Dionysii Halicarnasei antiquitatum Romanarum . Vol. V: Opusculorum vol. I [3., (Ed.ster. [1899]) Aufl. 1997] 3519112892, 9783519112891

Citation preview

DIONYSII HALICARNASEI QYAE EXSTANT VOL. V OPVSCVLORVM VOLVMEN

PRIVS

EDIDERVNT

HERMANNVS VSENER ET

LVDOVICVS RADERMACHER

EDITIO STEREOTYPA PRIORIS

EDITIONIS

(MDCCCXCIX)

£ S T V T G A R D I A E ET IN A E D I B V S

LIPSIAE

B. G. T E V B N E R I

MCMXCVII

Die D e u t s c h e B i b l i o t h e k - C I P - E i n h e i U a u f n a h m e Dionysia« (Halicarnassensis) : [Quae exstant] Dionysii Halicarnasei quae exstant / ed. Hermenoua U s e n e r et L u d o v i c u s R a d e r m a c h e r . - E d . s t e r e o t y p . — Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner ( B i b l i o t h e c a s c r i p t o r u m G r a e c o r u m et R o m a n o r u m T e u b n e r i a o a ) Bis B d . 4 u . d . T . : D i o n y s i u s ( H a l i c a r nassensis): Antiquitatee Romanee NE: U s e n e r , H e r m a n n [ H r s g . ] ; D i o n y s i u s ( H a l i c a r n a s s e n s i e ) : [ S a m m l u n g ] Vol. 5. O p u s c u l o r u m v o l u m e n p r i u s . — E d . s t e r e o t y p , e d . 1. ( 1 8 9 9 ) . - 1997 ISBN 3 - 5 1 9 - 1 1 2 8 9 - 2 Das W e r k e i n s c h l i e ß l i c h a l l e r s e i n e r Teile ist u r h e b e r r e c h t l i c h g e s c h ü t z t . J e d e V e r w e r t u n g a u ß e r h a l b d e r engen G r e n z e n des U r h e b e r r e c h t s g e s e t z e s ist ohne Z u s t i m m u n g des V e r l a g e s u n z u l ä s s i g u n d s t r a f b a r . Das gilt b e s o n d e r s f ü r V e r v i e l f ä l t i g u n g e n , Ü b e r s e t z u n g e n , M i k r o v e r f i l m u n g e n u n d die E i n s p e i c h e r u n g u n d V e r a r b e i t u n g in e l e k t r o n i s c h e n S y s t e m e n . © B . G. T e u b n e r S t u t t g a r t und L e i p z i g 1997 P r i n t e d io G e r m a n y D r u c k und B i n d u n g : D r u c k h a u s B e l t s , H e m s b a c h / B e r g s t r a ß e

FRANCISCO · BYECHELERO VNIVERSITATIS · RHENANAE H I S · QYINQVE · LVSTRIS P R A E S I D I O · AC · D E C O R I D-D-L-M EDITORES KALENDIS MAUS ANNI MDCCCXCV

PRAEFATIO HERMANNI YSENERI Dionysii Halicarnasei opuscula critica et rhetorica quotquot hodie exstant, tribus exemplis argumento et ambitu diuersis factum est ut nobis seruarentur. I Agmen ducit codex omnium antiquissimus Ρ arisi en si s nunc bybliothecae nationalis n. 1741 olim Rodulphi cardinalis (P), saeculi undecimi, artium rhetoricarum sylloge amplissima, quae libros non paucos una ad nos detulit. codicem egregium qualis nunc est descripserunt, qualis olim fuerit accurate explorauerunt post Henricum Schenkl Wiener Studien t. IY p. 55 sqq. Leopoldus Cohn Philologi t. XLIX (η. ser. III) p. 396 sqq. et Henricus Omont praefatione simulacro phototypo poeticae Aristotelicae1 praemissa. In eo codice insunt haec: ι Dionysii quae fertur ars rhetorica Ii Menandri ars demonstratio generis m Aristidis artis rhetoricae libri II |iv Dionysii de Thucydide epistula ad Ammaeum ν Alexander de figuris vi Aristotelis artis rhetoricae libri III vu eiusdem poetica vin Dionysius de compositione uerborum ix Demetrius de elocutione χ Apsinis ars (cum Lon1 Collection de reproductions de manuscrits publiée par Σ. Clédat. Auteurs grecs I: La poétique d'Aristote, Paris 1891

p. VII-XVI.

— VI

-

gino contaminata) xi Minucianus de argumentorum sedibus XII Maximus sophista de obiectionibus insolubilibus XIII anonymus de statibus. quibus manu diuersa eaque paullo uetustiore potius quam recentiore additum est xiv opusculum de ueterum scriptorum lectione et imitatione ex Dionysii de imitatione libro altero excerptum. Hanc librorum tabulam qui meminerit, apographis exempli Parisini excutiendis non perdei operam, quod cum aliis accidit tum Walzio et Iano Bakio. ego ut in uno genus totum cognoscerem, satis habui Guelferbytanum gr. 14 olim Gudianum (Gr) chartaceum partim contulisse partim inspexisse: de quo cum Bakius ad Apsinem p. XLI sq. abunde dixerit, nolo acta agere. sed qui syllogen rhetoricam Parisinam iterarunt, omnes Aristotelis rhetoricam et poeticam, Maximi opusculum, excerpta de ueteribus legendis Dionysiana spreuere neque ei in librorum ordine exemplar expresserunt. nam Dionysii scripta iuxta ponunt, artem, de Thucydide epistulam, librum de compositione uerborum, eisque continuant Demetrium de elocutione. hinc propago in duos quasi ramos discedit. omisso enim Alexandro Apsinem Minucianum Aristidem Menandrum subiciunt codices Gudianus, Palatinus gr. 277 (cf. Frid. Sylburgius catalogi p. 83), Laurentianus plutei Lix 11 a Nicodemo monacho saec. xv scriptus (cf. Bakius p. XXX sq.), Ambrosianus eB 164 sup.' chart, saeculi xv fortasse ineuntis ex Georgii Merulae Alexandrini libris, eiusdemque bybliothecae 'M 92 sup.' olim Octauiani Ferrarli et CJ 81 sup.' s. xv (sed in hoc ex Dionysianis sola ars rh. inest), Marcianus classis vili 10 membr. saec. xv a Caesare

-

ΥΠ

-

Stratego scriptus (de quo rettulit Bakius p. XLIV) r Riccardianus 15 chartaceus (cf. Stud. ital. 2, 485 sq.), Escorialeiisis I — I I I — 1 5 chart, saec. xvi, Bodleianus misceli. 230 olim Saibantianus (cf. catal. I p. 783 sq.). contra alii Dionysio Demetrioque Alexandrum Menandrum Aristidem Apsinem Minucianum addunt, nempe Parisinus bybl. nat. 1656, Yindobonensis classis iv (philos, et philol.) 60 chartaceus (cf. Nesseiii catal. t. II p. 36 sq.), Marcianus 429 membranaceus s. x v (cf. lac. Morellii bibl. manuscr. I p. 295 sq.), Palatinus 66 (cf. Sylburgius 1. s. p. 24), denique is codex quem Aldus Manutius in rhetorum uolumine priore expressit (a), decurtati sunt codices Riccardianus 68 (cf. Stud. ital. 2, 518) prioris, Angelicanus 54 (cf. Stud, ital. 4, 103) secundi generis, Yaticanus 1405 chartaceus olim Fuluii Yrsini, qui cum Dionysii artem et epistulam de Thucydidis idiomatis praemittat, miscella adiungit originis plane diuersae rhetorica et grammatica, Vrbinas 47 chart, a Michaele Apostolio scriptus, ubi libro de comp. uerb. Aristotelis rhetorica et poetica nec non Demetrius Λ. έρμ. iungitur, Laurentianus Lvill 22 qui Dionysii epistulam Thucydidiam cum Aristidis rhetorica conponit, alii. Yides nil magis manifestum esse quam hos libros omnes ita a Parisino pendere, ut ex duobus eiusdem apographis fluxerint. quae num hodieque exstent, non attinet quaerere. nulla enim ne horum quidem est auctoritas, cum aditus ad fontem communem pateat. 1 1 Cf. dissertatici De Dionysii Halicarnassensis libris manuscriptis indici scholarum Bonnensium aest. a. MDCCCLXXVIII praemissa, unde quae dicta sunt paucis aucta repetiui.

— Vili — eum ego quidem in libro de comp, uerb., artis capitibus V i l i — X I , epistula ad Ammaeum conlatum habeo a Philippo Kohlmanno Dr. uiro studiis in Statio poeta conlocatis notabili Emdeni anno h. s. LXXXIX mortuo, in arte generis demonstratio (artis I — V I I ) a Carolo Graux uiro egregio his studiis patriaeque praematura morte abrepto. ad primum autem librum insperatum accessit subsidium, cum ex libris a Chr. Bran^isio relictis editionem R. Stephani emissem, ad cuius margines uir doctus nescio quis aut hoc saeculo ineunte aut proximo ad finem uergente codicis Parisini lectionem discrepantem satis accurate enotauerat. ego exemplum nobile anno h. s. LXXX, cum Bonneti mei hospitio iucundissimo uterer, qua potui diligentia praesidiis illis adhibitis non sine fructu relegi. II Alterum exemplum P l o r e n t i n u m est in bybliotheca Laurentiana plutei LIX codex XV (F) saeculi duodecimi. 1 insunt in eo ι Dionysii de compositione uerborum commentatio π eiusdem de oratoribus antiquis tomus prior ie. de Lysia Isocrate Isaeo iudicia n i eiusdem de Dinarcho liber iv Flauii Philostrati uitae sophistarum, ut tamen libri II postrema desiderentur ν Callistrati descriptiones (έχφράβεις) vi Aristidis rhetoris orationes quinqué IX VI I XVII V i l i . Casu infelici inter primam et secundam codicis partem uel inter quintum et sextum quaternionem fasciculus ita interiit, ut iam libri de compositione uerborum

1 De altero et tertio codicum genere dixi olim in Fleckeiseni annali a. 1873 p. 145 sqq., de codice Fiorentino plura tradit Sadaeus libri infra p. XIII indicati p. 32 sqq.

—

IX

—

capita X X V inde a p. 194, 5 R. μυβτηρίοις μεν ovv et X X V I atque operis de antiquis oratoribus prohoemium usque ad huius editionis p. 7, 12 εάβω desint. etiam qui tertio loco ponitur libellus de Dinarcho mutilus est, si quidem quaternione XIII extremo f. 104 v in medio enuntiato ors xul .. . abrumpitur: quam iacturam eo aegrius ferimus, quo minus spei relinquitur aliunde restitutum iri. priorum enim librorum duorum cum etiam alii testes supersint, huius libelli codex Laurentianus fons unicus est. Codicem Constantinopoli altero itinere Graeco inuentum anno 1491 a se emptumque Ianus Lascaris epistula ad Demetrium Chalcondylam data testatur 1 , in Laurentii Medicei bybliothecam relatum iam catalogus anni 1495 indicai Apographon exempli Laurentiani in farragine miscella codicis Vaticani gr. 64 latere Carolus Diltheyus meus perspexit. qui codex anno mundi 6778 uel p. Chr. 1269/70 Thessalonicae scriptus post multa alia quae Ferd. Schultzius ad Aeschinem praef. p. XXIII indicauit, ego in Fleckeiseni ann. 1. s. p. 146, 1 recensui 2 , inde a f. 226 quidquid in Laurentiano inest, 1 Epistulam graecam Lascaris Aeneas Piccolomini edidit Rivista di filologia 1874 t. Π p. 417 sqq., locum de Dionysio inuenies p. 419 cf. p. 410. Catalogi testimonium habes in libro Intorno alle condizioni ed alle vicende della libreria Medicea privata ricerche di E. Piccolomini (Archivio storico Italiano ser. ΠΙ t. X X ) 1875 p. 82 η. 367. 2 Operae pretium facturus mihi uideor, si catalogum librorum extremo codice positum olim 1. s. p. 147, 2 non sine erroribus editum, correctum ab Eltero repetiuero : slal τά βιβλία ocnCQ χέκτημαι ταύτα ¿v ΘιβααλονΙχη: τιτραενάγγελον, τριμ,η-

— Χ — eodem ordine refert. sperares tam uetus apographon exempli speciem paullo pleniorem redditurum esse, at librarius Thessalonicensis ne uerbum quidem amplius quam nos legit, itaque quae nunc in tribus Dionysii libris desideramus, iam ante a. 1269 interierant. Praeter hoc, etiamsi studiose et ego et mea causa amici quaesiuimus, neque apographon ullum neque exemplar gemellum indagare potuimus. nam quod in libro de comp, uerborum partis in codice Laurentiano interceptae uestigia in contaminato librorum genere apparent, alia res est, de qua in alterius uoluminis praefatione dicendum erit. quam ob rem quoniam exemplum Laurentianum integritate memoriae ceteris testibus manifesto antecellit, opera danda erat ut quam maxima cura eius lectio exploraretur. mihi olim Adolphus Kiesslingius uir amicissimus acerbo casu nobis et his studiis ereptus integrum contulerat, postea iterum mea causa C. Diltheyus libros de oratoribus et de Dinarcho, commentarium de comp, uerborum νιαϊον, έξαήμερος τού μεγάλου Βασιλείου (hune t i t u l u m l i b r a r i u s i d e m p o s t m o d u m s u p r a u e r s u m a d i e c i t ) , τριώδιν, προφητεία, δυκάνωνος (sic), ά-Λτωηχος, ψαλτήριον, νομοκάνωνον ' -frfoióyos έζηγημίvos, διατάξεις των άγιων άποατόλων iv ω καΐ ίκλογαϊ διάφοροι βοψών, έπιβτολαΐ Χρ(ναοβτόμ)ον. μεγάλου Βαΰιλείον. και Γρηγορίου τον &εολόγον καΐ άλλων βοφών, &μα. των έκτος ταύτα· Σοφοκλής, Ενριππίδης, Σννέβιος μετά Αΐβχίνου, 'Ιουλιανού, Θεμιατείου (?), Άρριανον, Λιοννβίου, 'Ιαοκράτους ίπιβτολαΧ Φιλοατράτον και ετέρων ουκ ¿λίγων, 'Ιπποκράτης ολος, Γαληνού μεγάλη θεραπευτική, τα μονάβιβλα τούτον πολλά οντα iv δυσΐ βιβλίο ig. διαγνωατικη. η περί χρείας μορίων, iv η καΐ άφ(ορ)ιΰμοί. "Ομηρος' περί διαίτης δξέων, ανατομική· Παύλος· περί τροφών Γαληνού, έν ω και ίτερα.

— XI — Hieronymus Vitelli Florentinus relegit. uti praeterea eis licuit quae Leonardus Sadaeus de codicis ab ipso accurate conlati lectione in Quaestionibus criticis de Dionysii Hai. scriptis rhetoricis Argentorati a. h. s. LXXVIII editis (Dissertât. Argentoratensium t. II p. 89 sqq.) rettulit. III Tertium exemplar nunc deperditum haec quinqué Dionysii scripta tradidit: ι de antiquis oratoribus tomum priorem integrum ie. praefationem totius operis et iudicia de Lysia Isocrate Isaeo n epistulain ad Pompeium in iudicium de Thucydide IV commentarium de Demosthenis dictione V epistulam ad Ammaeum contra eos scriptam qui Demosthenis praestantiam ex Aristotelis arte rhetorica repetebant. unius huius exempli merito euenit ut quattuor illa opuscula quae primum excipiunt ad nostrum aeuum propagarentur et operis de antiquis oratoribus initium pridem ex codice Laurentiano abruptum (p. 3 , 1 — 7 , 1 2 huius editionis) seruaretur. quam syllogen qui conposuit siue rhetor siue grammaticus aeui Byzantini alterum operis de antiquis oratoribus tomum iam non norat, qui saeculo quinto, ut Syrianus comm. in Hermogenem t. I p. 90, 13 H. Rabei testis e s t , nondum decurtatus erat, nam Tzetzae, quod ex deperdita commentationis de Demosthene parte frustulum (p. 253 fr. 1) seruauit, cauebimus ne integrum opus ante oculos positum fuisse iudicemus; pauca autem ilia quae ex ea parte quae de Aeschine scripta erat in scholia Aeschinea translata sunt probabile est uel ante Syriani aetatem a rhetore docto excerpta esse, eo igitur tempore quo haec sylloge conposita est, alterius tomi

—

XII

—

partes eae quae περί της πραγματικής Λημοβ&ένονς δεινότητος (cf. ρ. 252,16), porro de Hyperide et de Aeschine (cf. p. 7, 18) scriptae erant, interierant omnes, sola relieta erat pars prima περί της λεκτικής Λημοβ&ενονg δεινότητος. huic igitur, ut damnum aliquo modo conpensaret, propter argumenti affinitatem epistulam ad Ammaeum subiecit, quae operi olim, cum integrum esset, interponi nullo pacto potuit. sed ne illa quidem pars integra relieta erat, quae cum prima fuisset uoluminis, primus eius quaternio auolsus erat, praeterea siue igni siue madore multarum paginarum maxime secundi quaternionis, qui reliquorum primus fuit, principia ita laesa erant, ut primorum uersuum aut prima aut ultima uerba legi non possent. 1 Ex diuerso fonte auctor sylloges libros duos (II et III) repetiit, quibus rerum scriptores tractantur.2 con1 Etiam ultra primum quaternionem (p. 128,17—152,10) haec labes pertinuit cf. p. 153, 24. 155, 10. 158, 10. 168, 12. 181, 15 —187, 18. quodsi interualla reputaueris, quibus loci lacunosi sese excipiunt, facile apparet archetypi paginas uersus fere XXXm—XXXY huius editionis conplecti sólitas esse. 2 Hiatu ampliore libri omnes duobus locis p.365, 6 et 371,22 deformantur. inter quos locos uersus huius editionis intercedunt CLVI. "utrumque igitur defectum eo euenisse perspicitur, quod duae schedae continentes conpage soluta interciderant. quas tertio loco quaternionis positas fuisse ualde probabile est: Α Β * D d * b a

quod si ita est, efficitur ut singulae archetypi paginae uersus fere XXXIX Teubnerianos receperint. igitur ampliores fuere quam eius exempli unde liber de Demosthene fluxit. non recte de hac re Schenkelium Stud. Vindobon. t.II p.Slsq. et Sadaeum

— xm iunctos illos olim fuisse eodemque ordine positos fidem facit quod liber de Thucydide inscriptus est ετι περί ftovxvôiSov πλατντερον. sed latuit auctorem ilium epistula de Thucydidis idiomatis perinde atque cetera quae in exemplo Parisiensi leguntur. Exempli deperditi lectionem ut instauremus, haec apographa praesto sunt: 1 codex A m b r o s i a n u s D 1 1 9 sup. (M), olim Georgii Merulae Alexandrini, deinceps Hieronymi Calchi Mediolanensis.1 in charta ille leuigata satis diligenter ac nitide scriptus est ineunte saeculo X V . eius praestantia etsi non tanta est ut ceteris apographis carere possimus, tamen ea maxime re eminet, quod locos exempli hiantes accuratissime omnium expressit; tenendum tamen est librarium supplendae lacunae incertum maluisse fenestrarum amplitudine peccare quam exiguitate aut omissione, iota mutum fere nusquam scribitur, lectio conlato archetypo emendata rubro in margine adnotari solet similiterque aliquotiens scholia adscribuntur ; idem corrector, ut sententiae finem indicaret, distinctionis notae saepe punctum rubro adposuit. insunt in eo libro f. 1—42 r Dionysii de antiquis oratoribus liber primus f. 42 v —51 τ επΐβτολή ie. epistula ad Pompeium Geminum f. 51 T —94 r liber de Thucydide, in quo f. 66 r uersu secundo post uerba ovâh γη ν φν filo ab1. s. p. 43 sq. iudicare uideo. temerarius enim mihi uidear, si ex numero paginarum quae in Ambrosiano uacant de amplitudine lacunae coniecturam ceperim. 1 Praescripta edidit Herwerdenus ad Dion, epístolas crit. tres p. Y et Sadaeus 1. s. p. 42. plura qui de codice scire cupiet, adeat Sadaei descriptionem p. 42—55.

—

XIV

-

rupto non solum f. 66 sed etiam octo 1 quae secuntur folia (67—74) scriptura uacant, doñee f. 75 r pleno uersu primo pergitur μη δεάονλωμένοι κτλ. (p. 365,6 sq.). uacuae iterum pagina f. 94T tresque schedae f. 95—97 relincuntur, nisi quod f. 97 r non tarn libro quam paginae Λιοννβίον άλιχαρναβέως, χερί της δημοΰ&ένονg λέξεως: inscribitur perinde atque f. 97T Αιονυβίου άλιχαρναβέως et 98 r περί της δημοβ&ενονς λέξεως legitur, f. 98 r demum plena pagina integroque uersu primo incipit liber de Demosthene initio decurtatus a uerbis ων. xal rà άφνβτερίξοντά που (p. 128,17) et ad finem f. 138T ducitur. extremo iam loco f. 139 Γ — 146 r epistula ad Ammaeum legi tur', pagina auersa f. 146v scriptura uacat. Quae subsequitur Iosephi Rhacendytae ΰννοψις της ρητορικής inter rhetores graecos a Walzio edita t. III p. 478 — 569 (desunt quae apud Walzium p. 467—477 praemittuntur) ab eodem librario in charta diuersa scripta quasi alterum codicem efficit, cuius et quaterniones ά—S et folia suis utuntur numeris. libros de Thucydide et Demosthene epistulamque ad Pompeium Adolphus Kiesslingius, epistulam ad Ammaeum Guilelmus Studemundius, tractatus de oratoribus antiquis ego contuli, quae testimonia aliquotiens suppleri aut corrigi potuerunt ad fidem eorum quae Sadaeus ex codice enotata dédit. Hinc fluxit bybliothecae Vaticanae codex Ott οι Sadaeus quod p. 43 septem folia uacua numerat, nescio quo casu in errorem adductus est.

Ego in adnotatione

p. 365 nouem uacare dixi Kiesslingium secutus, qui schedis Vili uaeuis antecedentem f. 66 adnumerauit, cuius unus tantum uersus et pars alterius perscribuntur, cetera uacant.

-

XV

—

b o n i a n u s gr. 365 saeculi X V I ineuntis, in quo eidem atque in Ambrosiano libri Dionysiani eodem ordine leguntur. omnes titulis carent, quibus minio pingendis satis spatii relinquitur. subiunctum est f. 1 1 9 r — 159 v non Iosephi Rhacendytae opusculum sed Hephaestionis enchiridion initio lacerum (inc. ζάν&ω εΐβΐν p. 8 , 1 ed. Westph.). ex ipso Ambrosiano descriptum hunc Dionysii codicem esse ñeque olim latere me potuitet nunc quiuis in epistula ad Ammaeum (p.257 sqq.) intellegere facile poterit, cui speciminis causa lectionem Ottoboniani a Gr. Heylbutio enotatam subieci. 2 Codex Yaticanus inter P a l a t i n o s gr. L Y I I I chartaceus saeculi X Y foliorum C X X X I I (P), quo de post G. Kaibelium (in Fleckeiseni annali a. 1873 p. 148 sq.) Henricus Schenkl Studiorum Yindobonensium t. I I (1880) p. 30 sq. rettulit, cf. catalogue Sylburgii p. 21 H. Stevensoni p. 29. integer codex est, nisi quod scheda prima nunc soluta praeponitur, idem rara neglegentia scriptus quippe ex dictatione hominis non opinor graeci exceptus tamen aliquando antiquae lectionis testis est ueracior quam M. insunt f. 1 iudicium de Thucydide, f. 33 r liber de Demosthene sub falso titulo &ουκνδίδον ίκφραβις της βτάβεως των κερκυραίων (id quod attinet ad prima saltern p. 128, 17—130, 1), f. 79 T epistula ad Ammaeum, f. 89 r operis de oratoribus antiquis liber primus, f. 125 1 epistula ad Pompeium. epistulam ad Ammaeum tres excipiunt schedae uacuae f. 8 6 — 8 8 , et reliqua inde a f. 89 r usque ad calcem ab una manu et diuersa ea quidem ab eis quibus priora debentur scripta sunt; liber de Thucydide quattuor occupât quaterniones et a duobus scribis

—

XVI —

exaratus est non eisdem atque eis qui in parte sequenti f. 3 3 — 8 5 uersati sunt, hinc facilis ac necessaria est coniectura, plures eodem tempore librarios in scribendo codice Palatino occupatos fuisse, ut alii libro de Thuc., alii libro de Dem. epistulaeque adnexae, unus reliquie a f. 89 operam darent. Liber de Thucydide in hoc codice miro modo turbatus est: locus p. 328, 24—330, 22 suo loco omissus postea p. 332, 19 in media uoce interpositus legitur itemque p. 3 4 0 , 1 4 — 3 4 2 , 1 6 inter p. 3 4 4 , 2 1 . quae turbae, quamuis aliter Schenkelius Stud. Yind. p. 31 iudicet, ita tantum oriri potuere, si duae eiusdem quaternionis schedae continentes aut ex conpage solutae inuersaeque aut (id quod longe probabilius) supinae ita in exemplari conlocatae erant ut frons et tergum utriusque mutaretur: haec igitur illius in exemplo quaternionis fuit species A B Cv C r D d cT c r b a

hinc simul constat singulas exempli paginas uersuum Teubnerianorum X L Y duarumque fere partium numerum continuisse. unde hoc exemplum non commune illud ceterorum fuisse apparet, sed librum nunc deperditum ex ilio exemplo descriptum, Palatini parentem. Conlatum integrum codicem Georgii Kaibelii amicitiae debeo. A Palatino pendet codex Parisiensis bybliothecae nationalis gr. n. 1657 chartaceus saeculi X V exeuntis (A), in libro de antiquis oratoribus mihi a D. Detlefseno conlatus. continet eosdem quinqué Dionysii libros eodem ordine atque Palatinus: quem eius fontem esse cum

-

χνπ

—

ego olim in Fleckeiseni annali 1873 p. 149 dixi, tum Schenkelius 1. s. p. 29 demonstrauit. discrepai eo quod iudicii de Thucydide, cuius initium ibi nunc p. 3 4 7 , 4 a litteris ξάμενοι fit, quaternio primus simulque is quaternio qui finem huius et initium libri de Demosthene complectebatur desunt, cf. Schenkelius p. 30. Dionysio subiciuntur Aeliani uaria historia, excerpta Heraclidae Pontici quae uocantur, epistulae Philostrati quindecim, Theophylacti duae. 3 Codex P a r i s i e n s i s bybliothecae nation, gr. 1742 chart, saeculo X Y exeunte aut X Y I ineunte scriptus (B) continet amisso tarnen iudicio de Thucydide eadem eodem ordine quae Ambrosianus, duabus constat partibus ualde diuersis. librum I de antiquis oratoribus (f. l r ) et epistulam ad Pompeium (f. 49 T —60 r ) manu tersa ac nitida librarius satis diligens scripsit, fasciculis usus sane non usitatis: seniones duos (1—24) quinio excipit et quaternio uno folio decurtatus (35—41), secuntur duo seniones (42—65); post f. 6 0 , cuius quinto uersu textus finitur, quinqué folia scriptura uacant. alteram partem scriba rudis scopa potius quam calamo exarauit isque tam neglegenter, ut nauseam faciat lectionis discrepantiam et enotanti et adnotanti. continet ea librum de Demosthene f. 66 r , ubi primi quattuor uersus scriptura uacant, in superiore margine minio scriptum est ·9wxvâiâov ίκφραβις της βτάβεως των κερκυραίων, et epistulam ad Ammaeum argumento coniunctam f. 128 v —135 T , quae ternionem et octo quaterniones (β'—ι, nimirum ζ ibi sextum indicat) efficiunt. extrema epistulae pars cum interiisset, tertia manus saec. X Y I satis nitida defectum supDion. Halicarn. V.

b

— χνπι

-

pleuit binione (f. 136—9) adiecto, cuius f. 138r epistula nunc finitur, reliqua (138v. 139) uacua sunt. Huius codicis librum I de ant. orat. (f. 1—49 v ) olim mea causa D. Detlefsenus contulit, reliqua ego excussi. 4 Quartus isque procul dubio Palatino et Parisiensi praestantior accedit codex Venetus bybliotheeae s. Marci inter eos qui post Theupoli catalogum editum accessere classis χ η. XXXIV Morellio curante a. h. s. XVII acquisitus. huius libri olim me Hugo Rabeus noster admonuit, quo tempore in editione paranda uersabamur. sed cum specimen libri idoneum praesto non esset, neglexi eum ex codice Ambrosiano fluxisse temere opinatus. sero nunc, dum materiem praefationis congero, eum esse in hoc exemplo opusculorum Dionysii ordinem intellexi, quo aut ex ipso exemplari aut ex apographo eius deperdito fluxisse probaretur. igitur ut de natura huius textus certior fierem, intercedente I. Lietzmanno a Morpurgo uiro inlustrissimo bybliotheeae Marcianae praefecto petii, ut quattuor primarum libri de Demosthene paginarum simulacra luce excepta mihi curaret et mitteret. qui uir, ut est ingenio liberali, non solum quod rogaueram fecit sed ultro etiam de codice rettulit, quae adpono, codex est chartaceus saeculi XV, foliorum CL, altus m. 0,294 latus m. 0,213. continet ι Dionysii de Demosthene librum f. 2—33T manu Hermolai Barbari Veneti (1453—1493) scriptum π epistulam ad Ammaeum Demosthenicam f. 33 v —40 r ni de antiquis oratoribus (Lysia Isocrate Isaeo) commentationes f. 40r—79T IV epistulam ad Ammaeum f. 80 '—88 Γ ν iudicium

—

XIX

—

de Thucydide f. 88 Γ —120 T , subiungitur Demetrii de elocutione opusculum sine titulo f. 121Γ—150. maiorem codicie partem inde a f. 33 T Thomas de Zenotelis vel de Zanetelis Feltrensis exarauit, quo librario Barbarus utebatur. In f. 1 T haec leguntur: rHoc uolumen Dionisii Halicarnassei Demetriique Phalerei opera continens doctissimorum uirorum Hermolai Barbari Patricii Veneti, ac Thomae Didymi Zaneteli Fertini manibus conscriptum, puluere fortassis diu obtritum ignari homuncionis incuria ad euoluendas uenales escas Fartori in tabernam traditum, e tanta ingiuria (sic) à me Daniele Tomitano fuit ereptum; sugerente Bonifacio Pasoleo legum Doctore Francisci filio, cognato et amico carissimo: ooDC XXXV. Die XI a Maij'. In ea parte quam in exemplo phototypo examinare licuit, his codex discrepai a nostra lectione1: p. 128, 17 codex incipit ων «al r à , in margine legitur ϊκφρ(ασΐΐ) | π(ερΙ) στάσεως χορχν | ça ίων 18 προ-

9OVKVSÌSOV

γίνομήνων

129, 3 uerba rò δε usque ad 129, 24 διδόμινα sic omittunt u r : ευπρεπής άλλο&εν

[1. 3 ] nal

δύναμιν

τα λοιπά

1 3 0 , 4 οϋτ

1 3 1 , 2 τοσοντον

ή

7 ήδη

cuna circiter XVI litterarum 15

έκάτερα

17 ή δ'

132,1 αν των πλοντον 17 δυνάμεως

μέχρι

τοϋ,

ί'ΰχνον

ουκ

¿χόντων

έμιμησατο ταλλα

1 1 η δε άσφ.

12 la-

13 hiatus fere XXIV litterarum

έπΐ

3 nullum lacunae indicium

1 3 άποδεξαμ,ένονς

14 εΐ δη πηγή]

10 τούτων] η

λοιπή

ώς δε

1 Quae uncis inclusimus in hac editione, non respexi. nam quae delenda iudicauimue, sponte intellegitur ut in ceteris codicibus sic in hoc quoque legi; quae interposuimus hoc signo —y usi, nemo non uidebit etiam a Veneto abesse. b*

—

XX

—

133, 1 νεωτεροιβι 4 post mats fenestra X X litterarum 5 post ανμψοράς lacuna ΧΧΙΠ litterarum, deinde ε ig αντονs

8 χαρτερώτατος έβτίν 9 ¿ξαμαρτάνειν folii (2r) iteratur 12 v.al δια κινδύνων ειπείν

lacunae nota deest

11 nal initio noui 20 γιγνώβκειν

134, 4 προλέγων 5 ψιλονειηονντας 8 τω ίτέρω 10 ράβτην 11 ονν ¿κείνων 16 τοίς δνείν si dein VII litterarum spatium,

sequitur ίκατέρονς 18 post fenestram IX litterarum r¡ äs iaoν,ράτovs 20 post ΥΠ litterarum spatium άγωνισαμενον

135, 4 αυτά τάναγκαιότατα 6 τό (ante άκρ.) deest 7 aXXà 8 ήϋΊκή 9 ήδεία êeti 12 άνείΐηψε 18 εχμέμα%εν δ' ¿ν 21 οϋτε καιρώ 136, 6 εύΰίας ut uidetur έγκαΙΙοηιξομένην 8 nal άνα-

λη&εατεραν

post τε nal fenestra Χ litterarum

12 μίγμα sine

accentu 14 τονς χαρακτήρας omissa 16 έπιτηδενει 19 r¡vτινα ουν 137, 1 πίνος (scholion adest) 2 ήρέμα 7 ηαλλιεπείν textus, margo γρ. κάΧΧιον είπεϊν 12 άποτείνοναα 13 χείται

Haec sufficiunt ut perspiciamus Barbarum nullo eorum codicum quos supra descripsimus usum exemplar satis diligenter expressisse. eius lectio ut plerumque a fide codicis Ambrosiani prope abest, ita nonnumquam ueluti p. 136 ; 6 et 8 cum codicibus P B cognationem prae se fert. quam ob rem Marcianus una cum M ad restituendam archetypi lectionem usui erit. supplementa lacunarum ex docti librarli ingenio nata, non ex exemplo repetita esse reliquorum codicum consensus docet. Cognatum Veneto esse cod. Mutinensem 68 (cf. Stud. ital. 4, 430) ipse ordo librorum indicat. Ad horum igitur apographorum fidem exempli deperditi memoria instauranda est. cuius fata facile diuinaueris, si quo ordine Dionysii opuscula in codicibus ferantur conparaueris. exhibet enim

-

XXI

M

MarcianuB

Ρ

Β

de ant. or. I ep. ad Pomp. de Thucydide de Demosthene ep. ad Amm.

de Demosth. ep. adAxnm. de ant. or. I ep. ad Pomp, de Thucyd.

de Thucyd. de Demosth. ep. ad Amm. de ant. or. I ep. ad Pomp.

de ant. or. I ep. ad. Pomp, de Demosth. ep. ad Amm.

apparet, opinor, exemplum primum ita solutum esse ut duae partes essent I de ant. or. ι ep. ad Pomp, de Thucydide II de Demosthene cum epistula ad Ammaeum: his separatis et transpositis eum ordinem natum esse quem codex Marcianus et aliquo modo Palatinus prae se fert. deinceps a priore parte auolsum esse iudicium de Thucydide, ut huius quoque incerta sedes esset, qualem in cod. Palatino uidere licet, tum interiisse iudicium de Thucydide, quo priuatus est codex Parisinus, postremum reliqua quoque ex conpage soluta et usu detrita neglecta et abiecta esse. Haec cum ita sint, efficitur ut artis rhetoricae quae fertur, epistulae ad Ammaeum de Thucydidis idiomatis, fragmenti librorum de imitatione memoria in uno teste Parisiensi (P), libri de Dinarcho in uno Laurentiano (F), librorum de Thucydide et de Demosthene epistularumque ad Pompeium et ad Ammaeum in uno ilio exemplo nitatur, cuius apographa modo memorauimus (S). contra libri de compositione uerborum duo testes sunt eique saepe discrepantes Ρ et F, ad quos accedit epitoma de qua suo loco dicetur; itemque libri de oratoribus antiquis primi duo sunt auctores F et S, si prohoemii earn partem (p. 3—7, 12) exceperis quae nunc in F desideratur. IV Sed praeter hos quos recensuimus nulli exstant

— ΧΧΠ — Dionysii libri, quibus si quid propriae dotis inest, tuto confidere liceat. nullus enim alius, quamuis permulti sint, inuentus est, cuius lectio peculiaris potius ex nouo et incognito fonte repetita quam ex interpolatione nata esse conprobetur. de eis opusculis quae altero tomo edentur suo loco dicam. hie eorum quae prius hoc uolumen fert ratio habenda erit. Epistulam ad Ammaeum de Thucydidis idiomatis scriptam, quoniam Marcellini obseruationes breuiusculas § 35—41. 52 sq. supplere discipulisque ad Thucydidis lectionem initiandis apta esse uidebatur, post saeculum XII uir pro temporibus non indoctus idemque in Thucydide bene uersatus cum exemplo Thucydidis coniungendam curauit. qui apographo codicie Parisiensis usus lectionem corruptam emendare, mancam supplere suopte ingenio fretus studuit. quem secuti permulti Thucydidi hunc Dionysii libellum cornitela dederunt. sed nullum id genus codicem inueniri puto qui saeculum XIV antiquitate superet; plerique saeculi XV, nonnulli s. XVI sunt, ex hoc genere sunt codex Neapolitanus gr. 10, in quo rudera quaedam exempli Thucydidei insunt, uitae Marcellini et anonymi, Dionysii libellus, excerpta ex scholiis Thucydideis1 · Parisiensis suppl. gr. 256 olim Andreae Schotti Antuerpiensis bombycinus s. XIV, ubi libellus, ut saepe fit, Thucydidem excipit f. 213; Vaticanus gr. 1302 codex Diogene Laertio et Theophrasti opusculis insignis2, cui f. 195 sqq. fragmentum ex codice 1 Cf. H. Schenkl Stud. Yindobon. II p. 21 sq. 2 Cf. Brandisius in Commentationibus academiae Berolinensis 1831 p. 72 n. 156 Schenkl 1. s. p. 22.

