Demosthenis orationes: Volumen II Orationes XX-XL [1994 ed.]

Table of contents :
XX. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ
XXI. ΚΑΤΑ ΜΕΙΔΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΝΔΥΔΟΥ
XXII. ΚΑΤΑ ΑΝΔΡΟΤΙΩΝΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ
XXIII. ΚΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΟΥΣ
XIV. ΚΑΤΑ ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΥΣ
XXV. ΚΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ Α
XXVI. ΚΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΟΝΟΣ Β
XXVII. ΚΑΤΑ ΑΦΟΒΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ A
XXVIII. ΚΑΤΑ ΑΦΟΒΟΥ Β
XXIX. ΠΡΟΕ ΑΦΟΒΟΝ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΩΝ
XXX. ΠΡΟΣ ΟΝΗΤΟΡΑ ΕΞΟΥΛΗΣ Α
XXXI. ΠΡΟΣ ΟΝΗΤΟΡΑ ΕΞΟΥΛΗΣ Β
XXXII. ΠΡΟΣ ΖΗΝΟΘΕΜΙΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ
XXXIII. ΠΡΟΣ ΑΠΑΤΟΥΡΙΟΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ
XXXIV. ΠΡΟΣ ΦΟΡΜΙΩΝΑ ΠΕΡΙ ΔΑΝΕΙΟΥ
XXXV. ΝΡΟΣ ΤΗΝ ΛΑΚΡΙΤΟΥ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΝ
XXXVI. ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΝ ΥΠΕΡ ΦΟΡΜΙΩΝΟΣ
XXXVII. ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑΙΝΕΤΟΝ
XXXVIII. ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣ ΝΑΥΣΙΜΑΧΟΝ ΚΑΙ ΞΕΝΟΠΕΙΘΗΝ
XXXIX. ΠΡΟΣ ΒΟΙΩΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ
XL. ΠΡΟΣ ΒΟΙΩΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΙΚΟΣ ΜΗΤΡΩΙΑΣ

Citation preview

DEMOSTHENIS

ORATIONES EX RECENSIONE

GUILIELMI DINDORFII.

VOL. II.

ORATIONES X X - X L .

EDITIO TERTIA

CORRECTION.

LIPSIAE IN A E D I B U S B. G. T E U B N E B I . MDCCCLXXXVn.

UPSIAEÎ

T T P I B Β . O. T E U B N E B I .

XX.

llEPl

ΤΗΣ Α ΤΕΑΕΙΑΣ

ΠΡΟΣ JEU TIN ΗΝ.

ΤΠΟΘΕΣΙΣ. Η. των 'Α&ηναίων πόλις άλλοις τε ¿τίμα τους ενεργέτας v.uì ¿τελεία λειτουργιών, πολλών οϋν λαμβανόντων αυτήν οπάvig εδόκει των λειτουργηΰόντων είναι, δια τοϋτο Λεπτίνης νόμον είοηνεγκεν είναι μηδενα ατελή, μηδε το λοιπον εξόν είναι τω δημω όοϋναι, τον δε ατέλειαν αίτηΰαντα πάΰχειι τα εΰχατα. τούτον εγράψαντο τον νομον προτερον μεν άλλοι, μεθ' ών και Βα&ιππος, και ουκ επε'ξηλ&εν, r¡ χρήματα λαβών η νόβαιπεριπεΰων, νυν δε Φορμίων κα'ι Κτηΰιππος ο Χαβρίον παις και τίνες μετ αυτών, οις αυνήγορος Λημοο&ένης γίνεται, ο μεν ονν Λεπτίνης πλέον ίΰχυει τω Ουμφεροντι (την γαρ χρείαν προΐβχεται), ο δε Αημοα&ένης τώ τε ¿ν- 452 ¿όξω και τώ δικαίω, τώ δικαίω μεν, ότι δίκαιον εΰτι τους ευ ποιηΰαντας αντ ευ πεπον&έναικαΐ τους ορ&ώς αντιλαβόντας των δο&εντων μη αφαιρεΐβ9αι, τω δε ενδοξω, διότι τάχα μεν και άλλοις αίΰχρον α δεδωκαΰιν αφαιρειΰ&αι, Λ&ηναίοις δε ονχ ηχιβτα, οίς αντ άλλου γνωρίσματος το μεγαλόψυχου προβ είναι δοκεΐ. επιδεικνύει δε ort και παρανόμως είΰηνεγκε τον νομον λέγει γαρ νομον τον κελευοντα αναιρεΐν πρώτον τον εναντίον νόμον, και τοτε αντον τι&έναι νομον, ίνα μη άλληλοις Ιναντίοι νόμοι ευρίακωνται. ΑΛΑΣΙΣ. 'θ προς Λεπτίνην λόγος έπιγραφην εχει τοιαΰτην, δήπερ παρελ&οντος τοϋ χρονου, εν ώ νπεΰ&ννος ην Demosth. Vol. I f . 1

έπειν.ρίαει

2

XX.

