Scholia Vetera In Pindari Carmina: Vol. II. Scholia In Pythionicas [1997 ed.] 3519015986, 9783519015987

Table of contents :
PRAEFATIO
'Αρχὴ Πυϑίων. ῾Υπόϑεσις Πυϑίων.
Scholia in Pythionicarum carmen I
Scholia in Pythionicarum carmen II
Scholia in Pythionicarum carmen III
Scholia in Pythionicarum carmen IV
Scholia in Pythionicarum carmen V
Scholia in Pythionicarum carmen VI
Scholia in Pythionicarum carmen VII
Scholia in Pythionicarum carmen VIII
Scholia in Pythionicarum carmen IX
Scholia in Pythionicarum carmen Χ
Scholia in Pythionicarum carmen XI
Scholia in Pythionicarum carmen XII

Citation preview

B I B L I O T H E C A S C R I P T O R V M

G R A E C O R V M

ET

R O M A N O R V M

T E V B N E R I A N A

S C H O L I A V E T E R A IN PINDARICARMINA RECENSVIT

A . B.

DRACHMANN

V O L . II S C H O L I A IN

PYTHIONICAS

A D I E C T A E S V N T DVAE T A B V L A E

PHOTOTYPICAE

EDITIO STEREOTYPA EDITIONIS PRIMAE

STVTGARDIAE ET IN A E D I B V S

(MCMX)

LIPSIAE

B. G. T E V B N E R I

MCMXCVII

Die Deutsche Bibliothek — CIP-Einheitsaufnahme Scholia Vetera in Pindari carmina / ree. Α. Β. Drachmann. — [Nachdr.]. — Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner. (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) NE: Drachmann, Anders B. [Hrsg.] (Nachdr.) Vol. 2. Scholia in Pythionicas. — Ed. stereotypa ed. 1 (1910). - 1997 ISBN 3-519-01598-6 Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. © B. G. Teubner Stuttgart und Leipzig 1997 Printed in Germany Druck: druckhaus köthen GmbH Bindung: Verlagsbuchbinderei D. Mikolai, Berlin

INSTITUTO CARLSBERGICO LITTERARUM FAUTORI LIBÉRALISSIMO D.

PRAEFATIO. In altero hoc volumine scholiorum Pindaricorum edendo usus sum potissimum codicibus BDEGQ; praeter hos contuli etiam C et partes F et Ρ ( Y Mommseni); inspexi et passim adhibui HT aliosque, quos infra suo loco nominabo. lis quae de codicibus scholiorum et de ratione editionis meae yol. I praef. p. V I sqq. exposui nonnulla habeo quae hoc loco addam. Β (h. e. cod. Yat. 1 3 1 2 , pro quo vol. I miro errore bis Β expressum est 1 3 3 2 ) ex scholiis Pythionicarum continet initium hypothesis (usque ad p. 2, 2 0 ed. meae), tum Π 1 0 1 (p. 4 8 , 2 0 ) et deinceps usque ad finem Pythionicarum. Scholia omnia ipse contuli et collatione mea cum Mommseniana (de qua cfr. praef. vol. I p. VII) comparata locos discrepantes inspexi. Hoc iam eo commodius fieri potuit, quod codex postquam eum contuli tegumento ilio de quo dixi vol. I p. V I (eh arta autem fuit potius quam pellis) iussu Rev™1 Patris E h r l e liberatus multo facilius et certius legitur quam olim legebatur. — Codicis natura eadem est quae in Olympionicis: lectiones habet haud paucas egregias, maxime ubi ceteri codices in singulis vocabulis describendis a vero aberraverunt·, sed multis locis scholia quae olim diversa fuerunt lemmatis mutatis vel omissis in unum conflavit atque ordinem scholiorum mutavit, nonnunquam etiam orationem mendosam vel difficilem interpolatione sanare conatus est. Exempla bonarum eius lectionum habentur P. I I 1 2 1 Σοφοκλής (cum CP; ΰοφως ceteri); Ι Π 2 5 c κατά δέος υπεροψίας (cum Ρ ; aberrant cett.); 1 8 2 a πάβχοντα εαυτόν (πάΰχοντας αυτόν cett.); ibid. παΰχέμεν (πάσχομεν cett.); idem P. I X 6 8 b partem scholii a

VI

Praefatio.

ceteris ob homoeoteleuton omissam, P. IV 398 c et d duo tota scholia, quorum alterum exquisitae est doctrinae, solus servavit. Interpolationes leguntur velut P. II127 (p. 53,10) το 'όνομα &έϋ&αι cett., τω όνόματι χεχρηΰ&αι Β ; Ρ. Ι Π 1 8 c προς το λ(εΙτίειν) fere DEFGQ, προς το λύβαι s. λνΰαι CP, πρίν τον λνΰαι Β ; P. IX 1 1 3 b τοις δε ai τον 'Λριβταΐον καλεΐν cett., τίνες δϊ αυτόν 'Λριΰταΐόν φαΰι χαλεΐν Β. Mutandi

licentiam testatur fere quaevis pagina editionis meae. — M^nus fere aequalis (B2) raro apparet. — Manus recentissima (B3) hie illic scholia correxit, verbis textus et lemmatis scholìorum numéros addidit, quae male legebantur rescribere, quae lacunis hausta erant ex alio codice (generis DGQ) supplere conata est; eadem glossas interlineares quotquot in Pythionicis inveniuntur adscripsit. Eius additamentorum raro mentionem feci. E Codex E hic, sicut in Olympionicis, a Β proximo abest, sed ut ab interpolandi mutandive licentia fere liber sit. Itaque codicum BE consensum ceteris praetuli, E autem solum in iis rebus quae ad scholia ordinanda, lemmata describenda, cetera eius generis pertinent plerumque secutus sum; quod nescio an etiam constantius facere debuerim. — Manus recentior (E 2 ) raro correctiones fecit. — Ultimam codicis partem (inde a p. 269, 4 editionis meae) manu recentissima ex D descriptam esse dixi iam praef. yol. I p. VIII. F F (Laur. 32, 33) usque ad sch. P. ΙΠ 91 cum E ita facit, ut utrumque ex eodem exemplari descriptum esse appareat; inde a proximo scholio, Ρ. ΙΠ 96, ad familiam DGQ transit eamque ad finem usque sequitur. Quod postquam aliquot locis passim collatis perspexi, codicem usque ad Ρ. ΙΠ 91 contuli atque in ordinem recepi eorum quibus textus meus niteretur; nam et in priore Pythionicarum parte, ubi Β deficit, ad rectam lectionem stabiliendam, et postea ad meros scribendi errores codicis E detegendos utilis est. Itaque in hac parte editionis meae codicum EP consensum ubique notavi, alterius utrius aperta vitia silentio praeterii. Ab sch. Ρ. ΙΠ 96 F non amplius curavi; nam id codicum genus ad quod DGQ pertinent ex his ipsis satis

Praefatio.

ΥΠ

cognoscitur. — Codex F id habet proprii ut αΧλως constanter omittat; quod in apparata non significavi. Codicum tus est, ut scriptos esse ponam, sch.

DG consensus vel in rebus minutis adeo aper- D6 eos quoque ex uno eodemque exemplari deveri simile fiat. Huius rei unum testimonium Ρ. Π 148 d, ubi E recte exhibet πολίτην, DG _z huius vocabuli compendium inusitatum no uterque eodem \ χ . modo fideliter expressit, Η no (h. e. ποτέ), Q ηάντα habet, compendio perperam resoluto. Omnino exemplar codicum DG crebris compendiis scriptum erat, quae plerumque solvit D (nonnunquam perperam), reliquit G; qui aliis quoque rebus exemplar fidelius expressit quam D. Huius enim codicis librarius in exemplari describendo ita versatus est, ut praeterquam quod errores haud paucos commisit, multa scholia aut piane omitteret aut in brevius contraheret, sententiae rerumque parum curiosus, dummodo scribendi labore raptim defungeretur. Ob hanc duorum codicum rationem praeter D etiam G totum contuli et in ordinem recepì, multa autem vitia codicis D propria silentio praeterii. Ceterum si quis D non ex ipso codicis G exemplari, sed ex apographo eius descriptum esse autumet, haud facile redarguatur; nec sane multum interest, hoc an illud statuas. — Codicis G pars vetusta deficit sch. P. X I I 3 5 ; quae restant g scholia Pythionicarum manu recentissima scripta sunt, quam siglo g significavi; cuius lectiones, cum exemplar eius definire non potueiim, in apparatum recepì. Satis autem apparet ad recensionem Q earn pertinere. /

Q ab DG proxime abesse vel locus quem modo attilli Q P. Π 148 argumento esse potest; sed tarnen et aliqua habet sua et propria, et cum aliis codicibus, velut HTU, in P. I etiam P , artissime coniunctus est. Huius rei luculentum testimonium est sch. Ρ. ΥΠΙ 78 b (p. 2 1 4 , 2 2 ed. meae), ubi BDEG recte habent ànióvtt, Ξ τι (lac. ante τ* relicta), QR(cocL Urb. 144)T nihil aliud quam lacunam reliquerunt, U denique άπιόντι omisit. Item paulo infra

vm

Praefatio.

sch. 82, p. 215, 2 pro μαντεία HQTU lacanam habent. — Vocabulum άλλως librarius codicis Q fere semper rubricatori supplendum reliquit, qui nusquam supplevit; hoc ubi in apparata commemoravi, siglo (Q,) usus sum, ut άλλως DG(Q) significet άλλως in DG extare, in Q lacunam a librario relictam esse. Sed et hoc et multa alia codicis Q scribendi vitia in apparatu saepius praetermisi. — Familiae DGQ raro is usus est ut ubi BE corrupti sunt vera lectio ex ea eruatur; sed et plura scholia continet quam E, nedum quam Β (parvi illa quidem pretii), et ubi Β abest vel licenter mutatus est ad veram lectionem stabiliendam utilis ac necessaria est. CP Paulo difficilior est ratio codicum CP; ex quibus C totum contuli (deficit autem sch. P. V 56 in voc. μονόξνλον p. 179, 22 ed. meae), Ρ autem in P. I, Π, VII et parte ΠΙ, praeterquam quod omnes inscriptiones et multos locos aliquam ob causam memorabiles inspexi. — C in Pythionicis ut in Olympionicis recensionem praebet licenter mutatam, sed ex bono exemplari non imperite factam; id quod iam ex iis locis quos ad codicis Β praestantiam illustrandam supra attilli satis apparet. Ρ usque ad finem P. I similis est Q, postea cum 0 ertissime coniunctus, ut eadem fere ratio inter eos intercedat quae inter D et G; nam Ρ et plura habet quam C nec tarn violentas subiit mutationee. Becensionis autem CP admodum perplexa est natura; plerumque enim cum BE faciunt, interdum cum Β solo, etiam ubi is sine dubio licenter mutatus est; haud raro etiam cum DGQ. Cum usus eorum ad textum scholiorum constituendum exiguus esse videretur, in ordinem eos non recepì (quod in Olympionicis me in C fecisse iam dudum paenitebat); sed quoniam recensio CP in priore parte horum scholiorvun cum editione Romana mirum in modum consentit, qua de re mox agam, simul ut recensionis eius natura melius cognosceretur, in P. I—ΠΙ haud paucas eorum lectiones in apparatu commemoravi. Sed de lectione horum codicum ex silentio meo nihil usquam effici debere tenendum est.

Praefatio.

IX

Ex ceteris codicibus HT hic Ulic inspexi, raro attuli; HT cum (DG) Q eos fere consentire iam supra disi, nec aliam esse rationem codicis U, quem ex collatione Mommseni no- U tum habeo. — Codex Angelicus hac quidem in parte ex E Ang. descriptus est; inde a sch. P. ΧΠ 45, in quo deficit codicis E pars vetusta, ex T, et ex eodem in initio Nemeorum, quorum duo prima uterque continet. Sed argumenta eius rei proferre non est hums loci. Codices Ambr. Q 5 sup. (661) et C 22 sup. (173) scho- A e ^ 0 " liorum m e t r i c o r u m causa insjiexi; sed nihil ea re lucratus sum. Vetera enim scholia metrica ad P. I multi et boni codices, velutDEFGQ, tradiderunt; ad Pythionicas autemUI— XII solus omnium qui adhuc innotuerunt codicum Β conservavi; ad Ρ. Π denique sola editio Romana, quae unde sumpserit nescio, sed vetera ea esse et per se apparet et comparatio inventorum Triclinii confirmât. Ad Pythionicas enim II—IV Triclinius ea scholia metrica conscripsit quae ex Vrat.® edidit Schneider App. Pind. suppl. p. 9 sqq. ; eadem integriora (Latinis non admixtis) leguntur in cod. Ambr. C 22 sup. init. Pauca quae ex ils ad scholia vetera emendanda sumi possunt suo loco adnotavi; ceterum codicis Ambrosiani collationem plenam non habeo. Scholia recen t i ora ad Pythionicas edita sunt par- ree. tim iam a Boeckhio (ex cod. Pal. C), tum a Schneidere App. Pind. suppl., sch. P. I—IV), denique a Mommseno Scholia Thomano-Tricliniana in Pindari Pythia V—ΧΠ ex codice Florentino edita, in progr. gymn. Francofurt. 1867). Ex his omnibus quae ad P. I—II pertinent ex pleniore codioum notitia repetiit Abel (Scholia recentia in Pindari Epinicia, vol. I, Berolini 1891) vel potius is qui opus ab ipso non perfectum post mortem eius parum diligenter aut perite publica vit. — Scholia Mommseniana cum nihil fere aliud quam ex scholiis veteribus excerpta sint ita respexi ut lectiones eorum aliquam ob causam memoratu dignas in apparatu adnotarem; significavi autem simpliciter ree., quia nihil attinet nec sane definiri potest, quae ex iis scholiis Thomas quae Triclinius excerpserit. Non

