Scholia Graeca in Odysseam IV. Scholia ad libros η-θ 9788893594141

Table of contents :
Pagina vuota
Frontespizio
Copyright
Sommario
Lectori
Auctores
Tituli librorum
Conspectus siglorum
Scholia eta
Scholia theta

Citation preview

PLEIADI ~ 6.4 ~ Collana diretta da FRANCO MONTANARI

SCHOLIA GR AECA IN ODYSSEAM EDIDIT

FILIPPOMARIA PONTANI

IV SCHOLIA AD LIBROS η - θ

ROMA 2020

EDIZIONI DI STORIA E LETTERATURA

Prima edizione: marzo 2020

Volume pubblicato con il contributo del Dipartimento di Studi Umanistici dell’Università di Venezia “Ca’ Foscari”

Tutti i diritti riservati ISBN 978-88-9359-414-1 eISBN 978-88-9359-415-8

EDIZIONI DI STORIA E LETTERATURA 00165 Roma - via delle Fornaci, 38 Tel. 06.39.67.03.07 - Fax 06.39.67.12.50 e-mail: [email protected] www.storiaeletteratura.it

SOMMARIO

Lectori ix Auctores xi Tituli librorum xx Conspectus siglorum

xxvii

Scholia η 1 Scholia θ 87

Lectori

Dum volventibus annis Mare Nostrum, candide lector, cadaveribus magis magisque floret, atque Europaeorum nationes oblivionis voragine praeclaram submergunt imaginem illius erga naufragos φιλοξενίας, quam Alcinoo duce Phaeaces iamdudum praebent1, ecce scholiorum nostrorum iter Scheriae immoratur. Carminis Homerici editio a M.L. West confecta post viri doctissimi obitum tandem prodiit, et tamquam novum fundamentum iam adhibenda est (nec sane vetustiores praetereundae, praes. Ludwich, von der Mühll, van Thiel). Habemus interdum novum σύγγραμμα de Aristarchi arte critica methodoque, quod praesertim ad eius scholia spectat in Iliadem: hinc multa et nos perdiscere licet2. De libris manu scriptis Odysseam sive in eam commentaria tradentibus pauca nova, quantum scio, in lucem prodierunt: papyrus Lipsiensis glossarium in libri θ initium continens nuper curis D. Colomo publici iuris facta est3 ; codicem V l et scholia a Leontio Pilato in eius marginibus exarata diligenter in usum philologorum transcripsit V. Mangraviti4 ; historiam codicis Stuttgartensis (poet. et phil. 2o, 5), qui tamen scholiis prorsus caret, magno

  Vide A. Camerotto - F. Pontani (ed.), Xenia. Migranti, stranieri, cittadini tra i classici e il presente, Milano 2018. 2   Vide Schironi, Best. 3  h36 = PLips inv. 1397, ed. D. Colomo, Glossary to Odyssey VIII in a new papyrus fragment from the Leipzig Papyrus- und Ostrakasammlung, in M. Ercoles - L. Pagani - F. Pontani - G. Ucciardello (ed.), Approaches to Greek Poetry, Berlin 2018, 61-79. 4   Vide Mangraviti, Od. 1

x

Scholia Graeca in Odysseam

acumine exploravit D. Speranzi5 ; nonnulla de “arte edendi” cum amicis Suecis disputavimus6. De interpretatione carminis Homerici in libris η-θ ad Garvii commentarium te delego; verba Eustathii, quamquam saepius a viris doctis pertractata7, adhuc e vetusta Stallbaumii editione opus est haurire. Restat, ut iterum Universitati Venetiarum in domo Foscari et Editionibus Historiae et Litteraturae gratias agam, quae ad hunc librum perficiendum auxilium praestiterunt; item aegrae genitrici aviae carissimae amicis doctis mulieribus claris, necnon crispae Veneri meae. Mox incipient Ulyxis ἀπόλογοι, candide lector: intende, laetabimur.

dabam

Venetiis K al. Sept. mmxix

  Omero, i cardinali e gli esuli, Madrid 2016.   Thoughts on Editing Greek Scholia, in E. Göransson (ed.), The Arts of Editing Medieval Greek and Latin: a Casebook, Toronto 2016, 312-37. 7  F. Pontani - V. Katsaros - V. Sarris (eds.), Reading Eustathios of Thessalonike, Berlin-Boston 2017. 5 6

Auctores

xi

Auctores Ael. Dion. = Aelii Dionysii atticistae fragmenta, ed. H. Erbse, Untersuchungen zu den attizistischen Lexika, Berlin 1950, 94-151. Alexion = R. Berndt, De Charete, Chaeride, Alexione grammaticis, Königsberg 1906. Ammon. = Ammonii qui dicitur liber De adfinium vocabulorum differentia, ed. K. Nickau, Lipsiae 1966. Anon. barb. sol. = Anonymi de barbarismo et soloecismo, ed. A. Nauck pone Lexicon Vindobonense (Petropoli-Lipsiae 1867): iterum ed. nunc M.G. Sandri, I trattati greci su barbarismo e solecismo, Berlin 2020. Anon. barb. sol. = Anonymi de barbarismo et soloecismo, ed. L. Valckenaer pone ed. Ammonii, De adfinium vocabulorum differentia, Leiden 1739: iterum ed. nunc M.G. Sandri, I trattati greci su barbarismo e solecismo, Berlin 2020. Anon. de trop. poet. = Anonymi περὶ ποιητικῶν τρόπων, ed. L. Spengel, Rhetores Graeci, III, Lipsiae 1856, 207-214. antiattic. = The Antiatticist, ed. S. Valente (SGLG 16), Berlin-New York 2015 Antim. = V. J. Matthews, Antimachus of Colophon, Leiden-New York-Köln 1996. Ap. = Apions Γλῶσσαι ῾Ομηρικαί, hrsg. S. Neitzel, in: Die Fragmente des Grammatikers Dionysios Thrax etc. (SGLG 3), Berlin-New York 1977. Ap. gl. Hom. = A. Ludwich, Über die homerischen Glossen Apions, «Philologus» 74, 1917, 205-247 et 75, 1918, 95-103 (nunc in Lexica Graeca Minora, 283-358). Ap. Dysc. = Apollonii Dyscoli Quae supersunt, rec. R. Schneider et G. Uhlig, Gramm. Graeci II 1-3, Leipzig 1878-1910: ibi invenies: Ap. Dysc. adv. (= περὶ ἐπιρρημάτων, 1, 119-210) Ap. Dysc. coni. (= περὶ συνδέσμων, 1, 213-258; vide etiam Apollonius Dyscole, Traité des conjonctions, ed. C. Dalimier, Paris 2001) Ap. Dysc., pron. (= περὶ ἀντωνυμίας, 1, 3-116; vide etiam Apollonios Dyskolos, Über das pronomen, ed. Ph. Brandenburg, München-Leipzig 2005). Ap. Dysc. synt. (= de constructione, 2, 1-497; vide etiam Apollonius Dyscole, De la construction, ed. J. Lallot, I-II, Paris 1997). Ap. Soph. = Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, ed. I. Bekker, Berolini 1833 (litterae α-δ a K. Steinicke in diss. Gottingae 1957 editae sunt, sed nos Bekkerum semper secuti sumus). Arcad. = Pseudo-Arcadius’ Epitome of Herodian’s De prosodia catholica, ed. S. Roussou, Oxford 2018. Aristarch., fr. .... Matthaios = cf. Matthaios, Unters. Aristarch., fr. .... Schironi = cf. Schironi, Frammenti. Ar(istoph). Byz. = Aristophanis Byzantii Fragmenta post A. Nauck ed. W. J. Slater (SGLG 6) Berlin-New York 1986 (vide etiam Nauck, Aristophanes et van Thiel, Aristarch).

xii

Scholia Graeca in Odysseam

Ariston. Il. = Aristonici Περὶ σημείων ᾿Ιλιάδος reliquiae emendatiores, ed L. Friedlaender, Gottingae 1853. Ariston. Od. = Aristonici Περὶ σημείων ᾿Οδυσσείας reliquiae emendatiores, ed. O. Carnuth, Leipzig 1869. Ascl. Myrl., fr. … Pagani = Asclepiade di Mirlea, I frammenti degli scritti omerici, ed. L. Pagani, Roma 2007. Callistr. = H.-L. Barth, Die Fragmente aus den Schriften des Grammatikers Kallistratos zu Homers Ilias und Odyssee, diss. Bonn 1984. Chaeris = R. Berndt, De Charete, Chaeride, Alexione grammaticis eorumque reliquiis, Regiomonti 1902, 31-50. Choer. de acc. = W. J. W. Koster, De accentibus excerpta ex Choerobosco Aetherio Philopono aliis, «Mnemosyne» 59, 1931, 151-164. Choer. epim. Ps. = Choerobosci Epimerismi in Psalmos, ed. T. Gaisford, Oxford 1842. Choer. in Heph. = Choerobosci scholia, in Hephaestionis Enchiridion, ed. M. Consbruch, Lipsiae 1906, 175-254. Choer. in Th. Alex. can. = Choerobosci Scholia in Theodosi Alexandrini canones, ed. A. Hilgard, Grammatici Graeci IV, 1 (pp. 103-417) et 2 (pp. 1-371), Lipsiae 1889-1894. Choer. orth. = Choerobosci Orthographia, ed. J. A. Cramer, in An. Ox. II, 1835, 167-281. Choer. τρ. ποιητ. = Choerobosci περὶ τρόπων ποιητικῶν, ed. L. Spengel, Rhetores Graeci, III, Lipsiae 1856, 244-256. Cocondr. trop. = Cocondrii περὶ τρόπων, ed. L. Spengel, Rhetores Graeci, III, Lipsiae 1856, 230-243. Corn. theol. gr. comp. = Cornuti Compendium de Graecae theologiae traditionibus, ed. J.B. Torres, Berlin-Boston 2018 (vide etiam A. Cornuto, Compendio di teologia greca, a c. di I. Ramelli, Milano 2003 et Cornuti Theologiae Graecae compendium, ed. C. Lang, Lipsiae 1881). Crates, fr. = Cratete di Mallo, I frammenti, a c. di M. Broggiato, La Spezia 2001. Cf. tamen etiam Mette, Sphairop. et Helck, Crat. Od. Cyr. = Cyrilli Lexicon, ex cod. Bremensi G.11 ed. U. Hagedorn (προέκδοσις 2005) in situ Internet: http://www.ub.uni-koeln.de/digital/fachinfos/altertum/volltexte/index_ger.html Dem. Ix. = T. Staesche, De Demetrio Ixione grammatico, diss. Halis Saxonum 1883; vide nuper van Thiel, Aristarch Did. = Didymi Περὶ τῆς Ἀρισταρχείου διορθώσεως fragmenta, ed. A. Ludwich, AHT, I, 175-631. Ps.-Did. lex. Plat. = I lessici a Platone di Timeo Sofista e Pseudo-Didimo, ed. S. Valente (SGLG 14), Berlin-New York 2012.

Auctores

xiii

Dion. Thr. = Die Fragmente des Grammatikers Dionysios Thrax, hrsg. von K. Linke (SGLG 3), Berlin-New York 1977. Dion. Thr. ars = Dionysii Thracis Ars grammatica, ed. G. Uhlig, Grammatici Graeci I 1, Leipzig 1883. EGen α-β = Etymologicum Magnum Genuinum. Symeonis Etymologicum una cum magna grammatica. Etymologicum Magnum Auctum synoptice ediderunt F. Lasserre - N. Livadaras, I, Roma 1976; II, Athina s. d. EGen λ = K. Alpers, Bericht über Stand und Methode der Ausgabe des Etymologicum Genuinum, København 1969. EGud…Stef. = Etymologicum Gudianum quod vocatur, I-II, glossae ἀάλιον ζειαί, ed. A. de Stefani, Lipsiae 1909-1920. EGud…Sturz = Etymologicum Graecae linguae Gudianum, ed. F. G. Sturz, Lipsiae 1818. EM = Etymologicum Magnum, ed. Th. Gaisford, Oxonii 1848. Epaphrod. = B. K. Braswell – M. Billerbeck, The grammarian Epaphroditus: testimonia and fragments, Bern 2008. EParv = Etymologicum Parvum quod vocatur, ed. R. Pintaudi, Mediolani 1973. epim. Hom. Α = Epimerismi Homerici, ed. A. R. Dyck, I (SGLG 5/1), BerlinNew York 1983. epim. Hom. α-ω = Epimerismi Homerici, ed. A. R. Dyck, II (SGLG 5/2), BerlinNew York 1995. Erot. voc. Hipp. = Erotiani vocum Hippocraticarum collectio, ed. E. Nachmanson, Göteborg 1918. Eust. in Dion. per. = Eustathii Commentarii in Dionysium Periegetam, in Geographi Graeci Minores, ed. C. Müllerus, II, Parisiis 1861 (rist. Hildesheim 1965), 201-407. Eust. in Il. = Eustathii archiepiscopi Thessalonicensis Commentarii ad Homeri Iliadem pertinentes, ed. M. van der Valk, I-IV, Leiden - New York - Köln 1971-1987. Eust. in Od. = Eustathii archiepiscopi Thessalonicensis Commentarii ad Homeri Odysseam ad fidem exempli Romani editi [curante G. Stallbaum], I-II, Lipsiae 1825-1826; de libris α-β vide nunc Eustathios of Thessalonike, Commentary on Homer’s Odyssey I, ed. E. Cullhed, Uppsala 2016. Gal. lex. Hipp. = Galeni Vocum Hippocratis Explicatio, ed. L. Perilli (CMG 5.13.1), Berlin 2017. Glossogr. = A. R. Dyck, The Glossographoi, «Harvard Studies in Classical Philology» 91, 1987, 119-160. Greg. Cor. = Gregorii Corinthii et aliorum grammaticorum libri de dialectis linguae Graecae, rec. G. H. Schaefer, Lipsiae 1811. Heliod. = A. Dyck, The Fragments of Heliodorus Homericus, «Harvard Studies in Classical Philology» 95, 1993, 1-64.

xiv

Scholia Graeca in Odysseam

Hellan. = Hellanici fragmenta, ed. F. Montanari, I frammenti dei grammatici Agathokles, Hellanikos, Ptolemaios Epithetes, SGLG 7, Berlin-New York 1988, 43-73. Hellanic. = Hellanici historici fragmenta, una cum aliis mythographis ed. R. L. Fowler, Early Greek Mythography I, Oxford 2000. Heph. = Hephaestionis Enchiridion cum commentariis veteribus ed. M. Consbruch, Lipsiae 1906. Her. Phil. = Herennius Philo, De diversis verborum significationibus, ed. V. Palmieri, Napoli 1983. Heracl. qu. Hom. = F. Buffière, Héraclite. Allégories d’Homère, Paris 1962; cf. etiam Eraclito, Questioni omeriche, a c. di F. Pontani, Pisa 2005. Ps.-Heracl. de incr. = Ps.-Heracliti de Incredibilibus, ed. N. Festa, in Palae­ phati Περὶ ἀπίστων. Heracliti qui fertur libellus περὶ ἀπίστων. Excerpta Vaticana, Lipsiae 1902. Heraclid. = L. Cohn, De Heraclide Milesio grammatico, Berlin 1884. Hermog. = Hermogenis Opera, ed. H. Rabe, Lipsiae 1913 (Stutgardiae 1969). hist. Odyss. = A. Ludwich, Zwei byzantinische Odysseus-Legenden, Königsberg 1898 («Verz. der auf der Königl. Alb. Univ. zu Königsberg...vom 15.10.1898 zu haltenden Vorlesungen»). Hom. Il. = Homeri Ilias, ed. M. L. West, Monachii et Lipsiae 1998-2000. Hom. Od. = Homerus, Odyssea, ed. M.L. West, Berlin-Boston 2017. Vide etiam Homeri Odyssea, ed. A. Ludwich, Lipsiae 1889-1891 (Stutgardiae et Lipsiae 1998). Homeri Odyssea, ed. J. La Roche, I-II, Lipsiae 1857-1868. Odyssea, ed. J. van Leeuwen, I-II, Lugduni Batavorum 1917. Homeri Odyssea, rec. H. van Thiel, Hildesheim-Zürich-New York 1991. Hrd. = Herodiani technici Reliquiae, ed. A. Lentz, Grammatici Graeci III 1-2, Lipsiae 1867-1870: in hac editione inter alia invenies: Hrd. cath. pros. (Περὶ καθολικῆς προσῳδίας, 1, 1-547), Hrd. διχρ. (Περὶ διχρόνων, 2, 7-20), Hrd. Il. Pros. (Περὶ ᾿Ιλιακῆς προσῳδίας, 2, 22-128), Hrd. κλ. ὀν. (Περὶ κλίσεως ὀνομάτων 2, 634-777), Hrd. μον. (Περὶ μονήρους λέξεως 2, 908-952), Hrd. Od. pros. (Περὶ ᾿Οδυσσειακῆς προσῳδίας, 2, 129-165), Hrd. orth. (Περὶ ὀρθογραφίας, 2, 407-611), Hrd. παθ. (περὶ παθῶν, 2, 166-388), Hrd. pron. (= Περὶ ἀντωνυμιῶν, 2, 845-846), Hrd. προσ. σύντ. λέξ. (Περὶ προσῳδίας τῆς κατὰ σύνταξιν τῶν λέξεων, 1, 551-564), Hrd. ῥημ. (Περὶ ῥημάτων, 2, 787-824). Hrd. schem. Hom. = Aelii Herodiani Schematismi Homerici, ed. P. Egenolff, «Neue Jahrbücher für classische Philologie» 149, 1894, 337-345.

Auctores

xv

Ps.-Hrd. de vers. = W. Studemund, Der pseudo-herodianische Tractat über die ΕΙΔΗ des Hexameters, «Jarhbücher für classische Philologie» 95, 1867, 618-619. Ps.-Hrd. fig. = Ps.-Herodian, De figuris, hrsg. von K. Hajdù (SGLG 8), BerlinNew York 1998. Ps.-Hrd. παρεκβ. μεγ. ῥήμ. = J. La Roche, Παρεκβολαὶ τοῦ μεγάλου ῥήματος ἐκ τῶν ῾Ηρωδιανοῦ, Wien 1863. Ps.-Hrd. part. = Herodiani Partitiones, ed. J. F. Boissonade, London 1819. Ps.-Hrd. Philet. = A. Dain, Le “Philétaeros” attribué à Hérodien, Paris 1954. Ps.-Hrd. sol. et barb. = Ps. Herodiani De soloecismo et barbarismo, ed. A. Nauck pone Lexicon Vindobonense (Petropoli-Lipsiae 1867): iterum ed. nunc M.G. Sandri, I trattati greci su barbarismo e solecismo, Berlin 2020. Hsch. α-δ = Hesychii Alexandrini Lexicon I, ed. I.C. Cunningham (SGLG 11/1), Berlin-New York 2017. Hsch. ε-ο = Hesychii Alexandrini Lexicon, II, ed. K. Latte, København 1966. Hsch. π-ω = Hesychii Alexandrini Lexicon, III-IV, rec. P. A. Hansen, BerlinNew York 2003-2009 (SGLG 11/3-4). Io. Alex. = Ioannis Alexandrini Praecepta tonica, ed. G. Xenis, Berlin-New York 2014. Io. Char. = Ioannis Characis περὶ ἐγκλινομένων, ed. I. Bekker, An. Bekk. III, 1149-1157. Io. Gal. alleg. Hes. theog. = H. Flach, Glossen und Scholien zur Hesiodeischen Theogonie, Leipzig 1876, 295-365. Io. Pedias. in Hes. scut. = Scholia Joannis Pediasimi in Hesiodi Scutum, ed. T. Gaisford, Poetae Minores Graeci, II, Lipsiae 1823, 609-654. Lesbon. = Lesbonax Περὶ σχημάτων, ed. D. L. Blank (SGLG 7), Berlin-New York 1988, 129-216. lex. αἱμ. = Lexicon αἱμωδεῖν, ed. A. R. Dyck pone epim. Hom. α-ω (q. v.) lex. Greg. Naz. = D. Ch. Kalamakis, Λεξικὰ τῶν ἐπῶν Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Athina 1992. lex. Hom. = Scholia minora in Homeri Iliadem, rec. V. de Marco, I, Λέξεις ῾Ομηρικαὶ codd. Urb. CLVII et Selestadiensis CVII, Roma 1946. lex. rhet. = Λέξεις ῥητορικαί, ed. I. Bekker, in An. Bekk. I, 195-318. lex. spir. = Lexicon De spiritu, ed. L. C. Valckenaer pone editionem Ammonii (Lugd. Bat. 1739), 207-242. lex. synt. (Sturz) = Lexicon syntacticum, ed. Sturz pone Etym. Gudianum (1818), pp. 642-647. lex. synt. Laur. = Lessico sintattico Laurenziano, ed. L. Massa Positano, M. Arco Magrì, Napoli 1961. lex. Vind. = Lexicon Vindobonense, ed. A. Guida, Firenze 2018.

xvi

Scholia Graeca in Odysseam

Melet. nat. hom. = Meletii De natura hominis, ed. J. A. Cramer, in An. Ox. III, 1-57. Meth. = Methodius Moer. = Das attizistische Lexikon des Moeris, ed. D. U. Hansen, in Ps.-Herodian, De figuris, ed. K. Hajdù (SGLG 8-9), Berlin 1998. Mosch. in Hes. op. = Manuelis Moschopuli Commentarium in Hesiodi Opera et dies, ed. S. Grandolini, Roma 1991. Nican. Il. = Nicanoris Περὶ ᾿Ιλιακῆς στιγμῆς reliquiae emendatiores, ed. L. Fried­ laender, Königsberg 1850. Nican. Od. = Nicanoris Περὶ ᾿Οδυσσειακῆς στιγμῆς reliquiae emendatiores, ed. O. Carnuth, Berlin 1875. Nicias = R. Berndt, Die Fragmente des Grammatikers Nicias, «Berliner Philologische Wochenschriften» 30, 1910, 508-512, 540-542. Or. = Orionis Thebani Etymologicum, ed. F. G. Sturz, Lipsiae 1820. Or. 611-617...Sturz = Orionis lexici excerpta, ed. F. G. Sturz in calce editionis Etym. Gudiani (1818). Parmenisc. = M. Breithaupt, De Parmenisco grammatico, diss. Lipsiae 1915. Paus. att. = Pausaniae atticistae fragmenta, ed. H. Erbse, Untersuchungen zu den attizistischen Lexika, Berlin 1950, 152-221. Pherec. = Pherecydae fragmenta, una cum aliis mythographis ed. R. L. Fowler, Early Greek Mythography I, Oxford 2000 (vide etiam Ferecide di Atene, Testimonianze e frammenti, a c. di P. Dolcetti, Alessandria 2004). Philop. diff. voc. = Ioannis Philoponi De vocabulis quae diversum significatum exhibent secundum differentiam accentus, ed. L. Daly, Philadelphia 1983. Philox. = Die Fragmente des Grammatikers Philoxenos, hrsg. von Chr. Theodoridis (SGLG 2), Berlin-New York 1976. Phot. α-φ = Photii patriarchae Lexicon, ed. C. Theodoridis, I-III, Berlin 1982-2012. Phot. χ-ω = Photii Lexicon, ed. R. Porson, I-II, Lipsiae 1823. Phryn. ecl. = Die Ekloge des Phrynichos, ed. E. Fischer (SGLG 1), Berlin 1974. Phryn. praep. soph. = Phrynichi Praeparatio sophistica, ed. I. de Borries, Lipsiae 1911. Ps.-Plut. de Hom. = Ps. Plutarchi De Homero, ed. J.-F. Kindstrand, Leipzig 1990. Poll. = Pollucis Onomasticon, ed. E. Bethe, I-III, Lipsiae 1900-1937. Polyb. de fig. = Polybii Περὶ σχηματισμοῦ, ed. L. Spengel, Rhetores Graeci, III, Lipsiae 1856, 105-109. Polyb. barb. sol. = Polybii de barbarismo et soloecismo, ed. A. Nauck pone Lexicon Vindobonense (Petropoli-Lipsiae 1867): iterum ed. nunc M.G. Sandri, I trattati greci su barbarismo e solecismo, Berlin 2020.

Auctores

xvii

Porph. antr. nymph. = Porphyre, L’antre des nymphes dans l’Odyssée, ed. T. Dorandi, Paris 2019. Porph. qu. Il. = Porphyrii Quaestionum Homericarum ad Iliadem pertinentium reliquiae, ed. H. Schrader, I-II, Lipsiae 1880-1882. Vide nuper Porphyry, Homeric Questions on the Iliad, ed. J. A. MacPhail Jr., Berlin 2011. Porph. qu. Od. = Porphyrii Quaestionum Homericarum ad Odysseam pertinentium reliquiae, coll. disp. ed. H. Schrader, Lipsiae 1890. Porph. qu. Vat. = Porphyrii Quaestionum Homericarum liber I, ed. A. R. Sodano, Napoli 1970. Ptol. Ascal. = M. Baege, De Ptolemaeo Ascalonita, diss. Halle 1882. Ptol. diff. verb. = Ptolemaei De differentia vocum, ed. V. Palmieri, «Annali della Facoltà di lettere di Napoli» 24, 1981-82, 191-225. Rhian. = L. Leurini, L’edizione omerica di Riano di Creta, Roma 2007. Vide etiam C. Mayhoff, De Rhiani Cretensis studiis Homericis, Lipsiae 1870. schol. Ael. Arist. = Scholia Graeca in Aelium Aristidem, ed. G. Dindorf, in editione orationum Aelii Aristidis, III, Lipsiae 1829. schol. Aesch. (Agam., Choeph., Eum., th.) = Scholia Graeca in Aeschylum quae exstant omnia, ed. O. L. Smith, I-II.2, Leipzig 1976-1982. schol. Aesch. Pers. = Aeschyli tragoediae superstites et deperditarum fragmenta, ed. G. Dindorf, III, Oxford 1851. Scholia in Aeschyli Persas, ed. O. Daehnhardt, Lipsiae 1894. schol. Aesch. Prom. = C. J. Herington, The older scholia on the Prometheus Bound, Leiden 1972. schol. Aeschin. = Scholia in Aeschinem, ed. M. R. Dilts, Stuttgart 1992. schol. Ap. Rhod. = Scholia in Apollonium Rhodium vetera, rec. C. Wendel, Berlin 1935. schol. Arat. = Scholia in Aratum vetera, ed. J. Martin, Stuttgart 1974. schol. (vet. et rec.) Ar. = editio Groningensis: Scholia vetera et rec. in Aristophanis Ach. (Wilson, 1975), av. (Holwerda, 1991), eccl. et thesm. (Regtuit 2007), eq. (Jones - Wilson, 1969), Lys. (Hangard 1978), nub. (vet.: Holwerda, 1977; rec.: Koster, 1974), pac. (Holwerda 1982), plut. (Chantry, 1994 et 1996), ran. (Chantry, 1999 et 2001), vesp. (Koster 1978). schol. Call. = scholia in Callimachi fragmenta et hymnos, ed. R. Pfeiffer in Callimachus, ed. R. P., I-II, Oxonii 1949-53. schol. Dion. per. = Scholia in Dionysium Periegetam, ed. G. Bernhardy I, Lipsiae 1828, 317-363. schol. Dion. Thr. = Scholia in Dionysii Thracis Artem grammaticam, ed. A. Hilgard (Grammatici Graeci I/3), Leipzig 1901. schol. Eur. = Scholia in Euripidem, coll. rec. ed. E. Schwartz, I-II, Berlin 1887-1891.

xviii

Scholia Graeca in Odysseam

schol. Eur. Hipp. = Scholia in Euripidis Hippolytum, ed. J. Cavarzeran (SGLG 19), Berlin 2016. schol. Hes. op. = Scholia vetera in Hesiodi opera et dies, ed. A. Pertusi, Milano s. d. [1956]. schol. Hes. th. = Scholia vetera in Hesiodi theogoniam, rec. L. di Gregorio, Milano 1975. schol., gl. et exeg. anon. in Hes. theog. = H. Flach, Glossen und Scholien zur Hesiodeischen Theogonie, Leipzig 1876, 183-204; 369-413. scholiorum in Homeri Iliadem haec habes genera: schol. A et bT (scil. scholia Ariston., Did., Hrd., Nican., ex.) = Scholia Graeca in Homeri Iliadem, ed. H. Erbse, I-VII, Berlin 1969-1988. schol. D = scholia D (vel “Didymi”, quae vocantur), ed. H. van Thiel (προέκδοσις 2014): http://kups.ub.uni-koeln.de/5586/ schol. Ge = J. Nicole, Les scholies genevoises de l’Iliade, I-II, Genève 1891. schol. min. = glossae et scholia in papyris reperta, quorum indicem pretiosum confecit J. Lundon: http://www.ifa.uni-koeln.de/NRWakademie/Lundon/ScholiaMinora.html schol. Hom. Od. α-ζ = Scholia Graeca in Homeri Odysseam, I-III, ed. F. Pontani, Roma 2007-2015. schol. Hom. Od. ι-ω = Scholia Graeca in Homeri Odysseam ex codicibus aucta et emendata ed. G. Dindorf, Oxford 1855 (Amsterdam 1962). schol. V Hom. Od. α-ω = N. Ernst, Die D-Scholien zur Odyssee, diss. Köln 2004: vide http://www.ub.uni-koeln.de/digital/fachinfos/altertum/volltexte/index_ger. html schol. Luc. = Scholia in Lucianum, ed. H. Rabe, Leipzig 1906. schol. Lycophr. = Scholia vetera et paraphrases in Lycophronis Alexandram, ed. P. A. M. Leone, Galatina (Lecce) 2002. schol. Nic. alex. = Scholia in Nicandri Alexipharmaca, ed. M. Geymonat, Milano 1974. schol. Nic. ther. = Scholia in Nicandri Theriaca, ed. A. Crugnola, Milano 1971. schol. Opp. (cyn. et hal.) = Scholia in Oppiani Cynegetica et Halieutica, ed. U. C. Bussemaker in: Scholia in Theocritum, ed. F. Dübner, Paris 1849, 243259 et 260-364. schol. Pind. = Scholia vetera in Pindari carmina, ed. A. B. Drachmann, I-III, Lipsiae 1903-1927. schol. rec. Pind. Ol. = Scholia recentia in Pindari epinicia, ed. E. Abel, I, Berlin 1891. schol. rec. Pind. Pyth. = D. Semitelos, Πινδάρου σχόλια Πατμιακά, Athina 1875. schol. Plat. = Scholia Graeca in Platonem, ed. D. Cufalo, I. Scholia ad dialogos tetralogiarum I-VII continens, Roma 2007. De ceteris dialogis vide Scholia Platonica ed. G. C. Greene, Haverfordiae 1938.

Auctores

xix

schol. Soph. = Scholia in Sophoclis tragoedias vetera, ed. P. N. Papageorgius, Lipsiae 1888. schol. (et gl.) Soph. Ai. = G. Christodoulou, Τὰ ἀρχαῖα σχόλια εἰς τὸν Αἴαντα τοῦ Σοφοκλέους, Athina 1977. schol. Soph. El., Trach., OC = Scholia vetera in Sophoclis Electram / Trachinias / Oedipum Coloneum, ed. G.A. Xenis (SGLG 12, 13, 18), Berlin-New York 2010, 2010, 2018. schol. Mosch. (et thom.) Soph. OT = Scholia byzantina in Sophoclis Oedipum Tyrannum, ed. O. Longo, Padova 1971. schol. Theocr. = Scholia in Theocritum vetera, ed. C. Wendel, Lipsiae 1914. schol. Thuc. = Scholia Graeca in Thucydidem, ed. A. Kleinlogel (SGLG 15), Berlin-New York 2019. Seleuc. = M. Mueller, De Seleuco Homerico, Göttingen 1891. Serv. in Verg. Aen. = Servii grammatici qui feruntur in Vergilii carmina Commentarii, rec. G. Thilo, I-II, Lipsiae 1881-1884. Ad ll. I-VI: Servianorum in Vergilii carmina commentariorum editio Harvardiana, vol. II, Lancastriae Penn. 1946; vol. III, Oxonii 1965. Steph. Byz. = Stephani Byzantii Ethnica, I-V, ed. M. Billerbeck (adiuv. J.-F. Gaertner, B. Wyss, Chr. Zubler, G. Lentini, A. Neumann), Berlin-New York-Boston 2006-2017. Suet. βλασφ. = Suetonii περὶ βλασφημιῶν, in J. Taillardat, Suétone, Paris 1967, 45-113. Suid. = Suidae Lexicon, ed. A. Adler, I-V, Leipzig 1928-1938. Sym. α-β = Lexicon Symeonis α-β, cf. EGen α-β. Sym. γ-ε = D. Baldi (ed.), Etymologicum Symeonis Γ-Ε, Turnhout 2013. synag. = Synagoge. Συναγωγὴ λέξεων χρησίμων, ed. I. C. Cunningham, BerlinNew York 2003 (SGLG 10). Theogn. can. = Theognosti Canones, ed. J. A. Cramer, in An. Ox. II, 1-165. Theogn. can. 1-84 = K. Alpers, Theognostos’ Peri orthographias, Hamburg 1964. Thom. ecl. voc. Att. = Thomae Magistri Ecloga vocum Atticarum, ed. F. Ritschl, Halis Saxonum 1832. Tiber. fig. Dem. = Tiberii de figuris Demosthenicis, ed. G. Ballaira, Romae 1968. Tim. lex. Plat. = I lessici a Platone di Timeo Sofista e Pseudo-Didimo, ed. S. Valente (SGLG 14), Berlin-Boston 2012. Tryph. = Tryphonis grammatici Alexandrini Fragmenta, ed. A. de Velsen, Berlin 1853. Tryph. παθ. = Tryphonis Excerpta περὶ παθῶν, ed. R. Schneider, Duisburg 1895. Tryph. trop. = Ps.-Tryphonis Περὶ τρόπων, ed. M. L. West, «Classical Quarterly» 59, 1965, 236-248.

xx

Scholia Graeca in Odysseam

Tryph. τρόπ. = Tryphonis Περὶ τρόπων, ed. L. Spengel, in Rhetores Graeci III, Lipsiae 1856, 191-206. Tyrann. = Die Fragmente der Grammatiker Tyrannion und Diokles, hrsg. von W. Haas, in Die Fragmente des Grammatikers Dionysios Thrax (SGLG 3), Berlin 1977. Tz. alleg. Od. = H. Hunger, Johannes Tzetzes, Allegorien zur Odyssee, Buch 13-24, «Byzantinische Zeitschrift» 48, 1955, 4-48; Buch 1-12, ibid. 49, 1956, 249-319. Tz. exeg. Il. = ᾿Εξήγησις ᾿Ιωάννου γραμματικοῦ τοῦ Τζέτζου εἰς τὴν ῾Ομήρου ᾿Ιλιάδα, ed. M. Papathomopoulos, Athinai 2007. Vide etiam: Ioannis Tzetzae Exegesis in Homeri Iliadem, ed. G. Hermann, Lipsiae 1812 (pone editionem Draconis Stratonicensis). Tz. in Ar. = editio Groningensis commentariorum Iohannis Tzetzae in Aristophanem (cf. supra schol. Ar.): in Ar. nub. (D. Holwerda, 1960); in Ar. plut. (L. Massa Positano, 1960); in Ar. ran. et av. (W. J. W. Koster, 1962). Tz. in Hes. op. = Ioannis Tzetzae Exegesis in Hesiodi Opera et Dies, (cum scholiis Procli et Moschopuli) ed. Th. Gaisford, Poetae Minores Graeci, II, Lipsiae 1823, 10-447. Tz. in Lycophr. = Scholia Ioannis Tzetzae in Lycophronis Alexandram, ed. E. Scheer (in vol. II editionis Lycophronis), Berlin 1908. Zenodor. = Zenodori Περὶ συνηθείας ἐπιτομή, ed. E. Miller, nunc in Lexica Graeca Minora, 253-258. Zon. = Ioannis Zonarae Lexicon I-II, ed. I. A. H. Tittmann, Lipsiae 1808. Tituli librorum An. Ba. = Anecdota Graeca e codd. mss. Bibl. Reg. Parisin. descr. L. Bachmannus, I-II, Leipzig 1828. An. Bekk. = I. Bekkeri Anecdota Graeca, I-III, Berlin 1814-1821. An. Ox. = Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecarum Oxoniensium, ed. J. A. Cramer, I-IV, Oxford 1835-1837. An. Par. = Anecdota Graeca e codicibus manuscriptis bibliothecae Regiae Parisiensis, ed. J. A. Cramer, I-IV, Oxford 1838-1841. Apthorp, Evidence = M. J. Apthorp, The Manuscript Evidence fot Interpolation in Homer, Heidelberg 1980. Arch. Hom. = Archaeologia Homerica, hrsg. von F. Matz und H.-G. Buchholz, Göttingen 1967-. Barth, Kallistratos = vide Callistr. Bechtel, Lexilogus = F. Bechtel, Lexilogus zu Homer, Halle 1914 (repr. Hildesheim 1964).

Tituli librorum

xxi

Bekker, Hom. Bl. = I. Bekker, Homerische Blätter, I-II, Bonn 1863-1872. Bérard, Intr. = V. Bérard, Introduction à l’Odyssée, I-III, Paris 1924-25. Bérard, Sur les scholies = V. Bérard, Sur les scholies et le texte de l’Odyssée, «Revue de Philologie» n. s. 44, 1920, 173-228. Berndt, Alexion = R. Berndt, De Chaerete, Chaeride, Alexione grammaticis, Königsberg 1906. Blass, Interpolationen = F. Blass, Die Interpolationen in der Odyssee, Halle 1904. Bolling, Interpolation = G. M. Bolling, The External Evidence for Interpolation in Homer, Oxford 1925. Broggiato, Cratete = vide Crates. Buffière, Mythes = F. Buffière, Les mythes d’Homère et la pensée grecque, Paris 1956. Bühler, Beiträge = W. Bühler, Beiträge zur Erklärung der Schrift vom Erhabenen, Göttingen 1964. Buttmann = Scholia antiqua in Homeri Odysseam, ed. Ph. Buttmann, Berolini 1821. Callanan, Ar. Byz. = Chr. K. Callanan, Die Sprachbeschreibung bei Aristophanes von Byzanz, Göttingen 1987. Cameron, Greek Mythography = A. Cameron, Greek Mythography in the Roman World, Oxford 2004. Carnuth, Ariston. Od. = vide Ariston. Od. Carnuth, Nican. Od. = vide Nican. Od. Cauer, Grundfragen = P. Cauer, Grundfragen der Homerkritik, Leipzig 19233. Cesaretti, Allegoristi = P. Cesaretti, Allegoristi di Omero a Bisanzio, Milano 1991. Clausing, Kritik = A. Clausing, Kritik und Exegese der homerischen Gleichnisse im Altertum, diss. Freiburg 1913. Clay, Wrath = J. Strauss Clay, The Wrath of Athena, Princeton 1983. Cobet, Ad scholia I-II = C. G. Cobet, Ad scholia in Odysseam, «Mnemosyne» n. s. 3, 1875, 104-119; 7, 1879, 424-445. Cobet, Misc. crit. = C. G. Cobet, Miscellanea critica, Lugduni Batavorum 1876. Danek, Epos = G. Danek, Epos und Zitat, Wien 1998. di Benedetto, Tracce = V. di Benedetto, Tracce di Antistene in alcuni scoli all’Odissea, «Studi Italiani di Filologia Classica» 28, 1966, 69-116. Dimpfl, Beiträge = Chr. Dimpfl, Beiträge zu Aristarchs homerischer Wortforschung, Progr. Eichstätt 1911. Dindorf = Scholia Graeca in Homeri Odysseam ex codicibus aucta et emendata ed. G. Dindorf, Oxford 1855 (Amsterdam 1962). Duentzer, Zenod. = H. Duentzer, De Zenodoti studiis Homericis, Gottingae 1848. Dyck, Glossogr. = vide Glossogr. Dyck, Heliodorus = vide Heliod. Erbse, Beitr. = H. Erbse, Beiträge zur Überlieferung der Iliasscholien, München 1960.

xxii

Scholia Graeca in Odysseam

Ernst = vide schol. V in Hom. Od. FGrHist = F. Jacoby (et alii), Die Fragmente der griechischen Historiker, BerlinLeiden 1923-. Fowler, EGM = R.L. Fowler, Early Greek Mythography, I-II, Oxford 2000-2013. Friedl., Ariston. Il. = vide Ariston. Il. Friedl., Nican. Il. = vide Nican. Il. Garvie = A.F. Garvie (ed.), Odyssey books 6-8, Cambridge 1994. Grammatici Graeci = Grammatici Graeci I-IV, ed. A. Hilgard, A. Lentz, R. Schneider, G. Uhlig, Lipsiae 1867-1910. Grandolini, Canti e aedi = S. Grandolini, Canti e aedi nei poemi omerici, Pisa 1996. Griesinger, Anschauungen = R. Griesinger, Die ästhetischen Anschauungen der alten Homererklärer, dargestellt nach den Homerscholien, Tübingen 1907. Hainsworth = J.B. Hainsworth (ed. comm.), Omero. Odissea II, Milano 19992. Haslam, The Homer Lexicon = M. W. Haslam, The Homer Lexicon of Apollonius Sophista. I. Composition and Constituents, «Classical Philology» 89, 1994, 1-45; 107-119. Helck, Crat. Il. = J. Helck, De Cratetis Mallotae studiis criticis quae ad Iliadem spectant, Lipsiae 1905. Helck, Crat. Od. = J. Helck, De Cratetis Mallotae studiis criticis quae ad Odysseam spectant, Dresden 1914. Hillgruber, Die pseudoplutarchische = M. Hillgruber, Die pseudoplutarchische Schrift De Homero, Stuttgart 1994-1999. Hintenlang, Untersuchungen = H. Hintenlang, Untersuchungen zu den Homer-Aporien des Aristoteles, diss. Heidelberg 1961. Hofmann, Studien = P. Hofmann, Aristarchs Studien “de cultu et victu heroum”, München 1905. Hunger, Allegorische = H. Hunger, Allegorische Mythendeutung in der Antike und bei Johannes Tzetzes, «Jahrbuch der Österreichischen Byzantinischen Gesellschaft» 3, 1954, 35-54. Kirchhoff, Hom. Od. = A. Kirchhoff, Die Homerische Odyssee und ihre Entstehung, Berlin 1859. Kontos = K. S. Kontos, Σύμμικτα κριτικά, «Bulletin de correspondance hellénique» 1, 1877, 57-79; 4, 1880, 524-535. La Roche, HTA = J. La Roche, Die homerische Textkritik im Alterthum, Leipzig 1866. Laum, Al. Akz. = B. Laum, Das alexandrinische Akzentuationssystem, Paderborn 1928. Lehnert, De scholiis = G. Lehnert, De scholiis ad Homerum rhetoricis, diss. Leipzig 1896. Lehrs, Ar. = K. Lehrs, De Aristarchi studiis Homericis, Lipsiae 18823. Lehrs, Qu. ep. = K. Lehrs, Quaestiones epicae, Regiomonti 1837.

Tituli librorum

xxiii

Leumann, Homerische Wörter = M. Leumann, Homerische Wörter, Basel 1950. Lexica Graeca Minora = Lexica Graeca Minora, Hildesheim 1965. LfGrE = Lexikon des frühgriechischen Epos, begr. von B. Snell, Göttingen 1955-2010. LGGA = Lexicon of Greek Grammarians of Antiquity Lindberg, Hermog. = G. Lindberg, Studies in Hermogenes and Eustathius, Lund 1977. Lobeck, Paralip. = C. Lobeck, Paralipomena grammaticae Graecae, I-II, Lipsiae 1837. Ludwich, AHT = A. Ludwich, Aristarchs Homerische Textkritik, I-II, Lipsiae 1884-1885. Ludwich, suppl. = A. Ludwich, Didymi de Aristarchea Odysseae recensione reliquiarum supplementum, Regimonti 1887 («Index lectionum Acad. Alb. Regim.», 1887.III). Lührs, Athetesen = D. Lührs, Untersuchungen zu den Athetesen Aristarchs in der Ilias und zu ihrer Behandlung im Corpus der exegetischen Scholien, Hildesheim 1992. Mangraviti, Od. = V. Mangraviti, L’Odissea Marciana di Leonzio tra Boccaccio e Petrarca, Barcelona 2016. Matthaios, Unters. = S. Matthaios, Untersuchungen zur Grammatik Aristarchs: Texte und Interpretation zur Wortartenlehre, Göttingen 1999. Matthews, Antimachus = vide Antim. Mayhoff, Rhian. = vide Rhian. McNamee, Annotated = K. McNamee, Annotated Papyri of Homer, in M. Capasso (ed.), Papiri letterari greci e latini, Galatina 1992, 15-51. McNamee, Annotations = K. McNamee, Annotations in Greek and Latin Texts from Egypt, Chippenham – Wiltshire 2007. Meijering, Literary = R. Meijering, Literary and Rhetorical Theories in Greek Scholia, Groningen 1987. Meinel, Κατὰ τὸ σιωπ. = R. Meinel, Κατὰ τὸ σιωπώμενον. Ein Grundsatz der Homererklärung Aristarchs, Progr. Ansbach 1915. Mette, Sphairop. = H.-J. Mette, Sphairopoiia. Untersuchungen zur Kosmologie des Krates von Pergamon, München 1936. Montanari, Omero tremila = F. Montanari (- P. Ascheri), ed., Omero tremila anni dopo, Roma 2002. Montanari, SFOA = F. Montanari, Studi di filologia omerica antica, I, Pisa 1979; II, Pisa 1995. Mueller, Seleucus = vide Seleuc. Mühmelt, Grammatik = M. Mühmelt, Griechische Grammatik in der Vergilerklärung, München 1965. Nannini, Omero e il suo pubblico = S. Nannini, Omero e il suo pubblico nel pensiero dei commentatori antichi, Roma 1986.

xxiv

Scholia Graeca in Odysseam

Nauck, Aristophanes = Aristophanis Byzantii grammatici Alexandrini Fragmenta coll. et disp. A. Nauck, Halle 1848. Nickau, Zenodotos = K. Nickau, Untersuchungen zur textkritischen Methode des Zenodotos von Ephesos, Berlin-New York 1977. Nitzsch, Erkl. Anm. = G.W. Nitzsch, Erklärende Anmerkungen zu Homers Odyssee, Hannover 1826-40. Nünlist, Critic = R. Nünlist, The Ancient Critic at Work, Cambridge 2009. Page, Hom. Od. = D. L. Page, The Homeric Odyssey, Oxford 1955. Pagani, Frammenti = vide Asclep. Myrl. Pappag. = P. N. Pappageorgiou, Διορθώσεις εἰς τὰ ῾Ομήρου σχόλια, «Ἀθήναιον» 10, 1881, 28-44; 158-166. Polak, Cur. sec. = H.-J. Polak, Ad Odysseam eiusque scholiastas curae secundae, Lugduni Batavorum 1881. Polak, Od. = H.-J. Polak, Observationes ad scholia in Homeri Odysseam, Lugduni Batavorum 1869. Pontani, Sguardi = F. Pontani, Sguardi su Ulisse, Roma 2005. Rauscher, De scholiis = G. Rauscher, De scholiis Homericis ad rem metricam pertinentibus, diss. Argentorati 1886 (= Diss. Philol. Argentor. selectae XI, Argent. 1894, 53-112). RE = Paulys Realencyclopaedie der classischen Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung begonnen von G. Wissowa, fortgeführt von W. Kroll und K. Mittelhaus, Stuttgart 1893-1972. Reitz., Gesch. = R. Reitzenstein, Geschichte der griechischen Etymologika, Leipzig 1897. Rengakos, Apollonios = A. Rengakos, Apollonios Rhodios und die antike Homerexegese, München 1994. Rengakos, Homertext = A. Rengakos, Der Homertext und die hellenistischen Dichter, Stuttgart 1993. Rengakos, Kallimachos = A. Rengakos, Homerische Wörter bei Kallimachos, «Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik» 94, 1992, 21-47. Robert, Heldensage = C. Robert, Die Griechische Heldensage, I-II, Berlin 1921. Roemer, Arist. = A. Roemer, Die Homerexegese Aristarchs in ihren Grundzügen dargestellt, Paderborn 1924. Roemer, Aristarchea = A. Roemer, Aristarchea I-II, «Philologus» 70, 1911, 161214; 321-354. Roemer, Athetesen = A. Roemer, Aristarchs Athetesen in der Homerkritik, Leipzig-Berlin 1912. Roemer, Einige Interpolationen = A. Roemer, Einige Interpolationen der Odyssee und Aristarch, «Rheinisches Museum» 61, 1906, 313-343.

Tituli librorum

xxv

Roemer, Zu Aristarch = A. Roemer, Zu Aristarch und den Aristonicusscholien der Odyssee, «Blätter für das Bayerische Gymnasial-schulwesen» 21, 1885, 273-293 et 369-399 (quae hic 1-52 numerantur). Roscher = W. H. Roscher, Ausführliches Lexikon der Griechischen und Römischen Mythologie, Leipzig 1883-1937. Schironi, Best = F. Schironi, The Best of the Grammarians, Ann Arbor 2018. Schironi, Frammenti = F. Schironi, I frammenti di Aristarco di Samotracia negli etimologici bizantini, Göttingen 2004. Schmidt, Erkl. = M. Schmidt, Die Erklärungen zum Weltbild Homers und zur Kultur der Heroenzeit in den bT-Scholien zur Ilias, München 1976. Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis = T. Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis und die antike Homerexegese, Berlin 1999. Schrader, Die hexametrischen = H. Schrader, Die hexametrischen überschriften zu den 48 Homerischen rhapsodien, «Neue Jahrbücher für classische Philologie» 137, 1888, 590-602. Schrader, Porph. Il. = vide Porph. Il. Schrader, Porph. Od. = vide Porph. Od. Schulze, KS = W. Schulze, Kleine Schriften, Göttingen 19662. Schulze, Qu. ep. = G. Schulze, Quaestiones epicae, Gueterslohae 1892. Schwartz, De scholiis = E. Schwartz, De scholiis Homericis ad historiam fabularem pertinentibus, «Neue Jahrbücher für Phil. und Pädag.» suppl. 12, 1881, 405-463. Severyns, Cycle épique = A. Severyns, Le cycle épique dans l’école d’Aristarque, Paris 1928. SGLG = Sammlung der griechischen und lateinischen Grammatiker, Berlin-New York 1976-. Slater, Aristophanes = vide Ar. Byz. SVF = Stoicorum veterum fragmenta, coll. I. ab Arnim, Lipsiae 1905-1924. Valk, Res. = M. van der Valk, Researches on the Text and Scholia of the Iliad, I-II, Leiden 1963-64. Valk, TCO = M. van der Valk, Textual Criticism of the Odyssey, Leiden 1949. van Rossum, Digest = M. van Rossum-Steenbeek, Greek Readers’ Digest? Studies on a Selection of Subliterary Papyri, Leiden-New York-Köln 1998. van Thiel, Aristarch = H. van Thiel, Aristarch, Aristophanes, Demetrios Ixion, Zenodot, I-IV, Berlin-Boston 2014. Wackernagel, KS = J. Wackernagel, Kleine Schriften, Göttingen s. d. (1952). West, Studies = M. L. West, Studies in the Text and Transmission of the Iliad, München-Leipzig 2001. Wil., KS = U. von Wilamowitz-Moellendorff, Kleine Schriften, I-V, Berlin 1935-1962.

CONSPECTUS SIGLORUM

B = Ambr. B 99 sup. (saec. XIII ex., olim Manuelis Xanthopuli); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (B) C = Caesen. D.XXVII.2 (anno 1311 exaratus, olim Nicephori Moschopuli et Matthaei Ephesini); glossas et scholia continet manu ipsius scribae (C) D = Par. Gr. 2403 (saec. XIII/XIV); scholia continet manu ipsius scribae (D) et adnotationes rariores manus aliquanto posterioris (D2, saec. XIV med.) E = Ambr. E 89 sup. (saec. XIV in.); scholia et glossas continet duorum scribarum (E); manus E2 (saec. XV in.) folia aliquot deperdita (scil. cum textu scholiisque) in ms. redintegravit; in his scholiis perpauca addidit serior manus E3 F = Laur. conv. soppr. 52 (saec. XI, olim Georgii cuiusdam - saec. XIII -, Manuelis Sguropuli, Antonii Corbinelli, Demetrii Chalcondylae); glossas et scholia continet manus saec. XIV in. et perpaucas glossas manus saec. XV (F2) G = Laur. 32, 24 (saec. X ex.); glossas et scholia continet manu ipsius scribae et manus haud multo posterioris (G - G1) H = Harl. 5674 (saec. XII/XIII, in Italia Australi exaratus; olim Maximi Chrysobergae, Manuelis Chrysolorae, Antonii Seripandi); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (H1) et Nicolai Callipolitae (saec. XIII med.; H), necnon hypothesin libri α manu Orientali saec. XIV in. (H3) et perpaucas scriptiunculas manu saec. XV (H2) I = Mosq. (GIM) Synod. 472 (saec. XIV in.); glossas et scholia continet manu ipsius scribae et docti cuiusdam aetatis paulo posterioris (ambo I designantur) J = Vat. Gr. 1320 (saec. XIV/XV, olim Ioannis Argyropuli); scholia continet manu ipsius scribae vel eius aequalis (J)

xxviii

Scholia Graeca in Odysseam

K = Cracov. Jag. 543 (anno 1469 Romae a Demetrio Trivoli Spartano exaratus); scholia et glossas continet manu ipsius scribae, e scholiis ms. H descripta Laur.32.23 = Laur. 32, 23 (saec. XV in.); brevia scholia et glossas perpaucas continet manu ipsius scribae Laur32.30 = Laur. 32, 30 (saec. XV); argumenta continet manu ipsius scribae M = Marc. Gr. 613 (saec. XIII, olim Ioannis Critopuli, Francisci et Hermolai Barbari); scholia et glossas continet manu scribarum (M1 et M2) et manu eorum aequali Ma; alia scholia addiderunt manus Orientalis saec. XIV in. (Mb) et manus recentiores (Mc, Md, Me) N = Marc. Gr. IX, 4 (saec. XIII/XIV, olim cardinalis Bessarionis); in parte priore (α - ζ 190; desunt ζ 191 - ι 540) glossas et scholia continet manu ipsius scribae (N) O = Vat. Gr. 1321 (saec. XVI in. - post 1518 et ante 1528 - ab Arsenio Apostoli exaratus); scholia sine textu Homerico continet: permulta excerpta Eustathiana (ex adnotationibus Marci Musuri in Inc. Vat. I, 50 deprompta) cum scholiis aliquot miscuit Arsenius; e ms. O rursus pendent mss. Taur. B.I.19 (saec. XVI) et Par. Gr. 2679 (editio 1488 Homeri operum cum adn. ipsius Arsenii et scribae cuiusdam anonymi) P = Heidelb. Pal. Gr. 45 (anno 1201-1202 in terra Hydruntina a Palagano aliisque scribis exaratus, olim Nicolai-Nectarii); scholia et glossas continet manu scribarum (P), necnon scholia potiora manu scribae paulo posterioris (P1: δ 256 - η), et paucas adnotationes manus saec. XV/XVI (P2) Q = Ambr. Q 88 sup. (saec. XV med.); scholia et glossas continet manu ipsius scribae, e scholiis ms. Z descripta T = Hamb. 56 in scrin. (saec. XIII/XIV); scholia manu ipsius scribae (T) et eius aequalis (T2) continet, multis mendis foedata et textui Homerico sine ordine apposita V = corpus scholiorum “V” quae dicuntur, sive eius codex praestantissimus Vo = Bodl. Auct. V. 1. 51 (saec. X ex., fort. a Gregorio cubuclesio exaratus; olim Nicolai de Nicolis; olim Florentiae adservatus, San Marco 231); praeter scholia scribae principalis (a manu Vo3 saec. XV hic illic correcta) etiam scholia continet additicia manu saec. XII/XIII (Vo1) et manu saec. XII (Vo2) Interdum laudantur et alii codices huius corporis, qui omnes e Vo recta vel non recta via pendent: Va = editio Aldina scholiorum “Didymi” (Venetiae 1528 per Ioannem Franciscum Asulanum in lucem prodita) Val = Eton Coll., inc. sine num. (ed. 1488 Homeri operum); delectum e scholiis V in mg. manu Aloysii Alamanni exhibet

Conspectus siglorum

xxix

Vc = Cantabr. Corp. Chr. 81 (saec. XV med. a Demetrio Xanthopulo exaratus; olim Theodori Gazae et Matthaei Parker); delectum e scholiis V (excerptis Eustathianis commixtum) in mg. textus Odysseae manu Demetrii Chalcondylae exhibet Vd = Par. Gr. 2691 (anno 1512 a Sebastiano Ducci exaratus) Vg = Cantabr. Gonv.-Cai. 76/43 (saec. XV/XVI) Vm = Mon. Gr. 233 (saec. XV med. fort. Florentiae exaratus) Vr = Par. Gr. 2692 (saec. XVI in. a Michaele Rosseto exaratus; olim Iani Lascaris et Nicolai Ridolfi); correctiones exhibet manu Iani Lascaris (Vr2) Vs = Yale Univ., Bein. 278 (anno 1453 Florentiae a Ioanne Scutariota exaratus) Vu = Laur. 57, 10 (saec. XV/2) Duo mss. huius corporis lectiones alicuius pretii necnon scholia ab ipso corpore aliena ferunt: V b = Marc. Gr. 610 (saec. XV ex.) Vp = Par. Gr. 2769 (saec. XV ex.) Scholia aliquot classis V in mg. Odysseae (pleraque Latine versa) adscripta et cum aliis scholiis commixta (omnia nunc edidit V. Mangraviti) invenies in codice V l = Marc. Gr. IX, 29 (annis 1360-1365 a Leontio Pilato exaratus; olim Francisci Petrarcae) Vat9 = Vat. Gr. 9 (saec. XIII/2 a Michaele Kritakes exaratus); perpaucas glossas sine textu Homerico continet W = Brux. 11290 (saec. XV/2 a Michaele Lygizo exaratus); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (W), quae in libris α-θ prob. e scholiis ms. Z pendent X = Vind. phil. Gr. 133 (saec. XIII ex. / XIV in. Constantinopoli exaratus; olim Augerii Busbequii); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (X; codex Odysseae ε 45 - ω 51 tantum praebet) Y = Vind. phil. Gr. 56 (anno 1300 in Italia Australi exaratus; olim Simonis Atumani, Manuelis Chrysolorae, Ioannis Sambuci); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (Y), perpauca autem manus anonymae saec. XV (Y3), brevesque notas Simonis Atumani (Y4); alia scholia manus Chrysolorae (Y 2) saec. XV in. in margines huius codicis e ms. H transcripsit Z = Vat. Pal. Gr. 7 (anno 1335-36 a Georgio Chrysococca exaratus); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (Z), pleraque e scholiis ms. H descripta (sed hypotheses et scholia aliquot e ms. M simillimo pendent) c = Harl. 6325 (saec. XV a Ioanne Rhoso exaratus); glossas continet manu ipsius scribae (c): eas tantum edidimus, quae novitate praestabant

xxx

Scholia Graeca in Odysseam

f = Laur. 32, 12 (saec. XV/2 Florentiae ab Antonio Damila exaratus); perpaucas glossas manu ipsius scribae (f) continet h15 = PKöln inv. 2381 (saec. I/II): scholia minora continet in Odysseae η 283-347 et θ 29-163 (ed. A. Henrichs, ZPE 8, 1971, 3-12) h36 = PLips. inv. 1397 (saec. I): scholia minora continet in Odysseae θ 7-36 (ed. D. Colomo, vide supra adn. 2) k = Mon. Gr. 519B (saec. XIII/XIV, olim Nicephori Saponopuli, Manuelis Argyropuli, Adolphi Occo); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (k), sed etiam glossas et scholia ab Adolpho Occo saec. XV/2 exarata (k2) m = Mutin. α.U.9.22 (Gr. 93; saec. XV med. ab Andronico Callisto exaratus); scholia manu Callisti (m) sine textu Homerico continet, quae e scholiis ms. D descripta sunt n = Laur. 91 sup., 2 (saec. XIII ex.); glossas et perpauca scholia continet manu ipsius scribae (n) q = Marc. Gr. IX, 21 (saec. XV med. a Demetrio Raul Cabace exaratus); glossas et scholia continet manu ipsius scribae (q): ea tantum edidimus, quae novitate praestabant r = Marc. Gr. IX, 34 (saec. XV/2 a Michaele Lygizo exaratus); scholia et glossas continet manu ipsius scribae, e scholiis ms. Q descripta s = Vat. Gr. 915 (saec. XIII/XIV, ante 1311 Constantinopoli exaratus); scholia et glossas continet manu ipsius scribae (s) t = Vat. Ottob. Gr. 308 (anno 1486-87 Messanae a Ioachim Casulano exaratus); argumenta, glossas et perpauca scholia continet manu ipsius scribae (t): pleraque omisimus, ea tantum edidimus, quae novitate praestabant y = Crypt. Z.α.XXVI (saec. XIII); scholia et glossas continet pleraque manu ipsius scribae (in codice mutilo, qui in Italia australi exaratus est, versus γ 162 – τ 497 tantum servantur) z = Par. Gr. 2689 (saec. XV/2 ab Immanuele Rusota exaratus); glossas continet manus ipsius scribae (z): eas tantum edidimus, quae novitate praestabant

IX

X

Vo

XI

G(β)

XII

P

XIII M

Pδ−ζ

H

y (δ)

XIV S Vl

(θ)

Y T I B D s

Z

N

E X

C Y2

XV t

V Vm Vs Vc Vw (Vz)

(Vx) W

Vb Vp

XVI d

V V

al

Q

V V

g

V

a

K

i

r

Vu r

J

R

dβ−ω

O Taur

x

m

Wι−ω

c

z

(λ) q

k2

e dα u

Stemma codicum praecipuorum, qui scholia in Odysseam continent (cf. F. Pontani, Sguardi su Ulisse, p. 21)

SCHOLIA AD LIBROS η-θ

h

5

10

ÔUpoqevsei~ a. ὑπόθεσις τῆς η Ἀθηνᾶ ἐπὶ τὴν πόλιν παραγενομένῳ Ὀδυσσεῖ ὑπαντᾷ, καὶ ἀξιώσαντι δείκνυσι τὸν Ἀλκινόου οἶκον, εἰς ὃν εἰσελθὼν ὁ Ὀδυσσεὺς προσπίπτει τοῖς τῆς Ἀρήτης γόνασι, καὶ δεῖται αὐτῆς πέμψαι αὐτὸν εἰς τὴν πατρίδα. ἀναστήσας δὲ αὐτὸν Ἀλκίνοος παρακαθίζει αὑτῷ καὶ δεῖπνον παρέχει. ἡ δὲ Ἀρήτη θεασαμένη τὴν ἐσθῆτα πυνθάνεται πόθεν ἔσχεν. ὁ δὲ διηγεῖται αὐτοῖς τὸν ἀπὸ Καλυψοῦς πλοῦν καὶ τὸ γενόμενον ναυάγιον καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς ἄφιξιν, καὶ ὅτι δεηθεὶς Ναυσικάας ἔλαβε τὴν ἐσθῆτα. DE2HIM1PVXYk2tyz b. Ναυσικάα εἰς τὴν πόλιν ἀφικνεῖται. καὶ μετʼ ὀλίγον Ὀδυσσεὺς ἱκετεύει Ἀρήτην τὴν τοῦ Ἀλκινόου γυναῖκα τοῦ βασιλέως. καὶ μετὰ τὸν δεῖπνον πυθομένης ὁπόθεν τὴν ἐσθῆτα ἔσχεν (ἐγνώρισε γὰρ αὐτήν) τὰ συμβάντα αὐτῷ κατὰ τὸν πλοῦν ἀπὸ τῆς Ὠγυγίας μέχρι τῆς τῶν Φαιάκων γῆς διηγεῖται. DHM1P1VXy hyp. b) hinc Tz. alleg. Od. 7, 1-6 

1 ὑπόθ. τῆς η V: ἄλλως (hyp. b subiungens) X: ἀρχὴ τῆς η Ὀδυσσείας Ὁμήρου M1: ὑπόθεσις τῆς ἦτα Ὀδυσσείας (Ὁμήρου Y) E2Y: ὑπόθεσις y   2 παραγινομένη PYVbk2: παραγενομένη z  τῷ Ὀδ. y  συναντᾷ Ε2   2-3 ἀξιώσαντι δείκνυσι Hy: ἀξίως ἀντιδείκνυσι DE2IM1PVXY (ostendit Vl): δείκνυσιν αὐτῷ Vbk2z: δείκνυσι t   3 εἰς: πρός Vb  ἐλθών DE2Hk2z  ὁ om. PVYy  πίπτει PY: προπίπτει k2   4 τῆς om. Y  γούνασι M1t  τήν om. y   5 ὁ Ἀλκ. E2X  αὑτῷ Buttm.: αὐτόν PY: αὐτῷ cett., rec. Ernst (sed vide η 169 εἷσε)  παρʼ αὐτῷ καθίζει t   6 διηγεῖτο H  αὐτοῖς: αὐτῇ DVbk2z (sibi Vl)   7 γενόμενον: γεγενημένον P (qui γεγην-) Y  καὶ τήν - ἐσθῆτα (8) om. t  ναυαγίον M1   8 ἄφηξιν P   9 ἄλλως (hyp. a subiungentes) DHM1P1Vy: ante hyp. a conl. X  ὁ Ὀδ. V  ἱκετεύει τε D   10 Ἀρήτῃ D: om. y  τήν om. DX    τοῦ1 om. M1  γυναῖκα τοῦ βασιλέως M1Vy: τοῦ (om. P1) βασιλέως γυναῖκα D (qui γυναικί) HP1X  τὸ δεῖπνον X   11 πυνθανομένης M1  ἔχει D  γάρ om. D  αὐτήν: αὐτῇ (sed margo detrita) H: αὐτή D  αὐτῷ τὰ συμβ. hoc ordine X   12 αὑτῷ fort. debuit  κατὰ τὸν πλοῦν post Ὠγυγίας conl. X  Ὠγυιγίας V: Ὠγυγίης HP1  τῶν om. HP1  Φαιήκων X  γαίας D  διηγεῖται om. D: διηγεῖτο V

V

V

4 hyp. metr.

ex. ex.

alleg. ex. V

V ex.

ex. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 1-8

c. ἦτα δʼ ἐῢ φρονέουσʼ Ὀδυσεῖ Σχερίης βασιλῆες. BIMcPXfk2ntz d. Ὀδυσσέως εἴσοδος πρὸς Ἀλκίνοον T h 1 a. ἔνθʼ] ἐκεῖ BMaY / τότε D b. ἠρᾶτο] εὔχετο MaY τὴν Ἀθηνᾶν Ma c. δῖος] ἔνδοξος E2 h 2 a. κούρην] τὴν Ναυσικάαν MaPY b. μένος ἡμιόνοιϊν] περιφραστικόν P / περιφραστικῶς οἱ ἡμίονες Xs h 4 a1. στῆσε: ἀπὸ κοινοῦ τὸ “μένος ἡμιόνοιιν” [η 2]. HOP1 a2. στῆσεν] τὰς ἡμιόνους BMc δηλονότι B b. κασίγνητοι] οἱ ἀδελφοὶ αὐτῆς Y c. μιν ἀμφίς] περὶ αὐτήν Ma h 5 a. ἀθανάτοις] ἀστράσιν P b. ἐναλίγκιοι] ὅμοιοι E2Y c. οἵ ῥʼ ὑπʼ ἀπήνης / ἡμιόνους (6)] τοὺς ὑπʼ ἀπήνης ἡμιόνους HMaOP1 d1. ἀπήνης: ἁμάξης MaV d2. ὑπʼ ἀπήνης] ὑπὸ τῆς ἁμάξης X / ἐπὶ ἁμάξης y h 6 a. ἐσθῆτα] ἤγουν τὰς ἐσθῆτας Xs h 7 a. ἑόν: τὸν ἑαυτῆς MaVX b1. ἤιε] τὸ “ἤιε” ἀπὸ τοῦ “εἴω” τὸ πορεύομαι, καὶ ἐν διαλύσει “ἐΐω”, καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς η “ἤια, ἤιας, ἤιε”. X b2. ἤϊε] ἐπορεύθη Y / ἐπορεύετο Md c. δαῖε δέ οἱ πῦρ] ἐξῆπτε πυρὰν διὰ τὸ εἶναι χειμῶνα B / ἀνῆπτε I d. οἱ πῦρ] λαμπάδα Md / αὐτῇ P1 h 8 a. γρηΰς: αἰδέσιμον γὰρ τὸ γῆρας καὶ σωφροσύνης παρασκευαστικόν. HOP1T d) est titulus huius libri secundum Eust. in Od. 1565, 27 (in principio commentarii; vide Dind., Schol. Od., p. 1, 12)  1 nihil in scholiis de ὥς (cf. Ap. Dysc. coni. 251, 16; schol. bT Π 1a)  a) cf. schol. α 11b  b) cf. schol. γ 62c  c) cf. schol. α 14f  2 b) de re cf. schol. β 409c; de μένος cf. e.g. schol. D B 387, E 296, M 18, Ψ 177 et 190  3 nihil in scholiis de pronomine οὗ (cf. Ap. Dysc. pron. 106, 20; Ap. Soph. 118, 10)  4 a1) scil. obiectum verbi φέρεν idem ac verbi στῆσεν b) cf. schol. γ 39b2  5 a) cf. schol. α 17d, ε 2a2 et alibi; de hoc loco Tz. alleg. Od. 7, 5  b) cf. schol. α 371e  c) scil. non est tmesis (ὑπέλυον)  d) cf. schol. ζ 57f  7 b1-2) cf. schol. δ 427a1 et 433a et 572a, ubi identidem de aoristo agitur; de coniugatione vide schol. δ 572b  c) ἐξῆπτε: de verbo cf. e.g. Hsch. δ 125; schol. b B 93c; ἀνῆπτε: cf. schol. α 48e; schol. D E 7; de hieme cf. schol. ε 204a et praes. ζ 305e et 308e  8 a) αἰδέσιμον: cf. schol. bT A 26b

14 εὖ Pk2z  Ὀδυσεῖ BXf:  Ὀδυσσεῖ cett.   20 ἡμίονες: sic (cf. Theoph. Simoc. 1.12.12), non ἡμίονοι, Xs   21 στῆσε δʼ ἄρʼ ἐν προθύροισιν lm. O: ad hunc vs. sine lm. adscr. H, ad v. 2 P1   22 τούς B   28 ἤγουν ἁμάξης (scholio c statim subiungens) Ma   37 i. l. ad v. 11 praebet H: ἣ τρέφε Ναυσικάαν (v. 12) lm. O

15

20

25

30

35

Scholia Graeca in Odysseam   η 8-9

40

45

50

55

5

b. γρῆϋς] “γραῦς” καὶ κατὰ διάλυσιν “γρᾶϋς” καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς η “γρῆϋς”. X c. Ἀπειραίη] ὅτι συνέστειλεν Ἰακῶς. καὶ ἑξῆς “τήν ποτʼ Ἀπείρηθεν” [η 9]. HP1 d1. Ἀπειραίη: ἄποθεν παροῦσα, ἢ Ἠπειρωτική. G1P1TVXy / ἔστι δὲ ἀντικρὺ τῆς Κερκύρας ἡ Ἤπειρος. Vo2X d2. Ἀπειραίη] ἡ ἀπὸ τῆς Ἠπείρου D / ἀπὸ τῆς στερεᾶς t d3. ἀπειραίη] ἠπειρωτική· ἡ γὰρ τῶν Φαιάκων νῆσός ἐστιν. BMaP1T d4. ἀπειραίη] λέγεται δὲ καὶ “ἤπειρος” ἡ ὅλη οἰκουμένη, ἥτις τέμνεται εἰς τρία, εἰς Ἀσίαν, εἰς Λιβύην καὶ εἰς Εὐρώπην· ἑκάστη δὲ τούτων γῆ καλεῖται ἤπειρος. B e. Ἀπειραίη: ἡ ἀπὸ Ἀπείρης πόλεως ns / ἀπὸ τόπου Ἀπείρης ὀνομαζομένου k / ἀπὸ χώρας Ἀπείρου E2 / πόλις πόρρωθεν οὖσα Ma f. ἀπειραίη] ἄποθεν οὖσα πειρῶντι y g. ἀπειραίη] πολύπειρος HP1y h1. θαλαμηπόλος: ἤτοι ἡ περὶ τὸν θάλαμον ἀναστρεφομένη, G2HMaPVy ἢ ἡ τοῦ οἴκου προνοοῦσα. MaPVy h2. θαλαμηπόλος] ἡ ἐν τῷ θαλάμῳ πολοῦσα Md h 9 a. Ἀπείρηθεν: πόρρωθεν, HVy ἀπὸ τῆς Ἠπείρου. E2G2VYy b) cf. Hrd. κλ. ὀνομ. 640, 14 Lentz (An. Ox. 3, 237, 1); paulo aliter Ap. Dysc. adv. 150, 7  c) Ἰακῶς: cf. schol. ε 478c et praes. schol. A I 378b cum app. Erbse; scil. ex Epiro ducit nomen, vide U. von Wilamowitz, Die Ilias und Homer, Berlin 1916, 503 et infra schol. d-e  d1) hinc (e schol. V) Suid. α 3130; ἄποθεν: cf. schol. f; Ἠπειρωτική: hinc Hsch. α 5897; de Epiro et Corcyra cf. Eust. in Od. 1595, 48; de re vide Garvie ad loc.  d3) scil. anus non ex Epiro sed e regione quadam continentali (ἤπειρος) venit  d4) de tribus regionibus mundi (quae proprie ἤπειροι appellantur) cf. e.g. schol. Ap. Rhod. 4, 1569; Ptol. geogr. 7, 5; de Ἄπειρος et ἤπειρος cf. Eust. in Od. 1566, 1  e) Ἀπείρης: vide schol. η 9b et de re cf. Danek, Epos, 137 “Mit dem Namen Ἀπείρη ist auch die NichtLokalisierbarkeit des Bereiches der Phaiaken zum Ausdruck gebracht”; πόρρωθεν: cf. schol. d1  f-g) haec veriloquia nusquam alibi inveniuntur   h1) cf. Ap. Soph. 85, 30; Hsch. θ 17 (unde Apion, fr. 39 N., qui paulo aliter); synag. θ 3; EM 441, 21; τοῦ οἴκου: vide schol. T Δ 143a cum app. Erbse; schol. Aesch. th. 359f  h2) cf. Ap. Soph. 85, 30 πολουμένη  9 a) de re cf. schol. η 8d1; formam genetivi defendit Ap. Dysc. adv. 189, 18 Schneider; vide EM 434, 3 ἀντὶ τοῦ ἠπειρόθεν et Eust. in Od. 1565, 55

41 τήν: τόνος H   43 Ἀπείρηθεν (v. 9) lm. T  ἄποθεν παροῦσα: πόρρωθεν ἐλθοῦσα G1  ἢ om. TV (sicut in schol. η 9a), coniecerat Buttm. (duo enim sunt veriloquia, cf. schol. e)  Ἠπειρωτική G1TV: πειρατική P: πειρωτική y: ἀπειρωτική X    46 ἠπειρωτική etiam Y  ἡ ἠπειρ. B  ἡ γάρ: ἥτις T: ἡ γὰρἬπειρος B   47 scholio d3 statim subiungit B   52 in medio schol. d1, post παροῦσα, conl. y    54 ἐν τῷ θαλάμῳ G2  στρεφομένη H   55 ἡ om. Py   57 πόρρω y  ἀπό om. y

ex. Ariston. V / ex.

ex. ex.

ex.

V

V

6

ex.

Ariston.

Ariston.

V ex. alleg.

Scholia Graeca in Odysseam   η 9-14

b. Ἀπείρηθεν] ἀπὸ τῆς Ἀπείρου νήσου HP / ἀπὸ Ἀπείρου πόλεως n / ἀπὸ τῆς πόλεως Ἀπείρης C h 10 a. ἔξελον] ἐξαίρετον ἔδωκαν DE2G2HIMaP1XYs b. ἔξελον] ἐξελέξαντο Y h 11 a. θεοῦ δʼ ὣς δῆμος ἄκουεν: καὶ τοῦτο οἰκονομικῶς· ἀηδῶς γὰρ ἔχουσι πρὸς τὰς πομπάς, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ [cf. η 32-33], διὰ δὲ τὴν φιλοξενίαν τοῦ Ἀλκινόου ἀναγκαίως ὑπακούουσι. τὴν πειθαρχίαν οὖν αὐτῶν ἀναγκαίως προσυνίστησιν. HOP1 b. ἄκουεν] Ἰωνικόν P h 12 a. ἥ] ἡ Εὐρυμέδουσα Yy h 13 a. ἥ οἱ πῦρ ἀνέκαιε: ἀθετεῖ Ζηνόδοτος· ἤδη γὰρ εἶπε “δαῖε δέ οἱ πῦρ” [η 7] . καὶ διὰ τὴν διαφορὰν τοῦ “ἔσω” πρὸς τὸ “ἔνδον”. HOP1 b. πυράν] πυρκαϊάν Y c. δόρπον ἐκόσμει: ἑσπερινὴν τροφήν. δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι ἑσπέρας ἦλθεν ἡ Ναυσικάα. HP1T d. δόρπον] δεῖπνον Y e. ἐκόσμει: παρεσκεύαζεν DHMaPV h 14 a. ἀμφὶ δ᾿] τὸ ἑξῆς “ἀμφὶ δὲ Ὀδυσῆϊ”. H b1. αὐτὰρ Ἀθήνη: ἤτοι ἡ οἰκεία φρόνησις ὑπέθετο αὐτῷ κατὰ τὴν νύκτα b) cf. schol. η 8e  10 a) cf. schol. D A 369, Λ 626, Π 56, Σ 444; cf. Hsch. ε 3698; fort. hinc Eust. in Od. 1565, 63  b) de verbo cf. Eust. in Il. 907, 63  11 a) de re vide etiam schol. η 16a; de Alcinoo rege cf. Eust. in Od. 1565, 37  b) cf. schol. α 151d  13 a) athetesin Aristarcho trib. Blass Ludw. Nickau (non Roemer, Athetesen, 164); ἤδη γὰρ εἶπε: de hoc argumento dubitat Nickau, Unters. 131-32 (qui potius de iteratione pronominis ἥ in vv. 12-13 cogitat); διὰ τὴν διαφοράν (scil. ὁ ὀβελός, ut Ludw., vel ἡ διπλῆ, ut Nickau): cf. Ammon. adf. voc. 169 cum app. Nickau (cf. Phryn. ecl. 99 Fischer; EGud 470, 1 et 10 Stef.; Anon. barb. sol. 292, 15 Nauck etc.); de hoc loco (εἴσω ἀντὶ τοῦ ἔνδον) vide Ap. Dysc. adv. 196, 4-11 et et 204, 31, necnon schol. Dion. Thr. 99, 6-9 Hilg. et Antiattic. ε 9 (cum app. Valente); Polyb. barb. sol. 289, 3 Nauck; schol. Dion. Thr. 447, 13 Hilg.; vide etiam Anon. barb. sol. 185, 12 Valck.; Lehrs, Ar., 133  b) cf. schol. D A 52; Hsch. π 4383 etc.   c) ἑσπερινήν: cf. schol. Ab et D B 381a et schol. A Λ 730a; de re (etiam de schol. d) vide schol. β 20f et δ 61a; ἑσπέρας ἦλθεν: de tempore diei vide schol. ζ 321b (ἡμέρας γὰρ ἔτι οὔσης εἰσέρχεταιὈδυσσεύς)  14 a) scil. per hyperbaton cum v. 15 (potius verbum χεῦε resp.)  b1-2) de Athena = φρόνησις cf. e.g. schol. α 44c al.; de hoc loco

60 ὡς ἐξαιρ. IXs  ἐξαίρετον om. E2   63 ποντάς vel sim. a.c. P1  ἐν om. P1  δέ om. O   64 ὑπακούει P1   65 προσενίστησιν HP1   68 lm. O: ad v. 9 adscr. P1, ad quem versum etiam H signo refert  προηθέτει ci. Ludw.  Ζηνόδωρος O   69 καί - διαφοράν: διαφορὰ δέ O  καί om. P1  εἴσω Buttm.   70 πυράν in textu habet Y   71 lm. T  ἑσπ. δόρπον i.l. P1  γάρ om. P1T  εἰσῆλθεν P1   75 Ὀδυσσῆι H   76 lm. (quod pro ἀμφὶ δʼ mss. plerique in textu praebent) X  αὐτοῦ EX

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   η 14-16

80

85

90

95

7

ἰέναι. καὶ “ὁ ἀὴρ” δὲ καὶ “ἡ ἀὴρ” τὸ αὐτό· ἡ ἀὴρ γὰρ ἡ ἀορασία, καὶ ὁ ἀὴρ εἰ μὴ ἔχει τὸ φωτίζον EXs σκοτεινός ἐστι. s b2. Ἀθήνη] Ἀθηνᾶν νοήσεις τὴν φρόνησιν τοῦ Ὀδυσσέως, ἥτις ὡδήγησεν αὐτόν. Y c. Ἀθήνη] ἡ νύξ EX alleg. h 15 a1. πολλὴν ἠέρα χεῦε: ὅτι τῷ Ὀδυσσεῖ περιέθηκε σκότος, οὐ τοῖς Ariston. Φαίαξιν, HP1T ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς Ζηνόδοτος [cf. η 41]. HP1 a2. πολλὴν ἠέρα χεῦε: διατί τὸν Ὀδυσσέα καὶ οὐχὶ τοὺς Φαίακας ἐν ἀορασίᾳ καλύπτει; ὅτι τὸν Ὀδυσσέα ἔμελλε κρύπτειν ἐκ τῶν Φαιάκων καὶ οὐ τοὺς Φαίακας ἐξ αὐτοῦ. Ma b1. ἠέρα: ὁμίχλην G2HMaVs V (Ariston.?) b2. ἠέρα: ἀορασίαν DYXns / ἀχλύν EP1Xs c. φίλα φρονέουσ᾿] τὰ κάλλιστα βουλευομένη Md h 16 a. μή τις Φαιήκων μεγαθύμων: ὑπερόπτας εἰσήγαγε τοὺς Φαίακας ex. οἰκονομικῶς, ἵνα πρὸ καιροῦ μήτε ὄνομα μήτε πατρίδα μήτε τύχην αὐτοῦ μάθωσιν, ἀλλʼ ὡς ἤθελεν αὐτοῖς οἰκονομήσῃ τὴν ἀπόκρισιν. πῶς οὖν πέμπουσι τοὺς ξένους; ὅτι ἐκ τῶν ἐναντίων φιλανθρώπους πεποίηκε τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν. οὐδὲν οὖν εἰς τὰ τοιαῦτα ἔμελλε βλάψειν τὸν Ὀδυσσέα ἡ τῶν ὑποτεταγμένων αὐθάδεια. εἰ δὲ καὶ περὶ τῆς εἰς τὴν Ἰθάκην ἐκβάσεως προοικονομεῖ τι ὁ ποιητὴς διὰ τοῦ τοιούτου ἤθους τῶν πολιτῶν, εἰσόμεθα ἐπὶ τοῦ οἰκείου τόπου γενόμενοι [cf. ν 119]. HP1 b. ἀντιβολήσας] συντυχών HMa / ὑπαντήσας Y / συναντήσας Dke Eust. in Od. 1566, 6; de Athena = aër cf. schol. α 327k, δ 341c, 795b, ε 382a, ζ 229b al.; de ἀήρ feminine dicto sensu ἀορασίας vide schol. bT E 776b (cf. etiam schol. A [Ariston.] E 776a); Ap. Soph. 12, 10; EGud 237, 50 Sturz; EM 421, 38-41; ἀορασία: cf. schol. ι 144 (vide schol. A T 87a cum app. Erbse; Chrys. SVF 430); schol. D Γ 381 et Θ 50; Hsch. η 183; Eust. in Il. 455, 8 cum app. Valk; εἰ μὴ ἔχει κτλ.: cf. schol. A Ρ 644a cum app. Erbse; schol. Opp. hal. 1, 258; Tz. in Hes. op. 124  c) cf. schol. ε 491b, ζ 2d, 13e, 20b, 24b  15 a1) cf. schol. η 41d et 140b  b1-2) cf. Hsch. η 183; ὁμίχλην: cf. schol. A (Ariston.) Ρ 649; schol. D E 356; Ξ 282; ἀορασίαν: cf. schol. η 14b et Eust. in Od. 1566, 15; ἀχλύν: cf. schol. ζ 321b et ι 144  c) sim. schol. ζ 313b2  16 a) οἰκονομικῶς: cf. Nünlist, Critic, 28; φιλανθρώπους (93) κτλ.: cf. schol. η 11a et 32a (cf. Eust. in Od. 1566, 10); εἰ δὲ καὶ scil. de agnitionibus Ulixis in patria  b) συντυχών: de verbo cf. Ap. Soph. 31, 31; schol. Opp. hal. 2, 443; ὑπαντήσας: cf. schol. D H 114; συναντήσας: cf. schol. δ 548i 

77 καί1 om. s  ὁ ἀήρ i.l. etiam MaP  δέ om. s  τὸ αὐτόν ἐστιν s  καί3  om. EX   79 ὁδήγησεν Y   82 ὅτι om. T   84 τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ οὐχὶ τοῖς Φαίαξιν Ma, correxi   90 ἀντιβολήσας in lm. add. H   92 οἰκονομήσει HP1, corr. Buttm.   93 πέμπουσι Z: πέμπωσι HP1   94 εἰ τὰ τέλη τοιαῦτα ci. Polak   97 γενομένου HP1, corr. Dind.

8

V V ex.

V

alleg.

V

ex. V / gl. V

Scholia Graeca in Odysseam   η 17-20

h 17 a. κερτομέοι: χλευάζοι EG2HMaVXs b. ἐπέεσσι] λοιδωρίᾳ D h 18 a. δύσεσθαι: εἰσελθεῖν EG2HVXYs b. ἐραννήν: διὰ τὸ ἄπραγμον καὶ τὴν ῥαστώνην τῶν βιούντων αὐτόθι. ἢ τὴν τῷ Ὀδυσσεῖ ἐραννὴν διʼ ἄμφω, ὅτι τε ἐκ ναυαγίου περισέσωστο, καὶ ὅτι ἐντεῦθεν προσεδόκα εἰς τὴν πατρίδα ἀφίξεσθαι. HP1T c1. ἐραννήν: ἐπέραστον, EG2HMaPVXsy καλήν HMaPV c2. ἐραννήν] ἐρατεινήν EXY / ἐπιθυμητήν By c3. ἐραννήν] “ἐραννή” γίνεται ἀπὸ τοῦ “ἐρατεινὴ” καὶ κατὰ συγκοπὴν καὶ πλεονασμὸν τοῦ ἑτέρου ν. s h 19 a. ἔνθα οἱ] τότε αὐτῷ Ma b. ἀντεβόλησε] συνέτυχε H / ὑπήντησε Y / συνήντησε Ma c1. θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη] Ἀθηνᾶν λέγει νῦν γυναῖκά τινα ὑπαντήσασαν αὐτῷ παρθένον, ἥτις ὡδήγησεν αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς τὸν δόμον τοῦ Ἀλκινόου Y c2. θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη] κόρη τις, ἣν θεὰν ὀνομάζει διὰ τὸ δεῖξαι αὐτῷ τὴν ὁδόν. P1y h 20 a. παρθενικῇ... νεήνιδι: παρθένῳ νεωτέρᾳ MaVy b. παρθενικῇ: παρθένος ἡ πρὸς γάμον φθάσασα, παρθενικὴ δὲ ἡ μὴ πρὸς γάμον τελεία. Ma c. παρθενικῇ] ἀεὶ γὰρ τὸ θεῖον νεάζει EXs d. εἰκυῖα: ὁμοία MaV / ὡμοιωμένη Y e. νεήνιδι] νεάνιδι B f. κάλπιν: ὑδρίαν DEG2HMaPTVXYsy g. κάλπιν] κάδδον μικρὸν ἢ ἄγγος B / ὑδροφόρον I ἀγγεῖον IMaks / λεκάνην y h. κάλπιν ἐχούσῃ] βασταζούσῃ, HP ὑδροφορούσῃ H 17 a) de verbo cf. schol. β 323g  18 a) hinc Eust. in Od. 1566, 16; de verbo cf. schol. D H 298 (Hsch. δ 2627); sim. schol. δ 435c, ρ 276  c1) cf. Ap. Soph. 75, 20; Hsch. ε 5621; EM 369, 50  c2) ἐπιθυμητήν: cf. schol. D B 571; schol. ι 230  c3) κατὰ συγκοπήν: cf. Eust. in Il. 772, 17; EM 369, 50  19 b) de verbo cf. schol. η 16b  c1) vide η 20; aliter (φρόνησις) Tz. alleg. Od. 7, 15  20 a) παρθένῳ: de subst. cf. e.g. Ap. Dysc. adv. 184, 21; Hsch. π 922; schol. anon. rec. Ar. nub. 614c; lex. Gr. Naz. π 26-27 etc.; πρέπον in hoc loco notat schol. Ap. Rhod. 1, 1207  b) nusquam alibi haec differentia verborum (aliter Eust. in Od. 1566, 18) c) eandem sententiam invenies in schol. D Δ 2 et schol. bT Δ 102  d) cf. schol. β 383a-b  e) cf. Suid. ν 139  f) cf. schol. Theocr. 5, 127b-d; Suid. κ 264; de κάλπη vide Hsch. κ 520 (et synag. κ 58; aliter EGud 296, 28 Sturz)  g) κάδδον, ἄγγος, ἀγγεῖον: cf. schol. Theocr. 5, 127b-e; Poll. 10, 30 

99 χλευάζοιτο EX   2 ἀπρᾶγμον HP1  τήν: τῶν T   3 ἐρανήν P1T  ὅτι γε T  περιέσωστο T   12 ὁδήγησεν Y   13 κόρη τις ἦν, θεὰν δὲ ὀνομ. y  θεά P1   16 μήπω addidi   17 τελεῖα Ma   18 τὸ γὰρ θεῖον ἀεὶ νεάζει Es  

100 1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   η 21-29 25

30

35

40

45

9

V h 21 a. ἀνείρετο: ἐπηρώτησεν G2HMaV Did. h 22 a. οὐκ ἄν μοι] Ἀριστοφάνης “ἦ ῥά μοι”. HP1 V h 24 a1. ταλαπείριος: Ἀρίσταρχος μὲν ἀντὶ τοῦ ταλαίπωρος, τινὲς δὲ ἀντὶ a (Ariston.) τοῦ ξένος καὶ πόρρωθεν πεπερακώς, ἢ μακρόθεν ἀφιγμένος. M PVy a2. ταλαπείριος: ξένος καὶ P πόρρωθεν ἀφικόμενος PY / μακρόθεν πεπερακώς H1 / τηλόθεν πεπερακώς HIP1T a3. ταλαπείριος] ὁ ταλαίπωρος G2H1IXkt / ὁ σχὼν πεῖραν τοῦ τληπαθεῖν I / πολυπαθής DE h 25 a. τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης: ὅτι τὴν πολὺ ἀφεστῶσαν γῆν, οὐ τὴν Ariston. Πελοπόννησον, ὡς οἴονται οἱ νεώτεροι. EHMaP1TXs b. ἀπίης] ἀλλοδαπῆς BEXs c. τῷ] διατοῦτο HMay / διό D h 26 a1. καὶ γαῖαν ἔχουσιν] γράφεται “καὶ νέμονται”, ἀντὶ τοῦ v.l. (Did.?) κατοικοῦσι. EX a2. καὶ ἔργα νέμονται] γρ. “καὶ γαῖαν ἔχουσιν”. IHM1s b. ] καὶ τὰ γεώργια μερίζονται. T h 27 a. γλαυκῶπις Ἀθήνη] ἡ παρθένος Ma ex. h 29 a. δείξω: προσαγωγὸν πάνυ· οὐ γὰρ τὴν ἰδίαν χρείαν καταλιποῦσαν 1 ὑπουργήσειν φησίν, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς ὁδοῦ δείξειν τὸ ζητούμενον. HP T ex. b. δείξω: πῶς ἐψεύσατο ἡ Ἀθηνᾶ; οὐκ ἐψεύσατο· εἶπε γὰρ τὸν Δία πατέρα, ἔγγιστα δὲ ναίειν διὰ τὴν ἀρετὴν τῶν Φαιάκων, ὡς καὶ ἀνωτέρω λέγει [cf. ε 35]. Ma

21 a) cf. schol. α 231d  22 a) Aristophanem errasse male putat Valk, TCO 104  24 a1-3) cf. schol. ζ 193b cum app. test.; de τηλόθεν (a2) vide etiam v. 25 et Eust. in Od. 1566, 37  25 a) cf. schol. A A 270a et Γ 49a (vide etiam ad π 18); Ap. Soph. 38, 24; fere idem schol. D A 270 et epim. Hom. ad loc. (aliter epim. Hom. α 166); Hsch. α 6201 et ε 3586; de Peloponneso cf. e.g. schol. Thuc. 1, 9, 2c; EGen α 1016; EM 122.11; vide Rhian. fr. 13 Powell (St. Byz. α 357 Bill.); Severyns, Cycle, 117; Schironi, Best, 658  b) cf. schol. D A 270, Γ 49; Hsch. α 6199; Suid. α 3203  26 a1) Didymo tribuit Ludw.  b) cf. Tz. in Hes. op. 119  29 b) ἀνωτέρω: cf. schol. ε 35b1-2; vide etiam ad η 56; de re cf. Eust. in Od. 1566, 45

26 ἤ ῥά μοι mss., corr. Nitzsch: ἦ ῥʼ ἄν μοι (cl. Hsch. η 714) Nauck   27 τινά y   28 πεπρακώς MaPy   29 ἱκόμενος Y   30 τῆλε I   33 lm. T  ὅτι: ἐπί MaT: om. EXs  τήν om. H   33-34 τῆς πολὺ ἀφεστώσης, οὐ τῆς Πελοποννήσου EXs   34 Πελοπόνησον HMa  οἴονται om. EXs: post οἱ νεώτεροι conl. T  οἱ πολλοὶ τῶν νεωτέρων s   37 ἔργα suppl. Buttm.   38 κατοικοῦσι etiam s: οἰκοῦσι D   39 γαῖαν om. s  ἔχουσιν om. I   40 γαῖαν ἔχουσιν in textu praebet T   42 lm. T  οὐ πάνυ T  καταλειποῦσαν HP1T, corr. Buttm.   43 ὑπουγοῦσαν P1  φασίν HT et a.c. P1   44 ἐψεύσατο1 scripsi: ἐλεύσατο Ma  ἀλλʼ addidi

10

Ariston.

V

V V

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 29-32

c. ἀμύμονος] συνετοῦ, ἀψόγου Md d1. ἐγγύθι ναίει] γείτων πέφυκεν τοῦ ἐμοῦ πατρὸς ὁ Ἀλκίνοος Y d2. ναίει] κατοικεῖ P / ὁ ἔχων τὸν δόμον I / ὁ Ἀλκίνοος Xs h 30 a1. τοῖον] οὕτως ὡς ἔχεις, ἢ ὥς σοι δεικνύω. HP1y a2. τοῖον] οὕτως BCMaX ὡς ἔχεις σχήματος, κρυφίως B / τοιούτως k / καλῶς T b. τοῖον] εἰς τὸν τοιοῦτον δόμον Y c. ὁδόν] κατὰ τήν I h 31 a. μηδέ - προτιόσσεο] μηδὲ πρός τινα τῶν ὧδε ἀνθρώπων ἐνατένιζε. HP1 b1. προτιόσσεο: ἐνόρα, ἢ G2MaVy προσαγόρευε, ἢ περιβλέπου. CEG2MaVXsy b2. προτιόσσεο] θεώρει HPY / πρόσβλεπε DTY εἰς τὸ ἐρωτῆσαι Y / βλέπε B Va9 / ἐπόπτευε I c. προτιόσσεο] προσφώνει Ma d. ἐρέεινε: ἐρώτα DG2MaV h 32 a. οὐ γὰρ ξείνους οἵδε μάλʼ ἀνθρώπους ἀνέχονται: οὐ ξενίζουσι τοὺς ἀνθρώπους. πῶς οὖν ἐν τοῖς ἑξῆς [cf. η 159-66] φιλοξενωτάτους λέγει; ἢ τὸν μὲν ναυτικὸν ὄχλον τῷ ὄντι εἶναι ἀηδῆ, τοὺς δὲ βασιλεῖς φιλοξένους· ἢ ἴσως ἵνα φυλάξηταί τινος πυθέσθαι ἢ πρὸς ἕτερον καταχθῆναι. EMaVXYy b1. μάλʼ ἀνθρώπους ἀνέχονται: Ἀττικῶς “ἀνθρώπους ἀνέχονται”, ὑποδέχονται. HP1 c) ἀψόγου: cf. schol. α 29d2  d2) cf. schol. α 51g  30 a1-2) οὕτως: cf. schol. δ 776a et Eust. in Od. 1566, 23; vide schol. α 209c2-4, 223b; ὥς σοι δεικνύω alia est explicatio, scil. δεικτικῶς verbum audit  c) cf. schol. ζ 261c  31 b) de verbo προτιόσσομαι cf. schol. ε 389c-d (ubi tamen προβλέπειν) et β 152i (etiam de ὄσσα = vox etc.); προσαγόρευε: cf. Hsch. π 3995  c) de verbo cf. schol. α 220d  d) fort. hinc Hsch. ε 5863 (corruptum)  32 a) Porphyrio scholium (sub forma codd. EX) trib. Polak et Schrader; schol. resp. Eust. in Od. 1566, 41; de Phaeacum φιλοξενία et de hoc loco cf. schol. (Porph.) ν 119 (vide Heracl. Pont. fr. 104 Sch.) et Nitzsch, Erkl. Anm. 137; vide etiam schol. ν 320-23; aliter schol. η 33b1; ἵνα φυλάξηται: cf. schol. η 33b2  b1-2) Attica est constructio (acc. pro gene-

55 scholium in textu (ἀνθρώπων tantum primae manus) tamquam versus esset (versum ipsum 31 autem in mg.) praebet H: cum siglo στίχ. in mg. add. P1  τῶν ὧδε om. P1   57 lm. Ma: ποτιόσσεο lm. V  περιβλέπου om. G2: παραβλέπου Cs   58 πρόβλεπε Y: προβλέπου T   59 ὑπόπτευε I   62 οὐδʼ ἀγαπάζοντες (cf. v. 33) lm. EX  οὐ γὰρ ξενίζουσι τ. ἀ. (ad v. 33 iteratum) y: ζητοῦσί τινες EX   63 οὖν om. EX  ἐφεξῆς Y  φιλοξενεστάτους Y: φιλοξενοτάτους EXy   λέγει τοὺς ἀνθρώπους; καὶ φαμὲν ἢ κτλ. EX  64 διὰ τὸ add. Vr2 (I. Lascaris)   εἶναι τῷ ὄντι EX  δέ om. MaV  65 ἴσως om. EX   ἢ del. Polak: καί Buttm., fort. recte   67 Ἀττικῶς HP1: ἀντὶ τοῦ Buttm.  ἀνέχονται ἤγουν scripsi: ἀνέχοντας mss.

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   η 32-35

70

75

80

85

11

b2. ἀνθρώπους ἀνέχονται] ὑποδέχονται EG1HPXsy Ἀττικῶς, EXsy ἢ ἀγαπῶσι EXs c1. ἀνέχονται: ἀναδέχονται HMaV καὶ διατρέφουσι MaV c2. ἀνέχονται] ἀναδέχεσθαι καὶ διατρέφειν ὑπομένουσι Ma / ὑποφέρουσι Y h 33 a. οὐδʼ ἀγαπαζόμενοι: παθητικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῦ. BHMaP1T b1. οὐδʼ ἀγαπαζόμενοι] ἡδέως πάνυ, ὡς αὐτὴ παρὰ τὸ ἔθος τῆς πολιτείας φιλανθρώπως διακειμένη πρὸς τὸν ξένον. HP1 b2. οὐδʼ ἀγαπαζόμενοι : οὐδὲ ἀγαπῶντες EMaXs φιλοφρονοῦσιν. ταῦτα δὲ λέγει ἐναντίως τοῖς ἄλλοις, ἵνα μή τι λαλήσῃ. Ma c. ἀγαπαζόμενοι: φιλοφρονούμενοι HMaV d1. φιλέουσι: μετὰ στοργῆς ξενίζουσιν BHMaP1TYy d2. φιλέουσι: φιλικῶς ὑποδέχονται, ξενίζουσι EMaMa*VXs e. ὅς] ἐκεῖνον P1 f. ἄλλοθεν] πόρρωθεν G1 h 34 a. θοῇσιν] εὐθείαις τὸ σχῆμα EX b. τοί] οἱ Φαίακες Ma c. πεποιθότες: θαρροῦντες G2MaVy d. ὠκείῃσιν] ταχείαις y h 35 a. λαῖτμα: οἱ μὲν ὅρμημα, οἱ δὲ τὸ κύτος, οἱ δὲ τὸ διάστημα τοῦ πελάγους, ἐξ οὗ τὸ “μέγα” καὶ πλατύ. λέγει δὲ τὸ κῦμα. MaVy tivo, cf. schol. δ 507e), cf. schol. τ 27; vide Suid. α 2364 cum app. Adler; lex. Vind. α 99; schol. rec. Ar. nub. 363b; lex. synt. Laur. 18, 5 Massa Positano  c1) de ρ 13 fere idem Ap. Soph. 36, 22 et Hsch. α 5011  c2) ὑπομένουσι: cf. schol. D O 109 et 470 et lexica ad schol. b1-2 laudata  33 a) cf. Aristarch., fr. 57 Matth. (vide schol. δ 47c)  b2) ἀγαπῶντες: cf. Ap. Soph. 5, 3 (de diathesi activa vide etiam schol. D Ω 464); φιλοφρονοῦσι: cf. schol. α 123b1; schol. δ 29f-g, 171d1; ἵνα μή τι λαλήσῃ: scil. Ulixes, cf. schol η 32a  c) φιλοφρονούμενοι: sim. schol. D Π 192; fort. ad φιλέουσι proprie spectat (cf. schol. b2)  d1) ξενίζουσιν: de verbo cf. schol. α 123b1 et praes. δ 29f  d2) cf. schol. δ 29g1  34 a) sic etiam A. Fick, Die homerische Odyssee, Göttingen 1883, 94 (vide LfGrE s.v., II); aliter e.g. schol. α 260c al.  c) de verbo cf. schol. D I 238, M 153; Hsch. π 1481-83 etc.  d) cf. schol. δ 28f  35 a) hinc Hsch. λ 166; vide Ap. Soph. 106, 27 (ubi ὅρμημα Apion, fr. 65 N.; sed EGen λ 18 οἴδημα) et partim EGen λ 18 Alpers; κύτος... διάστημα: cf. schol. Ap. Rhod. 1, 1299; vide etiam schol. δ 504c et de κῦμα schol. δ 504d cum app. test.; Rengakos, Apollonios Rhodios, 107

69 ἀντὶ τοῦ ὑπ. y  70 ἀγαπ. ante ὑποδ. s   73 lm. Ma, scholio b2 ἄλλως interiecto subiungens: scholio d1 subiungunt HP1  τὸ παθ. ἀντὶ τοῦ ἐνεργ. BT   74 αὐτὴ scil. puella sive Athena (αὐτῆς...διακειμένης possis)   76 lm. (φιλέουσʼ addidi) Ma  οὐδέ om. EXs  φιλοφρονοῦσι etiam I   79 οὐδʼ ἀγαπαζ. φιλ. lm. HP1: τὸ δὲ φιλέουσι (scholio a subiungentes) BMaT  μετʼ ὀργῆς T: κατὰ στοργήν y   80 ἢ φιλ. ὑποδ. etiam pone schol. d1 iteravit Ma*  καὶ ξεν. Ma   87 ὁρμημένοι y  κῦτος V   88 πελάγου y   πλατύ: τὸ πλάτος y

V Ariston. ex. ex. V Ariston. V

ex. V V

12 ex.

v.l. V ex. Ariston.

V / gl. Hrd.

ex. V

Scholia Graeca in Odysseam   η 35-39

b. λαῖτμα μέγʼ ἐκπερόωσιν] προοικονομεῖ τὴν ἐπάνοδον. HP1 c. σφισι] αὐτοῖς Ma d. δῶκ᾿] ἤτοι τὰς νῆας B e. Ἐνοσίχθων] γρ.΄ καὶ “Κρονίων”. EXs h 36 a. τῶν] καὶ τούτων τῶν Φαιάκων Md b. ὠκεῖαι: ταχεῖαι MaV c. ὡσεὶ πτερὸν ἠὲ νόημα] ὑπερβολικόν EX d1. ἠὲ νόημα: ἐντεῦθεν τὸ παροιμιῶδες “διέπτατο δʼ ὥστε νόημα”. BEHMaP1Ty τὸ γὰρ ἐνθύμημα καὶ τὰ πόρρω φαντάζεται. EX d2. ἠὲ νόημα] οὐδὲν γὰρ ταχύτερον τοῦ νοός. Y h 37 a. ἡγήσατο: ἡγεμὼν τῆς ὁδοῦ ἐγένετο. MaV / προώδευεν, ἡγεμὼν ἦν G2 h 39 a. ναυσικλυτοί: ὡς “ἀγακλυτοί”, ἐν συνθέσει καὶ κατʼ ὀξεῖαν τάσιν. ἡ γὰρ “ναυσί” δοτικὴ παρὰ τῷ ποιητῇ, ὅταν κατʼ ἰδίαν λέγηται, διὰ τοῦ η γράφεται· “ὡς οἱ μὲν παρὰ νηυσί” [Ο 367, Υ 1], “νηυσὶ θοῇσιν τοί γε πεποιθότες” [η 34]· ὅτε δὲ ἐν συνθέσει, διὰ τοῦ α, “Ναυσικάα”, “Ναυσίθοος”. HMaP1T b. ναυσίκλυτοι: ὡς “ἀγάκλυτοι”, θέλει βαρύνεσθαι. HP1 c. ναυσίκλυτοι: οἱ περὶ τὴν ναυτικήν ἔνδοξοι HMaP1Vy d. ἐνόησαν] εἶδον Ma e) de clausula cf. Hes. fr. 27 M.-W.  36 b) cf. schol. δ 28f al.  c) cf. schol. A O 80; tamquam exemplum ἐπαυξήσεως laudant Tryph. trop. 24 West et schol. Dion. Thr. 462, 27; vide Eust. in Od. 1566, 34 et 47  d1) cf. schol. A (Ariston.) O 80 cum app. Erbse et Schironi, Best, 642; de metaphora vide e.g. Porph. qu. Vat. 22, 21-24 Sod.; vide etiam schol. bT A 199-200 (εὐκίνητος ὁ νοῦς)  d2) de hoc loco Macr. sat. 1, 19, 9; Melet. nat. hom. 22, 5 (unde EGud 411, 46 Sturz); Io. Lyd. mens. 4, 76; Eust. in Il. 1006, 51 etc.; resp. fort. etiam veriloquium subst. νόος (scil. e verbo νέω, cf. e.g. EGud 412, 10 Sturz)  37 a) cf. schol. ζ 114b  39 a) schol. resp. Eust. in Od. 1566, 62; ναυσίκλυτος regula iubet, cum prior pars compositi nomen declinabile sit; est tamen exceptio: de re (et de variatione vocalis α/η) cf. schol. A K 109; vide etiam schol. α 130c et ζ 22c1  b) scil. aliter ac Hrd.  c) cf. schol. Opp. hal. 3, 208, et vide schol. ζ 22c  d) cf. schol. α 257c-d, ζ 163e al. 

89 ad v. 36 adscr. H   92 καὶ habet s, om. X   96 lm. EX (qui τὸ γάρ - φαντάζεται ante cett. habent): τῶν νέες οἰκεῖαι (sic) lm. T: om. Ma  διέστατο B  δʼ ὥστε: ὥσπερ X   100 ναυσίκλυτοι lm. HP1: ναυσικλυτός (ad v. 62 Ναυσίθοον adscr., ubi et T praebet) Ma ὡς ἀγακλυτοί etiam EX  ὡς om. T  ἀγάκλυτοι H: ἀγακλυτός Ma   1 ναυσί om. P1 ὅταν Z: ὅτε cett.  λέγεται Ma   2 γράφεται: γράφουσιν HP1: γρ. Ma   παρά: περί Ma  νηυσί2 om. MaT  θοῇσι mss.  τοί γε πεποιθότες (πεποιθήτες P1) om. MaT   3 ὅτε δέ: ὅσαι T  ὅτε ἐν συνθέσει (scil. δέ om.) post τοῦ α conl. HP1    3-4 Ναυσίθοος Ναυσικάα MaT    5 lm. om. P1  ἀγακλυτοί (e schol. EX, cf. app. crit. in schol. a) Buttm.  θέλει e.g. scripsi: τὸν δʼ ἄρα (scil. initium vs. 39) mss.   6 ἔνδοξοι ante περί conl. P1

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   η 40-45

10

15

20

25

13

V h 40 a1. διὰ σφέας: διʼ αὐτούς, HIMaVYn ἀντὶ τοῦ G2HIMaVy διʼ αὐτῶν. (Ariston.) CEG2HIMaP1VXsy a2. διὰ σφέας] ἀντίπτωσις D ex. b. διὰ σφέας] ἔθος τῷ ποιητῇ τὴν “διά” ταῖς αἰτιατικαῖς συντάσσειν. δύναται δὲ τὸ ἑξῆς εἶναι “διερχόμενον”. P1y Hrd. c. διὰ σφέας] ὀρθοτονητέον τὴν ἀντωνυμίαν διὰ τὴν πρόθεσιν. HP1 a alleg. d. Ἀθήνη] ὁ ἀήρ M / ἡ ὁμίχλη P h 41 a. εἴα] κατελίμπανε MdY / εἴα γνωσθῆναι B b. ἐϋπλόκαμος] ἡ λεπτή Ma V c. δεινή: φοβερά, δέους ἀξία MaV Ariston. d. ἥ ῥά οἱ ἀχλύν] Ζηνόδοτος “ἥ σφισιν ἀχλύν” γράφει, οὐκ εὖ. ἐν γὰρ τοῖς ἑξῆς φησιν “καὶ τότε δή ῥʼ αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ” [η 143]. HP1 Ariston.? e. ἀχλύν] ἀορασίαν DEMaP1Xs V h 42 a. φίλα φρονέουσα: τὰ κάλλιστα βουλευομένη EG2MaVXsy a h 44 a. ἀγοράς] συνέδρια M Y b. μακρά] ὑψηλά, Mds βαθέα Md h 45 a1. σκολόπεσσιν] ἐξυσμένοις ξύλοις HP1y / ὀρθοῖς DMa ξύλοις DEMaXs / χάραξι EXs / τοῖς πησσομένοις Md / λέγει τὰ στάβαρα Ma / σκόλοπες λέγονται τὰ ὀρθὰ ξύλα T a2. σκολόπεσσιν] ὑψηλοῖς λίθοις Y V b1. ἀρηρότα: συνησφαλισμένα EG2HMaVXsy

40 a) scil. acc. pro genetivo, cfr. Aristarch. fr. 43 Matthaios: de praep. διά vide praes. schol. bT B 40 cum app. Erbse  b) δύναται δέ: scil. per tmesin, cum verbum et acc. et gen. regere possit  c) vide schol. δ 652d cum app. test.  d) cf. schol. η 14b; vide schol. T Φ 6-7; de hoc loco vide Tz. alleg. Od. 7, 19 ἀὴρ ὁ ἀερόστημος  41 a) de verbo cf. schol. D Δ 226, gl. Ai. 754h etc.  b) nusquam alibi haec glossa, nec alibi epitheton ad Athenam relatum: ad ἀχλύν implicite spectat  c) φοβερά: sescenties, schol. D B 755 etc.; δέους ἀξία: sim. Or. 46, 12; Hsch. δ 508; schol. Plat. Crat. 424c  d) de re vide schol. η 15a1 et 140b; vide tamen l. 2 lectionem αὐτοῖσ(ι?)  e) cf. schol. D E 127; Hsch. α 8885; EGen α 1518 L.-L.; vide schol. ι 144 (Aristonici) et Duentzer, Zenod., 93  42 a) cf. schol. η 15c, vide schol. D I 608  44 nihil in scholiis de genere pronominis αὐτῶν (cf. Ap. Dysc. pron. 101, 20), nec de sensu vocis ἡρώων (verba Eustathii in Od. 1567, 13 ad Aristonicum refert Roemer, Zu Aristarch 27)  a) cf. synag. (cod. B) α 179  45 a1) ἐξυσμένοις: sim. de σταυροί schol. V ξ 11; ὀρθοῖς: cf. Hsch. σ 1063, 1066; synag. α 605; schol. Opp. hal. 2, 347; Eust. in Od. 1567, 19; sim. schol. D H 441 al.; χάραξι: Hsch. σ 1066; στάβαρα: cf. (de crucibus) Eust. in Il. 623, 37 cum app. Valk et 689, 50  b1) sim. Eust. in Od. 1567, 15 

18 οὐκ εὖ ἐν: οὐ χεῦεν P1   19 φασίν HP1, corr. Buttm.  αὐτοῖς HP1, corr. Buttm.  ἀνήρ P1   21 βουλομένη V, rec. Ernst   26 in mg. textus (sed statim post schol. θ 300a) praebet T  

14

Ariston.

V

V

Ariston. Ariston.

V V ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 45-51

b2. ἀρηρότα] κρεμάμενα y c. θαῦμα ἰδέσθαι] τὰ θαῦμα ἐμποιοῦντα εἰς τὸ θεαθῆναι D / διὰ τό P h 46 a. ἀγακλυτά] τὰ ἄγαν ἔνδοξα ἢ τὰ ἄγαν λαμπρά Md b. ἵκοντο] παρεγένοντο Ma h 47 a. τοῖσι] ὅτι δύο ὄντων “τοῖσι” εἶπε. καὶ περισσὸς ὁ “δέ”. HP1y b. μύθων] τοῦὈδυσσέως καὶ τῆς κόρης ἤτοι τῆς Ἀθηνᾶς Ma / ἀπὸ τῶν EX c. Ἀθήνη] ἡ κόρη Ma h 49 a1. πεφραδέμεν: ἐπιδεῖξαι EG2HMaVXs a2. πεφραδέμεν: δεῖξαι DP1Yy b. πεφραδέμεν] εἰπεῖν BDEMaX c1. δήεις: εὑρήσεις DHMaP1TVYsyz c2. δήεις] γνώσεις EX / γνωρίσεις D / καταλήψῃ Ma d. διοτρεφέας] τοὺς ἐνδόξως τραφέντας Md e. βασιλῆας: ὅτι βασιλεῖς BHP1 τοὺς κατὰ μέρος ἄρχοντάς φησιν. BEHMaP1TXYs h 50 a1. δαίτην δαινυμένους] περίφρασις ὁ τρόπος, ὡς τὸ “ποδάνιπτρα ποδῶν” [τ 343] . HP1 a2. δαίτην δαινυμένους] ἰδίωμα τῶν Ἀττικῶν, ὡς τὸ “λόγον λέγειν”, “γραφὴν γράφειν”. EXs b. δαινυμένους] σκευάζοντας D c1. κίε: πορεύου MaVy c2. κίε] παραγενοῦ D h 51 a. τάρβει: φοβοῦ G2HMaVy b1. θαρσαλέος: οὐχ ὁ θρασύς· ἐκεῖνος γὰρ ἀναιδής. καὶ ἔστιν οἰκεῖον τῇ Ἀθηνᾷ τὸ τῆς γνώμης, καὶ ἐξ ἀνδρείας καὶ λογισμοῦ ὀρθοῦ τὸ θαρρεῖν περιγίνεται. HP1T 46 a) cf. schol. γ 388a  47 a) cf. schol. A Φ 287 cum app. Erbse et schol. ε 202a; de δέ redundanti cf. Aristarch. fr. 171 Matthaios  49 a2) δεῖξαι: cf. schol. D Ξ 500  b) εἰπεῖν: de verbo saepius, cf. schol. α 273b cum app. test.  c1) de verbo saepius, cf. schol. δ 544c et ζ 291a-b  d) partim sim. schol. γ 480e  e) cf. schol. A Υ 84a cum app. Erbse; de subst. vide schol. a 394a  50 a1) vide schol. γ 422d, 472a (praes. schol. Eur. Phoen. 370) et de ns. loco schol. A O 673  a2) τῶν Ἀττικῶν: cf. Tz. in Ar. nub. 573; gl. Tz. in Ar. Plut. 10a; Ps.-Theod. dial. Att. 1, 1 Schneider  c1) cf. Zon. 1215, 13 (hinc potius quam e γ 17); schol. Aesch. Pers. 1068c; de verbo cf. schol. β 301c al.  51 a) fort. hinc Hsch. τ 183; de verbo cf. schol. D N 285; synag. τ 33; vide schol. A M 46a (Ariston.)  b1) de re cf. schol. Pind. Nem. 7, 87 (ubi locus laudatur) 

37 ex ὑποδεῖξαι corr. y   39 εὕρῃς Bs   42 δῄεις πρὸς διοτρεφεῖς βασιλῆας (sic) lm. T  ὅτι habet H, om. cett.  φασίν HP1, corr. Buttm.: om. cett.   44 in mg. ad v. 51 apponitur schol. HP1   52 lm. H:  γὰρ ἀνήρ in lm. add. T  ἀναιδής ἐστιν T  οἰκεῖον γὰρ τῇ T    53 καί1 om. T 

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   η 51-54 55

60

65

70

75

15

b2. θαρσαλέος] ὁ πεπαρρησιασμένος HPT καὶ εὔτολμος DT / τεθαρρηκώς Ma b3. θαρσαλέος: τολμηρός MaV c. θαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ ἐν πᾶσιν ἀμείνων] γνωμικόν BCEG1IMaPXYs Laur.32.23 h 52 a. τελέθει] ὑπάρχει Md / πληροῖ Y b. εἰ καί ποθεν ἄλλοθεν ἔλθοι] τοῦτο γὰρ δοκεῖ παραιτεῖσθαι τὴν παρρησίαν Ὀδυσσέως, ὅτι ξένος ἐτύγχανεν. ὑποβάλλει οὖν ὅτι καὶ τὸν τοιοῦτον θαρρεῖν δεῖ, εἰ μέλλει σωτηρίας τεύξεσθαι. HP1 c. εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἔλθοι] γρ. “εἰ καί ποθεν ἄλλοθεν ἔλθοι”. P h 53 a1. δέσποιναν μὲν πρῶτα κιχήσεαι: καὶ πῶς ἡ Ναυσικάα φησὶ “τὸν παραμειψάμενος μητρὸς ποτὶ γούνασι χεῖρας / βάλλειν” [ζ 310-11]; “κιχήσεαι” οὖν ἀντὶ τοῦ ἱκετεύσεις. ἢ ἐκεῖ τὸ “παραμειψάμενος” ἀντὶ τοῦ παρελθών, ἐάσας ἀπαράκλητον. BHP1T a2. δέσποιναν μὲν πρῶτον: πῶς ἡ μὲν Ναυσικάα πρότερον λέγει εὑρεῖν τὸν πατέρα, ἡ δὲ Ἀθηνᾶ πρῶτον τὴν μητέρα; Ma b1. κιχήσεαι: νῦν G2HVsy ἀντὶ τοῦ ἱκετεύσεις. BEG2HVXksy οὐ γὰρ τὸ καταλήψεσθαι σημαίνει. Vy b2. κιχήσεαι: καταλάβῃς. νῦν δὲ ἀντὶ τοῦ ἱκέτευσον· οὐ γὰρ καταλήψεσθαι σημαίνει. ἔλεγε γὰρ ἐν τοῖς πρὸ τούτου ἡ Ναυσικάα [cf. ζ 308-11] πρῶτον Ἀλκίνουν καθέζεσθαι, εἶτα τὴν Ἀρήτην. Ma b3. κιχήσεαι] ἱκετεύσεις. προειρήκει γὰρ ἡ Ναυσικάα παραμεῖψαι τὸν Ἀλκίνοον καὶ ἐᾶν αὐτόν. Y h 54 a. Ἀρήτη δʼ ὄνομʼ ἐστίν: καθὸ ἀρητὴ καὶ εὐκταία ἐγεννήθη. EMa PVXYsy b2) εὔτολμος: cf. Suid. θ 48  b3) cf. schol. α 382c (adde schol. Nic. ther. 474)  52 a) ὑπάρχει: de verbo saepius, cf. schol. D I 441 al.  53 a1) Porphyrio trib. Schrader; ἱκετεύσεις: cf. schol. b1-2; παρελθών: cf. schol. b3 (ἐᾶν) et ζ 310a1-2; de re vide etiam schol. ζ 310b  b1-2) ἱκετεύσεις: de verbo cf. epim. Hom. A 26c; Eust. in Od. 1567, 41; καταλήψεσθαι: sicut saepius, cf. schol. δ 546d, ζ 51a etc.  54 a) ex ἀρά etiam Eust. in Il. 1116, 63 cum app. Valk (vide praes. 1093, 55 et EGen α 1167), cf. schol. A I 150a1; ad hunc loc. Eust. in Od. 1567, 52; vide N. Kanavou, The Names of Homeric Heroes, Berlin-Boston 2015, 124

55 ὁ - εὔτολμος ante schol. b1 praebet T  πεπ. i.l. praebent HP   57 τορμηρῶς Ma   61 scholio η 51b1 post signum scholii finiti subiungunt mss.   65 πρῶτον in lm. HP1   65-66 τὸν παραμειψ.: πρὸς τὸν πατέρα ἀμειψάμενος T   66 χεῖρας om. T  βαλεῖν HP1   67 τὸ δὲ κιχ. T  ἀντὶ τοῦ om. BHP1  ἱκετεύεις HP1   68 Ναυσίθοον (v. 56) in fine add. T   69 ἀπορία s.l. adscr. Ma  μέν ego: δέ Ma    70 πρώτην possis   71 ἱκετεύσεις i.l. etiam Y  ἱκετεύεις EX  τό om. V   78 ἀρητή scripsi cl. schol. A I 150a1: ἀρρήτως MaPV: ἀρητῶς Barnes: ἀρή Yy: om. EXs  καὶ εὐκταία Yy: καὶ εὐκταίως MaPV: μετὰ εὐχῆς EXs  ἐγενήθη y  

V

ex.

v.l. ex.

V ex.

V

16 ex.

Porph.

V

V ex. Ariston. ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 54-56

b. Ἀρήτη δʼ ὄνομʼ ἐστὶν ἐπώνυμον: ἐπώνυμόν ἐστι τὸ ἀπὸ γενέσεως μὲν αὐτομάτως τεθέν, ὕστερον δὲ δοκοῦν κατὰ τύχην τεθεῖσθαι, ὡς τὸ “Δημοσθένης”, οἷον τὸ τοῦ δήμου σθένος. BHMaP1T c1. Ἀρήτη δʼ ὄνομʼ ἐστίν... ἐκ δὲ τοκήων τῶν αὐτῶν (55): τοῦτο μάχεται τοῖς ἑξῆς· τὴν μὲν γὰρ λέγει Ῥηξήνορος [η 146], τὸν δὲ Ναυσιθόου [η 63]. λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· τὸ γὰρ “τοκήων” δηλοῖ καὶ τὸ προγόνων. καὶ γὰρ τοὺς πατέρας ἐπὶ τῶν προγόνων τάττουσιν. EHP1Xs c2. τοκήων: νῦν τῶν προγόνων EG2MaVXYsy c3. ἐκ δὲ τοκήων] δοκεῖ ὅτι καὶ ἀδελφή ἐστι τοῦ Ἀλκινόου ἡ Ἀρήτη. οἱ δὲ “τοκήων” ἐνόησαν τῶν προγόνων, ἵνʼ ὦσι συγγενεῖς καὶ μὴ ἀδελφοί· οὗτοι δέ εἰσι θεῖος καὶ ἀνεψιά. B d1. ἐπώνυμον: φερώνυμον EG2VXsy d2. ἐπώνυμον: φερώνυμον. τί ἐστι τὸ ἐπώνυμον; ἀντὶ τοῦ ὄνομα ἔχον ὅμοιον τοῦ αὐτῆς τρόπου. Ma e. ἐκ δὲ τοκήων] ὅτι Ἡσίοδος [fr. 222 M-W = 144 Most] ἀδελφὴν Ἀλκινόου τὴν Ἀρήτην ὑπέλαβεν. BHMaP1TYy f. ἐκ δὲ τοκήων...] ταῦτα πάντα χρήσιμα μανθάνειν τὸν ἱκέτην, ἵνα καὶ ἐκ πατέρων τὴν προσφώνησιν ποιήσηται· “Ἀρήτη, θύγατερ Ῥηξήνορος ἀντιθέοιο” [η 146]. HP1 h 56-63 a1. Ναυσίθοον - Ἀλκίνοόν τε (63)] ἐκ Ποσειδῶνος καὶ Περιβοίας (nascitur) Ναυσίθοος (unde) Ῥηξήνωρ, Ἀλκίνοος Xks b) schol. resp. Eust. in Od. 1567, 57-60; Δημοσθένης: cf. Theon. prog. 111, 6 Spengel (= p. 76 Patillon-Bolognesi); Or. 177, 12; EGud 354, 6 Stef.  c1) προγόνων: cf. schol. α 170j, sed de sensu vocabuli in hoc versu vide praes. schol. bT Ξ 296a et Eust. in Od. 1567, 65; vide Schwartz, De scholiis, 419 et Bérard, Introd. I, 431; πατέρας: cf. e.g. Hsch. π 1108 (altera expl.); schol. Pind. Ol. 2, 13b  d1) de hoc loco vide schol. Dion. Thr. 390, 35; cf. etiam schol. D I 558; schol. τ 409  e) scil. in stirpe Asopidum (Corcyra); de Hesiodi discrepantia cf. Garvie ad loc. et Severyns, Cycle 89; hinc Eust. in Od. 1567, 63  f) cf. Iul. or. 3 (ad Eusebiam), 105ab  56-63 a1-3) sunt haec schemata in mg. codicum appicta (quae Latine supplevimus lineis indicantur); genealogiae heroum hic tantum servantur, et Gigantomachia hic tantum apud Homerum memoratur, cf. Tümpel, RE VI/1, 1334; vide comm. Hainsworth et Garvie ad vv. 53-66  56 a) cf. Bérard, Introd. I, 433 

80 lm. H: ἄλλως (scholio d2 subiungens) lm. Ma    81 κατὰ τύχην δοκοῦν hoc ordine BMaT  ὡς τό: καί T   82 ὁ Δημ. BMaT  οἷον τοῦτο Δημοσθένους T  σθένους BMa   83 lm. HP1: γείνατο καὶ Περίβοια (v. 57) lm. EX   84 τῷ ἑξῆς EXs   85 τῶν προγ. s, fort. rectius, cf. etiam schol. c3  86 τοὺς πατέρας om. E: ἐπὶ τοῦ πατρὸς καί s: καὶ ἐπὶ τοῦ καί (sic) X   τάσσουσι EXs   87 ad v. 55 adscr. Y  νῦν τῶν om. EXsy   92 ἔχει Ma, correxi   94 ὅτι om. BMaP1TY (non HY2)  Ἡσ. δὲ (scholio b subiungentes) BMaT   95 ὑπέλαβε τὴν Ἀρήτην Y   96 scholio c1 subiungunt mss.  μανθάννειν P1

80

85

90

95

100

Scholia Graeca in Odysseam   η 56-60 1

5

10

15

20

17

a2. Ναυσίθοον - Ἀλκίνοόν τε (63)] ἐκ Ποσειδῶνος καὶ Περιβοίας ὁ Ναυσίθοος (qui genuit) τὸν Ῥηξήνορα καὶ Ἀλκίνοον. ὁ Ῥηξήνωρ δὲ τὴν Ἀρήτην. Md a3. Ναυσίθοον - Ἀλκίνοόν τε (63)] ἐκ Ποσειδῶνος καὶ Περιβοίας τῆς Εὐρυμέδοντος Ναυσίθοος, οὗ Ῥηξήνωρ καὶ Ἀλκίνοος· ἐκ Ῥηξήνορος Ἀρήτη. EP1X ex. h 56 a. Ναυσίθοον μὲν πρῶτα: πόρρωθεν ἀναλαμβάνει τὴν διαδοχὴν τοῦ γένους, ἐν συντόμῳ δὲ καὶ σαφῶς ἐκτίθεται, ὅπερ ἐστὶ δυσχερέστατον οὐχ ὅπως ἐν μέτροις, ἀλλὰ καὶ ἐν πεζῷ λόγῳ. HP1 V h 57 a. ἐγείνατο: ἐγέννησεν MaV b. εἶδος] κατά Ma h 58 a. ὁπλοτάτη] νεωτάτη BDEI / νεωτέρα X / ἡ ὑστέρα Ma b. ὁπλοτάτη] ἐντιμοτάτη Y / ἰσχυροτάτη Md h 59 a. ὅς] Εὐρυμέδων BEHMdP1TXs b. ὑπερθύμοισι Γιγάντεσσιν] ὡς ἔθνους τινὸς τῶν Γιγάντων μέμνηται Ariston.? γενναίου καὶ ὑπερηφάνου. τὰ δὲ παρὰ τοῖς νεωτέροις οὐκ οἶδεν, οὔθʼ ὡς ἦσαν ἐκτράπελοί τινες καὶ ὀφιόποδες, οἵους αὐτοὺς ἀναζωγραφοῦσιν, οὔτε ὡς Φλέγραν ᾤκησαν, οὔτε ὅτι θεοῖς ἐμαχέσαντο. HP1 c. ὑπερθύμοισι] ἀλαζονικοῖς EX / τοῖς μεγαλοψύχοις Md ex. h 60 a. ἀλλʼ ὁ μὲν ὤλεσε λαόν] ὅτε ἐμάχετο μετὰ τοῦ Διός, McPy ἤτοι μετὰ βασιλέως τινός. Py V b. ὤλεσε: ἀπώλεσεν MaV 57 a) cf. schol. ζ 25b (adde Hsch. ε 164 al.; schol. Aesch. th. 751a)  58 a) νεωτάτη: cf. schol. γ 465a (vide etiam gl. Hes. th. 137 Flach)  b) ἰσχυροτάτη: cf. schol. rec. Pind. Isthm. 5, 8; gl. Hes. th. 137, 478, 821, 946 Flach  59 b) de re cf. Acusil. fr. 4 Fowler (schol. Ap. Rhod. 4, 982-92 l): vide Fowler, EGM II, 555, qui de Acusilai deque Hellanici fragmento (77) disserit; ὡς ἔθνους τινός: scil. mortalium, cf. Paus. 8, 29, 2; ἐκτράπελοι (17): de Gigantibus seu magnis creaturis cf. e.g. schol. Ap. Rhod. 2, 38-39a; schol. Arat. 324; schol. T κ 119 (ubi tamen εὐτράπελοι); ὀφιόποδες: vocabulum apud Luc. Philops. 22, 16 tantum occurrit (vide etiam Suid. o 1006), de re vide tamen Paus. 8, 29, 3 δράκοντας δὲ ἀντὶ ποδῶν τοῖς γίγασιν εἶναι κτλ. et imagines Gigantum inde ab aetate fere Hellenistica ortas (F. Vian, LIMC IV/1, 1988, 191-96 et 253); vide Severyns, Cycle, 169-70 (νεώτεροι fort. non recentiores tantum poëtae sed etiam auctor Titanomachiae); Φλέγραν - ἐμαχέσαντο: cf. e.g. Hes. th. 954 cum comm. West; Pind. Nem. 1, 67; Eur. HF 1191-92, Ion 988; Timae. FGrHist 566F89; Ps.-Scymn. 63637; vide Danek, Epos, 137 (necnon E.F. Cook, The Odyssey in Athens, Ithaca-London 1995, 70-74)  c) μεγαλοψύχοις: cf. schol. D B 746, Δ 365, E 376; Hsch. υ 406  60 b) cf. schol. D B 115, vide schol. α 7g 

4 ἐκ om. P1  τῆς Εὐρυμ. om. EX   5 οὗ: ἐκ Ναυσιθόου EX  ἐκ om. P1   7 πρῶτον in lm. P1   10 γείνατο Hom.   18 ὅτι: ὡς τοῖς Y2  ἐμαχέσσαντο P1   20 ὅτε: ὅτι y   

18

Scholia Graeca in Odysseam   η 60-65

c. λαόν] τὸν τῶν Γιγάντων Md d. ἀτάσθαλον] μάταιον y e. ὤλετο] λείπει “τῇ κακίᾳ”. Ma ex. h 61 a. τῇ] τῇ Περιβοίᾳ BEMaP1Xs h 63 a. Ῥηξήνορα: ὄνομα κύριον MaV V h 64 a. τόν] τὸν Ῥηξήνορα BHIMaPXns b. τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα: τοῦτο ἐναντίον τῷ ἐπιφερομένῳ [η 65] “μίαν ex. οἴην παῖδα λιπόντα”. λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· τὸ γὰρ “ἄκουρον” οὐκ (Porph.?) ἐκδεκτέον ἄπαιδα, ἀλλὰ οὐκ ἔχοντα κοῦρον, ὅ ἐστιν ἄρρενα παῖδα. EHP1TX c1. ἄκουρον: ἄμοιρον ἄρρενος παιδός, CDEG2MdVXYsy ἢ μὴ γεννήσαντα V παῖδα ἄρρενα. MaVy c2. ἄκουρον: ἄπαιδα, ἀλλʼ ἄρρενος παιδός Ma / ἄκουρον, ἄρρενα παῖδα μὴ ἔχοντα BG1MaP c3. ἄκουρον] νέον, οὔπω ἄρρενα παῖδα ἔχοντα H / ἄτεκνον, χωρὶς ἀρρένων παίδων z / μὴ γεννήσαντα κοῦρον k d. τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα βάλʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων... μίαν οἴην παῖδα Ariston.? λιπόντα: ἅπαξ δὲ εἴρηται ἡ λέξις. Ma e. βάλʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων] λοιμικῷ νοσήματι Mby τέθνηκεν αἴφνης, ex. μήπω παιδοποιήσας ὅσον εἰς ἄρρενα παῖδα y / ἐτόξευσεν Md h 65 a. νυμφίον: νεωστὶ γεγαμηκότα. EMaVXs V b. νυμφίον] ὅτι νυμφίον ἰδίως τὸν ἤδη παιδοποιήσαντα. HP1 Ariston.

