Scholia Platonica 9780891305415, 0891305416

Citation preview

SCHOLIA PLATONICA

AMERICAN PHILOLOGICAL ASSOCIATION Monograph Series

Number 8 Levi Arnold Post, Editor

SCHOLIA PLATONICA by William Chase Greene

SCHOLIA PLATONICA

by

WILLIAM CHASE GREENE

Uriiverssfy Ltbrary PiTSIBOROUGH, OWf.

SCHOLARS PRESS A reprint of the 1938 edition published by The American Philological Association

r rt^e@

.fts~ Distributed by Scholars Press 101 Salem Street P. O. Box 2268 Chico, CA 95927

SCHOLIA PLATONICA

by William Chase Greene

Library of Congress Cataloging in Publication Data Main entry under title: Seholia Platonica. Reprint. Originally published: Haverford, PA : Haverford College, 1938. (Philological monographs ; no. 8) (ISSN 0278-6427) Includes index. 1 Plato—Seholia. 1. Greene, William Chase, 1890. II. Series: Philological monographs ; no. 8. PA4288.A5 1981 184 81-16610 ISBN 0-89130-541-6 AACR2

1981

Printed in the United States of America 123456 Edwards Brothers, Inc. Ann Arbor, Michigan 48106

IN PIAM MEMORIAM FREDERICI DE FOREST ALLEN IOANNIS BVRNET CAROLI POMEROY PARKER ANIMARVM VERE PLATONICARVM HIC LIBER INSCRIBITVR

.

Vll

ORDO RERVM QVAE HOC LIBRO CONTINENTVR PRAEFATIO CONSPECTVS DANTVR

......

xi

LIBRORVM QVI CREBRIVS LAV......

xxxix

CONSPECTVS SIGLORVM

....

xlii

I. Scholia Vetera Euthyphro ...... Apologia ...... Crito ...... Phaedo ......

i 4 7 8

SCHOLIA PLATONICA

Cratylus Theaetetus Sophista Politicus

...... . . . . . . ...... ......

16 18 4° 44

Parmenides Philebus Symposium Phaedrus

...... ....·· ...... ......

47 5° 55 67

Alcibiades I Alcibiades II Hipparchus Amatores

. · · · 89 . . . · · · io7 ...... IC|8 . . · · · .110

Theages Charmides Laches Lysis .

. . . .

Euthydemus Protagoras Gorgias Meno

. . · · · .121 . . ■ · · · I25 . . · · · .128 ..···· I7°

· . · ·

· · · ·

· · · ·

· ■ ·

.111 .112 .116 .118

Hippias Maior . · · · · I74 Hippias Minor ..... *7^ Io.180 Menexenus . · · · .182

ORDO RERVM Clitopho

186

Respublica

A B Γ Δ E Z H Θ I

187 198 208 220 226 235 246 255 267 271

Timaeus

2 77

Critias

290

Minos

293

Leges .

A B Γ Δ E Z H Θ I IA IB Epinomis Epistulae

II.

296 308 311 315 319

322 326 334 34°

352 361 369

380 3%

Definitiones

400

Spuria

402

ScHOLIA ARETHAE

Euthyphro Apologia Crito .

4X7 4i9 423

Phaedo 424

Cratylus Theaetetus Sophista Politicus

426 427 445

446

ORDO RERVM

IX

Parmenides

......

447

Philebus

......

447

Symposium

......

447

Phaedrus

......

449

Alcibiades I . . . Alcibiades II (desunt scholia Arethae)

.

.

Hipparchus

.

.

.453

Amatores

......

454

Theages

......

454

Charmides

......

454

Laches

......

455

.......

456

Lysis

.

.

.

.

.

.

.

449

Euthydemus

.

Protagoras

......

.458 458

Gorgias

......

459

Meno .......

480

INDEX NOMINVM

.....

481

INDEX VERBORVM

.....

497

INDEX SCHEMATVM

.....

569

XI

PRAEFATIO I Schoi-ia Platonica1 non nulla primus edidit I. Ph. Siebenkees,2 qui codices Venetos 186 et 189 necnon alios ad textum instituen¬ dum adhibuit. Cui accessit proximus D. Ruhnken,3 qui lectiones cum codicum trium Venetorum tum familiae quam ducit Vindobonensis W iuris publici fecit.

Quae autem scholia inveniuntur

in codice Clarkiano B edidit T. Gaisford,4 sed parum accurate neque distinctis manibus diversis.

Ad copias quas prompserant

I.

Bekker5 scholia ex codicibus

Ruhnken et Gaisford addidit

Parisinis A (1807) et B (1808) et F (1812) hausta necnon ex Veneto E (184) quae descripsit ipse. alii quoque editiones:

Congestis his omnibus protulerunt

Beck,6 editores Turicenses,7 Duebner.8

Pauca etiam ex aliis codicibus ediderunt Stallbaum9 et Schneider.10 1 De scholiis Platonicis universis, cf. H. Alline, Histoire du Texte de Platon, Parisiis, 1915, pp. 246—280; A. Gudeman, Real-encyclopadie, 11 a, 687-692; de singulis codicibus siglisque, vide infra, pp. xiv-xix. 2 I. Ph. Siebenkees, Anecdota Graeca, Norimbergae, 1798, p. vii: “Platonis scholiasten descripsi e codd. Venetis in Catalogo quem Zanettius edidit, nn. 186 et 189 notatis, et e cod. Biblioth. Angel.” 3 D. Ruhnken, Scholia in Platonem, Lugduni Batavorum, 1800. Cf. D. Wyttenbach, Vita Ruhnkenii, Lugduni Batavorum, 1799, pp. 162 sq., 187. Conferenda scholia in codice W curavit Ruhnken; cf. Lambecius-Kollar, Commentariorum de Augusta Bibliotheca Caes. Vindobonensi, Supplementorum Liber Primus, A. F. Kollar, Vindobonae, 1790, coi. 409: cf. etiam schol. Ruhnken ad Remp. 334!), quod lemma κεκρασθαt habet cum W: κ€κάσθαι AT recte. Suspicor equidem eum etiam aut codicem O aut eius apographon usurpasse; cf. ad Legg. 914e, ubi in scholio O3 et Ruhnken τταρΰτω legunt: ττροϊΐτω A; etiam ad Legg. 887 d ακουοντΐς et 892 a, quae scholia O4 et Ruhnken communia habent. 4 T. Gaisford, Catalogus sive Notitia Manuscriptorum Clarkianorum (pars prior), Oxonii, 1812: eiusdem, Lectiones Platonicae, Oxonii, 1820. 5 I. Bekker, Commentaria Critica in Platonem, Berolini, 1823, νοί.ιι,ρρ. 311-473. 6 C. D. Beck, Platonis Opera, Lipsiae, 1815; editio stereotypa, Lipsiae, 1819; scholiis adiungit excerpta de Olympiodoro. 7 Platonis Opera quae feruntur omnia, recognoverunt I. G. Baiter, I. C. Orelli, A. G. Winckelmann, Turici,

1859; accedunt scholia (pp.

889-968) “denuo

correcta” (p. viii), cum modico apparatu notarum. 8 F. Duebner scholia recensuit in Platonis dialogorum editione quam prompsit A. Firmin-Didot, Parisiis, 1873, vol. in, pp. 277-347. 9 G. Stallbaum suam Platonis editionem, Parisiis,

1850, paucis scholiis ex

codicibus Parisinis descriptis locupletavit. 10 C. E. C. Schneider, Reipublicae editionem Vratislaviae, 1841, scholiis ex codicibus Lobcoviciensibus descriptis ornavit.

PRAEFATIO

xii

Scholia denique quae ediderat sive Siebenkees (S) sive Ruhnken (R) sive uterque (RS), atque ea quae in Catalogo, non in Lectioni¬ bus, iuris publici fecerat Gaisford (O), omissis paucis necnon additis aliis paucissimis in lucem protulit C. F. Hermann.1 Cuius tamen editio quamquam usque adhuc vulgata exstat, lectori persaepe vitiis suis valde displicet.

Etenim in farragine Her-

manniana etsi distinguuntur ea scholia quae ex codice Clarkiano edidit Gaisford et ea quae prompsit aut Siebenkees aut Ruhnken, nescit lector unde scholia singula proveniant, ignorat scholia Clarkiana manibus diversis scripta esse, scholia multa praeterea ex codice neglegenter descripta esse, multa omissa. Huc accedit quod scholia ex codicibus Veneto T, Vindobonensi W, Vaticano O aut ignota sunt aut vix adhibita.

Lemmata Platonica autem saepe

omittit Hermann, saepe parum accurate laudat. scholiorum singulorum non indagat.

Fontes denique

In manibus etiamnunc est

editio Hermanniana, etsi lectiones scholiorum ex codice Veneto T primus edidit M. Schanz,2 qui etiam lectiones Clarkianas accura¬ tius prompsit;3 de fontibus disseruerunt T. Mettauer,4 L. Cohn,5 F. Η. E. Wolf,6 alii. II Ad novam scholiorum Platonicorum editionem praeparandam codices Clarkianum B et Parisinum A anno 1891-1892 maxima cura contulit atque manus singulas subtiliter distinxit vir doctus Harvardianus F. D. Allen. De Clarkiani collatione scripsit postea Oxoniensis ille eruditus cum eo et studiis et cognomine non genere coniunctus T. W. Allen, qui libenter in Bibliotheca Bodleiana eo quaerente locos non nullos dubios inspexerat: “Federicum de Forest Allen collationem suam scholiorum accuratissimam hieme anni mdcccxci

factam ne vulgaret morte prohibitum esse maxime

1 C. F. Hermann, Platonis Dialogi, vol. vi, Lipsiae, 1853, 1875, 1927, pp. 223396; vide eius praefationem, pp. xxxi-xxxiii. 2 M. Schanz, Uber den Platocodex der Markusbibliothek in Venedig, Append. Class. 4, Nr. 1, Lipsiae, 1877, pp. 5-36.

3 M. Schanz, Novae Commentationes Platonicae, Wirceburgi, 1871, pp. 121— 131; cf. etiam p. 108. 4 T. Mettauer, De Platonis Scholiorum Fontibus, Turici, 1880. s L. Cohn, “Untersuchungen liber die Quellen der Plato-Scholien”, Jahrbiicher f. Cl. Philologie, Supplementband 13 (1883), pp. 773-864. 6 F. Η. E. Wolf, Observationes ad Scholia in Platonem, Traiecti ad Rhenum, 1884.

PRAEFATIO

xiii

dolendum est.”1 Atque ille qui collationes a F. D. Allen confectas recensuit eas admiratione egregia laudavit.2 Ioanni

Burnet

traditum est.

Andreapolitano

opus

deinceps

perficiendum

Qui cum summa eruditione tum maxima industria

lectionibus Marcianis de codice Veneto T illatis ex collatione quam fecerat Schanz, paucisque ex codicibus Parisinis B (1808) et C (1809), copiam addidit notarum quae scholiorum fontes illustrant operibus virorum doctorum Mettauer, Cohn, Wolf recognitis. Iam ante annum 1906maiorem pensi partem absolverat: anno 1909opus ad prelum accedebat, sed imperfectum vulgari vetuit ipse Burnet. Multis enim annis antehac monuerat D. Peipers3 in marginibus codicis Vaticani O adesse vestigia diorthoseos alicuius minime neglegenda; codicem ipsum quem docti perditum opinabantur nuper in Bibliotheca Vaticana numero mutato agnoverat H. Rabe, qui etiam scholia non nulla edidit.4

Neque neglegenda ratus

Burnet quae scholia in codice Vindobonensi W adsunt ut haec quoque in editionem inducerentur vehementer monuit. Sed quia aliis laboribus intentus ipse Burnet otio ad opus amplificandum egebat,5 officium sibi traditum suscepit Carolus P. Parker professor Harvardianus. Qui quasi cursor lampada tollens scholia ex codice Vindobonensi W conferenda6 et codicem Vaticanum O totum picturis photographicis quae dicuntur repraesentandum et ex eis scholia a viro perito J. W. H. Walden conferenda curavit.

At

Parker vix demum scholiorum recensionem auspicatum anno 1916 morte interemptum ego discipulus luxi.

Namque erat ei anima

1 T. W. Allen, Codex Oxoniensis Clarkianus 3g phototypice editus, Lugduni Batavorum, 1898, p. 1, n. 1. 2 I. Burnet in epistula familiari scribebat anno 1909: “I do not suppose that anything has ever been collated so minutely.” De Frederici Allen vita et studiis post eius mortem scripserunt W. G. Hale, T. D. Seymour, J. H. Wright: “ F. D. Allen,

1844-1897”, Classical Review,

11

(1897), p. 413; cf. etiam Harvard

Graduates Magazine, 6 (1897-1898), pp. 77 sq. 3 D. Peipers, Quaestiones criticae de Platonis Legibus, Gottingae, 1863, p. 43; cf. O. Immisch, Philologische Studien zu Plato, 11, Lipsiae, 1903, PP· 4^“54· 4 H. Rabe, “Die Platon-Handschrift Ω”, Rheinisches Museum, N.F. 63 (1908), pp. 235-238.

Ω Bekker = O Burnet = Vaticanus Graecus 1, perperam olim

numero 796 insignitus. 3 De Ioannis Burnet vita et studiis scripserunt W. L. Lorimer et A. E. Taylor, Proceedings of the British Academy, 14 (1PP· 445—47°i etiam vir clarissimus Charnwood, m libro qui Lssays and Addresses, byjfohn Burnet inscribitur, Londim, 1930, pp. 1-20. 6 Quis fuerit qui W contulit, non repente potui; sed erat curiosus et diligens, quidam fortasse Vindobonensis.

PRAEFATIO

XIV

candida et sancta cum Platonis leporis tum omnis humanitatis amantissima.1 Viginti fere annos post Parker mortuum hoc opus intermissum est. Sed interim lectiones paucas scholiorum W et O iuris publici fecit Burnet in editione altera sua dialogorum;2 de codice Vaticano O disseruit optime L. A. Post,3 necnon alii de scholiis universis.4 Sed nondum exstabat scholiorum editio ad codicum B T W A O auctoritatem retractata fontiumque investigatione instructa. Qua re faventibus collegis meis Harvardianis opus absolvendum ego denique suscepi.

Libris cum annotationibus a F. D. Allen con¬

scriptis, schedis omnibus quas manu scriptas tradidit Burnet, collationibus picturisque photographicis a Parker relictis usus omnia denuo recognovi. Inferenda erant multa, multa etiam corrigenda. Nunc demum habes, lector, opus diversis manibus per quin¬ quaginta fere annos promotum. III Codices Platonici unde in hac editione paranda scholia hauriun¬ tur hi sunt: in Tetralogiis I-VII, B T W; in Tetralogia VI11, A, cui accedunt T usque ad Rempublicam 389 d, W usque ad Reipublicae finem; in Tetralogia IX et Definitionibus et Spuriis, A O.

In

singulis T codicis locis ubi scholia obscuriora sunt aut schemata deficiunt, usurpatur aut apographon eius Parisinus B (1808) aut huius apographon Parisinus C (1809).

In dialogo Tlepl Δίκαιου

374 a scholium descripsit Ruhnken de nescio quo codice. B

Codex B (Bodleianus, Clarkianus 39), anno 895 ab Ioanne Calligrapho exaratus in usum Arethae, foliis 1-418 Tetralogias I-VI continet. Eum descripserunt M. Schanz,5 W. W. Waddell,6 T. W. Allen.7

Librariorum in scholiis manus primus distinxit Schanz,8

sed denuo et accuratius F. D. Allen,9 T. W. Allen,10 I. Burnet.11 1 De Caroli P. Parker vita scripsit E. K. Rand, Harvard Graduates Magazine, 25 (1916-1917), pp. 298-305.

2 Platonis Opera, iterum edidit I. Burnet, Oxonii, 1905-1913. 3 L. A. Post, The Vatican Plato and Its Relations, Philological Monographs published by the American Philological Association, Number IV, 1934. 4 De scholiis inter alia disseruit H. Alline, op. cit. (p. xi, n. 1). s M. Schanz, Commentationes Platonicae, Wirceburgi, 1871, pp. 105-118. 6 W. W. Waddell, The Parmenides of Plato, Glasguae, 1894, pp. ciii-cxxii. 7 T. W. Allen, Codex Oxoniensis Clarkianus 3g phototypice editus, Lugduni Batavorum, 1898, pp. i-xi. 8 M. Schanz, op. cit., pp. 121-129. 9 F. D. Allen in libris suis manu scriptis quos ego possideo. 10 T. W. Allen, op. cit., pp. iv-x.

11 Cf. I. Burnet, Platonis Opera, tom. m, p. i.

PRAEFATIO

xv

In scholiis Clarkianis hae manus sunt distinguendae: B

(= Aa Schanz = A T. W. Allen),1 librarii cum Ioanne aequalis, qui textum emendavit, titulos dialogis praefixit, scholiorum maximam partem in margine litteris parvis uncialibus appinxit, librum denique subscripsit.

(Idem

litteris minusculis supplementa non nulla et lectiones varias in margine scripsit, quae in hac editione omisimus.)2 Ipsius Arethae probabiliter esse hanc manum infra doce¬ bimus.3 B2

(= plerumque Aa* Schanz = F T. W. Allen)4 In Gorgiae foliis 368 v-396 r, discernenda manus altera paulo recentior colore rubriore, litteris exilibus, compendiis aliquot diversis; sed et haec ut videtur Arethae est, quem censet F. D. Allen iam seniorem ea scholia vetera adscripsisse quae tradunt etiam codices T W.

D et E Monendum est Schanz nequiquam alias manus distin¬ guere : etenim ea quam in Gorgia insignivit Aaa atque eae quas aliis in dialogis Aa* aut Ab aut Ad, hae omnes, teste F. D. Allen, Arethae vindicandae sunt.

Distinguendae

tamen sunt fortasse D (= Ac Schanz) et E (= Af Schanz); sed harum vera scholia sunt paucissima. b

= manus recentiores minusculae, e quibus secernendae sunt: i (= Rz Schanz = E T. W. Allen) s. x-xi. Non invenitur nisi in Theag. et in Charm. ii (= Rx Schanz = W T. W. Allen) s. xm.

Manus

minuta, lectu difficilis, colore pallidiore plerumque viridi interdum fulvo, addidit scholia plurima vetera, hic illic scholia Arethae rescripsit. iii (= Ru Schanz) s. xiv.

Manus turpis viridis scholio

veteri ad Gorg. 447 a η ανάγκη iv (= Rw

Schanz)

s.

xv-xvi.

διτττ)

adiunxit cetera.

Manus

turpis.

Schol.

Arethae ad Phaed. 83 a iterum scripsit, aliaque nullius momenti in hac editione omissa. Codex T (Venetus, Marcianus, Mss. Gr. 542 olim Append. 1 T. W. Allen, op. cit., pp. iv-vi.

2 Cf. infra, p. xxxvi. 3 Infra, pp. xx-xxiii. 4 T. W. Allen, op. cit., pp. vii-viii; “manus scribae A certe aequalis.”

b

PRAEFATIO

XVI

Class. 4 Cod. i), a tribus librariis s.

xi-xvi

exaratus, continet

Tetralogias fere I-VIII: 1. foliis 5 r-2i2v, manu prima s. xn antiquiusve1 scriptis, ab Euthyphronis initio usque ad Remp. 38gd, 2. foliis 213 r-255 v, manu altera s. xv-xvi scriptis, Remp. ab 389d usque ad finem, 3. foliis 256 r-265 v, manu tertia s. xv-xvi scriptis, Timaeum at non Critiam. Accedunt ad Platonis dialogos folia alia manu scripta quae prae¬ tereo. Codicem descripserunt M. Schanz,2 W. W. Waddell.3 Scholia ex prima codicis parte, quae sola hac in editione pro¬ feruntur, appinxit eadem manus prima (T) quae etiam textum scripserat, eodem tempore pleraque sed non nulla postea, litteris modo uncialibus parvis modo minusculis. Adsunt etiam scholia manibus recentioribus minusculis adscripta (t), sed haec rarius pro¬ feruntur. Ubi T nobis deficit, usurpandae sunt Parisini B et C.4 W

Codex W (Vindobonensis, Suppi, gr. 7, olim 54), a duobus librariis s. x-xm scriptus, continet Tetralogias I-VIII omissis dialogis non nullis: 1. foliis 5r-5i4v, manu prima s. x (?)5 scriptis, Tetralogias habet I-VII omisso Alcibiade II, 2. foliis 515 r-631 v, manu secunda s. xii-xm scriptis, Tetra¬ logiam

habet VIII

omissis

Clitophontis

necnon Timaei

partibus et Critia. Quae aliena Platonis dialogis adiuncta sunt manu tertia scripta praetereo. Codicem descripserunt A. F. Kollar, O. Immisch, R. Hensel, F. H. Fobes.6 1 M. Schanz, Platocodex, p. 1 (s.

xii)

: sed cf. Schanz in Rbeiniscbes Museum,

N.F. 33 (1878), p. 303, ubi librarium ad aetatem superiorem refert.

2 M. Schanz, Platocodex, pp. 1-40; 82-88. 3 W. W. Waddell, Parmenides, pp. cxxii-cxxv. 4 Cf. supra, p. xiv; etiam Schanz, Platocodex, pp. 47-52; scholia in B et C hic illic cum scholiis Venetis collata confirmavit F. D. Allen ex codice T descripta esse. 5 De aetate manus prioris ambigitur: s. ix, Kollar, op. cit., coi. 401; s. xi, H. Diels, “tjber den Wiener Platocodex W (Sup. phil. gr. 7)”, Sitzb. Berl. Akad., 1906, p. 749. 6 A. F. Kollar, op. cit., coli. 401-409; O. Immisch, op. cit. (p. xiii, n. 3), pp. 6770; R. Hensel, Vindiciae Platonicae, Berolini, 1906, pp. 41-52; F. H. Fobes, in Codicis W descriptione hactenus inedita quam in C. P. Parker usum factam ego usurpavi; cf. etiam F. J. Bast, “Kritischer Versuch uber den Text des Platonischen Gastmahls”, Lipsiae, 1794; J. Kral, WienerStudien, 14(1892), pp. 162-208.

PRAEFATIO

XVII

1. In prima parte scholia a Philebo usque ad Menexenum omnia fere

addidit manus

eadem prima

quae textum scripsit,

eodemque ut videtur tempore; namque atramenti color in scholiis sicut in textu passim variatur. Ante Philebum variae lectiones in margine manu prima certe pleraeque adscriptae sunt eodem tempore quo textus.

Sed quamquam textus

atramento sensim pallescente scribitur scholia atramento semper eodem pallido adscribuntur quo sub finem primae partis et textus et scholia.

Qua re conicere licet librarium

primum iam Philebum describentem alterum fontem in¬ venisse, quem aeque ac priorem in reliqua parte operis sui usurpasse nec in dialogos priores scholiis instruendos ante revertisse quam ad finem tetralogiae septimae pervenisset. 2. In secunda parte codicis scholia pauca addidit eadem manus secunda ut videtur quae textum scripsit etsi atramento pallidiore. w = manus recentiores vel correctores. A

Codex A (Parisinus, 1807), s. ix exaratus, foliis

1-344, Tetra¬

logias VIII-IX, Definitiones, Spuria continet. Eum descripserunt M. Schanz,1 H. Omont,2 A. C. Clark.3 Manus prima (A) textum totum scripsit atque correxit et scholia atque marginalia non nulla addidit, litteris modo uncialibus (A) modo minusculis (A2). His accedunt in margine duo librarii (A3), s. x-xi, e quibus alter atramento fusco litteris minusculis solidis a folio 186 r usque ad finem supplementa plurima et lectiones varias addidit quae plerumque communia habet cum manu O3 in codice Vaticano, alter atramento fulvo litteris exilioribus folio 94 r et ab

171

v usque ad finem lectiones varias nec non alia parvi momenti contulit. Saeculo xiv Constantinus Hierapolis4 metropolitanus (a) scholia non nulla adscripsit manu et colore et tenuitate varia, textum hic illic emendavit, subscriptionem addidit in calce folii 344 v. Cuius scholia ad Remp. 372 c, Legg. 673 d, Eryx. 397 c in editionem accepimus, cetera plerumque praeteriimus. 1 M. Schanz, Rheinisches Museum, N.F. 33 (1878), pp. 303-307.

2 H. Omont, Platonis Codex Parisinus A, Fac-simile en Phototypie, Parisiis, 1908, pp. i-v. 3 A. C. Clark, The Descent of Manuscripts, Oxonii, 1918, pp. 383-417. 4 i.e., in Phrygia; cf. Omont, op. cit., p. v.

XV111

PRAEFATIO

Eiusdem aetatis sed alterius manus sunt scholia (schol. rec., vel m. rec.) pauca (e.g. ad Clitoph. 407 ε, 408 a, 408 c). O

Codex O (Vaticanus Gr. I olim 796 = Ω Bekker) s. ix-x exaratus foliis 1-191 Tetralogiam IX excepto Minoe, Definitiones, Spuria continet, sed Axiochum ita truncum ut septem tantum versus iam habeat. Quaterniones aliquos numeros exhibent, e quibus apparet eam quae nunc prima stat olim fuisse quartam vicesimam; quare liquet quaterniones priores olim Tetralogias VII—VIII et Minoem continuisse. Veri simile est igitur codices Clarkianum et Vaticanum quasi tomos codicis integri totum dialogorum corpus tradere. Sed Vaticanum sicut Clarkianum olim Arethae fuisse non liquet;1 post Legg. 746 b nec prius Vaticanum ex Parisino A descriptum esse docuit L. A. Post.2 Codicem descripserunt H. Rabe,3 L. A. Post,4 F. Lenz.5 Textum manu prima (O) scriptum emendaverunt supra versum et in margine librarii eiusdem aetatis et sequentis (O2), ita ut plerumque cum textu codicis A congruat.

Scholia marginaliaque

adscripsit s. x-xi atramento rubido litteris modo uncialibus modo minusculis manus quam insignio cum Post O3 (= m1 et m2 Rabe).6 Ante Legg. 746b lectiones codicis A addidit in margine O3; in A vicissim in margine lectiones Vaticanas addidit A3; post Legg. 746 b in utroque codice lacunas suppleverunt in margine A3 O3, manu plerumque ut videtur eadem. (Sed in foliis 135 et sequenti¬ bus pro O3 librarius alter imperitus aliquantum suscipit opus.) Lectionibus variis compendium γρ. praescribere solet O3. Supple¬ mento ad Legg. 783 b 2-4 haec praescribunt et A3 et O3: eV τισι των αντιγράφων φέρεται και ταΰτα.

Quo loco ipsum supplemen¬

tum et in A et in O ad textum signo quodam iterato refertur:7 hoc idcirco addo quod magni momenti aestimo, vera scholia (non dico supplementa lectionesque varias) quae communia habent 1 Vide infra, pp. xxii sq.

2 Cf. infra, n. 4.

3 H. Rabe, “Die Platon-Handschrift Ω”, Rheinisches Museum, N.F. 63 (1908), pp. 235-238. Scholia ex Legum libris 1 et v describit Rabe. 4 L. A. Post, “The Vatican Plato”, Classical Quarterly, 22 (1928), pp. n-15; The Vatican Plato and Its Relations, 1934. 5 F. Lenz, “Der Vaticanus Gr. 1, eine Handschrift des Arethas”, Nachrichten von der koniglichen Gesellschaft der Wissenscbaften zu Gottingen, Pbilol.-Hist. Kl., J933t PP· 193-218. 6 Monendum est I. Burnet in dialogorum editione Oxoniensi saepe manui O2 attribuere scholia quae manibus O3 aut O4 vindicanda sunt. 7 De hoc signo vide infra, p. xxxii.

PRAEFATIO

XIX

codices AO omnia aut ab AO3 aut ab A203 numquam ab A303 adscripta esse.1

Aderant igitur ut veri simile est in exemplari

codicis A, non in fonte unde supplementa variasque lectiones hausit A3 O3. Paulo post, sed s. x-xi, atramento usus nigro textum recensuit quidam doctus O4 (= m3 Rabe), qui passim lectiones ex Patriarchi Libro sive ex emendatione sive ex traditione addidit, necnon supra versum vel in margine varia ex aliis libris intulit, saepe compendio praescripto quod άλλαχοΰ significat, rarissime γρ. Ad Legg. 743 b scribit “τέλος των όιορθωθέντων ύττό τοΰ φιλοσόφου Λέοντος”. Quas emendationes fecerat Ο2 hic confirmat illic reicit, dum ολα τά αντίγραφα laudat;

ipse interdum contra Patriarchi Librum vel

ολα τά αντίγραφα textum emendat. Scholia pauca quoque inducit.2 Scholia paucissima addiderunt manus recentiores. IV Aretham, cui iam diacono Patrensi codicem Clarkianum scriptum esse anno 895 ab Ioanne Calligrapho docet subscriptio, satis constat eundem fuisse qui postea archiepiscopus Caesariensis in Cappadocia post 932 mortuus est.3

Cui Photii discipulo et litterarum cum

Christianarum tum profanarum studioso erant libri plurimi, inter quos hi numerandi sunt: 1. Euclidis

Codex

Bodleianus,

Dorvillianus

301,

anno

888

exaratus, cum duabus subscriptionibus eadem manu adiectis: εγράφη χ€ΐρι Στεφάνου κληρικόν . . . εκτησάμην Άρέθας Πατρευς, κτλ.Α

2. Platonis Codex Bodleianus, Clarkianus 39, anno 895 exaratus, cum

subscriptione: εγράφη χειρί Ιώ καλλιγράφου ευτυχώς

Άρέθαι διακόνωι Πατρεΐ, κτλ.5 1 Vide infra, ρ. χχϋ. 2 Vide infra, ρρ. xxxi sq. 3 De Arethae vita et studiis docebunt A. Iiilicher, in Re al-En cyclopd di e, s.v. “Arethas”; K. Krumbacher, Gesch. der byzantinischen Litleratur, Monacii, 1896, p. 217; W. W. Waddell, Parmenides, pp. cxvi-cxvii; E. Maass, “Observa¬ tiones Palaeographicae”, Melanges Graux, Parisiis, 1884, pp. 749-766; Σ. B. Κουγέας, 'O Καισαρείας Άρέθας και το εργον αυτού, Athenis, 1913 5 Η· Rabe, Berl. Philolog. Woch. 34 (1914), coli. 424-427; I. Bidez, “Arethas de Cesaree, Editeur et Scholiaste ”, Byzantion, 9 (1934), pp. 391-408. * Maass, pp. 750 sq.; K. et S. Lake, Dated Greek Minuscule Manuscripts, American Academy of Arts and Sciences, Bostonii in Nov. Angi., 1934-, Fasc. 11, Tabulae phototypae 94 et 104 (= subscriptio). 3 Maass, pp. 751-753; Lake, Fasc. n, Tabulae 95 et 104 (= subscriptio).

PRAEFATIO

XX

3. Codex Parisinus Graecus 451 (Clemens Alexandrinus Dogmaticique alii), anno 913-914 exaratus, cum duabus sub¬ scriptionibus e quibus prima legitur: εγράφη χειρί Βαάνους Νοταρίου Άρεθα 'Αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, κτλ.1

4· Codex Mosquensis 302 Matthaei2 = 441 Vladimir = Cod. VI, 231 (394) Lake (Tractatus Theologici), anno 932 exara¬ tus, cum subscriptione: Στυλιανός Διάκονος έγραφα Άρεθάι ’Αρχιεπισκόπωι Καισαρείας Καππαδοκίας, κτλ.3

5· Luciani Codex Harleianus 5694; s-x ineunte a Baane exaratus, ut videtur, sine subscriptione.4 Quibus coniungendi sunt Aristotelis codex Urbinas 35 necnon libri alii.5 Quod ad ipsius Arethae opera attinet, satis erit fecisse men¬ tionem (1) Commentarii in Ioannis Apocalypsim,6 (2) tractatus theologici qui in codice Mosquensi 302 Matthaei continetur, (3) Commentationis de Dione Chrysostomo,7 (4) epigrammaton.8 Quem sane nominatim tamquam scholiastam laudant scholia ad pluros auctores: Lucianum,9 codicem Parisinum 431,10 Aristidem,11 Psalterium,12 alios.13

Sed ut scholia ad Clarkianum manibus B et

1 Maass, pp. 749 sq.: Lake, Fasc. iv, Tabulae 230 et 231 ( = subscriptio). 2 C. F. Matthaei, Accurata Codicum Graecorum Manuscriptorum Bibliothecarum Mosquensium Sanctissimae Synodi Notitia et Recensio, Lipsiae, 1805. 3 Maass, p. 757: Lake, Fasc. vi, Tabulae 379-381, 384 (= subscriptio). 4 Maass, pp. 759 sq.; H. Rabe, ed. Scholia in Lucianum, Lipsiae, 1906, p. iii: “Exemplum scripturae est in tabula phototypa II.

Textum a Baane scriptum

esse, scholia (partim fortasse a. 913 vel paulo post) ab Aretha, subscriptione codicis Parisini gr. 451 evincitur”; Lake, Fasc. 11, Tabula 117. 5 De Aristotele iudicat T. W. Allen, Codex Oxoniensis Clarkianus, pp. iv, vi: de ceteris, Maass, pp. 758-763. 6 Migne, Patrologia Graeco-Latina, vol. cvi, Parisiis, 1863, pp. 499-786. 7 Dionis Chrysostomi codex Urbinas 124, de quo v. C. G. Cobet, quem laudat A. Emperius, Dionis Chrysostomi Opera, Brunsvigae, 1844, p. 792. 8 Anth. Pal. xv. 32, 33, 34. Cf. Maass, p. 750. 9 H. Rabe, “Die Lukianstudien des Arethas”, Nachrichten von der koniglichen Gesellschajt der Wissenschaften zu Gottingeti, Philol.-Hist. Kl., 1903, pp. 643656: cf. H. Rabe, “Die Uberlieferung der Lukianscholien”, Gott. Nachrichten, 1902, pp. 718-736; H. Rabe, Scholia in Lucianum, pp. iii-vii. 10 O. von Gebhardt, “Der Arethascodex, Paris. Gr. 451”, Texte und TJntersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Literatur, vol. 1 (3), Lipsiae, 1883, p. 168. 11 F. Lenz, “Untersuchungen zu den Aristeidesscholien”, Problemata, 8 (1934), p. 60. 12 Codices Mosquenses 345 Matthaei (= 47 Vladimir) et 388 Matthaei (= 53 Vladimir). 13 De Arethae scholiis ad Dionem Chrysostomum, conferatur A. Sonny, Ad

PRAEFATIO

XXI

B2 adscripta ipsi Aretnae vindicemus, manum Arethae auto¬ grapham inspicere debemus.

Scholia codicis Parisini Graeci 451

non a Baane sed ab Aretha appincta esse duxit A. Harnack.1 Sed duas manus in scholiis non distinxit, quarum manuum alteram Baani, alteram Arethae attribuit O. von Gebhardt,2 qui etiam hanc manum in foliis duobus ultimis textum quoque scripsisse perspexit, quibus foliis verba eadem fere continentur quae alibi Arethae attribuuntur.3

Res est perdifficilis, sed hoc addo, F. D.

Allen formas litterarum in scholiis ad codicem Gr. 451 altera manu scriptis censuisse inter manum B et manum B2 in Clarkiano stare quasi vinculum.

Etiam E. Maass subscriptiones codicum Parisini

Gr. 451 et Euclidis Dorvilliani 301 et Platonis Clarkiani 39 omnes manu ipsius Arethae censet esse scriptas, quem opinatur pretia codicum ex notitia sua adscripsisse.4

Neque praetereundum est

in Euclide eum qui subscriptionem addiderit quasi in propria persona affirmare: εκτησάμην Άρεθας Πατρενς.

Putaverunt docti

non nulli notarium aliquem haec adscribere potuisse pro Aretha, quem “sacerdotem, divitem, commentariorum auctorem, codicum sacrorum profanorumque emptorem, sua ipsum manu membranas numeris notasse, librario exarandas dedisse, textum sexcentis locis correxisse supplesse, scholia infinita ex archetypo conscripsisse” minime veri simile esse arbitrati sunt.5 At Aretham quem scho¬ lia conscripsisse iam cognovimus6 affirmavit Maass in Euclide et Dionem Cbrysostomum Analecta, Kioviae, Epicteti

1896;

Dissertationes ab Arriano Digestae,

ad Epictetum, H.

Lipsiae,

Schenkel,

1916, pp. Ixxix-lxxxii;

W. A. Oldfather, Gnomon, 13 (1937), pp. 153 sq. 1 A. Harnack, “ Die tjberlieferung der griechischen Apologeten des zweiten Jahrhunderts”, Texte

und

Untersuchungen ssur

Geschichte der altchristlicben

Literatur, vol. 1 (1), pp. 28 sqq. 2 O. von Gebhardt, “Arethascodex”, pp. 166 sq.; plane distinguendae sunt manus in scholiis quae proferuntur in Lake, Fasc. iv, Tabula 230. 3 O. von Gebhardt, op. cit., p.

169.

Hanc manum in scholiis scribendis

non sicut librarium tradere sed quasi auctorem libere disserere docet Gebhardt, pp. 172-174. 4 Maass, op. cit., pp. 749-7535 T. W. Allen, Codex Oxoniensis Clarkianus 59, p. vi (anno 1898); sed Allen illum iam dudum manus dedisse indicat A. C. Clark, The Descent of Manuscripts, p. 398 (anno 1918).

De hac re cf. etiam E. H. Gifford, “On Some Corrections

in the Clarke MS. of Plato”, Classical Review, 16 (1902), pp. 16 sq.; I. Burnet, “ Arethas and the Codex Clarkianus”, Class. Rev. 16 (1902), p. 276; E. H. Gifford, “Arethas and the Codex Clarkianus”, Class. Rev.

16 (1902), pp. 391-393.

Gifford et Burnet, etsi de aliis rebus inter se differunt, scholia B in Clarkiano ambo Arethae vindicant. Mihi inspicienti in Lake, Fasc. vi, tabulas 379—381, veri simile est Aretham adscripsisse scholia ad codicem Mosquensem 302, Matthaei. 6 Vide supra, p. xx.

PRAEFATIO

XXII

subscriptionem et scholia necnon alia adscripsisse, atque eadem manu scholia priora (B) in Clarkiano et scholia non nulla in codici¬ bus Parisino Gr. 451 et Luciano Harleiano, id quod confirmavit F. D. Allen his codicibus omnibus denuo maxima cura inspectis. Sunt quoque Arethae manui attribuenda, ut videtur, quae scholia adscripta sunt in Aristidis codice nunc diviso,1 quamquam ea cum materia antiquiore esse conflata docuit F. Lenz.2 Non solum tamen censet Lenz3 Ioannem

Calligraphum,

textum Aristidis scripsisse

scholia Aretham,

sed

etiam

codicem

Platonis Vaticanum vult Ioannem exarasse, scholia eiusdem scri¬ psisse Aretham.4 Habemus igitur, nisierrat Lenz, in codicibus B et O totum corpus Platonicum ab Ioanne exaratum et ab Aretha correctum scholiisque ornatum.5

At errat plane Lenz.

Manum

librarii qui Vaticanum exaravit omnino seiungit T. W. Allen, et recte ut ego puto, ab Ioannis manu, quae Clarkianum et Aristidem divisum scripsit.6

Scholia Vaticana autem, ut agnoscit Lenz,

diversis manibus scripta, ex diversis fontibus hausta sunt.

Quod

ad formas litterarum attinet, neque O2 neque O3 cum B congruit. Scholia vera,

nisi quae pauca postea addidit O4,

communia

descripsit O3 cum A et A2 in Parisino; supplementa lectionesque tamen habent communia A303.

Scholia nulla habet O3 solus;

pauca sunt in Vaticano quae Aretham scholiastam sapiunt;7 signum illud folio simile quo scholia Arethae in Clarkiano saepe finiuntur in Vaticano omnino deest; verba autem in Vaticano saepe in mar¬ gine ex textu sine scholio iterantur ab A203 aut ab O4 solo, semel 1 Aristidis codex (1) Parisinus 2951, (2) Laurentianus 60, 3: E. Maass, op. cit., p. 758; B. Keil, Aelius Aristides, Berolini, 1898, vol. 11, p. vii: F. Lenz, “Aristeidesscholien”, p. 58. 2 F. Lenz, op. cit., p. 58. 3 Cf. quoque B. Keil, op. cit., p. vii. 4 F. Lenz, “Der Vaticanus Gr. 1, eine Handschrift des Arethas”, Nacbricbten von der koniglichen Gesellschaft der Wissenscbaften zu Gottingen, Philol.-Hist. Kl., 1933? PP· 192-218 b + tabulae quattuor; F. Lenz, “ Bemerkungen zu den Platonscholien”, Philologische Wochenschrift, Gnomon, 12 (1936), 3, pp. 128-134.

53 (1933), coli.

1403-1408; F. Lenz,

Cui adstipulantur M. Pohlenz, Gnomon, 9

(r933)> P· 127, n. 1; I. Bidez, “Arethas de Cesaree, Editeur et Scholiaste”, Byzantion, 9 (1934), pp. 391-395. 5 Vide supra, p. xviii. 6 T. W. Allen, The Tear’s Work in Classical Studies, 1934, p. 71 : “No two hands in the world are so unlike as that of John the writer of the Clarke Plato and the divided Aristides and that of the unnamed writer of Vat. 1.” Post, The Vatican Plato and Its Relations, pp. 8 sq. 7 Vide infra, pp. xxiii sq.

Cf. L. A.

PRAEFATIO

tantum in Clarkiano.1

Quid plura?

xxlii

Codex Vaticanus Gr.

i

minime Ioanni et Arethae est vindicandus. Res igitur sic se habere videtur: etiamsi ipsum Aretham sub¬ scriptiones et scholia et emendationes2 cum Clarkiani tum aliorum codicum manu sua scripsisse pro certo affirmare nequimus, veri similius est haec omnia a possessore docto quam a librario quolibet esse scripta.

Etiam scholia Clarkiana B sicut Harleiana hic illic

non sunt librarii mercede operantis sed potius domini cum auctori¬ bus suis colloquentis, immo ironice alloquentis atque maledicentis.3 Quae scholia in Gorgia scripsit manus B2 licet opinari Aretham iam seniorem e scholiis veteribus inseruisse, aliquando scholium vetus cum scholio suo iam adscripto ita conglutinasse ut rem iterare videretur.4 De Arethae scholiorum et indole et fontibus pauca dicenda sunt.5

Sicut

in

ceteris

auctoribus6 ita in Platone tractando

Arethas modo opiniones suas modo materiem ex fontibus diversis promit sed ita confuse ut crebro res a maioribus traditae ipsius Arethae esse videantur, et non numquam illius observationes antiquitatem redoleant.

Adnotatiuncularum CH (= σημείωσαι),

ω (= ώραΐον), quas aeque ac ceteri illius aetatis in marginibus

creberrime adscribit, satis erit hic mentionem fecisse, neque in textum eas induxi nisi cum aliis rebus coniunctas.

Quas autem

ipse ex animo suo exprimit risu lento dignas legere licet: Platonem non numquam reprehendit, quippe qui vir Christianus, aut quasi sophistam increpat;7 tenendum laudat.8

sed locum quendam pulchrum memoria

Proverbium semel tantum explicit Arethas,

1 Vide infra, p. xxxv. 2 Emendationibus in Clarkiano litteris minusculis scriptis praescribit uno tenore non numquam (e.g. in folio 229 r) scriptor verba ev αλλω litteris uncialibus quae cum Arethae uncialibus congruunt; quin etiam semel (in folio 91 r) lectio varia quasi scholium uncialibus tota adscribitur, atque sane finitur signo illo subscripto folio simili qua creberrime finiuntur scholia marginaliaque Arethae. 3 De Harleiano vide Maass, p. 759; de Clarkiano vide infra, p. xxui et n. 6. 4 e.g. ad Gorg. 448 b Ήρό8ικος:

45le

οκόλιον:

473e

ΐττιφηφίζΐίν:

497a

άκκίζεσθαι. Cf. Alline, op. cit., pp. 249 sq. 5 Cf. etiam Alline, pp. 276 sq.; Mettauer, p. 115; Cohn, p. 780. 6 De Aristide, vide supra, p. xxii, n. 2: de codice Parisino Gr. 451, vide supra, p. xx, n. 10: de Luciano vide supra, p. xx, n. 9; cf. etiam Schol. Arethae ad Symp. 172 a. 7 Scholl. Arethae ad Apol. 27 d; Charm. 155 d, 159 b ; Phaed. 114C; cf. etiam ad Euthyphr. 153; C. G. Cobet, Mnemosyne, N.S. 11 (1874), p. 88; M. Schanz, Philologus, 34 (1875), p. 374.

Similia ad Lucianum; cf. Maass, p. 759.

8 Schol. Arethae ad Theaet. 172C.

PRAEFATIO

XXIV

et hoc quidem Arethas solus.1 cerpit.2

Scriptores a se lectos subinde ex¬

De re grammatica scholia modo sua

modo mutuata

promit,3 nec numquam errat.4 In re etymologica Diogenianum semel nominatim laudat.5

Ad Platonis doctrinam illustrandam

adicit ipse nugas aliquas,6 et ex commentariis antiquis copias non negligendas sed plerumque communes cum TW.7 De vitis anti¬ quitatibusque Atheniensium saepe laudatis poetis comicis plura adscribit Arethas solus quae neque aetatem Photii neque arche¬ typum codicum omnium nostrorum redolent; erant fortasse in archetypo familiae B.8 Ex Hesychio Milesio, a quo ducuntur ut videtur scholia plurima de vitis illustrium in scholiis veteribus obvia, vix semel haurit Arethas.9 Nunc demum ad scholia accedimus quae communia cum T W de archetypo aliquo adscribit Arethas. Doctrinam pleraque illustrant; sed adsunt pauca ad alias res pertinentia, quae codex alius alio modo tradit.

Si enim scholium Arethae cum scholio T ad Apologiam

igb (= ad Theaetetum 172 ε) άντωμοσία conferes, vel scholium Arethae cum scholiis T W ad Euthyphronem 4 c πζλάτης, per¬ suasum habebis in archetypo fuisse scholia e fontibus diversis ducta quae codices familiarum singularum modo integra modo 1 Schol. Arethae ad Cratyl. 413 a. Vide infra, p. xxv et n. 2. 2 e.g.

Scholl. Arethae ad Soph. 2i6a

'EXias

(Strabo);

Euthyphr. 2a

(Pollux); Phaed. 59ε (Pollux); Theaetet. 1468 (Suetonius); Lysis 206e άστραγαλίζοντας (Suetonius); Symp. 218 b πάλας (Callimachus). 3 e.g. fortasse ipsius Arethae schol. ad Euthyphr. 3a: Euthyphr. 5 a; Gorg. 469d τεθνήξΐt (de usu Attico); cf. ad Gorg. 469d τής κΐφαλής·, Phaedr. 227b. Haec et similia suspicatur Alline, pp. 252-254, non Arethae esse sed de familiae B archetypo, non tamen ex scholiis veteribus, esse derivata.

Rabe, ed. Luciani

schol. p. vii, censet Aretham in scholiis exegeticis creberrime formulam αντί formulae αντί τον praeferre; at in Arethae scholiis Clarkianis passim fere αντί τοΰ scribitur. 4 e.g. Scholl. Arethae ad Phaed. 728 (cf. schol. vet. ad Remp. 5142 iSe); Phaed. 77b; Phaed. 103 b. 5 Schol. Arethae ad Lys. 206 d. 6 e.g. Scholl. Arethae ad Symp. 202a, 21 ib, 218 b. 7 Vide infra, pp. xxiv 59. Sed neque ad Phaedonem et Gorgiam usurpat Olympiodorum, neque ad Phaedrum Hermiam. 8 e.g. Scholl. Arethae ad Euthyphr. 2 a, 3 c; Apol. i8b, Symp. 1728, 218 b. Cf. Cohn, p. 780; Alline, pp. 254 sq. 9 Schol. Arethae ad

Symp.

172 a.

19C,

20 a,

23 ε;

Observandum est scholium simile ad

Lucianum exstare, sed in Codice B (Vindobon. Gr. 123, s. xx) non in codice E (Harl. 5694, s. x) quem scholiis ornavit Arethas;

nimirum scholium in

archetypo Luciani codicum B et E iam aderat quod Arethas in Clarkianum transtulit.

PRAEFATIO

XXV

aut aucta aut in minimum redacta rettulerint.1

Immo id pro¬

verbium vero quod solum solus explicat Arethas fortasse erat in archetypo explicatum, sed nulla familia nisi B

explicationem

tradit.“ Sed scholia de doctrina Platonica describunt communia et inter se satis consentientia codices B T W, praesertim ad dialogos Alcibiadem I,3 Theaetetum,4 Sophistam,5 Gorgiam.6 Quorum de fontibus infra docebimus.7 V Hactenus de scholiis quae aut scripsit aut descripsit Arethas. Sed sicut Arethas hic illic scholia vetera pauca addidit, ita manus recentiores (b) scholia vetera plurima adscripserunt.

De quibus

scholiis iam pridem in codices T W A O acceptis nunc disserendum est.

De re grammatica, praesertim de usu Attico, docent scholia

plura; alia de etymologia, de geographia, de rebus mythicis, de vitis illustrium atque obscuriorum, de proverbiorum significatione tractant; cetera de Platonis doctrina. Fontes scholiorum veterum indagaverunt T. Mettauer,8 L. Cohn,9 F. Η. E. Wolf,10 quos plerumque secutus L Burnet in hac editione scholia singula fonti¬ bus suis attribuit. Qua re licet mihi fontibus brevius et generatim conspectis hoc maxime quaerere, quibus temporibus scholia diversa in codicum archetypos accepta sint. Ex

commentariis

antiquis

et

praesertim

Neoplatonicorum

hausta esse scholia vetera plurima de doctrina Platonica docuit Mettauer.

Schemata autem vel stemmata quae in codicibus

Platonicis rerum et personarum affinitates distinctiones rationes 1 Cf. etiam Schol. ad Phaedr. 242 c; Euthyphr. 12 d; Cohn, p. 779; Alline, pp. 255 sq. 2 Vide supra, p. xxiv, n. 1; cf. Cohn, p. 841, n. 1 ; Alline, p. 274, n. 4. 3 Sed ad Alcibiadem 1, 111 c, possis deprehendere Aretham schema in brevius redigentem. 4 Quae scholia ad Theaetetum habet Arethas communia cum T W ex Proclo esse videntur, quem nominatim laudant ad 155 b. Vide infra, p. xxvi. 5 e.g. ad Sophistam 216 a, aliaque. 6 Semel ad Gorgiam (448 b 6 άδΐλφός αυτόν) B non B2 scholium commune cum T W habet sed in brevius contractum, quod ex Proclo derivatum est, ut videtur; cetera Arethas postea (B2) addidit.

Cf. ad Gorgiam 465 c οτι 5 κομμωτική, ubi

manum B tenemus schema scribentem, B2 scholia alterius classis describentem. 7 Vide infra, pp. xxv-xxvii. 8 T. Mettauer, op. cit.: vide supra, p. xii, n. 4. 9 Cohn, op. cit.: vide supra, p. xii, n. 5. 10 F. Η. E. Wolf, op. cit.: vide supra, p. xii, n. 6.

PRAEFATIO

XXVI

illustrant ex Proclo et Olympiodoro fluxisse videntur.

Ut tamen

rem tractem paulo accuratius, haec sunt singula: 1. Ad Timaeum, Proclus quater nominatim adfertur;1 cetera plurima ex eo ducuntur. 2. Ad Theaetetum 155 b nominatim adfertur Proclus, cuius commentarius nunc deperditus etiam ceterorum scholiorum quae communia habent B T W erat fons, ut videtur,2 necnon quorundam quae negligenter omittit B.3

Commentarius anonymi in

Theaetetum 1423-153e in papyro s. 11 exaratus nihil commune habet cum scholiis.4 3. Ad Parmenidem, perpauca manaverunt scholia ex Procli commentario qui nunc non integer exstat.5 4. Ad Phaedonem scholia plurima ex Olympiodori Commen¬ tario derivata sunt, qui exstat etsi mutilus;6 veri simile est scholia non nulla fluere ex parte perdita.7 5. Ad Alcibiadem I scholia multa ex Proclo plurima ex Olym¬ piodoro hausta sunt, quorum commentarii exstant.8 6. Ad Gorgiam scholia plurima cum Olympiodori commentario conveniunt, qui solus ex commentariis antiquis in Gorgiam adhuc servatus est.9 Quae non bene cum Olympiodoro conveniunt sus¬ picatur Mettauer pleraque ex Proclo esse derivata, quamquam hic ab Olympiodoro semel tantum laudatur.10 7. Ad

Rempublicam

398 a

necnon

alibi11

adfertur Proclus

nominatim, ad 498 b Plotinus, ad 5iod Iamblichus. Procli quidem disputationes de et Reipublicae et Timaei locis usurpat scholiasta, scriptores ceteros fortasse necnon interpretem ignotum Neo1 Ad Tim. 173, 248, 24e ή δε νήσος: 25 c. Cf. E. Diehl, Procli Diadochi in Platonis Timaeum Commentaria, Lipsiae, 1903-1906. 2 Cf. Schol. Arethae ad Theaet. 1526. 3 Cf. Scholl. vet. ad Theaet. I02b, 1693, 182 b. 4 Papyrus Berolinensis 9782, ed. Diels et Schubart, 1905.

De hac re con¬

feratur J. W. White, The Scholia on the Aves, Bostonii, 1914, p. lxi; etiam de com¬ mentariis scholiisque universis vide eius “Introductionem” passim. 5 V. Cousin, Procli Philosophi Platonici Opera, Parisiis, 1821-1827, voll. iv-vi; cf. G. Stallbaum, Platonis Parmenides, Lipsiae, 1848, pp. 469-1010 (= Procli Commentarius in Parmen.). 6 Cf. W. Norvin, Olympiodori Philosophi in Platonis Phaedonem Commentaria, Lipsiae, 1913.

7 e.g. ad Phaed. 64a, 64ε.

8 Cf. F. Creuzer, Procli Diadochi et Olympiodori in Platonis Alcibiadem Priorem Commentarii, Francofurti ad Moenum, 1820-1825. 9 W. Norvin, Olympiodori Philosophi in Platonis Gorgiam Commentaria, Lipsiae, !936·

10 Mettauer, pp. 22-24.

11 e.g. ad Remp. 399 a, 400 b.

PRAEFATIO

XXVll

platonicum aliosque, ut videtur.1 Scholia ad doctrinam Platonicam pertinentia in Reipublicae libris i, 2, 4, 5, 7, 10 nulla fere in¬ veniuntur. 8. Ad Leges, scholia ex commentario anonymi, fortasse Procli;2 ad Sophistam, Neoplatonici cuiusdam;3 ad Hippiam Maiorem4 et ad Menonem,5 ex commentariis anonymorum vetustis, esse hausta apparent. 9. Ad Phaedrum, scholia e commentario Hermiae Alexandrini maxime ducuntur.6 Commentarios Neoplatonicorum in ceteros dialogos singulos quos exstitisse constat scholia adhibuisse non liquet. In codicibus nostris sunt etiam scholia e lexicis sive Platonicis sive Atticistarum sumpta. Ter sane nominatim in scholiis veteri¬ bus citatur Diogenianus,7 quo integriore quam apud Hesychium Alexandrinum et apud lexica Byzantina usus est scholiasta.8 Etiam cum glossis Timaei Sophistae necnon Aelii Dionysii atque Pau¬ saniae saepe conveniunt scholia Platonica. De antiquitatibus tamen Atheniensium, proverbiis explicandis, fabulis Graecis, re geo¬ graphica proferuntur scholia ex fontibus temporibusque diversis. Censuit Mettauer scholia quae ex commentariis Neoplatonicorum ss. v et vi scriptis compilata sunt, necnon scholia plurima de rebus grammaticis, ab uno scholiasta esse congesta “non adeo multo post extinctam Neoplatonicorum scholam Atheniensem”,9 in arche¬ typo nostrorum codicum non ante annum 400 exarato.

Sed “ne

scholia quidem vestigia exhibent ullius antiquioris recensionis; nam nusquam scholiasta nos relegat ad aliorum dialogorum scholia, quippe non ex uno commentario eiusdem philosophi aut gram¬ matici hausta sint.”10 At H. Sauppe primus brevissime11 et plenius 1 Mettauer, pp. 32-40.

W. Kroll, Procli Diadochi in Platonis Rem Publicam

Commentarii, Lipsiae, 1899—1901. 2 Mettauer, pp. 27-31.

3 Mettauer, pp. 31 sq.

4 Cf. Schol. vet. ad Hipp. 1, 304 ε; Cohn, op. cit., p. 850. 5 Cf. Schol. vet. ad Men. 97 d. 6 P. Couvreur, Hermiae Alexandrini in Platonis Phaedrum Scholia, Parisiis, 1901. 7 Scholl. vet. ad Hipp. 1. 301 b διανΐκή·, ad Ion.

533^5

ad Legg. 7i8e.

Cf.

Schol. Areth. ad Lys. 206 d. 8 Cf. Scholl. ad Euthyphr. 3a; ad Phaed. 65 b; ad Symp. iqod; ad Amat. 135 ε; ad Hipp. Ma. 368 c. 9 Mettauer, p. 113; i.e. non multo post annum 529.

10 Mettauer, ibid.

11 H. Sauppe, Gottingische gelehrte Anzeigen, 2 (1881), pp. 1626-1632; nempe

PRAEFATIO

XXV111

L. Cohn1 demonstraverunt scholia Platonica non una aetate nedum ab uno scholiasta esse congesta, etiamsi scholia Arethae neglexeris. Etenim scholia vetusta docuit Sauppe in codices Platonicos ante archetypum exaratos non nulla fluxisse ex commentariis antiquis s. vel iv ante Christum natum scriptis, plura ex commentariis s. ii post Christum natum scriptis.2 Atque scholia de re gram¬ matica docuit Cohn plurima congesta esse non ante litteras aetate Byzantinorum renatas, scilicet s. ix. Necnon sicut glossae e lexicis antiquioribus in scholia, ita scholia in lexica recentiora accepta sunt.3 Quae scholia Platonica et glossae in Hesychio Alexandrino ad locum proprium Platonicum spectant verbaque ipsissima casi¬ bus interdum obliquis retinent, constat ex commentario antiquo fluxisse; quae autem non ad locum Platonicum pertinent, aut quae cum sensu Platonico discrepant veri simile est ex illo Diogeniano fluxisse quem nominat Hesychius Alexandrinus utpote fontem suum.4

Quo

tempore

haec

singula in archetypum

codicum

nostrorum fluxerint pro re certa affirmare audacius est, scholiorum

grammaticorum

maiorem

partem

opinari

sed

aetate

Photii, id est s. ix, et ab uno scholiasta esse scriptam haud absur¬ dum est.5

Namque scholia quae consentiunt cum huius aetatis

lexicis licet perspicere pauca in illa fluxisse,6 plurima ex eisdem fontibus antiquioribus fluxisse quibus illa.7 numeranda

sunt

Lexicon

quoddam

Inter quos fontes

Byzantinum8

et

Lexicon

Rhetoricum vetus9 quorum vestigia deprehendimus non solum in codicibus Coislinianis 345 et 347 quibus continetur opus Συναγωγή λέξεων χρησίμων

€Κ

διαφόρων

σοφών

τ€

καί

ρητόρων

πολλών

Proclus in Timaeum saepe distinguit inter interpretes qui ol παλαιοί sive πρεσβΰτΐροι appellantur et Neoplatonicos qui oi νεώτεροι vocantur. pp. 258 sq.

Cf. Alline,

1 Cohn, pp. 774 sq., 780 sq. 2 e.g. Schol. vet. ad Phaedr. 236 b Κυφελιδών, pars altera (’Ολυμπία δ’ iari, κτλ.). 3 e.g. Schol. vet. ad Legg. 853 d κΐρασβόλος. Cf. etiam Alline, pp. 260 sq. 4 Cohn, p. 787; Alline, pp. 261 sq., 264 sq., 270 sq. Inepte saepe describitur Diogenianus; e.g. Schol. vet. ad Epist. 353 e. Cf. Cohn, pp. 819 sq. 5 Cohn, pp. 781, 836; Alline, pp. 258-260, 270 sq. 6 Cf. R. Reitzenstein (op. cit. infra, p. xxix, n. 2), p. xxx; G. Wentzel, Sitzungsberichte der konigl. preuss. Akademie der Wissenscbaften, 1895, pp. 477—487. 7 Cohn, pp. 813-836; Alline, pp. 265-270; cf. Schol. vet. ad Parm. 1278, ubi scholium, Photius, Suidas easdem fere corruptelas exhibent. 8 Cohn, pp. 813-823; Alline, pp. 267-270. 9 Cohn, pp. 827-836; Alline, p. 270, n. 2.

PRAEFATIO

XXIX

inscriptum,1 sed etiam in Photii Suidae aliorum Lexicis necnon in Etymologico Magno.2 1 Vide infra, n. 2, (7) et (8). 2 De

Lexicis atque Etymologicis

Graecis universis vide

R.

Reitzenstein,

Geschichte der griecbischen Etymologika, Lipsiae, 1897; sed cf. eundem auctorem, Real-Encydopadie, s.v. “ Etymologika” (1907). Quod ad lexica singula attinet, haec licet conferre: (1) Iulius Pollux, Onomasticon, rec. I. Bekker, Berolini, 1846; ed. E. Bethe, Lipsiae, 1900-1931. (s. 11.) (2) Aelii Dionysii et Pausaniae Atticistarum Fragmenta, ed. E. Lipsiae, 1890. (s. 11.)

Schwabe,

(3) Phrymchus (e/c τow Φρυνίχου τον 'Αραβίαν της σοφιστικής παρασκευής = codicis Coisliniani 345 Segueriani, s. xi, folia 47-64 r) ed. I. Bekker, Anecdota Graeca, Berolini, 1814, vol. 1, pp. 1-74. (s. 11.) (4) Harpocration et Moeris, I. Bekker, Berolini, 1833. (s. n?) (5) Τιμαιου Σοφιστοΰ, εκ των τοΰ Πλάτωνος λέξεων: Platonis Dialogi, C. F. Hermann, Lipsiae, 1853) 187S) 19ζ7ι vol. vi, pp. 397-408· (s- πι-ιν.) (6) Hesychius Alexandrinus, Lexicon (Diogeniani librum περιεργοπένητες qui vocatur continens), ed. M. Schmidt, lenae, 1867; etiam eiusdem editio maior,

lenae,

1858-1864, vol.

Hesycbianae), pp. xci sqq., de Platonicorum fontibus, (s. v.)

iv (1864), Hesychio

pars altera (= Quaestiones Diogenianoque

Scholiorum

(7) Codicis Coisliniani 345 olim Segueriani, s. xi, folia 64 v-149 = Συναγωγή λέξεων χρησίμων εκ διαφόρων σοφών τε και ρητόρων πολλών.

Litteram α

contaminatam reliquisque uberiorem ed. I. Bekker, Anecdota Graeca, Berolini, 1814, vol. 1, pp. 319-476 = Lex. Bekk. VI ·, etiam ed. L. Bachmann, Anecdota Graeca, Lipsiae, 1828, vol. 1, pp. 1-177; ceteras litteras non contaminatas ed. Bachmann, op. cit., pp.

178-422 = Lex. Bach.

Codex Coislinianus 347 (s. x-xi) et litteram a et ceteras exhibit non con¬ taminatas ; litteram a ed. K. Boysen, Lexici Segueriani Συναγωγή λέξεων χρησίμων inscripti pars prima ex codice Coisliniano 34J edita, Marpurgi, 1891. Συναγωγήν ex Cyrilli Glossario (s. v) esse derivatam, et ipsam esse Lexici Bekk. VI Photii Suidae aliorum fontem principalem, demonstrat Reitzenstein, Der Anfang des Lexikons des Pbotios, Lipsiae et Berolini, 1907, pp. xxix-liii. (8) Lexeis Rhetoricae (= Codicis Coisliniani 345 folia 178V-213), I. Bekker, Anecdota Graeca, Berolini, 1814, vol. 1, pp. 195-318 = Lex. Bekk. V. (9) Photius, Lexicon, rec. S. A. Naber, Lugduni Batavorum, 1864. (Monen¬ dum est Naber nimium Boetho pro Diogeniano et Tarrhaeo vindicare quasi fonti glossarum proverbiorumque explicandorum; cf. Cohn, pp. 789801; M. Schmidt, Quaest. Hesycb. pp. xci sqq.; Alline, pp. 263 sq.); R. Reitzenstein, Der Anfang des Lexikons des Pbotios, Lipsiae et Berolini, 1907. (s. IX.) (10) Etymologicum Genuinum, ed. E. Miller, Melanges de litterature grecque, Parisiis, 1868, pp. 11-340. (Ambigue in hoc libro inscribitur Etymologicum Magnum.) (s. ix.) (11) Suidas, Lexicon, ed. A. Adler, Lipsiae, 1928-1935. (s. x.) (12) Etymologicum Magnum, ed. T. Gaisford, Oxonii, 1848. (s. xn—xm.) (13) Lexicon Patmiense, ed.

Sakkelion, Bulletin de correspondance bellenique,

h i877, PP· io~i6> i37-i55(14) Lexicon Cantabrigiense (Claudius Casilon), ed. E. Miller, op. cit., pp. 397 sq.

PRAEFATIO

XXX

Scholia vetera quae de Atheniensium antiquitatibus tractant ex diversis fontibus esse hausta perspexit Mettauer: e commen¬ tariis sive antiquis sive Neoplatonicis ex Polluce, Atticistis, Diogeniano, aliis.1 Eadem aut similia in lexicis Byzantinis2 conservata scholiorum non tantum parentes quantum cognata ducenda sunt, quae omnia temporibus diversis compilata necnon contaminata sunt. Scholia pleraque quae fabulas Graecas illustrant e mythographo aliquo hauriuntur qui multa communia habuit cum pseudoApollodori Bibliotheca.3 Quae scholia proverbia explicant pleraque ex Lucilio Tarrhaeo (s. i) esse derivata iam satis constat,4 cuius adagiorum illustratorum farraginem tradiderunt in parvius redactam Zenobius (s. n) et epitomator quidam ignotus et Diogenianus (s. n).5

Scholia ex

integro Tarrhaeo non ex epitomis in codices Platonicos fluxisse fortasse ante saeculum secundum veri simile est.6 Scholia de rebus geographicis ex Diogeniano, Strabone, Ptole¬ maeo, demographo ignoto in eandem formulam pleraque redacta ab uno scholiasta ut videtur in codices recepta sunt.

Saepe, non

tamen semper, cum Stephano Byzantino congruunt. Quo tempore adscripta sint non pro re certa affirmare licet.

Scholia quidem

quae demos Atticos tractant e Diodoro (s. iv ante Christum natum) manare videntur, qui, ut videtur, a doctis Byzantinis non lege¬ batur. Sed ad Ionem 530 Επίδαυρου confunduntur Epidaurus et Epidamnus, qua re conicere possis scholiastam ex indice aliquo secundum litteras digesto rem negligenter excerpsisse, id quod 1 Mettauer, pp. 99-105; Cohn, pp. 824-835.

2 e.g. Lex. Bacb.; Lex. Bekk. V; Phot. 3 Cf. etiam A. Diller, “The Text History of Pseudo-Apollodorus”, Transac¬ tioni oj the American Pbilological Association, 66 (1935), pp. 301-303. 4 Mettauer, pp. 105-111; Warnkross, De Paroemiographis Capita Duo, Gryphiswaldiae, Wissowa,

1881; Cohn, pp. 836-852; Alline, pp. 271-273; Gudeman, Paulys.v.

“Lukillos”.

Semel

tantum

nominatim

adfertur

in

scholiis

Tarrhaeus, scii, ad Remp. 327 a. Perverse scholia paroemiographica omnia fere Boetho attribuit Naber, ed. Phot. pp. 67-71. 5 Paroemiographi Graeci, E. L. a Leutsch et F. G. Schneidewin, Gottingae, 1839-1851. Vide in vol. i, pp. i-xxxix (de Paroemiographis universis), xii-xiv (de Lucilio Tarrhaeo), xiv-xviii (de scholiis Platonicis), xxiv-xxvii (de Zenobio), xxvii-xxx (de Diogeniano).

Pp. 1-175 Zenobium interpolatum, 177-320 Dio-

genianum continent; paroemiographos ceteros reliquae paginae et vol. 11. Etiam E. Miller, op. cit., pp. 349-375 (= Zenobius non interpolatus), 376-384 (= Dio¬ genianus redactus; cf. Cohn, p. 839).

6 Cohn, p. 852; Alline, p. 273.

PRAEFATIO

XXXI

fecisse probabilius sit virum Byzantinum quam Graecum oppi¬ dorum Graecorum peritum. Qua re non approbo id quod coniecit Cohn, scholiastam eundem scholia et paroemiographica et geo¬ graphica congessisse saeculo fortasse secundo post Christum natum, sed potius opinor sicut Alline haec scholia saeculo nono ab uno scholiasta esse conscripta, fortasse ab illo qui scholia addiderit de rebus grammaticis.1 De vitis philosophorum aliorumque scholia non nulla sunt quae ex Hesychio Milesio2 (s. vi) fluxisse videntur ex quo hausit et Suidas, sed scholia ex Hesychio hactenus integriore, Suidas per epitomen.3 scriptoribus

Sed cetera e diversis fontibus cum commentariis tum antiquis

ducuntur,4 non numquam contaminata.5

De paucorum scholiorum fontibus ignoramus.6 Lectiones paucas ad Halcyonem trahunt A203 ex memoria Luciani codicum qui hoc opus continent commune cum codicibus Platonicis.7 Scholia vetera igitur habemus quasi opus musivum in quo tesserae aliae aliis temporibus conglutinatae sunt.

Scholia ex

commentariis, lexicis, scriptoribus iam saeculo vi excerpta redegit demum saeculo fortasse vm vel ix scholiasta parum doctus qui fortasse auctore Photio copias addidit ex fontibus Byzantinis de rebus grammaticis, historicis, geographicis.

Sed multa sunt quae

non accurate aetati cuidam vindicare possis.8 Etiam postea con¬ fixit Arethas scholia sua, et in codice Vaticano e fontibus novis addidit O4 non nulla quae nunc breviter attingam. De emendationibus lectionibusque variis quas adscripsit O4 iam supra9 summatim disserui. Quae pauca scholia vera addidit saepe 1 Cohn, pp. 852—858; Alline, pp. 273-276.

2 Hesychii Milesii O no matologi quae supersunt, ed. I. Flach, Lipsiae, 1882; etiam in F. H. G. iv, pp. 155-177.

Cf. E. Rohde, Rbeinisches Museum, 33 (1878),

p. 205; G. Wentzel, “Hesychiana”, Hermes, 33 (1898), pp. 275 sq.; Mettauer, pp. 57 sq. 3 Cf. A. Adler, Suidas, Lexicon, pars 1, p. xxi. 4 Mettauer, pp. 59—61; e.g. Schol. ad Remp. 3380 Πουλυδάμας (e Philostrato rrepl γυμναστικής).

5 e.g. ad Phaedr. 235 c. 6 e.g. Schol. W (non habent B T) ad Alc. 1. 1248 (Leotychides, Archidamus, Agis); nil habent commune cum Hesychio, Suida, Photio. 7 Cf. Post, The Vatican Plato and Its Relations, pp. 5, 26.

Sed lectiones in

codice O praebent non O4 sed O3. 8 e.g. ad Remp. 473 c, ubi scholium ad quamlibet aetatem inter s. π et s. ix referre licet.

9 Vide supra, p. xix. C

PRAEFATIO

ΧΧΧ11

tamquam Arethae scholia constructionem1 vel sonitum2 verborum, rarius figuras rhetoricas3 animadvertunt.

Ad Epistolas

359c

iterat

in margine Ο4 άντιλε'γεται ώς ού Πλάτωνος, id quod in Epistolae xii fine (359ε) in textu iam scripserunt A O.

Ad Leges 631 d

τα θεία confertur το του θεολόγον (sc. Gregorii Nazianzeni ut vide¬

tur), ad Leges 8923 Origenes, tamquam in

codice W manus

secunda (s. xii-xm) ad Rempublicam 485 d et 508 b Gregorium laudat. Ad Epinomidem

986C et ad Epistolas 323d, ubi de sole

quasi deo disseritur, notat scholium suum O4 signo illo d quod non sane Diogenes Laertius4 sed scriptores vel potius librarii Christiani explicant rem theologicam in textu indicare.5

At alibi signum

idem sicut cetera signa in textu ad verbum quodlibet adscriptum in margine tamquam index iteratur nec ad res theologicas adhi¬ betur.6

Vestigia igitur habemus, ut videtur, viri Christiani qui

vel ipse signa addidit vel potius signa de exemplari descripsit. Sed si in memoria tenebimus eandem manum O4 etiam saepissime lectiones ex Patriarchi Libro adscribere, et eas crebro notare ex emendatione pervenisse necnon ad Leges 734 b indicare finem recensionis philosophi Leontis, qui erat Photii discipulus,7 per¬ suasum habebimus haec omnia fluxisse ex libro ab ipso Patriarcho doctissimo Photio s. x recensito, atque illum recensuisse codicem suum Platonicum ad auctoritatem codicis alicuius nunc deperditi neque familiae A T.8 Lectiones plurimae ab O4 conservatae sunt 1 e.g. ad Epist. 3260, 326 b ; ad Legg. 682 d. 2 e.g. ad Legg. 6798.

3 e.g. ad Legg. 887 d.

4 Diogenes Laertius 111. 65 (de codicibus Platonicis): έπεί Se καί σημεΐά τινα tols βιβλίοις αύτοΰ παρατίθενται, φέρε καί περί τούτων τι εΐπωμεν κτλ. Sed nil de ^. De signis in archetypo codicum Platonicorum et maxime de asterisco, cf. Alline, pp. 85-94, 187, et n. 2. 5 Vide quae verba ex cod. theol. gr. Vindob. 126 (s. x-xi) Greg. Naz. descripsit H. Rabe (Scbol. in Lucianum, Lipsiae, 1906, p. vii): τά υποκείμενα ταΰτα σημεία ονχ απλώς ot!Se ώς έτυχε παρελάβομεν, άλλ’ ινα γινώσκειν έχωμεν 8ι’ αυτών, οτε περί θεοΰ τι λεγει 6 μέγας εν θεολογία Γρηγόριος καί οτε περί της ενσάρκου οικονομίας τοΰ κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου, ^το ηλιακόν τοΰτο σημεΐον τέτακται έν οΐς χωρίοις περί θεολογίας 6 πατήρ διαλέγεται, δια τό ήλιον τής δικαιοσύνης τον θεόν έν ταΐς θείαις γραφαΐς όνομάζεσθαι, κτλ. Eadem fere conferantur in codice Mosqu. vi. 140 (60) (Greg. Naz.) anno 975 exarato fol. 2 r; Lake, op. cit. (supra, p. xix, n. 4), Fasc. vi, tabula phototypa 382. 6 e.g. ad Legg. 783 b 2-d 4 supplementum hoc signo iterato notat A3 O3; nil pertinet locus ad deos.

Similiter in Codice Vaticano Gr. 90 (Γ) Luciani (s. ix-x),

fol. 56 r; Rabe, Schol. Luc., tabula phototypa I; nil ad deos. 7 De Leonte cf. Alline, pp. 233 sq. 8 Cf. O. Immisch, op. cit. (supra, p. xiii, n. 3), pp. 48-56 (sed cf. etiam Post, The Vatican Plato and Its Relations, pp. 4 sq., 22-28, 99-104); Alline, pp. 203-

PRAEFATIO

xxxiii

dignae quae in textum accipiantur.

Quae marginalia addunt

manus recentiores in O necnon in ceteris codicibus numquam fere magni momenti sunt. VI Quatenus scholiorum memoria

affinitates

codicum

illustret

breviter disceptare non erit inutile, etsi huius rei investigandae via magnis difficultatibus impedita est.

Immisch vero speciminis

causa collatis scholiis lectionibusque variis ad Euthyphronem hoc enuntiavit: “Communis totius scriptae memoriae fons etiam in scholiis deprehenditur.”1 Sed qui accuratius scholiorum memoriam inspicere velit alia quidem scholia videbit quasi translaticia in omnibus codicibus esse tradita, alia hic servata illic omissa esse, atque scholia nova adscripta.

Qua re ex notitia scholiorum vix

affirmare possis archetypum codicum Platonicorum scholiis in¬ structum extitisse vel saeculo vi2 vel saeculo ix.

Sed ad singula

transeamus. 1. Scholia vetera non nulla habent communia B (Arethas) T W: immo lacunam eandem exhibent omnes ad Theaetetum 194 ε (ex Proclo); ad Alcibiadem I nod,

H2e,

H5a

syllogismos indicant

litteris βγε, omissis αδζ et sequentibus, etsi dicit Olympiodorus existere in dialogo syllogismos decem.3 2. Sed scholia vetera saepe tradunt codices alii aliis modis. Ut exempla adhibeam: ad Alcibiadem I 120a ορτυγοκόπον codicem T deprehendere possis scholium referentem totum, B scholium ad singulum verbum contractum, W nihil.

Ad Euthydemum 293 d

ubi in textu pro παταγεϊς exhibent B T W per proclivem errorem πάντα λέγεις, scholium vetus retinet T (sed πάντ

άγεις), omittunt

B W. Ad Euthyphronem 3 a άτεχνώς “duae fuerunt in archetypo glossae, in T exstat prioris exordium et secunda, in W prior”.4 Ad alios Euthyphronis locos refert scholia T non W: 2 b άγνώς (ex Diogeniano); 3 a άφ’ εστία? (2, ex Tarrhaeo); 40 πελάτης (i, ex Timaeo; scholium habet W in brevius contractum; 2 et 3 non habet W): 12 b ίνα γάρ δέος (schol. vet. paroemiog.). Refert W non T: 12d σκαληνός (ex Diogeniano); 15 d είπεp τις

άλλο?;

209; I. Burnet, “Vindiciae Platonicae”, 1, Classical Quarterly, 8 (1914), pp. 230232. 1 Immisch, p. 97.

2 Immisch, p. 106..

3 Olympiodorus in Alc. 1, p. 114 Creuzer (vide supra, p. xxvi, n. 8). 4 Immisch, p. 98.

PRAEFATIO

XXXIV

15 d θητός; 15 d διώ/ceiv (ex Timaeo).

Ad Euthydemum scholia

quae ex Tarrhaeo fluunt ita tradunt T W: 2850 T non W; 292 ε T plenius ex integriore Tarrhaeo, ut mihi videtur, W brevius et paene cum Zenobio; 293 d T non W; 2980 T W sed lectionibus paulo variis.

Ad Theaetetum 159 a refert T recte Πρωταγόραν,

B W perperam Πυθαγόραν.

Ad Gorgiam scholia vetera refert

fidelissime T, sed ita ut non numquam lectionem veram W solus conservet (ad 494 ε, 496 e),1 necnon ad 507 c schema B2 solus describat.

Neque ita consentiunt neque ita discrepant scholia

vetera in B T W ut constituere possis omnia ex archetypo sine contaminatione in codices singulos pervenisse. 3. Monuit Burnet iam dudum2 Aretham in codice Clarkiano corrigendo textum ita recensuisse ut saepe cum W congrueret;3 illum igitur habuisse codicis W exemplar quasi normam vetustam textus Platonici, quippe quod lectionum variarum scholiorumque veterum apparatu instructum esset quo usus est Arethas. Et vero sunt in marginibus codicis W lectiones pleraeque bonae;4 sunt etiam tamen quae cum textu alterius familiae errant.5 Exemplar codicis W, quod erat sane textus recensitus ad memoriam codicum variorum, coniecit Burnet fuisse Patriarchi librum, ipsumque librum ex Academia pervenisse.6

Sed rem tam gratam quis pro

re manifesta ponere audeat ? 4. Codicem T ex A esse descriptum voluerunt Schanz, Iordan, Alline;7 immo etiam in scholiis non nullis vestigia talis affinitatis indagunt Iordan et Alline, dum errores in s,choliis T ex formis litterarum in scholiis A illustrant. Scholia ad Rempublicam 373 c συβωτών (ex Commentario) et ad 383 b παι,ών (schol. vet.) quae

adducit Iordan8 licet vel ex A in T vel in utrumque codicem ex exemplari communi fluxisse.

At si duo scholia ad Rempublicam

337 a Σαρόάνlov perleges, quorum conservant alterum T (necnon W plerumque consentiente) alterum A (et Photius mirifice con¬ veniens), cum Burnet persuasum habebis in A “patriarchae glossam 1 Cf. etiam schol. W ad Hipp. Ma. 2908, 2928; Menex. 234c; quae artius quam schol. T cum Lex. Byz. conectuntur. 2 I. Burnet, Phaedo, Oxonii, 1911, p. lviii; “Vindiciae Platonicae I”, Classical Quarterly, 8 (1914), p. 231; cf. Alline, pp. 238-241. 3 Ut exemplum addam, cf. Schol. Areth. ad Euthyphr. 3 b Καβαλών (sic). 4 e.g. ad Theaet. 148 ε /icAeiv; cf. ad Remp. 334!} κεκάσθαι (sed W m. altera). s e.g. ad Symp. 2138.

6 Burnet, “Vind. Piat.”, p. 232.

7 M. Schanz, Platocodex, p. 78; A. Iordan, Hermes, 13 (1878), p. 480; Alline pp. 214 sq.

8 Iordan, op. cit., p. 478.

PRAEFATIO

XXXV

vetustum scholium in T servatum extrusisse”.

Si exempla plura

quaeres, vide ad Rempublicam 329ε, 347a, 357b, 360ε την δέ κρίσιν,

362 d,

379 ^

βουβρωστις;

quos ad locos T (saepe cum

W) scholium recte tradit, A aut perperam tradit aut omnino omittit. 5. Verba sive singula sive plura a textu in marginibus codicum saepe iterantur quasi lemmata sine ullo scholio.1 Platonica pleraque lemmatibus carent.

Sed scholia

Qua re conicere licet in

exemplari aliquo codicum nostrorum verba quaedam revocasse in marginem librarium quendam ut postea scholia adscriberet ex fontibus sive veteribus sive novis; sed haec verba scholiis numquam additis descripsisse in novis codicibus librarios qui ei successerint. Sed ut de singulis codicibus dicam: semel tantum, ut puto, in B iterantur verba in margine; etenim ad Parmenidem 141 d verba

6 Aoyo? αίρει iterat in margine litteris uncialibus manus quae teste F. D. Allen non alibi distinguenda est.

In codice W numquam

iterantur verba singula in margine; sed in priore parte manus recentior verba plura continua saepe iterat quasi vel a librario vel a lectore animadvertenda.2

In codicibus A T O verba saepe

iterata sunt, e quibus T in hac editione non refero;3 A in Tetra¬ logia VIII non refero, sed hoc addo, verba in margine iterare manum primam (A) septiensdeciens, manum a (Constantinus) aut manum recentiorem septiens.

In Tetralogia IX et Spuriis verba

iterata in A necnon in O refero omnia, quorum sequitur conspectus: iterat O4 solus ter et quadragiens; A (vel A2) O3 semel viciens; A (vel A2) solus quater (ad Epistolas 323 b, 335 a, 350c, 357c); iterat O4 plura quam A2 ad Epistolas 338d; A (manus a) O4 ad Leges 7896. Notandum est manum A3 numquam verba in margine iterare.

Veri simile est de exemplari quodam A vel A2 verba

iterata descripsisse, eaque in codicem O transtulisse O3; postea etiam O4 ex alio fonte fortasse ex Patriarchi Libro verba iterata plurima descripsisse.

Erit operae pretium indicare O4 septiens

1 Id quod de Luciani codicibus indicat H. Rabe, ed. Scholia in Lucianum, p. vi; “textus verba in margine repetita nonnumquam in codicibus occurrunt; ne haec quidem neglegenda censebam, ubi aliqua de causa (e.g. ad cognationem codicum illustrandam) utile esse videbatur.”

2

e.g. Soph. 254a: τηj των πολλών . . . αδύνατα-, Soph. 264c: καί τούτο . . .

σκοτοδινία; Parm. 128 c: ώσπερ al Λάκαιναι . . . λεχθεντα. 3 De T cf. M. Schanz, Rheinisches Museum, N.F. 33 (1878), p. 305: “Wie im Venet., so finden sich auch hier (scii, in cod. A) ofters Worte am Rande von m. I, denen aber kein Scholion beigeschrieben ist.”

PRAEFATIO

XXXVI

verba πάντα ταντα vel similia de textu Platonico iterare,1 sive utpote

explicatione

egentia

sive

utpote

sermonem

Platonis

proprium. VII Ratio huius editionis mihi proposita nunc tandem adumbranda est. Scholia non nisi vera plerumque referuntur. Sed adhibentur lectiones variae non nullae in marginibus codicis W adscriptae cum signo γρ., quas I. Burnet in Platonis operibus edendis non fecit iuris publici, omnesque in codice O in marginibus et supra versum inscriptae quibus praescribitur sive γρ. sive αλλαχού sive τοΰ πατριάρχου sive ev τtat των αντιγράφων, necnon lectiones aliae

atque supplementa, quae antehac parum accurate edita sunt;2 quae lectiones supplementaque eiusdem generis in codice A in Tetralogia IX et Spuriis, non tamen quae in Tetralogia VIII in¬ veniuntur inserui, ut cum illis conferantur.

Lectiones varias in

codicibus B T quae sane paucae sunt, omnes fere omisi, quippe quas iam ediderit Burnet.

Supplementa rettuli ad O et ad A in

Tetralogia IX et Spuriis. Marginalia minimi momenti omnino praeterivi haec: indices personarum ad initia dialogorum; signa creberrima praesertim in B T A: ώ (= ώραΐον) et CH (= σημείωσαΐ);3 scholia exilia a mani¬ bus recentissimis adscripta; spiritus sive asperos sive lenes a librariis saepe omissos saepe confusos; accentus confusos aut omissos. Ad lemmata propria nunc primum referuntur scholia; Hermann enim et ceteri qui eum antecesserant saepissime lemmata aut neglexerunt

aut

perperam

intellexerunt.

Quae

lemmata

hic

proferuntur textum sequuntur quem edidit I. Burnet, nisi quod in scholiis Arethae edendis lemmata protuli ut par erat ex memoria codicis B. Formula quaedam in supplementis prolixioribus refe¬ rendis interdum usurpata (scii, “eadem quae in textu leguntur”) spectat ad textum ab Burnet editum quem exhibent lemmata. Halcyonem vero quem edidit neque Stephanus neque Burnet, 1 Vide ad Legg. 632d, 709b; ad Epinom. 88e; ad Epist. 317d, 318 d, 319 c, 330c.

In textu Epist. 317d, 318 d, 319C verba inter se transponit in ταΰτα

πάντα codex Z (Parisinus 3009).

2 Vide supra, p. xviii, et nn. 3 et 6. Lectiones varias et supplementa ex codice O ediderunt plurima sed non omnia, nec satis accurate, I. Burnet, in quinto tomo editionis Oxoniensis (1913), et I. Souilhe in editionis Budaeae tomo xm (Parisiis, 1926-30).

3 Vide etiam supra, p, xxiii.

PRAEFATIO

XXXV11

quamquam exstat in codicibus A O, laudavi secundum paginas versusque editionis Hermannianae.1

Scholium ad dialogum Περί

Δικαίου 3743 quod non habent AO protulit e nescio quo codice

Ruhnken. Quo modo referantur codices in Tetralogiis singulis videat lector infra in pagina xli. Quae maxime laudantur opera vel editiones indicantur infra in conspectu librorum.2 Hoc addendum est; historicorum fragmenta laudari secundum editionem Muellerianam, necnon etiam quatenus licet secundum editionem quam iam profert Iacoby; tragicorum fragmenta

secundum

Nauck,

nisi

quod

Sophoclis

fragmenta

laudentur secundum Pearson; lyricorum fragmenta secundum Diehl. VIII Reliquum est ut amicis qui consilio scientia hortatu me adiuverunt gratias agam maximas: C. B. Gulick collegae seniori Harvardiano, qui libenter in rebus palaeographicis scientiam suam mihi patefecit; E. K. Rand, C. N. Iackson, A. S. Pease, collegis Harvardianis, qui praefationem meam benigne inspexerunt; G. M. Calhoun in Universitate Californiensi et W. Iaeger in Universitate Chicaginensi professoribus, qui consilio me adiuverunt; W. A. Oldfather, professori in Universitate Illinoensi, qui summa be¬ nignitate locos quosdam in codice Marciano T mihi inspexit; F. H. Fobes, professori in Collegio Amherstiensi, qui schedas suas de scholiis a C. P. Parker investigatis communicavit; R. P. Robinson, professori in Academia Americana Romae sita, qui comiter locos quosdam in codice Vindobonensi W a viro erudito Ludovico Bieler mihi inspiciendos curavit; L. A. Post, professori in Collegio Haverfordiensi, codicis Vaticani O peritissimo, qui annotationes suas in Bibliotheca Vaticana scriptas summa benevolentia mihi usurpandas permisit, atque Societatis Philologicae Americanae editor plagulas huius libri typis expressas correxit; A. F. Stocker, discipulo meo Harvardiano, qui res quasdam ad scholia Arethae pertinentes mihi indagavit. Ut in quibusdam partibus huius operis absolvendi me adiuvaret collega iunior eruditus Harvardianus G. F. Else, necnon ut auxilia alia in opere perficiendo edendoque 1 Platonis Dialogi, C. F. Hermann, vol. vi, pp. 109-112.

