Demosthenis orationes: Volumen I Pars I Orationes I-XVII.

Table of contents :
ΛΙΒΑΝΙΟΥ ΥΠΟ ΘΕΣΕΙΣ
I. ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Α
II. ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Β
III. ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Γ
IV. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Α.
V. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
VI. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β.
VII. (ΗΓΗΣΙΠΠΟΥ) ΠΕΡΙ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ
VIII. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΧΕΡΡΟΝΗΣΩΙ
IX. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Γ
X. ΚΑΤΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ Δ
XI. ΠΡΟΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΗΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
XII. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
XIII. ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ
XIV. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ
XV. ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΡΟΔΙΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
XVI. ΥΠΕΡ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛITΩΝ
XVII. ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Citation preview

DEMOSTHENIS

ORATIONE S EX

RECENSIONE

GUILIELMI DINDORPII. EDITIO

QUAETA

CORRECTIOR

CUKANTK

FRIDEEICO

V O L . I.

BLASS.

P A R S I.

ORATIONE S I—XVII.

LIPSIAE IN A E D I B U S

B. G.

MDCCCXC.

TEÜBNEEI.

LITBTAE:

T T P I S Β . G. T B U B N E R I .

Λ Ι Β Α Ν Ι Ο Τ

Τ Π Ο

Θ Ε Σ Ε Ι Σ

ΤΩΝ ΛΟΓ&Ν ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ. 'Επειδή, χράτιβτ άν&υπάτων Μόντιε, κατ α τον Όμη- ι ριχον Άΰτεροπαΐον περιδέξιος τα εις λόγους ων, πρωτεύεις w μεν ίν τη 'Ρωμαίων φωνή χαί της παρ' εχείνοις παιδείας Κ· ομολογουμένως το πρεΰβεϊον άντ/ρηααι, άμελεϊς δ' ούδε της Έλληνιχής, ατε και iv amy δια το της φνΰεως μεγε&ος •ύπερεχειν δυνάμενος, άλλα περί τε τους άλλους διατρίβεις και περί τον τελεώτατον των 'Ελληνικών ρητόρων, τον Λημοβ&ένην, και δή χαι ημάς εβουλή&ης rag νπο9ίϋεις των τούτον λόγων άναγράψαΰ&αί ΰοι" δεχόμε&α μεν αβμενοι το πρόϋταγμα, ί'βμεν γαρ οτι πλείω την τιμήν ι) πόνον εχει, άρξόμι&α δε τοΰ αυντάγματος από τον βίου τοϋ ρήτορος, ονχ ολον αυτόν διεξιόντες, περιττον γαρ τοντο, άλλα τοδον- 2 των μνημονεύοντες, οβα δοκεΐ χαί προς κατάληψιν άχριβεΟτεραν των λόγων ΰυντελείν. 2

Λημοΰΰενει toivvv τω ρήτορι πατήρ ην Λημοΰ&ενης, άνεπίληπτος τω γενεί δοκών, ώς και ΛΙβχίνης εχ&ρος ων μαρτυρεί' εΐρηται γοϋν οϋτως αύτοϊς ρήμασι „τούτω πατήρ μεν ?jv Λημοο&ενης ό Παιανιενς, άνήρ ελεύθερος' ου γαρ δει ψευδεο&αι"' εργαΰτήριον δ' οικετών μαχαιροποιων κεκτημένος, ίντεν&εν τήν τοΰ μαχαιροποιοϋ κλήΟιν ελαβε. το μεντοι μητρώον γένος του ρήτορος ονχ ην, ως φαΰι, χα&αρ&ς Άττιχόν, Γύλωνος τοϋ πάππου τον Λημοΰ&ενους φυγόντος μεν εξ 'Α&ηνών επί προδοΰίας ίγχλήματι, οίχήβαντος Dkjiobth. Vol. I.