63 a) hinc Ap. Soph. 138, 26 et Eust. in Od. 1568, 18; aliter de adi. ῥηξήνωρ schol. δ 5d; vide schol. η 146d  64 b) cf. Porph. qu. Vat. 60, 13 - 61, 1 Sod. de poëta se ipsum in hoc versu explicante: Porphyrio ns. schol. (tamquam e qu. Vat. excerptum) tribuit Schrader  c1) μὴ - ἄρρενα: hinc Ap. Soph. 20, 17 et Hsch. α 2519, vide Eust. in Od. 1568, 19  d) hinc ad verbum ut vid. Hsch. α 2519 (cum coniecturis M. Schmidt); dubium tamen utrum nota de hapax legomeno potius ad νυμφίον spectet (cf. schol. η 65c) an ad ipsum ἄκουρον (sic etiam Bérard, Introd. I, 433)  e) cf. schol. η 65b; λοιμικῷ νοσ.: cf. Heracl. qu. Hom. 6 et 8, vide e.g. schol. A Υ 68a, schol. D Φ 448 et saep.; Eust. in Od. 1568, 19; ὀξεῖς θανάτους Tz. alleg. Od. 7, 31  65 a) cf. partim Philop. voc. diff. acc. ν 3 Daly  b) cf. Hsch. ν 721, et praes. schol. AbT Ψ 223; de subst. vide Ar. Byz. gl. 57 et 281 Slater

29 τοῦτο om. T  τῷ EX: τῶν HP1T  ἐπιφερομένων HP1T, correxi: om. EX   30 λιπόντα Ἀρήτην T  ἄπαιδα: παῖδα, sed spat. vac. 4-5 litt. ante π rel. HP1   31 ὅ πέρ ἐστιν EX  ἄρρενα παῖδα EX: ἄρρενα HP1: ἄπαιδα T   32 τὸν μὲν ἄκ. lm. Ma  ἀρρένου Y  γεννήσας y  34 scholio d ἄλλως interiecto subiungit Ma  ἄπαιδα i.l. etiam n  ἄρενος Ma  παῖδα om. P: υἱόν G1  38 scholium c1 continuat Ma   41 παιδοποιήσαντ- ut vid. y   43 ὅτι om. P1

25

30

35

40

Scholia Graeca in Odysseam   η 65-73

45

50

55

60

65

19

c. νυμφίον: ἀντὶ τοῦ νέον, οὐ πολὺν χρόνον ἀπὸ τοῦ γάμου βιώσαντα. ex. / BEHMaP1TX / ἅπαξ δὲ εἴρηται ἡ λέξις. EX Ariston.? d. νυμφίον] βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ “νυμφίον”. βέλτιον γὰρ τὸ “ἐν Nican. μεγάρῳ” τοῖς ἑξῆς προσνέμειν, ἵνα δηλωθῇ ὅτι παρθένον αὐτὴν ἀπέλιπεν. HP1T e. λιπόντα: καταλιπόντα MaV V h 67 a. μιν] αὐτήν Mas b. ἔτισ᾿] ἐτίμησεν BEMdXY / οὗτος EX c. τίεται: τιμᾶται G2HMaVYy V d. ἄλλῃ] ἀλλαχοῦ B h 68 a. ὅσσαι: ὁπόσαι MaV V b. ἐπʼ ἀνδράσιν] γρ. “ὑπʼ ἀνδράσιν”. P v.l. c. ὑπʼ ἀνδράσιν] ἀπʼ ἐκείνων B h 69 a. ὡς] καθά P b. περὶ κῆρι] ἐκ ψυχῆς Md / ὑπερβαλλόντως I c. ἔστιν] τετιμημένη B h 71 a. μιν] εἰς P αὐτήν BMaP h 72 a1. δειδέχαται: δεξιοῦνται, DEG2HIMaTVXYsy ἀσπάζονται. MaMdV V a2. δειδέχαται μύθοισιν] ὑποδέχονται ἐπαίνοις HP1 / διαδέχονται Mby ἐν ἐπαίνοις y b. δειδέχαται μύθοισιν] καὶ εὐφημοῦσιν οὕτως τοὺς λόγους αὐτῆς ὡς θεοῦ. Ma c. στείχῃσι: πορεύηται BDG2HMaVYy / βαδίζῃ B / περιπατῇ t V / gl. h 73 a1. δεύεται: ἐνδεὴς ὑπάρχει G2MaVy V

c) de vocabulo cf. schol. D Ψ 223; Eust. in Od. 1568, 25; ἅπαξ: vide supra ad schol. η 64d (errat Carnuth) et Roemer, Aristarchea II, 327  d) παρθένον: scil. domi, nondum apud coniugem viventem  67 a) de μιν generis feminini in hoc versu cf. schol. T B 7  b-c) de verbo cf. schol. α 432f (adde schol. D A 244, 354, I 238 etc.)  d) scil. tamquam adverbium legit, cf. schol. ε 71b  69 b) vide ad schol. ε 36b1-2  71 a) de pronomine feminino cf. schol. T B 7, et supra η 67a  72 a1) ad hunc loc. spectat Ap. gl. Hom. 74, 229, 22 δεξιοῦσθαι τρόποις καὶ λόγοις; vide etiam Ap. Soph. 57, 9, necnon schol. D Δ 4, Hsch. δ 429, Eust. in Od. 1568, 25 et (de forma) 33  a2) διαδέχονται: cf. Hsch. δ 432  c) de verbo saepius, cf. schol. D B 833; schol. T B 287; Ap. Soph. 144, 33; synag. σ 205; Hsch. σ 17171718 etc.; incertum an glossa πορεύονται (vide app. crit.) ad v.l. στείχωσι potius spectet (sic Porson)  73 a1) de verbo cf. schol. α 254b; vide e.g. schol. D Θ 127, schol. A T 51a

44 νυμφίον ἐν μεγάρῳ lm. T: om. HP1: τὸ δὲ νυμφίον EX, scholio η 64b subiungentes: scholio η 64c2 (scil. ad ἄκουρος) subiungunt BMa  οὐ πολυχρόνιον B  ἀπὸ τοῦ γάμου om. Ma   46 βραχὺ δέ (scholio c subiungentes) HP1  τό TZ: τόν HP1   47 προνέμειν T   ἀπέλιπεν om. T: παρέλιπεν Z   60 διδέχαται lm. V    63 scholio a1 subiungit Ma    65 πορεύεται BDy: πορεύονται G2H  βαδίζει B

20

Nican. Did. / Nican.?

v.l. v.l. v.l. ex.

V ex. ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 73-74

a2. δεύεται] ἔνδειαν ἔχει Y b. ἐσθλοῦ] τελεία εἰς τὸ “ἐσθλοῦ”. BHMa h 74 a1. οἷσίν τʼ εὖ φρονέῃσι: αἱ χαριέστεραι “ᾗσίν τʼ εὖ φρονέῃσι”· πρεπῶδες γὰρ αὐτῇ τὰς πρὸς τοὺς ἄνδρας ἔριδας διαλύειν ταῖς γυναιξίν. BHP1T / ὑπερβιβαστέον δὲ τὸν “καί”· “καὶ ᾗσιν εὖ φρονέῃ τὰ πρὸς τοὺς ἄνδρας νείκεα διαλύει”. HMaP1T a2. οἷσί τʼ ἐῢ φρονέῃσι] γρ.΄ “ᾗσί τʼ ἐυφρονέῃσι”. Md a3. ᾗσι] γρ.΄ “οἷσι”. EX a4. οἷσί τʼ ἐῢ φρονέῃσι] γράφεται δὲ καὶ “ᾗσί τʼ ἐυφρονίῃσι”. EX b. οἷσίν τʼ εὖ φρονέῃσι: τοσαύτῃ συνέσει φησὶ κεχρῆσθαι τὴν Ἀρήτην ὁ ποιητὴς ὥστε καὶ στάσεις ἀνδρῶν δύνασθαι αὐτὴν διαλύειν. τὸ δὲ “καὶ ἀνδράσιν” ὡς ἐν ἐπιτάσει παρέλαβε· τὸ γὰρ γυναικῶν νείκεα λύειν ἁρμόζει γυναιξίν. BHMaP1TY c. οἷσί τʼ ἐῢ φρονέῃσι: καὶ οἷς ἂν εὖ φρονῇ ἡ Ἀρήτη τὰ νείκη καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν γυναικῶν διαλύει. MaVy d. οἷσί τʼ εὖ φρονέῃσι: θαυμαστικόν· οἷς εὖ φρονεῖ, οὐ γυναικῶν, ἀλλὰ καὶ ἀνδρῶν νείκεα λύει. EXs e1. οἷσί τʼ ἐῢ φρονέῃσι: ἐν τοῖς ἀνδράσιν οἷς καλῶς φρονεῖ (δῆλον ὅτι ἀγαπᾷ) καὶ νείκεα τούτων λύει. ἢ ἀντὶ τοῦ “διό”. ἢ μᾶλλον τὸ κρεῖττον ὅτι τοῖς φρονήμασιν αὐτῆς τῶν ἀνδρῶν τὰς μάχας λύει. Ma e2. οἷσι] διότι H / ἐν οἷς G1 f. οἷσί τʼ ἐῢ φρονέῃσι] ὡς γελοίως, ὦ βέλτιστε· οὐ γὰρ τῷ δικαίῳ, ἀλλὰ τοῖς φίλοις φησὶν αὐτὴν βοηθεῖν. HP1Ty 74 a1) de varia lectione cf. Eust. in Od. 1568, 27; vide Nitzsch, Erkl. Anm. 140 et Valk, TCO 159; ὑπερβιβαστέον: sim. schol. Pind Ol. 6, 40c-d  a4) scil. “sapientia sua”: lectionem ᾗσιν ἐυφροσύνῃσι novit Eust. in Od. 1568, 28  b) cf. Eust. in Od. 1568, 25 et Garvie ad loc.  c) διαφοράς: cf. Ap. Soph. 115, 7; synag. ν 35; Hsch. ν 233  e1) οἷς καλῶς: scil. τούτους οἷς κτλ. vult; διό: scil. τούτοις, cf. schol. e2; τοῖς φρονήμασιν: scil. τούτοις ἃ εὖ φρονεῖ (cf. schol. d), seu fort. ad v.l. ἧσιν ἐϋφροσύνῃσι spectat (cf. schol. a4) f) βέλτιστε: scil. Homerum adloquitur

69 lm. (cum οἷσι, quod correxi) HP1  αἱ χαρ. δέ (scholio b subiungentes) BT  ᾗσιν: εἰσίν T   70 γάρ ἐστι T  λύειν T  ταῖς γυν. om. B   71 ὑπερβ. - διαλύει scholio b subiungit Ma  δέ om. P1  τόν: τό Ma  καί2 om. HP1  ἧσιν εὖ φρονέῃσι T:  ᾗσί τʼ ἐϋφρονέῃ HP1: οἷσιν εὐφρονέη Ma  πρός: κατά T   72 λύει Z   75 scholio d statim subiungunt EX  ἐυφρονέῃσι E   76 lm. (cum οἷσι) HP1: ἄλλως (scholio c subiungens) lm. Ma  φησὶ συνέσει HY   77 ὁ ποὶ Ma    78 ἐπιστάσει HP1  τὸ γάρ - γυναιξίν om. Y   80 οἷσί τʼ εὐφρονέῃσι lm. V  εὐφρονῇ Vacy  τὰ νείκη om. y    82 οἷς εὖ φρονεῖ Buttm. et Pappag.: οἷς δὲ φρονεῖ EX: ὡς s  οὐ: οὐδέ E   83 (ἀνδρ)ῶν etiam i.l. habet X   84 εὖ in lm. Ma  καλῶς φρονεῖ etiam i.l. G1Md   85 μᾶλλον ἢ Ma, ordinem immutavi   88 lm. om., sed huc adscribunt mss. (scholio b καὶ ἄλλως interiecto subiungit T)  ὦ βέλτιστε: τοῦτο T    89 φασίν HP1T  βοηθεῖν: διαλύειν T

70

75

80

85

Scholia Graeca in Odysseam   η 74-80

90

95

100 1

5

21

g. εὖ φρονέῃσι] παραινεῖ MdXs h. νείκεα] τὰς ἀλλήλων φιλονεικίας Md / ταραχάς t h 75 a. εἴ κέν τοι - ἰδέειν (76)] εἰ ἐκείνη προσφιλῶς διάκειταί {ἐν} σοι, ἔστω σοι ἐλπὶς ἰδεῖν τὴν οἰκίαν σου. HPy b. φίλα φρονέῃσ᾿] προσφιλῆ βούλοιτο, ἀγαπήσει Ma h 76 a. ἐλπωρή τοι] ἐλπίς σοι HMay ἔστω H h 79 a. ἀτρύγετον] ἀκαταπόνητον, ἢ ἀφʼ οὗ τις οὐ δύναταί τι τρυγῆσαι. Md b. λίπε] εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς Y c1. Σχερίη: ἡ τῶν Φαιάκων χώρα, HP1V ἡ νῆσος. καὶ ἡ Κέρκυρα τὸ πρότερον οὕτως ἐκαλεῖτο. MaV c2. Σχερίην] τὴν Φαιακίαν BEHPXs / τὰ λεγόμενα νῦν Κέρκυρα· αὕτη ἐστὶν ἡ Φαιακία. B / τὴν τῶν Φαιάκων γῆν Ma / Κέρκυραν G2s / τὸν τόπον τῶν Φαιάκων I d. ἐρατεινήν] γρ.΄ καὶ “ἐρίβωλον”. G h 80 a. Μαραθῶνα: τόπον τῆς Ἀττικῆς, EG2MaPVXsy / ἔνθα ἀνετράφη ἡ Ἀθηνᾶ. EXs b. ἵκετο δʼ ἐς Μαραθῶνα] ὑποπτεύεται ὁ τόπος, HP1T ὡς καὶ Χαῖρίς φησιν ἐν τοῖς Διορθωτικοῖς [fr. 9 Berndt]. HP1 c. Ἀθήνην] ὅτι ἑνικῶς τὰς Ἀθήνας. BHP1 d. Ἀθήνην: νῦν τὴν πόλιν τὰς Ἀθήνας. MaPVy h) cf. schol. D I 448, Hsch. ν 221 etc.  75 b) cf. schol. ζ 313b  76 a) ἐλπίς: cf. schol. α167d, β 280a  79 a) cf. schol. α 72d  c1-2) cf. schol. ε 34c (neutrum plurale τὰ Κέρκυρα apud Byz. auctores occurrit)  d) vide ε 34; v.l. novit Eust. in Od. 1568, 41  80 nihil in scholiis de sensu verbi ἵκετο (cf. Ammon. 242 Nickau)  a) cf. Hsch. μ 259; schol. Ar. eq. 781b-d, nub. 986a; ἔνθα ἀνετράφη: scil. in Attica, non Marathone; vel e schol. η 81b (vide lectionem cod. H) orta confusio  b) Chaeridi secutus e.g. Tz. alleg. Od. 7, 38, et inter recentiores Bethe, Wilamowitz (Hom. Unters. 247-48), Schwartz al. (cf. Cauer, Grundfragen 117; Blass, Interpolationen, 96; Garvie ad loc. “Athena reaches Athens from the west, but her journey is seen illogically from the point of view of an Ionian sailor”); cf. Ludwich, AHT, 565; A. Luther, Die Phaiaken der Odyssee, in Id. (ed.), Geschichte und Fiktion, München 2006, 83-87; aliter Bérard, Introd. I, 264  c) cf. schol. A B 498a (de hoc loco) cum app. Erbse; schol. ξ 199 et Aristarch. fr. 38 Matth.; schol. Eur. Hipp. 1123a; schol. Dion. Thr. 230, 14 et 382, 28; schol. Thuc. 2, 41, 4c; Io. Philop. de opif. mundi 4, 6; Eust. in Od. 1568, 49 (hinc)  d) scil. non dea, ut saepius 

92 ἐν delevi  ἔστω: ἔσται possis, sed cf. etiam schol. η 76a  ἐλπὶς ἔστω σοι y: ἐλπὶς ἔστω P   98 Σχερίη lm. V: Σχερίην lm. Ma: Σχερία HP1  ἡ χώρα τῶν Φαιήκων HP1   4 τόπος EPXsy: τόπος i.l. etiam Y  τῆς Ἀττικῆς in fine scholii conl. s   6 ὑποπτ. γάρ (scholio η 81b subiungens) T: ὑποτοπεύεται HP1    Χάρις HP1, corr. Boeckh  φησιν Y2: φασίν HP1   8 ὅτι om. P1: νῦν B   9 νῦν om. y  τῆς Ἀθήνης (ad v. 78 adscr.) P  τὰς Ἀθήνας τὴν πόλιν hoc ordine y

ex.

V

v.l. V / ex. Did. Ariston. V

22 V V ex. ex. ex.

ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 81-85

h 81 a1. δῦνε: κατέδυ, MaV εἰσῆλθεν HMaVY a2. δῦνε] εἰσέδυ D b. Ἐρεχθῆος πυκινὸν δόμον: τὸ ἑαυτῆς τέμενος· ἐν τούτῳ γὰρ ἐτράφη ὁ Ἐρεχθεύς. EG2HMaPTVXYy c1. Ἐρεχθῆος πυκινὸν δόμον] ἀπὸ μέρους τὰς Ἀθήνας. HMaTY c2. Ἐρεχθῆος πυκινὸν δόμον: τὴν ἀκρόπολιν HMaP1Ty d. Ἐρεχθῆος] Ἐρεχθεὺς ἦν βασιλεὺς Ἀθηναίων Md e. πυκινὸν δόμον: καλῶς κατεσκευασμένον καὶ ὑπὸ τεχνικῆς συνέσεως. EX f. πυκινόν] λαμπρόν Md / φρόνιμον I h 82 a. ἴε] ἐπορεύετο Y / ἐπορεύθη Md b. κῆρ] ἡ ψυχή MdY h 83 a. ὥρμαινʼ ἱσταμένῳ: ἠπόρει γὰρ τί βούλεται ἡ τοιαύτη κατασκευή. καὶ γὰρ ἀπὸ οἰκίας καὶ ἐσθῆτος καὶ θεραπόντων ἔστι τεκμήρασθαι τὸ ἔθος τῶν δεσποτῶν. EHP1TX b. ὥρμαιν᾿] διενοεῖτο HMa / διελογίζετο D c. χάλκεον] λαμπρόν, στερεόν Vp d. ἱκέσθαι] καταλαβεῖν I h 85 a. δῶμα καθʼ ὑψερεφές] περισσὴ ἡ “κατά”. HMbPy b. δῶμα] οὕτως καὶ τό Ma

81 a1-2) cf. schol. β 388c, δ 246b-c, δ 425b; de hoc loco Zon. 508, 28  b) de Athena dea Athenas intrante et urbem suam diligente vide vit. Hom. Herodot. 28 Jac. = 397 Allen  c2) est enim in Acropoli Erechthei templum, cf. e.g. Hdt. 8, 55 etc.  d) cf. schol. D B 547, schol. ξ 533 etc.; Eust. in Od. 1568, 55; aliter Tz. alleg. Od. 7, 42 (ναυπηγικοῦ τινος ἀνδρός, κροτοῦντος ναυπηγίαις)  e) aliter schol. ζ 134b et infra schol. η 88a; de πύκα cf. ad schol. α 333e1  f) φρόνιμον: de hoc sensu adiectivi (qui hic nihil ad rem) cf. schol. α 279c  82 a) cf. schol. D Γ 383  b) cf. schol. α 310e  83 b) cf. schol. ε 365b, ζ 118a  c) cf. schol. A Σ 222b; schol. D B 490, Σ 222 etc.; schol. γ 2b  d) cf. schol. α 21g  85 a) scil. δῶμα tamquam subiectum audit verbi πέλεν (vide etiam schol. b): fort. καθυψερεφές tamquam adi. compositum audit, ibique καθ- supervacaneum (sim. e.g. schol. T E 402, schol. vet. Ar. eq. 46a, Tz. in Hes. op. 246) 

12 lm. V: δῦνε δʼ Ἐρεχθῆος lm. EX: ἵκετο δʼ ἐς Μαραθῶνα (v. 80) lm. T: καὶ εὐρυάγυιαν (v. 80) lm. Ma  τουτέστιν εἰς τό (scholio c1 subiungentes) MaT  τὸ ἑαυτῆς om. P  ἐν γὰρ τούτῳ EPX: ἐν αὐτῷ T: ἐν ᾧ G2  ἐτράφη: ἀνεώγραφεν (sic) H  ὁ om. G2MaPV   13 Ἐρεχθῆος P   14 scholio b post lm. statim praemittunt MaT: ad v. 80 i.l. praebet Y, in mg. ad v. 80 praebet H   15 lm. T: i.l. praebet y: i.l. ad v. 80 ἵκετο i.l. praebent HP1  ἢ τ. ἀκρ. (scholio b subiungens) Ma   17 scholio b subiungunt (τὸ δὲ πυκ. δ.) EX   21 lm. om. HP1  ἠπόρει - κατασκευή etiam s   22 ἀπὸ οἰκίας: καὶ ἀπὸ οἰκίας X: ἀποικίας T  αἱ θεραπ. T   23 δεσπότων P1: δεσποινῶν T   27 ἡ κατά om. Mb

10

15

20

25

Scholia Graeca in Odysseam   η 86

30

35

40

45

23

ex. h 86 a. χάλκεοι μὲν γὰρ τοῖχοι: ῥᾴδιον μὲν ἦν χρυσῆν πᾶσαν φάναι τὴν δημιουργίαν τῆς οἰκήσεως, ἀλλὰ τὸ πιθανὸν πρὸς ἕκαστον μέρος τῆς κατασκευῆς ἐπιλέγεται· χαλκοῦς μὲν τοὺς τοίχους πρὸς ἀσφάλειαν, τὸν δὲ θριγκὸν κυάνεον, τουτέστι τὴν στεφάνην (πρέπον γὰρ τὸ μετέωρον ἀεροειδὲς φαίνεσθαι), τὰς δὲ θύρας χρυσᾶς, ἵνα τὸ πρῶτον τῇ ὄψει προσπῖπτον ἐκ τῆς πολυτελεστάτης ὕλης ᾖ. οἱ δὲ σταθμοὶ πρὸς ἐξαλλαγὴν ἀργύρεοι, χάλκεος δὲ οὐδὸς διὰ τὸ πατεῖσθαι, τὸ δὲ ὑπέρθυρον ἀργύρεον, ὡς καὶ οἱ σταθμοί, ἵνʼ ἐκ τῆς ὁμοίας ὕλης ἡ τῶν θυρῶν περιγραφὴ τυγχάνῃ. καὶ φύλακας τοῖς τοιούτοις οἴκοις ἐπέστησε κύνας ἀΰπνους ἐκ πολυτελοῦς ὕλης, καὶ ταύτης οὐχ ὁμοίας, ἀλλὰ διαφόρου, ἵνʼ ὁ μὲν φιλόπλουτος τὴν ὕλην θαυμάζῃ, ὁ δὲ φιλόκαλος τὴν τέχνην, EHMaP1TXY ὁ δὲ σπουδαιότερος τὴν χρείαν. οὐδὲν οὖν μειρακιῶδες πάσχει Ὀδυσσεὺς καταπληττόμενος τὰ οὕτω παράδοξα. HP1T ex. b1. χάλκεοι μὲν γὰρ τοῖχοι : ἡρμοσμένοι ὑπῆρχον ἀπὸ τῆς ἔξωθεν εἰσόδου μέχρι τῶν ἔνδον. Ma b2. ἐρηρέδατ᾿] ἡρμοσμένοι EMa / ἥρμοσται X / ἐστήρικται t c1. ἐληλέδατο: παρατεταμένοι ἦσαν· εἰ δὲ “ἐρηρέδατο”, ἡρμοσμένοι ἦσαν V (Did.?) / gl. MaV / ἢ ἐμπεπηγμένοι. Ma ex. c2. ἐληλάδατ᾿] ἀντὶ τοῦ BH ἐληλασμένοι ἦσαν καὶ παρατεταμένοι. 1 BDEHP XYy 86 a) schol. resp. Eust. in Od. 1569, 57 et 1570, 34-36; vide Griesinger, Anschauungen, 32; de aere in hoc versu laudato cf. schol. ν 4; στεφάνην: cf. ad v. 87; φύλακας: cf. ad v. 91  b-c) de verbi forma et significatu vide schol. η 95a; schol. c1 Didymo tribuit Ludw.; ex ἐρείδω ducitur ἐρηρέδατ(αι), cf. schol. D Ψ 284 (Hsch. ε 5783); Ap. Soph. 76, 3; EM 372, 45; ἡρμοσμένοι (b1), ἐμπεπηγμένοι (c1): vide Hsch. ε 5783 (alt. expl.), EM 372, 50 (Hrd. orth. 510, 22 Lentz); ἐληλέδατο (c1) ἐκ τοῦ ἐλεύθω ducit Suid. ε 836, sed hic plane veriloquium ex ἐλαύνω (cf. schol. c2, vide Eust. in Od. 1569, 63) 

29 lm. HP1  δῶμα καθʼ ὑψερεφές (v. 85) lm. E: χρύσειαι δὲ θύραι πυκινὸν δόμον ἐντὸς ἔεργον (v. 88) lm. T: ad v. 90 signo refert Ma   ῥᾷον Ma  φάναι: εἰπεῖν (ante χρυσῆν conl.) Y   30 τῆς οἰκήσεως om. T  πρὸς ἕκαστον μέρος: καὶ ἕκαστον T  μέρος om. X  31 παρασκευῆς E   χάλκεον μὲν τὸ τεῖχος διὰ τὸ ἀσφαλές Y  τούς om. EX   32-33 τουτέστι - φαίνεσθαι om. EX   32 ἠεροειδές Y: νεροειδές Ma   33 δέ om. HMaP1  θυράς H  χρυσείας EX  τό om. T  τῇ om. EX  προσπῖπτον ἐκ τῆς: προσποίητον ἑαυτῆς HP1   34 ᾖ om. P1: εἴη EX   34-36 οἱ δὲ σταθμοὶ - τυγχάνῃ om. Y  πρὸς τὴν ἐξαλλ. HP1   35 ὡς: ὁμοίως EX   36 τῆς θύρας T post τυγχάνῃ fort. aliquid de χρυσέη κορώνη (v. 90) deest   36-37 τοῦ τοιούτου οἴκου Y   37-38 καὶ ταύτης - διαφόρου om. EX   38 διαφόροις T   39 σπουδαῖος T   χρείαν T: χροιάν HP1   40 ὁ Ὀδ. T  οὕτως HP1   41 in lm. verbum (sed ἐληλάδατʼ habet M in textu) supplevi   44 παρατεταμένοι ἦσαν i.l. etiam G2Mb  ἐρηρέδατε Ma  ἡρμοσμένοι etiam y   46 ἦσαν καὶ παρατ. om. D  καί: ἤγουν X  

24

v.l. v.l. V ex. V V ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 86-87

c3. ἐληλάδατ᾿] ἐλήλαται T / πεπηγμένοι PY ἦσαν Y / Ἰωνικῶς B c4. ἐρηρέδατ᾿] γράφεται “ἐληλέδατο” EXs ἀντὶ τοῦ ἐληλασμένοι ἦσαν ἢ ἡρμοσμένοι s c5. ἐληλέδατ᾿] γρ. “ἐρηρέδατο” G d. χάλκεοι - ἔνθα] οἱ τοῖχοι ἐπικείμενον χαλκὸν ἐληλασμένον εἶχον I h 87 a1. ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῦ: ἀπὸ τοῦ οὐδοῦ ἕως τῆς ἔσω γωνίας. EMaVXYsy a2. οὐδοῦ] τὸ κοινῶς λεγόμενον “κατώφλιον”. Me b. ἐς μυχόν] ἀντὶ τοῦ μέχρι τοῦ μυχοῦ, ἤτοι ὅλου τοῦ οἴκου· ὅλος γὰρ ὁ οἶκος χαλκοῦς. B c. μυχόν: τὸ ἐνδότατον τῆς οἰκίας MaVy d1. θριγκός: ὁ περίβολος τῆς οἰκίας EMaP1VXYsy καὶ τὸ ἐπικόσμημα τοῦ τοίχου. EMaVXYy d2. περὶ δὲ θριγκὸς κυάνοιο: ἦν χρώματι μέλανι περιβεβαμμένος Ma / περιῆν δὲ καὶ θριγκὸς ἀπὸ κυανέου εἴδους σιδήρου y d3. θριγκός] ὁ περίβολος, G1M1 ὁ φραγμός M1 / περίφραγμα EXt / ὥσπερ ζώνη G1 / γεῖσα Vb e1. θριγκὸς κυάνοιο: ἀπὸ γενικῆς εἰς εὐθεῖαν μετῆκται· “θρίξ”, “τριχός”, “θριγκός”, τῶν στοιχείων ἀπολαβόντων τὴν οἰκείαν μετάθεσιν μετὰ πλεονασμὸν τοῦ γ. δηλοῖ δὲ τὴν στεφάνην καὶ πᾶν τὸ ὑπὲρ τῶν τοίχων καὶ τοῦ στέγους ὑπερεξέχον τάξει τριχώσεως καὶ κόμης. BHMaP1TY c3) Ἰωνικῶς: de forma cf. Ap. Soph. 76, 3; Zon. 874, 1; Eust. in Od. 1569, 59  87 a1, a2) de φλιά (cf. app. crit.) et κατώφλιον vide schol. α 104a-b al.  c) ἐνδότατον: cf. Hsch. μ 2008-9; Choer. epim. Ps. 148, 13 Gaisf.; Suid. μ 1496; EM 596, 14 etc.; vide H.L. Lorimer, Homer and the Monuments, London 1950, 426  d1) hinc EGud 264, 56 Sturz; περίβολος: cf. Hsch. θ 749; synag. θ 112; vide schol. ρ 267  d2) μέλανι, σιδήρου: cf. infra schol. g  d3) φραγμός (cf. e3 περίφραγμα): cf. Hsch. θ 750; γεῖσα: schol. Eur. Or. 1569 et Tro. 489  e1) de veriloquio e subst. θρίξ vide (praeter Eust. in Od. 1570, 13-15, qui tamen formam intermediam τριγχός postulat) Suid. θ 497, necnon EGud 265, 16 Sturz; στεφάνη, στεφάνωμα (cf. etiam schol. e2): cf. schol. V ξ 10; Ap. Soph. 88, 19; Hsch. θ 749; synag. θ 112; EM 319, 27; schol. Plat. resp. 7, 534e 

48 ἐλήλασται T   49 γρ.΄ καὶ ἐληλ. s   53 lm. V  τῆς ὁδοῦ V: τῆς φλιᾶς EXs  ἕως: μέχρι EXYs  ἕως τῆς ἔξω (sic) γωνίας etiam G1   56 χαλκός B, correxi   57 ἀπὸ τοῦ ἐνδοτάτου τόπου (sic) etiam G1   58 scholio e3 ἄλλως interiecto subiungunt EX  ὁ δὲ περ. Ma   58-59 τοῦ τοίχου om. y: habet (sed τοὺς τοίχους) X   61 κεανέου y   64 lm. om. Ma  κυάνιο P1: κυάνεο H   65 καὶ θριγκός T  τῶν: ἀπὸ τῶν BTY   οἰκίαν B  μετά: κατά Y, fort. rectius   66 πλεονασμοῦ BHacTac  δῆλον B: σημαίνει Y    ὑπέρ: περί Y   67 τέγους B  ὑπερεξέχον (cf. schol. e3) scripsi: ἐξέχον Y: ἐξέχων T: ἔχει (post τάξιν conl.) B: ὥσπερ ἐξέχον cett.  κόμης ex Eust. et schol. e3 corr. Dind.: κόσμου mss., nescio an recte (cf. epim. Hom. A 197b)

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   η 87-88

70

75

80

85

90

25

e2. θριγκός] τὸ περιστεφάνωμα τῶν τοίχων H / παρὰ τὸ “θρέξαι”, ὁ περιτρέχων κύκλῳ, EHMaTX οἷον στέφανος H / στεφάνωμα Hy / στεφάνη, τειχίδιον t / τὸ ἀνώτατον τῆς οἰκίας καὶ οἱονεὶ στέφανος qz e3. περὶ δὲ θριγκὸς κυάνοιο: ἀπὸ γενικῆς εἰς εὐθεῖαν μετῆκται. δηλοῖ δὲ τὴν στεφάνην καὶ πᾶν τὸ ὑπὲρ τῶν τοίχων καὶ τοῦ στέγους ὑπερεξέχον, τάξει τριχώσεως καὶ κόμης. καὶ ἔστιν ἡ εὐθεῖα “ἡ θρίξ”, καὶ κλίνεται “τῆς τριχός”. οἱ δὲ Ἴωνες ὡς τὸν χιτῶνα “κιθῶνα” λέγουσι καὶ τὴν χύτραν “κύθραν” καὶ τὸ ἐντεῦθεν “ἐνθεῦτεν”, τρέπουσι καὶ ἐπὶ τῆς “τριχὸς” τὸ χ εἰς κ, τὸ δὲ τ εἰς θ. ἡ δὲ γενικὴ ἐν πολλοῖς μετάγεται εἰς εὐθεῖαν, ὡς “Τρώς, Τρωός”, καὶ ἡ εὐθεῖα “Τρωός, Τρωοῦ”, καὶ “σάρξ, σαρκός” (καὶ “ἄσαρκος”), καὶ “δμώς, δμωός”. οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς “τριχὸς” μεταβληθέντων τῶν γραμμάτων μετάγεται ἡ γενικὴ εἰς εὐθεῖαν “ὁ θρικός”, προσθέσει δὲ τοῦ ν “ὁ θρινκός”, διὰ δὲ τὸ εὑρεθῆναι ἔμπροσθεν τὸ κ τρέπεται τὸ ν εἰς γ. “κυάνοιο” δὲ ὁ ἔχων τὴν βαφὴν ἀπὸ τοῦ κυάνου εἴδους βάμματος ὄντος· “κύανος, κυάνεος, κυανοῦν”, ὡς “χρυσός, χρύσεος, χρυσοῦν”, ὅστις κύανός ἐστι μέλας. ἢ διὰ τὸ ἐφʼ ὕψους τοῦ τοίχου εἶναι πρὸς τὸν ἀέρα· καὶ γὰρ ὁ ἀὴρ μέλας ἐστίν. EX f. θριγκός: ὡς “οὐδός”. H g. κυάνοιο] “κυάνεον” δὲ τὸν σίδηρον λέγει EX / ἀπό, ἤγουν σιδήρου EX / ἐκ σιδήρου ἢ μολίβδου Ma h. κυάνοιο] εἶδος χαλκοῦ μέλανος k h 88 a. πυκινὸν δόμον ἐντὸς ἔεργον] τὸν στερεὸν οἶκον ἔνδον ἑαυτῶν περιέκλειον. HP1 b1. ἔεργον: ἀπεῖργον, G2MaV ἐκώλυον, G2MaPV περιεῖχον MaPVy e2) ἀνώτατον: cf. Hsch. θ 749; EGud 265, 16 Sturz; EM 455, 53; παρὰ τὸ θρέξαι - κύκλῳ (vide etiam schol. e3): hinc Or. 71, 14; vide EGud 264, 56 Sturz; EM 455, 52 e3) οἱ δὲ Ἴωνες (l. 74): cf. Eust. in Il. 746, 15; vide schol. Dion. Thr. 195, 1; Choer. in Th. Alex. can. 146, 21 Hilg.; EM 454, 43; de nominativis Τρωός, δμωός vide schol. pap. VI H 76, p. 225, 55-57 Erbse; Choer. prol. in Th. Alex. can. 115, 31 Hilg.; Eust. in Il. 114, 11; EM 770, 34; de re grammatica vide schol. A B 302a cum app. Erbse; κύανός ἐστι μέλας (l. 82, cf. etiam schol. d2): persaepe, cf. e.g. schol. D et bT A 528, schol. D Δ 282, Hsch. κ 4345-46 etc.; ὁ ἀὴρ μέλας (l. 83): cf. e.g. schol. β 263b1; Eust. in Il. 695, 30  f) scil. de accentu vocabuli, vide Arcad. 6, p. 175, 14 Roussou (σεσημείωται τὸ θρ.)  h) χαλκοῦ: cf. fort schol. bT Σ 564; de μέλανος cf. schol. e3  88 a) στερεόν: cf. schol. ζ 134c; οἶκον: cf. schol. α 83e; περιέκλειον: cf. schol. D B 845  b1) ἀπεῖργον: cf. schol. D Δ 130, 131; ἐκώλυον: cf. schol. δ 693e; περιεῖχον: cf. Eust. in Il. 358, 25

68 τὸ - τοίχων scripsi: τὸν περὶ στεφάνων αὐτῶν τοῖχον H  ἢ παρά (scholio e1 statim subiungentes) MaT: scholio d1 subiungunt EX  θρεξῆς Ma   72 τέγους X   81 ἐκ κυανοῦ χρώματος etiam qz   κυάνεον etiam B   82 χρύσεος χρύσειος E: χρύσειος, χρύσεος X: post Dind. correxi   83 τοίχους EX   84 i. l. ad v. 86 adscr. H   85 scholio e2 statim subiungunt EX   88 τό P1  στερεόν etiam y i.l.

ex.

ex.

Hrd. ex.

ex. V

26

V ex.

V ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   η 88-91

b2. ἔεργον] συνεῖχον Y / ἐπέκλειον s / περιεῖργον, ἔκλειον z h 89 a. σταθμοί: αἱ παραστάδες DEG2MaVXYsyz b. οὐδῷ] φλιᾷ, λιμιταρίῳ Y h 90 a1. ὑπερθύριον: τὸ ἐπικείμενον ταῖς θύραις, εἰς ὃ οἱ ἄνω στρόφιγγες ἐναρμόζονται. G2MaPy a2. ὑπερθύριον] ὑπεράνωθεν E / τὸ ὑπεράνω X / τὸ ἐπάνω τῆς θύρας z a3. ὑπερθύριον] τὸ ἀνώφλιον CMaVbY b1. κορώνη: τὸ ἐπίσπαστρον τῆς θύρας, ἤτοι τὸ κρικίον. G2HMaVYy b2. κορώνη] κρίκος BEX c. κορώνη: ἐπὶ τοῦ ζῴου καὶ ἐπὶ τοῦ τόξου καὶ ἐπὶ τῆς θύρας καὶ ἐπὶ τῆς πρύμνης τοῦ πλοίου, διὰ τὸ ἐπικαμπὲς σχῆμα. εἴρηται δὲ ταῦτα ἀπὸ τοῦ ζῴου τῆς κορώνης, εὐλύγιστον γὰρ ἔχει καὶ οἷον εὐκαμπῆ τὸν τράχηλον. καὶ περὶ μέρους σώματος, ἐπὶ τοῦ ἀγκῶνος. οὕτω Φιλόξενος ἐν τῷ περὶ τῆς Ῥωμαίων διαλέκτου [fr. 315 Th.]. HP1T h 91 a1. χρύσειοι δʼ ἑκάτερθε καὶ ἀργύρεοι κύνες ἦσαν: ἤτοι κυρίως, ἢ ἥλους λέγει, παρὸ καὶ “κυνάδας” φαμέν, ἢ τοὺς διπλοῦς ἥλους. EMaVXs τινὲς δέ φασι τοὺς δοθέντας ὑπὸ Ἥρας Ποσειδῶνι ὑπὲρ τοῦ συλλαβεῖν αὐτῇ πρὸς τὴν τοῦ Διὸς ἐπίθεσιν [cf. A 399-400] οὕτως περιελθεῖν εἰς Ἀλκίνουν. MaV a2. κύνες] ἥλους λέγει, ἢ τοὺς διπλοῦς ἥλους, οὓς καὶ “κυνάδας” φαμέν. y b2) συνεῖχον: cf. schol. D B 845, schol. AbT Ψ 317a; schol. Ap. Rhod. 3, 427-31b  89 a) cf. schol. α 333b (vide praes. Hsch. σ 1604; etiam Suid. σ 996)  b) φλιᾷ: cf. schol. α 104a; λιμιτάριον verbum Byzantinum  90 a1-2) hinc Eust. in Od. 1570, 30; de re cf. Poll. 1, 76, 7; vide (ad hunc loc.) Hsch. υ 407 (sed τόπος)  a3) cf. (invicem) Suid. α 2599; Pedias. in Hes. scut. 639, 14 Gaisf.  b1) cf. schol. α 441d-e, adde Hsch. κ 3648  b2) κρίκος: cf. schol. V φ 46; Ap. Soph. 102, 24 et EM 530, 23 de hoc loco  c) hinc fere ad verbum EM 530, 55, liberius Eust. in Od. 1570, 36; de re vide app. test. ad schol. α 441d, praes. Ap. Soph. 102, 24, Hsch. κ 3739, necnon comm. Theodoridis ad fragmentum Philoxeni (ex Orionis lexico aucto?)  91 a1) schol. resp. Eust. in Od. 1570, 43 et 48; κυρίως: cf. Ap. Soph. 105, 31 (τορνευτοί), vide Nitzsch, Erkl. Anm. 143; ἥλους: cf. Hsch. κ 4577; κυνάδες micae panis sive ἀπομαγδαλίαι, nusquam alibi clavi vel sim. (suo Marte Eust. διὰ

92 παραστάται z   93 φλοιᾷ Y   94 τῆς θύρας y  εἰς ὅν MaP   95 ἁρμόζονται (sicut Eust.) y   97 ἀνώφλοιον Y: ἀνώφλυον Ma   98 τῆς θύρας in fine conl. Y κρικίον G2Ma (et i.l. P1s): κριγκίον Vy: κρίκιον Y   100 ἐπὶ τοῦ ζῴου om. HP1   1 πρύμης P1  σχῆμα om. EMag   2 καὶ οἷον EMag: ὅσον mss.   3 περὶ μέρους scripsi (ἐπὶ μ. EMag): παρὰ μέρος T: περιμέρου HP1  τοῦ ante σώματος add. Theod.  περὶ τοῦ ἀγκ. T: ὡς ἐπὶ τοῦ ἀγκ. οἷόν τε παράγεσθαι EMag   3-4 οὕτω διαλέκτου: Φιλόξενος ἱστορεῖ T   5 ἄλλως (scholio d subiungens) lm. Ma: scholii lacerta praebet et G2  ἑκάτερθεν in lm. V  5-6 ἤτοι - λέγει: ἥλους EXs  κυρίως κύνας ἢ κτλ. Ma   6 παρʼ ὅ V  φασίν EXs    7 αὐτῇ Vc et Eust., rec. Ernst: αὐτῷ mss.   8 τοῦ κατὰ τοῦ malim (ad insultacionem contra Iovem Vl)  ἐλθεῖν G2

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   η 91-95 10

15

20

25

30

27

b. ἑκάτερθε: ἑκατέρωθεν MaV c. ἑκάτερθε: τῶν θυρῶν HP1 d. καὶ ἀργύρεοι κύνες ἦσαν: ἢ ὅτι εἴδωλα καὶ ὡς ἐκ θεοῦ γεγονότα ἐφύλασσον. ἢ μᾶλλον τοὺς σφῆνας τοὺς κρατοῦντας τὰς θύρας πρὸς τὸ μὴ πεσεῖν. Ma e. κύνες] ὡς διὰ φόβον τάχα B h 92 a. Ἥφαιστος] τὸ πῦρ EM1Xs b. Ἥφαιστος] αὐτὴ ἡ τέχνη Y c. ἰδυίῃσι πραπίδεσσι] ταῖς ἐπιστημονικωτάταις βουλαῖς καὶ συνέσεσι. HP1 d. εἰδυίῃσιν: ἐμπείροις G2MaVy e. ἰδυίῃσι] γρ. καὶ διφθόγγως “εἰ-”. G2Ma f1. πραπίδεσσι: φρεσίν G1HIMaVy f2. πραπίδεσσι] φρονήσεσι Dk / ταῖς ἰδίαις G1 h 93 a. φυλασσέμεναι] ὥστε δοκεῖν φυλάσσειν EMdX h 94 a. ἀγήρως] ἀγηράτους B / μὴ γηράσκοντας Md b. ἀγήρως] διὰ τὸ δοκεῖν εἶναι νεωστὶ κατεσκευασμένους B / διὰ τὸ μὴ ῥυποῦσθαι Me h 95 a. ἐρηρέδατο: ἐνηρμοσμένοι ἦσαν EG2HMaP1VXYsy b. ἐρηρέδατ᾿] ἐρεισθέντες καὶ ἐμπεπηγότες ἦσαν εἰς τὸν τοῖχον. HMa / τῷ τοίχῳ EX c. ἐληλέδατ᾿] γρ. “ἐρηρέδατο”. G2 d. ἐληλέδατ᾿] Ἰωνικόν B τὸ ἐν τοῖς ἥλοις δηκτικὸν καὶ οἷον κάρχαρον); ὑπὸ Ἥρας Ποσειδῶνι: scil. ad seditionem contra Iovem alludit, sed nusquam de canibus vel clavis in hac historia fabulari (de qua Severyns, Cycle 168-69); οὕτως: Alcinous enim Neptuni progenies, cf. η 54-63  b) cf. schol. α 335e2, ζ 19c1  d) cf. Tz. alleg. Od. 7, 49-52  e) cf. schol. β 11d-f, et infra ad η 93  92 a-b) cf. schol. ζ 233b-c et δ 617a  c) ἐπιστημ.: cf. schol. α 428g-h, vide schol. D A 608; Ap. Soph. 90, 5; Hsch. ε 776-77 et praes. ι 244; βουλαῖς: cf. gl. Hes. th. 608, 656 Flach  d) cf. schol. D A 608, Σ 482; Hsch. ε 777; EM 296, 34  e) differentiam exponit e.g. Eust. in Il. 1193, 25; in Od. 1570, 38  f1) cf. schol. D A 608; schol. θ 547b; Hsch. π 3208-9; EM 296, 34  f2) cf. schol. Opp. hal. 1, 682 et 4, 10  93 a) de sensu verbi in hoc versu (scil. “custodire”) cf. Ap. Soph. 165, 19; Hsch. φ 981  94 a) μὴ γηράσκοντας: cf. schol. ε 136b; διὰ τὸ μακροχρόνιον Tz. alleg. Od. 7, 53  95 a-d) vide schol. η 86b-c, praes. de veriloquio ex ἐρείδω et de ἐμπεπηγότες (cf. hic schol. b), necnon de v.l. ἐληλέδατʼ (schol. c-d: de forma Ionica cf. schol. η 86c3); epim. Hom. ε 181 e ῥῶ - ῥέω verbum ducit 

10 ἑκάτερος lm. V   11 scholio η 90b1 (κρικίον) subiungunt HP1, huc rettulit Dind.   13 τὰς σφῆνας τὰς κρατούσας Ma, correxi (nomen nusquam femininum)   18 ἐπιστημονικαῖς etiam MeI   20 καὶ διφθ. om. G2   23 δοκεῖν om. Md   27 ἡρμοσμένοι G2MaY: εὐηρμοσμένοι P1y  ἦσαν: εἰσι ut vid. s   28 ὁρισθέντες Ma  ἐμπεπηγότες ἦσαν i.l. etiam P  τόν om. Ma  scholio a subiungunt EX

V ex.

ex. alleg. alleg. ex. V v.l. V ex. ex. V ex. v.l.

28

v.l.

V

V

V

ex. V ex. V Did. V V

Scholia Graeca in Odysseam   η 96-101

h 96 a. ἐξ οὐδοῖο] γρ.΄ “ἐξ οὐδοῦ”. Ma b. διαμπερές] διόλου Md c. ἐνί: ἐν τῷ οἴκῳ δηλαδή Laur.32.23 / βεβλήατο H2 d. πέπλοι] ταρπία Y h 97 a1. ἐΰννητοι: εὖ νενησμένοι HMaP1Vy a2. ἐΰννητοι] καλόκλωστοι MaY / εὐϋφεῖς Ma / εὔκλωστοι ks / οἱ καλῶς κατεσκευασμένοι G1 b1. βεβλήατο: ἐπέκειντο DGHIMaPVYks b2. βεβλήατο] ἐνεπέκειντο EX / ἐνέκειντο y h 98 a. ἔνθα... ἑδριόωντο] εἰς ἐκείνους καθέζοντο B / ἐκάθηντο MaP h 99 a1. ἐπηετανόν: ἀδιαλείπτως HMaV a2. ἐπηετανόν] συνεχῶς Ma / διʼ ὅλου τοῦ χρόνου B / διʼ ὅλου τοῦ ἔτους D / ἐπὶ πολύ Md / δαψιλῶς G2 a3. ἐπηετανὸν γὰρ ἔχεσκον] διʼ ὅλου ἐνιαυτοῦ εἶχον τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν I b. ἐπηετανὸν γὰρ ἔχεσκον] πολὺ γὰρ ἦσαν πλούσιοι HPy h 100 a. χρύσειοι δʼ ἄρα κοῦροι: ἀνδριάντες τινές BEHMaP1VXYsy b. χρύσειοι δʼ ἄρα κοῦροι: εἰσὶν ἐν τοῖς λύχνοις εἴδωλα κρατοῦντα καὶ κηροὺς καὶ εἴ τι ἄλλο. μὴ ὅτι ἵστανται ἄνθρωποι κρατοῦντες. Ma c. ἐϋδμήτων: καλῶς ᾠκοδομημένων MaVy d1. ἐϋδμήτων ἐπὶ βωμῶν: κακῶς οἱ “βουνῶν” γράφοντες. Ὅμηρος γὰρ “βωμοὺς” τὰς βάσεις φησί. HP1 d2. ἐπὶ βωμῶν: ἐπὶ τῶν EMaVX βάσεων BDEHMaP1VXy h 101 a. ἕστασαν: ἵσταντο G2HMaV b. ἕστασαν] ὡς λυχνίαι B

96 a) cf. v. 87, sed incertum quomodo metrum cum διαμπερές componi possit  b) cf. schol. δ 209b  c) scil. ἐνί non ἔνι (ut mss. complures) legunt (per tmesin ἐμβεβλήατο ut vid. H2)  d) cf. e.g. schol. α 130g (et ad hunc loc. tamquam tapete Vl); aliter Eust. in Od. 1570, 54, cf. Roemer, Arist., 12  97 a1) hinc Eust. in Od. 1570, 59; cf. schol. D Σ 596, vide Hsch. ε 7015  a2) εὔκλωστοι: cf. Eust. in Il. 1166, 57; κατεσκ.: cf. Hsch. ε 7014  98 a) de verbo cf. schol. γ 35c, vide praes. schol. D K 198, unde Hsch. ε 524  99 a1) cf. Ap. gl. Hom. 74, 236, 14; Hsch. ε 4538-39 a2-3) de vocabulo eiusque veriloquiis cf. schol. δ 89c-f (ibi etiam sensus abundantiae, de quo cf. schol. b)  100 b) vs. 101 resp. scholium (cf. etiam schol. η 101b; Max. Tyr. diss. 13, 6)  c) cf. schol. D A 448; synag. ε 912; EM 389, 45  d1) βάσεις: cf. de hoc loco Ammon. adf. voc. 113, vide etiam Ap. Soph. 53, 21; Ap. gl. Hom. 74, 227, 17; Zenodor. 253, 5 Miller; Hsch. β 1385; Suid. β 493; vide schol. AT Θ 441b (EGen α 614, EM α 1048 L.-L.)  101 b) cf. schol. η 100b

32 οὐδῶς Ma, correxi   37 καλοκλώνητοι Y   47 i. l. ad vs. 101 praebet H  τινές om. Y  δηλονότι in cauda add. HP1   51 lm. H  52 φασί P1

35

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   η 102-104

60

65

70

75

29

h 102 a. φαίνοντες] λάμποντες Md V b. δαινυμένοις: εὐωχουμένοις MaV 1 c. δαιτυμόνεσσιν] φίλοις G h 103 a1. πεντήκοντα δʼ ἔσαν δμωαὶ κατὰ δῶμα γυναῖκες, αἱ μὲν Ariston. / Nican. ἀλετρεύουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπόν, αἱ δʼ ἱστοὺς ὑφόωσι: τὸ σχῆμα τῆς διαλύσεως ὁμοιόπτωτον, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πτώσεων· “τούτους ἠγάπησα, τὸν μὲν ὅτι εὐφυής ἐστι, τὸν δὲ ὅτι φιλόπονος”. “τούτων κήδομαι, τοῦ μὲν ὅτι εὐφυής ἐστι, τοῦ δὲ ὅτι ἀγαθός”. καὶ ἐπὶ δοτικῆς, “τούτοις ἐδωρησάμην, τῷ μέν... τῷ δέ”. οὕτως οὖν καὶ ἐπὶ τῆς ὀρθῆς, “Νεστορίδαι δʼ ὁ μέν... ὁ δέ” [Π 317], καὶ “γυναῖκες αἱ μέν... αἱ δέ”. / εἰ δέ τῳ προσκόπτοιτο, στιζέτω ἐπὶ τοῦ “γυναῖκες”, ἵνα λείπῃ τὸ “ἦσαν”, τὸ δὲ ἑξῆς ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς. HP1 a2. αἱ μὲν ἀλετρεύουσι...: τὸ σχῆμα ὁμοιόπτωτον, “αἱ μέν... αἱ δέ”, ὥσπερ “τὸν μὲν ὅτι εὐφυής ἐστιν, τὸν δὲ ὅτι φιλόπονος” καὶ ἐπὶ γενικῆς “τοῦ μὲν κήδομαι ὅτι εὐφυής ἐστι, τοῦ δὲ ὅτι ἀγαθός”, καὶ ἐπὶ δοτικῆς “τῷ μέν... τῷ δέ”, καὶ ἐπὶ ὀρθῆς “ὁ μέν... ὁ δέ”. MaT v.l. b. δʼ ἔσαν] γρ.΄ “δέ οἱ” k2 c. ἔσαν] ὑπῆρχον X V h 104 a1. ἀλετρεύουσι: ἀλοῦσιν HPVY 1 a a2. ἀλετρεύουσι] ἀλήθουσι BEG HM PXsy b. ἀλετρεύουσι] ἀντὶ τοῦ “ἠλέτρευον”. / ἀναστρεπτέον δὲ τὴν “ἐπί”. HP1 Ariston. / Hrd. 102 b) de verbo cf. schol. α 228a  c) cf. schol. δ 621a-b  103 a1) de re vide schol. A Π 317a et Γ 211a cum app. Erbse; Lesbon. fig. 13a cum app. Blank; διαλύσεως: de nomine figurae cf. Demetr. de eloc. 61, 3 et 268, 9 Raderm.; Alex. de fig. 32, 29 Spengel; στιζέτω (66): scil. vehementius ac in schol. A Π 317c; de re vide Carnuth, Nican. Od. ad loc.  104 a2) hinc Hsch. α 2895; Suid. α 1145; vide EGen α 430 L.-L.; sim. (τρίβουσι) de hoc loco Ap. Soph. 114, 8  b) ἠλέτρευον: cf. schol. A K 364b (de hoc loco) et Aristarch. fr. 63 Matth.; ἀναστρεπτέον: scil. ad praec. vocabulum spectat praepositio: cf. schol. A Σ 7a; schol. ε 106b, ζ 15c 

57 δαινυμένους (quod legitur η 50, quo lm. rettulit Ernst) lm. V, post Buttm. correxi: an ad v.l. δαινυμένοισιν (cf. ρ 332) spectat?  εὐωχουμένους V   59 lm. sic praebent (sed ἀλιτρεύουσαι) HP1: scholium Nicanoris (ll. 65-67) v.l. πεντ. δέ οἱ (cf. schol. b) hic subaudit   61 ὁμοιότροπον Z (vide app. schol. a2), rec. Buttm. et Dind., sed vide schol. b B 173b, schol. bT Υ 392b  τούτους: τούτων P1   66 στιζέτω Friedlaender: σχηματιζέτω HP1   68 lm. (-ουσαι) Ma, cett. supplevi  69 ὁμοιόπτ. αἱ μὲν αἱ δέ etiam B  ὁμοιότροπον T   τόν (bis): τό T    71 ὀρθῆς: εὐθείας Ma    74 ἀλοῦσαι (scil. v.l. ἀλετρεύουσαι resp.) H    75 ἀλήθουσαι (scil. v.l. ἀλετρεύουσαι resp., cf. schol. c) BG1May   76 ἀντὶ τοῦ om. P1  ἠλίτρευον H ἀνατρεπτέον H

30 ex. V ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   η 104

c. ἀλετρεύουσι] κλώθουσιν BETXVbVp d. μύλῃς ἔπι: ἐν τοῖς μύλοις, HMaPVY ἐπὶ τοῖς μύλοις. MaV e1. μύλῃς ἐπὶ μήλοπα καρπόν: “μύλας” τινὲς τὰ γόνατα ἀκούουσι, “μήλοπα” δὲ “καρπὸν” τὸ ἔριον (καρπὸς δέ ἐστι τῶν προβάτων), ἵνα ὁ λόγος ᾖ ἐπὶ τῶν τὰς κρόκας τριβουσῶν ἐπὶ τῆς ἐπιγουνίδος. ἀλλὰ τὸ τρίβειν ἐν τοῖς γόνασιν οὐχ Ὁμηρικόν· καθόλου γὰρ οὐ ποιεῖ γυναῖκας γυμνουμένας ἕως μηρῶν. ἀλλʼ οὐδὲ “μύλην” ποτὲ εἴρηκεν Ὅμηρος τὸ γόνυ, ἀλλʼ ἐν ᾧ τοὺς πυροὺς ἀλοῦμεν· “ἥ ῥα μύλην στήσασα” [υ 111]. “μήλοπα” δὲ “καρπὸν” τὸν σῖτον τὸν μηλοειδῆ τὴν χροιάν, ὡς καὶ τὴν Δήμητραν αὐτὴν οὕτως ὀνομάζει, “ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ” [Ε 500]. πρεπῶδες δὲ πεντήκοντα οὐσῶν τὰς μὲν περὶ τὰς τροφὰς ἀσχολεῖσθαι, τὰς δὲ ταλασιουργεῖν, ὡς καὶ ἐν τῇ Ὀδυσσέως οἰκίᾳ παρέδωκεν. ἄλλως τε καὶ τὴν κρόκην τῇ χειρὶ ἔνηθον αἱ παλαιαὶ γυναῖκες, ὥς που καὶ Εὔπολίς φησι “τῇ χειρὶ νῶσαι μαλθακωτάτην κρόκην” [fr. 344 K.-A.]. HP1T e2. μήλοπα καρπόν: τοὺς πυρούς· G2MaVYy μηλοειδὴς γάρ ἐστι τὴν χροιάν. οἱ δὲ ὅτι τὸ ἔριον ἐπὶ τοῦ μηροῦ ἔστρεφον, “μύλη” γὰρ τὸ ἄκρον τοῦ μηροῦ. MaMa*VYy c) nusquam alibi, procul dubio autoschediasmus ex interpretationibus ortus quae primam in schol. e1 declaratam respiciunt (vide πλέκουσαι schol. e5)  d) de vocabulo cf. Ap. Soph. 114, 7; schol. Ar. vesp. 648 (etiam de vs. υ 111, qui in schol. e1 laudatur) et Moer. μ 5; vide schol. β 355d; fere idem (τὸ κάτω τοῦ μύλου) synag. μ 294  e1) hinc Eust. in Od. 1571, 34-37; Porphyrio ll. 84-86 μήλοπα δὲ - Δημήτηρ (sicut etiam schol. e4) dubitanter tribuit Schrader; sunt duae explicationes (lana et frumentum), quae in schol. e2 et e3 inverso ordine inveniuntur (et in scholl. e5-7 et e4 respective; vide etiam Hainsworth ad v. 104); γόνατα, ἐπιγουνίς: cf. Poll. 2, 189; Hsch. μ 1853; Erotian. fr. 40 Nachm., et saepius apud medicos, e.g. Gal. de usu part. 3, 253, 9; Orib. coll. med. 25, 1, 51 Raeder etc.; ἔριον - προβάτων: hinc Hsch. μ 1196 (de μήλη instrumento, quod in glossa Hesychiana delet Latte [sed etiam de κρόκη agitur], nihil in scholiis; de μῆλον = πρόβατον vide e.g. schol. α 92a etc.); οὐδὲ μύλην: cf. schol. d; σῖτον μηλοειδῆ (vide etiam schol. e2, et de colore praes. schol. f-g): cf. (ad hunc loc.) Ap. Soph. 112, 21 et Hsch. μ 1195; Δήμητραν: cf. e.g. schol. Ge et D E 500  e2) τὸ ἄκρον τοῦ μηροῦ (cf. etiam schol. e6): vide scriptores medicos ad schol. e1 de genubus laudatos 

77 κλώθουσαι (scil. ad ἀλετρεύουσαι, vide schol. a1) BT   78 ἐπί...ἐν mut. ord. praebet Ma    79 lm. H   81 γουνίδος T  τὸ τρίβειν T: προστρίβειν HP1: τρίβειν Z   82 ποιεῖς T   83 μηροῦ T   μύλην: αὐτό T   84 ἀλοῦμεν: ἄλλον μέν T   μύλοπα P1  δέ: οὖν T   85 σίτον τὸν μυλοειδῆ P1  οὗτος T   86 δέ: τε HP1  πεντήκοντα spat. vac. rel. om. T   88 παραδέδωκεν T   89 τῇ χειρί om. T  νῶσαι T et Eust., rec. Kassel-Austin: νῆθε HP1, nescio an recte   91 post schol. η 106c1 praebet Ma*  ἢ ὅτι μηλοειδεῖς οἱ καρποὶ καθό εἰσι τὴν χροιάν οἱ δὲ κτλ. Y  μυλοειδεῖς y: μηλοειδεῖς MaMa*  ἐστι om. Ma*y   92 ἔριον: ἔλαιον Ma*  ἔτρεφον Ma  μύλη: μῆλα y: μήλη Ma   93 μηρός y

80

85

90

Scholia Graeca in Odysseam   η 104

95

100 1

5

10

15

31

e3. μήλοπα καρπόν: τοὺς πυρούς· μηλοειδὴς γὰρ ὁ καρπὸς τὴν χροιάν, {ἢ} ἤτοι ὅταν πεπανθῇ. οἱ δὲ ὅτι τὸ ἔριον ἐπὶ τοῦ μηροῦ ἔστρεφον· “μύλη” γὰρ καὶ τὸ ἄκρον τοῦ μηροῦ. καὶ Ἡσίοδος γάρ φησι τὸ “ἀλετρεύουσι μύλῃς ἔπι μήλοπα καρπόν” [fr. 337 M-W = 285 M], ἐπὶ τῆς ἠλακάτης τῆς στρεφομένης δίκην μύλης. “μήλοπα” γὰρ τὸν τῶν προβάτων καρπόν, ἤτοι τὸν μαλλόν. “μυλὼν” δὲ καὶ “μύλη” λέγεται, οὐ μέντοι καὶ “μύλος”. EX e4. μήλοπα] μηλοειδῆ, ἐπεὶ καὶ Δήμητρα ξανθή· ἢ τὸν σῖτον τὸν πυρρόν. EX / τὸν σῖτον, μηλοειδῆ τὴν χροιάν TY e5. ἀλετρεύουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπόν] ἀλήθουσαι τὸν μηλοειδῆ καρπόν, ἢ πλέκουσαι διὰ τῆς μύλης τὸν τῶν μήλων καρπόν, ἤγουν τὰ ἔρια. D e6. μύλης ἔπι] ἐπὶ τῆς μύλης, ἤτοι τοῦ μηροῦ. “μύλη” γὰρ λέγεται καὶ ὁ μηρὸς καὶ πᾶν τὸ συστρεφόμενον. B / ἐπὶ τοῦ μηροῦ στρέφουσι καρπὸν μήλων, ἤτοι ἔρια. B e7. ἀλετρεύουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπόν] τὸν τῶν μήλων ἤτοι τῶν προβάτων καρπόν, τὸ ἔριον δηλαδή, τουτέστι συστρέφουσι, εἴτουν νήθουσι τὰ ἔρια ἐπὶ τοῦ μηροῦ· ἀπὸ γὰρ τοῦ “ἀλήθω” γίνεται “ἀλετρεύω”. B f. ἐκ τοῦ Πορφυρίου. : οὐκ ἔστι τὸ “αἱ μὲν ἀλετρεύουσι μύλης ἐπὶ μήλοπα καρπὸν” τὸ ἐκ τῶν μήλων ἔριον, ὥς τινες οἴονται, ἀλλὰ “μήλοπα” ἔφη τὸν μήλῳ ἐμφερῆ κατὰ τὴν χροιάν. τοιοῦτος γὰρ ὁ πυρός, ὡς ἐν ἄλλοις ἔφη “μυληφάτου ἀλφίτου ἀκτῆς” [β 355]. ἔστι δὲ ἡ ἀκτὴ οὐ τὸ κατεαγμένον, ὥς τινες, ἀλλὰ τὸ ἐξέχον, ἐκ μεταφορᾶς τῶν κατὰ τοὺς αἰγιαλοὺς ἐξοχῶν, ἃς ἀκτὰς λέγει, (“ἀκτῇ ἐπὶ προὐχούσῃ” [ω 82] )· τὸ ἄκρον οὖν καὶ ἐξέχον τοῦ ἀλφίτου. ὡσαύτως δὲ ἐξηγητέον καὶ τὸ “ὃς θνητός τʼ εἴη e3) versus Hesiodi, qui cum nostro fere congruit, valde dubius; de μύλη, μύλος, μυλών vide Suid. μ 1408 et lex. Vind. μ 43 cum app. test.  e7) ἀλήθω: nusquam alibi hoc veriloquium  f) de explicationibus vide ad schol. e1; de re vide schol. β 355d-h, et de ἀκτή schol. β 355a cum app. test. (vide praes. schol. V κ 509 et Hsch. α 2670; schol. α 443c; non eadem schol. bT N 322, vide schol. bT Υ 76b) 

94 scholio f ἄλλως interiecto et sub lm. μήλοπα subiungunt EX   95 ἤ del. Dind.   97 ἐπί EX, correxi  καρποῦ X   99 μαλόν E  μύλων EX, correxi   μύλη: μῦλος X   1 μηλοειδῆ, quod i.l. habent etiam Cs, scripsi: μυλοειδῆ T: μήλου γὰρ ἔχει Y    2 μυλοειδῆ D, correxi (vide ad schol. e4)   5 στρέφουσαι (ἀλετρεύουσαι resp., vide schol. a1) B   8 συστρέφουσαι... νήθουσαι B   10 ἐκ τοῦ Π. praebent HP1, non EX  lm. inserui: αἱ μὲν ἀλετρεύουσι lm. EX  ἀλιτρεύουσι HP1   11 οἴονται om. EX  12 μήλοπα καρπόν HP1   τόν: τῷ EX   ἐμφερεῖ X   τήν om. HP1 χρόα X  πυρρός X   13 ὡς: καὶ ci. Schrader  ἔφη om. EP1X   μυλιφάτου H: μυλοφάτου P1: μηλυφάτου Xac   13-14 οὐ τό: ἐπί E: οὐδέ X   15 ἐξοχῶν om. EX   προχούσῃ HP1 (non Z)   15-16 τὸ - ἀλφίτου om. HP1, fort. secludenda   16 δέ om. EX  τʼ om. X

ex.

Porph.

32

ex.

ex.

V Porph.

V V V

Scholia Graeca in Odysseam   η 104-106

καὶ ἔδοι Δημήτερος ἀκτήν” [Ν 322], τὸν ἔξοχον πυρόν, ὡς τὸ “οἰὸς ἄωτος” [α 443 al.]. EHP1X τὸ δὲ “ἀκτῇ ἐπὶ προὐχούσῃ” [ω 82] ἔφη καὶ ἄλλως “προβλῆτι σκοπέλῳ” [Β 396]. EX g. μήλοπα καρπόν] ἢ “μήλοπα καρπὸν” τὸ τῶν μήλων ἔριον, ἢ μᾶλλον τὸν μήλῳ ἐμφερῆ κατὰ χρόαν· τοιοῦτος γὰρ ὁ πυρός. ἢ “μήλοπα καρπὸν” τὸν σῖτον τὸν μυελοποιοῦντα καὶ τρέφοντα τὸν ἄνθρωπον. Ma h. μήλοπα καρπόν] τὸν πολλῆς φροντίδος ἄξιον. HMbP1y Πορφύριος τὸν σῖτόν φησιν, ὡς χροιὰν μήλου ἔχοντα. HP1 i. μήλοπα] μηλοφόρον Vb / γλυκύν I j. μήλοπα καρπόν] τῆς Δήμητρος, παρὰ τὸ “μήλιον” τὸ ἀκρόδρυον. qz / καὶ “μήλιον” τὸ δῶρον, ὅθεν καὶ “κειμήλιον”. z h 105 a. ὑφόωσιν: ὑφαίνουσιν BDG2HMaPVky b1. ἠλάκατα] διαφορὰ “ἠλακάτης” καὶ “ἠλακάτων” παρʼ αὐτῷ ἥδε. ἡ μὲν γὰρ ἠλακάτη δηλοῖ τὸ ξύλον, εἰς ὃ περιειλοῦσι τὸ ἔριον, ἠλάκατα δὲ αὐτὰ τὰ ἔρια περιειλούμενα τῇ ἠλακάτῃ. τὴν μὲν οὖν ἠλακάτην διὰ τούτων δεδήλωκεν, “ἠλακάτη τετάνυστο ἰοδνεφὲς εἶρος ἔχουσα” [δ 135] · τετανύσθαι δὲ αὐτὴν εἶπε διὰ τὸ εἶναι ἐπιμήκη καὶ λείαν. τὰ δὲ ἔρια αὐτὰ ἐπὶ τῆς ἠλακάτης, “ἠλάκατα στρωφῶσʼ ἁλιπόρφυρα” [ζ 53]. HP1 b2. ἠλάκατα] ἔρια D c. στρωφῶσιν: στρέφουσιν, HMaV ἐργάζονται BEG2HMaVXsy h 106 a. ἥμεναι: καθήμεναι HMaV b. ἥμεναι] πνέουσαι, ἀπὸ τοῦ “ἄω” τὸ πνέω. B c1. οἷά τε φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο: οἱ μὲν ὅτι ἡλιοτροπίου τάξιν ἐπεῖχον καθήμεναι θεατροειδῶς, οἱ δὲ ὅτι πεπύκνωται τὸ δένδρον τοῖς φύλλοις. g) τὸ τῶν - πυρός: cf. ad schol. e1; μυελοποιοῦντα: de μυελός, non de μήλοψ, cf. schol. β 290i  h) φροντίδος: scil. veriloquium substantivi μῆλον ex μέλω resp., cf. Suid. μ 917; EM 584, 17; Tz. in Hes. op. 162 et in Lyc. 102; Πορφύριος: cf. schol. f  j) de μῆλα = ἀκρόδρυα cf. schol. A I 542a; Hsch. μ 1205 et α 5125 (Ap. Soph. 34, 19); κειμήλιον: cf. EGud 310, 7 Sturz  105 a) hinc Hsch. υ 911; Suid. υ 737; Zon. 1790, 20  b1) particula eiusdem quaestionis, quae in schol. δ 122g invenitur: de re cf. etiam schol. α 357c, δ 135a; ζ 53b, 306a  c) cf. schol. ζ 53c1  106 b) male ex ἄω (cf. schol. γ 151a) verbum ducit, scil. cum ἀήμεναι vel sim. (cf. e.g. schol. D Ψ 214; Ap. Soph. 11, 34 etc.) confundit  c1) hinc (ll. 39-43) Eust. in Od. 1571, 50 (qui comparationem cum ἡλιοτρόπιον non probat); ὅτι πεπύκνωται - ἀλλήλοις (40-43): simile scholium de ns. versu praebet Hsch. η 458 (ubi tamen ἀντέστραπται non de manibus sed de ancillis intelligitur); vide Nitzsch, Erkl. Anm. 145

17 ἔδει H: ἔδυ X  ἄωτον HP1   20 scholio e2 subiungit Ma   22 μελοποιοῦντα, correxi   23 πολλῆς om. Mb σίτον P1   23-24 τὸν σῖτον i.l. etiam MaY   31 τά ex schol. δ 122g supplevi  περιειλουμένα P1   32 ἦρος H   34 στροφῶσα a. c. P1   36 ἐργάζονται ad ὑφόωσι adscr. y: εἰργάζοντο B   39 lm. V: om. HP1y: scholio c2 ἄλλως interiecto subiungit Ma  συνεῖχον HP1y  

20

25

30

35

40

Scholia Graeca in Odysseam   η 106

45

50

55

60

33

φύλλα δὲ ἤτοι διὰ τὸ πλῆθος, ἢ διὰ τὸ εὐκίνητον τῶν χειρῶν ἐν τῷ στρέφειν τὴν κρόκην, ὡς καὶ τὰ φύλλα τῆς αἰγείρου ἀντεστραμμένα ἀλλήλοις καὶ εὐκίνητα ῥᾳδίως HMaP1Vy καὶ ὑπὸ τυχούσης αὔρας, ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν Αἰγεῖ [fr. 23 R.] “ὥσπερ γὰρ ἐν φύλλοισιν αἰγείρου μακρᾶς, / κἂν ἄλλο μηδέν, ἀλλὰ τοὐκείνης κάρα / κινεῖ τις αὔρα κἀνακουφίζει πτερόν”. MaVy c2. οἷά τε φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο: τὸ εὐκίνητον αὐτῶν κατὰ τὴν ἐργασίαν δηλοῖ· εὐκράδαντα γὰρ τῶν αἰγείρων τὰ φύλλα, ὡς ἐν ὕψει ὄντα· ἡ εἰκὼν οὖν πρὸς τὸ συνεχὲς τῆς ἐργασίας. BHMaP1T c3. οἷά τε φύλλα μακεδνῆς: τὸ εὐκίνητον αὐτῶν κατὰ τὴν ἐργασίαν δηλοῖ ἐν τῷ στρέφειν τὴν κρόκην, ὡς καὶ τὰ φύλλα τῆς αἰγείρου ἀντεστραμμένα ἀλλήλοις καὶ εὐκίνητα ῥᾳδίως καὶ ὑπὸ τυχούσης αὔρας, ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν Αἰγεῖ [cf. fr. 23 R.]. ἡ εἰκὼν οὖν πρὸς τὸ συνεχὲς τῆς ἐργασίας. οἱ δὲ ὅτι πολλαί, καὶ πεπύκνωνται τὰ δένδρα τοῖς φύλλοις. ἔστι δὲ καὶ εὐκράδαντα τὰ τῶν αἰγείρων φύλλα, ὡς καὶ ἐν ὕψει ὄντα. EX c4. ἥμεναι οἷά τε φύλλα] συνεχῶς καθήμεναι καὶ εὐκίνητοι οὖσαι EX / καθὼς τὰ φύλλα τὰ {πρὸς} τῆς αἰγείρου, ἢ διὰ τοῦ μήκους τοῦ τῆς αἰγείρου G1 d1. μακεδνῆς: τῆς μηκεδανῆς καὶ MaV ὑψηλῆς, CDEG2HIMaPTVXYsy παρὰ τὸ μῆκος. CEMaVXsy d2. μακεδνῆς] μακρᾶς, BCDEXs ἐπιμήκους z e. μακεδνῆς] “μακεδνὴ” γίνεται ἀπὸ τοῦ “μῆκος” καὶ τοῦ “δίνη”, “μακεδίνη” καὶ “μακεδνὴ” ἡ ἐκ τοῦ μήκους δινουμένη, ἤτοι συστρεφομένη. B f. μακεδνῆς] Μακεδονικῆς nt c2) schol. resp. Eust. in Od. 1571, 47; ἐν ὕψει: cf. veriloquium subst. e verbo αἴρεσθαι (Or. 17, 14, ἐν τῇὈρθογραφίᾳἩρωδιανοῦ)  d1) hinc EM α 428 L.-L., vide Hsch. μ 112; μηκεδανῆς: cf. Ap. Soph. 109, 34; Suid. μ 60; Eust. in Il. 207, 21; ὑψηλῆς: cf. schol. Nic. ther. 472c; παρὰ τὸ μῆκος: cf. Or. 103, 31 (vide etiam 17, 14); vide Eust. in Od. 1571, 48  d2) μακρᾶς: Ap. Soph. 109, 34; ἐπιμήκους: cf. schol Nic. ther. 473a  e) nusquam alibi hoc veriloquium (aliud, scil. e κεδνός, praebet Suid. μ 60)

41 ἤτοι: ἤ y   41-43 τὸ εὐκ. - εὐκίνητα habet etiam Y   42 ὡς om. HP1   42-43 ὡς - εὐκινήτοις (sic) confusa habet etiam Ma*    42 ἀντεστραμμένα ὦσιν Y: ἀντιστρεμνῶν Ma*   43 ὑποτυχούσης MaVy, corr. Buttm.   43-44 ἐν Αἰγεῖ Brunck: ἐν Ἀργεῖ in mg. add. Vo: ἐναργεῖ y (vide etiam schol. c3): om. Ma: ἐν Ἀτρεῖ Barnes   44 κἄν: καί Ma   45 τῆς κείνης Ma  κινεῖ τις αὔρα κἀνακ. Dind.: κινήσῃς αὔραις ἀνακ. MaVy: κινήσετʼ αὔραις κἀνακουφιεῖ Barnes, alii alia (vide app. Radt)   46 lm. Ma: αἱ δʼ ἱστούς (105) - μακεδνῆς αἰγείροιο lm. T  αὐτόν P1  καὶ κατὰ τήν T   47 ὄψει HP1T   48 ἡ: ἤ Ma   51 ὑποτυχούσης EX, vide ad schol. c1   52 ἐν Ἄργει EX, cf. ad schol. c1   οὖν Dind.: ἦν E: [[γάρ]] ἦν X   56 πρός delevi   μήκους scripsi: φάρους G1   57 μακεδανῆς V  ὑψηλοτάτης D  μακεδνὴν λέγει τὴν ὑψηλήν i.l. etiam Y

ex.

V

ex.

34

Did. Ariston. ex.

ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   η 106-107

g. αἰγείροιο] εἶδος δένδρου Mdy h 107 a. καιροσέων δʼ ὀθονέων: Ἀρίσταρχος “καιροσέων”. HP1 b. καιροσέων δʼ ὀθονέων] λείπει τὸ “ὡς”. HP1 c. καιροσέων: “καῖρος” ὁ μίτος, οὗ παράγωγον τὸ “καιρόεις”, τὸ θηλυκὸν “καιρόεσσα”, ἡ γενικὴ τῶν πληθυντικῶν “καιροεσσῶν”, καὶ κατὰ συγκοπὴν “καιροσσῶν”, καὶ κατὰ διαίρεσιν “καιροσσέων”. BEHMaP1TXY d. καιροσέων: “καῖρος” ἡ διαπλοκὴ τοῦ διάσματος, ἐν ᾗ οἱ στήμονες καθίενται· ἔνθεν καὶ αἱ “καιρωστρίδες” BEHMaP1TXY παρὰ Καλλιμάχῳ [fr. 640 Pf.]. ἄλλο δέ ἐστι “μίτος”, διʼ οὗ τοὺς στήμονας ἐναλλάττουσι χάριν τοῦ τὴν κρόκην πλέκεσθαι. BHMaP1TY e1. καιροσέων: εὐϋφῶν, εὖ κεκαιρωμένων. καίρωμα δέ ἐστι τὸ διαπλεκόμενον ἐν τῷ στήμονι παρὰ τὸν μίτον, ὑπὲρ τοῦ μὴ συγχεῖσθαι τοὺς στήμονας. EG2HMaPVXYy ὅθεν ἀπὸ μέρους τοῦ μιτώματος τοὺς ὅλους εὐϋφεῖς λέγει. HMaP1VYy g) cf. schol. ε 64a  107 a) de lectione Aristarchi (in textu Homeri καιρουσσέων rest. Bergk, cf. app. crit. scholiorum) vide Hainsworth et Garvie ad loc.; Cauer, Grundfragen, 106  b) cf. de hoc loco schol. A T 386a, necnon Eust. in Od. 1572, 2 (ποιητικὴ παρίσωσις)  c) hinc Eust. in Od. 1571, 63 (qui nil de diaeresi sed Ἰωνικῶς praebet, et de metathesi a καιροεσσῶν cogitat); cf. de hoc versu schol. Dion. Thr. 541, 24 Hilg.; EM 499, 43; EGud 431, 37 Sturz  d) schol. resp. (κατὰ ἄλλους καὶ ἑτέρως) Eust. in Od. 1571, 57-61 (etiam de καιρωστρίδες ἢ καιρωστίδες = ὑφάντριαι); de καιρωτίδες sive καιρωστρίδες cf. EGen s.v. καιροσέων (EM 498, 11: καιρωτίδας = ἐρίθους, sed vide app. Gaisford) de Callimacho, fr. inc. sed. 640 cum app. Pf., qui formam καιρωστρίδες genuinam iudicat  e1-4) de hoc loco

65 τό om. P1   66 καιρ. δʼ ὀθονέων lm. BTY: scholio a statim subiungunt (καιρὸς δέ) HP1: scholio d statim subiungunt (καὶ ἔστι καῖρος) EX  μῖτος HP1: τὸ μίτος T  οὗ: τό Y  καὶ τὸ ῥόεις T  τό2 om. BETX   67 ἡ καιρ. MaY  τῶν post πληθ. habent BMaHP1Y  καιροέσσων EMaX  ἐν συγκοπῇ EMaXY   68 καιρόσων Ma  καὶ κατά: εἶτα κατά Ma: κατὰ δέ BY: καί EX: om. T  διαίρεσις δὲ ἐξ αὐτῆς T: ἐν διαιρέσει EX  καιροσσέων BT, coniecerat Dind.: καιροσέων cett.  δʼ ὀθονέων in fine add. HMaT et (ὀθοναίων) Y   69 scholio f1 statim subiungunt BTY et (ἄλλως interiecto) HMaTP1: scholio e1 subiungunt EX  καῖρος om. EHP1X: καιρός T: καῖρος δὲ λέγεται (scholio f1 subiungens) Y   70 καθίενται: ἐντίθενται Y  ἔνθεν: ἔνθα (post καιρωστρίδες conl., ubi ἔνθεν et BT praebent) MaY: om. EX  καιρωστρίδες Ma et (fere evan.) fort. T: κερωστρίδες B: καιροστριάδες Y: καιροσίδες EX: καιρωτίδες HP1   71 μῖτος HP1  μίτος ἑκάστου T  ἐναλάττουσι T: ἀλλάττουσι HP1   72 κρόκιν B   73 lm. om. Ma: ἄλλως (scholio e2 subiungentes) EX  ἐϋφῶν V, corr. Vc: εὐύφων (sic) i. l. habet P: εὐφυῶν MaYy: om. EHX  εὖ κεκ. om. EX: τῶν εὖ κεκειρωμ. P  κέρωμα Py  δέ om. EX   74 τῷ om. EX  παρά om. EX  μῖτον Hy: μητόν P  ὑπέρ: ἐκ EX (ἕνεκα ci. Dind.)   75 ὅλους om. HP1   76 εὐϋφεῖς P1Vo2: εὐϋφυεῖς V: εὐφυεῖς HYy: εὐοφυεῖς Ma

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   η 107

80

85

90

35

e2. καιροσέων: “καῖρος” λέγεται ὁ μίτος, οὗ παράγωγον τὸ “καιρόεις”. ἀπὸ μέρους δὲ τοῦ μιτώματος τοὺς ὅλους εὐϋφεῖς λέγει. “καιροσέων” γὰρ τῶν εὖ κεκαιρωμένων καὶ εὐϋφῶν. EXs e3. καιροσέων] τῶν καλῶς μεμιτωμένων EX / εὐκαίρων, καλῶν, τῶν μεμιτωμένων Cs / τῶν κεκαιρωμένων D μιτωμάτων DVb / ἤτοι εὖ καὶ καλῶς γινομένων n / τῆς συνθέσεως τῶν ὑφασμάτων T e4. καιροσέων] λειοτάτων M1 / λαμπρῶν Va9 f1. ὀθονέων] ὅτι καὶ ἐπὶ ἐρίων ὀθόναι λέγονται. BHMaP1TY f2. ὀθονέων] ἰστέον ὅτι οὐ μόνον τὴν λινῆν ἐσθῆτα “ὀθόνην” ἐκάλουν, ἀλλὰ καὶ τὰ διὰ τῶν ἐρίων ὑφάσματα. HP1 f3. ὀθονέων] καὶ τὰ διʼ ἐρίων ὑφάσματα “ὀθόνας” ἐκάλουν. EX / “ὀθόνας” δὲ λέγουσι τὰ λεπτὰ ἱμάτια s / πέπλων P / ὑφασμάτων HMb / ὑφαδίων Ma / στίλψεων M1 g1. ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον: ἤτοι οὕτως ἦσαν πυκναὶ ὡς μηδὲ ἔλαιον διʼ αὐτῶν διελθεῖν, ἢ ἔξωθεν ὡς ἔλαιον ἔστιλβον διὰ τὴν λευκότητα. EG2HMaPVXYy ἢ τρυφεραὶ ἦσαν ὡς δοκεῖν ἔλαιον ἀπορρεῖν. EMaPVXYy ἢ οὕτως ἀποστίλβειν τὸν μίτον, ὡς δοκεῖν ἔλαιον ἀποβάλλειν. EMaVX cf. Plut. Pyth. orac. 396b (ὑφάσματα)  e1) hinc (usque ad στήμονας) Suid. κ 1193 (et Eust. in Od. 1571, 60), vide etiam EGud 292, 20 Sturz et EM 498, 8-10; vide ad hunc versum Ap. Soph. 94, 9 (ubi textus partim corruptus) et Hsch. κ 269, praes. de καιρώματα = διαχωριστικὰ τῶν στημόνων πλέγματα; sim. de hoc loco praebet Tz. chil. 10, 327, 320-24 (ἡ συνάφεια τοῦ ὕφους τῆς ὀθόνης)  e2) de forma grammatica vide schol. c  e3) μεμιτωμένων: cf. Ap. Soph. 94, 9 et Hsch. κ 269  f1) cf. schol. Ge (et D) Γ 141 (vide Poll. 7, 54, 6)  f2) Aristonico tribuit Polak, Obs. 11  f3) λεπτὰ ἱμάτια: cf. Hsch. o 157; ὑφάσματα: cf. schol. D Γ 141; στίλψεων: cf. schol. g1   g1) schol. resp. Eust. in Od. 1572, 2 (κατὰ τοὺς παλαιούς); πυκναί: de hoc versu cf. Plut. Pyth. orac. 396c; glossa ἀποστάζεται (Ap. Soph. 40, 22; de verbo vide etiam epim. Hom. ε 193) in scholiis non invenitur 

77 τὸ καιρόεις: κερόεις s   78 εὐφυεῖς EXs, vide schol. e1   79 εὐφυῶν EX: εὐΰφων s   84 scholio c statim subiungunt BMaTY, et καὶ ἄλλως interiecto HP1  ὅτι HP1, om. cett.  ὀθόνη λέγεται καὶ ἐπὶ ἐρίων B  ἐρίων: ἱερέων HP1: ἐρίων δέ MaY  ὀθόναις Ma   λέγεται Carnuth post λέγονται in mg. παρὰ Καλλιμάχῳ (prob. e schol. d male intellecto) add. Y   85 λινήν HP1   90 lm. MaV: τὸ δὲ ἀπολ. ὑγ. ἔλ. (scholio c statim subiungentes) EX  ἤτοι om. PY: ἤγουν H  οὕτω γάρ PY   90-91 μηδὲ ἔλαιον διʼ αὐτῶν: καὶ (om. P) μὴ δυνάμενον ἐκεῖσε ἔλαιον PY   91 διʼ αὐτῶν post διελθεῖν conl. y: om. G2    ἐλθεῖν H (et Eust.): ἀπελθεῖν Z: εἰσελθεῖν PY: ἐξελθεῖν G2  ἔξωθεν om. G2PY  διὰ τὴν λευκ. om. G2: μετὰ λευκότητος P   92 ἦσαν: εἰσιν Y: om. P  δοκεῖ P: δοκεῖς Ma  ἀπορεῖν MaV: om. P: ἀπορρεῖν διʼ αὐτῶν Y: ἀποβάλλειν (et ἀπορρεῖ i.l. tamquam glossa) y   93 οὕτως ante τόν conl. EX  ἀποβάλλειν MaV: ἔχειν (unde ἐκχεῖν Struve) EX

Ariston.

V

36

Scholia Graeca in Odysseam   η 107-112

g2. ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον] ἢ οὕτως· ἀπὸ τοῦ μίτου τῶν ὀθονῶν ἐκπέμπεται στίλψις δίκην ἐλαίου ὑγροῦ Ma / διὰ τὴν αἴγλην Y h. ἀπολείβεται] ὡς ἂν εἴπῃς “ἀπελείβετο” B h 108 a. τόσσον] ἀντὶ τοσοῦτον P b. τόσσον] γρ.΄ “ὅσσον”. EX v.l. c. περί] περισσῶς, ἢ ἀπό Ma d1. ἴδριες: ἐπιστήμονες, G2HMaVY ἔμπειροι MaVyz V d2. ἴδριες] εἰδήμονες z h 109 a. θοήν] ταχυτάτην Md V (Ariston.?) b1. ὣς δὲ γυναῖκες: νῦν τὸ “ὥς” ἀντὶ τοῦ τοσοῦτον. G2MaVY b2. ὥς] οὕτως H / ὡσαύτως, EPXs ἢ τοσοῦτον EXsy h 110 a. τεχνῆσσαι: τεχνίτιδες EG2HMaVY V b. τεχνῆσαι] ἀπαρέμφατον B / τέχνην ποιῆσαι EX / τεχνάσαι D c. τεχνῆσαι] γρ. καὶ “τεχνῆσσαι”. MaYs v.l. h 112 a1. ὄρχατος: ἡ ἐπὶ στίχον καὶ ἐν τάξει τῶν ἀμπέλων φυτεία “ὄρχατος” V λέγεται. G2MaVYy ἢ κῆπος. BCDEHIMaP1TVXs a2. ὄρχατος: ἐπίστιχος ἐν τάξει τῶν ἀμπέλων φυτεία, ὁμοίως δὲ τῶν δένδρων, “ὄρχατος” λέγεται. νῦν δὲ ὁ κῆπος. EX a3. ὄρχατος] ἡ ἐπʼ εὐθείας φυτεία, παρὰ τὸ διʼ αὐτῆς ἔρχεσθαι. ἢ τὸ μεταξὺ τῶν φυτῶν. ἐνταῦθα δὲ ἐπὶ τοῦ κήπου λαμβάνεται. z h) de temporibus vide schol. η 104b  108 c) περισσῶς: cf. schol. α 66c3 etc.  d1) cf. schol. ζ 233a; fort. hinc Hsch. ι 233  d2) cf. Suid. ι 133; schol. Opp. hal. 3, 211  109 a) de adi. cf. schol. α 260c al.  b1) de hac constructione vide schol. T Ω 487a cum app. Erbse (Aristonico doctrinam trib. Friedlaender); vide etiam EM 824, 36 de ὡς, ubi locus laudatur (vide app. Gaisf.); de schol. P vide supra schol. η 108a  110 a) cf. schol. θ 297b  b) infinitum scil. sicut v. 109 ἐλαυνέμεν (ἱστόν non ἱστῶν legunt mss. plerique): vide etiam Eust. in Od. 1572, 11  112 a1-2) schol. resp. Eust. in Od. 1572, 13; cf. schol. D Ξ 123; ἐπίστιχος (schol. a2, et app. schol. a1): cf. schol. Theocr. 1, 48b (vide Ap., fr. 93 Neitzel), unde EGen s.v. ὄρχατος (EM 634, 34; vide app. Wendel); Hsch. o 1367; synag. o 241; κῆπος: cf. Hsch. o 1367; Tz. in Lycophr. 857 (p. 279, 11 Sch.); sim. EM 634, 34 (παράδεισος, de quo vide etiam Ps.-Iust. coh. ad Graecos 28, 4 cum app. Marcovich)  a3) ἡ - ἔρχεσθαι: ex

94 scholio g1 statim subiungit Ma  ὀθόνων Ma, correxi   97 τόσσον in textu habet P, sed fort. potius ad η 109 ὥς (cf. schol. η 109b) spectat schol.  τοῦ add. Dind.   98 ὅσον i.l. praebet etiam P   3 νῦν δέ V  τοῦ s. l. add. V   4 ἤ: κατά s: ἤτοι X: om. y  τοσ. δέ EX   5 τεχνήεσσαι lm. V, quod tamquam glossam serv. Ernst cl. Arcad. 11, p. 236, 10 Roussou   6 τεχνάσασαι D, correxi   7 καί om. Ys  τεχνήεσσαι Mas   8 κῆπος καὶ ἡ ἐπίστιχος κτλ. (cf. schol. a2) y  καί om. Y  φυτεία: ἤ Ma  ὄρχ. λέγεται om. G2Yy   9 ἤ habet V, om. cett.: ὁ ἐξοχώτατος (scil. de superl.) Ma    10 ὄρχ. ἄγχι θυράων lm. EX  ἡ addidi   10-11 καί (bis) addidi  ἀμπέλων: ἀγγέλων EX   11 ὄχατος E  

95

100 1

5

10

Scholia Graeca in Odysseam   η 112-114

15

20

25

30

37

b. ὄρχατος] τουτέστι καρποὺς ἔχων ἐν τάξει καὶ φυτείας ἀμπέλου ἐπιστίχους T / στίχος καὶ τάξις τῆς ἀμπέλου φραγμὸς λέγεται Y / περίβολος BCns / δενδροφόρος γῆ B / ὁ ἐν τάξει τόπος Ma h 113 a1. τετράγυος: τεσσάρων γυῶν. γύη γὰρ μέτρον γῆς γεωργικόν. V EMaVXYsy a2. τετράγυος] τεσσάρων H ὀργυιῶν HP1 / τετράπλεθρος BEHIP1Xs / τεσσάρων μέτρων, πλέθρων P / τετράγωνος Tns a3. τετράγυος] τέσσαρας ἀγυιὰς καὶ ὁδοὺς ἔχων Md / τετράπλευρος, ἢ τέσσαρας ἀγυιὰς ἤγουν περιπάτους ἔχων z b. τετράγυος: ἀξιοπίστως ὡς ἐπʼ ἀληθέσι καὶ τὰ μέτρα τῆς γῆς προστίθησιν. ex. / ex. HP1T / ὁ δὲ γύης δύο στάδια ἔχει. BEHMaP1TXYs c. ἕρκος: περίφραγμα, G2MaVy τειχίον MaVy / περίβολος D V / gl. d1. ἐλήλαται: τετείχισται HMaV V d2. ἐλήλαται] ἐτετείχιστο y / περιτέθειται z e. ἐρειρέδατ᾿] γρ. “ἐλήλαται”. H v.l. f. ἀμφοτέρωθεν: νῦν πανταχόθεν. G2MaV V g. ἀμφοτέρωθεν: ἐξ ἑκατέρου μέρους, εἰς πλάτος καὶ μῆκος. BEHP1TXsy ex. h 114 a. ἔνθα] καὶ ἐκεῖσε Ma Or. 113, 29 (unde EGud 436, 54 etc.; vide Ap. Soph. 123, 17); τὸ μεταξὺ τῶν φυτῶν: cf. schol. Theocr. 1, 48b, unde EGen s.v. ὄρχατος (EM 634, 40)  b) φραγμός, περίβολος: fort. potius ad η 113 ἕρκος (vide ibi schol. c) spectant  113 a1) hinc (usque ad γῆς) Ap. Soph. 151, 27; vide etiam Hsch. τ 611; μέτρον γῆς: cf. schol. D et bT I 579, necnon EM 242, 25; schol. resp. Eust. in Od. 1572, 18-20 (οἱ παλαιοί, qui etiam de μέτρον ἀρότρου verba faciunt); γύη et γύης apud auctores ambo usitati  a2) ὀργυιῶν: cf. Hsch. τ 611 (ante correctionem Schmidt, vide tamen ἔνιοι δέ in fine vocis Hesychianae), aliter schol. b I 579a2; πλέθρων: cf. schol. D I 579; Hsch. γ 966, 979; EM 242, 2; vide Eust. in Od. 1572, 19 τετράπλεθρος  a3) veriloquium ex ἀγυιά nusquam alibi invenio; vide tamen Hsch. γ 966 ubi γύαι et ἀγυιαί fort. confunduntur  b) ἀξιοπίστως: cf. Nünlist, Critic, 189; δύο στάδια: aliter Hsch. τ 611 (μέτρον ἕκτον σταδίου) c) περίφραγμα: vide ad schol. α 64c; potius φραγμός Eust. in Od. 1572, 21; τειχίον: cf. schol. D Δ 137, E 316, Σ 564 etc.; περίβολος: cf. Hsch. ε 5935; Harpocr. 134, 11 Dind. (cf. EM 375, 25)  d-e) de v.l. vide ad schol. η 86b-c et η 95a-b; nusquam tamen verbum τειχίζω  f) cf. Eust. in Od. 1572, 22-25  g) ἐξ ἑκατέρου μέρους: cf. paraphr. Dion. Per. 1-18 Müller (sim. schol. δ 847a1)

15 ἐπὶ στίχας T, correxi   17 τετράπλευρος ἢ in princ. add. EX  τεσσάρων γυῶν τὸ μέγεθος EX: om. s: τεσσ. γυῶν ἤγουν μέτρων Y  γάρ ἐστι Y: δέ May  γεωργικόν: γεωμετρικόν Yy: om. EXs (et Ap. Soph.)   19 ὀργιῶν P1  τετράπλευρος BHP1 (vide app. schol. a1)   20 μετρῶν P  πλέθρα P1   23 τετράγυιος lm. HP1: ἢ οὕτως (scholio g subiungens) T  ἀξιόπιστος T προτίθησιν T   24 ὁ δὲ γύης om. Y, habet Ma (uterque scholio a1 statim subiungens): ὁ δὲ γυίης (sic) HP1: ὁ γύης T: om. B   26 lm. V   30 lm. T: scholio b statim subiungunt EXs  ἐξ: καί EXs  εἰς om. T  εἰς μῆκος sy

38

V ex.

V ex.

Hrd.

Scholia Graeca in Odysseam   η 114-115

b. πεφύκει] πεφυτευμένα εἰσί Md c1. τηλεθόωντα: πάνυ θάλλοντα G2HMaVy c2. τηλεθόωντα] ἀκμάζοντα Ma / ἀειθαλῆ I h 115 a1. ὄγχναι καὶ ῥοῖαι καὶ μηλέαι: οὐ κυκλικῶς τὰ ἐπίθετα προσέρριπται, ἀλλʼ ἑκάστου δένδρου τὸ ἰδίωμα διὰ τοῦ ἐπιθέτου προστετήρηται. κάλλος μὲν γὰρ πρόσεστι ταῖς μηλέαις ἐπικειμένου τοῦ καρποῦ, τῶν δὲ συκῶν γλυκὺς ὁ καρπός, ἐλαίας δὲ ἀειθαλὴς ἡ φύσις. BEHMaOP1TX ἐκόσμησε δὲ τὴν ἐπαγγελίαν καὶ ἡ ὁμοιοκαταληξία τῶν λέξεων. HOP1T a2. ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι] ἐν τοῖς τῶν δένδρων ἐπιθέτοις τὸ ἰδίωμα προστετήρηται· κάλλος μὲν γὰρ πρόσεστι ταῖς μηλέαις ἐπικειμένου τοῦ καρποῦ, τῆς δὲ συκῆς γλυκὺς ὁ καρπός, ἐλαίας δὲ ἀειθαλὴς ἡ φύσις. Y b1. ὄχναι: ἄπιοι G2Vy b2. ὄγχναι] αἱ ἄγριαι ἀπιδέαι EMa / ἀχλάδες X c. ὄγχναι: λέγονται καὶ τὰ κυδώνια καὶ τὰ ἀπίδια, τὰ ἥμερά τε καὶ τὰ ἄγρια. ἀπὸ τοῦ ἄγχειν δὲ γίνεται καὶ τὰ ἀμφότερα. B d. ῥοιαί] καὶ σίδαι s / καὶ ῥοΐδια Ma e. μηλέαι: τὸ “μηλέαι” ὡς “ἰτέαι” καὶ τὸ “συκέαι”, ὃ κατὰ κρᾶσιν γέγονε καὶ “συκαῖ” ὡς “γαλαῖ”. HP1

114 b) cf. schol. ε 63c; de verbi forma cf. Garvie ad loc. (vide Valk, Res. II, 215-17)  c1) cf. schol. ε 63d  c2) cf. schol. D Χ 423; Hsch. τ 760; ἀειθαλῆ: cf. Eust. in Il. 630, 62; vide schol. η 115a1 et schol. ι 425  115 a1) hinc Eust. in Od. 1572, 26-30; de sensu adv. κυκλικῶς “negligenter” (de quo multa disserit Dind.) cf. schol. A Z 325a et O 601-4a (cum notis Friedl., cf. Roemer, Zu Aristarch 8, et Severyns, Cycle 156 cum Cycl. epic. test. 30 Bernabè; vide contra Schironi, Best, 704; sed ns. scholium Aristarcho minime tribuendum); de specie et genere vide Porph. qu. Il. Ω 221, sed hic de adiectivis verba facit scholium, vide Nünlist, Critic, 303-4  b1) hinc Ap. Soph. 118, 24; Hsch. o 53; vide schol. Theocr. 1, 134b  b2) vide Eust. in Od. 1572, 31; sim. synag. o 8 ἀχράδες  c) τὰ ἥμερά τε καὶ τὰ ἄγρια: de hoc loco (sed animalia resp.) Ps.-Arist. de mundo 6, 401a7; ἀπὸ τοῦ ἄγχειν: cf. schol. Theocr. 1, 134b et EM 645, 49; Eust. in Od. 1572, 32  d) σίδαι: cf. Hsch. σ 590 et 598; ῥοΐδια: cf. Suid. ρ 272 cum app. Adler; Hrd. part. 121, 11  e) regula est apud Theogn. can. 621 Cramer

33 τηλεθάοντα in textu Homeri mss. aliquot  πάνυ om. G2: πολύ H   35 lm. H: καὶ μηλ. in lm. om. E: ἔνθα δὲ δένδρεα (ad v. 114) lm. Ma  οὐ κυκλ. προσέρριπται ἀλλʼ habent HP1, om. BEMaOTX   36 τό om. P1  διὰ τοῦ ἐπιθ. om. B  προστετ.: ὡς τετ. Ma  κάλλος: καλόν Ma   37 πρόσεστι: ἐστι T   38 ὁ καρπὸς γλυκύς Ma  ἀειθαλὴς ἡ φύσις: τὸ ἀεὶ θάλλειν EX: ἡ φύσις ἀειθαλής Ma   39 ἀπαγγελίαν Pappag.  ὁμοιοκαταλεξία T   41 κάλλος e schol. a1 correxi: καὶ ἄλλο Y   44 ἄγριαι om. Ma  ἀπιδαῖαι Ma   45 ἀπίδια Pappag.: ἄπια διά B   48 scholio a1 ἄλλως interiecto subiungunt HP1  τό2 om. P1

35

40

45

Scholia Graeca in Odysseam   η 115-119 50

55

60

65

39

f. ἀγλαόκαρποι: λαμπρὸν καρπὸν φέρουσαι MaPVYy h 116 a. τηλεθόωσαι: θάλλουσαι, EMaVy ἀκμάζουσαι MaV h 117 a. τάων οὔποτε καρπὸς ἀπόλλυται] οὐ μόνον εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τῶν κεκτημένων, ἀλλὰ καὶ εἰς ὄψιν τῶν ἐντυγχανόντων. HP1T b. τάων] ἀπὸ EMdX τούτων Md / ὧντινων P c. ἀπόλλυται οὐδʼ ἀπολείπει] οὐ φθείρεται καὶ λείπει Md d. οὐδʼ ἀπολείπει] τὸ ἑξῆς “οὐδʼ ἀπολείπει ἐπετήσιος”, ὅ ἐστι διʼ ὅλου τοῦ ἔτους. BHMaP1 e. ἀπολείπει] ἐν ἄλλοις δὲ Ma “ἀπολήγει” Mas h 118 a. χείματος: χειμῶνος HMaVy b. θέρευς: θέρους HMaVy c1. ἐπετήσιος: ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, MaVy ἢ ἐφʼ ὅλῳ τῷ ἔτει τοῦ ἐνιαυτοῦ. MaVsy c2. ἐπετήσιος] ἑκάστου ἔτους P / κατὰ ἔτος G2 c3. ἐπετήσιος] διʼ ὅλου τοῦ ἔτους Dy / ὁλοχρόνιος ETX / χρόνιος Y d. ἀλλὰ μάλʼ αἰεί] ἔκφρασις λειμῶνος HP1 h 119 a. ζεφυρίη] λείπει “αὔρα”. HIP1TYy / ἵνʼ ᾖ “ἡ ζεφυρία αὔρα”. M aY b. ζεφυρίη: ἡ τοῦ ζεφύρου G2MaTV πνοή BCDEG2MaTVXs c. φύει] ἀναφύειν ποιεῖ HPy / ἀναβλαστάνει EX

f) sim. Ap. Soph. 8, 7; de adi. vide schol. bT I 542b et praes. dissertationem apud Plut. qu. conv. 5, 683c-d (vide ad schol. η 117a)  116 a) cf. schol. η 114c  117 a) de re (scil. de fructuum excellentia quoad attinet ad ψαῦσιν et γεῦσιν et ὄψιν) disserit Plut. qu. conv. 5, 683c-d  d) de ἐπετήσιος cf. schol. η 118c  e) ἀπολήγει mss. perpauci, legit ut vid. Choric. or. 1, 34 (p. 11, 23 F.- R.)  118 a) cf. e.g. schol. Aesch. Agam. 5a, 199a etc.; Hsch. χ 258; schol. Opp. hal. 1, 446; Ps.-Hrd. part. 150, 13  b) cf. schol. Opp. hal. 2, 35 (de his formis cf. e.g. schol. D H 368, Ρ 573 et saepius)  c1, c3) ἐφʼ ὅλῳ τῷ ἔτει (τοῦ ἐν., scil. per totum annum quotannis), διʼ ὅλου τοῦ ἔτους (cf. schol. η 117d): de hoc versu (= διετήσιος) Poll. 1, 57; vide etiam Eust. in Od. 1572, 63  119 nihil in scholiis de quaestione metrica in adi. ζεφυρίη (cf. schol. Heph. 290, 29 et 324, 7)  a) vide enim textum versus 118 (ἀλλὰ μάλʼ αὔρη) apud Ps.-Just. coh. ad gent. 28, 4; aliter (scil. πνοή - vide schol. b - e partic. πνείουσα desumpta) Eust. in Od. 1573, 8  b) hinc Hsch. ζ 132; Suid. ζ 41; Zon. 954, 20  c) de re cf. schol. δ 567a et schol. T Ψ 200; ἀναβλαστάνει: cf. schol. D A 235; Hsch. α 5607; gl. Soph. Ai. 647a etc. 

50 λαμπροὺς καρπούς Y  καρπὸν φ.: καταφέρουσαι P   51 ἄγαν θ. E   52 οὐ μόνον δὲ καὶ εἰς T   56 τὸ δέ (scholio a subiungentes) HP1  ἀπολήγει Ma  διόλου Ma   61 ἢ - ἐνιαυτοῦ posterius add. V   63 κατὰ καιρόν oblitt. i.l. praebet Ma   66 ἀλλὰ μάλʼ - πνείουσα lm. T  λείπει om. I: λείπει ζεφυρίη T  αὖρα (bis) mss.   68 δηλονότι in fine add. BC

V V ex.

Nican. v.l. V V V

ex. ex. V

40 V V ex.

ex.

V

V ex.

Ariston.

Scholia Graeca in Odysseam   η 119-123

d1. πέσσει: πεπαίνει, MaVy πέπειρα ποιεῖ G1HMaNTVYy d2. πέσσει] ὡριμάζει CEXns / πίπτει Ma h 120 a. ὄχνη: ἄπιος MaV b. ὄγχνη] νῦν τὸν καρπόν, οὐ τὸ φυτόν B c. ὄγχνη... γηράσκει] ὁ παλαιὸς καρπὸς τῷ νέῳ συμφυὴς καὶ ἐπικείμενός ἐστι. I d. γηράσκει] πεπαίνεται BMa e. ὄγχνη - μήλῳ] [ἐάν] τίς φασι βουληθῇ εἰπεῖν [ὅτι] κακία ἐπὶ κακίᾳ γηράσκει, λέγει ταύτην τὴν παροιμίαν· “ὄγχνη ἐπʼ ὄγχνῃ γηράσκει, μῆλον ” Y h 122 a1. ἀλωή: ἀμπελόφυτος γῆ BG2HPTVYy a2. ἀλωή] δενδρώδης καὶ σύμφυτος καὶ ἀμπελόφυτος γῆ Ma / ἄμπελος EXnz / ἀμπελών Md b. ἐρρίζωται: πεφύτευται BG2MaPTVYsy h 123 a. τῆς ἕτερον μὲν θειλόπεδον: τὸ ἀδιάλειπτον τῆς σταφυλῆς θέλει σημᾶναι καί φησιν ὡς τὸ μὲν αὐτῆς πατεῖται, ἄλλο ψύχεται, ἄλλο τρυγᾶται, ἄλλο περκάζει, ἄλλο ὀμφακίζει, ἵνα διʼ ὅλου τοῦ ἔτους αὐτῶν ἀπολαύωσιν. BHOP1T b1. ἕτερον] πρὸς τὸ “ἕτερον”, ὅτι ἐπὶ δύο· ἐπὶ δὲ τοῦ τρίτου “ἄλλας δέ” [η 125]. HP1 b2. ἕτερον] μέρος B / ἢ τὸ ἓν μέρος ἢ τὸ μὲν τοῦ καρποῦ X

d1) πεπαίνει: hinc Eust. in Od. 1573, 10; cf. schol. D I 561; Hsch. π 2021  120 a) cf. schol. η 115b  c) cf. Eust. in Od. 1573, 12  e) nescio an dictum celebre Aristotelis respiciat de sycophantis, cf. Arist. fr. 667 Rose (vide Ael. VH 3, 36; Favorin. fr. 74 cum adn. Amato etc.; Eust. in Od. 1573, 15; Bolling, Evidence 237); παροιμίαν: cf. Arsen. apophth. 8, 29b L.-S.; nihil de sensu vocabuli μῆλον (cf. schol. A I 542a)  122 a1) hinc Eust. in Od. 1573, 24; cf. schol. α 193d-e (unde prob. illud νῦν, cf. app. crit.; schol. α 193d ns. versum pro sensu πολύδενδρος laudat, non tamen schol. e), ζ 293e  a2) σύμφυτος: cf. Hsch. α 3353; EGen α 569  b) aliter (ἵδρυται) de hoc loco Hsch. ε 6031  123 a) scil. η 123-26 resp., vide schol. η 126c  b1) cf. schol. A Γ 104 cum app. Erbse; vide tamen schol. η 126c cum app. test.; de re etiam Eust. in Od. 1573, 47 et praes. 54

70 πέπ. ἤγουν ὥριμα Y  πεπειροποιεῖ Hy   72 ἀπίδιον (re vera ἀπέδιν) etiam EG1   77 παροιμία in mg. habet Y  ἐάν et ὅτι in mg. int. vix leguntur Y  κακίᾳ correxi: κακίας Y   79 ipse integravi   80 νῦν ἡ ἀμπ. BH: ἡ ἀμπ. T   83 ἀντὶ τοῦ πεφύτευται T   84 lm. HP1: scholio c1 statim subiungit T, scholio d4 subi. B (ambo τὸ δὲ ἀδιαλ. praebent)  κάλλιστον ἢ ἀδιάλειπτον etiam post schol. η 117a habet T  θέλων BOpc   85 καὶ φησί BOpcT: φασί HP1  ὡς: καί T  ψύγεται HP1   86 περπάζει P1   ἄλλο ὀμφακίζει om. P1  τοῦ om. BHP1T  ἀπολάβωσιν T: ἀπολαύουσιν O   88 ad v. 119 adscr. P1  δέ2 om. P1

70

75

80

85

90

Scholia Graeca in Odysseam   η 123-124

95

100 1

5

10

41

c1. θειλόπεδον: ἐκ τριῶν σύγκειται, ἀπὸ τοῦ “θεῖναι” καὶ “ἕλη” καὶ “πέδον”. σημαίνει δὲ τὸν ψυκτῆρα τῶν σταφυλῶν. HMaP1T τινὲς δὲ πλεονασμὸν τοῦ θ φασίν, ἵνʼ ᾖ “εἱλόπεδον”, τὸ πέδον τὸ ἔχον “ἕλην” ἡλίου, HP1TY  ἤγουν θερμασίαν. T c2. θειλόπεδον: ἀπὸ τοῦ “θέσθαι” καὶ τοῦ “εἵλη” ἡ θερμασία καὶ τοῦ “πέδον”. ἢ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ θ, “εἱλόπεδόν” τι ὄν, τὸ πεδίον τὸ ἔχον “ἕλην”, ἤτοι λαμπηδόνα. EX c3. θειλόπεδον] χέρσος B / ὑπόθερμος VbVp d1. θειλόπεδον: ἔνθα θεῖλος γίνεται βοτρύων καὶ ἡλιοῦνται καὶ ψύχονται· ἢ ὁ ψυκτήρ. G1MaVy / θεῖλος δὲ ἡ θερμασία. y d2. θειλόπεδον: λέγεται ὁ τόπος ἐν ᾧ τίθενται αἱ σταφυλαὶ καὶ ἡλιάζονται. HPy / ἔνθα ἡλιοῦνται PY / τὸ πρὸς θεῖλον ἀπονεῦον G1 d3. θειλόπεδον] τὸν τόπον τὸν ψυκτῆρα τῶν σταφυλῶν, ἀπὸ τοῦ “εἵλω” τὸ θερμαίνω. EX / τόπος πρὸς ψύξιν σταφυλῶν, Cns παρὰ τὸ “εἵλω”. s d4. θειλόπεδον] τὸν ψυκτῆρα τῶν σταφυλῶν λέγει, ἵνʼ ᾖ “εἱλόπεδον” τὸ πέδον τὸ ἔχον “ἕλην” ἡλίου. B / ὁ τόπος ὁ πρὸς ψύξιν σταφυλῆς ἐπιτήδειος Ma e. λευρῷ: λείῳ, CHMaVYy ὁμαλῷ, BHMaPVYy ἢ πλατεῖ. CDHMaPVYknyz f. λευρῷ] τρυφερῷ, ἤγουν ἐν τῷ κλήματι t h 124 a. τέρσεται: ἀντὶ τοῦ ξηραίνεται. BEG2Ma*VXYksyz b. τέρσεται] σταφυλὰς ἔχον B c1-2) ἀπὸ τοῦ θεῖναι / θέσθαι: cf. EGud 256, 40-41 Sturz (Alexion, fr. 21 Berndt); vide Eust. in Od. 1573, 42; ψυκτῆρα: cf. Hsch. θ 185 (qui tamen aliud veriloquium praebet, quod in scholiis non exstat, scil. e θέρεσθαι ἐν τῷ ἡλίῳ καὶ τῷ πέδῳ); sim., sed aliter expressum (ἔνθα ξηραίνεται ἡ σταφυλή) Ap. Soph. 86, 23 (vide Suid. θ 314 necnon Etymologica infra laudata); πλεονασμόν... ἡλίου (l. 93): de subst. εἱλόπεδον (cf. schol. d3, d4) eiusque veriloquio ex ἕλη sive εἵλη cf. Tryph. παθ. 1, 11 et 3, 2 Schneider; Choerob. orth. 219, 3 Cramer; Eust. in Il. 42, 36-38; EParv θ 24; EGud 256, 36-40 et praes. 41-45 Sturz; EM 449, 25-31; Nitzsch, Erkl. Anm. 147; vide Eust. in Od. 1573, 30 et 33 (de articulo τὸ in θειλόπεδον latente); ἕλη fere θερμασία, de λαμπηδόνα (l. 97) vide Or. 58, 5; EGud 237, 25; EM 327, 17  d1) θεῖλος hapax legom. ad hoc fictum ut vid. (εἵλη debuit, scil. de voce εἱλόπεδον)  e) ὁμαλῷ, πλατεῖ: hinc Ap. Soph. 108, 14 et Hsch. λ 751; Eust. in Od. 1573, 32; de adi. vide Or. 91, 13 (ubi etiam λεῖον); EGen λ 81; EGud 367, 21 Sturz.; EM 561, 52; schol. Pind. Nem. 7, 39a et schol. Eur. Phoen. 836 et schol. Aesch. Prom. 394  124 a) hinc Hsch. τ 555; de verbo cf. schol. ε 152b 

91 τῆς ἕτερον μὲν θ. lm. T  θειλ. τινὲς μὲν ἀπὸ τοῦ θεῖναι κτλ. Y  ἕλη MaY: τοῦ ἔλη T: ἕλην HP1   92-93 τινὲς δέ - φασίν: τινὲς δὲ ἄνευ τοῦ θ ἀναγινώσκουσι Y  πλεονασμῷ T   93 τὸ πέδον om. Y   95 τῆς ἕτερον μὲν θ. lm. EX  τοῦ2 om. X   99 καὶ1 - ψύχονται om. y   100 ἢ ὁ ψυκτήρ om. G1y   6 scholio d1 statim subiungit Ma   7 πλάτος P   9 ἀντὶ τοῦ Ma*Vy, om. cett.  ξηραίνεται BEMaXYksz, huc reposuit Ernst: πεφύτευται (e schol. η 122b male repetitum) Ma*Vy (πέφρυκται ci. Barnes, cl. fort. schol. Ap. Rhod. 3, 1389-90b)

ex.

ex.

V / gl.

V V

42

V ex. ex. / Nican.

V

V

Porph.?

Scholia Graeca in Odysseam   η 124-126

c. ἑτέρας... τρυγόωσιν] σταφυλάς BPY / ἐτρύγουν B h 125 a1. τραπέουσι: πατοῦσιν BCEG1HMaPTVXYsy a2. τραπέουσι] ἀποπιέζουσιν Ma / πιέζουσιν qz b. τραπέουσι: εἰς πίθους βάλλουσι, EHMaXy παρὰ τὸ ἐξ ὀπώρας εἰς οἶνον τρέπειν. CETXYs / εἰς οἶνον τρέπουσι k c. πάροιθε δέ τʼ ὄμφακές εἰσιν ἄνθος ἀφιεῖσαι: αἱ ὄμφακες τὸ ἄνθος καὶ τὴν κύπρον μεταβάλλουσαι εἰς σταφυλήν. / ἐὰν δὲ στίξωμεν εἰς τὸ “εἰσί”, τὸ δὲ “ἄνθος ἀφιεῖσαι” τοῖς ἑξῆς συνάψωμεν, ἔσται ὁ νοῦς οὕτως· τινὲς αὐτῶν περκάζουσι, τὸ ἄνθος καὶ τὸ θερμὸν τῆς αὐξήσεως λήγουσαι καὶ πεπαινόμεναι. HP1T d. πάροιθε δέ τʼ ὄμφακές εἰσιν: τὸ πλῆθος ἔμπροσθέν ἐστι τούτων ἐν ἑτέρῳ τόπῳ. διὸ πάλιν ἐπιφέρει “ἕτεραι δʼ ὑποπερκάζουσι”, οὐχὶ ὅλαι. EMaVXy e. ὄμφακες] τὸ δὲ “ὄμφαξ” ἀπὸ τοῦ “ὠμόφαξ”, καὶ ἐξ αὐτοῦ “ὄμφαξ”, ὁ ὠμὸς εἰς τὸ φαγεῖν. EX f. ὄμφακές εἰσι] ἄγριαι σταφυλαί P / αἱ μὴ ὥριμοι σταφυλαί Ma / ὠμαὶ σταφυλαί Vb / ἄγουροι G1 h 126 a. ἄνθος ἀφιεῖσαι: ἀπὸ ἄνθους εἰς ὄμφακας μεταβάλλουσαι. EG2MaVXsy b. ἀφιεῖσαι] ῥίπτουσαι X c. ἕτεραι δʼ ὑποπερκάζουσι: τὸ “ἕτεραι” δοκεῖ παρὰ τὴν Ὁμηρικὴν χρῆσιν ἐνταῦθα κεῖσθαι. εἰπὼν γὰρ “ἕτερον μὲν θειλόπεδον... ἑτέρας δʼ ἄρα τε τρυγόωσιν” [123-24] , εἶτα ἐκ τρίτου “ἄλλας δὲ τραπέουσιν” [125], ἐπήγαγεν “ἕτεραι δʼ ὑποπερκάζουσιν”. Ἀττικοὶ μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τρίτῳ καὶ 125 a1) de hoc loco cf. Philoxen. fr. 608 Theod. (Or. 153, 25; paulo aliter EM 763, 52 et Zon. 1751, 6, e quibus pendet scholium in ms. z παρὰ τὸ τρέπω [immo τρέφω] τὸ πήσσω, ὅθεν τὸ θρέψας ἀντὶ τοῦ πήξας), vide Ap. Soph. 154, 11 et Eust. in Il. 815, 46; hinc Eust. in Od. 1574, 42; prob. hinc Hsch. τ 1263  b) e verbo τρέπειν fontes plerique ad a1 laudati, sed nusquam verbo sensus εἰς πίθους βάλλειν tribuitur (immo πατεῖν ἐπὶ τῷ ληνῷ)  c) hinc (οἱ παλαιοί) Eust. in Od. 1574, 24 (usque ad σταφυλήν); μεταβάλλουσαι: cf. schol. η 126a1  e) de veriloquio cf. Or. 118, 5; Suid. o 320; EGud 429, 30 Sturz; EM 625, 55  f) σταφυλαί: cf. ad schol. e et Suid. o 319; aliter Hsch. o 835  126 a) hinc Hsch. α 5151  c) Porphyrio tribuit Schrader, nescio an recte; de re cf. ad schol. η 123b1; εἴωθε (l. 34): de ἕτερος = δεύτερος in Π 179 vide schol. AbT (Ariston.) Π 179a 

14 ἐτροπέουσι lm. T  scholio a1 ἤ interiecto subiungit H  εἰς πίθους: πίθοις HMay, haud male  παρὰ τό: ἀπὸ τοῦ Cs   16 ἄνθος ἀφ. in lm. om. T   16-17 καὶ τὴν κύπρον cl. Greg. Nyss. in cant. 6, 96 Lang. (de κύπρος = οἰνάνθη) scripsi: καὶ τὴν κύπριν HP1: om. T   18 συνάψομεν HP1  ἔσται om. T   19 an καταλήγουσαι?   20 πεπανόμεναι H   21 εἰσιν in lm. om. Ma  τὸ - τούτων: ἤτοι EX   23 ὄμφαξ2: ὄφαξ X   25 ἀγρίας etiam Y   31 ἕτερον: ἕτερα T   32 τε om. T   33 ἕτεραι: ἕτερα HT  Ἀττικῶς μὲν καὶ ἐπὶ γῆς (lege γῳ) καὶ διὰ (lege

15

20

25

30

Scholia Graeca in Odysseam   η 126-127

35

40

45

50

43

τετάρτῳ τάττουσι τὸ “ἕτερος”, ἀλλʼ οὐχ ὁ ποιητής. εἴωθε γὰρ τὸ “ἕτερος” ἐπὶ δύο τάττειν, ὥς που καὶ ἐν τῇ Πατροκλείᾳ φησί, “τῆς μὲν ἰῆς στιχὸς ἦρχε Μενέσθιος αἰολοθώρηξ... τῆς δʼ ἑτέρης Εὔδωρος... τῆς δὲ τρίτης Πείσανδρος” [Π 173, 179, 193]. ῥητέον δὲ ὅτι κἀνθάδε παραπεφύλακται τῷ ποιητῇ ἡ ἀκρίβεια· τῶν γὰρ σταφυλῶν τὰς μὲν πεπείρους ἐπίσταται, τὰς δὲ ὄμφακας, εἶτα περὶ τῶν πεπείρων φησὶν ὡς αἱ μὲν ψύχονται, αἱ δὲ τρυγῶνται, αἱ δὲ ἄλλαι πατοῦνται. τελέσας δὲ τὸν περὶ τούτων λόγον καὶ ἐπὶ τὰς ὄμφακας μεταβαίνει, ὅτι αἱ μὲν αὐτῶν ὀμφακίζουσιν, ἕτεραι δὲ μελαίνονται ἐξ ὄμφακος. HP1T d1. ὑποπερκάζουσι: τῇ παρατάσει ἀκμάζουσι, οἷον ἐκ τοῦ ὄμφακος μεταβάλλουσιν εἰς τὸ μέλαν τῆς σταφυλῆς χρῶμα πεπαινόμεναι. MaVYy d2. ὑποπερκάζουσι: ὡριμάζουσι, EG1Xs μελανίζουσι. τὸ ἀδιάλειπτον δὲ τῆς σταφυλῆς διὰ τούτων πάντων θέλει σημᾶναι. EX d3. ὑποπερκάζουσι] ἀκμάζουσι EG1PY / ὡριμαίνουσι Ma / αὐξάνονται, ἐξ οὗ καὶ “περκνός” T / ἤγουν ὥριμαι ποιούμεναι Y h 127 a. ἔνθα δὲ κοσμηταί: μετὰ τὴν δενδροφόρον γῆν. TY b1. κοσμηταί: ἐν τάξει διατεθειμέναι EMaP1VYy b2. κοσμηταί] καλῶς κεκοσμημέναι EX / εὔτακτοι T / εὖ διατεθειμέναι BP1T / κατασκευασταί EX c1. πρασιαί: αἱ λαχανεῖαι. EMaPVXYsy ἢ αἱ τῶν φυτειῶν τετράγωνοι σχέσεις, EMaVXs ὡς τὰ πλινθία. MaV

d1) ἐκ τοῦ ὄμφ. μεταβάλλουσιν: hinc Ap. Soph. 160, 29; Hsch. υ 716 (qui etiam ὑπομελαίνονται); plura (πεπαίνει, μελανίζει) de verbo περκάζειν habent Hsch. π 1969, synag. π 430 (vide schol. D Ω 316 et Ap. Soph. 130, 12), necnon (ὡριμάζει) Zon. 1543, 6  d2) τὸ ἀδιάλειπτον: cf. schol. η 123a  d3) περκνός: cf. Eust. in Od. 1574, 26  127 b2) εὔτακτοι: cf. Eust. in Od. 1569, 49  c1) de hoc loco cf. schol. (Porph.) γ 274f; λαχανεῖαι: vide Athen. 1, 24f; cf. Hsch. π 3213; Suid. π 2226; schol. Nic. alex. 532d; τετράγωνοι: de λαχανιαί Hsch. π 3213; de γῆ sive σχήματα EGud 478, 24 et 586, 44 Sturz; EM 686, 47

δῳ) τὸ ἕτεροι, ἀλλʼ οὐχ κτλ. T   34 ἕτερος: ἕτερον T   35 φησί om. T  ἴης T   36 αἰολοθώρηξ om. P1T  τρίρης H   38 τῷ ποιητῇ om. T  τῶν σταφυλλίων T  ὑφίσταται Polak (Cur. sec. 123)   39 παρὰ τῶν T  ὡς: καί T  ψύγονται HP1   40 τῶν περὶ τούτων λόγων T   41 ἕτεραι: ἔτι T   43 παρατάσει MaY, rec. Ernst: παραστάσει V  οἱονεί Y: ἤγουν y   45 διάλειπτον X   48 περκνός scripsi: περκόμενος T: περκώματα (Hsch. π 1974) possis, sed ad colorem potius spectat (vide etiam Soph. fr. 255, 6 R. ἀποπερκοῦται, cum Nitzsch, Erkl. Anm., 148)  scholio d1 subiungit Y   49 τὴν δενδροφορίαν T   51 scholio c1 praemittunt EX   53 αἱ om. EX  λαχανίαι PY: λαχανιαί EX  αἱ2 om. y  φυτῶν EXs  τετράγονοι EX: ante φυτῶν (τῶν om.) conl. s   54 σχέσεις pro σχήματα?  ὡς τὸ πλινθία Ma  τὰ πλινθία ad v. 128 praebent etiam EX

V ex.

