De Galeni historia philosophia [Reprint 2022 ed.] 9783112638040

Citation preview

DE

GALENI HISTORIA PHILOSOPHA

SCRIPS1T

ATQUE PRIORA CAPITA EDIDIT

HERMANNUS DIELS

BONNAE A PUD ADOLPHÜM MARCUM MDCCCLXXI

DE

(JALENI HISTORIA PHILOSOPHA

SCRIPSIT

AT QUE PRIORA CAPITA EDIDIT

HEKMANNUS DIELS

BONNAE APUD ADOLPHUM MARCUM MDCCCLXXI.

HERMANNO-ÜSENERO 8.

Naturalium quaestionum a graecis philosophis agitatarum conlectionein continent tres praesertiin libelli: quinqué P s e u d o - P l u t a r c h i oócpoig (ßvaiKiov

doy/iárcov,

nsgi

TWV ageoKovriov

roìg

G a l e n i quae inscribitur

cpilocpiló-

aocpog ìoroQÌa, S t o b a e i quae inter éclogas physicas huius generis recepta sunt excerpta. Inter quas scriptiones cum dudum necessitudinem quandam intercedere nemo non animum aduertisset, tamen adcuratius nondum ea de re instituía erat disquisitio. Quare cum amplissimus noster philosophorum ordo a. h. s. L X I X tractandam hanc proposuerat quaestionem, ut pristini operis, unde riuuli illi deducti esse uiderentur reliquiis conlectis aetas origo historia inuestigarentur, non incommodum nos duximus in litterarium illud certamen descendere, unde cum insigni ordinis beneuolentia praemium nacti essemus, oblato iam officio edendi alicuius studiorum speciminis haesitauimus aliquantisper, quid potissimum ex ilia tam ampia materia secerneremus, tandem quam commentationem de G a l e n i personati libro conscripseramus, earn elegimus, quippe quae facillime ex continuo disputandi conexu euelli posse uideretur. Simul spes erat, haud ingratam fore priorum capitum nouam editionem, quam speciminis caussa adieci, ut ueram corruptissimae memoriae imaginem repraesentarem, non tanquam emendasse omnia mihi uiderer. Quo in negotio si cui ceteris paullo felicius rem gessisse uidebor, id totum sciat me Useneri dèbere comitati, qui Laurentiani codicis conlationem a C. Wachsmuthio olim ad

2 Kuehnianum exemplum confectam meo usui commisit. Praeterea Barocciani

co (litis accepi specimen,

quod

Robinsoni

Ellisii doctissimi uiri rogatu Ingram Bynuter collegii Exoniensis apud Oxonienses socius humanissime mecum communicauit.

Quibus uiris omnibus facere non possum quin

gratiam habeam quam maximam.

PROLEGOMENA. Paene omnes qui recentiore tempore de Plutarchi Galeni Stobaei inter se cognatione opinionem protulerunt excerpta esse haec tria scripta ex ampliore quodam opere arbitrati sunt, sed cum rem primoribus ut aiunt labris attingerent, de pristina huius operis forma aetate auctore certam non tulere sententiam praeter unum Meinekium, qui ante hos fere decern annos Didymum Arium Augusti aequalem amplius illud opus condidisse contendit [Muetzellii annal. XIII 563, adnot. ad Stob. eel. p. CLV] : qua in re, quamuis fortasse sint quibus persuaserit, uehementer ille falsus est. Quod cum ilico perspiceremus, de integro nobis quaerendi negotium subeundum esse arbitratis aptissima baec scrutandi ratio uisa est, ut a critico ubique fundamento exorsi - uèrsatur nimirum totius quaestionis summa in trium codicum Plutarchi Galeni Stobaei tanquam archetypo indagando — prius de cuiusque scriptionis memoria, tum omnes quo cognationis uinculo coniungerentur, inquireremus. Itaque cum hac inuestigandi uia procederem, Galeni quidem librum, unde non raro duobus illis libris auxilium peti posse uiris doctis uide'batur, p r i m u m t u r p i t e r e s s e r e c e n t i o r e t e m p o r e i n t e r p o l a t i m i , d e i n d e q u a e i b i de p h y s i c i s philosophorum opinionibus traduntur, tantum

