Demosthenis orationes: Volumen III Orationes XLI-LXI. [1994 ed.]

Table of contents :
XLI. ΠΡΟΣ ΣΠΟΥΔΙΑΝ ΥΠΕΡ ΠΡΟΙΚΟΣ
XLII. ΠΡΟΣ ΦΑΙΝΙΠΠΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΔΟΣΕΩΣ
XLIII. ΠΡΟΣ ΜΑΚΑΡΤΑΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΓΝΙΟΥ ΚΛΗΡΟΥ
XLIV. ΠΡΟΣ ΛΕΩΧΑΡΗΝ ΠΕΡΙ TOΥ ΚΑΗΡΟΥ
XLV. ΚΑΤΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΩΝ Α
XLVI. ΚΑΤΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΥΩΝ Β
XLVII. ΚΑΤΑ ΕΥΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΜΝΗΣΙΒΟΥΛOΥ ΨΕΥΔOMAPTΥPIΩN
XLVIII. ΚΑΤΑ ΟΛΥΜΠΙΟΔΩPOΥ ΒΛΑΒΗΣ
XLIX. ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ ΥΠΕΡ ΧΡΕΩΣ
L. ΠΡΟΣ ΠΟΛΥΚΛΕΑ ΠΕΡΙ TOΛ ΕΠΙΤΡΙΗΡΑΡΧΗΜΑΤΟΣ
LI. ΠΕΡΙ TOΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΗΣ ΤΡΙΗΡΑΡΧΙΑΣ
LII. ΠΡΟΣ ΚΑΛΛΙΠΠΟΝ
LIII. ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΛΡΑΠΟΔΩΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ ΑΡΕΘΟΥΣΙΟΥ
LIV. ΚΑΤΑ ΚΟΝΩΝΟΣ AΙΚΙΑΣ
LV. ΠΡΟΣ ΚΑΛΛΙΚΛΕΛ ΠΕΡΙ ΧΩΡΙΟΥ
LVI. ΚΑΤΑ ΔΙONΥΣOΛΩPOΥ ΒΛΑΒΗΣ
LVII. ΕΦΕΣΙΣ ΠΡΟΣ EΥBΟΥΛIΔΗN
LVIII. ΕΝΔΕΙΞΙΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΚΡΙΝΟΥ
LIX. ΚΑΤΑ ΝΕΑΙΡΑΣ
LX. ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ
LXI. ΕΡΩΤΙΚΟΣ
Α. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ
Β. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ
Γ. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΛΩΝ
Δ. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΗΡΑΜΕΝΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ
Ε. ΠΡΟΣ ΗΡΑΚΛΕΟΔΩPON
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΝ ΤΟΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
INDEX HISTORICUS

Citation preview

DEMOSTHENIS

O R A T I O N

ES

EX RECENSIONE

GrUILIELMI DINDORFII.

VOL. IH. ORATIONES XLI—LXI. PROOEMIA., EP1ST0LAE, INDEX HISTORICUS.

EDITIO TERTIA

CORRECTIOR.

LIPSIAE SUMPTIBUS ET TYPIS B. G. TEUBNERI. MDCCCLV.

XLI.

ΠΡΟΣ ΣΠΟΤΛΙΑΝ ΤΠΟ

ΤΠΕΡ

ΠΡΟΙΚΟΣ.

Θ Ε Σ Ι Σ .

Πολνενκτος, ¿νηρ'Α&ηναΐος, δνο &νγατερων πατήρ γίνε- 1027 ται, ών την μεν νεωτέραν Λεωκράτει πρότερον δίδωβιν, είτα Σπουδία,την πρεοβντίραν Sì τω προς τον Σπονδίαν δικαξομένω. ο μεν ονν Πολνενκτος ετελεντηΰε ταΐς ϋ-νγατραΰι χαταλιπων τον χληρον εξ ί'ΰον, ο δε την πρεΰβντεραν γημας φηΰ'ι τετταράχοντα μνας ομολογη&ηναι την προίκα, ον μην ολην εν&νς δο&ηναι, αλλα δέκα μνών νπολειφ&ειΰών ζώντά τε υμολογεΐν τον Πολνευκτον οφείλειν αντας, και ως έμελλε τελεντάν, την olxíav της άλλης ουσίας εζελεΐν, και ταυ την εις το χρέος δονναι. ο δε Λεωκρατης αξιοΐ και ταντην είναι κοινή ν ωΰπερ χαι τα αλλα πάντα, χαι το μέγιβτον των αμφιϋβητημάτων των εν τω λόγω τοντο εΰτι. προΰεγχαλεΐ δε τω Σπονδία χαί ετερα" φηβι γαρ αντον χαί τον Πολνενχτον xal της πρεΰβντέρας οφείλοντα χρήματα μη χαταβαλεΐν εις το μέβον, δέον τοντο ποιεΐν. τον δε Σπονδίου κακεΐνο λέγοντος, ως αν τος τριάκοντα μνας προίκα ε'ίληφε, μαλιΰτα μεν εξεΐναι τω Πολνενκτψ φηΰϊν ει τη ετερα των θυγατέρων εβονλετο πλείω προίκα δονναι και μη την ΐΰην αμφοτέραις, έπειτα δε επιδείχννΰιν ως και τοντο Σπονδίας ψεύδεται · τ ας μεν γαρ τριαχοντα μνας αντον εν αργνρω φηβι λαβείν, τάς δε δέκα εν ΐματίοις χαί χρνΰίοις, α xal πλείονος η δέκα μνών είναι α'ξια. 'Λδελφάς εχομεν, ώ άνδρες δικασταί, γυναίκας 1028 εγω καΐ Σπονδίαζ οντοσί, Πολνευκτον θυγατέρας, απαιδοξ δ ¿κείνου τελευτηΰαντος αρρένων παίδων Pemosth. Vol. III. 1

2

XLI.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

αναγκάζομαι, προς τουτονι περί των καταλειφ&έντων δικάξεβ&αι. και ει μεν, ω άνδρες δικαβται, μή πάύαν βπουδην καί προ&νμίαν έποιηβάμην βουλόμενος διαλύεΰ&αι καί τοις φίλοις έπιτρέπειν, έμαυτόν αν ¿¡τιώμην, εΐ μάλλον ηρονμην δίκας και πράγματ εχειν ή 2 μικρά έλαττω&εϊς άνέχεύ&αι · ννν ό' οαω πραότερον εγώ και φιλαν&ρωπότερον τούτω διελεγόμην, τοΰοντω μάλλον μον κατεφρόνει. και ννν κινδυνεύω μεν ουδέν ομοίως τούτω προς τουτονι τον άγων' εχειν, άλλ' ούτος μεν ραδίως φέρει πολλάκις εί&ιβμένος ένιαν·9-' εις υμάς παριέναι, εγώ δ' αντο τούτο φοβούμαι, μη διά την άπειρίαν ον δννη&ώ δηλώβαι περί των πραγμάτων νμΐν ομως δ', ώ άνδρες δικααται, π ροδί χετε τον νούν. 3

Πολύευκτος γαρ ην τις Θριάοιος, ον ί'βως ονδ' υμών τίνες άγνοονβιν. ούτος ο Πολύευκτος, επειδή ούκ ήΰαν αντω παίδες άρρενες, ποιείται Λεωκράτην τον άδελφον της εαυτού γυναικός, ούβών δ' αντω δύο θυγατέρων εκ της του Λεωκράτονς αδελφής την μεν πρεββντέραν έμοί δίδωβι, και τετταράκοντα μνάς προΐ4 κα, την δε νεωτέραν τω Λεωκράτει. τούτων δ' ούτως 1029 εχόντων, διαφοράς γενόμενης τω Πολνεύκτω προς τον Λεωκράτην, περί ης ουκ οίδ' ο τι δει λέγειν, άφελόμενος ό Πολύευκτος την Q-νγατέρα δίδωαι Σπονδία τούτω. μετά δε ταύτα ηγανάκτει ó Αεωκράτης, και δίκας έλάγχανε Πολυεύκτω και τούτω Σπονδία, και περί πάντων ήναγκάξοντο εις λόγον κα&ίβταβ&αι. καί το τελενταΐον διελύ&ηΰαν, εφ ώτε κομιβάμενον τον Λεωκράτην άπερ ην εις την ουσίαν είΰενηνεγμένος μήτε κακόνονν είναι τω Πολυεύκτω, των τε προς αλλήλους 5 εγκλημάτων άπηλλάχ&αι πάντων, τίνος ούν ε'νεχ νμΐν, ώ άνδρες δικαΰταί, ταϋτ είπον ; οτι την προίκα

ΠΡΟΣ

ΣΠΟΤΑΙΑΝ.

3

ον κομιϋάμενος απαβαν, αλλ' ύπολειφ&ειβών χιλίων καΐ όμολογη&ειβών άπολαβεΐν, or αν Πολνε υ κ τ ο ς ¿πο&άν^, εως μεν ο Αεωχράτης ήν κληρονόμος των Πολυενκτου, προς εκείνον ην μοι το αυμβόλαιον επειδή δ' ο τε Αεωκράτης εξεκεχωρήκει ο τε Πολύευκτος μοχ&ηρώς είχε, τηνικαντ, co άνδρες δικααταΐ, την οίκίαν ταύτην αποτιμούμαι προς τας δέκα ιινάς, ε'ξ ης διακωλύει με τάς μιΰ&ώοεις κομίζεβ&αι 6 Σπουδίας. πρώτον μεν ονν νμΐν μάρτυρας παρε'ξομαι τους παραγενομενους, or' ήγγύα μοι Πολύευκτος την θυγατέρα επί τετταράκοντα μναΐς · επει$ ως ελαττον τάς χιλίας εκομιβάμην · ετι δ' ώς απαντα τον χρόνον οφείλειν ώμολόγει μοι Πολύευκτος, καΐ τον Αεωκράτην αννεβτηβε, και ώς τελευτών διέ&ετο δροΌς έπι6τή~ ααι χιλίων δραχμών εμοϊ της προικός επί την οίκίαν. χαί μοι κάλει τους μαρτυρας. ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 1030 7 "Εν μεν τοίνυν. ώ άνδρες δικαΰται, τοντ έοτιν ών εγκαλώ Σπουδία. και περί τούτου τί αν ετι μείζον η ίβχυρότερον εχων εις υμάς κατέβτην η τον νόμο ν, ο ς ουκ έα διαρρήδην, οΰα τις άπετίμηβεν, είναι δίκας, οϋτ αύτοΐς ούτε τοις κληρονόμοις; αλλ' όμως προς τούτο το δίκαιον ήκει Σπονδίας άμφιββητήβων. ετερον δ\ ώ άνδρες δικαβταϊ, δύο μεν μνάς έμαρτύρηβεν β'Αριΰτογενης έγκαλεΐν άπο&νήβκοντα Πολύευκτον οφειλομένας αύτώ παρά Σπουδία και τον τόκον (τοντο δ' ε'ΰτίν οίκετον τιμή, ον εωνημενυς ούτος παρά του Πολυεύχτον την τιμήν οϋτ εκείνα διελυβεν ούτε νϋν εις το κοινόν άνενήνοχεν), υκτακοϋίας δε καΐ χιλίας, 9 περί ών ovó ' εγωγ οίδα τί ποί>' εξει δίκαιον λέγειν, ήν μεν γάρ το άργύριον παρά της Πολυενκτου δεδανειΰμένος γυναικός, γράαματα δ' εστίν α κατέλιπεν άπο1* δ ρ α χ μ ώ ν