V

V

44

V V

V V V

V

V Ariston. V

Scholia Graeca in Odysseam   η 127-132

c2. πρασιαί: αἱ λαχανοφόροι γαῖαι BP1Ty d. νείατον: ἔσχατον G2HMaVYyz e1. ὄρχον: στίχον ἀμπέλου HMaVYy e2. ὄρχον] στίχον, P τάξιν HP / συστοιχία n e3. ὄρχον: νῦν κῆπον, ἢ στίχον ἀμπέλων. EXs h 128 a1. πεφύασιν: εἰσίν, MaVy ὑπάρχουσιν HMaV a2. πεφύασιν] θάλλουσιν HP1y b1. ἐπηετανὸν γανόωσαι: διηνεκῶς EG2HMaVXy λάμπουσαι HMaPVY b2. ἐπηετανόν] διαπαντός HPs b3. γανόωσαι: θάλλουσαι, DEHMaP1VXYsyz λάμπουσαι V h 129 a. ἐν] ἐν αὐτῷ τῷ κήπῳ Y / ἐκεῖσε Md b. κρῆναι] πηγαί Y h 130 a. σκίδναται] διακέχυται y / διασκεδάζεται, σκορπίζεται Md b. ἡ δʼ ἑτέρωθεν : ἡ δὲ ἑτέρα πρὸς τὸ οἴκημα τὸ ὑψηλὸν ὑπὸ τὴν οὐδὸν τῆς αὐλῆς ὁρμᾷ. Ma c1. ἴησιν: ῥεῖ HMaPVy c2. οὐδὸν ἵησι] διὰ τῆς οὐδοῦ HP1 / πορεύεται Ma / εἰσέρχεται y / τὸ ῥεῦμα δηλαδή I h 131 a. ὑδρεύοντο: ὕδωρ ἐλάμβανον EG2HMaVXsy b. ὑδρεύοντο] ἐποτίζοντο t h 132 a. τοῖ ʼ ... ἔσαν] “τόσα... ἔσαν”, ὡς “σπάρτα λέλυνται” [Β 135] κοινῶς· τὸ δὲ Ἀττικὸν “τοῖα ”. H b. τοῖα: τοιαῦτα MaVy c2) hinc ut vid. Eust. in Od. 1574, 27  d) saepe, cf. e.g. schol. D et T E 293, schol. D E 857, Z 295 etc.; Ap. Soph. 115, 14; Hsch. ν 219  e1) cf. Hsch. o 1379; synag. o 241; vide schol. Theocr. 1, 48b, partim schol. bT Σ 563a et schol. Ar. pac. 568b  e3) κῆπον: cf. schol. Theocr. 1, 48b et Hsch. o 1381  128 a1) schol. Opp. hal. 4, 519 (vide etiam 2, 50)  b1) διηνεκῶς: cf. schol. ζ 86f; λάμπουσαι: cf. schol. D T 359; Hsch. γ 151  b3) θάλλουσαι: vide partim EM 221, 18  129 b) cf. schol. ε 70a  130 a) διασκεδάζεται: Zon. 538, 14; σκορπίζεται: de verbo cf. schol. α 274d, vide Ap. Soph. 142, 22 et Hsch. σ 979  c1-2) scil. ad verbum ἴημι spectat, quod saepius tamquam πορεύομαι audiunt scholiastae: vide EParv ι 9; epim. Hom. A 347; EGud 272, 22-25 Sturz; EM 467, 1-5; Pedias. in Hes. op. 613, 9 Gaisf. etc. (de πορεύεται cf. gl. Hes. th. 806; schol. Opp. hal. 2, 154)  131 a) de verbo partim sim. Hsch. υ 78  132 a) de numero verbi cf. schol. A B 87b, B 135a etc. cum app. Erbse (Aristarch., fr. 81 Matth.); κοινῶς... Ἀττικόν: cf. Eust.

55 πρασιαὶ δέ (scholio b2 subiungentes) BT  γαῖ P   59 lm. s: ὡς (scholio c1 statim subiungentes) EXs  κῆπον etiam i.l. ETX   62 γανόωσαι in lm. om. Ma   64 ἀντὶ τοῦ θάλλουσαι scholio b1 statim subiungit M   69 ὁδόν Ma, correxi   70 ἴησιν lm. V, in textu habent HMPy et complures alii mss. Homeri  ῥέει P   75 τόσα H: τοῖα Carnuth: οὕτως possis  πάρτα H   76 ἦν addidi

55

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   η 132-138

80

85

90

95

100

45

c. ἐν Ἀλκινόοιο] ἐν τοῖς δώμασι τοῦ Ἀλκινόοιο Ps / δόμῳ X / οἰκίᾳ B / λείπει “ἐν τῷ οἴκῳ” Md / ἐν τῷ κήπῳ τοῦ Ἀλκινόοιο I d. θεῶν ἔσαν: δαιμονίως κατέφυγεν ἐπὶ τὴν θείαν ἐξουσίαν, ὅτι ταῦτα παρῆν Ἀλκινόῳ θεῶν δωρησαμένων. HP1T h 133 a. ἔνθα] ὅπου Y / ἐκεῖσε Md / παρὰ τῷ κήπῳ I h 134 a. ἑῷ θηήσατο θυμῷ] δαιμονίως οὐ τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ συνελογίζετο, ἐκ τούτων τεκμαιρόμενος τὴν τῶν χρωμένων προαίρεσιν. HP1 b. θηήσατο] μετὰ θαυμασμοῦ εἶδεν I h 135 a. καρπαλίμως] ταχέως Md b. ὑπὲρ οὐδόν] ὑπεράνω τῆς φλιᾶς Ma / φλιάν Y h 137 a. σπένδοντας δεπάεσσιν ἐϋσκόπῳ Ἀργεϊφόντῃ: ἐκ τοῦ πραττομένου τὴν ὥραν τῆς εἰσόδου δεδήλωκεν. ἡ δὲ αὐτὴ ὥρα καὶ ἐπὶ τοῦ Πριάμου [Ω 475-76] · ἁρμόδιος γὰρ ὁ καιρὸς πρὸς ἔντευξιν. ἱλαρωτέρους γὰρ ἡμᾶς ὁ οἶνος ποιεῖ. HP1T b. σπένδοντας δεπάεσσι] θύοντας G1Ma / ἐν ποτηρίοις Md / σπονδὰς ποιοῦντας I c. ἐϋσκόπῳ: καλῶς σκοποῦντι HMaV / συνετῷ Ma d. Ἀργεϊφόντῃ] τῷ Ἑρμῇ HIMaP1 e1. σπένδοντας - Ἀργεϊφόντῃ] ἐν σιγῇ λόγον ἐτίθουν Ma e2. Ἀργεϊφόντῃ] τῷ λόγῳ Ma h 138 a1. ᾧ πυμάτῳ σπένδεσκον: ἐπεὶ ὀνειροπομπὸς ἢ ὕπνου παρεκτικός. HMaP1TVy διὸ καὶ “εἵλετο δὲ ῥάβδον, τῇ τʼ ἀνδρῶν ὄμματα θέλγει” [ε 47]. MaVy in Il. 220, 2 et schol. γ 228b; aliter de Attica constructione (schol. c) Eust. in Od. 1574, 36  d) cf. Griesinger, Anschauungen, 56  134 a) de re cf. schol. ε 76a1-2  b) cf. schol. ε 74a-b  135 a) cf. schol. β 406b  b) φλιᾶς: cf. schol. α 104a  137 a) de Priamo apud Achillem cf. Eust. in Il. 1359, 16 et 57; hinc Eust. in Od. 1574, 41  b) θύοντας: cf. e.g. Hsch. σ 1457-58; synag. σ 175; ποτηρίοις: cf. schol. α 148b  c) cf. schol. α 38g; schol. bT Ω 109b  d) de hoc loco Cocondr. 234, 17 Spengel  e1-2) de Mercurio = λόγος vide ad schol. α 38b; de ns. loco vide Plut. qu. conv. 714c (Hermes = φρονιμώτατος θεός et λόγος); aliter (τελευταία πόσις) Poll. 6, 100  138 a1) hinc Eust. in Od. 1574, 40; ὀνειροπομπός: de re cf. schol. Ap. Rhod. 4, 1733; EGud 528, 9 Stef. cum app. test.; de Mercurio somni

80 lm. HP1: τοὶ ἄρ (sic) lm. T  δαιμονίως om. T  θείαν: ἰδίαν T   81 θεῷ Ἀλκινόῳ δωρησαμένῳ T   83 signo huc refert P1, ad v. 132 vero H: καρπαλίμως (v. 135) lm. T   84 τεκμεκμαιρόμενος P1   88 lm. (σπεύδοντας H) HP1: καὶ πυμάτῳ (cf. v. 138) lm. T  τοῦ: τούτου P1   89 ἡ οὖν αὕτη ὥρα T   90 ἁρμοδίως T   94 συνετῶς Ma, correxi   96 in mg. schol. praebet Ma   98 σπένδεσκον in lm. om. V: Ἀργεϊφόντης (v. 137) lm. HP1  ἐπειδή (scholio η 137a subiungens) T  ὀνειρόμπερος y: ὀνειρόπομπος V  ἢ ὕπνου παρεκτικός: καὶ ὑπνοδότης HP1T (et legit Eust.)   99 δέ om. y  τῇ τῇ Ma  ῥάβδῳ γὰρ ὄμματα τῶν ἀνδρῶν θέλγει i.l. habet G2

ex.

ex.

ex.

V / gl. alleg. V

46

Scholia Graeca in Odysseam   η 138-142

a2. ὅτε μνησαίατο κοίτου: διὰ τὸ μὴ μνείαν ἔχειν λόγου τὸν κοιμώμενον. ἢ ὅτι ὀνειροπομπὸς ἢ ὕπνου παρεκτικὸς ὁ θεός. EXs b1. ᾧ] ᾧτινι P / τούτῳ τῷ Ἀργεϊφόντῃ D b2. ᾧ] τῷ Ἑρμῇ ἔθυον οἱ Ἀχαιοὶ μετὰ τὸ τραφῆναι I c. πυμάτῳ] ὑστάτῳ B / ὑστέρῳ Md d. σπένδεσκον] ἔθυον Ma e1. ὅτε μνησαίατο κοίτου] ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἔθος. καὶ ὅτι καὶ τοῦτο Ariston. ἀρσενικῶς φησι. HP1 e2. κοίτου: κοίτης MaVYy V f. ὅτε μνησαίατο κοίτου] ἐσχάτως ἔθυον, ἵνα μὴ τῇ νυκτὶ κλαπῶσιν. Ma ex. g. ὅτε μνησαίατο κοίτου] μνείαν λάβοιεν ὕπνου I h 139 a. διὰ δῶμα] διὰ τοῦ δώματος P / ἀντίπτωσις, “δώματος”. D Ariston. b. διὰ δῶμα] εἰς τό Md h 140 a. ἠέρ᾿] ὀμίχλην Ma Ariston. / b. ἥν οἱ περίχευεν: ὅτι τῷ Ὀδυσσεῖ περιέχεεν, οὐ τοῖς Φαίαξιν, ὡς Ζηνόδοτος. / τὸ δὲ “περιέχευε” διχῶς, HP1 “περίχευεν” καὶ “περὶ χεῦεν”. H Hrd.? c. περίχευεν] περιέβαλεν I d. Ἀθήνη] ἡ φρόνησις αὐτοῦ Py alleg. e. Ἀθήνη] ὁ ἀήρ Ma alleg. h 141 a. ὄφρ᾿] ἕως P / ἐκεῖσε Ma h 142 a. Ἀρήτης] Ἀρήτη γίνεται ἀπὸ τοῦ “ἀρετή”. B fautore non insomniorum cf. EGud 505, 17 Stef. (= 509, 6) cum app. test. (vide EM 361, 17); ὕπνου: cf. e.g. Or. 52, 2; schol. ω 1; de re cf. schol. ε 47a-b; vide etiam (de hoc loco) schol. γ 332d1-2 (Porph.); ὑπνοδότης (vide app. crit.) fere ex Aesch. Prom. 575  c) cf. schol. δ 685a  e1) ἔθος: scil. ritus, cf. Athen. 1, 16b (cum Roemer, Arist., 117 et 173 et Schmidt, Erkl. 262) et Garvie ad hunc loc.; ἀρσενικῶς: cf. schol. γ 334c1-2 cum app. test. (vide Aristarch. fr. 34 Matth.) et praes. Hsch. κ 3277; de subst. vide Suid. κ 2572  f) scil. cum Mercurius κλεπτῶν patronus sit?  139 a) cf. Aristarch. fr. 215 Matthaios; vide Eust. in Od. 1574, 53  140 a) cf. schol. η 15b1; de hoc loco Tz. alleg. Od. 7, 58  b) οὐ τοῖς Φαίαξιν: vide schol. η 15a, 41d; Rengakos, Homertext, 65-66; περίχευεν: de accentu verborum compositorum vide schol. A A 611 et praes. epim. Hom. σ 54, ubi etiam de περίχευε non περιχεῦε legendo (vide etiam epim. Hom. A 569a; Arcad. 16, p. 335 Roussou, et Hrd. cath. pros. 468, 28): hic ergo de praep. cum verbo iungenda sive per anastrophen conlocanda agitur, vide e.g. schol. α 247d, ε 335b etc.  d-e) de allegoriis vide schol. η 14b-c; Eust. in Od. 1575, 8  142 a) nusquam alibi veriloquium: vide ad schol. η 54a-b 

1 μή om. EX  ὁπόταν μνείαν ποιήσωσιν i.l. Md   7 scholio a1 (ἡ δὲ δ.) statim subiungunt mss.  τοῦτο: κοίτου Buttm.   10 scholio a1 ἢ οὕτως interiecto subiungit Ma   15 περιέχευεν in lm. mss.  περιέχευεν ἐν τοῖς Φ. H   16 περίχευεν καὶ περὶ χεῦεν scripsi, West secutus (cf. app. test.): περιέχευε καὶ περιχεῦεν H: potius de κατέχευε (v. 42) et περίχευεν cogitat Dind.

1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   η 143-148

25

30

35

40

45

47

h 143 a1. πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ] ἀντὶ τοῦ ἀφῃρέθη ἀπʼ αὐτοῦ ὁ ἀήρ. B a2. πάλιν χύτο] ἀπὸ αὐτοῦ BEIX εἰς τοὐπίσω BEMaPXs ἐχύθη EX / ἀπʼ αὐτοῦ πρὸς τὸ αὐτό H b. θέσφατος: θεῖος, θαυμαστός HMaV c. θέσφατος] ὁ πολύς P d. ἀήρ] ἡ ἀορασία t h 144 a. οἱ δʼ ἄνεω ἐγένοντο: εἰκότως ἐθαύμαζον ὅτι προσιόντα οὐκ εἶδον. HOP1T b1. ἄνεω: ἥσυχοι PV b2. ἄνεω] ἄφωνοι BEXknz / ἥσυχοι σιγῇ Ma / ἐκπεπληγότες τὸν νοῦν Md c. ἄνεω] ὥσπερ μὴ ὄντες Py h 145 a. ἐλιτάνευεν] ἐπαρεκάλει Ma / ἱκέτευεν z h 146 a. Ἀρήτη θύγατερ: κατὰ τὰς ὑποθήκας ἱκετεύει τὴν Ἀρήτην. καὶ τὸ πρὸς Ἀλκίνουν δὲ καθῆκον ἀποπληροῖ πρῶτον αὐτὸν ὀνομάζων “σόν τε πόσιν” [147]. HOP1T b. Ἀρήτη] ἐδιδάχθη τὸ ὄνομα παρʼ Ἀθηνᾶς [η 54]. B c. Ῥηξήνορος] τοῦ διὰ τῆς ἠνορέης ῥήσσοντος τὰς τάξεις τῶν πολεμίων· ἦν γὰρ αὐτῆς πατήρ. HP1 d. Ῥηξήνορος] ὄνομα κύριον Ma h 147 a. ἱκάνω] ἱκετεύω P h 148 a. τούσδε τε δαιτυμόνας] τούτους τοὺς δαιτυμόνας P b. τοῖσιν θεοὶ ὄλβια δοῖεν: ἐν τῷ “ὄλβια δοῖεν” ἡ στιγμή· λοιπὸν λέγει ποῖα ὄλβια, τὸ “ζωέμεναι” καὶ παισὶν ἐπιτρέψαι τὸν ὄλβον. ἤτοι συναπτέον, ἵνʼ ᾖ “ὀλβίως ζῆν”. BHP1TY 143 a2) εἰς τοὐπίσω: cf. schol. α 360c, Eust. in Od. 1575, 4; ἐχύθη: sim. schol. D Υ 282, Ω 358  b) potius ad θεσπέσιος spectaret (aliter schol. δ 561a-b), sed de θεῖος cf. Hsch. θ 413  c) cf. Zon. 1028, 11 (vide etiam schol. λ 61 de ἀθέσφατος)  144 b1-2) cf. schol. β 240d-e  c) prorsus aliter schol. β 240f et Eust. in Il. 387, 43 (cum app. Valk)  145 a) cf. gl. Hes. th. 469 Flach  146 a-b) ὑποθήκας, ἐδιδάχθη: cf. η 53; vide ad schol. η 54c, e  c) de adi. cf. schol. δ 5d (sed hic nomen proprium, cf. schol. d, schol. η 63a et Ap. Soph. 138, 26)  147 a) cf. schol. γ 92b2, δ 322b1, ε 445f, 449b; vide praes. Ap. Dysc. synt. 3, 167 (p. 415, 25)  148 b) verba Nicanoris aliter rest. Carnuth; συναπτέον (l. 44): sic audit schol. c 

23 ἀπό i.l. etiam y  εἰς τοὐπίσω: ὀπίσω B   28 ἐγένοντο in lm. om. HOP1  εἰκ. ἐθ. om. O  ἐθαύμασαν T  ἴδον O: εἶδον τὸν deinde spat. vac. (Ὀδυσσέα? ἄνδρα?) rel. T  34 lm. T  ὑποθ. μὲν ἱκ. O  Ἀρήτην Ὀδυσσεύς O   35 Ἀλκίνοον OT  δέ om. T: ὡς O  αὐτόν om. O   38 ῥήσσοντος Z: ῥήξοντος HP1 (idem in schol. δ 5d1)    43 lm. T: τοὺς δέ τε δαιτυμόνας lm. HP1  ἐν τῷ ὄλβια ἡ στιγμή etiam O  ἡ om. B  λοιπὸν δέ Y   44 τό om. BTY    44-45 καὶ παισίν - ζῆν: καὶ τὰ ἑξῆς B  πᾶσιν HP1  ἐπιτρέψαι: ἐπιτρέψειεν ἕκαστος TY  ἤτοι om. T

V

ex. V

ex.

ex.

Nican.

48 V

ex. Did. V

ex.

V

Hrd. Ariston. V ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 148-154

c1. ὄλβια δοῖεν ζωέμεναι: ἐν εὐδαιμονίᾳ παράσχοιεν ζῆσαι. EMaVXsy c2. ὄλβια] ὀλβίως HP d. ὄλβια δοῖεν] ἀντὶ τοῦ εὐδαιμονίαν HP1 παράσχοιεν H h 149 a. ζωέμεναι] λείπει τὸ “καί”, ζῆσαι. Ma b. ἐπιτρέψειεν] οὕτως “ἐπιτρέψειεν” αἱ Ἀριστάρχου. HP1 c1. ἐπιτρέψειαν: παραδοῖεν EHMaP1VXYsy c2. ἐπιτρέψειαν] μεταπέμψειαν HP1 d. ἐπιτρέψειεν] δώσειεν G1 / ἐπιτρόπους ἐάσειεν EXs / κατὰ διαδοχὴν παράσχοι I e. καὶ παισίν - ἔδωκεν (150)] τοῖς παισὶν αὐτοῦ ἕκαστος καταλείψοι τὰ κτήματα καὶ τὴν τιμὴν αὐτοῦ. y h 150 a. γέρας θʼ ὅ τι δῆμος ἔδωκεν] καὶ τιμήν, ἣν αὐτῷ ὁ δῆμος παρέσχετο Ma b. ὅ τι] ὅπερ P1 h 151 a. πομπήν] ἐπιστροφήν Ma / ἀποδημίαν y / ὁδηγίαν I b1. ὀτρύνετε: ἐπείξατε, MaV παρορμήσατε. MaVy b2. ὀτρύνετε] παρασκευάσατε Ma h 152 a. θᾶσσον] ταχέως DMdP / συντόμως B b. ἄπο πήματα: ἀναστρεπτέον τὴν “ἀπό”. δηλοῖ γὰρ τὸ ἄποθεν. HP1 h 153 a1. ἐπʼ ἐσχάρῃ: ἀντὶ τοῦ παρʼ ἐσχάρῃ. BHMaP1T a2. ἐπʼ ἐσχάρῃ: παρὰ τῇ ἐσχάρᾳ V h 154 a. πὰρ πυρί: οὐ μόνον τὸν λόγον ἐντέχνως ὡμίλησεν, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ σχήματος τῆς καθέδρας οἶκτον ἐκίνησεν. ἅμα δὲ καὶ τὴν ἄνασσαν ᾤετο προσηγορίας ἀρχὴν καὶ φιλίας ὑποθήκην αὐτῷ γενήσεσθαι. πρὸς δὲ τοὺς

c) scil. secundum alteram constructionem in schol. b laudatam; ἐν εὐδαιμονίᾳ: de verbo cf. Ammon. adf. voc. 351, schol. D Γ 182 etc.  d) scil. secundum priorem constructionem in schol. b laudatam  149 a) constructionem priorem in schol. η 148b laudatam amplectitur  b) scil. non ἐπιτρέψειαν (cf. schol. c), vide Valk, TCO 169  c) de verbo cf. schol. Opp. hal. 5, 83  d) ἐπιτρόπους: cf. Eust. in Od. 1575, 21  150 a) τιμήν: cf. schol. δ 66d al.  151 a) fere sim. schol. ε 173a2 et c; ὁδηγίαν: cf. schol. Opp. hal. 1, 187  b1-2) de verbo cf. schol. α 85d (β 423d) et β 253c; παρασκευάσατε de hoc loco EM 637, 30  152 a) cf. schol. β 307i; EM 443, 14; vide gl. Soph. Ai. 581c-d  b) cf. schol. α 49f et praes. schol. ζ 40c; vide Laum, Al Akz., 215 adn. 3  153 a) cf. schol. ζ 305 a et c; Eust. in Od. 1575, 45  154 a) de gestu Ulixis cf. Eust. in Od. 1575, 33; ll. 69-73 Porphyrio tribuit Schrader (cum schol. ζ 305a1 eas iungens); de campo Elysio cf. schol. η 323a 

50 ὄντως HP1, corr. Porson  ἐπιτρέψοιεν H   51 παραδηλοῖ X   53 ἐπιτρέποι s   55 καταλείψοι i.l. etiam Md   64 οὐκ ἀναστρ. ci. Lentz   65 ἐπʼ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι πὰρ πυρί lm. T: i.l. ad η 154 praebet B   66 παρά i.l. etiam I   67 τὸ δὲ πὰρ κτλ. (scholio η 153a1 subiungens) T   69 ὑποθ- T   

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   η 154-159 70

75

80

85

90

49

ζητοῦντας, πῶς φησιν ὡς χειμῶνος ὄντος Ἀρήτην ἀλεαίνεσθαι παρὰ τῷ πυρί - εὔκρατος γὰρ ὁ ἀὴρ καὶ οἱ καρποὶ διαμένουσι καὶ γειτνιῶσιν Ἠλυσίῳ πεδίῳ μένοντι, ὅθεν καὶ τὸν Ῥαδάμανθυν διεκόμισαν [cf. η 323] τόδε ἐστὶ τὸ ἀεὶ καθιερωμένον τῇ Ἑστίᾳ πῦρ. T b. πὰρ πυρί] ἐπὶ τὸ διακονικὸν πῦρ. HP1 c. οἵ] οἱ ἡγεμόνες τῶν Φαιάκων Md d. ἀκήν: ἡσύχως Vo1 e. ἀκήν... σιωπῇ] ἐκ παραλλήλου Laur.32.23 h 155 a1. ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε: καὶ πανταχοῦ τῇ σοφίᾳ προεδρίαν ὁ ποιητὴς δέδωκε τῶν ἀρετῶν, διαφερόντως δὲ ἐπὶ τῆς Ὀδυσσέως ἱκετείας, τοὺς μὲν ἄλλους Φαίακας ἐκπεπληγμένους καὶ σιωπῶντας εἰσάγων, τὸν δὲ τοῖς ἔτεσι προγενέστερον καὶ τὴν γνώμην φρονιμωτέραν ἔχοντα. T a2. ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε: ἐπειδὴ μέλλει ἐπιτιμήσειν τῷ βασιλεῖ, προσυνίστησι τὸ πρόσωπον ὅτι ὑπὸ γήρως καὶ ἐμπειρίας ἐθάρρησεν ἐπιτιμῆσαι. HP1T b. ὀψέ] μόλις Ma c. Ἐχένηος] γρ. “Ἁλιθέρσης”. P d. Ἐχένηος: ὁ ποιητὴς πλάττει τοῦτο τὸ ὄνομα· ἀπὸ γὰρ τοῦ ἔχειν τὴν νῆα ἐκάλεσεν αὐτὸν “Ἐχένηον”. EXs / ὁ νῆας ἔχων Y h 156 a. προγενέστερος] παλαιότερος DMd / κατὰ τὴν ἡλικίαν I h 157 a. μύθοισι] ἐκ πλήρους τὸ “μύθοισι”. HP1 b1. ἐκέκαστο: παρευδοκίμει HMaVy b2. κέκαστο] ἐκεκόσμητο Dt / εὐδοκίμησε E / εὐδοκίμει Xs h 159 a1. κάλλιον] ἀντὶ τοῦ HP καλόν· BDHPXYsy τὸ συγκριτικὸν ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ. D b) de igne diaconico vide schol. Aesch. Prom. 253ab cum app. Herington, et saepius apud commentatores Aristotelis; vide supplementum Polakii ad schol. a  d) cf. schol. β 82b  e) scil. idem duplicavit, cf. schol. λ 333; Eust. in Il. 387, 41  155 a2) cf. Nünlist, Critic, 53 b) cf. schol. γ 168a  c) cf. β 157  d) de re cf. schol. β 386b, γ 425d1, δ 630a etc.; de nominibus Phaeacum cf. Eust. in Od. 1575, 61; de veriloquio e subst. ναῦς cf. Theogn. can. 275 Cramer; EGen α 185 (p. 134, 5 L.-L.)  156 a) παλαιότερος: cf. schol. D B 555, vide schol. δ 205b  157 a) scil. -σι κέκαστο non μύθοις ἐκέκαστο voluit Aristarchus, cf. schol. A Δ 109c de πεφύκει et Erbse ad schol. A A 162  b1) cf. schol. ω 509  b2) ἐκεκόσμητο: cf. schol. β 158d  158 nihil in scholiis de verborum δισσολογία (cf. schol. AT Ξ 499a)  159 a1) cf. schol. β 141c, γ 125a etc.; vide Aristarch. fr. 30 Matth.; hinc Eust. in Od. 1575, 63

72 εὐδίῳ μένοντι Polak: μὲν ὄντι T  διεκόσμησαν T, corr. Polak   73 ῥητέον ὅτι post Polak (qui λεκτέον ὅτι πῦρ οὐ δεῖ νοεῖν τὸ διακονικόν) supplevi  τόδε ἐστὶ τό scripsi: τὸ δὲ τῆς T   80 τὸν δέ ego: καί T: ὁ δέ Dind.    81 ἔχοντα scripsi: εἶχεν T   82 lm. HP1: ὃς δὴ Φαιήκων (156) lm. T  τῷ βασιλεῖ om. P1   86 ὀψὲ - Ἐχένηος lm. EX  τήν om. s   87 αὐτόν: τοῦτον EX   89 μύθοις H   92 συγκριτικόν scripsi: ὑπερθετικόν D

ex.

ex.

ex.

v.l. Ariston. ex. Ariston. V Ariston.

50

Did.? ex. ex.

Ariston. ex. ex. V

V ex. V

alleg.

Scholia Graeca in Odysseam   η 159-164

a2. οὐ μέν τοι τόδε κάλλιον] οὐ τοῦτο κρεῖττον καὶ καλὸν ὑπάρχει Md b. τόδε κάλλιον] γρ. καὶ “τό γε κάλλιον”. HP1 h 160 a. μέν] περισσόν EX b. ἧσθαι: ἀντὶ τοῦ καθέζεσθαι, η καὶ δίφθογγος. [καὶ] τὸ μὲν γράφεται ἀπὸ τοῦ “ἔσθω” τὸ τρώγω, [ὁ δὲ] παρατατικὸς “ἦσθον ἦσθες ἦσθε”. τὸ δὲ [ἀπὸ τοῦ] “ἡμὶ” τὸ καθέζομαι, ὁ μέλλων “ἥσω”, [ὁ παρατατικὸς] “ἧκα”, ὁ παθητικὸς “ἧσμαι ἧσαι [ἧσται” καὶ] τὸ ἀπαρέμφατον “ἧσθαι”. Y c. ἐπʼ ἐσχάρῃ] πρὸς τὸ αὐτό HP1 / παρʼ ἐσχάρῃ Ma h 161 a. δέ] περισσόν EX b. ποτιδέγμενοι] ἀναμένοντες HP1 / ἐκδεχόμενοι Y c1. ἰσχανόωνται: ἐπέχονται τοῦ εἰπεῖν τι πρὸς τὸν ξένον. HP1T c2. ἰσχανόωνται: κατέχονται BHMaPTVYky c3. ἰσχανόωνται] κρατοῦνται BEX / ἀπέχονται EMaX / ἐπέχονται, ἀναμένουσιν s / κωλύονται Mc / σιωπῶσι I h 163 a. εἷσον: κάθισον MaV b. εἷσαν] καθεσθῆναι ἐποίησαν D h 164 a1. οἶνον ἐπικρῆσαι: πρὸς τῷ ὄντι ἕτερον ἐπιχέαι, ὡς τὸ “κέρασσε δὲ νέκταρ ἐρυθρόν” [ε 93]. HOP1T a2. οἶνον ἐπικρῆσαι: ἐπὶ τῷ ὄντι ἕτερον ἐπικεράσαι. G2MaVYy a3. ἐπικρῆσαι] ἄλλον EX ἐπικεράσαι EHP1X τῷ ὄντι EX / κεράσαι DTYy Marc456 / ἄλλον κεράσαι ἐπὶ τῷ ὕδατι s b. Διῒ τερπικεραύνῳ] τῷ ξενίῳ Διΐ B c. Διῒ τερπικεραύνῳ] τῇ εἱμαρμένῃ y

b) cf. schol. α 370a  160 a) cf. schol. ε 447a, 486a, ζ 13c  b) ἡμί (99): potius ex ἕημι ducunt fontes (cf. Choerob. epim. Ps. 117, 29 Gaisf., unde EGud 393, 12 Stef., vide (EGen unde) EM 438, 34; schol. Theocr. 1, 48a), nusquam tamen de ἦσθε vs. ἧσθαι agitur  c) scil. ut supra v. 153 (vide e.g. schol. A A 578 et Χ 239): cf. enim schol. η 153a  161 a) cf. schol. α 83d1 al.  b) sim. schol. β 186c-d  c1) ἐπέχονται: de verbo cf. schol. D E 89  c2) hinc Hsch. ι 1051 (ubi etiam κωλύονται, cf. c3), vide etiam de verbo ι 1049, 1053-54; schol. D X 387; Ap. Soph. 93, 9; Suid. ι 710; EM 478, 44  c3) ἀπέχονται: cf. Ap. Soph. 93, 8; Hsch. ι 1050; schol. D T 234 (etiam de ἀναμένουσιν)  163 a-b) de verbo cf. schol. α 130c, γ 416c  164 a1) ἐπιχέαι: de sensu verbi (non ergo κεράσαι, sed vide schol. a2-3) cf. schol. ε 93c1, d, e; vide etiam de hoc versu Poll. 6, 92 et Phot. κ 1086 καταχέαι; vide Eust. in Od. 1576, 9  b) vide schol. η 165a  c) cf. schol. α 283a, ζ 188a al.; de hoc loco Tz. alleg. Od. 7, 60 

95 γρ. δὲ καί H   97-99 scholium in folio oblito lacunosum supplevi  δίφθογγος mire breviatum praebet Y   1 in mg. ad hunc vs. praebet H, ad v. 161 P1   4 μῦθον ἰσχ. lm. T (sed τοῦ εἰπεῖν subst. μῦθον reddere nequit)  ἐπέσχονται P1   6 κρατοῦσι B   10 κέραιρε O   12 ἐπικεράσαι: κεράσωμεν y  

95

100 1

5

10

15

Scholia Graeca in Odysseam   η 165-169

20

25

30

35

51

h 165 a. ὅς θʼ ἱκέτῃσιν... ὀπηδεῖ] ἱκέσιος γὰρ ὁ θεός. HP1 / ὁ Ζεύς EX b1. ἱκέτῃσιν: ἱκέταις HMaV b2. ἱκέτῃσιν] παρακλήτορσι Y c. αἰδοίοισιν: αἰδοῦς ἀξίοις, MaVYy τιμίοις HMaV d. ὀπηδεῖ: ἀκολουθεῖ DHMaV h 166 a. ταμίη... ἔνδον ἐόντων] ἡ ταμίη ἡ οὖσα ἀπὸ τῶν ἐόντων ἔνδον δούλων· ἢ ἡ ταμίη ἀπὸ τῶν ἐόντων βρωμάτων ἔνδον δότω τῷ ξένῳ φαγεῖν. B b. ταμίη: ταμιοῦχος, EMaVXs φύλαξ MaV c. ἐόντων] διὰ τοὺς ἄρρενας B d. ἐόντων] ἀπὸ DEXYs τῶν ἐντὸς ὄντων βρωμάτων D h 167 a. αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε: δηλονότι περιμείνας σύμψηφον τῇ ἑαυτοῦ βουλήσει τὴν παρὰ τῶν Φαιάκων κρίσιν εὑρεῖν. HOP1T b. ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο] περιφραστικῶς, EPXY ἤτοι αὐτὸς ὁ Ἀλκίνοος. EMd h 168 a. ποικιλομήτην: συνετὰ βουλευόμενον MaV h 169 a. ὦρσεν ἀπʼ ἐσχαρόφιν: αἰτιῶνται δέ τινες τὸν Ἀλκίνοον ὡς φιλόξενον ἐῶντα ἐπὶ τοσαύτης ὥρας ἐρρίφθαι ἐπὶ κόνει τὸν Ὀδυσσέα. πρὸς οὓς λεκτέον ὅτι οὐκ ἐκ τυραννίδος εἶχε τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ ἴσους †ἀπέλασεν· ὁπότε οὖν ἐβούλευσε τὸ κοινόν, εἰκότως αὐτὸν ανίστησιν. T b1. ὦρσεν: ἀνέστησεν EMaVX b2. ὦρσεν] διήγειρε D / ἤγειρεν z c. ἀπʼ ἐσχαρόφιν: ἀπὸ τῆς ἐσχάρας EHMaVX d. ἀπʼ ἐσχαρόφιν] ἔνθα τὸ πῦρ ἥπτετο qz

165 a) cf. Pherec. fr. 175 Fowler; schol. Eur. Hec. 345 etc.  b2) cf. Hrd. part. 46, 13; gl. Soph. Ai. 1172a  c) de adi. cf. schol. α 139c1  d) fort. hinc Ap. Soph. 121, 32; de verbo cf. Hsch. o 991; schol. Opp. hal. 1, 54 etc.  166 a) cf. schol. η 176c1-2; βρωμάτων (cf. schol. d): scil. τὰ παρόντα, ut (de hoc loco) schol. bT N 363c, vide etiam ad α 140  b) cf. schol. α 139b1  c) scil. genus masc. (non ergo οὐσῶν) propter servos ancillis commixtos, cf. schol. a  167 a) cf. schol. η 169a  b) cf. schol. β 409c, η 2b; vide Hsch. ι 315 et schol. T Λ 690b  168 a) cf. Hsch. π 2716  169 a) Porphyrio tribuit Schrader; cf. schol. η 167a; de Scheria democratica cf. Eust. in Od. 1575, 19 (vide etiam 64)  b2) cf. schol. γ 161c  c) vide schol. ε 59a; hinc Hsch. α 6071 

20 lm. V  τοῖς αἰδ. MaY   21 συνακολουθεῖ i.l. I   27 lm. T  ἐπεὶ εὗρε δηλονότι σύμψηφον O  δῆλον ὅτι HP1  περιμείνας om. O   28 παρά om. O, fort. recte  κρίσιν εὑρεῖν: ἐν τῷ περιμεῖναι τὸν ξεῖνον O   29 περίφρασις etiam Laur32.23  αὐτὸς ὁ om. E   32 οὐ suppl. Schrader   33 ὄντα T, corr. Schrader   34 ἴσους scripsi: εἰς οὓς T  ἀπέλασεν T: ἐπέλασεν (?) Dind.: (ἐν ἴσοις) ἐπρώτευσεν Polak: ἐν ἰσοπολιτείᾳ vel sim. possis    35 ἐξ in spatio evanido T: integravi   36 ἀνέστησαν V

ex. V V V ex. V

ex. ex. V ex.

V V

52 ex.

V ex. ex. v.l.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 170-174

h 170 a. υἱὸν ἀναστήσας: τῶν μὲν ἄλλων οὐδένα ἀποκινεῖ, τὸν δὲ υἱὸν τὸν μάλιστα ἀγαπώμενον. τὰ γὰρ ὑπηρετικὰ τῶν ἐπιταγμάτων μάλιστα τοῖς στεργομένοις ἐπιτάττειν εἰώθαμεν τὸ πρόδηλον εἶναι τὴν εἰς αὐτοὺς εὔνοιαν. πρὸς δὲ τὸ πιθανώτερον ὑπὲρ τοῦ μὴ λυπῆσαι τὸν παῖδα οὕτως εἰσῆκται. τὸ δʼ αὐτὸ καὶ ἐν Ἰλιάδι “πὰρ δὲ Διῒ καθέζετο, εἶξε δʼ Ἀθήνη” [Ω 100]. T b. ἀναστήσας] καθίσας τὸν Ὀδυσσέα B c1. ἀγαπήνορα: τὸν ὑπὸ ἀνδρῶν ἀγαπώμενον, BEHMaP1TVXsy ἢ φιλάνθρωπον, HMaP1Vy ἢ τὸν ἀγαπῶντα ἀνδρείαν. HMaVy c2. ἀγαπήνορα: τὸν ἀγαπῶντα τὴν ἠνορέην ἤγουν τὴν ἀνδρείαν· τινὲς δὲ τὸν ὑπὸ τῆς ἀνδρείας ἀγαπώμενον. PY c3. ἀγαπήνορα] προσηγορικῶς ἀπὸ τοῦ ἀγαπᾶν τοὺς ἀνέρας· ἢ ἀπὸ τοῦ ἀγαπᾶσθαι διὰ τὴν ἠνορέην, HP1 ἤτοι τὴν ἀνδρείαν. H d. Λαομέδοντα] γρ.΄ “Λαοδάμαντα”. B h 171 a. οἱ] αὐτοῦ P1 b. μάλιστα] ὑπερβαλλόντως EXs / λίαν Md c. μιν] αὐτὸν τὸν Λαοδάμαντα Md h 172 a. χέρνιβα] ὕδατα EX / νίπτρα n b. προχόῳ] τῷ ξέστῃ EXs / ξεστίῳ Md / ἐν τῇ προχεούσῃ D h 174 a. νίψασθαι] ὥστε D b. ἐτάνυσσε τράπεζαν] ὡς πτυκτῆς οὔσης τῆς τραπέζης. HP1 170 a) de Alcinoi hospitalitate vide Plut. qu. conv. 617b, ubi identidem versus Ω 100 laudatur  b) de verbo et de hoc loco cf. Ap. Soph. 36, 10 et 64, 30  c1) ὑπὸ ἀνδρῶν ἀγαπώμενον: cf. Ap. Soph. 8, 10 (vide Haslam, The Homer Lexicon, 4); EGen α 13 L.-L.; sim. (ὑπὸ τῶν ἀνδρείων) schol. T O 392; φιλάνθρωπον: cf. schol. c3 et Hsch. α 324 φιλόξενος; ἀγαπῶντα ἀνδρείαν: cf. schol. D Θ 114 et N 756; Ap. Soph. 4, 4 et 8, 9; Ap. gl. Hom. 74, 211, 6; EGen α 13 L.-L.; Suid. α 151; Eust. in Il. 1291, 28  c2) ὑπὸ τῆς ἀνδρείας ἀγαπώμενον: fort. hinc Hsch. α 324  c3) ἀγαπᾶν τοὺς ἀνέρας: cf. schol. D O 392; ἀγαπᾶσθαι διὰ τὴν ἠνορέην: cf. schol. bT N 756, ubi etiam alius sensus producitur (scil. “is qui efficit, ut viri fortitudinem diligant”)  d) eandem v.l. (cf. θ 117) praebent Plut. qu. conv. 617b, Ap. Soph. 39, 10 et 64, 30 et mss. aliquot  172 a-b) cf. schol. α 136b, c, g  174 nihil in scholiis de ξεστήν = ἐξεσμένην (vide Ap. Soph. 117, 22; Hsch. ξ 61)  b) πτυκτῆς: cf. schol. bT Λ 628b 

40 totum scholium fere evanidum in ms. T   42 διά add. Preller   44 ἴξε T   47 τινές in princ. habent BMa et (scholio a anteponens, sed litterae post ἀγαπ. evanuerunt) T: ἤ (scholio c2 subiungens) P1  τόν om. HP1Vy  ὑπὸ τῶν MaP1Ts  ἀγαπώμενον: ἠγαπημένον HVy   47-48 ἢ φιλ. post ἀνδρείαν conl. y    48 τόν om. y  τὴν ἀνδρείαν Hy   49 ἀγαπόντα P  τὴν ἠνορέην ἤγουν om. P   50 τόν om. Y  ὑπό: ἀπό Struve (cl. Hsch., cf. app. test.)   51 scholio c1 statim subiungunt mss.   58 ξεστῷ s

40

45

50

55

60

Scholia Graeca in Odysseam   η 174-183

65

70

75

80

53

c. ἐτάνυσσε] παρέθηκε D d. τράπεζαν: ἀθετεῖται τὸ ἔπος ὡς ἀσύμφωνον τῇ τοῦ Ὁμήρου συνηθείᾳ. οὐ γὰρ ποιεῖ τὰς τραπέζας ἀφαιρουμένας παρόντων τῶν δαιτυμόνων, ἀλλὰ μετὰ τὴν ἀπαλλαγήν. HP1T h 175 a. ταμίη] ἡ κελλαρία Md h 176 a. εἴδατα πολλά: οὐ τῆς σκευασίας, ἀλλὰ τῆς οὐσίας. T b. εἴδατα] βρώματα BMdPY c1. χαριζομένη παρεόντων] τῷ Ὀδυσσεῖ δηλαδή, ἑνὶ ἐκ τῶν παρόντων ἀνδρῶν· ἢ ἀπὸ τῶν παρόντων βρωμάτων. D c2. παρεόντων] ἐν τοῖς παροῦσι HP1 / ἀπό Y h 177 a. ἦσθε] ἤσθιε Bz / ἔτρωγε I h 178 a. κήρυκα] ὑπηρέτην Md b. μένος Ἀλκινόοιο] περιφραστικῶς Y / ἡ δύναμις, κατὰ περίφρασιν ὁ Ἀλκίνοος D h 179 a. Ποντόνοε] ὀνοματοθετικῶς· πλευστικοὶ γὰρ οἱ Φαίακες. y b. κερασσάμενος] ἐγχέας EX / ἀντὶ τοῦ μίξας οἴνου καὶ ὕδατος Ma c. μέθυ] οἶνον BEMaXY d1. νεῖμον: μέρισον, MaVYy διάδος MaPTVYy d2. νεῖμον] διαμέρισον H / πάρεχε EX / πάρασχε Yy / διάνειμον I d3. νεῖμον] ἄντλησον P h 180 a. ἵνα] ὁ “ἵνα” σύνδεσμος ἐν τῷ ἡρωϊκῷ οὐχ ὑποτάσσει Ma b. τερπικεραύνῳ] τῷ τερπομένῳ ἐν τοῖς κεραυνοῖς Md h 183 a. νώμησεν δʼ ἄρα πᾶσιν] βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ “πᾶσιν”. HP1 d) de re cf. schol. A Δ 262a et schol. T Ω 476a cum app. Erbse; vide Athen. 1, 12b et 5, 193b et Schmidt, Erkl. 180, necnon Schironi, Best, 279; male Aristarcho athetesin abiudicat Roemer, Athetesen, 240  175 a) cf. schol. Ge T 44; Hsch. τ 103; EM 521, 42  176 b) cf. schol. α 140a, δ 56a-c  c1-2) ἐκ τῶν παρόντων ἀνδρῶν, ἐν τοῖς παροῦσι: cf. schol. η 166a; nil tale in schol. α 140e-g  177 a) cf. schol. ε 94c  178 a) cf. Ap. gl. Hom. 74, 243, 13; Ap. Soph. 99, 14 (Hsch. κ 2560)  b) cf. schol. η 167b (δύναμις: cf. schol. α 321c1)  179 a) sim. schol. A E 60a, Z 18 et M 342a1; vide schol. η 155d, θ 111b; cf. Ruijgh, D’Homère aux origines, in J.P. Crielaard (ed.), Homeric Questions, Amsterdam 1995, 39 et adn. 131  b) de verbo cf. schol. ε 93c1-2 et schol. η 164a-b  c) cf. schol. δ 746a  d1) cf. Hsch. ν 272 etc.; μέρισον: de verbo cf. Hsch. ν 234; διάδος: de verbo cf. schol. D Γ 274; Hsch. ν 235  d2) πάρεχε: de verbo saepius, e.g. schol. Aesch. Agam. 75b et Prom. 229; Zon. 1394, 19 etc.  180 a) scil. semper sensu locali audiendus (vide Ap. Dysc. coni. 243, 11-25 Schn. et constr. 3, 140, p. 389, 2 Uhlig), cf. schol. δ 85a; de syntaxi coniunctionum ἵνα et ὅπως vide Lesbon. fig. 3 cum app. Blank  b) cf. schol. D A 419, Θ 2; Ap. Soph. 151, 9; paulo aliter synag. τ 112  183 a) scil. non cum δεπάεσσι iungendum, vide Athen. 1, 13e τὸ δὲ “πᾶσιν” οὐ τοῖς ποτηρίοις ἀλλὰ τοῖς

62 lm. T   63 τάς om. T

v.l.? Ariston.

ex. ex.

Ariston.

V

ex. Nican.

54 V V

V V V

V ex. ex. v.l. V v.l.

Scholia Graeca in Odysseam   η 183-193

b1. νώμησεν: διέδωκεν, MaV ἐμέρισεν DG2MaTV b2. νώμησεν] ἔδωκεν Y / παρέσχεν EXs c1. ἐπαρξάμενος: τὴν καταρχὴν τῆς πόσεως ποιησάμενος. G2MaV c2. ἐπαρξάμενος: ἀπὸ τοῦ πρώτου ἀρξάμενος BHMaP1TY c3. (νώμησεν...) ἐπαρξάμενος] ἀρχὴν ποιησάμενος EIXs ἀπὸ τοῦ πρώτου μέχρι τοῦ τελευταίου ἐπίσης διένειμεν. I h 188 a1. δαισάμενοι: εὐωχηθέντες DG2HIMaVy a2. δαισάμενοι] μερισάμενοι ἢ φαγόντες EX / εὐωχησάμενοι P b1. κατακείετε: καθευδήσατε, G2MaPVy κατακοιμήθητε HMaVs b2. κατακείετε: κοιμᾶσθε V b3. κατακείετε] κοιμήθητε BDEP1X / ὑπνώσατε I b4. κατακείετε] ἄπιτε, πορεύθητε Y c. κατακείετε] ἐκ τοῦ “κῶ”, “κείω”. P d1. ἰόντες: ἀπελθόντες HMaV d2. ἰόντες] ἀπιόντες G2 h 189 a. ἠῶθεν δὲ γέροντας: τοὺς γέροντας ἐκάλεσεν μὴ ἀποστερῆσαι τῆς φνίας αὐτόν. Ma b. ἐπὶ πλέονας καλέσαντες] ἡ “ἐπὶ” ἀντὶ τῆς “πρός”. HP h 191 a. περὶ πομπῆς] περὶ ὁδηγίας I h 192 a. μνησόμεθ᾿] γρ. “φρασσόμεθα”. Ma b. ἀνίης: λύπης, MaVy ἀνίας HMaVY h 193 a. πομπῇ ὑφʼ ὑμετέρη] γρ. “πομπῇ ἡμετέρῃ” Y / γρ. “ἡμετέρῃ” P b. πομπῇ ὑφʼ ὑμετέρῃ] ἀντὶ τοῦ διὰ τῆς ὑμῶν πομπῆς Y

ἀνδράσιν (unde Suid. ε 2619)  b1) de verbo cf. schol. α 148a-a et γ 340a; διέδωκεν: vide schol. D A 471  c1) cf. schol. γ 340c, vide spec. schol. D A 471 et Hsch. ε 4230  188 a1) de verbo cf. e.g. schol. α 228a, γ 66c et 309f; vide schol. Pind. Pyth. 3, 165; schol. Ap. Rhod. 4, 884 etc.  a2) μερισάμενοι: de verbo cf. schol. β 355c; EM 251, 54; φαγόντες: cf. schol. Opp. hal. 3, 351 etc.  b1-3) vide schol. α 424b-c de κακκείοντες; b1 et b3 tamen tamquam aoristum reddunt b4) nescio an e confusione cum verbo κίειν orta sit glossa  c) de verbo cf. Theogn. can. 558 et 882 Cramer, unde EGud 333, 12 Sturz  189 a) cf. Eust. in Od. 1576, 22    b) de praepositione cf. schol. T Ξ 24a cum app. Erbse, sed hic proprie de praeverbio agitur  191 a) cf. schol. η 151a  192 b) λύπης: cf. schol. β 190d, ρ 446; Or. 612, 10 Sturz; EGen α 895; Suid. α 2448 

86 κατʼ ἀρχήν Ma  ἐπαρχήν G2   87 lm. (τὸ δὲ ἐπ., scholio a statim subiungentes) HP1: scholio c1 ἤγουν interiecto subiungit Ma  ἀπό: ἀντί Y   93 post schol. α 372c (vide app. test. ad loc.) sub lm. κατακαίετε praebet V, huc transp. Barnes   99 ἵνα μὴ ἀποστερήσαιεν possis   100 post φ spat. vac. 5 circiter litt. rel. Ma, supplevi  αὐτοί Ma, correxi   1 ἡ ἐπί om. P  καλέσαντες in fine add. P   3 φρασόμεθα Ma, corr. Dind.  

85

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   η 195-197

10

15

20

25

30

55

h 195 a1. μεσσηγύς] ἤγουν ἀναμεταξὺ ἡμῶν καὶ τῆς τούτων πόλεως. HP1 a2. μεσσηγύς: μεταξύ HV a3. μεσσηγύς] μέσον ἡμῶν BDY / ἀναμεταξὺ ἡμῶν Ma b. πάθησιν] ἀντὶ τοῦ “πάθῃ”. Laur32.23 h 196 a. πρίν γε τόν] ὅτι ὡς περὶ ἑτέρου λέγει, ἀντὶ τοῦ “πρὶν αὐτόν”. HP1 b. ἔνθα δʼ ἔπειτα] ὅπου P / ἐκεῖ Md / τότε ὕστερον B h 197 a1. ἅσσα οἱ αἶσα κατακλῶθές τε βαρεῖαι: γενικόν ἐστι τὸ “αἶσα”, εἶτα εἰδικὸν τὸ “Κλῶθες”, ὡς “ἀλλʼ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα, ἢ καὶ ὀνειροπόλον” [Α 62]· τὸ μὲν γὰρ γενικόν, τὰ δὲ εἰδικά. BHP1TY a2. ὅσσα οἱ αἶσα κατακλῶθές τε βαρεῖαι: ὡς γενικόν τι ὁ Ὅμηρος λαμβάνει τὸ “αἶσα”, ὡς εἰδικὸν δὲ τὸ “κατακλῶθές τε βαρεῖαι”, ὡς ἐν Ἰλιάδι τὸ “ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα, ἢ καὶ ὀνειροπόλον” [Α 62] · ἐκεῖ γὰρ τὸ “μάντιν” ὡς γενικόν τι ὁ Ὅμηρος προσλαμβάνει, τὸ δὲ “ἱερῆα ἢ καὶ ὀνειροπόλον” ὡς εἰδικόν. EX b. αἶσα: μοῖρα, MaV εἱμαρμένη HMaV c1. κατὰ Κλῶθες] ἡ “κατά” πρὸς τὸ “νήσαντο”. BHT c2. κατὰ Κλῶθες] ἡ μέντοι τοῦ “κατακλῶθες” πρόθεσις ἀποδίδοται πρὸς τὸ “νήσαντο”. EX d1. κατακλῶθες: αἱ κατακλώθουσαι καὶ καταμοιροῦσαι ἑκάστῳ τὸ εἱμαρμένον, G1MaVYy βαρεῖαι. MaVy d2. κατακλῶθες] αἱ κατακλώθουσαι P1T τὸ εἱμαρμένον T / αἱ τιμωρητικαὶ θεαί t e. Κλῶθες: μεταπλασμός ἐστι τοῦ “Κλωθοί”, ἀπʼ εὐθείας τῆς “Κλωθώ”, BHP1T ὡς “Σαπφώ”, “Κλωθοί” ὡς “αἱ Σαπφοί”. HP1 195 a2) μεταξύ: cf. schol. D Θ 46; Hsch. μ 940 (ubi etiam μέσον, cf. schol. a3)  b) vide ad schol. α 168a  196 a) cf. schol. A H 75a1 cum app. Erbse, et Aristarch. fr. 100 Matth.  197 a1-2) Porphyrio tribuit Schrader, Aristonico Polak; γενικόν... εἰδικόν: cf. schol. A A 62 (et AbT A 62-63b) cum app. Erbse; vide Aristarch. fr. 18 cum Matthaios, Unters. 249 adn. 207  b) μοῖρα: cf. schol. ε 40e, 288d; εἱμαρμένη: cf. schol. D A 416; Ap. gl. Hom. 74, 214, 22; EGen α 241 L.-L.  c1-2) cf. Leumann, Hom. Wörter 72  d1) hinc ad verbum (praeter βαρεῖαι) Suid. κ 581  d2) cf. Hsch. κ 3065; huc pertinet etiam Ap. Soph. 96, 3 αἱ ἐπικλώσεις τῶν Μοιρῶν (vide EM 495, 24), quod Barnes sine ulla codicum auctoritate tamquam scholium impressit; de Parcis cf. Garvie ad vv. 196-98  e) hinc Eust. in Od. 1576, 40; de plurali

7 τούτων: an τούτου?   11 ὅτι om. P1   13 κατ. τε βαρεῖαι in lm. om. HP1: lm. om. BY    14 ἰδικόν (quod servare possis) HP1T: εἰδικῶς B  ἀλλά γε BHP1TY    15 τό om. T  γάρ om. P1  ἰδικά HP1T   16 ὁ om. E   17 ἰδικόν EX   18-20 ἐκεῖ - ὀνειροπόλον om. E   20 εἰδικόν: ἰδικόν X: ἰδιωτικόν E   22 ἡ H: τὸ δέ (scholio a1 subiungentes) BT   23 scholio a2 statim subiungunt EX   25-26 τὸ εἱμ. om. G1   29 τὸ δὲ Κλῶθες (Κλωθέν T) scholio c subiungentes BT, om. HP1  τοῦ: τό T  Κλωθοῖ BH  τῆς BTZ: τήν HP1  Κλωθῶ BT   30 Κλωθοῖ ὡς Σαπφοῖ Z

ex. V

Ariston. Ariston.

V Hrd.

V

Hrd.

56 ex. V V

ex.

alleg. Did.

Hrd.

alleg. ex. V

Scholia Graeca in Odysseam   η 197-202

f. Κλῶθες] Μοῖραι· BPY ἡ Λάχεσις, ἡ Κλωθώ, ἡ Ἄτροπος. PY h 198 a1. γεινομένῳ: τικτομένῳ EG2MaTVX a2. γεινομένῳ] εἰς ὕπαρξιν ἐλθόντι I b1. νήσαντο: ἐπένησαν, MaV ἐπεμοίραναν G2MaVy b2. νήσαντο] ἀπεμοίρασαν EX / ἐκλώσαντο y b3. νήσαντο] ἐπεισάγουσι τῷ ἀνθρώπῳ P c. λίνῳ] στήμονι Y d. τέκε] ἐγέννησεν Md h 199 a. εἰ δέ τις ἀθανάτων γε: εἰ δὲ θεὸς ὢν ἀνθρωπόμορφος ἥκει, ξένον τι οἱ θεοὶ βουλεύονται. BHP1TY οὐδέποτε γὰρ οἱ θεοὶ ἀλλοιόμορφοι ἡμῖν ἐφαίνοντο, ἀλλʼ ἀναφανδόν. BHP1T b. ἀθανάτων] βασιλέων y c1. κατʼ οὐρανοῦ] γράφουσι “κατʼ οὐρανόν”, ἵνʼ ᾖ τῶν κατὰ τὸν οὐρανόν. HP1 c2. κατʼ οὐρανοῦ] ἐν ταῖς Ἀριστάρχου “κατʼ οὐρανόν”. P1 d. κατʼ οὐρανοῦ] ἀπὸ τοῦ Md h 200 a. ἄλλο τι] ἐχρῆν δύο εἶναι τὰς ὀξείας ἐν τῷ “ἄλλό τι”. HP1 b. τόδ᾿] περὶ τοῦτο By c. περιμηχανόωνται] περινοοῦσι, κατὰ νοῦν ἔχουσι I / ἐπιβουλεύονται Md h 201 a. τὸ πάρος γε] ὡς καὶ τὸ πρίν Ma b. θεοί] βασιλεῖς y c. φαίνονται ἐναργεῖς] ἐφάνησαν αἰσθητῶς I d. ἐναργεῖς] διὰ τὸ ὁμοιοῦσθαι τοῖς θεοῖς ἢ κατὰ ἀρετὴν ἢ κατὰ γένος. EXs e. ἐναργεῖς: φανεροί MaVY h 202 a. εὖθ᾿] ἡνίκα BI / ὁπόταν Ma αἱ Σαπφοί cf. Choer. in Th. Alex. can. 315, 5-12  f) cf. schol. A Ω 525 (vide e.g. Hes. theog. 905; schol. Pind. Ol. 7, 118c; Suid. κ 1832)  198 a1) cf. schol. Opp. hal. 1, 739; aliter schol. δ 208e  b1) sim. schol. α 17c (vide praes. Hsch. ε 4374) et γ 269e  b2) ἐκλώσαντο: cf. Eust. in Od. 1576, 48  199 b) cf. schol. α 14g, 66a, 195d etc., necnon η 201b; de hoc loco vide Tz. alleg. Od. 7, 65  c1-2) scil. non e coelo descendunt: cf. Valk, TCO, 158  200 a) de re cf. schol. α 1a; vide Laum, Al. Akz. 295  c1-2) cf. βουλεύονται in schol. η 199a  201 b) cf. schol. η 199b  d) scil. τοὺς Φαίακας, vide η 205 (σφίσιν ἐγγύθεν εἰμέν) cum schol.  e) de adi. cf. schol. γ 420b et praes. δ 841b; de hoc loco vide Eust. in Od. 1577, 38  202 a) ἡνίκα: cf. schol. D Z 515, Ψ 62; Ap. Soph. 79, 29; Hsch. ε 7232; ὁπόταν: cf. schol. α 192d 

31 Λάχησι P  Ἀταρπώ PY, post Dind. correxi   34 ἐπεμοίρασαν debuit, sed cf. Hsch. ε 4374 (ad hunc loc.): ἐπεμοίραντο y   35 scholio η 197f post Μοῖραι intersecat P   39 lm. H et (γε om.) B: γε κατʼ οὐρανοῦ add. T  οἱξένον HP1   40 βούλονται HP1Y  ἀλλιόμορφοι T   41 ἀναμφαδόν P1    45 ταῖς Ἀρ. Dind.: τοῖς Ἀριστάρχοις P1   55 ἐναργές φανερόν V  

35

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   η 202-206

60

65

70

75

80

57

b. ἕρδωμεν: θύωμεν EMaP1Vsy c. ἀγακλειτάς] οὕ κατὰ μίαν ὀξεῖαν Ἡρωδιανός. Ma h 203 a. δαίνυνται: εὐωχοῦνται MaVY b. καθήμενοι] τὸ “καθήμενοι” τοῖς ἑξῆς βέλτιον συνάπτειν. P1y c. καθήμενοι] οἱ θεοί Ma d. ἔνθα περ ἡμεῖς] ἐν ᾧ τόπῳ ἐσμέν I h 204 a. εἰ δʼ ἄρα τις καὶ μοῦνος] οὐ μόνον, φησίν, ἐν θυσίαις ἀναφανδὸν ἡμῖν φαίνονται, ἀλλὰ καὶ ἰδίᾳ. BHP1T b. τις] ἡμῶν s c1. ξύμβληται: συντύχῃ G2HMaVy c2. ξύμβληται] ἐντύχῃ EP1XYs τοῖς θεοῖς EX / συμβάλλει B / συμβάλλεται, μιγνύεται D / συνῆλθεν I / συναντήσῃ s / συναναστρέφηται t d. ξύμβληται] προπαροξυτόνως P1 e1. ὁδίτης: ὁδοιπόρος MaVy e2. ὁδίτης] ὁδευτής G1 h 205 a. κατακρύπτουσιν] οἱ θεοὶ δηλονότι EXs / οἱ θεοὶ ἑαυτούς Ma b. ἐπεί σφισιν ἐγγύθεν εἰμέν: συγγενεῖς γάρ ἐσμεν θεῶν, BHP1TY ὡς οἱ Κύκλωπες τῶν Γιγάντων· BHTY ὅμοροι γὰρ οὗτοι. ἢ ὅτι ἄμφω ἄδικοι. BHT c. σφισιν ἐγγύθεν εἰμέν] ἐπεὶ συγγενεῖς αὐτῶν ἐσμεν B / ἤγουν τοῦ αὐτῶν γένους EXs / κατὰ τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ γένος C / ἀπὸ τοῦ γένους τῶν θεῶν ὑπάρχομεν I d. εἰμέν: ἐσμέν MaV h 206 a1. ὥσπερ Κύκλωπές τε καὶ ἄγρια φῦλα Γιγάντων: ὡς εἰσὶν ἀλλήλων ἐγγὺς Κύκλωπές τε καὶ Γίγαντες - ἤτοι κατὰ γένος, ἢ κατὰ τόπον, ἢ κατὰ ἀδικίαν - οὕτως καὶ ἡμεῖς θεοῖς πλησίον κατὰ δικαιοσύνην. EHMaPVXYy b) de verbo saepius, cf. e.g. schol. Hes. op. 336-41; Ap. Soph. 75, 24; Ap. gl. Hom. 74, 237, 6; Hsch. ε 5676-79  c) scil. ex ἀγακλειτός non ἀγάκλειτος: cf. schol. α 30c, η 39a  203 a) de verbo cf. schol. α 228a, γ 66a etc.  b) scil. edunt inter nos sedentes  204 c1-2) de verbo cf. schol. ζ 54b1-2; συμβάλλει: cf. schol. bT Υ 335-36; dubium Hsch. ξ 108  d) scil. non ξυμβλῆται  e1) cf. schol. D Π 263; Hsch. o 84; schol. Nic. ther. 180e  205 b-c) scil. de ipsa stirpe, potius quam - cf. schol. b - de patriae sive morum adfinitate: vide iam ε 35 de Phaeacibus ἀγχίθεοι et de iustitia schol. η 206a1  d) cf. schol. γ 80d  206 a) cf. schol. η 205b-c; de Phaeacibus et Gigantibus

58 οὕτως scripsi: οὐ Ma   63 huc refert P1, in mg. ad v. 202 habet H, scholio η 199a subiungunt (οὐ μόνον δέ) BT  ἐν θυσίαις om. H   64 ἰδίαι HP1   67 ἐντύχηται θ. EX   73 ἐγγ. εἰμέν in lm. om. H: scholio η 206a1 ἢ καὶ ἄλλως interiecto subiungit Y  ὥσπερ P   74 Γιγάντων: πάντων H (non Z): Γυγάντων B  ὅτι om. BT   79 Γιγάντων in lm. om. Ma   79-80 ὡς - Γίγαντες om. PY: ἢ ὥσπερ Κύκλωπες καὶ Γίγαντες ἐγγύς EX   80 τε om. H  τόπον: πόντον y  ἢ κατὰ ἀδ.: hinc pergit P1   81 πλησίον (πλησίοι X) ante θεοῖς (τοῖς θεοῖς P1) conl. EP1XY  δικαιολογίαν HP1

V Hrd. V Nican.

ex.

V

Hrd. V

ex. ex.

V V

58 ex.

ex. ex. V

Nican. ex.

V ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 206-211

a2. ὥσπερ Κύκλωπες: ἢ κατὰ γένος, ἢ κατὰ ἀδικίαν· οὕτω καὶ ἡμεῖς κατὰ δικαιοσύνην· EX ἀγχιστεύομεν γὰρ αὐτοῖς κατὰ γένος, BEHTX ὥσπερ οἱ Κύκλωπες καὶ οἱ Γίγαντες ἀλλήλοις ἀγχιστεύουσιν. BEHPTXY a3. ὥσπερ Κύκλωπες... Γιγάντων] εἰσὶν ἀλλήλοις ἀδικίᾳ ἐγγύς· οὕτω καὶ ἡμεῖς θεοῖς πλησίον κατὰ δικαιοσύνην. G2 / εἰσὶν ἀλλήλοις συγγενεῖς B a4. ὥσπερ Κύκλωπες] ὥσπερ τῇ κακίᾳ ἔγγιστα ἀλλήλων εἰσὶν οἱ εἰρημένοι, οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τῇ ἀρετῇ. Ma b. ὥσπερ Κύκλωπες - Γιγάντων] εἰς τοὺς θεούς Ma h 208 a. ἄλλο τί τοι μελέτω] ἄλλο σοι ἐμοῦ μέλον ἔστω Ma b. τοι] σοῦ MaP h 209 a1. ἔοικα: ὅμοιός εἰμι MaVy a2. ἔοικα] ὡμοίωμαι D h 210 a. φυήν] κατὰ τὴν εὐθεσίαν τοῦ σώματος I / κατὰ τὸ μέγεθος Md / ἔοικα I b. βροτοῖσι] στικτέον εἰς τὸ “βροτοῖσι”, τὸ δὲ “οὕστινας” [211] ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς. ὑποστικτέον δὲ εἰς τὸ “ἀνθρώπων” [212]. HP1 h 211 a. οὕς τινας ὑμεῖς ἴστε] οὐκ ἀργῶς ἡ προανάκρουσις, ἐπιτείνει δὲ τοὺς παρόντας ποθῆσαι μαθεῖν τὰ περὶ αὐτόν. HP1 b. ἴστε] γινώσκετε Y c. ὀχέοντας: ὑποφέροντας CHMaP1VYsy ἢ ἔχοντας G1HMaP1Vy καὶ βαστάζοντας. BDMaV d1. ὀχέοντας: ἀνέχοντας καὶ βαστάζοντας· ἀπὸ τῶν ὑποζυγίων ἡ μεταφορά· φέροντας τὴν ἐν τῷ βίῳ κακότητα. T d2. ὀχέοντας] ἐπιφέροντας EPX / ὑπομείναντας I e. ὀιζύν] τὴν ταλαιπωρίαν EXY / κακότητα Y / καὶ τὴν ζωὴν καὶ τὴν καταστροφήν Ma vide schol. η 59b, necnon Nitzsch, Erkl. Anm. 156; de ἀδικία cf. Eust. in Od. 1577, 28  b) scil. sicut Cyclopes et Gigantes similes sunt deis, non ergo inter se (ut in schol. a1-4): sic locum audit etiam Paus. 8, 29, 2  208 b) scil. ad φρεσίν spectat, est figura καθʼ ὅλον καὶ μέρος  209 a1-2) cf. schol. δ 143e  211 a) de προαναφώνησις cf. Eust. in Od. 1577, 37; vide Nannini, Omero e il suo pubblico, 39  c) de verbo cf. schol. α 297b-e, et praes. de hoc versu Hsch. o 2009 (cuius explicationes in scholiis ad verbum non inveniuntur) et Eust. in Od. 1577, 43; vide schol. φ 302; schol. Ar. ran. 25  e) ταλαιπωρίαν: cf. schol. γ 103e

83 scholio η 205b ἄλλως interiecto subiungunt BHT   84 ἀγχιστεύοντες T   87 scholio a1 ἢ οὕτως interiecto statim subiungit Ma   90 μέλον ἔστω scripsi: μέλλον ἐστιῶ Ma   96 ὑποστικτέον H  δέ om. P1   97 ἀρχῆς om. H   98 ad v. 208 rettulit Buttm.   1 φέροντας Ma: ἐπιφέροντας P1Y   5 ἐπιφρένοντας P: ὑποφέροντας potius debuerunt   6 καὶ τὴν ζωὴν καὶ τὴν τροφήν Ma, correxi 

85

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   η 212-216

10

15

20

25

59

h 212 a. τοῖσιν] τοῖς τοιούτοις EXs b. ἰσωσαίμην] ἰσωθείην DMd / †ἐμαντεύσατο D h 213 a. καὶ δʼ ἔτι] καὶ σὺν τούτοις Md v.l. b. καὶ μᾶλλον ἐγώ] γρ. “καὶ πλείονʼ ἐγώ” P1 / ἢ “πλείονα” Ma Nican. h 214 a. ὅσσα γε δὴ ξύμπαντα] τοῦτο ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἐν θαυμασμῷ ἀνεφώνησεν. BHTY V b. ἰότητι: βουλήσει DG1HIMaPVYy h 215 a1. δορπῆσαι] ὅτι ἔν τισι γράφεται “δειπνῆσαι”. δόρπου δὲ ὥρα, οὐκ Ariston. ἀρίστου. HP1 V / gl. a2. δορπῆσαι: δειπνῆσαι G2MaVy / φαγεῖν BI Porph.? b. ἀλλʼ ἐμὲ μὲν δορπῆσαι ἐάσατε: κατατρέχουσί τινες τούτων ἱκανῶς ἀγενέστατα περὶ τῆς γαστρὸς διαλεγομένου καὶ δεῖπνον ἀπαιτοῦντος, καὶ ταῦτα παρὰ ἀνθρώποις οὓς οὐδέπω εἶδεν· οὐδὲ ἡρωϊκὸν τὸ παράγγελμα γαστρὶ εἴκειν. πρὸς οὓς ῥητέον ὅτι ἀποτρίβεται τὴν ὑπόνοιαν τοῦ δοκεῖν εἶναι θεὸς εἰς ταπεινοὺς καταβαίνων λόγους· διὸ καὶ κύνει τὰ περὶ τῆς γαστρός. T c. κηδόμενον] λυπούμενον DMa / καταπονούμενον t ex. h 216 a. οὐ γάρ τι στυγερῇ: οὐ γάρ τι μισητότερον ἔπλετο καὶ ἐγένετο τῇ 1 γαστρὶ ἄλλο, ὡς ἡ ταύτης τῶν βρωμάτων ἀκάθεκτος ἔφεσις. HP ex. b. οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον] οὐδὲν τῆς γαστρὸς ἐπαναβέβηκεν εἰς ἀναίδειαν. BEHP1TXs 214 b) cf. schol. D E 874, O 41; Ap. Soph. 92, 1; Hsch. ι 372 et 754  215 a1) Didymo tribuit Ludw.; de δόρπος et δεῖπνον vide schol. β 20f, δ 194b-c, 429a  a2) hinc Hsch. δ 2221, vide Suid. δ 1390  b) Porphyrio tribuit Schrader; de intemperantia Ulyxis cf. Athen. 10, 412c et Garvie ad ns. vs.; vide schol. η 225a; locum laudat etiam (sed non bene) Ps.-Plut. de Hom. 205, 2; vide Bérard, Introd. II, 144  c) de partic. cf. schol. γ 240d  216 a) de re cf. schol. ρ 287 (ubi ns. versus laudatur)  b) de novitate constructionis cf. Eust. in Od. 1577, 63; ἐπαναβέβηκεν: scil. ventrem superavit, γαστέρι pro gen. intellecto (vide schol. c), sed vide etiam app. crit. 

9 ἰσώθη D   11 πλείονʼ cl. mss. aliquot Dind.: πλείων P1   12 καὶ - μυθησαίμην (v. 213) lm. T   14 τῇ βουλῇ I   15 ὅτι om. P1  γράφει H  δόρπου post Schmidt (qui δόρπου δʼ οὔπω ὥρα) ci. Ludw. (aliter Cobet): δʼ οὔπω HP1   18 lm. T   19 ὡς add. Preller  διαλεγόμενος T, corr. Preller  ἐπαιτοῦντος ci. Polak (Cur. sec. 123)   20 οὕς Dind.: οἵους T  ἴδεν T, corr. Dind.   22 θεός Polak: ἴσως T (θεόν legebatur)  λόγους καταβαίνειν λόγους (sic) T, corr. Ludw.  ante κύνειν (sic) spat. vac. 5 litt. rel. T, post Polak et Ludw. suppl. Schrader (qui tamen sicut Polak inf. μηκύνειν servat)   25 lm. H  μισότερον P1   27 κύντερον lm. T  ἀναιδέστερον οὐδὲν κτλ. EX: an οὐδὲν μᾶλλον?   28 ἐπάνω βέβηκεν vane Struve

60

Scholia Graeca in Odysseam   η 216-221

c. στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι] ἀντίπτωσις, MaP1y ἡ δοτικὴ ἀντὶ γενικῆς. Ma d1. κύντερον: ἀναιδέστερον, HMaPVYsy χαλεπώτερον D G2HMaPVYy d2. κύντερον: τὸ ἀναιδέστερον, ἀπὸ τοῦ κυνὸς ὄντος ἀναιδοῦς. B / ἀναισχυντότερον I / χειρώτερον t e. οὐ γάρ τι - ἀνάγκῃ (217)] γνωμικόν BEG2MaPXYs h 217 a. ἐκέλευσεν: διὰ τούτου ἐνδείκνυται ὅτι ἀνάγκῃ, ὡς ἐπὶ ἀπαραιτήτου ex. δεσπότου. T b. ἕο] Ζηνόδοτος “ἑοῦ” γράφει ἀντὶ τοῦ “ἑαυτῆς”. HP1 Did. c. ἕο] δασυντέον τὴν ἕο· πρωτότυπος γάρ ἐστι γενικῆς πτώσεως. HP Hrd. d1. ἕο] αὐτῆς BDEG2HMaPTXYsy d2. ἕο] τῆς βρώσεως Ma e1. μνήσασθαι: μνημονεῦσαι MaV V e2. μνήσασθαι] φροντίσαι G2MaPY f. ἀνάγκῃ] ἐν βίᾳ D h 218 a. τειρόμενον] καταπονούμενον Y / λυπούμενον Md / ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον B h 219 a. ἡ δέ] ἡ γαστήρ Y ex. / Hrd. h 221 a. ληθάνει] λανθάνει ἡ γαστήρ. / τὸ “ληθάνει” ὡς τὸ “μελάνει δὲ πόντος ὑπʼ αὐτῆς” [Η 64]. HOP1 b1. ληθάνει: ἐπιλαθέσθαι ποιεῖ G2MaTV V b2. ληθάνει] λανθάνειν ποιεῖ Ds / λήθην ποιεῖ EX / εἰς λήθην ἐμβάλλει I c. ἐνιπλήσασθαι] αὕτη μέντοι ποιητικωτέρα· ἡ δὲ Ἀριστάρχου Did. “ἐνιπλησθῆναι”. HP1 Ariston.? V

c) de dat. pro gen. cf. Aristarch. fr. 45 Matth.; scil. gen. ut terminum comparationis (e κύντερον pendentem) audit  d1) ἀναιδέστερον: cf. Ap. Soph. 105, 13; Hsch. κ 4623; χαλεπώτερον: cf. Philox. fr. 669 Theod.; Hsch. κ 4623; schol. Opp. hal. 1, 277 etc.  d2) de veriloquio cf. Philox. fr. 669 Theod. e) cf. Eust. in Od. 1577, 56  217 b) cf. schol. β 247c, necnon locos in app. crit. laudatos (Duentzer, Zenod., 58: ἕο Aristarchi lectio)  c) cf. Ap. Dysc. pron. 58, 25 et 109, 10  d1) ἑαυτῆς (vide app. crit.) debuit, cf. Hsch. ε 4024  e2) φροντίσαι: cf. schol. b B 724b  f) cf. schol. α 154f1  218 a) de verbo cf. schol. α 342a, ε 324c  220 ad hunc versum scholium de accentu pronominis ἐμέ praebet P1, quod tamen potius ad v. 223 spectat (vide ibi schol. a)  221 a) ὡς τὸ μελάνει: scil. de sensu causativo verbi non in -αίνω sed in -άνω exeuntis, cf. schol. T Ξ 73b, schol. bT H 64d (vide etiam EGen λ 113 Alpers)  b2) λανθ. ποιεῖ: hinc Hsch. λ 805  c) de lectione Aristarchi

31 κύντ. γάρ (scholio b subiungens) B   34 διὰ τοῦτο ἐκέλευσεν Preller    36 ἑοῦ Duentzer (cl. schol. A B 239, T 384b, Υ 261; vide schol. ε 459b), rec. edd.: ἕο mss.: ἑο Schmidt   38 ἑαυτῆς G2Ma   46 λανθάνει - ληθάνει: ἤγουν ἐκλανθάνει O  λανθάνει etiam i.l. B  μελαίνει O  δέ τε Hom.   47 αὐτοῦ O   50 Ἀριστάρχου: Ἀρι H   51 ἐμπλησθῆναι HP1, cl. ms. B et Athen. 10,

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   η 221-225

55

60

65

70

75

61

d1. ἐνιπλήσασθαι: πληρῶσαι HPVYy d2. ἐνιπλήσασθαι] γεμίσαι DY / κορέσαι G2T / αὐτήν D e1. ἀνώγει: κελεύει HMaV e2. ἀνώγει] ἀναγκάζει Ma h 222 a1. ὑμεῖς δʼ ὀτρύνεσθαι: ὅτι ἀπαρέμφατον ἀντὶ προστακτικοῦ, BHMaPY ὅπερ ἀγνοῶν Ζηνόδοτος γράφει “ὀτρύνεσθε”. HP1 a2. ὀτρύνεσθ᾿] γρ. “ὀτρύνεσθαι”. H b1. ὀτρύνεσθε: νῦν EXs ἐπείγεσθε EMaVXs b2. ὀτρύνεσθε] ἐγέρθητε D / ὀτρύνθητε Ma / σπουδάσατε I c. ἠοῖ] ἡμέρᾳ y h 223 a. ὥς κʼ ἐμέ] ἄμεινον ὀρθοτονεῖν τὴν “ἐμέ”. H b. ὡς] ἵνα P1 c. δύστηνον: δυστυχῆ G2MaV d. ἐπιβήσετε: ἐπιβῆναι ποιήσετε G2HMaTVY h 224 a1. καίπερ πολλὰ παθόντα] βέλτιον τοῖς ἄνω συνάπτειν τὸ “πολλὰ παθόντα”, ἀφʼ ἑτέρας δὲ ἀρχῆς προφέρεσθαι τὸ “ἰδόντα με”. BHP1 a2. “ὥς κʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐμῆς ἐπιβήσετε πάτρης καίπερ πολλὰ παθόντα με, καὶ λίποι αἰὼν ἰδόντα κτῆσιν ἐμὴν καὶ ὑψηρεφὲς μέγα δῶμα”. T b. καὶ λίποι αἰών] εἴθε B / καταλείψειέ με ἡ ζωή HP1 / ἡ ζωή μου B / τότε D / ἅμα τῷ ἰδεῖν θάνοιμι C c. αἰών: ὁ βίος G2MaV h 225 a. κτῆσιν ἐμήν] ὅτι φιλοχρήματος ἐκ τῶν τοιούτων Ὀδυσσεὺς φαίνεται· “κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε”. H b. κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε: ἄμεινον ἂν ἔσχε “πατρίδʼ ἐμὴν ἄλοχόν τε”· κομιδῇ γὰρ σμικρολόγος φαίνεται προτάσσων τῶν φιλτάτων τὴν κτῆσιν, (scil. “compels me to satisfy myself”) cf. Valk, TCO, 131 (iam Nitzsch, Erkl. Anm. 157); αὕτη: scil. ἡ ἀνάγνωσις? ἡ λέξις?  d1) cf. schol. Opp. hal. 2, 32  e1) cf. schol. α 269c1-2  222 a1) cf. Aristarch. fr. 72 Matthaios; Valk, TCO, 101  b1) de verbo cf. schol. α 85d  223 a) cf. schol. α 212b, 342c, sed praes. schol. AT Χ 59b cum app. Erbse  c) cf. e.g. schol. D Z 127, Φ 151; Hsch. δ 2669; synag. δ 429  d) de verbo cf. schol. D Θ 197 et 285; schol. ψ 52; schol. Hes. theog. 396  224 a2) scil. ordinem sententiarum fuse exhibet  b-c) de αἰών vide schol. ε 152d et 160c (praes. EGen α 263 L.-L.)  225 a-b) de Ulyxis avaritia cf. schol. η 215b  b) scholium Aristophani Byzantio cl. schol. o 19 et 82 tribuit Cobet, Misc. crit. 227 (vide Ludw., AHT, 567; Roemer, Athetesen, 365; de athetesi cogitat Blass,

412c corr. Nitzsch 56 scholio η 221e2 subiungit Ma  ὅτι om. BMaPY    57 ὀτρύνεσθαι HP1, corr. Porson   60 ὀτρύνθητι Ma, correxi   62 ad v. 220 ἐκ δέ με πάντων apposuit P1   65 -σεται (bis) V  ποιήσετε om. G2Y   66 συνάπτειν τοῖς ἄνω hoc ordine HP1    67 δέ om. H   68 καίπερ: ὥσπερ T   70 καταλείψει HP1, tacite corr. Buttm.   75 scholio a sine lm. statim subiungit H   

V V Ariston.

V

Hrd. V V Nican.

V Ariston. ex.?

62

ex.

Hrd. Nican.

V V ex. V ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 225-232

ὡς παρὰ Μενάνδρῳ Σμικρίνης ἐν Ἐπιτρέπουσιν. ὁ δὲ Πῖός [fr. 11 Hiller] φησιν ὅτι διὰ τοῦ “κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε” συνίστησιν ἑαυτὸν ἐνδεικνύμενος τὴν οἴκοι εὐδαιμονίαν. οὐ μέντοι καὶ περὶ τῆς γυναικὸς νῦν λέγει· τὸ γὰρ ἔχειν γυναῖκα καὶ τοῖς ἀπερριμμένοις παρακολουθεῖ. HP1 c. κτῆσιν ἐμήν: ἐκ τούτου ἐνδείκνυται ὅτι καὶ αὐτός ἐστι τῶν ἐχόντων κτήματα, οὐχ οἷος δὲ ὁρᾶται, ὥσπερ καὶ Ναυσικάᾳ ἔλεγεν “πολὺς δέ μοι ἕσπετο λαός” [ζ 164]. ἔνδειξιν οὖν ἐποίει ὅτι οὐ παρημελημένος ἦν, ἀλλʼ ἔστιν αὐτῷ καὶ πατρὶς καὶ οἶκος κτήματα. T d. δμῶας] διχῶς, “δμῳάς” καὶ “δμῶας”. HP1 h 226 a. ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον] οἱ μὲν ἔστιξαν ἐπὶ τὸ “ἐπῄνεον”, οἱ δὲ συνῆψαν “ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον πεμπέμεναι”. P1 h 227 a. κατὰ μοῖραν] κατὰ τὸ προσῆκον Ma b. μοῖραν] “μοῖρα” σημαίνει γ΄· τὴν εἱμαρμένην, τὸ μεμερισμένον καὶ τὸ ἐνδεχόμενον. Md h 229 a1. κακκείοντες: κατακοιμηθησόμενοι G1MaV a2. κακκείοντες ἔβαν] κοιμηθησόμενοι HP / πορευθέντες Y h 232 a1. ἥσθην: ἐκαθέζοντο G2HMaTVy a2. ἥσθην] ἐκάθηντο HIP1 / παρεκάθηντο BD b. ἀπεκόσμεον] ἄκοσμον ἐποίουν τὴν τράπεζαν, αἴροντες HP1 τὰ ἐν αὐτῇ κείμενα. H c1. ἀπεκόσμεον: ἀφῄρουν EG2HIMaVXsy c2. ἀπεκόσμεον] ἐλάμβανον D / ἀφείλοντο k d1. ἔντεα δαιτός: τὰ σκεύη τὰ ἔχοντά τι ἔσωθεν τῶν εἰς εὐωχίαν, οἷον κρατῆρες, πίνακες, κύπελλα. BHMaP1TY Interpolationen, 99, vide etiam Nitzsch, Erkl. Anm. 158), Porphyrio vero Schrader; παρὰ Μενάνδρῳ: scil. non versum aliquem resp., sed Smicrinen ipsum tamquam exemplum avaritiae (cf. A. Meineke, Menandri et Philemonis reliquiae, Berlin 1823, 64)  c) Porphyrio tribuit Schrader; ὥσπερ καὶ Ναυσικάᾳ: de re cf. schol. ζ 164a  d) scil. ancillas vel servos  226 a) ipsa verba Nicanoris paulo aliter rest. Carnuth  227 a) cf. schol. β 251d, γ 331b etc.  b) partim sim. schol. Ge A 286; vide etiam Zon. 1369, 7  229 a1-2) cf. schol. γ 396b1-2 et (de πορευθέντες) c  232 a1) cf. schol. D Δ 21; Hsch. η 888  b-c) paulo aliter de hoc loco (ἀπετίθεντο vel συνέστειλαν) Ap. Soph. 38, 16 et Hsch. α 5929; vide Eust. in Od. 1578, 15  d1) σκεύη: cf. (de hoc loco) schol. D Γ 339; epim. Hom. ε

77 Σμικρίνης ἐν Meineke: σμικρύνησιν HP1  ὁ δὲ Πῖός φησιν Mai: ὁ δʼ ἐπεὶ ὅ σφισιν HP1    80 ἀκολουθεῖ Buttm.  82 οἷος τε ὁρᾶται T, corr. Preller: οἷος τότε ὁρᾶται Schrader  Ναυσικάαν T   83 ἐποιεῖτο Schrader: ποιεῖται Polak   84 καί add. Preller   85 δμωάς mss., iota mutum inseruit Lentz   86 ἐπῄνεον: ἐκέλευον malit Nitzsch   99 lm. Ma: ἀμφίπολοι ἀπεκόσμεον lm. T  scholio b statim subiungit H  ἤγουν τὰ χρυσᾶ σκεύη (scholio e2 subiungens) Y  τά bis om. P1

80

85

90

95

100

Scholia Graeca in Odysseam   η 232-239 1

5

10

15

20

25

63

d2. ἔντεα δαιτός] τὰ σκεύη τὰ ἔχοντα ἔσωθεν τὴν δαῖτα. EXs e1. ἔντεα δαιτός: τὰ ὅπλα τῆς εὐωχίας, οἷον τραπέζας καὶ τὰ τοιαῦτα. MaVy e2. ἔντεα δαιτός] τὰ ὅπλα τῆς τραπέζης λέγει PY / τὰς παρασκευάς D / ὄργανα t / τὰ πρὸς τὴν ὑπηρεσίαν ὅπλα Vp h 233 a. τοῖσιν] τούτοις, τῷ Ἀλκινόῳ καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ Md h 234 a. ἔγνω γάρ: εἵματα γὰρ ἰδοῦσα φᾶρός τε χιτῶνά τε ἔγνω. P1T b. ἔγνω: ἐπέγνω MaV h 235 a1. ῥα] ἀντὶ τοῦ δή. HP1 a2. τά ῥα: ἃ δή MaV b. τεῦξε] Ἰακῶς τὸ “τεῦξε”. HP1 c. τεῦξε] ἔκαμνεν Md h 237 a. εἰρήσομαι: ἐρωτήσω EIMaV h 238 a. τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν] ὅτι πρὸς τὸ τελευταῖον ἀποκρίνεται μόνον, “τίς τοι τάδε εἵματʼ ἔδωκεν”. HP1 b. τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν: δοκεῖ τισι μικροπρεπὲς καὶ ταπεινὸν τὸ τὴν Ἀρήτην παρὰ τοῦ ξένου πρῶτον περὶ τῆς ἐσθῆτος πυνθάνεσθαι. ῥητέον δὲ ὅτι πολλῶν ἕνεκα ἐντεῦθεν ἤρξατο. πρῶτον μὲν ἐπιγνῶναι τὴν γυναῖκα τὰ ἱμάτια εἰκὸς ἦν πρώτην· καὶ γὰρ ὑφαίνειν καὶ θεραπεύειν καὶ διαχειρίζειν τὰ τοιαῦτα τῆς γυναικείας φύσεως ἔργον. T h 239 a1. oὐ δὴ φῄς] ἔνιοι γράφουσιν “οὐ δὴ φῆς” ἀντὶ τοῦ “οὐ δὴ ἔφης”. HP1 a2. οὐ δὴ φῆς] τὸ “φῄς” ὅτε σὺν τῷ ι γράφεται, ἐνεστῶτός ἐστι καὶ ὀξύνεται, ὅτε δὲ ἄνευ τοῦ ι, παρατατικός ἐστιν Ἰακῶς ἐκ τοῦ “ἔφης” γεγονώς, καὶ περισπᾶται. HP1 118 (unde EGud 480, 10 Stef.); Hsch. ε 3325; Eust. in Il. 747, 3; sim. ἀγγεῖα schol. Pind. Ol. 13, 27d; Ap. Soph. 69, 19 (cum veriloquio a praep. ἐντός, vide hic ἔσωθεν); Athen. 5, 193c  e1) ὅπλα: vide Ap. Soph. 69, 18; Hsch. ε 3325; de subst. saepius, e.g. schol. D Γ 339, K 75b; Hsch. ε 3324 etc.  234 a) scil. ordinem sententiae declarat  b) cf. schol. D A 199  235 a1-2) cf. schol. α 30a, schol. D Δ 419 et 447; Phot. ρ 14 et sescenties  b) cf. schol. α 151d  237 a) hinc Hsch. ε 1036  238 a) cf. η 292-96, et schol. η 241a; vide Eust. in Od. 1578, 29; Nünlist, Critic, 321  b) Porphyrio tribuit Schrader  239 a1-2) hinc Eust. in Od. 1578, 17-19; de re cf. schol. A et T Ρ 174a-b; ἔφης: cf. schol. Ge E 473 necnon (de ἔβην et per analogiam ἔφην) EGen β 102; de enclisi apud Herodianum cf. Erbse, Beitr. 401

1 τά1 om. s  ἔσωθεν EX: ἔνδοθεν s   2 ἔνταια lm. V  τὰ - εὐωχίας om. y  ὅπλα etiam G2H   4 τῆς: νῦν P   7 lm. T  εἵματα γάρ: ἱμάτια P1  φάρος mss.   10 τάρα lm. V   11 τεῦξαι H   18 πολλῶν Preller: πολλήν T   20 desunt cetera (vide l. 18 πρῶτον μέν)   21 οὐ δὴ ἔφης Lentz: οὐδὲ ἔφης mss.   23 τὸ γὰρ φης (scholio a1 subiungens) ci. Lentz   24 ἄνευ τοῦ ι Y2 (scil. Chrysoloras): ἄνευ τοῦ ε HP1

V

ex. V V Did. V Ariston. ex.

Did.? Hrd.

64

Scholia Graeca in Odysseam   η 239-244

b1. φῆς: εἶπας TVy b2. φῆς] εἶπες HMa / οὐκ ἔλεγες B h 241 a. ἀργαλέον βασίλεια: τὸ μὲν ἐρώτημα βραχύ, πόθεν ἔλαβε τὴν ex. ἐσθῆτα· ὁ δὲ οὐκ εὐθὺς δηλοῖ ὅτι παρὰ τῆς Ναυσικάας (οὕτω γὰρ ἂν τήν τε Ἀρήτην συνταράξειν ἔμελλε τήν τε κόρην εἰς αἰσχρὰς ὑποψίας ἐμβαλεῖν, ἑαυτόν τε εἰς κίνδυνον τὸν ἔσχατον καταστήσειν), ἀλλὰ κεφαλαιωδῶς ἀποδύρεται τὰς ἑαυτοῦ συμφορὰς καὶ τὴν παρὰ Καλυψοῖ διαγωγὴν καὶ τὸν ἔρωτα τῆς θεοῦ, διʼ ὧν συστήσειν ἑαυτὸν ἔμελλεν, ὡς ὁ καταφρονήσας τῶν θεῶν οὐκ ἂν εἰς τὰ ἀνθρώπινα παρανομεῖν ὑπέμεινε. καὶ τὸ πέρας οὕτω διέθηκεν αὐτοὺς ὥστε καὶ ἐπιτιμῆσαι τὸν Ἀλκίνουν, ὅτι μὴ καὶ ἤγαγεν αὐτὸν φανερῶς ἅμα ταῖς θεραπαίναις ἡ θυγάτηρ [cf. η 299-301]. EHOP1X b1. διηνεκέως: νῦν ταχέως· ἢ τὸ σύμπαν. MaV V b2. διηνεκέως: διόλου DEMaXs / ἐπιμόνως Ma / ἀπʼ ἀρχῆς καὶ ἕως τέλους EXs / ὁλοκλήρως P / ἐξ ἀρχῆς διὰ τέλους I c. ἀργαλέον βασίλεια] προκατάληψις y ex. h 242 a. κήδε᾿... πολλά] λύπας Ma / ἄλγεα δηλαδή I b. θεοὶ οὐρανίωνες] ἀστέρες Ma alleg. Ariston.? h 243 a. τοῦτο δέ τοι ἐρέω] πρὸς τὸ αὐτό. HP1 b. τοῦτο δέ τοι ἐρέω] διὰ τούτων εἰς ἐπιθυμίαν αὐτοὺς ἄγει καὶ τῶν ex. προσυμβεβηκότων αὐτῷ. HP1T c. μεταλλᾷς: ἀντὶ τοῦ πολυπραγμονεῖς καὶ ἀνερευνᾷς, ὥσπερ οἱ τὴν γῆν ex. μεταλλεύοντες καὶ ταύτης ὑπεξάγοντες ψήγματα. HP1 d. μεταλλᾷς] ζητεῖς Ma h 244 a. Ὠγυγίη: ἡ Καλυψοῦς νῆσος HMaP1Vy V b. Ὠγυγίη] Ὠγυγία νῆσος ἐκλήθη ἀπό τινος βασιλεύοντος αὐτῇ Ὠγύγου Md c. Ὠγυγίη τις νῆσος: ἐπαινεῖται Ὀδυσσεὺς ὅτι πυθομένης τῆς Ἀρήτης ex. πῶς καὶ πόθεν ἔχοι τὰ ἱμάτια, προενόησεν ὅπως ἀποκρινόμενος δεξιῶς τὴν V

241 a) cf. schol. η 244c et 299a; vide Eust. in Od. 1580, 38  b1-2) ταχέως nusquam alibi; τὸ σύμπαν, διόλου, ἕως τέλους etc.: cf. schol. δ 836b-c  242 a) cf. schol. α 244c  b) cf. schol. α 17d  243 a) an de Ulyxis vi rhetorica (cf. schol. η 241a1 et c)? vide schol. η 160c  c) de verbo cf. schol. α 231f-g et (de veriloquio) h  244 a) cf. schol. α 85b1; de hoc loco vide etiam schol. ε 277d  b) cf. schol. α 85c  c) vide ad schol. η 241a

29 ἂν τήν H: τήν EP1X: αὐτήν τε O   30 ἤμελλεν HP1  ἐποψίας P1X   31 τόν om. O: τὸν γάρ P1   32 ἀποδύρεται: ὀλοφύρεται O  διαγωγήν: διατριβήν O   33 συστήσειν: εὖ στήσειν O  ἤμελλεν HP1   35 αὐτοὺς ὥστε: αὐτὸν ὡς O  τόν om. O  καί om. O   37 νῦν: ἤ (scholio b2 subiungens) Ma ταχέως etiam G2  σύμπαν habet i.l. etiam y   44 διατοῦτο HP1  τῶν om. T    45 προσσυμβ. T   46 τὸ μεταλλᾷς ἀντὶ κτλ. mss.   47 μεταλλῶντες P1  τὰ ταύτης Z, rec. edd.   49 τῆς Κ. HP1   52-54 προεν. - ἀποκρ. T: πρὶν περὶ τοῦ ὅπως ἀποκρίνεσθαι

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   η 244-248

55

60

65

70

75

65

μὲν παῖδα πονηρίας ἀπαλλάξειεν, ἑαυτὸν δὲ συστήσειε τοῖς Φαίαξιν, ἀφʼ ὧν δόξει σεμνότερος εἶναι καὶ τιμιώτερος. εἰ μὲν γὰρ μόνον τὸν τῆς ἀποκρίσεως τύπον διῆλθεν, ἴσως ἂν τήν τε κόρην αἰσχρᾶς αἰτίας ἔνοχον κατέστησε καὶ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον διέβαλεν. ἐπειδὴ δὲ ἄνωθεν ἀρξάμενος τόν τε πλοῦν καὶ τὸν χειμῶνα καὶ τὰς ἀτυχίας τὰς ἐν θαλάσσῃ διηγεῖται καὶ τὴν εἰς τὸν ποταμὸν ἔκβασιν καὶ τὸ τελευταῖον ἱκετείαν, ᾗ χρησάμενος ἁπάντων τῶν προσηκόντων φησὶ παρʼ αὐτῆς τυχεῖν, εὔλογον μὲν τὴν πρόφασιν τοῦ λαβεῖν τὰ ἱμάτια κατεσκεύασε καλῶς τε τὴν παρθένον τῆς ὑποψίας ἀπήλλαξεν, εὖ δὲ τῆς μητρὸς αὐτῆς τὴν ἀπορίαν ἔπαυσεν, ἀκέραιον δὲ διαβολῆς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν κατέστησε. T d. ἀπόπροθεν] πόρρωθεν Y / μακρόθεν D / πόρρω I h 245 a. δολόεσσα Καλυψώ: καὶ μὴν οὐκ ἦν φαρμακίς· ἀλλʼ ὅτι αὐτὸν ἦγεν ἐξαπατῶσα καὶ ἀφῄρει τὸν νόστον. ἔμφρονα γὰρ καὶ συνετὴν λέγει τὴν γαμετὴν Ὀδυσσέως. T b. δολόεσσα: δόλους μηχανᾶσθαι δυναμένη MaV h 246 a. ναίει] κατοικεῖ P b. δεινή] καταπληκτική EXs / ἐπιτηδειοτάτη I h 247 a. μίσγεται] πλησιάζει Ma b. θεῶν] βασιλέων y h 248 a1. ἐφέστιον: ἐπὶ τὴν οἰκίαν αὐτῆς ἐπιξενισθησόμενον. MaVy a2. ἐφέστιον] ἐπὶ τῆς αὐτῆς οἰκίας HPY ἐγκάτοικον HP1Y / συγκάτοικον y / ἐν τῇ οἰκίᾳ τῆς Καλυψοῦς Y / ἔποικον Ma / κάτοικον Md / ὁμόοικον t / ἐπὶ τὴν ἑστίαν ἐκείνης I b. δαίμων] ἡ εἱμαρμένη Ma d) cf. schol. δ 811d, ζ 218b  245 a-b) de hoc epitheto (et de Calypsonis fraude) vide An. Ox. 2, 454, 3 (Ecl.), unde Suid. κ 273, EGud 296, 35 Sturz et EM 486, 23; vide Eust. in Od. 1579, 34; aliter de adi. schol. Ap. Rhod. 3, 89a; ἔμφρονα: de Penelope vide epitheta περίφρων, ἐχέφρων etc.  246 a) cf. schol. α 51g1  b) cf. schol. ε 314a; ἐπιτηδ.: de adi. saepius, cf. schol. Aesch. th. 596i et Prom. 59; schol. rec. Ar. nub. 388b; gl. Soph. Ai. 205a, 674a etc.  247 a) cf. schol. ζ 205b  b) saepius, cf. schol. η 199b cum app.; de hoc loco vide Tz. alleg. Od. 7, 72 ἀνθρώπους τε σοφοὺς καὶ ἰδιώτας  248 a1-2) cf. schol. γ 234d1-2, praes. schol. Soph. El. 419 (unde Suid. ε 3869); ἐγκάτοικον: cf. schol. Aesch. th. 73j, 852c-d; schol. Opp. hal. 1, 132 etc.; ἔποικον: cf. schol. D B 125; schol. Ap. Rhod. 1, 909; Suid. ε 3871; de hoc loco vide etiam Porph. qu. Vat. p. 10, 16 Sodano; Eust. in Od. 1579, 40  b) cf. schol. β 134e

male Preller   53 πονηράς T  αὐτὸν δὲ συστήσει T, corr. Preller   54 τὸν ἀπὸ τῆς κρίσεως T, correxi: τὸν ἀποκρ. Preller   56 αὐτοῦ T, corr. Preller   58 ἤ T, corr. Preller   59 φασί T, corr. Preller   60 τὴν π. τῆς ὑπ. ἀπήλλαξεν scripsi: τῆς π. τὴν ὑπ. ἀπέλαβεν T   64 ἦγεν suspectum   66 γαμετήν scripsi: γὰρ μέσην T   72 ἐπὶ τὴν οἰκίαν etiam G2

ex.

V

alleg. V

66 ex.

ex. Did.

V V

Did. Did. / Ariston. V V

Scholia Graeca in Odysseam   η 249-252

h 249 a1. οἶον, ἐπεί μοι νῆα θοήν: τὸ μὲν ναυαγῆσαι ἀνθρωπίνης τύχης, τὸ δὲ περισωθῆναι τῆς ἀπὸ τῶν θεῶν εὐνοίας σημεῖον. HP1T τῷ ἀποτελέσματι οὖν θαρρῶν τὸ ἐκ τῆς τύχης συμβεβηκὸς εἰς θεοὺς ἀναφέρει, εἰς ἔλεον ἐπισπώμενος τοὺς Φαίακας. HP1TT* a2. οἶον, ἐπεί μοι νῆα] προτρέπειν φασὶ τοὺς Φαίακας δοθῆναι αὐτῷ εἰπόντα ἐκ τῶν θεῶν εὐνοίας σημεῖον. T b. ἀργῆτι] ταχέως διακονουμένῳ διὰ λεπτότητα. ἔστι δὲ κατʼ ἀντίφρασιν. EXs / λευκῷ κατὰ ἀντίφρασιν I / καυστικῷ Y / γοργῷ Ma h 250 a1. ἐλάσας: γρ. καὶ “ἔλσας”, H ἀντὶ τοῦ συστρέψας. BEHMaPTXYsy a2. ἔλσας] γρ. “ἐλάσας”. P / ἐλάσας BMcY a3. ἔλσας] πλήξας G1 / τύψας I b. ἐλάσας: συνελάσας MaV c1. ἐκέασσε: διέσχισεν HP1V c2. ἐκέασσε] διεσκέδασε HP / ἔσχισεν TY / συνέτριψε D / ἐσκέδασεν I / ἐμέρισεν k / διεμέρισεν Mc c3. ἐκέασσε] ἔκαυσεν Y / κατέκαυσε, διέρρηξε EXs d. ἐκέασε] “ἐκέασσε”, διχῶς. HP1 h 251 a. ἀπέφθιθεν] ὡς “κόσμηθεν” [Γ 1]. / ἀθετοῦνται δὲ στίχοι η΄. ὕστερον γὰρ ταῦτα λέγεται [μ 447-50]. εἰ δὲ προείρητο, οὐκ ἂν ἐπαλιλλόγει. HP1 b. ἀπέφθιθον: διεφθάρησαν HMaV h 252 a. τρόπιν: τὸ κατώτατον μέρος τῆς νεώς, περὶ ὃ σχίζεται τὸ κῦμα. ἢ τὸ μέσον τῆς νεὼς ξύλον. HMaP1VY 249 a2) προτρέπειν: scil. ad navem ei dandam, cf. vv. 222-24  b) de sensibus adi. cf. schol. ε 128b et praes. 131b  250 a1-3) cf. schol. ε 132a1-4  b) vide schol. D Δ 299; EM 333, 17  c1-2) cf. schol. ε 132b1-2  d) scil. de v.l. ἐκέδασσε agitur, ut notat Buttm.: διχῶς ad schol. a1 rettulit, et διχῶς γράφεται, καὶ ἔλσας ἀντὶ τοῦ συστρέψας ci. Ludw. (suppl. 7)  251 versibus 251 – 258 in margine appicti sunt obeli in ms. M  a) κόσμηθεν: scil. διὰ τοῦ ε, cf. schol. ε 110b; ἀθετοῦνται: cf. Roemer, Athetesen 302; Blass, Interpolationen 100  b) cf. schol. ε 110c  252 a) τὸ κατ. - κῦμα: hinc Hsch. τ 1498 et praes. EGud 536, 7 Sturz; vide schol. ε 249b et μ 421 

77 lm. HP1: Ζεὺς ἐλάσας (250) lm. T    78 τῆς ἀπό Polak: ἀπὸ τῆς mss.  ἐννοίας P1: εὐεργεσίας καὶ εὐνοίας T  τὸ οὖν ἀποτέλεσμα (scholio a2 subiungens) T*   79 τῆς τύχης HP1: ψυχῆς TT*  εἰς θεούς HP1: τὴν φύσιν T: τοῖς θεοῖς T*  εἰς2 om. T*   80 τοὺς Φαίακας om. T*   81 ἀποτρέπειν T, correxi  δοθῆναι correxi: δοῦναι T   82 εἰπόντα scripsi: ο̣ὐ̣ πάντως T   83 cave conicias διικνουμένῳ (ut est in schol. ε 128b)   85 lm. (Ζεὺς ἐλ.) T  ἀντὶ τοῦ HPTY, om. cett.   95 προῃρεῖτο...ἐπαλληλόγει HP1, corr. Porson   97 ἀπέφθιθεν in textu Homeri habent mss. aliquot, -θον plerique (vide ad ε 110)  ἐφθάρησαν G2   98 τῆς νηός MaP1Y (et EGud)   99 τῆς νεώς om. Y

80

85

90

95

Scholia Graeca in Odysseam   η 252-257 100 1

5

10

15

20

67

b. τρόπιν] τρόπις λέγεται Λατινικῶς “δελφίν”. H / δελφῖνον P1 c1. ἀγκὰς ἑλών: ἐναγκαλισάμενος, περιλαβών HPV c2. ἀγκὰς ἑλών] ἀγκαλισάμενος EMaXs / σὺν ταῖς χερσί Y / ταῖς ἀγκάλαις περιβαλών I / ἐν ἀγκάλαις y / διὰ τῶν ἀγκαλῶν B d. νεός] Ἰωνικῶς EXs e. ἀμφιελίσσης] τῆς ἀμφοτέρωθεν συστρεφομένης ὑπὸ τῶν κωπῶν. HP1 / τῆς κύκλωθεν ἑλισσομένης μετὰ τῶν σανίδων Md h 253 a. δεκάτῃ δέ με νυκτί] γρ. “δεκάτῃ δʼ ἐν νυκτί”. H h 254 a. θεοί] τὰ στοιχεῖα y h 255 a. ναίει] γρ.΄ “ναῖεν”. Ma b. ἥ με λαβοῦσα] τὸ “ἥ με λαβοῦσα” βέλτιον ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκειν· “αὕτη μʼ ἑλοῦσα...”. HP1 c. λαβοῦσα] παρα(λαβοῦσα) Ma h 256 a. ἐνδυκέως: ἐπιμελῶς, BCDEHP1XYks / ἀπὸ τοῦ “κῆδος” ἡ φροντίς· καὶ ὤφειλεν εἶναι “ἐνκηδέως” ἀλλʼ ἐν μεταθέσει τῶν γραμμάτων καὶ τροπῇ τοῦ η εἰς υ γίνεται “ἐνδυκέως”. B b. ἐνδυκέως: φιλοφρόνως. CG2HMaPTVYsy “ἔφασκε” δὲ ἀντὶ τοῦ ἔλεγεν. V c. ἐφίλει] ἐπὶ ἔρωτος I h 257 a. θήσειν ἀθάνατον: καὶ διὰ τί μὴ βεβούληται; ἔοικε διὰ τοῦ “οὔ ποτ᾿... ἔπειθε” [η 258] δηλοῦν οὐ τὸ μὴ θέλειν γενέσθαι ἀθάνατος, ἀλλὰ τὸ μὴ πιστεῦσαι αὐτῇ τοιαῦτα λεγούσῃ. ἡ μὲν γὰρ ἔφασκε ποιήσειν, ὁ δὲ οὐκ ἐπίστευεν, ἀλλʼ οὐχὶ πιστεύων παρῃτεῖτο. ᾔδει γὰρ ὡς σοφὸς ὅτι ἀθανασίαν οὐχ αἱ τοιαῦται δαίμονες χαρίσαιντο ἄν, ἀλλὰ τοῦ Διὸς ἂν εἴη τὸ ἔργον ἃ πέφυκεν ἀπαθανατίζειν. Ἀντισθένης δέ φησιν [SSR V A 188 Giann. = fr. 52 Decl.] ὅτι τοὺς ἐρῶντας ᾔδει ψευδομένους τὰς ὑποσχέσεις· τοῦτο γὰρ b) de sensu maritimo vocis δελφίς (nusquam tamen de navis carina) vide Eust. in Il. 1221, 26, et ThGL s.v. δελφίς; hunc vocabuli sensum non invenio in lexicis linguae Latinae  c2) ταῖς ἀγκάλαις et sim.: cf. schol. D E 371, Ξ 346; Hsch. α 523; schol. Opp. hal. 1, 692  d) de hoc genetivo Ionico cf. Eust. in Il. 1039, 12  e) cf. schol. γ 162a1 et ζ 264f1  254 a) cf. schol. α 19e al.  255 b) Nicanori scholium non trib. Carnuth  256 a) ἐπιμελῶς: cf. schol. D Ψ 90, Ω 158; schol. Ap. Rhod. 1, 879-93f; Hsch. ε 2831 (fort. hinc); Eust. in Od. 1579, 50; nusquam alibi veriloquium; vide Rengakos, Apollonios Rhodios, 80  b) φιλοφρόνως: cf. Hsch. ε 2831 (fort. hinc); ἔλεγεν: de verbo saepius, cf. e.g. schol. D N 100; Hsch. ε 7346 (an hinc?)  c) scil. aliter ac α 435  257 a) Ἀντισθένης κτλ.: de re et de toto scholio (quod ms. X ad χ 337 praebet) vide ad schol.

4 Ἰωνικόν s   16 ἔλεγεν i.l. etiam Ma   18 τί: τοῦτο T  ἔοικε δὲ διὰ τάς T    19 δῆλον οὖν mss., corr. Schrader: δηλοῖ οὐ Polak   20-21 οὐκ ἐπίστευεν ἀλλʼ del. Polak   22 τὸ ἔργον scripsi: καὶ τῶν ἔργων mss.   22-23 ἃ πέφυκεν Schrader: ἀπέφυγεν T   23 ἀποθανατίζειν P1   φασιν T   24 ᾔδει Schrader: ᾔδη T: εἰδώς possis (scil. Ulixes recusavit sciens etc.)

ex. V

v.l. alleg. v.l. Nican.

gl. / ex.

V Porph.

68

v.l.

V V V

V ex.

alleg. V Nican.

Scholia Graeca in Odysseam   η 257-263

ποιεῖν οὐκ ἐδύνατο δίχα Διός. HP1T καὶ γὰρ οὕτως ἐνδείκνυται ὅτι πάντων τῶν πραγμάτων προτέθεικε τὸν νόστον, ἵνα μᾶλλον ὑπακούσῃ Ἀλκίνοος. T b. θήσειν... ἀγήραον] ποιήσειν... μὴ γηράσκοντα Md h 258 a. οὔτι τε] γρ. “οὔποτε”. P h 259 a. ἔνθα] ἐκεῖ HP1 b. ἔνθα μὲν ἑπτάετες] ἑπτὰ ἔτη ἐπέ[μενον] ἐν τῇ Καλυψοῦ[ς νήσῳ] y / ἑπτὰ χρόνους Md c. ἔμπεδον] διηνεκῶς HP1y / ἀσφαλῶς Y / ἀμετακινήτως D d. ἔμπεδον] δεδεμένος καὶ κεκρατημένος ὑπάρχων Md e. εἵματα] ἱμάτια Y h 260 a. ἐδεύεσκον: ἔβρεχον G2MaPVY b. ἄμβροτα: θεῖα BMaVY h 261 a. ἐπιπλόμενον: συμπληρούμενον, G2MaTV ἐπιπορευόμενον MaV b. ἐπιπλόμενον] πληρούμενον y / τελειούμενον Y / ἐπανερχόμενον B / περιερχόμενον I / συστρεφόμενον HP1 h 262 a. ἐποτρύνουσα: ἐπείγουσα G2MaV b. νέεσθαι] ἐπαναστραφῆναι Y h 263 a. Ζηνὸς ὑπʼ ἀγγελίης: ὑπονοῶν Ὀδυσσεὺς φαίνεται τὴν ἀποστολὴν τοῦ Ἑρμοῦ, ὡς ἐξαίφνης καὶ οὐ προσδοκήσαντος ἐγένετο ἡ ἐκπομπὴ εἰς αὐτόν. T b. Ζηνός] ὑπὸ ἄρχοντος Ma c. ἀγγελίης: νῦν κελεύσεως G2HMaPTVy d1. ἢ καὶ νόος] διστακτικῶς λέγει. διὸ ὑφʼ ἓν ἀναγνωστέον τὸν στίχον· οὐδὲ γὰρ ᾔδει εἰ ὁ Ζεὺς ἔπεμψε τὸν Ἑρμῆν. HP1T ε 211a, et di Benedetto, Tracce, 223-8; hinc partim Eust. in Od. 1579, 52  258 nihil in scholiis de loco θυμοῦ in pectore (de quo, hunc vs. respiciens, verba facit Chrysippus, SVF II, 905) 259 a) nescio an de duplici sensu adv. ἔνθα agatur, cf. schol. α 11b, 18b, β 151a, ζ 1a etc.  c) cf. schol. β 227d-e; de διηνεκῶς vide schol. Pind. Pyth. 10, 53  d) scil. ἔμπεδον e subst. πέδη fluxisse perperam arbitratur  e) cf. schol. β 3b  260 a) de verbo cf. schol. α 254b, ε 53f, necnon synag. ε 52  b) cf. schol. α 97a1  261 b) πληρούμενον: cf. Hsch. ε 5071; ἐπανερχόμενον: sim. (ἐπερχ.) Hsch. ε 5071; schol. Ap. Rhod. 1, 1080; schol. rec. (Moschop.) Soph. OT 1314-16  262 a) de verbo cf. schol. η 222b, α 85d  b) cf. schol. α 17g  263 a, d1-2) vide ε 149-58 et 190-91; de re etiam Eust. in Od. 1579, 60; schol. d1 Nicanori non tribuit Carnuth  b) cf. schol. ε 79c al.; vide Tz. alleg. Od. 7, 75 

25 ἠδύνατο T    καί Dind.: τά (ad quod οὕτως λεχθέντα supplere possis) T: ταῦτα Schrader   26 προστέθεικε T, corr. Preller   30 lacunas ms. y supplevi 35 sic lm. V: δεύεσκον in textu habent mss. complures   42 ὑποστολήν T, corr. Pappag.   43 καὶ οὐ post Dind. scripsi: γεροῦ vel sim. (corr.) T   47 διστακτικόν T

25

30

35

40

45

Scholia Graeca in Odysseam   η 263-273

50

55

60

65

70

75

69

d2. ἢ καὶ νόος] ἀγνοῶν τὴν ἐπιδημίαν τοῦ Ἑρμοῦ τοῦτό φησι. B e. νόος ἐτράπετʼ αὐτῆς] ἤγουν ὅτι μετεμελήθη Y h 264 a. ἔδωκε] βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ “ἔδωκε” καὶ τὸ “ἡδὺ” ἐν τῷ ἑξῆς. HP1 h 265 a. μέθυ] οἶνον HP1 / ἀπὸ τοῦ ποιοῦντος τὸ ποιούμενον Md b. ἕσσεν: ἐνέδυσεν HIMaVY h 266 a. ἀπήμονα: ἀβλαβῆ MaV b. ἀπήμονα] καθαρόν D c. λιαρόν: ἡδύν HMaPVy d. λιαρόν] ἥμερον B / ὁμαλόν BY h 267 a. ποντοπορεύων] ἐν τῇ θαλάσσῃ τρικυμίας ὑφιστάμενος Md h 268 a. ὀκτωκαιδεκάτῃ] ἡμέρᾳ Y b. ἐφάνη] ἐφάνησαν P c. οὔρεα αἰγλήεντα] “ὄρεα σκιόεντα” s h 269 a1. γαίης Φαιήκων] γρ. “γαίης ὑμετέρης”. P a2. γαίης ὑμετέρης] τῆς τῶν Φαιάκων Md b. γήθησε δέ μοι φίλον ἦτορ: οὕτως δὴ καὶ ἀπʼ αὐτῆς τῆς περιωπῆς καὶ θέας. Ma h 270 a. δυσμόρῳ: τὸ “δυσμόρῳ” ἀνεφώνησεν· HP1T “ὄντως γὰρ ἔτι ἔμελλον δυστυχήσειν”. HP1TY b. ἔμελλον] Ἰακῶς τὸ “μέλλον”. H c. ξυνέσεσθαι ὀϊζυῖ: συνεῖναι BG2HMaVsy τῇ ταλαιπωρίᾳ HMaPVy d. ξυνέσεσθαι ὀϊζυῖ] ὁμιλῆσαι I / ξυνυπάρχειν D / ταλαιπωρήσειν HMaPy e. ξυνέεσθαι] γρ.΄ “ξυνέσεσθαι”. X h 272 a. ἐφορμήσας: ἐπεγείρας EG2HMaVXsy b. ἐφοπλίσας] “ἐφορμήσας” s c. κατέδησε: ἐνεπόδισε G2HMaPVy h 273 a. ὤρινεν: ἐτάραξεν MaV b. ἀθέσφατον: πολλήν DHMaVY 265 a) cf. schol. δ 746a; sim. ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντος  b) cf. schol. β 3c1, δ 253b al.  266 a) cf. schol. δ 487c  c-d) de adi. cf. schol. ε 268b; de ἡδύν vide praes. schol. D Ξ 164; Hsch. λ 927  267 a) aliter schol. ε 277a  270 b) cf. schol. α 151d  c) συνεῖναι: hinc Hsch. ξ 137 (prior expl.); ταλαιπωρίᾳ: cf. schol. γ 103e  272 c) aliter schol. ε 383b  273 a) de verbo cf. schol. δ 366d; fort. hinc Hsch. ω 347  b) de adi. saepius, cf. schol. D Γ

51 καὶ τὸ ἡδὺ ἐν τῷ ἑξῆς dubitanter scripsi: τὴν λύσιν τῶν ἑξῆς mss.: διὰ τὴν διάλυσιν ἐν τοῖς ἑξῆς Friedl.   67 τό Buttm.: τῷ HP1T  φησὶν ἀνεφ. HP1   68 ἔμελλε Dind.  δυστυχῆσαι Y   69 ἔμελλον (quod etiam in textu habet) H, post Ludw. correxi   74 ἐφώρμ- et ἐπήγ- V  ἐγείρας i.l. D

Nican. ex. V V V

v.l. v.l. ex. Nican.? Did. V

v.l. V v.l. V V V

70

V V ex. V

ex. V V v.l.

Scholia Graeca in Odysseam   η 274-281

h 274 a. εἴα] ἐμέ Es b1. ἀδινά: ἀθρόως, MaVY οἰκτρά G2HIMaPVYy b2. ἁδινά] συχνῶς BMa / πυκνῶς y h 276 a. νηχόμενος: κολυμβῶν MaVy b. νηχόμενος] ἐπιπλέων I c. τόδε] “τόδε” ἀναφορικῶς. H d1. διέτμαγον: διέτεμον MaVy d2. διέτμαγον] διεχώρισα y / διέκοψα DY / κατέλαβον B e. ὄφρα] ὅπου, ἐκεῖ Md h 277 a. ἐπέλασσε] ἐγγίσαι ἐποίησεν May h 278 a. βιήσατο] βιοῦντα DY καὶ ζῶντά με ἐξήγαγεν Y / ἐβιάσατο Md b. ἐπὶ χέρσου] ἐπὶ γῆς P1 h 279 a. πέτρῃς... βαλόν] προσαράξαν ἐμὲ ταῖς πέτραις I b. ἀτερπέϊ: ἀντὶ τοῦ “ἀτρεπέϊ”, ὅθεν οὐκ ἦν τραπῆναι καὶ ἐκφυγεῖν, ἢ ἐκτροπὰς μὴ ἔχοντι καὶ ὁδούς· BHMaPTY ὡς “τερπικέραυνος”. HP1 c. ἀτερπέϊ: ἀηδεῖ, MaV χαλεπῷ. MaPVYy h 280 a. ἀναχασσάμενος] ὑποχωρήσας BDEX / ἀναχωρήσας Y b. νῆχον: ἐνηχόμην, ἐκολύμβων MaV c. πάλιν] εἰς τὰ ὀπίσω Y d. ἔτʼ ἦλθον] ἢ “ἐπῆλθον”. Ma h 281 a. τῇ] ὅπου BEPXs / ἐκεῖ BMa / ἐνταῦθα Y 4, K 6; Ap. Soph. 13, 5-8; Hsch. α 1566  274 b1-2) de utroque sensu cf. schol. α 92d et b-c, δ 721b et c-d; fort. huc spectat Hsch. α 1149  276 a) cf. schol. ε 364a, 375a  c) de re cf. schol. α 185b, γ 352d etc.; scil. non deicticum pronomen sed iter marinum modo laudatum indicat (vide comm. Garvie ad loc.)  d1) de verbi diathesi vide schol. AT Π 354a (Ariston.), necnon (de forma) epim. Hom. A 531 cum app. Dyck; de significatu cf. schol. γ 456c2  d2) διεχώρισα: cf. Zon. 549, 5 et (passive) schol. D A 531, H 302, M 461; Hsch. δ 1694; διέκοψα: cf. schol. Opp. hal. 3, 146  277 a) sim. schol. δ 500e, vide schol. D N 1 et Hsch. π 1295  278 a) ἐβιάσατο: de verbo cf. schol. Nic. alex. 226b; aliter schol. D Φ 451  b) de subst. cf. schol. ζ 95b  279 b) adi. ἀτρεπής ad hoc fictum, nusquam alibi invenitur; ἐκτροπὰς κτλ.: cf. schol. λ 94; ὡς τερπικέραυνος: scil. per ὑπέρθεσιν (a verbo τρέπω), cf. schol. D et b(T) A 419 et Θ 2 cum app. Erbse, vide Hsch. τ 548 et schol. Aesch. Prom. 31b-c  c) cf. schol. Ge T 354  280 a) ὑποχωρήσας: de verbo cf. schol. D Φ 403; ἀναχωρήσας: de verbo cf. schol. D H 264; Hsch. α 4680; EGen α 813  b) cf. schol. ε 399a cum app. test.  c) cf. schol. ε 27b, 430d  281 a) de τῇ adv. sive coni. cf. schol. δ 229b 

80 lm. V, de spiritu discrepant mss. Homeri  ἀθρ. ἢ οἰκ. Ma  οἰκτρῶς PYy   84 τόδε scripsi: τό H   89 βιώσαντα D   92 lm. Ma: πέτρης πρὸς μεγάλησι βαλών (sic) lm. T  ἀντὶ τοῦ ἀτρ. om. BMaY  καί: ἤ T  φυγεῖν MaT   93 ἐκτροπὰς κτλ. in alio mg. habet H: in ms. P manu P1 addita  καί om. T   95 χωρησάμενος (sic) i.l. Md

80

85

90

95

Scholia Graeca in Odysseam   η 281-285 100 1

5

10

15

20

71

b. ἐείσατο] ἐφάνη P / ἔδοξε B / ἐπενοήθη Md c. χῶρος ἄριστος] πρὸς τὸ ἐκβῆναι δηλαδή I h 282 a. λεῖος: ὁμαλός IMaV b. λεῖος πετράων] ἔρημος πετρῶν I / ἐπίπεδος I c. σκέπας: σκέπη MaVy h 283 a1. θυμηγερέων: ἐμαυτὸν ἐπεγείρων, καὶ τὴν ψυχὴν συλλέγων καὶ ἐμαυτὸν ἀνακτώμενος. BHMaP1T a2. θυμηγερέων] ἐγείρων τὴν ἐμὴν ψυχήν P b1. θυμηγερέων: λειποψυχῶν, ἢ συλλαμβάνων καὶ συνάγων καὶ ἀνακτώμενος τὴν ψυχήν. EHMaVXYs b2. θυμηγερέων: τὴν ψυχὴν ἀ[νακτώμενος h15 b3. θυμηγερέων] ἀπὸ λειποθυμίας ἐπανάγων ἐμαυτόν I / ἀθροίζων τὸν θυμόν D / μὴ ἐγείρων καὶ συνάγων τὴν ψυχὴν ἢ Vp λειποθυμῶν G1Vp / ὀλιγόψυχος t c. ἀμβροσίη νύξ] ἐν ᾗ οὐ περιπατοῦσι βροτοί HP1 d. ἀμβροσίη] σκοτεινή Mc h 284 a. διιπετέος: τοῦ ὑπὸ τῶν Διὸς ὄμβρων πληρουμένου ποταμοῦ G2HMaPVy b. διιπετέος ποταμοῖο] τοῦ ἀπὸ Διὸς ἤτοι ἀέρος ἀρδευομένου. EXs / τοῦ ἐκ τοῦ Διὸς πίπτοντος D / ἀγαθοῦ Y h 285 a. ἐκβάς] βραχὺ διασταλτέον HP1 μετὰ τὸ “ἐκβάς”. H b. ἐκβὰς ἐν θάμνοισι: τρία εἴδη τῶν φυτῶν· βοτάναι, θάμνοι καὶ δένδρα. αἱ μὲν ἐπὶ ἐδάφους τῆς γῆς ἀπομένουσαι βοτάναι λέγονται, αἱ δὲ μέσαι θάμνοι, τὰ δὲ εἰς ὕψος δένδρα. οἷον ἄγρωστις καὶ ἡ λοιπὴ πόα , βάτοι δὲ

b) cf. schol. β 320f-g et ε 398c  282 a) cf. e.g. schol. D Δ 484; Hsch. λ 511, 516, 533  c) cf. schol. ε 443b; vide Hsch. σ 915  283 a1-2) (ἐπ)εγείρων: hic tantum e verbo ἐγείρω (vide tamen schol. b3 et app. crit. ad schol. b1), ceterae explicationes ex ἀγείρω verbum ducunt  b1-2) vide Eust. in Il. 577, 16; 1244, 53; ἀνακτ. τὴν ψυχήν: hinc Ap. Soph. 88, 29; Hsch. θ 874; Eust. in Od. 1580, 6  c) sim. schol. D B 57, K 41, X 78  284 a-b) cf. schol. δ 477d-e  285 a) scil. ἐν θάμνοισι cum κατέδραθον iungendum  b) tria plantarum genera novit Galen. in Hipp. epid. VI, 17b, 328, 11 Wenkebach (sim. Gal. simpl. med. 11, 797 K.; comp. medic. 13, 570, 8 K.); de θάμνοι in hoc loco vide EGud 254, 41 Sturz

5 ἐκ δʼ ἔπεσον θυμηγ. lm. T  ἢ ἑαυτόν (sic) scholio b1 subiungens Ma   8 λ(ε)ιποψυχῶν etiam i.l. CMdPy: λυποψυχῶν s  συλλαμβάνων καὶ συνάγων καί om. H  συλλαβάνων X  συνάγων καὶ διεγείρων (vide schol. a1) Ma   9 τὴν ἐμὴν ψυχήν H   10 suppl. Henrichs   14 περιπ.: φέρονται Z   16 τῶν om. y  τοῦ Διός MaPy  ὄμβρου y  ποταμοῦ om. G2   21 τῶν om. PY   23 ὕψους P  βοτάναι supplevi: βοτάνη Dind.  βάτοι om. E

V V ex.

