Acta conciliorum oecumenicorum: Pars III Actiones VIII-XVII. 18-31 [(Nachdr. d. Ausg. 1935) ed.] 9783110822496, 9783110004373

Citation preview

ACTA CONCILIORVM OECVMENICORVM IVSSV A T Q V E M A N D A T O

SOCIETATIS SCIENTIARVM ARGENTORATENSIS

ED1DIT

EDVARDVS SCHWARTZ TO MVS ALTER V O L V M E N PRIMVM PARS TERTIA

MDCCCCXXXV

WALTER DE GRUYTER & CO. VORM. G . J. G Ö S C H E N ' S C H E V E R L A G S H A N D L U N G - J. G U T T E N T A G , VERLAGSB U C H H A N D L U N G - G E O R G REIMER - K A R L J. T R Ü B N E R — VEIT & C O M P .

BEROLINI ET LIPSIAE

CONCILIVM VNIVERSALE CHALCEDONENSE EDIDIT

EDVARDVS SCHWARTZ

VOLVMEN

PRIMVM

PARS TERTIA ACTIONES V I I I - X V I I .

18—31

MDCCCCXXXV

WALTER DE GRUYTER & CO. VORMALS O.J. G Ö S C H E N ' S C H E V E R L A G S H A N D L U N G - J. G U T T E N T A G , VERLAGSB U C H H A N D L U N G - G E O R G REIMER - K A R L J. T R Ü B N E R - VEIT & C O M P .

BEROLINI ET LIPSIAE

P r i n t e d in Germany Archiv-Nr. 47 13 65/3 Fotomechanischer Nachdruck 1965 von Walter de Gruyter & Co., Berlin 30

PRAEFATIO I.

DE

GESTORVM

CODICIBVS

VATICANIS

ATQVE

EDITIONE

ROMANA

In alterius partis praefatione p. ν codicis Vaticani 831 [Bb] partem mediam, id est fol. I34r usque ad fol. 256" med. exposui transscriptam esse ex codice Vindobonensi hist. gr. 27 [Ba] simillimo neque tarnen ex ilio ipso ; in exemplaris initio defuisse actiones duas priores atque epistulas quae Gestis praecedebant, neque finem fuisse integrum, desinit enim ilia pars codicis Vaticani B b fol. 256" med. in uerbis ό γάρ λόγος σάρξ âyévrro p. 485, 27; praeterea ultima exemplaris folia male habita erant. spatiis enim uacuis [cf. p. 486, 36. 487, 13. 14] indicatur in ultimo folio fuisse locos illegibiles; folia duo locum mutarunt, unum excidit. nam in contextu codicis Vaticani 831 sine ullo signo ordinis perturbati inter se secuntur: διδάσκειν επιχειρούν [p. 483, 12] γέγονε πώς χωρισθήναι [p. 485, 27] usque ad έπιγνώναι δέ [ρ. 487, 14]» deinde προς εύσέβειαν και πράξεσιν [ρ. 484. 5] usque ad σάρξ έγένετο [ρ. 485. 2 7]· apparet in exemplari intercidisse folium quo perscripta erant τούς δέ σπουδά3οντας [p. 483, 12] usque ad τήν ήμετέραν [p. 484, 5], x x x i lineas huius editionis et spatium inter epistulas 25 et 26, alia folia duo quae continebant fere L X I I I lineas [P. 485, 27 —487,14], ex compage soluta atque posita fuisse ante folia totidem linearum [p. 484, 5 —485, 27], quae praecedere debere ceteris codicibus atque ipso sensu demonstratur. quae inde a fol. 256" med. addita sunt usque ad finem codicis ab alio librario, desumpta sunt ex ipso codice Veneto 555 [M], cum ille adhuc in monasterio Studii Constantinopolitano esset ; suscriptum enim est f. 262" μετεγράφη τό παρόν βιβλίον των πρακτικών της δ συνόδου, άπό βιβλίου παλαιού μεμβράνου της μονής τοϋ στουδίου κατά τό ετος [ = 1446 p. C., non 1447 sicut in altera parte p. ν computatum est] μαίου α ¿νδ θ. codex ille Constantinopolitanus nunc Venetus quamuis grauem labem non sit perpessus, tarnen ilio tempore quo ultima pars codicis Vaticani 831 ex eo transscripta est, amiserat unum folium inter fol. 336 et 337, quapropter in utroque codice desunt τό δέ σεπτόν σύμβολον [p. 489, l] usque ad άληθέστερον ειπείν [p. 49°>7ΐ· parti mediae codicis Vaticani 831 praemissae sunt epistulae Collectionis M, actiones primae tres, epistularum Collectionis Β ea pars quae communis est codicum MB a [ = epp. ι — i l , cf. partis primae praefationem p. v i m ] usque ad fol. i33 bls ab eodem librario ex eodem codice M perscriptae atque folia ultima inde a fol. 256 med. ; foliis nonnullis uacuis intermissis neque numeratis incipit pars media, de qua modo dixi, inde ab initio actionis tertiae [p. 265,1]. clara est codicis origo: postquam exemplar illud initio et fine mutilum descriptum est, copia facta est quae desiderabantur, supplendi ex codice qui tum Constantinopoli in monasterio Studii erat, postea

VI

PRAEFATIO

Venetiam portatus nunc est Venetus 555 ; nouus librarius aut ipse codicis possessor non tantum ea quae initio deerant, suppleuit, sed his addidit actionem tertiam, quamquam ab illa incipiebat codex de exemplari mutilo dudum transscriptus, denique adiecit ultima. Huius codicis Vaticani 831 qui non multo postquam a. 1446 finitus est, bibliothecaeVaticanae sub numero 550 inlatus esse uidetur, extant apographa duo. alteram est codex bibliothecae Rossianae X 101, quae postquam per aliquod tempus in collegio Societatis Iesu prope Vindobonam in suburbio Lainz delituit, nunc, sicut a Iohanne Mercati comperi, Romam rediit et bibliothecae Vaticanae adnexa est. scriptum eum esse Romae a Michaele Damasceno Cretensi in usum Iohannis Matthaei Ghiberti episcopi Veronae atque datarli sedis apostolicae et finitum d. 17. m. Februarii a. 1525 testatur subscriptio; cf. descriptionem codicis quam conscripsit Gollob in Sitzungsber. d. Wien.Akad. 164 p. 39. postea codicembibliothecae Sfortianae inlatum fuisse eiusdem Iohannis Mercati beniuola eruditio me docuit loco allato ex catalogo illius bibliothecae quem coniecit Allatius [cod.Ottobon. lat. 2355 f. 4] : 63. x x v i n i . Chalcedonensis Synodi Ada. Charta scriptus a Michaele Damasceno Cretensi Anno Dm 1525. Alterum codicis Vaticani apographum est codex Vaticanus chartaceus 1178 olim Antonii Augustini tunc episcopi Ilerdensis [1561—1576], postea Tarraconensis, de quo post Fridericum Maassen [Gesch. d. Quellen und d. Literatur d. kanon. Rechts p. x i x sq.] egi in t. 11 p. x v m . quem codicem ubi primum a. 1910 Romae inspexi, ex maculis quas typothetarum digiti chartae inferre soient, et correcturis margini adscriptis agnoui ab eis qui iussu unius ex Pauli papae ν decessoribus, putauerim Sixti papae ν Conciliorum generalium ecclesiae catholicae, quae inde ab a. 1608 Romae publicata sunt, tomum alterum, cui insunt gesta Chalcedonensia, praepararunt, typographiae Vaticanae traditum esse, ita tarnen ut plurima non in codice ipso, sed in plagulis editionis per satis longum temporis spatium corrigerentur. praeter Vaticanum 1178, quem Antonii Augustini appellant, tribus aliis se usos esse libris manu scriptis docti illi homines testantur in notula ordini eorum quae in secundo tomo continentur, praemissa: C O N C I L I V M C H A L C E D O N E N S E cum quatuor Graecis codd. mmss. collatum Bibliothecae Vaticanae, Sfortianae, Columnensis, olim Cardinalis Sirleti, et Ant. Augustini Archiepiscopi Tarraconensis. praeter Vaticanum igitur 1178 alterum quoque apographum codicis Vaticani 831, quod tunc in bibliotheca Sfortiana extabat, et hune ipsum adhibuerunt. quamuis hic illic uitia codicis Vaticani 1178 ex Vaticano 831 emendarent, multo tarnen pluribus locis, quos ex isto codice corrigere non potuerunt, nedum ex eius apographis, meliores atque codicum antiquorum proprias lectiones introduxerunt, sine dubio ex codice ilio Sirleti, qui unus restât ex illis quattuor qui in notula enumerantur. quem postquam diu quaesiui, tandem codicem esse Ottobonianum 29 [B°] cognoui, quem olim, quia altera parte saeculi xvi non antiquior est, et propter uitiorum multitudinem spreui. in bibliothecam Ottobonianam peruenit ex codicibus Ioannis Angeli Ducis ab Altaemps, a quo bibliothecae cardinalis Columnae magnam partem emptam fuisse constat, initio continet f. 1—i8 u x n primas epistulas Collectionis M ex codice Vaticano 831 transscriptas, sicut apparet ex uitiis utrique libro praeter M communibus: cf. p. 3, 12 έκδικεϊν] και Ικδικεϊν Β1"; ρ. 4. 2 1 ών εϊ τίνες] οίτινεσ B bo ; ρ. 4. 37 τόπωι om. Β1"3; ρ. 5, 3 1 ¿ει om. Β1*5; ρ. 6, 25 τοις] ταϊσ Β1", inde a fol. 19" ab aliis librariis epistulae ν quae in B a Gestis praecedunt, Gesta ipsa atque appendix eis adnexa usque ad finem perscripta sunt; scatent, sicut dixi, uitiis omnis generis, sed ex codice Vindobonensi, nedum ex Vaticano 831 non transcripta sunt, ex codice uero eiusdem stirpis non recenti, quae enim in pagina

PRAEFATIO

VII

initiali scripta extant Ex Graeco manuscriptus, nihil aliud significare uidentur nisi codicem uel potius maximam codicis partem inde a fol. igT non redire ad exemplar nouellum, qualia saeculo xvi plurima a Graeculis Romae uel Venetiae uel in aliis Italiae urbibus fabricari solebant, sed ad codicem antiquiorem siue in Oriente siue in Calabriae monasteriis scriptum, etiam plura ne dicam concludi, certe conici posse mihi uidentur. quae initio extant ex codice Vaticano desumpta, scripta esse debent sub eius auctoritate cui aditus difficilis pateret ad bibliothecam apostolicam: Sirletum Pius papa m i a. 1565 ad purpuram munusque bibliothecarii euexit. idem cum Calabriae monasteria uisitaret, non id t a n t u m egit ut monachorum disciplinam atque mores corrigeret, sed non minus ut codices antiquos barbarae illorum incuriae eriperet [Abhndlg. d. Bayer. Akad. d. Wiss. x x x n 6 p. 3 sq.], unde ueri non est dissimile doctum cardinalem inter alios, sicut celeberrimum codicem Vaticanum 1431, ilium quoque gestorum Chalcedonensium in Calabria inuenisse atque transscribendum curasse, praemisisse uero duodecim epistularum apographum ex Vaticano 831 desumptum. Atque in editione Romana non modo multae lectiones inueniuntur, quae cum codice Ottoboniano [B°] contra Vaticanum B b cum Vindobonensi B a siue solo siue cum codice Veneto M concordante conueniunt, sed haud paucae quoque codicis B° propriae. enotaui has : p. 351e ed. Rom. [ = p. 379, 15 huius editionis] ρώμην MB ab véocv 'Ρώμην ed. Rom. Vat. 1178 corr. = B° Ρ· 353 b [ = Ρ· 38ο, 25] δέ ed. Rom. = MB ab ouv ed. Rom. in mg. = B° p. 366b [ = p. 394, 15] μύσει ed. Rom. =• MB ab μίσει ed. Rom. in mg. = B° p. 366 a [ = p. 394, 32] Mí κάλλος ed. Rom. = B ab Μιακάλιος ed. Rom. in mg. = B° P· 367a [ = Ρ- 395, 14] Άφρήμιος ed. Rom. = MB ab Έφρήμιος ed. Rom. in mg. = B° P· 37° b [== P· 398, 3 1 ] τυπώσαι ed. Rom. = MBa1' τετυπώσθαι ed. Rom. in mg. = B° p. 372a [ = p. 400, 22] επισκόπου Θεοδώρου ed. Rom. = B° Θεοδώρου επισκόπου B b δωροθέου επισκόπου MBa Ρ· 375e [ = Ρ· 4°5. 2 Ι 1 TOÏÇ πτωχοίς ed. Rom. = MB ab πολλοίς και τοις ed. Rom. in mg. = τοίς πολλοίς και πτωχοϊς Β° Ρ· 377b [ = Ρ· 4°7< Ι ] τέσσαρα ed. Rom. = Β° Vat. 1178 in mg.; falso τεσσαράκοντα MB ab . est unus ex locis paucis unde codicem B° non prorsus inutilem esse constat. Ρ- 378d [ = p. 408, 18] ούκ οϊδα ed. Rom. Vat. 1178 in mg. = B° corr. falsa coniectura librarli B° editorem fefellit ut eam primo Vaticano 1178 adscriberet, t u m in textum editionis reciperet; recte habent οϊδα MB ab p. 378e [ = p. 408, 22] ένθρονισμός ed. Rom. == B° ευθρουιασμός ceteri codices Ρ· 379e [ = p. 409, 21] κοινωνός ed. Rom. = MB ab ; κοινωνικός ed. Rom. in mg. = κοινωνηκός B° p. 38o b [ = p. 409, 35] έξεώσθαι ed. Rom. Vat. 1178 corr. = B° εξεοΟσθαι MB ab p. 386e [ = p . 417, 20] καταράσσειν ed. Rom. = καταρράσσειν B b ; ταράττειν ed. Rom. in mg. = B° ταράσσειν MBa p. 386e [ = p. 417, 21] του νόμου ed. Rom. = B° corr. των νόμου B° τόν νόμον B b των νόμων MBa ρ. 394a [ = p. 426, 12] άρξασθαι ed. Rom. = B° τοΰ άρξασθαι B b άρξασθαι του MBa

Vili

PRAEFATIO

Ρ· 395b [ = Ρ· 427> μετά ed. Rom. = MBab; και ed. Rom. in mg. = και μετά B° Ρ· 399' [ = Ρ· 432> I 4] KC" αύτούς ed. Rom. = B° αύτούσ MBab p. 402b [= p. 4 3 5 , 2 4 ] τί ed. Rom. = B° τίσ MBab p. 4 0 5 e [ = p. 4 3 9 , 1 2 ] άρχιερωσύνης ed. Rom. recte = B° άρχιερατικήσ MBab p. 407h [ = p. 4 4 0 , 1 8 ] άξίως ed. Rom. = B° άξίωσ ώσ MBab p. 3 0 2 a [ = p. 4 6 0 , 2 ] έξόν είναι αύτω ed. Rom. = MBab εξεΐναι αύτω ed. Rom. in mg. = B° p. 3 0 4 e [ = p. 4 6 3 , 2 2 ] τινών ed. Rom. = MBab τινα ed. Rom. in mg. = B° P· 3°5° [= P· 465. 7] άττοκατασταθήναι ed. Rom. = MBab άττοκαταστήναι ed. Rom. in mg. = B° e p. 3 0 6 [ = p . 4 6 5 , 3 0 J άκοινώνητος ed. Rom. = MBab άκοινωνήτους ed. Rom. in mg. = B° p. 4 3 8 a [ = p. 4 7 5 , 3 ] τόν 'Αντιοχείας πατριάρχην ed. Rom. = Β° τον άντιοχείασ πατριάρχην ού τόν χρυσοστόμον Bab τον άντιοχείασ MW lam uero codicem olim Sirletianum, nunc Ottobonianum editores abiecisse uidentur. turbas enim illas quas ex codice Bb ñdeliter apographum utrumque, et Rossianum olim Sfortianum et Vaticanus 1 1 7 8 , repetunt, ex codice ilio, quamuis facili opera potuissent, non emendauerunt, sed alteram lacunam maiorem quam inde a p. 4 8 9 , ι usque ad p. 4 9 0 , 7 extare in MBb huiusque apographis supra p. ν exposui, non expleuerunt, alteram minorem quae in Β1' et apographis habetur p. 4 8 3 , 1 2 — p . 4 8 4 , 5 , aliunde quam ex B° sarcierunt. in codice Vaticano 1 1 7 8 , cui editio Romana, sicut dixi, superstructa est, f. 3 1 5 " in uersu qui ita currit διδάσκειν έπιχειρών γέγονε πώσ χωρισθήναι δύναται [ρ. 483. 1 2 + Ρ· 4^5 < 27Ì per signum post γέγονε positum inseruntur uerba τούς δε σπουδάζοντας usque ad του δηλωθησομένου [ρ. 483» 12—24] in margine ab homine quodam docto ñeque ab ipso librario perscripta. post f. autem 3 1 6 " , cuius ultima uerba έπιγνώναι δέ [p. 4 8 7 , 1 4 ] προς εύσέβειαν καί πράξεσιν— ώσανεί πολεμίων [ρ. 4^4 > 5· 6] lineis perductis deleta sunt, insertum est folium ceteris minus, in quo iterum ab homine docto, diuerso tamen ab ilio scripta sunt uerba Άντίτυπον θείων γραμμάτων — ώσανεί πολεμίων κατελήφθη [ρ. 483. 25—4^4» 6], sequitur f. 317» cuius prima linea est κατελείφθη [in mg. λή a docto homine adscriptum est] πόλις των οίκεϊν τά μοναστήρια καί τοις [ρ. 484. 6. η\. et notula marginalis fol. 3 1 5 et folium inter fol. 3 1 6 et 3 1 7 insertum repetuntur sine discrepantia in editione Romana, desumpta uero sunt non ex codice Sirletiano B", quem editores praeter Vaticanum 8 3 1 eiusque duo apographa enumerant, sed ex assecla quodam codicis Veneti 5 5 5 [M], haec adferre sufficiat: p. 4 8 3 , 1 5 ίδίκτων nota marg. = Μ έκδίκων B° εδίκτων ed. Rom. p. 4 5 8 a , quod per casum congruit cum Ba p. 4 8 3 , 1 7 έκδικούντων πόλεων, superscriptis τάς πόλεις nota marg. έκδικούντων τάς πόλεις ed. Rom. p. 4 5 8 a εκδικώντων πολε M scriptura continua male soluta; uera lectio έκδίκων τών πόλεων extat in Baü p. 4 8 3 , 1 8 άξιώσωσιν ή συγχωρήσωσι nota marg. atque ed. Romana p. 4 5 8 e = M άξιώσουσιν ή συγχωρήσουσι Bao p. 4 8 3 , 2 3 πέντε nota marg. atque ed. Rom. p. 4 5 8 e = ε M, δέκα πέντε Β et utraque uersio Latina ibidem ύπατείας nota marg. atque ed. Rom. p. 4 5 8 e = M ίπτατεία Bao p. 4 8 3 , 2 9 έπείσθη folium insertum atque ed. Rom. p. 4 5 0 a = M έπείσθην Β cum uersione Latina

PFAEFATIO

Villi

ñeque haec sola codicis istius ex M deriuati habent correcturae codicis Vaticani atque editio Romana: conféras p. 484, 24 omittuntur in codice Vaticano 1178, sicut in B ao , propter homoeoteleuton uerba Θαυμά3ειυ δέ — τούτο ποιοΰντες, habent cod. Vaticanus 1178 in margine atque editio Romana p. 452a = M p. 485,10 προεμβαίνει cod. Vat. 1178 in margine atque ed. Rom. p. 452e, eadem editio in margine habet εμμένει — B ab , έμμένειν cod. Vat. 1178 in textu, quod per casum congruit cum B°. Quoniam inde a p. 487,14 etiam codex Vaticanus 831 cum apographis atque editione Romana ipsum secuntur codicem M, sicut supra exposui, iam uestigia eius exemplaris de quo modo egi, non apparent, si istud ipsum per tota Gesta praesto habuissent editores Romani, non dubito quin hoc in nota de codicibus a se collatis dicturi fuerint; praeterea in ceteris Gestis inde ab actione i m nullum eius uestigium inueni. uidetur igitur illis amicus quidam inde a lacuna priore p. 483,12 codicem Marcianum 164 contulisse, quem unum in Italia ex Veneto M transcriptum noui; quoniam prae hac collatione codicem B° adhibere desierunt, factum est ut maiorem lacunam iam non supplerent. nam non solum istud codicis M apographon qualecumque fuit, sed etiam ipse codex M cum Vat. 831 et 1178 illam exhibent. Postquam haec perscripta sunt, in plagulis quas mihi misit H. G. Opitz libri sui Untersuchungen zur Überlieferung der Schriften des Athanasius p. 82, legi in epistula nunc codici Ambrosiano D 51 sup. f. 3a inserta, quam Paulus Comitoli S. I. d. 4. m.Nou. a. 1588 ad cardinalemPinelli illius codicis possessorem scripsit, inter alia haec: il Cardinal Carafa m' hà mandato non so quanti fogli di luoghi del concilio Calcedonense greco, da rincontrare con quello che sta nella libreria di S. Marco, mi scrive che per ordine del Papa [ Sixtus ν] si stamperanno i concilii tutti generali greci et latini, iam aenigma solutum est. codicem S. Marci 164 — ipse enim M bibliothecae S. Marci non est — editores Romani non nouerunt nisi per notas quas a Carafa cardinale rogatus Pinelli inde sumpsit; propter rogatoris splendorem illarum tanta erat auctoritas, ut codex Colonnae [B°] iam neglegeretur. A t si in ultima parte codicem Ottobonianum neglexerunt, exoritur quaestio qua ratione editores Romani consecuti sunt ut magnae illae corrigerentur transpositiones quibus in ceteris tribus codicibus a se, sicut ipsi dicunt, collatis uerus conexus turbatus est. problema soluitur ipsorum in codice Vaticano 1178 adnotationibus. utroque enim loco quo per notas uerus ordo restituitur, f. 3i5 r [p. 485, 27] et f. 318' [p. 487, 14] atque initio folii quod inter f. 316 et 317 insertum est, [p. 483, 28] adscripti sunt numeri: In Lat. pag. 351 c. 1. uer. [i. e. columna 1 uersus (qui incipit)] per n. [i. e. naturam, in hoc uersu habentur Quomodo autem factum est] et latina 352 c. 1, denique Lat. 359 c. ι Agnoscens. qui numeri sicut ceteri qui frequenter in codicis Vaticani 1178 marginibus leguntur, sunt paginarum tomi secundi conciliorum omnium tum generalium tum prouincialium, qui post editionem principem a Laurentio Surio Coloniae a. 1567 publicatam Venetiis a. 1585 prodiit. atque uno saltem loco dilucide apparet editores istos ex Surii uerbis Latinis textum Graecum non feliciter restituisse, p. 485, 27 ex libello quem archimandritae Aelienses ad Pulcheriam destinarunt, adferuntur haec πώς γεννδι [sc. παρθένος] κατά φύσιν τον υπέρ φύσιν; καί èv τοις έξης δέ· ό γάρ λόγος σαρξ έγένετο· δ δέ γέγονεν, πώς χωρισθήναι δύναται; propter transpositiones quas in Vaticano 831 inueniri supra exposui, Vaticanus 1178 f. 3i8 r post σάρξ εγένετο pergit επιγνώναι δέ της πίστεως κτλ. [ρ. 487, Ι4]> f· 3 I 5 r u e r o habet γέγονε πώσ χωρισθήναι δύναται κτλ. excidit igitur δ δέ. ab uno de editòribus Acta conciliorum oecumemcoram.

III. ι.

b

X

PRAEFATIO

Romanis fol. 3i8 r adnotatur ad signum post έγένετο positum: πώς δέ [correctum ex ô δέ] γέγουε, πώς χωρισθήναι δύναται etc. fol. 3Ι5· Ρ· 1 uer{sus)· penult, [ubi habentur γέγονε — δύναται] usque ad στενοχωρηθήναι προσετάξαμεν fol. 316. pag. 2 [p. 486, 32] uer. ξεν. [i. e. uersus qui incipit a ξενίασ]. editio Romana p. 453b exhibet ò yàp λόγο ς σάρξ έγένετο πώς δέ γέγονε; etc. quomodo factum sit ut uocabula δ δέ genuina, quae extant in MBa0 atque in adnotatione editorum f. 3i8 r codicis Vaticani 1178 ex codice a M deriuato desumpta sunt, in πώς δέ mutarentur, apparet ex Surio. translatio enim Latina quae inest Collectioni Sangermanensi 2 [uol. ν huius editionis], in codicibus illius Parisino 12098 et Vindobonensi 397 ita legitur: quomodo generai per naturarti eum qui super naturarti est? et in subsequentibus: et uerbum caro factum est; quomodo [corrupte pro quod] autem factum est, quomodo separari potest? apud Surium [p. 351 a editionis Venetae, cf. supra] praeter quod et in usque ad caro factum est propter est repetitum omittuntur, habentur eadem, praesertim retinetur corruptela quomodo pro quod, quae ab editoribus Romanis retrouersa est in πώς. Ñeque ad restituendum tantum ordinem qui in appendicis epistulis 25. 26. 27 antiqua foliorum transpositione turbatus est, editionem Surianam uersionis Latinae adhibuerunt, sed frequenter textum quoque Graecum ex illat restituere ausi sunt, testes sunt notae marginales editionis Romanae ubi Lot. siue L. additis uocabula Graeca proferuntur, quae ex uersioneLatina, id est ex Surii editione retro uersa sunt, luculentum exemplum extat p. 486, 2 [ = p. 453d editionis Romanae]: βεβαιούσα τό σύμβολον και σύμφωνα νοούσα τοις τε αύτοϊς άγίοις πατράσι καί τήι συνόδωι τήι κατά "Εφεσον κτλ. quae apud Surium [ρ. 351 a ] non aliter quam in codicibus Collectionis Sangermanensis ita translata sunt: symbolumque [habuit igitur exemplar Graecum τό τε σύμβολον] confirmans et consona sapiens ipsis sanctis patribusEphesioque concilio. comma quod est και σύμφωνα νοούσα seruatum est in M, sed excidit in omnibus codicibus stirpis Β ñeque in ipso textu editionis Romanae habetur, sed in margine extat notatum: καί σύμφωνα φρονούσα Lat., quae ex Latino ab ipsis editoribus uersa esse apparet. simile p. 404, 3 extat exemplum. cum omnibus codicibus stirpis Β omittit editio Romana p. 374e τών βια^ομένων quod seruatum est in M, sed adnotat in margine τών βίαν πασχόντων L. uersio Latina apud Surium p. 3o6b, sicut est in codicibus, habet uiolentiam patientium, quaeGraece uerterunt editores Romani, p. 433d [ = p. 470, 15] ad lectionem δεικνύντες καί, quam ex B b sumpserunt, in margine adnotant ότι L., apud Surium p. 340a extat ostendentes quod. ueram praebent lectionem MB"0 δεικνύντεσ ώσ: solita compendiorum confusione in B b καί pro ώς scriptum est. finem faciat locus qui extat p. 440e [ = p. 476, 26]. in textu editionis Romanae legitur uitium codicum stirpis Β commune άκρατον, margo habet εγγραπτον Lat., quod translatum est ex eo quod apud Surium legitur p. 343b inscriptam. at uocabulumuereGraecum εγγραφον praestat codex M. Maius subiere periculum isti homines, quando uersionis Latinae lectionibus suam dabant Graecitatem litteris L. uel Lat. in margine omissis siue ne addita quidem nota marginali, id accidisse exemplis doceatur hisce: Ρ· 345e [— Ρ· 372> 2 8] έξετά^ειν ed. Romana sine nota, in codice Vat. 1178 legitur uitium codicis B b έξέτασον, sed in margine extat adscriptum εξετά^ειν ; codices enim uersionis Latinae atque Surius [p. 292b] habent perquirere. genuina lectio έξετάσαι praebetur a codicibus MBao. P· 359b [— P· 387, 5· 6] Μάρας διάκονος καί Σάββας ό διάκονος ed. Rom. offenditur in articulo; hic enim Sabas ñeque antea ñeque post commemoratur. uitium est

XI

PRAEFATIO

editorum; nam in omnibus codicibus stirpisBdesunt quae habet Μ καί σάβασ διάκονοσ. suppleta igitur sunt ex Latinis [p. 299a] et Sabas diaconus; Σάββας positum est ex consuetudine codicum Β, articulus infeliciter additus. p. 24e [ = p. 26, ι . 2] où ττάντας, ους συνελθείν συν ιέ ναι μεμαθήκαμεν είσαχΘέντας οίτινες κτλ. ed. Romana secundum codicem M, unde codicem B b eiusque apographa in hac parte pendere supra exposui. locus corruptus in margine ita emendan temptatur: ού πάντας τούς συνελθόντας συνιέναι μεμαθήκαμεν έμάθομεν, τούς δέ σνναχθέντας · οΐτιυες

τους μέν γάρ έκβληθέντας

Graece uersa sunt ipsius Leonis uerba [ep. 18 uol. 4 p. 20,1 sq.], quae recte leguntur apud Surium p. 44b : non omnes qui conuenerant, interfuisse cognouimus ; nam alios reiectos, alios didieimus intromissos, qui etc. uersionis antiquae Graecae textus genuinus exhibetur in codicibus H X : ού πάντας τούς συνελθόντας συνεΐναι μεμαθήκαμεν τ ι ν ά ς γ ά ρ ά π ο ρ ρ ι φ έ ν τ α ς , ά λ λ ο υ ς δέ μεμαθήκαμεν ε ι σ α χ θ έ ν τ ο ς , οΐτινες κτλ. Sunt tarnen loci quibus illis uiris doctis audacia uersionem Latinam retro in sermonem Graecum transferendi felicius cesserit, e. gr. p. 365a [ = p. 393, 10. 11] ubi editio Romana habet τούς λέγοντας ότι ή θεότης επαθε, καί τούς λέγοντας οτι μία φύσις εστί θεότητος καί άνθρωπότητος, recte atque consonanter cum codice M, sed non ex codice Graeco. nam codicis M in hac parte nullam habuerunt notitiam, in omnibus autem codicibus stirpis Β exciderunt propter eiusdem uocabuli reditum ή θεότης επαθε καί τούς λέγοντας ότι. tacite suppleta sunt ex uersione Latina [p. 302a apud Surium] : eos qui dicunt quia diuìnitas passa est, et [deest culpa typothetae in Surii editione Veneta, habent codices omnes] qui dicunt quia una natura est diuinitatis et humanitatis. Ñeque aliter duçbus locis ex uersione Latina uocabula suppleuerunt quae in ómnibus codicibus Graecis exciderunt: p. 360a [ = p. 388, 3. 4] πολλάκις εΐσί τίνες μηδε είδότες άκοΟσαι· άλλ' οί άκριβώς είδότες τα τοιαύτα φανεροί είσι editio Romana, uocabula άλλ' oí ακριβώς είδότες desunt in MB, uersio Latina habet [p. 299b, ñeque discrepant codices] forte sunt quidam ñeque scientes se audire; sed qui integre nouerunt, manifesti sunt. p. 369a [ = p. 398, 10—12] Κριτωνιανός ό εύλαβέστατος επίσκοπος ( Άφροδισιάδος είπεν Κάγώ συντίθεμαι τοις παρά των άγιων πατέρων τυπωθεΐσι. 'Ρωμανός ό εύλαβέστατος επίσκοπος) Μύρων Λυκίας είπεν κτλ. editio Romana, uocabula quae uncis inclusa sunt, in MB non extant, sed in uersionis Latinae codicibus et apud Surium [p. 304b] habentur Aphrodisiadae [Aphrodisiadis Surius] dixit : Et ego consentio his quae a sanctis patribus sunt formata [firmata Surius et nonnulli codices], Romanus reuerentissimus [reuerend. Surius secundum illius saeculi consuetudinem] episcopus Myrorum Lyciae dixit etc. translationis Graecae exemplum dabant interlocutiones quae praecedunt Constantini episcopi Bostrorum et Theodori Damasci ; num συντίθεμαι an συναινώ ponatur, dubitari potest, cetera recte se habent. In eadem actionexi adquam isti duo loci pertinent, frequentes sunt codicum Graecorum lacunae per uersionem Latinam aut suppletae aut certeindicatae, cf. 376,24. 378, Χ3· 379. 29· 3&°>17. 382,23. 385, 34. 388, 22. 392, 6. 20. 401, 9/10. nulli ab editoribus Romanis ulla medela adhibetur, pleraeque ne animaduertuntur quidem. credibile igitur igitur non est eis praesto fuisse codicem Graecum praeter illos quos ipsi enumerant; quod in ultima parte notitia exili codicis Marciani 164, quem non commémorant, per litteras potiti sunt, alius generis est. b*

XII

PRAEFATIO

In notula quam ordini eorum quae in secundo tomo continentur, praemiserunt, post codicum Graecorum enumerationem editores Romani pergunt: Latina interpretatio antiqua ex uetustissimo eiusdem Vaticanae bibliothecae libro, sed non integro, atque ex aliis mmss. emendata, codicem Vaticum 1322, cuius pars altera sane et s. VII est et Epistularum ante Gesta collectione atque actione prima caret, ab illis inspectum esse uno certe loco obseruaui. p. 346 [ = p. 373,13. 14] Φώτιος ò ευλαβέστατος επίσκοπος Τύρου μητροπόλεως και Ευστάθιος της Βηρυτίων Καλλιπόλεως ed. Romana, φώτιοσ ό εΰλαβέστατοσ επίσκοποσ τήσ βιρυτίων πόλεωσ B b cum utroque apographo, τύρου μητροπόλεωσ καί εϋστάθιοσ ab uno de editoribus in margine codicis Vaticani 1178 addita sunt, ceteri codices Graeci MB ao exhibent φώτιοσ [omisso ό εύλαβέστατος] έπίσκοποσ τήσ τυριών μητροπόλεως και ευστάθιοσ τήσ βηρυτίων καλλιπόλεωσ, Surius [p. 292b] Photius Episcopus Tyriorum Metropolis, et Eustathius Berytiorum pulcrae ciuitatis. quomodo factum sit ut simpliciter Τύρου pro τής Τυρίων poneretur, apparet ex lectione quae est Τy ri in uersione antiqua, cuius codicum unus Vaticanus 1322 editoribus praesto esse potuit. ceteros de quibus uerba faciunt editores, quaerere inutilis esse laboris duxi, quoniam ipsi dicunt se siue ex istis siue ex Vaticano 1322 uersionem emendasse, quae illis praesto fuerit; hancuero fuisse Surii editionem Venetam probasse mihiuideor. neque dubium est quin multo saepius quam ex codicibus Latinis antiquis textum uersionis ex Graeco correxerint, quod prauo Consilio factum recte uituperauit Stephanus Baluze [Nou. Coll. Conc. p. 977. 978]. Tempore antiquo in sermonem Latinum non translatae sunt actiones 18. 19 atque appendicis epistulae 29—31. qua de causa uersiones actionum 18. 19 litteris obliquis editores proposuerunt neque tamen ipsi fecerunt, sed ex manuscripto suae ipsorum aetatis sumpserunt; margini enim p.30i b et p. 303b apponuntjE* noua uersione et in codice Vaticano 1178 f. 295" adscriptum extat initio actionis 18 latino manuscripto /(oli)o p(úm)o />(agin)« p(ú)ma, f. 297" initio actionis 19 latino manuscripto /(oli)o 3. ¡è(agin)« 2Αλ. epistularum 29—31 uersiones solitis litteris quasi antiquae sint, exhibentur, sed ad p. 490, 7 quoniam propter lacunam quam inter p. 489, ι et p. 490, 7 hiare supra [p. v] exposui, finis epistulae 28 antiquitus translatae et epistulae 29 uersione antiqua carentis initium perierunt, adnotatum est in codice Vaticano 1178 f. 319" in margine desiderantur (sc. ea quae secuntur inde a π α ρ ' εκείνου) in latino et habentur in nouo mscripto fol" 13. pagina p(r\m)a, in ipsa editione p. 448: haec non cohaerent cum superioribus, et aliquid deesse uidetur tam in Graeco, quam in Latina interpretatione, quae ab hoc loco usque ad finem desumpta est ex ms. cod. Vat. initio epistulae 30 adscribitur in codice Vaticano 1178 f. 321" manuscripto f. 16 p. ζ, ad prima uerba epistulae 31 manuscripto f". 19. p. 2. doctum ilium hominem qui ex codice Graeco uersionem istam eorum quae in editis uersionibus Latinis non extabant, confecit, neminem alium fuisse coniecerim nisi Antonium Augustinum, qui codicem Vaticanum in suum usum scribendum curauit. non tantum editionem Coloniensem Surii ei notam fuisse, sed etiam ab utroque epistulas de noua conciliorum collectione scriptae esse narrat F. Maassen p. x x v i . x x v n libri notissimi, fieri potest ut paucis illis foliis, nisi post editionem Romanam publicatam abiecta sunt, in uasta bibliothecae Vaticanae mole etiam nunc inuentis coniectura quam proposui, confirmetur; certe coniectura quam ex Latino deriuarunt editores Romani p. 463a [ = p. 492, 37] summo ilio uiro non indigna est. De codice Vindobonensi theol. [sic, non hist., quod in codicum catalogo legitur] gr. 40 [W], qui post materiem Ephesenam concilii allocutionem ad Marcianum [20]

PRAEFATIO

XIII

utrique Leonis tomo [uol. 2 ep. 5 et uol. 4 ep. 104] non sine ratione interpositam habet, egi t. ι ι , ι p. I i sq. Quoniam in canonum sylloga x i m titulorum canonibus xxvn actionis septimae adduntur concilii decreta 1 7 , 8. 19, 45. 49. 50. 57. 58. 4, 60—62, etiam in hac parte illius syllogae codices adhibendi erant, de quibus locutus sum in alterius partis praefatione p. v m sq. II. DE IIS QVAE GESTA SECVNTVR

Gestis ipsis inde ab initio adnexae esse uidentur concilii et quae dicitur allocutio ad Marcianum [20] et epistula ad Leonem [21]. hanc per concilii legatos Lucianum episcopum Bizyae Basiliumque diaconum simul cum Anatolii epistula ad papam esse directam ilia ipsa testatur [p. 248, 37 sq. 250, 23], allocutionem ad principes patrum testimoniis roboratam sibi simul cum Gestis [cf. p. 248, 27. 250, 23] allatam esse ipse Leo in epistula narrat, quam paulo postea ad Theodoretum destinauit [Leon. ep. 71 P· 80, 35]. scripta igitur est eodem tempore quo epistula ad papam, postquam illius legati profecti sunt et synodus per proprios legatos Leoni decreta illa de sede Constantinopolitana commendare constituit, quibus legati Romani acriter in synodo restiterant [p. 248, 22]. quod eo firmius tenendum est, quo in istud tempus parum quadrare uidentur preces quibus augusti coniuges a synodo rogantur ut iam piam suam mentem demonstrent καθάττερ σφραγίδα των ευσεβών διδαγμάτων τήι τταρ' ύμών άθροισθείσηι συνόδωι [est datiuus uerus, non Instrumentalis] της Πέτρου καθέδρας βεβαιοΟντες το κήρυγμα [p. 472> 34]- haesit in his uerbis Tillemont [xv 714], quae aut ante aut statim postquam actione quarta tomus Leonis a concilio confirmatus esset, scripta esse uiderentur, neque haesit primus, quoniam tomus simul cum definitione fidei dudum ab imperatore in actione sexta receptus est, Rusticus uertendo imperatiuos qui ad imperai ores directi sunt, in tempora siue praesens siue perfectum comrnutauit [cf. not. p.472, 32. 33] atque is qui codicis Bobbiensis exemplar scripsit, allocutionis uersionem non post, sed ante gesta posuit. at noli his commentis ad absurda deduci, rogatio ista synodalis est apparatus in eum finem efftctus et constructus, ne synodus tomi sententias in symbolum recepisse uideretur, ut coniugibus augustis obcediret, sed ipsa ab illis rogasse ut tomum confirmarent. etsi enim tomus ubi primum Marcianus imperium adeptus est, suscriptus est ab Anatolio et episcopis qui Constantinopoli aderant [cf. locos quos attuli uol. 4 p. 175 ad diem Id. Apr. a. 451] et in prouinciis ubicumque missus est [uol. 4 p. 46, 36. supra p. 465, 24 sq.], deinde in ipsius synodi actione quarta episcopi qui Chalcedone congregati sunt, cum a iudicibus interrogati essent, synodos Nicaenam et Constantinopolitanam illi concordare uiritim deposuere, tarnen illi ipsi uerba Leonis in symbolum praeter paucissimos [p. 3 1 9 , 1 3 ] recipere noluerunt neque concesserunt nisi praecepto imperatorie coacti [cf. p. 320, 38 sq.], at summae imperatori curae erat omnem uiolentiae suspicionem euitare, ne synodus a se conuocata comparari posset Ephesenae Dioscori tyrannide oppressae [cf. p. 486, 4 sq.] ; hanc ob causam a concilio impetrauit ut ista petitio ad ipsum dirigeretur. quoniam uero absonum erat ea quae in tomo de fide ipsa scripta erant, denuo defendere, hoc ansam praebuit uindicationis tomi ita ab ipsa synodo instituendae, ut nouum esse negaretur ex unius hominis epistula fidei fundamentum desumere, talia ilio tempore uentilata esse ex eis elucet quae Aetius archidiaconus Constantinopolitanus contra Eutychis asseclas Carosum et Dorotheum profert de epistulis Cyrilli Caelestini Leonis symbolum interpretantibus [p. 315,1 sq.]

XIIII

PRAEFATIO

Orientales quosdam cum legatis Romanis ei fidei exposition! quae primo proposita ñeque in gesta recepta est, non assensos esse, sine dubio propter rationem tomi Leonis parum habitam, initio quintae actionis refertur unusque de illis nominatur Iohannes Germaniciae episcopus [p. 319, 9. 37]. erat comprouincialis atque amicus Theodoreti [cf. illius epp. 147. 133], qui non tantum simul atque a concilio Epheseno altero d. 22. m. Aug. a. 449 depositus est, acer tomi Leonis extitit patronus in eis epistulis quas ad illum ipsum [113 p. 1188 sq.] uel illius legatum Renatum presbyterum [116] dudum antequam Ephesum ueniret, morte abreptum [Coli. Auell. 99 p. 442, 4] siue ad Anatolium patricium [121] destinauit, sed etiam postquam Marciano Imperium adepto restitutus est [epp. 138—140], dum scribit ad monachos Constantinopolitanos [145 p. 1252 cf. ep. 144 p. 1243]. alteri concilii Chalcedonensis parti odiosus furiosa passus est conuicia, qua'ndo iussu iudicum et senatus synodum intrabat [p. 6 9 , 1 2 sq.], ñeque cum in actione nona de eo ageretur, sermonem praeparatum ultra prima uerba proferre potuit [p. 368, 10 sq.]. numquam episcopi qui Chalcedone congregati sunt, quicquam quod ipsi sua sponte fieri uoluerunt, ei mandassent, aptus tamen uidebatur isti epistulae conscribendae quam Marcianus a synodo recipere uolebat. florilegium ex dialogis quos anno fere 447 scripsit, inprimis ex libro altero potius ab ipso auctore repetitum quam ex illis ab alio desumptum est; nemo enim nisi ipse Theodoretus addidit locum ex P r o d i sermone quodám excerptum [p. 474, 23—25] et uerba Amphilochii quae in dialogo 1, 66 et in librorum contra Cyrillum quarto [Gelas, fiorii. 27 cf. Abhndlg. d. Bayer. Akad. d. PFì'ss. N.F. io p. 100.282] pienaposuerat, in breuius contraxit [p.473, 27—29]. at scriptoremquem tunctemporis multi propter antiquam cum Nestorio amicitiam suspectum habebant, propter librorum uero multitudinem et doctrinam etiam inuiti admirabantur, patrum testimonia collegisse quibus alii epistulam a se neque ab ilio conscriptam ornarent, ut credam, eo minus a me impetrare possum, quo ipsa epistula prae se fert Theodoreti uestigia manifesta. illius doctrinae erat magnum numerum coaceruare epistularum quae ad fidem confirmandam adhibitae sunt, epistulam Damasi ad Paulinum, quam frequenter laudat [ep. 144 p. 1243. 145 p. 1252. in libro de incarnatione, de quo cf. quae dixi t. ι 4 p. XIII, p. 1312] litterasque conciliorum Sardicensis et Constantinopolitani [p. 471, 32 sq.] historiae ecclesiasticae a se olim conscriptae inseruerat [5, 11. 2, 8. 5, 9] ; quae Iohannes Antiochenus ad Procium et Theodosium imperatorem scripserat [p. 472, 17 sq.], nemini facilius patebant quam illius familiari atque adiutori, neque in rebus tantum doctrina, sed in sermone stilus quoque Theodoreti agnoscitur. eadem est reprehensio Apollinaris p. 471, 6 τούς μέν της ψυχής την ΐατρείαν άρνήσασθαι atque in hist, eccles. 5, 34 ούκ είληφώς γάρ ταύτη ν (seil, την ψυχήν) κατά τον εκείνου (Apollinaris) λόγον ούτε ιατρείας ήξίωσεν uel quod obicitur Arianis p. 471, 5 τους δέ μέχρι σαρκός μόνης όμολογήσαι τήυ ενωσιν, atque dialog. 2 p. 82 σώμα τον θεόν λόγον μόνον άνειληφέναι φασίν, cf. haer. fab. comp. 5, 11 p. 420. sicut p. 471, 5 scripsit της ληφθείσης σαρκός τ ά γνωρίσματα, ita ep. 151 p. 1301 της τοΰ θεοΟ μορφής τ α γνωρίσματα, neque aliter quam p. 471, 17 σπέρματος 'Αβραάμ ό ποιητής έπελάβετο locum Hebr. 2, 16 allegando semini opponit creatorem ep. 130 p. 1217. dialog. 2 p. 108. denique occurrunt locutiones et uocabula Theodoreto grata: pauca exempla sed ea quae uim habeant probandi, sufficiant. quae subsit imago uerbis p. 470, 29 κατά τής πίστεως την πίστιν όρύττοντες, ita elucet ex hist. eccl. 2, ig'4 διορύξαι και καταλΟσαι τόν κατά τής αίρίσεως εξευρεθέντα περίβολον, ut in mentem ueniat emendatio niCTIN (AI)OPYTTONTEC praesertim cum uerbum compositum alibi quoque apud Theodoretum inueniatur [hist, eccles. 1, I i 6 , in hoc uolumine p. 244, 25]. pretiose non

PRAEFATIO

XV

το εν dicitur, sed τό μοναδικόν et p. 471, 20 et quaesti, in Deuteronom. 6, 2 p. 263. frequens est haereseon conuicium λύμη, cf. hist. eccl. 2, 24*3. 4, ι ΐ 4 . 5, 37. ep. 112 p. 1184. 145 p. 1252: bis [p. 470, 22. 471, 39] in allocutione adhibetur. quo adiectiuo errores per uarias uias de recta fide euagantes diffamare solet [hist, eccles. 4, 29'. ep. 151 p. 1297. de prouid. 1 p. 484. comment. Ies. p. 84, 5. 222, 26 Moehl. comm. 1 Tim. 3, 16 p. 658], utitur p. 470, 38 πολυσχιδή, quam unice ueram scripturam esse notauerim, etsi saepe in codicibus per ε scribitur. Eadem mente Theodoretus qua actione tertia [26] episcopis persuaserat Leonis tomo idem doceri atque a Cyrillo, post concilium allocutione conscripta gratam operam augustis praestitit coniugibus, qui eum ubi primum imperium adepti sunt, damnatione per Dioscorum inimicum illata liberarunt et postquam concilium, quod Theodoretus ipse desiderauit [ep. 139. 140], congregatum est, fouere perrexerunt; neque enim sine eorum uoluntate proceres qui praesiderunt, a concilio quamuis magna episcoporum parte clamoribus obstrepente tamen ut introduceretur et restitueretur, impetrarunt. A t si allocutio eo Consilio et postulata et scripta est, ut imperator potius quam synodus ob Leonis tomum in fidei expositionem receptum defenderetur, hoc consilium pleno effectui non aliter mancipari potuisse patet nisi illa in publicum edita neque minus patet etiam editionis imperatorem auctorem fuisse, idem de Epistularum Collectione Β iudicandum esse in alterius partis praefatione ρ. x i sq. exposui; una tamen remanebat res mira et difficilis, Theodoreti ad Dioscorum epistula illius collectioni praeposita. huic obscuritati ex iis quae de allocutione enucleata sunt, lux quaedam affulget. apparet enim ex illa epistula Theodoretum, cui, ut dixi, Marcianus et Pulcheria etiam contra magnam concilii partem summopere fauerunt, ante concilia et Ephesenum alterum et Chalcedonense non minus Cyrilli doctrinam probasse quam postea quando Chalcedone episcopis Cyrillum et Leonis tomum non dissentire persuadebat. nullo igitur iure eum tamquam Nestorii asseclam ab aduersariis impeti et calumniari. neque mera somnia persequi mihi uideor cum ipsum Theodoretum a Consilio epistulae ad Dioscorum exemplar Gestis Chalcedonensibus inserendi non alienum fuisse suspicor. sunt enim in illa loci qui desunt in eo codice [Z] qui ad Theodoreti epistularum collectionem redit, habentur in Gestorum codicibus B V et uersionibus Latina et Syriaca, quas ad Gestorum memoriam pertinere non est cur dubitetur : ι . p. 245, 33/p. 246, ι (fides Nicaena), ήν και ή εν Έφέσωι άγία σύνοδος κρατεϊν διηγόρευσεν B V A I om. Ζ 2. ρ. 247, — 1 9 ότι δέ καί τοις περί Νεστορίου ύπαγορευθεϊσι τόμοις υπό του της μακαρίας μνήμης Ιωάννου δις ύπεγράψαμεν, μαρτυρουσιν ήμών αί χείρες, α λ λ ' ούτοι — πειρώμενοι Β V A I om. Ζ 3· ρ. 247, 3 ° — 3 2 τούτων δέ παρ' ήμών ούτως εΐρημένων τάς ιεράς σου ευχάς παρασχεϊν μοι, δέσποτα, καταξίωσον καί άντιγράφοις εύφραναι δηλοϋσιν ώς άπεστράφη σου ή άγιωσύνη τούς συκοφάντας Β V A [Σ deficit] om. Ζ Si sollemnis salutandi formulae p. 248, ι . 2 ratio non habetur, tertius locus claudit epistulam. talia siue in exemplis singularibus siue in collectionibus modo retinentur, modo omittuntur; sententiam a Theodoreto scribi non potuisse nequit probari, suspicioni subiacet sententia relatiua loci primi; fidei enim fundamentum esse symbolum Nicaenum confirmatum a synodo Epheseno, id est decreto ilio quod extat in gestis deCharisio [t. 1 1, 7 p. 105 sq.], iterum iterumque decantatur abEutycheDioscoro uniuersis episcopis in concilio Epheseno altero; praeterea secundum tempora Theodoretus de concilio Epheseno priore acerbe iudicauit [cf. e. g. t. ι 4 ep. 131. p. 134, 13. t. 1

XVI

PRAEFATIO

5 Coll. Palat. 4 1 , 1 5 . 16]. sed Marcianum imperatorem in constitutionibus Venerabile catholicae [p. 478,10 sq.] et Diuinae semper potentiae [p. 481, 29 sq.] concilium Ephesenum Nicaeno et Constantinopolitano adiunxisse non debet praetermitti. quae altero loco habentur, neque falsa sunt neque uera. fidei formulam quae a. 433 inter Cyrillum et Iohannem Antiochenum conuenit [cf. quae t. 1 1, 8 p. 13 conposui], Theodoretus approbauit, Nestorii damnationem quam Cyrillus a Iohanne impetrauerat, primo acriter refutauit [cf. t. ι 4 ep. 183. 187.198. 208], deinde secundum pactionem sibi a Iohanne inscripto datam litteris secretis ab ilio omnempotestatem accepit utendi fiducialiter machinationibus atque dispensationibus, ut fratres nostros qui a nostra· unitione discissi sunt, suorum membrorum coaptatione reiungeret [1. c. ep. 210]. per aliquod tempus quieuisse uidetur, sed ordinationibus a Iohanne in prouincia Euphratesia praesumptis se ab illius communione abscidit [ep. 216]. ne tum quidem propositi tenax cum Iohannem depositionis (sc. Nestorii) subscriptionem minime exigentem ab eis qui id facere nollent inuenisset [ep. 248, similiter 249], in communionem cum ilio rediit [ep. 254. 256]. duas istas subiectiones in scripto a Theodoreto factas esse facile sumitur, sed illis damnationem Nestorii non infuisse non minus certum est. Quod problema ut soluatur, eruendum est qua uia epistula ad Dioscorum in Collectionem Β peruenire potuerit. si multo post concilium ipsiusque mortem Theodoreti epistula ex libro qui eius epistulas continebat, a collectore quodam desumpta esse putatur, nescio qua ratione loci istius siue adiectio siue omissio explicetur. neque enim anathema Nestorio datum id crimen erat quo Theodoretus liberandus esse uideretur, neque tam doctus extabat interpolator ut duas istas subscriptiones ex Irenaei Tragoedia siue aliunde expiscaretur. si uero Epistularum collectio Β statim post concilium auspiciis imperatoris composita est, epistulae exemplum nisi ab ipso Theodoreto siue sponte offerri siue rogantibus praestari non poterat, neque ab ilio alienum erat tali exemplo ea addere quae utilia et opportuna uidebantur. qui coram concilio Nestorium quondam amicum anathematizauit ut episcopatus redderetur, is non mirum si epistulae dudum scriptae inseruit et hoc a se dudum antea neque semel tantummodo factum esse; concilium Ephesenum quod olim abominatus est, Nicaeno adiunxit, ne ab imperatore dissentire uideretur. quo tempore et concilio Theodoreti ipsius epistulae colligi atque edi coeptae sint, nescitur; in eiusmodi collectione litterarum illarum ad Dioscorum exemplum anticum neque id quod in Gestis Chalcedonensibus extabat, adhibitum est neque obstat quod clausula p. 247, 30—32, sicut fit, omissa est. Extat igitur per Theodoreti ad Dioscorum epistulam atque allocutionem ad imperatorem, quae initium faciunt ilia epistularum collectionis quae Gestorum partem primam concludit, haec eius quae Gestorum finem sequitur, quasi uinculum aliquod quo ista inter se coniungantur. etiam artius inter se cohaerent synodi epistula ad Leonem [21] et Collectio B, cuius consilium atque finem esse in partis alterius praefatione p. x i sq. exposui, ut controuersiae de sedis Constantinopolitanae priuilegiis summa proponatur. neque sine Consilio synodi epistula quae omnibus illis quae Collectione Β comprehensae sunt, anterior est, ab eis separata et in ultima collectione posita esse uidetur, ut maioris auctoritatis locum obtineret uniuersaeque synodi sententia de urbis regiae nouaeque Romae nomine ornatae episcopatu manifesta fieret, quamuis acriter legati Romani atque pontifex ipse resisterent. Quae epistulam ad Leonem secuntur Marciani constitutiones et coniugum augustorum epistulae [22—31] ueram Gestorum appendicem constituunt, quae cum illis nisi materia iam non cohaeret. priusquam de eis disputem, commodum erit de eorum memoria Latina ea praemittere quae necessaria sunt, ultimae tres epistulae

XVII

PRAEFATIO

[29—31] antiquo tempore non translatae sunt, quae praecedunt [26—28], ordine inuerso [28. 26. 27] et aucta Palaestinensium episcoporum litteris synodicis extant initio codicum illius epitomae quae nomine uolgari codicis encyclii appellatur atque in uolumine quinto huius tomi edetur. ex Gestorum Chalcedonensium appendice illas epistulas [26—28] esse desumptas, quantum uideo, probari nequit. constitutionum 22. 23 textus Latinus, qui primarius est, extat in rerum Chalcedonensium Collectione Vaticana et aliis, quae omnes in uoluminis alterius parte altera edentur, neque ex Gestorum appendice petitus est. at accurata eget discussione locus quem occupant ea quae tradita sunt [20—25], in Gestorum uersione Latina, quam littera Φ signare soleo, neque hoc instituí potest nisi paucis de tribus illius recensionibus praemissis; plura uoluminis tertii praefationibus reseruanda sunt. Primam Gestorum Chalcedonensium omnium, non partis tantummodo alicuius uersionem non antiquiorem esse Dionysii exigui translatione altera canonum dudum constitit; ea enim sine ulla fere discrepantia utitur. Friderici Maassen suspiciones [p. 742 sq.] omni carere fundamento t. m i 2 p. x v i i sq. 1 5, 2 p. m i sq. exposui. at earn confectam esse etiam posterius, quando Vigilius papa, qui earn et in Constituto [Coli. Auell. 83] et in epistula concilio quinto posteriore [t. m i 2 p. 138 sq.] allegai, de tribus capitulis conciliique Chalcedonensis auctoritate cum Iustiniano certabat, elucet ex Gestis Chalcedonensibus 1 7 , 1 8 . qui in illa actione leguntur cánones synodi quae habita est ab imperatore Theodosio 1 Constantinopoli sub Nectario episcopo atque dici solet CL patrum, inscribuntur Graece [p. 455, 2] Συυοδικόν της β συνόδου, quorum loco eisdem uerbis in omnibus uersionis Latinae recensionibus legitur : SYNODXCVM

PRIMI

CONCILII

SVB

NECTARIO

EPISCOPO

CONSTANTINOPOLIS

EPISCOPORVM

CENTVM QVINQVAGINTA. concilium sub Nectario habitum non dicitur primum nisi ut opponatur alteri ab Iustiniano conuocato et sub Menna habito, haec prima uersio Gestorum [Φ3] paulo post correcta atque aucta est a trium capitulorum etiam post concilium quintum defensoribus, qui cum alia nouauerunt tum cánones ex loco legitimo et antiquitus tradito qui erat post actionem sextam, ad locum paenultimum qui est ante actionem x v n de priuilegiis sedis Constantinopolitanae, transtulerunt alio non commoti Consilio nisi ut commodius contra tria capitula et concilium quintum omnia quaecumque post symbolum fidei, imprimis quae de Theodoreto et Iba acta sunt, defenderent tamquam a canonibus et expositione fidei solui non possent [cf. Abhndlg. d. Bayer. Akad. d. Wiss. x x x n 2 p. 18]. confecta est haec recensio [Φ°] non aliter quam antiqua Constantinopoli ante a. 564 ; tum enim Rusticus diaconus et ipse trium capitulorum defensor intrepidus codices recensionis Φ€ adeptus coepit unum ex illis emendare notisque criticis instruere, quae εκδοσις apographis conseruata et diuulgata post recensiones Φ 3 et Φ° tertia est [ΦΓ], dixerunt qui Iustiniano auctore tria capitula accusabant, ad Romanam ecclesiam definitionem tantum fidei, non etiam gesta concilii Chalcedonensis fuisse periata [Facund. 5 , 4 p. 716]. periata ea esse testatur ipse Leo [ep. 60 p. 67, i], sed et ipsi et totius partibus Occidentis Graeci sermonis imperitis per centum annos ignota remanserunt, donee eorum qui pro tribus capitulis pugnare non desierunt, zelo atque doctrina factum est, ut temporis spatio non maiore quam paulo amplius decern annorum uersio illorum Latina conficeretur augeretur emendaretur; hoc facto trium illarum recensionum exemplaria iterum iterumque transscripta sunt.

V t ad rem propositam redeam, antiquae uersionis exemplaria concilii allocutionem ad imperatorem [20] atque epistulam ad Leonem [21] post earn actionem quae de priuilegiis sedis Constantinopolitanae est, non aliter exhibent quam codices Acta conciliorum oecumeaicorum. Ill, i.

c

XVIII

PRAEFATIO

Graeci, quae uero in illis secuntur, omittunt omnia utpote a Iustiniani saeculo aliena, recensio Φα finem facit in allocutione [20] praeter codicem Bobbiensem ubi ratione singulari, quam supra [p. x m ] exposui, ilia inter Epistularum ante Gesta collectionem ipsaque Gesta collocatur; omittitur epistula ad Leonem [21], coniecerim quia illius recensionis auctoribus, dum contra Vigilium Pelagiumque Iustiniano obsecutos pugnant, non oportunum uidebatur etiam priuilegia Constantinopolitana contra Leonem defendere. finis Gestorum corporis etiam apud Rusticum [ΦΓ] est allocutio [20]; sed quae secuntur usque ad constitutionem Diuinae semper [25], translata sunt post actionem de Dioscori damnatione. ibi habentur [ π ι 104—108 in mea editione hue usque manu tantummodo scripta] sub inscriptione Leges sanctae memoriae principis Marciani quas beatissimus Leo papa in suis confirmauii epistolis ; secuntur in codicibus de prohibitis putationibus [sic] a xpianis edicium ciuibus nris constantinopolitanus [sic], quae hoc loco delenda sunt. Impp Caesares Flauius Valentinianus pontifex inclitus Germanicus inclitus Alamannicus inclitus Sarmaticus inclitus tribuniciae potestatis nicies septies imperator nicies septies consul septies et Flauius Marcianus pontifex inclitus Germanicus inclitus Sarmaticus inclitus Alamannicus inclitus Francicus inclitus tribuniciae potestatis uicies septies [falsch, es muß heißen ter] imperator consul semel de prohibitis disputationibus a Christianis edictum ciuibus nostris Constantinopolitanis [in 104] imp Valentinianus et Marcianus augusti. Tandem aliquando etc. [ = 23 Gestorum Graecorum; constitutio data est d. 7. m. Febr. a. 452]

[III 105] DE eodem e d i c t v m

secvndvm

civibvs

nris constantinopolitanis

idem

avgvsti

Venerabilem catholicae etc. [ = 22 Gestorum Graecorum; constitutio data est d. 13. m. Mart. a. 452] Interpretatio legis Theodosii iunioris, quam pro Eutyche seductus a Chrysaphio promulgami, quam nunc ideo posui ut quia beatae memoriae principis Marciani lex hanc subsecuta destruxit, etiam tali collatione noscatur quid amplectendum quidque uidendum sit de haereticis Nestorianis et fide catholica [in 106] Olim quidem etc. in io6a]

Nestorio

rede continens,

contra orthodoxos uero peruerse et pro

illa nihilo minus utilitate inserta est, ut sciat lector quia sequens lex principis Marciani [cf. p. 481, ι sq.] ideo nominatim de Iba nihil dixit, quoniam nec in ista sie legitur, sed specialiter ab ista damnatos specialiter soluit, generaliter uero et illa [corrupte, coniecerim atticta] generaliter attigit. sieubi autem de Iba in huius legis quae sequitur exemplaribus inuenitur, ut superfluum deputetur, quia et nos ita nos alieubi posuisse recolimus, quod ex uerioribus Acumitorum exemplaribus duximus emendandum De infirmandis quae contra sanctae memoriae Flauianum episcopum Constantinopolitanae urbis, et confirmandis quae postea pro eo a saneta synodo Calchedonensi statuta sunt [in 107] Idem augusti, id est Valentinianus et Marcianus Palladio praefecto praetoriorum Orientis. Gloria numquam etc. [ = 24 Gestorum Graecorum; constitutio data est die 6. m. lui. a. 452]

PRAEFATIO

XVIIII

De conjirmandis quae a sancta synodo Calchedonensi contra Eutychem et eius monachos [ΠΙ 108]

statuta sunt Idem augusti Palladio praef. praet. et eodem exemplo Valentiniano Pfo Illyrici Tatiano pjo urbis Vincomalo magistro officiorum et consult designato. Amplae onnipotenti deo [ita Rusticus siue eius codices ex Graeco; ipsa constitutionis uerba seruata sunt in collectione Hispana et codice Albigensi 2 Diuinae semper potentiae} etc. [ = 25 Gestorum Graecorum, constitutio data est eodem die quo ea quae praecedit]

RELATIO

SCAE

SYNODI

C A L C H E D O N E N S IS DE

[in 109]

AD

BEATVM

OMNIBVS

PAPAM

LEONEM

GENERALITER

GESTIS

Sancta et magna et uniuersalis synodus quae per gratiam dei et sanctionem piissimorum et amatorum Christi imperatorum nostrorum collecta est in Calchedonensium metropoli prouinciae Bithyniae sanctissimo et beatissimo Romanorum archiepiscopo Leoni. Repietum est gaudio etc. [ = 21 Gestorum Graecorum] EPISTOLA

SCISSIMI

ET

BEATISSIMI

ATQVE

APOSTOLICI

DI

GRATIA

PER

OMNIA

PLENI

omnia gesta sanctae Calchedonensis synodi firmans et sola illa infringens quae per ambitionem Constantinopolitanorum gesta sunt contra Nicaeni statuta concila, quae subiecta epistola respondit ad relationem sanctae synodi supra scriptam [in no] Omnem quidem fraternitatem etc. [ = Leonis ep. 64, cuius uersio Graeca extat in Epistularum Collectione Β 2o] LEONIS PAPAE

Hanc istius collectiunculae formam ex ipsa Rustici editione exhibent codices Parisinus 11611 et Montepessulanus 58; in codice Veronensi L V I I I omnia sicut in codicibus Graecis ad finem Gestorum reiecta sunt ordine ita mutato ut relatio synodi [ni 109] non aliter quam in Graeco et Φ 2 sequeretur allocutionem synodi, lex Theodosii [in 106] in fine post Leonis epistulam [ni n o ] collocaretur omissa Rustici adnotatione [ i n 106a]. uel inde haec Rustici editione posteriora esse apparet; confirmabitur hoc multis aliis codicis Veronensis proprietatibus in uoluminis n i praefationibus. Collectiunculam a se compositam esse Rusticus in eis declarat quae [106a] legis quam Theodosius post synodum Ephesenam alteram promulgauit, interpretation! a se confectae subscripsit. in scriptione quadam, quae iam non extat, Ibam ab imperatore Marciano in constitutione Gloria numquam non minus quam Flauianum Eusebium Theodoretum nominatum atque illius synodi damnatione absolutum esse contenderai, constitutionis exemplari interpolato in errorem perductus. exemplar genuinum in codicibusAcoemitanis nactus errorem ita correxit, ut ex ea ipsa lege quae a Marciano per constitutionem illam cassata est, probaret necesse non fuisse ut Ibas expressis uerbis nominatus absolueretur ; neque enim in lege Theodosiana nominatim eum fuisse damnatum. quae sapiunt omnia Rusticum trium capitulorum impigrum defensorem, cuius imaginem satis claram exhibet Collectionis Casinensis pars altera quam in t. 1 uol. 4 olim edidi. legis Theodosianae exemplari Graeco quomodo potitus sit, nescitur; ex codicibus bibliothecae Acoemitorum, quos Gestorum Chalcedonensium fuisse patet, desumpsit quae in Graecis sunt 23. 22. 24. 25, quibus singulis singuli textus Latini primarii praepositi erant, sicut in Epistularum ante gesta collectione [cf. part, ι p. χ], neque enim constitutiones 22—25 ex Graeco translatas esse inde sequitur quod aliae illae collectiones quae praeter Rusticum constitutiones 22. 23. 25 continent, eadem uerba exhibent Latina praeter pauca quae Rusticus ex Graeco imc*

XX

PRAEFATIO

mutauit. ceterum ne Graecus quidem textus priuato labori debetur, sed scrinio ab epistulis graecis imperatoris ; in partibus enim Orientis constitutiones utroque sermone proponebantur. Neque tamen simpliciter quae in Gestorum codicibus Graecis inuenerat, Rusticus repetiit, sed sensum isti collectioni substituit sui ipsius proprium per inscriptionem, quam suam esse uel eo prodidit quod contra stabilem et Gestorum et Epistularum eis adnexarum usum Marciani nomini adiunxit sanctae memoriae, ibi enim leges quas Marcianus de concilii Chalcedonensis auctoritate constituit, a Leone confirmatas esse contendit atque in eundem finem et concilii litteras ad papam paenultimo, Leonis responsum quod ex Epistularum collectione Β [2o] desumpsit, ultimo loco posuit, iterum omnia in Chalcedonensi concilio gesta praeter priuilegia sedis Constantinopolitanae a Leone per hanc epistulam esse firmata pronuntians. in utraque inscriptione epistularum et primae [104] et ultimae [110] Rusticus contra ueritatem peccat: papa Romanus leges augusti confirmare ne potuit quidem atque ep. 64 Leo Dioscori damnationem et symbolum approbauit, priuilegiis sedis Constantinopolitanis contradixit, de ceteris gestis uel ea de causa tacuit, quia Latine non uersa ei parum nota erant [p. 67, ι sq.], at defensori trium capitulorum utile gratumque erat ex edictis constitutionibus epistulis ostendere uiribus unitis Marcianum imperatorem Leonemque papam pro Chalcedonensis concilii pugnasse auctoritate, quam debilitare illius aetate Vigilium molliter resistentem coegit Iustinianus. neque latet qua ratione commotus appendicem praeter partem ultimam, quam pariter atque ceteri Latini abiecit, ex fine Gestorum in eum locum transtulerit, quem obtinebat obtinetque Epistularum Collectio Β in codicibus Graecis, post actionem de damnatione Dioscori. eius enim Consilio sicut aptissima erat Leonis epistula qua synodum Chalcedonensem sua muniit auctoritate, ita incommodae erant ceterae Collectionis Β epistulae de controuersia quae inter papam atque Marcianum Anatoliumque orta erat quasi sola nubes in temporum illorum splendore; magis e re quae suo tempore agebatur, fore duxit, si cum Leonis epistula concilii relationem cui illa respondet, ex appendice desumptam coniungeret imperatorisque constitutiones praemitteret. ita loco Epistularum collectionis quae in Gestis Graecis primam partem conclusit, alia et similis et diuersa tertiae Gestorum Latinorum recensioni eodem loco accreuit, appendicis uero nihil remansit nisi allocutio ad imperatorem, sicut in uersione antiqua correcta Φ°. Haec sufficere puto ut manifestum fiat de primario appendicis fine atque Consilio neque ex antiqua uersione neque ex Rustici mutationibus aliquid disci posse: qui ilia discussurus est, oportet operam in ipsis Graecis contineat. inprimis monendum est ne Marciani et Pulcheriae epistulae 26—31, quia in Gestorum uersione Latina Φ non extant, ab eis quae praecedunt, diuellantur. idem est finis ut aduersarii Chalcedonensis concilii admoneantur illius fidem Nicaenae conuenire neque nouam esse, sed unice ueram. eiusmodi aduersarii extitere Constantinopoli [23 p. 479, 24 sq. 22 p. 478, 26 sq. p. 482, 29 sq.], uolumina quoque longa scripserunt atque diuulgauerunt [p. 483, 3] ; acriore uero zelo idem certamen exarsit in Palaestina et pugnare coacti sunt augustus et augusta contra monachorum illorum libellum ad Pulcheriam destinatum [26 p. 483, 28 sq. 485, 4 sq. 24 sq. 487, 4 sq.] et Theodosii sedeHierosolymitana potiti contra synodum Chalcedonensem inuectiuam [30 p. 492, 33 sq. 31 p. 494, 9. 25]. epistula 28 monentur monachi Alexandrini ne peccent contra earn constitutionem [22] sicut ubique, ita Alexandriae quoque propositam, quae initium facit praeceptorum imperatoris . neque inter se tantum haec series firme atque indiuisibiliter cohaeret, sed cum iis quoque quae ei praecedunt. pronuntiant et contendunt augustus et augusta

PRAEFATIO

XXI

adhibito argumento quod ex Cyrillo desumpserunt [cf. p. 485,14 sq. 487, 26 sq. cum locis Cyrillianis quos t. 1 1, 8 p. 63 s. u. φυσική et φύσει collegi], jsollemnique addita confessione [p. 485, 33 sq. 487, 33 sq. 489, 17 sq. 491, 26 sq. 493, 23 sq. 494, 29 sq.] se non uane φυσιολογεϊν ñeque duos Christos introducere, sed fidem patrum non aliter quam synodum Chalcedona a se conuocatam sequi, eundem finem persecuta docet synodi allocutio a Theodoreto conscripta fidem Nicaenam Chalcedone non esse innouatam [p. 470, 4 sq.], Iam quaeritur quo tempore ista appendix composita sit. Pulcheriae litterae ad Bassam [31], quae simul cum eis scriptae sunt, quas coniux ad Macarium in monte Sina [29] et ad synodum Palaestinam [30] destinauit, anteriores sunt mense Iulio a. 453 [cf. part, ι p. xii], ñeque tarnen multo; postquam enim ab ipso imperatore prouincias Palaestinas ad unitatem fidei reuocatas esse [p. 494,17 sq.] comperit, Leo illi congratulatur de hac re d. 9. m. Ian. a. 454. similiter in Iohannis Ruft uita Petri Iberi [p.55, 1 2 . 5 7 , 1 ] narratur sex fere menses postquam ille a Theodosio Hierosolymae ordinatus die 7. m. Aug. a. 452 in ecclesia Maiumensi primam missam celebrauerit, Marcianum omnes episcopos a Theodosio ordinatos sedibus pelli iussisse eosque huic praecepto cessisse, id est mense Februario a. 453. ultima omnium appendicis epistularum est ea qua imperator leniter atque clementer admonet monachos Alexandrinos ut se uniant orthodoxorum ecclesiae [28]. postquam enim Dioscorus perfidiae incentor [Leo ep. 83 p. 94, 8] die 4. m. Sept. a. 454 in exilio Gangrensi mortem obiit [Seuer. ep. 4, 9], in aula Constantinopolitana noua spes effloruisse uidetur ; missus est Alexandriam Iohannes decurio qui ipsi concilio adfuerat [cf. p. 459, 10], ut monachis persuaderei ibi nihil contra ueram fidem actum esse [p. 489, 33]. quam rem sibi a Iuliano Coensi qui apostolicae sedis res in comitatu agebat, nuntiatam esse Leo scribit ep. 85 d. i l . m. Mai. a. 455; uidetur igitur epistula imperatoris 28 sub finem anni 454 scripta esse, at spes illa fefellit; odium quo non Alexandrini tantum, sed tota Aegyptus contra synodum Chalcedonensem flagrabat, Dioscori morte non ad incertitudinem conuerti paratam delapsum est, sed uiolentius et inplacabilius exarsit. necessitate coactus Marcianus d. 1. m. Aug. a. 455 Constitutionen! Licet iam sacratissima [L i m 886 = M v u 517] praecipue in Alexandrina ciuitate et per uniuersam Aegyptiacam diocesin edictis propositis promulgan iussit. qua iteratur constitutionis Diuinae semper seueritas; longe ab admonitionis dementia quae spirat in epistula quam ante sex fere menses imperator ad monachos Alexandrinos direxerat, distat constitutionis initium quod ex editione mea Rerum Chalcedonensium collectionis Vaticanae 15 [uol. 11 2] hic adfero : Licet iam sacratissima constitutione mansuetudinis meae cautum ac definitum sit quae in eos seueritas exercenda sit qui Eutychetis uel Apollinaris haereticam peruersitatem secuti a religione et fide caiholica deuiarunt, Alexandrinae tarnen urbis dues atque habitatores tantis sunt Apollinaris infecti uenenis, ut necessarium fuerit ea quae ante iam sanximus, repetita nunc etiam lege decernere, oportet enim ut sit numerosa seueritas sanctionum, ubi est licentia crebra culparum. huius constitutionis durauit auctoritas; recepta est praeter Vaticanam in collectiones Quesnelianam et Hispanam, denique adhibita abeis quiIustinianiCodicem composuerunt [cf. 1 5, 8. 7, 6]. si iam extitisset, in appendice, de quaagitur, nondeesset, omissa uero fuisset Marciani epistula [28] ad Alexandrinos; neque enim hominis certum consilium secuti erat haec duo imperatoris scripta quarum posteriore prius frustra missum esse declaratur, pariter uni eidemque collectioni inferre. confecta igitur est appendix eodem tempore quo altera pars Collectionis Β [i4—20], cuius ultima epistula data est d. 4. m. Sept. a. 454, atque Epistularum collectionis M forma primaria, qu ae inter Pulcheriae obitum mense Iulio 453 et necem

PRAEFATIO

XXII

Valentiniani d. 16. m. Mart. a. 455 composita est [cf. praef. part. 1 p. x n ] . neque dubitare licet quin appendix eidem Marciani uoluntati debeatur atque illae epistularum collectiones. III.

DE

PRIMARIA

GESTORVM

CHALCEDONENSIVM

EDITIONE

EIVSQVE

MVTATIONIBVS

Gesta concilii Chalcedonensis qualia in codicibus Graecis uersionibusque Latinis tradita sunt, certo quodam Consilio in publicum edita esse uel inde apparet quod non secundum dies quibus episcopi consederunt, sed secundum argumenta in πράξεις = actiones distributa sunt temporis ratione non semper habita, ecce series dierum atque actionum, quas sicut semper, ita nunc quoque secundum codices Graecos et uersionem antiquam numero; uncis inclusi quae aliena sunt ab editione primaria: d. d. d. d. [d.

8. 10. 13. 17. 20.

m. m. m. m. m.

Octobr. Octobr. Octobr. Octobr. Octobr.

feria feria feria feria feria

11: mi: VII: mi: vii:

d. 22. m. Octobr. feria [d. 23. m. Octobr. feria

11: m:

d. 25. m. Octobr. feria ν: d. 26.*) m. Octobr. feria v i : d. 27. m. Octobr. feria VII: d. 29. m. Octobr. feria

11:

d. 30. m. Octobr. feria i n : d. 31. m. Octobr. feria i m :

actio 1 actio HI actio 11 actio m i actio 18 de Caroso et Dorotheo. 19 de Photio et Eustathio] actio ν acta inter Maximum et Iuuenalem, cf. Rer. Chale. Coll. Vatic. 6 , 4 = Abhandig. d. Bayer. Akad. d. Wiss. x x x i i 2 p. 45] actio v i actio v i n . v i m . χ actio x i . [actio de Domno uol. i n 3 = Abhandig. d. Bayer. Akad. d. Wiss. x x x n 2 p. 41] actio x n . actio prior de sede Constantinopolitana [17, 8. 9, cf. Sitzungsber. d. Beri. Akad. d. Wíss. 1930 p. 614 1 ] actio x m . x m i . x v n actio x v . x v i .

Distributa est tota moles in tres partes: primam faciunt quibus aboletur concilii Epheseni alterius auetoritas, alteram tractatus de fide et cánones, tertiam actiones particulares, haec dispositio ne turbetur, actio 111 de Dioscoro collocatur ante alteram qua primum de fide agitur, prorsus omissa est praeter mera corollaria qualia sunt actiones de Caroso et Dorotheo atque de Domno Antiocheno, non parua actio de Photio atque Eustathio quippe quae re ad tertiam, tempore ad alteram partem pertineret. ratio trium partium perspicua fit tribus collectionibus epistularum et constitutionum praepositis et adnexis et inter alteram et tertiam partem intercalatis, modo obseruentur istarum collectionum formae primariae [Collectio Μ 1 — 1 1 . 1 3 — 1 7 ; Coll. Β 14—22]. quibus collectionibus inprimis altera et tertia manifestum fit cur actio de sede Constantinopolitana praeter temporis ordinem ad ultimi loci auetoritatem euecta sit. Consilio editionis primariae neque librariorum lassitudine factum est ut in tertia parte catalogi episcoporum qui actionibus aderant, iam non pieni exscriberentur, sed metropolitarum tantum paueorumque eos sequentium episcoporum *) Codices Graeci ponunt actionem χ d. 27., non sedent.

actionem

XI

d. 28. sed diebus dominicis concilia

PRAEFATIO

XXIII

nomina continerent. ceterum notabile est catalogos actionum quibus iudices praesidebant, eundem ordinem seruare, discrepare uero catalogum actionis alterius cui soli episcopi aderant; obseruetur praeterea ubique inde a prima actione Eleutherium episcopum Chalcedonis metropolitis adnumerari, etsi non ante actionem sextam [6, 21] Chalcedon ciuitas metropolis nomen adepta est. Fraude quadam, fortasse Iustiniani factum esse olim conieci [Festgabe f. Jülicher p. 211 sq.], ut sextam actionem ingressus esse solus Marcianus diceretur, taceretur de Pulcheria, at erraui. quamuis illam isti actioni cum augusto coniuge adfuisse per Anatolii testimonium [supra p. 249, 17. 18] omni exemptum sit dubitatione, non minore certitudine et gestorum codices Graeci uersionisque Latinae omnes tres recensiones et relatio, ni fallor, Iuliani Coensis ad papam Leonem [1. c. p. 211. Zeitschr. f. neut. Wissensch. 25, 52 sq.] testantur augustae praesentiam in acta non esse relatam. quod uerba prima quae gestorum quandam congeriem antiquissimam [cf. 1. c. p. 208 sq.] introducunt, illam commémorant, ea narrationis rectae sane et uerae, sed non ipsorum gestorum loco habenda sunt ; quibus auctoribus et cui tempori adscribenda sint, in uoluminis 11 2 praefatione exponendum erit. Secundum morem anticum [cf. Philolog. 88 p. 246 sq.] in editione primaria non constitutionum epistularumque tantummodo exemplaria Latina uersionibus Graecis [cf. t. 1 3 p. χ. π 4 p. x x . 1, 1 p. x x ] praemissa sunt, sed interlocutiones quoque legatorum Romanorum Latino sermone insertae ita ut interpretatio sequeretur [Sitzungsber. d. Beri. Akad. 1930 p. 615]. codices Gestorum Graeci haud pauca huius moris exempla praebuerunt Rustico [cf. eius adnotationes uol. 3 p. 40,16. 94, 10. 228,16. 18. 19. 230, 4. 234, 14] ; in exemplari codicum qui nunc extant Graecorum, euanuerunt Latina, sed remanserunt ea uestigia, qliibus illa olim infuisse probetur, cf. 1, 4/5. 273. 330. 336. 2, 4. 4, 7. 39. 5, 9. 6, 4. 8, 6 neque raro factum est ut gestorum translator Latinus in interlocutionibus Latine prolatis et primitus Latine editis sermonem primarium siue totum siue partim retineret [cf. Sitzungsber. d. Bayr. Akad. 1930 p. 622 sq.]. Gesta concilii collectionibus epistularum et constitutionum instructa publicandi ansam praebuerunt primo uolumina quae aduersarii Constantinopoli [p. 483, 3] et in Palaestina [p. 492, 33 sq. 494, 9. 23] contra synodum et Leonis tomum conscripserunt atque diuulgarunt. neque remedium a Leone propositum ut illius tomus Graece uersus ab iudicibus clero et plebi Alexandrinae legeretur [uol. 4 p. 8 4 , 1 6 sq.], sufficere uidebatur; sibi enim gloriam concilii conuocati et ad finem perducti reseruabat Marcianus [cf. part, ι ρ. χ sq.]. deinde uero et occasio et causa editionis erat controuersia quae inter Marcianum Anatolium totam synodum et legatos Romanos ipsumque Leonem sub finem concilii exarsit de sedis nouae Romae priuilegiis; quamuis prudenter, tarnen non ambigue et epistularum collectiones et ipsorum Gestorum dispositio eo tendunt ut imperatoris conciliique consensus aduersus Leonem clarus manifestusque euadat. Marciani ergo auspiciis adhibitis hominibus utriusque sermonis neque Latini minus quam Graeci peritis [cf. part, i praef. p. x i i ] editionem primariam anno fere 454, certo ante mortem Valentiniani [d. 16. m. Mart. a. 455] confectam esse ea probabilitate quam in eiusmodi quaestionibus consequi licet, mihi uideor demonstrasse. Quae gestorum siue, ut uerbo sollemni utar, monumentorum dicitur fides, earn integram non habent nisi authentica uel eorum exemplaria sine mutationibus descripta, etiam paratis et mutatis, ut in publicum edantur, tantum remanet auctoritatis, ut facile neglegatur eiusmodi monumentorum editiones non solius ueritatis causa fieri, sed istam ueritatem subici finibus et consiliis eorum qui ob certas res gestas uel ge-

χχιηι

PRAEFATIO

rendas istas editiones institui uolunt, taleque munus hominibus committi solere magis dominis oboedire paratis quam ipsi ueritati seruire. maximam sane gestorum Chalcedonensium partem pro solido firmoque fundamento historiae habendam esse apud omnes prudentes peritosque constat constabitque ; siquis uero eorum editionem primariam prorsus immunem fuisse crediderit mutationibus contra ueritatem illatis, is facile confutabitur Leonis epistula primo Latine, t u m Graece interpolata et mutata quae miro quodam modo Epistularum collectioni M primariae praefulget [ = Leon, ep. 25]. neque minor uis probandi inest interpolationibus quibus interlocutiones legatorum Romanorum in actione x v i i corruptas esse olim demonstraui [Sitzungsber. d. Beri. Akad. 1930, 622 sq.], eo tantum errans quod eas Iustiniani saeculo adscribere malui quam ipsis Marciani temporibus, hae maculae sunt non admodum difficulter detersae; intricatius obscuriusque res se habent in actione χ ι de Iba Edesseno. Interlocutioni quae ab episcopis Photio Tyri et Eustathio Beryti Tyri facta et in concilii Chalcedonensis actione χ lecta est, haec praemissa est sollemnis loci temporisque notatio [p. 373, 10 sq.] : Μετά τήυ ύττατείαυ Φλαυίου Ζήνωνος και Ποστουμιανοϋ των λαμττροτάτων ιτρό πέντε Καλανδων Μαρτίων êv κολωνίαι Τύρωι λαμπροτάτηι μητροπόλει ύττατικήι έτους τετάρτου έβδομηκοστοΰ πεντακοσιοστοΟ μηνός Περιτίου δεκάτηι, κατά 'Ρωμαίους Φεβρουαρίου πέμιττηι και είκάδι, ίνδικτιώνος α. de die constat: apud Tyrios mensis Peritius incipit a d. 16. m. Februarii. similiter congruunt annus post consulatum Zenonis et Postumiani = 449 atque Tyriorum 574, qui numeratus est inde a d. 18. m. Nou. a. 126 a. Chr. [cf. R E x, 647]. sed differt indictio: prima enim indictio currit inde a d. 1. m. Sept. a. 447 usque ad d. 31. m. Aug. a. 448. Alia ratione, sed non minus euidenter sibi contraria habet notatio quae praeced.it cognitionis Berytiae gestis in actione x i [p. 378, 25] : Μετά την ύττατείαν Φλαυίου Ζήνωνος καί Ποστουμιανοϋ των λαμττροτάτων Καλάνδαις Σεπτεμβρίαις ίνδικτιώνος δευτέρας έν κολωνίαι φιλοχρίστωι Βηρυτωι. ut indictio H, quae inde a d. ι . m. Sept. a. 448 usque ad d. 31. m. Aug. a. 449 currit, non falsa esse uidetur, ita dies uerus esse non potest. Kalendae enim Septembres a. 449 non congruunt cum d. 22. m. Aug. a. 449, quando in gestis synodi Ephesenae alterius Ibae causa tractata est non sine cognitionis Berytiae frequenti mentione. neque referri possunt ad a. 448; obstat enim non consulatus tantum, sed etiam ea quae de causae initio uariisque statibus aliunde nota sunt, accusatio quam quattuor presbyteri Edesseni Samuhel Eulogius Cyrus Maras episcopis Ibae Edesseno eiusque nepoti Danihelo Carrensi intulerunt, primo tractata est coram Domno archiepiscopo in synodo Antiochena [p. 380,32—381,25. Act. Ephes. in Abhandlg. d. Gott. Ges. d. WYss. Ν. F. x v 1 p. 56, 28 ff. p. 40, 8 sq.], quae habita est tempore paschae a. 448, quando constitutio contra Nestorianos atque Irenaeum illic proponebatur [Act. Eph. p. 58, 1 sq. 1 1 8 , 1 8 sq.], quae data est Constantinopoli d. 17. m. Febr. a. 448 [t. 1 1, 4 p. 66. 67]. at Domni iudicio spreto primo Samuhel et Cyrus, tum Maras et Eulogius Constantinopolim profecti ab imperatore et a Flauiano archiepiscopo impetrarunt ut causa cognoscenda traderetur tribus episcopis Photio T y r i Eustathio Beryti Vranio Himeriorum atque Damascius tribunus et notarius Ibam et Danihelum ex Osroena prouincia in Phoeniciam deduceret. commonitorium Damaselo datum est d. 26. m. Oct. [p. 378, 24] ; annus in gestis iam non extat, sed non potest alius fuisse quam a. 448. inde sequitur synodum Beryti Kalendis Septembribus a. 448 non habitam fuisse, sed postea; duplici enim itineri Edessam et Edessa

XXV

PRAEFATIO

Berytum non paruo temporis spatio opus erat, atque post initium a. 449 cognitionem Beryti habitam esse constat praeter consulatum gestis praemissum etiam ex eis quae in synodoEphesena altera Eustathius episcopus Beryti narratdeeis quae post Ibae causam Beryti contra Danihelum Carrensem acta fuerint [Act. Eph. p. 68, 21 sq.] ; dicit enim deiectionem Daniheli dilatam esse propter quadragesimam. quae quoniam ilio tempore in diocesi Orientali octo hebdomades durasse uidetur [cf. R ahlfs, Nachr. d. Gott. Ges. d. Wtss. 1915, 99 sq.], pascha uero a. 449 d. 27. m. Mart, celebrabatur, initium cepit prid. Kai. Febr. atqui interlocutio quae a Photio Eustathioque Tyri prolata est, secuta est cognitionem quam tres illi episcopi Photius Eustathius Vranius Beryti habuerunt; illa enim interlocutio dicitur τά έτπκριθέντα παρά Φωτίου καί Ευσταθίου ρ. 372> 2 0 neque in cognitione Berytia umquam commemoratur, immo constitutio imperatoris praefulget cognitioni Berytiae [cf. p. 379, 8 sq.], non Tyriae. inde sequitur cognitionem Beryti a tribus illis episcopis habitam esse non multo tempore ante d. 25. m. Februarii a. 449, indictionis uero numerum in priore notatione, diei in altera falsum esse. Horum plurima perspexit Tillemont [15, 897] quamuis gestorum Ephesenorum ope deStitutus, in alia uero et grauiore difficultate neque ille neque alius quis offendit. quando peruenit quae Chalcedone facta est lectio cognitionis Berytiae ad locum, ubi tribus episcopis cognitoribus petentibus εΐ φαίνεται μετά τον θάνατον του Κυρίλλου "Ιβας αίρετικόν αυτόν ονομάτων καί αίρετικόν αυτόν εχων, αποδείξατε, respondet Maras accusator άποδεικνύομεν [p. 39Τ> 3—6], non sequitur probatio, tacere uidentur et iudices et accusator. etiam maiorem faciunt stuporem quae extant post Marae responsum, iam non ad lectionem pertinentia ò αυτός καθωσιωμένος σηκρητάριος όμοίως άνέγνω. uerba quae sunt ό αυτός et ομοίως manifeste recurrunt ad initium lectionis eorum quae Beryti gesta sunt p. 378, 5, at non praecessit sollemnis iudicum interlocutio qua noua lectio iubetur, et, quod inauditum est, sequitur formula legi legimus legit Graece uersa qua iudices interlocutionem suam recte exceptam esse agnoscere soient, nulla his turbis remedia praestantur siue codice siue uersione neque corruptelae suspicio locum habet, noxa subesse uidetur eodem illata Consilio quo corruptiones numerorum in eis quae gestis Tyri ac Beryti praescripta sunt. Res ipsa certa est atque manifesta, de istarum uero Consilio mutationum et mutilationum clare atque perspicue emendo uereor ne paene desperandum sit. gestorum Beryti ultima pars quae, sicut dixi, abrupte intercepta est, aliquo modo suppleri potest ex eis quae mense Aprili a. 449 Edessae coram Flauio Chaerea comité primi ordinis et praeside prouinciae Osroenae acta et in synodo Ephesena lecta sunt, narrat ibi Samuhel Ibae accusator tres testes ab accusatoribus Beryti productos, sed neque ab Iba neque ab episcopis cognitoribus esse acceptos [Act. Ephes. p. 40, 26 sq] : conferenda sunt quae in Beryti gestis quae Chalcedone lecta sunt, de his testibus proferuntur p. 386, 20. 21. 28. 29. 36. 37. p. 387, 5—14. 35—P· 3 8 8 , 1 . 25—27. 34—37·

389, 25. 26. deinde nonnulla pergit narrare idem Samuhel quae in gestis Chalcedonensibus iam non extant [Act. Eph. p. 40, 35 sq.], etiam duos alios testes aduenisse uesperi atque postridie esse oblatos, sed a iudicibus refutatos. multa se et consortes contra dixisse, quae continerentur in gestorum monumentis Beryti confectis; se ipsum dixisse (Syriaca p. 42, 2—4 uerto Graece): βια^όμεθα· oí νόμοι πέντε où παραιτούνται. δέχεσθε τους προτέρους ή τούσδε ή άπαντας ήμδς άμα. addit, ut narrationem claudat: καί έπειδή ουκ εδοξεν αύτοϊς, εμεινεν ή ύπόθεσις ούτως έωμένη περί τοΟτό γε το κεφάλαιον. post haud pauca exemplar epistulae ad Marim Persam a se et consortibus prolatum esse dicit Ibamque esse confessum exemplar illud esse epistulae a se scriptae : Acta couciliorum oecumemcorum. III. i.

d

XXVI

PRAEFATIO

haec inesse monumentis gestorum Beryti ipsaque epistulae ibidem lectae uerba [Acta Ephes. p. 52,14 sq.]. Etsi non plena extant quae in cognitione Beryti monumentorum fidei tradita sunt, dubitari nequit tres illos cognitores imperatorie mandatum non ita strenue executos esse, ut iudicium certa sententia terminaretur. accedit alterum. obscurum est quomodo fieri potuerit ut duo ex illis iudicibus Photius et Eustathius sine Vranio [cf. subscriptiones p. 375, 10 sq.], sed cum illis quattuor accusatoribus Beryto Tyrum profecti rem non sententia iudiciali, sed pacto ab Iba et accusatoribus accepto suscriptoque perficerent. accusatores certe pacto non stetisse eis probatur quae postea mense Aprili a. 449 Edessae gesta sunt, ñeque illa obscuritas eis clarescit quae Photius quamuis seuere atque euangelio proposito a iudicibus interrogatus proferì [p. 377, 21 sq.]. quamuis enim ea tantum quae Tyri acta sunt, attingere magis quam enarrare uideatur atque ita de Beryto tacere, ut iudices ea quae a Theophilo offeruntur gesta Beryti [cf. p. 378, 2. 376, 38], appellent τά έττί "Ιβαι έν τήι Τυρίωυ λεγόμενα πεπραχθαι [ρ. 378, 4]» prima tarnen uerba [p. 377, 24] φανερά επί αύτοϋ έλθόντες άπό Μεσοποταμίας πρεσβύτεροι και μονάζοντες Ιλεγον προς αύτόν περί αύτου, είτα ούτος ήρνεΐτο facta non sunt de rebus Tyri gestis; nam inde a Mesopotamia, id est a prouincia Osroena accusatores sub Iba profecti sunt Berytum et Beryti certa capita contra ilium protulerunt, quae uera esse negauit. post haec uerba statim quasi locus non mutatus esset, saltat narratio ad ea quae Tyri gesta sunt. eademrationePhotiiEustathiique interlocutio qua res Tyri ad finem perducta esse uidebatur, instituía est. quae initio proferuntur [p. 373, 15—33], mandatum imperatoris per Damascium tribus episcopis, non duobus interlocutoribus tantum traditum [p. 378, 33—379, 11], partes per Damascium productae [p. 379, 7], capita ab accusatoribus oblata [p. 383,14 sq.], controuersia de iis quae Ibas a fide aliena dixisse accusabatur [p. 385, 34 sq.], haec omnia imaginem praebent claram eorum quae Beryti gesta sunt ; illorum monumenta allegantur uerbis πολλών μνησθέντων άπερ έμφέρεται τοις ύπομνήμασιν [ρ. 373» 33]· a t quae secuntur ήμεϊς τήν των ακροατών τάξιν προς μικρόν καταλιπόντες . . . άντί δικαστών είρήνης μεσίτας τοις μέρεσιν έαυτούς κατεστήσαμεν, ea iam Tyri facta sunt, sicut in altera Photii narratione, ita etiam hie ea quae Beryti atque ea quae Tyri acta sunt, non discernuntur; tamen omnibus quae in gestis et Chalcedone et Ephesi extant, diligenter perpensis ipsarum rerum etsi non plena neque in omnibus clara, tamen non umbratilis et uana imago euadit. postquam cognitores Beryti in sede Eustathii per duos dies cum accusatoribus eorumque testibus primo tribus, tum quinqué frustra rixati sunt, Photius metropolita iudicium Tyrum transtulit obsecuto episcopo Beryti, praetermisso Vranio Graeci sermonis inperito [p. 379, 24sq.]. qui sequebantur testes [cf. Act. Ephes. p. 42, 16], eos Photius precibus usus atque per plebem Tyriorum Syris ex longinquo affluentibus infestam [p. 377, 35 sq.] commouit ut de ciuitate exirent. iam facili opera ab Iba impetrauit ut cum clericis sibi aduersatis pacem iniret, neque illi restiterunt quippe testibus quibus illum arguerent, priuati. pacto praeter uoluntatem suscripto non steterunt nouaeque contra Ibam seditionis participes postquam Edessam redierunt, facti questi sunt de cognitione Beryti iniuste gesta, sed tacuerunt de omnibus quae Tyri facta sunt, ne se cum Iba pacem sollemniter fecisse faterentur. Iudicii contra mandatum augusti iurisque regulas suo loco ad finem non perducti, sed Tyrum inordinate translati neque certa sententia terminati, horum omnium bene sibi conscius Photius callide atque astute ita bis interlocutus est, ut lateret quomodo cognitio Beryti finiretur Tyrique denuo inciperet, atque omnia quae proferret, Tyri gesta esse uiderentur. iam umbra quaedam rationis elucet propter quam tem-

PRAEFATIO

XXVII

porum notationes in gestis et Tyri et Beryti corruptae sint. illis enim in indictione ι positis gesta Tyri cognitioni Beryti habitae praecessisse uidentur et omnis suspicio de translatione cognitionis in aliam ciuitatem, de mandato non secundum ius expleto, de Vranio neglecto corruit. non opus erat etiam consulatum annumque Tyrium mutare; ilio saeculo tempora ex indictionum numeris computabantur [cf. e. g. Euagr. 4, 29 p. 177, 31 sq.]. ne nimium uero interuallum inter utraque acta euadat, cognitio Beryti non mense Ianuario uel Februario, sed primo die indictionis 11 habita esse fingitur. in datatione sacrae qua ilia cognitio constituía est [p. 378, 24], omittitur consulatus, ne nimis aperta fia contradictio inter tempora constitutionis et cognitionis. denique similem ob rationem finis gestorum Beryti post p. 391, 6 deletus esse uidetur, num uero ut Photio parceretur iudicis muñere male functo an ut lateret iudices qui Chalcedone praesidebant, illi nimis fauisse, discerni nequit, quoniam non Beryti tantum, sed Chalcedone quoque gesta mutilata sunt, haec igitur modestae ignorantiae relinqui et debent et possunt: constat primo tribus locis actionum χ et χι textui ea detrimenta esse illata quae non casui uel neglegentiae deberentur, sed rationibus dolosis, deinde eiusmodi quascumque rationes non ualuisse nisi primis temporibus post ipsum concilium, quando praeparabatur gestorum editio, neque adhiberi potuisse uni uel alteri exemplari, sed editioni ipsi unde cetera exemplaria pendebant omnia; hoc enim agebatur ut certarum rerum certa notitia interiret. procul uero habendae sunt ab hac discussione machinationes istae quibus saeculo post infelix Iustiniani theologia gestis de Ibae epistula ad Marim utebatur ad apertas falsitates explicando, non commutando; textus ipse enim illis temporibus ita falsari iam non poterat, ut nulla ueritatis uestigia remanerent. immo ne Iustinianus quidem negare praesumpsisset epistulam illam ab Iba scriptam esse, nisi ex Gestorum Chalcedonensium editione primaria ipsa uerba sublata essent quibus ille epistulam suam esse confessus est. Vsque ad finem-saeculi vi editionis primariae exemplaria fere non mutata perdurasse uidentur. Iustiniani tempore quando acriter de synodo Chalcedonensi disputabatur, consuetudo inualuit praeter actiones etiam sessiones siue secretaria numerare, sicut Liberatus 13 gesta in x n secretaria dispertit et Facundus 5, 3 p. 713 actiones de Iba septimam et octauam sessionem dicit. propter dierum sessionumque numerationem Liberatus actionem alteram de Dioscoro post tertiam de fide enarrat, numerationem uero istam ad actiones quales in codicibus sunt, non pertinere testatur Facundus 5, 3 p. 714 in secunda actione quae in codicibus quidem post tertiam scribitur et ibidem in actione tertia quae primae contunda in codicibus inuenitur. postea in codice Graeco M actio de Dioscoro tertio loco collocata est contra dicentibus scholiis p. 199. 265. secundum ordinem iustum et antiquitus traditum Facundus dicit 5, 3 p. 715 cánones ecclesiasticae disciplinae utiliter esse post definitionem fidei constituios·, Liberatus uero rationes secutus eorum qui tria capitula defendebant [Abhndlg. d. Bayer. Akad. d. Wìss. XXXIι 2 p. 18] cánones ad finem remouet ante actiones de priuilegiis sedis Constantinopolitanae, unde haec confusio orta est, quae ut conferatur rogo cum tabula quam proposui dierum et actionum p. x x n p. 93 Garn, undécimo secretano duae actac sunt actiones, scilicet ea quae recte numeratur xv, et alia in qua post discessum iudicum et senatorum et legatorum apostolicae sedis regulae constitutae sunt ecclesiasticae et quaedam priuilegia deputata Constantinopolitanae ecclesiae. falsissime discessus iste legatorum Romanorum ad canonum constitutionem extenditur. alia die... quae est ultima et duodecima dies concila : narratur actio quae recte numeratur XVII, omissa est actio xvi. d*

XXVIII

PRAEFATIO

Codices extitisse Iustiniani tempore in quibus propter certamina de tribus capitulis multa erant nouata, testatur Rusticus in eis quae de codice quodam Acoemetorum Graeco refert ; sed de hoc atque de codice itidem Graeco Aniciae Iulianae commodius disputabitur in praefatione ultimae partis uoluminis tertii. Accurate atque ex codice proponit epitomen eorum quae in synodo Chalcedonensi mota sunt, Euagrius post finem alteriuslibrihistoriae ecclesiasticae, quamperfecit a. 593. anticum seruat ordinem actionum secundae et tertiae atque canonum. actione x i i i separatim expósita sed non numerata [p. 93, 10] actiones x m l . xv dicuntur tertia et quarta decima ; omissa est actio xvi. denique adnotandum in Euagrii codice extitisse relationem synodi ad Marcianum de damnatione Dioscori [2, 98], quae in codicibus qui nunc extant Graecis deest. ex primis sex actionibus haud pauca transscribit Euagrius non ita diligenter ut operae pretium sit lectiones eius proprias apparatui inserere. notandum ueio est, ut de codicum MB lectionibus recte iudicetur, Euagrium hic illic uitia illorum testari: 77, 13 σμύρνησ = MB p. 224, 1 myrensis Φ. postulatur Μυρίνης 80, 7 εΐρηται = Β p. 275. 4 διήιρηται ΜΦ 86, 12 συγχώρησον = Β ρ. 279, 35 συγχωρηθή Μ indulgete Φ 86, 30 ύπαχθήναι om. = Μ ρ. 288, 24 48, ι [symbolum ad epitomen gestorum pertinet, cf. p. 91, 19] άληθείας εχθροί : interpolate εχθροί redit p. 324,18 in codice canonum K w , qui multa habet singularia p. 49, 28 καί Θεοτόκου = F s K w p. 325, 29 p. 50, 15 της ante αληθείας om. = MB p. 326, 8 p. 83, 25 έκτισθήναι = Μ έκτιθήναι Β p. 277. 33 Ñeque tarnen Euagrii auctoritatem omnino despiciendam fuisse sero ex his locis didici : p. 77, 18 μεγαλοπόλεως = Φ μεγάλησ Ικκλησίασ MB ρ. 224, 25 ρ. 77· 2 4 "πατρός ημών καί αρχιεπισκόπου = φ πατρός ημών MB ρ. 224, 29 ρ. 78, 4 δέ καί = Φ1 δέ ΜΒΦΜ ρ. 224, 34 ρ. 78, 15 φιλανθρωπίας τινός = Φ φιλανθρωπίασ MB ρ. 225, 5 ρ. 78, 17 αυθεντίαν = Φ αΐτίαν MB ρ. 225, 6 έσχηκότας = Φ έσχηκότεσ MB ρ. 225, 7 ρ. 78, 19 ύπαγορεϋσαι = Φ έπαγορευσαι MB ρ. 225, 8 ρ. 78, 25 τοΰ ιδίου συνειδότος = Φ του συνειδότοσ MB ρ. 225,12 ρ. 85, 17 ώς Λέων, ούτως πιστεύομεν = Φ om. MB p. 279. 13 p. 85, 25. 26 τους δμόφρονας Λέοντος τηι συνόδωι. τούς πατέρας τήι συνόδωι = Φ om. MB p. 279, 20 p. 85, 31 συγχωρηθήι ru συγχώρησον MB p. 279, 21 p. 86, 9 τον ΑΙγύπτιον τηι έξορίαι · τον αίρετικόν τηι έξορίαι cf. Φ, om. MB Ρ· 279. 32 ρ. 89, 28. 29 τάς φωνάς τώι βασιλεΐ = Φ om. MB p. 313. *5 p. 92, 29 τινές επίσκοποι άντειπόντες είρήκασι τούς κατηγόρους αύτοϋ εξω είναι καί ήξίωσαν αύτούς είσελθείν cf. quae ad p. 376, 24 adnotaui. Sunt de quibus ambigi possit: p. 83, 17 αληθώς = H X άληθινώς MB p. 277, 27 p. 83,18 Λέων καί Κύριλλος οΰτως έδίδαξαν om. = ΒΗΧΦ habet M p. 277, 28 p. 86, 10 ό Χριστός = Φ ό θεός MB p. 279, 33. p. p. ρ. ρ. ρ.