2

Vide infra, p. xxxix.

XXXV111

PRAEFATIO

haberem, mihi subvenit stipendium quod in Universitate Harvardiana ad litteras humaniores alendas constituit concilium ab I. D. Rockefeller ad studia universa promovenda conditum. Iuvantibus denique Concilio Americano Societatum Eruditorum et muni¬ ficentia Caroli I. Goodwin librum in lucem edendum suscepit Societas Philologica Americana.

Qua re merito gratias debitas

et habeo et ago. GVILIELMVS CHASE GREENE. Scribebam mense Ianuario, anno 1937, Cantabrigiae Massachvsettensivm.

XXXIX

CONSPECTVS LIBRORVM QVI CREBRIVS LAVDANTVR Allen, T. W.,

Codex Oxoniensis Clarkianus 39 Phototypice editus, Lugduni

Batavorum, 1898. Alline, H., Histoire du Texte de Platon, Parisiis, 1915. Anthologia Lyrica, E. Diehl, Lipsiae, 1922-1923. Apolloni Sophistae, Lexicon Homericum, I. Bekker, Berolini, 1833. Clark, A. C., The Descent of Manuscripts, Oxonii, 1918, pp. 383-417. Cohn, L., “Untersuchungen uber die Quellen der Plato-Scholien”, Jahrbucher f. cl. Philologie, Supplementband 13 (1883), pp. 773-864. Comicorum Atticorum Fragmenta, T. Kock, Lipsiae, 1880—1888. Diels, H,,Fragmente der Vorsokratikers (recensuit W. Kranz), Berolini, 1934-1937. Fragmenta

Historicorum

Graecorum,

C.

et

T.

Miiller, Parisiis,

1841-1851.

(F. H. G.) Fragmente der griechischen Historiker, F. Iacoby, Berolini, 1923-

. (F. G. H.)

Gaisford, T., Catalogus sive Notitia Manuscriptorum Clarkianorum, Oxonii, 1812. Gaisford, T., Lectiones Platonicae, Oxonii, 1820. Gebhardt, O. von, “Der Arethascodex, Paris. Gr. 451”, Texte und Untersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Liter atur, 1 (3), Lipsiae, 1883. Giesing, F., De Scholiis Platonicis Quaestiones Selectae, Lipsiae, 1883. Hermann, C. F., Platonis Dialogi, Lipsiae, 1853, &c. (vol. vi, pp. 223-396 = Scholia Platonica). Hermiae Alexandrini in Platonis Phaedrum Scholia, P. Couvreur, Parisiis, 1901. Hesychii Milesii Onomatologi quae supersunt, I. Flach, Lipsiae, 1882. Immisch, O., Philologische Studien zu Plato, 11, Lipsiae, 1903. Kollar, A.

F.,

Commentariorum de Augusta Bibliotheca

Caes.

Vindobonensi,

Supplementorum Liber Primus, Vindobonae, 1790. Lake, K. et S., Dated Greek Minuscule Manuscripts, American Academy of Arts and Sciences, Bostonii in Nov. Angi., 1934-

.

Lenz, F., “Der Vaticanus Gr. 1, eine Handschrift des Arethas”, Nachrichten von der koniglichen Gesellschaft der Wissenschajten zu Gottingen, Philol.-Hist. KL, 1933, pp. 193-218. Lenz, F., “Untersuchungen zu den Aristeidesscholien”, Problemata, 8 (1934), pp. 193-218. Lexica et Etymologica Graeca·, vide supra, p. xxix, n. 2. Lucianum, Scholia in, H. Rabe, Lipsiae, 1906

CONSPECTVS LIBRORVM

xl

Maass, E., “Observationes Palaeographicae”, Melanges Graux, Parisiis, 1884. Matthaei, C. F., Accurata Codicum Graecorum Manuscriptorum Bibliothecarum Mosquensium Sanctissimae Synodi Notitia et Recensio, Lipsiae, 1805. Mettauer, T., De Platonis Scholiorum Fontibus, Turici, 1880. Miller, E., Melanges de litterature grecque, Parisiis, 1868. Niese, B., De Stephani Byzantini Auctoribus, Kiliae, 1873. Olympiodori Philosophi in Platonis Phaedonem Commentaria, W. Norvin, Lipsiae, I9I3· Olympiodori Philosophi in Platonis Gorgiam Commentaria, W. Norvin, Lipsiae,

1936· Omont, H., Platonis Codex Parisinus A, Fac-simile en Phototypie, Parisiis, 1908. Paroemiographi Graeci, E. L. a Leutsch et F. G. Schneidewin, Gottingae, 1839—1851. Platonis Opera, iterum ed. I. Burnet, Oxonii, 1905-1913. Post, L. A., “The Vatican Plato”, Classical Quarterly, 22 (1928), pp. 11-15. Post, L. A., The Vatican Plato and Its Relations, Philological Monographs published by the American Philological Association, Number IV, 1934. Procli Diadochi et Olympiodori in Platonis Alcibiadem

Priorem Commentarii,

F. Creuzer, Francofurti ad Moenum, 1820-1825. Procli Diadochi in Platonis Rem Publicam Commentarii, W. Kroll, Lipsiae, 18991901. Procli Diadochi in Platonis Timaeum Commentaria, ed. E. Diehl, Lipsiae, 19031906. Rabe, H., “Die Platon-Handschrift Ω”, Rheinisches Museum, N.F. 63 (1908), pp. 235-238. Schanz, M., Novae Commentationes Platonicae, Wirceburgi, 1871. Schanz, M., t)ber den Platocodex der Markusbibliothek in Venedig, Append. Class. 4, Nr. 1, Lipsiae, 1877. Schanz, M., “Uber den Platocodex Nr. 1807 der Nationalbibliothek in Paris”, Rheinisches Museum, N.F., 33 (1878), pp. 303-307. Schmidt, M., Quaestiones Hesychianae (= Hesychii Alexandrini Lexicon, ed. M. Schmidt, lenae, 1858-1864, vol. iv (1864), Pars altera). Sophocles, The Fragments of, A. C. Pearson, Cantabrigiae, 1917. Tragicorum Graecorum Fragmenta2, A. Nauck, Lipsiae, 1889. Waddell, W. W., The Parmenides of Plato, Glasguae, 1894. Wolf, F. Η. E., Observationes ad Scholia in Platonem, Traiecti ad Rhenum, 1884.

xli

SCHOLIA PLATONICA I SCHOLIA VETERA ex codicibus Veneto T, Vindobonensi W, Parisino A, Vaticano O edita, additis quibusdam quae in codice Bodleiano scripserunt manus recentiores. ad Tetralogias I-VII (usque ad Menexeni finem), nisi aliter monetur, auctoritate codicum Veneti T et Vindobonensis W nituntur omnia. ad Tetralogiam VIII (a Clitophonte usque ad Rei Publicae finem), nisi aliter monetur, auctoritate codicis Parisini A nituntur omnia. ad Tetralogiam IX, Definitiones, Spuriaque, nisi aliter monetur, auctoritate codicum Parisini A et Vaticani O (ex manibus A sive A2 et O3 consentientibus) nituntur omnia. (Sed in O deest Minos.)

xlii

CONSPECTVS

SIGLORVM

(Vide etiam pp. xiv-xix.) B = codex Clarkianus, et scholia Clarkiana uncialibus litteris ab Aretha ut videtur adscripta (= A T. W. Allen = Aa et Ac Schanz).

s. ix.

(In

Scholiis Arethae referuntur.) B2 = scholia Clarkiana in foliis 368 v-396 r uncialibus litteris adscripta (= ple¬ rumque Aa* Schanz = F T. W. Allen). s. x ineunte. (In Scholiis Veteribus referuntur.) D = A° Schanz 1 E = Af Schanz /

scholia Clarkiana uncialibus litteris adscripta. s. x.

i = Rz Schanz = E T. W. Allen. s. x-xi. t b

ii = Rx Schanz = W T. W. Allen. s. xv.

Scholia Clarkiana

)

minusculis litteris

iii = Rw Schanz

adscripta.

iv = Ru Schanz

T = codex Venetus, et scholia Veneta litteris sive minusculis sive uncialibus parvis adscripta. s. xi-xn. t

= scholia Veneta recentius minusculis litteris adscripta.

W = codex Vindobonensis, et scholia Vindobonensia.

s. x (?).

w = scholia Vindobonensia recentiora. A = codex Parisinus, et scholia Parisina uncialibus litteris adscripta. s. ix. A2 = scholia Parisina minusculis litteris adscripta.

s. ix.

A3 = scholia Parisina minusculis litteris adscripta. s. x-xi (?). a

= Constantinus,

s. xiv.

A schol. rec. 1 . . . . } = scholia Parisina recentiora. s. xiv. A m. rec. ) O = codex Vaticanus. O2 — emendationes alicuius aetatis in Vaticano. O3 = scholia aut supplementa Vaticana (= m1 et m2 Rabe), s. x-xi (?). O4 = variae lectiones aut scholia Vaticana (= m3 Rabe), s. x-xi. O m. rec. = scholia Vaticana recentiora.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΤΘΤΦΡΟΝΑ

2 a δίκη.

η υπέρ ιδιωτικών αδικημάτων κρίσις.

2 a γραφήν. ή ύπερ δημοσίων.

2 b άγνώς. άγνωστος (καί άκ(ΐ)νθα δε τι? φασϊ λέγεται yow σφανίας κ(αί) ίχ#δ? (τΦ)οιf -ο-

2 b Πιτθεύς: Πιτθίς δήμο? Αίγηΐδος ’Αθηνησιν, έζ οΰ οΰτος.

3 a άτεχνώς· (ΐ) άτεχνώς·

παντελώς (η αντί τοΰ λίαν, περισπωμένως·

βαρύτόνως δε τδ άπείρως.'}

(inclusa add. W.)

ίσχυρώς ή τελέως.

(2) άπλώ? ή καθάπαξ,

οί δε ε’ν ’ίσιρ τω οντι καί αλήθεια,

παράπαν καί καθόλου κατ’ αλήθειαν, 2 a δίκη . . .γραφήν] e Lex. Βυζ.

οί δε δηλοΰν τδ

(om. W.)

cf. Lex. Bach., Suid. δίκη· κρίσις κτλ. δίκη

η ύπερ ιδιωτικών αδικημάτων συνισταμένη κατηγορία, και φς τδ τίμημα ώρισται εν τοΐς νόμοις. γραφή' ή περί δημοσίων κατηγορία καί περί άλλων αμαρτημάτων. 2 b άγνώς] schol. codicis Τ evanidum (cf. Schanz, Platocodex, p. 7, Immisch, Philol. Stud. II, pp. 98-99). supplementa dedit Burnet ex apographis Par. 1808, 1809 (Bekkeri B C) et Ven. 186 (= Bekkeri Ξ).

non habet W.

(1) άγνωστοί

e Diogeniano. idem Hesych. (2) ‘hoc non expedio’ Schanz loc. cit. 2 b Πιτθεύς] e Demographo.

cf. Steph. Byz. et Harp., qui tamen recte Κε-

κροπίδος. scilicet in enumeratione των δήμων κατά στοιχεΐον sequebatur Πλώθεια, qui δήμος est της Αίγηΐδος (Cohn, ρ. 855)· cf. ad Symp. 176 d Μυρρινοΰσιον. 3 a άτεχνώς] ‘Duae fuerunt in archetypo glossae, in T exstat prioris exordium

et secunda, in W prior’ Immisch, Philol. Stud. II, p. 98. videtur,

(1) e Lex. Att., ut

cf. Suid. άτεχνώς' περισπωμένως αντί τοΰ αληθώς, απλώς, χωρίς πανουρ¬

γίας, σαφώς, η βεβαίως, η ασφαλώς, η φανερώς ... η αντί τον καθάπαξ, καί αντί τοΰ παντελώς, οϋτω Πλάτων. (2) e Diogeniano.

οι δε απλώς η καθάπαξ. p. 791, n. 5).

Suid., Lex. Βεκκ. VI άτεχνοις' άπανοΰργοις η άπειροις.

cf. Hesych. άτεχνώς' το παράπαν, καί τώ οντι, καί καθόλου, integriore igitur Diogeniano usus est schol. (Cohn,

cf. etiam Ετ. Μ. σημαίνει δέ καί τδ απλώς, καθάπαξ.

οί δέ εν ϊσω

οντι καί τη αλήθεια, οί δε τδ παράπαν καί καθόλου, idem schol. ad Theaet. 179 e, Symp. 179 b.

cf. etiam ad Remp. 419 c, ubi άπανουργεύτως additum (cf. Suid.

χωρίς πανουργίας supra). B

SCHOLIA PLATONICA

2

3 a άφ’ εστίας: (i) άττό τών οικειοτήτων

εστία γσρ η οικία.

(2)

παροιμία έπί των έν δυνάμει γινομένων και πρώτους άδικουντων τούς οικείους, επεί έθος ην τίj 'Εστία πριυττ) των άλλων θεών θυειν. φέρεται δε τις καί περί αυτής μύθος τοιοΰτος· μετά γάρ τό καταλυθηναι την των Τιτάνων αρχήν φασι τον Δία την βασιλείαν παραλαβόντα (in mg. γρ. διαδεζάμενον) επιτρέφαι τη 'Εστία λαβεΐν ο τι αν βούλοιτο, την δε την παρθενίαν αίτησασθαι καί τάς άπαρχάς παρά των ανθρώπων.

(3) άλλως, άφ’ εστίας,

παροιμία, μετηνεκται δε άπδ των

περί τα ιερά δρωμένων’ έθος γάρ ην τη 'Εστία τάς άπαρχάς ποιεΐσθαι. 4 a ή που (εί που

pr.: corr. Τ:

ηπου

W).

ήττου- ίσως, σχεδόν. 4 C πελάτης. (ΐ)

6

*άντιστρωφών

καί

υπηρετών

καί

προσπελάζων.

(2)

από

τού πέλας καί εγγύς εκαλείτο· ο δι’ ένδειαν προσιών, μίσθιος δε ο υπηρετών. 4 c εξηγητοΟ. τού τούς νόμους εξηγουμένου. 3 a άφ’ εστία?] (ι) γάρ om. W. e Lex. Αττ. (Pausania?), ut videtur (Cohn, p. 850, n. 1). cf. Eust. infra . . . η και εκ των οικείων. Lex. Βεκκ. VI άφ’ εστία?' άπό της οικίας. (2) non habet W: habet b. τις καί] τις b | αντί)?] αυτής καί b I γάρ om. b | παρά των] πάντων b. ex Tarrhaeo (Cohn, p. 850). επί των . . . θυειν Macar. II 67· idem schol. ad Cratyl. 401 d. consentit fere cum nostro scholio Schol. Ar. in Vesp. 846. (3) παροιμία δε έστιν· μετηνεκται δέ κτΑ. W. haec habet b: άλλως, από των περί τά ιερά δρωμένων μετενήνεκται. έθος γάρ ην τη 'Εστία τάς άπαρχάς ποιεΐσθαι. ex Pausania, ut videtur (Giesing, p. 40; Cohn, p. 850). cf. Eust. p. 1579, 46 καί έτέρα παροιμία τό άφ’ εστία? άρχόμενο?, ηγουν εκ των κρειττόνων η καί εκ των οικείων, μετηκται δέ φασιν ο λόγος εκ των ιερών έθος γάρ 'Εστία πρώτον άπάρχεσθαι. Ζενοβ. I 40 μετενήνεκται δέ από των περί τά ιερά δρωμένων, έθος γάρ τ]ν τη 'Εστία τά? άπαρχάς ποιεΐσθαι. Schol. Ar. loc. cit., ubi legitur άπό των περί τά ιερά καθημένων. 4 a ή που] e Lex. Βυζ. plura ad Polit. 285 d, ubi v. ann. 4 c πελάτη?] nil nisi ό υπηρετών καί προσπελάζων habet W. πελάτη?'

(1) ex Timaeo

6 αντί τροφών υπηρετών καί προσπελάζων. cf. Ρηοτ. πελάτη?'

ό άντιτροφών

καί υπηρετών καί προσπελάζων, Suid. πελάτη?' ό άντιστρέφων καί υπηρετών καί προσπελάζων. in schol. άντιστρωφών pro αντί τροφών habent Par. B C Ven. 186,

licet Schanz de T nil monuerit.

(2) e Lex. Rhet. (Cohn, p. 804) cf. Phot.

πελάται (2)· oi μισθοί δουλενοντες, έπεί τό πέλα? εγγύς· οΐον έγγιστα διά πενίαν προσιόντες. (3) e Vind. 2Ι (Υ) add. vulg. πελάται είσίν οί παρά τοΐς πλησίον εργα¬ ζόμενοι καί θήτες,

οί αυτοί δέ καί έκτήμοροι, έπεί τώ έκτω μέρει των καρπών

είργάζοντο τήν γην. haec ex Ρηοτ. πελάται (1) descripta esse veri simile est, cum

in libris antiquioribus non legantur. Boetho tribuit Naber, qui έπεί έπί έκτω pro επειδή έκτω (Phot.), έπεί τώ έκτω (Υ). fluxit ex Ar. Άθ. πολ. I, I. 4 c έξηγητοΰ] e Lex. Rhet. cf. Lex. Βεκκ. V, Ετ. Μ. εξηγητή?' ο' τούς νόμους εξηγούμενος και παν ότιοΰν πράγμα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ

3

5 a αύτοσχεδιάζοντα. €Κ τοΰ αυτόματόν καί προχείρου καί ετοίμου λεγοντα, χωρίς αίτιας. 5 b λάχε δίκην. κληρω γαρ εισηγον τας δίκας δί’ ευταξίαν. 6 c έττί σχολής. επί της παρα τοΐς πολλοΐς λεγομενης εύκαίρίας. 12 b ΐνα γαρ δέος κτλ.

ση(μείωσαι) ιταξροιμίαν')· ΐναττερ δέος, ένθα καί αιδώς, επί των κατα φοβον επιεικών,

ειρηται δε εκ των Στασίνου Κυπρίων (fr. 20

Kinkel = fr. XXIII T.W. Allen). τταντ

Ζήνα δε τον ρέξαντα καί δς τάδε

εφυτευσεν ουκ εθελει νεικεΐν, ίνα γαρ δέος, ένθα καί αιδώς.

12 b ΐνα. αντί τοϋ οπού. 12 d σκαληνός. ό

σκολίός

και πολυγώνιος· τοϋ γαρ τριγώνου εστιν είδη

τρία,

ισόπλευρον, ισοσκελές, σκαληνόν. 14 d ού χαμαί ττεσεΐται. παροιμία' ού μη χαμαί ττέση, επί των διακενης ονδεν λεγόντων, άλλ’ επιτυγχανόντων. 5 a αΰτοσχεδιάζοντα] και προχείρου και έτοιμου om. W. αίτιας χωρίς W. Schol. aliter ad Sis. 390 b, ubi v. ann.

vet., ut videtur,

5 b λάχε δίκην] Schol. vet., ut videtur, aliter ad Legg. 92S c. 6

c

επί σχολής] e Lex. Att. (Ael. Dion., ut videtur, Wolf, p. 46).

σχολή· ούχί

6

cf. Phot.

τόπος έν ω σχολάζουσι και διατρίβουσι περί παιδείαν, ουδέ αύτη ή εν

λόγοις ξεύμουσία), άλλ’ ην οί πολλοί άκνρως καλοΰσιν ευκαιρίαν τό δε εύκαιρεΐν βάρβαρον άλλ’ άντ'ι μέν τούτου σχολήν άγειν λέγουσιν- ή δε ευκαιρία βάρβαρον μέν ούκ εστιν όνομα, τάττεται δέ ουκ επί σχολής, άλλ’ επί καιρού αρετής,

καί (σχολή) αντί του ούδαμώς.

τίνος ευφυΐας καί

cf. etiam ad Phdr. 227 e, Remp. 388 d,

610 e, Sis. 387 d. 12 b ΐνα γάρ δέος κτλ.] Τ: non habet W. Schol. vet., ut videtur (Cohn, p.

840).

παροιμία επί . . . Κυπρίων habet b.

cf. Diogen. V 30, Apostol. IX 6,

X 50; Pant. (= Mant. Proverb. I 71 Leutsch). ούκ έθέλεινεικεσιν Τ: ούκ έθέλειν εικειν schol. ap. Cramer Anecd. Par. I, p. 399.

hinc Stasino restituit Burnet

ούκ εθελει νεικεΐν. 12 b Ϊνα] αντί τοΰ om. Τ. idem schol. ad Apol. 17 c, alibi passim. όπου· Άντιφών εν τω περί της όμονοίας· “ ΐνα ούδέν έργον όκνεΐν.” 12 d σκαληνός] e

Diogeniano.

cf. Phot. ϊνα' Lex. Βεκκ. V.

cf. Hesych. σκαληνόν' σκολιόν, πολύγωνων

τοΰ γάρ τριγώνου εΐδη τρία, ισόπλευρον, ισοσκελές, σκαληνόν.

(= Ετ. Μ. 715)

5Ζ>

sed ibi πολύγωνον), cf. schol. Arethae. 14 d ού χαμαί πεσεΐται] Τ: non habet W.

p. 840). cf. Greg. Cypr. Leid. II 86.

Schol. vet., ut videtur (Cohn,

SCHOLIA PLATONICA

4 15 d εΐττερ

άλλος.

tis

ώς ονδείς άλλος.

15 d 0r|T0s· 0t)S θητός, d

μισθού δονλευων.

15 d διωκάθειν. διώκειν.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΩΚΡΑΤΟΤΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ

17 a χρήν. έδει.

17 C ΐνα. δπου.

(Τ: non habet W.)

18 C ερήμην κατηγοροΰντες. ερήμη δίκη εστίν

όταν μη άπαντησας ό διωκόμενος επί την κρίσιν

καταδιαιτηθη.

19 b άντωμοσίαν. (ΐ) άντωμοσία

επί δίκη λέγεται, δια τό όμνυναι εκατέρονς, τον μεν

εγκαλοΰντα ότι ηδίκηται, τον δε εγκαλουμενον μη ηδικηκέναι.

(2) οι

δε άντωμοσίαν την επί πράγμασιν άμαρτυροις καί ^ άνέγγραφον εις 15 d εϊπερ τις άλλος] W: non habet Τ. 15 d θητός] W: non habet Τ. glossa Homerica, ut videtur, cf. schol. ad Δ 644 θήτες' οι επί μισθω δουλευοντες. 15 d διωκάθειν] W: non habet T.

ex Timaeo, διωκάθειν' διωκειν εγκαλοΰντα

V τρέχοντα.

17 a χρήν] Τ: non habet W.

ex Lex. Byz., ut videtur,

cf. Suid.

idem fere

schol. ad Legg. 630 d. 18

c

Ρηοτ.

ερήμην κατηγοροΰντες] e Lex. Byz. eadem Lex. Bach. (sed καταδικασθτ}), (καταδιαιτηθη),

δικασθ-fj).

Suid.

[καταδικασθτ/).

e Diogeniano habuit Lex. Byz.

cf.

etiam Zenob. III 84 [κατα-

cf. Hesych. ερήμη- μονομερής δίκη,

όταν μη ατταντησας ό διωκόμενος επ'ι την κρίσιν διετεθη (διαιτηθη Musurus).

19 b άντωμοσίαν] Τ: non habet W. (1) eadem fere schol. B in loc., unde legen¬ dum άνεγγράφοις, necnon scholl. B T ad Theaet.

172 c, in hoc uno scholio

consentientes, si excerpta ex commentariis philosophorum neglexeris (Cohn, p. 779). n. 1).

videtur igitur ex Commentario Anonymo fluxisse (Cohn, p. 824,

qui tamen, cum eadem fere in Schol. Aeschin. II 94 leguntur, non

philosophi sed rhetoris fuisse videtur,

ad

(1) άντωμοσία . . . ηδικηκέναι cf.

HeSYCH. άντωμοσία- έκατερου μέρους όρκος, τοΰ μεν διαφεΰγοντος ότι μη ηδίκησεν, τοΰ δέ εγκαλοΰντος ότι ηδίκηται.

(2) οί δε . . . δοξάζουσιν nusquam alibi legitur.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ

5

ορκον περιισταμενην δίκην, εφ' οΐς οί κριταί δοζάζουσιν. όταν επι

δημοσκρ

αγωνι

σκηπτομενου τίνος

κάμνειν ό

(3) eViot άντίδικος

αντομνυηται, φασκων προσποιεΐσθαι αυτόν, καί περί τούτου διαλαμβανωσιν οί δικασταί.

(ζ(.) ό τοΰ κατηγορουμένου όρκος επί τω τάληθη

απολογησασθαι, ώσπερ τοΰ κατηγοροΰντος πρότερον διωμοσία, επί τω τάληθη κατηγόρησειν. 19 e προίκα. κατά δωρεάν, άνευ μισθού. 20 b ή δ’ os ... ήν δ’ εγώ. εφη δε οΰτος . . . εφην δε εγώ. 21 e fja.

επορε υόμην. 22 a νή τον κύνα. 'Ραδαμάνθυος ορκος οΰτος ό κατά χηνος η κυνός η πλατάνου η κριού η τίνος άλλου τοιούτου. οΐς ην μέγιστος όρκος άπαντί λόγω κύων, επειτα χην, θεούς δ’ εσίγων. Κρατΐνος Χείρωσι (fr. 231

Kock).

tolovtol δε καί οί Σωκράτους

όρκοι. (3) ενιοι όταν . . . δικασταί est explicatio vocis άνθυπωμοσία (Mettauer, ρ. 104) quae in libris corrumpi solet (Cohn, p. 833). (4) e Lex. Rhet.

cf. Lex. Βεκκ. V

άντωμοσία και άντομνύναι" τα γράμματα γράφαι και άποφερειν εις την άρχην τόν τε φεΰγοντα και τόν διώκοντα, τόν μεν άληθη κατηγορείν, τόν δε άληθη άπολογησασθαι. λέγεται δε άντωμοσία και εν ταΐς διαδικασίαις καί εν ταΐς άλλαις άμφισβητησεσιν. Harp. άντωμοσία . . . καλείται δέ ούτως, επειδή άντώμνυον οί διωκοντες καί οί φεύγοντες, οί μεν άληθη κατηγορήσειν, οί δέ άληθη άπολογησεσθαι.

hoc scholium

vulgo praecedenti continuant. 19 e προίκα] e Lex. Byz. cf. Lex. Bach. προίκα" δώρον, άνευ μισθού, θεολόγος· ό δέ προίκα χρηστός ην.

καί ό

SuiD. προίκα" δωρεάν, άνευ μισθού (non habet

Phot.).

20 b ή δ’ os] plura ad Phaedr. 72 b, ubi v. ann.

e 449 a. 21

fja]

e

Diogeniano.

cf.

Hesych.

plura

ex Aelio Dionysio ad Remp.

22 a νή τόν κύνα] post Χείρωσι add. vulg. κατά τούτων δέ νόμος ομννναι, ΐνα μη

κατά

θεών οί όρκοι γίγνωνται

Att.

eadem Phot. Suid. ‘Ραδαμάνθυος ορκο$. Eust. p. 1871, 4, Zenob. V 81

quae leguntur ad Phaedr. 228 b alibi,

e Lex.

'Ραδαμάνθυος όρκος" Κρατΐνός φησιν. επί τω χηνί καί τω κυνί καί τοΐς τοιοντοις ‘Ραδαμάνθυϊ άνατιθέασι, ώς καί Σωσικράτης έν δευτέρω Κρητικών, ίνα μη θεούς όμνόωσιν. brevius Hesych. κωμική λέξις est; cf. Schol. Ar. Ανν. 521. idem schol.

ad Symp. 228 b, Phaedr. 228 b, Remp. 399 e.

SCHOLIA PLATONICA

6 22 a ή μην. V

Ο /

όντως οή, 22 b ε-ir’ αυτοφώρω.

επαυτόπτω [^επαυτόπτω], επ' οφει. 24 c χαριεντίζεται. ευτραπελεόεται, σκώπτει. 25 c ώ τάν (sic Β: ώ τάν Τ W). (ΐ) ώ ουτος, ώ τάλαν, καί ώ μελε. ταΰτα παρά, τοΐς νεωτεροις υπό μόνων λέγεται γυναικών, παρά δε τοΐς παλαιοΐς και υπ ανδρών. πολλάκις δε

καί

επί πλήθους φασί τό ώ ταν, ως παρα ^ Κτησιφώντι.

οι

γάρ ’Αττικοί τήν πρώτην συλλαβήν περισπώσιν, τήν δέ όευτεραν βραχννουσιν.

και βελτιον αδύνατον γάρ εύρεθήναι μίαν λεζιν δυο εχουσαν

περισπωμενας.

Δίδυμος δε τδ πλήρες είναι φησιν ώ εταν, αγνοών ως

^ από τοΰ ετηζ ή κλητική εστιν ετα, και Δωρικώς εταν.

(2) ώ ούτος.

20 a οι.

όπου. 27 C εν τη αντιγραφή. αντιγραφή εστιν όταν 6 φευγων καί αυτός γράφηται τον διώκοντα, ώς επί των λαγχανόντων τήν μή οΰσαν δίκην καί των παραγραφό¬ μενων καί ουτοι γάρ τρόπον τινά κατηγοροΰσιν. 22 a ή μην] e Lex. Βυζ. καί άλλ’ όμως,

idem Lex.

Bach., Phot., Suid. add.

e Diogeniano habuit Lex. Byz.

cf.

καί άλλ’ ovv,

Hesych. ή μήν·

άλλ’ ουν,

άλλ’ όμως, όντως δη. 22 b επ’ αύτοφώρω] Τ: ε’ν όφει W. επ’ αύτόπτω, επ’ όφει.

e Diogeniano.

cf. Hesych. έπ’ αυτοφώρω'

aliter e Lex. Byz. ad Legg. 942 a.

24 c χαριεντίζεται] εύτραπελίζεται W. e Lex. Byz. cf. cod. Coisl. 347) Lex. Bach.

χαριεντιζόμενοι, εύτραπελευόμενοι, σκώπτοντες.

plura ad Remp. 436 d, ubi v. ann.

25 c ώ ταν] (i) post ώ οΰτος add. W ώ εταίρε,

e Lex. Att.

cf. Suid., ώ ταν, ώ

φίλε, ώ τάλαν καί ώ μέλε. ταΰτα παρα κτλ. addito Αριστοφάνης “ τοΰτο μεν εασον, ώ τάν. | ού σοι γάρ εστι περίπατος κάλλιστα περί γε τούτου” (Ran. δημοκρατίας καί Ισότητας, φησιν, εασον.

9^3)· τ“

τερί

εμόν δε ε’στι μάλλον εμπεριπατησαι περί

τούτου, ού σόν.—λεξις igitur κωμική est (Cohn, ρ. 811), Boetho tamen tribuit

Wolf (p. 69).

Νικοφώντι (cf. fr. 29 Kock) pro Κτησιφώντι ci. Ruhnken ad Tim.

s. v. ώ τάν, coli. Athen. VII 523 b, Poli. VII 33, Suid. s.v. Νικοφών. errore cf. Schmidt, Didym. p. 403.

de Didymi

idem schol. in codd. A O ad Ερρ. 319 ε, ubi

recte ώς άρα pro ώς από cum Suida. cf. etiam ad Theaet. 178 e ώ μέλε. (2) Τ : non habet W. ex Timaeo ώ τάν' ώ ούτος. 20 a οι] Τ: non habet W. plura (e Boetho) ad Phileb. 60 d, ubi v. ann. 27 C έν rrj αντιγραφή] habet b. εστιν om. b | γράφηται] καί άντιγράφηται b. Comm. Anon. (Cohn, pp. 824, 833), rhetorico, ut videtur, άντωμοσία.

ex

cf. ad Apol. 19 d

ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ

7

30 c αττα.

τινά. 30 d ττολλοΟ δέω.

ττόρρω λίαν είμί.

35

d αλλωξ.

μάλιστα. 40 d κατέδαρθεν.

κατεκοιμηθη.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΤΩΝΑ 43

^ έττιεικώξ.

ικανώς, ε-ηίπαν, φιλικώς τταρά Πλάτωνι. 44 b ήματί κεν κτλ.

ση^μείωσαι) κατά το εννττνιον λόγιον. 44 d εί γαρ ώφελον.

αντί τοΰ effle.

51 e γεννήταις

(W: non habet Τ.) (sic

TW:

γεννήταις

B).

γεννήται οί τοΰ γένους μετεχοντες καί απ’

Ιερά,

αρχής άγοντες κοινά

οί δε ομογάλακτος, φράτορας, συγγενείς τούς γεννήτας.

30 c άττα] Τ: non habet W. 30 d πολλοΰ δέω] e Lex. Byz.

plura (e Lex. Rhet.) ad Soph. 220 a, ubi v. ann. plura ad Theaet. 166 d, ubi v. ann.

35 d άλλω$] T: non habet W. e Lex. Byz. plura ad Remp. 495 b, ubi v. ann. 40 d κατέδαρθεν] e Diogeniano. cf. Hesych. καταδαρθάνοντα· κατακοιμώμενον. καταδαρθεΐν' κοιμηθήναι. κοιμήθη.

κατέδραθον' κατΐκοιμηθη σαν. Ρηοτ. κατέδραθεν' κα τε-

Lex. Bach., Ρηοτ., Suid. κατεδάρθη' κατΐκοιμηθη.

43 a ειτιεικώξ] Τ: non habet W.

e Diogeniano, ut videtur,

plura ad Charm.

153 c, ubi v. ann. 51 e γεννήταις] b T: non habet W. γεννήται] γενηται b | φρατερας b | γενήτας b [ ζήτει εί διά β' νν οφείλει γράφεσθαι add. b.

e Diogeniano (Cohn, p. 827, n. 3).

cf. Hesych. γεννήται οί τοΰ αΰτοϋ γένους μετεχοντες καί άνωθεν απ’ αρχής σχοντες κοινά ιερά, Lex.

οί δε ομογάλακτες, καί φράτορες, συγγενείς τούς γεννήτας.

Βεκκ. V, Ετ. Μ.

v. ann.

eadem fere

aliter e Lex. Rhet. ad Phileb. 30 d, Ax. 371 d, ubi

SCHOLIA PLATONICA

8

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ ΦΑΙΔΩΝ. Εΐ με Πλάτων ού γράφε, δυω εγενοντο Πλάτωνες' Σωκρατικών όάρων άνθεα πάντα φέρω. αλλά νόθον με τέλεσσε Παναίτιος· ος ρ’ ετελεσσε και φυχήν θνητήν, κάμε νόθον τελεσαι. 58 b θεωρίαν άττάξειν. θεωρίαν άττάξειν αντί τον θυσίαν άπενεγκεΐν.

θεωροί δε εισιν οι

πεμπόμενοι θΰσαι καί θεραπεΰσαι τον θεόν οθεν και αι οδοί δι

ων

επορευοντο θεωρίδες κέλευθοι εκαλούντο καί τα διδόμενα θεωρικά, καί ή ναΰς ή εις Αήλον πεμπομενη θεωρις καί ό ίερεύς θεωρός. 6ο b άτοπον. άτοπον το θαυμαστόν, ώς καί εν Θεαιτήτω φησίν (142 b) “ Ούδεν γ’ άτοπον, αλλά πολύ θαυμαστότερον ήν ”· εσαφηνίσθη γάρ διά τής άντιθεσεως.

τάττεται δε καί επί τού ανύποπτου · Εϋπολις Μαρικα

(fr. 180 Kock)— καί πολλ’ άγάθ’ εν τοΐσι κουρίοις εγώ άτόπως καθίζων, κούδε γινώσκειν δοκών, καί το άδόκητον καί άνυπονόητον οί δε άλογον. 6l C καθήκε τά σκέλη. συντονώτερον άνελαβε σχήμα καί σεμνότερου, ώς περί προβλήματος σεμνότερου μελλων διαλεγεσθαι. ΦΑΙΔΩΝ] Τ : non habet W. Αντη. Pal. IX 358.

de re v. Zeller, Plato p. 441,

n. 1.—v. 4 τελεσαι] 1. τελεσε(ν).

58 b θεωρίαν άπάξειν] Τ : non habet W. e Lex. Rhet., ut videtur (Cohn, p. 831). cf. Lex. Cant. θεωροί' οί πεμπόμενοι ε’πϊ τας αποδήμους θυσίας τας ΰπερ τής πατρίδος είσαγομένας εν τε τοΐς ίεροΐς άγώσι καί εν ταΐς άλλαις πανηγΰρεσι· καί ai οδοί δι’ ων πορεύονται θεωρίδες ελεγοντο κτλ. Hesych., Suid. s. w. θεωρικά, θεωρίς, θεωρός.

6ο b άτοπον] Τ: non habet W. Lex. Βεκκ. VI.

e Boetho (Cohn, p. 798; Wolf, p. 69).

cf.

άτοπον' αντί τοΰ άλογον, θαυμάσιου, παράδοξον, ξένον, κακόν,

μοχθηρόν, καί δ μή εχει τόπον,

καί τό άνυπονόητον, οΐον δ μή εστι τοπάσαι.

καί

άτόπως το άσυνήθως καί άνεπιφάτως. άτόπως καθίζων κούδε γινώσκειν δοκών φησί Φερεκράτης.

erravit sine dubio auctor Lexici; delendum igitur est Phere¬

cratis fr. 163 Kock. ceterum pro πόλλ’ άγάθ’ εν τοΐσι κουρίοις ci. Bergk πόλλ’ εμαθον εν τοΐσι κουρείοις.

haec in brevius contracta habent etiam Phot. Quaest.

Amphil. (p. 232 Mai), Suid., Thomas Magister, cf. etiam ad Remp. 405 d.

idem schol. ad Soph. 239 b.

61 c καθήκε τά σκέλη] ex Olympiodoro in Phaed. p. 7, 12 Norvin.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ

9

6ι d ττώς κτλ. κατά τον Κεβητα ή τάξις των προβλημάτων. 6ι d Φιλολάω. ι Πυθαγοριος ουτος ην, εξ

Ιταλίας πεφευγώς διά τον εμπρησμόν

τούτων τον υπό Γυλωνος γεγονότα διά το ανεπιτήδειου αύτοΰ προς φιλοσοφίαν και απελαθεντα τον

ομακοιον.

εδίδασκεν, καθάπερ ην έθος αύτοΐς.

ος και δι* αινιγμάτων

ηλθεν οΰτος εις Θήβας, τεθνεώτι

τω δι δασκάλα» Λυσιδι χοάς ποιησασθαι εκε ίσε τεθαμμενω. ”Ιππαρχος δέ και

Φιλόλαός μονοί της ειρημενης σνμφοράς των Πνθαγορίων

διεσωθησαν. προς τον Λυσιν δε τούτον Πλάτων ποιείται τον διάλογον. 6l d ίσως καί μάλιστα. το μεν ϊσως διά το μυθικόν επιχείρημα, το δε μάλιστα διά το φιλόσοφον. 61 e μέχρι ήλιου δυσμών. ώς ζησεσθαι μελλων μεχρις ήλιου δυσμών.

εν γάρ ήμερα φόνευειν

άπείρητο, καθά τοΐς Πυθαγορίοις το εν μεσημβρία καθευδειν, διά το τον ήλιον τότε μάλλον ενεργεΐν. 62 a τάλλα. οΐον πλούτος, δόξα, ξίφος,

επαμφοτερίζει γάρ και τά άλλα πάντα,

θάνατος δε μόνως αγαθός εστιν. τ a' . 6l d πώς κτλ.] [Τ: in mg. προ β' et in textu a

ad το μη θεμιτόν είναι, β' ad

έθέλειν δε κτλ. | ad πώς τοΰτο λέγεις in mg. W additum est πρόβλημα πρώτον, ex

Olympiodoro, p.

7, 28

Norvin.

post

προβλημάτων add. vulg. τά πρώτον

πρόβλημα τό μη έξάγειν εαυτόν, ου επιχείρημα μυθικόν εξ ’ Ορφεως ληφθεν.

cf.

schol. ad 62 b.

6l d Φιλολάω] b T W. Πυθαγόρειος W (sic. Olymp.) | γεγονότα καί W | διά το άνεπιτηδειον αυτόν προς φ. είναι και τό άπελαθηναι b | ος καί κτλ.] δι’ αινιγμάτων γό,ρ ε’δίδασκε b | τ;λάερ] ηλθεν οΰν b | ποιησασθαι] ποίησών b | ε’κεΐσε] εκεϊ b | μόνοι] μόνος

W | Πνθαγορίων διεσωθησαν] Πυθαγορείων περιεσώθησαν W | ειρημενης συμφοράς] συμφοράς ταΰτης b.

ex Olympiodoro, p. 8, 22 Norvin, qui οφειλών χοας τω

οικείω διδασκάλω τεθνεώτι καί εκεί τεθαμμενω ποιησασθαι et mox οΰ καί κατά ομωνυμίαν γεγραπται Πλάτωνι διάλογος Λΰσις η περί φιλίας. 6ι d ίσως και μάλιστα] b Τ W.

επιχείρημα om. b. ex Olympiodoro, p. 10,

5 Norvin, qui είρηται post ίσως.

61 e μέχρι ήλιου δυσμών] b T W. haec habet b: ου γάρ εξήν φονεΰειν εν ήμερα, ώς καί τοΐς Πυθαγορείοις άπηγόρευτο τό εν μεσημβρία κτλ.

ex OLYMPIODORO, p. ΙΟ,

12 Norvin, νόμος γάρ ήν παρά τοΐς Άθηναίοις τό μηδενα φονεΰειν εν ήμερα, ώς καί παρά Πυθαγορείοις μηδενα καθευδειν εν μεσημβρία, ήνίκα ό ήλιος την Ισχυρότάτην αύτοΰ ενέργειαν ένδείκνυται. 62 a ταλλα] b Τ W. οΐον] ώσπερ b | γάρ] om. W | γάρ ταΰτα b | μόνως αγαθός] μόνος αγαθόν b. ex Olympiodoro, p. 10,21 Norvin, τών άλλων επαμφοτεριζόντων καί αγαθών καί κακών δυναμένων είναι,οΐον πλούτου,ξίφους, ό θάνατος μόνως αγαθός εστιν.

SCHOLIA PLATONICA

IO

62 a ots δε βέλτιον τεθνάναι. κατά τον Σωκράτην η α τάξις των προβλημάτων- πρώτον γαρ δει εθελειν άποθνησκειν κατά προαίρεσιν τοΰ μη εξάγειν εαυτους κατα φύσιν. 6 2 a ΐττω Ζευς. εγελασεν διότι εκάλεσε τον φονεύοντα εαυτόν εύεργετην. ΐττω

το δε

(sic) επιχωριάζοντός εστιν αντί τον ίττω (sic) τη Βοιωτιδι

διαλεκτω, ο δείκνυσιν ότι φύσει τον Σωκρά την θαυμάζει. 62 b εν άπορρήτοις. εντεύθεν το

πρώτον πρόβλημα, το μη

δεΐν εξάγειν εαυτόν

ου

επιχείρημα μυθικόν εξ ’ Ορφεως ληφθεν. 62 b ού μεντοι. επιχείρημα δεύτερον διαλεκτικόν και φιλόσοφον. 62

C

δ μεντοι κτλ.

εντεύθεν το δεύτερον πρόβλημα, το τούς φιλοσόφους εθελειν άποθνησκειν.

Sequuntur in codice T duo scholia quae nunc legi non possunt, (i) ad columnae sinistrae calcem, (2) in mg. dextro adfin. columnae. 64 a κινδυνεύουσι. αντί τού δι ανάγκης καί άποδείξεως τούτο αντοΐς συνάγεται, 64 b γελασείοντα. γελαστικώς εχοντα, γελάσαι θελοντα. 62 a ols δε βέλτιον τεθνάναι] ή a' ra^ts] α' om. W.

ex Olympiodoro, ρ. j, 20

Norvin. 62 a ιττω Ζευς] b T W. εκάλεσε] είπε b | εαυτόν om. b | Ϊττω] ίττίω b | εστιν αντί τοΰ ίττω om. b | ϊττω] ϊττω ίττίω δ εστιν άξιώ Trj Βοιοτία W | ο δείκνυσιν κτλ. om. b.

ex Olympiodoro, ρ. ii, 3 Norvin. αντί τοΰ ίττω etiam Olympiodori

libri pro αντί τοΰ ίστω. cf. etiam schol. ad Epp.

34-5

a άντί τοΰ ίττω. |

Βοιωτιδι]

Βοιωτία ΟΙ., Schol. Epp. 1. C. | δ δείκνυσιν κτλ.] καί εικότως εγχώρια γλώτττ] εχρησατο, ενδεικνύμενος τό φυσικόν καί εγχώριον θαΰμα δ είχε προς Σωκράτην ΟΙ.

62 b έν άπορρήτοις] ex Olympiodoro, ρρ. ι, 3; 2, 19; 7ι 28; 17, n Norvin. 62 b ού μεντοι] δεύτερον om. W. ιι, 19 Norvin.

ex Olympiodoro, ρρ.

i, 3; 4> 28; 5ι 25>

62 c δ μεντοι κτλ.] ex Olympiodoro, ρ. 7ι 2Β Norvin. 64 a κινδυνεύουσι] Τ: non habet W. ex Olympiodoro, ut videtur. 64

b γελασείοντα]

T: non habet W.

Schol. Vet., ut videtur, habet

Suid.

e Boetho esse ci. Wolf (p. 94) coli. ps.-Did. (Mill. Mei. p. 404, s.v. άρνυσθαι) το γελασείειν . . . αντί τοΰ γελαστικώς εχειν.

cf. ad Gorg.

494

c> κνησιώντα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ

11

64 b θανατώσι. θανάτου επιθυμοΰσι. 72 b ή δ’ os. ή δ ος, eav μεν rj δυο λογου μέρη, εσται εφη δε ός, τοΰτ' εστιν εφτ] δε ουτος· οι δε λεγουσιν οτι αυτό μόνον σημαίνει τό εφη. ?? εν μέρος λογου, εσται φίλος ως

eav δέ

Αθηναίοι, η όφελος ώς Αίγινηται,

η

οζος (1. οζος) ως Χαλκιδεΐς, ω προς τα ιερά γρώνται.

δ

επι παντός προσώπου και αριθμού ώς τό ώ τάν.

τάσσεται

72 c όμοΰ. ομοΰ σημαίνει ποτ€ μεν το εγγύς, ώς δηλοΐ Δημοσθένης εν τω της Παραπρεσβειας

(XIX

2^ ΐ)·

“ Καίτοι τον μεν ανδριάντα τούτον

ουπω πεντή κοντά ετη φασιν άνακεΐσθαι Σαλαμίνιοι από Σάλαγος, ο δ εστιν ομοΰ σ ετη και μ.”

51)'

και εν τω κατ’ ’ Αριστογείτονος (XXV

“Εισιν ομοΰ πάντες δισμυριοι 'Αθηναίοι.”

και Μένανδρος εν

τω 'Εαυτόν τιμωρούμενα) (fr. 140 Kock)— Προς της ’ Αθήνας, ^δαίμων δυο γεγονώς ετη τοσαΰτα· όμοΰ γάρ εστιν εξηκοντά σοι. και Αριστοφάνης Τριφάλητι (fr.

542

Kock)· η γάρ τον Τριφάλητα

τίκτουσά φησιν— λαβεσθαι· και γάρ εσθ' όμοΰ. 64 b θανατώσι] e Diogeniano.

cf. Hesych. θανατών· θανάτου επιθυμών. eadem

Lex. Bach., Phot., Suid.

Sequuntur in codice T duo scholia, quorum prius legi non potest; alterum, manu recenti scriptum, haec habet καθ’ όσον μη πολλή ανάγκη μετεχειν αυτών (64 e)· εξηγητικόν εστι τοϋ εν τοΐς έξης, τον “εάν ότι μάλιστα μηδέν όμιλώμεν τω σώματι μηδε κοινωνώμεν, ότι μη πάσα ανάγκη”.

τό γάρ ότι ίσον τώ καθόσον,

δε εκεΐ τό κοινωνεΐν αύτοΰ, όπερ δήλως νοείται και συνυπακοόεται.

λείπει

non habet W.

ex Olympiodoro in Phaed., ut videtur, cf. scholl. ad Remp. 410 b, 416 d, scholl. Arethae ad Phaed. 67 a, 83 a. 72 b ή δ’ os] T: non habet W.

e Diogeniano, ut videtur,

ήδονη, καί όφελος, καί εφη εκείνος, καί όξος.

cf. Hesych. ηδος'

apparent confundi η δ’ ός, ήδος et ήδος.

de voce ήδος cf. II. A 576, ubi schol. ήδονη, ώφελεια. de voce ι^δος, vel ήδος, acetum, cf. Athen. II 67 C, Poll. VI 65, Eust. p. 1417, 18 sqq. . . . Αίλιος γοΰν Διονύσιός φησιν (fr.

190 Schwabe) ήδος το όξος δασύνουσιν οί ’Αττικοί . . . Παυσανίας δε

είπών ότι ηδος το όφελος ούδεν τι περί πνεύματος εφη.

alia e Boetho habent ps.-

Did. (Mill. Mei. p. 399 ώς φησι Βοηθός ο Στωϊκός φιλόσοφος) et Phot.

Schol. vet.

hoc esse statuit Cohn (pp. 798, n. 2, 806), sed veri similius integriore Diogeniano usum esse scholiastam. 72 c όμοΰ] T: non habet W.

e Lex. Rhet., ut videtur, cf. Phot. όμοΰ·

Δημοσθένης τώ όμοΰ κεχρηται εν τώ κατ’ Αριστογείτονος επί τοΰ εγγύς· φησί γάρ οΰτως· “Εισιν όμοΰ κτλ.” ενθάδε γάρ βούλεται δηλοΰν ότι εγγύς τών δισμυρίων εισιν, επεί ότι γε ούκ ήσαν δισμυριοι φανερόν,

mox, citato Isaeo, Lysia et Homero επί

SCHOLIA PLATONICA

12

δηλοΐ δε καί τό εν τουτω (1. ταύτω)· "Ομηρος (Ψ 84) άλλ’ όμοΰ ώς έτράφην (1. ετράφημεν) εφ' ύμετέροισι δομοισι. και Δημοσθένης εν τω κατά , Αριστοκρατους (XXIII

43)"

Ουκοΰν

et μεν εάσομεν τούτων συμβάντων υμάς, ου καθαροίς (οΰσιν') ομοΰ διατρίφομεν.”

έστί και χρονικόν Σοφοκλής Οιδιποδι (Ο.Τ. 4)

πόλις {δ’) όμοΰ μεν θυμιαμάτων γέμει όμοΰ δέ παιάνων τε και στεναγμών (1. στεναγμάτων). εχει και δυναμιν συλληπτικην, ώς παρα Μενανδρω εν

Υδρία (fr.

4^9

Kock)· οί Θράκες Λιβυτρωες καλούνται— πάντα νΰν ηδη ’σθ’ όμοΰ, δπερ δηλοΐ τό εν τω αύτω. 72 e θαμά. πυκνά. 76 e άλλως. μάτην. 77 e άλλως τε. μάλιστα. 82 b ή που.

(W: non habet Τ.)

’ίσως, σχεδόν. 84 C μών. άρα (άρα W). τόπου usurpantibus,

δοκεΐ δε και *Ομηρος ομοίως τώ

Λυσία κεχρησθαι εν τοΐς

Πατρόκλου λόγοις προς Άχιλλεα· “Μη εμα σών άπάνευθε τιθήμεναι όστε’, Άχιλλεΰ·

’^4Αλ’ όμοΰ” κτλ. Naber (Proli.

(Cohn, ρρ. Βοο, 831).

108), Wolf (p. 71).

EuST. p. 878, 21 sqq.

Boetho tribuunt Cobet (Mn. IX 430),

Pausaniae vindicat Giesing (p. 45); coli.

Παυσανίας είπών και αυτός τό μεν αμα χρονικόν, τό δε όμοΰ

και χρονικόν και τοπικόν . . . εις δε τό όμοΰ χρονικόν χρήσιμον και τό “ πόλις δ’ όμοΰ ” κτλ.

non adstipulatur Schwabe “ quod locus

Sophocleus ex servata fabula

petitus at episcopo, qui Sophoclem sescenties laudat, ad Pausaniam allatus esse poterat.”

cf. etiam Lex. Βεκκ. V όμοΰ' οι) μόνον τό κοινή τι πραξαι, άλλα καί

αντί τοΰ εγγύς, καί επί χρόνου καί επί τόπου,

ceterum in Menandri fr. pro δαίμων

δυο coniecit Porson δαίμονας, et fr. 469 sic restituit Cobet (NL. p. 22)—·

ot Θράκες, Λίβυ, Τρώες καλούνται· πάντα νΰν ηδη ’σθ’ όμοΰ.

72 e θαμά] Τ: non habet W. plura ad Cratyl. 428 d, ubi v. ann. 76 e άλλωξ] T: non habet W. plura ad Remp. 495 b, ubi v. ann.

77 e aXXtos re]

W: non habet T. plura ad Remp. 495 b, ubi v. ann.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ

84 d η που. ίσως, σχεδόν. 86 e ύπερδικεΐν. συνηγορεΐν, καί ύ-ιτέρδικοι οΐ συνήγοροι,. 86 e θραττον. ταράττον, ενοχλούν. 8g C ούδ’ ό 'Ηρακλής.

παροιμία προς δυο ουδ (FHG II 487,

ο

Ηρακλής, ταύτης την αιτίαν Δοΰρις

FGH j6 F 93) ούτως άφηγεΐται.

Ήρακλεα γάρ

φησι βωμόν εισαμενον επί τω ’Αλφειω πυγμής αγώνα θεΐναι, καί νικησαντα την έξης ’ Ολυμπιάδα πάλαι. (1. πάλιν) άγωνιζόμενον υπό Ελαίου (1. Ελάτου) καί Φεράνδρου π άγη (1. πάλη) ληφθηναι, καί εξ εκείνου το προς δυο Ηρακλής παροιμιασθηναι. IV

Έχεφυλλίδας (FHG

4°3» 3) δε αυτόν υπό Κτεάτου καί Εύρΰτου τωνΜολ(ι)ονιδών ηττηθη-

ναι κατά την επ’ Αυγεία στρατείαν. διωχθεντα δε άχρι της Βουπρασίδος καί περιβλεφάμενον, ώς ούδείς εξίκετο των πολεμίων, άναφΰξαι τε καί εκ τοΰ παραρεοντος (sic) ποταμού πιοντα προσαγορεΰσαι Τοΰτο ηδύ ύδωρ, ο νυν δείκνυταο ιόντων εκ Δυμης εις ήλων (1. ^Ηλιν), καλουμενον ύπο των εγχωρίων Σαδύ "Υδωρ, (FHG I 81, 36; FGH 3 cf. FHG II 320, FHG I

424>

57)

F

79

τά δε αυτά καί Φερεκύδης

a) καί Κώμαρχος (1. Κλέαρχος}

καί "Ιατρός εν τοΐς Ίλιακοΐς (1. Ήλιακοΐς

4-6) ίστοροΰσιν.

καί διά τοΰτο θεωρούς τούς Μολωνίδας

ίόντας εις Κόρινθον λοχησαντα τον Ήρακλεα περί Κλεωνάς άποκτ είναι· δθεν Ήλ(ε) ίοις άπώμοτον είναι τά "Ισθμια άγωνίζεσθαι, ότι θεωρούς πεμφθεντας εις τον ’Ισθμόν τούς Μολωνίδας ελών 'Ηρακλής ύπο Κορινθίων εδεχθη.

Ήρόδωρος δε (FHG I 32, I3/ FGH 31 F 23)

καί Έλλάνιχός (sic. FHG I

ξΟ,

4° 5

l· GH 4 F

103) φασιν ώξ,

84 d ή που] plura ad Polit. 285 d, ubi v. ann. 86 e υπερδικεΐν] om. καί W. e Diogeniano, ut videtur (Wolf, p. 12).

cf.

Hesych.

86 e θραττον] T: non habet W. e Lex. Byz. plura ad Phaedr. 242 c, ubi v. ann. 89 c ούδ’ ό Ήρακλή$] T: non habet W.

ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 52) cf.

Zenob. V 49, qui tamen “ duas causas male confundit ” (Warnkross 1. c.). Ούδέ

'Ηρακλής προς δύο’ φασιν *Ηρακλεα θεντα τον ^ Ολύμπιο ν αγώνα πιστενσαντα τε rfj έαυτοΰ δυνάμει, rfj δεύτερα πενταετηρίδι προς δυο πυκτευσαντα ηττηθηναι.

λεγουσι

δε τούτους οί μεν Λάιον (1. 'Έλατον) και Φερανδρον, οι δε Κτεατον και Ευρυτον.

Mill. Mei. p. 349 Προς δύο ούδέ ό 'Ηρακλής' οί μεν εν ’ Ολυμπία φασι τον Ήρακλεα υπό Λάιου (1. Ελάτου) και Φεράνδρου ήττηθήναι άγωνιζόμενον, οί δε υπό Κτενάτου

4

SCHOLIA PLATONICA

I

ore την ΰδραν 'Ηρακλής άνηρει, την "Ηραν αύτώ

καρκίνον (sic)

εφορμησαι, προς δυο δε ού δυνάμενον μάχεσθαι σύμμαχον επικαλεσασθαι τον Ίόλαον, καί εντεύθεν ρηθηναι την παροιμίαν, Πλάτων καί iv ια Νόμων

(gig

εμνησθη δε ταντης

b), “ ’Ορθόν μεν δη πάλαι τε είρημενον,

ώς προς δυο μάχεσθαι χαλεπόν,” καί ενταύθα. g6 a υπερήφανος. ύπερφρων. 99 b καρδόπω. τη μάκτρα τοΰ αλεύρου. 99 C δεύτερον πλοΰν. παροιμία δεύτερος πλους επί των ασφαλώς τί πραττόντων, παρ όσον οί διαμαρτόντες κατά τον πρότερον πλοΰν ασφαλώς παρασκευά¬ ζονται τον δεύτερον,

εμνησθη δε ταυτης καί ’Αριστοτέλης εν τώ

τών ’Ηθικών (1109 a 34)5 Kai Μένανδρος Κεκρυφάλω (fr. 2jg Kock) καί Πλοκίω (fr. 24Ι Kock) καί Θεοφορουμενη (fr. 228 Kock). ΙΟΙ d την σαυτου σκιάν. παροιμία την αύτοΟ σκιάν δέδοικεν, επί τών σφόδρα δειλοτάτων. μεμνηται ταύτης ’Αριστοφάνης Βαβυλωνίοις (fr.

77

Kock).

107 a άναβάλλοιτο. άνακροάοιτο (W: non habet Τ). (1. Κτεάτου) και Εύρΰτου, και διά τοΰ το την παροιμίαν ταάτην κρατησα ι.

Diogen.

VII 2 η Ιστορία αϋτη· προσπεσεΐν τω Ήρακλεΐ εκ λόχου οί Μολιονιδαι, αυτός φοβηθείς έφυγε,

ceterum Σαδΰ ΰδωρ Τ recte: Βαδύ ΰδωρ vulg. cum Paus. V 3 § 2.

cf. Meister, Gr. Dial. II 32. 96 a ΰπερήφανοί] e

Diogeniano.

Cf. Hesych. υπερήφανος· ύπεράφρων (sic),

αγνώμων. 99 b καρδόπω] e Lex. Byz. τοΰ άλεΰρου.

cf. Lex. Bach., Phot., Suid. κάρδοπος' η μάκτρα

videtur λέξις κωμική esse ad Ar. Nub. 685 (Cohn, p. 819) cf. Schol.

Ar. in loc., Rann. 11 59 χρησον συ μάκτραν, εί δε βοΰλει, κάρδοπον.

99 c

δεύτερον πλοΰν] Τ : non habet W. ex Tarrhaeo (Cohn, p. 843). cf. Macar.

III 20 επί τών ... τον δεύτερον (sed ασφαλίζονται περί pro ασφαλώς παρασκευάζονται), EusT. ρ.

1453, ι9

σημείωσαι δε ότι πρώτος άν ρηθείη πλοΰς 6 ύπό τοΰ Όμηρου,

ώς ερρεθη, φρασθείς· ειγε δεύτερος πλοΰς λέγεται “ οτε άποτυχών τις ούριου κωπαΐς πλέει” (Men. fr. 241 Kock.) κατά Παυσανίαν (fr. 121 Schwabe).

Diogen. (Vind.)

II 45 ubi Philemo pro Menandro citatur, errore ut videtur (Cohn, p. 846). non habet Zenobius.

idem schol. ad Phileb. 19 c allato hoc loco sed omissis

testimoniis ad fin. add. όμοια δε αύτη καί αΰτη· της δευτέρας η υστέρας εφόδου. ΙΟΙ d την σαυτοΰ σκιάν] b Τ: non habet W. παροιμία επί τών σφόδρα δειλοτάτων

b. Tarrhaei esse statuit Cohn (p. 843), licet non habeant Paroem. cf. Schneidewin, Praef. ad Paroem. Gr. I, p. xviii.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ

15

107 c ερμα,ιον. απροσδόκητου κέρδος, από των εν ταΐς όδοΐς τιθεμένων απαρχών ας οΐ οδοιπόροι κατεσθίουσιν. Ιθ8 d Γλαύκου τέχνη. ση(μείωσαι) πα(ροιμίαν') επί των μη ραδίως κατεργαζομένων ήτοι επί των πάνν επιμελώς και έντέχνως είργασμένων.

"Ιππασος γάρ τις

κατασκεύασε χαλκούς τέτταρας δίσκους ούτως ώστε τάς μεν διαμέτρους αυτών ϊσας ύπάρχειν, το δε τού πρώτου δίσκου πάχος επίτριτον μεν είναι τού δευτέρου, ήμιόλιον δε τοΰ τρίτου, διπλάσιαν δε του τετάρ¬ του, κρουομένους δέ τούτους έπιτελεΐν συμφωνίαν τινά.

καί λέγεται

Γλαύκον ίδόντα τους επί των δίσκων φθόγγους πρώτον εγχειρήσαι δι’ αυτών χειρουργεΐν, καί από ταύτης της πραγματείας έτι καί νύν λέγεσθαι

την

καλούμένην Γλαύκου

τέχνην,

μέμνηται

δέ

Αριστόξενος περί τής μουσικής άκροάσεως (FHG II 288,

τούτων

77)

καί

(Νι)κοκλής εν τώ περί θεωρίας' έστι δέ καί έτέρα τέχνη γραμμάτων, ήν άνατιθέασιν Γλαύκω Σαμίω, άφ' ής ίσως καί ή παροιμία διεδόθη. οΰτος δέ καί σιδήρου κόλλησιν ευρεν, ώς φησιν 'Ηρόδοτος (I 25). 110 e κατεδηδεσμένοι. καταβεβρωμένοι. 111 e αιώραν. υφωσιν, έπαρσιν. 107 c ερμαιον] b Τ W: ας οι έμποροι κατ. b. Phot.,

Suid.

e Lex. Βυζ.

eadem Lex. Bach.,

verba ταύτας δε τώ Έρμη άφιεροΰσιν ώς δντι καί τουτω ενι των

ένοδίων θεών vulgo hic addita leguntur in schol. Legg. 932 a. Charm. 1570, Gorg. 486 ε, Remp. 368 d.

idem schol. ad

cf. schol. ad Symp. 217 a.

108 d Γλαύκου τέχνη b T: non habet W. ήτοι] καί b | κρουομένους T Zenob: κρινομένους b | τούτους om. b | ε’τπτελεΐν]

b |

έστι δέ καί] καί εν b | εύρεν] εξεΰρεν b.

p. 852).

άποτελεΐν b | ήΝϊφκοκλής]

Καλλικλής

ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 53; Cohn,

cf. (1) Zenob. II 91 qui κρουομένους Se τούτους κτλ.

contracta habet καί κρουομένους έπιτελεΐν συμφωνίαν τινα.

sic in brevius

και λεγεται Γλαυκών

ίδεΐν τούς επί των δίσκων φθόγγους πρώτον omissis testimoniis.

(2) Plut. II 23

ούχ ή Γλαύκου τέχνη* επί των ευ εΐργασμένων και δυσκατανοητων. Γλαύκος γαρ τις έγένετο Σάμιος

δημιουργός,

ος πρώτος

σίδηρου

κόλλησιν

εζεΰρεν.

Γλαύκου τέχνη* Διονυσό^ωρος την περί τον σίδηρον κόλλησιν. σιδήρου κόλλησιν εύρε.

cf.

Hesych.

Γλαύκος γαρ Χΐος

integriorem Tarrhaeum servavit schol.

I IO e κατεδηδεσμένοι] e Diogeniano. cf. Hesych. κατεδηδεσμένον* καταβεβρωμένον. III e αιώραν] b T W ϋφωμα (ut videtur), επαρμα b.

e Lex. Byz.

cf.

Lex.

Βεκκ. VI αιώρα* αγχόνη, ύφος, έπαρσις. Lex. Bach., Phot., Suid. έώρα* ΰφωσις, ή μέταρσις (cf. Schol. Soph. Ο. Τ'. 1264)·

SCHOLIA PLATONICA

6

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΤΛΟΝ 384 b χαλεπά τά καλά. -παροιμία ini των iv ευπραγία μεταβαλλόμενων εις ωμότητα,

φησι

δε αυτήν Δίδυμος ΰπδ Σόλωνος αναφωνηθηναι επι Πιττακω ικετευοντι την άρχην άποθεσθαι, και φαν τι -χαλεπόν εσθλον φΰναι, δια το Περί¬ ανδρον εις ωμότητα μεταβαλεΐν.

(ίϊ. 724 K°ck)

οθεν, οιμαι, φηαι και Μένανδρος

αρχή μεγίατη των εν ανθρωποις κακών αγαθά τά λίαν αγαθά.

μεμνηται

δε

αυτής και

Πολιτεία

(497

’Επίχαρμος

(fr. 220 Kaibel) και Πλατών

Ka'L Κρατυλω.

395 b ατηρά. ακόλαστα, υβριστικά, χαλεπά, κακα, βλαβερα. 395 e ταλάντατον. άτυχεστατον. 396 e άττοδιοττομ-ιτησόμεθα. άττοδιοπομιτεΐσθαί φασι άποτρεπεσθαι τον προστρόπαιον Δία και οίονε'ι καθαίρεσθαι τά

δεινά.

397 d θεΐν. τρεχειν, σπεύδειν. 401 a καλώξ. μετρίως. 384 b χαλεπά τά καλά] Τ: non habet W. ad Hipp. ma. 304 e, ubi v. ann.

ex Tarrhaeo (Cohn, p. 850). aliter

non habent Paroem.

395 b άτηρά] T: non habet W.

e Diogeniano, ut videtur,

cf. Hesych. άτηρόν'

βλαβερόν.

395 e ταλάντατον] e Diogeniano.

Cf. Hesych. ταλάντατα" ατυχέστατα.

396 e άποδιοπομπησόμεθα] T: non habet W. fort. Schol. vet. (Cohn, p. 817, n. 5).

cf. Tim. άποδιοπομπεΐσθαι' άποπεμττεσθαι και διωθεΐσθαι τά αμαρτήματα,

συμττράκτορι χρώμενος τω Διΐ.

Hesych.

άποτρόπαιον έκπέμπεσθαι μακράν,

άποδιοπομπεΐσθαι- άποστρεφεσθαι τον

άποκαθαίρεσθαι.

plura ad Legg. 854 b, ubi

v. ann. 397 d θεΐν] T : non habet W. e Lex. Byz. cf. Lex. Bach., Phot. θέειν και θεΐντρεχειν.

e lemmate apparet glossam Homericam esse.

cf. Apoll. Lex. Hom.

63, 7 (Cohn, p. 819). 401 a καλώ$] W: non habet T.

Schol. Vet., ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΥΛΟΝ

17

401 b άδολεσχαι. μακρτ'/γοροι, μεικρολόγοι. 401 d τη "Εστία ττροθύειν. παροιμία αφ

εστίας αρχεσθαι επι των εν όυνό.μ,ει γινομένων καί

προχτους άόικούντων τούς οικείους, επεί |(9ος ήν τή Εστία, προχτη των άλλοι ν θεών θυειν.

φερεται οέ τις κολ περί αυτής ρ.ΰθος τοιοΰτος· pie τα

γάρ το καταλυθήναι τήν των Τιτάνων αρχήν φοχτι τον Δία την βασιλείαν 01a.0ecap.evov εττιτρεφαι T'?j Εστία. λειβείν ο τι α.ν βουλοιτο, τήν οε την πα.ρθενιαν Te αιτησασθειι και τα.ς άπειρχάς πα.ρά των άνθροχπων. 402 c οττυιεν. οήχίλει, συνεγίνετο κατά νόμων και εμίγνυτο, συνωκει. 407 d άρρατον. ασφαλές ή ά.κάρ.ατον, οί όε ισχυρόν, ενιοι ρ,ικρόν, οί όε ρ.εγα, οί όε το σκληρόν και άμετάστροφον. 412 b εσύθη. α.πεφερετο, ά.πηνεχθη. 421 d προφάσεις αγών δεχεσθαι. παροιμία αγών ττρόφασιν ούκ άναμενει, επί των φύσει ράθυμων καί αμελών, ήτοι επί των μη προσιεριενων τούς λόγους των προφασιζομενων. μεμνηται όέ αυτής Πλάτος ενταύθα οϋτοος “ ού μεντοι μοι Οοκεΐ προφάσεις ά.γόυν δεχεσθαι,” καί εν Νόμων εκτορ (751 d) 401

b άδολέσχαι]

Τ: non habet

W.

e Diogenia.vo, ut videtur,

cf. Hesych.

άδολεσχεί' φλυαρεί, μακρολττ/ει.

τή Έστίε/. προθύειν] b Τ: non habet W. επί των . . . οίκείους om. b 1 τις μετά γάρ] ώς μετά b οιαίόεξάμενον etiam b. ex Tarrhaeo. idem schol. ad Euthyphr. 3 a, ubi v. ann. 402 c άπυιεν] T: non habet W. e Diogentano. cf. Hesych. glossa Homerica; cf. Apollon. s.v. οπΰειν 122, g (Mettauer, p. 76). 407 d άρρατον] T: non habet W. Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 803). cf. Lex. Br.KK. VI άρρατον' ισχυρόν, ή όυσκίν-ητον, ή σκληρόν καί άμετάστροφον. PS.-Did. (Mill. Mei. p. 400) άρρατον' ισχυρόν, ή ύυσκίντρον. Τι,Μ. άρρατον' ισχυρόν, στερεόν. Boethi suspicatur esse Wolf (p. 95). cf. etiam ad Remp. 535 b. 412 b έσύθηj T: non habet W. Schol. vet., ut videtur. 401 d

καί] τις b | μΰθος περί αυτής b

421 d προφάσεις αγών δεχεσθαι] b T: non habet W.

ήτοι] καί b ! μεμντγται . . .

όεχεσθαι om. b | mox καί εν Νόμων φ ό αυτός ούτος· αλλά γάρ αγώνα προφάσεις άποδεχεσθαί φασιν (sic) b j φησίν post Γλαυκοί iterat T | β' om. b.

(Cohn, p. 845).

ex Tarrhaeo

cf. Ζε.νόβ. II 45 άγών πρόφασιν ούκ επιδέχεται ούτε φιλία' ό

Μύλονν ό παροιμιογρά.φος ’ Ιβυκε ιον τήν παροιμίαν τ αυτήν φησίν, ώς πρυχτου χρησαμενου C

SCHOLIA PLATONICA

ι8

Αισχύλος

“ άλλα γαρ αγώνα προφάσεις φασιν ού πάνυ δεχεσθαι. δέ φησιν Γλαύκα) Ποτνιεΐ (fr.

37

Nauck)—

αγών γάρ άνδρας ού μένει λελειμμένονς· και 'Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζοΰσαις β' (fr.

331

Kock).

424 c δεινοί. ικανοί, η δέους άξιοι, ώς νΰν. 428 d θαμά. πυκνώς, σνχνώς.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ 142 a άρτι. άρτι" τούτο σημαίνει τδ παρόν και ύπόγυιον και τό παραυτίκα μέλλον γίνεσθαι. 142 a επιεικώς. ίκανώς, έπίπαν, φιλικώς παρά Πλάτωνι και επιεικής δ μέτριος. 142 b αίρει. καταλαμβάνει, νΰν δέ τδ καταπονεί. 142 d άτάρ. καί δη, ώς νΰν. σημαίνει δέ καί δμως καί άτε δη καί πλην καί δέ.

τοΰ Ίβυκου. καί αμελών,

Suid. άγων πρόφασιν ούκ αναμένει' ή παροιμία επί των φύσει ράθυμων η επί των μη προσιεμένων τούς λόγους των προφασιζομένων.

in Platonis

loc. cit. (Legg. 751 d) φασίν om. codd.: addidit Stallbaum e schol. 424 c δεινοί] φοβερός,

T:

non habet W.

e Diogeniano.

Cf. Hesych. δεινοί' κακός,

έστραμμένος, δυνατός, πανούργος, Ικανός, άκολάκευτος.

δεινοί"

δίνησις,

καί είδος εκπώματος, καί ορχησις, η δέους άξιος. 428 d θαμά] Τ: non habet W. θαμά' συνεχώς, πυκνώς, διηνεκώς.

e Lex.

Βυζ.

cf.

Lex.

Bach., Phot.,

Suid.

Boetho tribuit Naber, cf. ps.-Did. (Mill. Mei.

p. 401) θαμά' πυκνώς καί θαμίζειν το πυκνάζειν. cf. etiam ad Remp. 328 c. 142 a άρτι] T: non habet W. e Lex. Rhet. cf. Lex. Βεκκ. V άρτι' το παρόν καί ΰπόγυον, τό παραυτίκα μέλλον γίνεσθαι. 142 a έπιεικώϊ] T: non habet W.

idem schol. ad Charm. 153 b.

e Diogeniano, ut videtur, plura ad Charm.

153 c, ubi v. ann. 142 b αίρει] καταλαμβάνει e Lex. Byz.

idem Lex. Βεκκ. VI, Suid. καταπονεί.

fort. Schol. vet. (Cohn, p. 815, n. 5). 142 d άτάρ] e Lex. Byz. η δμως, η αντί τοΰ δέ.

cf. Lex. Βεκκ. VI, Suid. άτάρ' καί δη, η πλην, άτε δη,

id. schol. ad Remp. 367 e.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

τ9

143 c ούδέν γε άττδ τρόττου. ού πόρρω τοΰ καθήκοντος. 143 d Εΐ μεν των εν Κυρήντμ αρχή τοΰ Σωκράτους διαλόγου.

(W: non habet Τ.)

143 d έττίδοξοι. 'ένδοξοι, η ώς νυν, προσδόκιμοι. 143 e ττροσέοικε δε σοί κτλ. σημείωσαι οΐος Σωκράτης τό είδος ην. 144 a ανερμάτιστα. αστήρικτα· έρματα γάρ τα ερείσματα η στηρίγματα. 144 c ^ξω δρόμω. τόποι τινες ησαν, ο μεν εντός άστεος, ό δε εκτός, από των εν αΰτοΐς τελουμένων υπό των νέων δρόμοι καλούμενοι. 144 e νών. ημών.

(Τ: non habet W.)

146 a καθεδεΐται . . . ovos. παροιμία ovos καθοΰ, επί των εν πράγματι ηττωμένων.

εΐρηται δε

από των παίδων των σφαιριζόντων και τον νικηθέντα ώς όνον καθιζόντων.

εμνησθη δε τ αυτής ενταΰθα Πλάτων.

146 C άιτειθεΐν (W: άπιστεΐν Β Τ: άπελθεΐν al.). γρ. καί άπιστεΐν (W). 143 c οΰδέν γε από τρόπου] Schol. vet., ut videtur. 143 d επίδοξοι] b T W. ένδοξοι . . . νυν om. b.

e Lex. Byz.

cf. Lex. Bach.,

Suid. επίδοξο;' ένδοξος, ή προσδόκιμος, ώς τό “ επίδοξος γάρ ήν αΰταρκήσαι.”

e Diogeniano habuit Lex. Byz.

cf. Hesych. επίδοξος' προσδόκιμος.

143 e προσέοικε δέ σοί κτλ.] σημείωσαι om. W. 144 a ανερμάτιστα] ε’ρείσ/χατα] έρίσματα W. (ι) αστήρικτα Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 787).

cf. Hesych. (Diogen.) ανερμάτιστα' αστήρικτα, άπόφρακτΆ.

(2)

έρματα' e Diogeniano. cf. Hesych. έρμα' έρεισμα . . . τό την ναϋν στηρίζον έρεισμα, glossa Homerica. 144 c ε£ω δρόμω] b Τ W.

άστεος] τοΰ άστεος b. ex Proclo, ut videtur,

cf. schol.

ad Phaedr. 227 a (ex Hermia). 146 a καθεδεΐται. .. όνος] Τ : non habet W. habent Paroem.

ex Tarrhaeo (Cohn, p. 843).

non

SCHOLIA PLATONICA

20 147 a ί-ττνοπλαθών.

γρ. καί κοροπλαθών (W). 148 e άτταλλαγήναι του μέλειν (Β Pap. Berol.: μελλειν Τ: ευρεΐν W). γρ. καί μελειν (W). 152 b εοικεν. διά του εοικεν ο Θεαίτητος φαίνεται, αγαπών το Πρωταγόρου δόγμα καί μενών τη εξ αρχής εαυτού άποκρισει. l$2 C άρ’ ουν κτλ. πρώτη κατασκευή ύπερ τοΰ Πρωταγορείου δόγματος. 152 c συρφετω. κονιορτώ τώ μετά, κόπρων,

οί δε λοιμών (1. χειμών) καί συρμή καί

(τύρφη φρύγανα. 153 b κινήσεων δντων. σημείωσαι την σύνταξιν, ότι ούδετερως εΐπεν δντων προς τα πράγ¬ ματα■ ουδέτερον γάρ το πράγμα. 153 c τον κολοφώνα κτλ. παροιμία,

δώδεκα πόλεις της 'Ιωνίας συνηεσαν εις το Πανιώνιον

λεγόμενον, περί τών κοινών βουλευσόμεναι, καί ε’ί ποτέ ίσοι αΐ φηφοι εγενοντο, οί Κολοφώνιοι περιττήν ετίθεντο την νικώσαν Σμυρναίους 152 b εοικεν] Β Τ W. φαίνεται (5 Θεαίτητος Β j αγαπών τον Πρωταγόραν καί τό τούτου δόγμα Β:

αγαπών τό Πρωταγόρα δόγμα W | εμμενων τη εξ αρχής αύτοΰ

κρίσει Β | αντοΰ W.

ex Proclo, ut videtur.

152 c αρ’ ουν κτλ.] Β Τ W.

ύπερ om. Β | Πρωταγόρου W. ex Proclo, ut videtur.

152 c συρφετώ] Τ: non habet W.

e Diogeniano.

cf. Hesych. συρφετοί' όχλος-

rj κονιορτός μετά κόπρων, τινες δέ χειμών (unde corr. schol.) καί συρμός· ή ακά¬ θαρτος.

sequitur glossa συρφη' φρύγανα, duas λέξεις perperam continuavit schol.

“Die angegebenen Bedeutungen passen nicht zu der Platostelle; gerade die passende Bedeutung όχλος, welche Hesych an erster Stelle gibt, hat der Scholiast fortgelassen ” (Cohn, p. 790, n. 6). σύρμη (sic Τ): v. schol. ad Luciani Hermotimum, p. 247 Rabe [συρμή), aliter e Lex. Byz. ad Gorg. 489 c, ubi v. ann. 153 C τον κολοφώνα κτλ.] b T W.

παροιμία om.

b | βουλευσόμεναι W vulg.

schol. Epp. 318 b: βουλευσόμενοι T b: βουλευσάμενοι Zen. B V | εγενοντο T W Zen. schol. Epp.: έγίνοντο b | οι Κολοφώνιοι om. Zen. B V: add. K | έλθόντας T b schol. Epp. Zen. B V: ελθόντες W: έλόντες vulg. (cf. F. Lenz, Philolog. Wochenschr. 16 Dec. 1933, et schol. ad Ael. Aristidem ibi laudatum) j τήνδε om. Zen. B V | δθεν ή παροιμία επί τής κρατούσης φήφου, οΐον τον Κολοφώνα επιτίθημι ή

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

21

ΎαΡ ζλθοντας ειχον συνοίκους, υπέρ ών καί τηνδε την ψήφον ετίθεντο, οθεν επι της κρατουσης και ^βεβαιότατης ψήφον η παροιμία ετίθετο, οιον τον Κολοφώνα επιτιθημι η τον Κολοφώνα αναγκάζω προσβιβάζων. 153 d ανω κάτω πάντα. παροιμία επι των την ταζιν μεταστρεφόντων. Μένανδρος Έγχειριδίω (fr. 152 Kock) και εν Χήρα (fr. 514 Kock)— το λεγόμενον τοΰτ’ εστιν νΰν, τανω κάτω, φασίν, τά κάτω δ’ άνω. 153 d ύττόλαβε κτλ. δεύτερα κατασκευή ύπερ των Πρωταγόρα δοκονντων. 153 e προσήκουσαν. αντί τοΰ σύμμετρον. 154 a ίδιον. αντί τοΰ μερικόν. 154 b ψ παραμετρούμεθα. ω τταραμετρούμεθα, τοΰτ ο εστιν τω αίσθητηρίω. μέσης διαθέσεως.

εστι δε τό ρήμα

ου δε εφαπτόμεθα λέγει τοΰ αίσθητοΰ.

τό δ’ αυτό

ευθύς και παραμετρουμενον λέγει, εφατττόμενον δε τδ αισθητήριον.

155

a φάσματα.

φασματα λέγει ταΰτα ώς των ψυχών απατηλά, εί μη τις όρθώς αυτά μεταλάβοι. 155 a κομιδτμ ^πάν, παντελώς· συναγωγή, επιμέλεια,

καί κομίστρια η τροφός (sic).

αναγκάζω b : δθεν επι της κρατουσης και βεβαιοΰσης είρηται φηφον Zen. Β V schol.

Ερρ. 318 b. VIII 36). 153 d

ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 49).

cf. Zenob.

(B V ad Diogen.

idem schol. ad Epp. 318 b.

άνω κάτω πάντα]

Tarrhaeo (Cohn, p. 843).

T: habet W ση(μείωσαι). παροιμία nec plura,

153 d ύπόλαβε κτλ.] B T W.

ex Proclo,

153 e προσήκουσαν] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

154 a ίδιον] B T W.

ex

non habent Paroem. cf. supra ad 152 c.

ex Proclo, ut videtur.

154 b ω παραμετροΰμεθα] B T W. παραμέτρουμενον] έφαπτόμενον B.

τουτέστι B W | τω] ω T | οΰ δε] οιΐδέ B |

ex Proclo, ut videtur.

155 a φάσματα] B T W. φαντάσματα ταΰτα λέγει ώς W. ex Proclo, ut videtur. 155 a κομιδρ] T: non habet W. πάνυ, σφοδρά, παντελώς,

κομίστρια- έπιμελητρια, τροφός, γωγή, έπιμέλεια.

e Diogeniano.

Cf. Hesych. κομιδρ' άγαν,

η συλλογή, η ληφις, η επιμέλεια,

sequitur paulo infra

cf. Lex. Βεκκ. V κομιδρ πάμπαν, τελείως, συνα¬

και κομίστρια η τροφός.

Ετ. Μ. κομιδρ νέος" άντ'ι τοΰ πάνυ νέος

και λίαν, πάμπαν, τελείως . . . καί σημαίνει τό παντελώς . . . καί κομίστρια η τροφός.

legendum igitur πάμπαν pro παν in schol.

SCHOLIA PLATONICA

22 155 b αλλά.

6 ΙΊρόκλος

το άλλα παρέλκειν λέγει.

155 c ύττερφυώς ώς κτλ.

μέχρι-

τοΰδε

τα

της

δευτέρας

κατασκευής

των

Πρωταγορείων

δογμάτων. 155 e ά-π-ρίξ.

προσπεφυκότως, Ισχυρώς, δ ούχ ο Ιόν τε πρίσαι διά την σόμφυσιν. 156 c προς τά πρότερα.

προς τά πρότερα λέγει,, προς το “ πάντων χρημάτων μέτρον είναι τον άνθρωπον,” καί τά τοιαΰτα. 156 C δσον μεν ουν κτλ.

οΐον ώς το απτόν καί το γευστόν.

παρέλιπεν δε δφιν καί ακοήν

ταχέως γινόμενα· τούτων γάρ σχεδόν άχρόνως αίσθανόμεθα, διά δε το εναργή αυτά εΐναι παρέλιπεν.

εξής δε όταν λέγη

1 τά

δε γεννά)μένα

ουτω δη,” εις το δη ύποστικτέον ουτω δή γάρ λέγει, τουτέστι τά βραδέα, άπερ εισι γευστά και απτά. 156 e τής δε λευκότητος.

και γάρ, φησίν, ή αυτή αΐσθησις των αντικειμένων ουκ έστιν, ουδέ το αυτό αισθητόν πάσης έστίν, αλλά μία όφις ή τοΰ λευκοΰ αισθητού

ενός,

και το λευκόν ου δυναται ή τοΰ μέλανος αΐσθησις άντιλαβέσθαι,

άλλ’ ή τοΰ λευκοΰ, και εμπαλιν.

εκατέρου δε λέγει, οΐον τής τοΰ

μελανός οψεως επί το λευκόν αίσοητον.

εφεςης όε οψιν μεν λεγει την

οπτικήν δΰναμιν, λευκότητα δέ τήν λευκαντικήν δύναμιν. 157 a εξ αρχής. οτε έλεγεν τάχος και βραδυτης ένι και πάλιν φθαρτός εστι, και τά

τοιαΰτα. 155 b άλλα] B Τ W. hic semel nominatim citatur Proclus in Theaet. colligere licet scholia quae B T W communia habent ex eius commentario nunc deperdito fluxisse (Mettauer, p. 11). 155 c ύττερφυώς ώς κτλ.] non habet B, sed cf. schol. Areth. ad 154 a η συ διϊσχνρίσαιο.

ex Proclo, ut videtur.

155 e άττρίξ] προσττεφυκότων T. κοτως, ισχυρώς, σφοδρώς.

e Diogeniano.

Cf. Hesych. άττρίξ· προσπεφυ-

ο ονχ ο ιόν τε ττρίσαι, διά την σνμφυσιν.

156 c ττρός τά ττρότερα] B T W. μέτρον ό άνθρωπος B.

ex Proclo, ut videtur.

156 C δσον μέν ouv κτλ.] B T W. παρέλειπεν B (bis) | ούτως W: ουτω γάρ δη λέγει B I είσί ] έστι B. ex Proclo, ut videtur. 156 e τής δε λευκότητος] B T W. οΐον om. W.

ex Proclo, ut videtur.

157 a έξ άρχής] B T W. ένι] ένι B: ενι W | φθαρτώς B. φθαρτά W. ut videtur.

ex Proclo,

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

23

157b χρήσθαι αύτώ. αυτω" τω είναι, ως 6 των Πρωταγορείων. 157 b άθροισθεντων. άντι τοΰ συντεθεντων.

157 d διήμεν (ΒΤ : διήλθομεν W). γρ. διημεν (W). 157 e μή τοίνυν κτλ. ετι συνηγόρων τω

Πρωταγόρα τάς νρός

αυτόν ενστάσεις δοκεΐ

διαλυειν. 158 b όνειρώττοντες. εντεύθεν άρχεται διαλυειν τάς προς Πρωταγόραν ενστάσεις διά το άπορον είναι το περ'ι των ενυπνίων. 158 e ούτως ερωτώντες. ετι συνηγορεί και εν τουτοις τω τοΰ Πρωταγόρου δόγματι, λαμβάνων τρία αιτήματα. 158 e μή ττη τινα δύναμιν κτλ. οΐον (ως') ίππος καί άνθρωπος ταΰτόν εστι κατά το αισθητικόν. άλλ’ ου λέγω, φησίν, ούτως. 159 a ·π·ολλά μέν εΐη. εν τοΐς κατά τον Πρωταγόραν. ιόο a εμαυτω τοιοΰτος. κατά την αίσθησιν τοιοΰτος.