4ΗΜ0ΣΘΕΝ0ΤΣ

και τιμωρία γράφων τις νομον, ¿φαίνετο Λεπτίνης ακίνδυνος· ό&εν προς αυτόν, αλλ ου κατ αντ ovo λόγος, η δε νπό&εαις ούτως εχει. ΰννη&ες ην τη πάλει των 'Α&ηναίων τιμάν τους ευεργέτας μαλιΰτα ιτολλαΐς χαί διαφόροις τιμαΐς και δη και ατελεία. πολλών δε είληφοτων και άβτών χαί ξένων, εξέλειψαν οι λειτουργηβοντες, καί δια τούτο ΰχεδον των λειτουργιών πιριιαταμένων είςτους απόρους, Λεπτίνης των πολιτευόμενων άνηρ ουκ αδόκιμος έγραψε νόμον αυτοϊς ρήμαβιν όντως έχοντα, " όπως αν ο ι πλουΰιωτατοι λειτουργώδι, μηδενα ατελή είναι πλην των αφ Αρμοδίου και Αριβτογείτονος και "των εν νια αρχόντων, μηδέ το λοιπόν εξεΐναι τώ δήμω αίτη"&έντι διδόναι · εί δέ τις άλω αιτών, άτιμου αυτόν είναι και 453 "γένος και υίκίαν, και νποκείβ&αι γραφαίς και ίνδείξεΰιν εί "δε και ίν τούτοις άλω, ενοχον είναι τοις αύτοϊς ο'ιΰπερ οί δι" κάζοντες, όταν οφείλοντες τω δημοβίω δικάξωαι." του νόμου ούν ούτως έχοντος εγραψατο μεν το πρότερον Βά&ιππος Αεπτίνην, ος απε&ανε πριν είβελ&είν την γραφή ν. κάτα διετρίβη χρόνος, και γίγονε Αεπτίνης ανεΰ&ννος· νόμος γαρ ην τον γραψαντα νομον η ψηφιΰμα μετα ίνιαυτον μη είναι υπευ&υνον. όμως επειδή και ουτω κατα των νόμων iζην ποιεΐβ&αι τάς κατηγορίας, καν οί γράψαντες εξω κινδύνων ώΰι, μετά τον ενιαντον επέβτη κατήγορος Αψεφίων νιος Βα&ίππον, ψ ΰυνηγορει Φορμίων ο ρητωρ, καΐ Κτηΰιππος ο νιος Χαβρίου, 'ο ΰυνηγορει Αημοΰ&ενης. τ όντων ουν κατήγορων επιϋτάντων κατά τον νόμον πεποίηνται την γραψην. η dà ατάΰις πραγματική έγγραφος, κεφάλαια δε τον λόγου το νόμιμο ν, το ΰνμφερον, το δίκαιον. 'Αναγκαίον δε ειπείν τάς δικαιολογίας εκατερων. καϊ ο μεν Αεπτίνης Ιΰχνρίξεται τω βνμφέροντι δια το περιποιεΐν λειτονργονς, αλλα και τώ δικαίω. και τω μεν ΰνμφέροντι, οτι αΰνμφορον νμΐν γίνεται, εαν οί πένητες μονοί λειτουργώΰιν απορηΰονΰι γαρ τω χρόνψ, καϊ ονχ εξετε τους λειτουργοί ντας " τώ δε δικαίω, οτι ουκ εΰτι τονς μεν αδεώς πλοντεΐν, τονς δε λειτονργονντας αεί πενεΟ&αι. ο ίε κατήγορος ιΰχνρίξεται τω νομίμψ και τω δικαίω καϊ τώ αυμφεροντι. και εΰτι το νομιμον διπλούν, περί τε το πρόΰωπον καϊ το 45Ί , , , > r s 5 5 7 » « 5 πραγμα. και περι μεν το προΰωπον, αφ ων αντον εχρην

ΠΡΟΣ

ΛΕΠΤΙΝΗΝ.