PRAEFATIO

XXVIIII

Ab editione primaria alienae sunt actiones de Caroso et Dorotheo [i8] atque de Photio et Eustathio [19]. carent enim numeris et omnibus ceteris postponuntur. ñeque Rustico notae erant, ut taceam de uersione antiqua et Liberato, ñeque Euagrio uel Iohanni scholastico; primum earum ratio habetur in ea collectionis x i i n titulorum recensione quamBeneSevic appellai Photio prototypam annisque adscribit fere 620—629. initio igitur saeculi vu si editionem quam exhibent codices MB, ortam esse censeas, non multum a uero recedas, additas duas illas actiones esse a prudentibus iuris canonici manifestum est, cf. 18, 9. 10. 19, 37. catalogum episcoporum qui praecedit actioni 19, secundum ceteros qui extant inde ab actione vin, id est secundum gestorum editionem primariam confectum esse non est cur dubitetur, sed dolendum frustra quaeri unde isti prudentes has actiones desumpserint, quae usque ad illos editae non fuerunt. neque enim crediderim ipsum authenticum illis praesto fuisse; ueri mihi similius uidetur actionis 19 exemplar Beryti extitisse, actionis 18 in scrinio patriarchal! Constantinopolitano. Propter decreta concilii Constantinopolitani a. 553 de epistula ab Iba ad Marim destinata Eunomii Nicomediensis depositionem ex actione xi éliminât am esse postquam Rusticus editionem suam confecit, id est post mortem Iustiniani, olim demonstraui [Abhndlg. d. Bayer. Akad. d. IFìss. x x x n 2 p. 11 sq.]. nihil obstat quominus hoc detrimentum eidem editioni attribuatur, qua duae illae actiones introduciae sunt. Restant alia quae num illi editioni saeculi VII ipsi an posteriori eius exemplo ascribantur, erui nequit, quae tarnen qui nunc extant codicibus anteriora sunt, primo omissa sunt omnia Latina Latinisque litteris scripta, deinde chartae operaeque parsimonia facta est imprimis in interlocutionibus quae longa serie decurrentes unam eandemque sententiam continent, de eis quae in prima actione desunt, locutus sum in praefatione partis 1 p. v u ; in actione altera sententiae atque subscriptiones de damnatione Dioscori praeter paucasomissae sunt nominibus tantumrelictis [2,96.97] neque transscripta est synodi relatio ad Marcianum [2, 98]. epistulae Cyrilli quae in actionibus et tertia et prima extant, in editione unde pendent codices MB, bis scriptae erant; in diuersa enim abeunt codices illis in prima actione tantum a M exscriptis, in tertia a B, cf. notas p. 104. 107. at in actione sexta neque M neque Β expositionem fidei iterum exhibent [6, 8]. quae in M initio praescribuntur [cf. p. 5, 1 nota, ubi casu infelici πρώτη excidit] Βίβλοσ πρώτη των πρακτικών τήσ έν χαλκηδόνι συνόδου, actioni quartae Βίβλοσ ¡3 τήσ êv χαλκηδόνι συνόδου,, ea totam molem in duos codices aliquo tempore distributam fuisse testantur neque pertinent ad editionem primariam, cuius diuisio tripartita per loeos tribus epistularum collectionibus tributos manifestatur. Epistularum collectionem M primariam [ep. 1—11] paulo post primam editionem suppletam esse collectione H in praefatione partis primae p. x n exposui. illam Gestorum codicibus olim infuisse mihi quidem inde elucere uidetur quod uersionem Latinam Φ" propius ab illa distare quam ab eis quae in MB extant, et epistulae quae collectionis H propriae sunt neque in Φ" desunt, et lectiones satis clare testantur. post Iustiniani, ni fallor, tempora sicut Gesta, etiam epistularum collectiones nouatae sunt, ex parte collectionis H nouacollectio formata est epistulis nonnullis [Coll. Β 2—4 p. 241 sq.] aucta, textu uero ex antiqua et genuina forma haud raro deflexo, at feliciter accidit ut forma collectionis aut primaria, sicut in PS, aut fere integra, sicut in M [ep. ι—12], de antiquo loco non in omnibus exemplaribus recederei, unde collezioni isti nouatae locus minime aptus paratus est post actionem alteram, eiecta quae ibi antiquitus collocata erat collectione [Coll. Β ep. 14—22]. ita res instituía

XXX

PRAEFATIO

est in M ; aliter processum est in Β : omissa in initio collectione M praeter eas epistulas quae ad ipsa gesta pertinebant, noua illa forma collectionis H posita est ante earn quae inde ab initio locum tenebat post actionem alteram, quae uero epistulae collectionis H in istam formam non receptae sunt [12. 13. 14. 15. 16], ex Gestorum codicibus Graecis euanuerunt. rei intricatae simplicior explicatio non praesto erat; eo magis in edendo ab omni experimento abstinendum esse duxi et quantumuis potui, ita exhibui epistularum collectiones ut quomodo compositae sint quemque locum in toto Gestorum opere teneant, facili opera manifestum fiat. Monachiae m. Ianuario a. h. s. xxxv E. Schwartz

CORRIGENDA part, i praefatione p. X I I I 1. 7. 8 deleas quae Romae-decenniis p. 3, ι not. pro Βίβλος legas Βίβλο; ττρώτη pars 2 p. V . pro [a. 1447] legas [a. 1446] ratio habenda est eorum quae in praef. p. 3 p. X X V I . X X V I I de Euagrii lectionibus p. 362 legas a = Vindobonensis hist. gr. 27 s. X I I ,, W = Codex Vindobonensis theol. gr. .40 s. X I I p. 377, 24 not. pro φανεα legas φανερά p. 406, 34 lacuna post σήμερον signanda erat p. 427, 21 not. legas τοσούτον Β"" p. 434, 9 not. ante post haec del. num. 9 P· 436, 33 not. ante τήν έτπτΕόεΤσαν del. num. 34

adnotaui

ACTIONES Vili—XVII ACTIO DE CAROSO ET DOROTHEO ACTIO DE PHOTIO ET EVSTATHIO COROLLARIVM

Acta condliorum oecumenicorum.

I H , r.

M = Codex Venetus 555 s. X I Β = archetypus codicum a = Vindobonensis hist. gr. s. XII b = Vaticani 831 s. X V o = Ottoboniani 29 s. X V I W = Codex Vindobonensis hist. gr. 40 s. X I I Φ" = Versio Latina antiqua Φ' = Versio antiqua correcta ΦΓ = Versionis antiquae correctae editio Rustici Κ = a = b = c = d = e = f = h = 1= ρ = q = r = t = u= y = ζ = Ρ =

Sylloge canonum quae dicitur XIIII titulorum Codex Palatinus 376 Codex Parisinus 1334 Codex Vaticanus 2060 Codex Vaticanus 2184 Codex Parisinus suppl. 614 Codex Parisinus suppl. 1085 Codex Coislinianus 2 1 1 Codex Oxoniensis Laudianus 39 Codex Patmensis 172 Codex Patmensis 173 Codex Vallicellianus F i o Codex Vaticanus 827 Codex Vaticanus 1080 Codex Oxoniensis Baroccianus 26 Codex Venetus III 17 Codicis Parisini 415 s. XII pars canonica

Πρδξις η 1

Ύπατείας του δεσπότου ήμών Μαρκιανοϋ τοϋ αΙωνίου αύγούστου τήι πρό έτττά L i m ó n Καλανδών Νοεμβρίων έν Χαλκηδόνι ïSm'oct κατά κέλευσιν του θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ήμών δεσττότου συνελθόντωυ εν τη ι a. 45' άγιωτάτηι έκκλησίαι της αγίας μάρτυρος Ευφημίας των ένδοξοτάτων άρχόντων, τουτέστι Μ VII Ι 8Ο Ι του μεγαλοπρεπεστάτου καί Ινδοξοτάτου πατρικίου Άνατολίου β 2 καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί Ινδοξοτάτου έπάρχου των Ιερών πραιτωρίων Παλλαδίου 3 καί τοϋ μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου μαγίστρου των θείων όφφικίων Βιγκομάλου, συνελθόντων δέ καί ίο 2 1—3 ΤΤασκασίνου καί Λουκινσίου των εύλαβεστάτων έπισκόπων καί Βονιφατίου τοΟ εύλαβεστάτου πρεσβυτέρου έπεχόντων τον τόπον του άγιωτάτου άρχιεπισκόπου της πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 4 καί Άνατολίου του εύλαβεστάτου επισκόπου της μεγαλωνύμου Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης is 5 καί Μαξίμου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Συρίας 4 6 καί Ίουβεναλίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ιεροσολύμων 7 καί Κυντίλλου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας έπέχοντος τόν τόπον τοΟ άγιωτάτου έπισκόπου της Θεσσαλονικέων 'Αναστασίου 8 καί Θαλασσίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας ¡¡ο 9 καί Στεφάνου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Εφέσου ίο καί Λουκιανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βύ^ης έπέχοντος τόν τόπον τοϋ θεοφιλεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Θράικης Κυριακοϋ il καί Εύσεβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας ΐ 2 καί Διογένους τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου KUJÍKOU 25 ΐ3 καί Πέτρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κορίνθου ΐ4 καί Φλωρεντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σάρδεων ΐ5 καί Εύνομίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομηδείας ι6 καί 'Αναστασίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας ΐ7 καί Ίουλιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου της Κώ έπέχοντος καί αύτοϋ τόν τόπον so τοϋ άποστολικοϋ θρόνου της πρεσβύτιδος 'Ρώμης Actionis Vili [VII in Φ"] extat praeter Φ» et Φ", quae inter se plus solito discrepant, tertia uersio in Rerum Chalced. coll. Vaticana 6, 3 fAu]. de tota actione cf. quae exposui in Abhandig. d. Bayer. Akad. d. Wtss. XXXII 2 Μ, Β [= abo], ΦΑ" ι όγδόη Β 6—p. 5. 4 omnia nomina om. Φ» 6 magistro militum (ex} constile ordinario et patricio A" 11 λουκηνσίου M, ut solet 13 πρεσβυτέρασ Β1» 14 άρχιεπισκόπου Β" 15 véaj 'Ρώμης om. Φ3Λ" 16/17 ΆντιοχεΙα? — έπισκόπου om. Β° ι6 Συρίας om. Φ» ι8—ρ. 5. 4 o m · Λ" ι8 κυντίλου Β 18/19 Ήρακλείας — έπισκόπου om. Β» 2ο Καππαδοκία? om. Β 2ΐ—ρ. 5, 4 om ·. ΡΓΟ eis habent καί λοιπών [των λοιπών Β»] των προειρημένων εΰλαβεστάτων έπισκόπων Β 23 Κυριάκου Φ3 κυρίλλου Μ ΐ4· ΐ3 coll. Μ 3° κών Μ

4 [363]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO VIII

18 καί 'Ελευθερίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου της Χαλκηδονέων ΐ9 καί Βασιλείου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας 20 καί Μελιτίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τόν τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόττου Άπαμείας Zupias Δόμνου 2ΐ καί Άμφιλοχίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης 5 22 καί Θεοδώρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσού 23 καί Κύρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Avajapßoö 24 καί Κωνσταντίνου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων 25 καί Φωτίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τύρου 26 καί Θεοδώρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δαμασκοϋ ίο 27 καί Στεφάνου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μερδς πόλεως 28 και Νόννου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Εδέσσης 29 καί Συμεώνου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμίδης 3° καί Έπιφανίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου (έπέχοντος τόν τόπον τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου) Κωνσταντείας 'Ολυμπίου is 3ΐ καί 'Ιωάννου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σεβαστείας 32 καί Σελεύκου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμασείας 33 καί Κωνσταντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μελίτη νής 34 καί Πατρικίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τυάνων 35 καί Πέτρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου ( Γαγγρών 2ο 36 καί Άπραγμονίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου) έπέχοντος τόν τόπον τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κλαυδιουπόλεως Καλογήρου 37 και Άταρβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραπε3θϋντος έπέχοντος τόν τόπον τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 38 καί Φωτεινοϋ άρχιδιακόνου έπέχοντος τόν τόπον θεοκτίστου τοϋ εύλαβεστάτου 25 έπισκόπου Πισινοϋντος 39 καί 'Ρωμανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μύρων της Λυκίας 4° καί Κριτωνιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άφροδισιάδος Καρίας 4ΐ καί Νουνεχίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 42 καί Μαριανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Συνάδων 3ο 43 καί Όνησιφόρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ικονίου 44 καί Περγαμίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Πισιδίας 45 καί Έπιφανίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πέρ·/ης 46 και Άττικοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικοπόλεως 'Ηπείρου 47 καί Μαρτυρίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γορτύνης 35 48 και Λουκά τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δυρραχίου 49 καί Βιγιλαντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης Θεσσαλίας 5ο και Φραγκίωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Φιλιππουπόλεως 5ΐ καί Σεβαστιανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βερόης 52 και Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραιανουπόλεως «ο 53 καί Τρύφωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Χίου έπέχοντος τόν τόπον 'Ιωάννου έπισκόπου 'Ρόδου 54 καί Θεοκτίστου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βεροίας ΜΦ»

2 Ίσαυρίαΐ Φ2 συρίας Μ 14/15 έπέχοντοί— Ιπισκόπου Φ» om. Μ \η άμασίασ Μ ι8 μελιτινήσ Μ 20/21 Γαγ/ρών — έπισκόττου Φ» om. Μ, post 21 έπισκόπου excidit Τίου in archetypo Μ Φ2 24 Δωροθέου Φ» Θεοδώρου Μ ιη τη; Λυκίας om. Φ» 32 πίίσιδίασ Μ 41/42 έπέχοντοί — 'Ρόδου om. Φ»

2 N O M I N A — 3—8 S E N T E N T I A E

3

4

5

6 7

8

EPISCOPORVM

[364] 5

55 καί Γεροντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Συρίας 56 καί Εύσεβίου πρεσβυτέρου έπέχοντος τον τόττον Μακαρίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Λαοδικείας Συρίας 57 καί Εύσεβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Δορυλαίου καί της λοιπής άγίας καί οικουμενικής συνόδου της κατά θέσπισμα του θειοτάτου s καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου έν τήι Χάλκη δονέων πόλει συναθροισθείσης καί καθεσθέντων πάντων πρό των καγκέλλων του άγιωτάτου Θυσιαστηρίου οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον· Ό Θειότατος καί εύσεβέστατος ημών δεσπότης παρακληθείς παρά Μαξίμου καί Ίουβεναλίου των όσιωτάτων έπισκόπων παρεκελεύσατο ή μας διαλαβεϊν μεταξύ αύτών περί τών κινουμένων κεφα- ίο λαίων. καί συνελθόντες οί μνημονευθέντες όσιώτατοι άνδρες φανερά προς άλλήλους έν τοις άγράφοις έτύπωσαν, δ καί ήμϊν δήλα κατέστησαν δοκοϋντα κατά συναίνεσιν δικαίως τετυπώσθαι. ταϋτα τοίνυν άναγκαΐον ήγησάμεθα καί έπί τής άγίας συνόδου έκάτερον αύτών διδάξαι, ώστε καί έξ ημετέρας άποφάσεως καί έξ υμετέρας ψήφου τά άρέσκοντα βεβαιωθήναι. 'Ρ ω is Μάξιμος ó εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αντιοχείας Συρίας είπεν "Ηρεσέν μοι καί τώι εύλαβεστάτωι έπισκόπωι Ίουβεναλίωι μετά πολλήν φιλονεικίαν κατά σύμβασιν ώστε τον μέν θρόνον τής Άντιοχέων μεγαλοπόλεως τον του άγιου Πέτρου εχειν δύο Φοίνικας καί Άραβίαν, τον δέ θρόνον τής 'Ιεροσολυμιτών εχειν τάς τρεις ΓΤαλαιστίνας. καί άξιουμεν έξ άποφάσεως τής υμετέρας μεγαλοπρεπείας καί τής άγίας συνόδου έγγράφως 2ο βεβαιωθήναι ταύτα. Ίουβενάλιος ό όσιώτατος έπίσκοπος τής "Ιεροσολυμιτών πόλεως είπεν Τά αύτά κάμοί συνήρεσεν, ώστε τήν μέν άγίαν του Χρίστου Άνάστασιν τάς τρεΤς Παλαιστίνος εχειν, τον δέ θρόνον τής Άντιοχέων δύο Φοίνικας καί Άραβίαν. καί άξιώ ώστε έξ άποφάσεως τής υμετέρας μεγαλοπρεπείας καί τής άγίας συνόδου βεβαιωθήναι ταϋτα. ζ6 ΤΗστινος διαλαλίδς Ελληνιστί έρμηνευθείσης δια Βερονικιανοϋ τοΰ καθωσιωμένου μαγιστριανοΟ καί σηκρηταρίου του θείου κονσιστορίου τά έπαγόμενα ΤΤασκασϊνος καί Λουκίνσιος οί ευλαβέστατοι έπίσκοποι καί Βονιφάτιος πρεσβύτερος έπέχοντες τόν τόπον του άποστολικοϋ θρόνου τής πρεσβυτέρας 'Ρώμης είπον Ταύτα άτινα συμφωνούντων τών άδελφών ήμών Μαξίμωι τώι εύλαβεστάτωι έπισκόπωι τής 3ο Άντιοχέων έκκλησίας καί τώι εύλαβεστάτωι καί άγιωτάτωι έπισκόπωι Ίουβεναλίωι Ιεροσολύμων ύπέρ άγαθής ειρήνης είρήσθαι γινώσκομεν, τουτέστιν ίνα ó τής Άντιοχέων έκκλησίας τάς δύο Φοίνικας καί τήν Άραβίαν εχηι, ó δέ 'Ιεροσολύμων τάς τρεις Παλαιστίνος Ιχηι, ετι [τε] καί τής ήμετέρας ταπεινώσεως τήι διαλαλιδι βεβαιωθώσιν, ίνα μηδεμία μετέπειτα περί τούτου του πράγματος ταΐς προλεχθείσαις έκκλησίαις φιλονεικία 35 καταλειφθείη. Άνατόλιος έπίσκοπος τής ένδόξου Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης είπεν Τά L i m 615 συναρέσαντα μεταξύ του θεοφιλεστάτου έπισκόπου τής Άντιοχέων Μαξίμου καί του θεοφιλεστάτου έπισκόπου τής 'Ιεροσολυμιτών Ίουβεναλίου καί έξ έμής διαλαλιδς βέβαια Μ, inde a 5 Μ. Β [ = abo], Φ Α " ι Zupias om. Φ» αύτών Μ 0

er

ί ο παρεκαλέσατο B b

1 2 άντιγράφοισ B a °

έκάτερον B¡»t> έκατέρου Β » singula eorum Φ» singula Λ "

& om. Β

1 4 έκάτερον

ύμετέραΐ — ήμετέρα; Φ Α "

1 5 ii® M B » b βωμαΐον Β® legimus Φ » om. 0 C I A U 1 7 κατά σύμβασιν μετά π ο λ λ ή ν φιλονεικίαν Β ι 8 μέν om. Β » 22 ó om. M 26/27 Μ Β Φ 3 om. Φ 4 ° διαμενεΤν Bt> 4 1 τών άντιοχέων Β

ι. 2 NOMINA MAGISTRATWM ET EPISCOPORVM

[366] 7

καί τήν 'Αραβίαν ?χειν ύπό τήν Ιδίαν έξουσίαν, Ίουβενάλιον δέ τόν όσιώτατον έπίσκοπον της Ίεροσολυμιτών εϊτ' ούν την ύττ' αύτόν άγιωτάτηυ έκκλησίαν τάς τρεις Παλαιστίνος ύπό την Ιδίαν έξουσίαν Ιχειν, άργούντων κατά τήν κέλευσιν τοϋ θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ήμών δεσπότου πάντων των πραγματικών καί των άλλως πορισθέντων τοις μέρεσι θείων γραμμάτων καί των περιεχομένων αύτοίς προστίμων ταύτης ενεκεν της ύποθέσεως. s «ρω Πρδξις 0 1

Ύπατείας του δεσπότου ήμών ΜαρκιανοΟ τοϋ αΙωνίου αύγούστου καί του δηλω- M vu i8s α' ' 2 Ó' * m ' 0οc t " Θησομένου τήι προ έπτά Καλανδών Νοεμβρίων âv Χαλκηδόνι 45' κατά κέλευσιν του θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ήμών δεσπότου συνελθόντων έν ίο τήι άγιωτάτηι έκκλησίαι της αγίας μάρτυρος Ευφημίας ι του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου στρατηλάτου άπό υπάτων καί πατρικίου Άνατολίου 2 καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου έπάρχου των Ιερών πραιτωρίων Παλλαδίου 15 3 καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου μαγίστρου τών θείων όφφικίων Βιγκομάλου, συνελθόντων δέ καί χ —3 Πασκασίνου καί Λουκινσίου των εύλαβεστάτων έπισκόπων καί Βονιφατίου του εύλαβεστάτου πρεσβυτέρου έπεχόντων τόν τόπον τοϋ άγιωτάτου άρχιεπισκόπου 2ο της πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 4 καί Άνατολίου τοϋ εύλαβεστάτου άρχιεπισκόπου της μεγαλωνύμου Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης 5 καί Μαξίμου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Συρίας 6 καί Ίουβεναλίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ιεροσολύμων α 7 καί Κυντίλλου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας έπέχοντος τόν τόπον τοϋ άγιωτάτου έπισκόπου της Θεσσαλονικέων 'Αναστασίου 8 καί Θαλασσίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας 9 καί Στεφάνου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Εφέσου ίο καί Λουκιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βύ^ης έπέχοντος τόν τόπον τοϋ θεο- so φιλεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Θράικης Κυριακοϋ il καί Εύσεβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας ΐ2 καί Διογένους τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κυ^ίκου ΐ3 καί Πέτρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κορίνθου ΐ4 καί Φλωρεντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σάρδεων »5 ΐ5 καί Εύνομίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομήδειας ι6 καί 'Αναστασίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας ΐ7 καί Ίουλιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου τής Κώ έπέχοντος καί αύτοϋ τόν τόπον τοϋ άποστολικοϋ θρόνου τής πρεσβυτέρας 'Ρώμης Λέοντος ι8 καί 'Ελευθερίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου τής Χαλκηδονέων *ο ΐ9 καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας Μ, Β [= abo usque ad 29], Φ 3 τήν1 om. Β 4 πρακτικών Β° alia manu : Edantur Λ»

6 φ® M legimus Φ® om. ΒφαΆ"

η ίνάτη Β» ίννάτη Β»

ι8 καί om. Β°

19 λουκησίου M

in fine add. Et 2ο Êrn-

σκόττου Β 2ΐ πρεσβυτέρασ Β° 24 Συρίας om. Φ 26 κυντίλου Β«> 30—ρ. 8, 43 καί Λουκιανού — Δορυλαίου] καί τών καθεξής προειρημένων εύλαβεστάτων ίπισκόπων Β

8 [367]

CONCILI I CHALCEDONENSIS ACTIO Villi

20 καί Μελιτίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τόν τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άπαμείας Συρίας Δόμνου 2ΐ καί Άμφιλοχίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης 22 καί Θεοδώρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσοΰ 23 καί Κύρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άνα^αρβοϋ 6 24 καί Κωνσταντίνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων 25 καί Φωτίου του εύλαβεστάτου έπικόπου Τύρου 26 καί Θεοδώρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Δαμασκού 27 καί Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ίερδς πόλεως 28 καί Νουνεχίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τόν τόπον του εύλαβεστάτου ίο έπισκόπου Κωνσταντείας 'Ολυμπίου 29 καί 'Ιωάννου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σεβαστείας 3ο καί Σελεύκου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμασείας 3ΐ καί Κωνσταντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μελίτηνής 32 καί Πατρικίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τυάνων χε 33 καί Πέτρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γαγγρών 34 καί Άπραγμονίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τόν τόπον τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κλαυδιουπόλεως Καλογήρου 35 καί Άταρβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραπε^οϋντος έπέχοντος τόν τόπον τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 20 36 καί Φωτεινοϋ άρχιδιακόνου έπέχοντος τόν τόπον Θεοκτίστου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πισινοϋντος 37 καί 1 Ρωμανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μύρων 38 καί Κριτωνιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άφροδισιάδος Καρίας 39 καί Νουνεχίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 25 4ο καί Μαριανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Συνάδων 4ΐ καί Όνησιφόρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ικονίου 42 καί Περγαμίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Πισιδίας 43 καί Έπιφανίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πέργης 44 καί Άττικοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικοπόλεως 'Ηπείρου so 45 καί Μαρτυρίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γορτύνης 46 καί Λουκδ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δυρραχίου 47 καί Βιγιλαντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης Θεσσαλίας 48 καί Φραγκίωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Φιλιππουπόλεως 49 καί Σεβαστιανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βερόης 36 5° καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραιανουπόλεως 5ΐ καί Τρύφωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Χίου έπέχοντος τόν τόπον 'Ιωάννου έπισκόπου 'Ρόδου 52 καί Θεοκτίστου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βεροίας 53 καί Γεροντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Συρίας 4ο 54 καί Εύσεβίου πρεσβυτέρου έπέχοντος τόν τόπον Μακαρίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Συρίας 55 καί Εύσεβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δορυλαίου L mi 619

καί της λοιπής ά/ίας καί οίκουμενικής συνόδου της κατά θέσπισμα τοϋ θειοτάτου Μ, Β [ = abo inde a 44]. Φ ίο νουνεχίου ΜΦ expectatur Έπιφανίου ιι κωνσταντίασ Μ 14 μελιτινησ Μ ιη έπισκόπου Μφ fuit έπισκόπου (Τίου) 2ο Δωροθέου Φ Θεοδώρου Μ 24 κρητωνιανοΰ Μ 26 Mariniano Φ 37/38 έττέχοντοί — "Ρόδου om. Φ

3—14 D E

4 5

6 7

8 9

10 11 12 13

14

[368] 9

THEODORETO

καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου έν τήι Χαλκηδονέων πόλει συναθροισθείσης καί Μ vii ι86 καθεσθέντων πάντων προ των καγκέλλων του άγιωτάτου θυσιαστηρίου οί ευλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν · Θεοδώρητος άρτι άναθεματίσηι. Θεοδώρητος ό εύλαβέστατος επίσκοπος παρελθών εν τώι μέσωι είπεν Καί δεήσεις Ιπιδέδωκα τώι θειοτάτωι καί εΰσεβεστάτωι βασίλεϊ καί λιβέλλους έπιδέδωκα τοις εύλα- β βεστάτοις έπισκόποις τοις διέπουσι τόν τόπον του εύλαβεστάτου άρχιεπισκόπου Λέοντος, καί εΐ δοκεϊ ΰμϊν, άναγινώσκωνται έφ' υμών, καί μανθάνετε όπως φρονώ. 01 ευλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν* Άναγνωσθήναι ουδέν θέλομεν Νεστόριον άρτι άναθεμάτισον. Θεοδώρητος ό εύλαβέστατος επίσκοπος εϊπεν* Έ γ ώ δια την του θεου χάριν καί ίο παρ' όρθοδόξοις έτράφην καί όρθοδόξως έδιδάχθην καί όρθοδόξως έκήρυξα, καί où L l i l i 6 2 2 μόνον Νεστόριον καί Ευτυχή, άλλά καί πάντα άνθρωπον μή φρονοΟντα όρθώς αποστρέφομαι καί άλλότριον ηγούμαι Καί έν τώι λέγειν αυτόν οί ευλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν · Φανερώς είπέ άνάθεμα Νεστορίωι καί τοις δόγμασιν αυτού· άνάθεμα Νεστορίωι καί τοις φιλοϋσιν αυτόν. is Θεοδώρητος ό ευλαβέστατος επίσκοπος είπεν· Έπ'άληθείας οϋ λέγω εί μή ώς Μ vii 189 οίδα άρέσκειν τώι θεώι. πρώτον πείσω ύμδς ότι ούτε πόλεως φροντίζω ούτε τιμής χρήι^ω ούτε δια τούτο παρεγενόμην, άλλ' έπειδή έσυκοφαντήθην, ήλθον πληροφορήσαι δτι ορθόδοξος είμι καί δτι Νεστόριον καί Ευτυχή και πάντα άνθρωπον δύο υιούς λέγοντα αναθεματίζω 2ο Καί έν τώι λέγειν αυτόν οί ευλαβέστατοι έπίσκοποι έβόησαν Είπέ φανερώς άνάθεμα Νεστορίωι καί τοις φρονοϋσι τ ά αύτοΰ. Θεοδώρητος ό εύλαβέστατος επίσκοπος είπεν· Έ γ ώ έάν μή εκθωμαι δπως πιστεύω, où λέγω, πιστεύω δέ Καί έν τώι λέγειν αυτόν οί εύλαβέστατοι έπίσκοποι έβόησαν· Ούτος αίρετικός έστιν. 25 ούτος Νεστοριανός έστι. τόν αίρετικόν εξω βάλλε. Θεοδώρητος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος είπεν Άνάθεμα Νεστορίωι καί τώι μή λέγοντι θεοτόκον τήν άγίαν παρθένον Μαρίαν καί τώι εις δύο υίούς μερί^οντι τόν ενα υΐόν τόν μονογενή. έγώ δέ καί τώι δρωι τής πίστεως υπέγραψα καί τήι έπιστολήι τοΰ όσιωτάτου αρχιεπισκόπου Λέοντος καί ούτω φρονώ. καί μετά ταύτα πάντα 3ο σώι^εσθε. Οί ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Ή π δ σ α λοιπόν περί Θεοδωρήτου τοΰ θεοφιλεστάτου άμφιβολία λέλυται. καί γάρ Νεστόριον έπί ήμών άνεθεμάτισεν καί παρά του άγιωτάτου καί θεοφιλέστατου άρχιεπισκόπου τής πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος προσεδέχθη και τόν δρον τής πίστεως τόν παρά τής ύμετέρας θεοσεβείας δοθέντα έδέξατο 35 άσμένως, καί τούτωι, ετι μήν καί τήι έπιστολήι του μνημονευθέντος όσιωτάτου άρχιεπισκόπου Λέοντος καθυπέγραψεν. λείπεται τοίνυν ψήφον έξενεχθήναι παρά τής θεοφιλείας τής ύμετέρας ώστε καί τήν έκκλησίαν αύτόν άπολαβεϊν, καθώς καί ό όσιώτατος άρχιεπίσκοπος Λέων έδικαίωσεν. Μ, Β [ = abo],

Φ

3 Θεοδώριτοσ Β 4 Kai om. Β » Φ

ut solet

άναθεματίση Μ Φ » αναθεματίσει Β anathematizet Nestorium

6 εύλαβεστάτου

om. Φ

η legantur Φ άναγινώσκονται M B

i l όρθοδόξωσ [όρθοδόξοισ Β ] έδιδάχθην M B O a c orthodoxe docui et orthodoxe sum edoctus Φ Γ τυχεί B b

1 4 / 1 5 άνάθεμα Νεστορίωι om. Β °

α ύ τ ά Β»1>

2 6 βάλε ΜΒ·>

3 ΐ σώ^εσθαι M B b

20 dicentem uel opinantem

28 τ ή ν — μαρίαν θεοτόκον Βΐ>

32 gloriosissimi 36

τ ο ύ τ ω ι Μ τ ο ϋ τ ο Bb° hoc Φ τούτον Β »

Acta conciliorum oecumenicorum.

III, ι.

Φ

ΐ 2 ευ-

22 αύτοϋ Μ Β ° domni

Φ Γ domni Φ 3 α

Φ μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι Β ° εύλαβέστατοι M B » b

3 2 / 3 3 θεοφιλεστάτου M B a b εύλαβεστάτου έπισκόπου Β » cf. Φ πρεσβυτέρασ Β °

3 ° archiepiscopi

Φ"

9 άρα τι Μ

3 4 θεοφιλεστάτου καί ά γ ι ω τ ά τ ο υ Β 39 έδοκίμασε Β ° 2

IO [369]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO V i l l i . X

15

Πάντες oí ευλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν· Θεοδώρητος άξιος του θρόνου, τήι έκκλησίαι τον όρθόδοξον. ή έκκλησία τον ποιμένα άπολάβηι. τον όρθόδοξον διδάσκαλον ή εκκλησία άπολάβηι. Θεοδώρητος άξιος του θρόνου. του άρχιεπισκόπου Λέοντος πολλά τά ετη. μετά του θεοϋ Λέων έδίκασεν. ό λαός τον όρθόδοξον άπολάβηι. άξιε τοΰ θρόνου. Θεοδωρήτωι τώι έπισκόπωι ή εκκλησία άποδοθήι. 5 16 Πασκασϊνος και Λουκίνσιος οί ευλαβέστατοι επίσκοποι καί Βονιφάτιος ό ευλαβέστατος πρεσβύτερος, ετι δέ καί 'Ιουλιανός ό εύλαβέστατος επίσκοπος της Κώιων πόλεως έπέχοντες τόν τόπον του άποστολικοϋ θρόνου είπον Τόν άγιώτατον καί σεβάσμιον επίσκοπον Θεοδώρητον καί ό άγιώτατος καί μακαριώτατος πάσης εκκλησίας έπίσκοπος Μ VII 192 πόλεως 'Ρώμης Λέων πάλαι εις κοινωνίαν έδέξατο ούτως καθώς τά γράμματα τά παρ' ΊΟ αύτοϋ άποσταλέντα πρός την ήμετέραν ταπείνωσιν μαρτυρουσιν. εΐ τοίνυν τήν καθολικήν πίστιν καθώς ύπισχνεϊται, καί κατά τόν προλεχθέντα μακάριον επίσκοπον τήν ύπογραφήν εν τώι ίδίωι λιβέλλωι άπέστειλεν καί τήι ήμετέραι ετι ταπεινώσει έτέρου L IUI 623 δοθέντος λιβέλλου εδειξεν, επειδή καί Νεστόριον καί Ευτυχή οϋ μόνον εγγράφως, άλλ' ετι καί επί παρουσίαι παντός τοΰ συνεδρίου οίκείωι στόματι άνεθεμάτισεν, ταύτηι τήι is κρίσει ή άγιωτάτη καί σεβασμία σύνοδος ετι τε καί ή ημετέρα ταπεινότης άποδοθήναι αύτώι τήν ΐδίαν έκκλησίαν ώρισεν. 17 Άνατόλιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως είπεν Ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Θεοδώρητος δια πάντων μέν όρθόδοξος άπεδείχθη, καί δι' αύτοϋ δέ του άναθεματίσαι Νεστόριον καί Ευτυχή. δικαίως τοίνυν καί τήν έαυτοϋ άπολή- 2ο ψεται έκκλησίαν. 18 Μάξιμος ό εύλαβέστατος 'Αντιοχείας είπεν· Πάλαι μέν καί έξ άρχής τόν θεοφιλέστατον επίσκοπον Θεοδώρητον όρθόδοξον ήιδειν έπακούων αυτού έπί της άγιωτάτης έκκλησίας των διδασκαλιών, πολλώι δέ πλέον νυν άπεδεξάμην τήν αύτοϋ όσιότητα άναθεματίσασαν νυν Νεστόριον καί Εύτυχέα καί φρονούσαν κατά τόν όρον τόν έκτεθέντα 25 παρά τής άγιας ταύτης συνόδου. όθεν ψηφίζομαι καί έγώ τής πόλεως Κύρου συνήθως αυτόν είναι έπίσκοπον. 19 Ίουβενάλιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Ιεροσολύμων είπεν· Κάγώ τοις αύτοίς συντίθεμαι οίσπερ έψηφίσατο ό θεοφιλέστατος άρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Άνατόλιος. so 20 Θαλάσσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας είπεν· Κάγώ σύμψηφος γίνομαι τοις τύποις των άγιων πατέρων έπί τώι θεοφιλεστάτωι έπισκόπωι Θεοδωρήτωι. 21 Εύσέβιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Αγκύρας Γαλατίας είπεν Κάγώ παραπλήσια τοις άποφηναμένοις άγίοις πατράσι ψηφίζομαι περί Θεοδωρήτου του εύλαβεστά- 35 του έπισκόπου. 22 Φώτιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Τύρου είπεν · Τοις τυπωθεΐσι παρά των άγίων πατέρων ήμών καί άρχιεπισκόπων συνωιδά κατατίθεμαι περί του εύλαβεστάτου έπισκόπου Θεοδωρήτου. Μ, Β [= abo], Φ 2/3 τόν όρθόδοξον — άπολάβηι om. Β° 3 τοϋ θρόνου θεοδώριτοσ άξιοσ Β 4 Post deum Φ 5 τώ ίπισκόπω quod sapit interpolationem concilii quinti gratia MB catholico doctori Φ 6 έττίσχοποι om. Bb 9 πάσησ τησ B° 10 πάλιν Bab 13 ίν om. Bb 14 έδέξατο Bb 14/15 άλλ' fri Μ άλλά Β ι6 τε] δέ ΦΓ ι8—2ΐ om. Β° 2θ Nestorii Φ» et uaria lectio in Γ sicut soient 13 τη s — έπίσκοπον suppleui ex Φ ι6 metropolis Φ 17 βηρυτων Β° κατά] καί Β° ig Ομετέρα Β" 20 eiç τήν Φοινίκων] Phoeniciae Φ» Phoenicae Φ" 2ΐ κεφάλαια [κεφάλαβα Bb] ΜΒΦ» om. ΦίΓ 21/22 καί Καρρηνών καί Θεοδοσιουπόλεωξ om. Β 23 όρισμένα Β° 24 VI Φ 25 Postumiani Φ πουστουμιανοϋ Β® ποστουμινιανοϋ Bab ποστουμηνιανοΟ Μ 26 Καλάνδαις Σετττεμβρίαι; [σεπτεβρίαισ Β ko] falsata, cf. Silzungsber. d. Bayer. Akad. d. Wiss. 1929, 5 p. 63 κολωνεία Β»1» 27 θεοφιλεστάτων MBt> 32 άφλαβ(ουΒ° άβίβου Β 33 προελθόντων Μ 3*

20 [379]

CONCILI I CHALCEDONENSIS ACTIO XI

εύσεβεστάτωι καί θειοτάτωι ημών δεσπότηι καί αίτιασαμένων τον ευλαβέστατου έπίσκοπον "Ιβαν καί τον ευλαβέστατου έπίσκοπου Ίωάννην καί τόν εύλαβέστατον έπίσκοπον Δανιήλον έθέσπισεν ή αύτου ευσέβεια, ώς περιέχουσι καί αί προς την ύμετέραν θεοσέβειαν ευσεβείς καί Θεϊαι συλλαβαί, τούς αίτιαθέυτας άττό της Όσροηνών την Φοινίκων καταλαβεΐν καί προς τ ά επαγόμενα αύτοϊς επί της υμετέρας Θεοσεβείας άπολογήσασθαι. s και προσετάχθην αυτούς προσαγαγεΐν καί τ ά όρι^όμενα π α ρ ' ύμών εκβιβασμώι παραδοϋναι. πάρεστιν αμφότερα τ ά μέρη εις τό παριστάμενον. 30 Οΐ Θεοφιλέστατοι επίσκοποι Φώτιος καί Ευστάθιος καί Ουράνιος είπον · Τό ευσεβές κομμονιτώριον καταξιώσηι ή ση μεγαλοπρέπεια έπιδεϊξαι, ίνα τώι σκοπώι του φιλοχρίστου ήμών βασιλέως δια π ά ν τ ω ν άκολουθήσωμεν · προλάμπειν y à p οφείλει τησδε ίο της πράξεως. 31 Τούτου γενομένου Εΰλόγιος διάκονος εϊπεν· ΤΤροσελθόντων τώυ εύλαβεστάτων κληρικών Σαμουήλου Κύρου Εύλογίου Μάρα Άβλαβίου Ιωάννου Άνατολίου Καιούμου καί Άββίβου τώι θεοφΛεστάτωι και όσιωτάτωι άρχιεπισκόπωι ήμών Φλαβιανώι της κατά τήν βασιλεύουσαν Κωνσταντινούπολιν 'Ρώμην άγιωτάτης εκκλησίας καί αΐτιασα- is μένων "Ιβαν καί Ίωάννην και Δανιήλον τους Θεοσεβεστάτους επισκόπους, έδοκίμασεν ή αύτου άγιότης τήν ύμετέραν θεοσέβειαν άκοϋσαι της ύποθέσεως καί π α ρ ά τούτου M vu 213 γράμματα έκόμισα και άποδέδωκα τήι ύμετέραι άγιωσύνηι. καί πάρεστι τά μέρη προς τό παριστάμενον. 32 Οί θεοφιλέστατοι επίσκοποι είπον· 'Επειδή άποροΟμεν δπως προσαγάγωμεν 2ο τάς πεύσεις καί τάς άποκρίσεις τοις τ ό πρόσωπον τών κατηγόρων έπέχουσι, διδασκέτω ήμδς ό θεοφιλέστατος "Ιβας επίσκοπος εϊ τι κατ' αυτών πέπρακται επί της αγίας καί μεγάλης συνόδου της κατά τήν μεγαλόπολιν Άντιόχειαν πρώην συγκροτηθείσης. 33 Σαμουήλος ε ϊ π ε ν ΠαρακαλοΟμεν τ ά λεγόμενα Συριστί λεχθήναι δια τον όσιώτατον έπίσκοπον Ούράνιον, επειδή άκριβώς οίδε τίνα έστί τ ά γραφέντα τώι θεοφιλεστάτωι 25 καί ά γ ι ω τ ά τ ω ι άρχιεπισκόπωι Φλαβιανώι π α ρ ά του Θεοφιλεστάτου καί άγιωτάτου αρχιεπισκόπου Δόμνου περί ήμών· παρήν γ ά ρ εν Κωνσταντινουπόλει. 34. 35 Oi θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ϊ π ο ν Παρίτω τών δυναμένων έρμηνεύειν είς τώι θεοφιλεστάτωι έπισκόπωι Ούρανίωι ** 36 Οΐ θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ί π ο ν Kai ήδη πεϋσιν προσηγάγομέν σοι τώι θεοφι- 3ο λεστάτωι έπισκόπωι "Ιβαι ώστε διδάξαι ήμδς εϊ τι περί τών έστώτων έπράχθη έν τήι άγίαι καί μεγάληι συνόδωι τήι πρώην συναχθείσηι κατά τήν φιλόχριστον Άντιόχειαν, ώστε άρμοδίως προσαγαγεΐν ήμδς αύτοϊς τάς πεύσεις καί τάς αποκρίσεις. 37 Ό θεοσεβέστατος έπίσκοπος "Ιβας εϊπεν· Ούτοι οι τέσσαρες οΐ έστώτες λιβέλλους έπιδεδώκασι τώι θεοσεβεστάτωι έπισκόπωι κυρίωι Δόμνωι καί κατηξίωσεν ή αύτου 35 άγιωσύνη δηλώσαι ήμΐν άπαντήσαι. καί έπειδή τεσσαρακοστή ήν, έκέλευσεν μετά τήν ήμέραν άπαντήσαι ήμδς γράφας έμοί ώστε άπολυθήναι αύτούς τής άκοινωνησίας · L im 642 ήσαν γ ά ρ μοι άκοινώνητοι. εγώ τό π δ ν επέτρεψα τήι γνώμηι του άρχιεπισκόπου. ό άρχιεπίσκοπος διά τήν Ιορτήν άπέλυσεν αύτούς τής άκοινωνησίας επί τώι δρωι τούτωι έπί τώι μή έξελθεΐν Άντιόχειαν, εως άν τύπον λάβηι τ ά κατά τ ό π ρ ά γ μ α · έάν δε έξέλ- 4ο Μ, Β [ = abo], Φ ι θειοτάτω καί εύσεβεστάτω Β° 4 οΐροηνών Β° 5 έτταρμένα Μ 6 προσαγείν Bb b παρ' ύμώυ όρι^όμενα B έκ βιβασμων Β° g καταξιώση Β°Φ καταξιώσει MBab 14 άβ(βον Β episcopum Φ" 15 νέαν ^ώμην Β° 17/18 θεοσέβειαν — ύμετέραι om. Β° i j ex Φ περί MBab 18 άγιωσύνη ν Β» 2ο προσαγάγομεν Μ προσάγομεν Β 22 ό επίσκοποσ Β» eos Φ αύτόν MB 28 έβόησαν Β παρίτω] παρά τών Β° 29 exciderunt Notarti dixerunt: A dest Maras qui possit interpretan deo amicissimo [reuerentissimo Φ«] episcopo Vrartio Φ 30 ot αύτοί B° έβόησαν Β 33 ώσ άρμοδίω Β° ήμασ προσαγαγεΐν Μ τάς2 om. Β 34 ϊβασ 6 έπίσκοποσ Β° Bb 35 δόμνω τω κυρίω Β» 37 38/39 ήσαν γάρ — άκοινωνησία$ om. Β» 4° λάβοι Β»

30—46 G E S T A B E R Y T I — 47—49 G E S T A

ANTIOCHIAE

[380] 21

θωσιν πριν τύπον δέξηται τό πράγμα, ύποκεϊσθαι αύτούς μεί^ονι έπιτιμίωι της καθαιρέσεως. Σαμουήλος καί Κύρος προ τοΟ ή μας έπιστήναι τήι πόλει καταλιπόντες άνεχώρησαν εις τό κομιτάτον, εμεινεν δε Μάρας καί Εύλόγιος. είτα ώς σννεκροτήθη ή άγία σύνοδος (ήσαν y à p ούκ όλίγοι επίσκοποι έκεϊ), έκέλευσεν άναγνωσθήναι τούς λιβέλλους. άνεγνώσθησαν οΐ λίβελλοι · ένεφέρετο όνόματα τεσσάρων κατηγόρων, s έστήκεισαν δέ οΐ δύο. ήρετο αυτούς · που είσιν οί έταΐροι υμών οί τους λιβέλλους επιδεδωκότες άμα ύμΐν; oí δέ είπον* ούκ οϊδαμεν ώς δέ ήκούσαμεν, έν Κωνσταντινουπόλει άπήλθον. 38

39

40. 41. 42 43

44 45

46

Οί θεοφιλέστατοι έπίσκοποι ε ί π ο ν Ή σή θεοσέβεια παρούσα τότε τον σκοπόν οφείλει είδέναι της αγίας εκείνης καί μεγάλης συνόδου, είτε τελείως καθεϊλεν είτε ίο έπ' άμφιβόλωι τούτον τον δρον έξεφώνησεν. δήλον γ ά ρ εστίν ώς ούκ αν ελοιτο ή MVII216 σή όσιότης τ ά μή παρά της άγίας εκείνης συνόδου πραχθέντα ώς πεπραγμένα είπεϊν, έπεί καί ράιδιον καταλαβείν τήν άλήθειαν. Ό Θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας είπεν· Τά κρυπτά είδέναι ού δύναμαι· εγώ νομίζω δτι τελείαν καθαίρεσιν αύτών έποιήσατο. εΐ δέ φαίνεται ύμΐν από της άπο- ι» φάσεως αύτών τήν καθαίρεσιν αύτών μή πεποιηκέναι, ύστερον έστι κρΐναι. Οί θεοφιλέστατοι έπίσκοποι είπον· ** Λαβόντες οί νοτάριοι έκεΐνο τό μέρος τό περί τών άπολειφθέντων διέλθωσιν, ίνα γνώμεν τ ά περί αύτών πεπραγμένα. Σαμουήλος είπεν- ΤΤδσαν δικαιολογίαν ήμϊν άρμό^ουσαν κατά της καταθέσεως του εύλαβεστάτου επισκόπου "Ιβα καί κατά τών κελευσθέντων άναγνωσθήναι φυλαχθήναι 2ο τώι ήμετέρωι μέρει παρακαλοϋμεν δικαιώσαι τήν ύμετέραν εύλάβειαν. Οί Θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ί π ο ν Εις πρόκριμά σον ού νυν είπομεν τήν άνάγνωσιν γενέσθαι. Σαμουήλος είπεν Επειδή τά πραττόμενα άκολούθως πράττεται καί πολλάκις επείγει ύμδς ετερα κινεϊν καί ού ταϋτα, ήξιώσαμεν δέ φυλαχθήναι ήμϊν δικαιολογίαν, 25 καί περί τούτου άγωνι^όμεθα καί δεικνύομεν ότι ούκ έσμέν ύπεύθυνοι τήι καθαιρέσει ούδέ τήι άκοινωνησίαι, άλλά τό γενόμενον μετά άταξίας γέγονεν καί παρά τούς κανόνας παρά τού επισκόπου ημών "Ιβα. Οί θεοφιλέστατοι έπίσκοποι είπον · Άναγινωσκέσθω τό μέρος τών ύπομνημάτων τό περί τών άπολειφθέντων έν τήι άκροάσει τήι κατά τήν μεγίστην Άντιόχειαν πρώην 3ο γεγενημένηι.

47 48

Ή άγία σύνοδος είπεν Που είσιν οί άμα ύμΐν Ιπιδεδωκότες τούς λιβέλλους; Μάρας καί Εύλόγιος πρεσβύτεροι ε ί π ο ν Τάς συσκευάς αύτου μαθόντες, ώς καί ήμεΐς έμάθομεν, ούκ οϊδαμεν πώς έκεΐνοι άνεχώρησαν. 35 49 Ή άγία σύνοδος είπεν Που δέ είσι νυν; Μ, Β [ = abo], Φ ι δέξεται Β έταΐροι Φ ixepot M B

4 yàp o m · Β° 6 έστήκασαν Μ 6/7 ol τούς — ύμίν om. B b

δέ οιπ. Β " 7 ήμϊν Β °

interrogami autem Φ " δέ om. Β ° g κό-

που Β ° ί ο καί μεγάλη* om. Β ° ι ι Ιν Β» ΐ 2 τ ά om. Β » 13 κσταβσλεϊυ Β 14 δυνάμεθα Β " ι 6 μή om. Β ° ύστερον ?στι scripsi cf. potest postea Φ υμέτερο ν έστι M B 1 7 είπαν Μ Iacunam indicaui; exciderunt Εα quae gesta sunt in sancto ilio conuentu, tua sanctitas prae manibus habet ? Religiosissimus [reuerentissimus Φ«] episcopus Ibas dixit : Haheo, et adiacenl. Religiosissimi [reuerentissimi Φ 2 0 ] episcopi dixerunt Φ ι 8 περί αύτών om. Β i g είπεν om. Β ° τ ά κατά Β ° 2ο έπισκόπου om. Β " 2 ΐ δικαιώσατε Β ° 22 ού vüv scripsi cf. non diximus nunc Φ oöv M B 24 πολλάκισ M B forte Φ 25 έπάγει Β® ύμα$ Φ ήμδσ M B κοινωνεϊν Β » δέ] ou ν Β » 26 καί 1 om. Φ « 27 γινόμενον Β 28 καί παρά Β ° 3 ° πρώην om. Β 32 έμοί Β » 33 οί πρεσβύτεροι Β ° 34 uos didicistis Φ» 0 35 vöv είσ! Β

22

CONCILII CHALËDONENSIS ACTIO X I

[381]

60

Μάρας πρεσβύτερος εΐιτεν Οΰκ οίδαμεν άκριβώς· ώς δέ άκούομεν, είς Κωνσταντινούπολη; ώδευσαν. ούτε δέ γράμματα σύτώυ έδεξάμεθα ούτε οίδαμεν ακριβώς. 51 Ό άγιώτατοί άρχιεπίσκοπος Δόμνος είπεν Ποίας ύφωρώντο συσκευάς; και μην L im 643 ¿ΜΟΰ γράψαντος τώι θεοφιλεστάτωι έπισκόπωι "Ιβαι περί τούτου άντέγροψεν ήμϊν Μ VII 217 διδοΰξ τό παν και έλύθησαν άμα ύμϊν του έπιτιμίου της άκοινωνησίας επί δρωι τοιούτωι 5 επί τώι εχειν μέν ύμας την κοινωνίαν, έάν δέ τις ύμών άπολειφθείη προ πέρατος της υποθέσεως, έκκλησιαστικώι ύποβληθήσεται έπιτιμίωι. δήλοι τοίνυν είσίν ο! άπολειφθέντες και της άκοινωνησίας καί του αποστολικού τούτου θρόνου καταφρονήσαντες καΐ έαυτούς ύποβαλόντες καί τώι μεί^ονι της καθαιρέσεως έπιτιμίωι. 52

Σαμουήλος είπεν · Ά ξ ι ώ τάς ύπογραφάς τών ευρεθέντων έκεΐ έπισκόπων καί ίο ύπογραψάντων άναγνωσθήναι καί ένταγήναι τοις πραττομένοις. 53 01 θεοφιλέστατοι επίσκοποι είπον Άναγινωσκέσθωσαν αί ύπογραφαΐ τών θεοφιλεστάτων καί άγιωτάτων έπισκόπων τών έγκειμένων τώιδε τώι ύπομνήματι καί ένταττέσθωσαν. Ύπογραφαί 54

55

Δόμνος επίσκοπος 'Αντιοχείας διελάλησα Συμεώνης έπίσκοπος Άμίδης τά αυτά διελάλησα Στέφανος έπίσκοπος Μεραπόλεως τά αυτά διελάλησα Κωνσταντίνος έπίσκοπος Βόστρης τά αύτά διελάλησα θεόκτιστος έπίσκοπος Βεροίας τά αύτά διελάλησα 2ο Θωμδς έπίσκοπος Μοψουεστίας τά αύτά διελάλησα Πλάκκος έπίσκοπος της κατά Γέρασσαν άγίας έκκλησίας τά αύτά έψηφισάμην Εύόρκιος έπίσκοπος του Ζεύγματος τά αυτά διελάλησα Δανιήλος έπίσκοπος πόλεως Βίρθων τά αύτά διελάλησα Δάδας έπίσκοπος Βάτνων τά αύτά διελάλησα 25 01 θεοφιλέστατοι επίσκοποι εϊπον Δήλη έστίν ή διαλαλιά του θεοφιλεστάτου καί άγιωτάτου πατρός ημών καί άρχιεπισκόπου Δόμνου. τοιγαρουν oí λίβελλοι έπιδοθέντες χθες άναγινωσκέσθωσαν καί ένταττέσθωσαν τοις πραττομένοις.

MVII 220 56

is

Οί λίβελλοι Τοις άγιωτάτοις καί πάντα όσιωτάτοις καί Θεοφιλεστάτοις έπισκόποις Φωτίωι Εύστα- 3ο θίωι καί Ούρανίωι ίκεσία παρά Σαμουήλου Κύρου Εύλογίου Μάρα πρεσβυτέρων της κατά "Εδεσσαν άγιωτάτης έκκλησίας. ' Ημείς μέν ηύξάμεθα τόν άπράγμονα της ^ωής άπαντα βιώναι χρόνον· έπειδή δέ τά τολμηθέντα κατά της ημετέρας έκκλησίας καί της εύαγους τών πατέρων ημών πίστεως παρά του εύλαβεστάτου έπισκόπου "Ιβα έπέκεινα όντα της άδικίας συνήλασεν ήμδς έπΐ τήνδε την κατηγορίαν έλθεϊν αύτοΟ τε καί τοΟ 35 32—35 έλθείν adfert Vigilius t. I U I 2 p. 143 Μ, Β [ = abo], Φ ι/2 ώδευσαν είσ κωνσταντινόττολιν Β® 7 δήλον Bb

ol om. Β*>

âv κωνσταντινουττόλει Β·>

13 καί άγιωτάτων om. Β°

ι8 Στέφανος — διελάλησα om. Β·»

καί1] pariter

et Φ

4 άνέγραψεν Μ 15 αϊ ύπογραφαί Β

19 διελάλησα Β»Φ έψηφισάμην Μ διεψηφισάμην Β 1 »

2ο βερροΐασ Β

24 Βίρθων scripsi cf. catalogum subscriptionum in canomim Chalcedonensium uersione Syriaca [Abhndlg. d. Gött. Ges. d. Wiss. N. F. X 2] p. 134111 βερόων M beroensium 32 άγιωτάτοισ B b

33/34 τήα εϋαγοϋσ ΜΒΦ 3 sanctorum

Φ0Γ

Φ βερροίων Β

26 δήλον Β°

34 τών — ήμων εΟαγοϋσ Β"

5o. 5 ι .

54 GESTA ANTIOCHIAE — 52. 53. 55-63 GESTA BERYTI

[382] 23

άδελφιδοΰ αϋτοϋ Δανιήλου καί αύτοϋ επισκόπου της Καρρηνών πόλεως ακολούθως καΐ Korrà κανόναςταϊςσυνόδοιςπροσελθόυτες τοΰτο μεν τήι Άνατολικήι, τοΟτο δέ τήιΔυτικήι, l lili 646 έδέησεν ή μας καί τώι εύσεβεΐ καί φιλοχρίστωι ημών βασιλεϊ περί τούτων προσελθεΐν. καί του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου ημών Φλαβιανοΰ συμψηφισαμένου τώι εϋσεβεστάτωι καί φιλοχρίστωι ήμών βασιλει καί τυπώσαντος επί της υμετέρας άγιότητος τ ά καθ' s ή μας γυμνασθήναι παρεγενόμεθα έτοίμως εχοντες εαυτοϊς συστήναι. πρόσιμεν τοίνυν διά τώνδε ήμών τών λιβέλλων δεόμενοι έπιτραπήναι παρά της υμετέρας άγιότητος άρξασθαι της υποθέσεως. Σαμουήλος πρεσβύτερος έπιδέδωκα τούσδε τους λιβέλλους άμα έταίροις ΚΟρος πρεσβύτερος έπιδέδωκα τούσδε τούς λιβέλλους άμα έταίροις ίο Εύλόγιος πρεσβύτερος έπιδέδωκα τούσδε τούς λιβέλλους άμα έταίροις Μάρας πρεσβύτερος έπιδέδωκα τούσδε τούς λιβέλλους άμα έταίροις. 57

68

59

60

61

62

63

Σαμουήλος πρεσβύτερος είπε ν Παρακαλοϋμεν και τοΟτο ύπάρξαι ήμίν παρά τής υμετέρας δικαιοσύνης ώστε αύτά ταϋτα Συριστί ρηθήναι τώι Θεοφιλεστάτωι καί άγιωτάτωι έπισκόπωι Ούρανίωι, επειδή παρήν έν Κωνσταντινουπόλει, ήνίκα τ ά γράμ- is ματα περί τούτου γραφέντα παρά του αρχιεπισκόπου Δόμνου προς τον άρχιεπίσκοπον Φλαβιανόν άνεγνώσθη. καί πάλιν παρήν έν Αντιόχεια», οτε περί τούτου έμέλλομεν κινεϊν λ ό γ ο ν καί περί τούτου οία αύτώι διελέχθη καί τί αύτώι είπεν, παρακαλοϋμεν αύτόν ειπείν. Οί θεοφιλέστατοι έπίσκοποι Φώτιος καί Ευστάθιος ε ϊ π ο ν "Απαντα όπερ ε3ήτησας, Μ VII 221 ό παρεστώς τώ» Θεοσεβεστάτωι έπισκόπωι Ούρανίωι διά τής οικείας έρμηνεύσει γλώττης. 2ΐ Kai ήρμηνεύθη. (Οί Θεοφιλέστατοι έπίσκοποι Φώτιος καί Ευστάθιος εϊπον)· Διδάξηι λοιπόν ήμδς ό ευλαβέστατος Μάρας άπερ ό Θεοσεβέστατος επίσκοπος Ούράνιος τήι οίκείαι διελέχθη φωνή ι. 25 Μάρας εΤπεν· ΤαΟτα είπεν άνεγνώσθη τά γράμματα επί τών πατρικίων δτι επειδή συνέχεον τό συνέδριον, έποιήσαμεν αύτούς άκοινωνήτους. όμως δέ εγώ κριτής έδόθην καί ού δύναμαι μαρτυρεϊν. Ό θεοσεβέστατος επίσκοπος Ίβας είπεν Εκείνων ò κύριος Δόμνος ουκ έμνημόνευσεν έν τήι έπιστολήι γράφων προς τόν άγιώτατον άρχιεπίσκοπον Φλαβιανόν άπαξ so καθηιρημένων. Οί θεοφιλέστατο» έπίσκοποι ε ϊ π ο ν Είρήκαμεν δήλη εστίν ή διαλαλιά του θεοφιλεστάτου καί άγιωτάτου πατρός ήμών καί αρχιεπισκόπου Δόμνου. άναγινωσκέσθωσαν τοιγαροϋν αύθις οί λίβελλοι. Καί άνεγνώσθησαν. 35 Οί θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ϊ π ο ν Οί έπιδοθέντες παρ' υμών λίβελλοι γενικήν τινα περιέχουσι κατηγορίαν εγγράφως τοιγαροϋν έκαστος κατατιθέσθω τί τε κατηγορεϊν εχε» καί οιοις ένστήναι κεφαλαίοις βεβούλευται. 3 cf. Acta Cone. Ephes. alterius p. 40, 13 Μ, Β [ = abo], Φ ι άδελφιδοΰ ΦΓ αδελφού Μ Β Φ « οΰτωσ άκολούόωσ Β ° 3 εϋσεβεστάτω Β " 3—5 περί — βασιλεϊ om. Β ° 4 καί] ex hoc ergo et Φ 5 bri] υπό Φ 6 ημάς Φ ϋμδσ MB g. 10. 1 1 . 12 έταίpoiç Φ έτέροισ MB 10 Küpos — έταίροι; om. Β>>° 13 καί om. Φ 15/16 γραφέντα — γράμματα [γράμματοσ B h ] Β 17 πάλιν om. Β» ι8 διελέχθη ν O a c εϊπον Φ 8 ig αύτόν om. Β° 22 ήρμηνεύθην Βΐ> 23 0 1 — εϊπον om. MB suppleui ex Φ διδάξει MB καί ήμδσ Bb 24 θεοφιλέστατοσ Β ° 24/25 τησ οίκεΐασ — φωνήσ Β ° 24 διειλέχθη Μ 26 είπεν 3 om. Β» καί ότι Φ 27 ô έποιήσαμεν Β° 28 μαρτυρήσαι Β» 29 ίβασ είπεν ό έπίσκοποσ Β ° 36 εϊπον Φ έβόησαν MB 37 κατηγορίαν] δύναμιν Β° 3 8 έωστήναι Μ

24 [383] 64 65 66 67 68 69 70 71 72

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X I

Σαμουήλος είπεν· Κατά τάξιν τ ά κεφάλαια δια στόματος προφέρομεν επί της υμετέρας όσιότητος, άρχόμεθα δέ α π ό τούτου του κεφαλαίου Οί Θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ί π ο ν "Εκαστος οίκείαι φωνήι κατατιθέσθω ε! ένίσταται την κατηγορίαν περί των έπιδεδομένων κεφαλαίων. Σαμουήλος ε ί π ε ν Ένίσταμαι. s Μάρας είπεν- Ένίσταμαι. Εύλόγιος ε ί π ε ν Ένίσταμαι. Κϋρος είπεν· Ένίσταμαι. 01 θεοφιλέστατοι έπίσκοποι ε ί π ο ν ΆναγινωσκέσΘω π ά ν τ α τ ά κεφάλαια καί ούτως έκάστου ποιούμεθα την έξέτασιν. ίο Σαμουήλος είπεν· Καί αυτά ένταγήναι τοις πραττομένοις παρακαλοϋμεν. 01 θεοφιλέστατοι έπίσκοποι ε ί π ο ν Ένταττέσθωσαν. Τά κεφάλαια

73 L i m 647

α Της πόλεως συνεισενεγκούσης είς λύτρωσιν αιχμαλώτων εως νομισμάτων αφ

άπήλθον scripsi ήλθον M B profecti erant [fueratii Φ» et partim φ 5 συνεκαλέσατε Β» ήκουσα ότι om. Φ 6 άπήλθον scripsi ήλθου Β om. M ierunt Φ τό Μ 7 αύτούσ Μ 8 άφώρισέν Β·> g έβόησαν Bb ί ο θεοσεβέστατοσ Β ° Φ ώσεί Β ® i l έαντούσ Μ ΐ 2 et M B [ex ueteris testamenti formula] nullus Φ εί μή] είμΐ Β» 13 οί τέσσαρες om. Β» 1 5 έττίσκοττον Βο κύριοσ Μ ι 6 σεκρέτω Β ό κϋροσ Β jg ούκ om. Β 2ΐ θεοφιλέστατοσ Β 28 -προσηγορίας Φ κατηγορία? M B 3 2 έξηκολούθησεν Bb 34 είπασ Β άναθεμάτισα Bb 36 είπον om. Β " 39 είπασ Β δτι MB» σεκρέτω Β

I I I — 1 3 5 GESTA B E R Y T I Κύριλλον

ώς αίρετικόν

είχον

και εως ου

άνεθεμάτισε τά

[390] 31 κεφάλαια,

ούκ έδεξάμην Μ vii 240

αυτόν. 124

Ό θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας είπεν* "Οντως ού μέμνημαι* ει δέ και είπον, είπον ότι αληθώς εϊ μή ή 'Ανατολική σύνοδος έδέξατο αυτόν έρμηνεύσαντα τά έκεϊ κεφάλαια αύτοϋ, αίρετικόν είχον αύτόν.

125

s

Oí θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ί π ο ν

ΕΙ δύνασθε άποδεϊξαι ότι μετά την ενωσιν

των εκκλησιών την γενομένη ν προς τόν μακαριώτατον και όσιώτατον την μνήμην πατέρα ημών και έπίσκοπον Ίωάννην και τόν θεοσεβέστατον και άγιώτατον τήν μνήμην έπίσκοπον Κύριλλον αίρετικόν ώνόμασεν αύτόν ό θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας, ομολογήσατε. 126

ίο

Μάρας είπεν·

Τοϋτο είπεν ότι εϊχομεν αύτόν αίρετικόν εως ού άνεθεμάτισεν τά

κεφάλαια. 127

Ό

θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας ε ί π ε ν

' Ε γ ώ τοσούτον απέχω του μετά τό

έρμηνευθήναι αύτοΰ τά κεφάλαια άναθεματίσαι τόν άνδρα, δτι καί γράμματα παρ' αύτοϋ έδεξάμην καί γράμματα αύτώι επεμψα καί κοινωνικών με εσχεν καί κοινωνικόν αύτόν is εσχον. 128

Οί θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ί π ο ν

Μετά τό γενέσθαι ϋμδς κοινωνικούς τί

ποτε

είπας; 129 130

Μάρας ε ί π ε ν

Πέρυσιν είπεν δτι αίρετικός ήν, εως δτε άνεθεμάτισεν.

Ό θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας ε ί π ε ν

"Εως δτε ήρμήνευσεν έαυτόν, έπειδή ή 2ο

'Ανατολική σύνοδος αίρετικόν αύτόν έκάλει καί ώς αίρετικόν καθεϊλεν, αίρετικόν αύτόν κάγώ ένόμι^ον

μετά δέ τό ένωθήναι τάς εκκλησίας καί τόν μακάριον Παϋλον άπελθεϊν

είς Άλεξάνδρειαν καί άπενεγκεΐν τήν πίστιν τών 'Ανατολικών καί δέξασθαι παρ' αύτοϋ τήν έρμηνείαν τών κεφαλαίων, πάντες κοινωνικόν αύτόν εσχομεν καί όρθόδοξον καί ούδείς καλεί αύτόν αίρετικόν. 131

25

Οί θεοφιλέστατοι επίσκοποι ε ί π ο ν

Μάλιστα μέν άρκεϊ ή άρνησις της αίρέσεως

προς εύσέβειαν πλήν ό θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας έδίδαξεν τήν αίτίαν δι' ήν αίρετικόν ένόμισεν μετά πάσης της κατά τήν Άνατολήν άγιας συνόδου τόν όσιώτατον τήν μνήμην Κύριλλον.

ύμεϊς δέ φατέ ότι πέρυσιν αίρετικόν αύτόν ώνόμασεν · τοϋτο επά-

ναγκές έστιν υμδς δεϊξαι. 132

3ο

Μάρας ε ί π ε ν Πέρυσιν είπεν

δτι αίρετικόν αυτόν είχον εως ού άναθεμάτισε τά

κεφάλαια. 133

Ό θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας είπεν

"Εως ού έψιθύρισεν πρός τό ούς τώι μα-

καριωτάτωι Ίωάννηι καί έδέξατο παρ' αύτοϋ τήν εγγραφον όμολογίαν περί πίστεως,

Μ

ήν έπεμψεν διά τοϋ μακαριωτάτου Παύλου, πάντες αίρετικόν αύτόν εϊχομεν, μετά δέ 35 τό δέξασθαι αύτόν κοινωνικοί ήμεν καί έκοινώνει ήμϊν καί ήμεϊς αύτώι. 134

Σαμουήλος είπεν · Ταϋτα νϋν λέγει ό εύλαβέστατος έπίσκοπος θέλων διορθώσασθαι αύτοϋ τ ό σφάλμα, ήμέτερον δέ έστιν άποδεϊξαι δτι Κύριλλον είπεν αίρετικόν καί διορθούμενος έαυτόν μετά ταϋτα είπεν δτι έως ού άνεθεμάτισεν τά κεφάλαια αύτοϋ, αίρετικός ήν. 40

135

Ό θεοσεβέστατος έπίσκοπος "Ιβας ε ί π ε ν i l — 1 6 adfert Facundus 5,2 Ρ· 7

' Ε γ ώ άναθεματισμοϋ ούκ έμνημόνευσα'

11

Μ, Β [ = abo], Φ 4 εΙ] ότι εϊ Β° ή om. Β» interpretantem Φ» retractantem Φ " Fac. έκεΐ om. Φ 6 θεοσεβέστατοι Β° et om. Φ g έττίσκοττο; om. Bt> g/io όμολογήσατε MB sua confessione Φ i l είχαμεν Μ ού om. Β» άνεθεμάτισα Β·> retractasset Φ* 14 τά γράμματα Bb 15 καί— επεμψα om. Β» 17 κοινωνούσ Β" ig ότι Β° 24 ϋχομεν Β° 3 1 ού om. Β° 35 είχαμεν Μ μετά δέ] καί μετά Β·> ¡6 κοινωνικόν Bb 37 έττίσκοττοσ ίβασ Β»° 3 8 τό σφάλματα Μ τά σφάλματα Β uitium Φ ήμέτερον δεϊξαι έστΙν B b 39 ού om. Β°

VII

2

*t

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO

32 [391]

XI

έγώ έξηκολούθησα τήι Άνατολικήι συνόδωι. θέλετε τά έγγραφα; προσενέγκατε τά έγγραφα. Θέλετε τά άγραφα; προσενέγκατε τά άγραφα. 136 Οί Θεοφιλέστατοι επίσκοποι είπον · Εί φαίνεται μετά τον Θάνατον του μακαριωτάτου και άγιωτάτου Κυρίλλου ό Θεοσεβέστατος επίσκοπος "Ιβας αίρετικόν αύτόν ονομάτων καί αίρετικόν αύτόν εχων, αποδείξατε. s 137 Μάρας είπεν· Άποδεικνύομεν. Ό αυτός καθωσιωμένος σηκρητάριος ομοίως άνέγνω. άνέγνω

"Ρ ω άνέγνων άνέγνωμεν

Ερμηνεία επιστολής γραφείσης παρά τοΰ εύλαβεστάτου επισκόπου Ίβα της Έδεσσηνών πόλεως Μάρηι Πέρσηι m 138

Μετά τά προοίμια* Έν συντόμωι δέ τήι συνέσει σου τήι φωτεινήι τήι δι' ολίγων τά πολλά έπιγινωσκούσηι, οία προ τούτου καί νυν ενταύθα έγένετο, γνωρίσαι σοι έσπουδάσαμεν, είδότες ώς ταΰτα τήι σήι θεοσεβείαι γράφοντες πδσιν δια τής σής σπουδής τοις έκεΐσε γνώριμα γίνεται τά παρ' ημών ώς ούδεμίαν έναλλαγήν αϊ παρά του θεοϋ δοθεΐσαι γραφαί ελαβον. ποιούμαι δέ την αρχήν τής υποθέσεως έκ των λόγων ΐ5 ών καί αύτός επίστασαι. έγένετο φιλονεικία εξ ούπερ ή ση θεοσέβεια ένταϋθα ήν, τοις δύο άνθρώποις τούτοις, Νεστορίωι καί Κυρίλλωι, καί συνέγραψαν κατ' αλλήλων λόγους βλαβερούς, οιτινες σκάνδαλον ήσαν τοις άκούουσι. Νεστόριος γάρ εΐρηκεν έν τοις αύτοΰ λόγοις, καθώς καί ή σή θεοσέβεια έπίσταται, ότι ή μακαρία Μαρία Θεοτόκος ούκ εστίν, ώς νομισθήναι τοις πολλοίς έκ τής αίρέσεως Παύλου του Σαμοσατέως αύτόν 2ο M vil 244 είναι του φάσκοντος άνθρωπον ψιλόν είναι τον Χριστόν. Κύριλλος δέ θέλων τούς λόγους Νεστορίου άνατρέψαι ώλισθεν και ευρέθη εμπίπτων είς τό δόγμα Άπολιναρίου · συνέγραψε γάρ καί αύτός ομοίως έκείνωι ότι αύτός ό θεός ó λόγος γέγονεν άνθρωπος, ώς μη είναι διαφοράν μεταξύ τοΰ ναοϋ καί του ένοικοΟντος έν αύτώι. συνέγραψε γάρ τά δώδεκα κεφάλαια, άπερ νομίζω καί την σήν θεοσέβειαν έγνωκέναι, ότι μία φύσις έστί 25 τής τε θεότητος καί τής άνθρωπότητος του κυρίου ημών ΊησοΟ Χρίστου καί ώς ού χρή, φησί, διαιρεϊν τάς φωνάς τάς εΐρημένας, ας ή αύτός ό κύριος περί έαυτοΟ εϊρηκεν ή οί εύαγγελισταί περί αύτοϋ. πόσης δέ ασεβείας πεπλήρωται ταΰτα, καί προ του ημάς ειπείν [ώς καί] ή σή άγιωσύνη έπίσταται. πώς γάρ δυνατόν ληφθήναι τον Ps. 8, 6 έν άρχήι λόγον επί τοΰ ναοΰ τοΰ γεννηθέντος έκ Μαρίας ή έκεϊνο τό ή λ ά τ τ ω σ α ς αύτόν 30 β ρ α χ ύ τ ι π α ρ ' α γ γ έ λ ο υ ς περί τής θεότητος τοΰ μονογενούς ρηθήναι; ή γάρ έκκλησία οϋτως λέγει, ώς καί ή σή θεοσέβεια έπίσταται καί έξ άρχής έδιδάχθη καί έστηρίχθη 3 — 5 adfert Vigilius t. I U I 2 p. 1 5 1 .

2 1 — 2 2 adfert Pelagius papa I I t. I U I 2 p. 1 2 6

i l sq. praeter Φ et Facundum 6, 3 extat altera uersio Latina in Gestis Concilii quinti L V 509 = M V i l l i 298 [ K ] ; uersio Syriaca habetur in Gestis Concilii Epheseni alterius [Abhndlg. d. Gött. Ges. d. Wiss. N. F . ] X V ι p. 48 [ Σ ]

Μ, Β [ =

abo], Φ

2 θέλετε—τά ά γ ρ α φ α 3 om. Bo

post 6 aliquanta omissa sunt

7/8 'Ρω—άνέγνω] ^ωμαϊον Β»

om. Φ ut solet; sunt falso loco posita, quoniam pertinent ad interlocutionem iudicum, quae per fraudem quandam periit

9 έρμηνεία

9/10 έδεσηνών M B *

1 1 êv] έν τ η Β °

23 ό 1 om. Β

scandala Κ 27 αύτόζ om. Β

irpò τοΰ] πρώτον Β ® codex Φγ

28 τούσ

επιστολή; 25

om.

Β,

14 ύμών Bb

spatio relicto

Β»

άπό

έτπστολησ

Β»

corr.

ώσ Μ Β Κ Σ καί ώ ; Φ

ι 8 σκάνδαλοι Μ

έγνωκέναι MBb° Κ Σ F a c . άνεγνωκέναι Β»

26 τε om. Β °

εύαγγελιστάσ MBb»

έαυτοΟ Β °

29 ώσ καί Μ Β Κ ώσ Φ F a c . om. Σ

ττόσησ Σ ττάσησ Μ Β Φ Κ Fac. 3 2 έττίο l u t a i καί om. Σ et unus

έδιδάχθη καί έστηρίχθη Φ Κ Σ Fac. έδιδάχθην καί έστηρίχθην M B

136—138

GESTA

[392] 33

BERYTI

τήι θείαι διδασκαλίαι έκ των λόγων των μακαρίων πατέρων, δύο φύσεις, μία δύναμις, εν L IUI 663 πρόσωπον, δπερ έστίν εΤς υΙός κύριος Ί η σους Χριστός. διά ταύτην την φιλονεικίαν οί νικηταί καΐ εύσεβείς βασιλείς έκέλευσαν τους έξάρχους των επισκόπων είς την Έφεσίων πόλιν συναχθήναι και επί πάντων τούς λόγους Νεστορίου και Κυρίλλου κριθήναι. πρό τοΟ δε πάντας τούς επισκόπους τούς κελευσθέντας συναχθηναι έλθεϊν είς την Έφεσον προλα- s βών ό αυτός Κύριλλος τάς (απάντων) άκοάς τώι φαρμάκωι τώι πηροϋντι τούς όφθαλμούς των σοφών προκατέσχεν· εύρεν δέ αΐτίαν εκ τοΟ μίσους του προς Νεστόριον. καί πρό του εις την σύνοδον παραγενέσθαι τον άγιώτατον και Θεοφιλέστατον άρχιεπίσκοπον Ίωάννην έκ της επισκοπής τον Νεστόριον καθεΐλον κρίσεως καί ζητήσεως μή γενομένης, μετά δε δύο ημέρας της τούτου καθαιρέσεως ήλθομεν είς "Εφεσον καί μαθόντων ημών ίο ότι έν τήι καθαιρέσει Νεστορίου τήι γενομένηι παρ' αύτών τ ά δώδεκα κεφάλαια τα συγγραφέντα παρά Κυρίλλου εναντία όντα τήι πίστει τήι άληθινήι άνέθηκαν και έβεβαίωσαν καί συνέθεντο αύτοϊς ώς τήι άληθινήι πίστει συμφωνοϋσι, πάντες οϊ τής 'Ανατολής M vu 245 επίσκοποι αύτόν Κύριλλον καθεΐλον καί κατά των άλλων επισκόπων τ ω ν συνθεμένων τοις κεφαλαίοις άκοινωνησίαν ώρισαν. καί μετά ταύτην την άταξίαν έκαστος εις την is πόλιν την έαυτοϋ ύπέστρεψε· Νεστόριος δέ έπειδή έμισεϊτο παρά τής πόλεως καί τ ω ν μεγάλων τ ω ν όντων έν αύτήι, έκεϊ ύποστρέψαι ούκ ήδυνήθη. καί έμεινεν ή σύνοδος ή 'Ανατολική μή κοινωνούσα τοις έπισκόποις τοις κοινωνήσασι Κυρίλλωι. καί διά ταϋτα λ ύ π η π ο λ λ ή μεταξύ αύτών έγένετο καί έν φιλονεικίαι επίσκοποι προς έπισκόπους έγένοντο καί λαοί πρός λαούς και τ ά γεγραμμένα έργωι έπληρώθη δτι έστωσαν ε χ θ ρ ο ί Mt. ίο, 36 ( τ ο ϋ ά ν θ ρ ώ π ο υ ) ο ί οϊκειακοί αύτοϋ. και έκ τούτου λοιδορίαι πολλαί καθ' ημών 2ΐ έγένοντο Ε λ λ ή ν ω ν τε καί αίρετικών. ού γαρ έτόλμα τις από πόλεως εις πόλιν ή άπό χώρας είς χώραν άπέρχεσθαι, άλλ' έκαστος τον πλησίον ώς έχθρόν έδίωκεν. πολλοί δέ μή έχοντες φόβον θεοϋ πρό οφθαλμών [ή] προφάσει ¿ήλου του ύπέρ τών έκκλησιών ην είχον έχθραν κεκρυμμένην έν τήι καρδίαι αύτών, είς έργον άγαγεϊν έσπούδασαν. ών 25 είς έξ αύτών τυγχάνει" ό τής ήμετέρας πόλεως τύραννος, δν καί αύτός ούκ αγνοείς, όστις προφάσει τής πίστεως ού μόνον τούς ζώντας άμύνεται, άλλά καί τούς πάλαι προς τον κύριον άπεληλυθότας. ών εϊς έξ αύτών έστιν ό μακάριος Θεόδωρος ό κήρυξ τής άληθείας καί διδάσκαλος τής έκκλησίας, δς ού μόνον έν τήι ^ωήι αύτοϋ τούς αιρετικούς έκολάφισεν είς τήν άληθινήν αύτοϋ πίστιν, άλλά καί μετά θάνατον δπλον πνευματικόν έν τοις 3ο συντάγμασιν αύτοϋ τοις τέκνοις τής έκκλησίας κατέλειψεν, ώς καί ή σή Θεοσέβεια αύτώι συντυχοϋσα εγνω και άπό τών συγγραφέντων παρ' αύτοϋ έπείσθη. τοϋτον έτόλμησεν ό πάντα τολμών έπ' έκκλησίας φανερώς άναθεματίσαι τον διά ^ήλον θεοϋ ού μόνον τήν ιδίαν πόλιν έκ τής πλάνης εις τήν άλήθειαν έπιστρέψαντα, άλλά καί τάς μακράν ούσας έκκλησίας παιδεύσαντα τήι αύτοϋ διδασκαλίαι. καί περί τών βίβλων αύτοϋ π ο λ λ ή 35 έρευνα πανταχοϋ έγένετο ού διά τό τήι πίστει τήι άληθινήι άλλοτρίας αύτάς είναι (ιδού L mi 666 γάρ ζώντος αύτοϋ συνεχώς αύτόν έπήινει καί εις τά βιβλία αύτοϋ άνεγίνωσκεν), άλλά Μ vii 248 5 — 7 · 9· l i — ! 3 · nianus in epistula

PG

8—9.