157

κατά κοινού δε ή άρνησις.

b χρήσθαι αύτώ] B Τ: non habet W.

add. λόγος B.

αύτώ re vera B | post Πρωταγορείων

ex Proclo, ut videtur.

157 b άθροισθεντων] B T W. συντεθεντων] συνθετών B.

r57 e μή τοίνυν κτλ.] B T W. 158 b όνειρώττοντες] B T W.

ετι] ότι W.

ex Proclo, ut videtur.

ex Proclo, ut videtur.

διαλυειν] λύειν B | δια. τό] διά τοΰ B.

ex Proclo,

ut videtur. 158 e οΰτως έρωτώντες] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

158 e μή ττή τινα δύναμιν κτλ.] B T W. om. W: εΐσι B. 159

οΐον ώς Τ: ώς om. Β: οιωνός W | ε’στι]

ex Proclo, ut videtur.

a πολλά μέν εϊη]

Τ: aliter B W, qui perperam κατά τον Πυθαγόραν,

Proclo, ut videtur. 160

a εμαυτω

toioutos] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

ex

SCHOLIA PLATONICA

24

160 c

8t€ δή

τό κτλ.

ώστε, φησίν, ούδεν ατοπον συμβαίνει διά τά? ενστάσεις, οΐον τας ονειρώξεις καί τα τοιαΰτα. ΐόο d κατά δε Θεαίτητον. επεται γάρ ταΐς εκείνων θεσεσιν ο τοΰ Θεαιττγτου λόγος. ΐόο e άμφιδρόμια. ήμερα πέμπτη τοΐς βρεφεσιν εκ γενεσεως, ουτω κληθεΐσα παρ όσον εν ταΰττ] καθαιρόμεναι τας χεΐρας αί συναφάμεναι τής μαιωσεως, τό βρέφος περί τήν εστίαν φερουσιν τρεχουσαι κύκλω, και τοΰνομα τίθενται τοντω, δώρα τε πεμπονσι τω παιδί, ώς επι το πλείστον πολύποδας, οί τε φίλοι τε καί οικείοι καί απλώς οι προσήκοντες. ιόΐ c τής Αλήθειας. το τοΰ Πρωταγόρου σύγγραμμα, εν ω ταΰτα δοξάζει, 'Αλήθεια εκαλείτο υπό Πρωταγόρου. ΐόΐ c γυρίνου. το εκ τοΰ βατράχου παιδίον. ΐόΐ e δημούμενον. δημοκοποΰντα, παίζοντα, θωπεύοντα. ιόο c οτε δή κτλ.] Β Τ W.

ex Proclo, ut videtur.

160 d κατά 5c Θεαίτητον] Β Τ W. 160

e άμφιδρόμια]

e

ex Proclo, ut videtur.

Lex. Att. (Cohn, p. 812).

cf.

Suid.

άμφιδρόμια' τήν

πέμπτην άγουσιν επι τοΐς βρεφεσιν, εν ή άποκαθαίρονται τας χεΐρας αί συναφάμενοι τής μαιωσεως· τό δε βρέφος περιφερουσι τήν εστίαν τρέχοντες, καί δώρα πέμπουσιν Hesych. άμφιδρόμια'

οί προσήκοντες, ώς επί τό πλείστον πολύποδας καί σηπίας.

ήμερα αγόμενη . . . τοΐς παιδίοις, εν ή τό βρέφος περί τήν εστίαν έφερον τρέχοντες κύκλω, καί έτίθεσαν αύτω όνομα δτε υπό των οικείων καί φίλων δώρα έπέμπετο. Lex. Βεκκ. V άμφιδρόμια' εστίασις άγομένη επί τοΐς βρέφεσι μετ’ όλίγας ημέρας τοΰ τεχθήναι.

εκλήθη δε από τοΰ άμφιδρομεΐν καί περιτρέχειν πανταχοΰ μετά, τοΰ παιδιού,

έπιθυοντας τοΐς θεοΐς.

ΐόΐ C τήξ Άληθείαξ] Β Τ W. υπό Πρωταγόρου] ύπ’ αύτοΰ Πρωταγόρου καί τών εταίρων Β. 161

ex Proclo, ut videtur.

c γυρίνου]

Schol.

vet.,

ut

videtur

(Cohn,

p.

787).

eadem

Hesych.

(Diogen.). 161 e δημούμενον] T: non habet W. cf.

Tim.

Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

δημοΰσθαι' δημοκοπεΐν, παίζειν,

εΰφραίνεσθαι, εύθυμεϊσθαι δημοσία, παίζειν.

εύφραίνεσθαι.

PS.-Djd. (Mill. Mei. p. 404) δημοΰσθαι' παίζειν. ούτως Πλάτων.

Hesych.

δημοΰσθαι’

δημοΰται' παίζει, θωπεύει, Ετ.

Μ.

cf.

Suid.

δημοΰσθαι' παίζειν.

Aelio Dionysio tribuit Giesing (p. 13) coli. Eust. 901, 10 έπεί

δε ευτέλειά τις τώ δήμοι συνυπακούεται, ήγουν τώ ρηθέντι δημότη άνδρί, δοκεΐ έντεΰθεν δημοΰσθαι ρηθήναι παρά τώ φιλοσοφώ Πλάτωνι τό παίζειν, ώς ερμηνεύει Αίλιος Διονύσιος (fr. 123 Schwabe).

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

25

102 a διωλύγιος. μεγάλη, η επί πολύ διηκουσα. 102 b ει ούτως . . . σοι φίλον, ούδ’ έμο'ι εχθρόν. παροιμία επί των εν τισι συμφερομενων. 102 d δημηγορείτε. τον δοκοΰντα ελεγχον, ον άρτι ελεγεν ο Σωκράτης κατά Πρωταγόρον, οτε

τοΰ

κυνοκέφαλου

εμεμνητο,

δημηγορίαν

νΰν

καλεΐ,

διά

της

ειρωνείας τον λογον παραμυθησαμενος, ινα παλιν διεγείρη τον νεον. 162 e εί έθέλοι κτλ. και γαρ ει την των πολλών κρισιν λαβοιμεν επί γεωμετρίας κυρίαν, γελοίοι

αν

ώμεν,

ασύμμετρα λεγοντες

άλληλοις μεγέθη,

καί την

πεπερασμενην ευθείαν διαιρέτην είναι εις άπειρον, καί τά τοιαΰτα. εκ δε της των κυβευόντων συνήθειας έλαβε το ούδ’ ενός μόνου, όταν εκεΐ πεση εν τω παίζειν εν τό ελάχιστον. 163 a εττιστήμη τε καί αΐσθησις. πρόκειται νΰν τω Σωκράτει ελέγξαι την εξ αρχής θέσιν τοΰ Θεαιτητου τιθέμενου την επιστήμην αΐσθησιν είναι. 163 C ούτε αίσθάνεσθαι κτλ. καίτοι ηδύνατο λέγειν, εί ούκ επίσταται όρων ό αγράμματος, άλλο εστίν επιστήμη καί άλλο δρασις ήτοι αΐσθησις. 163 d εΐ τις εροιτο. καί τοΰτο πειραστικόν έστιν ^δηλημάτου (\. δίλημμα τοΰ) έξης. 102 a διωλύγιος] Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

cf. Tim. διωλύγιον·

επί πολύ διηκον επί φαύλοι δε αύτω κέχρηται· πολύ καί άμετρον.

Hesych. διωλύγιον'

. . . ηχούν επί πολύ, με'γα, καί σφοδρόν, διατεταμενον (Cyrill. θρηνητικούς ηχούν Ετ. Μ. διωλύγιον' μακράν, μεγα, δεινόν, χαλεπόν,

επί πολύ, η καί μεγάλως φωνούν). επιπολύ διηκον, καί εζάκουστον. η τό επί πολύ διηκον. διηκον.

ps.-Did. (Mill. Mei. p. 399) διωλύγιον' τό μεγα,

Ζενοβ. III 34 διωλύγιον γάρ έστι τό μεγα καί πολύ (sic)

“ Ούτως ού κτλ.” Πλάτων, idem schol. ad Legg. 890 e.

162 b εί οίίτως . . . σοι φίλον ούδ’ έμοί εχθρόν] ex Tarrhaeo, ut videtur. 162 d δημηγορείτε] B T W.

οτε τό τοΰ W.

ex Proclo, ut videtur.

162 e εί έθελοι κτλ.] B T W. γελοίοι αν ώμεν etiam B | την πεπερασμενην] τοΐς πεπερασμενοις B | eis] η Β | ούδ’ ενδϊ] ούδενός Β | εν τό ελάχιστον εν τω παίζειν

B W. ex Proclo, ut videtur. 163 a επιστήμη τε καί αΐσθησις] Β T W. Θεαιτητου pr. Β | είναι om. Β W.

τώ Σωκράτει om. W | τοΰ Θεαιτητου

ex Proclo, ut videtur.

163 c ούτε αίσθάνεσθαι κτλ.] Β T W. ex Proclo, ut videtur. 163 d εϊ τις εροιτο] B W.

δηλημάτου] διλημμάτου B.

ζ6

SCHOLIA PLATONICA

164 a τον ττρόσθε. τον την αΐσθησιν θεμενον είναι επιστημην. 164 C φαινόμεθά μοι κτλ. πάλιν εν τούτοι? πρόκειται τω Σωκράτει άνακαλεσασθαι τον διά την απεψίαν εαυτόν κατασυλλογισθεντα Θεαίτητον. 164 d μύθος άττώλετο. παροιμία επί των την διήγησιν μη επί πέρας άγαγόντων. 164 e τφοπηλακίζομεν. άδικοΰμεν, ύβρίζομεν, διασόρομεν, εξουθενονμεν. 105 a σκεψαι ουν. πάλιν επιχειρεί ελεγχειν εν τούτοι? τα του Πρωταγόρου καί Θεαιτη του δόγματα. 105 d -ττόρρωθεν 8έ μή. β' συλλο (γισμός ) α' συλλο (γισμός )

εν β' σχη (μάτι)

εν γ' σχη (μάτι)

οξύ καί άμβλυ

(Τ et Par. 1808: non habent B W.) 165 e λεγειν. κατά κοινοΰ το έρεΐ. 164 a τον ττρόσθε] Β Τ W.

ex Proclo, ut videtur.

164 c φαινόμεθά μοι κτλ.] Β Τ W. δι’ απειρίαν αΰτοΰ Β. ex Proclo, ut videtur. 164 d μύθος άπώλετο] Τ: non habet W.

ex Tarrhaeo, ut videtur,

cf. Greg.

Cypr. Leid. 2, 90 ό μύθος άπώλετο- επί των την διηγησιν μη επί πέρας αγόντων.

altera Tarrhaei explicatio ad Phileb. 14 a, ubi v. ann. aliter ad Remp. 621 b. 164 e προιτηλακίζομεν] e Lex. Byz. ζων αδικών, cf.

Hesych.

νβρίζων,

διασνρων,

προπηλακίζει-

cf. Lex. Bach., Phot., Suid.

εζουθενών.

ερεθίζει, κολακεύει (?), η

υβρίζει, αδικεί, εξουδενεΐ.

eadem fere ad Gorg. 483 b, Remp. 329 b, 535 c. 165 a σκεψαι ουν] B T W. 165 e λεγειν] B T W.

τού om. W. ex Proclo, ut videtur.

από κοινοΰ B W.

ττροπηλακί-

e Diogeniano habuit Lex. Byz.

ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

27

l66 C εξέλεγξον. €Κ των δυο, φησι, θατερον έλεγξον, είπερ δύνασαι-

η γάρ ώς ούκ

εισιν αι αισθήσεις ιδιαι, η τούτων ίδιων ούσών ούκ εστι τά αισθητά. >/ο·

t

/

'

Loca ζκαστω. l66 C ύηνεΐς. ύεικόν τι και ζωώδ€ς ποιείς.

ι66

d

ττολλοΰ

δεω.

πορρω λίαν είμί, ού βούλομαι λεγειν, σιωπώ.

l66 e τάναντία. κατα γαρ την Πρωταγόραν δόξαν το μεν αισθητόν παν δοκεΐ είναι, μη ον, το δε δίκαιον το καλόν εστι μεν, άλλ’ ού φύσει, θεσει δε μόνον, οΐον οι νομοί παρ’ εκάστοις. μόνον το αγαθόν φύσει.

167

C αληθείς εμττοιεΐν.

προς τί γάρ, φησί, το αληθές και τό φεΰδος, ώς τό καλόν και τό δίκαιον; τό δε έξης, ώσπερ, φησίν, η κακή φνχη δοξάζει συγγενή εαντη πονηρά, ούτως η χρηστη χρηστά,

εκατερως δε τη δοκησει τό

αληθές καί πρός τι.

167 d σώζεται γάρ κτλ. σώζεται ο λόγος ο λεγων μετρον πάντων είναι τον άνθρωπον,

εν

τουτοις δε τοΐς αγαθοίς καί κακοΐς τοΐς άληθη μεν δοξάζουσιν εκατεροις, διαφερουσι δε τω χείρονι καί κρείττονι μόνω.

108

b ττρεσβύτεροι.

οι γάρ νέοι φιλόνεικοι. l66 c εξελεγίον] B Τ W. ελεγξον Β Τ: εξελεγξον W | αί om. B W | οΰσών re vera B Τ W. ex Proclo, ut videtur.

166 c ύηνεΐϊ] ΰειόν W. ex Timaeo, aliter B. 166 d πολλοΰ δέω] e Lex. Byz. cf. Lex. Bach.

πολλοί) δή δέω καί λέγειν1

σιωπώ, και πόρρω λίαν ειμί, καί ούδεν ολιος είμί τοΰ λεγειν ού βούλομαι λεγειν.

eadem Phot. Suid. (om. καί ούδεν άλως είμί). cf. etiam ad Apol. 30 d, Phaedr. 228, Remp. 378 c. 166 e τάναντία] B T W. idem scholium etiam alio loco scripsit t. habet B cum ind. ad άμείνων γαρ. κατά την (om. γάρ) B t W | καί μη ον W | το δέ δίκαιον καί τό καλόν B t W | οΐον νόμοι t W. ex Proclo, ut videtur. 167 c αληθείς έμποιείν] B T W. idem schol. etiam loco scripsit t. έαυτη B T: έαυτής t W. ex Proclo, ut videtur. 167 d σώζεται γάρ κτλ.]. B T W. σώζεται γάρ B | κρείττονι καί χείρονι μόνω B W. ex Proclo, ut videtur. 168 b πρεσβύτεροι] B T: non habet W. ex Proclo, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

28

168 C καί μοι είττέ κτλ. τον Θεόδωρον νυν παρακαλεΐ προς την διάλεβιν, ΐνα St αληθείς ελεγχοι κατά Πρωταγόραν γένωνται.

αύτοΰ οι

και ήτοι διά τό άξιόπι¬

στόν τοΰ 7τρεσβυτικοΰ προσώπου τοΰτο ποιεί, η καταβάλλων το του νέου, ώς εικός, ο’ίημα. ϊ68 d χαριεντισμόν. χαριεντισμόν αντί τοΰ παίγνιον.

i6g a ολίγον. μετά γάρ τους τοΰ Πρωταγόρου ελέγχους πάλιν έπι την Θεαιτητου μαιείαν άναδραμεΐται. 169 b μυρίοι γάρ κτλ. οι

Θρασυμαχοι,

Καλλικλεΐς,

Αιονυσόδωροι,

Εύθόδημοι,

και οι

τοιοΰτοι.

l6g

c ών ττροτίθεσαι.

οΐον τοΰ ελέγχου μόνου, πλέον δε άλλο ούδέν, οΐον τά περί επιστήμης.

IJO

a ώσττερ -ιτρός θεούς κτλ.

αντί τοΰ

'Ομηρικόν

εκθειάζειν τους εν εκάστοις επιστήμονας· οΐον και το “ θεοΐς

εναλίγκια

μηδεα

έχοντα ”

(ν

89)

και

ίσος

Ένυαλίω ” (X 132) και τά τοιαΰτα.

170 b άρχοντας. οΐον ποιμένας, ηνιόχους, κυνηγούς.

Ijo C τω λόγω. τω κατασκευασθέντι τω εκ της κοινής έννοιας των πολλών.

ιγο ά

δταν σύ κτλ.

οΐον περί προνοίας, περί τοΰ εφ’ ημΐν και των τοιουτων. l68 c καί μοι είπε κτλ.] B Τ W. νΰν om. Τ | δι’ καί W | ώς om. Τ | οΐμαι W. ex Proclo, ut videtur. 168 d χαριεντισμόν] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

169 a ολίγον] non habet B. ex Proclo tamen esse videtur. 169 b μυρίοι γάρ κτλ.] B T W. oi Καλλικλεΐς, οί Αιονυσόδωροι, οι Εύθόδημοι Β. ex Proclo, ut videtur. 169 c ών προτίθεσαι] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

170 a ώσπερ πρόϊ θεού? κτλ.] B Τ W. Ισος Β: ίσος B2. ex Proclo, ut videtur. 170 b άρχοντα?] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

170 c τω λόγω] B T W. τώ εκ B T: το W. ex Proclo, ut videtur. 170 d δταν σύ κτλ.] B T W.

ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

29

IJl a. οΐς μή δοκεΐ. ου γαρ εστι ποιοτης εν τοΐς τοιούτοις ποσοΐς. iji c τότε καί ό κτλ. όταν, φησιν, ο Πρωταγόρας συναισθηται της τοΰ λόγου άτοπίας. IJl d τά δοκοΰντα αεί ταΰτα λεγειν. €7του θεω, έπου λόγω.

171 e τα μεν πολλά. τα σωματικά καί πρός τι. 172 b α αν θήται πόλις το γαρ συμφέρον, φησί, φύσει, ό δε νόμος θέσει.

172 b μή παντάπασι αντί τοΰ μη έως τοΰ αγαθοΰ καί κακοΰ. 1J2 C ουκουν σχολήν άγομεν κτλ.

σημείωσαι οΐα περί των φιλοσοφούντων λέγει. IJ2 c τοΐς τοιοότοις. οΐον εργαστηρίοις, εμπορίαις. 1J2 e αντωμοσίαν. άντωμοσία επί δίκη λέγεται, δια το όμνΰναι έκατέρους, τον μεν έγκαλοΰντα ότι ηδίκηται, τον δε εγ καλού μεν ον μη ηδικηκέναι.

οι' δε

αντωμοσίαν την επί πράγμασιν άμαρτύροις καί άνεγγράφοις εις όρκον περιισταμένην δίκην, έφ’ οΐς οί κριταί δοζάζουσιν.

ένιοι όταν επί

δημοσίω άγωνι σκηπτομένου τίνος κάμνειν ό άντίδικος άντομνύηται, φάσκων προσποιεισθαι

αυτόν,

καί περί τούτου

διαλαμβάνωσιν οί

δικασταί.

ιηι a ots

μή δοκεΐ]

B Τ W. ex B Τ W.

171 C τότε καί ό κτλ.]

Proclo, ut videtur. συναίσθηται ό Πρωταγόρας

videtur. 171 d τά δοκοΰντα αεί ταΰτα λέγειν]

B.

ex Proclo, ut

B Τ W. ex Proclo, ut videtur. e τά μεν πολλά] B Τ W. ex Proclo, ut videtur. 172 b α αν θήται πόλιϊ] B Τ W. ex Proclo, ut videtur. 172 b μή παντάπασι] B T W. μη εως re vera B T W. ex Proclo, ut videtur. 172 c τοΐς toioutois] B T W. οΐον om. T | έμπορείαις B. ex Proclo, ut videtur. 172 e άντωμοσίαν] B T: non habet W. idem schol. ad Apol. 19 b, ubi v. ann. ibi quoque άι'έγγραφον habet T pro άνεγγράφοις. 171

SCHOLIA PLATONICA

3° 172 e την άλλως.

αντί τοΰ ματαίως καί ώς ετυχεν. 173 C φαύλως διατρίβοντας.

οΐον τούς πολίτικούς. 173 d θαλάττης χοές. παροιμία επί τοΰ πολυμαθούς και έμπειρου.

174 a φύσιν ερευνωμενη. γενικώς το φθαρτόν.

174 a έμπροσθεν

(Β Τ:

όπισθεν t: γρ. και τα

όπισθεν W

δ’

έμπροσθεν

Iambi. Eus.). W.

174 b μανθάνεις γάρ που κτλ. οτι εν τούτοις τον ώς αληθώς μαθηματικόν αν8ρα εις ταυτον άγει τω όντως φιλοσοφώ, ετι δε και τον φυσικόν, η μάλλον ως μζρη τοΰ φιλοσόφου βούλεται είναι τούς άλλους επιστήμονας. 174 c τ“ν

οφθαλμοΐς.

επί των ύλαίων πραγμάτων και ειδωλικών. 174 d βδάλλοντα. άμελγοντα. 174 d βδάλλειν. άμελγειν

(Β Τ: non habet W).

174 e γίγνεσθαι. νομίζει γίγνεσθαι κατά κοινού. IJ2 e την άλλως] Β Τ W. cf. Hesych. (DioGEN.) άλλως· ματαίως, ώς ετυχεν, η άλλοίως, η μάτην. hic tamen ex Proclo esse videtur, paullo aliter e Lex. Byz. ad Remp. 495 b, ubi v. ann. 173 c φαύλως διατρίβοντας] B T W. ex Proclo, ut videtur. 173 d θαλάττης χοές] T: non habet W. Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 840). 174 a φύσιν ερευνωμενη] B T: non habet W. 174 b μανθάνεις γάρ που κτλ.]

ex Proclo, ut videtur.

Β Τ W. | αληθώς] άληθη Β | άγη W. ex Proclo,

ut videtur. 174 c των έν όφθαλμοΐς] Β Τ W.

ex Proclo, ut videtur.

174 d βδάλλοντα] B T W. άντι τοΰ άμελγοντα η θηλάζοντα Β. 174 e γίγνεσθαι] Β W: schol. duobus locis scriptum habet T.

νομίζει γίγνεσθαι Β. ex Proclo, ut videtur.

κατά κοινού το

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

175

31

e θώτταζ.

απατηλούς (W: non habet Τ). 175 e άναβάλλεσθαι. των γαρ απαίδευτων και το ένδυμα καί το σχήμα θορυβώδες. Ij6 d βάναυσοι. βάναυσοι οι εδραίοι τεχνΐται και παρά βαύνω, ο σημαίνει καμίνω, τι εργον διατιθέμενοι, φανου.

οι δε βαναυσον τον άπάνθρωπον και υπερή¬

ενιοι δε βάναυσου χειρός της υβριστικής η τεχνικής,

δηλοΐ

δε τούς χειροτεχνας και δημιουργούς. Ij6 d τώ ουν άδικοΰντι κτλ. αλλά δει επιτιμάν αύτοΐς, φησί, το 'Ομηρικόν

(Σ ιο4).

ζζ

Ω

€τωσιον αχσος >

>'

/

το γάρ φυσικόν βάρος καλόν, το δε άλλως και μάταιον

κακόν. 177 a τταντάπασιν ώς δεινοί. τούς γάρ τά συμφέροντα διδάσκοντας σοφούς οι δεινοί ώς ανόητα φάσκοντας εκφαυλίζουσιν, ώς ό τοϋ 'Ομηρου Πάρις εξ άρα δη τοι έπειτα θεοί φρενας ώλεσαν αυτοί (Η 36θ, Μ 234)· 177 e μή YaP λεγέτω τό δνομα. αντί του μη όνομα μόνον φιλάν λόγω μεν, οΐον τό ωφέλιμον καί βλαβερόν. 178 a εί περί παντός κτλ. το γάρ απλώς μέλλον καθολικώτερον τοϋ ωφελίμου. 175 e άναβάλλεσθαι] Β Τ W.

plura schol. Areth.

176 d βάναυσοι] T: non habet W. Ετ. Μ. κάμινος,

ex Proclo, ut videtur.

ex Aelio Dionysio fr. 238 Schwabe.

βάναυσος' κυρίως πας τεχνίτης διά πυράς εργαζόμενος, ρητορική,

cf.

βαΰνος γάρ ή

sed om. ρητορική. Eust. p. 1511,

eadem Suid., Lex. Bach.

12 κρίβανον ος εστι κριθών βαΰνος, τουτέστι κάμινος κατ’ Αΐλιον Διονύσιον . . . ώς δε βαΰνος και η εστία λέγεται, ό εστι κάμινος, άφ’ φς, ώς αλλαχού εφάνη, και ό

βάναυσος, η Δωρική εν Πελοποννησω γλώσσα μέχρι και νϋν δηλοΐ.

idem schol.

ad

Symp. 203 a, et in Par. B (1808) ad Axiochum 368 b, ubi έκπυροι, oi εδραίοι κτλ. 176 d τΰ ουν άδικοΰντι κτλ.] B T W.

δεΐ, φησίν, επιτιμάν B | τδ 'Ομηρικόν

κτλ.] novum schol. in B cum ind. ad άλλως, άχθος άρονρης” κτλ. B.

το 'Ομηρικόν παρωδεί “ έτώσιον

ex Proclo, ut videtur.

177 a παντάιτασιν ώς δεινοί] B Τ W. έπειτα om. W. ex Proclo, ut videtur. 177 e μή γάρ λεγετω το δνομα] B Τ W. η W.

φίλον (sic) μόνον W | καί] η και Β:

ex Proclo, ut videtur.

178 a εί περί παντός κτλ.] Β Τ W.

μέλον Τ.

ex Proclo, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

32

178 a τοΰτο δέ “μέλλον” (W: μάλλον B T) κτλ. τοΰτο το γενικόν μεταλαβεΐν την ερώτησιν, και μη επι μονον του ωφελίμου. Ij8 e ώ μέλε.

ώ μελε παρά τοΐς νεωτέροις υπό γυναικών λεγεται μονον, ως το ώ τάλαν, παρά δε τοΐς παλαιοΐς και ΰπ' ανδρών, ιυς ev

Iππεΰσιν

’Αριστοφάνους (676), και ev Μενάνδρου Συνερώσιν (fr. 457 Kock) άφες τον άνθρωπον, σημαίνει δέ, ώ δείλαιε, ώ πονηρέ,

τι κόπτεις, ώ μόλε; ένιοι δε', ώ επιμέλειας αζιε και οιον

μεμελημενε. 179 c καί °ί φάσκοντες. εντεύθεν εισβάλλει εις τούς κατά τοΰ Ηρακλείτου ελέγχους,

εΐ γάρ

πάντα, φησί, κινείται συνεχώς και άόριστά εστι και άστατα, η Πρωτα γάρου δόξα άνάλωτός εστιν. 179 d διακρούοντα. εκ μεταφοράς τών διακωδωνουντων τά κεράμια, εί άκεραιά εισιν. 179 e έμπειροι. άΛΛ’ ούκ επιστήμονες διά τό άστατον τών άει κινούμενων.

179 e ατεχνώς. άτεχνώς' άπλώς η καθάπαξ, ίσχυρώς η τελεως- οι δε εν ΐσω τώ όντι καί αλήθεια· οι δε δηλουν τό παράπαν καί καθόλου κατ’ αλήθειαν. 179 e κατά τά συγγράμματα. τά τοΰ Ηρακλείτου συγγράμματα,

ηγριωμενοι καί μεγαλόφρονες·

τοιοΰτος γάρ 6 'Ηράκλειτος γεγονεν, οΰ καί απόφθεγμα φέρεται τοιοΰτον “ πολυμαθίη νόον ου διδάσκει·

Ησίοδον γάρ αν εδίδαζε καί

Πυθαγόρην" (Diels, Vorsokr.5 22 Β40)· 178 a τοΰτο δε “ μέλλον ’’ κτλ.] B T W. καί] rj W. qui add. γρ. μάλλον όρθώς αν λέγοιμεν.

explicatur lectio cod. W,

ex Proclo, ut videtur.

178 ε ώ μέλε] κωμική λέξις e Lex. Αττ., ut videtur (Cohn, p. 811).

eadem

Suid. (add. καί ε’ν Θεαιτητω Πλάτων post ’ Αριστοφάνης et Συνερωση (recte) pro Συνερωσιν).

cf. schol. ad Apol. 25 C ώ ταν.

179 c καί οί φάσκοντες]

B T W.

τοΰ om. B | κινείται] κεΐται W.

habet B, sed in duo scholia discerptum.

ex Proclo, ut videtur.

179 d διακρούοντα] T W: plura B. ex Proclo, ut videtur. 179 e έμπειροι] B T W. ex Proclo, ut videtur. 179 e άτεχνώξ] T: non habet W. 3 a, ubi v. ann.

idem schol. e Diogeniano ad Euthyphr.

179 e κατά τά συγγράμματα] B T W. φησί post Ηρακλείτου add. B | καί] γάρ καί ουτοι s εκείνα Β | ό] καί Β | πολυμαθή W.

ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ

33

l8o b τούτω. ι· τα> στάσιμο) δια την εαυτών θεσιν πάντα κινεΐσθαι λεγουσαν. ΐ8θ C πρόβλημα. γεωμετρικώς δει, φησιν, εκθεμενους το πρόβλημα ζητεΐν άποδεικτικώς, πότερον πάντα κινείται η ου. 180 e κατά σμικρον γάρ κτλ. απο

μεν

θεαιτητου

εις

Ηράκλειτον,

είτα

εις Παρμενίδην και

Μελισσον. ι8ι a ρέοντας. πικρά λεξις και σκωπτικη. 181 a στασιώται. γλυκεία λεξις και εγκωμιαστική των άμφ'ι Παρμενίδην. l8l b ακίνητα κινούντων. (ΐ) ακίνητα κινειν παροιμία καθ’ υπερβολήν, ότι μη δει εδη (sic) μηδε βωμούς κινειν η τάφους η ορούς, Νομών) ογδοω (9^3 b)·

εμνησθη ταυτης καί εν νόμιρ (1.

(^) €Τ· οπού.

243 d κατά πόδα. παρ’ αυτά, κατά τάζιν. 247 a

1χήν!

κατάφασιν δηλοΐ αντί τοΰ πώς γάρ ου ; διά τί γαρ ού. κτλ.)

et videntur haec omnia ex Aelio Dionysio fluxisse, cf. Eust. 813, 33 sqq. de

άττα et άσσα disserentem, qui sic pergit Αϊ,λιος δε Λιονύσιος ιστορεί τούς κωμικούς μάλιστα έκκλίνειν -παν το εχον σιγμόν (Giesing, ρ. 2ΐ).

239 c άτοπος] Τ: non habet W. idem schol. ad Phaed. 60 b, ubi v. ann. 241 d τυφλω] T: non habet W.

ex Tarrhaeo, ut videtur (Cohn, p. 843).

non habent Paroem. 243 b ήν] άντι τοΰ om. T. cf. Arethae schol. ad Symp. 173 a. 243 b ΐν’] idem ad Euthyphr. 12 b, alibi. 243 d κατά πόδα] παραυτά, κατά τάξιν.

e

Lex.

Byz.

cf.

Lex.

Bach.,

Phot.,

e Diogeniano habet Lex. Byz.

παρ’ αυτά, κατά τάξιν, η οπισω. 247 a τί μην] cf· a 69; F G Η 4 F 38). eadem fere

444) J) Ετ. Μ. 132, 8.

229 e γρά-ίχμα.] τού εν] τούτου εν Τ | τη Παρνασοΰ Τ. (i) ScHOL. VET., Ut videtur. (2) e Geographo. cf. Steph. Byz. 230 a Τυφώνο$] Τύφων om. W | εν Σικελία γεννηθείς W.

e Mythographo.

cf.

Apollod. Bibi. I 6, 3 Γη . . . μίγνυται Ταρτάρω, καί γέννα Τυφώνα εν Κιλικία μεμιγμενην εχοντα φύσιν άνδρός καί θηρίου, unde supra legendum Κιλικία.

230 a ίΐτιτεθυμμένον] εγκεκαυμενον W.

Schol. vet., ut videtur,

μενος' υπό πυράς έκκεκαυμένος, η κεκακωμενος.

cf. Tim. τεθυμ-

Ετ. Μ. θυμμένον (sic)· το υπό

πυράς βεβλημενον (βεβλαμμενον Valck.) η κεκακωμενον.

230 b ίίγνου] b Τ W. η .. . λόγος om. Τ quod monendum propter Mettauer, p. 26, n. 1 : habet b ut videtur, contaminatum ex (1) Hermia, p. 32, 5 Couvreur τά εκ της γης φυτά τριχη διαιρεί . . . ib. 7 V αγνός, ο εστι θαμνώδες,

ayvos' φυτόν, ον καί λόγον. 230 b Αχελώου] e Geographo. auctoribus, p. 46).

(μ) Τιμ.

aliter Steph. Byz. (Niese, de Steph. Byz.

SCHOLIA PLATONICA

72

231 a ως εκεινοις μεν κτλ. επιχειρήματα. α'

in mg. ad 231 a ώς έκείνοις μεν κτλ. ότι μεταμελει τοΐς

ερώσιν ών εύ εποίησαν τον ερώμενον επειδάν παύσωνται της επιθυμίας. β' in mg. ad 231 a ετι 8ε οί μεν κτλ. δεύτερον οτι τούς πόνους υπολογίζονται ους εσχον εν

τω

εράν και οσα ημελησαν των οικείων,

καί διά τούτων ηγούνται τοΐς ερωμενοις ικανώς αποδεδωκεναι την αξίαν. y' in mg. ad 231 b ετι δε εί διά τούτο κτλ. τρίτον ότι λεγοντες οΰς ερώσι φιλεΐν ύπερ πάντας, δηλον ότι τούς γενομενους προτερον ερω¬ μένους, κακώς διαθησουσιν αυτούς διά τούς ύστερον. δ' in mg. ad 231 d καί γάρ αυτοί κτλ.

τέταρτον ότι όμολογοΰσι

καί αυτοί νοσειν καί μη σωφρονεΐν. ε

in mg. ad 231 d καί μεν δή εί κτλ.

επιτηδειοτερους

προς

φιλίαν

δει

αίρεΐσθαι,

πεμπτον ότι εί τούς εκ

των

μη

ερώντων

εύμαρεστερα ή εκλογή πλειόνων όντων, χαλεπωτερα δέ εκ των ερώντων όλιγώτεροι γάρ. ‘o' in mg. ad 231 e εί τοίνυν τον νόμον κτλ.

εκτον ότι την

αισχύνην δεδιότας χρη φυλάσσεσθαι τούς ερώντα?· αλαζονεύονται γάρ προς τούς άλλους δεικνύντες ότι ού μάτην επόνησαν.

in mg. ad 232 a ετι δέ τους μεν κτλ. έβδομον ότι καί προστάττουσι τά τοιαύτα ώστε εις υποψίαν τούς εξωθεν άφικεσθαι ότι η γεγενηται αύτοΐς η μελλει πληρώσεσθαι η επιθυμία. η' in mg. ad 232 b καί μεν δή κτλ. όγδοον ότι των προς τούς άλλους άποτρεπουσι συνουσιών, δεδοικότες μη παρευδοκιμηθώσιν. θ' in mg. ad 232 e καί μεν δή κτλ. ένατον ότι οι μη τον τρόπον γνόντες αλλά τού σώματος επιθυμησαντες αντιποιούνται τών παιδικών, διά ευχερείς εις μεταβολήν. 231 a ώς εκείνοις μεν κτλ.] habet b in unum scholium congesta, α' ότι] πρώτον μεν γαρ (γάρ om. b) λεγει οτι (ώς b) Herm. b vulg. | ερώσιν Τ : ερασθεΐσιν W Herm.

b vulg. I β' όσα ημελησαν re vera Τ b W cum Hermia: ότι παρημελησαν vulg. | ικανώς re vera T W cum Hermia: om. b vulg. | γ' γενομενους προτερον T W: πρότερον γενομενους Herm.: προ τοΰ γενομενους b vulg. [ e’ eV] και b | όλιγώτεροι

Τ b cum Hermia: όλιγότεροι W | ς-' ότι T W: om. b Herm. vulg. | φυλάσσεσθαι re vera T W cum Hermia: φυλάττεσθαι b vulg. | επόνησαν recte b cum Hermia: εποίησαν T W | ζ* προτάττουσι W | τούς εξωθεν T W: τοΐς εξωθεν Herm.: εξωθεν

b vulg. | rj ante γεγενηται om. b Herm. vulg. [ πληρώσεσθαι T cum Hermia: πληρωθησεσθαι W b vulg. | η' συνουσιών re vera T W b cum Hermia: συνηθών

vulg. : συνηθειών Hermann | θ' ένατον b: εννατον T W | ι' τά μεν ... τά δε ... re

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ ι ΐη mg. ad 233 a KQl Η·εν

73

κτλ· δεκατον οτι και επαινοΰσι καί

φεγουσι παρα το προσηκον, τα μεν κακώς κρίνοντας διά την νόσον, τα δε δεδιότες μη άπεχθωνται. 232 a ούκ άλλως. ον μάτην. 233 c

δ’ άρα σοι κτλ.

άνθυποφοραί. ια in mg. ad 233 c ει δ αρα σοι κτλ. οτι φιλία βέβαιος ού δύναται avev έρωτος σύστηναν λύει δ’ αυτήν διά τοΰ προς πατέρας καί αδελφούς καί ηλικιώτας γίγνεσθαι φιλίας βεβαίους χωρίς έρωτος. ιβ

in mg. ad 233 d «τι δε κτλ.

παρεχειν η τοΐς μη.

οτι τοΐς δεομενοις δει μάλλον

λύει δε καί ταυτήν οτι ούτως αν τοΐς αίτοΰσι

τροφών καί τάς εστιάσεις παρεχομεν καί ού τοΐς άζίοις. ιγ

in mg. ad 234 b Ισως άν κτλ.

χαρίζεσθαι.

κοινή εί δεΐ πάσι τοΐς μη ερώσι

τούτο δε φησι καί οί ερασταί ούκ άξιοΰσιν, ώστε πάσι

τοΐς ερώσι παρεχειν. 234 b σύ οδν κτλ. ιδ' οτι τούς ερώντας καί οί οικείοι νουθετοΰσιν ώς κακού οντος τοΰ επιτηδεύματος, τούς δε μη ερώντας ούδείς αίτιάται. 234 c έρωτα. εως ώδε (μέχρι τοΰδε W) 6 τού Λνσίου Aoyo?. vera Τ W cum Hermia: το μεν ... το δε ... b vulg. | δεδιότες b W: δεδειότες Τ. ex Hermia, ρ. 34> 9 Couvreur ό δε Aoyoj αύτω διά τώνδε των επιχειρημάτων πρόεισι. 232 a ούκ άλλως] Τ: non habet W.

e Lex. Βυζ.

plura ad Remp. 495 b,

ubi v. ann. 233 c ·ί δ’ αρα σοι κτλ.] haec praecedentibus continuat b.

ανθυποφορά (sic)

post ia' habet W | ια' W: a' Τ | οά δνναται re vera T W cum Hermia: om. b | τοΰ b Τ: τό W | προς Τ: και προς b Herm. | και ηλικιώτας om. W | γίγνεσθαι T: γίνεσθαι b W | φιλίας βεβαίους re vera T cum Hermia: βεβαίας W: βεβαίαν την

b vulg. | ιβ' W: β' T: δεύτερα δε αϋτη οτι b Herm. | παρεχειν om. W | λύει Τ: ενίσταται b Herm. | ταύτην Τ: ταύτη Herm.: ταΰτα b: λύει δε αϋτη V: ενταύθα vulg. |

τροιών TW: τροφάς b Herm. | παρε'χωμεν Hermiae cod. Par. 1810 (quod Hermiae reddendum):

παρεχομεν

T W b:

παρέχοιμεν

Couvreur,

editione

scholiorum

Hermanniana deceptus | ιγ’ W: γ' (in ras.) T: τρίτον b Herm. | κοινή ει δεΐ T W cum Hermiae Par. 1810: εί δεΐ κοινώς b vulg. | άξιοΰσιν T: άξιώσουσφν) bW Herm. ex Hermia, p. 35, 2 Couvreur εΐτα ανθυποφοράς τινας ποιείται ών μία μεν εστιν οτι κτλ. (habet b).

234 b σύ ουν κτλ.] praecedentibus continuat b. ιδ' W: ια' (sic) Τ | τοΰ re vera Τ cum Hermia: om. W b vulg. | ταΰτα μεν τα λεχθέντα αίτιάται ο' Πλάτων add. b : ταΰτα μεν τα λεχθεντα,

αίτιάται δε αύτοΰ ο Πλατών κτλ.

Herm.

ρ. 35) 9 Couvreur επί πάσι κεφάλαιον εθηκεν οτι κτλ. (habet b).

ex Hermia,

SCHOLIA PLATONICA

74 234 d δαιμονίως.

πανούργως, δολίως, κεκρυμμόνως. 234 ^ γάνυσθαι. φαιδρΰνεσθαι, χαίρειν, διαχείσθαι. 234 d συνεβάκχευσα. συν σοι επί τδ κρεΐττον παρήλλαζα. 234 e φιλίου. τοΰ τα περί φιλίας επισκοποΰντος. 235 c Σαττφοΰς · . . Άνακρέοντος. (ΐ) Σαττφώ λυρική ποιήτρια, Σκαμανδρωνυμου, Μιτυληναία.

(ϊ)

Ανακρέων Se, και οΰτος λυρικός ποιητής, Σκυθίνου ή Παρθενίου, Τήϊος. 235 d 01 εννέα άρχοντες. (ΐ)

οί εννέα άρχοντες, κατ'

παρανομήσειν, εί

δε

ενιαυτόν καθιστάμενοι, ωμνυον μή

φωραθεΐεν, εκ καταδίκης τω 'Απόλλωνι πεμπειν

εικόνα χρυσήν, επί καταδίκη τοΰ άρχοντος, χαριστήριον

δέ

τω θεω

παρά 'Αθηνών. Σωκράτει γοΰν ΰπισχνεΐται Φαιδρός, εί καλλίω λόγον είποι Λυσίου, καθάπερ οί άρχοντες, εικόνα και αύτοΰ και Σωκράτους χρυσήν εις Δελφούς

Άπόλλωνι άναθήσειν.

τω

234 d δαιμονίως] ex Hermia, ρ. 39; ΙΟ Couvreur τό δε δαιμονίως φησίν δ Σωκράτης

εκπληττόμενος

την

πανουργίαν

καί

τό

δόλιον

καί

κεκρυμμενον

τοΰ

σοφιστοΰ.

234 d γάνυσθαι] e Lex.

Βυζ.

cf. Lex. Bach. γάννυσθαι' φαιδρννεσθαι.

Suid.

γάννυσθαι- φαιδρννεσθαι, χαίρειν, και διαχεΐσθαι. est glossa Homerica, cf. Apoll. Lex. Hom. 53, 28 (Cohn, p. 819).

e Diogeniano habuit Lex Byz. cf. Hesych.

γανύσεται' χαρήσεται, διαχυθήσεται, αύξηθήσεται, εύφρανθήσεται. 234 d συνεβάκχευσα] Schol.

vet.,

ut videtur,

aliter Hermias ad loc. p. 40,

2 Couvreur τδ δε συνεβάκχευσα αντί τοΰ μεμερισμενως ενήργησα. 234 e φιλίου] e Lex.

Αττ.

cf. Ρηοτ. φίλιος Ζευς' δ τά περί τάς φιλίας επισκοπών,

add. testimoniis Menandri (fr. 54 Kock) et Pherecratis (fr. 96 Kock). 235 C Σαττφοΰς . . . Άνακρέοντος] Μιτυληναΐα T.

(i) fort.

ex Hesychio

Milesio, sed (2) cum Hesychio discrepat.

235 d οί εννέα άρχοντες] (i) οί εννέα άρχοντες κτλ.

post άρχοντες add. Herm.

παρ’ ' Αθηναίοις 5 τε πολέμαρχος καί ό βασιλεύς καί δ επώνυμος τοΰ ενιαυτού καί οί θεσμοθεται | μή παρανομήσειν] μηδέν παρα τό ορθόν πράζαι | φωραθεΐεν] φωραθεντες ετυχον Herm. | πεμπειν] εκ καταδίκης (sed. Couvr.) εν Δελφοΐς επεμπον Herm. | χρυσήν εικόνα Herm. | μεν post καταδίκη add. Herm. | Αθηνών] τής πόλεως Herm.: Αθηναίων W vulg. | Σωκράτει γοΰν κτλ.

alia nugatur Herm.

ex Hermia, p. 44,

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

75

(2) ο πολέμαρχος εστιν αρχών ώ κατηγγύων τούς ζένους' έστι δε ώσπερ λοχαγος τοΰ βασιλέως, δς καί άπόντος αύτοΰ επιμελείται των κατα την πολιν.

ο Se βασιλενς μυστήριων προνοεΐται καί τας θυσίας

τας πάτριους διοικεί,

αρχών δε εστιν δ επώνυμος τοΰ ενιαυτόν,

πασι και εορται και θεοί οΐς θύουσι καί δίκαι τινες άπονεμονται

οΐς οι

Se θεσμοθεται εζ εισι τον αριθμόν, αφ’ ών καί δ τόπος, όπου συνήεσαν και εσιτοΰντο, θεμιστιον εκαλείτο,

εΐχον Se έζουσίαν τοΰ ύπογράφαι

τα δικαστήρια, καί τας εισαγγελίας είσήγον καί τας χειροτονίας καί προβολάς καί γραφάς παρανόμων καί άλλα τινά. 236 a τοιαΰτα . . . τοιούτων. τοιαΰτα καί τοιούτων περί των αναγκαίων φησίν, ών την ενρεσιν η φνσις πορίζει, την δε διαθεσιν ημείς, εστιν ημΐν.

παρ’ ην καί έπαινος η φόγος

των δε μη αναγκαίων λέγει των χρησίμων, ών καί η

ευρεσις και η διαθεσις εζ ημών παρ’ ας δη καί έπαινούμεθα η φεγόμεθα. οίον άναγκαιόν έστι καί Λυσία καί Σωκράτει καί πάσι τοΐς κατά φύσιν εχουσι το λέγειν ώς δ ερών ακόλαστον έρωτα μαίνεται, ό δε μη τούτον έρών σωφρονεΐ.

η δε περί τούτου διάθεσις επαινετή Σωκράτους, δτι

αληθής, Λνσίου δε οϋ.

κατά προσποίησιν γάρ.

236 b Κυψελιδών. Κύφελος Περιάνδρου πατήρ ήν, ούπερ οι υίεϊς Κορίνθου τύραννοι γεγονότες υπό Κορινθίων κατελύθησαν.

ηύζαντο ούν ούτοι, εί πάλιν

την αρχήν άνακτήσαιντο, χρυσοΰν ανδριάντα τω θεω άναθήσειν εν ’Ολυμπία δλόσφυρον.

οι δή κρατήσαντες Κορίνθου ανέθεσαν έκεΐσε

μέγιστον άγαλμα χρυσοΰν τοΰ Δ ιός. τήν Πελοπόννησον,

εν Π ίση

Όλυμττία S’ εστί τόπος τις κατά

πόλει τής ’Ήλιδος χώρας,

ένθα τά

’ Ολύμπια καί άγων πενταετηρικός, Μουνυχιώνος μηνάς ήγετο τω Διί, 2 Couvreur.

(2) (ante schol. haec habet W: eis το αυτό.) 6 πολέμαρχος κτλ.

e Lex. Rhet., ut videtur, Hesych., Poll. VIII 90.

ό πολέμαρχος κτλ.

cf. Suid. ό δέ βασιλεύς κτλ.

cf.

(cf. Ar. Άθ. πολ. c. 3.) αρχών δέ κτλ. cf. Lex. Bekk.

V, VI, Poll. VIII 89. οί δε θεσμοθεται κτλ. cf. Phot., Lex. Bekk. V, Poll. VIII 87 (Cohn, p. 833). 236 a τοιαΰτα . . . τοιούτων] παρ’ ην) παρ’ η W ] μη αναγκαίων) δη αναγκαίων W |

η

φεγόμεθα om. W | άναγκαΐόν) αναγκαίος

W

| το λεχειν] τοΰ λέγειν Τ.

ex Hermia,

p. 44) 19 Couvreur. 236 b Κυψελιδών] (i) Κύψελος κτλ. πατήρ έγένετο Περιάνδρου Herm. | τύραννοι οντες της Κορίνθου της τνραννίδος κατελύθησαν υπό Κορινθίων Herm. ( ούτοι) οι Περιάνδρου τοΰ Κυφέλου υίεϊς εν Όλυμπίω τω Διί Herm. | τω θεω Τ: τω Διι W | εί άνακτήσαιντο την τυραννίδα Herm. | χρυσοΰν άνδριαντα ολόσφυρον τω Διι αναθησ Herm

Herm. | οΐ δη] καί Herm. | Κορίνθου om. Herm. | εκεΐσε om. Herm. ,ρ. 45, ζ Couvreur.

ex

(2) 'Ολυμπία κτλ. Πίση W: Πίσση Τ | “Ηλιδος

SCHOLIA PLATONICA

76

eV 019 κότινο? στέφανος άθλον ε’δίδοτο τω νικησαντι.

τινός δ’ ού

κότινον, άλλ’ εκ της λεγομόνης καλλιστεφάνον ελαίας,

διαφόρειν δε

κότινον ελαϊκόν άγριελαίας. ηγετο δε καί κατ' ενιαυτόν, απερ ελάττω εκάλονν. 236 b σφυρήλατος. δι’ όλου βάθους ναστός. 236 b εις τας όμοιας λαβάς. άττό μεταφοράς ε’ίρηται των παλαιόντων, οι του άφωρισμενου αύτοΐς ■προς τό τταλαίειν τόπου όπότ

αν εκπεσοιεν, εΐτα επί του αύτοΰ καί

τόπου καί σχήματος ει πάλιν ελθοιεν, εις όμοιας εληλυθεναι λέγονται λαβάς, ώς καί νυν ό Σωκράτης εις την αύτην τω Φαίδρω περιηλθεν προσποίησιν τοΰ μη δυνασθαι λεγειν.

22,6 c των κωμωδών. έθος ην αύτοΐς τό τοΐς ερωτώσιν, οΐον “ δεδωκας μοι τάδε ”, πάλιν τό αυτό λεγειν τούς άποκρινομενους, “ δεδωκας μοι τούτο ”.

ούτως οΰν

καί προς Σωκράτη Φαιδρόν είπεϊν, “ ει εγώ Σωκράτη αγνοώ ”, καί τό. εξής. 237 a Λιγύων. έθνος τι ηπειρωτικόν των εσπεριών ούτω μουσικώτατον τό Λιγύων εΐναί φασιν, ώς καί μηδ, εν τοΐς πολεμοις πανστρατιά μάχεσθαι, άλλα τό μεν τι τοΰ στρατεύματος πολεμοΰντος άγωνίζεσθαι, τό δε αδειν. W t: Ήλιάδος Τ m. prior ut videtur, littera a tamen rasa | κότινος T W: κοτίνον vulg. | διαφέρει vulg. | ελαϊκον T: ελαίας W. Κυφελιδών ανάθημα,

aliter (e Boetho) Phot. s.v.

ex Comm., ut videtur (Cohn, p. 824, n. 1).

236 b σφυρήλατο?] Schol. vet., ut videtur. 236 b ei? Tas opoias λαβά?] ειρηται om. W | καί σχήματος] και om. νΰν] καί om. W.

W | καί

ex Hermia, p. 46, I Couvreur, qui post παλαιόντων sic pergit

φανερός γάρ τις άφορίζεται τόπος έν ω παλαίουσιν, οιον τετράγωνον πεπληρωμενον φαμμον εί συνέβη ονν τους παλαίοντας εκπεσεΐν τοΰ τετράγωνου, τοιόνδε σχήμα εν τω παλαίειν έχοντας οΐον η περιπεπλεγμένους τού? πόδας η τα νώτα κατέχοντας τοΰ ετέρου, ενίσταντο εκπεσόντες τοΰ τετράγωνου .

.

.

καί εδίδοσαν έαυτοΐς τό αυτό

σχήμα της πάλης . . . καί οΰτως εξ ΰπαρχης έπαλαιον κτλ.

236 c των κωμωδών] ex Hermia, p. 46) 8 Couvreur τό των κωμωδιοποιών, επειδή οπερ ό έρωτων ηρώτα τοΰτο ό άποκρινόμενος τω έρωτωντι τό αυτό έλεγεν, οΐον “ δέδωκά σοι τοΰτο ”·

εΐτα εκείνος “ δέδωκά σοι τοΰτο ”,

λέγει μεν τό ανωτέρω

είρημένον κτλ. 237 a Λιγύων] έθνος τι ηπειρωτικόν W vulg.: έθνος τι T cum Hermia | έσπερίων] προς εσπέραν Herm.

το Λιγνών οΰτω καλούμενον, οΰτως άγαν μουσικώτατον

έστιν ώς μηδέ Herm.

post άδειν add. πολεμοΰντος τοΰ λοιπού Herm. vulg.

Hermia, p. 48, 28 Couvreur.

ex

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

77

237 b ήν ουτω δή κτλ. εντεύθεν ό τοΰ Σωκράτους λόγος. 237 b αίμυλος. ποικίλος, πυκνός, πανοΰργος, δολερός· και αίμυλία άσινότης έπίχαρις.

239 d

χήτει.

απορεί, στέρεται.

ένδεια, σπάνη.

240 C ήλικα γάρ κτλ.

παροιμία εΐρηται μεν ένταΰθα τώ Πλάτωνι ούτως- ήλικα γάρ και 6 παλαιός λόγος τέρπειν τον ηλικα. τό δε τέλειον έχει ηλιζ ήλικα τέρπε, γέρων δε τε τέρπε γέροντα,

ώ? φησι Ξενοφών Γεροντοκομικώ. επί των (sic). 241 b οστράκου μεταττεσόντοξ. παροιμία οστράκου περιστροφή επί των διά τάχους εις φυγήν όρμώντων.

εΐρηται δε από παίδιάς τοιαυτης.

παΐδες ώς

ισαρίθμους εκατέρους γενέσθαι,

διελόντες εαυτούς οί

οί μεν προς ανατολήν

ΐστανται οί δε προς δυσμάς- άλλος δέ τις μεταξύ έκατέρων καθήμενος όστρακον εΐχεν,

εκ μεν τοΰ ενός μέρους κεχρισμένον λευκή

(sic:

1. λευκω), εκ δέ θατέρου μέλανι- και έρριπτε τούτον (sic: 1. τοΰτο) ορθόν,

και εί μεν κατεφέρετο τό λευκόν μέρος άνω, οί προς άνατολάς

έστώτες έδίωκον τούς προς ταΐς δυσμαΐς- εί δέ τό μέλαν άνω, οί προς ταΐς δυσμαΐς έδίωκον, έως καταλάβοιεν.

καταληφθέντες δέ εβαστά-

ζοντο ύπ’ αυτών άφ' ού κατελήφθησαν τόπου, έως επανέλθωσιν επί τον τόπον άφ’ ου τήν αρχήν έφυγον. Πλάτων Φαίδρω. 237 b αίμύλο$] Τ: non habet W.

e Lex. Byz., ut videtur,

cf. Ετ. M. 35, 31

ποικίλον, πυκνόν, πανοΰργον, δολερόν, αστειότης pro άσινότης ci. Bekker. aliter Herm. 239 d χήτει] Τ: non habet W. ένδεια, σπάνει,

e Diogeniano.

cf. Hesych. χήτει· στερήσει,

priora ad vocem χατεΐ referenda sunt.

cf. etiam Tim. χήτις’

σπανις, ένδεια, στέρησις.

240 c ήλικα γάρ κτλ.] Τ: non habet W.

ex Tarrhaeo, ut videtur.

Coisl. ad

Diogen. V 16 ήλιξ ήλικα τέρπει- τό δέ εντελές- γέρων δέ τε τέρπει γέροντα.

Xeno¬

phontem comicum ignorant editores; sed cf. Diog. Laert. II 59. 241 b οστράκου μεταπεσόντος] Τ : non habet W. εκατέρους T Coisl. ad Diogen.: om. vulg. | ΐστανται] ΐσταντο Coisl. | προς δ.] εις δ. Coisl. | λευκή] λεΰκ-rj Coisl.: λευκω vulg. I τούτον] τοΰτο Coisl. | τούς προς ταΐς διισμ,αΐϊ] τούς προς δυσμάς Coisl. | οί προς ταΐς δυσμαΐς] οί εκ δυσμών Coisl. ] καταληφθέντες] καταλαβάντες Coisl. | άφ' οΰ . .. τόπου om. Coisl. | εω?] έως ού Coisl. | Πλάτων Φαίδρω om. Coisl. ex Tarrhaeo. cf. Zenob. (Coisl. ad DlOGEN. VI 95) παροιμία επι των ταχέως τι ποιουντων (cf. schol. ad Remp. 521 c, Cohn, p. 848, n. 2). εΐρηται δέ από παιδιάς τοιαυτης. διελόντες κτλ. . . . έφυγον. haec omnia ex Platone com. (fr. 153 Kock) sumpta sunt.

SCHOLIA PLATONICA

7» 241 d ώς λύκοι κτλ.

παροιμία. παρωδεί το ' Ομηρικόν ειρημένον εν τη ^φ ραφωδία (X 202) ώζ ούκ εστι λέονσι και ανδρασιν ορκια πίστα, ουδέ λύκοι τε και άρνες όμόφρονα θυμόν εχουσιν. η παροιμία επί των έρωτικώς εχοντων. 242 a σταθερά. σταθερόν το σφόδρα θερμόν, από της εν τω θέρε ι μέση μέριας (sic), και ’Αντίμαχος (fr. 3° Wyss)· θέρεος σταθεροΐο.

καί το έστώς δε

καί ηρεμούν σταθερόν λέγουσιν. 242 b ου πόλεμόν γε αγγέλλεις. ού πόλεμον αγγέλλεις, έπί των αγαθό, άγγελλόντων.

εμνησθη

ταυτής καί εν τω τρίτου των Νομών (j02 d). 242 C άφοσιώσωμαι. αποπληρώσω την παραλελειμμένην όσιότητα.

έστι γαρ άφοσίωσις

όσιότητος παραλελειμμενης αποπληρωσις. 242 C εθραξε. ετάραξεν, ηνώχλησεν, ένυξεν, έκίνησεν, έδυσώπησεν. 242 C έδυσωπούμην. αντί του ηύλαβουμην. 242 d άμβλακών (sic Β : άμπλακών Τ W). αμαρτών (W: non habet Τ). 241 d iis λύκοι κτλ.] άνδράσιν W Hom. Herm.: άρνάσιν (sic) Τ, Μ ad Herm. | ούδέ W Hom. Μ ad Herm.: ο ντε Τ Herm. | ή παροιμία κτλ. om. W. ex Hermia, ρ. 6r, 9 Couvreur το δε ώς λύκοι άρνα φιλοΰσιν άπο τοΰ 'Ομηρικού παρωδηται κτλ. 242 a σταθερά] Τ: non habet W.

e Lex. Rhet.

cf. Lex. Βεκκ. V σταθερόν

το σφόδρα θερμόν σημαίνει, και τό ηρεμούν, και τό έστός.

242 b ού πόλεμόν γε άγγελλεις] Τ: non habet W.

aliter Τιμ. Schol. vet., ut videtur,

in Legg. loc. cit. est οι) πόλεμόν γε επαγγελλεις. 242 C άφοσιώσομαι] αποπλήρωσα) re vera T W : αποπληρωσωμαι vulg. vet., ut videtur.

242 c εθραξε] e Lex. Byz.

Schol.

cf. Lex. Bach., Phot., Suid., Et. Μ. θράττειν'

ταράττειν, ενοχλεϊν, νΰσσειν, κινεΐν (om. Ph.), δυσωπεΐσθαι, νφοράσθαι.

cf. scholl.

ad Phaed. 86 e, Parm. 130 d. 242 C έδυσωπούμην] ex Hermia, p. 71, 10 Couvreur εδυσωπουμην οΰν αντί τοΰ ηύλαβουμην.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

79

243 b Πέργαμα. τά ύφηλά. 243 b παλινωδίαν. εναντία ωδή ή ρήσις τής προτερας. 243 c πολλοΰ δ’ αν δεΐν. ούδε δλως. 243 d οΰτω· σοΰ γάρ (Schanz: ούτως σοΰ W t: όντως ού B Τ). γρ. καί ού γάρ (W). 243 e ούτωσί τοίνυν, κτλ. αρχή (αρχεται W) τής Σωκράτονς παλινωδία?. μέν Υ^Ρ κτλ.

244 a

επιχειρήματα, ότι ή μανία σοφίας κρείττων. α'. από τής ουσίας, β'. από τής ενεργείας. γ . από του ονόματος. 244 b Δωδώνη. πόλις τής Μολοσσίδος, εν fj τό μαντεΐον 244 b Σίβυλλαν. (ΐ) ΣίβυΧΧαι μεν γεγόνασι δέκα, ών πρώτη ονομα Σαμβήθη. Χαλδαίαν δε φασιν αυτήν οί παλαιοί λόγοι, οί δε μάλλον Εβραίαν καί δή καί ενί των παίδων τοΰ Νώε εις γυναίκα άρμοσθήναι, καί συνεισελθεϊν αύτω τε καί τοΐς άλλοι? εν τή κιβωτω.

τ αυτήν καί τά περί τής

243 b Πέργαμα] e Lex. Βυζ. cf. Lex. Bach., Phot., Suid. Πέργαμον’ την πάλιν “Ιωνες λεγουσιν οί δέ πάντες τά ύφηλά.

Cohn, ρ. 821 : “er hat . . . gerade die

nicht passende Bedeutung gewahlt.” 243 b παλινωδίαν]

e Lex. Byz.

cf. Lex. Bach., Phot.,

Suid. παλινωδία-

εναντία ωδή, ή τό τά εναντία είπεΐν τοΐς προτεροις (οια Στησίχορος επί τής Τρωϊκής Ελένης add. Lex. Bach.).

243 c πολλοί) δ’ αν δ«ϊν] e Lex. Βυζ., ut videtur, cf. Phot. πολλοί) γ« καί δειούδ’ δλω?. 244 a £‘ P«v γάρ κτλ.] ότι . . . ονσιαί] α' ότι ή μανία σωφροσύνης κρείττων W.

244 b Δωδώνη] e Geographo.

cf. Steph. Byz. (Ethn. ρ. 246 Meineke).

alia

aliunde habet vulg. 244 b Σίβυλλαν] (i) T : non habet W. ex Hesychio Milesio, ut videtur (Mettauer, p. 58).

de tertia Sibylla add. vulg. (post Χρύσιππος) εν τω περί θεότητος βιβλίω

(cf. ν. Arnim, Stoicorum veterum fragmenta II, p. 348), de quarta add. vulg. ής νίός εγενετο Εύανδρος ό τό εν ’Ρώμη τοΰ Πανός ιερόν τό καλούμενον Λουπερκον

SCHOLIA PLATONICA

8ο

πυργοποιίας χρησμωδήσαί φασι, καί όσα τοΐς τούτων συνέβη τολμημασιν χρησμωδήσαί δε προ της διαιρέσεως των γλωσσών γεγενημένηξν) γλώσση φασί τα χρησμωδηθέντα τη Έβραιδν ού μην (1. μόνον) δε, άλλα καί τά κατά τον Αλέξανδρον τον Μακεδόνα προειπειν ής καί μνήμην Νικάνωρ ό τον Αλεξάνδρου βίον άναγράφας πεποίηκεν. Δεύτερα δε Λίβυσσα, ης μνημην έποιήσατο εν τω της Σαλαμίης (1. Ααμίης fr. g22 Nauck; cf. ρ. ξθ6) προλόγω Ευριπίδης· όνομα δε αυτής ού πάνυ σαφηνίζουσιν.

Τρίτη Δελφίς, η εν Δελφοΐς τεχθεΐσα,

περί ης ίστόρησεν Χρύσιππος.

Τετάρτη ’Ιταλική, η εν ερημιά της

’Ιταλίας την διατριβήν λαχοΰσα· κατά

τον

Τρωικόν

πόλεμον

Πέμπτη ή ’Ερυθραία, ητις καί τά

συνενεχθέντα προηγόρευσεν

περί

ης

Απολλόδωρος ό 'Ερυθραίας διεξέρχεται. ”Εκτη η Σαμία, ής το κύριον όνομα Φυτώ φασιν.

Έβδομη η Κυμαία μεν γένος, όνομα δε ' Αμαλθ ία

(sic)· οι δε Έρωφίλην (sic) φασί· παρά τισιν δε κλησιν ηνεγκατο Ταράξανδρα· Βιργί*λιος ονομάζει.

δε

ό 'Ρωμαίων ποιητής Δηιφόβην

αυτήν

Όγδοη η Έλλησποντία, ητις εν κώμη Μαρμισσω την

γενεσιν εσχεν περί την πολίχνην Γεργετίωνα' υπό την ενορίαν δε αύτη της Τροίας ετύγχανεν. Ένάτη ή Φρυγία. Έπί πάσι δεκάτη ή Τιγουρτία (1. Τιβουρτία) μ,εν γόνος, όνομα δε Άβουναία (1. ' Αλβουναία). δε

φασι

των

φρένων

εξισταμενας τά

Ταύτας

μέλλοντα χρησμωδεΐν

των

υπολαμβανόντων δε γραφή τούς χρησμούς ούκ εχόντων σοφίαν τά χρησμωδούμενα γράφειν άπταίστως, άλλως τε δε καί τω τάχει της φοράς των λόγων ούκ εχόντων καθυπηρετουμενας τάς χεΐρας, συμβηναι πολλούς των χρησμών εις χωλιάμβους διαπεσεΐν καί μηκετι τυχεΐν διορθώσεως, άτε δη τών μεν χρησμωδών γυναίων εν εκστάσει καθεστώ¬ των, επειδάν την ϋπαρξιν προηγόρευον τών μελλόντων, πεπαυμενων δε τού χρησμολογειν μηδαμώς α’ίσθησιν εχόντων μήτε ών ελεγον μήτε τί άν βούλοιντο τά κεχρησμωδημενα. (2) πολλαί σίβυλλαν πάσαι δε μαντικαίΕριφύλη

καλούμενη· φασί δ’

ηδε δε η Ερυθραία εστίν

αύτην γεννηθεΐσαν εύθύς προσειπεΐν

εξ ονόματος έκαστον καί 'έμμετρα φθεγξασθαι καί εις βραχύν χρόνον τέλειον είδος ανθρώπου λαβεΐν.

κτίσας.

περί ής εγραφεν Ερατοσθένης (cf. Photium, Quaest. Amph. l6o). de octava

add. vulg. rjv ev καιρω Σόλωνος και Κάρου, ώς έγραφεν Ήρακλεώης ό Ποντικός. cf. Cramer, Anecd. Par. I 332-333 (= Io. Lyd. de Mens, pp. 102-3 Wuensch). 244 b Σίβυλλαν] (2) T W. προσειπεΐν W cum Herm.: προειπειν T. ex Hermia, p. 94, 19 Couvreur πολλαι μέντοι σίβυλλαι γεγόνασι, πάσαι τον μαντικόν έλόμεναι βίον . . . lb. 24 επε'ι αΰτη γε ή Σίβυλλα ή Ερυθραία περί ής νΰν λέγει Εριφύλη εκαλείτο εξ αρχής,

λέγουσι όέ αυτήν εύθύς προελθοϋσαν προσειπεΐν έξ ονόματος έκαστον καί

έμμετρα φθέγξασθαι καί εις βραχύν χρόνον τέλειον είδος ανθρώπου λαβεΐν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

8ι

244 c άττειροκάλως. κυρίως τω απειρόκαλοι; εχρησατο' αυτό yap το καλόν έχοντες όνομα το της μανίας, απειρία του καλοΰ ηγνόησαν το καλόν τοΰ ονόματος.

246 a εοικετω δη (eot/ce τω δη Τ': έοικε τω δη Β : έοικεδητω W). γρ. εοικετω δη (W t cum Herm. Stob.).

248 a ύ-ιτοβρύχιαι. υπό το ΰδωρ, ό εστι την γένεσιν, ποντισθείσαι.

248

C

όταν δε κτλ.

αιτία δι

α ψυχή επί την γε'νεσιν φέρεται.

248 d ev τη ττρώτη yeveaei. βίοι, οΰς αίρεΐται ψυχή κατιοΰσα εις γένεσιν.

(W: non habet Τ).

251 C άνακηκίβι. αναπήδα.

254 e υσ-ιτληγος. άφετηριον, ^πληγη, ώσπερ νΰν, πάσσαλος, κεράτινος κρίκος, πάντα θηλυκώς.

254 e ερείσας. έλκυσας.

(W: non habet Τ.)

257 a εννέα χιλιάδας. εννέα χιλιάδας εΐπεν, επειδή εν τη πρώτη γενεσει η περίοδος η από τοΰ νοητοΰ επι τά τηδε ούδεμίαν κάκωσιν έχει. 244 c άπειροκάλως] τω W Herm. : το Τ | άπειροκάλω W | αυτό re vera Τ W cum Herm. | καλόν W Herm.: καλώς Τ | έχοντες όνομα τό re vera Τ W cum Hermia. (vulgo editur αύτοΰ γαρ καλώς έχοντος τοΰ ονόματος.) ex Hermia, ρ. ηζ, 4 Couvreur και κυρίως κτλ. 248 a ύιτοβρύχιαι] conflatum e Lex. Βυζ. et Hermia. (i) cf. Lex. Bach.,

Phot., Suid. υποβρύχιοι- ΰπό τό ύδωρ ποντισθέντες.

Couvreur

(2) Hermias, ρ. 159? Γ3

είς γένεσιν.

251 c άνακηκίει] Τ: non habet W. ex Timaeo. 254 e ΰσπληγος] e Diogeniano.

cf. Hesych. ϋσπληγξ' άφεσις, αφετηρία, πάγη, ο κεράτινος κρίκος, (unde supra legendum πάγη pro πληγη.) in schol., ut in Hesych., duae λέξεις perperam continuantur, viz. ΰσπληγξ' άφεσις, κτλ. et ΰσταξ- πάσσαλο? κεράτινος, scilicet “ υσπληξ est αφετηρίαν et πάγη sive παγίς, πάσσαλος autem et κεράτινος κίρκος apud Dorienses certe vocabatur ΰσσαξ, ϋσσακος, όσταξ” (Μ. Schmidt, Qu. Hesych. ρ. xcii). 257a έννεα χιλιάδας] ex Hermia, ρ. ζοζ, 23 Couvreur. τοΰ νοητου\ τών νοητών ex τοΰ νοητοΰ Hermiae Par. 1810. πάσσαλος, καί

G

SCHOLIA PLATONICA

82 257 b τρεψον. τον Λυσίαν. 257 b ό εραστής. 6 Φαΐδρος. 257 b ετταμφοτερίζη.

Λυσία και έμοί Σω κρατεί έπηται. 257

τον βίον ττοιήται.

μέχρι τώνδε η Σωκράτους εις τον έρωτα παλινωδία. 257c λογογράφον.

λογογράφους

γάρ

εκάλουν οι παλαιοί τους

έπι μισθω

λόγους

γράφοντας και πιπράσκοντας αυτούς εις δικαστήρια, ρήτορας δε τους δι εαυτών λέγοντας. 257 ^ γλυκύς άγκών. παροιμία γλυκύς άγκών

έπί των

κατειρωνευομένων.

τόπος

δέ

έστιν έν τη Μέμφιδι Άγκών προσαγορευόμενος από {υπό corr. t) των πλεόντων κατ' άντίφρασιν ίσως διά τό δυσχερές,

’ένιοι δέ τάττουσιν αυτήν

επι των εύθυμοόντων, παρ' όσον τον αγκώνα οί ευφραινόμενοι τιθέασιν. 258 b εμμενη. τουτέστι δεχθη και μη εκβληθη ό λόγος. 258 c Λυκούργου ή Σόλωνος. Λυκούργος Λακεδαιμονίων, Σόλων Αθηναίων νομοθέται, Ααρεΐος δέ τρίτος από Κόρου Περσών βασιλεύς (βασιλείς Τ). 257 b έπαμφοτερίζη] ex Hermia, ρ. 2θ8, 15 Couvreur

ινα μηκέτι τώ

Λυσία

προσχωρη και έπηται καί ήμίν.

257 c λογογράφον] yap] om. W: δέ Herm. |

καί πιπράσκοντας αύτοΰς\ ησαν γάρ

τινες τών ρητόρων πιττράσκοντες λόγους τοΐς λέγουσιν Herm. | εις] εις τα Herm. | δέ]

δέ έλεγον Herm. ex Hermia, p. 2og, 21 Couvreur. 257 d γλυκύς άγκών] T: non habet W. (1) έπί τών . . . δυσχερές,

ex Hermia,

p. 210, 25 Couvreur (Mettauer, p. 23) παροιμία έστίν αϋτη, τόπος έστί τις της Αίγυπτου οΰτω καλούμενος οπού δυσχέρεια πολλή έστν κατά άντίφρασιν ούν είρηται

διά το δυσχερές τοΰ τόπου γλυκύς ο τόπος. p. 847 sq.).

(2) ενιοι δέ κτλ.

ex Tarrhaeo (Cohn,

cf. Zenob. (Coisl. C P G I 486) παροιμία έπί τών εύθυμούντων, ώς

εί τις είπου ώ γλυκύς πήχυς, πάροσον οί ευφραινόμενοι καί έρώντες τον αγκώνα τιθέασιν.

εναντία δέ ταΰτης τό ψυχρόν παραγκάλισμα (Soph. Ant. 650).

λέγεται

καί γλυκύς άγκών ό πικρός κατ' ευφημισμόν από τόπου Άγκώνος καλουμένου περί τον Νείλον γλυκέος δυσχερούς οντος.

aliter Warnkross (p. 42 sq.), sed v. Cohn l.c.

258 b έμμέντ)] ex Hermia, p. 211, 18 Couvreur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

»3

258 e άνδραιτοδώδεις. ανδραττοδωδεις

εισιν ηδοναί

αί άλλων παθών

άπεχόμεναι,

ύπδ

άλλων δε κρατοάμεναι. 258 e ττνίγει. θάλπει, καν ματ L. 259 a μεσημβριάζοντα. ev μεσημβρία νυστάζοντα καί καθευδοντα, κηλονμενα. 259 b λέγεται δ’ ώς· μύθος περί τεττίγων.

(W: non habet Τ.)

259 c γέρα? τοΰτο. σημείωσαν ότι τούς remya? λεγεται τδ παράπαν μη δεΐσθαι τροφής, τη δε δράσω άρκεΐσθαι μόνη. 259 d ίασιν. πεμπουσι.

(Τ W: suprascriptum habet b in textu.)

260 c irepi ovou σκιάς. παροιμία δνου σκιάς ! em των μηδενός άξιων, φασι δε είλκυσθαι την παροιμίαν από τοΰ Δημοσθενει τω ρητορι συμβάντος,

δίκην γάρ ποτέ,

ώς φησιν Αριστείδης, απολογούμενος, ης τδ τίμημα ην τί χρη παθεΐν η άποτίσαι, τοΰ κατηγόρου δεινώς είρηκότος και προ[σ]εξειργασμενου διότι (δ) εύθυνόμενος ούδενί δικάίω μόνη δέ τη Δημοσθενους δεινότητι πεποιθεν, οί δικαστα'ι μετεωρισθεντες ου προσεΐχον τω Δημοσθενει, άλλ’ εθορυβουν κωλυοντες άπολογεΐσθαι, καί τούτου συμβαίνοντος επί πλείονα χρόνον, διαλειπόντων ποτέ μικρόν καί γενομενης βραχείας 258 e άνδραποδώδεις] ήδοναι κεκληνται αί κτλ.

ex Hermia, ρ. 212, 2ζ Couvreur άνδραποδώδεις δε cf. Phaed. 68 e άλλων άπεχονται νπ' άλλων κρατούμενοι.

258 e πνίγει] e Diogeniano. πνίγος'

καύμα.

cf. Hesych. πνίγος' θάλπος, καύμα.

Suid. πνίγει μετρίω'

συμμετρία

Lex. Bach.

καύματι, unde apparet λεξιν

comicam esse ad Ar. Αν. 727. 259 a μεσημβριάζοντα] ex Hermia, p. 213, 20 Couvreur μεσημβριάζειν δε έστι το εν rrj μεσημβρία νύσταζειν και καθενδειν.

το δε κηλουμένους, τουτεστι κτλ.

259 c γέρας τούτο] ex Hermia, ρ. 2ΐ6, 4 Couvreur τό δε γέρας τούτο' λόγος οτι και οί τεττιγες ού δέονται τροφής άλλ’ άρκοϋνται τη δροσω.

200 c περί δνου σκιάς] Τ : habet W σημείωσαι παροιμία nec plura, ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 46). cf. Ζενοβ. VI 28 (Mill. I ξθ') υπέρ δνου σκιάς' μεμνηται ταύτης εν τω Έγχειριδίω Μένανδρος (fr. 153 Kock). sequitur historia aliis versis

SCHOLIA PLATONICA

84

ησυχίας “ άνδρες ” έφη “ δικασταί, μικρόν μου χρόνον άνάσχεσθε, καί συγχωρήσατε μοι λόγον ου πάλαι γεγονότα διηγήσασθαι.” συγχωρησάντων διά το

μεγα τι ύπολαβείν το

ύπ'

των δε

αύτοΰ μέλλον

λέγεσθαι, “ νεανίσκος τις ” έφη “ των επί φιλολογίαν εις την πόλιν ημών παραγεγονότων, ότε άποτρέχειν εμελλεν, εμισθώσατο όνον προς το τα σκευή αύτοΰ διακομίσασθαι μέχρι Μεγαρέων.

υπό κάνα δε της

ώρας ύπαρχοόσης, κατά τό μέσον της ημέρας εκκαίοντος του ήλιου σφοδρότερου, ούτε τό ύποζυγιον συνέβαινεν έθέλειν όδοιπορεΐν ούτε αυτόν ακολουθείν δννασθαι. καταλόσαντος οΰν τό φορτίον τοΰ ονηλάτου, καί τον όνον στησαντος εκτός της όδοΰ, μη δννασθαι νπομένειν τό καύμα, αλλά κακώς δια κείμενος υπό την τοΰ όνου σκιάν ύποδνς μένειν ο ιός τε ην.

τοΰ δε ονηλάτου εκείνον μεν κωλυοντος, εαυτώ δε έπι-

βάλλειν λέγοντος διά τό καί τον όνον ίδιον είναι καί την απ' αύτοΰ σκιάν ύπάρχειν ιδίαν μεμισθωκέναι γάρ μόνον τον όνον διακομίσοντα αύτοΰ τά σκεύη, ού μην την σκιάν αύτοΰ. ώς δε καί ό νεανίσκος αντέλεγε πάλιν, φάσκων την ημέραν όλην αύτοΰ τον όνον είναι, καί πολλην αντιλογίαν, συνέβαινεν εκ τούτου εις μάχην ώρμησαν (1. όρμησαΐ).” έπεί δ' ό μεν ταΰτα είπών κατέβαινεν από τοΰ βήματος, οι δε δικασταί κατείχον άζιοΰντες τό γενόμενον πέρας έζηγησασθαι, έπιστραφείς “ άνδρες ” εΐπεν, “ ύπερ μεν όνου σκιάς βούλεσθε άκοΰσαι, ύπέρ ανθρώπου δε κινδυνεύοντος τώ βίω κωλύετε λέγειν; ” ούτω τούς δικαστάς, συγχωρησαντας όρθώς ύπό τοΰ ρητορος έπιπεπληχθαι, λέγειν εφεΐναι. όθεν τό τε τοΰ διηγήματος εϋστοχον καί τό τοΰ φρονήματος παρ¬ ρησιαστικόν διαμνημονευθέν παροιμίας έλαβε τάζιν.

200

d καρπόν ών εσπειρε θερίζειν.

(ΐ) σημείωσαι από παροιμίας τής ό κακά απείρων κακά θερίζει. (2) καρπόν δν έδρασαν,

εσπειραξ θεριζε, επί τών τοιαΰτα πασχόντων οΐα

παρήκται δε από τοΰ στίχου εί δέ κακά σπείραις, κακά κεν ^άμώσαιο (1. άμήσαιο),

καί πάλιν ος δε κακά σπείρει, θεριεί κακά κήδεα παισίν. ίη brevius contracta, cf. etiam Didymum ap. Harp. I, p. 246, 4 Dind. όνου

σκιάς

παροιμίαν

παραπεποιησθαι

ύπό

τοΰ

ρητορος λέγοντος

την περί

“ περί τής εν

Δελφοΐς σκιάς ” (Dem. V 25). λέγεσθαι δ’ αυτήν επί τοΐς περί των μηδένος άξιων μαχομένοις.

cf. etiam schol. Ar. ad Vesp. 191.

260 d καρπόν ών εσπειρε θερίζειν] (ι) ό κακώς σπείρειW. 28 Couvreur καί τοΰτο δέ από παροιμίας είρηται ότι κτλ. ex Comm., ut videtur.

ex Hermia, p. 220,

(2) Τ: non habet W.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

»5

200 d €Κ€Ϊνθ. το αληθές.

200 d εμέ. την τοΰ πείθειν δΰναμιν.

200 e ετυμο$ τέχνη. ανευ τοΰ άγαθοΰ καί της αλήθειας, φησίν 6 Λάκων ρήτωρ, τέχνην εΐναι άμήχανον.

201 a ίκανώς φιλοσοφήση. οί γαρ άριστοι ρήτορες και φιλόσοφοι, ώς Περικλής ^'Αναξαγόρας (sic: 1. Άναξαγόρου), ώς Δημοσθένης Πλάτωνος γεγονότες μαθηταί.

201 b -σερί τάς δίκας. έθος ην παλαιόν εν τοΐς δικαστηρίοις δημοσίοις τε λόγοις τούς ρήτορας διατρίβειν, ον μην εν ταΐς γινομεναις συνουσίαις ιδία. 201 c Γοργίαν Νέστορα κτλ. Γοργίας παράλληλος Νεστορι ώς αίδήμων και πολυετής· οκτώ γάρ και εκατόν εζησεν ετη· ώς δεινοί οι άλλοι Όδυσσεΐ.

261 d Ελεατικόν Παλαμήδην. Ζήνωνά φησι τον Παρμενίδου εταΐρον, ότι δη πανεπιστήμιων σχεδόν ήν 6 άνήρ, ώς καί Παλαμήδης.

262 a ή. σύνδεσμος άπορηματικός αντί τοΰ αρα το ή, ώς το— ή μοΰνοι φιλεουσ' άλόχους μερόπων ανθρώπων Άτρεΐδαι; (I 34°)· 200 d εκείνο] ex Hermia, ρ. 222, 6 Couvreur εκείνο (λέγει δε τδ αληθές)■

200 d έμε] ex Hermia, ρ. 222, 6 Couvreur. 260 e ετυμοξ τέχνη] ex Hermia, ρ. 223, 2 Couvreur. 261 a ίκανώς φιλοσοφήση] W: non habet Τ. ex Hermia, ρ. 223, 22 Couvreur. 201 b περί ras δίκας] ex Hermia, p. 224, 23 Couvreur τδ γαρ παλαιόν, ώς και νΰν, περ'ι τα δικαστήρια και τούς έν δημοσίοις λόγους, διέτριβον οί ρήτορες, περί δε τας συνουσίας [και] τάς ιδία γινομένας ούδαμώς. 201 C Γοργίαν Νέστορα κτλ.] παράμιλλος Νέστορος W | πολυέτης [ω'] ν' γαρ καί ρ' Τ.

ex Hermia, ρ. 224, 28 Couvreur άπεικάζει δε τον Γοργίαν τω Νέστορι επειδή

καί αίδημων καί πολυετής έγένετο. εκατόν γα,ρ καί οκτώ έλέγετο ζησαι έτη.

τον δε

Θρασυμαχον ώς δεινόν τω Όδυσσεΐ άπεικάζει. 201 d Ελεατικόν Παλαμήδην] ex Hermia, ρ. 225, 2 Couvreur τον δέ Έλεάτην Ζήνωνα τω Παλαμηδη επειδή καί αριθμών καί κάβων καί πολλών άλλων εΰρετης έγένετο Παλαμηδης.

ώς τεχνικόν ούν τον Ζήνωνα παρέβαλε τω Παλαμηδη.

202 a ή] Άτρεΐδαι om. Τ. τοΰ αρα.

e DlOGENlANO.

cf. Hesych. καί αντί άπορηματικοΰ

Homerica glossa est. cf. Apoll. Lex. Hom. 81, 27. cf. ad Sis. 387 d.

plura ad Remp. 454 a, ubi v. ann.

SCHOLIA PLATONICA

86 202

C ψιλώς.

τό μη επί υποδείγματος φησι. 262 d ΐΓροστταίζων. τουτεστιν 6 φιλόσοφος ως παιδιά χρηται τοΐς των ρητόρων λόγοις, και

ερ

077

εκείνοι μετά σπουδής ποιοΰσι, το

δια των ομοιοτήτων

παράγειν τούς ακούοντας, οΰτος εν παιδιάς μοίρα εχει. 262 d τούτο το γέρας. το δυνασθαι διακρίνειν τούς κατά τέχνην λέγοντας και μη. 263 b ττρώτον μεν δ€Ϊ κτλ. ότι ό ρητωρ ειδεναι την φυσιν οφείλει του πράγματος καί διαιρεΐσθαι και όρίζεσθαι. 263 b πλήθος (Τ: είδος Β). γρ. καί τό είδος W. 263 d αμηχάνως. αντί του θαυμάσιον πάνυ ώρίσω. 264 a ή ττολλοΰ δεΐν. όντως, ούδαμώς. 264 a διανεΐν. διακολυμβάν, διαπεράν. 264 e ετέρους λόγους. τούς μετά αλήθειας.

262 C ψιλώς] ex Hermia, ρ. 227, 5 Couvreur τουτέατι μη επί υποδείγματος. 262 d προσπαίξων] μοίρα Τ: μερει W Herm. ex Hermia. 262 d τούτο τό γέρας] και W Herm.: η T. τούτο τό γέρας λεγει το κτλ.

ex Hermia, ρ. 227, 27 Couvreur

263 d άμηχανως] θαυμασίως πάνυ ώραίως ώρίσω W. ex Hermia, ρ. 229, 33 Couvreur τουτεστι θαυμαστώς πάνυ ώρίσω. 264 a ή πολλοΰ δεΐν] (ι) ή· όντως, cf. ad Apol. 22 a. (2) ττολλοΰ δεΐν· ούδαμώς. e Diogeniano. cf. Hesych. πολλοΰ γε καί δεΐ' πολλά χρη, ούδαμώς. 264 a διανεΐν] e Diogeniano. cf. Hesych. διανηξάμενοι· διακολυμβησαντες, διαπεράσαντες.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ

87

267 a μνήμης χάριν. επειδή τά εττη των καταλογάδην εύμνημονευτότερα. 267 b μουσεία λόγων. τα παρισα, ώς τό “ καί φιλοκίνδυνον τοι> βίον κατεστησεν, τής δε περίβλεπτον καί περιμάχητον τήν φυσιν

εποίησεν ”

(Isocr. Enc.

Hei. 211 c). 267 c διττλασιολογίαν. ώς τό φευ φευ. 267 C γνωμολογίαν . . . εικονολογίαν. το δι

εικόνος καί δι’ υποδείγματος τι δηλοΰν· γνωμολογία δε ώς

τό “ δεινόν ή πονηριά ”. 267 C Λικυμνίων. Λικυμνίων ο Λικυμνιος δε Πώλον διδάσκαλος, δς διήρει τά ονόματα εις κυρία, σύνθετα, αδελφό, επίθετα, καί εις άλλα τινά.

208 a ήτριον. ιμάτιον εύυφες και αραιόν. 2JI b οΰτοι (W: οντω Β: οΰτοι Τ).

γρ. οΰτω (W). 272 C τί μην; καταφατικόν εστιν εν ΐσω τό ο’ίομαι.

267 a μνήμης χάριν] ex Hermia, ρ. 238, io Couvreur. 267 b μουσεία λόγων] περίβλεπτου W. ex Hermia, ρ. 239) γάρ, φησίν, εξηΰρε τά πόρισα.