3

ποιηΰαι, ουκ εποίηαε · παρέβη γαρ τον &εσμόν. &ιΰμος δε ίΰτι νόμος παραχελευόμενος πώς δει νομο&ετεΐν. εΰει γαρ αυτόν γράφοντα τι&έναι εμπροΰ&εν των επωνύμων και iv νομο&έταις κυρώβαι. τοντο ουκ έποίηβε. κερί δε το πράγμα, οτ ι παρέβη ó νόμος ούτος παλαιον νομον τον λέγοντα τ ας του δήμου δωρεάς είναι, βεβαίας- υπεναντίος ονν των νόμων οντάς έΰτιν, ότι κελευόντων εκείνων, οΰας ο δήμος δέδωχε δωρεάς, κυρίας είναι, ούτος αφαιρεΐΰ&αι τ ας δεδομένας βιάζεται. τώ δε δικαίω ίΰχυρίξεται, οτι ον δει τους ευεργέτας αποΰτερεΐν δωρεών, τώ δε ϋυμφέροντι τριχώς ιοχυρίξεται, πρώτον μεν, οτι ¿ΰυμφορον ύμΐν γενηβεται, ¿αν τους ευεργετας αφαιρήσ&ε την δωρεάν · ουκέτι γαρ ο Λεύκων πέμψει νμΐν τον ΰίτον εκ του Βοΰπόρου. δεύτερον δι, οτι αβΰμφορον νμΐν ε'βται· ουκέτι γαρ ευεργετηΰει τις την πάλιν, οτερουμένους της δωρεάς ορών τους άλλους, τρίτον δε, οτι αδοξηβετε. ¿Οζετε γαρ αγνώμονες είναι. "Εβτι δε ó λόγος ούτος δευτερολογία • ó 'Λψεφίων γαρ ως πρεββΰτερος (λαβε την πρωτολογίαν. ουκοϋν ο Αεπτίνης προηγουμένως τψ βυμφέροντι χρηται, φαβκων iv ΰπανει κα&εΰτάναι την πόλιν τών λειτουργούντων, δευτέρω δε τω δίκαίω, όπερ από της ίβότητος θεωρείται · πάνυ γαρ, φηΰΐν, έατί δεινόν τινας μεν πλουτείν ατελείας ¿πειλημμένονς, τη ν 455 πόλιν δε μηδε τών λειτουργούντων ευπορεϊν. προβάλλεται δε ο $ητωρ τω μεν δοκείν την κατηγορίαν του νόμου, ΰυνυποδνεται δε και καταβκευαζει και την αυΰταΰιν του οικείου νόμου. εν γαρ τώ νομίμω κεφαλαίω κα&ίΰτηβιν άνταναγινωβκωνκαί αντιτι&είςκαι αντεξεταξων αμφοτέρουςτούς νόμους, «al το διαφορονοϋον δεικνυς. ίνα δε μη εξαίφνης μηδε άναρμοΰτως παρέχηται τών νομών την δυβταβιν, εκ πολλού παρεβκευαΰε. και η πρώτη γε αντί&εβις του λόγου τω μεν δοκείν εΰτι παρα Λεπτίνου, τή (J αλη&εία προς σύΰταβιν τοϋ οικείου βυμφέροντος έξευρηται, ίνα φαίνηται ο αντίδικος τον ¿1ημοσ&ένονς εΐϋάγων νόμον. τι γαρ ó Λημοΰ&ένονς βοΰλεται νομός ; τας δωρεάς, όβας ο δήμος εδωκε, κυρίας είναι, τους δε έχοντας κρίνεβ&αι, ϊν, ει μεν άξιοι, εχωΰιν, εί δε άναξίως εχειν δοκοϊεν, ελεγχ&έντες αφαιρε&ώβιν. ουκοϋν αυτός ο Λεπτίνης τον Αημοβ&ένους νόμον κεκύρωκεν. τί γάο ; αί1*