4 n o n o m n i a ex P l u t a r c h o e x s c r i p t a e s s e perspexi. Haee enim in initio statim disputationis contendere licet, ne quis longioris disquisitionis ambagibus turbetur aut distrahatur. Itaque interpolatoris fraudem ut primum detegamus, placet totani editionum et interpretationum seriem perlustrare atque examinare. Ac primum quidem est editum hoc Pseudo-Galeni opus inter Aldinam Aristotelis editionem : graece I Aristotelis opera Venetiis ab Aldo Manutio impressa torn. II. 1497. fol. l l u — 3 0 \ graece I I lalrjvov J' Galeni librorum pars quarta Venetiis in aedibus Aldi et Andreae Asulani soceri mense Aug. 1525 part. I I I f. 18—35. graece I I I lalrjvov J Galeni librorum pars quarta Basileae 1538, p. 424—438. latine IV Operum Galeni torn. VIII edit. Froben. Basileae 1542 p. 5—48 : c C, Galeni über de historia philosophica lui. Martiano interprete. 5 latine V Operum Galeni sectio octaua. Venetiis 1545 ex officina Farrea p. 5 — 6 4 : 'Galeni liber de historia philosophica. Nunc denuo in latinum sermonem uersus.5 latine VI Galeni extra ordinem classicum libri in quibus breues etc. Venetiis apud Iuntas 1550 I p. III libros spurios continens p. 2 — 1 2 : c Galeni liber de historia philosophica lui. Martiano interprete. Argumentum libri. Liber longe Plutarcho dignior quam Galeno.' in indice c de historia philosophica liber olim a I. Martiano Rota latinitate donatus et nunc ab eodem recognitus/ graece et V I I Hippocratis Coi et Claudii Galeni Pergameni latine oqyiaiQÜv opera Ren. Charterius graece et latine primum edidit Lutetiae Paris. 1679 torn. I I p. 21—58. itidem

VIII Galeni opera ed. Kuehn. Lips. 1830 torn. X I X p. 222—345.

5 Haec octo deinceps editiones uersionesque omnes ex u n o c o d i c e F i o r e n t i n o profectae sunt, quem hodieque tenemus. Nam Andreas Lacuna qui huius libri latinam uersionem Coloniae 1543 edidit, aliura se adhibuisse codicem contendit, qua de re in supplemento agam. Codex autem ille, quem dixi, satis est uetus, qui adseruatur in bibliotheca Laurentiana pi. 74, 3 f. 171b, saec. XIII in. membranaceus, quem usque ad c. LV JCEQI rjliov excussit C. Wachsmuth. Adcuratiorem nuperrime huius codicis, qui plurima Galeni scripta continet, notitiam protulit I. Marquardt Obseru. crit. in Galeni nsgl ipv%r¡g nu-0-ójv -/.ai «[ictQty/iáciDV p. 11. Aliuni praeterea codicem Baroccianum, quem Daremberg [not. et extr. mèdie, p. 17] notauerat, comiter Ingram Bynuter mea caussa inspexit. Est cod. Bar. 131, s. XIV bombycinus litteris minutis et compendiis plurimis a scriba imperitissimo exaratus. Laurentiani eum apographum esse ueri simile mihi, hoc certum est, proprii nil eum habere, lacunis autem et mendis ita esse foedatum, ut rationem eius haberi prorsus non opus sit, ut ex c. XXVIII [p. 38] cui speciminis caussa eius libri discrepantiam scripturae subiunxi, ipse iudicare poteris. I. Ex Laurentiano igitur aut ipso aut ex apographo inde ad preli usum confecto editio princeps (I) ita expressa est, ut correctis leuioribus paucis erroribus, non nullis quoque praecipue compendiose scriptis uocibus omissis (quas distentís litteris distinxi) codicis scripturam fideliter teneret. Ita e. g. cum Laurentiani antiquarius [p. 30, 1] extremo uersu voael alteroque incipiente perperam vnar¡¡xaai scripsisset, illius oscitantiam princeps editor etiam superauit, dum continuo uersu voael VOOÍ¡¡.MGI exprimit. II. Neque deinde editio II multum a prima distat, quippe quae maxime tantum conspicua menda neque ea omnia tollere ausa sit. Sed uel in hoc negotio parum circumspecte actum est, ita ut non nulla male correcta in omnes scilicet posteriores editiones transirent. Ita uolgo