6 Couvreur εκείνος (Isocrates non citatur in Hermiae codd.) cf.

Cobet, Coli. Crit. p. 206. 267 c διιτλασιολογίαν] ex Hermia, p. 239, 8 Couvreur διιτλασιολογίαν δε το τα αυτά δίς λεγειν οΐον φευ φευ. 267 c γνομολογίαν . . . εικονολογίαν] ex

Hermia, ρ. 239) ΙΟ Couvreur.

τι δηλοΰν] παραστησαι τό λεγόμενον Herm. γνωμολογία] plura Herm. 267 c Λικυμνίων] in libro W hoc schol. cum praeced. continuatur omisso lem¬ mate. 6 Λικυμνίων δε Π. κτλ. W. ex Hermia, p. 239, 12 Couvreur ό Λικΰμνιος τον Πώλον εδίδαζεν ονομάτων τινάς διαιρέσεις οΐον ποια κυρία, ποια σύνθετα, ποια αδελφό, ποια επίθετα και άλλα πολλά προς εύεπίαν. 268 a ήτριον] ex Hermia, ρ. 240, ίο Couvreur ήτριον λεγεται τό εύυφες Ιμάτιον και αραιόν. 272 c τί μην;] Τ: non habet W. idem schol. ad Theaet. 201 b, ubi v. ann.

SCHOLIA PLATONICA

88

272 c το toG λύκου είπεΐν. παροιμία (i) λύκου ρήματα, επί τοΰ καί λόγοις καί εργοις αδι¬ κούντο?.

(2)

ίδών γάρ

λύκος

ποιμένα

“ ηλίκος αν ηρθη θόρυβος, εί εγώ ταντ

εσθίοντα

προβάτεια

είπεν

εποίουν ; ” εμνησθη ταυτής

ενταύθα Πλάτων. 274 a °τι μή· €L μη οτι. 276 b Άδώνιδοζ κήττουξ. παροιμία Άδώνιδο$ κήποι επί των αώρων καί όλιγοχρονίων καί μη

ερριζωμενων.

εμνησθη

δε

αυτής

καί

Ευριπίδης

Μελανιππη

(Τ G F £τ. 5 Η) Ka'L ενταύθα Πλάτων. 279 c κοινά ... τα των φίλων. παροιμία κοινά τα φίλων, επί των ευμετάδοτων,

φασί δε λεχθήναι

πρώτον την παροιμίαν περί την μεγάλην Ελλάδα, καθ’ οΰς χρόνους ό Πυθαγόρας επειθεν τούς αυτήν κατοικοΰντας αδιανέμητα πάντα κεκτησθαι. φησί γοΰν ό Τίμαιος (F Η G I 211, 77) εν τη ε' (sic) ούτως· “ προσιόντων δ’ οΰν αύτώ των νεωτερων και βουλομενων συνδιατρίβειν ούκ ευθύς συνεχώρησεν, άλλ’ εφη δεΐν καί τάς ουσίας κοινάς είναι των εντυγχανόντων.”

εΐτα μετά πολλά φησι “ και δι' εκείνους πρώτον

ρηθηναι κατά την Ιταλίαν ότι κοινά τά φίλων.”

εμνησθη δε τ αυτής

καί ,Αριστοτέλης εν τώ θ' τών Ηθικών (i 159 b 31)·

Κλέαρχος δε

φησιν (F Η G II 320, 59) ύττδ Χαλκιδεων τών εν Εύβοια πεμφθηναι δώρα εις Δελφούς 'Απόλλωνι καί 'Αρτεμιδι. τών δε Δελφών μαντευομενων εί εζ ίσης την άνάθεσιν ποιησωνται, εφησεν ό θεός “ κοινά τά τών φίλων.” καί Μένανδρος ’Αδελφοϊς β' (fr. 9 Kock). 272 c τό τοΰ λύκου είπεΐν] Τ: non habet W. (1) ex Tarrhaeo (Cohn, pp. 845, 847)·

cf. Coisl. App. Prov. III 77 λύκου ρήματα' επί τοΰ και λόγοις και εργοις

άδικοΰντοί.

(ζ) ex Hermia, ρ. 249,

13 Couvreur παροιμία εστί λεγάμενη οτι

λύκος έωρακως ποιμένας, ηγουν κάνας, πρόβατον κατεσθίοντάς φησιν· “εί εγώ τοΰτο εποίουν, ποσος αν θόρυβος εγεγόνει.”

cf. etiam Ρηοτ. καί το τοΰ λύκου, quod

vetus scholium est.

274 a οτι μή] Τ: non habet W. cf. Herm. p. 252, 21 Couvreur

εί μη άν ώς

εν παρεργω.

276 b Άδώνιδος κήπουϊ] Τ: non habet W.

ex Tarrhaeo (Cohn, p. 846).

cf. DioGEN. I 14 Άδώνιδος κήποι' επί τών άωρων καί μη ερριζωμενων. 279 C κοινά . . . τά τών φίλων] Τ: non habet W.

Rep. 424 a.

idem schol. ad Lys. 207 c,

ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 47). cf. Zenob. IV 79 (=Mill. II ςγ')

Τίμαιός φησιν οτι τούς προσιόντας Πυθαγόρα μαθητάς περί την Ιταλίαν επειθεν όφιλόσοφος κοινάς τάς ουσίας ποιεΐσθαι, δθεν εις παροιμίαν ή συμβουλή τοΰ Πυθαγόρα ηλθεν.

cf. Ρηοτ. unde legendum Τίμαιος εν τω θ'.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

89

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ 103 a ούδέ Ίτροσεπτον. ού προσηγόρευσα. 103 a δαιμόνιον εναντίωμα. το άπαρουσιάστως εράν θεοειδε? καί νοερόν,

οπερ δέ νΰν δαιμόνιον

καλεΐ Πλάτων, μετά μικρόν θεόν λεγει τον εναντιουμενον.

τοΰτο δε

καί "Ομηρος ποιεί- κάκεΐνος γάρ επί ταυτοϋ τίθησι δαίμονα καί θεόν. 103 a και ύστερον. ούχ ώς καί πρότερον αύτοΰ πεπυσμενου, άλλα παραπληρωματικός εστιν 6 καί σύνδεσμος, ώς καί παρ’ Όμήρω (Β 82 j)—. . . ω καί τόζον Απόλλων αυτός εδωκεν. 104 Β ττροσθήσω. προειπών τά υπάρχοντα Αλκιβιάδη μεγάλα είναι, άπό του σώματος άρχόμενα τελευτώντα εις την ψυχήν, νΰν λεγει καί προστίθησι τά εκτός. 105 a τταρελθη?· ίστεον

ώς Σωκράτης

5Αλκιβιάδη

ταΰτα

διελεγετο

προ

ημερών

ολίγων τής αρχής τοΰ εικοστού έτους τής αύτοΰ ζωής, ώς δηλοΐ τδ ρητόν.

’Αθήνησι γάρ οι νέοι εις μεν τούς εφήβους είσήεσαν όκτω-

καίδεκα ετη γενόμενοι, δυο δε εις περιπόλους ήριθμοΰντο, περιιόντες την χώραν νυκτός φυλακής ταυτης ενεκα καί γυμνασίας πολεμικής 103 a δαιμόνιον εναντίωμα] Β Τ W: habet Β in duo scholia discerpta,

το απα¬

ρουσίαστα) ipa.v θεοειδες δε W j οπερ δε] δε om. Β in initio novi schol. | cVI] i (sic)

B. ex Proclo et Olympiodoro (Mettauer p. 13). cf. (1) Olymp. p. 13 Creuzer de ενθεω εραστ-fj, (2) Proci, p. 78 Creuzer καί γάρ εν τοΰτω τώ διαλόγω προελθών λεγει σαφώς . . . τον αυτόν άρα δαίμονα λεγει και θεόν.

(3) Olymp. ρ. ΐξ Creuzer

καί "Ομηρος (Α 222) μετά δαίμονας άλλους . . . επί γάρ τοΰ θείου εν τούτοις τό τοΰ δαίμονος όνομα τετακται.

103 a και νστερον] ex Olympiodoro, p. 26 Creuzer. τό δέ καί ύστερον περιτ¬ τεύει τω καί συνδεσμω- ού γάρ εστιν ενταΰθα συμπλεκτικός άλλα παραπληρωματικός· ουδέ γάρ προ τούτου επύθετο την δύναμιν αύτοΰ ΐνα μάθη καί ύστερον χρηται δε τούτω καί ό ποιητής εν τω “ φ καί κτλ.'\

104 Β ττροσθήσω] Β Τ W.

Αλκιβιάδη] τω 'Αλκιβιάδη Β [ άρχόμενα\ άρξάμενα

Β W | τελευτώντα re vera Β Τ W: καί τελευτώντα vulg. ex Olympiodoro, p. 31· haec vero “ ne intellexit quidem: nam τά υπάρχοντα sunt eadem ac τά εκτός vel τά εξωθεν (cfr. Olymp. etiam, p. 14; et Proci, p. 103 quem ille ante oculos habuit) ” (Mettauer, p. 13). 105 a παρέλθηϊ] της dp*i)s] om. T. (1) ex Proclo, p. 146 Creuzer, vel potius Olympiodoro, p. 50 Creuzer, qui confitetur se Proclum secutum esse,

de

utriusque erroribus v. Schaefer Demosthenes u. seine Zeit III, 37 (Mettauer,

SCHOLIA PLATONICA

90

εαυτών είκοστώ Se ληξιαρχικά ενεγράφοντο γραμματείω, καθό δη εκκλησιάζοντες παρελάμβανον και την πατριραν ουσίαν, ητις και ληξις εκαλείτο, ώς Πολυδεύκης εν ’Ονομαστικοΐς (VIII 105). 105 b ένδειξάμενοξ. οτι το ενδειξάμενος επι τοΰ διαλογικοΰ τάττει, το δ

επιδειξαμενος

επί του άποτάδην.

ΐοό a άτοττώτ€ρο9. παραδοξότερος, θαυμασιώτερος. ιοό c έστω κτλ. τέλος του προοιμίου. ΐοό c φέρε δή. εντεύθεν το πρώτον τοΰ διαλόγου κεφάλαιον, το άπαλλάττον της διπλής τον νεανίσκον άγνοιας, εστι Se ελεγκτικόν. 107 e άκροχειρίζεσθαι. πυκτευειν η παγκρατιάζειν προς ετερον άνευ συμπλοκής, η όλως άκραις ταΐς χερσίν μετά άλλου γυμνάζεσθαι. i io d τταρά του; άρχη τοΰ δευτέρου συλλογισμού. ρ. 14). (2) Άθήνησι γάρ κτλ. ex Polluce VIII 105, 104 “ Pollucis . . . explica¬ tionem scholiasta magis ob Procli ipsius, quam ob Platonis verba apposuit ” (Mettauer, p. 14). 105 b ένδειξάμενοϊ] διαλογικοΰ W cum Olymp.: λογικού T | sub fin. επί επί (iterum) W. ex Olympiodoro, p. 58 Creuzer ιστεον οτι τό ένδειξάμενο9 ό φιλόσοφος επί τοΰ διαλογικοΰ (sic legendum) σχήματος, τό δε επιδειξάμενος επί τοΰ άποτάδην.

ιοό a άτοπώτεροξ] ex Olympiodoro, p. 59 Creuzer, ubi ex schol. legendum pro θαυμαστωτερος (Mettauer, p. 15).

θαυμασιώτερος

106 C έστω κτλ.] cf. Olympiodorum, p. 62 Creuzer εν τούτοις πεπληρωται τό προοίμιον τοΰ διαλόγου.

ιοό c φέρε δή]

Olympiodorus dialogum in tres partes dividit,

cf. p. 11

Creuzer περί δε της είς τά κεφάλαια ήτοι μέρη διαιρεσεως ιστεον ότι εις τρία διαιρείται ό διάλογος· ελεγκτικόν, προτρεπτικόν, μαιευτικόν,

καί εν μεν τώ ελεγκτικά) δείκνυαιν

αυτόν διπλή άμαθή· οτι τε άγνοεΐ τά πολιτικά καί ότι νομίζει ειδεναι. 107 e άκροχειρίζεσθαι] ex Timaeo, άκροχειρίζεσθαι* πυκτευειν κτλ., η όλως ταΐς άκραις μετ' άλλου γυμνάζεσθαι.

lio d παρά τοΰ;] B Τ W. cf. Olympiodorum, p. 100 Creuzer ην γάρ ό πρώτος (συλλογισμός) εν ω εδείκνυ αυτόν διπλή άμαθαίνοντα περί τό δίκαιον· μη γάρ ειδώς ωετο ειδεναι· δεύτερος, εν ω εκ των πολλών τούτο κατεσκευαζε· διδασκάλους γάρ εαυτοΰ τούς πολλούς επεγράφετο· καί τρίτος, εν ω καθόλου εδειξεν ότι εν οΐς ερώτησίς εστιν καί άπόκρισις, ό ερωτώμενός εστιν ό λόγων, άλλ’ ούχ ό ερωτων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

91

III a τό έλληνίζειν. τό έλληνίζειν τριττόν

*

λ

'

f\ \

\

η το την €Λλη νίκην

ή

συνήθειαν διασώζειν

ελληνικήν φωνήν καί

των

ονομάτων

επί

νάντων

το

άκριβοΰν

την

ή τήν κυριότητα των ονομάτων τήν

κατά

τήν ορθότητα τήν εν

φυσιν

τή προφορά

τοΐς πράγμασιν άπο-

προσήκουσαν

νεμειν ΟΙ ΊΤολλοί

οί γραμματικοί

οί φιλόσοφοι

Ille ήν δ’ αν σοι τεκμήριον κτλ. ή διαφωνία Λ

/

μη ειοοτων

είδότων

μαχομενων

διαφερομενων

προς εαυτούς

προς άλλήλους

προς τούς μή είδότας

κατά τήν εναντίαν

κατά τήν άντίφασιν

112 d εκ μεν ών κτλ. ιδού ό αμαθής και φιλότιμος νέος, πώς αποκρίνεται.

111 a τό έλληνίζειν] similia sed multo breviora B. εστι Se το έλληνίζειν ούχ άπλοΰν άλλα τριττόν.

ex Proclo, p. 258 Creuzer

τό μεν γάρ εστι την 'Ελληνικήν

διασώζειν συνήθειαν των ονομάτων, οΐον ότι τωδι ζάλον μεν όνομα, τωδι δε άνθρωπος, και ούτως

επι

πάντων■

τό

δε

εστιν

άκριβονν

κατά

τας

των

ονομάτων

τάς

κατά

φυσιν

την

'Ελληνικήν

φωνήν

και

τρίτον δε εστι τό τα? κυριότη¬

την όρθοτητα αυτής διασώζειν την εν τη προφορά, προσήκουσας

τοΐς

πράγμασιν

άπονεμειν.

κατά οΰν τό πρώτον σημαινόμενον του έλληνίζειν και οί πολλοί δύναιντο αν είναι διδάσκαλοι

.

.

.

κατά δε το δεύτερον ούκετι καί τό τρίτον αλλά το μεν εστι του

την γραμματικήν ειδότος, τό δε του την φυσιν των πραγμάτων επεσκεμμενου καί τοΰ φιλοσοφου.

Ille ήν δ’ αν σοι τεκμήριον κτλ.] ex

Proclo, p. 267 Creuzer (est λυσις τής

απορίας) εί γάρ τοΰτο τής ανεπιστημοσύνης εστίν ή διαφωνία τεκμήριον, καί τούς φιλοσόφους άνεπιστήμονας φήσομεν. . . . εστιν ή διαφωνία διττή, καί ή μεν των μή είδότων πρός τε εαυτούς καί προς άλλήλους μαχομένους (1. μαχομενων e schol.), ή δε των μη είδότων πρός τούς είδότας δίιαφερομένων. άνεπιστήμονας είναι πάντας.

καί ώς καθ’ εαυτούς οίομένων

άλλ’ ου μεν κατά τήν εναντίαν μηδεμίαν επιστήμην

εχειν τούτων περί ά διαφωνοΰσιν εί δε κατά τήν άντίφασιν κτλ.

112 d εκ μεν ών κτλ.] B Τ W. ό μαθή ό φιλότιμος Τ | om. καί W. ex Olympiodoro, p. ιοί Creuzer.

SCHOLIA PLATONICA

92

112 e εμε φής ταϋτα λεγειν. το τής Φαίδρας (Eur. Hipp. 252) φησίν ενταύθα Σωκράτης, γάρ τροφού είπονσης ότι α τον 'Ιππόλυτον λεγεις ’ τάδε κούκ εμού κλυεις.” ούκ εγώ.

φησίν οτι

της σου

ούτως αύ καί ο Σωκράτης- συ ταΰτα είπες,

καί ενταύθα πάροδος γίνεταί του τρίτου συλλογισμού, εν ω

δείκνυσιν ότι 6 άποκρινόμενός εστιν 6 λόγων, ούχ ο ερωτων. 112 e εαν σε ερωμαι κτλ. των ερωτήσεων

αί μεν πευστικαί

αί δε δίαλεκτίκαί

πλείονος λόγου δέονται

άρκοΰνται τω ναι καί τω ου μόνον

μαιευτικαί

απορητίκαί

αγωνίστίκαί

από τού τελειότερου

από τού ατελέστερου

από τού ίσου

ίστεον οτι καί κατά τα γ' είδη των διαλεκτικών ερωτήσεων ο αποκρινόμενός εστιν δ λέρων. 112 e πότερος οδν κτλ. αρχή τού γ' συλλογισμού. 113 a ενί λόγω είπε. αντί τού καθόλου είπε.

112 6 εμέ 4>f|s ταΰτα λέγειν] κλάειν TW | αν] ούν W [ είπε?] εΐττεν Τ | ότι ό] ότι W | ex Olympiodoro, ρ. ιοί Creuzer. II2e εάν σε ερωμαι κτλ.] αί δέ διαλεκτικοί- αί δε διαλεκτικοί (sic iterat W). ex Proclo, p. 283 Creuzer.

των ερωτήσεων

αί μεν είσι ζπευστικαί}

πλείονος

λόγου δεόμεναι ... αί δε άρκοΰνται τω ναι καί τω οΰ μονον . . . παλιν επειδή των διαλεκτικών ερωτήσεων αί μεν είσι μαιευτικοί, αί δε αγωνιστικοί, αί δε απορητίκαίίμαιεΰεται μεν γάρ ό τελειότερος ερω των τον άτελεστερον, απορεί δέ ό γνώσεως δεόμενος τον έπιστημονικώτερον ανέρωτων, αγωνίζεται δέ ό προς τον δμοιον αύτώ κατά την έξιν διά ερωτήσεων καί αποκρίσεων συγγινόμένος·)

ανάγκη

τοίνυν των

διαλεκτικών ερωτήσεων τριττών ούσών καθ’ έκαστον είδος αυτών τον άποκρινόμενον είναι τον λεγοντα. 112 e πότερος ουν κτλ.] ΒΤ: non habet W.

ex Olympiodoro.

I IO d παρά του; ii3a ένί λόγω είπε] ex Olympiodoro, p. 102 Creuzer.

cf. ann. ad

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

93

113 b εκ των ώμολογημενων. επειδή ωμολογησεν μη ειδεναι το δίκαιον, κέχρηται καταδρομή δ Σωκράτης ελέγχων κατά του Άλκιβιάδον, ούκ από άλλοτρίου προσ¬ ώπου, ώς Φοΐνιξ είσάγων τον Πηλέα ούτως ελέγχει τον Άχιλλέα

(Α 433 sqq.), η

Δ ημοσθενης ελέγξαι θέλων τούς ’Αθηναίους τη κατα-

δρομη χρηται ώς εκ των 'Ελλήνων πάντων, αλλά τώ έλεγχομένορ χρήται Σωκράτης προς μείζονα καταδρομήν. 113 C σοΰ τάδε κινδυνεύεις. σημείωσαι πώς χρηστέον τοϊς ποιητικοΐς, ότι ου κατά την της λέξεως ακριβολογίαν, αλλά μετά του παρωδεΐν αυτά έπι το πεζοφανέστερον. 113 d ει δτι μάλιστα κτλ. άρχεται τοΰ ελέγχου, καί δείκνυαιν αυτόν μη είδότα τά συμφέροντα, εκ της άντιπαραστάσεως.

πολλών γάρ δεΐται λόγων η εν στάσις, ότι

ταύτόν έστι δίκαιον και συμφέρον, ο εφεξής δείξει,

νΰν δέ φησιν ότι

ει μεν ταύτόν έστι το δίκαιον και το συμφέρον, έδείχθης δε μη είδώς το δίκαιον, ουδέ το συμφέρον άρα· εί δέ έτερον, δειχθείης δε μη είδώς το συμφέρον, διά τών αυτών λόγων δυο άνθ’ ενός δειχθήση άγνοών. 113 6 σκευαρίων. ουδέ γάρ δέος μη κατατριβησονται οί λάγοι δίκην τών σκευαρίων, α δη σημαίνει τρία, η τά σκεύη κοινώς, η την τρυφήν, η ώς νΰν, τάς σκευάς τών κωμικών καί τραγικών, ο έστι τά ένδύματα. 114 a τάς σάς ττροδρομάς. πρόδρομη έστιν, όταν εν πολέμιο καταλάβη τις φρούριον, έξ ου δύναται ασφαλώς πολεμεΐν.

νΰν δέ το μη έρωτάσθαι διά τών αυτών

λόγων υπό τοΰ Σωκράτους. 113 b εκ τών ώμολογημενων] τ?] και W | χρηται] κέχρηται W. ex Olympiodoro, ρρ. ι ο2-ι 03 Creuzer, in brevius contracta. 113 C σοΰ τάδε κινδυνεύεΐξ] ex Proclo, p. 291 sq., Creuzer ποιείται δε τον λόγον χαριέστερον . . . την διαλεκτικήν άκριτολογίαν (1. ακριβολογίαν ex schol.) χαλάσας . . . παρωδοΰντας καί μεταβαίνοντάς πως έπι το πεζοφανέστερον, οΰτω δει ποιείσθαι την μνημην αυτών.

113 d εί δτι μάλιστα κτλ.] έστι τό] τδ om. W | δέ μτ]\ και μη W.

ex Olympio¬ p. 106 Creuzer, paucis verbis immutatis. 113 e σκευαρίων] T: non habet W. ουδέ γάρ . . . σκευαρίων ex Olympiodoro, p. 108 Creuzer. ά δή σημαίνει τρία κτλ. ex Olympiodoro, p. 107 γ' δηλοΐ τά σκευάρια παρά Πλάτωνι· η τά σκεύη η τά ενδύματα . . . καί την τρυφήν, ib. ρ. ιοό σκευάρια φησί τάς σκευαστάς (1. σκευάς τάς e schol.) τών κωμικών καί τών τραγικών. cf. Proclum, p. 301 Creuzer (Mettauer, p. 16). 114 η τάξ ads ιτροδρομάϊ] ΰπό W cum Olymp.: μετά T. ex Olympiodoro, p. 107 Creuzer. doro,

SCHOLIA PLATONICA

94

114 a επειδή δε τρυφάζ. \

>

V

επειδή τρυφηλός εΐ, ώς επ'ι των εόεστών, /cac ou/c er

>

αν ηδεως του

αύτοΰ γευσαιο. Il4b συμφέροντα. την ενστασιν διά τούτων φησίν, ώς εδει σε δεΐξαι οτι ου ταντον δίκαιον και συμφέρον, el γαρ μη δείξεις, δειχθηση δυο άνθ' ενός άγνοών 115 a των δικαίων κτλ. άρχη του ε’ συλλογισμού ότι ταυ τον εστι δίκαιον και συμφέρον ελάττων δίκαιον

μείζων καλόν

συμφέρον

H5a εδοξεν αισχρά μεν. έρωτα την ελάττονα. 115 b ττολλοί εν ττολέμω κτλ. ιδού τη μείζονι μάχεται, ότι ου παν καλόν αγαθόν δια τα εν τω πολεμώ τραύματα. 115 b ουκ άλλο μεν κτλ. η πρώτη λυσις, ότι δυο δυσιν ηκολουθησεν, ου δυο £νί} ου γαρ ταύτόν ανδρεία και θάνατος. II4a επειδή δέ τρυφάς] και ουκ ετ’] ούκετ W.

Schol. vet., ut videtur,

non

habent Proclus Olympiodorus. 114 b συμφέροντα] οτι om. T | δειχθηση W cum Olymp.: δειχθείση T.

ex

Olympiodoro, p. 107 Creuzer. 115 a των δικαίων κτλ.] άρχη τοΰ ε' συλλογισμού habent B W nec plura, etiam schema habent T et Par. B (1808) et Par. C (1809). ex Olympiodoro, p. 114 sqq. Creuzer δέκα όντων συλλογισμών τοΰ παρόντος διαλόγου, ό πέμπτος προτίθεται δεΐξαι οτι ταύτόν δίκαιον καί συμφέρον . . . καί προάγει τον συλλογισμόν ούτως· παν δίκαιον καλόν, παν καλόν συμφέρον4 παν άρα δίκαιον συμφέρον κτλ. 115 a εδοξεν αισχρά μεν] T W: non habet B. ex Olympiodoro, p. i 19 Creuzer ίδοΰ, έρωτα αυτόν την ελάττονα. H5b πολλοί έν πολεμώ κτλ.] ex Olympiodoro, p. 119 Creuzer (verbo tenus convenit). 115 b ούκ άλλο μέν κτλ.] T: non habet W. ex Olympiodoro, p. 119 Creuzer, qui επηκολοΰθησεν habet.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

95

Ιΐ6 b ετι τοίνυν κτλ. διά των καθ' εκαστα δείζας, βούλεται, καί διά των καθ' δλου κατα¬ σκεύασαι το αυτό, διό καί το ετι προσεθηκεν. Ιΐό b eu πράττει. οτι το εΰ μέσον εστι του αγαθού καί του καλοΰ. Il6d Πετταρηθίοις. Πεττάρηθος, νήσος εστι μία των Κυκλάδων αΰται δε διά το την Δήλον κυκλοΰν οΰτω καλούνται. Il8 c Πυθοκλείδη καί Αναξαγόρα. Πυθοκλείδης μουσικός ήν, της σεμνής μουσικής διδάσκαλος, καί Πυθαγόρειος, ου μαθητής 'Αγαθοκλής, ου Λαμττροκλης, ου Δάμων. Αναξαγόρας δε φυσικός φιλόσοφος, ό νους επικληθείς, ότι τούτον πρώτον πάντων επεστησε τω παντί. Il8 e τώ Περικλεούς ύεΐ. Ξάνθιππος καί Πάραλος οι Περικλεούς υιοί, ούς καί βλιττομάμμας εκάλουν.

βλίτται γάρ καί βλίττονες οί ευήθεις, μάμματα δε τα βρώ-

ματα, καί το εσθίειν ' Αργείοι μαμμιάν ελεγον εκ τούτων οΰν σύνθετον ο βλιττομάμμας, ο εσθίων εύηθως, ώς καί συκομάμμας ό συκοφάγος, ό δε Κλεινίας αυθάδης ούτως ώς μηδενί των συμβουλών προσεχειν. ιι8 e ήλιθίω εγενεσθην. η προς μάθησιν άνεπιτηδειότης τρίττη

α Ο.

5

V

οι ανοιαν

διά τύφον

διά ραθυμίαν

καί μανίαν Il6b ετι τοίνυν κτλ.] ex Olympiodoro, ρ. 125 Creuzer διά του ετι εδήλωσεν οτι το αυτό βούλεται κατασκευάσαι και διά άλλου λόγου· τταλαι μεν γάρ διά των καθ’ εκαστα τούτο κατεσκεύασε, νΰν δε διά των καθόλου προτάσεων.

ιιό b ευ πράττει] B Τ W: in libro W cum schol. praeced. continuatur, οτι om. B | τού καλού] τού om. BT: κακού B.

ex Olympiodoro, p. 127 Creuzer ότι

μέσον εστ'ι το εΰ τού καλοΰ και τού αγαθού.

Il6 d Πεπαρηθίοΐξ] καλείται (sic) W. e Geographo. 118 C Πυθοκλείδη καί Αναξαγόρα] τούτον πρώτον] τούτων πρώτος W.

fort.

ex Hesychio Milesio.

118 e τώ Περικλεούς ύεΐ] συμβούλων] συμβόλων W. fort. ex Hesychio Milesio. Ii8e ήλιθίω εγενεσθην] ex Olympiodoro, p. 139 Creuzer τί δε εΐ λίθοι (sic: 1. ήλιθίω') εγενοντο και ανεπιτήδειοι προς το μανθάνειν; . . . τρία γάρ αίτια ταΰτα τού μή γίνεσθαι σοφόν, ή λιθίοτις (sic: 1. ήλιθιότης), μανία, ραθυμία' ομοιον δε εστι

τούτα) και το ποιητικόν “ νήπιος εις κτλ.” (δ 371)·

φ

SCHOLIA PLATONICA

119 a δια την Ζήνωνος Πυθόδωρον . . . καί Καλλίαν. Ζήνων 6 Έλεάτης Παρμενίδου μαθητής, φυσικός φιλόσοφος και πολιτικός ώς αληθώς· διό και προς Περικλεα παραβάλλεται φαινομένως όντα πολιτικόν,

τούτον Πυθόδωρος ακροατής, δς και εν Παρμενίδη

μνήμ7)ς ήξίωται ' Αντιφώντι τής συνουσίας εκείνης μεταδους, παρ' ου Κεφαλος ό Κλαζομενιος μαθών διδάσκαλος γεγονεν.

Καλλίας δε

'Αθηναίων στρατηγός ένδοξός τε πολιτικός και αυτός. ng a τί ουν διανοή. εντεύθεν τό δεύτερον του διαλόγου κεφάλαιον, τό πεΐθον μεταβαίνειν από τής φυσικής αρετής επί την πολιτικήν. iig a πότερον εάν κτλ. τδ 'Ομηρικόν νυν παραφράζει ρητόν (δ 371)— νήπιός εις, ώ ξεΐνε, λίην τόσον ήε χαλίφρων, ήε εκών μεθίεις και τερπεαι άλγεα πάσχων. πας γάρ μη μανθάνων ή φύσε ως άντιπραττουσης πάσχει τοΰτο, καί εστιν ό τοιοΰτος νήπιος καί ηλίθιος· ή δνναται μεν, οΐεται δε ανωφελή είναι τα

μανθανόμενα,

καί

διά τοΰτο ούκ

επιτείνεται

προς αυτά,

καί

εστιν ό τοιοΰτος χαλίφρων καί μαινόμενος· ή οΐεται μεν ωφέλιμα είναι, ραθυμεΐ δε καί βλακευει, καί εστιν 6 τοιοΰτος εκών μεθίων καί μη προσεχών τον νοΰν. H9b πράγματα. αντί τοΰ φροντίδας. 120 a τώ μεγάλω βασιλεΐ. Υ Αρτοξερξη (1. Άρταξερξη) τω Ξερξου Περσών βασιλεΐ

(Τ: non

habet W.)

H9a διά

την

Ζήνωνος

Πυθόδωρον

.

.

.

καί

Καλλίαν]

fort.

ex

Hesychio

Milesio. Ii9a

τί

ουν

διανοή]

ex

Olympiodoro

(cf.

ad

106

c ann.),

p.

144

sqq.

Creuzer. 119 a rroTCpov εάν κτλ.] B T W (sed B ad 118 e ήλιθίω εγενεοθην). παραφράζει νυν B I ρητόν om. B | εις Β | ξενε Β | η Β | και . . . πάσχων om. Β | τερπεε W | μανθανόμενα]

W,

et Τ sed νθα

in

ras.: μανθα 11 θανόμενα Β | μεθιών Τ.

Olympiodoro, p. 139 Creuzer; cf. ann. ad 118 e. 119 b πράγματα] Schol. vet., ut videtur.

ex

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

97

120 a όρτυγοκόττον (όρτυγοτρόφον ΒΤ). ειρωνικως.

ου τος

επι

κυκλου

τους

ορτυγας

παριστάς

κόπτειν

αυτούς άλληλους εδίδασκεν. 120 b την άνδραποδώδη . . . τρίχα. την άνδραποδώδη τρίχα παροιμίαν είναι φασιν οι μεν από των αρτιγενών πωλων, οι δε από είδους κουράς προσηκούσης άνδραπόδοις, παρ

ο και αι γυναίκες τους απο δουλών ελεύθερους γεγονότας, οϋπω

δε το ήθος μεταβάλλοντας (sic), ταύτην ετι εχειν την τρίχα ελεγον σκωπτουσαι. οι δε, ότι τάς εν τώ στηθεί τρίχας φρενας ούτως ο Πλάτων μεταβολών τας άνδραποδώδεις φρενας ούτως εκάλεσεν. 120 b μανθάνειν . . . άσκεΐν. διττή η τελειότης ήμΐν, η μεν του λογικού διά μαθησεως γιγνομενη, η δε τού αλόγου δό άσκησεως των βελτιόνων εθών. 120 e οί μεν Ήρακλέου?. Ζευς,

,Δ ανάη

Περσενς.

/Ανδρομέδα Κηφεως

άλλαι γυναίκες

Λαονόμη.__. Αλκαίος

Ήλεκτρύων.

' Αμάιτρύων.

.Λ υσιδίκη

Άχαιμενης

Άλκμηνη

Ηρακλής 120 a όρτυγοκόπον] (Τ: non habet W. vet., ut videtur (Cohn, p. 798, n. 2).

είρωνικώς habet B nec plura.)

Schol.

apparet scholiastam όρτυγοκόπον legisse,

et sic Boethus ap. Phot. s.v. όρτυγοκό-rros, Olympiodorus, Athenaeus XI 506 d, Schol. Ar. Avv. 1297.

120 b την άνδραποδώδη . . . τρίχα]

εχειν ετι W |

άνδραποδωόης W.

άνδραποδώδη . . . σκωπτουσαι ex Olympiodoro, p. 148, n. 45 Creuzer.

ex Pausania (Warnkrpss, n. 81). ηλιθίων.

EuST. p. 79) 8

(ι) την (2) fort.

cf. Diog. I 73 άνδραποδώδη; θρίξ’ επί των

σημειωσαι και Πλάτωνος κτλ. . . . δπερ ήν σκώμμα επι

ανοησία ληφθεν από της των ανδραπόδων κουράς.

120 b μανθάνειν . . . άσκεΐν] ex

Olympiodoro, p. 169 Creuzer ή μεν μάθησις

επι λόγου εΐρηται, η δε ασκησις επι της άλογου ψυχής. 120 e οί μεν Ήρακλέου;] Τ: similia W, sed ’Ανκαΐος pro Αλκαίος, piodorum, p.

151 Creuzer ην γάρ Περσεύς /lio; και Δανάης.

Ανδρομέδας, της κατ’ ουρανόν, Άχαιμενης. Η

cf. Olym-

Περσεως δε και

SCHOLIA PLATONICA

98

121 a eis Εύρυσάκη κτλ. Ζευς,_

, ^4 tyipa

]

Αιακός,_

JEv8 vis |

ι ;

Τζλαιιωνv

MeplBoui

i

1

_,Τεκμησσα

^4ία?^_

Εύρυσάκης διά μέσου πολλοί

πολλαί

Κλεψιάς,

Δ εινομάχη

* Αλκφιάδης 121

a eis Δαίδαλον κτλ. Ζευς,

"Ηρα

"Ηφαιστος,

,Γν

Έρενθεΰς.

Προκρίς

Μητίων,

,γυνη τι?

’ Αλκίππη

'ύπά [ I Εύπάλαμος^

Δ αίδαλος διά μέσου πολλοί^__πολλαί

Σωόρονίσκος,

Φαιναρετη

I,

Σωκράτης 121 a tis Εύρυσάκη κτλ.] 121 a eis Δαίδαλον κλτ.]

cf. Olympiodorum, ρ. 151 Creuzer. cf. Olympiodorum, p. 151 Creuzer.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

99

Χ2Ι b Σαλαμίνα. νήσον προς rfj ' Αττική καί πόλιν. 121 b Αΐγ ιν αν. νήσον μίαν των Κυκλάδων. 121 c γενέθλια.

γενέθλια εστιν η δι

ενιαυτοΰ επιφοιτώσα του τεχθεντος εορτή,

γενεσια δε η δι ενιαυτοί» επιφοιτώσα του τεθνεώτος μνήμη. 121 d του κωμωδοποιού (κωμωδιοποιοΰ TW). δν Πλάτωνα καλεΐσθαί φασιν. Ι2ΐd τροφοΟ. αυτγ Λάκαινα το γένος ήν ^ Λανική καλούμενη. 121 e επτέτεις.

ή διά το τον Aoyov τότε άρχεσθαι τελειοΰσθαι, ή διά το Ζωροάστρην ζ' γενόμενον ετών σιωπήσαι, εΐτα μετά λ' χρόνους εζηγήσασθαι τω βασιλεΐ τής όλης φιλοσοφίας, ή ώς τω Μίθρα οίκεΐον τον ζ' αριθμόν, ον διαφερόντως Περσαι σεβουσιν. 121 e Sis επτά. τότε γάρ ό τελειος εν ήμΐν άποφαίνεται λόγος, ώς Αριστοτέλης και Ζήνων και Άλκμαίων ο Πυθαγόριος φασίν. 121 b Σαλαμίνα] W: non habet Τ.

e Geographo.

cf. Steph. Byz. Σαλαμίς,

ή προς τη Αττική νήσος και πόλις. 121 b Αίγιναν] W: τρεις,

non habet Τ.

e

Geographo.

cf.

Steph.

Byz.

Αίγιναι,

νήσος μία των Κυκλάδων, ήτις οίνώνη εκαλείτο, ύστερον δε Αίγινα κτλ.

121 c γενέθλια] e Lex. Byz.

cf. Lex. Bach., Suid., Et. Μ. γενέθλια- ή δι

ενιαυτόν επιφοιτώσα τοΰ τεχθέντος εορτή. επιφοιτώσα τοΰ frεχθέντος μνήμη

Suid., Ετ. Μ. γενέσια- ή δι

(τοΰ τεχθέντος om.

Et. Μ.),

ενιαυτόν

ubi ex schol.

legendum τεθνεώτος pro τεχθέντος (cf. Stallb. in loc.). 121 d του κωμωδοποιού]

ex Olympiodoro, p. 157 Creuzer Πλάτων γάρ ό

κωμικός τοΰτο παρατίθεται (fr. 204 Kock). 121 d τροφού] cf. Plut. Alc. 1, ubi Alcibiadis nutrix ’Αμΰκλα vocatur, non Λανική.

Λανίκη autem Alexandri Magni nutrix est ap. Athen. IV 129 a.

121 e έπτέτεΐξ] Ζωροόστρην Τ | τό Μίθρα W.

fort. ex Proclo,

aliter Olym-

piodorus.

I2I e 8is επτά] Άλκμέων W | Πυθαγόρειος W.

ex Proclo, ut videtur,

cf.

Arist. Pol. 1260 a 14, Zenonem fr. 82 Pearson. non aliunde constat Alcmaeonem hoc statuisse, sed vide eius sententiam de pubertate ap. Arist. Η. A. 581 a, 12 sqq., unde hoc fluxisse videtur.

SCHOLIA PLATONICA

ΙΟΟ

122 a Ζωροάστρου. Ζωροάστρης αρχαιότερο? εξακισχιλίοις ετεσιν η λέγεται Πλάτωνος· ον οί μεν "Ελληνα, οι δε των εκ της ύπερ την μεγάλην θάλασσαν ηπείρου όρμωμενων φασίν, πασάν τε σοφίαν παρά τοΰ άγαθοΰ δαίμονος εκμαθεΐν, τουτεστιν επιτυχούς νοήματος· ου 8η εις 'Ελληνικήν φωνήν μεταφραζόμενον τουνομα τον άστροθυτην 8ηλοΐ.

τιμησειν τε αυτόν

την άνακεχωρηκυΐαν διαγωγήν των πολλών, και 8η την των εμψύχων αποχήν, συγγράμματα δε διάφορα καταλιπεΐν, εξ ών και δείκνυσθαι τρία μέρη φιλοσοφίας είναι κατ’ αυτόν, φυσικόν, οικονομικόν, πολιτικόν.

c έλξεις.

122

ότι καί την ίματίων ελξιν, η φησί Πλούταρχος (Alc. XVI ΐ) διαφερόντως Αλκιβιάδης επετηδευεν. 122 C φιλονικίαν. σημείωσαι φιλονικίαν διά τοΰ ϊ, την φιλίαν της νίκης.

(W: habet

Τ φιλονικία διά τοΰ ι nec plura.) 122 d Μεσσήνης. Τυρταίος φησι· Μεσσήνην αγαθόν μεν άροΰν αγαθόν

ώ?

δε

φυτεΰειν

(fr. 4? 3 Diehl). χωρά δε εστιν αυτή. 122 d των είλωτικών. Είλωτες παρά Λακεδαιμονίοις οι νόθοι και εξ αιχμαλώτων δοΰλοι γενόμενοι, από τοΰ "Ελους, πόλεως εν Πελοποννησω· και Πτελεόν καί Έλος καί Δώριον φησίν "Ομηρος (Β 594)·

KaL ε'ώωτία (1. είλωτεία) η δουλεία.

123 a τον Αίσώττου μύθον. ό

μΰθος τοιοΰτος.

λέων μη οΐός τε

διά

γήρας θήρευειν ών προσ-

εποιεΐτο νοσεΐν, ίνα δη τά θηρία προς επίσκεψιν ιόντα παρ’ αυτόν κατεσθίοιτο. 122

δ’

a Ζωροάστρου] $]

τε W t. 122

δεινή

άλώπηξ ούσα τον δόλον συνιδεΐν εφώρασεν, τοΰ η W | των om. W | ωρμωμένων Τ | καί διαγωγήν W | δε]

ex Proclo, ut videtur.

c ελξεις]

T: non habet

W.

fort. ex Proclo.

122 d Μεσσήνη?] W: non habet T.

ex Olympiodoro, p. 162 Creuzer.

plura

ad Legg. 629 a, ubi vide ann. 122 d των είλωτικών] W: non habet T.

e Lex. Att.

Λακεδαιμονίοις oi νόθοι οί εξ αιχμαλώτων δοΰλοι γινόμενοι, ηγγυηθησαν (ήττήθησαν

cf. Ετ. Μ. εΐλωτεϊ’ παρά η από τοΰ "Ελους, επειδή

Sylburg) πρότερον εν τω "Ελει καί εδουλώθησαν.

δε πόλις εν Πελοποννησω, ενθεν οί οίκεται, καί είλωτεία ή δουλεία,

"Ελος

similia Hesych.

(Diogen.) Suid.

X23 a τον Αίσωπου μύθον] fort. ex Proclo, cf. Fab. Aesop. 137.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΑΗΝ

ΙΟΙ

Λεοντο? αυτήν άξιοΰντος είσεΧθείν προς αυτόν, φαμενη μη δόνασθαι εισιεναι· όρώσα ίχνη μεν εισιόντων, εζιόντων δ’ οϋ. 123 b άνδρδζ άξιοττίστου. περί ιϊενοφώντός φασι Χεγειν αυτόν ουτος γαρ εν τη ' Αναβάσει Ιστόρηκεν τα Πυρσών, Κόρω συνανεΧθών επί τον άδεΧφόν ’Αρταξερξην. 123 c YTS πλέθρα Έρχίασιν. Έρχιεΐς

δήμος υπό την ΑΙαντίδα φυΧην, η ώ? τινες, φαιγηιαν

(1. ΑΙγηΐδα). ττλέθρον δ’ ε’στι μέρος εκτον σταδίου· τοΰτο δε πηχεις εχευ υ', ών τό εκτον πηχεις ζζ' δίμοιρον, δ εστι τό πΧεθρον. 124 a Λεωτυχίδου. ό κατά Μηδου στρατηγησας.

(W: non habet Τ.)

124 a ’Αρχιδάμου. εφό ου ό ΠεΧοποννησιακός πόΧεμος. 124 a

(W: non habet Τ.)

Αγιδο?.

εφ’ ου εκράτησαν Λακεδαιμόνιοι.

(W: non habet Τ.)

124 a α-λλ*, ώ μακάριε. εντεύθεν τό τρίτον τοΰ διαΧόγου κεφάΧαιον, τό εκφαΐνον την ουσίαν ημών καθ’ ην ύφεστηκαμεν. 124 d παίζεις. ότι δε επιμεΧείας δεϊσθαί φησιν εαυτόν, διά τοΰτο παίζειν Χεγεται. 124 d νώ γε. αγνοεί εαυτόν ό Σωκράτης ενθουσιαστικώς. 124 d ούκ άπορρητεον. ούκ άποκνητεον.

(W: non habet Τ.)

123 b ανδρός αξιόπιστου] φησι W | 'Αρταξέρξην Olymp.: ' Αρταξέρξιν W.

Άρτοξερξην

Τ:

ex Olympiodoro, ρ. 167 Creuzer.

123 C γη9 ιτλεθρα Έρχίασιν] ν'] τετρακόσια (sic) W | εκτον] ε' Τ | ξ?] εξήκοντα εξ W.

(ι) Έρχιεΐς κτλ. Αίγηΐδος fuisse tradit Steph. Βυζ. (Harp. Hesych.) :

ΑΙαντίδα errore ortum, ut videtur (Cohn, p. 855).

(2) ττλεθρον κτλ. e Lex. Att.

eadem Phot. Suid. (Cohn, p. 813). cf. etiam ad Critiam 115 d. 124 a άλλ’, ώ μακάριε] διαλόγου W: λόγου Τ.

ex Olympiodoro, p. 170 sqq.

Creuzer. cf. ann. ad 106 c. 124 d παίζεις] δεΐ (sic) T.

ex Olympiodoro, p. 176 Creuzer, ίσως παίζειν

αυτόν φησιν διά τό λεγειν αυτόν ότι καγώ επιμεΧείας δέομαι.

124 d νώ γε Β Τ W. fort. ex Proclo, non habet Olympiodorus.

102

SCHOLIA PLATONICA

124 e δήλον δτι ήνττερ κτλ. ότι τό υλικόν αίτιον της πολίτικης τα πρακτεα εισιν. 125 a δ δέ αφρων κτλ. εττ'ι μεν των βάναυσων τοΰτο ούκ ατοπον, έπι δε τοΰ πολίτικου άνδρός άτοπον τό είναι τον σοφόν κατα τι πονηρον και κατα τι αγαθόν.

125 b &ρχ€ΐν. εντεύθεν τό είδος παραδίδωσι τοΰ πολιτικού, οτι το αρχειν. 125 C κελευστών.

των περί τά άρμενα ισταμενων. 125 d τίς ουν αυτή; εντεύθεν τό ποιητικόν ότι φρόνησις και ου σοφία. 126 C αρ’ ουν φιλίαν κτλ.

ούχ ώς (ουφ βουλόμενος ταΰτα έρωτα, άλλ’

ότι

6 Σωκράτης

καί αυτός είναι τέλος την φιλίαν,

ωετο τον νεανίσκον ταντόν ύπολαμβανειν

στοργήν και φιλίαν. 126 c ομόνοιαν. ομόνοια εστι γνωσις των αυτών γνωστών. 120 c αριθμούς. αριθμοί, αριθμητική, διωρισμενον. 120 d ττήχεος. ττήχεις, μετρική, συνεχες (Τ: συνεχή W). Ι24β δήλον δτι ήνπερ κτλ.] B Τ W. ότι om. B. ex Olympiodoro, ρ. 17Β Creuzer. 125 a δ δέ αφρων κτλ.] B Τ W. πονηρόν ... τι om Τ W. ex Olympiodoro, ρ. 181 Creuzer, ούκ άτοπον τοΰτο επί σκυτοτόμου κτλ. 125 b αρχειν] ex Olympiodoro, ρ. 181 Creuzer. 125 c κελευστών] ex Olympiodoro, ρ. 178 Creuzer, λέγονται δέ κελευσται οί περί τά άρμενα Ιστάμενοι. 125 d tis οϋν αΰτη;] τό τό Τ | ποιητικόν Τ cum Olymp.: πολιτικόν W. ex Olym¬ piodoro, ρ. 182 Creuzer. 126 c όρ’ ουν φιλίαν κτλ.] B Τ W. είναι τε'λο;] τέλος . . . Β (είναι evanidum), ex Olympiodoro, ρ. 183 Creuzer, unde legendum ούχ ais οΰ βουλόμενος. 120 c ομόνοιαν] ex Olympiodoro, ρ. 184 Creuzer. 126 c, d αριθμού; . . . ττήχεο; . . . σταθμού] ώστε εκ των] ώ; εστι W. ex Olympiodoro, ρ. 185 Creuzer, praesertim ότι τρία είδη βούλεται ποσού ό Πλάτων· διωρισμενον, συνεχες, ροπήν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

ιο3

126 d στάθμου. σταθμοί, στατική, ροπή· ώστε εκ των κατά Πλάτωνα τρίτον είδος ποσοΰ ροπή. 126 d μή κόμης. πολλά ηρώτησε· διό τον νέον διεγείρων λέγει· μή κόμης. 120 e ταλασιουργίας. της ξαντικής,

ταλασιουργία δε η ότι τά λάσια εργάζεται, η παρά

τούς ταλάρους. 127 a κατα τον σόν λόγον. κατα τον σόν λόγον άναγκαίως πρόσκειται διά τά εν τη Πολιτεία αποδεδειγμένα, μηδέν διαφέρειν κατά τά πολεμικά το θήλυ τοΰ αρρενος. 127 a γυναιξί. κατά γάρ το προσεχές τέλος ούχ ομονοεί άνηρ και γυνή, αλλά κατά το πόρρω.

127 b °τι

αυτών.

αντιλέγει 6 ’ Αλκιβιάδης τώ Σωκράτει, οτι αλλ ευ οικοΰσι τας πόλεις δι* αυτά τούτο, διότι τά αυτών πράττουσιν· ο δε Σωκράτης φησιν οτι πάλαι υπό σοΰ ταΰτα έλέγετο, ούκ άρτι γε. 129 a φαύλος. αντί τοΰ ευτελής. 129 a ό τούτο αναθείς. Χίλων ό Λακεδαιμόνιος, τινές δε Φημονόην την προφητιν. 126 d μή κάμ·η$] Τ W: similia Β. ex Olympiodoro, ρ. 186 Creuzer. 126 e ταλασιουργίας] Olympiodoro, ρ. ι88 Creuzer. aliter ad Legg. 805 e.

127 a κατά τον σόν λόγον] Β Τ W. κατα Τ W: το κατα Β | αναγκαιινς om. Τ | πρόκειται W | άποδεδεγμένα W. ex Olympiodoro, ρρ. 194. 195 Creuzer.

127 a γυναιξί] Β X W. ex Proclo, ut videtur. 127 b ότι τά αυτών] ό om. W | γε om. Τ. ex Olympiodoro, p. I9°> ubi deest ούκ άρτι. j 129 a φαύλοξ] Β T W. ex Olympiodoro, p. 201 Creuzer φαύλος ενταύθα ουχ

6 μοχθηρός τον τρόπον,

αλλ ο εντελής.

129 a ό τούτο άναθείς] τιν προφήτην (sic) W. Olympiodorus, ρ. 2οι Creuzer ήν δε Χίλων ό Λακεδαιμόνιος, de Phemonoa cf. Fabric. Bibi. Gr. I, p. 153.

SCHOLIA PLATONICA

ιο4

129 a εδοξε iravTOS είναι. u)S ρόδιον παντός εινat το λογω διεζιεναι, παγχαλεπον δε τω εμχω έπιχειρειν και γάρ λέγεται

(Ion, Τ.

GF

55)·

τδ γνώθι σαυτόν εν λόγοις ουδεν μεγα, έργο) μόνος δε τοΰτ’ έπίσταται θεός.

129 b αυτό ταύτό. πολιτική ψυχή

τριμέρεια ψυχής

αυτό αύτοτοαυτό αύτοέκαστον

λογική ψυχή

καθαρτική και θεωρητική ψυχή

ατομον

ατομον

ώς Πρόκλος

ώς Δ αμάσκιος

129 b τί ττοτ’ έσμεν αυτοί. εντεύθεν κατασκευάζει ότι ό άνθρωπος ή ψυχή έστι κατηγορικώς.

129 b εχε ουν. ή

έλάττων

πρότασις

ένθένδε,

ότι

άνθρωπος

όργάνω

χρήται

τω

σώματι.

129 c τομεΐ. τομεύς έστιν εργαλείου τήν βάσιν ’έχον κυκλικήν, σμίλη δε ήμικυ¬ κλικήν.

130 a ή ουν άλλο τι. ή μείζων πρότασις, ή λέγουσα τδ τω σώματι χρώμενον ψυχή έστιν.

129 a

έδοξε παντός είναι]

schol. in codice W ad 129 a ρόδιον τυγχάνει exstat.

μόνος δε T: δε μόνος W. ex Olympiodoro, ρ. 201 Creuzer εδόκει τω 'Αλκιβιάδη τούτο ποτέ μεν ρόδιον, ποτέ δέ παγχάλεπον τδ γνώναι εαυτόν, διά τήν τραγωδίαν λέγουσαν “ Το γνώθι σαυτόν εν λόγοις ούδέν μέγα έργον (1. έργω e schol.) μόνος δέ

(1. δέ μοΰνος') Ζευς έπίσταται θεών ”.

τω μέν γάρ όνόματι εδόκει μικρόν είναι, τω

δέ πράγματι δυσχερές. 129 b αυτό ταΰτό]

ex

Olympiodoro,

ρ. 203 sqq. Creuzer ζητήσωμεν τί μέν κατά

τον φιλόσοφον Πρόκλον έστιν αυτό καί αυτό τό αύτό, τί δέ κατά τον φιλόσοφον Δαμάσκων, κτλ. 129 b τί ττοτ’ έσμέν αυτοί] ex Olympiodoro, ρ. 102 Creuzer δείκνυσι τούτο διά δυο συλλογισμών, ενός κατηγορικοΰ καί ετέρου υποθετικού. 129 b έχε ουν] ex Olympiodoro, ρ. 205 Creuzer εντεύθεν κατασκευάσαι βούλεται τήν έλάττονα, ότι δ άνθρωπος όργάνω χρήται τω σώματι. 129 c τομεΐ] eadem fere Olympiodorus, ρ. 2θ6 sq. σμίλη μέν γάρ έστιν ή ισόπλευρον έχουσα τήν βάσιν, τομεύς δέ 6 κυκλικήν, cf. ib. ρ. 210 et schol. ad Remp. 353 a. 130 a ή ουν άλλο τι] ex Olympiodoro, ρ. 205 Creuzer. cf. ad 129 b έχε ουν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

Ι05

130 a ούκοΰν άρχουσα; λήμμα οτι ο άνθρωπος η ψυχή ών άρχει τοΰ σώματος.

130 b πάντων γε ήκιστα. ούδαμώς.

130 C σαφέστερον. οΐδεν ελλιπή τον όρον ό Σωκράτης.

130 c ίκανώς μοι δοκεΐ εχειν.

6

ράθυμος Αλκιβιάδης, ίδε τί λεγει.

131 a οστις άρα κτλ. €Κ τούτων δηλον ως των τεχνιτών λόγοι ούκ εισίν αίεί εν ψυχή, εκείνων δε ών η (. . .) μετά τον τοΰ σώματος χωρισμόν ούκ άττηλλακται.

131 b σωφροσύνη. σωφροσύνην λεγει

την

φρόνησιν,

ώς

από

των χειρόνων

επί

τά

κρείττω επιστρεφουσαν, καί άλλως, ότι άντιστρεψουσιν άλληλαις αί πολιτικαί άρεταί.

131 c εί άρα τις κτλ. εντεύθεν κατασκευάζει ύποθετικώς κατά τον δ7 ότι ο άνθρωπος η ψυχή εστιν. 130 a ούκοΰν άρχουσα;] ex Olympiodoro, ρ. 207 Creuzer προσλαμβάνει . . . λήμμα τοιοΰτον ότι άνθρωπος άρχει τοΰ σώματος,

ib. 208.

130 b πάντων γε ήκιστα] Τ: non habet W. plura ad Legg. 899 d, ubi v. ann. 130 C σαφέστερον] B T W. ελλιπή W man. rec.: ελλειπη B T W man. pr. | 0 om. B. 130

ex Proclo, ut videtur.

c ίκανώς μοι δοκεΐ εχειν] B T W.

fort. ex Proclo,

cf. Olympiodorum,

p. 209 Creuzer ό δε φησίν “ ίκανώς εχει,” ώς ράθυμος. 131 a οστις άρα κτλ.] τεχνητών T W | ή] καί W | χωρισμόν om. W.

ex Olym¬

piodoro, ρ. 213 Creuzer αναφαίνεται ενταύθα δόγμα Πλατωνικόν, ότι ού βούλεται τών τεχνιτών είναι λόγους· ει γάρ η σαν εν τη φυχη, εγίνωσκεν εαυτόν ό τεχνίτης, καί οτι εκείνων τών μαθημάτων φροντιστεον ά μη περιγράφει το χρήσιμον εαυτών μέχρι τοΰ τηδε βίου, άλλα συμβάλλεται ημΐν καί μετά την εξοδον, unde supra legen¬

dum ή ζχρείαy vel η όχρησις)>. 131 b σωφροσύνη] BTW.

fort. ex Proclo,

cf. Olympiodorum, p. 213 sq.

Creuzer άλλα πώς τό γινώσκειν εαυτόν σωφροσύνης εστί καί ού φρονησεως·, η ότι σωφροσύνης η επιστροφή. . . . εί καί άντακολουθονσιν άλληλαις αί άρεταί, αλλα τη ίδιότητι διαφερουσιν, ού γάρ είσι μία άλλα π&σαι (1. ποοαι). 131

c εΐ άρα tis κτλ.]

ποτ' εσμεν αύτοί ann.).

cf. Olympiodorum, ρ.

2ογ

et ρ. 102 (schol. 129 b τι

SCHOLIA PLATONICA

ιο6

132 a του μεγαλήτορο?. παρωδείτο e'™? (B 547) “δήμο? Έρεχθηοςμεγαλήτορος”. εύττρόσω770? δε κατά την ολότητα, επεί κατά τον καά ενα έκαστον αυτόν ευτελής.

132 e καί τά τοιαΰτα. τά φυσικά, οΐον ύαλον η κεράς.

133 C άρ’ ουν μή γιγνώσκοντε? κτλ. συλλογισμού δεικνυντος ότι ο εαυτόν αγνοών ουκ εστι ττολιτικος, πρότασις η λόγουσα ότι ο εαυτόν αγνοών ου8ε τα εαυτοΰ οί8εν.

133 e δστις δε κτλ. η δεύτερα ττρότασις τοΰ συλλογισμού.

133 e °άκ άρ’ αν γενοιτο κτλ. το

συμπέρασμα,

ότι

ό

εαυτόν

αγνοών

ουκ

εστι

ττολιτικος

ου8

οικονομικός οάδ’ ηθικός.

134 b €ι δή μέλλει? κτλ. συλλογισμού πρώτη πρότασις· ό τά της πολιτείας μελλων πραττειν όρθώς αρετής τοΐς πολίταις μετα8ι8ωσιν.

134 c δύναιτο δ’ άν τι? κτλ. δεύτερα πρότασις· ού8εις αρετής τοις πολίταις μεταόιόούς δυναται μη εχειν αρετήν.

135 C ι·να Ηή όνομάζωμεν. τη αποσιωπήσει εζογκοΐ το πράγμα, οΐον το δουλοπρεπες. 132 a του μεγαλήτορος]

ex Olympiodoro, ρ. 221 Creuzer παρωδεί τό έπος

“ δήμος κτλ.” ... το δε ευπρόσωπος επί όλου, ώς όλου, εΐρηται, επει έκαστος αυτών ευτελής. 132

e

κα'ι τα τοιαΰτα] κεράς] κρέας W.

ex Olympiodoro, ρ. 223 Creuzer. διά

μεν των κατόπτρων εδήλωσε τά τεχνητά κάτοπτρα, διά δε τοΰ και τα τοιαΰτα τά φυσικά, oiovtvaλοκερας, quod corrigendum e schol. 133 c άρ ουν μή γιγνώσκοντες κτλ.] συλλογισμός δεικνΰων W.

ex Olympiodoro,

ρ. 224 Creuzer λεγων ότι μη γινώσκον εαυτόν ουκ εστι πολιτικός, ib. 227 εντεύθεν τοΰ πρώτου προβλήματος ή πρώτη πρότασις, ότι ό άγνοών εαυτόν ουδέ τά εαυτοΰ ο ΐδε. 133 e οατις δέ κτλ.] ex Olympiodoro, ρ. 228 Creuzer ή δεύτερα πρότασις. 133 e °ΰκ άρ’ άν γενοιτο κτλ.] ex Olympiodoro, ρ. 228 λοιπόν δε επάγει κα'ι τό συμπέρασμα, ότι ουδέ ό πολιτικός (sc. εαυτόν αγνοεί). μη πολιτικός, ούδε ηθικός, ονδέ οίκονομικός.

. . . ό δεύτερος συλλογισμός, ότι

vides in schol. haec in unum coaluisse.

134 b εϊ δή μέλλεις κτλ.] ex Olympiodoro, ρ. 229 Creuzer εντεύθεν άρχεται τοΰ δευτέρου συλλογισμού λέγοντας ότι ό πολιτικός γινώσκει εαυτόν κτλ. 134c δύναιτο δ’ άν τις

κτλ.]

ex Olympiodoro, ρ. 229 Creuzer ή δεύτερα

πρότασις, ότι ο αγαθούς ποιων αγαθός κτλ. 135 c ‘να μή όνομάζωμεν]

legitur άποσιωπη.

ex Olympiodoro, ρ. 232 Creuzer, ubi corrupte

ΙΟ?

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ

135 d τό μεν σόν εγώ κτλ. έγω μεν βραστής, σύ δε ερώμενος.

135

e ττελαργοΟ.

επ-εί,δγ

τους πελαργούς φασι γηράσαντας τούς γονείς αμοιβαίας

κομιδης αξιοΰν, ης ετυχον εν τη νεοττεία παρ' αυτών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ 140 d ενεούς. άφωνους, κωφούς, εξεστηκότας, νωδούς, νωχελεΐς, μετεώρους. 147 a έττουρίστμ αποπεμφη, η ώς νΰν, εφόρμηση. 147 c φθονεροΟ. φθονερός ό επί τοΐς εύπραγοΰσιν άχθόμενος καθ' εαυτόν, και ο επίφθονος φθονερός,

διαφέρει δε βασκάνου·

6

εστι δε

γάρ βάσκανος

υπό φθόνου καί συκοφαντεί καί κατηγορεί (1. κακηγορεΐ), από τοΰ βαβακτου ίσως,

εστι δε βαβακτης ο κράκτης καί μανιώδης.

147 d φαύλος. φαΰλον.

τούτο τό όνομα επί τεσσάρων εννοιών τάσσεται, κατ

εναντιότητα παραλαμβανομενων.

επί άπλότητος καί

εύηθείας Δη¬

μοσθένης (XIX 3°) “ ου γαρ ει φαύλοις υμείς προστάταις γρησθε·” επί δε τοΰ επαίνου Ευριπίδης (fr. 473) φαΰλον, άκομφον, τα μεγιστ άγαθόν 135 d τ° μέν σόν εγώ κτλ.] ex Olympiodoro, ρ. 232 Creuzer κινδυνεύομεν μεταβαλεΐν τό σχήμα και γενέσθαι εγώ εραστής, σύ δε ερώμενος. σαν 135 e πελαργού] γηράσαντας] γηράσκοντας W eadem manus, ex Proclo, ut videtur, similia Olympiodorus, p. 110 Creuzer. cf. etiam Zenob. I 94 et Suid.

S.V.

άντιπελαργεΐν.

140 d ένεού?] T: non habet W.

e Lex. Byz.

cf. Lex. Bach.,

Suid., ivvcos'

άφωνος, κωφός, έξεστηκώς, νωδός, νωχελής, μετέωρος.

147 a «πουρίστ)] Τ:

non habet W.

έφορμήσας (tragica λέξις ad

e Diogeniano.

Eur. Andr. 601).

cf. Hesych. έπουρίσαϊ"

έπούρισεν' ώρμησεν, άπέπεμφεν

(sic cod.: επέπεμφεν Kuster). 147 c φθονερού] T: non habet W.

ex Comm., ut videtur.

147 d φαΰλοξ] T: non habet W. ex Aelio Dionysio, ut videtur (Cohn, p. 807). cf. Lex. Bach. φαΰλον' τούτο τάσσεται επί τεσσάρων σημασιών· επί μεν κακοηθείας Δημοσθένης· ού γάρ ει φαύλοις ΰμεΐς συμμάχοις (sic: nec προστάταις nec συμμΑχοις habent

Dem.

codd.) χρήσθε.

επί δέ άγαθοΰ Ευριπίδης εν

Ήρακλεί (immo

ε’ν

SCHOLIA PLATONICA

ιο8

ini 8e μεγέθους, φαΰλον στόμα αντί τον μεγα· εηι. 8ε μικροτητος ευθέως εν αρχή τοΰ κατ' Άριστοκράτους (XXIII ΐ) λεγονσι 8ε καί την φαυλίαν ελαίαν μίκρόν καρπόν (1. μ,ικρόκαρπον) όνομάζεσθαι.

οΰσαν όντως

εκνενίκηκε μέντοί την παλαίάν χρησιν η είς το κακόν

μετάληφίς* φαΰλον γαρ οι ηλεΐστοί τό κακόν εξακοΰουσιν. 148 a μάργον. μάνικάν. 149 e Ή-ρουργου. ηλέον, η συμφέρον ώς νυν. 150 a δωροδόκοι. δωροδόκοι καί οι

δώρα Λαμβάνοντες

σθένης εν Φιλιππικά) (III

καί οι

δώρα

8ι8όντες. Δημο¬

τ°θ Ζηλίτου άριθμίου (sic:

45)

Άρθμίου) έφη 8ωρο86κος, όπερ εν ΐσω κεΐται

τώ δώρα

διδους.

1. επι

8έ τοΰ 8ώρα λαμβάνειν πολλή η παράθεσις, ώσπερ και ενταΰθα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΠΠΑΡΧΟΝ 228 b εκ Φιλαϊδών. Φιλαίδαι δήμος Αίγηιδος. 229 a στεϊχε. ΐθι, πορευου. Λικυμνίω επί τοΰ Ήρακλέους), φαΰλον, άκομφον κτλ. στόμα,

και έπ'ι τοΰ μικροΰ.

επι δε μεγέθους ώς τό φαΰλον

όθεν και την φαΰλην ελαίαν την μικρόκαρπον.

δε καί άλλοις Άττικοΐς σημαίνει τό άπλοΰν καί ρόδιον.

Πλάτωνι

Eust. οΰτω καί φαΰλον ού

μόνον τό κακοήθες, ώς παρα Αημοσθένει δηλοΐ τό ού γαρ ει φαύλοις υμείς συμμάχοις χρησθε, άλλα καί τό αγαθόν, ώς Ευριπίδης· φαΰλον, κομφον (sic), τάχιστον (sic). ουδέ μόνον επί μεγέθους ώς τό φαΰλον στόμα, άλλα, καί επί σμικράτητος, όθεν καί φαύλη ελαία ή μικρόκαρπος, η καί φαυλία γινομένη, φασίν, εκ κοτίνου κοπέντος καί μεταφυτευθέντος.

λέγεται δέ, φασί, φαΰλον καί τό άπλοΰν καί μέτριον καί φαύλως

τό απλώς καί ήσυχη.

Αριστοφάνης· φαύλως φέρει νΰν τό κακόν.

148 a μάργον] Τ : non habet W. Ρηοτ. μάργος" μαινόμενος. 149 e ιτρουργου] Τ: non habet W.

idem schol. ad Theaet. 197 a, ubi v. ann.

150 a δωροδόκοι] T: non habet W.

Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

cf. TlM. δωροδόκοι* καί ol διδόντες δώρα, καί οί λαμβάνοντες. δωροδόκοξ* καί ό διδους καί ό λαμβάνων. Dem. III, 45.

Lex.

Βεκκ.

V

errorem peperit δωροδοκοΰντας illud ap.

228 b έκ Φιλαϊδών] φιλαΐδαι (sic) Τ: φιλαί (sic) W. e Demographo. 229 a στίΐχε] e Diogeniano. cf. Hesych. στεΐχε" Ϊθι, πορεύου. glossa Homerica, cf. Apollon. 144, 33.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΠΠΑΡΧΟΝ

°9

229 a Στειριακτ) όδω. Στειριαι δήμος Πανδιονιδος, εφ' ον ή οδός οϋτα> καλέζ ιται. 229 d τέως. δηλοΐ το προ τοΰ. Δημοσθένης (XIX 3 14) “ ° τέως προσκυνών την θολον

.

Αριστοφάνης θεσμοφοριαζουσαις (447 sq.)— μόλις στεφανηπλοκοϋσ εβοσκον εν ταΐς μυρίναις (sic), τέως μεν ^ ούκ αν.

Ζωιλος εν τώ εις Πολύφημον εγκωμίω· “ ούτως γάρ ώμογνωμόνησαν οι θεοί περί τής τιμωρίας ταΰτης, ώστε πάντοθεν ' Οδυσσεύς τέως ο σωζόμενος και

τάς

ναΰς ακεραίους περιποιούμενος περιώφθη μετά

την αραν υπο τής Αθήνας.'’

εν δε τοΐς ’Αριστοφάνους Τελμισήσ)εΰσιν

(fr. 528 Kock) άντι τοΰ πρότερον κείται— ού yap τίθεμεν τον αγώνα τόνδε τον τρόπον ώσπερ τέως ήν,

άλλα

καινών πραγμάτων.

εν δε τή Ειρήνη (686) ό αυτός άντι τοΰ εν τοσουτω κέχρηται, περί Ύπερβόλου λόγων— απορών ο δήμος επιτρόπου καί γυμνός ών τοΰτον τέως τον άνδρα περιεζώσατο. καί ετι εν τή Ειρήνη (31) εϋρηται αντί τοΰ έως· λέγει δε ό ίπποκομών τον κάνθαρον— ερεί δε (1. έρειδε), μη παυσαιο μηδέποτ' έσθίων τέως, έως αυτόν λάθης διαρραγείς. καί Δημοσθένης εν τώ τής παραπρεσβείας (XIX 326) αντί τοΰ εως· “αντί δε τοΰ Εύβοιαν [. . .] άποδοθήναι περί Δρυμοΰ καί τής προς Πανάκτω χώρας μεθ’ όπλων εξερχόμεθα. έποιήσαμεν.”

τέως ήσαν έσω οί Φωκεΐς, ούδέποτ'

παρά δε Φερεκνδη (FHG I 98, 112; FGH 3 F 102)

καί τοΰνομα τής ’Ιωνικής πόλεως, λέγω δε τής Τέω, κείμενον εΰρον, δθεν ήν ’ Ανακρέων ο μελοπο ιός, από τοΰ τέως. (1.

6 γάρ ^θαύμασα

’Αθάμας), φησίν, άναχωρών εκ τής χώρας, ευρών ’Άρεαν την

229 a Στειριακη όδώ] e Demographo. cod.)· interpretatio excidit. 229 d τέως] T: non habet W.

apud Phot. exstat στιρακη- οδό? (sic

ώμογνομόνησαν T.

(1) e Lex. Rhet.

Βεκκ. V τέως' δηλοΐ τό προ τοΰ, δηλοΐ δε και το πρότερον. τοσοντω.

σημαίνει καί το εως.

biliter statuit Cohn, p. 832.

cf. Lex.

σημαίνει και τό εν

e Didymo in Lex. Rhet. haec pervenisse proba¬ Boetho tribuunt Naber, Wolf (p. 79).

cf. Phot.

τέως' αντί τοΰ προ τοΰ, πριν, εως τινός, επί τοσοΰτον, εως, unde in scholio legendum εν τη Ειρήνη ενρηται αντί τοΰ επί τοσοΰτον, εως ο. Wolf l.c.

apud Anst. Thesm.

SCHOLIA PLATONICA

I IO

θυγατέρα άθύρουσαν καί λίθους συμφοροΰσαν τους νΰν όντας εν Τεω, ηρετο “ Ταΰτα τί ποιείς;” η 8ε εϊττεν “ Τέως συ i ζητείς Ινα πόλιν κτίσης) ηύρον

* αφ ου ανακινηθείς την πολιν ωνομασεν Τεω.

229 d τέως. ΐνα, καί ως, καί μέχρι τούτου, και έμπροσθεν, τέως το εν όσω.

αντικεΐσθαι 8ε τω

(Τ: non habet W.)

229 e άναθέσθαι. άθετησαι.

επί των πεσσών ελεγον οι παιζοντες' ους γαρ μη κατά το

8έον εκίνησαν, τούτους άνετίθεσαν.

ΕΙΣ ΤΟΤΣ ΕΡΑΣΤΑΣ 132 b ή που. ίσως, σχε8όν.

ηπουγε- πολλω πλέον.

133 c γηράσκω κτλ. παροιμίαΥηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος» επί των διά το γήρας έμπειροτέρων. εΐλκυσται μέντοι εκ των Σόλωνος ελεγείων (fr. 22, 7 Diehl). 133 d είρωνικώς. είρωνία (sic) το προχείρως καί μετά του προς χάριν 8ιαλέγεσθαι, κολακεία, φευ8ολογία.

καί είρωνα τον κόλακα.

l.c. legitur τέως μεν ουν άλλ’ ήμικάκως έβοσκόμην.

de Zoili fragmento cf. Lehrs,

de Ar. Stud. Hom. p. 205. 229 e άναθέσθαι] p.

787).

cf.

άθετησαι W

Hesych.

nec plura.

(Diogenian.)

Schol.

ελέγετο- οι γάρ παιζοντες και τάς ψήφους διωρθοΰντο. περί όμονοίας

vet.,

ut

άναθέσθαι* όμολογήσαι.

videtur επί

των

(Cohn, πεσσών

Harp. άναθέσθαι' 'Αντίφων

“ άναθέσθαι δε ώσπερ πεττόν τον βίον ούκ εστιν " άντι τοΰ άνωθεν

βιώναι μετανοησαντας επί τω προτέρω βίω, εΐρηται δε εκ μεταφοράς των πεττευομένων Πλάτων έν ' Ιππάρχω η φιλοκερδεΐ.

132 b ή ττου] ηπουγε . . . πλέον om. Τ. e Lex. Βυζ. idem schol. ad Polit. 285 d’ ubi v. ann. 133 c γηράσκω κτλ.] Ζενοβ.

τέρων.

Τ:

non habet W.

ex

Tarrhaeo

(Cohn, p. 845) cf.

III 4 γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος' επί των διά το γήρας έμπειροεΐλκυσται μέντοι εκ των Σόλωνος ελεγείων,

cf. schol. ad Lach. 188 b.

133 d ε’ιρωνικώς] T: non habet W. e Diogeniano, ut videtur, cf. ad Symp. 216 e.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΑΣ

III

135 e ττένταθλοι. (0 οί τον αγώνα τον πένταθλου άγωνιζόμενοι.

εστι γάρ—

πενταθλος ούτος τοΐς νόοις άγοονία, πάλη, σιγυννος, αλμα, δίσκος καί δρόμος. (2)

aiyuwos

ακοντίου.

δε' εστι

(3) πελτη

ξυστόν δόρυ■ παρ' Ήροδότω δό δε άσπίς

ΐτυν ούκ εχουσα

(4)

(V9)

το όλοσίδηρον

η τετράγωνος, ην οΐ

φοροΰντες λέγονται πελτασταί, η τοξόται, η οΐ τούς ξυστούς κατεχοντες.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑ ΓΗ 121 a αττα.

άττα δασυνομενον μεν άτινα σημαίνει, φιλουμενον δε τινά· συντασσεται δε και αριθμοΐς· μύρια άττα. 122 b συμβουλή ιερόν χρήμα. παροιμία ιερόν συμβουλή, επί των καθαρώς καί άδόλως συμβου¬ λεύονται.

όεΐ γαρ τον συμβουλεόοντα μη τό ίδιον σκοπεΐν

το

γάρ

ιερόν ουδενος ίδιον αλλά των χρωμόνων εστί κοινόν επειδή καταφευγουσιν οισττερ ·Χ X εις τα ιερά θελοντες συμβουλεόεσθαι άνθρωποι, προσηκει ούν τοΐς συμβουλευουσιν άφευδεΐν καί τά βέλτιστα κατά την αυτών γvoJμηv συμβούλευειν.

άλλοι δε φασιν έπαινον φόρειν της

συμβουλής την παροιμίαν είναι γάρ αυτήν θείαν καί ύπερ άνθρωπον, μεμνηται

δε

αυτής καί 'Αριστοφάνης εν Άμφιαράω (fr. 33 Kock).

122 e έδιδάξατο. αντί του ουκ αυτός αλλα οι ετερου εοιοαξε τίνος Γ35 e πένταθλοι] (i) ANO.

Schol. vet., ut videtur.

(2) oiyuwos δε κτλ. e DIOGENI¬

cf. Hesych. σίγυνοι' τά ξυστά δόρατα, η τούς όλοσιδηρους άκοντας. integriore

igitur Diogeniano usus est schol.

(3) πελτη δε κτλ. e Diogeniano.

πελτη' άσπις ΐτυν ούκ εχουσα, η όπλου σκέπασμα, άκόντιον. e Lex. Βυζ.

cf. Lex. Bach., Phot., Suid. πέλται' λόγχαι και άσπίδια τετράγωνα.

πελτασταί' τοξόται, η τούς ξυστούς κατεχοντες. (Cohn, ρ. 793, η. 2).

confunduntur πέλται et παλτά

_

121 a αττα] Τ: non habet W.

plura ad Soph. 220 a, ubi v. ann.

122 b συμβουλή ιερόν χρήμα] Τ: non habet W.

cf.

Zenob.

βουλεΰειν.

cf. Hesych.

(4) η τετράγωνος κτλ.

ex Tarrhaeo (Cohn, p. 845).

IV 40 ιερόν ή συμβουλή έστιν' παροιμία επι των δεινών καθαρώς συμμεμνηται ταυτης 'Επίχαρμος (fr. 228 Kaibel).

122 e έδιδάξατο] b (Rz Schanz) T W j έδίδαξε] έδιδάξατο σε b. Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783). cf. Tim. έδιδαξα' έπαίδευοα αυτός δι’ έμαυτοΰ. έδιδαξάμην' επαιδευσάμην δι' ετέρου, αυτός έπιμεληθε'ις τούτου.

SCHOLIA PLATONICA

112

125 C 4 τί αν ήμΐν οπτεκρίνατο; γρ. τί αν οΐει αυτόν άποκρίνασθαι; (b (Rz Schanz) TW: οί.77 W). 127 C εμβραχυ. 077ep αν εΐποι τις εύχερώς είπεΐν θελων τ] απλώς, τοΰτο εμβραχυ Αεγεται.

εμβραχυ συντόμως καί άπλώς.

Υπερείδης εν τώ κατα

' Αριστοφώντος (fr. 41 Blass) “ οΐδε γάρ αύτώ δεδομενην άδειαν καί πράττειν καί γράφε ιν οτι αν εν βραχύ (sic) βουληται

.

Αριστοφάνης

Θεσμοφοριαζουσαις (39° scb)— που δ’ ούχί διαβεβληκεν, οπού περ ενβράχυ (sic) είσί θεαταί καί τραγωδικοί χοροί; Κρατΐνος ”Ωραις (fr. 254 Kock)— εδει παρεχειν οτι τις ευξαιτο ενβράχυν (sic). 127 e Άναγυρασίων. ’Αναγυροΰς δήμος Αίαντίδος, αφ' ου Άναγυράσιοι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΑΡΜΙΔΗΝ 153 a Ποτειδαίας· Ποτιδαία πόλις Θράκης εν Μακεδονία, κτίσμα Κορινθίων. 153 a καταντικρύ. αντίκρυ παρά μεν' Ομηρω εστί το κατ' ευθύ καί εξ εναντίας (Γ 359)— αντίκρυ δε παραί λαπάρην διάμησε χιτώνα εγχος καί παρά Θουκυδίδη εν τη δεύτερα (II 4, 5) ομοίως· “ οίόμενοι πάλας τάς θάρας τοΰ οικήματος είναι, καί αντίκρυ διέξοδον εις το εξω.” 127 c εμβραχυ] οπερ] επίρρημα W. (ΐ) δπερ . . . λέγεται ScHOL. VET., Ut videtur (Cohn, p. 832).

(2) T: non habet W.

e Lex. Rhet. cf. Lex. Βεκκ. V εμβραχυ'

συντόμως, απλώς. Suid. εμβραχυ' άπλώς, όλως, συντόμως add. Thesm. l.c. “for¬

tasse e Boethi libello fluxit ” Wolf, p. 80, vix recte. Idem, schol. (2) ad Gorg. 457 a, HipP· m>· 365 dX27 e Άναγυρασίων] e Demographo. Έρεχθηΐδος recte Steph. Byz., Harp.

153 a Ποτειδαίαϊ] b (Rz Schanz) T W. e Geographo.

Idem schol. ad Symp.

219 e. 153 a καταντικρύ] T: non habet W.

e Lex. Rhet.

cf. Lex. Βεκκ. V αντίκρυ'

το κατ’ ευθύ και εξ εναντίας, σημαίνει δε και το ταχέως και όλοσχερώς.

VI αντίκρυ' σημαίνει τδ κατ’ εναντίας καί εξ εναντίας καί κατ’ ευθύ,

Lex. Βεκκ. σημαίνει καί

ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΑΡΜΙΔΗΝ

n3

παρα Δημοσθενει δε εν τώ κατά ’ Αριστοκράτους (immo F. L., XIX * 54) aVTL τοϋ φανερώς·

‘ [φανερώς] γράφας, ώσπερ νυν εγώ τοΐς

ρημασιν, ούτως αντίκρυ. ’

και, Θουκυδίδης εν τη όγδοη (VIII 64,

σωφροσύνην λαβοϋσαι πόλεις και άδειαν των πραττομενων εχώρησαν επι την αντίκρυ ελευθερίαν,” την φανεράν λεγων. ταχέως καί όλοσχερώς.

σημαίνει δε καί

το

"Ομηρος (77 114)—

Εκτωρ Α ιαντος δόρυ μείλινον άγχι παραστάς πληζ αορι μεγαλω, αιχμήν (sic) παρά κανλον όπισθεν, αντίκρυ δ’ άπάραζε. καί το εκ τοϋ εναντίου (χ ΐ6)— αντίκρυ δ απαλοΐο δι' αύχενος ηλυθ' άκωκη. 153 b άρτι. άρτι* τοΰτο σημαίνει το παρόν καί ύπόγυον καί το παραυτίκα μέλλον γίγνεσθαι. 153 c επιεικώς. επιεικώς" ικανώς, επιπαν, φιλικώς παρά Πλάτωνι καί επιεικής δ μέτριος,

ευγνωμονως καί επιμελώς' εσθ’ οτε καί αντί τοϋ συνεχώς.

153 59)

υπό Χαλκιδεων τών εν Εύβοια πεμφθηναι δώρα εις Δελφούς Άπόλλωνι καί Άρτεμιδι· τών δε Δελφών μαντευομενων εί εξ ‘ίσης την άνάθεσιν ποιησονται, εφησεν 6 θεός· ’Αδελφοΐς β' (fr. 9

Κοινά τά τών φίλων,

καί Μένανδρος

Kock).

207 d τταιδοτρίβην. άλείπτην, γυμναστήν. 2ο8 b όρικοΟ. τών ημιόνων όρεύς γάρ 6 ημίονος. 214 b τ° δμοιον τώ όμοίω. παροιμία ώς αίεί τον δμοιον άγει θεός ώς τον δμοιον επί τών τούς τρόπους παραπλήσιων καί άλληλοις αεί συνδιαγόντων εξ Όμηρου (ρ 218) λαβοΰσα την αρχήν,

(ί95 b)j

“ό

γάρ

εμνησθη ταυτης καί εν τώ Συμπόσια)

παλαιός λόγος

ευ εχει δμοιον

όμοίω

δει

(sic)

πελάζειν ”, καί ενταύθα, καί Μένανδρος Σικυωνία (1. Σικυωνίω, fr.

443 Kock). 207 C κοινά τά γε φίλων] Τ: nihil praeter ση. παροιμία κοινά τά φίλων W. idem schol. ad Phaedr. 279 c, ubi v. ann., Remp. 424 a. 207 d τταιδοτρίβην] e Diogeniano.

cf. Hesych. τταιδοτρίβαι* άλβΓπται, γυμνά·

σται. Lex. Bach., Phot.? Suid. τταιδοτριβα?' οΧ^ίττταζ, γυμναστάς, ad Remp. 389 c, Min. 318 a. ( 2°8 b όρικοΰ] e Lex. Byz.

idem schol.

cf. Suid. opeOs ο' ημίονος■ καί όρικω ζεύγει αντί τον

ημιονων.

214 b τό δμοιον τω όμοίω] Τ: non habet W. Symp. 195 b, ubi v. ann.

ex Tarrhaeo.

idem schol. ad

ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΥΣΙΝ

121

215 c κα·ί τον Ησίοδον. τά 'Ησιόδου επη (OD 2ΐ)— et? ετερον γαρ τις re ιδών εργοιο χατίζων

πλούσιον, ο? σπεύδει ριεν αρωμεναι ηδε φυτεόειν οικον τ εΰ θεσθαι·

ζήλοι δε τε γείτονα γείτων

εις αφενός σπευδοντ · αγαθή δ

ερις ηδε βροτοΐσιν.

και κεραμευς κεραμεΐ κοτεει και τεκτονι τ έκτων, και πτωχός πτωχω φθονεει καί άοιδός άοιδω. 2ΐό a άλλόκοτον.

εξηλλαγμενον καί ίδιότροπον.

2ΐό C τδ καλόν φίλον. παροιμία επί των τό συμφέρον αίρουμενων. 222 b ei μέν τι.

γρ. εί μεντοι τι W.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΤΘΤΔΗΜΟΝ 2JI b σκληφρός . . . ττροφερήζ. σκληφρο$ ό τω μεν χρόνω πρεσβυτερος, τη δε δφει νεώτερος δοκών ττροφερήζ δε ό τω μεν χρόνω νεώτερος, τη δε οφει πρεσβυτερος.

2J2 b ήκιστα. ούδαμώς. 277 d άήθεΐζ (Τ: αληθείς BW). γρ. καί άηθεις W. 277 d χορεία (sic in mg. t W: χορηγία BTW). 215 C καί τον Ησίοδον] T (in mg. ad εργοιο adscr. γεωργίας): non habet W. 216 a άλλόκοτον T: non habet W. plura ad Remp. 487 d, ubi v. ann. 216

17

c

OTTi

τό καλόν φίλον] T: non habet W. Schol. vet., ut videtur, cf. Theogn. καλόν φίλον εστί, Eur. Bacch. 881 ότι καλόν φίλον αεί.

2*jl b σκληφρός . . . ιτροφερής] e Polluce

II 10. προφερής ό τώ μεν χρόνω

νεώτερος, Trj δε οφει δοκών πρεσβυτερος· σκληφρός ό εκείνοι πεφυκώς ΰπενάντιος, ον και νεοειδή αν είποις. Στρατιώτισιν (fr. 58 Kock).

Θεόπομπος δε ό κωμικός επί γυναικός εΐρηκεν αυτό εν

aliter schol. Areth. e Diogeniano.

272 b ήκιστα] plura ad Legg. 899 d, ubi v. ann.

SCHOLIA PLATONICA

122

278 b σκολύθρια ταπεινά διφρία.

ενιοι Se υποπόδια.

284 b ωστ* εκείνα,

γρ. ώστ’ εκείνα t W: ωσγ

εκλεινια T : ως γε

κλεινία BW. 285

C

εν Καρί . . . ό κίνδυνος.

ση(μείωσαι).

παροιμία, εν Καρι ο κίνδυνος (corr. τον κίνδυνον)

εττι των ασφαλέστερου διακινδυνευόντων Κάρες δε δοκοΰσι πρώτοι μισθοφορησαι, δθεν και εις πόλεμόν αντονς προεταττον.

εντεύθεν

γάρ και τούς μικρούς στρατιώτας τινες Καριωνας προσηγορευον και το παρ’ 'Ομηρω δε (I 378) “ *ν Καρός αΐοτη ” εν τώ τνχόντι τινες άκούουσιν.

μεμνηται δε αυτής Αρχίλοχος λεγων (fr. 40 Diehl) και δη ’πίκουρος ώστε Κάρ κεκλησομαι,

και "Εφορος εν α' Ιστορίας (FHG I 239> 23 5 FGH JO F 12), και Φιλημων εν Γάμω (fr. 18 Kock)— εν Καρι τον κίνδυνον οΐσθα, δέσποτα, και Εύριπίδης Κύκλωπι (6ζθ)— δράσω τάδε4 εν Καρί κινδυνευτεον, και Κρατΐνος Βουκόλοις (fr. 16 Kock)— εν Καρί τον κίνδυνον εν εμοί δη δοκεΐ πρώτα (1. πρώτω) πειράσθαι. Πλάτων ό φιλόσοφος Λάχητι (ΐ87 b)· 285

C

τη Μηδεία.