16—17

Μ, Β

[ = abo],

ι

ι6. ΐ7·

26—33-

86, 1 0 7 3 .

Ρ· 34-

adfert Pelagius papa

έκ] καί Β »

Σ3·

11

θεμένων Β ° nis τασ

ΦΣΚ ΒΣ

έξ α ύ τ ώ ν ΦΚ

13 σ υ μ φ ω ν ο ύ ν τ α Μ 1 5 ώ ρ μ η σ α ν Β»

άεΐ M B

om. Β

5

2

abbreuiando

6 aures omnium lust, τ ά σ

14 α ύ τ ό ν

24 η M B

37 έπαίνει M

[αύτόν τόν

et

uariando

adfert

Μ Φ " Κ lust.

28 κ ν Φ Σ Κ

laudanlem

I I I , ζ.

ΦΚ

2

eundem

6

Iusti-

επισκόπων

8 ε ί σ ο δ ο ν Βί>

Φ

καθεϊλαν Μ 2 ο inimici

μητροπόλεις

l u s t , θν M B

Κ

α ύ τ ο ϋ om.

Β*°

έ π ι σ κ ό π ο ι σ Bl>

π ρ ο φ ά σ ε ι σ Bab

νοσούσα;

άκοάξ π ά ν τ ω ν τ ώ ν πληροΟντι

Β»] Μ Β Κ

om. Φ Σ Κ

34 τ η ; o m . Β

Acta concíliorum oecumenicorum.

Φ Σ Κ τάς

άκοάσ M B

i g έ γ έ ν ε τ ο α ύ τ ώ ν Β

ν υ ν jcSvTas Φ» σ υ ζ ώ ν τ α ς ΜΚ

24·

Φ 4/5 π ρ ό $ δέ τ ο ύ $ Β °

έχθροί M B

—23·

t. I U I 2 p. 126

τ ω ν έν τ ή ι κ α τ ' "Εφεσον σ υ ν ό δ ω ι σ υ ν ε λ θ ό ν τ ω ν 9 καθεϊλαν Μ

2 1

1075

Σ

homi27

jûv-

έπεληλυθότασ

36 έ ν α ν τ ί α ; Β

Ιδού Σ

Bb e

Bb uìdi

CONCILII CHALCEDENENSIS ACTIO XI

34 [393]

δια την Ιχθραν την κεκρυμμένην ην είχεν προς αυτόν, έπειδή ήλεγξεν αυτόν φανερώς έν τήι συνόδωι. τούτων δέ των κακών μεταξύ [αυτών] γινομένων καΐ έκάστου ώς Joel 2, 7 έβούλειο κατά τό γεγραμμένον όπ ιόντος ό θεά? ήμών ό προσκυνητές ό πάντοτε τήι φιλανΘρωπίαι αύτοΟ φροντίδων της εκκλησίας διήγειρεν του πιστοτάτου καί νικητου βασιλέως την καρδίαν πέμψαι άνδρα μέγαν και γνώριμον άπό του Ιδίου παλατίου άναγκά- s 3θντα τον άγιώτατον άρχιεπίσκοπον της 'Ανατολής τον κύριν Ίωάννην διαλλαγήναι Κυρίλλωι· ύπ' αύτου y à p τής έπισκοπής καθήιρητο. καί μετά τό δέξασθαι τα γράμματα του βασιλέως άπέστειλεν τόν άγιώτατον και θεοφιλέστατον Παυλον τόν έπίσκοπον Έμίσης γράψας δι' αυτοϋ την άληθινήν πίστιν καί παραγγείλας αύτώι ότι είταύτηι τήι πίστει σύνθηται Κύριλλος καί άναθεματίσει τούς λέγοντας ότι ή θεότης έπαθεν, καί ίο τούς λέγοντας ότι μία φύσις εστί Θεότητος και άνθρωπότητος, ίνα αύτώι κοινωνήσηι. έβουλήθη δέ ό κύριος ò πάντοτε φροντίδων τής ΐδίας αύτοϋ εκκλησίας τής τώι ίδίωι αύτου αίματι λυτρωθείσης καί την καρδίαν του ΑΙγυπτίου μαλάξαι καί εκτός σκύλσεως τήι πίστει συνθέσθαι καί ταύτην δέξασθαι καί πάντας τούς έκτός ταύτης πιστεύοντας άναθεματίσαι. καί κοινωνησάντων άλλήλοις ή φιλονεικία έκ μέσου ήρθη καί είρήνη έν τήι έκκλησίαι γέ- is γονεν και ούκέτι λοιπόν έν αύτήι σχίσμα, άλλά είρήνη ώς τό πρότερον έστί. τίνα δέ έστι τά ρήματα τά παρά του άγιωτάτου καί θεοφιλεστάτου άρχιεπισκόπου Ιωάννου γραφέντα καί ποία αντίγραφα έδέξατο παρά Κυρίλλου, αύτάς τάς έπιστολάς ταύτηι τήι πρός τήν σήν θεοσέβειαν συ^εύξας άπέστειλα τήι σήι όσιότητι, ίνα άναγνούς γνώις καί πάντας τούς άδελφούς ήμών τούς τήν είρήνην φιλοϋντας εύαγγελίσηι ότι ή φιλονεικία 2ο λοιπόν πέπαυται καί τό μεσότοιχον ήρθη τής έχθρας καί οί άτάκτως κατά ζώντων καί νεκρών έπελθόντες έν αίσχύνηι είσίν, άπολογούμενοι ύπέρ τών Ιδίων πταισμάτων καί έναντία τήι πρώτηι αύτών διδαχήι διδάσκοντες. ού γαρ τολμδι τις είπεΐν ότι μία Μ VII 149 έστί φύσις θεότητος καί άνθρωπότητος, άλλά όμολογοϋσιν εις τόν ναόν καί είς τόν έν αύτώι ένοικουντα όντα ένα υΐόν Ίησοϋν Χριστόν. ταϋτα δέ έγραψα τήι σήι θεοσε- 25 βείαι έκ πολλής διαθέσεως ής εχω προς σέ, πεπεισμένος ώς ή ση άγιωσύνη νυκτός καί ήμέρας έν τήι διδασκαλίαι του θεοϋ σαυτόν γυμνάζεις, ίνα πολλούς ώφελήσηις. 139

"Ιβας ό εύλαβέστατος έπίσκοπος είπεν- Κελεύσηι ή ύμετέρα φιλανθρωπία άναγνωσθήναι τά γράμματα τών κληρικών 'Εδέσσης, ίνα μάθητε ότι καί τών έπαχθέντων μοι άλλότριός είμι καί βίαν έπαθον. so 140 Oi μεγαλοπρεπέστατοι άρχοντες είπον· Άναγινωσκέσθω τά γραφέντα παρά τών εύλαβεστάτων κληρικών Εδέσσης. Καί έπιδοθέντων Βερονικιανός ό καθωσιωμένος σηκρητάριος του θείου κονσιστορίου άνέγνω 28—3° adferunt Facundus 5. 2 Ρ· 7 1 2

et

Vigilius t. IUI 2 p. 151

M, Β [ = abc], Φ 2 αύτών Φ"ΣΚ om. MB γενομένων MB» 4 τήΐ έκκλησίασ MBabK τών έκκλησιών Β°ΦΣ 5 τήν καρδίαν Φ"ΣΚ τόν νουν ΜΒφε άιτό MB Φ» ΣΚ έττΐ ® Κάγώ συντίθεμαι ίο τοις παρά τών αγίων πατέρων τυπωθεΐσι. 'Ρωμανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος) Μύρων Λυκίας είπεν Πάντα τά παρά τών εύσεβεστάτων καί φιλοχρίστων ημών βασιλέων τυπούμενα περί της λεγομένης συνόδου, ούκ ούσης δέ, καί ημείς προθύμως δεχόμεθα. Εύνόμιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Νικομήδειας εϊπεν "Οπερ δόξει τηι άγίαι M vil a6i συνόδωι περί τών πραχθέντων έν Έφέσωι, τοϋτο κάμοί άρέσκει. ιβ Κεκρόπιος ό εύλαβέστατος επίσκοπος Σεβαστοπόλεως είπεν Σύνοδον έκείνην ούκ όφείλομεν λέγειν. Πάντες οί εύλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν · Πάντες τά αύτά λέγομεν. Μηκέτι τοίνυν άναγνωσθέντων τών έν Έφέσωι πραχθέντων τό πρότερον ol μεγάλο- 2ο πρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Τό παριστάμενον αύτηι περί "Ιβα του εύλαβεστάτου ή άγία σύνοδος διδαξάτω. 'Ρω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω ΠασκασΤνος καί Λουκίνσιος ol εύλαβέστατοι έπίσκοποι καί Βονιφάτιος πρεσβύτερος επέχοντες τόν τόπον τοΟ άποστολικοϋ θρόνου δια Πασκασίνου εΐπον Άναγνωσθέντων τών χαρτών εγνωμεν άπό μεν άποφάσεως τών εύλαβεστάτων επισκόπων 25 "Ιβαν τόν εύλαβέστάτον άνεύθυνον άποδεδεϊχθαι ' άναγνωσθείσης γαρ της έπιστολής αύτοϋ έπέγνωμεν αύτόν ΰπάρχειν όρθόδοξον. καί διά τοϋτο δογματί^ομεν καί την τιμήν της έπισκοπης καί την έκκλησίαν, άφ' ής άδίκως καί άπών έξεβλήθη, άνανεωθηναι. περί του άγιωτάτου τοίνυν επισκόπου ( Νόννου) του πρό βραχέος άντ' αύτοϋ γεγονότος της δοκιμασίας έστι του εύλαβεστάτου έπισκόπου της Άντιοχέων εκκλησίας τί περί τούτου 3ο χρή τυπώσαι. Άνατόλιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως [νέας] 'Ρώμης είπεν L mi 678 Ή τών δικασάντων θεοφιλεστάτων έπισκόπων πίστις καί άνάγνωσις πάντων τών 23 — ρ. 43. 24 adfert V i g i l i u s Coll. Auell.

25—28

reuerentissimorum eius epistula

episcoporum.

cognouimus

qua iniuste

[ = abo],

Ibam est,

ΜΦ

βασιλέωσ

il

3 6 ε ύ λ α β έ σ τ α τ ο σ ora. Β ° Β»°

ήμών

βασιλέωσ

8 συντίθεμαι Β »

ί ο κρητωνιανόσ Μ

óyfcov o m . O a c

ίο—12

12 τ η σ λ υ κ ί α σ Β·> βωμαΤον Β®

τήν τιμήν του έπισκόπου M B Φ άναγνωσθήναι Β ° επίσκοποσ Β °

demonstratwn. ei episcopatus

leda

enim

et ecclesiam

de

5 ά π ο δ ο ύ σ Μ Φ έ π ι δ ο ύ σ Β» δ ι δ ο ύ σ

Β°

21/28

6

Β·>

συναινώ

ττασι

7 δικαίως

Β=>

9 δικαίω;—τυπωθεΐσιν]

π δ σ ι ora. B¡»

λαλη-

Ά φ ρ ο δ ι σ ι ά δ ο ς — έ π ί σ κ ο π ο ς e d i t o r e s R o m a n i et Φ ο π ι . M B

13 εύλαβεστάτων Β"

1 7 σεβαστουπόλεωσ B

2ΐ αύτηι Μ Φ ' om. ΒΦ^ο

πρότερον πραχθέντων Β πραχθέντων Φ σκοπον Β °

innoxium et honorem

instaurati

ήμών

καί ό σ ί ω σ τυττωθεΐσιν Β » θεϊσιν Β »

episcopum

et ob hoc decernimus

Φ

2 άρχιεπ(σκοποσ Β ° βασιλέωσ

reuerentissimum

eum esse orthodoxum

et absens expulsus

M, Β

83, 238—254, 24—26. 33—p. 40, 2 t. I U I 2 p . 158 5, 1 p . 709 cf. 2 p . 712: cognouimvs ex sententia

ipsa legatorum uerbauideturafierre Facundus

honore

2 8 ecclesiae

2 9 Νόννου Φ om. M B

[honorem Φ ' ecclesia

s i u e honorem Φ "

νέας o m . Φ p r a e t e r u n u m c o d i c e m

20 το

22 εύλαβεστάτου έπί-

ei s i n g u l i c o d d . ] episcopatus

ecclesiam

βραχέωσ M B »

b

unus codex

3 1 ΐϊτυπώσθαι Β»

33 π ά ν τ ω ν om.

Φ»ε

Φ

renouandum 32

άρχι-

40 [399]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S

ACTIO X I

παρακολουθησάντων άνεύθυνον δείκνυσιν Ίβαν τόν εύλαβέστατον τών έπενεχθέντων αύτώι κατηγορημάτων. όθεν ττδσαν επί τοΟ παρόντος άποδύομαι περί αύτοϋ ύπόνοιαν, επειδή συντίθεται και υπογράφει τώι τε νυν δοθέντι περί Tfjs πίστεως δρωι παρά της άγίας συνόδου καί τήι έπιστολήι του όσιωτάτου άρχιεπισκόπου τής 'Ρωμαίων Λέοντος, καΐ άξιον αυτόν κρίνω της επισκοπής καί εχεσθαι της φροντίδος τής εν ήι πρότερον έτύγχα- ε M vu 264 νεν έκκλησίας. περί δέ Νόννου του εύλαβεστάτου έπισκόπου τύπον δώσει ό ευλαβέστατος έπίσκοπος τής Άντιοχέων Μάξιμος. 163 Μάξιμος ó ευλαβέστατος επίσκοπος τής Άντιοχέων πόλεως εϊπεν 'Από των άρτίως άναγνωσθέντων δήλον κατέστη ώς ó ευλαβέστατος "Ιβας άθώιός έστι πάντων των έπενεχθέντων αύτώι, καί έκ τοΰ άναγνωσθέντος δέ αντιγράφου τής επιστολής του ίο προκομισθέντος παρά του άντιδίκου αύτοϋ ορθόδοξος ώφθη αύτοϋ ή υπαγορία. όθεν κάγώ ψηφίζομαι άπολαβεϊν αυτόν την τε άξίαν τής επισκοπής καί την οίκείαν πόλιν, καθώς καί τοις άγιωτάτοις άρχιεπισκόποις συνέδοξεν τοΤς τε έπέχουσι τόν τόπον του όσιωτάτου αρχιεπισκόπου Λέοντος καί τώι τής βασιλευούσης όσιωτάτωι άρχιεπισκόπωι Άνατολίωι, δηλαδή του θεοφιλεστάτου έπισκόπου Νόννου του άντ'αύτοΟ « γενομένου μένοντος έν τήι αύτήι άξίαι τής επισκοπής έπί τώι περί αυτού δοκιμάσαι με μετά τών τής διοικήσεως θεοφιλεστάτων έπισκόπων. 164 Μουβενάλιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Ιεροσολύμων εϊπεν Τούς έπιστρέφοντας ή θεία γραφή κελεύει δεχθήναι, δι' δ καί τούς από αίρετικών δεχόμεθα. όθεν συνορώ τόν εύλαβέστατον "Ιβαν φιλανθρωπίας τυχεΐν τώι καί γέροντα είναι έπί τώι εχεσθαι αύτόν so του επισκοπικού άξιώματος όρθόδοξον όντα. 165 Θαλάσσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας εϊπεν· Τών θεοφιλεστάτων έπισκόπων Φωτίου καί Εύσταθίου δοκιμασάντων τά κατά τόν εύλαβέστατον "Ιβαν καί μη κατακρινάντων αύτόν τήι αύτών ύπολήψει τιθέμενος κάγώ βούλομαι αύτόν εχεσθαι τής ΐερωσύνης κατά τό δόξαν τοις άγιωτάτοις προέδροις διά τό μάλιστα έν τοις 25 ύπομνήμασιν ύποσχέσθαι αύτόν άναθεματίσαι έκεΐνα άπερ οί κατήγοροι κατ' αύτοϋ έγγράφως κατέθεντο. 166 Εύσέβιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αγκύρας Γαλατίας εϊπεν· Ή άνάγνωσις τοΰ όρου του έκφωνηθέντος έν Τύρωι παρά τών άγιωτάτων έπισκόπων Φωτίου καί Εύσταθίου έδίδαξεν ώς ό εύλαβέστατος "Ιβας έν έκείνωι τώι κριτηρίωι άνεθεμάτισε Νεστόριον καί τά 3ο Μ vii 265 άσεβή αύτοΰ δόγματα καί τοΤς όρθοίς συνέθετο δόγμασι. δι' δ καί οί προρρηθέντες εύλαβέστατοι επίσκοποι την πληροφορίαν ταύτην δεξάμενοι τό δεϊν αύτόν εχειν τήν έπισκοπήν έδοκίμασαν. καί έπί τοΟ παρόντος τοίνυν τόν αύτόν θεοσεβέστατον "Ιβαν άναθεματί^οντα Νεστόριον καί τά άσεβή αύτοϋ δόγματα εχεσθαι βούλομαι τής άρχιερωσύνης. ss 167 Στέφανος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Εφέσου εϊπεν Τόν εύλαβέστατον "Ιβαν L ini 679 άναθεματί^οντα Νεστόριον καί Εύτυχέα καί τά άσεβή αύτών δόγματα κάγώ ψηφίζομαι καθώς καί οί άγιοι πατέρες, είναι έν τήι τάξει τής επισκοπής. protulit,

IÓ2 Fac. 5. 3 Ρ· 7 Χ 3 sententia . . . Anatolii . . . quam super . . . Ibae causa in octaua sessione secuntur p. 39, 3 3 — 7 . 8—10. 1 3 — 1 6 . 2 3 — 2 7 adfert Vigilius t. I U I 2 p. 158. 159. 160 M, Β [ = abo], Φ

3 Tg MßOa om. Φ " τεόέντι Β» 6 έκκλησία Bb Fac. 7 έπίσκοπος om. Β ° 8 έπίσκοπος ora. Β ® 9 ευλαβέστατος Ιπίσκοποσ Β drrrò πάντων Β ° ίο έπαχΟέντων Ba b 13 τε ΦΜ om. Β 14 όσιωτάτου Μ τε [om. Bb°] άγιωτάτου Β ι 6 τήι αύτήι ΜΒΦ·· propria O a c ab αύτοϋ M B eins ordinatione Φ ig κελεύσει B δοθήναι B ° 21 τοΟ om. Β» 24 συντιθέμενοσ Β 25 τά δόξαντα Β ° 26 άναθεμοα^ειν Μ 28 Γαλατίας om. Φ y i εχειν αύτόν Β 34 άναθεματί^οντεσ Β>> 37 άναθεματί^οντεσ B b καί τά αύτοϋ άσεβή δόγματα καί εύτνχέα Β» 38 ώσ Β °

163—175 S E N T E N T I A E

EPISCOPORVM

[400]

41

168

Διογένης ό ευλαβέστατος επίσκοπος KUJÍKOU είπεν· Tòv δρον τον έκφωνηθέντα παρά των Θεοφιλεστάτων επισκόπων Φωτίου καί Ευσταθίου περί του θεοφιλεστάτου "Ιβα κρατεϊν εδικαίωσα τώι μάλιστα και τους κατηγόρους τους έγκειμένους συναινέσαι δια της οίκείας υπογραφής τώι αΰτώι έκτεθέντι δρωι καί νυν άναγνωσθέντι επί της αγίας ταύτης και οικουμενικής συνόδου. 5 169 Κωνσταντίνος ό ευλαβέστατος επίσκοπος Βόστρων είπεν Συντίθεμαι κάγώ τοις καλώς δόξασι τήι άγίαι συνόδωι περί "Ιβα του θεοφιλεστάτου επισκόπου. 170 Θεόδωρος ό ευλαβέστατος επίσκοπος Δαμασκού είπεν Τοις ακολούθως καί κανονικώς παρά τών αγίων πατέρων όρισθεΐσιν επί του προσώπου του θεοφιλεστάτου "Ιβα κάγώ συντίθεμαι. ίο 171 Μελέτιος ό εύλαβέστατος επίσκοπος Λαρίσσης επέχων τον τόπον Δόμνου τοΰ εύλαβεστάτου επισκόπου Άπαμείας Συρίας είπεν Συντίθεμαι κάγώ τοις όρισθεΐσι καλώς παρά τών άγίων καί όσιων πατέρων περί τοΰ εύλαβεστάτου επισκόπου "Ιβα. 172

'Ρωμανός ό εύλαβέστατος επίσκοπος Μύρων της Λυκίας είπεν 'ύύς ή τών άναγνωσθέντων επεισεν ήμδς πίστις, εγκρίνω κάγώ τον εύλαβέστατον έπίσκοπον "Ιβαν is εχεσθαι τής ίερωσύνης, καθώς καί οΐ άγιώτατοι άρχιεπίσκοποι εψηφίσαντο, δηλονότι άναθεματί^οντα Νεστόριον καί Εύτυχέα καί τ ά άσεβη αυτών φρονήματα. 173. 174 Εϋνόμιος ό εύλαβέστατος επίσκοπος Νικομήδειας και 'Ιωάννης ό εύλαβέστατος M vil J68 επίσκοπος Σεβαστείας καί Σέλευκος ό ευλαβέστατος επίσκοπος Άμασείας καί Κωνσταντίνος ό εύλαβέστατος επίσκοπος Μελιτηνής καί Πατρίκιος ό εύλαβέστατος επίσκοπος so Τυάνων και Πέτρος ό εύλαβέστατος επίσκοπος Γαγγρών καί Άτάρβιος ό εύλαβέστατος επίσκοπος Τροσι^οΟντος επέχων καί τον τόπον You εύλαβεστάτου Δωροθέου επισκόπου Νεοκαισαρείας ε ί π ο ν Ό όρος τών εύλαβεστάτων επισκόπων Φωτίου και Εύσταθίου άνεύθυνον εδειξεν τόν εύλαβέστατον "Ιβαν, ομοίως δέ καί ή αύτοΟ αρνησις προθυμοτέρους ήμδς περί τ ό δέξασθαι αύτόν κατέστησεν φίλον γάρ άεί τώι δεσπότηι Χριστώι τ ό 25 φιλάνθρωπον. δθεν κατά τήν κρίσιν τών άγιωτάτων προέδρων καί πάσης τής άγίας συνόδου δίκαιον κρίνομεν αύτόν καί ημείς άπολαβεϊν τόν βαθμόν τής επισκοπής, άναθεματί^οντα αύτόν δηλονότι Νεστόριον καί Εύτυχέα καί τ ά άσεβή αύτών δόγματα και συντιθέμενον κατά πάντα τήι άγίαι ταύτηι συνόδωι. 175

Φραγκίων ό εύλαβέστατος επίσκοπος Φιλιππουπόλεως και Βασίλειος ό εύλα- 3ο βέστατος επίσκοπος Τραιανουπόλεως ε ί π ο ν Τόν εν τήι κρίσει μη παρόντα, άλλα μήτε

Μ, Β [ = abo], Φ 3 episcopo Iba Φ « 6 κωνσταντϊνοσ Β Φ κωνστάντιοσ Μ ι δίξασι M g ώ σ ριθεισι Bb i l μελίτιοσ Μ ΐ 2 Συρία; om. Φ 1 3 καί οσίων Βο ι 6 εχειν τ ή ν ίερωσύνην Bb ι 8 Eunomii interlocutionem post concilium quintum consulto omissam esse in M B demonstraui Abhndlg. d. Bayer. A had. d. Wiss. XXXII 2 p. 11·, habet Φ lam quidem ex his quae relecta sunt, innoxius approbatus est reuerentissimus [ucnevabilis Φ^""] Ibas, in quibus etenim dicendo male culpare uisus est beatissimum Cyrillum, in pcstremis recte confessus ilia in quibus [in quibus Φ " quae O a | culpauerat, refutauit. unde et ego anathematizantem cum Xcstorium et Eutychcn et impia eorum dogmata et consentientem his quae a sanctissimo archiepiscopo Leone scripta sunt, et huic [ Φ " , cf. conc. quintum, et hac siue et hanc siue ad hanc et $)¡>c] uniucrsali synodo dignwn esse episcopatu decerno, ex Φ 3 adfert Vigilius Coll. Auell. 83, 248. 270. 273. t. I I I I 2 p. 160, 1 7 — 2 2 , ex aliis uersionibus Facundus 5, 1 p. 710. 6, 1 p. 722. 5 p. 738 [usque ad refutauit] et concilium quintum L V 5 1 6 = M V i l l i 307; denique cf. Iustinianum P G 86, 1085 λέγεται περιέχειν τ ή ν α ύ τ ή ν [Eunomii] διαλαλιάν ότι εν τ ο ί ; άνωτέροΐζ της επιστολής ύβρίσας "Ιβας τόν έν άγίοις Κύριλλον εν TOÎÇ τελευταίοις εαυτόν έπανωρθώσατο 19 επίσκοπος 2 om. Bb άμασίασ Μ Ι9/20 κωνστάντιοσ Μ 2ο μελιτινήσ Μ 22 Θεοδώρου επισκόπου Bb επισκόπου Θεοδώρου Β«

23 εύσεβίου Βο

24 εύλαβέστατον έπίσκοπον Bb

συνάδω M B om. Φ, sunt reliquiae interlocutionis Eunomii πόλεωσ Β» A c t a concilìorum oecumenìcorum.

I I I , ι.

27/29 άναθεματί^οντα —

29 ταύτηι om. Bb

31 τραινου6

42

[401]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X I . X I I

προσκληθέντα κατά μηδένα τρόπον βλάπτεσθαι ίπτό της έξενεχθείσης κατ' αύτοΟ ψήφου δοκιμά^ομεν.

J L mi 682

Νουνέχιος ó ευλαβέστατος έπίσκοπος Λαοδικείας Φρυγίας εϊπεν Συναινώ τοις όρισθείσι παρά των αγίων ττατέρων επί Ίβαι τώι εύλαβεστάτωι έπισκόπωι. 177 Φλωρέντιος ó ευλαβέστατος επίσκοπος Σάρδεων Λυδίας είπεν Σύμφημι κάγώ τά s ίσα τοις προλεχθεΐσιν Ιπί "Ιβαι τώι εύλαβεστάτωι έπισκόπωι. 178 Εύσέβιος ô ευλαβέστατος έπίσκοπος Δορυλαίου είπεν Τοσούτων όσίων πατέρων άποδεδωκότων "Ιβαι τώι εύλαβεστάτωι την έπισκοπήν κάγώ συναινώ. 179 Πάντες οΐ εύλαβέστατοι έπίσκοποι έβόησαν · Πάντες τά αύτά λέγομεν · Νεστόριον και Εύτυχέα άρτι άναθεματίσηι. ίο 180 "Ιβας ό ευλαβέστατος έπίσκοπος είπεν Καί ήδη εγγράφως άνεθεμάτισα Νεστόριον καί τό δόγμα αύτοΟ καί νυν άναθεματί^ω αύτόν μυριάκις. τό γάρ άπαξ μετά πληροΜ vil 269 φορίας γενόμενον καν μυριάκις γένηται, ού λυπεί. καί άνάθεμα καί αύτώι [Νεστορίωι] καί Εύτυχεϊ καί τώι λέγοντι μίαν φύοιν. καί πάντα δέ τον μή φρονοϋντα ώς φρονεί ή άγία σύνοδος αύτη, αναθεματίζω. is 181 Οί μεγαλοπρεπέστατοι άρχοντες είπον Τά δικαιώματα παρά της άγίας συνόδου περί "Ιβα του εύλαβεστάτου έπισκόπου τήν Ιδίαν ίσχύν εξει. 'Ρ ω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. L IUI 683 M VII 272

ττ ~e t

Φ

1 Ύπατείας του δεσπότου ήμών ΜαρκιανοΟ του αιωνίου αύγούστου καί τού δη- 2ο d. 29. m. Oct. λωθησομένου τήι προ τεσσάρων Καλανδών Νοεμβρίων έν Χαλκηδόνι κατά κέλευσιν του θειοτάτου ήμών και εύσεβεστάτου δεσπότου συνελθόντων έν τήι άγιωτάτηι έκκλησίαι τής άγίας μάρτυρος Ευφημίας του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου στρατηλάτου άπό ύπάτων καί πατρικίου Άνατολίου 25 και του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου έπάρχου τών Ιερών πραιτωρίων Παλλαδίου καί τοΰ μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου μαγίστρου τών θείων όφφικίων Βιγκομάλου 2 συνελθόντων δέ καί so 1-3 Πασκασίνου καί Λουκινσίου τών εύλαβεστάτων έπισκόπων καί Βονιφατίου τοΰ εύλαβεστάτου πρεσβυτέρου έπεχόντων τον τόπον του άγιωτάτου καί όσιωτάτου έπισκόπου τής πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 4 καί Άνατολίου του εύλαβεστάτου αρχιεπισκόπου τής μεγαλωνύμου Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης S6 5 καί Μαξίμου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Συρίας 6 καί Κυντίλλου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας έπέχοντος τον τόπον του άγιωτάτου έπισκόπου τής Θεσσαλονικέων 'Αναστασίου Μ, Β [ = abo], Φ [usque ad 29] ι παρ' Bo 3 λαοδικίασ MBb 4 έπισκόττωι om. Φ g/10 Nestorium

συναινώ MB peruidimus [ = συνείδομεν] O a c condefinimus ΦΓ modo anathematizet, Eutychen et eius dogma [dogmata Φ«:] modo

anathematizet Φ ίο αναθεματίσει Β ι ι έττίσκοττο; om. Φ 3 0 12 τά δόγματα Φ 3 ε αύτοΟ Β ° Γ 13/14 αϋτώ [αϋτώ καί Β·>] νεστορίω MB ei Nestorio Φ [praetermissum est nomen explicationis causa additum delere] Nestorio O a c 15 φρονεί om. Φγ i6 άγίασ ΒΦ Γ άγίασ καί όσιωτάτησ Μ scò et uenerando 17 ρωμαΐον Β»° ig δωδέκατη B a o 24—29 magnificentissimis iudicibus Φ 26 υπάρχου Β ° 29 μιγκομάλου Μ καί βιγγομάλου Bb 30—Ρ· 44. ι 6 o m · ® 3ο καί om. Bb 32 όσιωτάτου καί άγιωτάτου Β» 3 6 /37 'Αντιόχεια; — Ιττισκόττου om. Β° post 36 omissus est Iuuenalis ep. Hierosolimorum 37 κυντίλου B a

I. 2 NOMINA

[402] 43

7 καί Θαλασσίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας 8 καί Στεφάνου του ευλαβέστατου επισκόπου Εφέσου 9 καί Λουκιανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βύ3ης επέχοντος τον τόπον του θεοφιλέστατου επισκόπου Ήρακλείας Θράικης Κυριάκου ίο καί Εύσεβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας 5 il καί Διογένους του εύλαβεστάτου έπισκόπου πόλεως Κυ^ίκου ΐ2 καί Πέτρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου πόλεως Κορίνθου ΐ3 καί Φλωρεντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σάρδεων Μ καί Εύνομίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομήδειας ΐ5 και 'Αναστασίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας ίο ι6 καί Ιουλιανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου της Κώ έπέχοντος και αύτοϋ τον τόπον του αποστολικού θρόνου της πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος ΐ7 καί 'Ελευθερίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου της Χάλκηδονέων ι8 και Βασιλείου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας ΐ9 καί Μελιτίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τον τόπον του is εύλαβεστάτου έπισκόπου Άπαμείας Συρίας Δόμνου 2ο καί Άμφιλοχίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης 2ΐ καί Θεοδώρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσού 22 καί Κύρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Avajapßoö 23 καί Κωνσταντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων 20 24 καί Φωτίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου πόλεως Τύρου 25 καί Θεοδώρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου πόλεως Δαμασκού 26 καί Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ίερδς πόλεως 27 καί Νόννου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Εδέσσης 28 καί Συμεώνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμίδης 25 29 καί Έπιφανίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κωνσταντίας 'Ολυμπίου 3° καί 'Ιωάννου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σεβαστείας 3ΐ καί Σελεύκου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμασείας 32 καί Κωνσταντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Μελιτηνής 3ο 33 καί Πατρικίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Τυάνων 34 καί Πέτρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Γαγγρών 35 καί Εύσταθίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βηρυτού 36 καί Άπραγμονίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κλαυδιουπόλεως Καλογήρου 35 37 καί Άταρβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραπε^οϋντος έπέχοντος τον τόπον τού εύλαβεστάτου έπισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 3§ καί Φωτεινού άρχιδιακόνου έπέχοντος τον τόπον Θεοκτίστου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πισινοϋντος 39 καί "Ρωμανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου Μύρων της Λυκίας ΊΟ 4° καί ΚριτωνιανοΟ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άφροδισιάδος Καρίας 4ΐ καί Νουνεχίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 42 καί Μαριανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Συννάδων 43 καί Όνησιφόρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ικονίου Μ, Β [= abo, usque ad 2] 3—p. 44, 16 om. Β i4 Ισαυρίασ σελευκείασ M 19 κυρίλλου M 24 εδέσησ M 29 άμασίασ M 3° μελιτινήσ M 34 P°st έπισκόπου excidit Tíou 41 κρητωνιανοϋ Λί 6*

44 [403]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X I I

44 και Περγαμίου του εύλαβεστάτου επισκόπου 'Αντιοχείας Πισιδίας 45 καί Έπιφανίου του ευλαβεστάτου επισκόπου Πέργης 46 και ΆττικοΟ του ευλαβεστάτου επισκόπου Νικοπόλεως

'Ηπείρου

47 και Μαρτυρίου του ευλαβεστάτου επισκόπου Γορτύνης 48 καί Λουκά τ ο υ ευλαβεστάτου επισκόπου Δυρραχίου

5

49 καί Βιγιλαντίου τοΰ ευλαβεστάτου επισκόπου Λαρίσσης Θεσσαλίας 5° και Φραγκίωυος του ευλαβεστάτου επισκόπου Φιλιππουπόλεως 5ΐ καί Σεβαστιανού τοΰ ευλαβεστάτου επισκόπου Βερόης 52 καί Βασιλείου του ευλαβεστάτου επισκόπου Τραιανουπόλεως 53 καί Τρύφωνος του ευλαβεστάτου επισκόπου Χίου επέχοντος τον τόπον του εύλα- ίο βεστάτου επισκόπου 'Ιωάννου

"Ρόδου

54 καί Θεοκτίστου του ευλαβεστάτου επισκόπου Βεροίας 55 καί Γεροντίου του ευλαβεστάτου επισκόπου Σελευκείας Συρίας 56 καί Εύσεβίου του ευλαβεστάτου πρεσβυτέρου επέχοντος τον τόπον [του] Μακαρίου του ευλαβεστάτου επισκόπου Λαοδικείας Συρίας

ΐό

57 καί Εύσεβίου του ευλαβεστάτου επισκόπου Δορυλαίου και της λοιπής άγιας καί οικουμενικής συνόδου της κατά θέσπισμα τοΰ θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου εν τήι Χαλκηδονέων πόλει συναθροισθείσης καί καθεσθέντων π ά ν τ ω ν προ των καγκέλλων του άγίου θυσιαστηρίου 3

είσελθών Βασσιανός ó ευλαβέστατος ό πρώην γενόμενος επίσκοπος της Έφεσίων 2ο μητροπόλεως συνόντος αύτώι και Κασσιανοϋ του ευλαβεστάτου πρεσβυτέρου είπεν· Βίαν παθών προσήλθον τώι εύσεβεστάτωι ημών βασιλεϊ καί έδεήθην αύτοϋ καί κατέπεμψεν θείον γράμμα προς την ά γ ι ω τ ά τ η ν καί οίκουμενικήν μεγάλην σύνοδον ώστε

Μ VII 273 άκουσθήναί με.

καί επειδή π ά ν τ α τ ά κινούμενα εν τήι άγίαι συνόδωι έκέλευσεν ή

θεία κορυφή παρούσης τής υμετέρας μεγαλοπρεπείας έξετασθήναι, παρακαλώ την ύμετέ- 26 ραν έξουσίαν καί την ά γ ί α ν σύνοδον ώστε τό θείον γράμμα άναγνωσθήναι καί άκουσθήναί με καί τά δίκαιά μοι φυλαχθήναι. 4

Οι ενδοξότατοι άρχοντες είπον*

Άναγινωσκέσθω τό θείον γράμμα.

Καί έπιδοθέντος αύτοϋ Βερονικιανός ó καθωσιωμένος μαγιστριανός καί σηκρητάριος τ ο ΰ θείου κονσιστορίου άνέγνω 5

Αύτοκράτορες

Καίσαρες

Ούαλεντινιανός

3ο καί

Μαρκιανός

νικηταί

τροπαιούχοι

μέγιστοι άεί σεβαστοί τήι άγίαι συνόδωι τήι κατά θείον ήμών θέσπισμα εν Χαλκηδόνι συναθροισθείσηι.

Βασσιανός ό εύλαβέστατος πολλά

άτοπα

ύπομεμενηκώς

άτινα

ταϊς αύτοΰ δεήσεσι ταϊς τώιδε τώι θείωι ήμών γράμματι ύποτεταγμέναις περιέχεται, ήξίωσεν παρά τήι ΰμετέραι άγιωσύνηι ταϋτα γυμνασθήναι.

θελησάτω τοίνυν ή ύμε- 35

τέρα εύλάβεια δεξαμένη τ α ϋ τ α ήμών τά θεια γράμματα ^ητήσαι τ ά του πράγματος καί τύπον δούναι τον ύμίν παριστάμενον.

6

L ini 686

0 1 ενδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Ό αύτός άνέγνω

Καί αϊ ϋποτεταγμέναι δεήσεις άναγινωσκέσθωσαν.

Μ, Β [ = abo, inde a 17]. Φ [inde a 1 7 ] 13 Ισαυρίασ M 14 TOO deleui 15 λαοδικίασ M 1 7 λοιττήζ om. Φ 17/18 κατά δεσπότου] ex diuali decreto Φ ι8 χαλκηδέων Μ χαλκιδονίων Β " i g π ά ν τ ω ν om. κάγκελων M B a καγγέλων Β» 2ΐ συνόντων Bb° Cassiano Φ βασσιανοΰ M B dixerunt 22 εΰλαβεστάτω Bb 23 οίκουμενικήν μεγάλην M B a 0 μεγάλην καί οίκουμενικήν Bb οίκουμενικήν 24 τ ά om. Μ κινούμενα ΜΦ γινόμενα Β 26/27 καί ενδοξότατοι Β ° 3 2 μέγιστοι — σεβαστοί om. Β

κα

— Β» ΦΓ Φ

' — Με om. φ 28 μεγαλοπρεπέστατοι 33 συναθροισθείσησ B b 38 αϊ om. Bb

3—9 B A S S I A N I I N T R O I T V S E T

7

LIBELLVS

[404] 45

Tots γης καί θαλάσσης καί παντός ανθρώπων έθνους και γένους δεσπόταις Φλαουίοις Οΰαλεντινιανώι καί Μαρκιανώι τοις αίωνίοις αύγούστοις δέησις καί ικεσία παρά Βασσιανού ταπεινού καί ελαχίστου επισκόπου. Πάσα ή σωτηρία των βια^ομένων μετά τόν θεόν ή υμετέρα γαληνότης υπάρχει, έξαιρέτως δε των ιερέων τοΰ Χριστού, δι' δ κάγώ επί τάσδε τάς ικεσίας έλήλυθα προκυλινδούμενος τοις Ομετέροις ϊχνεσιν έν 5 τούτοις με κατελεηθήναι. τ α γ α ρ εις έμέ τολμηθέντα δακρύων καί στεναγμών άνάμεστα υπάρχει καί άδιήγητα* αλλ' ίνα δια συντομίας άναδιδάξω την υμετέραν εύσέβειαν, τίνες των έν τώι τάγματι της ίερατείας καί άλλων τινών τυγχανόντων δεινά καί άπηγορευμένα τοις νόμοις εις έμέ, ώς είρηται, τετολμήκασι (καί) τοιαύτα οία ούτε ύπό βαρβάρων τετόλμηταί ποτε. περιφρονήσαντες γάρ τόν φόβον του θεού καί την τών ίο άχράντων μυστηρίων δύναμιν, ήντινα εκ τών έλέωι θεού ταπεινών χειρών μου έδέξαντο, μετά τό την τών άχράντων μυστηρίων τελέσαι ή μας λειτουργίαν παρ' αυτά χέιρωσάμενοί με άρπάσαντες άπό της άγίας εκκλησίας πληγαϊς ήικί^οντό με άγοντες καί φέροντες έν τήι άγορδι· ποτέ δέ καί έγκατάκλειστον ποιοΰντες ξίφει με κατέβαλλον. έν τούτοις Μ VII 276 τοίνυν είς αύτό τό jfjv κινδυνεύοντός μου μανιώντες ένθρονί^ουσιν άρπάσαντες τό περι- w βόλαιον της έμής ΐερωσύνης ενα τινά καί αύτόν έξ αύτών τών τολμησάντων τά εις έμέ γεγενημένα ατοπήματα είς τόν τόπον τόν έμόν. καί λοιπόν καί οσαπερ ύπήρχέν μοι πράγματα εν τε κινητοϊς καί άκινήτοις, άφείλοντο καί ώς ήβουλήθησαν, είς έαυτούς κατεμερίσαντο, πολλούς δέ καί τών διαφερόντων μοι ανθρώπων θανάτωι [καί] πληγαϊς διαφόροις κατέβαλον, ώστε καί τ ά λείψανα προ τών θυρών της άγίας τοϋ θεού έκκλησίας 2ο τινές άπέθεντο. έπεί ουν έν ούδενί, τοϋ θεοϋ μοι μαρτυροΰντος, καί ανθρώπων δέ δυνατών καί εύλαβών, παραίτιος έγενόμην έπί τούτοις τοις είρημένοις καί τολμηθεισι παρ' αύτών είς έμέ, δέομαι της υμετέρας εύσεβείας και προκυλινδοΰμαι τών θείων ύμών καί άχράντων ιχνών όπως θεσπίσαι καταξιώσηι τό υμών ούράνιον κράτος διά θείας ύμών ύποσημειώσεως καταπεμπομένης προς την άγίαν σύνοδον διάγνωσιν συγκροτη- 25 θήναι μεταξύ έμοΟ τε τοΟ ελεεινού καί αύτών τών ταύτα είς έμέ διαπραξαμένων καί λεγόντων έχειν τι προς έμέ. θεσπίσαι δέ καί τούτο ικετεύω τήν ύμετέραν θειότητα ώστε μή έξεΐναί τινι έπαγαγεϊν μοι μεθοδείαν, άχρις αν πέρατος άξιωθήι τά μεταξύ έμοΰ τε καί τών έμών διαδίκων πραττόμενα, έπειδή έθος αύτοΐς έστι ποιεΐν τούτο πρός τό μή περιγενέσθαι με αύτών, καί τ ά π α ρ * αυτών έπιφερόμενά μοι καί παρ' έμοΰ λεγόμενα έπί 3ο τών αρχιερέων êv τήι άγίαι συνόδωι έπί τάς θείας υμών άκοάς άναγαγεΐν, δοθήναι δέ ήμϊν τόν όφείλοντα τ ά παρ' αύτών έπικριθέντα εις πέρας άγαγειν. καί τούτου τυχών τάς συνήθεις εύχάς τώι θεώι αναπέμψω υπέρ τοΰ αιωνίου ύμών κράτους διά παντός.

8

01 ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Λεγέτω Βασσιανός ó εύλαβέστατος τάς π ρ ο - l im 687 σηγορίας τών παρ' αύτοΰ αίτιαθέντων. 35 9 Βασσιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος είπεν Πολλοί μέν είσιν, ò δέ άρχηγός τών γεγενημένων αύτός έστιν ό άρτι έπίσκοπος Στέφανος - ούτος γάρ καί τόν θρόνον μου Μ, Β [— abo], Φ ι τήσ Bb 1/2 Flauiis Φ φλαυούιοσ Μ φλαυουίω Bab φλαβίω Β» corr., Β ° 2 ούαλεντιανώ B b o 3 βια^ομένων ΜΦ om. Β 4 ή μετά ôv ή Β ° 5 έττί τάσδε Β Φ έπιστάσ τάσδε Μ δεήσεισ Bb ήμετέροισ B b 5/6 εν τούτοι; om. Φ 6 γάρ MB ucro Φ g ώσ Γ είρηται Μ Β Φ ^ om. Φ καί Φ om. MB 10 καταφρονήσαντεσ Μ γάρ om. Φ 3 0 τών φόβων Μ τοΰ φόβου Β ° ι ι χειρών om. Β ° ΐ 2 postquam enim O a c τό om. Β ° 13 με2] μοι Bb 14 έγκατακλείειν Β ° κατέβαλον Bb 17 καί δσαιτερ] όσα καί Β ° 18 ήκολούθησαν Bb 19 καί 3 om. Φ 23. 24· 25 ήμών Β ° 26 έμοΰ Μ αύτοΰ Β διαπραξαμένων gis έμέ Bb 28 έπάγειν Β ° μεθοδίαν MBb άξιωθήναι Β 29 έμών om. Φ·· διακόνων Β* έιτειδή Bb quoniam Φ»ε επειδή γάρ MB a " quoniam uero Φ' 3° μετ' Μ έττί] άπό Bb 33 αΙωνίου om. Φ 34 ° βασιανόσ ò Β ° 36 έπίσκοπο; oui. Φ

46 [405]

CONCILI I C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X I I

κατέχει καί τά πράγματα. καί παρακαλώ πάντα δοκιμασθήναι. άναγκαιοτέρα έστίν ή Ιερωσύνη των κτημάτων. 3ΤΊΤΠ®ίϊι ^άυ τί ποτε ήμάρτηκα· δοκιμάσουσιν ol πατέρες ημών καί ώς Θέλουσιν, όρίσουσιν. 10 Oi ένδοξότατοι άρχοντες είπον ΆποκρινάσΘω προς ταΟτα Στέφανος ό εύλαβέστατος επίσκοπος. 5 11 Στέφανος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος είπεν · ΕΙσίν ένταΰθα oi έπίσκοποι της Άσιανής διοικήσεως, καί ελθωσιν καί συνιστάμεθα έανπΌϊς· εστίν ό επίσκοπος Μαγνησίας M vu 277 Λεόντιος, Μαιόνιος επίσκοπος Νύσσης, Προτέριος έπίσκοπος Μυρίνης καί λοιποί ot όντες ενταύθα. 12 01 ενδοξότατοι άρχοντες είπον Τέως άπόκριναι αυτός. ίο 13 Στέφανος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος 'Εφέσου είπεν Ούτος ούτε έχειροτονήθη έν τήι Έφέσωι, άλλα σχολα^ούσης της αγίας εκκλησίας συναγαγών όχλον άτακτον μετά ξιφών καί άλλων τινών έραναρίων έπεισηλθεν καί έκαθέσθη έαυτώι. ει τούτον εγκρίνει ή υμετέρα μεγαλοπρέπεια είναι έπίσκοπον, άλλος λόγος έστίν. τούτου έξεωΘέντος κατά κανόνας και όιφέντος άξίως έμέ τεσσαράκοντα επισκόπων της 'Ασίας is ψήφωι καί τών λαμπροτάτων καί τών λογάδων καί του εΰλαβεστάτου παντός κλήρου και της πόλεως πάσης έχειροτόνησαν. σήμερον γαρ πεντήκοντα ετη έχω έν τώι κλήρωι Εφέσου. 14 Βασσιανός ό ευλαβέστατος είπεν Μη περίτρεχέ με· έγώ καί κανονικώς έγενόμην καί δεικνύω τοΟτο. παρά τίνος ου καθηιρέθην ούτε κατηγορήθην παρά τίνος ούτε 2ο κατεγνώσθην παρά τίνος, άλλ' έγώ έκ νέας ηλικίας έ^ων τοΤς πτωχοίς καί πτωχεΐον έποίησα καί εθηκα είς αύτό έβδομήκοντα κραββάτια καί πάντας τούς νοσοΟντας καί τετραυματισμένους έξέν^ον. Μέμνων δέ ό γενόμενος έπίσκοπος 'Εφέσου φθονήσας τούτοις, έπειδή ήγοπτώμην παρά πάντων, πάντα έποίησεν έπί τώι έκβληθήναί με της πόλεως καί έπέβαλεν τάς χείρας αύτοΟ έπί τώι χειροτονήσαί με έπίσκοπον Eúájcov και τοΟτο 25 έποίησεν, έγώ δέ ού κατεδεχόμην. άλλά άπό ώρας τρίτης εως έκτης έπί του θυσιαστηρίου πληγαις με άνήλισκεν καί το άγιον εύαγγέλιον έγεμίσθη αΐμάτων καί το θυσιαστήριον. τούτου δέ ούτως γεγονότος έγώ εμεινα ούτως, μήτε εις την πόλιν άπελθών μήτε όλως έπικοινωνήσας τήι έκκλησίαι έκείνηι εις ην ώνομάσθην, μήτε όλως αύτήν την πόλιν είδώς· εμεινα δέ ούτως. καί συνέβη τόν αύτόν Μέμνονα τέλει του βίου χρήσασθαι. μετά 3ο ταύτα έχειροτονήθη Βασίλειος· ούτος δέ μετακαλεσάμενος την σύνοδον της έπαρχίας καί μαθών παρ' αύτών τήν βίαν ην επαθον δτι σκευή ήν, έχειροτόνησεν έν τήι πόλει εκείνηι άλλον έπίσκοπον, έμοί δέ άπέδωκεν τήν κοινωνίαν καί τον τόπον της έπισκοπής. συνέβη δέ τούτον πάλιν τέλει τού βίου χρήσασθαι, έμέ δέ μετά πολλής άνάγκης καί βίας ένθρονί^ουσιν είς τήν αύτήν πόλιν "Εφεσον ό λαός καί ό κλήρος καί οί έπίσκοποι, ών ό 36 είς 'Ολύμπιος ό έπίσκοπος ένταύθά έστίν. γνούς δέ ταύτα ò εύσεβέστατος ήμών Μ VII 280 βασιλεύς εύθύς τούτο αύτό έβεβαίωσεν καί εύθέως διά ύπομνηστικού έδήλωσεν έν φανερώι L mi 690 βεβαιών τήν έπισκοπήν. μετά ταύτα άπέστειλεν σάκραν πάλιν διά Εύσταθίου τοΰ σελεντιαρίου βεβαιούσαν τήν έπισκοπήν. ήλθα δέ έν τήι βασιλευούσηι ΚωνστανΜ, Β [ = abo], Φ ι δοκιμασθήναι πάντα B b 6 ό ευλαβέστατο; om. Β " 8 λέοντοσ Μ μυρίνησ Β ° μυρρίνησ B» b σμύρνησ ΜΦ

άπεκρίνατο Β ίο άπόκρινε B b

η καί 1 om. Β 14 κρίνει Β °

έαυτώ M sibi Φ έν αύτη Β cf. Euseb. K G 3 Ρ· 172 Ι5 επισκόπων Φ επίσκοποι M B 16 τοΟ om. Μ 1 7 τήσ πόλεωσ Μ Β " ° Φ τών λοιπών πάντων τήσ πόλεωσ Bb 19 6 εύλαβέστατοσ έπίσκοποσ Β» Φ κανονικόσ M B 20 παρά — τίνος 1 om. Β 2ΐ έγώ ΜΦ om. Β uixi Φ ιών MB τοΐσ πολλοίσ καί πτωχοϊσ Β» 22 κραββάττια Μ 25 τό Μ με om. Β ° 27 πληγαϊς om. Β έγομώθη Μ 3θ έμεινε Β» 3 2 καί μαθών καί B b om. B ° 37 αϋτόσ B ° 38 πάλιν om.

28 eís τήν — μήτε 1 om. Bo 28/29 όλως — ό λ ω ς om. Β συσκευή edd. Romani in mg. 35 els τήν om. M 36ήμών ante βεβαιούσαν coll. Φ Γ 39 σελεριαντίου Β ° ήλθον Β

io—17 STEPHANI INTERROGATIO

[406] 47

τινουττόλει και λαβόμενος ή μας ό αυτός δεσπότης έμέ τε και τ ο ν γενόμενον της αύτης βασιλευούσης πόλεως έπίσκοπον Πρόκλον φίλους ήμδς έποίησεν και έκοινώνησα μετ' αύτοϋ και μετά π ά ν τ ω ν των κατά καιρόν ευρεθέντων επισκόπων. και συνοδικά ποιήσας ό αυτός όσιώτατος Πρόκλος άπέστειλεν καί τήι πόλει και τοις έπισκόποις και τοις κληρικοΐς. εμεινα δέ ούτως ε γ ώ τετραετή χρόνον, ώς καί δέκα επισκόπους με s χειροτονήσαι καί πολλούς κληρικούς. καί έν εϊρήνηι ημών διαγόντων, άπερ καί δΓ αναφορών έγνώρισαν οι αυτοί όσιώτατοι επίσκοποι καί ό ευλαβέστατος κλήρος τώι εύσεβεστάτωι ημών βασιλεϊ καί τήι αίωνίαι αύγούσται, ευμενώς δεξαμενή ή αυτών ευσέβεια εύθύς άντέγραψεν έμοί τε καί αύτοΐς τοις όσιωτάτοις έπισκόποις καί τοις κληρικοις καί απέστειλαν δια σελεντιαρίου. άναγνωσθεισών δέ των Θείων συλλαβών πάντες ίο έδοξάσαμεν τον Θεόν ότι ούτως φροντίζει ή αυτών ευσέβεια περί τής ειρήνης τ ώ ν εκκλησιών. τήι δέ αύριον ήμέραι λειτουργήσαντες πάντες όμοϋ α π ό τής λειτουργίας αύτόχειρες γενόμενοι κατάκλειστόν με εποίησαν καί μετά βίας ή ρ π α σ ά ν μου τ ό περιβόλαιον τής ίερωσύνης και π ά ν τ α τ ά υ π ά ρ χ ο ν τ α μου και λαβόντες ενα έξ αυτών τούτον τ ό ν Στέφανον έποίησαν αυτόν έπίσκοπον. « Στέφανος ό ευλαβέστατος εϊπεν - Κελεύσει ή υμετέρα εξουσία - ένταΰθά είσιν οΐ επίσκοποι· ελθωσιν έπί τώι φανήναι την άλήθειαν επί τής μεγαλοπρεπείας τής υμετέρας. 16 Οί ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Έτι i τίνι καλείς τούς εύλαβεστάτους επισκόπους; 17 Στέφανος ò ευλαβέστατος ε ϊ π ε ν Έ π ί τώι καταθέσθαι αύτούς τ ά γ ε γ ο ν ό τ α π ά ν τ α , έπειδή αύτός έπεισήλθεν τήι άγιωτάτηι έκκλησίαι μετά ξιφών καί έραναρίων καί άλλων 2ο τινών και έκαθέσθη είς τ ό ν θρόνον, έξεώθη π α ρ ά τ ο ύ τ ο π α ρ ά τών ά γ ί ω ν πατέρων π α ρ ά τε τ ο υ όσιωτάτου τής βασιλευούσης 'Ρώμης Λέοντος καί τ ο υ μακαριωτάτου ΦλαβιανοΟ τ ο υ έν όσίοις τής βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως καί π α ρ ά τ ο υ έν Ά λ ε ξ α ν δρείαι καί π α ρ ά του έν Άντιοχείαι. π α ρ ά τούτων έξεωθείς κρίσει εκκλησιαστικής κατέστη ή έμή βραχύτης. εμαθον πάντες, συνήινεσαν καί ό έν άγίοις βασιλεύς Θεο- 25 δόσιος καί ή σύνοδος π δ σ α . έπί τούτοις έπεμψεν ό έν άγίοις βασιλεύς Θεοδόσιος Εύστάθιον τ ό ν πριμικήριον τών σιλεντιαρίων διαγνώναι μεταξύ αύτοϋ καί τ ο ΰ κλήρου Μ vii 281 καί τών π τ ω χ ώ ν τ ώ ν ήδικημένων π α ρ ' αύτοϋ. ήλθεν έν τήι Έφεσίων ό μακάριος Ευστάθιος, τρεις μήνας έποίησεν διαγινώσκων, διέγνω φανερά [ώρισε φανερά κατέστησεν] 15

καί τόν όρον δνπερ ώρισεν ό μακάριος Εύστάθιος, κατεδέξστο καί όμολογίας έξέθετο καί 3ο τώι κλήρωι καί τοις π τ ω χ ο ί ς καί τήι έκκλησίαι φανερά τ α ϋ τ ά έστιν. είσίν ενταύθα οΐ έπίσκοποι· είσέλθωσιν (ενταύθα καί όμολογήσωσιν) έάν άλλως έρώ. κελεύσει ή μεγαλοπρέπεια ύμών έλθεΤν αύτούς. μη σύν αύτοΐς έχειροτονήθη [εκεί]; έπεισήλθεν έκεΐ ** σήμερον ά π ό τεσσάρων έτών καί ό 'Ρώμης αύτόν καθεΐλεν καί ό 'Αλεξανδρείας αύτόν καθεΐλεν. ϊδηι τ η ν έπιστολήν τ η ν γραφεΐσαν π α ρ ά τ ο ΰ μακαριωτάτου π ά π α 35 Λέοντος τ ό ΰμέτερον μέγεθος.

Μ, Β [ = abo], Φ 3 αυτών B b 4 εΰσεβέστατοσ Β» 8 αύγούστη B b δέ δεξαμένη M g Αντέγραψε ν ΒΦ αντέγραψαν Μ ίο σελεντερίον Bb 12 έπαύριον Β» 13 άρπάσαντέσ Bb 14 μοι Β 15 τόν om. Μ ι6. ig ό εύλαβέστατοσ έττίσχοποσ Β° ly τησ ύμετέρασ μεγαλοπρεπείασ Β° ig καθέσθαι Bb 20 εΙσήλθε Βο δλλων Φ δάδων MB 21 είσ MB» έττΐ Bb έξεώθη Μ έξώσθη Β παρά Β κατά Μ 22 τε om. Μ 23 έν om. Bb καί παρά' Β° 24 έξεωθείσ Μ έξώσθη Β εκκλησιαστική ΜΦ βασιλική Β 25 κατέστη ΜΦ κατέστη δέ Β 26 καί ή — θεοδόσιοσ om. Β° 27 σελεντιαρίων Β 29 διαγινώσκων ΜΦ διαγινώσκων & Β quaedam [et quaedam Φ«] φ φανερά [φανερά ώρισε φανερά Μ] κατέστησεν MB 31 τοϊσ πτωχοϊσ 2 καί ΜΦ om. Β 3 ενταύθα καί όμολογήσωσιν addidi hic et fateantur Φ om. MB 33 Ομών μεγαλοπρέπεια B° έκεΐ om. Φ Lacunam signaui 34/35 καί—καθεΐλεν om. Β° 35 'δη καί Β» 36 καί τό Βο

48 [407]

CONCILI I CHALCEDONENHIS ACTIO XII

18 Oì ενδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν 'Ομολογείς Βασσιανόν τον εύλαβέστατον τέσL lili 691 σαρα ετη κατεσχηκέναι την άγιωτάτην της Έφεσίων πόλεως εκκλησίαν ώς επίσκοπον; 19 Στέφανος ό ευλαβέστατος είπεν Τυραννήσας, ούχ ώς επίσκοπος. πώς y à p είχεν κρατήσαι ό μή χειροτονηθείς, αλλά μετά ξιφών εϊσελθών και καθεσθείς έαυτώι; κελεύσει ή μεγαλοπρέπεια υμών έλθειν τους επισκόπους. 5 20 Οί ενδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Δεικνύτω Βασσιανός ò ευλαβέστατος ει γε άπό συνόδου εύλαβεστάτων επισκόπων καί κατά τον είωθότα θεσμόν εις χειροτονίαν επίσκοπος κατέστη της Έφεσίων μητροπόλεως. "Ρ ω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. 21 Βασσιανός ό ευλαβέστατος είπεν · Ευά^ων ποτέ εγώ ούτε εγενόμην ούτε άπήλθον, αλλά βιασθείς ώνομάσθην επίσκοπος. οΐ κανόνες φανερά εχουσιν. εϊπωσιν oì ίο πατέρες εάν πρόκριμά εστι τό χειροτονηθήναι καί μή άπελθεϊν. αυτοί ε ϊ π ω σ ι ν οίδαν τους κανόνας. παρακαλώ, άκούσατέ μου· τέως φανερωθήι ή τόλμα ότι ηύθέντησαν καί λαβόντες ένέκλεισάν με, καί τότε περί της ίερωσύνης ^ητοϋμεν. ή βία 3ητηθήι. 22

Στέφανος ό εύλαβέστατος είπεν · Ά ξ ι ώ τούς κανόνας άναγνωσθήναι τους λέγοντας ΐό ώστε έν ετέραι πόλει τον χειροτονηθέντα μή δύνασθαι εν έτέραι καθίστασθαι. 23 Οί ενδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Άναγινωσκέσθωσαν οί κανόνες. Λεόντιος ò εύλαβέστατος επίσκοπος Μαγνησίας άνέγνω 24 Κανών ςε. Ει τις επίσκοπος σχολά^ων επί σχολά3ουσαν εκκλησίαν εαυτόν can. Ant. ι6 ^ φ ρ ^ α ς ΰφαρπά^οι τόν θρόνον δίχα συνόδου τελείας, τούτον άπόβλητον είναι, καν 2ο εί πας ό λαός öv ΰφήρπασεν, ελοιτο αυτόν. τελείαν δέ είναι σύνοδον έκείνην ήι συμπάρεστι KCÌ Ò της μητροπόλεως. Ό αυτός εύλαβέστατος Λεόντιος επίσκοπος από του αύτοϋ βιβλίου άνέγνω 25

Κανών ςς\

Εϊ τις

επίσκοπος

χειροτονίαν

" μ νιΤ'284 ττροεστάναι λαοΰ μή καταδέξοιτο τήν χειροτονίαν

λάβοι

επισκόπου

καί

ορισθείς

μηδέ πείθοιτο άπιέναι είς τήν 2s

έγχειρισθεΐσαν αϋτώι εκκλησίαν, τούτον είναι άκοινώνητον, εως αν άναγκασθείς καταδέξηται ή όρίσηι τι περί αύτοϋ ή τελεία σύνοδος τών κατά τήν έπαρχίαν έπισκόπων. 26

Οί ενδοξότατοι άρχοντες είπον· Δειξάτω Βασσιανός ό ευλαβέστατος τις αυτόν κατέστησεν επίσκοπον. 27 Βασσιανός ò ευλαβέστατος είπεν ΕΙς εκ τών ένθρονισάντων με ούτός έστιν Ό λ υ μ - 3ο πιος. ουκ οίδα άλλους - τούτον μνημονεύω. 28 Λουκιανός ό εύλαβέστατος επίσκοπος Βύ3ης είπεν Ό εχων τό κύρος έδέξατο αυτόν ό μακαρίτης Πρόκλος καί έδέξατο αύτόν καί ό μακάριος Θεοδόσιος ό ευσεβέστατος βασιλεύς καί καλέσας αύτούς φίλους αυτούς εποίησεν. άλλ' όμως διά τί έξεβλήθη ; 35 29 30

Στέφανος ό εύλαβέστατος είπεν · Ό μακάριος εν άγίοις Φλαβιανός έξεώσατο αύτόν. Oi ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν 'Επειδή μνήμη γεγένηται 'Ολυμπίου του εύλαΜ, Β [ = abo], Φ ι/2 τέσσαρα Β°Φ τεσσαράκοντα MBab 2 Ιττίσκοποσ Μ 4 κρατήσασ Β° òom.B 0 7 T°VJ τά Β° 8 ρωμαϊον Β° 12 οίδασι Β 13/14 uiolentia primo quaeratur Φ ig ένενηκοστόσ πέμτττοσ Β·™ 2ΐ üq>' άρττά^Εΐ Β» ύφήρττα^εν Μ 23 επίσκοπο; om. Β° άνέγνω άττό του αύτοϋ βιβλίου Bb 24 ένενηκοστόσ εκτοσ Bao χειροθεσίαν coll. XIIII titulorum metropolitanus episcopus 0 er 25 καταδέξηται Μ λειτουργίαν coll. XIIII tit. ministerium uersiones Latinae 26 âv om. B° 27 όρίσει Kb 32 επίσκοπο; Βύ^η; om. Β» 33 κ α ι o m · Β καί om. Bb Φ μακαρίτης Bb

18—36

[408] 49

I N T E R R O G A T E

βεστάτου επισκόπου ώς ένθρονίσαντος Botaaiavòv τον ευλαβέστατον, ό προλεχθείς ευλαβέστατος 'Ολύμπιος εΐ ταύτα ούτως έχει, διδασκέτω. 31 'Ολύμπιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Θεοδοσιουπόλεως είπεν · Μετά τόν θάνατον τοΰ κατά καιρόν έπισκόπου γενομένου [Βασιλείου] έν τήι πόλει έν ήι κεχειροτόνημαι έπίσκοπος Θεοδοσιουπόλεως, έν αύτήι δ ι ή γ ο ν δηλοΟσί μοι οΐ κληρικοί αύτής της πό- 5 λεως 'Εφέσου λέγοντες · παραγενοϋ ένταϋθα, ίνα κανονικώς χειροτονίαν δέξηται ή πόλις, επειδή έκοιμήθη ό της όσίας μνήμης Βασίλειος ό γενόμενος έπίσκοπος. ε γ ώ δεξάμενος L liti 694 τ α τοιαύτα γράμματα παρεγενόμην ύπολαβών ότι και άλλοι ευλαβέστατοι έπίσκοποι έκλήθησαν. προ τριών δέ ήμερών του μέλλειν είσιέναι εις την έκκλησίαν και τούτον ένθρονί^εσθαι καταχθείς έν τινι όσπιτίωι περιέμενον και τούς έτέρους εύλαβεστάτους ίο έπισκόπους, ώ σ τ ε γενέσθαι κανονικήν τήν χειροτονίαν κατά τ ο έθος. ώς δέ καί μίαν και δευτέραν καί τρίτην ήμέραν έμεινα έν τώι όσπιτίωι και άλλος ούχ ηύρέθη θεοφιλέστατος έπίσκοπος, τελευταϊον έλθόντες τινές των εύλαβεστάτων κληρικών λέγουσί μοι· άλλοι έπίσκοποι ούκ είσιν ένταύθα, τί δέοι γενέσθαι; είπον έγώ· εί μή πάρεισιν καί έτεροι θεοφιλέστατοι έπίσκοποι, μόνος έγώ τί δύναμαι ποιήσαι; έπειδή Ιξω της άκριβείας των is κανόνων έστί μόνον έπίσκοπον διοικειν έκκλησίαν καί μάλιστα τοιαύτης περιφανούς μητροπόλεως. ώς δέ ταύτα έλάλουν μετ' έμοΰ, περιεκύκλωσαν τ ό οίκημα ένθα ήμην, Μ VII 285 πλήθος άπειρον, καί (οίδα π ο ύ στήκω καί έπί τοσαύτης έξουσίας καί έπί τού θυσιαστηρίου) τίς ποτε γυμνώσας παραμήριον Όλοσίρικος, τούτο όνομα αύτώι, κομιτιανός τ ά χ α ών ήλθεν καί αυτός καί τ ό πλήθος άπαν καί βαστάσαντές με άπήγαγον εις την 2ο έκκλησίαν. καί ούτως μετά διακοσίων ή τριακοσίων άνθρώπων καί έμέ καί αύτόν άνήγαγον είς τόν θρόνον καί έγένετο ό ένθρονιςμός. μέχρι τούτου τ ό όπως γέγονεν, οίδα. 32 33

Βασσιανός ό ευλαβέστατος είπεν · Έψεύσατο. Οϊ ενδοξότατοι άρχοντες είπον· Εί Πρόκλος ό τής όσίας μνήμης ό γεγονώς άρ-25 χιεπίσκοπος τής βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως έδέξατο [αύτόν] Βασσιανόν τόν εύλαβέστατον έπίσκοπον καί έκοινώνησεν αύτώι ώς έπισκόπωι τής Έφεσίων μητροπόλεως, ό εύλαβέστατος κλήρος τής άγιας κατά Κωνσταντινούπολη; έκκλησίας διδασκέτωσαν. •ρω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. 34 Θεόφιλος ό εύλαβέστατος πρεσβύτερος τής κατά Κωνσταντινούπολη άγιωτάτης 3ο έκκλησίας ε ί π ε ν *6ύς έπί θεού, καί έδέξατο αύτόν ό έν άγίοις Πρόκλος κοινωνικόν καί συνοδικοΐς γράμμασιν τιμήσας αύτόν άπέλυσεν έπί τήν "Εφεσον καί έν τοις διπτύχοις έταξεν αύτού τ ό όνομα καί έλέγετο εως πρό ολίγου καιρού. 35 Πάντες οί εύλαβέστατοι κληρικοί τής Κωνσταντινουπολιτών άγιωτάτης μεγάλης έκκλησίας ε ί π ο ν Καί ήμεϊς τ ά αύτά λέγομεν έδέξατο γάρ αύτόν καί έκοινώνησεν αύτώι 35 ό μακάριος Πρόκλος καί έποίησεν συνοδικά γράμματα καί είς τ ά δίπτυχα αύτόν έταξεν. 36 Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον · Νύν Στέφανος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος λεγέτω όπως έπίσταται Βασσιανόν τόν εύλαβέστατον άποκινηθέντα τής έπισκοπής καί εί αύτός παρά τής συνόδου έχειροτονήθη. Μ, ι ò

Β

[ =

abo],

όλύμπιοσ

δεξάμενοσ

Β»

om.

Β°

8

[τούτων

Bb]

ταϊον

γενέσθαι

—

Φ

ένθρονήσαντοσ

καί

τά

γράμματα

M B

ι8

ούκ

sunt

Φ

22

ήγαγον

30/31

Bab

om.

άγιωτάτην

10.

om.

Φ

αύτόν

ένθρονιάσαντοσ ^

om.

Μ

Μ

Φ^ε

Φ

οίδα

Β»

γενομένου

12

ταϋτα

έγώ

Β c o r r .

Φ

έκκλησίαν

A c t a conciiiorum oecumenicorum.

Β»°

—

καί»

κατά

Β*> I l l , I.

31

έτερους o m .

έπίσκοποι

om.

Φ Β»

om.

om.

Bo

Φ

Φ

ΐ2 —

ig κομητιανόσ

Β

26

34

Φ

τήσ Μ

om.

5

9 ut

Bb

εϊ

κωνσταντινοΰπολιν καί1

ευλαβέστατος

Βασιλείου om.

εύσφέστατοι

ένθρονιασμόσ 28

ι/2 ό προλεχθεί; om. Β

Bb

όσττητίω

14/15

Β°

Β»

ΜΦ

î s

inthronizaretur

om. 2θ

ΜΦ

om.

Β1>Φ

έττίσκοττοσ

ι6

άττήγαγον om.

Β

8

η δέ τούτον

περιφανούς M B αυτό

Β 3

Φ

13/14 τελευ-

Β

κωνσταντινουπόλεωσ

μεγάλης

2

ευρέθη Β

έγώ

βασιλίδοσ

Φ

έ τ τ ί σ κ ο τ τ ο ν Β1>

29

profecti αυτόν

£ωμαϊον

άττοκηρυχθέντα 7

Β" Β"

50 [409] 37

CONCILI I CHALCEDONENSIS

ACTIO

ΧΙΓ

Στέφανος ò ευλαβέστατος είπεν Άνηνέχθη παρά τοΰ έπισκόπου της Άλεξανδρέων πόλεως τοΰ εν άγίοις Θεοδοσίου του βασιλέως γράψαντος έκεϊ · ήνέχθη δέ γράμματα και παρά τοΰ μακαριωτάτου π ά π α του έν Τ ώ μ η ι άγιωτάτου επισκόπου ώστε τούτον μή δειν είναι έπίσκοπον, καί φανερά έστι τ ά γράμματα. κελεύσατε έλθεΐν τους νοταρίους έπί τώι φανερωθήναι ποίωι τρόπωι άπεκινήθη καί ποίωι τρόπωι έξε- s βλήθη καί ποίωι τρόπωι εγώ κατέστην. ημείς δια την πίστιν ήλθομεν μή ούν ήιδειν

L mi 695 ότι τοϋτο εϊχεν άνακύψαι; άπαξ πέρας ελαβεν τό πράγμα. ήλθεν ó σιλεντιάριος έκεϊ, τρεις μήνας έποίησεν διαγινώσκων μεταξύ αϋτοϋ καί των κληρικών· φανερά εστί τά όρισθέντα. 38

Βασσιανός ò ευλαβέστατος είπεν · Στέφανος πρεσβύτερος μου ήν, δ ετη μετ' έμοΰ ίο έλειτούργει, μετ' έμοΟ έκοινώνει καί έκοινώνει παρ' έμοΟ ώς παρά επισκόπου καί αΰτήι M vu 288 τήι ήμέραι ήι ένέκλεισάν με ** καί ταΰτα έπαθα. μά τάς δυνάμεις τοΰ θεοΰ, νηρόν έ^ήτησα καί ούκ εδωκάν μοι. έπί τρίμηνον είχόν με εγκατάκλειστον, οΐ δέ παρ' έμοΰ έπίσκοποι χειροτονηθέντες αυτοί καί τούτον έχειροτόνησαν έπίσκοπον όντος μου έγκατακλείστου. εάν μή ειμί έγώ έπίσκοπος, ούδέ οΐ παρ' έμοΰ χειροτονηθέντες όφεί- la λουσιν είναι επίσκοποι οϋδέ οΐ κληρικοί. 39 Κασσιανός πρεσβύτερος συνών Βασσιανώι τώι εύλαβεστάτωι είπεν Τήι μέσηι έβδομάδι κατηνάγκασεν ήμας και είσήνεγκεν έν τώι βοσττιστηρίωι Στέφανος ó εύλαβέστατος έπίσκοπος καί Μαιόνιος καί έπιδέδωκάν μοι τό εύαγγέλιον καί ώρκωσάν με καί λέγουσί μοι· δεΰρο, δμοσον μή άναχωρήσαι έξ αϋτοΰ, άλλα ¿ήν μετ' αύτοϋ καί άπο- ¡¡υ Θανεϊν μετ' αύτοϋ καί μή προδοΰναι αυτόν. λέγω· σήμερον κε ετη ειμί κοινωνός εις Κωνσταντινούπολη πραγματευόμενος καί, θεός έστιν ó εΐδώς, ουδέποτε ώμοσά τινι· καί νυν πρεσβυτέρου μου όντος καταναγκάζετε με όμόσαι; λαβόντες τό εύαγγέλιον Ιδωκάν μοι καί ώμοσα αύτοΐς. καί τήι πέμπτηι τοΰ άγίου π ά σ χ α λαβόντες καί αύτόν ένέκλεισάν καί έμέ έφόνευσαν καί έπισινή με εποίησαν δια λακτισμάτων καί ήνεγκαν τρεις 26 ύποδιακόνους καί όψέ ήραν καί άπήνεγκάν με έν τώι οϊκωι μου καί ΙΘηκαν ήμιθανή καί έφλεβοτόμησάν με. ίνα ούν μή έπιορκήσω, σήμερον τέσσαρα ετη πλα30μενος επαιτώ έν Κωνσταντινουπόλει, ίνα μή έπιορκήσω τό όνομα τοΰ υίοΰ τοΰ θεοΰ. 40 Λουκιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Βύ^ης παρελθών έν τώι μέσωι είπεν · Έκριμάτισαν ήμδς οί λοιποί επίσκοποι οί μεθ' ήμών καθε^όμενοι ώστε εκαστον ó οϊδεν άληθές so καί προς εύσέβειαν συντείνον, ειπείν. καί εΐ καί έξ αυτών καλόν ήν τοΰτο ήμδς ποιήσαι, πλήν λέγομεν ότι τετραετίαν ένήργησεν έν τώι θρόνωι άμάχως δίχα αντιρρήσεως καί έχειροτόνησεν ι έπισκόπους καί κληρικούς πολλούς καί έκοινώνει αύτώι αύτός ó νΰν έπίσκοπος Στέφανος πρεσβύτερος αύτοϋ ών καί πάντες οί λοιποί κληρικοί. καί πώς οΐόν τέ έστι νϋν Βασσιανόν έξεοΰσθαι παρά τήν τών κανόνων άκολουθίαν τώι καί μάλιστα 35 τόν μακαριώτατον Πρόκλον τον της βασιλευούσης άρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως κοινωνήσαι αύτώι καί δια συνοδικών γραμμάτων βεβαιώσαι τήν τούτου έπισκοπήν; 41 είπεν

Μελίφθογγος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Ίουλιουπόλεως παρελθών είς τό μέσον Έχρήν τόν τετραετή χρόνον κατεσχηκότα τήν έπισκοπήν άμάχως ή μεμφθήναι Μ, Β

[ = abo],

Φ

ι ό ε ύ λ α β έ σ τ α τ ο σ ίττίσκοποσ Β " 3 καί om. Φ Γ ί ο τέσσαρα Β ετταθον Β 2ΐ

μή om.

5 τό M ΐ 2 έν ήι Β ° νηρόν Μ

25 έτπσηνη Μ 31 « a l '

Φ

om. Φ

έξεώσθαι Β ° 39 ττεμφθηναι Β "

communicauimus

κοινωνηκόσ Β»

με om. Φ ' καί1

et abripuit

ήμδσ

3 8 Ιουλιουττόλεωσ Μ ή] ani

non

me et inclausit

23 τ ό ] τ ό ά γ ι ο ν B b τοΟτο Bb

Φ'

g τά] τό Μ

2ο δεϋ Μ

ιη τεσσαράκοντα M B , corr. B a om. Bb

ac ad episcopum

η σελεντιάριοσ Β

ι γ τ ω εύλαβεστάτω βασιανω Β"

εΙκοσιπέντε Β * °

30 είδεν Bt>o poHs

exciderunt simul

ύδωρ Β

καί 3 om. Β» om. Β°Φ* 2 κάγώ Ιπισκόπων Bt> προς om. Φ πάντα Bb 3 έγγύσ μου λοιπών δντων επισκόπων Bb êyyOs om. Φ ταύτα π ά ν τ α Β° 4 τε om. Β° όπερ ΒΦ όπερ καί Μ 6 03 om. Β° 8 σεβαστουπόλεωσ Β° μάθε ΜΦ om. Β g δύνανται Β ό έπίσκοττοσ Μ«"®" ό βασιλεύσ Μ καί ό βασιλεύσ Β beatae memoriae Φ ί ο λοιποί om. Φ τήσ κωνσταντινουπόλεωσ Β° ι ι έβόησαν ΜΦ είπον Β 12 ή μνήμη Β bo Τ ο0 — μνήμη om. Φ ή μνήμη Β° 13 έμοϋ Β° ι.5 ήμϊν Β1>°Φ ϋμΐν MB» ib όρθοδοξότατοι Β 17 εύσεβεστάτοισ Β»» ι8 των — επισκόπων Β κι ρωμαϊον Β» 24 έξεδίκασεν Bb 26 8è π ά ν Β» 27 τό Β*> 3° έδικαίωσεν Μ θεοΟ MB Christi Φ 3 1 πολλά — βασιλέων om. Φ 33/34 Pascasinus rcuerentissimus episcopus optinens locum apostolicae sedis dixit Φ 35/36 καί ήμών — βεβαιώσαι uersio obscura sententiae Latine prolatae; nihil iuuat Φ et nostram \nostra Φ « ] et Horum est confirmare sententiam \sententia Φ « ] τούτο Β" 37 v^aç 'Ρώμηξ om. Φ 7*

52

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO XII. XIII

[411]

είπεν

Tous άθέσμως έαυτούς άρμόσαντας τήι τοΟ ΧριστοΟ νύμφηι, τήι κοπτά Έφεσον

Μ vìi 292 φημί άγιωτάτηι έκκλησίαι, τούτους είκότως έννόμως έαυτής άπέβαλεν.

τοιγαροΰν δ τε

εττιπηδήσας τώι θρόνωι Βασσισνός ό ευλαβέστατος έπίσκοπος και ό μετ' έκεϊνον έαντόν έπιβαλών ατάκτως Στέφανος ò εύλαβέστατος επίσκοπος την ήσυχίαν άγέτωσαν πεπαυμένοι της κατ' εκείνην την έκκλησίαν ενεργείας, δοθήσεται δέ τήι Έφεσίων μητροπόλει s έπίσκοπος ό παρά θεοϋ άναδεδειγμένος και παρά πάντων των μελλόντων ποιμαίνεσθαι ψηφισμένος εις την της εκκλησίας της έκεϊ χειροτονίαν όρθοτομών τόν λόγον της άληΘείας, των μνημονευθέντων δηλονότι εχόντων μόνον την άξίαν της έπισκοπής και την κοινωνίαν και παραμυθίας της προσηκούσης άπό της αύτής άγιωτάτης έκκλησίας άξιουμένων. L i m 699 g2

ίο

Ή αγία σύνοδος ε ί π ε ν

Αύτη δικαία ψήφος.

αύτη δικαία κρίσις.

Εύσέβιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Δορυλαίου είπεν · Ή έφοδος του εύλαβεστάτου Βασσιανοϋ άνατροπήν εχει των κανόνων και ή ατάκτως γενομένη επί Στεφάνωι χειροτονία· όθεν, εΐ δοκεΐ, άμφοτέρους μέν σχολά^ειν της έπισκοπής της Έφεσίων μητροπόλεως, χειροτονηθήναι

δέ κανονικόν έπίσκοπον τήι προειρημένηι μητροπόλει βίωι και is

πίστει κεκοσμημένον. 53

0 1 της Ασίας εύλαβέστατοι επίσκοποι προσπεσόντες τήι άγιωτάτηι συνόδωι των πατέρων είπον · 'Ελεήσατε ήμας· ημείς παρακαλοϋμην την άγίαν σύνοδον ώστε κατελεήσαι τά παιδία ημών, μη δι' ήμδς και τάς άμαρτίας ημών άποθάνηι, ώστε φιλανθρωπίαν δοθήναι τούτοις και δοθήναι ήμΐν καν Βασσιανόν εις κακών αϊρεσιν, έπεί ει τις ώδε 2ο χειροτονηθείη, και τά παιδία ημών άποθνήισκει και ή πόλις άπόλλυται.

54

Οι ενδοξότατοι άρχοντες είπον*

'Επειδή κατά τάς φωνάς τής αγίας συνόδου ούτε

Βασσιανός ούτε Στέφανος ol εύλαβέστατοι άξιοι είσιν επίσκοποι είναι τής

Έφεσίων

πόλεως, οί δέ τής Άσιανής έπίσκοποι οι ένταϋθα εύρεθέντες φασίν, εί ένταϋθα χειροτονηθείη έτερος έπίσκοπος, έν Θορύβωι γίνεσθαι την Έφεσίων πόλιν, λεγέτω ή άγια 26 σύνοδος π ο υ βούλονται οί κανόνες τόν τής κατ' Έφεσον άγιωτάτης έκκλησίας χειροΜ vii 293 τονεϊσθαι έπίσκοπον. 55

0 1 εύλαβέστατοι έπίσκοποι είπον·

56

Διογένης ό εύλαβέστατος έπίσκοπος

Έ ν τήι έπαρχίαι. KUJÍKOU ε ί π ε ν

TÒ έθος ώδε έχει.

έγίνετο άπό Κωνσταντινουπόλεως έπίσκοπος, ούκ είχεν ταΟτα γίνεσθαι.

εΐ

έκεϊ σαλ- so

γαμαρίους χειροτονουσι καί διά τοϋτο άνατροπή γίνεται. 57

Λεόντιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Μαγνησίας ε ί π ε ν μέχρι νυν Κ3 επίσκοποι έγένοντο.

Ά π ό τού άγιου Τιμοθέου

πάντες έν Έφέσωι έχειροτονήθησαν

μόνος Βασί-

λειος κατά βίαν ώδε έγένετο καί σφαγαΐ έγένοντο. 58

Φίλιππος

ό

εύλαβέστατος

μεγάλης έκκλησίας ε ί π ε ν

Ό

πρεσβύτερος

τής

κατά

Κωνσταντινούπολη

άγίας 36

έν άγίοις 'Ιωάννης ό έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

δεκαπέντε έπισκόπους καθεϊλεν άπελθών έν Άσίαι καί έχειροτόνησεν άλλους άντ' αύτών. καί Μέμνων ώδε έβεβαιώθη. 59

Άέτιος άρχιδιάκονος Κωνσταντινουπόλεως ε ί π ε ν

Καί ΚαστΤνος ώδε έχειροτονήθη.

'Ηρακλείδης καί άλλοι μετά γνώμης τοΟ ώδε άρχιεπισκόπου έχειροτονήθησαν.