6 legitur

[p. 43, 12, p. 246

[.iszccfiaoiv ocav

zi

¡.lezafiaìvov v.x'k. Laurentianus

imo

Kuehn.]

zònov

zf/v ¡lèv

elg zònov

ezsgov

Sic iam I I exhibet, sed

ti vai yày zìjv /dtv xtk.

yctg zoniY.rtv (palvtjzai

uerum

seruauit

quae male propterea

correcta sunt quia princeps typotheta compendio male tellects et XXVI

pro

[p. 2 5 0

il vai ediderat. K.]

ex

initio peccatum est.

Grauius

in

capitis expressi

Plutarchi enim haec sunt uerba

zcòv (pilooóqiwv v.ad-aneQ Jiayòqag o Kvgrjvaìog

etiam

Plutarchi plac. phil. I 7 o Mtjhog

v.ai Evrjf.iSQog o Teyeaztjg

in-

è'vioi

xai QsòdojQog

yia&óXov (petal fit]

vivai O-eovg. Unde Laurentianus haec excerpta exhibet zovg ¡.lèv ziov ¡.IEV

TCQOZSQIOV

av

[SVQOI

xctfiev] ÒOJOOV

[scr. icqóztqnv]

quloaoqirjoavzaiv

superscripto ¡.i cod., addidi av:

Otovg r^vor^ozag zòv KvQt/vaìov

uolgo

EVQOISVGRJ-

tog TctQiayóqav zòv rjhov xaì Qtóv.ai Evrj/.isgov

uerba ita corrupta sunt ut

JIEQ

zòv

Jeysazrjv.

quae

ab aioiceg diuisum cum in-

sequenti uoce coalesceret, pro J quod est Sta scriberetur A, ¡.i uocis uijhov

fortasse quia v antecedebat, omitterètur. Sed

uide quid editiones inde effinxerint. Princeps enim haec dedit zovg /lèv zwviTQozf Qiov (pihoGocprjocivziov t VORTICI xòzag wg nsgiayògav

zòv rjXeìov

y.ai

dem fere I I expressit, nisi quod male docta zòv rjlsiov

&EOVg

QEÒÓIOQOV

XTS.

qyvorjEa-

llgcozayògav

dixit, quae quidem interpolatio ab omnibus dein-

ceps editionibus propagata est. III. est ex II.

T e r t i a dein editio Basileensis ( I I I ) piane expressa P l u r a sane rursus correcta sunt menda, Plutar-

chique discrepantia adeoque pleniores inde loci ad marginem adiecti sunt, quemadmodum loach. C a m e r a r i u s huic operi praefatus indicauit,

dum c in uno autem,

inquit, et altero

libello zwv vb'&iov scriptis adiuti sumus eiusdem argumenti aliorum ut in D o g m a t i s et Astrologicis.' IV.

Ad illud igitur usque tempus ( 1 5 3 8 ) lacero sane

et prae Plutarcho litterati.

misero

isto Galeno

adquiescebant

Iam uero ingeniosus aliquis homo I .