4

XX.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

τιάται κατ αρχάς ευ&νς ότι πολλοί των είληφότων είοΐν ανάξιοι · ονχουν εχει τον Λημοβ&ένονς νόμο ν τους αναξίους êxχρίνοντα. nal δια τούτο πανταχού χατεΰπαρται · ó γαρ πολύς περί αυτόν λόγος ε&ίξει τους διχαβτας προς την τον νομού μετα μικρόν ανάγνωβιν. ίδων δε οτι Λεπτίνης εκείνον εχει τον ίβχνρότατον λόγον, ως αν ol πλονβιωτατοι λειτονργώβι, ατελή μηδενα είναι, ου ταυτην ε'Ο-ηκε προηγουμένων 456 αντίϋ-εΰιν, αλλά την λνΰιτελονΰαν αΰτώ και την μελλουβαν είαφέρειν τον παρ αυτόν νομον. or αν γαρ λέγη "και τούτω " πλείβτψ χρηβεται τω λόγω," ϋοφίζεται τους άκοΰοντας· ου γαρ τω περί των αναξίων πολλω χρηΰεται λογα, αλλα τω δήλο νοτ ι ΰπανίξειν την πάλιν των λειτουργούντων, και τω βνμφερειν μετατι&έναι τ ας λειτουργίας από των απόρων εις τους ευπορους. "Εβτι δε το μεν εΐδος τον λόγον δικανικον, εΐ y ε κρίδις εβτίν επί τω νομψ, η δε γε νλη πάΰα Ιΰτι διπλή, και ταύτης η μεν εβτι διχανιχη, η δε βνμβονλεντιχή. ευροις δ' αν ονδε πανηγυρικής ίδεας άμοιρονντα τον λόγον, ¿ν οΐς πειράται βεμνννειν εχαβτον των ευεργετών καΐ γαρ ¿νταν&α ευρηΰεις άξια των ανδρών εγκώμια, και λόγους ευφημως άρμόττοντας ταΐς ίχείνων πράξεβιν, οίον ως οταν ίμπομπεΰη τοις Κόνωνος και Χαβρίον κατορ&ωμαβι και τοις Επικερδούς και των ¿κ Θάΰυν χαϊ Κορίν&ον καϊ Αενχωνος. Ιτεον δε ¿πί την μεταχείριΰιν του λόγον.

'Άνδρες δικασταΐ, μάλιβτα μεν εν εν. α τον νομίζειν 457 ανμφέρειν τ?] πάλει λελνο&αι τον νόμον, είτα και τον παιδός ένεκα τον Χαβρίον ώμολόγηΰα τούτοις, ώς αν οίος τε ω, βυνερεΐν. εβτι (Γ ονκ αδηλον, ώ άνδρες 'Λ&ηναΐοι, τον&', οτι Αεπτίνης, καν τις άλλος νπερ τον νόμον λέγη, δίκαιον μεν ονδεν έρεΐπερί αντον, φήβει (5* άναξίονς τινάς άν&ρώπονς ενρομενονς άτέλειαν εκδεδνκέναι τ ας λειτονργίας, και τούτω πλείβτψ χρηβεται 2 τω λόγω. εγώ á' οτι μεν τινών κατηγορουντα πάντας άφαιρεΐβ&αι την δωρεάν των αδίκων έβτίν εάβω · και

ΠΡΟΣ

ΑΕΠΤ1ΝΗΝ.

5

γαρ εί'ρψαι τρόπον τινά και υ φ υμών Ι'ΰως γιγνωβκεχαι · άλλ' έκεΐν αν έροίμην ήδέως αυτόν, τίνος ενεκ', εί τà μάλιβτα μη τίνες, άλλα πάντες ήσαν ανάξιοι, των αυτών ήξίωβεν υμάς τε και τούτους, εν μεν γαρ τω γράψαι "μηδέν είναι ατελή" τους έχοντας άφείλετο την άτέλειαν, ένδετωπροβγράψαι" μηδε το λοιπόν έξεΐναι "δούναι" υμάς το δούναι [ύμΐν έξεΐναι]. ού γαρ εκείνο γ ίνεΰτιν είπεΐν, ώξ τον αυτόν τρόπον, δνπερ τους έχοντας την δωρεάν αναξίους ένόμιξεν, οϋτω καΐ τον δημον αν άξιον ήγεΐτο κύριον είναι τού δούναι, εάν τω δ βούληται. άλλα νή Λί' έκεΐν' άν ί'βως εί'ποι προς ταύτα, ο τι δια το ραδίως έξαπαταβ&αι τον δημον, διάτούΟ· 458 όντως έ'&ηκε τον νόμον. τί ούν κωλύει πάντα άφηρήΰ&αι και ολως την πολιτείαν υμάς κατά τούτον τον λόγον, ου γαρ εβτιν εφ οτου τούτο ού πεπόν&ατε των πάντων, άλλά καΐ ψηφίΰματα πολλά πολλάκις έξαπατη&έντες κεχειροτονήκατε, και βυμμάχους ήδη τινάς ήττονς άντί κρειττόνων έπείβ&ητε έλεβ&αι, και ολως έν οΐμαι πολλοίς οίς πράττετε και τοιούτο τ ι ΰυμβαίνειν 4 ανάγκη, άρ ουν &ηβόμε&α νόμον διά ταύτα μηδε το λοιπόν έξεΐναι τη βουλή μηδε τω δήμω μήτε προβουλεύειν μήτε χειροτονεΐν μηδέν; εγώ μεν ουκ οIμαι " ού γάρ έβμεν άφαιρε&ήναι δίκαιοι περί ών αν έξαπατη&ώμεν, άλλά διδαχ&ήναι πώς τούτο μη πειΰόμεϋ·α, και fréô&ai νόμον ούχ ος άφαιρήΰεται το κυρίους ημάς είναι, άλλά δι ον τον έξαπατώντα τιμωρηΰόμε&α. 5 ΕΙ τοίνυν τις έάΰας ταύτα αυτό κα&' αυτό έξετάβειε, πότερόν ποτε λνΰιτελέΰτερόν έδτι κυρίους μεν νμάς είναι της δωρεάς, έξαπατη&έντας δέ τι και φαύλα τινϊ δούναι, ή διά το παντελώς άκυρους γενέο&αι μηδ αν άξιον τινα είδήτε έξεΐναι τιμήβαι, εύροιτ άν