καί ω

Μ, Β [ = abo], Φ 2 άγιωτάτηι om. Φ legibus ΦΓ lex Φ»0 tv νόμω Β® η της έκεϊ om. Φ 8 μόνον om. Φ g τηΐ αυτής scripsi τήσ ταύτη σ Μ ταύτησ Β bo τησ τοιαύτησ Β» om. Φ άγίασ Β° 13 γινομένη Β» 14 τήσ 1 των Β 17/18 τηι — πατέρων om. Φ ι8 ήμεϊς] ήμασ B b 19 ne forte Φ "

τ ά σ άμαρτίασ ήμών M B nostri filii Φ

2ο TOÚTOIJ καί δεθηναι om. Φ

uel

Bassianum Φ» uel si Bassiano Φ " κάν] καί Β° κακών αϊρεσιν ΜΦ κακού άνα(ρεσιν Β έπεί [έττειδή Β°] εί ΜΒΦ» suadeat [ = πείσει] Φ " 24/25 χειροτονηθηναι Β 3 ° έγένετο Β bo 33 είκοσιεπτά Β ¡6 μεγάλη; om. Φ ò» om. Β 37 TT¡ άσία Β° 39 τήσ κω νστα ντινουπόλεωσ Β 4θ ol άλλοι Μ ώδε om. Β®

51—62. 1—7 SENÏJiNÏIAE EPISCOPORVM

[412] 53

Βασίλειον όμοίως ό μακάριος Πρόκλος έχειροτόνησεν καί ό μακάριος Θεοδόσιος ό βασιλεύς συνήργησεν Tfjt τοιαύτηι χειροτονίαι καί ό μακάριος Κύριλλος ό έπίσκοπος Αλεξανδρείας. 60 01 ευλαβέστατοι έπίσκοποι έβόησαν Οί κανόνες κρατείτωσαν. τάς φωνάς τώι βασιλεϊ. 61 01 κληρικοί Κωνσταντινουπόλεως έβόησαν Τά των άγιων πατέρων των ρν κρα- 5 τείτω. τά προνόμια Κωνσταντινουπόλεως μη άπόληται. ή χειροτονία κατά τό Ιθος ύπό του ώδε άρχιεπισκόπου γένηται. 62 01 ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Συνορώμεν ότι επισκέψεως δείται ή άγία σύνοδος περί της χειροτονίας της κατ' Έφεσον έπισκοπής· όθεν, εί δοκεϊ, τήι έξης τοΟτο τελείως τυπωθήσεται. 'Ρ ω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. ίο

1

2

3

4

5 6 7

Πραξις ιγ ^ 'Ομοίως τήι προ τριών Καλανδών Νοεμβρίων ΰπατείαι τήι αύτήι έν τήι αύτήι d. 30. m. Oct. άγιωτάτηι έκκλησίαι προκαθε^ομένων των irpoyeyραμμένων μεγαλοπρεπέστατων καί a· 4 5· ένδοξοτάτων αρχόντων καί της αύτής άγιωτάτης καί οικουμενικής συνόδου οί ένδοξότατοι άρχοντες ε ϊ π ο ν Ή των δημοσίων φροντίς αναγκαία τυγχάνουσα « τήι πολιτείαι βαθυμεϊται ημών δια την ττίστιν τήι άγίαι σννόδωι συνεχώς ούτω παραβάλλειν ύπό τής θείας κορυφής προσταχθέντων · επί πολύ δέ έπείπερ τών αναγκαίων τήι πολιτείαι πραγμάτων άφέλκεσθαι ημάς ού δυνατόν, ταχεΐαν ταΐς ^η-τήσεσι λύσιν έπιτεθήναι σπουδάζοντες έν πρώτηι τάξει λέγειν την άγίαν σύνοδον έξαιτοΟμεν εί τι M vu 296 πλέον έβουλεύσατο περί τής κατά "Εφεσον άγιωτάτης έκκλησίας πότερον χρή ετερον ¿ο χειροτονηθήναι αύτήι έπίσκοπον ή Βασσιανόν τον εύλαβέστατον άναλαβεϊν την έπισκοπήν ή Στέφανον τον εύλαβέστατον έπίσκοπον είναι. πάντα γαρ τ ά κατ' αυτούς, ώς έπίσταται ή αύτη άγία σύνοδος, τήι χθές ήμέραι ίκανώς έξητάσθη. Άνατόλιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως είπεν Έμοί άρέσκει, εί καί τήι άγίαι συνόδωι παρίσταται, μηδέτερον αύτών τής πόλεως εκείνης είναι επί- 25 σκοπον, άλλ' έτερον χειροτονηθήναι διά τό τούτους παρά κανόνας έαυτοϊς τήν έπισκοπήν άρπάσαι, έχόντων αύτών δηλονότι τήν του έπισκόπου άξίαν καί άπό τής έκκλησίας άποτρεφομένων. ΓΤασκασΐνος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος έπέχων τον τόπον τής άποστολικής καθέδρας είπεν· Βασσιανός ή Στέφανος έπίσκοποι, καθώς ή διάγνωσις έφανέρωσεν, so ούκ άγαθήι τάξει άμφότεροι τήν Έφεσίων κεκρατηκέναι γινώσκονται έκκλησίαν. τούτου ουν χάριν, εί π δ σ α άγιωτάτη σύνοδος συναινεί, τούτων άποκινηθέντων άλλος κατά τούς κανόνας ψηφισθήι. Λουκίνσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος έπέχων τον τόπον του άποστολικοΰ θρόνου είπεν Κανονικόν έστιν άμφοτέρους κρατεΐν. 3s 'Ιουλιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος τής Κώ τοποτηρών καί αύτός άμα τοις 'Ρωμαίοις τώι άποστολικώι θρόνωι είπεν Ούκ όφείλουσιν οί δύο ριφήναι. 01 ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Επειδή πολλάκις ήμών διαλαλησάντων καί έξαιτησάντων ψήφον έξενεχθήναι περί τής έπισκοπής τής κατ' "Εφεσον άγιωτάτης Μ, Β [= abo], Φ 2 σννηγόρισε Βο 3 κρατήτωσαν Μ 3/4 tòs — βασιλεϊ om. Φ 5 άγιων oni. Bb έκατόν πεντήκοντα Β» 6 άπόλυται Bbo 10 ρωμαϊον Β»° ιι τρισκαιδεκάτη B¡¡ 12 τήι αύτηι1 om. Β âv om. Bb 18 ίπΐ ταϊσ Bb δόσιν Μ ig τή -πρώτη Β® 20/21 χειροτονηθήναι ετερον Β 2ΐ ή γοΟν Φ 21/22 άναλαβεϊν —εύλαβέστατον om. Β° 23 αύτη om. Φ 24 άρχίίπίσκοπο; Φ 25 αύτόν Μ 3° έπίσκοποι Β»° άνάγνωσισ Bb ¡2 si omnis Φ εί πδσα Μ ή πδσα B¡>b πδσα ή Β° άλλοσ Μ«>ΓΓ Φ δλλουσ MB 33 tous om. Bb ordinetur Φ ψηφισβήναι MB 35 non est canonicum Φ κρατεΐν MB esse Φ, nescio an locus ita sanetur, ut 35 scribatur ριφήναι, 37 κρατεΐν 36 τοποτηρητών Β» 39 αΐτησάντων Μ

54 [413]

CONCI LI I C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X I I I

έκκλησίας τελεία άπόκρισις ιτσρά πάντων ούκ έδόθη, τό σεπτόν καί άχραντον εύαγγέλιον μέσον κομ^έσθω. 8 Καί ένεχθέντος του αγίου ευαγγελίου οί ενδοξότατοι άρχοντες είπον · Την όμοίαν αίτησιν προσάγομεν τήι άγίαι συνόδωι προκειμένων των σεβασμίων ευαγγελίων προτ Ρ ^ π ο υ τ ε 5 cn ^ T1 ì v ^ ή τ ε των δύο τινά βλάψαι, εί γε άξιός εστί Tis αΰτών τής επισκοπής άντέχεσθαι, μήτε την μνημονευθεϊσαν έκκλησίαν, εί γε έκάτερος άνάξιός έστιν, άλλα κατά θεόν καί κατά τό άξιον και πρέπον καί συμφέρον τήι άγιωτάτηι έκκλησίαι τά δοκοϋντα ψηφίσασθαι. "Ρω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. 9 Άνατόλιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως είπεν - Καί ήδη ν " 297 είπον· έμοί παρίσταται, εΐ καί τήι άγίαι συνόδωι δοκεΐ, ώστε μηδένα αΰτών τής Έφεσίων πόλεως είναι έπίσκοπον, άλλά ετερον έξ επιλογής πάντων τών μελλόντων ποιμαίνεσθαι ψηφι^όμενον διοικειν την έπισκοπήν διά τό τους δύο παρά κανόνας έαυτοϊς την έπισκοπήν άρπάσαι · εχειν δέ αυτούς καί τήν άξίαν του έπισκόπου και τήν κοινωνίαν και άποτρέφεσθαι άπό τής αύτής άγιωτάτης εκκλησίας. 10 Πασκασίνος ό εύλαβέστατος επίσκοπος επέχων τον τόπον του άποστολικοϋ θρόνου τής πρεσβυτέρας 'Ρώμης είπεν· Τά αύτά όπερ άπαξ κατεθέμην, καί επί του παρόντος τυπώ. τών μνημονευθέντων έκάτερος τήν Έφεσίων άτάκτως έκκλησίαν κατείληφεν καί δια τούτο, εί π δ σ α σύνοδος συναινεί, οφείλει τούτων άποκινηθέντων άλλος κατά τούς κανόνας ψηφισθήναι. 11 Μάξιμος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αντιοχείας Συρίας είπεν - Παρά κανόνας αμφότεροι άπό τών χθες διαγνωσθέντων τήν έπισκοπήν κατέσχον τίς δέ αύτών άξιός έστιν είναι έν τήι πόλει κατά φιλανθρωπίαν, τών τής έπαρχίας έστί θεοφιλεστάτων έπισκόπων είπεϊν. 12 Ίουβενάλιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Ιεροσολύμων είπεν· Εΐ συνορδι ή άγία συνόδος, τρέφεσθαι αύτούς ά π ό τής έκκλησίας τής Έφεσίων, ετερον δέ χειροτονηθήναι κανονικώς. 13 Θαλάσσιος ó εύλαβέστατος έπίσκοπος Καιραρείας Καππαδοκίας είπεν - Συντίθημι τοις διαλαληθείσι παρά τών άγιωτάτων [θεοφιλεστάτων] πατέρων. 14 Εύσέβιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αγκύρας Γαλατίας είπεν · Τοις άποφηναμένοις πατράσι συναινώ. 15 'Ιουλιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος τής Κώ και τοποτηρητής του άποστολικοϋ θρόνου είπεν Κατά μέν κανόνας ούδέ είς ώφειλεν είναι, κατά δέ φιλανθρωπίαν ή σύνοδος ή Άσιανή έπιλέξηται τίς οφείλει είναι. 16 Εύσέβιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Δορυλαίου είπεν Πίστευσον, παρά κανόνας οί δύο έγένοντο. 17 Διογένης ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Κυ^ίκου είπεν · Τά κατ' αύτούς πλέον ϊσασιν οί τής έπαρχίας θεοφιλέστατοι έπίσκοποι, ώστε λεγέτωσαν έκεΐνοι κατά τήν προσοϋσαν αύτοϊς εύλάβειαν είς τόν φόβον του θεού τίνα προσήκε κρατεΐν τήν Έφεσίων δια τό μή στασιασθήναι τήν πόλιν. Μ, Β [ = abo], Φ ι π α ρ ά π ά ν τ ω ν om. Φ ά χ ρ α ν τ ο ν ] ά γ ι ο ν Β» 4 τ ή ά γ ί α συνάδω M B rursus Φ 5 αύτήν MB uos Φ =,¡6 TIÇ — εστί υ om. Bo έπισκοπήν — έκκλησίαν] ut in memorata sanctissima ecclesia episcopatum debeat optinere Φ 6 είτε Φ dignus Φ 3 ά λ λ ά ] unde Φ 7 τά om. Bb τ ά δοκοϋντα] quae sunt iusta Φ 8 ρωμαίον B° ί ο καί áv B b 16 κατεθέμου M disposui Φ ly περί τ ώ ν μνημονευθέντων ώ ν Φ ά τ ά κ τ ω ; om. Φ ή π δ σ α Β»ο ττδσα ή B b συναινεί ΜΦ συναινεϊν Β ά λ λ ο σ ΜΦ ά λ λ ο ν Β 2ΐ χθέξ om. φ άναγνωσθέντων Φ 22 ΙστΙν είναι Φ εστί μεϊναι M B

12 έαυτούσ M 18 εΐ π δ σ α ΜΦ 2θ Συρία; om. Φ 24 εί om. Φ

28 θεοφιλεστάτων Ba καί θεοφιλεστάτων MBb° 0 m . Φ 29 Γαλατία; om. Β 3 ' / 3 2 κα> — θ ρ ό ν ο υ om. Φ 33 έπιλέξεται Β ¡ S προσήκει κεκρατεϊν τ ή σ Β° τ ή ν Έφεσίων om. Φ

8—29 S E N T E N T I A E E P I S C O P O R V M

14 M] 55

18

'Ρωμανός ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Μύρων Λυκίας είπεν · Συντίθεμαι τοΤς παρά των άγίων πατέρων τυπωθεϊσιν. 19 Εΰνόμιος ò ευλαβέστατος επίσκοπος Νικομήδειας είπεν Κάγώ συναινώ τοις τυπωθεΐσι παρά των πρό έμοϋ άγιωτάτων επισκόπων. 20 Μαριανός ό ευλαβέστατος επίσκοπος Συνάδων είπεν Κανονικώς ούδέ είς αΰτών ,,

21

22

23 24

25

26

L

1111

Μ VII 300

οφείλει είναι. 'Ελευθέριος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Χαλκηδόνος είπεν Έδίδαξεν ήμδς ή διά- r γνωσις ή κατά τους έπισκόπους ότιπερ ούδέ είς αύτών κανονικώς κατέσχεν τήν έπισκοπήν της κατ' "Εφεσον άγιωτάτης έκκλησίας. Οι ενδοξότατοι άρχον τες είπον · 'Αρέσκει τήι άγίαι συνόδωι ή διαλαλιά του Θεο- ω φιλεστάτου αρχιεπισκόπου Άνατολίου και τοϋ θεοφιλεστάτου επισκόπου Πασκασίνου έπέχοντος τον τόπον του της 'Ρώμης άποστολικοΰ θρόνου ή λέγουσα τους μεν δύο όφείλειν άποκινηθήναι ώς παρά κανόνας γενομένους, ετερον δέ χειροτονηθήναι, τους δε προειρημένους έχοντας τήν τοϋ επισκόπου άξίαν άπό της κατ' "Εφεσον άγιωτάτης έκκλησίας άποτρέφεσθαι; is Ή άγία σύνοδος έβόησεν Αύτη εύσεβής διαλαλιά - αύτη κατά κανόνας εστίν. Διογένης ό ευλαβέστατος έπίσκοπος K U J Í K O U είπεν Τών άλλων αύτη βελτίων Ιστίν. Πάντες έβόησαν Αύτη δικαία κρίσις· αύτη πδσιν αρέσκει. οί δύο παρά κανόνας έγένοντο· τά τών κανόνων έπ' αύτοϊς κρατείτω. τα διαλαληθέντα παρά tu τών άρχιεπισκόπων κρατείτω. Οί ένδοξότστοι άρχοντες είπον · 'Επειδή πδσιν άρέσκει ή διαλαλιά τοΰ θεοφιλεστάτου άρχιεπισκόπου της βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως Άνατολίου και τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πασκασίνου έπέχοντος τον τόπον Λέοντος του θεοφιλεστάτου άρχιεπισκόπου γεγονέναι μηδέτερον αύτών χρηματίσαι μήτε μήν ήγεϊσθαι της κατ' "Εφεσον άγιωτάτης έκκλησίας, και πδσα δέ ή άγία σύνοδος άκανονίστως τούτους κεχειροτονήσθαι έδίδαξεν και ταΐς διαλαλιαϊς τών εύλαβεστάτων έπισκόπων συνήινεσεν, άποκινηθήσονται μέν της άγίας κατ' "Εφεσον έκκλησίας Βασσιανός καί Στέφανος οί εύλαβέστατοι, έχέτωσαν δέ τήν άξίαν τού έπισκόπου και άπό τών προσόδων της μνημονευθείσης άγιωτάτης 3υ έκκλησίας τροφής ενεκα καί παραμυθίας καθ' εκαστον ένιαυτόν άνά σ χρυσίνους λαμβανέτωσαν ετερος δέ χειροτονηθήσεται κατά τούς κανόνας τήι αύτήι άγιωτάτηι έκκλησίαι έπίσκοπος.

27

Πδσα ή άγία σύνοδος έβόησεν Αύτη δικαία κρίσις. ούτος εύσεβής τύπος, ταύτα καλώς εχει. 35 28 Βασσιανός ò εύλαβέστατος είπεν · Τά άφαρπασθέντα μοι άποκατασταθήναι κελεύσατε. 29 0 1 ένδοξότατοι άρχοντες είπον Εϊ τι Βασσιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος έκ τών αύτώι διαφερόντων άφηιρέθη είτε παρά Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου είτε παρά έτέρων οίωνδήποτε προσώπων, τούτο αύτώι μετά τούς ένδικαστηρίους ω Μ, Β [ = abo], Φ 3/4 post 6 coll. Β» 3 έττίσκοπο$ om. Bi> 4 επισκόπων M B πατέρων Φ ¡ μαριανόσ MB inter Marianus et Marinianus uariant Φ 3 τησ in τοΰ corr. Β ° 14 ά γ ι ω τ ά τ η Β ° ι 6 διδασκαλία Β ° 17/18 Διογένης — έστί om. Β ° ιη βελτίαν Μ 20 αύτοΟσ Μ 20/21 τά — κρατείτω om. β 23/24 αρχιεπισκόπου — εύλαβεστάτου om. Β° 27—29 και π δ σ α Sè — έκκλησία5 om. Β>> 29 κατ' εφεσον ά γ ί α σ Β ° 3 ° έπισκόπων Φ 3 1 διακοσίουσ Β 34 εύσεβήσ M B insta Φ 3 8 είτι Β Ιτι Μ 4 ° οίονδήποτε B b έν δικαστηρίοισ Β»°

56

[415]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X I I I I

ελέγχους παρά των άφελομένων ή αίτίων -της βλάβης γενομένων άποκατασταθήσεται. «ρω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. L ΙΙΙΙ 707 Μ VII 301 1

Πρδξις ιδ Ύπατείας του δεσπότου ήμών Μαρκιανοϋ του αΙωνίου αύγούστου και του δηλωΘησομένου τήι προ τριών Καλανδών Νοεμβρίων έν Χαλκηδόνι s il. 30. m. Oct. κατά κέλευσιν του Θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ήμών δεσπότου συνελθόντων a. 451 έν τήι άγιωτάτηι έκκλησίαι της άγιας μάρτυρος Εύφημίας του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου στρατηλάτου άπό ύπάτων καί πατρικίου Άνατολίου καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου έπάρχου των ιερών πραιτωρίων ίο Παλλαδίου και του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου μαγίστρου τών Θείων όφφικίων Βιγκομάλου συνελθόντων δε καί ι—3 ΤΤασκασίνου καί Λουκινσίου τών εύλαβεστάτων έπισκόπων καί Βονιφατίου του is εύλαβεστάτου πρεσβυτέρου έπεχόντων τον τόπον του άγιωτάτου άρχιεπισκόπου τής πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 4 καί Άνατολίου του εύλαβεστάτου επισκόπου τής μεγαλώνυμου Κωνσταντινουπόλεως 5 καί Μαξίμου του εύλαβεστάτου αρχιεπισκόπου Αντιοχείας Συρίας 2ο 6 καί Ίουβεναλίου του εύλαβεστάτου άρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων 7 καί Κυντίλλου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας έπέχοντος τον τόπον του άγιωτάτου έπισκόπου τής Θεσσαλονικέων Αναστασίου 8 καί Θαλασσίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας 9 καί Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Εφέσου 25 ίο καί Λουκιανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βύ^ης έπέχοντος τον τόπον του θεοφιλεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Θράικης Κυριακού il καί Εύσεβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας ΐ2 καί Διογένους του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κυ^ίκου ΐ3 καί Πέτρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κορίνθου 3ο ΐ4 καί Φλωρεντίου του εύλαβεστάτου άρχιεπισκόπου Σάρδεων ΐ5 και Εύνομίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομήδειας ι6 καί 'Αναστασίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας ΐ7 καί 'Ιουλιανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου τής Κώ έπέχοντος καί αύτοϋ τον τόπον του άποστολικοϋ θρόνου τής πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 35 ι8 καί 'Ελευθερίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου τής Χαλκηδονέων ΐ9 καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας 20 και Μελιτίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άπαμείας Συρίας Δόμνου 2ΐ καί 'Αμφιλοχίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης 4ο 22 καί Θεοδώρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσού 23 καί Κύρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άνα^αρβου 24 καί Κωνσταντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων Μ, Β [ = abo, usque ad 21], Φ [usque ad 7 ] ι γεγευημένωυ Β ° 2 ρωμαίου Β»° η •— ρ. 57. 39 tnagnificentissimis gloriosissimisque oin. Β °

ι 6 πρεσβυτέρασ Β °

3 τεσσαρεσκαιδεκάτη Β * ° η μεγαλομάρτυροσ Β» iudicibus Φ 8 — ί ο στρατηλάτου — ένδοξοτάτου

2θ έπισκόπου Β °

22 — ρ. 57. 39 om. Β

2 NOMINA EPI SCOPORVM

[416] 57

25 26 27 28 29 30

και Φωτίου τοϋ εύλαβεστάτου επισκόπου Τύρου και Θεοδώρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Δαμασκού καΐ Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ίερδς πόλεως καί Νόννου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Εδέσσης καί Συμεώνος του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμίδης s καί Έπιφανίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τόν τόπον τού εύλαβεστάτου έπισκόπου Κωνσταντίας 'Ολυμπίου 3ΐ καί Ιωάννου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σεβαστείας 32 και Σελεύκου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμασείας 33 καί Κωνσταντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Μελιτηνής ίο 34 καί Πατρικίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Τυάνων 35 καί Πέτρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Γαγγρών 36 καί Άπραγμονίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τόν τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κλαυδιουπόλεως Καλογήρου 37 καί Άταρβίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραπε^οΟντος έπέχοντος τόν τόπον τοϋ is εύλαβεστάτου έπισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 38 καί Φωτεινού του εύλαβεστάτου άρχιδιακόνου έπέχοντος τόν τόπον (Θεοκτίστου) του εύλαβεστάτου έπισκόπου Πισινοϋντος 39 καί 'Ρωμανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου Μύρων

4ΐ καί Νουνεχίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 42 καί Μαρινιανοϋ του εύλαβεστάτου έπισκόπου Συννάδων 43 καί Όνησιφόρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ικονίου 44 και Περγαμίου του εύλαβεστάτου 'Αντιοχείας Πισιδίας 26 45 καί Έπιφανίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πέργης 46 καί 'Αττικού του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικοπόλεως 'Ηπείρου 47 καί Μαρτυρίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γορτύνης 48 καί Λουκά του εύλαβεστάτου έπισκόπου Δυρραχίου 49 καί Βιγιλαντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης Θεσσαλίας 30 50 καί Φραγκίωνος τού εύλαβεστάτου έπισκόπου Φιλιππουπόλεως 5ΐ καί Σεβαστιανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βερόης 52 καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραιανουπόλεως 53 καί Τρύφωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Χίου έπέχοντος τόν τόπον 'Ιωάννου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ρόδου 36 54 καί Θεοκτίστου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βεροίας 55 και ΓερουτίοΙ/ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Συρίας 56 και Εύσεβίου πρεσβυτέρου επέχοντος τόν τόπον Μακαρίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Συρίας 57 καί Εύσεβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δορυλαίου καί της λοιπής άγίας καί οικουμενικής συνόδου τής κατά θέσττισμα τοϋ θει-40 οτάτου καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου έν τήι Χαλκηδονέων πόλει συναθροισθείσης καί καθεσθέντων πάντων προ των καγκέλλων τοϋ άγιου θυσιαστηρίου ! Εύνόμιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Νικομήδειας είπεν Δεήσεις έπιδέδωκα τώι εύσεβεστάτωι δεσπότηι τής οίκουμένης παρακαλών τά κανονικά τώς μητροπόλεως Μ, Β [= abo, inde a 40]. Φ [inde a 40] 4 έδέσησ M 10 μελιτινήσ M 13 post έπισκόπου excidit Τίου 22 μαριανοϋ M, corr. Μ 4° λοπτή; om. Φ 41 χαλκηδονίων Β° A c t a conciliorum oerumenicorum.

III, ι.

\η Θεοκτίστου addidi 42 κσ1 om · Φ 8

5 8 [417]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO X I I I I

Νικομήδειας κατά τούς κρατήσαντας άρχήθεν κανόνας και Ιθη φυλαχθήναι καί έκέλευσεν την ύμετέραν μεγαλοπρέπειαν άμα τη ι áyíai συνόδωι άκουσαι και τύπον δούναι τώι πράγματι. παρακαλώ τοίνυν άναγνωσθήναι τάς δεήσεις μου καί τό πρδγμα άκουσθήναι καί τά δίκαιά μοι φυλαχθήναι. 4 Ot ένδοξότατοι άρχοντες εϊπον · Άναγινωσκέσθωσαν ai δεήσεις. 5 Βερονικιανός ό καθωσιωμένος σηκρητάριος του θείου κονσιστορίου άνέγνω 5

Τοις γης καί θαλάσσης καί τταντός ανθρώπων έθνους και γένους δεσπόταις Φλαουίοις Ούαλεντινιανώι καί Μαρκιανώ! τοις αΐωνίοις αύγούστοις δέησις καί ίκεσία παρά Εύνομίου επισκόπου καί παντός του κλήρου της κατά Νικομήδειαν μητρόπολιν αγίας του θεοΟ καθολικής έκκλησίας. θεός τό βασιλεύειυ ύμίν καί κρατεϊν των όλων επί σωτηρίαι ίο της οικουμένης καί είρήνηι των άγίων έκκλησιών δικαίως δεδώρηται· δι' δ δη προ Μ VII 304 πάντων τε καί μετά πάντων, ευσεβέστατοι καί φιλόχριστοι βασιλείς, των της όρθοδόξου πίστεως καί ύγιοϋς δογμάτων φροντίζετε, τά μέν των αιρέσεων φρυάγματα σβέσαντες, τά δέ των ευσεβών δογμάτων είς φώς άγαγόντες δίκαια. προσπίπτομεν τοίνυν τοΤς ϊχνεσι του υμετέρου κράτους κελεϋσαι κωλυθήναι την καθ' ημών παρά του εύλαβεστάτου '5 τής Νικαέων έπισκόπου 'Αναστασίου τολμηθεϊσαν άδικίαν, ώς δυνηθήναι ήμδς τής πρεπούσης Χριστιανοϊς είρήνης απολαύοντας άπερισπάστως τάς του θεοϋ λειτουργίας L mi 710 έκτελεϊν. ό γαρ μνημονευθείς ευλαβέστατος 'Αναστάσιος μήτε τον του ΘεοΟ λαμβάνων προ οφθαλμών φόβον μήτε τούς τής εΰσεβείας ύμών έντρεπόμενος νόμους συγχέειν καί ταράσσειν έν τήι Βιθυνών έπαρχίαι πειράται τους κρατήσαντας έν ταις έκκλησίαις βασιλι- 20 κούς τε καί κανονικούς τύπους, αρπάγων τά ήμϊν παρά τών νόμων τής εύσεβείας ύμών καί παρά τών εκκλησιαστικών θεσμών ύπάρξαντα δίκαια, άπερ ουδείς ποτε τών προ αύτοϋ επισκόπων παρασαλεύειν ή κινεΐν έπεχείρησεν, μόνος δέ ούτος πλεονεκτεϊν ήμδς καί ταράσσειν ήρξατο τό επί κακοΐς ίσχύειν δόξαν λογιζόμενος, ώς ταύτης ενεκα τής αίτιας καί τήι άγίαι καί οικουμενικήι συνόδωι λιβέλλους έπιδουναι ήμδς. άλλ' επειδή 25 τά τής ακροάσεως είς ύπέρθεσιν χωρεί καί δεδοίκαμεν μή πως λυθείσης τής συνόδου άργήσηι τά ήμέτερα δίκαια, δεόμεθα νεύματι του υμετέρου κράτους ανυπερθέτως γενέσθαι τήν άκρόασιν. τυχόντες γαρ ών έδεήθημεν, τάς συνήθεις εύχάς υπέρ του αΙωνίου ύμών κράτους τώι δεσπότη ι θεώι άναπέμψομεν. 6

Οί ενδοξότατοι άρχοντες εϊπον Τί προς ταύτα ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Άναστά- so σιος δικαιολογείται; 7 'Αναστάσιος έπίσκοπος τής Νικαέων πόλεως εϊπεν· Ήιτιασατό με ότι εγώ έκαινοτόμησα έν τώι μεταξύ ή έβιασάμην. εν δείξηι ών λέγει· έγώ δέ τό έναντίον εχω δεΐξαι ότι καί ήρπασέν μου παροικίας καί πολλά ä ουκ έστιν εθος ποιεϊν τον Νικομήδειας, έποίησεν έπί έμοϋ καί ήνεσχόμην πανταχού έντυγχάνων τώι άρχιεπισκόπωι καί άξιών 35 τά δίκαιά μου γυμνασθήναι κατά τήν άρχαιότητα καί τούς κανόνας' ούδέ γαρ έγώ πλέον τι 3ητώ. Μ, Β [ = abo], Φ ι έξαρχήθεν Μ 3 ut cognoscatis Φ 3/4 T òs — άκουσθηναι om. Β» 6 magisírianus 1 et secreiarius Φ η çXaoviota Μ φλαυουίοισ Β» » φλαβίοισ Β® Flauto Φ ίο τών περί Μ 14 pie φ»ο δόγματα Β» ι6 επισκόπου τήσ νικαέων Β i-j πρεπούσησ MB»» πρυντούσησ Β·> ig ήμών Β·> 19/20 confundii et conturbai absque consuetudine Φ 2O τσράττειν Β» καταράσσειν Bb TOUS om. Bt> 21 τόν νόμον Β1> τών [in του COÏT.] νόμου Β® 22 τά παρά Β ° ήμών Θεσμών Β® 23 Ιπισκόπων om. ΦΓ et partim O c παρασαλεύειν MB iubere [ = παρακελεύειν] Φ 24 τό om. O a c 29 θω ΜΦ χω Β άναπέμψωμεν MB» 30 έπίσκοπος om. Φ 33 δείξει Β 35 έντυγχάνω — άξιώ Φ 36 τάσ Μ

4—16 D E NICOMEDIA E T NICAEA

[4'8] 59

8

Ol ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Ίδικώς λεγέτω ό θεοφιλέστατος επίσκοπος Εύνόμιος κατά τί ήδίκηται παρά 'Αναστασίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου. 9 Εΰνόμιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Νικομήδειας ε ϊ π ε ν Κατά τ ό κρατήσαν 2θος επί των προ έμου και έπΐ των πρό αύτοΟ ύποτεταγμένας εχω τάς εν τηι Βιθυνών επαρ- M vu 305 χίαι έκκλησίας, ό δέ ευλαβέστατος έπίσκοπος 'Αναστάσιος κληρικούς έκκλησίας της έν s Βασιλινουπόλει της υποτελούς έμοί άκοινωνήτους έποίησεν, δπερ τοις κανόσιν άπείρηται. 10

'Αναστάσιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Νικαίας ε ϊ π ε ν Πρώτον δείξηι ότι και Βασιλινούπολις ύ π ' αυτόν έστι και ότι ε γ ώ κληρικούς της έκκλησίας άκοινωνήτους έποίησα. τ α δύο δείξηι* έ γ ώ δέ δείκνυμι Βασιλινούπολιν άεί υπό Νίκαιαν γενομένην. ίο και yàp (!>εγεών ήν αύτής (ταϋτα τ ά βουλευτήρια οίδεν), και εϊποι ύπό τίνα ήν Βασιλινούπολις, εΐ μη ρεγεών ήν Νικαίας. 11 Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον- Κατά ποίον τρόπον άποδνεικνύναι έπαγγέλληι την κατά Βασιλινούπολιν άγιωτάτην έκκλησίαν ύπό Νίκαιαν είναι, πότερον κατά τους κανόνας ή έκ συνήθειας τινός; is 12 'Αναστάσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Νικαίας εϊπεν· "(ύσπερ Ταττάιος και Δωρίς ρεγεώνές είσιν ύπό Νίκαιαν, ούτως ήν πρό τούτου και Βασιλινούπολις ύπό την Νίκαιαν. βασιλεύς τις 'Ιουλιανός ή ούκ οίδα τίς πρό αύτοΰ, έποίησεν αύτήν πόλιν και λαβών άπό Νικαίας πολιτευομένους κατέστησεν εκεί και τ ό έθος από τότε εως νυν τούτο κρατεί· εάν λείψηι έν Βασιλινουπόλει πολιτευόμενος, άπό Νικαίας πέμπεται -¿υ έκεϊ και πάλιν άπό Βασιλινουπόλεως μεθίσταται έν Νικαίαι και ή πρότερον ούσα ρεγεών L un 7 " πάλιν μετά ταύτα έγένετο πόλις. έξ έκείνου φαίνεται ό Νικαίας έπίσκοπον έκεϊ χειροτονήσας και άπαξ και δεύτερον καί είσιν έπιστολαί τοΟ μακαρίου 'Ιωάννου του έπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως προς τον Νικαίας έπίσκοπον ώστε άπελθεϊν καί διορθώσασθαι την έκκλησίαν ώς αύτώι προσήκουσαν. εχω γράμματα προς τον μακάριον 25 Πρόκλον. δείκνυμι' εγώ πόσοι άπό Νικαίας έχειροτονήθησαν · καί δείξηι ούτος πόσοι άπό Νικομήδειας έχειροτονήθησαν. 13

Εύνόμιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος εϊπεν· Ούτε μεν δύναται δεϊξαι χειροτονίας πεποιηκώς· εΐ δέ καί έποίησεν καθ' ύφαρπαγήν άπαξ, έμοί ούδέν κατά τούς κανόνας προκρίνειν δύναται. 30

14

'Αναστάσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος εϊπεν Ούκ έγώ, άλλ' ό πρό έμου έποίησεν. 15 Εύνόμιος ó εύλαβέστατος έπίσκοπος ε ϊ π ε ν "Απαξ έποίησεν, ώς λέγεις, ή πολλάκις; ει άπαξ έποίησεν καθ' ύφαρπαγήν τινα ή συμβαίνει ότι ούκ εϊχεν τό τηνικαϋτα έπίσκοπον ή μητρόπολις Νικομήδεια καί έδέησεν παρά του Νικαέως γενέσθαι, ούδέν πρόκριμα 35 έμοί κατά τούς κανόνας. δύναμαι γαρ έ γ ώ δεϊξαι πολλούς μέν άπό Νικομήδειας χειροτονηθέντας, σύ δέ ούκ οϊδα εί δυνήσηι καν ενα δεϊξαι. 16 'Αναστάσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος εϊπεν "Οτε πόλις έγένετο Βασιλινούπολις, τίς πρώτος έχειροτόνησεν; Μ, Β [ = abo], Φ ι έπίσκσττοσ νικομηδείασ B b 8 δείξει MBab δεϊξαι Β M B ex olim Φ ' om. — έπίσκοποί om. Bb om. Φ " σκοττος Φ

ly ύπό την Bl> corr.

ig πραγματενομένονσ Β 22/23 χειροτονήσασ εκεί Β

27 Νικομηδεία$] νικαίασ Bb om. Β»

3 à— έττίσκοποσ om. B h

9 έ π ' Bb έγώ om. Β " χι dicat curia Φ

34 ή om. φ

subiectos Φ

17/18 ούτω; — Νίκαιαν om. Bb

κατέστησαν Β» 26 δείξει M B

28 έπίσκοττοσ νικομηδείασ Bb έττίσκοποσ Bb

6 τ η s om. Β«

τ η ; Ικκλησία; om. Β ίο δείξει M B Ι2 ή ε! Φ 13 καταγγείλη Β °

άεί ι6 6 17 καί

2ο ττραγματενόμενοσ Bb 22 έττίοδτοσ MB»» καί ουτοσ Bb αύτόσ Φ ούτε μέν ΜΦ>· ού Β

38 έττίσκοπο* om. Bb

ότι Β» 8*

29 ε!

60 [419]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO XIIII

17 Εύνόμιος ό ευλαβέστατος είπεν "Οτι άφώρισεν κληρικούς Βασιλινουπόλεως έμοί M vu 308 Υποκειμένους, δύναμαι δεϊξαι. μάρτυρα καλώ τον άγιώτατον άρχιεπίσκοπον της μεγαλοπόλεως όστις έδέξατο αυτούς καΐ άπέδωκεν αύτοΐς τήν κοινωνίαν. 18 19

'Αναστάσιος ό ευλαβέστατος έπίσκοττος είπεν Ου λέγεις άληθές. Εύνόμιος 6 ευλαβέστατος έπίσκοττος είπεν Δός την έπιστολήν του κύρου του s αρχιεπισκόπου όπου άπέδωκεν αύτοϊς τήν κοινωνίαν καί δπου Ιγραψέν σοι ώς παρά κανόνας πεποιηκότι. δεικνύω ψηφίσματα Βασιλινουπολιτών όπου παρεκάλεσαν περί επισκόπου· συ δειξον που παρεκάλεσαν Νικαέα ώστε δούναι αύτοΐς έπίσκοπον. 20 Αναστάσιος ò ευλαβέστατος [επίσκοπος] είπεν · Κελεύσατέ με διδάξαι μικρόν. έπέδωκα λιβέλλους τώι άρχιεπισκόπωι γενομένωι άξιων αυτόν καλέσαι τον κύριν Εύνόμιον ίο τον έπίσκοπον καί διακοΟσαι μεταξύ τών δικαίων ήμών. δίδωσι γράμματα καί προς έμέ και προς αυτόν γράψας άμφοτέροις ότι μηδείς υμών μηδέν καινοτομείτω, άλλα στοιχείτε τοις άρχαίοις· οΤδα γάρ εγώ πώς όφείλω τάς μητροπόλεις τιμδν. καί Ιχω τοιαϋτω γράμματα καί έγώ καί αυτός. λαμβάνω, ώς είπον, τοιαύτα γράμματα, ίσασι καί οί νοτάριοι· εϊπωσιν καί άλλοι. έρχονται οί Βασιλινουπόλεως κληρικοί is εντυχεϊν μοι κατά τοϋ έπισκόπου αυτών. φυλάττων έγώ τάς παραγγελίας του άρχιεπισκόπου λέγω· ού δέχομαι υμάς, άλλά άπέλθατε προς τόν άρχιεπίσκοπον καί εάν κελεύσηι μοι, άκούω. καί έάσαντες Ικεϊνοι καί έμέ καί αυτόν έρχονται προς την άγιωσύνην του κύρου Εΰνομίου· διδόασιν αύτώι λιβέλλους κατά του έπισκόπου του Ιδίου. πέμπει αυτός εύθύς παριστών τόν έπίσκοπον Βασιλινουπόλεως · προσφεύγει 2ο ó έπίσκοπος Βασιλινουπόλεως πρός έμέ. 21

0 1 ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν ΆναγινωκέσΘωσαν οί κανόνες. Βερονικιανός σηκρητάριος άπό βιβλίου έπιδοθέντος παρά Εύνομίου τοϋ εύλαβεστάτου άνέγνω

22 Κεφάλαιον ς. Έπίσκοπον προσήκει μάλιστα μεν ύπό πάντων τών έν τήι 26 ^"ιιιι'^μ έπαρχίοο έπισκόπων καθίστασθαι · ε! δέ δυσχερές είη τό τοιούτον ή δια κατεπείγουσαν άνάγκην ή διά μήκος όδου, έξ άπαντος τρεις έπί τό αυτό συναγομένους συμψήφων γινομένων καί τών άπόντων [καί] συντιθεμένων διά γραμμάτων ποιεΐσθαι τήν χειροτονίαν. τό δέ κϋρος τών γινομένων διοίσει καθ' έκάστην έπαρχίαν τώι μητροπολίτηι έπισκόπωι. 23 'Αναστάσιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος είπεν Στοιχώ τώι κανόνι- εί μή είμί 30 M vu 309 μητροπολίτης, ούκ εχω μέρος ουδέ έγώ έκεΐ. 24 Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Έπίδειξον κατά ποίον τρόπον τά του μητροπολίτου δίκαια εχεις. 25 26

'Αναστάσιος ό ευλαβέστατος είπεν Άξιώ άναγνωσθήναι τόν νόμον. Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον ΆναγινωσκέσΘω. 35 Καί έπιδοθέντος αύτοΟ παρά 'Αναστασίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κωνσταντίνος ό καθωσιωμένος σηκρητάριος του θείου κονσιστορίου καί μαγιστριανός άνέγνω Μ, Β [ = abo], Φ ι ό εύλαβέστατοσ έπίσκοποξ Β" j üü Μ τ ο υ 1 om. Β» η ψήφισμα Β" 7/8 περί — παρεκάλεσαν om. Bt> 8 σύ] καί Β® Νικαέα Φ νικαείσ M B 9 έττίσκοποί om. MB» 10 κελεϋσαι Φ κν Μ ι ι καί 1 om. Φ 14 τά τοιαύτα B b 17 episcopi Φ λέγων Β ° άττέλθετε Bab χ8 κελεύσει Βΐ> 20/21 προσφεύγει — Βασιλινουπόλεω? om. Φ 23 wir deuolus magistrianus et secretaries Φ ό καθωσιωμένοζ σηκρητάριοσ Β ° 25 έκτον Bao μέν où ν Μ 26 6 Γ έπείγουσαν Μ 27/28 γενομένων Μ 28 καί' Β om. ΜΦ 29 έπισκόττω Μ Φ om. Β 30 Ιττίσκοποσ Μ Φ έττίσκοποσ νικαίασ Β 3 2 —35 έπίδειξον — είπον om. Β® 3 6 αύτώι Β®

17—32 D E NICOMEDIA E T NICAEA

[420] 6 l

Ερμηνεία νόμου 27

Αυτοκράτορες Καίσαρες Φλαυούιοι Ούαλευτινιανός και Ούάλης ευτυχείς ευσεβείς σεβαστοί αΙώνιοι νικηταΐ λέγουσι Νικαευσιν. Ει και ή σπουδή ή ημετέρα δήλη ττδσι καί περίβλεπτος γέγονεν έξ ου της βασιλείας τό Οπεραναβεβηκός και των δημοσίων τους οϊακας βουλήσει του κρείττονος ύπεδεξάμεθα, όμως προς τούτοις άποσώσομεν s καί εις τήν άρχήν αυτής τής ευτυχίας ότι γε ή υμετέρα πόλις προαναπλησθεϊσα καί γαυριωθεΐσα έπί τήι ήμετέραι εΰτυχίαι χαρδς καί ευφροσύνης παντί δήμωι αιτία γέγονεν. δι' ô δή επειδή μητρόπολις πάλαι ώνομάσθη καί τοΟτο νόμοι παλαιοί περιέχουσι, [τά αυτά όπερ Νικομηδεϋσι] νομοθετούντων ήμών [υπήρξεν] ούδεμίαν άμφιβολίαν εχειν δύναται τώι ασάλευτα καί Ισχυρά μένειν καί εις τ ά επειτα αύξηθησόμενα. καί είς ίο τό έξής αυτόν στέψαντες Ιν τήι ύμετέραι πόλει προιέναι έθεσπίσαμεν. διαμενέτω τοίνυν είς τό διηνεκές ή συνήθεια αύτη καί ή πόλις ΰμών μητρόπολις εστω, τής συνήθειας τής έπί τήι προόδωι του Βιθυνιάρχου διαμενούσης. ούδείς γαρ αφαιρείται τι των άλλων. βούλήσει του κρείττονος αύξηθείη τής υμετέρας πόλεως τό αξίωμα. χαίροντες τοίνυν τάς ευχάς διπλασιάζετε καί ήδεσθε έφ' οίς αύτη ή τιμή ύμΐν παρέσχηται ίο πάσης άμφιβολίας ε!ς τό έξής σχολα^ούσης, συνορώντες όπως αΙωνίου πραότητος καί προνοίας έκ των ήμετέρων θεσπισμάτων τετυχήκατε.

28

Εϋνόμιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος είπεν· Ά ξ ι ώ τήν ΰμετέραν μεγαλοπρέπειαν κελεΟσαι άναγνωσθήναι τόν νόμον τον παρασχεθέντα Νικομηδεϋσι μετά ταϋτα. 29 Οί ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Άναγινωσκέσθω. ¿υ Καί έπιδοθέντος αύτοϋ παρά Εύνομίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Βερονικιανός ό καθωσιωμένος σηκρητάριος του θείου κονσιστορίου άνέγνω 30

Ούαλεντινιανός εύσεβής ευτυχής αύγουστος Νικομηδεϋσι χαίρειν. Ή περί ^ y1,' 73\\ τ ά πριμιλίγια τής πόλεώς τής ύμετέρας πάλαι ύπάρξασα άρχαία συνήθεια φυλαχθήσεται. ούτε γ α ρ ή προσθήκη τής τιμής τής Νικαέων πόλεως τό δίκαιον τό ϋμέτερον δύναται 25 βλάψαι, όπότε έπαύξεται τό άξίωμα τής Νικομηδέων πόλεως, είπερ έκείνη ή εν δευτέρωι τόπωι ούσα μητροπόλεως όνόματι καλείται.

31

Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον· Ούδέ εν μέν θείον γράμμα περί επισκοπής διαλέγεται, έκάτερον δέ τήν τιμήν ταΐς μητροπόλεσι παρέχει. τό δε θείον γράμμα των θείας λήξεως ΟύαλεντινιανοΟ καί Ούάλεντος τηνικαϋτα τήι Νικαέων παρασχόν τό μη- ao τροπολιτικόν δίκαιον ίδικώς παρακελεύεται των άλλων μηδέν ύφαιρείσθαι πόλεων καί ό κανών των άγίων πατέρων περί ένός μητροπολίτου καθ' Ικάστην των επαρχιών διαγορεύει. τί τοίνυν τήι άγίαι συνόδωι παρίσταται περί τούτου; 32 Ή άγία συνόδος έβόησεν Οί κανόνες κρατείτωσαν. τοις κανόσι τό ϊκανόν γινέσθω. 35 Μ, Β [ = abo], Φ 2 φλαύιοι &>·> φλάβιοι Β" Flauius Φ 3 ημετέρα Φ υμετέρα JUB 4 Οπεραναβεβηκώσ B b 5 ϋποδεξάμεθα MB» άποσώσωμεν M adicimus Φ 6 αύτησ MB liuius Φ η τήν ήμετέραν εύτυχίαν Μ 8/9 τ ά αύτά [τω α ύ τ ώ Μ] — Νικομηδεϋσι om. Φ 9 ύπήρξεν ΜΒΙ» ίτπηρχεν Β» om. Φ ίο τ ώ ΜΦ τ ό Β τά Μ τό Β αύξησόμενα Β» ante καί 3 nonnulla in legendo omissa αύτόν Β ι ι αΰτών M haec Φ στέψαντεσ MB exornantes Φ» exordinantes Φ 0 proficiscentes ΦΓ υμετέρα MB ήμετέραι Φ προιέναι om. Φ ΐ2 είς τ ό om. Β 13 τ η Β τ η σ Μ προόδω ΜΒ1»Φ προσόδω Β» δ ι α π λ α σ ι ^ ε τ ε Bb αύτη Φ αϋτή MB 23 Ή om. Μ 24 πριμιλέγια Β ή ύττάρξασα Μ ύπάρξαντα Φ 26 πόλεω; om. Β είπερ MB secundum quod [ = ήιπερ] Φ 28 έπισκοττήσ ΜΦ έπισκόπου Β 29 τ ω ν MB* τ η σ Β 1 » 3° π α ρ α σ χ ώ ν MB b o 31 δέν] μέν Β»»

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO X I 1 I I . XV

62 [421] 33

'Αττικός ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Νικοττόλεως παλαιάς 'Ηπείρου εΤπεν

Ό

κανών ούτως διαγορεύει ώστε êv μιδι Ικάστηι τ ω ν έπαρχιών τ ό κϋρος εχειν τόν της μητροπόλεως καί αύτόν καθιστδν πάντας τούς υπό τήν αυτήν έπαρχίαν όντας έπισκόπους, καί αύτη έστίν ή διάνοια τ ο υ κανόνος.

τώι δέ της Νικομήδειας, έπειδή εξ αρχαίου

αύτη μητρόπολις έστι, κεχρεώστηται πάντας τούς ύ π ό τήν έπαρχίαν αύτού όντας έπι- & σκόπους χειροτονεϊν. 34

Ή

άγία σύνοδος είπεν

ταύτα πανταχού κρατείτω. 35

Ταύτα πάντες βουλόμεθα.

ταύτα πάντες δεόμεθα.

ταύτα πασιν αρέσκει.

'Ιωάννης Κωνσταντίνος Πατρίκιος (Πέτρος) καί οί λοιποί ευλαβέστατοι επίσκοποι της Ποντικής διοικήσεως * * ε ί π ο ν

Oi κανόνες ένα ϊσασι μητροπολίτη ν τόν άρχαιότερον ίο

καί δήλον ώς τ ώ ι Θεοσεβεστάτωι έπισκόπωι Νικομηδείας διαφέρουσιν αϊ χειροτονίαι, έπειδή καί αί νομοθεσίας ώς συνεϊδεν καί ή υμετέρα μεγαλοπρέπεια, ονόματι μητροπόλεως μόνωι έτίμησαν τήν Νικαέων, προτιμάται δέ τ ω ν λοιπών έπισκοπών της επαρχίας τήι τιμήι 36

Ή

μόνηι. άγία

σύνοδος είπεν

Κανονικώς έδίδαξαν.

καλώς έδίδαξαν.

πάντες ιε

τ ά αύτά λέγομεν. 37

Άέτιος άρχιδιάκονος

της μεγαλώνυμου Κωνσταντινουπόλεως είπεν

Ύποβάλ-

Μ vii 313 λομεν τήι ύμετέραι μεγαλοπρεπείαι παρακαλούντες ώστε μηδέν πρόκριμα τώι Κωνσταντινουπόλεως άγιωτάτωι θρόνωι ένέγκαι τ ά νύν διαλαλούμενα παρά τ ω ν όσιωτάτων επισκόπων ή γούν τά κινούμενα μεταξύ τ ο ύ θεοφιλεστάτου επισκόπου της Νικομηδέων 2ο Εύνομίου καί τ ο ύ Θεοφιλεστάτου επισκόπου της Νικαέων 'Αναστασίου ή τ ά έπ' αύτοις τυπούμενα.

ό γάρ άγιώτατος Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος ή τήν χειροτονίαν αύτός

ένεργεΐ έν τήι Βασιλινουπόλει μετά τ ώ ν λοιπών ή επιτρέπει γενέσθαι, καθώς τά φοιτ ώ ν τ α γράμματα ή φοιτήσαντα πολλάκις δεΐξαι δυνήσεται.

καί άξιούμεν τάς έπι-

στολάς προβληθήναι. 38 39

25

' Η άγία σύνοδος είπεν · Οί κανόνες κρατείτωσαν. Οί ενδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν

Τήν

τοις κανόσι τ ό ίκανόν γινέσθω.

μέν αύθεντίαν τ ο ύ μητροπολίτου έν ταϊς

κατά Βιθυνίαν έκκλησίαις ό Νικομήδειας εύλαβέστατος έπίσκοπος έξει, τ ο ύ Νικαίας τήν L m i 718 τιμήν μόνην τ ο ύ μητροπολίτου έχοντος, ύποκειμένου δέ κατά μίμησιν τ ώ ν άλλων έπισκόπων της έπαρχίας τώι της Νικομήδειας· τούτο γάρ καί τήι άγίαι παρέστη συνόδωι. 30 δσα δέ τ ώ ι θρόνωι της κατά τήν μεγαλώνυμον Κωνσταντινούπολιν άγιωτάτης εκκλησίας περί τ ο ύ χειροτονεϊν έν ταϊς έπαρχίαις άρμόττει, ταύτα κατά τάξιν οίκείαν έπι της αγίας γυμνασθήσεται συνόδου. 40

Εύνόμιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Νικομήδειας είπεν

Εύχαριστώ τήι δικαιο-

κρισίαι της μεγαλοπρεπείας ύμών καί ά γ α π ώ τόν άρχιεπίσκοπον της μεγαλώνυμου 35 Κωνσταντινουπόλεως κρατούντων τ ώ ν κανόνων. 41

0 1 ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν

"Α είρηκας, γέγραπται.

' Ρ ω άνέγνων άνέ-

γνωμεν άνέγνω. Μ, Β [ = abo], Φ 2 ούτοσ Βο 4 αύτη MBO»c αύτη ΦΓ 5 οτϋτη ΜΒΦ» et partim φε om. partim Φ·: et Φ' 2 8 ταύτα — άρέσκει om. Φ g Κωνστάντιο; Φ Πέτροξ Φ om. MB 10 excidemnt per unum ipsorum [suorum Φ» et partim Φ«] Iohannem, Φ

ϊσασιν Ινα Bt>

i v a om. Φ»«

eî-

σασι M 12 καί έπειδή καί ΒΙ> 13 τήν ΜΒΦ« τόν Φ' έττισκοττων Β» έτπσκόττων ΜΒ·»Φ 2ο άρχιεττισκόττων Φ ή yoOv — επισκόπου om. Β νικομηδέων ττόλεωσ Β 23 έττιτρέψει Β» καθώσ καί Β® 26 T O Ï S — γινέσθω om. Φ 29 μόνου B¡»° του μητροπολίτου om. Φ»°] M B corrupta post haec Φ 2 τά περί Μ 4 κ® 1 er κελεϋσαι Φ 5 xa' om. 0 Ευαγγελική? Φ 6 συνόδου] σττουδήσ Β " καταργησάσης — φωτισάσης Φ 8 άποκρινέσθω Β» 9 τήσ ττέρρης Β® om. Φ " ίο ό ευλαβέστατος έττίσκοπος Πέρρης Φ ό εύλαβέστατοσ έττίσκοττοσ Β ° χρόνου om. Β ° ΐ 2 τώι] ώσ Β ° εκεί Β " 13 προσττληροΟν Μ άνεκάλει Β» 14 με Μ Φ om. Β δέ αντέστρεψα Bt> 15 βούλεται Β Φ βουλεύεται Μ ι 6 άπαξ] άτταντεσ Β ° άγιοι om. Φ i j καί 1 om. Β ° μη] μοι Β ° i g τών om. Β " 22 σχιδαρίου Μ 23 secretarius diuini consistorii Φ praeter unum codicem Oc 25 ά γ α πητώι om. Φ Κύριλλος om. Β » 26 άναγκαίωσ Μ καί om. Φ 27 τ( Bb έττέχειν Β ° 29 διηγορευμένοισ Μ τοΟτο Β Φ τότε Μ πως Φ ού Β ούν Φ om. Μ έστί Β Φ επί τό Μ 3 ° φησί πεττονθέναι Β ώστε om. M B ut Φ τώ Β·> ύττ' αύτόν ΜΒ° άττ' αύτών Bt> καί καταυβεντίσαι Μ 33 έξώσαι 34 έξενεγκαντεσ Μ γ ά ρ om. Φ

7—11 E P I S T V L A E C Y R I L L I ET PROCLI

[426] 67

ήτοι τους τ ω ν εκκλησιαστικών π ρ α γ μ ά τ ω ν χειριστάς εκβαλεϊν, στήσαι δε αΰτοί τούς κατά γνώμην Ιδίαν και προς τούτοις ετι και έκ τ ω ν ιερών δ ί π τ υ χ ω ν περιελείν αύτοΟ τ ό όνομα ετερά τέ τινα ά π η χ ή και άυοσιότητος γέμοντα δρδσαι, à και ή τ ώ ν συνε^ευγμένων λιβέλλων περιέχει δύναμις. επειδή δέ έστι τ ώ ν ά τ ο π ω ν τοιαύτα τολμδσθαι π α ρ ά κληρικών κατά τών ιδίων επισκόπων και περιιδεΤν άμήχανον αύτά, καταξιωσάτω ή s ση όσιότης, εΐ της Άντιοχέων έστί μακράν ή πόλις ην διοικεϊν ελαχεν ό μνημονευθείς θεοσεβέστατος επίσκοπος 'Αθανάσιος, τισί δΓ οίκείων γραμμάτων έπιτρέψαι την άκρόασιν, ώστε κληθέντας τους την αίτίασιν υπομένοντας άπολογήσασθαι και εί εύρεθεϊεν ένοχοι τοις αΐτιάμασιν, άπολισθήσαι της ίερας λειτουργίας. ô γ α ρ αυτοί τετολμήκασι κατά πατρός Ιδίου, τούτο πάθοιεν αν δικαίως πάσης άλογήσαντες ακολουθίας και ίο π ά ν τ α θεσμόν υπερβάντες και π α ρ ' ουδέν ποιησάμενοι τό άτιμάσαι γήρας πατρός, λέγονται δέ καί ού νυν π ρ ώ τ ο ν άρξασθαι τ ο υ είναι τοιούτοι, άλλ' ήδη κατεγνώσθαι και έπί πολλοίς ετι χείροσι και θρασέσιν έγχειρήμασι. φάσκει δέ ΰ π ο π τ ο ν εχειν τον λαχόντα νυν εις τό μητροπολιτικόν δίκαιον της ένορίας έξ ής έστιν, και ώς εφην ήδη, τ ό λυπούν ουδέν έξεΐναι τους έν υποψίαι μη δικά^ειν αύτώι. is Πρόσειπε τήν π α ρ ά σοι αδελφότητα -

11

σέ ή συν ήμΐν έν κυρίωι προσαγορεύει.

Ά ν τ ί γ ρ α φ ο ν συνοδικού γράμματος Τώι όσιωτότωι και θεοφιλεστάτωι άδελφώι καί συλλειτουργώι Δόμνωι Πρόκλος έν κυρίωι χαίρειν. Τό φιλάλληλον, θεοφιλέστατε, μέγιστον έν τούτωι τυγχάνει δώρον · συνδεσμών γ ά ρ είς όμογνωμοσύνην ό άριστοτέχνης θεός ήν έδημιούργησε φύσιν, τήι L u n ηι(-> διαθέσει τ ο ΰ λόγου διοικουμένου συνέσφιγξεν, ίν' οίκειούμενοι τ ά άλλήλων π ά θ η τε καί 2ΐ ήθη καί έκαστος έφ' εαυτού τ ό τ ο υ έτέρου μετρών είς άλυτον συμπαθείας όμοφροσύνην συμπλέκοιτο τώι όμοφυεΐ. τ α μέν γ ά ρ άφεστώτα κατά σχέσιν προς τήν άλλήλων ά ν α γ καίως επείγεται φθοράν, τ ά δέ ήνωμένα κατά γνώμην où ραιδίως άπολισθαίνει τ ο ΰ οικείου ασφαλούς. δι' δ καί ό μακάριος Παύλος τό πλήθος τ ώ ν π ι σ τ ώ ν και τ ό συγκρότημα ¿s της έκκλησίας σώματι άπείκασεν, λέγων ύ μ ε ϊ ς έ σ τ έ σ ώ μ α Χ ρ ί σ τ ο υ κ α ί μ έ λ η έκ Μ vil 324 _ , , ,. , , , , ι Cor. 12, 2 μ έ λ ο υ ς , π ά ν τ ω ς διαγορευων τήν τ ο υ πλήθους συμπνοιαν και απαγορευων νοσεϊν τ ή ν φιλοπόλεμον άντίστασιν έκ της τ ώ ν μελών συμφωνίας. προς τί δέ τ α ύ τ α γ ρ ά φ ω , θεοφιλέστατε, μικρόν άνάσχου μαθεϊν. ό θεοφιλέστατος της Περρηνών έκκλησίας επίσκοπος Αθανάσιος cnncrróv (τε) όμοϋ καί π λ ή τ τ ο υ σ α ν ού μετρίως τους άκούοντας άπε- 3ο θρήνησεν τραγωιδίαν φήσας τους αύτοΰ κληρικούς ώσπερ άποδυσαμένους τον λογισμόν της ύποχειριότητος καί νομίσαντας άρκεϊν αυτοϊς έκ τ ο υ βούλεσθαι καί είναι ίεροτυράννοις άπώσασθαι μέν αυτόν της έκκλησίας συν ουδενί δικαίωι λόγωι και τ ό γε έπ' αύτοϊς καί δσον ήκεν είς μανίας ύπερβολήν, καθελείν καί τοϊς εργοις πεϊσαι ότι έν τήι γνώμηι τ ώ ν προπετευομένων, άλλα μή έν τήι ψήφωι τ ώ ν κανόνων ή τ ώ ν ιερών κρατύνεται 35 τάξις, οικονόμους τε καί φροντιστάς κατ' οίκείαν άρέσκειαν έπιστήσαι τήι έκκλησίαι καί τ ώ ν ιερών δέλτων περιελείν τ ό όνομα τ ο υ έπισκοπεύοντος καί συντόμως ειπείν αναφανδόν Μ, Β [ = abo], Φ ι έκβάλλειν Μ 3 άττηχή Β ττροοπτήχθη Μ πρδξαι Β® 6 ei τη; om. Β» 8 αΐτίαν Bao 10 τοΰ Ιδίου πρσ B b 11 γήρασ πρσ ΜΦ τίρα Β ΐ2 πρότερον Β τοΟ δρξασθαι Bb άρξασθαι Β» 13 elv* Ιχειν Bb 18 άδελφώ ΜΦ ora. Β καί 2 om. Β ig φιλάδελφον B a φιλάληθον Β τνγχάνειν Β» 2ΐ τοΰ λόγου ΜΦ τούσ λόγω Β disponente Φ διοικουμένουσ MB; sensus est ratione per amoretti adminístrala 21/22 τε καί ήθη ΜΦ om. Β 22 έκάστωι Φ έαντόν Bb μετρών Β μέτρον ΜΦ 23 eiusdem naturae existenti Φ τά όμοφυή MB 24 άπολισθαίνουσι Β» 27 μέλου; Φ μέρονσ MB 28 γράφω ταϋτα Β» 29 patere me Φ 3 29/30 έττίσκοποσ τηα — έκκλησίασ Β 3° ei incredibilem Φ' τε om. ΜΒΦ« 3ΐ αύτούσ Β° ώστε Β° 34 κ α ' καθελεϊν καί Μ 35 ττροτευομένων Bbo άλλ' άν Μ 36 τε MB δέ Φ άρέσκειαν Μ αύθεντίαν Β uoluntatem Φ έττιστηναι B b 9*

CONCILIl CHALCEDONENSIS ACTIO XV

68 [427]

έξορχήσασθαι τήν έκκλησιαστικήν εύταξίαν, προσθείς ώς εθρεψεν αύτών τήν περί τά τοιαύτα τόλμαν ή των πάλαι παρ' αύτών άνοσιουργηθέντων ούκ εύλογος συγγνώμη, τοις γαρ προ αύτοΟ τά όμοια πεποιηκότες όδώι τήν όρμήν επί το χείρον έκορύφωσαν έφ' ois μή πάλαι άξίαν δεδώκασι δίκην, τοϋ μηδέ αύθις σωφρονήσαι έσχηκότες έφόδιον. άλλ' αύτός, θεοφιλέστατε, καταξίωσον παρ' ημών δυσωπούμενος (δύνασαι γάρ) oî- 5 κειώσασθαι τοΟ συνιερέως τάς ασθενείας μάλιστα πειθόμενος τώι μακαρίωι Παύλωι βοώντι ι Cor. 12,26 εΐ π ά σ χ ε ι έν μέλος, σ υ μ π ά σ χ ε ι π ά ν τ α τ ά μέλη, ώς εΐ μακράν της Άντιοχέων μεγαλοπόλεως ή πόλις έν ήι ταύτα έδραματουργήθη, άπώικισται, τινός τών άστυγειτόνων καΐ άπροσωπολήπτων Οεοφιλεστάτων έπισκόπων άκοϋσαι της υποθέσεως (ύφοραται γάρ τόν θεοφιλέστατον έπίσκοπον της μητροπόλεως ώς τήι της μανίας τών άντι- ίο πάλων φλογί τήν εκ δυσμενείας κατ' αύτου παρασχόντα δύναμίν τε καί Ολην) καΐ εΐ έλεγχθεϊεν εφ' οϊς ήιτιάθησαν ol παρ' αύτοϋ καταβοώμενοι ώς είς άπόνοιαν τόν Άβεσσαλώμ εκείνον μιμησάμενοι, έπίσης έκείνωι δέξασθαι καί τήν έκ του παραδείγματος τιμωρίαν. ούτω γάρ μισεί ό Θεός τους κατά πατέρων οπλισμένους, ώς έν πάση ι τήι κτίσει στηλιτεύειν τούς πατραλοίας. οίδα δέ, Θεοφιλέστατε, ώς πάντας περιπτυσσό- " μένος έν σπλάγχνοις Χριστού καί γέμων συμπαθείας οίκειώσηι τόν πρεσβύτην καί άποL im 727 μάξεις αύτοΟ τό τής θλίψεως δάκρυον καί χαριήι αύτώι τό μισοπόνηρον καί τους της ίερωσύνης έπιβούλους μετά τους έλέγχους όργήι δικαίαι χρησάμενος καί άμύνηι τό πρέπον έχούσηι παρασκευάσεις έκποδών γενέσθαι, πονηράν νομήν τό κοινόν τής Ιερωσύνης καταβλάπτουσαν έπιστημόνως έκτέμνων. ε! γάρ δοίη τις τούς τολμώντας & μή δει, 2 0 καί είς τοσούτο φθάνοντας Θράσους, ώς καί τοιούτων κατατολμδν δΓ ών ίερωσύνην καθυβρί^ουσιν, οίκτείρειν άκρίτως άφ' ών τόν ελεον περί ανομίας θηρώνται [καί] παρακλήσεσι, λείπεται ούδέν ή πάντας τούς τών έκκλησιών προεστώτας παίγνιον είναι καί τών διαβολικών όργάνων. άλλ' ό θεός έπί τούτωι καί τήν σήν θεοσέβειαν προεχειρίσατο έπί τώι καί παύειν αδικίας καί τόλμας άναστέλλειν και ίερωσύνηι καμνούσηι 2 6 Μ VII 325 βοηθεϊν καί ταϊς είκαίαις λοιδορίαις χώραν μή παρέχειν, άλλα μετά διάγνωσιν τώι μέν συκοφαντουμένωι, εϊ γε σεσνκοφάντηται, βοηθεϊν, τόν δέ συκοφαντοϋντα, εί γε άληθώς συκοφαντεί, έκτέμνειν. μή τοίνυν νομίσηι σου ή θεοσέβεια ώς έφ' ύβρει του θρόνου τής μεγίστης Άντιοχέων πόλεως κατέλαβε τά τήιδε ό μνημονευθείς θεοφιλέστατος έπίσκοπος, άλλ' ύφορώμενος τινάς, ώς φησι, τούς ταραχαϊς χαίροντας καί οίκείωι πάθει so στρατευομένους δέδωκε προς καιρόν τόπον τήι όργήι, έπε! τό τε άνεξίκακον καί ήμερον καί φιλοδίκαιον τής σής θεοσεβείας κηρύττων ού παύεται καί άλλως ούκ αΐτιώμενος· μή γένοιτο · άλλα δυσωπών αΐδεσιμωτέραν γενέσθαι τήν έπ' αύτώι μεσιτείαν. δι ' δ καί τοις παρουσιν αύτόν έφοδιάσαντες γράμμασι θαρρεΐν εϊπομεν εγώ τε καί ό όσιώτατος έπίσκοπος καί συλλειτουργός ημών Κύριλλος ώς δια τήν κρατούσαν έν ήμΐν άγάπην se αΐδεσθείς τούς έπιστείλαντας βοηθήσεις πάντως τώι κομίσαντι. Πδσαν τήν σύν σοι άδελφότητα πλείστα προσαγορεύω. 12

Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον · Μετά τάς έπιστολάς τί έπράχθη ; Μ, Β [ = abo], Φ ι αύτόν Β·> 2 συγγνώμη ν B b 4 τοϋ Β τό Μ η ώς scripsi ut Φ καί MB τήσ MB»» τών Bb 8 τινάσ MB et unus codex Φ« τινά Φ ιι τήν] τήσ Β° 12 ώς scripsi lamquam Φ καί MB 13 ίφίσησ Μ 15 πατρολοΐασ MB^b ττάντα Β» ι6 χω Β® 16/17 συμπαθείας — αύτοϋ om. Β° ι8 καί μετά Β° 2ΐ τοσούτον Β» τοιούτον Β·> 21/22 ώς — καθυβρΙ^ουσιν] ut et ¿Leo per

pontífices

contumeliam

inferre

22/23 παρακλήσεσι ΜΦ παρακαλεϊν Β τηται Β 1 » βοηθεϊν] άδικεΐν Β»

audeant

Φ

22 τόν] τό B b

26 είκαίαισ MBb οίκείαισ Ba» multis Φ 2S συκοφαντεί om. Μ 29 τά Β κατά Μ

καί om.

ΒΙ>Φ

27 σνκοφάν34 είττωμεν Μ

12—14 CrESTA CHALCEDONE 13

Σαβινιανός ό ευλαβέστατος είπευ ·

15. 16 GESTA ANTIOCHIAE Άξιώ

τα

υπομνήματα

[428] 69

άναγνωσθήναι

και

τ α ύ τ α διδάσκει ύμδς. 0 1 ένδοξότατοι άρχοντες είπον -

ΑΙ διαλαλιαί τ ω ν προκομι^ομένωυ υπομνημάτων

άναγινωσκέσθωσαν. Κωνσταντίνος ό καθωσιωμένος σηκρητάριος τ ο υ θείου κονσιστορίου ά π ό σχιδαρίου s έπιδοθέντος αύτώι π α ρ ά Σαβινιανού τ ο υ εύλαβεστάτου επισκόπου, ού ή ά ρ χ ή ?φθαρται, τ α έξης άνέγνω 15

Έ ν τήι Ά ν τ ι ο χ έ ω ν ά γ ι ω τ ά τ η ι έκκλησίαι έν τ ώ ι στοιδίωι τοΟ θερινού σηκρήτου συνόδου γενομένης και καθεσθέντων τ ω ν ά γ ι ω τ ά τ ω ν έπισκόπων ι Δόμνου της αυτής 'Αντιοχείας

ίο

2 Θεοδώρου Δαμασκού 3 Βαλερίου

Άνα^αρβοϋ

4 Πομπή ιανού

Έμίσης

5 Πολυχρονίου 'Επιφανείας της δευτέρας Κιλικίας 6 Δαμιανού Σιδώνος

ΐδ

7 Ί α μ β λ ί χ ο υ Χαλκίδος 8 Θεοκτίστου Βεροίας 9 Γεροντίου Σελευκείας ίο ' Ι ω σ ή φ

'Ηλιουπόλεως

h Τιμοθέου Δολίχης

ζη

ΐ2 Βενετίου Βίβλου ΐ3 Έπιφανίου

Ήρακλείας

ΐ4 Παύλου Πτολεμαίδος >5 Στεφάνου 'Επιφανείας δευτέρας Συρίας ι6 Φ ω σ φ ό ρ ο υ Όρθωσπάδος ΐ7 θ ω μ δ

α

Μοψουεστίας

ι8 Ί ο ρ δ ά ν ο υ ig Παύλου

Άβίλης

Άνταράδου

2ο Βαράνου

'Αλεξανδρείας

2ΐ Μάρα Ούρίμων

3ο

22 Σάβα Πάλτου 23 Μάρα

Όνοσάρθας

24 'Ιωάννου Θεοδοσιουπόλεως 25 Δανιήλου Καρρών 26 Σωφρονίου Κωνσταντίνης

3δ

27 Ούρανίου θ ύ ρ α ς 28 Μαριανοϋ 16

'Ροσαφδς

Τατιανός διάκονος και νοτάριος είπεν - Ο ί ά π ό Π έ ρ ρ η ς όρμώμενοι κληρικοί λιβέλλους L 1111 73° και νυν πάλιν έπιδεδώκασι τήι ύμετέραι ά γ ι ό τ η τ ι κατά τ ο υ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μ, Β [ = abo], Φ ι σαβιανόσ Β° 6 εύλαβέστατοσ έττίσκοποσ Β·» 2 αυτά Φ 3 interloen hones Φ διδασκαλίαι MB 6 0 ΰ — Ιφθαρτσι] periit temporis notatio 8/9 in destinali porlieu secretarli Φ 9 καΐ om. Bt> 12 βαλλερίου Β 13 πομπιιανοΟ Μ έμέση; B 14 Ιτπφανίασ MB>» 17 βερροίασ Β ig Ιλιονττόλεωσ Bb 21 βίβλου Β"Φ βίλου MB=>b 22 ήρακλεΐασ MB Arcae Φ, cf. p. 71, 3 1 24 έττιφανίασ ΜΒ»ο 31 σάββα Bab 32 μάρα όνοσαρθδσ Β°Φ μαράονοσ σαρθάσ MBb μάρα άνασάρθασ Β» 34 κορών ΒΦ·"κ 35 Constantiae Φ " ¡ύ Surornm ΦΓ syrorum Φ«« ρ. 78, 26 37 Marittimo Φ

7o [429]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO XV

M vil 328 Αθανασίου. επειδή τοίνυν πάρεστιν ή άγία σύνοδος, εχω μετά χείρας τους λιβέλλους και εί κελεύσειεν ή σή όσιότης, τούτους άναγνώσομαι. 17 Δόμνος επίσκοπος είπεν· ΓΓοΟ είσιν οί τους λιβέλλους έπιδεδωκότες; 18 Τατιανός διάκονος είπεν "Εξω είσίν. 19 Δόμνος επίσκοπος είπεν ΕΙσίτωσαν. » 20 Τατιανός διάκονος εΤπεν Έστηκεν Ίσαάκιος ò τους λιβέλλους έπιδεδωκώς. 21 Δόμνος έπίσκοπος είπεν Μόνος Ίσαάκιος έπιδέδωκεν τους λιβέλλους ή καΐ ετεροι συν αύτώι; 22 Τατιανός διάκονος είπεν Μόνος Ίσαάκιος έπιδέδωκεν τούς λιβέλλους. 23 Δόμνος επίσκοπος είπεν Λεγέτω Ίσαάκιος εΐ αυτός έπιδέδωκεν τους λιβέλλους. ίο 24 Ίσαάκιος άρχιαναγνώστης είπεν Ναί, δέομαι της άγιωσύνης σου. 25 Δόμνος επίσκοπος είπεν Άνάγνωθι τούτους. ΚαΙ άνεγνώσθησαν. 26 Δόμνος έπίσκοπος είπεν Επειδή έμνημόνευσε και Ιωάννου ύποδιακόνου, είσίτω και ούτος. is 27 Τατιανός διάκονος είπεν Πάρεστι και Ιωάννης ó ύποδιάκονος. 28 Δόμνος έπίσκοπος είπεν Παρόντων αύτών άνάγνωθι τούς συνε^ευγμένους λιβέλλους. Και άνεγνώσθησαν. 29 Δόμνος έπίσκοπος είπεν Που είσιν ούτοι οί λίβελλοι; so 30 Τατιανός διάκονος είπεν Έ χ ω τούτους μετά χείρας. 31 Δόμνος έπίσκοπος είπεν Άνάγνωθι και τούτους. Και άνεγνώσθησαν. 32 Δόμνος έπίσκοπος εϊπεν Ή νίκα παρεπέμψαμεν τήν δίκην τώι μακαριωτάτωι Πανολβίωι τώι τηνικαϋτα μητροπολίτηι της έπαρχίας ώστε διακοϋσαι της ύποθέσεως, 25 τίνα παρηκολούθησεν; 33 Τατιανός διάκονος είπεν "Εχω τοϋ αύτου μακαριωτάτου Πανολβίου έπιστολήν δι' ής έδίδαξεν τά παρακολουθήσαντα. 34 Δόμνος έπίσκοπος είπεν Άνάγνωθι και ταύτην. Καί άνεγνώσθη. su 35 Δόμνος έπίσκοπος είπεν · "Εχεις τά αντίγραφα των παραιτήσεων τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Αθανασίου; 36 Τατιανός διάκονος είπεν "Εχω μετά χείρας καί τά αντίγραφα καί τά αύθεντικά λαβών παρά του θεοφιλεστάτου έπισκόπου Ιωάννου του της Ίεραπολιτών μητροπόλεως. 35 37 Δόμνος έπίσκοπος εϊπεν Άναγινωσκέσθω τά αύθεντικά κατά τάξιν. Καί άνεγνώσθη. 38 Θεόδωρος έπίσκοπος Δαμασκού είπεν · "Οτι εύνοικώς διέκειτο περί τον εύλαβέστατον έπίσκοπον Άθανάσιον ó μακαρίτης Πανόλβιος ό της Ίεραπολιτών τό τηνικαϋτα έπίσκοπος, διά των οίκείων παραιτήσεων έδίδαξεν ό αύτός εύλαβέστατος έπίσκοπος Αθανάσιος. 4ο δήλος τοίνυν έστί φυγών τήν δίκην καί μηδέ τώι φίλωΐ έαυτοΟ τήν κατ' αυτόν έμπιστεύσας άκρόασιν. Μ, Β [ = abo], Φ 7 έπίσκοττος om. Bb et solus Φ « η δέδωκε Bb άλλοι Bb u δέομαι — σου ΜΒΦ' Domite Φ3] — έπέστειλεν [άπέστειλε B°j MB corrupte, deleuerim έπέστειλεν semet

ipsum

34 έττίσκοττοσ Bb

ab

episcopatu

Perrenorum

35 Oriniorum Φ "

ecclesiae

fecit

37 έπισκοττησ B°

extraneum

repudium

tertio

mittens

Φ

72

49

[431]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X V

Βαρόνης επίσκοπος 'Αλεξανδρείας είπεν Τά μέγιστα έαυτόν ήδίκησεν ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αθανάσιος μή ύπακούσας τώΐ τηνικαϋτα μητροπολίτη ι τώι μακαρίωι

M vu 3î 2 Πανολβίωι, και ταΰτα φίλωι αύτοϋ τυγχάνοντι. όθεν δήλος έστιν ώς ούκ όρθώι συνειδότι συ^ήσας άπέφυγε την τοιαύτην κρίσιν καΐ έπί τάς παραιτήσεις ήλθεν. 50 Στέφανος έπίσκοπος Επιφανείας είπεν Γίεριττόν είναι νομίζω πράγμα μετά 5 τρείς παραιτήσεις καί ταύτας δρκον έχουσας έξετάσει παραδοθήναι τό πρδγμα τό κατά τον εύλαβέστατον έπίσκοπον Άθανάσιον. πώς γαρ àv ελοιτο παρά τηι άγίαι ταύτηι συνόδωι δικάσασθαι, όποτε έπί του οίκείου αύτοϋ φίλου του μακαρίου Πανολβίου, ώς αυτός έν τοϊς παραιτητικοΐς έσήμανεν, την κρίσιν φαίνεται αποφυγών; 51 Φωσφόρος έπίσκοπος Όρθωσιάδος είπεν Τά παρά τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου ίο 'Αθανασίου γραφέντα προς τον μακάριον Πανόλβιον τό τηνικαϋτα έπίσκοπον δντα της Ίεραπολιτών δηλοΐ ώς την κρίσιν φεύγων της Περρηνών άνεχώρησεν έπισκοπής. 52 ' Ιωάννης έπίσκοπος Θεοδοσιουπόλεως είπεν · Τοις δόξασιν ύμών τηι άγίαι συνόδωι καί αυτός συναινώ. 53 Δανιήλος έπίσκοπος Καρρών είπεν Έδήλωσε τά πεμφθέντα παραιτητικά γράμ- is ι. mi 734 μ α τ α τταρά τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αθανασίου προς τόν μακάριον έπίσκοπον Πανόλβιον ώς παραιτησάμενος την κρίσιν άλλότριον έαυτόν της έπισκοπής κατέστησεν. 54 Σωφρόνιος έπίσκοπος Κωνσταντίνης είπεν · Έκ τών άναγνωΰθέντων παραιτητικών γραμμάτων δήλός έστιν ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αθανάσιος εις κρίσιν έλθεϊν μή θέλων καί τήν έπισκοπήν παραιτησάμενος. so 55 'Ιωσήφ έπίσκοπος Ηλιουπόλεως είπεν Τρίτον παραιτησάμενος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αθανάσιος καί μή βουληθείς έπί τοϋ φίλου αύτοϋ τοϋ μακαρίου Πανολβίου τοϋ τό τηνικαϋτα τής μητροπόλεως έπισκόπου άπαντήσαι καί δικάσασθαι καί έαυτόν έλευθερώσαι τών έπαγομένων αύτώι έγκλημάτων δήλός έστιν κακώι συνειδότι χρησάμενος. 56 Τιμόθεος έπίσκοπος Δολίχης είπεν · "Εδει μέν τόν εύλαβέστατον έπίσκοπον Άθα- 25 νάσιον παρά τήν άρχήν τρίτον κληθέντα παρά τοϋ τής μακαρίας μνήμης Πανολβίου τοϋ τό τηνικαϋτα τής μητροπόλεως έπισκόπου άπαντήσαι καί ταϊς προσούσαις αύτώι χρήσασθαι δικαιολογίαις, όπότε άπό τών νυνί άνεγνωσμένων καί φίλον αύτόν έαυτοΰ ώρίσατο. έπειδή τοίνυν πολλάκις κληθείς παρηιτήσατο, ύπεύθυνον έαυτόν κατέστησεν τοϊς έπαγομένοις αύτώι. 3ο 57 Παΰλος έπίσκοπος Πτολεμαίδος είπεν Τοις καλώς καί ένθέσμως παρά τών προΜ vu 333 λαβόντων άγιων πατέρων άποφανθεϊσι κατ' αύτοϋ τά όμοια κατατίθεμαι. 58 Παϋλος έπίσκοπος Άράδου είπεν Τρίτον είς άκρόασιν κληθείς ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αθανάσιος ύπό τοϋ μακαρίου Πανολβίου τοϋ τής μητροπόλεως έπισκόπου, καί ταΰτα φίλου αύτοϋ τυγχάνοντος, ώς άπό τών άνεγνωσμένων έμάθομεν, καί τρίτον 35 παραιτησάμενος τήν έπισκοπήν τής Περρηνών έκκλησίας δήλος έστιν ώς ού καλώι συνειδότι πληττόμενος έφυγεν τό κριτήριον. Μ, Β [ = abo], Φ 3 όρθώσ Bb 4 άκρόασιν Φ 5 έπιφανίασ MB¡>° νομίζω om. Bb πρδγμα ΜΦ om. Β 6 ταΟτα Β om. Φ δρκον M B δρον Φ η reuerentissimum Φ ευσεβέστατου MB y/S άγίαι ταύτηι] άγιωτάτη Β ° 8 αύτοΟ [om. Bb] φίλου ΜΒΦ·· metropolitae Φ»^ g παραιτικοϊσ αύτοϋ Bb i l μακαριώτατον Β ° 13/14 post 15/17 c o " · Φ ' 3 ύμών om. Φ2 7/8 τοΟ τήσ Ιεροπτολιτών μητροπόλεωσ Β ° 8 ττρό B a l > 12 archidiaconus Φ τήν — χώραι] de prouincia Φ τήν χώραν Μ Β ° 14 καί αύτούσ Β ° 15 είπεϊν MB»» ειπείν αύτούσ Bt> 17 καί — αύτών om. Φ 19 ό εύλαβέο ι α ϊ o ; om. Bb 2 1 — 3 ° apparet omnia clericorum responsa omissa esse 25 iróaous έχειροτόνησεν] τ( λέγουσιν καί ot λοιποί κληρικοί (iterum) B a 26—28 ταύτας — είπεν om. Β » 26 τρεΐσ Μ Β Φ » om. Φ " 28 επίσκοπο; om. Β>> καί* om. Φ praeter u n u m codicem 0 a 28/29 τί μετά om. B b 30 έπίσκοπος om. Β·> άπήλθετε Bab 3 1 Δόμνοζ — είπεν om. Βο έκδεδημηκέναι M B formidasse Φ 32 άγιωτάτων Μ Φ αγίων Β et unus codex Φ^ 35 καί θεοφιλεστάτων om. Φ 37 άναγινωσκέσθωσαν Β·> Ana conriliorum oecumenk-oruni. III. ι.

