Scholia in Theocritum vetera

Table of contents :
I. De codicibus praecipuis
II. De scholiorum generibus, archetypo, recensionis principiis
III. De codicibus praeterea adhibitis et de editione principe
IV. De scholiis in Technopaegnia scriptis
V. De huius editionis institutis
Conspectus editionum et commentationum, quae solo auctoris nomine laudantur
Conspectus signorum
Scholia in Theocritum Prolegomena
Anecdoton Estense III
Prolegomenorum reliquiae latinae
I. Θύρσις ἢ Ὠιδή
VII. Θαλύσια
III. Αἰπολιϰὸν ἢ Ἀμαρυλλίς
IV. Νομεῖς
V. Αἰπολιϰὸν ϰαὶ Ποιμενιϰόν
VI. Βουϰολιασταί
VIII. Βουϰολιασταί
IX. Βουϰολιασταί
X. Ἐργατίναι ἢ Θερισταί
XI. Κύϰλωψ
XII. Αΐτης
XIII. Ὕλας
II. Φαρμαϰεύτριαι
XIV. Κυνίσϰας Ἔρως
XV. Συραϰόσιαι ἢ Ἀδωνιάζουσαι
XVII. Ἔπαινος Πτολεμαίου
XVI. Χάριτες
XVIII. Ἑλένης Ἐπιϑαλάμιος
XXVIII. Ἠλαϰάτη
XXIX. Παιδιϰὰ Αἰολιϰά.
Scholia in Teohnopaegnia scripta Θεοϰρίτου Σῦριγξ
Σιμίου Πτέρυγες
Σιμίου Πέλεϰυς
Σιμίου Ὠιόν
Δωριάδου Βωμός. Ἑρμηνεῖαι τοῦ Ὁλοβόλου ρήτορος
Βησαντίνου Βωμός
Tabellae, quibus qui in codicibus est ordo scholiorum illustrator
Indices
I. Auctores cum proverbiis
II. Historia fabularis, religio, superstitio
III. Nomina geographica selecta cum ethnicis
IV. Historia vera
V. Grammatica, rhetorica, poetica
VI. Glossae cum verbis et rebus notabilioribus
Addenda et corrigenda

Citation preview

SCHOLIA IN THEOCRITVM VETERA RECENSVIT

CAROLVS W E N D E L

A D I E C T A SVNT S C H O L I A IN T E C H N O P A E G N I A SCRIPTA

EDITIO STEREOTYPA E D I T I O N I S PRIMAE ( M C M X I V )

STVTGARDIAE IN AEDIBVS B.C. TEVBNERI MCMLXVH

Alle Rechte, auch die der Obersetzung, dee auszugeweisen Nachdruckes und der fotomechanischen Wiedergabe, vorbehalten © B. G. Teubner, Stuttgart 1966 Printed in Germany Druck: Julius Beltz, Weinheim a. d. B.

Conspectus Fraefatio I. De codicibus praecipuis II. De scholiorum generibns, archetype, recensionis principiis III. De codicibuB praeterea adbibitis et de editione principe IV. De scholiis in Technopaegnia scriptie V. De huius editionis institutis Conspectus editionum et commentationnm, quae solo auctoris nomine laudantur Conspectus signorum

p.g

VI X XX XXVI XXVIII XXXVI XXXIX

Scholia in Theocritum vetera Prolegomena Anecdoton Estense III Prolegomenorum reliquiae latinae Ι. Θύραις η '&ιδή Vli. Θαλ-ύΰΐα III. Αίποίικον η Άμαρνλλίς IV. Νομείς V. Αίπολικον xai Ποιμενικόν VI. Βονκολιασταί. IX. > — ^ κρβτίν), 127a (αμφίβιον), 141 a (βφωνα), 151/52d( Λάγον. περί δε την των βονχολιχ&ν ποίηΰιν ευφυής γενόμενος πολλής δόξης επέτυχε, κατά γονν τινας Μόΰχος καλούμενος Θεόκριτος ώνομάΰ&η. 4 Suid. Θβόχρ(το5 Fist. 11/12.

Gb

seh. VII 21 a

sch. Ill 8/9 a

sch.