χ

Praefatio.

plane eadem est ratio scholioram Schneiderianorum, de quibus subtili et recto iudicio disputavit Zacher (Ν. Jhbb. Suppl. 16, 1888 p. 620 sqq.); cuius rationibus usus Abel in ed. scholiorum recentiorum Thomana a Triclinianis separavit. Commentas suis Thomas vel Triclinius hie illic scholia Vetera immiscuerunt; quae in P.I—II ad editionem Abelianam, in HI—IV ad Schneiderianam suis locis indicavi. Sed ad scholia vetera recensenda parum faciunt haec excerpta; ñeque enim Thomas neque Triclinius meliores quam quibus nos utimur codices habuisse videntur. — Scholia denique P a l a t i n a utpote a veteribus plane diversa neque recepì neque in apparatu commemoravi; quamquam nonnusquam ea continent quae neque ex veteribus hausta sint neque recentior grammaticus ex suo ingenio protulisse videri possit. Eius generis sunt scholia duo P. Y 92 et 106 (ap. Boeckhium p. 382 et 384), quorum hoc notam continet sch. quoque Callim. h. in Ap. 71 conservatam, sed ibi in brevius contractant, hoc de Aegidis Thebanis doctrinam mythologicam aliunde ni fallor ignotam. Sed haec et talia eis relinquenda duxi qui studia Byzantina in Pindaro interpretando posita diligentius persequentur. r Mira est in his scholiis ratio editionis Eomanae. In posterioribus carminibus Calliergum codicem Β fere expressisse non solum ex utriusque cum in universo scholiorum ordine (qua in re Β plane singularis est), tum in lectionibus plurimis consensu intellegitur, sed etiam uno loco sch. P. IV 398 d inspecto ita evincitur, ut omnis dubitatio absit. Hoc enim scholium cum Β solus habeat, sed charta perforata ita pessum datum ut haud pauca verba legi nequeant, Calliergus ita expressit ut pro iis quae in Β legi nequirent lacunas relinqueret (cfr. p. 152 ed. meae). Porro demonstrari potest, iam inde ab eo loco P. II (vs. 101), ubi textus codicis Β hodie incipit, Calliergum Β adhibuisse; nam sch. 108 ex Β expressit, cum in ceteris scholiis quae et ante 108 et post id leguntur aliam recensionem secutus sit. At minime rem ita instituit, ut iam exinde Β constanter exprimeret; immo cum Β alium codicem contami-

Praefatio.

XI

navit, quem ipsum quidem non inveni sed codicum CP similem fuisse certuni est. Et eiusdem generis codice etiam uM Β hodie abest editorem Romanum usum esse propterea veri simile est, quod lectiones eius in P. I cum C, in P. II cum CP ita consentiunt ut id casu factum esse vix possit. — Ob hanc editionis Romanae rationem in parte posteriore editionis meae lectiones eius ut silentio praeterirem, nisi ubi ad lectionem codicis Β definiendam aliquid ex iis effici posse videretur, facile animum induxi; quid enim attinebat eius cum Β consensum sescenties adnotari? Itaque in apparatu meo saepius comparet siglum B?r, scilicet ubi Β hodie aegre legitur, idem autem habuisse videtur quod r habet; siglum vero Br, ubi de lectione Β constat, fere nusquam. At de ea parte scholiorum ubi Β abest (h. e. usque ad sch. P. II 101) quid faciendum esset aliquamdiu dubitavi. Nam Calliergum, etsi non solo codice Β in hac parte editionis suae usus esse videtur, tamen eo prorsus caruisse (ut nos hodie foliis aliquot deperditis caremus) pro certo affirmari non potest; nam dubitationem movent cum scholia metrica P. II apud Calliergum ex veteribus, quae hodie in nullo codice inveniri videntur, expressa, tum quod codices CP, quorum ad recensionem editio Eomana proximo accedit, cum B, ubi is servatus est, multis locis mirum in modum consentiunt, cum editione autem Calliergi in P. I—II tum plane consentiunt, tum plus minusve dissentiunt. .Sed cum etiam ubi Β adest, Calliergus autem recensionem CP sequitur (de qua re supra disputavi), eadem inter lectiones eius et codicum CP ratio intercedat, et, si lectiones editionis Bomanae per duo prima carmina adnotare voluissem, ordinem quoque scholiorum in ea traditum respicere et apparatum inutili lectionis varietate supra omnem modum onerare debuissem, constituí lectiones Romanas, nisi aliquam ob causam memoratu dignae viderentur, ex apparatu excJudere, lectiones autem codicum CP, maxime si quae cum editione Romana consentirent, selectas adnotare. Et hoc quidem vel propterea fieri debuit, quod in primis carminibus ea scholia leguntur quae praeter editionem Ro-

χπ

Praefatio.

manam in solis codicibus CP invenerim. Universam autem hanc quaestionem fore spero ut aliquando diligentius retractem. E d i t i o n i s m e a e consilium et rationem, qua de re in praef. vol. I p. XIV disputavi, nihil fere mutavi. Tarnen in apparatu, ubi in lemmate describendo variant codices, siglo 1. (h. e. lemma) ita usus sum, ut id ad magnitudinem tantum lemmatis referatur; velut f l. B E : ' significai, codicum ΒΈ lemma eadem verba complecti quae supra in textu expressa sunt; si quid autem in his verbis describendis vel Β vel E erravit, hoc postea seorsum indicavi. Tum sigla ' + ' introducto brevitati consului; quo ita usus sum u t quod additum significatur p o s t id vocabulum quo de agitur additum esse intellegendum sit. Denique in compendile scripturae indicandis earn legem tenere volui (vereor autem ne non nimis constanter tenuerim), ut v. c. 'G01"1 significet, in codice 6 id compendium extare quod nulla sana ratione aliter solvi possit quam in textu vel in aliis codicibus solutum est, siglum autem '(G c p )' significet, ex compendio codicis G nihil ad earn qua de agitur scripturam definiendam effici posse. Yelut της E : τον BGQ, (D cp ) significat, articulum in codice D eo compendio scriptum esse quod et της et τον solvi possit; at αν τοις BEQ, cp : aik(ovç) G c p significai, in Q αυτοΐς eo compendio scriptum esse quod et αντών et ανταίς et aliis modis solvi possit, at non v. c. αντονς vel αντάς, in G autem vice versa. Est autem ubi perspicuitatis causa siglum velut (G op ?) utrique scripturae qua de agitur addiderim. Ceterum apparatum meum, quamvis brevitati studuerim, inutili lectionum farragine adhuc oneratum esse non ignoro; sed in his scholiis adeo difficile est certas et definitas rationes invenire ad quas lectiones codicum vel omittas vel adnotes, ut plura quam pauciora dare maluerim. Nam ad meum ipsius iudicium eligere quid quoque loco abiciendum, quid adnotandum sit, nulla ratione ita proposita atque definita ut qui libro usuri sunt pro certo sciant quid ex apparatu cognosci possit, quid non possit, hoc iis qui nescio cuius rei

Praefatio.

ΧΠΙ

causa haec scholia subinde evolvent commodius forsitan sit; sed et qui accuratius iis operam dabunt editionem longe aliter comparatam suo iure flagitabunt, et ipse editor illiusmodi ratione suscepta infinitis dubitationibus et molestiis (velut in lectionibus codicis Β eligendis) implicaretur. Quamquam nescio an certas quisquillas, velut articulum nominibus propriis additum demptumve, φηβί additum vel omissum, άλλως et í) ostros ex solo librariorum ingenio variata, alia eiusmodi sine periculo abicere potuerim; certe περί et παρά confusa multis locis silentio praeterii, postquam compendia earum particularum in codicibus vii ac ne vis quidem distingui animadverti. Textus horum scholiorum quamquam multis codicibus nec indiligenter scriptis traditus est, tamen passim corruptus legitur. Corruptelas ubicunque animadvertisse mihi visus sum in apparatu aut disertis verbis aut coniectura alicuius viri docti vel mea ipsius commemorata indicavi. Emendandi conatus minus feliciter ni fallor quam in priore volumine mihi successerunt, sive hebescente iam ad hoc negotium ingenio, sive quod vitia codicum quibus in Pythionicis utimur non tam in singulis verbis male descriptis quam universis sententiis, dum exemplar in brevius contrahitur, pessum datis posita sunt. Hoc quidem multis locis eodem modo quo in hypothesi Nemeonicarum p. 11, 3—14 Ab. (ut uno testimonio nulli dubitationi obnoxio defangar) factum esse certum habeo ; qua de causa et meos ipse emendandi conatus plerosque in apparatimi relegavi, et ex iis quas Schroeder vir amicissimus mecum communicavit emendationibus, quamvis sententiae rebusque satisfacerent, paucas in textum recepì. Opus Septem annis ita absolutum ut subinde omissum magnis temporum spatiis interiectis repeteretur multa habere quae si meliores fuissent perfìciendi condiciones meliora esse potuissent non sum nescius. Aliqua huius generis, maxime in coniecturis virorum doctorum neglectis posita, qua est et doctrina et diligentia correxit Schroeder, dum in plagulis perlegendis ubique Consilio miVii adest; cui

XIV

Praefatio.

vel hanc ob causam hoc loco gratissimum animum testari liceat. Sed restare quae emendali possint sat multa certus sum. Tertium volumen ut propter paucitatem codicum quibus scholia Nemeonicarum et Isthmionicarum tradita sunt et propter operam quam in iis edendis multis rebus laudabilem praestitit Eugenius Abel facilius est ad recensendum, ita et celerius et accuratius absolutum iri spero. Restât ut iisdem fere viris atque institutis gratias agam quibus quantum deberem iam in praefatione prioris voluminis dixi. Quorum nomina hoc loco omnia repeti non videtur necesse esse; at I n s t i t u t u m C a r l s b e r g i c u m , cuius auxilio si destitutus fuissem, opus perfìcere omnino non potuissem, non possum non diserte nominare. — Imagines codicum D et E huic volumini adiectas rogatu meo Henricus Ro s t a g n o v. d. faciendas curavit, cuius ob humanitatem in eo negotio suscipiendo etiam hoc loco gratum a,nimnm libenter profiteor. Codicem E ut omnium optimum, D utpote qui plura quam ceteros contineat (nam solus omnium Pindari codicum omnia carmina cum scholiis complectitur) selegi; utraque autem imago codicum Pindaricorum ab hominibus Byzantinis recentioris aevi non indoctis illis quidem, sed pulchre scribendi nec peritis nec studiosis descriptorum naturam et speciem egregie illustrât. Scribebam Hauniae d. XXIV. m. Maii MCMX. A. B. DRACHMANN.

Addenda. Pag. 203,5 Λίδνμ,Οΐ Απολλώνιου άπλονβτερον cj. Mor. Schmidt Didym. p. 227. p. 2 4 6 , 1 3 φηοίν seclueit id. ibid. p. 228.

Index siglorum. Β = Β40 = Β1* = gcorr _

Yaticanus 1312 Β ante correctionem Β post correctionem Β poet correctionem (ubi quid ante correctionem faerit dinosci nequit) B1 = B infra (in ipso versa) B" = B supra versum B gl = glossa interlinearle codicie Β Β1*, (Bcp) = B compendio (si compendium in omis sa terminatione consistit; cfr. praef. h. voi. ρ. ΧΠ) B™e = scholium marginale (extra ordinem scholiorum scriptum) s. nota marginalis codicis Β Β", B b = B priore, Β posteriore loco (ubi idem scholium bis scriptum est) C = Parisinus 2774 D = Laurentianus 32, 62 E = Laurentianus 32, 37 F = Laurentianus 32, 33 G = Gottingensis philol. 29 = codicis G pars recentior (cfr. praef. h. voi. ρ. ΥΠ) = Yaticanus 41 Κ = Yaticanus 42 Ρ = Parismus 2403 (V Mommseni) Q = Laurentianus 82, 35 R = Vaticanus Urbinas 144 Τ = Yaticanus 121 U = Yindobonensis 180 V = codicum recensionis Yaticanae consensus (in hoc voi. raro adhibitum) Ambr. = cod. Ambrosianus Q 6 sup. (catal. 661) ; in scholiis me· tricis P. I Ang. = cod. Angelicus 86 (C, 1, 1) Yrat· = cod. Yratislaviensis Fridericianus 2 ree. = Scholia recentiora (cfr. praef. h. v. p. IX sq.) Thom. = Thomas Magister (ibid.) Tricl. = Triclinius (ibid.) Tz. = Tzetzes

Ä

XVI

Index siglorum.

b =Boeckh (editio Boeckhiana) h = Heyne (ed. Heyniana Lips. a. 1817) r = editio Romana a. 1615 Ab. = Abel (editiones Abelianae scholiorum veterum in Nemea et Isthmia a. 1884, recentiorum in Olympia et Pythia a. 1891) Beck = editio Beckiana (altera non mntata, Lipeiae 1811) Bothe = Pindar von F. H. Botte, Berlin 1808 Brub. = editio Brubachiana (Francofarti 1642) Gedike = Pindari carmina selecta ed. Fr. Gedike, Berol. 1786 Oxon. = ed. Oxoniensis (1697) Pauw = Ioannis Cornelii de Pauw notae in Pindarom, Trajecti ad Rh. 1747 1. = lemma (lemmatis, lemmati etc. ; cfr. praef. h. y. p. XII) 1. n. = legi nequit n. 1. = non liquet ( ) includuntur: 1) terminationes compendio omissae; 2) sigla codicum quorum lectiones omittuntur (cfr. praef. vol. I p. XV. XVII) ; 3) partes verborum in quibus codices discrepant, ubi ea discrepantia non notatur (cfr. ibid. p. XVH) [ ] (in apparatu) includuntur verba partesve verborum quae in codicibus olim faeront, sed hodie legi neqaeant I (in textu) ad sigla codicum in margine apposita pertinet (cfr. praef. vol. I p. XV) Punctis infra litteras positis litterae dubiae lectionis notantur. P i n d a r i carmina et fragmenta ad editionem Schroederianam maiorem, Hesiodi loci ad Rzachianam minorem, Comicorum Atticorum fragmenta ad Eockianam citantur.