V

ex. V

Nican. ex.

72

V V V

alleg. V

Did.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 285-289

καὶ τὰ ἐν τοῖς ὑγροῖς γινόμενα θάμνοι· δένδρα δέ, οἷον συκῆ, ἐλαία καὶ τὰ ὅμοια. EHPXY c1. κατέδραθον: κατεκοιμήθην G2MaV c2. κατέδραθον] ἐκοιμήθην EPXYy h 286 a1. ἠφυσάμην: κυρίως οὐ περιεβαλόμην, ἀλλʼ ἐπήντλησα G2HMaV καὶ ἐπέβαλον ἀθρόα· νῦν δὲ ἐπεχεάμην. MaV a2. ἠφυσάμην: περιεβαλόμην HMaP1VYy a3. ἠφυσάμην] ἐπεσπασάμην PY / ἤντλησα Bk / ἐσώρευσα B / συνήθροισα DI / συνῆξα CVb / ἐπέλεξα Ma b. θεός] ὁ ἀήρ Ma c. ἀπείρονα] πολύν BG2HMaPYy h 287 a. τετιημένος: λελυπημένος G2MaVy b. τετιημένος] τετιμωρημένος Y h 288 a. εὗδον] ἐκοιμήθην Y b. ἦμαρ] ἡμέραν B / ἠῶ M1 h 289 a1. δύσετό τʼ ἠέλιος] εἰς δύσιν ἐκλίνετο. HMaP1T Ἀρίσταρχος γράφει “δείλετο”, ὅ ἐστιν εἰς δείλην ἐκλίνετο. HP1T πρὸ δυσμῶν γάρ, φησί, συνέτυχεν αὐτῇ Ὀδυσσεύς. HP1 a2. δύσετο] ἢ “δείλετό τʼ ἠέλιος”, ἀντὶ τοῦ εἰς δείλην ἀπεκλίνετο. y a3. δύσετο] εἰς δύσιν ἀπέκλινεν H b1. δείλετό τʼ ἠέλιος: ὅ ἐστιν εἰς δείλην ἐκλίνετο· πρὸ δυσμῶν γὰρ συνέτυχε τῇ Ναυσικάᾳ Ὀδυσσεύς, τοῦ ἡλίου μὴ φθάσαντος εἰς τὸν δυτικὸν ὁρίζοντα, ἀλλʼ ἀπέχοντος ἐφʼ ἱκανόν. ὅτε γὰρ ἔδυ ὁ ἥλιος, τότε εἰς τὸ ἄλσος ἔφθασαν τῆς Ἀθηνᾶς οὗτοι, ὡς καὶ ὁ ποιητὴς “δύσετό τʼ ἠέλιος καὶ τοὶ κλυτὸν ἄλσος ἵκοντο” [ζ 321] καὶ τὰ λοιπά. EX c1) cf. schol. Luc. 24, 28 (p. 109, 4 Rabe); de verbo cf. Hsch. κ 1568; Phot. κ 415; Suid. κ 926; vide schol. ε 417c, θ 296  286 a1) ἐπήντλησα: cf. schol. ι 165, de verbo sim. schol. D A 598, N 507; schol. Aa Ρ 315; Hsch. η 999; synag. α 1178 etc.; de hoc versu aliter Hsch. η 998 ἐφειλκυσάμην b) cf. schol. γ 183c etc.  c) de adi. saepius, cf. e.g. schol. D Ω 776; schol. Ap. Rhod. 2, 123-29a; schol. Opp. hal. 4, 130  287 a-b) cf. schol. α 114d-e, δ 804ab etc.  289 a1-b1) de v.l. (verbum δείλετο nusquam alibi invenitur) vide schol. ζ 321a necnon (de ns. loco) EM 290, 6, ubi δείλετο legi “oportet” (ἡμέρα γὰρ ἦν ἔτι); e schol. a1 hausit Eust. in Od. 1580, 17; de re vide A. Henrichs, ZPE 8, 1971, 7 (δείλετο, quod olim

24 ὕγροις X  δένδρεα EHPX   28 περιεβαλλόμην HMaV, correxerat Va (Asulanus)  ἐπήντλησα i.l. etiam X   30 περιεβαλλόμην HV   31 ἐσκεπασάμην Y   34 πολλήν G2H   39 Ἀρ. γράφει: γράφεται καί T   40 ὅ ἐστιν: ἀντὶ τοῦ T  δείλην: δειελόν P1: δειλετόν H: δείελον Ludw.  ἐκλίνετο: ἀπέκλινε T  φασί HP1, corr. Buttm.   41 αὐτή P1   44 πρὸς δυσμῶν E   46 ἐπέχοντος E   47 δύσσετο X

25

30

35

40

45

Scholia Graeca in Odysseam   η 289-293

50

55

60

65

70

73

b2. δείλετο: δειλινὸς ἐγείνε[το h15 b3. δείελον: πρὸς δείλην V c. ἀνῆκεν: ἀφῆκεν MaVY h 290 a. ἀμφιπόλους δʼ ἐπὶ θινί: τὸ γὰρ λέγειν ὅτι ἐκ τῆς βοῆς τῆς ἐπὶ τὴν σφαῖραν ἀνέστη [cf. ζ 115-17] οὐ χαρίεν. τί γὰρ ἀναγκαῖον ἦν καταγορεύειν τῆς παιδὸς ὅτι ἔπαιζεν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἐπιφερόμενον; HP1 b. ἀμφιπόλους ἐπὶ θινί: πάντα μὲν εὔκαιρα, δεξιώτατον δὲ εἰς ἀπόλυσιν τῆς ὑπονοίας τὸ μὴ μόνῃ περιτυχεῖν, ἀλλὰ μετὰ τῶν ἀμφιπόλων. T c. τεῆς: τῆς σῆς HMaVY h 291 a. ἐν] αὐταῖς P / λείπει τὸ “αὐταῖς” Md b. εἰκυῖα] ὁμοία Y h 292 a. ἤμβροτεν: ἥμαρτεν, BHMaPVYy ἀπέτυχεν EHMaTVXs b. ἤμβροτεν] ἀπέτυχεν. ἐξ οὗ καὶ “ἀμφιβρότη” ἡ ἀσπὶς ἡ ἀμφοτέρωθεν τὸν βροτὸν περιέπουσα. EX h 293 a1. ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο νεώτερον: κοσμίως ἄγαν. ὡς γὰρ πατὴρ περὶ νέας διαλέγεται, ἀποδεχόμενος τὸ σπουδαῖον τοῦ τρόπου· “οὕτως”, φησί, “ἡ Ναυσικάα πρός με διετέθη καλῶς, ὡς οὐκ ἂν ἐλπίσειας νεώτερόν τινα πρᾶξαι ἐπί τινι ἄλλῳ καθʼ ἡμᾶς πάσχοντι”. HP1 a2. ὡς] οὕτως B / λείπει τὸ “οὕτως” Ma b1. ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο] οὕτως Ὁμηρικὸν τὸ τῆς ἑρμηνείας· ἀντὶ γὰρ τοῦ “ἔλποιτό ”. H b2. ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο: ἀντὶ τοῦ “ὡς οὐκ [ἂν ἔλποιτό τις]” h15 b3. ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο: ἀντὶ τοῦ ἔλποιτό τις BMaTY / ἐλπίζοι τις EXs lemma scholiorum minorum, «bereits im ursprünglichen Ap. Soph. fehlte und... diese Lesart Aristarchs in den Homertexten der frühen Kaiserzeit selten war»); Ludwich, AHT II, 102; Valk, TCO, 109-110; Schmidt, Erkl. 200  b3) de subst. cf. e.g. schol. bT Φ 232a-b cum app. Erbse; schol. o 29  c) cf. schol. D B 71; Hsch. α 5041; synag. α 619 (fort. hinc)  290 a) schol. resp. Eust. in Od. 1580, 27  c) hinc Hsch. τ 315 (vide etiam Ap. Soph. 150, 26); de adi. cf. schol. β 123d al.  291 b) cf. schol. β 383a  292 a) hinc Hsch. η 438, Suid. η 286; vide schol. D E 287 (Hsch. η 439); EM 498, 56  b) scil. - ut in schol. Ab B 389b illustratur - e subst. βροτός verbum ducitur (aliter e.g. Hrd. παρεκβ. μεγ. ῥήμ. 20, 14 La Roche), cf. schol. A K 65; Or. 67, 17; EGud 242, 49 Sturz (de ἀμφιβρότη cf. schol. D B 389; schol. Ge Λ 32; Hsch. α 3965)  293 b1-3) scil. de secunda persona singu-

49 suppl. Henrichs   50 lm. δείλετο Buttm. (qui mox πρὸς δείλην ἦν; possis tamen potius π. δ. sive , ut West)   53 ἤν P1   54 ἔπαιζον Z   55 τεῆς in lm. add. T   63 ἔλποιτο in lm. (cf. schol. d) P1  ὡς2: καί P1    64 οὕτως κτλ. in altero mg. praebet H   65 ἐλπίσῃς HP1, cl. schol. c corr. Dind.   68 scholio a1 ἄλλως interiecto subiungit H  γάρ: μέν H   69 τις (cf. schol. b3) addidi   70 ἄλποιο in lm. a. c. h15  ipse supplevi: [ἂν ἐλπίσειας] suppl. Henrichs   71 νεώτερον αἰτιάσαντο (sic) in lm. add. T  ἀντὶ τοῦ om. Ma  ἐλπίσοι s

V V ex.

ex. V

V ex. ex.

Ariston.

74 V / gl. v.l.

V V Did. V V V ex.

V

V

Scholia Graeca in Odysseam   η 293-301

c. ἔλποιο: ἐλπίσειας HMaPTVy / νομίσειας I d. ἔλποιτο] γρ. “ἔλποιο” P1 e. νεώτερον] ἄλλον EXs δηλαδή s f. ἀντιάσαντα] ἐπελθόντα Y / συναντήσαντα, συντυχόντα Ma h 294 a. ῥεξέμεν: πρᾶξαι HMaVY b. ἐρξέμεν] οὕτως Ma c. ἀφραδέουσι: μωραίνουσι BDHMaPVy d. αἰεί - ἀφραδέουσι] γνωμικόν EMaPXYkn Laur.32.23 h 295 a. ἔδωκεν] Ἰακῶς τὸ “δῶκεν”. H b. ἅλις: αὐτάρκως MaV h 297 a. ἀληθείην] κατʼ ἀλήθειαν DP b. κατέλεξα: ἕκαστα εἶπον MaV h 298 a. ἀπαμείβετο: ἀνταπεκρίνετο, ὅ ἐστιν ἐξ ἀμοιβῆς προσεφθέγγετο. MaV h 299 a. ἤτοι μὲν τοῦτό γʼ ἐναίσιμον: τέλεον καὶ μεγαλοπρεπὲς τὸ ἦθος τοῦ Ἀλκινόου τοσοῦτον ἀπέσχε τοῦ μέμψασθαι μικροψύχως τὴν θυγατέρα ἐν τῇ δόσει τῶν ἱματίων, ὡς μᾶλλον αἰτιᾶσθαι ὡς ἐξέλιπεν εὐεργετοῦσα τὸ {μὴ} μετὰ θεραπαινίδων ἀγαγεῖν εἰς τὴν πόλιν. T b1. ἐναίσιμον: καθῆκον G2MaVy b2. ἐναίσιμον] δίκαιον BDY / πρέπον P / κατὰ τὸ πρέπον I c. οὐκ ἐνόησε] {μὴ} κομίσαι σε ἐνταῦθα Y h 301 a1. ἐς ἡμέτερον: τουτέστιν εἰς τὸν ἡμέτερον οἶκον. Ἀττικὸς δὲ ὁ σχηματισμός. MaV

lari pro τις usurpata, cf. schol. A Γ 220a cum app. Erbse  c) ἐλπίσειας: de verbo cf. schol. γ 275f, 319e  f) ἐπελθόντα: cf. schol. μ 88; schol. Opp. hal. 3, 500; συναντήσαντα: cf. EM 114, 7; schol. Opp. hal. 1, 69 etc.; συντυχόντα: cf. Hsch. α 5378; de verbo vide etiam schol. α 25a1, ζ 193d  294 nihil in scholiis de νεώτεροι, scil. comparativo ἀντὶ ἁπλοῦ usurpato (cf. schol. Thuc. 2, 40, 2 Hude)  a) de verbo cf. schol. α 47g, δ 205a et saepius  c) de verbo cf. lex. Gr. Naz. α 269-70 Kalamakis; huc spectat Hsch. α 8750 ἀφρονεύονται (sive potius cum Latte ἀφρονοῦνται)  d) cf. schol. bT Π 684-86  295 a) cf. schol. α 151d et saepius: est ergo lectio Aristarchi  b) cf. schol. β 312a, 339e etc.  296 nihil in scholiis de sensu causativo verbi λοῦσαι, cf. schol. T E 905b et Φ 41  297 b) cf. schol. γ 80f, 97a, δ 239c, 738b etc.  298 a) cf. schol. ζ 67a; schol. D A 84  299 a) cf. schol. η 244a  b1-2) cf. schol. β 122f  301 a-b) de re deque Aristarchi lectione (est hoc Aristarch. fr. 220

75 συνατήσαντα Ma   76 ῥεξαίμεν lm. V: ἐρξέμεν mss. Homeri   84 -κρίνατο Ma   86 μὲν τόδʼ ἐναίσιμον in lm. T   87 μικρόψυχον T, corr. Preller  ἐν: ἐπί ci. Polak   88 ante τό spat. vac. 2-3 litt. rel. T  μή delevi (cf. schol. c): τῷ μή corr. Polak   89 θεραπαινίδος T, correxi   93 ἐς ἡμετέρου (quod legit Aristarchus, cf. schol. b) debuit  ἦγεν ἐς ἡμ. lm. Ma

75

80

85

90

Scholia Graeca in Odysseam   η 301-305 95

100 1

5

10

15

20

75

a2. ἡμέτερον] λείπει τὸ Ma “οἶκον”. May a3. ἡμέτερον] λείπει τὸ BY “δῶμα”. BEPXYs b. ἡμέτερον] οὕτως, “ἡμετέρου”. / Ἀττικὸν δὲ τὸ σχῆμα, ὡς “ἐς Did. / διδασκάλου”. HP1 Ariston. c. σὺ δʼ ἄρα] ὁ “δὲ” ἀντὶ τοῦ “γάρ”. D h 303 a. ἥρως, μή μοι τοὔνεκα: καὶ ἐνταῦθα τεχνικῶς ἄγαν ὁ Ὀδυσσεὺς ex. ἀπολογεῖται ὑπὲρ τῆς κόρης· πλέον γὰρ προενόησε τοῦ τῆς παιδὸς εὐσχήμονος ἢ τοῦ ἰδίου ξυμφέροντος. ἐξ οὗ φιλανθρωποτέραν αὐτὴν ἔμελλεν · “ἡ μὲν γάρ μʼ ἐκέλευσεν,... ἀλλʼ ἐγὼ οὐ πιθόμην” [304-305]. ἀλλʼ ὅμως τὴν μὲν παρθένον ἀκαταιτίατον ἐφύλαξεν, ἑαυτὸν δὲ ὠφέλησε ψευσάμενος. παραδεκτέον ψεῦδος ὅταν ἑαυτόν τις σῴζων μὴ βλάπτῃ τὸν φίλον. T b. μή... νείκεε κούρην] μὴ τὴν ἄψογον σὴν θυγατέρα τὴν Ναυσικάαν, ὦ ex. Ἀρήτη, φιλονεικήσῃς ἐμοῦ ἕνεκεν. αὕτη μὲν γὰρ ἐκέλευσε συνακολουθῆσαί μοι δουλίδας, ἐγὼ δὲ αὐτὸ οὐκ ἠθέλησα. HP1 c. τοὔνεκα] χάριν τούτου Y d1. ἀμύμονα: μῶμον καὶ ψόγον οὐκ ἔχουσαν, ἀγαθήν MaV V d2. ἀμύμονα] ἄψογον IY / ἄμωμον G2 e1. νείκεε: μέμφου BMaVy V e2. νείκεε] αἰτιῶ Ma / ἀτίμαζε Y / ὀνείδιζε EX / κακολόγει I f. νείκεε] γρ. “νεικέο”. P v.l. h 304 a. σὺν ἀμφιπόλοισιν ἕπεσθαι] σὺν ταῖς δούλαις ἀκολουθεῖν Md h 305 a. δείσας, αἰσχυνόμενός τε: ψεύδεται μέν, ἀλλʼ ἀναγκαίως ex. ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάψαι τινά. ἰδὼν δὲ τὴν γνώμην τοῦ βασιλέως ἐπὶ τὸ φιλανθρωπότερον ῥέπουσαν ἀμφότερα πράττει· τὴν μὲν γὰρ πρόνοιαν τῆς παρθένου ἐξιδιοποιεῖται, τὴν δὲ φιλανθρωπίαν ἐκείνης οὐκ ἀφαιρεῖται. EHP1X Matthaios, vide Unters. 607) vide ad schol. β 55a et Valk, TCO, 152; vide Eust. in Od. 1580, 45  c) cf. app. test. ad schol. α 433 (Aristarch. fr. 172 Matth.), schol. ε 469b  303 a) de re cf. schol. η 305a; de mendacio cf. Soph. Phil. 109, Diphil. fr. 47 K.-A. et sescenties alibi; vide Eust. in Od. 1580, 56  b) Ἀρήτη: potius Ἀλκίνοε debuit  d1-2) de adi. cf. schol. α 29d1-2; μῶμον: cf. e.g. epim. Hom. A 92b; EGen α 702  e1) cf. Ap. gl. Hom. 75, 95, 4  e2) ὀνείδιζε: de verbo cf. schol. D A 579, B 243; Hsch. ν 223 etc.  305 a) de mendacio vide ad schol. η 303a

1 προσενόησε τὸ τῆς T, corr. Dind.   3 ἀποδεῖξαι add. Dind.  πειθόμην T   4 ἀκαταιτίαστον T   9 μοι δουλίδα mss., correxi: potius με δουλίσι debuit (est enim paraphrasis vs. 304)  αὐτό scripsi: αὐτ- H: αὐτάς P1   15 νείκεαι (sic) in textu habet P   17 lm. EX: lm. om. HP1  ψεύδεται ἀλλʼ ἀναγκαίως i.l. etiam s   18 βλάψαι: θλίψαι EX   20 παρθενίας (quod possis) EX

76

V

ex. ex. V

ex. ex.

v.l.

ex.

V Ariston.

Scholia Graeca in Odysseam   η 305-311

b. δείσας] φοβηθείς Md h 306 a1. ἐπισκύσσαιτο: ὀργισθείη h15DEG2HIPVXYsy a2. ἐπισκύζοιτο] ὀργίζοιτο BMa b. ἐπισκύσσαιτο] ταραχθείη HPy / λυπηθείη H / χαλεπήνῃ z h 307 a. δύσζηλοι γάρ τʼ εἰμέν: κακοῦργον γὰρ ὁ ζῆλος καὶ ἐπίψογον τίθεται. T b. δύσζηλοι γάρ τʼ εἰμέν] δαιμονίως καὶ ἑαυτὸν τῷ ἁμαρτήματι συμπεριέλαβεν. HP1T c. δύσζηλοι: κακόζηλοι, HMaPV φθονεροί EG2HIMaPTVXYksy d. δύσζηλοι: ζηλότυποι h15 e. φῦλ᾿] ἐπὶ τά Y f. δύσζηλοι - ἀνθρώπων] γνωμικόν CEHIMaPXks h 309 a. ξεῖν᾿, οὔ μοι τοιοῦτον: συνῆκεν ὁ Ἀλκίνοος καὶ περὶ ἑαυτοῦ ἀπολογεῖται. T b. οὔ μοι τοιοῦτον - πάντα (310)] οὐκ ἔστιν ἴδιον τῆς ἐμῆς ψυχῆς τὸ ματαίως καὶ ἄνευ αἰτίας θυμοῦσθαι, ἀλλʼ οὐδʼ αὖ ἐπʼ εὐλόγῳ αἰτίᾳ μὴ θυμοῦσθαι· τὸ μέτρον οὖν ἄμεινον. I c. φίλον κῆρ] γρ. “νόημα”. HP h 310 a. μαψιδίως] ματαίως MdY b. κεχολῶσθαι] ὥστε B c. ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα: τὰ αἴσιμα πάντα ἀμείνονά εἰσι· δεῖ γὰρ μήτε ἀνάλγητον εἶναι, EHP1TXs ὥστε μηδὲ ἐφʼ ἑνὶ κινεῖσθαι, μήτε ματαίως κεχολῶσθαι· ἐφʼ ἑκάστου γὰρ ἄμεινον τὸ σύμμετρον καὶ καθῆκον. EHP1X d. ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα: τὰ καθήκοντα πάντα καλά ἐστιν. EG2MaPVXYY*y e. ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα] γνωμικόν EXs h 311 a. αἲ γὰρ Ζεῦ πάτερ: τοὺς ἓξ [η 311-16] Ἀρίσταρχος διστάζει Ὁμήρου 306 a1) de verbo cf. schol. D I 370 (Hsch. ε 5189; synag. ε 731); hinc Eust. in Od. 1581, 5  b) χαλεπήνῃ: de verbo cf. Or. 53, 15; EM 364, 11  307 b) cf. Eust. in Od. 1581, 10  c) κακόζηλοι: cf. schol. Opp. hal. 4, 189; φθονεροί: cf. Suid. δ 1624 (ad hunc loc.)  309 b) cf. schol. η 310c   310 a) cf. schol. β 58b  c) cf. schol. o 71, η 309b  d-e) καθήκοντα: cf. schol. β 321d; Eust. in Od. 1581, 1 (etiam de sententia)  311 a) cf. schol. b (ll. 51-52; sim. Servius ad Aen. 7, 268, vide Mühmelt, Grammatik, 20; R. Schlunk, The Homeric

23 ἐπισκύσαιτο lm. V: ἴσως σκήψαιτο in mg. Vr2 (sive I. Lascaris)  ὀργισθῇ EPXy 24 ἐπισκύσσαιτο in textu Ma   25 ταραχθῇ y   28 δαιμ. δέ (scholio a subiungens) T   42 lm. E  γάρ: δέ EX: γάρ τινα malim   42-43 δεῖ - εἶναι om. s    44 ἐφʼ ἑκάστου γάρ om. EX  τὸ σύμμετρον καί: τοίνυν τό EX  σύμμετρα etiam i.l. Mc   45 πάντα in lm. om. P1  πάντα2 om. EPXY  καλά: ἀγαθά Y*  εἰσιν PY  καθήκοντα παῖδʼ ἐμὴν ἐχέμεν (sic, cf. v. 313, fort. e codice scholiorum V hausta et male conlocata, cf. schol. η 313a2) scholio subiungit Y

25

30

35

40

45

Scholia Graeca in Odysseam   η 311

50

55

60

65

77

εἶναι. εἰ δὲ καὶ Ὁμηρικοί, εἰκότως αὐτοὺς περιαιρεθῆναί φησι· πῶς γὰρ ἀγνοῶν τὸν ἄνδρα μνηστεύεται αὐτῷ τὴν θυγατέρα, καὶ οὐ προτρεπόμενος, ἀλλὰ λιπαρῶν; HP1 b. αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ: ἄτοπος, φασίν, ἡ εὐχή· μὴ γὰρ ἐπιστάμενος ὅστις ἐστὶ μηδὲ πειραθεὶς εὔχεται σύμβιον αὐτὸν λαβεῖν καὶ γαμβρὸν ποιήσασθαι. T ἐκεῖνο δὲ ῥητέον, ὅτι παλαιὸν ἔθος τὸ προκρίνειν τοὺς ἀρίστους τῶν ξένων καὶ διʼ ἀρετὴν αὐτοῖς ἐκδιδόναι τὰς θυγατέρας, ὡς καὶ ἐπὶ Βελλεροφόντου, Τυδέως, Πολυνείκους. οὐ γὰρ εἰς τὸν πλοῦτον ἀφεώρων οἱ παλαιοί, ἀλλʼ εἰς τὴν ἀρετὴν τὴν ἀπὸ τῆς ὄψεως· “βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικας” [ω 253] , HP1T “γενεὴν δὲ Διὸς μεγάλοιο ἐΐκτην” [δ 27] , “οἵ τε ἀνάκτων παῖδες ἔασιν” [ν 223] , “ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούσδε τέκοιεν” [δ 64]. HP1 ὁρᾷ δὲ δὴ τὸν Ὀδυσσέα καὶ ἐκ τῆς ὄψεως καὶ ἐκ τῶν λόγων τεκμαίρεται τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνδρός. ἴσως δὲ καὶ πεῖραν αὐτοῦ λαμβάνων τοῦτο εἴρηκεν, ὡς εἰ μὲν θέλοι παραμένειν παρʼ αὐτοῖς καὶ πολιτεύεσθαι, ἐλέγχοιτο ἂν ἀλαζονευσάμενος περὶ τῆς Καλυψοῦς καὶ διʼ ἐπιθυμεῖν ἔφησε τῆς πατρίδος καὶ τῶν οἰκείων (οὐ γὰρ εἰκὸς εἶναι τὴν μὲν ἀθανασίαν ὑπεριδεῖν, θνητῆς δὲ γυναικὸς ὑπομεῖναι γάμον)· εἰ δὲ μηδὲν προσέχοι τῷ γάμῳ, τεκμήριον εἶναι τῆς ἐπιεικείας αὐτοῦ καὶ τῆς πίστεως ὧν ἔφη περὶ τῆς Καλυψοῦς, προθυμότερον γενέσθαι περὶ τὴν παρασκευὴν πρὸς τὸν νόστον, ὡς ἀνδρὶ ὄντι τιμῆς καὶ πολλῆς χάριτος ἀξίῳ. T c. Ζεῦ... Ἀθηναίη... ῎Απολλον] τὸν νοῦν... τὴν φρόνησιν... τὸν προφορικὸν λόγον Y Scholia and the Aeneid, Ann Arbor 1974, 11, et praes. Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis, 286-90); Ὁμηρικοί: scil. “etiamsi nihil continent quod a consuetudine sermonis et antiquitatis Homericae abhorreat” (Lehrs, Ar., 334); de ratione athetesis vide Roemer, Athetesen, 332 et Blass, Interpolationen, 101, et nuper Schironi, Best, 432, quae de aetate Alcinoi cogitat; προτρεπόμενος active audiendum non (ut Hainsworth ad loc.) passive  b) l. 54: Bellerophontis uxor Philonoe, Tydei Deipyle, Polynicis Argia; ex his lineis hausit Eust. in Od. 1581, 28-31; πεῖραν: cf. schol. Vl ad loc. (Mangraviti, Od., 261: nunc rex Alcynous experietur si negaret numpcias Ulixes: si promitteret velle numpcias, prout superius dixit, meciretur; Ulixes autem de nupciis non respondit) et schol. η 313a1  c) est allegoria spiritualis; νοῦν: cf.

48 εἰκότως ἄν Cobet  περιερεθῆναι a. c. P1  φασίν P1   51 ἄτοπον T, corr. Dind.  φησίν Polak  μή Preller: εὖ T   52 συμβιωτικόν Schrader   53 ἐκεῖνο - ὅτι (scholio η 313a1 subiungentes) HP1: ἦν μέν T (quod ἀλλʼ ἦν μέν corr. Polak)  ἔθος τὸ προκρίνειν: κρίνειν T   54 αὐτοῖς om. T  ἐπὶ τοῦ HP1  Βεροφόντου T  ρυδέως T   55 ἀφεώρουν P1  παλαιοί: πολλοί T   56 τήν Dind.: ἥν mss.  βασιλεῖ T   58 τὸν Ὀδυσσέα post ὄψεως conl. mss., huc transposui: del. Polak   61 συμπολιτεύεσθαι possis   61-62 καὶ διεπιθυμεῖν T, corr. Preller   64 ὤν T, corr. Preller   65 ὥστε add. Preller  γενέσθαι περὶ Polak: περιγενέσθαι T   66 ἀνδρὶ ὄντι Schrader: ἀνδρεῖον T: ἀνδρός (et mox ἀξίου) Preller

Porph.

alleg.

78

Scholia Graeca in Odysseam   η 311-315

d. Ζεῦ... Ἀθηναίη... ῎Απολλον] ὦ οὐρανέ... ὦ ἀήρ... ὦ ἥλιε Ma h 312 a. τοῖος ἐὼν οἷός ἐσσι: ἀντὶ τοῦ μένων οἷος εἶ τὴν γνώμην, καὶ μηδὲν τῆς προαιρέσεως τῆς νῦν σοι παρούσης παρατρέπων. HMaP1T b. τοῖος ἐών: εἴθε σὺ τοῖος ὢν οἷος ὑπάρχεις, ἵνα καὶ ταῦτα φρονῇς ἃ ἐγὼ ex. εἰς τὸ τὴν θυγατέραν μου ἔχειν. Ma c. “τοῖος ἐὼν οἷός ἐσσι, τά τε φρονέων ἅ τʼ ἐγώ περ... αὖθι μένων” [312, 314] εἶτα “παῖδά τʼ ἐμὴν ἐχέμεν... οἶκον δέ τʼ ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην” [31314]. T d. φρονέων] θέλων Ma h 313 a1. παῖδά τʼ ἐμὴν ἐχέμεν: ταῦτά φησι πειρώμενος εἰ ταῖς ἀληθείαις ex. ἀπείπατο τὸν τῆς Καλυψοῦς γάμον. ἢ τοῦτο μὲν κακόηθες καὶ οὐδὲ βασιλικόν, οὐδὲ κατὰ τὸ Ἀλκινόου ἦθος· ἁπλοϊκὸς γὰρ μάλιστα εἰσάγεται, ὅπερ συμβαίνει περὶ τοὺς ἐκ γενετῆς εὐτυχοῦντας. HP1 a2. παῖδά τʼ ἐμὴν ἐχέμεν: ταῦτα λέγει πειρώμενος τοῦ Ὀδυσσέως, εἰ ταῖς V ἀληθείαις παραιτεῖται θεοῦ γάμον. ἐὰν γὰρ προπετῶς ὑπόσχηται γαμήσειν, πάντως ἐλεγχθήσεται κἀκεῖνο ψευδόμενος. G2MaVY b. ἐχέμεν – καλέεσθαι] ἀντὶ εὐκτικοῦ τοῦ “ἔχοιο” καὶ “καλοῖο”. HP1TY Ariston.? c. ἐχέμεν: γαμῆσαι HMaV V d. καλέεσθαι] γρ. “καλεῖσθαι”. P v.l. e. καλέεσθαι] κάλλιον Ma h 314 a. αὖθι] ἐνταῦθα EIMdX / αὐτόθι Md b. δοίην: παράσχοιμι MaV V h 315 a. αἴ] γρ. “εἰ”. P v.l. b. ἐρύξει] κωλύσει HMdP1 / κρατήσει Y alleg. ex.

schol. α 10e1; φρόνησιν: cf. schol. α 44c et 270a; προφ. λόγον: re vera de Herma dictum, non de Apolline, cf. schol. α 42d, ε 28c etc.  d) est allegoria physica; οὐρανέ: cf. schol. β 68e; ἀήρ: cf. schol. α 327k; ἥλιε: cf. schol. γ 279d  312 b) scil. in v. 313 τʼ neglexit scholiasta et post ἐχέμεν pausam posuit (hinc enim εἰς τό, scil. infin. finale)  c) scil. de ordine sententiarum agit  313 a1-2) de hac πεῖρα vide schol. η 311b (l. 59); schol. a1 Porphyrio tribuit Schrader; e schol. a2 fere ad verbum pendet Eust. in Od. 1581, 25; ἁπλοικός: cf. I. de Jong, A Narratological Commentary on the Odyssey, Oxford 2001, 179  b) nusquam alibi, sescenties autem inf. pro imperativo, schol. α 291d etc.; aliter schol. e  314 a) cf. schol. γ 156a  b) de optativo cf. e.g. Ori fr. 31 Alpers; Suid. δ 1561; schol. Aesch. th. 260j  315 b) de verbo cf. schol. α 14b1 etc.

70 αὖθι μένων (ad v. 314) lm. HMa  ἀντὶ τοῦ om. H  μένων om. H: μένε Ma   72 ἐφρόνεις Ma, correxi   78 haec scholio η 311b praemittunt HP1   79 οὐδέ: οὐ Z   81 ἐστοχοῦντας P1   82 ταῦτα - πειρ.: πειρᾶται G2   83 an παρῄτητο θεᾶς?  ἐάν scripsi: εἰ mss. (et Eust.)  ὑποσχήσεται Y   84 κἀκεῖ Ma  ἐκεῖνο G2    85 παῖδά τʼ ἐμὴν ἐχέμεν lm. T  εὐκτικοῦ om. TY

70

75

80

85

90

Scholia Graeca in Odysseam   η 316-318

95

100 1

5

10

15

79

h 316 a1. τοῦτο] τὸ ἄκοντά σε ἐρύξαι. HP1 a2. τοῦτο] τὸ κατέχειν σε ἄκοντα EXs / τὸ κρατῆσαί σε ἀέκοντα Y b. φίλον Διῒ πατρί] ὅτι τοῦτο οὐχὶ γενηθῇ φίλον τῷ Διΐ Y / ἀποδεκτόν G1 v.l. c. γένηται] “γένοιτο” H2 ex. h 317 a. πομπὴν δʼ ἐς τόδʼ ἐγὼ τεκμαίρομαι] ἕως τότε σοι ἐγὼ τεκμαίρομαι καὶ ἐννοῶ τὴν σὴν προπομπήν, ἕως ἂν σὺ εὖ εἰδὼς θελήσῃς ἀπελθεῖν οἴκαδε. HP1 b. ἐς τόδ᾿] εἰς τοῦτο BMd / ἀντὶ τοῦ αὐτίκα Y2 V c. τεκμαίρομαι: τελειῶ BEHMaVXYsy d. τεκμαίρομαι] προλέγω, ἐμφανίζω Ma / στοχάζομαι EX / σημειῶ, ὑπονοῶ P / δηλοποιῶ I Hrd. e. εἰδῇς] Ἀριστοφάνης περισπᾷ τὸ “εἰδῇς”. HP1 h 318 a. αὔριον ἐς τημόσδε: ἕν ἐστι τὸ “τημόσδε”. HTY / τὸ “ἐς τόδε” καὶ Hrd. / ex. “ἐς τημόσδε” ταὐτόν, ἀντὶ τοῦ κατʼ αὐτὴν τὴν ὥραν, HP1TYy ὡς εἴ τις λέγοι “ἄνω ἀνάβηθι”, “ὑπόθες ὑπὸ τὴν κλίνην”. HP1Ty V b1. τῆμος: τηνικαῦτα G2HMaTV 15 b2. ἐς τῆμος δέ: εἰς ταύτην τ[ὴν ὥραν] h / νῦν τηνικαῦτα, EXs κατʼ αὐτὴν τὴν ὥραν CEXYs / κατὰ τὴν ὥραν τὴν πρεπώδη Y / εἰς τοῦτον τὸν χρόνον Y / πρὸς τὸ παρόν k / ἐν τοσούτῳ Vb c. ἐς τῆμος δέ] μέχρι τούτου HP1 / μέχρι ταύτης τῆς ὥρας I / ἡνίκα B Nican. d. ἐς] βέλτιον δὲ τοῖς ἄνω συνάπτειν. τὸ “τῆμος δέ” οἷον εἰς τοῦτον τὸν χρόνον. T ex. e1. σὺ μὲν δεδμημένος ὕπνῳ: τίνος ἕνεκεν ὑπνοῦντα Ὀδυσσέα ἄγουσι (Porph.?) 317 a) ἐννοῶ: de verbo cf. schol. Opp. hal. 5, 1  c) de verbo cf. schol. D H 70; Eust. in Il. 665, 50 cum app. Valk et in Od. 1581, 43; sim. (ad hunc loc.) Ap. Soph. 151, 28 et Hsch. τ 378 ἀποτελέσω  d) στοχάζομαι: cf. Hsch. τ 379; Suid. τ 243; schol. Opp. hal. 1, 210 etc.; σημειῶ: cf. schol. Nic. ther. 680b; schol. Opp. hal. 1, 210; schol. rec. (Th. Mag.) Soph. OT 916; Hsch. τ 376, 378  e) de accentu huius verbi (Aristoph. Byz., p. 198 Slater) cf. schol. α 174d cum app. test.; vide etiam Pontani, Sguardi, 49  318 a) τημόσδε: schol. Herodiano non trib. Lentz; de forma et significatu adverbii cf. Ap. Dysc. pron. 7, 27; adv. 178, 8 et 179, 13 Schn. etc.; scil. constructio est αὔριον ἐς τημόσδε sine interpunctione, et iunctura ἐς τημόσδε illam ἐς τόδε (v. 317) iterat  b) de τῆμος cf. schol. δ 401a  e1) de re

93 i. l. ad v. 315 ἀέκοντα conl. HP1  ἄκοντά σε scripsi: ἑκόντα σέ H: ἑκοντά σε P1 97 ἕως τότε σέ P1, correxi: ἕως τόδʼ H: μέχρι τοσοῦδε Y2   98 νοῶ Z   4 Ἀρίσταρχος ci. Slater   5 lm. T  ἔνεστι HY  τημόσδε: ἧμος δέ H    5-6 τὸ ἐς - τημόσδε om. Y  τὸ δὲ εἰς τόδε T   6 ταυτὸν δηλοῖ T  αὐτήν om. Y   7 ὑπόθ- T   9 suppl. Henrichs   12 τοῦτο P1   13 scholio a statim subiungit T   15 δεδμημένος lm. T  ἕνεκα T  ὑπνοῦνταὈδ. scripsi (ὑπνώσαντα etiam possis): ὑπνώττονταὈδ. Mai: ὕπνω ἄντα Ὀδυσσέως H: ὕπνῳ T: ἄντα Ὀδυσσέα (-έως X) ὕπνῳ EX   15-16 Ὀδυσσέα -

80

V V v.l.

ex.

V v.l. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 318-319

Φαίακες; φαμὲν οὖν ὡς εἰδότες τὸ ἁβροδίαιτον ἑαυτῶν καὶ τὸ περὶ τοὺς πολέμους ἀσθενές EHTX (φησὶ γοῦν “οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει βιὸς οὐδὲ φαρέτρη” [ζ 270] ), οὐδένα θέλουσιν ἀκριβῶς μαθεῖν ποίοις οἰκοῦσι τόποις, EHX ἐπανάστασιν πολεμίων δεδοικότες. τούτου χάριν καὶ μισόξενοι, καὶ τοὺς ἀφικομένους ἀποστέλλουσι τάχιστα καὶ κοιμωμένους, ἵνα μὴ τὴν ὁδὸν μάθωσι. EHP1X διὸ καὶ κοιμώμενον ἀποτίθενται τὸν Ὀδυσσέα, διὰ τὸ μὴ ἰδεῖν εἰς ποῖον κλίμα ἀναπλέουσιν. EHX e2. δεδμημένος ὕπνῳ] ἐν τοῖς ἐσχάτοις γὰρ τόποις κατοικοῦντες πολέμῳ οὐκ ἐντυγχάνουσιν, οἱ δὲ τὴν ἐρεσίαν καυχῶνται μόνην. T f1. δεδμημένος: δαμασθείς, ὑποταχθεὶς ἢ MaV δεδαμασμένος HMaVY f2. δεδμημένος ὕπνῳ] ὑπνώττων I h 319 a. λέξεαι: κοιμηθήσῃ MaPVYy b. λέξεται] γρ. “λέξεαι” Y c. οἱ δʼ ἐλόωσι γαλήνην] οἱ ναῦται ὑπνώττοντός σου ἐκδέξονται καιρόν. B / οἱ Φαίηκες C d1. γαλήνην: ὡς ἐν γαλήνῃ πλέοντες ἢ γαλήνην ἔχοντες. δηλοῖ γὰρ ὅτι τοιοῦτον παρέξουσι πλοῦν, ὡς δοκεῖν ἐν γαλήνῃ πλεῖν. παραιτητέον γὰρ τοὺς “γαλήνην” τὴν θάλασσαν ἀκούοντας. T d2. ἐλόωσι γαλήνην: ὡς γαλήνης [ 4-9]. βεβαιοῦται δὲ μηδὲν πείσεσθαι π[ h15 d3. ἐλόωσι: ἐλάσωσι CEHMaPVXsy e1. ἐλόωσι] τινὲς δὲ “ἐλάωσι”. P1 e2. ἐλάωσι] τινὲς “ἐλόωσι” H f1. γαλήνην] εὐφήμως τὴν θάλασσαν λέγει. BEHP1Xs ἢ τὴν γαληνιῶσαν οὕτω φησί. EX / ἢ εὐδίαν Ma vide fusius schol. Porph. ν 119 (nescio tamen an Porphyrio haec quoque tribuenda sint)  e2) ἐσχάτοις: cf. schol. ε 280d, ζ 195b et 204b  f1) de verbo vide schol. ε 454a; δεδαμασμένος: cf. schol. D Z 245; Ap. Soph. 57, 18; Hsch. δ 384, 397; synag. δ 47  f2) de re vide schol. T Ξ 259b2  319 a) de verbo cf. schol. γ 365b, δ 413a  d1, f1) θάλασσαν: de γαλήνη tamquam mare ipsum placidum cf. EGud 295, 5 Stef. et EM 219, 52; plerumque tamen maris ἡσυχίαν indicat  d3) cf. Hsch. ε 2174 (nescio an hinc); hinc Eust. in Od. 1581, 42; cf. schol. Opp. hal. 1, 59 ἐλαύνωσιν  e1) Didymo tribuit Ludw.

Φαίακες om. T   16 φασίν T  ὡς om. T  ἁβροδιαίτατον HX   16-17 παρὰ τοὺς πολεμίους T   17 post ἀσθενές schol. e2 pergit ms. T  μέλλει HX   18 ποίοις possis   19 δεδ. τὴν ἐπαν. τῶν πολεμίων (sic incipit schol.) P1   22 κλίμα Polak: καὶ ἅμα EHX: λιμένα Struve   23 post ἀσθενές (schol. e1, l. 17) statim subiungit T   32 δοκεῖ T, correxi  γαλήνῃ Preller: γαλήνην T   33 τούς: τοῖς T   34 γαλήνης τ̣[υχόντες] temptavit Henrichs  βεβαιοῦται scil. Alcinous Ulixem nihil pravum a Posidone pati promittit (π̣[ρὸς Ποσειδῶνος sive τ̣[ὸνὈδυσσέα temptavit Henrichs)   35 -ιν (bis) V   38 λέγει BEs: σημαίνει X: φησίν HP1    39 scholio g subiungit Ma  

20

25

30

35

Scholia Graeca in Odysseam   η 319-323 40

45

50

55

81

f2. γαλήνην] κατὰ τὴν γαλήνην ἔχουσαν, ὅ ἐστι γαληνιῶσαν. I g. γαλήνην: γαληναίως, ἡσύχως HMaPVy h 320 a. εἴ πού τοι φίλον ἐστίν: ὅπου ἄν σοι προσφιλές ἐστιν MaV b. πού τοι φίλον ἐστίν] τὸ τέλειον H h 321 a. ἑκαστέρω ἔστʼ Εὐβοίης] ὅτι ἐκτετόπισται τὰ τῆς πλάνης. τῆς γὰρ Σχερίας πόρρω φησὶ τὴν Εὔβοιαν. HP1 b. ἑκαστέρω ἔστʼ Εὐβοίης] ἴδιον τοῦτο τῶν ἀπείρων τῆς Ἑλλάδος. HP1 c1. ἑκαστέρω: πορρωτέρω BEG2HMaPTVXYsy c2. ἑκαστέρω] ἀπὸ τοῦ “ἑκάς”, ὃ σημαίνει τὸ πόρρω B / μακρόθεν EX / μακρότερον I d. Εὐβοίης] Εὐρίπου Y h 322 a. τήν] ταύτην τὴν Εὔβοιαν Md b. τηλοτάτω: πορρωτάτω G2MaPVy h 323 a. ὅτε τε ξανθὸν Ῥαδάμανθυν: δῆλον κἀκ τούτου “ῥηΐστην βιοτὴν” εἶναι καὶ ἐνταῦθα (οὔτε γὰρ ὑετὸς οὔτε χειμὼν οὔτε νιφετός, ἀλλὰ τὴν ζεφύριον αὔραν ἐπιπνεῖν φησιν [cf. δ 565-67]) ...... ....αὐτὸν ὄντα τὸν Ῥαδάμανθυν δίκαιον καὶ νομοθέτην. πῶς οὖν ἐν τῇ Νεκυίᾳ τὰ περὶ Τιτυὸν ἐν τῇ Φωκίδι φησὶ γενέσθαι (καὶ “Λητὼ γὰρ ἥλκησε Πυθώδʼ ἐρχομένην” [λ 580-81]); ἴσως ἐν Εὐβοίᾳ μὲν ᾤκει, ἀσεβήσας δὲ ἐν Φωκίδι ἐτελεύτησεν. T

g) cf. Eust. in Od. 1581, 42  320 b) fort. verba sine elisione syncopave (τοι?) resp., nisi de vi adiectivi φίλον agitur, ut est apud Eust. in Od. 1581, 37  321 a-b) tamquam unum scholium iudicant edd. (cf. e.g. Polak, Cur. sec., 186); de re cf. schol. HX ν 119 (Porph. qu. Od., p. 116, 17-117, 1 Schrader; cf. Heracl. Pont. fr. 104 Schütr.); de ἐξωκεανισμός (qua de causa Phaeaces Graeciae ignari, cf. schol. b) vide ad schol. δ 558b; paulo aliter (se ipsos Phaeaces sic monstrare volunt) Eust. in Od. 1559, 63 - 1560, 4  c1) cf. schol. Theocr. 15, 6-7; Hsch. ε 1256 (fort. hinc)  c2) cf. EM 320, 25; de πόρρω cf. schol. β 40b  d) cf. St. Byz. ω 14 Bill.; schol. Call. hymn. 3, 188b cum app. Pf.; schol. Aeschin. 3, 90; Zon. 906, 5; schol. rec. Ar. nub. 211  322 b) de τῆλε cf. schol. β 183b et saep.  323 a) ll. 53-55: scil. campum Elysium (ὅθι ξανθὸς Ῥαδάμανθυς, δ 565: vide schol. η 324a2) cum Scheria comparat ut vid., prob. propter δ 563 πείρατα γαίης (cum ipsi Phaeaces ἐν ἐσχάτοις τόποις vivant, scil. prope Elysios campos vel Beatorum insulas, ubi Rhadamanthus: cf. schol. η 324a2 et Eust. in Od. 1581, 63; Nitzsch, Erkl. Anm., 151); cum schol. η 154a de Scheriae ἐσχάρα iunxit Schrader; ll. 56-59: cf. schol. η 324a

41 ἡσύχως: συνεχῶς P   42 ὅπου i.l. etiam y   44 ὅτι om. P1   45 ἐσχερίας πόρρω φασί HP1, corr. Buttm.   47 πορρώτερον EXs   54 καί del. Preller    55 post φασιν (sic ms., correxi) lineas complures vac. rel. T   56 Ῥαδάμαθυν T   57 φασί T   57-58 εἴλκυσε Πυθῶ T, ex Homero corr. Preller   58-59 omnia fere evanida (Φωκίᾳ leg. Schrader) T

V V ex.? Ariston. ex. V

V ex.? Porph.?

82

ex.

V / ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   η 324

h 324 a1. ἦγον ἐποψόμενον Τιτυόν: Ἐλάρᾳ τῇ Μινύου μίγνυται Ζεύς. δεδιὼς δὲ τὴν Ἥρας ζηλοτυπίαν ὑπὸ τὴν γῆν αὐτὴν κρύπτει, ὅθεν ἀναδίδοται Τιτυός, ὃς ἀθέμιστος ἦν· ἠράσθη γὰρ τῆς Λητοῦς καὶ ἐτοξεύθη ὑπὸ Ἀπόλλωνος.Ῥαδάμανθυς δὲ “ἧκεν ἐποψόμενος Τιτυόν”, ἢ Διὸς ὢν ἐσωφρόνισεν αὐτόν. HP1 a2. ἦγον ἐποψόμενον Τιτυόν] Ἐλάρᾳ τῇ Ὀρχομενοῦ, τινὲς δὲ Μινύου, συνελθὼν ὁ Ζεὺς διὰ τὴν τῆς Ἥρας ζηλοτυπίαν ἔκρυψεν αὐτὴν κατὰ γῆς. ἡ δὲ ἀνῆκε παῖδα ἐξοχώτατον, ὃς ὠνομάσθη Τιτυός· αὐξηθεὶς δὲ οὗτος ἠράσθη Λητοῦς, καὶ ἐτοξεύθη ὑπὸ Ἀπόλλωνος. ἧκε δὲ ὁ Ῥαδάμανθυς ἐπὶ θέαν τοῦ Τιτυοῦ, ἢ Διὸς ὢν ἐσωφρόνισεν αὐτόν. EG2MaVXYsy φαίνονται οὖν οἱ Φαίακες πλησίον τῶν μακάρων νήσων κατοικοῦντες. EG2HMaP1VXYsy / ὅτι δὲ κατῴκει τὸ Ἠλύσιον πεδίον ὁ Ῥαδάμανθυς ἤδη εἶπεν ὁ Πρωτεὺς ἐν τῷ πρὸς Μενέλαον λόγῳ [δ 563-64] “ἀλλά σʼ ἐς Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίης / ἀθάνατοι πέμψουσιν, ὅθι ξανθὸς Ῥαδάμανθυς”. EHP1Xs a3. Τιτυὸν γαιήιον υἱόν: ὁ Τιτυὸς ἦν υἱὸς τῆς Γῆς, ὃς ἠράσθη τῆς Λητοῦς, καὶ ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἐτοξεύθη. τοῦτον οὖν καὶ ὁ Ῥαδάμανθυς ὁ δικαιότατος παρʼ Ἕλλησι κριτὴς ἐτιμώρησε πρότερον. HP1 b. ἐποψόμενον Τιτυόν: ὡς τοῦ̣ Τιτυ[οῦ ἀδελφόν.] οἱ νεώτεροι Βοιώτιον αὐτὸν λέγο̣[υσιν h15 324 a1-2) Ἐλάρᾳ: cf. Pherecyd. fr. 55 Fowler (schol. Ap. Rhod. 1, 760-62b); e ns. scholio hausit Eust. in Od. 1581, 55; de Tityo vide Fowler, EGM II, 73-74 (qui Pherecydem traditionem de Tityo γηγενής cum metronymico Εἰλαρίδης componere putat); de Tityi crimine erga Latonam cf. λ 576, Apollod. bibl. 1, 23; vide de nostris versibus Strab. 9, 3, 14, 423 C.; de Rhadamantho apud Boeotiam sive Euboeam degente cf. Apollod. bibl. 2, 70; Plut. Lys. 28, 4; de re vide Danek, Epos, 141 b) de Tityo et Boeotia vide Strab. 9, 3, 12, 422 C. (= Ephor. FGrHist 70F31, cf. Eust. in Od. 1699, 57); Paus. 10, 4, 5 (de

61 κρίπτει P1   64 ἐσωφρόνησεν P1  ἑαυτόν mss., correxi   65 scholio c1 statim (Ἐλάρᾳ δέ) subiungunt EMaVXy: ἱστορία in mg. notat Ma  Ὀρχομ. θυγατρί Ma  τινὲς δὲ Μινύου EXs (Μινυοῦ s): τινὲς Μίνυος V (sed Myniu Vl): τινὲς δὲ Μίνυος MaYy: ἢ Μινύου G2   66 ὁ EX, om. cett.  τῆς om. X   67 ἐξοχώτατον, ὃς ὠνομάσθη Τιτυός: Τιτυόν EG2X: om. s  αὐξηθεὶς δὲ οὗτος G2Ma: om. cett.   67-68 ἠράσθη - Ἀπόλλωνος: ὃς ἀθέμιστος ἦν (cf. schol. a1) EX: om. s: del. Ernst (“improprie huc ex historia de Tityo paenitente intrusa”), noverat Eust.  ἠράσθη γάρ Y    68 ὑπό: παρά Y: ὑπὸ τοῦ G2  Ῥαδάμανθος MaYy   69 ἤ - αὐτόν del. Ernst: ὡς δὴ σωφρονίσων αὐτὸν ὡς ἀδελφὸν αὐτοῦ EG2Xs  Διός: δίκαιος Ma (quod coniecerat Barnes, probante Buttm.), fort. recte (cf. schol. a3 et Eust.)  ἐσωφρόνησεν Y  scholio a1 haec subiungunt HP1  γοῦν E  οἱ om. HP1   70 μακαρίων G2  κατοικοῦντες om. y: οἰκοῦντες HP1   71 παιδίον s  Ῥαδάμαθυς (hic et l. 73) X   72 ἀλλά τε εἰς Ἠλ. EX   73 ἀθάνατοι: θεοί s   74 lm. om. P1   77 lacunam supplevi: τοῦ Τιτυ[οῦ αἰσθησόμενον] temptavit Henrichs

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   η 324-328

80

85

90

95

100

83

c1. ἐποψόμενον: θεασόμενον MaPV c2. ἐποψόμενον] μέλλοντα θεᾶσθαι Y / τὸν Ῥαδάμανθυν C d1. Γαιήιον: τὸν τῆς Γῆς υἱόν· BEG2HMaVV*XX*Ysy κτητικὸς ὁ τύπος. HMaVYy d2. γαιήιον: κτητικόν h15 h 325 a. καὶ μέν οἱ] γρ. “καὶ μὲν οἵ”. H b1. καὶ μὲν οἵ: οἱ προειρημένοι ἑταῖροι, ἀναφορικῶς. “ἔνθα” δέ, εἰς τὴν Εὔβοιαν δηλονότι. H b2. ἔνθʼ ἦλθον] ἐκεῖ, McPy εἰς Εὔβοιαν P1 ἀπῆλθον. P c. μέν] περισσόν Ma d. τέλεσσαν] τὸν μετʼ αὐτοῦ πλοῦν HP1 / τὸν δρόμον δηλαδή I h 326 a. ἤματι τῷ αὐτῷ] τῷ B ἑνί BEX b. ἤματι τῷ: τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ G2MaV c1. ἀπήγαγον] γρ. “ἀπήνυσαν”, ἤγουν ἐγκατῴκισαν. HP1 c2. ἀπήνυσαν: “ἀνήγαγον” Vo1 / “ἀπήγαγον” Mas d. ἀπήνυσαν: ἀνύσαι επ[ h15 / ἦλθον G1 e. ὀπίσσω] μεταταῦτα H h 327 a1. εἰδήσεις: γνώσῃ, MaPVy μαθήσῃ MaV a2. εἰδήσεις] μέλλεις μαθεῖν I b. ἄρισται: κάλλισται MaV h 328 a1. ἀναρριπτεῖν ἅλα πηδῷ: “ἀναρριπτεῖν” περισπωμένως, ἤγουν Hy ἀνακινεῖν καὶ ἀνακρούειν τὸ ὕδωρ. HP1y

Tityi sepulchro apud Panopeum, scil. in Phocide); Henrichs, ZPE 8, 1971, 9  d1) τὸν - υἱόν: hinc Ap. Soph. 53, 33; Hsch. γ 48; κτητικός: adi. laudat Dion. Thr. ars 12 (p. 25, 5 Uhlig) tamquam exemplum παραγώγου; hinc Eust. in Od. 1582, 6; de forma (scil. de pleonasmo vocalis η) cf. etiam EM 223, 12  325 b1) ἀναφορικῶς: de hoc pronomine cf. Ap. Soph. 118, 6 et 12, necnon ad schol. α 286a  c) cf. schol. ε 447a  326 b) cf. schol. β 284d  c1) de v.l. cf. etiam Eust. in Od. 1582, 16; ἐγκατῴκισαν: scil. Rhadamanthum ut vid., nempe “domum reducentes” (e.g. Aesch. Eum. 756), qui sensus tamen cum ἀπήγαγον melius quadrare videtur  e) cf. schol. α 222f  327 a) de verbo vide ad schol. ζ 257a, spec. Choer. in Th. Alex. can. 2, 150, 26  b) cf. schol. D B 5; Suid. α 3891 et saep.  328 a1) περισπ.: cf. schol. μ 104; schol. Dion. Thr. 477, 29-30; vide schol. Luc. 37, 27 (p. 170, 6 Rabe); scholium Hrd. non trib. Lentz

79 θεασάμενον MaP   81 γεήιον lm. V*: Τιτυὸν γαιήιον υἱόν lm. MaVX (scholio a2 praefigentes)  τῆς om. y  υἱόν ante τόν conl. X  τόπος Ma   83 κτητικὸν [ἐπίθετον sive ὄνομα] dubit. suppl. Henrichs   92 κατῴκισαν i.l. etiam y: suspecta   93 ἐπ[ειρῶντο dubitanter Henrichs: an ἐπ[οίησαν?   99 lm. Ma  περισπωμένως in lacuna fere deperditum y   100 ἀνακινεῖν, ἀνακρούειν etiam i. l. BHMaT  τὸ ὕδωρ om. Hy

V V

v.l. ex.

ex. V v.l.

V V Hrd.

84

Scholia Graeca in Odysseam   η 328-336

a2. ἀναρριπτεῖν: κωπηλατεῖν, IMaVy ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντος· HMa V (Ariston.) ἀναρρίπτεται γὰρ τὸ ὕδωρ ὑπὸ τῶν κωπηλατούντων. G2HMaVy V

v.l. v.l. V ex. ex. ex.

v.l. V V

a3. ἀναρριπτεῖν] κινεῖν Y / τύπτειν, σχίζειν D b1. πηδῷ: νῦν οὐ πηδαλίῳ (οὐ γὰρ ἔχουσι πηδάλια), ἀλλὰ κώπαις, παρὰ τὸ παίειν τὴν θάλασσαν· “πῆδος” γὰρ εἶδος ξύλου. ἢ τῷ πλατεῖ τῆς κώπης. MaVY b2. πηδῷ] τῷ πηδαλίῳ ἢ ταῖς κώπαις P1 / πηδαλίῳ BCEHX ἢ κώπῃ EXYs b3. πηδῷ: πηδὸν π[4-9] εἰς κώπην h15 h 330 a1. πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν] γρ.΄ “ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν”. EXs a2. ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν] “ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν”. Ma h 331 a. αἴθʼ ὅσα] γρ. καὶ “αἴθʼ ὡς”. P1 b. τελευτήσειεν: εἰς τέλος ἄξειεν, πληρώσειεν MaV h 333 a. ἄσβεστον κλέος εἴη] συνίστησιν ἑαυτὸν ὡς περὶ ἐνδοξότατον πρόσωπον τὴν σπουδὴν καταθησομένου τοῦ Ἀλκινόου. HP1 b. ἐγὼ δέ κε πατρίδʼ ἱκοίμην] δαιμονίως ἐν ταῖς ἀποκρίσεσι τοῦ γάμου οὐδʼ ἀκοῦσαι προσεποιήσατο, ἀλλὰ μόνου τοῦ νόστου. HP1 h 335 a. κέκλετο δʼ Ἀρήτη] ὁ μὲν βασιλικῶς ὑπέσχηται περὶ τῆς ἀποστολῆς, ἡ δὲ γυναικείως παρασκευάζει τὴν κοίτην. HP1 b. κέκλετο] ἐκέλευσε Y c1. ἐν μεγάροισι] γρ. “ἀμφιπόλοισι”. P c2. ἀμφιπόλοισι] γρ. “ἐν μεγάροισι”. H h 336 a. δέμνια: στρώματα G2MaV b1. αἰθούσῃ] τῇ στοᾷ MaT / καμάρᾳ y b2. αἴθουσαι: στοαί V a2) hinc Eust. in Od. 1582, 23; vide schol. ν 78; ἀπὸ τοῦ παρακ.: cf. schol. γ 486b, ζ 83d  b1) hinc EGud 462, 12-15; hinc etiam Eust. in Od. 1582, 26 (ἐν σχολίοις παλαιοῖς); κώπαις, τῷ πλατεῖ τῆς κώπης: de verbo (πῆδος seu πῆδον, non πηδόν) cf. Ap. Soph. 131, 15 (Ap. fr. 105 N.; Hsch. π 2160, ubi πλατύ, et praes. 2164, ubi πλάτος, de hoc loco); schol. Ap. Rhod. 4, 200-202a; Suid. π 1499; EGud 465, 13 Sturz; alibi etiam πηδάλιον, cf. e.g. schol. Arat. 155 (p. 158, 3-5 M.); Hsch. π 2159; παρὰ τὸ παίειν: cf. Ap. fr. 105 N.; Hsch. π 2160  331 b) cf. schol. α 293c2, β 275e, δ 585a etc.  333 a) scil. Alcinoi magnanimitas propter Ulyxis famam longe lateque innotescet  b) τοῦ γάμου: scil. de vv. 311-16  336 a) cf. schol. δ 297b  b1-2) cf. schol. γ 399c; de hoc versu vide Porph. qu. Il. p. 330, 2 Schr. 

1 ἀναριπτεῖν lm. V: ἀναρρ. ἅλα πηδῷ lm. Ma   2 ἀναρίπτεται V: ἀναρριπτεῖται H (scholio a1 statim subiungens)  κωπηλ.: κωπῶν G2H et p.c. Ma (et Eust., qui κώπαις) fort. recte   4 πηδάλια αἱ τῶν Φαιάκων νῆες Y  κώπας MaY et EGud   4-5 παρὰ - θάλασσαν tamquam ad ἀναρριπτεῖν spectantia secl. Ernst (sed veriloquium procul dubio huc pertinet, cf. app. test.)   5 παίειν Buttm.: πλεῖν MaVY et EGud  τῷ - κώπης etiam y  τὸ πλάτος EGud: τῷ πλάτει Ernst, sed vide app. test.   6 scholio a1 subiungit P1  ἐν τῷ πηδ. B   7 π̣[έπηκται] tempt. Henrichs   8 ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε in textu habet s   9 i. l. praebet M1   18 ἐκαλέσθη Y   23 αἰθούσῃ Hom.

1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   η 336-343

25

30

35

40

45

85

c. θέμεναι] ποιῆσαι IP αὐτῷ I d. θέμεναι] βραχὺ διασταλτέον καθʼ ἕκαστον, “θέμεναι”, “βαλέειν”, Nican. “τάπητας”, “οὔλας”. H e1. ῥήγεα: τὰ βαπτὰ περιστρώματα G2MaV V e2. ῥήγεα] βαπτὰ ἱμάτια z h 338 a. χλαίνας] σινδόνια G1 b. οὔλας: ἁπαλάς G2MaVy V c. οὔλας] τρυφεράς Y / μαλακάς z d. ἕσασθαι] ὥστε περιελιχθῆναι τὸν Ὀδυσσέα I / σκεπασθῆναι y h 339 a. ἴσαν] ἐξῆλθον Y / ἐπορεύθησαν Ma b. δάος] φῶς, ἀπὸ τοῦ “δαίω” τὸ μερίζω· διακριτικὸν γὰρ ὄψεως. EXs (Porph.) c. δάος] δᾷδα φέγγουσαν, ταχυτῆτα. HP1 ex. d. δάος: φῶς, G2MaTVy λαμπάδα MaVy V e. δᾶδας] γρ. “δάος” Mc v.l. h 340 a. στόρεσαν] ἐκατεσκεύασαν y b. πυκινόν] δασύ Ma c1. ἐγκονέουσαι: σπεύδουσαι, BEG2HIMaPTVXYsy ἐνεργοῦσαι ἐπιμελῶς V MaV c2. ἐγκονέουσαι] ἐνεργοῦσαι καὶ κόνεως πληρούμεναι τῇ σπουδῇ τοῦ ex. δρόμου. HP1 / ταχύνουσαι Ma h 342 a. ὄρσο κέων] ἀντὶ τοῦ “ὄρσεο”, ἤτοι διεγέρθητι B / ἐγείρου C b1. κέων: κοιμησόμενος h15HNV V b2. κέων] κοιμηθησόμενος BCEIMaOPTVpXYksy c. πεποίηται] κατεσκεύασται Ma h 343 a. φάν] ἔφησαν B b. ἀσπαστόν] ἀγαπητὸν PY πρᾶγμα Y / περιχαρές I d) idem schol. δ 297d  e1-2) cf. schol. γ 349d, δ 297f et praes. ζ 38d  338 b-c) cf. schol. δ 50c, 299c; μαλακάς: cf. Ap. Soph. 124, 1; synag. o 268; Hsch. o 1739 etc.  d) cf. schol. δ 299g1  339 a) cf. schol. α 176c, δ 300a etc.  b-d) de his significationibus cf. schol. δ 300b-c  340 a) de verbo cf. schol. δ 398b2  c1) cf. schol. D Ω 648; vide Hsch. ε 139, 243; Suid. ε 108  c2) de veriloquio cf. schol. Eur. Hec. 507; Or. 60, 27; EGud 395, 17 Stef.; EM 311, 11 etc.; vide Suid. ε 109; τῇ σπουδῇ τοῦ δρόμου: cf. schol. Arat. 252  342 a) vide Hsch. o 1327 et ad schol. b; ἐγείρου: cf. schol. D E 109; schol. rec. Pind. Ol. 6, 104-22  b1) hinc Hsch. κ 2443; de verbo cf. Philoxen. fr. 10 (ubi etiam paraphrasis κοιμήθητι διεγερθείς) et 34, cum app. Theodoridis; de partic. κέων vide EGen α 314 L.-L.  343 a) cf. Eust. in Il. 746, 11  b) ἀγαπητόν: cf. Ap. Soph. 45, 25; vide schol. ε 398a 

25 βαλέειν H, ex Hom. correxi   27 στρώματα G2   35 δᾷδα i.l. etiam B  φέγγουσαν om. P1  ἤ addidi   36 λαμπάδας y   37 δᾶδος corr. in textu praebet M  

86 V

ex. Did.? V V ex.

Did.

Scholia Graeca in Odysseam   η 343-347

c. ἀσπαστόν: ἀσπαστῶς, MaV ἡδέως MaVY d. ἐείσατο] ἐφάνη Ma h 345 a. ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ] ἐν τῷ ἀποσκέπῳ. HP1 b. αἰθούσῃ ἐριδούπῳ] στοᾷ G2McY / καμάρᾳ ἄγαν ἠχητικῇ C / μεγαλοκτύπῳ t c. ὑπʼ αἰθούσῃ ἐριδούπῳ] εὔηχος γὰρ ἀεὶ ἡ στοά, τοῦ πνεύματος ἐν αὐλῇ κινουμένου εὐθέως καὶ ἦχον εὐθέως πέμποντος. H h 346 a. λέκτο: Ἰακῶς O b. ἔλεκτο: ἐκοιμᾶτο MaV c. μυχῷ: τῷ ἐσωτάτῳ MaV h 347 a. λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν: διαφέρουσι “λέχος” καὶ “εὐνή”· φασὶ λέχος μὲν εἶναι τὴν κλίνην, εὐνὴν δὲ τὰ ἐπὶ τὴν κλίνην μαλάγματα· ὡσαύτως ἐν ἄλλοις “ἀλλʼ ἄγετʼ ἐκθεῖσαι πυκινὸν λέχος ἐμβάλετʼ εὐνήν, / δέμνια καὶ χλαίνας” [ψ 178-79]. “πόρσυνε” δὲ ἀντὶ τοῦ ηὐτρέπιζεν. T b1. πόρσυνε] γρ. “πόρσαινε” MaP1 ἐν ταῖς Ἀριστάρχου. P1 b2. πόρσυνε καὶ εὐνήν: Ἀρίσταρχος “πόρσαινε”. O c. πόρσυνε: ἐκόσμει h15 / ἡτοίμασε Y / κατεσκεύασεν Md / ἐκόσμησε, ηὐτρέπισεν q

c) de usu adverbiali cf. Ap. Soph. 45, 25; de ἡδέως cf. EGen α 1298  d) cf. schol. β 320f, ε 398c  345 b) cf. schol. γ 399c et e  c) cf. schol. γ 399e, praes. e1 et e3 (διὰ τοὺς ἀνέμους) et c3; vide Garvie ad v. 336   346 a) scil. non ἔλεκτο (ut mss. aliquot) legendum  b) cf. schol. δ 453e, ε 487a  c) cf. schol. γ 263f  347 a) διαφέρουσι κτλ.: vide Ammon. adf. voc. 297 et EGud 367, 37 Sturz (utrobique exemplum e libro ψ, cum v.l. δέμνια pro κώεα); de λέχος cf. schol. γ 403d; ηὐτρέπιζεν: cf. schol. γ 403f, et de hoc versu schol. bT Γ 411  b1) cf. app. Erbse ad schol. Γ 411  c) cf. schol. γ 403f-g; ἐκόσμει: cf. EM 683, 45, de πορσαίνω Hsch. π 3056; ἡτοίμασε: de verbo cf. schol. D Γ 411; Hsch. π 3065

52 ἀποσκέπτῳ Buttm. al., sed cf. e.g. Ptol. diff. verb. 157 Palm.   55 ἐν αὐλῇ scripsi: ἔναυλον H: ἐν αὐτῇ Dind.: εὔηχον Z   56 εὐθέτως2 H, corr. Dind.   59 ἐσοτάτῳ Ma   64 Ἀριστα- P1, suppl. Buttm. (cui schol. b2 nondum innotuerat)   65 πόρσαινε in lm. a. c. O   

50

55

60

65

q

5

10

ÔUpoqevsei~. a. ὑπόθεσις τῆς θ Ἡμέρα τρίτη καὶ εἰκοστή, καθʼ ἣν ἐκκλησία γίνεται τῶν Φαιάκων περὶ τοῦ ξένου, καὶ νεὼς εὐτρεπισμός, καὶ Ὀδυσσέως δισκοβολία, καὶ Δημοδόκου τοῦ κιθαρῳδοῦ τρίτη διήγησις. ὁ δὲ βασιλεὺς πυνθάνεται τίς καὶ πόθεν εἴη ὁ ξένος. DEHIM1PVXYy Laur.32,30 b. Ἐκκλησία τῶν Φαιάκων γίνεται καὶ ναῦς καθέλκεται πρὸς ἐκπομπὴν τοῦ Ὀδυσσέως. καὶ ἑστιῶνται παρὰ τῷ Ἀλκινόῳ οἱ τῶν Φαιάκων ἄριστοι. καὶ μετὰ ταῦτα ἀγωνίζονται καὶ δίσκῳ νικᾷ ὁ Ὀδυσσεύς. καὶ ὁ Δημόδοκος ᾄδει πρῶτα μὲν τὰ περὶ τὴν μοιχείαν Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης, ἔπειτα δὲ τὰ περὶ τὴν εἰσαγωγὴν τοῦ δουρείου ἵππου. καὶ τοῦ Ὀδυσσέως κλαίοντος ὁ Ἀλκίνοος πυνθάνεται διατί κλαίει καὶ τίς ὤν. DHIM1Vk2tyz c. Ἡμέρας ἐπιγενομένης ὁ Ἀλκίνοος εἰς ἐκκλησίαν συναγαγὼν τοὺς Φαίακας ἐδήλωσεν αὐτοῖς περὶ τοῦ παρόντος ξένου. ἔπειτα δὲ ἀγῶνα συντελεῖ hyp. de libri titulo verba facit Eust. in Od. 1583, 11  a) τρίτη καὶ εἰκοστή: aliter trigesimus tertius, cf. Nünlist, Critic, 73 adn. 16  b) hinc Tz. alleg. Od. 8, 1-9 (qui l. 8 Ὀδυσσεὺς σὺν τούτοις)  

1 tit. V: ὑπόθεσις τοῦ θ Ὀδυσσείας Ὁμήρου PY: ὑπόθεσις τῆς θ Ὀδυσσείας κειμένου y: ἀρχὴ τῆς θ Ὀδυσσείας Ὁμήρου EM1X: hypothesi c subiungit H   2 ἡμέρα - καθʼ ἥν om. Laur.32,30  γ΄ καὶ κ΄ D  τῶν om. D   3 περὶ τοῦ ξένου om. D  [[δυσκέως]] δυσκοβουλία P: δισκοβόλ- DEX: δυσκοβολία H   4 Δημοδόκου: Δημοδόκος ἡ M1 κιθαριστοῦ Laur.32,30  καί om. X, s.l. add. E    6 ἄλλως (hypothesi a subiungentes) DHIM1V et (in mg. partim deperd.) y  γίνεται om. D  πρός: ἐς k2   7 τοῦ Ἀλκινόου D   8 μετὰ ταῦτα αὐτοὶ καὶ Ὀδ. ἀγων. δίσκῳ k2z  καὶ δίσκῳ νικᾷ scripsi: καὶ δίσκων καί M1V: καὶ δίσκῳ καί D: δίσκῳ καί HI: in mg. deperd. y: δίσκῳ Φαίακες (deinde καὶ δίσκων oblitt.) post μετὰ ταῦτα add. Vo3, rec. Ernst: καὶ Ὀδ. ἀριστεύει δίσκῳ t  ὁ1 IV, om. cett.  ὁ2 om. DHIM1k2t   9 πρῶτον Dk2z  τά1 om. M1  τὴν Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης μοιχείαν t  Ἄρεος HM1  δέ D, om. cett.  τά2 om. Dt   10 περί om. t  ὁ om. H   11 Ἀλκίνους HM1  δια- s.l. add. Vo  ὤν: καὶ πόθεν ὁ ξένος (cf. hyp. a) t    12 ὑπόθεσις τῆς θ Ὀδυσσείας H: ἄλλως (hyp. a subiungentes) EX   13 τοῦ om. EX    ἀγῶνας H  

V

V

88

Scholia Graeca in Odysseam   θ 1-3

αὐτοῖς ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, ἐν ᾧ προτρεψαμένου τὸν Ὀδυσσέα Λαοδάμαντος τοῦ Ἀλκινόου παιδός, τοῦ δὲ παραιτησαμένου διὰ τὰς ἐχούσας αὐτὸν συμφοράς, Εὐρύαλος θρασύτερον ἐπιπλήσσει αὐτῷ. καὶ μετὰ ταῦτα εὐωχίαν πολυτελῆ καταγγείλας ὁ Ἀλκίνοος ἐκέλευσε Δημόδοκον παρεῖναι τὸν κιθαρῳδόν· ὑφʼ οὗ ᾄδεται ἄλλα πολλὰ καὶ ὡς Ἀφροδίτη καὶ Ἄρης ἐφωράθησαν ὑπὸ Ἡφαίστου δεσμούς τινας κατʼ αὐτῶν τεχνησαμένου· ἔπειτα καὶ Ἰλίου ἅλωσιν καὶ τὰ περὶ τὸν δούρειον ἵππον, ὧν καὶ ἀκροασάμενος Ὀδυσσεὺς ἐδάκρυεν. ἔνθα πυνθάνεται αὐτοῦ ὁ Ἀλκίνοος τὴν αἰτίαν τῶν δακρύων καὶ προτρέπεται τὰ περὶ αὐτὸν διηγήσασθαι. καὶ τέλος ἐνταῦθα ἔσχεν ἡ ῥαψῳδία. EHX hyp. metr. d. θῆτα δʼ ἄθλοις Φαίηκες Ὀδυσσῆος πείρηθεν. BEIMcPXfk2ntz V q 1 a. ἦμος: ἡνίκα, ὅτε MaV ex. b. ἠριγένεια] ἡ ἐν τῷ ἦρι ἤγουν ὄρθρῳ γεννωμένη Y c. ῥοδοδάκτυλος] ῥοδόχρους, ἀπὸ μέρους καλή Y ex. d. ἠώς: ἡ ἡμέρα. σημαίνει δὲ πολλά. ὁτὲ μὲν τὸ κατάστημα τῆς ἡμέρας, ὡς ἔχει ἐνταῦθα· ὁτὲ δὲ ἡ σωματικὴ θεός, ὡς ἔχει ἐπὶ τοῦ “Ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων” [Λ 1]· ὁτὲ δὲ τὸ ἀπὸ ἀνατολῆς ἕως μεσημβρίας τοῦ ἡλίου διάστημα, ὡς ἐν τῷ “ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ” [Θ 66]· ὁτὲ δὲ τὸ νυκτὸς καὶ ἡμέρας διάστημα, ὡς ἐν τῷ “ἠὼς δέ μοι ἐστὶν / ἥδε δυωδεκάτη ὅτʼ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα” [Φ 80-81]. H ex. q 2 a. ὤρνυτʼ ἄρʼ: νοητέον κατὰ τὸ σιωπώμενον καὶ τοὺς Ἀλκινόου υἱοὺς ἐγηγέρθαι. HO b. ὤρνυτʼ] διηγέρθη Y ex. c. ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο] περίφρασις Y V q 3 a. ὦρτο: ἀνέστη G2HMaV ex. b. ὦρτο] ἀντὶ ὑπερυντελίκου τὸ “ὦρτο”. H c. πτολίπορθος] ὁ τὰς πόλεις πορθῶν Y 1 a-c) cf. schol. β 1b, c1 et d1  d) est ad verbum idem ac schol. D Θ 1 (unde EM 440, 40-46); de re vide ad schol. β 1h et ε 1a1  2 a) scil. fort. propter liberos plurale τοῖσιν (v. 4: cf. schol. θ 4b) habet Hom.  b) cf. schol. β 2c  c) cf. schol. β 409c, ζ 197b, η 167b  3 a) cf. Hsch. ω 378 (nescio an hinc); EGud 581, 19 Sturz; Eust. in Il. 1302, 32; de verbo schol. β 2c  b) de plusquamperfecto (scil. Ulyxes ante Alcinoum consurrexerat) EM 826, 14; Jo. Pedias. in Hes. op. 30, p. 614, 26 Gaisf. necnon (sed a verbo αἴρω) epim. Hom. α 192 (unde EGud 256, 8 Stef.); aliter (imperf.) epim. Hom. A 599; EM 826, 12  c) cf. schol. D B 278,

14 τοῦ Ὀδυσσέως E  Λαοδάμαντος: Λαοδόκου H   16 θρασύτερ- EacX: θρασύτερος Epc  αὐτῷ: αὐτόν E  μετὰ ταῦτα H: μετʼ αὐτοῦ EX  εὐωχίαν scripsi: εὔκλειαν mss.   17 τὸν κιθ. post Δημόδοκον conl. EX   18 ἄλλα τε malit Dind.   20 τά om. EX  ἀκροούμενος E: ἀκροώμενος X   21 ἐδάκρυσεν edd.    24 πεῖραν ἔσχον οἱ Φαίακες τοῦ Ὀδυσσέως in mg. I   26 ἦρι: ἀέρι a. c. Y  γεννημένη Y, correxi  

15

20

25

30

35

40

Scholia Graeca in Odysseam   θ 4-9

45

50

55

60

65

89

q 4 a. τοῖσιν δʼ ἡγεμόνευʼ] τὸ “τοῖσιν” ἀντὶ γενικῆς. BHMa b. τοῖσιν: πληθυντικῷ ἐχρήσατο ἀντὶ ἑνικοῦ, “τῷ δέ”. HO c. ἡγεμόνευʼ] προωδοποίει EHX / προηγεῖτο Ma d. ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο] περιφραστικῶς P q 5 a. ἀγορήνδʼ] εἰς, κατά H / τὸ συνέδριον Ma b. δʼ] περισσόν Mc c1. ἥ σφιν παρὰ νηυσὶ τέτυκτο: ὡς ἂν περὶ τὰ ναυτικὰ ἐσπουδακότες, εἰκότως καὶ τὸν τόπον τῆς ἐκκλησίας πλησίον τῶν νεωρίων κατεστήσαντο. T c2. ἀγορήν] πλησίον τῶν νεῶν ἦν ἡ ἀγορά. H d. ἥ σφιν: ἥτις αὐτοῖς MaVy e. τέτυκτο] ἐκατεσκεύαστο Y q 6 a. κάθιζον ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοισι: φαίνεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἔθος ὂν ὥστε πρὸ τῶν θυρῶν λίθους τινὰς εἶναι κατεσκευασμένους καθεδρῶν τάξιν ἐπέχοντας, ἐφʼ ὧν ἐξιόντες ἐκαθίζοντο οἱ ἡγούμενοι. καὶ ἐπὶ τῶν Νέστορος οἰκιῶν τοῦτό φησιν· “ὅσσοι ἦσαν προπάροιθε θυράων... λευκοὶ ἀποστίλβοντες, οἷς ἔπι μὲν πρὶν Νηλεὺς ἵζεσκεν,... ἀλλʼ ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμείς,... Νέστωρ δʼ αὖ τότʼ ἔφιζε Γερήνιος” [γ 407-11]. EHX q 7 a. πλησίον] ἤγουν ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ ὁ Ἀλκίνοος Y / πλησιάζοντες ἀλλήλοις I b. μετῴχετο] τὸ “μετῴχετο” κεῖται διηνεκῶς ὅταν εἴς τινα πορεύηταί τις. B c. μετῴχετο] ἐπεπόρευ[το] h36 d. Παλλὰς Ἀθήνη] ἤγουν ὁ κῆρυξ τοῦ Ἀλκινόου Y q 8 a. εἰδομένη κήρυκι] ὡμοιωμένη Y / ὁμοιωθεῖσα I / τῷ P b. δαΐφρονος] δεδαηκότος τὸ φρονεῖν BMaY q 9 a1. μητιόωσα] βουλευομένη Ikz πρᾶξαι I a2. μητιόωσα]: κατασκευά[σαι βουλευομένη] h36 728; Hsch. π 4242; synag. π 765; EM 694, 47; huc schol. Porph. α 1h1 rettulit Schrader  4 a) cf. Aristarch. fr. 45 Matth.  b) cf. schol. ζ 28e (vide etiam schol. θ 2a)  d) cf. schol. 2c  5 a) εἰς: cf. Hsch. α 726; EM 13, 1 et saep.; συνέδριον: cf. epim. Hom. A 54b  b) cf. schol. α 83d  d) cf. schol. α 339b, δ 352b etc.  e) de verbo cf. schol. β 63f1, 356e, δ 771c  7 c) de verbo cf. e.g. schol. D E 148  d) de imagine Athenae in hoc loco vide Eust. in Od. 1583, 40 et Tz. alleg. Od. 8, 14-16  8 a) cf. schol. α 105a etc.  b) cf. schol. α 48b1, alt. expl.; vide Tz. alleg. Od. 8, 17-18   9 a) cf. schol. α 234g1 

41 τὸ τοῖσιν om. Ma    42 lm. om. et ἄλλως praemisso scholio a subiunxit H  τῷδε H, correxi: om. O   47 ἐσπουδακότας... κατεστήσατο T, corr. Polak (ἐσπουδακότων Dind.)   52 lm. H: ἐλθόντες δʼ ἐκάθιζον (ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοισι X) lm. EX    54 ἐξιόντες H: ἀξιοῦντες E ut vid.: ἀξιῶντες X   55 ὅσσοι H: ὅσοι EX: οἵ οἱ Hom.: ὅτι Dind.   61 rest. Colomo   64 τό om. B   66 apud Colomo supplevi  

Ariston. ex.

ex. ex.

V ex.

90

Ariston.

V

ex. V Ariston.

ex.

V / gl.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 10-16

q 10 a. καί ῥα]: καὶ δή h36 q 11 a. δεῦτʼ ἄγε: ἰδίως ἐξενήνοχε. τὸ γὰρ “δεῦτε” πληθυντικῶς φήσας τὸ “ἄγε” ἑνικῶς εἶπε. καὶ το ἰδίως, “δεῦτʼ ἄγετʼ Ἀργείην Ἑλένην” [Η 350]. EHX b1. δεῦτʼ ἄγε: ἀμφότερα παρακελευστικῶς κεῖται παρʼ Ὁμήρῳ. MaVYy b2. δεῦτʼ ἄγε] ἄμφω κελευσματικά εἰσιν ἐπιρρήματα. H c. δεῦτʼ ἄγε] ὁρμήσωμεν, κινηθῶμεν Y q 12 a. ἰέναι: ἀντὶ τοῦ “ἴτε”, HMa “παραγίνεσθε”. H / θελήσατε s b. ἰέναι: πορευθῆναι MaVy c1. εἰς ἀγορὴν ἰέναι, ὄφρα ξείνοιο: ἐλλείπει ἡ “περί”, ἵνα ᾖ “περὶ τοῦ ξένου”· οὐ γὰρ αὐτὸς διαλέγεται ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ κρεῖττον ἡγήσατο σιωπᾶν ὑπισχνουμένοις αὐτῷ τὴν ἐκπομπήν. T c2. ὄφρα ξείνοιο] ὅπως περὶ τοῦ ξένου Ma d. ὄφρα ξείνοιο πύθησθε: εἰκότως διὰ πάντων αὐτοὺς ἐπεγείρει, φήσασα αὐτὸν ξένον πλανήτην διαπρεπῆ τὴν ὄψιν, ἵνα οἱ μὲν φιλόξενοι πρὸς τὸν ξένον, οἱ δὲ φιλόκαλοι πρὸς τὸ κάλλος, οἱ δὲ φιλίστορες πρὸς τὴν ἀκρόασιν τοῦ πολυπλανοῦς κινηθῶσιν. EHTX e. πύθησθε: ἀκούσητε CMaVY / μάθητε CY q 13 a. νέον] νεωστί Y b. δαΐφρονος] δεδαηκότος, φρονίμου H q 14 a1. πόντον ἐπιπλαγχθείς] πλανηθεὶς διὰ BD τοῦ πόντου D a2. ἐπιπλαγχθείς: ἐπιπλαν[ηθείς h36 q 16 a. καρπαλίμως] ταχέως DI b. ἔπληντο: ἐπληρώθησαν BDG2MaV c. ἔμπληντο] ἐνεπλήσθησαν EHX / ἐνεπέπληντο I / ἐγεμίζοντο C / ἐπλήσθησαν z 10 a) cf. schol. D A 360, 500, Hsch. κ 261 etc.  11 a-b) cf. schol. γ 475a cum app. test.; de δεῦτε cf. etiam. synag. δ 114 (Phot. δ 223; Suid. δ 293); Choer. epim. Ps. 153, 12; καὶ τοῦτο ἰδίως: scil. quia ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό (cf. Schironi, Best, 148; vide schol. b): cf. schol. Ge H 350 et Ps.-Hrd. de fig. 55 Hajdù; de ἄγε in hoc versu cf. etiam Eust. in Od. 1583, 50  12 a) de inf. pro imperativo cf. schol. α 291d1, Aristarch. fr. 72 Matth. et saep.  c1) ἐλλείπει ἡ περί: cf. Aristarch. fr. 199 Matth. et schol. γ 83a cum app. test.  d) hinc Eust. in Od. 1583, 58  13 a) cf. schol. α 175b, δ 112a, Aristarch. fr. 137 Matth.  b) cf. schol. 8b, α 48b1  14 a) de verbo cf. schol. Nic. alex. 127b, de πλάζομαι saepius (schol. α 2a etc.); nusquam glossa ἐπιπλανάομαι   16 a) cf. schol. β 406b, ε 193b al.  b-c) de πλῆντο cf. Ap. Soph. 132, 22; Hsch. π 2573 etc., vide ad θ 57 

69 τοῦτο scripsi: τό mss.   74 ἴτε etiam B ἢ πορεύεσθαι (cf. schol. b) subiungit Ma    77 κρείττων T    78 ὑπισχνουμένοις (-ένων possis) scripsi: γινομένοις T   80 τὸ δὲ ξείνοιο (scholio c1 subiungens) lm. T    81 διαπρέπει T  πρός om. T    82 δέ2 om. EHX    83 πολυπλανοῦς T: φιλοπλανοῦς EHX   91 -πληστο I

70

75

80

85

90

Scholia Graeca in Odysseam   θ 16-22

95

100 1

5

10

15

91

d. ἀγοραί τε καὶ ἕδραι: ἀντὶ ἑνικοῦ τοῦ “ἀγορά”· προεῖπε γοῦν “εἰς ἀγορὴν ἰέναι” [12]. καὶ “ἐνθάδε τέ σφʼ ἀγορή, καλὸν Ποσιδήϊον ἀμφίς” [ζ 266]. H e. ἀγοραί τε: αἱ ἐκκλησίαι MaV f. ἕδραι: τὰ συνέδρια MaV q 17 a. ἀγρομένων: ἀθροιζομένων HMaVX / συναθροιζομένων G2Y b1. ἐθηήσαντο ἰδόντες: σαφῶς νῦν τὸ “ἐθηήσαντο” ἀντὶ τοῦ ἐθαύμασαν· ἐπιφέρει γοῦν “ἰδόντες”. H b2. ἐθηήσαντο: ἐθαύμασαν EG2MaVXy q 18 a. υἱὸν Λαέρταο] ἤγουν τὸν Ὀδυσσέα Y b. Λαέρταο] Ἰωνικῶς Me c. τῷ δʼ ἄρʼ Ἀθήνη] γρ.΄ “τῷ γὰρ Ἀθήνη”. EX d. Ἀθήνη] ἤγουν ἡ φρόνησις καὶ ἡ ἀνδρεία αὐτοῦ Y / ἡ φρόνησις, ἡ πανουργία αὐτοῦ y q 19 a1. θεσπεσίην: τὰ γὰρ πλεῖστα οἱ πολλοὶ πρὸς τὰς ὄψεις κινοῦνται, τοὺς ἀξιώματα ἔχοντας ἐν τῷ ἰδεῖν δυστυχοῦντας καὶ ἀναξίως πάσχοντας. T a2. θεσπεσίην κατέχευεν] κινοῦνται γὰρ ὄχλοι πρὸς τὰς ὄψεις. H b. θεσπεσίην] θείαν BY c. κατέχευε: κατέχεε MaV q 20 a. πάσσονα: παχύτερον, BEG2HIM2VXYksy ἢ πλατύτερον EHM2VXy b. πάσσονα] καλλιώτερον EX / κρείττονα H c. θῆκεν ἰδέσθαι] ἐποίησεν εἰς τὸ ἰδεῖν I q 21 a. ὥς κεν Φαιήκεσσι: αὐτὸς μὲν οὖν ἐλεηθῆναι εὔχεται, ἡ δὲ Ἀθηνᾶ καὶ τὴν σπουδαιότητα παρασκευάζει αὐτῷ, ἵνα μὴ μόνον ἐλέους ἀξιωθῇ καὶ ἀποσταλθῇ, ἀλλὰ διὰ τὴν τιμὴν ὡς ἂν σπουδαῖος καὶ δώρων τύχῃ. T b. φίλος] ἀγαπητός Ma q 22 a1. δεινός: δέους καὶ φόβου ἄξιος MaVy d) ἀντὶ ἑνικοῦ: scil. de consuetudine Homeri, qui saepe plurali pro singulari utitur: cf. Aristarch. fr. 38 Matthaios (et schol. θ 4b, ζ 28e); de foro cf. schol. ζ 266a  e) cf. schol. β 69d  f) cf. schol. γ 7a1, 31f  17 a) hinc Hsch. α 824; cf. schol. ζ 106a2, schol. Opp. hal. 3, 364  b1-2) de sensu verbi cf. schol. ε 74a-b cum app. test.; aliter Hsch. ε 669  18 b) fort. Λαέρτεω resp., vel Ionicum cum Aeolico confudit: cf. schol. δ 555c  d) φρόνησις: cf. schol. α 44a, ε 5a et saepius; vide schol. θ 520c; de hoc loco Tz. alleg. Od. 8, 21-22 (ἐλαίου ἔγχρισις vel φρόνησις)  19 a1) sim. schol. θ 21a  b-c) cf. schol. β 12a, 12e  20 a) vide schol. ζ 230b1-3; Eust. in Od. 1584, 13  21 a) de re vide etiam schol. θ 19a1  22 a1) vide Hsch. δ 508; lex rhet. 234, 25 Bekk.; aliter (δέους ποιητικός) Or. 46, 12; Choer. orth.

94 Ποσειδήϊον ἄμφω H   5 παρουζγία ut vid. y, correxi   6 κινοῦνται cl. schol. a2 scripsi: καί T   7 τούς: τά T  ἐν τῷ ἰδεῖν: ἐν τῇ ἰδέα T  καί scripsi: δʼ T  prorsus aliter (τοὺς δὲ ἐν τῇ ἰδέᾳ δυστυχοῦντας ὡς ἂν ἀξίως πάσχοντας κρίνουσι) rest. Preller   11 παχ. etiam Laur.32.23   15 τὴν σπουδαιότητα scripsi: τὰ σπουδαιότερα T   16 δῶρα T, correxi  

Ariston. V V V / gl. Ariston. V

v.l. alleg. ex.

V V

ex.

V

92

Scholia Graeca in Odysseam   θ 22-28

a2. δεινός] φοβερός D / ἐπιτήδειος EMaX b. αἰδοῖος] θαυμάσιος D c. ἐκτελέσειεν ἀέθλους: πληθυντικῶς εἶπε τὸν τοῦ δίσκου ἆθλον. Κράτης V δὲ [fr. 45 Brogg. = 21 Helck] τοὺς κατὰ Ἰθάκην ἤκουσε πόνους. HM2Vy (Ariston.) d. καὶ ἐκτελέσειεν ἀέθλους οὓς Φαίακες ἐπειρήσαντʼ Ὀδυσῆος: ὡς εἰ ex. λέγοι τις “ἐπειράθην αὐτῶν τὴν ἐξήγησιν”. H q 23 a. πολλούς -Ὀδυσῆος] ἀθετεῖ Ζηνόδοτος· οὐ γὰρ πολλοὺς ἐτέλεσεν ἐν Did. Φαιακίᾳ, ἀλλʼ ἐδίσκευσε μόνον. H b. τούς] διʼ οὓς BD καὶ καθʼ οὕς D / λείπει “κατά” M2 / παρʼ οὕς Vp c. ἐπειρήσαντʼ Ὀδυσῆος] ἐποίησαν ἀπόπειραν τοῦ Ὀδυσσέως H / εἰς πεῖραν ἦλθον BD / ἐδοκίμασαν αὐτόν Y / πεῖραν ἔσχον I d. Ὀδυσῆος] ἕνεκα EX / εἵνεκεν s q 24 a. αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο: ἡ φήμη ἐκ φρονήσεως ex. τοῦ Ὀδυσσέως. ἔστι δὲ καὶ οἰκονομία τοῦ Ὁμήρου, ἵνα γνωρισθῇ καὶ τῷ κοινῷ λαῷ ὁ Ὀδυσσεύς, μήπως καθʼ ὁδὸν κομιζόμενος παρʼ αὐτῶν ἐμπαιχθῇ τι. διὸ καὶ εἰς τὰς δοκιμὰς αὐτὸν ἐξάγει, ὅπως πλειόνως τιμηθῇ παρὰ τῶν Φαιάκων. EX b. ὁμηγερέες τε γένοντο] ὁμοῦ BD ἐγένοντο D q 27 a. κελεύει] ἢ ἀνώγει Ma v.l. q 28 a. οὐκ οἶδʼ ὅστις] διὰ μέσου B 194, 19; vide schol. γ 322e  a2) ἐπιτήδειος: cf. schol. Aesch. th. 596i; gl. Soph. Ai. 205a; lex. Vind. δ 73 etc.  c) de plurali pro singulari cf. schol. θ 16d (de ludis “in potentia” Eust. in Od. 1584, 17): scil. versum 23 sicut Zenodotus damnabat Aristarchus (cf. schol. θ 23a, vide Nickau, Unters., 168); πόνους: de significatu in hoc versu cf. Ap. Soph. 11, 11; vide ad schol. θ 23a   d) scil. de constructione verbi πειράομαι cum acc.+gen., de qua vide etiam schol. θ 23b-d; ἐξήγησις fort. ad ipsam explicationem Homeri alludit  23 a) non liquet utrum θ 22 servaverit Zenodotus (et sicut post eum Crates intellexerit: cf. Broggiato ad Crat. fr. 45, sed vide praes. Helck, Crat. Od., 26, qui Cratetem vs. 23 damnavisse vel μνηστῆρες pro Φαίακες legisse postulat) an item damnaverit (sic Porson, Carnuth; vide Duentzer, Zenod., 191); rationem athetesis (de qua cf. Valk, TCO 228, Nickau, Unters. 169, et iam Nitzsch, Erkl. Anm. 169) Aristarcho tribuit Ludw. (vide Blass, Interpolationen 102; van Leeuwen ad loc.), non Roemer (Athetesen 164)  b) καθʼ οὕς: hinc Eust. in Od. 1584, 9   24 a) de re vide partim schol. θ 21a; Griesinger, Anschauungen, 52  b) cf. schol. β 9b al.  27 a) cf. T 102; vide schol. α 269c1 

21 εἶπε om. M2  Κράτης κτλ. scripsit Ma   22 πόνους ἤκουσεν y   23 Ὀδυσσῆος H   23-24 ὡς εἰ λέγοι τις temptavi: ὡς ἐλεγοῖο H: ὡσεὶ λέγοις vel λέγοιτο Ludw.   25 scholio θ 22d καὶ ἄλλως interiecto subiungit H  προηθέτει ci. Ludw.   26 post Φαιακίᾳ add. ἄθλους Roemer   28 ἐποίησεν H   32 an τῷ Ὀδυσσεῖ?  οἰκονομία huc post Buttm. transposui (post Ὁμήρου Polak): καὶ οἰκονομίας (post φρονήσεως conl.) EX  

20

25

30

35

Scholia Graeca in Odysseam   θ 28-30

40

45

50

55

60

93

b. ὅστις] καὶ ὁπόθεν BD c. ἐμὸν δῶ] εἰς τὸν ἡμέτερον οἶκον Ma q 29 a1. ἠὲ πρὸς ἠοίων ἢ ἑσπερίων: ἢ τῶν πρὸς δυσμὰς ἢ τῶν πρὸς ἀνατολάς. HXY οὕτως δὲ οἱ παλαιοὶ ἐμέριζον εἰς δύσιν καὶ ἀνατολὴν τὰ κοσμικά. “οὐ γάρ τʼ ἴδμεν ὅπῃ ζόφος οὐδʼ ὅπῃ ἠώς” [κ 190]· “εἴτʼ ἐπὶ δεξίʼ ἴωσι πρὸς ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε, εἴτʼ ἐπʼ ἀριστερὰ τοί γε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα” [Μ 239-40]. HX a2. ἠὲ πρὸς ἠοίων: οὐ προσέθηκεν ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν, ὅτι ἁπλούστερον οἱ ἀρχαῖοι διῄρουν τὸν κόσμον εἴς τε ἀνατολὴν καὶ δύσιν. T b. πρὸς ἠοίων] ἡ “πρὸς” ἀντὶ τῆς “ἀπό”, ἵνʼ ᾖ ἢ ἀπὸ τῶν πρὸς δυσμὰς ἢ τῶν πρὸς ἀνατολάς. B c1. ἠοίων: τῶν ἀνατολικῶν CE2HM2VXYnsy c2. πρὸς ἠοίων: τῶν πρὸς [ἀνατολάς] h15 / πρὸς τῇ ἀν[ατολῇ] h36 d1. ἑσπερίων: τῶν δυτικῶν HM2VXsy d2. ἑσπερίων: πρὸς τῇ δ[ύσει] h36 q 30 a. πομπήν] λείπει ἡ “εἰς”. Md b. ὀτρύνει: ἐπείγει HMaVy c. ὀτρύνει: ἐσπουδασμένως αἰτεῖ HY / σπουδάζει X d. λίσσεται: παρακαλεῖ M2Vy e1. ἔμπεδον εἶναι: τὴν πρὸς πάντας ἐχομένην πομπήν, ταύτην καὶ ἐπὶ τούτῳ τηρεῖν βεβαίαν. M2VXsy e2. ἔμπεδον] ἀσφαλῆ HY τὴν ἑαυτοῦ πομπήν H / ἰσχυράν D / ἑδραίαν k / ἀψευδῆ E2 f. ἔμπεδον εἶναι] ἢ τοῦ ἀσφαλῆ γενέσθαι τὴν ὁδηγίαν αὐτοῦ· ἢ “ἔμπεδον”, ἐσπουδασμένως αἰτεῖ. Ma 29 a1) schol. resp. Eust. in Od. 1584, 30; ἐμέριζον (42): est doctrina Aristarchi: cf. schol. A M 239 et schol. β 154a cum app. test.; vide Mette, Sphairop., 9-10 (fr. 21)  b) de praep. (πρός pro ἐκ) cf. Eust. in Od. 1584, 28  c) vide schol. a1, b; cf. Eust. in Il. 1319, 20 (aliter scholia ad δ 447)  d) de adi. cf. Hsch. ε 6301, schol. Opp. hal. 1, 793 al.; cf. Suid. ε 3184   30 b) cf. schol. α 85d, η 152b, 222 a  c) αἰτεῖ: nusquam alibi (vide tamen schol. f)  d) cf. schol. β 68b, γ 19a etc.  e2) ἀσφαλῆ, ἑδραίαν: cf. schol. D Δ 314, I 335 etc. cf. schol. b Ψ 642b et schol. κ 240; vide Hsch. ε 2428-29; Suid. ε 1005; EM 335, 49; ἰσχυράν: cf. Ap. Soph. 67, 21; Hsch. ε 2424  f) ἐσπουδασμένως αἰτεῖ: scil. ἔμπεδον cum λίσσεται coniungit (cf. tamen schol. c, et v. 31)  

41 τῶν πρὸς ἀνατολὴν ἢ τῶν πρὸς δύσιν. οἱ γὰρ παλαιοὶ οὕτως ἐμέριζον κτλ. X  πρὸς ἀνατολάς: ἀνατολικῶν Y   43 τʼ: τοι X  δεξί ʼ ἔωσι H (corr. Z): δεξιὰ ὦσιν X   44 τʼ ἠέλιόν τε om. H  τοί γε: εἴγε ποτί X  ἠερόεντα om. H   49 suppl. Henrichs et Colomo respective   51 δυσικῶν M2   52 suppl. Colomo   56 λίσσεαι lm. V   57 ἐχομένην: ἐξερχομένην Xs   57-58 ἐπὶ τούτου M2Vy   58 τηρεῖν: τηρήσωμεν (in fine scholii conl.) Xs   61 scholio e1 subiungit Ma  τὴν ὁδηγίαν scripsi: τῶν ὁδηγιῶν Ma  

Ariston.

ex. V V

V V V

ex.

94

Scholia Graeca in Odysseam   θ 30-35

g. πομπὴν δʼ ὀτρύνει... εἶναι] διεγείρει ἡμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦ πομπὴν καὶ ὃ ἂν ὑποσχεθῶμεν ἕνεκεν τῆς ἑαυτοῦ πομπῆς εἶναι στερεόν. I q 31 a. ἡμεῖς δʼ ὡς τὸ πάρος περ: χρησίμως ταῦτα· προτρέπει γὰρ τοὺς ex. πολίτας ἑτοιμασθῆναι πρὸς τὴν ἔκπεμψιν τοῦ ξένου. T b. ὡς τὸ πάρος περ ἐποτρυνώμεθα: ἤγουν ἐσπουδασμένως ποιήσωμεν. ex. δεξιὸν δὲ τὸ ἀνανεοῦσθαι τὴν τῶν Φαιάκων φιλοξενίαν, ἵνα μηδὲ τοῦτον πέμπειν ὀκνῶσι. τοῦτο γὰρ ἐν τῷ “πάρος περ” ἐδήλωσεν. H c. ὡς τὸ πάρος περ: ὡς ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν ἔθος ἐστίν H / ὡς σύνηθες E2Y ἡμῖν ἐστιν Y / κατὰ τὴν ἡμετέραν συνήθειαν C d. ἐποτρυνώμεθα: παρασκευάσωμεν G2M2V V e. ἐποτρυνώμεθα] ἑτοιμάζωμεν ἢ σπουδαίως ποιήσωμεν Ma q 32 a. οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος: πλεονάζει ἡ μία “οὐδὲ” κατὰ Ἀττικούς· ex. “οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος” [Ζ 130], “οὐδὲ γὰρ οὐδέ κεν αὐτός” [Ε 22]. H b. οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος] οὐδὲ γὰρ ἄλλον τινά φησι τῶν παρʼ αὐτὸν ex. ἡκόντων ξένων πολὺν ἀναμεῖναι χρόνον, λυπούμενον ἐν τῇ μελλήσει καὶ βραδυτῆτι τῶν πεμπόντων· τὸ δὲ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔθος εὔλογον εἶναι βεβαιοῦν καὶ ἐπὶ τούτῳ φυλάξαι. T q 33 a. μένει εἵνεκα πομπῆς] βραδύνει ὅσον τὸ ἐπὶ τῇ πομπῇ I ex. / ex. q 34 a. ἀλλʼ ἄγε νῆα...πρωτόπλοον: ὁμιλητικῶς καὶ ἑαυτὸν παραλαμβάνει. HT / καὶ “πρωτόπλοον νῆα”, ἵνα ἐκ τούτων χαρίζεσθαι δοκῇ τῆς ἀσφαλείας τοῦ πλοῦ ἐπιμελούμενος. T b. ἐρύσσομεν] ἑλκύσομεν E2 c. δῖαν: μεγάλην G2M2Vy V q 35 a. πρωτόπλοον: καινήν h36DHM2PVYy V b1. πρωτόπλοον] τὴν πρώτως πλέουσαν CDXYks ex. b2. πρωτόπλοον] τινές, τὴν πρώτην πλέουσαν, ὅ ἐστι ναυαρχίδα. H ex. ex.

31 b) ἐσπουδ.: cf. schol. θ 30c, f   32 a) cf. schol. bT Ξ 33 et schol. AbT E 22b cum app. Erbse  34 a) παραλαμβάνει: scil. plur. ἐρύσσομεν resp. (cf. schol. κ 79)  c) cf. schol. ε 20b   35 b1-2) scil. vel de prima navis navigatione vel de prima navis positione in classi agitur (vide schol. b3, ms. E2); ναυαρχίδα: schol. resp. Eust. in Od. 1584, 35  

66 ἑτοιμασθῆναι scripsi: ἐκπεμφθῆναι T, quod del. Polak   68 τοῦτον correxi: τοιοῦτον H   73 ἡτοιμάζομεν Ma    76 οὐδέ: οὔτε T  φασι T    76-77 παρʼ αὐτῷ ἡκότων T, corr. Dind.    77 ἐν deleverat Polak (sed cf. deinde Cur. sec. 162-63): ἐπί malim    78 τῶν πεμπόντων: τὸν πεμποτ- T  τὸ δέ scripsi: τότε T: ὥστε Dind.  εὔλογον ἔθος T, corr. Preller    79 ἐπὶ τούτῳ scripsi: τοῦτο T   81 lm. T  ἑαυτόν: αὐτό T  παραλαμβάνεται πρωτόπλοον καί T    82 χωρίζεσθαι... ἀσφαλοῦς T, corr. Preller   83 ἐπιμελούμενος scripsi (φροντίζων vel sim. possis): χαριζόμενος T   87 πρώτοις Y  πλεύσασαν k  

65

70

75

80

85

Scholia Graeca in Odysseam   θ 35-38

90

95

100 1

5

10

95

b3. πρωτόπλοον] νεωστὶ μέλλουσαν πλεῦσαι Ma / τὴν ἄρτι CIXs πρώτως εἰς τὴν θάλασσαν ἑλκυσθεῖσαν I / νενεωλκημένη I / νέαν, ἢ πρώτην τῷ πλῷ E2 c. πρωτοπλόον] τὴν πρῶτον πλεύσασαν, ἐπὶ θηλυκοῦ. ἐπὶ δὲ ἀρσενικοῦ προπαροξύνεται. καὶ “πρωτοτόκος” ὁμοίως ἐπὶ θηλυκοῦ βαρύνεται, ἐπὶ δὲ ἀρσενικοῦ προπαροξύνεται, ὁ πρωτότοκος υἱός. B d. δύω καὶ πεντήκοντα: πεντή[κοντα καὶ δύο κοῦροι. οὕτω]ς καὶ ex. Σοφοκλῆς· “β[έ]βληκʼ Ὀδυ[σσεὺς δύο κύβω καὶ τέττα]ρα” [cf. Eur. fr. 888 Kn.]· τὸ γὰρ “κύβω” πρὸς τὰ δύο. h15 q 36 a. κρινάσθων: ἐπιλεχθήτωσαν BG2HM2PVYy V b1. κρινάσθων: χωρισθή[τωσαν h36 b2. κρινάσθων] χωριζέσθωσαν. ἔστι δὲ δυϊκόν. E2 c. κρινάσθων] τὸ “κρινάσθων” πρὸς τὸ “δύω” νοητέον. εἶτα καὶ πεντήκοντα ex. κρινάσθωσαν. πάντως δὲ προ{σ}τίθεται ἐπὶ τοῖς συνθέτοις ἀριθμοῖς τὰ ἐλάσσω· “δυοκαίδεκα”, “πεντεκαίδεκα”, “ἑξκαίδεκα”, “δύο καὶ εἴσι” καὶ τὰ λοιπά. X d. κατὰ δῆμον] κατὰ γειτονίαν HP e. πάρος] ἐκ παλαιοῦ H f. ἄριστοι] ἐπιτήδειοι εἰς τὸ πλεῖν Ma q 37 a. δησάμενοι: δήσαντες E2G2HMaPVsy / δεσμεύσαντες DX V b1. κληῗσι: καθέδραις E2G2HM2VY V b2. κληῗσι] σκαμνίοις t c. ἐρετμά] κώπας E2Y q 38 a. ἔκβητʼ] ἐκ τοῦ περὶ αὐτῶν εἰς τὸν πρὸς αὐτοὺς λόγον μετῆλθεν. H Ariston. c) inepta regula (quam Lentz in ed. sua prorsus correxit) nusquam alibi invenitur; de accentus differentia valde aliter Eust. in Od. 1584, 36 et vide praes. schol. A (Hrd.) M 26b (unde Lentz Herodiani adn. ad hunc vs. suo Marte concinnavit); Arcad. 5, p. 164, 2 Roussou  d) de duali πρὸς τὰ δύο usurpato vide schol. θ 36c et 48a, sed praes. de ns. loco Ap. Dysc. synt. 3, 7 (p. 272, 6) et pron. 85, 1-5, necnon schol. AD I 182 (cum app. Erbse), schol. A I 192a et epim. Hom. β 35 (vide Erbse, Beitr. 244); trimetrum Aristophanes ran. 1400 laudabat (ubi tamen Ἀχιλλεύς pro Ὀδυσσεύς legitur), vide praes. Paus. att. τ 46 Erbse, unde Phot. τ 463 cum app. Theod. (vide Suid. τ 1006); ex Aristophanis comoedia apparet versum (de Achille dictum) Euripidis non Sophoclis (fr. om. Radt) esse, sed de fabula antiqui scholiastae (quorum aliqui potius de Aeschylo cogitabant) iam ambigebant (vide app. Kannicht et Jouanvan Looy, necnon schol. Ar. ran. 1400a; Henrichs, ZPE 8, 1971, 10)  36 a-b) de verbo cf. schol. δ 530a-b; de duali vide schol. c  c) cf. schol. θ 35d; de numeris compositis vide EGud 478, 8-10 Stef. (e Choer. epim. Ps. 110, 17); Eust. in Od. 1585, 1  37 a) cf. schol. β 430a  b1) cf. schol. β 419c  c) cf. schol. δ 580d  38 a) de re cf. schol. bT I 636; schol. A Ρ 681b et

90 θάλασσαν: ναῦ (sic) I   95-97 suppl. Henrichs   99 suppl. Colomo   2-3 correxi    2 πάντως scripsi: πάντων X   9 ἐν (Y) ταῖς καθέδραις E2G2HY  

96

Scholia Graeca in Odysseam   θ 38-43

b. ἔκβητʼ] ἐξέλθετε E2 / πορεύθητε Ma Ariston. / Did. c1. θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα: ἀντὶ τοῦ “θοῶς”, ὡς “λῦσεν ἀγορὴν αἰψηρήν” [β 257]. / τὸ δὲ “ἀλεγύνετε” ἀντὶ τοῦ “εὐτρεπίζετε”, οὕτως διὰ τοῦ ε ἐν παρατατικῷ. Hy V (Ariston.) / gl. c2. θοήν: ἀντὶ τοῦ θοῶς BDE2M2VYy / ταχέως HMaP d. ἀλεγύνετε: εὐτρεπίζετε G2HM2PVs V e. ἀλεγύνατε] φροντίσατε E2 / εὐτρεπίσατε Y / οἰκοδομήσατε Y / ἑτοιμάσατε D1 / ἑτοιμάζετε z q 39 a1. ἡμέτερον δῶ: εἰς τὸν ἡμέτερον οἶκον. V V a2. ἡμέτερον δʼ] εἰς τὸν ἐμὸν οἶκον HM2Yy / λείπει “εἰς τὸ δῶμα” C / δῶμα I b. ἡμέτερον: ὡς οἰκείους ἔχων αὐτοὺς τὸ “ἡμέτερον” ἔφη. Ma ex. c. παρέξω] δώσω P / τὰ πρὸς δαῖτα DXs / δαῖτα δηλονότι B q 40 a. κούροισι: νέοις V V q 41 a. σκηπτοῦχοι βασιλῆες] τὴν μὲν δαπάνην ἐκ τοῦ ἰδίου ποιεῖται, τὴν δὲ ex. ἐκ τῆς ὑποδοχῆς φιλανθρωπίαν κοινὴν πάντων καθίστησι. H b. σκηπτοῦχοι βασιλῆες] φαλαγγάρχαι M2 q 42 a1. φιλέωμεν: φιλοφρονησώμεθα E2HM2PVXsy V a2. φιλέωμεν] ὑποδεξώμεθα X / ἤτοι παράσχωμεν δῶρα Ma / δεξιωσοίμεθα D q 43 a. ἀρνείσθω: ἀντιλε[γέτω] h15 / μὴ ἐλθεῖν E2 / ἀνανευέτω D / παραιτείσθω I b. καλέσασθε δὲ θεῖον ἀοιδόν: ἵνα ἡδέως ἡ συνουσία γένηται. τὸ δὲ ὅλον ex. δαιμονίως ᾠκονόμησεν ὁ ποιητής, ἵνα ᾄδοντος αὐτοῦ κλαίων Ὀδυσσεὺς ὑπόνοιαν τῷ Ἀλκινόῳ παράσχῃ καὶ ἀφορμὴν πυθέσθαι τίς ἐστιν, ἅμα δὲ καὶ ἡμεῖς τὰ περὶ τὴν πόρθησιν τῆς Ἰλίου μάθωμεν {ᾄδοντος αὐτοῦ}. H al. (vide Erbse ad schol. A Γ 99a)  c1-2) θοῶς: cf. schol. β 257c; vide de hoc loco schol. bT T 276c; aliter de adi. Philox. fr. 7a-c Theod. (cf. epim. Hom. θ 25) et Hsch. θ 618 (τὴν ἀγαθήν); ἐν παρατατικῷ: scil. praesentis, non aoristi ἀλεγύνατε (cf. schol. e)  d-e) εὐτρεπίζετε etc.: de verbis cf. schol. α 374e; aoristi prob. ad v.l. ἀλεγύνατε spectant (cf. schol. c1)  39 a1-2) de δῶ (vide app. crit.) cf. schol. α 176e; de ἡμέτερον δʼ vide schol. η 301a et β 55a cum app. test.  b) scil. non est plurale maiestatis, sed Phaeaces eorumque reges (v. 41) tamquam familiares respicit   40 a) cf. schol. γ 339a, δ 652a etc.  41 b) de his regibus cf. Eust. in Od. 1584, 42   42 a1-2) cf. schol. α 123b1, δ 29f-g  43 a) ἀνανευέτω: cf. schol. (Tr.) Ar. Ach. 113b; παραιτείσθω: sim. EGen α 1210  b) cf. Eust. in Od. 1586, 49; partim Max. Tyr. diss. 10, 7  

14 ἀντὶ τοῦ om. y (scholio ad v. 39 subiungens)   17 ἀντὶ τοῦ om. By   18 εὐτρεπιζομένῳ Ma   21 lm. sic (cum δῶ, quod in versu Homeri minime invenitur, cf. tamen α 176, β 262, δ 139) praebet V   22 ἐμόν om. Y  οἶκον etiam E2   23 οἰκείοις Ma, correxi   27 φιλοξενίαν possis (cf. Eust. in Od. 1584, 43)   29 φιλοφρονήσωμεν I   31 lm. ]σ̣θ̣ω h15  suppl. Henrichs   35 πύθεσθαι H   36 ᾄδοντος αὐτοῦ tamquam e l. 34 repetita delevi  

15

20

25

30

35

Scholia Graeca in Odysseam   θ 43-53

40

45

50

55

60

97

c. καλέσασθε] ἀντὶ τοῦ καλέσατε Ma q 44 a. Δημόδοκον] οἰκεῖον τὸ ὄνομα διὰ τὴν παρὰ τῷ δήμῳ ὑποδοχήν. H b. θεός] ἡ φύσις Xs c. ἀοιδήν] τραγῳδίαν I q 45 a1. τέρπειν] ἢ “τερπνήν” M2 a2. τερπνήν] γρ. καὶ “τέρπειν” Gy b. τέρπειν] ὥστε X c. ὅππῃ θυμός: ὅσα βούλεται αὐτός, ἢ ὅσα ἡ ἐπιθυμία τῶν ἀκουόντων. 1 2 D E HMaM2VXsy d. ἐποτρύνῃσι: παρορμᾷ M2V q 47 a. σκηπτοῦχοι] βασιλεῖς Y b. μετῴχετο: μετῄει M2Vy c1. μετῴχετο] ἡ “μετά” ἀντὶ τῆς “ἐπί”· ᾤχετο ἐπὶ θεῖον ἀοιδόν. H c2. μετῴχετο] ἐζήτει, E2 ἐπορεύετο BE2 εἰς BMa / μετεκαλέσατο D q 48 a. κρινθέντε] τὸ “κρινθέντε” πρὸς τοὺς δύο. H b. κρινθέντε] ἐπιλεχθέντες HXs / χωρισθέντες Ma q 49 a. βήτην] ἐπορεύθησαν Me b. ἐπὶ θῖνʼ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο] γρ. “ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο”. M2 q 51 a. βένθος δέ] εἰς IP βάθος I b. ἔρυσσαν] καθείλκυσαν X2 q 52 a. ἐν δʼ ἱστόν] διὰ τί ἱστὸν εἰρεσίᾳ χρώμενοι; κόσμου χάριν. ἢ ἴσως καὶ ἀνέμου. E2 q 53 a1. ἠρτύναντο: ἡτοίμασαν τὰς κώπας ἐν τοῖς τροπωτῆρσι. “τροπὸς” γὰρ ὁ ἱμὰς ὁ συνδέων τὴν κώπην τῷ σκαλμῷ. BD1HMaX a2. ἠρτύναντο] ἥρμοσαν HMbPy / ἡτοιμάσαντο D / κατεσκεύασαν z / ηὐτρέπιζον Ma 44 a) nusquam alibi veriloquium invenio, sed vide schol. bT Δ 87a de Λαοδόκος; de re vide Grandolini, Canti e aedi, 118  b) explicatio philosophica, in poëtarum exegesi vide e.g. schol. Opp. hal. 2, 52; de natura humana in hoc loco vide praes. Melet. nat. hom. 137, 12 Cramer  c) cf. schol. α 421e, γ 204e  45 a) cf. Eust. in Od. 1584, 56  c) scil. θυμός vel ipsius cantoris vel audientium (de re vide Nannini, Omero e il suo pubblico, 32); hinc Eust. in Od. 1584, 57  d) cf. schol. α 85d, 89b, ε 139d   47 c1) cf. Aristarch. fr. 185 Matth.  c2) ἐπορεύετο: cf. schol. D E 148; Hsch. μ 1118 (vide 1108); synag. μ 186; vide schol. θ 7b et Eust. in Od. 1584, 60  48 a) hinc epim. Hom. β 35 (πρὸς τοὺς δύο τὸ δυϊκόν, οὐ πρὸς τοὺς πεντήκοντα); de re cf. ad schol. θ 35c et 36c, praes. Ap. Dysc. pron. 85, 5 et synt. 3, 7 (p. 272, 6-10); vide de hoc loco etiam schol. D I 182   b) de verbo cf. schol. θ 36a-b  51 a) cf. schol. α 53a   53 a1-2) de ἠρτύναντο cf. schol. α 277d-e et δ 782a, c; de τροπός cf. schol. δ 782c1-2; ηὐτρέπιζον fort. v.l. ἠρτύνοντο (quae in mss. aliquot) resp. 

42 γρ. καί om. y   44 ἐβούλετο E2   51 πρός: ὡς πρός ci. Polak   59 ἡτοίμασαν post τροπωτῆρσι conl. D1X: ἡτοιμάζοντο H  τρόπος BHMa    60 σκαρμῷ X   

ex. alleg. v.l.

V V V Ariston. ex.

v.l.

ex. ex.

98

V ex.

ex.

v.l. Did. V

ex. ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 53-57

a3. ἐρετμά] κωπηλασίας Y / τὰς κώπας z a4. τροποῖσι: τοῖς τροπωτῆρσιν G2M2VX b. τροποῖσι] τροπὸς τὸ λωρίον ἐν ᾧ τὸ κωπίον δέδεται, τροπωτὴρ δὲ ἐν ᾧ τὸ λωρίον περιδέδεται ξύλῳ. IMb q 54 a. κατὰ μοῖραν] κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον Ma / κατὰ τάξιν I b1. τάνυσσαν: ἥπλωσαν αὐτὰ κατὰ τοῦ πλοίου, ἵνʼ ἕτοιμα ὦσιν εἰς τὸ ἑλκυσθῆναι. BHX ἢ ἀνήγαγον αὐτὰ μήπω ἁπλώσαντες. X b2. τάνυσσαν] ἐπέτασαν, ἥπλωσαν Xs c. ἀνὰ δʼ ἱστία λευκὰ πέτασσαν] γρ.΄ “παρὰ δʼ ἱστία λευκὰ τάνυσσαν” X q 55 a. ὑψοῦ] ἄνωθεν τῆς θαλάσσης Ma b. νοτίῳ] Ἀριστοφάνης “νοδίῳ”. H c1. νοτίῳ: ὑγρῷ, G2HMaVy τῷ διύγρῳ. MaVy c2. ἐν νοτίῳ] ἐν καθύγρῳ τόπῳ E2 / ἐν διύγρῳ τόπῳ D1Xs / εἰς τὴν θάλασσαν τὴν δίυγρον Y / ἀντὶ τοῦ ὕδατι G1 d. νοτίῳ] ἢ πρὸς τὸ δυτικὸν μέρος Xs e. ὑψοῦ δʼ ἐν νοτίῳ: “νότιον” λέγει τὸν αἰγιαλόν, παρὰ τὸ νοτίζεσθαι. Ma f. ἐν νοτίῳ] ἐν τῷ νηνέμῳ λιμένι, ἔνθα ἰσχυρὸς οὐκ ἔπνεεν ἄνεμος. H g. ὥρμισαν] ἠσφαλίσαντο Ma / ἐλιμένισαν z q 56 a. βάν ῥʼ ἴμεν] ἐβάδισαν ἀπελθεῖν Ma q 57 a1. πλῆντο: ἐπληρώθησαν. E2M2PVXsy “αἴθουσαι” δὲ HV αἱ πρὸς ἥλιον τετραμμέναι στοαί. G2HM2VXs a2. πλῆντο] ἐπλήσθησαν I / ἐπληροῦντο M2 b. αἴθουσαι] ἡλιακοί DY c. ἕρκεα: οἱ περίβολοι HM2XYns / περιφράγματα D d. δόμοι ἀνδρῶν: οἱ ἀνδρῶνες H / αἱ στέγαι E2T a3) cf. schol. δ 580d, 782b1; κωπηλασίας: cf. schol. D A 435 a4) cf. schol. δ 782c1  b) sim. Hsch. τ 1499, vide ad schol. δ 782  54 a) cf. schol. β 251d, δ 783d  b1-2) de verbis cf. Hsch. π 2049, τ 155; de πετάννυμι cf. schol. α 130h; de v.l. (cf. schol. c) vide Valk, TCO, 221  55 a) scil. prob. in alto mari, cf. schol. δ 785a1-2  b) de lectione Aristophanis (vide praes. Hsch. ε 3209) cf. schol. δ 785c cum app. test.  c1-2) cf. schol. δ 785d1-3  d) nusquam alibi, potius meridionem indicare videtur (cf. schol. δ 785a) e) cf. Thom. Mag. ecl. voc. Att. 246, 12  g) cf. schol. δ 785f  57 a1-2) verbum tamquam imperfectum (ἐπληροῦντο, cf. schol. a2) audiunt Ap. Soph. 132, 22 (ad hunc loc., vide EM 676, 48-50 ubi locus laudatur), Hsch. π 2573, Suid. π 1758; vide etiam gl. Hes. th. 688, necnon schol. θ 16a; de αἴθουσαι et de veriloquio vide ad schol. γ 399c (praes. Ap. Soph. 15, 2, ubi ns. versus laudatur)  c) περίβολοι: cf. Hsch. ε 5935; Suid. ε 3015; EM 375, 25; περιφράγματα: cf. ad schol. α 64c 

66 ξύλον mss., correxi   68 κατὰ δʼ ἱστία λευκὰ τάνυσσαν lm. B  ἕτοιμα ὦσιν: ἑτοιμάσωσιν B   73 νοδίῳ: εἰνόδιον malit Ludw.   83 ἀπεστραμμέναι G2  αἱ στοαί etiam Y

65

70

75

80

85

Scholia Graeca in Odysseam   θ 57-62

90

95

100 1

5

10

99

e. δόμοι: οἶκοι M2Vy V q 58 a. ἀγρομένων] συναθροισθέντων M2 q 59 a. τοῖσιν δʼ Ἀλκίνοος δυοκαίδεκα μῆλʼ ἱέρευσεν: μέμφονταί τινες ὡς ex.? ὀλίγα παρασκευάσαντος Ἀλκινόου τοῖς Φαίαξι, πολλῶν ὄντων τῶν μελλόντων Porph.? εὐωχεῖσθαι. καὶ Κράτης δὲ τὸ αὐτὸ πέπονθεν αὐτοῖς [fr. 46 Brogg. = 22 Helck], πάντας οἰόμενος τοὺς Φαίακας εὐωχεῖσθαι παρὰ τῷ Ἀλκινόῳ. οὐ γὰρ ἦν τὸ πλῆθος ἠθροισμένον, ἀλλὰ δώδεκα μὲν βασιλεῖς, αὐτὸς δὲ τρισκαιδέκατος, καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ, καὶ οἱ ἐρέται τῆς νεὼς πεντήκοντα δύο. H b. ἱέρευσεν] ἔσφαξεν I q 60 a1. ἀργιόδοντας ὕας] τοὺς χοίρους τοὺς ἔχοντας ὀδόντας λευκούς. H / λευκόδοντας DP a2. ἀργιόδοντας: λευκοὺς καὶ ὀξεῖς ὀδόντας ἔχοντας M2Vy V a3. ὀκτὼ δʼ ἀργιόδοντας: τοὺς ἔχοντας ὀδόντας ἀργούς, τουτέστι μὴ ex. ἀρτύοντας τὸ τῶν ὀδόντων ἔργον· τόδʼ ἔστιν ἢ τέμνειν ἢ λεαίνειν τὴν τροφήν. X b. ὕας: χοίρους MaVY V q 61 a. τοὺς δέρον] συλληπτικῶς· σύες γὰρ οὐκ ἐκδέρονται. HXs Ariston.? b. δέρον] ἔδερον PY / ἐξέδερον M2 c. ἀμφί θʼ ἕπον] περὶ ἐκείνους CIXs ἐνήργουν BCDIXYs / ἐκύκλωσαν Py d. τετύκοντο] κατεσκεύαζον Me / ἐκατεσκεύασαν Y e. ἐρατεινήν] ἐπιθυμητήν Me q 62 a. ἐρίηρον: μεγαλωφελῆ, HMaV ἀγαθόν, HMaVy ἰσχυρόν. E2G2HMaPVy V b1. ἐρίηρον] τὸν ἄγαν ἁρμόζοντα τὴν φωνὴν αὑτοῦ πρὸς τὸ μελῴδημα τῆς ex. κιθάρας· τὸν μεγαλωφελῆ. X b2. ἐρίηρον] εὐάρμοστον P / ἡρμοσμένον E2 / θαυμαστόν Y / ἐμμελῆ D c. ἐρίηρον ἀοιδόν] σημ. τί φησιν Ὅμηρος περὶ ἑαυτοῦ Laur.32.23 e) cf. schol. α 83e  58 a) cf. schol. θ 17a  59 a) scil. Crates versum 58 (qui in mss. plerisque deest) legebat, secundum Helck, Crat. Od. 26-27 (obloq. Broggiato, Cratete 213, quae de θ 39 πᾶσι cogitat)  60 a1) λευκούς (scil. ex adi. ἀργός) cf. schol. D I 535 et K 264; Ap. Soph. 42, 23; Hsch. α 7047; synag. α 961; aliter (scil. ex ἀρι praef. intensivo) Tryph. fr. 122 Velsen (EGen α 1125 L.-L.)  a2) ὀξεῖς: cf. schol. T Λ 292; Ap. Soph. 42, 23; synag. α 961  a3) scil. ex adi. ἀργός sensu “pigri”  b) de subst. cf. Hsch. υ 818; synag. υ 194 et saep.  61 a) de σύλληψις apud Aristarchum cf. Schironi, Best, 161  b) cf. schol. D H 316  c) ἐνήργουν: cf. schol. D H 316; de verbo cf. schol. D B 525; Ap. Soph. 26, 3 etc.; vide schol. μ 209  d) cf. schol. D A 467 (impf.) et schol. Ab A 467c (aor.); synag. τ 128 etc.  e) cf. schol. D B 571, vide schol. ι 230; Hsch. ε 5636  62 a-b) cf. schol. α 346e-g; μεγαλωφελῆ, ἀγαθόν: cf. Hsch. ε 5828; nusquam alibi quantum video ἰσχυρόν  c) cf. schol. θ 63b et f 

90 δωκαίδεκα in lm. H    94 δώδεκα Z: δέδωκε H   99 καὶ ὀξεῖς in fine habet M2   5 ἔκδερον Y   6 περὶ ἐκεῖνα I   11 ἤ addidi  

100

Scholia Graeca in Odysseam   θ 63

ex. q 63 a1. τὸν περὶ Μοῦσʼ ἐφίλησε, δίδου δʼ ἀγαθόν τε κακόν τε: ὡς οὐ (Porph.?) δυνατὸν ἀνθρώπῳ τελείαν εὐδαιμονίαν ἔχειν· “δοιοὶ” γὰρ “πίθοι” [Ω 527].

