Rhetores Graeci Vol. XIV: Prolegomenon Sylloge [1995 ed.] 3519019353, 9783519019350

Citation preview

B I B L I O T H E C A

SCRIPTORVM GRAECORVM ET ROMANORVM T E V B N E R I A N A

RHETORES GRAECI · VOLVMEN XIV

PROLEGOMENON SYLLOGE EDIDIT HVGO RABE

ACCEDIT MAXIMI LIBELLVS DE OBIECTIONIBVS INSOLVBILIBVS E D I T I O STEREOTYPA EDITIONIS PRIMAE (MCMXXXI)

STVTGARDIAE ET LIPSIAE I N A E D I B V S B.C. T E V B N E R I

MCMXCV

Die Deutsche Bibliothek — CIP-Einheilsaufnahme Prolegomenon gylloge : accedit Maximi libellus de obiectionibus insolubilibus / ed. Hugo Rabe. — Ed. stereotypa ed. 1 (1931). - Stulgardiae ; Lipsiae : Teubner, 1995 (Rhetores Graeci ; Vol. 14) (Bibliolheca scriptonim Graecorum et Romanonim Teubneriana) ISBN 3-519-01935-3 NE: Rabe, Hugo [Hrsg.|; 1. GT Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgeeetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. © B. G. Teubner Stuttgart und Leipzig 1995 Printed in Germany Druck: Druckhaus Kölhen GmbH Buchbinderei: Verlagsbuchbinderei D. Mikolai, Berlin

PRAEFATIO Quae de codicibus et testimoniis, de auctoribus, de fontibus singularum partium, collectionis prolegomenon disserenda erant, inde a p.XXIII leguntur. E re esse yidebatur praefari quaedam, quae generaliter ad fundamenta eorum libellorum spectant, ad totum praefandi morem nascentem et crescentem, ad disponendi rationem, ad argumentum. lis propositis facilius etiam in singulis iudicium ferri poterit, quae accipienda videantur, quae reicienda.

I. De introduotionibus artia rhetorioae secundnm quaestionee Aiistotelioas dispoeitis a. Quattuor quaestiones, ει Am, τι έατι, ποιόν εστί, δια τι εστί: Troph.jf. 2. Dox.0 (ex J). 11. 17 267,10; 20. — 21321,26—826,26: cf. 827,2 {δια.) τι. b. Omittitur quarts: Troil.548,16. 659,3. 15238,16. c. Quinque quaestiones, proponitur τΐ σημαίνει τοϋνομα: Pallad.516,18.

Dispositionis elementa in Aristotelis Anal. post. Bl p.89b28 leguntur: ζητοΰμεν δε δ'" το δ τι, το διότι, ει ίστι, τι εστίν. Quattuor quaestionum schema primarium erat, itaque etiam introductionum rhetoricarum fons quattuor quaestionibus dispositus vetustior fuerit, recentior autem fons recensionum secundum tres vel quinque dispositarum. Nullo argumento commendari videtur, ut etiam priori aetati quam saeculo IV p.Ch. earn formam in artem introducendi — nam de eo tantum agitur — tribuamus, nedum Porphyrium eius auctorem existimemus. a*