Tit.: &. βονκ. Kb ante Oa, £ b F ante H, T ante Inscr. I, passim: Θ. βονκ. eldvlita E b AT ante Ob 3 γένος Θ. E b : βίος Θ. Α: γένος xai βίος &· T: om. KP & Σιμ,ίχον hren s ex Suida et sch. III 8/9 a; VII 21 a: Σιμιχίδα Κ: -iSov cett. verba poetae om. P β αν pro το Τ 8 pro πατέςα—Φιλίναν E b habet: άλλοι δε afabv vlov Πςκξκγόρον χαί Φιλίνας tlvai 10 HUTU τον Πτ. τον έτίΐν.λ. (Φιλάδελφον τον Πτολεμαίου τον έχικληΟ·έντος^ Λαγού Ahrens, quod paulo mutavi: κατά τον Πτ. τον έπικλ. Ααγωόν (γς. Αάγον Km) KE b AT: κατά Πτ. τον *λη9·έντα Λαγών Ρ. Λάγον poatulaverat Guil. Dindorf Thes. V 21. verba ήκμαΰε—Λαγ. nncis includi vult Wilamowitz 11 βνφνής δε γ. Λβρί την τ. β. ·η, τονς πάντας νικήΰας , ιν' y βονκόμος ως Ιπποκόμοζ xai κατά τςοπήν βονκόλος. 6 seh. AB B 474 Et. VOSB. (Et. M. 208, 17 adn.): βουκόλιον το τ&ν βο&ν πλήδος, ας Keel αΐηόλιον το των αίγων καΐ «οίμνιον το τ&ν προβάτων κοΛ Ονβόαιον το των χοίρων καΐ ίηαοφόρβιον το τ&ν ίππων. 11 Prol. in Hesiod. 5, 8—21 Gaisford (ex libris rec. Paris. 2763 et 2883) cf. Jo. Kayser De veterum arte poetica quaest. sei., Diss. ph. Lips. 1906, 10 sqq. E b AT add. Call. 2 λέγονται — Κ: ιίρηται— λέγβται cett. 3 τας βόας bis Call.: τους β. coda. κέλλίΐν καΐ addidi 4 κολονίΐν Meineke: κωλνειν codd. τ) των βοών seqq. om. ΚΑ χορεΐν codd., correxi 8 άποςία et λνΰις in marg. AT έπεγράφηϋαν priore loco e cod. Genevenei, posteriore β coni. scripeit Ahrens καίτοι Wilamowitz: οΰτοι codd. 9 αίπολικών Call.: βουκολικών codd. 10 ύαέγραψαν E b l 12 ποίημα μίγμα EbT, cf. Anecd. Eet. : ποίημα A: μίγμα Κ OP 18 ώ? καϊ χάςιέν έατι Ort 14 φράΰιως Κ ante corr., Apogr. Barb.

Prolegomena D—F a

5

κοΰ, ποτέ δε Ικ δραματικον, ποτέ δε εκ μικτον, ηγονν διηγηματικον και δραματικον, ότέ δε ως αν τύχη. εις οΰον δ* οίον τέ έΰτι, τα των άγροίκων η9η ίκμάΰΰεται αυτή η ποίηΰις, τερπνως πάνυ τονς τη αγροικία ΰκν&ρωπονς κατά τον βίον 6 χαρακτηρίζονΰα' ίκπέφενγε δε το αγαν άδρον και νπέρογκον της ποιήδεως.

Ε. a. Ίΰτέον δε, ότι είδνλλιον λέγεται το μικρόν ποίημα από τον είδος η θεωρία, ο^χ ηδνλλιον παρά το ηδω το ενφραίνω. ίο [b.] ειδύλλιον λέγεται, ότι είδος εΰτι λόγον' νποκοριΰτικως E b AT δε ειρηται είδνλλιον. [c.] ίΐδνλλια λέγονται ταντα άπο τον εΐδω το δμοιω' Ιοικότες γαρ τοις προΰώποις είΰιν οί λόγοι. [d.] πως ονχ υπογράφονται ταντα τα ποιήματα διάλογοι 15 — διαλέγεται γαρ ί'ν τιΰι τοιίτων πρόδωπα — ως και τα τον Λονκιανον; ονκ η&ελεν δ ποιητής ΰεϊναι άλλοίας και άλλοίας νπογραφάς, άλλα μίαν αρμόξονΰαν παβι τοις ποιήμαβιν αντον. είδος γαρ λό^ου ίβτι και το διηγηματικον και το δραματικον και το μικτόν, και δια τούτο νπεγράφηΰαν είδνλλια. F. 20 a. Λωρίδι δε και Ίάδι διαλέκτω κέχρηται Θεόκριτος,KEbAT μάλιΰτα δε ανειμένη και χ&αμαλγ Λωρίδι παρά την Έπιχάρμον και Σώφρονος' ον μην δε άπολιμπάνεται και Αίολίδος.