XXIII

-

Thucydidis bombycino sumptum inseritur, nempe uitae Marcellini et anonymi, opusculum Dionysii et παρεκβολαί χρηΰιμοι άπό της &ουκνδίάου βυγγραφης (subsequitur in Charta saec. XV rhetorica ad Alexandram) ; Bodleianus bybliothecae Canonicae gr. 48 saeculi XIV exeuntis (cf. catalogi t. III p. 51 sq.). saeculi XV sunt codices Parisienses 1733 et 1736 (in utroque hic libellus Thucydidi subicitur), Tolosanus 802 a Iolianne Rhoso scriptus, Vaticanus 938, Ottobonianus 211, Palatinus 84, Vrbinates 89, 91, 92, Barberinus I 95, Laurentianus pl. LX 16 cuius Marcellinus coniunctus originem indicat, Cantabrigiensis bybl. uniuersitatis (cf. A catalogue of the mss. preserved in the library of the university of Cambridge t. Ill p. 691), Escorialensis Σ—Ι—12 cf. Milleri catalogue p. 58 cod. 68 f. 57% Mosquensis bybl. synodalis 510 (olim 217). saeculi XVI sunt Parisiensis n. 1735 et Monacensis gr. 126. in codicibus miscellaneis quod epistula etiam cum diuersis libris coniungitur, conparato codice Neapolitano aut Vaticano 1302 facile intellegitur. sic Franciscus Philelphus Constantinopoli a. 1427 in codice Laurentiano LX 18 Dionysium cum Aristotelis et Anaximenis arte rhetorica conposuit, in codice Parisino 2755 Michael Apostolius eundem Hephaestioni subiunxit. Horum codicum memoriam non ex ipso exemplari Parisiensi sed ex gemello repetendam esse Henricus Schenkelius Stud. Vindob. II p. 24 sq. statuerat. contrarium uerum esse ut demonstrarem, in proecdosi Bonnae 1889 edita duorum codicum Schotti (D) et Philelphi (C) lectionem integram adposueram. nunc postquam ipse Schenkelius mecum sentit, satis habui eorum mentionem ibi

—

XXIV

-

tantum ferisse, uulgatae lectionis ubi origo indicanda erat. Etiam primi de oratoribus antiquis libri caput quod est de L y s i a separatim scriptum est in codicibus oratorum et declamatorum Guelferbytano olim Helmstadiensi membr. s. XVI quem Fridericus Hanouius olim mecum Bonnae contulit, Parisiensibus gr. 2131 Iani Lascaris manu scripto (C inde a Grosio dicitur) et 2944 saec. XV (D) 1 , Veneto bybliothecae Marcianae 522 membr. s. XV, Vaticanis Palatinis n. 134 et 269. hoc quoque librorum genus interpolationem grammatici Byzantini passum est, unde euenit ut lectio paulo planior et commodior esset quam ea quam testes genuini exhibent, sed cauendum ne fallaci specie decipiamur. qua de re Radermacherus hisce lectores admonet: Ί η Lysia lectionis interpolatae testem exhibuimus librum Guelferbytanum n. 806; eius libri similiumque defensor exstitit qui ante hos nouem annos iudicium de Lysia edidit A. M. Desrousseaux uir doctissimus. quae opinio quam fallax fuerit, in Fleckeiseni annali 1895 p. 243 sq. demonstrare conati sumus selectis talibus exemplis, qualibus Guelferbytani lectiones illas emendatas cum dicendi usu Dionysiano pugnare certissime apparerei Qua re in corruptelis tollendis spreta reliquorum librorum lectione a Guelferbytano eiusque asseclis proficisci omnino nefas putauimus, cuius rei apertissimum habeo documentum de Lys. p. 1 Cf. Deny s d'Halicarnasse jugement sur Lysias, texte et traduction française . . . par A. M. Desrousseaux et Max. JEgger (Paris. 1890) p. IX sq.

-

XXV

—

9, 3 sq., quem locum nostro quidem iudicio pessum dedit Desrousseaux.' Caput de I s o c r a t e unum noui codicem qui separatum exhibeat Matritensem, de quo Desrousseaux rettulit 1. s. p. V I I I n. 3. Restât eorum genus librorum qui saeculo X V I eo Consilio scripti sunt, ut opusculorum Dionysianorum exempla a typographis diuolgata supplerentur. id quod ut intellegatur, paucis monendum erit, quo ordine haec opuscula paulatim publice innotuerint: a. 1493 caput de I s o c r a t e in editione principe Isocratis Mediolanensi, iteratum in editione Aldina a. 1513 et 1534 1502 epistula ad Ammaeum de T h u c y d i d i s i d i o m a t i s in editione Thucydidis Aldina 1508 opuscula tria in codice Parisiensi (P) eiusque apographis seruata, de c o m p o s i t i o n e u e r b o r u m , a r s r h e t o r i c a quae dicitur et epistula de Thucydidis idiomatis, in Rhetorum graecorum ab Aldo collectorum uolumine priore 1513 caput de L y s i a in Oratorum graecorum ab Aldo editorum uolumine primo 1547 Robertus Stephanus in appendice Dionysii Antiquitatum Romanarum Lutetiae 1546 editarum quaecumque tunc uolgata eraiit opuscula primus editione coniunxit: tria ab Aldo in Rhetorum 1.1 publicata, Lysiam, Isocratem. ceterum Lysiam et Isocratem, cum titulum exprimendum operis traderet, nondum prospexerat 1554 Henricus Stephanus haec adiecit corporis su-

—

XXVI

—

perstitis membra: prohoemium in libros de oratoribus antiquis (p. 3—7), epistulam ad Cn. Pompeium, epistulam ad Ammaeum de Demosthene et Aristotele, excerpta ex libro de imitatione secundo (inscribitur p. 35 Ταντα ενρον εν τινι παλαίω αντιγράφω της τον Λιοννβίον Αλιχαρναββεως τέχνης, ¿ν τω περί της των λόγων ε'ξετκΰεως κεφαλαιω). titulus libelli nitidissimi Petro Yictorio inscripti, paginas 78 et quaternionem praefixum conplectentis hic est: ΛΙΟΝΤΣΙΟΤ TOT AAIKAP- I ναββέως προς Γναΐον Πομπήϊον επιβτολή. I Τον αύτοϋ ¿πιβτολί) προς Άμμαΐον. I DIONTSII HALICABNAS\ fei refponßo ad Gn. Pompeij epiftolam, in qua ille de reprehenso ab ω Piatonis fiylo conque- | rebatur. | Eiufdem ad Ammaeum epiftóla. | Alia praeterea, quae tertia pagina recenfentur. | (interponitur oliua Stephaniana) LVTETIAE\ Apud Carolum Stephanum, Typogra- | phum Begium. | M. D. LIIII. a. 1580 Petrus Yictorius caput de Isaeo et libellum de Dinarcho, utrumque ex codice F petitum Lugduni edidit 1586 Fridericus Sylburgius in Dionysii Halicarnassei ab ipso 'Francofurdi apud heredes Andreae Wecheli' editi tomo II primus integram horum opusculorum syllogen proposuit, adiectis commentationibus de Thucydide et de D e mosthene, quas Andreae Dudithii officio debebat (cf. not. p. 29a 59).

— XXYII — Hanc syllogen postea ordine non mutato Hudson Oxonii 1704 et loh. Iacobus Reiskius Dionysii t. Y et VI Lipsiae 1777 iterauerunt. a Reiskio pendet exemplum a C. Tauchnitio typis immobilibus expressum. Aemilii Gros Francogalli editionem a. h. s. X X Y I et X X Y I I Parisiis emissam tacere praestat. Iam quo magis opuscula Dionysii utilissima innotescebant, consentaneum est quippe antiquitatis studiis feruentibus in uiris doctis non paucis desiderium maximum eorum quae nondum publico usui patebant excitatum esse, fuisse tunc qui omnia Dionysii opuscula inedita pariter atque edita uno codice conponere uellet, conicias ex codice Mediolanensi miscello saec. X Y I bybliothecae Ambrosianae ; D 473 inf.', cui duo quaterniones interponuntur ex codice lacero Dionysii semata: prior partem artis rhetoricae inde a p. 273, 14 R.

της

οίκον μένη g

usque

ad p. 3 2 8 , 6

φενγειν

continet, alter epistulam ad Pompeium integram et libri de Thucydide principium usque ad p. 3 3 3 , 8 huius editionis, utrumque sine titulo; coniuncta igitur in codice deperdito erant quae diuersis librorum generibus tradita sunt, sic Andreas Dudithius, qui in Italia adulescens studiis usque ad eum annum uacauit (1554) quo H. Stephani supplementa edita sunt1, operam dedit ut haec opuscula pienissima collectione coniungeret. a quo Sylburgius, ut ex eius praefatione constat, non solum commentarios de Thucydide et de Demosthene, sed postea etiam artis rhetoricae capita 1 Cf. de hoc uiro C. B. Stieff, Leben und glaubens-meynungen Ándr. Oudiths (1533—1589), gewesenen bischofs . . . nach seinen handschriftlichen briefen. Mit porträt. Vratislauiae 1756.

— χχνπι — IX priora, libros de Isaeo et de Dinarcho, epistulam ad Ammaeum de arte Demosthenis, epistulam ad Pompeium accepit. igitur uel ad codicem Laurentianum (F) Dudithio aditus patuit, unde Isaeum et Dinarchum eruit. tertiae sylloges codice usus est Palatini simillimo, quippe in quo libro de Demosthene inscriptum fuerit Θονκνόίόον εκφραβις της βτάβεως των Κερκυραίων (uide supra p. XVII) cf. Sylburgius not. p. 32 b 25. Sylburgius cum iudicia de Thucydide et de Demosthene ex apographo Dudithii primus edidisset, ceterorum librorum discrepantiam, quam ex uolumine Dudithiano enotauerat, in spicilegio editionis se propositurum esse pollicitus (praef. f. l v ) promisso non stetit. eam exemplo editionis Sylburgianae, quod ex L L. Buenemanni libris in bybliothecam uniuersitatis Lipsiensis inlatum est, adscriptam esse olim in Fleckeiseni ann. 1873 p. 151 sq. monui. sed alia quoque Dudithii sunt uestigia. Codex Bodleianus inter miscellaneos n. 36 eos libros Dionysii continet qui ante Victorium et Sylburgium nondum publice legebantur, de Thucydide, de Isaeo, de Dinarcho, de Demosthene: quorum primo subscribitur 'finis 26 martii 1581 ipso paschae die ex exemplari Duditiano transcriptum'. 1 In codice Io. Yincentii Pinelli nunc Ambrosiano Ό 257 inf.' chartaceo s. XVI f. 138 rubro inscribitur zhovvôiov άλιχαρναβέως' r¡ περί των αττικών ρη- | τάρων πραγματεία, προς άμμαΐον: \ Θονκνόίόον εχφραβις της βτάβεως των κερκυραίων : | sequitur ών 1 Cf. Η. Coxe in Catal. codicum mss. bibl. Bodleianae

t. I p. 641.

— XXIX

-

καϊ τά άφνβτερίξοντά πον κτλ. ie. liber de Demosthene. in superiore margine uir doctus 1 haec adnotavit: 'Sic est titulus in epistola ad Cn. Pompeium. ex fine coniectum est, titulum fuisse περί της λεκτικής δεινότατος τοϋ δημοβ&ένονς, ubi etiam alium promittit περί της πραγματικής, id quod etiam ex άνακεφαλαιώβει colligitur, quae fol. posita est. In libro Dudithii scriptum est, nescio cuius manu: Fragmentum Dionysii Halicarnassei de Atticis Rhetoribus, seu de formis orationis'. ad finem hic liber ducitur f. 1 7 9 r (179 v uacat), sequitur f. 1 8 0 r — 1 8 8 v caput de Isaeo, deinceps f. 189 r c e uita Dinarchi. ¡ De hyperide. πιβτονται ov κατ' ¿ν&νμημα κτλ. (p. 305, 15 h. ed.), denique f. 190 Γ —206 T iudicium de Thucydide inde a p. 363, 4 έκδηλότατα δί, qua de re statim p. XXXII dicetur. Eodem Consilio in cod. Parisiensi 1800 chart, s. XVI (C) epistulae ad Pompeium et ad Ammaeum ex tertio librorum genere sumptae et libri de oratoribus antiquis primi prohoemium cum primis de Lysia uerbis (usque ad p. 8, 5) coniunguntur ie. ea quae postea H. Stephanus primus edidit. 2 Quos Sylburgius demum adiecit libros de Demosthene et de Thucydide codex Parisiensis 1745 conprehendit. Librum de Thucydide solum codex Vaticanus 1000 chart, s. XYI et codex Barberinus I I 98 chart, s. XV (?), quem Schenkelius 1. s. p. 27 sq. describit, uterque quo Ambrosianus M titulo ετι περί &ονκνόίδον πλατύτερον insignitum, con1 Idem ad titulum adposuit rDesunt multa'. 2 Nam epitoma librorum de imitatione ex alio fonte repetenda erat.

—

XXX

-

tinent; eundem codex Octauiani Ferrarii nunc Ambrosianus f M 92 sup.' syllogae rhetorum e codice Parisino deductae interponit, propter argumenti similitudinem cum epistula de Thuc. idiomatis coniunctum. E p i s t u l a m ad Ammaeum (p. 257 sqq.) codex Parisiensis 1743 separatala tradit. Pertinet hue etiam iudicii de Thucydide editio Aldina anni M D L I X , tarn rara ut uel Renouardi annalium typographei Aldini scriptoris (Par. 1803) eruditionem ac diligentiam fugerit. duo editionis rarissimae quippe numquam perfectae neque publice emissae exempla noui, unum in bybliotheca Ambrosiana, alterum in Parisiensi nationali. inter copias Ambrosianas codex est graecus miscellaneus saeculi X V I C R 117 sup.', in quo quattuor insunt fasciculi foliorum quaternorum (ie. biniones) graece impressi, titulus f. 1 praefigitur hic: ΑΙΟΝΤΣΙΟΤ \ ΑΛΕΕΛΝΑΡΟΤ \ ΑΑΙΚΑΡΝΑΣΣΕίΙΣ | ΠΕΡΙ TOT ΘΟΤΚΤΑΙΑΟΤ | χαραχνήρος, xccl των λοιπών τον \ βνγγραφεως Ιδιωμάτων Il sequitur signum Aldinum ancora cum delphino interpositum nomini ΑΛ ΛΟΣ, infra legitur ENEΤΙΗΣΙΝ, Α,ΦΝΘ'. || primi binionis folia secundum et tertium praefationi seruata desunt, in quarto incipit iudicium de Thuc. eodem, qui in fronte legitur, titulo praeposito. hinc commentatio Dionysii ducitur usque ad f. 1 6 v extremum desinitque in uerba p. 363, 6 xal πολλά βυντι&εναι. I a m reliqua ut suppleret, uir quidam doctus in chartis adiectis X V I I I inde a u. έχδηλότατα δε αντον xal χαραχτιχώτατά έβτι (ρ. 3 6 3 , 4 ) usque ad extremum ον μην άλη&εβτερα. (418, 2 1 ) r initio f. X V I I I admodum laceri scripsit. eodem con-

—

XXXI

—

silio loh. Yincentius Pinellus (natus a. MDXXXY) Patauinus in altero codice Ambrosiano Ό 257 inf.' f. 190 Γ —206 y haec ipsa quae ab Aldo typis expressa non erant, a librario nescio quo sibi scribi iussit. 1 editor autem cur absoluere coeptum noluerit, causa non est obscura, proxime p. 365, 6 sequitur lacuna in M paene nouem foliis uacuis significata: haec quo suppleretur sperabat librum inuentum iri.

Etiamsi tres opusculorum Dionysianorum collectiones ad nos perlatae sunt, minime tarnen quaecumque ille de arte quam profitebatur scripsit omnia seruata sunt, tria alterius de antiquis oratoribus tomi capita post Syriani aetatem uidimus interiisse. earum commentationum, quibus orationes Andocidis Lysiae Isocratis Isaei Demosthenis recensuerat et quae genuinae quae spuriae essent quaesiuerat, nulla diem tulit: unicum eius generis specimen libellus de Dinarcho relictus est, eo maxime nomine nobis pretiosus quod inde cum eorum rationes qui bybliothecarum ueterum tabulas confecerunt tum ipsius Dionysii cognoscere licet; cui rei etiam epistula ad Ammaeum utilissima est. ipsius artis caput unum nunc tractat liber de compositione uerborum: olim plures legebantur id genus libri, uelut ars figurarum (περί βχημάτων) et de imitatione libri tres, unde secundi partem Dionysius ipse epistulae ad Pompeium datae inseruit, epitomam seruauit codex 1 Pinellus ipse in tabula, quae in fronte codicia legitur, haec scripsit: 'Eiusdem de Thucydidis historia iudicii fragmentum, quo | suppletur pars edita a Manutio — ch[arta] 190'.

— ΧΧΧΠ — Parisiensis. deperditorum reliquias nos suis locis interposuimus, numéros reliquiarum continuos esse breuitatis causa uoluimus. Quo ordine opuscula a Dionysio scripta sint, quaestio earn ob causam difficilis est et quodam modo inexplicabilis, quod Dionysio, ut mos fuit praeceptoribus antiquis, plura eodem tempore agenda erant. testatur hoc ipse aliquotiens neque fieri aliter potuit. ñeque enim ars oratoris iudicari et indicari recte poterai nisi separatis orationibus spuriis, et dilectus ipse genuinarum spuriarumque cum alia indicia tum artis et ingenii signa sibi poscebat. praeterea munus scholasticum et officium fautoribus debitum effecisse uidemus ut scribendi filo interrupto ad nouum libellum festinaret. est tarnen quod explorari possit et post F. Blassium (De D. H. scriptis rhetoricis diss. Bonn. 1868) et C. Th. Roessierum (D. H. scriptorum rhetoricorum fragmenta, diss. Lips. 1873 p. 3 sqq.) ab Hugone Rabeo Musei rhenani t. XLVIII p. 147 sq. loco de Thuc. p. 326, 9 rectius esplicato definitum sit. Epistulam ad Ammaeum quae est de Demosthenis arte et commentarium de compositione uerborum constat ceteris opusculis antiquiores esse, quam Dionysius de comp. uerb. p. 6, 5—11 R. promittit de delectu uocabulorum commentationem num ediderit, plane incertum est. secuti sunt duo de oratoribus antiquis tomi. quibus recentior est de Dinarcho libellus. deinde cum de imitatione commentaretur duosque libros priores iam absolutos in scriniis teneret, offensio quam iudicium de Platone in libro II de ant. orat. p. 136, 11—142, 19 latum mouerat, causa fuit ut ad Pom-

— xxxm — peium Geminum epistulam ederet, cui caput libri de imitatioiie secundi subiecit. post quam librum de imitatione tertium scriptum totumque opus editum esse ipse testis est de Thuc. p. 325, 3. inter antiquiora scripta habenda est etiam dissertatio περί της πολιτικής φιλοσοφίας προς τον ς κατατρέχοντας αυτής αδίκως (Philodemum opinor eiusque asseclas) quam de Thuc. p. 327, 21 se olim euolgasse fatetur. deinceps cum quaestionibus de orationibus Demostheni aut recte aut falso adscriptis occupatus esset, Q. Aelio Tuberoni roganti mórem ut gereret, iudicium de Thucydide scripsit. post quod epistulam ad Ammaeum Thucydidiam breui tempore interposito emissam esse scriptor ipse p. 421, 11 testatur. reliquorum oratorum tabulas quando Dionysius ediderit, nullum indicium est. in his igitur acquiescendum nobis est. nullus enim liber quo fere anno editus sit sciri potest: hoc unum constat omnia post annum XXX a. Chr. nata esse, quo Dionysius Romae sedem fixit (cf. ant. Rom. I 7), aliquanto ante coss. Ti. Claudium Neronem iterum et Cn. Calpurnium Pisonem (a. V I I a. Chr.), quo anno antiquitatibus Romanis praefatus est, edita fuisse ualde probabile est.

Edendi Dionysii socius mihi gratissimus accessit Ludouicus Radermacher, qui quam adulescens mouerat spem adeo non fefellit, ut de Dionysio egregie meritus sit. prouinciam ita partiti sumus, u t ego reliqua, ille librum de oratoribus antiquis primum, Demosthenem, Dinarchum edendos receperit. Radermacheri porDion. Halicarn. V.

C

— XXXIV — tio praeter Dinarchum omnis (p. 1 — 2 5 2 ) typis descripta, reliqua huius uoluminis pars operis tradita erat, cum autumno anni X C V I oculorum morbus me corripuit et effecit ut plus quam biennium haec iacerent. nunc tandem ausus coeptum uolumen ad umbilicum adducere doleo me non earn curam purgandis plagulis et emendandis adhibere potuisse qua opus erat. Disposuimus libros ita ut priore uolumine opuscula critica, altero de ipsa arte tractatus coniungantur. Lectionis recensendae officium eis quae de codicum manuscriptorum auctoritate et propagine dicta sunt plane definitum est. libellus de Dinarcho ad codicis F , epistula Thucydidia ad codicis Ρ fidem exigenda erat, librorum de Demosthene et de Thucydide itemque epistulae ad Ammaeum Demosthenicae exemplar deperditum ( S ) ex apographis M P B instaurandum erat, in qua re etiamsi Ambrosiani maior solet fides esse, tamen, ut Radermacherum loquentem inducam, { Parisinus suam habet auctoritatem. Sic de Dem. p. 2 5 0 , 2 1 ubi necessario edendum f u i t : εΐ μεντοι τίνες έν το ig ψευδεπιγράφοις εΐβϊ λόγοις αηδείς καΐ φορτικού και αγροικοι χαταβχεναί, in Ambrosiano εΐ μεντοι τίνες ενιοι ψευδεπίγραφοι είβι λόγοι αηδείς exstat, in Parisino εΐ μεντοι τίνες ενιοι ψευδεπίγραφοι εΐβΐ λόγοις άηδείς, is igitur memorabile uerae lectionis uestigium seruauit. quae res ideo neglegenda non est, quia, cum plurimis lacunis liber de Dem. scateat, interdum factum est, ut litteras paullo plures quam Ambrosianus Parisinus exhibeat, qua re egregie adiuti sumus e. g. in uerbis p. 1 8 6 , 4 sq. restituendis. Denique Palatini

-

XXXV

-

lectiones praecipue ideo adnotandae fuerunt, ut qúam ex sordido fonte Sylburgius hauserit, apertum fiat, cuius ex editione pendent quaeoumque postea in lucem sunt emissae.' quamquam Palatinus quoque accidit ut genuinam scripturam seruet, ueluti βνβλος non semel in uno ilio relictum est. Difficilior in libro de antiquis oratoribus primo recensio fit, si cum codicibus illius sylloges (S) exemplum Laurentianum ( F ) pugnat. quod ut antiquitate illos codices longe superai, ita neglegentiae culpa liberan non facile potest. Nos, ut Radermacherus scribit, 'librum antiquissimum pluris aestimauimus quam Sadaeus, constat enim non nullos exstare locos quibus Fiorentini auctoritatem falsis rationibus ductus imminuere studuerit. de eis, quae p. 87, 10 leguntur, nihil adfirmo, etsi illud έπίάημήΰας, quod Florentinus exhibet (nam in Ambrosiano lacuna est), ad έμπλήβας redire ideoque non tarn interpolatum quam praecedente άποάημήΰαι corruptum esse satis certum putauerim. at nullo modo dubitari potest quin de p. 6 3 , 1 5 Sadaeus errorem commiserit, quae uerba in nostra editione ita emendata legi existimamus, ut Florentini praestantiam confestim agnoscas, nedum de interpolatione insimules, quamquam igitur a librario neglegenti et rudi codicem exaratum esse non negamus, tamen discrepanti eius lectioni ita semper animum attendimus, ut quam maxime caueremus, ne, quia uno loco falsum exhibet, idcirco altero quoque loco uitium inesse iudicaremus. quod optime cernitur in locis eis tractandis, quibus eadem uerba alio ordine in Fiorentino alio in Ambrosiano conlocantur. eorum pars semc*

-

XXXVI

-

per dubia erit, in aliis fortasse Ambrosianus praestat, in aliis Florentinus. V t unum exemplum adferam, habes p. 5 6 , 10 τήν των Ελλήνων άρχήν in Ambrosiano Palatino Parisino, contra τήν άρχήν των 'Ελλήνων insolentius quidem posita in Florentino, sed rectius, quoniam in libro elegantissime scripto Dionysius non aliter atque Herodotus articulorum uitare uidetur concursus. Velut της 'Αθηναίων πόλεως p. 56, 2 exstat, p. 63, 6 την 'Ηρακλέους προαίρεβιν, sed p. 68, 1 τους κινδύνους των προγόνων, ρ. 70, 7 των Ιδιωτών — τους βίους, ρ. 71, 16 τή δε τάζει των ενθυμημάτων καϊ τοις μεριβμοίς των επιχειρημάτων et sic fere locis plerisque. nos igitur earn semper normam secuti s u m u s , ut obseruata diligentissime dicendi consuetudine ferremus iudicium. quod ubique fieri non potuisse sane concedimus.' E t i a m grauiorem in commentatione de compositione uerborum difficultatem parit antiquorum testium Ρ et F dissensus. quae ut soluatur quam normam sequendam esse statuam, in praefatione alterius uoluminis dicendum erit. interim de ea re quae indici scholarum Bonnensium aestiu. a. h. s. L X X V I I I praefatus sum. sufficere poterunt. De emendatione Dionysii post Fridericum Sylburgium unus omnium maxime Iohannes Iacobus Reiskius meruit, eis praecipue quae in calce uoluminum Y et V I adnotata sunt, accessere Carolus Guilelmus Kruegerus utilissima historiograpbicorum editione a. b. s. X X I I I emissa, Philippus Dobraeus, Hermannus Sauppius, Henricus Herwerdenus, Henricus Weilius, postremo, qui

—

XXXVII

-

diligenti sermonis obseruatione nisus non pauca bene correxit, Leonardus Sadaeus. insanabilia sane damna textus tulit schedis aut auolsis, ut primore libro de Demosthene et extremo de Dinarclio factum est, aut interceptis, ut in libro de Thucydide, sarciri et sanari magna ex parte ea uerba uerborumque partes potuerunt, quae in schedis aut madore aut igni corruptis, ut in libro de Demosthene saepe numero accidit, a librariis legi nequibant. sed praeterea latus acutae diuinationi campus patet. qua in re tenendum est grauiora uolnera iam antiquo tempore textui inflicta esse, non paucae enim eaeque certissimae emendationes tum ex maiusculo litteraturae genere repetendae erant tum ex conpendiaria scriptura, qua constat librarlos in libris scholastico usui destinatis uti solitos esse, hoc in codice uetustissimo Parisiensi etiam nunc uidere licet, uelut in excerptis de imitatione editionis prioris p. 18, 4 uocis παλαιών elementa tantum tria priora παλ adponuntur, ut non miremur apographorum scrip tores πολλών legisse; sed ipse codicis Ρ librarius eiusdem paginae u. 17 eodem conpendio deceptus χαλών scripsit quod παλαιών scribi debuit. sic de Isaeo p. 107, 4 άδιχείν legerunt quod αντιδικεί ν fuit, et p. 1 0 4 , 1 8 τον βνμβονλεύειν quod τον βνμβολαίον interpretandum fuisse Emperius perspexit. litteratura maiuscula et prosodiae notis plerumque carens effecit ut uoces perperam aut in plura uerba diducerentur aut in unum contraherentur, uelut in epistula ad Ammaeum p. 267, 8 ex οντωΰί aduerbio natum est όντως. El et 2 6 8 , 2 0 δηλώΰει ovg ex δημοΰίονς, epistulae Thucydidiae p. 4 2 4 , 6 όπόβα τε γείνεται distractum

— xxxvm — in άποβτεγειν r¡ τά, de imitatione exc. p. 26, 2 κατεπιτετηδευμεναι abiit in κατ έπιτήδενμα μίν al, contrario errore ibidem p. 18,15 βνλλογής εν τι coaluit in participium βνλλογίβαντι, de Dem. p. 142, 12 δ' εΐ βάμα contractum est in dig αμα. Litterarum formae emergunt, cum in libri de Isaeo p. 112,11 γαρ praepositionem παρ' et 115, 5 τε άλλων adiectiuum πολλών latere perspexeris. grauiora sunt e. c. de Demosthene p. 156,22 όποια λέγω a Radermachero diuinatum, cum libri uoces οϊς οϊδα έγώ exhibeant, ibidemque p. 234, 23 τότε δε rò μελιχρον latitane in hac corruptela τό τε λεγόμενον έχ&ρόν, de Thucydide p. 395, 20 εγγιϋτa a Reiskio erutum ex librorum lectione εΐ τις τά, p. 414, 7 íx δε τον pro quibus uerbis in libris una uox εκάβτον legitur, p. 326, 18 πολύ το φιλαίτιον a Radermachero sagacissime inuentum pro u. το avrò φιλ. sic igitur quod de Isaeo p. 112, 13 traditur μη δνβπαρακολού&ητος γενηται δια το πλή&ος των κεφαλαίων 6 λόγος xal πολλάκις, αϊ τε πίβτεις κτλ., frustra Reiskius supplementis sanabat xal πολλάκις (βνμβαίνειy. latet uox reconditior ac terminatione non in continuam scripturam recepta etiam magis obscurata πελαγίβΐ). quo uerbo cum Himerius sophista utitur apud Photium bybliothecae cod. 243 p. 375b 39 πελαγίξει δε (he. in alto mari uersatur) ό λόγος, ονχ όρων ορμον φαινόμενον, ut consentaneum est, ueterem flosculum decerpsit. profecto iam ante Philodemum fuerunt qui hac metaphora uterentur, qua infinitus aequoris adspectus ad orationis prolixioris fastidium transferebatur. multus de ea re Philodemus est de rhet. t. I p. 239 sq. Sudh., ubi πελαγίξειν uerbum non

—

XXXIX

—

sine ironia plane eodem modo ponitur atque μάκρηγορείν aut μακρολογείν, sic enim disserere coepit xal τοντ ίδοζε χαταρι&μεΐν ¿v τοις έγκωμίοις της ρητορικής το αελαγίζειν ¿ν τοις λόγοις, τους δε βραχείς άποδοκιμάξειν, κα&άπερ τα πλοιάρια τα μή δυνάμενα της γης άπαι'ρειν, ώς ού&εν διαπραττομε'νονς λαμαρόν. Adnotatione non solum hoc agendum existimauimus, ut nostrae lectionis auctoritas nusquam dubia esset, sed etiam ut uolgatae et a nobis desertae origo indicaretur. quam ob rem ut eorum codicum, in quibus lectionis memoria nititur, discrepantiam quanta potuimus fide adnotauimus, ita editiones quoque illas, unde lectio uolgata fiuxit, sedulo consuluimus. in eis libris quorum fons codex uetus Parisiensis est, plerumque reiectis apographis ms. exemplar potius Aldinum, quod et ipsum apographi loco habetur, aduocauimus. Coniecturarum semper primos auctores indicare studuimus, neque raro quod Reiskio aliiue hodie adscribitur, antiquiori licuit reddere. ceterum inutili coniecturarum mole adnotationem onerare noluimus, conamina minus probabilia nisi locis dubiis non rettulimus. Quod reliquum est, omnibus eis qui libris manuscriptis aut conlatis aut inspectis hanc operam adiuuerunt, gratias agimus maximas. quamquam ei potissimum quorum officiosa amicitia aditum mihi olim ad haec studia aperuit, praematura morte et mihi et litteris iam erepti sunt, Adolphus Kiesslingius, Philippus Kohlmannus, Carolus Graux, Rudolphus Schoel-

— XL —

lius, Gruilelmus Studemundius. sed quibus uiuis ac ualidis haec tamquam sua me reddere posse laetor, Carolo Diltheyo, Georgio Kaibelio, Augusto Wilmannsio, Maximiliano Bonneto, D. Detlefseno, Friderico Hanouio, Gustauo Heylbutio, Aeneae de Piccolominis, Hieronymo Yitellio, nil magis in uotis est quam ut copiis per ipsos paratie sic ut uoluerint ac sperauerint nos esse usos iudicare possint. Bonnae idibus februariis a. MDCCCXCDL

CODICVM T A B Y L A Austriacus Vindobonensis cl. IV cod. 60

pag

IX

Britannici Bodleianus bybl. Canon. 48 — misceli. 36 — 230 Cantabrigiensis Parisiensis bybl. nat. — — — — — — — — — — — — suppl. gr. Tolosanus 802

Hispanici Escorialensis I—HI—15 _ 2—1—12 Matritensis Florentini . Laurent. LVHI 22 — Lix h

XXV XXX IX XXV

Gallici 1656 1657 1733 1735 1736 1741 1742 1746 1800 2131 2755 2944 256

Germanici Guelferbytanus 14 806 Monacensis 126 . . . . . -

.

IX XVm sq. XXV XXV XXV VII sq. XIX XXXI XXXI XXVI XXV XXVI XXIV XXV ·

VIII XXVI XXV IX XXV XXVTI

Italici IX

vm

_

XLH

—

Laurent. LIX 16 — LX 16 — LX 18 Riccardianus 15 68 Mediolanenses Ambrosian. Β 164 sup — C 267 inf. — D 119 sup — D 473 inf. — J 8i sup — M 92 sup — R 117 sup Mutinensis 68 (Π C 1) Neapolitans 10 1lomani Angelicanus 54 (D. 5. 8) Barberinus I 95 — II 98 Vaticanus 64 — 938 — 1000 — 1302 — 1405 Ottobonianus 211 — 365 Palatinus 36 — 58 — 84 — 134 — 269 — 277 Vrbinas 47 — 89. 91. 92 Veneti Marcianus 429 — 522 — cl. V m c. 10 — cl. X c. 34 Bossicus Mosquensis synod. 510 (ol. 217)

pag. X sq. XXV XXY IX IX VIII XXX sq. ΧΧΧΙΠ XYsq. XXIX vm Vm. ΧΧΧΠ ΧΧΧΠ ΧΧΠ XXIV IX XXV XXXI XI sq. XXV XXXI XXIV sq. IX XXV XVI sq. IX XVn XXV XXVI XXVI vm IX XXV IX XXVI VIII sq. XX sq. XXV

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ

ΑΑΙΚΑΡΝΑΣΕ&Σ ΠΕΡΙ

ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ Ä

Sion. HaUcarn. Y.

1

F

codex Florentinus bybliothecae Laurentianae LIX 15 F 1 manus prior F 2 manus altera M Ambrosianus D 119 sup. Ρ Yaticanus Palatinus gr. 58 A*) Parisiensis bybliothecae nationalis gr. 1657 Β eiusdem bybliothecae gr. 1742 C eiusdem bybliothecae gr. 1800 G Guelferbytanus n. 806 a exemplum Aldi Manutii s Stephanorum editiones y lectio post Aldinam uolgata in libello de Isaeo lectio post editionem principerà Petri Victorii uolgata. *) huius libri Palatino simillimi lectionem pleniorem in praefatione exhibuimus, deinde omisimus nisi locis paucissimis, quibus solus uerum seruauit.