β

XX.

4ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

μάλλον εκείνο λνΰιτελονν. δια τί; ότι εκ μεν τον πλείονας η προβηκει τίμα ν πολλούς εν ποιεΐν προκαλεΐο& νμας, ¿κ δε τον μη δε vi μηδέν, μηδ' αν άξιος r¡, διδόναι 6 πάντας άπείρξετε τον φιλοτιμεΐ6%·αι. προς δε τούτω και δι εκείνο, οτι οί μεν άνάζιόν τινα τιμήϋαντες ενηQ-είας τινά δόξαν εχοιεν αν, οί δε τονς άγα&όν τι ποιονντας εαντονς μη τοις όμοίοις αμειβόμενοι κακίας. 459 οΰω δη κρεϊττον εύη&η δοκεΐν η πονηρό ν είναι,τοβ ούτω λνβαι τον νόμο ν κάλλιον η &εβ&αι. 7 Ου τοίννν εμοιγε ούδ' εκείνο ενλογον, ώ άνδρες 'Λ&ηναϊοι, ΰκοπονμένω φαίνεται, καταμεμφόμενόν τιvag επί ταϊς νπαρχονβαις δωρεαΐς τούς χρηβίμονς όντας των τιμών άποβτερεϊν. εί γαρ νπαρχονβών τούτων φανλοι και ανάξιοι τίνες κατά τον τούτον λόγον είαι, τί χρή προβδοκαν έβεβ&αι τότε, όταν παντελώς μηδε πλέον μέλλτ] μηδέν είναι τοις χρηβτοΐς ονβιν; g

"Ετι τοίννν ν μας κάκεΐνο έν&νμείβ&αι δει, ότι εκ των νυν νπαρχόντων νόμων και πάλαι κνρίων, οίίς ονδ' αντός ούτος άντείποι αν μη ονχι καλιάς εχειν, ενιαντόν διαλιπών εκαΰτος λειτουργεί, ωβτε τον ημιβνν έβτ' άτελης τον χρόνου. ει&' ή ς παβι μέτεατι το ημιΰυ και τοις μηδ' ότιονν αγα&όν πεποιηκόβιν υμάς, ταύτης τονς εύ ποιηΰαντας, ά προβτε&είκαμεν αντοΐς, ταντ άφελώμε&α·, μηδαμώς- ούτε γαρ άλλως καλόν

9 0V& νμΐν πρέπον, πώς γαρ ούκ αίαχρόν, ώ άνδρες Α&ηναΐοι, κατά μεν την άγοράν άψενδεΐν νόμονγεγράφϋ-αι, εφ οίς ουδέν έβτ ι δημοβία βλάβος εΐ'τις ψεύδεται , εν δε τω κοινω μη χρηα&αι τω νόμφ τούτω την πάλιν την αύτη ν έπιτάξαβαν τοις ίδιωταις, άλλα τονς ¿γα&όν τι πεποιηκότας έξαπατηβαι, και ταντ ον μι· 10 κράν ξηαίαν οφληβειν μέλλονβαν ; ού γαρ εί μη χρή-

ΠΡΟΣ

ΑΕΠΤΙΝΗΝ.

