Demosthenis orationes: Editio maior: Vol. I Pars I - III, Orationes I - XIX continens [1994 ed.] 3815412544, 9783815412541

Table of contents :
PRAEFATIO
Conspectus notarum
ΛΙΒΑΝΙΟΥ TΠΟΘΕΣΕΙΣ
ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΙ
I. ΟΛTΝΘΙΑΚΟΣ A
II. ΟΛTΝΘΙΑΚΟΣ Β
III. ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Γ
IV. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΤ Α
V. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
VI. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΤ Β
VII. ΠΕΡΙ ΑΛΟΝΝΗΣΟΤ
VIII. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΧΕΡΡΟΝΗΣΩΙ
IX. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΤ Γ
X. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΤ Δ
XI. ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΓΠΣΤΟΛΗΝ ΤΗΝ ΦΙΛΙΠΠΟΤ 152
XII. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΙΛΙΠΠΟΤ
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ
ΧΙII. ΠΕΡΙ ΣΤΝΤΑΕΕΩΣ
XIV. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΤΜΜΟΡΙΩΝ
XV. 190 ΤΠΕΡ ΤΗΣ ΡΟΔΙΩΝ ΕΛΕΤΘΕΡΙΑΣ
XVI. ΤΠΕP ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΤΩΝ
XVII. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΣΤΝΘΗΚΩΝ 211
ΔΗΜΟΣΙΟΙ
XVIII. ΤΠΕΡ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ ΠΕΡΙ TOT ΣΤΕΦΑΝΟΤ
XIX. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΡΕΣΒΕΙΑΣ

Citation preview

DEMOSTHENIS ORATIONE S

EDIDIT

CAROLVS

EDITIO VOLVMEN

I

FVHR

MAIOR P A R S I —111

ORATIONES I - X I X

EDITIO

CONTINENS

STEREOTYPA

EDITIONIS PRIMAE

STVTGARDIAE AEDIBVS

ET

(MCMXIV)

LIPSIAE

B.G. TEVBNERI

MCMXCIV

Die Deutsche Bibliothek — CIP-Einheitsaufnahme Demosthenes: [Orationes) Demoethenis Orationes / ed. Carolue Fuhr. — Ed. maior, Ed. etereotypa ed. 1. (1914), [Leinenausg.]. — Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner. (Bibliotheca scriptomm Graecorom et Romanorum Teubneriana) NE: Fuhr, Carolus [Hrsg.]; Demosthenes: [Sammlung] Ed. maior, Ed. stereotype ed. 1. (1914), (Leinenausg.] Vol. 1. Ps. 1/3 (1994) ISBN 3-8154-1254-4 Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. © B. G. Teubner Verlagsgesellschaft Leipzig 1994 Printed in Germany Druck und Bindung: Druckhaue Kothen GmbH

PRAEFATIO Demosthenem orationes publicas hie illic mutatas singulas vulgavisse consentaneum est, eas orationes quae Philippicae dicuntur postea collectas edidisse quamquam ex Plutarchi q. d. verbis (p. 845 d ) Φίλιππον δε πρός τονς αναφέροντας αντω τάζ κατ αντον όημηγορίας ειπείν non sequitur, coniectura probabilis videtur. Incerta autem sunt quae et de editione ab Anaximene facta W e i t s c h e (Demosthenes und Anaximenes p. 136) et de universa editione Atheniensi post Christium (Die Attikusausgabe des Demosthenes p. 52) suspicatus est Er. Bethe (Demosthenis scriptorum corpus ubi et qua aetate collectum editumque sit, ind. lect. aest. Rostoehiensis a. 1897), contra quem disputaverunt Th. Thalheim (Berl. phil. Wochenschrift 1897 p. 889) et Ε. Drerup (Philol. suppl. vol. VII p. 5 4 7 sq.). Eum orationum Demosthenicarum ordinem quern nunc habemus a Callimacho institutum esse egregie docuit Ξ. Sauppe (Epistula ad G. Hermannum p. 49 = Ausgewählte Schriftenp.110) eiusque coniectura postea numeris stichometricis confirmata est. Digestae autem erant orationes secundum genera, ut anteirent deliberativae, sequerentur iudiciales, finem facerent laudationes prooemia epistulae. Cuius ordinis luculentum est testimonium codicis Marciani 416 (P) index, non ille tarnen ab eodem quo codex librario scriptus: ΦιΧιπηικοΙ αβγ Όΐυν&ιαχός α β γ ä Κατά Φιλίππου α e Περί της ειρήνης ς Κατά Φιλίππου β a*

IV

PRAEFATIO ξ η & ι tcc ιβ

Περί Άλοννηδον ι) Κατά Φιλίππου γ Κατά Φιλίππου δ Κατά Φιλίππου t Προς την ίπιατολήν Έπιΰτολή Φιλίππου

Γγ ιό ϊε ϊς ιξ

Συμβουλευτικοί Περί ΰνντάξεως *) Περί ουμμοριών 'Τπίρ Μεγαλοπολιτων 'Τπϊρ της 'Ροδίων έλεν&ερίας Περί των προς 'Αλέξανδρον βνν&ηχών

Γη ι& χ χά

Λημόΰιοι Κατά Άνδροτίωνος ΠιρΙ τοΰ ατεψάνον Περί της παραπρεοβείας Προς Λεπτίνην περί άτελειων

Φιλίππου

1) Harpocrationis codicem eundein quem codices F A Y orationum Philippicarum ordinem habuisse testes sunt loci s. Bovχετα • Λημοδ&ε'νης iv Φιλιππιχων ξ (= π. Άλονν. 32) et s. διοιχιείν Λημοβ&ένης ίν ε' Φιλιππιχων (= π. είρ. 10), nec Photius quamquam cod. 266 p. 491 a 2 τον περί 'Λλοννήβου λάγον, 8e χαϊ χατά Φιλίππου Επιγράφεται δεύτερος Bcribit alium ordinem habuisse videtur, quoniam coniectura δ' (i. e. τέταρτος) in propatulo est. Alius fuit ordo eius exemplaris ex quo codex Parisinus (S) descriptus est; ibi enim tree Olynthiacas orationes et Philippicam primam excipiebant orationes περί των iv Χιρρονηαω et περί Άλοννήβου, ex quibus primum orationum volumen (τόμον) constitisse docemur orationis περί Άλοννήβον subscriptione (ν. p. 101 et p. XI). Si commentarii Didymei volumina sequebantnr volumina editionis, id quod euspiceris, ilia volumina minora erant; nam eiue τόμος γ' continebat Philippicas tertiam, quartam, ad Pbilippi epistulam, de ordinanda republica, versus MDCCXL. 2) Haec oratio a Didymo in Pkilippicis numeratur (cf. Didymos Kommentar zu Demosthenes col. 15 fin.), id quod Libanii argumentum ο λύγος οντος ονχέτι Φιλιππιχός έβτιν, άλλ' απλώς βνμβονλευτιχός respexisse videtur.

PRAEFATIO κβ χγ χδ xe χς

Κατά Κατά Κατά Κατά Κατά

Μειδίον περί τοΰ κονδύλου 'Λριβτοχράτους Τιμοχράτους Άριβτογείτονος α Άριβτογείτονος ß Ιημόβιοι

χ£ χη κθ λ ία

Κατά Κατά Πρός Κατά Κατά

V

Ιτίίτροπικοι)')

Άφοβου α Άφοβου β "Αφοβον ψευδομαρτυριών Όνήτορος έξούλης α Όνητορος έξονλης β Παραγραφαί

Χβ Χγ Χδ λ« Χς Ιξ Χη

Παραγραφή προς Ζηνό&εμιν Παραγραφή προς Άπατούριον Προς Φορμίωνα νπ^ρ δανείου ΙΙρος την Λαχρίτου παραγραφην Παραγραφή ϋπίρ Φορμίωνος Παραγραφή πρός Πανταίνετον Παραγραφή προς Νανΰίμαχον χαϊ &ενοπείϋ·η

1& μ μα μβ μγ μδ με μξ μζ μη μ&

Προς Προς Προς Πρ&ς Προς Προς Κατά Κατά Κατά Κατά Πρός

'Ιδιωτικοί Βοιωτον περί τον όνόματος Βοιωτών ΰπίρ προικός Σπουδίαν περί προικός Φαίνιππον περί άντιδόσεως Μαχάρτατον περί τον Άγνίον χΧήρου Αιωχάρην περί χληρον Στεφάνου ψευδομαρτυριών α Στεφάνου ψευδομαρτυριών β Ένίργου %αϊ ΜνηβιβονΧου ψευδομαρτυριών ΌΧυμπιοδωρου βλάβης Τιμό9εον ύ»έρ χρίως

1) Is est tituluB orationum in codice F.

VI

PRAEFATIO ν Προς Ποίνχλέα ΛίρΙ τον τριηραρχήματος να Περϊ τον ατεψάνον τής νβ Προς ΚάλλιΐΜον vy Πρός Νίχόβτρατον χερϊ άνδραηόδων άχογραφής νδ Κατά Κόνωνος αΐχίας ve Προς Καλλιχλία περί χωρίον νζ Κατά Λιονυβοδώρου βλάβης νζ "Εφεοις προς ΕΰβονλΙ&ην νη "Ενδιιξις χατά θεοχρίνον ν& Κατά Νεαίρας ξ Έχιτάφιος ξα 'Ερωτικός ξβ Προοίμια 'ΕπιατοΙαί \γ ξδ ξε ξς If |τ}

Περϊ παραβχινής Περί της Ιδίας χα&όάου Περί των Λνχονργον παίδων Πρός τάς Θηραμένους βίαβφημίας Πρός Ήραχλεόδωρον Προς την βονίην χαϊ τόν δήμον των Ά&ηναίων

Diversae fuerunt antiquitus orationum Demosthenicarum

r e c e n s i o n e s . Atque primo quidem 'Αττιχιανά (απόγραφα) ab

Harpocratione memorantur, de quibus post G.Dindorfium (in praefatione editionis Oxoniensis) et H.Usenerum (Nachrichten der Kgl. Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen 1892 p. 195 = Kl. Schriften ΠΙ 143) egit I.H.Lipsius (Berichte über die Verhandlungen der Kgl. Sächsischen Gesellschaft der Wissenschaften zu Leipzig 1893 p. 12 sqq.), contra quem quae G. Helmke (De Demosthenis codicibus quaestiones selectae, Berolini 1896) disputavit nihili sunt. Nomen ϋττικιανά ilia quin duxerint ab Attico quodam non est dubium eoque Attico (ut Hemsterhusius in Anecdotis I p. 244 coniecit), cuius in codicibus scribendis diligentiam laudat Lucianus (adv. indoctum c. 2 ίνα Si αοι δω αυτά εκείνα xexquUvai o πρώτον

λόγον των

όλνν&ιαχών.

Fol. 9—26 suppleta sunt manu saec. XV; incipit antiqua manus eaque nitida fol. 27 r έπαναγινωβχομίνου (VII19), secuntur orationes in indice enumeratae.1) Est igitur editionis eius quam habebat Libanius (cf. p. XIII) volumen prius, additis erotico, epitaphio, prooemiis. Contuli exemplum phototypum. Ex codice Parisino Y eoque iam mutilato profectum esse ο cod. Bruxellensem 11294/5 ( O v e l ß ) saec. XV demonstravit Drerup (Vorläufiger Bericht p. 299), cf. etiam XIX 325, ubi οι διαιρε&ίντες

ωατε μη δμοΰ οίκεϊυ scholium quod Υ 1 mg.

habet in Ο in textu legitur, sed fortasse non ex cod. Parisino ipso descriptus est, sed alio libro intercedente, in quo verba X I X 3 0 0 τω τους προεβτηχότας

usque ad 3 0 9

Άτρεατί-

δαν unum continebant folium. Codicis Y supplementis librarium cod. 0 non usum esse certum mihi videtur; nam et L i b a n i i vitam (non Zosimi) habet et quae verba (scholii A τό διαφ&είρειν ι) λόγοις fj χρήμαβιν) V I I 1 5 (τ) λόγω τ) χρημααι post φυλακή et τά αντω φρονονντας ante ίαντον) in Υ in

textu 8 ) leguntur, ea teste Voemelio in 0 in margine exstant. Princeps alterius classis est cod. bibliothecae regiae Moλ nacensis 485, olim Augustanus (A) 8 ), membr&naceus, saec. undecimi (decimi autem ineuntis putat Drerup, Antike Demosthenesausgaben p. 536), forma quadrata; constat foliis 468 (non 470, ut dicit Drerup p. 555, nam fol. 207 sequitur 209, 210 sequitur 212). 4 ) Codex autem iniquitate temporum mu1) Quaternionis numernm iß' a Drerupio inventum (Vorläufiger Ber. p. 292) in exemplo phototype non vidi. 2) Ceterum Y et § 18 et § 19 ήμϊν habet. 3) A. Spengel, Über die Handschrift Cod. Augustanus I Monac. des Demosthenes, programma gymn. Ludov., Monachi 1872. 4) Quaternionum numeros perspexi hos: 13 γ (?), 29 ε, 63 rj hasta, 101 id\ 126 14SV i», 167 χα, 166 xß, 173 189 xe, 206 *£, 216 xTj, 223 x«·, 231 λ, 239 la, 247 λ hasta, 266 λγ, 263 Μ,

FRAEFATIO

XIX

tilatus est et ab initio et a line; perierunt enim duo primi quaterniones (praeter secundam primi plagulam id est α 3 α 7 , nunc codicis fol. 469 [I 8 ημάς—15 τις οϋτως εατιν] et 4 7 0 [II 16 (χο)πτόμενοι—24 ύχνεΐτ' εξιέναι], et mediam alterius, nunc fol. 1. 2 [III 24 χατέλιηον — IV 3 ί'νεχα ταϋτα]);

iu fine quantum perierit dici non potest. Excidit praeterea media quaternionis LII inter folia 409 et 410 (XXXIX 9 τίςψ,ουΰε— 26 εϊχε γνναΐ(%α).*) De initii supplements quia nihili sunt, non dico. Insunt in codice praeter frustula quae dixi orationum Olynthicarum orationes IV (a § 28 μικρόν w) usque ad undecimam, XXII, XXI, XXIII, XVIII, XIX, XXIV, XX, XXV, XXVI, LIV (cui praescriptum est ιδιωτικοί), LV, XLVEtl, LVI»), X X V n - X X X I , XXXVII, XXXV, XXXVIII, XXXIV, XXXII, XXXVI, XXXIII, XIII (cui praescriptum est Λημοΰ&ίνους

βυμβονλεντιχοί),

XIV, XVI, XV,

XVII, LI, X L m , XLIV, XXXIX, XL, XLI, XLIX, LIIl, XLII, L, LI, LVII, LVIII et quadragesimae septimae pagina dimidia (— § 2 Sony νμΐν τά); desunt igitur praeter Philippi epistulam, quae etiam in cod. Parisino deest, or. XLV, XLVI, LII, LIX, LX, LXI, prooemia, epistulae. Ex duobus autem libris 3 ) cod. A conscriptus videtur esse, nam or. LI earn que in alia recensione bis habet, quod quo alio modo facilius ex271 X«, 279 Xs, 287 J litterae cauda, 295 Χη, 303X9, 311 μ hasta, 319 μα, 327 μ, 336 μγ, 343 μδ, 351 με. 1) Duo quaterniones [fol. 133 usque 148, XVIII 26 ηΧηίαατε —152 ταϋτα ποιονν(τας)] a bibliopega inversis litteris ligati sunt. 2) Est oratio vicesima quarta (Xoyos κ J, ut scripsit rabricator); quod ad veraum quartum rubro Xß adscriptum est non in-

tellego. 8) Alterius libri versus fere tricenaa quaternas litteras babebat, cf. XVIII 265, ubi versus την Ιδίαν τν%τ\ν την έμήν της κοινής της πο a librario omissus erat, quocum consentit X 10 την ix Αμβραχίαν όδόν, τας ίν "ΗΧιδι βφαγάς, VIII 23 βίσοίδετε μήτε αυτοί 6τρατεύβεΰ&ε μήτε. V 15 οΰκοϋν — ποΧέμον (72 litterae) duo versus erant, cf. VII41 οΰηι> οί noXXol υμών ΐβααιν ώ$ έαντοΰ ονΰαν (35 litt.).

L*

XX

PRAEFATJO

plicari possit non video. In privatarum orationum Seriemx) intrusi sunt ot βνμβονλεντικοί et cum eis oratio ilia de corona trierarchica. Augnstanam recensionem eandem esse atque editionis quae Dionysio Halicarnasei de Dem. p. 1015 scribenti praesto erat, qui varias lectiones ad Olynth. I I I 23—32 notatas diligenter examinaverit non negabit-, cf. etiam I X 13. Quod Dionysius p. 948 et 976 (IX l ) "Ελληνας et ευ omisit, inde interpolationes illas vulgares (cf. ex. gr. XIX 86 et VI 29) post illius aetatem in oratoris verba (εν etiam apud rhetorem p. 9 7 6 ) inrepsisse apparet. Discrepat autem Augustana recensio, ut Dindorfii verbis utar (ed. Oxon. praef. p. XIII) a Parisina et Marciana tribus potissimum modis plurimum, verbis aliter collocatis 2 ), sententiis faciKoris intellectus causa vel amplificatis vel aliter conformatis, vocabulis verborumque constructionibus exquisitioribus interdum in vulgaria mutatis. Addo quod haec recensio quae recte δημώδους illius έκδόαεως exemplum putatur, non raro amplificata est lectionibus ex aliis oratoris locis petitis ut X V I I I 1 2 1 , XIX 223 al. Post Reiskium, Dindorfium, A. Spengelium (or. I — X V I I ) , Lipsium (or. XVIII), Blassium codicem Berolini, quo comiter missus erat, non sine fructu contuli. Ex cod. A descripti sunt hi codices Parisini: cod. 2 9 9 8 (k), v. L. Spengel, Über die dritte Philippische Rede des Demosthenes p. 58 η., Drerup p. 297, qui codex quoniam ipse mutilatus est ad lacunas cod. A supplendas nihil adiuvat, cod. 2 9 4 0 (s), v. Drerup p. 302, et praeter prooemia pars poste1) Privatae orationes continentur cod. Palatino 224 (cf. Voemel p. 263 sq.) eodem quo cod. A ordine praeter or. XXXIV, quae in codice archetype interciderat; quod ibi orationem ΧΧΧΠ1 or. XLIII, non LI excipit et in cod. Malatestiano, in quo omnes orationes privatae insunt (cf. Voemel p. 246 sqq.), or. LI inter or. L et LVII legitur, coniectura mea probari videtur. 2) Flagrat librarius mira cupidine mntandi πάντα ταντα in ταϋτα πάντα ut XVIII 26 aut ταντα πάντα in πάντα ταύτα ut XVIII 275. 249 m. pr. aut ταυή in ταϋτα ut XVIII 21; addidit autem ταντα XVIII 72, omisit XVIII 298.