4

XLI.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

Q-νήΰκονβα ¿κείνη, μάρτυρες ό ' ο[ της γυναικάς αδελφοί παρόντες απαβι καϊ κ ail·' εκαβτον επερωτώντες, ίνα μηδέν δυοχερες ημΐν ε lì] προς αλλήλους· ονκονν δεινον, ώ άνδρες δικαβταί, καϊ βχέτλιον ε με μεν απάντων , ών η παρά Πολυεύκτου ζώντος ην έωνημένος f¡ παρά της γυναικός είχον αύτοϋ, και τόκον τι&έναι και την τιμήν άποδεδωκέναι, καϊ νϋν απ ε ρ ώφειλον 10 πάντ εις το κοινόν φέρειν, τούτον δε μήτε τών νόμων των υμετέρων φροντίξειν μή&' ών διέ&ετο Πολύευκτος μήτε τών καταλειφ&έντω υ γραμμάτων μητε τών βννειδότων, άλλα προς απαντα ταΰΟ· ηκειν άντιδικήβοντα. Λαβε δή μοι πρώτον μεν τον νόμον, ος ουκ έα τών άποτιμη&έντων ετι δίκη ν είναι προς τους έχοντας, ΐ031 επειτα τα γράμματα τα καταλειφ&έντα και την μαρτυρία ν την 'Αριΰτογένους. λέγε. ΝΟΜΟΣ. ΓΡΑΜΜΑΤΑ. ΜΑΡΤΤΡΙΑ. Βονλομαι τοίνυν, ώ άνδρες δικαβτκΐ, καϊ περί τών άλλων ων εγκαλώ κα$ εκαβτον υμάς διδάξαι. φιάλην μεν γάρ λαβόντες παρά της Πολυεύκτου γυναικός και τέντες ενέχυρα μετά χρυβίων ουκ άνενηνόχαβι κεκομιβμένοι ταύτην, ώς ύμΐν Λημόφιλος ó τέμενος μαρτυρηθεί' βκηνήν δ'ην εχουβιν, ουδέ γε ταντην λαβόντες άναφέρουβιν. άλλα δε πόβα τοιαύτα ; το δε τελευταΐον είβενεγκούΰης της έμης γυναικός εις τα νεμέβεια τω πατρί μνάν αργυρίου και προαναλωβά6ης, οΰόί ταύτης άξιοι βυμβαλέβΟ-αι το μέρος, αλλ' α μεν εχει προλαβών, τών δε τά μέρη κομίζεται, τα δ' ούτω φανερώς ουκ άποδίδωϋιν. ίνα τοίνυν μηδε ταϋτ fi παραλελειμμένα, λαβέ μοι πάντων αυτών τάς μαρτυρίας. ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 12 "Ιΰως τοίνυν. ώ άνδρες δικαβταί, προς μεν ταϋτ 11

ΠΡΟΣ

ΣΠΟΤΛΙΛΝ.

5

ουδέν άντερεΐ Σπουδίας · ονδε γάρ eì-ει, καίπερ δεινό ς ων αίτιάβεται δε Πολνενχτον και την γυναίκα αυτόν . καϊ φήβει πάντα ταύτα υπ εμού πειβ&έντας χαταχαρίβαβ&αι, και νή Λι ετερα πολλά καΐ μεγάλα βλάπτεβ&αι, καΐδίκην είληχέναι μοι ' ταύτα γάρ καϊ 13 προς τω διαιτητή λέγειν έπεχείρει. εγώ δ', ώ άνδρες δικαοταΐ, πρώτον μεν ούχ ηγούμαι δικαίαν είναι την άπολογίαν την τοιαύτην, ονδε προβήκειν, οταν τις φανερώξ έξελέγχηται, μεταΰτρέψαντα τάς αιτίας έγκαλεΐν 1032 και διαβάλλειν αλλ' εκείνων μεν,εί'περ αδικείται, δήλον ΰτι δίκην λήψεται, τούτων δε όώΰει • πώς γάρ άν εγώ νϋν ταΐς τούτων διαβολαΐς άντιδικοίην, άφείς 14 νπερ ών ύμεΐς μέλλετε την ψήφον οιΰειν, επειτα θαυμάζω τί δηποτε, εί'περ άλη&ή και δίκαια ειχεν έγκαλεΐν, βουλομένων ήμαςτών φίλων διαλύειν και πολλών λόγων γενομένων ούχ οίος τ' ην έμμένειν οίς εκείνοι γνοΐεν. καίτοι τίνες αν αμεινον και τών τούτου καϊ των έμών εγκλημάτων τά μηδέν οντα έξήλεγξαν τών παραγεγενημένων άπαβι τούτοις, τών είδότων ουδέν ήττον ημών τά γενόμενα, τών κοινών άμφοτέροις και 15 φίλων όντων; άλλά δήλον οτι τούτω ταϋτ ούκ έλυβιτέλει, φανερώς ύπ' αυτών εξελεγχομένω τούτον τον τρόπον λαβείν διάλυβιν μή γάρ οίεβ&', ώ άνδρες δικαΰται, τους είδότας άπαντα ταύτα νυνι μεν νποκινδύνονς αυτούς κα&ιβτάντας εμοι μαρτυρεΐν, τότε δ ομόΰαντας άλλο τι γνώναι περί αυτών, ού μην άλλ ει και μηδέν τούτων υπήρχεν ημίν, ούδ' ως χαλεπόν έβτι γνώναι περί αυτών, οπότεροι τάλη&η λέγουβι. 1 (¡περί μεν γάρ της οικίας, ει φηβϊν υπ' εμού πειβ&έντα Ιίολύευκτον προβτάξαι τους ορούς βτήβαι τών χιλίων, αλλ ού δήπου καϊ τους μάρτυρας επειΰα, ώ Σπονδία, ψευδή μοι μαρτυρεΐν, τους παραγενομένους οτ ήγγύα

6

XL!. J HMO

Σ® EN O Tz,

μοι, τους είδότας ελαττόν με κομιβάμενον, τους άκούοντας όμολογούντος όφείλειν εμοϊ, βνβτηΟαντος άποδούναι, τους το τελενταΐον ταΐς δια&ηκαις παραγενομένονς · τούτοις γάρ άπαβιν ούκέτι καταχαρίβαβύαι ταν& νπηρχεν, άλλα κινδννεύειν την ψενδομαρτνρί1033 αν, ει μηδέν των γενόμενων μαρτνροΐεν. άφώμεν τοί17 ννν τούτ ηδη. προς εκείνο δε τί άν λέγοις; άκριβώς γαρ ο πως τούτους διδάξεις • ει δε μη, πάντες νμεΐς άπαιτεΐτ αυτόν, ότε γαρ Πολύευκτος διετί&ετο ταύτα, παρήν μεν r¡ τούτον γννη, και δήλον ότι τάς τον πατρός δια&ήκας άπήγγειλεν, άλλως τ εΐ και μηδέν ΐβον είχεν, αλλ' εν άπαΟιν ηλαττούτο, παρεκλή&η δ' αυτός ούτος, ωβτε μηδε τοντ είναι λέγειν ώς λά&ρα και ιδία, κρνψάμενοι τούτους, επράττομεν ταύτα · παρακαλούμενος γαρ εφηβεν αυτός μεν άβχολίαν αγειν, 18 την δε γνναΐκ έξαρκεΐν την αυτού παρούβαν. τί ετι λοιπόν; άπαγγείλαντος 'Αριβτογένονς αντω περί απάντων τούτων ακριβώς, ονδ' ενταν&' ούδένα φαίνεται λόγον ποιηϋάμενος, αλλ' έπιβιονντος μετά ταύτα τού Πολνεύκτον πλεΐν η πενΌ·' ημέρας οντ ηγανάκτηΟεν είαελ&ων οντ άντείπεν ούδεν, ονδ' η γυνή, παρού6α εξ αρχής άπαβι τούτοις, ωατ ονκέτι Πολύενκτος αυτά πειδ&είς εμοι κατεχαρίξετο, ως εοικεν, αλλ' νμεΐς αυτοί, ταύτα τοίννν, ω άνδρες δικαβταί, μεμνημένοι βαφώς, εάν άρα τι περί αυτών εγχειρώ νννί διαβάλλειν, αντίθετε, πρώτον δ' ϊν είδήτ ακριβώς ότι τούτον τον τρόπον εχει, των μαρτύρων ακούσατε, λέγε. ΜΑΡΤΤΡΕΣ. 19

Ονκούν, ώ άνδρες δικαβταί, τών μεν χιλίων δραχμών ώς δικαίως και προβοφειλομένων άπετίμηοέ μοι την οίκίαν ό Πολύευκτος, αυτός ούτος μοι μαρτυρεί 103·*

ΠΡΟΣ

ΣΠΟ

Τ

ΛΙΑΝ.

7

χαI ή τούτον γυνή προς τοις άλλοις τούτοις τοις μεμαρτνρηκόβι, βνγχωρούντες τότε και ούτε προς τον Πολύευκτον άντειπόντες επιβιούντα τοβαύτας ημέρας ούτε προς τον 'Λριβτογε'νην, επεί τάχιβτ ηκονΰαν. αλλά μην εΐ γε δικαίως άπετιμη&η, μεμνημένοις τού νόμο ν κατά μεν τον&' νμΐν ουκ εβτιν άποψηφίβαβ&αι 20 Σπουδίου. ΰκέψαΰ&ε δε καΐ περί των εί'κοΰι μνών, Kg ονκ έπαναφερει · και γαρ ένταν&Ι πάλιν αυτός οντάς μοι μεγιοτος εΰται μάρτνς, ου λόγω μα Λ ία, ωβπερ νυν, άντιδικών [τοντι μεν γαρ ούδεν τεκμηριόν εβτιν), αλλ' εργω περιφανεΐ. τίποιών, ώ άνδρες δικαΰταί-, τούτω γαρ ηδη προΰεχετε τόννούν, ΐν' έάν άρα τολμά τι καΐ περί της μητρός τών γυναικών βλαβφημεΐν η περί τών γραμμάτων, είδότας υμάς μη δύνηται λε2 1 γων εξαπατά ν. ταντϊ γαρ τα γράμματα κατέλιπε μεν ή Πολνενκτον γυνή, κα&άπερ είπον ολίγα πρότερον • όμολογονμενων δε τών ΰημείων και παρά της τούτου γυναικός και παρά της εμής, αμφότεροι παρόντες άνοίζαντες αντίγραφα τ έλάβομεν, κάκεΐνα πάλιν κατα22 ΰημηνάμενοι παρ' 'Αριΰτογένει κατε&έμε&α. τούτο δη, τούτο, ω άνδρες δικαΰταί, μάθετε προς &·εών. ενήΰαν μεν γαρ ai δύο μναΐ, η τιμή τού οίκέτον, και ον μόνον ó Πολύενκτος άτΐο9·νήβκων ταύτα ένεκεκληκει. ένήβαν δ' a i χίλιαι και όκτακόβιαι δ'ραχμαί. ταύτα δ' άιιαγνονς, ει μεν αντώ μηδέν προβηκε μηδ' άλη%η τα γεγραμμένα ην, τί δ ή ποτ ουκ εν&νς ήγανάκτει περί αυτών, τί δε ΰννεΰημαίνετο πάλιν τα μηδέν υγιές οντά μηδ' άληδή γράμματα·, τοντί γαρ ονδ' αν εις δηπου 1035 μη παβιν ομολογών τοις γεγραμμένοις ποιήβειεν. 23 άλλα μην, ώ άνδρες δικαΰταί, τούτο γε δεινον δήπου, εί προς τα βυγκεχωρημενα υπ' αντώ ν τούτων έζέΰται νϋν αντίλεγε ΐν, καϊ μηδέν ΰημεΐον ΰμΐν εβται, διότι

8

XLI. /S

πάντες άν&ρωποι εγκλημάτων βητεϊν

προς τά μήτ

είω&αμεν,

γμένος

ουδέν πάΰιν

εν μόνον άλλων

τούτω

ΰκευώρημα

των

πεπραπολλάκις

τούτω

έχρήσαβ&ε

βυμβέβηκεν

κατά

τεκμηρίω· έξελέγχεσ&αι.

μεΐα των

της τούτον

νυν υπό Σπονδίου

πυκνό-

τοις

καίτοι

ώς ώμολογεΐτο

υπό

είναι. γιγνώ-

offra και εναντία

καί μοι λαβε την μαρτυρίαν γραμμάτων

ϋοτερον

έμοϋ

βννιδόντες

εγκαλουμένων

δ' άπαν ti ν φ αύτοϋ

αν

ήττον

και άκριβέβτερον,

παρέρχεται,

των

άμφι,β-

δοκονβιν

εαύτω λέγων ουκ αίΰχύνεται.

νμεlg των

δε ταύτα,

και βυκοφάνται

Σπουδίκς

άλλ', οίμαι, ένταυ&Ι

μήτε δίκαια

άλλα παραχρήμα

μή ποιήβαντες

πονηροί

•24 ταύτα μεν τοίννν ΰκων,

αληθή

ον κατααιωπάν,

άντιδικώΰι,

τερον

ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

τότε τά

ar¡-

γυναικός,

καταΰημαν&έντα

καί

κείται.