R o t a medicus Venetus,

uiri

Martianus

cuius complures extant in Frobeni

7 editione Galeni uersiones, cum tristis eum illius libelli condicionis misererei, ipse Galenum — ut mos erat illius aetatis — refingere ausus partim de suo, quoniam doctissimus erat uir, partim ex Plutarcho quem Camerarius in Basileensi digito monstrarat, elegantiorem sane neque tot lacunis deformatam edidit uersionem, quae prodiit 1542 (IV a me insignita). V. Quae restitutio cum placuisset, tribus annis post nescio quis qui ad officinae Farreae usum Galeni hunc libellum uertit Martiani opus ille secutus, politiorem etiam edidit interpretationem, quae nisi uocum discrepantia orationisque flore a Martiani Rotae uersione omnino non distat. Ita factum est, ut e. g. c. XXVIII, ubi Galenus quinque civcmndf.iy.Tovg rectissime enumerauerat, et Martianus et Farreae interpres nescio quo Consilio ducti duo adderent. VI. Ipse denique Rota anno 1550 ad Iuntarum nouam Galeni editionem uersionem suam 1542 conditam (IV) recognouit (VI), quam nusquam fere cum priore dissentire inueni. VII. Saeculo uero post C h a r t e r i u s cum magnum pararet Hippocratis et Galeni corpus eiusque tomo alteri historiam philosopham inserturus editiones graecas prae Martiani uersione innuineris lacunis et mendis scatentes conspiceret, ad illius uersionis imaginem graecum instaurauit contextum, qui quamuis emendatior multis locis et copiosior sit, tarnen graue interpolationis meret crimen omnesque deinceps uiros doctos de uera libelli condicione fefellit. Vili. Nam ne K u e h n i u s quidem quamuis Basileensis paginas suae editioni adscriberet, quidquam de ueteruin exemplorum discrepantia suspicatus est, sed purum putum Charterium ne correctis quidem leuissimis preli erroribus typothetae exprimendum tradidit. Nec tamen nimium illi suscensebimus. Etenim quoniam prioribus editionibus Martiani Rotae uersio Charteriique editio plenior adparet, primo quemque obtutu consen-

8 taneum est de copiosiore, quo usi sint et Rota et Charterius, codice cogitare, cum praesertim cod. Laur. manifesta prae se ferat mutilationis signa.

Nihilo

tarnen setius

neutrum

pleniorem triuisse codicem, imo ne Laurentianum

quidem

inspexisse facile potest commonstrari. Nam primum Ckarterium Martiani,

opinor,

similiue

exemplo usum esse, quia multis locis qui aucti sunt ambo congruunt, summo opere necesse esset. At tum non integrum uterque exhibuisset codicem,

sed quae sibi uiderentur ele-

gisset — quae tamen sententia per se minime est probabil i —, cum singulis locis et Charterius Martiano et hic ilio copiosiora ediderit. diaazazòv

Ita Martianus p. 44, 7

zò

SZSQOI

ZQI%FJ

quod exhibent I — I I I V I I V I I I sic uertit

t h e m a t i c i corpus' etc.

ma-

Quin idem huic capiti totam sen-

tentiam addit: 'Platon molem esse corpus adseruit quae et locum occupât et intra se molem aliam non admittit, neque enim duo corpora unum locum simul obtinere posse.3

In

Charterii iterum graeca lectione huius additamenti nec uola nec uestigium apparet.

Quid quod [p. 250 K.

TTWÇ

ovvé-

oirj-xsv ò yiÓGfxog] integrum paene caput [Plut. I 4]

addi-

tum est in Martiani Rotae uersione, quod si in codice fuisset communi, cur Charterius omitteret, nulla erat caussa. tamen Charterius quoque paucis locis

Ipse

pluscula edidit, ue-

luti uersus p. 274 K. e Plutarcho I I 1 9 adiunxit. Semel Stoaeum adeo exhibuit alzia GLV

zcüv ola SXÓVTWV

[p. 248 K. ubi ideae notioni additur

soziv avvr) xal TiaQadeiyjxu coiv xazà cpii-

AÌO&RJTWV

uti nondum

VJTOAVÂAËWV],

quo

scriptore Rota

potuit, cum eclogae anno 1575

primum edi-

tae sint. Cuin igitur codice communi utrumque non usum esse adpareat,

additamenta

ex

Plutarcho

Stobaeoue

aut

ex

ipsorum cerebello petita sunt, id quod eo egregie confirmatur, quod cum uariare orationem soleat Galenus in eis quibus cum Plutarcho consentit, Charterii additamenta ad uerbum fere cum uolgaribus Plutarchi exemplis consentiunt.