PRAEFATIO

XXI

rior cod. 2 9 3 6 (r) saec. X I V in., ut iudicat Drerup, X I (!) ut putat May, Zur Kritik der Proömien des Demosthenes (progr. Durlacense a. 1 9 0 5 ) p. 5. Miror quod May etiam lectiones eius partis quae ex cod. A fluxit defendere conatus est; neque enim codex adbiberi debet nisi in ea parte or. X X X I X quae in cod. A excidit, § 9 τις ηχουβε—§ 2 6 (γυναΐ)κα ης; opportune autem accidit, quod hae ipsae paragraphi maxiraam partem continentur pap. Oxyrb. V I I I 1 0 9 3 (§ 2 1 ξων om. cum r). Magni tarnen momenti est, quod in cod. r alia prooemiorum recensio adest; quae unde hausta sit, nondum constat; neque enim earn profectam esse putaverim (cf. Drerup, Vorläuf. Ber. p. 2 9 8 ) ex cod. A non mutilato, qui si integer prooemia habuisset, librarium cod. r cum prooemiis etiam or. X L V I I scripturum fuisse verisimile est. Eiusdem classis est cod. V a t i c a n u s U r b i n as graec. 1 1 3 υ (U) membranaceus, quaternae formae minoris, foliorum 1 7 5 , de quo v. Voemel p. 2 5 1 ; antiquam partem codicis saec. X vel X I Heysius esse iudicavit. Librum cum a. 1 9 1 1 quantum poteram per ferias paschales conferrem, nihil ad verba oratoris corrigenda adferre perspexi, sed ob varias inanus 1 ) dignum esse putaverim, qui a viro artis palaeographicae perito adcurate examinetur. Insunt orationes I — X I , X X I I (cum argumento), X V I I I (desunt documenta praeter prima § 37. 39. 5 4 ) , X X I , X X I I I (cum argumento), X I X (cum argumento) usque ad § 7 0 εξηγεΐτο (f. 1 7 5 r ) ; ultimarum autem paginarum scriptura humore evanuit, ut a fol. 1 7 1 v multa legi non possint. 1) Antiqua manne scripsit fol. 9—12 (Olynth. I 6 oiö' νηιρ — II 2 ΰχοηιϊν αύτονς, 16 (Olynth. II 16 ταΐς στρατείαις, sciiptura tarnen evanida a m. rec. restituta est usque ad § 21 ovpnlaxy πάντα), deinde plures ee excipiunt scribae (fol. 65 T , 96, 111, 112, 144) itemque numerus versuum varius est (fol. 9—30 sunt viceni seni, tum yiceni quini, fol. 47 undetriceni, a fol. 48 T triceni, fol. 111 viceni terni, 171 viceni eeni). Quatemionum numeri inveniuntur hi: cum 15 ß, 23 γ, 31 ä, 39 f, 47 ς, 65 ξ, 63 η, 71 9, 79 ι, 87 icc, 95 iß, 103 iS, 111 »s, tum 112 iä, 120 ιε, 128 »s, 136 t f , 162 L&·, perierunt qnaternionei tredecim.

XXII

PRAEFATIO

Hi libri sunt quod sciam ad orationes Demosthenis recensendas adhibendi; praeterea multi recentioris aetatis extant in bibliothecis partim nondum examinati, qui quamquam ad textum constituendum usui non fore videntur, tarnen ab eo qui textus historiam quae dicitur scribet perquirendi et explorandi erunt. Ad codices autem accesserunt — et accedent, spero — novae copiae in Aegypto repertae, dico p a p y r o s quibus continental· fragmenta orationum Demosthenicarum, quas recentissime enumeravit K. lander, Oratorum et rhetorum graecorum nova fragmenta (Regimonti 1 9 1 3 ) p. 26 sqq. 1 ) Sed spes 1) Ad or. I—XIX pertinent hae papyri: Pap. Tancockiana (Claes. Review "VI 430), eaec. I vel I I : Olynth. I I 1 0 ω [ανίρεί α&ή]ναιo[t — α\ΧΧα τα et 15 χαι Ιπροηιρηται — (?ασ[ι1ϊυϊ]. I'ap. Gen. 268 (ed. Nicole, Texte grecs inedits) saec. IV vel V : IV 26 rag πομ·π]ας — 27 των [ ί νπερ (cf. Berl. Phil. Wochenschr. 1913 p. 1218) et 28 εχαατ]ον ατρατιωτ[αις — 29 λοιπά πρ\0ΰ7Ι0ριει. Pap. Oxyrh. (ed. Papiri greci e latini II No. 129) eaec. IV: V 2 χ]αΧε\πωτερον—τιαρα παν\τα, 3 κ]αι φιίο[νι]χιιν—4 λί(y]t[i]v π et υ[·η εμου μνημο]νε\νααντας β/ω] yfap, 7 αλλ af«rot>s— 8 οι]φμα[ι et sr&o^is [χϊκτητ—9 αποφαν&εν[τα (habet § 3 itgoειμε, § 7 ε&εαβ&ε, § 8 οήχεται, § 9 τοις γεγενημενοις). Pap. Oxyrh. ΠΙ 460 saec. II vel III in.: V 21 πε~\πρα[χταρ| ηαετε. Pap. Amherst. 24 saec. III: VI 1 όταν — ορω, 6 ετι χορρωτερω — αλλα χαι τοις. Pap. Fayum 8 (ed. I'ayum Towns) saec. II: IX 38 πριαβ&α]ι παρα — 40 αλ[ληί χαταβχενης et 43 αντων [ανέγραψαν χαι των ανμ]μα%ων. P a p . Ryland. (ed. Catalogue of the Greek Papyri in the John Rylands Library, I) saec. III: XVIII 1 κρωτον — εύχομαι. Pap. Oxyrh. III 461 saec. Π—III: XVIH 7 3ΐαρ£λ«·ί]ι»- — 8 Ιογ[ον. Pap. Oxyrh. IV 700 saec. II vel III: XVIII 17 aftr[\vaioi — 19 ανλαΧιβχων χαντας. Pap. Oxyrh. III 462 saec. III: XVIII 26 τ]η [xoXsi] - 2 6 μονον αλ[λ et 27 γιγνοι]ν& — 28 αλλ[α τι. Pap. Oxyrh. II 230 saec. II medii: XVIII 40 αχοντω]ν α&[ηναιων — 44 tore « a [ r ] « [ s et 46 xivjävvoiv — 47 χριηται oft.

PRAEFATIO

XXIII

si quae fuerat vetustiores testes textui oratoris magno lucro fore fefellit, neque enim papyri quamquam neque cum cod. S neque cum alio plane consentiunt, textum praebent a nostro diversum, et nostros codices si epistulas exceperis papyris non inferiores esse et plerasque codicum corruptelas aetate Byzantina antiquiores esse nunc iam constat, cf. quae sobrio iudicio I. H. Lipsius iam ante viginti annos disputavit (Zur Textgeschichte p. 6 sqq.). Ceterum papyri illius qua orationis Midianae argumentum et commentarii pars continentur utilitas minor est quam Lipsius tum scire potuit, desunt enim § 7 si επιδείξω Μειδίαν τοντονϊ μη μόνον εις ε με άλλα κα ι εις ν μας και εις τονς νόμους και εις τους άλλους ακανιας υβριχότα verba και εις τους νόμους etiam in cod. F. Quamquam haec verba delenda esse nego, quoniam cum facile intercidere potuerunt (ut omisit Aesch. I 2 βοη&ηΰαι rij τε πάλει näarj και τοις νόμοις και νμϊν και εμαυτώ verba necessaria — cf. § 3 ο ΰ'θ' οί νόμοι οϋ&' υμεΐς οϋτ' εγώ — και τοις νόμο ις cod. f pr. m.), tum iam in prooemio sicut fecit Aeschines oratori Midiam violasse leges dicere necessarium fuit, ut leges nominavit in peroratione (§ 222 μη προδωτε μήτ ε με Pap. Ryland. 57 saec. II vel III: XVIII 163 ψηφισμάτων — 168 £«1ο!ρ·8·8ΐ5 et 169 θειπνονντες — χαι] «[p/r. Pap. Oxyrh. II 231 eaec. I/II: XVIII 227 εβ]τιν φ[ναει—229 /SaiTovs· Pap. Oxyrh. I 26 saec. III: XVIII 244 το[ιν]νν — χωηο]τε. Pap. Ryland. 68 saec. V vel VI: XVIII 267 μαλιβ]τα — 324 αοφαλη multie vereibus praetermissis. Pap. Graec. IX (Greek Papyri ed. Grenfell and Hunt) saec. I: XIX 10 ojvros ö π(>α>[τος — Λολιμου. Fragmentum Grafianum, membranaceum (Journal of Philology XXII p. 247 sqq.) saec. Π : XIX 11 τον νπερ φιλιπχον — 32 ti δε φηβιν. Pap. Oxyrh. IX 1182 saec. II: XIX 53 και την επαγγελιαν — 67 ειπατων η μεν. Pap. Oxyrh. VIII 1094 saec. V: XIX 274 καίτοι —275 καθηρη]•κνιαν r[os et 279 ro]v άωρα—280 βπο]νΰων και. Pap. Tebtun. 267 saec. II in.: XIX 293 δη]χοτβ — 294 κλιπτον[τβς et 294 τις «[mos—296 tav9 ο μ[εν.

XXIV μή&' -ϋμΰς αυτούς

PRAEFATIO μήτε τους νόμους)·,

offensio a u t e m quam

habet locus mihi melius tolli videtur deletis xai εις τους άλλους αηαντας verbis, quippe quibus nihil novi addatur. Praeter codices adhibenda sunt r h e t o r u m et g r a m m a t i c o r u m t e s t i m o n i a , quae ipse quoque Didymi commentis in arena Aegyptia repertis aucta sunt; ex quibus quam vis multa didicerimus, velut orationem undecimam ab Anaximene compositam esse (cf. P. Wendland, Anaximenes von Lampsakos p. 1 sqq.), textui Demosthenico ne Didymus quidem profuit, cf. quae post H. Dielsium dixi Berl. phil. Wochenschr. 1911 p. 628 sq. Collegit testimonia post Voemelium summa sollertia et novis collationibus usus correxit Fr. Blass, vir et doctrina et sagacitate insignis meaque laude maior, sed in eo erravit, quod non modo rhetoris alicuius testimonia — interdum etiam unius codicis lectionem — sed etiam sophistal'um imitationes pluris fecit quam codicum nostrorum consensum.*) Neque enim illos meliores libros habuisse demonstravit, nam quae duo affert exempla, alteram or. XVIII 67 παν οτι βονλη&εΐη μέρος η τύχη τον δώματος παρελίδ&αι, τοντο προιεμενον, ubi Choricium παρελέδ&αι τοΰτο legisse

negat, alteram or. IX 42, ubi „Libanii codex leve vitium προΰγεγραΛται2) habuit, at non habuit foediora multo quae deinceps nostri inferunt: δι' ην τοντο εγενετο" (praef. ρ. ΧΙΠ), eis nihil probavit, quoniam illo loco quinto iam anno post 1) Id quoqne factum est ut Blassius testimonium non recte interpretaretur, ut ad or.Ii scribit: „rjj πάλει post αννοίβειν hie additum om. prooem. 3 p. 1420 R. (quidam ibi codd. loco oom m νμϊν add.), neque legisse videntur Hermogenes p. 436 W.; Bufus ib. p. 451; Schol. Y V p. 32sq. Dd., schol. S p. 34"; nam ut 'quosdam' illos codices S Y ^ρ. Q esse omittam, legitur apud Hermog. (p. 446, 13 Β.) χρώμενος χοινώ άιανοήματι τω άντί πολλών χρημάτων avtovg αίρήαιΰ&αι τό κοινή συμφέρον et Bufus nihil habet nisi αραγμάτων Si (βύγκριβις) όντως' άντί πολλών ω Ά&ηναίοι' ανγχρίνει γαρ βνμφέρον xal πράγματα. 2) Quam inconstans fuerit Blassius hoc ipso loco probatur, nam leve illud Titium a. 1905 ipse in textum recepit (in sexta novem orationum Philippicarum editione).

PBAEFATIO

•XXV

(vol. II p. OXLIV) verba ilia agnovit idque recte, ciim βονλεΰ&αι vocis usus verbo παρελέβ&αι deleto inauditus sit, hoc autem verba δι ην τοντο (vel ταντα) εγενετο in Libanii codice non fuisse demonstrari nori potest, et quamquam necessaria non esse concedo tarnen delenda esse nego, conferas velim D i n . I I 2 5 και μ,όνω τούτω προβίγραψαν την αίτίαν δι ην ο δήμος εξέβαλεν αντον εκ της πόλεως κτλ., Is. V 1 5 3 πολλά όέ βονλόμενος τοιαντα λέγειν ον δύναμαι' την δ' αίτίαν δι ην, πλεονάκις τον δέοντος ειρηχα, X I I 1 9 9 . D i f f i c i l l i m u m a u t e m

est dicere quid in suo quisque rhetorum et sophistarum libro legerit. Nam primum quidem illi quoniam saepe ex memoria verba afferunt, memoria falluntur, aut ipsi mutant, id quod in testimoniorum initiis et finibus maxime est perspicuum 1 ), tum multo gravius testimoniorum textus corrumpi poterat quam oratoris, praesertim cum Demosthenis codices illis et antiquiores et meliores sint, ex quibus si Blassius tres vel quattuor saec. X vel XI contulisset, longe eum aliter iudicaturum fuisse arbitror. Adde quod multi rhetores post Walzium editi non sunt, ut saepe optimorum codicum lectiones ignoremus. Quae cum ita sint, testimoniis illis non multum tribuo, multo minus sophistarum imitationibus, quippe quos oratoris verba cum se imitando oratorem superare posse confiderent saepe ipsos mutasse credam.2) Itaque ne apparatum 1) Addam exemplum quod mihi his ipsis diebue ocouriit: Dem. I 23 dicit διόπερ πολλάκις δοχεϊ το φνλάξαι τάγα&ά τον κτήβαβ&αι χαλεπάτερον είναι, Asterius πολλάκις γαρ τό φνλάξαι τά άγα&ά τον χτήβαα&αι δναχερέβτερον (Bretz, Studien und Texte zu Asterios von Amaeea p. 120, 30). 2) Ceterum quaexendum est qualibus Demosthenis exemplaribus rhetores et sophistae uei eint, tum qua ratione sophistae oratorem imitati eint et quomodo sexioris aetatia rhetores alius ex alio pendeant; cuius rei ut unum afferam exemplum, Maximum Planudem V 471 W. omnia ex Syriano 129 E. descripsisse luce est clarius. Apparet igitur ipsum memoriter χινδννενοναιν ad* didisse, ut Minucius IX 602 in libera paraphrasi δ κίνδυνος avτolg έατι habet; in hoc fundamento posita est Blassii coniectura κίνδυνος I 5, nam quod cum Weilio ne ad sensum quidem aptum

XXVI

PRAEFATIO

iusto ampliorem1) facerem, in afferendis testimoniis parous fui (id quod mihi viros doctos quosdam vitio versuros esse scio, sed me non magnam illam editionem criticam parare considerent velim, sed quae sit habilis usui omnium), et Didymi Dionysii Hermogenis, cuius ut novam editionem adhibere possem Ξ. Babe amicitia factum est, lectiones omnes enotare satis babui. Nec vero Blassii iudicio de h i a t u , de b r e v i u m s y l l a b a r u m f r e q u e n t a t a r u m f u g a , de n u m e r o adstipulor. Atque hiatum a Demosthene evitatum esse quis negabit? Sed quod vir ille doctissimus auctoritatem codicis S se nunquam induxisse dixit (I p. XIX), ut hiatum vitiosum in verba oratoris introduceret, me paulo cautius rem instituisse gaudeo, cf. adcuratam Fr. Schilleri commentationem (Zu dem Hiat bei Demosthenes, est autem in libro qui inscribitur Festschrift des Gymnasiums zu Hirschberg 1912), quae cum textum iam constituissem in manus meas venit. Erit vero tota de hiatu quaestio quae post Benselerum neglecta iacuit denuo instituenda et examinanda. Brevium autem syllabarum frequentationem Demosthenem fugisse Blassius ille quidem optime demonstravit, sed quoniam non exploratum est quatenus et non numquam oratorem ut vivacior fieret oratio et incitatior brevium syllabarum frequentia de industria usum esse verisimile est, quandoquidem ne Sophocles quidem in versu senario novem breves syllabas fugit (cf. Oed. r. 967), equidem haud immemor Ciceronis magis offendere nimium quam esse πολεμονβιν arbitratus est, conferas velim II 1 την νπερ τον πολίμου

γνώμην τοιαντην Ιχοντας κτλ. Cf. nunc etiam Μ. Poh-

lenz, Nachrichten d. Κ. Gesellsch. d. Wies, in Grötzingen 1913 p. 369; scriptor ille, quem Plutarchue et Hermogenes Dem. XYIII 299 proferentes secuntnr, pro roig υπϊρ

τούτων

άμυνομένους

verbis συμμάχους de euo dixisee videtur, cetera verba culpa librariorum excidisse poesunt; nal ante 3πλα ne Plutarchue quidem legit. 1) Yelut inutile fuit opinor notare scriptorem περί mpovs 32, 2 omittere XYIII 296 «αϊ άλάατορες μϊν poet πρότερον, αυτών post δεύηότην et habere vvvl, τοις πρότερον ίΧληαιν, άνατετροφότες.