1 «οτέ όίb έχ, οςαμ. G(E b )PT: xai δςαμ. cett. ήγουν bδιηγ. καΐ ίραμ. (E )T: καΐ ίραμ. KG: om. cett. S βί'ίη E T αυτή ή ηοίηΰις, quae verba in KE b AT poet χαρακτηρίξονβα leguntur, transposui viam monstrante Callierge, qui ante τα. τ&ν ά^ρ. ea collocaverat; om.GF una cum ultimis έχπέφενγί seqq. 4 bκατά τον β. scrips!: «αϊ τον β. ΚΑ: om. cett. 6 δε om. E T verba αντη ή ποίηΰις cura iis quae eequuntur coniungentes 7 λέγεται om. K &πο—9ttofta om. KG 14 απορία et λνΰΐς in rnarg. habet A, in contextu verborum T επιγράφονται Eb 17 έπι.γραφάς E b T 2l xai χΦαμαλί om. K την Schaefer, cf. Anecd. fest.: του codd.: τον Valckenaer

6

Prolegomena F b — G b

E!|AT

[b.j Ιβτέον, ότι ο Θεόκριτος Λωρίδι διαλεχτώ χέχρηται τη νέα. όνο γαρ είΰι, παλαιά και νέα' και η μεν παλαιά τραχεία τΙς έΰτι και ουκ εννόητος' ή δε νέα9 y και Θεόκριτος χρηται, μαλ&ακωτέρα και εύκολωτέρα. βρ [c.] Λωρίδι δε διαλεχτώ κέχρηται 6 Θεόκριτος άνειμέντ}. 5 A Can. [d.] αϊ άφαιρέΰεις των Ιώνων, αϊ ϋνγκοπαι των Αίολεων, αϊ άποκοπαι των Αττικών και οΐ πλεονασμοί τ&ν Ιώνων, αϊ επεν&έΰεις των Αιολέων ως το κνΰΐ ^χύνεΰΰι', των Αττικών αϊ ίπεκτάαεις ως το οϋτως ΌύτωσΓ. 'άταρτηροΐς έ'πέεαβιν' (Α 223) κτηροΐς. ίο

G. b

b

K Q E A T a. Άρτεμ,ιδώρον γραμματικον ίπι τη κ&ροίϋει των βουκολικών ποιημάτων' Βονχολικαϊ (ΐοΐΰαι ΰιίοράδες ποκά, ννν δ1 άμα παΰαι ίντϊ μιας μάνδρας, έντϊ μιας άγέλας. b b K E AT b. "Αλλος ο Χίος' Ιγω ίέ Θεόκριτος, ος τάί' ί^αψα, ίο εϊς άπο των πολλών ειμί νΙος Πραζαγόραο περικλειτης τε Φιλίνης^ μοϋΰαν δ' όθνε/ί/ν oi5uv' έφελκνΰάμην. β seh. Opp. Hal. I 186 Anon. Vatic. (Greg. Cor. 690 Schaei'er) 11 Anth. Pal. IX 205 lo Anth. Pal. IX 434 Call.: δε codd. 7 at axoxonal — Αίολέων interciderunt in A, supplevi e codice Oxon. Canon. 86 9 lac. indicavi, cum Ahrens ultima verba, quae in cod, Genevensi deesse Adert testatur, uncie inclusiseet. &τηροΐςb in. άταςτ. codd., transposui 18 μου cat Anth. G, μ,&ααι £ 14 &ντΙ loco priore Kb άγέλας Anth. Call.: -ης codd. Theocr. 15 Anth. inscr. του afaou (h. e. Θβοκρ/τον) eis εαντόν, ότι Θεόκριτος Σνgaxovaioe τ\ν ο om. Kbb ος τάί' ίνραψα bΑ: ος τόδ ϊ^ρα-φα Anth.: ος τάδε γράψα E T: δ raSs γςατψαζ K 1β Σνρηχοοίων Call.: Συςηκουβίων K b A: Σνρςα-Λονβίων E b : Σνρηκονΰιος Τ (Σνρηχόβιος Valckenaer p. 304): Σνςκχοΰίων Anth. 17 -ικρίκλειτής Anth. (~&ς Stadtmueller) Call, (inter epigrammata Theocritea): χίςικλντής codd. Theocr. Φιλίννης Anth. (-«s Jacobe) 18 μοϋΰαν S' ά&νείαν Anth., μ,ονΰκν S' o9vei&v Kb ον-χοτ' coni. Call. έφίλκνΰάμ,ην K b E b : έφελχνΰάμαν Anth. : έφειλκνΰάμην Α: έπεκτηβάμην Τ