9 Uerum ne ipsum quidem Charterium simulasse codicem integriorem mihi persuasi. Nam quamuis ipsius ea de re ambigua sint uerba torn. II p. 400 ccontextus graecus huius libri Basileae ac Yenetiis editus multis lacunis ac mendis scatebat ut ex Martiani Rotae sapientiss. interpretatione docta ac copiosiore colligitur, qui nunc a nobis emendatior ac locupletior, huicque consona datur interpretation pluribus tamen locis ubi Martianum secutus graeca uerba addidit, latina quae respondent inclinato litterarum genere exprimit (quibus locis Kuehnianus quoque typotheta litteras inclinauit). Ita cum p. 229, 16 K. [p. 31, 18 nostrae edit.] in graecis addita sint mai fj y.avà nvd-ayngav óè àc TTjQ TtaTQiòog ('¡Oji tQ fj ¿QtzQixij ij i,k Meyaginrj, sic ea latine inprimenda curauit cet Pythagorica quae a Pythagora, partirti ab auctorum patria ut Eretrica Megarica etc. quae pri= mus Martianus (IV) addiderat. Similiter p. 311 K., postquam ex Plutarcho IV 19 paragraphos 3—7 in Galeno omissas suppleuit, addita uncinis quadratis inclusit. Sed uereor ne multus fiam in re apertissima. Exploratum enim iam habeo Laurentianum unicum genuinumque Pseudo-Galeni editionum fontem, interpolataque esse omnia, quae a Martiano Charterio Kuehnio edita sunt exempla. Quae cum ita sint, omnis altior de scriptione ista scrutatio proficisci debet a codicis Laurentiani contextu, quo nisi nostram condidimus editionem.

Praefixa est libello, qui falso nomine illic inscribitur Jalrjvov tpiloaocpog, iazoQia, breuis de institute consilioque praefatio, in qua philosophiae tripartita distributione adumbrata modestissimum se gerit scriptor, qui nihil cum ipse inuenerit, breuiter atque enucleate alii quae senserint se prolaturum esse confitetur [I 2 p. 28, 10]. Turn TCQOTZCCQCIoxevrjv aliquam subnectit, qua primum uolgarem ilium successions catalogum profert [c. I 3 p. 29, 7 sqq.], qualis a

10 diado%v scriptoribus compositus magis minusue uariatus saepius repetitur ut a Laertio [I 13] et Clemente [Strom. 114]. Deinde philosophorum sectis singulis unde sit cuique nomen inditum piane eodeni modo exponit [c. I 4 p. 32, 10] quo Laertius [117] Hippolytus [Refutat. I 20 p. 20 ed. Gott.] Aristotelisque commentatores Ammon. in Ar. categ. [p. 3 ed. Aid. 1503] Simpl. in Categ. [Ar. quat. Ay\ alii in Brandisii sylloge [p. 22b 19 sqq. et 34 b 23 sqq.] rem illam explicauerunt, ita ut haec inter necessaria philosophiae eiementa habita esse uideantur. Iam nouo capite II [§ 1 p. 33, 4—9] quamuis logica praecepta tradendi initium sumere uideatur, tamen prius de philosophiae uniuersalis natura ac ui [§ 2 p. 33, 10—21], tum de philosophiae partitione [§ 3 p. 33, 22], deinde tertio capite [p. 34, 16] de sectis nobilissimis, et quarto [p. 35, 21] de philosophiae principio disserit, donec acl ipsius logices praecepta tradenda se accingit, nonnullasque dialecticorum notiones septem capitibus V, VI, VII, Vili, IX, X, XXVIII exponit, quas paene omnes ex Sexto Empirico petitas interdum amplificatas [c. X], plerumque breuiatas esse facile mecum perspiciet, cui aliquod horum capitum, ueluti c. VIII nsQÌ y.QizrjQÌov cum ilio coniatura exhibebo: Sext. Empir. Pyrr. hyp. II 14. Galeni c. Vili p. 37, 6 sqq. èxsìvo