αύτη γάρ συνεβοΰλευσεν, από Κόλχων μετά Ιάσονος εις ’Ιωλκόν ελθοΰσα, ταΐς Πελίου θυγατράσιν ΐνα, εί τούτον βονλοιντο νεον γενεσθαι, εφηθη. 286 e συ δε κελεύεις; δτι (ita legendum: ouSe κελεύεις ότι BW:

om. T). γρ. σύ Se κελεύεις (W). 278 b σκολύθρια] Schol. vet. videtur Cohnio (p. 787). GENIANUm) σκολύθρια' ταπεινά, διφρία, υποπόδια.

cf. Hesych. (Dio-

ΤίΜ. σκολύθρια' ταπεινά διφρία

παρά τοΐς Θεσσαλοΐς, ά. τινες θρανία καλοΰσιν.

285 c εν Καρί . . . ό κίνδυνοί] T: non habet W. οΐσθα] οΐδα Cobet | πειράσθαι] πεπειρασθαι Meineke.

ex Tarrhaeo. idem fere schol. ad Lach. 187 b, ubi v. ann. V

285 c rfj Μηδεί^] γάρ om. W | Ίολκόν (sic) W | εφιαθρ T: εφισθη W eadem manus,

e Mythographo. cf. Apollod.

Bibi. I 9, 27.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΘΥΔΗΜΟΝ

Ι23

291 b κορύδους. κορυδοι ορνιθες ορτυξιν όμοιοι, οΰς eVioi μεν κορυδαλλούς φασίν, Γης καί ’ Αθήνας Ιεροί.

292 e ό Διός Κόρινθος. παροιμία Διος

Κόρινθός

επι των αγαν μεν ύπερσεμνυνομενων,

κακώς δε και πονηρώς άπαλλαττόντων. τοΐς

Μεγαρευσιν

[αττοικονς

(1.

— οις)

των γάρ Κορινθίων βαρέα ονσιν επιταττόντων το μεν

πρώτον υπηκουον ως δε ύβρεως ούδέν απελίμπανον οι Κορίνθιοι, ελπισαντες οι Μεγαρεΐς ονδεν αν παθεΐν αποστάντες, παραχρημα τών Κορινθίων άφίστανται.

πεμπουσιν οΰν πρέσβεις οί Κορίνθιοι κατη-

γορησοντας τών Μεγαρεων, οι παρελθόντες εις την εκκλησίαν άλλα τε πολλά διεβηεσαν, και τέλος ότι δικαίως αν στενάζειεν επί τοΐς γινομενοις ο Αιος Κόρινθος, εί μη ληφονται δίκην παρ' αυτών,

εφ'

οις παροζυνθεντες οι Μεγαρεΐς τους τε πρέσβεις παραχρημα λίθοις έβαλλον, καί μετά μικρόν επιβοηθησάντων τινών τοΐς Κορινθίοις καί μάχης γενομενης νικησαντες, φυγή τών Κορινθίων αποχωρούντων, έφεπόμενοι καί κτείνοντες άμα ^παισίν (1. παίειν) άλληλοις (τον Διάς Κόρινθον^

εκελευον.

μεμνηται

δε

ταυτης

’Αριστοφάνης

εν

τοΐς

Βατράχοις, λεγων (443) άλλ’ η Δ ιός Κόρινθος εν τοΐς στρώμασιν; καί εν Ταγηνισταΐς

(fr. 5°9 Kock), καί ’Έφορος εν πρώτω (sic)

Ιστοριών (FHG I 237, I7i FGH 70 F 19), καί Πλάτων Εύθυδημω. άλλοι δε επί τών επ' ούδενί τελεί άπειλουντων φασίν είρήσθαι την παροιμίαν.

2gi

b

κορύδους] μεν om. Τ.

κόρκδοι' όμοιοι όρτνξιν όρνιθες.

Schol. vet., ut videtur Cohnio (p. 783).

cf. Tim.

Schol. Ar. ad Avv. 471.

292 e ό Διός Κόρινθος; T: haec habet W eVi τών επ' οΰδεν'ι τελεί . . . Πίνδαρος (= eadem quae Zenobius infra) tum άλλοι δε τ αυτήν φασ'ιν επί τών σεμνυνομένων, κακώς δε άπαλλασσόντων.

ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 50).

cf. Zenob. (Mill.

Mei. p. 356) ό Aios Kopiv9ios (sic)· επί τών επ’ ούδενί τελεί άπειλοΰντων φασίν είρήσθαι

την

παροιμίαν.

Μεγαρεϋσι

γάρ

ώρμημενοις

Κορινθίαν ούκ άνεξεται ταΰτα 6 Αιός Κορίνθιος.

(Nem. VII 155)·

άφίστασθαι

επιλεγειν

τον

μεμνηται ταντης καί Πίνδαρος

άλλοι δε φασιν επί τών σεμνυνομένων, κακώς δε άπαλλαττόντων

είρήσθαι την παροιμίαν,

(cf. etiam Demonem ap. schol. Pind. loc. cit.

άγαν μεν ύπερσεμνυνομενων, κακώς δε άπαλλαττόντων.) επί τών τα αυτά πολλάκις άνακυκλουμένων.

επί τών

B V ad Zenob. III 21

Κορινθίων γάρ επί τίνος δικαιολογίας

της μετά Μεγαρεων ούδέν δίκαιον έχόντων ειπεΐν, μόνον τοΰτο, ότι Ούκ άνέξεται ό Αιός Κόρινθος, πολλάκις λεγόντων, οί Μεγαρεΐς άπεκρίναντο· Παΐε, παΐε τον Αιός Κόρινθον· όθεν ή παροιμία.

SCHOLIA PLATONICA

124

293 d καλά δή παταγεΐς (Photius: πάντα λέγεις BTW). παροιμία καλά δή πάντ’ άγεις (sic) αντί τού αγγέλλεις, έπι των αίσια

άναγγελλόντων.

πολλακις

δε

λεγεται

και

κατ

ειρωνείαν.

, Αριστοφάνης Γεωργοΐς (fr. 116 Kock) και Πλατών Ευθυδημω. 298 c λινόν λίνω συνάπτεις. παροιμία λίνον λίνω συνάπτεις, παροιμία επί των τα αυτα δια των αυτών η λεγόντων η δρωντων, τη τα ομοια εις φιλίαν σνναπτοντων. μέμνηται δε αυτής ’ Αριστοτέλης εν τω y (207 a,

“ ού γάρ λίνον

17)

περί φυσικής ακροασεως

λίνω συνάπτειν

’έστι,”

και

Στραττις

Ποταμοΐς (1. Ποταμίοις fr. 38 Kock) καί Πλάτων Ευθυδημω. 301 a εγρυξα. έκραξα, η εφθεγξάμην ως νυν. 302 d Απόλλων πατρώος. φασί τινες Αθηναίους αύτόχθονας φΰναι, καί τούτους γονέας εχειν Γην καί "Ηλιον, δς 6 αυτός έστιν Απόλλωνι.

οί δέ, οτι Κρεουση rrj

Έρεχθέως μιγείς Απόλλων "Ιωνά εγέννησεν, άφ' οΰ καί τούς 'Αθη¬ ναίους ποτέ "Ιωνάς κληθηναι, καί διά ταϋτα πατρωϊον αυτούς Απόλ¬ λωνα έχειν. 302 d ερκειος (ερκιος codd.). ερκη τούς οίκους 'Αθηναίοι φασιν εκ τούτων δε καί Ζευς ερκιος 293 d καλά δή παταγεΐς] Τ: non habet W.

ex Tarrhaeo

cf. Phot. καλά δή παταγεΐς (sic)· αντί τον λέγεις. καλά λαλεΐς.

(Cohn, p. 843).

Hesych. καλά δή παταγεΐς'

cf. Cobet, Ν L p. 163.

298 c λίνον λίνω συνάπτεις] η τά όμοια . . . έστί,” και om. W | και Π. E. om. W. ex Tarrhaeo (Cohn, p. 845).

cf. Zenob. IV 96 λίνον λίνω συνάπτεις' παροιμία

επί των τά αντά πρασσόντων.

Ρηοτ. λίνον λίνω συνάπτεις' επί των τά αντά διά

των αυτών δρώντων Στραττις Ποταμοΐς (sic) καί 'Αριστείδης ό ρητωρ (II,

ρ. 143)

καί Πλάτων.

301 a εγρυξα] e Diogeniano (Cohn, p. 789) cf. Hesych. γρυζειν' φθέγγεσθαι, λέγειν.

γρύξαι’ ηρέμα κράξαι, η ήρεμα φθέγξασθαι, η ΰλακτησαι.

302 d Απόλλων πατρώος] τούτους W: τούτων Τ | πατρωϊον W: πάτριον Τ. e Lex. Rhet.

cf. Lex. Βεκκ. V πάτριος Απόλλων Άθηναίοις διά τί έστιν;

οί

πρώτοι 'Αθηναίων γεγενημένοι γονέας ωοντο είναι γην καί ήλιον ο δέ Απόλλων ήλιος είναι δοκεΐ· καί διά τούτο πάτριος 'Απόλλων,

ή ότι 'Απόλλων μιγείς Κρεούση,

τή θυγατρί Έρεχθέως, έγέννησε τον “Ιωνά, άφ’ ού “Ιωνες, καί διά τούτο πάτριός έστιν Άθηναίοις 6 Απόλλων.

Lex. Ρατμ. (Β C Η I

143) πατρώος Απόλλων' ούτος

Άθήνησιν έτιμάτο· επειδή Απόλλων συγγενόμενος Κρεούση τή Έρεχθέως εγέννησεν “Ιωνά, άφ’ ού “Ιωνες.

cf. Harp. Απόλλων πατρώος.

302 d ερκειος] τούτων Τ: τούτου W | φρατρία Τ: φατρία W | Άθ. φρατρία Τ: Άθ. φατρία W.

e Lex. Rhet.

cf. Phot. έρκείου Διάς' έρκον Αθηναίοι τον οίκον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΘΥΔΗΜΟΝ

I2j

τταρ αυτοΐς, ον ιδρυον εν τουτοις φυλακής χάριν. τρίτον μέρος έκάστης φυλής, καί

’ Αθήνα φρατρία

303 a ττυτΓττάξ (ιτύτταξ Τ, sed mox ττύτττταξ

;

φρατρία

δ’ εστι τδ

ή τούτου έφορος.

πυπαξ, πυππαξ Β).

το νυν βάμβαξ λεγόμενον ττυττπάξ έλεγον, ώς και Λυκόφρων ωηθη. ούκ έστι δε- τό μεν γάρ πυππαξ τίθεται και επί σχετλιασμοΰ καί εγκωμίου, τό δε βάμβαξ ούκετι. 305 d κολούεσθαι. ελαττοϋσθαι, εμποδίζεσθαι. 300 a δσα μεταξύ κτλ. α

/

β'

αγαθόν.

αγαθόν,

κακόν.

μεταξύ τοΰ μεν χείρον,

μεταξύ χείρον,

μεταξύ βελτιον.

τοΰ δε βελτιον.

άμφοΐν.

άμφοΐν.

κακόν.

αγαθόν.

κακόν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΝ 313 ο μαθήμασιν (-σι Τ: μάθ-ησιν Β γρ. καί μαθημασι

:

μαθησει

W).

(W).

315 c Άνδροτίωνοζ (Τ: ’Αριστίωνος γρ. καί Άνδροτίωνος

BW).

(W).

315 ο λιτταρώς. επιμελώς, προσεδρευτικώς. εκαλούν τον οΰν φύλακα τοΰ οίκου ίδρυσάμενοι ερκειον Δία καλοΰσιν. «ρκιον Διά τιμώσιν Αθηναίοι τον τοΰ ερκους φύλακα ίδρυσάμενοι.

Lex. Βεκκ. V ερκος δε οι

αρχαίοι εκάλουν την οικίαν, cf. Harp. 303 a ιτυιπτάξ] βάμβαξ (sub fin.) Τ: βάβαξ W.

Schol. vet., ut videtur (Cohn,

788). cf. Hesych. ττύπιταξ’ τό νΰν βάμβαξ λεγόμενον πυππαξ ελεγον, ώς Λυκάφρων ηθη. ούκ εστι δε. το μεν γάρ βάμβαξ τίθεται και επί σχετλιασμοΰ καί επί γέλωτος, τό δό πυππαξ ούχί. “ Bei einer Entlehnung aus Diogenian ist (abgesehen von der Vertauschung der Worte βάμβαξ und πυππαξ) unbegreiflich, wie aus γέλωτος in schol. εγκωμίου werden konnte.

Die gemeinsame Quelle ist hier offenbar

Didymus ” (Cohn, loc. cit.). 305 d κολούίσθαι] e Diogeniano. cf. Hesych. κολούει' tκατασεϊ, σάττει, κωλύει, εμποδίζει, κολοβοί, κολούεται' ελαττοΰται. 315 e λιτταρώς]

δρευτικώς.

e Diogeniano.

cf. Hesych. λιπαρώς' επιμελώς, καί προσε¬

SCHOLIA PLATONICA

I 20

324 b ό δέ μ€τά λόγου κτλ. ση(μείωσαι) τι λέγει (Τ: non habet W). 33° b μορίων άλλο οιον έτπστήμη (Τ: άλλ’ οΐον Β : άλλοΐον W). γρ. οΐον «Viστημη· εν άλλω Se μορίων άλλοίων (W). 334 b τό έ'λαιον. ση(μείωσαι) περί ελαίου.

(Τ: non habet W.)

335 c ασχολία. μέριμνα, φροντίς. 335 c «Ιμι. πορεύομαι.

335

d τρίβωνος.

στολή έχουσα σημεία ώς tγραμμάτια (1. γαμμάτια) τριβώνιον Se ΐμάτιον παλαιόν κατατετριμμένον. 335 e δολιχοδρόμων. δολιχοδρόμοι είσιν οι τον δόλιχον τρέχοντες, οΰ αιτία ηδε· δρομοκηρυκες εζ Αρκαδίας έφοίτων εις την 'Ελλάδα των πολεμικών άγγελοι, και άπείρητο αύτοΐς ίππεύειν άλλ’ αύτουργοΐς είναι τοΰ δρόμου,

τό αεί οΰν εν βραχεί της ημέρας διαδραμείν στάδια όπόσα

ό δόλιχος, δρομοκηρυκας είργάζετο καί εγυμναζεν εν τω πολεμώ. 335 ή μεροδρόμων οί

ταΐς βασιλικαις διατάζεσι ταχύτατα διακονούμενοι.

337 b άμφισβητουσι κτλ. άμφισβητεΐν

φίλων

έρίζειν

εχθρών

ευδόκιμειν

παρά ταΐς φυχαις τών άκουόντων άνευ απάτης

επαινεΐσθαι

εν λόγω πολλάκις παρά δόξαν φευδομενων

εύφραίνεσθαι

μανθάνοντά

τι

καί

φρονησεως

μεταλαμβάνοντα

τη

δίαν ο ία ηοβσίΙαι 335

ζσΌίοντα τι η άλλο ηόν ττασχοντα τω σώμα τι.

c ασχολία] Τ: non habet W.

449

Schol. vet., ut videtur.

335 c

«Ιμι] cf. ad Remp.

335 4 335 e

δολιχοδρόμων] άπείρητο αντοΐς ίππενειν] μη ίππενειν Philostr.

a.

τρίβωνοξ] idem fere schol. ad Symp. 219 b, ubi v. ann. ex Philo-

strato περί γνμναστικης vol. II, ρ. 263, IO Kayser.

335

e ήμεροδρόμων] e Lex. Byz. cf. Phot., Suid., Et. M., Et. Gen., Lex. Bach.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΝ

127

337 d πρυτανεΐον. θεσμοθεσιον, θολος. λεγεται Se καί η επιμηνιος μισθοφορά. 338 a ραβδούχον.

ραβδούχοι άνδρες της των θεάτρων εύκοσμίας επιμελούμενοι. 34° d καθ’ 'Ησίοδον. Ησίοδου (0D 287)

τοΰ 'Ασκραίου

την μεντοι κακότητα κα'ι ιλαδόν εστιν ελεσθαι ρηϊδίως.

ολίγη (sic) μεν οδός, μάλα δ' εγγύθι ναίει.

της δ αρετής Ιδρώθα θεο'ι προπάροιθεν εθηκαν αθανατοι· μάκρος Se και όρθιος οίμος επ' αυτήν, και τρηχύς το πρώτον,

επην S’ εις άκρον ΐκηται

ρηϊδίη S’ ηπειτα (1. επειτα) πελει, χαλεπή περ εοΰσα. 34° e eis καιρόν. εύκαίρως. 341 d ττολλοΟ ye δει. τοΰτο καθ' ύπόκρισιν λεγεται άποφατικώς από τοΰ πολύ ενδεΐ. 341 d χαλεττόν. το χαλεπόν

κακόν

337

d ττρυτανίΐον] Τ: non habet W.

ου ρόδιον. e Diogeniano. cf. Hesych. πρυτανίϊον'

τρία Άθηνησι συσσίτια· θεσμοφορεΐον πρυτανίϊον. λεγεται δε και ή επί μηνί μισθοφορία. καί οΰ κατετίθεσαν το άργΰριον οΐ δικαζόμενοι, corrupto iam Diogeniano usi sunt Hesych. et schol. scilicet confusae sunt tres glossae— ττρυτανίΐον' τρεις Άθηνησι συσσίτια, θεσμοθεσιον, πρυτανείου, θόλος. πρυτανεία (cf. Ammon. ρ. 119 πρυτανεία . . . οθεν καί τούς μισθούς καί τα ενοίκια κατά τάς πρυτανείας ου κατά μήνα ετελουν. schol. Aeschin. I 104). πρυτανεία" το άργΰριον 5 κατετίθεσαν οΐ δικαζόμενοι. Μ. Schmidt, Qu. Hesych. ρ. xciii, Cohn, ρ. 790. 338 a ραβδούχον] e Lex. Att., ut videtur; est enim λεξις κωμική, cf. schol. ad Ar. Pac. 733, qui tamen addit ή ραβδούχους είπε τούς κριτάς τοΰ άγωνος, οΰς ό ποιητής αίσυμνήτας εΐπεν. cf. Stallbaum, ad loc. 340 d καθ’ Ησίοδον] Τ: non habet W. Ιδρώθα (sic): corr. rec. 340 e cis καιρόν] e Lex. Byz., ut videtur, cf. Lex. Bach. eis καιρόν’ εύκαίρως (Suid. εγκαίρως). 341 d πολλοΰ γε δει] Τ: non habet W.

Theaet. 166 d.

Schol. vet., ut videtur,

aliter ad

SCHOLIA PLATONICA

128 343 a τούτων κτλ.

επτά σοφών ερεω κατ' έπος πολιν, ουνομα, φωνήν, μετρον μεν Κλεόβουλος ό Λινδιος εΐπεν αριστον. Χίλων 8' ev κοίλη Λακεδαίμονι γνώθι σαντόν os 8ε Κόρινθον εναιεν

(sic),

Πιττακός ούδεν άγαν,

(sic).

χόλον κρατεειν Περίανδρος.

ος εην γένος εκ Μιτυληνης.

τέρμα 8' όράν βιότοιο Σόλων ίεραΐς εν Αθηναις. τούς πλεονας κακίους

δε

Βίας άπεφηνε Πριηνευς.

εγγύην φεύγειν δε Θαλής Μιλησιος ηνδα. 344 b χαριέντως. άστείως, σννετως.

σημαίνει

δε

και τό μετά τταιγνίας.

345 e ούδενα ανθρώπων εκοντα εξαμαρτάνειν. ση(μείωσαι') ότι ακούσια τα αμαρτήματα.

(W :

ΠΟΠ

habet Τ.)

349 c διόρισαι. όξω των όρων ποίησον.

349 e ϊτας · επί πάντα όρμώντας.

ΕΙΖ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ 447 a πολέμου κτλ. παροιμία, πολέμου καί μάχης, προς τον άπολειπόμενον της θυσίας καί υστέρησαν τα. πάνεσθαι, λόγων

παρεγγυα

δε

δε

ότι χρη πολέμου καί μάχης άπολιμ-

ου.

447 a ούτω μεταλαγχάνειν. λείπει τη δίαν ο ία τό άλλ' ούχί της εν λόγοις ηδονης, οΐαν δη νυν παρεσχετο Γοργίας. 343 a τούτων κτλ.] Τ: non habet W. cf. Anth. Pal. IX 366. 344 b χαριέντων] τό om. W.

Schol. vet., ut videtur.

349 C διόρισαι] T: non habet W.

Schol. vet., ut videtur.

349 e ϊτα$] Schol. vet., ut videtur. 447 a πολέμου κτλ] haec habent B2 W παροιμία em των εν τινι ΰστεριζόντων λεγομένη (quae verba sunt scholii in Olympiodorum, p. 7, 2 Norvin).

haec etiam

habet W πολέμου και μάχης μεταλαγχάνεις (schol. in Olymp., p. 7, 2 Norvin πολέμου μεταλαγχάνεις).

dorum in Gorg. p. 8,

ex Proclo, ut videtur (Warnkross, p. 41). cf. Olympio¬

3

Norvin Καλλικλης . . . λέγει . . . ότι οντος πολέμου και

μάχης έπικειμένης έδει σε υστέρησαν εν γάρ τοΐς τοιουτοις άπολιμπάνεσθαι καλόν.

447 a °υτω μεταλαγχάνειν] Τ W. ελλειπτικών εΐρηται τώ Πλάτωνι praemit¬ tunt vulg., et mox λείπει γάρ ... ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

129

447 a άλλ’ ή (Β2: ή Β Τ). άλλ’ η, άλλ’ άψα. 447 a κατόπιν εορτής. ■παροιμία κατοιτιν εορτής ήκεις επί των τίνος υστερούντων, άλλως· €7τι των επί tlvl καλώ πράγματι άπολιμπανομενων. 447 a άναγκάσας. η ανάγκη διττή, ή μεν προς βίαν, η δε κατά φυσιν.

κατά ταυ'την

ούν ηναγκάσθη Σωκράτης εν αγορά διατρίβειν, όπως πολλούς ώφελοΐ. τούτο γάρ σπουδαίων άνδρών ίδιον, καί προ τούτων θεοΰ. 447 Β ούδεν πράγμα. ~ Ο

*

t

ovoev €ργωθ€ς η ουσχερβς. 447 Β καί ίάσομαι. παροιμία καί τούτο, από Τηλεφον καί τού τρώσαντος Άχιλλε'ως καί τού χρηστηρίου άνελόντος οτι ο τρωσας καί ίάσεται. 447 a άλλ’ή] Β2: non habent Τ W. Cohn, p. 779) άλλ’ ή- άντί τοΰ el μή.

cf.

Suid., Lex. Βεκκ. VI (e

Boetho,

καί αντί τοΰ άπλοΰ τοΰ η. τίθεται δε ενίοτε

άντί τοΰ αλλά άρα καί αντί τοΰ άπλοΰ το άρα.

447 a κατόπιν εορτής] Τ: habent Β2 W παροιμία καί αΰτη επί των επί καλώ τινι πράγματι άπολιμπανομενων, κατόπιν εορτής ήκεις.

cf. schol. in Olympiodorum,

p. 9, 5 Norvin παροιμία καί αΰτη έφ' ων καί ή προ αυτής κατόπιν κτλ. V 73

κατόπιν εορτής ήκεις"

επί

των

από

Diogen.

καλού πράγματος άπολιμπανομενων

(sic Κ). 447a άναγκάσας] Τ W Β2 (cum incl. ad άγορα) et infra manu recentiore (saec. xiv) margine abscisso—ή άνάγκη διττή· ή μεν υλική (ως οτά)ν είπωσζί)ν οΐ ιατροί· άνάγκην έχεις φλεβο')τομηθήναι εί γε μή νοσήσεις· ή δε θεία, ώς δτά)ν λέγω μεν άνά)γκην έχει ό θεός ζεύεργε')τεΐν τον κόσμον, άντί τοΰ άναγκαίως· ταΰτην τήν) άνάγκην 6 Σωκράτης ήναί)γκάζετο

quae ex Olympiodoro in Gorg. p. 10, 12 Norvin, sumpta sunt, unde supplevit Burnet.

εί γε μή] έπεί ΟΙ. | ή δε θεία] θεία δε ΟΙ. | ήναγκάζετο καί ό Σωκράτης ΟΙ.

schol. ex Proclo, ut videtur. 447 b ούδεν πράγμα] B2 T W.

ex Proclo, ut videtur. a 447 b καί ίάσομαι] π παροιμιακόν καί τούτο Τ: παροιμία και τούτο

τούτο om W.

Β2:

καί

ex Proclo, ut videtur, eadem fere Olympiodorus in Gorg. p. io,

26 Norvin, omissis τον χρηστηρίου άν€λόντος. κ

SCHOLIA PLATONICA

!3°

447 c βούλομαι γαρ ττυθέσθαι. οίρχτι τις αντη τών εν τω διαλογω προκειμενων τον ττρωτον μέρους, ο εστι το περί τής ποιητικής αίτιας των ηθικών αρχών. 447 d oaTis εστίν. ταΰτα διελεγοντο εις τον τον Καλλικλεους εισιοντες οίκον είτα εσωθεν αυτόν Γοργία εντυγχάνουσιν.

448 a ουδείζ . . . ττω. αντί τον ον πώποτε.

Θουκυδίδης “ και. ουδεις πω καταγνονς

(III 45).

448 a -πολλών ετών. Αττικόν το σχήμα· δηλοΐ δέ τδ επί πολνν χρονον.

448 b Ήρόδικος. οντος ούχ 6 Σηλυμβριανός εστιν 6 'Ηρόδικος, άλλ’ δ Λ εοντΐνος, Γοργίον αδελφός.

448 b ό άδελφό$ αυτοΰ. οΰτος Πολνγνωτος εκαλείτο, ον εν Δελφοΐς η θαυμαστή γραφή, ή επιγεγραπτο— γράφε Πολύγνωτος, Θάσιος γένος, ' Αγλαοφώντος υιός, περθομενην Ίλιον άκρόπολιν (Simonid. fr. 112 Diehl).

448 c ώ Χαιρεφών. φασί μή εζ αυτοσχεδίου τον Πώλον ταΰτα είπεΐν, προσυγγραφάμενον δε'. 447 c βούλομαι γαρ πυθεσθαι] B2 Τ W.

εν τώ διαλόγω B2 W : εν των διαλόγων

Τ corr. t. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 3 sq. Norvin. 447 d δστι$ εστίν] B2 T W.

τον τού] τοΰ τοΰ (sic) W | εσοθεν B2.

ex Proclo,

ut videtur, ταΰτα . . . οΐκον habet fere Olympiodorus in Gorg. p. 17, 4 Norvin. 448 a ούδείς . . . πω] T:

non habent

B2 W.

Schol. vet., ut videtur.

448 a πολλών ετών] B2 T : habet W sed ad 447 a άλλ’ ij. ex Proclo, ut videtur. 448 b Ήρόδικοϊ] B2 T W. Ηρόδικος] ό om. B2 W.

Σιλυμβριανός

B2 T: corr. t: Σηλυβpiavos W | d

ex Olympiodoro in Gorg. p. 19, 10 Norvin Ιστεον δέ

οτι δύο Ήροδίκους οΐδεν ό Πλάτων, ενα τον αδελφόν Γοργίον, τον Λεοντινον, και άλλον Ήρόδικον τον Συλημβριανόν.

448 b ό αδελφός αύτοΰ] BTW (non habet B2, quod monendum propter Cohn, p. 777, n. 1), sed in brevius contractum B.

cf. Arethae scholia in loc.

επιγεγραπτο T: έπιγεγραπται W | γράφε T: γράφαι W.

448

C ώ

Χαιρεφών] B2 T W. φησί W

Proclo, ut videtur,

|

ex Proclo, ut videtur.

προσυγγραφαμενου B2 ut videtur,

cf. Olympiodorum in Gorg. p. 21, 8 Norvin.

ex

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

»3*

448 C εμπειρία κτλ. σκοπεί τα παρισα τοΰ Πώλου, εμπειρία—απεψία, τέχνη—τάχη, άλλοι— άλλων—άλλως.

448 d ού ττάνυ. ού γάρ τί i στ ιν η ρητορική εΐπεν, άλλ’ οποίον τί έστιν. 448 d καλουμενην. αυτή γαρ η παρα τοΐς πολλοΐς, άλλη δε η κατ’ αλήθειαν.

449 a

S εφη "Ομηρος.

το “ τοίης τοι γενεης και αίματος εύχομαι είναι ” (Ζ 211, Υ 241).

449 d περί τί των δντων. η ερωτησις περί τινα των δντων η ρητορική καταγίνεται η έχει την ενέργειαν.

449 e λεγειν Υε ττοιεΐ δυνατούς. αντί τοΰ διδάσκειν δΰναται άλλους λεγειν.

450 a καί ή γυμναστική. ιατρική έστιν άποΰσης ΰγιείας οιστική, γυμναστική δέ παροΰσης ύγιείας φυλακτικη.

448 c εμπειρία κτλ.] Β2 Τ W.

άλλως] άλλος Β2.

ex Proclo, ut videtur,

cf.

Olympiodorum in Gorg. p. 21 sq. Norvin. 448 d ού πάνυ] Β2 T W. pp. 20-2 Norvin. 448 d καλουμενην]

ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum in Gorg.

B2 T W. ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum in

Gorg. p. 23, 18 Norvin την ψευδώνυμόν φησι και εμπειρίαν.

449

a S εφη "Ομηρος]

Β2 T W.

τοιης τοι T W:

ταύτης τοι

codd. Hom.:

ταύτης της Piat. Soph. 268 d.

449 d περί τί των δντων] Β2 T W.

ex Proclo, ut videtur,

13 Norvin ερωτηθε'ις τοίνυν την ενέργειαν

6

cf. Olymp. p. 27,

Γοργίας ούκ άποδίδωσι τ αυτήν.

449 e λεγειν γε ποιεί δυνατούς] Β2 Τ W. ex Olympiodoro, p. 30, 6 Norvin αλλά μην λεγειν γε ποιεί δυνατούς· ψήσ'ιν ότι· άρα και διδάσκειν δΰναται άλλους λεγειν;

45° a καί ή γυμναστική] Β2 Τ W.

δε om. Β2 | ψυλλακτικη W.

ex Proclo, ut

videtur, cf. Olymp. p. 30, 15 Norvin ού περί των παιδοτρίβων τούτων λέγει . . . η

μεν γάρ

έφύλαττε.

ιατρική απούσαν

ύγίειαν άνεκαλεΐτο, η

νΰν δέ συγκέχυνται ταΰτα.

δε γυμναστική την

παρούσαν

SCHOLIA PLATONICA

132

450 b των μεν άλλων κτλ. των τεχνών

περί λόγους

αι δε περί, τε έργα

μόνα καταγίνονται

μόνους ώς η διαλε-

και λογους και. αυται

ώς ζωγραφική

κτικη

αι

μεν περί

έργα

αι δε

τριχώς

/

Ύ

β'

rj μάλλον μεν εργω χρώνται η λόγω ώς

rj

μάλλον μεν λογω· η αριθμητική

tj

επίσης και. εργω

και

ιατρική

λογω,

ως

η

πεττευτικη

α

δ'

450 b χειρούργημα . . . κόρωσις. χειρούργημα και κύρωσις ούκ ε’ίρηται, αι δε λεξεις Γοργίου εγχώ¬ ριοι· Λεοντΐνος γαρ ην. 450 b διά λόγων. φεόδεται· ου γαρ περί λόγους μόνους, άλλα και περί σιωπήν καί περί υπόκρισιν. 450 e κύρος. σκόπει ώς κύρος είπε Πλάτων, ου κύρωσιν, καθά Γοργίας. 451 b οί εν τω δήμω συγγραφόμενοι. εν ταΐς εκκλησίαις επί των φηφισμάτων η νόμων εισηγησει ό κηρυζ επί μεν τοΰ πρώτου φηφίσματος η νόμου τό τε όνομα του φηφιζομενου 45» b των μεν άλλων κτλ.] B2 Τ: non habet W. ex Olympiodoro in Gorg. p. 31, Norvin, ubi idem fere schema legitur. 45° b χειρούργημα . . . κόρωσις] B2 T W.

ex Olympiodoro in Gorg. p. 32,

19 Norvin ot περί ras λεζεις δεινοί λαμβάνονται των δυο λέξεων τοΰ τε χειρουργήματος και της κυρώσεως tus μη λεγομένων κατά αλήθειαν γαρ ουδέ λέγονται,

φαμεν ουν

οτι επειδή Γοργίας ό λέγων, iis απ’ εκείνου προφέρει τάς λεξεις εγχωρίους οϋσαςΛεοντΐνος γαρ ην. 450 b διά λόγων] B2 Τ W. περί ante υπόκρισιν om. B2. Olympiodorus, ρ. 30, 23 Norvin φεόδεται δέ· dis γαρ είρηκαμεν, οι) περί λόγους μόνους καταγίνεται, αλλά καί περί σιωπήν καί περί υπόκρισιν. 450 e κΰρος] B2 Τ W.

κύρωσιν] κόρωσις W.

Olympiodorus, ρ. 33) 6 Norvin

ίδού επειδή Σωκράτης ό λεγων, ούκ είπε κόρωσις αλλά κΰρος. 451 b οί εν τω δήμω συγγραφόμενοι] B2 Τ W.

τον νόμον] om. τον W | εΐ δ’

έμελλε . . . φηφίζεσθαι om.W. Olympiodorus, ρ. 33> ι9 Norvin πάλαι εΐ είχε τις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

133

η τιθεντος τον νόμον, καί δη του πατρός αύτοΰ καί του δήμου eXeyev, οΐον

Δημοσθένης

Δημοσθένους

Παιανιενς

ψηφίζεται

τάδε·

εί

δ'

εμελλεν πάλιν ο αυτός φηφιζεσθαι, ελεγεν ο κηρυξ, ΐνα μη περιττολογη, τα μεν αλλα κατα τα αυτα, ψηφίζεται δε και τάδε.” επι τοΰδε,

ούτως οΰν καί

τα μεν αλλα καθαπερ η αριθμητική η λογιστική έχειΓ

451 C καί ττρδς αύτα καί ττρός αλληλα.

irpos αυτα, ως όταν άρτιος προς άρτιον η περιττός προς περιττόν πολλαπλασιασθη·

ττρος αλληλα δε, όταν περιττός προς άρτιον η

άνάπαλιν. 451 d τα μέγιστα.

ώσπερ ο Πώλος ου τις εστιν η ρητορική εΐπεν,

άλλ’

οποία τις,

οτι καλλιστη των τεχνών, ουτω καί Γοργίας ου τίνα εστί περί ών οί λογοι αυτής λέγει,

άλλ’

όποΐά εστιν, ότι τά μέγιστα τών άνθρωπείων

πραγμάτων καί άριστα. 451 e σκολιόν.

(ι) το

σκολιόν τοΰτο οί μεν Σιμωνίδου

φασίν, οί δε Επιχάρμου

(fr. 262 Kaibel).

(Scolia Anonyma 7 Diehl) εστι δε τοιοΰτον

ύγιαίνειν μεν άριστον άνδρί θνητώ, δεύτερον δε φυάν καλόν γενεσθαι, τό δε τρίτον πλουτείν άδόλως, τέταρτον τοΰτο

δέ τδ

δέ

ηβάν μετά τών φίλων.

τελευταΐον παραλέλειπται ώς μη προς

δ

βούλεται Πλάτων

χρήσιμον ον.

ψήφισμα η νόμον η άλλο τι είπειν, ο κηρυξ έλεγε τό τε όνομα αύτοΰ και τον δήμον και τον πατέρα, οΐον Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεΰς.

ει τοίνυν πλείονα εΐχεν άνα-

γνώναι ψηφίσματα, έν τω ά ψηφίσματι ο κηρυξ έλεγε τό όνομα τοΰ γράψαντος καί τοΰ πατρός τούτου καί τοΰ δήμου■ έν δέ τοΐς λοιποΐς ψηφίσμασιν, ΐνα μη περιττολογη, έλεγε· “ τα μεν άλλα ομοίως· άναγινωσκέτω δε έτερον ψήφισμα.”

451 c

προς αύτά και

irpos αλληλα ] Β2 Τ W.

όπερ Β2 | πολλαπλασιασθης Τ.

Olympiodorus, ρ.

προς αυτά om. Β2 | όταν]

34» 5 Norvin 6

γάρ πολλα¬

πλασιασμός η προς εαυτόν γίνεται η προς άλλα· προς εαυτόν, όταν πολλαπλασιάσω τον άρτιον επί άρτιον η περιττόν επί περιττόν, προς άλλα δέ, όταν περιττόν επί άρτιον, η άρτιον επί περιττόν.

45ϊ d τά μέγιστα] Β2 Τ W. άννων, i.e. ανθρωπίνων Β2.

άνθρωπείων

451 e σκολιόν] (ι) Β2 Τ W.

θνατω W.

δέ ότι καλόν τό ήβαν μετά, φίλων, αύτω, τοΐς δέ τρία ι κέχρηται.

W: ανθρωπιών, i.e. άνθρωπείων Τ:

similia Olympiodorus, ρ. 34» 24 Norvin. Olympiodorus, ρ.

37» 24 Norvin

άλλος

τοΰτο τοίνυν παραλιμπάνει, ώς μη χρησιμεΰον

SCHOLIA PLATONICA

:34

(2) σκολιόν λέγεται η παροίνιος ώδη, ώς μέν Δικαίαρχος εν τώ περί μουσικών ^άπονων (1. αγώνων), ότι τρία γένη ην ωδών, τό μεν υπό πάντων αδόμενον, (τό δε) καθ' ένα έξης, τα δ' υπό των συνετωτάτων, ώς έτυχε τη τάξει- ω δη καλεΐσθαι σκολιόν,

ώς δε 'Αριστόξενος

(I 285, 59) και ϊφίλλις (1. Φύλλις) ό μουσικός, ότι εν τοΐς γάμοις περί μίαν τράπεζαν πολλάς κλίνας τιθέντες, παρά μέρος έξης μυρρίνας (■η δάφνας add. in marg. t W), ήδον γνώμας και ερωτικά σύντονα, η δε περίοδος σκολιά εγί'.νέτο διά την θέσιν των κλινών επί οικημάτων πολυγωνίων ούσών, καί τουτω καί τάς επ' αύτάς κατακλίσεις παρα¬ βύστους γίνεσθαι.

ου διά την μελοποιίαν ούν, διά δε την μυρρίνης

σκολιάν διάδοσιν ταύτη καί τάς ωδάς σκολιάς καλεΐσθαι.

45ΐ e άδόλως. πλουτειν αδολω$ ό ποιητης φησιν- ό γάρ -χρηματιστής όπως αν τύχη, καί εί μετά τυραννίδος, πλουτειν βούλεται.

452 a ιατρός. πρώτον φησι τον ιατρόν οΰτος γάρ περί τά στοιχεία αυτά καθ' αυτά καταγίνεται, ο δέ παιδοτρίβης περί την σύνθεσιν αυτών καί την τοιάνδε τών μορίων συνθήκην καί τό κάλλος αυτών.

452 c πλούτου. ιδού τό άδόλως ού προσέθηκεν, επειδή αυτός ό χρηματιστής λέγει, δς πάντων καταφρονεί.

(2) TW: non habet Β2. cLex.Att. cLPhot., Suid., Schol. Ar. Ran. 1337 usque ad διά την θέσιν τών κλινών eadem tradentes,

άπονων T W Phot.: αγώνων Suid. |

ωδηΤ-.J 8eiW: 08η Phot. Suid. | Φίλλις T: Φύλλης'ψ: Φίλης Phot.: Φυλλις recte

Suid. | η δάφνας non habent Phot. Suid. similia Athenaeus XV 694 a ex Pamphilo quem Didymum compilasse probabile fit coli. Et. M. 718, 36 Δίδυμός φησιν διάφορους

ρ. 58).

ετυμολογίας έν τρίτω Συμποσιακών (Giesing,

καθ’ ένα έξης verbis το δε supplendam esse vidit Dobree.

lacunam ante

pro σύντονα in editione

Dubneriana legitur [οι] συμπόται (Wolf, p. 83). 451 e άδόλως] T: non habet W.

Olympiodorus, p.

38, 17 Norvin ό μέν

χρηματιστής ον θελει πλουτειν αδόλως άλλα μετά πολλής τυραννίδος.

άλλ’ έπειδη

ως απο τοΰ προσέθηκεν.

τό

ποιητου

τοΰτο

452 a ιατρός] B2TW.

μέλος

λέγοντος

προφέρει

τον

λόγον,

άδόλως

ex Olympiodoro, p. 38, 21 Norvin τον παιδοτρίβην

μετά τον ιατρόν εΐπεν επειδή 6 μέν ιατρός περί τά στοιχεία αυτά καθ’ αυτά κτλ.

(isdem verbis). 452 c ιτλούτου] Β2 T W. πάντων] πάντα W. Norvin το άδόλως οΰ] ούκέτι τό άδόλως ΟΙ.

ex Olympiodoro, p. 38, 26

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

!35

452 d ελευθερίας.

ττίος ελευθερίας αίτιον το υποβαλλον δουλεία παντοίων παθών. 452 e δυνάμει.

δύναμιν την ρητορικήν νΰν καλεΐ- προιών δε ουδέ δυναμά οΰσαν δείξει αυτήν, enet, ουχ ορα προς αγαθόν, δυναμεως δε πόσης τδ προς τοΰτο όράν. 454 b σοί δοκεΐ ούτως. οτι καί άλλων τεχνών εστιν η πείθω. 454 c καλεΐς τι μεμαθηκέναι;

αρχεται εντεύθεν την πείθω διαιρειν εις τε την πιστευτικήν καί είς την δίδασκαλίκην.

εστί δε προσθεΐναί καί είς την από των κοίνών

εννοιών, οΐον τά τώ αύτω Ίσα καί άλληλοις εστίν Ίσα. 454 d άρ’ εστιν κτλ.

ψευδής καί αληθής

(Β2 Τ W). 455 b ούδ5 αυτός ττω κτλ.

εαυτόν 6 Σωκράτης ποίεΐ τω Γοργία συμφυρόμενον, Ίνα είς διαλεκτίκήν αυτόν συνουσίαν προκαλεσηται. 452 d ελευθερίά s] Β2 Τ W.

δουλείαν W: δουλείαν (sic) Β2

Ιπαντοΐαν (sic) Β2.

ex Olympiodoro, ρ. 39; 3 Norvin πώς γάρ ελευθερίας εστίν αίτιος ό την έαυτοΰ δουλείαν μη άποβάλλων, λέγω δη την των παθών.

452 e δυνάμει] Β2 Τ W. ex Olympiodoro, ρ. 39; Γ4 Norvin ιδού 6 Σωκράτης νΰν δύναμιν αυτήν καλεϊ· προϊών δε δείξει αυτήν μη ούσαν δύναμιν, ή γάρ δύναμις αεί προς τδ αγαθόν όρά.

454 b σοί δοκεΐ ούτως] Β2 Τ W.

ex Olympiodoro, ρ. 4°; 2& Norvin από-

κριναι δη, ώ Γοργία, επειδή καί σοί, ώ Γοργία, δοκεΐ οτι καί άλλων κτλ. apud Her-

mann male refertur ad 453 c. 454 c καλεϊς τι μεμαθηκέναι;] Β2 Τ W. καί άλληλοις ίσα om. Β2 W. ex Olym¬ piodoro, ρ.

43; 1 Norvin.

την 'πειθώ διαιρεΐν] διαιρεΐν την πειθώ ΟΙ. | εστι δε

προσθεΐναί κτλ.] δύναται καί τριττη (είναι ή πειθώ), εάν λάβωμεν την ύπερ άπόδειξιν πίστιν την άπό των κοινών εννοιών όρμωμενην, την λεγουσαν τά τω αύτω ίσα και άλληλοις ίσα, καί εάν ΐσοις ίσα προστεθη, τά όλα εστίν ίσα.

455 b ούδ’ αυτός πω] Β2 Τ W.

διαλοκτικήν (sic) Β2 | προκαλεσειται (sic) Β2.

ex Olympiodoro, ρ. 45; 4 Norvin ποιεί εαυτόν συμφυρόμενον ό Σωκράτης ινα προσκαλεσηται είς διαλεκτικήν συνουσίαν τον Γοργίαν.

SCHOLIA PLATONICA

136

455 e τ°ΰ διά μέσου τείχους. διά μέσου τείχους Xeyec, ο και αχρι νΰν εστιν εν Ελλαδί,

εν τfj

Μουνυχία γάρ έποίησεν καί τό μέσον τείχος, το μεν βάλλον επι τον Πείραιά, τδ δέ επί Φάληρα, άχρί πολλοΰ.

ίν

ει το εν καταβληθη, το άλλο υπηρετοιη

Σωκράτης δε νεωτερος μεν Θεμιστοκλέους, σύγχρονος

δέ Περίκλέονς, ώς διά τούτων δηλοϋται.

457 b «μβραχυ. (ΐ) έμβραχυ' συντόμως καί απλώς.

Υπερείδης εν τω κατ

Αριστο-

φώντος (fr. 41 Blass) “ οιδε γάρ αύτώ δεδομένην άδειαν καί πράττείν καί γράφείν δτί άν έμβραχυ βουλή ται”.

'Αριστοφάνης Θεσμοφορια-

ζοΰσαις (39°)— που δ’ ούχί δίαβέβληκεν οπουπερ έμβραχυ είσι(ρ) θεαταί καί τραγωδικοί χοροί.;

Κρατΐνος “Ωραίς (fr. 254 Kock)— έδεί παρέχείν δτί τις ευζαιτο έμβραχυ. (Υ) σύντομον η εύχερώς είπεΐν η απλώς.

457 c οιμαι, ώ Γοργία κτλ. δτί συνουσίας τρόπος διττός

προς αλήθειαν

προς νίκην

προς τό πράγμα

προς τον προσδίαλεγόμενον

Σωκρατικός

ρητορικός

455 e τοΰ διά μέσου τείχους]

Β2 Τ W.

διά μέσου τείχους W: δ. μ. τείχος Τ:

non legi potest Β2 | καταβληθη Β2 W Olymp.: μεταβληθή Τ [ Σωκράτης δέ] οΰτω Σωκράτης Β2.

ex Olympiodoro, ρ. 47) 12 Norvin παλαιότερος ό Θεμιστοκλής

τοΰ Σωκράτους, όθεν καί το λέγεται εΐπεν, ο δέ Περικλής των αύτοΰ χρόνων ήν, ώς έν τω 'Αλκιβιάδη μέμνηται.

διάμεσον (sic) δέ τείχος λέγει δ καί άχρι νΰν κτλ.

457 b έμβραχυ] (ι) Τ : non habet W.

idem schol. ad Theag. 127 c, ubi v. ann.,

Hipp. mi. 365 d. (2)

B2 W

T

(sed

T

in

alio

loco).

Norvin έμβραχυ δέ αντί τοΰ σύντομον.

(1)

ex

Olympiodoro,

p.

48,

11

(2) εύχερώς ή απλώς schol. ad Theag.

127 c. 457 c οίμαι, ώ Γοργία κτλ.] Β2 W: non habet Τ.

ότι] ό της W. cf. Olympiodo-

rum, ρ. 48, 17 Norvin διορίζεται τον τρόπον τής συνουσίας καί φησιν ότι διττός έστιν ό μεν προς αλήθειας εύρεσιν ορών, ό δέ προς νίκην.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

137

457 d όρθώς . . . σαφώς. όρθώς 7Τ€ρΙ την διάνοιαν, σαφώς περί την φράσήν. 458 b ίσως μέντοι. δεδοικεν ο Γοργίας καί φεύγει την διαλεξιν, αιτιάται δε τούς τταρόντας πανούργως ώς ούκ άνεξομένους. 458 b χρήν. εδεί. 458 c -π-ρούργιαίτερον. ττροτίμότερον. 458 e ρητορικόν φής κτλ. εντεύθεν 6 πρώτος εκ τον τρόπον της αποκρίσεως Γοργίον εντρεπτίκός έλεγχος. 459 c αότίκα. ευθέως καί παραχρημα, ννν δε μικρόν ύστερον. 459 c &ρα τυγχάνει κτλ. δ δεύτερος εκ τον τρόπου της αποκρίσεως Γοργίου αποδεικτικός έλεγχος. 400 a εχε δή. αντί τον μέμνησο. 457 d όρθώς . . . σαφώς] B2 Τ W.

όρθώς -ττερί.]

6.

κατά W.

ex Olympiodoro,

ρ. 49> 24 Norvin το μεν όρθώς περί την διάνοιαν θεωρείται, το δε σαφώς περί την φράσιν.

458 b ίσως μέντοι] B2 Τ W. ex Proclo, ut videtur, non habet Olympiodorus. 458 b χρήν] T: non habet W. idem schol. ad Apol. 17 a, alibi. 458 c προΰργιαίτερον] B2 T W.

e Diogeniano.

cf. Hesych. ιτρουργιαίτερον

προκρινομενον, προτιμότερον, κρεΐττον, άναγκαιότερον, ώφελιμώτερον.

458 e ρητορικόν φής κτλ.] B2 Τ: non habet W. Olympiodorus, ρ. ζ2, g Nor¬ vin λοιπόν τοίνυν διττόν προφέρει τον έλεγχον, τον μεν εκ των πραγμάτων, ώς μαθησόμεθα προϊόντος τοΰ λόγον, τον δε εξ αύτοΰ του τρόπου της αποκρίσεως. ό εκ τοΰ τρόπου διττός εστιν, ο μεν εντρεπτίκός, 459

c αύτίκα] B2 Τ W.

καί om. W.

6

καί

δε αποδεικτικός κτλ.

e Lex. Βυζ.

cf. Lex. Βεκκ. VI, Suid.

αΰτίκα' μετ’ ού πολύ (om. Lex. Β.), ευθέως, παραχρημα, προ ολίγου (προς ολίγον Suid.) η μικρόν ύστερον,

glossa Homerica,

cf. Apoll. Lex. Hom. 47, 7 (Cohn,

p. 819). 459 c άρα τυγχάνει κτλ.]

B2 T W.

άποδεικτικοΰ επιχειρήματος άρχεται κτλ.

Olympiodorus, p. 54, 10 Norvin τοΰ cf. schol. ad 458 e ρητορικόν φής κτλ.

460 a εχε δή] B2 Τ W. ex Proclo, ut videtur, cf. schol. ad Tim.

SCHOLIA PLATONICA

138

460 a εάνπερ ρητορικόν κτλ.

6 τρίτος εκ των πραγμάτων αποδεικτικός ελεγχος 400 c ουδέποτε αρα βουλήσεται κτλ. (

πράττει

βούλεται

αδικεί

τα δίκαια

τα δίκαια

στερησις

ενεργεια

τωρ

τα δίκαια

ο ταυτα εχων

επιστήμη

έξις

t /

Ο ρη-

ουδέποτε

461 b ούκ όλίγη5 κτλ. πεπληρωται έως τούτων τα περί Γοργίαν. 461 d άναθεσθαι. τό θέσθαι τό αντικείμενου τω ήδη κειμένου.

462 b συγγράμματι. εκ τούτον δήλον ότι ούχ ό εξ αρχής τοΰ Πώλου λόγος αυτοσχέδιος ήν, άλλα σύγγραμμα. 462 e επιτηδεύσεως. ίστέον ότι διαφέρει επιτήδευμα καί επιτήδευσή’ αυτή μεν γάρ ενέργειαν δηλοΐ, εκείνο δε οΐον ουσίαν, ώς φησι Πλούταρχος,

ούτως

οϋν καί ακοή καί άκουσις, καί φόφος καί φόφησις, τα μέν οΐον ουσίαν τα πρώτα, τα δε ενέργειαν. 40oa εάνπερ ρητορικόν κτλ.]

B2 Τ W.

Olympiodorus, ρ.

εντεύθεν άρχεται τοΰ δεύτερον έλεγχον, τοΰ άποδεικτικοΰ.

55)

3

Norvin

scilicet apud Olympio-

dorum ό πρώτος έλεγχος, ό εκ τοΰ τρόπου της άποκρίσεως bipartitus est: mox sequitur ό δεύτερος, ό εκ των πραγμάτων αποδεικτικός, qui scholiastae tertius est. 460 c ουδέποτε αρα βουλήσεται κτλ.]

B2 Τ W.

14 Norvin άρχεται τοίνυν συλλογιστικώς ούτως,

cf.

Olympiodorum, ρ.

55)

ό ρητορικός επιστήμων εστι των

δικαίων . . . ό επιστήμων των δικαίων βούλεται τό δίκαιον, ό βουλόμενος τά δίκαια, δίκαια πράττων άδικος ούκ εστιν. lb. 56, 25 δει δε πρόσεχειν τη τάξει τοΰ συλλογισμού· είπε γάρ· ό ρήτωρ επιστήμων εστι των δικαίων,

ιδού από επιστήμης άρχεται· πάλιν

εφη, ότι ό επιστήμων των δικαίων βούλεται τά δίκαια,

ορα δευτεραν την εξιν τό γάρ

βούλεσθαι έξεως εστιν· εΐτα λέγει ότι ό βουλόμενος τά δίκαια πράττει την ενέργειαν δεικνύς· επαγαγών δε τό· ό τά δίκαια πράττων ουδέποτε αδικεί, την στέρησιν εΐπεν. 461 b ούκ όλίγη$ κτλ.] B2 Τ W.

εως τούτων] ε’ν τούτω W.

ex Proclo, ut

videtur. 461 d άναθέσθαι] B2 T W.

τω ήδη κείμενοί] τω ήδικημένω W: των ήδικημένων

B2. ex Proclo, ut videtur, aliter Olympiodorus. 462 b συγγράμματι]

B2 T W.

cf. schol. ad 448 b supra,

ex Olympiodoro,

p. 67, 13 Norvin ει μέμνησθε, ελέγομεν ότι ούκ εΐπεν ό Πώλος εξ αυτοσχεδίου τούς λογους τους ανωτέρω, άλλ’ ήν αυτούς προγράφας καί μελετήσας· αίνιττόμενος ούν λεγει ότι ενέτυχον τω συγγράμματι εναγχος. 462 e έπιτηδεύσεωξ] B2 Τ W.

γάρ] γάρ ούν W.

ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

139

463 a δοκεΐ τοίνυν κτλ. ορος κολακείας η εστιν ε77ιτηδενμα ατεχνον ψυχής στοχαστικής και ανδρείας και φύσει δεινής ομιλεΐν τοΐς ανθρώποις, ήδονής άπεργαστικόν. 464 b πολιτικήν. V πολίτικη διαιρείται ως ολον εις μέρη την νομοθετικήν και δικα¬ στικήν ανται γαρ αλληλων προσδεονται, τα δ’ άντιδιαιρονμενα ον. και επι των λοιπών 6 αυτός τής διαιρέσεως τρόπος. 464 b δικαιοσύνην. δικαιοσύνην αλλ’ ού δικαστικήν προσεΐπεν, ινα μη τό δικαστικόν μονον αλλα και το διανεμητικόν, μάλλον δε και αυτήν τής ψυχής είς εαυτήν ενέργειαν περιλάβη τό όνομα. 464 e άποθανεΐν. ή ώς τό των ανόητων τούτο αύτοΰ καταψηφισαμένων, ή ώς άπελαθεντα ύπ’ αυτών και του εκ τής ιατρείας μισθού στερόμενον σπάνει τής τροφής άποθανεΐν. 465 C δτι δ κομμωτική κτλ. ψυχής

σώματος παραδείγματα ε “δωλα

/ γυμναστική

νομοθετικής , -, / ) τταραοειγμ ατα δικαστική^ '

/ Ιατρική

σοφιστική Α ^ωλα

κομμωτική

\ όψοποιϊκή

ρητορική /

465 C άτε δ’ εγγύς κτλ. επι γαρ τών περί σώμα ή διαφορά τούτων γνωσθήναι ευχερής· ψυχή γάρ τό κρίνον, σωματικόν δε τό κρινόμενον· επι δε τών περί ψυχήν, ψυχών ούσών τών συμπεφυρμενών, σοφιστών λέγω καί ρητόρων, καί ψυχών

τών

ταυτας

κρινουσών

463 a δοκεΐ τοίνυν κτλ.] B2 Τ W.

διαστροφών, δεινής om. B2.

συμπεφυρμένη

καί

ή

cf. Olympiodorum, p. 68,

23 sqq. Norvin. 464 b πολιτικήν] B2 T W.

δικαστικήν] διδακτικήν W.

464 b δικαιοσύνην] B2 T W.

ex Proclo, ut videtur.

δικαστικήν habent Vind. F et Proli, in Aristidem.

ex Olympiodoro in Gorg. p. 76, 19 Norvin.

464 e άποθανεΐν] B2 T W. σπάνη B2. ex Proclo, ut videtur. 465 c δτι 8 κομμωτική κτλ.] T W: paulo aliter schol. Areth. ubi v. ann.

cf.

Olympiodorum, p. 75 Norvin.

465 C άτε δ’ εγγύς κτλ.] B2 T W. περί σώμα] περί τό σώμα W | συμπερφυμενων (sic) Β2 | ταυτας] αϋτας Β2 | δήλα] δήλον Β2 | μετάληφις] ΰπόληφις W | ϋπδ] οί ττο

SCHOLIA PLATONICA

140

διάκρισις, ου τών επιτηδευμάτων (δήΧαγαρ) αΧΧ αυτοί τε οι μετιοντες, και η των ανδρων εκείνων μεταΧηφις δια την απατην, και οι κρινοντες υπό των κρινομενων ηπατηνται. 465 d συ γάρ τούτων έμπειρος. τοΰτο είπεν η διά το εκ της ’Αναζαγορον δοζης εις παροιμίαν εΧθεϊν (ηδει Se τούτο εκ Εορχιου, ο δε εβ

ΕμπεδοκΧεους του διδαακαΧου

αύτοΰ· ούτος Se φιΧόσοφος ων τας των φιΧοαοφων δοβας και ηπιότατο και εδίδασκεν), η διά την των ονομάτων παρίσωσιν, ώ φίΧε ΠώΧε. 465 d ο μ€ν ουν €γω. ό ΠΧάτων ενταύθα κατακεχρηται τω Άττικω σχήματι κατακόρως, τω καΧουμενω άμερίστω.

τοΰτο δε εστι τό εχον τους μεν ποΧΧούς

Xεγομενους συνδέσμους, μηδαμώς Se τον δε.

όρο. γαρ πως ο μεν ουν

εγώ, ίσως μεν ουν, άξιον μεν, εάν μεν ουν καί εγώ. 465 d αντίστροφον κτλ. το Χεΐπον τοΰ της ρητορικής όρου,

εστι γάρ ολο?· ρητορική εστι

κοΧακεία, ποΧιτικης μορίου εΐδωΧον, αντίστροφον όφοποιίας εν φυχή ώς εκείνη εν σώματι. 466 a τηλικοΰτος ών. νέος ών.

τί τάχα δράσεις; πρεσβύτης γενόμενος.

466 a άρ’ ουν κτλ. εντεύθεν ό περί, τής ειδικής αιτίας των ηθικών αρχών Xάγος, ότι ή αρετή τε εστι καί επιστήμη τών όντων. Β2 | ηπατηνται om. Β2.

ex Proclo, ut videtur,

similia Olympiodorus, p. 76,

6 sqq. Norvin. 465 d σύ γάρ τούτων έμπειρος] Β2 T W. ω φίλε Β2 W.

465 d δ μέν ouv εγώ] B2 T W.

Β2 |

ίσως μεν

έλ#εϊν] έλθόν Β2 W [ ω φίλε] Τ: τοΰ

ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 76, 21 Norvin.

ουν]

ουν

om. W |

πως om.

άξιον μεν,

εάν

W |

W: ό μεν T: ό μεν d μεν om. Β2: εάν ουν W. ex Olym-

5 μεν

μεν ουν

PIODORO, p. 77, 13 Norvin ό Πλάτων ενταύθα κατακόρως τω Άττικω σχηματι κέχρηται, τω καλουμενω άμερίστω· άμέριστον Se εστιν όταν πολλοί μέν λέγωνται σύνδεσμοι, μηδαμού

δε ό δέ.

δ μεν ουν εγώ φημί' ιδού εις μέν σύνδεσμος· ίσως μέν ουν

ατοπον, ιδού άλλος μέν καί ούδαμοΰ ό δέ. άξιον μέν ουν μοι συγγνώμην' ϊδοΰ άλλος μέν . . . έάν μέν ουν καί έγώ' ίδοΰ καί άλλος μέν σύνδεσμος. 465 d αντίστροφον κτλ]. Β2 T W. όλος] ό όλος Β2. 466 a τηλικοΰτος ών] T W:

non habet Β2, sed ad τάχα δράσεις habet b

(m. ree.) πρεσβύτερος γενόμενος.

ex Proclo, ut videtur.

466 a άρ ουν κτλ.] B2 T W. Norvin.

ή om.

B2 W.

cf. Olympiodorum, p. 77, 24

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

Η*

466 C δύο άμα. το τε βουλεσθαι και το δοκεΐν.

τούτο μεν γάρ κατά φαντασίαν εστί

την τυχοΰσαν το δε βούλεσθαι πάντα»? πρός τό αγαθόν αποτείνεται. 466 e μά τόν. ελλείπω? δμνυσιν πρός τε εύλαβείας και πραότητος ενδειζιν.

467 b outos άνηρ. ο Πώλος, ώ? παρά πόδας του Σωκράτους εναντία λεγοντος πρός εαυτόν, και ποιεΐν ά δοκεΐ αύτω τόν ρήτορα, καί μη ποιεΐν ά βούλεται, ώσπερ

εκπεπληγμενος ταΰτην άφίησι την φωνήν “ οΰτος άνηρ ”,

ώσανεί ελεγεν “ 6 άνθρωπος οΰτος τί πάσχει; ούτως των εαυτοΰ λόγων επιλελησται; ” εφ' οΐς 6 Σωκράτης, ΰποτεμών τόν τοΰ Πώλου λόγον μεταζύ, φησιν επιμόνων τω παραδόζω των λόγων “ ου φημι ποιεΐν αυτούς ά βούλονται· αλλά με έλεγχε ”, ώσανεί ελεγεν “ εμοί μεν ταΰτα δοκεΐ, καί εγώ ταΰτα φημί, τό τούς ποιοΰντας ά δοκεΐ αύτοΐς δίχα νοΰ μη ποιεΐν ά βούλονται· εί δε σοί οΰτω μη δοκεΐ, μη άγανάκτει, αλλά τόν λόγον έλεγχε.” 467 C κατά σε. καί γάρ Γοργία καί τοΐς κατ' αύτόν αί παρισώσεις έπετηδεύοντο. 467 d χρηματισμόν. τον των χρημάτων πόρον. 467 e ά ενίοτε. ταΰτα μετεχειν δύναται των άκρων, ταΰτα δε ου. 469 a εύφήμει. σιώπα, μη άκαιρολόγει. c δύο αμα] B* 2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 466 e μα τόν] B2 T W. ex Proclo, ut videtur, aliter Olympiodorus, p. 81, 22 Norvin. 467 b outo? άνηρ] B2 T YV. επιλελησται... IJojXov λογον om. B2. ex Proclo, 466

ut videtur, non habet Olympiodorus. 467 C κατά σε] B2 T W. υπό Γοργίαν W. 467 d χρηματισμόν] 467

e α ενίοτε] B2

e

Lex. Byz.

T: non habet

(2) ταΰτα δε ad λίθους κτλ.

Men. 91

c,

Remp. 509

W.

Remp. 33° b. B2 (1) ταΰτα

duo scholl. in

ad καθήσθαι κτλ.

ex Proclo, ut videtur.

469 a εύφήμει] B2 T W. ad

ex Proclo, ut videtur.

cf. schol. ad

e a,

Lex. Byz.

Legg. 907 a.

eadem

Lex. Bach., Suid.

idem

schol.

SCHOLIA PLATONICA

142

469 a άζηλώτους. άζήλωτός εστιν, δστις εχει τι δε ο

ο

μη εύχόμεθα γενεσθαι ήμίν, άθλιος

πάθεσιν άνηκεστοις ενισχόμενος.

469 a δστις ουν κτλ. β' δικαίως άποκτεινύς (άποκτιννός W)

άζήλωτος

δ' αδίκως άποκτεινύς (άποκτιννός W)

άθλιώτατος ελεεινός

α' αδίκως άποθνήσκων

ελεεινός

γ' δικαίως άποθνήσκων

άθλιος

άθλιος

469 b ή -ιτου. ίσως, σχεδόν. 469 b ήττον. ήττον επί τοΰ άκοντος άποθνήσκοντος αδίκως, ούκ επί τοΰ 5 \ ^ ελπίδας εχοντος επιδώ σειν εις αρετήν επί δε τοΰ σπουδαίου αντί του τδ

ούδαμώς άποδεκτεον. 469 d τεθνήξει. ενεργητικόν λήφθη

αντί παθητικοΰ τοΰ τεθνήξεται

καινοπρεπώς

παρε-

(B2 Τ W).

470 b σκεψώμεθα. εντεΰθεν

6

περί

δικαιοσύνης καί

αδικίας

επ εισέρχεται λόγος

(Β2 Τ W). 47° b δρον. ούχ ορισμόν λέγει άλλα \τίνα τρόπον\ (1. περιγραφήν) καί διορισμόν. 47° c χαλε-π-όν. /car’

ειρωνείαν

τούτο

φησιν, ώς δηλοΐ

τδ

επαγόμενον.

47° c φλυαρίας. φλυαρία παρά Πλάτωνι πανταχοΐ παν

τδ

περιττόν, εΐτ

εν λόγοις

εϊτ’ εν πράγμασιν. 469 a άζηλώτους] Β2 Τ W. ίπ πάθεσιν άνη desinit Β2. ενισχόμενος] έχόμενος W. 469 b ή που] idem schol. ad Polit. 285 d, ubi v. ann. 469 b ήττον] B2 T W.

άποδώσειν W.

ex Proclo, ut videtur.

> 470 b όρον] B2T W. ex Olympiodoro, p. 94, 17 Norvin ουχ ορισμόν λέγει άλλα περιγραφήν (unde corr. schol.) καί διορισμόν. 470 c χαλεπόν] Β2 Τ W.

είρωνίαν W.

ex Olympiodoro, p. 94) 22 Norvin

κατ ειρωνείαν φησί γάρ ότι ραστα και παΐς σε ελέγξει.

470 c φλυαρία?] Β2 Τ W.

ex Olympiodoro, p. 94: 29 Norvin φλυαρίαν καλεΐ

παν το περιττόν, ό τί ποτέ η· οΰτω καί έν τω Φαίδωνι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

Η3

47ο d Αρχέλαον. περί 'Αρχελάου τοΰ Μακεδόνος Ιστορία (Β2 X W). 470 e μέγαν βασιλέα. των Περσών (Β2 Τ W). 47° e παιδείας . . . δικαιοσύνης. παιδεία ή εξ αρχής τροφή·

δικαιοσύνη ή τελεα (τελευταία W)

αρετή (Β2 Τ W). 471 a °ντι έκ γυναικός κτλ. αδελφοί άμφω

δούλη Άλκετου

Περδίκκας

εξ ών 'Αρχέλαος

Κλεοπάτρα

Άλκετης

Ιδία γυνή

εξ ών

εξ ών

παΐς ανώνυμος

'Αλέξανδρος

471 b δεσπότην καί θειον. τό

μέν

δεσπότην

άνελεΐν

παράνομον,

τό

δε

θεΐον

άνοσιουργόν

παρίστησι τον 'Αρχέλαον, ε’ίπερ εν τάξει οί θείοι, πάτερων. 471 b ανεψιόν. τον παρ' ήμΐν εξάδελφον (Β2 Τ W). 471 b ήφάνισεν. τής ταφής άφείλετο (Β2 Τ W). 471 c αδελφόν. εις τό αδελφόν στικτεον, ίνα τό γνήσιον προς τό Περδίκκου υιόν εξακουηται. 471 c καί ίσως κτλ. κατ' ειρωνείαν καί τοΰτό φησιν. 471 3 δντι εκ γυναικός κτλ.] Β2 Τ W.

αδελφοί άμφω W Olymp.: om. Τ.

hoc

schema ex Olympiodoro, p. 93 Norvin. 471 b δεσπότην καί θειον] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 471 C αδελφόν ] B2 T W: εξακούεταχ T. ex Proclo, ut videtur. 471 c καί ίσως κτλ.] B2 T W. ex Olympiodoro, p. 96, 6 Norvin κατ' ειρωνείαν και τοΰτο.

SCHOLIA PLATONICA

144 471 d άλλο τι.

6 λόγος ούτος ούκ ίλιγγός εστιν, ώ με εφης πριν και παΐς αν ελεγζειεν, άλλα προς άλλο τι εστιν είρημενον. 471 e ρητορικώς. ον προς άληθειαν, άλλα προς τάς των πολλών ημαρτημένος δοζας. 472 a τρίποδες. των λαμπρών άναθημάτων καί τών πλουσίων και. εν δυνάμει μνη¬ μονεύει, οτι τούτοις μάλιστα οΐ δικασταί πιστευουσιν.

Διονύσιον δε

τό τοΰ Διόνυσόν φησίν Ιερόν. 472 b ού γάρ . . . αναγκάζεις. ταΐς άποδεικτικαΐς πίστεσιν ού πείθεις. 472 b ουσίας. οί εν τοΐς δικαστηρίοις τα χρήματα ουσίαν φασίν διά τούτο ούν ως προς ρήτορα δια λεγόμενος ούτως εΐπεν.

όμως προσεθηκε καί την

προσηκουσαν αύτώ ουσίαν, φημί δη τ αληθές. 472 b όμολογοΰντα. ού μόνον προς τον 'έλεγχον, αλλά πολύ πρότερον αύτον προς εαυτόν. 472 e ύπο θεών. ει υπό θεών, άγαθη η δίκη· τα γάρ εκ τούτων τοιαΰτα. 471 d

άλλο τι]

B2 Τ W.

η ε’στίν] τίς εστιν W.

ex Olympiodoro, ρ. gg, 7

Norvin αντί τοΰ ό λόγος ό υπό σοΰ νΰν ρηθείς προς άλλο τί εστιν και ου προς τό υπο σοΰ ανωτέρω είρημένον, οτι καί παΐς δΰναταί με έλέγζαι ταΰτα λέγοντα.

471 e

ρητορικώς]

TWB2 non B (quod monendum propter Schanz N.C.

p. 128; Mettauer, p. 118.

cf. Cohn, p. 777, n. 1).

cf. Olympiodorum, p. 103,

14 Norvin. 472 a τρίποδε?] TWB2 (non B, quod monendum propter Schanz, N.C. p. 128. cf. Cohn, p. 777, n. 1).

ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum, p. 99, 15

Norvin ούτως ησαν λαμπροί, ότι εν τώ Ιερώ ΐσταντο. 472 b ού γάρ . . . αναγκάζεις] πείθοις Τ.

Olympiodorus, p. gg, 22 Norvin

ιδού ανάγκην καλεΐ την αποδεικτικήν πίστιν.

472 b ουσίας] B2 Τ W.

ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum, p. 99,

24 Norvin επειδή εν τοΐς δικαστηρίοις περ'ι ουσιών και χρημάτων καί τών τοιοντων εδικάζοντο, διά τούτο εΐπεν ουσίαν, κυρίως δε ό Σωκράτης ουσίαν λέγει την αλήθειαν.

472 b όμολογοΰντα] B2 Τ W.

ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum,

p. 96, 20 Norvin ώς γάρ είπε καί εν τώ Αλκιβιάδη· εί μη συ σαυτοΰ λεγοντος ακούσεις, άλλω λεγοντι μηδέποτε πιστεΰαεις.

472 e υπό θεών] B2 Τ W. ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

'45

473 a φίλον. ουχ ως ομοφρονα αλλ ώς εύνοϊκώς προς πάντα άνθρωπον εχων.

473 t> χαλεττώτερον. και τούτο κατ ειρωνείαν φησιν η κατ’ άντίφρασιν.

473 b αδύνατον. ο Σωκράτης τω παρ αλλ’ αδύνατον.

υπόνοιαν λεγομενω χρηται, είπών ού χαλεπόν

473 d μορμολύτττμ φοβείς.

παρηκται δε το ρήμα από των προσωπείων των εν ταΐς

τραγωδίαις υποκριτών, ά εκάλουν μορμολύκεια.

Δωριείς δε γοργία,

τοιουτοις δε και αί γυναίκες τα παιδία φοβοΰσιν.

473 e άλλο αυ τούτο κτλ. τούτο παράγγελμα Γοργίου, το τά? σπονδάς των άντιδίκων γέλωτι εκλύειν, τά δε γελοία ταΐς σπονδαΐς έκκρουειν.

473 e βουλεύειν λαχών. κληρωτοί γάρ ησαν οι βουλευταί, άφ' εκάστης των δέκα φυλών Ίεί? (1. πεντηκοντα) προς ενα ενιαυτόν, καθ’ δ και ελεγετο πρυτανεΰειν η φυλή.

473 a φίλον] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. ioo, 5 Norvin ό Σωκράτης φίλον ηγείται τον Πώλον, οΰχ ώς τά αύτά αύτώ πρεσβεύοντα άλλ' ώς άνθρωπον αυτόν φιλεΐ διά την εύνοιαν.

473

χαλεπώτερον] Β2 Τ W. ex Proclo, ut Norvin πάλιν κατ’ ειρωνείαν. b αδύνατον] Β2 Τ W. ex Olympiodoro, ρ. b

videtur,

cf. Olympiodorum,

p. ioo, g 473

ιοί, 5

Norvin

ό Σωκράτης τω

παρ υπόνοιαν χρησάμενος εφη άτι ού χαλεπόν αλλά αδύνατον.

473 d μορμολύτττ]] Β2 Τ W. μορμολύκια Β2 Τ. Schol. vet., ut videtur Cohnio 783). cf. Tim. μορμολύκεια' τά φοβερά τοίς παισ'ι προσωπεία, μορμορύττει καί μορμολύττει' αντί του εκφοβεΐν άμφότερον. Hesych. μορμολύκεια' τά των τραγωδών προσωπεία. μορμολύξασθαι' έκφοβησαι. μορμολύττεται' φοβείται. μορμολύττει' φοβερίζει. Suid. μορμολύκεια' τά των τραγωδών προσωπεία καί (p.

τά τών υποκριτών, ά Δωριείς γοργία καλοΰσιν· ένθεν καί τά εκφοβησαι μορμολύξασθαι.

cf. schol. ad Axioch. 364 b. 473 e άλλο au τούτο κτλ.] T W B2 (non B, quod monendum propter Schanz, N.C. p. 128; Mettauer, p. 118. cf. Cohn, p. 777, n. 1). ex Olympiodoro p. 103, 6 Norvin ίστεον γάρ ότι Γοργίου εστί παράγγελμα, ότι εί μεν ό ενάντιος σπουδαία λέγει, γέλα καί έκκρούεις αυτόν κτλ.

473 e βουλεύειν λαχών] Β2 Τ W. ει?] πεντηκοντα correxit Cohn, p. 824 (N pro A). | καθ’ ό] καθ' Sv B2: καθόλου Τ | πρυτανεΰειν] πρυτανεύει Β2 Τ. ex Proclo, ut videtur, cf. Cohn, p. 824. L

SCHOLIA PLATONICA

146

473 e επιψηφίζειν. έπιψηφίζειν εστl τό τίνος πρυτανευοΰσης φυλής ενα κλήρουμενον απ’ αυτής τάς ψήφους έκαστων άπαριθμεΐσθαιι των τε τιθέμενων δεΐν γενεσθαι περί ου ή σκεφις καί των απαγορευοντων, και ετι τας των άμφιβάλλειν λεγόντων, άποφαίνειν τε εις τό κοινον τινες τούτων αι φήφοι, πλείους ή ελάττους ή μεταζό, εζ ων το πρακτεον ή μη διεκρινετο. καί ό τοΰτο ποιων, οΰτος ήν 6 επιφηφιζειν λεγόμενός. 474 a έπιψηφίζειν τούς παρόντας. αντί τοΰ ταΐς φήφοις των παρόντων κρίνειν την αλήθειαν (Β2 Τ W). 474 Β και σ* και T0^S άλλους ανθρώπους· κατά τάς κοινάς καί αληθείς έννοιας δηλονότι. 474 c λεγε δή μοι κτλ. των

δυο

προβλημάτων τοΰ πρώτου

εντεύθεν

ή

κατασκευή

ότι

κρεΐττον τό άδικεΐσθαι τοΰ άδικεΐν. 474 e επιτηδεύματα. επιτηδεύματα εστι τά διά μόνων των εθών μελ.ετώμενα. 475 a μαθημάτων. μαθήματα εστι τά κατά τάς τεχνας καί επιστήμας διά διδασκαλίας τοΐς άνθρώποις παραγιγνόμενα. 476 a μετά τοΰτο δε. τοΰ δευτέρου προβλήματος κατασκευή, ότι των άδικοΰντων κρείττων ο Οικην Οώους η ο μη. 473 e έπιψηφίζειν] Β2 Τ W. videtur,

άποφαίνειν τε] άποφαίνειν τό

W.

ex Proclo, ut

cf. Cohn, p. 824, n. 1.

474 b καί σε και τούς άλλους ανθρώπους] Β2 Τ

W.

Olympiodorus, ρ. 102,

15 Norvin προς 5 φησιν ό Σωκράτης ότι και συ, ώ Πώλε, καί πάντες ιστέ, ούκ εγώ μόνος, ότι κρεΐττον τό άδικεΐσθαι τοΰ άδικεΐν καί άξιον ζητήσαι διά τι είπε τοΰτο . . . φαμεν, ότι πάντες κατά κοινήν έννοιαν τό άγαθόν διώκομεν εί τοίνυν, φησίν ώ Πώλε καί σύ καί πάντες οι κατά σε άκολουθησωσι ταΐς κοιναΐς εννοίαις, τό άγαθόν προσαγκαλίσονται, καί βουληθείησαν άδικηθήναι μάλλον η άδικησαι.

474 c λέγε δή μοι κτλ.] Β2 Τ W. τό άδικεΐν Τ.

τοΰ πρώτου] τό πρώτον

W |

τοΰ άδικεΐσθαι]

Olympiodorus, ρ. 104, 3 Norvin τά προκείμενόν εστι διά τούτων

τά δυο προβλήματα ά εΐπεν ό Σωκράτης, κατασκευάσαι, τών δε προβλημάτων τό μεν πρώτον εστιν, ότι κρεΐττον τό άδικεΐσθαι τοΰ άδικεΐν, τό δε δεύτερον, ότι ό μη διδούς δίκην πολλώ άθλιώτερός εστι τοΰ διδόντος.

τό πρότερον ουν τέως κατασκευάζει.

474 e επιτηδεύματα] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 475 476

a μαθημάτων] Β2 T W. παραγινόμενα W. ex Proclo, a μετά τοΰτο δέ] B2 T W. cf. Olympiodorum, ρ.

supra ad 474 c).

ut videtur. 109,

8

Norvin (cf.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

Η7

476 b εΐ τίς τι ττοιεΐ. εκ τοιηου δηλον οτι το νοεΐν και. βαδίζειν ού ποιειν εστιν άλλ' ενεργεΐν μονον ού γάρ πρός τι πάσχον γίνονται. 476 e κολαζόμενος. κολαζεσθαι

εστι

κυρίως

το

της

πονηριάς

κολουεσθαι,

ο

εστιν

ελαττοΰσθαι η εμποδίζεσθαι.

477 a aPa ουν του μεγίστου κτλ. εντεύθεν αποδείκνυται οιου μεγίστου κακού άπαλλάττεται 6 δίκας ΒιΒούς.

477 a “δε δε σκόττει κτλ. τα περί τον άνθρωπον ψυχή σώμα τά

εκτός

ττονηρίαι

αρεται

άΒικία

δικαιοσύνη

νόσος

ύγίεια

πενία

πλούτος (Β2Τ W)

478 e δεύτερος. Βεότερος ού πρός εύΒαιμονίαν,

άλλα

κατά,

το

τετάχθαι μέσος των

τριών.

479 c &Ρ* αίσθάνη τά συμβαίνοντα. σημείωσαι ότι ο ’Αριστοτέλης τού συλλογισμού τον όρον εντεύθεν είληφεν σχεδόν αύταΐς λεζεσιν.

476 b εΐ τις τι ποιεί] B2 Τ W.

πασχών γίνεται B2.

ex Proclo, ut videtur.

476 e κολαζόμενος] B2 T W (1) ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum,

p. 11 ο, 1 Norvin κόλασις γάρ λέγεται παρά το κολούειν των παθών.

(2) e D10-

geniano, cf. schol. ad Euthyd. 305 d, ubi v. ann.

477 a

αρα ουν τού μεγίστου κτλ.] B2 T W Olympiodorus, p. ni, 22 Norvin

εντεύθεν τοίννν βούλεται δεΐξαι ποιόν έστι τό μέγιστον κακόν, οΰ άπαλλάττεται ά παρέχων δίκας.

vides δίκας per soloecismum dixisse Olympiodorum.

478 ε δεύτερος] B2 T W.

ex Olympiodoro, p. 116, 6 Norvin το δεύτερος δεΐ

μη πρός τό άνω είρημένον εύδαιμονεστερος νοησαι, έπει έσται και

6

διδούς δίκην

ευδαίμων, αλλά ήττον μη ουν πρός τό άνω, άλλα δεύτερος τη τάξει, άντ'ι τοΰ ού τοιοΰτος

άλλα άθλιος μεν, ήττον δε άθλιος τοΰ μη δόντος δίκην.

479 c άρ’

αίσθάνη τά συμβαίνοντα] B2 T W.

σημείωσαι om.

B2. ex Proclo, ut

videtur, cf. Olympiodorum, p. 116, 14 Norvin Ιδού εντεύθεν Αριστοτέλης ώφεληθη και ειπεν, ότι συλλογισμός έστι λόγος, εν ω τεθέντων τινών τό έτερον έξ ανάγκης συμβαίνει· όρα γάρ, πώς ειπεν “ άρα αίσθάνη τά κολουθησας τώ συμπεράσματι.

συμβαίνοντα," άντι

τοΰ παρη-

SCHOLIA PLATONICA

148

480 a έξοντα. προσυπακουστέον τό 7τρός κακοδαιμονίαν. 480 a δττου ώζ τάχιστα κτλ. τάχιστα 8ώσ€ΐ δίκην λογισμόν,

βασανίζοντα

παραλόγους έννοιας.

παρά αύτοΰ

τον τάς

δικαστήν φαντασίας

δηλαδή τον καί

οικείον

κολάζοντα

τάς

ούκ είσάγειν οΰν εις δικαστήριον, άλλα νουθεσίαν

καί επίπληζιν εφ’ εαυτόν καί τούς οικείους άγειν παρακελεύεται. 480 e εάν μόνον μή αύτό$.

/

\

> £/ >

«

ψήσω οτι

€L

06

/

>

η

/

βστι τις €χσρος σου, μή άδική δε σε άλλά άλλον τινά,

μή θέλησης αυτόν δούναι δίκην, αλλά καί βοήθησον αύτω, εί δύνασαι, ίνα ετι πλέον τιμωρηθή. 481 b οιον. άντί τού θαυμαστόν. 482 c νεανιεύεσθαι. μεγα φρονεϊν, κομπάζειν. 482 e φορτικά καί δημηγορικά. φορτικά εστι τά βάρος εμποιούντα, δημηγορικά τά προς τήν των πολλών βλεποντα δόξαν. 483 a το σοφόν. άντί τού τό σόφισμα.

480 a έξοντα] TWB2 (non B, quod monendum propter Schanz N.C. p. 128. cf. Cohn, p. 777) π· 0· Proclo, ut videtur.

προσυποκονστέον τό W:

προυπακουστέον τω

B2.

ex

480 a οπού (os ταχιστα κτλ.] T W B2 (non B, v. ad 480 a έξοντα). ex Proclo, ut videtur,

cf. Olympiodorum, p. 119, 15 Norvin ιδού αίνίττεται τον λόγον·

μαλιστα γαρ ο λογος θάττον έπιρραπίζει και 0.77άγει.

480 e εάν μόνον μή αΰτό5] Τ W B2 (non B, v. ad 480 a έξοντα). άδική B2 Τ cum Olymp.: αδικεί W | άλλον] άλλα Β2 | βοηθήσεις W. | ετι] επι B2. ex Olympiodoro, p. 120, 17 Norvin. 481 b οιον] TWB2 (non B, v. ad 480 a έξοντα). 482 c νεανιευεσθαι] TWB2 (non B, v. ad 480 a έξοντα).

e Diogeniano.

cf.

Hesych. νεανιεύεται· νέου έργα πράττει, ή καυχαται, ή μεγαλοφρονεΐ επί ανδρεία, κομπάζει κενώς, ή τολμά.

, 482 e φορτικά καί δημηγορικά] Τ W B2 (non B, v. ad 480 a έξοντα). βλέποντα] ex Proclo, ut videtur.

αποβλεποντα B2.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

149

483 a εδιώκαθες. εδιωκες. 483 b προπηλακιζόμενος. νβριζόμενος, εξουθενουμενος. 484 C μείζω. μειζω φησιν ο Καλλικλής την κατ' αυτόν ρητορικήν, ίσως δε και την τυραννίδα, ώς ύστερον δηλώσει. 484 C πάντων άπειρον κτλ. απαριθμησις ων οιεται φευδώς Καλλικλής άπειρον είναι τον φιλό¬ σοφον. 484 d συμβολαίοις. συμβόλαια παρά τοΐς Άττικοΐς αί άσφάλειαι και συγγραφαί καί συνθηκαι πόλεων, καθ’ άς τό δίκαιον άλλήλοις ενεμαν. 484 d ηθών. ήθη τα εν εθει κείμενά φησιν. 484 e λαμπρός τε κτλ. τά

ίαμβία

ταΰτά

εστιν

εζ

’Αντιόπης

τοΰ δράματος Εύριπίδου

(Τ G F fr. 183), εκ της Ζηθου ρήσεως προς τον αδελφόν ’ Αμφίονζα'}. Τ

οντοι Ο

05

5

Λ

Λνποπης vlol. /

(

/

485 a παιδείας. παιδείαν φησί την περί τά μαθήματα εν παισί τροφήν τε καί αγωγήν. 483 a εδιώκαθες] Τ W B2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα). ex Olympiodoro, ρ. 128, 5 Norvm αντί τοΰ εδίωκες. 483 b προπηλακιζόμενος] Τ W B2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα). plura ad Remp. 329 b, 536 c, ubi v. ann. 484 c μείζω] T W B2 (non B, v. ad 480 a εξοντο), μείζων Τ [ ρητορικής B2. ex Proclo, ut videtur.

484 c πάντων άπειρον κτλ.] T W B2 (non B, v. ad 480 a εξοντα). 484 d συμβολαίοι ς] T W B2 (non B, v. ad 480 a εξοντα). άσφάλειαι] καί ασφάλεια B2. GENIANO.

τοΐς om. B2 T | al

confunduntur σύμβολα et συμβάλαι sicut in Dio-

cf. Hesych. συμβόλαιον- συνάλλαγμα, συγγραφή, ασφάλεια, γραμματείαν

(Cohn, ρ. 79ΐ, η. 3). 484 d ηθών] TWB2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα).

cf. Arist. Ε.Ν. II r, 1103 a

17 ή δ' ηθική εξ έθους περιγίνεται.

484 e λαμπρός τε κτλ.] TWB2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα). ίαμβεΐα W. 485 a παιδείας] TWB2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα).

SCHOLIA PLATONICA

I5°

485 b πικρόν τι. ώς παρά φύσιν καί βίαιον ον. 485 C καταγέλαστον κτλ. καταγέλαστον,

όταν

φελλίζηται-

πληγών

άξιον,

όταν παιζη.

άνανδρα δ’ άμφω, ούκ ώς γυναιζίν άλΧ ώς παιδίοι? πρέποντα. 485 e επιεικώς. τδ επιεικώς' αντί του μετρίως δ εστιν ίσον τω πάνυ. 485 e δτι αμελείς. καί ταντα τα ίαμβία του Εύριπίδου εκ του αύτοΰ Αντιόπης δράματος (Τ G F fr. 185) εΐληφεν.