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ

ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΠΕΡΙ

ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ

Πολλήν χαιον,

χάριν

ην είδεναι

ω χράτιβτε

τηδευμάτων τερον,

ε'νεκα

ούχ

έπιμελείας

ηκι&τα ού

χρείττω. καϊ

δ ε IVας

ύβρεις

άναιδείοί ουτε &ερίου,

μικρόν έπΐ

τήν

&εατρικη

άλλου

τοις

τοϋ

δεηβαβα έχείνης xal xal

έπι-

η

πρό-

πολιτικούς

ημών

δί

\ είς τέλος

ούδενος

παραχρουΰαμενη

άφόρητος

οϋτε

φιλοβοφίας

μετειληφυΐα τήν

ημάς έτερα

τάζιν,

καϊ

μϊν έκπνείν

χαϋ'

ήφανίβ&αι'

παρελ&οϋβα ανάγωγος

της

ίο

καΐ

άρξαμε'νη τελευτης

¿πΐ

τά

r¡ μϊν

προπηλακιζομενη

Μαχεδόνος

s

λόγους έπϊ

χρόνοις

το,

δί-

τίνων

πεποιημενης

χατελύε

όλίγον,

παιδεύματος

λα&οϋβα

τους

φητορική

κατ'

χρόνω

μεν

άβκονμενων

προ

νπομένονόα

της 'Αλεξάνδρου

τις

χάλλιον

ψιλόϋοφος

μαραίνεϋ&αι

άλλων

έπίδοβιν

δή

άπο

δε

xal

δί της περί

xal

446 ηλικίας

νυν

μικράν

¿ν ' γαρ

αρχαία

τώ καθ·' ημάς

'Λμμαΐε,

των

έλευ'όχλων

1 titulum om C τοϋ post Λιοννβίον inseruit Stephanus ν 2 Άλιχαρναααέως Stephanus y 4 νπομνηματιαμ,οί add Stephanus ν 13 τον bis C 14 μαρ[αΐ]νΐ6&αι Μ cum litura angustiore, fuerat μαρέ17 àvaiâsla ϋ-εατριχή Ρ άναίδεια ^ιατρική ΑΒΟν uerum iam Sylburgius uiderat 1*

is

4

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

céyvoiav, ον μόνον ¿ν ενπορία καϊ τρυφή καϊ μορφή πλείονι τής ετέρας διήγεν, άλλά καϊ τάς τιμάς καϊ τάς προβταβίας των πόλεων, ας ¿δει τήν φιλόβοφον εχειν, είς ¿αυτήν άνηρτήβατο nal ην φορτική τις πάνυ xal δ όχληρά xal τελευτώβα παραπληβίαν έποίηβε γενεβ&αι τήν 'Ελλάδα ταΐς των άβώτων xal κακοδαιμόνων οίκίαις. ωΰπερ γαρ έν έκείναις ή μϊν έλευ&ερα καϊ βώφρων γαμέτη κάθεται μηδενός ου6α των αύτης κυρία, εταίρα δε τις άφρων 1% όλέ&ρφ τοϋ βίου παροϋβα ίο πάΰης άί-ιοί της ούβίας αρχειν, βκυβαλίζουβα xal δεδιττομενη τήν ετεραν' τον αυτόν τρόπον ¿ν πάθη πάλει xal ούδεμιας ήττον ε'ν ταΐς εύπαιδεύτοις (τουτι γαρ απάντων των κακών ¿βχατον) ή μϊν Αττική μοϋϋα καϊ αρχαία καϊ αύτόχ&ων \ ατιμον είλήφει βχήμα, των 447 15 εαυτής έκπεβουβα άγα%·ών, ή δϊ Εκ τίνων βαράθρων της ,Αβιας έχ%·ίς καϊ πρώην άφικομένη, Μυβή ή Φρυγία τις ή Καρικόν τι κακόν, [í¡ βάρβαρον] 'Ελληνίδας ήξίου διοικείν πόλεις άπελάΰαΰα των κοινών τήν ετεραν, ή άμα&ής τήν φιλόβοφον καϊ ή μαινομένη τήν βώφρονα. 2 άλλα γάρ ον μόνον 'ανδρών δικαίων χρόνος βωτήρ 2ΐ άριβτος' κατά Πίνδαρον, άλλά καϊ τεχνών νή día καϊ έπιτηδενμάτων γε καϊ παντός άλλου σπουδαίου χρήματος. £δειζε δί δ καθ1' ήμας χρόνος, είτε &εών τίνος &ρ%αντος είτε φυϋικής περιόδου τήν άρχαίαν τάζιν 25 άνακυκλούβης είτε άν%·ρωπίνης δρμής έπΐ τα δμοια 21 Pindarus fr 189 ßergk

Ρ

1

1 ενπορία M8 et in mg re C:1 άπορία M'P'ABC άπορεία 3 αροαταβ[. í]ots cum ras M

corr M

8 μεάενόβ Ρ

μον C Stephanus ν

15 βαρά&ρων ex βαράχ&ρων COrr Μ

16 Mvai¡ Kiessling : μοvea

Dobraeus

6 άσωτων ex άαωμάτων

14 άρχαΐα Μ | ατιμον MPS Α: &το17 ri? Μ Ι η βάρβαρον seclusit

19 μαινομένη ex μενομενη corr M

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ

5

πολλούς άγονβης, καί άπέδωκε τη μίν αρχαία και βώφρονι $ητορικη τήν δικαίαν τιμήν, r¡v καί πρότερον εϊχε καλώς, άπολαβεΐν, τη âh νέα xal άνοήτφ πανβαβ&αι δόξαν ον προβήκονβαν χαρπονμένη xal ¿ν άλλοτρίοις άγα&οΐς τρυφώδη. xal ον κα%·' fcV ΐβως s τοϋτο μόνον έπαινείν τον παρόντα χρόνον xal τους 448 ΰνμφιλοβοφονντας άν&ρώπονς άξιον, 'ότι | τά κρείττω τιμιότερα ποιεΐν των χειρόνων ήρξαντο (καίτοι μέρος γε τον παντός ήμιβν άρχή λέγεται τε xal ίδτιν), αλλ' άοβιν αυτών παρεβκεναβε γενέβ&αι. έ'ξω γάρ όλίγων τίνων Άΰιανών πόλεων, αϊς di' άμα&ίαν βραδείά έβτιν ή των καλών μά&ηβις, al λοιπαΐ πέπαννται τούς φορτικούς καί ψυχρούς κάί άναιβ&ήτονς άγαπώβαι λόγονς, τών μϊν πρότερον μέγα έπ' αύτοΐς φρονονντων αΐδον- is μένων ήδη καί κατά μικρόν άπαντομολούντων προς τούς ετέρους, εΐ μή τίνες παντάπαϋιν άνιάτως έ'χονδι, τών δΐ νεωΰτΐ τον μαθήματος άπτομένων είς καταφρόνηβιν άγόντων τούς λόγονς καί γέλωτα ποιούμενων τήν έπ' αύτοΐς βπονδήν. 2ο αίτια δ' οϊμαι xal άρχή της τοβαντης μεταβολής 3 έγένετο ή πάντων κρατοΰβα 'Ρώμη προς εαυτή ν άναγκάζουβα τάς ολας πόλεις άποβλέπειν καί ταύτης δε αύτής ol δυναϋτενοντες κατ' άρετήν καί από τον χρατίδτον τά χοινά διοικούντες, ενπαίδευτοι πάνυ καί 25 449 γενναίοι | τάς χρίβεις γενόμενοι, ύφ' ων κοβμούμενον τό τε φρόνιμον της πόλεως μέρος Ετι μάλλον έπιδέ3 είχε, καλώς libri: corr Reiskius 11 χαριακιύασε ex itaQíentvacui corr M1 Λαρεσκεναΰαι. A παρεαχεναε Ρ fort παρεαν,εναβαν 12 βραδεία ίατιν Μ 19 fort rois τοιούτους Ιόγους 23 Si Usener: τε Μ τ« P B CA

κοαμονμεvoi MÍBCA

26 Υ,οαμούμενον mg C:

6

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕ&Σ

δωκεν καϊ το άνάητον ήνάγκαβται νοϋν Ιχειν. τοιγάρτοι πολλαϊ μίν Ιβτορίαι βπονδής αζιαι γράφονται τοις νϋν, πολλοί δϊ λόγοι πολιτικοί χαρίεντες έκφέρονται φιλόβοφοί τε βυντάζεις ου μά Αία ευκαταφρόνητοι 5 κλλαι τε πολλαί καΐ καλαϊ πραγματεΐαι xal 'Ρωμαίοις καϊ "Ελληβιν εν μάλα διεβπουδαβμέναι προεληλν&αβί τε xal προελεύβονται κατά το εΙκός. καΐ ουκ civ &avμάβαιμι τηλικαύτης μεταβολής ¿ν τούτω τω βραχεί χρόνω γεγενημένης, εΐ μηκέτι χωρήβει προβωτέρω μιας ίο γενεάς ό ζήλος ¿κείνος των άνοήτων λόγων το γαρ ¿κ παντός είς έλάχιβτον βυναχ&ίν ράδιο ν εξ όλίγον μηδί είναι. 4 αλλά γάρ το μίν εύχαριβτεΐν τω μεταβάλλοντι τα πράγματα χρόνω καϊ το τούς τά κράτιβτα προαιρου15 μένους έπαινεΐν καϊ το τά μέλλοντα έκ των γεγονότων εΐκάξειν καϊ πάντα τα παραπλήβια τούτοις, et κ&ν ò τυχών εΐαεΐν δύναιτο, άφήβω, ¿ξ ων «Ρ αν ίτι μεί \ ξω 450 λάβοι τά κρείττονα Ιβχύν, ταϋτα πειράζομαι λέγειν, υπό&εβιν τοϋ λόγου κοινή ν καϊ φιλάν&ρωπον και 20 πλείβτα δυναμένην ώφελήβαι λαβών. 1 φίλοις έπιτρεψαι δίαιταν, περί πολλού ποιούμενος τά 5 τούτων πράγματα μηδενα των άλλων εΐδέναι. έπειδη δε Λιογείτων, & φανερώς εχων έζηλεγχετο, περί τούτων ονδενί τών αντοϋ φίλων ¿τόλμα πεί&εβ&αι, αλλ' ήβονλη&η καΐ φεύγειν δίκας καΐ μή ονβας διώκειν και ύπομεΐναι τους έβχάτονς κινδύνους μάλλον η τά δίκαια ίο ποιηβας άπηλλάχ&αι τών προς τούτους εγκλημάτων, υμών δέομαι, èàv μεν αποδείξω όντως αΐβχρώς αυτούς έπιτετροπευμενονς υπό τον πάππου, ως ουδείς πώποτε ύπο τών ούδεν προσηκόντων εν τη πόλει, βοη&εΐν αύτοΐς τά δίκαια' εΐ δε μη, τούτω μεν άπαντα πι6τεύειν, 15 ημάς δϊ είς τον λοιπόν χρόνον ηγεΐβ&αι χείρονς \ είναι. 500 ί'ξ άρχης δ' ύμας περί αντών διδάζαι πειράζομαι.' 24 τούτο το προ οίμιον άπάβας ε χει τάς άρετάς, οβας δει rò προοίμιον ίχειν. δηλώβουβι δε ol κανόνες αύτψ παρατε&έντες ol τών τεχνών, άπαντες γαρ δη 20 πον παραγγελλονβιν ol βννταξάμενοι τάς τε'χνας, οταν προς οίκείονς δ άγών, βκοπείν οπως μη πονηροί μηδε φιλοπράγμονες ol κατήγοροι φανηβονται. κελενονβίν 2 &8ελφι$ή ν G ν I πολλά αμφοτέρων άεη&είς 6 γ 3 ϊπειβα αΰτονς τοίς φίλοι.; Sy: ϊπειβα τους φίλους FMPB ίπείαα τοις φίλοις G 4 διαιταν FMPBG 5 τούτων SyFGP: τούτου MB I έπειόή Sy: έπιΐ libri 6 έζήλεγχτο libri 7 αντοϋ Sy: αντοϋ libri I èβουλη&η Sy 8 nal — μάλλον F 1 in mg 9 ύπομ[είναι] cum ras F ν,α&υπομενειν Sy unde νπομένειν Rauchenstein ¡

μά[λλον] cum ras F 10 προς τούτοις FYSyriani 13 τών μηδέν τιροβηκόντων Sy 14 Άπαντα ex απαν F 17 άπάΰας om Ρ 18 το in F postea additum est 19 αντφ] αντό Ρ et Β in mg 20 οταν r¡ G ν 22 φανήαωνται F 1 ex φανηαονται

ΛΤΣΙΑΣ

35

TÍ πρώτον μεν την αΐτίαν είς τοίΐξ αντιδίκους περιιβτάναι καϊ τον έγκλήματος και τον αγώνος και λέγειν, οτι μεγάλα τ&δικήματα και ουκ ένην αυτά μετρίως ένεγκείν καϊ 'ότι ύπερ αναγκαιοτέρων προβώπων δ άγων καϊ έρημων καϊ ήττον υπεροφ&ήναι άζίων, οίς 5 μη βοη&ούντες κακίονς αν έφάνηϋαν καϊ οτι προκαλούμενοι τονς αντιδίκους είς διαλλαγάς καϊ ψίλοις τά πράγματα έπιτρέποντες καϊ τά δυνατά έλαττοϋβ&αι υπομένοντες ονδενός ήδννήϋ·η πώποτ' èv τΐ] πόλει, είς δύο παΐδας καϊ άδελφήν καϊ παιδαγωγον καϊ &εράπαιναν χιλίας δραχμάς έκάβτου ένιαυτοϋ, μικρώ ελαττον r¡ τρεις δραχμάς της ημέρας, εν όκτω αύται ετεβιν γίγνονται όκτακιβχίλιαι δραχμαί 51 8 \ ίξ τάλαντα περιόντα των επτά ταλάντων, καϊ ίο εϊκοΰι μναί (των τεττ αράκοντα μνών). ού γαρ άν δύναιτο άποδεϊΐ\αι οϋΟ·' υπό ληβτων άπολωλεκώς οϋτε ξημίαν είληφώς οϋτε χρήβταις άποδεδωκώς.' . .. έν μεν δη τοις δικανικοίς λόγοις (τοιούτος τις 028 άνήρ έΰτιν, ¿ν δε τοις ¿πιδεικτικοϊς} μαλακώτερος, ΐ5 519 ωΰπερ εφην. βούλεται μεν γαρ υψηλότερος είναι καϊ μεγαλοπρεπεβτερος και των γε καθ·' εαυτόν η πρότερον ρητόρων άκμαβάντων ού&ενός αν δόζειεν είναι καταόεεβτερος, ού διεγείρει äh τον άκροατήν ωΰπερ Ίΰοκράτης [τ/ Λημοβ&ενης]. &ήΰω δε και τούτων παρά- so δείγμα. εΰτι δη τις αύτω πανηγυρικός λόγος, εν ώ πει'&ει 29 τους "Ελληνας αγομένης Όλυμπίαβι της πανηγύρεως 1 eίνδρες add Herwerden 2 όμολόγησεν Ρ Β G | αντος ϊ%ειν G ν 3 αυτών G ν 7 έχάατω Μ 8 ίνιαυτοϋ ex ένιαντώ ut uidetur M 9 αύται ϊτεαι F ϊτεαιν ανται MP Β τ | γίνονται F Gγ

10 «ai άτιοδείχνυνται

ante

ταράκοντα μνών add Marklandus 13 χρηβταί Ρ

inserit G ν

11 των τετ-

12 των Χωστών ν (et Α)

14 lacunam suppleuit Krüger

17 μεγαλο-

πρεπέστεροι a: μεγαλοπρεπέατατος libri 18 ούδενός Ρ1 γ 20 η Λημοσ&ένης deleui, ñeque enim έπιάεικτιχούς λόγους sec Dionysium Demosthenes scripsit. aut supra legendum fuit έν

δε τοις έπιδειχτιιιοίς τε nal ΰυμβονλεντηοίς μαλακωτερος et u 20 •παραδείγματα

46

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΑΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

έκβάλλειν Λιονύβιον τον τυραννον εκ της άρχής καϊ Σικελίαν έλευ&ερώδαι αρζαβΟ-αί τε της έχ&ρας αντίκα μάλα, διαρπάβαντας την τον τυράννου βκηνήν χρυβφ τε καϊ πορφύρα καϊ άλλφ πλούτφ πολλφ κεκοβμη-\ 5 μένην. έπεμψε γαρ δή θεωρούς είς την πανήγνριν ό 520 Λιονύβιος αγοντας δνβίαν τώ &εω, μεγαλοπρεπής τε καταγωγή των ϋ-εωρών έγένετο ¿ν τω τεμενει καϊ πολυτελής, ίνα δανμαβ&είη μάλλον ό τύραννος υπό της 'Ελλάδος, ταύτην λαβών την νπόϋ·εβιν τοιαύτην ίο πεποίηται τήν αρχήν τοϋ λόγου · 30 " Ά λ λ ω ν τε πολλών καϊ καλών έργων ένεκα, ω άνδρες, αί-ιον 'Ηρακλέους μεμνήβ&αι καϊ ο τι τόνδε τον αγώνα πρώτος Συνήγειρε δι' ευνοιαν της 'Ελλάδος. εν μεν γάρ τω τέως χρόνω άλλοτρίως al πόλεις προς άλλήλας ίο διέκειντο, έπειδή δε έκεΐνος τους τυράννους έπανβε και τους υβρίζοντας έκώλυβεν, αγώνα μεν δωμάτων έποίηΰε, φιλοτιμίαν Αθηναίοι, τάς γεγε- | 33 527 νημένας βνμφοράς ικανά μνημεία τη πόλει κατα-15 λελεΐφθαι, ωβτε μηδ' αν τονς έπιγινομένονς ετέρας πολιτείας επιθυμείν, τότε δη ούτοι τονς κακώς πεπονθότας καϊ αμφοτέρων πεπειραμένονς έξαπατήβαι ξητονβι τοις αύτοΐς ψηφίβμαβιν, οϊβπερ καϊ πρότερον δϊς ηδη. και τούτων μεν ού θαυμάζω, υμών δε τών άκροωμένων, 2ο οτι πάντων έβτΐ έπιληβμονέΰτατοι η πάβχειν ετοιμότατοι κακώς νπο τοιούτων ανδρών, οΐ τη μεν τύχη τών Πειραιεί πραγμάτων μετέβχον, τη δε γνώμη τών 1 τό omF I ¿ff F : s¿gMBPGry 2 ànôçovgF | χεχοσμημ ίνον Ρ'Β 1 4 των om Γ 1 5 είσηγήβητο Ρ | φνγώντας F 1 6 την seel Baiter ab F 1 posthac insertum

7 ΡμεΠε F 1

8

πεντα-

ν,ιβχιΧίοις F 1 9 βχεβ&όν G- 10 γένοιτο cum ras super γ M | γράφει cum ras ante y F 11 πολιτευμένων F 1 12 τότε]

τοντο F 1 I y' ovv F

14 άνδρες

add Usener, item infra

17 έπι[&νμε]ϊν cum ras F 19 Slg ήδη. nal Dobraeus: Sib δη καϊ 21 έατε Taylor: εΐβΐν | η] οΐ Η Stephanus 22 oí Gv: οτι F M P B 23 πειραιώς G Πειραιοΐ, num Dionysius legerit non constat Dion. Halicarn. V.

quod Usener restituit, 4

50 εξ

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ αβτεως.

καίτοι

χειροτονούντες ονν, οντε

υμάς

ω (άνδρες) γενεί

τί

èδει

αυτούς

Ά&ηναΖοι,

πρότερος

είναι

τη πόλει,

έπεϊ

οτε

καΐ

τά

άπώβομεν

καϊ

άιενοονμε&α,

καϊ αν έ'μοιγε ημών

πολλούς

καϊ Ιππέας

βεβαίως

δημοκρατήΰεβΟ-ε,

α κρατήβετε, έπίβταβ&ε μέναις άλλά

γάρ

f

πολλούς

μίν

των

γήν

έφ'

βωτηρίαν μετείναι"

ναύς

τούς

και

τά

χρήματα

'Λ&ηναΐον

πεί&ηβ&ε,

πολίτας

ονδΐ

μετά

περιαιρηΰόμε&α, δί

δί

τοις

ημών

¿χ&ρών

άντεχόμενοι πλέον

βυμμάχοις

άπο&ανόντας,

¿πιίδεβ&ε.

όλιγαρχίαις έχοντας

τ&ν όπλίτας

ων ύμείς

των

529

έπιγαμίαν

υπάρχοντας

κεκτημένους

αύτών

528

άντι-

μόνην

καϊ τομάτας·

ταΐς

μεν

της πολιτείας

ονχ | δπως τινά

αύτών

ώφελιμώτεροι

και ου τούς

; έγω

άλλά και Εύβοεϋΰιν

ίο εποιούμε&α' ουκ,

τάς

εΐ

της πολιτείαςy

αμφότερα

ταύτην

'Λ&ηναίοις

τείχη

και ταύτα

\ ούβΐα

άλλ'

έκτηβάμε&α,

χατελ&εΐν,

καταδουλώόεβ&ε (οντε

ων ηγούμαι

απαβιν

και βνμμάχονς

άπελώμεν,

φεύγοντας

άπελαυνόμενος,

5 λεγόντων

τειχών

ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

γεγενητήν

πόλιν,

| πολλούς

530

1 άστεως F : αοτεος M P B G v 2 νμάς ex ήμάς F | καταδονλώβαβ&ε ex καταδονλώσ&αι F καταδονλοϋσ&ε G 3 οϋτε o veía της πολιτείας suppl Usener 7 τά χρήματα] χρήματα Ueeóer 8 όπως Η Stephanus : ούτως \ τινά Α&ηναίον) ίνα á&r¡valov F 1 ίνα ά&ηναιων G ίνα ά&ηναίόν τινα F S M P B mg ίνα &&ηναίων τινά in textu Β τ 9 άπώβομεν Baiter: αονήβωμεν G F M P ποιήβομεν Β | έπιγαμεΐαν F 10 ννν δε nal τονς G v xal om F 1 qui sequentia usque ad πι&ώμε&α in m g habet 11 άπιΧωμεν Bekker άχελονμεν Reiekius : άπολοϋμεν | πεί&ηα&ε Slniter: πι&ώμε&α F πει&ώμε&α G M P B 12 ¿jrpijras cum ras M 13 M cum rae 14 ÍTjftoxparifcrtffí^E] cum ras F δημο*ςατήβα69ε corr in δημοχρατήβετε Ρ | των Sì — έπιχρατήαετε om Ρ 16 uerba corrupta sic puto redintegranda esse : ¿χίοχαβ&ε γάρ ταϊς ίφ' ήμ ¿λιγαρχίαις (¿κείνους μάλιστα έχϋ·ρο4ις} γίγινημένονς | γεγενημενας in γεγενημέν*ας corr F 1 (παλλάς βνμφοράς)> ταΐς ¿φ' ημών έλιγαρχίαις γεγενημένας Usener 17 [πάλιν] F 1 in ras maiore 18 άλλά F cum ras in fine άλλά nal G τ

ΛΤΣΙΑΣ

51

δ' έχ της πόλεως έκπεβόντας ' ους ό δήμος χαταγαγων υμίν μεν την ύμετε'ραν άπε'δωχεν, αυτό ς δε ταύτης ούχ ¿τόλμηβε μεταβχεΐν. ωβτ εάν εμοιγε πεί&ηβ&ε, ον τους εύεργέτας, xa&ò δύναβ&ε, της πατρίδος άαοΰτερήβετε ούδε τους λόγους πιβτοτερονς των έργων s ονδε τα μέλλοντα των γεγενημενων νομιείτε άλλως τε xal μεμνημενοι των περί της ολιγαρχίας μαχόμενων, οϊ τω μεν λόγω τω δήμω πολεμοΰβι, τω δΐ ίργψ των υμετέρων ε'πι&νμοϋβιν, αχερ χτήβονται, οταν υμάς 531 έρήμους βυμμάχων λάβωβιν, είτα τοιούτων | ημίν χο υπαρχόντων εροϋβι, τις ίβται καταδουλώβαβ&αί γ\ εάν δε ήττη&ώβι, βφ&ς αυτούς των υπαρχόντων άγα&ών άποΰτερήβαι. οβω δ' αν άμεινον πράττωβι, τοβοντφ ζήττον} έπι&υμοϋβι κινδννεύειν. είχομεν δε, ώ άνδρες Αθηναίοι, xal ημείς ταύτην την γνώμην, οτε των 'Ελλήνων ήρχομεν, καϊ ε'δοκοϋμεν καλώς βουλεύεβ&αι, περιορώντες μεν την χώραν τ'εμνομενην, ου νομι'ξοντες dì χρήναι περί αυτής διαμάχεβ&αι. άζιον γαρ r¡v όλίγων άμελοϋντας πολλών άγα\&ών φείβαβδαι. νϋν òh ¿πεί 533 ¿κείνων μϊν απάντων μάχη έβτερήμε&α, η όε πατρίς η μϊν λελειπται, ί'βμεν οτι δ κίνδυνος ούτος μόνος εχει τάς ελπίδας της ΰωτηρίας. άλλα γάρ χρή άναμνηβ&ε'ντας, δτι ήδη καϊ έτέροις άδικουμένοις βοη&ήβαντες ¿ν τ fi αλλότρια πολλά τρόπαια των πολεμίων ¿βτήβαμεν, άνδρας άγα&ούς περί τής πατρίδος καϊ ημών αυτών γίγνεΰ&αι, πιστεύοντας μεν τοις &εοΐς xal ελπίζοντας . . . . ¿πεί το δίκαιον μετά τών αδικούμενων εβται. δεινον γάρ αν εϊη, ώ ζανδρες) Αθηναίοι, εΐ, οτε μϊν 22 cf Aristot rhet 1399 b 15

1 Λακεδαιμόνιοι inseruit Usener 2 έμβάλω[βι] cum ras F 2 έκβάλίωαι Ρ 3 ον om Ρ 4 καλώς FM | ò κίνδυνος αύτοίς G ν I siναι Soy.sí M 5 ονδε inseruit Usener | καταδονλόιβαα&αί Sylburgius: χαταδουλάσεσ&αί

iàv Gr y

6 αφάς FM

I γ' èàv Usener: γι αν F M B P ye

7 ήττον add Reiskius τοβοντω ούκ

P B in Μ post τοβοντφ spatium uacuum

ω άνδρες G

8 m ά9ηναϊοι

FMPB

16 ήμίν ΜΡΒ: ημών FGv ή μϊν μόνη Reiskius

19 νμων F M P B 20 γίνεβ&αι FGv 21 lacunam Usener significauit | insï — forai Usener: έπϊ—ίαεσ&αι 22 ei in ras F*

ΑΤΣΙΑΣ

53

έφενγομεν, έμαχόμε&α Λακεδαιμονίου ίνα κατελ&ωμεν, κατελ&όντες δε φενξόμε&α, ίνα μη μαχώμε&α. ονκοϋν αίΰχρόν, εΐ είς τοντο κακίας ηζομεν, ωβτε οI μϊν πρόγονοι καΐ νπερ της των άλλων έλεν&ερίας διεκινδννενον, νμείς δε ούδε νπερ της νμετερας αυτών 5 τολμάτε πολεμεΐν·,' \ 534 άλλ' αλις ήδη παραδειγμάτων, ίνα καΐ περί των 34 λοιπών ρητόρων τον αυτόν διαλεχ&ώμεν τρόπον, ε'πεται δε τω ρήτορι τούτω κατά την τά%ιν τών χρόνων Ίβοκράτης. περί δή τούτον λεκτεον εφεξής ίο ετέραν άρχήν λαβοϋβιν. 2 φευξονμε&α Ρ 4 ¿λίυθίρίαΐ ίλλήνων G ν hic desinit G 10 [χρόνιων cum ras F !

8 τρόπον

Ι Σ Ο Κ Ρ Α Τ Η Σ ΑΘΗΝΑΙΟΣ Ίβοκράτης 'Αθηναίος εγεννή&η μεν επί της όγδοηχοβτής και έκτης 'Ολυμπιάδος άρχοντος Ά%·ηνηβι Λνΰιμάχον πέμπτω πρότερον ετει τον Πελοποννησιακού 5 πολέμου, δνβϊ και εΐκοβιν ίτεβι νεώτερος Ανβίον, πατρός δε ήν Θεοδώρου, τινός των μετρίων πολιτών, %-εράποντας ανλοποιους κεκτημένου και τον βίον άπο ταύτης έχοντος της έργαβίας. αγωγής δε τυχών ενβχημονος xal παιδευτείς ούδενος Ά&ηναίων χείρον, επειδή ίο τάχιβτα άνηρ έγένετο, ψι λοβοφίας έπε&ύμηβε. γενό- 535 μένος δε άκουβτης Προδίκου τε τον Κείον και Γοργίου τον Λεοντίνου και Τιβίου τοϋ Σνρακονβίου, τών τότε μέγιβτον όνομα ¿ν τοις "Ελληβιν εχόντων επί βοφία, ως δε τίνες Ιβτοροϋβι, καΐ Θηραμένους τοϋ ρητορος, ίο ον οι τριάκοντα άπέκτειναν δημοτικον είναι δοκοϋντα, βπουδην μεν εποιείτο πράττειν τε και λέγειν τα πολιτικά, ως δε r¡ φνβις ήναντιοϋτο, τα πρώτα και κυριώτκτα τοϋ ρητορος άφελομένη, τόλμαν τε xal φωνής μέγεθος, ών χωρίς ούχ οίόν τε ην εν οχλω λέγειν, 17 cf Isoer Panath 10 Philipp 81 epp 8, 7

Λιονναίον άλίκαρναΰέως περί τών άρχαίων ρητόρων : ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ inscribit Μ 1 ά&ηναίος F: ó ¿»ηναϊος MP Β 6 &ίωδωρον F 11 ô ' Ρ | χίου Ρ1 12 τιβίου ex αιτίου Μ | αυραΐίοαίον MB 13 iv τοις εΙΙηβιν MB: om Ρ cum signo crucis in mg iv rois om Ρ

15 όημ,ο . τικόν Γ

17 κυριώτατα Sylburgius: κνριωτερα 19 ωςν Ρ

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕ&Σ ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

55

ταύτης μεν άπέβτη της προαιρεβεως ' έχι&νμών όί δόξης xal τον πρωτενβαι παρά τοις "Ελληβιν επί βοφία, κα&άπερ αυτός εΐρηχεν, ¿πι το γράφειν a διανοηθεί χατεφνγεν, ου περί μικρών την προαίρεβιν ποιούμενος ούδε περί των Ιδίων βνμβολαίων ovài νπερ ων άλλοι 5 τίνες των τότε βοφιβτών, περί δΐ των 'Ελληνικών και βασιλικών (καΙ πολιτικών)> πραγμάτων, ίξ ών υπελάμβανε τάς τε πόλεις άμεινον οΐκήβεβ&αι καϊ τους 536 Ιδιώτας ¿πίδοβιν ε%ειν προς αρετήν. ταντα γαρ ¡ εν τω Παναθηναϊκό λόγω περί αύτον γράφει, πεφνρμένην ίο τε παραλαβών την αβχηβιν των λόγων νπο των περί Γοργίαν xal Πρωταγόραν βοφιβτών πρώτος εχώρηβεν άπό των έριβτικών τε και φνβικών επί τους πολιτικούς καϊ περί αντην βπονδάξων την επιβτημην διετελεβεν, ^g, ως φηβιν αυτός, το βουλεύεβ&αι καϊ λεγειν xal is πράττειν τα βνμφεροντα παραγίνεται τοις μα&οϋβιν. έπιφανεβτατος δε γενόμενος τών κατά τον αυτόν άχμαβάντων χρόνον xal τους κρατίβτονς τών Ά&ήνηβί τε καϊ εν τη αλλΐ} 'Ελλάδι νέων παιδεύβας, ών οΐ μεν εν τοις δικανικοί ς εγενοντο αριβτοι λόγοις, οϊ δ' êv 2α τω πολιτεύεβ&αι και τ à κοινά πράττειν διηνεγκαν, 3 Isoer Panath 11 cf or Χ Υ 46 cf or XV 175. 255 sq. 276 sq

2 προτινααι Ρ | παρά omF

addito νπερ Β περί Isoer

15 Isoer epist V, 4 (?)

5 νπερ ex ¿ίοπερ F 1 περί supra

7 καϊ πολιτικών

ex Isoer addidi |

νπιλάμβανε ex νπολάμβανε Γ 1 9 ίξειν ex ê'iiv Μ | προς άρετην om BP 10 περί αύτοϋ F'PM 11 te FM?: Si By 12 προταγόραν Ρ πρωταγ[οραν αο]φιατών F cum ras | χωρίβας πρώτος τονς έριστικονς λόγου; τών πολιτικών uit Χ Orr 837b, unde Dionyeium corrigere uoluit Coráis

13 έριστικών

ex

ίργετιχών F | τε om F 14 αντην] ταντην Wolfius 15 τί ρητορικής όφελος m saec XIV in mg F 17 έπι[φαν]εατατος F cum ras 18 άκμασάντων ex κμααάντων F 1 20 oí άε PB

56

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

{και] 'άλλοι δε τάς κοινάς των Ελλήνων τε και βαρβάρων αράζεις ανέγραψαν, και τής 'Λ&ηναίων πόλεως είχόνα ποιήΰας την εαυτού βχολήν | κατά τάς αποικίας 537 των λόγων, πλοντον οβον ουδείς των από φιλοσοφίας 5 χρηματιβαμένων περιποιηβάμενος, ¿τελεύτα τον βίον επί Χαιρωνίδον άρχοντος όλίγαις ήμεραις νβτερον της ¿ν Χαιρώνεια μάχης δνεΐν δέοντα βεβιωκως εκατόν ετη, γνώμη χρηβάμενος αμα τοις άγα&οΐς της πόλεως βυγκαταλνβαι τον εαυτού βίον, άδηλου ¿'τι δντος, πώς ίο χρήβεται τ\) τύχΐ] Φίλιππος παραλαβών την άρχήν των 'Ελλήνων, τά μϊν ουν leτορονμενα περί αύτοϋ χεφαλαιωδώς ταϋτ' εβτίν. 2 η δε λεζις, f¡ χέχρηται, τοιοϋτόν τινα χαρακτήρα εχει. κα&αρά με'ν έβτιν οϋχ ήττον τής Αυΰίον xal 15 ούδεν εΙκή τι&εΐβα όνομα τήν τε διάλέκτον άκριβοϋβα ¿ν τοις πάνυ τήν κοινήν και ΰννη&εβτάτην. και γάρ αυτη πεφευγεν απηρχαιωμένων και βημειωδων όνομάτων τήν | άπειροκαλίαν, κατά δε τήν τρο- 538 πικήν φράβιν ολίγον τι διαλλάττει τής Λυβίου καί 20 χέχραται βνμμετρως, τό τε βαφές ¿κείνη παραπλήβιον Ιχει καί το ¿ναργε'ς, ή&ική τ ε έβτι καί πι&ανή καί ζπρέπουβα). βτρογγΰλη δε ουκ ίβτιν, ωβπερ iκείνη, xal βυγχεκροτημένη καί προς άγώνας δικανικούς εϋ&ετος, ύπτια δε έβτι μάλλον και κεχυμένη πλονβίως, 1 καί deleuit Coráis

6 χαιρωνίδον τον F Χαιράνδου

Meursius, sed illud et Dionysius et Plutarchus in suo auctore repperisse uidentur 7 χερωνιία Β 8 r[oï]s cum ras M

9 έαυτοΰ om PB

10 τήν των έΐλήνων άρχήν ΜΡΒν

16 πάνν Μ 17 ¿πηχρειωμινων ex άπο- F1 uerum restituii F8 18 άπαραχαλίαν Ρ 21 Λΐ&ανή v.al πρέπονβα. οτρογγνίη δί scripsi coll ρ 71, 8: πι&ανή ' καί ατρογγύλη äs libri {δ' PB) 24 δ' Β

57

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

ονδε δη βνντομος όντως, αλλά και καταβχελης και βραδύτερα τοϋ μετρίου, δι' ην δε άίτίαν τοντο πάβχει, μετά μικρόν ¿ρω. ούδε την ΰνν&εΰιν έπιδείκνυται την φυβικήν xal άφελή και έναγώνιον, ωβπερ ή Αυβίου^ άλλά πεποιημένην μάλλον tig ΰεμνότητα πομπικήν xal 5 ποιχίλην xal πη μεν εύπρεπεβτέραν ¿κείνης πη δε περιεργοτέραν. ο γάρ άνήρ ούτος την εύέπειαν ¿χ παντός διώκει καΐ τον γλαφνρώς λέγειν βτοχάζεται μάλλον η τοϋ άφελώς. των τε γαρ φωνηέντων τάς παραλλήλους &·έβεις ά>ς ¿κλυονβας τάς αρμονίας των ίο τίχων και τήν λειότητα των φ&όγγων λυμαινομένας περιίβταται, περιόδω τε καΐ κύκλω περιλαμβάνειν τα νοήματα πειράται ρυ&μοειδεί πάνυ καΐ ου πολν άπέ539 χον\τι τοϋ ποιητικού μέτρου, άναγνώδεώς τε μάλλον οίκειότερός έβτιν η χρήβεως. τοιγάρτοι τάς μεν ¿πι- ι» δείξεις τάς ¿ν ταΐς πανηγνρεβι καϊ την ¿κ χειρός &εωρίαν φέρουβιν αύτοϋ ol λόγοι, τους δε ¿ν έκκληβίαις xal διχαβτηρίοις αγώνας ουχ ύπομένουβι. τούτου δε αίτιον, οτι πολύ το πα&ητικον ¿ν έκείνοις είναι δει' τούτο δε ήκιβτα δέχεται περίοδος, αϊ τε παρομοιώβεις 2« xal παριβώβεις xal τά αντίθετα xal πας δ των τοι9—14 adfert Syrianus I IO, 21 R 22—30: fragra artis Isocrateae XIII 2ä'P

6 nrji Ρ

ΠΉ M B P

cf Ioh Sicel W VI 102,

| ΧΗ F

ΧΗ M B P

7 TT¡V

tvetßtutv F 1 9 μ[άΙΧ]ον cum ras F 10 παρ' άΧΧηΧονς F | ίκΧυονβας Sy: Χνοναας FMPBv | τήν άρμονίαν Sy ceterum

nal τάς enirjçccg των ανμφώνων post ftíesig addit ars Isoer

12 Λίριίοταταϊ] έξίαταται Sy παραιτείται in mg M manu ree y

15 χρησίω?] ρήβίως ν post Wolflum | ΐχιδείξιις M (-ni- ex correctura) 17 τους ex ràg F 2 20 Λαρομοιώαιις Sylburgius Wolfium secutus: γάρ ¿μοιάσεις F B P in F initio γαρ ίβώσιις scriptum erat γαρ όμιιώσας M 21 των add F !

58

Δ Ι Ο Ν Τ Σ Ι Ο Τ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίϊΣ

όντων

σχημάτων

λυπεί ταϊς

την

πολύς

άλλην

έστι

παρ'

κατασκευήν

αντώ

και

προσιστάμενος

άκοαΐς. κα&όλου

f'l

κόσμος

πολλάκις

ών

λέξει,

δε τριών

γίνεται

τό

της τε εκλογής

αρμονίας

και

εκλέγει

μεν

των

άρμόττει

¿ντείνων

μουσικήν,

πολλά

γίνεται

τω μη

πρέποντα

το μη

κρατείν

τέραν

αντώ

είς

περιόδους

τοις

αύτοΐς

και αυτά

ψυχρός

μετρίου,

και

ου γαρ απαντα

τό

των

οϋτε

παραπληρώμασι

λέξεων

άπομηκύνειν

πέρα

ούχ ως διαπαντος

αύτον

μαίνομαι'

συντί%ησί

καί ματα

λύει και

και την

γαρ

περίοδον

φορτικά

ταϋτα

φεύγει

την

Ι'σον.

και

τε

καί

το

περι-

ενρυ&μίαν.

καί

σχήμα

ωστε

ανάγκη

χρήσ&αι

λόγον.