7

ματ απόλλντε μόνον βκεπτέον, αλλ' εί και δόξαν %Qt¡ΰτήν, περί ης μάλλον βπονδάζετε ή περί χρημάτων, καϊ ού μόνον νμείς, άλλα και οι πρόγονοι, τεκμήριον δέ· χρήματα μεν γαρ πλεΐΰτά ποτε κτηΰάμενοι πάν& νπερ 460 φιλοτιμίας άνήλωΰαν, νπερ δε δόξης ονδένα πώποτε κίνδννον έξέΰτηβαν, άλλα καϊ τάς ίδιας ου βίας προβαναλίΰκοντες διετέλονν. νυν τοίννν ούτος ó νόμος ταντην αντί καλής αίοχράν τή πόλει περιάπτει, και οϋτε των προγόνων ovfr' νμών άξίαν. τρία γαρ τα μέγιβτα ονείδη κτάται, φ&ονερονς, άπίβτονς, άχαρίβτονς είναι δοκεΐν 11 "Οτι τοίννν ονδ' έβτίν ολως, ώ άνδρες 'Αθηναίοι, τον ή&ονς τον υμετέρου κύριο ν ποιήβαι τοιούτον νόμο ν, καϊ τοντο πειράβομαι δεΐξαι διά βραχέων, εν τι των πρότερον πεπραγμένων r f j πόλει διεξελ&ών. λέγονται χρήμαϋ· οι τριάκοντα δανείΰαβ&αι παρά Λακεδαιμονίων επί τους εν Πειραιεΐ. επειδή δ' ή πόλις εις £ν ήλ&ε καϊ τα πράγματ εκείνα κατέβτη, πρέββεις πέμ•ψαντες o i Λακεδαιμόνιοι τα χρήματα ταντ άπήτονν. 12 λόγων δε γιγνομένων, και των μεν τονς δανειβαμένονς άποδονναι κελενόντων, τονς εξ ¿ίβτεως, των δε τοντο πρώτον νπάρξαι της ομονοίας ΰη μείον άξιονντων, κοινή διαλνΰαι τα χρήματα, ψαοι τον δήμον έλέβ&αι βννειϋενεγκεΐν αυτόν καϊ μεταβχειν της δαπάνης, ωβτε μη λνϋαι των ώμολογημένων μηδέν, πώς ονν ον ôèivov, ώ άνδρες 'AQ-ηναΐοι, εΐ τότε μεν τοις ήδικηκόΰιν νμα ς νπερ τον μη ψιύσαΰ&αι τα χρήματα είβφέρειν ή&ελήΰατε, νυν δ' εξόν νμίν άνεν δαπάνης τα δίκαια ποιήΰαι τοις ενεργέταις, λνβαβι τον νόμον, ψενδεβ&αι μάλλον αίρήαεο&ε·, εγώ μεν ουκ άξια. Το μεν τοίννν τής πόλεως ή&ος, ώ άνδρες Ά&η-

η

XX.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

vatoi, χ0.1 έπ' άλλων πολλών καϊ έφ ων είπον Ι'δοι tig αν τοιούτον, άψενδες χρηΟτόν, ον το λνβιτελέϋτα- 461 τον προς άργύριον βκοπονν, άλλα τί καϊ καλόν πραξαι· το δε τον &εντος τον νόμον, τά μεν αλλ' εγωγε ονκ οΐδα ονδελέγω φλανρον ονδενονδε αύνοιδα, έκ δε τον νόμον ΰκοπών ενρίβκω πολύ τούτον κεχωρι14 βμένον. φημί τοίνυν έγώ κάλλιον είναι τοντον νμΐν άκολον&ήϋαι περί τον λνΰαι τον νόμον η υμάς τούτω περί τον Ο-εΰ&αι, καϊ λνΰιτελεβτερον είναι καΐ νμΐν και τούτω την πάλιν πεπεικέναι Αεπτίνην ομοιόν αντί] γενέβ&αι δοκεΐν η αυτήν νπό τοντον πεπείΰ&αι ομο ¿αν είναι τοντω· ονδε γαρ εί πάνν χρηΰτός ε0&', (¿s εμου γ' ενεκα ε στ ω , βελτίων έατί της πόλεως το ή&ος. 15

Νομίζω τοίννν ν μας, ώ άνδρες δικαβται, άμεινον αν περί τον παρόντος βονλεύΰαΰ&αι, εί κάκεΐνο μά&οιτε, oti φ μόνω μείξονς είβίν αί παρά των δήμων δωρεαΐ των παρά των άλλων πολιτειών διδομενων, καϊ τούτο αναιρείται ννν τω νόμω. τη μεν γαρ χρεία τη των ενριβκομενων τάς δωρεάς οι τύραννοι και οι τάς ολιγαρχίας εχοντες μάλιβτα δύνανται τιμάν · πλονΰιον γαρ ον αν βούλωνται παραχρημ έποίηδαν · τη δε τιμή και τη βεβαιότητι τάς παρά τών δήμων δωρεάς ίν-