1

50

3

4

ΛΙΒΑΝΙΟΤ

δε περί τον Πάντον, χάκεϊ γνναϊκ αγαγομένον Σκν&ιν το γένος, ι'ξ ης ην τοϋ Αημοο&ένους η μήτηρ Κλεοβούλη. είς τοντο γονν άλλοι τε λελοιδορήχαΰι καϊ Αίβχίνης, ειπών ως αρ εΐη Σκν&ης, βάρβαρος ελληνίξων τ-fj φωνή. περί μεν ονν τοϋ γένους αντοΰ τοΰαντ' είρήβ&ω" όρφανος δε καταλειφ&εις νπο τοϋ πατρός χομιδη νέος, ην μεν, ως φαβιν, άΰ&ενής τω ΰοιμν,τι καϊ νοβώδης, ωβτε μηδ' είς παλαίβτραν φοιτηβαι, χα&άπερ πάντες οι των 'Λ&ηναίων παίδες ει'ώθεΟαν. ο&εν καϊ άνδρω&είς νπο των εχ&ρών είς μαλακίαν εΰχώπτετο καϊ Βάταλος επωννμίαν έ'οχεν ίβτόρηται γάρ tiva Βάταλον Έφέβιον ανλητην γενέβ&αι, ög πρώτος νποδήμαΰι γυναικείοις επί της βχηνης εχρήΰατο και μέλεΰι χατεαγόβι, χαϊ ολως την τέχνην εμάλ&αξεν άπο τούτου δε τους έκλυτους χαι άνανδρους Βατάλους εκάλονν. Λέγεται δε τον Λημοβ&ένην την πολλή ν χαι βφοδράν επί λόγους δρμήν εντεν&εν βχεΐν. Καλλίΰτρατος ην Ά&ηναϊος ρητωρ ένδοξος" ούτος έμελλε δημοβίαν τινά δίκη ν 3 άγωνίξεβ&αι, φαβιν οΐμαι την περϊ 'ίίρωποϋ. δ τοίννν Λημοβ&ένης παις ων εδεΐτο τοϋ εφεβτώτος οίκετου βυγχωρηβαι παραβαλεΐν αντώ vtj δίκη' και og επέτρεψεν. άχούΰας δ' οϋτω διετέ&η, ωβτ απ' εκείνης της ώρας πάντα πάρεργα προς τους λόγους &έβ&αι. διδαΰκάλω δε χρηβάμενος Ίΰαίω, μάλα δεινω ρητορι, είς ανδρας εγγραφείς εν&νς άγώνα κατά των επιτρόπων ενεΰτήΰατο, χακώς διωκηχότων την ονΰίαν αντον. χαϊ εϊλε μεν αυτούς, ον μην ήδννή&η

6 πάντ άπολαβεϊν ο α' άχο λωλέκει. τους δε λόγους τους επιτροπικούς είοίν ο" φαβιν Ίβαίου χαϊ ον Λημοα&ένους είναι, δια την ηλιχίαν τοϋ ρητορος άπιβτοϋντες, ,όκτωκαίδεχα γάρ ετών ην, οτε προς τούτους ηγωνίξετο, χαϊ οτι δοχονβιν ol λόγοι τό τοϋ Ίβαίου πως επιφαίνειν είδος, ετεροι δε νομίξουβι βνντετάχ&αι μεν νπο Αημοβ&ένους, διωρ&ώβ&αι δ, νπο τοϋ Ίβαίου. ουδέν δε &αυμαβτόν, ει δ Λημοβ&ένης ηδύνατο μεν κάπ εκείνης της ηλικίας ΰυγγράφειν τοιούτους λόγους, η γάρ ϋβτερον νπεροχη και τοϋτο πιβτονται, από

51

ΤΠΟΘΕΣΕίϊΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ.

δε νεαρΰς ετι της άΰκήΰεως της νπό τώ διδαοκάλω τον εκείνου χαρακτήρα πολλαχη μεμίμηται.

μετά μέντοι τούτους

τους

άγωνας βραχν τη ηλικία προελ&ων

ΰοφιβτεύειν

ειτ

iν δικαΰτηρίω.

τούτοις

επι το δημαγωγεΐν

και τά

απαλλαγείς

τούτον

δ' ωΰπερ γνμναβίοις της πόλεως πράττειν 6

"Ετι

βννηγόρηβεν χρηΰάμενος, ηλ&εν.