Anecdoton Estense

7

[H.] ϋκνφος γάλακτος η και κιδΰνβη η βουκολική jt fftv αγκειται βίβλος' τοιγαρ ροφ&μεν οΐ &έλοντες τον λόγον ΰτόμαοι λάβροις, ει κελενονΰι φρένες.

s

EbPrT

Anecdoton Estense III Signa margini apposita ad prolegomena proxime antecedentia lectorem delegant.

1. "Οτι των τα βουκολικά ϋνγγραψάντων ίδιον (ίδια cod.) — το Λωρίδι χρήοϋαι διαλεχτώ, το μιμ,εΐΰ&αι εις άκρον κγροίκων ίο ομιλίας και νομέων χαριέντως αύτας εκφράζων. αρτον τε Ιξήρτηντο μ,ορφας &ηρίων iv ίαντω έχοντα και Bb πήραν πανΰπερμίας άνάπλεων., και οϊνον ίν αιγείω κδκω φέροντες οΛονδην ενεμον τοις νπαντωΰι. βτέφανόν τε περιέκειντο και κέρατα ελάφων προέκειτο αντοϊς μετά χείρας τε 15 εϊχον λαγωβόλον. 6 δε νικήΰας ελάμβαΐ'ε τον ηττη&έντος τον αρτον. κκκεϊνος μεν επί της των Σνρακονβίων έμενε πόλεως, ot δε νενικημένοι εις τας ττεριοικίδας (τίεριοικιδίας cod.) εχώρονν ά,γείροντες εαντοϊς τας τροφάς. [εδιδο del. in cod.] παρεϊχόν τε αλλά τε παιδιας α£ια και δη και τόδε προβέλεγον' 20 δέζαι ταν άγα&αν τνχαν, δέζαι ταν ύγίειαν, αν φέρομεν παρά της &εον, κν έκαλέΰζΰ^ατο τήνα. ότι ο μεν άρτος και ό οίνος και η βπονδη βημΰα ειρήνης — 25 ηβαν. επί ειρήνη γαρ, ως ρη&ήΰεται, ενρηται τα βονκολικά. η τε πανβπερμία την άπο της ειρήνης Ιπίδοΰιν εν ταΐς πόλεΰι 8 &γ*. Ρ: iyx. cett.

4 Ιάβροις Ρ: λκυροΐς cett.

S

Anecdoton Estenee

δήλοι, ωΰαύτως δε και 6 ΰτέφανος νίκης τε άμα ΰύμβολον και χαράς, ίνίκηΰαν γαρ οι διαλλακται διαλλάζαντες τους εν ταΐς Συρακούϋαις ΰταΰιάζοντας' ων δη διαλλακτων τόπον Ιπεΐχον οι τα βουκολικά αδοντες. τα dl κέρατα, επειδή τον Πανα εϊχον οι νομείς Φεόν, δ de Παν κέρατα ε'χων παρά- b δέόοται. τους νομείς δε ot τα βουκολικά ΰυν&έντες (μιμοϋντο, ως εφημεν. και των &ηρίων δε αϊ μορφαι του Πάνος ένεκεν λαμβάνονται., επειδή ίν τοις ορεΰι καΐ ταΐς Ιρημίαις παραδίδοται διατρίβειν, τόποις &ηριώδεοΊ, και &μα και αντός τα κάτω τραγώδη και λάΰια παραδίδοται εχειν. και το λαγωβόλον ίο δε του αντον ένεκεν' εικός γαρ αυτόν και κυνηγέτην είναι τοις ορεΰιν Ινδιατρίβοντα. και μην και ή πρόΰρηαις ΰημείον ίίρήνης ην' εύδαίμονες μεν γαρ οι άνθρωποι εν ειρήνη, κακοδαίμονες δε γίνονται εν τω πολεμώ, cf. sch. I 3/4 d e. B*