'Αρχή 'Τπό&εβις

Πυ&ίων.

DB

Πυδίων.

DEFB

r

a. 0 των Πυ&ίων άγων ίτέ&η μεν πρότερος των Β D Ε F β Q. μίων πολλοίς ε'τεΰιν, η δε αιτία τοιαύτη μυ&ολογείται περί 6 αυτών. Λητώ γαρ η Kolov τον Ονρανον και Γης, και ΦοΙβης της Κρόνου, r¡ Ζευς έμίγη ορτυγι είκαβ&είς, έγκυος γενομένη ωδινεν ίπί τοϋ Ζωΰτηρος της 'Αττικής' τίκτει τε "Αρτεμιν και Φοΐβον êv Αήλω xy πρότερον 'Ορτυγία καλουμένη. και "Αρτεμις ανξη&είΰα ηλϋ·εν εις Κρήτην, καΙ τό Αικτύνιον ίο ορος κατέΰχεν 1Απόλλων δε iv Λυκία' τη δε μητρι την Αήλον απένειμαν, ερχεται τοίνυν είς Αελφους 'Απόλλων, Πν9ωνι τα ς βοϋς νέμων. 'Ερμης δε χέλυν εύρων τετράχορδον λίνα αντί χορδών ένημμένην, έπειδή οϋπω των νεύρων νεφέEF0Q λην I τήν μέλανας εχονδαν οφ&αλμονς ¿ η την μελαίνονδαν Cr τους όφ&αλμονς νεφέλην. b. άλλως, χελαινώπιν νεφέλαν so DEFflQ την Ιπίχνΰιν τοϋ ϋπνον φηδίν. c. άλλως" άντί τον {ϋπνον, παρόδον άφεγγής ¿δτι. χατέχενας, ω χι9άρα, άπαλον xal ηδυ χλεΐ&ρον χατά των βλεφάρων. 2 seh. Ο. I 19b 1 τον χεραννον Q: τώ χεραννώ DGb 3 «¿îroç] άετός DEF 5 αννονΰιχαΐς Q || άμφοτέρας— 6 πτέρυγας] - άμφοτέρω&εν D (ante άμφοτέρας piene dist. G) 7 αύτω] èavtâ D. Ft. αντοϋ 9 τον έναντίον EFQ: τά ¿ναντί(ά) DGcp? 10 ταΐΰι codd.: ταΐς b || Εγεντο Anonym. Mus. Cantabr. I p. 28: ¿γένετο 11 «αρδίειΰΐ D ηαρδιειαί Ε «αρδιειϋϊ F 12 νοϋς οχη. Ε F 13 ββεννΰεις] αυνεννόεις E*"? F || διαπα ντός ô ' v t o s ] δια Q II άφνπνεΐ Ε F 14 ανΰχε&εϊς] αχε&είς Q || τον (alt.) om. Q 16 ¿ξ] η ¿ξ FGQ || ό των 6ρν. χα Ι. Ε 17 ητοι] η DG 18 άναπλάβη Ε F 20 νεφέλην C 21 την τον ν. έπ. C II φηαΐν om. C || ¿Utos om. D 23 βλεφάρων om. PQ in lac.

Pyth. I 9—25

11

15 a. άγχνλω χ (tat l: τη επιχεχαμμένη κεφαλή τον άί- DEF0Q τον. οΰτω ôk είπε δια το ράμφος αυτοϋ. χαι "Ομηρος (τ 538)" αγχνλοχείλης. b. το Í£ χλαΐΰτρον αντί τον χλεΐ&ρον. DQQ 17a. ί^ρόν νώτον αίωρεί: άντί τον είς ϋπνον κατa-DEFGQ 6 φερόμενος υπό δον, ω χι&άρα, αιωρείται τον νώτον ¿πι &άτερον ρέπων. ιβ*Ε b. άλλως' i y ç ô v νώτον: τον ενδιάχντον υπό της ηδονής. | γραφιχώτατα δε ΰννδιατι&έμενον τη EFQQ ωδή xal &ελγόμενον τον άετον νπετνπωδεν. ig» ε F 18 a. ριπαΐδι: ταΐς βολαΐς. λέγει δε τοΐς μέλεδιν. b. ó DEFQQ ίο δε νους' è δε αετός είς ϋπνον τη ηδονή χα&ελχόμενος τον ενδιάχντον αντον νώτον έπαίρει, τοις δοΐς μέλεβι ϋ·ελχ&είς. i7b ε 1 9 a . βιατας'Άρης·. δ γαρ ιδχνρότατος ".Αρης την τρα-DEFQQ χντάτην τών δοράτων άχμην χαταλιπών, τοντέδτι τον πόλεμον, ευφραίνει την χαρδίαν τω της κι&άρας χηληματι. 2ibE 16 b. χώματι τω χοιμήματι, τω &έλγματι. EFQQ 21 a. χήλα δέ: χατα δνναίρεδιν τα χηληματα."Ομηρος δε EF9Q (Λ 3 8 3 ) τα τοξικά βέλη' τα ί ' επωχετο χήλα &εοΐο. δννατον δε άχονειν xaI ννν τροπιχώτερον βέλη τα 0·ελχτιχά της μονδιχής πά&η. 25a Ε F b. χήλα τα υπό μονδιχής &έλ20 γματα. c. ο δε νοϋς ' τα δε της μονδιχής χηληματα χαι 0 Ε F β Q τών ϋ·εών θέλγει τάς φρένας παρά τη δοφία τον 'Απόλλωνος χαι τών ευπλοχάμων Μονδών. i9bEF 25 a. οδδα δε μη πεφίληχε: τοντο εϊπεν, ίνα ωδιν οί EFQQ αχροαται έτοιμοι προς τήν άχρόαΰιν. b. τοντέδτιν οΰα δε 2 Euet. II. Π 428 (p. 1068, 51) 6 Hes. ύγρός (ó εύχαταφερης είς ήδονάς). Phot, υγρός. Ζ on. 1761 9 Hes. ριπή, ριπής. Phot. Suid. ριπής 15 Hes., Phot., Ap. soph. χώμα. EM. 551,5. Eust. 11. S 369 (p. 991, 55) 16 cfr. sch. A 684. M 280. Ap. soph. 99,2

1 χεφαΧγ] λέγει Q 2 ράμφος DE (F) G: lac. Q || xal om. EF 3 άγχνΧοχείΧης E F: άγκνΧοχείλην D άγχνΧοχείλην αύτόν φηΰι GQ 5 αιωρείται DGQ: αίωρεί Ε F 6 αΧΧως om. DEF 7 γραφιχώτατα r(EcpGcp): -τατον F ? Q || ΰνντι&έμενον E F 12. 13 τραχύτητα EF 14 χηΧήματι] ..Χηματι (lac. relicta) Ε Xr¡ματι F 16 χώματι r: χάμω EFGcpQ || ΰέΧγοντι Q 19 sch. 21b &Uβ 4 6 . πόντος το πέλαγος, και "Ομηρος' Ιπ ευρέα νώτα •9·αλάββης. 52 0 DEFBQ

4 7 a . ' Α φ α ί β τ ο ι ο ερπετόν: ο Τυφών, παρόβον έξ αύ-so τοϋ η δι αυτόν οί τοϋ πυρός αναδίδονται πρηβτηρες. b. κρουνούς δε τροπικώς μεν φηβιν ώς έπι ποταμοϋ, εμφαίνει δε τας τοϋ πυρός άναφυβήβεις. c. ο δε νοϋς' ¿κείνο δε το τοϋ 'Ηφαίβτου ερπετόν κρουνούς πυρός δεινοτάτους 7 EM 123, 11. — Hes. απλητον. EM 166, 16. sch. Soph. Trach. 1093. — EG 66, 46. sch. Soph. Ai. 266. sch. Hes. theog. 316 9 sch. Aesch. Prom. 384 16 Tzetzes ad Lyc. 177 (p. 87, 11) 2 apt] xòv DQ: άρρητον CG αί'ρΐ] τον Ε F 3 λέγων Cr: λέγει EFQ λέγη ? DGcp 4 χιόνος όξείας EFQ: άλλως G || παρά EF: κατά GQ || την om. G 5 cfr. Thorn, p. 435, 23 Ab. 6 τοις om. Q 7 άπλάτον G: πυρός (ß') άπλ. DQ (àlias) άπλ, πνρος Ε F 8 1. EFQ: άγνόταται G 9 άγνιβτικόν] αίγιατ. Ε άγιατ. F || ίΰτίν άγν. GQ 10 κα&αίρομαι EF || ώς om. GQ 14 άπροαχελάατον — πηγαί om. D 16 φ&οράν Q || μέλαινα FQ 20 ó τνφων] om. F ó τνφώς Q 21 η] ητοι CEF 24 tò roti] το ντο Ε F

Pyth. I 38—67

15

άναδίδωαι, ΰανμαοτόν μεν ίδείν, &ανμαβτόν δε xcù των παρόντων και εωρακότων άκονΰαι. 46 D 49. γράφεται και προΰιδέβ&αι. Εκ' 52 a. εν μελαμφνλλοις: τοις πολνδένδροις. η γαρ téôvDEFflQ 5 δένδρων πνκνότης βα&εΐαν απεργάζεται την ΰλην. b. ζητητέον δέ, πώς φηΰι τον Πν&ώνα ένδεδηβ&αι ταΐς της Αϊτνης κορνφαΐς, ον φηβιν νπ avrfj κεΐΰ&αι; ρητέον δέ, οτι υπόκειται μεν αντώ το έδαφος νπο τον νώτον, ίπίκειται δε τω βτή&ει η Αϊτνη ωβπερ δεΰμος και ΰχοινίον εν μέσω avio τον ΰυνέχονδα. 5 4 a. χαράΰβοιβα: έπιζνονΰα, ¿πιννΰβονβα. b. O D E F Q Q νονς' το νπεβτρωμένον έδαφος, φηβί, κεντρώδες και ¿πιάνει τον τοϋ Τυφώνος νώτον' το de κεντρώβεως αΐτιόν ίβτι το της Αΐτνης έπικείμενον βάρος. c. το μεν ¿πικεκλιμένον νώ15 τον χεντεί έπι'ξνονΰα η υποκείμενη τον έδάφονς χεντρώδης ϋτρωμνή. 5 6 a . εΐη Ζεν, τίν εΐη άνδάνειν: επειδή περί τον Tv- D Ε F Β α φ&νος λόγον εκίνηΰε χαί τάς τιμωρίας αντον διεξηλ&εν, ωβπερ φόβω διατεθείς προς τα διηγήματα χατεύχεται τον día 20 εχειν ενμενη. b. ¿ δε νονς' εΐη αοι, φηαίν, ω Ζεϋ, άρέΰκειν, οΰτις τοϋτο το ορος περιέπεις την Λϊτνην, η έΰτι της ενχάρπον Σικελίας πρόΰωπον, ήτοι δια το ¿πιφανες r¡ δια το ϋψος. τιμάται δε κατά το ορος της Αΐτνης ο Ζενς. 57. γαίας μέτωπο ν την Αϊτνην μεταφορικός άπο των D Ε F Q Q 25 ζφων, I ητοι δια το ¿πίΰημον αντην είναι η δια το ΰψος και EFQQ την άνάβαΰιν. 4 cfr. sch. Horn, ξ 12 (Etiat. 1748, 66), al.

2 παριόντων Cr || χαί] Οία. Q nal των Ε F ó ί^νίρουν] Ιργων Q Κ βα&εΐαν] ΰχοτεινήν Doederleiii Act. philol. Moiiac. I p. 46 6 φα.σι DGQ 7 αντον Ε F || μεν Γ: iv codd. 9 α'ιτνα EF || μέοφ] + ίέ Q 11. 12 ó di νονς DGQ 12 χεντρώδες codd. prave; χεντρώόες χεντεί r 13 τόν] rò Gpc 14 της αΐτνης CEF: τή ahvr¡ DGPQ || väojc είμενον CPQ || rò] τόν E F || μόν ft. delend. || χεκλιμένον PQ 17 1. EF: εΐη Ζεν DGQ 19 φόβφ] iv φόβω E βω (lac.) F 20 m feti] ò ξενς EF || άρκέΰειν E F 21 αί'τναν Ε F 23 αϊτνας E F 24 γαίας Ε F: γαίης DGQ

16

Cr

Scholia

58. τον μεν έπων ν μίαν: τούτον ονν τοϋ ορονς την ομώννμον πάλιν Λΐτνην ο ένδοξος οίχιβτης Ήρων έδόξαΰtv άναχηρύξας κατά τα Πν&ια' άνεχήρνξε γαρ νπερ το καλλίνικον αρμα τον rΙέρωνος δ κήρνξ ονΰαν αντοΰ πατρίδα.