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 25

Τούτων ηγούμαι

τοίννν

μεν ουδέν

καί νόμους

ούτω

βαφως

ετι δεΐν

πλείω

έχω παρέχεβ&αι

των είρημένων,

αποδεδειγμένων λέγειν

όποτε

καί μάρτυρας

και τον αντίδικο

γαρ

απάντων

ν αυτόν

όμολογοΰντά

μοι, τί δει μακρών

ετι λόγων ; ομως δ' άν αρα περί

προικός

καί φάΰκτ] πλεονεκτεΐβ&αι

άγανακr/J

λίαις δραχμαΐς,

-ψεύΰεται · ουδέν

φιββητεΐπρός

γαρ έχων ελαττον

αύτάς, αλλά πλέον,

ώς αύτίχ

26 φανερό ν. ου μην άλλ' εί πάντα τ aiti έβη, ου δήπου μή λαβείν,

δίκαιον

είπε ρ οφελός

τον Πολύευκτον, έλάττω, νυν

τή δε πλείω

μή προΰτι&εμένων ελαττον εϊχες,

λαβέ μοι τήν

προίκα

έΰτίν,

ουδέ

γε

τη

μεν

διακωλυ&ήναι

έξήν,

ώ

ωβπερ έμοϊ των χιλίων,

gjs εγώ διδάξω,

ΰνν-

έβούλετο

έπιδοϋναι,

μή λαμβάνειν

χιάμ-

εΰται

όμολογη&είβαν

τι των νόμων

προΐκ

νμΐν

ώς αλη&ώς

εί των θυγατέρων

Gol γαρ αύτω

tforo, τούτων

έμε την

της

ταΐς

πρώτον μαρτυρίαν.

Σπουδία, άλλ'

ούδεν

δ' έφ οίς ε'ξε'-

ιο36

ΠΡΟΣ

ΣΠΟΤΑΙΑΝ.

9

ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 27 Πώς ονν ονύΐν έλαττον εχει, φηβει τις, εί τούτω μεν εν ταΐς τετταράκοντα μναΐς ενετιμάτο τα χρυβία και τα ιμάτια των χιλίων, έμοί δ ai δέκα μναtχωρίς προβαπεδίδοντο ; τούτο δη και μέλλω λέγειν, ό μεν γαρ Σπονδίας, ώ άνδρες δικαβταϊ, παρα τοϋ Αεωκράτονς εχονβαν τα χρνβία και τ à [μάτια την γνναίκ ελαβεν, ων ο Πολύευκτος προβαπετίμηβε τω Αεωκράτει πλεΐν η χιλίας· εγώ δ', απερ επεμψέ μοι χωρίς της προικός, ο β' έχω μόνον προς τα τούτω δο&έντα εάν τι&ητις, εύρηβει παραπλήβια, χωρίς των εις τάς χι28 λίας άποτιμη&έντων. ώβτ είκότως εν ταΐς τετταράκοντα μναΐς ενετιμάτο τανΟ·', απερ απετετιμηκει τω Αεωκράτει και πλείω των έμοί δοθέντων ην. και μοι λαβε πρώτον μεν την άπο γραφήν ταυτηνί και λέγε α ντο ίς απερ εκάτερος ημών εχει, μετά δε ταύτα την τών διαιτητών μαρτνρίαν, ϊν' είδώβιν οτι και πολλοί πλείω χρηματ εχει, και περί τούτων ò Αεωκράτης ένεκάλει, και κατά ταντα εγνωβαν ol διαιτηταί. λέγε. ΑΠΟΓΡΑΦΗ. ΜΑΡΤΤΡ1Α. J 037 29 Άρ' ονν ον φανερώς ούτος μεν εχει τετταράκοντα μνάς πάλαι την προίκα, ε'γώ δε τάς μεν τριάκοντα κα&άπερ οντοβϊ, τάς δε χιλίας ον μόνον νβτερον ουκ έκομιβάμην, αλλά και νυνι κινδννεύω περί αντών tag αδίκως 'έχων ; δια ταύτα μέντοιΣπονδίας, ώ άνδρες δικαβταί, τοις φίλοις ούκ έβούλετο έπιτρέψας άπαλλαγήναι τών προς ε μι εγκλημάτων, οτι βννέβαινεν αύτώ πάντα ταντ έζελέγχεβ&αι· πάβι γαρ τούτοις παραγεγενημένοι και βαφώ ς e ¿δόνες ονκ έπέτρεπον αν αντώ λέγειν οτι τνχοι • παρ' νμΐν δ' οίεται ψευδόμενος 30 έμοΰ τάλη%·η λέγοντος περιγενηβεβ&αι. καίτοι περί ών εγκαλώ, πάν& νμΐν απέδειξα βαφώς, ως οΐός τ ην

XLII. t Λ Η Μ Ο Σ Θ Ε Ν Ο Τ Σ ]

10

ανro'g. τονς S' είδότας

οντοσι

tv είναι παραλογίβαβτίαι. οται,

μηδ

έφενγεν,

μη τοίννν.

ν μ εις επιτρέπετε

βάλλειν,

μεμνημένοι

ώς έγένετο,

των

αντφ

ηγούμενος

ψενδεΰ&αι

είρημένων

πλην εί'τι παρέλιπον

άναγκαξόμενος

ονχ

ώ άνδρες

όικα-

και

δια-

· ί'βτε γαρ

πάν&'

εγώ προς ολίγον

νδωρ

λέγειν.

XL1I. ΠΡΟΣ

ΦΑΙΝΙ1ΊΠΟΝ

1ΊΕΡΙ

ΑΝΤΜΟΣΕίϊΣ.

Τ Π Ο Θ Ε ΣΙ

Σ.

" Ο μεν λόγος ου% αναφέρεται παρά τίνων εις τον Αημοΰ&ένην. vnofrsßiv δε έχει ταΰτην. ην ΰύνταγμα παρά τοις Α&ηυαίοις τριακοΰίων ανδρών κατα τον πλοϋτον έξειλεγμένων, οίς ανέκειντο των λειτουργιών αί μείζονες, νομος δε εδίδον 1038 τώ πεπονηχότι τούτων νπεξελ&είν εκ του συντάγματος, ει τίνα εαυτόν πλουΰιωτερον ΰχολαξοντα επεδείκννε. %αι εί μεν 6 προβληθείς ώμολόγει πλονβιώτερος είναι, εις τους τριακοαίονς αντικα&ίΰτατο · εί δε ηρνείτο, την ουΰίαν αντεδίδοβαν. νυν τοίννν εις των τριαχοΰίων πεπονηκέναι λέγων και είναι πένης επί Φαίνιππον εληλν&ε, καΐ της ονΰίας εις αντίδοΰιν ηκουϋι. περί δε τούτων εγκαλεί τω Φαινίππω ώς οντε την απογραφην της ουβίας δεδωκοτι κατατον προΰηκοντα %ρονον, άλλ νατερον πολλω, τά τε ΰημεΐα των οικημάτων αφηρηκοτι νπερ του εκφορηΰαι των ένδον τινα, και ψευδώς όφείλειν πολλά πλαττομένω.

Πολλά

καγα&ά

γένοιτ,

τον μεν νμΐν απαβιν, ΰ-ετήβαντι ούτος ήμΐν

έπειτα

άνδρες δικααταί, δε ν.αί Σόλωνι

tòv περί των άντιδόβεων βαφώς

άντιδεδωκότας

διώριβε

και τί

τί πρώτον

δεύτερον

νόμον.

τω

εί μη γαρ

δει ποιεΐν

κκΐ τ alla

πρώνομο-

δ'

τους εφεξής,

ΠΡΟΣ

ΦΑΙΝΙΠΠΟΝ.

11

ονκ oid' ο πο 11ιροήλ&εν αν η τούτο vi Φαινίππον τόλμα , όπου γε καί νύν ¿¿navra ταύτα προλέγοντας ημΐν τον νόμου, όμως ο vói ν φροντίδας των ¿ν αντω γε- ιο,'->9 γραμμένων δίκαιων, αντί μεν τοΰ τριών ημερών άφ ή S ώμοΰε την άπόφαΰιν δούναι μοι της ουβίας της αυτού κατά τον νόμο ν, η ει μη τότ έβονλετο, T¿¡ γ' έκτα δούναι, τον βοηδρομιώνος μηνός, ην δεη&είς μου ε&ετο και εν f¡ ώμολόγηοε δώΰειν την άπόφαΰιν, ουδέτερα 2 τούτων έποίηοεν, αλλά καταφρονήΰας αμφοτέρων, καί ημών καί τον νόμον, δεντέρω μηνί εδωκε, δνοΐν η τριοϊν ημέραις πρότεροι· της είς το δικαοτηριον είβόδον, τον δ' άλλον άπαντ εκποδών ήν χρόνον αντί δε τον τα βημεΐα εάν τών οικημάτων α παρεβημηνάμην, έλ&ών είς άγρόν άνέωξε καί τάς κρι&άς έξεφόρηΰε καί τάλλα, ωΰπερ έζουΰίαν δεδωκότος αντω τον νόμον 3 ποιεΐν ο τι αν βονληται και μη cog δίκαιον εβτιν. εγώ δ , ώ άνδρες δικαΰταϊ, ηδιΰτα μεν αν έμαντόν είδον εντνχονντα ωΰπερ πρότερον τή ούΰία καί μένοντα εν τοις τριακοΰίοις · επειδή δετά μεν της κοινής ατυχίας μεταΰχών τοις άλλοις τοις έργαζομένοις έν τοις εργοις, τά δ' ιδία μεγάλαις περιπεπτωκώς ξημίαις άπολώλεκα την ονΰίαν, και τò τελενταΐον νννί με δει τή πόλει τρία τάλαντα κατα&εΐναι, τάλαντον κατά την μερίδα (μετέΰχον γαρ, ώς μη ποτ ώφελον, καγω τον δημεν&έντος μετάλλον), άναγκαΐόν εΰτιν είς την έμην τάξιν πειραΰ&αι κα&ιΰτάναι τον ον μόνον έμοϋ νύν όντα πλονΰιώτερον, αλλά και πρότερον, καί ονδεπώποτ ονδεν λελειτονργηκότα νμΐν ούδ' είβενηνοχότA TT¡ πολει. 4δέομαι ούν υμών απάντων, ώ άνδρες δικαΰταϊ, εαν επιδεικνύω Φαίνιππον τοντονι και παραβεβηκοτα τα έν τοις νόμοις δίκαια καί πλονΰρώτερον όντα έμαντον, 1040 βοηϋήΰαί μοι και τούτον είς τους τριακοΰίονς αντ

12

XLII. [ . Λ Η Μ Ο Σ Θ Ε Ν Ο Τ Σ ]

ε μου καταβτηβαι · dia τοντο γαρ οΐ νόμοι καθ·' εκαβτον ετος ποιονβι τάς άντιδόβεις, οτι το διεντνχεΐν ΰυνεχώς r f j ovaia ον πολλοίς τών πολιτών διαμένειν εί'&ιΰται. εξ αρχής δ' ύμΐν απαντα τα γενόμενα περί την αντίδοαιν διηγήβομαι. ί> Τον γαρ μεταγειτνιώνος μηνός, ώ άνδρες δικαΰταί, zf¡ δεύτερα ίΰταμένον έποίονν οί βτρατηγοί τοις τριακοβίοις τάς άντιδόβεις. έν τανταις έκάλεβα κατά τον νόμον Φαίνιππον τοντονί. καλέσας δε καϊ παραλαβών των οικείων τινάς καϊ φίλων έπορενόμην Κν&ηρόνδε εις την έοχατιάν αντον. καϊ πρώτον μεν περιαγαγων την εΰχατιάν πλέον η 6ταδίων ονΰαν τετταράκοντα κύκλω εδειξα καϊ διεμαρτνράμην εναντίον Φαινίππον οτι ουδείς ορος επεΰτιν επί τγι εσχατιά • ει δέψηΰιν, ειπείν έκέλενον αυτόν ηδη καϊ δεΐξαι, οπως μή νβτερον ένταν&α %ρέως γενόμενον επί τω χωρίω βάναφανηΰεται. επειτα παρεβημηνάμην τα οικήματα, και τοντον έκέλευον εις τάμα βαδίξειν. μετά δε ταύτα ηρόμην οπον ο βΐτος εΐη ó άπηλοημένος· ή (lav γαρ νη τους &εούς καϊ τάς &εάς, ώ άνδρες δικαβταΐ, δυο ¿ίλως αντό&ι, μικρού πλέ&ρον έκατέρα. ò δε άπεκρίνατό μοί οτι ο μεν πεπραμένος εΐη τον di'τον, ο δ' ένδον 7 άποκείμενος. τέλος δ', ίνα μη μακρολογώ, καταβτήβας φνλάττειν ένδον τινάς, και νη Λι άπειπων και κωλνΰαςτονςόνηλάτας μη έξάγειν την νλην εκ της έβχατιας (προς γάρ rf¡ αλλΐ] ονβία τι] Φαινίππον, ώ άνδρες δι-1041 καοται, δι ένιαντον νλαγωγονβι, και λαμβάνει ούτος πλέον η δώδεκα δραχμάς της ημέρας) τούτοις άπειπων, ωβπερ λέγω, της ύλης μη απτεβ&αι, καϊ επαγγείλας επί τά ιερά Φαινίππω κατά τον νόμον άπανταν, φχόμην άπιών 8 εις άατν. πρώτον μεν ούν τών είρημένων τάς μαρτν-

ΠΡΟΣ

ΦΑΙΝΙΠΠΟΝ.