κάχείνων

μνημονεντέον,

γλωτταν

ix φύΰεως,

φοτέρων

ϋννέβαινε

το δε πνενμ' φανλοτάτην

οτι τρανλός

μεν ην

την

άτονώτερος"

εξ ών

αμ-

αντόν

την ύπόκριΰιν

χόμενο ν, ονχ ενδοκιμεΐν

το κατ

και προς τον ερωτήΰαντα

,,τί εΰτι ρητορική",

ύπόχριΰις,

δνΰχεραίνων

έφαίνετο.

αλλά και ταντα

αντώ

προς

προς τονς τον δήμον

πληκτος,

εν&νς εξίΰταο&αι.

ανεμον ραγδαίο ν τηρονντα παρά

τους

των χειρόνων

ελαττώματα,

και οΰ' αλλ' 4

και γαρ δειλός

&ορύβονς

και

βαδίζοντα

απρεπείς, ματίου, προς

ό, αντον

ίνα

δι

xal οίκήΰεις χατάγειοι

αίΰχύνην

φως

περι

Λημοΰ&ένης

λόγους,

ο&ιν

Λημοο&ένονς

δ Πυ&ίας. γορνΐαν άπήρτηΰε

,, οΐδ'"

αίτίαν

τοιαύτην.

νπερεκρέμάΰεν

νπό τοντ'

ελεγεν.

,,οτι

ΰε

νύκτωρ IV

εγρη-

ώμολόγηται.

εχ της έποίει

εφη

προς ον δ

ειπεν

απαΰιν

δε κάκεϊνο, Mg και ξίφος ποτ

δω-

διεπονεΐτο

γάρ ώς λωποδυτών

και μην οτι γ' ϋδωρ επετήδενε πίνειν,

καΐ ίοτάμενος

ζνρήΰεις

ΰχώπτων

άπόζειν.

μάλλον παρέχηται την διάνοιαν,

παρειλήφαμεν

κινεΐν'

καταβοάς.

και

τον της οικίας

και Πν&έας λύχνων

άΰτείως αμα και πικρώς

λνπω λύχνον καίωνδιιβέβλητο

δι'

μη προΐοι

θά-

και τώ της

και ώς ονδε τάς νύκτας εκά&ενδεν, αλλά

τονς' λόγονς τον

ευκατά-

ΰφοδρώς την λέγειν,

&αλάττης ηχω ΰυνε&ίξεϋ&αι φέρειν τάς τον δήμον 7 μνημονεύονται

οτι

ήττων

διά δε τοϋτό φαΰιν αν τον

και κινονμένην

αιγιαλούς

διό

άπεκρίναϋ·'

μελέτη κατώρ&ωΰε

ην τό πρώτον

λατταν

παρε-

αρχάς επι τοις λόγοις.