DEbieFbteQQ ναυΰιφορήτοις : τοις δια νηος φερομένοις άν- s δράΰι χάρις και ηδονή, πρώτοις φερομένοις δια &αλάΰΰης | Ε bie phi« Q Q πόμπιμον και ονριον έπιπνενΰαι ανεμον' οϋτω και τη Λΐτνη άνακτιβ&είΰη, πρώτον εν άγώΰιν έπιφανεδτάτην γενέδ&αι. DEFQQ 67. ίοικότα γάρ: ίοικος γαρ και πρέπον έδτι τον έξ άρχης αγα&ης άρξάμενον, τοντον και τέλους ενδόξου τενξε- ίο ΰ&αι. οϋτως ονν και την Λΐτνην ¿κ πρώτης άρξαμένην ¿ν τοις άγώδιν έπίδοξον είναι νπολαμβάνω και διηνεκως ενπραγήδειν. DEFGQ 69. ó δε λόγος τανταις: ò δε έγκωμιαδτικός λόγος δοξάζει αντην ταϊς ΰνντνχίαις τανταις της νίκης εις το λοι- ΐδ πόν και την Λΐτνην ϊπποις καΙ δτεφάνοις εύδοξον καΐ ΰύν Φαλίαις και κώμοις ηδέδιν όνομαδτην άποδεικννειν. DEFQQ 74. Λνκιε και ¿Ιάίοιο άνάδδων: ω Λνκιε "Λπολλον και της Λήλον βαδιλενων και τον Παρναδον τον ¿ν Φωχίδι ορονς την Καδταλίαν κρήνην φιλών, έ&ελήδαις ταΰτα τω so δω νω πράττειν xal ΰνμπεραίνειν και ενανδρον άποτελεΐν την χώραν. εκ ϋ-εών γαρ ταΐς άν&ρωπίναις άρεταΐς παδαι 1 οίν om. C 2 αΐτνην πάλιν C || Ινδοξος olx. om. C 4 αύτον την Λατρ. C 6 1.1 αρμαβι ναυΰιφορ. E*Fa αλίωδ Eb Fb II νηός] vavol Ε F 6 tfiaj xal EbFb 8 άνατι&είβ-η G 9 γάρ (pr.) om. Q 10 τοντον om. E 11 αΐτναν EF || ix πρώτης Q: ix πρώτοις Ε F èv πρώτοις DG iχ νίχης h ¿x ICQ. ζΰνντνχίας) Härtung. Cf. Her. I 108 YI 86 12 xal om. CEF H εύπραγονσαν Q 14 1. EF: ò δί λόγος DGQ || ó — λόγος EF: ό δί έμός έγχ. I. CDG ó δε έμός λ. έγχ. (P)Q 16 δοξάζει EF: χοΰμηβει αίτην xal δοξάοει DG et (praem φηΰΐ) Q Ι αντην] + διά Q || ταύτης DG || e/s] is EF 16 ίπποι;] + τε CDG II xal (alt.) om. E || avv — 17 ηδέΰιν om. D 17 ήδίβω E F Ι άποδειχννειν EFGQ: άποδειχννει D άποδείχνναιν ωβτε την μνήμην αντής (αύτοΐς C) διαμένειν &ΰβεατον Cr. Locus corruptus; ft. xal την αί'τνην delend. et άποδειχννων BCribeiid. 18 1. EF: λνχιε D6Q 19 τον (pr.)l της DG || τον — 20 φιλών EF: κατέχων χαϊ φίλων τον — χρηνην DGQ 20 έ&είήαεις ΕF 21 νόφ D6 22 ante ix &εών 1. praem. ix &b&v γάρ D II θεών] »i'ov CEF

Pyth. I 58—89

17

μηχαναι δωροννται. κατά δαίμονα γαρ τινα ΰοφοϊ και ταΐς χερδίν ανδρείοι, και αγαν ενγλωδβοι και δννατοϊ κατά το λέγειν Ιγένοντο. 8 2 . ανδρα δ' ¿γω χεΐνον: τον δε 'Ιέρωνα ¿γχωμιάδαι DEF8Q 5 προ&νμονμενος ελπίζω παρά δχοπόν μη τον ΰμνον ρίψειν, άντ'ι τον κατά δχοπον προδδοχώ βαλεΐν τον ς ΰμνους ως άξιον οντα τον 'Ιέρωνα άννμνών. 8 4 . μη χαλχοπάραον: το ύπερβατόν' μη ωδπερ χαλ-oEFQQ κοπάραον αχοντα παλάμα δονέων αγώνος ε%ω βαλεΐν. ίο 86. μακρά δε §ί·ψας: ¿λπίξω μαχρώς xal δννατώςΟί,ΐΟιΙΧ άκοντίδας παρελ&είν καΐ νιχηδαι τονς νπεναντίονς. 87. sI γαρ 6 πας χρόνος', τό ει τοντο ννν ενχτιχόνDEFQQ ¿δτιν, άντί τον αί&ε. αι&ε γαρ δ πας χρόνος αντω την τε εύδαιμονίαν χαι τον πλοντον ε% εν&είας άγάγοι \ χαί των χαμά- EFOO 16 των των της λι&ονρίας επίληδιν άγάγοι, ως ¿γω τονς εναντίους νιχηΰαι προδδοχώ. χαι τάχα αν εις νπόμνηΰιν άγάγοι, I όποιας 6 'Ιέρων iv τοις πολέμοις τη πολεμική εαυτόν x a l o E F a a νπομονητιχη ψυχή Απέμεινε μάχας, ηνίχα εχτωντο τήν Σικελικών τυραννίδα, r¡v αυτοΐς οι &εοι ταΐς εαυτών μηχαναΐς so èδωρήδαντο, όποίαν ονάείς τών άλλων (Ελλήνων δρέπεται, τον πλοντον δτεφάνωμα ονδαν τίμιου, φαΰί δε τον 'Ιέρωνα [και] πρός Γέλωνα τον αδελφόν ¿δταδιαχέναι της αρχής ενεχα. 89 a. καμάτων έπίλαδιν: καμάτων φηδΐ τών δνν-DtFü 85 εχόντων τον 'Ιέρωνα êx τοϋ νοδηματος της λι&ουρίας. φηδι γάρ που και 6 'Αριδτοτέλης εν τη τών Γελωων πολιτεία ( f r . 4 8 6 ) [τον ΙΊέλωνα] νδέρω νοδήματι τον β ίο ν τελευτηδαι 5 §ίψειν τόν ΰμνον C D G Q 6 exoitbv C D G Q || τovg νμνονς xbv νμνον G II ¿s DGQ: om. C E F 8 χαλχοΛάρειον E utrobique, D alt. 1. 9 Λαλάμε CEF 10 ρίψαις b || έίπίζω] + δε CDGPQ 11 áxovxieat DG || έναντίονς DGQ iv αοφία C 12 cf. Thom. p. 4 4 0 , 3 Ab. || rò om. E F || τοντο ννν om.D 13 priua αί&ε om. E F || εϋ&ε utrob. (C)r (item Thom.) 16 λι&ονρίνας E F Ι έπίλνΰΐν E F 18 ίχτώνχο DG: ix x&v E F ix τών τότε Q 19 αύχοΐς EF: αύτοί DQ ocixm G 21 ουοαν ατεφάνωμα DGQ Ι τίμιον om. DG || φααϊ Γ: φηαϊ 22 χαί om. E F ; eeclusi 23 Svexa C E F : χάριν DGPQ 24 1. E F : χαμάχαν D om. G et

26 xbv γέΧωνα CEF: om. DG- Sedasi

18

Scholia

τον τον 'Ιέρωνος άδελφόν, αντον δε τον 'Ιέρωνα, Ιν τη τών Συρακουΰίων πολιτεία (fr. 587), δνΰονρίαν δυΰτνχηΰαι. EFQ b. της νόΰου. τον 'Ιέρωνος νοΰήΰοιντος. οτι δια λι&ονρίαν φορείω φερόμενος ενίκα τάς μάχας ο 'Ιέρων. παραβάλλων δε αυτόν τω Ποίαντος Φιλοκτήτη παρείκαΰεν. δ DEFQQ 91. τ] κεν αν μνάϋειεν: άναμνήΰειεν αν 6 χρόνος, εί έπίληΰις γένοιτο των καμάτων, ωοτε φανεραν αντον γενέα&αι την αρετή ν, ην εϊχεν êv πολέμοις. DEFBQ 94. άνίχ' ενρίΰκοντο: 6 μεν λόγος έΰτί περί Ιέρωνος και Γέλωνος, των τνραννενΰάντων ¿ν Σνρακονΰαις. το δε ίο ΰημαινόμενον' οτε ΰνν τη των θεών μηχανή άνεκτώντο την βαΰιλείαν. τιμήν γαρ εΐω&ε τήν βαΰιλείαν ονομάξειν. DEFQQ 97. τάν Φιλοκτήταο δίκαν: Ιπι δε τον παρόντος τον Φιλοκτήτον τρόπον μετερχόμενος έΰτρατεν&η και την μάχην Ινίκηΰε. φορείω δε φερόμενος 6 Ίέρων κατηγωνίξετο τονς 15 έναντίονς. DEFOQ 98. ΰνν δ' ανάγκα μιν: ΰνν δε τη ανάγκη της νόΰον καί τις Υπερήφανος ε 6ανε και ¿κολάκενΰε τον 'Ιέρωνα. ο δε βονλεται λέγειν, οτι και νοΰονντα αντον πολλοί των υπερήφανων έκολάκενΰαν. ϊο OEFOQ 99 a. μεγαλάνωρ: αΐνίττεται τοντο εις 'Λναζίλαον τον των 'Ρηγίνων βαΰιλέα βονλη&έντα Αοκρους καταπολεμηΰαι τους ίν ,ΙταλΙα καΙ εμποδιΰ&έντα τη τον 'Ιέρωνος απειλή, οτι δε Άναξίλαος Αοκρους ή&έληΰεν άρδην άπολέΰαι και ¿κωλν&η προς 'Ιέρωνος, ίΰτορεΐ και Επίχαρμος εν Νάΰοις (fr. 98). 85 b. rj οϋτως' ως τοϋ Θήρωνος μεγάλα μεν δυναμένου, κολακεύΰαντος δε 'Ιέρωνα. DEFOQ 100. φαντί Λαμνό&εν: τη ίΰτορία και Βακχυλίδης 1 των om. DFG 3 της — λι&ονρίαν Ε F (prave?): άλλως · φααϊν δτι δια δναονρίαν 6 || cfr. Tbom, p. 440, 6 Ab. 4ó ίέρων ¿νίκα τάς μάχας G 6 τω EF: τω τον CG. Cfr. seh. O. X 18a. 19a 6 ό χρ. αν DGÛ ' 7 έπίλνΰΐς Ε (Don F) | airetp OG αύτοϊς Q

9 ΛϊρΙ] παρ' Ε F

17 μιν] vtv Q || η} της v.

áváyxjj DG 18 oi (corr. ex τις m. 2) υπερήφανοι ϊσαναν Q || xat — Ιέρωνα EF: αίτόν, τόν ίέρωνα δηλονότι, καΙ έκολ. DGQ 21 cfr. Thorn, p. 441, 18 Ab. 22 ρηγίνων] ρινών Ε ριηνων F ριγίνων Q 26 μεγάλα om. DG || μβν] μή PQ

Pyth. I 89—109

19

δυμφωνεΐ iv τοις δι&υράμβοις (fr. 7 Bl.), orι δη oí 'Έλληνες ix Λήμνου μετεδτείλαντο τον Φιλοχτήτην 'Ελένου μαντευδαμένου. είμαρτο γαρ ανευ των 'Ηρακλείων τόξων μη πορ&ηϋ·ηναι την "Ιλιον. 5 1 0 1 a . μεταλλάΰοντας έλ&εΐν: èπιξητήδοντας' ή ίέ με- DEFQQ ταφορά άπό των τα μέταλλα έπιξητοΰντων. έπειδή δί δια το πά&ος τω Φιλοκτήτη τον 'Ιέρωνα ε'ίχαδε, τη έπεξεργαδία χρώμενος ¿πιπλέον δννείρει τα ¿γχώμια. b. δ δε νους' φαΰί i l ¿χ Λήμνου τω ελχει χαταπονοΰμενον τον τον Ποίαντος υΐον ίο ¿πιξητήδοντας έλ&εΐν τους ίβο&έονς ήρωας. 105. ος Πριάμοιο πάλιν: οδτις Φιλοκτήτης τήν "Ιλιον D Ε F θ Q έπόρ&ηδε xal επί τέλος ήγαγε τοις "Ελληβι τους πόνους' άνεΐλε γαρ τον Πάριν' άδ&ενεΐ μεν xal άδυνάτω δώματι βαδίζων, άλλα μεμοιραμένον ην το τήν "Ιλιον άλωναι τοις (Ηρα15 χλείοις τόξοις. 109 a. οϋτω δ' 'ΐέρωνι &εός ορ&ωτήρ πέλοι: οϋroDEFQQ δε, φηΰΐ, τω 'Ιέρωνι ορ&ωτήρ και Ιατρός γένοιτο & &εός, ώς xal τω Φιλοκτήτη. \ φηΰϊ γαρ Αιοννΰιος (Fhg π ρ. ίο) %ρη- EFQQ δμοΐς 'Απόλλωνος άπολονΰάμενον τον Φιλοχτήτην άφυπνωδαι, so τον δΐ Μαχάονα άψελόντα τον έλκους τάς διαΰαπείδας βάρκας και έπιχλύδαντα οΐνω το τραύμα έπιπάΰαι βοτάνην, ην Λΰκληπιος εΐληφε παρά Χείρωνος, και οϋτως νγιαΰ&ήναι τόν ήρωα. b. οΰτως ονν χα\ τω 'Ιέρωνι ως τω Φιλοκτήτη & &εός όρ&ωτήρ xal υγείας αίτιος γένοιτο είς τον έδόμενον χρόνον, 26 ων έπι&υμεΐ ενχαιρίαν παρεχόμενος. C. άλλως, οϋτω ίέ τω 'Ιέρωνι όρ&ωτήρ xal θεραπευτής 6 &εός γένοιτο ώς xal τω Φιλοκτήτη. Χας