ποιοϋντος

ποτε

ευγενώς

μακρο-

τό αυτό ούτε

τον

η

δε τό

τα νοήματα

τον

τα δια

τάς περιόδους

ώφελονσών

χρησίμου

και

λέγω

εκ παντός

ουδέν

και

πράγμασι

μέντοι

τά

δε

ούτως ονόματα

τά περίεργα εν

και

λέγω (ονχ

αφελώς

μάλιστα

540

εύφωνίαν

λαμβάνειν

τοις

ούτε μήκος

τοϋ

την

πολλάκις,

ρυ&μόν

σχημάτων,

φορτικώς

απαντα

εν

τούτων

των όνομάτων

πόρρωϋ·εν

σχημάτων

διώκε tv

δέχεται

τό παραπλήσιον

τε

ταϋτα

λέξιν

έναρμόττειν τύποις

αυτά

τά σχήματα

την

περιττόν

καϊ της εκ

περιέργως,

η τω

είναι

Θεόφραστος,

και

τα κράτιϋτα

σχηματίζει

τοϋ

φησι

βεμν'ον

περιλαμβανόντων δε

ποιεί

ως

και

των ονομάτων

| εν πάνυ

τί&ησIV,

λαμβάνειν

όντων,

μέγα

τοίς

σχήσυμ-

4 Theophrastus περί λέξεως fr V Schmidt 4 φηαιν M B 6 rò μέγα ν,αϊ περιττόν êv λέξει m saec XIV in mg F 8 των όνομάτων F 1 : òνάματα F S M P B 10 r i ] δε Wolfius 12 uerba πρέπον ( s i c ) — S i a rò μη in M omissa manus uetus in mg suppleuit 20 ωψιΐοναι Sadaeus 21 πέρα M P Β : παρα F 22 οντά \ 24 έγενώς Ρ

59

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

541 βονλεντικοΐς τε καϊ δικανικοΐς λόγοις), | αλλ' ως επί το πολύ τω ρυ&μω δουλεύοντος καϊ τω κύκλω της περιόδου καΐ το κάλλος της απαγγελίας ¿ν τω περιττά τιθεμένου κοινότερον εΐρηκα περί αντοϋ. κατά δη ταντά φημι την Ίβοκράτους λέζιν λείπεβ&αι της Αυβίου 5 και έ'τι κατά την χάριν, καίτοι γε ανθηρός εβτιν, εΐ και τις άλλος, καΐ επαγωγός ηδονη των άκροωμενων Ίβοκράτης, αλλ' ουκ εχει την αυτήν χάριν εκείνα, τοβοντον Si αντον λείπεται κατά ταύτην την άρετήν, οβον των φνβει καλών βωμάτων τα βννερανιξόμενα ίο κόβμοις έπι&ετοις. πεφνκε γαρ ή Αυβίου λέί,ις εχειν το χαρίεν, r¡ δε Ίβοκράτους βονλεται. τανταις μεν δή ταΐς άρεταΐς ύβτερεΐ Αυβίου κατά γοϋν την εμήν γνώμην. προτερεϊ δε γε έν ταΐς μελλούβαις λέγεβθαι' υψηλότερος εβτιν εκείνου κατά την έρμηνείαν καΐ is μεγαλοπρεπέστερος μακρω καϊ άζιωματικώτερος. &αυμαβτον γάρ δη καϊ μεγα το της Ίβοκράτους καταβκευής ϋψος, ήρωϊκής μάλλον η ανθρωπινής φνβεως οικείο ν. δοκεΐ δη μοι μη άπο βκοποϋ τις αν εΐκάβαι την μεν 542 Ίβοκράτονς ρητορικήν τη Πολυκλείτου \ τε καϊ Φειδίου 2ο τέχνη κατά το βεμν'ον καϊ μεγαλότεχνον καϊ ¿¡¡ιωματικόν, την δε Αυβίου τη Καλάμιδος και Καλλιμάχου της λεπτότητας ενεκα και της χάριτος, ωβπερ γαρ 11 cf anonym in Hermog W ΥΠ 2 1036, 15 1 ini tò F: ini MPBy

4 «ατά per ras ex xai tà F

5 της] ταίς Β sed τής corr in mg littens erasis F

8 χάριν . . έχείνω duabus fere

12 χαρίεν F solus | ή Sì F: ή

MPBv |

ίβωκράτονς F 13 «array' ovv F 14 μελΧονααις ex μελονβαις F 1 16 μεγαλοπρεπέστερος a: μεγαλοπρεπέστατος libri 17 ιβοχράτχονς F corr F1 18 olteïov ex olnelv F 19 ά«ό Ρ ano ex &Χω F 22 καλαμίβος Ρ

60

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

εκείνων ο'ί μεν εν τοις ¿λάττοβι καϊ άν&ρωπικοϊς έργοις εΐβιν έπιτυχέβτεροι των έτερων, οΐ δ' έν τοις μείζοβι και ϋ·ειοτέροις δεζιώτεροι, όντως και των ρητόρων δ μεν εν τοίς μικροίς έβτι βοφώτερος, δ δ' ¿ν τοίς μεγάλοις περιττότερος, τάχα μεν γάρ καϊ τη φνβει μεγαλόφρων τις ων, εΐ δε μή, τη γε προαιρέβει πάντως το ΰεμνόν καϊ &αυμαβτον διάκων, ταύτα μεν ονν περί της λέξεως τον ρήτορος. τά δε έν τω πραγματικά τόπφ θεωρήματα τά μεν δμοια τοις Ανβίου, τά δε κρείττονα, η μεν εϋρεβις r¡ των ενθυμημάτων ή προς εκαβτον άρμόττονβα πράγμα πολλή καϊ πυκνή και ουδέν έκείνης λειπομένη. καϊ κρίβις ώβαντως από μεγάλης φρονήβεως γινομένη, τάξις δε καϊ μεριβμοϊ των πραγμάτων καϊ ή κατ' επιχείρημα | εξεργασία καϊ το διαλαμβάνεβ&αι την 543 ομοείδειαν Ιδίαις μεταβολαΐς και ζένοις έπειβοδίοις τά τε 'άλλα ο6α περί τήν πραγματικήν οίκονομίαν εβτιν άγα&α πολλω μείζονα έβτι παρ' Ίβοκράτει καϊ κρείττονα, μάλιβτα δ' ή προαίρεβις ή των λόγων, περί ους έβπονδαξε, καϊ των νπο&έβεων το κάλλος, έν αΐς έποιείτο τάς διατριβάς. ίξ ων ον λέγειν δεινούς μόνον άπεργάΰαιτ αν τους προβέχοντας αύτώ τον νοϋν, άλλα και τα ή&η βπονδαίονς, οίκω τε και πόλει και ολϊ} τη 'Ελλάδι χρησίμους, κράτιβτα γαρ δή παιδεύματα 2 δε B P 3 οντω MP ν 5 y άρ] αρα Usener αν Krüger alii alia, sed cum τάχα iunctum nescio an propriae significationis multum γάρ perdiderit 7 πάντως F M : πάντων P B

9 πραγματικά F PB: πρακτικά M | τόπω Wolfius: τρόπω 10 τ οϊς MPÉ: της F | ενρεαις f¡ FM: εΰρεβις PB 11 άρμόξονοα F 14 τάξεις BP 16 όμοείδειαν Krüger: όμοείδειαν MB όμοειδίαν F Ρ όμοιίδιαν corr Μ | έπιαοδίοις PB 17 ΐβτιν Μ: έατίν FBP 18 ίσοχράτει ex Ισοκράτη F 19 δ' ή] δη Μ

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

61

προς άρετήν εν τοίς Ίβοκράτονς εβτιν ευρεΐν λόγοις. και έγωγέ φημι χρήναι τους μέλλοντας ουχί μέρος τι της πολιτικής δυνάμεως άλλ' ολην αυτήν κτήβαβ&αι τοϋτον εχειν τον ρήτορα δια χειρός, καϊ εΐ τις ειti544 τηδεύει την άλη&ινήν φιλοϋοφίαν, μη το &εωρητικον 5 αύτής μόνον αγαπών αλλά και το πρακτικόν, μηδ' αφ' ών αυτός ίχλυπον εζει βίον, ταύτα προαιρουμενος, άλλ' εξ ών πολλούς ώφελήβει, παρακελενβαίμην αν αύτω την εκείνου τοϋ ρ ή τ ο ρ ο ς μιμείβδαι προαίρεβιν. τις γαρ ουκ αν γένοιτο φιλόπολίς τε καϊ φιλόδημος 5 η τις ουκ αν έπιτηδεύβειε την πολιτικην καλοκάγα&ίαν ιι άναγνούς αυτόν τον Πανηγνρικόν; έν ώ διετιών τάς των άρχαίων άρετάς φη&ίν, ώς οί την 'Ελλάδα έλεν•9ερώβαντες άπο των βαρβάρων ου τα πολέμια δεινοί μόνον ηΰαν, άλλα καϊ τά ή&η γενναίοι καϊ φιλότιμοι 15 καϊ βώφρονες, οΐ γε των μεν κοινών μάλλον έφρόντιζον η τών Ιδίων, τών δε αλλότριων ήττον έπε&νμονν η τών αδυνάτων xal την ενδαιμονίαν ού προς άργνριον εκρινον άλλα προς εύδοζίαν, μέγαν οΐόμενοι τοις παιβΐ καταλείψειν πλοντον καϊ άνεπίφ&ονον τήν παρά τοις 2ο πλή&εΰι τιμήν κρείττονα δε ήγοϋντο τον εύΰχήμονα 545 θάνατον ή | τον άκλεή βίον, έΰκόπουν δϊ ούχ όπως οί νόμοι καλώς καϊ ακριβώς αυτοί g ε%ονβιν, άλλ' ως 12 P a n e g 8 1

1 6 P a n e g 76

21 P a n e g 77

22 P a n e g 78

1 άρ[£τη]ν c u m ras F | Ιόγοις έατίν ινρεΐν P B 3 κτηSadaeus 4 si' τι Μ c u m e lateat in f o r a m i n e tineae 5 tò p o s t e a a d d F 1 6 π ρ α κ τ ι κ ό j>] πραγματικόν libri ν 7 ταύτα o m M P B v 1 1 *αλο*ά[7]α·β·ίαν M c u m ras 12 παν,ιγνρϊχόν corr in Λανηγυρικον Ρ 1 9 ίκρικ[ο]ΐ' F c u m ras I μέγαν F : μέγα M B Ρ | τοίς—την o m i s s a in m g suppleuit m uetus M 2 2 άκλεή e x εύκΐιή F s ? ] δ' P v

αεα&αι

62

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ

η των καθ·' ήμεραν εκβήβεται

τών

ΑΑΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

επιτηδευμάτων

πατρίων

όντως

πρός αλλήλους φιλοτίμως βτάβεις έποιοϋντο -> πάλιν

και πολιτικώς,

προς αλλήλους,

άγα&ά ποιήβουβιν,

άπολέβαντες των λοιπών προ&υμία

χρώμενοι

πεύει ν προβήγοντο

μετριότης

οϊτινες

τά

ωβτε καΐ τάς

πότεροι πλείω

ονχ αυτοί

μη&εν

δε είχεν αύτοΐς

τους

αρξουόι.

την

ετέρους

τη δε αντγι

και προς την 'Ελλάδα τω θερατάς πόλεις

και τω πεί&ειν

ταϊς

ευεργεβίαις μ&λλον η τω βιάξεβ&αι τοις δπλοις κατειχον, ίο πιδτοτεροις

χρώμενοι

τοις λόγοις ή νυν

τοις

ορκοις,

xal ταΐς βυν&ήκαις

άξιοϋντες μάλλον έμμενειν η ταΐς

άνάγκαις,

δε περί

γινώβχειν,

τοιαύτα ola

ήξίωΰαν φρονεϊν,

περί βφών

τών

ήττόνων

αυτών

¿¡¡ιουντες

τους χρείττονς

οϋτω δε παρεδχευαβμενοι

αν

τάς γνώμκς,

is ώς Ιδία μεν έχοντες τάς εαυτών πόλεις, κοινήν δε πατρίδα την 'Ελλάδα olxοϋντες. G

|

τις δ' ουκ αν άγαπήβειε μεγε&ος έχων άνήρ xal 546 δυνάμεως τίνος ηγούμενος, Μακεδόνα

20 xal

& προς Φίλιππον αύτω τον

γέγραπται ; ¿ν οίς άζιοί

τηλιχαύτης

διαφερομένας

έζουόίας

χύριον

βτρατηγόν

διαλλάττειν

ανδρα μεν τάς

πόλεις άλλά μή βυγχρονειν προς άλλήλας,

τήν δε 'Ελλάδα μεγάλη ν εχ μιχρας ποιείν

ύπεριδόντα

rtjs περί τά μικρά φιλοτιμίας τοις τοιοντοις 2 Paneg 79 23 P h i l 68

6 Paneg 80

10 Paneg 8 1

¿πι-

20 Phi) 30

1 oí των B P 2 οντω S' Ρ ν 5 ποιήβονοιν ex notoveiv F2 6 άαοΧνααντες Ρ | ωξοναι F 1 corr F J | rjj δ' My 1 8 προβήγοντο ex προβήκοντι F 13 yiváexetv] δίδασκαν F 14 παρεακεναβάμενοι B P 15 Ιδίας Krüger 17 δ' om Ρ I άγαπήβιιεν F 20 τηλιχαύταις έξοναίαΐί B P | διαλάττιιν F | [(if]!» cum ras F

23 τι add Holwellus | φιλοτιμία M 1

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

63

χειρεΐν εργοις, ¿ξ ων κατορ&ώβας τε πάντων ηγεμόνων επιφανέστατος εβται χαϊ αποτυχών την γε εϋνοιαν την παρά των 'Ελλήνων χτήβεται" ής oí τυχόντες πολλώ μάλλόν είβι ξηλωτότεροι των μεγάλας πόλεις καϊ πολλάς χώρας χαταβτρεψαμένων. hi δε παραχελεύεται μιμεί- s β&αι τήν 'Ηρακλέους τε προαίρεβιν και των άλλων ηγεμόνων, δβοι μετά των 'Ελλήνων ε'πΐ τους βαρβάρους ¿στράτευσαν, χαί φησι χρήναι τους ετέρων διαφέροντας προαιρεΐσ&αι μεν τάς μέγε&ος έχονβας πράξεις, έπιτελεΐν δε αύτάς μετ αρετής, ένζυμουμένους οτι το ίο μεν δώμα &νητόν έχομεν, ά&άνατοι δε γιγνόμε&α δι' 547 άρετήν, | και τοις μεν προς αλλο τι των αγαθών άπλήβτως διαχειμένοις άχ&όμε&α, τους δε τιμήν μείξω της ύπαρχούσης άεί χτωμένους έπαινοϋμεν, χαί οτι των μεν άλλων, εφ' οις εΐβιν αν%·ρώπιναι σπουδαί, is πλούτου καϊ αρχής και δυναστείας, πολλάκις τους έχ&ρονς βυμβαίνει γίγνεβ&αι κυρίους, τής δε αρετής καϊ τής παρά τοις πλή&εβιν εύνοιας τούς οίχείους έχάατου χληρ'ονομειν. πολλή γάρ ανάγκη τούς αναγιγνώσκοντας ταϋτα δυνάστας φρονήματός τε μείζονος 2ο ύποπίμπλασ&αι χαί μάλλον έπι&υμείν τής αρετής. 5 Phil 109 sq 6 Phil 90, 119 12 Phil 135 14 Phil 136

8 Phil 41

10 Phil 134

1 χατορ&ώαας Tf] χατωρ&ώαατε F1 [ πάντων των BP 3 πολλών F 4 ξηλωτώτιροι F 5 *αταστρεψα[μέν]α>ν cum ras F 10 μετά άρετής FMv 11 γινόμε&α FMy 13 άπληe*«s] πλιίατως F 1 άπλείατως F s 15 iφ' oís εΐβιν άν&ράτπιναι σπονδαί scripsi partim ex Useneri sententia: έφοϊς êàv άν&ρωπίr[a](s roí í l F cum ras ¿φ' oîs lac XVIII fere litt τον δε M

έφ' oís lac XII fere litt τον δε PB έφ' olg χαίροναιν oi πολλοί,

tei re ex interpolatione Wolfii τ

yívte&ai FMv

in exitu uersus

18 xai τοις F1

17 βνμβ[αί]νιι cum ras F 1 |

20 post ταύτα rasura in F

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛ1ΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

64

7

τις δε αν μάλλον ¿πι την δικαιοβύνην και tr¡v ενΰέβειαν προτρέψαιτο καθ·' εκαβτόν τε άνδρα Ιδία και κοινή τάς πόλεις ολας τον Περί της εΙρήνης λόγου·, εν γάρ δη τούτω πείθει τους 'Αθηναίους των μεν 5 άλλοτρίων μη έπι&υμείν, επί δε τοις παρονβι βτέργειν, καϊ των μεν μικρών πόλεων ωβπερανεϊ κτημάτων φείδεβϋαι, τους 0ε βυμμάχους . ... τε καϊ ευεργεβίαις πειράβ%·αι κατ έχε ιν, άλλά μη τ «lg άνάγκαις μηδε ταΐς βίαις. των \ δε προγόνων μιμείβ&αι μη τους προ των 548 ίο Λεκελεικών γενομένους, οΐ μικρού έδέηβαν άπολέϋαι την πόλιν, άλλά τους προ των Περβικων, οΐ καλοκάγαftíttv άβκοϋντες διετέλεβαν. έπιδείκννταί τε ώς ούχ al πολλαΐ τριήρεις ονδ' ol μετά βίας αρχόμενοι "Ελληνες μεγάλην ποιοϋβι την πόλιν, άλλ' al δίκαιαί τε προis αιρέσεις και το τοις άδικουμένοις βοη&εΐν. παρακαλεί τε την των Ελλήνων εϋνοιαν οίκείαν ποιεϊν τη πόλει, μεγίβτην ηγουμένους μερίδα προς ευδαιμονίαν, καϊ πολεμικούς μεν είναι ταΐς παραβκευαίς και ταϊς μελέταις, είρηνικούς δε τω μηδένα μηδέν άδικείν, διδάβκων 20 ώς οντε προς πλοϋτον ούτε προς δόξαν οϋ&' ολως προς ενδαιμονίαν ovdìv αν βυμβάλοιτο τηλικαντην δνναμιν, ο 5 τοιούτους ίδεβ&αι τους άλλους ύπολαμβάνοντας, οϊοί περ &ν ώβί,ν ol τήν πόλιν διοικούντες, άντί dl· τοϋ τάς Ιδίας ονβίας ¿x των δημοβίων έπανορ&οΰν τους Ιδίους πλούτους είς τα κοινά καταχορηγεΐν. χωρίς δί τούτων πλείω τήν έπιμέλειαν ποιεΐβ&αι τους πατέρας των υίων ίο ανδρών γενόμενων τ) παίδων 'όντων έποιοϋντο, έν&υμουμενονς, ώς ουκ ε'ξ ¿κείνης της παιδείας αλλ' έκ ταύτης της βωφροβύνης μάλλον ωφελείται το κοινόν. κρείττονά τε υπολαμβάνειν τά χρηβτά επιτηδεύματα της ακριβούς νομο&εόίας, βκοποϋντας ούχ οπως ταΐς 15 τιμωρίαις τους άμαρτάνοντας άνείρζουΰιν, άλλ' ώς μηδϊν άξιον ζημίας εκαβτον (παραβκευάβουβιν^ επιτη'δεύειν, 561 καί τήν μεν πατρίδα δεΐν οίομένου ς έν έζουβίφ διάγε tv μεγάλη, τοις δ' Ιδιώταις μηόΐν εξείναι ποιεΐν, 8 χι αν οI νόμοι κωλύωβι. καρτερεΐν δε τά δεινά καί μή 20 έκπλήττεβ&αι ταΐς βυμφοραΐς. 9 τίς δ' αν μ&λλον πείβειε και πόλιν και άνδρας 4 Areop 22 40, 42, 48

6 Areop 24

9 Areop 37

4 άλλα Wolfius: άλλ' έν F MP άλλ' Β

[tag] Γ 8 cum ras

13 Areop 39,

5 ύπολαμβάνον-

8 είς fà] ti τά Ρ | καταχορηγεΐν

Coráis:

χαταχορηγήΰειν MP καταχ[ο]ρηγ·ηβιιν F cum ras καταχωρηγήauv Ρ ν,αταχορηγηβαι Wolfius | %ορ\ς corr in χωρίς Β 9 αοιήσ&αι F ' 10 γινομένων P B | έποιονν F 1 in fine uersus

corr F 2

ξοναι Β

13 κρείττονα δε F | νπολαμβανοντες F 16 Λαρααχενάβονοι

βονλήαεβ&αι

15 άνείρ-

suppleuit Krüger

άλλ* έξ ων παρασκινάαοναι μηδέν αντονς άξιον ζημίας έξαμαρτάνειν Isoer 21 πείαειε] ποί. αειε F ex ποιήβειε | πόλιν FM: πάλεις BP

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

67

τον ρητορος πολλαχη μεν και αλλ?], μάλιβτα δ' ¿ν τω προς Λακεδαιμονίους γραφέντι λόγω, ος Επιγράφεται μίν Αρχίδαμος, ύπό&εβιν δε περιείληφε τήν περί τον μή προε'δϋ·αι Μεββήνην Βοιωτοΐς μηδέ ποιειν το προβταττόμενον υπό των εχ&ρών ; ητύχητο γάρ δή τοις 5 Λακεδαιμονίοις η τε περί Λενκτρα μάχη και πολλκι μετ ¿κείνην ε'τεραι, και τα μεν Θηβαίων πράγματα ην&ει τε καΐ είς με'γε&ος άρχης προεληλν&ει, τά δε της Σπάρτης ταπεινά και ανάξια της αρχαίας Ηγεμονίας γεγόνει. τελεντωβα γοϋν, ίνα τύχη της εΙρήνης ή ίο πόλις, έβονλεύετο εΐ χρή Μεββηνίας άποΰτήναι, ταντην έπιτι&έντων αύτη Βοιωτών την ανάγκην, όρων ονν αντ^ν ανάξια πράττειν μελλονβαν των προγόνων τόνδε τον λόγον βννετάξατο 'Λρχιδάμω νέψ μεν οντι και 552 ονπω βαβήλεύοντι, ελπίδας δϊ πολλάς εχοντι ταύτης is τεύξεβ&αι της τιμής, εν ώ διεξερχεται πρώτον μεν, ώς δικαίως εκτήβαντο Μεββήνην Λακεδαιμόνιοι, παραδόντων τε αντήν των Κρεβφόντον παίδων οτε ¿ξέπεβον εκ της αρχής, καΐ τον ·&εοϋ προβτάζαντος δέχεβ%·αι καΐ τιμωρεΐν τοις άδικονμενοις, προς δε τούτοις επι- 20 κνρώβαντος μεν την κτηβιν τον πολέμου, κάτοχον δε καί ßißatov πεποιηκότος τον χρόνον. διδάβκει δε, ώς ον Μεββηνίοις τοις ονκέτ ονβιν άλλα δούλοις καί εΐλωβιν όρμητηριον και καταφνγην παρεξονβι την 17 Arch 16

19 Arcb 23

20 Arch 26 sq

22 Arch 28

1 μάλϊ M I δε Ρ 4 ßiartolg Ρ 8 ήν&η ΜΡΒ | τε] μ,ίν Γ quod fort uerum est 10 έγεγόνιι ν | γ' ονν Ρ 11 ή χρή BP εΐ χρή F I μησαηνίας Ρ 14 ΰ{ν]νετά£ατο cum ras Ρ s 1 16 r[ii5jifö'9O!l· cum ras F 21 κτήσιν Ρ (i e κτιαιν) 23 μηβαηνί\νίοίς F in fine uersus, in mg crucis signum 24 εί'Ιωαιν Ρ M I Λ·αρ[ί']|ο·υσ[ι] cum ras duplici Ρ 5*

68

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

πάλιν, διεζε'ρχεταί τε τους κινδύνους των προγόνων, ους νπεμειναν ενεκα της ηγεμονίας, και της δ όζης ύπομιμνήβκει της παρά τοις "Ελληβιν νπαρχονβης περί αύ των παραινεί τε μη βνγχαταπίπτειν τάίς τύχαις μηδ' 5 πολλοί μεν ηδη μείξω δύναμιν εχοντες η Θηβαίοι υπό των άβϋ·ενε0τερων έκρατή&ηβαν, πολλοί δε είς πολιορκίαν κατακλειβ%·έντες καϊ δεινότερα η Λακεδαιμόνιοι πάβχοντες διέφ&ειραν τους έπιδτρατενβαντ ας. και ίο παράδειγμα ποιείται την 'Λ&ηναίων πάλιν, ητις εκ 553 πολλής ευδαιμονίας άνάβτατος γενόμενη τους έβχάτονς νπίβτη κινδύνους, ίνα μη τοις βαρβάροις ποιη το προΰταττόμενον. παρακελεύεται δε καϊ καρτερεΐν έπΐ τοις παροϋβι και ·&αρρεΐν περί των μελλόντων, έπιβτα15 μένους or ι τάς τοιαύτας βνμφορας al πόλεις έπανορ&οϋνται πολιτεία χρηβτη και πολέμων έμπειρίαις, êv οϊς προείχεν r¡ Σπάρτη των άλλων πόλεων, οΐεται δε δεΐν ού τους κακώς πράττοντας εΙρήνης ¿πι&νμείν, οίς ¿κ της καινούργιας έπί το κρεϊττον μεταβάλλειν so τά πράγματα ελπίς, άλλα τονς εύτυχονντας' ¿ν γαρ τάκινδύνφ την των παρόντων άγα&ών είναι φνλακήν. 4 Arch 40 20 Arch 104

10 Arch 42

1 άιεξέρχηται Ρ

13 Arch 48

3 τοις παρά F 1

6 ύ«ό] προ Ρ in ras ut uidetur

17 Arch 50

5 έν&υμονμενος Ρ

7 άβ·9,£ν[ίβτ]ερωΐ' Ρ cum

ras I ίκροτη&ηΰαν Ρ 9 πα&όντες Sylbnrgius 12 κίνδυνος Ρ | Ttoifj MB: ποιεί F ποιεί corr in notή Ρ 13 τε %al F 1 άλλα Sei καρτερείν έπΐ τ OÍS παροϋοι nal &αρρείν περί των μελλόντων Isoer 16 πολιτεία χρΐ}θτ·η nal tais περί τον πόλεμον έμχειρίαις Isoer 18 oil τονς F ci Reiskius: αν τους MPBy | ante εΙρήνης in M manu8 recentior μη inseruit 21 τά-κινδννω] τω ν,ινδύνφ

libri, sed γαρ τω in ras F 2 χρη δε τονς μεν εν πράττοντας της ειρήνης ίπι&νμείν ' έν ταντί] γαρ tf¡ ·καταατάαει πλεϊβτον αν τις χρόνου τά παρόντα διαφνλάξειεν Isoer | άγα&όν F corr F 1

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

69

πολλά ίε και 'άλλα πρός τούτοις διεζελ&ών, ο6α και xoivf¡ καϊ ιδία τοις ε'πιφανεδτάτοις αυτών επράχ&η κατά τους πολέμους λαμπρά έργα, και οβης αΐβχύνης 554 α%ια δράβουβι, καΐ ως καϊ διαβλη&ηβονται παρά \ τοΙς "Έλληβιν, έπιλογιϋάμενος καϊ οτι πάντο&εν αύτοίς επι- 5 κουρία τις έβται τον αγώνα ποιουμενοις καϊ παρά &εών καί παρά βυμμάχων και παρά πάντων ανθρώπων, οίς έπίφ&ονος η Θηβαίων δύναμις αύζομένη, καϊ την κατέχονταν άκοβμίαν και ταραχήν τάς πόλεις επιτροπενόντων της Ελλάδος Βοιωτών ε'πιδειζάμενος, τελευ- ίο τών, εΐ καϊ μη&εν τούτων με'λλοι γίνεΰ&αι μηδ' νπολείποιτό τις αλλη Σωτηρίας ελπίς, ¿κλιπείν κελεύει τήν πάλιν, διδάβκων αυτούς, ως χρη παΐδας μεν καϊ γυναίκας καί τον άλλον δχλον εις τε Σικελίαν έκπεμψαι καί Ίταλίαν και τάλλα χωρία τά φίλια, αύτούς δε ΐ5 καταλαβομε'νονς τόπον, οδτις αν οχυρώτατος f¡ καί προς τον πόλεμον επιτηδειότατος, άγειν και φερειν τούς πολεμίους καϊ κατά γην καί κατά %·άλατταν. ούδεμίαν /«ρ άζιώΰειν δύναμιν όμόΰε χωρειν άνδράΰι κρατίβτοις μεν τά πολέμια των Ελλήνων, άπονενοη- 2ο μενως δε προς το ζην διακειμένοις, δικαίαν δε όργην καϊ πρόφαβιν ευπρεπή της ανάγκης εχουβι. ταϋτα γάρ οχ) Λακεδαιμονίοις μόνοις βυμβουλεύειν φαίην αν 555 αυτόν εγωγε άλλα καί τοίς άλλοις "Ελληβι καϊ πα\βιν I Arch 52 sq II Arch 70 sq

3 Aröh 57 13 Arch 73

5 Arch 59 16 Arch 74

8 Arch 64 sq "20 Arch 75

4 καί ante διαβΧη&ήαονται om ν 12 έχλείπειν Ρ ¡ χείιύοι F corr Γ 1 13 χρή F 14 ταΧΧμ τόν äXXov Μ 15 τά αΧΧα Ρ 16 αν postea add F | όχνρότατος MPB 19 άνδράβι—ίΧΧήνων om Ρ 20 μίν add F 2 | άπονενοημενως F sed as ex os 21 δε om F 1 22 ευπρεπή την άνάγχης ? 23 μόνοις om ν ] βνμφοΧιύιιν Ρ

70

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕ&Σ

άνΰρώποις πολλώ χρεΐττον ¿πάντων φιλοβόφων, οί τέλος ποιούνται τον βίον την άρετην xal το καλόν. 10 εχων δΐ πολλούς αύτον xal άλλους διεξιέναι λόγους προς πόλεις τε xal δννάβτας xal Ιδιώτας γραφέντας, 5 ων o? μίν είς όμόνοιαν xal ΰωφροβύνην τά πλη&η παραχαλούβιν, οΐ δε είς μετριότητα xal νόμιμον αρχήν τούς δννάβτας προάγονβιν, οι δί χοβμίονς των Ιδιωτών απεργάζονται τούς βίονς, οί δ ει πράττειν εχαβτον υποτιθέμενοι, δεδοιχως μη πέρα τον δέοντος ó λόγος ίο έχμηχνν%η μοι, ταύτα μίν έάβω, τού δ' εύπαραχολού%·ητα γενέβ&αι μοι μάλλον τά πρόβ&εν είρημένα, xal της διαφοράς ενεχα, r¡ διαλλάττει Ανβίον, τάς άρετας αυτών είς βραχντερον βνναγαγίον λόγον έπϊ τά παραδείγματα μεταβήβομαι. \ 11 πρώτην μίν τοίννν εφην άρετην είναι λόγων τήν 556 16 χα&αράν έρμηνείαν, έν r¡ διαλλαγήν ούδεμίαν ενριβχον παρ' ούδετέρψ. Επειτα την άχρίβειαν την διαλέχτου της τότε βυνή&ους ' xal ταύτην έώρων όμοίαν παρ' άμφοτέροις. μετά ταύτα έπελογιξόμην, οτι τοις χυρίοις 20 xal βννή&εβι xal χοινοίς όνόμαβιν αμφότεροι χέχρηνται, r¡ δε Ίβοχράτονς λέζις προβλαβονβά τι της τροπιχής χαταβχενης μέχρι τού μη λνπηβαι προηλ&εν. της βαφηνείας xal της έναργείας άμφοτέρους χρατεϊν άπεφηνάμην, έν δί τω βνντόμως έχφέρειν τά νοήματα 5 όμόνοιαν] τον βίον libri τ 9 jfsça] itccçà F 1 | è add F 8 10 τον ài Ρ τους S' in mg τον S' Β | παρακολον&οϋντα Ρ 12 άιαλάττει Β 13 αντων ex αυτόν F 8 | ανναγαγόν Μ | ini ex hi F 8 | τά add F 2 14 καταβήαομαι F 1 | συγκριτικά in mg rubro M 16 εύριακον ex ευρίακων per ras F 17 την διαλέκτου F: της διαλέκτου BPM 19 άμφωτέροις ex άμφοτίροις F 8 21 χροΐαβοναα Β 22 τον καϊ Χνπήοαι Sylburgius | προήλ&ε MB Ρ γ | της Se σαφήνειας ν 23 ένεργείας F corr in έναργξίας

71

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

Avöiav μάλλον ήγούμην έπιτνγχάνειν. περί τάς~ανξήβεις Ίβοκράτη κατορ&οϋν άμεινον εδόκονν. έν τω ΰνΰτρέφειν τά νοήματα καΐ βτρογγύλως έκφέρειν ώς προς αληθινούς αγώνας επιτήδειου Ανβίαν άπεδεχόμην. έν 567 ταίς ήθοποιίαις άμφο\τέρονς ενριΰκον δεξιούς, της s âh χάριτος καΐ της ηδονής άναμφιλόγως άπεδίδονν τά πρωτεία Ανβια. το μεγαλοπρεπές έώρων παρ' Ίβοκράτει. τοϋ πιθανόν καΐ πρέποντος ούδέτερον εδόκονν άπολείπεβθαι. έν τή βννθέβει των όνομάτων Avöiav μεν άφελέβτερον έ'κρινον, Ίβοκράτην δε περιεργότερον, και ίο τον μεν τής αληθείας πιθανώτερον είκαϋτην, τον δε της καταβκενής άθλητήν Ιβχνρότερον. ταύτα εφην περί τής λέξεως τής εκατέρον. των δε 12 πραγμάτων ποιούμενος ζτήν) έζεταβιν, την μϊν ενρεβιν θαυμαβτήν παρ' άμφοΐν κατελαβόμην καΐ έτι τήν κρίβιν. \ is 558 tfl δί τάξει των ενθυμημάτων και τοις μεριβμοϊς των επιχειρημάτων καί τή καθ' εκαβτον είδος έξεργαΰία τοις τε άλλοις απαβι τοις έν τώ πραγματικά τόπω θεωρήμαδι παρά πολύ προτερεΐν ηγονμην Ίβοκράτην Αυβίον, κατά δε τήν λαμπρότητα των ύποθέβεων και 2ο το φιλόβοφον τής προαιρέβεως πλείον διαφέρειν ή παιδος ανδρα, ώς 6 Πλάτων εί'ρηκεν, εΐ δε χρή τάληθίς είπεΐν, καϊ των άλλων απάντων ρητόρων, οδοί φιλοβόφως τοϋ μαθήματος τούτον προέβτηβαν. τής μέντοι 22 Plato Phaedr 279»

1 ηγούμαι corr in ηγονμην Ρ

2 Ιαον,ράτη ex ΙαοχράτΒΐ in

ras F* 4 έπιτηδειότερον Sadaeus 7 rò add F 2 | ϊώρων Kiessling: ηρώον ΜΡΒ Ηρωον F | παρ. Ιαοηράτιι F eraso a 10 ϊχρινον omP 11 πι&ανότιρον F M B P : corr Sylburgius 19

12 τής om F

χαρά

add F 2

13 τ[αντα\ in litura M

14 την addidi

23 καί — ρητόρων in mg süppl. F 8

72

ΔΙΟΝΤΣΙΟΧ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

αγωγής των περιόδων το κύκλων καϊ των βχηματιβμών της λέξεως το μειρακιώδες ουκ έόοκίμαζον. δουλεύει γαρ η διάνοια πολλάκις τω ρν&μω της λέξεως καϊ τον κομψού λείπεται το άλη&ινόν. κράτιβτον δε επι5 τήδενμα ¿ν διαλέκτφ \ πολιτική καϊ έναγωνίω το 559 δμοιότατον τω κατά φύβιν. βούλεται δε η φύδις τοις νοήμαβιν επεβ%·αι την λέξιν, ον τη λέξει τά νοήματα, βνμβούλφ δε δή περί πολέμου καϊ εΙρήνης λέγοντι καϊ Ιδιώτη τον περί ψυχής τρέχοντι κίνδννον εν δικαβταΐς ίο τά κομψά καϊ Q-εατρικά καϊ μειρακιώδη ταύτα ουκ o ida ήντινα δνναιτο αν παραβχείν ώφέλειαν, μάλλον δε οϊδα 8τι καϊ βλάβης αν αΐ'τια γένοιτο, χαριεντιβμος γάρ πας έν βπονδη και κακοίς γινόμενος αωρον πράγμα καϊ πολεμιώτατον ελέω. 13 ούτος δε ουκ έμος δ λόγος πρώτον μά ¿Jía, έπεί 16 πολλοί καϊ των παλαιών ταντην εϊχον νπερ αύτού την δό%αν. Φιλόνικος μεν γάρ δ διαλεκτικός τήν αλλην καταβκενήν της λέξεως επαίνων τάνδρός μέμφεται της κενότητός τ' αυτής καϊ τον φορτικού έοικέναι τέ | 20 φηβιν αυτόν ξωγράφω ταΐς αύταΐς έβ&ήδι καϊ τοις 560 αύτοΐς βχήμαΰι πάβας έπικοβμούντι τάς γραφάς' 16 cf Euripides fr 488 Ν

1 οχημάτων F 2 έάοκίμα[ξ]ον cum ras F 4 âe Krüger: ri 5 iv άγωνίω F | rò ex τώι F 2 6 όμοιωτατον Ρ 7 νοήμααιν] άνόμαβιν Ρ |fetfcdfoiτην] Μ cum ras 8 äs ίή] an άή? μίντοι Wolfiana in mg | λέγον Ρ 11 δνναιτο a: δνναιντο MB δνναιντ' Ρ δνναιτο 12 αίτια F M : ah ία B P

F supra addito ν, ut uidetur 13 -nal κακοί? Casaubonus: nal

*a»âj F καϊ καλώς MBPy 15 έμος λόγος Ρ 16 iitiç αντον ex vntQ έαντοϋ corr F 19 κενότητος BP ci H Stephanus Sylburgius: κοινότητος