IO

CONCILI I C H A I . C E D O N E N S I S ACTIO X V

74 [433]

76 Θεόδωρος επίσκοπος είπεν Φαίνεται ό ευλαβέστατος επίσκοπος 'Αθανάσιος M vu 336 μηδέν αληθές διδάξας τούς άγιωτάτους και θεοφιλεστάτους αρχιεπισκόπους τον κύριον Πρόκλον καί τόν κύριον Κύριλλον, όποτε και έπί τοΰ μακαρίου Πανολβίου τοΰ γενομένου αύτοΰ μητροπολίτου φίλου αύτοΟ τυγχάνοντος, καθώς αυτός έν ταις έπιδοθείσαις παρ' αύτοΟ παραιτήσεσιν έγνώρισεν, παρήιτηται τήν της Πέρρης έπισκοπήν καί ούχ ϋπό s των κληρικών έξηλάθη, ώς έδίδαξεν, άλλ' αυτός τρίτον παρ' αυτου του μακαρίου Πανολβίου κληθείς παρηιτήσατο τήν άκρόασιν τών επαγόμενων αϋτώι εγκλημάτων καί τήν πόλιν άπέλιπεν, προσθείς καί τοΰτο έν τοις παραιτητικοΐς αύτοΰ συγγράμμασιν δτι δύο ή τριών ένιαυτών τοΰτο παρ' αυτώι κέκριτο τοΰ άποστήναι της επισκοπής. 77 Βαλέριος επίσκοπος είπεν· Συνειδον κάγώ ότι ό εύλαβέστατος επίσκοπος Άθα- ίο νάσιος ψευδή έδίδαξε τους Θεοφιλέστατους καί άγιωτάτους άρχιεπισκόπους Πρόκλον καί Κύριλλον. και γάρ καί οίκείαι γνώμηι τήν έπισκοπήν παρηιτήσατο εγγράφως και τρίτον παρά τοΟ Πανολβίου τοΰ μακαρίου κληθείς έφυγεν τήν κρίσιν τρισί χρησάμενος παραιτήσεσιν καί οίκείαι γνώμηι τήν πόλιν άπολιπών καί ούχ ϋπό τών ιδίων κληρικών έξελαθείς. ir» 78 Πολυχρόνιος έπίσκοπος είπεν Πρόδηλος τοΰ θεοφιλεστάτου έπίσκόπου 'Αθανασίου ή περί τό πράγμα αύτοΰ άδολεσχία συκοφαντήσαντος τους της έκκλησίας αυτου εύλαβεστάτους κληρικούς. έαυτώι γάρ άναχωρήσας της εκκλησιαστικής λειτουργίας καί προ πλείστων χρόνων εις άποδημίαν μακράν άπεληλυθώς έκείνοις τήν αίτίαν έπέγραψε. 79 Πομπήιανός έπίσκοπος είπεν Τά αυτά καί ήμεϊς συνείδομεν ώς έψεύσατο ό εύλα- 2« ι. nil 738 βέστατος έπίσκοπος Αθανάσιος καί έτερα άνθ' έτερων έδίδαξεν τούς θεοφιλεστάτους καί άγιωτάτους άρχιεπισκόπους Πρόκλον καί Κύριλλον. 80 Ίάμβλιχος έπίσκοπος είπεν Οί έπιδοθέντες λίβελλοι τών παραιτήσεων παρά τοΰ εύλαβεστάτου έπίσκόπου 'Αθανασίου τώι μακαρίωι Πανολβίωι τώι τηνικαΰτα έπισκόπωι τής μητροπόλεως τυγχάνοντι καί φίλωι αύτοΰ δντι, ώς καί αύτός έδίδαξεν, 2& διδάσκουσιν ή μας ώς μάτην έσυκοφάντησεν παρά τοίς άγιωτάτοις άρχιεπισκόποις Πρόκλωι καί Κυρίλλωι τούς εύλαβεστάτους κληρικούς αύτοΰ, αύτός άφ' εαυτοΰ άπολιπών τήν Περρηνών έπισκοπήν καί όρκώσας έτερον άντ' αύτοΰ χειροτονηθήναι έπίσκοπον. Μ \ί ι f 3 7 Τιμόθεος έπίσκοπος είπεν Τά αύτά συνεΤδον κάγώ τοις θεοφιλεστάτοις έπισκόποις. 82 Δαμιανός έπίσκοπος είπεν Έθαύμασα πώς ήνέσχετο ό εύλαβέστατος έπίσκοπος so 'Αθανάσιος κληθείς παρά τοΰ τής μητροπόλεως έπίσκόπου τοΰ μακαρίου Πανολβίου άπολογήσασθαι καί παραιτησάμενος τρις τήν έπισκοπήν ήνώχλησεν τοϊς θεοφιλεστάτοις άρχιεπισκόποις Πρόκλωι καί Κυρίλλωι μηδέν άληθές διδάξας. 83 Γερόντιος έπίσκοπος είπεν Τά αύτά συνεΤδον κάγώ ώς ούδέν άληθές έδίδαξεν τούς άγιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους έπισκόπους, Πρόκλον φημί καί Κύριλλον ό εύλα- ss βέστατος έπίσκοπος 'Αθανάσιος. Μ, Β [ = abo], Φ 4 αύτόσ Μ Φ om. Β 5 παρήιτηται oni. Φ καί oui. Φ " 6 άλλ'] καί li 0 μακαρίου oía. Φ 8 άπέλειπεν M g ότι καί Φ ίο βαρέτιοσ Β δτι Μ ώσ Β 1 1 καί ά γ ι ω τ ά τ ο υ ; om. Φ» 0 έπισκόπουσ Bb 13 t o ö μακαρίου πανολβίου Β audientiam Φ τρισί M B a o τισί Bb etiam Φ 14 άπολειπών Μ καταλπτών Β ° ίδίων om. Φ Γ 17 calumniam facientis 20/21 GR

τά

[faciens —

Φ»ε]

quasi

έ δ ί δ α ξ ε ν certus

de uiolentia [cerium

haec eadem et nos cognouimus

sua

Φ

i g καί o m . Φ "

® C J est Athanasius

quia mentitus

alia pro aliis

est reuerentissimus

εγραψεν Μ υπέγραψε docuisse

episcopus

Β»

Φ , sed a d n o t a t R u s t i c u s

Athanasius

et alia pro

aliis

edocuit 20 συνείδαμεν M 22 καί ά γ ι ω τ ά τ ο υ ; om. Β * άρχιεπισκόπουσ ΜΒοφ^ο Rusticus in nota έπισκόπουσ B¡»b 0 m . Φ κανονικώς καί ένθέσμως διαγορευθεΐσιν ύπό της άγίας υμών συνόδου καί παρακαλώ ώστε έπίσκοπον χειροτονηθήναι τη ι Περρηνών άγίαι εκκλησίαι προς τό καί ή μας καί την αυτήν άγίαν έκκλησίαν συντριβής καί ταλαιπωρίας άπαλλαγήναι. Μάρας επίσκοπος εϊπεν Τα αυτά κάγώ συντίθεμαι καί άλλότριον κρίνω τής άρχιερατικής τιμής Άθανάσιον τόν γενόμενον Πέρρης έπίσκοπον, επειδή πολλάκις κληθείς 1(< οϋχ Οπήκουσεν, καί παρακαλώ ώστε τήν ταχίστην έπίσκοπον χειροτονηθήναι άντ' αύτοΰ τήι Περρηνών εκκλησίαι. Πομπή ιανός επίσκοπος εϊπεν ΤοΤς κανονικώς καί έκκλησιαστικώς διαγορευθεΐσιν υπό τών άγιωτάτων καί θεοφιλεστάτων μητροπολιτών Θεοδώρου καί Βαλέριου κάγώ συντίθεμαι δικαίως ύ π ' αυτών κριθεϊσιν, δοκιμάσας κάγώ Άθανάσιον τόν γενόμενον ι > · Πέρρης επίσκοπον άλλότριον εϊναι παντάπασιν καί τής επισκοπής καί τής άρχιερατικής τιμής καί παρακαλώ άλλον άντ' αύτοΰ καταστήναι έπίσκοπον τής αυτής πόλεως, ϊνα καν νΰν άπαλλαγήι ταραχών καί θορύβων ή αύτη κατά Πέρρην άγία τοΰ Θεοΰ έκκλησία. Ίάμβλιχος επίσκοπος είπεν Σύμψηφος γίνομαι κάγώ τοις ένθέσμως καί κανονικώς ζυ τυπωθείσι παρά τών θεοφιλεστάτων επισκόπων, φημί Θεοδώρου καί Βαλέριου τών μητροπολιτών περί Αθανασίου τοΰ ποτε έπισκόπου τής Περρηνών. όθεν κάγώ άξιώ τόν άγιώτατον έπίσκοπον ' Ιωάννην τόν μητροπολίτην τούτου άλλοτρίου γενομένου κατά τήν ΰμετέραν δοκιμασίαν τής έπισκοπής άλλον πρόεδρον δούναι τήι Περρηνών άγίαι εκκλησίαι. « Ούράνιος επίσκοπος εϊπεν Άθανάσιον τόν έπίσκοπον κληθέντα εις τό άπολογήσασθαι περί τών έπενεχθέντων αύτώι μεγάλων καί άθεμίτων εγκλημάτων καί μη ύπακούσαντα τήι ένθέσμωι κλήσει τοΰ Θεοφιλεστάτου καί άγιωτάτου άρχιεπισκόπου ήμών Δόμνου καί τής παρούσης άγίας καί μεγάλης συνόδου άπό συνειδότος κακοΰ άγχόμενον, τοΰτον κάγώ συμψηφίζομαι άνάξιον καί άλλότριον πάσης έκκλησιαστικής 3u λειτουργίας καί τής τοΰ έπισκόπου προσηγορίας. Δαμιανός επίσκοπος εϊπεν "Εδει Άθανάσιον τόν γενόμενον τής Περρηνών εκκλησίας έπίσκοπον επί φανεροϊς έγκλήμασιν αΐτιαθέντα καί κληθέντα υπό τοΰ μακαριωτάτου Πανολβίου τοΰ γενομένου μητροπολίτου αύτοΰ καί φροντί^οντος αύτοΰ ύπακοΰσαι καί χρήσασθαι τοις εαυτοΰ δικαίοις · άλλα τοΰτο μεν ού πεποίηκεν, άλλά μακράν 35 στειλάμενος όδόν καί ένοχλήσας τάς άκοάς τών θεοφιλεστάτων έπισκόπων Πρόκλου καί Κυρίλλου καί κομίσας τ ά γράμματα, ών ενεκα καί αύθις εκλήθη παρά τε τοΰ όσιωτάτου άρχιεπισκόπου ήμών Δόμνου παρά τε τής άγίας συνόδου ΰπακοϋσαι ούκ ήβουλήθη. τοΰτο συν μή ποιήσαντα έδοκίμασα κάγώ άλλότριον αύτόν είναι τής άρχιερατικής

Μ, Β [= abo], Φ ι ά γ ι ω τ ά τ ο υ καί θεοφιλεστάτου Β· 1 ζ τ ο ΰ oui. B « 4 δέ om. Φ^ο 6 κανονικοίσ Β » διαγορεύσεσιν Β ° ι ι / ΐ 2 άντ' αύτοΰ om. Φ 13 episcopus Emesae Φ 14

3 ήμων έπισκόπου Β » έπισκόπου Φ ήμών B b 7 κ α ί 1 Μ Φ om. Β βαλλερίου Β ι 8 κάυ] καί Β »

2ο έν θέσμω Μ 2 1 φησί B b βαλλερίου Β 2 2 κ ά γ ώ Μ Φ om. Β 23 hums pridem métropolitain Φ Γ 24 ύμετέραν Μ Φ ήμετέραν Β 26 episcopus Surorum [syrorum Φ»>

°ύκ έποίησεν Β ®

άρχιερατικήσ

24 τοΰ θεοφιλεστάτου om. Φ Γ

28 του θεοΰ Μ Β ° om. Β»·>Φ a

6 φίλου ίο άπα-

έπίσκοπον om. Bo

άρχιερωσύνησ τυγχάνειν Μ Φ

23 τε om. Bb

ήμών om. Β»

τόν άθανάσιον τόν Β>>

4 γενώμενοσ Bb

8 τοΰ [om. Β«] κνροϋ [κυρίου Μ] Μ Β Φ » om. Φ "

ή Μ Φ ή δέ Β

3 2 τοΰ έξάρχου διά Β °

8o

[439]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X V

M v u 349 κλησιαστικούς θεσμούς ψήφον έξήνεγκε κατ' αύτοΰ κ ά γ ώ συντίθεμαι π δ σ ι τοις ένθέσμως L m i 747 π α ρ ' αυτής όρισθεΐσιν κρίνας άλλότριον αύτόν είναι της άρχιερωσύνης, χρήναι δέ ετερον ά ν τ ' αύτοΰ τήι Περρηνών άγίαι τ ο υ θεοϋ έκκλησίαι πρόεδρον καταστήναι. 137 Φωσφόρος επίσκοπος είπεν - Συναινώ κ ά γ ώ τοις ΙνΘέσμως όρισθεϊσι π α ρ ά της άγΙας συνόδου και άλλότριον αυτόν είναι δοκιμάσας της επισκοπής τον προειρημένον 5 Άθανάσιον παρακαλώ καί συμψηφίζομαι έτερον άντ' αύτοϋ προχειρισθήναι έπίσκοπον τήι Περρηνών έκκλησίαι. 138 Θωμαΐος επίσκοπος είπεν· Τών κατηγόρων 'Αθανασίου πολλάκις π ά λ α ι τε τ ώ ι μακαρίωι Πανολβίωι τ ώ ι τής μητροπόλεως έπισκόπωι γενομένωι και τ ώ ι ά γ ι ω τ ά τ ω ι άρχιεπισκόπωι ημών κυρίωι Δόμνωι καί νυν τήι άγίαι συνόδωι παρενοχλησάντων ίο κλήσεων τε πολλάκις γενομένων ώστε τήν τ ώ ν κατηγοριών γενέσθαι έξέτασιν, μη ά π α ν τήσας 'Αθανάσιος âαυτόν έξω τ ώ ν τής άρχιερωσύνης πεποίηκεν έργων καί μετά τ ή ν τής άγίας συνόδου ψήφον άναγκαίως ή τ ώ ν Περρηνών ά γ ί α τ ο υ θεού εκκλησία τοσούτον άπροστάτευτος μείνασα χρόνον λήψεται πρόεδρον χειροτονούμενον ακολούθως π α ρ ά τε τ ο υ θεοφιλεστάτου μητροπολίτου καί τ ώ ν τής επαρχίας θεοφιλεστάτων επισκόπων, is 139 Παύλος έπίσκοπος είπεν - Συντίθεμαι τοΙς άποφανθεϊσι π α ρ ά τής άγιας ταύτης συνόδου καί άλλότριον τής έπισκοπής κρίνω τον προειρημένον Αθανάσιου καί ψηφίζομαι τον άντ' αύτοΟ συντόμως χειροτονηθήναι τήι Περρηνών ά γ ί α ι τ ο υ θεοϋ έκκλησίαι. 140 Παΰλος επίσκοπος άλλος ε ί π ε ν ΤοΤς έκκλησιαστικώς καί κανονικώς όρισθεϊσι π α ρ ά τής άγιας συνόδου σύμψηφός είμι άλλότριον κρίνων τής αρχιερατικής τιμής Ά θ α - 2ο νάσιον τόν γενόμενον Πέρρης έπίσκοπον καί ψηφίζομαι ετερον ά ν τ ' αύτοΰ διά ταχέων προβληθήναι τήι αύτήι άγίαι τοΟ θεοϋ έκκλησίαι. 141 Μάρας έπίσκοπος ε ί π ε ν Κάγώ τ ά αύτά συντίθεμαι καί άλλότριον κρίνω τής άρχιερατικής τιμής Άθανάσιον τόν γενόμενον Πέρρης έπίσκοπον, έπειδή πολλάκις κληθείς ούχ ύπήκουσεν, καί ψηφίζομαι ετερον άντ' αύτοΰ τήι Περρηνών χειροτονηθήναι άγίαι 2s τ ο υ θεοϋ έκκλησίαι. 142 Βαράνης έπίσκοπος ε ί π ε ν ΤοΤς ένθέσμως όρισθεΐσιν υ π ό τ ώ ν π α ρ ό ν τ ω ν θεοφιλεστάτων έπισκόπων συνωιδά κ ά γ ώ φημί άλλότριον κρίνας παντελώς τής άρχιερατικής τιμής καί .τής άξίας τ ο ΰ επισκόπου τόν αύτόν Άθανάσιον καί ψηφίζομαι ετερον άντ' M v u 352 α ύ τ ο ΰ τήι Περρηνών άγίαι τ ο ΰ θεοϋ έκκλησίαι χειροτονηθήναι. so 143 Έπιφάνιος έπίσκοπος ε ί π ε ν Τοις καλώς καί ένθέσμως άποφανθεισιν ύ π ό τής άγιας συνόδου συντίθεμαι καί αύτός άλλότριον κρίνας τής άρχιερατικής τιμής Άθανάσιον τόν γενόμενον Πέρρης έπίσκοπον, καί ψηφίζομαι διά τάχους έτερον προβληθήναι τήι αύτήι Περρηνών έκκλησίαι δυνάμενον διοικήσαι αύτήν κατά τ ό τοΟ θεοϋ βούλημα. 144 'Ιορδάνης έπίσκοπος ε ί π ε ν Τοις κατά τούς έκκλησιαστικούς κανόνας ύ π ό τής »5 άγίας συνόδου καλώς άποφανθεϊσι συντίθεμαι άλλότριον κρίνας Άθανάσιον τής άρχιερατικής τιμής τόν γενόμενον Πέρρης έπίσκοπον καί ψηφίζομαι Ιτερον άντ' αύτοΟ χειροτονηθήναι τ ή ι Περρηνών άγίαι τ ο ΰ θεοϋ έκκλησίαι. Μ, Β [ = abo], Φ ι συντίθεμαι κάγώ Β 2 παρ' αύτήσ όρισθεΐσιν Μ quae ab eis definita sunt Φ όρισθεϊσι παρά τήσ άγίασ συνόδου Β 4 όρισθείση Β1> 5 συνόδου] συνόδου κρίνασ άλλότριον αύτόν είναι τήσ άρχιερωσύνησ Β

, η τήσ — Ικκλησίασ Β*>

8 θωμδσ Β ° Φ

πάλαι om. Φ ^

8/g τ ω

πανολβίω τ ω μακαρίω τ ώ Bb 9 τ ώ ι » om. Β» ίο ήμών om. Β ° κύρω Β·> om. Β ° Φ " i l κατηγόρων Φ ΐ 2 άρχιερωσύνησ Β ° Φ άρχιερατικήσ MBab μετήν Μ 13 άναγκαίως om. Φ 3 2ΐ διά ταχέων om. Φ»ac τηΐ έκκλησία; Φ' καί τησ Ικκλησίασ Β» 15 σαβιανόν Β ° τόν εύλαβέστατον επίσκοπο ν Φ ι6 τρεφόμενοσ Bb ?ω$ Φ 17 eum secundum uirtutem Φ ι8 ε) om. Bt> 20 τούτων Β ° 2ΐ ávaja^oO Μ 22/23 δικαία — αύτη om. Φ 23 τυπωθέντα om. Μ δοθη Β ° 25 μέν] δέ Bb γρ μέν Bb in mg. 26 ^ιωμαΐον Bo 28 έξκαιδεκάτη Β»° 34 ένδοξοτάτου καί μεγαλοπρεστάτον Β °

n

q ,t

8 4 [443]

CONCILI I CHALCEDONENSIS ACTIO X V I

3 καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου μσγίστρου των θείων όφφικίων Βιγκομάλου, συνελθόντων δέ καί 2 1-3 Πασκασίνου καί Λουκινσίου των εύλαβεστάτων έτησκόττων καί Βονιφατίου τοΟ εύλαβεστάτου -πρεσβυτέρου επεχόντων τον τόπον του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου της πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 4 καί Άνατολίου τοΰ εύλαβεστάτου αρχιεπισκόπου της μεγαλώνυμου Κωνσταντινουπόλεως 5 καί Μαξίμου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Συρίας 6 καί Ίουβεναλίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Ιεροσολύμων 7 καί Κυντίλλου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας επέχοντος τον τόπον του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου της Θεσσαλονικέων 'Αναστασίου 8 καί Θαλασσίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας 9 καί Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Εφέσου ίο καί Λουκιανού τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βύ3ης έπέχοντος τόν τόπον τοΟ θεοφιλεστάτου έπισκόπου Ήρακλείας Θράικης Κυριακού il καί Εύσεβίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας ΐ2 καί Διογένους τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Kujíkou 13 καί Πέτρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κορίνθου ΐ4 καί Φλωρεντίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σάρδεων ΐ5 καί Εύνομίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομήδειας ι6 καί 'Αναστασίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας 17 και 'Ιουλιανού τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου της Κώ έπέχοντος καί αύτοΰ τόν τόπον τοΰ άποστολικοΰ θρόνου 'Ρώμης ι8 καί Ελευθερίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου της Χαλκηδονέων ΐ9 καί Βασιλείου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας 2ο καί Μελιτίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τόν τόπον τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άπαμείας Συρίας Δόμνου 2ΐ καί Άμφιλοχίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης 22 καί Θεοδώρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσοΰ 23 καί Κύρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άνα^αρβοϋ 24 καί Κωνσταντίνου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων 25 καί Φωτίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τύρου 26 καί Θεοδώρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δαμασκού 27 καί Στεφάνου τοΰ εύλαβεστάτου Ίερδς πόλεως έπισκόπου 28 καί Συμεώνου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμίδης 29 καί Έπιφανίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τόν τόπον τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κωνσταντίας 'Ολυμπίου 30 καί Ιωάννου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σεβαστείας 3ΐ καί Σελεύκου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμασείας 32 καί Κωνσταντίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μελιτηνής 33 καί Πατρικίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τυάνων 34 καί Πέτρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γαγγρών 35 καί Εύσταθίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βηρυτού Μ, Β [ = abo, usque ad 10] 6 ττρεσβυτέρασ Bb° 11—p. 85, 27 om. Β

41 μίλιτινήσ M

2 NOMINA EPI SCOPORVM

1444] 85

36 καί Άπραγμονίου του εύλαβεστάτου επισκόπου επέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου επισκόπου Κλαυδιουπόλεως Καλογήρου

3

4 5

6

37 καί Άταρβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Τροατε^οΰντος επέχοντος τόν τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 38 καί Φωτεινού άρχιδιακόνου επέχοντος τόν τόπον Θεοκτίστου του εύλαβεστάτου r> επισκόπου Πισινοΰντος 39 καί 'Ρωμανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου επισκόπου Μύρων της Λυκίας 4° καί Νουνεχίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άφροδισιάδος Καρίας 4ΐ καί Κριτωνιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 42 καί Μαρινιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Συννάδων ίο 43 καί Όνησιφόρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ικονίου 44 καί Περγαμίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Πισιδίας 45 και Έπιφανίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πέργης 46 καί Άττικοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικοπόλεως 'Ηπείρου 47 καί Μαρτυρίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γορτύνης is 48 καί Λουκά τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δυρραχίου 49 καί Βιγιλαντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης Θεσσαλίας 5° καί Φραγκίωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Φιλιππουπόλεως 5ΐ καί Σεβαστιανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βερόης 52 καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραιανουπόλεως 20 53 καί Τρύφωνος τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Χίου επέχοντος τόν τόπον 'Ιωάννου έπισκόπου 'Ρόδου 54 καί Θεοκτίστου {τοϋ εύλαβεστάτου) έπισκόπου Βεροίας 55 καί Γεροντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Συρίας 56 καί Εύσεβίου πρεσβυτέρου έπέχοντος τόν τόπον Μακαρίου έπισκόπου Λαοδικείας 25 Συρίας 57 καί Εύσεβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δορυλαίου καί της λοιπής άγίας καί οικουμενικής συνόδου της κατά θέσπισμα τοϋ θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου έν τήι Χάλκηδονέων πόλει συναθροισθείσης καί καθεσθέντων πάντων πρό των καγκέλλων τοϋ άγίου θυσιαστηρίου 3ο Βονιφάτιος πρεσβύτερος έπέχων τόν τόπον της άποστολικής καθέδρας της πρεσβυτέρας 'Ρώμης εϊπεν Ό άποστολικός έπίσκοπος καί της άποστολικής πόλεως 'Ρώμης Λέων ό έμός δεσπότης έπιστολήν προς την άγιωτάτην σύνοδου απέστειλε' κελεύσατε αύτην άποδεχθήναι καί άναγνωσθήναι. 01 ενδοξότατοι άρχοντες είπον Άναγινωσκέσθω ή έπιστολή Λέοντος τοϋ εύλα- »6 βεστάτου άρχιεπισκόπου 'Ρώμης. Καί έπιδόντος Ιουλιανού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου της Κώιων πόλεως τοποτηροϋντος καί αύτοϋ τώι άποστολικώι θρόνωι την τε αύθεντικήν 'Ρωμαικήν έπιστολήν, έτι μην καί τήν ταύτης ερμηνείαν, Κωνσταντίνος ό καθωσιωμένος σηκρητάριος άνέγνω εχουσαν ούτως ω Λέων έπίσκοπος τήι άγίαι συνόδωι τήι έν Χαλκηδόνι τοις άγαπητοϊς άδελφοίς έν κυρίωι χαίρειν. Έμοί μέν ήν κτλ. edita est epistula in Epist. coll. M 17. Μ, Β [= abo, inde a 28] 8. 9. sedium nomina inter se confusa 23 τοϋ εύλαβεστάτου addidi 29 χαλκηδονίωυ Β° 3ο κα/χέλωυ Β° 32 καί om. Β" πόλεωσ Β πίστεωσ Μ 34 τοίνυν αίττήν Β» άποδεχθήναι Μ άττοδοθηναι Β 37 έττιδοθεντοσ Β® 39 £τι μην Β om. Μ ταύτην Bb

86 [445]

CONCIUI CHALCEDONENSIS ACTIO XVII

j

Πραξις Ύπατείας του δεσπότου ημών Μαρκιανοϋ του αιωνίου αύγούστου καί τοΰ δηλωL I n i 7gi Μ VII 424 θησομένου προ πέντε Καλανδών Νοεμβρίων έν Χαλκηδόνι Korrà κέλευσιν του Θειοτάτου καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου Μαρκιανοϋ του αιωνίου αύγούστου συνελθόντων εν τήι άγιωτάτηι έκκλησίαι της áyías μάρτυρος Ευφημίας 5 του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου στρατηλάτου darò υπάτων καί πατρικίου Άνατολίου καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ενδοξοτάτου έπάρχου τών ιερών πραιτωρίων Παλλαδίου καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ενδοξοτάτου μαγίστρου τών θείων όφφικίων ίο Βιγκομάλου, 1-3 συνελθόντων δε καί Πασκασίνου καί Λουκινσίου τών εύλαβεστάτων επισκόπων καί Βονιφατίου του εύλαβεστάτου πρεσβυτέρου επεχόντων τον τόπον του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου της πρεσβύτιδος 'Ρώμης Λέοντος 4 καί Άνατολίου του εύλαβεστάτου άρχιεπισκόπου της μεγαλωνύμου Κωνσταντίνου- is πόλεως 5 καί Μαξίμου του εύλαβεστάτου επισκόπου Αντιοχείας Συρίας 6 καί Ίουβεναλίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Ιεροσολύμων 7 καί Κυντίλλου τοΰ εύλαβεστάτου επισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας επέχοντος τόν τόπον τοΰ άγιωτάτου επισκόπου της Θεσσαλονικέων 'Αναστασίου 2ο 8 καί Θαλασσίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας 9 καί Στεφάνου του εύλαβεστάτου επισκόπου Εφέσου ίο καί Λουκιανού τού εύλαβεστάτου επισκόπου Βύ^ης επέχοντος τόν τόπον του θεοφιλέστατου έπισκόπου Ήρακλείας Κυριακού ir καί Εύσεβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας ί» ΐ2 καί Διογένους του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κρίκου ΐ3 καί Πέτρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κορίνθου ΐ4 καί Φλωρεντίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σάρδεων ΐ5 καί Εύνομίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομήδειας ι6 καί 'Αναστασίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας so 17 καί Ίουλιανοϋ τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου της Κώ έπέχοντος καί αύτοϋ τόν τόπον τοϋ άποστολικοϋ θρόνου της πρεσβύπδος 'Ρώμης Λέοντος ι8 και Ελευθερίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου της Χαλκηδονέων ΐ9 καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας 2ο και Μελετίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τόν τόπον του εύλα- ss βεστάτου έπισκόπου Άπαμείας Συρίας Δόμνου ai καί Άμφιλοχίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης ΐ2 καί Θεοδώρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσοϋ 23 καί Κύρου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Avajapßoü 24 καί Κωνσταντίνου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων to 25 καί Φωτίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τύρου 26 καί Θεοδώρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δαμασκού de hac actione egi in Sitzungsber. d. Beri. Akad. d. Wiss. 1930,

611 sq.

Μ, Β [ = abo, usque ad 5], Φ ι έπτακαιδεκάτη Bao 3 πέντε ΜΒΦ, pro E legendum esse Γ exposui 1. c. p. 614 1 6—p. 87, 37 τών προειρημένων μεγαλοπρεπέστατων καί ένδοξοτάτων άρχόντων ετι δέ καί τών εύλαβεστάτων έπισκόπων Β ι y Macedonian Φ θράκησ Μ 35 Μeletto Φ " μελιτίου Μ Φ*

ι NOMINA E P I SCOPORVM

[446] 87

και Στεφάνου του εύλαβεστάτου έπισκόιτου 'lepas πόλεως καί Ί β α του εύλαβεστάτου έπισκόπου Εδέσσης και Συμεώνος του εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμίδης καί Έπιφανίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου επέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου επισκόπου Κωνσταντίας 'Ολυμπίου » 31 καί Ιωάννου του εύλαβεστάτου επισκόπου Σεβαστεί ας 32 καί Σελεύκου του εύλαβεστάτου επισκόπου Άμασείας 33 καί Κωνσταντίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Μελίτη νής 34 καί Πατρικίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Τυάνων 35 καί Πέτρου τοΟ εύλαβεστάτου επισκόπου Γαγγρών ίο 3f> καί Καλογήρου του εύλαβεστάτου επισκόπου Κλαυδιουπόλεως 37 καί Άπραγμονίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Τίου 3« καί Άταρβίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Τραπε^οϋντος επέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου επισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 39 καί Φωτεινού του άρχιδιακόνου επέχοντος τον τόπον Θεοκτίστου του εύλαβεστάτου is επισκόπου ΠισινοΟντος 4° καί 'Ρωμανού του εύλαβεστάτου επισκόπου Μύρων 4ΐ καί Κριτωνιανοϋ του εύλαβεστάτου επισκόπου Άφροδισιάδος Καρίας 42 καί Νουνεχίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 43 καί Μαρινιανοϋ τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Συνάδων 2» 44 καί Όνησιφόρου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ικονίου 45 καί Περγαμίου του εύλαβεστάτου επισκόπου 'Αντιοχείας Πισιδίας 46 και Έπιφανίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πέργης 47 καί 'Αττικού τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικοπόλεως 48 καί Μαρτυρίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Γορτύνης 25 49 καί Λουκδ του εύλαβεστάτου έπισκόπου Δυρραχίου 5° καί Βιγιλαντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης Θεσσαλίας 5ΐ καί Φραγκίωνος του εύλαβεστάτου έπισκόπου Φιλιππουπόλεως 52 καί Σεβαστιανού τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βερόης 53 καί Βασιλείου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραιανουπόλεως 3ο 54 καί Τρύφωνος τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Χίου έπέχοντος τον τόπον 'Ιωάννου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Ρόδου 55 καί Θεοκτίστου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βεροίας 56 καί Γεροντίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Συρίας 57 καί Εύσεβίου πρεσβυτέρου έπέχοντος τόν τόπον Μακαρίου τοΰ εύλαβεστάτου έπι- 35 σκόπου Λαοδικείας Συρίας 58 καί Εύσεβίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δορυλαίου καί της λοιπής άγίας καί οίκουμενικής συνόδου της κατά θέσπισμα τοΰ θειοτάτου l mi 794 καί εύσεβεστάτου ημών δεσπότου εν τήι Χαλκηδονέων πόλει συναθροισθείσης μ vii 425 καί καθεσθέντων πάντων προ των καγκέλλων τοΰ άγίου θυσιαστηρίου 4ο 2 Πασκασϊνος καί Λουκίνσιος οί εύλαβέστατοι επίσκοποι έπέχοντες τόν τόπον τοΰ άποστολικοϋ θρόνου είπον· Εί προστάττει ή υμετέρα μεγαλειότης, εχομεν διδασκαλίαν ϋποβαλεΐν. 3 01 ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν Λέγετε δ βούλεσθε. 4 Πασκασΐνος ό ευλαβέστατος επίσκοπος έπέχων τόν τόπον τοΰ 'Ρώμης είπεν· 45 27 28 29 3°

Μ, Β [ = abo, inde a 38], Φ 8 Κωνσταντίου M et uaria lectio in Φ» Constantino Φ

μελιτινήσ M

39 χαλκηδονίων Β°

88 [447]

CONCUPII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO X V I I

L im 795 Oi δεσττόται της οικουμένης φροντί^οντες ύπέρ της άγίας καθολικής πίστεως, δι' ής τό βσσίλειον αύτών αύξεται καί έπιδίδωσιν, όρίσαι τούτο κατηξίωσαυ ίνα μία πίστις δια της αγαθής ειρήνης εν ττάσαις ταϊς εκκλησίαις φυλάττηται. μεί^ονι τοιγαροϋν φροντίδι Ιτι και εις τό μετά ταϋτα ή τούτων φιλανθρωπία προνοήσαι κατηξίωσεν, ίνα μήτις αύθις άψιμαχία μεταξύ των επισκόπων του Θεού ή σχίσματα ή σκάνδαλα άναφυήι. 5 τήι χθές [δε] ήμέραι άναχωρησάσης της ύμετέρας ύπεροχής και της ημετέρας ταπεινώσεως ύπομνήματά τινα λέγεται πεπρδχθαι, όπερ ημείς ύπεναντίον των κανόνων καί της εκκλησιαστικής επιστήμης φάσκομεν γεγενήσθαι. ταύτα αίτούμεν ίνα ή υμετέρα ενδοξότης προστάξηι άναγνωσθήναι, ίνα πδσα γνώι ή αδελφότης πότερον δίκαια ή άδικα τα πεπραγμένα. ίο 5 Οι ενδοξότατοι άρχοντες είπον· Εϊ τινά έστιν ύπομνήματα μετά την ήμετέραν άναχώρησιν πεπραγμένα, άναγινωσκέσθω. 6 Καί προ τής αναγνώσεως Άέτιος άρχιδιάκονος τής Κωνσταντινουπόλεως εκκλησίας είπεν · ' Ούμολόγηται ότι τα περί τής πίστεως τύπον έδέξαντο προσήκοντα · εθος δέ εν ταϊς συνόδοις μετά τό καιριώτατον πάντων τυπωθήναι καί ετερά τινα άναγκαία is γυμνά^εσθαι καί τυπούσθαι. εϊχομεν, τουτέστιν ή Κωνσταντινουπολιτών άγιωΜ vii 428 τάτη εκκλησία φανερά τινα διαπράξασθαι. παρεκαλέσαμεν τούς κυρίους τούς επισκόπους τούς από 'Ρώμης κοινωνούς γενέσθαι των πραττομένων παρηιτήσαντο λέγοντες εντολάς μη είληφέναι τοιαύτας. άνηνέγκαμεν καί έπί την ύμετέραν μεγαλοπρέπειαν · έκελεύσατε την παροϋσαν άγίαν σύνοδον τούτο αυτό διασκοπήσαι. προελ- 2ο Θούσης τής ύμετέρας μεγαλοπρεπείας οί άγιώτατοι επίσκοποι ώς κοινού δντος ενταύθα τού πράγματος άναστάντες ε3ήτησαν την πρδξιν ταύτην γενέσθαι. καί πάρεισιν ενταύθα ούτε εν παραβύστωι πέπρακται ούτε κλοπής τρόπωι, και εστίν ή πρδξις ακόλουθος καί κανονική. 7 Οί μεγαλοπρεπέστατοι άρχοντες είπον· Ή γενομένη πρδξις άναγινωσκέσθω. 25 Καί επιδοθέντος σχεδαρίου παρά Άετίου άρχιδιακόνου τής Κωνσταντινουπολιτών εκκλησίας Βερονικιανός ό καθωσιωμένος σηκρητάριος τού θείου κονσιστωρίου άνέγνω 8

Πανταχού τοις των άγίων πατέρων δροις έπόμενοι καί τον άρτίως άναγνωσθέντα κανόνα των ρν θεοφιλεστάτων επισκόπων των συναχθέντων επί τού εύσεβούς την μνήμην 28—p. 8g, 1 7 extant in Canonum coUectionibus post ipsam canonum qui in actione V I I definiti sunt, Seriem Μ, Β [ = abo], Κ [ = abcdefhlpqrtuyz, inde a 28], Φ ι — 1 0 haud pauca in Φ non ex Graeco uersa, sed ex ipsa Latina oratione quae olim textui Graeco erat inserta, uidentur esse desumpta ; adfero igitur ipsa uerba qualia extant in Φ : Domini totius orbis pro cattolica et orthodoxa fide decertantes [curam gerentes Φ 3 ], per quam et augetur eorum et lucei imperium, sancire dignati sunt quatenus unam fidem teneant omnes ecclesiae pro bono pads, maior autem eorum tranquillitati cura est in quibus post haec prouidere dignati sunt, ne qua rursus intentio inter dei sacerdotes aut schisma aut aliquod nascatur scandalum. hesterna enim die postquam potestas uestra surrexit et humilitas nostra uestigia uesUa secuta est, quaedam gesta facta dicuntur, quae nos et praeter cánones ecclesiasticos et disciplinam aestimamus efjecta. poscimus ergo ut uestra magnificentia relegi haec praecipiat, ut omnis fraternitas inspiciat utrum iusta an iniusta sint ea [om. Φ»] quae gesta sunt 2 αύτοΐσ B ° κατηξίωσεν MBbo 5 σχίσμα Β ° 6 δέ om. Μ enim Φ 9 προστάξει Bb 1 1 praem. qua uoce Graece interpretata per Beronicianum deuotum secretarium diuini consisterli Φ ύμετέραν B ° 14 confitendum est Φ τον προσήκοντα Β» 15 δέ εϊχομεν Β ι6 εϊχομεν om. Β ι8 πεπραγμένων Β ° 2ο παροΟσαν om. Β 20/21 προελθούσησ Β ° Φ " προσελθούσησ M B conueniente Φ» 2ΐ επίσκοποι om. Β ° 22/23 καί — πέπρακται om. Β ° 22 πάρεστιν Bab 26 σχιδαρίου Μ 28 inscr. ψήφοσ τ ή σ αΰτησ ά γ ί α σ [άγίασ αύτήσ d αύτησ y ] συνόδου έκφωνηθεϊσα xàptv τ ω ν πρεσβειών του θρόνου [του ά γ ι ω τ ά τ ο υ θρόνου It του θρόνου του ά γ ι ω τ ά τ ο υ θρόνου y ] τησ ά γ ι ω τ ά τ η σ έκκλησίασ κωνσταντινουπόλεωσ Κ κη in mg. abcdeftyz πατέρων om. a 29 τήσ εύσεβοϋσ μνήμησ Κ

5—8 DECRETVM DE SEDE CON ST ANTINOPOLITAN A 9 NOMINA EPISCOPORVM

[448] 89

μεγάλου Θεοδοσίου τ ο υ γενομένου βασιλέως έν τ ή ι βασιλίδι Κωνσταντινουπόλει νέαι 'Ρώμηι γνωρίζοντες, τ ά α ύ τ ά καΐ ημείς όρί^ομέν τε καί ψηφι^όμεθα περί τ ω ν πρεσβείων τ η ς ά γ ι ω τ ά τ η ς έκκλησίας τ η ς αύτής Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης,

και γ ά ρ τ ώ ι

θρόνωι τ η ς πρεσβυτέρας 'Ρώμης διά τ ό βασιλεύειν τ η ν πόλιν έκείνην οι πατέρες είκότως άποδεδώκασι τ ά πρεσβεία καί τ ώ ι α ύ τ ώ ι σκοπώι κινούμενοι οί ρν θεοφιλέστατοι έπί- 5 σκοποί τ ά ίσα πρεσβεία απένειμαν τ ώ ι τ η ς νέας 'Ρώμης ά γ ι ω τ ά τ ω ι θρόνωι, ευλόγως κρίνοντες την βασιλείαι καί σ υ γ κ λ ή τ ω ι τιμηθεΐσαν πόλιν καί τ ω ν ίσων άπολαύουσαν πρεσβείων τήι πρεσβυτέραι βασιλίδι

'Ρώμηι καί έν τοις έκκλησιαστικοΐς ώς έκείνην

μεγαλύνεσθαι πράγμασιν δευτέραν μετ' έκείνην ύπάρχουσαν καί ώ σ τ ε τούς τ η ς Ποντικής L nu 798 και τ ή ς Ά σ ι α ν ή ς καί τ ή ς Θραικικής διοικήσεως μητροπολίτας μόνους, ετι δέ και τούς ίο έν τοίς βαρβαρικοϊς επισκόπους τ ω ν προειρημένων διοικήσεων χειροτονεΐσθαι ύ π ό τ ο υ προειρημένου ά γ ι ω τ ά τ ο υ θρόνου τ ή ς κατά Κωνσταντινούπολιν ά γ ι ω τ ά τ η ς έκκλησίας, δηλαδή έκάστου μητροπολίτου τ ω ν προειρημένων διοικήσεων μετά τ ώ ν τ ή ς έπαρχίας επισκόπων χειροτονοΟντος τούς τής έπαρχίας έπισκόπους, καθώς τοίς θείοις κανόσι διηγόρευται·

χειροτονεΐσθαι δέ καθώς εΐρηται, τούς μητροπολίτας τ ώ ν προειρημένων ι.Γ>

διοικήσεων π α ρ ά τ ο υ

Κωνσταντινουπόλεως

αρχιεπισκόπου ψηφισμάτων

συμφώνων

κατά τ ό έθος γινομένων καί έ π ' αυτόν άναφερομένων. 9

ύπογραφαί

Μ

ι Άνατόλιος έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης όρίσας υπέγραψα 2 Μάξιμος έπίσκοπος 'Αντιοχείας Συρίας όρίσας υπέγραψα

2ο

3 Ίουβενάλιος έπίσκοπος Ιεροσολύμων όρίσας υπέγραψα 4 Κυριάκος έπίσκοπος Ήρακλείας τ ή ς μητροπόλεως όρίσας ύπέγραψα δια Λουκιανού έπισκόπου Βύ^ης 5 Διογένης έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Κυ^ίκου όρίσας ύπέγραψα 6 Φλωρέντιος έπίσκοπος Λυδών μητροπόλεως όρίσας ύ π έ γ ρ α ψ α

25

7 'Ρωμανός έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Μύρων όρίσας ύ π έ γ ρ α ψ α 8 Βασίλειος έλέει θεοΟ έπίσκοπος Σελευκείας τ ή ς μητροπόλεως όρίσας ύπέγραψα 9 Κύρος έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Άνα^αρβοϋ όρίσας ύπέγραψα ίο 'Ελευθέριος έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Χαλκηδόνος όρίσας ύπέγραψα li Θεόδωρος έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Ταρσοϋ όρίσας ύ π έ γ ρ α ψ α ΐ2 Καλόγηρος

έπίσκοπος

τής

Κλαυδιουπολιτών

μητροπόλεως

Όνωριάδος

ao όρίσας

ύ π έ γ ρ α ψ α διά Στεφάνου πρεσβυτέρου ΐ3 Σέλευκος χάριτι θεού έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Άμασείας όρίσας ύπέγραψα Μ Πέτρος έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Γ α γ γ ρ ώ ν όρίσας ύ π έ γ ρ α ψ α ΐ5 Φ ώ τ ι ο ς έπίσκοπος Τύρου τ ή ς μητροπόλεως όρίσας ύ π έ γ ρ α ψ α

35

ι6 Θεόδωρος έπίσκοπος Δαμασκού τ ή ς μητροπόλεως όρίσας ύ π έ γ ρ α ψ α 17 Κωνσταντίνος έπίσκοπος τ ή ς μητροπόλεως Βόστρων όρίσας ύπέγραψα 18 Μελέτιος έπίσκοπος Λαρίσσης τον λόγον ποιούμενος ύπέρ τε τ ο υ ό σ ι ω τ ά τ ο υ έπισκόπου Δόμνου Άπαμείας Συρίας καί ύπέρ έμαυτού όρίσας ύπέγραψα Μ, Β [ = abo], Κ [ = abcdefhlpqrtuyz usque ad 17], Φ ι TOÜ om. lrt έν — βασιλίδι om. 1 βασιλευούσηι B° κωνσταντινουπόλιν c κωνσταυτινονπόλεωσ d 2 όρΐ]όμε6α ζ ψηφ^ομεν rt 4 "Ρώμη? om. ab 5 καί om. lrty αύτώ ούν lrt 6 τώι om. y 7 βασιλείαν Β® adlz, corr. al την πόλιν B° απολοώουσι M 9 τη; om. t 10 τη s 1 om. hlu άσιανικήσ u 12 κατά τήν h 13 τών 1 om. c 13/14 τόν —• έπίσχοπον 1 15 χειροτονεΐσθαι — εΐρηται om. d δέ om. y 16 άρχιεπισκόπου κωνσταντινουπόλεωσ Bb 18 αϊ ύπογραφαί B° 27 ίλέω B»b 31 καλόγηρωσ Β τησ — όνωριάδοσ έπίσκοποσ Μ όυωριάδ Β»·> 33 άμασίασ R h 38 μελίτιοσ M militius Φ* τε om. Β» Ada concilìornm oecumenicfinim. ΙΠ. ι. 12

νΙ1

429

go

[44p]

CONCILII C H A L C E D O N E N S I S ACTIO

XVII

19 Στέφανος επίσκοπος 'Ιεράς πόλεως της μητροπόλεως όρίσας υπέγραψα 20 Βασίλειος επίσκοπος Τραιανουπόλεως όρίσας υπέγραψα 2ΐ Φραγκίων επίσκοπος της μητροπόλεως Φιλίππου όρίσας υπέγραψα 2 2 Νουνέχιος επίσκοπος της μητροπόλεως Λαοδικείας όρίσας υπέγραψα L mi 799 23 Μαρινιαυός επίσκοπος της μητροπόλεως Συνάδων όρίσας υπέγραψα s 24 Όνησιφόρος επίσκοπος της μητροπόλεως Ικονίου όρίσας υπέγραψα 25 Περγάμιος επίσκοπος Αντιοχείας Πισιδίας όρίσας υπέγραψα 26 Κριτωνιανός επίσκοπος της μητροπόλεως Άφροδισιάδος όρίσας υπέγραψα 27 Εύτύχιος επίσκοπος Επιφανείας Συρίας δευτέρας όρίσας υπέγραψα δια Μελετίου επισκόπου Λαρίσσης ίο M vu 432 28 Εύσέβιος έπίσκοπος Δορυλαίου όρίσας υπέγραψα ¿g Λουκιανός έπίσκοπος Βύ3ης καί Άρκαδιουπόλεως όρίσας υπέγραψα 3° Ιωάννης έπίσκοπος 'Ρόδου όρίσας υπέγραψα δια Τρύφωνος επισκόπου Χίου 3ΐ "Ιβας έπίσκοπος Εδέσσης όρίσας υπέγραψα 32 Άβράμιος έπίσκοπος Κιρκηνσίου όρίσας υπέγραψα is 33 Θεόδωρος έπίσκοπος Κλαυδιουπόλεως όρίσας υπέγραψα 34 Άντίοχος έλέει θεοΟ έπίσκοπος Σινώπης όρίσας υπέγραψα 35 'ΡουφΤνος έπίσκοπος Σαμοσάτων όρίσας υπέγραψα 36 Ουράνιος έπίσκοπος Ίβώρων όρίσας υπέγραψα 37 Καλλίνικος έπίσκοπος Άπαμείας όρίσας υπέγραψα [δια Παύλου πρεσβυτέρου] 2ο 38 Τιμόθεος έπίσκοπος Βαλανέων όρίσας υπέγραψα 39 Μάρκος έπίσκοπος Άρεθούσης όρίσας υπέγραψα διά Τιμοθέου έπισκόπου Βαλανέων 40 Πρόκλος έπίσκοπος Άδράων πόλεως όρίσας υπέγραψα 4 ι Θεοδόσιος έπίσκοπος πόλεως Κανώθας όρίσας υπέγραψα 42 Όρμίσδας έπίσκοπος Φιλιππουπόλεως όρίσας ύπέγραψα 25 43 Πατέρνιος χωρεπίσκοπος ύπερ Ίορδάνου έπισκόπου Άβίλης όρίσας ύπέγραψα 44 Μελίφθογγος έλέει ΘεοΟ έπίσκοπος της κατά Ίουλιούπολιν άγίας του ΘεοΟ έκκλησίας όρίσας ύπέγραψα 45 Ιωσήφ έπίσκοπος 'Ηλιουπόλεως όρίσας ύπέγραψα 46 Δαμιανός έπίσκοπος πόλεως Σιδώνος όρίσας ύπέγραψα 3ο 47 'Ιωάννης έπίσκοπος πόλεως Φλαυιάδος όρίσας ύπέγραψα 48 "Ινδιμος έπίσκοπος Είρηνουπόλεως όρίσας ύπέγραψα 49 Ιουλιανός έπίσκοπος πόλεως 'ΡωσοΟ όρίσας ύπέγραψα 5° Άρέτας έπίσκοπος Έλούσης όρίσας ύπέγραψα 5ΐ Βήρυλλος έπίσκοπος Άειλδ όρίσας ύπέγραψα 35 52 'Ολύμπιος έπίσκοπος πόλεως Πανεάδος όρίσας ύπέγραψα 53 Ουράνιος έπίσκοπος Έμίσης όρίσας ύπέγραψα 54 Θεόδωρος έπίσκοπος Τριπόλεως ομοίως Μ, Β [ = abo], Φ 5 μαριανόσ Β et unus codex c

ι. 2 om. Β έπίσκοττοσ Β»

έτπφανίασ M B ΐ 3 χέου B b

om. Β ®

δια χειρόσ Β °

14 έδέσησ MBab

6 κο ν ίου Β °

g έπιφανίασ — δευτέρασ

μελετίου Β bo φ μΕλιτίου MB» ι j άβραάμιοσ Μ

1 2 κα'ι

1 7 . ι 8 post 25 coll. Β °

17 Antiochus Φ ' et unus codex φε άντίλοχοσ Μ Φ» et unus codex Φ 13· 14 o m · Β ° 15 ίτίσκοπο* oni. M 16 τατάρων Β " 17 σιβλείασ Β ι8 μηδαΐου B t 19 μιδαίου Μ Β ° μηδαίον Β» σεβαστησ B b 22 τραττε^ουττόλεωσ Bt> 23 repetita ex 64 μωσυνών Β« πόλεως om. Β» 26 ήρακλείου Β ° 27 βοτύρων Β1> 30 θεοδώριτοσ B»b ó Ιλάχιστο? om. Β ° 3 1 Καλανδίων — υπέγραψα post 32 μου coll. Β ° Calandion Φ κανδίων Μ Bab κανωδίων Β " άλικαρνασοΟ Β 34 o m - Φ 37 Rufinus Φ 39· 3 8 coll. Φ

9 NOMINA EPISCOPORVM

26 27 28 29 3° 3ΐ 32 33 34 35 36 37 38 39 40 4ΐ 42 43 44 45 46 47 48 49 5ο 5ΐ 52 53 54 55 56 57 58 59 6ο 6ι 62

[452] 9 3

Εύανδρος έπίσκοπος πόλεως Διοκλείας όρίσας υπέγραψα 'Ιωάννης έπίσκοπος πόλεως Βαργυλίου όρίσας υπέγραψα Διονύσιος έπίσκοπος πόλεως Άτταλείας των Λυδών όρίσας υπέγραψα Ανδρέας έπίσκοπος πόλεως σαγάλων όρίσας ύπέγραψα δια Διονυσίου έπισκόπου Σάβας έπίσκοπος πόλεως Πάλτου όρίσας ύπέγραψα διά Άχολίου έπισκόπου πόλεως γ. Λαράνδων ΜεΤρος έπίσκοπος της κατά Εΰλανδρα άγίας του θεου έκκλησίας ύπέγραψα χειρί έμήι Άβέρκιος ό έλάχιστος επίσκοπος της Ίεραπολιτών πόλεως Φρυγίας Σαλουταρίας όρίσας ύπέγραψα Κυριάκος έπίσκοπος της Εύκαρπιέων όρίσας ύπέγραψα ίο Ακύλας ό έλάχιστος έπίσκοπος Αύρόκρων όρίσας ύπέγραψα Εύλόγιος έπίσκοπος Φιλαδελφείας όρίσας ύπέγραψα 'Αλέξανδρος έπίσκοπος πόλεως Σεβαστής όρίσας ύπέγραψα Φίλιππος έπίσκοπος πόλεως Άδάνων όρίσας ύπέγραψα Θεόδωρος έπίσκοπος Αύγούστης όρίσας ύπέγραψα is Κυριάκος έπίσκοπος πόλεως Τροκνάδων όρίσας ύπέγραψα δια του πρεσβυτέρου μου Χρυσίππου Πολυχρόνιος έπίσκοπος Άντιπατρίδος όρίσας ύπέγραψα Εύδόξιος έπίσκοπος πόλεως Χώματος Λυκίας όρίσας ύπέγραψα Στέφανος έπίσκοπος έλέωι θεου Λιμύρων Λυκίας όρίσας ύπέγραψα ι» Πατρίκιος έπίσκοπος 'Αδριανού θηρών όρίσας ύπέγραψα 'Ερμείας ό έλάχιστος έπίσκοπος πόλεως 'Αβύδου όρίσας ύπέγραψα μ vii 440 Δαυίδ έπίσκοπος Άδριανών όρίσας ύπέγραψα L IUI 807 'Ηράκλειος έπίσκοπος 'Αζώτου όρίσας ύπέγραψα Λεόντιος έπίσκοπος Άράξων όρίσας ύπέγραψα ¿5 Σαβινιανός έπίσκοπος Πέρρης όρίσας ύπέγραψα ΠαυλΤνος έπίσκοπος Άπαμείας όρίσας ύπέγραψα Τύραννος έπίσκοπος Γερμανικουπόλεως όρίσας ύπέγραψα Δανιήλ έπίσκοπος Κάδων όρίσας ύπέγραψα 'Αττικός έλέωι θεου έπίσκοπος πόλεως Ζήλων όρίσας ύπέγραψα Νωής έπίσκοπος Κηφδς όρίσας ύπέγραψα χειρί έμήι Βαλεριανός έπίσκοπος Λαοδικείας τής Φοινίκης όρίσας ύπέγραψα Κύρος έπίσκοπος πόλεως Σινιάνδου όρίσας ύπέγραψα Βασσωνας έπίσκοπος Νέας πόλεως όρίσας ύπέγραψα Εύπείθιος ό έλάχιστος έπίσκοπος Στρατονικέων Καρίας όρίσας ύπέγραψα 35 Έορτίκιος έπίσκοπος Μητροπόλεως Πισιδών όρίσας ύπέγραψα θεοδώρητος έπίσκοπος Κύρου όρίσας ύπέγραψα 'Ιωάννης έπίσκοπος Γερμανικείας όρίσας ύπέγραψα Τιμόθεος έπίσκοπος πόλεως Δολίχης όρίσας ύπέγραψα Θαλάσσιος έπίσκοπος Παρίου όρίσας ύπέγραψα ω

Μ, Β [ = abo], Φ 2 πόλεως om. Β° 4 postulatur Σατάλων 5 σάββασ Bab η μίροσ Β εύλανδραν B b εΰλανδρον Β» ίο τησ κατά Β» εύκαρτπαίων MB post 14 habet Hypatius episcopus Zephyrii Φ post 18 habet Iohannes episcopus Carrorum Φ ig λουκίασ Bab 2 o έλέει B° μύρων B° 22 ό om. B° 25 Araxorum Φ ä p a j ü v MB 28 γΐρμανικοπόλεωσ Bu 29 post 26 coll. Φ ante 30 repetunt 86 Φ έλέωι θεοΰ om. Β» πόλεω; om. Β 3 1 νόησ Β όρίσας om. Β 32 βαλλεριανόσ Bab Valerius Φ τη; otri. Β» 34 βασαυσσ Β° 35 à om. Β κσρείασ Bb 37 post 38 coll. Bb θεοδώριτοσ Β 4° Tapelow MBb

94 [453]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO XVII

163 Γερόντιος επίσκοπος Σελευκείας όρίσας υπέγραψα 164 Θεόκτιστος έπίσκοπος Βέροιας υπέγραψα δια Γεροντίου έπισκόπου Σελευκείας ι65 Πέτρος έπίσκοπος Γαβουλδ όρίσας υπέγραψα ι66 Εϋόλκιος επίσκοπος Ζεύγματος ôpiaaç υπέγραψα i66aA80VTioç επίσκοπος πόλεως αραιών όρίσας ύπέγραψα β ι67 Φοντη ιανός επίσκοπος ΣαγαλασσοΟ όρίσας ύπέγραψα ι68 'Ρουστίκιος επίσκοπος "Αφρός όρίσας υπέγραψα i6g Άνιανός επίσκοπος Καπετωλιάδος όρίσας υπέγραψα ΐ7° Ζέβεννος επίσκοπος πόλεως Πέλλης όρίσας ύπέγραψα 171 'Ιωάννης επίσκοπος της εν Τιβεριάδι αγίας εκκλησίας όρίσας ύπέγραψα ίο 172 Μενεκράτης επίσκοπος πόλεως Κιρασσών όρίσας υπέγραψα 173 Παγκράτιος επίσκοπος της άγίας εκκλησίας Αιβιάδος όρίσας ύπέγραψα 174 Κοσσίνιος επίσκοπος Ίεροκαισαρείας όρίσας ύπέγραψα Μ VII 441 175 Άλκιμίδης ελάχιστος επίσκοπος Σιλάνδου όρίσας ύπέγραψα L mi 8 ίο 176 Άμάχιος επίσκοπος πόλεως Σεττών όρίσας ύπέγραψα is 177 ΑΙθέριος επίσκοπος χάριτι θεού Πομπή ιουπόλεως όρίσας ύπέγραψα δια Έπιφανίου έλέωι θεού πρεσβυτέρου 178 Θεμίστιος επίσκοπος Άμάστριδος όρίσας ύπέγραψα δια Φιλοτίμου πρεσβυτέρου 179 Παύλος ό ελάχιστος επίσκοπος Τριπόλεως όρίσας ύπέγραψα ι8ο Μουσώνιος επίσκοπος Ζωόρων όρίσας ύπέγραψα 2ο ι8ι Μανασσής επίσκοπος Θεοδοσιουπόλεως της μεγάλης 'Αρμενίας όρίσας ύπέγραψα χειρί εμήι ι82 Φρόντων επίσκοπος της Φασηλιτών όρίσας ύπέγραψα 183 Διογένης επίσκοπος KUJÍKOU της μητροπόλεως όρίσας ύπέγραψα και ύπέρ τ ω ν άπόντων θεοφιλεστάτων επισκόπων τ ω ν ύπ' έμέ Τιμοθέου Γέρμης, 'Αλεξάνδρου 25 "Οκης, Φιλοστοργίου Σκεψίου, Γεμέλλου Μιλητουπόλεως, ΕύτυχιανοΟ Βάρεως, Άκακίου Προκοννήσου τ ώ ι δρωι 184 Στέφανος επίσκοπος Ίερδς πόλεως ύπέγραψα και ύπέρ τ ω ν άπόντων θεοφιλεστάτων επισκόπων τ ω ν ύπ' έμέ Ουρανίου Μάρα Δαυίδ Κοσμδ ΜαριανοΟ τ ώ ι όρωι χ 85 Νουνέχιος έπίσκοπος της μητροπόλεως Λαοδικείας ύπέγραψα καί ύπέρ τ ω ν ύπ' 3ο έμέ θεοφιλεστάτων επισκόπων Συμμαχίου 'Ηρακλείου Φιλίππου Φιλαδέλφου Φιλητου Τατιανοϋ Άντιόχου Ζωσίμου Έπιφανίου Άραβίου Γαίου Ευαγόρα τ ώ ι όρωι 10

Λουκίνσιος ó ευλαβέστατος έπίσκοπος τοποτηρητής τοΰ αποστολικού θρόνου είπεν Πρώην ή ύμετέρα ένδοξότης έδοκίμασεν όσα επί παρουσίαι τ ώ ν επισκόπων έπράχθη, ίνα μη τις κατά ανάγκην ύπογράψαι τοις μνημονευθεΐσι κανόσι βιασθήι; ss 11 Oí ευλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν - Ουδείς ήναγκάσθη. 12 Λουκίνσιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος καί τοποτηρητής τ ο υ άποστολικοϋ θρόνου ίο. 12. ΐ4· ι6 legatorum Romanorum intcrlocutiones canonemque a Pascasino lectum quales Latine proferebantur, in Φ extare, uersiones uero Graecas interpolatas esse exposui in Sitzungsber. d. Beri. Akai, d. Wiss. 1930, 619 sq. Μ, Β [abo], Φ 2 om. Φ βερροίασ Β 3 Gabbulae Φ " ταβουλδ MB 5 ex ui repetita 6 Φροντηϊανόσ Bab r φροντινιανόσ B° άγαλασσοΟ B° 7 Reslitutianus [recte] et Rusticus Φ « Rusticius Φ"· άφροϋ Β» g ^έβενοσ Β ι ι Cerassorum Φ3Ι: κιρασσών ΜΒ=°Φ·· κρασσών Β·> 12 Tfjç om. M 14 σλκιμήδησ Bb σιλάνδρου Β·> σιλάνδων Β° 15 σετών ΒΙ> σεπτών Β° 17 έλεει Β» 19 ό έλάχιστο$ om. Β 2ο om. Β 26 στεψίου Μ κεψίου Β·>° 27 προικοννήσου Bb προικονήσου Β»° 29 βαρινιανοϋ Μ Marino Φ 31 ηρακλείου συμμαχίου Β φιλαδελφίου Β1» 3 5 ύπογράψαι] νπτέρ Β»

IO—17

D E P R I V I L E G I I S S E D I S CONSTANTINOPOLITAN AE

[454] 95

είπεν · Φαίνεται προσσεσωρευσθαι τοις δροις των τιη καί τοις μετά ταύτα ρν τά νυν μνημονευθέντα, μή έμφερόμενα δέ εν τοίς σνυοδικοϊς κανόσιν ταΰτα φάσκουαιν ώρίσθαι. εί τοίνυν τοις χρόνος τούτοις τώι βενιφικίωι έχρήσαντο, τί υΰν ^ητοΟσιν ώι μή [κανονικώς] κατά κανόνας εχρήσαντο; 13 Άέτιος άρχιδιάκονος της Κωνσταντινουπολιτών εκκλησίας είττεν Εί ττερί τούτου Μ VII 4 του κεφαλαίου έντολάς είλήφασίν τινας, προενέγκωσιν. e 14 Βονιφάτιος ό ευλαβέστατος πρεσβύτερος είπε ν Ό μακαριώτατος καί άττοστολικός έπίσκοπος μετά πολλά καί τοΰτο ήμΐν ένετείλατο και άττό του χάρτου άνέγνω ήμΐν τον δρον των αγίων πατέρων μηδεμιδι προπετείαι έλαττουσθαι ή μειοΟσθαι- φυλαττέσθω τοιγαρουν του ημετέρου προσώπου ή αξία πασιν τρόποις έν ϋμΤν κάν τίνες τυχόν ίο πεποιθότες δυνάμει των ίδίων πόλεων παρασαλεΰσαι επεχείρησαν, τούτους έκβάλλεσθαι κατά τό τώι δικαίωι πρέπον. 15 Οί ενδοξότατοι άρχοντες εϊπον Έκάτερον μέρος τούς κανόνας προβαλλέτω. Τ " άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω ΤΤασκασΐνος ó ευλαβέστατος έπίσκοπος καί τοποτηρητής άνέγνω « 16

Των τιη άγιων πατέρων κανών ς\ Ή εκκλησία 'Ρώμης πάντοτε εσχεν τά πρωτεία · L ΜΙ 8 εχει τοιγαρουν καί ή Αίγυπτος, ώστε τον έπίσκοπον 'Αλεξανδρείας πάντων εχειν έξουσίαν, επειδή καί τώι 'Ρώμης έπισκόπωι τοΟτο σύνηθες έστιν. ομοίως καί κατά τήν Άντιόχειαν [εί τις δέ παρά ταύτην τών μητροπολιτών τήν γνώμην επισκοπών κατασταθήι επειδή τοΰτο ώρισεν ή άγία σύνοδος], και έν ταΐς άλλαις έπαρχίαις τά πρωτεία σωι^έσθω ·2ο ταϊς έκκλησίαις. καί τούτο δέ πρόδηλον ώς εί τις χωρίς γνώμης του μητροπολίτου γένοιτο έπίσκοπος, τον τοιούτον ή σύνοδος ή μεγάλη ώρισεν μή δεΐν είναι έπίσκοπον. έάν μέντοι ή έκείνων πάντων γνώμη εύλογος εϊη καί κατά κανόνα έκκλησιαστικόν, δύο δέ ή τρεις δι' οίκείαν φιλονεικίαν άντιλέγωσιν, κρατείτω ή τών πλειόνων ψήφος. επειδή δέ ή συνήθεια κεκράτηκ?ν καί παράδοσις άρχαία έστίν ώστε καί τον έν Αίλίαι έπίσκοπον 25 τιμδσθαι, έχέτω τήν άκολουθίαν της τιμής τήι μητροπόλει σωι^ομένου του οικείου άξιώματος. Κωνσταντίνος σηκρητάριος άπό βιβλίου έπιδοθέντος παρά Άετίου άρχιδιακόνου άνέγνω

17

Τών τιη άγίων πατέρων κανών Τά άρχαία εθη κρατείτω τά έν Αίγύπτωι ώστε 3ο τόν 'Αλεξανδρείας έπίσκοπον πάντων εχειν έξουσίαν, έπειδή καί τώι έν 'Ρώμηι έπισκόπωι τοΰτο σύνηθές έστιν. όμοίως δέ καί κατά τήν Άντιόχειαν καί έν ταίς άλλαις έπαρχίαις τά πρεσβεία σώι^εσθαι ταϊς έκκλησίαις. καθόλου δέ πρόδηλον έκεΐνο ότι εί τις χωρίς γνώμης τοΰ μητροπολίτου γένοιτο έπίσκοπος, τοΰτον ή σύνοδος ή μεγάλη ώρισεν μή δεϊν είναι έπίσκοπον. έάν μέντοι τήι κοινήι πάντων ψήφωι εύλόγωι ούσηι καί 35 κατά κανόνα έκκλησιαστικόν δύο ή τρεις δΓ οίκείαν φιλονεικίαν άντιλέγωσιν, κρατείτω Μ vil ή τών πλειόνων ψήφος. Μ, Β [ = abc], Φ ι προσεσωρεΰσθαι Β 3 βενεφικί Β° νυν Β Φ τοίνυν Μ 3/4 κατά κανόνας Β κανονικώς κατά κανόνας M om. Φ 5 άρχιδιάκων Β " 6 ττροενέγκωσιν Φ προσενέγκωσιν MB 8 μετά τά τά Β» άνέγνω ήμΐν] άνέγνωμεν Bb ίο τίνες om. Β ° ΐ2 τό τ ώ Bab τ ώ Β» τό Μ 14 ρωμαΐον Β» ι ό κανόνα έκτον Β° ι8 της ρώμης Β ° 19/20 εϊ — σύνοδος om. φ, cf. 1. c. p. 626 20 σώ^εσβαι Β° 22 γένηται Bb 24 άντιλέγουσιν Μ πλεόνων Μ 25 ή om. Β ° 28—37 o m · Φ® c f· 1· €· Ρ· 627 sq. 3°· 3 1 P ° s t ΑΙγύπτωι in textu canonis genuino καί Λιβύη ι καί Πενταττόλει, post πάντων habetur τούτων ; omissa sunt in Μ Β Φ " propter canonis textum Latinum quem legit Pascasinus, cf. I. c. p. 628 31 έπειδή δέ B ° 33 ταίς έκκλησίαις] cf. quae exposui 1. c. p. 633 sq. 34 γνώμη Bb 35 καί om. Β° 36 δέ ή Β ° έάν άντιλέγωσι Β 37 ή om. Β °

96 [455] 18

CONCI LI I CHALCEDONENSIS ACTIO XVII Ό αυτός σηκρητάριος άνέγνω άπό του αύτοΟ βιβλίου

Συνοδικόν της β συνόδου. Τάδε ώρισαν οί έν Κωνσταντινουπόλει χάριτι θεοϋ συνελθόντες ρν επίσκοποι εκ διαφόρων επαρχιών κατά κλήσιν του θεοφιλεστάτου βασιλέως Θεοδοσίου επί Νεκταρίου επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Μή άθετεΐσθαι την πίστιν μηδέ τους κανόνας των πατέρων των τιη των έν Νικαίαι » της Βιθυνίας συνελθόντων, άλλα μένειν έκείνην κυρίαν και άναθεματισθήναι πδσαν αίρεσιν και ίδικώς την των Εύνομιανών εϊτ' ούν Άνομοίων και την των Άρειανών είτ' ούν Εύδοξιανών και την Ήμιαρειανών ή yoöv πνευμοττομάχων και την των Σαβελλιανών καί την των Μαρκιανιστών καί την των Φωτεινιανών και την των Άπολιναριαστών. τους δέ υπέρ διοίκησιν επισκόπους ταΤς υπερορίοις έκκλησίαις μή έπιβαίνειν μηδέ συγχέειν ίο τάς εκκλησίας, αλλά κατά τους κανόνας τον μέν 'Αλεξανδρείας έπίσκοπον τα έν Αίγύπτωι μόνον οίκονομεϊν, τους δέ της 'Ανατολής έπισκόπους τήν Άνατολήν μόνην διοικείν φυλαττομένων των έν τοις κανόσι τοϊς κατά Νικαίαν πρεσβειών τήι Άντιοχέων έκκλησίαι και τους της Άσιανής διοικήσεως έπισκόπους τά κατά τήν Άσιανήν διοίκησιν μόνον οίκονομεϊν καί τους της Ποντικής τά τής Ποντικής μόνον καί τους τής Θράικης is L im 814 τά τής Θράικης μόνον. άκλήτους δέ έπισκόπους υπέρ διοίκησιν μή έπιβαίνειν έπί χειροτονίαι ή τισιν άλλαις οίκονομίαις έκκλησιαστικαις. φυλάττομένου δέ του προγεγραμμένου περί των διοικήσεων κανόνος εύδηλον ώς τά καθ' έκάστην έπαρχίαν ή τής έπαρχίας σύνοδος διοικήσει κατά τά έν Νικαίαι ώρισμένα. τάς δέ έν τοις βαρβαρικοϊς εθνεσι του θεοϋ έκκλησίας οίκονομεΤσθαι χρή κατά τήν κρατήσασαν συνήθειαν έπί 2ο των πατέρων. τόν μέντοι Κωνσταντινουπόλεως έπίσκοπον έχειν τά πρεσβεία τής τιμής μετά τόν 'Ρώμης έπίσκοπον διά τό είναι αυτήν νέαν 'Ρώμην. 19

20

m vil 448 21 22

23 24

Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον· Οί ύπογράψαντες τώι άναγνωσθέντι τόμωι έκ των τής Άσιανής διοικήσεως καί Ποντικής όσιώτατοι έπίσκοποι λεγέτωσαν εϊ γε οίκείαι γνώμη ι ή ανάγκης τινός αύτοΐς έπενεχθείσης υπέγραψαν. as Καί παρελθόντων αυτών έν τώι μέσωι Διογένης ό ευλαβέστατος έπίσκοπος K u j í k o u είπεν · Ά π ό γνώμης υπέγραψα ώς ένώπιον του θεοϋ. Φλωρέντιος έπίσκοπος Σάρδεων είπεν- Ουδεμία μοι άνάγκη έπήχθη, άλλ' εκουσίως υπέγραψα. 'Ρωμανός έπίσκοπος Μύρων είπεν· Ούκ ήναγκάσθην, έγώ ήδέως εχω υπό τόν so θρόνον Κωνσταντινουπόλεως είναι, έπειδή καί αυτός με έτίμησεν καί αύτός με έχειροτόνησεν. έμοί δίκαιον φαίνεται και άπό γνώμης υπέγραψα. Καλόγηρος έπίσκοπος Κλαυδιουπόλεως είπεν Κατά γνώμην των άγιωτάτων πατέρων των ρν ΐδίαι γνώμηι υπέγραψα μή άναγκασθείς. Σέλευκος έπίσκοπος Άμασείας είπεν · Πρό έμοΰ τρεϊς έπίσκοποι έχειροτονήθησαν 35

Μ, Β £= abc], Φ 2 τήΐ β [δευτέρα? Bao] συνόδου MB primi concila sub Nectario episcopo Consiantinopolis episcoporum centum quinquaginta Φ 5 άβετεϊν B° των τϊη αγίων πατέρων Β° 6 μένειν] μέν έν Β*> 7 τήνΐ om. Β° y¡8 είτ' oöv1 — Ήμιαρειανών om. Β g μαρκιανιστών ΜΒ°Φ» μαρκιωνιστών Ba'> Marcianitarum Φ' Marcionitarum φο όπτολιναριανών MBb ίο τήν διοίκησιν Β ιο/ιι συγχαίρει ν Taïç έκκλησίαι; MB¡>b_ corr. Β» συγχέειν Tais Ικκλησίαι? Β° 14 διοικήσεωζ om. Β° 15 μόνην Β»° διοικείν Β° μόνον τά τη s ποντική; Β» ιγ σλλαΐζ om. Β° 17/18 γεγραμμένου Β h 1 8 οικήσεων Μ 22 τη5 ^ώμη$ Β» 25 ϋπενεχθείσης Bb 26 αΰτών MB Ponticis et Asianis episcopis qui subscripserunt Φ 27 τοΰ om. B° 28 έπινέχθη B° 30 μύρωι M 3 1 έττεί B° έτίμησε — με om. Β" 33 καλόγηρως Β» καλόγερο? Bb

ι8—35 SE N T E N T I A E EPISCOPORVM

[456] 97

υπό του θρόνου τούτου καί εύρων ταύτην την άκολουθίαν ήκολούθησα αύτήι και νϋν έκουσίως έποίησα βουλόμενος είναι ύττό τόν θρόνον τούτον. 25

'Ελευθέριος έπίσκοπος Χαλκηδόνος είπεν

Έπιστάμενος ώς καί έκ των κανόνων

καί έκ της προλαβούσης συνηθείας έχει τά δίκαια ταΟτα ό Κωνσταντινουπόλεως θρόνος, μεθ' ηδονής υπέγραψα. 26

s

Πέτρος έπίσκοπος Γαγγρών είπεν

Προ έμοϋ τρεις έχειροτονήθησαν ύπό του της

βασιλευούσης πόλεως κόγώ μετ' αυτούς όμοίως, καί διά τούτο συνεθέμην ώς συνήθειαν έχον καί έκουσίως υπέγραψα. 27

Νουνέχιος έπισκόπως Λαοδικείας είπεν·

Ή

δόξα τοΰ θρόνου Κωνσταντινου-

πόλεως δόξα ήμών έστιν

της γαρ έντεϋθεν τιμής καί ημείς μετέχομεν, έπειδή καί τάς ίο

μερίμνας ήμών άναδέχεται.

καί άγαπώμεν τόν καθ' έκάστην έπαρχίαν μητροπολίτην

ύπό του θρόνου τούτου χειροτονεϊσθαι, όθεν καί έκών υπέγραψα. 28

Μαρινιανός έπίσκοπος Συνάδων είπεν ·

' 6ΰς καί των προ έμοϋ χειροτονηθέντων ύπό

του Κωνσταντινουπόλεως άγιωτάτου θρόνου καί έμοϋ δέ αύτοΟ, έκουσίως ύπέγραψα, έπειδή καί οί κανόνες τά πρεσβεία παρέχουσι τώι Κωνσταντινουπόλεως άγιωτάτωι is Θρόνωι. 29

Περγάμιος έπίσκοπος

'Αντιοχείας είπεν

Καί οίκείαι γνώμη ι τήν ύπογραφήν

πεποίημαι καί έν πδσι τόν όσιώτατον άρχιεπίσκοπον τής βασιλευούσης νέας 'Ρώμης διά τιμής καί θεραπείας άτε πατέρα έξαίρετον όντα έχειν ήμδς προσήκον έστιν.

τοσούτον L un 815

δέ μόνον άξιώ ώστε εί τινα ή κατά άγνοιαν τής αύτών όσιότητος ή κατά συναρπαγήν 2ο εύρίσκεται πραττόμενα, ύπέρ τής αύτού δόξης και τής εΙρήνης τών άγιωτάτων έκκλησιών καί τής προς τόν θεόν αύτού παρά πασιν εύδοκιμήσεως ταύτα ώς έπί πατρός Μ νπ 449 έξετασθήναί τε καί φυλαχθήναι. 30

Κριτωνιανός έπίσκοπος Άφροδισιάδος είπεν

'Από

οίκείας γνώμης τήν ύπο-

γραφήν πεποίημαι ακολουθών τώι σκοπώ ι τών αγίων πατέρων καί χρεωστών τώι 25 θρόνωι τούτωι έφ' οίς κόγώ έχειροτονήθην καί οί προ έμού καί πάσης προστασίας ή έκκλησία ήμών τετύχηκεν. 31

Εύσέβιος έπίσκοπος Δορυλαίου είπεν

Έκών ύπέγραψα, έπειδή καί τόν κανόνα

τούτον τώι άγιωτάτωι πάπαι έν 'Ρώμηι έγώ άνέγνων παρόντων τών κληρικών Κωνσταντινουπόλεως καί άπεδέξατο αύτόν. 32

3ο

Άντίοχος έπίσκοπος Σινώπης είπεν ·

Έκών ύπέγραψα άκολουθήσας τώι μητρο-

πολίτηι μου καί τώι κανόνι τών ρν. 33

Οί λοιποί έπίσκοποι έβόησαν

34

Οί ένδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν

Έκόντες ύπεγράψαμεν. Άναγνωσθεισών

τών

ύπογραφών

και τής

έκάστου τών ύπογραψάντων καταθέσεως φανερας γενομένης ώς ούδεμιδι άνάγκηι, 35 άλλα γνώμη ι οίκείαι υπέγραψαν, οί μη ύπογράψαντες όσιώτατοι έπίσκοποι τί διδάσκουσιν; 35

Εύσέβιος έπίσκοπος 'Αγκύρας είπεν κριμα φέροντα τήι κοινότητι. πραγμάτων

έδήλωσα.

Έ γ ώ έμόν λόγον εχω ειπείν ούδέν πρό-

ότι παντελώς άπέχω τού έπιθυμείν χειροτονεΐν, έκ

ó γαρ άρτίως καταθέμενος όσιώτατος έπίσκοπος Πέτρος 4ο

Γαγγρών έστιν έπίσκοπος καί τόν προ τούτου έγώ έχειροτόνησα.

άπασα γάρ ή

Μ, Β [ = abo], Φ ι ήκολούθησαν Bbo 1/2 καί νϋν — τούτον om. Β° ι in fine add. quia et [quae Φ3] prouidetur mihi Φ 8 Ιχον scripsi cf. quae consuetudo habuit Φ 2χων MB»b ϋχω Β» 13 μαριανόζ Β singulus codex Φ» et Φ° 2 8 καί έττειδή Β» 26 ois Μ ώ Β 3 1 συυώπης Bb 33 έπίσκοττοι om. Bb έκών τινέσ Bb 36 ol] εΙ Bb 38 έττίσχοποξ om. Β" 4° τόν — καταβέμενον όσιώτατον έπίσκοπον Β»° 40/41 Πέτροζ — έττίσκοττοί om. Β Acta çonciliorum oecumenicorum. III, ι. 13

9 8 [457]

CONCIUI CHAI.CEDONENSIS ACTIO XVII. 18

ττόλις ήλθεν προς έμέ εις την Άγκύραν καί έκόμισαν τά ψηφίσματα. άπεκρινάμην αύτοΐς λέγων έγώ ούκ ειμί των επιθυμούντων χειροτονεΐν. άνεμίμνησκόν με των πρότερον χειροτονηθέντων παρά τοΰ Άγκυρανοϋ επισκόπου, ένός δευτέρου τρίτου, έγώ εϊπον · όσα μοι έάν λέγητε, έγώ έμαυτόν δίκηι οΰκ εμβάλλω. μετά ταϋτα έρχονται, παρακαλοΰσι τόν μακάριον Πρόκλον 5 3(5 Kai έν τώι λέγειν αυτόν Φίλιππος πρεσβύτερος της κατά Κωνσταντινούπολη εκκλησίας εϊπεν · ' Η θεοσέβεια σου εγραψεν περί Καλλινίκου, μετά δέ την Θεοσέβειάν σου Πέτρον έχειροτόνησεν ό μακάριος Πρόκλος. 3? Εύσέβιος επίσκοπος 'Αγκύρας εϊπεν Έπιστέλλει ό μακάριος Πρόκλος προς έμέ * έχειροτόνησα αύτόν. ταϋτα πάντα ούκ έστι δικαιολογία, άλλα άπόδειξις της έμής ι» προαιρέσεως, ϊνα μετά ταΰτα έπαγάγω τί αιτώ ή πρός τί άντιλέγω. άπήλθον εις την Γάγγραν, ένεθρόνισα τόν έπίσκοπον. οϋτω συνέβη · άπέθανεν έντός όλίγων ήμερων. πάλιν πάντες οί της πόλεως προσελθόντες μοι παρεκάλουν ώστε ποιήσαι 2 m vu 45 άλλον έπίσκοπον. έλεγον τά αύτά ύμΐν άποκρίνομαι καί ν ΰ ν έγώ οΰκ έπιθυμώ χειροτονεΐν. θεασάμενοι την έμήν προαίρεσιν περί τούτο ήλθον επί Κωνσταντινού- ι» πολιν καί ήγαγον τόν κύριν Πέτρον τόν νΟν καταθέμενον. ταϋτα μεν ούν εστω μαρτυρία της έμής προαιρέσεως καί ότι του χειροτονεΐν ούκ έπιθυμώ. παρακαλώ δέ τάς πόλεις δια χειροτονίαν μη λύεσθαι. έάν μη γαρ έν ταΐς πόλεσιν αύταΐς οί ψηφισμένοι παρά της πόλεως χειροτονώνται παρά της συνόδου της κατά την έπαρχίαν L im 818 δοκιμαζόμενοι, λύονται αϊ ούσίαι. κα: άπό πείρας ειμί, έπειδή τοΟ προ έμοΰ μ πολλήν όλκήν άπέδωκα. 38 Φίλιππος πρεσβύτερος εϊπεν- Άπό τοΰ κανόνος ταϋτα άνήιρηται. ταΰτα νόμοις καί κανόσιν άνήιρηται. καθαρεύει τά θυσιαστήρια. 39 Εύσέβιος επίσκοπος 'Αγκύρας εϊπεν. Δια τόν θεόν λάμπει ή ύπόληψις τοΰ άγιωτάτου άρχιεπισκόπου 'Ανατολίου, άλλ' ούδείς έστιν άθάνατος. ss 40 'Ανατόλιος έπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως εϊπεν Παρά τίνος έχειροτονήθης αύτός; 41 Εύσέβιος έπίσκοπος 'Αγκύρας εϊπεν Τώι κακώι μου εΰρέθην ένταΰθα καί έχειροτονήθην παρά τοΰ μακαρίου Πρόκλου. 4'J θαλάσσιος έπίσκοπος Καισαρείας εϊπεν • Άπερχόμεθα προς τόν κύριν τόν άρχι- so έπίσκοπον Άνατόλιον καί τυποΰμεν αυτό. 43 Οί ένδοξότατοι άρχοντες εϊπον Έκ τών πεπραγμένων κα'ι έκ της έκάστου καταθέσεως συνορώμεν προ πάντων μεν τά πρωτεία καί την έξαίρετον τιμήν κατά τους κανόνας τώι της πρεσβύτιδος 'Ρώμης θεοφιλεστάτωι άρχιεπισκόπωι φυλάττεσθαι, χρήναι δέ τόν όσιώτατον άρχιεπίσκοπον της βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης τών αύτών πρεσβειών της τιμής άπολαύειν καί αύτόν εξ αύθεντίας έξουσίαν εχειν τοΰ χειροτονεΐν τους μητροπολίτας εν τε τήι 'Ασιανήι καί Ποντικήι καί θραικικήι ταΐς διοικήσεσι κατά τοΰτον τόν τρόπον ώστε ψηφί;$εσθαι μέν παρά τών εκάστης μητροπόλεως κληρικών καί κτητόρων καί λαμπροτάτων ανδρών, ετι μήν καί παρά τών κατά τήν έπαρχίαν εύλαβεστάτων έπισκόπων πάντων ή τών πλειόνων και έπιλέγεσθαι ονπερ âv οί προειρημένοι άξιον είναι τής κατά τήν μητρόπολιν εκκλησίας έπίσκοπον δοκιμάσοιεν, άναΜ, Β [=-. abo], Φ ι έκόμισαν τά] έκομίσαντο Β° 3 äyKUpiavoO ΒΦ^ 4 έμοί Β" λέγετε ΒΙ> 6 τήσ κωνσταντινουπόλεωσ Β° g έπίσκοπος om. Bt> Πρόκλος om. Bb 10 άπόδειξον Μ it tí αντιλέγω ΜΦ τίνα; τί [om. Β»] λέγω Β 14 Ιλεγον om. Β 15 έπί τούτω Bk 16 κύριον Μ ι; ούκ om. Bb έπιθυμών Μ ι8 μή ΜΦ μέν Β 2ΐ άπεδώκασι Bb 24 επίσκοπος om. Β 26—¿8 παρά — εϊπεν om. Β 3° απέρχομαι Β° κύριον Μ τόν om. Β° 3°/31 έπίσκοπον Β° 3ΐ αύτω Β° αύτόν Μ 33 καί] κατά Β° κατά] καί Β° 34 έπισκόπω Β" 41 δοκιμάσουσιν Bb

36—46 S E N T E N T I A E

1—3 D E CAROSO E T DOROTHEO

[458] 99

φέρεσθαι 6έ παρά πάντων των επιλεξαμένων τώι όσιωτάτωι άρχιεπισκόπωι τής βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως επί τώι εν αύτώι είναι εϊτε βούλεται τον έπιλεχθέντα ένταΟΘα παραγενόμενον χειροτονηθήναι είτε κατ' έπιτροπήν αύτου εν τήι έπαρχίαι τ ή ι ψήφωι της επισκοπής τυχεΐν. τους μέντοι κατά πόλιν όσιωτάτους επισκόπους Μ vii 453 χειροτονεΐσθαι παρά πάντων ή των πλειόνων της επαρχίας εύλαβεστάτων επισκόπων, γ> τό κϋρος έχοντος του μητροπολίτου κατά τον κείμενον των πατέρων κανόνα καί μηδέν επικοινωνούντος ταϊς εκείνων χειροτονίαις του όσιωτάτου αρχιεπισκόπου της βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως. ταύτα παρ' ημών έσκοπήθη, τά δέ παριστάμενα αυτή ι ή á y í a καί οίκουμενική σύνοδος διδάξαι καταξιωσάτω. 44 Οί εϋλαβέστατοι έπίσκοποι είπον · Αύτη δικαία ψήφος. ταύτα πάντες λέγο- ίο μεν. ταύτα πδσιν άρέσκει. αύτη δικαία κρίσις. τά τυπωθέντα κρατείτω. αύτη δικαία ψήφος. πάντα δεόντως έτυπώθη. δεόμεθα, απολύσατε ημάς. την σωτηρίαν τών βασιλέων, απολύσατε ήμδς. πάντες τ ή ι άποφάσει έμμένομεν. πάντες τά αυτά λέγομεν. 45 Λουκίνσιος επίσκοπος ε ί π ε ν Ό άποστολικός θρόνος ημών παρόντων προσέταξε υ πάντα πράττεσθαι και διά τούτο, εϊ τι δήποτε προ του δικαστηρίου παρά κανόνας τ ή ι χθες ήμέραι έπράχθη απόντων ημών, την ΰμετέραν ΰπεροχήν αΐτοϋμεν ώστε κελεϋσαι περιαιρεθήναι, ίνα μη φιλονεικία τις εξ ημών εγκειται τούτοις τοις ύπομνήμασιν, άλλα γινώσκειν ήμδς σαφώς τί τώι άποστολικώι καί πάσης εκκλησίας προύχοντι έπισκόπωι άνενεγκεϊν, ίνα αύτός ή περί τής οικείας του θρόνου ύβρεως ή περί τής άνατροπής τών ιο κανόνων δυνηθήι άποφήνασθαι. 46 Οί ενδοξότατοι άρχοντες ε ί π ο ν "Οσα διελαλήσαμεν, πάντα ή σύνοδος έκύρωσεν. *Ρ ω άνέγνων άνέγνωμεν άνέ/νω. Πρδξις περί Καρώσου καί Δωροθέου καί τών συν αΰτοίς

l mi 535

18 1

Ύπατείας του εύσεβεστάτου καί φιλοχρίστου βασιλέως ημών ΜαρκιανοΟ au- M vil 8ο γούστου τό πρώτον προ δεκατριών Καλανδών Νοεμβρίων f. 4°ι™ ' συνεδρευούσης τής άγίας καί οικουμενικής συνόδου τής κατά θέσπισμα τών εύσεβέ- 27 στάτων ήμών βασιλέων συναθροισθείσης έπί τής Χαλκηδονέων μητροπόλεως εν τώι μαρτυρίωι τής άγιας καί καλλινίκου μάρτυρος Εύφημίας 2 Άέτιος άρχιδιάκονος και πριμικήριος είπεν· Ό εύλαβέστατος πρεσβύτερος καί 3ο περιοδευτής 'Αλέξανδρος αποσταλείς παρά τής υμετέρας άγιωσύνης προς τον εύσεβέστατον καί φιλόχριστον ήμών βασιλέα τών μοναζόντων ενεκεν τών περί Κάρωσον καί Δωρόθεον καί τών κατά Εύτυχή τόν ποτέ άρχιμανδρίτην μονάζοντα τών άπο- μ vii 81 στατησάντων τής όρδοδόξου πίστεως φανερά παρά τής αυτών εύσεβείας κελευσθείς ειπείν προς την ύμετέραν όσιότητα παραγενόμενος νυν βούλεται καταθέσβαι καί τοϋτο ss αύτό ύποβάλλομεν προς τό παριστάμενον. 3 "Η á y í a σύνοδος είπεν· Λε·/έτω ô παρών εύλαβέστατος πρεσβύτερος καί περι45 ipsa Latina uerba Lucensii in Φ seruata esse exposui in Sitzungsber. d. Beri. Akad. d. Wiss. 1930, 625 18 Latina uersio non extat Μ, Β [ = abc], Φ [usque ad 23] 2 ίίτι Β ° έπιλεγέντα Β 6 μητροττόλεωσ Μ η έττικοινοΟντοσ Β 8 σύτηι om. Φ " 9 κατηξιώσατο Β " ί ο έβόησαν Bb 11 post άρέσκει habent haec omnes dicimus Φ 13/14 πάντες — λέγομεν hic om. Φ 17 άπόντων Β»ι> Φ άπό τών Β» άττάντων M 2ο âveyraïv Β 22 ante 22 e x c i d e r u n t q u a e e x t a n t in Φ : Iohannes

reuerentissimus

episcopus

Sebastiae dixit: Omnes

uestrae magnificentiae permanemus 23 βωμαΐον B ° 24 αύτώ Β 28 χαλκηδονίων Β ° 33 θεόδωρον Β» 34 φυλαχθείς Β °

in

sententia

25 ήμών βασιλέως Β·> '3*

100 [459]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO 18. 19

οδευτής 'Αλέξανδρος τά παρά του εύσεβεστάτου και πιστοτάτου βασιλέως ημών δηλωθέντα τήι άγίαι συνόδωι. 4 'Αλέξανδρος πρεσβύτερος καί περιοδευτής είπεν 'Αποσταλείς παρά της υμετέρας άγιωσύνης καί παρά των μεγαλοπρεπεστάτων άρχόντων καί της ίερδς συγκλήτου προς τον εύσεβέστατον καί φιλόχριστον βασιλέα είπόντος μου αύτώι ότι Δωρόθεος 5 καί οί περί Κάρωσον ol δεδωκότες τάς δεήσεις έδήλωσαν λέγοντες ότι ύπέσχετο ή υμετέρα ευσέβεια τά μοναστήρια συγκαλεΐσθαι καί ήμδς μετ' αυτών και κειμένου του αγίου ευαγγελίου διακούειν μεταξύ άμφοτέρων ημών, έάν ούυ κελεύηι ή υμετέρα ευσέβεια, τούτο γενέσθω, έπεί ημείς άπελθεϊν έκε! ού δυνάμεθα, ταύτα άκούσας ò δεσπότης της οικουμένης έδήλωσεν αύτοϊς δι' έμού καί τού κύρου 'Ιωάννου τού δεκουρίωνος ότι εί ήθελον εγώ ίο καθεσΰήναι άνά μέσον ύμών καί τών άλλων μοναστών καί διακούσαι μεταξύ άμφοτέρων ύμών, ούκ αν την άγίαν καί οίκουμενικήν σύνοδον εσκυλα ενταύθα· άλλά δια τούτο παραγενομένων αυτών καί δηλωσάντων ήμϊν περί ύμών είπον παραγενέσθαι υμάς καί όπερ μη οΐδατε, γνώναι καί έρωτήσαντας à ούκ οϊδατε, μαθεϊν παρ' αύτών. δίκαιον ούν έκρίναμεν άπελθεϊν ύμδς εις την σύνοδον. ίνα γαρ τούτο οϊδατε ότι εϊ τι δάν is τυπώσηι ή αγία καί οικουμενική σύνοδος καί έπιδώι μοι εγγράφως, τούτοις στοιχώ, τούτοις στέργω, τούτοις πιστεύω. προς τούτο εχετε καί άλλην άπόκρισιν παρ' εμού ού λαμβάνετε. 5

Ή άγία σύνοδος έπευφήμησεν· Πολλά τά ετη τού βασιλέως. πολλά τά ετη της αύγούστας. πολλά τά 2τη τών όρθοδόξων. 2ο 6 Καί μετά ταύτα άνεγνώσθη δέησις δοθείσα τώι εύσεβεστάτωι βασιλεΐ παρά Καρώσου καί τών σύν αύτώι. 7 Καί μετά τό άναγνωσθήναι Άέτιος άρχιδιάκονος είπεν· Έπήκουσεν ή άγία ύμών μεγάλη καί οικουμενική σύνοδος τών έπιδοθεισών δεήσεων τώι παρά τού δεσπότου Χρίστου άναδειχθέντι εύσεβεστάτωι καί φιλοχρίστωι ήμών βασιλεΐ παρά τών εύλα- 25 L nil 538 βεστάτων μοναζόντων Καρώσου καί Δωροθέου καί τών σύν αύτοϊς περί την πίστιν χωλευόντων, ώς ^ιψοκινδύνως πράττοντες έτόλμησαν έπίσκοπον όνομά^ειν τον παρά της άγίας καί οίκουμενικής συνόδου καθαιρεθέντα Διόσκορον καί παρακαλέσαι τούς εύσεβεστάτους καί θεοφιλεστάτους βασιλέας παραγενέσθαι αύτόν είς τήν άγίαν σύνοδον ταύτην καί ώς άνεύθυνον μετά παρρησίας τηι πίστει συνηγορεΐν. έπεί τοίνυν ού 3ο μόνον αύτοί τούτο πεφώρανται κακοδοξοΰντες, άλλά γάρ καί τών καθαιρεθέντων ύπερασπί^οντες, φανερά δέ διαγορεύουσιν οί θείοι κανόνες κατά τών τά τοιαύτα σφαλλομένων κληρικών τε καί μοναχών, εί κελεύετε, τούτους άναγνωσόμεθα, έπειδήπερ μάλιστα καί φαίνονται έκ πολλού χωρίσαντες έαυτούς της τε άγιωτάτης καί καθολικής έκκλησίας καί τού ιδίου έπισκόπου, ώς καί έκ τών παρ' αύτών έπιδοθέντων λιβέλλων φανεράν 35 τήν έαυτών γνώμην κατέστησαν. 8

Ή άγία σύνοδος είπεν· 01 θείοι τών πατέρων κανόνες άναγινωσκέσθωσαν καί έμφερέσθωσαν τοΤς ΰπομνήμασιν. Kai λαβών τήν βίβλον Άέτιος άρχιδιάκονος καί πριμικήριος της μεγάλης έκκλησίας άνέγνω ω

9 _ Can. Κανών π γ . Εί τις έπίσκοπος ύπό συνόδου καθαιρεθείς ή πρεσβύτερος ή διάAntK)ch^4 K O V O S ή όλως τού κανόνος ύπό του Ιδίου έπισκόπου τολμήσειέν τι πρδξαι της λειτουργίας Μ, Β [ = abo] 5 εύλαβέστατον MB ήμων βασιλέα Β 8 κελεύει Β·> g γενέσθαι Μ ίο κυρίου Β° ΐ3 παραγινομένων Β» 14 έρωτήσαντε; Μ ι6 τυπώσει Bb 17 τούτοι; 1 — πιστεύω om. Β" 2ο αύγούστηΐ Β 28 παρακελεϋσαι Bl>, corr. Bb 29 αύτόν editores Romani per coniecturam αύτούσ MB 31 τοϋτο] τούτοι M 34 t í om· B° 35 ώστε Β καί om. Β°

4—Ii D E CAROSO E T DOROTHEO

ι NOMINA

[460] 101

είτε ό επίσκοπος κατά τήν προάγουσαν συνήθειαν είτε ό πρεσβύτερος είτε ό διάκονος, μηκέτι έξόν είναι αύτώι μηδέ έν έτέραι συνόδωι έλπίδα αποκαταστάσεως μηδέ άπολογίας χώραν εχειν, άλλά καΐ τούς κοινωνοϋντας αύτώι πάντας άποβάλλεσθαι της έκκλησίας καί μάλιστα, ε! μαθόντες τήν άπόφασιν τήν κατά των προειρημένων έξενεχθεΐσαν τολμήσειαν αύτοίς κοινωνεΐν. s 10 Περί των έαυτούς άφορ^όντων έτερος κανών πδ. Εϊ τις πρεσβύτερος ή διά- Can. ^ κονος καταφρονήσας του Ιδίου έπισκόπου άφώρισεν έαυτόν της έκκλησίας και ίδίαι " D 1 0 0 ' 5 συνήγογεν καΐ θυσιαστήριον Ιστησεν και του έπισκόπου προσκαλουμένου αυτόν άπειθοίη και μή βούλοιτο αύτώι πείθεσθαι μηδέ ύπακούειν και πρώτον και δεύτερον και τρίτον καλοϋντι, τοϋτον παντελώς καθαιρεΐσθαι καΐ μηκέτι θεραπείας τυγχάνειν μήτε άπο- ίο λαμβάνειν αύτόν δύνασθαι τήν τιμήν. εϊ δέ παραμένει θορυβών και άναστατών, διά της έξωθεν εξουσίας ώς στασιώδη αύτόν έπιστρέφεσθαι. 11

Και μετά τήν άνάγνωσιν τών θείων και ιερών κανόνων ή άγία σύνοδος είπεν Τον δεσπότην Χριστόν ε!ς φιλανθρωπίαν μιμούμενη ή άγία αύτη και οίκουμενική σύνοδος άπεδέξατο τούς μεγαλοπρεπεστάτους και ένδοξοτάτους άρχοντας και τήν ίεράν καί is φιλόχριστον σύγκλητον της έπί τοις μονά^ουσιν Καρώσωι Δωροθέωι καί Βαρσουμδι καί τοΤς συν αύτοϊς συγκαταβάσεως, ώστε παρασχεθηναι τοις μνημονευθεΐσι πρός έπίσκεψιν του πεισθήναι τηι άγίαι ταύτηι καί οίκουμενική ι συνόδωι καί τοις παρ' αύτής έπί τηι όρθηι πίστει τυπωθεϊσι διορίαν ήμερών τριάκοντα, τουτέστιν άπό του ένεστώ- L IUI 539 τος μηνός 'Οκτωβρίου πεντεκαιδεκάτης μέχρι Νοεμβρίου πεντεκαιδεκάτης. άποστα- 20 λήσονται τοίνυν προς αύτούς κληρικοί τηι ώρισμένη; ήμέραι ύπομιμνήσκοντες αύτούς ίνα ή όρθοποδήσωσιν πρός τήν άλήθειαν καί ειξωσι πασι τοις δόξασι τηι άγίαι ταύτηι συνόδωι πρός άναίρεσιν πάσης αίρετικής κακοδοξίας ή ϊστωσαν έαυτούς μετά τών σύν αύτοϊς κληρικών ή yoOv μοναχών γεγυμνώσθαι του τε βαθμού και πασής ιερατικής άξίας τε καί κοινωνίας μετά του καί άποστηναι του ήγουμενεύειν μοναστηριών, ώς εί γε ·Ά διαφύγει ν έπιχειρήσειαν, κρατειν έπ' αύτοίς τό αύτό έπιτίμιον ψηφίζεται ή άγία αύτη καί οίκουμενική μεγάλη σύνοδος, δηλονότι και της έξωθεν αύθεντίας κατά τούς θείους καί ιερούς τών πατέρων κανόνας συνεπισχυούσης τώι τύπωι κατά τών άπειθούντων. Πρδξις περί Φωτίου έπισκόπου Τύρου καί Εύσταθίου έπισκόπου Βηρυτού

19 1

M vu 85

Ύπατείας του δεσπότου ήμών ΜαρκιανοΟ του αιωνίου αύγούστου καί του δηλωθησομένου τηι πρό δεκατριών Καλανδών Νοεμβρίων έν Χαλκηδόνι a_' 45 ', κατά κέλευσιν του θειοτάτου καί εύσεβεστάτου δεσπότου ήμών συνελθόντων 32 έν τηι άγιωτάτηι έκκλησίας της άγίας μάρτυρος Εύφημίας ι του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου στρατηλάτου καί άπό ύπάτων καί πατρικίου Άνατολίου »5 2 καί του μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου έπάρχου τών ίερών πραιτωρίων Παλλαδίου ig L a t i n a uersio non extat M, Β [ = abo] ι 6 1 om. Btx> 2 έξεΤναι B ° 4 ένεχθεΐσαν Β» 6 πδ om. Β ° 8 προσκαλεσαμένου ΒΙ> άπειθήσει Β g άκούειν Β^ ί ο τοντο Β ι ι την] τον Μ ΐ 2 την — έξουσίσν Β ° άποστρέφεσβαι Β 14 καί ή Β ° ig διωρίαν M B · » 2 1 τηι 6 ώρισμένη Μ ύττομνήσκοντεσ Μ του 1 om. Β

22 καί Μ ή Β ήγεμονεύειν Μ Β °

24 κληρικών ή yoöv om. Β Ιερατική; om. Β 25 καί 2 om. Μ γε Β τε Μ 26/27 αύτη οίκουμενική καί Β °

34 μεγ-αλεττιφανοτάτου Β·> κ α ί 1 om. Β μεγαλοπρεπεστάτων καί ένδοξοτάτων άρχόντων Β

36—ρ. ΐ02, 2 καί λοιπών τών προειρημένων

102 [ 4 6 I ]

CONCILI! CHALCEDONENSIS ACTIO 19

3 και του μεγαλοπρεπεστάτου και ένδοξοτάτου μαγ ίστρου των θείων όφφικίων Βιγκομάλου, 2 συνελθόντων δέ και ι—3 ΤΤασκασίνου καΐ Λούκινσίου των εύλαβεστάτων έπισκόπων και Βονιφατίου του εύλαβεστάτου πρεσβυτέρου επεχόντων τον τόπον του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου 5 της πρεσβυτέρας 'Ρώμης Λέοντος 4 και Άνατολίου του εύλαβεστάτου αρχιεπισκόπου της μεγαλώνυμου Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης 5 και Μαξίμου του εύλαβεστάτου επισκόπου 'Αντιοχείας Συρίας 6 και Ίουβεναλίου τοΰ εύλαβεστάτου επισκόπου 'Ιεροσολύμων ίο 7 και Κυντίλλου του εύλαβεστάτου επισκόπου Ήρακλείας Μακεδονίας επέχοντος τον τόπον τοΟ άγιωτάτου επισκόπου της Θεσσαλονικέων 'Αναστασίου 8 και Θαλασσίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας 9 και Στεφάνου του εύλαβεστάτου επισκόπου πόλεως 'Εφέσου ίο και Λουκιανού του εύλαβεστάτου επισκόπου Βύ^ης επέχοντος τον τόπον του θεο- « φιλεστάτου επισκόπου Ήρακλείας Θράικης Κυριακού h και Εύσεβίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αγκύρας Γαλατίας ΐ2 και Διογένους του εύλαβεστάτου έπισκόπου Kujíkou 13 καί Πέτρου του εύλαβεστάτου επισκόπου Κορίνθου ΐ4 καί Φλωρεντίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Σάρδεων 2ο ΐ5 καί Εύνομίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικομήδειας ι6 καί 'Αναστασίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Νικαίας ΐ7 καί Ελευθερίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Χαλκηδονέων ι8 καί 'Ιουλιανού του εύλαβεστάτου έπισκόπου της Κώ έπέχοντος καί αύτοΰ τόν τόπον τοϋ άποστολικοΰ θρόνου Λέοντος 26 ΐ9 καί Βασιλείου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σελευκείας Ίσαυρίας 2ο καί Μελιτίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαρίσσης έπέχοντος τόν τόπον τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άπαμείας Συρίας Δόμνου 2ΐ καί Άμφιλοχίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σίδης 22 καί Θεοδώρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ταρσού 3ο 23 καί Κύρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άνα^αρβοΰ 24 καί Κωνσταντίνου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Βόστρων 25 καί Φωτίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τύρου 26 καί Θεοδώρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Δαμασκοΰ 27 καί Στεφάνου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ίερδς πόλεως 35 28 καί Νόννου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Εδέσσης 29 καί Συμεώνου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμίδης 30 καί Έπιφανίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου έπέχοντος τόν τόπον τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Κωνσταντίας 'Ολυμπίου 3ΐ καί 'Ιωάννου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Σεβαστείας ίο 32 καί Σελεύκου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άμασείας 33 καί Κωνσταντίνου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μελιτηνής 34 καί Πατρικίου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τυάνων 35 καί Πέτρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Γαγγρών Μ, Β [ = abo, usque ad 3] 3 συνελθόντων Μ προσέτι Β 4—Ρ· Ι 0 3 · om. Β ι8. 17 coll. ceteri catalog! 36 έδέσησ Μ 38/39 έττέχοντος — επισκόπου Κωνσταντίας ceteri catalogi κωνσταντία; έπέχοντοσ — έπισκόπου Μ 4 2 μελιτινήσ Μ

2 NOMINA

3—5 PHOTIVS E T E V S T A T H I V S

[462]

IO3

36 και Ευσταθίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Βηρυτοΰ 37 καί Άπραγμονίου του εύλαβεστάτου επισκόπου Τίου επέχοντος τον τόπον του εύλαβεστάτου έπισκόπου Κλαυδιουπόλεως Καλογήρου 38 καί Άταρβίου τοϋ εύλαβεστάτου έπισκόπου Τραπε^ούυτος επέχοντος τόν τόπον τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Νεοκαισαρείας Δωροθέου 39 καί Φωτεινού άρχιδιακόνου επέχοντος τόν τόπον Θεοκτίστου τοΟ εύλαβεστάτου έπισκόπου Πισινοΰντος 4° καί 'Ρωμανού τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Μύρων της Λυκίας •μ καί Κριτωνιανοϋ τοΟ εύλαβεστάτου έπισκόπου Άφροδισιάδος Καρίας 4- καί Νουνεχίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου Λαοδικείας Φρυγίας 43 καί Μαρινιανοΰ τοΟ εύλαβεστάτου έπισκόπου Συννάδων 44 καί Όνησιφόρου τοΰ εύλαβεστάτου έπισκόπου Ικονίου 45 καί Περγαμίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου 'Αντιοχείας Πισιδίας 4 τ η σ Bab

13 καταγνώμη Μ προσή Β

καί om. Β °

φλαυουίοισ Β

14 ήμετέροισ Μ

1 6 / 1 7 τ η ς — μοι om. Β

πορισάμενος scripsi π ο ι η σ ά μ ε ν ο σ M B σκευάσει B b 3ΐ ¿ ρ ε ό ν τ ω ν Β»

4 έ π ι σ κ ό π ο υ om. Μ

ι ι ούαλεντιανω Bb

5 βεβλάφθαι λ έ γ ο ν τ α σ Β

1 2 Ικετηρία Β , corr. Β » in mg.