σκοπεί δε δπως δει χρησθαι ταΐς μακρο-

τεραις ρησεσι των ποιητών, μη αυτούς διόλου τιθεναι τούς στίχους, αλλά τι καί λεζεως πεζοτερας ευ πως αυτοί? άναμΐζαι.

ο των στίχων

δε νους ούτος· ό Ζηθός φησι τω ’ Αμφίονι μουσικω δντι ‘ ρΐφον την λύραν, κεχρησο δε οπλοις.”

ουτω οΰν καί Καλλικλης λεγει Σωκράτει

“ άφες φιλοσοφίαν, ελθε δε επί την πόλιν καί δίκαζε.” 486 C άγροικότερον. αντί τού σκληρότερον. 486 C παΰσαι δε ελέγχων. εν άλλω πρόσκειται, παΰσαι ματαιάζων. 486 d βίος καί δόξα. βίος ό πλούτος, δόξα δε η παρά τοΐς πολλοΐς εύδοκίμησις. 485 b πικρόν τι] Τ W B2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα). 485 c καταγελαστον κτλ.] TWB2 (non B, ν. ad 480 a εξοντα). Β2 | πεζτ) Β2 | τταισί W. 485 e επιεικώς] Β2 Τ W.

ψελήζηται

“ scholion in summa pag. non lectum ” Gaisford:

omnia legit F. D. A. praeter τοΰ με et ως. e Lex. Byz. similia ad Remp. 431 e, 555 d, ubi. v. ann. aliter ad Charm. 153 c. 485 e ότι αμελείς] TWB2 (non B, v. ad 480 a εξοντα). Ιαμβεΐα W | λέξεων T | ovv om. T |

6

καλλικλης W.

ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 131,

8 Norvin. 486 c άγροικότερον] TWB2 (non B, quod monendum propter Schanz N.C. p. 128, cf. Cohn, p. 777, n. 1). άντιτον om. W. σκηρότερον (sic) B2. cf. ad 509 a, ubi v. ann. 486 C παΰσαι δέ ελέγχων] μεταίζων W. 486 d βίος καί δόξα] Β2 Τ W. δε om. Β2.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

486 d τούτων τινά των λίθων. ιστεον οτι την λίθον ταύτην, οί μεν ιδίως βάσανον, οί δε Λυδίαν καλοΰσιν. 486 e έρμαίω. ερμαιον

το

άπροσδόκητον κέρδος, άττό των εν ταΐς όδοΐς τιθέμενων

απαρχών, ας οι οδοιπόροι κατεσθίουσιν. 487 a τρία. ότι τρία εστιν οΐς κρίνεται ψυχή, επιστήμη, δόξα ως φρονίμου τε και εύνου, παρρησία. 487 b πάντα έχεις. προσυπακουστεον, ως συ τε οιει και ό πολύς των ανόητων συρφετός. 487 C Άφιδναΐον. Άφίδνα δήμος Αίαντίδος φυλής, εξ ου οΰτος. 487 C Χολαργέα. Χολαργεύς δήμος ’ Ακαμαντίδος φυλής, εξ οΰ οΰτος. 487 e σοφίας ενδεία κτλ. σοφίας ενδεια

επιστήμη

αισχύνης παρουσία

παρρησία

απάτη

δόξα ώς φρονίμου καί εύνου

487 e ποιόν τινα κτλ. το το

μεν ποιον την ειδικήν σημαίνει αρχήν, τουτεστι δίκαιον η άδικον,

δε τί επιτηδευειν την ποιητικήν, αντί τοΰ δημαγωγίαν τε καί

486 d τούτων τινα των λίθων] B2 Τ W. την om. W. 486 e έρμαίω] TWB2 (non B, quod monendum propter Schanz N.C., p. 128, cf. Cohn, p. 777, n. 1). ερμεον B2. idem schol. ad Phd. 107 c, ubi v. ann. 487 a τρία] T W. είσιν W. . . . ώς φρονίμου τε και εύνου et paullo infra παρρησία habet B2 (non B, quod monendum propter Schanz N.C. p. 128.

cf. Cohn,

p. 777, n. 1). 487 b πάντα εχεις] TWB2 (non B, quod monendum propter Schanz N.C. p. 128.

cf. Cohn, p. 777, n. 1).

cf. Olympiodorum, p. 133, 20 Norvin cos οΐει,

καί μαρτυροΰσί σοι οί ’Αθηναίοι.

487 c ’Αφιδναΐον] Τ W B2 (non B, v. ann. praec.). GRAPHO.

και “Αφιδνα B2.

e Demo-

Αεοντίδος Steph. Byz., Πτολεμαΐδος Hesych.

487 c Χολαργέα] TWB2 (non B, v. ann. praec.). e Demographo. 487 e σοφίας ενδεία κτλ.] B2 T W.

σοφίας ενδεια, αισχύνης παρουσία, απάτη

om. Τ. | επιστήμη, δόξα ώς φρονίμου τε και εύνου, παρρησία Τ. 487 e ποιόν τινα κτλ.] TWB2 (non B, quod monendum propter Schanz N.C. p. 128.

cf. Cohn, p. 777, n. 1).

Olympiodorus, p. 134, 22 Norvin ποιόν

I52

SCHOLIA PLATONICA

ρητορικήν ή

φιλοσοφίαν το δε και μέχρι τοΰ, οσον παιδεία? χαριν η

περαιτέρω μέχρι τοΰ ακριβούς. 488 a ούχ έκών. ιδού ακούσια τα αμαρτήματα φησιν ακούσιον γαρ το φεϋδος· παραλογιζόμεθα δε αυτούς κατά τήν καθόλου προτασιν. 488 a ίκανώ?· ίκανώξ ενταύθα το μετ' άποδείζεως λεγεται. 488 a βλάκα. βλάξ δ χαύνος τή προαιρέσει.

εϊρηται δε η απο τού βεβλαφθαι τας

φρένας, ή από τού μαλακού, οιον μάλαξ τις ών επειδή δε τό μ τω λ άσύμπλοκον, αντί τοΰ μλάξ γέγονε βλαξ. 488 c ως τδ κρεΐττον. κατ' αρετήν μάλλον

κατά τήν τοΰ σώματος ρώμην μάλλον

βέλτιον

Ισχυρότερον

άμεινον

κρεΐττον (Β* Τ W.)

489 a έ'στι ταϋτα η οϋ; σκοπεί εκ τούτων τον προς τάς αποκρίσεις τού Καλλικλέους όκνον, τοΰ έστι ταυτα η ου; καί τοΰ νομίζουσιν ή οίί; καί τοΰ μή φθάνει μοι άττοκρίνασθαι. 489 b κινδυνεύει?. τουτέστι φαίνει, όπερ άμφιβάλλων ώσπερ εϊρηκε, τό βαρύ των ελέγχων παραμυθούμενος. ποτέ χρή είναι τον άνδρα- δίκαιον ή άδικον, επιστήμην,

κα'ι τί έττιτηδεύειν' επιστήμην η ούκ

καί μέχρι τοΰ- άρα εν νεότητι μόνον ... η άχρι γήρως.

ex Proclo igitur schol. esse videtur. 488 a ούχ έκών] ακούσιον] ακουσίου Τ: άκου Β2 | αυτού?] sic codd. sed cf. Olymp. εαυτούς, ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 134, 30 Norvin ιδού ακούσια λέγει τά αμαρτήματα, επειδή ακούσιον τό ψεύδος’ παραλογιζόμεθα οΰν εαυτούς, ψευδόμενοι κατα τήν καθολικήν προτασιν.

488 a ίκανώς] ικανόν W. 488 a βλάκα] Β2 Τ W. άσύμπλοκον] άσύμπλον W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 135, 2 Norvin αντί τοΰ χαΰνον τή προαιρέσει· τό δέ βλάξ όνομα γέγονεν άπό τοΰ μαλακού, ή οΰν μάλαξ τι?· εΐτα εΐχεν είναι μλάξ, άλλ’ επειδή τό μ μετά τοΰ λ ού συμπλέκεται, έτράπη εις το β καί γέγονε βλάξ. 489 a εστι ταύτα ή οΰ;] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur.

489 b κιδυνεύει?] Β2 T W. φαίνη Β2 W. ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

153

489 b ούτοσι άνήρ. ορα την προς ετέρους του λόγου αποστροφήν, όσην τοΰ Καλλικλεους καί κατά το σχήμα θρασυτητα δεικνυσιν. 489 c συρφετός. άγυρτώδης όχλος, ώς νυν, η λόγος, η εξ άνεμου συλλεγομενη κόπρος καί φρυγανώδης. 489 d τοπάζω. υπονοώ, εικάζω. 489 d ττροδίδασκε. περιττεύει η πρόθεσις Άττικώς. 489 e είρωνεότμ εΙρωνεία εστί προσποίησις αδυναμίας ών τις δύναται ποιεΐν εξ ης καί το είρωνεύω ρήμα, ταύτη δε την άλαζονίαν εναντίαν είναι· εστι γάρ άλαζονία προσποίησις δυνάμεως ών τις ου δύναται ποιεΐν. 489 e μα. τον Ζήθον. όμνυσι κατά τοΰ Ζηθου ώς τίνος των ηρώων δντος, η ώς χαριζόμενος Καλλικλεΐ, επειδή τη τοΰδε ρησει προ μικρού εις παραίνεσιν εχρησατο. 490 a δοκεΐς βούλεσθαι λέγειν. ώς ουδέ φράσαι δυναμενου τοΰ Καλλικλεους, άπερ εθελει, Σωκράτης καθάπτεται. 49° b εχε δή αΰτοΰ. αντί τοΰ μεμνησο των ρηθεντων. 490 b άθρόοι. αντί τοΰ όμοΰ.

ου γάρ εί τι πολύ, τούτο καί όμοΰ.

διά τοΰτο ούν

πολλοί άθρόοι φησίν. 489 b ούτοσι άνήρ] B2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 489 c συρφετοί] B2 T W. e Lex. Byz. cf. Lex. Bach., Phot., Suid., Et. M. συρφετοί* άγνρτινδης όχλος η λόγος, η ή ε£ άνεμον συλλεγομενη κοττρος και φρνγανιυδης. aliter e Diogeniano ad Theaet. 152 c, ubi v. ann. 489 d τοιτάζω] cf. Hesych. (Diogen.) s. vv. τοπάζει, τοπάσαι. plura ad Legg.

962 c, ubi v. ann. 489 e εϊρωνεύτ)] B2 T W.

αλαζονείαν B2 | αλαζονεία B2 W.

ex Proclo, ut

videtur. 489 e μά τον Ζήθον] B2 T ^N. τον δε] τοντον W. ex Proclo, ut videtur.

490 δοκεΐί βούλεσθαι λέγειν] B2 T W. ex Proclo, ut videtur. 490 b έχε 8ή αΰτοΰ] B2 T W. ex Proclo, ut videtur. 490 b άθρόοι] B2 T W. και om. B2 T | πολλοί] ττολλύ W. ex Proclo, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

154

490 e ττερι των αυτών. ,

,

,

,

,

.

>-.w

οικειοτερον γαρ επιστήμης το αει τα αυτα περί των αυτών Λεγειν *

\

tt

rj το ercpa. 491 d τί ή τί; (sic codd.: τι; η τι scripsit Burnet).

6 Καλλικλης συνείς τούτων ούδέν, ύπολαβών δε διαίρεσίν τινα περιεχειν την ερώτησιν του Σωκράτους, άζιοΐ σαφώς αυτό είπεΐν, τι ποτ' εστιν εκάτερον ών άντιδιαιρεΐν βούλεται,

διόπερ φησϊ τί η τί.

491 e ήδύς «ΐ. κατ’ ειρωνείαν τουτό φησι Καλλικλης. 491 e ούδείς οστις ούκ αν γνοίη.

αντί του ούδείς εστιν δς ούκ αν μοι μαρτυρησειεν ότι λεγων τούς σώφρονας ου λέγω τούς ηλιθίους· τουτέστιν ούδείς εστιν ανθρώπων ος τούς σώφρονας ηλιθίους λέγει,

προς δν 6 Καλλικλης τουναντίον

φησίν, δτι πάνυ πολλοί οί τούς σώφρονας λέγοντες ηλιθίους. 491 e έττεί πώς αν. εντεύθεν 6 περί της τελικής αιτίας των ηθικών αρχών λόγος,

έστι

δέ κατα Σωκράτη ταγαθόν, κατά δε Καλλικλέα αισχρά ήδονη. 492 c επικουρίαν. η την εκ πλουτου και περιουσίας, η την εκ της παρά τώ Καλλικλεϊ καλούμενης φρονησεώς τε καί ανδρείας. 492 d ούκ άγεννώς. αντί τού ατενώς καί άκάμπτως. 490 e περί των αύτών] Β2 Τ W. videtur.

η το έτερα

om. Β2:

έτερον

W. ex Proclo, ut

491 d τί ή τί;] Β2 Τ W. αντο] αυτόν Β2. ex Proclo, ut videtur. 491 e ήδύξ «ί] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 491 e ούδςί; ovtis οΰκ αν γνοίη] Β2 Τ W. αντί τοΰ om. Β2. ex Proclo ut videtur. 491 e ίπ€ΐ πώς αν] ex Olympiodoro, ρ.

αρχών

W: om. Τ | ante Norvin εντεύθεν

138, 25

κατά

habet Τ

αρχών

|

τάγαθά

κατά μεν τον Καλλικλέα ή ήδονη εστιν ή αισχρά,

τι δε τό τέλος κατά Σωκράτην

ν. etiam schol. ad Gorg. 447 b {βούλομαι κτλ.). 492 c ίπικουρίαν] Β2 T W. πλούτου] τοΰ πλούτου Β2. ex Proclo, ut videtur. 492 d οΰκ αγ€ννώ$] Β2 Τ W. τοΰ om. Β2. ex Proclo, ut videtur.

μαθησόμεθα.

Τ.

αναφαίνεται το τελικόν αίτιον, ότι

ι55

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

492

d ειτεξερχη τω λόγω παρρησιαζόμενος.

αντί τοΰ ομολογείς άπαρακαλΰπτως.

492

e ούκ αρα όρθώς κτλ.

αποδειξις δι

επιχειρημάτων εξ, τριών μεν ενδόξων, τριών δε πραγ-

ματειωδεστερων ών τών ένδοξων τό πρώτον εκ της τών πολλών δόξης εΐληπται. επιχειρήματα

α' εκ της τών πολλών δόξης β' εκ της τών ποιητών γ

492

εκ τών ΤΊυθαγορίων

e εν τοΐσδε.

τα ιαμβια εκ τοΰ Φρίξον τοΰ δράματος Εύριπίδον (Τ G F ίϊ. 833)— τις δ οΐδεν εί τό ζην μεν εστι κατθανεΐν, τό κατθανεΐν δε ζην κάτω νόμιζεται;

492

e τώ οντι ίσως.

το ίσως περί τοΰ αληθη είναι τον εν τώ μΰθω λόγον η μη· τό δε τω οντι, οτι ο γε μΰθος αυτό τούτο τώ οντι και διατεταμενως διισχνριζεται, το θανατον είναι της φνχης την μετά τοΰ σώματος ζωήν.

493

a κομψός.

ού τον πιθανόν αλλά τον τεχνικόν η σπουδαΐόν φησι. η

Ιταλικός, οΐον Εμπεδοκλής.

δε και Άκραγαντΐνος. πλησίον

ποταμού

Σικελικός δ’

Πυθαγόρειος δ’ οντος ην, νπηρχεν

Άκράγας δε και πόλις Σικελίας, από τοΰ

κεκλημενη,

άφ'

ης οΰτός

τε

και ’Ολύμπιος 6

μελοποιός. 492 d *1T€C*PX'n ΤΦ λόγω παρρησιαζόμενος] Β2 Τ W.

τον om.

Β2.

ex Proclo,

ut videtur.

492 e ούκ αρα όρθώς κτλ.] Β2 Τ W. επιχειρήματα . . . Πυθαγορίων om. ex Olympiodoro, ρ. 139,

19

Β2. Norvin ελέγχει τοίνυν αυτόν εκ τινων εξ επιχειρήσεων,

τριών μεν ενδόξων, τριών δε πραγματειωδεστέρων.

και τών ενδόξων η μεν πρώτη

εκ της τών πολλών δόξης λαμβάνεται, η δε δεύτερα εκ τών ποιητών, ή δε τρίτη εκ τών Πυθαγορίων. 4

492 e εν τοΐσδε] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 140, Norvin. at Eurip. versus aliter Stob. Flor. 120, 18 (T G F 1. 1.). 492 e τώ οντι ίσως] Β2 Τ W. αληθεΐ Β2 | τό οντι Β2 | αυτός W. ex Proclo,

ut videtur.

493 a κομψός] B2 T W. οντος ίμ] ην οντος Β2 W. (i) e Lex. Βυζ. plura ad v. ann. (2) ex Olympiodoro, p. 143, 25 Norvin Σικελικός- οΐον Εμπεδοκλής, Πυθαγόριος γάρ ην οντος, υπήρχε δε Άκραγαντΐνος. (3) ScHOL. AD Remp. 376 a, ubi

Olympiodorum

πόλις Σικελίας από Άκράγαντος ποταμού εξ ής οΰτός τε και

’ Ολύμπιος ό μελοποιός εγένετο.

SCHOLIA PLATONICA

156

493 a Σικίλός tis ή Ίταλικόβ· επειδή πλησίον Σικελίας o τε Κρότων και το Μεταποντιον, αι πόλεις οΰ οι Πυθαγόριοι διότριβον, αΐ της ’Ιταλίας είσίν.

493 a τταράγων κτλ. οι εν σώματι ζώντες

ημεΐς οι τεθνεώτες σώμα

σήμα ήτοι τάφος

της ψυχής το επιθυμητικόν

πίθος

ανόητοι

αμύητοι

ψυχής επιθυμητικόν ακόλαστον

πίθος τετρημόνος

αδης

άειδός

ύδωρ

ρευστόν και άστατον των ηδονών

κόσκινον τετρημόνον

ψυχή ανόητος ου δυναμόνη στόγειν δό απιστίαν.

493 d €κ του αύτοΰ γυμνασίου. 4κ του αύτοΰ γυμνασίου, φησι, ότι

το

μεν προ αύτοΰ επιχείρημα

εν μύθου προηκται σχηματι, τοΰτο δε εν παραδείγματος.

ην δε εκείνο

μεν τών Πυθαγορίων οίκεΐον, τοΰτο δε Σωκράτους, ώς σαφόστερόν τε και πληκτικώτερον.

493 d σκόττει γάρ. εντεύθεν αι πραγματειωδόστεραι, ών

το

πρώτον επιχείρημα από

τίνος είκόνος άρχεται. σώφρων

ακόλαστος

πίθοι ύγιεΐς

πίθοι τετρημόνοι

πλήρεις

μη πληρούμενοι

νάματα οίνου μόλιτος γάλακτος

νάματα οίνου μόλιτος γάλακτος

ούκ εποχετεύων, ησυχίαν εχων.

άει αναγκαζόμενος πιμπλάναι.

493 a Σικίλόϊ

tis ή Ίταλικόξ] Β2 Τ: non habet W.

ex Proclo, ut videtur.

493 παράγων κτλ.] B2 T W. ανόητων Β2 | ψ. επιθυμητικής Τ | άίδης Β2 Τ | στέγειν om. W. cf. Olympiodorum, ρ. I4L 7 Norvin et schol. in loc. άνάπτυξις του Πνθαγορίου μύθου κτλ.

493 d «κ του αύτοΰ γυμνασίου] Β2 Τ W. εκ τοΰ γυμνασίου φησι τοΰ αύτοΰ Τ | πληκτικότερου Β2. ex Proclo, ut videtur. 493 d σκόπ«ι γάρ] Β2 Τ W.

αναγκαζόμενοι Τ.

Olympiodorus, ρ.

142,

Norvin λοιπόν άρχεται εις τάς πραγματειώδεις, και από τίνος είκόνος άρχεται κτλ.

1+

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

157

493 e οίνου . . . μελιτος . . . γάλακτος. οίνον μεν ώ? τροφιμώτατον, γάλα δε ώς πρώτην τροφήν, μέλι δε ώς την iv τη τροφή γλνκυθυμίαν παρείληφεν. 493 e ττληρωσάμενος. ούκ έμττλησθεις άλλα προσδεης ών. 494 b χαραδριοΰ. (ΐ) χαραδριος opvis τι? os άμα τω εσθίειν εκκρίνει.

(2) eis δν

αποβλεφαντ€5, ojs λoyos, οι iKTepicovres ραον άπαλλάττονται· δθεν και

εγκρΰπτουσιν αυτόν οι πιπράσκοντες, ΐνα μη προίκα ώφελωνται οι κάμνον Tes. καί μιν καλύπτει· μών χαραδριδν nepvas ais φησιν Ίππώναξ (fr. 4.8 Diehl). 494 b λέγεις οΐον κτλ. τοΰτο εκ τοΰ άπεμφαίνοντος πρόεισιν. 494 c μή άπαισχυντ). άντι τοΰ μη αισχυνθείη5. 494 c κνησιώντα. επιθυμητιkws εχοντα τοΰ κνάσθαι. 494 s ουν. δρα την παράδοσιν της των προβλημάτων τάξεως, δτι πρώτον δεΐ διαιρεΐσθαι, εΐτα την διαφοράν των διαιρεθεντων ελειν, καί τρίτον οποίον βελτιον. 5θΐ a ή δ’ Ιατρική. τουτω προσθετεον άπο κοινού το τέχνη είναι. 501 a ή μέν τούτου κτλ. τά κατά πάσαν θεωρούμενα τέχνην

γνώσις του

επίσκεφις αιτιών δι ας

πράγματος περί

προσφέρει έκάστοις ά

δ σπουδάζει

προσφέρει

άπόδοσις λόγου τούτων εκάστου

501 a διαριθμησαμενη. αντί τοΰ διακρίνασα η διαλογισαμένη.

άπο τοΰ αριθμού δε εϊρηται,

επειδή καί οί αριθμοί διακέκρινται απ' άλληλων καί πάντα κατ' αυτούς διατετακται, ώς ό Πυθαγόρειος διδάοκει λόγος. 501 c συ δε δή. ώς Γοργίου καί Πώλου τά αυτά ηδη συγχωρησάντων. 501 c οΰκ εγωγε. εμφασιν εχει τοΰ μη άρεσκεσθαι αυτόν οι? όμολογεΐν αναγκάζεται.

500 c τοΰ avSpos δή] Β2 Τ W.

εμφατικδς Β2.

ex Proclo, ut videtur,

cf.

Olympiodorum, p. 154, 15 Norvin εμφασιν ειρωνείας διά τον δή δεδωκε πολλην. 500 c ίσως ουν] Β2 Τ W.

ex Proclo, ut videtur.

501 a ή δ’ Ιατρική] Β2 Τ W.

τέχνην W.

501 a ή μεν τούτου κτλ.] Β2 Τ W.

ex Proclo, ut videtur.

προσφέρει] προφέρει W.

videtur. 50X a διαριθμησαμενη] Β2 Τ: non habet W. γόριος Β2.

ex Proclo, ut

τον post αντί om. Β2 | Πυθα-

(i) αντί του . . . άττ* άλλήλων ex Olympiodoro in Gorg. p. 154> ^5

Norvin. (2) καί πάντα . . . \6yos ex Proclo, ut videtur. 501 C σύ δε δή] Β2 Τ W. παραχωρησάντων Β2. ex Proclo, ut videtur. 501 c ουκ εγωγε] Β2 ΊΓ W.

ομολογεί B2.

ex Proclo, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

104

501 e ή έν τοΐς άγώσιν. ανλητικην μεν πάσαν εκβάλλει των ορθών πολιτειών, κιθαριστικην δ’ ού πάσαν, αλλά την εν τοΐς άγώσι μόνην,

οιδεν γάρ άλλην, ην

σωζειν τάς πολιτείας νενόμικεν. 502 b ή σεμνή. ώς ευδοκιμούσα μάλλον τών άλλων της μουσικής ειδών κατ’ εκείνους τούς χρόνους. 502 C ή ποιητική.

ιστεον ότι η τραγωδία, κολακεία

τις ούσα,

υπό τό σοφιστικόν

ταυτης είδος τετακται, άτε δη γνώμας άποφαινομενη και περί δικαίων καλών τε και αγαθών ύφηλολογουμενη· η καί κατά τό δημηγορικόν, καθ' όσον και αυτός φησιν, εΐ τις αυτής τά μέτρα περιελοι, μηδέν ετερον αυτήν φανηναι η δημηγορίαν, επειδή και παθών ύπερβαλλόντων κινητικοί άμφότεραι. 502 C δημηγορία κτλ.

ρητορικήν

^δημηγορία-

,ποίησις·

τραγωδία

V-------/

(B* Τ W.) 502 d εΐεν’ τί 8ε κτλ. εντεύθεν της δημαγωγικής ρητορικής διαβολή. 502 e ελευθέρων άνδρών. τούτο φησι προς αντιδιαστολήν τών εν τοΐς θεάτροις όχλων, διά μεν τών ελεύθερων τούς δούλους περιελών, διά δέ τών άνδρών παΐδάς τε καί γυναίκας. 503 C τί δέ; Θεμιστοκλεα κτλ. η ταζις τών δημαγωγών ού προς τον χρόνον, προς δέ τον τρόπον αυτών,

πρώτον γάρ Θεμιστοκλεα φησιν ώς μάλλον κατά νοΰν καί

501 e η εν τοϊς αγώσιν] B2 Τ W. εκβάλει Β2 | τήν] τοΐν B2. ex Proclo, ut videtur. 502 b ή σεμνή] B2 T W. ex Proclo, ut videtur. 502 C ή ποιητική] B2 T W. η και] ή Β2 | αυτήν] αύτοΐς W | περιελοι re vera B2 Τ W cum F et Aristide: περιελοιτο in textu B T | μηδέν] μηδ’ W | άμφότεροι B2. ex Proclo, ut videtur. 502 d ειεν- τί δέ κτλ.] Β2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 502 e ελευθέρων άνδρών] B2 T W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 156, 4 Norvin. 503 c τι δε; Θεμιστοκλεα κτλ.] B2 T W. προσάζασθαι W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 156, 10 Norvin.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

ϊ65

λογισμόν τα τον πολέμου διαθεμενον, Κιμωνα δε δεύτερον ώς εκείνω παραπλήσιου, Μιλτιάδην δε τρίτον ώς τύχη μάλλον η γνώμη των πολεμίων κρατησαντα, Περικλεα δε τελευταίου, επειδή πολύς φν 6 περί αυτού λογος, και δι

αυτού τον Σωκράτη μάλιστα προσάζεσθαι

ηλπισεν. 504 d δικαιοσύνη τε καί σωφροσύνη. τω μεν νομιμω την δικαιοσύνην αποδεδωκεν, τω δε κοσμίω την σωφροσύνην. 505 C αυτός γνώση. αντί τού ει τι θελεις, ποιεί· εμοι γάρ ού μελει. 505 d εττιθεντας κεφαλήν. αίνιγμα τούτο των παλαιών τε καί σοφών άνδρών, το τελεί ον πανταχη τετιμηκοτων εζαιρετως δε εν τοϊς περί τον λογισμόν τον ημετερον, ον μύθον ονομάσάντε?, οτι και τον λόγον ούτως εκάλουν, κεφαλήν αυτού τον νουν αινίττονται, ονδεν άλλο διά τούτου παρεγγυωντες η παντας ημών τούς λογισμούς προς εν τέλος βλεπειν, την κατά νοΰν ενεργειαν.

5«5 e Επιχάρμου. ούτος ο

Επίχαρμος γεγονε κωμωδιοποιός, και εισηγαγε τινας εν

ιδιω δραματι δύο διαλεγομένους προς άλληλους, και ύστερον ενα των δύο πάλιν τά των δύο διαλεγόμενον. 50ό b έ'ως αύτω κτλ. τον ύπερ φιλοσοφίας λόγον βουληθηναι αν φησιν άποδοΰναι Καλ-

λικλεΐ, ώσπερ ό Άμφιων τω

Ζηθω τον ύπερ μουσικής παρά τω

Ευριπίδη. 504 d δικαιοσύνη τε καί σωφροσύνη] B2 Τ W. άποδεδοκεν (sic) B2. ex Proclo ut videtur. 505 c αύτόξ γνώση] B2 T W. τοΰ om. B2. ex Olympiodoro, p. 162, 22 Norvin. 505 d ετπθέντας κεφαλήν] B2 T W. τούτο B2.

πανταχοΰ B2 W

| εξαρετοις B2 | τούτου]

ex Proclo, ut videtur.

505 e Επιχάρμου] B2 T W. δύο om. B2.

κωμωδοποιόν W: κωμοδιοποιόν B2 | πάλιν τά των

ex Proclo, ut videtur,

eadem fere Olympiodorus, p. 162, 24

Norvin, sed κωμικός pro κωμωδιοποιός et mox om. iv ΐδίω δράματι. 506 b €iog αΰτφ κτλ.] B2 T W. ύπερ] ύπο B2 | ό om. B2 | τω om. B2. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 161, 8 Norvin.

SCHOLIA PLATONICA

166 506 c εξ αρχής.

εξ αρχής, ού τοΰ δια λόγου φησί, τοΰ δε τελικού αιτίου των ηθικών αρχών, ei δε περί τοΰ τέλους μάλιστα προ κείμενης της ζητησεως, περί της ποιητικής αιτίας καί τοΰ είδους ενδιετριφεν, θαυμάζειν ού χρή· γάρ αγαθόν, δπερ τό τέλος εστίν, άρρητον καθ’ αυτό,

το

διόπερ ενταύθα

μεν διά της άποφάσεως, ών δοκεΐ είναι, ότι ούκ εστιν ηδονή, δηλοΰταιεν Παρμενίδη δε τελεώτερον ού περί αγαθού τίνος άλλ’ απλώς περί τάγαθοΰ ποιείται τον λόγον, εν Πολιτεία δε δι

αναλογίας τινός.

νυνί

δ’ ενταύθα διά της επιστήμης καί τοΰ είδους, δ μόνως καί εξ ανάγκης

παραγίνεται, τοιοΰτον δε τινα τρόπον καί εν Φιλήβαν διά νοϋ γάρ καί της αληθούς ηδονής.

ποιητικήν δε φαμεν αιτίαν την επιστήμην τών καλών

καί αγαθών καί δικαίων, ειδικήν δε αυτά ταύτα, τελικήν δε τάγαθόν. 5θ6 c άρα το ήδύ κτλ. τδ αγαθόν διά της οικείας-έκαστον-

. φυγή

αρετής παραγίγνεται__, κόσμος καί τάξις^^_,πράγμα^^_^φυχή αρετή αγαθή

,__, σώφρων

δίκαια

κόσμια

κόσμον εχουσα

φυχή

506 c ού ταύτον κτλ. εντεύθεν Σωκράτης εαυτώ αποκρίνεται.

5θ6 d άλλα μην κτλ. τούτο δπερ ελεγομεν, ώς άρρητον αύτό τό αγαθόν, διά τοΰ προσπαραγενεσθαι την αρετήν δηλώσαι βούλεται ή καί μόνη καί εξ ανάγκης συνεπεται.

5o6 e τάξει άρα κτλ. τής αρετής είδος την τάξιν καί την όρθότητά φησι- τό δε ποιητικόν την τέχνην ήτις εφ’ εκάστω τετακται πράγματι. 5°6 C εξ αρχής] Β2 Τ W. ενδιέντριφε W | τάγαθοΰ] αγαθού W | καί εξ] καί om. W I τάγαθόν Τ: τάγαθά Β2: τά αγαθά W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 163, 17 Norvin. 506 c άρα τό ήδύ κτλ.] Β2 Τ W. σώφρων καί δίκαια Τ W.

τάξις Β2 Τ recte: τά εξής W | αγαθόν Τ |

cf. Olympiodorum, p. 163, 19 Norvin.

506 c ού ταύτόν κτλ.] Β2 Τ W. γε· εαυτώ αποκρίνεται ό Σωκράτης. 5°6 d άλλα μήν κτλ.] Β2 Τ W. ad 506 C ίξ αρχής.

ex Olympiodoro, p. 165, 2 Norvin. ex Proclo,

ut videtur,

πάνυ

δπερ ελεγομεν, sc.

5°6 e τάξει αρα κτλ.] Β2 Τ W. το είδος W. πράγματι om. Β2. videtur.

ex Proclo, ut

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

ι6γ

5°7 b οΰτε διώκειν κτλ. ούτε διωκειν τα κακα δηλονότι οϋτε φεύγειν τα αγαθά· ταΰτα γάρ ού προσηκει αύτω. 507 b α μή ττροσήκει. ει μη προς αρετήν καί ευδαιμονίαν φέροιεν. 507 d ώς έχει ττοδών. αντί τον οσον δυναμεθα οφειλομεν φυγεΐν τάς κακός πράζεις.

κατ'

αναλογίαν ονν εΐπεν πόδας ώσπερ πόδας Ίδης τοΰ όρους φαμέν. κατά ζωήν ονν φευγωμεν τά κακά, μη ποσίν, επεί καί 6 Πλωτΐνος άνάγεσθαι λέγει τάς φυχάς ού ποδί άλλα ζωη. 507 d 6 σκοπός. σκοπος καί τέλος τη σχέσει μόνη διαφερουσιν.

σκοττός μεν γάρ

εστιν η άρχη, τέλος δε σκοπός εις ενέργειαν άχθείς.

η σκοττδς τέλος

άνέκβατον, τέλος δε σκοπός έκβεβηκώς. 507 e οί σοφοί. σοφούς

ενταύθα

τους

Πυθαγορίους

φησί,

καί

διαφερόντως

τον

Έμπεδοκλέα, φάσκοντα την φιλίαν ένοΰν τον σφαΐρον, ενοποιόν είναι, τούτο δε προς τη μια έστι των πάντων άρχη. 508 a ή ίσότης ή γεωμετρική. (ΐ) τοντέστιν η δικαιοσύνη,

ταυτην δε την γεωμετρικήν αναλογίαν

Λιός κρίσιν εν Νόμοις (757 b) έκάλεσεν, ώς δά αυτής των πάντων κεκριμένων τε καί ώρισμένων. 507 b oure διώκειν κτλ.] B2 Τ W. dorus, p. 165, 9 Norvin. 507 b α μή προσήκει] B2 T W.

ex Proclo, ut videtur,

φεροi W.

similia Olympio-

ex Proclo, ut videtur,

cf. Olym-

PIODORUM, p. 165, 13 Norvin el μηδέν συμβάλλοιντο προς ευδαιμονίαν. 507 d ώ$ εχει ποδών] B2 Τ W.

πόδας της ”Ιδης W.

Olympiodoro in Gorg. p. 165, 9 Norvin.

(ι) αντί τοΰ . . . “Ιδης ex

(2) κατά, ζωήν κτλ.

ex Proclo, ut

videtur (Mettauer, p. 23 sq.). 507 d ό σκοπό$] B2 T W. doro, p. 166, 2 Norvin.

εκβεβηκός W.

(1) σκοπός . . . άχθείς ex Olympio¬

(2) σκοπός . . . έκβεβηκώς ex Proclo, ut videtur.

507 e οί σοφοί B2 T W. Πυθαγορείους W. των om. B2. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 166, 14 Norvin οί σοφοί . . . ο εστιν οί Πυθαγόριοι καί ό 'Εμπεδοκλής φάσκων την φιλίαν ενοΰν τον σφαΐρον, ενοποιός εστιν. ή γαρ φιλία προς τη μια των πάντων εστιν άρχη. 508 a ή ίσότης ή γεωμετρική] B2 Τ W. ύπερεχη~\ υπερέχει W. αριθμών όντων] όντων αριθμών Β2 | εί ώς] Τ W: είος B2 (i.e. οϊος?). (i) ex Proclo, ut videtur,

cf.

eundem in Remp. VII, vol. i, p. 288, 29 sqq. Kroll λόγον γάρ εστιν αναλογία ταυτότης καί δεσμών ό κάλλιστος, ώς εν Τιμαίω (31 c) μεμαθήκαμεν, καί Αιός κρίσις,

SCHOLIA PLATONICA

168 (2) αριθμητικήν

αναλογίαν

είναι

φασιν,

όταν

τριών

αριθμών

άνίσων 6 μεσως ύπερεχη τε τώ ϊσιρ και υπερεχηται, οίον β

δ

ζ ,

γεωμετρικήν δε όταν τριών αριθμών οντων ανισων, ον εχει λογον ο πρώτος προς τον δεύτερον, τούτον και δ δεύτερος προς τον τρίτον, οΐον δ' ζ' θ', αρμονικήν δε όταν τριών αριθμών άνίσων, ει ως ο μέγιστος προς τον ελάχιστον, όντως εχει και η τών μειζονων διάφορά προς την τών ελαττόνων, οΐον β' Ύ *'■

^ υπέροχη β γ€ωμ€τρική αρμονική τριπλάσιος

(Schema habent TW, non Β2.) 508 d έττί κόρρης. επί κεφαλής η γνάθου η κροτάφου, κεφαλήν συν τώ αυχενι λεγουσιν.

κόρρην γάρ και κόρσην ολην

τινες δε καί ράπισμά φασι τό επί

της γνάθου λαμβάνειν άπτόμενον καί τοΰ κροτάφου. 508 d τέμνεσθαι. αντί τοΰ ζημιοΰσθαι. 508 e εμέ. τον εκ ψυχής καί σώματος Σωκράτη, ού τον κατά την ψυχήν μόνην, ού γάρ θεμιτόν, φησιν αυτός, άμεινον ύπο χείρονος βλάπτεσθαι. ιός εν Νόμοις (757 b) ηκοΰσαμεν.

(2) cf. schol. ad Olymfiodorum in Gorg.

p. 166, 24 Norvin; Theon. Smyrn. περί τών κατά μαθ. χρησίμων, ρρ. 138, 174 Dupuis. 508 d έιτ! κόρρης] Β2 Τ W. Λεγουσιν] λέγει W | φησι Β2 W | και τοΰ] δε τοΰ W. e Lex. Βυζ. eadem Lex. Bach., Suid., Et. M., sed λέγονσι pro φασι. ultima iam in Lex. Byz. corrupta sunt, in Suid. Et. M. sequuntur βέλτιον δε επι της γνάθου έκλαμβάνειν (εκλαμβάνεσθαι Et. χρώνται και οί ρήτορες,

Μ.), δ κατ’ έθος λέγομεν ράπισμα,

οΰτως γάρ

unde haec effinxit Toup: τινές δέ καί ράπισμα λέγονσι το

επί της γνάθου, ο λαμβάνειν βέλτιον, άπτόμενον καί τοΰ κροτάφου,

ex Aelio Diony¬

sio (fr. 235 Schwabe) haec habere Lex. Byz. videtur (Mettauer, p. 95; Giesing,

p. 14; Cohn, p. 823). cf. Eust. 947, 25 ή δέ κόρση, ότι καί κόρρη λέγεται, έγνωσται ίκανώς άλλαχοΰ, άφ' οΰ καί κατά κόρρης καί επί κόρρης δε', κατά Αίλιον Διονύσιον, πληγη τυχόν η ράπισμα λέγεται το εις σιαγόνα καί κρόταφον,

κόρσην 'Αττικοί την όλην κεφαλήν συν τώ αυχένι λέγουσιν. cuius glossa

κόρρην δε', φησι, καί non certe Boethi est,

servatus ap. ps.-Didymum, Mill. Mei. p. 400 (Mettauer, l.c.;

Cohn, l.c.). 508 d τέμνεσθαι] Β2 T W. ex Proclo, ut videtur. 508 e έμέ] B2 T W. τον έκ] την εκ W | μόνον Τ. ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ

i6g

509 a άγροικότερον. διά την μεταφοράν του σιδηροΐς καί άδαμαντίνοις λόγοις. 509 a δτι μεντοι κτλ. προσυπακουστεον το τοΰτο ακριβώς οιδα. 509 b

€1

οΐόν

Τ€.

επειδή μεΐζον μεγίστου ούκ εστι, διά τοΰτο το εί οΐόν τε πρόσκειται. 509 b ταύτην. την της φυχης. 509 b δευτεραν. την του σώματος. (Τ W: non habet B2.) 509 C τρίτην. την εκτός. 509 C καί τάλλα. περί των νομιζομενων αγαθών τοΰτο λεγει, οΐς καί τάζιν τινά εν Νόμοις επεθηκεν, είπών (63 I c) ύγίειαν, κάλλος, ισχυν, πλοΰτον. 510 b ό ομοιος τώ όμοίω. παροιμία ώς αεί τον όμοΐον άγει θεός ώς τον όμοΐον επί των τούς τρόπους παραπλήσιων καί άλλήλοις αεί συνδιαγόντων, εξ 'Ομηρου (ρ 218) λαβοΰσα την αργήν,

εμνησθη τ αυτής καί εν τω Συ μπ ο σιορ

(195 b) “ ό γάρ παλαιός λόγος ευ όχει· ομοιον όμοίω δεΐ (sic) πελά¬ ζει ”, καί εν τω Λυσιδι (214 b) καί Μένανδρος Σικυωνία (1. Σικυωνίω, fr. 443 Kock). 509 a άγροικότερον] B2 Τ W. μεταφοράν] διαφοράν W. ex Proclo, ut videtur, cf. Olympiodorum, p. 173, 2 Norvin. 509 a ότι μέντοι κτλ.] B2 T W. τό om. W. ex Proclo, ut videtur. 509 b εΐ οΐόν τε] B2 T W. εΐ om. T. cf. Olympiodorum, p. 173, 14 Norvin. 509 b ταύτην] B2 T W.

cf. Olympiodorum, p. 173, 17 Norvin.

Omnia ab

ταύτην usque ad εκτός uno scholio continuat W: την της φνχης δηλαδη, δευτεραν δε την τοΰ σώματος, και τρίτην την των έκτος.

509 C τρίτην] B2 Τ W. την] την των B2 W. 509 c καί τάλλα] B2 Τ W. ex Proclo, ut videtur. 510 b ό όμοιος τω όμοίω] Τ: non habent B2 W. idem fere schol. ad Symp. 195 b, ubi v. ann., et Lys. 214 b.

SCHOLIA PLATONICA

170 517 e σκυτοτόμον.

σκυτοτόμον σκυτεα η λωροτόμον. 517 e σκυτοδεψόν. δερματομαλάκτην η βυρσοδεφη (sic).

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΩΝΑ 70 a Θετταλοί. Θεσσαλία χώρο, τις υπό την Μακεδονίας επαρχίαν, οι

δ

απ αυτής

ουτοι. 70 b Ααρισαΐοι (F: λαρισαίου Β Τ W: Ααρισσαίου ΐ). Λάρισσα πόλις Θεσσαλίας. 70 b Άλευαδών. Άλευάδαι οι εν Λαρίσση της Θετταλίας εύγενεστατοι, από Άλευου βασιλεως τό γένος εχοντες. 75 b τοΰτο σχήμα. όρος σχήματος.

(W: non habet Τ. idem habet W ad 76 a.)

79 b ττολλου δεις. λείπη καί ενδεής (et) είπεΐν οΐον πολλοΰ δεη. 79 d ττερί τοΰ σχήματος. ελεγεν γαρ ότι σχημά εστιν ό aet χρόα επεται, αότη δε άγνοε ισθαι νπεκειτο. 517 e σκυτοτόμον] Τ: non habent B2 W. e Lex. Byz. cf. Lex. Bach., Phot., Suid.

σκυτοτόμο?' σκυτεύς, λωροτόμος,

Hesych.

e Diogeniano habuit Lex. Byz.

σκυτοτόμο?' λωροτόμος, σκυτενς, σκηροράφος (sic cod.:

cf.

σκηνορράφος

Schow). 517 e σκυτοδεψόν] Τ: non habent B2 W. Suid.

e Lex. Byz.

cf. Lex. Bach., Phot.,

σκυτοδέψη?' δερματομαλάκτης, και βυρσοδέφης. t Diogeniano habuit Lex.

Byz., cf. Hesych.

σκυτοδέψη?· δερματομαλάκτης.

7o a Θίτταλοι] Θετταλία W.

e Geographo.

aliter Steph. Byz.

cf. Niese, de

Steph. Byz. auctoribus, p. 46.

70 b Ααρισαΐοι] e Geographo. cf. Steph. Byz. 70 b Άλευαδών] Θεσσαλίας W. ex Timaeo, cui hinc et ex Suida redde βασιλεως in codice omissum.

79 b ιτολλου δεΐ?] W: λείπη tantum habet T. 79 b ττερί τού σχήματο?] ελεγετο W.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΩΝΑ

71

8θ b ώζ γόηξ άτταχθείης. ώς κακούργος παραόοθείης εις το δεσμωτηριον. 8θ C ή νάρκη αυτή. ση(μείωσαι) περί της θαλαττίας νάρκης. 82 b γιγνώσκει? τετράγωνον. σημείωσαι τον παρά τω Μενωνι λόγον, ου καί 6 δαιμόνιο? Αριστο¬ τέλης μνημονεύει, εν τη λογική πραγματεία. Ο

77

β'

77

π β'

β'

0

77

β' 83 a μή ταύτη μεν κτλ. οΰτω γάρ ετερόμηκες είη οΐον— ετερόμηκες

77 S'

0 Q' 77 β

83 b άναγραψώμεθα δή κτλ. δ'

7? δ'

8ο b s γόηϊ άπαχθείης]

παροδοθεις

W | το om. W.

82 b γιγνώσκει? τετράγωνον] σημείωσαι W: ση. t.

83 a μή ταύτη μεν κτλ.]

οΐον

om. W.

SCHOLIA PLATONICA

172

83 c τοΰδε μεν διπλάσιον.

του τετράποδο? (ad τετραπλάσιοί', 8304? adscriptum W). 83 C τούτου 8e ημισυ.

του ίξκαώεκάποδος (ad ταντησί τουτί, 83 C 5, adscriptum W). 83 e ημισυ ταύτης. της δίποδος δηλονότι.,

εστι δ’ εν, δ συν αυτή τη διποδι ληφθεν την

τρίποδα ποιεί, κατά τε μήκος και πλάτος. Ο

77

Ύ

/

Ο

77

Υ

/

Ο

77

θ'

84 b ττροΰργου. συμφέρον η πλέον, ώς νΰν. 84 d άλλο τι ουν γενοιτ’ αν κτλ. χωρίον α

β

Υ

δ

προσθετόν')

άνα πλ(ηρωθέν~)

83 C τούτου δε ημισυ] (κκαώίκάτου W. 84 b ττρουργου] idem schol. ad Theaet. 197 a, ubi v. ann.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΩΝΑ

173

85 a ττόσα ουν τηλικαυτα κτλ.

87 a τρίγωνον ενταθήναι. περί τής τοΰ τριγώνου εις τον κύκλον εντάσεως. 90 b εθρεψεν. ο πατήρ δηλαδή.

91 c 'Ηράκλεις. επίφθεγμα θαυμαστικόν. 91 c εΰψήμει. σιώπα, μή άκαιρολόγει. 93 d έδιδάξατο. Ιδιδάξατο και ετταιδεόσατο 8ι' ετερου· αυτός μεντοι Θεμιστοκλής δι' εαυτού ού8έν τούτων. 97 d δεδεμενα. των πάλαι δημιουργών πλαττόντων τα ζώα συμμεμυκότας εχοντα Ααίδαλος άριστος άγαλματοποιός επιγεγονώς πρώτος άναπετάννυσί τε τα τούτων βλέφαρα, ώς δόζαι βλεπειν αυτά, και τούς πόδας, ώς νομίσαι βαδίζειν, διίστησιν και διά τούτο δεδεσθαι, ΐνα μή φυγοιεν, ώς δήθεν έμψυχων ήδη γεγονότων αυτών,

τοΐς δεδεμενοις ουν τάς

αληθείς εοικεναι δόξας φησί, τοΐς λελυμενοις δε τούτων τάς φευδεΐς. 87 a τρίγωνον Ινταθήναι] ενστάσεως W. 91 c Ήράκλεΐξ] e Lex. Βυζ. cf. Suid., Et. Mag., Phot., Et. Gen. idem schol. ad Remp. 337 a. 91 c εύψήμει] idem schol. ad Gorg. 469 a (ubi v. ann.) Rep. 509 a, Legg. 907 a. 93 d έδιδάξατο] Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783). cf. schol. ad Theag. 122 e et ibi ann. 97 d δεδεμενα] λελυμενως W.

ex Comm. Anon. Tarrhaeo tribuit Warnkross

(p. 50) coli. Zenob. III 7 Δαιδάλεια ποιήματα, (Mill. I ιδ'), ubi iisdem fere verbis eadem traduntur, simillima Suid.

SCHOLIA PLATONICA

m ioo a otos ττέττνυται. eV τη

k'

της Όδυσσείας (κ 493) Φ7!™ "Ομηρος πepl Τειρεσίαν μάντιος άλαον τον τ€ φρενες εμπεδοι εισι τω καί τεθνειωτι νόον ττόρ€ Περσεφονεια οϊω πεπνυσθαι· τοϊ δε σκιαί αισσουσιν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΙΖΟΝΑ ΙΠΠΙΑΝ 28ι a Ήλι?. *Ηλις πόλις εν Πελοποννησω προς τη ’Ολυμπία, απάγουσα Π ίσης τριακοσίους σταδίου?. 28 X b Λακεδαίμονα. πόλις καί αυτή Πελοπόννησον, πρότερον Σπάρτη προσαγορενομενη. 282 b Λεοντΐνοξ. Λεοντΐνοι πόλις Σικελίας. 282 c ά,τάρ. πλήν, άτε δη, όμως, καί αντί του δε'· νυν δε, καί δη. 282 c εκ Κέω. νήσος, η καί Μεροπίς εκαλείτο. 283 a καταλειφθέντων γάρ αΰτω. ση(μείωσαι) περί ’Αναζαγόρου.

(W: non habet Τ.)

286 a ση(μείωσαι) ότι Ιππίας μνημονικωτατος η

(sic Τ: η W)

καί εφ*

όσον. IOO a olos πεττνυται] φρενας Τ | τεθνηωτι codd. Hom. 281 a ’Ηλι?] εν Πελοποννησω om. W.

e Geographo.

aliter Steph. Byz.

cf.

Niese, de Steph. Byz. auctoribus, p. 46. 281 b Λακεδαίμονα] εν πελοπονήσω W | πότερον W. e Geographo. cf. Steph. Byz. 282 c άτάρ] a' r€ W.

idem fere schol. ad Remp. 367 e et ad Theaet. 142 c,

ubi v. ann. 282 c «κ Κίω]

e Geographo.

confunduntur Ceos et Cos, quae insula olim

Meropis appellabatur, cf. Steph. Byz. s.v. Κως.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΙΖΟΝΑ ΙΠΠΙΑΝ

Γ75

288 b αυτό δείξει. παροιμία, αυτό δείξει, επί των άπιστουντων τι μη γίνεσθαι. μεμνηται αυτής καί Κρατΐνος εν Πυλαία Θεαιτητω (200

e)

(fr.

1JJ

Kock),

καί Πλάτων οΰτος εν

και ενταύθα, καί εστιν, 6 τον ποταμόν καθηγούμενος

και. τον πορον ζητών, αυτό δείξει,

των γάρ παροιμιών αί μεν καθ'

αυτας λέγονται, αί δε επι λόγων σαφηνίζονται, μεμνηται δε αυτής καί Σοφοκλής εν Λημνίαις

(fr.

388

Pearson)

ούτως.

ταχύ δε αδτδ (1. τάχ αυτό) δείξει τουργον, ώς εγώ, σαφώς. 2go a τωθάσεται.

σκώφει, χλευάσει, λοιδορήσει. 290 d ετνους. ετνος είδος οσπρίου, ο τινες καλοΰσι πισσάριον.

τορύνη δέ τδ

ταρακτηριον. 290 d τδ πρεπον

δοκησει κα-

άλλω τρόπω

αλήθεια

λόν ποιεΐ

καλόν ποιεί

καλόν ποιεί

290 e μέρμερος φροντίδος άξιος, η χαλεπός. 288 b αύτό δείξει] Τ: non habet W.

ex Tarrhaeo (Cohn, p. 843). non habent

Paroem. aliter ad Theaet. 200 e, ubi v. ann. 290 a τωθάσεται] λοιδ., χλευ. T. Et. Μ.

Byz.

e Lex. Byz., cf. Lex. Bach., Phot., Suid.,

τωθάξει’ σκώπτει, χλευάζει, λοιδορεί, καυχάται.

e Diogeniano habuit Lex.

cf. Hesych. τωθάζει' χλευάζει, μετά κενοδοξίας σκώπτει, ερεθίζει, κατα-

καυχάται, λοιδορεί, θωπεύει, κακολογεί,

aliter Timaeus τωθάζων' χλευάζων, σκώ-

ιττων, διασνρων.

290 d ετνοϋξ] είδος οσπρίου το ετνος W | το ταρακτηριον om. Τ. cf. Hesych. ετνος' ερεγμός, εφημα ζά')θηρωδες. είδος οσπρίου, και ζωμηρυσιν.

ετνα' των οσπρίων τον χυλόν,

e Diogeniano.

κα'ι εΐδος οσπρίου.

ετνος' εφημα.

Phot. ctvos'

έτνήρυσιν' λεγουσι δε

'Αριστοφάνης Άχαρνεΰσιν (245)' Ώ μητερ κτλ. scholiasta igitur

Diogeniano usus est integriore, quem vide in Basilii schol. ad Gregor. Nazianz. ετνος' είδος οσπρίου, οί μεν κύαμον, οι δε το καλούμενου πισσάριον, οί δέ εφημα άθηρώδες· τούτο γάρ δασυνόμενον σημαίνει, άφ' ου καί άθηρα καί άθαρα· ενθεν καί ετνηρυσις παρά Άριστοφάνει.

ετνος οΰν φησι το ερειχθεν καί συγκοπεν καί εφηθεν

οσπριον από τοΰ ερείκω, τό σχίζω,

ούτω καί Διογενιανός (Mettauer, ρ. 74)·

290 d ad 294 e habet W. 290 e μέρμερος] e Diogeniano. cf. Hesych. μέρμερα' χαλεπά, δεινά, φροντίδος άξια,

glossa Homerica ad Θ 453.

SCHOLIA PLATONICA

i76

292 a Ιφικεσθαι. καταλαβόσθαι. 292 d γεγωνεΐν. μεγα φθόγγεσθαι. 293 a βάλλ’ es μακαρίαν. 'Ηρακλεους θυγάτηρ, Μακαριό, τουνομα, ήν λόγος κατα την Ευρυσθεως επί τάς Αθήνας στρατείαν αύτοκελευστον εαυτην υπέρ της πόλεως είς σφαγήν επι8οΰναι.

τούς οΰν Αθηναίους κατα τιμήν της

παι8ός, βάλλοντας αυτόν (1.

αυτήν)

άνθεσιν καί στεφάνοις, παρα-

κελεΰεσθαι τοΐς άλλοις “ βάλλ’ ες Μακαρίαν,” ώς την παροιμίαν παρελθεΐν καί επί των προθυμουμενων τι, αύθις 8ε καταχρηστικούς καί επί πάσης άφοσιώσεως. Αοΰρις 8ε φησιν (F Η G II \86, J2\ F G Η j6 F 94) °Tt a^Trl τΦν πυράν του πατρός κατεσβεσεν, καί εξ εκείνου παρά Μακε8όσι νενόμισται τάς θυγατέρας των κη8ευομενων, οΐς άν

»

τα α προς οωμαν έκαστος. και αντί τον ών τετακται, καί παρ' Ευριπίδη εν Μήδεια πράξασα (1. πράξασ’ α) μέλλω καί τυχοϋσ' ά βούλομαι, καί παρά Σοφοκλεΐ (Ο

C

I Ιθ6)— αιτείς ά τεΰζη.

εί

δε

φιλωθείη περισπασθεν, τό νΰν σημαίνει, καί εν Εϋκλου τού

χρησμολόγου ποιημασιν

(cf. Paus. X 12, II; 14, 6).

βραχέα>ς

δε

καί

φίλους σημαίνει άπόφασιν αρνητικήν. (2) α περισπασθεν δηλοΐ τό είθε, η ώς νΰν σχετλιαστικόν, αντί τού φεΰ επιρρήματος. 295 b αμελεί. αντί τού τοιγαροΰν συλλογιστικού συνδέσμου. 295 e καλόν τό χρήσιμον. καλόν

παν

χρήσιμον

παν

δυνατόν

παν

δυναμις

301 b διανεκή. διά παντός,

ούτω καί Διογενιανός.

κεχρηται· δηλοΐ δε και το ώ αρθρον, ώί Όμηρος· *Α δειλοί, βραχεως δε και δασέως εκφερόμενον άτιμα σημαίνει· παρα δε Δ ημοκρίτω ίδια- και παρ' Όμηρω δε, τα έαντον· τά ά προς δώμαθ' έκαστος· τάσσεται δε τό ά καί αντί τοΰ ών ώς καί παρ’ 'Ευριπίδη εν Μήδεια- Πράζασα (sic) μέλλω καί τυχοΰσα ά βούλομαι,

ούτως δε καί Σοφοκλής

λέγων Αίτεΐς ά τενξη. εί δε φιλωθείη περισπασθεν, τδ νΰν σημαίνει· βραχεως δε καί φιλως σημαίνει άπόφασιν αρνητικήν. . . . δηλοΐ δε καί τδ μέγα, ώς τό αχανές πέλαγος· άλλα καί τό πολύ, ώς τό εν άξΰλω ύλη κτλ. Hesych. α· τδ α περισπασθεν δηλοΐ είθε, ώς παρά Καλλιμάχω· ά δειλοί,

ά πάντα συναγείρας (sic),

καί τό ώ άρθρον, ώς παρ’ Όμηρω·

καί φιλούμενον στέρησιν, ώς όταν λέγομεν άνανδρον.

άχανές πέλαγος,

καί τό πολύ, ώς εν άςυ'λω ΰλη.

καί τό μέγα, ώς τό

(μ) cf. Ρηοτ. έστι δε και σχετλια¬

στικόν επιφώνημα, δασυνθέν δε γέλωτα δηλοΐ (eadem Hesych.), ώ? φησι Διογενιανός. Cram. Αν. Par. (l.c.) καί έτι σχετλιάζον αντί τοΰ φεΰ, ώς παρά Πλάτωνι. 295 b αμελεί] e Diogeniano, ut videtur, idem Hesych. (Wolf, p. 28), Suid., Lex. Βεκκ. VI. 301 b διανεκή] ούτως Διογενειανός W.

ter nominatim in scholl. vet. citatur

Diogenianus, hic et ad Ion. 533 d, Legg. 718 e. ad Lys. 206 d. cf. Hesych. διανεκες- διαπαντός. N

cf. praeterea scholl. Areth.

SCHOLIA PLATONICA

178 301 c ούχ οια.

δΰναμιν ύφ’

παροιμία ini των λεγομένων η πραττομόνων κατά έκαστου λεγομάνη· τα ήμετερα ούχ ola βούλεται τις,

άλλ’

οια δΰναται.

304 e χαλεττά τα καλά. Περίανδρος ο Κορινθίων δυνάστης κατ’ άρχάς δημοτικός ών ύστερον εις το τύραννος είναι μετηλθεν.

τοΰτο Πιττακόν άκουσαντα, τότε

Μιτυληναίων δυναστευοντα, και δείσαντα περί της εαυτού γνώμης καθίσαι τε επί τον βωμόν ικέτην και άπολυθηναι της αργής άζιοΰν. των δε Μιτυληναίων πυνθανομενων την αιτίαν, είπεΐν τον Πιττακόν ώς Χαλεπόν εσθλόν εμμεναι. τούτο

δε

μαθόντα Σάλωνα είπεΐν Χαλεπά

τά καλά, και εντεύθεν εις παροιμίαν ελθεΐν οι

δ’

επί τού αδυνάτου τό

χαλεπόν άκουουσιν επί πάντων γάρ γενεσθαι αγαθόν αδύνατον.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΑΤΤΟΝΑ ΙΠΠΙΑΝ 365 d εμβραχυ. έμβραχυ· συντόμως και άπλώς. φώντος

(fr. 41 Blass)

'Υπερείδης εν τω κατ' Άριστο-

“ οΐδε γάρ αύτω δεδομένην άδειαν και πράττειν

και γράφειν ότι άν εμβραχυ βουληται’Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζοόσαις (39°)— πού δ’ ούχι διαβεβληκεν όπουπερ εμβραχυ είσ'ι θεατα'ι και τραγωδικο'ι χοροί; Κρατΐνος "Ωραις

(fr. 254 Kock)—

εδει παρεχειν ότι τις εύζαιτο εμβραχυ. 301 c ούχ οια] ση(μείωσαΐ) παροιμία W. ex Comm., ut videtur (Cohn, p. 840). 304 e χαλεττά τά καλά] μύτυληναίων W j πάντων] πάντα W.

ex Comm., ut

videtur (Cohn, p. 850). cf. Zenob. VI 38 χαλειτά τά καλά* παροιμία, ής μεμνηται και Πλάτων, δημοτικόν,

ελεχθη δε εντεύθεν.

Περίανδρον τον Κορίνθιον κατ' άρχάς μεν είναι

ύστερον δε την προαίρεσιν μεταβαλεΐν καί

τυραννικόν από

δημοτικού

γενεσθαι· καί ταΰτα Πιττακόν πυθόμενον τον Μιτυληναΐον καί δείσαντα περί της εαυτού γνώμης, φύγεΐν τότε τνραννοΰντα Μιτυληναίων.

άλλα πυνθανόμενον δι' ην

αιτίαν άφίστατο της εξουσίας, είπεΐν τον Πιττακόν ώς άρα Χαλεπόν εσθλόν εμμεναι· νομισαντα διά τά συμβάντα τω Περιάνδρω δυσχερέστατου είναι τηρησαι την εαυτού γνώμην.

Σάλωνα δε ταΰτα πυνθανόμενον είπεΐν Χαλεπά τά καλά, καί εντεύθεν εις

παροιμίαν ελθεΐν.

άλλοι δέ τό χαλεπόν άκουουσιν επί τού άδυνάτου· αδύνατον οΰν

είναι έφ’ άπαντα άγαθόν.

ultima pertinent ad Prot. 339 a. aliter ex Tarrhaeo ad

Crat. 384 a. 365 d εμβραχυ] T: non habet W. idem schol. ad Theag. 127 c, ubi v. ann., et Gorg. 457 a.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΑΤΤΟΝΑ ΙΠΠΙΑΝ

179

368 a άνέδην. €κκεχυμ,€νως, καί το κατα στερησιν τοΰ εδους (1. εδους). 368 c στλεγγίδα καί λήκυθον. (ΐ) στλεγγίς η ξύστρα, και στλεγγιζόμενοι οι άποξυόμενοι, δ εστι κτενιζομενοι.

στλεγγίς γάρ τό κτενιού, ώς ’ Αριστοφάνης Γήρα

(fr.

139

Kock)— et παιδαριοις άκολουθεΐν Ίδεις φερων (1. δει σφαίραν) και στλεγγίδ' εχοντα. και Δαιταλεΰσιν

(fr.

207 Kock)—

ονδ’ εστιν αύτη στλεγγίς ούδε λήκυθος, καλείται δε στλεγγίς και χρυσοΰν έλασμα τό περί τη κεφαλή των γυναικών,

(ϊ) λήκυθος' άγγεΐόν τί φασιν ’Αττικοί, εν ω τοΐς νεκροΐς

εφερον τό μύρον, την άλάβαστον.

άρσενικώς δε τον αλάβαστρον

είπεν 'Ηρόδοτος (III 2θ), εχρώντο δέ και αντί φασκωλίων ληκύθοις, ά εστι δερμάτινα βαλλάντια (φάσκωλος δε τό μεγα, εις δ τα ίμάτια εμβάλλεται), λεγουσι

δέ

διό καί τους άπορους +άττοληκύθους (1. αύτο-) ελεγον.

την λάγυνον λήκυθον, καί τό μεταξύ της λαυκανίας καί

αύχενος ηχώδες, ώς φησι Κλέαρχος (F Η G II 325> 72)· 368 a άνεδην] Τ: non habet W. είπεν άνετως.

e

Diogeniano,

add. ree. t οΰχ οΰτως, άλλ’ άπο τοΰ άνίημι, ώσει

ut videtur (Wolf, p.

εκκεχυμενως, κατά στέρησιν τοΰ εσαι.

10).

cf. Hesych. άνέδην-

Ετ. Μ. άνέδην- σημαίνει τό άναστάτους είναι,

παρά τό εδος, εδην, και άνεδην, τό άνευ εδους. . . . σημαίνει καί τό εκλελυμενως (1. εκκεχυμενως). 368 c στλεγγίδα καί λήκυθον] et] η W | ούδε λήκυθον Τ | λήκυθος δε άγ. W | οί τής ας Αττικοί W | άλάβαστον) αλάβαστρον W | αρσενικόν W | ληκίθοις W | τοΰ λαυκανίου

W: τοΰ λαυκανίου Τ. (ι) στλεγγίς κτλ. e Lex. Αττ. (Cohn, p. 811; Giesing, p. 10). cf. Phot. στλεγγίς" η ξύστρα· καί στλεγγιζόμενος άποξυόμενος. Αριστοφάνης Γήρα· Ε’ι παιδαριοις άκολουθεΐν δεισφερων (sic) καί στλεγγίδ’ εχοντα. Δ αιταλεΰαιν Ούδ’ εστιν αύτη στλεγγίς ούδε λήκυθος, κεφαλή των γυναικών,

καλείται δε στζλ)εγγίς καί χρυσοΰν έλασμα τό περί τη

eadem Suid. (nisi quod et παιδαριοις άκολουθεΐν δεΐ σφαίραν

καί στλεγγίδ’ εχοντα, unde corrigendi schol. et Phot.), et schol. Ar. Eqq. 580.

cf. Poll. X 62. Boetho tribuit Naber, Proli, p. 66. sed est λεξις κωμική, cf. Schol. Ar. Eqq. 577 (e Didymo, ut videtur). geniano conflatum (Cohn, p. 793).

(2) λήκυθος κτλ.

e Lex. Att. et Dio¬

cf. (a) Phot., Suid., λήκυθον- την τοΰ μύρου

Αττικοί καλοΰσιν άλάβαστον άρσενικώς δε τον άλάβαστον είπεν 'Ηρόδοτος. άλάβαστρον.) δθεν

καί

τούς

legendum).

(Suid.

Ρηοτ. λήκυθος- ειώθεσαν εν ληκύθοις νομισμάτων εχειν νέων τινεςεκδημοΰν.ας αύτοληκύθους ελεγον.

(unde in schol. αύτοληκύθους

(b) Hesych. φασκώλιον- βαλάντιον δερμάτινον. φάσκωλος δέ τό μεγα,

εις ο τά Ιμάτια εμβάλλεται,

αύτολήκυθοι- οί πενητες.

λήκυθος- τό μεταξύ τοΰ λαυ¬

κανίου καί αύχενος ηχώδες (integriore igitur Diogeniano usus est schol.).

totam

glossam Aelio Dionysio vindicat Giesing (p. 16) coli. Eust. p. 1446, 5 ίσως δε καί φασκώλιον, ώς δηλοΐ ό είπών φασκώλιον δερμάτινον βαλλάντιον οίον θυλάκων, καί φάσκωλος ή ιματιοφορίς, ώς φησιν Αίλιος Διονύσιος (fr. 206 Schwabe).

ι8ο

SCHOLIA PLATONICA

369 d λιπαρή. προσεδρευτικόν, επιμεΧη. 371 d άρχαΐον. ενηθη, η άπΧονν. 371 e εύνοιας (F : εύηθείας T W f). γρ. καί εύνοιας W. 372 b λιπαρής. επιμελής καί προσεδρευτικός. 372 e κατηβολή. κατεβολή (sic) το επιβάΧΧον. Ευριπίδης Τημενω (T G F fr. 75°) καί ΠεΧιάσιν (T G F fr. 614).

Χεγεται δε ούτως καί η τοϋ πυρετόν

περίοδος καί άρμη, καί μερίς, καί ιερά νόσος, τό χρεών, το καθήκον, θυσία, τελετή, τά νομιζόμενα.

373

b ή (F : ην T W).

αντί τοϋ ημην, ’Αττικώς.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΩΝΑ 530 a Εφέσου. πόλις ’Ιωνίας. 530 a Επίδαυρου. πόλις εν ’ IΧΧυρίδι. 530 a μών. μη \αΰ (1. οΰν), ου δη, fapa (1. άρα). 369 d λιπαρή] cf. schol. Protag. 315 e? et ibi ann. 371 d άρχαΐον] e Diogeniano. cf. Hesych. άρχαΐον- παλαιόν, πρώτον, άπλοΰν, άκακον, ευήθης,

comica λεξις ad Pherecr. fr. 205 Kock.

372 b λιπαρήν] cf. schol. 369 d supra. 372 e κατηβολή] e Diogeniano. χρεών pro το χρεών,

eadem Hesych., nisi quod καί τέλος των

cf. Suid. s.v. καταβολή, Phot. s.v. κατηβολή.

373 b η] cf. schol. Rep. 328 c et schol. Areth. ad Symp. 173 a, ubi v. ann. 530 a Εφέσου] e Geographo. cf. Steph. Byz. 530 a Επίδαυρου] e

Geographo.

ridicule confunduntur Epidaurus et Epi-

damnus. cf. Cohn, p. 856. 530

a μών] T:

non habet W.

δή, άρα, ubi ουν add. Meineke.

e Diogeniano.

cf. Hesych. μών- μή , οϋ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΩΝΑ

181

530 a ραψωδών. ραψωδούς φασι τους τα Ομηρου επη ev τοΐς θεάτροις απαγγέλλοντας, εκληθησαν δε ούτως, επει ράβδους εχοντες δαφνίνας άπηγγελλον. ραφωδησαι λέγεται και τδ φλυαρησαι, η τδ απλώς ή~λαβεΐν (1. λαλεΐν) και απαγγεΐλαι χωρ'ις \έργου τινός. 533 d Μαγνήτιν. (ΐ) Πτολεμαίος ο μεγας εν ζ των γεωγραφικών ύφηγησεών (VII 30) φησι κατά την έκτδς Γάγγου ποταμού 'Ινδικήν [ο τι] μετά και άλλας νήσους τινας Σατυρων είναι τρεις, ών τούς ένοικοΰντας ουράς έχειν οποίας διαγραφουσι τών Σατυρων.

φέρονται δε συνεχείς και άλλαι

δέκα νήσοι, καλουμεναι Μανιολαι, εν αίς φασι τά σίδηρους έχοντα ήλους πλοία κατέχεσθαι, μηποτε της 'Ηράκλειας λίθου περί αύτάς γεννωμενης, και δια τούτο ψέπιούροις (1. επ' ούροΐς) ναυπηγεΐσθαΐ" κατέχειν τε αυτούς άνθρωποφάγους. (Σ) Διογενιανδς δε Μαγνήτιν μέν πλανάν λέγει την δψιν λίθον, ώς είη άργύρω έμφερης, την δ’ Ήρακλεώτιν έπισπάσθαι τδν σίδηρον. 534 d Τύννιχος. ση(μείωσαι) περί Τυννίχου.

(Τ: non habet W.)

530 a ραψωδών] ράβ. δαφν. εχ. W.

e Lex. Rhet.

cf. Lex. Βεκκ. V ραψωδοί καί

ραψωδοΰντες’ ol τα Όμηρου επη άπαγγελλοντες εν τοΐς θεάτροις.

ραφωδησαι ονν

εστίν ήτοι τδ φλυαρησαι η απλώς λαβεΐν και άπαγγελλειν χωρίς έργου τινός.

(eadem

Ετ. Μ., sed λαλεΐν (recte) pro λαβεΐν). Phot., Suid. ραψωδοί’ οί τα Όμηρου επη εν τοΐς θεάτροις άπαγγελλοντες· οι εκληθησαν ούτως επεί ράβδους εχοντες άπηγγελλον. ραφωδησαι δε εστι τδ φλυαρησαι, η τδ απλώς λαβεΐν (sic) καί άπαγγεΐλαι χωρίς έργου τινός.

quid sibi velit χωρίς έργου τινός frustra quaesiveris, monuit Toup είρμοΰ

pro έργου legendum esse, coli, schol. ad Pind. Nem. II 2 (de rhapsodis) είρμώ τινί καί ραφή παραπλήσιου ποιεΐν.

533 d Μαγνήτιν] εϊη] είναι W. έπιούροις.

id. schol. ad Remp. 373 b.

άλλα? τινάς νήσους W | ras post φασι add. W | πιοάροις (sic) W |

(1) ex Ptolemaeo, II 169 sq. Nobbe, unde legendum επ’ ούροΐς pro

(2) Diogenianus ter nominatim citatur in scholl. vet., hic et ad Hipp.

ma. 301 b, Legg. 718 e (cf. praeterea Arethae schol. ad Lys. 206 d).

doctrinam

eius habes apud Hesych. Μαγνήτις λίθος' αύτη πλανά την δφιν, άργύρω εμφερης ουσα, η δε Ήρακλεώτις την σίδηρον επισπάται.

cf. ib. 'Ηράκλειά λίθος’ ην ενιοι

Μαγνήτιν λεγουσιν, ούκ όρθώς· διαλλάττουσι γαρ καί ή μεν επισπωμενη τδν σίδηρον Ηράκλειά εστίν, ή δε έτερα παραπλήσιος άργύρω, ώστε Πλάτων αμαρτάνει την αυτήν ΰπολαμβάνων Μαγνήτιν καί

Ήρακλείαν εν ’Ίωνι·

(Tim. 80 c) έτερως καί έτεραν φησί.

καί γάρ

αύτδς άλλαχοΰ

κέκληται δε ούτως άφ’ Ήρακλείας της εν

Λυδία πόλεως, διό καί Σοφοκλής Λυδίαν λίθον αυτήν καλεΐ (fr. 800 Pearson), oi δβ σιδηρΐτιν, οί δε Ήρακλεώτιν.

(cf. praeterea s.v. Λυδία λίθος.) e Didymo (qui non

semel επιφύεται τώ Πλάτωνι ώς παριστοροΰντι, schol. Legg. 630 a) haec fluxisse probabiliter coniecit Cohn (p. 785, n. 1).

ex Aelio Dionysio utraque sententia

affertur (1) ap. Eust. p. 388, 24 (fr. 197 Schwabe), (2) ap. Phot. Bibi. cod. 279 (ex Helladio), de qua re v. Schwabe, Proli, pp. 36-8.

SCHOLIA PLATONICA

82 538 c οΐνω πραμνείω.

Πράμνειος οίνος ήτοι ό άττο της ΙΊραμνοις αμπέλου, η ο πραυνων το μένος,

τινες 8ε, επειδή εν Πράμντ) πρώτον εφυτευθη άμπελος τη

εν Ικαρω. 538 c κνή τυρόν κνήστι (F: κνηστει W et ex κνηστη fecit Τ). εκοπτε τυρόν κοπίδι. 538 d βυσσόν (Τ). πυθμένα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΕΞΕΝΟΝ 235 c εξ ύττογύου. παρ' αυτά, άπερισκέπτως, εκ τοΰ σύνεγγυς. 235 c αύτοσχεδιάζειν. αυτομάτως, άσκεπτως είπεΐν. 235 e Ασπασίαν. Ασπασία

αυτή

Άζιόχου,

Μιλησία,

γυνή

Περικλεούς,

παρά

Σωκράτει πεφιλοσοφηκυΐα, ώς Διόδωρος εν τω περί φΜιλητουφ (1. μνημάτων) συγγράμματι φησίν.

επεγηματο δε μετά τον Περικλεούς

538 C οΐνω πραμνείω] πράμνη e πράμνω fecit t: 7τράμνω W.

cf. Hesych. Πρά-

μνιος οίνος" ό από τ-rjs Πραμνίας άμπελον, εστί δε εγκωμιον οίνου, καί σκληρός οίνος. Ρηοτ. Πράμνειος οίνος" Άρίσταρχος έπιμελώς τον ήδυν οίνον Πράμνειον ελεγεν τινες τον ώνιον οίνον η παραμάνων τινες από άμπελον Πραμνείας ονομαζόμενης· ό δε Ιδίως τον μέλανα· ενιοι τον πραννοντα τό μένος· Σημος

6

Α ήλιος εν τρίτω· tεν η καί

ό πράγ μων\ (εφη καί Πράμνον Naber) πέτραν είναι άφ' φς τον οίνον εΐναι.

vet. esse statuit Cohn (p. 789), Boetho tribuit Naber (Proli., p. 15).

ScHOL.

cf. etiam

Athen. I 30 qui laudato Semi Delii loco sic pergit: Δίδυμος δε Πράμνειον φησιν οίνον άπό Πραμνείας αμπέλου ουτω καλούμενης, οΐ δε ιδίως τον μελανα· ενιοι δε εν τω καθόλου τον προς παραμονήν επιτήδειον, οίονεί παραμάνων όντα·

οι Se τον

πραΰνοντα τό μένος, επεί οι πιάντες προσηνείς. 538 c κνή τυρόν κνήστι] e Diogeniano.

cf. Hesych. κνή" κόπτει, κνήστις" κοπίς

σιδηρά κτλ.

538 d βυσσόν] Τ : πυθμεν’ in textu legit W. 235 c εξ ύπογύου] εκ τοΰ συν., άπερ., παραυτά (sic) Τ. Bach.,

Suid.

e Lex. Βυζ.

cf. Lex.

εξ ύπογύου" παρ' αυτά, άπερισκέπτως, εκ τοΰ σύνεγγυς.

Ετ. Μ.

εξ ΰπογυίου" έξ έτοιμου, εκ τοΰ προ ολίγου, εκ τοΰ σύνεγγυς . . . σημαίνει δε καί παρ' αυτά καί άπερισκέπτως.

e Diogeniano habuit Lex. Byz. cf. Hesych. εξ ύπογύου"

εκ τοΰ σύνεγγυς.

235 c οΰτοσχεδιάζειν] άσκάπως W. 235 e Ασπασίαν] Μιλήτου corr. Wilamowitz, Ar. uni Athen I 263 n. 7 |, ώς Αισχίνης κτλ.] 1. ώς Αισχίνης ό Σωκρατικός εν διαλέγω 'Ασπασία καί Καλλίας ομοίως

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΕΞΕΝΟΝ

>83

θανατον Λνσικλοΐ τώ προβατοκαπήλω, καί οζ αύτοΰ οσχεν υιόν όνόματι Ποριστην, και τον Λυσικλοα ρήτορα δεινότατου κατεσκευάσατο ,καθάπερ και

Περικλεα δημηγορεΐυ παρεσκευασευ, ως Αισχίνης

ev διαλογω ΥΟμφάλη

1~Κάλλιο, τύραννον

και ΓΙλατων'\ αυτήν

καλεΐβ

ομοίως Πεδήταις. χοίρων

Ευπολις

6

Σωκρατικός Κρατίνος δε

Φίλοις·

ον δε

(fr. 249 Kock) 'Ελένην αυτήν καλοί· δ δε Κρατίνος (fr. 24.1 Kock), ίσως ότι καί Περικλής ’Ολύμπιος προση-

Προσπαλτιοις και

Ηραν

γορουοτο.

οσχον δ

εζ αυτής ο Περικλής νόθον υιόν, εφλ ω καί ετελευτα

των γνησίων ττροαττοθανόντων, ως Ευττολις Αήμοις

(fr. 98 Kock).

236 a 'Ραμνουσίου. ’Ραμνούς δήμος Αίαντίδος, οζ ου οΰτος.

236 d εργω κτλ. επιτάφιος.

(W: non habet Τ.)

237 d βοτά. τα βοσκήματα,

κατά πάντων δο χορσαίων καί πτηνών καί ένυδρων

λόγοται, ζώα όσα βόσκοται.

239 c πορί τών ον Μαραθώνι πολομησάντων.

239 e ό δε υιός. τον Καμβυσην φησίν. ν. Meineke I 182. | Κρατίνος δο κτλ.] Meineke ita emen¬

Πηδηταΐς (fr. 15 Kock).

davit Κρατίνος δε Όμφάλην αυτήν καλοΐ Χοίρωσιν (fr. 241 Kock), τύραννον Ευττολις Φίλοις (fr. 274 Kock). Milesio, πάλιν

| τύραννον αότι)ν] τύραννον αυτόν W., fort. ex Hesychio

cf. Plut. Per. 24 iv δο ταΐς κωμωδίαις Όμφάλη το νόα καί Αηιάνοιρα καί

"Ηρα

προσαγορουοται.

Κρατίνος

δ’ άντικρυς παλλακήν αυτήν οΐρηκον ον

τουτοις (fr. 241 Kock)— "Ηραν τό οι Ασπασίαν τίκτοι Καταπυγοσΰνη παλλακήν κυνώπιδα. δοκοΐ δο καί τον νόθον όκ ταύτης τοκνώσαι πορί ου ποποίηκον Ευπολις ον Αήμοις (fr.

98 Kock) αυτόν μον ούτως όρωτώντα—

6

νόθος δε μοι ζή;

τον δε Μυρωνίδην άποκρινόμονον— καί πταλαι γ' αν ήν άνήρ, οι μή τό τής πόρνης ύπορρώδοι κακόν. cf. etiam Harp.

27 >

>8 δοκοί οζ αυτής όσχηκόναι ό Πορικλής τον ομώνυμον αυτω

Πορικλοα τον νόθον, ως όμφαίνοι καί Ευπολις ον τοΐς Αήμοις. 236

a 'Ραμνουσίου]

e Demographo.

237 d βοτά] ζώων W.

e Diogeniano.

cf. Hesych. βοτά- βοσκήματα,

πάντων λόγοται καί χορσαίων καί πτηνών καί ονΰδρων καί αγρίων ζώων, από τοΰ βόσκοσθαι.

κατά,

λόγοται δο

184.

SCHOLIA PLATONICA

240 a Σάρδεσιν. Σάρδεις πόλις Λυδίας.

240 b Ερέτριαν. πόλις Εύβοιας.

240 c Μαραθώνα. Μαραθών τόπος της

'Αττικής,

άπεχων

των

Αθηνών

σταδιονς

τριακοσίους, τη φύσει τραχύς, δυσίππαστος, εχων εν εαυτώ πηλούς, τενάγη, λίμνας.

240 c ττ) υστεραία. νόμος γάρ ην αύτοΐς μη άλλως εζάγειν επί πόλεμον, ει

μη

παν¬

σέληνος '[η.

241 a. περί των εν Σαλαμΐνι καί 'Αρτεμισίω ναυμαχησάντων. 241 a Σαλαμίνα . . . Άρτεμισίω. Σαλαμίς προς τη 'Αττική νησός τε καί πόλις. άκρα της Εύβοιας, η τείνονσα επί θάλασσαν,

Άρτεμίσιον δε

ετερος αύλών παράκειται

τη θαλάσση, εν ω η ναυμαχία εγενετο.

241 c περί των εν Πλαταιαΐς πολεμησάντων.

241

C

Πλαταιαΐς.

πόλις Βοιωτίας.

241 d περί

των

επ'

Εύρυμεδοντι

Παμφυλίας

ποταμω

ναυσί

καί

πεζή

μαχεσαμενων επί τε Κύπρον καί Αίγυπτον ελθόντων.

242 a περί των εν Τανάγρα μαχεσαμενων. 240 a Σάρδεσιν] Σάρδις Τ.

e Geographo. cf. Steph. Byz.

240 b Ερέτριαν] e Geographo.

cf. Steph. Byz.

240 c Μαραθώνα] τόπος Αττικής ή Μαραθών W.

e Geographo.

aliter Steph.

Byz. cf. Niese, de Steph. Byz. auctoribus, p. 4.6. 240 c τη υστεραία] πανσέληνος η] όταν σεληνος ην W: 1. πανσέληνος εΐη.

cf.

Herod. VI 120. 241 a Σαλαμίνα . . . Άρτεμισίω] δε post Σαλ. add. W. Artemisio aliter Steph. Byz. cf. Niese loc. cit.

241 c Πλαταιαι$] e Geographo. cf. Steph. Byz. 241 d επ’ Εύρυμεδοντι] e Geographo.

cf. Steph. Byz.

e Geographo.

de

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΕΞΕΝΟΝ

ι85

242 a Τανάγρα. πόλις της Βοιωτίας.

242 e περί των εν Σικελία και Ελλησποντω και Μιτνληνη ναυμαγησάντων.

242 e Σικελίαν. ’Άλεξίς φησιν ό κωμικός (fr. 268

Kock)—

των επτά νήσων ας δεδειχεν η φυσις θν-ητοΐς μεγίστας, Σικελία μεν, ώς λόγος, εστιν μεγίστη, και δε Σαρδώ δεύτερα, τρίτη τε Κόρνος, και τέταρτη θ’ η Αιός Κρητη τροφός. Εύβοια πέμπτη στενοφυης, έκτη Κόπρος Λέσβος δε τάξιν εβδόμην λαχοΰσ’ έχει. Σικελία

δ’

εκλήθη από Σικελοΰ τοΰ βασιλευσαντος Αύσόνων, οι από

Ίαπυγων εξαναστάντες διεβησαν εις την πάλαι Σικανίαν καλού μόνην.

243 a Ελλήσποντον. Άθάμαντος γυναίκες Νεφόλη και Ίνώ. και "Ελλη,

τοΐς εκ

αυτή επιβουλευουσα Φρίξω

Νεφόλης τούτου παισίν, πείθει τούς ύπ' αύτοΰ

πεμφθεντας εις Δελφούς διά τον λιμόν ειπεΐν ότι παυσεσθαι τούτον ό ’Απόλλων εΐπεν, εί

Φρίξον αύτω σφαγιάσειεν.

Νεφόλη δε μαθοΰσα

τούτο λαμβάνει παρ’ Έρμοϋ κριόπρωρον πλοΐον υπόχρυσου, εμβάλλει τε τούς παΐδας εν αύτω πλεΐν και φεύγειν.

των δε κατά την μεταξύ

Σιγίου καί Χερρονησου γενομενων θάλασσαν, η μεν "Ελλη εκ τού πλοίου εις τον βυθόν ωλισθεν, τω δε πελάγει τούνομα δίδωσιν απ' αυτής.

243 c Μυτιλήνη. πόλις εν Λόσβω τη νησω. 242 a Τανάγρα] e Geographo. cf. Steph. Byz. 242 e Μιτ. ναυμαχ.] T: Μυτυλίνη μαχεσαμενων W. 242 e Σικελίαν] Alexidis vv. 3-5 vulgo edunturεστιν μεγίστη, δεύτερα Σαρδω, τρίτη Κόρνος, τέταρτη δ’ ή Διός Κρητη τροφός.

cod. T exhibet τρίτη τε κυρνος και τε | τάρτηθή διός κρητη τρόφος (lac. c. 8 litterarum) ενβοια. | και δε Σαρδώ] προς δε Σάρδος Τ | Κριτή W | στεινοφυης Τ: στηνοφυης W | τοΰ βασιλευσαντος] βασιλεως (τοΰ om. W.)

ceterum cf. Steph. Byz. s.v. Σικελία.

243 a Ελλήσποντον] ”Ελλη . . . "Ελλη W: "Ελληνι . . . "Ελληνι Τ | εΐπεν] φησιν W | τούνομα δίδωσιν] δίδωσιν όνομα W. 243 c Μυτιλήνη] e Geographo.

e Mythographo.

SCHOLIA PLATONICA

186

243 e Πειραιώς. Πειραιεύς' πόλις Αττικής και λιμην. 243 e Έλευσΐνι. Έλευσίς· δήμος και πόλις ’ Αττικής. 245 d έντέτηκε. εγκεκόλληται, πεπηγεν. 245 e *ν Κορίνθω. Κόρινθος πόλις εν Πελοποννήσω, κείμενη εν τώ Ίσθμώ. (1. Λεχαιον) δε επίνειου Κορίνθου, ώσπερ ο Πειραιενς

Λεχεόν

Αθηνών,

εις

τουτους δε τούς τόπονς απεδιδρασκον οι οικεται. 247 e τ° μηδέν αγαν. παράγγελμα Σόλωνος. 248 a τή παροιμία. τή μηδέν άγαν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΛΕΙΤΟΦΩΝΤΑ 4θό a διατριβάς. τάς φιλοσόφους διαλέξεις σημαίνει, και τον τόπον εν ω είσι, και την περί τι χρόνιον διάθεσιν. 407 a em μηχανής τραγικής. (ΐ) εν ταΐς τραγωδίαις, μετ' άλλας επιδείξεις πολλάς, επιφάνειαί τινες επι τελεί εκ μηχανής τίνος θεών άναδείκνννται.

τοΰτο γοΰν

ενταΰθά φησιν. 243 e Πειραιώς] λίμνη Τ.

e Geographo.