IV

PBAEFATIO

Π. De introductionibus in X capita dispoaitis

Servatae sunt unius introductionis 4 recensiones complures; perierunt libelli priorum, ad quos refert auctor 418,8, nisi forte partes quaedam in alia prolegomena (_P659) delatae inde oriuntur. Ex forma la, cuius auctor utique rationem logicam secutus erat, deducta est introductio X capitum. Prolegomenon 4 respondent capita 1—4 de origine et progressu artis quaestioni εΐ εστί, 5 τι εστί, 6 et 7 ποίον εστί, 9 δια τι εστί (cf. £15,6sq.). Auctor addidit capita 8 et 10, videlicet ut decas efficeretur; iustam enim rationem in hac introducendi forma desideramus. Libros Aristotelis interpretaturi saec.V et VI commentario X Categoriarum introductionem philosophiae Aristotelicae in X capita dispositam proponebant; quod nondum fecerat Porphyrius. Ammonius IV4p.l,3: επειδή της Αριστοτέλους εντός έφέλομεν γενέσ'&αι φιλοσοφίας, φέρε τινά δέκα τον αριφμόν εις ταύτην ήμΐν συμβαλλόμενα ζητήσωμεν πρώτον πόΰ-εν τα ονόματα των φιλοσόφων αιρέσεων, δεύτερον τις ή διαίρεσις . .. δέκατον ποιον δει είναι τον έξηγούμενον αντά. Simpl.VIII8,19. Olympiod.XIIlp.1,16. Philop.XIIIlp.1,7. EliasXVIIIl p. 107,7: δέκα δε τισι κεφαλαίοις περικλείομεν την αύτοΰ φιλοσοφίαν . . . δέκατον κεφάλαιον πόσα και τίνα δεϊ προλαμβάνειν παντός Αριστοτελικού βιβλίον (seil, protheoria, cf. p.VI). ταϋτα πάντα του Πρόκλου λέγοντος δεϊν προλαμβάνειν αρχόμενους των 'Αριστοτελικών συνταγμάτων κτλ. Inventam esse a Proclo X capitum formam non dicit Elias. Testimonia ilia usque ad auctores saec.V redeunt, non multo ante in usum receptum erat schema X capitum. Trium vel quattuor capitum argumentum idem

PRAEFATIO

V

est atque introductionis rhetoricae; in medio relinquo, utrum interpretes rhetorici schema X capitum constituerint an philosophic!, certe eodem consilio ab utrisque adhibitum est: ut decas efficeretur; iustam autem rationem et.iam in philosophorum divisione desideramus, quamvis Intendant OlympiodorusXIIlp.2,24 et EliasXVIIIlp.107, 26 εκ διαιρέσεως τίνος προστι&έναι και την αίτιον. Introductionis formam immutatam praebet ea recensio, cuius partes in corpus JP receptae sunt: coniuncta est cum schemate Ib. J? continet canonem Hermogenianum quinquepertitum, qui non post saec.VI, fortasse iam saec.V exeunte creatus est, cf. p.XX. Decem capitum recensionem primam non multo post schema quattuor quaestionum (la) constitutam esse apparet; quinto saeculo vel versus finem quarti ortum est.

m. De introdnctionibus ratione philosophioa oompoeitis 13. 14. Sop.W.V. — Troil.544,8sq. J7258,17sq.

SopatriW.V et auctoris.13 (cf.J4) alia est introducendi ratio: ordiuntur ab explicationibus philosophicis notionum λόγος, ρήτωρ, βητορική. Talia etiam compilator JPII661W., quocum fere congruit anonymus interpres Aristotelis IV5 p.XXI, aliquo loco invenerat. Disponendi rationem similem, non prorsus eandem iam Quintilianus proponit 1114,5 'de arte, de artifice, de opere'. — Partes saltern prolegomenon Sopatri et anon ..23 ad Porphyrium redire constat; ab eodem auctore etiam schema illud introducendi pervenisse ad eos rhetores veri haud dissimile duco, insuper ex Porphyrii Isagoge testimonium possis deducere, in qua identidem philosophus incipit a notione definienda. Qui orditur ab ipsa definitione (Sop.VI,4: Δίκαιον τοις λογικην έξετάζονσι τέχνην αυτό τοντο πρώτον δ τι ποτέ έατι λόγος ζητήσαι), revera fundamentum ponit secundum antiquum morem philosophorum, cf. Arist.Top.Alp.lOOa21 πρώτον ονν βητέον, τί εστί συλλογισμός cum Alexandri annotatione II2p.7,4. Ammon.IV8p.l,2.

VI

PRAEFATIO

Ei definitionum triadi accedunt in Sopatri prolegomenis aliae notiones tres, cum quaeritur, quid sit rhetoric»: επιστήμη, τέχνη, εμπειρία. Coniuncta eadem trias legitur cum Ib in Troil.544,8, cum la in J/7260,5sq. Congruit cum illis plus uno loco DavidXVIII2p.43sq. Trium introducendi methodorum altera per saecula ceteras frequentatione praecucurrit, cf. p.XXXI.