ΐ 4 / Ι 5 άιτώνασβαι Μ 1 9 τ ώ ν deleui

1 5 έξισχύουσιν Β °

20 τ η ι 1 om. B b

23 ή β ο ν λ ή θ η Β °

εύσεβεία; om. Β °

3 2 άνδϊ π ά ν τ ε σ Β

τ α ΐ σ — Ικετηρίαισ

22 τ ι ν α Β °

2 5 τ ά τ ή σ έκκλησίας Μ

27 ύττοσημαΐνομαι scripsi έ π ι σ η μ α ΐ ν ο μ α ι Μ Β ° έ π ι σ η μ ή ν ω μ α ι Bab 3 3 ούν om. Μ

ίο 6αλάτπόλεωσ Β θείαισ Μ 26 π α ρ α -

29 y à p om. Β » 37 έπικεχείροται Μ

DE PHOTIO ET EVSTATHIO 6—16

[464] IO5

τούτων χάριν συναίνεση παρά τίνων άγιωτάτων έπισκόπων γεγένηται έπ' ανατροπή ι της άρχαιότητος και των θείων κανόνων, μηδεμίαν ί-χειν Ισχύν, μηδενός μοι προκρίματος γινομένου έκ της τταρ' εμοϋ γεγενημένης εν τώι συνοδικώι καθ' ον είρηκα τρόπον ύποσημειώσεως, Θείου υμών και προσκυνουμένου τύπου πραγματικού περί τούτου κατα- L im 543 πεμπομένου πρός τε τους μεγαλοπρεπεστάτους και ένδοξοτάτους έπάρχους των ιερών 5 υμών πραιτωρίων καί προς τον μεγαλοπρεπέστατον καί ένδοξότατον στρατοπεδάρχην της "Εω έκατέρων δυνάμεων άπό υπάτων καί πατρίκιον Ζήνωνα καί προς τον μεγαλοπρεπέστατον καί ένδοξότατον μάγιστρον των θείων υμών όφφικίων, είδέναι δέ ταϋτα καί την άγίαν καί οίκουμενικήν σύνοδον την έν τήι Χαλκηδονέων χάριτι Χρίστου καί νεύματι ύμετέρωι άθροισθεϊσαν, ώς αν μηδέν ύπεναντίον τών παρά της υμετέρας εύσε- ίο βείας θεσπισμένων προβήναι δυνηθείη. [πέφυκε γάρ τά τών ιερών δίκαια μηδέποτε έλαττοϋσθαι άπό της τών προεστώτων χαυνότητος] καί τούτου τυχών τάς συνήθεις εύχάς ύπέρ του αιωνίου υμών κράτους ποιήσομαι δια παντός. 8

Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Τί προς ταϋτα δικαιολογείται ό ευλαβέστατος επίσκοπος της Βηρυτίων Ευστάθιος; 15 9 Ευστάθιος επίσκοπος είπεν Κελεύσατε αύτόν ειπείν είτε κανονικώς κινεί είτε κατά Μ VII 89 νόμους. 10 Φώτιος επίσκοπος είπεν Προσελθών τώι ευσεβεστάτωι βασιλεί ώστε τύχει ν τών δικαίων τον θρόνον της Τυρίων καί ότι παλαιόν εθος έ3ήτησεν άνατρέψαι Εύστάθιος ό ευλαβέστατος επίσκοπος, έρωτηθώσιν οί κύριοι καί ,άγιώτατοι έπίσκοποι. έγώ 2ο γάρ τών κανόνων οΰκ εξίσταμαι ούτε τύπους τών πατέρων άνατρέψαι βούλομαι, άλλ' εκείνα τά δίκαια μη άνατραπήναι αΐτώ. 11 Οί ενδοξότατοι άρχοντες είπον Τώι θειοτάτωι δεσπότηι της οικουμένης ήρεσεν μη κατά Θεια γράμματα ή πραγματικούς τύπους τά τών όσιωτάτων επισκόπων προβαίνειν, άλλα κατά τούς κανόνας τούς παρά τών αγίων πατέρων νομοθετηθέντας. πά- 25 σης τοίνυν άργούσης έκ θείων πραγματικών διατυπώσεως οί περί τούτου του κεφαλαίου κείμενοι κανόνες άναγινωσκέσθωσαν. 12 Καί προ της αναγνώσεως τών κανόνων Εύστάθιος έπίσκοπος είπεν Τών ποδών ύμών, επειδή διέβαλέν με ώς κατά σπουδήν άνύσαντα, παρακαλώ πληροφορηθήναι την άγίαν ταύτην καί οίκουμενικήν σύνοδον ότι ούδέν έξ εμοϋ πέπρακται. ούτε γάρ 3ο ούτω τολμηρός ήμην, ώστε κατά τών κανόνων τών πατέρων έλθεΐν. 13 Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Λεγέτω ή αγία καί οικουμενική σύνοδος ει γε αύτήι άρέσκει κατά τούς κανόνας τών πατέρων έξετασθήναι τήν περί τούτου ^ήτησιν ή κατά τά θεία πραγματικά, περί ών τά παραστάντα τήι Θείαι κορυφήι ήδη πδσι φανερά κατεστήσαμεν. 35 14 Ή άγια σύνοδος εϊπεν Κατά τών κανόνων πραγματικόν μηδέν Ισχύσηι. οί κανόνες τών πατέρων κρατείτωσαν. 15 Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Νυν καιρός έστι διδαχθήναι ή μας παρά της άγίας συνόδου εί εξεστι κατά θείον πραγματικόν άλλοτρίας εκκλησίας δίκαια έτέρους επισκόπους παραιρεϊσθαι. χαλκηδονίων Β° ι ι / ΐ 2 πέφυκε — χαυνότητοζ om. Μ, uidetur nota marginalis esse quae in textum irrepsit 18 εύλαβεστάτω ΜΒ·>° ig τη; τών Β» 25 παρά] κατά Β° 26 πραγμάτων Β° 3° ταύτην om. Bb ούδέ Β° 3ΐ ήμην Β ήμϊν Μ 3& τούσ κανόνασ Μ 38 ύμασ ΒΚ corr. Β° 39 κατά το Β° 41 είπε ν Bb Acta conciliorum oecumenicorum.

I I I , ι.

I^

Ιθ6 [465]

CONCILII CHALCEDONENSIS ACTIO 19

17

01 ενδοξότατοι άρχοντες είττον Φαυερας γενομένης της άποκρίσεως ήν εδωκεν ή άγία σύνοδος, λεγέτω ό εύλαβέστατος επίσκοπος Φώτιος ποίας έκκλησίας υπ' αύτόν μητροπολίτην τυγχάνοντα έπίσκοπον άφείλατο ó ευλαβέστατος επίσκοπος Ευστάθιος η τί περί των χειροτονιών των υπ' αύτου γενομένων πέπρακται. 18 Φώτιος έπίσκοπος Τύρου είπεν Έλαβεν Βύβλον Βότρυν Τρίπολιν Όρθωσιάδα 5 L im 546 "Αρκάς Άντάραδον και παρακαλώ κελεϋσαι τήν ύμετέραν φιλανθρωπίαν ταύτας τώι θρόνωι Τύρου άποκατασταθήναι καί περί τών γενομένων έτέρων μανθάνειυ τό ύμέτερον μέγεθος. 19 Ευστάθιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος είπεν Σύνοδος εύλαβεστάτων επισκόπων γέγονεν έν Κωνσταντινουπόλει καί όρος έδόθη, ώιτινι καί Μάξιμος ò εύλαβέστατος 10 έπίσκοπος 'Αντιοχείας υπέγραψε. 20 Μάξιμος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Αντιοχείας είπεν Χάρτης μοι ήνέχθη εχων ύπογραφήν τού όσιωτάτου αρχιεπισκόπου Άνατολίου καί τούτωι άκολουθήσας κάγώ υπέγραψα. 21 Οί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Παρήν ούν ή ση εύλάβεια τήι συνόδωι τήι έπΐ is του όσιωτάτου αρχιεπισκόπου Άνατολίου ταΰτα τυπούσηι καί τοις πραττομένοις συνήινει; 22 Μάξιμος ò εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αντιοχείας είπεν 'Εν Κωνσταντινουπόλει ή μη ν · συνόδου γινομένης περί τούτου ού παρήμην, άλλ' ήνέχθη μοι χάρτης καί ύπέγραψα. 23 Εύστάθιος έπίσκοπος είπεν · Διδάσκω τήν ύμετέραν έξουσίαν καί τήν άγίαν σύνοδον 20 M vil 92 ώς ού νυν δικαιολογούμαι περί του πάντως λαβείν, άλλα περί του πεΐσαι δτι έσυκοφάντησέν με. έγώ γάρ ούτε δεήσεις έπέδωκα τώι εύσεβεστάτωι βασιλεϊ ίνα μητρόπολιν Βηρυτόν ποιήσηι (εθος δέ τοις βασιλεϋσι ποιεϊν τάς μητροπόλεις), καί τάς πόλεις δέ ούκ εγώ διεΐλον, άλλ' άγία σύνοδος διεϊλεν. ώσπερ καί νΰν ολίγων συνελθόντων έυ Κωνσταντινουπόλει έπέμφθη ή έπιστολή του όσιωτάτου άρχιεπισκόπου Λέοντος 26 τοις απανταχού μητροπολίταις καί ύπεγράφη, ούτως καί τότε τα δόξαντα τοις παροϋσιν όσιωτάτοις έπισκόποις προσηνέχθη καί ύπεγράφη. 24 Φώτιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Τύρου εΤπεν- Χειροτονία έγένετο παρ' έμοϋ τών της έπαρχίας συνόντων μοι κατά τήν άκολουθίαν τήν παλαιάν, καί έπέμφθη μοι εντεύθεν πρώτον μέν άκοινωνησία άπόντι καί έποίησα άκοινώνητος ρκβ ήμέρας. καί ao δύο πάλιν έχειροτόνησα έπισκόπους, καί καθειλεν αύτούς καί έποίησεν πρεσβυτέρους. 25 01 μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Τίς έστιν ò πέμψας; 26 Φώτιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Τύρου είπεν Ούκ οϊδα· έντεϋθεν έπέμφθη. 27 'Ανατόλιος ό εύλαβέστατος άρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως είπεν Άνακόλουθά τινα Ιπραξεν, καί άγανακτήσασα ή σύνοδος ή ενταύθα κατά κανόνας κινηθείσα 36 άκοινωνησίαν αύτώι έπεμψεν. 28 Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Λεγέτω ή άγία σύνοδος εΐ έξήν τώι άγιωτάτωι άρχιεπισκόπωι Άνατολίωι άπόντι Φωτίωι τώι εύλαβεστάτωι έπισκόπωι καί άκοινωνησίαν καταπέμψαι καί προστάττειν άφαιρεθήναι αύτου φανεράς κατά τήν έπαρχίαν έκκλησίας καί εΐ σύνοδον χρή καλείν τών έπιδημούντων τήι βασιλίδι *> πόλει τήν συνέλευσιν. Μ, Β [ = abo] 2 ττοΐασ Β ποιήσασ Μ 3 άφείλετο Β 5 βίβλου Bt» 6 άντάραδων Μ η άττοκαταστήυαι Β® γινομένων Β° ΐ2 μου B« ι8 ό εύλαβέστατος om. Β» ig γενομένησ Β 22 έττιδέδωκα Β εύλαβεστάτω Bb 24 άλλ' ή Β»° 28 εύλαβέστατοί έττίσκοττοί om. Β» 3ο άκοινωνήτονσ Β° έκατόν είκοσιδύο [είκοσι καί δύο Β°] 3Γ καί1 om. Μ 34/35 άκόa λουθά Β® 35 ή om. Β 39 καί » om. Β

D E PHOTIO E T EVSTATHIO 17—40

29 30 31 32

33

34

35 36 37

[466] 10J

Τρύφων ó ευλαβέστατος έπίσκοπος Χίου εϊπεν Σύνοδος καλείται και συνάγονται και ol καταπονούμε voi των δικαίων άπολαύουσι. 'Αττικός ό ευλαβέστατος επίσκοπος Ζήλων εϊπεν Άλλ' άπόντα ούδείς κατακρίνει. Πάντες ol ευλαβέστατοι έπίσκοποι έβόησαν · Άπόντα ούδείς κατακρίνει. Άνατόλιος ó εύλαβέστατος άρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως εϊπεν · Συνήθεια s άνωθεν κεκράτηκεν τούς ένδημοϋντας τήι μεγαλωνύμωι πόλει άγιωτάτους επισκόπους L. im 547 ήνίκα καιρός καλέσοι, περί άνακυπτόντων τινών εκκλησιαστικών πραγμάτων συνεΐναι και διατυποϋν έκαστα και άποκρίσεως άξιουν τούς δεομένους. ούδέν τοίνυν καινοτομίας παρ' έμου έχόμενον γεγένηται ούδέ συνεδρεύσαντες κατά τό σύνηθες ol ένδημοϋντες άγιώτατοι έπίσκοποι καινόν τύπον έξήνεγκαν. και δείκνυσι τήν παρουσίαν των ίο έπισκόπων ή γενομένη πρδξις. Εύνόμιος ó εύλαβέστατος έπίσκοπος Νικομήδειας εϊπεν Ή μεγαλοπρέπεια ύμών ήρώτησεν ήμας εί εξεστι τόν άπόντα καταδικά^εσθαι· πρός τούτο δίδωμι τήν άπόκρισιν. 'Ρωμαϊκή φωνή εν ταϊς θείαις εγκειται γραφαϊς ούτως περιέχουσα [τήι βίβλωι Act. 25, 16 τών Πράξεων]· ούκ έστιν εθος 'Ρωμαίοις χαρί^εσθαί τινα πριν άν ó κατηγορούμενος 15 κατά πρόσωπον εχοι τούς κατηγόρους τύπον τε άπολογίας λάβοι περί του εγκλήματος. Φώτιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Τύρου εϊπεν· Ούδέν έτερον άξιώ καί δέομαι της ύμετέρας δικαιοκρισίας ή τούς κανόνας στήσαι καί τούς παρ' έμου μέν χειροτονηθέντας ένθέσμως, έκβληθέντας δέ καί γενομένους πρεσβυτέρους άποκαταστήναι καί λαβείν με τάς έκκλησίας. 2ο Ή άγία σύνοδος έβόησεν Αύτη δικαία αίτησις. οί κανόνες κρατείτωσαν. δικαία ή αίτησις Φωτίου του εύλαβεστάτου έπισκόπου. Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες εϊπον Άναγινωσκέσθωσαν οί κανόνες. 'Αττικός ό εύλαβέστατος επίσκοπος Νικοπόλεως 'Ηπείρου άνέγνω 24 Τών τιη άγιων πατέρων τών έν Νικαίαι συνελθόντων κανών δ. Έπίσκοπον Μ vii 93 προσήκει μάλιστα μέν ύπό πάντων τών έν τήι έπαρχίαι καθίστασθαι εί δέ δυσχερές εϊη τό τοιούτο ή διά κατεπείγουσαν ανάγκην ή διά μήκος όδοϋ, έκ παντός τρεις έπΐ τό αύτό συναγομένους συμψήφων γινομένων καί τών άπόντων καί συντιθεμένων διά γραμμάτων τότε τήν χειροτονίαν ποιεΐσθαι. τό δέ κύρος τών γινομένων δίδοσθαι καθ' έκάστην έπαρχίαν τώι μητροπολίτη ι. 3ο

38

01 μεγαλοπρεπέστατοι ¿ai ένδοξότατοι άρχοντες εϊπον Παρήσαν τότε οί της έπαρχίας επίσκοποι, δτε έχειροτόνει ό εύλαβέστατος έπίσκοπος ΕύστάΘιος; 39 ΕύστάΘιος ò εύλαβέστατος έπίσκοπος Βηρυτού εϊπεν 'Αφ' ού μητροπολίτης έγενόμην, παρήσαν σύν εμοί οί δόξαντές μοι· νυν δέ ϋξεστι τώι εύσεβεστάτωι βασιλεϊ κελεΰσαι δ βούλεται. 35 40 01 μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες εϊπον Ή άγία σύνοδος τό παριστάμενον αύτη ι διδασκέτω πότερον άρέσκει κατά τόν κανόνα τών τιη άγίων πατέρων ενα μητροπολίτην έπίσκοπον είναι τόν έν ταΐς χειροτονίαις τών κατά πόλιν έκάστην τής έπαρχίας εύλαβεστάτων έπισκόπων τό κϋρος ?χοντα ή δύο, ώστε καί έξεΐναι αύτοϊς 40 κεχωρισμένως έν ταϊς πόλεσι τάς χειροτονίας ποιεΐσθαι. Μ, Β [ = abo] 3 ¿ήλων έπίσκοττοσ Β» 4 ττάντεί om. Β» ¡ Ιττίσκοποσ Β κωυστσντινουπόλει Β° 7 καλέσει Β·> καλέση Β° ίο καινόν editores Romani in mg. κοινόν MB 14 φωμαική φωνη MB 14/15 τηι — Πράξεων deleui 16 ίχειν Β» 17 Τύρου om. Β° ι8 μέν om. Β» 22 του — έπισκόπου φωτίου Β® 2$ συνελθόντων om. Β» 26 ύπό — τη Β άττό τών τη Μ τών om. Β» 27 τοιούτον Β» δια τήν Μ 29 sta Μ 34 εύλαβεστάτω Μ $6 καί ένδοξότατοι om. Β» 6ρχοντεσ Β έπίσκοποι Μ τό om. Β» 37 άγίων τϊη Β·> 38 τόν Β τών Μ 38/39 έκάστην τήσ Μ έκάστησ Β 39 καί om. Β» κεχωρισμένοσ Bb 14*

Ιθ8

[467]

CONCILI I CHALCEDONENSIS ACTIO 19

41 Ή άγία σύνοδος είπεν "Eva κατά τούς κανόνα? των άγιων πατέρων άξιουμεν L mi 55° είναι μητροπολίτην. δεόμεθα τούς κανόνας των αγίων πατέρων κρατεΐν. 42 'Αττικός ό ευλαβέστατος επίσκοπος Νικοπόλεως 'Ηπείρου είπεν Ό των τιη άγιων πατέρων κανών ενα βούλεται μητροπολίτην καθ' έκάστην έπαρχίαν είναι έπίσκοπον καί ίκετεύομεν και νυν την δύναμιν των κανόνων εις πάντα και πάσας τάς επαρχίας s ίσχύειν άργούντων πάντων των εκ περιδρομής καί πραγματικών γινομένων καί άνατρεψάντων τά πνευματικώς καί κατά θεόν θεσπισθέντα παρά τών άγίων πατέρων. 43 Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Καί κατά τους κανόνας τών τιη άγίων πατέρων καί κατά την ψήφον καί δικαίωσιν πάσης της αγίας συνόδου Φώτιος ό εύλαβέστατος επίσκοπος της Τυριών μητροπόλεως την πδσαν έξουσίαν του 10 χειροτονεΐν έν δλαις ταΐς πόλεσιν της πρώτης Φοινίκης έπαρχίας εξει, Ευστάθιος δέ ό εύλαβέστατος έπίσκοπος άπό του Θείου πραγματικού τύπου μηδέν πλέον έαυτώι έκδικείτω τών λοιπών έπισκόπων της αύτής έπαρχίας. καί εΐ συναινεί τούτοις ή άγία σύνοδος, διδασκέτω. 44 Ή άγία σύνοδος έβόησεν Αύτη δικαία κρίσις. αύτη ΘεοΟ κρίσις. αύτη is δικαία ψήφος. πολλά τά ετη τών βασιλέων. πολλά τά ετη της αύγούστας. πολλά τά £τη τών άρχόντων. 45 01 μεγαλοπρεπέστατοι καί ενδοξότατοι άρχοντες εϊπον Περί τών έπισκόπων τών χειροτονηθέντων μέν παρά Φωτίου του ευλαβεστάτου έπισκόπου, άποκινηθέντων δέ παρά Ευσταθίου του ευλαβεστάτου έπισκόπου καί μετά την έπισκοπήν πρεσβυτέρων 20 είναι κελευσθέντων τί παρίσταται τήι άγίαι συνόδωι; 46 Ή άγία σύνοδος είπεν 'Επισκόπους αύτούς είναι άξιουμεν. δίκαιον αύτούς έστιν άπολαβεϊν την έπισκοπήν και τάς πόλεις ώς χειροτονηθέντας παρά του μητροπολίτου. ή χειροτονία του πατρός Φωτίου κρατείτω. 47 Σεβαστιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Βέροιας Θράικης είπεν · ΤοΟτο πάντες 25 Μ VII 96 τταρακαλοΟμεν άποδοθήναι αύτοϊς καί τήν έπιτιμίαν καί τήν έπισκοπήν καί τόν θρόνον αύτών καί τήν τιμήν ώς χειροτονηθεΐσι παρά του μητροπολίτου. 48 Ot μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες είπον Τά περί τούτων τελείως ψηφί^εσθαι καί τυποϋν της άγίας εστί συνόδου. 'Ρ ω ΤΗστινος διαλαλιδς έρμηνευθείσης Ελληνιστί διά Βερονικιανοΰ του καθωσιωμένου 30 σηκρηταρίου του θείου κωνσιστορίου 49 Πασκασΐνος καί Λουκίνσιος οΐ εύλαβέστατοι επίσκοποι καί Βονιφάτιος πρεσβύτερος τοποτηρηταί της άποστολικής καθέδρας 'Ρώμης είπον Έπίσκοπον εις πρεσβυτέρου βαθμόν φέρειν ιεροσυλία έστίν. εΐ δέ αιτία τις δικαία εκείνους άπό της πράξεως της έπισκοπής άποκινεΐ, ούδέ πρεσβυτέρου τόπον κατέχειν όφείλουσιν ' ει δέ εκτός τίνος ss έγκλήματοςάπεκινήθησαντοϋ άξιώματος, πρός τήν έπισκοπικήν άξίαν έπαναστρέψουσιν. ι 8 — 2 ΐ . 3 1 —Ρ·

ιο9,

6 adferuntur in sylloga X I I I I titulorum post cánones Chalcedonenses ita

inscripta: τ η ; «χύτη; άγία* συνόδου έκ τ η ; [om. h] πράξεω; τ η ; περί Φωτίου έπισκόπου Τύρου καί Εύσταθίου έπισκόπου Βηρυτοϋ [βηρυττου y ] Μ, Β [ = abo], Κ [ = abcdefhlpqrtuyz] et Ρ [ ι 8 — 2 ΐ . 31—ρ· iog, 6] 6 καί 1 om. Β ΐ2 πρακτικού Β» 14 διδασκέσθω Β® ι6 αύγούστησ Β 19 μέν om. Bb 20 του εύλαβεστάτου om. I έπισκόπου — τήν om. a 20/21 κελευσθέντων είναι πρεσβυτέρων e 21 ή άγία σύνοδοσ 1 25 βερροΐασ Β 28 μεγαλοπρεπίστατοι καί om. Β ° τούτου Β 29 φωμαϊον Β»° έστί Me»« om. MB 3°/3τ praecedebat interlocutio Latina legatorum, sequebatur interpretatio Graeca 32 λουκίνσιοσ B K P λουκήνσιοσ Η ut solet 33 άποστολικησ καθέδρασ MB έκκλησίασ K P 'Ρώμη; om. y πρεσβυτερίου lty 34 βαθμόν [βαθμών Μ βαθμού y ] φέρειν Μ Κ Ρ Kcrróyeiv βαθμόν Β δέ καί Β έκ pqr 35 άποκινεϊν t όφείλουσιν Ιχειν dP δέ καί Β 36 τ ή σ έπισκοπήσ Μ«ητ Ipqrty Ρ έπαναστρέψωσιν Μ

D E ΡΗΟΊΊΟ E T EVSTAXHIO 41—60

[468] IO9

50

Άνατόλιος ό ευλαβέστατος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως εϊπεν Ούτοι ol λεγόμενοι άπό της επισκοπικής αξίας είς την του πρεσβυτέρου τάξιν κατεληλυθέναι εΐ μεν άπό εύλογων τινών αιτιών καταδικάζονται, εΐκότως ούδέ της του πρεσβυτέρου έντός άξιοι τυγχάνουσιν είναι τιμής· εί δέ δίχα τινός αιτίας εύλογου εις τον ήττονα κατεβιβάσθησαν βαθμόν, δίκαιοι τυγχάνουσιν, εΐ γε άνεύθυνοι φανεϊεν, την τής έπι- » σκοπής άναλαβεϊν άξίαν τε καί ίερωσύνην.

51

Μάξιμος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αντιοχείας εϊπεν* Κάγώ τά αυτά τοις θεοφιλεστάτοις καί όσιωτάτοις άρχιεπισκόποις συντίθεμαι περί τών από επισκόπων είς L nil 551 πρεσβυτέρους μετατιθεμένων.

52

Ίουβενάλιος ό ευλαβέστατος έπίσκοπος Ιεροσολύμων εϊπεν Κάγώ τά αύτά ίο λέγω περί τών τοιούτων. 53 Θαλάσσιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας εϊπενΣυντίθεμαι τοϊς εγγράφως τυπωθεϊσιν παρά τών άγίων πατέρων τών τε 'Ρωμαίων καί του τής μεγαλωνύμου Κωνσταντινουπόλεως Άνατολίου. 54 Εύσέβιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος 'Αγκύρας Γαλατίας εϊπεν 'Ακολουθώ τήι ΐ5 ψήφωι τών άγίων πατέρων τών προδηλωθέντων τήι τε τής δικαίας γνώμης αύτών άποφάσει. 55 'Ιουλιανός ό εύλαβέστατος έπίσκοπος τής Κώων πόλεως τοποτηρών καί αύτός τώι άποστολικώι θρόνωι τής 'Ρωμαίων εϊπεν Άνακόλουθόν έστι καί ασεβές χειροτονηθέντας κανονικώς έπισκόπους καί προθύμως τήν χειροτονίαν δεξαμένους πάλιν 2ο τής του πρεσβυτέρου παρά πασαν τήν τών κανόνων τάξιν άπολαύειν άξίας. εΐ δέ, οϊα είκός, κατηγορούνται ώς άλόντες έπι τισίν έγΚλήμασιν, δοκιμάσει ή άγία σύνοδος τήν άκρίβειαν του πράγματος καί τής άληθείας φωτισθείσης εντός γενήσονται τής έπισκοπικής τιμής. ού γαρ οϊόν τε τόν έλάττονα βαθμόν μείζονος άξίας καθεστάναι διάδοχον. 56

Εύνόμιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Νικομηδείας εϊπεν Ό μη ών άξιος έπίσκοπος ¡¡s εϊναι ούδέ πρεσβύτερος εϊναι δύναται άξιος. 57 Πάντες οΐ εύλαβέστατοι επίσκοποι έβόησαν Δικαία ή κρίσις τών πατέρων. Πάντες τ ά αύτά λέγομεν. οί πατέρες δικαίως έψήφισαν. ή ψήφος τών άρχιεπισκόπων κρατείτω. 58

Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ενδοξότατοι άρχοντες εϊπον · συνόδωι είς τόν άπαντα χρόνον βέβαια φυλαττέσθω.

Τά άρέσαντα τήι άγίαι so

59

Κεκρόπιος ό εύλαβέστατος έπίσκοπος Σεβαστοπόλεως εϊπεν 'Υπέρ τού μηδέ τήν ύμετέραν έξουσίαν αΐτίασιν παρ' έκάστου προσώπου δέχεσθαι και κάμνειν μήτε ήμδς συντρίβεσθαι δεόμεθα ώστε άργήσαι άναντιρρήτως τά έπι βλάβηι τών κανόνων πραγματικά πραχθέντα τισίν εν πάσηι έπαρχίαι, κρατήσαι δέ τούς κανόνας διά πάντων Μ vii 97 (ούτω γάρ καί ή πίστις φυλάττεται καί έκάστη εκκλησία εξει τό ασφαλές) καί μη έξεϊναι 3β παρά κανόνας χειροτονεϊν τινας.

60

Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ένδοξότατοι άρχοντες ε ϊ π ο ν Εΐ πδσα ή άγιωτάτη σύνοδος συναινεί τήι αιτήσει Κεκροπίου του εύλαβέστατου έπισκόπου, διδασκέτω. Μ, Β [ = abo], Κ [ = abcdefhlpqrtuyz] et Ρ [27—31 J ι εύσεβέστατοσ cz έπίσκοποσ 1 2 Ιπισκοπήσ lpqt Ρ πρεσβυτερίου y 3 αίτιων τινών t αίτιων ehP τίνων d τοϋ om. cdehP πρεσβντερίου pqty 4 τιμήσ έντόσ — είναι t τιμήσ είναι Iry 5 εΐεν dP 6 άναλαβεϊν MBy έτταναλαβείν abcdefhpquz Ρ άναλαβεϊν κρίναντεσ lrt 7 Ιεροσολύμων ΜΒ·> y/8 όσιωτάτοισ καί θεοφιλεστάτοισ Β» 8 καί είσ B b 9 μεταθεμένων Bb° ao 16 άγίων—τών Bb om. MB 19 τησ 'Ρωμαίων om. Bb 21 άπολαβεϊν άξίωσ Μ 22 δοκιμάση Μ 24 οία δντεσ Μ 26 δύναται είναι Β ° 27 άτταντεσ u εύλαβέστατοι om. ty έττίσκοποι καί ο! άρχοντεσ u 27/28 Δικαία — έψήφισαν om. 1 28 έψηφίσαντο Κ [praeter 1], Ρ κρίσισ dP 28/29 πρων lrt 30 μεγαλοπρεπέστατοι καί om. Β» αρεστά epq 3 1 βέβαια om. pq αΐωνίω Β ° φυλάττεσθαι ζ 39 συναινέσει Β° διδασκέσθω Β °

110 [469]

CONCILII CHALCEDONENSIS 19. 20

61

Ή άγία σύνοδος έβόησεν Πάντες τά αύτά λέγομεν. όλα τά πραγματικά αργήσει. οί κανόνες κρατείτωσαν καί τοΟτο παρ' υμών γένηται. 62 Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ενδοξότατοι άρχοντες είπον Κατά την ψήφον της άγίας συνόδου καί εν ταΐς άλλαις πάσαις έπαρχίαις τά των κανόνων κρατείτω. 63 Ή άγία σύνοδος εβόησεν Πολλά τα ετη του βασιλέως. πολλά τά ετη της 5 αύγούστας. πολλά τά ετη των αρχόντων. αύτη δικαία κρίσις. οί δίκαιοι δικαίως έκριναν. 64 Οί μεγαλοπρεπέστατοι καί ενδοξότατοι άρχοντες είπον Τά διαλαληθέντα εργωι παραδοθήσεται. "Ρ ω άνέγνων άνέγνωμεν άνέγνω. 20 Προσφωνητικός παρά της άγίας συνόδου προς τον εύσεβέστατον καί φιλόχριστον ίο L im 819 βασιλέα Μαρκιανόν, ότι où καινοτομών τι κατά της εν Νικαίαι πίστεως νυν ò άγιώτατος M vu 456 άρχιεπίσκοπος Λέων έποιήσατο την έπιστολήν τήν προς τόν εν άγίοις έπίσκοπον της βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανόν, άλλά τοις άγίοις πατράσιν ακολουθών τοις καί μετά τήν μεγάλη ν σύνοδον τήν έν Νικαίαι τάς κατά καιρόν άναφυείσας αιρέσεις όμοιοτρόπως έλέγξασιν IG ΤΗν

άρα καί τοϋτο της υμετέρας βασιλείας έπάξιον της τών υπηκόων εκ τών τώι θεώι προσηκόντων επιμελείας κατάρχεσθαι καί πρώτον έξ εύσεβείας κατά του διαβόλου συγκροτήσαι στρατόπεδον, δθεν άτρωτον ύμϊν εκ πλάνης ó θεός έπενόησε πρόμαχον καί τόν της 'Ρωμαίων προς νίκην ηύτρέπισε πρόεδρον, τοις της άληθείας αύτόν πανταχόθεν περισφίγξας διδάγμασιν, ίνα ώς ó Θερμός τώι πόθωι Πέτρος μαχόμενος άπαν πρός 2ο θεόν έφελκύσηται νόημα. άλλά μή τις της πίστεως αύτοϋ τήν όμόνοιαν παραιτούΜ VII 457 μένος και της οίκείας άπάτης τόν Ιλεγχον επικαλύπτειν πειρώμενος ώς ξένην τινά καί τοις κανόσιν ού νενομισμένην της επιστολής διαβάληι τήν σύνταξιν, ώς ούκ έξόν είναι λέγων ίκθεσίν τι να πίστεως παρά τήν έν Νικαίαι τών πατέρων γενέσθαι. μίαν μεν γάρ ώς έν κεφαλαίωι τήν τών τϊη διδασκαλίαν ό της εκκλησίας είναι παρακελεύεται νόμος, 25 ην ώς κοινόν έξ άγίων σύνθημα τοις μυουμένοις προς τήν της υίοθεσίας παρεγγυώμεν άσφάλειαν· προς δε τούς άντερουντας ποικίλαι τών αγώνων ήμίν άφορμαί παραδέδονται τοις ύπ' αύτών ψευδώς έπαγομένοις παρά τών εϋσεβούντων προσαρμοζόμενοι. τοις μέν γάρ οίκείοις άρκεϊ προς ώφέλειαν ή της πίστεως άπερίεργος κατανόησις είς συγκατάθεσιν τών της εύσεβείας δογμάτων τούς εύγνωμονοΟντας προσάγουσα, τοις δέ τήν 3ο όρθήν διαστρέφειν πειρωμένοις διδασκαλίαν δεϊ προς εκαστον ών αυτοί κακώς γεννώσι, L mi 822 προσαπανταν καί ταϊς αυτών μηχαναΐς άντιτάττειν τά πρόσφορα. εί μέν ουν άπαντες τώι της πίστεως ήρκοΰντο συνθήματι καί της εύσεβείας ουκ έκαινοτόμουν τήν τρίβον, εδει τούς της έκκλησίας μηδέν τώι σνμβόλωι προσεπινοειν είς άπόδειξιν ' έπειδή δέ πολλοί της ευθείας προς τάς της πλάνης έξόδους εκτρέπονται καινήν τινα πορείαν έαυτοις έπι- 35 νοουντες τώι ψεύδει, άνάγκη καί ήμδς τοις της άληθείας αυτούς έπιστρέφειν εύρέμασιν καί ταϊς αύτών έπινοίαις άντιτάττειν τόν ελεγχου, ούχ ώς τι λεϊπον τήι πίστει καινουργοΟντας άεΐ προς εύσέβειαν, άλλ' ώς τοις παρ' έκείνων καινοτομουμένοις έπινοοϋντας Μ, Β [ = abo], WO [inde a 10] 3 μεγαλοπρεπέστατοι καί om. Β» 6 αύγούστησ Β 8 λαληθέντα Β° g "Ρ ω — άνέγνω om. Β» ίο άγίασ τετάρτησ W εύσεβέστατον καί om. W ευλαβέστατου MBb, corr. M 11 καί κατά BW πίστεως om. Β» 15 έλέγξασαν W 18 ήμϊν Φ praeter unum codicem 6 fliòs om. W έττενόησε BWO έποίησεν M 19 εύτρέττισε Β 2θ ττέτρω Β·> 22 τόν Ιλεγχον MBW Φ ' abrupta Φ»« 24 εκθεσιν —γενέσθαι B W τινά παρά τήν — γενέσθαι πίστεως Ικθεσιν Μ 25 âv om. Bb τησ Μ τριακοσίων δεκαοκτώ Β 26 nobis praecipit Φ ' 27 άγώνων Φ άγίων MBW ήμών Β° παραδίδονται Βο 28 προσαρμοζόμενου Bb 3 1 κακώς om. B W 33 ήρκούντων Bb 33/34 °ύκ — έκκλησίας om. Β° 35 όδούσ BW έντρέπονται Β° κενήν W 36 καί om. Φ

D E PHOTIO E T E V S T A T H I O 61—64

ADLOCVTIO AD MARCIANUM

[470]

111

τα πρόσφορα. καί ίνα τώι ύμετέρωι κράτει γένηται κατάδηλον τό λεγόμενον, αυτών των της πίστεως βημάτων άρξώμεθα, τάς των πατέρων, ώς έκαστος έχει περί αυτών, παρατιθέντες εννοίας. ΕΙπεν ή πίστις* πιστεύω εις ενα κύριον ημών Ίησοϋν Χριστόν τον υίόν του 6εο0, όμοούσιον τώι πατρί. τοΰτο τέλειον τοις εύγνωμονείν πειρωμένοις προς όμολογίαν s τό ρήμα, μίαν του υίοΟ πρός πατέρα της θεότητος ύποφαϊνον την φύσιν, ώστε μη άλλης μεν ουσίας τόν υίόν, έτέρας δε τον πατέρα προσεπινοεΐν τώι φρονήματι καί ταΐς 'Αρείου κατά της εύσεβείας κακοτεχνίαις συμφέρεσθαι. άλλ' επειδή Φωτεινός καί Μάρκελλος έτέραν κατά τοϋ υίοϋ βλασφημίαν έκαινοτόμησαν, οΰκ είναι τούτον παντελώς ταϊς συκοφαντίαις άρνούμενοι, άλλα τόν αυτόν πατέρα καί υίόν καί πνεύμα καλεΤσθαι δια- ίο βεβαιούμενοι καί μέχρι μόνον φωνής τών κλήσεων τό διάφορον όρ^όμενοι, τό τών τριών Μ VII 460 υποστάσεων οί πατέρες άντεισήγαγον δίδαγμα, οΰκ έξωθεν τής γραφής αύτοϊς άναπλάσσοντες τό έφεύρεμα ούδέ τής πίστεως ώς ατελή παραδραμόντες την εννοιαν, άλλ' αυτήν ταΐς θεοπνεύστοις σαφηνί^οντες ρήσεσι καί τώι τοϋ όμοουσίου καλώς έπαγωνι^όμενοι πράγματι καί δεικνύντες ώς μίαν επί δύο προσώπων ήμϊν ούσίαν ή πίστις is έξέθετο, ουκ αύτήν του υίού την ΰπαρξιν παρεγράψατο. Πάλιν εφη καί είς τό πνεύμα τό άγιον, άρκοϋσαν τοΙς εύσεβέσι τής του πνεύματος θεολογίας παραδοϋσα τήν εννοιαν. ή γαρ ομοίως τώι πατρί καί υίώι τώι πνεύματι τώι άγίωι πιστεύειν διαγορεύσασα δήλον ότι ώς είς Θεόν εχειν τάς έλπίδας έπέταξεν, μίαν èv τριάδι φύσιν τοις παραδεχομένοις γνωρίζουσα. άλλ' έπειδήπερ άπλήν ή 2ο πίστις τηνικαϋτα τοϋ πνεύματος τήν διδασκαλίαν έξέθετο, ούδενός ούπω περί αύτοϋ προσερί^οντος, οί τής 'Αρείου σποράς, έν έαυτοϊς τήν λύμην φυλάξαντες, τοις περί τοϋ υίοϋ στενωθέντες έλέγχοις επί τό πνεϋμα τήν βλασφημίαν μετήνεγκαν άναπόδεικτον αύτοϊς είναι τήν συκοφαντίαν οίόμενοι καί τήν τοϋ κτίσματος εύτέλειαν αύτώι τολμηρώς έπεφήμισαν. όθεν οί μετά ταϋτα τής αληθείας υπερασπίζοντες τήν αύτών λύμην 26 ταϊς άντιμηχαναίς άπεσείσαντο, κύριον αύτό καί θεόν καί έκ πατρός εχον τήν έκπόρευσιν κατά τήν τής πίστεως διάνοιαν άποφαίνοντες. Ούτω μέν ούν οί κατά τής θεότητος τολμηταί εύσεβείας προσωπείωι κατά τής L mi 823 πίστεως τήν πίστιν όρύττοντες τοις τής τριάδος συνηγόροις έάλωσαν έπειδή δέ καί τά καλώς τήι πίστει περί τής οίκονομίας τεθέντα ταΐς αύτών έτεροσκευωρίαις άνατρέπειν 3ο προέθεντο, πάλιν ή χάρις καί προς τήν τούτων ίφοδον ήμϊν ανέδειξε στρατηγούς δεικνύντας ώς εντελή τε καί θεια καί τής τοϋ θεοϋ λόγου φιλανθρωπίας έπάξια τά περί τής ένανθρωπήσεως τοϋ συμβόλου τυγχάνει νοήματα. εφη γάρ· κατελθόντα καί σαρκωθέντα καί ένανθρωπήσαντα, τώι μέν κατελθόντα τήν έκούσιον τής έξουσίας ύπογράφοντα συγκατάβασιν, τώι δέ σαρκωθέντα τήν άληθή τής ήμετέρας σαρκός άνάληψιν 35 ύποφαίνοντα καί τής έκ παρθένου καθ' Ινωσιν γεννήσεως τήν άπόδειξιν ένδεικνύμενα, τώι δέ ένανθρωπήσαντα τήν έκ ψυχής λογικής καί σώματος έν αύτώι τής ήμετέρας φύσεως συμπλήρωσιν παρεχόμενα. άλλ' ούκ οίδ' όπως πολυσχιδή τοις άνθρώποις εντεύθεν ό πονηρός τήν άπώλειαν έπενόησεν, τής είς ήμδς ώς εχθρός τοϋ θεοϋ προνοίας τό κε- 3» φάλαιον άφαρπά^ειν βουλόμενος, καί τούς μέν έπεισε τήν έκ παρθένου κατά τό ληφθέν M vu 461 Μ, Β [ = ABO], W O 2 ΆΡΞΌΜΕΘΑ Μ Β °

4

ΆΠΟΦΟΤΝΟΝ Β ° ΎΤΤΟΦΑΊΝΩΝ W 1 3 / 1 4 ΆΛΛΆ ΤΉΝ Β ° KalB«W OM. B W

14 ΤΏΙ] ΤΌ Μ

20 ΆΠΛΉ Β ° ΊΧΩΝ B

3 3 ΤΥΓΧΆΝΕΙ Ν Β » 38 ΈΚΤΤΛΉΡΩΣΙΝ Β»

OM. W

B

5 ΚΑΊ ΤΟΪΣ Β °

Ι Ι ΜΌΝΗΣ W

15 Ώ$] ΚΑΊ Β·>

2ΐ ΟΎΔΈΝ ΒΙ>

ΠΟΛΥΣΧΕΔΉ BB°

3 37

1

ΤΤΡΟΊΘΕΤΟ Β "

OM

· BB

ΤΌΝ ττρα Β °

1 2 / 1 3 ΆΝΑΤΤΛΆΣΣΟΝ Β °

Ι8 Ή] Εΐ Β ° Φ

23 (ΠΪΦΑΝΩΘΈΝΤΕΣ W

27 ΊΠΤΟΦΑ(ΝΟΝΤ«Σ W 36 ΤΉ$] ΤΉΝ Β·>

6 ΤΌ OM. Β

ΐ 2 ΔΊΔΑΓΜΑ M W ΔΌΓΜΑ Β

ΚΑΊ [ΚΑΊ ΤΏ Β ° ] ΥΙΏ

25 ΈΤΤΕΝΦΉΜΗΣΑΝ Β ° 3

2

ΤΕ OM. Β ®

ΎΜΕΤΈΡΑΣ Β»

26 ΚΑΊ1

ΘΕΟΫ OM. W ΦΎΣΕΩΣ OM. Β °

1 1 2 [471]

20 CONCILII CHALCEDONENSIS

άπαρνείσθαι γέννησιν, ώς εν τιμήι δήθεν καί φειδοϊ της του σωτήρος αξίας τήν Θεοτόκος τοϋ γένους ύποκλέπτων φωνήν, τούς δέ κατ' αύτής άνέδην της του μονογενούς θεότητος ώπλισε προς άσέβειαν, τρεπτήν καί παθητήν αύτήν ύποπείσας άνακηρΰξαι τοις ρήμασι, μεριστής κακών ύπηρέταις άξίοις διανέμων τά βλάσφημα, ώστε τους μεν της ληφθείσης μορφής άνελεϊν τά γνωρίσματα, τους δέ μέχρι σαρκός μόνης όμολογήσαι τήν ένωσιν καί τους μέν τής ψυχής τήν ίατρείαν άρνήσασθαι, τούς δέ ταύτην δίχα νου παρείναι λέγειν τώι σώματι καί τους μέν τό τής ένώσεως διασιτάσαι μυστήριον καί ψιλόν ώς έπί προφήτου τινός ειπείν τό φαινόμενον, τους δέ τό των φύσεων παραιτεϊσθαι διάφορον καί μηδέν τής του σωτήρος θεότητος καί άνθρωπότητος καταλιπείν ιδίωμα, φύρειν δέ άπαξ άπλώς άπαντα τής οικονομίας τά πράγματα. αλλ' ουκ ελαθεν τον άκοίμητον ó τής φύσεως εχθρός όφθαλμόν, άλλ' ώς φωστήρας ευθύς τοις έν πλάνηι τούς πατέρας άνέδειξεν τής πίστεως άπασιν αναπτύσσοντας τήν διάνοιαν καί τής ενανθρωπήσεως άκριβώς τήν εύεργεσίαν κηρύττοντας, πώς άνωθεν έκ μήτρας τής οικονομίας κατήρτισται τό μυστήριον, πώς καί Θεοτόκος δια τόν τήν παρθενίαν αΰτήι καί μετά τήν κύησιν χαρισάμενον καί θεοπρεπώς τήν μήτραν σφραγίσαντα καί κατά άλήθειαν μήτηρ δια τήν έξ αύτής ι ήν έδάνεισεν σάρκα τοΟ δεσπότου των δλων ή παρθένος ώνόμασται, πώς άνέτειλεν έκ Hebr. 2, 16 τής Μεσσαί ρί^ης ό κύριος, πώς σπέρματος 'Αβραάμ ό ποιητής έπελάβετο, πώς τής ήμετέρας έν αύτώι φύσεως τήν άπαρχήν έπεδείξατο, πώς θεός τέλειος καί άνθρωπος (τέλειος) ό μονογενής άναπέφανται, πώς έν αύτώι τών φύσεων μεμαρτύρηται τό διάHebi. 13,8 φορον, πώς τοϋ προσώπου τό μοναδικόν άποδέδεικται, πώς Ί η σ ο ϋ ς Χ ρ ι σ τ ό ς χθές καί σ ή μ ε ρ ο ν ò α ύ τ ό ς και είς τ ο ύ ς α ι ώ ν α ς , πώς πρόσφατος καί άίδιος, πώς ούράL im 826 νιος καί επίγειος, πώς ορατός καί άόρατος, πώς ομοούσιος τώι πατρί κατά τήν θεότητα καί όμοούσιος ό αύτός τήι μητρί κατά τήν άνθρωπότητα, πώς ό αύτός άπαθής ώς θεός καί ποθητός ώς άνθρωπος άποδέδεικται. τούτοις οί πατέρες τόν πονηρόν κατηγωνίσαντο τοις ρήμασιν· ταύτην έπί τώι συμβόλωι κατά τών συκοφαντειν έγχειρούντων τήν συνηγορίαν πεποίηνται, ούκ άλλο τής πίστεως ήμΐν προς όμολογίαν έπεισάγοντες σύνθημα, άλλά τό κακώς παρ' έχθρών παραποιούμενον διασώι^οντες καί τοϊς κατά καιρόν ύφαρπά^ειν έπιχειροϋσι παραταττόμενοι καί τών οικείων έκαστοι φύλακες προς Μ VII 464 σωτηρίαν γινόμενοι. ούτως ό μέγας Βασίλειος ό τής χάριτος ύπηρέτης τήν τών ύποστάσεων ώς έν έπιστολήι σαφήνειαν διηυκρίνησεν καί τήν τοϋ άγίου πνεύματος άκριβή διδασκαλίαν παρέδωκεν, ταΤς ύπογραφαΐς τών συνποιμένων άπαιτήσας τήν συγκατάθεσιν · ούτως Δάμασος τό τής 'Ρώμης προς δικαιοσύνην καλλώπισμα τοις προς Παυλΐνον τήν οίκονομίαν διήρθρωσεν γράμμασι, πείσας τοϊς καλώς κριθεΐσι τούς τής αύτοΰ κοινωνίας μετέχειν βουλομένους έπιψηφίσασθαι· ούτως οί μετά ταύτα πανταχήι ποικίλως έπί τοΤς τών αιρετικών άθροισθέντες καινίσμασι κοινήν ώς σύμψυχοι τήν ύπέρ τής πίστεως ψήφον έξήνεγκαν, άπερ άδελφικώς έαυτοϊς έδοκίμασαν, ταύτα τρανώς τοις άποϋσι διαπορθμεύσαντες. και οί μέν έκ Σαρδικής κατά τών 'Αρείου λειψάνων άγωνισάμενοι τοις έν Άνατολήι τήν κρίσιν έξέπεμπον, οί δέ ένταϋθα τήν Άπολιναρίου λύμην φωράσαντες τοις έν Δύσει τήν ψήφον έγνώρι^ον, και τών μέν "Οσιος έξήρχε τής γνώμης, τών δέ Νεκτάριος σύν Γρηγορίωι τήν ήγεμονίαν ήρατο. ούτως έν Έφέσωι Μ, Β [ = abo], WO

ι θεοτόκον Β° 3 εύσέβειαν Bb ύποπτείσασ B b 4 μεριστήσ MWO μεριστά τοΐσ Β 5 τήν om. Bb 7 διασττάσθαι Bb» 11 έχθρών Β 13 κατήργησται Bb 14 τό Β° ι6 τω δεσπότη Β° ιη ό κύριοζ om. Φ " ποιητήσ Μ mundi conditor Φ ìot BW ι8 άπαρχήν MW αρχήν Β 18/19'perfectus homo Φ δνθρωποσ MBW ig άνοπτέφαντσι W άναπέφαται Μ άναττέφασται Β 23 ό 1 om. Bb 24 καί τόν Β° 25 τοιαύτην B ao 27 παρά τών W 28 έφαρπά^ειν [έπαρπά^ειν Β°] BW 28/29 καί τών — γινόμενοι om. Bb 3° διευκρίνησε Β 3ΐ συμποιμένων BW 33 τούΐ] τά Β° 34/35 ποικίλωσ πανταχή Β° 4° s ' c et Φ

ADLOCVTIO AD

MARCIANVM

[472] II3

το περί Tris Θεοτόκου κριθέν έκυρούτο τοις γράμμασι και ταϊς περί της Θεότητος καί άνθρωπότητος του κυρίου χρήσεσι μεθ' υπογραφής έπεψηφί^οντο, χειρί καί γ λ ώ τ τ η ι την των φύσεων εν évi προσώπωι παριστώντες όμολογίαν. εΐ δέ Tis μέχρι τούτου στήναι τοις τήι πίστει συνηγορεϊν βουλομένοις προστάττει τήν άδειαν, μάλιστα μεν τοις αίρετικοϊς τοΰτο νομοθετείτω τό πρόσταγμα, ( δ ) εκείνους παύσει της αδικίας, μή τούς ποι- s μένας της αντιλήψεως. πας γαρ νόμος τοις πονηροΐς απαγορεύει τήν άμαρτίαν, οΰ τους κριτάς άπείργει της εξουσίας. άλλως τε μανθανέτωσαν ώς καί νυν εξεστιν αμφισβητήσεως φυείσης ταϊς τ ω ν πατέρων έρμηνείαις τήν ήμετέραν έπισυνάπτειν όμολογίαν καί πείθειν ώς ουκ άπδιδον της εκείνων διανοίας έπιδεικνύμεθα φρόνημα, άλλα μάρτυσιν αϋτοϊς προς τήν της ήμετέρας πίστεως βεβαίωσιν χρώμεθα. ούτως τοις 'Αθανασίου ίο προς Έπίκτητον φιλοτιμούμεθα γράμμασιν ούτως ώς οίκείαν Γρηγορίου τήν προς Κληδόνιον επιστολήν περιφέρομεν. καί τί δει τά πολλά λέγειν; εί γάρ τ ό δι' επιστολών τό της έκκλησίας σαφηνί^εσθαι φρόνημα πρός έκάστην ^ήτησιν μέμψεως άξιον, αύτόν αν τις πρώτον τον μακάριον γράψαιτο Κύριλλον, δς τοΤς έαυτου γράμμασι τοις της Έώιας τ ό οίκεΐον έτράνωσε φρόνημα. ού μήν άλλά καί τόν μέγαν τήι αύτήι τις άν ΐ5 ΤΤρόκλον περίβολοι γραφήι τόν πρός 'Αρμενίους τόμον τοις της αύτής 'Ανατολής εις L im 827 συμφωνίας άπόδειξιν διαπέμψαντα. κοινωνήσει δε της αίτιας καί ó σοφός της Ά ν - Μ VII 465 τιοχέων 'Ιωάννης, δς τ ώ ν αιρετικών τάς λοιδορίας άποσειόμενος καί της άποστολικής διδαχής τό εύθές ένδεικνύμενος της Έώιας ώς εκ μιας γ λ ώ τ τ η ς τώι όσίωι Πρόκλωι καί τώι της οικουμένης τά σκήπτρα διέποντι τήν όμολογίαν έξέπεμψεν. μή τοίνυν ήμϊν 2ο του θαυμαστού της 'Ρώμης προέδρου τήν επιστολήν ώς καινοτομίας έγκλημα προφερέτωσαν, άλλ' εί μή σύμφωνος ταΐς γραφαϊς, έλεγχέτωσαν, εί μή τοις προλαβοϋσι πατράσιν όμόδοξος, εί μή πρός δυσσεβών κατηγορίαν γεγένηται, εί μή της εν Νικαίαι πίστεως τήν συνηγορίαν ενδείκνυται, εί μή τών καινοτομεΐν επιχειρούντων ανατρέπει τό μύθευμα, εί μή τήν τ ώ ν ματαιοφρονούντων καταγωνί^εται τερατείαν. εί γάρ 25 τις τ ώ ν πατέρων παραχαράττει τήν εννοιαν, ούτος τών της παραβάσεως ευθυνών ύπόχρεως, ούχ ó της παραβάσεως έπιφέρων τόν ελεγχον. ó μέν γάρ εξ οικείας γνώμης ούδενός μαχομένου τοϊς αύτοΰ ρήμασι φιλοτιμούμενος εκθεσιν, ούτος ώς άλα^ών άν είκότως άλίσκοιτο, ό δέ τοις κακώς φρονεϊν έγνωκόσι μαχόμενος τήι τών εχθρών έπινοίαι προσαρμόζει τήν γλώτταν, τά παρ' έκείνων κακώς επαγόμενα τοις της αληθείας δια- 30 λύειν πειρώμενος. άλλ', ώ φιλόχριστοι καί της άνωθεν ύμίν κληρωθείσης βασιλείας επάξιοι, τήι πίστει τόν εύεργέτην άμείψασθε καί τήι περί τήν όμολογίαν σπουδήι τής τιμής τήν εύγνωμοσύνην ένδείξασθε, τ ώ ν μέν πονηρών τάς ορμάς άνακόπτοντες, πάσι δέ τής εύσεβοϋς ομολογίας τήν συμφωνίαν βραβεύοντες και καθάττερ σφραγίδα τών εύσεβών διδαγμάτων τήι παρ' ύμών άθροισθείσηι συνόδωι τής Πέτρου καθέδρας βε- 35 βαιοϋντες τό κήρυγμα. θαρρείν γάρ χρή τήν ΰμετέραν εύσέβειαν ώς ούδέν τής πάλαι παρά τών άγίων πατέρων καταγγελθείσης πίστεως ό θεοφιλής τής 'Ρώμης παρακεκίνηκε πρόεδρος. καί ίνα μηδεμία τοις έκ φθόνου τόν άποστολικόν άνδρα δια1 7 — 2 θ cf. Vigilium Coll. Auell. 83, 2 1 2 : dum Marciano

tunc imperatori

et ad Theodosium

tunc

transmisit, piissimae

in relatione

. . . litterae Antiocheni recordationis

quam

lohannis

principem

. . veneranda

cum Orientali

destinatae

synoius

synodo

uenerabiliter

piae

memoriae

ad beatum

Proclum

memorentur

Μ, Β [ = abo], \ Υ Φ 2 έψηφί^οντο Bt>W 8 διδασκαλία·? Β ° 14 α ύ τ ο ϋ M W

4 διάνοιαν Β °

g άπάδων Β ° ι 6 eisdem

άποαειόμενοζ om. W

Orientalibus

λοιδορίαν Μ

om. B b μή τ ώ ν — καταγωνί^εται τ ή ν W 32 άμείψασθε

[άμείψασθαι Β»]

MBWOac

35 δ ι δ α γ μ ά τ ω ν Μ Φ δ ο γ μ ά τ ω ν B W Acta conciliorum oecumenicorum.

III, ι.

ιι Φ

μέντοι τ ο ϊ σ Bb έπίκτιτον M τήσ

5 δ addidi

άνατολησ B W

αύτησ

21/22 προσφερέτωσαν B b ° 26 εύνοιαν W compensais

Φ*

7 ί ξ ί σ τ ι ν ] ?δει Β °

ι ι / ΐ 2 τ ή ν — κληδόνιον γ ρ η γ ο ρ ί ο υ Β·>

26/27

τ

άνατολήσ Μ

ι8 ös —

23 "τη$] τ ο ί σ Bb

& ν — ο ύ χ à om. Β®

33 ίνδείξασβε M B W O ^ c

37 ^ ω μ α ΐ ω ν Β® ¡^

25 τ η ν 3 1 ήΜ·ν Β °

ostendistis

ΦΓ

114 [473]

2θ CONCILII CHALCEDONENSIS

βαλείν πειρωμένοις καταλείπηται πρόφασις, τάς συμφώνου* τήι έπιστολήι των άγίων πατέρων χρήσεις προς ακριβή γνώσιν του υμετέρου κράτους έκ πολλών όλίγας παρατεθείκαμεν. Μ vii 468

"Οτι και oi ôyioi πατέρες δύο φύσεις έν Χριστώι είρήκασι και τον όμοούσιον τώι πατρί θεόν λόγον όμοούσιον ήμίν εκ Μαρίας κατά σάρκα γενόμενον »

Του ccyíou Βασιλείου έκ τών προς Εύνόμιον 1 Έ γ ώ yàp και τό έν μορφή ι Θεοϋ υπάρχει ν ίσον δύνασθαι τώι έν ουσίαι Θεοϋ PG 29, 552 ύπάρχειν φημί. ώς yàp τό μορφήν άνειληφέναι δούλου έν τηι ούσίαι της άνθρωπότητος τον κύριον ημών γεγενήσθαι σημαίνει, ούτω λέγων εν μορφήι θεοϋ ύπάρχειν 10 L mi 830 της ουσίας της θεϊκής παρίστησι πάντως την Ιδιότητα. de fide

2,

78

2

Toü μακαρίου 'Αμβροσίου έκ της επιστολής της προς τον βασιλέα Γρατιανόν Φυλάξωμεν διαφοράν Θεότητος και σαρκός. εΤς έν έκατέραι φθέγγεται υίός του θεού, έπειδή έν αύτώι έκατέρα φύσις έστίν.

Του μακαρίου Γρηγορίου του Θεολόγου έκ της προς Κληδόνιον 3 Φύσεις μέν γαρ δύο, θεός καί άνθρωπος, έπεί καί ψυχή καί σώμα· ulol δέ ού δύο is Ι ^ Ζ ούδέ θεοί. Του αύτοϋ έκ του περί υίοϋ δευτέρου λόγου 4 Καί τοΟτό έστίν ö ποιεί τοΙς αίρετικοϊς τήν πλάνην, ή τών όνομάτων έπί^ευξις. or. 3° P G 36, σ ημ ε γ ον gè ώς ήνίκα αί φύσεις διίστανται ταΐς έπινοίαις, συνδιαιρεΐται και τά όνόματα. 20 Του μακαρίου 'Αθανασίου έκ του κατά αΙρέσεων λόγου 5 Καί ώσπερ ούκ αν ήλευθερώθημεν άπό της αμαρτίας (καί της κατάρας), εΐ μή e. Aiian. 2^7ο σ άρξ ή ν άνθρωπίνη, ην ένεδύσατο ό λόγος (ούδέν γάρ κοινόν ήν ήμϊν πρός τό M vu 469 άλλότριον), ούτως ούκ άν έθεοποιήθη ό άνθρωπος, εΐ μή φύσει έκ του πατρός καί άληΘινός καί ϊδιος ήν αύτοϋ ό λόγος ό γενόμενος σάρξ. δια τούτο γαρ τοιαύτη γέγονεν 25 ή συνάφεια, ίνα τώι κατά φύσιν της θεότητος συν άψη ι τόν φύσει άνθρωπον.

6

Άμφιλοχίου επισκόπου 'Ικονίου έκ του κατά Ίωάννην Διάκρινον λοιπόν τάς φύσεις, τήν τε του ΘεοΟ τήν τε του άνθρώπου. ούτε γάρ κατ' εκπτωσιν ΘεοΟ γέγονεν άνθρωπος ούτε κατά προκοπήν έξ άνθρώπου θεός. θεόν γάρ λέγω καί άνθρωπον· δός τά παθήματα τηι σαρκί, δός τά θαύματα τώι θεώι. ι extat apud Theodoretum eranist. 2, 146 et in florilegio cod. Vaticani 1431 I I 32 [Abhandlg. d. Bayer. Ahad. d. WÌ'SS. X X X I I 6 p. 38] 2 ex simili uersione extat Theodoret. eran. 2, 142, cf. exc. Ephes. X I I I 3 cf. exc. Ephes. X I I I I . Theodoret. eran. 2, 147. fiorii, cod. Vatic. I I 15. Gelas, de duab. nat. 19 4 cf. Theodoret. eran. 2, 149 5 cf. Theodoret. eran. 2, 136 6 accurate consonat fiorii. Vatic. I I 21, cf. Theodoret. eran, ι, 66 et Gelas. 27 Μ, Β [ = abo], W O ι καταλίπηται B»bW ΤΗΪ om. M 2/3 παρατεθήκαμεν B b 6 του Β·> η/% δύνασθαι τ ώ — ύπάρχειν MW τ ώ — ύπάρχειν δύνασθαι Β 8 τ ό BW τήν M g του κν Β» ήμών ϊϋ χ ϋ Β° ίο 1 % Oclas ούσίας Theodoret. flor. 12 utroque Φ 14 μακαρίου ΜΒΦγ áyíou WOae του θεολόγου MBW episcopi Nazianzeni ΦΓ om. Oac έκ τησ B ex epistola Φ έν τοΐσ MW 15 φύσισ Bb y à p om. B° έπειδή Β» 17 έκ τοϋ — δευτέρου λόγου ΒΦ έν τ ώ — δευτέρω λ ό γ ω MW ι 8 έττί3ευξισ MW Theodoret. Φ έττ^ευξισ έπαλλαττομένων τών όνομάτων διά τήν σύγκρασιν [cf. Gregor.] Β νοήματα Μ 2θ τών αΙρέσεων Β° 2ΐ καί — κατάρας Φ Theodoret. om. MBW 22 ήν ή Β» ή ν 1 om. Β» 24 καί διά Β·> 25 τώι] τό Β° 27 διακρίνων Β° 28 hominiìms Φ 29 λέγων Β λέγει W

FLORILEGIVM ι—14

[474] 115

Άντιόχου έπισκόπου Πτολεμαίδος Μή σνγχέηις τάς φύσεις, καί ού ναρκήσεις περί τήν οίκονομίαν.

7

Του μακαρίου Φλαβιανοΰ επισκόπου 'Αντιοχείας είς τά Θεοφάνια 8 Tis ώς άληθώς λ α λ ή σ ε ι τ ά ς δ υ ν α σ τ ε ί α ς τ ο υ κ υ ρ ί ο υ , α κ ο υ σ τ ό ς π ο ι ή σ ε ι Ps. 105, 2 π ά σ α ς τ ά ς αίνέσεις α ύ τ ο ϋ ; τίς &ν λόγω ι παραστήσειεν της εις ήμδς ευεργεσίας s το μέγεθος; άνθρωπίνη φύσις θεότητι συνάπτεται μενούσης εφ' έαυτής έκατέρας της φύσεως. 9

Του μακαρίου Ιωάννου τοϋ Χρυσοστόμου έκ του κατά Ίωάννην PG 59» 8ο Τί γαρ έπάγει; καί εσκήνωσεν έν ήμΐν, μόνον ούχί λέγων - μηδέν άτοπον loh. 1, 14 ύποπτεύσηις άπό τοϋ έ γ έ ν ε τ ο · ού γάρ τροπήν είπον της άτρέπτου φύσεως έκείνης, ίο άλλά σκήνωσιν καί κατοίκησιν. το δε σκηνοϋν ού ταυτόν αν εϊη τήι σκηνήι, άλλά έτερον εν έτέρωι σκηνοί, έπεί ούδ' αν είη σκήνωσις· ουδέν γάρ έν έαυτώι κατοικεί, έτερον δέ είπον κατά τήν ούσίαν. τήι γαρ ένώσει καί τήι συναφείαι έν έστιν ό θεός λόγος καί ή σάρξ, ού συγχύσεως γενομένης ούδέ αφανισμού των ούσιών, άλλ' ένώσεως αρρήτου τινός καί άφράστου. ιβ

Του μακαρίου "Αττικού έκ της προς Εύψύχιον έπιστολής ^ yjj 10 Tí τοίνυν έχρήν τον πάνσοφον πραγματεύσασθαι; μεσιτείαι της προσληφθείσης σαρκός καί ένώσει του Θεοϋ λόγου προς τόν έκ Μαρίας άνθρωπον έκάτερα γίνεται ώστε τον έξ άμφοίν ήνωμένον Χριστόν θεότητι μέν διατιθέμενον έπί τοϋ οικείου μεΐναι τής άπαθοϋς φύσεως άξιώματος, σαρκί δέ θανάτωι προσομιλήσαντα όμοϋ μέν άποδεΐξαι 2ο τήι όμοφύλωι τής σαρκός φύσει τήν κατά τοϋ θανάτου ύπεροψίαν, όμοϋ δέ καί κρατύνεσθαι τήι τελευτήι τής καινής διαθήκης τ ά δίκαια. Τοϋ μακαρίου Πρόκλου έξ ομιλίας της είς τό π α ι δ ί ο ν έ γ ε ν ν ή θ η ή μ ΐ ν , υΙός les. 9, 6 καί έδόθη ή μ ΐ ν 11 Καί τάς φύσεις τώι λόγωι δίελε καί τήν ίνωσιν τοϋ μυστηρίου θεολόγησον. 25

12

Τοϋ μακαρίου Κυρίλλου έκ τής πρός Νεστόριον Ιπιστολής t Iι ι Καί ότι διάφοροι μέν αϊ πρός ένότητα τήν άληθινήν συνενεχθεΐσαι φύσεις, είς δέ ρ. 2η\ ι έξ άμφοίν Χριστός καί υΙός, ούχ ώς τής των φύσεων διαφοράς άνηιρημένης δια τήν Ινωσιν.

13

Τοϋ αύτοϋ έκ τής πρός Ίωάννην έπιστολής Είς γάρ κύριος Ίησοϋς Χριστός, κάν ή των φύσεων μή άγνοήται διαφορά, έξ ών £ ^g' τήν άπόρρητον ενωσιν πεπρδχθαι φαμέν. 3ΐ

14

Τοϋ αύτοϋ Έννοοϋντες τοίνυν τής ένανθρωπήσεως τόν τρόπον, ώς εφην, όρώμεν ότι δύο φύσεις συνήλθον άλλήλαις καθ' ενωσιν άδιάσπαστον άσυγχύτως καί άτρέπτως. ή 2, 160 2, 167

7 eadem adfert Theodoret. eran. 2, 162 cf. Gelas. 60 8 eadem adfert Theodoret. eran. 9 eadem adfert Theodoret. eran. 2, 158 10 = Theodoretus 2, 167 12 = Theodoretus 13 = Theodoretus 2, 168 14 = Theodoretus 2, 168

M, Β = [abo], WO ifrrloKOTTOsBt> 2 ούκιαρκήσεισ Bl> 3 τοϋ μακαρίου om. Φ έπισκόπου φλαβιανοΰ BW τά άγια W 6/7 της φύσεως om. «c 8 áyíou WO« έκ — Ίωάννην om. Β° ίο είπεν *c 12 post έτερον ab ipso excerptore omissum est έτερον γάρ έτέρο σκηνη Β° 13 κατ' οϋσίαν Β τ ή 1 BW τό Μ 14 άφανισμοϋ MBW Theodoret. permixtione Φ ι6 Attici Constantinopolitani episcopi Φ 2ο φύσεωσ ΜΦ Theod. Θεότητοσ BW θανάτου Β ° 2ΐ καί ΜΦ om. BW Theod. 27 δτι om. 0 e 29 Ιωάννην τόν άντιοχείασ WOr Antiochenum episcopum Φ 30 30 κάν] καί Β° άγ νοείται Β·» 3 2 item 1°™· Φ ε ] eiusdem ex epistola ad Suçcessum Diocaesarietisis episcopum Φ " '5*

ρ

ι6

ι ι 6 [475]

2i CONCILII CHALCEDONENSIS

y à p σάρξ σάρξ έστι και où θεότης, εί και γέγονε Θεοϋ σάρξ, όμοίως δέ καί ό λόγος θεός έστι καί ού σάρξ, εί καί ιδίαν έποιήσατο την σάρκα οικονομικώς. Τοΰ αύτοϋ εκ της προς τον μακάριον Ίωάννην τον 'Αντιόχεια? επιστολής 16 Δύο y à p φύσεων ένωσις yέyovεv, δι' ô Ινα Χριστόν, ενα υίόν, ενα κύριον όμολο1.11, 4ρ· 17, γ Ο 0μ ευ> κατά ταύτην την της άσυγχ&του ενώσεως εννοιαν όμολογοϋμεν την á y í a v 5 παρθένον θεοτόκον δια τό τον θεόν λόγον σαρκωθήναι καί ένανθρωπήσαι καί εξ αύτη ς συλλήψεως ένώσαι έαυτώι τον έξ αύτής ληφθέντα ναόν. ToO áyíou Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως έκ της έρμηνείας τοΰ κατά Ματθαίον εύαγγελίου 16 Καί καθάπερ τις έν μεταιχμίωι στάς δύο τινών αλλήλων διεστηκότων άμφοτέρας ίο PG 57, 2 0 Κ λ ώ σ α ς τάς χείρας εκατέρωθεν λαβών συνάψειεν, ούτω και αύτός έποίησεν, την παλαιάν τήι καινήι συνάπτων, τήν θείαν φύσιν τήι άνθρωπίνηι, τ ά αύτοΰ τοις ήμετέροις. PL 54' 952 Επιστολή σταλείσα παρά της άγιας συνόδου τώι άγιωτάτωι πάπαι της 'Ρωμαίων εκκλησίας Λέοντι 21 Ή άγία καί μεγάλη καί οίκουμενική σύνοδος ή κατά θεοϋ χάριν και θέσπισμα τών 15 εύσεβεστάτων καί φιλοχρίστων ημών βασιλέων συναχθεϊσα έν τήι Χαλκηδονέων μητροπόλει της Βιθυνών έτταρχίας τώι άγιωτάτωι καί μακαριωτάτωι της 'Ρωμαίων άρχιεπισκόPs. 125, 2 π ω ι Λέοντι. Έ π λ ή σ θ η χ α ρ δ ς τ ό σ τ ό μ α η μ ώ ν καί ή γ λ ώ σ σ α ή μ ώ ν ά γ α λ λ ι ά σ ε ω ς · ταύτην ώς οίκείαν ή μϊν ή χάρις τήν προφητείαν έφή ρμοσεν, οίς τό τής εύσεβείας έβεβαιώθη κατόρθωμα. τί γαρ πίστεως προς εύφροσύνην άνώτερον; τί τής δεσποτικής m γνώσεως προς χορείαν φαιδρότερον; ην αύτός άνωθεν ήμΐν ό σωτήρ προς σωτηρίαν παρMt. 28,19.20 έδωκε φήσας· π ο ρ ε υ θ έ ν τ ε ς μ α θ η τ ε ύ σ α τ ε π ά ν τ α τ ά εθνη β α π τ ί ^ ο ν τ ε ς α ύ τ ο ύ ς είς τ ό ό ν ο μ α τ ο υ π α τ ρ ό ς καί τ ο Ο u i o ö κ α ι τ ο υ ά γ ι ο υ π ν ε ύ μ α τ ο ς , δ ι δ ά σ κ ο ν τ ε ς α ύ τ ο ύ ς τ η ρ ε ϊ ν π ά ν τ α ό σ α έ ν ε τ ε ι λ ά μ η ν ύ μ ί ν , ην αύτός ώσπερ χρυσήν Mt. 16, 16 σειράν τώι προστάγματι τοΟ θεμένου καταγομένην είς ήμδς διεφύλαξας πδσι τής του 25 μακαρίου Πέτρου φωνής έρμηνεύς καθιστάμενος καί τής έκείνου πίστεως τοις πδσι τον μακαρισμόν έφελκόμενος. όθεν καί ήμεΐς ώς άρχηγώι σοι του καλοϋ προς ώφέλειαν χρησάμενοι τής άληθείας τοις τής έκκλησίας τέκνοις τον κλήρον έδείξαμεν, ού καθ' Iva έκαστος έν παραβύστωι τήν διδασκαλίαν ποιούμενοι, άλλά κοινώι πνεύματι, μιδι συμπνοίαι και όμονοίαι τής πίστεως τήν όμολογίαν γνωρίσαντες. καί ήμεν έν κοινήι χορείαι, so τοις πνευματικοϊς ώς έν βασιλικοΐς δείπνοις έντρυφώντες έδέσμασιν, όπερ διά τών σών γραμμάτων ό Χριστός τοις εύωχουμένοις ηύτρέπισε, καί τόν έπουράνιον νυμφίον έν Mt. 18, 20 ήμΐν όρδν έδοκοϋμεν ένδιαιτώμενον. εί y à p όπου είσί δύο ή τρεις συνηγμένοι είς τό αύτοϋ όνομα, έκεΐ έφη είναι έν μέσωι αύτών, πόσην περί φκ ίερέας τήν οίκείωσιν έπεδείκνυτο, ο! καί πατρίδος καί πόνου τής είς αύτόν ομολογίας τήν γνώσιν προέθηκαν; α 15 = Theodoretus 2, 168 16 = Theodoretus 2, 159 2 Latinae uersiones extant duae, altera in Versione antiqua et ad calcem codicis Α [Φ»], quam edidi in appendice Gestorum actionis III [uol. III 2], altera Rustici [ΦΓ] in Gestis III 109 [uol. III 2] Μ, Β [= abo], W [usque ad 12], Φ ι θν/MW Φ θεόσ Β ¡ h e — έτπστολήΐ om. W τον άντιοχείασ, άντιοχ«(ασ ex χρυσόστομον corr. Μ τόν άντιοχείασ ττοπ-ριάρχην ού τόν χρυσόστομον [ού — χρυσόστομον om. Β°] Β om. Φ 5 ένώσεωΐ om. Β° 8 Ιωάννου τοΰ χρυσοστόμου W άρχιετπσκόττου Κωνσταντινουπόλεωΐ om. φ Tfjç έρμη veías o m - W 9 εύαγγέλιον Bt> om. W 11 αύτόσ MBW Christus Φ i2 ήμετέροισ BW® Theod. ύμετέροισ M 16 χαλκη5ονίων Β» 17/18 Αρχιεπισκόπου Β·> 19 ήσ Β° 2ΐ ό σηρ ττρόσ σρίαν ήμΐν Β·> 26/27 κα ί — έφελκόμενο; om. Β 32 εύτρέπισε Β° 34 φ* Μ πεντακοσίουσ είκοσιν Β quinientos viginti Φ» om. Φ' 35 όμολογίαν Μ

EPISTVLA AD LEONEM

[476] I j ;

ών σύ μέν ώς κεφαλή μελών ηγεμόνευες έν τοις την σήν τάξιν έπέχουσι την εύβουλίαν έπιδεικνύμενος, βασιλείς δε πιστοί προς εύκοσμίαν έξήρχον, ώς Ζοροβάβελ τώι ΊησοΟ, ι Esra 5, της έκκλησίας καθάπερ Ιερουσαλήμ τήν εν τοις δόγμασιν οίκοδομίαν άνανεοΰν προθυ- ^ g J 4 μούμενοι. καί ήν αν ó αντικείμενος ώς θήρ εξω της μάνδρας καθ' έαυτόν ώρυόμενος, ούδένα έχων λαβείν, εΐ μή έαυτόν αυτώι προς Θήραν ό της Άλεξανδρέων πάλαι γε- 5 νόμενος έπέρριψε πρόεδρος. δς πολλά πρότερον είργασμένος δεινά άπέκρυψεν τοις δευτέροις τα πρότερα · τόν τε γάρ μακάριον εκείνον καί έν άγίοις της Κωνσταντινουπόλεως ποιμένα Φλαβιανόν τήν άποστολικήν προισχόμενον πίστιν καί τόν θεοφιλέστατον έπίσκοπον Ευσέβιον παρά πδσαν τήν των κανόνων άκολουθίαν καθείλεν καί τόν επί δυσσεβείαι κατακεκριμένον Ευτυχή ταϊς της τυραννίδος αύτοϋ ψήφοις ήθώωσεν καί τήν ίο παρά της υμών όσιότητος ώς παρ' άναξίου της χάριτος άφαιρεθεΐσαν άξίαν άπέδωκεν καί L 1111 83 ώς μονιός άπαξ άγριος έπιπεσών τήι άμπέλωι, ήν μέν άρίστην ευρεν φυτείαν, άνέτρε- PS. 79, '4 ψεν, ήν δέ ώς άκαρπον έρριμμένην, εΙσήγαγεν, καί τους μέν τα ποιμένων φρονοϋντας άπέτεμε, τους δέ λύκους αποδεδειγμένους τοις προβάτοις έπέστησεν. καί προς τούτοις άττασιν έτι καί κατ' αύτοϋ του της άμπέλου τήν φυλακήν παρά τοΰ σωτήρος έπι- is τετραμμένου τήν μανίαν έξέτεινεν, λέγομεν δή της σης όσιότητος, καί άκοινωνησίαν κατά τοΰ τό σώμα της έκκλησίας ένοϋν σπουδάσαντος έμελέτησεν. καί δέον έπΙ τούτοις μετανοήσαι, δέον δάκρυσιν αίτήσαι τόν ελεον, ώς επί σεμνοϊς έπηγάλλετο, τήν μέν έπιστολήν της σης όσιότητος διαπτύων, πάσι δέ τοις της άληθείας δόγμασιν άνθιστάμενος. καί έδει μέν αύτόν εύθύς έφ' ής έαυτόν έταξε, καταλειψαι μερίδος· 2ο έπειδή δέ του σωτήοος τήν μαθητείαν έπαγγελλόμεθα, δς πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι καί εις έπίγνωσιν άληθείας έλθεΐν, έργωι ταύτην έπ' αύτώι κυρώσαι τήν φιλανθρωπίαν έσπεύσαμεν καί προς κρίσιν άδελφικώς έκαλοΟμεν, ούχ ώς άποτέμνειν πειρώμενοι, άλλ' απολογίας αύτώι χώραν προς ϊατρείαν παρέχοντες. καί ηύχόμεθα κρείττονα φανήναι των ποικίλαις αύτόν γραψαμένων αίτιάσεσιν, !να φαιδροί φαιδρώς τόν σύλλογον 25 διαλύσαντες έν μηδενί πλεονεκτηθώμεν ύπό του σατανά - άλλ' ούτος εγγραφον έν έαυτώι του συνειδότος έχων τόν έλεγχον τήι παραιτήσει της κρίσεως ταΐς κατηγορίαις συνέθετο καί τάς ένθέσμους τρεΤς έπ' αύτώι γενομένας κλήσεις παρώσατο. διά ταύτα τοιγαρούν ήν αύτός καθ' έαυτοΟ τοις πλημμελήμασιν έξήνεγκε ψήφον, ταύτην ώς ένήν μετρίως pl 956 έκυρώσαμεν, της ποιμαντικής δοράς τόν λύκον γυμνώσαντες, ή ν καί πάλαι σχήματι 3ο περικείμενος άπηλέγχετο. μέχρι τούτων ήμϊν ίστατο τά στυγνά, καί τών καλών εύθύς ή χάρις έπέλαμψε καί εν jijáviov άνασπάσαντες πάσαν τού καθαρού σίτου τήν οίκουμένην μεθ' ήδονής έπληρώσαμεν καί ώς έκρι^οϋν καί καταφυτεύειν τήν έξουσίαν δεξάμενοι τήν μέν έκτομήν μέχρις ένός έστενώσαμεν, τών δέ καλών τήν εύκαρπίαν έπιμελώς έρρι^ώσαμεν. θεός γάρ ήν ό ένεργών καί ή τόν σύλλογον τώι νυμφώνι στεφανοϋσα 35 καλλίνικος Εύφημία, ή ώσπερ οίκείαν όμολογίαν της πίστεως παρ' ημών δεξαμένη τόν δρον τώι έαυτης νυμφίωι διά του εύσεβεστάτου βασιλέως καί τής φιλοχρίστου βασιλίδος προσήγαγεν, πδσαν μέν τών άντικειμένων ταραχήν κατευνάσασα, τήν δέ τής άληθείας ώς φίλην δμολογίαν κρατύνασα καί χειρί καί γλώττηι ταϊς πάντων ψήφοις έπισφραγίσασα προς άπόδειξιν. 4ο MB = [abo], Φ*γ ι ήγεμονεΰοντεσ Bb εύουλίαν Β·> 2 ώ;] ό Μ 3 οίκονομίαν άυανεοΰντεσ Β° 4 έαυτόν έαυτώ Β» 6 άπέρριψε Β» η καί Μ Φ» τόν Bb om. Β»οφ"· ι ι τταρά] περί Bb ώσ παρ' Μ ώσττερ Β 13 εΟκαρπον Bb 14 άττέστησε Β·> ύπέστησε Β» 14/15 τα τούτοισ Β·> ι8 έπαγάλλεται Β» 19 τησ — έπιστολησ Μ 2ο έαυτόν έφ' ήσ Bb καταλειξαι Β» 2ΐ έπαγγελλόμενοσ Μ θέλει άνθρώττουσ MB»« 23 κλήσιν Μ 26 διανύσαντε$ Φ Γ εγγραφον έν έαυτώ ΜΦ δκρατον έν έαυτω Β»° ίν έαυτώ άκρατον Bb 28 παρεώσατο Β® 3 1 τούτου Β° Γ 32 ή χάρισ εϋθύσ Β άττέλαμψε Β» ¿^ανίων Φ 39 έτπψηφίσασα Β

118 [477]

22 MARCIANI IMPERATORIS

Ταυτ' έστίν όπερ σύν σοι τώι πνεύματι παρόντι καί συνευδοκεΐν ώς άδελφοϊς έγνωκότι καί μόνον ούχί δια τής των σων τοποτηρητών όρωμένωι σοφίας είργάσμεθα· γνωρ^ομεν δέ ώς καί έτερά τίνα της των πραγμάτων ευταξίας καί της των έκκλησιαστικών Θεσμών ευσταθείας ενεκα ώρίσαμεν, πεπεισμένοι καί την ύμετέραν άγιωσύνην L mi 838 διδαχθεΐσαν άποδέχεσθαί τε ταΟτα καί βεβαιούν. τό γαρ έκ πολλού κρατήσαν Ιθος s όπερ εσχεν ή Κωνσταντινουπολιτών αγία τοΰ θεοϋ εκκλησία είς τό χειροτονεϊν μητροπολίτας τών. διοικήσεων της τε Άσιανής καί Ποντικής καί θραικικής, καί νυν κατά συνοδικήν Ικυρώσαμεν ψήφον, où τοσούτον τώι θρόνωι Κωνσταντινουπόλεως τι παρέχοντες όσον ταΐς μητροπόλεσι την εύταξίαν πρυτανεύοντες δια τό πολλούς πολλάκις τελευτώντων τών επισκόπων άνακύπτειν θορύβους άνηγεμονεύτων όντων τών έν αύταϊς ίο κληρικών τε καί λαών καί την έκκλησιαστικήν τάξιν συγχεόντων. όπερ ουδέ την ΰμετέραν λέληθεν αγιότητα, μάλιστα τών Έφεσίων Ινεκεν πλεονάκις ύμών διενοχληθέντων. έβεβαιώσαμεν δέ καί τόν τών ρν άγίων πατέρων τών έν Κωνσταντινουπόλει συναθροισθέντων επί του της ευσεβούς μνήμης του μεγάλου Θεοδοσίου κανόνα τόν διαγορεύοντα PL 958 μετά τόν ύμέτερον άγιώτατον καί άποστολικόν θρόνον τά πρεσβεία τόν Κωνσταντι- is νουπόλεως εχειν δεύτερον τεταγμένον, πεπεισμένοι ώς της αποστολικής παρ' ύμΐν κρατούσης άκτΐνος καί έπί την Κωνσταντινουπόλεως έκκλησίαν συνήθως κηδόμενοι πολλάκις ταύτην ήπλώσατε δια τό άφθονον ύπάρχειν ύμΐν την τών οικείων άγαθών προς τους γνησίους μετάδοσιν. όπερ τοίνυν ώρίσαμεν προς άναίρεσιν μεν πάσης συγχύσεως, βεβαίωσιν δέ τής έκκλησιαστικής εύταξίας, ταϋτα ώς οίκεΤά τε καί φίλα καί 20 προς εύκοσμίαν αρμόδια περιπτύξασθαι καταξίωσον, άγιώτατε καί μακαριώτατε πόττερ. οί γαρ τόν τόπον τής υμετέρας άγιότητος έπέχοντες όσιώτατοι έπίσκοποι Πασκασϊνος καί Λουκίνσιος καί ó σύν αύτοϊς θεοφιλέστατος πρεσβύτερος Βονιφάτιος τοις ούτω τυπωθεΐσιν σφοδρώς άντειπεϊν έπειράθησαν, πάντως άπό τής υμετέρας άρξασθαι καί τούτο τό καλόν προνοίας βουλόμενοι, ίνα καθάπερ τής πίστεως, ούτως καί τής εύταξίας 25 ύμΐν λογισθήι τό κατόρθωμα. ημείς γαρ θεραπεύοντες τούς τε εύσεβεστάτους και φιλοχρίστους βασιλέας έπί τούτωι ήδομένους τήν τε λαμπράν σύγκλητον καί πδσαν ώς είπεΐν τήν βασιλεύουσαν εύκαιρον ένομίσαμεν εΤναι την έπ' αύτήι παρά τής οίκουμενικής συνόδου βεβαίωσιν τής τιμής καί ώς έκ τής σής όσιότητος ταύτην έναρχθεϊσαν δι' ών άεί θάλπειν έσπούδακας, θαρρήσαντες Ικυρώσαμεν, είδότες ώς πδν τό παρά τών τέκνων 3ο γινόμενον είς τους οίκειουμένους πατέρας άνατρέχει κατόρθωμα. παρακαλοϋμεν τοίνυν, τίμησον καί ταις σαΐς ψήφοις τήν κρίσιν ώσπερ ήμεϊς τήι κεφαλήι τήν έν τοις καλοϊς συμφωνίαν είσενηνόχαμεν, ούτως καί ή κορυφή τοις παισίν άναπληρώσηι τό πρέπον. ούτως γάρ καί βασιλείς εύσεβεϊς θεραπευθήσονται οί τήν τής σής όσιότητος ώς νόμον βεβαιώσαντες κρίσιν καί ó Κωνσταντινουπόλεως θρόνος τήν άμοιβήν άποδέξεται 35 πασαν άεί σπουδήν προς τήν τής εύσεβείας ύμΐν έκπληρώσας ύπόθεσιν καί τώι ^ήλωι συνάψας έαυτόν ύμΐν προς όμόνοιαν. ίνα δέ γνώτε ώς ούδέν προς χάριν ή προς άπέχθειαν πεποιήκαμεν, άλλ' ώς θείωι κυβερνώμενοι νεύματι, πδσαν ύμΐν τών πεπραγPL 960 μένων τήν δύναμιν εγνωρίσαμεν είς σύστασιν ήμετέραν καί τών παρ' ήμών πεπραγμένων βεβαίωσίν τε καί συγκατάθεσιν. Μ, Β [= abo], Φ»' 4 εύσταθίασ MB® πεπειρασμένοι Β ° 5 ϊθνοσ Β·> 8 τ ω θρόνω τ ω Β ° ίο τών» il λαών ΜΒ»1>Φ»Γ λαϊκών Β» con·., Β ° ΐ2 λέληθεν Μ Ιλαθεν Β διενοχλησάντων Β» 13 τόν om. Β» 13/14 συναθροισθέντων κανόνα έπί — Θεοδοσίου Μ 15 καί om. Β» θρόνον om. Bb τόν] τήσ Β ° 16 δεύτερον τεταγμένον om. Β 17 έν κωνσταντινουπόλει Β ig μέν om. Β» 23 εύλαβέστατοσ Β ° 27 ήμών βασιλέασ Β® τόν Μ 28 τ ή ν 1 ] τόν Μ είναι om. Β περί Β·» 30 τ ό om. Bb 3 1 γινόμενον κατόρθωμα sis — άνατρέχει [άνατρέχειν Β°] Β 3 2 καί ώσπερ Β°Φ 33 ποσίν Β» αναπληρώσει M B 36 eodem zelo Φ* 37 άνάψασ Β ° δέ] καί Β ° 39 ΰμετέραν Β παρ' ήμών om. Β 40 ΤΕ o m · secuntur subscriptiones in Φ»

om. M

P O S T CONCILIVM C O N S T I T V T I O

[478]

II9

Διάταξις του εύσεβεστάτου καί φιλοχρίστου βασιλέως Μαρκιανού προτεθεΐσα εν ^ ^ Κωνσταντινουπόλει μετά τήν σύνοδον βεβαιούσα τά παρ' αυτής πεπραγμένα 22

842

Τήν ευαγή της καθολικής των ορθοδόξων πίστεως αγιότητα φανεράν καί άναμφίβολον καταστήσαι πδσιν ή ήμετέρα γαληνότης έθέλουσα, δπως άν ή περί τό θείον μείζων παραδοθήι τοις άνθρώποις ευσέβεια, τήν τοσαύτην και τοιαύτην έξ άπάσης 5 σχεδόν επαρχίας συνειλεγμένων επισκόπων σύνοδον κατά τήν Χαλκηδονέων πόλιν άθροισθήναι παρεκελεύσατο κάκεΐ διασκέψεως επί πλείστας ήμέρας γεγενημένης τό τής πίστεως των Χριστιανών εύρεν αληθές και άνόθευτον. εύχαΐς γαρ καί λιταϊς πλείσταις τό θείον παρακεκλήκασι μή λαθεΐν αύτούς τήν εύαγή και πληρεστάτην άλήθειαν ήκολούθησάν τε τοις τύποις των αγίων πατέρων, έκείνοις δηλαδή τοις υπό των τιη άγιω- ίο τάτων επισκόπων κατά τήν Νικαέων άποφανθξΐσιν, ομοίως δέ κάκείνοις όπερ οί ρν κατά τήνδε τήν βασιλίδα πόλιν ώρισαν συνελθόντες, καί έκείνοις δέ τοϊς ήδη πάλαι κατά τήν "Εφέσου όρισθείσιν δτε [τά] τής αληθείας οί τής μακαρίας μνήμης Κελεστινος ó τής 'Ρωμαίων καί Κύριλλος ό τής Άλεξανδρέων έπίσκοπος έξήρχον, καθ' öv καιρόν άπεκλείσθη καί Νεστορίου ή πλάνη αΰτοϋ καταδικασθέντος τοΰ ταύτης αύθέντου γε- is γονότος. ών ορθώς και προσκυνητώς έν Χαλκηδόνι ζητηθέντων Ευτυχής ό διαβεβαιούμενος άθέμιτα πάμπολλα μετά τής συνηγορίας τής έαυτοϋ καταβέβληται, δπως αν αύτώι μή περαιτέρω παρασχεθήι του άπατδν τούς ανθρώπους ευχέρεια. τούτων τοίνυν Θρηισκευτικώς καί πιστώς τυπωθέντων όπερ Θεμελιοϋν τήν των ορθοδόξων προσκυνητήν γινώσκεται πίστιν, ούτως ώς μηδεμίαν του λοιπού μηδέ τοΤς συκοφαντεΐν 2ο είωθόσι τό θείον άμφιβολίαν ύπολιμπάνεσθαι, ίερώι τής ημετέρας ήμερότητος διατάγματι Μ VII 480 τήν άγίαν βεβαιώσαντες σύνοδον ύπεμνήσαμεν άπαντας ώστε των περί θρηισκείας παύσασθαι διαλέξεων, έπειδήπερ ούχ είς καί δεύτερος εύρειν οίός τε ήν τό τοσούτον μυστήριον, όπότε μάλιστα σύν μεγάλωι καμάτωι καί μεγίσταις εύχαΤς τοσούτοι άγιοι ιερείς, εί μή Θεού, καθάπερ πιστευτέον έστίν, ήγουμένου, φθάσαι πρός τήν τής άληθείας 25 άνίχνευσιν ούκ αν ήδυνήθησαν. πλήν, ώς εγνωμεν έναργεί λογισμώι, τινές έν τήι μανίαι τής αύτής διαστροφής διαμένειν ού παύονται καί περί θρηισκείας δημοσίαι φιλονεικεΤν συναγομένου του πλήθους, ώστε τά θεία μυστήρια Ιουδαίων τε καί Ελλήνων δημοσιεύειν έπ' όψεσιν καί εκπομπεύειν όπερ σέβειν άμεινον ή ^ητεΐυ. έχρήν τοιγαρούν τούς έν τήι αύτήι τυγχάνοντας έπιμονήι δια τής ορισθείσης ήδη σωφρονισθήναι 3ο κολάσεως, όπως άν ή τιμωρία διορθώσειεν ούς τών προσταγμάτων τό σέβας έπανορθοϋν ού δεδύνηται. άλλα τώι εθει τώι ημών άκολουθοϋντες έν τούτωι και πρό πάντων L im 843 γινώσκοντες ώς τό θείον χαίρει τώι εύσεβεΐ, τήν τών ένοχων ύπερθετέαν ήγησάμεθα τιμωρίαν, διά τήσδε τής έπαναληφθείσης Κξλεύσεως τής ήμετέρας θεσπί^οντες ώστε είς τό έξής τών κεκωλυμένων πάντας άπέχεσθαι καί μή συνάγειν όχλαγωγίαν τούς περί 35 cf. Cod. encycl. 47 monumenta ibi confecta, in guibus quoddam signaculum definitionibus memorati principis sandio supposita est Latinum exemplar praeter uersionem Rustici [ΦΓ] in Gestis Latinis III 105 extat in Collectione Gestorum Chalcedonensium Vaticana 9 [A v ] Μ, Β [ = abo], Φ ' A* ι . 2 δ ι ά τ σ ξ ι σ — π ε π ρ α γ μ έ ν α M B De eodem [praecedit 23] edictum secundum ciuibus nostris Constantinopolitanis. Idem augusti ΦΓ incipit alia [praecedit 23] constitutio diuae memoriae Marciani in synodo Calchedonensi. Imperator Marcianus augustus Palladio praefecto praet Λ τ 2 πραττόμενα B 5 τ ώ ν έξ Β

6 χαλκηδονίων Β °

πόλει Β·>

ίο κάκεΐνοισ Β»

ΐ2 πάλαι ΜΦ Γ πάλιν Β

13 τά M om. Β οί Μ ό Β 14 άλεξανδρείασ Bb 17 όπερ Bb 19 τ ώ ν o m . M 20 μηδέ om. Β TOÏS] τήν Β ° 2ΐ ύπολαμβάνεσθαι Β διατάγματι ήμερότητοσ B¡> 23 έπειδήπερ om. Β ° οίσ τε Μ 24 καμάτω μεγάλω [μεγίατω Bb] Β μεγάλαΐξ Βί> 26 ούκ δν] κ&ν Β ° 27 έμμένειν Βΐ> 29 ίφ' M 3 1 πραγμάτων Β 35 πάντων πάντασ Β °

120 [479]

23 M A R C I A N I I M P E R A T O R I S

θρηισκείας έρποντας, έπειδήπερ oí έν τήι τοιαύτη ι διαστροφήι και ματαιότητι φωραθέντες καί τάς ορισθείσας ή δ η κολάσεις έκδέξονται καΐ τήι τ ω ν δικαστηρίων κινήσει, κσθάττερ τοις εύσεβέσι καιροίς άρμ03ει, τιμωρηθήσονται. χ ρ ή y à p έπεσθαι τήι έν Χαλκηδόνι συνόδωι, έν ήι π ά ν τ ω ν έπιμελώς 3ητηΘέντων τ α ϋ τ α διώρισται ά πρότερον αϊ τρεις μνημονευθείσαι σύνοδοι αί τήι τ ω ν α π ο σ τ ό λ ω ν άκολουθήσασαι πίστει τ α π δ σ ι 5 φυλακτέα παραδεδώκασιν. a. 13. m Mart. 'Εδόθη π ρ ο τριών Ειδών Μαρτίων έν Κωνσταντινουπόλει ύπατείαι Σφωρακίου καί τ ο υ δηλωθησομένου Έ γ ρ ά φ η Παλλαδίωι έπάρχωι τ ώ ν κατά τ η ν Ά ν α τ ο λ ή ν πραιτωρίων, Ούαλεντινιανώι έπάρχωι τ ώ ν κατά τ ο Ίλλυρικόν πραιτωρίων, Τατιανώι έπάρχωι πόλεως, Βιγκομάλωι μαγίστρωι τ ώ ν θείων όφφικίων καί ύ π ά τ ω ι δεσιγυάτωι

10

L m í 839 Περί τ ο υ κεκωλύσθαι τάς π α ρ ά τ ώ ν Χριστιανών διαλέξεις πρόθεμα τοις πολίταις ημών Μ VII 47" τοις Κωνσταντινουπολιταις 23

Οί βασιλείς Φλάβιος Ούαλεντινιανός και Φλάβιος Μαρκιανός αΐώνιοι αυγουστοι. Μόλις ποτέ τ ό δια μεγίστης εύχής υ π ά ρ χ ο ν ήμΐν καί σπουδής άποβέβηκεν καί ή περί is τ ο υ νόμου τ ώ ν ορθοδόξων Χριστιανών έκποδών φιλονεικία γεγένηται· μόλις ευρηται τ ά τής έπιψόγου πλάνης ϊάματα καί τ ώ ν δήμων ή διαφωνούσα διάνοια προς μίαν έληλυθεν σύννευσιν καί όμόνοιαν. έκ διαφόρων γ α ρ επαρχιών ευλαβείς κατά τ ή ν Χαλκηδονέων [πόλιν] επίσκοποι σννηθροίσθησανέξ ημετέρου προστάγματος καί δι' όρου σαφώς έπί τ ή ι θρηισκείαι τί δέοι παραφυλάττειν, έδίδαξαν. ή βέβηλος τοίνυν έρις τ ο υ λοιπού 2ο σχολα^έτω. καί γ α ρ άσεβης καί ιερόσυλος αληθώς ος μετά τοσούτων έπισκόπων άπόφασιν τ ή ι οίκείαι τί ποτε γ ν ώ μ η ι καταλιμπάνει πρός έρευναν, έπείπερ έσχάτης δηλονότι παρανοίας έστί τ ο μεσούσης ήμέρας φώς σεσοφισμένον ^ητεϊν. ó γ ά ρ τι μετά τ ή ν εύρεσιν τής αληθείας διερευνώμενος περαιτέρω ψευδός 3ητεί. μηδείς ούν κληρικός ή γ ο ϋ ν στρατευόμενος ή γ ο ϋ ν έτέρας αίρέσεως οιασδήποτε περί τής τ ώ ν 25 Χριστιανών πίστεως δημοσίαι συναγομένων ό χ λ ω ν καί άκροωμένων είς τ ό έξής διαλέξεις ποιεΐσθαι τ ο λ μ ά τ ω , ταραχάς έκ τούτου καί κακοδοξίας προφάσεις έπινοών. τήι κρίσει γ ά ρ ύβριν ποιεί τής αγίας συνόδου όστις αν τ ά άπαξ κριθέντα καί όρθώς τ υ π ω θέντα πάλιν άνακυλίειν έκ διαλέξεως καί δημοσιεύειν φιλονεικοίη, όπότε τ ά νυν περί τής τ ώ ν Χριστιανών πίστεως ορισθέντα κατά τάς τ ώ ν α π ο σ τ ό λ ω ν εκθέσεις καί κατά 30 τάς τ ώ ν ά γ ί ω ν πατέρων τ ώ ν τι καί η διδασκαλίας καί τ ώ ν ρν τυπωθέντα γινώσκεται. ουδέ γ ά ρ έλλείψει τιμωρία κατά τ ώ ν τοϋδε καταφρονούντων τ ο υ νόμου, έπειδήπερ ου μόνον κατά τής πίστεως τής ευ διατεθείσης έναντίοι χωροϋσιν, άλλα γ ά ρ Ίουδαίοις τε καί "Ελλησιν έκπυστα διά τής τοιδσδε φίλονεικίας τ ά σεπτά ποιοϋσι μυστήρια. ouKoöv ει μέν εϊη κληρικός ό περί θρηισκείας δημοσίαι φιλονεικεϊν τολμών, άποκινηθήσεται 35 τ ο υ κ α τ α λ ό γ ο υ τ ώ ν κληρικών· εΐ δε στρατείαι κοσμούμενος, τ ή ν ¿ώνην άφαιρεθήσεται. καί οί λοιποί δε οί ένοχοι τ ώ ι έγκλήματι τούτωι τής βασιλίδος αυτής έλαθήσονται π ό 23 L a t i n u m e x e m p l a r praeter Rustici uersionem [Φ Γ ] in Gestis L a t i n i s I I I 104 e x t a t in Collectione Gestorum Chalcedonensium V a t i c a n a 8 [ Λ ν ]

Μ, Β [= abo], Φ' Λ ν 5 e i τρεϊσ αϊ Bab ΜΒΦ·· incipit

constitutio

14 φλσύιοσ Bab

et Λ ν τ ϊ η Β bo

γινώσκεσθαι Β »

36 ^ωήν MB«, corr. M

37

Μ Β Φ Γ om. Λ ν Imperator

25 γ ο ϋ ν om. Β»

30/3 1 Α π ο σ τ ό λ ω ν — τ ώ ν 2 om. Β -

Λν

2ΐ σ λ η β ω σ ά σ ε β ή σ - — Ιερόσυλοσ Β

σεσοφισμένου Bb

33 y à p ] καί Β ° om

ΐ 2 — 1 4 Περί —

Marcianus

σύννευσιν Bab συνέλευσιν Β» consensum

i g ττόλιν om. Μ

τ η σ ήμέρασ Β»

28 τ η ά γ ί α σ υ ν ό δ ω Bb

g—11

Calchedonensem.