16 ρηΰετε ούσας βελτίονς. τό τε γαρ μη μετ αίαχύνης ώς κολακεύοντα λαμβάνειν, αλλ! εν ίβηγορία δοκούντα άξιον τίνος είναι τιμαα&αι τών καλών έβτι, τό τε νπό τών ομοίων εκόντων 0·ανμάζεΰ&αι τοϋ παρά τού δεβπότον λαμβάνειν ότιονν κρεΐττον είναι δοκεΐ. παρά μεν γαρ εκείνοις μείζων έβτϊν ο τού μέλλοντος φόβος της παρούΰης χάριτος, παρά δ' νμΐν άδεώς ά αν λάβη 17 τις εχειν υπήρχε τον γονν άλλον χρόνον. ο τοίννν την 462 πίοτιν άψαιρών τών δωρεών νόμος ο vre ς, φ μόνω

ΠΡΟΣ

ΑΕΠΤ1ΝΗΝ.

9

κρείττονς είβίν αί παρ' ναών άωρεαΐ, τούν αφαιρείται. καίτοι των άπαΰών ης αν τίνος πολιτείας το κομίζεβ&αι τους εννους τοις κα&εβτώβι χάριν έξ,ελης, ου μικράν φυλακην αυτών ταύτην άφηρηκώς έοει. 18 Τάχα τοίννν "ί6ως εκείνο λέγειν αν έπιχειρήσειε Λεπτίνης, άπάγων υμάς από τούτων, ώς αί λειτουργίαι νϋν μεν εις πένητας άν&ρώπονς έρχονται, ι'κ δε τον νόμον τούτον λειτονργήβουβιν οι πλονΰιώτατοι. έβτι δε τοντο ούτωβι μεν άκονβαι λόγον τιν έχον · εί δέ τις α ντο ακριβώς έξετάΰειε, ψεύδος αν ον φανείη. είβιγάρ δήπον παρ ημΐν αϊ τε των μετοίκων λειτουργίαι και αί πολιτικάI, ων εκατέρων έΰτι rots ενρημένοις η ατέλεια, -ην ούτος αφαιρείται, των γαρ εις τον πόλεμον και την ΰωτηρίαν της πόλεως ε Ιαφορών και τριηραρχιών όρ&ώς και δικαίως ουδείς έβτ' ατελής εκ των παλαιών νόμων, ούδ' ους ούτος έγραψε, τους άφ 'Αρμο19 δίου καΐ 'Αριβτογείτονος. βκεψώμε&α δη τίνας ημΐν είβποιεΐ χορηγούς εις έκείνας τάς λειτουργίας, και πόθους, εάν μη τούτω προβέχωμεν, άφηβει. οι μεν τοίννν πλονοίώτατοι τριηραρχονντες άεϊ των χορηγιών ατελείς νπάρχονβιν, οι δ' έλάττω τών ικανών κεκτημένοι, την άναγκαίαν άτέλειαν έχοντες, έξω τον τέλονς εΐβί τούτον ούκονν τούτων μεν ούδ ετέρων ο νδεις διά 20 το ν νόμον ημΐν προβέΰται χορηγός, άλλα νη ¿lia εις τάς τών μετοίκων λειτουργίας είβποιεΐ πολλούς, αλλ' εάν δείξη πέντε, εγώ ληρεΐν ομολογώ, ϋ-ηΰω τοίννν 463 έγω μη τοιούτον είναι τοντο, αλλά και τών μετοίκων πλείονας η τοβοντους, εάν ó νόμος τε&ή, τούς λειτονργονντας έβεβ&αι, καί τών πολιτών μηδένα έκ τριηραρχίας υπάρξειν άτελη. βκεψώμε&α δη τί τοντ εβται τή πολει, έαν απαντες ούτοι λειτονργώβΐ" φανήβεται γαρ, 21 ονδε πολλοϋ δει, της γενηβομένης άξιον αίβχύνης. ορα

10

XX.