2. ότι οι μεν φαΰιν ενρε&ήναι iv Λακεδαίμονι τα 16 βουκολικά πρώτον, τω τρόπω τούτω, των Περΰικών ένεΰτώτων έτι και φόβω παΰαν την Ελλάδα ταραΰΰόντων ενέΰτη τις (incertum) εορτή Αρτέμιδος Καρυάτιδος. των ουν παρ&ένων κεκρυμμένων δια την ίκ τον πολέμου ταραχήν άγροϊκοί τίνες ειΰελ&όντες ίδίαις ωδαϊς τήν'Άρτεμιν ϋμνηΰαν' της δε του- «ο των ζένης μούΰης άρίατης γενομένης παρέμεινε το ϋ&ος και έφυλάχ&η, ot δε φαΰιν εν Σικελία πρώτον Ιζευρε&ηναι τρόπω τοιωδε. έζενεχ&έντος τω Όρέδτ'Τ} χρηΰμοϋ Ιν επτά. ποταμοϊς Ικ μιας πηγής ρέουΰιν κπολοΰδαβ&αι, εις 'Ρηγιον της 'Ιταλίας πο- 25 ρευ&είς, φέρων και της Αρτέμιδος ζόανον με& εαυτόν, Ικεΐ εν τοις λεγομένοις διαχωρίοις έλούδατο ποταμοϊς. ε'πειτα το ξόανον λαβών εις Τυνδαρίδα της Σικελίας άφίκετο' οι δε Ιπιχώριοι την &εάν Ιδίοις ποιήμαΰι κα&υμνήΰαντες ε&ει την πρώτην παρέδοΰαν εϋρεδιν. 30 αλη&έΰτερον δε φαΰιν οι λέγοντες εν Σικελία μ\ν εύρε&ηναι, τρόπω di (γε cod.) μην τοιωδε. ΰτάΰεώς ποτέ εν Συρακονΰαις γενομένης και πολλών πολιτών όιαφ&αρέντων

Anecdoton Estenee

9

μόλις τέ ποτέ εις ομόνοιαν ΰννελ&όντων εδοζεν η "Αρτεμις αίτια της διαλλαγης γεγονέναι. των ονν άγροίκων δώρα κομιΰάντων Ιπΐ ταϊς διαλλαγαϊς και την &εαν α,ννμνηΰάντων ταΐς άγροίκοις εκείνων ωδαΐς τόπον νΰτερον ί'δωκαν καΐ 5 ΰυνή&ειαν. 3. ότι Θεόκριτος ο των τα βουκολικά ΰνγγραψάντων Α» αριΰτος Σνρακούΰιος ων το γένος πατέρα ε'ΰχε Πραξαγόραν, μητέρα δε Φιλίναν. το γαρ *Σιμιχίδα' ον τον πατρός όνομα, αλλ' αυτόν φαΰιν έπώννμον είναι' ην γαρ την ρίνα διμός. ίο ίγένετο δε άκονΰτης Φιλητα και Άΰκληπιάδον, ων και μνημονεύει, ηκμαΰε δε εν τοις χρόνοις Πτολεμαίου τον επικλη&έντος Λαγωοΰ. περί δε την των βονκολικών ποίηΰιν ενφνης γενόμενος πολλής δόζης επέτνχε. κατά γονν τινας Μόβχος το πριν καλούμενος Θεόκριτος ώνομάα&η. 15 οί δε Ιν τοις χρόνοις Πτολεμαίον τον Φιλαδέλφον φαΰΐν — κχμάΰαι, ος δη παις ην Πτολεμαίον τον Λαγωον και Βερενίκης της Άντιγόνον &νγατρός. επτά δε φαοιν ίν έκείνοις τοις χρόνοις άκμάΰαι ποιητας άρίβτονς^ ονς πλειάδα ίκάλονν δια το επτά είναι, ων τα ονόματα ειΰι ταντα' Θεόκριτος so οντος, "Αρατος ο τα Φαινόμενα γράψας και ετέρα, Νίκανδρος 6 τα Θηριακα ανγγραψάμενος, Αίαντίδης (hie in cod. post Νίκανδρος, transposuit Kayser) — οί δε αντί τούτον Άπολλώνιόν φαΰι τον τα Άργοναντικα ΰνγγράψαντα — , Φιλικός, "Ομηρος 6 νέος, τραγικός — εβτι γαρ και έτερος "Ομηρος, S5 ονπερ τον *Ηϋίοδον ίΰόχρονον τί&ενται, αλλ' ον τον παλαιον "Ομηρον, αλλ έτερον μετ' εκείνον —, Άνδρομάχον (-ης cod.) Βνζάντιος, ος δράματα βννέ&ηκεν ξ', και Ανκόφρων 6 την Άλεζανδραν ϋνγγράψας. cf. Tzetz. ad Lye. 4, 26 — 5, 4 Scheer. ότι και επίγραμμα φέρεται εις Θεόκριτον τάδε' βΐ> so