PRAEFATIO

XXVII

parum dicentis paucissimis tantum locis textum mutare ausus sum. Quid vero de numeris dicam? Quos observatos esse a Demosthene constat, sed vellem nossemus illos numeros; nam quae Blassius admirabili atque indefessa industria protulit, retractavit, emendayit, nulli credo probata sunt, neque qui post eum quaestionem retractavit Carolus Zander (Eurythmia Demosthenis, Lipsiae 1910), mihi persuasit, etsi eo est laudabilior Blassio, quod oratoris verba intacta reliquit. Itaque res redit ad codices, ex quibus recensionis fundamentum Parisinus S est, de cuius praestantia post Voemelium alios dicere longum est. Unum commemorare sufficiet: codex liber est cum aliis tum eis interpolationibus quae profectae sunt ex grammaticorum studiis, qui similes locos in margine notaverant, videas ex. gr. orat. VI 6 Ιγω δοκω βέλτιον προOQÜV S, βέλτιον των άλλων FA ut est V 11, 17 οις γαρ ονΰιν νμετέροις

εχει S, εχει χρηΰ&αι A εχει χρήΰαΰ&αι

Ρ (ex Χ 12).

Neque tarnen secundum unum Parisinum, id quod Cobet quondam cogitavisse videtur, textus constitui potest. Artiore vinculo cum S coniunctam esse recensionem Venetam*) apparet ex notis stichometricis, de quibus post Christium Fr. Burger (Stichometrische Untersuchungen zu Demosthenes und Herodot, diss. Erlang. 1892) et Drerup (Antike Demosthenesausgaben p. 567 sq.) egerunt.2) In codice Α praeter interpolationes quas modo commemoravi VI 11 πόλις, quod γρ. F habet, in textum inrepsit et § 27 περιΰταιχίξεΰ&ε (ex IV 9), XIX 240 lacuna archetypi, quae etiam in Parisini archetypo fuisse videtur, ex XIX 260 grammatici alicuius opera expleta est, et quamquam in Veneto interpolationes sunt, quibus Augustanus liber est, cf. ex. gr. VIII 41 ubi vvv γε δη ex VI17, § 17 u b i xai διαφ&αρήΰεται,

I X 58, ubi και φίλος,

XIX 278, ubi

είναι κελεύει την είρήνην interpolatum est, tarnen hie pluri1) Cum Venetie arte cohaeret cod. P, v. ad orat. XIX § 161. 162. 163. 164. 166. 167. 168. 171. 174. 186 (oiV) al. 8) Addo in Q XIX 81 τι&νάναι τω φόβω rasuram esse in margine (fuitne I?), x legi § 90 fin., H § 99 πραγμα ποιονντες, β XXXIII 20 ore δ βΒίομος, ή XL Υ 71 οΐμαι γαρ.

XXVIII

PBAEFATIO

bus interpolationibus videtur inquinatus esse, cf. XIX 147 (vvv δε η μεν πόλις των αντης άφέβτηχεν, οντος δε χρήματα εΐληφεν), 223 (χαι πλέον εξειν των πολλών χαχα τούτο), 243 (θίός νν τις ίΰτι και αύτη), 269 (βν τοις νϋν ανμβαίνει μιμεϊΰ&αι χαιροΐς); quae cum ita sint, parva fide digna videntur esse quae A solus tradit, ut XVIII 129 άλλα πάντες ΐΰαΰι ταϋτα, καν εγώ μη λέγω. Mira autem condicio est codicis Parisini Y, quippe qui modo ita cum cod. S consentiat, ut ex eo descriptus esse videatur velut in oratione IX multa additamenta cum S omittit (ut 31 πολλής ex XIX 7, 37 ονδεν ποιχίίον ονδε ΰοφάν, αλλ' on et xal παραίτηΰις ονδεμί' ην ούδε ανγγνώμη, 38 xal τοις—πραττόντων, 42 ε'ατω et ονχ Ά&ήναξε, 44. 56. 60. 63, v. etiam ex. gr. XIX 319 Φωχέας εχτήΰατο πρώτον, 320 εχράτονν et μάχην, 331 οϋτω et τηλιχαντας xal τοΰαύτας), modo cum F (v. IX 26 πολλοατον πέμπτον μέρος, 42 προΰγέγραπται, 69 εφεξής πρά&υμον, 70 Ι'ΰως punctis del. F om. Υ, τριήρεβι χρήμαβι, δονλενειν δήπον, εί&ίιος 71 aiml om. FY cet. XIX167 ευή&ως F εϋθεω^ εύή&ως Υ; adde quod Philippi epistulam hi codices soli habent), modo sed rarius idque in rebus minutis cum A (ut V I I I 1 1 αεί avvεβτηχνΐαν, Ii της αντης άνοιας, 19 δύναμιν τη πάλει, 24 Άπαντες, 25 μηδε, 75 om. xal μηδέν ύπηχονΰατε, IX 9 αγειν λέγει, 44 om. δίχας). Ne multa: cod. Υ reeensio ex codicum SF(A) recensionibus contaminata est; olim videtur liber (qualis est S) fuisse, qui multas vaxias lectiones inter versus et in margine habebat, ex quibus qui cod. Y vel eius archetypum scripsit suo iudicio elegit. Codicum lectiones diligentev attuli, neglexi tarnen res minutas 1 ) ut accentus, qui in S 1 plerumque desunt (ut πρόεΰ&αι, προοΐδεν, χά&ηται XIX 70 VA, τριηρών, Παιάνα, Παγάβας, χηρν'ξ al.), spiritus (^Άλος, αβμένος 14. I I 8 et XVIII 43. 36. 202 ubi A recte scribit, ά&ροίβαντα III 18 SF), elisiones; fortasse saepius neglegere debebam vitia ex itacismq 1) VI16 βυντάβαων, VII14 δάλαββαν ¥.

PRAEFATIO

XXIX

qui dicitur orta. Quoniam Κ cum ceteris codicibus post μι) habet Μλειν VII 44, Υ Ϊ Ι Ι 48. 54, Χ 24, XV 28, XVI 27 (ε'θ. Γ), XIX 178, etiam XVI 15. 24 cum P A Y , 28 cum A Y corr., XIX 43 et 3 0 1 cum A scripsi. Non constantem me fuisse video in scribendis εκείνος et ίγώ pronominibus; nam quoniam I I 22, IX 11, XV 5, XVIII 41, XIX 15. 198. 244 et V I I I 2 4 mutavi, X V I I I 1 5 2 εχεΐνος et XVI 22, XVIII 162. 196 εγώ relinquere non debebam. Crasis autem adliibenda erat XVIII 2 7 7 et sicut IV 33 άγω cum S (S ίγω F A U ) et XIX 253 χάγω cum V A P , sic contra codices άγω X V I I I 2 7 et χάγώ X V I I I 2 8 6 scribendum. In ceteris verbis quamquam codicibus in bis rebus fides babenda non est (IV 21 τουλάχιατον S το ίλάχιατον F U , XIX 2 1 5 τ&χ S τα εκ VAP, XIX 219 τάπΐ SA τά inl Υ Ρ cet.), tutius esse existimavi lectionem in S traditam servare, nisi quod scripsi VII 24 cum F A τάναντία, XVIII 99 cum Α ταλλα, IV 8 xav άλλοις quoniam κάν τοις subsequitur, I I 24 χρονχινδννεύετε, IX 60 προνπηλαχίζετο.1) 1 4 προεχει reliqui. Auctoritatem codicis optimi secutus non ad unam normam exegi formas ί'νεχα (εινεχα) άεΐ (αίεΐ), εάν, augmentum verborum βονλεα&αι et μελλειν, ν quod dicunt εφελχυΰτιχόν. Orthographiam secundum grammaticorum praecepta, quae pleraque collects invenies apud Voemelium, et titulos constitui et scripsi aoristum et perfectum αίρω verbi sine t s ), άλίΰχομαι (perfectum 8 )), 'Αλόννηΰος (άλλόνηαος vel άλόνηβος saepe codices) άναλίαχω (augmentum η4)), άναμιμν^ΰχειν et 1) Α habet πςοέδοβαν VIII40, IX 56, προιδίδοααν (fort, προνά. A1) IX 61. 2) άντψρατι II 24 S, ίπψριιένον IV 49 SA, ίπψρεν XVIII 298 SA. see 3) XIX169.34,1 ίαΐωχίναι omnes, 179 ηλωχέναι. S ήίωκέναι Α, 312 άνηΐωχέναι Ρ', αν ίαΐωχίναι Ρ*. 4) 111 αννανάλωαε S corr. FAÜ, VIJI12 άναΧωχεναι S, XVIII 6C άναλωκνϊαν Α, 118 τάναλωμίνα Α, 140 άνάΐωβεν S rec. Υ,

XXX

PRAEFATIO

άπο&ντ'ιβχειν, ω άνδρες 'Λ&ηναΐοι'), άπόλλυμι (άπωλώλει2)) ut ώμωμόχει3)), γίγνομαι et γιγνώαχω4), δωρειά, επιμειξία5) (ut ΤΙοτείδαια Φλειάβιοι 'Ηλείοι Σίγειον, contra ΘεβηιαΙ, Φιλιβτίόης, φιλονιχεΐν), εΐμι (yaav iinperf.8)) ίλεινός, ίργάζομαι (augmentum η ut XVIII 218 S 1 ), ενδοκιμεϊν εύτυχεϊν εντρεπίξειν εύρίΰχειν ενχεΰ&αι (augmentum ην- ut XIX 128. 130 ηνχετο et αννηνχετο F 1 ), χλάειν, Κολλντός, Irjτονργεϊν, Μυτιληναίος, 6ραν (εόραχεν perf.7)), ΤΙειραιώς, περα (cum S praeter XIV 35) περιων ηεριόντες9), πρώην (ita S VIII 4. 18, Χ ν ΐ Π 130, FY semper), βώιξειν ε'οφβα (ad testimonia his diebus accessit βννδιεαωιβεν9)) βεαωιμαι, τέ&ηχα (III 12. VIII34 1) Ita semper SF, ω AP, quod dubito rectene Η. Usener (Kl. Schriften I 277) idem esse dixerit, qnoniam in Ρ saepius (ut XIX 277. 280. 286) plene ώ ά&ηναϊοι scriptum est; U quoque habet IV 1 ω α, IV 25 & αν £ , IV 2. ω. Α habet LVI 47. 48 ω ά&ηναίοι. 2) άχοΐώίειτε XVIII49 SF'QA corr., XIX 59. 97.126 SF'QA, XIX 260 άπολωλέχει SQ άπωΧωΧέχπ F άποΧώΧεχε AP, 266 άποΧωΧέκεβαν SF'QAP», XIX 13 άπόΧεβαν S1, άιίώΧοΧε XIX 287 S. 3) όμωχόχει 1X15 S, XIX 318 SF'QA 4) γίνομαι et γινώσχω saepe Τ, constanter fere A; nonadcurate Α. Spengel p. 2, nam γίγνομαι legitur XX 63. 73. 87.100.158.162, XXIV 62. 92 saepius, γιγνώαχω XXIII115, XXVI 52, LVIII17. 5) βυνεμείξαμεν XlXl66 S*. 6) χροοηεβαν 1X61 SA προαψεααν FY, άπήιτε XV1II236 S άπηιειτε VAY, άπήεααν XIX154 S άπηιεβαν VAY; γ. etiam ad XIX17. 7) εόραχεν XVIII 190, XIX 157. 177. 328. 276. 204 F'QY, XVIII 64, XIX 104 F'Q, XIX 1 F'Y, XVm 248 F corr. Q; v. etiam XIX193. 8) IV 10. 48 (S'F), VI 14(F), XIV12 (SY l ), XIX 2.188.189. 229. 242. 246 (S1) — contra codices XVIII44. 161. 158. 9) Inscriptio Attica a. 303/2 a. Chr. η. (American Journal of Archaeology XVII608, 20). Sed quamquam S praebet ΰωι&ιίς III 6, βωι&είαης XXXII6, σωιαωμεν ΙΠ2 (S1), αώιαειν III 17, nunc me paenitet ι litteram V 3, VIII 64, IX 29. 63. 64, Χ 56. XIV 13, XV 22, XVI12.13. 30. 31 addidisae et deletam velim, cf. Blassii praef. ad Andocidis orat. p. X.

XXXI

PRAEFATIO

ut YIII 34 παρήχατε S habet), 'Ω,ρεός (in S 1 multis locis confusum cum ωραίος), ώταν1) atque hos verborum in -μι desinentium coniunctivos et optativos: προ&ήΰ&ε I Y 3 4 , προσ&ηΰ&ε Y I 6 (v. adl.), προηβ&ε Υ Π Ι 4 9 (πρόηβ&ε codd.) Χ 24, ίηι&ψαι Χ 33 (ίπώηται F), μετα&ήα&ε XIX 124 (γ. ad 1.), ηροηται XIX 1 1 8 ; χατα&εΐτε XIV 27 Α (χατά&ειτε Υ corr. κατα&οιτε SFY 1 ), πρόσ&οιτο V I 1 2 (προσ&εΐτο S) ΧΙ'6, πρόοιΰ&ε Υ Ι 8 (προειΰ&ε S 1 ), ηρόοιντο V 15, XVIII 254, κα&νφείμε&α Π Ι 8 (κα&νφοΐμε&α U corr.). Argumentorum L i b a n i o r u m recensio duplex est, altera codicis F, altera Ο (vitae) et Y; melior, quamquam multis lacunis est corrupta, codicis F est, cf. p. 30, 15 ZW δεήαψ F (unde leni mutatione elicuit I. Bekker ιν αδεες y), ίνα δειχ&η Y, audacter mutatum ίνα δννη&ή U. Adhibui etiam codicem Ambrosianum Q 12 sup. (m), de quo videas Drerup p. 582. ßestat ut debitas atque iustas agam gratias et collegio scholastico provinciae Brandenburgensis, cuius opera ante quattuor annos mihi commeatus annuus impetratus est, et praefectis bibliothecarum Ambrosianae Laurentianae Marcianae Monacensis Parisinae nationalis Vaticanae. Marpurgi Chattorum m. Ianuario MDCCCCXIV.

Carolns Fuhr. 1) Cf. Voemel p. 14; 126 ωταν S 1 ω xäv S corr. F οταν U1, ΙΠ 29 » xäv SF (quid A habeat dignosci non potest), XVIII812 ΰταν S ω t&v FA 8 (circumflexua s. a in ras.) Υ ωταν Q, XXV 78 Szav S ω t&v F i> τάν A.