FM

| τ' «rórijs] ταύτης

libri ν

20 αν τω Ρ | αίσ&ήσεσ ι F Ια&ήασι MP Β: corr Ammon

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

73

"άπαντες γοϋν εϋριβκον τονς λόγους αυτού τοις αύτοΐς τρόποις της λέξεως κεχρημένονς, ωβτ έν πολλοίς τεχνικώς τα καθ' έκαστα έξεργαζόμενον τοίς ολοις άπρεπη παντελώς φαίνεσ&αι dia το μη προσηκόντως τοις υποκειμένους των ή&ων φράξειν'. 'Ιερώνυμος Sh ò 5 φιλόσοφός φηβιν άναγνώναι ,μίν αν τ iva δυνη&ήναι τους λόγους αύτοϋ καλώς, δημηγορήσαι âl· την τε φωνην καϊ τον τόνον έπάραντα και έν ταύτη τη κατασκευή μετά της άρμοττούσης νποκρίβεως είπεΐν ον παντελώς, το γάρ μεγιβτον καϊ κινητικώτατον τών ίο 'όχλων παρείβ&αι, το πα&ητικον καϊ ί'μψυχον δούλεύειν γάρ αύτον τη λειότητι διαπαντός, το δε κεκραμε'νον καϊ παντοδαπον έπιτάσει τε καϊ ανέβει καϊ το ταΐς 661 πα&ητικαΐς ύπερ&έσεσι διειλημ\μένον άποβεβληκέναι. καθόλου δε φηβιν αυτόν είς άναγνώστου παίδες φωνήν is καταδύντα μήτε τόνον μήτε πά&ος μήτε νπόκριβιν δϋναΰ&αι φερειν. πολλοίς âl καϊ άλλοις ταϋτα και παραπλήσια τούτοις εΐρηται, περί ων ούόίν δέομαι γράφειν. ¿ξ αυτής γάρ εσται της 'Ισοκράτους λέξεως τε&είσης καταφανής ο τε τών περιόδων ρν&μος έκ 2ο παντός διώκων το γλαφυρον και τών σχημάτων το μειρακιώδες περί τάς άντι&έσεις καϊ παρισώσεις καϊ 5—17 eadem laudai Philodemus rhet ρ 198 Sudh 1 γ' olv F I τοις αντοίς τνποις Svlburgius 3 τα inter lineam add F 1 | τοις οΧοις a: τoís ¿λιγοις M B P τοις όλόγοις in rote ολίγο ig corr F 7 re om F 8 τόνον] τρόπον F 1 9 άποκρίβεως F 10 * . ινητι-χώτατον cum ras M 11 παριϊσ&αι Philod: παραιτείσ&αι 12 âià παντός P B y | δε add F 8 I ꣫ροιμμένον Ρ χεχλασμένον Philod 13 xal έπιτάσει τε καί άνέσει καϊ ταΐς κτλ Philod 14 νπερ&έαεαιν et άποβεβληκέναι Philod: ύπο&έοεοι et νπερβεβηκέναι j διειλημένον F 16 τόρον F* I μήτεπά&ος F cum ras post τε 19 ϊαται om F | την Ρ

74

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

παρομοιώβεις κατατριβόμενον. καϊ ού το γένος μέμφομαι των βχημάτων (πολλοί γαρ αύτοίς εχρήβαντο καϊ ϋνγγραφεΐς καϊ Ρήτορες, άν&ίβαι βουλόμενοι την λε%ιν), άλλα τον πλεοναάμόν. 14 τω γαρ μή εν καιρώ γίνεβ&αι μηδε εν ωρα . . . . β προϋίβταβ&αί φημι ταΐς άκοαίς. εν γονν τω πανηγυρικά τω περιβοητω λόγω πολύς έδτιν εν τοις τοιούτοις • | 'πλείβτων μεν ουν άγα&ών αίτιους καϊ μεγίβτων 562 επαίνων αβίους ηγούμαι'· ¿νταϋ&α γαρ ον μόνον τω ω κώλω το κώλο ν ί'βον, άλλα και τα όνόματα τοις όνόμαβι, τω μεν πλείΰτων τό μεγίβτων, τω 0' άγα&ών το επαίνων, τω δε αίτιους το άξιους, και αύ&ις" 'ονδε άπέλαυον μεν ώς Ιδίων, ήμελονν δε ώς αλλότριων' ' τό τε γαρ χωλον το δεύτερον τω κώλω πάριΰον και 15 των ονομάτων τω μεν άπέλαυον το ημέλουν άντί&ετον, τω dí Ιδίων το αλλότριων, οΐς έπιτί&ηβιν 'άλλα έκηδοντο μεν ώς οικείων, άπείχοντο δε ωβπερ χρη των μηδέν προσηκόντων.' αντίκειται [yàp] δη πάλιν κάνταν&α τω μεν έκηδοντο τό άπείχοντο, τω öh οίκείων 20 τό μηδέν προβηκόντων. καϊ ονπω ταϋϋ·' ικανά, άλλ' εν τη μετά ταύτα περιόδω πάλιν άντιβτρέψει τω μεν 8 Isoer Paneg 75 sq

2 έχρησαντο. F interpuiictione erasa άν&ήβαι per rasuram F

ficaui MBP s

3 áv&íaca ex

5 8 μ,ηά' iv BP (?) | lacunam signi-

6 Λρο\βϊ\αταο9αι F cum ras | iv γοϋν F: ίν y ε ονν 7 τω inter lineam add F1 | λόγος BP 9 έ[παίν]ων

F cum ras | uerba inde ab ένταν&α usque ad 12 άξιους om

BP 11 τω μίν πλιίατω τό μ,έγιατον τώ δε άγα&ω τον ënaiνον MF: corr Wolfius ' 13 άπίΐαννον F άιτέλαβον BP | ημ,έίΧονν Ρ 14 τω χώΐω τφ προ αντον Wolfius, sed τό δεύτερον est 'iterum' ' 15 άπέλάβον BP | ήμέλλουν Ρ 16 Ιδίωι F11 άΙΙότριον F'Ρ 18 γάρ seclusi 20 ταντ' Ικανά Μ

75

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

'κύτος τε μελλοι μάλιβτα εύδοκιμήβειν' το έπιφερόμενον 'καϊ τοις πα,ιβί μεγάλην δόξα.ν καταλείψειν', τω δε 'ovóε τάς &ρα0ντητας τάς αλλήλων ¿ζήλουν' το βνναπτόμενον αντώ 'ovài τάς τόλμας τάς αντών ήβκονν'. κσ.1 ονδε 663 μικρόν διαλιπων έπιφερει τούτοις' 'αλλά δεινότερον 5 μίν ένόμιζον είναι κακώς vico των πολιτών άκονειν η καλώς νπίρ της πατρίδος άπο&νήβκειν.' ούκονν καΐ δεύτερον τφ μίν καλώς το κακώς άντίβτροφον, τω δϊ άκονειν το άπο&ν\ιs δάζει Ρ 12 S' αν BP ο τι αν τύχη δε Is 14 ταραχωδέατατον F ταραχωδεοτερα Ρ corr in ταραχωδέβτατα \ διάκειβ&ε ex διακεία&ε F 15 μεν γάρ Is 16 έκλέζαβ&αι τό βέΐτιατον Is: ¿κλ£|[αι] το βελτιον F cum ras έκλέξαι τό βέΧτιον ΜΒΡ | &βπερ ήδη F 17 ον 9έλεται F ονχ έ&ελετε Is 18 προς ηδονή ν δημηγορονντων Is: προς ηδονην τω πλήξει δημαγωγού ντας Di in argumento enarrando de Dem ρ 1001 εις ηδονην κατηγορούνταν FMBP 21 καταχαριξομένοις Is | είδότες FMBP

80

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

ρφδίως ίί,απαταν δύνανται· το γαρ προς χάριν ρη&εν έπιόκοτεΐ τα κα&ορ&ν | rò βέλτιβτον. υπό ôh των 670 μη προς ήδονήν βυμβουλευόντων ούδίν αν πά&οιτε τοιούτον, ού γαρ εβτιν οπως αν μεταπεϊβαι δυνη&εΐεν δ (ύμας μη φανερον το βυμφέρον ποιήβαντες. χωρίς δϊ τούτων πώς αν αν&ρωποι δυνη&εΐεν} καλώς ή κρίναι περί τών γεγενημενων ή βονλεύεβ&αι περί τών μελλόντων, εΐ μη τους μεν λόγους τους τών έναντιουμένων παρ' αλλήλους έξετάξοιεν, αυτοί δ' αυτούς ίο κοινούς άμφοτε'ροις άκροατάς παράβχοιεν, θαυμάζω δε τα τών πρεββντέρων, εί μηκετι μνημονεύουβι, και τών νεωτέρων, εί μηδενός ζ&κηκόαβιν, ότι} δια μεν [y«(>] τους παραινοϋντας (άντέχεβ&αι) της εΙρήνης ov&hv πώποτε (κακόν)> επά&ομεν, διά δε τους ραδίως πολεμείν is αίρουμενους (πολλαΐς ήδη καϊ} μεγάλαις βυμφοραΐς περιεπεόομεν. ών ημείς ούδεμίαν ποιούμεθα μνείαν, άλλ! ετοίμως εχομεν μηδέν εις το | πρό0ϋ·εν ήμΐν 571 αύτοίς πράττοντες τριήρεις πληρούν καϊ χρημάτων εΐβφοράς ποιείβ&αι καϊ βοη&είν καϊ πολεμείν, ωϋπερ 20 αν τύχωμεν ¿ν άλλοτρία πόλει κινδυνενοντες. τούτων 2 τώ] τò Β [ καθοράν νμ&ς Is [ β[έλτιατον\ cum ras F 2

6 καλώς δννη&εϊεν Is

7 βονλενααα&αι Is βονλεσ&αι F 1

8 μεν om F | τονς ante των om Ρ 9 έξετάβειεν in mg ίξετάξοιεν Β | αΰτονς FM 11 των τε πρεαβντέρων Is | εί— νεωτέρων add in mg F 8 | «ai των νεωτέρων Is Β (?): τα τών νεωτέρων MPF 12 άχηχόααιν οτι Is: άσνναπται F, lac XVIII litt M, XI fere litt Ρ ñeque in Β spatium non uacuum 13 άντέχεβ&αι της εΙρήνης Is: της ειρήνης sine spatio F, lac XXI fere litt M, item lac in Ρ (XII litt) et Β 14 κακόν Is: ονδ' Üλειπή F lacunae in M (c XIII litt) Ρ (VIII fere litt) Β | πολεμείν] τόν πόλεμου Is 15 nulla in libris lac 16 περιεπέαωμεν Ρ

17 μηδέν Is: μηδ' FMBP | τοϋ[ιπροο&εν Is

18 αράτ-

τοντες F : om cum lac XIII fere litt M, XI fere litt Ρ, cum lac Β

19 πολεμείν οίς αν τύχωμεν, ωοπερ ίν άλλοτρία τή πόλει Is

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ δ' αίτιον

έβτιν, οτι προβήκον υμάς ομοίως τών

ωβπερ των

Ιδίων

εχετε

αυτών,

περί

βουλενηΰ&ε, νούντας

6πουδάζειν, αλλ'

ζητείτε

υμών

κληΰιάζητε, τούς

αυτών,

τοις

οταν

και

μεν

τών

νομίζετε

εύ φρονούντων

αύτην

ύπερ

τους

άξιον δαυμάζειν,

τοις

βνμβούλοις

εγώ

δ'

572 ουκ εβτι

το

ΰτάτοις

και

καΐ τούς

δεινότατον, "Ελληνας χάριν,

εκ- 5

φ&ονεΐτε, παριόντων

ουκ

τούς

έχοντας

ε'πΐ το καΐ διότι

λειτουργούντων, την πάλιν

βέλτιον εΰτιν

εναντιονβ&αι

δημοκρατίας

ε'ν&άόε μεν ¡ τοις

ύμών

φροντίζουβιν,

κωμωδοδιδαβκάλοις.

εν δε

τοις έβτι

είς τούς

αμαρτήματα

εύ ποιούΰι,

και νον&ετούντας

ούβης is άφρονε-

δ καϊ πάντων

μεν ¿κφέρουβιν

της πόλεως

τοιού-

έπιδώβειν.

πλην

οβην ούδε τοις

πληττοντας

φρο-

είναι

νοϋν

ελπίζει

or ι πρόβαντες

οτι τοις (jà/

εϊ τις

διανοίαις μηδέν

τοις

και

βήμα

δημοτικωτέρους

χρωμενην

παρρηΰία

d-εάτροις

Ιδίων

και τούς τά της πόλεως διανεμο- ίο

ωβτ

οίδα μεν,

γνώμην

τών

αμεινον

απιβτεϊτε επί

μένους τών ¿κ της ζ ιδίας'} ούβίας ύμιν

ταΐς νμετεραις

κοινών

δ' Όπερ της πόλεως

μεν τοιούτους

δε πονηροτάτους

¿παινείτε

ού την

δταν

Συμβούλους

με%·ύοντας τών νηφόντων τών

81

άλλους

τοβαύτην

προς δε τούς

τιμάς ούτω

ωβπερ προς τούς κακόν τι την πόλιν

ζομενους.

ομως

τούτων

επι-

ϋ·ιατί&·εβ&ε

δυβκόλως,

δε και

εχετε 20

υπαρχόντων

έργα-

ουκ αν

1 aütió[v] Γ2 [ ήμ&ς Β sed in mg υμάς | νπερ τών κοινών ωαπερ νπερ Is hinc νπερ τών κοινών ν 2 απουδάζεινλ φροντίζειν Fuhr 4 αυμβόΐους Ρ 5 δε νπιρ (sic) Γ 8 νομιζε[τε] Μ1 cum ras 12 ωατε F 13 ύποδώοειν F1 15 καϊ οτι Is I δημοκρατίας ex δημοκρατείας F 16 πλην έν&άδε μεν ουκ '¿οτι παρρηβία FMBP 18 *M^ πώποτε είρηχώς πρότερον υπϊρ τούτον νυν λέγωπαρά δε Ίβαίω χατεΰχεύαδται το δοχονν είναι άφελες xal ον λέλη&εν, ότι έβτί ρητοριχόν *έγω χαι πρότερον Ενμά&ει τούτω 15 έγενόμην χρήβιμος δικαίως xal ννν, εΐ τι έβτι κατ' έμέ, πειράβομαι βνββφζειν αυτόν.' υψηλότερα (τε γάρ} έβτι και ήττον έκείνων άφελέβτερα, και ετι μάλλον τά έπιφερόμενα' 'μικρά δέ μον άκούβατε, ίνα μηδείς ΰπολάβη υμών, ώς εγώ προπετεία η αλλr¡ τ ivi αδικία 20 πρός xà Εύμά&ονς πράγματα προΰηλ&ον.' η τε γαρ προπέτεια xal r¡ αδικία xal rò προς τά Εύμά&ους πράγματα | προβελ&εϊν πεποιημένοις μάλλον Ιοιχεν η 597 αύτοφυέβι. και αν&ίς γε παρά μεν τω Λυβία ή πρό1 οΰον ex offro κ F | re BP 4 ήδεϊά Reiakius: IS ία F MB îSia Ρ 8 F* cum ras 9 άχατάσχευ[ον] cum litura corr M | elναι φαίνεται MB Ρ

10 rò deleui

11 no-

moτε M 13 χατεβχεναΰ&αι Β χατασχεναα&αι Ρ 14 ort ϊβτι Μ | έγώ πρότερον Μ 1 16 υψηλότερα FM'P | γαρ add Sylburgius 17 [ηττο]ν F cum ras | άφελεατέρα έχείνων Μ άφελέατερα έχείνων BP 18 μη&είς FMB μηδείς Ρ corr in μη&ίΐς 19 άχία Ρ 20 ιύμα&ονς Μ | \π]ρά[γ]ματα προο\ϊ)\1&{ο\ν F1 cum ras 22 πεποιημέναις FMBP: corr Sylburgius γε Μ αυ&ι αγε F 1 habuisae uidetur

23 αν&ι

ΙΣΑΙΟΣ

101

φαβις λέγεται άνεπιτηδεύτως' 'έμοί γάρ, ώ άνδρες δικαβταί, ζένος ην Κηφιβόδοτος δ τούτον πατήρ, xal ΰτε έφεύγομεν, έν Θήβαις παρ' έχείνφ χατηγόμην χαϊ έγω xal άλλος 'Λθηναίων ó βονλόμενος.' ηδέως τε xal άψοριϋτιχως τά μετά ταύτα έπιτίθεται' (xal πολλά xal 5 άγα&ά χαϊ Ιδία: χαϊ δημοβία παθόντες υπ' αντοϋ είς τήν ήμετέραν αντών χατήλθομεν.' παρά δε τω 'Ι0αίφ πέφραβται περιεργότερον xal ου μαχράν απέχει, της Λημοΰθένους κατασκευής' 'τριηραρχοϋντος γάρ (μου) έπϊ Κηφιβοδότον άρχοντος xal λόγου άπαγγελθέντος ίο προς τους οικείους, ώς αρα τετελευτηκώς είην έν τη ναυμαχία, ουβης μοι παρακαταθήκης παρ' Εύμάθει 598 τούτωτό τε γάρ | λόγου άπαγγελθέντος xal το ώς αρα τετελευτηκως εί'ην xal το ονβης έμοί παρακαταθήκης ούχ αν φαίην έ'γωγε αφελώς είρήβθαι. έκείνως ΐ5 γάρ λεγόμενα μάλλον άποίητα' 'οτε γάρ έτριηράρχουν xal άπηγγέλη τοις ένθάδε, ώς αρα τετελευτηχως είην, έ'χων μου παραχαταθήχην Ευ μάθη ς οΰτοβί.' xal τά λοιπά δί των προοιμίων μέρη παρ' ω μίν 8 άφελέβτερον αν τις εύροι λεγόμενα, παρ' ω δί φητορι- 20 χώτερον. έν ετέρω δε άγώνι πάλιν δ μίν ΊβαΙος έπιτρόπω τ ivi βυντάζας άπολογίαν υπό τοϋ Ιδίου άδελφιδοϋ χρινομένω τοιαύτη χέχρηται ζτη} άρχη" "Εβουλόμην 23 Isaei fr Χ 1 S 5 μ£τά] μεν Ρ 7 κατή&ομεν F 1 10 κηφιαοδάρον FM άχαγγ(1&όντος MP 11 οίκιίονς F sed olueí in ras m1 | εΐη F 13 τούτα)] τον postea add F 1 | τό post καΐ om F 14 παραχα&ήχης F, corr m recentissima 15 έκιίνωι F 17 άπηγγέλ[η] F cum ras άπηγγίλΐ] Ρ 19 μίν—παρ' ω om in M adduntur in mg superiore

21 Sì Reiskius: τί Μ τε F B P

22 avv-

τάξας F cum ras post s. praestat aut αννταξάμινος aut αυγγράψας [υπό των Ιδίων άδελφών F M B P άδελφιδώυ uel άδιΧφιδοϋ

mg Bodl: corr Buermann

23 τρ add Sadaeus | ίβονλάμην

102

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

μεν, ώ άνδρες δικαβταί, μή λίαν όντως Άγνό&εον προς χρηματ ίχειν αΐβχρώς, ωβτε τοις άλλοτρίοις επιβονλεύειν και δίχας τοιαύτας λαγχάνειν, αλλ' Ζντα γε ονν άδελφιδονν έμον xal χυριον της πατρώας ούβίας 5 ού I μικρας αλλ' Ικανής ωβτε xal λειτουργεΐν, ύφ' 599 ημών αν τω παραδοθείσης, ταύτης έπιμε λεϊβ&αι, των δ' έμων μή έπι&νμεΐν ίνα βελτίων τ' έδόκει παΰιν είναι βάζων αυτήν καΐ πλείω ποιών χρηβιμώτερον νμίν πολίτην παρείχεν εαυτόν. έπεί δε την μεν άνηρηκε ίο και πέπρακε καΐ αΐβχρώς καΐ κακώς διολώλεκεν, ως ουκ αν εβουλόμην, πιβτεύων δ' έταιρίαις και λόγων παραβκεναΐς έπΐ την έμήν έληλυθεν, ανάγκη, tag εοικε, βνμφοράν μεν είναι νομιζειν, ότι τοιοϋτός εβτιν οίκείος ων, άπολογεΐβ&αι δ h περί ών έγκεκληκε και ¿'ξ ω με 15 τον πράγματος διαβεβληκεν ώς αν ονν δννώμε&α προθυμότατα προς υμάς.' δ δε Ανβίας άνδρί υπό τών αδελφών της εαντοϋ γυναικός έγκαλονμένψ κακής επιτροπής βνγγράψας λόγον τοιούτψ κέχρηται τω προοιμίω' 'Ούχ Ικανόν, ω άνδρες δικαβταί, τοις ¿suso τρόποις, δβα πράγματα διά την επιτροπείαν ίχονβιν, αλλά και διαβώξοντες τας τών φίλων ούβίας βνκοφαν19 Lys fr LXII S ρ 601: ήβουλόμην F MB Ρ 1 'Αγνό&εον Cobet: άγνοη&έντα | πρός χρηματ' Bekker: προαχήματ' MB προβλήματα Ρ προααχήματ' F 3 άλλ' όντα γε ονν Dobraeus : άλλ ον τό γε ονν F ' άλλω τό γε ονν F 1 άλλ' ον τό γε ΜΒΡ άλλ' ον τό γε ονν libri ρ 601 6 μικρ&ς ex μηκράς F 1 6 αντώ Reiskius : αύτών \ τών δε P B 7 η δοκή MB τε δοκη Ρ τε δον.ψ F : corr Reiskius 8 παρείχεν post αυτήν expunxit M 9 [¿«fi] in ras F ! I άνήιρηχε cum ras post x£ F 11 ovuàv M I ήβουλόμην libri, super ή in F acceiitus erasus est | έταιρειαις Sauppius 12 ΐοικεν M 14 άπ[ο]λογεΐα&αι F cum ras | έγκεχληχεν ΜΒΡ | μί] μεν F 15 ονν seclusit Bekker 18 λόγ[ο]ν F cum ras 20 έπιτροπίαν BF1

ΙΣΑΙΟΣ

103

rovinai νπό των όρφανών πολλοί, οπερ χάμοι ννν €00 βνμβεβηκεν. έγώ γάρ, \ ω άνδρες διχαβταί, χαχαλειφ&είς έπίτροπος των 'Ιπποκράτους χρημάτων xal διαχειρίβας όρ&ώς xal δικαίως τήν ονΰίαν xcil παραδούς τοις νΐοίς δοχιμαβ&είβι τα χρήματα, ών έπίτροπος 5 κατελείφ&ην, Συκοφαντούμαι νυν ύπ' αυτών αδίκως ου πολλών οΐμαι δεΐν λόγων, οτι τούτο μίν άφελώς 9 xal ηδεως εΐρηται ή&ός τε ου πεπλαβμένον αλλά φυδιχον ¿πιφαίνει. το γάρ· 'ονχ Ικανόν, ω άνδρες διχαβταί, τοις επιτρόποις, oda πράγματα διά την ¿πι- ίο τροπείαν εχουβιν' ουδείς αν εΐποι §ήτορος είναι, αλλά παντός Ιδιώτου καταβτάντος είς αγώνα αδικον. το δ' 'Ιδαίον πεποιήβ&αι ρητορικώς xal κεκαλλιλογήβ&αι βεμνότερον Άπαντες αν φήβειαν, tò γάρ ' 'εβουλόμην μεν, 601 ω αν\δρες δικαβταί, μή λίαν οϋτως Άγνό&εον προς is χρήματα ίχειν αΐβχρώς, ωΰτε τοις άλλοτρίοις έπιβουλεύειν.' καΐ ετι μάλλον παρά Ανβία μεν χαριεντως πάνυ και άφελώς είρήβ&αι το· 'έγώ γάρ, ώ άνδρες δικαβταί, κατ αλειφθείς επίτροπος τών 'Ιπποκράτους χρημάτων xal διαχειρίβας όρ&ώς καΐ δικαίως την 20 ούβίαν καΐ παραδσύς τοις υΐοΐς δοκιμαβ&εϊβι τά χρήματα.' &άτερον δΐ τρανότερον καΐ ονχ ως αν Ιδιώτης βυνέ&ηκεν 'αλλ' 'όντα γε ουν άδελφιδοϋν εμον καϊ κνριον της πατρώας ούβίας ού μικρας άλλ' Ικανής, 1 νυν add F ! 2 καταληφ&είς Μ 4 άιαχειρήσας B P 7 X6\yaijv F cum ras 8 η&ός ex ητός F 1 10 έπιτροπην F ênnçomav Ρ1 13 χεκαίΐάογήο&αι Sylburgius: καλλίολογηααe&ai F χαλλάογίσασ&αι Μ χαλλιΧογίΰαο&αι B P 14 γάρ om MBP 15 άγνοη&έντα F M B P | Λροσαχηματα accentu super 7tQO0 eraso F προσχήματα M B P 17 Ανβι[α] cum litura corr M 18 είρείβ&αι Ρ 20 διαχειρήβας Β 22 τραγιχωτερον Reiskius praue 23 μετε&ηκεν F | άλλ' ού τό γε ονν F M B P | έμόν bis exstat in Ρ

Δ Ι Ο Ν Τ Σ Ι Ο Τ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

104

ώβτε και λειτονργεΐν,

νφ'

ταύτης έπιμελεΐβθαι.'

ενός δ' έτι μνηόϋ-ήΰομαι γε'νονς,

ημών αντώ

παραδοθείσης,

¿ξ ού μάλιβτα η διαφορά των ανδρών έβται καταφανής. •υποτίθεται μονα xal φνβιν

δε έκάτερος Ιδιώτη ν άνδρα καϊ άπράγ-

νέον

παρά την

ήναγχαβμένον

Ανβίας

έν τω

τον τον

''Επειδή

Άρχεβιάδης, λέγων,

οτι

προς

ώ

Άρχεβιάδην

είμι

τονς

τοϋ

τήν ήλιχίαν φίλονς

χρέως,

έχείνοις,

βνμβολαίον,

χαί

οθεν

και 602

εγώ ονν ΰε τονς

βαντοϋ

γεγένηται.

χαν

ουδέν 6οι δεήσει

πραγ-

ίνα άκονβαντες,

πότερον

αντώ

τήν έμήν, άλλα

απει τά βαντοϋ.

περί

δίχην

εΐ'ην πραγμάτων

δίκαιος

άλλ' είπείν άπαντα, επειδή

βονλενβώμε&α

φανερόν γένηται,

τρόπον

προβήλ&ον

είς διχαβτήριον.

εμονς

περί

άλλα λαβών

τον

ίβμεν,

τον

δικαβταί,

\ νέος χαϊ άπειρος

μηδέν παραλιπεΐν,

λόγω

δ μεν

άνδρες

δ όζης αληθή λέγειν μάτων,

τε και

λέγειν,

ελαχέ μοι τ αντην τήν

ονδεν δεόμενος εΐβιένκι

διηγήΰαΰθαι

προαίρεβίν

τάχιβτα

αξιώ μή ενρεμα ήγείβθαι παραλαβόντα

έαντον

¿ν διχαβτηρίω

περί

ών βν λέγεις'

δε εί

νεώτερος ων ονκ εάν

πως

αδίκως τών έμών έφίεΰαι ή

8 Lys fr XIX S

1 αντων libri

2 δέτι F if hi Μ δε hi BP | μνησ&ή-

μαι F sed μ,νηβ&ή in exitu uersus

4 δη Krüger

7 άρχε-

βιάδην F — et acceiitum add F2 | τούτον τόν τρόπον Ρ 9 άρχεβΐάδης F lineolam add F®

10 είην Franzius: ην F M B P

12 ενρημα Ρ 13 τονς σαντον F Ρ, Β mg: τονς αντον MB 14 διηγήοααϋ·αι την ήλιχίαν την ¿μην περί Ρ. sed super-

scriptum rubro αιριττεί, praeterea την r¡Xiníav την έμην punctis infra additis deletur | χρέως Scheibius: χρέους 15 δόξ%ς F M B P

ρ 605: δοχης FMBP | άλη&[ή] F cum ras 16 &πει'Keiskius: Í7Ü FMBP απι&ι Toupius j ει Reiskius: ίίμι 17 παραί[ι]πεϊν F1 cum ras 18 σνμβολαίον Emperius: αυμβονίενειν 19 βονλευσ[ό](4ε9·α Ρ cum ras

105

ΙΣΑΙΟΣ

δικαίως τα 6εαυτόν ζητείς κομίβαβ&αι. ταύτ εμού προκαλουμένου ούδεπώποτ' ή&έληβε βυνελ&εΐν ούδε λόγον περί ων ενεκάλει ποιήβαβ&αι ούδί δίαιταν έπιτρέφαι, ε ως νμεϊς τον νόμον τον περί των διαιτητών 603 £·9·ε|6θ·£.' ó δε Ίβαίος ¿ν άμφιββητήβει χωρίου τοϋ 5 υπό των δημοτών χατεβχημενου, οΐς το χωρίον ύπέκειτο, ταύτη χρώμενον εΐΰάγει τη αρχή' 'Μάλιβτα μεν έβουλόμην, ω άνδρες δικαβταί, μηδ' νφ' ενός άδικεΐ6&αι των πολιτών, εΐ δε μη, τοιούτων αντιδίκων τυχεΐν, προς οΰ§ ονόϊν αν έφρόντιξον διαφερόμενος. νυν δε ίο μοι πάντων πραγμάτων λυπηρότατον δυμβέβηκεν. αδικούμαι γάρ υπό τών δημοτών, ου£ περιοραν μεν άποδτερούντας ού ράδιον, άπεχ&εβ&αι òì άηδές, μεϋ·' ων ανάγκη καΐ (δυν&νειν και) βννονΰίας κοινάς ποιεΐδ%·αι. προς μεν ούν πολλούς χαλεπον αντιδικεί ν μέγα γάρ ΐ5 μέρος δυμβάλλεται (τ by πλή&ος αυτοί ς προς το δοκεϊν αλη&ή λέγειν ομως öl· διά το πιδτεύειν τοις πράγμαδι, πολλών μοι και δυβκόλων βυμπιπτόντων ούχ ηγούμην 604 δείν κατοκνηδαι δι υμών \ πειραβ&αι τυγχάνειν τών δικαίων, δέομαι ούν υμών βυγγνώμην έχειν, εΐ καϊ '¿ο νεώτερος ων λέγειν έπΐ δικαδτηρίον τετόλμηκα' διά 7 Isaei fr ΥΙΙ 1 S

1 rae iavtov M primo | κομίααβ&αι ex κοβμήβαα&αι F1 2 ηαραχαλονμίνον F | ονδεπώποτε %-εΙήβαι FM Β Ρ sed ·η&έληοε ρ 605 3 ¿νεχάΧει Bekker: ¿νεχαλείτο FMBP | δίαιταν F 1 ex δίαιταν 5 χωρίον το— χατεσχημενον FMBP: corr Sylburgius 7 εΐβάγει Sylburgius : είααγαγεΐν Γ MB «¿cayayftt] Ρ cum ras 8 έβουλόμην om MBP | μη à' νφ' M 10 αν ονδεν F1 13 &7ίέχεα9αι M primo | δε ήδέως F M B P : corr Sylburgius

14 yial &νειν add Sauppius

16 τό add Sylburgius

18 ήγη-

σάμην B P 19 δείν hic libri omittunt, uerum exstat ρ 606 | διά F M B P I πειράσ&αι om F 1 add F 8 in mg, signo post ύμων 1

posito

20 νμων add F | ανγνάμην F

106

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΑΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

γαρ τους άδικοϋντας αναγκάζομαι παρά τον εμαυτοϋ τρόπον τοιοϋτόν τι ποιείν. πειράβομαι δ' ύμίν ¿ξ άρχης, ¿>S ¿κείνως πως μάλλον 'τοιούτων γέ μοι Συμπιπτόντων δυβκόλων ¿φ' υμάς ήνάγκαβμαι καταφνγεΐν, ίνα τών δικαίων τύχω δι' υμών.' οιμαι μεν ουν καϊ εκ τούτων ούκ αδηλον είναι 12 τήν τών ανδρών διαφοράν. ου μην άλλα και εκ τών 20 μελλόντων λέγεβ&αι μάλλον εβται καταφανής και μάλιβτα ¿κ τών αποδεικτικών και παθητικών λόγων, êv 607 οίς δ μεν | Αυβίας απλούστερος τις εβτι xal κατά την βύνδεβιν τών ονομάτων καϊ κατά την κοινότητα 1 λέγων om F | άπίχεβ&αι MF | άνάγχην] ά ν άγχη F MB Ρ ν 2 είναι om Sylburgius 4 άντιδικιίν Sylburgius: άδικείν 7 άπΐχισ&αι F 8 άηδές Sylburgius : αν ήδίως | post καϊ in F duarum fere litterarum est ras

9 κοινάς Ρ 603: τινάς MBPF S

om F1 11 rò add F81 gvmôlav ρ 603 : δυσχόΐων F Μ Β Ρ 12 ηγούμαι FMBP 13 δικαίων ΜΒΡ: Ιδίων F 14 ονχηγον1 μην F ονχ ηγούμαι MBPF8 | fort ονδέ γ' οντω' 1δ τυγχάνειν in mg manus recentior M 16 το σούτων F | γέμοι F 20 διαφοράν bis Ρ 23 έβτιν MB 24 καινότητα Uaener et ipse olim

108

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

των βχημάτων, ούτοβΐ δε ποικιλώτεροζ. πολλά γαρ αν τις Ιδων εύροι παρ' αύτω .... ώς έν τούτω · *πό&εν χρη πίβτενεβ&αι τά είρημε'να προς &εων; ουκ εκ των μαρτύρων; οί'ομαί γε. πό&εν δΐ τους μάρτυρας; ουκ 5 Ικ των βαβάνων; εΙκός γε. πό&εν δε γε άπιβτεΐδ&αι τούς λόγους τούς τούτων; ουκ έκ τοϋ φεύγειν τους έλεγχους ; ανάγκη μεγάλη, φαίνομαι τοίνυν έγω μεν διώκων ταϋτα καΐ τά πράγματα εις βαλάνους αγων, ούτος δε επί διαβολάς καΐ λόγους καϋ·ι6τάg, οπερ αν ίο τις πλεονεκτείν βουλόμενος ποιήΰειεν. εχρην öl αυτόν, εΐ'περ τι δίκαιον έφρόνει καΐ μη παρακρούβαΰϋαι τάς ύμετερας γνώμας ε'ξητει, μη μά ¿1Ca ταϋτα ποιεϊν, άλλ' επί τον λογιβμόν μετά μαρτύρων έλ&εΐν καΐ έξετάξειν ε'καβτα των εν τω λόγω τούτον τον τρόπον παρ' éμου ΐ5 πυν&ανόμενον · εΐβφοράς λογίξη πόβας; τό βας' κατά 608 πόδον άργύριον είβενηνεγμένας ; κατά τόβον καϊ τόβον · κατά ποία ψηφίβματα; τ αυτί" ταύτας είλήφαβι τίνες; οΐδε ' και ταϋτα μαρτυρόμενον βκέψαβ&αι τά ψηφίσματα, το πληϋ-ος των εΐβφορων, τ« είβενηνεγμενα, τούς 2 Isaei fr Χ 2 S

1 σχημάτων ex όνομάτων F1

2 lacunam significaui. sen-

tentiae quidem έξηλλαγμένα τοϋ αννή&ους satisfacit cf p i l l , 8 3 είρ7)|«pòj Ρ in transita uersus 4 μαρτυριών Is "Vili, 28 | γε Is YIII, 28 Sylburgius: δε FMBP | πο&εν Sé γε άπιστείβ&αι

τους λόγου g pergit Ρ 5 πό&εν ό'έ1 γ ε—τούτων in mg suppleuit m antiqua M 6 τούτων in ras Γ 7 μεν om F 10 ποιήσειεν Schoemann: έποίηαεν 11 ει πέρ FM | φρονεί et 12 ζητεί libri: corr Reiskius | παραχρονααα&αί Sylburgius: παρα1

•Λρονοεο&αι FMBPA | τάς ύτέρας Ρ

14 έκαστα in ras F

15 πάσας- Reiskius: πρός | κατά πόσον Reiskius : nul πόσον 16 είσενηνεγμενης FMBP: corr Sylburgius

17 ποία Reiskius:

πόσα | είληφααί τίνες FMBP: corr Reiskius

18 οΐδε • καϊ

ταύτα μαρτνρόμενον Buermannum secutus scripsi: oi καΐ ταϋτα

μαρτνρόμενοι FM oi ài ταϋτα μαρτνρόμενοι BP νεγμενα Ρ

19 είσινε-

ΙΣΑΙΟΣ

109

λαβόντας, και εΐ μεν εύτε ...., τω λόγω πιβτενειν, εΐ δε μη, νυν παραβχέβ%αι μάρτυρας, εί' τι ψεύδος ην ών έλογιβάμην αν τοις.' τ αντί μεν διαλελνμένα xaì εξ έπερωτήβεως. οϊς δ 13 Ανβίας μεν ηκιβτα κέχρηται, Λημοβδένης δε ó παρά 5 τοντονί τ ας άφορμάς λαβών άφειδέβτερον, οίον' *ούκ ονν ΰν μιβ&οφοραν λέγεις ; φήδει τις. και παραχρήμα γε την αντην βύνταζιν απάντων, ώ (άνδρες) Ά&ηναΐοι, ίνα των κοινών το μέρος λαμβάνων εκαβτος, δτον 609 όέοιτο I η πόλις, τούτο παρέχοι. έζεΰτιν αγειν ηβνχίαν · ίο οίκοι μένων βελτίων εί, τον δι' ενδειαν ανάγκη τι ποιεΐν αίαχρόν απαλλαγμένος, βνμβαίνει τι τοιούτον, οία και τά νύν Στρατιώτης αυτός ύπαρχων από των αυτών τούτων λημμάτων, ωβπερ έβτΐ δίκαιον νπερ της πατρίδος, εβτι τις ¿'ξω της ηλικίας ημών δβα ούτος is ατάκτως νύν λαμβάνων ονκ ωφελεί, ταύτα εν l'6r¡ τάζει παραλαμβάνων πάντ' έφορών καϊ διοικών, α χρή πράττεΰ&αι. δλως δε οντε άφελων οντε προβ&είς πλήν τι μικρω την άταξίαν άνελών, είς τάξιν íjγαγον τήν πόλιν, την αυτήν τού λαβείν, τού ΰτρατεύεβ&αι, τού 2ο 6 Demosth Olynth γ 34—35 1 ante τω lac IX fere litt in M VII litt BP sine lac F qui εντε, εντε Ρ εντε Μ εν τε Β 2 παράσχεσ&ε F παρέαχεα&ε Μ 3 αντοϊς Sylburgius: αυτής 5 ò del Usener 6 τοντονί] τούτον F MB Ρ γ | ovxovv Μ 7 ob Ρ : col F eoi MB | λέγεις F s corr in λέγει, iterum λέγεις rest F λέγει MB Ρ | ψήσει τις Dem: ψήσεις F ' M B P ψησί F 8 8 ω Ά&ηναΙοι F MB Ρ 10 νπάρχοι Dem 11 οίκοι ex oi*o F 8 | μένειν F | βέλτιον ει τον MF I άνάγν,Ί] libri 12 άπηλλαγμένος Μ sed s in litura ampliore | σνμβ[α[]νειν F ai ab F 8 15 έατί τις Μ | οντος ex όντως F 16 λαμάνων F | άψελεί M 17 παραλαμβάνων F : 8 λαμβάνων ΜΒΡ | πάντ' ex τότ' F 19 τι non agnoscit D in τινί mutât Reiskius | μικρωι F μικρω Ρ μικρώ MB | άταξίαν ex άζίαν F 8

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕ3Σ

110

άικάξειν, τοϋ ποιείν τοϋϋ·', ο τι καθ1' ήλικίαν εκαΰτος εχοι καί οτου καιρός εί'η, τά%ιν ποιήβας.' ¿κείνα δε κατά βν&τροφην και παρακεκινδυνευμένα τω τε βραχεως και αγκύλος και εκ παραδόξου βυντί&εβ&αι, καϊ ονχ 5 απαβιν ovài έκ προχείρου γνωριζόμενα · 'καϊ oíros ό πάντων άν&ρώπων ϋχετλιώτατος, ού παρεχόμενων | αύτών μάρτυρας [ίοΰναι], ων ¿ναντίον ήμΐν άποδοϋναι 610 φαβίν, [wç] έκείνοις πιβτεύειν προβποιεΐται μάλλον, Mg άποδεδώκαβιν ήμΐν, η ζήμΐν), ώς ουκ άπειλήφαμεν. ίο καίτοι πάβι φανερόν, ώς ίοικεν, (οι καϊ} τον τούτου πατέρα άπεβτερουν οντα έπίτιμον, οτι ήμΐν εκόντες ουκ αν άπέδοβαν, εΙβπράξ,αβΟ-αι s] μηά'αμ&ς F M B P Y μηδ' ¿ς Blass 24 μη μετρίως Holwellus eiecit Dion. Halic&ni. Y. 8

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

114

τρόποις. άλλ' οντε χρόνον Ικανον εχω περί Λαβών λέγειν, έκδιηγονμενος εύ&ύς εφ' εκάβτης τήν τέχνην, ως έβονλόμην αν, ου-θ1' ό προς τους έπιδταμένους τά πράγματα λόγος έν τω πλή&ει των παραδειγμάτων το 5 πιβτον ε χει άλλ' άρκεί τοις τοιούτο ig καί r¡ βραχεία δήλωβις. 16 έρώ 6ε xal χεφαλαιωδώς περί ταύτης της Ιδέας ην έγω δόζαν êχω καί τ ¿vi διαφέρειν οί'ομαι τον ΊβαΙον τον Αυβίον. τον Ανβίον μίν δη τις άναγινώβχων ίο τάς διηγήσεις ονδίν αν νπολάβοι λέγεβ&αι χατά τεχνην η πονηρίαν, άλλ' ως f¡ φνβις xal ή άλή&εια φέρει, αυτό τοντο άγνοών της τέχνης, ο τι το μιμήβαβ&αι την φνβιν αύτής μέγιβτον Εργον ήν. επί δε των Ίβαίον διηγημά- \ των τονναντίον αν πά%·οι, μηδέν νπολαβεΐν αύτοφνώς 6ΐβ 16 xal άπραγματεντως λέγεβϋ·αι μηδ' εΐ' τινα ώς έ'τνχε γενόμενα εί'ρηται, έχ καταβκενής ôh πάντα και μεμηχανημένα προς άπάτην η αλλην τινά κακονργίαν. καί τω μεν αν και τα ψευδή λέγοντι πιβτενβειεν αν, τω δ\ μηδ' αν άλη&ενη, χωρίς υποψίας προβέζει. to έν δε τοις άποδεικτικοίς διαλλάττειν αν δόζειεν Ίβαΐος Ανβίον τψ τε μή κατ' εν&νμημά τι λέγειν αλλά κατ επιχείρημα καί τω μή βραχέως άλλά διεξοδικώς μηδε 7 xal om F ν 9 δή Sadaeus: αν Ρ MB Ρ ονν Sylburgius 10 υπολάβη F M B P : corr Krüger 11 ή ante άλή&εια add

F 8 om Β I avrò. F (g del?) 12 on της τέχνης libri | μιμηaao&aì] μι in ras F | τήςν (sic) Ρ 14 πά&οί Sadaeus: πα&είν F M B P j νχολαβών ci Usener corr Reiskius 16 μεμηχανενμένα

F1

15 αντοπραγματεύτως libri: libri: corr Usener 17 κα-

κοργίαν 18 nal τά ψευδή] ναταψενδη (sic) F | πιατενσειν MB Ρ 19 μηδ' &ν MF2: μηδίν F 1 μηδέν &ν BP | προσέξει Sadaeus: Λροαέξειν 20 άποδεικτικοίς Sylburgius: έπιδεικτιν,οΐς FMP έπιδεικτικής Β 21 τε ex δε F 8 | έν&νμημά τι. Yictorius: έν&νμήματι F 1 iiι&νμημα F'MBP

ΙΣΑΙΟΣ

115

απλώς άλλ' ακριβώς ανζειν τε μάλλον xal δεινότερα ποιεΐν τά αράγματα xal τά πά&η ποιεΐν γεννικώτερα. ¿ν γάρ δή τούτοις ονχ ήττόν έβτι φανερός rf¡ Λημο6&ενονς τεχντ} τάς άφορμάς δεδωχώς, άλλ' ον την Ανβίον διώκω ν άφέλειαν, ώς έχ πολλών ίβτι λόγων, | 5 617 μάλλον δ} ¿χ πάντων των γραφέντων νπ' αντοϋ τεχμήραβδαι. εΐ δε τι δεΐ xal παραδείγματι χρήβ&αι, μη τις άναπόδειχτα 66%r¡ λέγειν ημάς, ποιήδω καΙ τοντο, προχειριβάμενος τον νπίρ Εύφιλήτον λόγον, ¿ν α τον Έρχιέων δήμο ν είς το δικαβτήριον προβκαλεΐταί ίο τις των άποψηφιβ&έντων ώς άδίχως της πολιτείας άπελαννόμενος. έγράφη γάρ δη τις υπό των Ά&ηναίων νόμος έζεταβιν γενέβ&αι τών πολιτών κατά δήμους, τον δϊ άποψηφιβ&έντα υπό τών δημοτών της πολιτείας μή μετέχειν, τοις δί αδίκως άποψηφιβδεϊβιν ίφεβιν is είς το διχαβτήριον είναι, προβκαλεβαμένοις τους δημότας, xal έάν το δεύτερον ε'ξελεγχ&ώβι, πεπραΰ&αι αύτονς xal τά χρήματα είναι δημόβια. κατά τούτον τον νόμον δ Ενφίλητος προβκαλεβάμενος τους Έρχιέας 6 1 8 ώς αδίκως χατα\ψηφιβαμενονς αύτον τον αγώνα τόνδε 2ο διατίθεται, προείρηται μίν δή τά πράγματα ταϋτ' άχριβώς xal πεπίβτωται δια τών μαρτύρων, οίς öl· 1 άλλα Β 2 γεννικώτερα Useuer: γενικώτερον FMBP 3 τοίτοις F | φανερώς F Ρ 4 άλλα Β 6 άφέλειαν Sylburgius : άαφάλειαν | πολλών Krüger: te άλλων | λόγος MB Ρ 6 ύπαυτον F rae super π facta 1 S' hi F 9 «òr] to in ras F 8 | ante λόγον in F rbv erasum est 10 χροβχαίείtai M teste Usenero,

Beiskius: προκαλείται FBF 12 âij τις δη Β1 13 ϋήμος M coir eadem m 15 νποψηφιΰ&εϊβιν Ρ άποιΙιηφισ&ε[ίβιν] F 1 cum ras

16 προκαλεβαμενοις

F M B P : corr Beiskius

17

ελε^&ωβι F | πεπράα&αι libri 19 προκαλεσάμενος libri: corr Reiskius | Έρχιέας MP: άρχιερέας F έχιέας Β 20 άδίκονς F 1 21 ταύτα Ρ

8*

116

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΑΚΑΡΝΑΣΕ&Σ

βεβαίας βούλεται ποιηβαι τας μαρτυρίας, τάδε έβτίν, ώς μίν έγω δόξης εχω, πάντ' ακριβώς é£sιργαβμένα. κρινέτω di δ βονλόμενος, εΐ τά προσήκοντα εγνωκα περί αυτών 17 'ότι μεν τοίνυν, ω άνδρες δικαβταί, αδελφός ημϊν 6 ίΰτιν οντοβΐ Εύφίλητος, ου μόνον ημών άλλά καΐ των βυγγενών απάντων άκηκόατε μαρτυρούντων. βκεψαβ&ε δε πρώτον τον πατέρα ημών, τίνος ενεκεν αν ψεύδοιτο xal τούτον μή 'όντα αύτοϋ υΐόν είβεποιεΐτο. πάντας ίο γαρ εύρήβετε τους τά τοιαύτα πράττοντας ή ονκ όντων αύτοΐς γνηβίων παίδων η δια πενίαν άναγκαζομένους ξένους ανθρώπους εΐβποιεϊβ&αι, όπως ωφελώνταί τι απ' αυτών δι' αυτούς Αθηναίων γεγονότων, τω τοίνυν πατρϊ τούτων ούδέτερον ύπάρχει. γνήβιοι μεν γάρ ] 15 αντώ ημείς δύο υΐεΐς έβμεν ωβτε ονκ αν γε δι' 619 έρημίαν τούτον είβεποιεΐτο. άλλά μην ονδί τροφής τε καΐ εύπορίας της παρά τούτου δεόμενος. εβτι γαρ αντώ ζβίος) Ικανός καϊ τούτου μεμαρτύρηται ύμΐν τούτον εκ παίδων τρέφων καϊ άβκών καϊ είς ζτούς) so φράτερας εΐβάγων καϊ ταύτα ού μικρά δαπανήματά έβτιν. ωβτε τόν τε πατέρα ημών ουκ εΙκός έβτιν, ω άνδρες δικαβταί, μηδέν ώφελούμενον ούτως άδίκφ 6sq Isaei or XII

1 βεβαίως Μ | ποιήααι βούλεται MB Ρ | τάδ' Ρ ν 2 πάντα Β δ roí νυν: roi ex ν,αι F 6 á ΕϋφήΙητος F 1 7 ά·Λ·η·κ[ό]ατε

corr Β

8 εϊνεκεν F I ψίνδοιτο.

F cum ras

10 îùç7)«îr[i]

F 1 cum ras | τά add F 8 11 την πενίαν Ρ 14 γαρ add F 1 15 viol M sec Sadaeum | malim ήμ,εν 16 είσποιοίτο

F 1 I malim τροφοί ys

17 άπορίας MB Ρ

18 βίος add Reiskius |

havòg F'MB 1 : ίχανως F'PB 8 | μεμαρτνρ[η]ται F cum ras με

postea add F 1 19 τού$ add Schoemann 20 φράτορας P M B F sed is το in ras | malim εΐααγαγών cf Is or II 45 21 rs 1 om F γε Bekker falso 22 άδίκω M cum ras sub ω facta

ΙΣΑΙΟΣ

117

πράγματι έπιχειρήβαι. άλλα μην ούδ' ¿με γε ού&είς άν&ρώπων όντως τελέως αν αφρονα ΰπολάβοι, ωδτε τούτω μαρτνρείν τα ψευδή, οπως τα πατρώα δια πλειόνων διανείμωμαι. και γαρ ονό ' άμφιββητηβαί μοι ί%ουβία γένοιτ αν νβτερον, ώς ουκ έ'δτιν αδελφός 5 ούτος, εμοϋ γαρ ον&είς αν υμών την φωνήν άνάβχοιτ' αν άκούων, (ε 1} νυν μίν νπάδικον έμαντον κα&ιβτάς μαρτυρώ, rag ίβτιν αδελφός ήμέτερος, νβτερον δε φαι620 νοίμην τούτοις άν\τιλέγων. ού μόνον τοίνυν ήμας, ώ άνδρες δικαβταί, εΙκός έβτι τάλη&ή μεμαρτυρηκέναι ίο αλλά καΐ τους άλλους βυγγενεΐς. έν&υμή&ητε γάρ πρώτον μεν, οτι ol τάς άδελφάς ημών ίχοντες ουκ αν ποτε έμαρτύρουν περί τούτον τα ψευδή, μητρυιά γάρ ή τούτου μήτηρ έγεγένητο ταΐς ήμετέραις άδελφαΐς. εΐώ&αβι δε πως ώς επί το πολν διαφέρεβ&αι άλλήλαις ΐ5 αϊ τε μητρυιαι καΐ αί πρόγονοι, ώβτε εΐ ούτος ¿ξ άλλον τινός ανδρός ην τη μητρυιά και ονκ έκ τοϋ ημετέρου πατρός, ούκ αν ποτε, ω άνδρες δικαβταί, τους εαυτών άνδρας al άδελφαΐ μαρτνρείν επέτρεψαν, και μην ονδ' αν ό &εΐος προς μητρός 20 ημίν ων, τούτω δε ούδεν προβήκων δη που τη τούτου μητρϊ ή&έληβεν αν, ω άνδρες δικαβταί, μαρτυρηβαι 1 ονδύς Schoemann, item infra

ras F*

4 άμφια[βη]τηβαί

cum

6 ovtog• έμοϋ γάρ oíO'fis] ούτος ¿μου. ου&είς γάρ

ΡΜΒΡ έμον in έμ,ός mutât Krüger, ¿μην post την add Sauppius 7 el suppleuit Sylburgius 9 νμ&ς Β 1 15 αλλήλων Ρ et mg Β 16 ol πρόγονοι F MB Ρ : corr Reiskius | εί cum

litura corr M

19 èavròv Β 1 et M1 | t'íaaav nal ¿χέτρεψαν

Μ Β Ρ, item F 8 sed ut ei'aoav ucci in ras sit. hoc deleuit Buermann, lacunae signa insuper addenda esse putaui. fuerat in F 1 uocabulum a uocali cum spiritu aspero incipiens, accentue super ν, pro ι in fine s uidetur fuisse, loco alterius a aut * aut η dispicitur. uelut έκονΰίως? 20 ovâ' Bekker: οΰχ

21 προαήκον F, Ρ corr in προαήχων

22 μαρτυρήααι] ν e corr Β

118

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

•ψευδή μαρτυρίαν, δι' ην ημίν γίνεται βλάβη περιφανής, εί'περ ξένον 'όντα τούτον εΐβποιούμεν άδελφόν ήμΐν αύτοΐς. ετι τοίννν, ώ άνδρες δικαΰταί, προς τούτοις ζπώς~) αν τις υμών χαταγνοίη ψευδομαρτυριών Λημα5 ράτου τουτουΐ xal Ήγήμονος και Νιχοβτράτου; οι πρώτον μϊν ούδίν αΐβχρον ονδε\ποτε φανήβονται 621 έπιτηδεύϋαντες, είτα δ' οικείοι οντες ημΐν xal είδότες ημάς απαντας μεμαρτυρήκαβιν Ενφιλήτω τούτω την αύτοϋ βυγγενειαν εκαβτος. ωβτε ήδεως χαν τών άντιιο δικονντων ημΐν τοϋ βεμνοτάτου πυ&οίμην, εΐ αλλο&εν πο&εν εχοι αν επιδείζαι αυτόν Άδηναϊον η ε'χ τούτων, ων xal ημείς Εύφίλητον επιδείκνυμεν. εγω μεν γάρ ούχ οϊμαι αλλο τι αν αυτόν (εΙπεΐν) η δτι ή μήτηρ άβτή τε έβτι xal (γαμετή xal άΰτός) ό πατήρ· xal 15 ώς ταϋτ' άλη&η λέγει, παρεχοιτ' αν αύτω τους βνγγενεϊς μάρτυρας' είτα, ώ άνδρες δικαβταί, εΐ μϊν ούτοι εχινδύνευον, ήζίουν αν τοις αυτών οίχείοις υμάς πιβτεύειν μαρτυρούβι μάλλον ή τοις χατηγόροις. νυνί δΐ ημών πάντα ταύτα παρεχόμενων ά%ιώβουϋιν υμάς 20 τοις αυτών πεί&εβ&αι λόγοις μάλλον ή τω πατρί τω Εύφιλήτου xal εμοϊ καΐ τω άδελφω | και τοις φράτορβι 622 3 hi ex Met ι F | τοί\ννν F 4 πώς mg Bodl. harum emendationum Sylburgium auctorem esse Reiskius iudicauit | νμών Sylburgius: ημων | ψευάομαρτνρίαν F Μ Β Ρ : corr Schoemann

5 τονί F I [νικ]οστράτον cum ras F 1 Reiskius

9 αύτοϋ libri

8 άπαντα F MB Ρ: corr

11 ποτ εν Β 1 | ίχοι αν Holwellus

ante Reiskium: ï%oitv F MB fytitv Ρ | αντόν F MP

12 yàç ex

ovv F 8 13 slitslv add Sauppius. lacunam senserat Holwellus 14 &βτ·ή M testeUsenero, Reiskius: κΰτη F B P . in defectibus supplendis praeierunt Buermann et Herwerden, γαμέτη an έγγνητη fuerit incertum esse Buermann monet 15 αντω libri 17 αν in MBP om in F erasum restituit Holwellus | αύτ&ν F M B P I o¿*s/[ois] cum ras F* | νμάς Sylburgius: ημ&ς F ' M B P

ήμην F 8

19 νμ&ς ex ήμ&ς P !

20 αντών libri

119

ΙΣΑΙΟΣ

?ccà πÚ0r¡ τf¡ ημετέρα βυγγενεία ; και μην ούτοι. μίν ούδεν ούδενί κινδυνεύοντες Ιδίας εχ&ρας ένεκα ζτaína) ποιοϋβιν, ημείς de πάντας υποδίκους ημάς αυτούς κα&ίόζάντες μαρτυροϋμεν. καϊ προς ταΐς μαρτυρίαις, ω άνδρες δικαβταί, πρώτον μεν ή τοϋ Εύφιλήτου 5 μήτηρ, ην ούτοι όμολογοϋβιν αβτήν είναι, δρκον όμόβαι έπι τοϋ διαιτητού ¿βούλετο επί Λελφινίω, ή μην τουτονί Εύφίλητον είναι έξ αυτής και τοϋ ημετέρου πατρός, καίτοι τίνα προβήκε μάλλον αύτης ¿κείνης τοντ' είδε'ναι; έπειτα, ώ άνδρες δικαβταί, δ πατήρ ό ίο ημέτερος, ον εΙκός έβτι μετά την τούτου μητέρα αριβτα τον αύτοϋ υ Ιόν γινώβκειν, ούτος και τότε καϊ νυνί βούλεται όμόβαι, ή μην Εύφίλη τον τοϋτον vlòv είναι αύτοϋ άβτής και γαμέτης γυναικός, προς τούτοις τοίνυν, ώ άνδρες δικαβταί, έγω ε'τύγχανον μεν τριβκαι- is δεκαετής ων, ωβπερ xal πρότερον είπον, δτε ούτος | 623 έγένετο, έτοιμος δέ είμι όμόβαι, ή μην Εύφίλητον τουτονί άδελφον είναι ¿μαυτοϋ όμοπάτριον. ωβτε, ώ άνδρες δικαβταί, δικαίως αν και τούς ημετέρους ορκονς πιβτοτέρους νομίζοιτε η τούς τούτων λόγους, ημείς ao μεν γάρ ακριβώς είδότες όμόβαι περί αύτοϋ &έλομεν, 2

Μ cum ras | ταντα Reiskius inseruit

3 ποι-

ονβιν] ν insuper add F 1 | υποδίκους ημ&ς Victorius: ΰποάιημάς F 1 υποδίκους F2MBP | ημείς Sì — κα&ιβτάντις om in M suppleuit m uetus in mg inferiore 6 αντην F

αμεινον M BP

5 δικαβταί om F Β | ενφίλήπον M

8 αντής libri 9 έκείνης 10 τοντ ο F | btsiτα δι F uerum de ñeque ab 7

¿TIL

(sic) bis F

F 1 ñeque F 2 , sed alia manu additum

11 αριατα τόν Reiskius:

âçietov 12 αύτοϋ libri | γιγνώβκειν Sylburgius: έγίνωακιν] νϋν Ρ 13 [β]ονλίται F cum ras | η μην Sylburgius: ήμΐν MBF νμϊν Ρ mg Β 14 αύτοϋ FMBP | έξ αύτης F | τούτους F 1 16 πρώτον F | ο.τ ε una littera erasa F

μην Sylburgius: ήμΐν Ρ νμϊν FMB

post αν forsitan lacuna sit

17 είμι] ti μη Ρ | η

19 δικαβταί in ras M |

120

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

ούτοι Öl ταύτα άχηχοότες παρά των τούτον διαφόρων τ) αυτοί πλάττοντες λέγονβι. πρός δε τούτοις, ώ διχαβταί, ημείς μεν τους βνγγενείς μάρτυρας xal έπΐ των διαιτητών xal έφ' υμών παρεχόμενα, οις ούχ άξιον 5 άπιβτεΐν, ούτοι δέ, έπειδή ελαχεν Εύφίλητος τήν δίκη ν τήν προτέραν τω χοινω των δημοτών xal τω τότε δημαρχοϋντι, ος νυν τετελεύτηχε, δυο êτη τον διαιτητού τήν δίαιταν Εχοντος ονχ ήδννή&ηβαν ούδεμίαν μαρτνρίαν εύρεΐν, ¿»g ούτοβϊ άλλον τινός πατρός ίο έβτιν η τον ημετερον. τοις δΐ διαιτώβι μέγιβτα ζταύτά} βημςία r¡v τον ψεύδεβ&αι τούτους xal χατεδιήτηβαν αντών άμφότεροι. χαί μοι λαβί της προτερας διαίτης τήν μαρτνρίαν. — Μαρτνρία. — 'ίΐς μεν τοίννν xal τότε ωφλον τήν δίαιταν, άχηχόατε. άξιώ | δέ, ω 624 is άνδρες διχαβταί, ωβπερ ούτοι μέγα τοντ αν εφαβαν είναι βημεϊον, ¿>ς ονχ ίβτιν Ήγηβίππον, εΐ ol διαιτηταΐ αντών άπεδιήτηβαν, οντω το νϋν ήμΐν τοιούτον είναι μαρτνριον οτι άλη&ή λέγομεν, έπεί ίδοζαν αντοί άδιχεΐν τούτον 'Λ&ηναΐον 'όντα xal χνρίως πρώτον έγγραφέντα » νβτερον έζαλείψαντες. οτι μίν ονν άδελφός ημών έβτιν ούτοβϊ Εύφίλητος χαί πολίτης υμέτερος χαί αδίκως νβρίβ&η ύπό τών έν τω δήμω δυβτάντων, Ιχανώς οί'ομαι υμάς, ώ άνδρες διχαβταί, άχηχοέναι.' 18 ούτος ό χαραχτήρ τών Ίβαίον λόγων xal ταύτα τά 5 άπιι&Βίν Ρ corr in άπειατείν | ενφίίητος om F 1 in mg add F 8 άφίλητος M 7 τετελεντηκεν BP 11 ταντα add Reiskius I καταδιήτψαν BP 12 αυτόν F 9 | laßh Reiskius: λάβετε libri sed accentimi om F et laß primo M | «ροτί'ρΓοφ F cnm ras 13 μαρτυρία om F in mg rubro adscripsit Ρ

14 ωφλον Holwellus: ωφειλον 16 μέγα Reiskius: μετά | τοντ' αν Schoemann: ταϋτα | ϊφηααν F 17 άπεδιαίτηβαν Ρ 18 an αντοίς ? 19 ά&ηναίοι M teste Sadaeo 20 έξαίή-ψαντες Ρ 22 vnh bis Ρ | δήμω ex δημο F*

ΙΣΑΙΟΣ

121

διαλλάττοντα παρά την Αυβίον άγωγήν. ον&εν δε κωλύει, καί κεφαλαιωδώς περιλαβόντα di' έλαχίΰτης δηλώβεως τà φανερότατα είπείν, οτι μοι δοκεΐ Αυβίας μίν την άλή&ειαν διώκειν μάλλον, Ίβαΐος δε την τέχνη ν, xal δ μεν δτοχάξεΰ&αι τον χαριέντως, δ δε τον δεινώς. » εΐ δε τις παρα&εωροίη ταύτα ώς μικρά καί φαύλα, ούκ αν hi γένοιτο Ικανός αν των κριτής, άλλά γαρ al όμοιότητες βυνταράζουβιν αυτού τήν γνώμην, ωβτε 625 μή δια\γνώναι τον ίδιον έκατέρον χαρακτήρα, xal περί μεν τούτων ώς έχω δόξης δεδήλωταί μοι. ίο βονλομαι δε ηδη καί περί των άλλων ρητόρων 19 άποδοϋναι τον λόγον, ίνα μη τις άγνοια με δόί,η ααραλιπείν αντονς έπιφανεΐς οντάς καί όνόματος ήζιωμένονς ού μετρίου ί) φυγή τοϋ πόνου το ραΰτον αίρούμενον των έργων τήν περί αύτών άφεικέναι ΰκέψιν. ΐ5 έγω γαρ ούτε ήγνόονν, ους απαντες ΐβαδιν, ούτε ωκνουν

1 post νομίξειν in Ρ ειω&εν ' τί όήτα uerba repetuntur 2 τοιούτον del Usenèr 4 παρά λόγον Usener: προλέγω ν 5 ψιλονειχονντας MB 7 πράττειν πράττοντες Ρ τ 8 αφετερω Cobet: έτίρω Μ Β Ρ έν τω των έτερων deleto λόγω Blass I βκΕψαβθαι B P 10 ράοτη Sylburgius: ράατην \ κοινωτάτη Μ 11 έπέκεινα Reiskius: ¿κείνων 12 γνώμης] μνήμης Sauppius I conieci áxojj μεν *(cf Thucyd I 23, 3 τά τε πρότεροι» àxoj] λεγόμενα) seu άχοήν ανάγκη λέγειν των παλαιοτέρων (uelut άχοην τε&νεώτος ον ζώντος μαρτνρεϊν Demosthenes). άχούειν ανάγκη λεγόντων των παλαιοτέρων Reiskius άχονοντας (?) άνάγχη λέγειν των παλαιοτέρων Blass 15 μέση τοις Β 16 äv[ct]v cum ras M | lac IV litt M, ΧΠ Β, XV fere Ρ : suppleuit Sylburgius 18 lac X litt M, XII fere Β, XXXVII fere Ρ : suppleuit Sylburgius 19 "Ελλη cum lac XXI litt M, "Ελληβιν cum lac VII litt Β, XXXVI fere litt Ρ : suppleui

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

135

vuίαμενον γραφάς δε βννταξαμενον πολλάς καϊ χαλάς είς απαβαν là ε αν λόγων, οντινα χαρακτήρα εχειν εφαίνετό μοι, διά πλειόνων μεν έδήλωΰα πρότερον. ον&εν δε κωλύσει καϊ νϋν έπι κεφαλαίων αυτά τα αναγκαιότατα ειπείν · ort της μεν Λνβιακής λέζεως το κα&αρόν 5 εχει καΐ το ακριβές' οντε γαρ αρχαίοι ς οντε πεποιημένοις οντε γλωττηματικοΐς όνόμαβιν αλλά τοις κοινο963 τάτοις καϊ 6ννη%·εβτάτοις κέ\χρηται. ή&ικη τε και πιθανή καϊ ήδείά έβτι καϊ πεφενγε τήν τροπικήν, ωβπερ ¿κείνη, [την άπλήν] φράβιν, της δε Θονκνδίδον ίο και Γοργίον την μεγαλοπρεπειαν και σεμνότητα και καλλιλογίαν εί'ληφε. καϊ είς μεν το διδάζαι τον άκροατήν σαφέστατα, δ τι βούλοιτο, τήν άπλήν καϊ άκόσμητον ερμηνείαν έπιτηδεύει την Ανσίον, είς δε το καταπλήζασ&αι τω κάλλει των όνοματων σεμνότητα τε ΐ5 και μεγαληγορίαν περι&εΐναι τοις πράγμαβι την έπίϋ'ετον καϊ κατεβκεναβμενην φράβιν των περί Γοργίαν έκμεμακται. άμαρτάνει δϊ ¿ν οίς ώραΐξεταί ποτε, τονς Γοργίον νεαρούς σχηματισμούς ζηλονβα (τά γάρ αντίθετα τε και πάριβα καϊ τά παραπλήσια τούτοις οντε so μετριάξοντα οντ εν καιρφ γινόμενα καταισχύνει την μεγαλοπρέπειαν αύτη ς), καϊ ¿'τι μάλλον εν οΐς την εύέ964 πειαν διώκονΰα καϊ την εύρνθμίαν δι εύλαβείας | μεν 1 lac XVI—XVIII litt ααμένου M, lac VIII litt νισαμένον Β, XXXVIII fere litt νιααμένον Ρ : euppleui | γραφάς âs ανν-

ταξαμένον bis scripsit Ρ 2 είδεαν M BP ] οντινα Β 3 Siaαλειόνων MB 5 λα ιαχής Β λυραχής Ρ 8 ανν[η\0·εατάτοις cum ras M 10 την άπλήν seclusi 12 εί'ληφε] άνείληφε MB Ρ τ 13 BP in mg rubro σημείωβαι 14 λνρου Ρ λνρον Β 15 ν,ατ[anjlijl-ae&cci cum ras M 18 έχμίμαχται siue êxμέμαχεν Krüger: ¿χμέμαχεν 19 ξελονβα corr in ξηλονΰα Ρ 21 οϋτ' έν Sadaeus: οϋτε 22 ενέπιαν ΜΒΡ

136

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

λαμβάνει το βνγκρονβαι τά φωνήεντα των γραμμάτων δι' ενλαβείας δε ποιείται το χρήδαβ&αί τινι των τραχννόντων. διώκει δ' ¿κ παντός τρόπον την περίοδον ονδε ταύτην βτρογγύλην xal πνκνήν άλλ' νπαγωγικήν s τινα και πλατείαν και πολλούς άγκώνας, ωβπερ ol μή κατ ευ&είας ρέοντες ποταμοί ποιονβιν, έγκολπιζομένην. ταντα μέντοι πολλαχη μακροτεραν τε αυτήν ποιεί κάναλη&εβτεραν &παϋ·ή τε και ζαψνχον) καΐ πανηγυρικών μάλλον η εναγώνιον. τοις δί παραδείγμαβιν ίο ολίγον νβτερον, οταν ó καιρός άπαιτη, χρήβομαι. 5 ή tfè δή Πλατωνική διάλεκτος βονλεται μεν είναι και αυτή μίγμα εκατερων των χαρακτήρων, τον | τε 965 υψηλού καΐ Ιβχνον, κα&άπερ εί'ρηταί μοι πρότερον, πεφνκε δ' ούχ ομοίως προς άμφοτερονς τους χαρακτήρας ΐ6 ευτυχής, οταν μεν ονν τήν Ιβχνήν και αφελή καΐ άποίητον έπιτηδεύη φράβιν, εκτόπως ήδεΐά έβτι καΐ φιλάν&ρωπος. κα&αρά γαρ άποχρώντως γίνεται καΐ διαυγής, ωβπερ τά διαφανεβτατα των ναμάτων, ακριβής τε xal λεπτή παρ' ήντινοϋν έτεραν των [fig] τήν αυτήν 20 διάλεκτον είργαβμένων. τήν τε κοινότητα διώκει των όνομάτων και τήν βαφήνειαν άβκεί, πάβης ύπεριδονβα 1 τό ΰνγκρί τό ΰνγχρονααι Ρ

4 ταντην τήν Β

6 ποιονΰιν

del Krüger ] έγκολπιξομένην M ci Sylburgius : έγχαλπιξομένην Β

έγκαίοπιξομενην Ρ έγκαλλωπιξομένην τ 8 κ&ναΙη&εστέραν\ xal άΐη&εστέραν ΜΒΡ sed. άναλη&εατέραν in mg rubro Β xal άναΙΦεατέραν Capperonerius η άλη&εβτέραν Kiessling | τε *αΙ lac Χ litt Μ τε lac VIII litt Β, lac ΧΧΧΙΠ fere litt Ρ : suppleuit

Sadaeus | xal ante πανηγυρική ν om M

9 ίναγώνιον Μ, Β mg:

έγκώνιον B P 10 άπαιτεί Ρ 11 quae secuntur usque ad ρ 139, 21, eadem eistant paullulum uariata in ep ad Pomp

ρ 758 R sqq (J) 12 μίγμα] δείγμα Δ 13 vipdov Ρ 14 is BPJ I αμφοτέρων Β 15 ου Ρ | Ιαχήν BP 17 Tí γαρ Λ Υ 18 ναγμάτων Ρ σωμάτων Δ 19 ηντινα ονν in ηντιν' ονν corr rubro Μ | τήν Δ: eis τήν ΜΒΡ

21 νπεριδονσαν

Μ1

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

137

καταβκενής έπι&έτου. ο τε πίνος αυτή [jt«t ό χνοϋς] ό της αρχαιότητος ήρεμα καΐ λελη&ότως έπιτρέχει χλοερόν τέ τι καΐ τε&ηλός καΐ μεβτον ωρας αν&ος άναόίδωβι. καΐ ωβπερ από των εύωόεβτάτων λειμώνων αύρά τις ηδεία. εξ αυτής φέρεται, καί οντε το λιγνρον 5 εοικεν έμφαινειν λάλον οντε το κομψόν &εατρικόν. οταν δε είς την περιττολογίαν καί το καλλιεπειν, δ 96G πολλάκις | είω&ε ποιεϊν, αμετρον όρμήν λάβ-η, πολλω χείρον εαυτής γίνεται· και γαρ άηδεβτέρα [tijs ίτί'ρας] καί κάκιον έλληνίξονβα καί παχντέρα φαίνεται μελαίνει ίο τε το βαφές και ξόφω ποιεί παραπλήβιον ελκει τε μακρόν άποτείναβα τον νουν, βνβτρέφαι δέον έν όνόμαβιν όλίγοις. έκχεΐται δ' είς άπειροκάλους περιφράβεις πλοντον όνομάτων έπιδεικννμένη κενόν, ύπεριδονβά τε των κυρίων καί έν τή κοινή χρηβει κειμένων ΐ5 τα πεποιημένα ζητεί καί ξένα και αρχαιοπρεπή, μάλιβτα δε χειμάξεται περί την τροπικήν φράβιν, πολλή μεν έν τοίς έπι&έτοις, 'άκαιρος ό' έν ταΐς μετωννμίαις, βκληρά ζδε καίy ον βφζονβα την άναλογίαν έν ταΐς 1 scholion ό ρύπος ήτοι ò έπικείμενος χνονς ¿>ς (nal Ρ) ini μήλων (μύλων Β μέλων Ρ) καί άπίων (¿citi BP) καί δαμασκηνών (δαμασκινων BP) in mg rubro MB Ρ 1 πίνος libri | καί ô χνοϋς (βχνονς BP) om Δ 3 ίλαρόν Δ \ τε&ηλά Β 4 ηρενωδεατάτων Β { λειμνων Β δ είβφέρεται Δ 7 καλλιεπειν M ci Sylburgius: κάλλιον ειπείν BP, Μ mg κάλλιατον ειπείν Δ 9 τής ετέρας om Δ del Sadaeus 10 παχύτερα της Β | μελαίνει] μέλει Β 11 τε γαρ τό ΔΥ 12 ανατρέψαι SI Δ 13 έκχεΐται είς à γεϊται δ είς ΜΒΡ 14 κενόν om Δ 15 ài Δ \ κυρίων όνοματων Δ 17 χειμάξ ται περ[1] cum ras Μ | μεν γαρ ΔΥ 18 6Í ΜΔ (codd PB) om Ρ ¡ μεβωννμίας Ρ με αών ννμίαις Β έπωννμίαις Δ deinde άκαιρος δ' — μεαωννμίαις repetit Ρ 19 ante ακληρά lac Υ litt Β,

ΧΧΠ litt Ρ I ακληράς Β ακληράς Ρ | post οκληρά lac VI litt M, ΙΠ litt Β, XXVIII litt Ρ