245 d έντέτηκε] e Diogeniano. κότος- εμπεπηγότος.

cf. ad Remp. 327 a.

cf. Hesych. έντέτηκεν' ενκεκόλληται.

έντετηκώς- έμ(πε')πηγώς.

έντετη-

prior glossa pertinet ad Soph.

EI. 1311. 245 e έν Κορίνθω] επί του 'Ισθμόν Τ | ΠελεόνΎ | Κορίνθου] ΚορινθίωνΎ | 'Αθηναίων W.

(i)

e

Geographo.

(2)

e

Diogeniano,

ut videtur,

eadem

Hesych.

s.v.

Λεΰχαιον (sic).

247 e το μηδέν αγαν] Τ: non habet W. 248 a τή παροιμία] Τ: non habet W.

406 a διατριβής] habet T.

e Lex. Byz., ut videtur,

cf. Suid. διατριβή· τόπος

εν ω τινες μανθάνουσιν . . . ή διάλεξις φιλόσοφος κτλ.

407 a ΙπΙ μηχανής τραγικής] (1) habet Τ.

Schol. vet., ut videtur (Cohn,

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΛΕΙΤΟΦΩΝΤΑ

187

(2) παροιμία αττο μηχανής θεός εττεφανης επί €77-

ώφελεία

η

σωτηρία

φαινομένων,

εν γαρ

αφανούς θεοί επί της σκηνής εφαίνοντο.

(fr. 227 Kock)

των απροσδόκητους

ταΐς

Μένανδρος

τραγωδίαις

εξ

Θεοφορουμένη

(fr. 278 Kock).

καί Κεκρυφάλω

407 d αίρει. καταλαμβάνει.

407 e όφθαλμοϊς χρήσθαι 408 a μή ζην κρεΐττον

schol. ree.

schol. rec.

408 c ττρός σε περί αυτών κτλ.

schol. rec.

409 d κομψότατα. πιθανώτατα η τεχνικωτατα η σπουδαιότατα.

4ΐο b λιπαρών. παρακαλών, προσεδρεΰων.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ Α 327 a Πειραιά. Πειραιεΰς πόλις ’Αττικής καί επίνειον ’Αθηναίων.

ήτοι λιμην, η

όρμητηριον. ρ. 849)· (2) habent Τ W: non habet A. παροιμία om. W J Μένανδρος. .. Κεκρυφάλω om. W. ex Tarrhaeo (Cohn, p. 846). cf. Diogen. II 84 άττό μηχανήϊ Oeos έτπφαveis' επί των άπροσδοκητως επ' ωφελεία τινί άναφαινομενων εν γάρ ταΐς τραγωδίαις θεοί εξ αφανούς επί τής σκηνής εφαίνοντο. plura SuiD., SCHOL. Lucian, p. 122. 407 d αίρει] habet T.

Scholium est, uncialibus litteris scriptum, καταλαμβάνει

in textu habet Vat.0. cf. schol. ad Theaet. 142 b. 407 e όφθαλμοϊς χρήσθαι] saec. XIV, ut videtur, κρεΐττον έστι τω μή επισταμενω ώς δει όράν μήτ άλλην χρείαν μηδεμίαν χρήσθαι τω σώματι, μηδ' ολως όραν μηδε τι πράττειν, ή ώς ετυχε πράττειν άμαθώς καί αφυώς. 408 a μή ζην κρεΐττον] saec. XIV, ut videtur,

οΐμαι παρόμοιον καί τό παρά

Σοφοκλεΐ (Ai. 479“8°)— άλλ’ ή καλώς ζήν ή καλώς τεθνηκεναι τον εύγενή χρη. 408 c πρός σε περί αυτών κτλ.] saec. XIV, ut videtur, σύγκρισις παραβάλλουσα μαθητάς προς διδάσκαλον. 409 d κομψότατα] habent Τ W. e Lex. Βυζ. plura ad Remp. 376 a, ubi v. ann. 410 b λιπαρών] e Diogeniano. επιμελώς καί προσεδρευτικώς.

cf. Hesych. λιπαρώ" παρακαλώ,

Lex.

Bach.,

Phot.,

Suid.

λιπαρώς"

λιπαρεϊ" παρακαλεΐ.

cf. scholl. ad Protag. 315 ε, Hipp. mi. 369 d. 327 a Πειραιά]

habent T W.

de Steph. Byz. auctoribus, p. 46.

e

Geographo.

aliter Steph.

Byz.

(Niese,

SCHOLIA PLATONICA

188

327 a την εορτήν. εορτήν ενταύθα την τών μικρών Παναθηναιων φησιν ην yap και. μεγάλα,

καί ταΰτα μεν ηγον εις άστυ Εζκα)τομβαιώνος μηνος τρίτη

άπιόντος· εν οΐς πέπλος τις άνηγετο τη

Αθήνα, καθ

κατά τά>ν Γιγάντων ταυτης τε καί η των

ον εδεικνυτο η

Ολυμπίων νίκη θεών,

τα

δε μικρά Παναθήναια κατά τον Πειραιά ετελουν, εν οις και πέπλος άλλος άνεΐτο τη θεω, καθ' ον ην ιδειν τους

Αθηναίους, τροφίμους

όντας αυτής, νικώντας τον προς Άτλαντινους πόλεμόν α δη τοΐς Βενδιδίοις καλουμενοις εΐπετο.

τούτων

δε

και Θράκες εκοινωνουν,

επει καί Βενδις παρ' αυτοΐς η "Αρτεμις καλείται, και αυτή τιμώμενη κοινή παρ' άμφοΐν. ταΰτα

δε

ετελεΐτο Θαργηλιώνος ένατη επι δέκα.

328 b Παιανια. Παιανίαι, δήμος Πανδιονίδος, εζ ου ουτος. 328 C θαμίζεΐξ. συχνάζεις. 328 c χρήν. εδει. 327 a την εορτήν] habent Τ W. yap] δε W | μεγάλα] μεγάλη Τ. ήγον] ένήγον W | Έκατομβεώνος W | τι?] καί W [ καί] om, W | ή των ’ Ολυμπίων A Τ W: των ’Ολυμπίων vulg. | Αθηναίους] ’Αθήνας W | όντα? αυτής om. W | Βενδιδίοις A Τ W: Βενδιδείοις vulg. | καλείται om. W | αϋτη om. W | κοινή om. W | ένάτη Α: έννάτη

W: θ' Τ. ex Proclo (Mettauer, ρ. 35)· cf. in Tim. 9 b (26, 18 Diehl) δήλον ότι τα μικρά ήν ταΰτα Παναθήναια· τα γάρ μεγάλα τοΰ Έκατομβαιώνος έγίνετο τρίτη άπιόντος. in Remp. ρ. 353» 4

8 Kroll) διεΐλεν τάς συνουσίας, την μεν έν Πειραιεΐ

τοΐς Βενδιδίοις άποδους, την δε έν άστει τοΐς Παναθηναίοις, ή ούκ ισμεν ώς τα μεν Βενδίδια την “Αρτεμιν θεραττεΰειν κατά τον Θρακών νόμον έθέλει, καί το όνομα τοΰτο Θράκιον, ή Βένδις.

in Tim. 26 f (85, 12 Diehl) άλλος ονν ουτος πέπλος ύπ’ αύτοΰ

πόλεμον έχων, έν ω νικώσιν οι

τρόφιμοι τής Αθήνας, ανάγεται τή θεω, ώσπερ

έκεΐνος ό των Παναθηναίων πέπλος έχει τούς Γίγαντας νικωμένους ΰπό των ’Ολυμπίων θεών (de

Critiae fabula loquitur Proclus, unde patet scholiastam de altero

peplo nugari); 27 a (85, 26 Diehl) ότι γε μην τά Παναθήναια τοΐς Βενδιδίοις εΐπετο λέγουσιν οί ΰπομνηματισταί, καί Άριστοκλής ό 'Ρόδιος Ιστορεί τά μεν έν Πειραιεΐ Βενδίδια τή εικάδι τοΰ Θαργηλιώνος έπιτελεΐσθαι, επεσθαι δε τάς περί την Αθήναν έορτάς.

sed cf. 9 b (26, 13 Diehl) ότι γάρ τά έν Πειραιεΐ Βενδίδια τή ένάτη έπί δέκα

τοΰ Θαργηλιώνος, όμολογοΰσιν οι περί τών εορτών γράφαντες.

425, Pauly-Wissowa V, 269-70.

Mommsen, Heortol.

De accentu vocis Βένδις (sic A T W et Procli

codd. ut videtur) cf. Chandler, Greek Accentuation, § 604, qui Βενδις. 328 b Παιανιά] habent T W. παναιονίδος T: om. W.

328 c θαμίζεΐξ] habet T. πυκνάζεις, ή συχνάζεις,

παιανίαι

A Τ: Παιανια W. |

πανδιονίδος

A:

e Demographo (Cohn, p. 855). e Lex. Byz.

cf. Lex. Bach., Phot., Suid. θαμίζεις'

glossa Homerica ad Σ 386 (Cohn, p. 819).

Cratyl. 428 d. 328 c χρήν] idem schol. ad Apol. 173, ubi v. ann.

cf. etiam ad

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Α

189

328 c ή (sic T:^AFt). άντ I τοΰ η μην ' Αττικως. 328 d ώς ευ ΐσθι κτλ. ω? φιλολογον Σωκράτους και ζητητικού όντος, και λόγων ειωθότος ανευρίσκειν πηγάς, οι προκείμενοι λόγοι Κεφάλω. 329 3. την τταλαιάν -παροιμίαν. την κολοιος ττοτι κολοιον ιζάνει' φιλάλληλον γάρ τουτι το ζωον. ταττεται Se η παροιμία επι των όμοίοις προσομιλουντων. 329 b προπηλακίσεις. ύβρεις η 8ιασυρμους. 329 b ύμνοΰσιν. αντί όόΰρονται, λοώοροΰσι, μόμφονται, κατ

ευφημισμόν.

329 e Σεριφίω. Σέριφος νήσος μια των Κυκλάόων και πόλις εν αύτη. οι δ’ εζ αυτής Σερίφιοι. 330 b χρηματιστής. χρημάτων ποριστης. 328 c ή] plura schol. Arethae ad Symp. 173 a. 328 d ώς ευ ϊσθι κτλ.] habent T W. ζητιτικοΰ T. ex Commentario recentiore, ut videtur. 329 a την παλαιάν τταροιμίαν] habent T W. φιλάλληλον .. . προσομιλουντων om.

W.

ex Tarrhaeo.

cf. Zenob. II 47 άεί κολοιός ττοτί κολοιον ιζάνει' επί των τοΐς

ομοιοις προσομιλουντων, επειδή ου μόνον εστ'ι τό ζώον φιλάλληλον και συνδυαστικόν και αγεληδόν πετάμενον, άλλα και άλίσκεται δια την αΰτοΰ σκιάν, προσερχόμενον αύτη καθ’ ύδατος όραθείση.

Plut. I 66 άεί κολοιός πάρ κολοιον ιζάνει' διά το

φιλάλληλον τοΰ ζώου.

329 b προπηλακίσεις] habet T.

e Lex. Βυζ.

plura ad Theaet. 164 e, ubi v.

αντί om. AT.

e Boetho, ut videtur (Cohn,

ann.

329 b ύμνοΰσιν] habent T W. p. 796; Wolf, p. 87).

cf. Phot. ύμνεΐν' όδνρεσθαι, μέμφεσθαι, λοιδορεΐν, κατ’

ευφημισμόν, ώς εν α' Πολιτείας,

similia ΤίΜ. ύμνοΰσι λέγεται καί εξ ορθής λέξεως

καί κατ’ ευφημισμόν, αντί τοΰ έπαιτιώνται τό γήρας, ώς εν α' Πολιτικών (1. Πολι¬ τειών).

idem fere schol. ad Remp. 549 e; Criti. 118 b; Legg. 871 a.

329 e Σεριφίω] habent T W.

αύτης T: αυτών A.

εκείθεν W.

e GeogRapho.

aliter Steph. Byz. (Niese, de Steph. Byz. auctoribus, p. 461). 330 b χρηματιστής] habet T. e Lex. Byz., ut videtur, cf. Suid. χρηματιστής, χρημάτων ποριστης κτλ.

SCHOLIA PLATONICA

190

331 a άτάλλοισα. τρέφουσα, τιθηνοΰσα, σαίνονσα. 331 a συναορεΐ. συνηρτηται. 331 c το άττοδιδόναι κτλ. (in mg. α). δτι δικαιοσύνη τδ άποδιδόναι τα παραδοθεντα κατα τον Κεφαλον λόγον, καί τούτον έλεγχος. 331d εφη. Πολέμαρχος.

331 e δτι, ή δ’ ο?, κτλ.

(in mg.

β').

δτι δικαιοσύνη τδ τά όφειλόμενα εκάστω αποδονναι κατα Πολέ¬ μαρχον, καί τούτον έλεγχος.

332 d εί μέν τι κτλ.

(in mg.

γ').

δτι δικαιοσύνη η τοΐς φίλοις ώφελίας, βλαβας δε τοΐς εχθροΐς παρέχονσα τέχνη κατά Πολέμαρχον, καί τοντον ελεγχος.

332 e ειεν · άγε

δη-

σνγκατάθεσής

μεν

των

είρημενών,

σνναφη

δε

προς

τά

μέλλοντα.

333 a συμβόλαια. σημείωσαι τινα τά συμβόλαιά φησιν, δτι. τά κοινωνηματα.

331 a άτάλλοισα]

habet Τ.

e Diogeniano.

τιθηνεΐ, σκιρτά, χαίρει, φιλεΐ, αγαπά,

35·

331 a συναορεϊ]

habent T W. ex

άτάλλει1 τρέφει,

cf. Hesych.

glossa Homerica, cf. Apoll. Lex. Hom. 46, Comm.

rec., ut videtur.

331 c το άποδιδόναι κτλ.] habent T W. hoc scholium cum sequentibus β',γ',8' procul dubio referenda sunt ad Proclum περί των προς τον όρον της δικαιοσύνης τον τοΰ Πολεμάρχου ρηθέντων ΰπό τοΰ Σωκράτους συλλογισμών, quod caput in codice

excidit,

cf. Proci, in Remp., ed. Kroll, p. 1, 8.

331 d εφη] A: non habent T W. infra add. a υίδς ών Κεφάλου. 331 e δτι, ή δ’ os, κτλ.] habent Τ W.

άποδιδόναι Τ.

ex Proclo,

cf. ad 331 c.

332 d εί μέν τι κτλ.] habent Τ W. ώφελείας W. ex Proclo, cf. ad 331 c. 332 e ειεν] habet W: habet T ad 337 c. plura ad Polit. 257 a, ubi v. ann.

333 a συμβόλαια] κοινωνηματα W.

συμβόλαιά φησι τά κοινωνηματα Τ:

ex Comm. rec., ut videtur.

ση.

ότι συμβόλαια τά

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Α

ι9ι

333 c όταν παρακαταθέσθαι κτλ. (in mg. δ'). OTt ό δίκαιος χρήσιμος όταν παρακαταθέσθαι 8εΐ άργύριον καί σών είναι, ως φησι Πολέμαρχος, καί τούτον έλεγχος. 333 e είτε πυκτικη. ττερί πυκτικής εύρησεις οποία τις ην μετά φύλλα 8ύο, εν ω καί περί παγκρατίου διαλαμβάνεται. 334 b κεκάσθαι (A Τ: κεκράσθαι W). οιμαι γραφεσθαι οφείλει ύπερ πάντας ανθρώπους κεκάσθαι (W). 334 b εμοιγε δοκεΐ ετι κτλ. (in mg. e'). οτι της δικαιοσύνης ωφελεΐν μεν τούς φίλους, βλάπτειν δε τους εχθρούς, ους φίλους και εχθρούς, καν μη ώσιν, νομίζει, ως φησι Πολέμαρχος, καί τούτου έλεγχος. 334 e τον δοκουντά τε κτλ. (in mg. £'). οτι δικαιοσύνης τό τούς όντας καί δοκοΰντας φίλους ωφελεΐν, καί τους εχθρούς βλάπτειν ομοίως καί αυτούς έχοντας κατά Πολέμαρχον, καί τούτου έλεγχος.

335 b βλαπτόμενοι δ’ ίπποι κτλ. άτι δικαιοσύνης καί δικαίου τό πάντας ωφελεΐν.

335 c αφίππους. άπείρως έχοντας ιππικής. 336 C εύηθίζεσθε. μωραίνετε, ανοηταίνετε, εύφημως. 333

c δταν παρακαταθΐσθαι

Proclo,

κτλ.] habent

Τ W.

χρησιμώτατος

Τ W.

ex

cf. ad 331 c.

333 e €ΐτ€ πυκτικη] habet T.

in A leguntur haec f. 5 v; et re vera f. 7 v (ad 3380)

de pancratio agitur, έμπροσθεν pro μετά φνλλα δύο T; at in T schol. de pancratio ante 333 e omnino deest. 334 b εμοιγε δοκεΐ ετι κτλ.] habent TW. νομίζει om. W. | ωσι Τ. 334

ex Proclo,

e τον δοκοΰντά τε κτλ.]

ovs φίλους και εχθρούς om. Τ W |

cf. ad 331 c.

habent T W.

και αΰτοΑ] καί om. W.

ex Proclo.

cf. ad 331 c. 335 b βλαπτόμενοι 8’ ίπποι κτλ.] habet T. 335 c άφίππουϊ] habet T.

e Diogeniano.

ex Proclo,

cf. ad 331 c.

cf. Hesych. αφιπποι' ol άπείρως

έχοντες Ιππικής. 336 c εΰηθίζεσθε] habent Τ W. άνοια, άνοιας).

e Diogeniano.

cf. Hesych. εύήθεια· μωρία,

ευηθες' άπλοΰν, μωρόν, άνόητον, άσύνετον (cf. Ρηοτ. εΰηθείας' μωρίας,

SCHOLIA PLATONICA

192

337 a σαρδάνιον. (i) παροιμία έπί τών έπ' ολέθριο σφών αυτών γελωντων.

01 yap

την Σαρδώ κατοικοΰντες, έός φησι Τίμαιος (F Η G I 199’ ^8 εΐ 29), έπειδάν αύτοΐς άπογηράσωσιν οί γονεΐς καί νομισωσιν ίκανον βεβιωκεναί χρόνον, άγοναίν αυτούς έπί τον τόπον εν ω μελλουσί θαψαι, κακεΐ λάκκους όρυζαντες επ’ άκρων χειλών τους μέλλοντας αποθνησκειν καθίζονσίν, επειτα έκαστος αυτών σχίζαν έχων τύπτει τον αντοΰ πατέρα και εις τους λάκκους περιωθεΐ· τούς δε πρεσβυτας χαιροντας έπ'ι τον θάνατον παραγίνεσθαι ώς εύδαίμονας, και μετά γέλωτος και ευθυμίας άπόλλυσθαι.

έπει ονν γελάν μεν συνέβαινεν, ού πάνυ δε ο

γέλως επ' άγαθώ τινι έγίνετο, παρά τοΐς "Ελλησι την προκειμένην ρυηναι (1. ρηθηναι) παροιμίαν.

Κλείταρχος δέ φησι (F G Η 137 f 9)

τούς Φοίνικας, καί μάλιστα Καρχηδονίους, τον Κρόνον τιμώντας, έπάν τίνος μεγάλου κατατνχεΐν σπεΰδωσιν, εϋχεσθαι καθ' ενός τών παίδων, εί περιγένοιντο τών έπιθυμηθέντων, καθαγιεΐν αυτόν τώ θεώ.

τοΰ δέ

Κρόνου χαλκού παρ' αύτοΐς έστώτος τάς χεΐρας ύπτιας έκτετακότος υπέρ κριβάνου χαλκού, τούτον έκκαίειν τό παιδίον.

της δέ φλογός τού

εκκειμένου προς τό σώμα έμπιπτούσης, συνέλκεσθαί τε τά μέλη, και τό σώμα σεσηρός φαίνεσθαι τοΐς γελώσι παραπλησίως, έως άν σο[σ]σπασθέν εις τόν κρίβανον παρολίσθη.

τον

ονν

σεσηρότα γέλωτα

σαρδάνιον εντεύθεν λέγεσθαι, έπει γελώντες άποθνησκουσιν σαίρειν δέ έστι τό διέλκειν τό στόμα καί χαίνειν.

Σιμωνίδης δε από Τάλω τοΰ

χαλκού, δν "Ηφαιστος έδημιούργησε Μίνιο φύλακα της νήσου ποιησασθαι, έμφυχον όν, τούς πελάζοντάς φησι κατακαΐον άνηρει· δθεν από τοΰ σεσηρέναι διά την φλόγα τον σαρδάνιον φησι λεχθηναι γέλωτα, ομοίως καί Σοφοκλής έν Ααιδάλω (fr. ΐ6θ Pearson).

ηκουσα δέ, φησίν ό

Ταρραΐος, εγχωρίων λεγόντων ότι έν Σαρδόνι γίγνοιτο βοτάνη σελίνω παραπλήσιος, φς οί γευσάμενοι δοκοΰσι μέν γέλωτι, σπασμώ δέ άπο337 a σαρδάνιον]

παροιμία Τ: om. W | γελάν μεν Τ: γελάν δέ W | την προ-

κειμένην ρυηναι παροιμίαν Τ: προκειμένη παροιμία έξενηνεγκται W . . . σημαίνει Τ: om. W.

placuit.

(1) ex Tarrhaeo, qui hic semel in scholiis nominatim citatur (Warn-

kross, p. 53)·

cf· Zenob. (Mill. Mei. p. 35^) σαρδόνιο? γέλιο?- μέμνηται ταΰτης

Ομηρος και Πλάτων, μηδέ

| Κλείταρχος

vides cod. Τ non ex A descriptum esse, quod permultis

χαιροΰσης

είρηται

γελώντων.

δέ

η παροιμία επί τών μη εκ καθαράς της διανοίας

sequuntur explicationes (i), ipsius Tarrhaei (sine

auctoris nomine) λέγουσι δέ δτι εν Σαρδόνη γίγνεται βοτάνη σελίνω παραπλήσια, ην οι προσενεγκάμενοι δοκοΰσι μέν γελάν σπασμώ καί άποθνησκουσι.

(2) Philoxeni.

Φιλόξενος δέ φησιν ένίους ίστορεΐν δτι έν Σαρδοϊ τη νησω ξόανόν έστι τοΰ Κρόνου προτεΐνον τας χεΐρας, έφ’ ου τούς οΐκοΰντας έπιτιθέναι τά βρέφη ταΐς χερσί τοΰ ξοανου, καί άπογελάν εΐτα άποθνησκειν καί διά τό γελάν τούτο κεκλησθαι τον έπιθανάτιον

γέλωτα.

Zenob.

V 82 habet explicationes (1)

Demonis (cf. schol.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Α

193

θντίσκουσιν ουτω δέ Σαρδόνιος αν λόγοιτο, και ού Σαρδόνιος, μηποτζ οΰν τό ’Ομηρικόν (ν 3°ΐ), όθεν και η παροιμία ίσως ερρυη, μείόησε δε θυμω σαρδάνιον μάλα τοΐον, τον απ' αυτών των χειλόων γέλωτα καί μέχρι του σεσηρέναι γινόμενον σημαίνει,

(sic Τ W: aliter Α.)

(2) παροιμία επί των επ’ ολέθριο τω σφών αυτών γελώντων, («Ο ΟΤΙ

οι Σάρδωνα κατοικοΰντες αιχμάλωτοι τούς υπέρ τα ο' έτη τώ Κρόνω έθυον, γελώντας ένεκα τοΰ τό έπανδρον εμφηναι, η (β') ότι τούς γηράσαντας εν Σαρδοΐ συνωθουμένους σχίζαις ύπό τών υιών εις βόθρον γελάν οι δε από τοΰ σεσηρέναι μετ’ ανίας· οι δε {γ') ότι εν Καρχηδόνι έν ταΐς μεγάλαις εύωχίαις ταΐς χερσι τοΰ Κρόνου (έστι δε χαλκοΰς ύφ’ ω κρίβανος) παιδα επιτίθενται, ος συνελκόμενος ύπό τοΰ πυρός δοκεΐ γελάν οι δε (δ') ότι λάχανόν έστι παρά τοΐς Σαρδωνίοις ηδύ σελίνια έμφερές, ού τούς γευσαμένους τάς τε σάρκας καί σιαγόνας

Od. υ 302; Crusius, Anal. Crit. 148) οι την ΣαρΒώ κατοικοΰντες, Καρχηδονίων όντες άποικοι, τους υπέρ τα. έβδομηκοντα έτη γεγονότες τω Κρόνω έθυον γελώντες και άσπαζόμενοι άλλήλους·

αισχρόν γάρ ηγούντο δακρΰειν και

προσποιητόν γέλωτα σαρδόνιου κληθήναι.

(2) Timaei.

θρηνειν.

τον οΰν

Τίμαιος δε φησιν αυτούς

ίστάντας τούς γονείς εν οΐς μέλλουσι βάλλεσθαι βόθροις, παίειν σχίζαις καί κατακρημνίζειν, φθειρόμενους δε αύτούς γελάν διά την άπό των τέκνων αδικίαν καί δόξαν τοΰ μακαρίως καί καλώς

τελευτάν.

et sine auctoris nomine.

(4) των παλαιών (ut est ap. Eustathium), άλλοι δέ τον

(3) ipsius Tarrhaei in brevius contractam

καθ’ ΰπόκρισιν γέλωτα γιγνόμενον σαρδόνιου καλεΐσθαι λέγουσιν, άπό τοΰ σεσηρέναι τοΐς όδοΰσι.

(5) Simonidis.

Σιμωνίδης δη φησιν τον Τάλω προ της εις Κρητην

σφίξεως οίκήσαι την Σαρδώ, καί πολλούς τών έν ταύτη διαφθεΐραι, ούς τελευτώντας σεσηρέναι, καί εκ τούτου ό σαρδόνιος γέλως,

additur fabula de Talo.

(2) mirifice

convenit Photius cum schol. A, ut suspiceris in hoc libro patriarchae glossam vetustum scholium in T servatum extrusisse, σαρδόνιος γέλως· παροιμία επί τών επ’ όλέθρω τώ σφών αύτών γελώντων, ην Δήμων μεν διαδοθήναι ότι οι Σαρδόνα κατοικοΰντες αιχμαλώτων τε τούς καλλίστους καί πρεσβυτέρους υπέρ έβδομηκοντα έτη τώ Κρόνω έθυον, γελώντας ένεκα τοΰ τό έπανδρον έμφηναι· Τιμαΐος δέ τούς ικανόν βεβιωκότας χρόνον έν Σαρδοΐ συνωθουμένους σχίζαις ύπό τών υιών εις δν έμελλον θάπτεσθαι βόθρον γελάν · οι δέ άπό τοΰ σεσηρέναι μετ’ άνοίας (1. ανίας)· καί φασιν άλλοι τε καί Κλείταρχος έν Καρχηδόνι έν ταΐς μεγάλαις εύχαΐς (1. εύωχίαις) παιδα ταΐς χερσί τοΰ Κρόνου έπιθέντας (Γδρυται δέ χαλκοΰς προβεβλημένος έχων τάς χεΐρας, ύφ’ ω κρίβανος) έπειτα ύποκαίειν, τον δε συνελκόμενον ύπό τοΰ πυρός δοκεΐν γελάν.

Σιμωνίδης δέ fτοΰ σιαλοντον (1. τον Τάλων τον) Ήφαιστότευκτον Σαρδόνιους

ού βουλομένους περαιώσαι προς Μίνω εις πΰρ καθαλλόμενον ώς αν χαλκοΰν προστερνιζόμενον άναιρεΐν έπιχάσκοντας.

Σειληνός δέ έν δ' τών περί Συρακούσας λαχανον

είναι παρά Σαρδονίοις ήδν σελίνω έμφερές, ου τούς γευσαμένους τάς τε σιαγόνας και τάς σάρκας αύτών άποδάκνειν ένιοι δέ τούς έπί κακώ γελώντας, ώς καί Όδυσσεα φησιν Όμηρος μείδησε κτλ.

Eust. ρ. 1893) 4 habet explicationes (1) τών παλαιών,

(2) Simonidis, (3) Tarrhaei, (4) Timaei, (5) Anonymi {έτεροι δέ), de qua re v. Schwabe ad Aelium Dionysium et Pausaniam, fr. 429.

o

SCHOLIA PLATONICA

194 εαυτών άποδάκνειν·

ένιοι δε (e')

ώς καί "Ομηρος τούς επί κακώ

γελώντας— μείδησε δε δΐος ’ Οδυσσενς σαρδάνιον

(sic : cf.

υ

300—302)

άλλοι Se (?') Τάλω τον ’ Ηφαιστότευκτον προ της εις Κρητην προς Μίνω άφίξεως, ελθειν εις Σαρδώ και διαφθεϊραι πολλούς, οΰς σεσηρεναι τελευτώντας,

(sic Α.)

337 a Ώ Ηράκλεις. επίφθεγμα θαυμαστικόν.

337 a ειρωνεία Σωκράτουξ. ειρωνεία έστι προσποίησις αδυναμίας ών δυναται τις ποιειν, ης εναντίον άλαζονία, προσποίησις δυναμεως ών ου δυναται τις ποιειν. 338 C ακούε δή κτλ.

(in

mg. α').

ότι δίκαιον το τοΰ κρείττονος συμφέρον κατά

Θρασύ μάγον καί

τούτου ελεγχος. 338 C Πουλυδάμας. οΰτος 6

Πουλυδάμας

διασημότατος

από Σκοτούσσης ην, πόλεως

παγκρατιαστης,

υπερμεγέθης,

ος

εν

Θεσσαλίας,

Πέρσαις

παρ'

"Ωχω γενόμενος τώ βασιλεΐ λέοντας άνεΐλεν και ώπλισμένους γυμνός κατηγωνίσατο. 338 c ιταγκρατιαστής.

6 παγκράτιον άγωνιζόμενος.

έστι δε τούτο αγών τις εξ ατελούς

πάλης καί ατελούς πυγμής συγκείμενος, δέ το πριν έσκευάζετο

ούτως,

και δήλη μεν ή πάλη, πυγμή

εις στρόφιον,

ο

έστι

στρογγύλον

ζωνάριον, οί τέσσαρες τών δακτύλων ένεβιβιίζοντο, καί υπερέβαλλαν τού στροφίου τοσοΰτον όσον, εί συνάγοιντο, πύξ είναι,

ξυνείχοντο Se

υπό σειράς, ην καθάπερ έρεισμα έβέβληντο εκ τοΰ πηχεος.

νυνί δέ αΰ

μεθέστηκε· ρινούς γάρ τών πιοτάτων βοών έφόντες, Ιμάντα εργάζονται 337 a

Ήράκλεΐϊ] habet Τ. idem schol. ad Men. 91 c, ubi v. ann.

337 a ειρωνεία Σωκράτους] habent T W. ή εναντίον αλαζονεία T W | προσποίησις οΰσα W.

ex Comm. rec., ut videtur, cf. [Arist.] Μ. M. 1193 a 29 sqq.

338 c ακούε δή κτλ.] habent T W. 338

C Πουλυδάμας] habent

T W.

δίκαιόν ε’στι W.

Πολυδάμας T.

ex Proclo,

cf. ad 331 c.

ex PHILOSTRATO Περί γυμνα¬

στικής (cf. schol. ad παγκρατιαστης infra) II, p. 272, 24 ed. Kayser (Mettauer,

p. 60).

338

ex Comm. haec in schol. pervenisse veri simile est.

C παγκρατιαστης] habet T.

πηχεος A: πήχεως T | μεθέστηκεν T | εφόντες

A: έφωντες T | υπό re vera AT | φησιν A: om. T.

ex Comm. haec in schol.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Α

J95

πυκτικον οζυν και προεμβαλλοντα' ο δε αντίχειρ ού συλλαμβάνει, τοΐς δάκτυλοι? το πλήττε ιν, νπο (1. υπέρ') συμμετρίας των τραυμάτων, ως μτ] πάσα η χειρ μαχοιτο.

ταΰτα Φιλόστρατός φησιν εν τω Περί

γυμναστικής.

34° d συκοφάντης. συκοφάντης λεγεται ο φευ8ώς τί τίνος κατήγορων, κεκλησθαι δ’ ουτω παρ' ’ Αθηναίοις πρώτον εύρεθεντος τοΰ φυτού της συκης, καί διά τούτο κωλυοντων εζαγειν τα σύκα, των 8ε φαινόντων τούς εξάγοντας συκοφαντών κληθεντων, συνέβη

καί τούς όπωσοΰν κατηγορούντάς

τινων φιλαπεχθημόνως ούτως προσαγορευθηναι. 341 b ώς εττος είπεΐν. τον ώς φαίνεται μόνον, καί ώς εν λόγω μόνον είπεΐν. 341 c ξυρεΐν Ιπιχειρειν λέοντα. παροιμία επί τών καθ’ εαυτών τι η αδύνατον ποιεϊν επιχειρούντων λεγομενη. 343 a τίτθη. μάμμη, η προς πατρός η μητρός μητηρ.

pervenisse veri simile est. cf. Phjlostrati opera ed. Kayser (1B71) II, p. 265, 32 et 265, 13. idem schol. ad Legg. 795 b unde legendum υπέρ συμμετρίας των τραυμάτων.

συκοφάντης] habent T W. φεΰδος τι τίνος Τ. e Lex. Rhet. cf. Phot. συκοφαντεϊν' τό φευδώς τίνος κατηγορεΐν κεκλησθαι δε φασι τοΰτο παρ’

340 d Suid.

Αθηναίοις πρώτον εΰρεθέντος τοΰ φυτού της συκης και διά τοΰτο κωλυοντων έζάγειν τά σΰκα, τών δε φαινόντων τούς εξάγοντας συκοφαντών κληθεντων, συνέβη και τούς όπωσοΰν

κατηγοροΰντας

τινών

φιλαπεχθημόνως

ούτως

Βεεκ. V συκοφαντεϊν- τό φιλαπεχθώς κατηγορεΐν.

προσαγορευθηναι.

Lex.

κατηγορούν γάρ άλληλων επί

σύκων εκφορά, καί κυρίως μεν επι τούτου λέγεται, καταχρηστικώτερον δε και έφ’ ήδήποτε αίτια συκοφαντεϊν έλεγον.

341 b ώς έπος είπειν] habent Τ W.

τον Α: τδ Τ.

έν λόγω μόνον] έν λόγοι

μόνω W. plura ad Symp. 186 a, ubi v. ann.

341 c ξυρεΐν έπιχειρεΐν λέοντα] habent T W. ex Tarrhaeo, ut videtur (Cohn, p. 843). cf. Pausaniam, fr. 80 (Schwabe) ap. Eust. p. 787, 7 ίστέον δε ότι έν τοϊς τοΰ Παυσανίου φέρεται . . . ότι εκ της λεοντής ή κατά τον λέοντα παροιμία το ξυρείν λέοντα επι τών άδυνάτοις επιχει ρούντων. cf. Phot. Suid. λέοντα ξυράς· παροιμία λεγομένη επι τών τά αδύνατα επιχειρούντων, DlOGEN. VI 25 λέοντα ξυράς- επι τών καθ’ εαυτών τι ποιούντων.

τίτθη]

W. μητρός] προς μητρός W. e Lex. Βυζ. cf. Lex. τήθη- μάμμη, η πατρός η μητρός μητηρ. confunduntur igitur τίτθη et τήθη solenni errore, et προς πατρός (sic Α Τ W) e dittographia compendii προς ortum, e Diogeniano habuit Lex. Byz. cf. Hesych. τήθη- ή τής μητρός και 343

a

habent Τ

Bach., Phot., Suid.

πατρός (μητηρ), ή καί μάμμη.

SCHOLIA PLATONICA

196

343 a κορυζώντα. μωραίνοντα,

μυξώζοντα-

κορυζα γαρ,

η

μύξα,

ην

οι

Αττικοί,

κατάρρουν φασίν. 344 a όσια. (1) δσια (742)—

τά βέβηλα, εις ά έστιν είσιέναι, ως

Αριστοφάνης Λυσιστρατη

ώ ττότνι Ειληθυα, έττίσχες τοϋ τοκού, έως αν εις οσιον άπέλθω χωρίον.

και δσια χρήματα τα μη Ιερά,

(2)

λέγεται

δε

και το '[διοννσιον οσιον.

Δημοσθένης εν τω κατά Τιμοκράτους

των θεών χρήματα ιερά, τά

δε

(XXXIV

τα μεν

κοινά της ττόλεως δσια ονομάζει.

344 b κατα μέρη άδικοϋντεξ. τδ έξης ούτως· ol κατά μέρη των το ιόντων κακουργημάτων άδικοΰντες. 344 c ουτωξ, ώ Σώκρατες. δτι ή αδικία της δικαιοσύνης δεσττοτικώτερον και ελευθεριώτερον, ώς Θρασυμαχος. 346 C άρνυμενουξ. άντι (τού) καταλλαττομένους. 343 a κορυζώντα] habent Τ W. μυξώζοντα, sed ιαιν supra ω, ut sit μυξιώντα Α: μυξωληξοντα Τ: om. W | φησιν Τ.

Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

Tim. κορυζάν' μΰξας ρεοΰσας έχειν κόρυζζα') γαρ ή μύξα. κατάρρους, περί κεφαλήν πάθος,

cf.

Hesych. κόρυζα' μύξα,

κορυζα' ξαίνει (cf. S.V. έσπυρκορίζομεν), μωραίνει.

κορυζών' μεμωραμένος. Suid. κορυζα' καί κορυζών μεμωραμένος, η μυξάζων.

καί

κορυζώντα. Lex. Bach. κορόζων' μεμωραμένος, η μυξώζων κόρυζα γάρ ή μύξα. 344 a δσια] (1) habent Τ W. φησιν post βέβηλα add. Τ W | ώ 7τότνι’] ώ ποτηι Τ : om. W I ειληθυα Α: είληθυ' Ar. cod. Rav.: είληθυΐα TW (in titulis leguntur ΙΛΕΙΘΥΑ, ΕΙΛΕΙΘΥΗΙ Meisterhans, p. 56, n. 477) | απ' έλθω χωρίον A: μόλω ’γώ χωρίον Ar. | διονύσιον et sic quoque Suid.: 1. δίκαιον ex Photio.

ad Legg., ubi quoque διονύσιον.

e Lex. Att.

idem schol.

cf. Phot. Suid. οσιον χωρίον' το

βέβηλον καί μη ιερόν, είς οέξεστιν εισιέναι, ώς ’ Αριστοφάνης Λυσιστρατη- ώ πότνι κτλ. (είλείθυα Phot.: άπέλθω Phot. Suid.). καί το δίκαιον (διονύσιον Suid.) όσιον,

καί όσια χρήματα' τά μη ιερά,

λέγεται δε

est igitur όσιον χωρίον λέξις κωμική, et

όσια χρήματα Λ έξις ρητορική, (μ) habet W: non habent Α Τ.

344 δ κατά μέρη άδικοΰντεξ] habet Τ. videtur.

μέρη Α: μέρος Τ.

344 c οΰτω$, ώ Ιώκρατες] habent T W.

ex Comm. rec., ut

καί ελευθεριώτερον om. Τ W.

ex

Proclo, ut videtur, cf. ad 331 c. 346 c άρνυμένους] T W: non habet A. αντί (του) om. T. Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

cf. Tim. αρνυσθαι' αντί τοϋ καταλλάσσεσθαι. ps.-Did. (Mill. Mei.

p. 404) αρνυσθαι. λαμβάνειν, η άντικαταλλάττεσθαι.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Λ

ι97

346 e ττροΐκα. χωρίς μισθού.

347 a ζημίαν. το ύττό πονηρότερου άρχεσθαι, ιός μετ' ολίγον ερεΐ.

347 6 εττιτρέψαι. την αρχήν άναλαβεσθαι δηλαδή.

347 6 πράγματα. αντί τοΰ φροντίδος· εζ οΰ και πολυπράγμων δ πολΰφροντις. 348 a άντικατατείναντες. αντί τοΰ διεζελθόντες λόγον μακράν. 348 b άνομολογούμενοι. αντί τοΰ όμολογοΰντες. 348 b ούτως, εφη, κτλ. (in mg. β'). οτι κατα Θρασύμαχον ή δικαιοσύνη γενναία εύήθεια· ή δε αδικία σοφία αληθινή, καί τούτου ελεγχος. 349 b αστείος.

νΰν γελοιώδης· σημαίνει γαρ καί τον εύσύνετον καί ευπρόσωπον καί χαρίεντα.

350 d εφαμεν δε δή κτλ. (γ' ad loc.). ότι ή δικαιοσύνη ασθενέστερα φύσει τής αδικίας, ερρωμενεστερα δε ή αδικία κατά Θρασύμαχον, καί τούτου ελεγχος. 346 e ττροΐκα] Τ: non habet A. idem schol. ad Apol. 19 ε, ubi v. ann. 347 a ζημίαν] habet Τ. πονητερου A. ex Comm. rec., ut videtur. 347 d επιτρέψαι]

T W.

habent

την

αρχήν

δηλονότι άναλαβεσθαι

Τ W.

ex

Comm. rec., ut videtur.

347 d πράγματα] habet T.

ex Comm. rec., ut videtur,

idem fere schol. ad

406 e, cf. schol. ad 430 d.

348 a άντικατατείναντες] habent T W. διεξελθόντες T W: άντιδιεξελθόντες A | μακράν λόγον διεξελθόντες W.

ex Comm. rec., ut videtur, sed cf. schol. ad Remp.

367 b et ann.

348 b άνομολογούμενοι]

habet T.

όμολογοΰντες A:

άνομολογοΰντες

T.

ex

Comm. rec., ut videtur.

348 b ούτως, εφη, κτλ.] habent T W. λόγων (p. 20, 7 sqq. Kroll).

ex Proclo,

secundus est των τεττάρων

cf. ad 331 c.

349 b αστείος] A T: haec habet W νΰν άντι τοΰ γελοιώδης το άατεΐος κεΐται. σημαίνει δε καί κτλ.

e Lex. Βυζ.

cf. Lex. Βεκκ. VI (cod. Coisl. 347), Suid.

αστείος' εΰσόνετος, ευπρόσωπος, χαρίεις, καλός, γελοιώδης (γελοιώδης καλώς Lex. Βεκκ).

e Diogeniano, ut videtur, habuit Lex. Byz. cf. Hesych.

350 d εφαμεν δέ δή κτλ.] habent Τ W.

ex Proclo,

tertius est των τεττάρων

λόγων . . . προς τά Θρασύμαχον τετταρα δόγματα (ρ. 20, j sqq. Kroll).

SCHOLIA PLATONICA

198

352 a αδύνατον ποιεί ττράττειν. αντί rον μετά. ττίστεως και ασφαλείας τι ττράττειν. 352 b ευωχού. αντί τον άττόλαυε. 352 C κομιδη. πάνυ. 352 d εί δε καί άμεινον κτλ. (δ' ad loc.). οτι

κατά

Θρασνμαχον εύδαιμονεστερον αδικία

δικαιοσύνης,

καί

τούτον ελεγχος.

353 a σμίλη. σμίλη εστ'ιν οργανον τμητικόν, ίσόττεδον την βασιν έχον, ως τουναν¬ τίον 6 τομεύς κυκλοτερή,

εστι δε σκυτοτομικόν εργαλεΐον.

354 a Βενδιδίοις. ττρογεγραπται τίνα τα Βενδίδια εν τη τον Aoyov αρχή. Β 357 b &ρά σ01 δοκεΐ κτλ. (α', β', γ' in mg. ad άρά σοι δοκεΐ, τί δε; et τρίτον δε). το αγαθόν

αυτό αυτού ένεκα

καί αυτό αυτού

των απ’ αύτοΰ

χαίρειν

€ν€κα και οια τα

γινομένων ένεκα

απ’ αύτου γινό-

γυμνάζεσθαι

μένα φρονείν δράν

ίατρευεσθαι

άβλαβεσιν

ηδοναΐς

ύγιαίνειν 352 a αδύνατον ττοιεΐ ιτράττειν] ex Comm. rec., ut videtur. 352 b ευωχού] habet T.

ex Comm. rec., ut videtur.

352 c κομιδτ)] habet T. plura ad Theaet. 155 a, ubi v. anu. 352 d ei δέ καί αμεινον κτλ.] habent T W.

ex Proclo, quartus est των τεττάρων

λόγων . . . προς τά Θρασνμάχου τετταρα δόγματα (ρ. 24, 25 sqq. Kroll).

353 a σμίλΐ)] habent T W. σμίλη εστΐν] έστίν om. W. | κυκλοτερής Τ | σκυτοτο¬ μικόν (compendio) εργαλεία (plene scriptum) A.

ex Commentario haec esse

probabiliter coniecit Mettauer (p. 37), collato schol. in Alc. I 129 c quod ex Olympiodoro fluxisse constat, v. ann. ad loc. 354 a Βενδιδίοις] habet T. cf. schol. ad 327 a. Βενδίδια hic quoque re vera A T. 357 b άρά σοι δοκεΐ κτλ.] habent T W.

άβλαβεσιν ήδοναΐς recte T: άβλαβαΐς

W: η λαβεΐν ηδονήν Α | φρονείν δράν ύγιαίνειν om. T W.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Β

ι99

358 e πεφυκεναι γάρ δή κτλ. (a' ad loc.). τις η παρα τοΐς πολλοΐς δικαιοσύνη και ποια και όθεν γίνεται. 358 e τδ μεν άδικεΐν αγαθόν κτλ. a' άδικεΐν Ω/

ρ

μητ '

>

5£

aotK€LV

τ)ττον αγαθόν

μη διδόναι δίκην

ΔΙΚΑΙΟΝ

μέσον άμφοΐν

μητ’ άδικεΐσθαι γ' άδικεΐσθαι

κακόν

μάλλον

μη δυνασθαι τιμωρεΐν

(habent TW). 359 b ώς δε καί οί κτλ. (β' ad loc.). οτι κατα τούς πολλούς πάντες αυτήν οί επιτηδενοντες άκοντες επιτηδευουσιν, ώς άναγκαίον

άλλ’

ούχ ώς αγαθόν.

359 d είναι μεν γάρ αύτόν κτλ. ση(μειωσαι) την κατα Γνγην τον Λυδόν ιστορίαν καί τον δακτύλιον.

(habet Τ). 300

e την δέ κρίσιν κτλ. (γ'

ad loc.).

ότι κατά τούς πολλούς εικότως ώς άναγκαίον

άλλ’

ούχ ώς

την δικαιοσύνην δρώσιν πολύ γάρ άμείνων ό του αδίκου η ό του δικαίου βίος, ώς λεγουσιν. 360 e πρώτον μεν ουν κτλ. ση(μείωσαι) την επιβολήν

(habent Τ W).

300 e ό άδικος ώσπερ κτλ. ο αοικος

ό δίκαιος

τα αδύνατα καί τα δυνατά διαισθα¬

άττλοΰς

νόμενος ικανός επανορθουσθαι σφαλλόμενος

γενναίος

λανθάνων εν τώ άδικεΐν

ού δοκών άλλ’ είναι θελων

λεγειν ικανός προς τό πείθειν καί ετι

τουναντίον τοΰ αδίκου ποιων

βιάζεσθαι

358 e πεφυκεναι γάρ 8ή κτλ.] habent Τ W. παρά, τά πολλά Τ: περί τά πολλά W | γίγνεται Τ. ex Proclo, ut videtur. 359 b ώς δε καί οί κτλ.] habent Τ W. 360 e την δέ κρίσιν κτλ. ] habent Τ W.

ex Proclo, ut videtur.

άλλ’ Τ W recte: άλλου A | ex Comm.

Proclo, ut videtur. 360 e ό άδικος ώσπερ κτλ.] habent Τ W.

τά αδύνατα A W: τάδννατα Τ

διαισθανόμενος λανθ. εν τα> άδικεΐν ικανός επαν. σφαλλ. λεγ. ίκανώς προς κτλ. W ετι om. Τ W.

SCHOLIA PLATONICA

200 361 b κατ’ Αισχύλον.

Αισχύλου εξ ’ Αμφιαράου (Sept. 592)— ον γάρ δοκεΐν δίκαιος άλλ’ είναι, θελων, βαθεΐαν άλοκα διά φρενός καρπούμενος, εξ ης τά κεδνά βλαστάνει βουλεύματα. 361 c τέγγεσθαι. ε’ίκειν, ένδιδάναι, ώς νΰν, η βρεχεσθαι. 361 e άγροικοτερως. αντί σκληρότερου. 362 a άνασχινδυλευθήσεται. άνασκολοπισθησεται. 2,62 d αδελφός άνδρί τταρείη. -παροιμία αδελφός ^άεί τταρείη ότι προτιμητέου τούς οικείους εις βοήθειαν.

Πλάτων εμνησθη ενταύθα, παρηκται δε

ίσως παρά

το

'Ομηρικόν (π 97)— η τι κασιγνητοις επιμεμφεαι οίσί περ άνηρ μαρναμενοισι πεποιθε[ν], και εί μεγα νεΐκος όρηται. 301 b κατ’ Αισχύλον] habet Τ.

εξ Άμφιαράου Α: εξ Άμφιάραω Τ: επ’ Άμ-

φιαράου Bekker: fort. es ’ Αμφιάραον (cf. Plut. Aristid. 3, 5 ; Mor. 186 b) | δίκαιος

A Τ: άριστος Aesch. | βαθειανάλλοκα T. 361 c τέγγεσθαι] habent T W. μαλάττων, βρέχων (Legg. βρέξω,

η

A : om. T W: καί viilg.

ex Timaeo τέγγων-

866 d), τέγγεσθαι- είκειν, ένδιδάναι.

τεγχθέντων (Legg. 880 e)· αντί τοϋ είξάντων.

τείας β'· “ το μη τέγγεσθαι ύπδ κακοδοξίας

cf. Ρηοτ. τέγξω-

ένθεν καί ό άτεγκτος- Πολι¬

Suid. τέγγε (Alcaei fr.

94)

Diehl)·

βρέχε, τέγγεσθαι- είκειν, ένδιδάναι, καί τέγγει- βρέχει,μαλάττει. Hesych. τέγγεσθαιεϊκειν, ένδιδάναι.

Lex. Βεκκ. V άτεγκτος παρηγορήμασιν- Αισχύλος (Τ G F fr.

348)' δοτική αντί γενικής ’ Αττικω έχρησατο έθει.

Πλάτων γενική κέχρηταί" “ μη

τεγγεσθαι ύπο κακοδοξίας.”

361 e άγροικοτέρως] habet Τ. αντί] αντί του Τ. ex Timaeo αγροίκος- σκληρόςκαί απαίδευτος, η

6

εν άγρω κατοίκων.

362 a άνασχινδυλευθήσεται | habent Τ W. ut videtur (Cohn, p. 783).

αντί τοΰ άνασκ. VV.

Schol. vet.,

cf. Tim. άνασχινδυλευθήναι- άνασκολοπισθηναι, άνα-

σταυρωθήναι. (eadem Suid. (sed άνασκινδ.) Lex. Bekk. p. 27, 14 άνασχινδαυλευθήναι

(sic)· διά τοΰ χ Πλάτων, άλλοι δέ διά τοΰ κ.)

Hesych. άνασκινδυλεύσεσθαι (sic

cod.)· άνασκολοπισθηναι. 362 d αδελφός άνδρί τταρείη] Τ: non habet A. προτιμητέοι οί οικείοι εις βοήθειαν,

haec habet W παροιμία οτι

ex Tarrhaeo (Cohn, p. 845).

SuiD., Macar.

I 29 αδελφός άνδρί (sic Macar.: om. Suid.) τταρείη- οτι προτιμητέον τούς οικείους εις βοήθειαν (εν καιρω περιστάαεως add. Suid.).

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Β

201

363 d τταΐδας γάρ -ιταίδων. εξ

Ηροδοτου

(VI 86),

αϊτό

του

δοθεντός χρησμού Γλαυκω

τω

Λάκωνι— ανδρδς δ’ ευόρκου γενεη μετόπισθεν άμείνων.

364 a ώξ em τδ πλήθος. αντί του ώς επι τδ πολύ.

364 b άγύρται. οΐ αγείροντες όχλον εφ' εαυτούς χυδαΐον.

364 C άκεΐσθαι. θεραπεύει.

364 C τήν μέν κακότητα κτλ.

(0D 285).

'Ησιόδου

364 d άνάντη. τραχεΐαν

(Τ:

καί τραχεΐαν

Α).

364 d λιστοί. αντί λιταζόμενοι, λιταΐς εϊκοντες.

364 e βίβλων. περί επωδών και καταδεσμων και καθαρσίων και μειλιγμάτων και των όμοιων.

363

d

παΐδας γάρ παίδων] habent Τ W.

haec in schol. pervenisse veri simile est.

Λάκωνι, ώς Τ W.

ex Commentario

in cod. A και εν τω Ήσιόδω κεΐται

(O D 283) add. man. s. XIV, ut videtur. 364

a ώς

επί τό πλήθος] habent Τ W.

ex Commentario hoc esse probabiliter

coniecit Mettauer (p. 37) collato Herm. in Phaedr. 275 a, p. 257 Couvreur. 364 b άγύρται] habent T W. αγύρτης’

Hesych.

e^’] περί W.

e Diogeniano, ut videtur,

d άγείρων όχλον, όχλαγωγός.

cf.

cf. Aelium Dionysium fr. 9

Schwabe. e Diogeniano.

cf. Hesych. άκεεσθαι' θεραπευειν.

e lemmate apparet Homericam glossam esse.

Platonica glossa est Lex. Βεκκ. V

364 c άκίΐσθαι] habet T.

άκεΐσθαι και «ξακεισθαι και εττι τοϋ θεραπενειν και επι τοΰ εττάγειν επαγωγός εκ

γοητείας και μαγγανείας επηγμενας. ουτω Πλάτων εν Πολιτείας δευτερω. 364

d

λιστοί] habent Τ W.

364 e βίβλων] habent T W. videtur.

άντι τοΰ Τ W. ex Comm., ut videtur. και A: rj T W | μειλιγμών T.

ex Comm., ut

202

SCHOLIA PLATONICA

364 e ομαδον. συναγωγήν, η θόρυβον, από τοΰ όμοΰ αυδάν.

365 a ας 8ή τελετάς καλοΰσιν. ση(μείωσαι) τίνας λέγει τάς τελετας.

365 c τάν άλάθειαν βιάται. ση(μείωσαι) το δοκεΐν και την αλήθειαν βιάται.

365 C κύριον. το δοκεΐν κύριόν εστιν.

367 b κατατείνας λέγω. αντί τοΰ μακρόν λόγον διεζέρχομαι.

367 c δτι το μέν δίκαιον κτλ. σημείωσαι το δριμύ της επιβολής

(habent

Τ

W).

367 C ώμολόγησας. εΐπε γάρ εν αρχή ότι δικαιοσύνην θετέον εν τω καλλίστω εΐδει τοΰ άγαθοΰ, δ και δέ αυτό και διά τά απ' αύτοΰ γιγνόμενα αγαπητέον τω μέλλον τι μακαρίω έσεσθαι.

367 d των μέν άλλων. ών προεΐπε ποιητών,

367 e ατάρ. καί orj, πλην, ή are οη, η όμως, η αντί του oe.

364 e ομαδον] habent T W. από . . . αΰδαν om. W. συναγωγήν ex Comm., ut videtur, reliqua e Lex. Byz. cf. Lex. Bach., Phot. δμαδος* θόρυβος, από τοΰ όμοΰ αύδάν. Suid. δμαδος' θόρυβος, glossa Homerica, cf. Apoll., Lex. Hom. 120, 18. δμαδος* θόρυβος, παρά, τδ όμοΰ αύδαν (Mettauer, ρ. y6, Cohn, ρ. 319)· 365 a ας δή τελετάς καλοΰσιν] habent Τ W. Aeyel] ννν λέγει Τ | τάς om. Τ W. 365 C τάν άλάθειαν βιάται] habent Τ W. οη. Α: ότι W: om. Τ. 365 c κύριον] habet Τ. εστιν Α: είναι Τ. 367 b κατατείνας λέγω] habent Τ W. Schol. vet., ut videtur. Phot. Suid. κατατείνας έρώ* αντί τοΰ μακρόν λόγον διεξελενσομαι. Πολιτείας β' “ διο κατα¬ τείνας ερώ ” (358 d ubi scholium non legitur), cf. schol. ad Remp. 348 a. 367 c ώμολόγησας] habent T W. ex Comm. rec., ut videtur. 367 d των μέν άλλων] habent T W. ex Comm. rec., ut videtur. 367 e άτάρ] habent T W. ατάρ και δη κτλ. W | άτε] άγε Τ W | τοΰ δε'] τόδε Τ W idem schol. ad Hipp. Ma. 282 c et ad Theaet. 142 c, ubi v. ann.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Β

203

368 a ελεγείων. ωδαί τά ελεγεία, η θρήνοι , τ] μνθοι· ενθεν και τά επιτάφια ποιήματα ελεγεία καλούνται. 368 a Μεγαροΐ. Μέγαρα πόλις περί τον Ισθμόν, ανα μέσον Πελοπόννησον και της Αττικής και Βοιωτίας. 368 d ερμαιον. το απροσδοκητον κέρδος, απο των εν ταΐς όδοΐς τιθέμενων απαρχών, ας οΐ οδοιπόροι κατεσθίουσιν. 369 b έττειδή τυγχάνει κτλ. ση(μείωσαι') την αιτίαν δι’ ήν γίγνεται πόλις. 370 d σμινύην. σκαφίον.

τινές δε άξίνην εκ τοΰ έτερον μέρονς δικελλοειδη.

371 6 καττηλου$. τίνες οί κάπηλοι (habet Τ). 371 d tous δε ττλανήτας. τίνες οί έμποροι (habet Τ).

372 b άλφιτα. άλφιτά κνρίως μέν τά από πεφρνγμένων και άλεσθεισών κριθών θραύσματα, καταχρηστικώς δε και τά από πνρών φροακών (1. η φακών). 368

a ελεγείων]

habet Τ.

ωδαί Α: ώδια Τ.

e Diogeniano.

cf. Hesych. ελεγοι*

μΰθοι, ωδαί, θρήνοι, ενθεν και ελεγεία τά επιτάφια ποιήματα, ελεγεία' τά επιτάφια ποιήματα. 368 a Μεγαροΐ] habet Τ. schol. ad Eryx. 392 b.

της om. Τ.

e Geographo.

cf. Steph. Byz.

idem

368 d ερμαιον] habet T. idem schol. ad Phaed. 107 c, ubi v. ann., et alibi. 369 b επειδή τυγχάνει κτλ.] habent T W.

σημείωσαι plene scriptum Τ | η

πόλις T: πόλις γίγνεται W. 370

d σμινύην] habent T W. σκαφίον] σκαφεΐον

A man. 2.

Schol. vet., ut

videtur (Cohn, p. 783). cf. Tim. σμινύην' oi μεν δίκελλαν, οί δε άξίνην καλοΰσιν (Phot. Suid. σκαφεΐον η δίκελλαν η άξίνην). Lex.

Bach. σμινύην' σκαφεΐον, η δίκελλαν.

Hesych. σμινύη' σκαφείδιον, δίκελλαν. Eust. ρ. 217, ex Aelio Dionysio

(fr. 187 Schwabe) κεΐται καί ταντα εν τω ζ στοιχείο)· ζμινύη ότε τό σκαφεΐον, ότε το άξινάριον, οί δε δίκελλαν. ο

372 b

άλφιτα] habent Τ W.

Legg. 849 c): 1.

θράσματα Α | ροακών A Τ W (ράκων schol. Α

η φακών (v. infra),

e Lex. Byz. cf. Lex. Βεκκ. VI, Ετ. Μ. άλφιτα'

κυρίως μεν τά από πεφρυγμενων καί άλεσθεισών κριθών (άπό τών πεφρνγμένων κριθών άλεσθεισών Et.

Μ.)

θραύσματα· καταχρηστικώς δε καί τά άπό πυρών η φακών.

SCHOLIA PLATONICA

204

372 b τά μεν . . . τά δε.

τά άλφιτα. τά άλευρα (W: non habent A Τ). 372 b ττέψαντες. άρτο-ποιησαντες. 372 b μάξαντες. φυράσαντες, ζύμωσαντες. 372 c βολβούς. βοτάνης

6 ιό μα

-ποιας.

372 C τραγήματα. -παρά Λάκωσι τά παρ’ ημΐν τρωγάλια. τραγήματα' βολβούς, μυρτα, φηγούς. 372 C σττοδιοΟσιν. σττοδιοΟσιν άντι τοΰ εις σποάον ήτοι εις άνθρακιαν εσβεσμενην εφησουσιν. 372 e φλεγμαίνουσαν. τρυφώσαν, εττηρμενην, μεγαλαυχουμενην. 373 a ττεμματα. ■πλακούντια. 372 b ττέψαντεξ] habet Τ : habet W sed infra ad μάξαντες.

e Diogeniano.

cf.

Hesych. ττέψις' αρτοποιία.

372 b μάξαντεξ] A T W (refert W etiam άρτοποιήσαντες add μάξαντες). άλφιτα από των κριθών πεφαντες, άλευρα από των πυρών μάξαντες.

μάσσαι (μάξαιί Cohn)· ζητήσαι (ζυμώσαι? Cohn), καθαρίσαι, φυράσαι. Bach., Phot. Suid. μάσσει' ,φυρα ζυμοι (Cohn, ρ. 793)·

add. T

e Diogeniano cf. Lex.

cf· autem Cratyl. 421 b

(,μάσμα); et K. Latte, Trans. Am. Philol. Assoc. lxvii (1936), 28 {μαστροί, μαστήρες = ξ-ητηται). 372 c βολβούξ] habet Τ.

όνομα Α: είδος Τ. βολβούς sine acc. scripsit A pr. m.:

accentum supra primam syllabam add. Constantinus et in marg. addit βαρΰνεται δε επειδή κύριον, οτε δε προσηγορικόν, όξάνεται.

372

C τραγήματα]

habet Τ.

λάκωσιν Τ | τραγήματα . . . φηγούς om. Τ.

Diogeniano. cf. Hesych. τρωγάλια' τά τραγήματα. Λάκωνες. 372 c σττοδιοΟσιν] habet T.

εφησουσιν T.

e

erravit igitur schol.

Schol. vet., ut videtur,

cf. Phot.

σττοδιοΟσιν' eV αποδώ όπτήσουσιν οΰτως Πλάτων.

372 e φλεγμαίνουσαν] habet Τ. τυφώσαν Τ. ex vet.

servant Phot.

Suid. φλεγμαίνουσαν ττόλιν'

Comm., ut videtur.

Schol.

ή μεταφορά από τών ελκών

τών διά φλεγμονήν κινδυνευόντων έκρήσσειν.

373 a πέμματα] habet Τ. schol. ad 404 d.

e Lex. Βυζ.

idem Lex. Bach., Phot., Suid.

cf.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Β

20ζ

373 b ραψωδοί.

ραψωδούς φασι τους τα λοντας

Ομηρου έπη εν τοΐς θεάτροις απαγγέλ¬

εκληθησαν 8ε ούτως επει ραβ8ους δαφνίνας έχοντες άπηγ~

yeAAov ραφωδησαι 8ε λε'γεται καί. το φλυαρησαι, η το απλώς '[λαβεΐν (1. λαλεΐν) καί άπαγγείλαι χωρίς '[έργου τινός. 373 c κομμωτριών.

κομμι λεγεται το εκ των 8εν8ρων ατε 8η 8άκρυον άπορρεον υγρόν, ώ χρώνται προς τας τρίχας των γυναικών ώστε μη διαχεΐσθαι άλλα μενειν ως αγαν συνημμενας εφ μώτριας παρ

ου βεβουληνται σχήματος αί κομ¬

ο και απο τοΰ8ε τοΰ κόμμεος λέγονται, καί η τέχνη

κομμωτική. 373 c συβωτών.

ση(μειωσαι') οτι τας σΰς απαγορεύει Πλάτων τοΰ έσθίεσθαι εν τη άρίστη πολιτεία. 375 a οΐον όξύν κτλ.

άρεταί φυλακος

1

\ t

ευαισθησία

, 1, ισχύς /

ταχυτης β'

a

ανδρεία

Ύ

8'

1 φιλομαθία / €

iterantur a' β' γ' 8' ε' in mg. 375 a διωκάθειν.

8ιώκε ιν. 376 a κομψόν. νΰν τό σπουδαΐον καί αγαθόν σημαίνει δε καί τό πανοΰργον καί άπατητικόν καί πιθανόν καί τεχνικόν καί άστεΐον καί περίλαλον. 373 b ραψωδοί] habent T W. ψησι W | ι

ε'. εί μεγαλοπρεπής την διάνοιαν

δή κτλ.] cf. Proclum ad Remp. pp. 260 sqq. Kroll.

479 C παίδων αίνίγματι] ροπτερδι sic: 1. νυκτερίδα. Comm. in

V.

rec.,

ut videtur.

βαλών με:

1.

βαλών τε.

ex

“ Boethum de hoc aenigmate monuisse docebit Phot.

νυκτερίδοξ aivos’ αίνιγματωδως δηλοΐ (sc. ό Πλάτων) περί νυκτερίδος, οπερ

εκκειται εν τοΐς μετά ταΰτα.

Lyr. I .p. 264 (Panarces).

cf. Suid. in. ν. αίνος.” Wolf, ρ. 89. cf. Diehl, Anth.

SCHOLIA PLATONICA

236

καί θεωρητικός παντός χρόνου και πάσης ουσίας (e in και μην που'). τί ουν).

ζ'. εί ευμαθής (ζ' in

μνημονικός (η in ευχαρις (θ' in

mg. ad

485 e

ξ'. εί δίκαιος την ψυχήν και ήμερος (? in mg. ad 486 b

mg. ad

mg. ad

mg. ad

486 b ουδέ μην ούδί).

486 C τί δε εί μηδέν),

η', εί

θ'. εί έμμετρος και

486 d άλλ’ ου μην).

485 b εν τοΐς ττρόσθεν. δτε ελεγεν ότι τριττυαρχοΰσιν οί φιλότιμοι πολλακις, και οι ερωτικοί συμπάσχοντες μελιχλεόρους καλοΰσι τους ωχρούς. 485 C την άψεύδειαν κτλ. φιλαλήθης

φιλόσοφος ου 485 C εκόντας. αντί τοϋ εθελουσίους, τό

δ’

είναι παρελκει ’Αττικώς.

485 C του. άντι τοϋ τινός. 485 C ή ουν κτλ. συ μ (συμπέρασμα). 485 d δτω γε eis cv τι αί έττιθυμίαι σφόδρα ρέπουσιν. εντεύθεν καί τό τοϋ μεγάλου Γρηγορίου· τό οΰ μεν φιλεΐ τό περί τι ερωτικώς δια κείμενον, καί τά εζης. 485 d ω δή irpos τά κτλ. ση(μείωσαι) ώς αληθέστατα φησι. 486 a ανελευθερίας · . · σμικρολογία. ανελευθερία εστίν έξις φαύλη περί χρήματα, μη άναλίσκουσα ταΰτα εις ά

δει

καί όσα δει καί ότε δει. σμικρολογία δε' εστι φειδωλία περί

χυδαίων τινών ί) φροντίδα η συλλογήν ποιούμενη. 485

b cv tois πρόσθεν] ex Comm. rec., ut videtur. έκόντα$] ex Comm. rec., ut videtur. c ή ουν κτλ.] cf. schema supra ad 485 c την άφεΰδειαν. d οτω κτλ.] W: non habet A. spectat schol. ad Greg. Nazianz., ut videtur,

485 c 485 485

cf. ad Remp. 508 b. 486

a ανελευθερίας . . . σμικρολογία]

ex Comm. rec., ut videtur.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ 9 μεν ταΰτα κτλ.] ex Comm., ut videtur (Mettauer, p. 37). 487

d

άλλοκότους] Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

cf. schol. ad Lys.

216 a. Tim. άλλόκοτον' εξηλλαγμενον. Hesych. αλλόκοτα' ακατάλληλα, εναντία, ακατάστατα, άλλοφυη, εξηλλαγμενα, ίδιόκοτα (ιδιότροπα?), έξαλλον.

SuiD. αλ¬

λόκοτο V εναντίον, ξένον, άλλοφυες, εξ άλλου, ασυνάρτητου, άλλότριον (= Lex. Βεκκ. VI qui έξαλλον recte pro εξ άλλου, άσυνάρμοστον pro ασυνάρτητου, et mox add. Πλάτων δε άλλοκοτώτατον καί άλλοκοτώτερον είπε, καί Φερεκράτης (fr. 201 Kock) άλλοκότως επιρρηματικώς)· 488 a εικάζω] ex Aelio Dionysio fluxisse suspicatur Wolf (p. 59). είκάζομεν' όμοιου μεν.

cf. Hesych.

238

SCHOLIA PLATONICA

488 C άλλα άλλοι μάλλον.

άλλα μάλλον πείθωσιν, από κοινού. 488 C μανδραγόρα.

υπνωτικός ό καρπός τοΰδε τον φντον.

Θεοφραστος Se εν τη περί

φυτών πραγματεία (ρ. 3*4 scl· Wimmer) την ρίζαν τοΰδε ξνσθεΐσάν τε καί όζει δευθεΐσαν πρός τε τά ποδαγρικά καί προς ύπνον μάλλον εΐναι χρησίμην φησί, ■Λ

καί

δη

προς

φίλτρα,

διδοασι

δε

εν

οινω

>/>

η όζει. 489 a άδολέσχην. μακρολόγον, φλύαρον. 489 b κομψευσάμενος. (ΐ) πανουργευσάμενος.

(Σ) κομφενσάμενον τον Ευβουλόν φησιν, ος

υπό Σωκρατους ερωτηθείς ώς “ ώ Εύβουλε, σοφός εθελεις είναι η πλούσιοςεφη·

πλούσιος·

τούς γάρ

πλουσίων θύραις καθεύδοντας.

σοφούς όράν

επί ταΐς των

πρός δ τον Σωκράτη πάνυ άγχίνως

είπεΐν ώς “ οι μεν σοφοί, ώ Εύβο(υ)λε, ΐσασιν ών δέονται, της πρός την των αναγκαίων χρείαν γάρ χορηγίας, ης οι πλούσιοι, εί βούλοιντο, χορηγοί· αυτοί δ’ οΰτοι οί πλούσιοι ούκ ΐσασιν της ανθρώπινης γάρ αρετής, η διά τής διδασκαλίας των σοφών τώ βουλομενω παντί οΐα τ’ εστί παραγίνεσθαι.” 490 b ω ττροσήκει. τώ λογιστικώ. 490 e ταύτη$ δή κτλ. πολλοί, φησιν, άρζάμενοι φιλοσοφεΐν εγενοντο πονηρότατοι· μικρά δε τις αυτών μοίρα καί όλίγιστοι εκφεύγουσι την φθοράν ταύτην καί ού γίγνονται πονηροί, άχρηστοι δε όμως. 488 c άλλα άλλοι μάλλον] ex Comm. rec., ut videtur. 488 c μανδραγόρα] (1) e Lex. BVz. cf. Lex. Bach., Phot., Suid. μανδραγόραί' υπνωτικός καρπός fort. λεξις ρητορική ad [Dem.] Phil. IV 6 (Cohn, p. 819). Comm. rec.

(2) ex

Theophrasti locum huc pervenisse veri simile est.

489 a άδολέσχην] e Diogeniano.

cf. Hesych. άδολεσχεΐ' φλυαρεί, μακρολογεί.

489 b κομψευσάμενος] (i) e Lex. Byz. videtur.

cf. ad 376 a.

490 e ταύτη$ δή κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur.

(2) ex Comm. rec., ut

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Τ

239

490 e καί μετά, τούτο κτλ. το έξης

και μετά τούτο αν τα? των φυχών φύσεις, τά? et? το

Τ7?? φιλοσοφίας επιτήδευμα καθισταμενας και μιμούμενος τά? των αγαθών ανδρων πράξεις, δει θεασασθαι οΐαι ονσαι εις μεΐζον εαυτών επιτήδευμα αφικομεναι,

πλη μμελοΰσαι φόγον κατά της φιλοσοφίας

προσηφαν. 492 Ο θειον μέντοι κτλ. ση(μειωσαι) το εξαιρώ λόγου ότι παροιμιώδες. 493 a οδτοι οΰτοι οι δημαγωγοί, ους σοφιστάς μεγίστους άρτι ελεγεν. 493 a ταΰτα τά των πολλών. τα της επικρατουσης ήτοι δημοκρατίας η τνραννίδος η των άλλων.

493 a θρέμματος. Sta τοΰ θρέμματος εξετραγωδησε την άλογίαν των τοιουτων όχλων. 493 d τούτοις. τοις ίδιώταις, τοΐς άπαιδεντοις.

493 d ή Διομηδεία κτλ. Διομήδειος ανάγκη, παροιμία επί των κατ' ανάγκην τι πραττόντων είρημενη, άφ’ ιστορίας τοιαυτης, ης καί Αριστοφάνης μεμνηται εν Βατράχοις

(immo

Eccl.

ΙΟ29),

ότι Διομήδης

καί

’ Οδυσσεύς το

Παλλάδιον κλεφαντες εξ 'Ιλίου ννκτός επανηεσαν επί τά? ναΰς σελήνής ύποφαινουσης,

φιλοτιμουμενος

S’

’ Οδυσσεύς

αύτοΰ

μόνου

δόξαι

γενέσθαι την πράξιν επεχείρησεν τον Διομηδη μετά τοΰ παλ | παλλαδίου (sic) προηγουμένου άνελεΐν.

ό δέ κατά το της σελήνής φως την κατ’

αύτοΰ θεασάμενος τοΰ επιφερομενου ξίφους σκιάν, συλλαμβάνει τε τον ’ Οδυσσεα, καί τά? χεΐρας τοΰδε συνδει, προάγειν τε κελεύει, καί τύπτων αύτοΰ πλατεΐ τω ξίφει το μετάφρενον επί τούς "Ελληνας παραγίνεται. 49° e καί μετά τούτο κτλ.]

ex Comm. rec., ut videtur.

493 a ουτοι] ex Comm. rec., ut videtur. 493 a ταΰτα τά των πολλών] ex Comm. rec., ut videtur. 493 a θρέμματος] ex Comm. rec., ut videtur. 493 d ή Διομηδεία κτλ.] ex Tarrhaeo (Warnkross, p. 56).

cf. Zenob. III 8

qui eundem errorem habet, εν Βατράχοις pro εν Έκκλησιαζοΰσαις.

SCHOLIA PLATONICA

240 495 b άλλως.

μάλιστα, ώς νΰν, ή μάτην, ή κατά άλλον τροπον. 495 e άττοτεθρυμμένοι. άπηγριωμένοι.

ε’ίρηται κατά μεταφοράν την αττο τών θρυων, ο εστι

βοτάνη τις άγρια και άγονος. 495 e βαναυσίας. οΐμαι βαναυσίας ενταύθα κοινότερον λεγεσθαι τάς κατά τας τεχνας άναστροφάς,

από

τών

διά πνρός

εργαζόμενων τεχνών

ειρημενας'

βαΰνος γάρ ή κάμινος· ού μην βαναυσίαν εν τοάτοις ήτοι απειροκα¬ λίαν

ην άμφότερα μεν ούτως ’Αριστοτέλης εν τοΐς Νικομαχιοις

ηθικοΐς (1107 b, 19) καλεΐ, εν τοΐς μεγάλοις δε (i 192 a> 37) σα^α_ κωνίαν.

εστι δε

περί

χρημάτων

δαπάνας υπερβολή,

ελλειφις

δέ

μικροπρέπεια, ών μεγαλοπρέπεια μεσάτης εστι. 497 e °ΰ τδ μή βούλεσθαι κτλ. είπόντος Άδειμάντου δτι τέλος έχέτω τά περί τούτων, ο Σωκράτης φησίν δτι κωλύομαι υπακοΰσαι σοι βονλόμένος,

άλλ’

ου δύναμαι· ετι

γάρ δει περί τών αυτών λέγειν άναγκαίως. 498 a τοΰ Ηρακλείτειου ήλιου. (ΐ) 'Ηράκλειτος 6 Έφέσιος, φυσικός ών, έλεγεν δτι 6 ήλιος εν τη δυτική θαλάσση ελθών και καταδύς εν αυτή σβέννυται, εϊτα διελθών το υπό γην καί εις ανατολήν φθάσας εξάπτει πάλιν, καί τοΰτο αιεί γίγνεται.

(2) 'Ηράκλειτος '[Βαθέωνος, Έφέσιος, μεγαλόφρων γεγονώς

καί υπερόπτης παρ’ δντιν’ ούν. οΰτος 495 b άλλως] άλλον τροπον.

e Lex. Βυζ.

το τοΰ

ήλιου έλεγεν είναι σχήμα

cf. Lex. Βεκκ. VI άλλως- μάτην, η μάλιστα, η κατά

SuiD. άλλως' αντί τοΰ κατά άλλον τρόπον, η μάτην, η μάλιστα,

Diogeniano habuit Lex. Byz.

e

cf. Hesych. άλλως- ματαίως, ώς ετυχεν, η άλλοίως,

ή μάτην.

495 e άττοτεθρυμμένοι] ex

Timaeo, qui tamen άποτεθρυωμενοι legit (fort. recte),

de qua re v. omnino Ruhnken in loc. mox, proclivi errore, Timaei libri exhibent από τών τεθρυων, άπερ είσιν άγρια καί άγονα φυτά, unde stolide Suidas τέθριαάγρια καί άγονα φυτά.

495

e βαναυσίας] σαλακωνχίαν A.

ex Comm. REC.

ad άπό τών διά πυράς ■ ■ ■

κάμινος, cf. ad Theaet. 176 c.

497 e ού τό μή βούλεσθαι κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 498 a τού 'Ηρακλείτειου ήλιου] (i) ex Comm. rec., ut videtur. (2) ΒΑΘΕΩΝΟΟ corruptum e ΒΛΟΟΩΝΟΟ, ut est apud Theodoretum. gr. aff. cur. IV 12. ceterum cf.

Diog. Laert. IX 1 μεγαλόφρων γεγονε παρ' όντινοΰν καί υπερόπτης, Αετ.

Plac. II 22 (περί σχήματος ήλιου) Ηράκλειτος σκαφοειδή, ύπόκυρτον (Diels, Dox.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ 9

241

σκαφοειδες καί ύττόκυρτόν, καί την εκλειφιν αύτοΰ συ^μ^βαίνειν κατά την τοΰ σκαφοειδοΰς στροφήν, ώστε το μεν κοΐλον άνω γίγνεσθαι, το δό κυρτόν κάτω προς την ήμετεραν οφιν.

αλλά μην καί Ξενοφάνη τον

Κολοφώνιου κατά σβεσιν την ηλιακήν εκλειφιν λεγειν γίγνεσθαι, φασίν, καί πάλιν προς ταΐς άνατολαΐς άνίσχειν αυτόν. 498 b μειρακιώδη παιδείαν. διά της ειωθυίας ειρωνείας Σωκράτης νΰν λανθανόντως υποτίθεται ημΐν ότι δεΐ τούς νέους μειρακιώδη φιλοσοφίαν μανθάνειν. την μαθηματικήν· οικεία γάρ αυτή τοΐς νεοις θεοΐς. τάς κινήσεις των νέων θεών διδασκόμεθα.

λεγει δε

καί γάρ δι αυτής

η δε διαλεκτική τοΐς

τοιουτοις άνδράσιν επισφαλής, καί ό Πλωτΐνος τοιοΰτο λεγει το παραδοτε'ον

τοΐς

νεοις

τά

μαθήματα

προς

συνεθισμόν

της

άσωμάτου

φυσεως. 498'd ττροΰργου. πλέον ώς νΰν, η συμφέρον. 498 d είζ μικρόν. αντί τοΰ εις μεγαν, είρωνικώς. 498 e τοιαΰτ’ άττα ρήματα κτλ. πικρόν το λεγειν ότι όργω μεν τά νΰν λεγάμενα καλώς ούκ εΐδον οί πολλοί, αλλά “ πολύ μάλλον τοιαΟτα ρήματα ” εΐδον.

καί γάρ ο

Θουκυδίδης, επιπληττων τούς Αθηναίους, λεγει (III 38) ότι “ ύμεΐς θεαταί μεν εστε των λόγων, άκροαταί δε των ερωγν.”

το δε εξ¬

επίτηδες αντί τοΰ εκ παρασκευής καί επιμελίας πιθανώς συντεθεντα. καί το πολύ μάλλον εμφασιν πολλην εχει της τών πολλών αφροσύνης, καί το ώμοιωμενα άλλήλοις είναι τά τοιαΰτα ρήματα καί ούχί τοΐς οΰσιν εδηλωσεν διά τοΰ εξής, οτι άνδρα ώμοιωμενον αρετής εργω πρώτον, εΐτα λόγιο, ούκ εΐδον οί τοιοΰτοι.'

352, 8), ib. II 24 (περί εκλείφεως ήλιου) Ηράκλειτος κατά την τοΰ σκαφοειδοΰς στροφήν, ώστε το μεν κοΐλον άνω γίνεσθαι, το δε κυρτόν κάτω προς την ημετεραν οφιν.

Ξενοφάνης κατά σβεσιν ετερον δε πάλιν προς ταΐς άνατολαΐς γίνεσθαι.

ex

Placitis igitur haec sunt, sed veri simile ex Comm. (fort. Procli) in scholia pervenisse. 498 b μειρακιώδη παιδείαν] ex Comm. rec., ut videtur (Mettauer, p. 37). 498 d προΰργου] idem schol. ad Theaet. 197 a, ubi v. ann. 498 d εΐ? μικρόν] ex Comm. rec., ut videtur. 498 e τοιαΰτ’ άττα ρήματα κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. R

SCHOLIA PLATONICA

242

498 e άττο του αυτομάτου. ειρωνικώς.

η γαρ αλήθεια αυτομάτως ώς ειπεΐν συνέρχεται- ου γαρ

άγράφω γραμματείω έοικεν ή ψυχή. 498 e ετέρα τοιαύτη. άριστοκρατουμένη. 499 a του γνώναι χάριν. 8εΐ πορίσασθαι εκ τούτων ότι η της αλήθειας ευρεσις αυτή καθ έαυτην έστιν αιρετή καί ου προς άλλο σκοπεί, αλλά μονον η γνώσις αυτής αρκεί προς ευδαιμονίαν.

499 b κατήκοοι (sic A F Μ : κατηκόω ci. Schleiermacher). αντί τοΰ κατακουόμενοι. 499 c εΰχαΐς δμοια λεγοντες. τοϋτο καί κενήν φασι μακαρίαν. 500 a άλλοίαν τοι ψήσεις κτλ. οτι εύμετάβολον το των πολλών πλήθος δηλοΐ καί ” Ομηρος άπεικάζων την άρμην αυτών κΰμασι “ παντοίων άνεμων ”

(Β

397)

Ka'L

τ°ΐ$

τοιουτοις. αλλά καί νυν τοΰτο λέγει, οτι καν λόγω τίς αύτοΐς ενδείξηται τον άληθη φιλόσοφον, καν αύτώ έργω τοιοΰτος η φαινόμενος, ραδίως αν πείσει αύτους, καί τοσοΰτω ράον οσω αν είεν πλείους.

καί γάρ οί

πλείους μάλλον τη της όλης αταξία άναλογοΰσι, καί μάλλον ευάλωτοι προς έκάτερα ηπερ οί όλιγώτεροι. 500 a άμέλει. αντί τοΰ τοιγαροΰν. 500 b ου ττροσήκον έττεισκεκωμακότας. οά προσηκόντως είσεληλυθότας.

498 e αϊτό του αυτομάτου] ex Comm. rec., ut videtur,

cf. Προλεγόμενα της

Πλάτωνος φιλοσοφίας, ρ. 205 (Hermann) ό Πλάτων ούκ οΐεται άγράφω γραμματείω εοικεναι την φνχην (Mettauer, ρ. Τ,φ).

499 a τοΟ γνώναι χάριν] ex Comm. rec., ut videtur. 499 c εύχαΐ; δμοια λέγοντες] ex Comm. rec., ut videtur. 500 a άλλοίαν τοι ψήσει; κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur (Mettauer, p. 37). 500 a άμέλει] idem schol. ad Remp. 422 e. 500 b οΰ ττροσήκον έττεισκεκωμακότα;] ex Comm. rec., ut videtur.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Τ

243

501 a τί μην; καταφασιν δηλοΐ αντί, τοΰ πώς γάρ ον', διά τί γάρ ον', 501 b άττοβλέποιεν. οι αληθώς φιλόσοφοί.

501

b €Κ€Ϊν\

το iv τη φύσει.

501 b απ’ εκείνου. απ' εκείνον τον φύσει μιμούμενοι. 501 d τήν φύσιν αυτών. την φύσιν των φίλοσόφων. 5οι d οΰς τούς εζωθεν επεισκεκωμακότας. 503 a βασανιζόμενον. βασανιζομενον ον τον αίκιζόμενον καί τιμωρούμενον σημαίνει παρά τοΐς Άττίκοΐς, άλλα τον άνακρινόμενον καί ελεγχόμενον καί δοκιμαζομενον η διά λόγων η πραγμάτων, οΐος τίς εστιν, από λίθον γενονς τίνος καλονμενον βασάνον, ω το καθαρόν χρυσίον δοκιμάζεται. 503 b δκνος. άνάδνσις, ενλάβεια, άναβολη. 503 e δυνατή η των άρχόντων φνσις. 501 a τί μην;] idem schol. ad Soph. 247 a, ubi v. ann.

501 b άποβλέποιεν . . . έκεΐν’] ex Comm. rec., ut videtur. 501 b απ’ εκείνου] ex Comm. rec., ut videtur. 503 a βασανιζόμενον] e Lex. Att. cf. Suid. βασανίζειν* ού το

αίκίζεσθαι και

τιμωρεΐσθαι καί μαστιγοΰν σημαίνει παρά τοΐς ’Αττικοΐς, άλλα το χωρ'ις πληγών άνακρίνειν και ελεγχειν τύληθες διά λόγων, από της βασανου της χρυσοχοϊκής λίθου μεταφορικώς.

Ετ. Μ. βασανίζειν* ού τό αίκίζεσθαι και τιμωρεΐσθαι παρά τοΐς

Άττίκοΐς, αλλά τό άνακρίνειν και δοκιμάζειν και ελεγχειν τάληθες διά λόγων βάσανος γάρ εατι λίθος ή Λυδία λεγομενη, ή τό χρυσίον παρατριβόμενον δοκιμαζουσα ... εκ τοΰ 'Ρητορικού.

503 b okvos] e Diogeniano. cf. Hesych. όκνεΐ* βούλεται,

όκνών" άναδυόμενος, φοβούμενος.

δεδοικε, δείλια, ευλαβείται, ού

244

SCHOLIA PLATONICA

504 d ών διήλθομεν. ότε προ ολίγου το άνδρείκελον ενεγραφεν καί θεοείκελον εν τώ πίνακι. 505 a εττεί οτι γε κτλ. εντεύθεν οί περί τοΰ αγαθού λόγοι,

άπειράκις γάρ η άΐδιος φνχη

ταΰτα και ηκουσεν και επελάθετο. 500 b πάλαι καταφανής. τδ ττάλαι καταφανής’ εξ άϊδίου γαρ αί φυχα'ι άλληλας γιγνώσκουσι. διά το ορεκτόν είναι τον νοΰν και την επιστήμην κατά, φυσιν αύταΐς,

καί το δοξαστόν ώς επίκτητον άποπεμπεσθαι, ούκ άποχρησει αύταΐς η δόξα. 506 d τταρ’ άλλων. παρά των κρειττόνων ημών γενών. 5θό d καί μάλα άρκέσει. το γάρ θειον παν ού μόνον αύταρκες αλλά και ικανόν. 506 d οττως μή. ελλειπης ή φράσις· τοΰτο δε έθος Αττικόν,

λείπει γάρ το σκόπει

η τι τοιοντο. 5θό e -ιτλέον γάρ μοι φαίνεται κτλ. παρά την τών καταδεεστερων άνεπιτηδειότητα τά κρείττονα άδυνατοϋσιν ενεργεΐν. 507 c τω. τίνι. 507 C ου ττάνυ. αντί τοΰ ούδαμώς.

504 d ών διήλθομεν] ex Comm. rec., ut videtur. 505 a επεί οτι γε κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 506 b πάλαι καταφανήs] ex Comm. rec., ut videtur. 506 d παρ’ άλλων] ex Comm. rec.

cf. ad 509 c γελοίως (i).