ἀλλὰ ταῦτα, φασίν, ὁ Ἀχιλλεὺς παραμυθίαν εἴρηκε τῷ Πριάμῳ, ἐνταῦθα δὲ ἐκ τοῦ ποιητικοῦ προσώπου λέγεται. πῶς οὖν ἀγαπήσασα κα[ T ex. a2. τὸν περὶ - ἀγαθόν τε κακόν τε] ἐπεὶ μὴ ἐνδέχεται ἄνθρωπον ὄντα τὰ πάντα εὐτυχεῖν. D1HXs ex. b. τὸν περὶ Μοῖρʼ ἐφίλησε] οὔκουν, ὦ Ὅμηρε, θαυμασίως αὐτὸν ἡ Μοῖρα ἐφίλησεν, ἣ τῶν ὀφθαλμῶν μὲν ἐστέρησεν, ἀοιδὴν δὲ ἀντὶ τούτου ἐχαρίσατο, ὥσπερ δῆτα καὶ σὲ ὕστερον. E2 c. περί] περισσῶς Ma v.l. d. Μοῖρʼ] ἡ Μοῦσα E2 e. Μοῦσʼ] θεά Y V (Porph.?) f1. , δίδου δʼ ἀγαθόν τε κακόν τε: πῶς οὖν ἐφίλησεν; ἤτοι ἐπεὶ οἱ τυφλοὶ μουσικώτεροι μὴ περὶ πολλὰ ἀσχολούμενοι. E2G2HM2PVXy ἢ ἐπεὶ πάντως ἄνθρωπον ὄντα δεῖ κατά τι δυστυχεῖν. ἢ οἰκονομικῶς, ἵνα μὴ ἐπιγνῷ τὸν Ὀδυσσέα. τινὲς δέ φασιν εἰς ἑαυτὸν ταῦτα αἰνίττεσθαι τὸν ποιητήν. E2HM2VXYy f2. ἐφίλησε] ἢ ἠγάπησε, διὰ τὸ μὴ ἀσχολεῖσθαι ἔνθα κἀκεῖσε μηδὲ ψευδολογεῖν τὸν τραγῳδόν. Ma v.l. g. ἡδεῖαν ἀοιδήν] “ἀγαθόν τε κακόν τε” G

63 a1-2) de hac re versus laudat (et de ns. loco ipsum versum Ω 527) schol. Pind. Pyth. 3, 141a, p. 82, 8-14 Dr. (vide etiam schol. Pind. Pyth. 7, 23, vet. et recent.); prob. hinc Eust. in Od. 1585, 38; ἐκ τοῦ ποιητ. προσώπου: cf. Schironi, Best, 510; ἀγαπήσασα (l. 17) scil. Musa, cf. schol. f2; Porphyrio schol. a1 trib. Schrader  b) “ex Constantinopolitana doctrina profectum” iudicat Polak, Obs., 18; ὥσπερ δῆτα καὶ σέ: de versu ad Homerum ipsum pertinente vide Max. Tyr. diss. 38, 1 (vide J.-F. Kindstrand, Homer in der zweiten Sophistik, Stockholm 1973, 163) et Procl. in Plat. remp. 1, 174, 14 et 193, 26 Kroll; de re cf. Eust. in Od. 1584, 47; de cantoris inspiratione vide etiam schol. θ 491a  c) cf. schol. α 66c et sescenties; de hoc loco Eust. in Il. 1363, 12-17  f1) hinc Eust. in Od. 1585, 47; Porphyrio tribuit Schrader; de re cf. schol. a1-2, b; μουσικώτεροι (et vide schol. f2): de hoc loco cf. schol. A B 599a

14 lm. T  τε1 om. T   15 δοιοί Preller: δυαί T   16 φησίν T, serv. Schrader  εἰς supplevi   17 post κα- in imo paginae nihil habet T: κατʼ ἐξοχήν (scil. de amore Musae) vel sim. possis   18 μὴ οὐκ ἐνδ. H   20 Μοῖρʼ pro Μοῦσʼ in textu praebet E2 (cf. schol. d)   26 lm. V: in mg. ad v. 91 adscr. H  πῶς - ἤτοι om. G2HPYy  ποῦ M2  ἐφίλησεν αὐτόν M2  ἤτοι: ἢ ὅτι X  ἐπειδή PY: ἐπεὶ ὅτι M2    27-29 ἢ ἐπεὶ - τὸν Ὀδυσσέα om. Y  ἢ ἐπεὶ - δυστυχεῖν post Ὀδυσσέα conl. V    27 ἐπεί: ἔπειτα Hy    28 ἀνθρώπινον E2  ὄντα om. E2M2  δεῖ om. E2   29 εἰς αὐτόν M2  αἰνίττεσθαι: λέγειν E2   31 scholio f1 subiungit Ma   καὶ ψευτ- λείψει τῷ τραγῳδῷ Ma, correxi

15

20

25

30

Scholia Graeca in Odysseam   θ 64-68

35

40

45

50

55

101

q 64 a. ἄμερσε: ἐστέρησε BD1E2G2HMaPVXYsy q 65 a. θῆκε] ἔβαλε P q 66 a. μέσσῳ δαιτυμόνων: πιθανῶς, ἵνα πάντες ἐκ τοῦ ἴσου ἀκροῶνται. CHTXs b1. ἐρείσας: ὑπορθώσας M2VY b2. ἐρείσας] ἑδριάσας ἐκεῖνον I / ἐπιστηρίξας E2 q 67 a1. κὰδ δʼ ἐκ πασσαλόφιν : καὶ ἐκ τοῦ πασσάλου δὲ ἐκρέμασε τὴν φόρμιγγα τὴν λίγειαν, ἤτοι τὴν ἀποτελοῦσαν ὀξὺ μέλος. H a2. κὰδ δʼ ἐκ πασσαλόφιν] ἐπὶ δὲ τοῦ πασσάλου κατεκρέμασεν τὴν ἡδυτάτην κιθάραν. Ma b1. κὰδ δʼ ἐκ πασσαλόφιν: κατὰ τοῦ πασσάλου HM2PVY b2. κὰδ δʼ ἐκ πασσαλόφιν] τὸ δὲ “ἐκ πασσαλόφιν” δηλοῖ κατὰ τοῦ πασσάλου. H / ἐξεκρέμασεν ἐν τῷ πασσάλῳ D1 c. κρέμασεν φόρμιγγα] Ἀριστοφάνης “δῆσεν φόρμιγγα”. H d. φόρμιγγα] βιόλαν Y e. λίγειαν: ἡδεῖαν M2V f. λίγειαν] ὀξεῖαν Y q 68 a. αὐτοῦ] ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ I b. ὑπὲρ κεφαλῆς: ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς M2PVY c1. καὶ πέφραδε χερσὶν ἑλέσθαι: ἤτοι ἐσήμανεν ἵνα ἀνέληται ταῖς χερσίν· E2M2VXYs ἢ τὰς χεῖρας ἐπέθηκεν, ἵνα γνῷ ἔνθα κεῖται. E2M2PVXYsy c2. καὶ ἐπέφραδεν: ἤτοι ἐδήλωσεν ὁ Ποντόνοος τῷ μελῳδῷ τὴν κιθάραν λαβεῖν ταῖς χερσὶ καὶ κρούσασθαι. H 64 a) hinc Ap. Soph. 24, 32; Hsch. α 3607; vide schol. D N 340; de veril. cf. schol. α 69g1 (de hoc loco Porph. qu. Vat. p. 47, 3 Sod.)  66 a) cf. Eust. in Od. 1586, 6    67 a1-2) scil. κατεκρέμασεν intelligunt (sim. schol. T Ω 268); de πασσαλόφιν pro gen. audiendo cf. Ap. Soph. 87, 12; Ap. Dysc. adv. 165, 4 Schn.; Hsch. π 1070 (vide Hsch. θ 320); ὀξύ: cf. schol. f; κιθάραν (a2): saepius, cf. schol. D A 603, I 186; Ap. Soph. 164, 23; synag. φ 183; Hsch. φ 776; vide schol. α 155b  b1-2) scil. ἐξεκρέμασεν audiunt  c) scil. κατέδησεν, ut vid., vide schol. θ 105a; Nauck, Aristophanes, 50; Nitzsch, Erkl. Anm. 174  d) verbum recentius ut vid.  e-f) de adi. cf. schol. γ 176b   68 b) cf. Hsch. υ 422 (fort. hinc)  c1) ἐσήμανεν: cf. schol. α 444e, de ἐπέφραδε vide synag. ε 625, Suid. ε 2105; de constructione dativi χερσίν (scil. utrum ad ἑλέσθαι an ad ἐπέφραδε referendum sit, vide c2 et c3) in scholiis c1-3 ambigitur 

36 lm. T  ἐξ ἴσου CXs  ἀκροῶνται: ποιῶνται τὴν ἀκρόασιν T   45 scholio θ 66a subiungit H   48 δῆσε φόρμιγγι H, corr. Buttm.   49 βιόλ- Y   54 lm. (sed πέφρα δέ) V  ἤτοι: ἤγουν (scholio b subiungens) Y  ἵνα - χερσίν om. s  ἕληται Y (et i.l. G2)   55 τὰς - ἐπέθ. post κεῖται conl. P  ἀνέθηκεν s  ἐπέθηκεν ἐπὶ τὴν κιθάραν E2  γνῷ: ἴδῃ E2  

V ex. V ex.

V

Did. V

V V ex.

102 ex.

V V

v.l. V V

ex. V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 68-75

c3. καὶ ἐπέφραδε χερσὶν ἑλέσθαι: ταῖς χερσὶν ἐσήμανεν, ἵνα ἀνέληται, δηλονότι τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἐπιτεθεικὼς τῇ φόρμιγγι, ἵνα γνῷ ποῦ κεῖται. H c4. ἐπέφραδε] ἐσήμανεν G2Men / ἡρμήνευσε D d. ἑλέσθαι: λαβεῖν M2V q 73 a. ἀνῆκεν: ἀνήγειρεν BEHM2PVXYsy ἐπὶ τὴν ᾠδὴν ἐμπνεύσασα. EM2VXsy b. ἀνῆκεν] ἀνέπεισεν BDG1M2 c. ἀνῆκεν] γράφεται “ἐνῆκεν”. EX d. ἀειδέμεναι: ᾄδειν DG2MaPV q 74 a1. οἴμης: ᾠδῆς ἢ διηγήσεως· ὅθεν καὶ “προοίμιον”. G2HM2PVYy a2. οἴμης] ἀπὸ προοιμίου καὶ διηγήσεως ἐκείνης. D1EXs a3. οἴμης] ἀπὸ τῆς οἴμης ἐκείνης H / ἐκείνης λέγω τῆς οἴμης I / διὰ X τῆς ᾠδῆς ἐκείνης BX / τραγῳδίας G1IPn b. οἴμης... ἵκανεν] ἄκρως τὴν ἑαυτοῦ ποίησιν ὕψωσεν ὁ ποιητής. H q 75 a1. νεῖκος Ὀδυσσῆος: φασὶ τῷ Ἀγαμέμνονι χρωμένῳ περὶ τοῦ κατὰ τὸν πόλεμον τέλους ἀνελεῖν τὸν ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνα τότε πορθήσειν τὸ Ἴλιον ὅταν οἱ ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων στασιάσωσι. καὶ δὴ παρὰ πότον διαλεχθέντων Ὀδυσσέως καὶ Ἀχιλλέως, τοῦ μὲν Ἀχιλλέως ἀνδρείαν ἐπαινοῦντος τοῦ δὲ d) cf. schol. D N 268; Hsch. ε 2012 etc.  73 a) ad hunc loc. (sed cf. schol. T Ξ 362a) prob. spectat Hsch. α 5042 παρώρμησεν  b) hinc Eust. in Od. 1586, 42; cf. schol. D E 405, Z 256, H 25; schol. A Ρ 705; Hsch. α 5041; de forma huius aoristi vide epim. Hom. α 275  c) de hac v.l. vide schol. A et T I 700a  d) de forma cf. epim. Hom. α 136; EGud 26, 16 Stef.; vide etiam epim. Hom. A 1b1a, p. 62, 32 Dyck (cf. etiam epim. Hom. α 274) de figura etymologica ἀοιδόν... ἀειδέμεναι (de qua nihil in scholiis)  74 a1) hinc Ap. Soph. 119, 13 (et Eust. in Od. 1586, 45), cf. Hsch. o 291 et 292; vide Or. 127, 21; EGud 480, 38 Sturz; ᾠδῆς: cf. Ap. gl. Hom. 75, 96, 12; Ammon. adf. voc. 346; Or. 114, 1; EM 618, 5 etc.; de sensu vocabuli vide Grandolini, Canti e aedi, 120-21; nihil in scholiis (nisi fort. illud ἀπό in scholl. a2-3) de interpunctione et constructione vv. 73-74, cf. Eust. in Od. 1586, 44 et Carnuth, Nican. Od., 52 (vide Pontani, Sguardi, 175)  b) vide schol. θ 63b, f; Grandolini, Canti e aedi, 119  75 a1) hinc Eust. in Od. 1586, 22; schol. a2 et a3 fragmenta sunt scholii a1; scholium Leontii Pilati in

62 ἐπὶ τῶν ἀοιδῶν E   64 ἀνέπειθεν G1   67 ᾠδῆς ἢ (om. P, sed i.l. habet) διηγ. om. G2  ὅθεν: ἔνθεν G2VYy   68 ἀπὸ προοιμίου etiam C  τῆς ᾠδῆς καὶ ἀπὸ κτλ. D1   72 φασί om. H  φασί - χρωμένῳ om. G2  χρειομένῳ VY    72-73 περὶ τοῦ τοῦ πολέμου τέλους p.c. G2    73 τόν om. M2    73-74 τέλους ἤτοι μαντευομένῳ ὁ ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλων εἶπεν ὅτι τότε τὸ Ἴλιον πορθήσεται (πορθηθήσεται Z) ὅτε οἱ ἄριστοι στασιάσουσι τῶν Ἑλλήνων H  καὶ τότε Y  τότε μὲν ἀνεῖλεν ὁ Ἀπόλλων τότε κτλ. G2  πορθῆσαι M2  τὴνἼλιον M2Y   74 περὶ πότον M2  πόντον H   75 Ἀχιλέως1 y et a. c. V   75 post Ἀχιλλέως1 transp. μετὰ τὴν Ἕκτορος ἀναίρεσιν (76) Polak Ἀχιλλέως2: Ὀδυσσέως Y   75-76 Ὀδ. σύνεσιν ἐπ., τοῦ δὲ Ἀχ. ἀνδρείαν hoc ordine H

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   θ 75-77

80

85

103

Ὀδυσσέως σύνεσιν μετὰ τὴν Ἕκτορος ἀναίρεσιν, ὁ μὲν βιάζεσθαι παρῄνει (διὸ καὶ ἀνῃρέθη), ὁ δὲ δόλῳ μετελθεῖν. καὶ Ἀγαμέμνονα ὡς τελουμένου τοῦ λογίου χαρῆναι. ἐσήμανε δὲ τὴν αὐτοῦ διαφορὰν πρὸς Ἀχιλλέα. G2HM2VYy a2. νεῖκος] ὁ μὲν Ὀδυσσεὺς σύνεσιν ἐπαινῶν, ὁ δὲ Ἀχιλλεὺς ἀνδρείαν μετὰ τὴν Ἕκτορος ἀναίρεσιν, ὅτε ὁ μὲν βιάζεσθαι παρῄνει, ὁ δὲ δόλῳ μετελθεῖν. D1EXs a3. νεῖκος Ὀδυσσῆος] τοῦ μὲν Ἀχιλλέως ἀνδρείαν ἐπαινοῦντος, τοῦ δὲ Ὀδυσσέως σύνεσιν μετὰ τὴν Ἕκτορος ἀναίρεσιν. H q 76 a. ὥς ποτε] καθώς ποτε B b. ἐδηρίσαντο: διὰ λόγων ἐφιλονείκησαν. h15D1EG2HM2VXsy c. θαλείῃ: τῇ θαλλούσῃ ἢ θάλλειν ποιούσῃ. G2HM2VY q 77 a. ἐκπάγλοις: ἄγαν EG2HM2VXs ἐριστικοῖς DG2HM2VXs b. ἐκπάγλοις] ἐρεθιστικοῖς E / καταπληκτικοῖς Y

ms. Vl (ed. Mangraviti, Od., 270) nostrum valde amplificat; de nostri scholii forma vide Polak, Cur. sec. 212-14; de tota re (τὸ ἐνὈδυσσείᾳ ζητούμενον νεῖκος Ὀδυσσῆος καὶ Πηλείδεω Ἀχιλῆος) cf. schol. A I 347a (Ariston.) cum app. Erbse (vide Lehrs, Ar., 174; de scholiis agunt etiam W. Marg, Das erste Lied des Demodokos, in: Navicula Chilonensis, Leiden 1956, 20; K. Rüter, Odysseeinterpretationen, Goettingen 1969, 250) et Schironi, Best, 643-44, necnon praesertim G. Lentini, Il padre di Telemaco, Pisa 2006, 94-102; μετὰ τὴνἝκτορος ἀναίρεσιν: vide (etiam de oppositione inter Achillis vim et Ulyxis prudentiam in ns. scholiis, e.g. schol. θ 78b) Clay, Wrath, 101 et iam Rüter, Odysseeinterpretationen, 247-49; vestigia traditionis Iliadis alterius in cantu Demodoci post Seeck agnoscit G. Nagy, The Best of the Achaeans, Baltimore 1979, 15-65, spec. 45-46; ἐσήμανε δέ (scil. oraculum, vide app. crit.): nempe iram Achillis in principio Iliadis, cf. schol. θ 77c, 78a; de re vide Danek, Epos, 146-47  76 b) ἐφιλονείκησαν: de δηριάασθαι (cf. infra schol. θ 78c) schol. D M 421, Ρ 734, Φ 467; saepius de subst. δῆρις  c) cf. schol. γ 420e1-2  77 a) sim., sed non idem, schol. T O 198a, et Hsch. ε 1575 etc.  b) καταπλ.: cf. schol. Hes. op. 154b; EM 323, 26; schol. Opp. hal. 3, 545; vide schol. ε 340b2

76 σύνεσιν: φρόνησιν M2  μετά - ἀναίρεσιν om. H et postea addita iudicavit Schrader (sed cf. schol. a3; post mortem Hectoris in princ. scholii praebet Vl)  ὅτε ὁ μέν G2VYy (serv. Ernst, l. 77 καί delens): ὅτι ὁ μέν in M corr. Ma  ὁ μὲν Ἀχιλλεύς H  διό om. H    77 ὁ δὲ Ὀδυσσεύς H  δόλλῳ a. c. Vo  μετελθεῖν: μετελθών M2: μετῆλθε τὸν Ἀγαμέμνονα nec plura H  Ἀγαμέμνονα ὡς: Ἀγαμέμνονος Y  λογίου Buttm.: λώρου Y: λόγου G2M2Vy, rec. Ernst    78 ἐσήμανε δὲ ὁ χρησμός malit Polak   79 scholio θ 76b (sub lm. ὥς ποτʼ ἐδηρίσαντο) subiungunt mss.  διʼ ἀνδρείαν s   80 ἀναίρ. Ἕκτ. s  βιάζεσθαι ex schol. a1 rest. Buttm.: φαίνεσθαι D1EXs  παρῄνει διὸ καὶ ἀνῃρέθη ὁ δὲ κτλ. D1s   85 διὰ λο[ deinde lacunam exhibet h15 scholio θ 75a2 praemittunt D1EXs  ἐφιλονείκησαν etiam PY   86 τὸ δὲ θαλείῃ (scholio b subiungens) H  θαλλούσῃ ἤ om. G2

V V V

104 Porph.

ex.

ex.

V

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 77-79

c. ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων / χαῖρε νόῳ ὅτʼ ἄριστοι Ἀχαιῶν δηριόωντο: ἀπρεπὲς εἶναι δοκεῖ τὸ χαίρειν ἐπὶ ταῖς διαφοραῖς τῶν φίλων. λύουσι δὲ ἐκ τῆς λέξεως, οἱ μὲν ὅτι μάχονται ἄνθρωποι οὐ μόνον ἀφιλέχθρως, ἀλλὰ καὶ φιλονεικοῦντες ὑπὲρ καλοῦ καὶ ἀρετῆς, οἱ δὲ ὅτι ἐπιφέρει χρησμὸν δεδόσθαι τῷ Ἀγαμέμνονι, κατὰ τὴν τῶν ἀριστέων διαφορὰν αἱρήσειν τὴν Ἴλιον, τὴν Ἀχιλλέως μῆνιν αἰνιττόμενον. τὸν δὲ Ἀγαμέμνονα οἰηθέντα τῶν ἀριστέων τούτων εἶναι τὴν διαφορὰν ἣν ὁ χρησμὸς εἴρηκε, χαίρειν ἀγνοοῦντα ὅτι τῶν κακῶν ἔτι συνέβαινεν ἀρχὴν εἶναι. H q 78 a. χαῖρε νόῳ] ὁ Ἀγαμέμνων ἔχαιρεν ἐν τῷ νῷ ἡσύχως βλέπων τὴν φιλονεικίαν τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τοῦ Ἀχιλλέως διὰ τὴν τῆς Τροίας ἅλωσιν· τότε γὰρ πέπρωτο κρατηθῆναι τὴν Τροίαν, ὅτε φιλονεικήσουσιν οἱ τῶν Ἑλλήνων ἄριστοι. H b. χαῖρε νόῳ] ἔχαιρε τῶν ἀριστέων φιλονεικούντων, τοῦ μὲν τὰ ψυχικὰ ἐπαινοῦντος, τοῦ δὲ τὰ σωματικά. ἔχαιρε δὲ ὁ Ἀγαμέμνων ἐπὶ τῇ τούτων φιλονεικίᾳ οὐχ ὡς χαιρέκακος, ἀλλὰ διὰ τὸ ἔχειν ἀπὸ χρησμοῦ, τότε ἐγγίζειν τὴν τῆς Τροίας ἅλωσιν ὅτε ἴδῃ τοὺς τῶν Ἀχαιῶν ἀρίστους φιλονεικοῦντας. καὶ ὁ μὲν Ἀχιλλεὺς ἔλεγε διʼ ἀνδρείας ἁλῶναι τὸ Ἴλιον, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς διὰ μηχανῆς καὶ φρονήσεως. B c1. δηριόωντο: ἐφιλονείκουν HM2V c2. δηριόωντο] ἐφιλοτιμοῦντο, ὁ μὲν τὰ ψυχικὰ ἐπαινῶν, ὁ δὲ τὰ σωματικά. EXs d. δηριόωντο] ἐμάχοντο DY q 79 a1. χρείων: χρησμῳδῶν, h15BDEHMaPTVXYsy μαντευόμενος CEMaVXsy a2. χρείων] χρησμοδοτῶν y / μαντεύων DIG1 c) φιλονεικοῦντες ὑπὲρ καλοῦ (92): scil. non de certamine virtutis inter heroes (cf. schol. bT Φ 389; Plut. Agesil. 5, 6; vide etiam de hoc loco Athen. 1, 17e) laetatur Agamemnon; χρησμόν: cf. schol. θ 75a et 78a-b; τὴν Ἀχιλλέως μῆνιν αἰνιττόμενον: scil. quae in principio Iliadis narratur, cf. Danek, Epos, 145, et supra ad schol. θ 75a sub fine; κακῶν... ἀρχήν: scil. non post Hectoris interitum, sed in principio belli Troiani (vide v. 81 πήματος ἀρχή)  78 a) cf. schol. θ 75a et 77c  b) Porphyrio tribuit Schrader; vide schol. θ 75a et 77c; de ψυχικά etc. (cf. schol. c2) vide Eust. in Od. 1586, 26 et 34  c1-2) cf. schol. b et θ 76b  d) ἐμάχοντο: de verbo cf. schol. D Π 96, Ρ 734 etc.  79 a1) hinc Hsch. χ 687, ad hunc loc. Ap. Soph. 169, 10 (χρησμολογῶν); μαντευόμενος: cf. schol. Ap. Rhod. 2, 314; Ps.-Hrd. part. 151, 15; Suid. χ 470; EGud 569, 35 Sturz  a2) χρησμοδοτῶν: de verbo cf. Suid. χ 469; EGud 569, 35 Sturz; EM 814, 40

91 οἱ addidi   93 κατά: μετά Cobet   97 ἡσύχως: ἡδέως Polak   4 ὅτε: ὅταν debuit    5 ἀνδρείας Pappag. et Polak: ἀνδρίαν B   7 ἐφιλονείκησαν H   8 ἐφιλονεικοῦντο EX   11 χρησμ[ deinde lac. praebet h15 (etiam χρησμ[ολογῶν possis, cf. app. test.)

90

95

100 1

5

10

Scholia Graeca in Odysseam   θ 80-85

15

20

25

30

105

q 80 a. Πυθοῖ: Πυθὼ πόλις Φωκίδος· ἡ αὐτὴ καὶ Δελφοί. D1EG2HMaVXYsy b. Πυθοῖ ἐν ἠγαθέῃ: Πυθὼ τόπος ἐν Δελφοῖς, ἔνθα ἦν μαντεῖον Ἀπόλλωνος. ὠνομάσθη δὲ οὕτως ἀπὸ τοῦ τὸν δράκοντα ἐκεῖσε παρʼ αὐτοῦ ἀποκτανθῆναι καὶ σαπῆναι ἐκεῖ· “πύθω” γὰρ τὸ σήπω. λέγεται δὲ καὶ “Πυθὼ” καὶ “Πυθών”. ἀπεφοίβασε δὲ ὁ Ἀπόλλων τῷ Ἀγαμέμνονι μὴ κρατηθῆναι τὴν Τροίαν πρὶν οἱ ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων μάχην ποιήσωσιν, ὅπερ καὶ γέγονεν. εἶτα συνεκροτήθη ὁ πόλεμος. D1EX c. ὅθʼ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν] ἀπὸ κοινοῦ τὸ “ὅθʼ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν”. EHX d. λάϊνον] λίθινον Y q 81 a. χρησόμενος - βουλάς (82)] ἐν ἐνίαις τῶν ἐκδόσεων οὐκ ἐφέροντο· διὸ ἀθετοῦνται. H b. χρησόμενος: μαντευσόμενος D1EHM2PVXy c. κυλίνδετο: ἐκυλίετο, M2V ἐπῄει EM2VXs d. κυλίνδετο] ἐκυλίνδετο, H ἐταράσσετο HPy / ἐπήρχετο D q 82 a. Διὸς μεγάλου] τῆς εἱμαρμένης MaP b. Διὸς μεγάλου διὰ βουλάς] “Διὸς μεγάλοιο ἕκητι” Y q 84 a. ἑλών] συνεφελκυσάμενος I q 85 a. κὰκ κεφαλῆς] ἡ “κατὰ” ἀντὶ τῆς “περί”. H b. κὰκ κεφαλῆς: κατὰ τῆς κεφαλῆς HM2Vk 80 a) sim. schol. D I 405 (unde EM 696, 25); vide etiam Hsch. π 4312; St. Byz. π 277 Bill.  b) de Delphis apud Homerum vide Strab. 9, 3, 2 (417, 34 - 418, 1 C.); de veriloquio vocabuli Πυθώ cf. schol. D B 519; schol. Ap. Rhod. 1, 207-9a; de declinatione cf. lex. Vind. π 180 (ubi locus laudatur); Πυθών: vide ad B 519; cf. St. Byz. σ 71; Eust. in Il. 254, 17; ἀπεφοίβασε: cf. schol. θ 75a, 77c (etiam de initio belli, cf. συνεκροτήθη ὁ πόλεμος), 78b, et Danek, Epos, 148  c) scil. et ad μυθήσατο et ad κυλίνδετο referri potest?  d) cf. schol. D Γ 57, I 404; Hsch. λ 144  81 a) de athetesi propter mentionem Delphorum (quos Homerus nusquam alibi laudat) cf. Bolling, Evidence, 23738 (qui sicut Blass, Interpolationen, 103 etiam vv. 79-80 deletos esse putat); aliter Roemer, Einige Interpolationen, 318-20 (de iunctura Διὸς μεγάλου διὰ βουλάς minime Homerica) et Valk, TCO, 262, qui potius de historia nova cogitat  b) de verbo cf. e.g. schol. κ 492; Suid. ε 4043 etc.  c) ἐκυλίετο: cf. schol. α 162b, δ 541b; de forma locus laudatur in schol. A Ρ 688  d) ἐταράσσετο: cf. schol. Opp. hal. 5, 367; ἐπήρχετο: cf. schol. β 163b  82 a) cf. schol. α 283a; cf. Plut. aud. poët. 24b; vide de hoc loco Tz. alleg. Od. 8, 28  85 a) nusquam alibi ut vid. haec praepositionum commutatio

14 Πυθώ om. Xy: Πυθοῖ E  πόλις i.l. P  τῆς Φωκ. MaVY  Δελφός H: Δελφῶν EX: Δελφῶ s   15 Πυθώ m: Πυθοῖ D1EX   18 ἀπεβίβασε EX    19 ποιήσουσιν mss. (def. Danek), correxi  ὅπερ: ὅ D1   24 in mg. ad vv. 79-80 adscr. H, huc rettulit Dind.  ἐν ἐνίαις Porson: ἐνίοις H   27 ἐποιεῖτο M2   28 ταράσσεται P    33 τῆς om. H

V ex.

Nican.?

Did. V V alleg. v.l. ex. V

106

Scholia Graeca in Odysseam   θ 85-98

c. εἴρυσσε] ἐπέθετο, ἀνέλαβεν Ma / εἵλκυσε D q 86 a. αἴδετο: ᾐδεῖτο h15M2V V Ariston.? q 87 a. ἤτοι] τὸ “ἤτοι” ἀντὶ τοῦ “μέν”. B b. λήξειεν: παύσαιτο G2M2V V c. λήξειεν] ἔληξεν B d. δῖος] γρ.΄ “θεῖος”. EX v.l. q 88 a. ὀμορξάμενος: ἀποψησάμενος G2M2VYy V b. ὀμορξάμενος] ἀποσπογγισάμενος BHMbP / σφουγγίσας D1EXs c. ἀπὸ φᾶρος] οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν “ἀπό”. H Hrd. d. ἕλεσκε: ἀφῄρει HM2V V q 89 a. ἑλών] λαμβάνων B q 90 a. ἄψ] πάλιν M2 b. ὀτρύνειαν: ἐπείξειαν G2HM2Vy V q 91 a. ἐπεὶ τέρποντʼ ἐπέεσσιν] ἐπεὶ ἔτερπον αὐτοὺς οἱ λόγοι τῆς ἀοιδῆς τοῦ ἀοιδοῦ Y q 92 a. ἂψ Ὀδυσεύς] Ἀριστοφάνης “αἶψʼ Ὀδυσεὺς” γράφει. H Did. b. κατὰ κρᾶτα] ὑποκάτω τῶν ὀφρύων H c1. κρᾶτα: τὴν κεφαλήν M2V V c2. κρᾶτα] κεφαλῇ P / κεφαλῆς y d. γοάασκε: ἐθρήνει HM2PVYy V q 94 a. ἐνόησεν] ἐσκέψατο, ἐθεάσατο Ma q 95 a. ἥμενος] καθήμενος Ma b. ἄγχʼ] πλησίον Y q 98 a1. ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐΐσης] οὕτως Ἀρίσταρχος· οἱ δὲ Did. ἄλλοι “ἤδη μὲν θυμὸν κεκορήμεθα δαιτὸς ἐΐσης”. H a2. ἤδη μὲν θυμόν] “ἤδη μὲν δαιτὸς” Ἀρίσταρχος. Ma c) εἵλκυσε: cf. schol. β 389d  86 a) cf. schol. α 332a (p. 173, 19 Pont.)  87 a) cf. schol. ζ 86a1  b) cf. schol. D I 191  d) cf. schol. α 336c; fort. interpretamentum potius quam v.l., cf. schol. D A 7, 121   88 a) de verbo cf. schol. D Σ 124; Ap. Soph. 120, 34; Hsch. o 786-87 (et de activo synag. o 148 al.)  b) cf. Ps.-Hrd. part. 100, 6  c) est enim tmesis, vide schol. α 183c, β 88d etc. et schol. d  90 b) de verbo cf. schol. α 85d, θ 30b etc.   92 a) cf. schol. ε 349a, 352a, δ 520a; vide schol. ι 485, κ 395, necnon schol. A I 222b, Φ 33a  c1) hinc Hsch. κ 3983 (vide EM 535, 3); de subst. cf. schol. ε 323c1; nihil in scholiis de forma substantivi, de qua Aristonicus in schol. A A 530a  d) de verbo sim. schol. Opp. hal. 3, 407 etc.   94 a) εθεάσατο: cf. schol. D Γ 21, 30, 396 etc.  95 b) cf. schol. α 157a3, β 417f   98 a1) Aristarchi lectio potior, cf. Valk, TCO, 127

34 ἐπίθετο Ma   37 παύσαιεν M2   41 σπογγισάμενος B   59 δαιτός scripsi (errorem iam notavit Ludw.): θυμόν Ma  ἀρίων Ma , interpr. Ludw. (in schol. θ 198a idem signum pro Aristarcho usurpatur): cave Ῥιανός vel Ἀπίων legas  

35

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   θ 98-105 60

65

70

75

80

107

b. κεκορήμεθα] ἐνεπλήσθημεν D c1. : ἢ τῆς ποιούσης τὸν δαινύμενον ἐπίσης κεκορῆσθαι, ἢ τῆς ἰσομοίρου, τῆς ἐπίσης πᾶσι δεδομένης. D1EX c2. ἐΐσης] ὁμοίας, HP τῆς ἰσομοίρου Hs q 99 a1. συνήορος: συνηρμοσμένη h15BCEHM2PVXYsy a2. συνήορος] σύμφωνος DG2HM2TY / συνεργός G1 / συνακόλουθος IMb / σύμφυτος y / συνεξελεγμένη M2 / συμμέτρῳ ἥρμοσεν Vp q 100 a. νῦν δʼ ἐξέλθωμεν: Πορφυρίου· διὰ τί οἱ Φαίακες εὐωχηθέντες ἠγωνίζοντο γυμνικὸν ἀγῶνα, δρόμον καὶ δίαυλον καὶ τὴν ἄλλην ἄθλησιν; τοῦτο γὰρ τῶν παντελῶς ἀπόνων ἐστί. ἴσως δὲ δέον τὸ ἁρμόττον τοῖς ἤθεσι καὶ ποιεῖν, ἐπειδὴ μίμησις ἡ ποίησις, οὕτως ἐποίησεν. ὅτι δὲ τοιοῦτοι, δῆλον· ἔφασαν γὰρ “αἰεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε χοροί τε” [θ 248]. D1EHX q 102 a. ὅσον περιγιγνόμεθʼ ἄλλων / πύξ τε παλαιμοσύνῃ τε (103): καὶ πῶς φησιν “οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονες οὐδὲ παλαισταί” [θ 246]; ἐν ὅσῳ τοίνυν ἄπειροί εἰσιν Ὀδυσσέως οἴονται νικᾶν ἅπαντας ἐν τούτοις, ὅτε δὲ τῇ πείρᾳ δείξας ἑαυτὸν Ὀδυσσεὺς ἐκαυχήσατο περὶ τῶν ἄλλων ἄθλων μόνον παραιτησάμενος τὸν δρόμον [cf. θ 214-33], ἀντιμεταβαλὼν τὰ ἐγκώμια Ἀλκίνους φησὶν “ἀλλὰ ποσὶ κραιπνῶς θέομεν καὶ νηυσὶν ἄριστοι, / ἀεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη... / εἵματά τʼ ἐξημοιβά” [θ 247-49]. H b. περιγινόμεθʼ ἄλλων] ὑπὲρ ἄλλων P / ὑπερέχομεν Ma / ὑπέρτεροι ἐσμέν Y / κρείττονές ἐσμεν s / ὑπερενικήσαμεν τῶν ἄλλων D q 103 a. ἅλμασι: πηδήμασιν G2MaPVYy b. πόδεσσι] τῷ δρόμῳ Ma q 105 a. κρέμασεν] οὕτως αἱ Ἀριστάρχου. H b) de verbo cf. schol. Opp. hal. 2, 137; schol. Nic. ther. 676a  c1-2) ἰσομοίρου, ὁμοίας: cf. schol. D A 468, I 225; Ap. gl. Hom. 74, 234, 9; Hsch. α 1135; de adi. in hoc versu vide Athen. 1, 12c  99 a1) hinc Hsch. σ 2598, vide Suid. σ 1564 et Eust. in Od. 1587, 15; de re cf Athen. 14, 627e  nihil in scholiis de v.l. ἑταίρῃ pro θαλείῃ, de qua Eust. in Od. 1587, 16  100 a) de certaminibus post prandium indictis cf. schol. bT Δ 389a  102 a) Porphyrio trib. Schrader; schol. resp. Eust. in Od. 1587, 36  b) ὑπερέχομεν, ὑπέρτεροι: vide Suid. υ 272; lex. Vind. π 11  103 nihil in scholiis de Aristarchi lectione παλαιμοσύνῃ non παλαισμοσύνῃ (vide Eust. in Od. 1587, 39)  a) de vocabulo cf. Hsch. α 3193; synag. α 332 (Phot. α 1016; Suid. α 1301); schol. Opp. hal. 2, 530 etc.  105 a) scil. non δῆσεν ut

61 ἤδη μὲν δαιτὸς ἐκορήμεθα (sic) lm. mss., correxi  δαινύμενον: συγχρώμενον m   63 ὁμοίως H   64 συνηρμοσμένος HPY  γρ. “συνήορος” (idem in textu habet) P   67 ad v. 127 in mg. adscr. H  Πορφυρίου servat unus D1 (unde ἀπορεῖ δὲ ὁ Πορφύριος τί δή ποτε m), om. cett.  διὰ τί: διότι D1EX  οἱ om. D1   68 οὐ ante τήν add. Buttm.   69 τοῦτο - ἐστί: παντελῶς γὰρ ἀπόνων ἀνθρώπων ταῦτα DE1X  δὲ δέον H: δὲ καί D1: δέ EX  τό om. D1EX   70 καί: δέον DE1X  ἐπεὶ δέ HX  οὕτω D1E  πεποίηκεν D1EX  τοιοῦτον EX   71 ἔφθασαν X  

ex.

V

Porph.

ex.? Porph.?

V Did.

108

v.l.

ex.

V

V

ex.

Hrd.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 105-115

b. φόρμιγγα] τὴν κιθάραν Y q 106 a. ἔχε] γρ. “ἕλε”. s q 107 a. ἦρχε δὲ τῷ: προηγεῖτο αὐτῷ τῷ κιθαρῳδῷ Ma b. τῷ] σὺν αὐτῷ HP / τῷ ἀοιδῷ CDEXs q 108 a1. θαυμανέοντες: θαυμάζοντες. ὡς τὸ “χειμάζω” “χειμαίνω”, “ὀνομάζω” “ὀνομαίνω”, οὕτως “θαυμάζω” “θαυμαίνω” BEHMaXYs καὶ “θαυμανέω”. BEXYs a2. θαυμ]ανέοντες: [θ]αυμάσ[αι μέλλοντες, ἀπὸ] τοῦ “θαυμαίνω”, οἷ[ον] ἀπὸ τοῦ “θ[αυμάζω”, ὥσπερ λέ]γεται “ὀνομάζω” καὶ “ὀνομαίν[ω”. h15 b1. θαυμανέοντες: θεασόμενοι G2MaPVfy Laur.32.23 b2. ἀέθλια θαυμανέοντες] μέλλοντες θαυμάσαι HMbPy / θαυμάσοντες EIXY / ὅ ἐστι θαυμασόμενοι ἢ θεασόμενοι τὰ ἀγωνίσματα B c. ἀέθλια θαυμανέοντες] εἰς τὰ θαυμαστὰ ἆθλα πορευόμενοι Ma q 110 a. ἀνίσταντο: ἀνέστησαν MaV b. ἂν δʼ ἵσταντο] διηγέρθησαν Y q 111 a. Ἀκρόνεως] ὄνομα κύριον H b1. Ἀκρόνεως: λέγεται ὁ τὸ ἄκρον τῆς νεὼς ἔχων.Ὠκύαλος ὁ ὠκὺς κατὰ τὴν ἅλα. Hy b2. Ἀκρόνεως... Κλυτόνηος (119)] πάντα ἐπίθετα ἀπὸ ναυτιλίας Y2 q 114 a. Ἀμφίαλος] τινὲς ψιλοῦσι τὸ Ἀμφίαλος· δύναται μέντοι καὶ δασύνεσθαι. H q 115 a. ἄν] σὺν τούτοις Y b1. βροτολοιγῷ: ἀνδροφθόρῳ HMaV b2. βροτολοιγῷ] ἀνδροφόνῳ P / βροτοφθόρῳ Ma Aristophanes Byzantius, cf. schol. θ 67c  b) cf. schol. θ 67a1  107 a) προηγ.: cf. schol. β 416d, γ 106g et saep.  108 a1-2) de ὀνομάζω et ὀνομαίνω cf. Eust. in Il. 790, 34 et in Od. 1587, 53 (hinc)  b1) ad hunc loc. Hsch. θ 145 (θεώμενοι, ὀψόμενοι); vide Ap. Soph. 86, 16 et Eust. in Od. 1587, 49  b2) ἀγωνίσματα: cf. schol. D Χ 160  111 b1) Ὠκύαλος: de nomine proprio et adi. vide schol. A O 705a et b (ubi locus laudatur: cf. Erbse, Beitr. 118-19); Ael. Dion. φ 13; de adi. cf. schol. o 473; Ap. Soph. 170, 28  b2) cf. schol. θ 124e1, iam η 179a; Eust. in Od. 1588, 3  114 a) potius spiritum lenem secundum Hrd. habet nomen proprium: cf. schol. β 293b et vide ad θ 111b1   115 b2) ἀνδροφόνῳ: cf. schol. D E 455; βροτοφθόρῳ: cf. Suet. blasph. 3, 34

88 lm. E  θαυμάζοντες etiam C i.l.: om. BY  τὸ χειμάζω Es  χειμαίνω: χειμάνω Ma    89 καὶ ὀνομάζω ὀνομήνω Ma  οὕτω καί BY  θαυμαίνω: θαυμάνω Ma ἐκ τοῦ θαυμάζω θαυμαίνω θαυμανέω etiam D   91-92 omnia suppl. Henrichs (l. 91 θαυμάσ[οντες ἀπό] etiam possis)  θαυμαίνω ex θαυμαίνει corr. ipse scriba   93 θεασάμενοι mss. (serv. Ernst), corr. Barnes (cf. schol. b2)   96 τά: τί Ma, correxi   100 ὠκύαλος om. y (alterum interpretamentum i.l. praebens)   2 est adnotatio Em. Chrysolorae   

85

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   θ 116-124

10

15

20

25

30

109

q 116 a. Ναυβολίδης] ὁ υἱὸς τοῦ Ναυβόλου Y q 117 a. μετʼ ἀμύμονα Λαοδάμαντα] ἔξω τοῦ Λαοδάμαντος Y b. ἀμύμονα] ἀμύμων ἐκ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ “μυγμή” ὁ ῥύπος. Y q 119 a1. Ἅλιος] τὸ “Ἅλιος” προπαροξύνεται, ὡς τὸ “Ἄνιος”, “Ξένιος”, “Κρόνιος”. H a2. Ἅλιος: προπαροξύνει ἡ συνήθης ἀνάγνωσις τοῦ Ἡρωδιανοῦ. Ma b. ἀντίθεος] ὁ ἶσος θεοῖς H c. ἀντίθεος] ὁ ἶσος τοῖς ἄστροις y q 120 a. ἐπειρήσαντο πόδεσσι] πεῖραν ἔσχον δρόμου τοῖς ποσί. X2 q 121 a1. νύσσης: καμπτῆρος HVy a2. ἀπὸ νύσσης] ἀπὸ τοῦ καμπτῆρος ἢ ἀπὸ τοῦ σημείου MaY ἀφετηρίας. BDG1HMaPY b. τέτατο] ἐτείνετο D q 122 a. καρπαλίμως] ταχέως P b. κονίοντες: κόνιν ἐγείροντες DEG2HM2PVXs c1. κονίοντες πεδίοιο: λείπει ἡ “διά”· H ἐν τῷ πεδίῳ κόνιν ἐγείροντες. ὡς τὸ “Ἄργεος ἦεν Ἀχαιϊκοῦ” [γ 251], ἀντὶ τοῦ ἐν Ἄργει. HY c2. κονίο]ν̣τες πεδίοιο: κόνιν ποιο[ῦντες ἐν τῷ πεδίῳ] ὡς καὶ “Ἄργεος ἦεν Ἀχα̣ιϊκοῦ”, ἀ[ντὶ τοῦ ἐν Ἄργει. h15 c3. κονίοντες πεδίοιο] ὑπὸ HP τοῦ πεδίου H / διὰ τοῦ πεδίου Ma / ἐμποιοῦντες EX q 123 a. τῶν δὲ θέειν ὄχʼ ἄριστος ἔην] ἀπὸ τούτων δὲ προέτρεχεν Ma q 124 a. ὅσσον τʼ ἐν νειῷ] παραβολή X b1. ὅσσον τʼ ἐν νειῷ] ὅσον διάστημα οἱ ἡμίονοι ἀπέχουσι τῶν βοῶν ὁπόταν ἀροτριῶσιν. Hy 116 a) cf. schol. D B 518  117 b) de veriloquio cf. Sym. α 804 L.-L. (aliter EGen α 702 L.-L., ubi vide app.)  119 a1-2) hinc Eust. in Od. 1588, 43; vide schol. A B 495 et praes. schol. AbT E 677-78a, ubi etiam de συνήθης sive Ὁμηρικὴ ἀνάγνωσις; vide tamen schol. A E 39c1 cum lectione Ptolemaei Ἁλίος in versu θ 370  b) cf. schol. α 21a  c) scil. allegorice deos tamquam astra audit, cf. schol. α 17d et sescenties   121 a1) cf. schol. D Ψ 332; Ap. gl. Hom. 75, 96, 2; Ap. Soph. 117, 6; Hsch. ν 744; synag. ν 123 (Suid. ν 617)  a2) ἀφετηρίας: cf. Ap. gl. Hom. 75, 96, 2; Tz. in Lyc. 15; schol. Opp. hal. 1, 205  122 a) cf. schol. β 406b al.  b) ἐγείροντες: cf. schol. D N 820  c1) διά: est doctrina Aristonici, cf. schol. A N 820 et Ψ 372c (vide app. Erbse ad schol. B 801) et Aristarch. fr. 201 Matth.; vide schol. γ 251a1  c2) ποιοῦντες: cf. schol. D Ψ 372  124 b1-2) cf. schol. D K 351; de νεν. γῆ, ὅρμημα et διάστημα cf. schol. c et d; ad hunc loc. Eust. in Od. 1588, 50 ad verbum exscribit ms. B

13 Ἡρωδιανοῦ Cobet: Ἡροδότου Ma    18 ἀπὸ τῆς ἀφ. ἢ ἀπὸ τοῦ καμ. Ma    23 ἐν τῷ πεδίῳ etiam D  κόνιν: κονίαν Y  ἐπεγείροντες Y   24 Ἄργεος: Ἄργος Y  Ἀχαικοῦ HY   25-26 e schol. c1 suppl. Henrichs  

ex. Hrd.

alleg. V

V Ariston.

ex.

110 ex.

V V ex.

ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 124-125

b2. ὅσσον τʼ ἐν νειῷ] ὁπόσον ἐν τῇ νενεασμένῃ γῇ τὸ διάστημα καὶ τὸ ὅρμημα τῶν ἵππων ταχύτερον παρὰ τῶν βοῶν. M2 b3. ὅσσον τʼ ἐν νειῷ] ὅσον δὲ βοῶν ὑπέρτεροι ἡμίονοι. EXs c1. νειῷ: ἠροτριασμένῃ γῇ G2MaPVy c2. νειῷ] καλλιεργίᾳ Y d1. οὖρον: ὅρμημα, h15G2MaVXYs διάστημα G2MaVy d2. οὖρον] τὸ διάμετρον B / πήδημα M2 / κίνημα y / ὡρισμένον y e. οὖρον: ὅρμημα. σημεῖον φανερὸν ἦν τὸ μέτρον τῶν ἡμιόνων παρὰ τοῖς ἀρχαίοις. HPY καὶ ἐν Ἰλιάδι [Κ 351-53] “ὅσσον τʼ ἐπίουρα πέλονται / ἡμιόνων· HY αἳ γάρ τε βοῶν προφερέστεραί εἰσι / ἑλκέμεναι νειοῖο”. ὅσον, φησίν, ἐν τῇ ἠροτριασμένῃ γῇ ἐστι διάστημα τῆς τῶν ἀροτριώντων ἡμιόνων κινήσεως παλιστρόφου, τοσοῦτον ὑπερενίκα ἀεθλεύων τῷ δρόμῳ τῶν ἄλλων ὁ καλούμενος Κλυτόνηος, φέρων τὸ ὄνομα ἐκ τοῦ κλυτὸν καὶ ἔνδοξον εἶναι κατὰ τὰς νῆας· σύνθετον γὰρ τὸ ὄνομα ἐκ τοῦ “κλυτὸς” ὁ ἔνδοξος καὶ τοῦ “ναῦς”. σύνθετα δὲ τούτῳ τῷ τρόπῳ καὶ τὰ τῶν προτέρων ὁμοιότροπα ὀνόματα τῶν ἀπαριθμηθέντων ἀνωτέρω τοῖς ῥηθεῖσιν Ὁμηρείοις ἔπεσιν [cf. θ 111-19]. H f. οὖρον πέλει ἡμιόνοιιν: “οὖρον” λέγει τὸ μέσον τῶν ἡμιόνων, ἤγουν τὸν ζυγόν. ὁ γὰρ ζυγὸς μέτρον ἔχει, καὶ οὐ προβέβηκε τὸ ἓν μέρος τοῦ ἑτέρου, ἵνα μὴ πρὸς κακὸν γένηται τοῖς ζῴοις. τινὲς δὲ οὕτως λέγουσιν, ὡς πρὸς τοὺς βόας συγκρίνοντες τοὺς ἡμιόνους, λέγοντες ὡς οἱ ἡμίονοι προτρέχουσιν ἐν τῷ κάμνειν, ἐὰν δύο ἡμίονοι ἀνὰ μέρος συζευχθεῖεν καὶ δύο βόες ἀνὰ μέρος, ἀλλʼ οὐκ εἰς ἕνα ζυγόν· ὅσον οὖν προβαίνουσιν οἱ ἡμίονοι, τοσοῦτον καὶ αὐτὸς τῶν ἄλλων Φαιάκων. D1EX q 125 a1. ὑπεκπροθέων: προτρέχων G2HIMaPVy c1) cf. schol. ε 127a1  d1) ὅρμημα: cf. schol. T Ψ 431c (de ns. loco); Eust. in Il. 811, 10; est ergo οὖρον, non οὖρος (de quo schol. β 420g, ε 268a; vide Eust. in Il. 1309, 35; in Od. 1588, 56 et Hainsworth ad loc.); de διάστημα cf. schol. e, l. 43 et Eust. in Il. 811, 10; de tota re vide tamen schol. A K 351a de ἐπίουρα et praes. schol. bT et A K 351-52a (ὁρμήν) et b (ὅρια)  e) de re cf. schol. D K 351 et schol. bT K 351-52a; κλυτόν (l. 45): cf. schol. ζ 321c; σύνθετα (l. 47): vide ad schol. θ 111b  f) nusquam alibi explicatio   125 a1-2) huc spectat ὑπεκτρέχων Ap. Soph. 160, 30 et Hsch. υ 299; sim. schol. D I 506

33 τὸ διάστ. καὶ τό add. Ma   34 ἵππων: immo ἡμιόνων  οἱ γὰρ ἡμίονοι ταχύτεροι τῶν βοῶν i.l. praebet etiam Vp   36 ἠριτριασμένῃ V  γῇ om. P   40 φοβερόν P  ἦν om. P   41 ἀχαίοις P  ὡς καί Y  πέλει Y   42 ἀλκέμεναι H    44 ἀεθλεύων Z: ἀεθρεύων H   50 lm. EX (cum οὖρος, quod correxi)    52 οὕτω X    52-53 ὥσπερ τοὺς βόας συγκρ. τοῖς ἡμιόνοις Buttm., rec. Dind.    53 οἱ om. EX  προτρέχουσι τῶν βοῶν D1    54 ζευχθεῖεν E    55 οὖν: γοῦν D1X   57 προτρεχόντων y  

35

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   θ 125-134

60

65

70

75

80

111

a2. ὑπεκπροθέων] ὑποτρέχων, διαβαίνων Y / προφθάνων DEX b1. ἐλίποντο: κατελείφθησαν MaV b2. λίποντο] ὑπελείφθησαν G2 / ὀπίσω ἔμενον Y q 126 a. οἱ δέ] ἄλλοι Ma b. ἀλεγεινῆς: ἐπιπόνου DG2HMaVXsy c1. πειρήσαντο: διάπειραν ἔλαβον MaVy c2. πειρήσαντο] πεῖραν ἔσχον ἀγώνων I q 127 a. τῇ] ταύτῃ Y τῇ παλαισμοσύνῃ BY / ἐν αὐτῇ D b. ἀπεκαίνυτο: διέφερεν, HMaV ἐνίκα BCDEG2HIM2PTVXsy Va9 c. ἀπεκαίνυτο] ἐκόσμει, ὑπερέβαινε Y / καταχρηστικῶς CEXs q 128 a. ἅλματι] τῷ πηδήματι Y b. προφερέστατος: δυνατώτατος, MaV κρείττων BDG2MaV q 130 a. πύξ] ἦν προφερέστερος Y q 133 a. δεῦτε, φίλοι, τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα: ἠθικῶς ἄρα· οἱ γὰρ ἔν τινι κατορθοῦντες καὶ πρὸς τοὺς ξένους ἐπιδεικτιῶντες, καὶ φίλους πειρᾶν προτρέπονται, οἰόμενοι προὔχειν αὐτῶν διὰ τοῦ παρὰ τοῖς ξένοις εὐδοκιμεῖν. T b. τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα, εἴ τινʼ ἀέθλων οἶδε] ἄπειρον ᾤοντο τὸν Ὀδυσσέα ἄθλων, δῆλον κἀκ τῶν Εὐρυάλου. τοιαύτην γὰρ ἐχόντων τὴν ὑπόληψιν περὶ αὐτοῦ πάντων τῶν Φαιάκων καὶ Εὐρύαλος ἐθάρσησεν εἰπεῖν “οὐ γάρ σʼ οὐδέ, ξεῖνε, δαήμονι φωτὶ ἐΐσκω / ἄθλων” [θ 159-60]. H c1. ἐρώμεθα: ἐρωτήσωμεν HMaVYy c2. ἐρώμεθα] παρακαλῶμεν, ἐπερωτήσωμεν Y q 134 a. οἶδε] τὸ ἀπὸ φύσεως Ma b1. δεδάηκε: μεμάθηκεν HMaVy b2. δεδάηκε] ἐπίσταται Ma / ἐπιστημόνως γινώσκει I b1) cf. schol. δ 495c1  126 b) de adi. cf. schol. D E 658  c1) de verbo vide schol. A M 301a (Ariston.); Ap. Soph. 129, 20; Hsch. π 1251  127 b) fort. hinc Hsch. α 5921; ἐνίκα: cf. Ap. Soph. 38, 18 (ad hunc loc.; vide etiam 65, 10; 94, 8; schol. γ 282c); Or. 8, 7; Suid. α 2990  c) καταχρηστικῶς: ad ἐνίκα spectat, scil. fort. tamquam a verbo καίνω, cf. EGen α 1041 L.-L. (EM 126, 40)  128 a) cf. schol. θ 103a  b) κρείττων: cf. Hsch. π 4069; lex. Greg. Naz. 179, 1; Zon. 1573, 7 (hinc, scil. comparativum κρείττων pro superl. habens; exstat tamen etiam v.l. προφερέστερος in hoc versu)  133 de adv. δεῦτε fort. olim exstabat scholium, cf. Ap. Dysc. adv. 142, 18 et 143, 29; epim. Hom. α 17; EM α 890 L.-L.  c) de verbo cf. schol. α 405e; hinc Hsch. ε 6144; synag. ε 847  134 a) scil. non didicit (aliter ac δεδάηκε); vide Eust. in Od. 1506, 11 et praes. 1589, 10 (ad hunc loc.) et schol. δ 493a  b1) cf. Hsch. δ 351; de verbo cf.

70 sed προφερέστατος vv. 128 et 129 habet Y  71 totum schol. fere evanidum T   72 καὶ φίλους scripsi: κἀκείνους ut vid. T   73 προτρέπονται scripsi: προτρέπειν παρέχονται T: προτροπὴν παρέχονται Pappag.   74 in mg. ad v. 108 adscr. H, huc rettulit Dind.  ὅτι addidi  ᾤετο T, correxi   75 κἀκ Buttm.: καί H    76 εὐθάρσησεν H, correxi    77 δαΐμονι H

V

V V

V

V ex.

ex.

V ex. V

112 ex.

V

V

Did. Did.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 134-141

c. φυήν γε μέν: καὶ ταῦτα συμβαίνοντος κατειρωνεύονται οἱ ἔν τινι ἐπιτηδεύματι προὔχειν οἰόμενοι. μᾶλλον δὲ καὶ χρηστὸν ἦθος ὑποβάλλει, ἵνα, ἐὰν ἀποτύχῃ, συγγνώμης δικαίας τύχῃ διὰ τὸ κεκακῶσθαι τὸ σῶμα. T d. κακός] δειλός, μικρός Ma / ἄναλκις κατὰ τὸ σῶμα I q 136 a. ἥβης] νεότητος EXs / ἡλικίας BY b. οὐδέ τι ἥβης δεύεται (137)] οὐδὲ γηραιός ἐστι οὐδὲ παῖς Y q 137 a. δεύεται] ἐνδεής ἐστι HMcPy / στερίσκεται Ma b. κακοῖσι] ἤτοι θλίψεσι, κακοπαθείαις Ma c. συνέρρηκται: συμπέπτωκεν, h15CDEG1HMaVXsy ἠλάττωται, CDEHMaVXsy συγκέχυται. DMaVy d. συνέρρηκται] συντεταπείνωται, HMaPTY ἢ ἐνέρρηκται, ἐγκέκρουσται, HMaT συντέθραυσται. HMaTY e. συνέρρηκται] καταπεπάτηται k / συγκατεσχέθη I / συνδεδαίαται T / ἐρρίκνωται Y2 f. πολέεσσιν] πολλοῖς BG2MaP q 138-39 a. οὐ γὰρ ἔγωγε - καρτερὸς εἴη] γνωμικόν EM2PXYs q 139 a1. συγχεῦαι: κακῶσαι EG1HM2PVXYsy a2. συγχεῦαι] συνθλίψαι I b. καρτερός] μετάθεσις M2 q 141 a. Λαοδάμα...ἔειπες] οὗτος ὁ στίχος ἐν ταῖς Ἀρισταρχείοις οὐ φέρεται. H b. Λαοδάμα...ἔειπες] οὔτε Ἀρίσταρχος οὔτε Ἀριστοφάνης οὔτε Ζηνόδοτος ἐπίστανται τοῦτον τὸν στίχον. H

schol. α 48b1, δ 61e  c) ἐὰν ἀποτύχῃ (85): cf. schol. θ 182a; nihil in scholiis de sensu vocis φυή, cf. schol. ζ 152a1 et schol. bT A 115  d) δειλός: cf. schol. β 270e  136 a) νεότητος: cf. schol. D Ω 728 (vide de hoc loco etiam Porph. qu. Il. Θ 1, p. 113, 34 Schr.); ἡλικίας: cf. schol. D Π 857; synag. α 617; Ps.-Hrd. part. 44, 11 al.  137 a) cf. schol. D Χ 492; Zon. 478, 5  b) sim. schol. β 87b, ε 336c  c) de hoc loco vide Ap. fr. 128 Neitzel (Ap. Soph. 146, 33 συνέφθαρται, cf. Hsch. σ 2537, ubi etiam βέβλαπται)  138-39 a) versus leguntur etiam apud Stob. 4, 17, 1  139 a1) ad hunc loc. Ap. Soph. 147, 1 (συγχέαι, cf. app. crit.) et Hsch. σ 2199  b) scil. e voce κρατερός: cf. Eust. in Il. 101, 41  141 ad hunc vs. (vide etiam 153) fort. olim schol. exstabat de scriptura Λαοδάμαν, cf. schol. A et T Σ 285b (et schol. A M 231a), necnon Eust. in Od. 1589, 47  a-b) ad vs. 142 referunt edd. inde a Porson (qui recte ἐπίστανται tamquam “agnoscunt” audit; rationem athetesis non intellegit Valk, TCO, 264; de librorum testimonio vel de voce πέφραδε

83 ἀπὸ τοῦ addidi: ἐκ add. Dind.   91 θλίθεις Ma   92 διέρρηκται (ut lm.?) in princ. scholii posuit Ma   94 scholio c subiungit Ma  ἢ ἐγκέκρ. Ma   100 συγχέαι lm. V, quod tamquam partem explicationis resp. Ernst  ὥστε κακ. M2  εἰς τὸ κακ. Y   3 Ἀρισταρχείαις H, corr. Buttm. (cf. schol. ε 346e)  

85

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   θ 141-148

10

15

20

25

113

c. κατὰ μοῖραν: κατὰ τὸ πρέπον HV d. κατὰ μοῖραν] κατὰ τὸ πεπρωμένον Ma q 142 a. πέφραδε: διασήμανον, εἰπέ MaV q 144 a. στῆ] γρ. “βῆ”. Ma q 145 a1. δεῦρʼ ἄγε: ἀμφότερα κελευστικά G2HMaVy a2. δεῦρʼ ἄγε] ἀντὶ τοῦ ἴθι Hy / παρακελευστικὰ ἐπιρρήματα Y q 146 a. τινα] ἆθλον Y b. δεδάηκας] μεμάθηκας IY c. ἔοικε] ἀντὶ τοῦ πρέπει HMay / φαίνεται McP / ὡς ἔστιν εἰκάσαι I d. ἔοικα] ὑπολαμβάνω B e. ἴδμεν: οἴδαμεν MaV f. ἴδμεν] γινώσκειν Hy q 147 a1. οὐ μὲν γὰρ μεῖζον: οὐκ ἔστι μεῖζον κλέος ἀνδρὸς ἕως ἂν ζῇ πλὴν ἡ διὰ τῶν χειρῶν καὶ ποδῶν ἀρίστη πρᾶξις. T a2. οὐ μὲν γὰρ - ᾖσιν] οὐκ ἔστι μεῖζον κλέος ἀνδρὸς ἐν ὅσῳ ἐστί. HMay b. ὄφρα κεν: ἕως BDG2IMaPTVk ἄν BDG2IMaVk c1. ᾖσιν: ἀντὶ τοῦ ὑπάρχει M2V c2. ᾖσιν] ἀντὶ τοῦ ᾖ, CG2Mas ὑπάρχῃ. BCEG1MaPX d. ᾖσιν] τὸ “ᾖσιν” γέγονεν οὕτως· “ὦ, ᾖς, ᾖ” καὶ κατʼ ἐπέκτασιν “ᾖσιν”. H / καὶ τὸ “-σιν” ἐπέκτασις. EXs e. ᾖσιν] ἐπὶ γῆς ᾖ D / ζῇ I / ἐν τῷ βίῳ δηλονότι B / εἰς τὴν ζωήν I f. οὐ μὲν γὰρ - ἑῇσιν (148)] γνωμικόν PYk Laur.32.23 q 148 a. ἢ ὅ τι ποσσίν τε ῥέξῃ] ἢ ὅπερ τοῖς ποσὶν ἐργάσηται ἄν D b. ὅτι] ὁποῖον Y / παρό EX

cogitat Lehrs, Ar., 86, de stylo vero Duentzer, Zenod., 173), sed recte vidit Schwartz (Die Odyssee, München 1924, 312; post eum Valk, Res. II, 497 adn. 78 et West in ed. sua; vide Apthorp, Evidence, 9 et 82) ad vs. 141 notam apponi  c) cf. schol. α 34g1 et β 251d  d) cf. schol. D Δ 170 al.  142 a) διασ.: de verbo cf. Ap. Soph. 131, 6; Hsch. π 2125, vide schol. ζ 47b; εἰπέ: cf. schol. α 273b  145 a1-2) de hoc loco cf. schol. A A 302a (unde Herodiani adnotationem ad hunc vs. suo Marte concinnavit Lentz); vide praes. schol. T Χ 254a, et schol. bT Γ 130a1; schol. Ar. ran. 494; vide schol. θ 11b cum app. test.  146 b) cf. schol. θ 134b1; Hsch. δ 350  c) πρέπει: cf. schol. α 278c  e) scil. prima pers. pluralis, vide schol. δ 109h, 138a, praes. schol. D B 301, 486, Hsch. ι 215, etc.  f) vide schol. θ 213a-b   147 a1) cf. Iul. epist. 22, 389c; vide Eust. in Od. 1589, 49  b) cf. schol. α 363c1, β 124a, δ 588a et saep.  c1) de hoc loco (sed ἔῃσιν, quod rec. West in textu) cf. Zon. 621, 3; vide schol. bT T 202a (sed schol. D ὑπάρχῃ rectius habet, cf. schol. c2); EGen α 1528 L.-L.  d) de ἐπέκτασις in verbis cf. schol. α 168a1

16 εἰδέναι corr. Barnes   21 ἕως: ἔστʼ I  ἄν: οὗ Tk   23 τὸ ᾖ ἀντὶ τοῦ ὑπάρχῃ C  ὅ ἐστιν ὑπάρχῃ Ma   24 scholio a2 subiungit H  κατʼ ἐπέκτασιν etiam Cs  

V V v.l. V

V ex.

V V ex.

114

V V ex. V V V V

Ariston.

V

Ariston. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 148-156

c. χερσὶν ἑῇσιν] κατέχει P q 149 a. πείρησαι] ἀπόπειραν ποίησον C b. σκέδασον: σκόρπισον G2HMaPVy c. σκέδασον] νῦν EXs ἀντὶ τοῦ Mas ἀπόρριψον CEHMaXsy d. κήδεα: κακά G2HMaV e. κήδεα θυμοῦ] τὰς λύπας CHz ἀπὸ ψυχῆς C q 150 a. σοὶ δʼ ὁδός: χρησίμως, ἵνα καὶ αὐτὸς προθυμότερος γένηται. T b. ὁδός] ἐπάνοδος I c. ἀπέσσεται: ἀπέσται G2MaV q 151 a. νηῦς: ναῦς HMaV b. κατείρυσται: καθείλκυσται BDG2HMaPVYy c. κατείρυσται] ἡτοίμασται I d. ἐπαρτέες: ἕτοιμοι, CDEG2HIMaPTVXYks ἐξηρτισμένοι MaTV e. ἐπαρτέες] ἀπηρτισμένοι BDEHPXsy / εὐτρεπισμένοι, BMbVp / εὐτρεπεῖς CEXs / διαρκεῖς Ma / παρεσκευασμένοι qz / ὁλόκληροι Va9 q 153 a. τί με ταῦτα: ὡς δὴ μείνας παρʼ αὐτοῖς ἡμέρας δύο καὶ τὰς προσηγορίας αὐτῶν ἐπίσταται. ἀπὸ ἑνικοῦ δὲ εἰς πληθυντικὸν μετέβη πάλιν τὸ ποικίλον τῆς ποιητικῆς ἐνδεικνύμενος. ὁ δὲ νοῦς· τί κελεύετέ με ταῦτα; EHX b. κερτομέοντες: χλευάζοντες G2MaPVYy c. κερτομέοντες] λοιδοροῦντες I q 154 a. κήδεα] λύπαι H / κακά Ma b. καὶ μᾶλλον] περιττὸς ὁ “καί”. H c. ἐνὶ φρεσί] ὑπερέχουσι I q 155 a. πρίν]: ἔξωθεν λημπτεόν τ̣[ 4-7 h15 q 156 a. μεθʼ] ἐν H 149 a) de verbo cf. schol. β 316a, δ 545a1  b) cf. schol. D T 171; de hoc loco Ap. Soph. 142, 23; sim. schol. ε 369c al.  d) cf. schol. D A 445, B 15, Δ 270, Z 241 etc.  e) cf. schol. α 244c   151 a) cf. schol. α 185d b) de verbo cf. schol. δ 577a, ε 261c  d) ἕτοιμοι: cf. Ap. Soph. 70, 32; Hsch. ε 4233; schol. Ap. Rhod. 2, 1177; Eust. in Od. 1589, 55  e) ἀπηρτισμένοι: cf. Ap. Soph. 70, 32; Hsch. ε 4233; εὐτρεπεῖς: cf. Hsch. ε 4235  153 a) ἀπὸ ἑνικοῦ: cf. schol. β 195a et λ 428; vide schol. D Γ 224, schol. Eur. Hipp. 527a, Andr. 771; ποικίλον: cf. schol. θ 214a   b) cf. schol. D B 256, Π 744; Hsch. κ 2362; Suid. κ 1423-24  c) cf. schol. Opp. hal. 2, 116 et 304; Ps.-Hrd. part. 63, 10   154 a) cf. schol. θ 149d-e   b) cf. schol. α 177a, ε 154d etc.  155 a) cf. schol. β 198a

37 ἀπέσεται lm. V  ἀπέστη Ma   41 τὸ δὲ ἐπ. ἀντὶ τοῦ ἕτ., κατηρτ. T (scholio θ 150a subiungens)   42 ἐπηρτισμένοι E   44 lm. E (suppl. Dind.): τί με ταῦτα κελεύετε lm. X   53 periit lemma, et notam inter scholia ad θ 137 et 161 procul dubio ponendam ad hunc vs. reduxi: de v. 145 δεῦρʼ (scil. ἴθι) sive de v. 146 τινά (scil. ἄεθλον) cogitat Henrichs  τ[ὸ πρὸ τοῦ ναυαγίου vel sim. possis  

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   θ 156-162 55

60

65

70

75

115

b1. χατίζων: χρῄζων, G2MaVXYy δεόμενος G2HMaVy b2. χατίζων] χρείαν ἔχων P q 157 a. ἧμαι] κάθημαι CDMaPY b. λισσόμενος: παρακαλῶν MaV q 158 a. νείκεσέ τʼ ἄντην] ἐφιλονείκησε H / ἠτίμασεν ἔμπροσθεν Y b. νείκεσέ τʼ ἄντην] γρ. “φώνησέν τε”. Ma q 159 a. οὐ γάρ σʼ οὐδέ] περιττὸν τὸ ἓν “οὐ”. Hy b1. δαήμονι: ἐμπείρῳ MaVY b2. δαήμονι] ἐπιστήμονι HMay / φρονίμῳ Ma c. ἐΐσκω] ὁμοιῶ Ma / ἀπεικάζω HMay q 161 a. τῷ] τούτῳ ἀνθρώπῳ H / ἀλλὰ ἐγὼ ἐΐσκω σε ἐκείνῳ Y b1. θʼ ἅμα] γρ. “θαμά”. H b2. μάλα] “θαμά”. G c. πολυκλήϊδι] πολλὰς καθέδρας ἔχοντι Y / πολυκαθέδρῳ Ma d1. θαμίζων: πυκνῶς πλέων G2MaV καὶ παραγινόμενος MaV d2. θαμίζων] ἐρχόμενος συνεχῶς H / συνεχῶς πλέων μετὰ νηός I / ἐπιπλέων Y e. θαμίζων]: πυκνῶς †ενιθημενος h15 q 162 a. ἀρχὸς ναυτάων] ναύκληρος C / ἡγεμών I b1. πρηκτῆρες: πρακτῆρες ἔμπειροι MaVY b2. οἵ τε πρηκτῆρες ἔασι] ἔμπειροι D1EG2XYs τῶν φορτίων, ἢ τοῦ μισθοῦ ἀπαιτηταί. D1EXs οὓς λέγομεν νῦν προναυκλήρους. D1 156 b1) χρῄζων: cf. schol. D B 225; EM 807, 33; Zon. 1845, 24  157 b) de verbo cf. schol. β 68b, ζ 142b   158 a) cf. Zon. 1394, 13 (fort. hinc); Eust. in Il. 795, 61 cum app. Valk; de verbo cf. e.g. schol. D Υ 254; Ap. gl. Hom. 75, 95, 5; synag. ν 34  159 a) cf. schol. bT Ρ 24b; de duplici negatione cf. schol. θ 32a et schol. E 22b cum app. Erbse  b1) cf. schol. D O 411, Ψ 671; Hsch. δ 34-36; synag. δ 3  b2) ἐπιστήμονι: cf. Hsch. δ 36; Zon. 463, 8  c) cf. schol. δ 148b  161 b) Herodiano trib. Lentz (cl. schol. δ 686a et schol. A Π 207a), nescio an recte  c) cf. schol. D B 74 et 175; Ap. Soph. 133, 5 (Hsch. π 2868)  d1) πυκνῶς: cf. schol. D Σ 386; Ap. Soph. 86, 15; EGud 254, 33 Sturz  d2) συνεχῶς: cf. schol. ε 88c  162 a) cf. schol. θ 163b; vide Eust. in Od. 1590, 3  b1) sim. schol. D I 443 (δραστικός), vide Eust. in Il. 762, 20 etc.; de ἔμπειροι (vide app. crit.) cf. schol. b2 et θ 163a2  b2) ἀπαιτηταί: cf. EGud 479, 9 Sturz; lex. Gr. Naz. π 166; προναυκλήρους: verbum rarum, sed cf. schol. θ 163a2 (etiam de νῦν, quod ad aetatem imperialem spectare videtur)

70 εὐχόμενος H, correxi   72 lm. in lac. deperditum, spatii ratione θαμά fuisse arbitratur Henrichs  ηε̣ιθημενος vel ἐνιθημενος legit Henrichs, qui ἐνειθισμένος (l. –ως) seu ἢ εἰθισμένος (l. –ως) temptavit: fort. potius ἐγκαθήμενος legendum   74 ἔμποροι (cf. schol. c) corr. Ernst, fort. recte   75 ἀπαιτ. τοῦ μισθοῦ hoc ordine D1  

V

V v.l. ex. V

Hrd.? v.l. V

V ex.

116

V

ex. / Ariston.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 162-163

c. πρηκτῆρες] ἔμποροι HP / ἐνεργηταί I / συμπραγματευταί B / συμπράκτορες DVp d. πρηκτ]ῆρες: πλευστικοί, ἀπὸ τοῦ π̣[είρειν ἢ πε]ρᾶν τὴν θάλασσαν. h15 q 163 a1. φόρτου τε μνήμων: ἐπιμελόμενος τῶν φορτίων, ἢ μνημονεύων ἕκαστον πόσου ἦν ἄξιον. D1EHMaPVX a2. φόρτου τε μνήμων] ἔμπειρος τῶν φορτίων, ὡς λέγομεν νῦν “ὁ ναύκληρος”. Hy / ἀναγραφεύς Y / ἤγουν γινώσκων τί φορτίον αἴρει ἡ ναῦς Y b1. φόρτου τε μνήμων: ἄρα ὁ μεμνημένος πόσου ἐστὶν ἕκαστον ἄξιον, ὃν γραμματέα καλοῦσι κοινῶς. οὐ γὰρ αὐτὸν δεσπότην τῶν φορτίων φησίν, ἀλλʼ ὥσπερ τινὰ τῶν φορτίων φροντίζοντα καὶ τῶν πλεόντων. / τοῦτο δέ τινες σημειοῦνται πρὸς τὸ ἀγνοεῖν γράμματα τοὺς ἥρωας· τῇ γὰρ μνήμῃ φασὶ τὰ ἐγκείμενα κατέχειν διὰ τὸ ἀπείρως ἔχειν γραμμάτων. ὅθεν καὶ τοὺς Φοίνικας ἐμπόρους ὑπὸ τῆς χρείας αὐτῆς ἐπὶ τὴν τῶν γραμμάτων εὕρεσιν ἐλθεῖν. ἡ δὲ χρῆσις παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἔχει, τὸν γραμματέα καὶ τὸν ἐπιμελητὴν “μνήμονα” καλεῖσθαι. Ἀριστοφάνης δὲ ἀντὶ τοῦ “ἐπίσκοπος” “ἐπίστροφος” σημειοῦται. EHOX b2. φόρτου τ]ε̣ μνήμων: ὁ παρʼ ἡμ{ε}ῖν γ[ραμματεύς· διὰ γὰ]ρ τὸ μὴ γράμματα εἶναι “μν[ήμων]” ἐκαλ[εῖ]το τῶν φορτίων. h15

c) ἔμποροι: cf. Hsch. π 3263 (ποτὲ δὲ ἔμπορον); συμπραγματευταί: vide schol. Soph. Ant. 1036; Eust. in Od. 1590, 4  d) scil. cum veriloquio de voce πειρατής confudit, cf. EM 667, 43 (et EGud 457, 16 Sturz)  163 a1) φορτίων: de hoc loco Ap. Soph. 165, 1 (vide Hsch. φ 793)  a2) vide ad schol. θ 162b1-2  b1-2) γραμματέα (86): cf. schol. Ar. nub. 623b et Eust. in Od. 1590, 6; lato sensu cf. Max. Tyr. 39, 1; ἀγνοεῖν γράμματα: vide schol. A Z 169a1, H 175a1 cum app. Erbse, et de Poenis Hdt. 5, 58, vide Nitzsch, Erkl. Anm. 187, Schmidt, Erkl. 213 et Schironi, Best, 282; l. 92 de Aristophane Didymo trib. Ludw.; de sensu vocis ἐπίστροφος cf. schol. α 177c (vide etiam Nauck, Aristophanes, 50)

79 ipse supplevi, cf. app. test.: πράττειν καὶ περᾶν suppl. Henrichs   80 ἄλλως (scholio b1 subiungens) E  ἐπιμ. τῶν φ. i.l. Y: bis habet P  ἐπιμελούμενος D1EMaX: ἐποψόμενος HP*   81 ἕκαστον πόσου ἦν: πόσου ἦν τούτων ἕκαστον (cf. schol. b1) D1EX    82 ἔμπειρος etiam i.l. Hy  λέγοιμεν H: λέγ[ ]μεν y   85 ἄρα del. Dind.: an ἀνήρ?  ἄρα τὸν μεμνημένον O  ὅν om. O   86 γραμματέα E  καλοῦσι κοινῶς scripsi: καλοῦσιν εἰκός mss.: καλοῦσιν οἱ νῦν haud male Dind.   87 φροντίζοντα: φορτίζοντα X    88 ἥρωας: ἥρας H    88-89 τῆς γὰρ μνήμης φησί O    90 ἐμπόρους tacite Mai ut vid.: ἐμπείρως mss.  ἀπὸ τῆς O    91-92 ἡ δὲ - καλεῖσθαι etiam i.l. (post ὃς καὶ γραμματεὺς καλεῖται) praebent D1EX    91 παλαιοῖς: πολλοῖς OX*: ἄλλοις D1E   93 σημειοῦται: ὃ σημείωσαι Nauck: καὶ σημειοῦται Polak   94-95 suppl. Henrichs

80

85

90

95

Scholia Graeca in Odysseam   θ 163-164

100 1

5

10

15

117

b3. φόρτου τε μνήμων] ἐπιμελούμενος τῶν φορτίων καὶ προσέχων τί ἕκαστον αὐτῶν ἄξιόν ἐστι· οὐ γὰρ λέγει αὐτὸν δεσπότην τῶν φόρτων, ἀλλὰ μνήμων, οἷον φέρε εἰπεῖν γραμματέα. Y c. φόρτου τε μνήμων - ἁρπαλέων (164)] ἐπιμελητὴς καὶ διαθέτης φορτίων, ἀλλὰ καὶ τῶν κερδῶν τῶν ἀπὸ ἁρπαγῆς. Ma d. φόρτου τε μνήμων: προεστὼς καὶ ἐπιμέλειαν φόρτου ποιούμενος καὶ τοῦτο ἐσπουδακώς· ὃν ἡμεῖς ἐπίπλουν καλοῦμεν. τὸ δὲ “θαμίζειν” [161] πυκνῶς πλέειν· τὸ δὲ “πρηκτῆρες” [162] πράττοντες· τὸ δὲ “κερδέων” τῶν ἐκ τῆς πράσεως· τὸ δὲ “ἁρπαλέων” [164] πρὸς ἡδονὴν ἁρπακτῶν, ἃ δέ τις ἀσμένως λάβοι. τὸ δʼ ὅλον, “ἐμπόρῳ τινὶ καὶ καπήλῳ ἔοικας, ἀνδρὶ ἀγωνιστῇ”. T e1. ἐπίσκοπος: ἔφορος MaV ἢ φύλαξ. G2MaPVY e2. ἐπίσκοπος] ἡγεμών Ma / ὁ νῦν λεγόμενος s προναύκληρος EXs f1. ᾖσιν: ἀντὶ τοῦ ὑπάρχει BDHs f2. ᾖσιν] ὑπάρχῃ CEMaX g. εἶσιν] ὑπάρχεις, “εἶς” καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ι “εἶσιν”. Y h. ᾖσιν] γρ. “εἶσι” καὶ εἰσέρχῃ. H i. ὁδαίων: τῶν φορτίων BEHXsy ἢ τῶν πρὸς ὁδοιπορίαν ἐπιτηδείων G2MaHy / ἐφοδίων CDEXks j. ὁδαίων] ὁδοιπόρων H k1. ὁδαίων] “ἑταίρων” HP γρ.΄ P k2. ἑταίρων] γρ.΄ “ὁδαίων” G2y q 164 a. κερδέων: κερδῶν, MaPV ὠφελειῶν D1EG2MaVXs d) de θαμίζειν et πρηκτῆρες cf. schol. θ 162b et 161d; ἐπίπλουν: quod alibi ναύκληρος vocant (cf. schol. a2); ἐκ τῆς πράσεως: nota Hsch. o 60 glossam ὠνίων de nostro ὁδαίων; τὸ δʼ ὅλον: cf. comm. Garvie ad v. 164  e1) ἔφορος: cf. schol. Soph. Ai. 976; Suid. ε 2582; φύλαξ: cf. schol. D Ω 729; Hsch. ε 5188; de ἐπίσκοπος tamquam ὄνομα ἐπιθετικόν in hoc versu vide epim. Hom. ε 159; vide etiam schol. A K 38d   e2) cf. schol. θ 162a et b2  f1-2) cf. schol. θ 147c  i) cf. schol. o 445, vide Ap. Soph. 118, 25 (fort. hinc); vide ad schol. d; ἐφοδίων: de subst. cf. Hsch. o 59; Suid. o 30; Eust. in Od. 1590, 8  164 a) ὠφελειῶν: de verbo cf. Hsch. κ 2314; schol. rec. Ar. nub. 1064d; schol. Aesch. Prom. 747

99 scholio a1 ἄλλως interiecto subiungit Ma  διαθέτης scripsi: δροιέτης vel sim. Ma   4 ἡδονὴν ἁρπακτῶν scripsi (cf. schol. θ 164b cum app. test., fort. ἁρπακτικῶν scribendum): ἣν ἁρπακτικῶς T  ἂ δέ scripsi: ἄδει T   5 δʼ ὅλον scripsi: δόλον T  οὐκ addidi: ἤ post ἀνδρί fort. praebet T (qua de re μᾶλλον post ἔοικας inseruit Preller)   9 ἀντὶ τοῦ unus habet H   10 ὑπάρχοι EX: ὑπάρχων Ma   12 καί: ἤγουν Ludw.   13 erat fort. schol. V (cf. Ernst ad loc. et infra ad schol. θ 164a)  ὁδαίων δέ (scholio f1 subiungens) H  ὁδόν G2   18 ὁδαίων lm. V (vide schol. θ 163i): recte i.l. ad v. 164 praebet Ma

ex. ex.

V

v.l. (V?)

v.l. V

118 V ex. V

ex.

V

ex.

alleg.

V ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 164-169

b. ἁρπαλέων: ἃ ἄν τις ἁρπάσειε διὰ ἡδονήν. D1EHH*MaVXsy c1. ἁρπαλέων: τῶν ἡδέων, Hy ἢ τῶν ἀδίκων BD1EHMaXsy c2. ἁρπαλέων] ἐπιθυμητῶν k / τῶν γλυκυτάτων I d. ἀθλητῆρι: ἀγωνιστῇ G2MaPVY e. ἔοικας] ὅμοιος εἶς P / ὁμοιοῖ Y q 165 a. ὑπόδρα] δεινῶς H q 166 a. ξεῖνʼ, οὐ καλὸν ἔειπες: ἔθος ἐστὶν Ὁμηρικὸν ἐκ τῶν λόγων χαρακτηρίζεσθαι καὶ τὸν τρόπον τοῦ ἐντυγχάνοντος. καὶ ἐν ἄλλοις περὶ τοῦ Τηλεμάχου “αἵματος εἶς ἀγαθοῖο, φίλον τέκος, οἷ ʼ ἀγορεύεις” [δ 611]· τὸν γὰρ εὐγενῆ καὶ πεπαιδευμένως ἀναγκαῖον ὁμιλεῖν. HT πρεπόντως δὲ ἀντιλέγει Ὀδυσσεύς· {δὲ} οὐ γὰρ διεβεβαιώσατο τὸ ἀτάσθαλον αὐτὸν εἶναι, ἀλλʼ ἐοικέναι φησὶ τούτῳ διὰ τὸ ὀνειδιστικὰ εἰρηκέναι. H b1. ἀτασθάλῳ: ὑπερηφάνῳ, M2VYy ὑβριστῇ BG2M2Vy b2. ἀτασθάλῳ: ἀσυνέτῳ καὶ ἄφρονι καὶ ἀδίκῳ καὶ ὑβριστῇ ἀνδρί Ma / ἀδίκῳ B / ἀπαιδεύτῳ I q 167 a. οὕτως οὐ πάντεσσι θεοί: ἄκρως ἐντρέπει ἀξιόπιστον ποιούμενος τὸν ὀνειδισμόν· αὐτῷ τούτῳ λυπεῖ, τῷ φάσκειν ἀσύμφωνον ἔχειν τῇ μορφῇ τὸν τρόπον. H b. θεοί] ἡ εἱμαρμένη Ma c. χαρίεντα] χαρίσματα Y / ἐπιχαρῆ D / πρὸς χάριν καὶ ἡδονὴν ὄντα I d. οὕτως οὐ πάντεσσι - ἀγορητύν (168)] γνωμικόν DMaPYk q 168 a. ἀγορητύν: διάλεκτον, BDHMaVy δημηγορίαν G2HMaVy q 169 a1. ἀκιδνότερος: ἀσθενής, ἀπρεπής, HMa οἱονεὶ γὰρ παρὰ τὸ μὴ “κίειν” διʼ ἀσθένειαν. ἢ παρὰ τὸ “αἰκίζω” “ἀκιδνόν” κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ι,

b) ἁρπακτικῶν de hoc adi. praebet Hsch. α 7392  c1-2) de adverbio vide EGud 204, 3 Stef.; EM 148, 6  165 a) cf. schol. D A 148, Ω 559; Hsch. υ 615; Suid. υ 487; EGud 544, 10 Sturz  166 a) ἔθος: de re cf. Nünlist, Critic, 248 cum adn. 34 et 254  b1) ὑβριστῇ: cf. schol. D Λ 695 (vide ω 282); EGud 224, 26 Stef.  b2) ἀδίκῳ: cf. schol. γ 207b, δ 693b  167 b) cf. schol. α 17d  c) ἐπιχαρῆ: cf. Jo. Philop. diff. voc. χ 1; Suid. χ 104  169 a1) ἀσθενής: cf. schol. ε 217b1 cum app. test.; παρὰ τὸ μὴ κίειν: cf. schol. ε 217c; ἢ παρὰ

19 ἅ: ὧν (scholio a subiungentes) D1EPXs  ἁρπάζῃ Hy: ἁρπάσῃ H*P   20 ἢ τῶν: ἤτοι Hy    25 ἔθος: δόγμα T    26 καί1 om. T  τυγχάνοντος T    26-27 περὶ τοῦ Τηλ. om. T    27 οἷ ʼ: ὡς T    28 οἰόμενος τὸν εὐγ. H  καί om. T  πεπαιδευμένον ἀναγκαίως HT, correxi    28-29 πρεπόντως δὲ ἀντιλέγει scripsi: Πρίαμος δὲ παντὶ λέγει H: πρεπόντως δὲ πάντα λέγειν (scil. cum ὁμιλεῖν coniunctum) ci. Buttm.   29 δέ delevi  τὸ del. Polak  ἑαυτόν H, corr. Dind.   30 ὀνειδιστικά scripsi (cf. schol. θ 176a1; ὑβριστικά vel ὑπεροπτικά etiam possis): ἀντειπεῖν καί H  εἰρηκέναι: νεικέσαι (ἀντειπεῖν in textu relicto) ci. Polak   31 ὑπεράνω V   35 καί addidi

20

25

30

35

40

Scholia Graeca in Odysseam   θ 169-170

45

50

55

60

119

τὸ οἱονεὶ ᾐκισμένον καὶ ἀσθενὲς καὶ εὐτελές. ἢ παρὰ τὸ “κινῶ” “ἀκιδνὸν” τὸ μὴ κινούμενον. H a2. ἀκιδνότερος: παρὰ τὸ “αἰκίζω” “ἀκιδνὸς” γίνεται, G2MaVYy ἀφʼ οὗ καὶ συγκριτικὸν “ἀκιδνότερός” ἐστιν ὁ ἀσθενέστερος ἢ προπετέστερος, ἢ ἀφρονέστερος. MaVy a3. ἀκιδνότερος] ἀσθενέστερος Py / εὐτελέστερος I / ἀφρονέστερος G2 b. ἀκιδνότερος] δύσμορφος, παρὰ τὸ “αἰκίζω” τὸ αἰσχύνω. DEXs c. ἄλλος - ἀνήρ] γνωμικόν IMa q 170 a. ἀλλὰ θεὸς μορφήν: δαιμονίως ἀφαιρεῖται τὸ φρόνημα τῶν ἐπὶ εὐμορφίᾳ μεγαλοφρονούντων· τῆς γὰρ μορφῆς στέφανόν φησιν εἶναι τὸν λόγον. εἰσόμεθα δὲ καὶ τὴν ἐπεξεργασίαν “ἡδόμενοι αὐτὸν ὁρῶσι διὰ τὴν ἐκ τῶν λόγων πειθώ”, ὥστε ὅπερ ἐδόκει ἴδιον εἶναι τοῦ κάλλους, τὸ τοὺς ὁρῶντας εὐφραίνειν, τοῦτο τοῖς λόγῳ κεκοσμημένοις Ὅμηρος ἀποδίδωσιν. HMbT b1. ἀλλὰ θεὸς μορφήν: ἄλλῳ μὲν καλῶς ἀγορεύειν καὶ ὁμιλεῖν, τὸν δὲ μορφὴν ἔχοντα μὴ καλὴν στέφει λόγοις, ἤτοι σεμνύνει. H b2. μορφήν] ἤγουν τὸ εἶδος καὶ τὴν μορφήν D / τὴν ἀμορφίαν αὐτοῦ m c. θεός] ἡ φρόνησις Ma d. ἔπεσι: λόγοις HMaV e1. στέφει: κοσμεῖ DG2HIMaPVY e2. στέφει] καλλύνει EX f. οἱ δέ τʼ ἐς αὐτόν] πάντες δὲ εἰς αὐτόν B / ἄλλοι E g. αὐτόν] τὸν Δημόδοκον Ma

τὸ αἰκίζω: idem Methodius apud EGen α 327 L.-L.; vide Or. 8, 13; EGud 65, 13 Stef.; lex. αἱμ. α 21; hinc (κατὰ τοὺς παλαιούς) Eust. in Od. 1590, 62  a2) hinc EGud 65, 13 et 19-20 Stef. (vide app. crit.)  b) δύσμορφος: cf. schol. ε 217c, necnon Athen. 15, 674f; cett. vide schol. a1  170 a) schol. resp. Eust. in Od. 1590, 13; de hoc loco vide Ael. Arist. or. 28, 40  c) cf. schol. α 384c al.; de hoc loco vide Gal. protr. 8, 6 et Ps. Plut. de Hom. 140, 2, necnon Ael. Arist. in Plat. de rhet. 26; vide etiam Tz. alleg. Od. 8, 30  d) cf. schol. D A 77, 150 etc.  e1) hinc Ap. Soph. 146, 10; Hsch. σ 1797, vide schol. Soph. Ant. 431; paulo aliter (ἀναπληροῖ) de hoc loco Athen. 15, 674f  g) mire cantorem laudat scholiastes

45 ἀκιδν. γίνεται παρὰ τὸ αἰακίζω (sic) κτλ. y  γίνεται καὶ ἀκιδνότερος ἤγουν ἀσθενέστερος nec plura Y   46 τὸ συγκρ. y   47 ἀφρονέστερος ex EGud (litteras φρονε nunc fere evanidas in ms. Vat. Barb. gr. 70 confirmant eius apographa) reposui: ἀμφότερος MaVy: ἀμφότερος ci. Ernst, haud male (cf. schol. b)   49 δύσμορος ci. Dind.  παρὰ τό: ἀπὸ τοῦ D   53 ἐπεξεργασίαν scripsi: ἑξῆς ἐργασίαν mss.    54 πυθώ HMb  ὅπερ: ὥσπερ Mb  τό om. HT    55 λόγῳ om. T   56-57 τῷ δέ... ἔχοντι H, correxi   57 στρέφει H

V

ex. ex.

ex.

alleg. V V

120 ex. V

V

V

ex. V ex. ex.

V V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 171-175

q 171 a. τερπόμενοι λεύσσουσιν: ὅτι ὁ δυνάμενος λέγειν καλῶς καὶ μεγάλως καὶ ἰσχυρῶς ἐν τῷ δήμῳ, οὗτος ἐπιφανέστερός ἐστιν. T b1. λεύσσουσιν: λεύσσοντες, G2MaV ὅ ἐστι βλέποντες. MaV b2. τερπόμενοι λεύσσουσιν] οἱ δὲ ἐς αὐτὸν βλέποντες H τέρπονται G2HMa / βλέπουσιν Yy c1. ἀσφαλέως: μὴ σφαλλόμενος, HMaMbV μὴ ἁμαρτάνων ἐν τῷ λέγειν HMaVy c2. ἀσφαλέως] ἀσφαλῶς P / ἀμετακινήτως Y / ἀπροσκόπτως D / ἐμπείρως G2 / ἀπταίστως I / συνετῶς, ἀκριβῶς EXs / ἐπιστημόνως Ma d1. ἀγορεύει: διαλέγεται G2Vy d2. ἀγορεύει] δημηγορεῖ Iy q 172 a. αἰδοῖ μειλιχίῃ] μετὰ αἰδοῦς καὶ πρᾳότητος Ma / μετὰ αἰδοῦς γλυκυτάτης I / πρᾴᾳ G1 b. μετὰ δὲ πρέπει ἀγρομένοισιν: σύμφωνον τῷ προκειμένῳ “τερπόμενοι λεύσσουσιν”. ὁ δὲ λέγειν ἱκανὸς ἐν πᾶσιν ἐμπρέπει. H c1. ἀγρομένοισι: συνηθροισμένοις BHMaVy c2. ἀγρομένοισιν] ἀθροιζομένοις T / ἀγειρομένοις Mb q 173 a. ἐρχόμενον δʼ ἀνὰ ἄστυ : τῇ ὑπερβολῇ δαιμονίως· οὐ γὰρ μόνον ὡς καλὸν ὁρῶσιν, ἀλλὰ καὶ ὡς θεόν. T q 174 a. ἄλλος δʼ αὖτʼ εἶδος μέν: ὁ κατὰ τὴν μορφὴν εὐειδής. οὐκοῦν ὁ μὲν αἰσχρὸς τὴν ὄψιν, λόγῳ δὲ κεκοσμημένος, ὡς θεὸς διαπορεύεται διὰ τῆς πόλεως· ὁ δὲ καλὸς τὴν μορφήν, κἂν ὅμοιος ᾖ θεῷ, χάριν δὲ καὶ σύνεσιν ἐν τῷ λέγειν μὴ ἔχῃ, οὐδενὸς ἄξιος φαίνεται. T b. ἀλίγκιος: ὅμοιος MaVY q 175 a1. περιστέφεται: παρακολουθεῖ, HMaPV πάρεστιν G1MaV 171 a) cf. schol. θ 172b  b1) participio reddit quia verbum τέρπονται, cf. schol. b2; de verbo ipso (βλέπω) cf. schol. D A 120, Γ 110, E 771; Ap. gl. Hom. 74, 245, 27; EGen λ 196 Alpers etc.  c1) μὴ σφαλλόμενος: cf. schol. ν 86; schol. bT N 141-42; EGen α 1329; EGud 222, 1 Stef.; de hoc loco cf. Ps.-Dion. Hal. rhet. 11, 8 (p. 384, 11 Us.-Rad.)  c2) ἀπταίστως: de adi. cf. schol. Pind. Pyth. 3, 153a; ἀπροσκόπτως: cf. Eust. in Od. 1591, 1  d2) cf. schol. α 174b   172 a) πρᾳότητος: de adi. cf. e.g. Hsch. μ 599, 601; synag. μ 85; schol. D O 741; Ps.-Hrd. part. 86, 6; de re cf. Olympiod. in Plat. Gorg. 26, 19 (p. 143, 13 West.)  b) cf. schol. θ 171a  c1-2) cf. schol. ζ 106a2, vide praes. Hsch. α 823-24; epim. Hom. α 79 (EGud 17, 15 Stef.)   173 a) de hoc loco vide Max. Tyr. 26, 9; Ps.-Dion. Hal. ars rhet. 1, 7, p. 288, 15 Us.-Rad.  174 b) hinc Ap. Soph. 21, 14; Suid. α 1216; vide Hsch. α 2990

66 οὗτος Preller: ὁ τόπος ut vid. T   67 λέσσουσιν lm. V   68 πέτονται Ma   70 ἁμαρτάνων: σφάλλων y  μὴ σφάλλων etiam G2 i.l.  ἐν τῷ: τοῦ Hsl    79 ὃ δὲ λέγει οὖν ἱκανόν H, correxi: ὁ δὲ λέγων ἱκανὸν Pappag.   84 εὐειδής scripsi: εὐτελής T   86 κἂν... ᾖ Preller: καὶ... εἰ T   88 ἀλίσκιος lm. a. c. V°   89 περιστρέφεται lm. V

65

70

75

80

85

Scholia Graeca in Odysseam   θ 175-177 90

95

100 1

5

10

121

a2. περιστέφεται] παράκειται B / περίκειται Ma / ἐπακολουθεῖ CEXs q 176 a1. ὡς καὶ σοί: οὐδέν σοι ὄφελος τοιούτου κάλλους, ἐπεὶ εἰς ex. / ex. ὀνειδισμὸν χωρεῖς, BEHX οἷόν ἐστι καὶ τὸ ἐν Ἰλιάδι [Γ 39] “δύσπαρι εἶδος ἄριστε”. H / ἡ δὲ διάνοια· οὐδʼ ἂν θεὸς βουλόμενος κατασκευάσαι ἄλλως ἂν ποιήσειεν, ἀλλὰ σοὶ ὅμοιον. HMa a2. νόον δʼ ἀποφώλιός ἐσσι (177): εἰ θεὸς θελήσειε καλὸν ex. ποιῆσαι, οὐκ ἂν ἄλλως κατασκευάσειεν, ἀλλὰ σοὶ ὅμοιον. τὸ δὲ ὅλον τοιοῦτόν φησιν· “ὡραῖος μὲν εἶ λίαν καὶ ὅσον πρὸς εἶδος ἄξιος ἐπὶ μέσου ἵστασθαι καὶ ὁρᾶσθαι· ὅσον δὲ πρὸς νοῦν καὶ τὰς ἐκ νοὸς χάριτας, ἤτοι τοὺς λόγους, ἀπὸ τοῦ φωτὸς καὶ τοῦ μέσου ἀφίστασο”. EX b. ἀριπρεπές: ἐπίσημον, G2Vy φανερόν V V c. οὐδέ κεν ἄλλως: εἰ θεὸς θελήσαι καλὸν ποιῆσαι, τοιοῦτον οἷος εἶ σύ. V HMaVy d. οὐδὲ θεὸς τεύξειε (177): οὐδʼ ἂν θεὸς ἐπιβαλλόμενος ex. κατασκευάσαι κάλλος [ἄλλως] κατασκευάσαι. οὐκ ἠβουλήθη δὲ παντάπασιν λυπῆσαι τὸ μειράκιον, ἀλλὰ τὸ κάλλος ἐπαινέσας οὐκ ἐπαινεῖ τὸν νοῦν. T q 177 a. θεός] αὐτὴ ἡ φύσις H / ἡ εἱμαρμένη M2 alleg. b. τεύξειε: ποιήσειεν G2MaVy V c1. ἀποφώλιος: ἀπαίδευτος EG2HM2PVXYsy V c2. ἀποφώλιος] μάταιος EXk / σαλός Y c3. ἀποφώλιος] “φωλεοὺς” λέγουσι τὰ παιδευτήρια· EHXy ὁ γοῦν μὴ ex. φοιτῶν εἰς τὰ παιδευτήρια λέγεται “ἀποφώλιος”. EX d. ἀποφώλιος] “ἀποφαόλιος” καὶ ἀποφώλιος, ἀνάξιος τοῦ ἐν μέσῳ ex. καθῆσθαι ὁμάδῳ ἀνδρῶν. ἐκ γὰρ τοῦ “φάος” καὶ τοῦ “ὅλον” καὶ τοῦ “οἶος” 176 a1) cf. schol. bT Γ 39a cum app. Erbse; de re vide Ael. Arist. or. 28, 41  a2) ἀπὸ τοῦ φωτός (99): cf. schol. θ 177d  b) ἐπίσημον: cf. schol. D Z 477; de hoc loco paulo aliter (διαπρέπον, μεγαλοπρεπές) Ap. Soph. 44, 16 et Hsch. α 7232  c) cf. schol. a1-a2  177 a) φύσις: cf. schol. θ 44b  b) de verbo cf. schol. α 277c1  c1-3) cf. schol. ε 182e1, e3  d) de veriloquio e φῶς (sed alio sensu) cf. Ap. Soph. 39, 9; EGud 178, 20 Stef.

91 lm. H  ὅ ἐστιν οὐδέν H  σοι om. X   92 χωρεῖ mss., correxi   93 ἡ δὲ διάνοια: ὁ νοῦς Ma  ἄλλως tamquam novi scholii principium praebent mss.   95 θελήσειε Buttm.: θελήσει X    96 ἄν om. X    98 νοός X: νοῦ E    99 huic scholio schol. θ 177d statim subiungunt mss.   1 οὐδὲ θεὸς τεύξειεν in lm. add. Ma  εἰ ὁ θεός Ma  θελήσει H: θελῆσαι Vy  καλόν: καί Ma  ποιήσει H: ποιῆσαι ci. Pappag., fort. rectius  τοιοῦτος ἔσται οἷος H  σὺ εἶ y   4 ἄλλως in mg. inf. fere deperd. T, rest. Ludw. (AHT II, 705): καλλίονα Preller   5 ἐπαινεῖ Preller: ἐπίμονος T   7 τεύξει lm. V   10 scholio d statim subiungunt EX: scholio c1 subiungunt Hy (φωλεοὶ γὰρ τὰ παιδ.)   12 est secunda pars scholii θ 176a2   13 ὁμάδῳ: ὁμάδος Pappag.

122

V ex.

V V

V ex.

ex. V / gl. V V / gl. Hrd.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 177-183

ὁ μόνος καὶ τῆς “ἀπό” προθέσεως τῆς σημαινούσης τὸ α στερητικὸν ἡ λέξις συνετέθη. καὶ ἔστι κυρίως ἀποφώλιος ὁ μὴ ἄξιος συναριθμεῖσθαι ἀνδρῶν ὁλότητι ἐν φωτί, ἤγουν ἐν καιρῷ ἔργων ἢ λόγων δεομένῳ. EX q 178 a1. ὤρινας: ἐτάραξας G2HMaPVY a2. ὤρινάς μοι θυμόν] ἐτάραξάς μου τὴν ψυχήν B / ἐκίνησας G2HMa b. ὤρινάς μοι θυμόν: ἠρέθισας καὶ ἐτάραξας· ἐπεὶ σφοδροτάτῳ κέχρηται τῷ λόγῳ, ὑποπαραιτεῖται. T c. ὤρινάς μοι θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν] γνωμικόν k q 179 a1. νῆις: ἄπειρος G1HIMaPVYy a2. νῆις] ἐστερημένος Ik q 180 a. μυθέαι: λέγεις EVXs q 181 a. ὄφρʼ] ἕως οὗ G1Y / ἔστʼ ἄν H b. ἥβῃ] τῷ χρόνῳ καὶ τῇ δυνάμει μου Ma c. πεποίθεα: ἐπεποίθειν, ἐθάρρουν HV q 182 a. νῦν δʼ ἔχομαι κακότητι: εἰκότως ὑποπαραιτεῖται τὴν κακοπάθειαν τοῦ σώματος προβαλλόμενος. οὕτως γὰρ ἂν αὐτῷ συνέβαινε κατορθώσαντι μὲν θαυμάζεσθαι, ἀποτυχόντι δὲ συγγνώμης τυγχάνειν. HT b. νῦν δʼ ἔχομαι κακότητι] ῥᾳδίως οὖν εἰς ἐπιθυμίαν αὐτὸς ἄγει τῆς ἀκροάσεως τῆς καθʼ ἑαυτόν. H c. ἔχομαι: συνέχομαι G1MaVXy / κατέχομαι E d. ἄλγεσι: κακοῖς MaV e. ἔτλην: ἐκαρτέρησα MaV / ὑπέμεινα Ma q 183 a. κύματα πείρων: οὐκ ἔστιν ἀπὸ τοῦ “περῶ” ἐν πλεονασμῷ τοῦ ι. οἶδε γὰρ καὶ τὸ “πεῖρε κέλευθον” [β 434]. H 178 a1-2) de verbo cf. schol. δ 366d-e et η 273a, vide praes. Hsch. ω 347 (etiam de ἠρέθισας schol. b, vide etiam schol. Opp. hal. 4, 181) et Eust. in Od. 1590, 34  b) ὑποπαραιτεῖται: cf. schol. θ 182a; schol. resp. Eust. in Od. 1590, 30 (θεραπεύων... ἀπολογητικῶς)  179 a1) ἄπειρος: cf. schol. D H 198; Ap. Soph. 116, 16; Or. 110, 30 (de hoc loco; vide etiam EM 604, 14 de accentu adi. νῆις); Hsch. ν 455, 460; synag. ν 76; Suid. ν 306; Eust. in Od. 1591, 11  a2) cf. Ps.-Hrd. part. 92, 5; Zon. 1396, 10  180 a) hinc (μυθέαι) Suid. μ 1387; Zon. 1380, 7  181 b) de hac voce cf. Porph. qu. Il. Θ 1 (p. 113, 34 Schr.)  c) ἐπεποίθειν: cf. schol. δ 434a  182 a) κατορθώσαντι κτλ.: cf. schol. θ 134c  c) cf. schol. ζ 197c; v.l. ἄχομαι resp. Philox. fr. 451 Th. (Or. 20, 35; cf. EGen α 1515)  d) cf. schol. ε 83c  e) cf. schol. δ 271b  183 a) cf. schol. β 434d cum app. test., de verbo praes. schol. AT et bT Ω 8a-b (Aristarch. fr. 58 Schironi)

19 ἐπεί scripsi: καί T    24 μυθεῖαι Hom.   27 πεποίθεα Hom.: πέποιθα lm. V  πεποίθειν V, corr. Barnes: ἐπεποίθουν HMa   28 ἥβῃ τε πεποίθεα (v. 181) lm. T  παραιτεῖται H    29 προβαλλόμενος ante τὴν κακοπ. conl. H: προσβαλλόμενος T  οὔτε γὰρ αὐτῷ T    30 ἀποτυγχάνοντι δὲ συγγνώμης αἰτεῖν H   31 ῥᾳδίως οὖν scripsi: ὁ ῥαδίως ὤν H   37 πεῖρε: πείρα H

15

20

25

30

35

Scholia Graeca in Odysseam   θ 183-186

40

45

50

55

60

65

123

b1. πείρων: διαπερῶν G2IMaVy b2. πείρων] διερχόμενος EHXs / περάσας Y q 184 a. ἀλλὰ καὶ ὧς] προδιορθώσει κέχρηται, ἵνα μὴ δοκῇ νεανιεύεσθαι ἐπιπηδῶν τοῖς ἄθλοις. HT b. ἀλλὰ καὶ ὧς: ἀλλὰ καὶ ὅμως HMaVy q 185 a1. θυμοδακής: τῆς ψυχῆς ἁψάμενος HMaPVYy a2. θυμοδακής: τὴν ψυχὴν δάκνων CG2MaMdXs / τὴν ψυχὴν δεδηκώς EHT a3. θυμοδακὴς γὰρ μῦθος] ὁ λόγος ὁ σὸς λυπηρὸς ἐμοί. I b1. ἐπώτρυνας: παρώξυνας MaVy b2. ἐπώτρυνας] ἐτάραξας EX / παρώρμησας Ma q 186 a. ἦ ῥα] τὸ “ἦ” ὅτι μὲν ταὐτὸ σημαίνει τῷ “ἔφη” δισυλλάβῳ καὶ τῷ “φῆ” διγραμμάτῳ ῥήματι παρʼ Ὁμήρῳ δῆλον. καὶ δοκεῖ γεγενῆσθαι τὸ “ἦ” ἀπὸ τοῦ “φῆ” κατʼ ἀφαίρεσιν τοῦ φ. τίς δὲ ἡ διαφορὰ τοῦ “ἦ” πρὸς τὸ “φῆ” ζητοῦσιν. διαφέρειν δὲ φαίνεται ὅτι τὸ μὲν “ἦ” ἐπὶ προειρημένοις λόγοις λέγεται, ὡς ἐνταῦθα, καὶ ἐν τούτοις· “ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων” [Α 528], “ἦ καὶ ἐπʼ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα βαρεῖαν” [Α 219]. προειπόντος γὰρ τοῦ Διὸς καὶ τοῦ Ἀχιλλέως ταῦτα ὁ ποιητὴς λέγει, καὶ διʼ ἀμφοτέρων ὅλων τῶν ποιήσεων οὕτως αὐτὸ μόνον ὑποτάττει. τὸ δὲ “φῆ” καὶ “ἔφη” καὶ προτάσσεται τῶν ῥηθησομένων λόγων καὶ τούτοις ὑποτάσσεται. καὶ μία μὲν αὕτη διαφορὰ τοῦ “φῆ” καὶ “ἔφη” πρὸς τὸ “ἦ”. δευτέρα δὲ αὕτη· τὸ μὲν “ἦ” καθʼ ἕνα σχηματισμὸν ἐκφέρεται καὶ σημαίνει ῥῆμα, τὸ εἶπεν, ὁριστικὸν ἑνικὸν ἀορίστου χρόνου δηλωτικὸν ὑπάρχον τρίτου προσώπου· τὸ δὲ “φῆ” κλίσιν εἰς ἅπαντας τοὺς χρόνους καὶ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ τὰ πρόσωπα καὶ τὰ γένη λαμβάνει, καὶ τρέπεται καθάπερ τῶν ἄλλων ῥημάτων τὰ παραπλήσια. παρὰ δὲ τοῖς Ἀττικοῖς ἔστι τι μονοσύλλαβον ῥῆμα καὶ μονογράμματον “ἦ”, σημαίνει δὲ δύο, τὸ μέν τι ταὐτὸ τῷ παρʼ Ὁμήρῳ (χρῶνται γὰρ αὐτῷ παραπλησίως ἀντὶ τοῦ “ἔφη” κατὰ τοῦ τρίτου προσώπου), τὸ δέ τι ταὐτὸν τῷ “ὑπῆρχον”, ὃ ποιεῖ “ἦν”, b1-2) de verbo cf. schol. β 434g1, praes. EM 667, 44 de hoc loco et Ap. Soph. 129, 22  184 b) de accentu vocis ὧς vide schol. β 23a, ε 430b1  185 a1) sim. (ἁψικάρδιος) Hsch. θ 885; de hoc loco vide schol. bT E 493 (aliter, scil. de lachrymis, epim. Hom. δ 72 et Zon. 470, 7)  b1) de verbo cf. schol. β 189d   186 a) scholium Porphyrio (eiusque Corpori grammatico) tribuerunt Dind. Schrader, cf. Porph. qu. Il. E 533 cum app. test. (de re vide

40 προδ. δὲ κ. (scholio θ 185a2 subiungens) T  μὴ δοκῇ τοῖς ἄθλοις ἐπιπηδᾶν T   42 i.l. ante schol. θ 185a1-2 scripsit H    43 bis habet Ma, ἁψάμενος (post corr.) iteravit Vo  τὴν ψυχήν Ma*  ἅψηται PY   46 λυπηρός inc. I   51 φῆ: φ E   52 διαφαίρειν E  τό: ὁ EX    56 αὐτό: αὐτῷ E    60 κλίσιν: ἄκλιτον vel κλινόμενον vel κλίσιν δεχόμενον Dind.   62 λαμβάνει e schol. Il. (ms. L) reposui: λαμβάνεται EX

V ex. V V

V Porph.

124

Scholia Graeca in Odysseam   θ 186

ὅπερ ἐπιπολάζει νῦν. τῶν δὲ Ἀττικῶν οἱ μὲν ἀρχαῖοι μονογράμματον αὐτὸ προεφέροντο, οἱ δὲ νεώτεροι σὺν τῷ ν καθάπερ τῶν πρεσβυτέρων τινές. χρῆται δὲ τούτῳ ὁ ποιητὴς ὁτὲ μὲν εἰς δύο συλλαβὰς διαιρῶν αὐτὸ καὶ δύο γράμματα βραχέα, οἷον ἐπὶ τοῦ Νέστορος, “εἰ τότε κοῦρος ἔα, νῦν αὖτέ με γῆρας ἱκάνει” [Δ 321] καὶ “τοῖος ἔ ʼ ἐν πολέμῳ, ἔργον δέ μοι οὐ φίλον ἔσκεν, / οὐδʼ οἰκωφελίη” [ξ 222-23], ὁτὲ δὲ τὸ πρότερον ἐκτείνων γράμμα εἰς τὸ συγγενὲς τὸ η, οἷον “ἀλλʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦα κιὼν νεὸς ἀμφιελίσσης” [κ 156]· ἐν γὰρ τούτοις ταὐτόν τι λέγει τῷ “ἤμην”. τὸ δὲ μονοσύλλαβον οὐχ εὑρίσκομεν παρʼ αὐτῷ κατὰ τῆς δυνάμεως ταύτης, ἀλλὰ κατὰ τῆς ἑτέρας μόνον. τῶν δὲ Ἀττικῶν ἐστι παρὰ Κρατίνῳ ἐν Πυτίνῃ [fr. 194 K.-A.] “γυνὴ δʼ ἐκείνου πρότερον ἦ, νῦν δʼ οὐκέτι”. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν τῇ Νιόβῃ [fr. 447 R.] “ἦ γὰρ φίλη ʼγὼ τῶνδε τοῦ προφερτέρου”. καὶ ἐν Οἰδίποδι τῷ Κολωνῷ [re vera OT 1123] “ἦ δοῦλος οὐκ ὠνητός, ἀλλʼ οἴκοι τραφείς”. καὶ παρὰ Πλάτωνι τῷ φιλοσόφῳ [resp. 328c7] “οὐ μὴν γὰρ ἐγὼ ἔτι ἐν δυνάμει ἦ που ῥᾳδίως”. EX b. ἦ ῥα καὶ αὐτῷ φάρει: οὐκ ἀποδυσάμενος οὐδὲ ζωσάμενος ἧκεν ἐπὶ τὸ ex. δισκεῦσαι, ἵνα μὴ πυκτεύσας ἢ παλαίσας ἐχθρὸν ποιήσῃ τὸν ἡττηθέντα. σεμνὸν δὲ καὶ τὸ ἀποθέσθαι τὴν ὀργὴν μηδὲ ἀπογυμνωθῆναι· καὶ τὸ ἐνεργῆσαι δὲ ἅμα αὐτῷ εἰπεῖν ἔκπληξιν διὰ τοῦ τάχους παρίστησιν. T V (Nican.) c. αὐτῷ φάρει: σὺν τῷ ἱματίῳ, HMaPVYy ὡς εἶχεν. G2HMaVXsy d. καὶ αὐτῷ φάρει... δίσκον] καὶ σὺν αὐτῷ τῷ φάρει ἀναΐξας ἔλαβε τὸν ex. δίσκον. διὰ τὸ τοὺς ἄλλους ἀπεκδύεσθαι ὃ ἐφόρουν ἐπάνω ἱμάτιόν φησι “καὶ αὐτῷ φάρει”, δεικνύων τὸ ἀνδρεῖον αὐτοῦ. B e. ἀναΐξας] ὁρμήσας H / κινηθείς Y f. : τὰ μὲν ἄλλα ἀθλήματα ἄλλοι ἐτύγχανον ἠγωνισμένοι. ex. Hrd. in schol. A E 887d et praes. de verbis in -μι 835, 10 - 836, 9 Lentz = Choer. epim. Ps. 865, 32); Aristonici adnotationem de hac re olim exstitisse pro certo habet Carnuth  b) de re (ll. 80-81) cf. etiam schol. f; ἀποθέσθαι τὴν ὀργήν: cf. schol. θ 201a1  c, d) σύν: Nicanori tribuit Carnuth (cl. etiam Eust. in Od. 1591, 21), vide de hoc versu schol. A (Nic.) Λ 421a  e) cf. schol. α 410b

67 προσεφέροντο EX, corr. Dind.    69 εἴ ποτʼ ἔα νῦν αὖτε κτλ. EX   70 τοῖος ἔα X    71 οἰκωφελοίη E: οἰκωφελείη X  ὁτέ δέ Buttm.: τούτων EX    72 κινῶν νῆας (quod et E) ἀμφιελίσσας X    74 δυνάμεως e schol. Il. Dind. (sed ibi τὴν δύναμιν habet ms. L, fort. rectius): καταδύσεως E: δύσεως X  μόνης E    75 Πιτύνῃ E  πρότερον ἦν EX, corr. Buttm.    76 ἦν γὰρ φίλη ἐγώ EX, e schol. Il. corr. Dind.  τῶν δέ X    77 προτέρου EX, e schol. Il. corr. Buttm.  τῷ Κολωνῷ (sim. schol. Il.: error Porphyrii ut vid.) EX, correxi: Τυράννῳ Brunck   78 ἦν δοῦλος EX   79 ἐν δυνάμει ἦν που EX   82 ὀργήν scripsi: οὐλήν T (μὴ προθέσθαι τὴν οὐλήν etiam possis)   83 τῷ addidi   84 σύν etiam G1 τοῖς ἱματίοις Y  ὡς: ᾧ Ma   89 ἦ ῥα καὶ αὐτῷ φάρει lm. H, correxi  ἐντύγχανον H, corr. Dind.