DEMOSTHENIS ORATIOKES EDIDIT

CAROLUS

FUHR

EDITIO MAIOR VOLUMEN I · PARS I OEATIONES I—XVII CONTINENS

LIPSIAE IN AEDIBUS B. G.TEUBNERI MCMXIY

Conspectus notarum. S =

F =

A = Τ U =

cod. Sd = [L = cod. [B =

Pari sinus 2934 ecriptnra eins corrector» qui subscripsit άιωρ&ωται Laurentianus conv. aopp. 1 3 6 ; pendet a cod. Parisino S ] Marcianue 416 cod. Bavaricus, nunc Monacenais 86, ex cod. F deacriptua] cod. Augustanus primua, nunc Monacensis 486 cod. Parisinus 2936 [ 0 — cod. Bruxellenaig 11295, ex cod. Τ deecriptus] cod. Urbinaa 113

Libanii vitae et argumentorum codices adhibui F , Y , cod. Ambrosianum Q 12 sup. ( = m) γρ. semper a n t e , corr. p o s t codicie notam poaui

LIP8IAJE: TYPIS B. G. ΤΕΤΓΒΙΓΒΚΙ

ΛΙΒΑΝΙΟΤ ΤΠΟ ΘΕΣΕΙΣ TÜN

β»ΐΛ·1

ΑΟΓϋΝ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

'Επειδή, κράτιβτ άν&νπάτων

Μόντιε, κατα τόν Όμηρικόν

α.Φιβί

'Αΰτεροπαϊον περιδέξιος τα είς λόγους ων πρωτεύεις μεν ίν τη 'Ρωμαίων φωνή

xal της παρ' ίκείνοις πααδείας

δμολογονμένως

τ6 πρεΰβεΐον άνηρηΰαι, αμελείς δ' ονδε της Έλληνικης, ατε και s ίν αύτη δια τ6 της φύσεως

μέγε&ος ύπερέχειν δυνάμενος, άλλα

κερί τε τους άλλους διατρίβεις xal περί τόν τελεώτατον των 'Ελληνικών Ρητόρων, τόν Λημού&ένην, λή&ης

καΐ δτ) καΐ ήμ&ς ißov-

τας υπο&έαεις των τούτον λόγων άναγράψασ&αί

δεχόμεθα μεν αβμενοι τό πρόσταγμα ίο τιμήν ί) πόνον ϊχει), άρζάμε&α

Οοι'

(ΐαμεν γαρ οτι πλείω την

δε τον ΰνντάγματος από τον

2 ßtov τον ρήτορος, ούχ ολον αυτόν διεξιόν\τες (περιττών γαρ τοντο), άλλα τοβοντων μνημονεύοντες, Oda δοκεϊ xal πρ6ς κατάληψιν άκριβεΰτέραν των λόγων δνντελεϊν. Λημοα&ένει

τοίννν τω φήτορι πατήρ ην Λημοσ&ένης,

16 επίληπτος τω γένει δοκών, &ς και Αισχίνης ίχ&ρ6ς ων

άν- 2 μαρ-

τυρεί (εΐρψαι γονν οΰτως αυτοϊς §ημαβι „τούτω πατήρ μεν ιπ ην Αημοα&ένης δεσ&αι")'

6 Παιανιεύς, άνήρ ίλεύ&ερος' oi γαρ δει ψεύ-

ίργαστηριον d' οίχετ&ν μαχαιροποιών

έντεϋ&εν τήν τοϋ μαχαιροποιοϋ ίο μητρψον

κεκτημένος

κληΟιν ϊλαβε. το μεντοι

γένος τον φήτορος ονκ ην, &ς φαβι, κα&αρως

'Αττι-

6 τόν F m : τό Ο 7 Ρητόρων γρ. F m O : βημάτων F \ xitv F 0 : om. m 12 τοβοντων r, mg. Mor: τοβοντον F O | τοβαντα μνημονννβαντε« m | Sam Ο 14 cf. P l a t Dem. c. 4 16 ώ?] 8neg 0 17 ψενβασ&αι Om 20 φησι F O D h o b t h . ed. F a h r ed. m&ior I

1

m

2

ΛΙΒΑΝΙΟΤ

χόν, Γνλωνος -τον πάππου τοΰ Λημοβ&ένους φνγόντος μεν it; 'Λ&ηνων ίπί προδοαίας Ιγχληματι, οίχηδαντος δε περί τον Πόντον χκχεϊ γνναϊχ' άγαγομίνον Σχν&ιν το γένος, ίξ ής ην τον Λημοδ&ίνονς η μήτηρ Κλεοβοΰλη. εις τοντο γονν άλλοι m 173 τε λελοιδορήκαΰί xal Αίΰχίνης, είπων ως αρ' εί'η Σχν&ης, βάρ3 βάρος ελληνίξων τη φωνή. περί μεν ονν τον γένονς αντον τοδαντ εΐρήδ&ω' ορφανός δε καταλειφ&εις νπό τον πατρός χομιδη νέος ην μεν, &ς φαβιν, άδ&ενής τω δώματι xal νοδώδης, ωβτε μηδ' εις παλαίδτραν φοιτηδαι, κα&άπερ πάντες οί των 'Αθηναίων παίδες ειώ&εδαν. ο&εν χαι ανδρω&εις υπό των ίο ίχ&ρων εις μαλαχίαν ίδχώπτετο χαϊ Βάταλος ίπωνυμίαν εδχεν' ίδτόρηται γάρ τινα Βάταλον 'Εφέΰιον ανλητην γενίδ&αι, oc πρώτος υποδήμαΰι γνναιχείοις επί της δχηνης Ιχρήβατο και μέλεΰι χατεαγόβι, xal ολως την τίχνην εμάλ&αξεν' άπό τούτον δε τονς ίχλντονς xal άνανδρους Βατάλονς εκάλουν. is 4

Λέγεται δε τον Αημοβ&ένην την πολλην xal δφοδράν επί λόγονς ορμή ν ivτεΰί'εν βχεΐν. ΚαλλΙατρ ατος ην Α&ηναΐος ρήτωρ ει δοξος' οντος ί'μελλεν δημοΰίαν τι\να δίχην αγωνίζεδ&αι, 8 φααΐν οϊμαι rrjv περί Ώρωπον. 6 τοίννν Λημοβ&ένης παις ων ίδεϊτο τον ίφεβτ&τος οίχετου ΰνγγωρηΰαι παραβαλεϊν αύτω so τι) δίχγι' χαι ος έπέτρεψεν. άχονδας δ' οϋτω διετέϋ·η, ωδτ απ' ίχείνης της &ρας πάντα πάρεργα προς τονς λόγονς &έΰ9αι. διδαδκάλω δε χρηδάμενος 'Ιΰαίψ, μάλα δεινω ρήτορι, εις άνδρας έγγραφείς εν&νς άγωνα κατά των ίπιτρόπων ίνεδτηδατο, κακώς διωκηχότων την ονδίαν αυτόν, xal εϊλεν μεν αντονς, 85

6 ον μην ηδννή&η πάντ άπολαβεΐν oβ, άπολωλέκει. τους δε λόγονς τονς ίπιτροπιχονς είΰίν οι φαβιν 'Ιδαίον xal ον Αη3 άγαγομίνον τ mg., Wolf: άγομένου FOm 6 τε om. FOm 8 sqq. cf. Photius cod. 266 ρ 496 a 36 11 την ίπωνυμίαν Ο, 13 έχρήαατο έπΐ τής βχηνής Ο 16 (χάΧονν] ώνόμαβαν m tnoνομαζονβιν Photius (ίπωνόμαζον Photii cod. Β) 16 sqq. sompta ex Plut. Demosth. c. 6 19 όριήπον Fm 20 παραλαβεϊν 0 24 άνεατηβατο F 26 άπολωλέκει Bekker: άπολωλεχε(ν) FOm 27 sqq. cf. argum. ad or. ΧΧΥΤ et [Pint.] vit. X orat. 839 F 27 ού om. Ο

s

ΤΠΟΘΕΣΕΛΝ ΠΡΟΟΒΠΟΝ

3

μοβ&ένονς είναι, δια την fy.iv.lav τον φητορος άπιατονντες (όχτωχαίδεχα γαρ ίτων ην οτε πρός τούτους ηγωνίξετο), xal οτι δοχονΰιν ot λόγοι το τον 'Ιααίον πως ίπιψαίνειν είδος, 'έτεροι G &ωσ&αι δ' ύπό τον 'Ίΰαίου. ονδεν δΐ 9αυμαδτόν, εΐ ό ΛημοΟ&ίνης Ιδννατο μίν χάη' ίκείνης της ηλικίας Ονγγράφειν τοιούτους λόγους (ή γ&ρ ϋΰτερον υπεροχή xal τοντο πιοτονται), από δε νεαράς ετι της άοχήβεως της υπό τω διδαΰχάλω τόν ίχείνου χαρακτήρα πολλαχή μεμίμηται. μετά μίντοι τούιο τους τους αγώνας βραχύ Ttj ηλικία προελ&ών αοφιΰτεύειν ivεχείρηοεν, είτ απαλλαγείς τούτον βννηγόρηαεν εν διχαΰτηρίω. τούτοις δ' &ΰπερ γυμνααίοις χρηΰάμενος Ιπϊ τό δημαγωγεΐν xal τα της πόλεως πράττειν ί)λ9·εν. "Ετι κάκείνων μνημονευτέον, οτι τραυλός μεν ην την γλωτ- 6 15 ταν ix φύδεως, το 0h πνεϋμ' άτονώτερος" ων αμφοτέρων δννέβαινε φανλοτάτην αυτόν την ύπόχριδιν παρεχόμενον ονχ ευδοχιμεΐν το χατ αρχάς ίπϊ τοις λόγοις. διό και πρός τον Ιρωτήΰαντα ,,τί Ιΰτι ρητοριχη;" άπεκρίναϋ·' οτι ύπόχριδις, 4 δυΰχεραίνων οτι δια ταύτην των χει\ρόνων ήττων Ιφαίνετο. JO άλλά χαί ταΰτα μελέττ) χατώρ&ωδεν xal Sa' αλλ' αντω πρός δημαγωγίαν νπην ελαττώματα, χαI γαρ δειλός ην τό πρώτον πρός τους τον δήμου θορύβους και εύκατάπληχτος, ωδτ εν&ύς ίξίΰταδ&αι. δια δε τονιό φαβιν αυτόν ανεμον ραγδαΐον τηροϋντα χαι χινονμενην ΰφοδρως την &άλατταν παρά τονς 36 αιγιαλούς βαδίζοντα λέγειν, χαι τω της ΰαλάττης ηχω δυνε&ίξεδ&αι φέρειν τάς τον δήμου χαταβοάς. μνημονεύονται δ' 7 ανιόν και οικηθείς χατάγειοι χαι ξυρηΰεις Απρεπείς, ίνα δι' αίδχύνην μή προΐοι τοΰ της οικίας δωματίου, και ως ονδε 3 τό om. FOm i διωρ&ώα&αι r, Η. Wolf: άιορ&οΰα&αι FOm 5 ih post oidhv om. Om 6 x&x' Dindorf (xal in iam Sauppe): xal &7t FOm 9 κατά. μ. τούτον τόν άγώνα Ο 14 xaxtivio Ο1 χαχεϊνο Ο' 15 άτονάτερον Fm 19 ήττον F 20 αύτφ om. m 28 προίη m 1·

4

ΛΙΒΑΝΙΟΤ

tag νύχτας ίχά&ενδεν, άλλα διιπονεΐτο πρός φως περί λόγους, •ο&εν xal Πυ&έας Οχώητων εφη τους λόγους τον 4ημοβ&ένους λύχνων άπόξειν. πρός δν 6 Αημοα&ένης άβτείως αμα xal πιχρως „ οΐδ'α εϊπεν ,,οτι βε λυπ& λύχνον χαίων". διεβέβλητο γαρ ως Ιωποδντων ννχτωρ 6 Πν&έας. xal μήν οτι y' 6 4β {Ιΰωρ ίπετήδευεν πίνειν, Τν' ίγρηγορυΐαν μάλλον παρέχηται τήν διάνοιαν, απαδιν ώμολόγηται. παρειλι)φαμεν δϊ χ&χεϊνο, ά>ς χαι ξίφος ποτ' ix της οροφής άπήρτηαε και [βτάμενος ύπό τοντ' ελεγεν. Ιποίει δε τοϋτο δι αΐτίαν τοιαύτη ν' iv τω λέγειν άπρεπως τόν ωμον είώ&ει χινεϊν' ύπερεχρέμαϋεν ουν τον ίο ωμου τό ξίφος iv χρω, xal ο ϋ τ ω ς τ ω δ έ ε ι τ η ς πληγης ήδννή&η χαταΰχεΐν εαυτόν ίπι τον πρέποντος σχήματος. 8 ! 'Αναγχαΐον δί διηγήβαα&αι xal όπως είχε τά τε των 'Ελλήνων xal των Α&ηναίων πράγματα, οτ ίπΐ το δημαγωγεΐν ήλθε Αημοο&ένης. Θηβαίοι Λακεδαιμονίους αρχοντας των 15 Ελλήνων xal μεγίΰτην δύναμιν ίχοντας iv Λεύχτροις της Βοιωτίας μάχη νιχήΰαντες αυτοί ιΐροηλ&ον είς Ιβχύν, xal μετ όλίγον πρός Φωχέας πόλεμον ίξήνεγχαν. ηΟαν δ' ot Φωκεϊς Ι&νος ομορον τί) \ Βοιωτία, πόλεις ϊχον δύο xal εΐχοαιν. ο$- 5 tot χαταλαβόντες tiv τον Πυ&ίου ναόν πληΰίον δντ' ίαύλη- ϊο ΰαν' ά ν θ ' οτου xal ot Θηβαίοι πόλεμον ίζήνεγχαν π ρ ό ς αύτούς. Ιπολέμονν 6h xal 'Α&ηναΐοι τόν ονμμαχιχόν χλη&έντα πόλεμον' Χίο ι γαρ χαVΡόδιοι xal Βνξάντιοι πάλαι ποτ' οντες ύπήχοοι των 'Α&ηναίων, τότε μετ αλλήλων ουατάντες xal βνμμαχίαν ποιηβάμενοι, πρός αύτονς ϊπολέμονν. xal οΰτω 15 μεν ή 'Ελλάς είς πολλά μέρη διηρητο, 'Α&ηναίων πολε μουντών πρός τονς προειρημένους xal Θηβαίων πρός Φωχέας xal Λα2 c f . P i n t . D e m . c. 8 e t 1 1 i είπε ν o m . m 6 y' S c h a e f e r : reFOm 6 παρίχηται μάλλον m 8 άπηρτηται m 1 0 είώΰει τόν ωμον m 16 Ιέχτροις F (et Β1) I rijs] τοΐί Ο 17 μάχην Ο | αύτοι F e l i c i a n u s : airolg F m αύτονς Ο | προήλ&ον m g . M o r . : F O m I tig o m . 0 1 9 Βοιωτία W o l f : εύβοΐαι F O m χαχαλ. F m 2 4 τ ώ ν a d d . m | βνατάντις μετ' άΐΐήΐων Ο μένονς Ο | χ α ί a n t e Λα*, o m . F

παρήλ&ον 20 ί έ 2 7 είρη-

ΤΠΟΘΕΣΕ&Ν ΠΡΟΟηΐΙΟΝ

5

κεδαιμονίων πρ6ς Πελοποννηοίους. κατά Si τοντον τον καιρόν 9 Φίλιππος 6 'Αμνντου παΐς εΙς την Μακεδόνων βαΰιλείαν παρήλθεν. 'Αμύντα γαρ τω Μακεδονίας βαΟιλεΐ τρεις ίγίνοντο Λαίδες Ιξ Ευρυδίκης της 'Ιλλυρίδος, 'Αλέξανδρος, Περδίχχας, & Φίλιππος, τούτων 6 μεν πρεΰβύτατος 'Αλέξανδρος δολοφονηθείς Ιτελεύχηβεν, 8 δε Περδίκχας πρδς 'Ιλλυριους μαχόμενος' Φίλιππος δ' δ νεώτατος έτνγχανε μίν εν Θηβαις όμηρεύων, ώς δ' Ιπύθετο τ6ν Περδίκχου θάνατον, νπεξελθων λάθρα καΐ οξέως εις Μαχεδονίαν άφιχόμενος χατέαχε τήν άρχην. 'Αθηναίοι δ' ίο αρ' ετερόν τινα, γένονς μεν 8ντα τοϋ βαΰιλιχοϋ, φυγάδα δ' ix Μακεδονίας, έπι βαβιλείαν χατήγον μετά πολλού πλήθους βτρατιωτων. τούτοις δ Φίλιππος επιθέμενος ίνίχηΰε μάχη' xal οΰονς βυνέλαβεν αιχμαλώτους των 'Αθηναίων, άφήκεν ανεν λύτρων, ον κατ εϋνοιαν της πόλεως ούδε δι' έπιείκειαν 15 τρόπον ... β I Της ρητορικής μέρη τρία, επιδεικτιχόν, δικανιχόν, ονμβουλεντιχόν. τοϊν μίν δυοϊν άκρος άγωνιΰτης γέγονε, τοϋ τε διχανιχοϋ xal ΰυμβουλευτιχοϋ" έπιδεικτικονς δ' ουκ ίχομεν αύτοΰ λόγους, τους γαρ φερομένους ον πιΰτευτέον είναι Λημοαθένους, so τόν ίπιτάφιον χαι τον ερωτιχόν πολύ γαρ της εκείνου δυνά6 πρεαβντατος G. Η. Schaefer: πρεββντερος FOm 10 γένος F 11 βααιλείαν vnlgo: βαβιλέα F Ο m cf. Diod. XVI2, unde haec sumpta videntur 14 δι' om. 0 16 τοϋ τρόπον 0 | lacunam indicavit Augeras, άλλα δι' έπικράτειαν add. m, quod pugnat cum Libanii yerbie orat. ad Theod. 1668 (Π 431, 13-Foer.) quae atfculit Voemel: άΖίά μήν πρός ye την δοχονβαν Φιλίππου φιλανθρωπίαν περί τους άλόντας Αθηναίων, 8τ' 'Αργαϊον χατ·ήγον, ού χαλιπόν άντειπεϊν, ως ούκ εΡη τοντο φιλανθρωπία, τοϋ θεραπενειν γαρ Α&ηναίονς άνάγκην ίχων την άαθένιιαν αύτοϋ, ο%ς ηδέως αν έχόλααιν, άκων άφηχε τί> μηδίν παρ' Αθηναίων νατιρον παθεΐν ώνονμενος. Fortaeee (&ΙΧά δι' άαθένειαν αντον, ri μηδίν παρ' Αθηναίων νατιρον παθείν ώνούμενος} | ΠΕΡΙ TUN ΜΕΡΩ,Ν ΤΗΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ inscribit Ο 16 βνμβονλεντικίν xal δικανικό ν Ο 17 reis Ο I μίν οίν Mor. | cf. Syrian. Π 9, 7 Bab. 18 τοϋ quod poet xal Dindorf addidit om. FOm; cf. Gött. gel. Anz. 1901 p. 121 sq. I λύγονς αύτον Ο 20 τής om. m