6 cfr. sch. Ο. VI 106. Αρ. eoph. 112, 13. Hes. s. ν. μεταΧ18 Tzetzes ad Lycophr. 911 (p. 293, 11)

1 οτε Q Ι δή CDG: d'à EFQ(ex coir.?) 5 1. EF: μεταΧλάσαοντας (D)GQ 8 ίπιηλέον βννείρει DEF6: ίπιβννείρει PQ ini πλέον αίρει (C)r || φασί Pr: cpr¡el 12 τέλος Q(Gcp): τέλους EF τέλει D 13 μίν om. Ε 14.16 ήραχλέος Ε -χλέοις F 16 1. EF: οντω â' Ιέρ. δεός DGQ 17 Ιατήρ DG || ό] ή DG 18 cfr. Thorn, p. 441, 8 Ab. 19 άχολνααμενοι EF 21 οΐ'νφ] ο'ίνοπα PQ 25 ων Q: ô>s EFG || εύχαιρίαν CEFG: εύχέρ(ε)ιαν PQ II ià] + xa\ Q 2(5 xal om. Q

20

Scholia

112. Μοΐΰα, καϊ παρ Λεινομένει: ω Μοϋΰα, πείΰον μοι χορεϋβαι και παρά τω * Ιέρωνος νίψ Αεινομενει, ποινήν και άντέκτιΰιν τω νικηφόρα αρματι τό ¿γχώμιον παρεχομένη, ου γαρ άλλοτρία ηδονή τω παιδί r¡ τον πατρός νίκη. Αεινομένης δε υιός 'Ιέρωνος εκ της Νιχοχλέους τοϋ Συραχουβίου s EFeo-ftvyatçôç κατά ΦΙλιΰτον (phg ι ρ. 189) και Τίμαιον" [ ix γαρ της 'Λναξιλάον &υγατρ6ς και της Θήρωνος ανεψιάς ουκ ¿παιδοποίηβεν S 'Ιερών προγαμήΰας ταντην' οθίν ίΰτϊ και & παις δμώνυμος τω πάππω' Αεινομένης γαρ & πατήρ 'Ιέρωνος. DEFQQ 116. ay' επειτα: ays τοίνυν, ω Μοϋΰα, ¿πι τω της ίο ΑΙ'τνης βαΰιλεϊ Λεινομένει προΰφιλέΰτατον άνενρωμεν ΰμνον. DEFQQ 118a. τω πόλιν κείναν: 6 νους' ω, τω ¿ίεινομένει δηλονότι, 6 'Ιέρων τήν Αϊτνην άνέχτιδε καϊ διοικείν εδωκε δυν fola ¿λευ&ερία, και τοΐς νόμοις της Αωρίου δικαιοσύνης, Ε F S α από κοινοϋ το διοικείν εδωχεν. b. άλλως' αναχτίΰας τήν is Κατάνην 6 'Ιέρων καϊ Αϊτνην μετονομάΰας διοικείν ¿Ιεινομένει τω υΐω ταντην δέδωκεν. c. άλλως" τω ίεινομένει 6 'Ιέρων Α'ίτναν παραδέδωκεν ¿ν νόμοις της Αωρίδος στά&μης. τοϋτο δε λέγει, ¿πει ατρατηγον αν τη ς κατέΰτηΰεν αυτόν, ¿λευ&έρους άφείς τους ΑΙτναίους καϊ τοις Αακωνικοΐς τρόποις τ) ίο νόμοις χρωμένονς. DEFQQ 120a. 'Τλλίδος ΰτάΰμ,ας 'Ιέρων èv νόμοις εκτιΰε: νόμοις της Αωρίδος δικαιοΰύνης' από "Τλλου τοϋ ίπιφανεΰτάτον των Αωριέων, oç ίβαδίλευΰε των περί 'Ιταλίαν οΙκηΰάντων. b. ενιοι δε 'Τλλίδος ΰτά&μας οϋτω ' της Αυκονργου «s Ε F β α νομο&εΰίας. \ οντος γαρ ¿νδέκατός έατιν άπο 'Ηρακλέους, ως DEFBQ

1 1. EF: μοΐαα DGQ || παρά δινομ. Ε F || μοΐΰα Ε F 2 δινομ. EF" S xal EF: δί DGQ 4 δινομ. Ε F (non iam adnoto) 6 viχολάον Q 7 της (alt.)] τον G 8 dazi xal 6Q: Ιστι dì E F 9 ó πατήρ E: πατήρ FGQ 10 fatta' E 12 xXsivàv E I ó νους DG 13 τήν αϊτνην om. Ε F 20 τω %—xS> τρόπω τ) νόμω G τον 1—χοϋ τρόπον η νόμοι; Û 22 cfr. Thorn, p. 444,' 11 Ab. || 1. EF: νΧΧίδος ατά&μας DGQ 23 νόμοις EQ: νόμω DG om. F 24 των ττερί] παρά Ε F || ΙταΧίαν euspectum; ΙλλνρΙαν Raoul Rochette hist, des col. II p. 280; οίχαΧίαν Hemeterhuie (teste Muellero Dor. I 13) 26 cfr. Germ, p. 448, 20 Áb. 26 ίνδέχατος EF ¿v δεχάτφ Q

Pyth. I 112—121

21

"Εφορος ( f h g i 258) ΐατορεΐ. 6 ovv *Ιερών Γελφονς και Μεγαρείς καΐ Σνρακονδίονς οντάς των Αωριέων άποικους ένωκιΰε τη Αϊτνη. και οΰτως αν 6 λόγος ακολούθως ίχοί, ώς Αωριενΰιν ονΰιν Λίτναίοις και Λακωνικούς νόμους &έα&αι 5 τόν c Ιέρωνα. 1 2 1 a . ί&έλοντι δε Παμφνλον: Πάμφυλος, άλλος d e f O Q τών 'Ηρακλείδων, καΐ Λ ν μας καΐ Λώρος νιοι Αίγιμιον, ¿φ' ων Παμφνλις και ΑνμανΙς φυλαϊ ¿ν Λακεδαίμονι. b. ó ¿ε νονς' &έλονΰι δε ot 'Τλλίδαι, τουτέστιν οι Λακεδαιμόνιοι, io ano 'Ηρακλέους καΐ Παμφνλον κατάγεΰ&αι. i2SEF c . άλλως' e f b q &έλοντι 6ε Παμφνλον: οί Λωριείς οίκονντες Λρότερον την Πίνδον ονΰαν μίαν της τετραπόλεως της èv Περραιβία άφικνοννται είς τήν μεταξύ Οίτης καΐ Παρναΰον Αωρίδα εξάπολιν ονΰαν' έΰτι δε Έρινεόν, Κντινον, Βοών, Λίλαιον, 16 Κάρφαια, Αρνόπη' èx δε τούτων ΰνν τοις'Ηρακλείδαις εις Λακεδαίμονα κατέρχονται. 6 δε νονς έπαμφοτερίζει. &έλονΰι 6h oí ànò Παμφνλον 'Ηρακλέους απόγονοι Αωριείς οι παρά ταΐς οχ&αις τον Τηνγέτον ορούς μένοντες Ιμμένειν τοις Αίγιμιον νόμοΐς. 187 b EF 6 sq., 11 sq. cfr. sch. Aristoph. Plut. 386 (p. 561 Dübn.) 14 sq. Tzetzes ad Lyc. 980 (p. 309, 24) 1 cfr. Thom. p. 444, 13 Ab. || ó ovv — 2 nal om. G 2 xal Q: τονς Ε των F 2. 3 ίνώχησε CP 3 fyy E corr? ίχειν F ίχει C'P | ¿s] xal Q ώς xai Ρ 6 »έλοντι DGP(Q) || πάμφνλος om. Q 7 nal iâçoç] δωριεϊς Hemeterhuie Ar. Plut, p. 114 8 παμφνΧΐς Ε Λαμφνίεϊς sch. Ar. || δνμανίς Γ: δνμωνϊς C δνμενίς cett. δνμενεΐς καΐ δωριεΐς sch. Ar. || φνλαΐ èv Λακ. om. D Ι φνλαϊ Cr, sch. Ar.: φνλη || Χαχεδαίμοοιν G 11 cfr. Thom. p 445,10 Ab. Il 1. om. G Q 12 μίαν oieav P, sch. Ar. || rf)g (ait.) om. G II περραιβία C, Thom., Hemsterhuis 1. 1.: περιβοία EGPQ (in' εύβοία pro iv περρ. sch. Ar.) 13 άφιχνεΐται GO || rr¡vj το Q || δωρίδος G 14 έρεινεόν Ε έρεεινόν F ¿ρινεός h || κυτινιον h (et Potter ad Tz. in Lyc.) 15 χαρφαία scribi solet; βχάρφεια Berkel ad St. Byz. β. ν. Λίλαια; βπερχείαν Hemsterhuis 1. 1.; τάρφη Ο. Mueller Dor. I 41, 3 || τούτων] τών E F || τοις ήρακλΐίδαις] + άναχωροϋαιν οΐμαι ¿κ της αττικής sch. Ar. 17 παμφνλίας G || δωριεΐς om. Q (in init. pag.) 18 τηνγέτον E F CP0: 0 τευγέτου Q* τανγέτον CG Γ || δρονς om. Q 18. 19 αίγιμίου r αίγιμιον C: αίγιμίοις GO αίγιμίος F alyivaíoig E 19 νόμοις] öyxoig s. ηνκοις Q οϊχοις Ρ

22

Scholia

123. Τηυγετον ορος Λαχωνιχόν, ου χαι "Ομηρος (ξ 103J μέμνηται' ^ κατά Τηυγετον περιμηχετον. DEFQQ 125. ε'αχον δ' 'Αμυκλάς: χατέΰχον την Σπάρτη ν" άπό γαρ μιας πόλεως την πάΰαν έμφαίνει Ααχωνιχήν. DEFQQ 126. Πινδό&εν όρνύμενοι: δια Πίνδου την χά&οδον 5 ποιηΰάμενοι ευχερώς της Πελοποννηΰου èκράτησαν. Πίνδος δε ΙΙερραιβίας ορος. DEFQQ 127 a. Τννδαριδαν: οτι &έλει λέγειν τους 'Ηρακλείδας, καθ·' ον χρόνον άνεχτηΰαντο την Ααχωνιχήν xal την Πελοπόννηαον. isi 0 ef ίο DEFOQ 127b. βα&ύδοξοι γείτονες: ϊδει αΰνοιχοι ειπείν. άλλα ρητέον, οτι ιΰτοροϋΰί τίνες τους Jioöxoνρους μετωχηχεναι εις "Αργός' γειτνια δε το "Αργός τη Ααχεδαίμονι. και οϋτως 6 Πίνδαρος κατά λόγον γείτονας φηΰι τους Ααχεδαιμονίους των Αιοΰχούρων. ι& DEFQQ 130a. Ζεϋ τέλειε: ο νοϋς' ω Ζεϋ τέλειε, διαπαντος τοις Αίτναίοις τοις περιοιχοϋΰΐ τον 'Αμένη ποταμον τοιαντην μερίδα βαδιλεϋΰί τε χαϊ δημόταις παράΰχου, ωΰτε τον τών άν&ρώπων λόγον διαχρίνειν τοϋτο χαϊ άλη&ες άποφαίνειν, γ Τ Q Q οτι εν ελευθερία είΰίν. b. oí δε το τοιαύτην μοΐραν τοις 20 Αίτναίοις άνδρείας, οΐαν χαϊ Ααχεδαιμόνιοι κατά πόλεμον ε'χονΰιν. DEFOQ

1 Steph. Byz. Τανγετον, al.

6 ach. P. 9, 27. sch. Theocr.

1, 67. sch. Callim. h. 4, 139. Plin. h. n. 4, 2.

1 1. nullum GQ: τανγέτου (om. τηυγετον) D τανγέτου vaiovτες E F || τανγετον G 2 μέμνηται] μνημονεύει Ε F || η κατά τηvy¡\ xal χατηνγ. Ε χατηνγ. F || περιμηχετον C(E)F: παραμήχετον DG om. PO 3 την (pr.) om. Ε F 4 λαχωνιχην om. û 6 itivS. 6ρν. EF: πινδό&εν D6Q 6 ¿κράτησαν] έ (lac.) PQ I cfr. Thorn, p. 445,10 Ab.