70

75

80

85

Scholia Graeca in Odysseam   θ 186-190 90

95

100 1

5

10

125

καλῶς δὲ ὁ ποιητὴς τὸ τοῦ δίσκου τελευταῖον ἀπέλιπεν, ἵνα ἐπὶ τούτου τὴν ἐπιστήμην δείξηται, ἐφʼ οὗ οὐδὲ ἓν πρόσωπον ὡρισμένην ἔχει τὴν ἔχθραν, ὡς ἐπὶ πάλης καὶ πυγμῆς· εἰκὸς γὰρ ἦν ἐξ ἐκείνων τῶν ἀγωνισμάτων ἢ πλῆξαι ἢ πληγῆναι. H g. δίσκον] πάλλαν Y q 187 a. μείζονα] μεγαλώτερον Ma / παρὸ εἶχεν ὁ Λαοδάμας I ex. b1. πάχετον] κατὰ συγκοπὴν τοῦ “παχύτερον” καὶ μετάθεσιν. EX / “παχύτερον” καὶ κατὰ συγκοπήν s / συγκοπὴ ἀπὸ τοῦ “παχύτερον” BY V b2. πάχετον: παχύτερον G2Vy a c. πάχετον, στιβαρώτερον] ἰσχυρότερον καὶ πλατύτερον M / μεγαλώτερον Ma ex. d. οὐκ ὀλίγον περ] ἀλλὰ πολύ· ἀπόφασις καὶ κατάφασις κατὰ ῥήτορας. Y e. ὀλίγον] μικρότερον EXs Hrd. q 188 a. ἢ οἵῳ Φαίηκες] ἤπερ ἐν ᾧ Φαίακες. BHP διασαφητικὸς ὁ “ἤ”. BEHXsy b. ἢ οἵῳ] παρὸ G1HPy ὁποίῳ CG1 c. ἐδίσκεον ἀλλήλοισι] ἀντηγωνίζοντο ἀλλήλοις διὰ τοῦ δίσκου. I q 189 a1. τόν ῥα περιστρέψας: ὁ δίσκος ἐκ μέσου σχοῖνον εἶχεν. EMaPVXsy V (Ariston.?) a2. τόν ῥα περιστρέψας: περισσῶς στρέψας· ἢ περὶ ἄξονα στρέψας, ὡς ἐκ μέσου σχοῖνον ἔχοντος αὐτοῦ. H b. περιστρέψας] κινήσας Ma c. ἧκε] ἔπεμψε Ma ex. q 190 a. βόμβησεν δὲ λίθος: ὁ δίσκος λίθος ἦν. καὶ Ἐρατοσθένης ἐν Ὀλυμπιονίκαις ἱστορεῖ [FGrHist 241F5] τὸν μὲν σόλον λέγων σιδηροῦν g) quod proprie pilam significat; de disco cf. Ammon. adf. voc. 132 et schol. θ 190a   187 b1) συγκοπήν: cf. EM 656, 54 (Zon. 1515, 9)  b2) hinc Hsch. π 1164  c) ἰσχυρότερον: ad στιβ. spectat, cf. schol. α 100b  d) scil. de litote loquitur, vide e.g. schol. bT B 361   188 a) de ἤ διασαφητικός cf. schol. α 165a  189 a1) Aristonico tribuit Carnuth (sic etiam Polak, lectionem mss. EXs respiciens), nescio an recte; de re vide schol. δ 626a et θ 190a, et de manus gestu schol. Pind. Ol. 10, 86d et 87b  a2) περισσῶς: scil. praeverbium περί sic audit (vide e.g. schol. α 66c etc.)  190 a) de re vide schol. D B 774 et quae ad

91 εἰς addidi   92 ὡς ἐπὶ πάλης καὶ πυγμῆς scripsi: καὶ ὥσπερ πάλη καὶ πυγμή H: aliter rest. Dind.   96 παχυτέρου X  μετάθεσις X  post μετάθεσιν pro μικρότερον (quod in schol. e reposui) rest. τοῦ τ καὶ ρ Dind.    97 ἀπὸ τοῦ om. B   98 παχύτατον G2   3 ἤπερ om. P  ἐν suspectum, del. Lentz  οἱ Φαίακες B  Φαίακες ἐδίσκ. ἀλλήλοισι P  διασαφ. δέ H   7 lm. V: ad v. 187 adscr. Py  ὅτι ὁ δίσκος EXs  ἐκ μέσου: μέσον P   8 ἢ περὶ ἄξονα scripsi: ἤπερ ἔξω H   12 lm. HT  ὁ δίσκος λίθος ἦν etiam B   12-13 ὁ δίσκος - λέγων: τὸ μέν T   13 Ὀλυμπιονίκαις Buttm.: Ὀλυμπιακοῖς H  σίδηρον H

126

Scholia Graeca in Odysseam   θ 190-191

ἢ ξύλινον ἢ χαλκοῦν τετρημένον κατὰ τὸ μέσον καὶ ἔχοντα καλώδιον ἐξημμένον, οὗ ἐχόμενοι βάλλουσιν οἱ ἀγωνιζόμενοι (οὕτω καὶ ἐπὶ Πατρόκλῳ κέχρηται, διό φησιν “αὐτὰρ Πηλείδης θῆκεν σόλον, / ὃν πρὶν μὲν ῥίπτασκε” [Ψ 826-27]), τὸν δὲ δίσκον λίθινον ἀπὸ τοῦ ὤμου τοῦ ῥίψαντος “κατωμάδιον” λέγεσθαι, “ὅσσα δὲ δίσκου οὖρα κατωμαδίοιο πέλονται” [Ψ 431]· διὰ τοῦτο καὶ νῦν ἔφη “τόν ῥα περιστρέψας”. HT τὸν δὲ ἄνω “δίσκον” [186] ἐν Ἰλιάδι εἶπεν {τὸ} “σόλον αὐτοχόωνον” [Ψ 826], τὸν χωρὶς κακοπαθείας κεχωνευμένον. T b. βόμβησεν δὲ λίθος: τὸ ἑξῆς· ἤχησεν ὁ λίθος πρὸς τῇ γῇ, ὡς τοὺς V (Nican.?) Φαίακας καταπτῆξαι. δύναται δὲ καὶ “ἔνευσαν πρὸς τὴν γῆν”, ὅπερ οἱ ἐν καταπλήξει ποιοῦσιν. HMaV c1. ἔπτηξαν: κατένευσαν ἐκπλαγέντες EMaVXsy V c2. ἔπτηξαν] ἐξεπλάγησαν B / κατεπλάγησαν D / ἔπεσον Y / πτήξαντες κατέπεσον πρὸς τὴν γῆν I q 191 a1. δολιχήρετμοι: μακραῖς κώπαις χρώμενοι, EHMaPVXy ὅ ἐστι V ναυτικοί. G2MaV a2. δολιχήρετμοι] μακρὰς κώπας ἔχοντες Y schol. δ 626a adnotavimus, necnon schol. Pind. Ol. 10, 86b ubi versus laudatur, et F. Jacoby ad Eratosthenis fr. 5; de differentia inter δίσκος et σόλος cf. Ammon. adf. voc. 132 cum app. Nickau (δίσκος lapideus vs. σόλος aereus); de σόλος αὐτοχόωνος vide schol. δ 626b, schol. D et T Ψ 834; schol. T Ψ 826c cum app. Erbse (etiam de καλώδιον); Ap. fr. 124 Neitzel (qui discum ferreum putat, ut in Patrocli ludis); Ap. Soph. 143, 25; Hsch. σ 1328; κατωμάδιον: cf. schol. D et bT Ψ 431a et T Ψ 523c, necnon Eust. in Il. 1309, 38; de re cf. S. Laser, Arch. Hom. T, Göttingen 1987, 58-62 (iam Nitzsch, Erkl. Anm. 192-93) et Rengakos, Apollonios Rhodios, 139 adn. 639  b) Nicanori non tribuit Carnuth, sed de constructione complementi ποτὶ γαίῃ agitur; ἤχησεν: cf. schol. D N 530, Π 118; similia (sed scholiis non plane respondentia) de hoc loco Ap. Soph. 52, 23 (ποιῶς ἐψόφησεν) et Hsch. β 790  c1) de hoc loco vide schol. Pind. Ol. 10, 87c  c2) ἔπεσον: cf. Hsch. ε 5565 (corrupta exhibet Hsch. ε 5566-67)   191 a1-2) cf. schol. δ 499e cum app. test.; de ναυτικοί vide praes. Hsch. δ 2147

14 ἢ ξύλινον om. T  ἔχον T   15 ἐξημμένον om. T   15-17 οἱ ἀγων. - ῥίπτασκε: οἷον ἐπὶ Πατρόκλῳ T    17 τὸν δὲ δίσκον - ῥίψαντος om. H  τοῦ ῥίψαντος scripsi: τῆς ῥίψεως T: τῆς ῥίψεως γινομένης Pappag.   18 κατωμάδιον λέγεσθαι ego: ὅθεν “κατωμάδιον” αὐτὸν λέγεσθαι H: διὸ καὶ κατωμαδόν T   18-19 ὅσσα περιστρέψας: καὶ περιστρέψας ἧκε T   18 ὅσα H  κατωμάδιοι H   20 ἐν Ἰλιάδι Preller: ἔνδεν λεῖπεν fere evanidum T  τό delevi  σῶλον αὐτόχθονα T   22 scholio a statim subiungit (τὸ δέ) H  ἤχησε etiam i.l. Y  γῇ: σῇ Ma    23 δύναται ψηλαφῶν (quod e v. 196 irrepsit) δὲ καὶ κτλ. H  οἱ om. MaV    24 καταπτήξει (quod possis, cf. Eust. in Il. 1334, 3 cum adn. Valk) MaV   25 κατένευσαν: κατέπτηξαν y   29 ναυτικοί: μαντικοί V

15

20

25

30

Scholia Graeca in Odysseam   θ 191-193

127

b. δολιχήρετμοι] ἢ ὧν ἡ κωπηλασία νεανικὴ καὶ μέχρι πολλοῦ διατείνουσα. X

35

40

45

50

ex.

c. ναυσικλυτοί] ἔνδοξοι G1 q 192 a1. λᾶος ὑπὸ ῥιπῆς] ὑπὸ τοῦ H λίθου BEHMak a2. ῥιπῆς: ὁρμῆς, βολῆς HMaVy V b. ὑπὸ ῥιπῆς] ὑπὸ τοῦ βόμβου I c. ὑπέρπτατο: ἐνίκησεν Va9 / ὑπερέβη Y / ὑπερεπέταξε D d. σήματα: σημεῖα. G2MaVy τινὲς δὲ “βήματα”. MaV V (Did.) e1. σήματα πάντα: πολλοὶ γὰρ προεδίσκευσαν. “σήματα” δὲ τὰ πηγνύμενα ex. τοῖς δίσκοις. T e2. σήματα] σημεῖα τοῦ πληρώματος τῶν δίσκων. B f. πάντα] ὧν Ὀδυσσέως ἐπερρίπτετο. H g. πάντα] γρ. “πάντων” P v.l. q 193 a1. ῥίμφα: ῥᾳδίως, G2HMaV εὐχερῶς HIMaV V a2. ῥίμφα] εὐκόλως PY b. θέων] ἀποτρέχων Y c. ἔθηκε] ἐποίει H d1. τέρματα: σημεῖα G2MaV V d2. ἔθηκε δὲ τέρματʼ Ἀθήνη] τέρμα καὶ τέλος τῆς βολῆς ἔθηκεν ἡ Ἀθηνᾶ Ma e. ἔθηκε δὲ τέρματʼ Ἀθήνη] ἤγουν αὐτὸς ὁ Ὀδυσσεύς (ἢ κρεῖττον εἰπεῖν alleg. ὁ Λαοδάμας) ἀπῆλθεν καὶ ἐνέθηκε σημεῖον· ἐφοβεῖτο γὰρ μή πως ὄπισθεν ὁρίσωσι τὸ σημεῖον. Y

b) vide Eust. in Od. 1591, 38 de longo navigio (δολιχὸς πλοῦς ἐν τῷ ἐρέσσειν)  c) vide schol. η 39b; nihil in scholiis de forma et genere huius vocis (vide epim. Hom. ν 46; schol. Dion. Thr. 455, 21)  192 a1) λίθου: cf. schol. D M 462, vide schol. A M 462a; Suid. λ 2; Eust. in Od. 1591, 39; EM 553, 1 et locos ad a2 de βολή laudatos  a2) ὁρμῆς: cf. Hsch. ρ 353-4, υ 734 (fort. hinc); synag. ρ 39; cf. schol. D T 358, Φ 12; schol. Ap. Rhod. 2, 935; βολῆς: de hoc loco Choer. in Th. Al. can. 115, 29 et 371, 19 Hilg.  c) paulo aliter Ap. Soph. 161, 7, qui metaphorice ὑπερέπεσεν  d) σημεῖα: cf. schol. D B 353, Δ 381; Ap. Soph. 141, 6; Hsch. σ 499; synag. σ 66  e1-2) cf. schol. θ 196d; nescio an v.l. πάντων (quae passim in mss.) respiciant, cf. schol. A Ψ 843a (cum Schironi, Best, 646) et schol. g  193 a1) cf. Hsch. ρ 326; Suid. ρ 167; ῥᾳδίως: cf. schol. D Z 511; schol. T Χ 163a1  a2) cf. Ps.-Hrd. part. 119, 3; schol. Opp. hal. 1, 68 etc.; Zon. 1618, 17  d1) hinc Ap. Soph. 151, 29; vide schol. B Aesch. Prom. 706; Hsch. τ 532  e) Λαοδάμας: cf. θ 130-51 et schol. θ 200a; aliter (φρόνησις) Tz. alleg. Od. 8, 32 

31 πολλοῦ scripsi (παντός possis): ποταμοῦ mss.: ὠκεανοῦ Polak: τοῦ γάμου Bérard: πορρωτάτου Buttm.   35 ὁρμῆς etiam G2: τῆς ὁρμῆς (scholio a1 subiungens) H  39 πηγνύματα T, corr. Preller   41 i.l. ad 193 τέρματʼ praebet B, huc reduxi  πληρώματος: an πτώματος?  τοῦ δίσκου B, correxi   42 πρὸ Ὀδυσσέως scripsi: Ὀδυσσεύς H   49 τέλος etiam i.l. E   50-51 ἢ - Λαοδάμας in mg. scholii add. Y   52 ὁρίσωσι ex corr. valde inc. Y  

128

Scholia Graeca in Odysseam   θ 195-200

q 195 a. ἀλαός: ὁ τυφλός BEG1MaVYky b. διακρινέειν: διαχωρίσειν MaV q 196 a. ἀμφαφόων: ψηλαφῶν EG2HIMaVXYky b. ἀμφαφόων] μεταχειριζόμενος PY c. ὡς] ἐπειδή y ex. d. μεμιγμένον ἐστὶν ὁμίλῳ: οὐκ ἐν τῷ πλήθει τῶν σημείων δηλαδή, διὰ τὸ προὔχειν πολύ. T e. ὁμίλῳ] πλήθει M2 / τῷ σημείῳ ἐκείνων Y / τῷ σημαδίῳ I q 197 a. πρῶτον] τὸ σημεῖον Hy / ἔμπροσθεν CDH ex. b. σὺ δὲ θάρσει τόνδε γʼ ἄεθλον] θάρσει ἐπὶ τῷ ἄθλῳ· HPy ἡ δὲ σύνταξις (Ariston.?)Ἀττική. Hy Did. q 198 a. τόν γʼ ἵξεται] “τόδε γʼ ἵξεται” Ἀρίσταρχος. Ma b. τόν] τὸν Ὀδυσσέα H c. ἵξεται] παρισωθήσεται I ex. d1. ἵξεται οὐδʼ ὑπερήσει] οὐ καταλήψεται, οὐχ ὑπερβαλεῖ BHMa οὐδὲ ὑπερακοντίσει, DG2HMa οὐχ ὑπερβιβάσει, Ma οὐχ ὑπερβήσεται Mayz V d2. ὑπερήσει: ὑπερβιβάσει, V ὑπερβαλεῖ DHPVY d3. ὑπερήσει] ὑπερδράμῃ, ὑπερβῇ, Cs ὑπερνικήσει CEXs / ὑπερπέμψει I q 199 a. ὣς φάτο] ἡ Ἀθηνᾶ τῷ Ὀδυσσεῖ H ex. q 200 a. χαίρων οὕνεχʼ ἑταῖρον] ὅστις ἦν ἡ Ἀθηνᾶ BD ὁμοιωθεῖσά τινι τῶν φίλων Ὀδυσσέως, ὡς πολλάκις φαίνεται ἥκουσα εἰς βοήθειαν. B b. ἑταῖρον] Λαοδάμαντα E V c1. ἐνηέα: πρᾶον, HMaVy προσηνῆ MaPVY c2. ἐνηέα] ἡδύν Ma / εὔνουν EXs / πραΰν D V V V

195 a) hinc Ap. Soph. 21, 30, vide schol. Ar. plut. 48d; Or. 21, 15; Hsch. α 2763 et κ 410; epim. Hom. α 319; Suid. α 1071; EGen α 397 L.-L. (e Meth.); schol. D N 10 et Ξ 135  b) cf. schol. D B 387, 475; de verbo cf. Hsch. δ 1085 et 1088; synag. δ 167 et saepius  196 a) cf. schol. δ 277g  b) cf. Eust. in Od. 1593, 5; schol. θ 215b1  d-e) πλήθει: cf. schol. α 225d, δ 791d etc.; Eust. in Od. 1591, 48  197 b) Ἀττική: de acc. pro dat. cf. schol. γ 14b cum app. test.; nescio an Aristonicum redoleat (cf. Aristarch. fr. 205-210 Matth.)  198 a) vide Valk, TCO, 126  d1) καταλήψεται: de verbo cf. schol. β 28i al.; ὑπερβαλεῖ: hinc (schol. d2) Hsch. υ 395; ὑπερακοντίσει: cf. Eust. in Od. 1388, 4  200 a) de re cf. schol. T Ξ 136c1; vide Eust. in Od. 1591, 50 (ἄνδρα τινὰ ἐγχώριον τὰ ὑπὲρὈδυσσέως φρονοῦντα) b) cf. schol. θ 193e  c1) cf. schol. A et D Ρ 204, de adi. vide etiam schol. D Ψ 252; Hsch.

54 διαχωρίσειε (cum Homero enim διακρίνειε in textu habet) Ma   57 ὡς pro ἐπεί in textu praebet y   58 οὐκ post σημείων T, transp. Preller   59 δηλαδὴ διὰ τό scripsi: δὴ ἀλλὰ διʼ αὐτὸ ἢ τοῦ (fere evan.) T   62 τὸ ἄθλον P    64 τὸ δὲ Ma  Ἀρίων Ma, corr. Dind. (vide ad schol. θ 78d)   67 οὐδέ... οὐδέ BH  οὐ καταλάβῃ post καταλήψεται add. Ma  οὐδέ: οὐχ Ma   69 ὑπερβάλλει H   70 -δράμοι, -νικήσοι C

55

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   θ 200-203

80

85

90

95

129

d. λεῦσσε: ἐθεᾶτο, MaV ἔβλεπεν G2MaV e. λεῦσσε] Ἰακῶς H q 201 a1. καὶ τότε κουφότερον: ταπεινότερον ἢ πρᾳότερον· ἀποθέμενος γὰρ τὸ ἐπὶ τῷ ὀνείδει βάρος, διὰ τῆς πράξεως ἐναργέστερος ἐγένετο. ἢ ἀλαζονικώτερον, θαρρῶν τῷ φίλῳ καὶ τῇ νίκῃ. T a2. κουφότερον: ἀλαζονικώτερον, BEHMaYy θρασύτερον, BDEHMaPy θαρρῶν τῷ φίλῳ καὶ τῇ νίκῃ. BHMay b1. κουφότερον: ἐπηρμένον, CEMaMbPVXsy παρρησιαστικώτερον, CEMaMbVXsy εὐθυμότερον. MaV b2. κουφότερον] θαρσαλεώτερον G2Ma / κομπηρότερον CEXs c. μετεφώνεε] ἐν αὐτοῖς εἶπεν G2Ma q 202 a. τοῦτον νῦν ἀφίκεσθε: τὸν τόπον, ἢ τὸν λίθον. MaTVy b1. τοῦτον νῦν ἀφίκεσθε: τὸν τόπον καταλάβετε. ἢ ἀντὶ τοῦ EX τούτου δὴ τοῦ δίσκου πρῶτον ἐφικέσθω τις νεανίσκων. EXs b2. ἀφίκεσθε] τούτου πεῖραν λάβετε HP b3. ἀφίκεσθε] παραγένεσθε, ἀντὶ τοῦ καταλάβετε Ma / μεταλάβετε Y / φθάσατε G1Yk q 203 a. ἥσειν: πέμψειν, BCEG1HMaPVXYsy ἀκοντίσειν CDEHMaVXYs b. ἥσειν] ἐγὼ δηλονότι Hy / θήσειν Ma c. μᾶσσον: μακρότερον BEG2HM2PVXYksy d. μᾶσσον: μεῖζον BD Va9 / μείζονα MaYy / ἢ ἔτι πλείονα B / μὴ ἆσσον EXs

ε 2992; Suid. ε 1303; schol. Opp. hal. 2, 644; vide etiam Zoilum (“Zenodotum?” Nauck) Ἐνηέα tamquam nomen proprium audientem apud schol. A Ρ 204  d) ἔβλεπεν: de verbo cf. schol. θ 171b e) scil., ut mos, de augmento omisso (non ergo ἐνηέʼ ἔλευσσε): de v.l. μεταφώνεε (quae tamen in mss. non occurrit) cogitat Ludw., suppl. 7  201 a1-2) θαρρῶν...τῇ νίκῃ (vide etiam b1 ἐπηρμένον): cf. de hoc loco Porph. qu. Vat. 89, 16 Sod. (unde schol. A A 105b1); schol. Ar. nub. 800c; vide Eust. in Od. 1591, 62  202 a) de τόπος et de v.l. ἐφίκεσθε (quam fort. etiam schol. b2 et expl. altera in schol. b1 subaudiunt; cf. Valk, TCO, 53) cf. schol. A N 613b; cf. Eust. in Od. 1592, 3-4 (quod fere ad verbum exscripsit cod. B ad hunc loc.)  203 a) πέμψειν: hinc Hsch. η 881; Suid. η 577; cf. schol. Aesch. th. 865b  c) vide Suid. μ 251; EGud 301, 21 Sturz (de hoc loco)  d) μεῖζον: cf. Ap. Soph. 110, 6; Hsch. μ 342; EGen α 1303 L.-L.; Suid. μ 251; μὴ ἆσσον: cf. Ap. Soph. 110, 6; Or. 99, 9; schol. Aesch. th. 629a; de accentu μάσσον vide Hrd. μον. λέξ. 942, 23

77 ἐθεάσατο Ma   78 ad v. 201 μετεφώνεε i.l. praebet H, huc reduxi   80 τῷ ἐπὶ ... βάρει T, correxi   82 καὶ τότε κουφ. lm. Ma   88 τόπον etiam G2  τὸν λίθον: τὸν ἆθλον (ante ἢ τὸν τόπον conl.) T   90 ἀφικέσθω EX, corr. Buttm.  νεανίσκων om. EX   91 ἐπιλάβετε P    92 καταλάβετε etiam Dil

V Did.? ex.

V

V ex.

V V

130

V

ex.

V

ex. V

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 204-209

q 204 a. ἄλλων] ἤγουν ἀνδρῶν, H τῶν Φαιάκων HMa / ἀπό BY b. ἄλλων] ἄθλων EXs q 205 a. πειρηθήτω] πεῖραν λαβέτω I b. ἐχολώσατε: εἰς ὀργὴν ἐκινήσατε G2MaV q 206 a. πύξ] πυκτικῶς H b. πάλῃ] τῇ παλαίστρᾳ Ma c. οὔτι μεγαίρω: οὐδενὶ φθονῶ πάντων μου πειραθῆναι Φαιήκων· νῦν δὲ παρρησίᾳ χρῆται οὐ βουλόμενος εὐτελὴς φανῆναί τις καὶ εὐκαταφρόνητος· τοῦτο γὰρ αὐτῷ μόνον ἐφόδιον πρὸς σωτηρίαν, τὸ δόξαι φρόνιμον εἶναι τοῖς σπουδαίοις ἐπιτηδεύμασιν. T d1. μεγαίρω: φθονῶ BHMaV d2. μεγαίρω] ἢ δειλιῶ H q 207 a. πάντων] ἀπό B b. πλήν γʼ αὐτοῦ Λαοδάμαντος: εἰκότως τοῦτον ὑπεξεῖλε, διὰ τὸ τῆς φιλοξενίας ὄνομα. T q 208 a1. ξεῖνος: ξενοδόχος G2HMaVY a2. ξεῖνος] ξεινοδόκος, XYs ὁ τοὺς ξένους προσδεχόμενος. Y b. τίς] οὐδείς E c. τίς ἂν φιλέοντι μάχοιτο;] γνωμικόν IMaXy q 209 a. οὐτιδανός: οὐκ ἀσθενής, ἀλλʼ ἀπὸ τοῦ “οὔτις”, ὅμοιος τῷ οὐδενί. T b1. οὐτιδανός: οὐδενὸς λόγου ἄξιος HMaPVYy b2. οὐτιδανός] φαῦλος D c. ἄφρων δὴ κεῖνος...] γνωμικόν M2PXks

204 ad hunc versum verba Eustathii in Od. 1592, 19-21 de pron. ὅτινα praebet B   205 a) de verbo cf. schol. ζ 126a, et praes. schol. D K 444, Λ 286  b) de verbo sim. schol. D Σ 111 et Hsch. ε 7657  206 a) sim. schol. Pind. Ol. 7, 163b; Thom. Mag. ecl. 280, 13  b) cf. epim. Hom. α 94 (p. 93, 23 Dyck), unde EGud 173, 20 Stef. et 361, 20 Sturz; EM 647, 19; Zon. 1507, 4  d1) cf. schol. β 235b   207 b) scil. de figura ὑπεξαιρέσεως agitur, vide e.g. Alex. de fig. 8, 437-38 Walz  208 a1-2) de hac voce cf. Hsch. ξ 52 (vide ad schol. α 417) et praes. schol. bT Δ 377b  c) cf. schol. θ 209c; Eust. in Od. 1592, 11  209 a) ἀσθενής: cf. Hsch. o 1897; schol. Nic. ther. 385d; schol. Opp. hal. 2, 144; vide Zon. 1479, 30 (fort. e ns. scholiis a-b); ἀπὸ τοῦ οὔτις: cf. schol. A A 293b; epim. Hom. A 231 (EGud 442, 53 Sturz)  b1) cf. schol. D (et epim.) A 293; Hsch. o 1897; synag. o 279; EM 643, 5

100 ἄθλον s    5 οὐδενί T: οὐδέν Dind.    6 οὐ scripsi: ὁ T (del. Polak, Pappag.)  μὴ ante εὐτελής add. Dind.   7 πρὸς τὸ σωτηρίαν δόξαι T, corr. Preller   12 μαντος spat. vac. rel. in lm. om. T  ὑπεξῆλθε T, correxi   18 ἀπὸ τοῦ οὔτις scripsi: τοιοῦτον T   19 λόγου: φροντίδος P

100 1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   θ 210-212

25

30

35

40

131

q 210 a. ξεινοδόκῳ] ξενοδόχῳ Ma b. προφέρηται: προβάλλεται G2MaV q 211 a1. ἀλλοδαπῷ: ἀλλοφύλῳ HMaV a2. ἀλλοδαπῷ] ἀλλοτρίῳ Ma / ξένῳ Y b1. ἕο τʼ αὐτοῦ πάντα κολούει: ἀφανίζει καὶ ἐλαττοῖ τὰ ἑαυτῷ συμφέροντα. HMaPVk b2. ἕο τʼ αὐτοῦ πάντα κολούει] τὰ ἑαυτοῦ πάντα σμικρύνει CEXs / τὰ ἑαυτοῦ πάντα PYy κολοβοῖ HPYy καὶ ἀποκόπτει H / σμικρύνει, ἐλαττοῖ, ἀποκόπτει τὰ ἑαυτοῦ συμφέροντα y / τὰ ἴδια πάντα διόλου †καὶ μέχρι† Ma / ἤτοι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος τὰ αὐτοῦ πάντα B κολοβὰ ποιεῖ BD / ἀκρωτηριάζει I c. κολούει: κατασείει, MaV κωλύει, ἐμποδίζει. G2MaV d. ἕο δʼ αὐτοῦ πάντα κολούει] γρ. “τάδʼ αὐτοῦ πάντα †κολοβοῖ”. P2 q 212 a. οὔ...τινα: οὐδένα MaV b1. ἀναίνομαι: παραιτοῦμαι, ἀρνοῦμαι MaV b2. ἀναίνομαι] ἀποβάλλομαι Ma / ἀπαρνοῦμαι, ἀποβάλλω y / οὐχὶ ἀπαρνοῦμαι ἁμιλλᾶσθαι σὺν τοῖς ἄλλοις Y c1. οὐδʼ ἀθερίζω: ἤτοι ἀποπέμπομαι. ἀπὸ τῶν ἀνθερίκων τῶν ἀσταχύων εἴρηται· ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνοι τοῦ γεννηθέντος σίτου ἐν τῷ ἀστάχυϊ ἐκτὸς ἐκφύονται καὶ προΐασι πορρωτέρω, οὕτω πως καὶ ὁ πόρρω τινὸς ἀφιστάμενος ἀθερίζεσθαι τοῦ τοιούτου λέγεται. EHX

210 a) cf. schol. D Γ 354; Ap. Soph. 117, 25  211 nihil in scholiis de forma pronominis ἕο (cf. Ap. Dysc. pron. 46, 21 et 80, 7 Uhlig, necnon schol. A I 342)  a2) cf. schol. Aesch. th. 1076d-e; ξένῳ: cf. schol. D Γ 48; Ap. Soph. 24, 16; Hsch. α 3143 etc.  b1) ἐλαττοῖ: cf. Hsch. κ 3389; synag. κ 384; Suid. κ 1950; EM 525, 18; Eust. in Od. 1582, 14  b2) κολοβοῖ: de hoc loco Hsch. κ 3378; vide schol. Ap. Rhod. 3, 1040b  c) κωλύει, ἐμποδίζει: hinc Hsch. κ 3378   212 b1) cf. Zon. 203, 7; παραιτοῦμαι: cf. schol. D I 679; ἀρνοῦμαι: saepius, cf. e.g. schol. D I 116; Hsch. α 4332; Harpocr. 31, 7 Dind. = α 113 K.; Phot. α 1493 etc.  b2) ἀπαρνοῦμαι: cf. schol. γ 265b, praes. Ap. Soph. 32, 1 de hoc loco  c1) de veriloquio ex ἀθέρες (sed plerumque alio sensu) cf. schol. bT A 261a; Ap. Soph. 12, 17; epim. Hom. A 261 (EGud 30, 13 Stef.); Or. 9, 8; Eust. in Il. 100, 11; vide Porph. qu. Il. K 67

23 προβάλληται malit Barnes   26 ἕοτο lm. Ma  καὶ ἐλαττοῖ om. k  πάντα τὰ ἑαυτῷ συμφ. (quod i.l. habent G2Yk) ante ἀφανίζει conl. H   29 κολοβεῖ Y: πολάβει P   30 scholio b1 ἄλλως interiecto subiungit Ma  διόλου καὶ μέχρι: an κολοβοῖ καὶ σμικρύνει vel sim. legendum?   34 κολωβεῖ (sic) i.l. praebet y   35 ad v. 204 (cum lm. ὅτινα) praebet V, ad v. 206 (οὔτι) cum γρ´. praebet Ma, huc recte rettulit et lm. corr. Ernst    39 ἀποπέμπομαι etiam i.l. Vp    40 τῷ: ᾧ X  ἄσταχυι H    41 προϊᾶσι EHX, correxi

V V V

V v.l. V V

ex.

132

ex. V v.l. V

ex. / Ariston.

ex. V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 212-216

c2. ἀθερίζω] καὶ ἀποδιώκω, ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἄκρων τῶν σταχύων Laur.32.23 / ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἄκρων f d. οὐδʼ ἀθερίζω: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀποσκυβαλίζω· οἱ γὰρ λικμῶντες συνεκβάλλουσι τοὺς ἀθέρας. T e. ἀθερίζω: ἀποδοκιμάζω, BCEG1HMaPVs ἀποβάλλω. G2MaVYs f. ἀθερίζω] ἀπορρίπτω BPY / ἀποπέμπω ns / δειλιῶ E g1. οὐδʼ ἀθερίζω] γρ. “οὐδʼ †εὐθερίζω”. H g2. ἀθερίζω] “ἀποβάλλω” γρ.΄ P q 213 a. ἴδμεν: οἴδαμεν MaV b. ἴδμεν] εἰδέναι τὸν ἀγωνισόμενον I c. πειρηθήμεναι] ἀποδοκιμάσαι P q 214 a1. πάντα γὰρ οὐ κακός εἰμι, μετʼ ἀνδράσιν ὅσσοι ἄεθλοι] εἰς πάντα γὰρ ἆθλα οὐ κακός εἰμι. ποῖα δὲ ἆθλα; ὅσα εἰσὶν ἐν τοῖς ἀνδράσιν. / σημειωτέον δὲ ὅτι τῷ “ἆθλα” οὐδετέρῳ ἀρσενικὸν ἐπήγαγε τὸ “ὅσσοι”, πάλιν τὸ ποικίλον τῆς ποιητικῆς δεικνύων. HX a2. πάντα γὰρ οὐ κακός εἰμι] οὐ κακός εἰμι ἐν τοῖς ἄθλοις ἐκείνοις, ὅσοι ἄεθλοί εἰσιν ἐν τοῖς ἀνθρώποις. ἢ οὕτως, B πανταχοῦ γὰρ τῶν ἄθλων οὐ κακός εἰμι, ὅσοι ἆθλοι ὑπάρχουσιν ἐν τοῖς ἀνθρώποις. BD b. κακός] ἀνεπιτήδειος I q 215 a. : προοικονομεῖ τὴν μνηστηροκτονίαν. HTy b1. ἀμφαφάασθαι: μεταχειρίζεσθαι EG2HIM2PVXYksy b2. ἀμφαφάασθαι] δοκιμάσαι ns q 216 a. βάλοιμι] τοξεύσαιμι Ma / τρώσαιμι B b. ὀιστεύσας] καταστοχασάμενος B c. ὁμίλῳ] πλήθει Ma c2) ἀποδιώκω: cf. schol. T A 261b; schol. ψ 174  d) cf. EGen α 132 (et epim. Hom. A 261); ἀποσκυβ.: cf. Hsch. α 1558; de re vide ad schol. λ 128  e) vide schol. ψ 174; ἀποδοκιμάζω: cf. schol. D A 261; Hsch. α 1558; EM α 366 L.-L.; schol. rec. Ar. nub. 745e; ἀποβάλλω: Zon. 62, 12, sim. Ap. Soph. 12, 18 (de hoc loco)  f) ἀπορρίπτω: cf. EM 24, 37  g1) cf. Polak, Obs. 20  213 a) cf. schol. θ 146e  b) εἰδέναι: de ἴδμεναι cf. Hsch. ι 216; de hoc infinitivo Eust. in Od. 1592, 40 fere ad verbum praebet ms. B  214 a1) σημειωτέον κτλ.: cf. schol. δ 240a, cum app. test.; de ἆθλος et ἆθλον cf. e.g. Ammon. adf. voc. 14; schol. Thuc. 1, 6, 5h1; synag. α 154 cum app. Cunningham; EGud 32, 12 Stef.; ποικίλον: cf. schol. θ 153a  215 a) cf. schol. (Porph.) α 261a (p. 138, 79 Pont.); Eust. in Od. 1592, 42; vide Duckworth, AJP 52, 1931, 323-24  b1) cf. schol. θ 196b; Eust. in Od. 1593, 4  216 a) τρώσαιμι: de verbo cf. schol. A (Ariston.) Γ 82b et E 145 cum app. Erbse; Hsch. β 138 etc.  c) cf. schol. α 225d

48 ἀπορίξω P   49 sic H: fort. ἀθερίζω legendum, quod ad v.l. ἀποβάλλω (cf. schol. g2) spectet   55 ὅσα: ὅσσοι H: ὅσσα Z    56 τῷ: τό X  οὐδετέρως X   60 ἄεθλοι D  τοῖς om. B   62 εὔξοον lm. T   63 -ρίσασθαι G2

45

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   θ 218-224

70

75

80

85

133

q 218 a. τοξαζοίατο] εὐστόχως τοξεύοιεν EPTXYks b. φωτῶν] κατὰ MaYs τῶν ἀνδρῶν Y q 219 a. οἶος δή με Φιλοκτήτης: ἀξιοπίστως ἑνὶ παραχωρήσας βεβαίαν αὑτῷ τὴν κατὰ τῶν πολλῶν ὑπεροχὴν ἐποιήσατο. HT b. ἀπεκαίνυτο] ἐνίκα CDEHITXYks / ἐκόσμει, ὑπερέβαινε Y / ὑπερενίκα B / διέφερεν Ma / ἐνίκησεν M2P q 220 a. δήμῳ ἐνὶ Τρώων: ἤδη τι τῶν ἑξῆς ὑποβάλλει, τίνων ἐστὶ καὶ ὁποίας στρατείας μετεσχηκώς. εἰκότως οὖν ἔμελλεν ἐπισπᾶσθαι πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γνῶσιν τοὺς παρόντας. φαίνεται δὲ διὰ τούτων ὁ ποιητὴς εἰδὼς τὴν ἐκ Λήμνου ἀνακομιδὴν τοῦ Φιλοκτήτου. EHTX b. τοξαζοίμεθα: εὐστόχως MaVy τοξεύοιμεν G2IMaVy q 223 a. προτέροισιν] παλαιοῖς B / ἀρχαίοις Ma b. ἐριζέμεν] ἁμιλλᾶσθαι D c. οὐκ ἐθελήσω: ἀντὶ τοῦ οὐ δυνήσομαι, BEHTXYs ὡς τὸ “οὐδʼ ἔθελε προρέειν” [Φ 366]. HT q 224 a. οὔθʼ Ἡρακλῆϊ] ποιητικῶς ἐξέτεινε τὸ ι τοῦ “Ἡρακλῆϊ”, ὅτι εἰς μέρος λόγου λήγει καὶ κοινή ἐστιν. H b. οὔθʼ Ἡρακλῆϊ: συλληπτικῶς· οὐ γὰρ Ἡρακλῆς ἤρισε περὶ τοξικῆς 218 a) cf. schol. χ 27, vide ad θ 220b  219 a) ἑνί: de re cf. schol. Soph. Phil. 1056  b) cf. schol. θ 127b; de hoc loco vide Ap. Soph. 65, 10 et 94, 8  220 a) cf. Severyns, Cycle, 298-301; de reditu Philoctetae cf. schol. T N 313-14  b) cf. schol. θ 218a  222 ad hunc vs. Eust. in Od. 1593, 10-13 de Ἀκριδοφάγοι et Ἰχθυοφάγοι verbis paulo immutatis praebet ms. B  223 b) de verbo cf. schol. D E 172; Ap. gl. Hom. 74, 237, 10  c) vide schol. γ 121a cum app. test.; Eust. in Od. 1593, 14  224 a) cf. Hrd. κλ. ὀν. 657, 29 (Choer. epim. Ps. 99, 15), vide Erbse in app. ad schol. Ξ 459 et (de εἰς μέρος λόγου) schol. A E 887d; Tz. in Hes. op. 451; notam Herodiani aliis verbis restituit Lentz (vide Rauscher, De scholiis, 46; Laum, Al. Akz. 378)  b) συλληπτικῶς: vide schol. α 70c et θ 61a; de Heracle cf. schol. bT E 392-94a; si lectionem traditam ἐνἸλιάδι (vide app. crit. l. 89) servamus, de errore scholiastae cogitandum (de liberalitate versus Apollonii etiam in schol. T A 72 laudatur); de historia fabulari Herculis et Euryti vide Severyns, Cycle, 191-93 (et verba Eustathii a Roemer, Zu Aristarch, 35 allata), comm. Garvie ad vv. 224-28, necnon comm. F. Vian ad Ap. Rhod. 1, 89; de ὑπεξαίρεσις in hoc loco obvia cf. Alex. de fig. 8, 438 Walz

68 εὐστόχως: ἡσύχως T   70 αὐτῷ mss., correxi   71 εἰς αὐτόν post ἐποιήσατο add. T   74 lm. E  ἤδη τις E  ὑπέβαλε H: ἐπέβαλε EX  τινῶν ἔστι HX    75 ἐξεσχηκώς T  ἐπίστασθαι EHX    76 γνώμην ut vid. T  ὁ ποιητής: ὅπως T    76-77 ἐκ Λήμνου om. EX    77 ἀνακομιδήν: μετὰ τὴν κομιδήν T    78 ἐτοξεύομεν i.l. E   81 lm. T  ἀντὶ τοῦ: νῦν s: om. BEX  δυνήσομαι: δύναμαι s   81-82 ἤθελε προρρέειν H   85 ad v. 226 adscr. P: Εὐρύτῳ lm. E  συλληπτικῶς etiam Ma: συλληπτικός Y  ὁ Ἡρ. EP  ἠρίστευσεν EX  τοξικήν HP

ex.

ex.

V

Ariston. Hrd. ex.

134

Scholia Graeca in Odysseam   θ 224-230

τινι. EHPXY ἢ ἐπεὶ ἔτρωσε θεούς, ὥς φησιν ὁ αὐτός “τλῆ δʼ Ἥρη, ὅτε μιν κρατερὸς παῖς Ἀμφιτρύωνος / δεξιτερὸν κατὰ μαζὸν ὀϊστῷ τριγλώχινι / βεβλήκει” [Ε 392-94]. H ὁ δὲ Εὔρυτος Ἀπόλλωνι ἤρισεν, EHPXY ὃς ἐφιλοφρόνησεν αὐτόν· “Εὐρύτου, ᾧ πόρε τόξον ἑκηβόλος οὐδʼ ἀπόνητο” [Ap. Rhod. 1.88]. H V (Ariston.) c1. Οἰχαλιῆϊ: ἡ Οἰχαλία πόλις Θεσσαλίας. EHMaVXs c2. Οἰχαλιῆι] ὁ ἀπὸ Οἰχαλίας πόλεως τῆς Θεσσαλίας Y / τῷ ἀπὸ τῆς Οἰχαλίας BDMa / ὑπάρχει ἀπὸ τῆς Οἰχαλίας πόλεως G1 q 225 a. ἀθανάτοισιν] τῷ Ἀπόλλωνι Ma / τῷ ἡλίῳ Ma q 226 a. τῷ ῥα καὶ αἶψʼ ἔθανεν] διὸ καὶ ταχέως ἀπέθανε πρὸ τοῦ δέοντος ex. καιροῦ· EHXY οὐ γὰρ “ἵκετο γήραος οὐδόν” [o 246]. ἢ μᾶλλον ὅτι ἤρισεν αἶψα ἀπέθανεν. H b. τῷ ῥα: διὸ δή MaV / διατοῦτο EI V / gl. q 228 a. προκαλίζετο τοξάζεσθαι] ἐκάλει BH συντοξεύειν τῇ ἔριδι τὸν Ἀπόλλωνα. H q 229 a. δουρὶ δʼ ἀκοντίζω: κακῶς, φασίν, ἑαυτὸν ἐπαινεῖ. οἱ μὲν γὰρ Porph.? ἐπαινοῦντες ἑαυτοὺς οὐδὲ θεῷ παραχωρήσειαν. οὗτος δὲ τί φησιν; “οἶος δή με Φιλοκτήτης” [219], καὶ πάλιν “ἀνδράσι δὲ προτέροισιν” [223]. [....] ὁ Δημόδοκος δὲ ᾖδεν [....] T b. ὀιστῷ] βέλει Y q 230 a. οἴοισιν δείδοικα: πάλιν ὑπεσταλμένως τῷ λόγῳ, ἐπειδὴ ἐν τοῖς ex. προκειμένοις ἐδόκει μεγαλαυχεῖσθαι. T c1) non ergo Euboeae (vide schol. Ap. Rhod. 1, 87): cf. schol. A (et D) B 596 et 730 cum app. Erbse et Severyns, Cycle, 189; Hsch. o 436  225 a) ἡλίῳ: cf. Tz. alleg. Od. 8, 36  226 a) de re cf. Eust. in Od. 1593, 25; de hoc loco Dio Chrys. or. 36, 28; vide Tz. alleg. Od. 8, 37  b) cf. schol. γ 134c cum app. test.  228 a) de verbo plerumque προκαλεῖσθαι, cf. e.g. schol. D Γ 19, D 389, E 807 etc.  229 nihil in scholiis de hoc δόρυ (vide Tz. in Ar. Plut. 666) nec de usu verbi ἀκοντίζειν, cf. Strab. 10, 1, 13 (p. 449, 6 C.) et schol. Arat. 27 (p. 77, 13-16 M.), necnon (de ellipsi pronominis τις) schol. bT M 267-68  a) Porphyrio tribuit Schrader, scil. eidem quaestioni de qua schol. Ma ι 19 et. Porph. qu. Il. Ψ 859; de Ulyxe sui ipsius laudatore cf. schol. bT Ψ 859 et Aristid. or. 28, 40; vide Eust. in Od. 1592, 59 b) persaepe, cf. schol. D A 46; Ap. Soph. 119, 22; Hsch. o 405, 410 etc.

86-88 ὥς - βεβλήκει om. Y, in mg. addit Y2  Ἥρα H   88 ἤρισεν om. EX   8889 ὃς ἐφιλοφρόνησεν αὐτόν scripsi: ὡς ἐν Ἰλιάδι φησὶν ὄνθʼ H   89 Εὐρύτῳ, ὧ περί H, corr. Dind.   ἀπώνητο H    91 ἡ om. H  πόλις Θεσσαλίας etiam G2y  ὄνομα πόλεως i.l. etiam P   95 scholio θ 224b statim subiungunt EXY  καί om. H  καὶ ταχέως om. Y   99-100 τῷ Ἀπόλλωνι H, correxi (subiectum verbi προκαλίζετο ipse Eurytus)    1 φησίν T, correxi: φησιν... ὅτι (lacunam statuit iam Preller) Schrader   2 ἄν add. Preller   3 δρᾶσι T, corr. Preller  post προτέροισιν et post ᾖδεν (4) nonnullas lineas vacuas rel. T   6 δέδοικα in lm. T  ὑπεσταλμένος T, correxi

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   θ 230-236

10

15

20

25

30

135

b. οἴοισι: μόνοις MaPV c. δείδοικα ποσὶν μή τίς με: ἐν οἷς πτοεῖται αὐτὸς ἡττηθῆναι φησὶν ἑαυτὸν εὐδοκιμεῖν, ἐν οἷς δὲ αὐτοὶ πτοοῦνται ὡς ἀδόκιμοι [cf. θ 246], ἑαυτόν φησιν ὑπερέχειν. EX d. ποσίν] τῷ δρόμῳ I e. παρέλθοι] νικήσοι EX q 231 a. ἀεικελίως: ἀπρεπῶς, BDG2HMaPVY χαλεπῶς EHMaVXsy b. ἐδαμάσθην] ἐταπεινώθην I q 232 a. κύμασιν ἐν πολλοῖς: εἰπὼν “κύμασιν” ᾐνίξατο τὴν ναυαγίαν, προσθεὶς δὲ τὸ “ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα” τὴν τῆς θεοχολωσίας ἐκάλυψε βλάβην. EHTX b1. κομιδή: ἐπιμέλεια G2HMaPVXYksy b2. κομιδή] περιποίησις HMa / ζωή, τροφή B q 233 a. ἐπηετανός: δαψιλής, BG2HMaPV αὐτάρκης MaV b. ἐπηετανός] διαρκής BD / διηνεκής H / πολλή EXs / διαπαντός Ma c. τῷ] διό Y / διατοῦτο Md d. γοῦνα] γρ.΄ “γυῖα” k q 236 a1. ξεῖνʼ, ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα] τὸ ἑξῆς οὕτως· “ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα μεθʼ ἡμῖν ταῦτʼ ἀγορεύεις, BH ἄγε δὴ νῦν ἐμέθεν ξυνίει ἔπος” [241], ἵνʼ ᾖ ὁ “ἀλλά” ἀντὶ τοῦ “δή”. H a2. ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα] κατὰ ὑπερβατὸν ἡ σύνταξις Y b. ξεῖνʼ, ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα: ἀχαρίστως, ἄνευ χάριτος, ὅ ἐστι σκαιῶς καὶ ἀηδῶς. BEHTX οὐ γὰρ ἐπὶ λοιδορίᾳ τῶν παρόντων, ἀλλʼ ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ συστάσει τὸν λόγον ἐποιεῖτο, ὅπερ καὶ ὁ Ἀλκίνους ποιήσει. EHTX c1. ἀχάριστα: ἀηδῆ G2HVy 230 c) vide schol. θ 246a-b  e) de verbo cf. schol. D A 132; schol. ν 291; Harpocr. 241, 7 (Suid. π 536)  231 a) de adi. cf. schol. δ 244d-e  232 a) cf. Nitzsch, Erkl. Anm. 199  b1) de subst. in hoc versu Phot. ε 2230; cf. schol. D Θ 186, Ψ 411; Philoxen. fr. 521 Th.; Ammon. adf. voc. 276; Hsch. ε 6935, κ 3443, 3450; synag. κ 393; EGud 335, 48 Sturz  b2) τροφή: cf. schol. Opp. hal. 2, 349 al.  233 a) cf. schol. δ 89f  b) διηνεκής: cf. Moschop. in Hes. op. 514; cf. de hoc versu Ap. Soph. 71, 24 παρατεταμένη, συνεχής  236 a1) ἀντὶ τοῦ δή: cf. schol. κ 174; schol. Eur. Med. 1085, Phoen. 1704  b) ἀχαρίστως, ἄνευ χάριτος: hinc Hsch. α 8827; de hoc versu vide etiam Ap. Soph. 49, 25 et Eust. in Od. 1593, 44

9 οὔπω addidi    10 ἑαυτόν scripsi: αὐτόν mss.  εὐδοκίμων Pappag.    11 φησιν Buttm.: φησι μή EX  post ὑπερέχειν praebet ἀπτῶν (prob. ex αὐτῶν corruptum) X   16 ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα lm. T  ἠνοίξατο E    17 θεοχωλοσίας X   25 τὸ δὲ ἑξῆς (scholio b subiungens) B   29 ἀχαρίστως scripsi: ἀχάριστα BEHX: om. T  ἀχαρίστως, ἀηδῶς etiam i.l. EXs  ὅ ἐστι: ὅτι T   29-30 σκαιὸς καὶ ἀηδής T  σκαιῶς: καλῶς E    30 τῇ om. HX  αὐτοῦ EX

V ex.

V ex.

V V

v.l. Nican.

ex.

V

136

V

V V v.l. V

ex.

V v.l. v.l.?

Scholia Graeca in Odysseam   θ 236-242

c2. οὐκ ἀχάριστα] οὐκ ἀνηδέα, οὐκ ἀηδῆ, ἀφανῆ Ma / ἔξω χάριτος M2 / χωρὶς χάριτος P / ἀλλὰ καλά EX q 237 a. φαινέμεν: δεικνύειν G2MaVy b. ὀπηδεῖ] ἀκολουθεῖ IMa q 238 a. χωόμενος] ὀργιζόμενος I b. χωόμενος] διὰ μέσου I c. οὗτος ἀνήρ] ἤγουν Εὐρύαλος BH q 239 a. νείκεσεν] ἠτίμασεν Y b. ὡς ἄν...οὔ τις ὄνοιτο] ὡς οὐκ ἄν τις μέμψοιτο X c. ὡς] λίαν EHX / ὄντως Y d. βροτός] ἄνθρωπος Y e. ὄνοιτο: μέμψοιτο BDEG1HIM2PVXYkns q 240 a1. ἐπισταίη: εἰδείη G2MaV a2. ἐπίσταιτο] γινώσκοι Y b. ἐπίσταιτο] γρ.΄ “ἐπισταίη” Ma c1. ἄρτια: ἀπηρτισμένα HMaV c2. ἄρτια] ὑγιῆ Y / δίκαια G1 / ἀληθῆ I d. βάζει] λέγει Y q 241 a. ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐμέθεν: ἀλλὰ νῦν ἐμοῦ, φησὶν ὁ Ἀλκίνοος, ἄκουσον, ὅπως εἴπῃς καὶ ἄλλῳ τῶν ἡρώων ἐμὸν ἔπος, ὅταν δαινύῃ καὶ εὐωχῇ παρὰ τὰ σῖτα καὶ τὰς τροφὰς σὺν τῇ σῇ ἀλόχῳ καὶ τοῖς παισὶ καὶ τοῖς γονεῦσι, μεμνημένος, τότε ὅτε ταῦτα ποιεῖς εἰς τὴν σὴν ἀπελθὼν πατρίδα, καὶ τῆς ἡμῶν ἀρετῆς, οἷα καὶ ἡμῖν ὁ Ζεὺς ἔργα παρεσκεύασεν ἔχειν χρηστά. EHX b. ἀλλʼ] ἀντὶ τοῦ “δή” M2X / περισσόν I c1. ξυνίει: νόει, BDMaV ἄκουε G2MaV c2. ξυνίει] ἐπάκουσον Y d. καὶ ἄλλῳ] γρ. “καὶ ἄλλοις”. P q 242 a. εἴπης] ἢ καὶ †εἴπησιν Ma 237 nihil in scholiis de sensu vocis ἀρετή, cf. EM α 1761 L.-L. et Eust. in Od. 1593, 50  a) de verbo saepius, cf. schol. D B 353, I 236; Hsch. φ 64; Suid. φ 167  b) cf. Ap. Soph. 121, 32; Hsch. o 991; schol. Opp. hal. 1, 54 etc.  238 a) cf. schol. β 80b  b) cf. schol. θ 236a1  239 e) de verbo cf. schol. ε 379d; vide schol. Eur. Alc. 59  240 c1-2) vide Ap. Soph. 42, 14; de ἀπηρτ. cf. etiam Hsch. α 7499 (fort. hinc)  d) cf. schol. γ 127c  241 a) est paraphrasis vv. 241-45  b) vide ad schol. θ 236a1  c) cf. schol. α 271cd, ζ 289c

44 οὐδαμῶς μ. M2  μέμψαιτο PV: μέμφοιτο (fort. rectius) H   51 lm. EX  ὁ Ἀλκίνοος Dind.: ὁ Ὀδυσσεύς EHX: ὦὈδυσσεῦ (ὦ iam Z) possis   52 εἴπῃς Z: εἴ πως H: om. EX  ὅταν scripsi: ὅτε mss.  δαίνῃ EHX, corr. Dind.   53 σύν scripsi: ἐν mss.   56 δή: μή X   57 νοεῖ ἀκούει V

35

40

45

50

55

60

Scholia Graeca in Odysseam   θ 245-248

65

70

75

80

137

q 245 a. Ζεύς] ἡ εἱμαρμένη M2 b. διαμπερές] διόλου Y c. ἐξέτι πατρῶν: διὰ τί μὴ “πάτρων”; αἱ γὰρ συγκοπαὶ ἀναβιβάζουσι τοὺς τόνους, “ὁμόπατρος”, “ὄπατρος”. ἀλλὰ λέγομεν ὅτι χαρακτῆρι συνεξέδραμε τῇ “χηνῶν”, “μηνῶν”, “πάτρες, πατρῶν”. EHX d. ἐξέτι πατρῶν] ἐκ τῶν προγόνων BCDEHIXsy / ἀπὸ τῶν πατρῶν Y / ἀφʼ οὗ Ma προγόνων Ma q 246 a. οὐ γὰρ πυγμάχοι: ἐλεγχθεὶς ἀρνεῖται, ἴσως εἰς τὸ μὴ παροξῦναι τὸν Ὀδυσσέα. G2HMaPVYy b. οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμέν: ἐφʼ ὅσον μὲν οὐκ ᾔδει τὴν δύναμιν Ἀλκίνους ἐσεμνύνετο περὶ τῶν ἰδίων πολιτῶν [cf. θ 102-103]· ὁπότε δὲ ἔγνω ἐλάττονας πεφηνέναι τοὺς Φαίακας τοῦ Ὀδυσσέως, προσέθηκε τὸ “ἀμύμονες”, οὐχ ὑπερέχοντές ἐσμεν. T c. πυγμάχοι εἰμέν] ποικίλως συνέταξε· τὸ “εἰμέν” γὰρ ἐν τῷ τρίτῳ ἀπὸ κοινοῦ λαμβάνεται. H d. πυγμάχοι εἰμέν] πολεμικοί Y ἐσμεν HMaY / ὑπάρχομεν EX e. ἀμύμονες: ἄμεμπτοι G2MaV f. ἀμύμονες] καλοί Y / ἐπαινετοί I q 247 a. κραιπνῶς] ταχέως Ma b. θέομεν: τρέχομεν G2MaV q 248 a1. αἰεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη: τοῦτο παρακολουθεῖ τοῖς ἐν τρυφῇ

245 a) cf. schol. α 283a; de hoc loco Tz. alleg. Od. 8, 40  b) cf. schol. δ 209b  c) de genitivo plurali eiusque accentu cf. epim. Hom. π 136 (Hrd. παθ. 245, 2 Lentz, vide κλ. ὀν. 750, 2); vide Eust. in Il. 392, 6; de accentu (cl. verbo ὄπατρος, cf. de syncopa Tryph. παθ. 2, 9 Schn. et praes., etiam de spiritu leni, schol. A Λ 257a1 cum app. Erbse) cf. Arcad. 15, p. 281, 7 Roussou; Choer. in Th. Alex. can. 377, 19; Eust. in Od. 1594, 5; scholium Herodiano non trib. Lentz  246 nihil in scholiis de ordine ludorum, cf. schol. A Ψ 621; Plut. qu. conv. 639d  a-b) vide schol. θ 230c  e) cf. Hsch. α 3845; synag. α 408; Suid. α 1673  247 a) cf. schol. D E 223; schol. ε 385b  b) de verbo cf. schol. γ 112a  248 a1) de Phaeacum τρυφή cf. Plut. non posse suav. vivi sec. Epic. 1087b; Athen. 1, 16d et 12, 513c; schol. (Porph.) ν 119; vide Nitzsch, Erkl. Anm. 200-204; E. Kaiser, Odyssee-Szenen als Topoi, «Mus. Helv.» 21, 1964, 217-20 et Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis, 115-17; vide schol. ι 5

63 schol. in mg. praebet Y2 (sed l. 64 ἀλλʼ ἠκολούθησε τῇ μηνῶν)   64 ὅπατρος EHX, correxi (cf. app. test.)   65 τῇ EHX, servavi (scil. γενικῇ): τῷ Buttm.   68 ἐλεγχθείς: φανερωθείς Y  ἀνεῖται V  ἀρν. λοιπόν HMaPy  ἴσως εἰς: διά Y    70 αὐτοῦ add. Schrader   72 ἔλαττον T, corr. Preller   73 οὐκ ἀμύμονες malit Polak   74 καὶ γὰρ τὸ εἰμέν Z  τρίτῳ H, servavi (de tertio praedicato, nempe v. 250 ἄριστοι post ἀμύμονες et παλαισταί): ἄριστοι Dind.

alleg. Hrd.

V ex.

Nican.

V

V ex.

138

ex.

V

ex. V

Hrd.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 248-251

διάγουσιν· ἐλεγχόμενοι γὰρ ὡς ἐπὶ μέγα ἀγαθὸν καταφεύγουσιν τὴν τρυφήν, τῶν ἄλλων ἐπιδεόμενοι. αἰνίττεται δὲ τὸν τῶν Φαιάκων εἰρηνικὸν βίον. T a2. αἰεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη] τὸν εἰρηνικὸν βίον δηλοῖ διὰ τούτων τῶν Φαιάκων. Hy b. δαίς] εὐωχία Y q 249 a. εἵματα] ἱμάτια Y b1. ἐξημοιβά: ἄλλοτε ἄλλα ἀμειβόμενα MaMbV καὶ ἀλλασσόμενα. MaV b2. ἐξημοιβά] δῆλον ὅτι πολλὰ ἢ ἐξηλλαγμένα, συνεχῶς ἀλλασσόμενα Ma / παρεξηλλαγμένα BH / ἐξαλλακτικῶς Y / ἐξηλλαγμένα P b3. ἐξημοιβά] ἀμοιβαδὸν ἄλλοτε ἄλλα ἀμειβόμενοι Hy / ἓν παρʼ ἓν ἀλλάσσοντες B / ἀλλεπαλλήλως Ma ἀμειβόμενα G2Ma / ἐξαμειβόμενα Mb / ἐξ ἀμοιβῆς φορούμενα EIXs c. εἵματα δʼ ἐξημοιβά: ἕτερα ἐξ ἑτέρων μεταβαλλόμενα ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἡμέρας, ὅ ἐστι περιουσίας δεῖγμα καὶ εὐπαθείας. T q 250 a1. βητάρμονες: ὀρχησταί, ἀπὸ τοῦ βαίνειν ἁρμοδίως. G2MaVYy a2. βητάρμονες] ὀρχησταί, παρὰ τὸ ἐν ἁρμονίᾳ βαίνειν CEHXs b. βητάρμονες] ὀρχησταί, HIPkn ἀπὸ τοῦ ὀρθῶς βαίνειν P / παρὰ τὸ βαίνειν βάδην G1 / ὀρχηστῆρες D / καλῶς βαίνοντες ἐν ὀρχήσει Vp q 251 a. παίσατε] ἐντελῶς τὸ “παίσατε” διὰ τὸ μέτρον. Ἀττικῶς δὲ ἀντὶ τοῦ “παίξατε”. H b) cf. schol. α 225b  249 a) cf. schol. β 3b   b-c) de re vide schol. ξ 521; ad hunc loc. Ap. Soph. 28, 22 (scil. ἐκ διαδοχῆς ἀλλασσόμενα), Hsch. ε 3856 (ἀλλακτὰ διὰ τὸ πλῆθος) et Procl. in Plat. Alc. I, 301, 6, sensum scholii c adhibentes; ἐξηλλαγμένα: cf. lex. Vind. ε 254 παρηλλαγμένα (ad Iul. misop. 8, 342d); schol. c resp. Eust. in Od. 1594, 33 (περιουσιασμόν)  250 a1) hinc EGud 268, 11 Stef.  a1-2) sim. ad hunc loc. Ap. Soph. 51, 16, Hsch. β 587 et EGud 268, 27 Stef. (ἡρμοσμένως, potius e schol. θ 383d); Or. 32, 10 et EGen β 108 L.-L. (μετὰ ἁρμονίας); Eust. in Od. 1594, 45 (ἐναρμονίως, cf. app. crit. ad schol. a2); vide etiam Strab. 10, 3, 21 (ὀρχηστικῶς) et schol. θ 383d  251 a) scholium Herodiano non trib. Lentz; ἐντελῶς scil. sine elisione, non ergo παίσατʼ sive παίσαθʼ; vide schol. d de v.l. Zenodoti (Rauscher, De scholiis, 11); Ἀττικῶς: cf. schol. Ar. ran. 388 (ubi locus laudatur), Plut. 1055a et thesm. 947; Phryn. ecl. 211 Fischer; Moer. π 4 Hansen; Choer. in Th. Alex. can. 2, 155, 13; Thom. ecl. voc. Att. 271, 6; de hoc versu (etiam de τύψατε, cf. schol. c) cf. etiam Eud. lex. rhet. 170, 22 Niese; Hsch. π 103a; Suid. π 892; EM 447, 27; Eust. in Od. 1594, 46 (vide etiam 48 de τύψατε, ὅ ἐστιν ὀρχηστικῶς κρούσατε τὴν γῆν)

81 τοῖς... διάγουσιν corr. Pappag. et Polak: τὴν... διάγουσαν T   88 ἐξαμοιβά lm. V, ex Hom. corr.  ἀμοιβόμενοι Mb  ἀλασσόμενα V   90 παρεξελιγμένα H   92 ἐξαμοιβόμενα Mb   96 ὀρχησταί om. G2y  παρὰ τὸ βαίνειν G2   97 ὀρχησταί post βαίνειν EX  ἐναρμονίως H   100 εὐτελῶς H, corr. Dind.   1 παίξατε i.l. etiam BMas  

85

90

95

100 1

Scholia Graeca in Odysseam   θ 251-258

5

10

15

20

25

139

b. παίσατε: πλήξατε· Ἀττικῶς, χορεύσατε. G2MaVY c. παίσατε] ὀρχήσασθε Φαίακες Hy / ἢ τύψατε Ma d. παίσατε] Ζηνόδοτος “παίσατον” εἶπεν, οὐ κακῶς. H e. παίξατε] γρ. “παίσατε”. EX f. ὡς] ὅπως Y g. ἐνίσπῃ: εἴπῃ G2MaV q 252 a1. περιγινόμεθα: ὑπερέχομεν G2MaVy a2. περιγινόμεθα] κρείττους ἐσμέν z q 253 a. ναυτιλίῃ: τῇ περὶ τὴν ναυτικὴν τέχνῃ MaV b. ὀρχηστυῖ: ὀρχήσει MaV c. ἀοιδῇ] τραγῳδίᾳ Y q 254 a. φόρμιγγα λίγειαν] “λίγειαν” λέγει τὴν φόρμιγγα, ὅτι καὶ μία τῶν Μουσῶν Λίγεια καλεῖται. B q 255 a. οἰσέτω] κομισάτω Y b. ἥ που] ἥτις BH δή B q 256 a. ὦρτο: ὥρμησεν MaV q 257 a. οἴσων: κομίσων MaV b. γλαφυρήν: κοίλην EMaVXs διὰ τὸ γεγλύφθαι MaV c. γλαφυρήν] κούφην EXs / γλυκεῖαν Ma d. γλαφυρήν] γρ.΄ “λιγυρήν” y q 258 a. αἰσυμνῆται] προπερισπωμένως. H b1. αἰσυμνῆται: οἱ πρὸς ἡμῶν λεγόμενοι βραβευταὶ EHMaPVXYsy καὶ ἀγωνοθέται, ἤτοι ἐπίσκοποι τοῦ ἀγῶνος. καὶ εἴη κατὰ τὸ ἔτυμον “αἰσιονεμῆται” οἱ τὸ αἴσιον, ὅ ἐστι τὸ κατὰ μοῖραν καὶ καθῆκον, ἀπονέμοντες τοῖς ἀγωνιζομένοις. G2HMaPVYy b) hinc EGud 447, 26 Sturz  d) fort. de Zenodoti dualibus pro pluralibus confusis agit schol., cf. schol. A A 567a1 cum app. Erbse et Duentzer, Zenod., 78  g) cf. schol. γ 327d   253 a) vide Zon. 1387, 3  c) cf. EGud 157, 20 Stef.  254 a) Ligea nomen nymphae, nusquam Musae ut vid.  255 b) δή: cf. schol. D B 116, E 473 etc.  256 a) cf. Hsch. ω 378  257 a) de verbo saep., cf. schol. D B 229, Γ 103, N 168 etc.  b) cf. schol. ε 194d; vide schol. α 15b1  c) γλυκεῖαν: cf. schol. Opp. hal. 1, 335  258 a) de accentu vocativi cf. schol. A A 540a1  b1) hinc ad verbum EGud 56, 18 Stef.; hinc etiam Eust.

2 πλήξατε (sic etiam ms. P i.l. et EGud, ubi in fine vocis χορεύσατε ἢ παίξατε): παίξατε corr. Barnes   4 κακῶς: καλῶς malit Schmidt (vel οὐ delendum)   10 τήν... τέχνην Ma  τέχνῃ etiam G2   23 πρὸς ἡμῶν om. P: πρὸ ἡμῶν EX: παρʼ ὑμῶν Ma: παρʼ ἡμῶν EGud  βραβευταὶ καί om. Y   24 καὶ ἀγωνοθ. - ἀγῶνος habet G1  καὶ εἴη om. G2HPy  ἕτοιμον MaV   25 αἰσιονεμηταί MaV: αἴσιον Y  οἱ τὸ αἴσιον ὅ ἐστι: παρὰ τό G2  ὅ ἐστι: τουτέστι HPy (et EGud)  κατὰ μοῖραν καί om. HPy  νέμοντες Py: νέμον H: ἀπονέμειν G2

V Did. v.l. V V V V

V V V v.l. Hrd. V

140

Scholia Graeca in Odysseam   θ 258-259

b2. αἰσυμνῆται: προστάται τοῦ ἀγῶνος, οἱ τὸ καθῆκον νέμοντες τοῖς ἀγῶσιν. T b3. αἰσυμνῆται] καὶ γίνεται ἀπὸ τοῦ “αἴσιον”, ἤτοι τὸ καθῆκον, ἀπονέμειν τοῖς ἀγωνιζομένοις. EX b4. αἰσυμνῆται: οἱ πρῶτοι κριταὶ καὶ ἀγωνοθέται, οἵτινες τὸ “αἴσιον” ἤγουν τὸ κατὰ μοῖραν καὶ καθῆκον τοῖς ἀγωνιζομένοις ἀπένεμον. H b5. αἰσυμνῆται] βραβευταί BHT / ἀγωνοθέται BDEHXYkny / κριταὶ οἱ τὰ κρίσιμα νέμοντες I / οἱ κριταὶ οἱ τὰ αἴσια νέμοντες Mb / οἱ τὸν αἴσιον ἀπονέμοντες τόπον HP / βασιλεῖς EX c. αἰσυμνῆται] ἀγωνοθέται, ἀπὸ τοῦ τὰ αἴσια ὑμνεῖν Cs / οἱ δικαιοδόται I d. αἰσυμνῆται: οἱ ἀρχήν τινα ἔχοντες. βασιλεῖς μὲν ἦσαν τῶν Φαιάκων ιβ΄, ex. προστάται δὲ ἀγώνων οἱ λεγόμενοι αἰσυμνῆται θ΄. BEHX e1. κριτοί: ἐπίλεκτοι EHMaVX V e2. κριτοί] ἐκλεκτοί Y / ἔκκριτοι B / ἐκλελεγμένοι I / ἐξαίρετοι Vp Ariston. / f. ἐννέα πάντες ἀνέσταν: οἱ μὲν τὸ “πάντες” κατὰ παρολκήν φασι κεῖσθαι, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ τὸ “δέκα πάντα τάλαντα” [Τ 247], καὶ τὸ “οἱ δʼ ἐννέα πάντες ex. ἀνέσταν” [Η 161]. οἱ δὲ οὕτως· αἰσυμνῆται δὲ πάντες οἱ ἐγερθέντες ἐννέα ἦσαν. / ἄλλως· αἰσυμνῆται δὲ ἐννέα ἕστασαν, καὶ τί φημι “ἐννέα πάντες”; οἱ κρείττονες γὰρ τῶν ὅλων οὗτοι ἐτύγχανον. EX q 259 a. δήμιοι: οἱ ἐκ τοῦ δήμου IMaTs παντὸς ἐπίλεκτοι, οὐχὶ οἱ βασιλεῖς. ex. ἐκεῖνοι μὲν ιβ΄ ἦσαν, οἱ δὲ αἰσυμνῆται θ΄. T b1. δήμιοι: δημόσιοι G2MaV V b2. δήμιοι] δημοτικοί B c. ἐΰ] καλῶς EM2X / εὖ BD

in Od. 1594, 63 (κατὰ τοὺς παλαιούς); ad hunc loc. sim. Ap. Soph. 18, 3 (οἱ τοῦ ἀγῶνος προεστῶτες νεανίαι), vide de hoc versu Hsch. α 2143, necnon (etiam de veriloquio e verbo νέμειν) synag. α 594 (cod. B); Phot. α 695 (et 696) et bibl. 259, 535b (Hellad.); Suid. αι 342; Eust. in Od. 1594, 56; sim. schol. A Ω 347c; EGen α 248; vide etiam de subst. schol. Eur. Med. 19; schol. Ar. pac. 734f; EM α 553 L.-L.  b5) βασιλεῖς: cf. schol. A Ω 347b; vide tamen schol. d et schol. θ 259a  c) ὑμνεῖν: de hoc veriloquio aliisque vide EGen α 248, necnon Phot. bibl. 259, 535b (Hellad.); Eust. in Od. 1595, 3  d) cf. schol. θ 259a  e1) cf. Hsch. κ 4158; synag. κ 467 (Suid. κ 2450)  f) de πάντες redundanti cf. schol. A H 161a et schol. bT H 161b, vide praes. ad schol. ε 244a  259 a) cf. schol. θ 258d (et b5)   b1) cf. schol. β 32b 

28 ἀγωνιζομένοις possis 29 scholio b1 subiungunt EX   31 καὶ αἰσυμνῆται δὲ λέγονται (scholio d subiungens) H   34 in schol. b1 ante κατὰ τὸ ἔτυμον haec praebent HP   37 καὶ αἰσ. H: ἄλλως (scholio b3 subiungentes) EX  αἰσ. λέγονται οἱ B    38 θ΄: ἐννέα BH   39 κριτοὶ δὲ ἐπίλεκτοι (scholio d subiungentes) EX   43 ἀνέσαν X   46 οἱ ἐκ om. Is: ἀπό Y

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   θ 259-262

55

60

65

70

141

d. πρήσσεσκον: ἔπραττον BCDEG2HM2PVXYns e. πρήσσεσκον] εὐθέτησαν I q 260 a1. λείηναν: ὁμαλὸν ἐποίησαν G2HMaTVY a2. λείηναν δὲ χορόν] ὡμάλισαν τὸν τόπον Dy / ἐπεδοποίουν t b. λείηναν δέ: οὐ ταῖς ἑαυτῶν χερσίν, ἀλλὰ προσέταξαν τοῖς ἄλλοις. “χορὸν” δὲ τὸν ἄλλον τόπον, ἐν ᾧ ἔμελλον ὀρχεῖσθαι. T c. χορόν: τοῦτο τόνῳ οὐ διαστέλλεται ὡς τὸ “φόρος” καὶ “φορός”, “” καὶ “τροχός”. H d1. λείηναν δὲ χορόν: τὸ χωρίον ἐν ᾧ ἔμελλον ὀρχεῖσθαι “χορὸν” ἐκάλεσεν, BEHX ὡς καὶ “εὐρύχορον Λακεδαίμονα” [ν 414]. ἢ ὁμωνύμως ἐν ᾧ ἔμελλεν ὁ χορὸς ἐφίστασθαι, ὡς καὶ Ἀθηναῖοι “ἰχθὺν” τὸν τόπον ὅπου πιπράσκεται ὁ ἰχθύς, καὶ “μύρα” καὶ “κρόμμυα”. Μένανδρος [fr. 666 K.-A.] “ἀνάμεινόν με πρὸς τοὔλαιον”. EHX d2. χορόν: τὸν τόπον ἔνθα ἔμελλον χορεύειν. MaV e. εὔρυναν ἀγῶνα: τὸ ἄθροισμα ἀνέστειλαν· πρὸς δὲ τὸ τοῦ τόπου διάστημα. πρὸς ᾠδὴν δὲ καὶ λύραν τὴν ὄρχησιν ἐποιοῦντο, οὐ μὴν πρὸς αὐλόν. ἦν δέ τις ῥυθμοῦ μίμησις εὔμουσος ὑπὸ τῆς λέξεως· ἄτοπον γὰρ μιμεῖσθαι μοιχείαν. T f. εὔρυναν: ἐπλάτυναν G2HMaPVYy g. εὔρυνον] γρ. “εὔρυναν”. P h. ἀγῶνα: τὸν τόπον ἐν ᾧ ἠγωνίζοντο. G2MaV q 262 a. κί ʼ] ἐπορεύετο Y d) vide Eust. in Od. 1595, 20; aliter de hoc loco Hsch. ε 7088 (ὑπηρέτουν)  260 a1-2) sim. de hoc loco Hsch. λ 519 λεῖον ἐποίησαν et EGen λ 178; de verbo cf. Ps.-Hrd. part. 78, 6; Zon. 1301, 12, vide schol. D Δ 111; praes. Suid. λ 425 ὡμάλισαν  b), d) τόπον, χωρίον: hinc Hsch. λ 519; cf. schol. A Σ 590a et schol. bT Σ 590b cum app. Erbse; Philoxen. fr. 207 (Or. 165, 6) cum app. Theod.  c) de differentia accentus vide schol. Dion. Thr. 5, 28-35; Hrd. ῥημ. 900, 23 Lentz (Arcad. 8, p. 291, 7 Roussou); EM 686, 9; scholium Herodiano non trib. Lentz  d1) schol. resp. Eust. in Od. 1595, 60; cf. schol. A et bT Σ 590a et b; εὐρύχορον: cf. schol. μ 4; ὡς καὶ Ἀθηναῖοι: cf. schol. Ar. ran. 1068b (de κρόμμυα Eupol. fr. 327 K.-A. laudatur); de re cf. Poll. 9, 47; de μύρα cf. e.g. Ar. eq. 1375  e) ἄτοπον (67): de re cf. schol. θ 267b; Bérard, Intr. II, 68  f) ad hunc loc. sim. Ap. Soph. 79, 18 (εὔχωρον ἐποίησαν) et Hsch. ε 7143 (πλατύτερον ἐποίησαν); de verbo cf. synag. ε 992  h) cf. schol. T Ψ 258a2, schol. bT Ω 1b; Ap. Soph. 6, 4; Ael. Dion. α 32; Eud. lex. rhet. 5, 26; Porph. qu. Vat. 107, 11 Sod. = qu. Il. H 298; Hsch. α 951; Phot. α 316; Suid. α 327; EM α 224 L.-L.; lex. Vind. α 201 (locus laudatur)  262 a) cf. schol. β 301c

51 ἔπρασσον Bs   55 προέταξαν T, corr. Polak   58 (καὶ) τρόχος add. Dind.   61 ἀφίστασθαι EX    63 ἀναμενῶ σε (ex Eust.) Menandri editores   64 τὸν τόπον ᾧ ἐχόρευον i.l. G2   67 μίμησις dubitanter scripsi: ὁμίλησις T  εὔμουσος scripsi: εὖ μόνου (fere evan.) T: ἐναρμονίου Preller   71 ἐν om. G2

V V ex. Hrd. Ariston.

V ex.

V v.l. V

142 V

V V ex. V

ex. ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 263-265

q 263 a1. πρωθῆβαι: τὸ ἄκρον τῆς ἀκμῆς ἔχοντες, ὅ ἐστιν ἀκμάζοντες. MaVYy a2. πρωθῆβαι] τῆς πρώτης ἡλικίας ἁψάμενοι D / τῆς πρώτης ἡλικίας ἀκμὴν ἔχοντες E / εἰς τὸ πρῶτον τῆς ἡλικίας ἀκμάζοντες Xs / νέοι πρώτης ἡλικίας Ma b. δαήμονες: ἔμπειροι G2MaV c. ὀρχηθμοῖο: ὀρχήσεως MaVYy q 264 a. πέπληγον: οὕτως εἶπε τὴν ἐπικρότησιν ἐκ τῶν ποδῶν ὑπὸ τῶν ὀρχουμένων. T b1. ἐπέπληγον: ἔπληξαν, G2MaVy ἔκρουσαν MaVy b2. πέπληγον] ἔπλησσον P / ἔκρουον EXs c. θεῖον] θαυμαστόν MaY d. χορόν] τόπον οἶμαι διὰ τὸ σχῆμα· σφαιρικὸν γάρ. EXs / τὸν τόπον φησίν H q 265 a. μαρμαρυγάς] ἐλλάμψεις. ἐν γὰρ τῇ παραλλάξει τῶν ποδῶν κατὰ τὴν ὄρχησιν ἢ κατʼ ἄλλην τινὰ τούτων κίνησιν ὥσπερ στιλπνότης ἐξ αὐτῶν ἀποπέμπεται. Hy b1. μαρμαρυγάς: τὰς συντόνους τῶν ποδῶν κινήσεις. ἐν γὰρ ταῖς ὀξείαις τῶν ποδῶν κινήσεσιν ἀπόστιλψίς τις γίνεται. BG2HMaOPVYy b2. μαρμαρυγάς: τὰς ἀποστίλψεις. δηλοῖ δὲ τὰς ὀξείας κινήσεις. ἴσως δὲ ἀπὸ τῆς λευκότητος τῶν ποδῶν· τρυφεροὺς γὰρ ὑφίσταται τοὺς Φαίακας. T 263 a1-2) cf. schol. α 431a1-2, vide praes. schol. D Θ 518 (paulo aliter: πρὸ τῆς ἡλικίας) et (de hoc loco) Hsch. π 4133 ἄρτι ἀκμάζοντες et Athen. 1, 15d νεανίαι b) de adi. cf. schol. D O 411, Ψ 671; Hsch. δ 34-36   c) cf. Hsch. o 1376  264 nihil in scholiis de forma grammaticali verbi πέπληγον (vide schol. b B 264b), de qua tamen Aristonicus (vide Carnuth, Ariston. Od. 81) disserebat teste Eust. in Od. 1596, 4  b1) paulo aliter Hsch. π 1467, sed semper active audiunt, cf. schol. Ge Φ 363e (p. 215, 53 Erbse) de ns. versu  b2) scil. imperfectum audiunt e verbo πεπλήγω, cf. schol. A M 125a (Eust. in Il. 895, 56) et schol. D E 504  c) cf. schol. α 65b, ε 11b etc.  d) cf. EM 813, 52; vide schol. θ 260c  265 a) de re cf. schol. (Porph.) α 69j (p. 55, 17 Pont.: ἐπʼ ὀρχήσεως συντόνου); vide Erot. voc. Hipp. 94, 8; epim. Hom. σ 19 (p. 664, 35 Dyck), unde EGud 506, 27 Sturz  b1) hinc Eust. in Od. 1595, 56; hinc (συνεχεῖς) Ap. Soph. 110, 1 et Hsch. μ 303 (cf. Hsch. μ 304 λαμπηδών); de favillis cf. schol. Ap. Rhod. 3, 1018; συντόνους: cf. schol. (Porph.) α 69j et qu. Vat. 53, 3-7 Sod.  b2) τρυφερούς: cf. schol. θ 248a1 et Athen. 1, 16d

73 ἀκμῆς: ἥβης Y, rec. Ernst (sed vide e.g. schol. D N 484)  ἀκμάζοντες i.l. etiam BG2   80 ἐκ deleverim   82 sic lm. V, πέπληγον Homeri mss.   87 ἐλλάμψεις i.l. habet y, qui haec scholio b1 subiungit   90 lm. BV: ἐθαύμαζε y  τάς κινήσεις om. G2  τῶν ποδῶν post κινήσεις conl. B2   90-91 ἐν γάρ - γίνεται: ἐκ τούτων γίνεταί τις ἀπὸ συνεχείας λαμπηδών B  ὀξείαις: δειναῖς Vp   91 τῶν ποδῶν HPy: ante γίνεται conl. MaVY, post γίνεται O: om. G2y  τις om. Yy  ἐγίνετο Y

75

80

85

90

Scholia Graeca in Odysseam   θ 265-267

95

100 1

5

10

15

143

b3. μαρμαρυγάς] τὰς κινήσεις CIMaXs c. θηεῖτο: ἐθαύμαζεν MaV q 266 a. φορμίζων] κιθαρίζων Y / τὴν φόρμιγγα πλήττων I b. ἀνεβάλλετο: ἀνεκρούετο, EG2HMaVXy προοιμιάζετο. DEG2HIMaPVXYs c. ἀνεβάλλετο] προέλεγε EPY / ἤρχετο καὶ ἀνέκρουεν Ma / διεγείρετο y / ηὐτρεπίζετο Vp d. ἀνεβάλλετο] ἀναβάλλομαι γ΄ σημαίνει· τὸ ἐνδύομαι, τὸ βραδύνω καὶ τὸ προσκρούω ἤτοι τὸ προοιμιάζω. Ma e. καλόν] γλυκύν I f. ἀείδειν] ὥστε X q 267 a. ἀμφʼ Ἄρεος φιλότητος: περὶ κοινωνίας Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης· μακρόθεν παιδεύει αὐτοὺς μὴ ἀσελγαίνειν, ὡς καὶ θεῶν διὰ ταῦτα ἀσχημονούντων. MaPVYy b. ἀμφʼ Ἄρεος φιλότητος: οὐκ ἀτόπως ἐπὶ ἡδυπαθῶν ἀνδρῶν ᾄδει ταῦτα ὁ κιθαρῳδός, διʼ ὧν ἥδονται σωφρονίζων αὐτούς. δέσμιον γὰρ εἰσάγει τὸν μοιχόν, καὶ τοὺς θεοὺς λέγοντας “οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα” [329]. ὁ δὲ σπουδαῖος τί φησιν; “ἀλλʼ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον” [492], ὡς δέον τὸν Δημόδοκον αὐτοῖς μὴ μοιχείαν γενομένην ἐν θεοῖς ᾄδειν, ἀλλὰ πράξεις εἰς ὠφέλειαν καὶ ἔπαινον φερούσας. ἡ μὲν οὖν κατηγορία πρόδηλος, διότι περὶ θεῶν οὐκ ἔδει τὰ τοιαῦτα δεδηλωκέναι. ἀλλʼ οὐχ Ὁμήρου τὸ ἔγκλημα· ἄνωθεν γὰρ τοῖς ἀρχαιοτάτοις παραδέδοται καὶ κατασκευάσμασι καὶ τελεταῖς ταῖς παλαιοτάταις καὶ {ἐν} Ἑλληνικαῖς καὶ βαρβαρικαῖς. ὅτι δὲ Ὅμηρος οὐχ ἥδεται τούτοις δῆλον ἐξ ὧν c) θηεῖτο: cf. schol. β 13d, ε 74a etc.; de hoc loco vide Athen. 5, 181e; Luc. 45 (de salt.), 13  266 a) cf. schol. α 155b, f  b) cf. schol. α 155e  d) sim. schol. Theocr. 6, 20-24c (et d); fragm. lex. 164 Hermann; vide etiam lex. Vind. α 17  f) cf. schol. α 155h  267 ad hunc vs. Heracl. qu. Hom. 69, 8-11 (de harmonia νείκους et φιλίας) et Corn. theol. gr. comp. 19 (p. 28, 17 - 29, 8 T. = 34, 6-20 Lang, de Hephaesti et Veneris nuptiis) verbis minime immutatis praebent EX; versus de amore Martis et Veneris tamquam lascivos reprehendit Clem. Alex. protr. 59, 1 (vide etiam Phil. de prov. 2, 39)  a-b) de cantus lascivia cf. schol. θ 260e et praes. schol. θ 332h (ubi vide app. test.); de cantu morali cf. Heracl. qu. Hom. 69, 7; Athen. 1, 14c, vide Suid. α 4402; de praep. ἀμφί = περί cf. Eust. in Od. 1598, 9  b) κατηγορία (l. 13): de athetesi amorum Martis et Veneris (vv. 267-366) vide schol. Ar. pac. 778 (de Apione πρὸς τοὺς ἀθετοῦντας), cum Ludw. AHT II, 570 (Blass, Interpolationen, 269-72; van Leeuwen,

97 ἢ ἀνεκ. (scholio c subiungens) Ma  παροιμιάζετο V   4 φιλότητα in lm. V: om. PYy: ἀμφάρεως lm. Ma  περί - Ἀφροδίτης om. y Ἄρεος PYy   5 μακροπαιδεύει y    5-6 ὡς - ἀσχημ. add. P2  περὶ ταῦτα Y   7 lm. HT  ᾄδειν T   10 σπουδαῖος: Ὀδυσσεύς Struve  ἄεισον: ἄειδε T    11 μή om. T    12 οὖν: γάρ T    13 προδήλως ὅτι περὶ κτλ. T    15 καὶ ante κατασκευάσμασι fort. delendum  ἐν tacite del. Buttm., serv. Schrader    16 ὁ Ὅμηρος οὐκ ἤδεται T

V V

ex.

V

Porph.

144

V ex. alleg.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 267

περιέθηκε τῇ Ἀθηνᾷ “ὡς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι” [α 47]. ὅλως δὲ Ὅμηρος οὐδὲ οἶδεν Ἥφαιστον Ἀφροδίτῃ συνοικεῖν, Χάριτι δὲ αὐτὸν συμβιοῦντα [cf. Σ 382-83], Δημόδοκος δὲ τῇ ἰδίᾳ μυθοποιίᾳ . HT c. φιλότητος] συνουσίας I d. ἐϋστεφάνου: καλὴν στεφάνην ἐχούσης. MaVY στεφάνη δὲ κόσμος γυναικεῖος. MaV e. ἐϋστεφάνου] διὰ τὸ στεφανοῦσθαι ἐν κάλλει, ἤτοι τὸ πρωτεῖον ἔχειν τῶν καλλίστων θεῶν. EXs f. ἐϋστεφάνου Ἀφροδίτης] ἀλληγορία. ἡ Ἀφροδίτη εἰς πολλὰ λαμβάνεται, μετὰ πάντων γοῦν καὶ ἐπὶ κάλλους. EX συμμίγνυται δὲ τῷ Ἡφαίστῳ ἤτοι τῷ πυρὶ καὶ τῷ Ἄρει ἤτοι τῷ σιδήρῳ· τὰ γὰρ ἐξ αὐτῶν γινόμενα ἔργα διὰ τῆς Ἀφροδίτης ἤτοι τοῦ κάλλους ὡράϊσται. κατεργάζεται δὲ ὁ Ἄρης ἤτοι ὁ σίδηρος ὑπὸ τοῦ πυρός. ὁ δὲ Ποσειδῶν ἤτοι τὸ ὕδωρ στομοῖ αὐτόν, δηλονότι τὸν σίδηρον, EXs μετὰ τὴν ὑπὸ τοῦ πυρὸς κατασκευήν, καὶ πεπυρακτωμένον ὑπὸ τοῦ Ἡφαίστου κατασβέννυσι, τὸ φλογῶδες καταπαῦον. EX Od. 176; Roemer, Athetesen, 22-23 [qui Aristonicum Aristarchi athetesin consulto omisisse putat] et 443 [Aristarchus non ratione morali sed aesthetica usus est]; Roemer, Arist., 158; Apthorp, Evidence, 87), sed Valk, TCO, 186 recte monet nihil in scholiis de Aristarchi iudicio exstare (vide etiam Grandolini, Canti e aedi, 123 cum aliis virorum doctorum iudiciis); κατασκευάσμασι (l. 15): scil. artificum opera; Χάριτι (l. 18): cf. schol. D Ξ 230; vide Corn. theol. gr. comp. 19, p. 28, 19 T. (= 34, 7 L.); Severyns, Cycle, 202   c) cf. schol. ε 227a  d) cf. schol. β 120b1, fort. ex Aristarcho (cf. Schmidt, Erkl. 218)  e) πρωτεῖον: sed nusquam apud Homerum corona tamquam praemium accipitur, cf. Eust. in Od. 1598, 14 (schol. T Λ 700b)  f) de Venere tamquam dea in hoc versu cf. Ap. Soph. 48, 26; Hsch. α 8772; EM α 2192 L.-L.; de Hephaesto = igne cf. schol. ζ 233c; de Marte tamquam ferro saepius, vide de hoc loco Heracl. qu. Hom. 69, 12-16, et alibi e.g. schol. bT T 119a1; schol. D Π 613, T 31, Φ 112; Ap. Soph. 41, 11; Suid. α 3852; de Venere = pulchritudine cf. e.g. schol. bT E 449-50a; de Posidone = aqua cf. schol. α 22a et saep.; allegoriam cosmogoniae hic invenit Heracl. qu. Hom. 69, 8-11 (cum comm. Pontani et Buffière, Mythes, 168-72), vide etiam Ps.-Plut. de Hom. 101-102 et Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis, 138; vide etiam Tz. alleg. Od. 8, 43-102 (et Tz. alleg. chron. 449-67, ed. H. Hunger, Jahrb. Österr. Byz. Ges. 4, 1955, 31), qui scholia non respicere videtur; nihil in scholiis de alleg. neoplatonica (Procl. in

17 ἀπόλλοιτο T  ὅτις: ὅστις HT    18-19 suis verbis reddit etiam Y2  ὁ Ὅμηρος T  οὐδέ: οὔτε H: οὕτως T  συνοικεῖν: σύνοικον ci. Buttm.  19 αὐτόν: αὐτῷ T   20 ἀκολουθεῖ addidi: χρῆται Dind.: ἕπεται Schrader  Δημόδοκος τοῦτʼ ἰδίᾳ μυθοποιεῖ ci. Polak   22 καλὸν στέφανον Y  στέφανος κ. γ. etiam G2Vp   24 ἔχειν: εἶχεν (ante τὸ πρωτεῖον conl.) s   26 ἡ Ἀφροδίτη rubricatum tamquam lm. E  ἄλλως interiecto scholio e subiungit X    27 δέ om. s  ἤτοι om. E   28 ἤτοι τῷ πολέμῳ καὶ τῷ σιδήρῳ s  τὰ γάρ - πυρός (30) om. s    29 κατείργασται ci. Buttm.   30 αὐτὸν δηλονότι om. s    32 τοῦ om. X

20

25

30

Scholia Graeca in Odysseam   θ 268-271

35

40

45

50

145

Nican. q 268 a. τὰ πρῶτα: ἡ σύνταξις οὕτως· “ὡς τὰ πρῶτʼ ἐμίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο ἄνακτος, ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελος ἦλθεν”, ἵνʼ ᾖ κατʼ ἐπανάληψιν. H ex. q 269 a. λάθρῃ: ὁρᾷς γὰρ ὅτι οὐκ ἀποδέχεται τὰς τοιαύτας τῶν πράξεων οὐδὲ τοῖς τοιούτοις ἥδετο λόγοις, ὥστε καὶ δαπάνην αἰτιᾶται χρημάτων καὶ (Porph.?) αἰσχύνην ἐπικαλεῖ. T b. λάθρῃ] κρυφίως Y c. πολλὰ δʼ ἔδωκε] ὁ Ἄρης μοιχάγρια δέδωκε πολλά B / ὁ Ἄρης μοιχείας δῶρα M2 / χρήματα Xs / τῇ Ἀφροδίτῃ Ma ex. q 270 a. ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελος ἦλθεν ἥλιος: ὅτι κοινωνεῖ τὸ πῦρ τῷ ἡλίῳ· κατά a τε γὰρ τὸ φῶς καὶ τὸ καίειν. M b. ἄφαρ] εὐθύς Yz ex. c. ἄγγελος ἦλθεν: παιδευτικὸν τῷ ὄντι, ὅτι κἂν τοὺς ἄλλους λανθάνῃ τις ἁμαρτών, τὸν γοῦν πάντα ἐφορῶντα θεὸν οὐκ ἂν λάθοι. HT καὶ ὅρα τὸ εὐθὺς ἅμα τῇ πρώτῃ συνόδῳ καταφώρους γενέσθαι· λέγει οὖν “ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν” [268]. H Hrd. q 271 a1. ἥλιος] ἅπαξ δὲ εἴρηται “ἥλιος”· “ἠέλιος” γὰρ ἀεί φησιν. Ἰακῶς τὸ “η” εἰς “ηε”. H V a2. ἥλιος ὅ σφʼ ἐνόησεν: ἐνταῦθα τρισυλλάβως λέγει τὸν θεόν. MaPVY ex. b. ἥλιος ὅ σφʼ ἐνόησε] ὁρᾷ τοὺς πάντας καὶ τοὺς ἐργαζομένους καλῶς καὶ κακῶς. Y Plat. remp. 1, 141, 13 - 143, 16 Kroll), de qua vide e.g. Buffière, Mythes, 464-66  268 a) κατʼ ἐπανάληψιν: cf. schol. α 23b (quod unum in tota Odyssea exemplum ἐπαναλήψεως agnoscebat Aristarchus, cf. schol. A Z 154 et Schironi, Best, 151-52); fort. aliam lectionem ad hunc loc. (ἐπʼ ῾Ηφαίστοιο θύρῃσιν) praebet Choer. in Th. Alex. can. 2, 349, 6  269 a) Porphyrio (tamquam e schol. θ 267b, 9-10 excerpta) tribuit Schrader; scil. bonos mores docet Homerus; de re cf. supra schol. θ 267b  b) cf. schol. δ 92a2  c) μοιχάγρια: vide ad θ 332; Nitzsch, Erkl. Anm. 211  270 a) de re vide e.g. Plat. resp. 7, 517b; Porph. antr. nymph. 8, 21; de hoc loco Tz. alleg. Od. 8, 82-84  b) cf. schol. α 410c2; aliter (ῥᾳδίως) Ap. Soph. 48, 21 (EM α 2145 L.-L.)  c) πάντα ἐφορῶντα: cf. Γ 277, λ 109, μ 323; vide schol. θ 271b   271 a1-2) cf. Hsch. η 372 (ἐνίοτε τρισυλλάβως) et epim. Hom. A 1B1a (p. 62, 13 Dyck, de hoc loco); de spiritus differentia cf. schol. A O 365a (Hrd.); Ap. Dysc. pron. 83, 16; Ἰακῶς: cf. Zon. 481, 28; schol. Opp. hal. 3, 52  b) cf. schol. θ 270c

34 δόμοισιἩφαίστοιο addidi, ut v. 269 διὰ μέσου audiatur (aliter Carnuth)   37 τοιούτοις Preller: αὐτοῖς T   45 lm. T: ad v. 271 adscr. H  παιδ. τῷ ὄντι: παιδεύει ὡς διδάσκων T: παιδ. τῷ ὅτι ὅστις Buttm.  ἄλλους: πολλούς T   45-46 τις ἁμαρτών: ἁμαρτάνων H   46 γοῦν om. H  θεὸν οὐκ ἂν λάθοι: ἥλιον οὐ λανθάνοι T  λάθῃ s. l. H  καὶ ὅρα τὸ scripsi: καίτοι H   47 καταφώρους Z: καταφόρους H  οὖν: αὐτούς ci. Dind.   50 ηε Dind. (qui τρέπων vel sim. in fine ci.): ει H   51 ἐνταῦθα om. PY  δισυλλάβως P  νῦν τόν Y

146 V V V ex.

ex. V V Ariston.

V

ex. V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 271-274

c. σφέ: αὐτούς G2HMaV d. μιγαζομένους: μιγνυμένους G2MaPVYy e. φιλότητι: συνουσίᾳ MaV q 272 a. Ἥφαιστος κτλ.] ταῦτα πλάττει ὁ ποιητὴς διὰ τὸ οὕτω φιληδοῦντας ἀκούειν Φαίακας. εὑρὼν γὰρ τρυφῶντα πρόσωπα ἐν τῇ τῶν Φαιάκων γελᾷ καὶ αὐτὸς ἐνταῦθα εἰς ἀστεϊσμὸν ἐλθών. B b1. θυμαλγέα μῦθον ἄκουσεν: λόγον ἀλγητικὸν ψυχῆς, οἷον εἰς κακὸν ἄγοντα τὴν ψυχήν. T b2. θυμαλγέα: τὴν ψυχὴν λυποῦντα MaV b3. θυμαλγέα] τὸν θυμὸν λυποῦντα G2 q 273 a. χαλκεῶνα: τὸν τόπον ἐν ᾧ ἐχάλκευον, HMaPVy τὸ χαλκεῖον G2HMaV b. εἰς χαλκεῶνα] εἰς τὸ χαλκοτυπεῖον. οὐκ οἶδε δὲ ὁ ποιητὴς τὸν Ἥφαιστον ἐργαζόμενον ἢ ἐν Λιπάρᾳ τῆς Σικελίας τῶν Αἰολίδων νήσων, ἢ ἐν Λήμνῳ, ἀλλʼ ἐν Ὀλύμπῳ. καὶ γὰρ καὶ τὴν ἀσπιδοποιΐαν ἐκεῖ λέγει γεγενῆσθαι [cf. Σ 369]. H c1. βυσσοδομεύων: κατὰ βάθους τῆς διανοίας βουλευόμενος. G2HMaPVy c2. βυσσοδομεύων] μεριμνῶν, ἐνθυμούμενος BY c3. κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων] ἐν τῷ βάθει τῶν φρενῶν αὐτοῦ κρύπτων EXs d. βυσσοδομεύων] “βυσσὸς” λέγεται ὁ βυθὸς καὶ “δέμω” τὸ κατασκευάζω. HP / ἀπὸ τοῦ “βυσσὸς” ὁ βυθὸς καὶ “δέμω” τὸ κατασκευάζω. Mc q 274 a. ἀκμοθέτῳ: τῷ ὀρύγματι ἐν ᾧ ὁ ἄκμων ἐντίθεται. G2HMaPVYy b. ἀκμοθέτῳ] τῷ κάτω ἡμισφαιρίῳ Ma c) cf. schol. A Λ 111 (Ariston.)  d) ad hunc loc. Hsch. μ 1322 μισγομένους  e) cf. schol. ε 227a  272 a) cf. schol. θ 267a-b, sed valde prob. ex Eust. in Od. 1596, 36 et 1597, 17 haec pendent   b2) cf. schol. D Δ 513, I 260; Hsch. θ 860; Zon. 1063, 10  273 a) χαλκεῖον: cf. Ap. Soph. 167, 12; Hsch. χ 73; synag. χ 10; Suid. χ 30  b) vide de re schol. T Σ 369; Severyns, Cycle, 143 et 202; F. Montanari, I frammenti dei grammatici Agathokles etc., Berlin 1988, 34-35; Schironi, Best, 688  c1) cf. schol. δ 676a cum app. test.  c2) ἐνθυμ.: cf. Hsch. β 1339-40; EGen β 297  c3) κρύπτων: cf. schol. δ 676b3; Ps.Hrd. part. 10, 7   d) sim. Ap. Soph. 53, 15; Or. 33, 4; Hsch. β 1340; EGen β 297; EGud 292, 15 Stef.; vide ad schol. δ 676b1  274 a) hinc EGud 67, 18 Stef.; sim. (κοιλώματι) Ap. Soph. 19, 22 et Hsch. α 2454 (cf. 2453); synag. α 733 (cod. B)  b) vide Tz. alleg. Od. 8, 104

55 μιγμένους P   57 τό scripsi: τούς B   61 ἄγων T, corr. Pappag.   64 ἐς χαλκ. lm. Ma  τὸν τόπον om. y: εἰς τόπον Y: τὸν τόπον λέγει P  ἐν ᾧ: ἔνθα Y  ἐχάλκευεν Ma   67 Λιπάρῃ H, corr. Buttm.   70 βάθους: τὸ βάθος H: βάθυ P: τὰ βάθη y  ἐν βάθει τῆς διανοίας etiam nVp  βουλ.: κρύπτων (cf. schol. c3) H: λογιζόμενος Vp   76 τῷ: τό P  ἐτίθετο HY: τίθεται P

55

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   θ 274-278

80

85

90

95

147

c. ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα] ἐν τῷ κορμῷ τὸν βαρὺν σίδηρον BH d. κόπτε: κατεσκεύαζε BEG2HMaVXsy V e. κόπτε] ἔτεμε H / ἐσφυρηλάτει I f. δεσμούς] τοὺς ἥλους Ma q 275 a. ἔμπεδον] ἀσφαλῶς H / ἰσχυρῶς Ma b. μένοιεν] ὁ Ἄρης καὶ ἡ Ἀφροδίτη HMbP q 276 a. τεῦξε] κατεσκεύασεν H b. δόλον: πανουργίαν M2V V q 277 a. θάλαμον] τὸν τοῦ Ὀλύμπου θάλαμον H / εἰς τὸν Ὄλυμπον Y b. οἱ] αὐτοῦ τοῦ Ἄρεος H c. δέμνια: στρώματα MaVy V d. δέμνια] τοῦ Ἡφαίστου H q 278 a1. ἑρμῖσιν: τοῖς ποσὶ τῆς κλίνης· G2HMaPTVYy “ἕρμα” γὰρ ὥσπερ V εἰσὶ τῆς κλίνης, G2Vy παρὰ τὸ “ἐνείρεσθαι”. G2MaPVYy (Ariston.) a2. ἑρμῖσιν: τοῖς κλινόποσι G2Ma / τοῖς κλινοποδίοις CHIM2s / κραβατοποδίοις DEPkn / τοῖς κραββάτου ποσί X b. ἑρμῖσιν] ἐπεὶ τετράγωνοι, παραπλήσιοι ταῖς Ἑρμαῖς. G2Ma ex. c. ἑρμῖσιν] “ἑρμίς” - ὁ τῆς κλίνης πούς - “ἑρμίν”, καθὰ καὶ “δελφίς” καὶ ex. “δελφίν”. B d1. χέε: περιέβαλλεν MaV V d2. χέε: ἀντὶ τοῦ “ἐπέχεεν”, “ἐπέβαλλε”. BH d3. ἀμφί...χέε] περιεβάλετο P / περιέβαλε Yy c) κορμῷ: cf. schol. D Σ 410; σίδηρον (de ἄκμων): cf. Hsch. α 2457; EGen α 340  d, f) cf. schol. D Σ 379 et Hsch. κ 3567 (de ἧλοι in hoc loco vide etiam Ap. Soph. 57, 31; Hsch. δ 702 etc.)  275 a) cf. schol. β 227d, vide schol. b Ψ 642b  b) cf. Eust. in Od. 1596, 55  ad αὖθι i.l. schol. γρ. ἔτι praebet M2, quod procul dubio corruptum videtur; de sensu vocis αὖθι fort. olim schol. exstabat, vide schol. γ 156a  276 a) de verbo cf. schol. α 277c1  b) cf. schol. β 93c  277 a) erat autem ipse Hephaestus in Olympo, cf. schol. θ 273b c) cf. schol. δ 297b  d) scil. cubile Vulcani, aliter ac schol. b  278 a1) Porphyrio tribuit Schrader; τοῖς ποσί: est doctrina Aristarchi, cf. Ap. Soph. 77, 5; vide schol. ψ 198; Hsch. ε 5958; Suid. ε 3041; ἕρμα: cf. schol. ψ 198; Porph. qu. Il. A 486; EM 376, 40; Eust. in Od. 1598, 36; ἐνείρεσθαι: cf. Hsch. ε 5956, vide Choer. orth. 197, 26; EGud 528, 2 et 8 Stef.; EM 376, 38; ἕρματα παρὰ τὸ ἐνείρεσθαι unum praebet schol. bT Ξ 182a (vide EGud 527, 6 Stef.), vide Porph. qu. Il. A 486  a2) κραββάτου: cf. Choer. orth. 197, 25  b) cf. EGud 528, 5 (τετράγωνα) et 8-9 Stef. (Ἑρμᾶς ἔχειν); de veriloquio ex Herma (alio sensu) cf. etiam Aristid. Quint. mus. 2, 17  c) de re vide Choer. orth. 197, 28 (EGud 528, 11 Stef.); Ps.-Hrd. part. 170, 6

79 κατεσκεύασεν y    90 τῆς κλίνης ποσί P  ἕρμα γὰρ ὥσπερ: ἐπεὶ οἷον ἕρμα G2  ἕρματα possis   94 scholio a1 ἤ interiecto subiungunt mss.   98 χέε δέ (scholio c et a2 subiungentes) BH  ἐπέβαλε B

148

ex. V ex.

alleg. ex.

V

V V ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 278-280

e. χέε] ἐξήρτα HP f. δέσματα: ἀπὸ τοῦ “τὸ δεσμὸν” “τὰ δέσματα”, ὡς “τὸ ὄνειρον” “τὰ ὀνείρατα”, κατʼ ἐπέκτασιν. BH / κατʼ ἐπέκτασιν ὡς “τὰ ὀνείρατα”. Mb g. δέσματα: δεσμούς EG2MaVXsy h. ἁπάντῃ] ἁπανταχοῦ M2 q 279 a1. πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο] πολλὰ δὲ καὶ ἄνωθεν τοῦ μελάθρου, ὅ ἐστιν ἐκ τῆς ὀροφῆς, ἀπεκρέμαντο, ἵνα δίκην παγίδος ἐμπέσῃ αὐτοῖς. BEHMbXY a2. καθύπερθε - ἐξεκέχυντο] ὑπεράνωθεν τῆς οἰκίας ἥπλωτο Ma b. καθύπερθε - ἐξεκέχυντο] τὸ δὲ ἀλληγορικὸν ὅτι ἁπανταχοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τὸ τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ πυρὸς θερμὸν διασκίδναται. EX c. μελαθρόφιν: ὑπεράνω τοῦ μελάθρου. “μέλαθρον” δὲ κυρίως τὸ μέσον τῆς στέγης ξύλον τὸ ὑπότονον καλούμενον, ἀπὸ τοῦ μελαίνεσθαι ὑπὸ τοῦ πυρός. θέλει οὖν λέγειν, παντὶ τῷ οἴκῳ περιέβαλε τοὺς δεσμούς. T d1. μελαθρόφιν: ἐκ τῆς ὀροφῆς G2HMaVy d2. μελαθρόφιν] ἀπὸ τῆς στέγης M2 / οἰκήματος EX / οἰκημάτων Xs / οἴκων P e. ἐξεκέχυντο: ἐξήρτηντο G2MaVy q 280 a. ἀράχνια: τὰ τῶν ἀραχνῶν G2MaVy b. ἠΰτʼ ἀράχνια λεπτά: ταῦτα δὲ ὁ Ἄρης οὐκ ἔκοψεν, ὅτι θεοῦ ὁμοίου αὐτῷ ποιήματα ἐτύγχανεν· ἢ ὅτι οὐδὲ χαλκεὺς ἦν εἰς τὸ γινώσκειν τὰ τῆς τέχνης αὐτοῦ. Ma

f) cf. schol. α 204d  279 a1) ὀροφῆς: vide ad schol. d-e  a2) ὑπεράνωθεν: cf. schol. γ 170a, δ 299e  b) τὸ δὲ ἀλληγορικόν: scil. allegoriam physicam de sole (cf. schol. θ 270a) continuat; vide Tz. alleg. Od. 8, 111; aliter interpretatur Arist. Quint. mus. 2, 17  c) πυρός (l. 12): hinc fere ad verbum EGud 385, 5 Sturz; EM 576, 15; Zon. 1347, 12; vide schol. V Eur. Andr. 882; in scholiis haec invenit Eust. in Il. 249, 19 (cum app. Valk); de στέγη (schol. d2) et δοκοί vide Ap. Soph. 110, 30 et Hsch. μ 626 (ad hunc loc.)  d1) ὀροφῆς: cf. schol. χ 239 (de hoc loco); schol. Ap. Rhod. 2, 1086-87b (vide Crat. fr. 71 Brogg.); EGud 382, 23 Sturz  d2) στέγης: vide ad schol. c; schol. Eur. Andr. 882; οἰκήματος (cf. schol. a2): cf. schol. Opp. hal. 2, 21 et 671  280 a) ad hunc loc. (cum veriloquiis) EGen α 1107 L.-L.; vide praes. Or. 9, 1, qui veriloquium ex ἀραιόν invenit ἐν ὑπομνήματι εἰς τὴνὈδύσσειαν (cf. Pontani, Sguardi, 92)

1 τὸ δὲ δέσματα scholio d2 subiungentes BH  τὸ δεσμόν: δεσμοῦ B   3 δεσμά i.l. B   5 καὶ om. Mb   6 τοῦ μελάθρου, ὅ ἐστιν om. EX  ἀπεκρέμαντο: ἐξήρτηντο EX   6-7 ἵνα - αὐτοῖς etiam y   7 ἐπιπέσοι Mb: ἐπιπέσοιεν H  ἐν αὐτοῖς BY   12 ὑπότονον ex EMag (lectio codicum), Zon. et schol. Eur. Andr. 882 (de ὑπότονος vide etiam Hsch. κ 1755) reposui: ὑπὸ τόνον ut vid. T: ὑπέρτονον EGud   13 πυρός: καπνοῦ EGud et al. test.    16 οἶκον P

100 1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   θ 280-285

25

30

35

40

149

c1. τά κʼ οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο, οὐδὲ θεῶν μακάρων: δαιμονίως λύει τὸ ex. δοκοῦν ἀπίθανον· πῶς οὐχ ἑώρων θεοὶ ὄντες τοὺς δεσμούς, ἐλάνθανον δέ; H c2. τά κʼ οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο] λύσις τοῦ ἀντιπίπτοντος. EX q 281 a. μακάρων: μακαρίων, G2MaV δαιμόνων MaV V b. περί] περισσῶς Is c1. δολόεντα: πανούργως HMaVy κατεσκευασμένα MaVy V c2. δολόεντα] εὐμήχανα I q 282 a. δόλον] πανουργίαν Ma / δόλια μηχανήματα I b. χεῦεν] ὁἭφαιστος H q 283 a1. εἴσατο: προσεποιήσατο EG2HIMaPVXYy V a2. εἴσατʼ ἴμεν] ἔδοξε MbPT πορευθῆναι ὡς εἰς Λῆμνον T / ἀπιέναι MbY b. εἴσατʼ ἴμεν] ὥρμησεν BDEHXY αὐτὸς ἀπιέναι HY / ἐνόησεν M2 q 284 a. πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων] ἔδει γὰρ τὴν Λῆμνον ὑδατώδη οὖσαν ex. ὑπὸ τοῦ Ἡφαίστου ποθεῖσθαι, ἅτε τῶν κατασκευαζομένων αὐτῷ διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος ὀφειλόντων κατασκευάζεσθαι. H b. ἔσκεν ἁπασέων] γρ.΄ “ἔπλετο πασέων”. HP v.l. q 285 a1. οὐδʼ ἀλαοσκοπιήν: οὐ τυφλὸς ἦν, κατὰ τὴν κοινὴν παροιμίαν “ὁ ex. τυφλὸς ἐσκόπησεν”. τὸ δὲ “χρυσήνιος Ἄρης” ὁ καλὰς ἡνίας ἔχων, διὸ καὶ δασέως προενεκτέον· ἱππικὸν γὰρ καὶ ἐν Ἰλιάδι τὸν θεὸν εἰσάγει. ἀλλὰ καὶ ἡ Ἄρτεμις “χρυσήνιος” [Ζ 205], ὡς καὶ αὐτὴ ἐφʼ ἅρματος ὀχουμένη. T a2. οὐδʼ ἀλαοσκοπιήν] οὐ τυφλὴν οὖν εἶχε τὴν κατασκοπήν, ἀλλʼ ὀξεῖαν ex. / Hrd. δηλονότι. / δασύνεται δὲ τὸ “χρυσήνιος”. H c1) Porphyrio tribuit Schrader  281 c) de adi. cf. schol. Ap. Rhod. 3, 89b  282 a) cf. schol. β 93c  283 a-b) de verbo εἴσατο eiusque significatibus (ἔδοξε, ἐνόησεν etc.; nusquam tamen προσεποιήσατο) cf. schol. ε 281a1-3 cum app. test. et praes. (de sensu ὥρμησεν) schol. A, bT et D M 118; de ns. loco vide EGud 433, 20 Stef.; lex. αἱμ. ε 16; lex. Vind. ε 197; schol. a1 resp. Eust. in Od. 1596, 59, aliter tamen ipse Eust. in Od. 1598, 42; de schol. b mire Roemer, Aristarchea II, 326  284 ad hunc vs. Heracl. qu. Hom. 26, 15 fere ad verbum (sed γηγενοῦς EX pro ἐγγυγηγενοῦς) praebent mss. EXs  a) mire dictum, cum Hephaestus aquae proelium inferat, vide schol. D Υ 67 al.; de igne spontaneo in insula Lemno cf. Hellan. fr. 71 Fowler; Phot. λ 270; Suid. λ 449; schol. Soph. Phil. 986; vide Eust. in Il. 158, 2 et in Od. 1598, 44  285 a1) cf. Ap. Soph. 22, 2 (ubi etiam de proverbio) et Hsch. α 2764 τύφλωσις (de ἀλαός = τυφλός, de quo etiam schol. a3, vide e.g. schol. θ 195a); de proverbio cf. schol. A K 515a et Suid. α 1071; χρυσήνιος: vide ad schol. d; δασέως (cf. a2 δασύνεται) scil. secundum Herodianum e subst. ἡνία manat; καὶ ἡἌρτεμις (39): de Diana equos diligente cf.

22 λύει τὸ Dind.: λύοιτο H   25 δαιμόνων mss., cl. schol. D A 339 corr. Ernst (nam θεός de δαίμων saepius, cf. schol. D E 438, Φ 18, non tamen invicem)   31 περιεποιήσατο G2   33 αὐτός: ἑαυτοῖς H   37 πασάων H   39 ἐσκόπευσεν T, corr. Preller   41 ὠχουμένη T, corr. Preller   42 οὖν scripsi: οὐκ H

150

V ex. V alleg. V V V

V

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 285-288

a3. ἀλαοσκοπιήν] ματαίαν περίβλεψιν PY / “ἀλαὸς” γὰρ ὁ τυφλός P / ἀβλεψίαν D / τύφλωσιν EX b1. ἀλαοσκοπιήν: τυφλὴν τὴν κατασκοπήν G2MaVy b2. ἀλαοσκοπιήν] κατασκοπὴν τυφλὴν καὶ H ματαίαν HMb c. ἀλαοσκοπιήν] οὐδὲ εἶχε μάταιον σκοπόν, ὅ ἐστιν οὐκ ἔλαθεν αὐτόν. EXs d. χρυσήνιος: χρυσᾶς ἡνίας ἔχων G2MaVYy e. χρυσήνιος Ἄρης] ἡ γὰρ τοῦ θυμοῦ ἀποχὴ κρείττων καὶ χρυσοῦ. EXs q 286 a. κλυτοτέχνην: ἔνδοξον περὶ τὴν τέχνην MaV b. νόσφι κιόντα] ἀπερχόμενον I q 287 a. περικλυτός: περισσῶς ἔνδοξος G2MaV q 288 a1. ἰσχανόων: ἐπιθυμῶν BG2HM2PVYknsyz a2. ἰσχανόων] ἐπιθυμίαν ἔχων EX / πάνυ ἐπισχόμενος τῆς ἐπιθυμίας T / κρατῶν n / ἐφιέμενος I b1. Κυθερείης: ἐπεὶ Κυθήροις προσηνέχθη· MaVY Κύθηρα δὲ νῆσος τῆς Λακωνικῆς. G2MaVy b2. Κυθερείης] τῆς Ἀφροδίτης, HY ἐκ τοῦ τιμᾶσθαι αὐτὴν ἐν τῇ Κυθερείᾳ H / ἀπὸ τόπου· ἐστὶν ὄνομα νήσου P c1. Κυθερείης: παρὰ τὸ “κύειν” καὶ “θέρειν”, ὃ δὴ συμβαίνει παρὰ τὴν συνουσίαν· τῆς ἐν τῷ θέρεσθαι κυούσης. ἢ ἀπὸ τοῦ κεύθειν τὸν ἔρωτα. EXs schol. Pind. Pyth. 2, 13 et Nem. 1, inscr. b  a2, b) τυφλὴν τὴν κατασκοπήν: cf. schol. D N 10, Ξ 135; schol. A K 515a (aliter, scil. ἀλαὸν σκοπιήν, legebant Zenodotus et prob. Aristarchus, vide La Roche, HTA, 184); EGen α 398, vide Suid. α 1071; κατασκοπήν: sim. Ap. Soph. 21, 33 κατασκόπευσιν  a3, b2) ματαίαν: cf. schol. D K 515, N 10, Ξ 135; gl. Hes. th. 466; Eust. in Il. 821, 53  c) cf. schol. D K 515  d) cf. Ap. Soph. 169, 3 (fort. hinc); schol. D Z 205; Hsch. χ 785  286 a) cf. schol. D A 571; Suid. αι 109, κ 1849; Hsch. κ 3058; Ps.-Nonn. in Gr. Naz. or. 5, 21, 7-8 Nimmo Smith  287 a) cf. schol. α 325f1  288 a1) cf. Suid. ι 710 cum app. Adler; EGud 283, 58 et 285, 59 Sturz; EM 478, 44; schol. Nic. ther. 471a; vide schol. D Ψ 300; Eust. in Od. 1598, 50; exstat etiam v.l. ἰχανόων (vide Garvie ad loc.), e.g. Hsch. ι 1135; Choer. orth. 222, 6 Cramer; An. Ox. 2, 386, 24; EM 478, 26  a2) ἐπισχόμενος: cf. schol. η 161c (sed alio sensu de medio); schol. D E 89  b1) Κυθήροις: ad Hes. th. 198 alludit, cf. schol. d et schol. D O 431; vide schol. D E 422; Hsch. κ 4440; Phot. κ 1170; Suid. κ 2628; schol. A K 268a (p. 56, 59 Erbse; ibi etiam νῆσος τῆς Λακωνικῆς, vide schol. ι 81), etiam de τιμᾶσθαι (cf. schol. b2)  c1-2) de veriloquio a verbo κύειν cf. Chrys. SVF II, 1098; schol. Theocr. 3,

48 μάταιον σκοπόν etiam B   54 περικλυτοῦ Hom.  ἐνδόξου Ma    56 ὑποσχόμενος T, corr. Dind.   58 Κυθέρεια ἡ Ἀφροδίτη ante ἐπεί praebet Y  Κυθείροις V  Κύθειρα V  νῆσος: πόλις Ma   60 τῇ Κυθερείᾳ H: τοῖς Κυθήροις debuit, sed cf. etiam schol. c2   62 ἐϋστεφάνου Κυθ. lm. mss.  παρά: περί s    63 τῆς - ἔρωτα: ἢ τῆς θέρεσθαι ποιούσης ἢ τῆς κευθούσης τὸν ἔρωτα s

45

50

55

60

Scholia Graeca in Odysseam   θ 288-291

65

70

75

80

151

c2. Κυθερείης] “Κυθέρεια” ἐτυμολογεῖται ἢ ἀπὸ τοῦ “κύειν ἔρωτα”, ἢ ἀπὸ τοῦ “κεύθω” τὸ κρύπτω, “Κευθέρεια” καὶ “Κυθέρεια”. ἢ “Κυθέρεια” λέγεται ἀπὸ Κυθερείας χώρας. B d. Κυθερείης] “Κυθέρεια” λέγεται οὐχ ὅτι “προσέκυρσε Κυθήροις” [Hes. Ariston. / th. 198], ἀλλὰ “Κυθέρεια” τουτέστιν ἡ κευθόμενον ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ τὸν Porph.? πάσης {τῆς} ἐρωτικῆς φιλίας ἐξηρτημένον ἱμάντα, οἷον τὸν ἔρωτα, ὃν πᾶσι τοῖς νέοις ἐφίησι. διὰ γὰρ τοῦ κεστοῦ ταῦτα παρέπεται, “ἔνθʼ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δʼ ἵμερος, ἐν δʼ ὀαριστύς, / ἥ τʼ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων” [Ξ 216-17]. / καὶ διὰ τί τὰ ἐρωτικὰ ἐν ἱμάντι φησὶ κατεστίχθαι; Σάτυρος μὲν οὖν φησιν [fr. *32 Schorn], ἐπεὶ πληγῶν ἄξια δρῶσιν οἱ ἐρῶντες. Ἀπίων δέ [fr. 8 Baumert], ἐπεὶ δεσμοῖς ἐοίκασι καὶ βρόχοις οἱ ἔρωτες καὶ τὰ τῶν ἐρώντων πάθη. Ἀρίσταρχος δέ, ὅτι ἄχρι τοῦ δέρματος διικνεῖται τὰ ἐρωτικὰ πάθη, τήκοντα τοὺς ἐρῶντας καὶ ἀποξύοντα διὰ τῆς στύψεως τὰ μέλη. H e. Κυθερείης] γρ. “Ἀφροδίτης”. P v.l. q 289 a. παρά] ἀπό EMa b. ἐρισθενέος: μεγάλην δύναμιν ἔχοντος G2MaV V q 290 a. ἐρχομένη] ἀντὶ τοῦ ἀορίστου τοῦ “ἐλθοῦσα”. τὸ γὰρ “ἐρχομένη” Ariston. / ἐνεστῶτος καὶ παρατατικοῦ. HPY / ἀντὶ δὲ μόνου τοῦ παρατατικοῦ κεῖται ex.? ἐνταῦθα. H b. ᾔει: ἐπορεύετο EG2MaV V q 291 a. φῦ] περιεπλάκη EXY ex. 46 (ubi κύειν ἔρωτα, cf. schol. c2); a verbo θέρειν (de flamma passionis) sive κεύθειν ducit Or. 79, 22; de κεύθειν ἔρωτα cf. Phot. κ 1170; Suid. κ 2628, 2738; EGud 351, 57 Sturz; EM 543, 40; sim. (κεύθειν τοὺς ἐραστάς) schol. Hes. th. 196 cum app. Di Gregorio; vide schol. σ 193   d) - φρονεόντων (l. 71): eadem fere ad verbum schol. D E 422 (p. 247, 22-27 van Thiel; e schol. D manat EM 546, 48-52, vide Aristarch. fr. 53 Schironi cum eius comm. pp. 415-16), unde partim Hsch. κ 4440 et Phot. κ 1170; Suid. κ 2628; καὶ διὰ τί (l. 72): fere eadem Porph. qu. Il. Ξ 216, vide comm. S. Schorn ad Satyri fr. 32* (p. 483: est prob. fragmentum Satyri “Zeta”)  289 b) sim. schol. Hes. th. 4  290 a) participium imperfecti etiam ad praesens spectat, cf. Aristarch., fr. 68 Matthaios (cum eiusd. Untersuchungen, 338-339), necnon e.g. Choer. prol. in Th. Alex. can. 302, 16 Hilg.; de part. imperfecti (ἀρχόμενος) vide schol. Ap. Rhod. 1, 1-4a; nomen aoristi potius ex Aristonico quam ex ipso Aristarcho fluxisse monstrat Matthaios, Untersuchungen 346   b) cf. Hsch. η 164; Suid. η 133 (hinc)  291 a) cf. schol. β 302c

69 τῆς delevi, om. Hsch. ἐρωτικῆς om. Hsch. et schol. Il.   70 ἀφίησι schol. Il.   74 ἔρωτες Buttm.: ἐρῶντες H   75 ἐρώτων H, e schol. Il. corr. Buttm.  79 μεγάλην ci. Ernst cl. Hsch. ε 5892 (μεγαλοσθενοῦς μεγαλοδυνάμου): καλήν mss.   80 ἀντὶ τοῦ: ἀπό Y  τοῦ ἐλθοῦσα om. P (sed i.l. ἐλθοῦσα praebent PY)  ἐρχόμενον P

152 ex.

v.l. ex. V V ex. ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 292-294

q 292 a. δεῦρο φίλη λέκτρον: τότε καὶ ὁ πετεινὸς γέγονεν, εἰς φυλακὴν ἐκδοθεὶς καὶ μὴ φυλάξας, κατακριθεὶς δὲ ἐκ τούτου ἔνοπλος οὕτως γενέσθαι. Ma b. γύναι] γρ. “φίλη” P c. τραπείομεν] ἀντὶ τοῦ H τερφθῶμεν Hy d. εὐνηθέντες: κοιμηθέντες G2M2V q 293 a. μεταδήμιος: ἐπιδημῶν G2MaVy b. μεταδήμιος] μέσον δήμου E / ἐληλυθώς t q 294 a. οἴχεται ἐς Λῆμνον: ὅτι ἔσωσαν αὐτὸν πορεύεται πρὸς αὐτούς. Ma b. ἀγριοφώνους: Θρᾳκῶν γένος οἱ Σίντιες τῶν ἐποικησάντων ποτὲ τὴν Λῆμνον. “ἀγριοφώνους” δὲ βαρβάρους· τὸ γὰρ “ἄγριον” ἐπὶ βαρβαρικῆς τίθησι προαιρέσεως. T c1. μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους: παρὰ τὸ “σίνεσθαι” καὶ βλάπτειν, πειρατὰς ὄντας· ἢ ὅτι δοκοῦσιν αὐτοὶ πρῶτον ἐπινενοηκέναι τὰ πρὸς πόλεμον ὅπλα. EXs c2. Σίντιας] πρῶτοι οἱ Λήμνιοι ἐφεῦρον τὸ πειρατήριον, καὶ διὰ τοῦτο καλοῦνται “σίνται” ἤτοι πειραταί. τὸ δὲ “ἀγριοφώνους” ὅτι οὐχ ἡμέρως

292 nihil in scholiis de δεῦρο exhortativo (cf. epim. Hom. δ 67)  a) est fabula de Alectryone: ad Micylli narrationem apud Lucian. Gall. 3 alludit (vide praes. αὐτοῖς ὅπλοις, quod illud ἔνοπλος explicat), sicut prorsus aliis verbis alioque loco etiam Eust. in Od. 1598, 61  c) scil. per metathesin: cf. schol. bT Γ 441b, Ξ 314; Ap. Soph. 154, 9; Hsch. τ 1259; aliter Suid. τ 911  d) cf. schol. D Γ 441; Hsch. ε 7011 (fort. hinc); vide Suid. ε 3590  293 a) sim. (ad hunc loc.) Ap. Soph. 112, 1 et Hsch. μ 981 (ἔνδημος), cf. etiam Eust. in Od. 1598, 52  294 a) de historia fabulari cf. e.g. schol. D A 594; Lucian. sacrif. 6; Eust. in Il. 158, 4-8  b) Θρᾳκῶν: cf. Strab. 7, fr. 45 M.; 10, 2, 17 (p. 457, 30 C.); 12, 3, 20; Hsch. σ 699; vide Σιντούς apud Thuc. 2, 98, 1 (cum schol.); primi fuerunt coloni in Lemno insula (nomen scil. sine veriloquio; vide schol. e): cf. Hellan. fr. 71 Fowler (cum notis in EGM II, 516-17, etiam de μιξέλληνες, cf. schol. d1-2); Ap. Soph. 141, 25-30 (interpr. Aristarchi); St. Byz. λ 46 cum app. Billerbeck; ἀγριοφώνους: scil. barbaros, de hoc loco vide schol. T Θ 96 et Eust. in Od. 1598, 53, et fort. (ἀκριτόφωνοι) Ap. Soph. 21, 12 et Hsch. α 2587; locum Hellanici (sive fort. ns. schol., cf. Tz. in Lycophr. 227, p. 104, 9 Scheer) resp. et sequitur Tz. schol. in exeg. Il. 1, 594 = Hellan. fr. 71d Fowler  c1) παρὰ τὸ σίνεσθαι: cf. schol. D et bT A 594 (interpr. Philochori, Eratosthenis et Porphyrii); Ap. fr. 120 Neitzel (cum adnot.); epim. Hom. A 594a (cum app. Dyck); Eust. in Il. 158, 24; πειρατάς (vide etiam schol. c2): cf. EGen α 656 L.-L.; Eust. in Il. 1374, 16; non latrocinium sed venena eos excogitavisse vult Eratosthenes (FGrHist 241F41); de armorum inventione vide ad schol. d  c2) de ἀγριοφώνους vide schol. T Θ

85 γέγωνεν Ma, dubitanter (gallus in fabula minime canit) correxi   94 lm. integravi  ἐπωκησάντων T, corr. Dind.   97 παρά - βλάπτειν: ἀπὸ τοῦ σίνειν s    98 δοκοῦσιν post πρῶτον conl. s

85

90

95

100 1

Scholia Graeca in Odysseam   θ 294-296

5

10

15

20

153

τὸν παρʼ αὐτῶν κρατηθέντα ἐφόνευον, ὡς ἐπὶ πολλοῖς γίνεται, ἀλλὰ μετʼ ἀγριότητος πάσης τούτῳ ἐπήρχοντο. M2 d1. Σίντιας] Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἐν τῷ περὶ Χίου κτίσεως τὸν τρόπον τοῦτον [fr. 71a Fowler]· “ἐκ τῆς Τενέδου ᾤχοντο εἰς τὸν Μέλανα κόλπον, καὶ πρῶτον μὲν εἰς Λῆμνον ἀφίκοντο, ἦσαν δὲ αὐτόθι κατοικοῦντες Θρᾷκές τινες οὐ πολλοὶ ἄνθρωποι, ἐγεγόνεισαν δὲ μιξέλληνες. τούτους ἐκάλουν οἱ περίοικοι “Σίντιας”, ὅτι ἦσάν τινες αὐτῶν δημιουργοὶ πολεμιστήρια ὅπλα ἐργαζόμενοι. EHMbX τούτοις συνῴκισαν ἑαυτοὺς ἀναμὶξ ὡς ἦλθον αὐτόθι, καὶ κατέλιπον ναῦς πέντε”. EHX d2. Σίντιας] Ἑλλάνικος οὖν φησι μιξέλληνας εἶναι καὶ πολεμικῶν ὅπλων τεχνίτας. καὶ Ἀνακρέων δὲ ὡς πολεμικῶν μέμνηται [fr. 504 Page = 126 Gentili = eleg. 3 West]· “τί μοι” φησὶ “†τῶν ἀγκύλων τόξων φιλοκιμέρων καὶ Σκυθῶν μέλλει†;” H e. Σίντιας: τοὺς τὴν Λῆμνον κατοικοῦντας ἄνδρας G2MaVy f. σίντιας ἀγριοφώνους] εἰς βλαπτικοὺς βαρβαροφώνους Ma / τοὺς βλαπτικούς HY / λῃστάς B / βαρβαροφώνους ἄνδρας B q 295 a. τῇ δʼ ἀσπαστόν: οἰκείως ἐν τῇ τοῦ Ἄρεως ἐπιθυμίᾳ καὶ τὸ κατὰ τὴν Ἀφροδίτην, ὡς ἀγαπώσης μὲν τὸν Ἄρην, μισούσης δὲ τὸν Ἥφαιστον. T b. ἀσπαστόν: ἀσπαστῶς, MaV ἡδέως G2HMaVy c. ἐείσατο] ἐφάνη Yz / ἔδοξε BMaz / ἐνομίσθη B q 296 a1. κατέδραθον: νῦν HMaV ἀνεπαύσαντο, MaVy κατεκοιμήθησαν HMaV 96, sed additur hic veriloquium e verbo φονεύειν d1-2) ὅπλα: cf. schol. Ap. Rhod. 1, 608 (Hellan. fr. 71c Fowler) cum app. Wendel (ubi etiam EGen s.v. Σιντηίδα); Eust. in Od. 1598, 54; vide schol. c1; schol. d1 de Lemniis Aristonico trib. Carnuth, e Porphyrii libro Paralipomenon excerptum esse putat Schrader; in fragmento Anacreontis valde corrupto (schol. d2) nomen Σιντίων procul dubio exstabat   e) cf. schol. b  f) βαρβαροφώνους: cf. supra ad schol. b; vide schol. D B 867   295 a) de Venere Vulcani uxore in Odyssea, Martis vero in Iliade (οὐχ οἱ αὐτοὶ χρόνοι τῆς συμβιώσεως) cf. schol. A (Ariston.) Φ 416a (vide Schironi, Best, 637) b) aliter (non adv.) schol. ε 398b  c) cf. schol. β 320f-g, ε398c  296 a1) cf. schol. η 285c; de vi verbi in hoc versu cf. schol. Pind. Isthm. 8, 45a

4 scholio c1 ἄλλως interiecto subiungunt EX: schol. suis verbis reddit etiam Y2 Ἐλάνικος E    5 τοιοῦτον EX    6 κόλπον: πόντον Z, rec. Buttm.   8 τινες post δημιουργοί EHX    9 πολεμιστήριοι Mb   11 scholio θ 280c1 sine ulla interruptione subiungit H   12 post τεχνίτας addidit per errorem καὶ Ἀνακρέων δὲ ὡς πολεμικῶν ὅπλων τεχνίτας (quod servavit Z, verbis ulterioribus καὶ Ἀνακρ. - πολεμικῶν omissis) H (idem Y2, qui sic scholium terminat)   13 τῶν ἀγκυλοτόξων, ὦ φίλε, Κιμμερίων Σιντιέων τε μέλει elegiace rest. Schneidewin (rec. Dind.), alii alia (Anacreontica tempt. Buttm.)  

ex.