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

ó' οντωΰί. ε ι el των ξένων ¿τελείς, δέκα &ήσω • καΐ μά τούς&εονς,όπερ είπονάρτίως, ούκ οΐμαι πέντε είναι, και μην των γε πολιτών ούκ είσϊ πέντε η εξ. ονκοϋν αμφοτέρων εκκαίδεκα. ποιήσωμεν αυτούς εΐκοσιν, είδε /3ουλεσ&ε, τριάκοντα, πόβοι δήποτ είσΐν ol κατ ένιαντον τάς εγκυκλίους λειτουργίας λειτουργούντες, χορηγοί και γυμνασίαρχοι και εστιάτορες ; έξηκοντα ίσως η μικρω 22 πλείους σύμπαντες ούτοι, ΐν ούν τριάκοντ αν&ρωποι η πλείους παρά πάντα τον χρόνον λειτουργήσωσιν ημΐν, τούς άπαντας άπίστως προς ημάς αυτούς άια&ώμεν ; άλλ' ί'βμεν εκείνο δηπου, οτι λειτουργήσουσι μεν, άνπερ ή πόλις r¡, πολλοί, και ουκ έπιλείψουβιν, εν δε ποιεΐνημας ουδείς έ&ελήσει, τούς πρότερον ποιησαν23 t«s εάν ηδικημένους ldr¡. είεν. εΐ δε δη τα μάλιβτα έπέλειπον οί χορηγεΐν οίοί τε, πρόςΛιός πότερον κρεΐττον ή ν εις συντέλειαν αγαγεΐν τάς χορηγίας ωβπερ τάς τριηραρχίας, η τούς εύεργέτας άφελέβ&αι τά δοθέντα ; εγώ μεν εκείνο οίμαι. νϋν μέν γε τον χρόνον, ον αν τούτων έκαστος λειτουργη, δίδωβι την άνάπανσιν αυτοΐς μόνον, μετά ταϋτα δε ούδεν ελαττον έκαστος αυτών αναλώσει · τότε δ' αν μικράς σνντε- 464 λείας από των υπαρχόντων εκάστω γιγνομένης ουδέν επασχε δεινόν ουδείς, ούδ' εί πάνυ μικρά κεκτημένος ην. •24 Ούτω τοίνυν τίνες, ώ άνδρες'Λ&ηναΐοι, βφόδρ εχουσιν άλογίβτως ώβτ έπιχειροϋσι λέγειν προς μεν ταϋτ ούδεν, άλλα δε τοιαδι, ως άρα δεινόν, εί έν κοινοί μεν μηδ' ότιοϋν υπάρχει τή πάλει, Ιδία δέ τίνες πλουτήσουσιν άτελείας έπειλημμένοι. £στι δε ταντ αμφότερα ούχΐ δίκαιον λέγειν, εί μεν γάρ τις έχει πολλά μηδέν ύμας άδικων, ούχϊ δει δήπον τούτω βαβκαίνειν · εί δ' νφ^ρημένον φησονσιν η τινα άλλον ουχ ον

ΠΡΟΣ

ΑΕΠΤΙΝΗΝ.

11

itροΰήκει τροηον, είΰΐ νόμοι καθ·' ους προΰήκει κολάξειν. οτε δε τούτο μή ποιονβιν, ονδε τον λόγου αντοΐς 25 τοϋτον λεκτέον. και μην περί τον γε μη είναι χρήματα κοινά τή πάλει έκεΐν ύμάς δει βκοπεΐν, οτι ονδεν εβεαΟ·' εύπορώτεροι, τάς άτελείας έάν άφέληβ&ε · ον γαρ κοινωνεί tais δημοβίαις προοάδοις καΐ περιουσίαις ταύτα τάναλώματ' ουδέν. χωρίς δε τούτων vvvl xf¡ πάλει, δνοΐν άγα&οΐν ο ντοιν, πλούτου και του προς άπαντας πιβτενεβ&αι, έΰτί το της κίΰτεως υπάρχον, εί δέ τΐξ οί'εται δείν, οτι χρήματ ουκ εχομεν, μηδέ δόξαν έ'χειν ημάς χρηβτήν, ου καλώς φρονεί, εγώ μεν γαρ εύχομαι τοις &εοίς μάλιβτα μεν ήμΐν καΐ χρήματα πολλά γενέΰ&αι, εί δε μη, το' γ ε πιβτοΐς είναι καϊ βεβαίοις δοκεΐν διαμε'νειν. 26

Φέρε δη και rag εύπορίας, ας άναπαυ ομένονς τ ίνας ενπορήΰειν ούτοι φήβουβιν, εις δέον ύμΐν γιγνομένας δείξω, ΐβτε γαρ δήπου τον&\ οτι των τριηραρχιών ουδείς εβτ' ατελής ονδε των εΐβφορών τών εις 465 τον πάλεμον. ούκοϋν 6 πολλά κεκτημένος ούτος, οβτις αν f¡, πολλά εις ταύτα ϋυντελεϊ· πάβα ανάγκη, και μην οτι δεΐτήν εύπορίαν εις ταυΟ·' νπάρχειν πλείατην τή πάλει, πάντες αν όμολογήΰειαν • παρά μεν γαρ τάς επί τών χορηγιών δαπάνας ημέρας μέρος μικρόν η χάρις τοις &εωμένοις ημών, παρά δε τάς τών εις τον πάλεμον παραβκευών άφ&ονίας πάντα τον χράνον η 27 βωτηρία πάβη τη πάλει. ωΰΟ·' ο