138

ΔΙ0ΝΤ2Ι0Τ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίϊΣ

(μεταφοραΐς). αλληγορίας τε περιβάλλεται πολλάς ζκαί μακράς), οντε μέτρον έχονβας οντε καιρόν, βχήμαβί τε ποιητικοΐς έβχάτην προββάλλονβιν άηδίαν καΐ μάλιβτα τοις Γοργιείοις άκαίρως καϊ μειρακιωάώς \ 5 έναβρννεται. και πολνς δ τελετής έν τοις τοιοντοις 967 παρ' αντώ, ώς καϊ Δημήτριος δ Φαληρεύς εΐ'ρηκέ πον καϊ άλλοι βνχνοι πρότερον. ον γαρ έμός δ μϋ&ος. 6 μηόείς δέ με τά τοιαύτα ύπολάβη λέγειν άπάΰης καταγινώβκοντα της έζηλλαγμένης καϊ έγκαταδκενον ίο λέξεως, (f¡) κέχρηται Πλάτων ' μη γαρ δη οντω βκαιος μηÔ' άναίβϋ·ητος εγω γενοίμην, ωβτε ταντην τήν δόξαν ύπίρ ανδρός τηλικοντον λαβείν, ¿πεί πολλά περί πολλών οίδα μεγάλα καϊ &ανμαβτά καϊ άπο της ακρας δυνάμεως έζενηνεγμένα υπ' αύτον' άλλ' έκείνο ένδείζαβϋm 15 βονλόμενον ο τι (τα) τοιαύτα αμαρτήματα ¿ν ταις καταβκεναΐς εί'ω&εν άμαρτάνειν καϊ χείρων μεν αυτός αντοϋ γίνεται, οταν το μέγα διώκη καϊ περιττον έν τη φράβει, μακρω δέ τινι άμείνων, οταν την Ιδχνήν καϊ ακριβή καϊ δοκονβαν μεν άποίητον είναι κατε20 όκεναβμένην δ' άμωμήτω και άφελεΐ καταϋκενη \ διά- 968 λεκτον εΐβφέρη. ή γάρ ovôhv άμαρτάνει κα&άπαζ r¡ 1 lac XV litt Μ, VI litt Β, VII litt Ρ, μεταφοραίς suppleui : μιταφοραίς γίγνεται Δ τ | άλλη/ορί^ΐ] cum ras Μ | post πολλάς lac XIX fere litt M, XIII litt Β, item lac in Ρ 2 ούτε μετρον Μ, sed ita ut οντε με postea additum sit: τρον BP | αχημανρ sic Β 3 ¿αχάτης Ρ 4 Γοργιείοις Reiskius: γοργιοις MB Ρ γοργείοις Δ 5 πολύς ò τελετής Usener: πολυτέλεια τις MB Ρ πολύς ό τελετής Δ \ έατιν έν τοις Δ ν 7 πρότερον om Δ 9 έξηλλαΰμ,ένης Ρ έξηλασμένης Β 10 η add Δ | κεχριται Ρ I Πλάτων της τοιαύτης φράβεως Δ \ δη Óobet : αν ΜΒΡ om Δ 12 nal περί Δ\ 14 έξενηνεγμένος Ρ έξενηνεαμενος Β 15 βονλόμενον Δ (Μ), Reiskius: βονϊόμενος | τά suppeditat Δ 16 μεν om Δ 17 αντοϋ Ρ | ίιώκίΐ Ρ 18 Ιΰχην Β 19 ΚΑΪ ante SOY.- om Δ 20 ÀI ΡΔ | άμωμήτως ΜΒΡ 21 εΐαφέρει Ρ I κα&άπαξ η βραχύ τι κομιδ·η ΜΒΡ: ij χομιδή βραχύ τι Δ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

139

βραχύ τι κομιδή καί ουκ άξιον κατηγορίας, έγώ δε ήζίουν τηλικοντον άνδρα τιεφυλάχ&αι Λαβαν έπιτίμηβιν. ταύτα μέντοι καΐ οί κατ' αυτόν εκείνον γενόμενοι ώς άμαρτάνοντι τω άνδρϊ έπιτιμωβιν, ών τά όνόματα ov&iv δέομαι λέγειν, και αυτός έαυτω' τοϋτο γάρ δη s το λαμπρότατον. ηβ&ετο γάρ, ως ¡¡οικεν, της Ιδίας άπειροκαλίας καί 'όνομα ε&ετο αυτή το δι&ύραμβον, δ νυν αν τ]δε fΠολλών, 15 ώ άνδρες Αθηναίοι, λόγων γινομένων òλίγου δείν καϋ·' εκάβτην έκκληβίαν περί ων Φίλιππος, αφ' οϋ την είρήνην ¿ποιήβατο, ου μόνον υ μας ¿Αλά καί τους άλλους ("Ελληνας} αδικεί, καί πάντων ευ οίδ' οτι φηβάντων γ' αν, εΐ καί μη ποιουβι τοϋτο, και λέγειν (δείν) καί 20 πράττεIV, δπως εκείνος πανβεται της ύβρεως καί δίκην δώβει, είς τοϋτο ΰπηγμένα πάντα τα πράγματα καί προειμένα όρώ, ωβτε δέδοικα, μη βλάβφημον μεν είπείν μεν Ιχετενων, νυν Si οίχτιξόμινος, μετ' όλίγον προτρέπων, αν&ις φόβων

14 Demosthenes Philippicae III 110

3 Bipig BP 4 ποικίλου Ρ | ti Μ: δη BP ν 5 άπατητον Β ¡ είχάΰειαν Β Ί δη add Sadaeus 9 χαρτήρα Ρ 12 ποιουμένω

Sylburgius: ποιούμενων | lac Χ fere litt Μ, in BP λόγων deinde lac fere XIV litt Β, XXXVI Ρ : corr Krüger 14 ταιαϋτά τινά ίστιν suppleuit Sadaeus post Krügerum, in MB lac XVIII fere litt, nulla in Ρ 18 "Ελληνας om libri, add ex Demosthene Sylburgius 19 δείν om libri, add Sylburgius 20 αράττειν

οιπαβι προαηκιιν y ίχ,πααι προαηκειν m recentissima in mg M | πανβηται MBP 22 προιέμεva BP

145

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

dì f¡ ' εΐ καί λέγειν άπαντες έβούλοντο ol 977 παριόντες καί χειροτονεΐν υμεΐς, \ ¿ξ ων ώς φαυλότατα τά πράγματα ημελλεν εζειν, ουκ αν ηγούμαι, όνναΰ&αι χείρον η νυν διατε&ήναι.' κατά τί δη ταύτην ηγούμαι την λέζιν έοικέναι tf¡ Θουκυδίδον; καθ·' δ 5 κάκείνην πείθομαι μάλιβτα διαφέρειν των άλλων, τουτϊ δ' εβτι tò μη κατ εν&είαν ίρμηνείαν έζενηνέχ&κι τά νοήματα μηδ', ως £βτι τοΙς άλλοις βύνη&ες λέγειν, απλώς καΐ αφελώς, αλλά έζηλλάχ&αι καί άπεΰτράφ&αι τήν διάλεκτον έκ των έν ε&ει και κατά φυβιν είς τά ι» μη 6ννή%·η τοις πολλοίς μηδ' ώς ή φνβις απαιτεί, ο δε λέγω, τοιούτον έΰτιν. άπλώς αν δ λόγος ην καί κατ' εύ&είαν ίρμηνείαν έκφερόμενος, ει τις όντως κατεβκεύαβεν αυτόν ' 'πολλών, ώ άνδρες Ά&ηναίοι, λόγων γιγνομένων κα&' ίκάβτην βχεδόν έκκληβίαν, is περί ων αδικεί Φίλιππος νμ&ς τε καί τους (άλλους} "Ελληνας, αφ' ol· την είρήνην ¿ποιήβατο.' νυνί δ h τό τε όλίγον δεΐν παραληφ&εν άντϊ του βχεδόν καί το άλη&ες

978 αδικεί Φίλιππος διαιρεδίν καί δια μακρόν την | άκολον&ίαν κομιβάμενον καί το ου μόνον νμ&ς άλλα καί so τους άλλους "Ελληνας, δυναμένου καί χωρίς άποφάβεως δια της βνμπλοκης μόνης το πράγμα δηλώβαι, του ϋννή&ους έζηλλαγμένην xal περίεργον πεποίηκε την λ έξι ν. όμοίως δί και (το) έπιλεγόμενον τούτω, εΐ μεν άπλώς καί άπεριέργως έδει ρη&ηναι, τούτον αν δη που 25 2 παρά οντες Ρ | ¿¡¡, ων om Ρ 8 post αννη&ις interpungunt MB Ρ γ, post λέγεtv Kiessling 12 έβτιν addito ν super IV et mg rubro ην Β quod ad sequentia pertinet | ην Sylburgius: ieri 13 ίρμηνείαν om Β 15 γινομένων Ρ 16 εν νμ&ς Ρ ές νμ&ς γ | άλλους add Sylburgius 21 δυναμένου Reiskius : άννάμενον 22 μόνη? om Ρ ν 24 postea add M I rò add Sylburgius 25 άηεριέργως postea add M

περιέργως Ρ

Dion. Halicam. V.

10

146

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

τον τρόπον άπήγζγελτο' *x)al πάντων λεγόντων, xal εΐ τίνες τοϋτο μή ποιοϋβιν, οτι Ss I xal λέγειν xal πράττειν ταύτα, ών εκείνος πανβεται της νβρεως xal δίκη ν δώβει.' οντω δε εξενεχ&εν ' 'και πάντων εύ s οΐδ' οτι φηβάντων γ' αν' ον βωξει τήν ευθείαν της Af'^fog όδόν. τό τε γαρ οίδ' οτι χώραν ουχ άναγχαίαν είχε, xal το φηβάντων γ' αν άντϊ τον φαβχόντων παρειλημμένον ον την αφελή διάλεχτον άλλα τήν εξηλλαγμε'νην xal περίεργον έμφαίνει. 'όμοια δε rotilo τοις έβτΐ χ&χείνα · 'είτ οί'εβ&ε, o'ù μίν ονδϊν αν \ αυτόν 979 ήδυνή&ηβαν ποιηβαι κακόν, αυτοί δί μη πα&εΐν έφυλάξαντο αν ΐβως, τούτους μεν έξαπαταν αίρεΐβ&αι μάλλον τ) προλεγοντα βιάξεβ&αι;' ένταυδοί γαρ ον&εν αν είχε περίεργον r¡ λέξ,ις ονδε βχολιόν, εΐ τούτον 5 ί\ήνεγχε τον τρόπον 'εϊτ' οί'εβ&ε αυτόν, ονς μεν έώρα μηδέν δυνάμενους αυτόν δια&εΐναι χάχιον, φνλαξαμενονς δί αν ί'βως μή πα&εΐν, τούτους μεν έΐ-απαταν αίρεΐβ&αι μάλλον ή προλεγοντα βιάζεβ&αι ίναλλαγείβης δε της πτώδεως xal των βννδέβμων πολλών so είς βραχύ 6υναχ%·έντιον, οΐμαι, περίεργός τε xal άβννή&ης xal iì-ηλλαγμένη γέγονεν ή διάλεκτος, ετι χάχείνα της αύτής ε'βτιν Ιδέας' 'νυν δε τοϋτο μεν ονχ 10 Demosthenes Philippicae γ 13 dianae 69

22 Demosthenes Mi-

1 άπήγγελτο xal πάντων] άπήγγιλτο noti απάντων Sylburgius άπ-ηγ lac IX litt M, XXI litt Β, XXIV litt Ρ deinde απάντων M B P 2 ποιοίσι Β Ρ γ | οτι om cum epatio X V litt Β, IX litt Ρ j καΐ post λέγειν om Β Ρ 4 πάντων] πάνωντ BP 6 an ίυ olà'? 7 ï%u Sylburgius 10 si' rot ic&t Ρ | oí D (Demosthenes) Δ ρ 610 : oís M B P I ούόίν om Ρ 11 ήάννή&ημιν M B P έάννη&ησαν ν ήδννή&ηααν Δ ρ 610 12 τούτοις Β Ρ 14 εΐχιν Β Ρ | βκολιάν Μ 15 fort ¿ξενήνικτο | εϊτ' Μ ιΐτ Ρ 16 αύτων αύτόν Py I χάκιον] κακόν Μ Β Ρ τ κακώς Krüger 22 αντοις Ρ

147

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

εποίηβεν, έν α τον δημον έτίμηβεν αν, ονδ' ένεανιενβατο τοιοντον ovó ¿ν. έμοί δε, ος, εί'τε τις, ω (άνδρες) Αθηναίοι, βονλεται νομίϋαι μανίαν (μανία γαρ Ι'βως 980 έβτϊν νπίρ δνναμίν τι \ ποιείν), είτε χαϊ φιλοτιμίαν, χορηγός νπέΰτην, οντω ψανερώς (xal μιαρώς) έπηρεάξων 5 παρηχολονϋ·η0εν, ωβτε μηόε των Ιερών Ιματίων μηδί τοϋ χοροϋ μηόε τοϋ δώματος τω χεϊρε τελεντών άποβχεβ&αι μον.' τί di¡ πάλιν έβτιν ¿ν τούτοις το βννταράττον την κατά φνβιν απαγγελίαν, πρώτον μεν το, πρίν άπαρτίβαι το ηγονμενον είτε νόημα χρη λέγειν ίο είτε χώλον, ε'τερον παρεμβαλείν χαϊ μηδί τον δεντέρον τέλος έχοντος το τρίτον έπιζενζαι, είτα την τον δεύτερον νοήματος άχολον&ίαν έπΐ τω τρίτψ τέλος είληφότι &εϊναι, χαπειτα έπΐ πάβιν, δ τον πρώτου μέρος îjv, δià μαχρον χαϊ ούχέζτι) της διανοίας αντο προ6- is δεχόμενης άποδοϋναι. (Έμοί) δΐ δς — ονπω τοντο τέλος εχει — είτε τις, ω (άνδρες) Ά&ηναίοι, βονλεται νομίβαι μανίαν — ε'τερον τοϋτο χεχωριβμένον τον προτέρον άτελ^ς xal αυτό — μανία γάρ Ι'βως έβτίν ύπερ δνναμίν τι ποιείν — ούδετέρον τοντο πάλιν των so 981

προειρημέ\νων μέρος αλλ' αντο κα-θ·' αυτό ' κεφαλαιώδης γάρ τίς έβτιν απόφαβις — íj φιλοτιμίαν — τοντο 1 εί' re Ρ I άνδρες add ex D

i τί] ει τϊ Ρ | φιλοτιμία

libri D plerique in quibus S φιλοτιμία d infra

5 %aì μιαρώς

nul μιαρώς—Ιερών om Ρ 11 κωλον Ρ j τον δένδρου τον δευτέρου Β 14 ν,αϊ «είτα Β | inol Ρ 15 ονχε e lac Π litt Μ ονκ sine lac B P : corr Sylburgius | αντώ προαεχομένης Β αύτό προβεϋχομένης Ρ 16 προαδεχομένης lac V—VI o m M B P add y ex D

litt Μ, sed in mg άποδονναι lac IV siue V litt γαρ Ss. in B P έμοί deest cum lac XII litt Β, IV litt Ρ : suppl Sylburgius | äe os Δ ρ 979] γαρ os MBP | post os lacuna minor in Ρ 18 τούτω, mg rubro τοντο Β 20 ναμιν τι ποιείν bis Ρ | οΰδ' έτερου

MB Ρ I τοϋ πάλιν Ρ Usener: η φιλοτιμία

21 προηρημένων Μ

22 τ) φιλοτιμίαν 10*

148

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

δε τον δεύτερον μέρος ην τον είτε τις βονλεται νομίβαι μανίαν. το δ' επί τούτοις λεγόμενον απαβι το χορηγός νπέδτην τον πρώτον μέρος ήν τον εμοί δέ, og. μνρία τοιαϋτά έβτι παρά Λημοδ&ένει καΐ μάλιότα εν τοις 5 κατά Φιλίππον λόγοις, μάλλον δε . . . . μη όντως έχοντα πλην ενός λόγον τον περί Άλοννήβον, πολλά δε και ¿ν τοις δικανικούς άγωβι τοις γ ε ονν δημοβίοις. και ϋχεδον εν τε τούτοις και ταΐς δημηγορίαις, ωπερ εφην, αν διαγνοίης βημείω προχειροτάτφ τον Λημοιο β&ένονς χαρακτήρα, τω δε ήττον η μάλλον αντοΐς κεχρήβ&αι τον ανδρα προς τάς φνΰεις αποβλέποντα των ΰπο&έβεων και τάς άξιώδεις των προβώπων πλανη%·η0εταί τις' οπερ ί'βως ονκ αλογον. 10 φέρε δη καΐ τίνι διαλλάττει της Θονκνδίδον λέξεως 15 rj Λημοβδένονς ή παρά τον αντον κατεβκεναβμένη \ χαρακτήρα, εϊπωμεν απαιτεί γαρ ό λόγος, ονχΐ τω 98-2 ποιώ μά Λία' τούτο μεν γαρ όμοίως έπιτηδενονβιν αμφότεροι, λέγω δε το έζαλλάττειν εκ τον ΰννή&ονς και μή το κοινον άλλα το περιττόν διώκει ν τω δε 20 ποβω καΐ ετι μάλλον τοις καιροΐς. δ μεν γαρ άταμιεντως τη καταβκενη κέχρηται και αγεται μάλλον in' αντης η (αυτός) άγει και ονδε τον καιρόν αυτής επί6ταται λαβείν δεζιως, άλλα καΐ παρά τούτον πολλάκις 22 cf Thucydides II 65, 8 2 απαΰι Vliet: &παν j ropiyòg Ρ 3 μέρους M 5 lacunam sensit Sylburgius, qui ολίγα tee addidit (ακάνια τά Reiskius). plura desunt uelut iv unaai τοίς ΰνμβουλίντικοΐς απάνια τά 6 άλονήαου ΜΒΡν 7 άγώαι] άνωσι Ρ 8 τοι τούτοις Ρ, horum et sequentium interpunctio in ν librisque admodum laborat. 9 διανοίης Ρ 11 των άποβλέποντα Β 13 αλλογον BP 16 γαρ — τοΰτο μεν bis scripsit Β 18 λίγων δι Β 22 η om Ρ | αντος add Sylburgius

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

149

άμαρτάνει. καθ·' ο η μϊν άμετρία της ¿^αλλαγής άβαφη ποιεί την λεί,ιν αντοΰ, τό δε μή κρατειν των καιρών αηδή. δ δε ρήτωρ τον τε άρκονντος Στοχάζεται καϊ τον ς καιρούς βνμμετρείται ονκ εις ανάθημα xal κτήμα καζταβκενάξων) την λέζιν μόνον ωβπερ ό βνγγραφενς, 5 άλλα καΐ είς χρήβιν. ωβτε ο ντε το βαφές εκβεβηκεν, ον πρώτον τοις ¿ναγωνίοις λόγοις δει, τό τε δεινός 983 είναι δοκείν, έφ' \ φ μάλιβτα φαίνεται βπονδάζων, προβείληφε. τοιαύτα μίν δη τινά έβτιν, α παρά τον νψηλον καΐ ¿γκατάβχενον καϊ εζηλλαγμε'νον τον βννή- ίο &ονς χαρακτήρα, ον τό κράτος απαν f¡v έν τη δεινότητι, και Θονκνδίδην τον ¿ν αντω πρωτενβαντα μιμούμενος ò Λημοβδένης κατεβχεύακεν. α δε παρά τον Ιβχνόν τε καϊ άκριβή καϊ κα&αρόν 11 καϊ ζηλωτον . . . . ζος) από τοϋ διαλάμψαντος εν αντω ΐ5 Λνβιακος à αν εΐκότως λεγοιτο, τοιαύτα, κωλνβει δ' ον&έν, ίβως δε καϊ χαριεβτέραν ποιήβει την &εωρίαν τε%·εΙβα πρώτον η Ανβίον λέζις, r¡ την Λημοβ%·ένονς έοικέναι πείθομαι, διήγηβίν τινα περιεχονβα νβριβτικήν' "Άρχιππος γαρ οντοβί, ω (άνδρες) Ά%η- 20 4 cf Thucydides I 22, 4

20 Lysiae fr CCXXXII S

I i¡ om Β I τή ¿μετρία BP | έξαλαγής Ρ 2 τ[ήν~\ cum ras M 3 άηόή Sylburgius : μ-ηδή addito a super μ, Μ άμηδή B P I rî Sylburgius: δε 4 hulçovç βνμ posthac add Μ eν μ quidem ex όεμ

5 lac XI litt M, XXV Β, ΧΧΧΥΠΙ Ρ : suppl

Sylburgius 7 έναγ[ω]νίοις cum ras M 10 έξηλαγμένον Ρ II χαρακτήρα Sylburgius: χαρακτήρος 12 πρωτΐύΰαντα Keiskius: ιιείβαντα 14 Ιαχνόν Kiessimg: ίαχνρόν Μ io c lac Υ

litt Β, II litt Ρ 15 8s intercidisse ante Krügerum sensit Martinius uersionis latinae auctor, uerum hoc quoque dicendum fuit cuinam ζηλωτός 16 Aiaianòg Β | δ' άν MBPv δ' om Martinius in uersione 17 ονδεν B P | xai om B P ν 18 η την Ρ 20 eadem exstant apud Ioannem Siceliotam fig

τό περί (νρίβεως Έρμογένονς ßißXiov (cf. Bekkeri anecd. p 1454)

150

ΛΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

ναΐοι, άπεδύβατο μεν εις την αυτήν παλαίΰτραν, ονπερ και Τΐβις δ φεύγων την δίχην. όργής δε γενόμενης ές βχώμματά τε αντοΐς xaì \ άντιλογίαν χαί εχ&ραν 984 χαί λοιδορίαν χατέβτηβαν. εβτιν ουν Πν&εας έραΰτής 5 μεν τον μειραχίου (πάντα γαρ είρήβεται τάλη&ή προς νμας), επίτροπος δί υπό τον πατρός χαταλελειμμένος. ούτος, έπειδή Τΐβις προς αντον τήν ¿ν τη παλαίβτρφ λοιδορίαν διηγήβατο, βονλόμενος χαρίζεβ&αι xaì δοχεΐν δεινός χαί έπίβονλος είναι, έκέλενβεν αυτόν, ώς ήμεις ίο εκ τε των πεπραγμένων ηβ&ήμε&α χαί των εν είδότων έπνϋόμε&α, ¿ν μεν τω παρόντι διαλλαγήναι, βχοπεϊν δε, όπως αντον μόνον πον λήψεται. πειβ&είς δε ταύτα χαί διαλλαγείς χαί χρώμενος xaì προσποιούμενος επιτήδειος είναι είς τοντο μανίας τηλιχοντος ων άφίβτατο, 15 τ' ¿τύγχανε μεν ονβα Ιπποδρομία Άναχείων δ' αύτον μετ έμον παρά την &νραν παριόντα· (γείτονες γάρ} αλλήλων τνγχάνονβιν οντες' το μεν πρώτον ζβννδειπνείν^ έκέλενεν, έπειδή δε ουκ ήϋ-έληβεν ε)>πί in codice Barocciano 175 fol 83 | αΰτονς Β ον τονρ Ρ [ άνδρες addidi

2 τίβις MB Ρ

om Β I ίχραν Ρ

iv μεν Β

3 κόμματα BP | αντοίς MB Ρ | xal ίχ&ραν 7 τίαις MP ZÌGLV Β 11 καί

5 προς ήμ&ς Β

13 χαταλλαγείς seu διαλλαγείς Scheibius: άπαλλα-

yelg I έπιτήδηος Ρ

14 άφιβτών άψίατατο Β κα&ίστατο Scheibius

15 lac IX litt M, XVII litt Β, XII litt Ρ : deestne ma»'

όπότ' ? ωβτ Ioannes | ¿τύγχανεν Β Ρ | &ν' άκείων Ρ

16 lac Χ litt M, X X Β, Χ Χ Ι Υ Ρ : Ιδώ ν Ioannes. equidem κατέ-

λαβε intercidisse puto

17 παριόντα Scheibius: Λαριόντων

MB Ρ άπιόντα Ioannes | γείτονες γαρ Ioannes : lac XII litt M, ca ΥΙΠ litt Β, XXXIV Ρ | άλλήλοις Ioannes fort άλλήλοιν 18 αννδειπνεΐν Ioannes: lac XII litt M, XI Β , VIII Ρ | ούκ ¿»έλησεν Μ ον με»' αντοϋ Ρ 19 lac XXVI — X X X litt M, XV litt Β , totius fere uersus Ρ deinde ni κώμον λέγων ort

μεϋ·' αντοϋ χαί το om Ρ, χαί το om Β: έδεή&η ηκειν αύτον ίπϊ χώμον Ioannes

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

151

χώμον, λέγων οτι με& αντον καΐ τό . . . . δειπνηβαντες ονν ηδη βυβκοτάζοντος έλ&όντες κόπτομεν την &υραν. οΐ δ' ημ&ς έκέλενον 985 εΐβιέναι. επειδή δε ένδον έγενό\μεΰ·α, ¿με μϊν έκβάλλουβιν ¿κ της οικίας, τοντονϊ δε ΰυναρπάβαντες εόη- 5 6αν προς τον κίονα, καΐ λαβών μάβτιγα Τιβις, έντείνας πολλάς πληγάς, είς οίκημα αυτόν κα&είρξε. και ουκ έζήρκεβεν αύτω ταϋτα μόνον έξαμαρτεΐν, άλλ' έξηλωκώς μεν των νέων τους πονηροτάτονς ¿ν τη πόλει, νεωβτϊ di τα πατρώα παρειληφώς καΐ προσποιούμενος νέος ίο και πλονΰιος είναι, πάλιν τους οΐκέτας ¿κέλευβεν ημέρας ήδη γενομένης προς τον κίονα αυτόν δηβαντας μαβτιγοϋν. οϋτω δε τον δώματος ήδη πονηρως διακειμένου Άντίμαχον μεταπεμψάμενος των μεν γεγενημένων ου&εν είπεν. ελεγε δ' ώς αυτός μεν δείπνων ΐ5 τνχοι, ούτος δε με&ύων ¿X9m, έκκόψας δε την &ΰραν και είβελ&ών κακώς λέγοι αυτόν καΐ τον Άντίμαχον και τάς γυναίκας αυτών. Αντίμαχος δε ώργίξετο μεν αύτοίς ώς μεγάλα ημαρτηκόβιν, ομως δε μάρτυρας παρακαλέβας ήρώτα αυτόν, πώς εΐΰέλ&οι. δ δε κελεν- ao ff α ντο ς Τίΰιδος και των οίκείων έ'φαβκε. βυμβουλευόντων δε τών είβελ&όντων ώς τάχιβτα λνβαι και τά | 986 γεγενημένα δεινά νομιξόντων τοις άδελφοίς. ού δυναμένου 2 ante δειπνήααντες

είναι άπέδοβαν αυτόν δε βαδίξειν, έκόμιβαν

in M lac XXV litt, in Β XIX litt:

nui των οίκιτών (οικείων Cobet) πιέτω Ioannes 4 έπεί δε ¿ή Β 5 έχ της om Ρ 6 μάβτιγα Τίβις] μάβτιγά τις MBPy 8 ταϋτα bis Ρ 9 νεωτέρων Ioannes 11 έχε'ίενεν BP ν 12 δήααντες By μαβτιγονν δήααντας Ioannes 13 πονηρως ηδη Ioannes 14 Άντίμαχον — γεγενημένων mg Μ | γεγενημένων— αυτός μεν om Ρ τ 15 ΐλεγεν Β | δείπνων Μ: δειπνονν BP δειπννν ν 19 ó μεν όμως Β 20 έρωτα Β 21 οίκετων ΜΒΡ: corr Usener | ίφαβχεν Β 23 άκέδωβαν Μ

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

152

αυτόν είς tò Λείγμα έν κλίνη καϊ επέδειξαν πολλοίς μεν Ά&ηναίων πολλοίς δε καϊ των άλλων ξένων όντως διακείμενον, ωβτε τους Ιδόντας μη μόνον τοις ποιήβαβιν όργίζεβ&αι άλλα και της πόλεως κατηγορεΐν, δτι 5 ον δημοβία ούδε παραχρήμα τους τά τοιαύτα έξαμαρτάνοντας τιμωρείται.' 12 αντη μίν ή Λυβίου διήγηβις ¿κ τον κατά Τίβιδος λόγου, ην δε νυν μέλλω λέγειν, Λημοβ&ένους έκ τον κατά Κόνωνος, ης την πραγματικήν ομοιότητα έάβανιο τες την εν τη λέξει βκοπώμεν ' Έξήλ&ομεν έτος τοντί τρίτον είς Πάνακτον φρουράς ήμίν προγρα\φείβης. εβκήνω- 987 βαν ούν οί νΐεΐς οι Κόνωνος τοντουι εγγύς ημών, ώς ουκ αν έβονλόμην. η γαρ έξ άρχής εχ&ρα καϊ τά 15 προβκρούματα έκεΐ&εν ημϊν βυνέβη · εξής δε άκούβεβ&ε. επινον έκάβτοτε ούτοι την ημέραν δλην, έπειδη τάχιβτα άριβτήόειαν, καϊ τοϋ&', εωβπερ ή μεν εν τη φρουρά, διετέλουν ποιοΰντες' ημείς ό', ωβπερ ένδάδε εΙώϋ·ειμεν, ούτω διήγομεν καϊ εξω. καϊ ην δειπνοποιεΐβ&αι 1 scholion ò roaos iv τω Πειραιεί (πειραχίΐ Β), ΐν&α (ίν&' Ρ) έδείχνυτο (έδεικαίνυτο Β ¿δήχνντοΡ) σίτος «al αΧΧα όσπρια (οβπιρ BP) υποδείγματα 11 Demosthenes κατά Κόνωνος or LIV 3—9 2 οντω Ioannes 7 Λυαίου M Sylburgius: Χώρου BP ν | an η in? I τίαιδος posthac add M 9 κόνωνος posthac add M 10 lac XII litt M, XXXII litt Β, totius fere uersus Ρ

11 ¿ξήΧ&ον D I τοντί τρίτον M m recens: lac Χ litt Β, XVII

litt Ρ

12 φρουρώς οΧι (sic) Β | έαχήνωβαν ουν οί υΐείς m

ree M: lac ΧΠΙ litt Β, XXXIH litt Ρ 13 τοντονί κόνωνος B P M sed signis supra additis corr Μ | ώς add m ree M o r a P

15 ξυνηβη Β | Ιξής] έζ&νΌ | άκούβεβ&αι ΜΒΡ fort ης δ' άχονβεβϋ· αίτιας Dionysius 16 %πινος Β ) την ημέραν, έπειδη — άριατήααιεν, οΧην D 17 ωΰπερ ΜΒΡ | iv] ini D 18 εΐώ&ημεν ΜΒΡ είω&αμεν D 19 καϊ ην] καϊ κνο Β ην ονν D

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

153

τοις άλλοις ωραν βυμβαίνοι, ταύτην αν ούτοι επαρφνουν ήδη, τά μεν πολλά είς τους παΐδας τους ακολούθους ημών, τελεντώντες δε καΐ είς ημάς αυτούς, φηβαντες γάρ καπνίζων αυτούς όψοποιουμένονς τούς παΐδας τ) κακώς λε'γειν, δ τι τύχοιεν, ίτυπτον καΐ τ ας 5 άμίδας κατεΰκεδάννυβαν καΐ προβεούρονν και άβελγείας 988 xal I ύβρεως ούδ' ότιοϋν άπελειπον. ύρώντες δε ημείς ταντα καΐ λυπούμενοι το μεν πρώτον άπεπεμψάμε&α" ώς δ' ε'χλεναξον ημάς και ουκ έπαύοντο, τω βτρατηγω το πράγμα είπομεν κοιvf¡ πάντες ol βύββιτοι προβελ- ίο Κόντες, ουδέν έγω των άλλων έξω. λοιδορη&ε'ντος δε αντοις εκείνον καΐ κακίβαντος αυτούς, ον μόνον περί ων είς ημάς ήβελγαινον άλλα, και περί ων έποιούν ολως εν τω ΰτρατοπεδω, τοβούτου εδεηβαν πανβαβ&αι η αΐβχνν&ήναι, ωβτε, έπειδή θαττον βυνεβκόταβεν, ΐ5 εν&νς ώς ημάς είβεπηδηβαν ταύτη τη έβπέρα. και το μεν πρώτον κακώς ελεγον, επειτα δε καΐ πληγάς ένέτειναν ¿μοί και τοΰαύτην κραυγήν καΐ δόρνβον περί την βκηνην έποίηβαν, ωβτε και τον βτρατηγον καΐ τούς ταξιάρχους έλ&εΐν και των άλλων τινάς βτρατιω- 20 των, οί διεκώλυβαν μηδέν ημάς άνηκεβτον πα&είν 989 μηδ' | αντονς ποιηβαι παροινονμενους νπο τούτων, του δε πράγματος είς τοϋτο παρελθόντος, ώς δενρο άνήλ&ομεν, ην ημίν, οίον εΙκός, έκ τούτων οργή καΐ 1 ανμβαίνίι Ρ | ταντην] την την Β | ηάη ¿παρωνονν ούτοι D 2 παίδας om Ρ 3 ήμ&ν τονς άκ. D | Sì nal sig om Ρ slg om Β 4 rois] αντονς Β 6 χατεΰχεάάννονΰαν BP I προσΞονρονν una littera erasa Μ πρόασεονρονν Β

11 οΰ&ίν Μ ονκ D 13 sq όλως έποίονν D 15 έπειδε BP | αννεακόταξεν ΒΡν 17 ί-πειτα] τελευτωντες D 19 nal τον ατρατόν nal τον ΰτρατηγάν Ρ 20 ατρατιωτων τίνας D 21 οίπερ έκωΧνααν D | μη&ίν Μ 24 άνήλ&ομεν addito έπ super &ν Μ : ήν ήμίν m ree M: lac XVIII litt Β, V litt Ρ

154

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕίίΣ

εχ&ρα προς αλλήλους, ον μην έγωγε ωμην δεΐν ούτε δίκην λαχεΐν αντοϊς οντε λόγον ποιείβ&αι των 6νμβάντων. άλλ' εκείν' απλώς έγνώκειν το λοιπόν εύλαβεΐΰ&αι καΐ φυλάττεβ&αι μη πληβιάζειν ώς τονς τοιού5 τονς. πρώτον μεν ονν, ών είρηκα, τούτων βούλομαι τ ας μαρτυρίας παραβχόμενος μετά ταντα, Sea υπό τούτον πέπον&α, επιδείξαι, ίνα είδητε, οτι (ω) προΰηκε τοις το πρώτον άμαρτη&είβιν έπιτιμαν, ούτος αυτός προς τούτοις πολλώ δεινότερα διαπέπρακται. — ίο Μάρτυρες. — Τ£1ν μίν τοίνυν ον&ένα φμην δεΐν λόγον ποιεΐβ&αι, ταϋτά έΰτι. χρόνω δ' ϋβτερον ου πολλώ περιπατοϋντος ωβπερ εΐώ&ειν (εβπερας*) εν άγορα 990 μον μετά Φανοΰτράτου τον Κηψιβέως των ήλιχιωτων τίνος παρέρχεται Κτηβίας, ό υΙός iòg αύτοϋ καί δ Άνδρομε'νονς νιος έμοϊ περιπεβόντες το μεν πρώτον εξέδυον, ειτα ύποβκελίβαντες και ράζαντες εις τον βόρβορον οντω διέ&ηκαν έναλλόμενοι καί υβρίζοντες, ώβτε το μεν χείλος διακόψαι τους δ' όφ&αλμονς βνγκλεΐβαι. οντω ίο δε κακώς Εχοντα κατέλιπον, ωβτε μήτε άναβτήναι μήτε φ&έγζαβ&αι δυναβ&αι. κείμενος δ' αντών ήκονον πολλά καί δεινά λεγόντων, και τά μεν οίλλα βλαβφημίας εχει τινάς, ας καν όνομάζειν όκνήβαιμι, δ δε της νβρεώς ε'ΰτι της τούτον 6ημείον και τεκμήριον, ώς πάν το is πράγμα νπο τούτον γενόμενον, τοϋ& υμίν έρώ' ¿¡δεν 992 γάρ τους | άλεκτρνόνας μιμούμενος τους νενικηκότας, οι δΐ κροτείν αντον ήζίονν τοις άγκώβιν αντί πτερύγων τάς πλευράς.' ταντ ού κα&αρά και ακριβή και βαφή και διά 13 2 άπα τον D | Φερεφαττίου ΜΒΡν 3 τούτοις DM, Β mg: τοντο Ρ, Β in textu, τούτω ν 4 άγνώς trig] άγνάατως Μ έγώδτως Β έγνόϋτως corr Β mg ¿γνώατως Ρ 6 Κόνων] μόνων Ρ 7 περιπεβούντες Ρ περιπεοόντες Β repetit in mg j έξεάνβαν D 8 νποβκολίααντες corr in ύποσχείίσαντες Ρ | είς τόν βίο ν είς τόν βόρβορον Ρ

10 ανγκλείααι m ree M: spatium XVIII litt

Β, XIII litt Ρ 11 κατείειχον BP ν καταΧιηεΙν D | μήτε ex μη m ree Μ: μη BP | μίτε φ&. Ρ 12 δννασ&αι in mg M | η(γ.ουον nol)là M litteris inclusis posthac additis

13 *al ßXae-

φημίαν ίχει τινά καί όνομάζειν όκνηααιμ' αν (ν νμϊν ϊνια D 14 χάι>] nal Μ Β Ρ ν

15 τεκμίριον Ρ | (üg Μ Β Ρ : τον D

16 γενόμενον] γέγονεν Blass γεγενήΰ&αι D | τοντο — μιμούμενος add in mg Β2 17 γαρ rois] γάρ BP | άΐεκτρίονας Ρ \ νεοκηκότας Ρ 18 άγ&αιν Β, sed άγκωαι mg Β2 20 ταντα ΒΡν