V

ex. V V

154

ex. V V ex.

V

V

Did. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 296-300

a2. κατέδραθον] ἐκοιμήθησαν y / ἐπαύσαντο G2 / ὕπνωσαν I / ἐκοιμῶντο Y q 297 a. τεχνήεντες] “τέχνη”, “τεχνητόν” καὶ “τεχνηέντως” η, “τεχνίτης” δὲ καὶ “τετεχνιτευμένως” ι. H b1. τεχνήεντες: τεχνικῶς κατεσκευασμένοι G2MaVy b2. τεχνήεντες] μετὰ δόλου κατασκευασθέντες I c. ἔχυντο: περιεχύθησαν G2MaPVY d. πολύφρονος] ποικίλου, πανούργου EXs e. Ἡφαίστοιο] Ἥφαιστος ἀπὸ τοῦ “ἧφθαι” ὠνόμασται. EX q 298 a. τι... μελέων] μέρος B / μελῶν, γυίων y b. ἦν] ἐξῆν E c. ἀναεῖραι: κουφίσαι G2HMaPV d. ἀναεῖραι] ἐπᾶραι MaY / ἐγεῖραι z q 299 a. οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο] ἤγουν οὐκ ἔστιν αὐτοῖς ἐκφυγεῖν I b1. φευκτά: φεύξιμα G2MaV b2. φυκτά] τὰ δεσμὰ HMa τοῦἩφαίστου Ma / φυγῆς ἄξια B / λυτά P / τὰ μηχανήματα E c. πέλοντο] Ῥιανὸς [fr. 35 Leurini] “πέλοιτο” γράφει. H q 300 a. ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε περίκλυτος: ἐκ τοῦ σύνεγγυς. διδάσκει δὲ καὶ ἐκ τούτου τὸ χρήσιμον, πῶς δεῖ καὶ τὰς τοιαύτας τῶν πράξεων μεταχειρίζεσθαι· μὴ μεμηνυμένης τῆς φθορᾶς, ἀλλʼ ὑπονοουμένης, ὁ λόγος [οὐκ] εἶχε διακωλύειν ἅπα[ντα τὰ] τετολμημένα αὐτοῖς κακ[ὰ ἀλλʼ]ἔδει τῆς φθορᾶς T

297 a) nusquam alibi de usu vocalium  b1) sim. schol. ε 270e  b2) μετὰ δόλου: de hoc loco saepius, vide schol. Ar. ran. 106b; schol. Pind. Isthm. 4, 52e; Suid. α 4348; EGud 226, 4 Stef.; EGen α 1350 et EM α 2019 L.-L.  d) aliter (σώφρων, συνετός vel sim.) schol. D Σ 108; vide etiam schol. θ 327a1  e) de veriloquio cf. Corn. theol. gr. comp. 19, p. 18, 6 T. (= 33, 14 L., unde prob. manat scholium, vide supra ad θ 267); vide infra schol. θ 327b et Buffière, Mythes, 168  298 c-d) partim sim. schol. D Ψ 279; Hsch. α 4291   299 a) sim. schol. D Π 128  b1) hinc Hsch. φ 330 (vide etiam φ 965 ubi de φυκτά et φευκτά; schol. ε 359b); cf. schol. Ap. Rhod. 1, 246a  c) de plurali vel singulari vide schol. A (Ariston.) Π 128c; de Rhiani correctione vide Mayhoff (fr. 37) et praes. Leurini ad loc., qui de Rhiani fontibus manuscriptis cogitat  300 a) scil. mnesterophoniam resp., cf. Athen. 5, 192d unde Eust. in Od. 1597, 47

30 περιεχέθησαν V    41 πέλοι H, corr. Porson   44 μεμηνυμένης Preller: μεμιγμένης T: δεδειγμένης possis   45 οὐκ et cetera in mg. exteriore columnae integravi (ἅπαντα τὰ τολμήματα Preller): lacunas latiores indicavit Dind., sed nullum spat. vac. rel. T (qui in fine huius scholii schol. η 45a1 praebet)

25

30

35

40

45

Scholia Graeca in Odysseam   θ 300-307

50

55

60

65

155

b1. ἀγχίμολον: ἐκ τοῦ σύνεγγυς, μετʼ ὀλίγον. MaV b2. ἀγχίμολον] ἐκ τοῦ πλησίον αὐτοῖς H / πλησίον CEXs / κατʼ ὀλίγον G2 c. περικλυτός] περισσῶς ἔνδοξος Ma d. περικλυτὸς ἀμφιγυήεις: “ἀμφιγυήεις” ὁ Ἥφαιστος λέγεται ὅτι καὶ ἀμφοτέρους εἶχε τοὺς πόδας χωλούς. οἱ δὲ ἀλληγορικῶς τοῦτο λαμβάνοντες λέγουσιν Ἥφαιστον τὸ πῦρ· ἐπεὶ δὲ οὗτος λέγεται χωλεύειν περὶ τὴν οἰκείαν ἐνέργειαν, ὅτε ἡ ὕλη ἡ καιομένη ἐπιλείψειεν χωλεύειν τὸ πῦρ λέγεται. EHX q 301 a. αὖτις] εἰς τὰ ὀπίσω Y q 302 a1. σκοπιὴν ἔχε: κατάσκοπος ἦν G2MaVk a2. σκοπιὴν ἔχε] ἐπιτήρησιν EX / ἐφύλασσε P q 304 a. ἄγριος] μέγας I b1. ᾕρει: ἐλάμβανε MaV b2. ᾕρει] κατελάμβανε P / ἐκράτει EMa / ἔλαβεν G2 / κατέλαβεν Y q 305 a. σμερδαλέον] καταπληκτικόν HMa b. γέγωνε: ἐξάκουστον ἐβόησεν MaV c. γέγωνε] ἠκούσθη Vb / διεσάφησε I q 306 a. αἰεί] γρ. “αἰέν” Y q 307 a. γελαστά: οὕτως ὀξυτόνως Ἀρίσταρχος καὶ Ἡρωδιανός. H b1. γελαστά: γέλωτος ἄξια. G2MaVy b2. δεῦθʼ ἵνα ἔργα γελαστὰ : γέλωτος ἄξια καὶ οὐχ ὑπομονητά· γελαστὰ μὲν πᾶσιν, οὐχ ὑπομονητὰ δὲ ἐμοί. Ma b1) vide schol. D Δ 529 (sine ἤ), schol. T et D Π 820, necnon Hsch. α 896; Ap. Soph. 5, 25-28 (cf. Ap. gl. Hom. 74, 212, 10): μετʼ ὀλίγον vel σύνεγγυς; ἐκ τοῦ σύνεγγυς: cf. schol. T Ω 352a  b2) πλησίον: cf. EGen α 49 L.-L.  c) cf. schol. α 325f1  d) ἀμφοτέρους - χωλούς: cf. Hsch. α 3969, sim. schol. D A 607; Ap. Soph. 26, 14 (sim. Porph. qu. Vat. 61, 7 Sod.); EGen α 719; Eust. in Il. 151, 32-34; ἀλληγορικῶς: cf. schol. ζ 233c; multam ὕλην requirit ignis terrestris, vide schol. bT A 607b; Corn. theol. Gr. comp. 19 (p. 33, 13-22 L.); Heracl. qu. Hom. 26, 6-10; Porph. de stat. fr. 359, 16-18 Smith (= Plut. fr. 194a Sandb., vide etiam Plut. fac. orb. lun. 922b, et infra schol. θ 308a); paulo aliter Numen. fr. 58 des Places; vide Buffière, Mythes, 166; Tz. alleg. Od. 8, 85-86  301 a) cf. schol. α 317b  304 b1) fort. hinc Suid. η 496  b2) κατελ.: cf. schol. bT Ρ 463; Hsch. η 746; ἐκράτει: cf. Hsch. η 768; schol. Aesch. th. 1019i  305 a) cf. schol. D B 334, 466; schol. Nic. ther. 161; Hsch. σ 1231; Suid. σ 730  b) cf. Hsch. γ 251; synag. γ 16; Eust. in Il. 709, 42  307 a) scil. non ἀγέλαστα: de hoc loco vide EM 224, 49 δισσῶς δὲ ἀναγινώσκεται  b1-c) vide (plerumque de ἀγέλαστα, scil. non risu digna, sed de v.l. vide schol. a) Ap. Soph. 4, 21; Eud. lex. rhet. 3, 22; Suid. α 181; Eust. in Od. 1599, 2; de ἐπιεικτά (b2) cf. schol. d  b2) ἐμοί: cf. Eust.

47 ἢ ante μετʼ ὀλίγον addiderim  μετʼ ὀλίγον etiam y   50 lm. EX    51 οἱ δὲ ἀλληγ.: ἡ δὲ ἀλληγορία X    52 οὗτος (scil. Hephaestus) scripsi: τοῦτο mss.  παρὰ τὴν οἰκείαν H    53 χωλεύει HX   58 ἧρε lm. V   66-67 οὐχ ὑπομονητά etiam i.l. IMa 

V

alleg.

V

V

V v.l. Hrd. V

156 ex. V / gl.

ex. ex. V V v.l. Choer.? V Ariston.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 307-312

c. ἀγέλαστα] οὐκ εὐτελῆ, ὧν ἂν διὰ τὴν εὐτέλειαν καταφρονήσειέ τις. BH d1. ἐπιεικτά: οἷς οὐκ ἄν τις εἴξειεν G2Vy / καὶ συγχωρήσειεν, οὐκ ἀνασχετά. G2 d2. οὐκ ἐπιεικτά] οὐ φορητά Bz / ἀνυπομόνητα EXs / πρεπώδη Y e. ἴδησθε] “ἴδωμαι” ἦν, τὸ πληθυντικὸν “ἰδώμεθα, ἴδησθε, ἴδωνται”. BH q 308 a. ὡς ἐμὲ χωλόν: διὰ τὸ μὴ δύνασθαι προβαίνειν δίχα τινὸς ξυλώδους βακτηρίας, ἐπὶ τούτῳ ὠνόμασται χωλὸς EXs ὁ Ἥφαιστος. s q 309 a. ἀίδηλον: ἄδηλον, G2V ἀφανιστικόν G2IMaVy q 310 a1. ἀρτίπος: ἀρτίους καὶ ὁλοκλήρους τοὺς πόδας ἔχων MaVy a2. ἀρτίπος] σώους τοὺς πόδας ἔχων HY b. ἀρτίπος] γρ. “ἄλκιμος”. P q 311 a. ἠπεδανός] ὥσπερ “βαιόν, ἠβαιόν”, “μύω” τὸ ἐπικλίνω “ἠμύω”, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ “πέδον” “πεδανός” καὶ “ἠπεδανός”. B b1. ἠπεδανός: ἀσθενής HIMaVYyz b2. ἠπεδανός] ἀσθενεῖς ἔχων τοὺς πόδας I / οὐδαμινός ns / πηρός z q 312 a. ἀλλὰ τοκῆε δύω: Ἡσίοδος [th. 927] ἐκ μόνης τῆς Ἥρας γενέσθαι τὸν Ἥφαιστον. κἀκεῖνο δʼ ἱκανὸν “τόν τοι φίλος υἱὸς ἔτευξεν / Ἥφαιστος” [Ξ 338-39]. εἰ μὴ ἄρα ἐπὶ Ἀφροδίτης λέγει “τοκῆε δύω”. T b. τοκῆες: γονεῖς MaV in Od. 1599, 8  d1-2) de hoc loco Hsch. ε 4754 φορητά, ὑποχωρητά; de adi. vide etiam schol. D E 892, Θ 32 et 463, Π 549; πρεπώδη: scil. fort. adi. ἐπιεικῆ resp.  e) de usu passivi cf. Eust. in Il. 86, 20 cum app. Valk  308 a) cf. Plut. fac. orb. lun. 922b; vide schol. θ 300d cum app. test.  309 a) scil. duo sensus adiectivi indicantur: cf. Ap. Soph. 16, 28; Porph. qu. Vat. 121, 19 Sod. (qui alterum prae­fert); vide Hsch. α 1773-74; ἀφανιστικόν: schol. D B 455, E 897; EGen α 94 et 266; Suid. α 671; EGud 38, 16 Stef. (de hoc loco); vide schol. χ 165; de vocabulo cf. Rengakos, Apollonios Rhodios, 40-41  310 nihil in scholiis de αὐτάρ διασταλτικῶς usurpato, cf. Ap. Dysc. pron. 49, 25  a) sim. schol. D I 505; EGen α 1242 L.-L.  311 a) cf. schol. A Z 518a, p. 219, 79-80 Erbse (Choer.); EGud 238, 34 Sturz; Eust. in Il. 702, 11 (vide Lentz ad Hrd. παθ. 171, 24); aliter (scil. ex ἀπεδανός) Tryph. παθ. 2, 30 Schn. et Philox. fr. 220 Theod.; Hsch. η 665; EGud 246, 44 Sturz (item e subst. πέδον)   b1) ἀσθενής: cf. schol. D Θ 104; schol. Ap. Rhod. 2, 800c; Hsch. α 665; Suid. η 420; EM 433, 27; schol. Opp. hal. 1, 767   312 a) de Hephaesti genealogia cf. schol. A Ξ 338b (Ariston.; vide etiam schol. bT E 875c et aliter - scil. Cronus pater - schol. bT A 544; Roemer, Athetesen 127 adn. 1; Schironi, Best, 697); hic prob. Iuppiter tamquam pater subauditur, cf. de hoc loco schol. Hes. th. 927b (ubi nota lectionem ὄφελον γενέσθαι, vide infra schol. f); Veneris parentes secundum Homerum Iuppiter et Dione (E 370-31); de Hephaesti conquestu (eosdem enim parentes habet ac Ares) cf. schol. T Ξ 338c  b) cf. schol. α 170j1

68 ὧν ἄν Dind.: ὡς H: ἅ B   72 scholio a subiungit H  πληθ.: παθητικόν B   74 ἐπὶ τούτῳ om. Xs   75 ἀείδηλον lm. V  ἀδηλοποιόν cl. testim. prop. Ernst   76 ἀρτίους πόδας ἔχων i.l. P    77 σῶας Y  

70

75

80

85

Scholia Graeca in Odysseam   θ 312-317

90

95

100 1

5

157

c. τώ] οἵτινες EXs d. τῶ] διὰ τοῦτο G2 e1. γείνασθαι: γεννῆσαι HMaV V e2. γείνασθαι] λείπει τὸ Ma “ἐμέ”. EMaXs f. γείνασθαι] τὸ “γείνασθαι” διὰ τοῦ α. H Did. q 313 a1. ὄψεσθε: θεάσασθε MaVy V a2. ὄψεσθʼ] ἴδετε Ma / βλέψατε Y b1. ἵνα] ὅπου CEMaPXs b2. ἵνα] πῶς B / ὅπως G1 c. τώ γε: οὗτοι BEVXs V q 314 a1. ἀκάχημαι: λυποῦμαι G2MaVYk V a2. ἀκάχημαι] λελύπημαι qz q 315 a. οὐ μέν σφεας ἔτʼ ἔολπα: οὐκ ἐλπίζω αὐτούς, καίπερ πάνυ φιλοῦντας ex. ἀλλήλους, καθεύδειν οὕτως οὐδʼ ἐπʼ ὀλίγον χρόνον. BHMaPY b. σφεας] αὐτούς y c. μίνυνθα: οὐδὲ ὀλίγον EXsVo2 / συντόμως HMbP / ἐπὶ πολύ Ma d1. κειέμεν: καθεύδειν G2HVYy V d2. κειέμεν] κεῖσθαι Y / κοιμηθῆναι EXs q 316 a. καὶ μάλα περ φιλέοντε: τὸ ὅλον· “καίπερ καθʼ ὑπερβολὴν φιλοῦντες, V οὐ δυνήσονται ὁμιλῆσαι ἀλλήλοις διὰ τοὺς δεσμούς· ἢ οὐκέτι ἐθελήσουσι (Nican.?) φόβῳ τῶν δεσμῶν πάλιν συνελθεῖν”. EHMaPVXY q 317 a. εὕδειν] καθεύδειν P

e1) de verbo cf. schol. ζ 25b  f) non ergo γ(ε)ίνεσθαι (quod sensu generandi intelligeretur), si modo textum bene correxi (vide app. crit.); de hoc verbo pro viris tantum usurpato cf. epim. Hom. γ 31  313 a) de huius verbi vi exhortativa cf. EM 646, 27 (Hrd. καθ. προσ. 457, 2 Lentz)  b) cf. schol. δ 85a  c) cf. schol. D A 531 et saep.  314 a1) de verbo cf. schol. α 236g, δ 806b; schol. D Θ 207, T 302 et 335   315 nihil in scholiis de forma enclitica pronominis σφεας (Ap. Dysc. pron. 100, 28; vide Lehrs, qu. ep. 124)  a) de versuum paraphrasi vide schol. θ 316a; ἐπʼ ὀλίγον χρόνον (cf. schol. c): cf. e.g. schol. D (et bT) A 416, Δ 466; Ap. Soph. 112, 34; Hsch. μ 1403 etc.  316 a) scil. punctum ad finem v. 315 ponit; δυνήσονται: cf. Eust. in Od. 1597, 8; vide schol. γ 121a, θ 223c, scil. de sensu verbi ἐθέλειν  317 nihil in scholiis de pron. σφωε (cf. schol. A K 546 [Hrd.])

91 γείνασθαι (quod in textu habet H) scripsi: γενέσθαι H: γείνεσθαι (quam lectionem tamquam “von Aristarch verworfen” iudicat) Ludw.    99 σφᾶς in lm. Ma  καίπερ: καίτοι P   100 οὕτως: δεινῶς B   2 μίνυνθά δε lm. Vo2 οὐδέ om. Vo2   3 κείεμεν lm. V   5 lm. EV: καὶ ἄλλως (scholio θ 315a subiungens) Y  τὸ ὅλον: μᾶλλον EHPX: om. Yy  καίπερ: καί H   5-6 φιλοῦντες ἀλλήλους (cf. schol. θ 315a) Y   6 δυνήσονται etiam i.l. HP  ὁμιλῆσαι: ὠφελῆσαι EHPXy: συνομιλῆσαι Y  ἀλλήλοις om. Y  ἐθελήσωσι Py   7 φόβῳ τῶν δεσμῶν πάλιν etiam G2

158 V ex.

V ex. ex. V ex. V alleg. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 317-322

b. δόλος: μηχάνημα MaV c. ἐρύξει] κρατήσει EPXYs / κωλύσει EXs q 318 a. εἰς ὅ κέ μοι μάλα πάντα: τί γὰρ δέονται χρημάτων οἱ θεοί, ἵνα καὶ οὗτος τὰ ἔεδνα ἀπαιτῇ; τὸ ὅλον οὖν κατὰ τοὺς ἀνθρωπίνους λόγους ἔγκειται. T b. πατὴρ ἀποδώσει ἕεδνα] πατὴρ τῆς Ἀφροδίτης καὶ ἐμῆς γυναικὸς ἀποδώσει τὰς προῖκας. H / ὁ Ζεύς Ma c. ἔεδνα] τὰ ὑπὲρ αὐτῆς προικία Ma q 319 a1. ἐγγυάλιξα: ἔδωκα, HM2PVTy παρέσχον G2HM2V a2. ἐγγυάλιξα] μετὰ χειρὸς ἔδωκα EX b. ἐγγυάλιξα] λέγεται καὶ ἀπὸ τῶν “γυίων”, τουτέστιν ἀπὸ τῶν χειρῶν· ἐν αὐταῖς γὰρ δίδομεν καὶ λαμβάνομεν. T q 320 a1. οὐκ ἐχέθυμος: οὐκ ἔχουσα θυμὸν ὃν δεῖ, ἢ οὐ κρατοῦσα τῆς ἐπιθυμίας, οἷον ἄκρατος καὶ ἀκόλαστος. T a2. οὐκ ἐχέθυμος: οὐ λογισμὸν ἔχουσα, HMaPVYy ἢ οὐ κρατοῦσα τῆς ἐπιθυμίας, BDEG2HMaPVXYsy οὐ σώφρων. BEHMaPVXYs b. οὐκ ἐχέθυμος] εἰρωνεία B q 321 a. χαλκοβατές: χαλκῷ βεβηκός, στερρόν. G2MaPV q 322 a. Ποσειδάων] τὸ ὕδωρ Ma b1. ἦλθʼ ἐριούνης: “ἐριούνιον” λέγει τὸν Ἑρμῆν ἀπὸ τοῦ “ἐρῶ” τὸ λέγω· αὐτὸς γάρ ἐστιν ὁ τοῦ λόγου ἔφορος. λέγεται δὲ καὶ μεγαλωφελής, ἐκ τοῦ “ἐρι” ἐπιτατικοῦ καὶ τοῦ “ὄνησις” ἡ ὠφέλεια. EHX b) cf. schol. Opp. hal. 2, 54; nihil in scholiis de veriloquio subst. δόλος a verbo δέω (EM 282, 28)  c) de verbo cf. schol. α 14b, δ 373d  318 a) Porphyrio tribuit Schrader; de auro et divitiis humanis apud deos cf. e.g. schol. bT Δ 2a etc.  b-c) προῖκας, προικία: cf. schol. α 277k; nihil in scholiis de v.l. ἀποδῷσιν (cf. schol. A A 129a1 [Hrd.])  319 a) cf. lex. Gr. Naz. ε 10; vide schol. D I 98 et gl. Hes. th. 485  b) de manibus cf. Philox. fr. 224 Th. (epim. Hom. ε 82; Or. 51, 2 etc.; vide schol. T A 353c cum app. Erbse et de subst. γυῖα schol. A Ω 514a) et 239; Ap. Soph. 89, 17 et (de γύα) 55, 27; Hsch. ε 151   320 a2) cf. Eust. in Od. 1597, 10; nihil in exegesi lexicisve invenio de adi. ἐχέθυμος  321 a) idem schol. D Ξ 173; sim. Ap. Soph. 166, 16; Hsch. χ 97; Suid. χ 49  322 a) cf. schol. α 19e1  b1) ἀπὸ τοῦ ἐρῶ: nusquam alibi (sed de nomine Ἑρμῆς cf. e.g. Corn. theol. gr. comp. 16, p. 17, 3 T. = 20, 21 L.); μεγαλωφελής (cf. etiam b2, b3): cf. schol. D et bT Υ 34c; schol. D Ω 360; Ap. Soph. 76, 16 et 148, 17; Corn. theol. gr. comp. 16, p. 17, 7 T. (= 21, 4 L.); Or. 63, 34;

12 πρόκειται ci. Polak   16 αὐτῇ add. H   18 γυιῶν T, corr. Dind.   20 ἣν δεῖ T, corr. Preller   20--21 τὴν ἐπιθυμίαν T, cl. schol. a2-3 correxi   22 καλὴ μέν ἐστιν (cf. versus hemistichium prius) in princ. scholii habet B  οὐ λογ. ἔχουσα in fine scholii conl. HPY  ἤ MaV: ἤτοι EXs: om. cett.  τῆς αὐτῆς ἐπιθ. s: τῆς ἐπιθ. αὐτῆς EX: ὀρέξεως καὶ ἐπιθυμίας B: τῶν ἐπιθυμιῶν MaV: τὴν ἐπιθυμίαν y   23 οὐ σώφρων ante ἤτοι οὐ κρατοῦσα conl. EXs: ὅτι οὐκ ἔστι σώφρων P    25 στερόν V   26 i.l. ad θηλύτεραι (v. 324) male conl. Ma   28 δέ om. EX   29 ἐπιτατικοῦ om. EX

10

15

20

25

Scholia Graeca in Odysseam   θ 322-326 30

35

40

45

159

b2. ἐριούνης: μεγαλωφελής BEHMaPVYsy b3. ἐριούνης] “ἐριούνιος” ὁ Ἑρμῆς παρὰ τὸ ἄγαν “ὀνεῖν” καὶ ὠφελεῖν. PY c. ἐριούνης] νοήμων t q 323 a. Ἑρμείας] τὸν ἀστέρα Ma b1. ἑκάεργος] ὁ μακρόθεν ἐργαζόμενος· αἰνίττεται δὲ τὸν ἥλιον, ὃς τὰς ἀκτῖνας αὐτοῦ πόρρωθεν ἵησιν. H / μακρόθεν βάλλων Y b2. ἑκάεργος: μακροβόλος, τοξότης, ὁ ἕκαθεν ἐνεργῶν. G2MaV q 324 a. θηλύτεραι] πῶς τὸ “θηλύτεραι”; πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ζῴων, ὅτι ἐκεῖνα μὲν καιρὸν ἴδιον ἔχουσιν, αὗται δὲ οὔ. Ma b. θηλύτεραι] αἱ θήλειαι E c. αἰδοῖ: αἰσχύνῃ G2MaVy d. αἰδοῖ] τιμῇ Y q 325 a. ἔσταν] ψιλωτέον H b. ἐνὶ θύρῃσι] γρ. “ἐν προθύροισι” HP c. δωτῆρες ἐάων: ἀγαθῶν BEG2HIMaPVXYnsy δοτῆρες MaV d. δωτῆρες] παρεκτικοί P e. ἑάων] “ἑὸν” τὸ ἀγαθὸν δασύνεται, ἀφʼ οὗ καὶ “θεός”· “ἐὸν” τὸ ἴδιον ψιλοῦται, ἀφʼ οὗ καὶ “τεόν”. B q 326 a. ἄσβεστος: ἀκατάπαυστος, μεταφορικῶς ἀπὸ ἀψύχων εἰς ἔμψυχα· ἀπὸ γὰρ τοῦ πυρὸς ἐπὶ τὸν γέλωτα μετήνεκται. EHMaPVXY Hsch. ε 5871, 5873; Eust. in Od. 1599, 21; Tz. in Ar. Ran. 144b; EM 374, 20; aliter (ἔρα) Ap. Soph. 76, 16 et Porph. qu. Hom. Ω 1  323 a) alleg. physica de astris, sim. Tz. alleg. chron. 459-60 cum notis Hunger  b1) ἥλιον: cf. Heracl. qu. Hom. 7, 8-9  b2) μακροβ., τοξ.: cf. Hsch. ε 1223; ἕκαθεν ἐνεργῶν: cf. schol. Ge Φ 472 cum app. Erbse; schol. D A 147 et epim. Hom. A 147a; vide EGud 438, 16 Stef.  324 a) καιρὸν scil. amorum, cf. schol. D et bT Θ 520, vide Porph. qu. Hom. Θ 520 Schrader; Eust. in Od. 1599, 23; de dearum falso pudore cf. Clem. Alex. protr. 33, 7  c) cf. schol. γ 24b  325 a) cf. schol. A A 535b  c) ἀγαθῶν: de hoc loco cf. schol. AT O 138b, schol. A (et D) Ω 528a1; schol. bT (et D) Π 185c; Ps.-Plut. de Hom. 137, 3; Hsch. ε 50; Suid. ε 3734; Eust. in Od. 1599, 25; δοτῆρες: cf. Hsch. δ 2754; Choer. orth. 191, 15 (EGud 387, 16 Stef.; vide Hrd. παθ. 311, 12 Lentz)  e) δασύνεται: cf. Choer. spir. 196, 28 Valck., qui tamen ἑόν τὸ ἴδιον identidem spiritu aspero notat; de pron. possessivo ἑός cf. etiam Choer. in Th. Alex. can. 53, 23, et de relatione inter duo vocabula cf. EM 318, 4; Eust. in Il. 1363, 52 cum app. Valk; de re Lehrs, qu. ep. 66-68; ἀφʼ οὗ καὶ θεός: cf. schol. Dion. Thr. 246, 23  326 a) hinc EGud 210, 16-17 Stef.; sim. schol. D A 599; Ap. Soph. 45, 22; Hsch. α 7632; synag. α 985; μεταφορικῶς:

33 scil. λέγει?   36 οὐκ ἄεργος Ἀπόλλων lm. Ma  μακρόβολος G2   38 αὗται Schrader: αὕτη Ma   41 αἰδοίη lm. V   43 γρ. om. P  ἐν προ- nec plura H   48 ἀκατάπ. i.l. etiam G2Y  ἀπὸ τοῦ πυρός post μεταφορικῶς iter. EHPX  ἔμψυχα: ἄψυχα EX   49 ἐπὶ τόν MaVY et EGud: εἰς τόν HP: εἰς EX  μετήνεκται Ma et EGud: μετενήνεκται HY: om. EX: μετήνεγκται V: μετένεκται P

V

alleg. ex. V ex.

V Hrd. v.l. V ex. V

160 V ex.

V ex. ex. ex.

ex.

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 326-329

b. ἐνῶρτο: διεγήγερτο G2MaV q 327 a1. τέχνας εἰσορόωσι: τοὺς δόλους. “πολύφρονος” δὲ οὐκ ἀπὸ τῆς φρονήσεως, ἀλλʼ οἷον πολυφρόντιδος, τουτέστι πεφροντισμένου κατὰ τὴν τέχνην. T a2. τέχνας: δόλους V b. Ἡφαίστοιο] ἐκ τοῦ “ἅπτω, ἅψω” “ἅψαιστος” καὶ “ἥψαιστος” καὶ τροπῇ τοῦ ψ εἰς φ “Ἥφαιστος”. B q 328 a. ὧδε δέ τις εἴπεσκεν] τοῦ ποιητοῦ H / ἠθοποιΐα EX q 329 a1. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα: οὐχὶ τῇ ἀρετῇ θεραπεύουσι τὰ κακὰ ἔργα. HP a2. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα] οὐχὶ ἐν ἀρετῇ τὰ κακὰ ἔργα γίνονται BD ἢ οὐκ ἀρετὴν ἔχει ἡ κακοεργία. B b1. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα: οὐκ ἐνάρετον ποιοῦσι τὸν αὐτὰ ἔχοντα, οὐκ ἀρετὴν καὶ εὐδαιμονίαν ἐμποιοῦσί τινι. ἰδοὺ γὰρ ὁ βραδὺς Ἥφαιστος ἐνίκησε καὶ κατέλαβε τὸν ταχὺν Ἄρην καὶ μὴ ἐνάρετον. EX b2. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα] οὐκ ἀρετὴν ἐμποιοῦσι καὶ δόξαν, ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀρεταίνουσι ἢ εὐγενίζουσι μέχρι παντός. EXs c. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα: οὐκ εἰς ἀρετὴν οὐδὲ εἰς εὐδαιμονίαν ἐπισπᾶται τὰ μοχθηρὰ τῶν ἔργων. ἢ ὅτι οὐκ ἀρετοῦται τὰ κακά, οἷον οὐκ ἀρετῆς μεταλαμβάνει· οὔτε γὰρ ἐπαινεῖται οὔτε δηλονότι τεχνητοῦ τινος τυγχάνει {τοῦ} τέλους. T de hoc loco Tryph. trop. 2, 3 West; schol. Dion. Thr. 458, 30 Hilg.; EGen α 1262 L.-L.  b) cf. schol. D A 599; Hsch. ε 3476  327 a1-2) δόλους: saep., cf. Or. 29, 1; Hsch. τ 722; Suid. τ 441  b) de veriloquio e verbo ἅπτω cf. schol. θ 297e (nusquam alibi tamen formae intermediae), et Tz. alleg. Od. 8, 99  328 a) scil. haec ἀφʼ ἑαυτοῦ dicit, vide e.g. schol. bT Z 162b  329 a1-2) duae, sicut vult Ap. Soph. 43, 9 (cf. Haslam, Homer Lexicon, 32 adn. 102; vide etiam infra schol. c), verbi significationes, scil. ἐν ἀρετῇ ἐστιν (ut est in v. τ 114 ἀρετῶσι, vide etiam schol. ad loc.) et εἰς ἀρετὴν ἀπολήγει, quae confunduntur apud Hsch. α 7138 (qui de accentu circumflexo dicit, vide etiam EM α 1763): priorem (“ad virtutem spectant, virtuti inserviunt”) hic habemus, alteram (“ad virtutem seu felicitatem trahunt”) in schol. b1-2; vide tamen et Eust. in Il. 767, 51, qui in hoc versu ἀρετὴν “communem” scil. τὴν κοινῶς λεγομένην agnoscit, in τ 114 autem beatitudinem (cf. etiam schol. ν 45, σ 133; Eust. in Il. 931, 7)  b1) ἐνάρετον: de forma disserit Elias, in Arist categ. (CAG XVIII/1) 225, 9 Busse; b2) ἀρεταίνουσιν: de verbo (ad τ 114) cf. Hsch. τ 7142  c) scil. duas significationes verbi resp., vide ad schol. a1; οὐκ ἀρετοῦται - μεταλαμβάνει: idem EM α 1763 L.-L.; τεχνητοῦ... τέλους: scil. artis obiectivum, cf. Jo. Philop. in Arist. an. pr. 381, 8 Wallies

51 δόλους i.l. etiam Ma    52 πεφορτισμένου T, corr. Preller   54 per errorem post schol. θ 330a conl. V   58 θεραπεύει etiam i.l. HP   59 γίνονται om. B   64 οὐκ1: καί X  καὶ δόξαν om. EX  ἀντὶ τοῦ om. s   65 ἢ εὐγεν. om. EX   66 ἀρετᾷ: ἔραται in lm. T   68 δῆλον οὔτε T, corr. Preller  τεχνητοῦ T: εὐτυχοῦς Preller: χρηστοῦ Pappag.   69 τοῦ del. Preller

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   θ 329 70

75

80

85

161

d1. οὐκ ἀρετᾷ] ἔστι τὸ θέμα “ἀρετῶ ἀρετᾷς ἀρετᾷ”, ὡς “ἀπατᾷς ”· Hrd. / οἶδε γὰρ αὐτὸ πληθυντικὸν “ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπʼ αὐτῶν” [τ 114]. σημαίνει δὲ Nican. τὸ “ἀρετᾷ” δοξάζει, αὔξει. / ἀπὸ ἑτέρας δὲ ἀρχῆς ἡ ἑξῆς γνώμη. H d2. οὐκ ἀρετᾷ] οὐκ ἀρετὴν καὶ εὐθένειαν ἔχουσι τὰ κακὰ ἔργα. EX / ex. / Hrd. ἔστι δὲ τὸ “ἀρετᾷ” ῥῆμα συζυγίας δευτέρας τῶν περισπωμένων· “ἀρετάω ἀρετῶ”, τὸ δεύτερον “ἀρετάεις ἀρετᾷς”, τὸ τρίτον “ἀρετάει ἀρετᾷ”. σημαίνει δὲ τὸ δοξάζει καὶ αὔξει. EMaX οἶδε δὲ αὐτὸ καὶ πληθυντικῶς, “ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπʼ αὐτοῦ” [τ 114]. EX d3. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα: “ἀρετῶ” ῥῆμα συζυγίας β΄ τῶν περισπωμένων· V (Hrd.) δηλοῖ δὲ οὐκ ἀρετὴν καὶ εὐθένειαν ἄγει τὰ κακὰ ἔργα. καὶ ἀλλαχοῦ “ἀρετῶσι δὲ λαοὶ HMaVYy ὑπʼ αὐτῷ” [τ 144], ἀντὶ τοῦ εὐθηνοῦσιν. MaVYy d4. οὐκ ἀρετᾷ] τὸ “ἀρετᾷ” ῥῆμα· ἀποβάλλεταί τις τὴν ἰδίαν ἀρετὴν κακὸς ἁλούς. X e. οὐκ ἀρετᾷ: καὶ τίς οὐκ ἐπίσταται ὅτι ἡ κακία οὐκ ἔστιν ἀρετή; τὸ ex. λεγόμενον οὖν τοιοῦτόν ἐστιν· εἰ δὴ οἱ ἀρετῇ λεγόμενοι κρείττονες τῶν ἄλλων κρατοῦνται, οὐκ ἀρετᾷ, οἷον οὐκ ἀρετοῦνται τὰ κακὰ ἔργα· σύμφωνον καὶ τὸ ἐπιφερόμενον “κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν”. H d1-3) de coniugatione verbi cf. EM α 1763 L.-L.; ἡ ἑξῆς γνώμη: scil. κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν, cf. schol. f1 (verba ipsa Nicanoris fuse rest. Carnuth); schol. d2 legit Eust. in Od. 1599, 28 (κατὰ τοὺς παλαιούς)  e) Porphyrio tribuit Schrader, qui tamen locum cruce signavit; sensum scholii οὐκ εὐδαιμονίζει τινὰ τὰ κακὰ ἔργα recapitulavit Eust. in Od. 1599, 34 (qui schol. ad τῶν τιναςὉμηρομαστίγων rettulit), sed si bene emendavi (vide app. crit.) de fortium clade (vide enim κιχάνει...; scil. ἀρετή de vi ac valore non de virtute morali ut in schol. b1 intelligenda) hic agitur (vide e.g. Athen. 12, 511b); τίς οὐκ

70 scholio e καὶ ἄλλως interiecto subiungit H  ἀπατᾷ supplevi   72 δοξάζει αὔξει ante σημαίνει praebet H, transposui   73 scholio b2 ἄλλως interiecto subiungunt EX: scholio d3 (ἢ τὰ κακὰ τῶν ἔργων οὐκ ἄγει ἀρετήν interiecto) subiungit Ma  εὐσθένειαν EX, cl. schol. d3 correxi  ἔχουσι: ἔχει E    74 ἔστι δὲ καὶ ῥῆμα κτλ. EX    74-75 ἀρετάω - ἀρετᾷ: ἀρετῶ ἀρετᾷς ἀρετᾷ Ma    76 τό om. Ma  δοξάζει etiam i.l. y  καί1 om. Ma   78 scholio a1 subiungit H  οὐκ ἀρετῶ V    79-80 ἀρετῶ - δηλοῖ δέ om. Ma: tamquam ex alio fonte irrepta del. Ernst  ἀρετῶ ῥῆμα δευτέρας συζυγίας· σημαίνει οὐκ ἀρετὴν ἄγει καὶ εὐθηνίαν i.l. etiam G2  ῥῆμά ἐστι Vy  β΄: δευτέρας Yy    79 δηλοῖ δέ: ἤγουν Y  δὲ καὶ οὐκ y  οὐκ - ἔργα etiam P praebet  εὐθένειαν Vacyac: εὐθήνειαν Vpcypc, rec. Ernst: εὐθύνειαν Ma: εὐσθένειαν (cf. schol. d2) H, legit Eust.  ἄγει: ἔχει (cf. schol. d2) P: ἄγηται Vp   80 δέ om. HMaY ὑπʼ αὐτοῦ y  ἀντὶ τοῦ y: τουτέστιν Ma: om. VY  εὐθυνοῦσιν MaY: εὐθηοῦσι y   84 οἱ ἀρετῇ λεγόμενοι κρείττω τῶν ἄλλων φρονεῖν ἀρετὰ καλοῦσι τὰ οὐκ ἀρετά, οἷον οὐ κρατεῖ οὐδʼ ὧς rest. Polak: locum desperatum iudicat Schrader  κρείττονες scripsi: κρείττω H   85 κρατοῦνται scripsi: καλοῦσι τὰ H  οὐκ ἀρετοῦνται scripsi: οὐ κρατεῖ οὖν καὶ H

162

Scholia Graeca in Odysseam   θ 329-332

f1. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα] τελεία στιγμὴ εἰς τὸ “ἔργα”. / ὁ δὲ νοῦς· Nican. / καταισχύνει τὰ κακὰ ἔργα, ἵνʼ ᾖ γνωμικόν. διὰ δὲ τοῦ “κιχάνει τοι βραδὺς ex.

ex.

V V V

V

V

ὠκύν” ἡ παρὰ πολλοῖς παροιμία ἐστὶν “καὶ χωλῶν δρόμος” [Aesop. prov. 182 Perry]. ὁ δὲ νοῦς· καταλαμβάνει ὁ βραδὺς τὸν ταχύν, γνωμικῶς. H f2. κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν] ἔστι καὶ παροιμία, “καὶ χωλῶν δρόμος”. EX g1. κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν: τοῦ Ἡφαίστου χωλοῦ ὄντος καὶ πέδας μηχανησαμένου κατὰ τοῦ Ἄρεος καὶ τῆς Ἀφροδίτης καὶ ταύταις κατασχόντος αὐτοὺς θαυμάσειέ τις, φησὶν ὁ Ὅμηρος, καὶ εἴποι ὡς οὐκ εἰσὶν ἐνάρετα καὶ ἰσχυροποιοῦντα τοὺς ἀσθενεῖς τὰ κακὰ ἔργα· ὠκὺν γάρ, δηλαδὴ τὸν ἀγαθόν, βραδὺς ὁ Ἥφαιστος καταλαμβάνει ἤτοι ζωγρεῖ. EHX g2. κιχάνει: καταλαμβάνει G2MaV h. οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα] γνωμικόν BEHM2XYs q 330 a. εἷλεν: νῦν κατέλαβεν G2HMaPV q 331 a. ὠκύτατον: ταχύτατον MaV b. ἔχουσιν] κατοικοῦσιν M2 q 332 a. χωλός] βραδύς B b1. τέχνῃσι: δόλοις, EG2MaVXs μηχαναῖς MaV b2. τέχνῃσι] ἀπάταις EXs c. τὸ καί] διατοῦτο EHP / διό BY d1. μοιχάγρια: μοιχόληπτα, τὰ ὑπὲρ τῆς ἀγρεύσεως καὶ συλλήψεως τῶν μοιχῶν ἐκτιννύμενα. BG2HMaPVY d2. μοιχάγριʼ] ἀγρεύματα μοιχευτικά s / ἀγρεύματα μοιχῶν n / τὰ τῆς μοιχείας δῶρα k / τὰ ἐπὶ μοιχείᾳ κεχρεωστημένα δίδοσθαι Vp ἐπίσταται: scil. ad sensum schol. a1-2 alludit  f1) scil. versus duas sententias continet; καταισχύνει de οὐκ ἀρετᾷ nusquam alibi invenio; καὶ χωλῶν δρόμος: hinc Eust. in Od. 1599, 37  g1) cf. schol. b1; locum laudat etiam Dio Chrys. or. 80, 7  g2) cf. Hsch. κ 2813; EGud 324, 9 Sturz; schol. Opp. hal. 4, 637; vide schol. γ 169c   h) cf. Plut. aud. poet. 19d; schol. Hes. op. 311a; vide schol. f1-2  330 a) cf. Hsch. ε 860 (an hinc?)  331 a) cf. Hsch. o 2105 al.  332 b1) cf. schol. δ 529b-c  d1-3) cf. Ap. Soph. 113, 17 (Hsch. μ 1558) τὰ τῆς μοιχείας ἀγρεύματα; vide synag. μ 249 (Suid. μ 1354) et EM 589, 37; schol. d1 et e resp. Eust. in Od. 1599, 43

92 Κάλχαντος βρ. ὠκύν (sic) lm. H: ἄλλως (scholio d3 subiungens) X   93 Ἄρεός τε καὶ Ἀφρ. EX   94 τις ἄν debuit  ὁ om. E  εἴποι: εἴπῃ HX  ἐνάρετα scripsi: ἀρετά mss., serv. Buttm.   95 ἀγαθόν: Ἄρην ci. Buttm.    99 νῦν om. G2Ma   3 ἀπάτης δόλου E   6 μοιχόληπτα om. BG2: i.l. habet (cett. scholio e subiungens) H: ἐμοὶ χαλεπά (unde ἢ μοιχαλώσια ci. Buttm.) P  τά: λέγεται y  ὑπὲρ τῆς: ὑπέρ BP: ὑπὸ τῆς Y  ἀγορεύσεως P  καί: ὅ ἐστι B  τῶν om. B   6-7 τοῦ μοιχοῦ y   7 μυχῶν Ma  ἐκτιννύμενα: διδόμενα HPsl: ἐκτεινόμενα G2: om. y

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   θ 332-335 10

15

20

25

163

d3. τὸ καὶ μοιχάγριʼ ὀφέλλει] διατοῦτο καὶ τὰ τῆς μοιχείας ὀφείλει ἀγρεύματα. Ma e. μοιχάγρι(α)] ὡς τὰ “ζωάγρια”, H τὰ ὑπὲρ τῆς μοιχείας διδόμενα δῶρα. CHXYs / ὁμοίως “ζωάγρια”, “βοάγρια”, “ἀνδράγρια”. B f. ὀφέλλει: ὀφείλει, MaV χρεωστεῖ G2HMaV g. ὀφέλλει] ὠφελεῖ P / αὔξει, παρέχει EX h. ὀφέλλει: πρὸς αὔξησιν. εἰ ἐπὶ τοῦ Ἡφαίστου, οὐ πρότερον ἀπολύσει αὐτὸν πρὶν ἀποδοῦναι αὐτῷ ὡς πλεῖστα· εἰ δʼ ἐπὶ τοῦ Ἄρεος, ὁ Ἄρης ἐπὶ τῇ μοιχείᾳ ἁλοὺς ταύτην ὤφληκε τὴν δίκην. / ἐπιτιμᾷ δὲ αὐτοῖς ὁ Ζωΐλος [fr. 38 Friedl.], ἄτοπον εἶναι λέγων γελᾶν μὲν ἀκολάστως τοὺς θεοὺς ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, τὸν δʼ Ἑρμῆν εὔχεσθαι ἐναντίον τοῦ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων θεῶν ὁρώντων δεδέσθαι σὺν τῇ Ἀφροδίτῃ. οὐκ εἰσὶ δὲ οἱ ποιητικοὶ θεοὶ φιλόσοφοι, ἄλλως τε καὶ παίζοντες· ἀλλὰ καὶ τὸ κάλλος ἠθέλησε δηλῶσαι τῆς Ἀφροδίτης ὡς καὶ ἐν Ἰλιάδι ἐπαινοῦντες οἱ δημογέροντες [cf. Γ 146 ss.]. T q 333-42 ὣς οἱ μέν - χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ] ἐν ἐνίοις ἀντιγράφοις οἱ δέκα στίχοι οὐ φέρονται διὰ τὸ ἀπρέπειαν ἐμφαίνειν. νεωτερικὸν γὰρ τὸ φρόνημα. H q 335 a. διάκτορε] διάγων τὰς ἀγγελίας G2M2 b. δώτωρ ἐάων: δοτὴρ MaV ἀγαθῶν MaPTVXky e) de accentu et forma substantivi cf. schol. A Ξ 509c; EGen α 817 L.-L.; Eust. in Il. 890, 27 et 999, 57  f) χρεωστεῖ: saepius de ὀφείλω (schol. Ar. nub. 484; Suid. o 1001) potius quam de ὀφέλλω  g) αὔξει: cf. schol. β 334d; ὠφελεῖ: cf. Hsch. o 1948  h) ante Zoili iudicium iam Plato versus damnabat, cf. remp. 3, 390c (vide etiam Xenoph. fr. 21B11 D.-K., Athen. 3, 122c de Cephisodoro et 1, 14c de Dioscuride, necnon Plut. aud. poet. 19d; vide locos a Marcovich in app. ad Athenag. leg. 21, 2 congestos); vide schol. θ 267b, cui hanc partem quaestionis olim adhaesisse putat Schrader; de athetesi cf. schol. θ 333-42; de παίζονται (l. 22) non bene Meijering, Literary, 245  333-42 de hac athetesi (cui fort. ipse Aristarchus adstipulabatur: aliter Valk, TCO, 186 adn. 5) vide supra ad schol. θ 332h; Lehrs, Ar. 339; Bolling, Evidence, 239-40 (qui de athetesi vv. 334-43 potius cogitat); Apthorp, Evidence, 87-91; de νεωτερικὸν φρόνημα vide Severyns, Cycle, 147; Aristarcho huius generis morositatem non tribuendam contendit Schironi, Best, 687 335 a) cf. schol. α 84d, vide infra ad θ 338a  b) δοτήρ: cf. schol. bT Π 185c (iam schol. bT B 103); Philox. fr. 388 Th.; schol. Dion. Thr. 234, 12; ἀγαθῶν: cf. schol. θ 325c

10 scholio d1 ἄλλως interiecto subiungit Ma  ὀφείλεται Ma, correxi   12 εἰσὶ δὲ τά (scholio d1 subiungens) Y  μοιχίας Y  διδόμενα: παρεχόμενα Cs    13 scholio d1 subiungit B  βόγρια B   14 ὀφέλλει Ma   16 ἀπολύσει scripsi (iam -λύσω Dind.): ἀπόλλυσιν T   17 πρίν Preller: πλήν T    αὐτῷ scripsi: ἡμῖν T   18 μοιχίᾳ T   19 ἄτυπον T, corr. Preller   22 ἄλλως τε καὶ παίζοντες Schrader, rec. Friedl.: ἀλλὰ παίζοντες T: ἀλλὰ παίζονται ci. Preller: ἀλλὰ παῖκται Holwerda   24 ἐν ἐνίοις ἀθετοῦνται· νεωτερικὰ γάρ (procul dubio hinc sumpta) Y2   27 δῶτορ Hom.

Hrd. V ex. / Porph.

Did.

V

164

V V Porph.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 336-340

q 336 a. ἐθέλοις] ἠθέλησας B b. πιεσθείς] ἐνοχληθείς t q 337 a. λέκτροισι: κοίταις MaV b. χρυσῆν: καλήν, χρυσοφόρον MaV q 338 a. διάκτωρ: διάγων τὰς ἀγγελίας M2V q 340 a. ἀπείρονες ἀμφὶς ἔχοιεν] οἱ ἀπείρονες δεσμοὶ οὐ σημαίνουσι πλῆθος, ἀλλὰ τοὺς ἰσχυρούς, οἵ εἰσιν ἔγκυκλοι καὶ κρικωτοί. πρὸς γὰρ τὴν ἐρώτησιν ἡ ἀπόκρισις ἔσται κατὰ λόγον, τοῦ σημαινομένου οὕτως ἀποδοθέντος· ἤρετο μὲν γὰρ αὐτὸν εἰ θέλει “δεσμοῖς κρατεροῖσι πιεσθεὶς εὕδειν παρὰ τῇ Ἀφροδίτῃ” [θ 336-37], ὁ δὲ ἀποκρίνεται “εἴη μοι πολλάκις τοσούτοις δεσμοῖς δεθέντα εὕδειν”, ἴσον τῷ πολλαπλασίοις, καὶ ἐν τούτοις ἀπείροσιν, ταὐτὸ λέγων τῷ “ἰσχυροῖς”· τοῦτο γὰρ αὐτὸς ἐπύθετο λέγων, “ἦ ῥά κεν ἐν δεσμοῖς ἐθέλοις κρατεροῖσι πιεσθεὶς εὕδειν παρὰ χρυσῇ Ἀφροδίτῃ;”. τὸ γοῦν ἰσχυρὸν δηλοῖ διὰ τῆς “ἀπείρονες” φωνῆς, ἀναφέρων ἐπὶ τοὺς κρικωτοὺς καὶ ταύτῃ δυσλύτους. ὡς γὰρ ἀλλαχοῦ εἶπε “πέδας ἀρρήκτους ἀλύτους” [Ν 36-37], οὕτως ἐνταῦθα τοὺς ἀπείρους δεσμοὺς τοὺς ἀλύτους διὰ τὸ ἐν κύκλῳ περιέχειν. εἰ γὰρ “ἀπείρονες” ἀκούοιμεν ὡς ἄπειροι πλήθει, ἄλογος ἔσται ἡ ἀπόκρισις “τρὶς τόσσους” εἰποῦσα καὶ “ἀπείρους”· τὸ γὰρ “τρὶς τόσσον” πολλαπλάσιόν ἐστι, τὸ δὲ καθʼ ὁποσονοῦν πολλαπλάσιον οὐκ ἄπειρον. πῶς δὲ δεσμοί τε ἅμα εἶεν ἂν καὶ τὸ πλῆθος ἄπειροι; ὁ γὰρ δεσμὸς συνοχὴν καὶ δέσιν ὑπαγορεύων τοῦ κατὰ πλῆθος ἀπείρου κεχώρισται. ὅλως τε ἡ ἐρώτησις οὐ περὶ πλήθους, ἀλλὰ περὶ δυνάμεως ἦν· εἰ γὰρ βουληθείη “δεσμοῖς κρατεροῖσι πιεσθεὶς” εὕδειν ἐρωτᾷ, οὐχὶ “πολλοῖς”. ἄλογον δὲ πρὸς τὸ “πολλοῖς”, ὅπερ οὐκ ἐπύθετο, ἀποκρίνεσθαι, πρὸς δὲ τὸ “κρατεροῖς” μηδὲν φάναι. λέγει οὖν “τρὶς μὲν τόσσους” τοὺς πολλαπλασίους, “ἀπείρονας” δὲ τοὺς κραταιούς. ὥστε τὸ ἄπειρον καὶ ἐπὶ σχήματος πεπερασμένου καθʼ Ὅμηρον τίθεται καὶ ἔστι τοῦ κυκλοτεροῦς ἴδιον καὶ σφαιροειδοῦς. H

337 a) cf. schol. α 437b; hinc Suid. λ 233   b) cf. schol. D Γ 64  338 a) cf. schol. α 84d, θ 335a  340 a) vide Porph. qu. Il. Ξ 200 cum app. Schrader de sensu vocis ἄπειρος / ἀπείρων apud Homerum; hinc partim Tz. alleg. Od. 8, 107; de τρίς = πολλάκις in hoc loco cf. Plut. Is. et Osir. 365c

31 χρυσῇ Hom., unde dat. καλῇ -οφόρῳ praebet Ma   32 διάκτορος Hom.   36 πιεσθείς Z: πιασθείς H   39 ταὐτό... τῷ scripsi (τῷ iam Buttm.): ἐν ταυτῷ... τό H   41 ἀπείρονος H, corr. Dind.    43 οὕτως Buttm.: τοῦτο H    45 ἀπόκρισις... εἰποῦσα scripsi: ἀπόφασις... εἰπεῖν H  τόσους H    46 τόσον H    47 πῶς δέ Dind.: ὥστε H  εἶεν Dind.: εἶναι H    48 συγκεχώρισται Dind.    50 δεσμοῖσι H   52 λέγει οὖν scripsi: λέγοι ἄν H  πολλαπλούς H, corr. Dind.   53 οὐ πεπερασμένου Buttm. (scil. de altera significatione adi. ἄπειρος, sed repugnat quaestionis

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   θ 340-345 55

60

65

70

75

165

b. ἀπείρονες ἐντὸς ἔχοιεν: τὸ “ἀπείρονες” οὐ πρὸς ἐπίτασιν (ἤρκει γὰρ τὸ “τρὶς τόσσοι”), ἀλλʼ οἱ πανταχόθεν εἰλημμένοι, καὶ μήτε πέρας ἔχοντες μήτε ἀρχήν. EHMaX c1. ἀπείρονες: μεγάλοι G2HMaPV c2. ἀπείρονες] ἄπειροι, πολλοί Y / ἰσχυροὶ καὶ ἄλυτοι διὰ τὸ κύκλῳ περιέχειν EXs d. ἀμφὶς ἔχοιεν: περιέχοιεν G2MaV e. ἔχοιεν] συνέχοιεν H f. ἐντός] γρ.΄ “ἀμφίς” PX q 341 a. ὁρόωντες: ὁρῶντες, MaV βλέποντες. G2MaV b. εἰσορόῳτε] γρ.΄ “ὁρόωντες” Ma q 342 a. χρυσῇ] καλῇ, Ma χρυσοφόρῳ HMa q 343 a. ἀθανάτοισι] γρ. H “μακάρεσσι” Hy q 344 a1. οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε: διὰ τί οὐκ ἐγέλα ὁ Ποσειδῶν; ἐπεὶ παρεκάλει οὐκ ἐγέλα· ὁ γὰρ παρακαλῶν οὐ γελᾷ. EXs καὶ ἄλλως· ἐπειδὴ ἀδελφὸς ἦν τοῦ Ἄρεος, οὐκ ἐνεδέχετο γελᾶν ἐπὶ τῇ δεσμήσει τοῦ ἀδελφοῦ. EX a2. οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε: ἢ ὅτι παρακαλῶν τις οὐ γελᾷ, ἢ ὅτι καὶ ἀδελφὸς αὐτοῦ τοῦ Ποσειδῶνος ἦν Ἄρης. Ma b. ἔχε] γρ. “ἕλε”· νῦν, κατέλαβεν. Ma c. λίσσετο] ὡς πρεσβύτερος καὶ αἰδοῦς ἄξιος EHXs αὐτὸν παρακαλεῖ. H d. λίσσετο δʼ αἰεί: ἐν τῷ τότε καιρῷ ἀπαύστως. ζητεῖ δὲ ὁ Ἀπολλόδωρος [FGrHist 244F289] διὰ τῶν ἄλλων θεῶν οὐδεὶς παρῆν, οὔτε Δεῖμος οὔτε Φόβος, ἀλλʼ οὐδὲ Ζεὺς οὐδὲ Ἥρα. ῥητέον δὲ ὅτι Ἥρα μὲν καὶ Διώνη σὺν ταῖς ἄλλαις θεαῖς [cf. θ 324]. T q 345 a. κλυτοεργόν: ἔνδοξον κατὰ τὸ ἔργον MaV b) Porphyrio trib. Schrader; μήτε πέρας κτλ.: cf. schol. α 98b, δ 510d  c1) de adi. cf. schol. D Ω 342  c2) e schol. a deprompta  d) hinc Ap. Soph. 29, 19 et Hsch. α 4109  342 a) cf. schol. θ 337b  344 a1-2) Porphyrio trib. Schrader; ἀδελφός: ambo enim Croni filii  b) cf. schol. θ 106a, 330a  c) παρακαλεῖ: de verbo cf. schol. β 68b  d) Porphyrio tribuit Schrader; Δεῖμος et Φόβος in textu minime laudantur (proles Martis et Veneris in schol. D Δ 440 et A Δ 439-40)

Porphyrianae contextus)   55 lm. EX  ἐπίστασιν H  τό2 om. Ma   56 τρίς: τρεῖς H   59 διὰ τό om. X    64 εἰσορόῳτε in textu Hom., sed cf. schol. b    66 χρυσοφόρον H   68-69 ἐπεί - ἐγέλα del. Polak   69 οὐκ ἐγέλα om. s  ὁ γάρ γελᾷ del. Schrader  οὐ γελᾷ Dind.: οὐκ ἐγέλα EX  διὰ τί Ποσειδῶν οὐκ ἐγέλα post ἄλλως iteravit E  καὶ ἄλλως ὡς ἀδελφὸς καὶ συγγενής etiam s    73 ἕλε Cobet: εἷλεν Ma   74 αὐτόν scripsi: αὐτοῦ H   76 τί add. Preller  παρῆν scripsi (iam susp. Schrader): ἦν T, cruce sign. Schrader: ἀπῆν Preller  Δῆμος T, corr. Preller   78 post θεαῖς lacunam indicavit Schrader

ex.

V

V v.l. V v.l. v.l. ex.

Did. ex. Porph.?

V

166

Scholia Graeca in Odysseam   θ 347-351

q 347 a. λῦσον] εἰς τὸ “λῦσον” ἡ στιγμή. H b1. ὑπίσχομαι: ὑπισχνοῦμαι EG2MaPVXYs b2. ὑπίσχομαι] ὑπόσχομαι X / ἀναδέχομαι Ma V q 348 a. τίσειν: ἐκτίσειν, MaV ἀποδοῦναι G2MaV b. αἴσιμα] τὰ ἀπὸ νόμου δίκαια Xs / τὰ πρέποντα Ma c. μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσι] τῶν θεῶν ἐφορώντων Xs ex. q 349 a. περικλυτὸς ἀμφιγυήεις: οὐκ ᾐδεῖτο τοῦτο τὸ ἀμφιγυήεις ὁ Ἥφαιστος, ὢν περικλυτὸς περὶ τὰ ἔργα. Ma b. ἀμφιγυήεις] ἀμφοτέρους τοὺς πόδας χωλός G2Ma c. ἀμφιγυήεις] ὁ πανταχόθεν ἅπτων τὰ μέλη Ma V(Porph.?) q 351 a. δειλαί τοι δειλῶν γε: δειλαὶ καὶ δυστυχεῖς αἱ ἐγγύαι καὶ δειλὸν τὸ ἐγγυᾶσθαι. ἢ αἱ πρὸς τοὺς δειλαίους καὶ ἀσθενεῖς ἐγγύαι οὐδὲν δύνανται, τῶν ἀδικουμένων ἐπεξελθεῖν διʼ ἀσθένειαν μὴ δυναμένων. ἢ οὕτως· αἱ ὑπὲρ τῶν κακῶν καὶ δειλῶν ἐγγύαι καὶ αὐταὶ κακαί εἰσι, τὴν πίστιν ὑπὲρ τῶν τοιούτων μηδενὸς τηρεῖν δυναμένου. EG2HMaPVXYy παρὰ τοῦτο δὲ καὶ τὸ τοῦ σοφοῦ ἀπόφθεγμα, “ἐγγύα, πάρα δʼ ἄτα” [fr. 10, 3δ D.-K.]. EG2MaVXy Porph. b1. δειλαί τοι δειλῶν: τοῦτο σημαίνει ἐκ πλήρους HT τὰ τῶν κακῶν Nican. V

347 b1) cf. Ael. Dion. π 67 (Suid. π 2702)  b2) ἀναδέχομαι: cf. Ap. Soph. 160, 23; Hsch. υ 552  348 a) de verbo cf. e.g. synag. τ 187, 191  b) cf. schol. β 231d; Eust. in Od. 1599, 55  349 a) περικλυτός: cf. θ 345 κλυτοεργόν cum schol.   b) cf. schol. θ 300d  c) scil. de igne (cf. de ἅπτω schol. θ 297a, 327b), cum γύον = μέλος audiat (EGud 46, 15 Stef. al.) et ἀμφι- = πανταχόθεν  351 a) hinc Eust. in Od. 1600, 2; Porphyrio tribuit Schrader (qui fere omnia scholia e Porphyrii copiis manasse putat); versus vexatissimi (cf. Nitzsch, Garvie et Grandolini ad loc.; E. Cantarella, Studi Ital. Filol. Class. n.s. 36, 1964, 199-214) tria interpretamenta declarat scholium, scil. 1-pignora omnino vilia, vilibus digna et ergo vitanda esse (cf. de hoc loco Plut. sept. sap. 164c), 2-pignora pro vilibus hominibus vim non habere, 3-pignora pro vilibus rebus non confirmari posse, ergo nihili facienda; ἐγγύα, πάρα δʼ ἄτα: cum nostro loco componunt Ps.-Plut. de Hom. 151, 2 (vide Hillgruber ad loc.); Clem. Alex. strom. 1, 14, 61, 2; de vi gnomica (cf. schol. h) etiam Macr. sat. 5, 16, 6  b1) Porphyrio tribuit Schrader, vide nunc schol. e; proprie de

86 εἶναι addidi   90 ὅτι δειλαί EX  δειλαί om. G2 αἱ: καί P  δειλῶν G2Ma (vide etiam schol. c1), rec. Schrader et Ernst: δειλαί y  τό: ἐστιν Y   91 ἤ om. H  δειλούς (sicut Eust.) PY   ἀσθενεῖς: δυστυχεῖς G2: δυστυχεῖς καὶ ἀσθενεῖς y   γινόμεναι ἐγγύαι EX  ἐγγύαι δειλαί εἰσιν Ma  οὐδέ y    92 ἀδικημάτων HMaPVY (ἠδικημένων ci. Dind.: ἀδικήματα ut vid. leg. Eust.): ἀδικούντων y  ὑπεξελθεῖν HMaPY: om. G2 μὴ δυν. διʼ ἀσθ. hoc ordine EMaX  οὕτως om. G2PY  αἱ: ὅτι αἱ Ma   93 αὗται EG2VXy   93-94 τὴν πίστιν - δυναμένου om. H    94 δυναμένων P  περὶ τοῦτο y   94-95 παρά - ἀπόφθεγμα: ὅθεν G2   95 ἀπόφθεγμα om. V  ἐγγύη y: ἔγγυαι MaV  πάρα δὲ ἄτας y: πάρα δάτα MaV    96 lm. HT: scholio a ἄλλως interiecto subiungunt EX  τοῦτο: τὸ δὲ δειλαί τοι T

80

85

90

95

Scholia Graeca in Odysseam   θ 351

100 1

5

10

15

167

πράγματα οὐ μόνον αὐτὰ κακὰ εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἐγγύαι αὐτῶν κακαί· τὸ γὰρ “καὶ ἐγγύαι” τὴν ἀναφορὰν ἔχει πρὸς τὰ πράγματα, EHTX ὡς καὶ τὸ “ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος” [o 394] ἓν τῶν ἀνιαρῶν ἐστι καὶ ὁ πολὺς ὕπνος· ᾧ ἴσον καὶ τὸ “ἀνίη καὶ φυλάσσειν / πάννυχον ἐγρήσσοντα” [υ 52-53]. T b2. δειλαί τοι δειλῶν] ὀφείλουσιν αἱ ἐγγύαι τῶν ἀσθενῶν διὰ εὐσθενῶν ex./ex. γενέσθαι, ἵνα κατέχειν δύναιντο τὸν ἐγγυώμενον τοῦ ἐγγυηθέντος μὴ ἀποτίσαντος. / ἄλλως. αἱ τῶν δειλῶν ἐγγύαι ἤτοι τῶν κακῶν καὶ ἀτόπων “δειλαὶ ἐγγυάασθαι”· λεγόμεναι γὰρ οὐ πιστεύονται. EX c1. δειλαί τοι δειλῶν γε: ὁ νοῦς· δειλαὶ αἱ ἐγγύαι εἰσὶ καὶ δειλὸν τὸ ex. ἐγγυᾶσθαι. καὶ τὸ ἐν Δελφοῖς ἐπίγραμμα “ἐγγύα, πάρα δʼ ἄτα”. σκληρὸν (Porph.?) δὲ τοῦτο καὶ οὐκ ἀνθρώπινον τὸ πᾶσαν ἐγγύην ἀναιρεῖν, κἂν πατέρα τις / ex. ἐγγυήσασθαι βούληται. ὁ δὲ Ὅμηρος ἄλλῃ διανοίᾳ κέχρηται, ὅτι τῶν δειλῶν καὶ εὐτελῶν εὐτελεῖς ὀφείλουσιν εἶναι καὶ αἱ ἐγγύαι. BHMa / ἀντὶ τοῦ μείζων εἶ, ὦ Πόσειδον, ἢ κατὰ τὸ ἀπαιτεῖσθαι παρʼ ἐμοῦ· ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἑξῆς, “πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι”, καὶ καταλάβοιμι· BH ἕως γὰρ Διὸς τὰ κατὰ τὴν τοῦ Ποσειδῶνος ποινήν. H c2. δειλαί τοι δειλῶν] διὰ τούτου ἀπαγορεύει τὴν ἐγγύην παντελῶς. B d. δειλαί τοι δειλῶν γε: ἀντὶ τοῦ· οὐκ ἀγαθαὶ τῶν φαύλων αἱ κατεγγυήσεις ex. CEXs γίνεσθαι ἐγγυητικῶς, τουτέστιν ἡ τοῦ κακοῦ ἀνθρώπου ἐγγύα οὐκ ἀγαθή ἐστι. EXs καὶ “μὴ ἐγγυῶ κακόν”. CEXs e. δειλαί τοι δειλῶν] κακαὶ αἱ ἀντιφωνήσεις καὶ κακῶν ἀνδρῶν τὸ ex. ἀντιφωνεῖν. ἢ οὕτως· παρὰ ἀσθενῶν ἀνδρῶν ὀφείλουσι γίνεσθαι αἱ καὶ ante ἐγγύαι agitur (loci Odysseae etiam a Ps.-Plut. de Hom. 207, 4 de somni excessu simul laudantur), ceterum expl. 2 scholii a amplectitur, sicut etiam schol. b2   c1) hinc Eust. in Od. 1599, 60; Porphyrio tribuit Schrader; vide schol. a, scil. expl. 1 (schol. c2), quam tamen partim refellit, et 2 (de qua etiam schol. d)  e) ἀντιφωνήσεις: idem quod

97 εἶναι om. ETX  ἐγγύαι... κακαί: τὰς ἐγγύας... κακάς H, fort. melius  τὸ γὰρ αἲ γὰρ καὶ ἐγγυῖαι H   99 ἕν scripsi: εις T   100 ἀνίη Hom.: ἀνίει T  τό ex Hom. supplevi   1 scholio b1 ἄλλως interiecto subiungunt EX  εὐσθενῶν: ἀσθενῶν X    2 ἐγγυόμενον E   3 ἀτόπων EX: ἀπόρων ci. Schrader   5 ἄλλως (scholio b1 subiungens) Ma  ὁ νοῦς om. B  δειλαί - εἰσί: δειλαία ἐστίν H  δειλῶν (vide etiam schol. a, et Eust.) BHac, rec. Schrader   6-8 σκληρόν - βούληται om. Ma    7 κἂν καὶ πατέρα H   8 χρῆται Ma  ὅτι: ὅτε H    9 ἀτελεῖς Ma, haud male  αἱ om. H   9-10 τοῦ μ spat. vac. rel. om. H   10 μεῖζον B   11 post Διός verba in imo mg. fere detrita τὰ κατὰ τὴν τὸ Ποσειδὼν ἡ ποι- H, dubit. correxi: ἑνὸς γὰρ Διὸς τὸν Ποσειδῶνα οἱ ποιηταὶ δεύτερον ὑποτίθενται haud male temptavit Polak (“uno Iove minorem fingunt Neptunum”)   15 γίνεσθαι ἐγγυητικῶς om. s: γίνεσθαι εἰώθασιν γνωμικῶς Polak   15-16 οὐκ ἀγαθή: κακή s    17 scholio c1 ἄλλως interiecto subiungit Ma   18 ὀφείλωσι Ma, corr. Schrader

168

Scholia Graeca in Odysseam   θ 351-352

ἀντιφωνήσεις αἱ κακαί· ὡς ἐπιφώνημα δὲ τοῦτο λέγει ὅτι “ἀσθενής εἰμι, σὺ δὲ μέγας”. ἢ ὅτι αἱ ὑπὲρ κακῶν ἐγγύαι κακαὶ καὶ ἐκ κακῶν. ἢ ὅτι δειλαὶ τῶν δειλῶν αἱ ἐγγύαι, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐγγυᾶσθαι τῶν δειλῶν ὑπάρχει. “δειλὸς” δὲ παρὰ τὸ “δεδιέναι τὰς ἴλας”, ὡς καὶ “φύξηλις”. ἢ ὅτι οὐ μόνον τὰ τῶν κακῶν πράγματα κακά, ἀλλὰ καὶ αἱ αὐτῶν ἐγγύαι κακαί, ὡς ὁ Πορφύριος [cf. schol. b1]. Ma f1. δειλαί] χαλεπαί BD εἰσι B / κακαί XY f2. δειλῶν] πραγμάτων IX / ἀθλίων B g. ἐγγυάασθαι] εἰς τό XY / ἐγγυᾶν B h. δειλαί τοι δειλῶν...] γνωμικόν BMaXY V (Did.?) q 352 a1. πῶς ἂν ἔγωγε δέοιμι: εὑρίσκοιμι, καταλαμβάνοιμι. “δήεις τόν γε σύεσσι” [ν 407]. MaV ὁ δὲ Ἀρίσταρχος [fr. 64 Schir.] “πῶς ἂν εὐθύνοιμι”. /V οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ δῆσαι. / καὶ †σὺ θρασὺς ὁρᾷς, φησὶν ὁ λόγος.† HMaV ἀρνεῖται δέ· “οὐ δύναμαί σε δῆσαι”. HMaTV ὁ γὰρ ἐγγυώμενος ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς γίγνεται. “εἰ γὰρ ὁ Ἄρης ἀποδράσας, φησίν, οἴχεται φυγών, πῶς ἂν σὲ ἀντʼ ἐκείνου δήσαιμι ὄντα μου πολλῷ γενναιότερον;”. τοῦτο δὲ εἶπε ἢ διὰ τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν, ἢ διὰ τὴν πρὸς ἐκεῖνον αἰδῶ. HMaTVy a2. πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι] ἤτοι ἐὰν Ἄρης φύγῃ οὐ δύναμαί σε δῆσαι ὅτι ἐμοῦ γενναιώτερος εἶ. G2

ἐγγύαι in media et infima Graecitate; de re cf. schol. a et b1; δεδιέναι τὰς ἴλας (22) κτλ.: cf. Porph. qu. Il. Ρ 143 (Eust. in Il. 855, 48; vide Or. 43, 12); EGud 338, 7 et praes. 339, 22 Stef.  352 a1) - δῆσαι (2): hinc EGen (ed. Schironi) = EM 256, 22 (de verbo δέω = δήω, εὑρίσκω vide etiam EM 263, 46); εὐθύνοιμι, sicut Ludw. opinatur (idem sentit Schironi, Frammenti, 491-94, ubi tota quaestio fuse explicata et sensus verbi εὐθύνειν ad ἐλέγχειν vel sim. propius accedit, cf. supra de ἐγγύαι), potius explicatio verbi quam v.l. (vide in app. crit. lectionem codicis Z; v.l. iudicat e.g. Nitzsch, Erkl. Anm. 216) 

29 ἔγωγε in lm. MaV: ἐγώ σε Hom.   30 σʼ post ἄν add. Barnes, probante Buttm.  εὐθύνοιμι γράφει Z, rec. edd. aliquot (vide app. test.)   31-32 καὶ σύ σε δῆσαι, quae EGen non habet (καὶ δεσμεῦσαι tantum post l. 31 δῆσαι addito), del. van Thiel, tamquam in Aristarchi explicationem male irrepta: varie rest. edd.  σὺ θρασὺς ὁρᾷς φησὶν ὁ λόγος non intellego (hinc novum scholium incipere putabat Buttm.): λύτρα συμφορᾶς φησὶν σοὶ δώσω vel. sim. possis  ὁρᾷς s.l. add. H   32 ἐπειδὴ γὰρ ὁ ἐγγ. T  ἐγγυόμενος y   32-33 ἐπὶ τοῖς - φυγών: ἐν τοῖς αὐτοῖς κακοῖς ἐν οἷς ὁ ἀποδρᾶς ὅτι ὁ Ἄρης οἴχεται φησὶ λυθείς φεύγει valde confusa praebet T    33 φησίν om. y   34 δήσοιμι T  πολλοῦ H: πολλῶν MaV  πολλῷ ἐμοῦ T  τοῦτο δὲ εἶπε ἤ y: ἤτοι cett.   35 ἑαυτοῦ T: αὐτοῦ cett.  ἑαυτοῦ ἀσθένειαν: ἀσθένειαν αὐτοῦ ὁ Ἥφαιστος y  τὴν αἰδῶ τὴν πρὸς ἐκεῖνον (ἐχομένην add. y; ἐκείνων T) HTy   36 φύγῃ: φώγ- δέ ut vid. G2

20

25

30

35

Scholia Graeca in Odysseam   θ 352-360

40

45

50

55

169

b. πῶς ἂν ἐγώ σε φέριστε μετʼ ἀθανάτοισι δέοιμι] πῶς ἄν κατάσχω, ex. φησὶν ὁ Ἥφαιστος, ὦ Πόσειδον, ἰσχυρὸν ὄντα ὁ ἀσθενὴς ἐγὼ καὶ φέριστον ἐν τοῖς θεοῖς; H c1. δέοιμι: δεσμεύοιμι, EG2HMaPVy κρατοῖμι, G2MaV ζητοῖμι MaV V c2. δέοιμι] ἐπιζητῶ εἰς τοὺς θεούς. ἢ δεσμήσαιμι καθὰ τὸν Ἄρην. B / καταλάβοιμι M2Y d. δέοιμι] λείπει τὸ Ma “φέριστε” DMa v.l. q 353 a. οἴχοιτο: ἀπέλθοι G2HMaV V b. χρέως ἀλύξας: “τὸ χρέως”, “τῷ χρέει”· Ἀττικῶς δὲ τοῦτο. πλεονασμὸς δέ ex. / Did. ἐστι τοῦ ι ἐν τῷ “χρείως” [355]. / Ἀρίσταρχος δὲ “δεσμόν” [359] γράφει. H c. χρέως] τὸ “χρέως” φύσει μακρὸν ποιεῖ. Y d. χρέως] τιμωρίαν Y e. ἀλύξας] ἐκφυγών Y q 355 a. χρεῖος: Ἀττικῶς τὸ χρέος, HMaPVX τὸ ὄφλημα G2MaV V b. ὑπαλύξας] ἐκφυγών Y q 356 a. τίσω: ἐκτίσω, MaV ἀποδώσω G2MaVY V a q 357 a. ἀμφιγυήεις: ἀμφοτέρους τοὺς πόδας ἔχων χωλούς M V V q 358 a. ἔστʼ... ἔοικε] οὐκ ἔσται... πρέπει Y q 359 a1. ἀνίει: ἔλυεν G2HMaPV V a2. ἀνίει] ἀφίει Ma / ἔλυσεν Y ἐκείνους EY / λέγει τὸν Ἄρην Ma q 360 a. τώ] οὗτοι, ἤγουν ὁ Ἄρης καὶ ἡ Ἀφροδίτη H b) ἰσχυρόν: de φέρτερον cf. schol. D A 581 al.   c1) δεσμεύοιμι: hinc Ap. Soph. 57, 30, necnon Hsch. δ 646 et EM 250, 13 (vide 291, 3); ζητοῖμι: scil. fort. e verbo δέω, δέομαι c2) cf. schol. a1 et c1  d) scil. v.l. φέριστε... δέοιμι (cf. schol. b) spectat  353 b) χρέει: de forma Attica substantivi (vide etiam schol. c, scil. de χρέος / χρέως) cf. Choer. in Th. Alex. can. 360, 3 (EM 814, 32); vide ad schol. θ 355a; de v.l. δεσμόν pro δεσμῶν in v. 359 prob. agitur (vide Valk, TCO, 152), potius quam (ut in ms. H) δασμόν, quod ad “tributum, multam” (Buttm., vide Nitzsch, Erkl. Anm. 217) spectaret; δεσμόν Aristarchum legisse et hic et ad v. 359 (pro δεσμῶν) putat Bérard, Sur les scholies, 216  e) cf. schol. β 352c  355 a) Ἀττικῶς: ad χρέως (quod in scholio supplet) rettulit Ernst, vide tamen Moer. χ 7; Thom. Mag. ecl. voc. Att. 400, 8; de glossis cf. schol. α 409d; vide schol. θ 353b  356 a) ἀποδώσω: fort. hinc Hsch. τ 965, synag. τ 191; vide schol. Ap. Rhod. 2, 800a   357 a) cf. schol. θ 300d, 349b  358 a) πρέπει: cf. schol. α 278c  359 a1) hinc Hsch. α 5177; de hoc loco Ap. gl. Hom. 74, 220, 20 ἀπέλυσεν  a2) ἀφίει: cf. e.g. Hsch. o 1633; Suid. α 2461

38 φέριστε in textu habet ms. B non H, sed cf. infra schol. d  σε addidi   41 δεσμεύσοιμι y  δεσμεύσω i.l. habent Cns  κρατήσαιμι i.l. Y   45 post schol. θ 357a conl. V, sed huc (non ad 356 οἴχηται) spectat   46 τὸ χρ. ἀλ. lm. H   47 δεσμόν corr. Nitzsch, qui primus v.l. ad v. 359 rettulit: δασμόν H   51 ad v. 353 adscr. MaX, sed Ἀττικόν / -ῶς i.l. ad hunc loc. EPX   53 ἀνταποδώσω Y   

170

Scholia Graeca in Odysseam   θ 361-363

q 361 a. ἀναΐξαντες: ἀνορμήσαντες MaV b. ὁ μέν] ὁ Ἄρης MaY c. Θρῄκηνδε] φιλοπόλεμοι μὲν οἱ Θρᾷκες καὶ ἀφωρισμένοι τῷ Ἄρει. B v.l.? d. Θρῄκηνδε] ἤτοι θρώσκων Ma Porph. q 362 a. ἡ δʼ ἄρα Κύπρον ἵκανε: προτάσσειν εἴωθε τὰ γενικώτερα καὶ ἐπάγειν τὰ εἰδικώτερα· γενικωτέρα γὰρ ἡ Κύπρος τῆς Πάφου πόλεως. καὶ πάλιν ἐπὶ τὸν τόπον “ἂμ φόνον” [Κ 298] εἰπὼν ἐπάγει τὰ ἐκ τοῦ φόνου “νέκυας διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα”. καὶ γὰρ οἱ νέκυες καὶ τὸ αἷμα καὶ ὁ “ἀργαλέος στόνος” τῶν ἀνδρῶν [Τ 214] φόνος, ἐξ οὗ καὶ ὁ τῆς ἀναιρέσεως τόπος “φόνος” καλεῖται. καὶ Ὅμηρος “ἀλλʼ ἐξελθόντες μεγάρων ἕζεσθε θύραζε / ἐκ φόνου εἰς αὐλήν” [χ 375-76]. Ma Ariston.? b. ἡ δʼ ἄρα Κύπρον] οὗτος ὁ στίχος ἐπλάνησε τὸν Ἡσίοδον εἰπεῖν “Κυπρογένειαν” [theog. 199] τὴν Ἀφροδίτην. Y V c1. φιλομειδής: φιλόγελως, G2MaV ἱλαρά MaV c2. φιλομειδής: ἢ ἡ φιλόγελως ἢ ἡ τὰ μήδεα φιλοῦσα Ma Ariston. q 363 a. Πάφον] ἀπὸ γενικοῦ εἰς τὸ εἰδικόν. H ex. b. ἐς Πάφον: παρὰ Παφίοις οὐκ ἔστιν Ἀφροδίτης ἄγαλμα, τέμενος δὲ μόνον καὶ βωμός. ἐμπείρως οὖν Ὅμηρος εἰπὼν “ἐς Πάφον” ἐπάγει “ἔνθα δέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις”. ETX V c. Πάφον: πόλιν Κύπρου EG2HMaVXy Ariston. d. ἔνθα δέ οἱ] ὁ “δέ” ἀντὶ τοῦ “γάρ”· “ἔνθα γάρ οἱ”. H V

361 a) cf. schol. α 410b  c) de Thracibus cf. Eust. in Il. 932, 56 (vide N 301) et praes. in Od. 1600, 31; Tz. in Lycophr. 937, p. 303, 5 Scheer; de hoc loco vide etiam Coman. fr. 21* Dyck (Haslam, Homer Lexicon, 110)   d) ὁ δὲ θρώσκων ἐβεβήκει scil. de deorum motu repentino (cf. Eust. in Od. 1601, 10)?  362 a) cf. Porph. qu. Il. Ω 221; προτάσσειν: de re vide schol. θ 363a (Ariston.); cf. schol. A Θ 47-48a (Ariston.), schol. bT Θ 47-48b (ubi noster locus laudatur), schol. T Ρ 389 (idem); Schironi, Best, 242; Eust. in Od. 1600, 50  b) cf. schol. D E 422; EM 546, 35-38; vide comm. West ad theog. 193 et 199, et praes. Severyns, Cycle, 89 et 195 (qui Aristarchi doctrinam agnoscit; vide Schironi, Best, 699-702)  c1) cf. schol. D Γ 424; Ap. fr. 148 N. (Ap. Soph. 163, 13); vide Corn. theol. gr. comp. 24, p. 38, 11 T. (= 45, 10 L.); Hsch. φ 512; synag. φ 118; EM 546, 20-24; Eust. in Od. 1600, 47   c2) τὰ μήδεα φιλοῦσα: cf. Hes. theog. 200 et schol. D Γ 424 et Δ 10; EGud 355, 10 Sturz; Eust. in Il. 558, 15  363 a) est locus classicus huius figurae, qui saepius in scholiis laudatur (Aristarch., fr. 18 Matth.): laudatur versus in schol. A Ξ 284a (Ariston.); schol. bT Ξ 230; schol. ι 39; schol. Pind. Nem. 9, 1a; schol. Soph. El. 45; vide etiam schol. θ 362a et η 197a  b) ἄγαλμα: de simulacro pyramidali cf. Max. Tyr. diss. 2, 8c-d  c) cf. St. Byz. π 78  d) cf. schol. α 433a

59 ὁρμήσαντες i.l. G2   62 θρώσκειν Ma, dubit. correxi   64 γενικώτερα Ma   65 ἀμφόνον Ma   70 ἐπλάνεσε Y    74 ἰδικόν H    75 οὐκ ἔστι γὰρ τῆς T    76 ἐμπείρων X  ὁ Ὅμηρος T  ἐνθάδε X   78 Κύπρον i.l. habet P   79 δέ non τε in textu mss. plerique

60

65

70

75

Scholia Graeca in Odysseam   θ 363-366 80

85

90

95

171

e. τέμενος] ναός Y f1. θυήεις: θυμιαμάτων πλήρης G2HMaV f2. θυήεις] τεθυμιαμένος Y q 364 a. ἔνθα δέ μιν Χάριτες: παρθένοι, αἳ οὐδέπω γεγάμηνται· οὐ γὰρ δὴ ὁ Ἥφαιστος δύο εἶχε γυναῖκας [cf. Σ 382]. ἀλλʼ οὐδὲ γὰρ ὁ Ὕπνος ἤλασε τὴν Πασιθέαν· ἥρμοστο γὰρ παρὰ τῆς Ἥρας [cf. Ξ 267]. καὶ δύο γενέσεις Χαρίτων, αἱ μὲν Εὐρυνόμης καὶ Διός, αἱ δὲ Ἥρας καὶ Διὸς ἔτι παρθένοι· δεῖ δὲ Ἀφροδίτῃ παρθένων. T b. μιν] τὴν Ἀφροδίτην Ma c. Χάριτες] Πειθώ, Ἀγλαΐα καὶ Εὐφροσύνη. y q 365 a. ἀμβρότῳ] θείῳ Y b. ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας: γίνεται ἀπὸ τοῦ “ἑνῶ” ῥήματος τοῦ σημαίνοντος τὸ μιγνύω καὶ συνάγω ὁ παρατατικὸς “ἥνεον”, καὶ μετὰ τῆς “ἐπί” καὶ “ἐν” “ἐπενήνεον”, ἀντὶ τοῦ ἐσώρευον. EXs c1. ἐπενήνοθεν: ἐπῆν, HMaVY ἐπέκειτο MaVY c2. ἐπενήνοθεν] ἐπικινεῖται, ἔπεστιν BG2 d. ἐπενήνοθεν] ἐπανθεῖ BCEHXYs / ἐπέτρεχεν EG1X / ἐπέχριεν H / ἐπιχρίει HPs / χρίει EX / ἐπακολουθεῖ IMb / ἄξιόν ἐστι χέεσθαι Ma q 366 a. ἕσσαν] ἐνέδυσαν HMaPY e) de τέμενος schol. ὁ ἀποτετμημένος τόπος praebet T, sed prob. ad ζ 293 spectat, cf. schol. ζ 293b et Ludw., AHT II, 704; Eust. in Od. 1600, 65  f2) cf. schol. D Θ 48; Ap. Soph. 89, 9; Hsch. θ 828  364 a) scil. quia παρθενικὸν τὸ λούειν (cf. schol. A E 905a et praes. schol. γ 464b-c cum app. test.); de generationibus Gratiarum vide schol. A Σ 382b et schol. A Ξ 267b (Ariston.), cum Schwartz, De scholiis, 432; de Gratiis (praes. de Charite eiusque sorore Pasithea) apud Homerum vide Paus. 9, 35, 4-5 (etiam de genealogia a Iove et Eurynome apud Hes. theog. 907ss., vide etiam schol. Hes. th. 907) et schol. D Ξ 230; praes. de Gratiarum nominibus apud Homerum non obviis cf. schol. T Ξ 275-77 c) cf. schol. Hes. op. 73; Suid. χ 123 (p. 790, 9-10 Adler)  365 a) cf. schol. ε 347a  b) nusquam alibi hoc veriloquium, quod ut notavit Buttm. ad formam ἐπενήνεεν potius spectat (de ἑνῶ cf. e.g. Choer. spir. 196, 17 Valck.); aliter (scil. ex ἔθω = θέω) epim. Hom. ε 58 et schol. A et bT B 219d (vide etiam Or. 124, 12; EGud 498, 5 Stef. et 498, 15 Stef.; Hrd. schem. Hom. 41), necnon (ex ὄθω = κινῶ) Philoxen. fr. 481 Th., vide Eust. in Il. 207, 41  c1) hinc Ap. Soph. 71, 11, vide etiam Hsch. ε 4412 (ubi etiam ἔπεστιν, cf. schol. c2) et Suid. ε 2057; ἐπέκειτο: schol. D B 219 et K 134; vide schol. Nic. alex. 509a; vide Rengakos, Apollonios Rhodios, 126  c2) idem Eust. in Od. 1600, 44  d) ἐπανθεῖ (ἐπήνθει): cf. schol. D B 219 et K 134; Hsch. ε 4412 et ψ 99; Suid. ε 2057; EM 354, 41 (cum tribus veriloquiis); ἐπέτρεχε: cf. Eust. in Il. 207, 30 et 794, 23  366 a) cf. schol. β 3c, δ 253 b etc.  b1-2) de adi. cf. schol. D I 228et Σ 512; schol. δ 606d-e

81 θυμάτων H   83 αἵ scripsi: καί T   84 ἤλασσε T: παρʼ αὐτῆς ἔλαβε ci. Preller    91 ἐνῶ... ἤνεον mss., spir. correxi   92 μιγνύω καί om. s  ἐν: ἕν X    96 ἐπανθοῦσι i.l. B   97 ἐπιχρίεσθαι P   98 ἀνέδυσαν PY

V ex.

ex. ex.

V

172 V

ex. V

Hrd. V Hrd. V V Nican. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 366-373

b1. ἐπήρατα: ἐπέραστα, HMaV καλά MaV b2. ἐπήρατα] ἐπιθυμητά k c. θαῦμα] θαυμαστά Y / ἐμποιοῦντα B q 369 a. δολιχήρετμοι: δολιχὰς ὁδοὺς διανύοντες καὶ μὴ κάμνοντες, ἢ δολιχῇ εἰρεσίᾳ κάμνοντες. T b1. δολιχήρετμοι: μακρόκωποι HMaV b2. δολιχήρετμοι] οἱ χρώμενοι μακραῖς κώπαις MaP / οἱ μακρὰς κώπας ἔχοντες Y q 370 a. Ἅλιον: προπαροξύτονον τῷ τόνῳ. H q 371 a1. μουνάξ: καθʼ ἕνα CHMaPVXYs ἢ μόνους BG2HMaPVYy a2. μουνάξ] κατὰ μόνας Mb / μεμονωμένους k / μόνως y b. μουνάξ: ὀξυτόνως. H c. ἐπὶ σφίσιν: ἐπʼ αὐτούς MaV d1. ἔριζεν: ἐξισοῦτο HMaV d2. ἔριζεν] ἐξωμοιοῦτο Y q 372 a. οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν] τὸ ἑξῆς, “οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο, τὴν ἕτερος ῥίπτασκεν [374]”. H b. οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν: παλαιὸν τὸ ἔθος. “καὶ παρὰ Λακεδαιμονίοις δὴ {εἰς} τὰ σφαιρομάχια τεθέαμαι” φησὶν Ἀπίων. εἰκὸς δὲ καὶ τὴν Ναυσικάαν διὰ τοῦτο τῇ τῆς σφαίρας παιδιᾷ τέρπεσθαι [cf. ζ 115]. EHX c. μετά] ἐν H q 373 a. πορφυρέην] ἐρυθρήν Y 369 a) sim. Eust. in Od. 1591, 38 et schol. θ 191b  b1-2) cf. schol. δ 499e, θ 191a   370 a) cf. schol. θ 119a cum app. test., praes. de hoc versu schol. A E 39c1 et epim. Hom. α 270 de hoc versu  371 a2) κατὰ μόνας: Ap. Soph. 113, 33; Hsch. μ 1733; vide schol. Arat. 195; Polyb. de fig. 106, 7 Sp.  b) vide Herodiani doctrinam a Lentzio in cath. pros. 510, 5 congestam  c) mire dat. σφι(σι)ν accusativo reddit (cf. e.g. schol. D A 110 al.)  d1-2) cf. schol. δ 78e; schol. resp. Eust. in Od. 1601, 20  372 a) scil. v. 373 διὰ μέσου  b) schol. resp. Eust. in Od. 1601, 26; de σφαιρομαχίαι cf. Poll. 9, 107, 5 et praes. (de οὐρανία) Suet. παιδ. 2, 3 Taill. (unde etiam Areth. schol. Plat. Theaet. 146a, p. 427 Greene); Apionis fragmentum (novum) esse non Pii (fr. 12 Hiller) et comparatio indicat cum simili sententia de mirabilibus in scholio δ 356a1 et cum ceteris eius αὐτοψίας exemplis (Gell. 5, 8; 6, 14 al.): de re deque Pii et Apionis fragmentis fuse nunc V. Bacigalupo in dissertatione sua Genuensi et partim iam in vocibus LGGA

3 ἠρεσίᾳ T: ἐρεσίᾳ Preller   5 μακραῖς κώπαις χρώμενοι Ma   11 ἐπί σφιν lm. V, correxi: ἐπεί σφισιν Hom.: cruce schol. signavit Ernst   13 ἰσομοιοῦτο Y    16 δέ H   17 εἰς delevi: ἔτι L. Dindorf, rec. Hiller: ὧν (“quorum”, scil. Lacedaemoniorum aedificia huic ludo destinata) Buttm.  σφαιρομαχία H, corr. Y2 (qui etiam ἐν ἔθει pro τεθέαμαι praebet)  Ἀπίων cum Bacigalupo scripsi: ὁ Πῖος mss.

100 1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   θ 374-378

25

30

35

40

173

q 374 a. ῥίπτασκε: προΐετο MaV b. ῥίπτασκε] σὺν ὁρμῇ E / σὺν ὀρχήσει X q 375 a. ἰδνωθεὶς ὀπίσω: ἀνακλιθεὶς εἰς ἑαυτὸν ὀπίσω ἀνέβαλλε τὴν σφαῖραν εἰς ὕψος καὶ ἐλάμβανεν αὐτὴν ὁ ἕτερος ταῖς χερσὶ πρὶν ἐπὶ τὴν γῆν πεσεῖν καὶ πρὸ τῶν πολλῶν. T b1. ἰδνωθείς: καμφθείς G1HMaPV b2. ἰδνωθείς] ἐπικαμφθείς Y / συστραφείς CMaY / ἐπικυρτωθείς n / στραφείς G1 / ἀνακύψας t c. ἰδνωθείς] παρὰ τὸ τὰ “ἰνία”, ἤγουν τὰ νεῦρα, “δονεῖσθαι”. CEXs d. ὁ] ὁ Ὀδυσσεύς C e. ἀερθείς: ἐπαρθείς MaVy f. ἀερθείς] ἰδνωθεὶς ὀπίσω H q 376 a. μεθέλεσκε: μετελάμβανεν HMaPVYs b. ἕλεσκε: ἐδέχετο, MaV ἐλάμβανεν EHVXy / τὴν σφαῖραν H c. πάρος ποσὶν οὖδας ἱκέσθαι] τουτέστι μετέωρος Xs q 377 a. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σφαίρῃ ἀνʼ ἰθὺν πειρήσαντο: ἢ ἀνὰ τὴν κίνησιν καὶ τὴν ὁρμὴν τὴν ἐπʼ εὐθείας καὶ ἄνω, ἢ τὸ “ἀνιθὺν” ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ ὁρμητικῶς. Xs b1. ἀνιθύν: ἔγκειται τὸ “ἄνω” καὶ τὸ “ἰθύνειν”, οἷον ἀνορμῶντες· ἥλλοντο γάρ. HMaVY b2. ἀνʼ ἰθύν] μεθʼ ὁρμῆς, ἀνορμητικῶς HMa c. ἀνʼ ἰθύν] ἀνὰ κίνησιν, εὐθέως H / εἰς ὀρθότητα Y / ὀρθόν Ma / ἐξίσου z / ἐπʼ εὐθείας G1y q 378 a. πουλυβοτείρῃ] τῇ τρεφούσῃ πολλούς Ma 375 a) εἰς ἑαυτόν: cf. schol. D M 205  b1) cf. schol. D M 205; Hsch. ι 221; synag. ι 16; de verbo cf. Ap. Soph. 90, 3; Hsch. ι 220; Or. 75, 10; Eust. in Il. 900, 2; EM 466, 26  b2) ἐπικαμφθείς: cf. schol. bT M 205b; sim. schol. D B 266; στραφείς, συστραφείς: cf. EGud 271, 26 Sturz; EM 466, 26; schol. Opp. hal. 5, 538  c) de veriloquio cf. locos ad schol. b1 laudatos, praes. Ap. Soph. 90, 3; schol. bT M 205b; EGud 271, 26 Sturz; Eust. in Il. 216, 37 et 900, 2; EM 466, 26  d) inepta explicatio   e) cf. schol. Ap. Rhod. 2, 90-93; schol. Opp. hal. 2, 152; aliter (μετεωρισθείς) Hsch. α 1388 (vide schol. θ 376c)   376 c) cf. Eust. in Od. 1601, 25   377 a) τὴν ὁρμὴν τὴν ἐπʼ εὐθείας (vide etiam schol. c εἰς ὀρθότητα, ὀρθόν): cf. schol. D Φ 303; Hsch. α 5190; EGen α 1555 L.-L.; Eust. in Il. 1234, 13; ὁρμητικῶς: cf. schol. bT Φ 303a; EGen α 1555  b1) schol. resp. Eust. in Od. 1602, 5  378 a) cf. schol. D Γ 89 et 195; Hsch. π 3167

23 ἀνακληθείς T, corr. Preller  ὀπίσσω T    24 καί vix legitur T   29 τά1 om. EX   33 μετέλεσκε a.c. lm. Vo    34 μεθέλεσκε (cf. schol. a) in textu Hom.   36 τήν om. s  τὴν κίνησιν i.l. etiam k   37 ὁρμήν i.l. etiam X   39 ἀνʼ ἰθύν lm. V: σφαῖραν ἀνιθύν lm. Ma  ἔγκει V (παρά Vr2)  τὸ τὸ ἰθ. Y  ὁρμῶντες ἀπὸ τοῦ ἄνω καὶ τοῦ ἰθύνειν i.l. G1  41 ὁρμητικῶς (quod praestaret, cf. tamen schol. Opp. hal. 5, 210) Ma   42 ἀνακινεῖν εὐθέτως H, correxi

V ex.

V

ex. V V V / gl. ex. ex.

V

174 V

V

ex. V

v.l. V V Ariston.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 379-383

q 379 a1. ταρφέʼ ἀμειβομένω: πυκνῶς διαπλέκοντες εἰς ἀλλήλους ἐναλλασσόμενοι. G2MaV a2. ταρφέʼ ἀμειβομένω] περιστρεφομένους, ἐναλλασσομένους H / περιστρέφοντες E πυκνά EX / συχνῶς περιστρέφοντες CXs / περιπατοῦντες EX / συνεχῶς περιστρεφόμενοι n / κινουμένω Y / συχνά P / θαμά Vp b1. ἐπελήκεον: ἐπεκρότουν, EHMaPTVYs ἐπεβόων, G2MaV τοῖς ποσίν MaPVY b2. ἐπελήκεον] ἐβόων HMa Va9 / ἐπεκρότησαν X / ἢ ταῖς χερσί Y c. ἐπελήκεον] ἐπεψόφουν T / ἐπεφώνουν qz / ἐκροτάλιζον G1 / ἐφώνουν, CXns ἀπὸ τοῦ “λακῶ” CXs τὸ φωνῶ. X d. ἐπελήκεον: τὸ θέμα “ληκῶ”, τὸ κροτῶ y / “ληκῶ” τὸ κτυπῶ IMb q 380 a. ἑστάοτες: ἱστάμενοι MaV b. ἀγῶνα] τὸν τόπον τοῦ ἀγῶνος Ma c. κόμπος] ψόφος HMdXs / κτύπος MaY d. κόμπος] ἔπαρσις P e. κόμπος] γρ. “δοῦπος”. OP q 382 a. κρεῖον: ἄρχον, MaV βασιλεῦ EG2MaVX b. ἀριδείκετε: ἄγαν ἔκδηλε, EG2MaPVXs ἐπισημότατε, ἐκπρεπέστατε. MaV q 383 a. ἦ] ὄντως HMaXY b. ἀπείλησας] ἐπηγγείλω· EHMaPs “οὐδʼ ἠπείλησεν ἄνακτι” [Ψ 863]. H

379 a1) πυκνῶς: de hoc loco Athen. 1, 15c; vide schol. D Λ 387, M 47; Ap. Soph. 149, 26; Hsch. τ 216; Eust. in Il. 277, 43 et in Od. 1602, 16; ἐναλλασσόμενοι: cf. schol. β 140b; de ἀμειβομένω vide schol. α 375b; vide etiam Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis 337 adn. 897  a2) συνεχῶς: cf. schol. D Λ 69; Hsch. τ 215  b1) ἐπεκρότουν: de hoc loco Athen. 1, 15d (scil. manibus, cf. schol. b2); hinc Ap. Soph. 71, 19 et (etiam τοῖς ποσί) Hsch. ε 4386, necnon (cum ἐπεβόων) Suid. ε 2046 et (onomatopoeice audiens) Eust. in Od. 1602, 10; vide schol. T A 473b1 (ὑπορχηματικόν)  c) ἐπεψόφουν: cf. EM 355, 16; nusquam veriloquium e verbo λακῶ (vide schol. d)  d) ληκῶ: cf. schol. AT Ξ 25; Athen. 1, 15c; EM 355, 16  380 a) cf. Hsch. ε 6368  b) cf. schol. θ 261h   c) cf. schol. D Λ 417, M 149; Hsch. κ 3479; EM 527, 45  d) cf. schol. Aesch. th. 425c, 473c; Jo. Philop. diff. acc. κ 10; Suid. κ 2019  382 a) cf. schol. α 45e  b) de hoc loco EGen α 1173 L.-L. ἄγαν ἐμφανής, vide etiam gl. Hes. th. 532 et 543; sim. Hsch. α 7199; Suid. α 3876; vide schol. D Λ 248 (ubi etiam ἐκπρεπέστατος)  383 b) de verbo cf. schol. D H 96, et de variis significationibus schol. D Θ 150; vide Ap. gl. Hom. 74, 222, 17; schol. A Ψ 863b cum app. Erbse; Eust. in Od. 1602, 21 (ἐκαυχήσω)

45 ταφέα lm. Ma  πυκνῶς i.l. etiam HYz   50 ἐπεκρότουν ante τοῖς ποσίν transp. Ernst   52 scholio b1 subiungit Y   54 λακεῖν Cs   61 ἄρχων βασιλεύων Ma   62 ἐπισημότατε scripsi (vide schol. D Z 477 de ἀριπρεπής): ἐπιστημονέστατε mss.

45

50

55

60

Scholia Graeca in Odysseam   θ 383 65

70

75

80

85

90

95

175

c1. ἀπείλησας: προανετείνου, MaV ὑπέσχου, CHMaVYsy ἐκαυχήσω. CG1MaVX c2. ἀπείλησας] ἐκαυχήθης TY / ἐβεβαίωσας k d1. βητάρμονες: ὀρχησταί, EIG2MaPVXYs οἱ διὰ τῶν ποδῶν ὀρχούμενοι, ἀπὸ τοῦ ἡρμοσμένως βαίνειν. MaV d2. βητάρμονας] ἀπὸ τοῦ βαίνειν ἁρμοδίως Y / παρὰ τὸ ἁρμονίως βαίνειν G2 / πηδηστάς t e1. βητάρμονας εἶναι ἀρίστους: θαυμάζοντος τοῦ Ὀδυσσέως τοὺς ὀρχηστὰς καὶ μαρτυροῦντος “ἦ μὲν ἀπείλησας βητάρμονας εἶναι ἀρίστους, / ἦ δʼ ἄρʼ ἑτοῖμα τέτυκτο”, ἐπάγει ὁ ποιητὴς “γήθησεν δʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο” [385], ἐνδεικνύμενος τὸν ἀγωνιῶντα καὶ φροντίζοντα μὴ πάλιν διαπέσῃ καὶ ἀλαζὼν εἶναι δόξῃ, ὥστε καὶ προάγεσθαι ἐπὶ τὸ ἐπαινεῖν τὸν μαρτυρήσαντα ἀλήθειαν αὐτῷ· “ὁ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι” [388]. καὶ ἐπὶ τούτῳ δῶρα διδόναι προτρέπεται τοὺς παρόντας. λοιπὸν δὲ ὄντων ἔτι ἀπράκτων ὧν ἐπηγγείλατο, τὸ τῆς ᾠδῆς καὶ τὸ τῆς ἐσθῆτος καὶ τὸ τῶν λουτρῶν τῶν θερμῶν (εἴρητο γὰρ “αἰεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε χοροί τε, / εἵματά τʼ ἐξημοιβὰ λοετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί” [248-49]), ἡ μὲν ἐπίδειξις τῆς ἐσθῆτος οὐ μόνον διʼ ὧν ἐνεδύοντο μαρτυρεῖται, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὧν δωρήσασθαι παρεκελεύετο· “δώδεκα γάρ - φησί - κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες, /... τρισκαιδέκατος δʼ ἐγὼ αὐτός· / τῶν οἱ φᾶρος ἕκαστος ἐϋπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα, / καὶ χρυσοῖο τάλαντον ἐνείκατε” [390-93]. τῶν δὲ λουτρῶν ἡ ἐπίδειξις καὶ τῆς δαιτὸς ἐν οἷς φησιν “ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δʼ ὕδωρ, / ὄφρα λοεσσάμενός τε ἰδών τʼ εὖ κείμενα πάντα / δῶρα... / δαιτί τε τέρπηται καὶ ἀοιδῆς ὕμνον ἀκούων” [426-29]. ὅθεν καὶ τούτοις πάλιν μαρτυρεῖ ὁ Ὀδυσσεὺς “ἀσπασίως” μὲν ἰδὼν “θερμὰ λοετρά” [450-51], καὶ περὶ τοῦ ᾠδοῦ λέγων ὡς “καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ” [ι 3], περὶ δὲ τῆς δαιτὸς “οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον εἶναι” [ι 5]. EHX e2. βητάρμονας εἶναι ἀρίστους] ἡ μὲν ὑπόσχεσις τῆς περὶ ὄρχησιν ἐπιστήμης αὐτῶν κατὰ τὸν Ἀλκινόου λόγον δέδεικται· καὶ τὰ λοιπὰ δ΄ ἐμφαίνεται τοῖς ἀκριβῶς ὁρῶσι, καὶ πᾶσι τὸν Ὀδυσσέα ἐπινεύοντα ὡς οὕτως ἔχοι εὑρήσομεν. Y2 c1) cf. schol. b; ὑπέσχου: cf. e.g. schol. D N 143; ἐκαυχήσω: cf. Hsch. η 670  d1-2) cf. schol. θ 250a-b; adde de hoc loco Strab. 10, 3, 21 (473, 12 C.)  e1) schol. resp. Eust. in Od. 1602, 30 

68 βητάρμονας Hom.  ὀρχηστάς EG2IPXYs   72 lm. EX   73 ἀπειλήσας EHX   76 προαγέσθαι X    81 ἐξαμοιβά HX  εὐνήν X: εὐνά H    85 τάλαντα X    88 δαιτί τε: δαιτῆτος HX    91 τι om. HX   93 ad v. 385 in mg. adscr. Y2 (seu Chrysoloras, qui schol. e1 sic breviter reddit)

V

V

ex.

176

Hrd. v.l. V

ex.

V

V ex.

ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 384-391

q 384 a. ἦ] ὄντως H b1. ἑτοῖμα: οὕτως ὁ τόνος, οὐ παροξυτόνως. H b2. ἑτοῖμα] γρ. “ἕτοιμα” H c. ἑτοῖμα τέτυκτο: φανερὰ ἦν, G2HMaVsy οὕτως εἶχεν G2HMaVy d. ἑτοῖμα τέτυκτο] ταῦτα πάντα Y ὑπάρχουσι MaY e. σέβας] ἔκπληξις Y q 385 a. γήθησεν δʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο: κεχαρισμένην τοῖς ἀκούουσι τὴν μαρτυρίαν προφέρων εἰς χαρὰν ἐκίνησε τὸν Ἀλκίνουν. δῆλον δὲ ἐκ τῆς διαθέσεως ἧς ἔχει ἐπενεχθέντων αὐτῶν· δῶρα γὰρ δίδωσι καὶ τοὺς ἄλλους συμβάλλειν προτρέπεται. HX q 386 a. φιληρέτμοισι: φιλοκώποις, ναυτικοῖς MaV b. φιληρέτμοισι] τοῖς χαίρουσι ταῖς κώπαις z q 389 a. ξεινήϊον] χάρισμα Y b1. ὡς ἐπιεικές: ὡς πρέπει HMaVX b2. ἐπιεικές] πρεπῶδες Y q 390 a. δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον] δῆλον δὲ ἐκ τούτων ὅτι ἀριστοκρατία τίς ἐστιν, ἐξέχει δὲ ἐν αὐτοῖς ὁ Ἀλκίνους δώδεκα ὄντων, ὡς ὁ ἑξῆς στίχος δηλοῖ. EHX b. δώδεκα γάρ: ἐκ τούτου δῆλον ὅτι ἀριστοκρατία ἦν, ὁποία καὶ εἰς Ἴλιον ἐγένετο στρατεία· ἕκαστος μὲν γὰρ τῶν ἰδίων ἦρχεν, εἷς δὲ ὁ τὴν πάντων ἀρχὴν κεκτημένος. T q 391 a1. κραίνουσι: διατελοῦσιν, MaV ὑπάρχουσι MaPVY a2. κραίνουσι] τελοῦσι H / εἰσίν H b. κραίνουσι] βασιλεύουσιν G1Hy / ἢ προστάσσουσι καὶ διατάσσονται Ma / κρατοῦσι Xs

384 b1) nam Attice tantum προπαροξύνεται: cf. Hrd. μον. λέξ. 938, 24-26 Lentz; Arcad. 7, p. 191, 9 Roussou; Theogn. can. 347, 4 Cramer; Eust. in Il. 217, 45; in Od. 1602, 3 (de hoc loco)  c) φανερά: cf. schol. D I 425, Ξ 53  d) cf. schol. δ 773c  e) cf. schol. γ 123d  385 a) de re cf. schol. θ 383e1  386 a) cf. schol. α 181e-f  389 b1) cf. schol. β 207a   390 a-b) cf. Ps.-Plut. de Hom. 182, 3 cum comm. Hillgruber; vide de hoc loco etiam schol. A (Ariston.: hinc scholium Aristonici ad ns. versum olim exstare putavit Carnuth) Υ 84a et schol. b B 567 (νόμος Φαιάκων); schol. η 49e et η 169a; Nitzsch, Erkl. Anm. 220  391 a) nusquam alibi de verbo κραίνω, fort. autoschediasmus ad loc.  b) βασιλεύουσιν: cf. Hsch. κ 3922-23; ad hunc loc. synag. κ 452, Suid. κ 2354

98 ἑτύμα lm. H  παροξυτόνως H, corr. Dind.   100 ἦν: ἤ y  εἶχεν: ἔχει y    4 ἐχάρη i.l. etiam z   12 scholio θ 385a statim subiungunt HX, huc tamen referendum (cf. schol. b)    15 ἡ add. Preller

100 1

5

10

15

20

Scholia Graeca in Odysseam   θ 391-399

25

30

35

40

177

c. τρισκαιδέκατος: διατί ἔσχατον αὐτὸν λέγει; ὅτι οὐκ ἔστιν ὧδε τάξεως τὸ “τρισκαιδέκατος” ἵνα ἔσχατον αὐτὸν τούτῳ ἀποτελέσῃ, ἀλλὰ ἀριθμητικῶς καὶ ἀπολύτως αὐτὸ λέγει. Ma q 393 a. τάλαντον] λίτραν MaY b. ἐνείκατε: καὶ αὑτὸν συμπαραλαμβάνει· ἐπιφέρει γὰρ “αἶψα δὲ πάντα φέρωμεν”, καὶ ἡ Ἀρήτη “ἐν δʼ αὐτὴ φᾶρος θῆκεν” [θ 441]. τὸ δὲ τάλαντον χρυσοῦς εἶχε τρεῖς, διὸ καὶ Φιλήμων ὁ κωμικὸς “δύʼ εἰ λάβοι / τάλαντα, χρυσοῦς ἀποίσεται” [fr. 155 K.-A.]. T c. ἐνείκατε: ἀγάγετε, HMaV κομίσατε MaVXYs d. ἐνείκατε] πέμψατε X / ἐνέγκατε HP / ἐμβάλετε Y q 394 a. ἀολλέα: ὁμοῦ συναχθέντα, G2HMaV ἀθρόα. MaPVY q 395 a. δόρπον: δεῖπνον MaV b. ἴῃ: πορεύοιτο G2HMaPVYy q 396 a. Εὐρύαλος] ὁ τὸν Ὀδυσσέα ὀνειδίσας ὥς τινα πλωτῆρα καὶ μὴ ὡς στρατιώτην τιμήσας [cf. θ 158-64]. H / ὁ τὸν Ὀδυσσέα ἀτιμάσας Ma / ὅτι ἐλοιδώρησεν αὐτόν t b. ἑ αὐτόν] Ἀρίσταρχος τὴν “ἑ” ἐγκλίνει καὶ Ἡρωδιανός. H c. ἀρεσσάσθω: φιλοφρονησάτω BE2G2HMaPVXYs d. ἀρεσσάσθω] τιμησάτω Y / καταλλαχθήτω n q 397 a. κατὰ μοῖραν] κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον M2 q 398 a. ἐπῄνεον] συγκατετίθεντο B q 399 a. πρόεσαν: προέπεμψαν E2G2MaVXs

c) ἔσχατον: de re sim. schol. β 20c1, et de hoc loco vide Eust. in Od. 1603, 26; nihil in scholiis de forma adiectivi numeralis (vide schol. AT O 678 et Eust. in Od. 1603, 11)  393 a) re vera multas libras: de re cf. schol. δ 129b  b) de talento cf. praes. schol. T Ψ 269a (ubi locus laudatur); χρυσοῦς...τρεῖς: cf. Poll. 4, 173 (p. 252, 21 Bethe); 9, 53 (p. 161, 16); fere ad verbum EM 744, 38-39 (fort. hinc, κατὰ τοὺς παλαιούς); de valore nummi vide Garvie ad loc.  c) de verbo cf. schol. φ 196  nihil in scholiis de voce τιμήεντος pro ἐντίμου (ad hunc loc. Ap. Soph. 153, 15 et Hsch. τ 905)  394 a) vide ad schol. γ 165b2 et 412f  395 a) cf. schol. β 20f, δ 429a-b  396 b) scil. non reflexivum pronomen, sed simplex, “illum” (cf. Ap. Soph. 61, 17; Hsch. ε 1; vide Aristarch. fr. 124 Matth.): de hoc loco vide Ap. Dysc. pron. 37, 30 et synt. 2, 86 (p. 191, 6), vide ad schol. δ 667h  c) de verbo cf. schol. D I 112; schol. Aa T 179; Hsch. α 7124; schol. Ap. Rhod. 3, 846-47b  397 a) cf. schol. β 251d  398 a) cf. schol. D Δ 380, H 344; Hsch. ε 4322; Suid. ε 2186, 2190  399 a) cf. schol. δ 681d

23 ἔσχατος αὐτός Ma, correxi   26 ἔνεικε lm. T    27 αὖτε T   29 ἓξ ἔχων e duobus Etymologici Magni mss. (ἔχων ἓξ cett.) suppl. Dind.    30 ἠγάγετε Ma: ἄγετε G2   32 ὁμοῦ i.l. etiam E2PY   38 καί: ὡς καί Polak   39 -νησάσθω E2HXs et s.l. Ma    43 ἔπεμψαν E2

ex.

ex.

V V V V ex.

Hrd. V

V

178

V

Hrd. V / gl. V

v.l. V

v.l. V

ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 401-408

q 401 a. ἀριδείκετε] ἄγαν ἔκδηλε X q 402 a1. ἀρέσσομαι: φιλοφρονήσομαι G2MaV a2. ἀρέσσομαι] τιμήσω Y q 403 a. ἄορ] ξίφος Y b. ᾧ ἔπι κώπη ἀργυρέη] ἀναστροφὴ τῆς λέξεως· ἐν ᾧτινι ἄορι, ἤγουν φασγάνῳ καὶ σπάθῃ, ἀργυρέη κώπη ἦν. H c. κώπη: ἡ λαβή G2MaPVY / τοῦ ξίφους Ma q 404 a. κουλεός: ἡ ξιφοθήκη. G2PVY b. κολεὸν : ἡ δὲ ξιφοθήκη περὶ τὸ ξίφος ἐστὶν ἀπὸ νεοπρίστου ἐλέφαντος. Ma c. κολεόν] γρ. “κουλεός”. H d. νεοπρίστου] νεοκατασκευάστου XYs / νεωστὶ κατασκευασθέντος E2 q 405 a. ἀμφιδεδίνηται: κύκλῳ περίκειται G2HMaPVXYs b. ἀμφιδεδίνηται] κεκύκλωται, πέφρακται G1 c. πολέος] πολλοῦ P / τιμήματος Y q 406 a. ξίφος ἀργυρόηλον] γρ.΄ “ὁ δʼ ἐδέξατο χαίρων”. Ma q 408 a1. βέβακται: πεφλυάρηται. E2G1H1PVXYns ἔνθεν καὶ “βάβαξ” [Archil. fr. 297 W] ὁ κράκτης, παρὰ τὸ “βάζειν”. E2MaPVY a2. βέβακται] ἐλέχθη HMa παρʼ ἐμοῦ πρὸς σέ H / εἴρηται κακῶς Xs / λέλεκται y b. εἴπερ τι βέβακται: εἴρηται, παρὰ τὸ “βάζειν”. ἀμνηστείαν δὲ ἀξιοῖ τῶν πρότερον εἰρημένων γενέσθαι. T c. ἔπος δʼ εἴ πέρ τι βέβακται...ἄελλαι (409)] γνωμικόν IMa 401 a) cf. schol. θ 382b  402 a1-2) cf. schol. θ 396c-d; Eust. in Od. 1604, 55   403 a) cf. schol. A Γ 271b; Hsch. α 5675; EGen α 954 L.-L.; EGud 157, 13 Stef.; Suid. α 2844 etc.  b) cf. schol. D A 162, de accentu vide schol. ε 106b et praes. ζ 15c1; de hoc loco vide Lehrs, qu. ep., 69; φασγάνῳ, σπάθῃ: est exemplum synonymiae, cf. Dion. Thr. ars 12, p. 36, 6 Uhlig; Choer. in Th. Alex. can. 129, 21; Hsch. χ 774; cf. El. in Arist. categ. 143, 27 Busse; Io. Dam. dial. 34, 4 Kotter  c) cf. schol. φ 7; schol. bT A 219b; Hsch. κ 4868; Suid. κ 2295; EGud 358, 36 Sturz   404 a) cf. schol. D A 220; Hsch. ε 6251, κ 3828; synag. κ 380 (de κολεός); EM 533, 27  405 a) hinc Ap. Soph. 28, 14; Hsch. α 3980; sim. schol. D Ψ 562; Eust. in Od. 1604, 57  c) cf. Hsch. π 2770  408 a1) παρὰ τὸ βάζειν: cf. epim. Hom. α 262; EGen β 1 et β 290; de βάβαξ (sed βάξ - cf. app. crit. - est nomen sui iuris apud Or. 37, 5 et EGud 256, 25 Stef.) vide Philoxen. fr. 457 Th.; EGen β 3; schol. resp. Eust. in Od. 1604, 59, qui de Lycophronis (472) βάβαξ verba facit  a2, b) εἴρηται: hinc Ap. Soph. 51, 2; Hsch. β 402

51 ξιφοθήκην (in textu enim κολεόν) PY   52 ἡ addidi  60 φλυαρήσεται P  ἔνθεν: ἐξ οὗ PY  βάβαξ ex Eust. reposuit Buttm.: τὸ βάκτης Y: ὑώαξ P: βάξ cett. (quod fort. servare possis, cf. app. test.)   61 ὁ κεκράκτης (quod malit Buttm.) E2: om. P: ὁ Κράτης Vr2 (scil. I. Lascaris)  παρὰ τὸ βάζειν etiam G2: παραβάζει E2: παρὰ τὸ βωάζειν P  65 προτέρων T, corr. Preller

45

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   θ 409-421

70

75

80

85

90

95

179

q 409 a. φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι: ὅμοιον τούτῳ εἶπε καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος ἐν τῷ κατὰ Ἰουλιανοῦ πρώτῳ στηλιτευτικῷ. ἔχει δʼ οὕτως· “τοῦτο μὲν δὴ τὸ ἐμὸν θαῦμα, καὶ εἰ μὲν ψευδές, αὖραι φέροιεν, εἰ δʼ ἀληθές, πάλιν Βαλαὰμ προκηρύττει, καὶ δαίμονες ὁμολογοῦσι τὸν Ἰησοῦν ἄκοντες καὶ ἐκ τῶν ἐναντίων, ἵνα μᾶλλον πιστωθῇ ἡ ἀλήθεια” [Gr. Naz. or. 4.54, p. 158, 6-11 Bern.]. E2 b. ἄελλαι] συστροφαὶ ἀνέμων Y / θύελλαι y c. θύελλαι] γρ. “ἄελλαι”. P q 411 a. δηθά] πυκνά C b. πήματα] βλάβας C q 413 a. καὶ σὺ φίλος...γένοιτο (414)] “καὶ σοί”, φησὶν ὁ Ὀδυσσεὺς Ἀττικῶς, “μὴ ἔτι γένοιτο τοῦ ξίφους ὅ μοι δέδωκας ποθὴ ἐπὶ τὸ ἔμπροσθεν, ἤγουν ἐπιθυμία”. H b. ὄλβια] ἀγαθά C / ἔνδοξα X c. ὄλβον: εὐδαιμονίαν, MaV πλοῦτον G2MaPVY q 414 a1. μηδέ τί τοι...γένοιτο] εὔχεται αὐτῷ ἐν εἰρήνῃ καταβιῶναι E2 / ἀντὶ τοῦ ἐν εἰρήνῃ βιῶσαι HPY / ὅ ἐστιν εἰρηνικῶς ζῆσαι Mb a2. μηδέ τί τοι ξίφεος...γένοιτο] εἴθε εἰς πόλεμον καὶ εἰς μάχην μὴ εἰσέλθοις καὶ ἐν εἰρήνῃ βιοῖς. Y b1. ποθή] ἐπιζήτησις HMb / ζήτησις PY / χρεία X / ἐπιθυμία C b2. ποθεῖ: ἐπιζητήσει G2V q 415 a. ἀρεσσάμενος] φιλοφρονησάμενος G2H / τιμήσας Y / θεραπεύσας IX q 416 a. ἦ] ἔφη HY q 417 a. δύσετο: ἔδυ G2MaV b. παρῆεν] πλησίον ἕστασαν Y / παρυπῆρχεν I q 418 a. ἐς Ἀλκινόοιο] οἶκον Ma / τὸ δῶμα IY b. ἀγαυοί] μεγαλόφωνοι Ma q 419 a. δεξάμενοι] ἐκ τῶν κηρύκων X q 421 a. τοῖσιν] τοῖς ἡγεμόσι τῶν Φαιάκων Mc

409 a) verba Gregorii partim discrepant ab editis (ubi e.g. προφητεύει, διὰ τῶν ἐναντίων, πιστευθῇ); de imagine cf. etiam schol. Ap. Rhod. 1, 1333-35c   b) cf. schol. γ 283d, 320f  411 b) cf. schol. α 49h  413 a) Ἀττικῶς: de φίλος tamquam voc. cf. schol. γ 199c; ἐπιθυμία (vide schol. θ 414b1) cf. schol. β 126d1  c) cf. schol. γ 208e, δ 208a  414 b1-2) ἐπιζήτησις: cf. schol. D A 240, Z 362, Ξ 368; ζήτησις: cf. schol. β 126d1-2; χρεία: cf. schol. D Ξ 368   415 a) cf. schol. θ 396c-d; θεραπεύσας: de verbo cf. schol. D Δ 362  418 a) cf. schol. η 301a etc.  b) μεγαλόφωνοι: cf. Ap. gl. Hom. 74, 211, 11 

81 ὄλβια in textu Hom.  ἀδημονίαν Ma   83 ἀντὶ τοῦ: ὅ ἐστι H    85 βιοῖς Y: βιῇς P    87 ποθή habet textus Hom., lm. corr. Vo2   

v.l.

ex.

V ex.

V

V

180

V ex. V ex. V ex.