17/18 άνεληλύθασι Β °

ι8/ΐ9 χαλκηδονίων Β ° π α ρ η ν οίασ B b

7 ύιτατείασ M ad synodum

ανγουστοι περί

Bb

Φ Γ Λ ' συναίνεσιν Μ 23 trapavofaç] ή y o ö v M B [ = Φ']

3 1 τριο 2/3 ποιείν τταρέχεσθαι Βΐ> 3 διαλέγονται δημοσία Bb δημόσιον διαλέγονται Β» 5 τοϋτο Β 6 τό Θείον Β» η μόνωσ Β° 8 τοιούτον B b o ίο add. Sporacio constile Λν Sporacio uc et qui fuerit nuntialus consulibus ΦΓ ι ι ύσίασ B° του»] τον âv άγίοισ Β» ΐ2 êv κωνσταντινουπόλει Β*» 13 Trapà] Crrrò Bb 15/16 Ούαλεντινιανώι— δεσιγνάτωι om. φι 15 Ούαλεντινιανώ — 'Ιλλυρικού om. Μ 2ο ήμϊν τών Β 2ΐ μεγίστων Μ [ = Φγ] άρίστων Β 28 ούτοσ — μόνοσ ΜΦΓ οΰτωσ — μόνοσ [μόνωσ Β»] Β ούτω om. Β om· Μ 29 et expetiit et φι 3 1 δι' εύχησ πιστεύεσβαι Bb 33 χαλκηδονίων Β° 34 1 36 του τταρωιχηκότοί] sanctae Φ 37 καί τοιαύτη ΜΦ' om. Β A c t a coociliorum oecumenicorum.

I I I , ι.

^

122 [481]

25 MARCIANI IMPERATORIS

ρημάτων καταδικασθήναι παρά πάντων évi στόματι, άπαλειφέσθω τά της διατάξεως έκείνης ήτις καθ' άρπαγήν τών μυσαρών μετά την τελευτήν του της όσιας μνήμης ΦλαβιανοΟ κατ' αύτοΟ τεθείσα γινώσκεται, καί καθόλου σχολα^έτω τα έξ άδικίας τήν άρχήν Ισχηκότα ή τε άδικος άπόφασις μηδέν βλαπτέτω μηδέ Εύσέβιον μηδέ Θεοδώρητον τούς θεοφιλέστατους έπισκόπους, ους ó όρος ó αυτός περιέχει, έπειδήπερ où δύνανται έκ δια- « τάξεως επίσκοποι κατακρίνεσθαι ους έπί τήι φυλακή ι τη ι της πίστεως συνοδική ψήφος έκόσμησεν. έκβληθείσης τοιγαροΟν τής νομοθεσίας έκείνης κατεχέτω του βίου καί τής δόξης τής έαυτου Φλαβιανός, ήσπερ ήξίωται, τόν αίώνιον επαινον τής ευσταθείας L mi 867 τής περί τήν πίστιν αύτοϋ τοΤς λοιποϊς έσομένης εις υπόδειγμα. Ή ύπέρλαμπρος τοιγαροΟν καί μεγαλοφυής αύθεντία σου τόν σωτηριώδη του- ι« τονί νόμον προτεθέντων Ιδίκτων είς τήν άπάντων ποιήσει γνώσιν έλθεΐν. d. 6. m. lui. Εδόθη προ μιας νονών 'Ιουλίων έν Κωνσταντινουπόλει ύπατείαι Σφωρακίου τοΟ 4 5 2 *' λαμπροτάτου καί τοΟ δηλωθησομένου Μ vii 501

Περί του βέβαια είναι ταϋτα όπερ παρά τής αγίας συνόδου τής έν Χαλκηδόνι κατά Εΰτυχοϋς καί τών αύτοϋ μοναχών ώρίσθη is 25 Oi αυτοί αύγουστοι τοις αύτοίς άρχουσι. Μεγίστας τώι παντοκράτορι θεώι χρή εχειν καί όμολογεϊν τάς χάριτας ότι τά μύση ούτε λανθάνειν παντελώς ούτε διαμένειν ατιμώρητα συγχωρεί, ών θάτερον μέν του βλάπτειν πλείστην έχει τήν άδειαν, θάτερον δέ του άμαρτάνειν υπόδειγμα δίδωσι τοις λοιποϊς. τοιγαροΟν έν φροντίδι τάς τών ανθρώπων πράξεις ύπάρχειν τώι θεώι καί τό τής θρηισκείας μάλιστα σέβας 20 πρώην έν τώι κυροϋσθαι τήν καθολικήν πίστιν περιφανώς άνεδείχθη, ήνίκα τόν τοις μυσαροίς έπόμενον δόγμασιν Εύτυχή και λανθάνειν, ώς έλάνθανεν, επί πλέον ούκ εϊασεν καί άλόντα του μύσους τήν τιμωρίαν διαφυγείν ούκ ήνέσχετο. όθεν ταϊς ψήφοις ούτος θεού τε καταδικασθείς καί ανθρώπων δρον συνοδικόν, ώς ήν άξιος, άπηνέγκατο θεώι τε ύπεύθυνος ών, ώι τήν ύβριν έποίει, καί άνθρώποις ένοχος, ούς άπατδν έπεχείρει. πλεΐ- 25 στοι γαρ έναγχος έκ πάσης ώς είπεϊν τής οικουμένης όσιώτατοι κατά τήν Χαλκηδόνα άθροισθέντες έπίσκοποι τά του μνημονευθέντος ΕύτυχοΟς φαυλότατα πλάσματα μετά τής πλάνης τής έν Έφέσωι συνόδου τής αύτοϋ χάριν γεγενημένης έξέβαλον τοΤς τών άγίων πατέρων άκολουθήσανΥες δόγμασι τοις τε έν Νικαίαι παρά τών τιη έκτεθεΐσι ** καί τοΤς έν Έφέσωι, ήνίκα τήν Νεστορίου πλάνην έξέκλεισαν προεδρευόντων Κελεστίνου 30 τε του τής 'Ρωμαίων καί Κυρίλλου τοΟ τής Άλεξανδρέων πόλεως έπισκόπων. τά κατά τήν άρχαιοτάτην τοίνυν διδασκαλίαν υπό τής προσκυνητής συνόδου τής έν τήι Χαλκηδονέων όρισθέντα κατ' έκείνην τήν πίστιν δι' ής τόν θεόν σέβομεν, φυλάττεσθαι διά παντός έθεσπίσαμεν καί θεσπί^ομεν. άκόλουθον γάρ σφόδρα καθέστηκε τών φκ έπισκόπων τών καθαρδι διανοίαι τόν θεόν θρηισκευόντων τούς τύπους τούς ύπέρ τής άγιω- 35

25 Latinum exemplar praeter Gesta Latina III 108 [ΦΓ] extat in Collectione Hispana et codice Albigensi [As] Μ, Β [= abo], ΦΑ* 2 καταρπαγήν Μ τήν om. Β° 4 θεοδώριτον Β 5 δύναται Β° 8 ήσττερ ΒΦγ ώσττερ Μ εύσταθίασ ΜΒ° 9 έσομένοισ Β bo eIs om. Β ιι έδίκτων B»b ¿κδίκων Β» post έλθεϊν add. Palladio praef. praet. Φ' i2 vóvvcov B»° ύττατείασ M 16 TOÏS — άρχουσ: MB Palladio praef. praet. [hue usque As] et eodem exemplo Valentiniano praef. Illyrici, Τaliano praef. urbis, Vincomalo magistro officiorum et consult designato Φ'Λ3 μύση MB φι auctores [scelerum addiderim] heresisque occulta

ig άμαρτάνοντοσ Β» 2ΐ Απεδείχθη Μ exciderunt uel in hoc postea alma urbe a CL 32 τηι om. MBt> 33 χαλκηδονίων B° om. Β

As 22 πλεϊον Β°

τώι o m . Β » ιγ τ ά ; o m . Μ τά 18 συγχωρεί υ B° ϋχειν Β»

25 άπαντδν Β° 29 τε om. Μ Γ ®rAs 31 TS om. B° 34 φκ Μ [= ΦΓ et codex Albigensis DCXXX Hispana]

sunt episcopis declaróla [decreta Φ ]

CONSTITVTIO CONTRA EVTYCHEN

[482] 123

τάτης και όρθοδόξου πίστεως πεφυκότας κατά τούς των πατέρων κανόνας μετά μεγίστου φυλάττεσθαι του σεβάσματος. έπειδή δε της βασιλικής προνοίας Ιστί πδν φαϋλον εν άρχηι καταπαύειν καί την ερπουσαν νόσον δια της των νόμων Ιατρείας έκτέμνειν, δια Μ VII 504 τοϋδε του νόμου Θεσπί^ομεν τοΟς υπό της μανίας Ευτυχούς άπατωμένους καθ' υπόδειγμα των Άπολιναριστών, οϊς ήκολούθησεν Εύτυχής καί οϋς οΐ σεπτοί των πατέρων 5 τύποι, τουτέστιν ο! της έκκλησίας κανόνες καί αί θεϊαι διατάξεις των πάλαι βασιλέων καταδικά^ουσι, μηδένα (έπίσκοπον, μηδένα) εχειν πρεσβύτερον μηδέ τινας κληρικούς ή Ιχειν ή όνομά^ειν καί αύτόν Ευτυχή τής του πρεσβυτέρου προσηγορίας, fjç ανάξιος ών έγυμνώθη, καθόλου στερίσκεσθαι. εϊ δέ τίνες άντικρυς των παρ' ημών ορισθέντων επισκόπους ή πρεσβυτέρους ή καί λοιπούς κληρικούς χειροτονήσαι τολμήσαιεν, αυτούς L nu 870 τε τούς χειροτονουμένους καί τούς χειροτονουντας ή περιποιοϋντας έαυτοίς κατά πρό- u ληψιν τόν βαθμόν τόν των κληρικών μετά το καταδικασθήναι τήι των ύπαρχόντων άποβολήι καί Ιξορίαι διηνεκεΐ συσχεθήναι προστάττομεν του συνιέναι τε ήτοι συνάγεσθαι ή μοναχούς συναθροί^ειν ή οίκοδομεΐν μοναστήριον ούδεμίαν αύτούς εχειν κελεύομεν άδειαν, καί αύτούς δέ τούς τόπους, εί πειραθεΐεν ίσως ποτέ συνιέναι, δημοσιεύ- is εσθαι, δμως εί του δεσπότου του τόπου Ιγνωκότος συνέλθοιεν· ως εϊ γε άγνοοϋντος, τόν διοικητήν εϊτ' ούν μισθωτήν του τόπου βασανισθέντα ράβδοις μετά δημεύσεως έξορίαν ύπεισιέναι θεσπί^ομεν. προς τούτοις ούδέν αύτούς Ικ διαθήκης δέχεσθαι ούδέ τοις έκ τής αύτής πλάνης ύπάρχουσι καταλιμπάνειν, [άλλ' ] ούδεμίαν μετιέναι στρατείαν αύτούς άνεχόμεθα, εί μή τι άρα τήν τών κορταλίνων ή τών λιμιτανέων · εί δέ καί 2ο τις εν έτέραι παρά τήν προειρημένην εύρεθείη στρατείαι ή δια τό ήγνοήσθαι αύτοΟ τήν εκ τήι θρηισκείαι διαστροφήν ή καί δια τό μετά τήν 3°

29 E P I S T V L A

AD

MACARIVM

EPISCOPVM

ET

MONACHOS

IN

MONTE

SINA

[490]

131

Ά ν τ ί τ υ π ο ν θείων γραμμάτων πεμφθέντων π α ρ ά τ ο ϋ αύτοϋ Μακαρίωι έττισκόττωι καί άρχιμανδρίτηι και λοιποίς τοις εν τώι ά γ ί ω ι όρει Σινδ εύλαβέσι μοναχοϊς 29 Οία κατά της εύαγούς θρηισκείας και της 'Ρωμαϊκής πολιτείας έπικινδύνως νεωτερί3ων Θεοδόσιος, ου ταΐς πράξεσιν άξίαν ούκ αν εύροι τις τιμωρίαν, έάλω, ούδένα μεν λέληθε, πάντως δέ και εις τήν ύμετέραν εύλάβειαν τ ό μέγεθος τ ω ν π α ρ ' αύτου πεπλημ- ·> μελη μένων έλήλυθεν. ούτος γ ά ρ προλαβών, καθώς αί θειαι προα/ορεύουσι γραφαί, τήν τ ο υ άντιχρίστου προσδοκωμένην παρουσίαν, τό δε άληθέστερον ειπείν, π α ρ ' εκείνου ^ ' y ^ j πεμφθείς πολεμήσαι τήι á y í a i και όρθοδόξωι πίστει ούδέν ώιήθη διαπράττεσθαι φαυλον, εί τήν Εύτυχούς δυσσέβειαν μιμήσοιτο, ός κατά της εύσεβοΰς τ ω ν ορθοδόξων Θρηισκείας L IIII 851 έπανέστη ^ηλών μεν Φωτεινόν τον της άληθείας άλλότριον, μιμητής δέ είναι της θεο- m μάχου γνώμης Ά π ο λ ι ν α ρ ί ο υ και Βαλεντίνου και Νεστορίου σπουδάζων, συκοφάντης άντικρυς άποδεικνύμενος της π ρ ώ η ν κατά τήν Χαλκηδονέων πόλιν συγκροτηθείσης δια τ ό περί τ ή ν πίστιν θερμόν ήμετέρωι νεύματι ά γ ι ω τ ά τ η ς συνόδου, ή τ ω ν τ ι η ά γ ί ω ν πατέρων προς συγκρότησιν της πίστεως τ ό σΰμβολον έβεβαίωσεν ούδέν κατά προσθήκην ή μείωσιν της τ ω ν αυτών όσιων πατέρων διδασκαλίας έναλλάξασα, Ευτυχή δέ ώς τήι ΐ'> άληθείαι μαχόμενον και τήν π ί σ τ ι ν παρασαλεϋσαι βουληθέντα άλλότριον είναι του τ ω ν ορθοδόξων ονόματος δικαιώσασα. ού τήι μοχθηρδι καί ριψοκινδύνωι τόλμηι Θεοδόσιος άκολουθών καταλαμβάνει μέν τ ή ν Παλαιστίνων χώραν, ά π α τ δ ι δέ τους ούκ εΐδότας ετερα άνθ' ετέρων δεδογματίσθαι παρά της άγιας συνόδου πλαττόμενος. εφησε γ ά ρ ώς ή αύτή ά γ ι ω τ ά τ η σύνοδος δύο υίούς καί δύο Χριστούς καί δύο π ρ ό σ ω π α (όφεί- - λειν) προσκυνεισθαι έδογμάτισεν καί ώς ύπεναντίον τ ο υ συμβόλου τ ω ν ά γ ί ω ν πατέρων τήν π ί σ τ ι ν ήρμήνευσεν. έντεϋθέν τε έαυτώι πλήθος τ ω ν άπατηθέντων άθροίσας καί τήν τ ω ν άφελών ώς ειπείν άγνοιαν κτησάμενος σύμμαχον τήν Αΐλιέων κατατρέχει πόλιν, έμπρησμούς οικιών, φόνους εύλαβών άνδρών, άφέσεις τ ω ν επί τοις έσχάτοις έγκλήμασιν έαλωκότων τολμών, δΓ ών εύλαβους τίνος δόξαν θηρώμενος επικινδύνως -ο ηύθέντησεν, καί τάς είρκτάς άναρρηγνύς, ίνα τ ω ν υπευθύνων τ ό γε έπ' αύτώι της δίκης έλευθερωθέντων π δ σ ι ν ώς ειπείν τ ο υ πλημμελειν άνεύθυνον παράσχηι τ ή ν εύχέρειαν. καί είς αύτήν δέ τήν καθοσίωσιν καί τους τής ήμετέρας θειότητος νόμους έξαμαρτάνων απέκλεισε μέν της πόλεως τάς πύλας έαυτώι τε τ ό τής επισκοπής βεβαίως π α ρ ά πάντας τούς κανόνας έκδικήσαι έπεχείρησεν όνομα Ίουβεναλίου του όσιωτάτου καί περιόντος 3« καί επισκόπου τής πόλεως τυγχάνοντος, όμοϋ τ ά θεία καί τ ά ανθρώπινα χραίνων τε καί σ υ γ χ έ ω ν δίκαια. εντεύθέν τε όδώι βαδίζων έπί τ ά χείρονα τάς κατά τήν Γίαλαιστίνην π δ σ α ν ά γ ι ω τ ά τ α ς εκκλησίας καί πόλεις τοις μεί^οσι περιβάλλει κακοΐς, τούς μέν εύλαβεστάτους έπισκόπους άναιρείσθαι παρασκευά^ων, έν δέ ταϊς έπισκοπαϊς χειροτονών ους έβούλετο. προσέταττε γ ά ρ μανιώδει τώι θράσει κεχρημένος τούς πάλαι as ψήφωι δικαίαι κατά τούς θείους κανόνας τ ώ ν πόλεων επισκόπους, ώς αύτώι παρέστη, άλλοτρίους τής ίερωσύνης καθίστασθαι καί τ ω ν θρόνων οίς έκληρώθησαν, άπελαύνεσθαι. επιστρατεύει δέ και Ίουβεναλίωι τώι όσιωτάτωι έπισκόπωι πανταχόθεν διά τ ο ϋ πεμφθέν- M vu 485 τος πλήθους τήν άναίρεσιν αύτοΟ πραγματευόμενος · ο ύ τ ω γ ά ρ ώιετο βεβαίως μέν καθέξειν τήν ούδέν αύτώι προσήκουσαν έπισκοπήν, κατορθώσειν δέ τελείως τ ά τής οίκείας έπι- ι 29—31

L a t i n e non e x t a n t

Μ [inde a 7 trap' Ικείνου], Β [ = a o ] 2 t o í s om. Β " σε Β °

sis om. Β °

ύττεναντίου Β °

4 ούκ ® ν Β » έάν Β»

πλημμελημένων Β " π λ η μ μ ά τ ω ν Β »

αληθείας om. Β» στηνών Β*

εύλσβεστάτοισ Β ° ΐ2 τήν] τ ώ ν Β»

2ο ή α ύ τ ή Μ α ύ τ ή ή Β 2 2 τε om. Β »

3 4 έττισκοπαϊς om. Μ

χαλκηδονίων Β °

y ή Β»

ι γ γ ν ώ μ η καί τ ό λ μ η Β ®

2 0 / 2 1 όφείλειν addicli cf. p. 1 3 3 . 1 7

2 8 δέ] καί είσ Β °

¡ ύ δικαίω Μ

î π ά ν τ ω σ δέ Β '

8 ώήθην B«

29 τ ώ M B »

2 1

18 -τταλαιπροσκύνησα!

32 τ ή ν om. Β

3 7 καί — άπελαύνεσθαι o m . Β °

πάντων

χο ¿ η λ ω Μ Β

3 3 π σ σ α σ Β»

4 ° ούδε Μ >7*

132 [491]

MARCIANI IMPERATORIS

χειρήσεως. Ίουβενάλιον μέν ουν τον όσιώτατον έπίσκοπον ή τε άγία τρισς και ώς τό πράγμα εδειξεν, τό περί την πίστιν θαρρεϊν διέσωσεν, Σευηριανός δέ ó της ευλαβούς μνήμης επίσκοπος της ΣκυΘοπολιτών άμα έτέροις άντ' εκείνου δυσσεβώς αναιρεθείς πάρεργον της Θεοδοσίου κατέστη μανίας. ταύτα καί τά τούτων δεινότερα τολμήσας Θεοδόσιος, επειδή των κατ' αύτόν απάντων τώι ήμετέρωι κράτει γνωρισθέντων παντα- 5 χόθεν άνιχνευθήναι σύν τοϊς αύτου δορυφόροις καί των αυτοί/ κακών κοινωνοΐς προσL nu 854 ετάχθη, δραπετεύει μέν έκτης Παλαιστίνων, ην ούτω διέθηκεναύτοϊς έπιδεικνύςτοιςπράγμασιν ώς υπηρέτης καί πρόδρομος του άντιχρίστου γέγονεν· τόπους δέ έκ τόπων αμείβει, τάς μέν άγιωτάτας έκκλησίας διαταράττων, τους δέ περί τήν πίστιν άπλουστέρους ετερα παρά τήν άλήθειαν φρονεϊν καί δυσσεβώς τό θείον Θρηισκεύειν παρασκευά^ων. ίο ούτος, ώς έμάθομεν, τό της εύλαβείας οίκητήριον καί τοις άγίοις άνδράσι βατόν Σινδ κατείληφεν όρος, έν ώι τά παρ' ύμών φίλα μέν τώι κρείττονι, παρά δέ ήμϊν πάσης άξια τιμής ΐδρυται μοναστήρια. καί δι' ών έν αΰτώι λανθάνων §τι μελεται κατά της όρθοδοξίας, καιρόν έαυτώι γενήσεσθαι προσδοκδι. αλλ' εκείνου μέν ουδέ είς λόγος, έπείπερ ούδέ της τιμωρίας τών πεπλημμελημένων αύτώι τε καί τοις αύτοΟ δορυφόροις is εύροι τις αν μέτρον άξιον τό δέ ήμέτερον κράτος εΐ καί λίαν τεθάρρηκεν ώς ούδενί τρόπωι τό πονηρόν και θεομάχον Θεοδοσίου φρόνημα τήν άληθώς καί βεβαίαν έν ύμΐν στηριχθεϊσαν πίστιν παρασαλευσαι δυνήσεται, όμως ίνα μή τι του δαίμονος έργον, ώι διακονείται, παρά τήν υμών τε καί του ήμετέρου κράτους πρόθεσιν ίσχύσαι δυνηθήι, τοΐσδε τοις θείοις γράμμασιν τήν υμετέραν προτρέπει εύλάβειαν τον ούτως άνόσιον καί της όρθο- 2ο δόξου πίστεως άλλότριον τών τε άγιωτάτων εκκλησιών πολέμιον άμα τοις αύτώι συνεργοίς πανταχόθεν άνιχνευθέντα παραδοϋναι τώι τήν έπαρχίαν Ιθύνοντι είς τό μέγιστον του ένδοξοτάτου στρατηλάτου της "Εω άπό υπάτων καί πατρικίου δικαστήριον άχθησόμενον, ούχ ίνα δίκη ν ύπόσχηι, τοσούτον, άλλ' ινα του λοιπού γοΰν τάς εύλαβεΐς καί περί τό Θείον άφελέστερον διακειμένας έκ τού περινοστεϊν έπ' όλέθρωι τών τόπων 25 ούς αν καταλάβοι, δελεά^ειν παύσηται ψυχάς. ΐστω γαρ ή ύμετέρα εύλάβεια ώς ημείς έκ προγόνων της όρθοδόξου πίστεως γεγονότες καί ταΐς θείαις γραφαϊς τήν άγίαν τριάδα προσκυνεϊν διδαχθέντες τών τιη της όσίας μνήμης πατέρων τό σύμβολον άσπα^όμεθα ούτω βαδίζοντες καί κατ' αύτό πιστεύοντες τήν τε Φωτεινού καί Άπολιναρίου καί Ούαλεντίνου καί Νεστορίου καί Εύτυχοΰς τών τε άλλων πάντων όσοι τώι συμ- 3ο βόλωι εναντία φρονεϊν έγνώκασι, δυσσέβειαν άπωθούμενοι, πιστεύοντες δέ τόν δεσπότην ήμών καί σωτήρα Ίησούν Χριστόν έκ πνεύματος αγίου καί Μαρίας της παρθένου της Μ VII 488 Θεοτόκου τετέχθαι καί όμολογοΰντες ενα καί τόν αύτόν υίόν Ίησούν Θεόν τέλειον καί άνθρωπον τέλειον τόν αύτόν Θεόν άληθώς καί άνθρωπον άληθώς τόν αύτόν ούδενί τρόπωι μερι^όμενον ή χωρι^όμενον ή τρεπόμενον τόν σωτήρα Χριστόν προσκυνοϋμεν, 35 διά παντός έν ταύτηι τήι πίστει άσαλεύτως διαμένειν εύχόμενοι, άναθεματί^οντες φανερώς τούς λέγοντας δύο υΙούς ή δύο Χριστούς ή δύο πρόσωπα ή είπόντας ή γράφοντας ή καί λέγειν τολμώντας, ήντινα προειρημένην άγιωτάτην πίστιν άληθη καί όρθόδοξον ούσαν καί ή κατά τήν Χαλκηδονέων εναγχος σνγκροτηθεϊσα άγιωτάτη σύνοδος έβεβαίωσεν σνμφώνωι χρησαμένη περί τήν εύαγή καί όρθόδοξον θρηισκείαν φρονήματι ν αί τήν ω Εύτυχοΰς μόνου κακοδοξίαν όμογνώμονι τοις άγίοις πατράσι ψήφωι καταδικάσασα. Μ, Β [ = abo] ι καί ώσ Μ ώσ καί Β 2 σεβηριαυύσ Β 6 αύτοΰ2 om. Μ η παλαιστήνώυ Β g Αμείβων Β», corr. Β® άμείβειν Μ ίο τόν Μ 13/14 ίυ αύτώι — καιρόν om. Β 14 αύτώ Μ 15 πλημμελημένων MB», corr. M 17 έν om. Β° ι8 ípyou Β» 2ο όντωσ Β 23 κριτήριον Β 24 τοσούτων Μ 25 εύλαβέστερον Β " 3° Ούαλεντίνου—καί 3 om. Β° 31/32 δεσπότην χν καί σρα ήμών Γν Β° 32/33 τησ Θεοτόκου τησ παρθένου Β 34 καί — τέλειον om. Β° 39 χαρκηδονίων Β " 4° θρησκείαν Μ πίστιν Β

30 EPI STVLA AD SYNOD VM PALAESTINAM

[492] 133

3 0 Άντίτυπον θείων γραμμάτων του αύτοϋ εύσεβεστάτου βασιλέως Μαρκιανοϋ πεμφ- ^ Hjj 8 ? 8 513 Θέντων τήι έν Παλαιστίνηι άγίαι συνόδωι Τό περί την πίστιν θερμόν της ημετέρας εύσεβείας καί όπόσηι όσημέραι κεχρήμεθα σπουδήι περί την άγιωτάτην καί όρθόδοξον πίστιν, ήγούμεθα μηδένα μέν λανθάνειν, προ δέ πάντων άκριβώς εΐδέναι τήν τε ύμετέραν εύλάβειαν καί πάντας tous τώι 5 Θεόφιλε! καταλόγωι των όσιωτάτων Ιερέων περιεχομένους. ó δέ τώι γένει των Χριστιανών έξ έργου πολεμών βάσκανος διάβολος ού παύεται μηχανήματα έπινοών κατά της ôcyiaç καί ορθοδόξου πίστεως καί τών προλαβουσών αιρέσεων άπογνούς έτέραν εφεύρε νυν διά του δυσσεβοϋς Ευτυχούς κακοδοξίαν του τήν Φωτεινού καί Ά π ο λιναρίου καί Βαλεντίνου καί Νεστορίου Θεομάχον δηλώσαντος γνώμην, ήτις ήμϊν άπέτεκεν ίο τον δυσσεβή καί πρόδρομον του αντίχριστου, μιμητήν δέ καί της Σίμωνος πλάνης Θεοδόσιον. ος άπαρεσθείς τήι άληθείαι (πώς γαρ έμελλε ταύτηι τίθεσθαι ό τής μερίδος του άντιχρίστου ύπάρχων, μάλλον δέ όλον αυτόν ένδεδυμένος;) καί συνιδών ώς εΐ μή πλάττοιτο τινά της αύτοϋ πανουργίας καί δυσσεβείας άξια, ούχ έξει τούς υπακούοντας, επινοεί τινά καί συντάττει γράμματα, όπερ ήδύνατο πλάσασθαι μόνος ό διά- is βολος, και δι' αύτών τήν έν Χαλκηδόνι άγίαν συκοφαντεϊν ούκ έπαύσατο σύνοδον ώς δογματίσασαν δύο υιούς καί δύο Χριστούς καί δύο πρόσωπα όφείλειν προσκυνεΐσθαι ούτω τε τάς τών άπλουστέρων άπατήσας ψυχάς καί τινας άλλους τώι διαβόλωι έκδεδομένους έσχεν αύτώι συντρέχοντας, où μήν άλλά καί μοναχούς καί έρημίτας καί πλήθος έκ τούτων συναγαγών ανατρέπει μέν πόλεις, εργάζεται δέ φόνους εν μέσαις 2ο αύταΐς καί ούδέ τών τυχόντων, άλλ' όσίων καί ευλαβών άνδρών, τολμαι δέ εμπρησμούς καί στάσεις καί νεωτερισμούς κατά τής πολιτείας αύτής, σύγχυσιν τών θείων όμοϋ καί άνθρωπίνων εργαζόμενος, άναρρηγνύς είρκτάς καί φονείς τούς τά παραπλήσια αύτώι τολμήσαντας καί έτέρους έπί άθεμίτοις έγκλήμασι φυλαττομένους προς τιμωρίαν άφιείς, ώσπερ άδειαν διδούς πδσι του πλημμελεϊν διά τούτων ά βούλοιντο. καί ώς μικρών < ' ¡5 όντων τών προλαβόντων έπάγει καί έτερα τούτων βαρύτερα. τήι γαρ έαυτοΰ έπιτρέψας δυσσεβείαι έπεισπηδδι τώι Θρόνωι του τρισμακαρίστου άποστόλου 'Ιακώβου ήγησάμενος μή εξειν τούτον ασφαλώς, εί μή τον κατά τούς εύαγεϊς κανόνας ένι- L im 879 δρυθέντα πάλαι αύτώι όσιώτατον έπίσκοπον Ίουβενάλιον άνέλοι. έπιπέμπει τοίνυν αύτώι τούς άναιρήσοντας, άποτυχών δέ του προλεχθέντος άνδρός διά τό τής πίστεως 3ο αύτοϋ έδραΐον και τήν τής άγίας τριάδος περί αυτόν ροπήν Σειτηριανόν τόν όσιώτατον τής Σκυθοπολιτών έπίσκοπον άμα τοις σύν αύτώι άναιρεΤ. γίνεται δέ, ώς γε ένόμι^εν, έν καθέξει του θρόνου, ούκ αρκεσθείς δέ τούτωι καί τούς έν έτέραις πόλεσιν όντας εύλαβεΐς έπισκόπους τών τε άγίων έκκλησιών καί τής ίερωσύνης άπελαύνει, έτέρους δέ τούς κοινωνοΟντας αύτώι τής άσεβείας καί τών άθεμίτων πράξεων άντ' αύτών καθιστδι. 35 ταύτα μέν ούν τά παρ' αύτου τετολμημένα ίστε πάντες ακριβώς, έπείπερ τό πολύ τών πεπραγμένων μέρος κατά τής ύμών εύλαβείας έγύμνασεν, όπερ έλθόντα εις άκοάς τής Μ vii 516 ήμετέρας γαληνότητος άμα τώι άκουσθήναι δικαίωι τύπωι καί ούκ άξίαν μέν τών αύτοϋ άδικημάτων έπάγοντι τιμωρίαν, φιλανθρωπίαι δέ σωφρονί^οντι τά άδικήματα διελύθη. ούπερ αίσθόμενος δραπετεύει μέν άπό τής Ίεροσολυμιτών καί φεύγει τήν Παλαιστίνων ω άπασαν, ήν κακώς διέθηκεν, ώς αύτοψεί παρείληφεν ή ύμετέρα άγιωσύνη, έν δέ τώι Μ, Β [= ao] άπέτεμε Β° ιι του om. Β» ι εύσεβοΟσ Β» om. Β° ίο βαλεντίου Β" θεομάχων Β» 28 έξην Μ έξεΐναι Β άσφαλώς τη;] τήν Β° 25 μικράν Μ 27 έτπστρέψασ MB» έπνπηδδ Β 32 τοίσ ccCrroö Β® ένόμι^ον Β® ϊχειν Β 28/29 ένιδρννβέντα Β 31 σεβηριανόν Β σευηρίυον Μ 37 exercuit translatio recens ab 33/34 tous — καί om. Β 33 δντωσ Μ 36 ττάντωσ MB» cnrtp έλβόντα Β ά παρελθόντα Μ editoribus Romanis ex codice quodam Vaticano petita έγύμνωαεν MB 38 καί om. Β 40 τήν] τών Μ τταλαιστηυών Β» 41 ws] είσ Β°

134 [493]

PVLCHERIAE AVGVSTAE

Σιναι δρει άμα τισί κοινωνοϋσιν αύτώι των άθεμίτων βουλευμάτων έαυτόν έγκατακρύπτει, πάντως που έμφωλεύων αυτόθι κατά της αληθείας καί βουλόμενος τά πάλαι έγχειρηθέντα αύτώι εις πέρας άγαγείν και τάς των έκεϊσε άπλουστέρων ψυχάς ταΐς ίδίαις ψευδολογίαις έξανδραποδί^ειν, συκοφαντών την àyiav σύνοδον καί λέγων τινά κατ' αυτής, μάλλον δε της έαυτοΟ σωτηρίας, â τήι δυσσεβεΐ ψυχήι καί γλώσσηι εκείνου 5 μόνου αρμόδια. δι' δ επαγρυπνούσα τήι περί την άγιωτάτην όρθόδοξον πίστιν σπουδήι ή ημετέρα ευσέβεια (έκ γάρ αυτής την ήμετέραν βασιλείαν ήρτήσθαι τε καί συγκροτεϊσθαι πιστεύομεν) προς Μακάριον τον εΰλαβέστατον έπίσκοπον καί τους εν τώι προλεχθέντι δρει άρχιμανδρίτας τε καί μοναχούς πάντας θεία κατέπεμψε γράμματα, ελέγχουσα μεν την μανίαν καί άσέβειαν Θεοδοσίου του μυσαρού, παραινούσα ίο δε φεύγειν τάς αύτοϋ ψευδολογίας, τήν δέ άπλήν καί άμώμητον πίστιν σέβειν, καθώς παρά τών άγιων πατέρων τών έν Νικαίαι τιη παρειλήφαμεν, τούτον τε έκδιώξαι έκ των προλεχθέντων σεβασμίων τόπων, ώς αν μη καί ούτοι χρανθεϊεν έκ τής Θεοδοσίου δυσσεβείας, ή καί παραδοΟναι αυτόν μετά τών αύτοϋ δορυφόρων τώι τής επαρχίας ήγουμένωι διαχθησόμενον εις το τοΰ μεγαλοπρεπεστάτου καί ένδοξοτάτου στρατηγού 15 τής Έ ω άπό υπάτων καί πατρικίου δικαστήριον. έπειδή δέ δέος εστί (πολύτροπον γάρ κακόν ό διάβολος, δν Θεοδόσιος ένδέδυται) μη πως τούτους άποφυγών τους τόπους, πλησιάσας δέ πάλιν τοις τής Παλαιστίνης τάς αΰτάς δυσσεβείας ένσπείρηι τοις μέρεσι καί τάς τών άφελεστέρων πλανήσηι ψυχάς, τάδε τά θεια ημών γράμματα προς τήν ϋμετέραν καταπέμπομεν εύλάβειαν παραινούντες τήι ύμετέραι όσιότητι παραφυλάτ- ·:υ τεσθαι μεν τήν του μυσαρού παρουσίαν, προκαταλαμβάνειν δέ τάς τοΰ πλήθους άκοάς καί διαθέσεις, κηρύττοντας μέν τήν άλήθειαν τής ορθοδόξου πίστεως, διδάσκοντας δέ ι, mi 882 ώς ήμεΐς έκ πατέρων τής αγίας καί ορθοδόξου πίστεως υπάρχοντες κατά τό σύμβολον τών τιη άγίων πατέρων πιστεύομεν, μισούμεν δέ καί βδελυσσόμεθα τήν Φωτεινού καί Άπολιναρίου καί Βαλεντίνου καί Νεστορίου δυσσέβειαν καί προς τούτοις τήν νεαράν as Εύτυχούς κακοδοξίαν. καί πιστεύομεν τον δεσπότην ήμών καί σωτήρα Ίησούν Χριστδν έκ πνεύματος άγίου καί Μαρίας τής παρθένου τής θεοτόκου τετέχθαι (καί) όμολογοϋντες ένα καί τον αύτόν uiòv Ίησούν, θεόν τέλειον καί άνθρωπον τέλειον τον αύτόν, θεόν αληθώς καί άνθρωπου άληθώς τον αύτόν, ούδενί τρόπωι μερι^όμενον ή χωρι^όμενον ή τρεπόμενον τον σωτήρα Χριστόν προσκυνούμεν ταύτηι τήι πίστει άσαλεύτως 3ο διαμένειν εύχόμενοι, άναθεματί^οντες τούς λέγοντας δύο υίούς ή δύο Χριστούς ή είπόντας ή γράψαντας ή καί λέγειν τολμώντας. ήντινα άγίαν καί όρθόδοξον πίστιν καί ή έν Μ vii 5·7 Χαλκηδόνι έναγχος οικουμενική συγκροτηθείσα σύνοδος έβεβαίωσεν μηδεμίαν προσθήκην ή μείωσιν έν τώι έκτεθέντι άγίωι συμβόλωι παρά τών τιη άγίων πατέρων ποιήσασα, τήν δέ Εύτυχοΰς μόνου κακοδοξίαν συμφώνωι τοις άγίοις πατράσι ψήφωι καταδικάσασα. 35 έν ταύτηι γάρ τήι πίστει τό ήμέτερον πέποιθεν κράτος καί έν ταύτηι διαμένειν σπεύδει τε καί εύχεται καί τήν ήμετέραν δι' αύτής φυλάττεσθαι βασιλείαν. τήν τοίνυν άληθή καί σεπτήν καί όρθόδοξον πίστιν ήμών, ήνπερ καί ή έν Χαλκηδόνι άγία σύνοδος έβεβαίωσεν, τώι πλήθει παντί κηρύττοντες καί μάλιστα τοίς εύλαβεστάτοις άρχιμανδρίταις τοις μή άκολουθούσι τήι γνώμηι τοΰ μυσαρού Θεοδοσίου του τάς πόλεις καί τάς ίο έκκλησίας τό γε έπ' αύτώι άνατρέψαντος τάς συνήθεις εύχάς ύπέρ τε ήμών και τής 'Ρωμαϊκής καταστάσεως έκτενέστερον ποιεΐσθαι μή κατοκνήσητε. Μ, Β [=-•= ao] 3 έγχειρησβέντα Μ έγχειρισθέντα Β 5 δυσσεβή τε Μ γλώττη Β fi τή Β τό Μ ίο δυσσέβειαν Β» 13 τήσ τών Β " και μή Β° 15 διαλεχθησόμενον Β" ι S ενσπείρει MB" 19 πλανήσει Β ° >4 βδελλυσσόμεθα Μ 25 καί" — Νεστορίου om. Β» βαλλεντίνου Μ 26 Ίησοΰν om. Β ιη τήσ 2 Β " καί ΜΒ° καί addidi cf. p. 132, 33 34 εκτιθεμένου Β° 35 κ α · 1 μόνου Β ° j(> ύμέτερον M 4

31 EPISTVLA AD BASSAM

[494] 135

Άντίτυπον βασιλικού γράμματος γραφέντος Βάσσηι ήγουμένηι άσκητηρίου εν Αίλίαι ^ . ~ · Q ' « Λ ' » ' TT "i ' Μ VII παρα της ευσεβεστατης και φιλοχριστου αυγουστης Πουλχερίας 31 Τήν της ημετέρας γαληνότητος ττερί την ευαγή και όρθόδοξον πίστιν σπουδήν τε και ττροθυμίαν και όπως αυτήν διά πάντων αύξειν τε καί συγκροτεΐσθαι σπουδά^ομεν, οϋδενί μεν άμφίβολον είναι νομί^ομεν, ττλέον δε ττάντων άκριβώς έπίστασθαι τήν σήν s εΰλάβειαν τεθαρρήκαμεν. επειδή δέ άνεφάνη έν τοις νυν καιροϊς ό της Σίμωνος πλάνης, μάλλον δέ του αντίχριστου πρόδρομος Θεοδόσιος, δς όπως μέν διέθηκεν τήν Αΐλιέων πόλιν καί τάς έν τήι Παλαιστίνηι άγιωτάτας εκκλησίας έτάραξεν μυρία δεινά κατά τε M vu των θείων καί των ανθρωπίνων δικαίων διαπραξάμενος συκοφαντών τε τήν άγίαν καί οικουμενική ν έν Χαλκηδόνι συγκροτηθεϊσαν σύνοδον ώς το σύμβολον των τιη άγιων ίο πατέρων παρασαλεύσασαν καί δύο υιούς καί δύο Χριστούς καί δύο πρόσωπα προσκυνεϊσθαι δογματίσασαν, ουδέ τήν ύμετέραν λέληθεν εύλάβειαν, άναγκαϊον ήγήσατο ή ημετέρα ευσέβεια διά των προ τούτου καταπεμφθεισών θείων ημών συλλαβών έλέγξαι μέν τάς του μνημονευθέντος μυσαρού ανδρός ψευδολογίας, τήν δέ ήμετέραν έκ προγόνων ήμϊν παραδοθείσαν φανερώσαι πίστιν καί ότι κατά τό σύμβολον των τιη πιστεύομεν, ιι όπερ καί ή έν Χαλκηδόνι άγία σύνοδος μηδέν τούτωι προσθεΐσα μήτε μήν αύτοΰ μειώσασα έβεβαίωσεν. καί διά τήν φιλανθρωπίαν του δεσπότου ήμών καί σωτήρος Χριστού γνόντες οί τήν Αΐλιέων πόλιν οίκοϋντες τήν τε της έμής γαληνότητος καί του εύλαβοΰς δεσπότου της οικουμένης καί όμο^ύγου της έμής θειότητος άληθή και όρθόδοξον πίστιν ταύτηι τε προσέδραμον καί διαφόροις εύφημίαις τόν δεσπότην ήμών καί σωτήρα Ί η - ai σοΟν τόν Χριστόν τήν τε ήμετέραν ανύμνησαν βασιλείαν καί συγγνώμην έπί τοις προλαβοϋσιν αύτών ήιτήσαντο πταίσμασι. καί περί μέν αύτών ό θειότατος καί εύσεβέστατος δεσπότης καί ομόζυγος της έμής γαληνότητος τήι συνήθει αύτοΟ φιλανθρωπίαι L 1111 κεχρημένος τύπον δέδωκεν τόν τήι αύτοϋ πρέποντα εύσεβείαι, ή δέ ήμετέρα γαληνότης λογι^ομένη τάς Θεοδοσίου τοϋ προλεχθέντος μυσαρού καί άνοσίου συκοφαντίας μή καί τίνων εύλαβεστάτων γυναικών τάς απλουστέρας ήπάτησεν καί ταΐς αύτοϋ μαγγανείαις τε καί ψευδολογίαις άπαγαγεϊν ταύτας της άληθείας έξίσχυσεν, πανταχόθεν τε βουλομένη τήν τοϋ μνημονευθέντος μυσαροΰ άπελεγχθεΐσαν έξαλεΐψαι δυσσέβειαν, τούτου Ινεκα τάδε προς ϋμδς τά θεία ήμών καταπέμπομεν γράμματα, δι' ών τήν τε έκ πατέρων ήμών παραδοθείσαν ήμϊν φανερούμεν πίστιν, πάσαις δέ ταΐς τώι θεώι άνακειμέναις γυναιξί Μ δήλην ταύτην δΓ ύμών γενέσθαι βουλόμεθα, δτιπερ ήμείς τήν μέν πίστη; κατά τό έκτεθέν σύμβολον παρά τών τι καί η άγιων πατέρων φυλάττομεν, βδελυσσόμεθα δέ τήν Φωτεινού καί Άπολιναρίου καί Βαλεντίνου καί Νεστορίου δυσσέβειαν καί προς τούτοις τήν νεαράν Εύτυχούς κακοδοξίαν καί πιστεύομεν τόν δεσπότην ήμών καί σωτήρα Ίησοϋν Χριστόν έκ πνεύματος άγίου καί Μαρίας της παρθένου της Θεοτόκου τετέχθαι (καί) α όμολογούντες ενα καί τόν αύτόν ulòv Ίησοϋν θεόν τέλειον καί άνθρωπον τέλειον τόν αύτόν, θεόν αληθώς καί άνθρωπον άληθώς τόν αύτόν, ούδενί τρόπωι μερι^όμενον ή χωρι^όμενον ή τρεπόμενον τόν σωτήρα Χριστόν προσκυνοΰμεν, διά παντός έν ταύτηι τήι πίστει άσαλεύτως διαμένειν εύχόμενοι καί άναθεματί^οντες τούς λέγοντας δύο υιούς ή δύο Χριστούς ή δύο πρόσωπα ή είπόντας ή γράψαντας ή καί λέγειν τολμώντας, ήντινα 4« 31—24·

2

cf. Leonis epp. 72. 73 destinatas ti. 9. m. Ian. a. 454 [uol. 4 p. 81, 32—82, 5. p. 82,

19—23] .M, Β [ = ao] 1 βάσσησ M 3 Τήν om. B° παρά Β» ιι πρων τών ίν νικαία Β ° δύο χριστούσ καί δύο νΐούσ Β 13 τών] τών τοϋ Μ 16 αύτοΰ μειώσασα Μ άστομειώσασα Β 2ο τε om. Ii» 20/21 χν ϊν Β» 25 τοϋ Β° 27 ϋπαγαγείυ Ba 28 ϊνεκεν Β» 32 τΐη Β ° 31 xal σρα ήμών Μ 35 καί addilli cf. p. 132, 33 37/3 χ ή χωρι^όμενον om. B u j " καί uni. 15

8

7· 505

508

874

136 [495]

PVLCHERIAE AVGVSTAE

άγίαν Kai όρθόδοξον πίστιν καί ή έν Χαλκηδόνι §ναγχος οικουμενική συγκροτηθεΤσα σύνοδος έβεβαίωσεν μηδεμίαν προσθήκην ή μείωσιν έν τώι έκτεθέντι άγίωι συμβόλωι παρά των τριακοσίων δεκαοκτώ αγίων πατέρων ποιήσασα, την Ευτυχούς μόνου κακοδοξίαν σνμφώνωι τοις άγίοις πατράσι ψήφωι καταδικάσασα. μαθοϋσα τοίνυν ή σή ευλάβεια την της ημετέρας γαληνότητος άληθή καί όρθόδοξον πίστιν εύχεσθαι υπέρ 5 ημών καί της ημετέρας βασιλείας έκτενέστερον σπουδα3έτω. Μ, Β [ = ao] ι σνγκροτηθεΐσα οίκουμενική Β°

3 την Sè Β°

6 σττον/δά^Εται Β"

INDEX VOCABVLORVM Vbi additur uocabulum Latinum, Pars I = 3—196

Graeca ex Latino translata sunt

II = 199—359

ά β ε β α ΐ ο υ incerto 3, 17 ά β λ α β ο υ ς inlaeso 6, 1 1 α γ α θ ο ί benigniores 255, 27. του — άγαθου benignitatis 45, 14 ά γ α θ ό τ η τ ι benignitate 252, 27. άγαθότητος probitatis 254, 21 άγανάκτησι; indignatio 36, 28. άγανάκτησις εχει γενέσθαι 8o, 21. της έκτων κανόνων άγανακτήσεως 223, ¿3 άγαπώ τόν άρχιειτίσκοττον τη; Κωνσταντινουπόλεως 4 2Ι > 35 την ϋμετέραν ά γ γ ε λ ι κ ή ν σύνοδον 424» 33· 425> 5· 219, ΐ 3 · τώι υμών άγγελικώι χορώι 212, 39· 214, Ι 2 · 2 Ι 5 . 2ΐ. 220, 2ΐ. της ύμετέρας αγγελικής στρατιάς [στρατηγίας 215, 15] 2 2 ° , 4· 2Ι 5 , 15 τόν Ομέτερον ά γ γ ε λ ο ν 2ΐ(\ 3 ά γ ι ο ι uenerabiles 47^· 24 ά γ ι ό τ η τ ο ς sacramento 43, 8 ά γ ν ω σ ί α inprudentia 19, 7 έν τοις ά γ ρ ά φ ο ι ς 7°, 7· 3Ö4> 1 2 ταϊς των οίκείων κατηγοριών ά γ ω γ α ϊ ς 220, 38 ή γ ω ν ί α σ ε ν contristatus est 22, 6 ά δ ε ι α ν íacultatem 481, 18. 483, u · licentiam 482, 15. έπ' άδειας liberum 256, 18 ά δ ή λ ω ι incerto 25, 2 3 ά δ ι α β λ ή τ ω ς inreprehensibiliter 256, 35 ά δ ι α ν ό η τ ο ν 167, 3 ά δ ι α φ ό ρ ω ς 355, 1 2 ά δ ι κ ο υ μ έ ν η ς laeditur 4, 7 ά δ ί κ ω ς immerito 252, 18 ά δ ι κ ώ τ ε ρ ο ν iniquius 1 1 , 6 τό α δ ύ ν α τ ο ν infirmitas 13, 12 ά θ έ μ ί τ ο ς nefandum 241, 12. άθέμιτον nefas 480, 7. 4 8 2 , 26. άθέμιτον nefarie 19, 2 · άθέμιτα illicita 47^. Τ7 άθλίαι miserrimo 5°, 7 α ΐ δ ε σ ι μ ω τ έ ρ α ν 4 2 7, 33 ά ι δ η ς inferna 22, 28

I I I = 362—495

ή ι σ θ ε τ ο senserat 45, 20 τάς τώνάνθρώττων α ί σ θ ή σ ε ι ς τε καίψυχάς 68, 13. αίσθησιν sensum 46, ι 6 · '9 α ΐ τ ι ά σ ε ι ς δεδώκασι 44°, 3 6 α Ι χ μ α λ ώ τ ο υ ς τάς χείρας έπέδωκαν captiuas 26, 3 ά κ α θ ο σ ι ώ τ ω ς 219, 33 ! ά κ έ ρ α ι ο ν integrum 49, 7· 5°. 13. ΐ/· τό ά. integritas 45, 15 47, 2 3 εν τε κινητοίς καΐ ά κ ι ν ή τ ο ι ς 4°4. ά κ μ α ΐ ω ι maturitate 44, 9 α κ ό λ ο υ θ ο ν consequens 48 1 . 34 passim, άκόλουθος καί κανονική 447, 2 3 ά κ ρ ί β ε ι α ν diligentiam 19, 5 τήι ά κ ρ ο ά σ ε ι της συνόδου 138, 24· ι68, 373, 22. 4 2 6, 7· 4 2 9, 4 2 · 43°. Ι 2 · 2ΐ. 43 1 . 33- άκροάσεως examinis 18,24. άκρόασιν iudicium 242, 8 ι cf · άντί I τήν τών ά κ ρ ο α τ ώ ν τάξιν 373, 33· 7· δικαστών 374. 1 | ά κ ρ ο τ ε λ ε ύ τ ι ο ν 247, 26 ά κ υ μ ά ν τ ω ι 247, 2 6 ά λ η θ ώ ς merito 251, 4 ά λ λ ό κ ο τ ο ν absurdam 18, 26 ά μ α θ ή ς inperitus 1 1 , 4 · r 9, 7· 26ο, ι6. άμαθεϊ inprudentissimo 4°. 2 6. άμαθώς inprudenter 44, 18 ή μ α ρ τ ε ν admisit 13, 20. άμαρτάνειν praeuaricandi 481, 19 ά μ ά χ ω ς 409, 3 2 · 39 άμέλει denique22, 5· — 172,22. 174. Ι Γ · —• άμέλει γοϋν 214, 25. 215, 9· 217, ι . 2 ΐ 9 , 35 ά μ ε ρ ι μ ν ί α securitatis 255, 9· —• 2 9, 2 ά μ έ σ ω ς 173. 9· ι6· 180,22 ά μ ε τ ρ ο ν inmoderatum 255, 3 ° έξ αρχαίων καί ά μ ν η μ ο ν ε ύ τ ω ν χρόνων 4 6 3. Ι9 ά μ ο ι β α ί α ν reciprocam 38, 3· — άμοιβαίως 7°, 6 ή μ ο ί ρ η σ ε ν 213, 2 ο ά μ ό λ υ ν τ ο ς inuiolata 24 2 , 4° πολλά καί ά μ ύ θ η τ α 3 8 5, 7 του ά ν α γ κ α ΐ ο υ γένεσθε 164, 3 6 αΙδώς reuerentia 5 1 , 33· 2Ö- 2 ° · 2 7· '4- uere2 ά ν α ^ ω γ ρ α φ ε ΐ 140, 4 cundia 254, ά ν α ι δ ε ί α ι improbitate 241, ι ΐ · 256, 14 ή ι ρ ή σ θ α ι optasse 2 5 1 , 2 4 ά ν α ι δ ή improba 253, 1 1 . 3 8 · 256, 14· 20. 258, είς κακών α ΐ ρ ε σ ι ν 4 1 1 · 2 0 · αίρέσεως condicionis 18. άναιδής reprobae 253. '9 479, 2 5 Acta concilìorum oecumetiicorum. III, ι. 18 j j i 1 j j

138

I N D E X VOCABVLORVM

ά ν α ι σ θ ή τ α > 5 üßpijrro 484, g άναγκά3ομαι καΐ ά ν α ι σ χ υ ν τ ε ί ν ΐ2ο, 14 ά ν α κ α ι ν ι σ τ έ α reparanda 13, 19 πληγαΐς ά ν ή λ ι σ κ ε ν 405, 27 ά ν α λ υ τ έ α resolubilis 253. 6 ά ν α ξ ί ω ; immerito 242, 27 ά ν ε π ή δ η σ ε ν meíaphorice 425. ! 3 ά ν α ρ τ η θ έ ν τ ω ν suspensis 48, 16 ά ν α σ ε ι σ τ ά ς yo, 15 ά ν α ψ η λ α φ ή σ α ι 256, 32. 4 8 , *7 ά ν έ δ η ν improbo 480, 25. — άνέδην ώπλισε πρός άσέβειαν 4 7 1 . 2 = άναιδώς, cf. Euseb. Kirchengesch. 3 p. 161 α ν ε ύ θ υ ν ο ι innocentes 261, 15. άνευθύνων inculpabilium 48, 35 ουκ ή ν έ σ χ ο ν τ ο noluissent 258, 10 ά ν η γ ε μ ο ν ε ύ τ ω ν 477. Ι Ο ά ν θ ε ϊ uigeret 258, 38 ά ν ί χ ν ε υ σ ι ν indaginem 478, 26 ά ν ο δ ε ύ τ ω ν inuia 49. 9 ά ν ό θ ε υ τ α infucatum 478. 8 ά ν ο ι α ν insipientiam 1 1 , 8 ά ν ο μ ί α ι iniquitati 5°. 18. nequitiae 50, 29 ά ν ο σ ι ο υ ρ γ η θ έ ν τ ω ν 4 2 7. 2 πότερον αύθεντικά έστιν ή α ν τ ί γ ρ α φ α ΐ55> 2 7 cf. 25. τά άντίγραφα καΐ τά αύθεντικά 4 2 9, 33· αντίγραφα exempla 47· 2 0 ά ν τ ι κ ρ υ ς contra 482, 9 ά ν τ ι λ έ γ ε τ α ι 376, 24· — Ι 9 1 . 3 o contradicitur ά ν τ ι λ ο γ ί α ς contradictionis 50, 21 τήν φιλοπόλεμον ά ν τ ί σ τ α σ ι ν 4 2 6, 28. άντίστασις resultatio 46, 27· άντιστάσεων aemulationes 32. 4 ά ν τ ί τ υ π ο ν exempla 48, 9 ά ν τ ι φ ω ν ή σ ο μ ε ν 138, η cf. Iustinian. nouell. 4· 1 του άντιφωνήσαντος = sponsoris ά ν ώ γ ε ω ν όσπίτιν 176, 3 ά ν ω θ ε ν olim 3, n ά ν ω μ α λ ο ϋ ν τ α ς 88, 14 τοϋ ά ν ω τ έ ρ ω maiore 251, 29 ήν ά ξ ι ο ς merebatur 481, 24· άξ(ως merito 4 2 . 3 2 · 45.8 ή ξ ι ώ θ η meruit 254. 1 2 · 2 3 . 2 6 · 4 8 ° , 2 8. 481, 8 2 ά ξ ί ω μ α praedicatio 46. 5 ά ξ ι ω μ α τ ι κ ο ϊ ς honoratis 50. ΐ 5 ά π α ι δ ε υ σ ί α imperitia 25, 20. άπαιδευσίαν imprudentiae 26, 14 ά π α λ ε ί φ ε σ θ α ι aboleri 44. Ι 2 · 2 5 · 4 8 ι > ΐ · ά τ τ α ν τ η τ ή ς της ημετέρας έκκλησίας 3 8 5. 5 ή υμετέρα ά π α ρ α λ ό γ ι σ τ ο ί σοφία 124, 9· ι 6 ° , Η · 39 ά π ε λ θ ε ι ν 459.9· ΐ 5 · Ι Ι 9 . 1 6 ά π ε υ κ τ έ α ν detestandum 260,9 ά π η χ ή καΐ άνοσιότητος γέμοντα 4 2 6 . 3 ά π ό post 5. 34 ά τ τ ο δ ο κ ι μ α ^ ο μ έ ν η ΐ reprobatur 45. 8. μάσειεν inprobasset 45. 2 0 ά τ τ ω δ ύ ρ α τ ο ingemescebat 6, 30

ά ι τ ε κ ι ν ή θ η 4°9. 5· 4 1 2 . 3 2 · 4 J 3 . 18. 4 Γ 4. Χ 3· 2 8 ά π ο κ η ρ ύ ξ η τ ε abdicetis 256. 1 5 ήμδ$ ά π ο λ η φ θ η ν α ι ένταΰθα 2ΐ6, 36· πάλαι δν άπολέληπτο ή 'Αλεξάνδρεια παρά του τυράννου 2 2 0 , ι 6 ά π ο λ α ύ η τ ε potiamini 27. 17 ά π ο λ ι σ θ α ί ν ε ι του άσφαλοΰς 4 26 > Χ4· άπολισθήσαι της λειτουργία; 4 2 6 , 9 ά π ο λ ο γ ί α ν satisfactionem 19, 6. 15 ά π ο λ ε λ υ μ έ ν ω ς χειροτονεΐσθαι 355. 2 6 ά π ο λ ύ τ ω ς χειροτονούμε νους 355. 2 8 ά π ο ν ά σ θ α ι 463. ΐ 5 ά π ο ν ε ν ο η μ έ ν α π temeraria 241, 23 i τώι βίωι τούτωι ά π ε τ ά ξ α τ ο 388, ΐ 5 · άπετάξαντο 355. ΐ 7 ά π ο τ έ λ ε σ μ α efEectum 43. 2 2 άπό της έκκλησίας ά π ο τ ρ ε φ ο μ έ ν ω ν 4 1 2 . 2 8 ·

ι I i ί I j j ' ¡ : : 1

' ! I ; i

413, Η - 4 Η . 1 5 ά π ο φ ή ν α σ θ α ι ferre sententiam 458, 2 1 11 ά π ό φ α σ ι ν sententiam 5. 2 4· > 2 1 • ι4· 5· 7· 2 2 17, ιό. 19.95> ? · 26,5- 44, 2 2 · 4 6 · *8· 49, ΐ · 8. 5 1 , 2 Ι · 2 4 2 > 38· 479, 22. 48Ι, 4 μακράν ά π ώ ι κ ι σ τ α ι 4 2 7, 8 όρφανών καΐ χηρών ά π ρ ο ν ο ή τ ω ν 355, 6 ά π ρ ο σ τ ά τ ε υ τ ο ς 439, Η ά π ρ ο σ ω π ο λ ή π τ ω ν 427-9 πάντα τά άφορισθέντα ά π τ ω τ α μένειν 4 6 3. 3 6 ά π ύ λ ω τ ο ν στόμα ιοο, 27 άλλ' ή ά ρ α 210, 2ο. ορθώς άρα 85, ι 8 ά ρ γ ή σ α ι cessasset 2 5 6 , 2 2 . 3 2 ά ρ γ ί α otium 251, 14 6 ά ρ ι σ τ ο τ έ χ ν η ς θεό; 4 2 6 . 2 0 άπό ά ρ κ ο τ ρ ό φ ω ν 3 1 1 . 2 ά ρ μ ό δ ι ο ν 2ΐ6, 1 3 α ρ μ ό ζ ε ι conuenit 256, 26. άρμό^ουσιν congruunt 256, 12 ά ρ μ ο ν ί α ς conpage 44.5 ά ρ π α γ ή ν subreptione 4 8 1 , 2 ά ρ χ α ι ο γ ο ν ί α origo 252,9· 2 4 2 , 1 ά ρ χ α ι ο τ ά τ η ν pristinam 481, 3 2 ά ρ χ α ι ό τ η ς antiquitas 5, 16 ά ρ χ ε κ ά κ ω ι δαίμονι 85, ι 6 αϊ ά ρ χ α ΐ αύτοϋ initia 255, 2 7 α ρ χ η γ ό ς princeps 43, 2 6 · άρχηγόν auctore 12, 1. 241, ίο

τή$ ά ρ χ ι ε ρ α τ ι κ η ς τιμής 44°, 1 1 ά σ κ η τ ή ρ ι ο ν 4 2 4, Ι Ι · 494» 1 &S ά σ μ ε ν ί 3 ε ι ή οίκουμενική σύνοδο? 3 1 5 , 4 ά σ π ι λ ο ς intemerata 10, 16. inmaculatam 6, 8 ά σ τ ο χ η μ ά τ ω ν aduersitatum 260, 4 ά σ υ ν έ τ ω ς inprudenter 45, 7 ά σ φ ά λ ε ι α ν obseruantiam 259, J 3 έν ά σ φ α λ ε ϊ γινόμεθα 217, 2. 2 1 5 , 2 2 . 212, 37· άσφαλεΐ munita 25, 1 3 ά σ φ α λ ί ^ ε σ θ α ι tueri 258, 12 άποδοκιά τ ο π η μα 68, 13. 4°4> Ι 7 · άτοπήματα monstra 41. ι I ά τ ρ έ π τ ο ις inuiolabilibus 2 5 8 , 1 6

P A R S I = 3—196 άποδοθηναι ά τ ρ ω τ α τ ά δίκαια 463, 3 8 ·

I I = 199—359

άτρωτον

49°. 26. 224, 2g

ε γ ν ω μ ε ν comperimus 483. 3

ουκ ήμην α ύ θ έ ν τ η ; 97. 2 · αύθέντου auctoris 47 s . 15·

34·

γ λ ω σ σ ο τ ο μ ω μ α ι ι8ο, 36 γ λ ώ τ τ η ; άρχαία; 2 ΐ ι , 35

255, 27

auctoritas 19, 15. 3. 12. ι ι , io. 3 1 . 2 7·

49, ι6. 243. 2. 253. 48ι. ιο·

313,35·

4 8 3.

τήν

γ ν ώ μ η ν arbitrio 26, 2. γνώμηι opinioni 479. 22.

260, ίο. 261, 23. 4 8 ° . 9·

ΙΟ·

ΐ5·

αυθεντία!

αύθεντίαν

του

γ ν ώ μ η ν sensum 42, 3 1 · γ ν ώ μ η ν sententiam 258, 7. 44. 16· 45. ΐ9· 254. 28. 259, 25· γ ν ώ μ η uoluntas 256, 10. 4 8 . 35· 49, 35· 454· 2 1

χρήσασθαι

μητροπολίτου

421, 27. τ η ; Ιξωθεν αυθεντίας 460, 27 τ ό α υ θ ε ν τ ι κ ώ ν σχεδάριον 156, 5· των

ύπομνημάτων

των

al ύπογραφαΐ

των

154. 8 ·

25- 3 6 ·

Γ 55. ι 8 ·

γ ν ω ρ ί σ α ι intimandum 8, 12 γ ν ώ ρ ι μ α nota 483, 16

τ ά τε σχεδάρια

τ ά τε αύθεντικά 176, 31. τ ά αύθεντικά 429, αυθεντικών,

έπισκόπων

36·

γ ν ώ σ ι ν notitiam 50, 16. 241, 6. 4 8 1 , 1 1 τόν χάρτην τ ω ν γ ο η τ ε υ τ ι κ ώ ν επικλήσεων 3 8 3. 34 καΐ γ ο ϋ ν 217, 3ΐ

èv oís

περιέχονται

πότερον αύθεντικά

γ ρ α μ μ α τ ε ϊ ο ν νομισμάτων τρισχιλίων διακοσίων

έστιν ή άντίγραφα 155, 2 6 cf. 25. ε! ίσα είσΐν

3 8 4. 34

ή αύθεντικά 155, 29

αύτόν άν τ ι ; γ ρ ά ψ α ι τ ο Κύριλλον 47 2 , 1 4 · ποικίλαι; αύτόν γραψαμένων αΐτιάσεσιν 47 6 , 25 έ γ υ μ ν ά σ θ η Ιτερά τινα κεφάλαια 375, 6. 2ο8, 17. 35· γυμνά^εσθαι καΐ τυποϋσθαι 447, 1 6 εί; μίαν γ ω ν ί α ν 172, 32 δ έ ε σ θ α ι 214, 4 1 δ ε λ ε α σ μ ά τ ω ν illecebris 42,9 ά π ό δ έ λ τ ω ν αϊ φωναί άνεγνώσθησαν 169, 7· τ ώ ν Ιερών δέλτων περιελεΐν 426, 37 δ ε ν δ ρ ο κ ο π ί α ; 213, 2ΐ. 212, ι8 τ ή ν αύτοϋ (τοϋ άγίου πνεύματο;) δ ε σ π ο τ ε ί α ν 325, 5 τ ώ ι δ ε σ π ό τ η ι μου Δόμνωι 245, 2. τ ο υ δεσπότου μου τ ο ϋ άρχιεπισκόπου 162, 33· ΐ74,37· 175. 5· δέσποτα \in epistola] 245, 7· 2 4 7 . 3° δ ε σ π ο τ ι κ ή ; dominicae 45. 21 δάν [ = δή άν] 209, 9· 459, ΐ 5 · 4 8 3. 7 τ ώ ν δ ή θ ε ν π α ρ ά σου είρημένων 119, 8 δ η λ α δ ή quippe 7, 17· scilicet 6, 14· 251, 31· utique 16, 19. 28. 25, 25. 27, 6. 41, 5· 5 Γ · 3 2 · uidelicet 258, 7· 478. Ι Ο δ η λ ο ϋ μ ε ν indicamus 7. 28. δηλοϊ patefecit 19, 8 ·

α ύ θ έ ν τ ρ ι α auctor 26, 24 ώς έν α ύ τ ο ν ο μ ί α ι

4 8 4,

cf. 49°, ι 8

11

ά φ ε ; Τδωμεν ι ι 8 , 30 μή ά φ η ν ι ά τ ω σ α ν τ ο υ έπισκόπου 356, ι την

άφθονίαν

τ η ; ένότητο; copiam

ά φ ο ρ μ ή causa 26,31· onem 253. 3· 47. 23· ά φ ο σ ι ώ σ ε ι execratione α φ ρ ο σ ύ ν η ; insipientiae ά φ ρ ω ν insipiens 42, 33-

48, 2 4

5°. 25· άφορμήν occasi259, ί ο 5°. 35 46, 16. 30 αφρόνων imprudentibus

26, 33

ά χ α λ ί ν ω τ ο ν γ λ ώ σ σ α ν ιοο, 27. 244, 22 ή ά χ λ ύ ; τ ω ν π ρ α γ μ ά τ ω ν καΐ τ ό της ψ υ χ ή ; όμμα συνέχεεν καΐ τ ό τ ο υ σ ώ μ α τ ο ; 93. 2 ΐ . ά χ λ ύ ο ; caligine 17, 2 ά χ ρ ι ; oö quatenus 241, 12 ά ψ ι μ α χ ί α 447.5· άψιμαχίαν contentiones 6 , 2 . άψιμαχίαι iurgio 23, 10 αϋτού; β α ρ ε ΐ ν 250, ι8 β ά ρ ε σ ι 219, 4 1 β α σ ί λ ε ι ο ν imperium 10,6.12.

5,41·

447,

—

312, 24. τ ό 'Ρωμαίων βασίλειον 3 1 2 , 3 τ ή ; β α σ ι λ ι κ ή ; προνοία; principalis 4 8 2 , 2 β α σ κ α ν ί α aemulatio 25, 20 έ β α σ τ ά χ θ η σ α ν toleratae sunt 252,32 άττό β ι β λ ί ο υ άνέγνω 314. β ί β λ ο υ ; paginas 12, 14

δ ε δ ή λ ω τ α ι declaratum 3 2 , 2 δ ή λ ω σ ι ; manifestatio 15,9 τού;

8

β ι ω τ ι κ ο Ο saecularia 49, 12. 3 1 , β λ α σ τ ό ; germen 43, 21 β λ έ π ε τ ε εί τ ι ; ού θέλει ι8ο, 8

βούλησι;

consilium 31, 12 uoluntas

14,9·

14, 12

β ρ α β ε ϊ ο ν palmam 480, 36 γ α υ ρ ι ω θ ε ϊ σ α 420, η

βούλησιν

δήμου; ά π α ν τ α ; 336, 17. π ά ν τ ω ν τ ώ ν δήμων omni populo 8, 28. τ ώ ν δήμων populorum 479, 17· δήμων plebium 255, ι 8

δ η μ ο σ ι ε ϋ σ α ι publicare 259, 12. σιεύεσθαι confiscari 482, 15

8

β ο η θ η θ ή ν α ι adiuuetur 253,25· 255,33 β ο υ λ ε υ τ ή ρ ι α 4 ι 8 > n °ί· ΐ 9 sq. βούλημα

γενι-

γ έ ρ α σ ι ν mentis 480, 32 γ ε ώ ν 6, ΐ 5

α ύ θ ε ν τ ο υ ν τ ο ; auctore 9, 34· 1°. 14· 46, ΐ · ηύθέν-

αύθεντία

139

204,28. γενικόν generale 25 8 , 8 · 27,3· κ ώ ; generaliter 253. 31 · 4 8 2 , 28

intemeratam 5. 14 τησαν 4°7· ΐ2·

I H = 362—495

propositum

25, 17·

δ ι α β ε β λ ή κ ε ι ν reprehenderam δ ι ά γ ε ι ; degis 260, 29 δ ι α γ ω γ ή ι mora 1 7 , 2

259,

τη;

διαγνωσθέντων

τ ώ ν πεπραγμένων έρεύνη; 195, ΐ 3

καΐ

11

δ ι ά γ ν ω σ ι ν 4 2 7 · 26 τ ώ ν έμών δ ι α δ ί κ ω ν 4°4, 2 9 ; δ ι ά θ ε σ ι ; aßectus 48, 34· !5. 2 3· διαθέσει !