nQoeinóvzsg

ori

TTJQI.OV

[lèv Xéyszai

zó

y. Q / v t a !) u i, fpaaiv ¡¿iv xaì

àvvTtag^iav

T(> 11) JCQOÓ ¿XOVTEg

XQI-

(y.QiTtjOi.ov

(!)

Siayvioaziv.^

ZE

vnaqxaì (ÌIOV-

/A £ v y.X'k. TIEQI

ov o lóyog èazìv XèyEzai ZQIìdio>g

Tiqó.yiiazog

xazctvoiqoig)

de lazi

ili %Qtó(.ievoi

XQI-

óizzóv,

za TE

¡3iovfisv

y.al

TÒ JCEQÌ VTtClQ^ElOg x.ai V 7i a O £ i a g.

15. zò XQizrjQiov zoivvv %iXoooq>lag

vnaQyziv

Xafisiv

TWV

avvoiaeiv.

¡lóvov

VGTEQOV xQovoig

[eìvai]

àè 'QrOT¡/¿évoi glossema est ad Ö£Vj.iaza,

o/.ioiav

xovzov

ov

axaòr]f.uai

ov Jioyévijg

og zijV

Xóywv

zrtv

y.axéaxrj

avveojqaxev.

zavzaig

[long

v.a^rjyrjKgazrjzog èrcLvevórj-

òè Kaqveaòrjg

naq^yayev.

6 BaßvXhiviog Kvo^valog

òè

ZÙJV SamqaxMwv

cr/ijmev,

/.i£zti'/.rjv avxòg"]

¡.isoiqv ay.adr;/.iiav

"iqoztqag

rjyov/.iai sìg

òè Jioyévrjg

ovòè

Kqazrjzog

òè nqòg

* * TtqoGùj/j.oiùjty't]

15 òè Zijvùjv è^evgev.

elol

yevo/idvtov

KvvMrjv

ZflkoìTijg

(og)

neqmsaiàv

lTJ.aT0Jvix.wv t ènei

àxadrjfiia.

hrtoyjfy.B.

/.lextayßv.

zfjg

xai

ry ¿Q'/aia

xìjg véag || ccv.aòr^dag

KXtizóuayog òè

xcòv

Ilokéfiiov

llXaxwvog

rjv ^ Aqy.mli.aog

227 diaóo%og

òè voorjuaai

xazéoxrjae

òè xovxov

ov y.aziXrflgav

aKOvoxYjg

nam

aQ-9-QLXmolg

cpilooocpiav xai

xovzov ¡¿ezeXiXvO-e. 3

yeyovwg

HoaeiòwvLog 2wy.QaxLY.rjg (piXooocpiav

'Eqiaxixrjv

xovzov

Avzma-

faqo&zo. axqoàoewg syvcof,tev.