IV. De protheoriis singulorum librorum, 8—33 Sicut formae diversae in artem introducendi inter se conglutinabantur, cf.6, ita multi interpretes protheoriam libri Π. στάσεων cum introductione coniunxerunt; cf. prol.jy et p.IV Eliae verba. Dox.9 autem et auctor Aphthonii Progymnasmata interpretaturi introductionem proposuerunt; eorum enim aetate Aphthonii libellus dudum prima pars canonis Hermogeniani quinquepertiti erat. Aristoteles Topicorum initio statuerat lOOalS ή μεν πρό&εσις της πραγματείας κτλ. et 101a25 έπόμενον ό' αν εϊη τοις ειρημένοις ειπείν, προς πόσα τε καΐ τίνα χρήσιμο ς ή πραγματεία. Eae ipsae quaestiones interpretibus vetustioribus capita primaria erant; tria tractat Porphyrius in Categ.IVlp.55,8; 57,16; 60,11: έπιγραφήν, πρό&εσιν, χρήσιμον, tria AlexanderII8p.l,6—8; 2,1; 4,8: σκοπόν, τάξιν, έπιγραφήν. Syrianus et Sopater cum Hermogenis libros interpretarentur, nondum certum protheoriae schema proposuerunt, tractaverunt autem singula quaedam eorum capitum; idem cadit in Athanasii prolegomena, si quidem ex epitomejj? iudicare licet. Etiam is, cuius protheoriam Joannes Sardianus collection! suae interpretationum in 1. Π. ευρέσεως praeposuit, 26, tria tantum tractaverat eadem atque Alexander, τάξιν, έπιγραφήν, σκοπόν: Sardianus, qui nullam unquam Interpretationen! ipse excogitasse videtur, sed sicut redactores JP et H, sicut Maximus Planudes et redactor corporis We aliique multi in unum corpus coegit interpretationes veterum, Sardianus

PRAEFATIO

VII

inquam earn protheoriam ex commentario vetusto receperit; cf. Praef.#e. Idem autem Sardianus commentario in Aphthonium duas partes praeposuit veteris cuiusdam protheoriae — aut ex duabus protheoriis eas partes excerpsit —, in quibus illorum capitum nullum invenitur, nisi forte unius vestigium servatum est Sard.8,1 ό ovv των προγνμνασμάτων σκοπός κτλ. Quod cadit etiam in prol.20. Phoebammon£8884,10 de sex capitibus refert: a no· λνπραγμονεϊν ε&ος επί παντός βιβλίου και μάλιστα τεχνικού, cf. jf5244,9. AmmoniusIV8p.21,6; 10 septem capitibus enumeratis pergit: ταύτα έπενόησαν oi φιλόσοφοι προλιγειν, nimirum interpretes librorum Platonis et Aristotelis, cf. Praef.8. Numerus capitum a posterioribus examinatorum maior esse solebat. — Singulare testimonium legitur 17 287,28: άναγκαϊον PROLEGOMENA W. IV 2—4