6

ΛΙΒΑΝΙΟΤ ΤΠΟΘΕΣΕ&Ν ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

μεως απολείπονται, και ονχ -ημετίραν γνώμην λέγομεν, άλλα xa I jdwwaUp τ& 'Λλικαρναΰεϊ τοΰτο ΰννδοχεΐ. on μεν γαρ είπεν ρ-1095 επιτάφιον λόγον Λημοβ&ενης ωμολάγηται' ον μήν τοϋτον ειχός είναι τον in' Ιχείνου §η&ίντα, πάνυ φανίως χαϊ άο&ενώς έχοντα, των δε ΰνμβονλεντιχων αντον λόγων οί μεν αυτό τοντ' 6 εχουΰιν Ιπίγραμμα, αν μ βουλευτικοί, οί ό' ονόεν μεν ηττόν ε Ιαι ΰνμβουλεντιχοί, Φιλιππιχοι ν Υ 8 yay] Sk F 10 γένηται m 11 τάς ά&ήνας Υ rec.: τούς ά&ηναΐονς F Υ1 m 12 ä' ού Lambinns ä' oiäi Blase | δναμάχητον Υ \ ούχ ώς Felicianus: όντως FYm όντως ώς exemplar Italum apud Wolflum 14 πραγμάτων Υ 1 16 ποιήααι αίτα Fm 16 ον om. Υ | ω] 3 ut videtur Υ 1 | άνάγχη ονν Υ rec. | ααφ. ταύτα Υ (τούτο Υ rec.) 18 τόν τόπον Υ 19 {γίγνοντο m 20 τών om. Υ 21 sq. διίόναι .. 22 όβολούς χαϊ libri, verbnm delevi et χαταβαλόντα cum Feliciano scripei: βαλόντα (βάλλοντα F) 28 λνπείβ&αι τώ άναλ. Υ

9

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ A

I]

ηρξατο, προήλ&ε δ' είς τοϋτο, ωατ ούχ εις τους τόκους μόνον ίλάμβανον, αλλ' άπλώς πάντα τα δημόΰια χρήματα διενεμοντο. fifav χαϊ περί τάς βτρατείας όχνηροί κατίβτηΰαν. πάλαι μεν 5 γαρ Στρατευόμενοι μιβ&όν παρά της πόλεως έλάμβανον, τότε 5 δ' iv ταΐς &εωρΙαις καΐ ταΐς εορταΐς οίκοι μένοντες διενέμοντο τα χρήματα' ουχίτ ουν ή&ελον ίξιέναι xal χινδυνεύειν, άλλα χαΐ νόμον ί'θεντο περί των &εωριχων τούτων χρημάτων, θάνατον άπειλουντα τω γράψαντι μετατε&ήναί τε ταΰτ' είς τήν άρχαίαν τάξιν και γενέα&αι ΰτρατιωτιχά. διό 4ημοβ9ενης «νιο λαβώς απτεται της περι τούτου ΰυμβουλης, xal ύπερωτήαας 9 εαυτόν οτι „ab γράφεις ταΰτ' είναι ατρατιωτιχά·," \ ίπιφίρει ιι» „μα z/t" ονχ εγαγε". ταντα μεν περί των &εωριχων. Ανείλεχται δ' δ ρήτωρ xal περί πολιτικής δυνάμεως, άξιων 6 αυτούς ατρατεύεα&αι, χαϊ μή δια ξένων, &απερ εΐώ&εΰαν, ποια εΐα&αι την βοή&ειαν" τοϋτο γαρ αίτιον είναι φηαι τοϋ τά πράγμάτ' άπόλλυΰ&αι. 'Λντ\ πολλών ίλέβ&αι ττι Λόλει so εχει,

αν ω άνδρες

νομίζω,

εΐ φανερον

περί ων νυνϊ

προβήχει

μένος

ήκει

τ ig, τοϋτ'

της υμετέρας τον

τύχης

παραχρήμ'

S5 των ραδίαν Ό μίν

ϋχοαεΐτε.

ουχί λέγει φωνήν

νμάς 1

βννοίϋειν όντως

των

βονλο-

ον γάρ μόνον εϊ τι χρήβιμον

ίϋκεμ-

νπολαμβάνω αν έπελ&εΐν

την τοϋ ϋνμφέροντος

ονν παρών

ore τοίννν

έ&έλειν

άκούειν

αν άκούβαντες

ένίοις

χρημάτων

τό μέλλον

τοϋ&'

προ&νμως

μενων βνμβονλενειν

Ά&ηναΙοι γένοιτο

καιρός

άψιείς,

πολλά

των

ειπείν, νμίν

ω άνδρες

ότι των

λάβοιτε,

αλλά και δεόντων

ωθτ

εκ

έ% άπάν-

αΐρεϋιν

γενέβ&αι.

'Λ&ηναΐοι

πραγμάτων

ΡΓ °ΐ

νμϊν

μόνον έκεΐ-

1 rot's τόπους Υ: τοϋτο Fm 6 και F: xal έν Υ η m 7 xal om. F 8 re ταύτα Fm: τε airca Υ 9 Sib: διό ό Fm δια ταϋτο όΎ 10 sq. ύχηρώτηβιν . . . xal ίπιφ. Υ 12 τοβαντα Υ 16 φηαι Υ : ΐφη Fm 18 otv om. S 19 8τε] 3τι 8 rec.

2

10

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

νων αντοϊς άντιληπτέον τών φροντίζετε•

|ι

έβτίν, εϊπερ ύπϊρ βωτηρίας αυ-

ήμείς δ' ουκ οΐδ' οντινά μοι

εχειν τρόπον προς αυτά.

ψηφίααβ&αι μϊν ήδη την βοή&ειαν, χαϊ e&at, τήν

ταχίβτην ταντ

έρεί χαϊ παρέϋται

εβτι μάλιβτα τοϋτο

δοχοϋντα,

παραΰχευάΰα-

δπως έν&ένδε βοη&ήδετε

πά&ητε ταύτον δπερ χαϊ πρότερον), 3 πειν, ήτις

δοκούμεν

εβτι δη τά γ' έμοϊ

πρεΰβείαν

(xal μή 5 δϊ πέμ- j

τοίς πράγμαβιν

ώς 10

δέος, μη πανούργος" ων χαϊ δεινός

άνϋ-ρωπος πράγμαβι χρήβ&αι,

τά μϊν

τύχη, τά δ' απειλών (αί,ιόπιβτος

δ' &ν εΐκότως φαίνοιτο),

είχων,

τά δ' ήμας διαβάλλων xal τήν άπουβίαν τρέ-ψηται

χαϊ παραΰπάβηταί

τι των

τήν

δλων

4 ού μην αλλ' επιεικώς ω άνδρες Ά&ηναίοι μαχώτατόν εβτι των Φιλίππου υμίν

πραγμάτων,

ήνίχ

αν ίο

ήμετέραν, πραγμάτων.

τοϋ&' δ δυϋχαϊ

βέλτιβτον

το γάρ είναι πάντων έχεΐνον εν 'όντα χύριον, χαϊ 15

ρητών χαϊ απορρήτων,

χαϊ άμα βτρατηγον χαϊ δεαπότην

χαϊ ταμίαν, χαϊ πανταχού

αύτον παρεϊναι τφ

βτρατεύ-

ματι, προς μϊν το τά τοΰ πολέμου ταχύ χαϊ χατά καιρόν πράττεβ&αι

πολλώ προέχει, προς δε τάς χαταλλαγάς, ας

αν έχεΐνος ποιήβαιϋ·' άβμένος προς Όλυν&ίους, 5 εχει.

όήλον γάρ εΰτι τοις Όλυν&ίοις,

έναντίως 2ο

δτι νΰν ού περϊ

δόξης ούδ' ύπϊρ μέρους χώρας πολεμοϋβιν, αλλ' άναβτάβεως χαϊ άνδραποδιβμοΰ 2 μ.οι]ι in ras. F reo.

της πατρίδος,

χαϊ ϊβαβιν α τ

4 παραβχενάβαα&αι F

Palatinus 142: βοη&ήοητε SF

6 βοη&ήβετε

| parenthesin statuit Doederlein

9 ίίν&ρωπος Bekker: άνθρωπος SF

10 άξιόπιατα γρ. S rec.

γρ. F mg.

12 τρέιρτιταί]αι in ras. F l άνατρίψΑ τε Dobree coli.

secl. Blass

17 αύτον «ανταχον

XXV 28 χλίψητι Holzinger, Cobet εντρεπίοηται Bake τρίψηται και Benseier

18 room. S

20 ποιή-

βαιτο γρ. S rec. γρ. F mg. Hermog. ΙΠ 285 W. (303,18 R.): ηοιήαηται S 1 F 1

22 ονό'

νχερ] incipit antiqua manus U

I]

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ A

11

Άμφιπολιτών ίποίηβε τους παραδόντας αυτώ την πάλιν καϊ Πυδναίων τούς ύποδεξαμε'νονς· και ολως απιβτον οϊμαι ταϊς πολιτείαις ή τνραννίς, άλλως τε καν ομορον χώραν εχωβι. ταντ ονν έγνωκότ ας νμας ώ άνδρες 'Λ&η- 6 t ναϊοι xal τ αλλ' α προβηχει πάντ έν&υμουμένους φ ημί δεΐν έ&ελήβαι και παρ'οζυν&ήναι xal τω πολεμώ προαέχειν είπερ ποτε χκΐ ννν, χρήματ εΐβφεροντας προ&νμως xal αυτούς έξι,όντας xal μηδίν έλλείποντας. ούδε γάρ λόγος ονδε βχήψις έΰ·' ύμΐν τον μη τα δέοντα ποιείν ίο έ&έλειν υπολείπεται,, vvvl γάρ δ πάντες έ&ρνλεΐτε τε'ως, ι 11 Όλνν&ίους έχπολεμωβαι δεΐν \ Φιλίππω, γέγονεν αντόματον, χαϊ ταν&' ώς αν νμΐν μάλιβτα βυμφέροι. εΐ μϊν γάρ ύφ' υμών πειβ&έντες άνείλοντο τον πόλεμον, βφαλεροί ϋνμμαχοι χαϊ μέχρι τον ταντ αν έγνωκότες ήβαν 15 ϊβως' έπειδη δ' έχ των προς αυτούς εγκλημάτων μιβονβιν, βεβαίαν είχος την εχ&ραν αυτούς ύπϊρ ων φοβούνται xal πεπόν&αβιν εχειν. ού δει δη τοιούτον ώ άνδρες S Ιί&ηναΐοι παραπεπτωχότα χαιρον άφεΐναι, ονδε πα&εΐν ταν&' δπερ ήδη πολλάκις πρότερον πεπόν&ατε. εΐ γάρ ίο δθ·' ηχομεν Εύβοεϋβιν βεβοη&ηχότες χαϊ παρηΰαν Άμφιπολιτών Ίε'ραζ και Στρατοκλής έπι τοντί το βημα, κελεύοντες ήμας πλειν καϊ παραλαμβάνειν τήν πάλιν, την αντην παρειχόμε&' ημείς ύπ\ρ ημων αυτών προ&νμίαν 5 τ&λλα προα. S 7 είσφέροντα F1 10 έ&ρνλεϊτε τέως Sauppe: i&QvUiTt ώς SPU έ&ρνίονν τέως Eeiske (νρ. F?) έ&ρνΧίουν1 τι γρ. S mg. rec. 11 έχποΧεμ,ώααι S corr. FU: έχποΐεμήααι S et exemplaria Άττικιανά (Harpocr. s. ν. ίκπολΐμ,&ααι), cf. III 7 | äclv l l s

S (teste Rabe) F U et U*: äsi F corr. U 13 ήμων F 14 ταύτα Reiske Guttentag 17 δη del S corr. U corr. 20 χαρ^ααν Dobree: παρήοαν SFU 22 ήμας] incipit antiqua manua A |

ίΐμάς Α: υμάς SU jjs. υ F

23 χαϊ νπερ U

12

ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

[I

ήνπερ ύπ^ρ της Εύβοέων ϋωτηρίας, εϊχετ' &ν Άμφίπολιν τότε xal πάντων των μετά ταντ αν ητ' άπηλλαγμένοι 9 πραγμάτων, xal πάλιν ήνίκα Πύδνα, Ποτείδαια, Με&ώνη, Παγαϋαί, τ'άλλ', ίνα μή χα%·' εχαδτα λέγων διατρίβω, πολιορκούμεν' άπηγγέλλετο, εΐ τότε τούτων ενϊ τω πρώ- t τω προ&ύμως xal ώς προΰήκεν έβόηϋ^ϋαμεν αυτοί, ράονι xal πολύ ταπεινότερα νϋν αν έχρώμε&α τω ΦιλΙππφ. ννν δ\ τό μ&ν παρόν αΐεΐ προϊέμενοι, τά dl· μέλλοντ αύτόματ οΐόμενοι βχηβειν καλώς, ην%ήβαμεν ώ άνδρες Αθηναίοι Φίλιππον ήμεΐς xal χατεβτήϋαμεν τηλιχοντον, ίο ηλίκος ουδείς πω βααιλενς γέγονε Μακεδονίας, wvl δή καιρός ffxsi τις ούτος δ των Όλυν&ίων αυτόματος τη πόλει, δς ούδενός idfiv ελάττων των προτέρων έχείνων. 10 xal εμοιγε δοχεΐ τις αν ω άνδρες Α&ηναΐοι δίχαιος λογιστής I των παρά των &εών ημΐν νπηργ μένων χαταβτάς, 12 χαίπερ ούχ έχόντων ώς δει πολλών, ομως μεγάλην αν ιβ εχειν αύτοϊς χάριν είχότως' το μϊν γαρ πόλλ' άπολωλεχέναι χατά τόν πόλεμον της ημετέρας αμελείας αν τις %-είη δικαίως, τό ίέ μητε πάλαι τοϋτο πεπον&έναι πεψηνέναι τέ τ ι ν' ήμΐν ϋνμμαχίαν τούτων άντίρροπον, &ν so |·™· βουλώμε&α %ρηΰ%αι, της παρ' εκείνων εύνοιας εύεργέ11 τημ αν Ιγωγε %-είην. αλλ' οΐμαι παρόμοιόν έϋτι καϊ περϊ της των χρημάτων χτήβεως· αν μϊν γάρ, 8β' αν τις λάβ%, καϊ βωβτ}, μεγάλην εχει τ/j τύχτ] τήν χάριν, 4 ίχαβτον Pal. 1 Hermog. III 415 (427, 9 R.) 6 τό πρώτον U1 6 αύτοί del. Zander 7 νννϊ A 8 άεΐ AU | τό äi μέλλον τι U1 11 κάποτε γρ. S mg. reo. γρ. F | νννϊ 0ή F: ννν ήδη S vvvl is AU vvvl δϊ ύή G. Η. Schaefer

12 δ των Όλ. del. Valckenaer

13 πρότερον SF'U* 16 ύμϊν U | ύπηργμένων γρ. S reo. γρ. FAU: Υπηρετημένων SF 17 &ν rig άμελεΐας Hermog. Ill 282 (800, 9 R.) 18 tbv om. S 20 τέ s. v. A8 22 3περ del. Blase &βπερ Dobree

Γι

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Α

13

αν δ' άναλώβας λάθη, ϋννανήλωβε χαί το μεμνήβ&αι rfjv χάριν, xal περί των πραγμάτων οϋτως' of μή χρηΰάμενοι τοις χαιροίς δρ&ώς, ούδ' εΐ βννέβη τι παρά των &εών χρηότόν μνημονεύουνf προς γάρ το τελευταϊον έκβάν & εχαϋτον των πρίν υπαρχόντων κρίνεται, δώ xal βφόδρα δει των λοιπών νμας ω άνδρες }4&ηναΐοι φροντίϋαι, ίνα ταντ έπανορϋ·ωβάμενοι τήν έπΐ τοϊς πεπραγμένοις άδο%ίαν άποτριψώμεδα. si δϊ προηΰόμεϋ·' ώ άνδρες 12 1ίϋ·ηναίοι xal τούτους τους άν&ρώπους, εϊτ "Ολνν&ον ίο έχείνος χαταϋτρέ·ψεται, φραβάτω τις έμοί, τί το χωλϋον ετ αύτον εϋται ßαδίζειν οποι βούλεται. αρα λογίζεται τις ύμών ω άνδρες Ιί&ηναΙοι xal &εωρεί τον τρόπον, δι' δν μέγας γέγονεν, άβ&ενής &ν το χατ άρχάς Φίλιππος·, το πρώτον ϊά,μφίπολιν λαβών, μετά ταντα Πύδναν, πάλιν ΐί Ποτείδαιαν, Με&ώνην avd-ις, είτα Θετταλίας έπέβη' μετά 18 ταντα Φεράς, Παγαβάς, Μαγνηϋίαν, πάνϋ·' δν έβούλετ 18 ευτρεπίϋας τρόπον | ωχετ' είς Θρφχην εϊτ' έχει τους μϊν έχβαλων τους δϊ χαταβτήβας των βαβ ιλέων ήβ&ένηβεν πάλιν ράϋας ονχ έπϊ τό φα&νμεϊν άπέχλινεν, άλλ' to εν&νς Όλυν&ίοις έπεχείρηϋεν. τάς δ' έπ' 'Ιλλυριούς xal Παίονας αύτοϋ xal πρός ϋρύββαν xal δποι τις αν είποι παραλείπω ϋτρατείας. ο 1 τό S1 ex quo τω factum est | τήν χάριν SF: del. Cobet tfi tvffl ante τήν χάριν add. γρ. S mg. rec. F s. τ. et yp. mg., AU 8 τοϋ 9ιοΰ U 6 πρίν νκαρξάντων S: προϋπαρξάντων FAU J άς χet moXXit ante κρίνεται add. S rec. s. v. F 8. τ., AU β νμ&ς teiv SAFU: ήμάς vulgo | φροντίααι F 11 ietai avrbv U ! βούlono U I αρά γε FA IS χατά την άρχήν U mg. | & ψίΐ. AU 17 ig S 19 ξάαας Herwerden: ξα,ΐαας 8FAU 21 άρύββαν S'F'A (cf. C. I. Α. Π 116): άρύμβαν S'F'U 22 στρατιάς S'A