13

ρίας νμίν παρέξομαι, έπειτα καΐ περί των άλλων άκούΰεβ&ε πάαας τάς αληθείας • τουτονί γαρ, ώ άνδρες διχαβταϊ, Φαίνιππον εύρήβετε εν&νς άπο της πρώτης ημέρας ¿ρξάμενον τον μηδέν δίκαιον ποιεΐν. παρεβημηνάμην τα οικήματα, τον νόμον μοι δεδωκότος- ούτος άνέωξε. καϊ το μεν άψελεΐν το ΰημείον ομολογεί, το δ' άνοΐξαι την &νραν ονχ ομολογεί, ωβπερ άλλον τινός ενεκα τά βημεΐα άφαιρούντος ή τον τάς &ύρας 9 ανοΐξαι. επειτα άπεΐπον την ϋλην μη ε'ξάγειν · έζήγεν ούτος άπάβας τάς ημέρας, πλην εκείνης έν f¡ εγώ άπεΐπον. χρε'ως ονδ' ότιονν ώφείλετο επί τη έβχατιά · νυν ούτος άποφαίνει πολλά, άπλώς ποιεί ο τι αν βούληται, ονχ ο τι αν οι νόμοι κελεύωϋιν. λέγε τάς μαρτυρίας, πρώτον μεν τάς περί τον μετάλλον, επειτα και τάς αλλας. ΜΑ ΡΤΤΡΙΑΙ. "Α μεν τοίννν εύ&ύς τη πρώτη ήμερα μετά τάς άντιδόΰεις ηρξατό με Φαίνιππος άδικεΐν, ακηκόατε, ώ άνδρες'Α&ηναΐοι, και εμού και των μαρτύρων, τάδε μετά ταύτα γεγενημένα ονκέτ εις εμε μόνον αντω ήμάρτητ αι, άλλα και εις τους νόμον ς, ύπερ ώνρμΐν 11 άπαΰι οπονδαβτέον εβτίν. όμόβας γάρ τη ενδεκάτη ioi2 τον βοηδρομιώνος μηνός άποφαίνειν όρ&ώς και δικαίως την ονΰίαν, τοϋ νόμον διαρρήδην λέγοντος τριών ημερών άφ ης αν όμόΰη διδόναι την άπόφαΰιν, έδεΐτό μον προβελ&ών επί τω δικαβτηρίω μετά Πολνενκτου τον Κριωέως και ετέρων τινών, πρώτον μεν περί διαλνοεως βυνελ&εΐν αντω· πάντα γάρ μοι τά δίκαια ποιήβειν · επειτα την άπόφαΰιν της ονΰίας άναβαλέΰ&αι μή πολλάς ημέρας · ου γάρ άγνοεΐν μου τά πρα1 2 γματα. ήγηβάμενος δ' εγώ και μετρίου και άπράγμονος είναι πολίτου μή εν&ύς επί κεφαλήν εις το δικα-

14

Χί.ΙΙ.

[ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ]

ΰτήριον βάδιζειν, έπείΰ&ην (τί γαρ δει μακρολογεΐν ;) την μεν ΰύνοδον την περί των διαλνΰεων τ^ όγδό?} φθίνοντος τον βοηδρομιώΐ'ος μηνός ομολογήΰαι ποιηΰαΰ&αι, την δ' άπόφαΰιν της ονΰίας rfj έκτη φθίνοντος. τυχών δε τούτων αμφοτέρων παρ' εμού Φαίνιπτΐος ονδ' εις ετέραν των ήμερων άπήντηΰεν αλλ άνΟ1' ενός δύο νόμους ηκει προς υμάς παραβεβηκως, ί'να μεν τον κελεύοντα τριών ημερών άφ ης αν ομοβΐ] την ονοίαν άποφαίνειν, ετερον δε τον κελεύοντα κυρίας είναι, τάς προς αλλήλους ομολογίας, άς αν έναν13 τ ίο ν ποιήϋωντ ut μαρτύρων, καίτοι, ώ άνδρες δικαΰταϊ, τίς ουκ οίδεν υμών ότι ομοίως η τε εν τω νόμω γεγραμμένη κυρία έΰτίν ήμερα και η υπό των αντιδίκων ΰνγχωρη&εΐΰα; πολλάκις γαρ εν τε τοις νόμοις γεγραμμένης τριακοΰτής ημέρας ετέραν ήμΐν αν τοις ΰνγχωρήβαντες έ&έμε&α, παρά τε ταΐς άρχαΐς άπάΰαις και δίκας και κρίΰεις αναβάλλονται τοις άντιδίκοις οι 1043 άρχοντες ΰνγχωρηΰάντων εκείνων άλλήλοις · ών ει τις άκνρον ηγήΰαιτο δείν είναι την προς αλλήλους όμολογίαν, μιΰήΰαιτ αν αυτόν ώς υπερβάλλοντα σνκο14 φαντία. Φαίνιππος τοίννν, ωβπερ τον νόμου προστάττοντος ποιεΐν μηδέν ων αν όμολογήΰη τις, απ' εκείνης της ημέρας, άφ' ης ωμολόγηΰεν επί τε τάς διαλυθείς άπαντήΰεΰ&αι και την άπόφαΰιν μοι την αντον δώΰειν και την παρ' έμον λήψεΰ&αι, ονδεπώποτ άπήντηΰεν · άλλ' εγώ μεν επειδή τούτον έώρων ον προΰέχοντά μοι τον νονν ούδε τοις νόμοις, είς το ατρατήγιον έδωκα την απόφαΰιν, ούτος δ', οπερ και μικρω πρότερον είπον, πρώην εδωκέ μοι βιβλίον, ονδεν άλλο βονλόμενος η δοκεΐν μεν δεδωκέναι την άπόφαΰιν, μη εχειν δέ με τοις εν αντω γεγραμμένοις (ί τι χρήΰωμαι. Ιό%ρή δ', ώ άνδρες δικαΰται,

μή τοις ίΰχνροτέραν

νο-

ΠΡΟΣ

Φ ΑΙΝΙΠΠ

Ο Ν.

15

μίξονβι των νόμων την αυτών βδελνρίαν είναι., πλέον τούτοις τον δικαίου νέμειν • εί δε μη, πολλούς ποιηβετε τους καταγελώντας των εν τοις νόμοις δικαίων γεγρααμένων άλλ' εκείνοις βοη&είν, οϊτινες αν την των νόμων φωνην νμετέραν είναι νομίξωοι, κ al την ηιιέραν ταντην, την εις το δικαβτήριον, υπέρ των ηόι16 κη μένων είναι νομίξωαι, μη των ηδικηκότων. λέγε των άρτίως είρημένων τάς μαρτυρίας καϊ τους νόμους. ΜΑΡΤΤΡ1ΑΙ. ΝΟΜΟΙ. Τοιαύτα τοίνυν, gì άνδρες δικαβται, πεπον&ώς εγώ υπό Φαινίππου άπεγραψάμην προς τους βτρατηγούς ταντην την άπογραφήν. λέγε. ΑΠΟΓΡΑΦΗ. 1044 17 Πώς ούν 'άλλως προς των &εών και δαιμόνων, ώ άνδρες δικαβται, επιδεικνύειν ύμιν δεΐΦαίνιππον ενοχον όντα τοις άνεγνωβμένοις η όνπερ τρόπον εγώ νυν επιδεικνύω; άλλ! όμως έμε άντεγράψατο Φαίνιππος μη δικαίως άποψαίνειν την ούβίαν οντω το προς υμάς ψεύδεβ&αι τοις τοιοντοις ράδιόν έΰτι " και κατηγορεί τον ορκον ον ωμοβα προ της άποφάΰεως, λέγων οτι πλην των έν τοις έργοις νπεβχόμην άποφανεΐν την άλλην ούβίαν, ώβπερτο κατά τονς νόμονς όμνύ18 ειν, τοντ' άξιον κατηγορίας όν. νμεΐς δί ίβτε, ώ άνδρες δικαβται, (νμεΐς γαρ έ&εβ&ε) τον νόμον, υς διαρρήδην οντω λέγει, τονς δ' άντιδιδόντας άλληλοις, όταν ομόβαντες άποφαίνωβι την ούβίαν, προβομνύειν τόνδε τον ορκον "άποφανώ την ούβίαν την έμαυτοϋ όρ"&ώς καϊ δικαίως, πλην των έν τοις έργοις τοις άργυ19"ρείοις, όβα οί νόμοι άτελη πεποιηκαβιν." μάλλον δε λέγε τον νόμον αντόν. μικρόν μεν ούν, ικετεύω, έπίβχες. εγώ γάρ και πρότερον προεκαλεαάμην Φαίνιππον και ννν, ώ άνδρες δικαβται, δίδωμι αν τω δωρεάν

16

XLII.

[ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ]

και άψίΰταμαι μετά της άλλης ούΰίας και των εν τοις έργοìs , εάν μοι την έΰχατιάν μόνην ελεν&έραν παραβώ, ώδπερ ην οτ εγώ το πρώτον ήλ&ον εις αν την μετά μαρτύρων, και εάν, ον έξήχεν εκ των οικημάτων ΰΐτον και οΐνον καί ταλλα, αφελών άπο των ϋ-υρών τα βη20 μεΐα, ταύτα πάλιν εις ταύτό καταβτήΰτ]. καί τί λέγεις έτι και βοάς·, πόλλ' εκ των έργων των άργυρείων εγώ, Φκίνιππε, πρότερον αυτός τω έμαντού σώματι πονών 1045 και εργαζόμενος αυνελεξάμην ίιμολογώ. νυνϊ δε πλην ολίγων απαντ απολώλεκα. αν δ' έκ της έβχατιάς ννν πωλών τάς κρι&άς όκτωκαιδεκαδράχμους και τόνοινον δωδεκάδραχμον, πλοντεΐς είκότως, επειδάν ποιής βίτον μεν μεδίμνονς πλέον η χιλίονς, οίνου δε μετρήτας 21 νπερ όκτακοσίονς. έτι ονν την αύτην ημάς τάξιν έχειν δεϊ, μη της αυτής τύχης ήμΐν παρακολον&ούβης ννν τε και πρότερον; μηδαμώς· ον γαρ δίκαιον, αλλα διάδεξαι καί βν και μετάλαβε μικρόν χρονον της τοϋ λειτουργούντος τάξεως, επειδή οι μεν ¿ν τοις έργοις ήτνχήκαΟιν, νμεΐς δ' οι γεωργούντες ενπορεΐτε μάλλον ή προΰήκεν. ικανόν γαρ χρόνον δύ' ούΰίας καρπούμενος διατελείς, την μεν τον ψύαει πατρός Καλλίππου, την δε τον ποιηβαμένον gì. Φιλοΰτράτον τού ρή22 τορος, και ουδέν πώποτε τοντοιβι πεποίηκας. καίτοι ó μεν έμος πατήρ πέντε και τετταράκοντα μνών μόνων έκατέρω, έμοίκαι τωάδελψώ, τήν ονΰίαν κατέλιπεν, αφ ης ξήν ον ράδιόν έβτιν οι δε βοΐ πατέρες τοβούτων ήβαν κύριοι χρημάτων ωβϋ·' έκατέρον τρίπους άνάκειται, νικηβάντων αυτών Λιονύΰια χορηγούντων. και ον φ&ονώ' δει γαρ τονς εύπορους χρηοίμονς αυτούς παρέχειν τοις πολίταις. Ον τοίνυν δεΐξον χαλκούν ένα μόνον εις τήν πόλιν άνηλωκώς, ο τάς δύο λειτονρ23 γούβας ονΰίας παρειληφώς. άλλ' ον δείξεις ' άποκρύ-

ΠΡΟΣ

Φ A IN ΙΠΠΟ

Ν.