Επειδή δε την ΰφ' ημών έξηγουμένην ρητορικήν έπίκτητον ουσαν οι μεν πέρα του προσήκοντος έξαίροντες έπιστήμην ώνόμασαν, άλλοι δε τέχνην αυτήν άπεκάλεσαν, έτεροι δε κακίζοντες έμπειρίαν άπεφήναντο, μά5 Φωμεν, τι επιστήμη, τι τέχνη, τί εμπειρία. Εϊπωμεν δε πρώτον, τί εστίν επιστήμη' και τί ίδιον αυτής, έντεν&εν. οι μεν την έπιστήμην οριζόμενοι γνώσιν απταιστον ου κατώκνησαν λέγειν, άλλοι δε γνώσιν των υποκειμένων αυτή πραγμάτων, κα&ά έχει φύσεως, ίο εΐπον. Αλλ' Ινα μάΰωμεν, τί εστί γνώσις, τέσσαρα τίνα κεφάλαια εϊπωμεν παρακείμενα άλλήλοις κατά την φωνήν, διαφέροντα δε κατά το σημαινόμενον, είσι δε ταύτα· γνωστικόν, γνωστόν, γνωστική, γνώσις. γνωστικόν εστίν αυτό το γιγνώσκον ως επί του άν&ρώπου' ΐδ ο γαρ αν&ρωπος γνωστικόν ζώόν εστί. γνωστόν δε 3 εστίν αυτό το πράγμα το \ γιγνωσκόμενον και έχον φυσιν του γιγνώσκεσ&αι ήτοι καταλαμβάνεσαι, γνωστική δε < > ως επί της ημετέρας διανοίας, γνώσις δε αυτή ή ενέργεια ήτοι γε άντίληψις, ήτις μεταβαί20 νει και διακονεί μεταξύ του γιγνωσκομένου και του γιγνώσκοντος. σύνη&ες δε ην τοις παλαιοϊς τάς έξεις γνώσεις έπονομάζειν. έξις δε εστίν έπίκτητον πράγμα, ως επί της ρητορικής και της φιλοσοφίας ' και αυτήν γαρ ουσαν την φιλοσοφίαν έξιν γνώσιν ΰείων τε και άν&ρωas πίνων πραγμάτων άπεφήναντο. — Σαφηνίσωμεν δε και τα λοιπά μέρη του δρου της επιστήμης, 'γνώσις', φησί, 1-6 44,4 t 192,6 4 193,7. Plat.Gorg.462C 7-10 47,2. 44,12; 18. 111,12. Sop.V3,29. An.Seg 31. Dav.44,17 19 Ammon.IV6p 2,30. Philop.XHl2p.l,16 24 Dav.20,28. El 8,9. Ammon.IV3p.3,l al. «6 1.8 » j ceterique, niei quod Laur.59, 7 praebet ; fort, ^ξησκημ^νην 1.8 ^ητορικήν Lcr. XL"i Laur.59,7 4 δε Lcr. ΧΙΓ έμπειρίαν Laur.59,7 Ο είπομεν y 11 κεφάλαια susp. παρακείμενα εάν ερώτηση ό Ιατρός, πώς παρήλ&ε την νύκτα ό κάμνων, και της τροφής εϊπη την διαίτησιν τον κάμνοντος. "Ελ&ωμεν δε και εϊπωμεν, τι εστίν εμπειρία καΐ τικ ίδιον αντής. εμπειρία εστί κατά τίνος τριβή άλογος εκ παρατηρήσεως γινομένη. cτριβή άλογος" τοντέστι γνώ8sq. 47,14. 48,1. Dav.45,l 9-19 El.156,32—156,4. schoLEur. Or.643. 644 20.21 aliter 17,12 21 48,5sq. Dar.46,22 2046,11 8 etl μεν rtvfs legitur in echemate marginali T 7 μόνων soripsi; μόνη T U άνενενχότος, mg. avavsvswifaos, Υ 18 if ονν Υ; ηοη acripserim ISov 80 παράδειγμα βαβρ. 92 λόγω (coajtSQ ή Ιατρική' φλΐβοτομων y&Q wai τέμνων καΐ πράξιι χςήται ο lot fog'

266

17. PROLEGOMENA W. IV 8—9

8 σις άλογος' \ ουδέ γαρ γινώσκει ό εμπειρικός Ιατρός v vovv V» 17.18 άπέραντον τους ίόγονς 19] απέραντους λόγους Υ; άπέραντον λόγον VB 21 eis susp. 27 alia Y; exsp. ου