V ex. ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 423-433

q 423 a. Ἀρήτην] τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα H q 424 a. δεῦρο: ἀντὶ τοῦ ἄγε G2MaPV b1. χηλόν: τὸ κιβώτιον, BE2HXY παρὰ τὸ ἐν αὐτῷ χέεσθαι τὰ ἐμβαλλόμενα. Hy b2. χηλόν: κιβωτόν G2MaPV c. χηλόν] λείπει τὸ H “ἵνα βάλωμεν τὰ δῶρα τῶν Φαιάκων”. BHMaPY d. ἀριπρεπέα: ἄγαν ἐκπρεπῆ HMaV q 425 a. ἐν δʼ αὐτή] καὶ αὐτὴ δὲ πρόσφερε τὸ φᾶρος καὶ τὸν χιτῶνα· τὸ γὰρ ποτήριον [cf. 430] φιλοτιμίας ἕνεκα διδωμι. BHMaY q 426 a. ἀμφὶ δέ οἱ] ἕνεκα δὲ αὐτοῦ B b. χαλκόν] κιβωτοῦ X / χύτρον χαλκοῦν Y c. ἰήνατε: θερμάνατε, BCG1HMcVXYksz χλιάνατε E2G2V d. ἰήνατε] ἐμβάλετε HMcPy / ἐνέγκατε E2HT / ἐπιβαλεῖν P e. ἰήνατε] εὐφράνατε· Bk ἡ θέρμη γὰρ τρόπον τινὰ θεραπεία καὶ εὐφροσύνη ἐστὶ τοῦ χαλκοῦ. k f. ἰήλατε: βάλετε. τὸ θέμα “ἰάλλω” τὸ ἐμβάλλω, ὁ μέλλων “ἰαλῶ”, ὁ ἀόριστος “ἴη[λα]” καὶ τὸ προστακτικόν “ἴηλον ἰηλ[άτω] ἰήλατε ἰηλάτωσαν”. Y q 428 a. ἔνεικαν] ἐκόμισαν IX q 430 a. ἄλεισον: ἔκπωμα τετορνευμένον HPY / ποτήριον IX b1. ὀπάσσω: δώσω, CE2G2HMaV παράσχω MaV b2. ὀπάσσω] παρέξω Y q 433 a. μετὰ δμωῇσιν ἔειπεν] μετὰ τὸν λόγον τοῦ Ἀλκινόου εἶπε ταῖς δμωαῖς I

424 a) cf. schol. bT Γ 130a; schol. A Ψ 485a; Ap. gl. Hom. 74, 230, 12; synag. δ 110; de hoc loco etiam epim. Hom. δ 65; vide schol. θ 11b  b1) κιβώτιον: cf. Philoxen. fr. 203 Th. (Or. 164, 28); Ps.-Hrd. part. 150, 3; χέεσθαι: cf. synag. χ 68 (Suid. χ 278) et vide schol. bT Π 221a (sed plerique veriloquium praebent e verbo χῶ non χέω)  b2) cf. schol. D Π 221; Ap. Soph. 167, 26; Hsch. χ 391; synag. χ 68  d) cf. schol. D Z 477 et Θ 556 (ἐκπρεπῆ; cf. Eust. in Il. 729, 29); vide Hsch. α 7231 (cum suppl. Latte); v.l. εὐπρεπῆ etiam in schol. Il. occurrit   426 c) θερμάνατε: de verbo cf. Ap. Soph. 86, 6; schol. T O 103a1 cum app. Erbse; schol. Pind. Pyth. 2, 166a  e) εὐφράνατε: de verbo cf. schol. ζ 156c2; cett. nusquam alibi invenio  f) βάλετε: de verbo cf. schol. α 149e, β 316g etc.  429 ad hunc vs. Eust. in Od. 1605, 7 ad verbum in mg. praebet ms. B  430 a) cf. schol. γ 50g1  b1) δώσω: de hoc loco vide schol. T Ψ 269a1; παράσχω: de verbo cf. e.g. schol. D Π 38, Ψ 151; Suid. o 443

97 ad φέρε adscr. P (cf. schol. Ar. nub. 218a; Suid. φ 206)   98 χηλόν φησι H: χηλός y   1 βάλωμεν: λάβωμεν Ma  Φαιήκων Y   2 εὐπρεπῆ HMa   3 scholio θ 424c statim subiungunt mss.  καὶ αὐτή: σύ Y    4 εἵνεκα Ma   7 θερμήνατε XYs: θερμαίνετε Hk   12 in mg. deperdita supplevi   14 τὸ ἔκπ. HY  τὸ τετ. Y  

100 1

5

10

15

Scholia Graeca in Odysseam   θ 434-443

20

25

30

35

40

181

v.l. q 434 a. ὅττι τάχιστα] γρ. “ἠδὲ λέβητα”. HP εἶχε δὲ ὁ λέβης τρίποδα. H V q 435 a. λοετροχόον: εἰς ὃν τὰ λουτρὰ χεῖται E2G2HMaV a b. λοετροχόον] τὸν ὑδατοδόχον M / λουτῆρα B / λέβητα Bk / ὑδατοχύτην Xs V c. κηλέῳ: καυστικῷ IMaVXkz V q 436 a. δαῖον: διέκοπτον HMaV a 2 b. δαῖον] ὑπεξέκαιον M / ὑπέκαιον BG / ὑφῆπτον qz / ἀνῆπτον I V q 437 a. γάστρην: τὸ χώρημα MaV ἢ τὸν πυθμένα BG2HMaVYn b. γάστρην] ἐπὶ τὴν γαστέρα Y / βυθὸν κοῖλον Y / σταθμόν H ex. c. ἄμφεπε] περιέθαλπε τὴν κάτω γαστέρα τοῦ τρίποδος, ἣν κατελάμβανε τὸ πῦρ πρώτως. H d. ἄμφεπε] περιεκύκλου E2IX / περιήρχετο Y v.l. q 438 a. τόφρα δʼ ἄρʼ Ἀρήτη] γρ. “τόφρα φέρʼ Ἀρήτη”. Y b. τόφρα] ἐν τοσούτῳ X / μέχρι τόσου I v.l. c. δῶρα] γρ. “χηλόν” P q 439 a. κάλλιμα] κάλλιστα B / τὰ ἄριστα I q 440 a. ἐσθῆτα] τὰ ἱμάτια B q 441 a. αὐτῇ] τῷ κιβωτίῳ Y ex. q 443 a. ἴδε πῶμα] εἰ ἀσφαλῶς δηλονότι ἐγκεκόλληται. H a b. πῶμα] τὸ σκέπασμα M Y τῆς χηλοῦ Y c1. θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον: ἐπίβαλε. δεσμῷ γὰρ ἠσφαλίζοντο τὸ παλαιόν· ex. / ex. νεωτέρων γὰρ Λακώνων ἡ κλείς. BHMa / τὸ δὲ ἀφʼ ἑαυτοῦ ποιῆσαι 434 a) de lebete et tripode cf. Eust. in Il. 1299, 12; vide schol. D Θ 290   435 a) cf. schol. bT (et D) Σ 346b; Hsch. λ 1224; vide Athen. 2, 38a  b) ὑδατοχύτην: vox λοετροχόος proprie sensu activo (e.g. υ 297) praedita  c) vide schol. σ 309; cf. Philox. fr. 112 Th.; Ap. Soph. 99, 7; schol. D (et T) Θ 217, O 744; Hsch. κ 2495 et π 4425; Suid. κ 1503; Eust. in Od. 1605, 4  436 a) proprie de verbo δαΐζω sive de forma δῄουν (recte schol. D E 452 confert Ernst), cf. tamen schol. α 48d  b) cf. Eust. in Il. 1146, 36; de δαίω = καίω saepius, cf. schol. δ 418b; Ap. gl. Hom. 74, 229, 3; Hsch. δ 124-25 etc.  437 a) χώρημα: cf. schol. D Σ 348; πυθμένα: hinc Eust. in Od. 1605, 6  b) γαστέρα: cf. Philox. fr. 78 Th.; Poll. 2, 168; Eust. in Il. 1146, 37; EM 222,1 de hoc loco  c) fere sim. Serv. in Verg. Aen. 7, 463, vide Mühmelt, Grammatik, 21  d) cf. gl. Hes. th. 696  439 a) cf. schol. δ 130e  440 a) de sensu plurali cf. Eust. in Od. 1604, 21   443 nihil in scholiis de usu pronominis αὐτός sine σύ (de hoc loco Ap. Dysc. pron. 24, 10; 78, 27; synt. 2, 92, p. 196, 6-10 Uhlig; vide ad schol. δ 649a)  b) cf. Ps.-Hrd. part. 113, 1; Choer. orth. 254, 20 Cr.; Suid. π 2175; schol. Nic. alex. 54e; Eust. in Od. 1603, 41 (ad hunc loc.)  c1) schol. resp. Eust. in Od. 1603,

19 ἠδέ post Bérard scripsi: καί H: om. P: pro glossemate habuerunt Porson Buttm. Dind.  τρίποδα: an τρεῖς πόδας?   20 τά om. E2H   28 περιέθαλπε scripsi: περιέπεμπε H: περιεῖχε possis cl. schol. D Σ 348   30 περιεκύλου X   39 ἐπίβαλον Ma  δεσμοῖς ut vid. B    40 ἐφʼ ἑαυτοῦ H, corr. Dind.

182

V

V v.l.

ex.

V ex. V

V V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 443-448

τὸν Ὀδυσσέα ἐξασφαλιζόμενον ἀπρεπές· δοκεῖ γὰρ μὴ πιστεύειν τοῖς συμπλέουσι. διὸ τῇ γυναικὶ τὰ περὶ τὴν ἀσφάλειαν τῆς χηλοῦ ἀπέδωκεν. H c2. ἴηλον: ἐπίβαλε HV c3. ἴηλον] ἐπίβαλον, MaP ἅρμοσον Ma / ἐπίβαλον σφραγῖδα I / ἐπίθες B / ἔμβαλε Xs / ἐπέμβαλον E2 / ἐπιβαλοῦ Y / βάλε n / πέμψον Hy d. ἴηλον: ἔκτεινον ἢ ἐφάρμοσον. T q 444 a. καθʼ ὁδόν: κατὰ τὸν πλοῦν G2HIMaPTVYy b1. μεθʼ ὁδόν] γρ. “καθʼ ὁδόν” Ma b2. καθʼ ὁδόν] “μεθʼ” P c1. δηλήσεται: ἀντὶ τοῦ κακοποιήσει. T c2. δηλήσεται] βλάψει Y / ἀφαιρήσεται B / ζημιώσει X d. ὁππότʼ ἂν αὖτε εὕδῃσθα: τοῦτο συντελεῖ εἰς τὴν ἀπολογίαν τοῦ Ὀδυσσέως ὕπνου. ἔοικε γὰρ κατʼ ἰδίωμα ἀκολουθοῦν ταῖς ναυσὶ τῶν Φαιάκων κατακεκοιμῆσθαι καταπλέων εἰς τὴν πατρίδα [cf. ν 92 etc.]. H q 445 a. εὕδησθα: καθεύδῃς G2MaV q 447 a. ἐπήρτυε πῶμα] διατί ἠσφαλίζετο περὶ τοῦ πώματος ὁ Ὀδυσσεύς; ἵνα μὴ ταυτὸν πάθῃ ὃ καὶ ἐπὶ τῶν ἀνέμων τῶν παρὰ τοῦ Αἰόλου [cf. κ 47]. Ma b1. ἐπήρτυε: ἐφήρμοζε G2HMaV b2. ἐπήρτυε] ἥρμοζε BCXs / ἠσφαλίζετο Ma c. θοῶς] ἀσφαλῶς Ma d. ἴηλε: ἐπέβαλε MaVY q 448 a1. δέδαεν: ἐδίδαξεν, E2IMaPVXsy διὰ τὸ τοὺς ἑταίρους αὐτοῦ λῦσαι τὸν τοῦ ἀσκοῦ δεσμόν [cf. κ 47]. G2MaVY a2. δέδαε] ἴσως ἐδίδαξεν αὐτὸν διὰ τὸ λῦσαι τοὺς ἑταίρους τὸν ἀσκὸν τοῦ Αἰόλου. H / ἐπεὶ πρότερον οἱ ἑταῖροι ἔλυσαν τὸν ἀσκόν. E2 50 (φασιν); ἐπίβαλε (cf. c2): cf. schol. β 326g1; Λακώνων: de clavi Laconica cf. schol. Ar. thesm. 423a-b (cum Men. Misum. fr. 8 Sandb.) et Suid. λ 64; de re vide etiam schol. θ 448b; ἀπρεπές: de Ulyxis μικρολογία vitanda cf. schol. ν 215 et iam η 215b  c3) vide schol. β 326g2-h  d) de verbo cf. schol. ν 142; Ap. gl. Hom. 74, 241, 24; Hsch. ι 35, 37; Suid. ι 21  444 a) cf. schol. b et Ge A 151a; synag. π 499  c2) βλάψει: cf. schol. D Ξ 102; synag. δ 119  d) de Ulyxe in Phaeacum navi dormiente cf. ν 92 et supra schol. η 318e1; vide Eust. in Od. 1604, 24  447 a) cf. schol. θ 448b  b1) ἐφήρμοζε: hinc Hsch. ε 4593 c) de hoc loco EM 453, 14; cf. Philoxen. fr. 7 Th.   d) cf. schol. θ 443c1-2   448 a1-2) de re cf. schol. θ 447a, vide etiam Eust. in Od. 1605, 12; ἐδίδαξεν: cf. schol. ζ 233d; de hoc loco An. Ox. 2, 358, 18; Eust. in Od. 1603, 48 

41 δοκοῖ γὰρ ἄν malit Buttm.   42 διὸ τῇ Buttm.: διότι H   47 μεθʼ ὃν ὁδὸν δηλήσεται (sic, scholio θ 443d statim subiungens) lm. T  κατὰ τὴν ὁδὸν τουτέστι τὸν πλοῦν T   50 δηλ. δέ (scholio a statim subiungens) T   52 ὁπότʼ... ἔδῃσθα in lm. H    55 καθεύδεις V   58 ἐφήρμοσε H   62 ἐποίησεν (sic) ἐδίδαξεν ut aliud lm. iteravit V   63 τὸν δεσμὸν τοῦ ἀσκοῦ Y, qui haec ad v. 447 adscr.

45

50

55

60

65

Scholia Graeca in Odysseam   θ 448-451

70

75

80

85

183

b. ὅν ποτέ μιν δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη: πιθανῶς πάνυ· ἐπεὶ τὸν παρʼ Αἰόλου τῶν ἀνέμων ἀσκὸν οἱ ἑταῖροι ἔλυσαν [cf. κ 47], παρὰ τῆς πολυτροπωτάτης ἔμαθεν ἰδέαν δεσμοῦ· οὐδέπω γὰρ ἔγνωστο ὁ δακτύλιος. T q 449 a1. αὐτόδιον: παραχρῆμα, BCE2G1G2HMaMbPTVXns ἐξ αὐτῆς ὁδοῦ, BE2HMaMbVXY οὐκ ἀλλαχοῦ που χωρισθέντα. E2G1+2MaVXY ἢ αὐτοδίως, πρὶν ἀλλαχοῦ πορευθῆναι μετὰ τὸ δῆσαι τὴν κιβωτόν. BE2G1+2HMaVXY a2. αὐτόδιον: ἐπʼ αὐτῆς τῆς ὁδοῦ, E2G1IPTXk εἰς ἣν ἔμελλεν ἐξιέναι IX / πρὶν ἀλλαχοῦ που ἀπελθεῖν T / τηνικαῦτα X / ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἔργου B / ταχέως X / ἐκ προχείρου Ma b. αὐτόδιον] τουτέστι αὐτὸ μόνον “αὐτοΐδιον” καὶ “αὐτόδιον”· ἢ τὸ τῆς ὁδοῦ, τὸ ἐν αὐτῇ τῇ ὁδῷ βάδισμα. k c. ἀνώγει] γρ.΄ “ἄνωγεν”. H q 450 a1. ἔς ῥ’ἀσάμινθον] “ἀσάμινθος” λέγεται διὰ τὸ “μινύθειν” καὶ οἷον ἀφανίζειν τὴν “ἄσην” ἤτοι τὸν ῥύπον. τὸ δὲ “ῥα” παραπληρωματικὸς σύνδεσμος. HPy a2. ἀσάμινθον: πύελον, ἀπὸ τοῦ μινύθειν τὴν ἄσιν τοῦ σώματος. E2G2MaVY b. ἀσάμινθον] λουτρά Y / λεκάνην Ins c. βάνθʼ] ἐπιβάντα Y d. ἀσπασίως: ἐπιθυμητῶς G2MaV / εὐφροσύνως I q 451 a1. οὔτι κομιζόμενος] ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὅλως κομιζόμενος, ἀντὶ τοῦ κομιδῆς καὶ ἐπιμελείας ἠξιωμένος, BH ὡς δῆλον ἐκ τοῦ ἐπιφερομένου “τόφρα δέ μοι κομιδή τε θεῷ ὣς ἔμπεδος εἴη” [θ 453]. H b) οὐδέπω: scil. de sigillis; vide supra schol. θ 443c1 de clavibus; de hoc scholio cf. etiam Nitzsch, Erkl. Anm. 223; nota hic Circen eodem Ulyxis adi. πολύτροπος describi  449 a1) hinc Eust. in Od. 1605, 9; ad hunc loc. Ap. Dysc. synt. 4, 78 (p. 497, 9 Uhlig) ἐξ αὐτῆς οὐκ ἄλλοσε παρακλίναντα; et praes. Ap. Soph. 48, 1 et Hsch. α 8411 (EM 173, 37) ἐξ αὐτῆς τῆς ὁδοῦ; fort. schol. exstabat de orthogr. τ pro θ, cf. schol. T Ξ 167b   b) αὐτοΐδιον nusquam alibi  450 a1) de subst. et veriloquio cf. schol. γ 468a-b; ῥα scil. ἔς ῥʼ legit (cum codd. plerisque, cf. app. West); παραπληρ.: cf. schol. D B 1; D. Thr. ars 20 (p. 97, 1 Uhlig); Ap. Dysc. coni. p. 249, 15 Schn. et saep.  451 a1) schol. resp. Eust. in Od. 1605, 17; ἐπιμελείας ἠξ.: cf. schol. α 356d1; de re vide Athen. 5, 178e

66 ἐπεί scripsi: ἐπί T   68 ἔγνωτο T, corr. Dind.   69 ἔξω τῆς ὁδοῦ Ma  αὐτῆς τῆς ὁδοῦ HY, fort. rectius (cf. app. test. ad schol. a2): αὐτῆς ἐκείνης τῆς ὁδοῦ E2    70 που om. E2X: τόν Y  ἢ αὐτοδίως: ἤτοι G2    71 πορευθῆναι: χωρισθῆναι BHY  μετὰ - κιβωτόν: ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ (δ. om. H) τῆς κιβωτοῦ BH  τὸ κιβώτιον E2G2XY   72 ἐπʼ αὐτῆς: ἐπί k: ἀπό G1   76 βάδισμα dubit. scripsi: λεῖσμα k   79 ἆσιν P  παραπληρωματικῶς P   81 πύελον: ἀσάμ. λέγεται Y: om. E2  μινύθειν post ἄσιν G2  ἄσην Y  τοῦ σώματος: ἤγουν τὸν ῥύπον E2   85 τοῦ2 om. H   87 μοι... εἴη: οἱ... ἦεν Hom. (cf. e.g. clausulam H 157, ξ 468 etc.)  

ex.

V

v.l. ex.

V

V / gl. ex.

184

Scholia Graeca in Odysseam   θ 451-457

a2. κομιζόμενός γε θάμιζεν: οὐδὲ ὅλως ἐκοσμεῖτο οὐδὲ ἐπιμελείας ἠξιοῦτο. MaV b. κομιζόμενός γε θάμιζεν: ἐπιμελούμενος, E2PXns ἀντὶ τοῦ θαμὰ ex. ἐκομίζετο· Xs ἤτοι οὐ πυκνῶς κομιδὴν καὶ ἐπιμέλειαν ἐποιεῖτο CXs τοῦ σώματος· πλεῖστον δὲ καιρὸν ἀπείχετο ταύτης ἄκων. X c. κομιζόμενός γε θάμιζεν] οὐκ ἐπιμελείας ἠξιοῦτο, οὐ συνεχῶς IY ἐλούετο Y / ἐπιμέλειαν ἔχων, ἢ ἐνθάδε φερόμενος, ἤγουν εἰς τὰ λουτρά B / συνεχῶς πρὸς τὰ λουτρὰ ἐπήρχετο G1 V (Ariston.) q 452 a1. ἐπειδή: ἀφʼ οὗ δή G2MaV a2. ἐπεὶ δή] ἀφοῦ IPXY / ἀφʼ οὗπερ B / ἐξότου E2 q 453 a. τόφρα] τότε HIPY / τηνικαῦτα G1 b. τόφρα] ἐκεῖσε γάρ B / ἐκεῖ εἰς τὴν Καλυψώ CXs c. κομιδή: ἐπιμέλεια BE2G2HMaPVY V d. θεῷ ὥς] “ὡς θεῷ” εἶπε διὰ τὴν εὐεξίαν τοῦ σώματος, καθόσον μὲν καὶ ἡ Καλυψὼ ὑπισχνεῖτο θήσειν ἀθάνατον [cf. ε 209]. B e. ὥς] ἕως H f. ἔμπεδος] ἄπαυστος I Ariston.? q 455 a. ἀμφὶ δέ μιν] ὁ “δέ” ἀντὶ τοῦ “καί”. H b. ἠδὲ χιτῶνα] εἰς τὸ “χιτῶνα” ὑποστικτέον. H Nican. q 456 a. ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθου] ἀπὸ τοῦ λουτροῦ Y b. οἰνοποτῆρας: τοὺς εὐωχουμένους G2HMaPVY V c. ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας ἤϊε (457)] εἰς ἄνδρας ἀπῆλθε τοὺς φέροντας ex. ταῖν χεροῖν ποτήρια οἴνου πλήρη. HMb q 457 a. ἤϊε] ἐπορεύετο HI b. θεῶν] ἀστέρων Hy alleg. V

a2) ἐκοσμεῖτο: nescio an veriloquium respiciat (cf. EGud 335, 44 Sturz; EM 527, 15)  b-c) de verbo θαμίζω cf. schol. ε 88b-d, de πυκνῶς vide schol. D Σ 386 et Ap. Soph. 86, 15 et praes. (de hoc loco) 63, 6 ἐπύκναζεν (cf. Hsch. ε 628); de συνεχῶς vide praes. Hsch. θ 79, 81  452 nihil in scholiis de metro versus ἀκεφάλου (cf. schol. Heph. 324, 10 Consbr.)  a1-2) de sensu coni. ἐπεί vide schol. A et T N 1 b; schol. α 231b etc.; de ἐπεί tamquam adverbio temporali in hoc versu cf. Ap. Dysc. coni. 245, 19, Io. Alex. praec. ton. 172 et praes. epim. Hom. ε 163 ubi διπλῆ Aristarchi laudatur (vide etiam Lentz ad Hrd. καθ. προσ. 504, 12)  453 a) de adv. cf. schol. β 77a etc.  b) nusquam sensum localem invenio   c) cf. schol. θ 232b1  d) scil. Eust. in Od. 1605, 19 resp.  455 a) vide ad schol. A 193-94b  b) scil. hic finit propositio temporalis ab ἐπεί recta; ὑποστιγμάς etiam post λοῦσαν et ἐλαίῳ Nicanorem posuisse putat Carnuth 456 a) cf. schol. γ 468a  457 a) cf. schol. ε 57a al.  b) cf. schol. α 17d; de hoc loco Tz. alleg. Od. 8, 203 

88 ἐπιμ. ἠξ. etiam y: ἐπιμ. ἀξιοῦται i.l. praebet G2, ἐπιμ. ἀξιούμενος X   93 ἠξιοῦτο οὐ: ἠξίωσεν αὐτοῦ I   5 ὁ δέ: ἠδέ male Bérard  

90

95

100 1

5

10

Scholia Graeca in Odysseam   θ 457-466

15

20

25

30

35

185

c. θεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα] θεοειδής I q 458 a. στῆ ῥα παρὰ σταθμόν] ἐπίτηδες, ἵνα ὑπομνήσῃ αὐτὸν τῆς εὐεργεσίας. H b. σταθμόν: παραστάδα G2MaV c. τέγεος: οἴκου G2HMaV d. τέγεος πύκα ποιητοῖο] ἐπιμελῶς ποιηθέντος HMa / ὑψηλοῦ οἰκήματος Xs / ἐπιμελῶς κατασκευασθέντος B / τοῦ εὐκτίστου I q 459 a. ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσα] “ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν”. P q 462 a. ζωάγρια: τὰ ὑπὲρ τῆς ἀγρεύματα· τὸν γὰρ ὑφʼ ἑαυτῆς σεσωσμένον ὁρῶσα καὶ πολλῆς ἠξιωμένον τιμῆς χαίρει καὶ τὴν ἐκείνου σωτηρίαν ἐξιδιοποιεῖται. οὔκουν ἀκόλαστον ὑπολαμβάνειν χρὴ τὴν κόρην· προσαγόρευσιν γὰρ ἡ κόρη παρέχει καὶ παράκλησιν μνήμης· πρώτῃ γὰρ ὀφείλεσθαι χάριν. T b1. ζωάγρια: τὰ ὑπὲρ τῆς ζωῆς ὀφειλόμενα G2HMaPVY / δῶρα HMb b2. ζωάγριʼ] τὰ ἐπὶ τῆς ζωῆς διδόμενα δῶρα IXs c. ζωάγριʼ] ἤτοι τὰ τὴν ζωὴν ἀγρεύοντα καὶ συντηροῦντα· “κἀγὼ γὰρ τοῖς δοθεῖσί σοι τὴν σὴν ζωὴν συνετήρησα”. HMb d. ὀφέλλεις: ὀφείλεις, MaV χρεωστεῖς G1MaVY q 465 a. οὕτω νῦν] τὸ “νῦν” ἀντὶ τοῦ “δή”· BHY οὕτω δή. H b. ἐρίγδουπος] ὁ μεγαλόηχος Y c. Ἥρης] ὁ ἀήρ· Ἥρα τὸ πυρωδέστερον. Ma q 466 a. οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι] λείπει τὸ “ἐμέ”. Ma b. οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι] λείπει “ὡς σύ με ἐνταῦθα ἤγαγες”. Ma 458 b-d) cf. schol. α 333b1, c, e  462 a) τὰ - ἀγρεύματα: cf. Ap. Soph. 81, 9 (τὰ τῆς ζωῆς ἀγρεύματα), vide praes. Hsch. ζ 206 et schol. c; οὔκουν ἀκόλαστον: Aristarcho dubitanter trib. Valk, TCO, 185; de re vide etiam Schmit-Neuerburg, Vergils Aeneis, 107  b1-2) cf. Hsch. ζ 207; vide schol. bT et D Σ 407b; synag. ζ 16; EGud 233, 26 Sturz  c) ἀγρεύοντα: cf. Hsch. ζ 206 οἷς ζωὴ ἀγρεύεται (potius e verbo ἀγείρειν Eust. in Od. 1605, 24); τοῖς δοθεῖσι: scil. quae ipsa Nausicaa Ulyxi dedit (cf. schol. b2)   d) de verbo cf. schol. γ 367g, θ 332f  465 a) cf. schol. A A 421-22a (aliter schol. T Ψ 274); Ap. gl. Hom. 75, 96, 1; Hsch. ν 728; aliter schol. θ 466b  b) cf. schol. γ 399e14  c) cf. schol. δ 513c et Tz. alleg. Od. 8, 204; de πυρωδέστερον in Hera χρυσόθρονος vide schol. D A 611 et Eust. in Il. 162, 42  466 b) scil. v. 465 οὕτω resp. (vide tamen schol. θ 465a) 

20 γρ. deest (fort. in mg. deperd.) P: add. Buttm.    21 ἄγρια lm. T  ὑπέρ (cf. schol. b1) Polak: ὑπό T: deleverim  post τῆς spat. vac. 4-5 litt. rel. T, supplevi    23 οὐκοῦν T   24 παρέχει scripsi: περιέχει T   25 χάριν scripsi: χαίρειν T   26 ὑπέρ: ὑπό MaV: om. Y  τῆς om. Y   27 τῆς om. Xs   28 scholio b1 subiungit Mb    29 σοι om. Mb   34 i.l. ad v. 465 adscr. Ma   35 ὡς σύ με ante λείπει conl. Ma  ἤγαγες scripsi: ἢ γάγις Ma   

ex. V V

v.l. ex.

V / gl. ex. V ex.? alleg. ex. ex.

186 V

V

V v.l.

V V V / gl. V

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 467-476

q 467 a1. τῶ κέν τοι: διὸ ἄν σοι MaV a2. τῶ κέν τοι] διατοῦτο HIy ἄν σοι H / οὕτω δή σοι G2MaT b. κεῖθι] ἐκεῖσε H c. θεῷ ὣς εὐχετοῴμην] ὡς εὔχομαι θεῷ, οὕτως καὶ σοὶ εὔξομαι. H d. εὐχετοῴμην: εὐχοίμην G2IMaTV q 468 a. ἐβιώσαο, κούρη: εἰς τὸν βίον εἰσήγαγες, E2T ἔσωσάς με, βίῳ ἀνεζωπύρησας. T b1. ἐβιόσσαο: τὸ ζῆν περιεποίησας, MaV ἔσωσας. G1G2MaV b2. ἐβιώσαο] ἔζησας PY / ζῆν ἐποίησας G1Xsy c. ἐβιόσσαο] γρ. “βιώσω”. H q 469 a. ἦ] ἔφη HY q 470 a. οἵ] ἤγουν ἡ Ναυσικάα καὶ ὁ Ἀλκίνους H b. μοίρας: μερίδας G2HMaPVY c. ἔνεμον: ἐμέριζον MaV d. κερόωντο: ἐκίρνων G2MaV / συνεκίρνων I q 472 a. λαοῖσι τετιμένον] τετιμημένον G2X / ὃν εἶχεν ὁ λαὸς ἐν τιμῇ I b. τετιμένον: τετιμημένον, ἢ ἀντὶ τοῦ τετιημένον καὶ λελυπημένον MaV c. εἷσε] ἐκάθισε T q 473 a. ἐρείσας] ἐπακουμβίσας T q 475 a. νώτου] ἀπὸ τῆς ῥάχεως DH b1. προταμών: ἀφελών HMaVY b2. ἀποπροταμών] ἀποκόψας H c. ἐλέλειπτο] τῆς ῥάχεως H / ὑπο- I q 476 a. ἀργιόδοντος] λευκοὺς ἢ ὀξεῖς ὀδόντας ἔχοντος Ma / λευκόδοντος Y 467 a) διό, οὕτω: cf. schol. α 239a1-2, ε 311a-b  b) cf. schol. γ 262a; de καὶ κεῖθι vide epim. Hom. κ 149   468 b1) hinc Ap. Soph. 61, 32 (s.v. ἐβιόσσαο) et Hsch. ε 82 (ἐβιώσαο)  b2) cf. Ap. Soph. 51, 20 et Hsch. β 623 (βιόσσαο); Eust. in Od. 1605, 29  470 b) cf. schol. β 100a, γ 40c; de hoc loco Ap. Soph. 113, 11  c) de verbo saepius, cf. Hsch. ν 272, Suid. ν 173-74 etc.  d) de verbo κερῶ cf. schol. γ 332g; vide de hoc loco epim. Hom. ε 183 (Philox. fr. 667** Th.)  472 a) τετιμημένον: cf. schol. D Υ 426, Ω 533  b) de τετιημένον cf. schol. α 114de  473 a) cf. EGud 518, 16 Stef.; EGen α 932; EM 372, 19  475 a) cf. schol. κ 161 et saep. invicem, cf. schol. D I 208; synag. ρ 18 etc.  b2) cf. schol. D I 485  fort. exstabat olim scholium Herodiani de προ redundanti, cf. schol. A Π 669a (Philox. fr. 409 Th.); de sensu vocis πλεῖον in hoc versu disseruit Metrodorus 61F5 D.-K. (apud Porph. qu. Il. 1, 147, 18 Schr.)  476 a) cf. schol. θ 60a1-3  b) fort. potius glossa (Hsch. υ 818, EM 288, 31 al.) quam v.l.

39 σοί scripsi: σέ H   41 κούρης in lm. T  εἰσήγαγες T: παρήγαγες E2: an ἀνήγαγες?   43 περιπεποίηκας Ma    44 ζήσας P  ζῆν ἐμέ G1: ζῆσαι y   50 κερόωντα lm. V   52 τετιημένον lm. MaV  τετιμημένον ἤ Ernst: τετιημένον V: om. Ma  τετιημένον om. Ma

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   θ 476-478 60

65

70

75

187

b. ὑός] γρ. “συός”. H v.l.? c. θαλερὴ δʼ ἦν ἀμφὶς ἀλοιφή] ἀμφοτέρωθεν τῆς ῥάχεως ἦν πολὺ λίπος. Hy / περὶ τὸν νῶτον ἐκεῖνον I d. θαλερή: θάλλουσα BG1MaV V e. ἀλοιφή: πιμελή, MaV λίπος E2MaVY / στέαρ Y V / gl. q 477 a. κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας: τὸ “τῆ” ῥῆμα προστακτικόν ἐστι Hrd.? παρὰ ποιηταῖς εἰρημένον χρόνου ἐνεστῶτος καὶ παρατατικοῦ. καὶ ἔστιν ἀπὸ θέματος τοῦ “τῶ”, ὡς “λῶ λῇς λῇ”, “ζῶ ζῇς ζῇ”, οὕτω “τῶ τῇς τῇ”. τούτου ὁ παρατατικὸς “ἔτων” ὡς “ἔζων”, τὸ δεύτερον καὶ τὸ τρίτον “ἔτης ἔτη”, ὡς “ἔζης ἔζη”. BHMaXY ἐκ τούτου τοῦ τρίτου κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ε “τῆ” γίνεται τὸ προστακτικόν, HMbX ὡς “ἐχρύσου χρύσου”. HMb b. τῆ: δέξαι, E2MaVky λάβε IMaPVks V (Ariston.?) c. πόρε] παράσχε P d1. ὄφρα φάγησι: ὅπως φάγῃ, κατʼ ἐπέκτασιν. BHY / τὸ δὲ ἑξῆς BH Hrd./Nican. “δέξαι τοῦτο καὶ πόρε κρέας Δημοδόκῳ”. HY d2. πόρε] λείπει τὸ “καί”. Ma q 478 a1. προσπτύξομαι: φιλοφρονήσομαι G2HMaV V a2. προσπτύξομαι] φιλοφρονοῦμαι E2 / φιλῶ Y / χαιρετήσω G1 / φιλιώσομαι IX / ἐλεήσω t b. προσπτύξομαι] φιλοτιμήσομαι Hy e) cf. Hsch. α 3229; πιμελή: cf. Ap. gl. Hom. 74, 216, 12; Eust. in Od. 1606, 19 (hinc); λίπος: synag. α 336; schol. Nic. alex. 556e; cf. schol. ζ 220c  477 a) ex Herodiani doctrina manare putat Lentz, ex Aristonici Carnuth; de verbi coniugatione cf. schol. ι 347; Eust. in Il. 980, 4; EM 756, 20; schol. Ar. ach. 204a (p. 36, 7 W.); EGud 528, 10 Sturz; vide Eust. in Od. 1606, 22; ἐκ τούτου (69): cf. Theod. can. 65, 22 Hilg.; Choer. in Th. Alex. can. 233, 28 et 246, 2 Hilg.; schol. Eur. Andr. 260  b) cf. schol. D Ω 287; Hsch. τ 732; synag. τ 143; cf. schol. A Ξ 219a; Ap. Soph. 152, 3; schol. D A 299, Ξ 219; EGud 528, 2 Sturz  c) cf. schol. Aesch. Prom. 631 (ms. B Dind.)  d) κατʼ ἐπέκτασιν: cf. schol. α 168a1; τὸ δὲ ἑξῆς: scil. τοῦτο cum imperativo τῆ iungit   478 a1-2) cf. schol. γ 22f, δ 647b; vide etiam schol. θ 480a  b) hinc Eust. in Od. 1606, 26 

61 πολύλιπος Hy, correxi (an adi. inauditum πολύλλιπος legendum?)   65 πόρε κρέας in lm. om. H  τό BH: τὸ τῆ τοῦτο Y: τοῦτο τό X: τοῦτο Ma  προστακτικόν om. Ma: s.l. Y   66 παρά - παρατατικοῦ add. Mb  ἔστιν: γάρ X   67 θέματος om. Y  ἀπο τοῦ τῶ καὶ ὡς λῶ κτλ. H  καὶ ὡς λῶ κτλ. MaX  ὡς λῶ - τούτου: τὸ λαμβάνω τῆς τῆ καί Y  τῶ2: καὶ τῶ X   68 τὸ δεύτερον - ἔζη: τὸ τρίτον ἔτη Y  τό bis om. BX  δεύτερον et cett. post corr. scripsit Mb: προστακτικόν a. c. Ma    69 κατὰ ἀποβ. τοῦ ε τῆ post τὸ προστακτικόν conl. MbX    70 γίνεται om. MbX  καὶ τὸ προστακτικὸν “τῆ” (haec etiam B) κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ ε praebet et Y  χρύσου scripsi, cl. Choer. in Th. can. 233, 28: χρυσοῦ mss.   73 ὅπως φάγῃ: τὸ δὲ φάγησι (scholio a subiungentes) BY  

188 ex.

V V ex.

V Nican. V

alleg. ex.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 480-489

q 480 a. τιμῆς ἔμμοροι: μερίδος τιμητικῆς μετέχουσιν. τὸ δὲ “προσπτύξομαι” [478] ἀντὶ τοῦ δεξιώσομαι. ὡς καὶ ὁ βασιλεὺς τὸν νικηφόρον· “νώτοισιν δʼ Αἴαντα” [Η 321]. T b. τιμῆς ἔμμοροί εἰσιν] δίκαιοι μοῖραν ἔχειν τιμῆς καὶ αἰδοῦς παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις D1 / ἤγουν ἐπέτυχον οἱ ἀοιδοὶ παρὰ πᾶσι τιμῆς I c1. ἔμμοροι: μέτοχοι BE2G2HMaPTVXYty c2. ἔμμοροι] ἐπιτυχεῖς H / ἄξιοι Ma q 481 a. οἴμας: ᾠδάς BG2HIMaTVXYsty b. φῦλον] τὴν γενεάν PYy / τὸ γένος G1It q 485 a. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος: δαιμονίως τῇ τάξει ἐχρήσατο· οὐ γὰρ ἅμα τῇ δόσει τῶν κρεῶν εὐθὺς ἐπιτάττει τὰ περὶ τὸν ἵππον ᾄδειν, ἀλλὰ προεθεράπευσε μὲν τῇ τιμῇ, τὸ δὲ πρόσταγμα εἰς καιρὸν ὑπερέθετο ὅτε ἤμελλεν ἐκεῖνος ἀείδειν. H b. ἐξ... ἕντο] ἐξέβαλον, ἐξέπεμπον H q 486 a. δὴ τότε Δημόδοκον προσέφη] τὸ ἑξῆς “τότε πρὸς Δημόδοκον”. HY b. πολύμητις: πολύβουλος, συνετός MaV q 487 a. αἰνίζομʼ ἁπάντων] ἐνταῦθα τελεία ἡ στιγμή. H b1. αἰνίζομαι: θαυμάζω HMaPV καὶ ἐπαινῶ DE2G2IMaTVXYns b2. αἰνίζομʼ] ἀποδέχομαι B / αἰνῶ HPty q 488 a. ἦ: ἀντὶ τοῦ ὄντως Ma b. ἢ σέ γε Μοῦσʼ] ἡ Τερψιχόρη, ἢ αἱ Μοῦσαι καὶ ὁ Ἀπόλλων. E2 c. Ἀπόλλων] ὁ ἥλιος, διότι φανερὸς ἦν τοῖς ἅπασιν. Ma q 489 a1. λίην γὰρ κατὰ κόσμον: ἤδη τοὺς παρόντας εἰς ἐπίτασιν ἄγει, ζητοῦντας πόθεν οὗτος ὅτι καλῶς [ᾄδει] τὸν νόστον τῶν Ἀχαιῶν, 480 a) δεξιώσομαι: cf. schol. γ 22f et δ 647b; νώτοισιν: de re cf. Athen. 1, 14c; locus Iliadis similiter laudatur e.g. in schol. δ 65b, schol. T M 311, Diod. Sic. 5, 28, 4; ns. schol. resp. Eust. in Od. 1606, 13  481 a) de subst. cf. schol. θ 74a1; hinc Eust. in Od. 1606, 32  483 exstabat olim schol. Aristonici de vocabulo ἥρῳ disyllabo: de hac re laudatur versus in schol. A et T H 453a-b (vide Suid. η 556 cum Erbse, Beitr. 177); Choer. orth. 257, 33, in Th. Alex. can. 251, 8; EM 437, 54   485 a) schol. resp. Eust. in Od. 1605, 40  b) cf. schol. α 150d  486 a) cf. Ps.-Theod. dial. Ion. 18, 1 Schneider  b) cf. schol. D A 311, 440, Γ 200, 268; vide etiam Ap. Soph. 133, 10 et synag. π 543  487 b1) cf. Ap. Soph. 14, 29-30; Hsch. α 1990; ἐπαινῶ: cf. schol. D, A et bT N 374; synag. (cod. B) α 581; EGen α 214 L.-L.; vide schol. Pind. Pyth. 8, 57c  488 a) cf. schol. α 253b2  b) de γνῶσις ὀργανικὴ in hoc versu cf. schol. Dion. Thr. 112, 1 Hilg.  c) de sole cf. schol. γ 279d al.; Tz. alleg. Od. 8, 206  489 a1) de cantoris inspiratione divina (et de obiecto cantus Demodoci) hos

91 προθεραπεῦσαι H, correxi   3 ζητοῦντας scripsi: ζητοῦσι T, ζητοῦσι etiam possis (οἳ ζητοῦσι Pappag.)   3-5 verba cl. schol. a2 supplevi: ante τὸν νόστον et παρά litt. nunc evanidas restitui  

80

85

90

95

100 1

Scholia Graeca in Odysseam   θ 489-491

5

10

15

20

25

189

[ὃν] παρὰ Μούσης φησὶ μανθάνειν, ἐπεὶ οἱ Φαίακες ἀνεπίμικτοι. τὸν δὲ ἵππον ᾄδειν κελεύει, ἵνα γνωρισθῇ· διὸ καὶ ἐπίτηδες δακρύει. οὐ προανακρίνουσιν αὐτόν, ἵνα ἡ φιλοξενία μείζων φανῇ καὶ μὴ εἰς τὴν δόξαν αὐτὸν νομίσωσι τιμᾶν· καὶ ἄλλως δὲ οὐκ εἰώθεσαν πρὸ τοῦ ξενίζειν ἐπερωτᾶν. T a2. λίην γὰρ κατὰ κόσμον] τοῦτο ἤδη τοὺς παρόντας εἰς πόθον ἄγει, πόθεν οὗτος οἶδεν ὅτι κατὰ κόσμον ᾄδεται τὰ πράγματα Δημοδόκῳ. H b. κατὰ κόσμον: κατὰ τάξιν G2IMaVX c1. οἶτον: μόρον, MaV θάνατον E2G2HMaMbVt c2. οἶτον] φθοράν P / κακοπάθειαν HMbP / ὄλεθρον BIXyz / μοῖραν C / ἀπὸ τοῦ “οἴμοι” E2 d. ἀείδεις] τραγῳδεῖς Y q 490 a. ἔρξαν: ἔπραξαν IMaV b1. ἐμόγησαν: ἐκακοπάθησαν MaV b2. ἐμόγησαν] μετὰ μόγου ὑπέστησαν I q 491 a. ἢ αὐτός] γρ. καὶ “ᾗ αὐτός”, ἀντὶ τοῦ “καθά”. H b. ἢ αὐτὸς παρεών: τοῦτο γυμνότερον. T / τὸ ἑξῆς γυμνότερον, “ὥστε που ἢ αὐτὸς παρών” [491]. H c. ἄλλου] παρά HP d. ἢ ἄλλου ἀκούσας: πῶς γὰρ μὴ παρὼν ἐν Τροίᾳ Δημόδοκος πάντως μηδὲ ἄλλου ἀκούσας ᾖσε; φαμὲν ὅτι αὐτοδίδακτος ἦν ὑπὸ θεοῦ ἐμπνεόμενος, ὡς καὶ αὐτός φησιν, “ὃν πέρι μοῦσʼ ἐφίλησεν” [θ 63]. H

versus laudant Ael. Arist. in Plat. de rhet. 2, 88-89 et Procl. in Plat. remp. 1, 193, 21 Kroll; vide etiam schol. θ 491d; de Ulyxis ad Demodocum exhortatione cf. Cauer, Grundfragen, 560; Garvie ad loc.; ratione morali delectum materiae explicat Plut. aud. poet. 20a, vide etiam schol. (Porph.) θ 267b (Buffière, Mythes, 330); ἀνεπίμικτοι: cf. Eust. in Od. 1606, 41; ἐπίτηδες: cf. schol. θ 537a; οὐκ εἰώθεσαν: cf. schol. γ 69a (cum app. test.) et schol. A Z 176a (vide Eust. in Il. 634, 17 et 21) cum Schmidt, Erkl. 180  b) cf. Hsch. κ 1458; schol. Opp. hal. 2, 282  c1) cf. schol. D Θ 34; μόρον: cf. schol. D Γ 417, Θ 354, I 559; Hsch. o 429; θάνατον: cf. schol. α 350c  c2) vide Hsch. o 429; de sensu κακοπάθεια non θάνατος in hoc versu adsumendo cf. Eust. in Od. 1606, 50; ἀπὸ τοῦ οἴμοι: cf. Or. 113, 8   490 a) de verbo cf. schol. α 293d  b1) cf. schol. δ 106e  491 b) γυμνότερον scil. rhetorice minime ornatum  d) de re cf. schol. θ 489a1, necnon praes. Ael. Arist. in Plat. 2, 87-89 et Procl. in Plat. remp. 1, 193, 19; αὐτοδίδακτος: cf. Ps.-Just. de mon. 109d Otto

4 δέ post Μούσης praebet T: ante ἵππον transposui   5 δακρύει scripsi: δʼ ἀκούει T  καί addidi   12 μόνον Ma   19 ᾗ Buttm.: ἤ H   20 scholio θ 489a1 statim subiungit T (ubi τοῦτο fere evanidum vix legitur), scholio θ 489a2 statim et sine lm. (τὸ δὲ ἑξῆς) subiungit H   23 πῶς scripsi: τό H: εἰ Pappag.  μηδέ scripsi: οὐκ H

V V

V V Hrd. ex.

ex.

190 ex.

V ex.

V / gl. V Nican. Porph.?

Scholia Graeca in Odysseam   θ 492-494

q 492 a. ἀλλʼ ἄγε δὴ μετάβηθι: πιθανὸν τὸ ἐπίταγμα, ἵνα παρʼ ἄλλου μαθόντες τὰς ἐν Ἰλίῳ πράξεις ὑπομένοντες ἀκούωμεν, ἐπειδὴ πᾶς ἔπαινος φθόνον παρὰ τῶν ἀκουόντων ἐπάγεται, ἡ δὲ ἐπαινουμένων προσώπων ἀκρόασις μείζω τὴν ἔκπληξιν. H b. μετάβηθι] ἐκ ταύτης τῆς ὠδῆς Ma c1. κόσμον: κατασκευήν BE2G2HMaVY c2. κόσμον] ἢ τὴν οἰκονομίαν, ἢ τὴν ὑπόθεσιν BHMaY τοῦ δουρατέου ἤγουν τοῦ ξυλίνου ἵππου Y / τάξιν G1 d. ἄεισον] λέξον X / τραγῴδησον DY q 493 a. δουρατέου: ξυλίνου E2G2HIMaTVXYy ἵππου HMaV / δουρείου G2Ma b1. Ἐπειός: ὁ τῶν Ἑλλήνων τέκτων. MaVXs b2. Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ] οἱ τῶν Ἑλλήνων τέκτονες. Py c1. τὸν Ἐπειός] τινὲς εἰς τὸ “ἐποίησεν” στίζουσι, κακῶς. H c2. σὺν Ἀθήνῃ] τοῦτό τινες τοῖς ἑξῆς συνάπτουσιν. E2 q 494 a. ὅν ποτʼ ἐς ἀκρόπολιν: νῦν μὲν εὐθέως πόλιν ἄκραν. ἀνόητοι δὲ οἱ Τρῶες εἰσαγαγόντες καὶ τότε ζητοῦντες μὴ ἄρα ἐνέδρα ἐντός· Ἀθηνᾶ δὲ βλάψασα αὐτῶν τὰς φρένας καὶ ἡ εἱμαρμένη. ἀνόητοι δὲ καὶ οἱ παρακινδυνεύοντες καὶ εἰσελθόντες. ἔστι δὲ εἰπεῖν ὅτι ὁ καιρὸς ἐβιάζετο· οἱ γὰρ ἀριστεῖς ἤδη ἐτεθνήκεσαν καὶ χρόνος ἦν ἤδη πολύς, καὶ τοῖς πολεμίοις ἐπῄεσαν σύμμαχοι καὶ ἐτετείχιστο ὑπὸ θεῶν ἡ πόλις, καὶ ᾠκοφθορεῖτο τὰ ἐν τῇ Ἑλλάδι, ὁπότε καὶ μετὰ νίκην ἀναστρέψαντες κακοῖς περιέπεσον. διὸ παραβόλως ἐπῆλθον, ὥσπερ καὶ οἱ ἰατροὶ ἔσθʼ ὅτε κινδυνευομένων ἐπιχειροῦσι ταῖς θεραπείαις. T 492 a) de re idem sentit Arist. Quint. 2, 10, p. 75 W.-I.  c1-2) κατασκευήν, τάξιν: cf. Hsch. κ 3770  d) de verbo ἀείδειν in hoc versu cf. Ap. Soph. 10, 12; Porph. qu. Vat. 94, 3 Sodano  493 a) de adi. (e δοῦρα = ξύλα potius quam e δόρατα) cf. schol. Eur. Tro. 14; Hsch. δ 2266 (de hoc loco); vide schol. θ 507c1; Eust. in Od. 1606, 57  b1-2) cf. schol. Lycophr. 932; Philostr. Her. 12, 2 (cum notis Follet)  c1-2) de Athena equum Troianum fabricante cf. schol. τ 2   494 a) Porphyrio tribuit Schrader; πόλιν ἄκραν: cf. schol. A (et pap.) Z 257, H 345b; Ap. Soph. 18, 22; Tryph. παθ. 1, 6 Schn.; Thom. Mag. ecl. 31, 15; vide Roemer, Aristarchea II, 329; εἱμαρμένη (l. 42): scil. tamquam dea, cf. schol. α 201b etc.

27 ἀκούομεν H    28 ἐπαινομένῳ προσώπῳ (sic) H, correxi   30 ὠδοῦ Ma, correxi   31 lm. V: scholio a sine interr. subiungit H  τὴν κατ. MaY   32 scholio c1 subiungunt mss.  ἤ om. Ma   36 τέκτων τῶν Ἑλλήνων Xs  ὁ ἀρχιτέκτων i.l. etiam E2    38 ἐποίησεν scripsi: Ἐπειός H   40 νῦν μὲν πόλιν ἄκραν Roemer   41 ἔνεδρα T   42 ἡ addidi: αἰτία add. Polak  καὶ οἱ Preller: κἂν οἱ T   45 οἰκοφθορείτω T, corr. Preller: ᾠκοφθόρητο Schrader    47 παραβόλως ἐπῆλθον scripsi: παραβόλως ἐπάν vel sim. T: ἐπιβουλὴν ἐποίησεν Preller: παράβολον ἐποιήσαντο Schrader  κινδυνευομένους T, correxi (sed κινδυνευόντων debuit,

30

35

40

45

Scholia Graeca in Odysseam   θ 494-499

50

55

60

65

70

75

191

b. δόλον] Ἀρίσταρχος καὶ Ἀριστοφάνης “δόλῳ” φασίν. H c. δόλῳ] μετὰ δόλου I d. δῖος Ὀδυσσεύς: διὰ τοῦτο καὶ “πτολίπορθος” ὁ Ὀδυσσεύς. τὸ μὲν γὰρ κατασκεύασμα, ὁ ἵππος, Ἐπειοῦ καὶ Ἀθηνᾶς ἦν, τὰ δὲ ἐγχειρήματα Ὀδυσσέως· οὗτος γὰρ ὁ προτρεψάμενος ἐμβῆναι τοὺς Ἀχαιούς. T q 495 a. ἐμπλήσας: πληρώσας IMaV b. ἐξαλάπαξαν: ἐπόρθησαν παντελῶς MaV q 496 a. καταλέξῃς] Πορφυρίου· οὐκ ἔστιν ἁπλῶς “εἴπῃς”, ἀλλὰ εἰς τέλος τοῦ λόγου ἀφίξῃ καὶ καταλέξῃ· Xs ταὐτὸ γάρ ἐστι τῷ “ἀτὰρ εἰς τέλος ἵκεο μύθων” [Ι 56]· καὶ “ἐπεὶ ᾧ παιδὶ ἑκάστου πείρατʼ ἔειπε [Ψ 350]. τὸ διελθεῖν οὖν τὸν λόγον ὅλον μέχρι τοῦ ἀπολῆξαι δηλοῖ τὸ “καταλέξαι”. X b1. καταλέξῃς: ἕκαστα εἴπῃς MaV b2. καταλέξῃς] ἀπʼ ἀρχῆς μέχρι τέλους εἴπῃς D1 / κατὰ τάξιν εἴπῃς I / ἕκαστα λέξῃς G2 q 497 a. αὐτίκʼ ἐγὼ πᾶσιν] γρ. “αὐτίκα καὶ πᾶσιν”. H b. αὐτίκʼ ἐγὼ πᾶσιν μυθήσομαι: οὐχ ὑποθήσομαι, ἀλλʼ εὐθέως μαρτυρῶ. καλὸν δὲ μισθὸν ἀποδώσειν ἐπαγγέλλεται πᾶσι φανερὰν αὐτοῦ τὴν δόξαν ποιήσων. T c. μυθήσομαι] ὀνομάσω καὶ τοῦτο Y / παρρησιάσομαι πρὸς τοὺς ἀνθρώπους I q 498 a. πρόφρων] ἀφθόνως IX b. ὤπασεν: παρέσχεν, HIMaVY ἔδωκεν MaV q 499 a1. ὁ δʼ ὁρμηθεὶς : ἐκ θεοῦ ἐμπνευσθείς· ὁ γὰρ δύναμιν καὶ ὁρμὴν ἐκ θεοῦ λαβών, ἢ ἀπὸ θεοῦ τὴν ὁρμὴν ποιησάμενος. ἔθος γὰρ ἦν αὐτοῖς ἀπὸ θεοῦ προοιμιάζεσθαι. T a2. θεοῦ ἤρχετο] ἀπὸ τῆς Μούσης ἐμπνευσθείς, E2G2HMaPXYsy ἢ ἀπὸ θεοῦ ἀρξάμενος. G2HMaPy b) contra hanc lectionem vide Valk, TCO, 136  d) de πτολίπορθος cf. schol. α 2h1  495 b) de verbo cf. schol. γ 95d-e; παντελῶς: cf. schol. T Δ 40b  496 a) eadem schol. γ 80f, vide etiam schol. γ 97b  b) cf. schol. γ 80f, γ 97a, δ 239c etc.  497 b-c) de re cf. Ael. Arist. in Plat. 2, 89-90; de verbo μυθέομαι cf. schol. γ 114b-c, ε 285e etc.  498 a) aliter schol. β 230b  b) cf. schol. D I 479; Zon. 1889, 16; de verbo cf. e.g. schol. δ 131e, 619f  499 a1-3) de inspiratione divina in hoc versu cf. schol. bT A 1f1; Grandolini, Canti e aedi, 145;

vel de medicis ipsis κινδυνεύοντες): κινδυνευομένοις Schrader, qui mox ἐπιχ. τι ταῖς θερ.   51 τοῦτο Polak: τούτου T   52 ὁ ἵππος tamquam glossema del. Polak  Ἐπειοῦ καί Preller: ἐπεὶ δὲ οὐ T   52-53 τὸ δὲ ἐγχείρημα τοῦ Ὀδ. Polak   57 εἰς: οὐ Hom.   58 πείρατα X  τό: τοῦ X   66 ποιήσων scripsi: ποιήσειν T   71 lm. supplevi    74 ἀπό1: ὑπό (quod i.l. B) E2G2Ma: om. Y  ἐμπνευσθείς i.l. etiam I: om. Ys  ἀπό2: ὑπό Ma  

Did. ex.

V V Porph.

V

v.l. ex.

V ex.

ex.

192

V V

v.l.?

V

V

v.l. Hrd.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 499-506

a3. θεοῦ ἤρχετο] ἀπὸ θεοῦ τὴν ἀρχὴν τῆς τραγῳδίας H b1. φαῖνε: ἐδείκνυεν G2HMaV b2. φαῖνε] ἐδήλου B / ἔλεγε G1 q 500 a1. ἔνθεν ἑλών: ἐντεῦθεν BG2HMaV ἀρξάμενος G1G2HMaV a2. ἔνθεν] ἀπʼ ἀρχῆς B / ἐξ ἐκείνης τῆς ἀρχῆς Xs a3. ἔνθεν ἑλών] τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν ποιήσας Y / λαβών G1 b. ὥς] οὕτως CE2 c. ὥς οἱ μέν] γρ. “ὡς οἱ μέν” H d. οἱ μέν] ἤγουν οἱ Ἀργεῖοι Y q 501 a1. πῦρ ἐν κλισίῃσι βαλόντες] καύσαντες δηλονότι τὰς σκηνάς HMbPy a2. κλισίῃσι] ἐν ταῖς Y σκηναῖς BY q 502 a. τοὶ δʼ] οἱ Ἕλληνες CMa / οἱ ἄλλοι Y / ἕτεροι δὲ τῶν Ἀχαιῶν H b. ἀγακλυτόν] ἔνδοξον I q 503 a. εἵατʼ] ἐκάθηντο CHY / ἐκαθέζοντο Ma b. κεκαλυμμένοι: περικεκλεισμένοι G2HMaV c. κεκαλυμμένοι] κεκρυμμένοι IX q 504 a. μιν] τὸν ἵππον BXYs b. ἐρύσαντο: εἵλκυσαν DHIMaV q 505 a. ὥς] οὕτως H b. ὁ μέν] ἵππος BI / ὁ δούρειος ἵππος Ma c. τοὶ δʼ] οἱ Τρῶες BCE2MaXs d. ἄκριτα] ἀτέλεστα, May ἀπλήρωτα Ma / ἀκατάστατα I / συγκεχυμένα IX / ἄδηλα E2 q 506 a. ἥμενοι ἄγχʼ αὐτοῦ] καθήμενοι πλησίον αὐτοῦ H b. ἥμενοι ἀμφʼ αὐτόν] τὸν ἵππον E2 / καθεζόμενοι κύκλῳ τοῦ ἵππου Ma c. ἥμενοι ἄγχʼ αὐτοῦ] γρ. “ἥμενοι ἀμφʼ αὐτόν”. P d. τρίχα] βαρυτόνως τὸ “τρίχα”. H Μούσης (a2): cf. Eust. in Od. 1607, 8; nota in schol. a2-3 syntaxin dubiam, scil. θεοῦ sive ex ὁρμηθείς (sicut videtur et Procl. in Plat. remp. 1, 193, 18 intellexisse) sive ex ἤρχετο pendere potest   500 a1, a3) ἀρξάμενος, λαβών: cf. Hsch. ε 2246 (prob. de hoc loco); de λαβών cf. schol. δ 786b etc.  c) fort. ad aliam v.l. nondum exstantem spectat  d) cf. v. 502  501 a1-2) σκηνάς, σκηναῖς: de subst. cf. schol. D A 185, 306, 322 etc.; Ap. gl. Hom. 74, 243, 25; Ap. Soph. 100, 16; Hsch. κ 3012 et 3015  502 b) cf. schol. γ 388a  503 a) cf. schol. α 326b1-2; de verbo in hoc versu cf. etiam epim. Hom. π 169  504 b) cf. schol. γ 65f et β 389d; Eust. in Od. 1608, 8  505 d) ἀτέλεστα, ἀκατάστατα: de ἄκριτα cf. Hsch. α 2577; vide Ap. Soph. 21, 8; EGen α 370; συγκεχυμ.: cf. Ap. Soph. 21, 10; Hsch. α 2585  506 a) πλησίον: cf. schol. α 157a3  d) cf. schol. A B 655; Phryn. praep. soph. 114, 10; EGud 535, 43 Sturz; EM 768, 35

76 ποιούμενος in fine add. Buttm.   85 κάψαντες y   93 ἐρύσατο lm. V (et gl. εἵλκυσεν)   97 ἀτέλευτα y   

80

85

90

95

100 1

Scholia Graeca in Odysseam   θ 506-510

5

10

15

20

193

e. τρίχα: τριχῶς MaVY / τριπλῶς DE2 f. σφιν: ἀντὶ τοῦ αὐτοῖς MaV g. ἥνδανε] ἀρεστὴ ὑπῆρχεν I q 507 a. διατμῆξαι] Ἀρίσταρχος “διαπλῆξαι”, ὡς ἀλλαχοῦ “τὰς μὲν ἔπειτα διαπλήσσοντες Ἀχαιοί” [Ψ 120]. H b1. διατμῆξαι: διατεμεῖν G2MaV b2. διατμῆξαι] διακόψαι Y c1. κοῖλον δόρυ: ἀπὸ τοῦ λέγεσθαι τὰ ξύλα “δούρατα” ὠνόμασε τὸν ξύλινον ἵππον ἐκεῖνον “δόρυ κοῖλον”. τὸ δὲ “νηλέϊ χαλκῷ” ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ “νη” στερητικοῦ καὶ τοῦ “ἐλέους”, ἤτοι τὸ ἐλέους ἐστερημένον. H c2. κοῖλον δόρυ: τὸν δούρειον ἵππον G2MaV / τὸν ἵππον HPX / τὴν γαστέρα I / ξύλον X q 508 a. ἐρύσαντας: ἑλκύσαντας G2MaVY b. ἐπʼ ἄκρας] ἐπίκρημνον, ἢ B ἐπὶ τῆς ἀκροπόλεως. BE2HMbP q 509 a. ἄγαλμα: πᾶν, ἐφʼ ᾧ τις ἀγάλλεται G2MaVY b. ἄγαλμα] ἀνάθημα HIXsy / ἀγαλλίαμα B / κειμήλιον Ma c. θελκτήριον: ἱλαστήριον E2G2HMaPV d1. θελκτήριον εἶναι] εἰς τέρψιν θεῶν εἶναι· τέρπει γὰρ τοὺς θεοὺς τὰ ἀναθήματα. BHMaYy d2. θελκτήριον] χαρὰν τῶν θεῶν Ma / ἡδύ D / εὐφρόσυνον CIX δῶρον C e. θελκτήριον] ἀπατητικόν, θαυμαστικόν G1 q 510 a1. τῇ περ δὴ καὶ ἔμελλεν: ᾗτινι βουλῇ καὶ

e) τριχῶς: fort. hinc Hsch. τ 1459; synag. τ 257  507 fort. ad hunc versum olim exstabat scholium de coni. ἠέ, cf. Ap. Soph. 82, 22; Hsch. η 162; Phot. η 64; Suid. η 117  a) schol. Aristonico dedit Carnuth, lectionem διατμῆξαι Zenodoto tribuens; de verbo cf. schol. A Ψ 120a; vide etiam ad κ 440; vide Eust. in Od. 1608, 15 (κατὰ ἄλλην γραφήν)  b1-2) cf. Zon. 541, 5 (prob. hinc); vide schol. ε 409d; διατεμεῖν: cf. schol. D Φ 3  c1) δούρατα: cf. schol. ε 162a et supra ad schol. θ 493a; νηλέϊ: cf. schol. δ 743e; de veriloquio cf. e.g. Choer. in Th. Alex. can. 184, 20; EGud 407, 53 Sturz; EM 603, 42; schol. Soph. Ant. 1197; schol. Opp. hal. 1, 760  508 a) cf. schol. β 389c-d, θ 504b al.; fort. hinc Zon. 875, 16  b) ἀκροπόλεως: cf. schol. D E 460; schol. AT N 772a1; Hsch. α 2523; vide schol. θ 494a   509 a-b) cf. schol. γ 274a1-3, 438b, δ 602b-c; Eust. in Od. 1608, 19 (vide Roemer, Zu Aristarch, 38)  d1-2) vide schol. α 337b-c  e) ἀπατητικόν: cf. Hsch. θ 220, lex. Gr. Naz. θ 8 Kalam.  510 a1) τελειωθήσεσθαι: cf. schol. α 293c1

4 σφίσιν habet Hom. in textu: v.l. antiquam σφιν ἑήνδανε susp. Buttm., sed cf. iam supra ad schol. θ 371c   6 διαπλῆξαι i.l. etiam B   17 ἀγάλματα lm. V  ἐν ᾧ Y: ἐφʼ ᾧτινι Ma   20 εἰς om. BMa  θεῶν εἶναι om. Ma   24 lm. integravi  scholium (praeter καὶ μετέπ. - εἶναι et τρίχα δέ σφισιν) in mg. iteravit H  ᾗτινι βουλῇ etiam i.l. Y

V / gl. V Did. V ex.

V / gl. V V V ex.

ex.

194

V V ex.

Hrd. V V

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 510-516

μετέπειτα ἔμελλε τελειωθήσεσθαι, τὸ ἐᾶν αὐτὸν θεῶν θελκτήριον εἶναι· HY εἶπε γὰρ “τρίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή” [506]. H a2. τῇ] ταύτῃ τῇ γνώμη H b. τῇ] ὅπου BHPX ἔμελλε στῆναι αὐτοῖς τὰ τῆς βουλῆς B c. τῇ] ὥσπερ T / οὕτως, ἢ Y καθά IXY d. τελευτήσεσθαι ἔμελλεν] ὁ ἵππος H / ἡ βουλή B q 511 a. αἶσα] μοῖρα C b. ἀπολέσθαι] τοὺς Τρῶας B / πόλιν X q 512 a. ὅθʼ] ἐν ᾧ ἵππῳ IX b. εἵατο: ἐκαθέζοντο G2MbPV q 514 a. ἤειδεν] ἐτραγῴδει Y / ἄειδεν Mb b. διέπραθον: διεπόρθησαν MaPVXY q 515 a. ἱππόθεν ἐκχύμενοι: ἐνάργειαν ἐποίησε διὰ τούτων, λέγων· “καταλιπόντες γὰρ τὸν κοῖλον λόχον καὶ ἐκχεθέντες κατὰ τὴν πόλιν ἐπόρθουν αὐτήν. καὶ ἄλλος μὲν ἀλλαχόθεν τὴν ὁρμὴν ἐποιήσατο ὡς ἔτυχον νυκτός, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς σὺν τῷ Μενελάῳ ἐπὶ τὸν Δηΐφοβον. καὶ ἐνίκησε γνώμῃ Ἀθηνᾶς δεινότατον πόλεμον πολεμήσας”. T b. ἱππόθεν] ὡς “οὐρανόθεν”. H c. ἱππόθεν: ἐκ τοῦ ἵππου G2MaV d. ἐκχύμενοι: ἀθρόως G2HMaV ἐξελθόντες G2HIMaVXy e. κοῖλον λόχον] τὴν γαστέρα τοῦ ἵππου IX / τὸν δούριον ἵππον E2 f. ἐκπρολιπόντες] καταλείψαντες H q 516 a. ἄλλον δʼ ἄλλῃ] στρατηγὸν E2HPy ἀλλαχοῦ BDE2G1HPXs b. ἄλλον δʼ ἄλλῃ ἄειδε πόλιν κεραϊζέμεν] ἄλλον τρόπον ἐξετραγῴδει ὡς τὴν πόλιν πορθοῦντα καὶ διαφθείροντα. H c1. κεραϊζέμεν: διαφθείρειν BMaV 511 a) cf. schol. ε 40e; de hoc versu vide Ap. Soph. 15, 21; Hsch. α 2095  512 b) cf. schol. θ 503a  514 b) de verbo cf. schol. D A 367; Hsch. δ 1626  515 a) ἐνάργειαν: cf. Tryph. τρόπ. 199, 19 Sp. (de ἔμφασις) et praes. quae Serv. Dan. adnotat ad Verg. Aen. 2, 329 (Mühmelt, Grammatik, 118); vide etiam Eust. in Il. 255, 40; 1058, 57; in Od. 1608, 35; cetera paraphrasis sunt vv. 514-20  b) de accentu adverbii cf. schol. Ar. vesp. 1382b (p. 220, 9-10 Koster); Eust. in Il. 174, 16  d) de verbo cf. lex. Gr. Naz. ε 116 Kalam.  e) cf. schol. δ 277e; vide supra schol. θ 507c2   516 a) ἀλλαχοῦ: cf. schol. ε 71b1  c1-2) διαφθ., πορθεῖν, ἀφανίζειν: de verbo cf. schol. D Π 752, Φ 129; Hsch. κ 2248, 2250; synag. κ 278; EM 504, 7

25 ἤμελλε H  τό om. Y  αὐτό Y  θεῶν om. H    34 ἐκαθέζετο (cf. schol. D Θ 563) V   36 ἐπόρθησαν XY  37 ἐνέργειαν T, corr. Preller   38 κοῖλον Preller: κοινόν T   41 πολεμήσαντες T, correxi   47 στρατιώτην E2  Ἀχαιόν add. B   49 an πορθοῦντας καὶ διαφθείροντας?   50 κεράιζεν MaV: -με- s.l. add. Vo2  διέφθειρεν MaV, corr. Vo2  

25

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   θ 516-519

55

60

65

70

75

195

c2. κεραϊζέμεν] κόπτειν E2 / πορθεῖν E2MbPY / ἀφανίζειν Xs / διαφθεῖραι H / φθεῖραι G2 d. αἰπήν] ἀπὸ μὲν τοῦ “αἰπός” ἡ “αἰπή” καὶ ἡ ὑψηλὴ γίνεται, ἀπὸ δὲ τοῦ “αἰπύς” ἡ “αἰπεῖα”. B e. αἰπήν] τὴν ὑψηλήν E2I q 517 a. προτὶ δώματα Δηϊφόβοιο: ἐκ τούτου οἱ μεταγενέστεροι τὴν Ἑλένην καὶ Δηϊφόβῳ γήμασθαι λέγουσι. E2G2HMaPVYy b1. προτὶ δώματα Δηϊφόβοιο: ἐνταῦθα διὰ ζηλοτυπίαν ἐλθεῖν τεθνηκότος Ἀλεξάνδρου. ἀλλὰ στρατηγὸς μετὰ τὸν Ἕκτορος θάνατον γέγονεν ὁ Δηΐφοβος, ἀλκιμώτατος ὢν τῶν Πριαμιδῶν· τούτου δὲ ἀναιρεθέντος εὐχείρωτοι οἱ λοιποί. εἵπετο οὖν τῇ Ἑλένῃ οὐχ ὡς ἀνήρ, ἀλλʼ ὡς στρατηγὸς καὶ τὰ Πάριδος φυλάττων. ᾔδει δὲ τὴν Δηϊφόβου οἰκίαν ὁ Ὀδυσσεὺς ὅτε αὐτομολῶν εἰσῆλθε. τούτων δὲ εἰρημένων ὑπὲρ Ὀδυσσέως ἑξῆς ὁ λόγος πιθανῶς γράφει Ὀδυσσέα διηγούμενον τὰ καθʼ ἑαυτόν· εἰ γὰρ μὴ ἀξιόπιστος ὁ λέγων τοῖς Φαίαξιν ταῦτα, ἀλαζὼν ἂν ἔδοξεν εἶναι ἀπιθάνως διηγούμενος. T b2. Δηϊφόβοιο: ἄλκιμος γὰρ οὗτος γέγονε μετὰ θάνατον Ἕκτορος. E2 c. Δηϊφόβοιο] τοῦ υἱοῦ τοῦ Πριάμου Xs q 518 a. ἤντʼ] κατήντα, ἐποίει Y q 519 a. κεῖθι δὴ αἰνότατον: τὸ ἔργον οὐκ ἠθέλησε κοινὸν τῶν Ἑλλήνων γενέσθαι, ἀλλὰ μόνου Ὀδυσσέως, ὥσπερ καὶ τὸν ἵππον Ἐπειὸς ἐποίησε σὺν Ἀθηνᾷ, Ὀδυσσεὺς δὲ μόνος ἤγαγεν εἰς πόλιν δόλῳ [cf. θ 493-94]. T b. κεῖθι] ἐκεῖσε H / ἐν τοῖς οἰκήμασι τοῦ Δηϊφόβου I c. αἰνότατον πόλεμον - Ἀθήνην (520)] ἔφη δὲ αἰνότατον πόλεμον τολμήσαντα ἔπειτα νικῆσαι διὰ τὴν μεγάθυμον Ἀθηνᾶν, H ἤτοι διὰ τὴν οἰκείαν φρόνησιν καὶ πανουργίαν. HMbPy d) cf. Eust. in Il. 1220, 29   517 a) de nuptiis Helenae ac Deiphobi vide ad schol. δ 276d1 (ubi locus laudatur); vide Severyns, Cycle, 334-35 (qui hic mentionem νεωτέρων legit, cf. app. crit. ad l. 58) et Roemer, Zu Aristarch, 31  b1) est Il. parv. fr. 4 Bernabè; οὐχ ὡς ἀνήρ: cf. Valk, TCO, 111; στρατηγός: cf. schol. T N 156 et schol. bT Χ 227; πιθανῶς γράφει: scil. inde a libro ι; de Ulyxis narrationibus vide iam schol. θ 492a  c) cf. N 157 al.  519 a) de Ulyxe πτολίπορθος cf. iam schol. θ 494d  b) cf. schol. γ 262a; de adverbio in hoc loco cf. epim. Hom. κ 149  c) φρόνησιν: cf. schol. β 116f cum app. test. et Tz.

56 δώματος in lm. V  ἐκ: ἀπό E2: καὶ ἐκ HP  καί ante τήν conl. Y   57 λέγουσι: φασιν E2: ὑπέλαβον Y   58 ἐντεῦθεν T, correxi  φασίν addidi: οἱ νεώτεροι τὸν Μενέλαόν φασι suppl. Preller, probantibus Severyns et Bernabè   59 τόν scripsi: τοῦ T   60 Πριαμίδων T    61 οὖν scripsi: καί T    62 καὶ τὰ Πάριδος scripsi: καταπαρίζουσαν (καταπαράζουσαν a.c.) T: καὶ τὴν παρίζουσαν possis   64 τά scripsi: τῶν T  ἑαυτόν fere evanidum T   68 ἤντʼ pro ἠΰτʼ ante corr. in textu habebat Y   71 μόνον (ante δόλῳ conl.) T, correxi   74 ad v. 520 praebent Mby: scholio θ 517a subiungit P

ex.

V ex.

ex.

ex.

196

ex.

ex. ex. V ex. ex.

ex.

V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 519-524

d. φάτο] ἔλεγεν Xs ὁ ἀοιδός X q 520 a. καὶ ἔπειτα] τὸ δὲ “καὶ ἔπειτα” ἀντὶ τοῦ νικήσας τὸν ἵππον εἰσβαλεῖν, νικήσας δὲ καὶ ἐν τῇ μάχῃ. Ma b. ἔπειτα] περισσόν IMa / ἀργόν E2 c. διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην] ὡς τὸν Ὀδυσσέα βοηθήσασαν H / ὑπὸ τῆς βουλῆς τῆς Ἀθηνᾶς τῆς μεγαθύμου Md / τῇ συμμαχίᾳ τῆς Ἀθηνᾶς E2 / συνεργούσης τῆς Ἀθηνᾶς I d. διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην] ναὸς Ἀθηνᾶς ἦν ἐκεῖ καὶ ἐπόρθησαν αὐτόν. Y q 521 a. αὐτὰρ Ὀδυσσεύς] ἀπόθεσις τὸ σχῆμα Ma q 522 a. τήκετο] ἐλυπεῖτο E2 b. ἔδευεν: ἔβρεχεν G2IMaV c. δάκρυ δʼ ἔδευεν] τὰ δὲ δάκρυα τὰς παρειὰς ἔδευεν ὑπὸ τοῖς βλεφάροις BH q 523 a. ὡς δὲ γυνὴ κλαίῃσι: αὔξησις ἐπὶ τῆς παραβολῆς διʼ ἑκάστου τῶν ἐπαγομένων, ὥστε μηδεμίαν ὑπερβολὴν τοῦ οἴκτου καταλείπεσθαι. πρῶτον μὲν οὖν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ οἰκτρόν· καὶ γὰρ ἄλλως γυνὴ κλαίουσα πένθιμον ἔχει τὴν διάθεσιν. εἶτα ἐπήγαγε “φίλον πόσιν”, ἐν ᾧ αὔξησίς ἐστι διὰ τοῦ ἐπιθέτου· καταθύμιον γάρ τινα καὶ ἀρεστὸν θρηνεῖ. εἶτα καὶ “ἀμφιπεσοῦσα”· οὐ γὰρ ἀκούσασα τὴν ἀγγελίαν, ἀλλὰ παρατυχοῦσα τῷ φόνῳ καὶ ὁρῶσα ἐν ὄψει τὸ πρᾶγμα. T b. πόσιν ἀμφιπεσοῦσα] περιπεσοῦσα, τὸν ἄνδρα H περιπτυξαμένη, HXsy περιχυθεῖσα HIXy αὐτῷ. H c. ἀμφιπεσοῦσα] ἀπολέσασα Y d. ὡς δὲ γυνὴ κλαίῃσι κτλ.] παραβολή PXY q 524 a. ὅς τε ἑῆς προπάροιθε: οὐκοῦν οὐ κατʼ οἶκον ὑπὸ τοῦ χρεὼν καταλαμβανόμενον, ἀλλὰ βίᾳ τὴν ζωὴν ἀφαιρούμενον, καὶ ταῦτα ἐπὶ καλλίστῃ προφάσει· οὐ γὰρ ἐν πολέμῳ μισθοφόρων διὰ κέρδος τοῦ ζῆν ἔξεισιν, ἀλλʼ ὑπὲρ πατρίδος ἀγωνιζόμενος. T b. ἑῆς: τῆς ἑαυτοῦ G2MaV

alleg. Od. 8, 212; vide ad schol. θ 520c et Bérard, Introd. II, 269; nihil de αἰνότατον = δεινότατον, cf. Hsch. α 2002  520 b) cf. schol. α 336b  d) scil. ad furtum Palladii alludit (sed templum ipsum Athenae Achaei intactum reliquerunt), vide e.g. schol. γ 135a cum app. test.  521 a) scil. personam ac sermonem mutat: cf. schol. δ 625a-b  522 b) de verbo cf. schol. α 254b1  c) scil. manifeste indicat subi. verbi ἔδευεν esse δάκρυ, non Ulyxem  523 a) de vi et natura huius comparationis cf. schol. bT A 349b et schol. AbT T 5; vide etiam schol. θ 529a   524 a) fort. schol. resp. Eust. in Od. 1608, 48

87 τὸ δὲ δάκρυ B   89 αὐξήσει T, correxi   94-95 τὸν φόνον T, correxi   100 ὑπὸ τοῦ scripsi: ὑπʼ αὐτοῦ T

80

85

90

95

100 1

Scholia Graeca in Odysseam   θ 524-529 5

10

15

20

25

197

c. πρόσθεν] γρ. “προπάροιθε”. H d. λαῶν] ἤγουν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν B q 525 a. ἄστεϊ καὶ τεκέεσσιν] Καλλίστρατος [p. 242 Barth] “ἄστεϊ καὶ ὤρεσσιν”, ὡς τὸ “ἀμυνέμεναι ὤρεσσιν” [Ε 486]. H b. ἀμύνων] ἀποσοβῶν HMdPY / βοηθῶν I c. νηλεὲς ἦμαρ] ἀπηνές Y / δεινόν Vp / τὸν ὄλεθρον IX q 526 a. τόν] τοῦτον Y b. ἀσπαίροντα] ἀποψυχοῦντα Y / ψυχορραγοῦντα Md c. ἀσπαίροντα ἰδοῦσα] γρ. καὶ “ἀσπαίροντʼ ἐσιδοῦσα”. P q 527 a. χυμένη: περιχυθεῖσα, G2MaV περιπλακεῖσα MaVY b. λίγα: ὀξέως, DG2HIMaPVY  ἡδέως MaV / λιγυρῶς XYs c. κωκύει: θρηνεῖ MaV d. οἱ δέ - δούρεσσι (528)] οἱ πολέμιοι BE2HMaXs  ὄπιθεν κόπτοντες αὐτὴν τοῖς ξύλοις BHMa / οἱ ἐχθροί Ma q 528 a. κόπτοντες] τύπτοντες BHMbPY b. δούρεσσι] ξύλοις y / τοῖς κονταρίοις Ma c. μετάφρενον] τῆς γυναικός Xs / αὐτῆς B q 529 a. εἴρερον εἰσανάγουσι: τὴν ἐξ αἰχμαλωσίας δουλείαν νῦν ἐκάλεσεν. T ἔχει δέ τινα τοῖς κακοῖς παραμυθίαν καὶ τὸ ἀποδύρεσθαι (φησὶ γοῦν “αἰψηρὸς δὲ κόρος κρυεροῖο γόοιο” [δ 103])· ταύτῃ δὲ οὐδὲ ἐξουσία δέδοται δακρύων, ἵνʼ ἐπικουφίσῃ τὴν συμφοράν, HT ἀλλʼ εἰς δουλείαν ἄγεται τυπτομένη. πάντα οὖν εἰς ταὐτὸν συνήγαγεν ἐπὶ τὴν ὄψιν, τὴν πρόφασιν τοῦ θανάτου καλλίστην οὖσαν καὶ ἔνδοξον, τὴν ἀνάγκην τῆς αἰχμαλωσίας, τὸ μὴ ἀποκλαῦσαι τὴν συμφορὰν ἐξεῖναι. T

525 a) de vocabulo ὄαρ / ὦρ cf. schol. A Σ 265a1; de Callistrati coniectura eiusque ratione cf. Barth, Kallistratos, 243-46 (nota ipsum Callistratum etiam de ὥρα et ἄωρος disserere, cf. Montana, Mus. Helv. 65, 2008, 93-96)  b) de verbo cf. schol. β 59e, 60e  c) ἀπηνές: cf. schol. D I 493, schol. Aa T 229b  526 b) cf. schol. D Γ 393; schol. Aesch. Pers. 978; Ps.-Hrd. part. 243, 5  527 a) περιπλακεῖσα: cf. schol. Ge T 284  b) cf. Hsch. λ 954; ὀξέως: vide ad schol. δ 259b  c) cf. schol. β 361c, praes. Hsch. κ 4796 (fort. hinc)  d) ξύλοις: cf. schol. ε 162a, θ 507c  528 a) de verbo cf. Hsch. κ 3573; lex. Vind. κ 84  b) κονταρίοις: cf. EM 283, 25; schol. Opp. hal. 2, 25   529 ad hunc vs. Eust. in Od. 1608, 65 praebet ms. B a) cf. schol. δ 103a et θ 523a

8 ὥρεσσιν H, corr. Ludw.   13 εἰσιδοῦσα P   17 οἱ δὲ πολ. Ma  ὄπιθεν om. BMa: ὄπισθεν Z   18 τοῖς om. BMa   23 ἔχει post παραμυθίαν (et δέ τινα om.) habet H  τὸ καί T (ord. post Polak mutavi): τό H  ἀποδύρεσθαι T: ἀποδακρῦσαι H  φασί H    24 κόρος - γόοιο: γόος ἐστί T  ταῦτα T    25 δακρύων δέδ. H   26 αὐτόν T, correxi

v.l. Did.

v.l. V V / gl. V

ex.

198

Scholia Graeca in Odysseam   θ 529-532

b1. εἴρερον: αἰχμαλωσίαν, δουλείαν τὴν περὶ τὰ “ἔρια”. καὶ ἀναπέπλασται κατʼ ἀρχὴν παρὰ τὸ “ἐρᾶν” μετὰ ἐλευθερίας “εἴρειν” καὶ λέγειν τοὺς δούλους. G2HMaPVY b2. εἴρερον] τὴν δουλείαν, παρὰ τὸ “ἐρᾶν” ἐλευθέρως “εἴρειν”, ὅ ἐστι παρρησιάζεσθαι. HXs b3. εἴρερον] τὴν ἐξ αἰχμαλωσίας δουλείαν νῦν ἐκάλεσεν, ἀπὸ τοῦ “ἔριον”. ex. ἢ παρὰ τὸ “ἐρᾶν” μετὰ ἐλευθερίας “εἴρειν” καὶ λέγειν τοὺς δούλους. ἅπαξ δὲ εἴρηται ἡ λέξις. E2 b4. εἴρερον] εἰς δουλείαν DE2G1MaTY / δεσμόν IMaX / δεσμωτήριον T / ἢ κοῦσπον HP / δουλικόν Vp / περὶ τὰ ἔρια G2 / εἰς δούλους C b5. εἴρερον] δούλην P / αἰχμάλωτον y c. ὀιζύν] ταλαιπωρίαν Y q 530 a. φθινύθουσι] διαφθείρονται Md / φθείρονται I b. παρειαί] αἱ σιαγόνες Y q 531 a. ὥς] οὕτως Y b. ἐλεεινόν: ἐλεεινῶς, οἰκτρῶς MaV V c. ἐλεεινόν] ἐλέους ἄξιον E2 d. εἶβεν] ψιλῶς τὸ “εἶβεν”. H Hrd. e. εἶβεν] ἔσταζεν Y q 532 a. ἔνθʼ ἄλλους μέν: διὰ τί τοὺς ἄλλους ἐλάνθανε δακρύων; ὅτι οὐκ ex. (Porph.?) ἐφεξῆς αὐτοὺς συνέβαινε καθέζεσθαι, ἔπειτα ἀπεστραμμένοι πρὸς τὴν ᾠδὴν καὶ τὸν Δημόδοκον ἀποβλέποντες εἰκότως ἠγνόουν τὸ γινόμενον. ὁ γοῦν Ἀλκίνοος διὰ τὸ πλησίον καθέζεσθαι στένοντος ἤκουσεν. T b. δάκρυα λείβων] ὅρα ὅτι οὐ κακοήθως δοκεῖ δακρύειν, ἀλλʼ ἀνθρωπίνως. H ex. V

b1) schol. resp. Eust. in Od. 1608, 65 (κατὰ τοὺς παλαιούς); δουλείαν: cf. Ap. Soph. 64, 13; epim. Hom. A 4a2 (p. 76, 49 Dyck; unde EGud 426, 21 Stef.); Hsch. ε 1015 et ι 874; Suid. ει 181; de veriloquio ex ἔρια cf. EGud 426, 11 et 13 et (de mulieribus) 24 Stef., necnon EM 303, 4 et prob. An. Ox. 2, 435, 7 Cramer (Ecl:); ex εἴρειν vide Hsch. ι 874 et partim EGud 426, 15 et 22 Stef. (alio sensu, scil. παρὰ τὸ εἴργειν καὶ τὸ εἴρειν EGud 426, 17), sed hic tantum (cf. schol. b2) cum verbo ἐρᾶν; aliter (ex ἔρρειν) Or. 52, 4; EGud 426, 7 et 19 Stef. et (ex ἔρα) EGud 426, 12 Stef.; EM 303, 3  b3) ἅπαξ: fort. nota Aristonici (sic etiam Carnuth), cf. Ap. Soph. 64, 13  b4) κοῦσπον: cf. Zon. 627, 13  c) cf. schol. γ 103a  530 a) cf. schol. α 250c; de imagine cf. Porph. qu. Vat. 126, 5 Sod.  b) cf. schol. D Π 159 etc.  531 b) cf. schol. D B 314; Hsch. ε 1961  c) cf. schol. δ 327b1  d) cf. Ap. Dysc. pron. 58, 18 Schn.; Choer. spir. 213, 34 Valck.  e) cf. schol. δ 153e  532 a) Porphyrio trib. Schrader  b) de re cf. schol. bT A 349b et schol. AbT T 5, ubi hic locus laudatur

29 δουλείαν - καί om. G2  ἔρια scripsi (cf. app. test. et schol. b3-b4): ἔργα mss.   30-31 ἐλευθερίας - δούλους: ἐπιθυμίας HP  εἴρειν G2Y (et vide schol. b2): ἐρεῖν V: εἴρρειν ὅ ἐστι παρρησιάζεσθαι Ma   32 ἐλευθέρως om. Xs  ἢ εἴρειν H   34 scholio b1 statim subiungunt HP

30

35

40

45

50

Scholia Graeca in Odysseam   θ 536-544

55

60

65

70

75

199

q 536 a. μέδοντες] πρόβουλοι T q 537 a. σχεθέτω φόρμιγγα λίγειαν: ὡς οὕτως εἶπε, αὐτὸν κατασιγάζει, τῶν δακρύων αἰτιώμενος τοῦ ξένου. ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς πρῶτον μὲν ἀνθρωπίνως πάντα πάσχει τὴν τύχην ὀδυρόμενος ἐξ οἵων εἰς οἷα μετελήλυθε [θ 154, 182-83, 231-33]· μετὰ ταῦτα δὲ κλαίει, ἵνα ἀφορμὴν ἐρωτήσεως λάβοιεν. T b1. σχεθέτω: ἐπίσχῃ, παύσηται MaV b2. σχεθέτω] κρατησάτω, κωλυθήτω y / παυσάτω I c. λίγειαν] ὀξεῖαν, τὴν ὀξὺ μέλος ᾄδουσαν H q 538 a. πάντεσσι χαριζόμενος] πρὸς χάριν ποιῶν πάντων y / χάριν καὶ E2X ἡδονὴν ποιῶν E2IX q 539 a. δορπέομεν: δειπνοῦμεν MaV b. ἐξ οὗ δορπέομεν] ἀφότου δειπνεῖν ἠρξάμεθα H / ἐξ οὗ δεδορπήκαμεν BHMaY / ἐφάγομεν Xs / ἐσθίομεν I c. ὤρορε] διηγέρθη G1Y q 541 a. μάλα] γρ. “μέγα”. HX b. που] ἴσως I c. ἀμφιβέβηκεν] περιεκύκλωσε E2IMd καὶ περιέστη Md q 542 a. ὁ μὲν σχεθέτω] σχεθέτω, φησίν, ὁ ἀοιδός, ἤτοι κωλυθήτω τῆς τραγῳδίας, ἵνα μὴ τὸν ξεῖνον Ὀδυσσέα καὶ τοὺς ξεινοδόκους, ἤτοι τοὺς ὑποδεχομένους ἡμᾶς τοὺς ξένους, ἐπέλθῃ θλιβεροῖς ᾄσμασιν· ἕνεκα γὰρ τοῦ ξένου ταῦτα κεκίνηται, ἥ τε εὐωχία καὶ ἡ λύρα. H b. σχεθέτω] ληξάτω Md / παύσηται G2 c. ὁμῶς] ἐπίσης HP q 543 a. ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος: δημοτικῶς ἄγαν καὶ τοὺς ἄλλους ξενοδόχους καλεῖ. E2T q 544 a. αἰδοίοιο] τοῦ αἰδοῦς ἀξίου T b. τέτυκται] κατασκευάζεται E2 / γεγόνασι I 536 a) cf. schol. D et bT B 79   537 a) ἀνθρωπίνως: cf. schol. θ 532b; ἀφορμὴν ἐρωτήσεως: cf. schol. θ 489a1; vide Eust. in Od. 1609, 2  b1-2) ad hunc loc. Ap. Soph. 148, 9 et Hsch. σ 2971 (ἐπισχεθήτω); de verbo cf. schol. δ 758d; κωλυθήτω: de verbo cf. EGud 508, 10 Stef.; EM 739, 45; schol. D M 107 al.  c) cf. schol. θ 67e-f et γ 176b  538 a) cf. schol. α 140e, δ 58e, vide praes. schol. D E 71; gl. Hes. th. 580  539 a) cf. schol. η 215a cum app. test.  c) saepius active, cf. schol. D B 146 (sed vide N 78) et ad schol. δ 712c  541 c) cf. schol. T Π 66b  542 a) κωλυθήτω: cf. ad schol. θ 537b  543 a) ξενοδόχους: cf. schol. θ 210a  544 a) cf. schol. α 139c, ε 447c  b) cf. schol. δ 771c

54 εἶπε αὐτόν scripsi: αὐτὰ εἶπε T    55 τῷ ξείνῳ T, corr. Preller    55-56 ἀνθρωπίνως πάντα πάσχει scripsi: ἄνθρωπον τηροῦντα πάσχει (sed fere evan.) T: ἀνθρώπου πάθος ἔπασχε ci. Pappag.   72 ἕνεκα κτλ. in altero mg. ad v. 544 habet H

ex.

V

V

v.l.

ex.

ex.

200

Scholia Graeca in Odysseam   θ 545-549

q 545 a. φιλέοντες] φιλοφρονοῦντες E2X / φιλοφρονούμενοι I ex. q 546 a. ἀντὶ κασιγνήτου ξεῖνός θʼ ἱκέτης τε τέτυκται: ὁ ξένος καὶ ἱκέτης ἀντὶ ἀδελφοῦ τυγχάνει ἐκείνῳ τῷ ἀνδρὶ ὃς κατʼ ὀλίγον ἀγχιστεύει ταῖς διανοίαις. BHMaY V (Ariston.) b. ἀντὶ κασιγνήτου: ἶσος ἀδελφῷ E2G2MaV c. ἱκέτης] ὁ παρακλήτωρ Y d. τέτυκται] γίνεται P / ἐστίν IX e. ἀντί - τέτυκται] γνωμικόν DG2MdXks ex. q 547 a. ὀλίγον περ ἐπιψαύῃ: ὀλίγον, φησίν, ἐπιψαύει καὶ πλησιάζει ταῖς πραπίδεσσιν ἤτοι ταῖς φρεσίν, διὰ τὸ σχεδὸν ἐκ τούτων ταῖς ἀδημονίαις καὶ θλίψεσι πόρρω εἶναι. H V b. ἐπιψαύει πραπίδεσσι: ἅπτεται ταῖς φρεσίν, ὅ ἐστι φρόνιμός ἐστιν. G2HMaPVYy ex./ex. c. ἐπιψαύῃ πραπίδεσσιν: ἐπιτυγχάνῃ καὶ φρονῇ· τῷ κατὰ μικρὸν φρονήσεως ἔχοντι. / πιθανῶς δὲ τὴν ἐκείνου χρείαν κατέμιξεν τῇ ἐρωτήσει, ἵνα μάθῃ ποῦ δεῖ πέμπειν αὐτόν. T d. ἐπιψαύει πραπίδεσσιν] ἀγγίζει G1 / καὶ αἴσθησιν ἔχει Ma / καὶ ὁ ὀλίγα φρονῶν X e. πραπίδεσσι] ἐννοίαις y / νοήμασι E2y / βουλαῖς E2 ex. q 548 a1. τῷ νῦν μηδὲ σὺ κεῦθε] ἐπεὶ ἀδελφόν σε ὁρίζομαι, μηδὲ σὺ ἀποκρύψῃς τὸ ἀληθές. BDHXs a2. τῷ] διατοῦτο IMd V b. νοήμασι: ἐννοίαις G2MaV V c. κερδαλέοισι: πανούργοις E2G2HMaPVY V q 549 a. εἴρομαι: ἐρωτήσω HIMaV 545 a) cf. schol. α 123b, δ 29f-g   546 b) hinc Hsch. α 5418; ἶσος: de hoc loco Aristonicus in schol. A Φ 75a; ἀδελφῷ: de subst. cf. schol. γ 39b  c) cf. Ps.-Hrd. part. 46, 13; Zon. 1100, 5  547 a) si ll. 89-90 dativi servandi, de ἱκέτης audienda sententia, sin vero in genetivos mutantur ad benefactorem (sicut intelligit Eust. in Od. 1609, 40) referenda; πλησιάζει: cf. schol. Opp. hal. 2, 77; φρεσί: cf. schol. η 92f  b) ἅπτεται: de hoc loco cf. Hsch. ε 5445 (ubi etiam ἐπιθίγῃ, cf. Ap. Soph. 74, 34; synag. ε 780); schol. Opp. hal. 3, 52  e) ἐννοίαις: sim. schol. θ 546a  βουλαῖς: cf. schol. η 92c  548 c) de adi. cf. schol. ζ 148a; Ap. Soph. 98, 1; Hsch. κ 2304; synag. κ 284  549 a) de verbo cf. schol. D Z 239; Hsch. ε 1047 etc.; hinc Eust. in Od. 1609, 50

81 ὁ ξεῖνος BMa  ὁ ἱκέτης BY   89-90 τῶν ἀδημονιῶν καὶ θλίψεων fort. legendum   91 ἅπτεται om. G2  ταῖς om. MaY  φρεσί etiam i.l. MaY  ὅ ἐστι: ἀντὶ τοῦ G2HPYy   93 τυγχάνῃ i.l. etiam Y  ἐπιτυγχάνειν T, corr. Preller  καὶ φρονῇ correxi: καταφρονῇ T (φρονῇ i.l. etiam E2)   96 scholio b subiungit Ma   99 ad v. 546 adscr. B   100 κρύψῃς DXs   4 εἴρωμαι in textu Hom.

80

85

90

95

100 1

Scholia Graeca in Odysseam   θ 549-557 5

10

15

20

25

30

201

b. φάσθαι: εἰπεῖν HMaV / ἐξειπεῖν D c. κάλλιον] συμφέρον I / ἄμεινον X d. ἐστίν] “οὕτω” P q 550 a. ὅττι] ὅπερ Y b. κάλεον] ὠνόμαζον IX q 551 a. οἳ περιναιετάουσιν] πέριξ αὐτοῦ H / οἱ περίοικοι IX q 552 a. ἀνώνυμος] ἄμοιρος ὀνόματος D / ἐστερημένος ὀνόματος I b. οὐ μὲν γάρ τις πάμπαν ἀνώνυμος] γνωμικόν DG2PXks q 553 a. κακός...ἐσθλός] δυσγενής...εὐγενής D / οὐδὲ κἂν ᾖ... οὐδὲ κἂν Y b. τὰ πρῶτα γένηται] ὅλως E2 / γενηθῇ B q 554 a1. τίθενται] ὀνόματα BIX a2. τίθενται] συμβουλεύουσι T b. τοκῆες] γρ. “γονῆες”. H q 555 a. εἰπὲ δέ μοι - νῆες (556)] εἰπέ μοι τὴν σὴν πόλιν, BHY ἵνα πρὸς τὸν ἡμέτερον νοῦν δουλεύσωσι καὶ τὰ πλοῖα· ἴσασι γὰρ τὰ ἐνθυμήματα τῶν ἰδίων ἀνδρῶν. BD1HXY q 556 a. τῇ] ἐκεῖ DX / ἐκεῖσε G1 / ταύτῃ τῇ γῇ Y b1. τιτυσκόμεναι: καταστοχαζόμεναι BG2HMaPVy b2. τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες] στοχαζόμεναι E2IXns καὶ προσέχουσαι X / ἐν φρεσὶν αἱ νῆες ἡμῶν Ma c. τιτυσκόμεναι] μεταφορικῶς, ἀπὸ ἐμψύχων ἐπὶ τὰ ἄψυχα. Y q 557 a. οὐ γὰρ Φαιήκεσσι: ταῦτα ὁ Ἀλκίνοος περὶ τῶν αὐτοῦ νηῶν καυχᾶται, λέγων ὅτι “αἱ ἐμαὶ νῆες κυβερνήτου οὐ δέονται οὔτε μὴν πηδαλίων, ἅτε οὖσαι εὐκατασκεύαστοι καὶ περὶ τὸν πλοῦν εὔστροφοι καὶ ταῖς δυσχερείαις τῶν κυμάτων ὅλως ἀπήμονες, νοήματα γνοῦσαι καὶ φρένας ἀνδρῶν, ἤτοι καλῶς τοῖς πλωτῆρσι καὶ ἑτοίμως ὑπείκουσαι, γινώσκουσαί τε πόλεις πάντων ἀνδρῶν καὶ ἀγροὺς πίονας, ὡς ἀεὶ διαπλέουσαι καὶ ἐν τούτοις παραγενόμεναι”. H b1. οὐ γὰρ Φαιήκεσσι: ἐκ τούτου φανερὸν ὅτι ἐκτετόπισται ἡ πλάνη· διὸ μὴ χρῄζειν τὰς ναῦς τῶν κυβερνητῶν, ἀλλʼ αὐτὰς τὸν πλοῦν ἐπίστασθαι. T b) cf. schol. D O 167; Hsch. ι 967; EGud 550, 3 Sturz  d) cf. clausulam versus θ 543 al.  551 a) cf. schol. β 66a-b, δ 177a; Eust. in Od. 1610, 5  553 a) δυσγενής: cf. schol. D Ξ 126; synag. δ 393; εὐγενής: cf. Tz. in Ar. ran. 1218  555 a) ἴσασι κτλ.: cf. θ 559 (de ἐνθυμήματα cf. Hsch. ν 782 etc.)  556 a) cf. schol. δ 847d  b) cf. schol. D Γ 80, Λ 350; Suid. τ 697  c) saepius de figura (schol. D D 126 et 208, Ps.-Plut. de Hom. 20, 2 cum comm. Hillgruber; vide invicem schol. θ 326a); vide ad hunc loc. Eust. in Od. 1610, 16  557 a) scil. paraphrasis vv. 557-61  b1) ἐκτετόπισται: cf. schol. η 321a cum app. test.

18 τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες (556) lm. X  δέ μοι B    19 δουλ. σοι Y   20 ἀνδρῶν: δεσποτῶν D1X (cf. schol. θ 559d)   22 καταστοχασάμεναι B   27 ἅτε Buttm.: οὔτε H   29 γνοῦσαι Buttm.: οὖσαι H   32 ἐκ τούτου scripsi: τοῦτο T   33 ἀλλὰ

V / gl. v.l.

v.l. ex.

V

ex. ex.

Ariston.

202

ex. V V ex.

V V V Ariston.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 557-564

b2. οὐ γὰρ Φαιήκεσσι κτλ.] τοῦτο τοῦ μύθου D1X c. οὐ γὰρ Φαιήκεσσι] διὰ τὸ ἀγαπᾶσθαι ὑπὸ θεῶν καὶ χαριστήριον αὐτὸ παρὰ τῶν θεῶν ἔχειν. Ma q 559 a. ἴσσασι: γινώσκουσιν, ἐπίστανται MaV b. ἴσασι] μεταφορικῶς Y c. νοήματα: ἐννοίας, E2HMaV βουλάς E2G2HMaVy d. ἀνδρῶν] τῶν ἰδίων δεσποτῶν X q 562 a. ἠέρι] τὸ πλάσμα διὰ τούτου καλύπτει. X b. ἠέρι] ἀορασίᾳ B c. σφιν] αὐτοῖς Ma / ταῖς ναυσί E2 q 563 a1. πημανθῆναι: βλαβῆναι MaVY a2. πημανθῆναι] ναυαγῆσαι IX b. ἔπι: ἔπεστι E2MaV c1. δέος: φόβος MaV c2. οὔτε... ἔπι δέος] οὐδαμῶς ἐστι ταῖς νηυσὶ φόβος. T q 564 a. ἀλλὰ τόδʼ ὥς ποτε πατρός : ἀθετοῦνται· οἰκειότεροι γὰρ ἐν τοῖς ἑξῆς [cf. ν 172-78], ὅταν ἴδωσι τὴν ναῦν ἀπολελιθωμένην ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ὥσπερ ὁ Κύκλωψ {ὑπὸ} τοῦ μάντεως ἀναμιμνήσκεται [ι 507], καὶ ἡ Κίρκη· “ἦ σύ γʼ Ὀδυσσεύς ἐσσι” [κ 330]. καὶ ἐνταῦθα δὴ παλιλλογοῦνται. εἰ δὲ ἔμαθεν Ὀδυσσεὺς τὸν χρησμόν, οὐκ ἂν αὐτοῖς ἐμήνυσεν τὰ ὑπὲρ αὑτοῦ, οὐδὲ Ἀλκίνοος ἔπεμψεν ὑπερβολῇ φιλοξενίας. ἀλλὰ καὶ εὐχὴ γέγονε τοῦ Κύκλωπος· “ὀψὲ κακῶς ... νηὸς ” [ι 534-35]· ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἴσως ἔχαιρον τῇ πηρώσει τοῦ Κύκλωπος, διʼ αὐτὸν ἀναγκασθέντες μετοικῆσαι. T 559 a) cf. Ap. Soph. 92, 33 (prob. hinc); schol. δ 379c; Hsch. ι 911; schol. Opp. hal. 3, 91 etc.  b) cf. schol. θ 556c  c) cf. schol. θ 548b  d) cf. schol. θ 555a  562 a) πλάσμα scil. fictionem fabularem  b) cf. schol. D Γ 381; Hsch. η 183, 186  563 a1) de verbo cf. Hsch. π 2195; synag. π 460; schol. Aesch. Prom. 334  b) cf. schol. β 58g, praes. schol. D A 515 et schol. A E 178a  c1) cf. schol. ζ 140a  564 a) versibus 564-67 asterisci appicti sunt in ms. M: vide Eust. in Od. 1610, 45 (ὀβελίσκους ἔχει μετὰ ἀστέρων; vide in Od. 1737, 59), ubi argumenta huius scholii (et schol. θ 567b) respiciuntur, de quibus cf. H. Erbse,

ταύτας... ἐπισταμένας T, corr. Preller    35 αὐτό scripsi: αὐτῷ Ma   37 ἴσσασιν V: ἴσασι Homeri mss. plerique   46 ἔπει lm. V   49 lm. T, integravi   52 ὑπό delevi  μάντεως non leg. et aliter suppl. edd. (ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως τυφλωθεὶς χρησμοῦ Roemer; ὥστε ἀναμιμνήσκεσθαι ἐκ τοῦ Friedl.)   53 παλλιλογοῦνται T   54 ὑπέρ: περί Preller   55 οὐδέ Preller: ὁ δέ T  αὐτόν post ἔπεμψεν add. Preller   56 ἔλθοι νηὸς ἐπʼ ἀλλοτρίης Dind.: νῆα T: νεῖαι Schrader, de confusione cum λ 114 cogitans   57 διʼ αὐτῶν Preller, rec. Schrader

35

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   θ 564-568

60

65

70

75

80

203

b. ἀλλὰ τόδʼ: ἔπι δέος· τὸ γὰρ “ἔπι δέος” ἀπὸ κοινοῦ. BHY Nican. c. ὥς] τὸ “ὡς” HMaY ἀντὶ τοῦ “ἀληθῶς”. HMaPYy ex. d. εἰπόντος ἄκουσα] φωνῆς X q 565 a. ἀγάσεσθαι] διὰ τοῦ “ε” “ἀγάσεσθαι”. αἱ δὲ εἰκαιότεραι διὰ τοῦ “α”. H Did. b1. ἀγάσασθαι: ἄγαν G2MaPVy ὀργισθῆναι BE2G2HMaPVy V (Ariston.?) b2. ἀγάσασθαι] φθονῆσαι BIMaT q 566 a1. πομποί: οἱ παραπέμποντες G2MaV V a2. πομποί] ὁδηγοί I b. ἀπήμονες: ἀβλαβεῖς G2IMaV V c1. ἀμύμονες] γρ.΄ “ἀπήμονες” X v.l. c2. ἀπήμονες] “ἀμύμονες” Hs q 567 a. φῆ ποτε] ἔφη ποτὲ ὁ ἐμὸς πατὴρ ὅτι ὁ Ποσειδῶν εἶπέ ποτε ὅτι ex. “φθερῶ τὴν εὐεργέα τῶν Φαιήκων νῆα”, ὀργιζόμενος διὰ τὸ πλεῖν τούτων τὰς νῆας ἀπήμονας, φθόνῳ πάντως βαλλόμενος. H b. φῆ ποτε Φαιήκων: ἄλογον δοκεῖ, πῶς ἀκούσας ὁ Ὀδυσσεὺς τὴν Porph. Ποσειδῶνος γνώμην ἔτι διηγήσασθαι μέλλει ὅτι ἐν προσκρούσει γέγονε τῷ θεῷ· διὸ δεῖ ὑποπτεύειν τοὺς στίχους τούτους. φαμὲν οὖν ὅτι ὑποσχόμενος ἤδη Ἀλκίνους τὴν πομπήν, οἱ δὲ ἀγαθοὶ τὰς ὑποσχέσεις οὐκ ἀναπαλαίουσιν· “οὐδʼ ἀτελεύτητον ὅ τί κεν κεφαλῇ κατανεύσῃς” [Α 527]. ἔτι δὲ καὶ ἡ φιλοξενία ἐποίει καταφρονεῖσθαι τὴν πρόρρησιν, μηδὲ πάνυ πιστευομένην παρὰ τοῦ Ἀλκινόου· διό φησι “τὰ δέ κεν θεὸς ἢ τελέσειεν / ἢ ἀτέλεστʼ εἴη” [θ 570-71]. νῦν δὲ ἐν τῇ διηγήσει Ὀδυσσεὺς οὐ μόνον τὴν ἔχθραν τοῦ θεοῦ λέγει, ἀλλὰ καὶ τὴν μαντείαν τὴν παρὰ τοῦ Κύκλωπος, “ὀψέ ποτʼ ἔλθῃ ὀλέσας ἀπὸ πάντας ἑταίρους” [cf. ι 534]. H q 568 a. ἐκ πομπῆς] ἐξ ἀποστολῆς B Beiträge zum Verständnis der Odyssee, Berlin-NY 1972, 147 (iam alio sensu Roemer, Athetesen, 224 et Nitzsch, Erkl. Anm. 230); de re (εἰ δὲ ἔμαθεv: ab his verbis Porphyrio trib. Schrader) vide etiam schol. θ 567b; αὐτοὶ ἴσως ἔχαιρον (57): scil. Phaeaces, vide ζ 4-6 et schol. ι 333 et 345 (quae tamquam particulas eiusdem quaestionis Porphyrianae iudicat Schrader); de Phaeacibus et Cyclopibus cf. Clay, Wrath, 125-32   b) scil. τόδε tamquam ad δέος spectans intelligit   c) idem schol. Soph. Ai. 39a: nusquam alibi invenio  565 a) διὰ τοῦ σ ἀγάσασθαι (scil. non ἀγάασθαι, e simil. cum schol. ν 173) voluerat Ludw., sed deinde se ipse correxit (suppl. 7)  b1) de verbo cf. schol. κ 249, ν 173; nescio an Aristonici explicatio hic lateat, vide Carnuth ad loc. b2) cf. schol. α 389e2; ad hunc loc. Hsch. α 350  566 a1) cf. schol. D Π 681  a2) cf. schol. D Ω 153; Hsch. π 2967, 2969  b) cf. schol. δ 487c   567 b) cf. schol. θ 564a et praes. 571a  568 a) cf. Ael. Dion. π 50; Suid. π 2026; EM 682, 9

59 lm. om. B  ἐπὶ δέος2 om. H    60 ἀληθῶς (quod habet Mb s.l.): ἀγαθῶς Ma    63 ἀγάσεσθαι lm. V  ὀργ. μέλλει B   71 φθερῶ Buttm.: φθείρω H   76 ἦν addidi   77 ὅττι κεν H  κατανεύσω Hom.   79 φασι H    80 ἀτέλεστα H

204

V / gl. v.l. ex. V ex. ex.

V

V V

Scholia Graeca in Odysseam   θ 568-575

b. ἀνιοῦσαν] ἐλθοῦσαν Vp q 569 a. ῥαισέμεν: διαφθεῖραι G2MaV / τὸν Ποσειδῶνα X b. ῥαίσεσθαι] διαφθαρῆναι HP / μέλλουσαν B φθαρῆναι By / φθαρήσεσθαι I c1. ῥαισέμεναι] γρ. “ῥαίσασθαι” H / ἢ “ῥαισέμεν” Ma c2. ῥαίσεσθαι] γρ. “ῥαισέμεναι” P d. : ὁ Ὅμηρος ὡς ῥήτωρ παρασκευάζει τὴν πόλιν ἀφανισθῆναι διὰ τὸ μὴ παρʼ ἡμῶν ἐλέγχεσθαι. Ma e1. ἀμφικαλύψειν: περισκεπάσειν G2V e2. ἀμφικαλύψαι] περισκεπάσαι HMa / ἔλεγεν Y q 570 a. τὰ δέ κεν θεός] ταῦτα, φησίν, ἅπερ εἶπεν ὁ Ποσειδῶν, ἢ τελέσειε καὶ πράξειε ἢ καταλείψειεν ἀτέλεστα, καθὼς αὐτῷ δόξει. H b. τὰ δέ κεν θεὸς ἢ τελέσειεν: τὰ πρὸ πολλοῦ γὰρ παραδεδομένα μαντεύματα ἤδη ἕωλα ἐδόκει καὶ οὐ πάντως ᾤετο ὑπὸ τούτου συντεθήσεσθαι. πολλῶν δὲ ἀποστολῆς τετυχηκότων, ἅμα δὲ τοὺς ναυαγίου σεσωσμένους ὁρῶν, ἐνόμιζεν ὡς ἄρα καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ Ποσειδῶνος πέπαυται. T c. τελέσειεν] μέλλει τελέσαι B q 571 a1. ἤ κʼ ἀτέλεστʼ εἴη: νῦν τὸ “εἴη” MaV ἀντὶ τοῦ “ἐάσει”. HMaPVYy ὑπὸ δὲ τῆς κατὰ τὴν διήγησιν ἡδονῆς τῆς προρρήσεως ἐπελάθετο. E2G2HMaPVYy ἀλλὰ πῶς ὁ Ὀδυσσεὺς ταῦτα ἀκούσας τὴν Ποσειδῶνος μηνύει ὀργήν [cf. ι 526-36]; ἢ ἠθέλησε τὰ ἀληθῆ εἰπεῖν. E2G2MaVY a2. ἀτέλεστʼ εἴη] ποιήσει ἀτέλεστα H1 / ἀφήσει X / ἀτελείωτα ἐάσει G2 q 573 a. ἀπεπλάγχθης: ἀπεπλανήθης HMaV q 574 a. εὖ ναιεταώσας: καλῶς οἰκουμένας G2MaV b. εὖ ναιεταώσας] εὐτυχεῖς X q 575 a. ἄγριοι] σκληροί I 569 a) de verbo cf. schol. ε 221b  b) scil. sensu passivo inf. intelligunt, quod inauditum  d) de re vide fusius Eust. in Od. 1610, 35-38 et e.g. comm. Garvie ad vv. 564-70; ῥήτωρ: cf. Eust. in Od. 1865, 30 (et Valk, Eust. Il. II, xxxiv-xxxvi), sed ad Homeri vim rhetoricam sescenties alludunt scholia; ἐλέγχεσθαι: scil. nondum eam videmus  e1-2) de verbo cf. schol. ε 493b  571 a) de re cf. schol. θ 567b, sed hic Alcinoum vaticinii oblitum esse legimus (ἐπελάθετο); de veritate Ulyxis necessaria cf. Eust. in Od. 1610, 13 et 23; ἐάσει: nusquam alibi hanc explicationem invenio  574 a) cf. schol. α 404d, δ 96b

85 lm. MaV: ῥαισέμεναι (sicut codd. aliquot) Ernst  φθεῖραι i.l. etiam E2   89 ῥαίσασθαι lm. Ma   90 ἀσφαλισθῆναι Ma, correxi   93 ὁ Ποσειδών post φησίν H, suo loco praebet Z   93-94 τελέσει καὶ πράξει H   95 τὸ δέ κε in lm. T   96 συντεθήσεσθαι T, corr. Polak   97 τούς scripsi: τοῦ T   100 ἐάσῃ MaY: ἐλεύσειν y: ἐλάσσειν HPy    1 δέ om. E2G2Y  ἡδονῆς διήγησιν y  τήν om. V  ὁ Ἀλκίνους post ἡδονῆς add. E2    2 πῶς om. Y: ποῦ V  ὁ om. E2Y   3 ἤ om. E2  τἀληθῆ E2: ἀληθῆ Y

85

90

95

100 1

5

Scholia Graeca in Odysseam   θ 576-581

10

15

20

25

30

205

V q 576 a1. θεουδής: θεοειδὴς ἢ MaV θεοῖς ἀρέσκων BG1HMaPVXsy a2. ἔστι θεουδής] θεάρεστος Y / φρονεῖ τὰ τῶν θεῶν I V q 577 a. ὀδύρεαι: θρηνεῖς MaV a 1 q 578 a. Ἰλίου οἶτον] τὸν ὄλεθρον M / πόρθησιν G / τὴν Ἴλιον HP ex. q 579 a. τὸν δὲ θεοὶ μὲν τεῦξαν: οὐ διὰ τοῦτο ἐπέκλωσαν, ὑπὲρ τοῦ ᾠδὴν γενέσθαι, ἀλλʼ ἵνα ἀπόλωνται· παρηκολούθησε δὲ τὸ τὰς πράξεις ἀοιδίμους γενέσθαι. ἔστιν ὅμοιον τῷ ἐν Ἰλιάδι “ὡς καὶ ὀπίσσω ἀνθρώποισι” [Ζ 35758]. προεμαντεύετο γὰρ ὁ Ὅμηρος τὴν δόξαν τῆς ἑαυτοῦ ποιήσεως. πάνυ δὲ φιλάνθρωπος ὁ Ἀλκίνους τοπάζων αὐτὸν λυπεῖσθαι ἐπὶ τῇ ἁλώσει τῆς Ἰλίου πειρᾶται αὐτὸν παρηγορεῖν, ἡγούμενος αὐτὸν ἀπὸ Ἰλίου φυγόντα. T b. τόν] ὃν θάνατον H Ariston.? c. τὸν δέ] ὁ “δὲ” ἀντὶ τοῦ “γάρ”. H V d. τεῦξαν: ἐποίησαν MaV e. ἐπεκλώσαντο] εἰργάσαντο T / ἐμοίρασαν Y / αἱ μοῖραι Md Hrd.? q 580 a. ᾖσι] “ὦ ᾖς ᾖ” καὶ κατʼ ἐπέκτασιν “ᾖσιν”. H b. ᾖσι] ὑπάρχῃ BDXsy V c. ἐσσόμενος: μεταγενέστερος MaV d. καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή] [συγκα]ταβατικόν X q 581 a. ἦ τίς τοι καὶ πηός: σαφῶς ἐκ τούτου δηλοῦται ὅτι “πηὸς” ὁ Ariston. κατʼ ἐπιγαμίαν οἰκεῖος, ἀλλʼ ἑταῖρος ἢ φίλος, ὡς οἱ πολλοὶ τῶν γλωσσογράφων [fr. 26 Dyck]. ἐπιφέρει γοῦν ἀντιδιαστέλλων “ἦ πού τις καὶ ἑταῖρος ἀνήρ” [584], ὁρισμὸν ποιῶν· ἡ φιλία γὰρ ὅταν τις τῶν αὐτῶν ἐπιτηδευμάτων ζηλωτὴς τυγχάνῃ, ὅπερ δηλοῖ διὰ τοῦ “κεχαρισμένα” πράττειν, οὐ κακὰ δέ· διὸ προσέθηκε τὸ “ἐσθλός” [585]. T 576 a) cf. schol. ζ 121a  577 a) cf. schol. α 243e al.; de verbo cf. schol. ι 13  578 a) cf. θ 489c2  579 a) de re cf. schol. bT Z 358  c) cf. ad schol. α 433 (app. test.) et β 7b  d) de verbo cf. schol. α 277c1  e) cf. schol. α 17b-c  580 a) cf. schol. α 168a1, 379e etc.  c) cf. schol. γ 204d1  d) scil. de Alcinoi sermone  581 a) vide Dyck, Glossographoi, 154; κατʼ ἐπιγαμίαν: vide schol. c; vide etiam schol. θ 583c et (de definitione amicitiae) θ 584a; de subst. cf. Rengakos, Apollonios Rhodios, 129

13 ᾤδιμον Preller   14 ἀπόλλωνται T  προηκολούθησε T, corr. Preller    17 λυπήσειν T, correxi   18 ἡγούμενον αὐτοῦ... φυγόντος T, corr. Dind.   25 ἐσσομένοισιν Hom.  μεταγενεστέροις Ma   26 dubit. integravi (spatii ratione μεταβατικόν possis, sed verbum transitivum hic non invenio)   27-28 ὁ κατʼ ἐπιγαμίαν Polak: οὐ κατʼ ἐπωνυμίαν T  οὐχ add. Polak, qui ἢ φίλος (in ms. T post οἰκεῖος traditum) post ἑταῖρος transp.: paulo aliter (οἰκεῖος οὐχ ὁ φίλος ἢ ἑταῖρος) Carnuth   31 τυχάνει T, corr. Dettori  διὰ τό Dind.   32 οὐ κακά post Polak scripsi: οὐκ ἄλλα T (unde post πράττειν suppl. ὁ δὲ πηὸς καὶ οἰκεῖος ἄλλα μὲν κεχαρισμένα πράττει West)  ἐσθλόν T, corr. Dind.

206 ex. V V

V

V / gl. Porph.

v.l.

Scholia Graeca in Odysseam   θ 581-583

b. ἦ τίς τοι καὶ πηός: “αἷμα” οἱ παῖδες, “γένος” ἀδελφοὶ καὶ ἀνεψιοί. οἱ πηοὶ οὖν φίλτατοι τυγχάνουσι μετὰ τὸ αἷμα καὶ τὸ γένος. BHY c. πηός: συγγενὴς κατʼ ἐπιγαμίαν, ἢ πόρρωθεν συγγενής. MaVY d1. ἀπέφθιτο: διεφθάρη HV d2. ἀπέφθιτο] ἀπώλετο H / ἐφθάρη G2 / διεφθάρησαν, ἀπέθανον Ma e. Ἰλιόθι πρό] πρὸ τῆς Ἰλίου H / ἔμπροσθεν τῆς Ἰλίου E2 q 583 a1. κήδιστοι: λόγου καὶ φροντίδος ἄξιοι, G2MaV συγγενικώτατοι G2MaVY a2. κήδιστοι] ἄξιοι φροντίδος DE2HXsy / φροντίδος ἢ θλίψεως ἄξιοι Y / πρόξενοι μᾶλλον λύπης IX b. τελέθουσι: γίνονται MaV / ἐπιγίγνονται G2 c1. μεθʼ αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν: Πορφυρίου. “αἷμα” μὲν {λέγειν} ἀκουστέον τὰ τέκνα. καὶ γὰρ τὸ “αἵματος εἶς ἀγαθοῖο” [δ 611] δηλοῖ τὸ ἐκ σπέρματος εἶναι ἀγαθοῦ, ὅτι καὶ τὸ σπέρμα ἐν οὐσίᾳ ἐπὶ τῷ αἵματι. HP2Xs τὸ δὲ “καὶ γένος αὐτῶν” ἤτοι τῶν τέκνων λέγει, ἵνʼ ᾖ τὰ ἔκγονα καὶ τὸ αὐτῶν γένος, ἵνα τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν καὶ τοὺς ἐκ γενέσεως ὀνομάζῃ· μεθʼ οὓς κηδίστους εἶναι τοὺς κατʼ ἐπιγαμίαν συγγενεῖς, HP2X οἵπερ εἰσὶ γαμβροὶ καὶ πενθεροί, οὓς “πηοὺς” ὀνομάζει διὰ τὰ ἐπιδιδόμενα ἐπὶ ταῖς γαμουμέναις “πάμματα” καὶ “πώεα”. HX c2. μεθʼ αἷμά τε καὶ γένος] ἀπὸ τὸ σπέρμα καὶ τὰ τέκνα Ma / συγγένεια 1 G / μετὰ τὴν ἐξ αἵματος E2 d1. ἀνδρῶν] γρ. “αὐτῶν” H d2. αὐτῶν] γρ. “ἀνδρῶν”. P b) scil. versum 583 resp.; cf. (sed συγγενεῖς pro πηοί) schol. Eur. Or. 1233; lex. synon. 9, 1 Palmieri; Eust. in Od. 1611, 25; de re vide schol. θ 583c  c) κατʼ ἐπιγ.: cf. schol. D et T Γ 163b; schol. κ 441, ψ 120; Ap. Soph. 131, 22; Philox. fr. 679 Th. (Or. 125, 12); schol. Hes. op. 344-45; Hsch. π 2219; epim. Hom. π 121; Suid. π 1533; EM 669, 34; συγγενής: cf. EGud 466, 43 Sturz; Ps.-Hrd. part. 110, 2  d1) cf. schol. ε 111c  e) cf. schol. D Θ 561; Hsch. ι 560  583 a1) cf. schol. κ 225  a2) θλίψεως, λύπης: scil. a subst. κῆδος = dolor  b) cf. schol. δ 85e  c1) schol. (quod cum schol. Porph. E 695 coniungendum putat Schrader) fort. resp. Eust. in Od. 1611, 28; cf. schol. θ 581b, et praes. schol. Eur. Or. 1233, necnon (de αἷμα et γένος in hoc loco ab Homero definitis) Poll. 3, 7; αἵματος (l. 45): cf. schol. δ 611a

33 lm. H: proprie ad v. 583 spectat schol.   35 συγγενής i.l. habent G1HIy   42 μᾶλλον om. X   44 lm. P2X  Πορφυρίου habent P2X, om. cett.   44-45 αἷμα τά om. s  λέγειν H, delevi  λέγειν ἀκουστέον om. P2X    45 καὶ γάρ: σπέρμα ὡς s  εἰσὶν ἀγαθοῖο X: εἰσὶν ἀγαθοῖς P2    46 ἐπί: ἐστί P, rec. Schrader    47-49 τὸ δὲ - συγγενεῖς: “γένος” δὲ οἱ ἔκγονοι καὶ οἱ ἐκ πλαγίου, οἷον ἀδελφοί, ἀνεψιοὶ καὶ τοιοῦτοι, “πηοὶ” δὲ οἱ ἐξ ἀγχιστείας συγγενεῖς P2X    47 καί1 Schrader: κατά H  καὶ τό: ἵνʼ ᾖ τό H: ἤ Schrader   48 γεννήσεως Schrader   51 πάματα Schrader

35

40

45

50

55

Scholia Graeca in Odysseam   θ 584-586

60

65

70

207

q 584 a. ἦ τίς που καὶ ἑταῖρος ἀνήρ: ὅταν τις τῶν αὐτῶν ἐπιτηδευμάτων ζηλωτὴς τυγχάνῃ. BHOYy b. πεπνυμένα] γρ. “κεχαρισμένα”. H q 585 a. ἐσθλός: οὐ τὰ γένη φησὶ τὰς φιλίας συνάγειν, ἀλλὰ τοὺς τρόπους. μέγιστον δὲ πρὸς φιλίας συλλαμβάνειν, ὅταν ἀγαθός τις τυγχάνῃ, ἢ ὅταν ἀγαθοὺς ἔχῃ τοὺς κηδεστάς. T b. ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο: δαιμονίως παρέστησε τὰ τῆς φιλίας· ἀγαθὸς γὰρ φίλος εὑρεθεὶς οὐδὲν ἀδελφοῦ οὔτε ἐν τῇ χρείᾳ οὔτε ἐν τῇ ἡδονῇ διαφέρει. T c. οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων] οὐ γίνεται, φησίν, τοῦ ἀδελφοῦ χείρων ὁ ξένος φίλος ὃς φρόνιμα ἐπίσταται. H d. οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων - εἰδῇ (586)] γνωμικόν G2IMbYs q 586 a. ἑταῖρος] φίλος Y b. πεπνυμένα] συνετά I c. εἰδῇ: γινώσκοι G2HMaVXY

584 a) sententia ex schol. θ 581a (l. 30) excerpta  585 c) φρόνιμα (de 586 πεπνυμένα) cf. schol. α 213c1  d) cf. Eust. in Od. 1611, 19  586 b) cf. schol. α 213b  c) de verbo cf. schol. ζ 257a cum app. test.

56 lm. H, proprie ad ἑταῖρος spectat    60 τὸ τάς suppl. Preller  τυγχάνει T, corr. Preller   62 ἐνέστησε T, correxi   70 γινώσκει X

ex. v.l. ex.

ex.

ex.

V

PLEIADI

1. Davide Muratore, Le Epistole di Falaride. Catalogo dei manoscritti, 2001. 2. Cratete di Mallo, I Frammenti, edizione, in­­tro­­duzione e note a cura di Maria Brog­gia­to, 2001. 3. Fausto Montana - M. Lorenza Muzzolon - Serena Perrone, Interpretazioni antiche di Aristofane, a cura di Fausto Montana, 2005. 4. Demetrio, Lo stile, introduzione, traduzione e commento di Nicoletta Marini, 2007. 5.1 Scholia graeca in Platonem, edidit Domenico Cufalo, I. Scholia ad dialogos tetralogiarum I-VII continens, 2007. ­ ar­ ia Pontani, I. Scholia ad libros 6.1 Scholia graeca in Odysseam, edidit Filipp­ om α-β, 2007. ­ ar­ ia Pontani, II. Scholia ad 6.2 Scholia graeca in Odysseam, edidit Filipp­ om libros γ-δ, 2010. ­ ar­ ia Pontani, III. Scholia ad 6.3 Scholia graeca in Odysseam, edidit Filipp­ om libros ε-ζ, 2015. ­ ar­ ia Pontani, IV. Scholia ad 6.4 Scholia graeca in Odysseam, edidit Filipp­ om libros η-θ, 2020. 7. Asclepiade di Mirlea, I frammenti degli scritti omerici, introduzione, edizione e commento di Lara Pagani, 2007. ­ an ­ i, Eroi nell’Iliade. Personaggi e 8. Chiara Aceti - Daniela Leuzzi - Lara Pag strutture narrative, a cura di Lara Pagani, prefazione di Franco Monta ­­ n ­ a­ ri, 2008. 9. Francesca Maltomini, Tradizione antologica del­­­l’epigramma greco. Le Sillogi Minori di età bi­zantina e umanistica, 2008. 10. Luigi Ferreri, La Questione omerica dal Cin­que­cento al Settecento, 2007. ­­­­­ n ­ ar­ i, con la collabora11. Omero tremila anni dopo, a cura di Franco Monta zione di Paola Ascher­ i, 2002 (rist. 2009). 12. Giulio Colesanti, Questioni teognidee. La ge­ne­si simposiale di un corpus di elegie, 2011. ­ ar­ ia Pontani, Sguardi su Ulisse. La tra­dizione esegetica greca all’Odis13. Filipp­ om sea, 2005 (rist. 2011). 14. Francesco Aronadio, I fondamenti della ri­fles­sione di Platone sul linguaggio: il Cratilo, 2011.

15. Walter Lapini, Testi frammentari e critica del testo. Problemi di filologia filosofica greca, 2013. 16. Chiara Meccariello, Le hypotheseis narrative dei drammi euripidei. Testo, contesto, fortuna, 2014. 17. L’indovino Poliido. Eschilo, Le Cretesi. Sofocle, Manteis. Euripide, Poliido, edizione a cura di Laura Carrara, 2014. 18. Alessia Ferreccio, Commento al libro II dei Posthomerica di Quinto Smirneo, 2014. 19. Luca Iori, Thucydides Anglicus. Gli Eight Bookes di Thomas Hobbes e la ricezione inglese delle Storie di Tucidide (1450-1642), 2015. 20. Walter Lapini, L’ Epistola a Erodoto e il Bios di Epicuro in Diogene Laerzio. Note testuali, esegetiche e metodologiche, 2015. 21. Alessia Ferreccio, Gli epiteti degli dèi nei Posthomerica di Quinto Smirneo, 2018. 22. Benedetto Bravo, Erodoto sulla Scizia e il lontano Nord-Est. Contributo all’interpretazione del cosiddetto logos scitico, 2018. 23. Galeno, Metodo terapeutico. Libri I - II, testo critico e traduzione a cura di Vito Lorusso, 2018.

 Segnalazioni dal catalogo delle Edizioni di Storia e Letteratura

A lessandro S chiesaro – Silvia Montiglio, L’oblio e l’apocalissi 2019, engramma, € 10,00   isbn 9788893593519 P iero Boitani – P eter Dronke, La meraviglia 2018, engramma, € 10,00   isbn 9788893592376 M aria M archesini, Omero 2014, Edizioni Gobettiane, € 21,00   isbn 9788863726534 F ranco Montanari, Introduzione a Omero 2013, Polus, € 18,00   isbn 9788863725155 Le strade della filologia. Per Scevola Mariotti a cura di M ario De Nonno, C arlo Di Giovine, Leopoldo Gamberale, M arina Passalacqua 2012, Storia e letteratura, € 58,00   isbn 9788863724486 Roberto P retagostini, Scritti di metrica a cura di M aria Silvana C elentano 2011, Storia e letteratura, € 48,00   isbn 9788863722765

 Sui libri acquistati sul sito www.storiaeletteratura.it e sugli ordini diretti a [email protected] è previsto lo sconto del 15% Sugli ebook è previsto lo sconto del 20% Per rimanere sempre aggiornato su novità ed eventi, entra nel nostro sito www.storiaeletteratura.it ed iscriviti alla newsletter, oppure segui la nostra pagina Facebook (@edizionistorialetteratura)



Le parti in greco sono state composte nel carattere IFAOGrec Unicode Questo libro è stampato su carta Palatina certificata FSC di pura cellulosa ecologica ECF

Finito di stampare nel marzo 2020 da Global Print