'Άλλος δ Χίος' Ιγω δε Θεόκριτος, ος τάί' έγραψα, εϊς άπο των πολλών ειμί Σνρακοΰίων, νιος Πραξαγόραο περικλειτης τε Φιλίνης, μονΰαν d' δ&ν(ίην οντιν* ίφελκνΰάμην.

10

Anecdoton Estense

Ca

4. ότι ή βουκολική ποίηΰις καίπερ ου μόνον βουκολικά, άλλα και αίπολικα και ποιμενικά περιέχουΰα και μικτά όμως από των βοών έπικρατεϋτέρων όντων εΰχηκεν την έπιγραφην βουκολικά κλη&εΐΰα. — ότι βονκόλος, όθεν και βονκολικα, λέγεται 6 των βοών 5 νομεύς, ως μεν τίνες κακώς το ετυμον λέγοντες παρά το βονς και το κονεΐν (ρονείν cod., corr. Kayser) το Ινεργεΐν και διατρίβειν' κονεΐ (ρονεΐ cod., corr. idem) γαρ ί) ενεργεί τι περί τας βονς ο βονκόλος. ως ΐ6 έννοίαις χρωμένη χ&αμαλαΐς καϊ ηδονην οΊ>κ οΚίγην και τέρψιν αγροικίας ομον καϊ ποιητικής ίμμελείας μεΰτην παρέχει τοις άκροαταϊς. χρηται ό*' Ι'β& οτε και Αίολίδι, ΰπανίως γε μην δια το Λωριέα είναι, ονκ Αιολία, και Ιάδι χρηται, και ταύτη ΰπανίως, επειδάν άνεγείραι βούληται τον νονν των ακροατών, so διπλής δε ονΰης [και delevi] της Λωρίδος, και της μεν παλαιοτέρας ονδης και τραχείας 6μον και δνβνοητον, η έχρηΰατο Σώφρων και Επίχαρμος, πατέρας δε ενκολωτέρας και μαλ&ακωτέρας, άνειμένης τε και χϋ·αμαλης μάλλον, αντύς την προτέραν ως δνΰχερεϋτέραν καταλιπων την δεντέραν άΰπάξεται. ΪΒ Εd

8. ότι ειδύλλια, «λλ' ου διάλογους καλονϋι (καλοϋνται cod., corr. Kayser) τα βουκολικά ποιήματα' καίτοι διαλέγεται ενταν&α πρόΰωπα, ωΰπερ καν τοις Λονκιανοϋ διαλόγοις. επειδή γαρ διάλογος όνομα ονκ αν ηρμοξε παΰι τοις είδνλλίοις — πολλά γαρ αυτών ουκ είΰϊ διαλογικά — , ην αν ονν άπρεπες so ονχ ενι γενικω ονόματι, άλλα πλείοΰι διαφόροις επιγράψαι τα οικεία ποιήματα, δια τοντο ειδύλλια νπεγράφηΰαν (ύπεργρ. cod., νπερεγρ. Kayser) ο/Όνεί μικρά είδη. είδη γαρ λόγου