IN HERMOGENIS ΠΕΡΙ ΣΤΑΣΕΑΝ

289

Βίοις των σοφιστών μέμνηται λέγων ταντί' «Ερμογένης δε, | δν Ταρσός ήνεγκεν, πεντεκαίδεκα ετών γεγο- 31 νώς όντως επί μέγα προϋβη της των σοφιστών δόξης, ως και Μάρκφ τω βασιλεΐ παρασχεϊν έρωτα ακροάσεως, έβάδισε γοϋν επί την άκρόασιν αυτόν 6 Μάρκος 5 και ήσ&η μεν διαλεγομένον, δωρεάς δε μεγάλας δέδωκεν | αντώ. εις δε ανδρός ήκων άφηρέϋη την έξιν του 32 λέγειν υπ ουδεμίας φανερός νόσου, δ&εν γέλωτος παρέσχε πρόφασιν τοις βασκάνοις των άν&ρώπων £φασαν γαρ αυτόν τους λόγους άτεχνώς κα&* "Ομηρον πτε- ίο ρόεντας είναι, άποβεβληκέναι γαρ αυτούς τον Ερμογένη καΰάπερ πτερά, και Άντίοχος δε 6 σοφιστής άποσκωπτων είς αυτόν ούτως εφη ''Ερμογένης ό εν παισι γέρων, εν δε γέρονσι παις9, έτελευτα μεν ουν εν βα·&εϊ γήρα, εϊς δε των πολλών νομιζόμενος κατεφρονή&η από- is λιπονσης αυτόν της τέχνης.» ταντί μεν ονν 6 Φιλόστρατος. όπό&εν δε τούτο σνμβέβηκε τω Έρμογένει, δήλον' υπό γαρ θερμότητας νπερβαλλονσης ταχύ μεν είς άκρον ήλ&ε της τέχνης, κατασβεσ&είσης δε αντώ της Φερμότητος εΐκότως και τον πλεονεκτήματος έστε- ίο ρήί$η. Τίνες μεν ουν τούτου έψησαν το σύγγραμμα, έτεροι δε άλλον πλην ουδέν περί τον ονόματος διοισόμε&α. γνήσιον δε μάλιστα δείκνυται, αφ' ων τγ} αντη 5 Case.Dio71,l; cf.Piaef.Vcap.4 ίο Hom.^4201 cet. 17—550 203,3. £010,7 (Τύραννος), cf. Marc.lV69,7: έ«1 της Ιατρικής . . · Sri το 9·ίρμον πλβονάζον τό$6 τι αποτελεί 81. 82 181,7. 203,12 ββ-290,2 cf. 245,12. 20111,7—11. £06,11 8 Ταρσοί T/Veyxav Phil. frij Phil. 8 εφ' ούτω μέγα Phil. 4 τω om. Phil. 6 έβάδιξε Phil. β διαλβγομένον, έ»αύμΜ& δ% ΰχΒϋιάζοντος, δωρεάς Se λαμπςάς είωκεν (om. αίτώ) Phil. 7 του λέγειν om. Phil. 8.9 άΰτεϊαμ,οΰ λόγου Λαρ^ωκβ τοίς Phil. 9 των ανθρώπων om. Phil. 10 αυτόν om. Phil. 13 ποτ& ες Phil. ούτος Phil. 14 μίν γέρων εν Si γηράακονβι παΙς, turn plara apod Phil. 15 κατβφροι/τ^η γαρ Phil. 82.2$ Sioieoμ,{9α ^, αλλ' ως χρήσιμ,ον το σύγγραμμα δεχώμε&α')? 203,13 Bhetores XIV ed. B ab β [1035]