17

πτεσ&αι γαρ και διαδύεσ&αι και πάντα ποιεΐν εξ ων μη λειτουργήσεις τουτοισι μεμά&ηκας. άλλ' εγώ δείξω πόλλ' άνηλωκώς, ó την μικράν ούσίαν παραλαβών παρά τον πατρός, πρώτον δε μοί τον νόμο ν εκείνον Ì0Ì6 άνάγνω&ι τον ουκ έώντα των εν τοις εργοις ουδέν άποφαίνειν καϊ την πρόκληαιν, 'έπειτα τάς μαρτυρίας ως δυ οίκων λειτουργούντων οΰτοοί Φαίνιππος κεκληρονόμηκεν. ΝΟΜΟΣ. ΠΡΟΚΑΗΣΙΣ. ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 24 Έν μόνον αν τις έχοι δεϊξαι τοντονί Φαίνιππον πεφιλοτιμημένον εις υμάς, ώ άνδρες δικασταί• Ιπποτρόφος άγα&ός εστί και φιλότιμος, ατε νέος και πλούσιος και Ισχυρό ς ων. τί τούτου μέγα σημεΐον ·, άποδόμενος τον π ολεμιστηριον ίππο ν καταβέβηκεν από των ίππων, και άντ εκείνου όχημα αυτω τηλικοϋτος ων έώνηται, ίνα μη πεζή πορεύηται · τοσαύτης ούτος τρνφης έστι μεατός. και τούτ άπογέγραφέ μοι, των δε κριθών και τοϋ οίνου και των άλλων των έκ της εσχατιάς 25 γιγνομένων ουδέ το δε'κατον μέρος, άξιον άφ είναι νυν αυτόν έβτιν, επειδή χρήσιμος και φιλότιμος και τη ουσία καϊ τω σώματι γέγονεν, πολλού γε και δει. καλών γαρ καγα&ών έβτι δικαστών τους μεν των πολιτών έ&έλοντας, οταν εύπορώσι, λειτουργούντας και έν τοις τριακοσίοις οντάς άναπαύειν, όταν τούτου δεόμενοι τυγχάνωσι, τους δε νομίζοντας άπολλύειν, όταν εις το κοινόν τι δαπανήσωσιν, άγειν εις τους προεισφέροντας και μη έπιτρέπειν δραπετεύειν. λέγε πρώτον μεν την μαρτυρίαν, 'έπειτα την άπόφασιν αυτού. ΜΑΡΤΤΡΙΑ. ΑΠΟΦΑΣΙΣ. 26 _ Εα ταύτα, καίτοι πολλά των ενδο&εν έκφορήσας, ω άνδρες δικασταΐ, Φαίνιππος, άνοίξας τά παρασεσημαβμένα των οικημάτων, ώςυμΐν μεμαρτύρηται, και 1047 Demosth. Vol.111.

2

18

XL».

[ΛΗΜΟΣ&ΕΝΟΤΣ]

κατσ.λιπών όβα έδοξεν αντώ, δευτέρα μην ι την άπόφαβιν έ'δακέ μοιτης ούβίας. αλλ' ομοις έα ταύτα, λέγε δ' εντευ&ενΐ" έπι τούτοις τάδε οφείλω." ΑΠΟΦΑΣΙΣ. 27 'Επίβχες. αυτή έβτίν, ώ άνδρες δικασταΐ, ή Άριατονόη η τον Φιλοβτράτου &νγάτηρ, μητηρ δε τοντονί. τκντγι χρέως φηβΐν όφείλεβ&αι Φαίν ίππος την προίκα, ή ς οί νόμου κνριον τοντον ποιοϋΰι, ψευδόμενος καΐ ου δικαίως χρώμενος τη άποφάΰει. δια τίγαρ εγώ, Φαίνιππε, μενούαης μοι της μητρός έν τω οίκω καϊ ξώβης καΐ προίκα έπενεγκαμένης, ουκ απογράφω την προίκα χρέως αντί] ονάε παρακροΰομαι τους δικαβτάς, άλλ' έώ μετέχειν των έμαυτοϋ την μητέρα, άν τε την Φαινίππον άν τε την έμαυτοϋ έ'χω ονβίαν ; οτι οί νόμοι ταντα κελενουαιν, ώ βέλτιβτε · βν δε πάντα ποιείς παρά τους νόμους, λέγ' ετερον. ΑΠΟΦΑΣΙΣ. 28

'Ακουετε, ώ άνδρες δικαΰταί· Παμφίλω φηβΐ καί Φειδόλεα Ραμνουβίοις κοινή τάλαντον ένοφείλειν και Αίαντίδϊ] Φλνεΐ τετρακιβχιλίας κα,νΑριβτομένει'ΑναγυραΒία τέτταρας καί δέκα fίνας. δια τί ούν, Φαίνιππε, οτε μεν εγώ μάρτυρας εχων ηρώτων β ε εΐ τι οφείλεις επί tf¡ έβχατια, καί έκέλευον δεΐξαι ορον εΐ που επεβτι, και διεμαρτνρόμην όπως μη μοι νβτερον κατεβχευαβμένοι δανειβταΐ φανηΰονται, τότε μεν ουδέν άπέφηνας των χρεών, επειδή δε δευτέρα μη vi την άπόφαβιν εδωκάς μοι τοϋ νόμου κελενοντος τριών ημερών, νΰν •ηκουβι δανειβταΐ και οφειληματα πλέον η τριών ta29 λάνταν ; οτι, ώ βέλτιβτε, ούδεν άλλο καταβκενάξεις η οβονπερ κοινή γέγονέ μοι προς την πόλιν οφλημα, το- 1048 βοϋτο καϊ Coi Ιδία νϋν είναι, ότι δ', ώ Φαίνιππε, ψεΰδει καί έπιωρκηκώς ηκεις προς τουτονς, η δη φανερώς

ΠΡΟΣ

Φ A IN

ΤΠΠΟΝ.

19

έλεγξα, λαβε μοι, γραμματεύ, την τον Αίαντίδον καϊ Θεοτέλονς μαρτυρίαν, οίς ούτος απογέγραφεν όφείλον&' αυτόν τετρακιβχιλίας δραχμάς ψευδόμενος καϊ •πάλαι άποδεδωκώς, ούχ εκών, άλλα δίκη ν όφλών. λένε. ΜΑΡΤΤΡΙΑ. 30

"Επειτ, ώ άνδρες δικαβταί, τον οντω καταφανώς έν απαβιν αδίκως πεποιημένον την άπόφαοιν, καϊ μήτε των νόμων φροντίααντα μηδέν, οϊ διωρίκαβιν έν οΙς δει την άπόφαοιν ποιεΐΰ&αι χρόνοις, μήτε των ίδιων ομολογιών, άς ομοίως ΰπολαμβάνομεν ίβχνράς, χωρίς δε τούτων άνεωχότα τά ΰημεΐα των οικημάτων και έκπεφορηκότα τον οΐτον και τον olvov ενδο&εν, προς δε τούτοις την νλην την τετμημένην πεπρακότα μετά την άντίδοβιν, πλέον η τριάκοντα μνών ούβαν άξίαν, καϊ το πάντων μέγιΰτον, χρέα -ψευδή κατεβκενακότα τής άντιδόύεως 'ένεκα, τούτον δικαίως ψηφιεΐΰ&ε πεποιή31β&αι την άπόφααιν; μηδαμώς, ώ άνδρες δικαβταί. ποΐ γαρ τραπέβ&αι δεήβει διαμαρτόντα της υμετέρας γνώμης, οταν οί πλονβιοι και μηδέν νμΐν πώποτε χρήσιμοι γεγενημένοι, πολύν και οΐτον καϊ οίνου ποιοΰντες και τούτον τριπλαοίας τιμής ή πρότερον διατιθέμενοι, πλεονεκτώβι παρ' νμΐν; ο μηδαμώς νννί γενέβ&ω, αλλ' ωβπερ καϊ κοινή πάβι βεβοη&ήκατε τοις έν τοις έργοις 32 έργαξομένοις, οντω καϊ ιδία βοη&ήβατέ μοι νυν. καϊ γαρ εΐ οίκέτης υμών, μή πολίτης ην, όρώντες άν μον 1049 τήν φιλεργίανκαΐ την εις υμάς εννοιαν, άνεπανβατ αν με των άναλωμάτων και έπΐ τον δραπετεύοντα τών άλλων ήλ&ετε. τον αυτόν τρόπον και νύν, έπειδάν άποτίβω τά τρία τάλανϋ·' νμΐν ά ώφλονκαΐ αναλάβω έμαντον,

πά ¿π' έμε ήξετε·

νύν

δ' αφετε,

ικετεύω

πάντας

υμάς,

20

XLIII.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

ω άνδρες δικααται, και τα δίκαια είρηκώς δέομαι βοη&ήΰαί μοι καΐ μη με περιελα&ε'ντα περιιδεϊν υπό τούτων. XL1II. ΠΡΟΣ

ΜΑΚΑΡΤΑΤΟΝ ΚΛΗΡΟ Τ Π Ο Θ

ΠΕΡΙ

ΑΓΝ10Τ

Τ. ΕΣIΣ.

yáyvίας και Ευβουλίδης ηΰαν ανεψιοί, τούτων δε 'Αγνίας ετελεύτηΰεν απαις · ο δε Ευβουλίδης ϋ-υγατέρα κατέλιπε Φυλομάχην, -ήτις επεδικάξετο του κλήρου του'Αγνίου ως ουΰα εγγύτατα τω γενεί, ημφιδβητουν δε αυτή Γλαυκός τις και Γλαυκών, ουκ αγχιΰτεία γένους, άλλα δια&ηκαις Ιΰχυριξόμενοι. ών êv τω δικαϋτηρίω -ψευδών ¿λεγχ&ειΰών παραλαμβάνει τον κλήρονη Φυλομάχη. είΰιων á ' δ Θεόπομπος, αυτούς τε τούτους τους ηττωμίνους παραλαβών και προς τούτοις Ευπόλεμον, προΰεκαλέσατο είς διαδικαΰίαν του κλήρου την Φυλομάχην εδίδου γαρ ο νόμος τω βονλομένω προΰκαλεΐβ&αι τον νενικηκότα και έχοντα τον χληρον. καταβκεναΰ&είβης δε προς απατην της δίκης, ως φηβι Σωβί&εος, ένίκηΰεν δ Θεοπομπος. κάκεΐνος μεν ετελεύτηΰεν υ ιόν καταλιπων 1050 Μακάρτατον τη δε Φυλομάχη γίγνεται παις, ονωνόμαΰεν Ευβουλίδην xal είΰεποίηΰεν ν ίο ν Ευβουλίδη τω εαυτής μεν πατρί, ανεψιώ δε 'Αγνίου του τον κληρον χαταλελοιπότος. είϋποιηΰαΰα δε εΐΰηγαγεν εις τους φράτερας του Εύβουλίδου και Αγνίου, και οί φρατερες εδέξαντο ως δικαίως είΰαγόμενον. τούτων δε πραχ&έντων ο παις είς διαδικαΰίαν του κλήρου προΰκέκληται Μακάρτατον τον υίον του θεοπόμπου. και λέγει τον λογον Σωΰί&εος ο φυΰιι πατήρ του παιδός. 'Επειδή και πρότερον αγώνες εγένοντο ημΐν, ώ άνδρες δικαβταΐ, προς τους αυτούς τούτους περί τον κληρον του 'Αγνίου, και ούδεν παύονται παρανομούντες

ΠΡΟΣ

Μ AK APT

A TO Ν.