òixaiov

naqiòeìv

1 voail voarifiaai: c. I I 2 i ' t v i ' avrov, 3 ITTI' : corruptum est. Fuit qui ¿/i/jft xaì aìxróg coniceret, sed imperfectum obstat. Recte autem U uidit in xaì i)v avròg latere xaì rjv 2irog, quod glossema est PoleTS>

TIR

moni ordine quarto adscriptum. 4 Knuv : c. V I I 5 Kgav : c. V I I OS) priore uoce extrusum addidi. G HIIVTVURJXT : c. B. 8 (of)addidi. (ó: corr. 1, sed uereor ne yg scribendum sit. 9 i avi as nctoag-, 10 vtcóraiai: c. U. 11 r(g ttpeSijg: c. III lòv SwxQanx'ov \4vriGttti'el superscripto ixó/.ievog zio

óóy/.taaiv azégoig tavzòv

228

dutJ.ex.TO,

(ùaióiova

T]frfV TOV otjficiov TOV Dtitijjav évr og eìg yvtoGtv ¿(pixófieSa TOV arjfjtiov. 18 nioì TO»>: c. Prantl. 1. 1. n. 67. 19 avvaywywv : c. VII 22 (.ovvayu — àavfi(poQa) ex Platon, rep. I p. 338 C sqq. expleui.

37

VII.

jtepì "Oqog

ly.aaxov

[Ex Sexto Emp. Pyrr. hypot. II 212].

OQOV.

óé

èaxi

Xòyog

7TQay/jaxog

cpavèg

rj/iìv

ccneQya'Cóutvog

OQWV oì /.lèv elaiv

Vili.

XQLTTÌQÌOV.

KQiTTjQióV

IOTI

óé èaxi

J'CEQÌ vnaq^ewg TQiXiàg,

IX.

itegi

irQayftaxog

èaxi

xò

xiov

èaxiv

1

aXtj&èg

èycò

óiaXèyofiai1

nxiyrjv

ovaav

flèv

aXrjd-èg

aXrjd-iòg fióvoig

v.al

y.ai

acò/ici

xò

xi\v

xò

-/.al

xò

ygixrjqiov

óirjXXayftévov

èaxiv èaxiv.

(a^ico/ua

9

eìxóxtog

óoyoirj.

¿Xrjd-èg

étnXovv

rivi

èniyivead-ai

xolg

naqàjvav

evgrjad-ai 1

Xéyei

xrjv ovai

óonet

avaxctaei

yag óè

óè olov

xqi

xò

7toxe

aXy&eiav

Gnovòaioig.

||

8 fìttòfjiev. o. V I I 16 xaì àvnxtiuivov: c. I cfr. Sext. E m p . iìiriluyuévov : c. I 15 IOTÌV. ¿KY&iòv cf' Imarriiirì: — ntàs rjyefiovtxóv (ari: [tituli i n s t a r s u p e r s c r . ] 18 aiofiaroipvfj: c. VII cfojcji, ij Ovai cidi dt: tò tÒ fiiv. o. I drjXov elvai: 20 (v aiouaccov, zàg

ôicKpéçeiv,

245 ¿ í t é d - e v z o

\'Enínovqog

¿vàç/.iovg

ôè o

ôs

vofiîÇovaiv

15 zog.

nal

TIvd-ayoQag

jcéqaza

^Açyqv

3.

zrjg

o Bi&vvòg

orofiaxa,

vEÌnog),

(y.a'i)

oXcov, 'Ava^ayógag

7iQoau>vo/.iaa/iiévog

ovzwv

'HQay.Xíiór¡Q

z/iÔÔwqoç

èlcrytaca

vkixaiv

nal

ôè veí || novg ôiakvovxoç

ôè xai

vo¡.dtpvaiv,

*Aankr¡Tciáór¡g

10 zinol

zov

TVQoarjyaye (ipiXiav

addidi

17 ti xuTagxrioù nun. c. I I I

20 r¡ ¿Xlázo) xòv avvuíriov.

21

24 tniihiv : c. V i l tfoxHv ù/irpoj¿ooiv : ó Svaxólos xaì ¡5áov oiaóvroiv. r¡

43

XI. rc £ p ì Cpva

e a g.

[Partim ex Plut. pi. phi] 11 et 30.] 246

ov ovaiav, rjv oi (.lèv anoiov vXrjv sìvai, 15 VO/M'COVCMV

01 óè èvxsXsxsiav xal oxégyoiv ovo(iat,ovaiv. txi óè xà (.lèv |j 246