156

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕϋΣ

των κυρίων τε καϊ κοινών ονομάτων κατ εβκεναβμένα ωβπερ τα Αυβίον ; έμοί μίν γάρ ύπάρχειν δοκει. τί δέ·, ονχΐ βύντομα και βτρογγνλα καΐ άλη&είας μεβτά καΐ την άφελή καϊ άκατάβκευον έπιφαίνοντα φνβιν, ί κα&άπερ έκείνα; πάντων μεν ονν μάλιΰτα. ουχί δε καϊ πι&ανά καϊ εν ίί^ει λεγόμενα τινι καϊ το πρέπον τοις νποκειμένοις προβώποις τε καϊ πράγμαβι φυλάττοντα; ηδονής δε αρα καϊ πει&οϋς καϊ χαρίτων καιρού τε καϊ της άλλης άπάβης της τοις Λνβιαχοίς επαν&ούβης αρετής ούχΐ πολλή μοίρα; ουκ ενεβτ άλλως είπείν. εΐ γονν μη δια της έπιγραφης, ου τινός έβτιν, εκάτερος των λόγων γνώριμος ήν, άλλ' άνεπιγράφοις περιετύχομεν αύτοΐς, ου πολλούς αν ημών οΐ'ομαι διαγνώναι ραδίως, πότερος Λημοβδένονς έβτϊν η Ανβίον το- 993 βαντην ol χαρακτήρες όμοιότητα προς άλλήλονς εχονβι. τοιοϋτός έβτι καϊ ò προς Άπολλόδωρον υπέρ Φορμίωνος και ó κατ Όλνμπιοδώρον [rijg] βλάβης καϊ ó προς Βοιωτον νπϊρ τον ονόματος η τε προς Ευβονλίδην εφεβις καϊ η προς Μακάρτατον διαδικαβία καϊ ol άλλοι πάντες ol Ιδιωτικοί λόγοι ον πολλω πλείους των εΐκοβιν 'όντες. οίς γε δη κατά το παρόν έντετνχηκως γνώβη, όποια λε'γω. καϊ των δημοβίων δε αγώνων πολλά μέρη τούτω κατεβκεναβται τω χαρακτήρι. εφερον δ' αν έξ έκάβτον τά παραδείγματα, εΐ μη πλείων 1 τε om BP ν 2 [Av\aiov cum ras Β | νπάρχειν BPM mg: άρχει M in textu 9 της άλλης ánáer¡s της τοις Λνβιαν,οϊς έπαν&ονσης ¿gítjjs] τοις άλλοις aitaeiv α τοις λναιαχοϊς iitav&OVCIV αρα ΜΒΡν 11 έβτιν add mg Β8 14 λναΐον ex λύρον corr Β® 15 ¥χονα[ι\ cum ras M 17 á. λυμπιοδώρον una littera erasa Μ | της del Krüger

18 εΰονλίδην BP

20 εί-

κοσι ΜΒΡν 22 οποία λέγω] οίς οίδα έγώ ΜΒΡν Ammaeum adloquitur cf ρ 157,16 | διμοβίων Ρ 23 Ρφερον ex Ιφιρων Μ ίφεριν in mg έφερον Β

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

157

εμελλε τον μετρίου γενήβεβ&αι δ λόγος, εν οίς όήλός εβτι περί καλλιλογίαν και βεμνότητα και πάβας τάς επι&έτονς κατκόκενάς (ου) μάλλον έβπονδακώς íj περί 994 την άκρίβειαν. δ δε \ προς την έπιβτολήν καΐ τονς πρεΰβεις τονς παρά Φίλιππου ρη&είς λόγος·, ον ¿πι- 5 γράφει Καλλίμαχος υπερ Άλοννήβου, δ την αρχήν τήνδε εχων Γΐί άνδρες Ά&ηναΐοι, ουκ εβτιν, οπως ai αΐτίαι, ας Φίλιππος αΙτιαται' δλος εβτίν ακριβής και λεπτός και τον Λυβιακον χαρακτήρα ¿κμεμακται είς ίίνυχα, εξαλλαγής δε η ΰεμνολογίας η δεινότητας η ίο των άλλων τινός, a Tf¡ Λημοβ&ενονς δυνάμει παρακολου&είν πεφυκεν, ò λίγη ν επίδειζιν ¿χει. τις οΰν εβτι καν τούτοις ή διαφορά; και πώς αν διαγνοίη τις, or αν είς τον άναγκαΐον καταβη χαρακτήρα δ Λημο6&ένης, 7tf¡ κρείττων έβτϊ Αυβίου καΐ κατά την λε^ιν; ΐ5 άζιοϊξ γάρ δη καΐ τοϋτο μα&εΐν. φνΰική τις επιτρέχει τοίς Ανβίον λόγοις εύβτομία και χάρις, ωβπερ εφην καϊ πρότερον, r¡ προυχει πλην /Ιημοβ&ένους των άλλων ρητόρων, αυτη μεντοι, κα&άπερ νότιος τις αύρα, μέχρι 995 προοιμίου καϊ διηγήβεως αυτόν άγει, οταν δ' είς \ τονς 2ο αποδεικτικούς ελ&η λόγους, άμυδρά τις γίνεται και άβ&ενής, ¿v di df¡ τοις πα%·ητικοϊς είς τέλος άποββενννταΐ' τόνος γαρ ου πολύς αντί] πρόβεβτιν ονδ' Ιβχύς. 7 [Demosthenes] περί Άΐοννήβον

or VII 1

1 γενήοεβ&αι Β mg, Μ sed γένη postea additum : γενήσ&αι Ρ, Β in textu, γενέα&αι ν 2 καίίολογίαν MB 3 ον add VHet 4 âçôs] Tteçl MBPv 5 λάγον mg Β 6 immo ΛίρΙ | &λονήοου MBPy 7 £χων om y 10 έξαϊαγής BP 13 ή $ιμοο9ένους δυνάμει παρα ή διαφορά Β 1 | διαγνοίην Ρ

Λυαιακόν malit Usener om BP 21 ίΙ»ει Ρ

15 πή Μ, Β mg : τη Β Ρ

14 άναγχκίον]

20 δ' Μ, Β mg :

158

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ

ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕ&Σ

παρά δε τω Λημοβ&ένει πολνς μεν ó τόνος·, αντάρχης δ* η χάρις ^ ωϋτε καν ταύττ] τω διαρκεί και μετρίφ νιχ&ν χάν έχείνφ τω παντϊ προεχειν. τοϋτο παρατήρημα δεύτερον, ω διαγνοίη τις αν την Λημοβ&ένονς s διάλεχτον, οτ αν είς ταύτα, τ αναγκαία βννάγητ αι. ον γαρ ωβπερ τήν έζαλλαγήν xal περιττολογίαν xal πάντας τους ¿πι%·έτονς ¿χδνεται χόβμονς, όντως xal το μέγεθος xal τον τόνον, αλλ' έ'ότιν αν της αναφαίρετος οντος εί'τ αρα βνγγενης είτε άβκήβει παρών είς ρηβιν. ίο έπιτάβεις με'ντοι xal ανέβεις λαμβάνει τινάς άναλόγονς. xal ταϋτ' ηδη γνώριμα οίς λε'γω, xal ού&εν όεόμε&α παραδειγμάτων. 14

ωβτε περί μεν τον χαραχτήρος τον 0ε ρητορικού γενονς τον μεταξύ των άκρων εχατέρων, δ is ¿TfAàff παραλαβών ό Λημοΰ&ένης παρ' Ίβοχράτονς τε xal I ετι προτερον Θραβνμάχον xal τελενταίον Πλά- 996 τωνος ετελείωβεν οβον ην άν&ρωπίνη φνβει δννατόν, πολλά μεν αν τις ¿χ των κατά Φιλίππον δημηγοριών πολλά δ' ¿χ των (άλλων) δημοβίων λόγων παραδείγ20 ματα λάβοι, πλείβτα δε xal χάλλιβτα εκ της νπίρ Κτηβιφώντος απολογίας' οντος γαρ δη μοι δοχεί χαλλίβτη και μετριωτάτη καταβκενϊ] λε'ξεως χεχρηβ&αι ò 1 άημοσ&ένηον Ρ | post πολύς M repetit αντή Λρόαεατιν sed et rasura et punctis deletum est | αντάρχις in αυτάρκης corr Ρ 2 μιτρίω ex μέτρια B a 5 aita Reiskius | τά άναγχαΐα Β 1 7 ίκδννεται Β 9 ρήσιν postea add Μ tig χρήβιν Reiskius είρήβιται Usener 10 ίπιτά cum lac I V litt Μ έπιτάβις Β 1 | άναέσεις Β | άναΧόγους: να postea add M 11 ταΰ[τ' ή]$η cum ras Β, in Μ i postea additum est | δεόμι&α Μ sed ι&α postea additum 13 χαραχτηρος—14 του om Ρ ν sine lacuna | post χαρακτήρος lac VIII litt M, XIV litt Β : fort τούτον âhs intercidit 14 έχατί'ρων] έχατέρου M B P y | o áríits Sadaeus: ον άτεΐή 16 Λροτε'ρου] πρότερον ΜΒΡν | τελεντέον Ρ 19 âXXav addidi 20 νπερ] περί M B P y 21 χαλληστη Ρ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

159

λόγος· εΐ μεν ονν χρόνον άρκοϋντα είχον, xal τάς λε'ξεις αύτάς αν παρετί&ην. πολλών δε μοι xal αναγκαίων ετι καταλειπομενων, τοϋτο μεν ε'άβω, δείγμαόι âh μόνον ¿ν τω παρόντι χρήβομαι βραχντάτοις ως εν είδόβι λέγων, ϋβτι δή τά τοιαύτα τον μεβον χαραχτη- 5 pog παραδείγματα ¿χ μϊν της ΑΙβχίνον κατηγορίας' "Λει μίν γάρ, ω άνδρες 'Λ&ηναΐοι, προβηκει μιβείν xal χολάξειν τονς προδότας καΐ δωροδόχονς, μάλιβτα δε ννν έπI τοϋ καιρόν τούτον γένοιτ αν xal πάντας ώφελήβειεν άν&ρώπονς κοινή, νόβημα γάρ, ώ &νδρες ίο Ά&ηναίοι, δεινό ν έμπεπτωχεν είς την 'Ελλάδα xal %αλεπόν, δ πολλής τίνος ευτυχίας xal παρ' νμών έπιμε997 λείας δεόμε νον' xal (τά) επόμενα τούτοις, ¿κ δε της Άριβτοχράτονς κατηγορίας· 5Πολλά μεν δή παρ' η μίν έβτι τοιαύτα, ola ούχ ετέρω&ι, εν δ' ονν Ιδιώτατον is πάντων και βεμνόταχον το ¿ν Άρείω πάγω δικα&τ·ήριον, περί ού τοβαντά έβτι καλά παραδεδομένα xal μν&ώδη και ων αυτοί μάρτνρες έβμέν, οβα περί ούδενος άλλον δικαβτηρίον' xal τά έξης. ¿χ δε τοϋ περί των ατελειών λόγον · 5Πρώτον μίν τοίννν Κόνωνα βκοπείτε, εΐ 20 αρα άξιον καταμεμψαμένονς η τον ανδρα ή τά πεπραγμένα αχνρόν τι ποιήβαι των ίκείνψ δοθέντων, οντος γάρ, ώς υμών τινών ίβτιν άκονβαι τών κατά την 7 Demosthenes de falsa legatione or XIX 258 14 Demosthenes κατ Άριβτοκράτηνς or XXIII 65 20 Demosthenes

προς Λιπτίνην or XX 68

3 τοϋτο postea add M 4 βραχντοντois Ρ i ivBiSóai Ρ δ fero Krüger 6 αΙσχ[ί]νον cum ras M 7 [avjípfg cum ras M 9 iitì καιροϋ τοϋτο Ό 12 δ καΐ D | ίύτνχίας D : σνντνχίας MBPv 13 τά add Sylburgius 15 ola ola Ρ οία οία Β 17 νπερ D | itsxiv sliteiv καλά y ex D | μν&άδε Ρ 20 ν,όνων' άσχοπιίτε Ρ 21 μ,έμηραα&αι μιμιίιαμένονς Ρ μιμψαμΐνονς Β | αντώ post πίπραγμένα ν 22 ¿κείνων Ρ 23 άνήρ post γαρ ν |fortBP

160

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ

ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕ9.Σ

αυτήν ήλικίαν 'όντων, μετά την τον δήμου κκ&οδον τήν έκ Πειραιέως άβ&ενοϋς ήμών τής πόλεως ουβης' και τά άκόλου&α. ¿κ δε τής υπέρ Κτησιφώντος απολογίας' μεν ονν προ τοΰ πολιτεύεβ&αι (και) δη5 μηγορεΐν ¿με προϋλαβε και κατέβχε Φίλιππος, έάβω ' \ ουδέν γαρ ήγοϋμαι τούτων είναι προς έμέ• α δε άφ' 998 ής ημέρας έπι ταϋτα έπέβτην εγώ, διεκώλυον λαβείν, ταϋτα άναμνήΰω χαϊ περί τούτων ύφέξω λόγον, τοβοντον ύπειπών πλεονέκτημα, ώ άνδρες Ά&ηναίοι, μέγα ίο υπήρξε Φιλι'ππω. παρά γαρ τοις "Ελληβιν ου τιβίν αλλά παβιν δμοίως φορά προδοτών και δωροδόκων καί &εοΐς εχθρών άν&ρώπων βυνέβη, οβην ουδείς το πρότερον μέμνηται γεγονυίαν' και τά βυναπτόμενα τούτοις. 15 τούτον εγωγε τον χαρακτήρα εΐ' 16 τις μη μάλιδτα άποδέχοιτο τήν αΐτίαν, δι ήν οϋτε τά Θουκυδίδεια έκεΐνα περιττά καί έζηλλαγμένα τοϋ βννή%·ους κράτιβτ«· ήγοϋμαι οϋτ' έν τοις AvifictHbtg τοις Ιβχνοϊς και βυνεβπαβμένοις τήν τελείαν τής λέξεως a) άρετήν τίθεμαι, τ οϋτ' αν είποιμι προς αύτόν ' ο ί βννιόντες ¿Ις | τάς έκκληβίας καί τά διίίά&τήρια καί τους 999 άλλους βυλλόγους, εν&α πολιτικών δει λόγων, οϋτε δεινοί καϊ περιττοί πάντες εΐβΐ καί τον Θουκυδίδου 3 Demosthenes περί

τον στεφάνου

or XVIII 60

αυτ[ήν] cum ras Μ αυτών B P | μετά postea add M Πειραιέως ex Πει,ραι posthac M item &σ&ε(νοϋξ) | ήμ,εν BP I οΐισας Β 3 in. Sì postea insérait M | ΰπέρ] περί MBPV 4 προ τον postea add Μ | καί ex D add y 7 άιεχώΐιον Ρ Siεκωίν&η D 8 περί om D uncis seclusit ν 11 προδότων Β1 I φοράν — συνέβη γενία&αι D 12 ουδείς πω πρότερον D 15 ίγεγε Β 1 ¡ lacunae signa addidi 17 τά περιττά Reiskius 18 tv Sadaeus: ini 19 συνεσκευαβμ,ενοις in mg M B 21 δηχαοτήρια Ρ 1 2

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

161

νουν 'έχοντες οΰθ' απαντες Ιδιώται καϊ κατασκευής λόγων γενναίων ¿¿πείροι, αλλ' ο'ί μεν από γεωργίας ο" δ' από &αλαττονργίας οϊ δ' άπο των βανανβων τεχνών βυνερρνηκότες, ois απλονβτερον καϊ κοινότερον διαλεγόμενος μάλλον αν τ ις άρέβαι. το γαρ ακριβές καϊ 5 περιττον καϊ ξένον καϊ πάν, ο τι μη ΰννη&ες αύτοΐς άκονειν τε και λέγειν, όχληρώς διατί&ηβιν αυτούς, καϊ ωΰπέρ τι των πάνυ άνιαρών έδεομάτων η ποτών άποΰτρέφει τους ΰτομάχονς, όντως ¿κείνα όχληρώς διατί&ηόι τάς άκοάς. o? δε πολιτικοί τε και άπ' αγοράς ίο και διά της εγκυκλίου παιδείας έληλν&ότες, οϊς ουκ ένι τον αυτόν ονπερ έκείνοις διαλέγεΰ&αι τρόπον, αλλά δει την έγκατάΰκευον και περιττήν καϊ ξένη ν διάλεκτον τούτοις προβφέρειν. εΐβΐ μεν ονν Ϊ6ως έλάττονς οϊ τοιούτοι των ετέρων, μάλλον δε πολλοδτόν ΐ5 ¿κείνων μέρος, καϊ τούτο ον&είς αγνοεί· ου μήν καταφρονείσαι γε δια ταϋτα άξιοι, δ μεν ονν τών όλί1000 γων καϊ εύπαιδεύτων ΰτοχαξόμενος \ λόγος ουκ εΰται τω φαύλψ καϊ άμα&εϊ πλή&ει πι&ανός, δ ôi τοις πολλοίς καϊ Ιδιώταις άρέβκειν άξιων καταφρονη%·ήβεται so προς τών χαριεβτέρων, δ δ' αμφότερα τ ακροατήρια πεί&ειν ζητών 'ήττον άποτενξεται τοΰ τέλους. £βτι δί oíros ο μεμιγμένος έξ αμφοτέρων τών χαρακτήρων, δια ταύτα έγω την ούτως κατεβκευαβμένην λέξιν μετρ ιωτάτην είναι τών άλλων νενόμικα καϊ τών λόγων 25 4 oís] οϊ Ρ I άπλονΰτνρον corr in άπλονστερον Β | ν,οινώτερον Μ 5 μαλον Ρ 7 άιατί&ηκεν Β corr ili mg Bs 9 9ιατί9εαι B'P 11 έγκλίον παιδίας Ρ 14 ί'αως ex Ι'βω Μ 15 μ&Χλον Ρ 16 κείνων Ρ κείνων in ¿κείνων corr Β Μ | μέρως Ρ 17 άξιοι Sylburgius: άξιοι 21 τάκροατήρια 1 Reiskius: τά κριτήρια

22 πεί&εϊν Ρ | τέλος Β corr Β

24 καταακευααμενην corr in κατεοκεναομένην Μ Dion. Halicarn. Y.

11

162

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

τούτους μάλιβτα αποδέχομαι τον ζ πεφευγότας εκατέρου των χαρακτήρων τάς νπερβολάς. 16 είρηκως δε κατ' αρχάς, 'ότι μοι δοκοϋβιν Ίϋοκράτης τε xal ΙΙλάτων χράτιδτα των άλλων έπιτετηδευκέναι 5 τοϋτο το γένος τον χαρακτήρος καΐ προαγαγείν μίν αντο ¿al μήκιβτον, ον μήν καΐ τελειωβαι, oda δ' ένελιπεν ¿κείνων εκάτερος, ταϋτα Λημοβ^ένην έζειργαβμένον έπιδείξειν νποβχόμενος, ¿ni τουτ' ήδη πορεύβομαι, τάς αριϋτα δοκούβας ίχειν παρ' εκατέρφ των ίο ανδρών λέξεις προχειριβάμενος καϊ άντιπαρα&είς αύταΐς τάς Λημοβ&ένονς, οβαι περί τάς αντάς βννετάχ&ηβαν ύπο\&έβεις, ίνα μάλλον al των άνδρων προαιρέσεις 1001 τε καϊ δυνάμεις γενωνται καταφανείς την άκριβεβτά17 την βάδανον επί των όμοιων ίργων λαβονβαι. εΐβαΐ5 γεβ&ω δί πρώτος Ίβοκράτης, καϊ τούτον λαμβανέβ&ω λεζις ¿κ τον περί της ειρήνης λόγου χαριέβτατα δοκονβα £χειν, ην αυτός ¿ν τω περί της άντιδόβεως λόγω προφέρεται μέγα έπ' αύτη φρονών, δι' ής Συγκρίνει τήν έπI των προγόνων πολιτείαν τη τότε κάζο &ε0τώβτ} και τάς πράξεις τάς παλαιάς άντιπαρατί&ηβι ταις νέαις, τάς μεν αρχαίας έπαινών τάς δ' έν τω καϋ·' εαυτόν χρόνφ μεμφόμενος, της τε μεταβολής τής επί τα χείρω τους δημαγωγούς άποφαίνων αίτιους ώς ον τά χράτιδτα είδηγονμένους αλλά τα προς ήδονήν 25 τω πλή&ει δημηγορονντας. μακροτέρας δ' ούδης τής 1 αημείωβαι mg Ρ et δ Β 6 ον μήν bis Ρ 7 έξηργααμένον Β έξειργασμένων Ρ 9 έχατέρω Sylburgius: έκατερων 10 -^fis aitaig τάς Λημοβ&ένους Seal παρ- Β® in mg 11 περί Krüger: παρά 16 δε Χε'ξig Β sed Sì lineóla subducta deletur ¡ tí περί Ρ 18 προφέρεται postea add M 19 χα&εστώσει Ρ 20 άντιχαρατί&ηαι—άρχαίας in Β perperam iterantur 22 χρόνον χρόνφ Ρ I μεταβοολής Β 25 πλή&η Β | δημηγορονντας} δημαγωγονντας ΜΒν δημαγογοϋντας Ρ | δί Β

163

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

βυγκρίβεως αυτά τά χνριώτατα νπ έμοϋ παρείληπται. εβτι Í£ ταντί' 'Τίς γάρ &ν αλλο&εν έπελ&ων xal μη \ 1002 βυνδιεφ&αρμενο ς ήμίν άλλ' ¿^αίφνης έπιβτάς τοΐς γιγνομενοις ουκ αν. μαίνεβ&αι xal παραφρονεΐν ημάς νομίβειεν; οι φιλοτιμοΰμε&α μίν έπϊ τοις των προ- & γόνων εργοις xal την πάλιν ¿χ των τότε πραχ&έντων ¿γχωμιάξειν άζιοϋμεν, ονόεν òì των αυτών έχείνοις πράττομεν άλλά πάν τουναντίον, ό'ί μίν γάρ ύπερ των 'Ελλήνων τοις βαρβάροις πολεμονντες διετελεϋαν, ημείς δε τους ¿κ της Άβίας τον βίον ποριξομενους ίο έκεί&εν άναβτήβαντες επί τους "Ελληνας ηγάγομεν. κάκεΐνοι μίν έλεν&ερονντες τάς πόλεις τάς 'Ελληνίδας xaI βοη&οΰντες ανταΐς της Ηγεμονίας ήξιώ&ηϋαν, ημείς δε καταδουλούμενοι καϊ τάναντία τοις τότε πράττοντες άγαναχτοϋμεν, εΐ μη την αυτήν τιμήν έκείνοις εζομεν. is o? τοβοντον άπολελείμμε&α καϊ τοις ίργοις xal ταϊς διανοίαις των κατ' εκείνον τον χρόνον γενόμενων, O0OV οι μίν όπερ της των 'Ελλήνων βωτηρίας τήν τε 1003 πατρίδα τήν εαυτών έκλιπείν ¿τόλμηβαν xal | μαχόμενοι καϊ νανμαχονντες τους βαρβάρους ένίκηβαν, 20 ημείς δ' ονδ' υπίρ της ημετέρας πλεονεξίας κινδννενειν άζιοϋμεν, άλλ' αρχειν μεν απάντων ζητοΰμεν βτρατευειν δ' ουκ έ&ελομεν, xal πόλεμον μεν μικροϋ δεΐν προς πάντας άν&ρώπονς αναιρούμενα, προς δΐ 2 Isocrates or ΥΙΠ 41—50 2 iati

S postea add M | tig yàç

αν postea add M |

μηπα> Is y 3 ήμίν άλλ' έξ- postea add M 4 γινομένοις MP 8 rò έναντίον Β 10 άαίης BP, Μ corr in άβιας 12 τάς— βοη&ονντες add mg Ba 13 βοητοϋντις Ρ | αύτάς BP 15 τήν αντήν έχιίνοις τιμήν Ιξομιν y Ιξομιν τιμήν Ρ 18 των άλλων Is 19 αυτών Is 21 ήμετέςας αντών Is y 22 πάντων Β1 23 ατςατΐύεα&αι Is 11*

164

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

τοϋτον ονχ ημ&ς αυτούς άβκοϋμεν άλλ' άν&ρώπονς τονξ μεν άπόλιδας τον ς δ' αυτομόλους τους δ' έκ των άλλων κακονργιών βννερρνηκότας, οι ς οπόταν τίνες διδώβι πλείω μι6&όν, μετ έχείνων εφ' ημάς άχολον5 Q-ήβουβιν αλί! ομως οϋτως αυτούς άγαπώμεν, ωβ& νπερ μεν των παίδων των ημετέρων, εΐ'περ τίνες έζαμαρτάνοιεν, ουκ αν ε&ελήβαιμεν δίχας ύποΰχείν, ύπερ δε της εκείνων αρπαγής xal βίας xal παρανομίας μελλόντων των εγκλημάτων έφ' ημάς ηκειν ονχ ίο δπως άγανακτοϋμεν αλλά καΐ χαίρομεν, οταν άκούβωμεν αυτούς τοιούτον τι διαπεπραγμένους, είς τοϋτο δε μωρίας έληλύ&αμεν, ωβτ | αυτοί, μίν ενδεείς έβμεν 1004 των κα&' ήμεραν, ξενοτροφεΐν δε έπιχεχειρήχαμεν καΐ τους βυμμάχους τους Ημετέρους αυτών Ιδία λνμαινό15 μεϋa xal δαΰμολογοϋμεν, ίνα τοις απάντων κοινοΐς άν&ρώπων εχ&ροίς τον μιβ&ον εκπορίζωμεν. τοβούτω δε [καϊ] χείρους έβμεν των προγόνων, ού μόνον των ευδοκιμηβάντων άλλα καϊ των μιβη%·έντων, οβον εκείνοι μ\ν εΐ πολεμεΐν πρός τινας ψηφίβαιντο, μεΰτής 20 ονβης αργυρίου καϊ χρυβίου της ακροπόλεως ομως ύπερ των δοζάντων τοις αυτών βώμαβιν ωοντο δείν κινδυνεύειν, ημείς δ' εις τοβαύτην άπορίαν έληλυ&ότες καϊ τοΰοντοι το πλη&ος δντες, ωβπερ βαβιλενς δ μέγας μιβ&ωτοίς χρώμε&α τοις 6τρατοπέδοις. καϊ τότε 25 μεν, εI τριήρεις έπληροϋμεν, τούς μεν ξένους καϊ τους 3 ποτ' αν Ρ | τι ς διδω Is 4 δίδ ωβι Ρ 6 εΐ περί τινας έξαμάρτοιεν Is 9 ¿κλημάτων Ρ | ηξειν Is 12 των ν.α&' ήμέραν έβμεν Is 14 Ιδία] δι' ovg Is (Ιδίους Sauppius) 15 άν&ρώπων ν,οινοις Is 16 τοσούτον ρ 1011, τοαοντων corr in τοοοΰτον Β sed in mg τοαούτω 17 «al om Is zi ρ 1011 secl y 18 κείνοι corr in έχείνοι Β 19 τ iva Δ ρ 1011 21 έαντών Δ ρ 1011 αντων BP 22 τοβαϋτην άπορίαν έληλν&ότίς xal om Ρ 24 ατρατοπαίδοις Β 25 τριείρεις corr in τριήρεις Ρ | πληροΤεν Is

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

165

δούλους ναύτας ενεβιβάζομεν tovg de πολίτας με&' οπλών εζεπεμπομεν, νυν óh τοις μεν ζένοις όπλίταις 1005 χρώμε&α τους òh πολίτας ¿λαύ\νειν άναγκάζομεν, ω6&\ όπόταν άποβαίνωΰιν είς τήν των πολεμίων, οι μεν αρχειν των 'Ελλήνων άζιοϋντες υπηρέΰιον έχοντες 5 έκβαίνουβιν, ol δε τοιούτοι τάς φνβεις όντες, οϊονς ολίγφ πρότερον διήλ&ον, μεΟ·' οπλών κινδυνεύουβιν. άλλα γάρ καί τά χατά την πάλιν id ων αν τις καλώς διοικούμενα και περί των άλλων δαρβήβειεν, αλλ' ουκ αν έπ' αύτοις τούτοις μάλιβτ άγανακτήβειεν, οΐτινες ίο αυτόχθονες μεν είναι φαμεν καί την πόλιν τ αύτη ν προτεραν οίκιβ&ηναι των άλλων, προβήκον δ' ημάς είναι [των άλλων] παράδειγμα τοϋ καλώς τε καί τεταγμενως πολιτεύεβ&αι χείρον καί ταραχωδέΰτερον την ήμετεραν αυτών διοικοϋμεν τών αρτι τάς πόλεις οίκι- is ξόντων. καί βεμνυνόμε&α μεν καί μεγαλοφρονοϋμεν έπϊ τω βέλτιον των άλλων γεγονεναι, ρ&ον δε μεταδίδομεν τοις βουλομένοις ταύτης της ευγενείας η Τριβαλλοί τε καί ΛευκανοΙ της δυβγενείας.' | 1006 ή μεν ουν 'Ισοκράτους λέζις η κάλλιβτα τών άλλων 18 δοκοϋβα ίχεtv τοιαύτη τις έβτι, πολλών μεν ενεκα 2ΐ 9·αυμάξειν άί-ία ' χα&αρεύει τε γάρ εΐ τις άλλη τοις ονόμαβι xal την διάλεχτόν έβτιν ακριβής, φανερά τ' 1 είαεβίβοίζον Is 2 έζίπεμπον Is 3 ίλαννειν άναγκάζομεν^ με&' οπίων έξεπέμπομεν Ρ 4 άποβαίνωΰιν Δ ρ 1013 Is : άναβαίνωαιν \ είς την — 6 έχβαίνονοίν itérât Β qui αρχειν omittit et ναηρετέαιον exhibet 6 ol äi — χινδυνεύοναιν om Ρ 7 άιήί&ον~\ είπον Δ ρ 1013

8 καί om Is secl ν | ίό[ώ]ν

cum ras Μ αν ris 16ών Is 9 xal om Is 10 μάλιατα MBP 12 οίκΐΰ&ήααν corr in οίκια&ήναι Β 13 των aXXmv damnauit Fuhr -ημ&ς &πααιν είναι παράδειγμα Is | τε om Is 16 μέγα. φρονονμεν Is 17 γεγονεναι τών άλλων Is 19 τε om Is I της αντών ΔΎ cum Is ν 21 έστιν Β 22 καί &λλη

Yliet

23 όνόμαΰι Krüger: νοημαα

166

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

έβτί καϊ κοινή xal τάς άλλας άρετάς άπάβας περιείληφεν, εξ ων αν μάλιβτα γένοιτο διάλεχτος βαφής, πολλούς δί και των έπιθέτων κόβμων Ιχει' καϊ γάρ υψηλή xal βεμνή xal αξιωματική καλλιρρήμων τε xal 5 ήδεϊα καϊ ενμορφος άποχρώντως έβτίν, ον μήν τελεία γ ε κατά τοντο το μέρος, αλλ' εβτιν ων αν τις αυτήν ως ελλειπόντων μέμψαιτο xal ον μά Λία των φαυλότατων. πρώτον μεν τής βνντομίας' βτοχαξομένη γάρ τοϋ βαφονς όλιγωρεΐ πολλάκις τοϋ μετρίου, έχρήν dh io όμοίως προνοεϊν αμφοτέρων, μετά τοντο τής βνβτροφής' ύπτία γάρ έβτι και Επαγωγική καΐ περιρρέονβα τοις νοήμαβιν, | ωβπερ εΐβϊν al των Ιΰτορικών, ή δ' 1007 εναγώνιος βτρογγνλη τε είναι βούλεται xal βνγχεκροτημένη καΐ μηδίν ίχονΰα κολπώδες. έ'τι προς τούτοις 15 χάχεΐνα πρόβεβτι τω άνδρί. άτολμος έβτι περί τάς τροπικάς καταβκενάς xal ψοφοδεής και ονκ εΐβφέρεται τόνους κραταιούς, καίτοι γε τοις άθληταις τής αληθινής λέξεως Ιβχνράς τάς άφάς προβεΐναι δει καΐ άφύκτονς τάς λαβάς. παθαίνειν τε ον δύναται τονς 20 άκροωμένονς, όπόδα βονλεται, τά πολλά δε ονόε βονλεται, πείθεται όί άποχρήν 'τω πολιτικά διάνοιαν άποδείξαΰθαι βπονδαίαν καϊ ήθος επιεικές, καϊ τνγχάνει μέντοι γε τούτων εκατέρον δει γάρ τάληθή μαρτνρείν. ήν di κρα πάντων Ιβχνρότατον τω μελά λοντι πείθειν δήμον ή δικαβτήριον, επί τά πάθη τούς άκροατάς άγαγείν. ονόε δή τον πρέποντος εν άπαβιν επιτυγχάνει, άνθηράν δί και θεατρικήν έκ παντός 4 χαίλιρήμων ΜΒΡ : corr ν 5 μετ Β 7 έλλιπόντων MB Ρ ν 10 βυτροψής Β 1 1 νπαγωγική Ernestius: έπαγωγική MP ¿Λαγωαική corr in ¿παγωγική Β 13 τ Βν | σνγκεκρομενη Ρ 15 των άνδρί Ρ 16 ψοφοδεής Μ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

167

άξιων είναι την διάλεκτον, ώς της ηδονής απαν έχον6ης ¿ν λόγοις το κράτος, απολείπεται ποτε τοϋ πρέποντος. ούχ απαντα δε γε τα πράγματα τήν αντήν 1008 απαιτεί διάλεκτον, άλλ' | έβτιν ωβπερ βώμαβι πρέπονβά τις iefdijg, όντως xal νοήμαβιν άρμόττουϋά τις 5 όνομαβία. το δ' έκ παντός ήδννειν τάς άκοάς ενφώνων τε καΐ μαλακών όνομάτων έκλογή καΐ πάντα άζιοϋν είς εύρν&μονς κατακλείειν περιόδων αρμονίας καΐ δια των θεατρικών Οχημάτων καλλωπίξειν τον λόγον ονκ ην πανταχή χρήβιμον. άλλά τοντό γε δι- ίο όάβκονβιν ημάς και ol τα ίπη xal ol τάς τραγωδίας καΐ οI τά μέλη τά βπονδαΐα γράψαντες, ον τοβαντην ποιούμενοι της ηδονής δόβιν, οβην της άλη&είας. εΐ δϊ όρ&ώς έπιλογίξομαι ταντ' έγώ καΐ εβτιν ¿ν 19 τανταις ταΐς άρεταΐς ένδεεΰτερος 6 άνήρ, πάρεβτι τψ ΐ5 βονλομένω ϋκοπείν επί της άρτίως παρατεϋ·είΰης λέξεως ποιουμενω την έξέταβιν. εύ&έως γονν την πρώτην διάνοιαν όλίγοις όνόμαβιν ¿¡¡ενεχ&ήναι δνναμένην μακράν ποιεί κνκλογραφών καΐ ílg r¡ τρίς τά avrà λέγων. 1009 ένην I μϊν ονν έν τω πρώτω κώλω τω 'τίς γαρ αν 2ο αλλο&εν έπελ&ών ' το (καΙ μή βννδιεφ&αρμένος ήμΐν, άλλ' έ%αίφνης έπιβτάς τοις γινομένοις'' δννάμει γαρ αμφω ταύτα, καϊ έν τω 'οΐ φιλοτιμονμε&α μεν έπΐ τοις των προγόνων έργοις' το 'και την πόλιν έκ των τότε πραχ&έντων έγκωμιάζειν άζιοϋμεν'" το γάρ avrò 25

Ρ 5 èo&TJS M B | τις δνομ,αοία Sylburgius: τοις 7 μαλακών Sadaeus: έχλεκτών | έχλογή Ρ ν 13 δόβιν multos offendit cf ρ 1103. 1112 15 ένδίίτεςος Ρ 16 rots B P I ¿çr[i] άναγκαΐον ην πάλιν ταύτο λέγειν · εΐ μη κράτιβτον (απάντων) των περί τάς ΐ5 ταφάς νομίμων τοϋτο νπελάμβανεν à ανήρ είναι, λέγω δή το παρείναι πολλούς ταίς έκκομιδαΐς, καϊ ουδέν άτοπον έδόκει ποιείν βυμπεριλαβών τε αντ'ο τοις άλλοις καϊ χωρίς νπίρ αύτοϋ μόνου λέγων, ήλί&ιος άρα τις ήν, εΐ τούτον έδόκει τοις τελεντήβαβι λαμπρότατον 20 είναι των κόβμων, οι g r¡ πόλις αύτούς έκόβμει. ίνα γαρ άφω πάντα τά άλλα, το δη μοβία γηροτ ροφείβ&αι 4 Menexeni 236 a

1 ίή Ρ ν

6 είμαομένην MB Ρ y

7 χάλονς Μ

8 άρμο-

νίας Β 9 τό add Usener 11 τά om Β 12 rois in spatio Vin litt suppl M8 om cum lac IV litt B P | προπεμφήναι M

13 βώματ' αύτών Μ: σώματα των PB

14 lac IV litt Β

nulla in MP: suppl Sylburgius | άναγκαΐον — κράτιβτον] a cum spatio VI litt M cetera omittens 15 απάντων Vliet: lac VI litt Β, X fere Ρ 17 Sì Krüger 18 συμχεριλαβον M1 19 ήλί&ιος—τελεν desunt in Β, qui deinde τό eaiei habet

pro τησααι τόν κόαμον

20 τοις om Py

21 των κόβμων Sylburgius:

ΔΙΟΝΤΣΙΟΤ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ

182

τους πατέρας αντων άχρι θανάτου και παιδεύεβ&αι τους νΐεϊς εως ήβης πόβφ κρείττον ην τού προπέμπε6&αι τα -βώματα δημοβία; έμοϊ μϊν δοκεΐ μακρψ. ονκούν ονκ αναγκαία, Πλάτων, ήδε ή προβ&ήκη. άλλ' 5 αρα γε εΐ μη τον αναγκαίου, | κάλλους γε η των 1030 άλλων τινός των ¿πι&ετων ε'νεκα κόβμων παρείληπται το κωλον αντω τοντί·, πολλού γε καϊ δει· προς γαρ τω μηδέν εχειν βπονδής άξιον