21

xal βιαζόμενοι, ωβτ εκ παντός τρόπου τα μή προαήκον&' έαντοΐζ εχειν, ανάγκη ίσως έβτΐ τα πραχ&έντ' εξ αρχής διηγήβαβ&Μ · υμεΐς τε γαρ, α3 άνδρες δικαΰταί, 2 ραον παρακολου&ήβετε ίίπαβι τοις λεγομένοις, και ούτοι εΛίδειχ&ήοονται οίοι είβιν άνθρωποι, και οτι πάλαι ήδη άρξάμενοι ούδεν παύονται κακοτεχνονντεςκαΐ οίόμενοι ό'είν διαπράττεβ&αι ο τι αν έπέλ&Τ] τούτοις, δεόμε&α ουν υμών, ώ άνδρες δικαΰταί, ευνοϊκός άκροά-1051 βαβ&αι των λεγόμενων και παρακολον&ειν προΰέχονταζ τον νονν. πειράβομαι δε κάγώ διδάβκειν υμάς ώς αν oîôs τε ώ βαφέΰτατα περί των πεπραγμένων. 3 Τουτονί γαρ τον παιδος η μήτηρ, ώ άνδρες δικαΰταί, γένει ούβα έγγντάτω 'Αγνία τω εξ Οίον, έπεδικάβατο τον κλήρου τον'Αγνίον κατά τονς νόμους τονς υμετέρους · και των τότε άμφιΰβητηΰάντων αύτη τον κλήρον τοντουΐ, γένει μεν ώς έγγντέρω τις εί'η αύτών της γυναικός, ονδ' έπεχείρηβεν ονό'είς άντομόΰαι ( ώ μ ο λογείτο γαρ παρά πάντων της γυναικός είναι η κληρο4 νομία κατά την αγχιΰτείαν), δια&ήκας δε ψευδείς ηκον καταΰκενάΰαντες Γλαυκός τε ο εξ Οίου και Γλαύκων ο αδελφός αν τον, και Θεόπομπ ος ο τουτουΐ πατήρ Μακαρτάτου έκείνοις ΰυγκατεΰκεύαξεν απαντα ταύτα και έμαρτύρει τάς πλείϋτας μαρτυρίας, αί δε δια&ήκαι, ας τότε παρέσχον το, έξηλέγχ&ησαν ψευδείς ούααι · και ον μόνον ήττή&ησαν, άλλα και πονηρότατοι δόξαντες ει5 ναι άπηλλάττοντο από τού δικαβτηρίου. και έπιδημών τότε Θεόπομπος ο τουτουΐ πατήρ Μακαρτάτου, τον κήρυκας κηρύττοντας, ει τ ig άμφιββητεΐν ή παρακαταβάλλειν βούλεται τού κλήρου τού'Αγνίου ή κατά γένος ή κατά δια&ήκας, ουκ έτόλμηδε παρακαταβαλεϊν, άλλ αυτός έαντω έόϊκαΰεν οτι ονδαμό&εν αν τω προΰήκεν ον6 δεν τοϋ κλήρον τον'Αγνίου.

έχούΰης δε της μητρός

τον

22

XLIII.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

παιδός τον rovi τον κληρον, επειδή ένίκηΰεν έν τώ δικαοτηρίω άπαντας τους άμφιαβητηβο:ντας εαυτή, όντως είαί μιαροι ούτοι, και ουκ οί'ονται δεΐν ούτε τοϊξ νόμοις τοις νμεΐέροις πεί&εσϋ-αι ο ντε τοις γνωΰ&εΐΰιν εν τω 1052 δικαϋτηρίω, άλλα πάντα τρόπον έπιχειρούντες άφελέα&αι πάλιν την γνναΐκα τον κληρον ον νμεΐς αυτή έψη7 φίοαΰ&ε, ϋννομόβαντες καϊ ουν&ηκας γράψαντες προς άλληλονς και κατα&έμενοι παρά Μηδίω 'Αγνονβίω, Θεόπομπος 6 τοντονι πατήρ Μακαρτάτον καϊ Γλανκων καϊ Γλαύκος ó ηττηθείς το πρότερον, καϊετερόν τινα των επιτηδείων τέταρτον προσλαβόντες (Ενπόλεμ os ην αύτώ ovo μα), ούτοι άπαντες κοινή επιβονλενοαντες προΰεκαλέΰαντο την γνναΐκα προς τον άρχοντα εις διαδικαβίαν τον κληρον τον 'Αγνίον, φάοκοντες τον νόμον κελενειν παρά τον έπιδεδικαΰμένον και έχοντος τον κληρον προβκαλεΐβ&αι, εάν τις βονληται 8 άμφιΰβητεΐν. και επειδή ήγεν ο άρχων εις το δικαΰτηριον και εδει άγωνίζεβΰ·αι, τά τε άλλα ην αντοίς άπαντα χατεβκεναβμένα εις τον αγώνα, και το νδωρ , προς ο εδει άγωνίζεβ&αι, τετραπλάΰιον ημών ελαβον. «ξ ανάγκης γαρ ην, ω άνδρες δικαθτα.1, τω άρχοι 'τι αμφορέα έκάβτφ έγχέαι των άμφιββητονντων, καϊ τρεις γ6ας 9 τω νβτέρφ λόγω. ωβτε βννέβαινεν έμοί τώ νπερ της γυναικός άγωνιξομένω, μη οτι περί τον γε'νονς και των άλλων ών μοι προβηκε διηγήβαΰ&αι τοις δικαβταΐς ώς έγώ έβονλόμην, αλλ' ονδ' άπολογηΰαβ&αί μοι έξεγένετο ονδε πολλοΰτον μέρος ών κατεψενδοντο ημών · πέμπτον γαρ μέρος εϊχον τον νδατος. και το σοφέ6μα ην τούτο, αντονς μεν εαντοΐς βνναγωνίξεβ&αι και όμολογεΐν άπαντα, περί ημών δε λέγειν τά ον-1053 10 δεπώπυτε γενόμενα, και τούτον λεναάντων και ΰνναγωνιζομένων

τον τρόπον έπιβονάλληλοις εφ' ημάς,

ΠΡΟΣ

ΜΑΚΑΡΤΑΤΟΝ.

23

χαόίΰκων τεττάοων τε&έντων κατά τον νόμο ν, είχότως, οΐμαι, οι δικαβταϊ έξηπατή&ηβαν και έαταβίαβαν άλληλοις χαϊ παρακρουβ&έντες υπό της παραβκευης έψηφίζοντο ο τι ετνχεν ί'καβτος. καϊ ut ψήφοι όλίγαις πάνυ έγένοντο πλείονς, η τριβϊν η τέτταρΰιν, tv τω Θεοπόμπον καδίβκω η εν τω της γυναικός. 11

Καϊ τότε μεν ταύτα, ω άνδρες δικαβταϊ, ήν τα πραχ&έντα. επειδή δ' οντοβϊ 6 παις έγένετο και ¿δόκει καιρός είναι, ουκ οργιβ&εϊς έγω τοις γενομένοις, αλλ' ρία εξονβιν. εί μένουν, ώ άνδρες δικαΰταΐ, τους επιβουλεύοντας και ΰνκοφαντονντας δει πλέον έχειν, ονδεν αν 'όφελος είη των είρημένων εί δ' νμείςτονς μεν τοιούτους μιΰεΐτε, τα δε δίκαια ψηφίζεο&ε, μήτ άπολωλεκότος Καλλικλέονς μηδέν μήτ ήδικημένον μή& νπό Καλλάρον μήΟ·' νπό τον πατρός, ουκ οίδ' ο τι Μ δει πλείω λέγειν, ίνα δ' είδήτε ότι και πρότερο ν επιβονλεύων μον τοις χωρίοις τον ανεψιόν κατεΰκεύαοε, και ννν την ετέραν αντός κατεδιητήβατο Καλλάρον ταύτην την δίκην, έπηρεάζων έμοι διότι τον αν&ρωπον περί πολλού ποιούμαι, και Καλλάρφ πάλιν είληχεν ετέραν, απάντων νμ tv άναγνώβεται τάς μαρτυρίας. ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ. 35 Μή ούν προς Α ιός καΐ &εών, ώ άνδρες δικαΟταϊ, προήβ&έ με τούτοις μηδέν άδικοϋντα. ον γαρ της ζημίας τοδοντόντί μοι μέλει, χαλεπονόν πάοιτοΐς μικράν ονϋίαν εχονΰιν · αλλ' έκβάλλονβιν όλως εκ τον δήμον με έλαύνοντες και βνκοφαντονντες. οτι δ' ονκ άδικούμεν ούδεί', έτοιμοι μεν ήμεν έπιτρέπειν τοίς εΐδόβιν, ί'οοις και κοινοΐς. έτοιμοι δ όμνύναι τον νόμιμον όρκο ν ' ταύτα γαρ ωόμε&α ιβχνρότατα παραβχέβ&αι τοις αντοΐς νμΐν ομωμοκόβιν. καί μοι λαβε την τε πρόκληβιν καί τάς νπολοίπονς ετι μαρτυρίας. ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ. ΜΑΡΤΤΡΙΑΙ.

LVI. ΚΑΤΑ

JlONTEO/l&POr

ΒΛΑΒΗΣ.

1282

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. Λαρεΐος y.aì Πάμφιλος Αιονυβοδωρω δανείξουβι τριΰχιλίας δραχμας èrti τω ηλεϋβαι αυτόν εις Αϊγυητον κακεΐ&εν αΰ&ις 'Α&ηναξε, και λαμβάνουβι μεν νηο&ηκην την νανν, διομολογούνται δε xal τόκους οΰους αίφειλον'Α&ηναξε καταττλεΰβαντος Αιοννΰοδωρου κομίβαΰ&αι. Αιονυΰοδωρος δε αναπλεων εκ της Αίγνητου, τ η'Ρόδω προβϋχών, εκεί τον γόμον εξέ&ετο, ως μεν αυτός φηβι, δια το ραγηναι. την ναΰν %αί είναι ΰα&ραν, ως δε Ααρεΐος λέγει, δια το πυ&εβ&αι τον βΐτον 'Α&ήνηβιν ευωνον 'όντα· την γαρ ναϋν ΰωαν υηάρχειν φηβΐ xal πλεΐν ετι και νυν. οί μεν ούν δανείβαντες και %ατηγορονΰι του Αιοννβοδώρου τίαραβεβηκεναι την ΰυγγραφην, διότι την νπο&ηκην, τουτεΰτι την ναΰν, ου παρέϋχεν εμφανή, •καΐ ακαιτουϋιν αυτόν τους ομολογη&έντας τόκους τελείους · ο δε ου πάντας αποδιδόναι βουλεται, αλλα τίρος λόγον του πλου τον ηλενϋ&έντος. Κοινωνός είμι τον δανείΰματος τούτον, ώ άνδρες δικαθταί. ΰνμβαίνει δ' ήμΐν τοις κατα &άλατταν την εργαβίαν προ^ρημενοις καΐ τά ήμε'τερ' αυτών εγχειρί- 1283 ξονβιν έτε'ροις εκείνο μεν ΰαφώς είδέναι, ort ο δανειζόμενος εν παντί προέχει ημών. λαβών γαρ άργνριον φανερον καΐ ομ,ολογονμενον, εν γραμματειδίφ δνοΐν χαλκοΐν έωνημένφ καΐ βιβλιδίω μικρω πάνυ την ομολογίαν καταλέλοιπε τον ποιηβειν τα δίκαια, ημείς δ ον φαμεν δώΰειν, άλλ' εν&νς τω δανειξομένω δίδομεν 2 το άργνριον. τω ούν ποτε πιβτενοντες καΐ τί λαβοντες