ig

290

17. PROLEGOMENA W. IV 32—34

απαγγελία και εν τω Περί Ιδεών κέχρηται, δ αναντιρρήτως 'Ερμογένους εστίν. "Ωρα δε καΐ περί της τον βιβλίου τάξεως ειπείν, τρεις μεν ουν είσιν αϊ συνεκτικώταται Τέχναι ρητορι5 και, ας 6 αυτός 'Ερμογένης συνέγραγεν, ή τε των Προγυμνααμάτων και ή Περί των στάσεων αυτή και ή Περί των Ιδεών, μέσην ουν ή προκειμένη βίβλος επέχει τάξιν, εικότως' μετά γαρ την διδασκαλίαν των προγνμνασμάτων, άτινά εστί μερικά προβλήματα ρητοιο ρικής, δει και περί τελείας υποθέσεως διδαχ&ήναι' ει μεν γαρ οίον τε ην εν&υς εκ παιδός επί την των ζητημάτων έργασίαν χωρεϊν, ευδ&ιμον ην επειδή δε τη άνΰ-ρωπίντ} φύσει τούτο ποιειν αδύνατον, τηλικαύτην τέχ33 νην εν&έως και εκ του παραχρήμα κα\τορ&ώσαι, is 8που ουδέ επί των βάναυσων τεχνών τούτο ράδιον, ευλόγως οι παλαιοί των σοφιστών ωή'&ησαν δεϊν τοις προγυμνάσμασι πρότερον ένασκεΐσ&αι τους νέους προς παρασκευήν των τελείων ζητημάτων και υποθέσεων, ωσπερ γαρ επί των παίδων το γάλα προ της στέρεας so τροφής αϊ μητέρες αυτοϊς προσάγουσιν, ούτω τα απλουστέρα πρότερον έκδιδασκόμε'&α των μασημάτων, 6 εστί τα προγυμνάσματα. έχει ουν $καστον αυτών άναφοράν προς §ν της ρητορικής είδος, οίον 6 μν&ος κάί ή χρεία και ή γνώμη επί το συμβουλευτικόν ανάγονται, ό κοι25 νός τόπος επί το δικανικόν, το δε εγκώμιον και 6 ψόγος επί το πανηγυρικόν, τα δε αλλά κοινά' μετέχει γαρ έκαστον εκάστου των τριών ειδών, το δε Περί των Ιδεών τρίτην έχει τάξιν, επειδή πρότερον δει γνώναι, πώς συνίσταται τα πολιτικά προβλήματα και κατά τί30 να τρόπον διαιρήσομεν τα εκάστης στάσεως ίδια κεφά4-10 203,16. 103,12—4,5 10-18 203,19—204,1 1β Nic.2,6 22-27 76,7 27-291,9 Jg4,6—17 27-291,16 204,18—206,4 5 ό Τ; και 13. 19 10 $ιαΙι·%&ηναι J94,6; at 291,2; 19 18 προΛαραίκενήν? 2β κοινά ? 80 έκάοττ]^ ex ix της Τ

IN HERMOGENIS ΠΕΡΙ ΣΤΑ2Ε&Ν

291

λαια, βπερ εκ τον παρόντος μα&εΐν υπάρχει βιβλίου, είτα περί της φράσεως και του χαρακτήρος διδαχΰηναΐ' δυο γαρ όντων των κοσμουντών ρητορικήν, δυνατού τε καΐ ήδέος, το μεν δυνατόν δια των στάσεων και της διαιρέσεως των κεφαλαίων έπιτηδεύομεν, το δε s ηδύ δια της των Ιδεών πραγματείας' και γαρ κάλλος και ποίκιλίαν φράσεως ημάς έκδιδάσκει αυτή, δπως αν μη μονοειδώς και επί ενός σχήματος ό λόγος προϊών ύπτιος τε γένηται και προσκορής τοις άκροαταϊς' ή γαρ εξαλλαγή των σχημάτων ήδονήν μνηστευεται και ίο κόσμον τω λόγω, οίον εστί το κατά άποστροφήν' «απόκριναι γαρ», φησί, «δευρο άναστάς μοι». έπει και οι παλαιοί ώσπερ τι ζώον τον λόγον ύπέ&εντο εκ σώματος τε συνεστηκότα και ψυχής, ψνχήν μεν καλούντες τα ενθυμήματα και την δυναμιν την δια των κεφαλαίων is συνισταμένη», σώμα δε την φράσιν και \ το εξω&εν κάλ- 34 λος, δ ποιεϊν ειώ&ασιν αϊ ίδέαι· έπει ουν ή ψυχή κρείττων του σώματος, και το τη ψυχή έοικός προτετάχ&ω" άλλως τε και άτοπον περί κόσμου λόγου διδαχϋήναι, πριν μα&εϊν δπως δλως κατασκευάζεται λόγος, ώστε ao την άρίστην τάξιν δ τεχνογράφος Ινειμε τω βιβλίω, μέσον &εις Προγυμνασμάτων τε και του Περί των ιδεών βιβλίου. Καιρός δε λοιπόν ζητήσαι, ποίω της διδασκαλίας κέχρηται τρόπω, φαμέν ουν, 8τι τοις τρισίν. εν μεν γαρ s& τω λέγειν 'περί τήσδε της διαιρέσεως ποιούμαι τον λόγον και ου περί τήσδε* τω διαιρετικω κέχρηται τρόπω, εν δε τω λέγειν τον δρον του πολιτικού ζητήματος τω συν&ετικφ κέχρηται' είρήκαμεν γαρ, δτι ό δρος το 2 213,19; 20 18 204,26a. 2β Herm.28,11