7 περραιβίας

περρεβίας Ε F περρεβοΐας PQ περιβοίας DG CEFO II Ft. h. sch. in fine mutilum

C, Thom., Beck:

9 άνεχτίααντο

12 δι,οΰχόρονς E F

16 τέλειε (pr.)] τέλει' DG || ó νοϋς om. CD 17 άμένην PQ άμέναν cj. h 18 Λαράΰχον EF: παρέχειν DGcpQcp || coffre] ώς DG 19 l¿yov] βίον Q || άληδώς νποφαίνειν Q 20 ort — ol âk om. G || rô codd.; om. r. Ft. rò (χοιανταν·*) 21 οΐαν b: 9είαν H λαχεδαιμόνιοι b : λαχεδαιμονίοις

Pyth. I 123—142

23

132. άβτοΐς: τουτέβτι δίδου τοις βαΰιλεϋδι xal τοις DβQ άατοίς τοις περί τον 'Ιέρωνα μερίδα ευτυχίας. 134. ούν τοι: ονν eoi, Q Germ.

5

Pyth. II inscr.—12 6 a. λιπαραν

δια τον Αιόννβον

και 'Ηρακλέα

33 και αντόν. efq

10EFQ

6 b. φέρων μέλος έρχομαι: ουκ αντός 6 Πίνδαρος ο Ε F G Q ηκων εις TOC Σ Σνρακονβας ταντά φηΰιν ' ον γαρ άφΐκται προς 6 τον (Ιέρωνα, άλλ' η ωδη άποβτολική ' ητοι ονν ίκ τον διαχομίβαντος την ωδην προς τον τύραννο ν έΰτιν ο λόγος η εκ τον χοροΰ' δια γαρ χορον επεμπε τους επινίκονς. c. ο δε νονς' άπό των ενδαιμόνων Θηβών παραγίνομαι το μέλος φέρων, άγγελίαν και άνακηρυξιν τον αρματος τον [κατά] την ίο χ&όνα ελελίζοντος και άνακινονντος' 6 δε ενάρματος Ιέρων νικών ενβννόπιοις και διαιγεΰτάτοις άνέδηΰε ΰτεφάνοις την 'Ορτνγίαν.

sch. inecr. ef4Q

10. 'Ορτνγίαν ΰτεφάνοις: εν Ορτνγία ην τα ιπποτρο- DEFQQ φεΐα (Ιέρωνος. 'Ορτνγίαν δε την έπι της Σικελίας χερρόνηΰόν 15 φηΰιν' αύτη ς γαρ νηΰος ονΰα τοπρό τερον ΰννήφ&η ταΐς Σνρακονδαις. 12 a. ποταμίας εδοςι της ΙΑλφειώας. φαΰΐ γάρ uvcçefQQ Αλφειόν έραο&έντα της &εον xaì διώζαντα αχρι της Ορτνγίας πανΰαΰ&αι. \ ο&εν 'Αλφειώας ''Αρτέμιόος εκεί φαΰιν είναι if-F Ott ao ρον, ην ννν ποταμίαν εΐπεν. b . ά λ λ ω ς ' εδος 'ΑρτέμιδοςιΟί-ΐβΟί ΐδρνται γαρ αγαλμα Αρτέμιδος ¿πι τη Αρε&ονΰη, η δε 'Αρέ10 cfr. sch. Sopb. Ant. 164 14 cfr. sch. Ο. YI 166 a. — Strab. I p. 69. VI p. 270. ach. Thuc. VI 3 20 sch. Nem. I 3 (p. 19 Ab.) 1 cfr. Germ. 1 1. 13 || και ήρ. xaï αντόν om. Q 3 1. DG: φέρων μέλος Q om. CEFP 4 άφΐχται εις σνρ., om. ηχων — άφΐχται D || είς τας aυρραχ. ηχων 6Q 6 άποατολιχή EF: άποοταλτιχή DGQ άποΰτολιμαια iatív CP έπιΰτοΐιμ. έατίν Γ. Ft. ¿πΐΰτολιχη 6.6 διαχοΰμήσαντος Q 6 έχ] είς Ε F 7 άϊά — έηινίχονς om. D 9 xatà seclusi 10 έλιλίζοντος] άγγελίαν χαϊ έλελίζοντός ίατι χώραν χ&όνα E"c (del. άγγ. xal et έατι — χ&όνα rubr.) έλελίξοντός ¿en χώραν χ&όνα F 11 νιχών] + χ α Ι τήλε Eac (corr. rubr.) F G || άνέδηαε ατεφάνοις Ρ: άνέδναε ffr. Ε F Gr. άνέδηΰε GQ at. άνέδναε D 13 14. ίπποτρόφια CEFP 14 cfr. Tricl. p. 459, 17 Ab. 15 φηοιν CEP: φααιν DFGQ || αύτής EFGQ: aitr¡ D αντη Ρ Γ 17 άλφειώαεως Ε F |l cir. Thom. p. 459, 22 Ab. 19 φασιν] φηβιν Q om. F 20 ¿¡Íleos] ποταμίας ί'δος D

34

Scholia

&ov6a εξ 'Αλφειού τον ποταμού δέχεται τα ρεύματα' ποταμίαν ονν \^Αρτεμιν] αντην δια τοϋτο ώνόμαβεν. DEFQQ 13. τάς ούχ ατερ κείνας: ηΰτινος ¿κείνας ού χωρίς της 'Αρτέμιδος τάς πεποικιλμένας έχονΰας ηνία ς πώλονς ταίς άγαναίς εαυτόν χερΰιν εόάμαΰε xal ύπεζενξε. το δε κείνας g τω πώλονς ΰνναπτέον ' ¿πει xal αϋτη ιππική ' EFQQ την δε χολωβαμένη χρνΰηνιος "Αρτεμις Ι'κτα (Ζ 205). 16 a. ε πι γαρ ίοχέαιρα: το Ιπί τω τί&ηΰι ΰνναπτεον. Αιδνμα δε η "Αρτεμις καλείται, b. ó δε νονς' η δε παρ&ένος "Αρτεμις άμφοτέραις αντης ταίς χερΰΐ και ο ίναγώνιος 'Ερμης ίο τον λαμπρον έπιτί&ηβι κόβμον τω αρματι. DGQ 18 a. δ τ' ¿ναγώνιος: ως και Αΐβχνλος (fr. 3 8 4 ) φηβίν" ¿ναγώνιε Μαίας και Αώς Έρμα. προΰτάτης γαρ ο 'Ερμης των αγώνων. b. κόβμον δε τον βτέφανόν φηβιν. DEFGOt 2 0 a . ζεβτον οταν δίφρον: οταν τον δίφρον χατα-is ζενγνν r¡ xaì τα αρματα τα πειβιχάλινα, τάς δειράς δηλονότι xal τα ζνγά. πειΰιχάλινα δε πώς τα αρματα\ χαλινοϊς γαρ ον χρώνται προς την κατάζενξιν. ητοι ονν τάς ηνιας δεχτέον χαλινούς είρηΰ&αι δια το χαλ&β&αι αντάς και πάλιν άνέλχεΰ&αι, ί) και επί των χελητων δεκτέον ηγώνιΰται γάρ και χέ- so Ε F û Q ληΰιν. b. οταν ονν ó 'Ιερών εις τον αγώνα παραβκενάξτ] τα αρματα, η Άρτεμις προβάπτεται αντυϋ των χαλινών xaì των οχημάτων, χατα το Όμηριχόν (Ε 799)' ίππείον if θεά ζνγον ηψατο.

DEFQQ

18 Suid. χαλινός. Eunt. II. Τ ρ. 1189, 56. — EM 805, 14. Schol. Ορρ. hai I 229 2 αρτεμιν om. DGQ post αύτήν trp. F; sechisi || τοϋτο EF: ταύτα DGQ || ώνόμασε EF: *ί'ρηκεν DGQ 3 κείνα? om. DGQ || ¿χείνας — 4 άρτέμιάος E F: ¿κείνης δηλονότι άρτ. ον χωρίς CP τής άρτ. oil χωρΐ? átfíva? DGQ. Ft. delend. έκείνας 4 πεποιχιλμένα GQ II ήν/α DGQ 6 ηώΐφ DG || ¿Λel CP: έπείον Ε F έπειον DG ¿«ft oí Q 8 cfr. Thorn! p. 460, 9 Ab. 10 αντης EF: αύταΐς DG αύτον Q 11 τω αρματι κόΰμον Q 12 ¿ s — 13 έρμα om. D 14 τον om. b 17 τα ξνγά EF: τονς ζνγονς DG τόν ξνγόν Q || άρματα] αρμενα Ε F 19 αντάς Ε F Gcp : ανταΐς ? D αύτού; Q 20 η καΐ C F P : δ καϊ Ε η DGQ 22 αύτοΰ Pr: αύτών || των χαλ. καϊ om. CEFP

Pyth. I I 12—27 c. η όντως ' έπιτί&ηΰι, 'Ερμής

τω 'ΐέρωνι,

λινα αρματα, νος,

άντι

φ-ηβί, τα ς χείρας

οταν τον ενξεβτον

ο έβτι τας ηνίας,

τον

35

οτε τονς

το ϊππειον

ίππους

η "Αρτεμις

δίφρο ν xal τα

και 6 πειΰιχά-

χαταξενγννφ

ζενγννΰι,

καλών

τον

β&εΠοοει-

5 δώνα ως ϊππειον &εον, ο *Ιέρων. c% -i w λ» ff f ν 1 \ ~ ν et 5 ~ . et 2 1 . εν ir αρματα: η εν αντι της εις, ιν ή οταν τονς

δίφρους

ο ίΰτι

και τονς

τονς ϋμνον

ϋμνον

άμοιβην

τον νον'

ίγω

δε τις ενηχή

οι ϋμνοι

δε ούτος

βαβιλεϋΰιν

κατασκευάζει,

αρετής,

είτα

η

εργαδίαν.

άμφΐ νιος,

QgiHgi r

Κιννραν: γίνονται, ί)

Πάφον

περί μεν τ ο ν d e f q q ¿γω δε περί κατά

| ει μη

Λεινομενονς

οτι ταΐν

γαρ νΐεΐς

οντάς

είΰιν

της Κνπρον έβτιν,

οι περί τον

τη &εω

άνιέρωνται.

c. ι) oCroç'

εΐβιν

τον

'Ιέρωνος

άνέκα&εν

ευλόγως

γράφων

eΙέρωνα

κομίβαν-

άφ' öS οί ¿ν Κνπρω

Λεινομένην

πατέρα

επαίνους ίεροφάντηςερβα

εις Σικελίαν

τον

εις τον 'Ιέρωνα

δε.

¿νιους.

&εοΐν

ρίδαι

I διό ννν

τον

άνταπόδοΰις

και ίπιΰννάπτει

Κυπρίων

προΰήκται,

δ δε Κιννρας

άλλοςdefbq

'όντα

δε, τί δη ποτε εις τονς τον 'Ιέρωνος

Κιννραν

άπεδεδεικτο'

της

μεν των

20 τον τα Ιερά ίκ Τριοπίου τος.

ΰ&ένος,

¿φ' ω εΰτι τινά αύχεΐν.

'Απόλλωνος

b. διαπορεΐται τον

το ϊππειον

άλλοις

εϋρν&μον

δε ϋοι, ώ * Ιερών'

κελαδίοντι

27a. ην

ετέλεΰεν: και

και λύτρα

2 5 . (εύαυχέα{) 16 Κιννραν

ξενγνύΐ]

ΐππ.,υς.

2 4 . άλλοις ίο ποιητής

χαλινούς

» _ EigDEFGQ

Κινν-

οί λέγοντες (D)EFQQ

μέμνηται

Κνπριον' Κινύρον.