14

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

[ι

»TC οίν" αν τις εϊποι ,,ταντα λέγεις ήμϊν νυν" ίνα γνώτ' ώ ανάQες ΐ4&ηναΐοι καϊ αί'β&ηβϋ·' αμφότερα, καϊ το προΐεϋ&αι καθ' εκαβτον αίεί τι των πραγμάτων ώς άλνβιτελές^ καϊ τ-ήν φιλοπραγμοβύνην % χρηται xal βνζη Φίλιππος, ύφ' ουκ ϊβτιν οπως άγαπήβας τοίς πεπραγ- s μένοις ήβνχίαν βχήβει. εΐ & ό μεν ώς αΐεΐ τι μείζον των Υπαρχόντων δει πράττειν έγνωκώς εβται, ήμεΐς δ' ajg· ούδενος άντιληπτε'ον ίρρωμένως των πραγμάτων, βχο15 πεϊβϋ·' είς τί ποτ' έλπίς ταύτα τελεντήβαι. προς &εών, τις όντως εύή&ης έβτίν νμών οβτις άγνοεΐ τον έχεί&εν ίο πόλεμον δενρ' ηξοντα, αν άμελήβωμεν, άλλά μην, εΐ τοϋτο γενήδεται, δέδοικ «δ άνδρες ΐ4%ηναϊοι μή τον αύτον τρόπον ωβπερ οί δανειζόμενοι ραδίως έπΐ τοις μεγάλοις [roxotg] μικρόν ενπορήβαντες χρόνον νΰτερον xal των αρχαίων άπέβτηβαν, όντως καΐ ήμεϊς [αν] έπϊ ΐ6 πολλω φανώμεν έρρα&νμηχότες, καϊ οίπαντα προς ήδονήν ζητοϋντες, πολλά, καϊ χαλεπά ων ουκ ήβονλόμεΟ·' νΰτερον είς ανάγκην ελ%·ωμεν ποιείν, καϊ χινδννεύβωμεν περί των ίν αυτή τη χώρα. 16 Το μίν ουν έπιτιμαν ϊβως φήϋαι τις &ν ράδιον και 20 παντός είναι, το δ' νπίρ των παρόντων ο τι δει πράττειν άποφαίνεβ&αι, τοντ είναι βνμβονλον. εγω ^ ουκ άγνοω μεν ω άνδρες ^ηναΐοι τον§·\ ο τι πολ\λάκις 14 ύμεϊς ον τους αιτίους, άλλά τους νϋτάτονς περί των πραγμάτων είπόντας έν όργη ποιεΐβ&ε, αν τι μή κατά 85 n

1 &ν τις εΐποι Α: τις αν εί'ποι S F U ; del. Cobet 3 άεΐ AU 4 αυνζΐι A-1 6 αεί AU 7. οτι Stl A 8 των πραγμάτων άντιΐ. έρρωμένως U l | ακο-πεϊαϋ·'] τι S mg. reo. βχοπείτε vulgo 10 iazlv ιύή&ης AU | verba εΰή&ης usque ad II 16 (χο)πτόμενοι in A perierunt | ημών U 8 14 μεγάλοις τόκοις S F U : τόκοι? om. Priacian. XVIII 296 del. L. Spengel 15 av om. Pal. 104; del. Dobree 16 ακαντα] unav το U

i\

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ A

15

γνώμην ixßf}' ov μήν οΐμαι δεΐν την Ιδίαν άβφάλειαν βχοποϋνϋ·' νποβτεΐλαβ&αι περί ων νμϊν βνμφέρειν Ηγούμαι, φημί δή διχη βοη&ητεον είναι, τοις πράγμαβιν 17 νμΐν, τω τε τάς πόλεις τοις Όλνν&ίοις βωξειν καϊ τους 5 τούτο ποιήβοντας ϋτρατιώτας έκπέμπειν, χαϊ τω την ίχείνον χώραν κακώς ποιείν χαϊ τριήρε&ι χαϊ βτρατιώταις ετε'ροις" εί ίέ &ατερον τούτων όλιγωρήβετε, όκνώ μή μάταιος ημΐν ή βτρατεία γένηται. είτε γάρ υμών την 18 ίκείνον καχως ποιούνταν, ύπομείνας τοϋτ "Ολννδον ίο παραβτήβεται, φαδίως έπΐ τήν οίχείαν έλ&ων άμννεϊταΐ' είτε βοη&ηΰάντων μόνον νμων εις "Ολνν&ον, άχινδύνως όρων έχοντα τα οίκοι προβχα&εδεΐται καϊ προβεδρεύβει τοις πράγμαβι, περιέβται τω χρόνω των πολιορχουμένων. δει δή πολλών και διχη τήν βοή&ειαν είναι. is Και περί μϊν της βοηθείας ταϋτα γιγνώβχω' περί δε 19 χρημάτων πόρου, εβτιν ώ άνδρες Ά&ηναϊοι χρήμαϋ·' νμΐν, εβτιν οβ ούδενΐ των άλλων άν&ρώπων βτρατιωτιχά· ταύτα δ' νμεϊς όντως ώς βονλεβ&ε λαμβάνετε, εI μ&ν ούν ταύτα τοις βτρατενομένοις άποδώΰετε, ονδενος 20 νμΐν προβδεΐ πόρον, εί δε μή, προβδεΐ, μάλλον δ' Άπαντος ένδεΐ τον πόρον. ,,τί ουν;" αν τις εί'ποι, ,,ϋύ γράφεις ταύτ είναι βτρατιωτιχά·" μα Λί' ουκ ίγωγε. έγω 20 μϊν γάρ ήγοϋμαι βτρατιώτας δεΐν χαταβχεναβ&ηναι καϊ ταύτ είναι βτρατιωτικά, χαϊ μίαν βύνταζιν είναι την 26 αντήν τον τε λαμβάνειν χαϊ τού ποιείν τά δέοντα, νμεϊς 1 οΐμαι γι U 4 xal in ras. S a m . recentissima 8 στρατιά S 1 F Ι νμων (μόνον'} Cobet (post Beiskium) 10 οΐκίαν F | αμύνεται S' 13 * « i Λίριέσται U 14 ίή] de F 16 Ιβτιν νμΐν (omisso νμϊν v. 17)

Hermog. III 413 W. (426, 4 Β.)

17 ονόεσι Dindorf | στρατιωτικά

del. Bake 20 di παντός U 23 eq. xal ... βτρατιωτιχά del. Dobree 24 ταντ' del. Bekker cf. Meieer in Fleckeiseni amn. 1874, 706

16

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

δ'

οΰτα>

ε β τ ι

πως

δή

π ο λ λ ά , αν ovöhv

Άνευ

γ ε ν έ β & α ι τών

τ ι ν ά ς Άλλοι £ως

π ό ρ ο υ ς , ων έΰτΐ

" Α ζ ι ο ν

31 έν

φ

xal

τον

έν&υμηΦήναι

τις

αν

τον

ποτ

μεν

rjv

δ ' ,

ούδ£

τούς

λ ι μ έ ν α ς

δ ί ο ι

τά

δ ι ο ι χ ε ϊ ν , ού

άποϋτερ-ήβεται

xal

τροφής

τοις

Π α ί ο ν α xal

ή γ ε ί ϋ & α ι

1

τον

χρή

S F U

U I

άποβτερη&ηαεται

10

τάς

13

U

τά

άέ

S F U

Aug. 8 1 :

απλώς αν

1

άή

S P U

d

om. U

26

τούτους]

εΐ

4

23

16

sq.

U

αύτω

öh

τούτων της τόν

μήν οίπαντας

ss

έ λ ε ν δ έ ρ ο υ ς

τίνες

12

μίν U

ao

τούτων

αλλά

άποατερήαεται

τους

ώς

χ ο μ ι δ ή τά

τούτους

Ιχοι

γάρ

Μ α γ ν η -

άπ'ο

x a l

U*

SP

u

ά ν δ ρ ώ -

δώόοιεν

βτενόν

xal

ίχτμ

πολλήν ταϋτα

τ ί ν ω ν ,

Θετταλών

ήδιον

πρώ-

xal

εγωγέ £τι

τά

δή

τούτω.

δ'

ωή%·η

ή λ π ι ζ ε

xal

λ α μ β ά ν ε ι ν ,

καταδιέιύιυοχαι S ' F

17

νϋν

χ α τ α β τ ή β ε τ α ι .

Ί λ λ υ ρ ι ό ν

3

ΐχ»ι

τότ

έ ι ί τ η φ ι β μ ε ν ο ι , xal

άγοράς

αύτονόμονς

Ι α μ β ά ν ε ι ι U

QOVi U

π ο λ ε μ ε ΐ ν

α ΐ ε ϊ π α β ι ν

i f x o v o v

χ ο ι ν ά

αύτω

έ ζ ή ν ε γ χ ε ίο

Θ ε τ τ α λ ώ ν .

xal

χ ρ η μ ά τ ω ν , είς

ζ έ ν ο ι ς

εΐ

των

ί ϋ τ ι

ε ΐ ϋ ι ν

Φ ί λ ι π π ο ν

των

δ ο χ ε ΐ ούδ'

αν

γεγονός

τά

φ ύ β ε ι η ν ,

xal

γ ά ρ

ώς

δ ι έ ψ ε ν ϋ τ α ι . τοϋτο

χ ε χ ω λ ύ χ α β ι τ ε ι χ ί ξ ε ι ν .

χ α ρ π ο ϋ ΰ & α ΐ '

ώς

Ά β π ε ρ

ά π α ι τ ε ϊ ν αυτόν

πράγματ'

γ ά ρ ,

απαντα

γνώμην

δήπου

τά

οϋτε

έ χ ε ΐ ν ο ς , έπιων

παρά

ί ί λ λ ο ν ς

π ρ α γ μ ά τ ω ν .

ε χ ε ι , οϋτ'

π α ρ έ χ ε ι , ε ί τ α

χ ο μ ι δ η

Π α γ α β ά ς

που

τοϋτον

15

τούτων

καΐ

ά χ ρ ι β ώ ς , εύτρεπώς

παρόντ'

ευ&έως

τ α ρ ά τ τ ε ι αύτω

α π ι ϋ τ α

π ο ι ς ,

γε

ε

δ έ η ,

ύ μ ΐ ν β ν μ φ έ ρ ε ι ν δ ο χ ε ΐ ' s

Φ ι λ ί π π ο υ ,

ΰχοπών τά

έ ο ρ τ ά ς .

ανεν δΐ

λογίϋαβ%·αι

ά ν α ι ρ ή ϋ ε β & α ι , χατα

αυτόν

γ ά ρ

28

μή

α υ τ ό ν , άλλ'

ά & υ μ ί α ν

ϋίαν

τά

rag πολλών

χ ρ η μ ά τ ω ν , xal

xal

αύτω

πόλεμόν

π ρ ά γ μ α τ

22

&

χάλλιϋτ

δεήϋειν

δΐ

δ ε ό ν τ ω ν , λ ί γ ο ν ϋ ι ε λ ε ΰ & οβτις

χ α & έ β τ η χ ε νννϊ

&ν

λ α μ β ά ν ε ι ν είς ε ΐ ο ψ ε ρ ε ι ν , αν

κ α ι ρ ό ς , ά ν τ ι λ ά β ε ύ ΰ ε των

φήβειε

ώς

ο ΐ μ α ι πάντας

ό λ ί γ ω ν , ό λ ί γ α . δεί

ε ϋ τ ι

xal

π ρ α γ μ ά τ ω ν

I λοιπόν

[ι

ήδη

ä l l o v s

η

πό-

εύ&έως

Fox:

χον

φναει

Υ βυρρί.:

I]

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ A

17

δούλους είναι" xal γάρ ά·ή&εις τον χαταχούειν τινός εΐβιν, χαϊ άν&ρωπος υβριβτής, ως φαβιν. χαϊ μά Λί' 16 ovöiv κπιϋτον ί'βως' το γάρ \ εν πράττειν καρά την ά\ίαν αφορμή τον κακώς φρονεΐν τοις άνοήτοις γίγνεται, διό5 περ πολλάκις δοχεϊ τό φυλάξαι τάγα&ά τον χτιfoaöftai χαλεπά τερον είναι, δει τοίννν νμας ώ άνδρες Ά&ηναϊοι 24 την άχαιρίαν τήν έχείνον χαιρον υμέτερο ν νομίϋαντας ετοίμως ΰυνάραβ&αι τά πράγματα, χαϊ πρεββενομένονς εφ' et δε!, xal βτρατενομενονς αυτούς xal παροξύνοντας ίο τους &λλονς απαντας, λογιξομε'νονς, εI Φίλιππος λάβοι χαϋ' ήμών τοιούτον χαιρον xal πόλεμος γένοιτο προς τ$ χώρα, πως αν α υ τ ό ν ο ί ε β θ ' ετοίμως ίφ' υμάς έλ&εΐν; εΐτ ουκ αΐβχύνεβ&ε, εΐ μηδ' α πά&οιτ' αν, εΐ δύναιτ έχείνος, ταύτα ποιηβαι χαιρον ίχοντες ου τολμήβετε·, 15 "Ετι τοίννν ω άνδρες Ϊί&ηναϊοι μηδϊ τον&' νμας λαν- 26 &ανέτω, 8τι νύν αΐρεϋίς έατιν ΰμίν, πάτερ' υμάς εκεί χρή πολεμεϊν τ} παρ' ύμίν εκείνον, έάν μ\ν γάρ αντέχω τά των Όλννϋ·ίων, υμ εις έχει πολεμήβετε χαι τήν έχείνον χακώς πονήβετε, την ύπάρχονΰαν καΐ την οίκείαν so ταύτην άδεώς χαρπούμενοι' αν δ' εκείνα Φίλιππος λάβη, τις αύτύν χώλν&ει δ εύρο βαδίξειν; Θηβαίοι; μή λίαν 26 πιχρον είπεϊν fi, χαι βννειββαλονβιν έτοίμως. άλλά Φωχεΐς·, ol τήν οίκείαν ονχ οίοί τ ζντες φνλάττειν, έάν μή βοηϋ··ήβη&' υμεΐς. fj άλλος τις·, άλλ' ωταν, ούχΐ βουλήJ6 βεται. των άτοπωτάτων μένταν εϊη, εΐ δ νύν άνοιαν 1 τοΰ κατα habet S rec. in lac. 4 litt, (τ . . axoveiv δ 1 teste Blassio; fuerit rovaxovttv) 2 άνθρωπος Bekker: &ν&ρωπος S F U 6 ήμ&ς Lex. Vindob. p. 166,11 7 ήμέτβρον S P ' U 11 νμ,ών Harleianus 12 τήν χώρα S ' U 1 | ήμ&ς 0 13 μηδ' vel (post Frankium) y. 14 ού del. Cobet coll. X X I 67 21 ceMv In Lex. Vindob. p. 6 2 , 1 9 | μή Baiter 22 άλλ' ol U 1 24 νμιΐς η &llog rig. interpunxit cum S ' F Blass (cf. rhet. Gr. IV 739, 26 W.)

18

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Α

[ι

όφλιβκάνων ομως έκλαλεΐ, ταύτα όυνη&εϊς μή πράξει. 27 άλλα μήν ήλίχα γ' έϋτϊν τά διάφορ' έν&άδ' τ} 'κει πολεμείν, ονδϊ λόγου προΰδείν ηγούμαι. εΐ γάρ ύμας δεήϋειεν κύτους τριαχον&' ημέρας μόνας εξ ω γενέϋ&αι, xal off' άνάγχη βτρατοπέδφ χρωμένονς τών ix της χώρας \ λαμβάνειν, μηδενός 'όντος έν αύτη πολεμίου λέγω, πλείον' αν οϊμαι ξημιω&ήναι τους γεωργονντας υμών ή &V είς άπαντα τον προ τοϋ πόλεμου δεδαπάνηβ&ε. εΐ dl· δή πόλεμός τις ηζει, πόδα χρη νομίϋαι ξημιώβεϋ&·αι; χαϊ πρόβεβ&' ή νβρις χαϊ εΟ·' ή τών πραγμάτων αίϋχννη, ούδεμιάς έλάττων ζημία τοις γε βώφροβιν. 28 Πάντα δή ταύτα δεί όννιδόντας απαντας βοη&είν χαί άπω&εΐν εχεΐϋε τον πόλεμον, τους μεν εύπόρους, ιν ύπίρ τών πολλών ων χαλώς ποιούντες ίχουϋι μίκρ' άναλίβκοντες τά λοιπά χαρπώνται άδεώς, τους δ' έν ηλικία, ίνα τ·ήν τοϋ πολεμεΐν έμπειρίαν έν τί] Φιλίππου χώροι κτηβάμενοι φοβεροί φύλαχες της οίχείας άχεραίου γένωνται, τους dl· λέγοντας, Ϊν at τών πεπολιτευμένων αύτοΐς εϋ&υναι ράδιαι γένωνται, ως δποϊ' «ττ αν υμάς περιβττι τά πράγματα, τοιούτοι χριταϊ χαϊ τών πεπραγμένων αύτοΐς έβεΰ&ε. χρηβτά δ' είη παντός εΐνεχα. 1 έγκαλίϊ F in ras. | πράξηι SF1 ut yidetur i μόνας hab. 1 U s. v. 6 μηδενός F, ov ab alt. m. | πλιίον' Blass: πtiov SFU ν πλείον Syrian. II 191, 5 7 νμών U: ημών S ήμών F 8 äiSaπανήαΦαι F1 | ίή om U 9 μιώβεα&αί F 11 ζημίας U(non S) 14 ton] δ U 16 άάιως χαρπώνται U Syrianus 16 τjj τον vulgo (non F) 19 dnota tav U1 xiva superscr. U rec. 20 nal om. U 21 ίνεχα U In S F subscriptum est (versuum numerus in S a sec. mann) ΌΛΥΝΘΙΛΚΟΣ Ä Η Η 1513 π

II ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ

Β

ΤΠΟ0ΕΣΙΣ

Προΰηχαντο μεν την πρεββείαν των Όλνν&ίων οί 'Αθηναίοι , και βοη&εϊν αντοΐς χεχρίχααι' μελλονβι δε περί την θών δ Αημοΰ&ενης πειράται θαρβννειν τον δημον, ίπιδειχννς 5 ώς άβ&ενη τα τον Μαχεδόνος πράγματα, xal γαρ τοις ΰυμμάχοις νποπτον αντο ν είναι φηβι χαι χατά την ιδίαν δνναμιν ονχ ιΰχνρόν' τονς γαρ Μακεδόνας άβ&ενεΐς είναι χαϋ·' εαυτούς. 18

ΈπΙ πολλών μεν αν τις ίδεΐν & άνδρες Αθηναίοι δοκέI μοι την παρά των θεών εϋνοιαν φανεράν γιγνοιο μένην ττ] πόλει, ονχ ηκιβτα δ' ίν τοις παροϋβι πράγμαβιν το γάρ τους πολεμήβοντας Φιλίππω γεγενηβ&αι xal χώραν ομορον xal δνναμιν τινα κεκτημένους^ καϊ το μέγιΰτον απάντων, τήν ύπϊρ τον πολε'μον γνώμην τοιαύτην έχοντας, ωΰτε τάς προς εκείνον διαλλαγάς πρώ15 τον μϊν άπίβτους, είτα της εαντων πατρίδος νομίζειν άνάϋταβιν, δαιμόνια τινι καϊ θεία παντάπαβιν εοικεν εύεργεβία. δει τοίννν ώ άνδρες 'Αθηναίοι τοντ ήδη 2 ϋκοπεΐν αύτούς, οπως μη χείρους περί ημάς αύτούς είναι δόζομεν των υπαρχόντων, ώς εβτι των αΐϋχρών, so μάλλον dh των αίβχίβτων, μ·ή μόνον πόλεων καϊ τόπων ων ή μεν ποτε κύριοι φαΐνεβ&αι προΐ'εμένονς, αλλά και των υπο της τύχης παραβκεναβ&έντων βυμμάχων καϊ καιρών. δ άα&ενΐϊ Υ 6 αΰτον νποπτον Υ | Ιδίαν FUm: οίχείαν Υ of. or. § 13 16 άνάβταοιν είναι F 18 prius αύτονς del. Tel

cum c. Rehd. in ήμας mutat Dobree

Bekker: ΰόξωμιν 8F

20 μόνων F 1

19 όόξομεν Vat. 69 corr.,

22 xal SF 1 : ts xal F8 nt yid.