222

LVI.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟ

Τ Σ

το βέβαιον προΐέμε&α ; υ ¡IL ν, οί άνδρες δϊκαβταί, καΐ τοις νόμοις τοις ΰμετέροις, οϊκελεύουβιν, oda αν τις εκών ί'τερος ετέρω όμολογήβΐ], κύρια είναι, αλλά μοι δοκεΐ λος είναι ούδεν, αν ό λαμβάνων τα χρήματα μη πάνυ δίκαιος f¡ τον τρόπον και δνοΐν 9·άτερον, η νμας δε3 διώς ή τον βνμβαλόντα αίβχυνόμενος. ών ούδέτερον πρόβεβτι /¡ιοννβοδώρω τούτω, αλλ' εις τοβοντον η κει τόλμης ωβτε δανειΰάμενος παρ ημών επί τη νηι τριΰχιλίας δραχμάς εφ' ω τε την ν αν ν καταπλεΐν Ά&ήναξε, και δέον ημάς ¿v tr¡ πέρυβιν ωρα κεκομίβ&αι τα χρήματα, την μεν ναν ν εις 'Ρΐίδον κατεκόμιβε καΐ τον γόμον εκ είθε έξελό μένος απέδοτο παρά την βυγγραφήν καΐ τους νόμονς τους υμετέρους, εκ δε της 'Ρόδου πάλιν άπέβτειλε την ναϋν εις Λΐγυπτον κάκεΐ&εν είς'Ρόδον, ήμΐν δε τοΐς'ΛΟ")¡νηβι δανείβαΰιν ούδέπω και νϋν ο ντε τα χρήματα αποδίδωβιν ούτε το ένέχυρον κα&ίβτηβιν εις το εμφανες, άλλα δεύτερον έτος τουτί καρ4 πονμενος τ à ημέτερα, και εχων τό τε δάνειο ν και την έργαβίαν και την ναϋν την υποκείμενη ν ήμΐν, ούδεν ήττον είβελήλυ&ε προς ν μας δηλονότι, ως ξημιώαων 1284 ημάς τη έπωβελία και κατα&ηΰόμένος εις το οίκημα προς τω άποβτερεΐν τα χρήματα, υμών ούν, ώ άνδρες Αθηναίοι, ομοίως απάντων δεόμε&α καΐ ίκετενομεν βοηΟ·ή6αι ήμΐν, αν δοκώμεν άδικεΐο&αι. την δ' αρχήν τού βνμβολαίον διεξελ&ειν νμΐν πρώτον βούλομαι· ούτω γαρ xal υμεΐς ρ&ΰτα παρακολον&ήβετε. 5 /Ιιοννβόδωρος γαρ ούτοοϊ, ώ ανδρες'Λ&ηναΐοι, και ò κοινωνός αύτοϋ Παρμενίβκος προβελ&όντες ήμΐν πέρυοι τον μεταγειτνιώνος μηνός έλεγον οτι βούλονται δανείΰαβ&αι επί τη νηΐ, ¿φ' φ τε πλενΰαι εις Λΐγυπτον καΐ έξ Αιγύπτου είς'Ρόδον ή εις'Λ&ήνας, διο-

ΚΑΤΑ

AIO

Ν Τ ΣΟ A SIPO

T.

223

μολογηΰάμενοι τους τόκους εις έκάτερον των ¿μπουριών τούτων. άποκριναμένων δ' ημών, ώ άνδρες δικασται, ότι ουκ αν δανείααιμεν εις ετερον εμπόρων ουδέν άλλ' η εις Ά&ήνας, οϋτω προΰομολογοϋβι πλεύβε(y&tti δεϋρο, και έπί ταύταις ταΐς ομολογίαις δανείζονται παρ' ημών έπί τη νηΐ τριβχιλίας δραχμάς σ.μφοτερόπλουν, καϊ βυγγραφήν έγραψα ντο νπερ τούτων, εν μεν ούν ταΐς βνν&ηκαις δανειβτης έγράφη Πάμφιλος οΰτοβί- εγώ δ' εξω&εν μετείχαν αν τω τον δανείΰματος. και πρώτον υμΐν άναγνώβεται αύτην την βυγγραφήν. ΣΤΓΓΡΑΦΗ. 7

Κατά ταντην την βνγγραφην, ώ άνδρες δικαβταϊ, λαβόντες παρ' ημών τά χρήματα Αιονυβόδωρός τε ο ν το σί, καϊ ó κοινωνός αύτοϋ Παρμενίβκος απέβτελλον την νανν εις την Αί'γυπτον έν&ένδε. καϊ 6 μεν Παρμενίβκος έπέπλει επί της νεώς, οντοσΐ δε αύτοϋ κατέμε-1285 νεν. ήβαν γαρ, ω άνδρες δικαβταϊ, ίνα μηδε τοϋτ άγνοητε, νπηρέται και συνεργοί πάντες ούτοι Κλεομένους τοϋ έν τη Αίγύπτω αρξαντος, δς εξ ου την αρχήν παρέλαβεν ουκ ολίγα κακά είργάο,ατο την πόλιν την ύμετέραν, μάλλον δε και τους άλλους "Ελληνας, παλιγκαπηλεύων και βννιβτάς τάς τιμάς τον αίτον και

8 αύτός και ούτοι μετ' αύτοϋ. οι μεν γαρ αυτών άπέβτελλον έκ της Αιγύπτου τά χρήματα, οι δ' έπέπλεον ταΐς έμπορίαις, οι δ' έν&άδε μένοντες διετί&εντο τά αποστελλόμενα· είτα προς τάς κα&εΰτηκυίας τιμάς επεμπον γράμματα οι έπιδημοϋντες τοις άποδημοΰοιν, ίνα εάν μεν παρ' ύμΐν τίμιος r¡ ó βΐτος, δεϋρο αύτον κομίβωβιν, εάν δ' ενωνότερος γένηται, εις άλλο τι καταπλεύβωβιν έμπόριον. ο&εν περ ούχ ηκιβτα, ώ άνδρες δικαβταϊ, βννετιμή&η τά περί τον οΐτον έκτων

224

LVI. ΛΗΜΟΣΘΕΝΟ

Τ Σ

9 το ιόντων έτίιΰτολών και βυνεργιών. οτε μεν ονν έν&ένδε αιιεβ τελλον οντοι τήν νανν, επιεικώς έντιμο ν κατέλιπον τον βΐτον • διό και νπέμειναν έν xr¡ συγγραφή γράψαβ&αι εις 'Α&ήνας πλεΐν, είς δ' κλλο μηδέν εμπόριον. μετά δε ταϋτ', ώ άνδρες δικαβταΐ, επειδή ο Σικελικός κατάπλους έγένετο και αί τιμαΐ τον βΐτον έπ ελαττον εβάόιξον και η ναϋς η τούτων άνήκτο είς Λ'ίγυπτον, εν&έως ούτος άποβτέλλει τινά είς την 'Ρόδον άπαγγελοϋντα τω ΊΊαρμενίοκω τω κοινωνώ τάν&ένδε κα&εβτηκότα, ακριβώς είδώς οτι άναγκαΐον εΐη τή νηί 10 προβέχειν είς'Ρόδον. πέρας δ' ούν, λαβών γαρ ó Παρμενίβκος ο τοντουι κοινωνός τα γράμματα τα παρά τούτον άποβταλέντα, και πν&όμενος τάς τιμάς τάς εν&άδε τον βίτου κα&εβτηκυίας, εξαιρείται τον βΐτον εν 1286 τ?} 'Poiω κάκεΐάποδίδοται, καταφρονήβαντες μεν της βνγγραφής, ω άνδρες δικαβταΐ, και τών έπιτιμίων α βυνεγράψαντο αυτοί οντοι καθ1' αυτών, έάντιπαραβαίνωβι, καταφρονήβαντες δε τών νόμων τών υμετέρων, οΐ κελεύονβι τους νανκληρους και τους έπιβάτας πλεΐν είς ο τι αν βυν&ώνται εμπόριον, ειδεμή, ταΐς 21 μεγίβταις ξημι'μις είναι ενόχους, και ημείς επειδή τάχιβτα έπν&όμε&α το γεγονός, έκπεπληγμένοι τώ πράγματι προβήμεν τούτω τώ άρχιτέκτονι της ολης επιβουλής, άγανακτονντες, οίον εικός, και εγκαλούντες οτι διαρρήδην ημών διοριβαμένων έν ταΐς βνν&ήκαις όπως ή ναϋς μηδαμόβε καταπλεύβεται αλλ η είς Αθήνας, και επί ταύταις ταΐς ομολογίαις δανειβαντων το άργύριον, ημάς μεν εν υποψία καταλέλοιπε τοις βουλομένοις αίτιάσ&αι και λέγειν rag άρα και ημείς κεκοινωνήκαμεν της ΰιτηγίας της είς τηνΡοδον, αυτοί δ ούδεν μάλλον τήν νανν ήκουβι κατακομίζοντες είς το 12 νμέτερον εμπόριον είς ο βννεγράψαντο. έπειδή δ ου-

ΚΑΤΑ

ΛΙΟΝ

ΤΣΟΑ&ΡΟΤ.

225

δεν έπεραίνομεν νπερ της συγγραφής καΐ των δικαίων διαλεγόμενοι, άλλα το γ ε δάνειον καΐ τούς τόκους ήξιονμεν άπολαβείν τους εξ αρχής όμολογη&έντας. ούτος δ' όντως ύβριβτικώς έχρήβατο ήμΐν ωΰτε τους μεν τόκους τους εν τή βυγγραφτ] γεγραμμένους ουκ εφ η δωσειν " εί δε βούλεβ»' ' ' εφη " κομίζεβ&αι το προς μέ"ρος τον πλού τοϋ πεπλευβμένου, δώβω νμΐν' φηαΐ "τούς εΙς'Ρόδον τόκονς· πλείους δ' ουκ αν δοίην', αυτός έαυτω νομοθετών καϊ ονχΐ τοις εκ της βυγγραφής 13 δικαίοις πει&όμενος. ως δ' ημείς ουκ civ εφαμεν βυγ-1287 χωρήβαι ούδεν τούτων, λογιζόμενοι, ότι, οπότε τούτο πράζομεν, ομολογούμεν και αντοϊ είς'Ρόδον ΰεβιτηγηκέναι, έτι μάλλον έπέτεινεν ούτος και μάρτυρας πολλούς παραλαβών προάγει, φάβκων έτοιμος είναι άποδιδόναι το δάνειον καΐ τούς τόκους τους είς'Ρόδον, ουδέν μάλλον, ώ άνδρες δικαΰταΐ, άποδονναι διανοούμενος, αλλ' ημάς ύπολαμβάνων ούκ αν έ&ελήΰαι άπολαβεΐν το άργύριον δια τάς ύπούδας αιτίας, έδήλωβε 14 ό' αντό το έργον, επειδή γαρ, ώ ανδρες'Α&ηναΐοι, των υμετέρων πολιτών τίνες παραγενόμενοι από ταύτομκτου ΰυνεβούλευον ήμΐν το μεν διδόμενον λαμβάνειν, περί δε των αντιλεγόμενων κρίνεο^αι, τονς δε είς'Ρόδον τόκονς μή κα&ομολογεΐν εως άν κρι&ώμεν, ήμεΐς μεν ταύτα βυνεχωρούμεν, ούκ άγνοουντες, ώ άνδρες δικαβταί, το έκτης ΰνγγραφής δίκαιον, αλλ ηγούμενοι δεΐν έλαττούΰ&αί τι καϊ βυγχωρεΐν, ωΰτε μη δοκεΐν φιλόδικοι είναι, ούτος δ' ώς έώρα ήμάς όμόβε πορευομένους, " άναιρεΐβ&έ' φηβΐ "τοίνυν τήν βνγγραφήν. Ιό"ήμεΐς άναιρώμε&α ·, ουδέν γε μάλλον ή οτιούν άλλα "κατά μεν τάργύριον, ο αν άποδως, όμυΡ.ογήβομεν 'εναντίον τού τραπεξίτου άκυρον ποιεΐν την βυγγραΓ φήν, το μέντοι βύνολον ούκ άν άνελοίμε&α, εως αν Demosth. Vol. ΙΠ. 15