οτι δια ταύτην

δημαγωγία ν νπην

αΰτ

ενεχείρηβεν,

οροφής

δε

τοντο

εν τώ λέγειν άπρεπώς τον ώμον είώ&ει ονν τον ωμον τό ξίφος εν χρω,

xal

οϋτω τώ δέει της πληγής ήδννή&η καταΰχεΐν έαντόν επι τον πρέποντος

Οχήματος. 4*

52 8

AIBANIOT

Άναγκαΐον δε διηγήΰαα&αι και οπως εϊχε τά τε των Ελλήνων και των Ά&ηναίων πράγματα, οτ επί το δημαγωγών ηλϋε Λημοβ&ενης. Θηβαίοι Λακεδαιμονίους άρχοντας των 'Ελλήνων και μεγίΰτην δνναμιν έχοντας, εν Λεύκτροις της Βοιωτίας μάχη νικήΰαντες αυτοί προήλ&ον εις ίβχΰν, και μετ' ολίγον προς Φωκέας πόλεμον εξήνεγκαν. ηΰαν δ' οί Φωκεϊς £&νος ομορον zrj Βοιωτία, πόλεις έχον δύο και 5 εΐκοβιν. οΐιτοι καταλαβόντες τον τον Πν&ίον ναδν πληΰίον οντ εβύληΰαν άν&' οτον και οί Θηβαίοι πόλεμον εξήνεγκαν προς αντούς. επολεμονν δε και 'Α&ηναϊοι τον ΰνμμαχιχδν χλη&έντα πόλεμον XIοι γαρ και 'Ρόδιοι καΐ Βνξάντιοι πάλαι ποτ' οντες 'Α&ηναίων υπήκοοι, τότε μετ' αλλήλων ΰυβτάντες και βυμμαχίαν ποιηβάμενοι, προς αντοΰς επολεμονν. και οντω μεν -η Ελλάς εις πολλά μέρη δι^ρητο, Ά&ηναίων πολεμονντων προς τους προειρημενονς και Θηβαίων προς Φωχεας και Λακεδαιμονίων προς Πελοποννη0 βίους, κατά δε τούτον τον καιρόν Φίλιππος ο Άμνντον παις εις την Μακεδόνων βαΰιλείαν παρήλ&εν. Αμύντα γάρ τω Μακεδονίας βαΰιλεϊ τρεις εγενοντο παίδες εξ Ευρυδίκης της Ίλλνρίδος, 'Αλέξανδρος, ΤΙερδίκχας, Φίλιππος, τούτων δ μεν πρεΰβύτατος'Αλέξανδρος δολοφονη&ε'ις έτελεύτηαεν, 6 δε Περδίκκας προς 'Ιλλυριούς μαχόμενος' Φίλιππος δ' δ νεότατος ετύγχανε μεν εν Θήβαις δμηρεύων, ως δ' επν&ετο τον Περδίκκου ΰάνατον, ύπεξελ&ών λά&ρα χαι οξέως εις Μαχεδονίαν α,φικόμενος κατέΰχε την αρχήν. Ά&ηναΐοι δ' αρ' ετερόν τινα, γένους μεν οντα τον βαΰιλιχον, φυγάδα δ' εκ Μακεδονίας, επι βαΰιλείαν κατήγον μετά πολλον πλή&ονς ΰτρατιωτων. τούτοις δ Φίλιππος επι9εμενος ίνίκηΰε μάχη" καΐ οβους ΰννέλαβεν αιχμαλώτους των 'Α&ηναίων, άφηκεν ανεν λύτρων, ον χατ εννοιαν της πόλεως ούδε δι επιιίν,ειαν τρόπον . . . .

ΤΠΟΘΕΣΕ&Ν ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ.

53

ΠΕΡΙ TÄN ΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ. Της ρητορικής μέρη τρία, επιδεικτικον, δικανικον, βυμβουλευτικόν. τοϊν μεν ουν δυοΐν άκρος άγωνιατης γεγονε, τοϋ τε δικανικον και τον ΰνμβονλεντικον" επιδειν.τικονς δ' ονχ εχομεν αύτον λόγους, τον ς γαρ φερομένους ον πιΰτεντεον είναι Λημοΰ&ένονς, τον επιτάφιον και τον ερωτικόν κολν γαρ της εκείνου δυνάμεως απολείπονται, και ονχ ημετέραν γνώμην λέγομεν, άλλα και Αιονυΰίω τω Άλικαρναϋβεΐ τοντο ΰννδοκεϊ. οτι μεν γαρ ε litε ν ίπιτάφιον λόγον Λημοΰ&ένης ώμολόγηται' ον μην τούτον εικός είναι τον ΰπ εκείνου ρη&εντα, πάνυ φανλως και άΰ&ενως έχοντα, των δε βνμβονλευτικών αντοϋ λόγων οι μεν αντό τοϋτ εχουδιν επίγραμμα, βνμβουλευτικοί, οί δ' ονδεν μεν ήττον είβι ΰνμβουλευτικοί, Φιλιππικοι δ, επιγράφονται, ίκ τον περί των τον Φιλίππου πραγμάτων είρηα&αι την κληαιν λαχόντες. και των Φιλιππικων εκαβτος ιδίαν τιν' επιγραφην εχει κατα την των πραγμάτων εκάΰτων ιδιότητα.

6

ϊ.

ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ

Α.