δημο-

amoris

4, 3· διάθεσιν caritate 31. 6. 254. 23· 256, 19· διαθέσεω; dilectionis 259. 3 8

τ ο εύαγγέλιον Ι γ ε μ ί σ θ η αιμάτων 4°5, 2 7 γ ε ν ι κ ή ν κατηγορίαν 3 8 2 , 3 6 · τ ο υ γενικού καιρού i δ ι α ι τ η τ ώ ν 37 6 , 2ο

ι8*

I40

INDEX

VOCABVLORVM

δ ι α κ ο ν ί α i ministerio 5 1 , 1 . διακονίαν officium δ ι ε γ ε ρ ό έ ν τ α orta 51, 20 26, 21 δ ι ε κ δ ι κ ώ ν defensor 260, 14 δ ι α κ ο ϋ σ α ι μεταξύ των δικαίων 419» n δ ι ε ρ ε υ ν ώ μ ε ν ο ς discutit 479, 24 δ ι ε λ ά λ η σ α 84, 22. 25. 65, 2ο. 98, ig. 23. 103, 30. δ ι κ α 3 0 ν τ ω ν iudicum 480, 8 1 1 5 , 7· 1^2, Ι8. Ι67, 37· ι68, 37· 173. 6. Ι5·ΐ8· δ ι κ α ι ο κ ρ ι σ ί α ι 421, 34· 3 1 2 , ι8 174. ΐ5· Ι86, 3· 223, 37· 373, ΐ4· 38ι, ι 6 — 2 ΐ . δ ι κ α ι ο λ ο γ ε ί τ α ι 4ϊ7> 3ΐ 23—25. 4 1 2 ' 38. 458, 32. οΟχ ώς διαλαλών δ ι κ α ι ο λ ο γ ί α ς go, 5· 9 2 , ΐ7· ΐ55. 2 2 · 1 7 0 , 1 0 . 1 7 1 , 26. 172, 2. διαλαληβέντα 65, 28. 98, 3· ι 8 ι , 2ο. 205, ΐ7· Γ 9· 4 3 1 . 2 8 · ούκ Ιστι δι213, 6 · 4!3. 2 8 · 4 J 4. 2 ° · 44°. Ι Ο · 4 6 9, 8. καιολογία, άλλά άπόδειξις της έμής προαιπερί Tris διαλαληθείσης δευτέρας κλήσεως ρέσεως 457, Ι Ο 2ο8, 20. διαλαλούμενα 4 2 1 . ΐ9 δ ί κ α ι ο ν iustitia 19, 2 1 . 7, 20. 32,7· 45, 14· 48- ι 2 · δ ι α λ α λ ι ά ν interlocutionem 18, 24. — 77. ΐ· 84, 6. 254- 33· δίκαιον ius 32, 1 1 . 4, 28. 31. 15· i l . 9 2 · 26. 3θ. 9 3 . 2 1 . 95. " · 97. 34· 36. 98, 2ο. 25 2 , 39· 253, 33· 254,9· 258, ΐ7· δικαίοις 33· ι ι 6 , 7· 167, ι . ΐ 7 2 · i l · ΐ79, 2 4· 189,6. sacramentis 47, 3 1 · των της κρίσεως δικαίων 204, 3°· 2 ο7, 2 6. 274, 4· 3 6 4. 26. 3 4· 39· 3 8 Ι, 95, 29- τοις προσοϋσί μοι δικαίοις 212, 22. 26. 382, 3°· 4*4, Ι 0 · ι6· 2 2 · 2 8. 4 2 8, 3· 4*>7· 3 ° διακοϋσαι μεταξύ των δικαίων 4 Ι 9, ι ΐ · τό δ ι α λ α β ε ί ν μεταξύ αυτών 364, ίο μητροπολιτικών δίκαιον 4 2 ° , 3 1 · τά των δ ι α λ ε γ ο μ έ ν ω ν praedicare in ecclesia 245. 14· άνωθεν γενομένων συνόδων δίκαια 86, 34 διαλέγεσθαι προς τήν έκκλησίαν 374. 7· έττί δ ι κ α ι ώ μ α τ ι iure 27, 16. τοίς αύτοϋ δικαιώμασι τίνων διαλέγεται 1 3 1 , 4 cf. 139, 28. διαgo, 3· τά δικαιώματα παρά της συνόδου λεγόμενος, οϋκ άποφαινόμενος 174, ι ΐ · ούκ 401, ι6 ήλθον διαλεχθήναι 141, 5 δ ι κ α ί ω σ ι ς iustificatio 4 3 , 9 ΤΟΟΤΟ μέν êv δ ι α λ έ ξ ε σ ι ν , τοΟτο δε καΐ έν κατηδ ι κ ά σ ι μ ο ν [translatum ex Latino] 373, 7 χήσεσιν 103, ΐ2. διαλέξεως disputandi 31, 25· δ ι ο ι κ η τ έ ο ν gubernandum 50, 13 διαλέξει; ποιεϊσθαι tractare 479. 2 7· — &S δ ι ο ί κ η σ ι ν dispensationem 14, 10. 252, 12. 256,6. έν διαλέξει κοινήι 173. 3 2 διοίκησις moderatio 242, 38. διοίκησιν reποτήριον δ ι ά λ ι θ ο ν 383. ΐ9 gimen 256, 8. — πραγμάτων κοσμικαΐς διοιδ ι α λ ο γ ι 30μενος disputans 241, 24 κήσεσι 355. 4 δ ι α λ ο γ ι σ μ ώ ι disputatione 241, 23 δ ι ο ι κ η τ ή ν actorem 482, 17 δ ι ά ν ο ι α intellectus 260, 20. 12, 6. διάνοιαν sensus δ ι ο ρ θ ω θ η ν α ι corrigi 258, 10. 43, 4· 45, 3 1 · ΐ9, ΐ7 19. 8. διάνοια sententia 479, 17· διανοίαι δ ι ό ρ θ ω σ ι ς correctio 31, Ι τ · 260,12. — 255. 2 4 uoluntate 49, 2 0 δ ι ο ρ ί α ν 46ο> 19 δ ι α π ο ρ θ μ ε ύ ε ι ν ι6ο, 8. 22. 471, 37 έν τοις δ ι π τ ύ χ ο ι ς εταξεν 408, 3 2 · 3 6 · έκ των δ ι α σ α φ ή σ α ι asserere 48. 22 Ιερών διπτύχων περιελεΐν 4 2 6 · 37 δ ι α σ η μ α ί ν ε τ α ι declaretur 261, 23 δ ό γ μ α σ ι decretis 258, 16. δογμάτων sanctionum δ ι α σ κ έ ψ ε ω ς tractatu 478,7 256, 7 δ ι α τ ά γ μ α τ ι edicto 478,21. 480,6. — το διάουδέ οΐός τε ήμην δ ο γ μ α τ ί ^ ε ι ν 172, ΐ 2 ταγμα του άληθινοϋ βασιλέως 37, 5 δ ο κ ι μ ά σ ο ι probauerit 259,32· 44, Γ 4· 243,2. δ ι α τ ά ξ ε ι ς scita 482, 6. 483, ' · διατάξεως conέδοκιμάσαμεν approbauimus 8, 12. δεδοstitutione 481, 6. ι κιμασμένης probatissimae 48, ΐ9· δεδοκιμαδ ι ε τ ύ π ω σ ε ν definiuit 9,4 ί σμένου probabili 5°, 3 1 δ ι α τ υ π ώ σ ε ι ς constitutions 243, 12. 252, 36. 253. I δ ο κ ι μ α σ ί α ι probatione 5.24· δοκιμασίας adi l . 16. διατύπωσις condicio 253,6. διατύprobationem 10, 3 πώσεος dispositionis 43. 2 2 · 47, 3· 48, 26 δ ό κ ι μ ο ν probabilem37.3°· δόκιμονprobatum 51.24 των δ ι α φ ε ρ ό ν τ ω ν μοι άνθρώπων 404. Γ 9· 2 57. έ δ ρ α μ α τ ο υ ρ γ ή θ η 4 2 7. 8 τά διαφέροντα αύτώι πράγματα 35 8 , ι 2 · δ ρ α π ε τ ε ύ ε ι 492, 4° 414,39· τώι έπισκόπωι διαφέρουσιν αϊ έ δ ρ ά ξ α τ ο comprehendit 1 1 , 13 χειροτονίαι 421, n δ υ ν ά μ ε ι uirtute 1 1 , 30. 13, 12. 15, 10. 21, 25· 29. δ ι α φ ι λ ο ν ε ι κ ο Ο ν τ ε ς 29, ΐ9 50,8. δύναμιν uim 261, 12. δυνάμεως δ ι α φ ό ρ ω ς saepius 225, 13· πληγαΐς διαφόροις maiestate 251, 9· 27 δ ύ ν α σ θ α ι liceat 3, 13 404, 2ο. διαφόρων έντυχιών 217, ίο δ υ σ σ ε β ώ ν profanis 480, 6 δ ι δ ά γ μ α τ α documenta 24, 14· 2 6 ° , 2 8. διδάγμασι είπωσιν Ι ά ν 4°7. n · 3ητη6ήι έάν 405, 2. όμολοinstitutis 43, 2 1 γήσωσιν έάν 406, 32 δ ι δ α σ κ α λ ί α ν disciplinam 481, 23. διδασκαλίαις έ α υ τ ώ ι 4°5, J 3· 4°7> 4- 433. ι8 cf. Eus. Kirchendocumentis 45, 2 5 gesch. 3 ρ· i 7 2 · έαυτών γενέσθαι 88, 15 των δ ι δ α σ κ α λ ι κ ώ ν έκθέσεων ι 6 ι , 2ο τήι μέσηι έ β δ ο μ ά δ ι 4°9. ι8 cf. ρ. 4°9. 2 4 τήι δός τούς νοταρίους ι8ο, 23. 27. 3°· εδωκεν τό πέμπτηι του άγιου πάσχα της — συνόδου κατενεχθήναι δάκρυον 4 2 5, 3 °

P A R S I = 3—196

I I = 199—359

I I I = 302—495

141

Ι γ γ ρ α φ ο ν άποστολήν 128, 3. ι ι Ι μ φ ρ ό ν τ ι δ α ; sollicitos 243. 8 έ γ κ λ ή μ α τ ι criminis 479. 37 έ ν α γ ε σ τ ά τ ο ι ; sceleratis 4 S 3. έ γ κ λ η μ α τ ι κ ή ν δίκην 151, ΐ5· ΐ 5 8 , 5· τά Ιγε ν α γ χ ο ; nuper 5, 3 6 · 6, ι. εναγχο; proxime 481, κληματικώ; καΐ χρημαπκώ; έττενεχθέντα 4 4 2 . 9 26 Ι γ κ ρ α τ ε ί α ; continentiae 252,27· έγκράτειαν έ ν α γ ω γ ή ν 2ΐο, ι ι . 32. 35- 37 temperantiam 46, 20 δούλου; ή έ ν α π ο γ ρ ά φ ο υ ; 3 5 3 . 9 έ γ κ ρ ί ν ε ι είναι έττίσκοττου 405, 14 έ ν α ρ γ ε ϊ manifesta 4 7 8 . 2 6 . έναργέστατα euiέ δ ρ α ι ό τ η τ ο ; firmitate 10, 12 denter 259. 8 ί 0 ο ; sollemnitatem 5, 18 έ ν δ ι κ α σ τ η ρ ί ο υ ; ελέγχου; 4 τ 4- 4° ττίστεω; ε Ι δ ή σ ε ι τε καΐ διδασκαλία! 68, ζι έ ν δ ο ι ά 3 ο ν τ α ; cunctantes 260, 23 ε Ι κ ό ν α speciem 40, 32 έ ν δ ο ξ ό τ η τ α gloriam 259. 7 ε ί λ ι κ ρ ι ν ε ΐ sinceri 4. 3 έ ν ε υ χ ο μ έ ν ω ι coniuranti 5 , 2 0 6 θεό; ε ί ρ η ν ε ύ σ ε ι την βασιλείαν 35 1 · 2 5 ! I ν voi αν intellegentiam 24, 14 έ-Γπστολίοι; εϊτ' ούν ε Ι ρ η ν ι κ ο Τ ; έκκλησιαστικοΐ; ε ν ο ρ ί α ; (t. e. prouinciae) 426,14 356, 23 έ ν ο χ ο ; reus 481, 25. 479. 37- ένοχων nocentuni των ε ΐ ω θ ό τ ω ν sollemnium 49. 26. εΐωθότω; sollemniter 255'. 31 έ κ β ι β α σ θ η σ ο μ έ ν ω ι exequendo 2 5 6 , 6 . — έκβιβασθηναι 219, 34 έ κ β ι β α σ μ ώ ι 219, 3 2 · 379. 6 έ κ β ι β α σ τ ή ν 219, 39· τον όφείλοντα τά έττικριθέντα els πέρα; άγαγείν 4°4. 3 2 έ κ β ο ή σ ε ι ; δημοτικά! ηο, 29. έκβοήσει κέχρηνται 210, 41 Ικγυμνάσοι exerceat 253,34· έκγεγυμνάσθαι exercitatum 50, 1 έ ξ έ δ ω κ α 179.13· έκδοθήτω 179.9· ίκδοθήναι έκέλευσα 179. 1 r έκδέδοται τταρά νοταρίου 155. 34· έκδίδομεν όνόματα 3 86 > 3°· 3 8 8 . 4· 389, 26. 29 Ι κ δ ι κ ε ΐ ν deíendere 258, 13, 3. Ι 2 · 5. Μ· 2 7 . ΐ7· ι 8 · 3ΐ, 26. 243. !· 6. 26ο, 29. ΐ9. 23. έκδικητέα defendenda 255. 3· έξεδίκει uindicauit 5°, 23· 25, 27. 47. 28. 252, 35· 242, 38 έ κ δ ί κ η σ ι ν defensionem 2 5 2 , 1 8 . 2 5 4 . 2 0 . είς έκδίκησιν defendendae 25, 12. 27, 13 έ κ δ ι κ ί α ; defensione 5°. 29· έκδικία protectio 51, 4· 45. 27 ί κ δ ί κ ω ν τ η ; πόλε ως defensoribus ciuitatum 483. 17· εκδικο; defensor 51. 3°· έκδικο; uindex 49, 32 έξ ÉK6ÍV0U 123, 26 έ κ θ ε σ ι ν tractatum 23, 2 έ κ κ α λ ο ύ μ ε ν ο ; 175. 4 1 · Ι 7 6 . 4 έ κ κ α ΰ σ ε ι ; íomitem 480, 2 κρατείν καΐ Ι κ κ λ η σ ι ά ^ ε σ θ α ι igi, 12 λίβελλον έ κ κ λ ή τ ο υ libellum appellationis 27, 3· 242, 29· τήν ϊκκλητον 27, ίο. — 95, 3 6 · ι68, 7· ΐ 7 6 . ΙΟ · έ κ λ ά μ τ τ ε ι ν splendere 256, 18 órrrò τ η ; έ κ λ ή ψ ε ω ; 22ΐ, 40· ίν έκλήψει ί χ ω 207, 2ΐ έ κ π α ι δ ε ύ ε τ α ι enutritur 260, 19 Ικττομττεύειν profanare 478. 2 9 Ι κ τ τ υ σ τ α ττοιουσι profanant 479. 34 ε κ σ τ ρ α τ ε ί α » expeditiones 251, 17 έ λ α τ τ ώ σ ε ω ; imminutionem 258, 19 6 τ ά ; καρδία; έ μ β α τ ε ύ ω ν 169, 2ο ί μ π α ρ α σ κ ε ύ ο υ ; 28, 3

478, 33 ε ν σ τ α σ ι ν constantiam 260, 4· ενστάσεως persuasione 19, 9 έ ν τ ο λ ε Τ ; 309. ΐ5· ΐ 5 ΐ . Μ· ! 5 8 . 2 · 5 έ ν τ ο π ί ο υ ; 213, 34- 3 8 έ ν τ υ χ ι ώ ν 217, ίο έ ξ α γ ο ρ α σ ί α redemptio 4 3 . 9 έ ξ α λ ε ι φ θ ε ί η deleatur 259. 1 έ ξ α ν υ σ θ ή ν α ι exequendam 19, 24 έ ξ α ρ γ υ ρ ί ^ ε ι ν 213, 35 ε ξ α ρ χ ο ; princeps 7. 3 8 κανονικών έ ξ έ τ α σ ι ; 174. 3 εΐ; τ ό έ ξ η ; in futurum

4 7 s . 35·

in

posteruiii

479. 26 Ι ξ ο ρ χ ή σ α σ Θ α ι την εϋταξίαν 4 2 7 . 1 παρά τ ο ϊ ; ε ξ ω θεσμοί; 97. 2 3 τ η ; έ ξ ω θ ε ν αύθεντία; 460, 27 έ ξ ω μ ο σ ί α ι καταττιστευθήσονται 3 1 0 · ι7 έ ο ρ τ ι κ ά 386, ι 8 . 20 του των μοναχών έ τ τ α γ γ έ λ μ α τ ο ; 487. Ι 2 · 485. 3· 486, 24 οϋκ έ τ τ α κ ο ύ ω τήι κλήσει 4 2 5 . 15 έ π α μ ύ ν ο ν τ ο ; auxiliante 256, 5 Ι π α μ φ ι β ά λ λ ε ι ν 158,26 ί π α ρ χ ε ω τ ώ ν prouincialium 2 5 4 , 9 ή τ τ ε ί χ β η μ ε ν festinauimus 251, 17 έ τ τ ε ι σ φ ρ ή σ α ν τ ε ; 29, ι 8 έττί e. dat. = in 479. 20 τ ά ; έ π ι γ ρ α φ ά ; των δεήσεων 3ού, 2ΐ έττιεικείαι modestia 253,39· έττιείκειαν moderationem 25, 27 έττιεική modestum 255, 3 o μετά έ π ι θ έ σ ε ω ; 3°7. ώ ; έ π ι θ έ τ α ; 3 1 1 . ΐ2 Ι π ι Θ υ μ ί α ν desiderium 49. 3 ° Ι π ε κ α λ έ σ α τ ο appellauit 5. ΐ 9 τών γοητευτικών έ π ι κ λ ή σ ε ω ν 383. 34 έ π ι κ ο υ ρ ή σ α ι subueniret 45. 17 έ τ π μ α ρ τ υ ρ ό μ ε ν ο ; protestane 6, 31 έ π ι μ ε λ ώ ; diligenter 479,4· 4 8ο > 34 τ ο ΙττΙμονον pertinacia 46, 5 ε π ί ρ ρ η τ ο ν άνδρα 383, ΐ7 Ι π ι σ ι ν ή 214, 22. 215, ΐ9· 4°9, 25

INDEX

142

VOCABVLORVM

Ι π ι σ κ ε υ α ΐ ς f a c t i o n e 51. 24

auctore 478,25. 32. Φ

! ήγουμένου

έ π ι σ τ ή μ η ν d i s c i p l i n a m 48. 12. 52, 2. 447. 8

ήδέως

έπιστοιχειωθήναι

• ή δ η d u d u m 478, 3 ° · 479, 2.

189,23

έ π ι σ τ ο λ ι μ α ΐ ο ν γ ρ ά μ μ α 103, 27 έπιστολίοις

εϊτ'

ούν

είρηνικοϊς

τό εκκλησιαστικοί^

356, 2 3

γε

libens 259,25·

libenter

8,31

p r i d e m 483.

ή κ ο ν είς έ γ χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν

ό σ ο ν ήκεν είς μα υ las υ π ε ρ β ο λ ή ν 426, 34 ή ρ ε μ α κ α τ έ γ ν ω μ ε ν α ύ τ ο ϋ 136, 37

έπισύστασιν

126,36.

132,8

θ ά λ ψ α ι τ ό α ύ τ ο ϋ γ έ ν ο ς 2 ΐ 6 , ιη.

ε π ι τ η δ ε ί ο υ o p o r t u n e 252, 37

θ α ν α τ ι κ ή ς ά ν ά γ κ η ς 128, 19

έπιτιμήσει

Θαρρών

i n c r e p a t i o n e 18, 27

έ π ι τ ι μ ί α ν 4 6 7»

2

fiducialiter

30

259, 3 3

θ ε ϊ κ ώ ν 4 6 3 , 3 ° cf. νόμοις

6 311, 9

έπιτιμιασθήναι

της τ ο ϋ πνεύματος θ ε ο λ ο γ ί α ς

έ π ι τ ρ ο π ή ν 221, ί ο . 4 5 8 , 3· — εΐ μ ή π ο υ Ικ ν ό μ ω ν κ σ λ ο ϊ τ ο 6ÎS ά φ η λ ί κ ω ν ά π α ρ α ί τ η τ ο ν Ι π ι τ ρ ο π ή ν

47°,

θ ε ο σ ό φ ω ς 250, 32 θ ε ό τ η τ ο ς m a i e s t a t e 13, 12. 14, 17

355, 5 έ π ώ φ λ η σ ε ν d e b u i t 261, 13

τ η ς ύμετέρας ά γ γ ε λ ι κ ή ς καΐ θ ε ο τ ι μ ή τ ο υ

ε ρ α ν α ρ ί ω ν 4 ° 5 , ΐ 3 · 4 ° 6 , 2ο

θ ε ρ α π ε ι ώ ν r e m e d i i s 255. 2 9

έ ρ ε υ ν ώ ν penetrans

24, 19·

Ερευνάται

θεσπί^ομεν

uentilatur

s t r e p i t u 243, 6

θορύβου

έ ρ ί j o u a i v c o n t e n d u n t 480, 3

θρηισκείας

6, 9· 27· 7. τ · ! 3 · 37· 8,

religionis

33· 9, 3· 23

ε ρ ω τ ι s t u d i o 252, 32

et

480, 35·

passim.

35·

έ τ ε ρ ο σ κ ε υ ω ρ ί α ι ς 47°» 3 °

s a c r a m e n t u m 46, 3 °

478, 9· ε ύ α γ ή u e n e r a b i l e m J

το ε ύ γ ν ω μ ο ν

478, 3·

τον

Θεών π α ρ ά

256, 28.

πδσιν

τής

Trpòs 4 5 6 , 22

εύδοκιμήσεως

θρηισκείας

c o l e n t i u m 481, 35

J

Ι ά μ α τ α r e m e d i a 479,

ε ύ γ ο ν ί α ν f e c u n d i t a s 42, 3 probitatis

Ιδια30ντως

τ9

Ιδικά

7

163, ι . 22. 164, 9

priuatae

25, 21. Ιδικοϊς s p e c i a l i b u s 5 1 ,

ε ύ δ ο κ ί μ ω ς p r o b a b i l i t e r 253, 17

Ιδικώς

ε υ ε ι κ τ ο ν 278, 38

Ιδικώς p r o p r i e 5 ° . 5· 5 1 ,

specialiter

32, 13· J

48. 2 ΐ . 1

4·

1

I ó Ι δ ι ώ τ ο υ τ ύ χ η ν έπιγραφόμενος 35 . 3 1

ε ύ λ α β ε ί α ς u e n e r a t i o n i s 5, 14

j Ι ε ρ ο τ υ ρ ά ν ν ο ι ς 426, 32

ε ύ λ α β ε ί ς r e l i g i o s i s s i m i 479, 18

2

! Ι θ ύ ν ε σ θ α ι g u b e r n a r i 10, 9

ε ύ λ ο γ ί α ς 388, ι . 8

Ι κ ε τ ε υ τ ι κ ώ ς s u p p l i c i t e r 15, 13

εύπειθείαι

εΐ ί σ α ε ί σ ΐ ν ή α ύ θ ε ν τ ι κ ά 155.

2ΐο, 5

2

έστιν α π ο λ ο γ ί α

126,24

ε υ σ έ β ε ι α religio 478, 5· 4 8 2 , 3 1 · 4 8 3 . 4-

2

ο

εί μή π ρ ό τ ε ρ ο ν τ α τ η ς π ί σ τ ε ω ς σ τ η ι 86, 22 Ι σ χ ύ σ η ι u a l u e r i t 253, 34* τ

τ ω ν ε ύ σ ε β ε ΐ ν είωθότων 2ΐ8, ι

ί σ χ υ ρ δ ι f o r t i 49.

εύσεβέσι

¡ τ α μ ό τ η τ α p e r t i n a c i a 254, ' 3

religiosis 479, 3

ε ύ χ α ρ ι σ τ ί α ν g r a t u l a t i o n e m 259,

404, 5· 2 4 ·

11

18

καθαρότης

γενέσθαι

ι8ο, 2ΐ.

π ρ ο ς έμέ εχει συντυχείν

3ήλωι

i n t e g r i t a s 254. 1 8 .

220.8.

τα

ασθέντα

2 ΐ ι , 38.

της

Ι χ ο μ ε ν 127, 3 9 ά π α ν τ η σ α ι ε ω ς α ύ τ η ς 207, 2.

Ι

5

180,23

είς α ύ τ ή ν τ ή ν κ α θ ο σ ί ω σ ι ν 3, 2ΐ.

ίχνεσι 4!7.

255,4 11

κ α θ ό λ ο υ u n i u e r s a l i t e r 45, 20

έ φ ύ β ρ ι σ τ α i n i u r i o s a 242, 3 ι6

4 6 5 , 34·

Ιχνών

τ ο ύ τ ω ν èv κ α θ έ ξ ε ι γενόμενος 3 δ 5 ,

2

έ φ η σ υ χ ά ^ ε ι υ a c q u i e s c e r e 19, 10

Ιχει

ήμετέρων

π ρ ο σ π ί π τ ο μ ε ν τοις

καθαιρετικόν

δ ι ' ε ύ χ ή ς o p t a n d u s 480, 31

ι 8 ο , 8.

5

προκυλινδούμενος τ ώ ν

ί ν α ε ύ τ ρ ε π ε ί ς εύρεθώμεν 279, 5

ο ύ τ ω ς ? χ ε 143, ΐ · ι2. 4 1 ·

9

Ι σ ό τ η τ ι a e q u i t a t e 26, 17

ε ύ π ο ρ ί α ν f a c u l t a t e m 5, 16

τ ό έ φ έ σ τ ι ο ν 214, 4

7·

· 43. 3 °

ε ύ κ τ η ρ ί ω ι b a s i l i c a m 5, 9· 6, 25

ε ΰ χ έ ρ ε ι α ν f a c u l t a s 473.

1

259,

9

I Ι δ ι ό τ η ς p r o p r i e t a s 17, 11. 13. n ·

ε ύ θ α λ ε ϊ ς u b e r e s 253, 35

ού—εύπρόσωπός

7·

θ υ μ ε λ ι κ α ϊ ς καΐ θεατρικοϊς έτέροις π ρ ο σ ώ π ο ι ς 214, 5

α ύ τ ο ϊ ς ττοιησόμεθα 217, ι ι

ευδοκιμήσεως

θρηισκευόντων

482, 22. 32.

θ ρ η ι σ κ ε υ τ ι κ ώ ς religiose 478.

9

2

478, 22. 27. 479, ΐ · 2ο.

4 8 ι , 20.

έ τ α ϊ ρ ε 170, 2 3

ε ύ α γ ε σ τ ά τ η r e l i g i o s a 43.

483· *8·

29, 27

των Θ ο ρ υ β ο π ο ι ώ ν

241. ! 3

4 8 1 , 34· 482, 18.

censemus

θ ε σ π ί ^ ο μ ε ν d e c e r n i m u s 482, 4

μ ο ν α χ ο ύ ς κσΐ έ ρ η μ ί τ α ς 492, 19

sancta

συνόδου

425, 5

έ ρ γ ο ν e f í e c t u m 252, 12. 254, 33· 39· 257, 55

εύαγή

10

4 2 5 , 33·

δύναμιν

icos o ù d u m 256, 34

d e u o t i o n e 31» 7

έν

είς

τήν

άμαρτήσαι

καθοσίωσιν

213, ¿4· παρασκευ-

τ ή ν κ α θ ο σ ί ω σ ι ν καΐ

τους

ήμετέρας θ ε ι ό τ η τ ο ς νόμους 49ο, 28 cf. ώ ς αύτονομίαι

484, ι ΐ ·

καθοσιώσει

256, 39- 5, 13

j f | T 8 ï v d i s p u t a r e 480, 6

κ α ι ν ί σ η ι r e n o u a r e t 261, 11

δ ι ά 3 < ό ι ω ν τ ή ν ό δ ό ν δ ι α ν ύ σ α ν τ α 214, ΐ 9

τοίς τ ώ ν αίρετικών κ α ι ν ί σ μ α σ ι

ή γ ο υ μ ε ν ε ύ ε ι ν 4 6 0 , 25

κ α ι ν ι σ μ ώ ι n o u i t a t e 48, 11

4 7 ' , 35

deuotione

P A R S I = 3—196

I I = 199—359

κ α ι ν ο φ ω ν ο ύ μ ε ν ο ? 94, 30 δοκεϊ ταΟτα είναι τά κ α ί ρ ι α 385> 2 3 κ α κ ο δ ο ξ ί α ι perfidia 19, 12. κακοδοξίας infidelitatis 482, 23 κ α κ ο θ ε λ ώ ν malignos 257> 38 κ α κ ο π ι σ τ ί α ? 82, ι ι κ α κ ο υ ρ γ ί α uersutia 14, 1 1 . nequitia 26, 1 3 κ α λ α μ ά ρ ι α 88, ι κ α λ ο θ ε λ ε ΐ beniuolo 2 5 4 . 8 · καλοθελή; benigna 254. 25 κ α λ λ ί σ τ ω ι optimo 255. 3 1 · fcoi καλώι διαστήματι 354. 2 κ α μ ά τ ο ΐ ξ labores 48, 20 κ α μ ε ί ν laborandum 42, 16. καμεΐν elaborare 46, 29 κ ά ν saltim 256, 22 αϊ κ ε κ α ν ο ν ι σ μ έ ν α ι σύνοδοι 357. 2 9 καταγώγιον diuersorium 482. 3 1 · κοσμικά κ α τ α γ ώ γ ι α 35^, 26. καταγώγιον ενθα μένει 206, 12

κ α τ α δ έ ο ν τ α ι supplicant 27, 2 κ α τ α ι δ έ σ α ι 384. 4 κ α τ α κ ρ α γ ή ν α ι 388, 23 κ α τ ε κ ρ ι μ α τ ί σ θ η ν 410. ι τώι κ α τ α λ ό γ ω ι των Ιερέων 492, 6. καταλόγου consortio 479. βοηθήσαι κ α τ ε ν ύ γ η σ α ν 2 1 5 , ί ο κ α τ α π ο ν η θ έ ν τ ε ς superati 2 7 , 7 κ ύ τ α π ε φ ή ν α τ ό μου 95. 2 9 κ α τ α ρ γ ε ί τ α ι cassatur 253, 3 ° κ α τ ή ρ κ τ α ι 425. Ι Ο τήι έκκλησιαστικήι κ α τ α σ τ ά σ ε ι 238, 15· 250, 28 κ α τ α σ υ σ τ ά δ η ν 441. 24 κ α τ α υ θ ε ν τ ή σ α ι 4 2 5. 3 2 κ α τ α φ ο ρ τ ί ^ ε σ θ α ι percelli 50. 3 ° κ α τ έ ν α ν τ ι contra 27, 17· 5 1 , 28. 5 2 . 1 κ α τ ε π ι μ έ ν ο ν τ ε ς 489. 26 κ α τ έ σ χ ε optinuit 251, 21 κ α τ η γ ο ρ ί α ν reatum 256, 7· τ ή ν κατηγορίαν συνεστησάμην 2ΐο, 29 τοΰτο μεν έν διαλέξεσιν, τούτο δε καΐ έν κ α τ η χ ή σ ε σ ι ν 103, ΐ 2 . δια τάς κατηχήσει? και διά TOUS άξιουμένους του βατΓτΙσματοζ 394. ι9 κ α τ ό π ι ν ΙγένεσΘε defuistis 47. r 5 έν κ α τ ο χ ή ι των ύπολειφθέντων μοι -πραγμάτων γίνεται 217, 4 ° κ η ρ ί ω ν άφθέντων 189, 35 κ η ρ ώ ν καΐ λύχνων 388, 1 9 έν κ ι ν η τ ο ί ^ 2 1 7 , 3· 4°4. ι8 τήν όρμήν έπΐ τό χείρον έ κ ο ρ ύ φ ω σ α ν 4 2 7- 3 κ ο σ μ ι κ ο ί ? saecularibus 26, 17. 255. 37κοσμική mundanus 27, 14· — TOUS τ ω ν κοσμικών OÍKOUS 3 5 5 . Ϊ· μήτε έπΐ στρατείαν μήτε έπΐ άξίαν κοσμικήν 355. 3 2 · κοσμικά δικαστήρια 35&. 6. πραγμάτων κοσμικαΪ5 διοικήσεσι 355. 4· κοσμικά κ α τ α γ ώ γ ι α 358, 26 κ ό σ μ ο υ orbe 2 5 1 , 37- 253. 29 κ ρ α β β ά τ ι α 405. 22 κ ρ ά τ ο ? imperium 1 1 , 29

τό

H I = 362—495

κρεϊττον

143 3°. 32·

68, 32. 5· 9· ! 4 · 3 ° · 2

73, 23- 85, 2 2 . 488, 6. 4 9 1 . 1 2

3 5 . 3·

42θ, 5·

72, ΐ4· 486, 2 3 .

έ κ ρ ι μ ά τ ι σ α ν 4°9. 2 9 κ τ η μ α τ ί ο ι ? 2 1 4 , 29 κ τ ύ π ο ν strepitum 242, 22 ό K u ß o s καΐ ή άκολασία 2 1 4 , η κ ύ κ λ ο ν orbe 50, 1 3 KÙpiç

128,1.

ι 8 ι , 28. 128, 27130, 2ο. 138,13. 419, ι ° · 140, 23·

134, ΐ·

173.4·

ι 8 ο , 9 · 2 ο . 34·

376, 38. 377. 2 · ΐ4· 3 8 9. ΐ 5 · κύρου ι 8 ι , 36. 419. 5· *9· 459. ι ° · κύρωι 132, 22. κύριν 76, ι . 78, Ι- Ι 3 2 , ΐ8. 162,40. 165,38. 178,24. 393.6. 43 6 , 22. 4 4 1 , ι 8 · 457, 3 ° · κύρι ι ι 8 , 30. Ι42, 29· 143, !· ! 7 9 , 29· ι 8 ι , 3 1 ·

Ι82, Ι. 4 1 ° . 8

κυριότητα

proprietatem 252, 38. 12, 16. 13, 7

KÜpos auctoritatem 43.

22

κ ώ μ η ι uico 482, 25 λ α μ π ρ ο ύ praeclaro 259. 17 λ ε π τ ο μ ε ρ ώ 5 subtiliter 26, 13 ! φ ά λ ο τ γ ^ λ η ι σ τ ρ ι κ ή 5 χωρικών 2 1 9 , 3 7 · φάλ α γ γ α έκκλησιαστικήν, άληθέ? δέ είπεϊν ληιστρικήν 214, 34 τή5 Θεία? λ ή ξ ε ω ? diuo 2 5 1 , 29 λ ι τ α ΐ 5 orationibus 478, 8. —• 463, λ ο γ ι σ μ ο ύ animi 2 4 1 , 9· 8, 3 1 λ ο γ χ ε υ θ ε ί ? 3J6, 21 λοιπόν

iam 2 5 1 , 1 1 .

τ ο υ λ ο ι π ο ύ postea

480,4-

τ ο υ λ ο ι π ο ύ ulterius 8, 1 4 λ υ σ ι τ έ λ ε ι α utilitas 2 5 6 , 1 0 . λυσιτέλειαν bonum 253, 3 2 λ υ σ ι τ ε λ ώ ? proficienter 254, 24 μ ά Tàs δυνάμει? τ ο υ θεοϋ 4 ° 9 , ΐ 2 . Ι

σ ο υ Ι 3 0 , ι 8 . 2Ι6, 6.

μά τά? εύχά?

μά τ ή ν έξουσίαν υμών

I 92, I I I ! μ α θ η μ α 1 6 2 , 40. 1 6 3 , 2ο μ ά θ η σ ι ? eruditio 40, 23 μ α κ α ρ ί τ η ? 429, 39 μ α ν ι ώ ν τ ε ? 4°4. ΐ 5 ¡ μ α τ α ι ο ϋ τ α ι uacuantur 4 1 , n μ ε γ α λ α υ χ ε ϊ exultât 255, ! 4 τ ή ι θείαι μ ε γ α λ ε ι ό τ η τ ι diuinae maiestati 7, μεγαλειότη? magnificentia 254, 20 μ έ θ η ι λ ο γ ι σ μ ο ύ ι ο ο , 2ο έ π α γ α γ ε ϊ ν μ ε θ ο δ ε ί α ν 4°4. 2 8 · βασάνων 217, 4 μ ε θ ο δ ε ύ ε τ α ι pulsatur χρήματα 2ΐ8, 2

46, 27·

2

—

μεθοδεύει

5

μ ε τ α β ά σ ε ω ς transgressionis 252, 29 ¿μηνύσατε indicastis 259, ! 4 · ι 8 μ ή ν υ μ α indicium 1 5 , 9 μ η ν υ τ ή ? index 2 4 1 , 9 μήτε = μηδέ 385, 29· 4 ° ° . 3 1

•

τήι> μεθοδείαν τ ώ ν

ούτε μέν 4 1 8 , 28 μ ε ρ ι κ ώ ς έμοϋ λέγοντος 164, ι 8 μ ε ρ ι μ ν ώ ν sollicitus 242, 2 1 έ μ ε σ α ^ ό μ ε θ α 377.

10

τά

INDEX

144 μι α ι φ ο ν ί α ν (i. e. sententiam

pro

VOCABVLORVM γημένως

Flauianidamnati-

μ ό λ ι ς tandem 479. 15· ι6· n .

ό ν ό μ α τ α ώ ς τριακόσια 75. 3°·

1

μ ο λ υ ν θ ώ σ ι ν uidentur 243. 13

j

μ ο ν ά δ α unitatem 5 1 , 3 7 Ftrl τ ω ϊ μ ο ν ά σ α ι 355.

20

β ί ο ν 353. ΐ· 355. singularis

Ι0·

488.

τό

adnotat

Rusticas

uol. 3 p.

163,31

ό π ω ς 408, 22

ό ρ ο ν decretum 4 8 1 . 24· όρος lege 481. 5· — άλλο

13, 6. 4 " . 3 ° ·

μονογενούς

έστί κανών,

3H.4

άλλο

όρος 91, ΐ 9

! εί καί ό τ ι quamuis 2 5 1 , 1 7 ·

μ ύ ^ ω ν 130, ι 8 . 19

εί μή ότι

j

472. 25 4 8 ° . 38·

4 8 1 . 2·

22·

483.

12

j

3 8 7 . *9·

27·

ι 6 5 . 29·

169,8.

404.9

I ώ φ ε ι λ ε ν debuit 2 5 5 . 2 4 - 3 ° · 2 5 6 , 2 0 ό χ λ α γ ω γ ί α ν conuenticula 4 7 8 . 35

ν ε α ρ ο ύ recentissimae 17. 8 ( = ύδωρ) 4°9. ι 2

ό χ λ α γ ώ γ ι ο ν 352.

ν ι κ η τ ή ρ ι α palmas 2 6 , 3 1

20

! ό χ υ ρ ω θ ώ σ ι ν muniantur 243. π α ι δ ι κ ά pueritia 260, 3 3

ν ο η τ ώ ς intelligenter 43. 3 1 τ9

ν ο μ ί μ ω ν legítimos 2 5 3 . 34-

2

δανε

excessibus

transgressionum 252, 3 1

ναστήρια καί τ α οίκήματα 488, ι 8 τ ό δνομα ξ ε ν ί ζ ε ι ημάς 3 1 1 .

28

179.

2 0

j

παράνομα

ο ΐ α κ ι moderamine 42. 9 ο ί κ ε ι ώ σ α ι ingererem 5.

ενεκα καί π α ρ α μ υ θ ί α ς

21

illicita 483.

Ι2·

253. ι8·

π α ρ α π α ί ο ν τ α ς 325.

ό λ ε θ ρ ο ς labes 252, 28

π α ρ α σ π α σ θ ε ί η conuellantur 254, 9·

τοις τ η ς γ λ ώ τ τ η ς ό λ ί σ θ ο ι ς 94.

29

469. ι

παρασυνάγειν 6,37

486,

2

3ο 27

π α ρ α τ ή ρ η σ ι ν obseruantiam 258, 16

¡

τρωθήναι 171, ι

π α ρ α υ τ ά τ ο υ γενέσθαι 2 1 7 , ι . 214. 2 5 J π α ρ α φ υ λ α κ ή ς obseruantiam 254. 2 0 ώ μ ο λ ό γ η τ α ι certissimum est 2 5 1 , 27. όμολογου- j π α ρ ε κ β ά σ ε ι ς excessus 256, 33 2

ό μ ο ι ώ μ α τ ι similitudinem 26, 14 μένως έπίσταμαι

35·

56, 4

όλα τ ά πραγματικά i π α ρ α τ ί θ η ι commendas 253, 2 1 j π α ρ α τ ρ ώ σ α ν τ α 182, 34· έκβληθήναι ή

ό μ ι λ ί α ι sermone 2 1 , 1. ig ό μ ο γ ν ω μ ό ν ω ς 352.

255.

21

π α ρ α σ υ ν ά ξ ε ι ς 4 8 6 , 2 7· 4 8 9 ,

21

¿ λ ό κ λ η ρ ο ν integrum 4 . 2 2 . 7, 18. 2 7 , 8 . êv δ λ α ι ς τ α ϊ ς π ό λ ε σ ι ν 4 6 7 . ' ΐ ·

22·

256, 22. 3 3 · 2 5 3 . 4

ο ί μ ω γ ά ς gemitus 5 . 3 9

π ο λ λ ή ν ό λ κ ή ν άπέδωκα 4 5 7 .

παρα-

4*4. 3*·

μυθίας τ η ς προσηκούσης 4 1 1 . 9

certus sum 259. 33-

ώμολο-

π α ρ έ λ κ ο ν ultra 4, 20

παρα-

PARS I = 3—196

II = 199—359

π α ρ ε ν τ ι θ ε μ έ ν η ν interpositum 49, 29 π α ρ ε ξ ό δ ο υ ς excessus 260,3 π α ρ ι σ τ ώ ν τόν έπίσκοπον 419, 20 π α ρ ο δ ι κ ώ ς transitorie 18, 7 άγροικικάς π α ρ ο ι κ ί α ς ή ΙγχωρΙους 357. ι 7 π α ρ ρ η σ ί α fiduciae 259, 12. 3. n · 25, ΐ2. παρρησίαν libertatem 27, 13 ταΐς π α σ χ α λ ί α ι ς ήμέραις 215, ι π ά σ χ ω = doleo 252, 35· 255. 20. 257. 34 π α τ ρ α λ ο ί α ς 4 2 7. Ι 5· m . 33 π ε ι θ α ρ χ ο ύ ν τ ω ς oboedienter 242, 12 άπό π ε ί ρ α ς εΙμί 457. 2ο π ε π ο ί θ η σ ι ν fiduciae 45. 24· 46, 22 π ε ρ α ι τ έ ρ ω ultra 27, 5 π ε ρ ι η χ ή θ η μ ε ν 154. ϊ7· περιηχήθην παρά τινών 135. Η π ε ρ ι μ ε ρ ί μ ν ω ι sollicito 11, 18 π ε ρ ι ν ο σ τ ε ΐ ν 491. 25 σαυτόν π ε ρ ι π ε ί ρ η ι ς 129, 28 περιπτυσσόμεθα amplectimur 8, 7· 31. !2. περιπτύσσεται conplectitur 9. 24 π ε ρ ι σ τ ά σ ε ω ν causis 260, 2 π ε ρ ι φ α ν ώ ς euidenter 481,21 τον π ε ρ ι χ ύ τ η ν τοΟ ΙπισκοπικοΟ λουτρού 215, 24 οίνος π η λ ώ δ η ς 384. τ9 π ί σ τ ε ω ς religione 481,6 π λ ά σ μ α τ α commenta 481, 27 έ π λ α σ τ ο γ ρ α φ ή θ η 92, 2ο π λ α σ τ ά i i g , 3- 118,25 π λ ε ο ν ε κ τ ε ί ν ήμδς 417, 23 π λ ή ρ η ς pienissime 48, γ. είς πλήρης piene 44. 20 των π ο δ ώ ν ύμών ΐ39, 2 6. 153. 17· *56, 23. 163, 3· 24- 164,29.37· Ι65, 3· 1 6 6 , 9 . 2 1 . 2 7 . 32. ι88, 42. 3°6, ι8. 22. 3°9. 2 4· 464. 2 8. τών ποδών σου 127, ίο. 130, 28. 131, 7· των ποδών της άγιωσύνης ύμών 138, ΐ2. των ποδών της θεοσεβείας σου ι8ο, 25 π ό θ ω ι amore 25, 12. 26, 21. πόθον desiderium 10, 13 τρεϊσ μήνας ί π ο ί η σ ε ν 4°9. 8 π ο λ ι τ ε ί α ι conuersationi 50, 11. τήν τών μοναχών πολιτείαν τε καΐ καρτερίαν ι86, 28 π ο λ ι τ ε υ ο μ έ ν ο υ ς 418, ig π ο λ ι τ ι κ ό ν πόλεμον ciuile bellum 48, 23. — την πολιτικήν καΐ τήν έν τοις τόποις στρατιωτικήν βοήθειαν 7 2 , 25—27 π ο λ υ ε π ή ς χάρτης 377. 4 έ π ο λ υ π λ α σ ι ά σ θ η multiplicata sunt 254. 37 π ο λ λ ή ς nimiae 40. 17 π ο ν ώ doleo 46, 13 πλείστην π ο σ ό τ η τ α χρυσίου 214, ι . 2ΐ8, 14 π ρ ά γ μ α causa 261, 12 π ρ α γ μ α τ ι κ ό ν 4 6 4. 3 6 · 4 6 7. 6. 4 6 9. ΐ · 35 6 , 26. 366, 4· θείου πραγματικού 464. 4· 26. 34· 39του θείου πραγματικού τύπου 467. Ι 2 · μή κατά θεϊα γράμματα ή πραγματικούς τύπους άλλά κατά τούς κανόνας 464. 24· 33· 4 6 7. 5—7· 468, 35 cí- νόμοις Acta conriliorum oecumenicoruin. III, χ.

HI = 362—495

I45

π ρ ε σ β ε ύ ε ι ueneratur 195. 37 π ρ ο α ι ρ έ σ ε ω ς uoluntatis 50. 23 π ρ ό γ ο ν ο ι parentes 49. 35 ol π ρ ο δ ο θ έ ν τ ε ς λίβελλοι 213, η π ρ ο δ ό τ ο υ praeuaricatoris 14. 6 π ρ ο ε μ β α ί ν ε ι 485. Ι Ο π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο ν praecellentem 6, 10 π ρ ο θ έ σ ε ω ς proposito 46, 14· 48, 33· — προθέσεως είμί 207, 14 προιέναι 42°. n π ρ ο κ ο π ή 1 augmento 255. 35· προκοπή prouectio 41. 30 π ρ ο κ ό π τ ε ι proficit 18,21. 260,35 π ρ ό κ ρ ι μ α praeiudicium 242, 35· 5. 23· 49. 15· 48,16. — 139.34· 1 4 0 , 1 2 . 1 5 · 157. ' · 7· 380, 22. 4°7, H · 4 j 8 , 35· 442, 2. 464. 2. — πρόκριμα φέρειν praeiudicare 47, 3 2 · — 99. 22. 132, ίο. 4 2 1 . 8· 456, 29. πρόκριμα ποιεΐν 3°9. Γ 9· δνευ προκρίματος 313, 21 π ρ ο κ ρ ί ν ε ι 463,3°· ΐ 3 2 , 6. 4 1 8 , 3 ° π ρ ό λ η ψ ι ς praesumptio 4. 2. 5°. 3 προνοήσει consulat 256, 29. προενόησεν prospexit 255. 15 π ρ ο ν ό μ ι ο ν priuilegium 252, 37· 3 2 , ι°· 254. ι°· 256, 2. 259, ι6 π ρ ο ξ ε ν ώ ν 2ΐ6, 38 προόδωι 42°, ΐ3 π ρ ο ο ί μ ι α initia 42, ΐ · n , !3 π ρ ο π α ρ α κ ε κ λ ή κ α μ ε ν 2ΐ8, 19 π ρ ο π έ τ ε ι α praesumptio 26, 19· προπετείαι temeritate 454, 9 π ρ ο π ε τ ε υ ο μ έ ν ω ν 426, 35 π ρ ο σ δ ο κ ί α ν opinionem 5°, 17 π ρ ο σ έ μ π ο δ ο ν 48, 33 π ρ ο σ η κ ο ύ σ η ς competenti 5. !3 π ρ ο σ θ ή κ η ς augmenti 24, 12 ήμίν π ρ ο σ έ σ τ η σ α ν λέξεις 299, 22 π ρ ο σ κ ό μ μ α τ α oSensiones 27, 4 π ρ ό σ κ ρ ο υ σ ι ν oSensionem 48, 17· 252, 23 π ρ ο σ κ υ ν ο υ μ έ ν η ς uenerabilis 482, 32 π ρ ο σ κ ύ ν η σ ι ν cultum 6, 32. προσκυνήσεως ueneratione 480, 21 π ρ ο σ κ υ ν η τ ή ν uenerandam 478, 20. προσκυνητής uenerabilis 480, 25. 33· 37· 481, 3 2 · 243, ΐ2. προσκυνητώς uenerabiliter 478, 1° π ρ ο σ κ υ ρ ο ΐ usurpet 41. 4 π ρ ο σ λ η φ θ ε ι σ ώ ν adhibitis 255, 29 π ρ ο σ ό δ ι α 217, ι6 τ τ ρ ο σ ο μ ι λ ώ ν είπεν 386, 3 cf. 19· ó στρατείαι προσομιλήσας 35 2 , Γ 9 π ρ ο σ ο χ ή ς consideratione 5°, 2 · προσοχήν intuitum 255. 26 φαίνεται π ρ ο σ σ ε σ ω ρ ε ϋ σ θ α ι accedit ad cumulum 454. ι π ρ ο σ τ α σ ί α ς 336, g π ρ ό σ φ α τ ο ν nuper 190, 35 π ρ ο σ φ ω ν ή σ ε ι ς litterae 9, ι '9

146

I N D E X VOCABVLORVM

τώι μοναχικώι π ρ ο σ χ ή μ α τ ι 355. 1 1 το π ρ ό σ ω π ο ν στήναι 154. 2 0 π ρ ο τ ρ α π ή ν α ι inuitaret 3 1 . If> π ρ ό φ α σ ι ς occasio 2 1 , 3· 479. 27 π ρ ώ η ν dudum 25, 1 1 . prius 1 9 , 1 1 . proxime 481. 21 π ρ ω τ ε ί α primatum 50. 12. 454· ι 6 · 2 0 π ρ ώ τ ω ν prioribus 256, 18. áv πρώτοι; in principio 10, 10. âv πρώτοις primitus 44. τ7 π ρ ω τ ο τ ύ π ο υ principali 16, 23 π τ ω χ ε ΐ ο ν 4°5, 2 ΐ . 2 1 4 , 2 . 3 5 5 . 3 4 · 35^, ι 8 τώι τ ω ν π τ ω χ ώ ν όνόματι 187, ι ρ α θ υ μ ε ί τ α ι 4 1 2 , ι6. ραθυμητέον του πολέμου 85, ι 6 ΐ ρ ρ η ξ ε φωνάς 1 6 9 , 2 0 β η μ ά τ ω ν dictis 481, 1 έ ρ ρ ω μ έ ν ο ν incolumem 20, 4 {¡ωσιν 13°, 22 σ α θ ρ ά íragilis 23, 34 σ α λ γ α μ α ρ ί ο υ ς 4 1 1 · 3° σ α τ α ν ι κ ή ι μανίαι ΐ 2 ΐ , ί ο σ α φ ε ϊ manifesto 49. 3 2 · σαφώς euidenter 261, 24. σαφέστατα euidenter 254. 7· σαφώς perspicue 479. ϊ9· σαφέστατα lucidissime 3 1 . 28 σ β ε σ θ ή ν α ι extinguí 2 4 1 , 1 3 σ έ β α ς reuerentia 478. 3 1 · 6, 15· 43. 21. 481. 20 σ ε β ά σ μ α τ ο ς ueneratione 482, 2 σ ε β ά σ μ ι ο υ uenerabilem 5 . 9 · 6 , 3 2 σ ε β α σ μ ι ό τ η τ ο ς ueneratione 9. σ έ β ο μ ε ν colimus 481, 33· 478. 29 σ ε π τ ο ί uenerabiles 482, 5· 251, 4· 2 9· 3*>· 2 53. 27· 256, 3· σεπτά ueneranda 479. 34· σεπτώς reuerenter 258, 23 σ η μ α ί ν ε ι declarat 256,23. 2 6 0 , 3 1 άπό χάρτου δια σ η μ ε ί ω ν ύπηγόρευσαν 298,22. σημείοις ΰΐεσημήνατο 36, ι σημείωσαί «οι 137. 3· σημειώσασθε 172,14 σ κ α ι ό τ η τ ο ς prauitate 20, 2. 42, 33 σ κ έ μ μ α τ ο ς tractatu 251, 20 σ κ ε υ ή 405, 3 2 · 3 7 2 , 25 σ κ ε ύ η αργύρου ήγιασμένου 383, ι 6 σ κ λ η ρ ό τ ε ρ ο ν seuerius 46, 21 σ κ υ λ ε ϊ σ α ν fatigata 254. 2. 102, 15. 223, 15 έκτος σ κ ύ λ σ ε ω ς 393. σ ε σ ο φ ι σ μ έ ν ο ν commenticiiiin 479.23 σ ο φ ί σ μ α σ ι commentis 483. 2 σ π ο υ δ ά ^ ε ι ν stiidere 4-. 28. 2 5 6 , 1 2 . σπουδάσει íestinet 243. 9· σπουδάσει nitatur 253. 36 σ τ τ ο υ δ α ι ο τ ά τ η ι sedula 256. 13. σπουδαιότατα studiose 254. 3 2 · studiosius 251, 12

άνατιθέμεναι σ τ α υ ρ ί α χρυσά και άργυρδ 384. ΐ 3 την έκτομήν μέχρι ένός Ι σ τ ε ν ώ σ α μ ε ν 47 6 . 34 τ ό σ τ ε ρ ε ό ν soliditatem 16, 23 σ τ ε ρ ί σ κ ε σ θ α ι carere 482,9 σ τ έ φ α ν ο ς laurea 251, 1 5 σ τ ή κ ε τ ε state 50, 37 — 4°8. ι8 σ τ η ρ ι γ μ ο ϋ 36, 28 τώι σ τ ο ι δ ί ω ι τοΰ θερινού σηκρήτου 4 2 8, 8 σ τ ο ι χ ε ί τ ε τοϊς άρχαίοις 4*9, 3· 3 ° σ τ ό μ α γενόμενος τ ώ ν λοιπών 4 ΙΟ > 3 σ τ ρ α τ ε ί α ν militiam482,19· 21. 23. 35 2 . ΐ9· ι86, 26 σ τ ρ α τ ο ύ militiae 10, 7 τήν σ τ ρ ε φ ο μ έ ν η ν quae uertitur 5. 23 σ τ υ γ ν ά ^ ω contristar 46, 1 3 σ τ υ γ ν ά maesta 241, 17· στυγνάς tristes 241, 17 σ υ γ κ έ λ λ ω ν 2ΐ6, 4 σ υ γ κ λ η ρ ι κ ο ϊ ς 357. 2 8 σ υ γ κ ω μ ή τ α ι 383. 37 του τ ώ ν Ιερέων σ υ λ λ ό γ ο υ 3 2 5 . ι 8 σ υ γ χ ω ρ ή σ η τ ε patiamini 4. n σ υ γ χ ω ρ ή σ ε ω ς indulgentiae 260, 12 σ υ κ ο φ α ν τ ε ι ν calumnian 478,20. 24,4 σ υ κ ο φ α ν τ ί α ς calumnia 480, 25 σ υ λ λ α β α ΐ apices 256, 23 σ υ μ μ ε τ ρ ί α ν mensuram 50. 2 τό σ ύ μ μ ε τ ρ ο ν moderatio 46, 20 σ υ μ π ε π α ρ μ έ ν ο ς τό σώμα 214, 3 ° σ υ μ π ν ε ϋ σ α ι conspirare 50, 7 τήν σ υ μ φ ο ρ ά ν τών κακών 44°« J 5 \ συμψηφι¿όμεθα ΐ2ΐ, 32 ! σ ύ μ ψ υ χ ο ι 4 7 1 , 35 ¡ σ υ ν α γ α γ ώ ν έμαυτόν 2 0 7 , 2 4 ! σ υ ν α ί ν ε σ ι ν consensum 253.24· συναινέσεως conI sensionis 254. 2

! σ υ ν α λ γ ή σ α ι ήμΐν της κολάσεως 187, 24 , σ υ ν έ δ ο ξ ε ν 221, 32 ; σ υ ν δ υ ά ^ ο ν τ ο ς coniuente 256,9· συνδυάσαι coniuentiam dedat 253, 3 Ι σ υ ν ε δ ρ ε ί α ν 22i, 12 : σ υ ν ε δ ρ ι ά σ α ι 205, 37 ; σ υ ν ε ι δ ή σ ε ω ς persuasione 45. 8 σ υ ν ε ι σ η ν έ χ θ η conlatum est 259, 13 σ υ ν έ λ θ ε τ ε íauete 27, 12 σ υ ν έ χ ε σ θ α ι obstringi 254, 6 σ υ ν η γ ο ρ ί α ς assertione 478, 7 σ υ ν ή γ ο ρ ο ς assertor 42, 33 σ υ ν ο δ ί α ς 1 6 1 , 3 . τήΐ ίαυτοϋ συνοδίας 1 2 4 , 1 7 · τών άρχιμανδριτών και πάσης αυτών της συνI οδίας της έν Χριστώ! 3 1 2 , 2 8 2 συνοσ π ο υ δ ή ν Studium 44· 7· 8 , 2 6 . 4 6 , 2 4 . 48,28. 241, : σ υ ν ο δ ι κ ο ϊ ς γράμμασιν 4°9, 37· 4 ° , 3 · & 2 δικά 4° . 3 S. 2 4 2 , 1 4 . 2 5 3 . · 254.38- 2 5 6 , 3 1 · 2 5 8 , 3 2 . σ υ ν ο ι κ έ σ ι ο ν 219, 22 479. J 5 · 4 ® ° . Ι 9· 483.8. σπουδή industria σ υ ν ω μ ο λ ό γ η τ α ι compertum erat 480, 22 258, 38. 252, 16. — σπουδήν τίνων έσχηκώς 463, 2 ΐ . κατά σπουδήν 464. 2 9 σ υ ν τ α ξ ά μ ε ν ο ι 128, 31 σ τ α θ η ρ δ ι constanti 4 9 . 1 5 · 4 ° < 2 1 · τ ° σταθηρόν σ υ ν έ τ ρ ε χ ε ν congrueret 25, 29 constantia 49, 3 1 σ υ ν τ υ χ ί α ν ποιήσασθαι πρός αύτόν ιο2, 3 σ τ ά σ ε ι statu 6, 1 1 . 10, 12. — της στάσεως σ υ ν υ μ ν ε ϊ τ α ι 142, 3 1 [¿»ι translatione ex Latino] 375, 26 i σ υ σ τ α τ ι κ ά ς επιστολάς 35 6 , 2 4· 3 2

P A R S I = 3—196

I I = 199—359

σ υ σ τ ή μ α τ ι collegii 3 1 , 7. τ ό σ ύ σ τ η μ α τ ω ν κληρικών 388, 9

ù y i a i v o v T o s incolumi

in prosopographia

speciera

254,2.

σχήμαπ

Βερονι-

388, 2 9 ύπαρχθείη

242,16

fiat

10, 1 5

υ π α ρ χ ό ν τ ω ν bonorum 482, 1 1 εξ ύ π α ρ χ η ς a principio 5, 23 ύ π ε ν α ν τ ί ο ν contra 3 1 , 25

περικείμενος

ύ π έ ρ ώ ν 237, 38

476. 3 ° άμφίβολίας σ χ ο λ α ^ ο ύ σ η ς [translata ex 420, ι 6 . σ χ ο λ α ^ έ τ ω cesset 481, 3

υ π ε ρ ο ψ ί α elatio 258, 20. superbia 252, 28 ύ π ε ύ θ υ ν θ 5 reus 481, 25

Latino\

σ ώ ι 2 ε σ θ ε 368, 3 1 σ ω τ η ρ ι ώ δ ε ι salubri 2 5 5 , 2 4 . 2 5 6 , 1 6 σ ω φ ρ ο ν ι σ θ ή ν α ι conpesci 478, 3 ° τ ά ξ ε ω ν officiis 483, 1 7 • Ι 5> ι 8 · τάξις ordo 19, 8. 45, 7· 47, 29· els τ ά ξ ι ν έμήν uice mea 44, 1 5 · 47. 6 τ ά ρ α χ ο ν pertiirbationem 253. 1 2 τ έ κ ν ο ν ό σιλεντιάριος 1 3 8 , 36. ι 6 τηλαυγοΟς perspicuae 12,6. τηλαυγεστερα raanifestior 255. 3· τ η λ α υ γ έ σ τ ^ τ α lucide 243, 8 τ α ύ τ η ι τ ί θ ε σ θ α ι 49 2 , 1 τίθεσθαι έττί τ ο ύ τ ω ι 248, 4 ° διά τ ο ι τ ο ύ τ ο 3 8 , 1 4 · 39, ι 1 · 2 0 4 , 3 ! · 2 5 7 , 2 4 · 298, 40. διά γ ά ρ τ ο ι τ α ΰ τ ο 246, ί ο έ τ ο λ μ ή θ η commissum est 25, 21 τ ώ ι τ ό μ ω ι [ = 1 7 , 8] 455, 2 4 · τόμον ΐ 2 ΐ , 26. ι η . 1 2 6 , 33· 37· 1 2 7 , Ι 4 · ' ΐ 9 · 25. 1 3 3 , 2. ΐ 5 · 24. 3 ° · 3 1 · 3 2 · 1 3 4 , : · 2· 5· τ ό μ ω ν 483, 5 t ó t t o s textus 252, 1 3 . els τ ό π ο ν uice 5 ° , ΐ9· 19, 26 έ τ ο π ο τ ή ρ η σ α ν uicem meam executi sunt 258, 5. έτοποτήρουν Ιμοί uice meapraesidebant253. 1 7 τ ο Ο τ ο μέν tarn 7, 3 Ζ άπεθρήνησε τ ρ α γ ω ι δ ί α ν 426, 3 1 τ ρ α κ τ α ι σ ά ν τ ω ν 322, ι π ρ ο τ ρ ι ώ ν ήμερων ante

5°. 32·

ΰ μ ν ο ν laudem44, 2 5 ά π ό χ ά ρ τ ο υ διά σημείων ύ π η γ ό ρ ε υ σ α ν 2 9 8 , 2 2 ύ π α γ ο ρ ( α 1 4 1 , ΐ 2 . 375, 2 3 · 399, ι ΐ · ύπηγορίαν

κιανός. Κωνσταντίνος. — τ ό αύθεντικόν σχεδάριον 1 5 6 , 5· τ ά τε σχεδάρια τ ά τε αυθεντικά 1 7 6 , 3 ΐ σχήμα

I47

ύ γ ι ή incolumem 2 4 1 , 1 4 · 7. 9 ϋ μ ν ο ύ μ ε ν ο ν laudatum 43. 2 4

σ υ χ ν ά 3 ο υ σ ι crebrescunt 252, 32 τάς elç έμέ [Theodoretum] γενομένα$ σ φ α γ ά 5 6g, 36 σ φ ό δ ρ α nimis 44, 5· σφοδρότατα uehementer 251. 35 σ χ ε δ ά ρ ι ο ν 149» 29 cf.

Π Ι = 362—495

nonnullos

253, 39-

υπεροψία

ύ π η γ ο ρ ί α ν cf. ύ π α γ ο ρ ί α υ π ό pro 5. 38 ϋ π ό γ υ ο ν ιι6, ι ίΙ

ϋ π ό θ ε σ ι ς causa 49, 23. 32- 46. 2. 5 ° ,

- 256,

υποθέσεως materiae 42, 1 5 ύ π ο κ α τ ά σ τ α τ ο ν 442, 1 6 τ ο ν πόλεμον ύ π ο κ ο ρ ι ¿ ό μ ε ν ο ς 36, 3 2 ύ π έ κ ρ ο υ σ α 164, 7 ύ π ο λ ή ψ ε ι arbitrio 3, 2 3 · 6, J- existimatio 480, 18 483, 20, — ύπόληψις 358, ι ι . 1 5 2 , 28. 1 5 7 , 2 5 · 158, 23- ι 8 ι , i g . 2 ΐ 8 , 27- 3 1 1 . 8 · τοϊς ούσιν έν ύπολήψει 356, 24 ύ π ο λ ι π έ ν τ ω ν 2ΐ8, ι ύ π ε μ ν ή σ α μ ε ν admonuimus 478, 22 άναστάς ά π ό τ ο υ θρόνου καί στάς είς τ ό ύ π ο π ό δ ι ο ν αύτοϋ 180,26 ύ π ε σ η μ ή ν α τ ο ιγγ, ί ο . ύποσημηνάμενοι τ ώ ι χ ά ρ τ η ι 249, Μ · σημείοις ύ π ε σ η μ ή ν α τ ο 36. ι ύ π ο σ η μ ε ι ώ σ ε ω ς 4 6 4> 4 της (δίας ί α υ τ ο ϋ ύ π ο σ τ ά σ ε ω $ ¿ ι ό , 26. 2ΐγ, 34 ύ π ο φ ή τ ο υ 214, ΐ3· 2ΐ8, 8 ύ φ ή ν ι 6 ι , 23 ϋ φ ε ι textu 7 . 9 φανεράν

dies 222, 3 1 !

manifestara

1 3 8 , ΐ 3 · 1 7 7 . 9· 33·

478, 3· — φανερά Σ

79, ΐ · 2 ° 7 ,

2

2&

°·

86, 34·

· 209, 26.

τ ρ ι σ μ α κ α ρ ί σ τ ο υ 492, 27 τ ύ π ο ν formam 6, 10. 259, 5· τ ύ π ο ι ς constitutionibus 259, 23· τ ύ π ο υ ς definitiones 259, 2.

364, ι ι . 3 7 7 . 2 4 · 4 2 5 . ι 6 · φανερά τινα 1 7 7 . ' 7 · 373, 3 2 · 447, Ι7· φανερά τ ι ν α έορτικά 3S6, iS. φανεροί έπίσκοποι 3 ° 6 , 6. φανερά κεφάλαια

τ ύ π ο υ ς definita 481, 35· τ ύ π ω ν statuta 255, 32. 478, 10. τ ν π ο ι regulae 4 8 2 , 6 . τ ύ π ο υ

2ο8, ΐ 5 · φανερά ττρδξις 204, ΐ 5 · φανερούς τύπους 4 2 5 , n · φανερούς χάρτας 248, 24.

δοθέντος φανερού ιοο, ί ο . βασιλικούς τε καί κανονικούς τύπους 4 1 ? . 2ΐ έ τ ύ π ω σ α ν constituere 483» ΐ · 45, ι ° · τ υ π ώ σ α ι

άπόκρισιν φανεράν 209, ΐ 4 · κεφάλαια φανερά 179, 4· φανερούς τ ώ ν κληρικών 1 3 3 , 3 φ α ν ε ρ ό τ η τ ι manifestationc 25, 18

ordinare 259, 27. 2 5 1 , 1 9 · 3 6 · 258, ι 8 . 478, 9· τ υ π ω θ έ ν τ α definita 479, 3 1 · 2 5 9 . 9 · τ ε τ υ π ω -

φ α ν ε ρ ο π ο ι η θ ή ν α ι innotescat 45, n φ α ρ μ α κ ε ί α ν maleficium 9, 22

μένων decisa 8, 1 5 . τυπωθέντα disposita 479. 28. τ υ π ω θ έ ν τ α instituía 253, 3 1 · 254> Ι Ο · 256, 4· τ ε τ ύ π ω τ α ι praefixa 253, 32. τ ε τ ύ π ω τ α ι

π ε φ α ρ μ α γ μ έ ν α ΐ 5 uenenatis 483, φ ά σ ι ν 134, 2 · 5 φ α Ο λ ο ν prauum

statutum est 2 5 1 , 28. 3 1 · 252, ι . 253, 3 ° · 258, ι . γυμνά^εσθαι καί τ υ π ο ϋ σ θ α ι 447. 1 6 ] τ ύ ρ α ν ν ο ν 244. 2 7

I

49.35·

243, ΐ · 1 3 ·

252.31·

2

53.

1 2 . 25- τ ώ ν πρός τ ό φαυλότερον έκτραπέντων deprauatorum 260, 1 1 . τ ό φαϋλον prauitas 45. 1 6 . φαΟλον malum 482, 2

ύ β ρ ι ν iniuriam 479. 28. 6, 24. 27, 7· 48» χ 7 · 256, 33· | φ α υ λ ό τ η τ ι prauitate 255, 25· 46, 5· peruersitate 2 6 1 , 1 9 4 8 1 , 25- ύβριν contumeliam 483. 4 ' 19*

φαυλότητα

INDEX VOCABVLORVM

148

φ θ ά σ α ι peruenire 478, 25. εφθασεν adfuit 252, 20 φθοράς corruptione 24, 11. 19. φ θ ο ρ ά ; peste 19. 7 φ θ ο ρ ο π ο ι ο ύ pestifero 44. χ 7 φ ι λ α γ ά θ ο υ benigna 48, 25 κατά φ ι λ α ν θ ρ ω π ί α ν 4Χ3. 22 · 2 3 φ ι λ ά ν θ ρ ω π ο ν dementem 23, 12 φ ι λ ο δ ί κ α ι ο ν 4 2 7. 3 2 φ ι λ ο ν ε ι κ ε ϊ ν contendere 478,28. 21,5· 479. 29· tractare 479. 35 φ ι λ ο ν ε ι κ ί α contentio 479, ι6· 5. J9· 7. 2· 38· 8, ΐ3· 2 2 , 3°· 251, 9· 454. 24· φιλονεικία; certamine 479. 34· 251. 2 1 φ ι λ ο χ ρ ί σ τ ο υ σοφία; g6, 11 φ ο ν ε υ ό μ ε θ α 3°9. 2°· 29· — ¿φόνευσαν \i. e. male tractauerunt] 40g, 25. — έφόνευσεν [í. e. deposuit, c f . μιαιφονίαν. σφαγά;] 223,4°· 224, 1· έφόνευσα; ΐ2ο, ι6. Ιφονεύθη 66, ι6. έφονεύετο 224, ι φ ο ν ε ύ ; [i.e. is qui deposuitJ 143, 15.17. 69,27. 70,20. 75,14. 312, 39. 69,30. 70,15. 111,32. 195. 3 2 το;; φ ό ν ο ι ; [». e. depositionibus] τοΐ; tv Έφέσωι γενομένοι; 2ΐ6, 6 φ ρ α τ ρ ί α ; 357, 2 5 φ ρ α τ ρ ι ά ^ ο ν τ ε ; 357. 2 7 φ ρ ό ν η μ α sensus 44. ι9· 4°. τ9· φρονήματο; sapientiae 49, 3 1 π ε φ ρ ο ν τ ι σ μ ε ν η ι sollicita 5, 2 3 φ ρ ο ν τ ί ; sollicitudo 45. 4· Ι2> "4- 51· ι7· 2 4 2 - 39· έν φροντίδι curae 481, 19 φ υ λ α κ ά ; 37 6 . 3· 4· òtto φυλακή; 3 8 8 , ΐ 9 φ υ λ α κ ί σ α ; 384. 1 φ υ λ ά ξ α ι reseruet 242, 10 φ υ σ ι ο λ ο γ ε ϊ ν 136, 14· ΐ37> 8· ΐ 4 2 . 9· Η3, 2· ι 6 ι , ι6. 165, 2 9 · 485. 2 4

φ ύ σ ε ω ; conditionis 13, 13- substantiae 22, 31· τήν φύσιν νοοϋμεν άλήθειαν 485, Μ· lf>- 20. 487. 2 5 τ η ι συνέσεί τηι φ ω τ ε ι ν ή ι 39 1 , 1 1 τήν άλήθειαν καΐ δικαιοσύνην φ ω τ ί σ α ι 4 2 4. 36. 4 2 5. 6 φ ω τ ι σ μ ό ν illuminationem 255. J 3 χ α λ ε π α ί ν η ι saeuiretur 26, 6 τό χ α λ ε π ό ν saeuitiam 260, 38. χαλεττήν acerbus 480, 30. χαλεπώτερα acerbiora 47. 2°· χαλεπωτάτη scelestissimam 26, 12 χ α ρ ά ; palmas 4. 14 χ ά ρ ι ν gratulationem 251, 23 αϊ χείρε; suscriptio 247,18. τίνο; χείρ Ιστιν 155.34 ουσιών χ ε ι ρ ι σ μ ο ύ ; 355, 2 χ ε ι ρ ο τ ο ν ή σ α ι creare 482, 10 χ η ρ ε ύ ε ι ν carerei 20, 19 χ ρ ε ω σ τ ώ ν 45 6 , 25· κεχρεώστηται 4 21 · 5· Τ ° χρεωστούμενον όφλημα debitum 13, 13· των μή κεχρεωστη μένων indebita 255, 39 χ ρ η μ α τ ι κ ώ ν κεφάλαιον 7 2 . 24· τ ά έγκληματικώ; καΐ χρηματικώ; Ιπενεχθέντα 442« 9

ί I ί

j

έ χ ρ η σ ι μ ε ΰ θ η profecit 255. 13 χ ρ η σ ι μ ό τ η τ α utilitatem 253, 3 1 Χριστιανικώτατο; Christianissimus 242, 20. 4,3· 48,31· 51.7· 253> 2· ή Χριστιανική ευσέβεια Christiana pietas 9, 34 κατά χ ρ ό ν ο υ ; temporalis 4 1 , 1(3 χ ρ υ σ ί ν ο υ ; 414, 3 1 φάλαγγοζ ληιστρική; χ ω ρ ι κ ώ ν 219, 37 ψ η φ ΐ 3 0 μ ε ν ο ; 4 1 1 . 7· 4 1 2 . 33· 4*3. Ι2 · ι8 ψ ή φ ο ; sententia 454. 2 4· 7.3 8 · 481,23· ψήφο; decretum 481,6. 27, n Ι ψ ί θ υ ρ ε ν πρό; τό oö; 390, 33 ώ σ τ ε quatenus 6, 28. 33· 35· 7. 2· 8, 37· ίο, ΐ3· — ώατε post άξιώ 178, 23. 3 1 έδεήθην 2ΙΟ, i g . 2 1 1 , 8 ; εδοξεν 206,15· 208,35: δοκιμάζω 44°. Μ· 37 8 . 9; θεσπίσαι 4°4. 2 8 ; λέγοντα; 4°7. παρακαλοΰμεν 162,15. 165,20.

2ΙΟ, 8;

προστάξαι

222,9;

προ-

τρεττόμενοι 208, 23; τυπώσασα i g i , 12; ύττομνήσαι 209, 3 ; ψηφ^ 0 ·* 011 43 8 , ι6

uocabula Latina ά μ β ι τ ί ο ν ο ; ambitus 253.3- 258,18. 259.12. ambitionis 253. 36· 254· 23· 2 55. 2Ι · 25&» Ι9· 2 7 ά μ β ι τ ι ο νεύει non est ambitiosa 254.26 β ά κ λ α 75. !4· 1 2 β ε ν ε φ ι κ ί ω ι 454. 3 δ η π ο υ τ ά τ ο ν 212, 2 Ι δ ί κ τ ω ν 481, χι. 483. ΙΟ· κόμε; 177, J 3 c/· Scholien κατά 'Ρωμαίαν διάλεκτον οΟτω; λέγεται 178, g κ ο μ ι τ ά τ ο ν 380, 3· 482,27 κ ο μ μ ο ν ι τ ώ ρ ι ο ν 379.9 κ ο ν τ ρ α δ ί κ ι τ ο υ ρ , ó έστιν άντιλέγεται 191, 3° τήν τών κ ο ρ τ α λ ί ν ω ν ή των λ ι μ ι τ α ν έ ω ν (στρατείαν) cohortalinam uel limitaneam (militiam) 482, 20

κ ώ δ ι κ ο ; 67, 37. 70, 38. 71, ι8. 72, 2. 73, 2. 20. 74.8 λ α υ ρ ά τ ω ν 220, 8 λ ε γ ά τ ο ι ; 2ΐ6, 26 μ α ν δ ά τ α 219, 8. 67, ΐ3· ΐ49, 22 εΐ; μεμόριν 3 » , 3· 4· ίν μεμορίοι; 3 ' 1 , 9 μ ε μ ο ρ ί τ η ; 310, 34· 3 " . 2 ό ρ ί ο ι ; horréis 38, 2 ό σ π ι τ ί ω ι 4 o 8 , 10. 12. άνώγεων όσττίτιν 176, 3 π ρ ι μ ι λ ί γ ι α 4 2 °, 24· 2 Ι Ι >43 σ ή κ ρ η τ ο ν [frequenter scribitur σέκρετον] 389, ι6. i g . 164, 5· τώι σηκρήτωι του έπισκοπείου ιοο, 6. Ι03, 9· 123. ΐ9· ΐ3*. J5ΐ35· 3· 137. ι 8 · τη; έκκλησία; του σηκρήτου 75. 37· τώι στοιδίωι τοϋ θερινού σηκρήτου aestiuali porticu secretarli 428, 8. βοηθό; τών θείων σηκρήτων 77· 5 σ π ό ρ τ ο υ λ α 385, ΐ 4 τώι τ ρ ι κ λ ί ν ω ι τοϋ έττισκοπείου 3 8 7, 32 φ ά κ τ ο υ facti 242, 32

P A R S I = 3—196

II = •99—35*5

res grammaticae δΐίΐλέχθησαν 207, 2o. ήθελαν

441, 2 i .

432, 3°.

άφείλατο

προσέπεσα 377. 2 7 ·

465, 3.

37 6 , 7·

άττήλθατε

επσθσ 4°9, 2.

ελθατε 387, 23·

0aTE4!9. 17· έξέλθατε 44 1 .

20

άπέλ-

• τταρελθάτωσαν

44°· 2 7 οίδαν 4°7. Ι 2 · έπιδέδωκαν 4°9. ΐ 9 προσάξαι 213, ΐ 7 ύπολιπέντων 2ΐ8, ι ήμην

97' 2 ·

Ι02-

ι ΐ 5 . 3°·

IJ9.

I49

άρνούμενος τ ο υ είναι 142, 31· 441, 2ΐ

έδιοΐκησεν 385, 11

προσήλθα

Π Ι = 362—495

βοηθήσαι

κατενύγησαν

ήθελαν τ ο ϋ γράψαι

215, ίο.

άττολογεϊσθαι

ή προενέγκαι ή μή προενέγκαι 153. 3 2 ίνα οίδατε 459, τ5 j έάν έκώλυσας iS2, 3 ε φ η — λ ο ι δ ο ρ ί α ; π α ρ ά τίνων λεχθείσας· αλλότριος ύπάρχει της τοιαύτης λοιδορίας ι 6 ι , ΐ2 τί δέοι 4°8, 14

3°·

2ΙΟ, 34· 3 7 7 . 6 · 4° 8 - !7· 4 2 4. " · ή τ ω ι ι 8 , ι8. παρήμην 37 ö , 14

ι72·

12·

4 6 4. 3 1 ·

ε ΐ — π ε π ι σ τ ε ύ κ ε ι , ουδαμώς άν — άπέκλινεν 43, 3 1 εΐ μή πρότερον — σ τ ή ι 86, 22. εΐ παραχθήι 2 ΐ 6 , ι ούκ δν άρνήσομαι 136, 3° ώς 34- ή γαληνότης αυτών mro 177, ι 8 · "τό α ύ τ ώ ν κράτος 4 8 8 , τ9· de Ι 2 illustri ή α ύ τ ώ ν εύσέβεια ΐ57> · ή α ύ τ ώ ν έξουσία 157, ΐ2 τ ό αύτών μέγεθος 172, ι8. de archiepiscopo της αύτών όσιότητος 45*>, 20

INDEX TRANSLATIONUM abdicctis cf. άττοκηρύξητε ccrtamine cf. φιλονεικία aboleri cf. άτταλείφεσθαι certus cf. ώμολόγηται absurdam cf. αλλόκοτο ν cesset cf. σχολα^ούσης. άργήσαι acerbus cf. χαλεπό ν Christiana Christianissimus cf. Χριστιανικώτατος acie cf. όξύτητι ciuile cf. πολιτικόν acquiescerc cf. έφησυχά^ειν ¡ dementem cf. φιλάνθρωπον actorem cf. διοικητήν colímus cf. σέβομεν. θρηισκευόντων collegii cf. συστήματι adhibitis cf. προσληφθεισών conlatum cf. συνεισηνέχθη adimietur cf. βοηθηθήναι aduersitatum cf. άστοχημάτων commendas cf. παρατίθηι aemulatio cf. βασκανία, άντίστασιν commenta cf. πλάσματα aequitate cf. Ισότητι commissum cf. έτολμήθη adfuit cf. φθάσαι conpage cf. αρμονία; afïectus cf. διάΟεσις comperimus compertum cf. εγνωμεν. συνωμοadmisit cf. ήμαρτεν λόγηται admonuimus cf. ύττεμνήσαμεν conpesci cf. σωφρονισθήναι amor cf. διάθεσις. πόθωι competenti cf. προσηκούσης amplectimur cf. περιπτυσσόμεθα conplectitur cf. περιπτυσσόμεθα animi cf. λογισμού condicio cf. αϊρέσεως. διατυπώσεις antiquitas cf. άρχαιότης conditionis cf. φύσεως apices cf. συλλαβαί confiscan cf. δημοσιεϋσαι appellauit cf. έπεκαλέσατο congruunt cf. άρμό^ει. συνέτρεχεν coniuentiam cf. συνδυά^οντος appellationis cf. έκκλήτου coniuente cf. συνδυά^οντος approbauimus cf. δοκιμάσοι coniuranti cf. ενευχομένωι adprobationem cf. δοκιμασίαι consensionis cf. συναίνεσιν arbitrio cf. γνώμην. ΰπολήψει consensum cf. συναίνεσιν asserere cf. διασαφησαι consequens cf. άκόλουθον assertione cf. συνηγορίας consideratione cf. προσοχής assertor cf. συνήγορο? consilium cf. βούλημα auctoritas cf. αυθεντία. κϋρος consortium cf. μοϊραν. καταλόγωι auctor cf. αύθέντης. αύθεντοΟντος. αΰθέντρια. constanti cf. σταθηρδι. μονίμωι αρχηγός. ήγουμένου constantia cf. ενστασιν. παραμονήι. σταθηραι augmentum cf. προσθήκης. προκοπήι constituere cf. έτύπωσαν auxiliante cf. έπαμύνοντος constitutio cf. διατάξεις, διατυπώσεις, τύπον basilica cf. εύκτηρίωι consulat cf. προνοήσει benignitas cf. άγαθότητι. αγαθοί, contendere cf. φιλονεικεϊν. έρί^ουσιν benignus cf. άγαθοί. φιλαγάθου. καλοθελεΐ contentio cf. φιλονεικία. άψιμαχία beniuolo cf. καλοθελεϊ continentiae cf. έγκρατείας bonum cf. υπαρχόντων. λυσιτέλεια contra cf. άντικρυς. κατέναντι. ϋπεναντίον caligine cf. άχλύς contradictionis cf. άντιλογίας calumnia cf. συκοφαντία? contristor cf. στυγνά^ω. ήγωνίασεν caliininiari cf. συκοφαντείν contumeliam cf. ΰβριν captiuas cf. αΙχμαλώτους conuellantur cf. παρασπασθείη carere cf. στερίσκεσθαι. χηρεύειν conuenit cf. άρμό^ει caritate cf. διάθεσις conuenticula cf. όχλαγωγίαν cassatur cf. καταργείται causa cf. ύπόθεσις. άφορμή. πράγμα. περιστάσεων ¡ conuersationi cf. πολιτείαι copiam cf. άφθονίαν censemus cf. θεσττί^ομεν

I N D E X TRANSLATIONUM correctio cf. διόρθωση corrigi cf. διορθωθηναι corruptione cf. φθοράς creare cf. χειροτονήσαι crebrescunt cf. συχνά3ουσι criminis cf. έγκλήματι cultum cf. προσκύνησιν cumulum cf. προσσεσωρεΟσΘαι cunctantes cf. ένδοιά^οντα; curae cf. φροντίς debuit cf. έπώφλησεν. ώφειλεν debitum cf. χρεωστών decernimus cf. θεσττί^ομεν decretum cf. ôpov. ψήφος. δόγμασι decisa cf. έτύπωσαν declarare cf. δηλοϋμεν. σημαίνει, διασημαίνεται defuistis cf. κατόπιν defendere cf. Ικδικεϊν. έκδίκησιν defensio cf. έκδίκησιν. έκδικίας defensor cf. έκδίκων. διεκδικώ ν definire cf. διετύπωσεν. έτύπωσαν. τύπον definitiones cf. τύπον degis cf. διάγεις deleatur cf. έξαλειφθεΐη denique cf. άμέλει deprauatorum cf. φαΟλον desiderium cf. πόθωι. έπιθυμίαν detestandum cf. άπευκτέαν deuotione cf. καθοσίωσιν. ^ήλωι dictis cf. βημάτων dilectionis cf. διάθεσις diligenter cf. έπιμελώς diligentiam cf. άκρίβειαν disciplinam cf. έπιστήμην. διδασκαλίαν discutit cf. διερευνώ μένος dispensationem cf. διοίκησιν disposita cf. έτύπωσαν dispositionis cf. διατυπώσεις disputare cf. 3ητεϊν. διαλέξεσιν. διαλογισμένος disputatione cf. διαλογισμώι diuersorium cf. καταγώγιον diuo cf. λήξεως documenta cf. διδάγματα, διδασκαλίαν doleo cf. πονώ. πάσχω dominicae cf. δεσποτικής dudum cf. πάλαι, πρώην, ήδη dum cf. εως edicto cf. διατάγματι effectum cf. Ipyov. αποτέλεσμα elaborare cf. καμείν elatio cf. υπεροψία enutritur cf. Εκπαιδεύεται eruditio cf. μάθησις euidenter cf. έναργεί. περιφανώς. σαφεϊ. ώμολόγηται examinis cf. άκροάσει excessus cf. παραβάσει. παρεκβάσεις, παρεξόδους exempla cf. άντίγραφα. άντίτυπον

exerceat cf. έκγυμνάσοι exercitatum cf. έκγυμνάσοι existimatio cf. ύπολήψει expeditiones cf. έκστρατεΐαι execratione cf. άφοσιώσει exequendo cf. έκβιβασθησομένωι. έξανυσθήναι exultât cf. μεγαλαυχεί extinguí cf. σβεσθήναι factione cf. έπισκευαΐς facultas cf. άδειαν. εύπορίαν. εύχέρειαν fatigata cf. σκυλεΐσαν fauete cf. συνέλθετε fecunditas cf. εϋγονίαν festinet cf. σπουδά^ειν. ήπείχθημεν fiduciae cf. παρρησία, πεποίθησιν flducialiter cf. θαρρών fiat cf. ύπαρχθείη firmitate cf. έδραιότητος fomitem cf. έκκαύσεις formam cf. τύπον forti cf. Ισχυραι fragilis cf. σαθρά futurum cf. έξης gemitus cf. ο!μωγάς generale cf. γενική ν germen cf. βλαστός gloriarti cf. ένδοξότητα gratulationem cf. εύχαριστίαν. χάριν gubernari cf. Ιθύνεσθαι. διοικητέον honoratis cf. άξιωματικοϊς iam cf. λοιπόν inlacso cf. άβλαβους illecebris cf. δελεασμάτων illicita cf. άθέμιτος. παράνομα illuminationem cf. φωτισμόν inmaculatam cf. άσπιλος immerito cf. άναξίως. άδίκως imminutionem cf. ελαττώσεως inmoderatum cf. άμετρον impedimentuni cf. προσέμποδον imperitia cf. άπαιδευσία inperitus cf. άμαθής imperium cf. κράτος, βασίλειον inprobasset cf. άποδοκιμα^ομένης improbitate cf. άναιδείαι improba cf. αναιδή, άνέδην inprudens cf. άφρων, άμαθής. άσυνέτως inprudentia cf. άγνωσία. άπαιδευσία in cf. έπί incerto cf. άβεβαίου. άδήλωι incolumem cf. ύγιή. ύγιαίνοντος. έρρωμένον increpatione cf. έπιτιμήσει inculpabilium cf. άνεύθυνοι indebita cf. χρεωστών index cf. μηνυτής indicare cf. Iμηνύσατε, δηλοϋμεν indicium cf. μήνυμα indignatio cf. άγανάκτησις

152

INDEX TRAN SLATIONUM

indulgentiae cf. συγχωρήσεως industria cf. σπουδήν inferna cf. άιδης inftdelitatis cf. κακοδοξίαι infirmitas cf. αδύνατον infucatum cf. ανόθευτα ingemescebat cf. άττωδύρατο ingererem cf. οίκειώσαι iniquitati cf. άνομίαι iniquius cf. άδίκω; initia cf. προοίμια, άρχαί iniuriam cf. ίιβριυ iniuriosa cf. έφύβριστα innocentes cf. ανεύθυνοι innotescat cf. φανεροποιηθήναι insipiens cf. άφρων insipientiae cf. άφροσύυης. άνοιαν instituta cf. έτύπωσαν. διδάγματα integrum cf. άκέραιον. όλόκληρον integritas cf. άκέραιον. καθαρότης intellectus cf. διάνοια intellegenter cf. νοητώς intellegentiam cf. ivvoiav intemerata cf. άσπιλος. άτρωτα interlocutionem cf. διαλαλιάν interpositam cf. παρεντιθεμένην interesset cf. τταραγένηται intimandum cf. γνωρίσαι intuitum cf. προσοχή; inuiolabilibus cf. άτρέπτοις inuiolata cf. αμόλυντος inuitaret cf. προτραπήνάι inuia cf. άνοδεύτων inreprehensibiliter cf. άδιαβλήτως iudicum cf. δικαζόντων iudicium cf. άκροάσει iurgio cf. αψιμαχία ius cf. δίκαιον, δικαιώματι iustificatio cf. δικαίωσις iustitia cf. δίκαιον labores cf. καμάτοις laborandum cf. καμεΐν laeditur cf. αδικούμενης laudatum cf. ύμνούμενον laudem cf. ύμνον laurea cf. στέφανος legítimos cf. νομίμων lege cf. δρον libens cf. ήδέως liberum cf. άδειαν libertatem cf. παρρησία licentiam cf. άδειαν liceat cf. δώνασθαι litterae cf. προσφωνήσεις lucide cf. τηλαυγοϋς. σαφεΐ maesta cf. στυγνά magnificentia cf. μεγαλειότητι maiestas cf. μεγαλειότητι. δυνάμει, θεότητος

maiore cf. άνωτέρω maleficium cf. φαρμακείαν malignos cf. κακοθελών malum cf. φαΟλον manifestalo cf. φανερότητι. δήλωσις manifestus cf. Ιναργεΐ. σαφεϊ. φανεράν. τηλαυγοϋς materiae cf. ΰπόθεσις maturitate cf. άκμαίωι mensuram cf. συμμετρίαν meruit cf. ήξιώθη. άξιος merito cf. άξιος, άληθώς. γέρασιν militia cf. στρατείαν. στρατού ministerio cf. διακονίαι miserrimo cf. άθλίαι moderamine cf. οΐακι moderatio cf. έπιεικείαι. σύμμετρον. διοίκησιν modestia cf. έπιεικείαι modestum cf. επιεική modo cf. νυν monstra cf. ατόπημα mora cf. διαγωγήι multiplicata cf. έπολυπλασιώθη mundanus cf. κοσμικοΐς muniantur cf. όχυρωθώσι munita cf. άσφαλεΐ nefandum cf. άθέμιτος nefarie cf. άθέμιτος nefas cf. άβέμιτος nequitia cf. κακουργία. άνομίαι nimis cf. πάνυ. σφόδρα nimiae cf. πολλής nisi cf. ότι nitatur cf. σπουδά^ειν nocentum cf. ένοχος noluissent cf. ήνέσχοντο nonnullos cf. τριών nota cf. γνώριμα notitiam cf. γνώσιν nouitate cf. καινισμώι nuper cf. εναγχος. πρόσφατον oboedienter cf. πειθαρχούντως obseruantiam cf. παρατήρησιν. παραφυλακής. άσφάλειαν obstringi cf. συνέχεσθαι optinuit cf. κατέσχε occasio cf. πρόφασις. άφορμή officium cf. τάξεων, διακονίαι offensio cf. πρόσκρουσιν. προσκόμμοττα olim cf. άνωθεν opinio cf. προσδοκίαν. γνώμην oportune cf. έπιτηδείου i optasse cf. ήιρήσθαι. εύχής i optimo cf. καλλίστωι orationibus cf. λιταίς orbis cf. κόσμου, κύκλον ordinare cf. έτύπωσαν ¡ ordo cf. τάξεων

I N D E X TRANSLATIONUM origo cf. άρχαιογονία orta cf. διεγερθέντα otium cf. άργία paginas cf. βίβλου; palma cf. βραβεϊον. νικητήρια, parentes cf. πρόγονοι patefecit cf. δηλουμεν patiamini cf. συγχωρήσητε penetrans cf. Ιρευνών percelli cf. καταφορτφσθαι perfidia cf. κακοδοξίαι perspicua cf. σαφεϊ. τηλαυγοΟ;

A r t a conciliuruti) o r c u n i e o i c o r u m .

propositum cf. προθέσεω;. βούλησι; proprie cf. (δικά proprietas cf. Ιδιότη;. κυριότητα prospexit cf. προνοήσει protectione cf. ίκδικία; protestane cf. έπιμαρτυρόμενο; prouectio cf. προκοπήι prouincialium cf. έπαρχεωτών proxime cf. εναγχο;. πρώην publicare cf. δημοσιεϋσαι pueritia cf. παιδικά pulsatur cf. μεθοδεύεται quamuis cf. ότι quatenus cf. ώστε. άχρι; ou quippe cf. δηλαδή reatum cf. κατηγορίαν recentissimae cf. νεαρού reciprocam cf. άμοιβαίαν redemptio cf. έξαγορασία regimen cf. διοΐκησιν regulae cf. τύπον religio cf. θρηισκεία;. ευσέβεια, πίστεω; religiosus cf. εύλαβεϊ;. εύαγή. εϋσεβέσι.

χαρά;

persuasione cf. ένστασιν. συνειδήσεως pertinacia cf. Ιπίμονον. (ταμότητα perturbationem cf. τάραχον peruenire cf. φθάσώι peruersitate cf. φαυλότητι pestifero cf. φθοροποιού peste cf. φθορά; plebium cf. δήμου; piene cf. πλήρη; plura cf. πάμπολλα populo cf. δήμου; post cf. άπό postea cf. λοιπόν posterum cf. ίξή; potiamini cf. άπολαύητε praecellentem cf. προηγούμενον praeclaro cf. λαμπρού praedicare cf. διαλεγομένων praedicatio cf. άξίωμα praefixa cf. Ιτύπωσαν praeiudicare cf. πρόκριμσ praeiudicium cf. πρόκριμα praesumptio cf. προπέτεια. πρόληψι; praeuaricandi cf. ήμαρτεν praeuaricatoris cf. προδότου prauitas cf. φαΰλον. φαυλότητι. σκαιότητο; prauum cf. φαΰλον pridem cf. ήδη primatum cf. πρωτεία primitus cf. π ρ ώ τ ω ν princeps cf. άρχηγό;. ίξαρχο; principalis cf. πρωτοτύπου, βασιλική; principio cf. πρώτων, ϋπαρχή;. παλαιών pi îstinam cf. άρχαιοτάτην priuatae cf. Ιδικά priuilegium cf. προνόμιον prius cf. πρώην, πρώτων pro cf. ύπό probabilis cf. δόκιμον. εϋδοκίμω;. δοκιμάσοι probauerit cf. δοκιμάσοι. δόκιμον probatione cf. δοκιμασίαι probitatis cf. εύδοκιμήσεω;. άγαθότητο; profanare cf. έκπομπεύειν. εκπυστα profanis cf. δυσσεβών proficit cf. προκόπτει. έχρησιμεύθη proficienter cf. λυσιτελώ; 111.

I.

153

; i ι ! ¡ i ! ! ; ! i I ¡ j

I j i

θρηι-

σκευτικώ; remedia cf. Ιάματα. θεραπειών renouaret cf. καινίσηι reparanda cf. άνακαινιστέα reprobatur cf. άποδοκιμα^ομένη; reprobae cf. αναιδή reprehenderam cf. διαβεβλήκειν reseruet cf. φυλάξαι resolubilis cf. άναλυτέα resultatio cf. άντίστασιν retractare cf. άναψηλαφήσαι reuerenter cf. σεπτοί reuerentia cf. σέβα;. αΙδώ; reus cf. ένοχο;, υπεύθυνο; sacramentum cf. θρηισκεία;. άγιότητο;. δίκαιον saecularia cf. βιωτικου. κοσμικοί; saepius cf. διαφόρω; saeuiretur cf. χαλεπαίνηι saeuitiam cf. χαλεπόν saltim cf. καν salubri cf. σωτηριώδει sanctio cf. δόγμασι. νομοθεσία; sancta cf. εύαγή sapientia cf. φρόνημα satisfactionem cf. άπολογίαν sceleratis cf. μυσαρών, έναγεστάτοι; scelestissimum cf. χαλεπόν scilicet cf. δηλαδή scita cf. διατάξει; securitatis cf. άμεριμνία sedula cf. σπουδαιοτάτηι

i sensus cf. αίσθήσει;. διάνοια, φρόνημα, ; sententia cf. άπόφασιν. άποφήνασθαι. γνώμην. διάνοια senserat cf. ήισθττο ίο

γνώμην ψήφο;,

INDEX TRANSLATIONUM

154 sermone cf. όμιλίαι seuerius cf. σκληρότερο ν

tractare cf. διαλέξεσιν. φιλονεικείν

similitudinem cf. όμοιώματι sinceri cf. είλικρινεΐ singularis cf. μονογενή?

transgressio cf. μεταβάσεως,

tractatu cf. σκέμματος. διασκέψεως

tristes cf. σ τ υ γ ν ά

soliditatem cf. στερεόν sollemnium cf. εΐωθότων

tueri cf. άσφαλί^εσΰαι uacuantur cf. ματαιοϋται

sollemnitatem cf. ÊÔoç sollicitudo cf. φροντίς

ualuerit cf. Ισχύσηι

sollicitus cf. πεφροντισμένηι. μνων. περιμερίμνωι speciem cf. ε(κόνα. specialibus cf. Ιδικά

τταραβάσει

transitorie cf. παροδικως

έμφρόντιδας.

σχήμα

μερί-

uberes cf. εύθαλείς uehementer cf. σφόδρα uenenatis cf. πεφαρμαγμένης uenerabilis cf. προσκυνητήν.

προσκυνουμένης.

state cf. στήκετε statutum cf. Ιτύπωσαν. τ ύ π ο ν statu cf. στάσει

σεβάσμιον. σεπτοί, εΰαγη ueneratur cf. πρεσβεύει, προσκυνητήν. σεπτοί ueneratione cf. προσκύνησιν. σεβάσματος. σε-

strepitus cf. θορύβου, κτύπον studere cf. σττουδά^ειν studiose cf. σττουδαιοτάτηι studium cf. σπουδήν. ίρωτι subreptione cf. ά ρ π α γ ή ν suscriptio cf. χείρες substantiae cf. φύσεως subueniret cf. έπικουρήσαι superati cf. καταπονηθέντες superbia cf. ϋττεροψίαι suppliciter cf. Ικετευτικώς supplicant cf. καταδέονται subtiliter cf. λεπτομερώς suspensis cf. άναρτηθέντων tarn cf. t o ö t o tandem cf. μόλις temerari cf. παραβαίνεσβαι, temeraria cf. άπονενοημένωι temeritate cf. προπέτεια temperantiam cf. έγκρατεΐας temporalis cf. χρόνους textus cf. ύφει. τόπος

βασμιότητος. εύλαβε(ας uentilatur cf. έρευνών uerecundia cf. αΙδώς uersutia cf. κακουργία uertitur cf. στρεφομένην uice cf. τόπος, τάξεων, έτοποτήρησαν uico cf. κώμη; uidelicet cf. δηλαδή uindex cf. έκδίκων uindicavit cf. έκδικεϊν uiolentur cf. μολυνθώσιν uirtute cf. δυνάμει ulterius cf. λοιπόν ultra cf. περαιτέρω, παρέλκον unanimiter cf. όμοψύχως unanimitatem cf. όμοψυχίαν unicam cf. μονογενής unitatem cf. μονάδα

toleratae cf. έβαστάχθησαν

uoluntas

cf.

γνώμην.

προαιρέσεως,

διάνοια usurpet cf. προσκυροί utilitas cf. λυσιτέλεια, χρησιμότητα utique cf. δηλαδή

Celeri indices edentvr quando totus tomus perfeclus erti

βούλησις.