226

LVI.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

"περί των αντιλεγόμενων κρι&ώμεν. τί γαρ έχοντες "δίκαιον η τί το ίβχυρον άντιδικήβομεν, εάν τε προς "διαιτητών εάν τε εις δίκαβτήριον δέΐ] βαδίξειν, άνελό" μενοι την βυγγραφήν ένη την ύπερ των δικαίων βοή16 "&ειαν εχομεν" ταύτα ä ' ημών λεγόντων, ώ άνδρες δικαΰταΐ, και άξιο ν ντ ων Λιονυβόδωρον τοντονί την μεν βνγγραφην μη κινεϊν μηδ' ακνρον ποιείν την ομο-1288 λογονμε'νην και νπ' αύτών κυρίαν είναι, των δε χρημάτων όβα μεν αυτός ομολογεί, άποδοί>ναι ήμιν, περί δε των αντιλεγόμενων ως ετοίμων όντων κρι&ήναι, είτε βούλοιντο εφ ενϊ είτε και πλείοβι των εκ τον εμπορίου, ονκ εφη προβέχειν ¿/ιονυβόδωρος τούτων ονδενΐ, άλλ' οτι την βυγγραφήν όλως ούκ άνηρούμε&α απολαμβάνοντες ά ούτος έπέταττεν, εχει δεύτερον έτος 17 τά ημέτερα και χρήται τοις χρήμαβι · και ο πάντων έβτΐ δεινότατον, ώ άνδρες δικαβταΐ, οτι αυτός μεν ούτος παρ' ετέρων εισπράττει ναυτικούς τόκους από των ημετέρων χρημάτων, ουκ 'Α&ήνηβί δανείβας ούδ'είς 'Αθήνας, άλλ' είς'Ρόδον καίΛΐγυπτον,ήμΐν δε τοις δανείβαβιν εις το υμέτερον εμπόριο ν ουκ οΐεται δεΐν των δικαίων ούδεν ποιείν. οτι ό' άλη&ή λέγω, άναγνωβεται υμΐν την πρόκληβιν ην νπερ τούτων προύκαλεβάμεϋ·' αύτόν. ΠΡ0ΚΑΗΣ1Σ. 18 Ταύτα τοίνυν, ω άνδρες δικαβταΐ, προκαλεβαμένων ημών Λιοννβόδωρον τουτονϊ πολλάκις, καΐ ¿πι πολλάς ημέρας έκτι&έντων την πρόκληβιν, εύή&εις εφη παντελώς ημάς είναι, είνπολαμβάνομεν αυτόν όντως άλογίβτως έχειν ωβτ έπΐ διαιτητήν βαδίξειν, προδήλου όντος ότι καταγνώβεται αυτού άποτΐβαι τά χρήματα, εξόν αύ τω έπΐ το δίκαβτήριον ήκειν φέροντα τάργύριον, είτ εάν μεν δννηται νμάς παρακρούβαβ&αι, άπιέναι τάλλότρια έχοντα, εί δε μη, τηνικαύτα κατα-

ΚΑΤΑ

227

ΑΙΟΝΤΣΟΛίΙΡΟΤ.

&εϊναι τά χρήματα, ως άν&ραπος ου τω δικαία πιβτενων, άλλα διάπειραν υμών λαμβάνειν βονλόμενος. 19 Τα μεν τοίννν πεπραγμένα Αιοννσοδάρω ακη-1289 κόατε, ω άνδρες δικαβταί' οΐμαι δ' υμάς ϋ-ανμάξειν άκούοντας πάλαι την τόλμαν αυτου, κάιτώποτεπιβτεύων είβελήλν&ε δενρί. πώς γαρ ον τολμηρον, εΐ τις άν&ρωπος δανειβάμενος χρήματα εκ τοϋ εμπορίου 20 τον 'AQ-ηναίαν, και ΰνγγραφήν διαρρήδην γραψάμενος εφ φ τε καταπλεΐν την νανν εις το νμέτερον έμπόριον, ει δε μη, αποτίνειν διπλαβια τά χρήματα, μήτε την νανν κατακεκόμικεν εις τον Πειραιά μήτε τα χρήματ' άποδίδωβι τοις δανείβαβι, τόν τε βιτον εξελό μένος εν'Ρόδα άπέδοτο, καΐ ταντα διαπεπραγμένος ουδέν ήττον 21 τολμά βλέπειν εις τά υμέτερα πρόβωπα; α δή λέγει προς ταντ' άκούβατε. φηΰϊ γαρ την νανν πλέουβαν ίξ Αιγύπτου ραγήναι, καΐ δια ταντ' άναγκαβ&ήναι καί προβχεΐν εις τήν'Ρόδον κάκεΐ έί,ελέβ&αι τον βΐτον. και τούτον τεκμήριον λέγει, ώς άρ' έκ τής'Ρόδον μιβ&οίβαιτο πλοία καί δεν ρ' αποβτ είλειε των χρημάταν ενια. ενμεντοϋτ' εβτιν αύτώ μέρος της απολογίας, δεύτε22 QOV δ' εκείνο • φηβί γαρ ετέρους τινάς δανειβτάς βνγκεχαρηκέναι αν τα τονς τόκονς τονς είς 'Ρόδον · δειvòv ονν, εΐ ημείς μη ανγχαρήβομεν ταύτα εκείνοις. τρίτον προς τούτοις την βνγγραφήν κελεύειν φηαΐν αντον βω&είβης της νεώς άποδοϋναι τα χρήματα, την δε ναϋν ου αεβώβ&αι είς τον Πειραιά, προς εκαβτον δή τούτων, ώ άνδρες δικαβταί, άκούΰατε α λέγομεν δίκαια. 23

Πρώτον μεν το ραγήναι την νανν οταν λέγτ\, οίμαι παΰιν νμΐν φανερόν είναι οτι ψεύδεται, εI γαρ τούτο βυνέβη πα&εΐν τή νηΐ, οϋτ' άν είς τήν 'Ρόδον 1290 (Οωούν' αν νβτερον πλωΐμος ήν. νυν δε φαίνεται 15 *

228

LVI.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

εις την 'Pódov βω&εΐGa καί πάλιν έκεΐ&εν άποβταλεΐβα sis Αΐγνπτον καί ετι και ννν πλέονΰα πανταχόαε, πλην ονκ εις 'Α&ήνας. καίτοι πώς ονκ άτοπον, οταν μεν εις το 'Α&ηναίων έμπόριον δεηβη κατάγειν την ναύν, ραγηναι φάσκειν, or αν δ' εις τήν'Ρόδον τον ΰΐτον εξ,ελεG&ai, τηνικαύτα δε πλώϊμον ονβαν υ-

τον έμον εγώ.

ον δε

τρόπον

τω πατρι τω έμώ αννωκηβε,

ταϋξτ υμάς άκοϋβαι

και γαρ α περί τον Κλεινίαν

αιτιάται

την μητέρα και ταϋτα 41ftαι. 6 Πρωτόμαχος μήβας εύπορου, αντην

εαυτόν

γνώριμον,

Θούκριτον

τον πατέρα

και εγγυάται

την έμην παρά τοϋ αδελφού τέως,

παρόντων

και τούτων

διηγήβοκληρονο-

ó πατήρ

έμον, την

αύτης Τιμοκράτονς

ημΐν. μετά δε ταϋτα

αυτή δ vol ν ηδη γεγενημένων,

δε

έκδοϋναι τον

τών τε ϋ-είων αμφοτέρων

και άλλων μαρτύρων 42 ρήβονΰιν

έπικλήρον

δεΐ·

τιτ&ενβαι

πάντα εγώ ΰαφώς νμΐν πένης ην

την μητέρα βονλη&εϊς

λαβείν

και το

τών

όαοιζώβι,

χρόνω ύβτερον καί τοϋ μεν πατρός

πεί&ει οντα μητέρα Μελιεαυτού μαρτυπαιδιών βτρα-

ΠΡΟΣ

ΕΤΒΟΤΑΙΛΗΝ.

247

τενομένου καϊ άποδημουντος μετά Θραανβούλου, αυτή δ' ούϋα εν άπορίαις ήνκγκάβ&η τον Κλεινίαν τον τον Κλειδίχου τιτ&ενβαι, τω μεν εις ¿με ηκοντι κινδύνψ νυν μα τον Αία ουχί βυμφέρον πράγμα ποιήσαβα 1312 (άπό γαρ ταύτης της τιτ&είας απαΰα ή περί ημάς γεγονε βλαβφημία), τι] μέντοι ύπ αρχούβη πενία ία ως 43 και αναγκαία και αρμόττοντα ποιονβα. φαίνεται τοίννν ουχ αι. ας ονδεν ήττον', οίμαι, Θεοκρίνης οφείλει νννϊ κατά τον νόμον. ον γαρ εάν Κτηβικλης ó μέτοικος βνγχωρήα?] τοντφ, πονηρός πονηρω, μη παραδο&ηναι τοις πράκτορβι ròvi328 προΰοφλόντα κατά τον νόμον, δtee τον το δει την πάλιν άπεβτερηβ&αι των ¿κ των νόμων επικειμένων ζημιών, αλλά προβηκει τους αντιδίκους νπερ μεν των ιδίων, υ πω ς civ αυτούς πεί&ωβι, δϊοικείβ&αι προς αλλήλους, νπερ δε των προς το δημόβιον, οπως αν οι νόμοι κε21 λευωβιν. και μοι λέγε τόν τε νόμον, ος κελεύει το ημι0V τον τιμήματος οφείλειν τω δημοβίω ος αν δόξτ] μη δικαίως εις την έλεν&ερίαν άφελέβ&αι, και την τονΚηφιβοδώρον μαρτνρίαν. ΝΟΜΟΣ. ΜΑΡΤΤΡΙΑ. Αέγε δη κακεινον τον νόμον τον απ' εκείνης κελεύοντα της ημέρας οφείλειν, αφ' ής αν όφλη, εάν τ' έγγεγραμμένος f¡ έάν τε μη. ΝΟΜΟΣ. 22 Πώς ούν άλλως, ώ άνδρες δικαΰταΐ, προβηκει τον δικαίως κατηγοροϋντ' άποφαίνειν ορθώς ένδεδειγμένον Θεοκρίνην τουτονι και μη μόνον ενοχον όντα τγι ένδείζει κατά τάς χιλίας εφ' αις ένδέδεικται, αλλά και πολλοίς άλλοις όφλήμααιν ; εγώ μεν ουδαμώς νομίζω, ου γαρ δη προβδοκάν γε δει Θεοκρίνην αυτόν όμολογησειν οφείλειν υμίν τώ δημοβίω και δικαίως ένδεδεΐχ&αι φηβειν, αλλά τουναντίον πάντα λόγον μάλλον έρεΐν και πάβας αιτίας οίβειν, ώς καταβταβιάζεται, «g 23 διά τάς τών παρανόμων γραφάς εις τανΟ·' ηκει. λοιμόν γάρ έβτι τοϋτο τοις έν αύτοΐς τοις πράγμαβιν έξελεγχομένοις, αιτίας καΐ προφάβεις εύρίακειν, αΐτινες του παρόντος νμάς ποιηβουβι πράγματος έπιλα&ομένονς τοις έξω της κατηγορίας λόγοις προβέχειν. εγώ

262

LVIII.

[ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ]

δ', ω άνδρες δικαβται, εΐ μέν εώρων έν τοις άνεγνωαμένοις νόμοις γεγραμμένον "ταύτα $ είναι κύρια περί 1329 "των βυκοφαντούντων, αν μη Θεοκρίνης ενδειχ&είς " αίτιάΰ&αι ßούληται Θουκυδίδην η Λημοΰ&ένην η καΐ "των πολιτευόμενων άλλον τιν'" ηβυχίαν αν ήγον. νυν δε τούτων ούδεμίαν ορώ των ΰκήψεων νπόλογον ονΟαν έν τοις νόμοις, ουδε καινην, ωβτε προβε'χειν νϋν πρώτον ακούβαντας, αλλά μυριάκις παρά των κρινο24 μένων είρημένην. ακούω δε καί παρά των πρεββυτέρων, ω άνδρες δικαΰταΐ, ώς αρα τίροβήχόν έΰτιν ολως μεν μηδενΐ μη δ e μίαν βυγγνώμην ύπάρχειν παραβαίνοντα τους νόμους, εί δ αρα δει, μη τοις δυνεχώς ούβι πονηροΐς μηδε τοις έπ' άργυρίω τους νόμους προΙ'εμένοις (ού γαρ εικός,) αλλ' οΐτινες αν δια την αυτών άπραγμοβύνην άκοντες τι τών γεγραμμένων παραβώ