16 Hyg. fab. 242. Ovid. met 10, 298 18 seh. Ο. Y I 168 c. 160d 19 E M q, ν. Γέλα (226, 1)? Her. Υ Π 158? 3 άρμενα Ε F || ο έατι] ητοι G 6 1.] + πειαιχάλινα DGQ || τ αρματα D 6 9 έτέλεαεν om. DGQ 11 λντρον (D cp )6Q 14 1. F: χελαδέοντι χιννύραν Ε xaXadéovu μέν DGQ |] τόν] την ΕF 16 éyoa] έμός h δάε Fähse syllog. p. 406 16 r¡ scripsi: καϊ 17 τον om. EF 18 τον] om. Ε την F || χινννραν DE || ίερόφαντος E 19 άποδέδεικτο FGQ 20 τον] ròvlG Q || ¿κ τριοκίου] ix τριοηίας GQ αντροπίον E F ¿x τριόπον Pj ¿x τριόnr¡s C ι' χύπρον] χαρίας b (frustra in hie sordibua) 20. 21 χομίβαντα GQ 21. 22 κινυρίδαι EFG κιννρίται Q: κιννράάαι b 22 cfr. Thorn, p. 461, 7 Ab. 23 δ{ε)ινομένη E"?FQ II &νέκ..α»ε (lac. 2 litt.) E

EF9Q

36

Scholia

δώκε ξεινήϊον είναι. {Α 2 0 . ) | d. ó δε νους' χορενονΰι μεν περί τον Κινΰραν πολλάκις οί των Κυπρίων ϋμνοι, οντiva ο χρνΰοχόμης ήγάπηβεν 'Απόλλων ιερέα και βύντροφον και βννή&η της Αφροδίτης οντα. E(F) e. η δε άνταπόδοΰις τον λόγον αϋτη ' περί μεν τον Κινυραν 5 οί των Κυπρίων ϋμνοι, περί δε βε ο εμος και των Σνρακουΰίων. DEFQQ 2 8 . φάμαι Κυπρίων' τόν. τον των Κυπρίων βαβιλέα, ον και"0 μηρός μέμνηται ( Λ 20). υιός δε Ευρνμέδοντος και Παφίας νύμφης, εγένετο δε ιερεύς της Κύπριας 'Αφροδίτης. ίο DEFQQ 3 1 a . κτίλον 'Αφροδίτας: ou κτίλον τον ϋυνή&η και εί&ιβμένον τη χειρί προβηγόρευβε. και αυτός ο Πίνδαρος το Ε F Q Q τι&αβΰενεοΟ-αι κτιλενεΰ&αι λέγει (fr. 2 3 8 ) ' | è'v&a [αί] ποίμναι κτιλενονται κάπρων λεόντων τε. b. οΰτως' ονχ οτι έρώμενος Απόλλωνος & Κινΰρας' αλλ' άγαπ&β&αί φηβιν αύ- 15 τον ύπο τον &εοϋ δια το εγκωμιάξεΰ&αι αυτόν υπό των μουD Ε F Q Q ΰικων. c. ά λ λ ω ς ' "Ομηρος μεν (Γ 1 9 6 . Í V 4 9 2 ) κτίλον τον προηγούμενον της ποίμνης κριόν η δε τοϋ ονόματος ετυμολογία ονχ οϋτως εχει. εδτι γαρ παρά το κτίΰαι, ο έβτι το ΰρέψαι " ως αντός ο Πίνδαρος (fr. 313) iv άλλοις' ορεικτί- so του ΰυος, τον ¿ν ορει τεϋ'ραμμένου. νυν δε τον ιερέα. d. κτίλον Αφροδίτης οιονεί ΰννΰρεμμα και βννή&η τη &εω. DEFQQ 3 2 . "Αγει δί χάρις: 'άγει δε εαυτην η χάρις προς άμοιβην τίνος νποΰτρεφομένη των προϋπαρί-άντων προΰφιλεΰτάDEFOa

Iτόν ποτέ οι Κινύρης

11 Hes. κτίλον. οννη#η. — Schol. Γ 196.

p. 403, 35. Ther. 452

Eust. ad II. Γ

EM 642, 42. EG 360, 38. Zon. 1260. schol. Nicandr. 19 Eusth. ad II. Τ p. 1176, 15

1 sechisi

2 τh ν] την F

3 οντινα — 6 νμνοι om. F

6 ó CP: om. E F || καΐ των CP: lac. E F

8 post 1. add. οντ iva

DGQ 10 παφίας] παφίνον E F 11 άφροάίτας F: -της Dcp EG Q II οτι om. DGQ 13 χτιλακενεϋ&αι E || ai EGQ prave; om. CP 13. 14 ποιμένες CP 14 κτιλαχενονται E |¡ κάπρων] +rs F [j η όντως GQ: r¡ οτι E lac. F 15. 16 αύτόν φηβιν Q 19 fort Γ: οΰ codd.

κτίτον

20 ώς om. Q

20. 21 όρεικτίτον

D Ρ (Schroeder) : ôçt-

23 χάρις (pr.)] χάριν ποίτινος Ε F || αύτήν DG

24 προΰφιλεΰτάτων Kayser lectt. Pind. p. 42, al. : codd. βαφηνεατάτων Faehse syllog. p. 405

άβφαλεβτάτων

Pyth. II 27—36

37

των 'έργων, δ δε λόγος αντώ, οτι προενεργετη^είς υπό τον 'Ιέρωνος ννν άμείβίται αυτόν τοις ϋμνοις xal èγκωμίοις. 3 3 a. ¿ ν τ ί έργων: άντί των ΰμνων η χάρις άγει τον Ε F θ Q ποιητην ίίς το λέγειν και υμνεΐν, άντί τον 6 μιϋ&ός. ποίΒ τίνος δε άμειπτική. b. άλλως' ε%ω&εν προΰληπτέον χάριν, D E F Q Q ωΰτε είναι τον λόγον τοιοντον' η ίέ χάρις χάριν 'άγει άντϊ φίλων έργων ΰεβομένη τον ενεργετήΰαντα. c. οπιξομένη δε αμειβομένη, άνταποδιδονΰα, έντρεπομένη' μετά αίδονς γαρ χαρίζονται, άλλ' ον μετά &ράσονς. d. η ònιζομένη, ϋΰτερον ίο έπακολον&οϋΰα ' η γαρ άμειπτική χάρις νΰτέρα της προκαταρκτικής. τοΰτο δε είπε δια το τονς Λοκρους χάριν ομολογεΐν τω 'Ιέρωνι, προενεργετήΰαντι αντονς. 3 4 . οπιξομενη ητοι έπιΰτρεφομένη' r¡ ou μετά αίδονς DEFBQ και 9ράαονς αί χάριτες δίδονται. 36bQ is 3 6 a. ούτοι είδιν 'Επιζεφνριοι Αοκροί προς τη 'Ιταλία EF0>°ea οίκονντες. 38 Q 3 6 b. Αοκρις παρθένος άπνει: 6 νονς' άννμνονδι d Ε F β Q μεν τον Κιννραν οί Κύπριοι' ΰε δε, ω Αεινομένους παΐ'ΐέρων, 'ΕπιζεφνρΙα παρ&ένος προελ&ονΰα λοιπόν των οίκων so αναφωνεί και άνυμνεί, των πολεμικών καμάτων ¿ξ άπροΰδοκήτον άπαλλαγείΰα και δια την ΰην δνναμιν ίλεν&ερον βλέπονΰα. β. αλλω?" ^Αναξίλα τον Μεΰΰηνης και 'Ρηγίον τν-EFOQ ράννον πολέμου ντο ς Λοκροΐς Ίέρων πέμψας Χρόμιον τον 8 sch. P. IV 152. — sch. Γ-216. Hes. όπίξεται. EM 627, 46. 628, 7. EG 431, 54. — sch. Od. ν 148. Eust. ibid. (1738, 5) et ad ξ 268 [1760, 10) 9 EM 628, 7. EG 431, 58 13 Eust. ad X 331 (1272, 18) et α 60 (1391, 38). Zon. 1460 22 sch. P. I 99 a 1 ori om. E F 3 àvtl Ιργων EGQ: άντϊ των Ιίργων D (ad sch. 32 relatum) || άντϊ των νμνων E F 6 : άντί τον των νμνων Q 4 άντϊ τον ó EFG: om. Q 5 προΰληπτέον DEFG: το Q 6 ή δϊ — 7 ενεργετήΰαντα om. D 8 ¿ντρεφομένη Ε F ¡| μετά CP: η μετά 13 1.] άλλως praem. DG Q | η ότι — 14 δίδονται om. D 14 καί &ράοονς EFG prave (cf. sch. 33c); om. Q 15 οντοί slaiv om. E F, ft. recte || την Ιταλίαν b 17 1. E F: ΧοκρΙς παρ&ένος GQ λοκρίς D 19 λοιπόν om. CP; et quid sibi velit h. ]., nescio 22 μεααήνης b: μεαήνης || όργίον E P " ορτυγίον ? F10

38

Scholia

χηόεδτην διηπείληΰεν αντω, el μη χαταλνδαιτο τον προς αντονς πόλεμο ν, αντον προς το 'Ρήγιον δτρατενειν" ονπερ δη προς την άπειλην ένδόντος ¿ν ειρήνη διηγαγον οί Λοκροί. ίφ' οΐς ονν επα&ον, at Λοκρίδες ηδον και χα&ύμνονν τον Ιέρωνα. 36*0 5 DEFQQ 3 8 . δ ρ αχ ε ΐδ' άδφαλές: έλεΰ&ερον βλεπονδα. 'Λναξίλας γαρ και Κλεόφρων ò τούτον παις 'Ιταλίας οντες τύραννοι, ó μεν ¿ν Μεδδήνη τη Σιχελιωτιχη, 6 δε εν 'Ρηγίω τω ¿πι 'Ιταλίας, πόλεμον ηπείλονν Λοκροΐς' διαπρεδβευδάμενος δε προς αντονς 6 'Ιερών ε'πανδε τον πολέμον τονς Λοκρούς. ίο DEFQO 3 9 . O í é v d' ¿φετμαίς: ταΐς δε των &εών εντολαϊς και βονλήδεδι τόν Ίξίονά φαδι ταντα τοϊς άν&ρώποις ßoävy Ε F Β Q I τώ ταχεΐ τροχω πανταχού δινονμενον, ωδτε τον ενεργετην προδηνεδιν άμοιβαΐς μετερχομένονς άμείβεδ&αι. DEFOQ 4 0 a . Ίξίονα φαντί ταντα: τίνος ενεκεν είς τούς 16 περί Ίξίονα παρεκβέβηχε λόγονς ο Πίνδαρος; εΐ γαρ οί Λοκροί, άι*θ' ων εύηργετή&ηδαν ύφ' 'Ιέρωνος, αδονβιν αντον, είς ονδεν 6 'Ιξίων αντώ προδηκται ' τότε γαρ έχρην είς παράδειγμα αντον αγεδ&αι, ει μη της χάριτος οί Λοκροί εμέμνηντο, ωδπερ ο 'Ιξίων. εί μη αρα καθόλου παρελήλν&εν 6 'Ιξίων, 20 οτι τόν ενίργέτην προδήκει τοις αντοϊς αεί άμείβεδ&αι. 4ΐο EFOab. τον δε'Ιξίονα ο£ μεν Άντίονος γενεαλογοϋδιν, ώς ΑΙδχύλος 22—40, 3 sch. Αρ. Rh. 3, 62. Diod. 4, 69. sch. AD A 268. sch. Eur. Phoen. 1186. sch. Luc. dial. deor. 6 p. 216 R. Tzetzes Chil. EX 3 8 6 - 4 0 4 1. 2 avro-ùs] αυτόν GQ 2 ft. ατρατεύβειν || ουπερ GQ: ου EP ου ort F 3 άιήγαγον] διήγον G 6—10 (et 37, 22) cfr. Thom. p. 462, 14 Ab. 6 άΰφαίως Q» || άναξίλαος E F 7 &εόφρων Q 8 μεϋΰήνη b: μεΰήνη || eixflixjj DGQ 10 ό om. EFQ 12 φαΰι b: φηΰι DEFGQ || βο&ν om. Q 13 ωοτε corruptum; we Ss I Bergk (melius άς δέον) 14 προς ΰννεαιν Ε F 16 είς om. CPr 16 παρεχβέβηκε ecripsi: παρεμβέβληχε (χαρεμβέβηχε Q) 17 άν&'] άφ' Q 19 μη της CP: μήτε (μή γε r) H χάριτας DEF 20 ei μη — 21 οτι] φαμεν ονν Sti χαδόλον χαραχελενονται al λοχρίάες τω Ιξίονι λέγειν τοις άν&ρώποι$ ώς CP; cfr. Lebrs Pindarsch. ρ 14 20 προεί-ηλν&εν DG || post ίξίων lac. statuit, τ. c. itaραχελενόμενος ¿fi suppl. Lehrs ibid. 21 ort] 8τε Q || έπαμείβεΰ&αι Q 22 ίβτορία l\tovoç Gmg