ΑΙΒΑΝΙΟΤ ΤΉΟΘΕΣΙΣ. "Ολυνθοί ην πόλις επί Θράκης, Έλληνικδν δε τανττ] των ενοικούντων το γένος, άπδ Χαλκίδος της εν Ενβοία' η δε Χαλκις 'Α&ηναίων απ οίκος. 1 πολλοί δε πόλεμοι και ένδοξοι της Όλύν&ον" Ά&ηναίοις τε γάρ επολέμηοεν αρχονΰι των 'Ελλήνων το παλαιδν και αν&ις Λακεδαιμονίοις' χρόνω τ' εις δνναμιν προηλ&ε μεγάλη ν και των ΰνγγενών πόλεων επηρχεν' -ην γαρ επί Θράκης 2 πολύ τι γένος Χαλκιδικόν. Φιλίππω δε τω Μακεδόνων βαβιλεϊ ΰυμμαχίαν οί Όλύν&ιοι ποιηΰάμενοι, και πολεμονάτες μετ' αντον προς Ά&ηναίονς το κατ1 αρχάς, καΐ τον το μεν 'Λν&εμονντα παρά τον Μακεδόνος είληφότες, πάλιν αμφιββητηΰιμον Μακεδόΰι και Όλνν&ίοις, τοντο δε Ποτείδαιαν, ην 'Α&ηναίων εχόντων εκπολιορκηβας δ Φίλιππος Όλνν&ίοις παρέδωκεν, ΰβτερον νποπτενειν ηρξαντο τον βαΟιλέα, δρωντες αντον ταχείαν και πολλή ν την ανξηΰιν, ον πιβτην δε την γνώμη ν. άποδημονντα δε τηρηβαντες αντόν, πέμψαντες πρέββεις προς 'Λϋ-ηναίονς κατελνΰαντο τον προς αύτονς πόλεμον, ποιονντες τοντο παρά τάς ΰνν&ήχας τάς προς Φίλιππον' ΰννετέ&ειντο γαρ καί κοινή πολεμεϊν προς 3 'Α&ηναίονς, καν αλλο τι δόξτ/, κοινί) ΰπείΰαΰ&αι. δ δε Φίλιππος πάλαι μεν προφάΰεως επ αντονς δεόμενος, τότε δε ταύτην λαβών, ως τάς ΰνν%ηκας παραβεβηκόΰι και προς τονς εχ&ρονς τονς εαυτόν φιλίαν ιΰπειΰμένοις πόλεμον επύ-

I. ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Α.

55

νεγκεν. οί δε πεπόμφαΰι πρέββεις εις 'ΑΌ·ήνας περί βοη&είας, οΐς ο Αημοΰ&ένης βνναγορενει, βοη&είν χελεύων τοις Όλνν&ίοις. χαί φηΰι την Όλνν&ίων ΰωτηρίαν άΰφάλειαν είναι των 'Α&ηναίων' ΰωξομενων γαρ των Όλνν&ίων ονδέποϋ·' η%ειν εις την 'Αττική ν Φίλιππον, αλλά τ οΐς 'Α&ηναίοις εξουΰί'.αν εΰεΰ&αι πλεϊν επί την Μαχεδονίαν κάχεΐ πο ιεϊΰ&αι τον 8 πόλεμον' ει δ' νπδ Φιλίππω γένοιΟ·' η πόλις αϋτη, άνεΐΰ&αι την επι τάς Ά&ήνας δδδν τω βαβιλεΐ. φηΰΐ δ' ζούδε) δνβμαχον είναι, τον Φίλιππο ν όντως (ως^ νπείληπται, θαροννων ίπ' αν τον τονς Ά&ηναίους. i Λιείλεκται (5 ε και περί των δημοβίων χρημάτων, ΰνμβονλεύων αντά ποιηΰαι στρατιωτικά αντί θεωρικών, και το ε'&ος ον πρόδηλον ον, ώ εχρώνϋ·' οί 'Α&ηναΐοι, ανάγκη βαφηνίβαι. ουκ οντος το παλαιδν θεάτρου λι&ίνου παρ' αντοΐς, άλλα ξνλίνων βνμπηγννμένων ιχρίων, και πάντων χαταλαμβάνειν τόπον βπενδόντων, πληγαί τ εγίνοντο χαί που και τραύματα, τοντο χωλϋΰαι βουλη&εντες οί προεοτωτες των 'Α&ηναίων, ώνητονς εποιήΰαντο τους τόπους, χαί εχαΰτον ί'όει διδόναι δύ' δβολονς χαί χαταβαλόντα θέαν εχειν. ίνα δε μη δοκώΰιν οί πένητες λυπεΐβ&αι τώ άναλώματι, εκ τοΰ δημοΰίον λαμβάνειν έκαστο ν ετάχ&η τονς δύ' δβολούς. εντεν&εν μεν ονν τδ ε&ος ήρξατο, προήλ&ε δ' εις τοντο, ωΰτ' ονχ εις τονς τόπους μόνον ελάμβανον, αλλ' άπλως 5 πάντα τα δημόΰια χρήματα διενέμοντο. οθεν και περί τάς ατρατείας δχνηροι χατέΰτηβαν. πάλαι μεν γαρ βτρατευόμενοι μιβ&δν παρά της πόλεως ελάμβανον, τότε δ ίν ταϊς θεωρίαις χαι ταϊς εορταϊς οίκοι μένοντες διενεμοντο τά χρήματα' ονχίτ ονν η&ελον εζιέναι χαι χινδννεύειν, άλλα χαι νόμον έ'θεντο περι των Ό-εωρικων τούτων χρημάτων, θάνατον απειλοΰντα τώ γράψαντι μετατε&ηναι ταντ7 εις την άρχαίαν τάζιν χαι γενέΰ&αι ΰτρατιωτικά. δια το-ϋθ' δ Λημοΰ&ένης εύλαβώς απτεται της περι τούτον Ονμβονλής, χαι νπερωτήΰας εαυτόν οτι ,,ΰν γράφεις ταΰτ' είναι οτρατιωτικά;" επιφέρει 9 „μα Λί' ουκ εγωγε". τοααντα μεν περί των θεωρικών.

56 6

I. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

Λιείλεκται ö' δ ρητωρ και περί πολιτικής δυνάμεως, άξιων amoüg βτρατενεΰ&αι, και μη δια ξένων, ωσπερ ειω9εβαν, ποιεϊβ&αι την βοή&ειαν' τοντο γαρ αίτιον είναι φηΰι τον τα πράγμα^ άπόλλνσ&αι.

Άντϊ πολλών αν ώ άνδρες 'Λ&ηναϊοι χρημάτων νμ&ς ελέ0%·αι νομίζω, εί φανερον γένοιτο το μέλλον βννοίβειν περί ών vvvl ακοπεΐτε. οτε τοίννν τον& όντως έχει, προβήκει προ&νμως έ&έλειν άκονειν των βονλομένων βυμβονλενειν ου γάρ μόνον, εί τι χρήβιμον εσκεμμένος ηκει τις, τοντ αν άκονϋαντες λάβοιτε, αλλά καϊ της υμετέρας τύχης Απολαμβάνω πολλά των δεόντων εκ τοϋ παραχρημ' ένίοις έπελ&εϊν αν ειπείν, ωΰτ εξ απάντων ραδίαν την τοϋ Συμφέροντος νμΐν αϊρεβιν γενέό&αι. 2 Ό μεν ουν παρών καιρός ώ άνδρες Άδηναΐοι μόνον ούχι λέγει φωνην άφιείς, οτι των πραγμάτων νμΐν Ιχείνων αντοΐς άντιληπτέον εβτίν, εΐπερ νπερ βωτηρίας αυτών φροντίζετε· ήμεϊς δ' ουκ οιδ' υντινά μοι δοκονμεν εχειν τρόπον προς αυτά. έβτι δη τά γ' έμοί δοκοΰντα, ψηφίβαβ&αι μεν η δη την βοη&ειαν καί παρκϋκευάϋαΰ&κι την ταχίβτην, δπως έν&ένδε βοη&ήΰητε και μη πά&ητε ταύτόν οπερ καϊ πρότερον, πρεΰβείαν δε πέμπειν, ήτις ταντ έρεΐ και παρέβται τοις πράγμα3 δ ιν' ώ