20

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

[π

Tb μϊν ονν ώ άνδρες ϋ&ηναΐοι τήν Φιλίππου ρώμην διεξιέναι χαϊ διά τούτων των λόγων προτρέπειν τά δέοντα ποιεϊν ν μας, ονχϊ καλώς εχειν ήγοϋμαι. διά t ί ; οτι ? μοι δοκεΐ itäv% δ β' αν εϊχοι τις νπϊρ τούτων, έκείνφ μϊν εχειν ψιλοτιμίαν, ήμίν δ' ονχϊ καλώς πεπραχ&αι. 5 ό μϊν γαρ οβω πλείον ύπϊρ τήν ά£ίαν χεχοίηκε την αϋτοϋ, τοβούτφ δανμαβτότερος χαρά παβι νομίζεται' νμεΐς δ' οβω χείρον ή προβηκεν κεχρηβ&ε τοις πράγμαβιν, τοβούτφ πλείον αΐβχύνην ώφλήκατε. ταντα μϊν 9 οι>ν παραλείψω, καί γαρ εΐ μετ | άλη&είας τις ω άνδρες 19 ϋ&ηναΐοι βχοποΐτο, έν&ένδ' αν atebv ΐδοι μέγαν γεγενημενον, ουχί παρ αντοΰ. ών ονν έκεϊνος μϊν Οφείλει τοις ύπϊρ αντοΰ πεπολιτενμένοις χάριν, νμίν δϊ δίκη ν προβ'ήχει λαβείν, ονχϊ νϋν 6ρω τον καιρόν τοϋ λέγειν ci δϊ καί χωρίς τούτων ενι, καί βέλτιόν έϋτιν άκηκοέναι id πάντας νμάς, καί μεγάλ' ώ άνδρες 14%-ηναΐοι κατ έκείνον φαίνοιτ αν όνείδη βονλομένοις όρδώς δοκιμάζειν, ταν τ' ειπείν πειράβομαι. Tb μϊν ονν έπίορκον καί απιατον καλείν, αν εν τοϋ τά πεπραγμένα δεικνύναι, λοιδορίαν είναι τις αν φήβειεν 2« κενήν δικαίως· τό δε πάν%·' δβα πώποτ έπραξε διέζιόντ εφ' απαβι τούτοις έλέγχειν, καί βραχέος λόγου βνμβαίνει δεΐβ&αι, xal δυοΐν ενεχ ηγούμαι βνμφέρειν είρήα&αι, τοϋ τ έκείνον, δπερ και άλη&ϊς υπάρχει, φανλον φαίνεβ&αι, xal τούς ύπερεκχεπληγμένονς ά>ς 'άμαχόν τινακ 1 ω αν$. Ά», om. Hermog. ΠΙ 216 W . (239,20 R.). 272 (291, 8 R.)

4 εϊπτ) Ο 6 φιλοτιμίαν τινοί S reo. F 6 γαρ ΦίΧιαχος .. 7 έαντοϋ .. 8 1νμείς Μ ω Ά9ηναΐοι Hermog. III 157 W. (182, 12 R.) 14 ούχΐ S : τούτων ούχΐ S man. scholiaetae recenüeaimi, Hermog. ΠΙ 161 (177,12 R.). 155 (180, 22 R.) ixkg τούτων ούχϊ F 23 ΰνμφέριιν ήγοϋμαι F 25 τον robs F | ύχΒρεχΛεχΧημένους F

Π]

Ο ΛΤΝΘΙΛΚΟΣ Β

21

τόν Φίλιππον ίδεΐν, 8τι πάντα διε%ελήλυ&εν οϊς πρότερον παραχρονόμενος μέγας ηύ^&η, xal προς αυτήν ήχει τήν τελευτήν τά πράγματ' αυτού. έγώ γαρ ω άνδρες Ι4&η- έ ναϊοι βψόδρ' αν ήγονμην xal αυτός φοβερόν τον Φίλιπ5 πον xal ΰαυμαβτόν, ει τά δίκαια πράττονϋ·' εώρων ηύξημένον' νϋν dh θεωρών xal ϋχοπών εύρίόκω τήν μίν ήμεζέραν ενή&ειαν τό χατ' άρχάς, 8τ' Όλνν&ιονς άπήλαννόν τίνες ίνδένδε βουλομένους νμΐν διαλεχ&ήναι, τω τήν Άμφίπολιν φάβχειν παραδώβειν xal το &ρυλονιο μενόν ποτ' άπόρρητον έχεΐνο χαταϋκευάβαι, τούτω προβαγαγόμενον, τήν δ' Όλυν&Ιων ψιλίαν μετά ταύτα τω 7 20 Ποτείδαιαν ονβαν υμετέραν ίί,ελείν, \ xal χους μίν πρότερον βνμμάχονς υμάς άδιχήΰαι, παραδοϋναι ό' έκείνοις, θετταλούς 6h νϋν τά τελευταία τω Μαγνηβίαν παραδώΐ5 βειν ΰποβχέΰ&αι xal τόν Φωχιχον πόλεμον πολεμήϋειν νπίρ αυτών άναδέξαΰ&αι. δλως δ' ούδείς ίύτιν δντιν' ού πεφενάχικεν έχείνος των αύτω χρηϋαμένων τήν γάρ εκάΰτων ävoiav αΐεΐ των άγνοονντων αυτόν έζαπατων καΐ προσλαμβάνων ούτως ηύξή&'η. &βπερ ουν διά του- 8 so των ήρ&η μέγας, ήνίχ εχαϋτοι όνμφέρον αυτόν εαυτοΐς φοντό τι πράξειν, οϋτως όφείλει διά των αύτ&ν τούτων xal χα&αιρε&ήναι πάλιν, έπειδή πάν& ενεχ εαυτού ποιων έζελήλεγχται. καιρού μίν δή ω άνδρες Ιέδηναΐοι πρός τοϋτο πάρεατι Φιλίππψ τά πράγματα' η παρελ&ών τις is έμοί, μάλλον δ' ύμΐν δειξάτω, ώς ούχ άλη&η ταύτ εγώ λέγω, fj ώς ol τά πρώτ' έί,ηπατημένοι τά λοιπά πιβτεύώί 2 μέγας νϋν yp. Ρ 3 αύτον Ρ, αύτω vulgo cf. XV ill 296 8 βονλομίνοις F 10 χαταακίναβϊϊί'ν | προβαγόμενον F 13 νμ&ς del. Blase cf.1 Berl. Phil. Woch. 1910 p. 1148 23 φλ^Χίχται δ1 24 τοϋτον? Ρ 26 η &ς Ρ 2β ηιβτννβονβιν αύτωι γι/. F

22

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΓΣ

βονβιν,

ij ώς οI παρά

Θετταλοϊ 9

Και

τήν

μήν

εϊ τις υμών

ο'ίεται δϊ βία κα&έξειν καϊ

λιμένας

οί'εται.

xal

και

Λ&βι ταύτα

xal

βυμπονεϊν

10 πταΐβμ'

ΰνμφέρτ}

ϋφόδρα

οταν

καί

χάτω&εν

Ιβχυρότατ

είναι

άρχάς και τάς νπο&έβεις ήκει. 11

τούτο

Φημϊ

ταύτα,

έψηψιΰμένοι

των

τους

δε

έπιορκούντα άλλα τά 2 1

άντέχει,

και

αν τνχτ], τω χρόνω ΐ5 ωϋπερ

άλλων

των

γάρ

οικίας τά

δει, ούτω και των πράξεων

τάς

άλη&εΐς καί δικαίας

και τάχιβτα,

είναι

παροξύνει·

Φιλίππφ. καί

οϋτως άρέβκει

μοι'

και καί

προβ-

βοη&εΐν,

πέμπειν,

απαιτεί ν

ίο

έ'βτιν,

τοιούτων

πρεββείαν

Παγαβάς

πονηρίας

και

χρόνον

έ&ε-

καί μικρόν

ού γάρ

ή μας τοις μεν Όλννϋ-ίοις

δε Θετταλούς

δάξει

καί

δ' ονκ ίνι νύν έν τοις πεπραγμένοις

δή δεΐν

οπως τις λέγει κάλλιβτα προς

βραχνν

αυτά καταρρεΐ,

καϊ

πολέμου,

κτή\βαβ&αι,

έπΐ ταΐς έλπίβιν,

και περί

τον

5

0υβτΐ]

και μένειν

πρόφαβις

άδικονντα

βεβαίαν

χωρία όρ&ώξ

τά πράγματα

καί διέλνβεν,

άπαξ καί

πλοίον

ονκ

μετέχονβι

ή πρώτη

ήγείται,

τω τά

δ' έκ πλεονεξίας

δνναμιν

γ' ^ν^ηβεν

dh φωράται οΐμαι

τοις

ω άνδρες Μ&ηναΐοι,

τ ο ι α ϋ τ ' ε (ς μεν

όντως εχειν

προειληφέναι,

άνεχαίτιβεν

ψενδόμενον

δεδουλωμένοι αβμενοι.

τάς βνμφοράς

ούτος Ιβχνβΐ],

ούκ εβτιν και

μίν

εννοίας

καί φέρειν

άπαντ

άξίαν

γένοιν&'

αντον τά πράγματα

γαρ νπ

αν&ρωποι·

τις ωϋπερ

ταύτα

τά τοιαύτα

οταν μϊν

λουϋιν

αυτών

νυν ονκ αν έλεν&εροι

[π

η τους μ£ν γάρ περϊ

νύν

so

διείβιν

Μαγνησίας

>5

2 Θιτταλοϊ del. Rosenberg 7 ταντα S 1 9 αν&ρωποι Bekker: αν&ρωτίοι S F οί αν&ρωποι vulgo 10 μιχρόν] τό τνχον γρ. F ,

cf. XI 7

Ieocr. VII 12 αμα F s 0. ν.

11 καί διΑυαεν om. Rh. Gr. II 232 del. Cobet; cf.

,νιρα

φ

18 Ιαχνροτατα F 21 ημ&ς F | post νμας aad. 25 άπαιτίΐν ärnov F, άηαιτίίν αντον γρ. F mg.

η]

ολτνθιακος β

23

λόγους ποιειβ&αι. 6χοπεϊα&ε μέντοι τοντ ω άνδρες 12 !4%ηναΙοι, δπως μη λόγονς εροϋβιν μόνον ol παρ' ημών πρέββεις, αλλά καΐ έργον τι δεικνύειν εζονβιν, έζεληλν&ότων υμών αί,ίως της πόλεως και 'όντων έπΐ τοις πράγ5 μαβιν ώς απας μεν λόγος, αν άπη τά πράγματα, μάταιόν τι φαίνεται xal κενόν, μάλιΰτα δ' ό παρά της ημετέρας πόλεως' δβω γαρ έτοιμότατ αντώ δοχοΰμεν χρηβ&αι, τοΰούτφ μάλλον άπιβτονβι πάντες αντφ. πολλήν δη 13 την μετάϋταβιν καϊ μεγάλην δειχτεον την μεταβολών, ίο εΐβφέροντας, έζιόντας, απαντα ποιοϋντας ετοίμως, εί'περ τις νμίν προβέ%ει τον νουν. καν ταΰτ' έ&ελήΰηϋ·' ώς προϋήκει xal δή περαίνειν, ού μόνον ώ άνδρες Ιί&ηναϊοι τά βνμμαχικά άβ&ενώς καϊ άπίβτως έχοντα φανηβεται | 22 Φιλίππω, αλλά καϊ τά της οίκεΐας αρχής xal δυνάμεως ΐδ κακώς εχοντ έξελεγχ9"ήβεται. "Ολως μεν γάρ ή Μακεδόνικη δύναμις και αρχή έν μεν 14 προ6θ"ήκτ] μερίς έατίν τις ον μικρά· οίον ύπηρξε'ν πο&' ΰμΐν έπί Τιμοθέου προς Όλυν&Ιους· πάλιν αύ προς Ποτείδαιαν Όλυν&ίοις' έφάνη τι τοϋτο βνναμφότερον «ο νυνϊ Θετταλοϊς βταβιάξουβι καϊ τεταραγμένοις· έπί την τυραννικών οΐκίαν ίβοή&ηΰεν' οποι τις αν οΐμαι προβϋτ) καν μικράν δύναμιν, πάντ ωφελεί' αύτη δε κα&' αυτήν 1 βχοπείοδαι μ. τοϋτο δει γρ. F mg.

ώ 2 igovai F

5 πράγ-

ματα] scholium ίργα habet F mg. 9 την μεταβοΐήν del. Reiske, Cobet, cf. Plut. Ag. ö, i 11 nav ταϋτα S γρ. F mg.: κανταν&α F l

12 δή S': δει S'Fi περαίνειν S' γρ. F mg.: παραινείν S F in text. 16 sq. iv μϊν χροβ&ήχης μέρει γρ. F mg. ex XI 8 19 Όλνν&ίοις' interpnnxit cum S Madvig deleto commate post

avvcψφότερον | τοιούτο γρ. S yg. F 20 νυνϊ δε S rec. F | voaovai xal αταβιάζοναι Τ ex IX 12 νοαοΰβι Cobet | τιταραγμένοις' interp. Blass 21 olxslav S1 | έβοή&ηβιν] έβοή&ηβαν S1 έβοή&ηααν F del. Meutzner | xal οποι S reo. F

24

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

[π

16 άβ&ενής χαϊ πολλών χαχών ίβτι μεβτή. χαϊ γάρ ούτος ϋπαβι τούτοις, οι ς &ν τις μίγαν αύτον ήγήβαιτο, τοις πολέμοις, χαϊ ταΐς βτρατείαις, ετ' έπιβφαλεβτέραν ή υπήρχε φύϋει χατεϋχεύαχεν αύτω. μή γάρ οϊεβ&' & &νδρες ϋέ&ηναίοι τοις αύτοϊς Φίλιππόν τε χαίρειν xal t τους άρχομενονς, άλλ' δ μϊν δόξης ίπι&νμεί χαϊ τοϋτ' έζηλωχεν χαϊ προήρηται πράττων χαϊ χινδυνεύων, &ν ϋνμβη τι, πα&είν, τήν τοϋ διαπράξαϋ&αι ταϋ&' ei μηδεϊς πώποχ άλλος Μαχεδόνων βαβιλενς δόΐ-αν άντί τοϋ ζην 16 άβφαλώς ηρημένος' τοίς 61 της μίν φιλοτιμίας τής άπο ίο τούτων ου μετεΟτιν, χοπτόμενοι δ' αΐεΐ ταϊς ΰτρατείαις ταύταις ταΐς 'άνω κάτω λυπούνται χαϊ βννεχώς ταλαιπωρονϋιν, οντ' £πΙ τοις ίργοις οΰτ έπϊ τοις αυτών Ιδίοις έώμενοι διατρίβειν, ού&' οΰ' αν ποϊήβωβιν όντως δπωςαν δύνωνται, ταυ τ εχοντες δια&έό&αι, χεχλειμενων it 17 των έμπορίων των iv τη χώρα δια τον πόλεμον. ol μϊν ου ν πολλοί Μαχεδόνων πως ίχουΰι Φιλίππω, ix | τούτων 28 αν τις βχεψαιτ ού χαλεπώς' ot δϊ δή περί αύτόν δντες ξένοι xal πεζέταιροι δόξαν μϊν εχουβιν, ώς εΐβϊ %·αυμαΰτοϊ χαϊ βυγχεχροτημένοι τά τοϋ πολέμου, ά>ς d' ίγω ao των iv αύτη τη χώρα γεγενημένων τινός fjxovov, άνδρας ουδαμώς οίον τε ψεύδεβ&αι, ούδενων εΐβϊν βελτίους. 18 ε( μίν γάρ τις άνήρ έβτιν iv αυτοΐς οίος εμπειρος πολέμου χαϊ άγώνων, τούτους μ\ν φιλοτιμία πάντας άπ8 βτρατιαίς S rec. | αύτ-ήν η S rec. F ex XI 9 4 ίαυτωι S rec. F 8 pap. T&ncock. τι omisisee ant post &v habuisse yidetur 9 Μαχεδόνων ßaaiXeis et. pap. et Hermog. ΙΠ 287 (306, 20) 11 &ύ A I βτςατιαϊς A 12 &νω χαϊ κάτω S rec. &νω τε χαϊ κάτω yp. F A 14 notήβωαιν] πορίβωβιν Α 16 ΧΒχΧειαμ,ίνων S 1 , As 19 πεζετιροι S1 Jtijcatepoi S rec. 22 ούβένων F