Ssq. 237,3. ^«111,14. Sop.V2,28 Π Dem.19,120 18 2Ο8,2. 27l(\i 25 237,11. Jf05,l 28 ib.29,1 29 288,4; 5

8 την Ji 4,ll 8 μονοειδής Υ ω Vs; ΰνν&ίτω Υ 19

22- μέΰην Υ

19*

29 ΰνν-

292

17- PROLEGOMENA W. IV 34—36

σύν&ετον έχει. τω δε κατά άνάλνσιν κέχρηται εν τω λέγειν ούτως 'το ζήτημα το πολιτικόν ϋλην έχει τα τε πρόσωπα και τα πράγματα, των δε προσώπων τα μεν εστί τοιάδε, τα δε τοιάδε, και των πραγμάτων όμοίωζ. 5 το ουν έχον τοιάδε πρόσωπα καϊ τοιάδε πράγματα συνέστηκε, το δε μη τοιάδε ου σννέστηκεν.' οράς τον κατά άνάλνσιν τρόπον από γαρ των προσώπων και των πραγμάτων, απερ εστί της στάσεως δεύτερα, έπάνεισιν έπ' αυτήν την στάσιν, ή εστί πρώτη, και τον περί τανιο της λόγον ποιείται, εϊπών γαρ, δτι τα τοιάδε ον συνίσταται, ήναγκάσ&η και περί των συνισταμένων διαλαβέϊν. Χωρήσωμεν δε και επί την έπιγραφήν περί της επιγραφής ουν του προκειμένου συγγράμματος εκείνο λέΐ5 γομεν, ως δσοι μεν έπέγραγαν Περί ρητορικής άμαρτάνονσιν ουδέ γαρ περί πάσης ρητορικής πρόκειται ενταύθα ειπείν, δτι μηδέ περί προοιμίων μηδέ διηγήσεων καϊ των λοιπών έντανδα ενι μα&εϊν. δσοι δε Περί στάσεων έπέγραψαν, τον άλη&ή τον τεχνογράφον σκοπόν έποιή20 σαντο. Περί στάσεων ουν έπιγέγραπται το βιβλίον, επειδή και στάσις καλείται ή εν δικαστηρίοις άμφισβήτησις 35 ή παρά \ το στασιάζειν προς αλλήλους τους άγωνιζομένους ή παρά το έκάτερον αυτών Ιστασ&αι, προς δ νομίζει δίκαιον, έπέγραψε γοϋν Περί στάσεων δηλών, δτι as περί μόνων των εν δικαστηρίοις και βουλεντηρίοις διδάσκει, άντιδιαστέλλων προς τάς αλλάς ρητορικάς τέχνας' εστί γαρ ως εφαμεν και Περί των ιδεών αυτοϋ τέχνη' και Θεοφράστφ δε γέγραπται Τέχνη ρητορική περί έν&υμημάτων και Άλεξάνδρω τω του Νουμηνίου leq. 237,14 2sq. Ηβπη.29,7.12. 30,17. 31,19 18—19 206,6—13. 179,3a. 22 fierm.36,18. PVI1170,13. a.68. Sop.V77,13 (n^y Μινου-Λίανόν) 87 290,7 28 232,5 5 $χον xoti si &v£v&wcc τα. τ&ν άγβλώΰεων ταϊς γυναιξί. Lex.Cantabr.669,20: Λνΰίας εν τω Κατά Άντιγένονς άμβλώΰεοας ν,τλ. Sop.V3,6: μεμ,ΐλέτηταί τω Ανοια., si ό ποιήΰας έξαμ,βΐώΰαι γυναίκα φόνον έηοί·ηϋ(ν. 200,18. ' 15.301,744,19 17-22 ech.Dem.341,6; 9. 364,13. 386,14. 392,4 al. 20 Herm.43,17 2 πςοΰΐπινοη&έντων Ph. 4 definitiones λόγου ένδια&έτον (i. β. Έννοια κεκριμένη) et «ροφοριχοΰ (γνώμης ά. μήνναις) CODtractae; of. etiam 1.7.8 7 χεκρνμ^νον S 9 πρόβφορος S 10.11 παραδόξως 8 15 χαταιίίπτΒΐ.ν 8 19 τελενταίω Β S1 είναι