Pyth Π 36—40

39

(fr. 89)" Φερεκύδης DI (ÏHG Ι P. 96) Πειΰίωνος, ενιοι δε "Λρεος, οί δε Φλεγνα. 'Αΰκληηιάδης δε εν τρ ¿τω Τραγωδονμένων οϋχω γράφει. Λροβιβτορονβι δε ενιοι, ou και μανείη 6 Ίζίων, ως Φερεκύδης' και την ¿ici τοϋ τροχον δε κόλαϋιν αυτό 5 ηαρεγκεχειρήκαΰιν" ντΐό γαρ δίνης και &νελλών αντόν εξαρπαβ&έντα φ&αρήναί φαβιν. οντος εγημε Λίαν την Αηϊονέως δνγατερα. ί'&ος δε ετίϊ τοις παλαιόΐς τοις των νυμφών jtaτράΰι δώρά τινα προΰάγειν, οας και "Ομηρος {Α 244)" πρώ&' εκατόν βονς δώκεν, επειτα δε χίλι νπεβτη ίο αίγας ομον και οϊς. ο δε Ληϊονενς κατά το ΰννη&ες γήμαντα τον 'Ιξίονα την των δώρων εΐΰεπράττετο δόβιν' \ και οϋτως ο ,Ιςίων διορνζας βό- DEFQQ \)·ρον και πληρώΰας πνρος ίκάλεΰε τον πεν&ερόν ώς Ini ενωχίαν. 6 δε άτνρονόητος ων τον μηχανήματος ίίβελ&ων ¿πέΰτη 16 xr¡ πνρα και κατεκαν&η. | τον ίε μύβονς μηδενός κα&αρί- EFQQ ζοντος τον 'Ιζίονα, άποΰτραφέντων δε αν τον και τών άλλων ϋ·εών, οίκτείρας 6 Ζευς εκά&ηρε μεν αυτόν τον φόνου, ανήγαγε δε καΐ εις ονρανον και ΰννεδτιον εΐχεν αντόν. τον δε δεντέρω άμαρτήματι ίηιχειρονντα εις έρωτα της "Ηρας κινηϊθ &ηναί φαΰι' μα&όντα δε τον Jía νεφέλην τη"Ηρα άναπλάΰαι και ίκτνπώβαι όμοίαν, τόν δε 'Ιξίονα &εαΰάμενον ¿φορμηβαι 18—40, 3 cfr. ech. Horn, φ 303 1 ài πίΐΰίωνος om. Q || πειβίωνος] αΐτωνος ech. Αρ. Rh. || &çecaç E F 2 φλεγνία EFG || τραγφδονμένων — γράφει] τραγωάον (lac.) Q 3 προβιατοροϋοι — 6 φαβιν ab h. 1. aliena vid.; ft. post 40, 6 transponenda || μανείη CP: μανίη E F μανοίη GQ 4 ώϊ] xal Q 6 &νελίών Q: »νέλλων EFG &νέλλτ\ς h 6—20 cfr. Thom. p. 464,26 Ab. 6 ψονείς sch. Αρ. Rh., ήαιοvshg codd. Diodori; cfr. Cobet misc. crit. p. 246 7 ¿iti EF: om. D 6 Q II tolg τών G : τών E F Q 9 ίδωκεν EFQ || ài om. E || νπέΰτψ' m? GQ 12 Ιβτορία περί Ιξίονος E || «αϊ — βό&ρον EFGQ: βό9·ρον γαρ ó ίξ. διορνξας D 13 ηνρός om. E F 13. 14 ευωχία DG 14 ¿πέατη DGQ: νπέβτη Ε F. Scrib. vid. έπέπεβε 16 post κατεκαν&η add. δεύτερον 6i άμπλάχημα τον ίρωτα της ήρας D (cfr. ρ. 40,1 sq.) 17 τον φόνον αντόν Q 20 φαβι om. Ε F 20. 21 άναηλάϋαι nal ίκτνπώοαι όμοίαν Ε F (cfr. έξετύιΐωΰε καϊ άνέπίααεν CP): όμοίαν άναηλάΰας καΐ ¿κτνπώαας ΐΰην G OL (-πλά(βας) et -τνπώ(αας) Gcp)

40

Scholia

και παραχλι&ηναι. γενέΰ&αι δε αυτών αγριόν τινα καί τερατώδη Άνδρα, ον Κένταυρον ώνόμαΰαν. ϋβτερον δε τροχώ τους πόδας και τ ας χείρας τοϋ Ίζίονος προΰδεαμευ&ηναι, xal κελενβαι τον ¿lia προς την δίνηΰιν τον τροχοϋ το τοιούτον . . . ώς προΰήκει τους ενεργετηΰαντας βελτίοβιν άμεί- 5 βεσ&αι και μή τοις ¿ναντίοις καταβλάπτειν. 54e D DQQ 41. πτερόεντι τροχω: δεδεμένος, φηΰι, τω τροχώ δ Ίξ/ων τοντο βοά και λέγει, οτι δει τους εύεργέτας άντενεργετεΐν. 0EF8Q 45 a. εμα&ε δε ααφώς ο 'Ιξιων, οτι δει τον ενεργέτην ίο άνταμείβεΰ&αι. παρά γαρ τοις Χρόνοι; παιβίν ευμενώς διατε&εϊβιν αντω ηδυν δεξάμενος ßlov την èv &εοίς διαγωγών, τον μακρόν και υπεραίροντα την αυτοϋ φΰΰιν ολβον ¿νεγχεϊν ουκ ΐΰχνΰεν, οτε της "Ηρας ταΐς μεμηνυίαις φρεΰϊν επε&ΰμηD 8 QΟεν, ηντινα'Ήραν μόναι αί τοϋ Λώς κοΐται ε'λαχον. b. αλ- 15 λως' μαθών το βαφές εγνω. ευμενώς διατε&εΐΰιν. DEFBQ 52 a. αλλά νιν ΰβρις ¿ς αύάταν: εις ατην και βλάβην. το δε αυάταν Αίολικως προήγαγεν' εκείνοι γαρ, εάν η δυο φωνήεντα, εντι&εαΰι το υ, ώς ¿πΐ τον αήρ αύήρ, και αως αΰως. οτε δε ΰύμφωνόν εΰτι μεταξύ, ονκετι. πώς ου ν ao 17—20 Gregor. Cor. p. 611. Tzetzes ad Hes. 0. D. 664· (Etym. Leid. s. ν. χανάξαις, cfr. Heinsius ad Tzetzem 1. 1.) 2 ώνόμαΰαν F G -οεν s. -oav E cp : ώνόμααεν Q (cfr. κατωυομάαας CP) 3 τας χείρας καϊ τοίις πόδας FPQ || τοϋ om. Ε F || «ροαδεομεν&ήναι] + nal τον τροχον άειδίνητον παραακενασ&ήναι b ex r, ubi προοεδέομενΰε καΐ — Λαρεβχεναΰε (item CP, sed έδεομ.) 4 v.Ívr¡atv b || «ò om. E 5 lac. indicavi; βοάν (sch. qp 303) β. λέγειν (sch. Ear. et Lucian.) excidit 7 1. om. Q 10 1. nullum DEFQ: Ιμα&ε δε ΰαφές CG Ρ || ΰαφές Q 11 τοις DG: τοϋ E F τοις τον CPtt || nctiolv om. Q 12 δεξάμενον E F 13 ölßov] lac. Q om. Ρ 14 ταΐς] ¿v DG || έμμεμηννίαις h (ob G) 15 ai τον] αυτοϋ E F 16. 16 ¿ H M J Q: lac. G om. D 16 post ίννω distinsi || διατε&εΐβι,ν scripsi: διατεθείς 17— 41, 2 cfr. Thorn, p. 464, 4 Ab. 17 1. EF: άλλά νιν νβρις DGQ || αύάταν] ενάταν F (s in ras.) || ατην] αϋταν Ε αταν F 18 α-μάτην DG ενάταν F (εν in ras.) || ¿κείνα E F 19 ώς έπΐ τοϋ άηρ nal &ώς Beck (tacite) || άήρ] άνηρ Q [| αϋηρ exspectes || άώς Beck

Pyth. II 40—^54

41

rò ατη τον τ οντος μεταξύ άνεδέξατο το ν, και φαμεν, οτι cato βνναιρεΰεως γεγονεν' ην γαρ α,ατη ' και, "Ομηρος (Γ91)' πρεΰβα Λώς &νγάτηρ "Ατη, η ττάντας άαται. και οϋτως αναλόγως, fi καϊ κατ' εκ&λιψιν γεγονε, δια το 5 νπάρχειν το ετερον α, άνεδέξατο το ν. b. άλλως' αλλά GQ νιν: ο νονς' άλλά νιν και αντον τον 'Ιί-ίονα η ΰβρις είς ατην μεγάλην ένεβαλεν. c. άλλως" ανάταν ύπεράφα-ιταο. ν ο ν: μεγάλην ατην. Αίολικώς δε προήγαγε την λέξιν. εκείνοι γαρ, ¿αν ωΰι δύο φωνήεντα, επεντι&έααι το ν ως ¿πί τον ί ο αως αΰως. ¿πει ονν εΰτιν άάτη, ανάτη παρ' αντω εΐρηται. 5 4 b E 5 4 a. ¿ζαίρετον ε'ΰχε μόχ&ον: τον ¿'ξηλλαγμενον. ήτοι d e f o q ¿ε οτι μέγας, η ον ονδείς άλλος ε'ΰχε ν. ονδείς γαρ άλλος παραδέδοται ¿πι τροχον κολαξόμενος. (53)'Ομηρικώς αντί τον ταχέως, ταχέως δε πα&ών και τιμωρη&είς τον πρέποντα αντω 15 και αρμόζοντα ¿δέζατο μιδ&όν. 63 Ε 5 4 b . ai δύο δ' άμπλακίαι: τοντό φηΰιν, οτι το fièvDEFQQ τον φόνον αμάρτημα ΰννέγνων οι &εοί, το δε δεύτερον ονκετι. και φηΰιν, οτι αι δύο άμαρτίαι είΰί φερέπονοι, οιονεί πόνον και τιμωρίαν τοις άμαρτάνονΰιν ¿πιφέρονΰαι. 40b0 1 sq. EM 163,43. Etì 89, 64. Eust. ad © 237 (p. 710, 41); I 116 (739, 32); Τ 91 (1173, 33) 13 sch. S 8. sch. a 251. Euet. ad A 206 (86, 32); α 252 (1416, 4). Αρ. soph. 160, 1. Hes., Phot., Suid. β. y. Bekker anecd. 309, 20. 948, 13. Zon. 1716. sch. Eur. Phoen. 899 1 το άτη om. D || v] ce E (in ras.) 2 άάτη 0 G : nul άάτη Q cciccti] E F 3 άάτη Q (perperam) 5 νπάρχειν] + δννάμει CP 6 άλλά νιν post ô νονς trp. Q 7 ένέβαλλεν G HT || άλλως om. F G || εύάταν E F 9 γάρ om. G || έπεντι&έαβι QT: ¿πιτι&έααι EFGH 10 άάτη GHQT: &τη EF || ενάτη EF HT 11 1. EF: ¿ξαίρετον ίσχε DGQ 12 ουδείς άλλος ϊΰχεν οίδεϊς γαρ άλλος Γ: ούδεϊς" ον γαρ άλλος τις CP ονδείς άλλος DEFGQ 13 παραδέδοται Ε F παραδέδοται όντως (C)P: παραδίδεσαι DGHQT Ι τροχού EF: τροχψ GPQ (cp. DH) || ομηριχώς scripsi: όμηρος Ε F 8μηρος τό τάχα CP om. DGQ 14 ταχέως bis CP: semel cett. 15 έδέξατο EFHQT: άνεδέξ,αντο DG άνεδέξατο CP 16 ai om. EF 17 φδόνον EF 19 πόνον CP: φόνον II τιμωρίαν] + φέρονϋαι G || την άμαρτάνονβαν Ε F || ¿πιφέρονΰαι] φέρονΰαι DG U (βπι s. v. add. G)

42

Scholia

DOQC. άλλως' δνο άμπλαχίας φηΰι τόν τε έμφύλιον φόνον χαί την έπι&νμίαν της "Ηρας. DEFQQ 57. οτι τ ¿μφνλιον αίμα: των δύο άμαρτημάτων διαίρεΰιν ποιείται και φηβιν' 'ΐξ/ων ¿μφνλιον φόνον ένέμιζεν άν&ρώποις' οίον πρώτος χατειργάβατο èv άν&ρώποις τον ίμ- δ φύλιον φόνον' δεύτερον ίε, οτι τοις μεγάλοις χαι εύχαταβχενάβτ οις &αλάμ οις τον ¿fio ς την γαμέτη ν "Ηραν ¿πείρα τε EFQQxttl ένήδρενε. | rò γαρ επειράτο πα&ητιχον ον αντί τον ένερD Ε F θ Οι γητιχοϋ έΰτι, ΰημαίνει δε το ένήδρενεν. | οίίτω γαρ χαί ιτειρατας τους χατά πέλαγος [λ^δτάς] λέγομεν, χνρίως δε τους ίο EFOQÍv οδω χακονργοννtag, | παρ' ο δη χαί όδονρονς αυτούς λέγονΰιν. Ευριπίδης εν 'Αρχελάω (fr. 260)" επαυΰ οδονρονς λνμεώνας. χαι Σοφοκλής ¿ν ΑίγεΓ (fr. 21)' πως δή& 6δουρων ομοιος έζέβης λα&ών; 54* Ε CP 58. ούχ ατερ τεχνας: ον χωρίδ ίόλου. τοντο δε λέγει 15 δια τον βό&ρον. Οημειωτίον ίε, οτι και τους δόλονς και τας πανουργίας τέχνας τίνες έχάλονν. DEFQQ 63. χρη δε κ α θ ' αΰτόν αίεί: προβηχον δε έΰτι, φηβι, τών κατά την εαυτόν δνναμιν το μέτρον βκοπεΐν και τούτων έπι&νμείν, και μη τών υπέρ δνναμιν ορεγεβ&αι. ομοιον δε so τοντο τω υπό Χίλωνος ¿ν Αελφοΐς έγγραφέντι [γνώ&ι ΰαυτόν], ο τινές φαΰι Σωδάμον είναι. 8 seh. δ 546. Thom. Mag. eel. ρ 276, 12 Ritechl: πειρώμαι Sk àitvtΟΛολν μίν rò άπόπειραν ποιούμαι, απαξ ài χαί το βνννενω, ως «αρά Πινδάρω. cfr. sch. ree. P. II p. 466, 10 Ab. ßch. ree. Ν. V 64 p. 18 Mo. ' — Eust. ad δ 646 (1608, 19). — Hes. Suid. Phot. β. ν. χειραν, al. 21 sch. Eur. Hipp. 264. Clem. Alex, ström. 1, 14. Diog. Laert. 1, 40 1 âvo G: δνο d5 DQ H xccì —ηρας hic om. D (cfr. p. 39,16) 3 1. GQ: οτι τ' έμφνλ(ιον) D έμςρ. αίμα Ε F 4 φηβιν] + ίέραν ΕF 9 xaì om. E, s. v. add. F 10 Ι-ηοτάς r: om. codd.; seclusi 13