Π]

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Β

25

ωθεΐν αντον Ιφη, βονλόμενον πάνθ' αντον δοχείν είναι τά εργα (πρ6ς γάρ αν τοίς άλλοις xal την φιλοτιμίαν άννπέρβλητον είναι)' εΐ δέ τις ΰώφρων ί} δίκαιος άλλως, τήν χαθ' ήμέραν άκραϋίαν τον βίον xal μέθην xal 5 κορδαχιβμούς ού δυνάμενος φέρειν, παρε&βθαι xal έν ούδενος είναι μέρει τον τοιούτον, λοιπούς δή περί αύτον 19 είναι λ^βτάς xal κόλακας xal τοιούτους άνθρώπονς, οίους μεθνβθέντας όρχεΐβθαι τοιανθ7 οΓ έγω νυν όκνώ πρ6ς ύμας όνομάβαι. δήλο ν δ' δτι ταϋτ έβτίν άληθη' xal ίο γάρ ους ένθένδε πάντες άπήλαννον ώς πολύ των θαυματοποιών άαελγεϋτέρονς 'όντας, Καλλίαν έκεΐνον τον δημόϋιον χαί τοιούτους άνθρώπονς, μίμους γελοίων καΐ ποιητάς αΐβχρών αΰμάτων, ων είς τούς βννόντας ποιονβιν ενεκα τον γελαβθηναι, τούτους αγαπά xal περί is αύτον εχει. καίτοι ταύτα, καΐ εΐ μικρά τις ήγεϊται, 20 μεγάλ' ώ άνδρες Αθηναίοι δείγματα της Εκείνον γνώμης καΐ κακοδαιμονίας έϋτίν τοις ευ φρονοΰβιν. άλλ' οΐμαι νϋν μϊν έπιΰκοτεί τούτοις το κατορθούν αϊ γάρ εν- Ι""οΤ ΐ9 πραξίαι δειναί βυγκρύφαι τά τοιαύτ' όνείδη' εΐ δε τι 24 πταίβει, τότ ακριβώς αύτον ταϋτ έ%εταΰθήβεται. \ δοκεϊ δ' εμοιγ' ω άνδρες Αθηναίοι δείξειν ονκ είς μακράν, αν οΐ τε θεοί θέλωϋι καΐ νμεΐς βούληϋθε. ωϋπερ γάρ έν τοις 21 ϋώμαβι, τέως μ\ν αν έρρωμένος fj τις, ονδϊν έπαιοθάνεται, 2 φιλοτιμίαν τάνδρλς γρ. F A 7 posterius x a l om. S 1 add. rec. 16 xal el SA: ti xal F 18 τούτοις] τοΙς τοιοντοις γρ. F ex XI 13 19 βνγχρν·ψαι S, in mg. scnol. σνβχιάβαι, γρ. βνβχιάβαι F βυγχρ. xal βναχιάβαι A ex XI 18 20 malad F I ταϋτα S πάντ' add. F 8. v. ταϋτα πάντα A 23 σάμαβιν ήμ&ν

F e x X I 1 8 I fas S t o b . F l o r . X X X V I 1 1 Η., Dindorf | τις iji A | poet ίχαιβ&άνιται add. των *a&' fxaera βα&ρών 8 rec. F A Stob, ex X I 14

26

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

[π

έπάν δ' άρρώΰτημά τι βνμβή, πάντα κινείται, χαν ρήγμα καν βτρέμμα καν αλλο τι των υπαρχόντων ΰα&ρών οντω καϊ των πόλεων καΐ των τυράννων, εω$ pkv αν έξω πολεμωβιν, αφανή τά κακά τοις πολλοίς έΰτιν, έπειδάν δ' όμορος πόλεμος βυμπλακί], πάντ' έποίηβεν έκδηλα. 5 22 EC δε τ ig υμών ω άνδρες ΪΛδηναΐοι τον Φίλιππον εντυχοϋν& δρών ταύτη ψοβερον προβπολεμήΰαι νομίζει, βώφρονος μϊν ανθρώπου λογιβμώ χρήται' μεγάλη γαρ ροπή, μάλλον δ' όλον ή τύχη παρά πάντ έβτϊ τά των ανθρώπων πράγματα' ού μην αλλ' εγωγ', ει τις α'ίρεβίν ίο μοι δοίη, την της ημετέρας πόλεως τύχην αν έλοίμην, έ&ελόντων α προβήκει ποιείν υμών αυτών xal κατά μικρόν, τ) την Εκείνου' πολύ γάρ πλείονς άφορμάς εις το την παρά των &εών εννοιαν εχειν δρω ΰμΐν ενονβαςη 23 'χείνω. άλλ' οϊμαι κα&ήμεϋ·' ούδΐν ποιοΰντες' ούκ ένι δ' ιε αύτδν άργοΰντ' ούδϊ φίλοις ίπιτάττειν ύπερ αύτοϋ τι ποιείν, μη τί γε δη τοΙς &εοΐς. ού δή δαυμαβτόν έϋτιν, εί Στρατευόμενος καΐ πόνων εκείνος αύτος και παρών έφ' άπαβι καϊ μήτε καιρόν μήϋ·' ωραν παραλείπων ημών μελλόντων xal ψηφιζομένων καϊ πυνϋ·ανομενων περιγίγνεται • ούδε so θαυμάζω τοντ εγώ' τουναντίον γάρ αν ην ϋ·ανμαδτόν, 1 πάντα—ρήγμα om. Ρ, add. in mg.

2 σα&ρών S1: αα&ρ'ον

S * F A Stob. 6 βνμπλεκήι A 6 ώ &. Ά » . Hennog. ΠΙ 437 W . (448, 13 R.) 8 άν&ρώπον] άνδρός Hermog. ίογιαμω] πρόνοια Dion. Hal. de Dem. 1089 Β. ex XI 16 9 to ολον γρ. S a man. schol., A | απαντ' A U 11 δώιη S U 1 δώιη F 12 αυτών om. Dion. 14 οϋΰας G. H. Schaefer 16 post ä' in F 2 litt. eras. 16 τοις φίλοις γρ. F A | έπιτάττιι F 1 17 ob δη.. 20 mριγίγν. adf. Hermog. III 124 (150 R.) et 149 (175 R.) 18 καϊ πόνων αύτός om. Hermog. at cf. Ill 160,3 (175,21R.) 19 μήτε ... μη9' Blase: μηδι... μήδ' SF μηδένα ... μηδ' γρ. F A U Hermog. 20 *ai πνν&ανομένων om. Hermog. | oiäh S: ov δη F U 1 oh γρ. S rec. A 21 αν add. F β. v. om. A Hermog. ΠΙ160 (176, 6 R.)

δη

π]

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Β

εί μηδέν 26 τον

ποιονντες

πάντα

Αακεδαιμονίοις 'Ελληνικών

φέροντες

έζιέναι

αντών

χτημάτων,

εί μηδεϊς

υμών

πόβον

ωβτε

χρόνον

Φιλίππω,

αύτών,

ταϋ-d·' απερ

λν&εν.

ετέρους

νννϊ

εϊϋ·' όντως

ούτος,

εΐβδ'

των

υμετέρων

βεδφχατε

πολλάκις αντών

άπο-

xal

έλπίξετε

άπας εχετ'

φανλα

γενήβεα&αι·,

έβτ I φύβιν

τοντό

γ ε' πολύ

χτ ήβαβδαι

πάντα

πέφνχεν.

ποιούντων πράζειν, βχε-

δ χρόνος

ώ άνδρες

άλλ' οντ

Ά&ηναϊοι,

πράξεων

δ' ο τι μϊν

διελή-

της

ενλογον

γαρ ράον έχοντας νϋν

τονϋ·',

έλπιξόντων,

τά πράγματα

των αντών

λων αύτά χρηβτά

τι

έλπιξόντων

πάλιν

25

λογίβαβ&αι,

ϊβτε γαρ δήπον

ποιούντων,

άγνωμόνως

δια τούτων

άλλοι

νυνί

δύναται

τινάς

χρινόντων,

δι' ων έκ χρηβτών

jo γέγονεν,

νπερ

τά δ' νμέτερ'

140-ηναΐοι

αλλήλους,

ol

άνηλίοκετ'

%-ανμάζω, χαι ετι προς τούτοις,

διελήλν&εν

16 οτι μελλόντων αΐτιωμένων

εΐβφέρειν

εί 24 των

αλεονεχτη-

βτρατενόμενοι,

έν μέρει,

ταϋτα

νπίρ

αλλ' ϊν

αυτών

ω άνδρες

πολεμείτε ό χρόνος

ΐ4%·ηναϊοι

χαι τους μϊν άλλους

χαϋ·' εν' αντων κά&ηΰ&ε.

δον

τά νμέτερ'

xal μέλλετ'

προβήχει ϋ-ανμάξω,

καΐ πόλλ'Ιδία

προύκινδννεύετε

λωλεκότες

νμών

ώ άνδρες

έζον ουκ ή&ελήβατε,

δικαίων,

δχνείτ'

πολεμοϋβι

άλλ' εκείνο

άντήρατε,

νμϊν

xal

ίο πάντας

ποτ

δικαίων

των

ων τοις

περιη\μεν.

μέν

ί (5αι πολλάκις τύχωβι

ημείς

ποιοϋντος

27

26

πόλεως εχ

φαύ-

οντ

έχον

φνλάττειν

η

φυ λάζο

μεν,

2 ποιοϋντος S 1 : ποιοϋντος δ δει S rec. F A U Hermog. 5 ύμίν~\ υ in ras. S 1 7 προνχινδυνεύετε Yoemel: προικ. SFAU 8 xal μ,έΙΙετε .. III 24 φ&ονονντων perierunt in A 10 xal xa&' F | αύτών ίχαατον FU 14 χρόνος απας FU 15 αντων S: νμων F ημών U om. G. H. Schaefer 17 ταύτα Mounteney: ταύτα SFU | ποιούντων S γρ. F mg. U: πο&ονντων F | δ χρόνος 3πας U 18 άγνωμόνως om. U 1 20 των αύτων ante τούτων ponit U ] των αντων πράξεων del. Cobet, cf. Χ τ 21 πράξεων del. Gebauer

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ

28

[Π

ουδέν έϋτιν ύπο τοϋ πολέμου λοιπόν τών πρότερον, χτήβαβ&αι δϊ δεΐ. αυτών ουν ήμών έργον τοϋτ ήδη. 27 φημϊ δή δεϊν εΐϋφέρειν χρήματα, αύτονς έζιέναι προ&νμως, μηδέν' αΐτιάβδαι πρϊν &ν των πραγμάτων * χρατήϋητε, τηνιχαντα δ' άπ' αύτων των έργων χρ(\ναν- 26 τας τους μίν άζίους ίπαίνου τιμαν, τους δ' άδιχοϋντας χολάζειν, τάς προφάϋεις ί* άφελεΐν χαϊ τά χαϋ·' υμάς έλλείμματα' οϋ γαρ έβτι πιχρώς έξετάύαι τI πέπραχται τοις άλλοις, &ν μή παρ' ύμών αύτων πρώτον ύπάρζτ] τά 28 δέοντα, τίνος γαρ ενεχ' ω άνδρες Ά&ηναϊοι νομίζετε ίο τούτον μίν φεύγειν xbv πόλεμον πάντας Ζβους &ν έχπέμψητε ΰτρατηγούς, Ιδίους ^ ευρίβχειν πολέμους, εΐ δει τι τών δντων χαϊ περί τών ϋτρατηγών ειπείν; δτι ίνταϋδα μεν έϋτιν τά α&λ' υπϊρ ων έϋτιν δ πόλεμος υμέτερα (iίμφίπολίς γ' αν ληφ&ΐι, παραχρήμ ύμεΐς χο- 16 μιεΐϋ&ε), ol δϊ χΐνδννοι τών έφεϋτηχότων Ιδιοι, μιϋ&'ος ό' ονχ έϋτιν• έχει δΐ χίνδννοι μίν έλάττονς, τά δϊ λήμματα τών έφεϋτηχότων χαϊ τών στρατιωτών, Λάμψακος, Σίγειον, τά πλοΐ' et ϋνλώϋιν. έπ' ουν το λυΰιτελοϋν 29 αυτοΐς έχαϋτοι χωρονϋιν. ύμεΐς δ', δταν μϊν είς τά >ο πράγματ άποβλέψητε φαύλως έχοντα, τους έφεϋτηχότας χρίνετε, δταν δϊ δόντες λόγον τάς άνάγχας άχούϋητε ταύτας, άφίετε. περίεϋτιν τοίννν ΰμϊν άλλήλοις έρίζειν χαϊ διεϋτάναι, τοις μϊν ταντα πεπειϋμένοις, τοϊς di ταϋτα, τά χοινά δ' έχειν φαύλως. πρότερον μϊν γάρ ω » Άνδρες Ιί&ηναίοι είϋεφέρετε χατά ϋνμμορ(ας, νυνί δε 9

ημών

U

11

ίχφινγειν

U1

16

Άμφίπολίς γ' αν

Deuer-

ling: άμφίποίις χαν SFU 'ΑμφΙηοΧιν, καν Dindorf ΆμφίποΧις del. Rehdantz, Madvig ρίας είβεφέριτί Cob et coll. Χ ΠΙ 20 | ννν TJ

26 χατά

συμμο-

ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Β

29

πολιτενεβ&ε χατά βνμμορίας. §ήτωρ ηγεμων ίχατέρων, xal ϋτρατηγδς vitb τούτω xal of βοηϋόμενοι τριαχόβιοί' of δ' άλλοι προόνενεμηβ&ε, ol μίν ώς τούτους, ol δ' ώς έχείνους. δει δή ταϋτ' ίπανέντας xal νμών αντών hi ι xal νυν γενομένους χοινον xal το βονλεύεβ&αι xal το λέγειν xal το πράττειν ποιήβαι. el öh τοις μίν ωβπερ 27 ix τνραν\νίδος νμων ίΛιτάττειν άαοδώβετε, τοις δ' άναγχάζεβ&αι τριηραρχεΐν, είβφέρειν, βτρατεύεβϋαι, τοις δϊ ψ>]φίξε6&αι κατά τούτων μόνον, αλλο δε μηδ' δτιονν ίο βνμπονεϊν, ουχί γενήβεται των δεόντων νμϊν ονδϊν έν καιρώ' το γάρ ήδιχημένον άεΐ μέρος έλλείψει, εϊΟ·' νμϊν τούτους χολάξειν άντί τ&ν έχ&ρ&ν έξέύται. λέγω δή χεφάλαιον, πάντας είβφέρειν άφ' οΰων εχαϋτος εχει το ϊΰον πάντας έζιέναι χατά μέρος, εως &ν απαντες βτρα15 τενβηβ&ε' παΰι τοΙς %αριονβι λόγον διδόναι, και τά βέλτιβδ' ων αν άκούβηδ' αίρεϊβ&αι, μή & &ν δ δείν' ή 6 δεΐν' εΐπη. χ&ν ταντα ποιήτε, ον τον είπόντα μόνον παραχρημ' ί«αινέϋεβ%·ε, &λλά xal ύμας αυτούς ϋβτερον, βέλτιον των ολων αραγμάτων νμϊν έχόντων. ΟΙξ t 1 έχατέρων om. ΧΙΠ 20 Blase 2 τοντωι F | οί τριαχοοιοι Bekker cum paucis apographis 6 τ'ό Χίγsiv καϊ zb βονλενεe&at FU 7 έπιτάττει F1 cf. § 28 | άναγχάξεα&ε S1 9 ψηφίξιοϋ-e S1 11 alel F 12 έξέαταιJ περιέαται γρ. S rec. γρ. F χ οΰων rec. U | δη U 18 ων F 14 πάντες ατρατινηβ&ε U 16 alρίΓβ«·?1F 19 xollä ante βέλτιον add. F' s.v. U In S subscripfcum est (numerus yersuum ab alt. mann) ΌΛΥΝΘΙΑΚ0Σ J ΗΗ0ΔΔΔΔΠ in F 'ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Β ΗΗΔΔΔΔΤΤ (13) omiesum est)

in ΟΛΤΝΘΙΑΚΟΣ Γ ΤΠΟΘΕΣΙΣ "Επεμψαν ορ&οϋν δήμος

βοή&ειαν

εδοξαν

περιχαρής,

Φιλίππου.

τοΐς'Ολυν&ίοις

δι' αυτής'

οί' τε ρήτορες

6