Prolegomena latina

13

και το διηγηματικον και το δραματικόν, ες ων δνγκειται το βονκολικον ποίημα. \ και άμα από τον εΐδω το ομοιώ ειδύλλια ο αν εΐκότως λέγοιτο' Ιοικότες γαρ είδι τοις προδώποις οι λόγοι τον βουκολικού ποιήματος. \ οι δε ήδύλλιον κπο τον ηδω το a 5 ενφραίνω, αλλ* ονκ είδνλλιον κπο τον είδος λέγοντες παντελώς ειΰιν άμα&είς. 9. ότι το πρώτον τοντο είδνλλιον δραματικόν εδτιν' o v l b — β γαρ δείκνντκι το πρόΰωπον τον ποιητοϋ. διάκειται δε τα πράγματα iv Σικελία. παρειδάγεται δε τις ποιμην Θνρΰις ίο προς αίπόλον διαλεγόμενος, ου το όνομα αγνοείται' φαΰι δε η Κομάταν η Μενάλχαν αντον είναι, παρεΐται δε, φαΰίν, το του αίπόλον όνομα, επειδή ο ποιμην ε'μελλε τα τον Λάφνιδος πά&η αδειν. 10. προλογίζει μεν ονν 6 ποιμην (αίπόλος ante corr.) και — 15 δώρα επαγγέλλεται δώοειν τω αίπόλω (corr. e ποιμένι) δεντερεΐα μετά τον Πάνα (corr. e ποιμένα), κποκρινόμενος δε 6 αίπόλος δμον τε Ιπαινεΐ τον Θνρδιν και δώρα και αντος ίκείνω επαγγέλλεται δώδειν δεντερεϊα μετά τας Μονδας. έπειτα 6 ποιμην παρακαλεί τον αίπόλον δνρίδαι. 6 δε άπανηνάμενος 20 τοντο δια το δεδοικέναι τον Πάνα αντος παρακαλεί τον ποιμένα αδαι τα τον Λάφνιδος πά&"η δώρα τε Απαγγέλλεται αϊγα διδνματόκον [cog del. librarius] επί το κμέλξαι αυτήν τρίς χαι κιβδνβιον ηδιδτον, ο και (hie abrumpitur tractatus).

Prolegomenorum reliquiae latinae 35

Probus

Comm. in Verg. Buc. 324, 8 — 326, 2 Hagen: Bucoliconun omnis origo triplex fertur, primum a Lacedaemoniis. nam cum Xerxes Graeciam adfectaret et terribilis esset, relictis civitatibus omnes Graeciae in deserta loca refugerunt; so post, cum apud Marathonem victus recessisset, Lacedae-

14

Prolegomena latin a

moniis reversis Peloponnesum religiosior fait cura Dianae Caryatidis colendae. nam forte ipso die reverterunt in patriam suam victores, quo fieri sacra eidem deae competebat. sed quoniam praesentia virginum deesset, quae ea celebrare consueverant, ne sacrificium intermitteretur, pa- & stores ex vicinis agris contraxerunt et per eos sacra expedierunt adhibitis carminibus etiam rusticis. Ca

—

ritum autem sacrorum bucolicon appellarunt, non quoniam soli bourn pastures ibi fuerint, sed quoniam boves pecora praestarent magnitudine. 10

boc idem carmen et astrabicon dictum est ex forma, qua advecti fuerant, qui ilia cantaturi erant. sun t autem astraba vehicula dicta παρά το μη ΰτρέφεβ&αι, quo titulo et Plautus fabulam inscripsit, in qua mulieres in eiusmodi vehiculis inducit. if» Ba altera causa ad Siculos pertinet. ante Gelonis tyrannidem Syracusis lue pecora interibant; quibus refovendis votum fecerunt eiusque voti compotes templum Dianae instituerunt, quam Lyaeam vocaverunt propter quod malis essent absoBb luti. | ad eius dedicationem plurimi pastures confluxerunt 20 cum utribus vino plenis et panibus figuras ferarum vel pecorum referentibus iique instituerunt, ut ii, qui convenerant, laudes deae dicerent certato, qui eas rectius prosequeretur, contenderent autem in earn formam (Keil, ea forma librf) ornati, ut cornua fronti adiuncta taenia obligarent 25 cum utre et reticulo, quo panificia haberent, et, quicumque (Hagen, haberent cunque et qui librf) vicisset, praemium baberet, quod is, qui victus erat, coiitulisset; permissumque, ut inde exirent et, quibus cantaverant, iisdem illis fausta ominarentur. so Ba tertia opinio ad eosdem Siculos pertinet, sed ex alia ratione. nam Orestes post parricidium furens responso didicit, quod deponeret furorem ita demum, si reperta sorore

Prolegomena Jatina

15

Iphigenia