506 d καί μάλα άρκεσει] ex Comm. rec., ut videtur. 506 d όπως μή] ex Comm. rec., ut videtur. 506 e πλέον γάρ μοι φαίνεται κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 507 c ού πάνυ] cf. schol. Arethae ad Phaed. 57 a.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

245

5θ8 a άρ’ ουν ώδε ττέφυκεν όψις κτλ. τάγαθόν

ήλιος

ηλιακόν φως

νους

δφις

άληθεια

είκός

νοητά

ορατά

νόησις

δόξα

νοητός τόπος

ορατός τόπος

OV

γενητόν

νοεΐσθαι

όράσθαι

όράν

άμβλυώττειν

V

νυκτερινόν φέγγος

5θ8 b τον του αγαθού εκγονον, ον τάγαθόν εγέννησεν. εντεύθεν τό τοΰ θεολόγου Γρηγορίου. 508 b οτιττερ αυτό κτλ. τάγαθόν

νοητόν

νοΰς

νοούμενα

ήλιος

ορατόν

όφις

όρώμενα

509 a εύφήμει. σιώπα, μη άκαιρολόγει. 509 c γελοίως. (ΐ) τό γελοίως διά την υπερβολήν,

προς πάντα,

ασύγκριτου γάρ τάγαθόν απλώς

τα γάρ κρείττονα ημών γένη διαπορθμεύουσι τά παρά

θεών εις ημάς άγαθά.

ή δε θεία άνάγκη τη θεία βουλησει η αύτη, και

δμοιον η τε αΐρεσις τώ κληρω, καί τό ελεσθαι τώ λαχεΐν, και τό είναι τώ ένεργεΐν, και τό βούλεσθαι τώ δύνασθαι, καί είναι απλώς εν θεώ πάντα ένιαίως.

(2) τό γελοίως

ήτοι εγκοσμίως.

οί γάρ νέοι καί

εγκόσμιοι θεοί τούτο αίνίττονται. παίγνιον γάρ τό σωματικόν παν τοΐς νοητοΐς παραβαλλόμενου, τό δε παίζειν καί γελάν τών νέων οικεΐον. και το¬ άσβεστος δ, άρ’ ενώρτο γέλως μακάρεσσι θεοΐσι περί τών εγκοσμίων εΐρηται θεών,

ό y’ ουν Γλαύκων άναλογών

εγκοσμίω προσώπω εικότως γελοίως λέγει, τό δε "Αττολλον οικεΐον τώ τε ηλίω εις ταυτόν ερχομένω τώ ’ Απόλλωνι, καί τώ λέγοντι έπιγνόντι τον εαυτού βασιλέα ήλιον καί ’^πόλλωνα τον αυτόν. 509 c "Αττολλον. έπίφθεγμα θαυμαστικόν, ώς τό 'Ηράκλεις. 508 b τόν τοΰ άγαθοΰ κτλ.] W: non habet A. cf. Greg. Nazianz. Orat Theol. II, 30 ed. Mason.

cf. etiam ad Remp. 485 d.

509 a εύφήμει] idem schol. ad Gorg. 469 a, ubi v. ann. 509 c γελοίως] (i) ex Comm. rec., ut videtur (Mettauer, p. 37). (2) ex Proclo in Remp. (pp. 126 sqq. Kroll) ut videtur (Mettauer, p. 34). 509 c Άπολλον] cf. ad Men. 91 c.

246

SCHOLIA PLATONICA

509 d εν μεν τω όρωμενω κτλ. (in 510 a τό τοίνυν ετερον κτλ. (in 5ΐο b ή τό μεν κτλ. (in

mg.

mg.

mg.

α').

β').

γ').

5ΐο b αλλ’ έτπ. τελευτήν κτλ. Ύ

8

/

'

μαθηματική

διαλεκτική

εξ ύποθεσεως

εξ ύποθεσεως

επί τέλος ιοΰσα

επ’ αρχήν ιοΰσα άνυπόθετον

δι' αισθητών εικόνων

δι αυτών τών ειδών

διάνοια

νους

ad 510 b τό δ’ αυ κτλ. (in mg. δ'). 5ΐο d ορατά

νοητά

δόξα

νόησις

ήλιος

τ αγαθόν

σκιώδες

φυσικόν

μαθηματικόν

θεολογικόν

ζίκασία

πίστις

διάνοια

επιστήμη

γάνεσις 510 d Σχόλιον

εκ

ουσία

τών

Άρχΰτου

επιτμηθεν κτλ. non habet A.

καί

Βροντίνου

καί

Ιάμβλιχου

v. Hermann, pp. 350 sq.

z 514 a Μετά ταΰτα δή κτλ. τάδε ενεστιν εν τω

εβδόμω τής πολιτείας,

α . ε(Γ)κών τής τών παιδευτών διαθεσεως. β . οτι αριθμητικήν καί γεωμετρίαν καί αστρονομίαν παραδοτεον. Ύ · τω

προσεοικεν ή ήμετερα φυσις παιδείας τε περί καί άπαιδευσίας.

514 a άττείκασον κτλ. α'. είκών τής τών παιδευτών διαθεσεως.

5ΐο d] Schema habet A in mg. inf. ad 510 d: schema idem (sed δοξαστά pro δόξα) habet W ad 510 c.

514 a Μετά ταΰτα δή κτλ.] haec et sequentia ex Proclo esse videntur.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ζ

247

514 a ίδε. Αττικοί καί το Ιδέ όξυνουσι καί το λαβε καί το φαγε, ομοίως τώ ελθε, εύρε, είπε.

5l6 e

γνωματεύοντα.

διακρίνοντα, διαγιγνώσ κοντά ακριβώς.

517 b την μεν δι’ δψεωξ κτλ. δι’ δφεως φαινομενη έδρα

δεσμωτηρίου οϊκησις

πυρός

ήλιου

άνω

εν

αυτή

άνάβασις

καί

φως

τον

dea

των άνω

δυναμις νοητόν

εις

τόπον

τής φυχής άνοδος

517 C ενταύθα. ε’ν τώ νοητώ.

517 d περί των τού δικαίου. σκιαί δικαίου, ή γενεσις· αγάλματα δικαίου, ό ουρανός, ή φυχή, δ νους.

518

b μετρίωξ.

αντί του επιεικώς, πάνυ. 518 d αί μέν τοίνυν κτλ. δτι αί μεν άλλαι τρεις άρεταί εγγύς είσι σώματος· εθεσι γάρ καί άσκήσεσι προσγίγνονται· ή δε φρόνησις εγγύς εστι τοΰ νοϋ καί τοΰ άϊδίου.

£ig c μήτε τούς έν παιδεία κτλ. ση(μείωσαι) τί λεγει. 519 C εν μακάρων νήσοίζ. ώς Πτολεμαίος ό μεγας εν δ' Γεωγραφουμενων (IV ξ, 34) φησ'ι τάς μακάρων νήσους εζ τον αριθμόν εν τή εντός Λιβύη κατά τό * Ατήλ^αντικόν πέλαγος. 514 a ίδέ] ex Comm. rec., ut videtur, cf. Arethae schol. ad Phaed. 72 a. 516 e γνωματεύοντα]

Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

cf. Tim.

γνωματεύοντα- διακρίνοντα και διαγινώσκοντα [γνωμονευοντα codex, sed e Suida γνωματεύοντα

restituit Ruhnken).

Lex. Bach., Suid. γνωματεύων" διακρινών,

διαγινώσκων ακριβώς.

517 d ιτερί των τοΰ δικαίου] ex Proclo, ut videtur. 518 b μετρίως] ex Comm., ut videtur. 518 d αί μεν τοίνυν κτλ.] ex Proclo, ut videtur. 519 c έν μακάρων νήσοι;] ex Proclo, ut videtur, sed de Ptolemaeo errat schol. cf. schol. ad Tim. 24 e ann.

idem de sequentibus valere veri simile est.

SCHOLIA PLATONICA

248

519 ε μηχανάται. μηχαναται ζυναρμόττων ο νομος. 520 b τοιοΰτοι. οί φιλόσοφοι. 520 e ei μεν βίον κτλ. ind. ad μεν. ei μεν ευροις, φησί, βίον αμεινω φιλοσοφον βιον.

λεγοι δ

αν θεού

μόνον και γάρ θεός άμείνων φιλοσοφον μονος. 521 b e'xeis ουν κτλ. περί παιδευτικών νόμων δ', η περί μαθηματικής. 521 c οστράκου . . . περιστροφή. παροιμία επί των ταχέως τι ποιούντων λεγομενη.

εστι δε και ονομα

παιδιάς. 521 c οΰκοΰν δει κτλ. β'. ότι αριθμητικήν και γεωμετρίαν και αστρονομίαν παραδοτέου. 521 e τετευτακεν. πεπραγμάτευται, επι πολύ διατρίβει εν τω αύτω, η επιστρεφώς τι πράττει, η ενεργεί, η σπουδάζει, ά πάντα δυνατόν επί τον παρόντος εκλαβεΐν.

σημαίνει δε καί τό ησυχάζει, η σκευωρεΖται, η στραγ(γ)ευε-

ται, ο εστι σκολίως (sic: 1. σχολαίως) διάκειται· προς τοΰτοις και ταυτολογεί καί φλυαρεί· πολύσημος γάρ η λεζις ηδε. 522 C οΐον τούτο τό κοινόν. α' μάθημα,

αριθμητική.

520 e el μεν βίον κτλ.] ex Proclo, ut videtur. 52X c οστράκου . . . περιστροφή] e Lex. Att. (Giesing, p. 40; Cohn, p. 852). eadem Phot., Suid., sed om. εστι δέ . . . παιδιάς. at cf. Eust. p. 1161, 35 είδος δε οΰτος παιδιάς, καθ’ ην φασι (Aelius Dionysius et Pausanias supra commemorati) εκεΐθεν και παροιμία επί των οποί τύχη μεταβαλλόμενων, τδ οστράκου περιστροφή η οστράκου περιστραφέντος η μεταπεσόντος. λαγεντων ώς ετυχεν.

ταυ τον ειπεΐν των πραγμάτων εξαλ-

ελεχθη δέ καί αΰτη εκ παιδιάς τοιαΰτης.

aliter, ex Tarrhaeo,

ad Phaedr. 241 b, ubi v. ann. hic quoque add. vulg. VIAAcos·· επί των διά τάχους εις φυγήν όρμώντων, η επί των εύμεταβόλων, sed haec in Tarrhseo non leguntur.

Boetho tribuit Warnkross, p. 45, sed v. Cohn, loc. cit. 521 c οΰκοΰν δει κτλ.] cf. tabulam ad libri initium. 521 e τετευτακεν] om. vulg. e Boetho aut e Lex. Att. mutandis ad Phileb. 56 e, ubi v. ann.

eadem fere mutatis

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ζ

249

523 a δείκνυμι κτλ. τίνα εστι

τά

νοητά, καί τίνα τά αίσθητά εφ' εκατερων;

523 a τά μεν κτλ. τά

αίσθητά.

523 b τά δε κτλ. τά

iv τη διανοία.

523 b ου ττάνυ. αντί τοΰ ούδαμώς. 523 b τά μεν ού τταρακαλοΰντα κτλ. τά

αισθητά κρίνεται πράγματα

αίσθήσε ι

νοήσει

ού παρακαλεΐ την νόησιν

παρακαλεΐ·

ούκ εκβαίνει εις εναντίαν αΐσθησιν

εκβαίνει και άμα τοΐς εναντίοις εμπίπτει εις αυτήν

οΐον δάκτυλος των τριών ομοίως

μεγεθος

έκαστος.

καί αριθμός καί τάξις·

καί

σμικρότης

συγκεχυμενον ορατόν.

διωρισμενον νοητόν.

525 b τι μην; κατάφασιν δηλοΐ, αντί τοΰ πώς γάρ ού j διά τί γάρ ού) 525 d τουτό γε. το

περί λογισμούς μάθημα.

525 d αναγκάζει. το

μάθημα.

525 d tous · . . δεινούς. τούς αριθμητικούς. 525 d αυτά το εν. την μονάδα την παρά τοΐς μαθηματικοΐς. 525 e κερματίζη-s· κατατεμνης. 523 b ού πάνυ] cf. ad 507 C. 525 b τί μην;] cf. schol. ad Theaet. 201 b, ubi v. ann. 525 e τοΰτό γε] hoc cum sequentibus ex Proclo, ut videtur.

αυτών

SCHOLIA PLATONICA

250 526 b οξείς. olos ήν Θεαίτητος.

526 C μείζω πόνον κτλ. ίσως τούτο βούλεται λέγειν 6 Πλάτων, οτι των μετά ττολλον πόνου κατορθουμένων τεχνών ούκ

εστιν ούδεμία τοιαύτη

εύκολος

ώς

ή

αριθμητική. 526 c δεύτερον δε κτλ. β' μάθημα, γεωμετρία. 527 a ώς γαρ πράττοντες κτλ. οτι το χρήσιμον της γεωμετρίας ού πράξεως ένεκα αλλά γνώσεως, καί ταύτης ού των αισθητών, άλλα τών αεί οντων, καί αυτής τής τ' αγαθού ιδέας. 527 b ού δέον. αντί τού ού δεόντως, 'Αττικώς. 527

C

δλω κα'ι παντί.

παροιμία επί τών πάντη διαφερόντων καί ή αιτία ε’ίρηται (cf. ad Remp. 469 c supra). 527 d τί δέ; τρίτον. γ' μάθημα, αστρονομία. 527 d ήδύς. εύήθης· εκάλουν δέ οϋτω καί τούς ύπομώρους. 527 d έκαστου. εκάστου άνδρος τού μανθάνοντος. 528 a τδ εξής. το τής αστρονομίας. 528 a επίπεδον ... εν περιφορά ον . . . στερεόν. επίπεδον, την γεωμετρίαν φησίν, στερεόν δέ έν περιφορά όν, την αστρονομίαν. 526 c μείζω πόνον] ex Proclo, ut videtur. 527 a ώς γάρ ττράττοντεβ κτλ.] ex Proclo, ut videtur. 527 b ού δέον] ex Comm. rec., ut videtur. 527 d ήδύε] e Lex. Byz. eadem Lex. Bach., Phot., Suid.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ζ

*5

528 b καθ’ αυτό

ind. ad ν. τό στερεό μετρικόν.

δευτέραν

>,

,,

„ γεωμετρίαν.

τρίτην

„

,,

,, στερεομετρίαν.

τούτο

»

>>

)) τό διχη διαστατόν, τό επίπεδον.

καί τό βάθους

,,

,,

,, τό τριχη διαστατόν, σώμα.

528 b δοκεΐ οΰττω κτλ. ότι στερεομετρία οϋπω ευρηται. 528 C κολουόμενα. εμποδιζόμενα ώς νϋν, η ελαττονμενα. 528 c χάριτος. τερφεως. 528 d αστρονομίαν. περί αστρονομίας. 528 d γελοίως έχει. διά την των ζητουντων ολιγωρίαν. 529 C δίκην. νυν τιμωρίαν. 529 e Δαιδάλου. ζΐαίδαλος ό Εύπαλάμου και Φρασιμηδης, άγαλματοποιός άριστος.

53°

a τώ δντι δή κτλ.

ό τώ δντι, φησίν, αστρονομικός τον μεν δρώμενον ουρανόν βλεπει τε (και) θαυμάζει διά της ευτάκτου κινησεως τον δημιουργόν, άτοπον δε ηγησαιτο εζονυχίζειν καί λιπαρώς τοΐς φαινομενοις κεχηνεναι καί παντί τρόπω ζητεΐν τας κινήσεις αυτών λεπτομερώς. 530 d αντίστροφον αώτου. περί μουσικής, η εστιν αντίστροφος αστρονομίας· η μεν γάρ δφει, η δε άκοη πεπηγεν.

λεγει δ’ ου την του αλόγου επιμέλειαν, αλλά την

κατά Πυθαγόραν εν λόγω καί θεώρημα τι. 528 b δοκεΐ ουττω κτλ.] hoc cum sequentibus ex Proclo, ut videtur. 529 ε Δαιδάλου] e Mythographo.

cf. Apollod. Bibi. III 15, 8 ubi de

Phrasimede non legitur. 530 a τώ δντι δή κτλ.] ex Proclo, ut videtur. 530 d αντίστροφον αύτοΰ] ex Proclo, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

2ζ2

530 e ot. 07του.

530 e άφήκειν. άφικέσθαι. 531 b κολλόττων. κολλόττων* κολάβων.

ούτω Se λέγονται τα τών χορδών επιτόνια,

ττερί ά είλοΰνται (sic: 1. εΐλυνταί) αΰται. το γάρ νωτιαίον του τράχηλον τοΰ βοός μέρος κόλλοφ καλείται, διά το εις κόλλαν εύθετεΐν. 531 d του προοιμίου κτλ. γ'.

7τερι

τοΰ νόμου τοΰ κατά την διαλεκτικήν δνναμιν και οτι τούτα»

προσέοικεν η ημετερα φυσις παιδείας τε περί και απαιδευσιας. 532 a έλεγομεν. δτε ά(ν')ωτέρω εκ τοΰ σπηλαίου άνηγε τον [λυ] | λυθεντα δεσμώτην ίνα το φως Ίδη καί τον ήλιον αυτόν ύστερον. 532 a τώ διαλεγεσθαι έτπχειρτ]. μάθημα έξις διαλεκτική

δφις

τάγαθόν

ήλιος

532 bc κόσμος

σπηλαιον

ε(Γ)κασ ία

σκι αί

γένεσις

είδωλα

μαθηματικά

εν ύδασι φαντασία

νοητά

φως

532 d λέγε ουν κτλ. των παιδευτικών νόμων θ', η περί διαλεκτικής. 530 e οι] plura ad Phileb. 60 d, ubi v. ann. 531 b κολλόπων] conflatum ex Timaeo et Diogeniano (Cohn, p. 782). (1) Cf. Tim. κόλλαβοι- τα των χορδών επιτόνια. (2) Hesych. κόλλαπε?- ol κόλλαβοι, περί οΰς αΐ χορδαί· το γαρ νωτιαίον, τδ τραχηλιαΐον τοΰ βοδς κόλλοφ, διά το εις κόλλαν εύθετεΐν. ex Pausania (fr. 23+ Schwabe) haec fluxere (Giesing, p. 25). cf. Eust. p. 1915, 9 Παυσανίας γράφας οτι εκολλόπωσε το κάλλη συνηρμοσεν. άπδ γάρ τοΰ

νωτιαίου, φησί, κόλλοπος των βοών εφομενού έγίνετο κόλλα,

οθεν και κόλλοφ, ω

επιτείνουσι τα τών χορδών επιτόνια· ην γάρ, φησί, δερμάτινος. . . . 531 d τού προοιμίου κτλ.]

cf. tabulam ad libri initium.

532 a έλεγομεν] ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ζ

253

533 c διαλ€κτική. διαλεκτικήν την διακριτικήν της πραγματικής, ού την νΰν λεγομενην. 533 d δέονται δέ κτλ. οτι τάς μαθηματικός μεθόδους ούκ άζιοΐ επιστημας καλεΐν, άλλα μόνην την άνυπόθετον. 533 e 'Π’ρώτην ind. ad ν. την των νοητών. δ€υτέραν

,,

,,

την των μαθηματικών.

τρίτην

„

„

την τών φυσικών.

τετάρτην

,,

,,

την τών τεχνικών.

534 a ττερί γένεσιν κτλ. (sine ind.).

Ν

επιστήμη ^

_s π ίσης

ΟΥΣΙΑ

_^ΓΕΝΕΣΙΣ

Η,

.α

r-f

JΑ S

1 Σ

Δ Ο

0

διάνοια-_ β'

εικασία 8'

γεωμετρική αναλογία συνθεσις λόγου διαίρεσις λόγου 534 δ τον λόγον έκαστου κτλ. τις ό διαλεκτικός.

534 d ετηκαταδαρθάνειν (sic A2 F D Μ: επικαταδαρθεΐν Burnet e Stobaeo). επικατακοιμίζεσθαι.

534 e θριγκός. περίφραγμα, στεφάνη, τειχίον, περίβολος. 533 c διαλεκτική] ex Proclo, ut videtur. θριγκός] e Lex. Byz. cf. Lex. Bach., Phot., Suid. θριγκός· τό περί¬

534 e

φραγμα (τοΰ οίκου add. Suid.), στεφάνη, μικρόν τειχίον, περίβολος (περίβολον Lex. Β., Ph.). glossa Homerica ad η 87. cf. Apoll. Lex. Hom. 88, 19 (Cohn, p. 819). e Diogeniano habuit Lex. Byz. θριγκός· ή στεφάνη τοΰ τείχους, περίφραγμα, ως περίβολος κτλ.

SCHOLIA PLATONICA

254

535 a διανομή τοίνυν κτλ. ποιους δεΐ τούς άρχοντας είναι τούς φύλακας.

535 b δριμύτητα. οξύτητα, σφοδρότητα, θερμότητα, ταχύτητα. 535 c άρρατον. Ισχυρόν, στερεόν, η δυσκίνητον. 536 a οί δε αρχουσι. οί ίδιώται.

536 C -ΐΓροττεττηλακισμένην. ύβρισμενην, ηδικημενην, διασεσυρμενην, εξουθενημενην. 536 d Σόλωνι. τούτου γάρ το— αίεΐ γηράσκω πολλά διδασκόμενος (fr. 22, Diehl). 536 d νέων δε ττάντες κτλ. ότι νέων το μανθάνειν και ούχ ώς Σόλων φησί γερόντων. 536 e ψυχή δε βίαιον κτλ. οτι ου βία παραδοτέου τα μαθήματα ώς τα του σώματος. 537 a

αριθμόν.

ώς Όμηρος (λ 449)’ “ *ν (s^c ·

/xeT') άνδρών ίζει άριθμωΣ

538 C μέλειν τό μηδέν. φροντίζειν κατά μηδέν.

539 b τό μή νέους όντας κτλ. ότι ού δει νέους όντας εριστικών άπτεσθαι.

539 c ό δε δή ττρεσβύτερος κτλ. χρηστομαθες (?) (compendio) παραίνεσις και ύποθηκη. 535 b δριμύτητα] e Diogeniano. cf. Hesych. δριμύ' οξύ, σφοδρόν, θερμόν, ταχύ. 535 c άρρατον] Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783). cf. Tim. άρρατον' ισχυρόν, στερεόν.

PS.-Did. (Mill. Mei., p. 400) άρρατον' Ισχυρόν η δυσκίνητον.

cf. etiam ad Crat. 407 d. 536 c ττροπειτηλακισμενην] e Lex. Byz.

ann.

eadem fere ad Theaet. 164 ε, ubi v.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ζ

255

539 e αμελεί. τοιγαροΰν.

54° C τάς άρχούσας. ση(μείωσαι) τάς άρχούσας γυναίκας. 541 a τρόιτοισι. ηθεσι. 541 b άδην. άλι? η et? κόρον, Ικανώς, άρκουξν^τως. Η 543 a Ειεν κτλ. τάδε ένεστιν εν τω όγδόω της Πολιτείας· τίνων al πολιτεΐαι et? άλληλας μεταβάλλουσιν.

α’. διά τίνας αίτιας, υπό β\ περί της φθοράς των

επί γης ζώων αίνίττεται, ου αρχή· θείω μεν γενητω (sic) περίοδος, ην αεί θεός περιλαμβάνει,

γ'. ότι την μεταξύ λύπης καί χαράς διάθεσιν

ηδονην πολλοί καλοΰσι, κατ’ αυτήν την άλυπίαν. 544 a άλλ’ οδν δή κτλ. ανατρέχει μετά την παρέκβασιν επί τάς ημαρτημένος πόλεις· είρηκει δ’ ότι μία μέν εστιν άρίστη αριστοκρατία, δ' δε φαύλαι, τιμαρχία, ολιγαρχία, δημοκρατία, τυραννίς· ώστε καί ανθρώπων πέντε κατασκευαί ηθών εντεύθεν γάρ καί αί πόλεις εφελκυσάμεναι είσεδυσαντο· αί δ' άλλαι πολιτεΐαι, αΐτινες καί εισι δυναστεΐαι και ώνηταί, μεταξύ τούτων είσίν. 544 b ώσπερ παλαιστής. έθος γάρ τουτοις, όταν πέσωσιν όμοΰ, ώς μηδένα έπιπεσεΐν τού λοιπού, πάλιν έγερθέντας έφέ όμοίω συμπλεκηναι σχηματι, όπερ την αυτήν εΐπε λαβήν.

544 c η τε ύ-ττό κτλ. (in mg. α'). καί δεύτερα κτλ. (in mg. β'). ή τε ταύτη κτλ. (in mg. γ'). καί ή γενναία κτλ. (in mg. δ'). 539 e αμελεί] idem schol. ad Remp. 422 e supra, ubi v. ann. 541 a τρόιτοισι] ex Comm., ut videtur.

541 b αδην] e Boetho, plura ad Charm. 153 d, ubi v. ann. 543 a ΕΙεν κτλ.] ex Proclo, ut videtur, cf. ad initium libri VII. 544 a άλλ’ ουν δή κτλ.] ex Proclo, ut videtur.

544 b ώσπερ παλαιστή?] ex Proclo, ut videtur.

256

SCHOLIA PLATONICA

544 C υπό των πολλών. ότι πολιτεϊαι έπαινεταί ή re Κρητική και ή Λακωνική.

544 d καί ανθρώπων είδη. ότι τρόπων ανθρωπίνων είδη όσα και πολιτειών.

544 d έκ δρυός ποθεν ή έκ πέτρας. τό εν τή τ' τής ’Οδύσσειας 'Ομήρου (163) υπό Πηνελόπης ρηθεν Όδυσσεΐ αναγνωριζόμενα) αυτή ενταύθα επί των πολιτειών παρωδείται. Ο \

V

1

€στΐ 06 το— ου γάρ από δρυός έσσι παλαιφάτου ούδ’ από πέτρης. οί γαρ παλαιοί εκ δρυών καί πετρών τους προ αυτών γεννηθήναι ύπελάμβανον, διά το τάς τικτοόσας εις στελέχη καί σπήλαια τα βρέφη εκτιθεναι, επεί καί τάς μίξεις κατά, τάς ερημιάς έποιούντο οι πάλαι άνθρωποι, δρυών ή πετρών πλησίον.

545 c φέρε τοίνυν κτλ. α'.

διά τίνας αιτίας καί υπό τίνων αί πολιτεΐαι εις άλλήλας μετα-

βάλλουσιν.

545 d οτι πάσα πολιτεία κτλ. ότι αί μεταπτώσεις τών πολιτειών κατ

αυτούς τούς έχοντας τάς

άρχάς γίγνονται.

545 e πρώτον στάσις εμπεσε. πρωτεμπε. δοΐς (sic).

546 a ώδέ πως κτλ. (sine ind.).

W

(sic).

περί μεταπτώσεως τών κατά τον άδικον. 546 a τον άπαντα μενεΐ χρόνον. εί ό πας χρόνος αίώνός εστι τού παντός είκών λέγεται γάρ καί αιών πας.

6

τό μεν οΰν παράδειγμα τον άπαντα αίώνά εστι, μέτρον δέ

ο πας αιών, μέτρον άρα καί ό πας χρόνος,

άλλ’ ό μεν τής τού νοητού

544 d εκ δρυός ποθεν κτλ.] ex Comm., ut videtur. 545 e πρώτον στάσις εμπεσε] cf. Π 113 πρώτον πνρ εμπεσε. expedimus. 546 a τον άπαντα μενεΐ χρόνον] ex Proclo, ut videtur.

sed δοΐς, non

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η ζα>ης μετρον, ο δε της τοϋδε του κόσμου ζωής, 6 χρόνος,

257 καί εΐη

αν της των iv αύτώ πάντων άσωμάτων κλήσεων καί σωματικών πασών κοινής σνναποκαταστάσεως μετρον παντελές, ο δη πολλάκις σννελισσόμενον ποιεί τον άπειρον χρόνον. 54^ a εγγείοις. τα φυτά διεστησεν τών ζώων ου τώ αισθητικά) περιπατητικώς· οΐδε yap καί φυτών αΐσθησιν άλλα τώ μονίμω, τοΰτ' εστί τώ εγγείω, ώς κατερριζωμενω εν γη, τά δε τώ πορευτικώ, δ εστι τώ επιγείω, ώς φερομενω επί γης. 546 b αλλά, ττάρεισιν αυτούς κτλ. σπα

(l.e.

συμπέρασμα).

546 b θείω . . . γεννητω. θειον γενητόν ου τον δλον φησί κόσμον, ει καί προηγουμένως τούτον, ουτε τον ουρανόν μόνον ούτε τό υπό σελήνήν, άλλα παν τό άεικίνητον καί περιφερόμενον, ε’ίτ

εν ουρανώ εΐθ’ υπό σελήνήν, ώς μεν σωματικόν

γενητόν καλουμενον ούδεν γάρ σώμα αυθυπόστατον· ώς 8' άεικίνητον, θειον μιμείται γάρ τά θειότατα τών δντων άγρυπνον εχοντα ζωήν, τον τελειον δε άριθμόν ου μόνον χρη νοεΐν επί δακτύλων τιθεντας· οΰτος γάρ εστιν άριθμητόν μάλλον η άριθμός, καί τελείουμενος καί ουδεποζτε'λ τελειος άεί γινόμενος· άλλα την αιτίαν τούτου νοερόν μεν οΰσαν, περιεχουσαν δε τον πεπερασμενον όρον της τοΰ κόσμου πάσης περιόδου. 546 C ττρομήκη δε.

Ύ

546 a εγγείοΐί] ex Proclo, ut videtur. 546 b θείω . . . γεννητω] ex Proclo, ut videtur.

s

SCHOLIA PLATONICA

258

547 b στάσεως, ήν δ’ εγώ. ττερί τής απ' αριστοκρατίας εις τιμαρχίαν μεταβολής. 547 d ούκοΰν τω μεν κτλ. αριστοκρατίας ίδια.

547 e ΤΦ δέ Υ€ κχλ· ολιγαρχίας ίδια. 548 C μέμεικται γάρ κτλ. τιμαρχίας ίδιον. 548 d τίς οδν 6 κατά κτλ. τίς καί ποιος 6 τιμοκρατικδς άνήρ.

549 c γίγνεται δε κτλ. πώς 6 τιμοκρατικδς γίνεται άνήρ.

549 e ύμνεΐν. μέμφεσθαι,λοιδορεΐσθαι, κατ' ευφημισμόν· σημαίνει δε καί όδυρεσθαι. τούς του κτλ. (sic F D Μ: αυτούς Α: αυτούς τούς Α2).

55° a

ό γάρ πατήρ πλησιαίτατος, ώς σύνοικος. 550 b τω μέσω. τω εν τή εαυτού φυχή.

550 c

ούκουν μετά τούτο κτλ.

περί ολιγαρχίας.

55° ο τήν άττο τιμημάτων. (ΐ) οτι εκ τού φιλότιμου φιλόπολις γίνεται, άπδ τιμημάτων ούσών των αρχών, ώς 'Ρωμαίοι,

(ζ) ή τών Αθηναίων πόλις εις μεγάλα

μέρη διηρεΐτο τέτταρα, ταΰτα δε πολιτικά τιμήματα εκάλουν, άπερ ήν πεντακοσιομεδίμνων, ιππέων, ζευγιτών, θητικών’ οι μεν υπέρ τού 549 e ύμνεΐν] e Boetho, ut videtur, idem schol. ad Remp. 329 b, ubi v. ann., Legg. 871 a. 550 c τήν άττο τιμημάτων] (i) ex Comm. rec., ut videtur.

(2) ex Proclo, ut

videtur, Aristotelem Άθ. πολ. c. 7 describente, eadem leguntur apud Hermiam in Phaedr. p. 96 Ast (in notam criticam relegavit Couvreur) et apud Pollucem VIII 130.

διελεγοντο schol. Herm.: κατελίγοντο Poli.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η φ

259

μίτρα ζηρά καί υγρά, ποιειν κληθεντες άνήλισκον εις το δημόσιον

τάλαντον οί Se την ίππάδα τελοΰντες εκ μεν τοΰ δυνασθαι τρεφειν Ιππους κεκλήσθαι δοκοΰσιν, εποίουν δε μέτρα τ', άνήλισκον δε ήμιτάλαντον· οί δέ τό ζευγίσιον τελοΰντες άπο σ' μέτρων διελεγοντο, άνήλισκον δε μνας ιΛ ol δε το θητικόν ούδεμίαν αρχήν ήρχον ούδε άνήλισκον. 550 d ούκοΰν ώζ μεταβαίνει κτλ. περί της από τιμαρχίας είς ολιγαρχίαν μεταβολής.

55ΐ a φιλοχρηματισταί. φιλοχρηματισταί οί φιλοΰντες πορίζειν χρήματα, φιλοχρήματοι δε οί φιλοΰντες χρήματα. 551 b άλλα τις δή κτλ. τις 6 τής ολιγαρχίας τρόπος, ποΐά τε τα ταντης αμαρτήματα.

551 C ττρώτον μεν κτλ. (in mg. α'). 55ΐ d τί δέ; τάδε κτλ. (in mg. β'). 551 d άλλα μην κτλ. (in mg. γ'). 55ΐ e τί δέ; ο πάλαι κτλ. (in mg. δ').

552 a τό έξεΐναι κτλ. (in mg. ε'). 552 C κηφήν (κηφήν Α). είδος μελίσσης άκεντρου ο κατεσθίει τό μέλι μόνον, αργόν δε- αφ οΰ καί τούς μηδέν δυναμενονς δρο,ν οϋτω φασίν.

552 C ένίους. τούς εν τή ολιγαρχία δυναστας.

553 a &p’ °ον ωδε κτλ. πώς ό τιμοκρατικός εις ολιγαρχικόν μεταβάλλει.

553 c γλίσχρωζ· πάνυ ρυπαρώς και μετά, φειδωλιας. 551 a φιλοχρηματισταί] ex Comm., ut videtur, cf. ad 33° d χρηματιστής. 552 c κηφήν] ex Comm. rec., ut videtur. ( 553 C γλίσχρως] e Diogeniano. cf. Hesych. γλίσχροϊ- φειδωλός, σκνιφός, λίαν ρυπαρός, ενήλατος, κολλώδης. Suid. γλίσχροϊ' φειδωλός, σκνιφός, πάνυ ρυπαρός.

SCHOLIA PLATONICA

200

553 c &p’ ούκ οΐει ... eis κτλ. θυμοειδές εν

ότι το

τω

τιμοκρατικω άρχει, εν δε τω ολιγαρχικά) το

επιθυμητικόν και φιλοχρήματου. 553 c τιάρας. τιάρα εστίν η λεγομενη κυρβασια.

εστι δε κοσμος επικεφαλαιος η

οί Περσά>ν βασιλείς μόνοι όρθη εχρωντο, οί δε στρατηγοί κεκλιμένη. 'Ηρόδοτος δε άρσενικώς τον τιάραν φησί (I Ι32)· τινες δε και κιταριν λεγουσι

το

αυτό’

Θεόφραστος δ εν

τω

περί βασιλείας Κυπρίων είναι

λεγει την κίταριν. 553 c στρεπτούς και άκινάκας. ορμους περί τον τράχηλον η τάς χεΐρας, οΰς και£ί στέφανους χειρών ’ λεγει 'Ίων εν Φρουροΐς (Τ G F ίϊ. 48).

άκινάκαι (sic) δε Περσικόν

τι ξίφος, η δόρυ μικρόν Περσικόν. 553 e S.p’ ouv ουτος κτλ. ση(μείωσαι) ότι ό φιλοχρήματος ολιγαρχικός. 554 a αυχμηρός. στυγνός, σκοτεινός. 554 b τυφλόν. τον Πλούτον, οΐμαι, φησί. 554 d ού ττείθων. εαυτόν δηλον ότι, ουδέ ρυθμίζων τά της φνχης αύτοΰ μόρια, και διά τό άμεινον επιτηδευων την αρετήν. 553 c τιάρας] Schol. vet., nisi forte e Diogeniano et Photii auctore con¬ flatum.

cf. Hesych. τιάρα' ή λεγομενη κυρβασια.

μόνοι εχρωντο όρθη, οί δε στρατηγοί ύποκεκλιμενη.

ταότη δε οί Περσαι βασιλείς Ηρόδοτος δε εν a' άρρενικώς.

Phot., Suid. τιάρα' κόσμος επικεφαλαιος· ήν οί βασιλείς μόνοι ορθήν εφόρουν παρά

Πέρσαις, οί δέ στρατηγοί κεκλιμενην ... τό δ’ αυτό φασιν είναι καί κίταριν· Θεόφρα¬ στος δ’ εν τω περί βασιλείας Κυπρίων την κίταριν ώς διάφορον, cf. etiam Schol. Ar. ad Avv. 487. 553 c στρεπτούς κα'ι άκινάκας] (i) δρμους κτλ. e Diogeniano, ut videtur, cf. Hesych. στρεπτοί' όρμοι, τά περί τάς χεΐρας φελια.

est schol., ut videtur. (2) άκινάκαι κτλ.

integriore Diogeniano usus

conflatum e Diogeniano et Lex. Byz.

(i) cf. Hesych. άκινάκης' δόρυ. Περσικόν ξίφος, (μ) Lex. Βεκκ. VI, Suid. άκινάκης'

δόρυ μικρόν (μικρόν δόρυ Lex. Β.) Περσικόν. 554 a αυχμηρός] e Lex. Byz.

cf. Lex. Βεκκ. VI, Suid. αυχμηρόν' στυγνόν, η

σκοτεινόν. 554 b τυφλόν] ex Comm. rec., ut videtur. 554 d οΰ πείθων] ex Comm. rec., ut videtur.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η

ζ6ϊ

555 b δημοκρατίαν δή κτλ. περί δημοκρατίας.

555 b ούκοΰν, ήν δ’ εγώ, κτλ. περί της άπδ ολιγαρχίας εις δημοκρατίαν μεταβολής.

555 d επιεικώς. τδ

επιεικώς επίρρημα σημαίνει τδ πάνυ, ετι δε τδ παραδόξους, τδ

παρ' ελπίδα, τδ μετ' επιείκειας, και τδ μετρίως καί ίκανώς. 556 a οίίτε γ’ εκείνη. ούτε διδάσκοντες λόγω, φησί, τους νέους ε’ίργουσιν άκολασταίνειν, οϋτε βία κολάζοντες. 556 c θεωρίας. εορτάς, άπδ της εις θεάν συνδρομής των εν αύταΐς τελούμενων παρηλλαγμενως τοΐς κατά τδν άλλον του βίου χρόνον γιγνομενοις λεγομενας ούτως. 556 d οΐει αύτδν ούχ κτλ. τδν πενητα, οΐμαι.

557 c °δτω καί αυτή κτλ. δτι πάντα τα γένη των πολιτειών εν δημοκρατία. 558 b ώς μεγαλοπρεπώς κτλ. η καταφρόνησις των αγαθών άνδρών. 558 c άθρει κτλ. τις δ δημοκρατικός άνηρ. 558 d χρηματιστικαί. χρημάτων ποριστικαί.

555

d επιεικώς] e Lex. Βυζ.

eadem

fere

ad Remp.

431

556 a οΰτε γ’ εκείνη] ex Comm. rec., ut videtur. 556 c θεωρίας] ex Comm., ut videtur. 556 d οϊει αυτόν οΰχ κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur.

558

d χρηματιστικαί]

cf. ad 330 d.

e,

ubi v.

ann.

SCHOLIA PLATONICA

202 558 d

βούλα ουν κτλ.

των επιθυμιών

f

^

f

αι

>

au μβν αναγκαιαι

Ο \

ό€

>

5

ουκ αναγκαιαι

ουκ ωφέλιμοι

ωφέλιμοι

αι

α'ι μεν ούδέν αγαθόν δρώσιν

κακόν παν

δε

559 d αΐθωσι. όξέσι την άρμην.

560 c Λωτοφάγους. τούς φευδεΐς και αλαζόνας λόγους και δόξας, δηλον ότι άλλη-

(ΐ)

γορικώς.

(2) ό λώτος δένδρον έστίν έν Λιβύη κατά την Μέμφιν

φυόμενον,

εύμέγεθες,

ηλίκον

έντομάς έχον και πρινώδες· τό

άπιος δε

δια φοράς έχον τα τοΐς καρποΐς. ό δε

η

μικρω

έλαττον

ξύλον μέλαν. γένη

δε

δε

φύλλον

δε

αύτοΰ πλςίω,

καρπός ώσπερ κύαμος· πεπαίνεται

ώσπερ οί βότρυες μεταβάλλον τας χρόας. φύεται δε καθά τα μύρτα

παράλληλα πυκνός έν τοΐς βλαστοΐς.

έσθιόμενος

δε

εν τοΐς Λωτο-

φάγοις καλουμένοις γλυκύς εστι και ηδύς και άσινης, και έτι προς την κοιλίαν αγαθός· ηδίων

δ’

ό άπύρηνος.

ποιοΰσι

δε

και οίνον εξ αύτοΰ.

τό δένδρον δε και πολύκαρπον, και παρά την Λοποφαγίδα νήσον, άπέχουσαν της χώρας μικρόν ωσαύτως. 560 d

500 e

559

καί την μεν αιδώ κτλ.

αιδώς

ηλιθιότης

σωφροσύνη

ανανδρία

μετριότης

αγροικία

κοσμιότης

ανελευθερία

ϋβριν μεν κτλ.

ύβρις

εύπαιδευσία

αναρχία

ελευθερία

άσωτία

μεγαλοπρέπ

αναίδεια

ανδρεία

d αΐθωσι] ex Comm. rec., ut videtur.

56ο c Λωτοφάγοι^] (i) ex Comm. rec., ut videtur. (2) ex Proclo, ut videtur, sunt autem haec ex Theophrasto (Hist. Piant, p. 138 Wimmer) descripta.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η

263

561 a έκβακχευθή. εκμ ανη. 562 a ή καλλίστη δή κτλ. 7τερί τυραννίδος. 562 a φέρε δή κτλ. ττερί της εκ δημοκρατίας εις τυραννίδα μεταβολής. 562 b ή πλούτου τοίνυν κτλ. οτι η μεταβολή εξ απληστίας του εν εκάστω δοκοΰντος άγαθοΰ εΐναΐ' οΐον εξ απληστίας πλουτου η ολιγαρχία γίνεται δημοκρατία, ούτως εξ απληστίας ελευθερίας τυραννίς. ολιγαρχία

πλούτος

δημοκρατία

ελευθερία

αγαθά

562 e μέτοικον. μέτοικός εστιν 6 ένοικων ξένος πας εν τη πόλει, και τελών έκαστος άνά δραχμάς ιβ' τοΰ ενιαυτόν εις το δημόσιον καί τριώβολον τώ γραμματεΐ. 563 a ευτραπελίας. ευτραπελία εστιν έξις τις εν μεσότητι θεωρούμενη βωμολοχίας καί αγροικίας· εστι δε περί σκώμματα η τον εχοντα παρέχεται δυνασθαί τε σκώφαι εμμελώς η ύπομενειν σκωπτόμενον.

βωμολοχία δε η πάντα

καί πάντας οίομενη δεΐν σκώπτειν άγροικία δε η μήτε σκώπτειν μήτε σκωφθηναι βουλομενη, οργιζομενη δε επ’ άμφοΐν. 563 a χαριεντισμού. χαριεντισμός ε’στι σκώμμα μετά τερφεως καί χάριτός τίνος. 563 c ενταύθα. εν τη άκράτω ελευθερία. εκβακχευθτ)] e Lex. Βυζ.

561 a

(εκλογιζόμένος, εμπυρισθείς

562 e

μέτοικον]

cf. Lex. Bach., Suid. έκβακχευθείς' εκμανεis

add. Lex. B).

e DlOGENlANO.

cf. Hesych. μέτοικοι'

oi

ενοικοΰντες ξένοι εν

τfj πόλει, και τελοΰντες άνά δραχμάς δώδεκα τον ενιαυτού εις το δημόσιον, μετανάσται δημόσιοι,

habuit etiam Diog. καί τριώβολον τω γραμματεΐ, licet omiserit Hesych., ut apparet ex Poll. III 55 (Cohn, p. 791, n. 3). idem schol. ad Legg. 850 a. 563 ευτραπελίες] ex Comm. rec., ut videtur. 563 a χαριεντισμού] ex Comm. rec., ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

264

563 C CU T€ κύν€5 κτλ. είωσαι) την παροιμίαν, αί κάνες οΐαι περ αι δεσποιναι, επι των όμοιουμίνων πάντων άρχομενων τοΐς αυτών αρχουσι. εστι δε η ολη οία πορ η δέσποινα, τοία χ η κυων. 563 d ουδέ των νόμων φροντίζουσιν. ότι η άγαν ελευθερία ουδέ νόμου δεσπότου ανέχεται. 563 e τό αγαν τι ποιεΐν κτλ. ότι τό άγαν τι ποιεΐν μεγάλην φίλεΐ εις τουναντίον μεταβολήν άνταποδιδόναι. 564 b τό μέν άνδρειότατον κτλ. δυο κηφηνών εΐδη φησίν εν ταΐς πολιτείαις, αργών και δαπανηρών άνδρών, τό μεν άνδρεΐον και κεκεντρωμενον, οϊον χολή εν σώματι, τό δ’ άκεντρον οΐον φλέγμα,

ουτοι δριμυτεροί είσιν εν δημοκρατία, ώς

άν και άρχειν είθισμενοι. 564 d εν μέν γάρ ττου κτλ. (in mg. α'). 564 e άλλο τοίνυν (in mg. β'). 565 a δήμος δ’ κτλ. (in mg. γ'). 564 d (sine ind.). τά εν δημοκρατία τρία είδη

τό προεστό? αυτής

τό των πλουσίων

τό δημώδες υπό των προ-

και περί τό βήμα

και

εστώτων

προσίζον

κοσμίων

δ

ύποποιουμενον

εστι κηφηνών βο-

διά

τάνη

τοΰ πλούτον διανομής

της

των

πλουσίων

564 e βλίττει. άφαιρεΐ τό μέλι από των κηρίων. 563 c αΐ τε Kuves κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 564 b τό μεν άνδρειότατον κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 564 e βλίττει]

Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 783).

cf. Tim. βλίττειν1

άφαιρεΐν κτλ. Hesych. βλίττειν1 τό άφαιρεΐν κτλ. cf. ScHOL. Ar. Eqq. 794.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Η 565

C

265

είσαγγελίαι.

εισαγγελία εστι κυρίως η περί καινών καί δημοσίων αδικημάτων είσ αγομόνη δίκη υπό των πρύτανεων, περί ών διαρρήδην μεν ούδέν λεγουσιν οι νομοί, συγχωροΰσι δε κρίσεις γίγνεσθαι,

καί τοΰτό εστιν

οιον το εν ταΐς των σοφιστών διατριβαΐς μελετώμενον, τό των άγραφων αδικημάτων. 565 d ή δήλον δτι κτλ. πώς εκ προστάτου γίνεται τύραννος. 565 d τω εν τω μύθω κτλ. τον μΰθον ση(μείωσαι) περί της εν 'Αρκάσιν ανθρωποθυσίας. 566 b το δή τυραννικόν κτλ. τούτο Πεισιστράτου.

’ Αθηναίος γάρ οΰτος ών, επιβουΧεΰων τυραν-

νίδι κατα των ποΧιτών, ποΧΧαϊς και χαΧεπαΐς πΧηγαις εαυτόν κατατρώσας, ενεδείζατο τοΐς "ΕΧΧησιν ώς υπό τών εχθρών ταυτας πάθοι, καί ητησεν φυΧακας τοΰ εαυτού σώματος, καί εΧαβε τριακοσίους δορυφόρους

εκ

της

πόΧεως,

οϋς

είσοικισάμενος

καί

θεραπευσας

ετυράννησεν Αθηναίων. 566 c ττολυψήφιδα κτλ. ΚροΖσος υιός ’ΑΧυάττου, /Ινδό? γένος, βασιΧεύς τών εντός "ΑΧυος ποταμού, ος περί της αρχής, εί ποΧυχρόνιος εσται, χρηστηριαζόμενος, άνεΐΧεν ό ’ΑπόΧΧων χρησμόν τοιοΰτον αύτώ— αλλ’

οτ αν ημίονος βασιΧεύς Μηδοισι γενηται, μελά μ

καί rore, Λυδε πόδαβρε (sic) πολυφηφίδα (sic) παρ’ "Ερμον φευγειν, μη δε μενειν, μηδ’ αίδεισθαι κακός είναι, καί οΰτος μεν

6

όΧος χρησμός’ ημίονον δε τον Κΰρόν φησιν, επείπερ

565 c είσαγγελίαι] e Lex. Rhet.

cf. Lex. Βεκκ. V εισαγγελία· δηλατορία.

εισαγγελία δε και γραφή διαφέρει, εισαγγελία μεν γαρ επί τών μεγάλων και δημοσίων αδικημάτων γίνεται, γραφή δε επ'ι μικρών,

και κυρίως γραφή επ'ι τών τά παράνομα

γραφόντων, εισαγγελία δε κυρίως ή περί καινών καί δημοσίων αδικημάτων είσαγομενη δίκη υπό τών πρύτανεων, περί ών διαρρήδην μεν οϋδεν λεγουσιν οί νόμοι, συγχωροΰσι δε κρίσεις γίνεσθαι. καί τοΰτό εστιν οιον τό εν ταΐς τών σοφιστών διατριβαΐς μελετώ¬ μενον, τό τών άγραφων αδικημάτων,

eadem Lex. Bach. et brevius (ut schol.)

Suidas, qui pro καινών habent κοινών,

cf. Lex. Cant. {Journal of Philol. VI 2)

εισαγγελία' κατά καινών καί άγραφων άδικημάτων. αΰτη μεν οΰν ή Καικιλίου δόξα κτλ. apparet igitur Caecilio Calactino haec deberi. 566 b το δή τυραννικόν κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 566 C ττολυψήφιδα κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur,

cf. Herod. I 55.

SCHOLIA PLATONICA

206

Άρυηνης της Άλυάττου θυγατρός, Λυδης ούσης αυτής, καϊ Άστνάγους τοΰ Μηδών βασιλέως Μανδάνη γίγνεται τταΐς, ταυτής δε καί Καμβυσου, Πέρσου τίνος, 6 Κΰρος υίός, δ καθελών Κροΐσον τε καί δη καί αυτήν την βασιλείαν /Ινδών. 566 d μέλλει. έοικεν, φαίνεται, δοκεΐ, ώς νϋν. παρα δε Σοφοκλεΐ εν Τρωιλω (fr. 633

Pearson), μένει. 566 d ού ταΐς μεν -π-ρώταις κτλ. όποιος ό τύραννός εστι κατ’ άρχάς. 567 a Ινδούς . · · έτοιμον μάλλον. εν τισι δος (sic). τό μάλλον αυξητικόν. 568 a ούκ ετός [έτος Α; ετώς Α2). ότέ μεν ού μάτην, ότε δ' ούκ αλόγους' παρα το ετωσιον, ο εστι το

t.

μάταιον, οί δε ούκ 'εικότως 568 b σοφοί τύραννοι κτλ. (sine ind.). τούτο Σοφοκλέους έστ'ιν εξ Αίαντος τοΰ Λοκροΰ (fr. 12 Pearson). ενταύθα δε Εύριπίδου λέγεται τό Ιάμβιον είναι, καί θαυμαστόν ούδέν εί συμπίπτοιεν άλληλοις οί ποιηταί. 568 c καλάς φωνάς. τάς των υποκριτών. 566 d μέλλει] e Diogeniano. μένει,

cf. Hesych. μέλλει' φαίνεται, έοικε, δοκεΐ.

glossa Homerica ad Α 564·

η

integriore Diogeniano usus est schol. quam

Hesych. (Cohn, p. 792). cf. Lex. Bach., Phot., Suid. μέλλει' έοικεν (οΰτω τίθεται παρ’ Όμηρω add. Suid.). 568 a ούκ ετός] Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 803).

cf. Phot. ούκ έτος'

ούκ άπεικότως, η ού μάτην, παρά το έτώσιον, ό εστι μάταιον· οί δε ούκ άλόγως, unde supra corrigendum ούκ άπεικότως (εικότως Suid. cum schol.).

ps.-Did. (Mill.

Mei. p. 399) ούκ έτος' ού μάτην η ούκ άλόγως. ΤίΜ. ούκ έτως (sic)· ούκ έτησίως (1. έτωσίως) tγεγραφως, ού ματαίως. cf. schol. ad Remp. 414 e. 568 b σοφοί τύραννοι κτλ.] ex Tarrhaeo (Cohn, p. 842).

cf. Zenob. V 98

σοφοί τύραννοι των σοφών συνουσία' τούτο Σοφοκλέους εστιν έξ Αίαντος τοΰ Λοκροΰ (fr. 14 Pearson)· Πλάτων δε Εύριπίδου φησιν είναι τό ίαμβεΐον.

και ούδέν

θαυμαστόν- συμπίπτουσι γάρ άλληλοις οί ποιηταί. cf. etiam Schol. Ar. ad Thesm.

.

21

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Θ

267

Θ 571 a Aijtos δή λοιττός κτλ. (sine ind.). περί τής από δημοκρατικού εις τυραννικόν ανδρα μεταβολής. 572 e βοηθοΰντά τε. το τίθει από κοινού. 572 e ερωτά τινα κτλ. από κοινού το τίθει μηχανωμένους αύτώ έρωτα, όταν ελπίσωσι μη άλλω? τον νεον, νπόπτερον όντα κηφήνα και μεγαν, καθεξειν. 573 d συ καί εμοί ερεΐ$. παροιμία· συ και εμοί ερεΐξ' ήνίκα τις ερωτηθείς τι υπό γινώσκοντος τό ερωτηθεν, αυτός άγνοών, ούτως άποκρίνηται· “ συ και >

\

>

^

€/JLOL 6/36IS*

55

.

573 d κώμοι. ωδαι η ορχήσεις μετά μέθης. 574 c ττληγαΐζ. ση(μείωσαι) την σύνταξιν, “ πρεσβύτην πατέρα πληγαΐς τε δούναι ”. 574 d νεωκορήσει. αντί τού ιεροσυλησει, ώς νΰν. παρά, δε τοΐς πολλοΐς τό κοσμήσει τον ναόν· κορεΐν γάρ σημαίνει τό κοσμεΐν. 574 d τάς δικαίας. αί κακαι επιθυμίαι. 574 d δορυφοροΰσαι. δικαίων δόξων αί κακαι φαντασίαι. 572 e βοηθοΰντά τε] ex Comm. rec., ut videtur. 572 e ερωτά τινα κτλ.] ex Comm. rec., ut videtur. 573 d σύ και έμοϊ ερείξ] ex Comm. rec. an Procli incertum (Mettauer, p. 37; Warnkross, p. 41). cf. schol. ad Alc. I 112 e (ex Olympiodoro). cf. Proci, p. 217 Creuzer. 573 d κώμοι] e Lex. Byz.

eadem Lex. Bach., Phot., Suid.

e Diogeniano

habuit Lex. Byz., ut videtur, cf. Hesych. 574 c ττληγαΐς] ex Comm. rec., ut videtur. 574 d νεωκορήσει]

(i)

Schol. vet., ut videtur?

Phot., Suid. νεωκορήσει'

ενίοτε αντί τον ιεροσυλησει· κορεΐν γάρ καλοΰσι τό σαροΰν και εκκιιλλυνειν κτλ. νεωκόρο?' ό τον ναόν κόσμων και εΰτρεπίζων. (2) e DlOGENIANO.

cf. Hesych.

SCHOLIA PLATONICA

268

574 e υπό ’Έρωτος. κακοΰ έρωτος. 574 e όλιγάκις. ore είδωλα κακά εν τη φαντασία άνεπλαττεν. 575 c ΐκταρ. ’ίκταρ σημαίνει ταΰτα, τό εγγύς, από τού ικνεισθαι, το πρόσφατόν, το άρτι, το ταχέως, το πυκνώς, τό εξαπίνης, και παροιμία ούδ’ ΐκταρ ηκει, ώσπερ και τό ούδ’ ΐκταρ βάλλει τοΰτ εστιν ονδε εγγνς εστιν. είρηται δε κατά γλώτταν, ώσπερ τό διωλύγιον κακόν σημαίνει τό μεγα, ον μνημονεύει Πλάτων εν τω Θεαιτητω (ΐ02 a). 575 d μητρίδα. σηξμείωσαι) ότι την πατρίδα Κρητες μητρίδα φασιν. 576 c πολλά. αντί τοΰ φεύδη· τό γάρ φεΰδος πολυχοΰν, “ άπλοΰς δ’ ό μύθος της άληθείας εφυ ” (Eur. Phoen. 469)· 577 e ώς περί όλης είπεΐν κτλ. τό γάρ λογιστικόν της τοΰ τυράννου ψυχής, υπό θυμού η επιθυμίας κρατούμενον, ού ποιεί ά βούλεται καθαυτό, ώστε κ

αν κατά τά

χείρονα μέρη ποιεί ά βούλεται η ψυχή, αλλά κατά κρεΐττον μη ποιούσα αυτής διά τούτο λεγεται, ήκιστα ποιήσει ά αν βουληθη ώς περί δλης είπεΐν της ψυχής· καί γάρ ονχ όλη τότε ποιεί. 582 a καλώς κριθήσεσθαι. τά κριτήρια

εμπειρία

575

φρόνησις

λόγος

c ΐκταρ] (i) Schol. vet.j ut videtur (Cohn, p. 787).

GENIANUm) ΐκταρ- εγγύς, από τοΰ ίκνεΐσθαι.

εξαπίνης,

και παροιμία· οι)δ’ ΐκταρ βάλλει.

cf. Hesych. (Dio-

πρόσφατον, άρτι, ταχέως, πυκνώς,

(2) ex Tarrhaeo (Cohn, p. 842) cf.

Zenob. V 55 ούδ’ ΐκταρ βάλλει* το ΐκταρ σημαίνει εγγύς· τουτεοτιν ούδε εγγύς εστιν είρηται δε κατά γλώτταν, ώσπερ τό διωλύγιον κακόν σημαίνει τό μεγα. μεμνηται δέ άμφοτερων ό Πλάτων, τοΰ μεν διωλυγίου εν Θεαιτητω, τοΰ δε ούδ’ ΐκταρ βάλλει εν Πολιτεία.

576 c πολλά] ex Comm., ut videtur. 577 e ώς περί δλης είπεΐν κτλ.] ex Comm.,

ut videtur.

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Θ

269

582 a σκοπεί δή κτλ. (in mg. α'). 582 d καί μην μετά γε κτλ. (in mg. β'). 582 d διά λόγων που κτλ. (in mg. γ'). 583 b τό δε τρίτον όλυμπικώς.

ε/c μεταφοράς εΐρηται τοΰ eu ταΐς συνουσίαις έθους. Σοφοκλής ευ Ναυπλίω καταπλεοντι (fr. 425 Pearson).

εκιρνώντο γάρ ευ αύταΐς

κρατήρες τρεις, καί τον μεν πρώτου Δ ιός ’ Ολυμπίου καί θεώυ ’ Ολυμ¬ πίων ελεγον, τον δε δεύτερον ηρώων, τον δε τρίτον Σωτηρος, ώς ενταύθα τε, καί δη εν Φιληβω (66 d). ώς Ευριπίδης Ανδρομέδα

ελεγον δε αυτόν καί τελείου,

(Τ G F fr. 148) καί ’Αριστοφάνης εν

tΤηγανισταίς (fr. 526 Kock). 584 d νομίζεις τι, εΐπον, κτλ. άνω

ηδονη

μέσον

άλυπον

κάτω

λύπη

586 C Στησίχορος. ση(μείωσαι)

τί περί Στησιχόρου λέγεται

καί τοΰ της

'Ελένης

ειδώλου. 587 C άπό τοΟ ολιγαρχικού κτλ. βασιλικός

τιμοκρατικός

ολιγαρχικός

δημοκρατικός

α'

β'

γ'

ς'

τύραννος (sic) θ'

587 d τριπλασίου άρα κτλ. είληφθω κατά την μονάδα αυτήν ό βασιλικός, κατά δε τον γ' ό ολιγαρχικός, της μονάδος πολλαπλασιασθείσης επ’ αυτόν, κατά τον θ' δε ό τυραννικός, τοΰ γ' γεγονότος εφ’ εαυτόν,

τοΰ τριπλασίου άρα

της μονάδος τοΰ γ', τοΰτ εστί τοΰ όλιγαρχικοΰ τοΰ προς τον βασιλικόν άφεστώτος τριπλάσιον, ώσαυτως τριπλάσιον τώ θ' αριθμώ άφέστηκεν ό τυραννικός,

έστι δε οΰτος επίπεδος αριθμός κατά τό μήκος τον γ',

τό πλάτος τον γ' καί αυτόν όντα, πολλαπλασιασθείς. τυραννικόν φησι τοΰ βασιλικοΰ τό έσχατον,

είδωλον δε τον

δυναμιν δέ τον γ' καλεί,

583 b τό δε τρίτον όλυμπικώ$] idem schol. ad Phileb. 66 d (sed recte Ταγηνισταΐς) ubi v. ann.

similia ad Charm. 167 a, ubi v. ann.

587 d τριπλάσιον αρα κτλ.] ex Proclo, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

270

οτι δη καί ή μονάς, καί αυτός ό γ' εφ' εαυτόν, και. ο θ

κατ

αυτόν

έπολλαπλασιάσθησαν, ου μεν γ', ου δε θ , ου δε κζ ποιησαντα. τριτην δέ αύζην λέγει την του θ' επί την δυναμιν τον γ' πολλαπλασίασιν, και ποιησασαν τον κζ', το βάθος ήτοι στερεόν αριθμόν,

δεύτερα γαρ ηζν')

η από του γ' εφ' εαυτόν γενομενου, και ποιησαντος τον θ', το πλάτος ήτοι τον επίπεδον όόσπερ η της μοναδος επι τον γ πολλαπλασιασις πρώτη αύζη τέ ην καί τό μήκος εποιει αυτό, τελ εωθεΐσαν δε πολλάπλασίωσιν την τοΰ κζ' εφ’ εαυτόν γιγνομένην. αυτή γάρ ποιεί τον φκθ'. 588 C Χίμαιρα? · · ; Σκύλλη? . . . Κερβέρου. η Λιμαιρα το eidos* €ση—

πρόσθε λέων, όπιθεν δε δράκων, μέσση δε χίμαιρα— ^

τουτ

ί

>

λ

>/>

€σπν αΐζ-

δεινόν άποπνείουσα πυρός μένος αίθομένοιο (Ζ 181) ην Ησίοδος μέν (Theog. 3J9) Τυφώνος και Έχίδνης, "Ομηρος δε

(77 328) τραφηναι υπό ’Αμισωδάρου φασίν.

Σκύλλα δε Κραταιΐδος

καί Τυρρηνοΰ η Φόρκου, πρόσωπον έχουσα καί στέρνα γυναικός, εκ λαγάνων δε κυνών κεφαλάς έζ καί πόδας δώδεκα,

ό δε Κέρβερο?

"Αιδου μέν κΰων λέγεται είναι, είχε δε ουτος τρεις μέν κυνών κεφαλάς, ουράν δε δράκοντος, κατά τοΰ νώτου δε παντοίων όφεων είχε κεφαλάς. 590 a Εριφύλη. Κάδμος ό ’Αγηνορος καί Τηλεφάσσης λαμβάνει μέν γυναίκα παρά Αιός Αρμονίαν την "Αρεως καί ’Αφροδίτης, ών κατά τούς γάμους ευωχούνται πάντες οί θεοί.

Κάδμος δε παρά Ήφαιστου πέπλον καί

όρμον λαβών ηφαιστότευκτον 'Αρμονία δώρον γαμηλιον δίδωσιν. όρμος εις Πολυνείκην τον Κάδμου κατηχθη απόγονον,

ός

ουτος δε προς

Έτεοκλέα τον αδελφόν περί της Θηβών βασιλείας πόλεμον άράμενος άλλους τε πολλούς λαμβάνει συνεργοός, καί δη καί μάντιν άριστον, Άμφιάραον τον Όϊκλέους, πεισθέντα υπό της γυναικός της ιδίας, Εριφύλης της Ταλάου καί Λυσίππης, λαβούσης επί τοΰτο δώρον παρά Πολυνείκους τον όρμον στρατευσάμενοι οΰν άλλοι μέν άλλως άπώλοντο, ’ Αμφιάραος δε φεύγων εποχούμενος άρματι παρά τον ώσμηνάν κεραυνοΰται ποταμόν,

καί διά τοΰτο λέγεται την Έριφύλην επί τη

τοΰ άνδρός τον όρμον δέξασθαι φυχη. 588 c Χίμαιρα; . . . Σκύλλη; . . . Κερβέρου] e Mythographo.

cf.

Apollo¬

dorum, Bibi. II 3, 1; II 5, 12.

590 a Εριφύλη] άράμενος e Mythographo. III 6, 1; III 6, 2; III 6, 8. (Mettauer, p. 48).

cf. Apollodorum, Bibi. III 4, 2;

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ I

ZJI

I 595 c τραγικών. τών συμφοράς μεστών

επί των τοιουτων γάρ ταΐς τραγωδίαις

εχρώντο.

595 c ή ττου (ηπου Α). Ισως, σχεδόν ήττουγε

δε

πολλώ πλέον.

596 d εΐ θέλεις λαβών κτλ. σηζμείωσαι) τον σοφισματώδη δημιουργόν.

597 ^ δίκαιον γουν κτλ. θεός

φυτουργός

κλιν οποιός

δημιουργός

ζωγράφος

μιμητης.

599 d δια Λυκούργον. Λυκούργος Σπαρτιάτης η Λακεδαιμόνιος γεγονε των Τρωικών μετά ετη μθ'.

ην δε κατά Σιμωνίδην Πρυτάνιδος μεν υιός, Εύνόμου

δε

αδελφός, και θείος τοΰ Εύνόμου υιού, Χαριλάου του βασιλευσαντος της Σπάρτης, ης ηρζεν και Λυκούργος αυτός ετη ιη', ότε και τούς νόμους εγραφεν, επιτροπεύουν τον άδελφιδοΰν.

κατά δε τούς πλεί'στους

Προκλεους μεν τοΰ Αριστοδήμου Σόος, οΰ Εύρυτίων, ου Πρύτανις, ου Εϋνομος, ου Πολυδεκτης εκ προτερας γυναικός, εκ δε Διωνάσσης υστέρας Λυκούργος, ον και τούς νόμους εκ Κρητης φασιν μετενεγκεΐν εις Λακεδαίμονα.

599 e Χαρώνδαν. Χαρώνδας εκ Κατάνης, πόλεως Σικελίας, διάσημος νομοθετης τών Άθηνησιν ελθόντων εις Θουρίους εποικών, φευγόντων δε· τώ πατρί συνακολουθησας κατωκησεν εν Χαλκίδι· την δε οφιν ελευθέριος ην. γενόμενος

δε

τών Πυθαγορίων εις διηνεγκε τώ προτρεπτικά).

599 e Σάλωνα. Σόλων

Αθηναίος, Έξηκεστίδου υιός, σοφός και νομοθετης και

δημαγωγός γεγονώς.

ούτος Πεισιστράτου κατειπών μέλλοντος τυραν-

595 c τραγικών] ex Comm., ut videtur. 595 c ή που] e Lex. Byz. idem schol. ad Polit. 285 d, ubi v. ann. 599 d διά Λυκούργον] ex Hesychio Milesio, ut videtur, cf. Mettauer, p. 57. 599 e Χαρώνδαν] ex Hesychio Milesio, ut videtur. 599 e Σάλωνα] ex Hesychio Milesio, ut videtur.

SCHOLIA PLATONICA

272

νειν άπεδήμησεν διά την εξ αύτοΰ επιβουλήν et? Αίγυπτον και Κύπρον, άλλα καί προς Κροΐσον τον βασιλέα Λυδών, εΐτα eis Κιλικίαν, ου

κτίζει πάλιν Σόλους λεγομένην, iv fj τούς κατοικισθεντας υπ

αυτού

’Αθηναίους, πολλά της Έλλαδος φωνής δια το χρονω βαρβαρωθήναι παραφθεγγομένους, σολοικισμός,

σολοικίζειν

και

σολοικους

ελεγον,

εξ

ου

και

τούτου το μηδέν αγαν.

εγραφεν δε νομούς ους αξονας

έκάλεσεν, και ύποθήκας δι’ έλεγείας.

ετη δε γεγονως ογδοηκοντα εν

Κύπριο τελευτά.

6οο a Θάλεω. Θάλης

Έξαμύου

Μιλησιος,

Φοΐνιξ

δε καθ'

Ηρόδοτον.

ούτος

πρώτος ώνομάσθη σοφός' εύρεν γάρ τον ήλιον εκλειπειν εξ υποδρομης σελήνής, και μικράν άρκτον αυτός έγνω

και τάς τροπάς πρώτος

'Ελλήνων, και περί μεγέθους ήλιου και φυσεως, άλλα και άφυχα φυχήν έχειν όπωσοΰν εκ της μαγνητιδος και τού ηλέκτρου.

αρχήν δέ τών

στοιχείων το ύδωρ· τον δε κόσμον έμφυχον έφη καί δαιμόνων πλήρη, επαιδεύθη έν Αιγύπτιο υπό τών ιερέων,

τούτου το γνώθι σαυτον.

ετελεύτησεν δέ μονήρης, γηραιός, γυμνικόν αγώνα θεωμενος, υπ ο καύματος έκλυθείς.

6oo a Άναχάρσιος Άνάχαρσις Γνούρου υιός τού βασιλέως Σκυθών, μητρός δ’ Έλληνίδος· διό καί δίγλωσσος ήν.

ούτος εξενώθη έν Άθήναις Σόλωνι, καί

επανελθών εις την Σκυθίαν έθη 'Ελληνικά περιδιδάξαι, έτοξεύθη υπό τού αδελφού, καί άποπνέων έφη· διά μεν τον λόγον εκ τής 'Ελλάδος έσώθην, διά δέ τον φθόνον εν τή πατρίδι άνηρέθην. 6οο b Πυθαγόρας. Πυθαγόρας

Μνησάρχου

δακτυλιογλύφου,

Τυρρηνός.

νέος

δ’

έον

ήλθεν εκ Τυρρηνών εις Σάμον, καί διήκουσε Φερεκύδους τού Συρίου, εΐτα Έρμοδάμαντος, έν Σάμω άμφοΐν, εΐτα ’Αβάριδος τού Ύπερβορέου καί Ζάρατος τού μάγου, μεθ' ούς υπό Αιγυπτίων καί Χαλδαίων επαιδεύθη.

εΐτα είς Σάμον έλθών διά Πολυκράτη τον τύραννον άπήρεν

εις Κρότωνα τής Ιταλίας καί τ' έσχε μαθητάς, προτέρους τε αδελφούς 6οο a Θάλεω] ex

Hesychio Milesio, ut videtur.

Diels, Vorsokratiker5, 11 A 3.

600 a Άναχάρσιος] ex Hesychio Milesio, ut videtur.

600 b Πυθαγόραξ] ex Hesychio Milesio, ut videtur (Mettauer, p. 57). secun¬ dum Diog. Laert. VIII 1, 2 Pythagoras post mortem Pherecydis Samum venit et ibi Hermodamantem audit: cum schol. convenit Suid. s.v. de Abaride et Zarato: cum schol. convenit Suid.

nihil Diogenes

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ I

27 3

Ευνομον και Τυρρηνον, καί δοϋλον Ζάμολζιν, ω Γεται θύουσιν ώς Κρονω, γαμέτην τε Θεανώ, εζ ης παΐδες Τηλαυγής 6 σχολαρχησας μετ

αυτόν καί Δάμων η ώς τίνες Μνησαρχος, θυγάτηρ 8ε Μυΐα, η

ως τίνες

Αριγνώτη. συνεγράφατο 8ε βίβλία τρία, παιδευτικόν, πολι-

τίκον, φυσίκον.

το 8ε φερόμενον ώς Πυθαγόρου Λάσί8ός εστι τοΰ

Ταραντίνου, μαθητου αύτοΰ, φυγόντος είς Θήβας εκ τοΰ εμπρησμού καί καθηγφησ^αμενου ’Επαμεινώνδα. Πυθαγορου φασίν είναί.

τίνες 8' άρα καί τά χρυσά επη

άπείχετο δε των εμφύχων καί κυάμων, καί

την φυχην εφη αθάνατον,

ενενηκοντούτης δε τελευτά μετά μαθητών

μ εμπρησθεντων εν οικία τη αύτη.

άλλοί 8ε φασίν ότι πολέμων μετά

των μαθητών υπό ’ Ακρα(γα')ντίνων άπώλετο. 6οο b Κρεώφυλος. Κρεώφυλος

Χίος, εποποιός.

τινες δε αυτόν ιστόρησαν γαμβρόν

'Ομηρου επί θυγατρί, καί ότι ύποδεζάμενος "Ομηρον ελαβεν παρ' αύτοΰ τό ποίημα της Ίλιάδος (1. Οίχαλίας άλώσεως).

6θθ C

Πρωταγόρας.

Πρωταγόρας 5Αρτεμωνος, Αβδηρίτης,

οΰτος φορτοβαστάκτης ην,

εντυχών δε Δημοκρίτω εφιλοσόφησεν καί επί ρητορείαν εσχεν, καί πρώτος λόγους εριστικούς εύρεν, καί μισθόν επραξεν τούς μαθητάς μνας ρ'.

διό καί επεκληθη λόγος,

ρητωρ καί Πρόδικος ό Κΐος.

τούτου μαθητης Ισοκράτης ό

εκαύθη δε τά τούτου βιβλία ύπ’ Αθη¬

ναίων· εΐπε γάρ· περί θεών ούκ εχω είδεναι ούτε ώς είσιν ούτε ώς ούκ €lglv.

βγραψ€ ο

€L$ αυτόν ο Ιΐλατων οιαλογον.

πλέοντος ο

αυτου

εις Σικελίαν ετελεύτησεν ναυαγησας ετών ζ' (1. V7), σοφιστεύσας ετη μ'. 6οο c Πρόδικος. Πρόδικος

Κΐος

φυσικός

φιλόσοφος, Δημοκρίτου σύγχρονος τοΰ

Αβδηρίτου, Γοργίου δε καί Πρωταγόρου μαθητης.

τελευτά κώνιον

πιών υπό *Αθηναίων ώς τούς νέους διαφθείρων. 6οο b Κρεώφυλο;] ex Hesychio Milesio, ut videtur (Cohn, p. 798, n. 2). cf.

SuiD.

Κρεώφυλοξ· Άστυκλεους, Χίος, η Σάμιος, εποποίός.

τίνες δε αυτόν

Ιστόρησαν * Ομηρου γαμβρόν επί θυγατρί. οί δε φίλον μόνον γεγονεναι αυτόν Ομηρου λεγουσι, καί ΰποδεξάμενον Όμηρον λαβεΐν παρ' αύτοΰ τό ποίημα την της Οίχαλίας άλωσιν, unde pro Ίλιάδος legendum Οίχαλίας αλωσιν. 6θθ c Πρωταγόραξ] ex Hesychio Milesio, ut videtur. 8° Λ 3. 600 c Πρόδικο$]

ex Hesychio

Milesio, ut

84 A 1. τ

videtur.

Diels, Vorsokratiker5, Diels, Vorsokratikers,

SCHOLIA PLATONICA

274

601 d ττερί έκαστον κτλ. (sine ind.). ai 7repi έκαστον τόχναι

ή χρησομενη

ή ποιησουσα

τ) μιμησομενη

6οι d (sine ind.). χρώ μένος

επιστήμη

ποιητής

πίστις ορθή

μιμητής

ουδέτερα (sic)

602 d ετηθεμενη. επαναστασα. 6θ5 a αντίστροφον. άντ'ι τον Ισόστροφον. 605 d κήδος. λύπη, ώς νΰν, ή μέριμνα, ή επ'ι γάμω συναλλαγή. όοό c βωμολοχίας. βωμολοχία εστ'ι προσεδρεία τις περί τούς βωμούς ύπερ τοΰ τι παρα των θυόντων λαβεΐν.

μεταφορικούς δε καί ή παραπλησίως ταύτη

ωφελεί ας ενεκά τίνος κολακεία και βωμολόχος ό κατ' αυτήν διακείμενος, ή ό ευτράπελος και γελωτοποιός· τινες δε τον μετά τίνος εύτραπελίας κόλακα, ή τον πανοΰργον και συκοφάντην, και βωμακεύματα και βωμολοχεύματα, ώς Απολλόδωρος ό Κυρηναΐος. 6θ2 d έπιθεμενη] ex Comm., ut videtur. 605 a αντίστροφον] e Lex. Byz., ut videtur, eadem Suid., Lex. Βεκκ. VI. 605 d κήδος] e Lex. Byz. cf. Lex. Bach. κήδος" ή συναλλαγή τοΰ γάμου, η τοΰ πένθους,

eadem Suid. add. καί η λύπη ότι καίεσθαι ποιεί,

Ν 464 (Cohn, ρ. 819)·

e

Diogeniano habuit

glossa Homerica ad

Lex. Byz., cf. Hesych.

(Wolf,

p. 28). 606 C βωμολοχίας] ώφεληας A.

e Lex. ATT.

cf. Ετ. Μ. βωμολόχοΐ' κυρίως

ελεγοντο οί επί των θυσιών επί τοΐς βωμοΐς λοχώντες (ό εστι καθεζόμενοι) καί μετά κολακείας προσαιτοΰντες· οΰτοι γάρ ύπερ τοΰ λαβεΐν τι παρά των άποθυόντων πολλά λιπαροΰσι κολακεόοντες.

μεταφορικώς δε καί οί παραπλησίως τοΰτοις ενεκα ωφέ¬

λειας τινά κολακεόοντες άνθρωποι εύκολοι καί ταπεινοί, καί παν ότιοΰν ΰπομενοντες επί κερδει διά τοΰ παίζειν τε καί σκώπτειν.

οθεν καί βωμακεύματα καί βωμολοχεύ¬

ματα . . . Απολλόδωρος δε Κυρηναΐος, ό ευτράπελος καί γελωτοποιός· τινες δε τον μετά τίνος ευτραπελίας κόλακα, καί τον πανοΰργον καί συκοφάντην, in brevius contracta Suid., Lex. Bach.

eadem fere

ΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ I

6oJ

275

b λακερυζα.

μέγα κράζουσα.

6og

a έρυσίβην.

θηρίδιόν τι εν τω σίτω γινόμενον, δ λυμαίνεται, τον καρπόν,

τινές

δύ νόσον εκ τοΰ περιέχοντος επιγιγνομενην τοΐς σπέρμασιν. βίο e σχολή. νυν αντί τοΰ ούδαμώς.

σημαίνει δε καί την περί τι προσεδρείαν καί

σπονδήν, καί τουναντίον την από τίνος αργίαν, ετι δε καί την κατά την παιδευτικήν εν λόγοις διατριβήν.

6ll d τον θαλάττιον Γλαύκον. τον Γλαυκόν φασι Σίσυφου καί Μερόπης είναι υιόν, γενεσθαι δε

θαλάττιον δαίμονα,

οΰτος γάρ περιτυχών τη

άθανάτω πηγη καί

κατελθών εις αυτήν αθανασίας ετυχεν, μη δννηθείς δέ ταυτήν τισίν επιδεΐζαι εις θάλασσαν ερρίφη.

καί περιίησι (sic: 1. περίεισι) τούς

αίγιαλούς πάντας καί τάς νήσους άπαζ τοΰ ενιαυτού άμα τοΐς κητεσι. μαντεύεται δε πάντα φαΰλα· καί γάρ επιτηροΰσιν οί άλιεΐς νύκτα, καθ' ην αύτοΐς χρ& συν πατάγω πολλω, καί καταδΰντες εις το κοΐλον της νεως εστραμμενης αυτής, αόρατος γάρ ό δαίμων αύτοΐς, θυμιώσιν, επευχόμενοι απαλλαγήν ών προαγορεύει.

ό

δε προσνηζάμενος τη

πέτρα ολοφύρεται την αθανασίαν Έλλάδι φωνή αιολιζούση καί προ¬ λέγει ζωων καί καρπών φθοράν, οι δ’ απεύχονται άπόσιτοι καί άποτοι διατελοΰντες. 612 b "AiSos κυνήν. νέφος την αϊδος κυνεην φασίν αθάνατον καί αφανές, ήτοι άορασίαν, ο περιβάλλονται οί θεοί δτ

αν εθελωσιν άλληλοις μη γιγνώσκεσθαι.

εΐληπται δε εις παροιμίαν επί των άφανώς τι ποιούντων. 607 b λακέρυζα] e Lex. Βυζ. cf. Lex. Bach., Phot., Suid. λακέρυζα κορώνη' η μεγάλα κράζουσα (κρωζουσα Suid.). apparet igitur glossam non huc pertinere, sed ad Hes. O D 745 (Mettauer, p. 77).

e Diogeniano habuit Lex. Byz.

cf.

κράκτρια, λοίδορος, φλύαρος, μεγάλα κράζουσα κορώνη· η λάλος. 609 a ερυσίβην] e Lex. Αττ. eadem Phot., Suid., om. εκ τοΰ περιεχοντος (quae addita sunt in Phot., Suid. η η κονιορτώδης φθορά τοΰ σίτου sunt e Lex.

Hesych. λακέρυζα'

Byz., Cohn, p. 813, n. 4). 610 e σχολή] cf. Phot. σχολή' ούχϊ ό τόπος εν ω σχολάζουσι και διατρίβουσι περ

παιδείαν κτλ. . . . και αντί τοΰ ούδαμώς. 6n d τον θαλάττιον Γλαύκον] e Mythographo. 612 b 'AiSos κυνήν] ex Pausania, ut videtur? cf. Eust. p. 613, 23 πας αφανής ών . . . λέγεται παροιμιωδώς κυνεην φορεΐν' έστι δε κατά τούς παλαιούς νέφος τι πυκνότατον ή τοΰ ’Αιδου κυνέη, δι ον καί θεοί αφανείς άλληλοις γίνονται κτλ.

SCHOLIA PLATONICA

276

614 b άλλ’ ου μέντοι κτλ. (i) άρχη του μύθον.

(2) rHp μεν εστιν

6 τον μύθου πατήρ, Αρμενίου

τούνομα υιός, Πάμφυλος γένος, τοΐς δε μυθικοΐς πλασμασι ποντικής γάριτος δει καί των τοΰ κάλλους σχημάτων, ών η ποιησις διακορης. καί τούτα» τον

5 Αλκίνου άπόλογον ενταύθα

παρειλεΐφθαι

παρειληφθαί) φαμεν, η εστι τού ’ Οδυσσεως νεκυ(ι)α, και, τα εν

(sic:

1.

Αώου

θεάματα, τώ φυγούλκω των σφαγίων γρησαμενου αιματι. οθεν και. εις παροιμίαν παρεληφθη το τον περί των εν Αλκίνοο λεγειν άπόλογον.

Αώου τι λεγοντα λεγεσθαι

άντιπαρατείνεται οΰν τω Αλκινόου λόγω

υπό τού ’ Οδυσσεως ρηθεντι ό υπό τού Ήρός. πλην εκεί μεν ο Αλκίνοος προς ειρηνην ΰπόκειται βλεπων και τρυφήν

ενταύθα δε γενναδας τις

ό *Ηρ ίστόρηται και πολεμικός, και μετά τό κατά τον πόλεμόν αποθανεΐν ά γωρισθείσης αύτω της φυγής ϊδοι εν "Αώου απαγγελλων δείματα. 6ι6 a ασπαλάθων. ασπάλαθός εστι φυτον ακανθώδες.

6ΐ7 C Λάχεσιν μεν κτλ. Λάχεσις

γεγονότα

Κλωθώ

όντα

’Άτροπος

μέλλοντα

021 b επί τη πυρά. τέλος τού μύθου. 621 b μύθος εσώθη. τοΐς μεν οΰν πολλοΐς προστιθεναι τοΐς μύθοις έθος ην ότι μύθος άπώλετο, δεικνύναι βουλομενοις ώς άρα οι μύθοι λεγουσι μη όντα, και άμα ερρεθησαν και ούκ είσι. Πλάτων δε τουναντίον πανταχοΰ σωζεσθαί τε και σωζειν φησι τούς μύθους τούς παρ’ αύτω, μάλα γε εικότως, των γάρ όντων είσ'ιν εζηγηταί, και ωφέλιμοι διά τούτο, τούς γάρ πειθομενους αύτοΐς επανάγουσιν αύτοφυώς επι την των όντων αλήθειαν, καίπερ άνευ εικότων και αποδείξεων διδάσκοντες, ώς αν τοΐς άδιαστρόφοις ημών προληφεσι περί των πραγμάτων συνάδοντες. 614 b άλλ’ ού μέντοι κτλ.] ex Proclo in Remp., ut videtur (Mettauer, p. 35). 616 a ασπαλάθων] Schol. vet., ut videtur (Cohn, p. 787). genianum) ασπάλαθος' φυ τον ακανθώδες.

621 b μύθο; έσώθη] ex Proclo in Remp., p. 354 Kroll.

cf. Hesych. (Dio-

ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ

277

ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ‘Υττόθεσις. Σωκράτης εις Πειραιά άφικόμενος της των Βενδίδιων εορτής ένεκα καί πομπής διείλεκται περί πολιτείας εκεί πρός τε Πολέμαρχον τον Κεφάλου καί Γλαυκώνα καί Άδείμαντον καί δη καί Θρασόμαχον τον σοφιστήν· τή δέ υστεραία τής ημέρας ταυτής εν άστει πρός Τίμαιον καί Έρμοκράτη καί Κριτίαν καί τέταρτον επί τουτοις άλλον ανώνυμον διηγείται την εν Πειραιει ξυνουσίαν, ώς έν τή Πολιτεία ύπόκειται, διηγησάμενος δέ παρεκάλεσε καί τούς άλλους tοικείους (1. οικείοις) αυτόν άνταφεστιάσαι λόγοις τή ταΰτης υστεραία,

συνεληλυθασιν οΰν

άκροασόμενοί τε καί έροΰντες εις τήνδε την ημέραν, τρίτην ούσαν από τής έν Πειραιει συνουσίας,

έν τε γάρ τή Πολιτεία το “ Κατέβην

χθες ” είρηται (32 J a), κάνταΰθα (ij a) το “ των χθες μεν δαιτυμόνων, τά νυν 8e έστιατόρων

πάρεισι δέ εις τήνδε την άκρόασιν ού πάντες,

άλλ’ δ τέταρτος δι ασθένειαν απολείπεται.

17 a

ό δέ δή τέταρτος κτλ.

δ Αττικός, φησίν δ Πρόκλος, όρθώς περί τοΰ τετάρτου τοΰδε έπισημαίνεται,

εοικεν γάρ δ απολειπόμενος ούτος είναι των μετά

Τιμαίου ξένων, διό καί δ Σωκράτης αυτόν έρωτα τον Τίμαιον όπου ποτέ είη δ τέταρτος, καί εκείνος ώς περί επιτηδείου τίνος απολογείται, την απουσίαν άναγκαίαν αύτω καί άβουλητον δεικνυς.

17 b άνταφεστιάν

(sic F vulg. Procli (in lemmate): A codd. Procli, cf. Diehl ad loc., p. 24, 28).

άντεφεστιάν

άνταφεστιάν φησίν, αλλ’ ούκ άνθεστιάν’ ή γάρ άφεστίασις την όλοτελή τής έστιάσεως άποπλήρωσιν συνείληφεν.

l8 C διά την άήθειαν. ότι τό άηθες εύμνημόνευτον κινεί γάρ μάλλον την φαντασίαν ώς παράδοξον, καί τον τόπον έαυτοΰ τρανέστερον ήμΐν έντίθησιν. Ύπόθεσις] ex Proclo in Tim. 3 d, e (8, 30 sqq. Diehl) | ύπ& A: 17 δε ύπόθεσις τοιάδε τίς εστι Proclus I πειραια (sic) Α: πειραια Proclus | Έρμοκράτην Proclus | otVeiov?]

1.

οικείοις ex Proclo | άντεφεστιάσαι hic Procli codd., cf. ad 17 b.

17 a ό δε δή τέταρτος κτλ.] ex Proclo in Tim. 7 c (20, 21 Diehl).

nominatim Proclus affertur, hic et ad 24 a, 24 e, 25 c. πλήν τοσοΰτον ό Αττικός όρθώς επί¬ ση μαίνεται Proclus I γάρ om. Proclus. 17 b άνταφεστιάν] ex Proclo in Tim. 8 f (25, 22 Diehl) και ούδέ απλώς είρηται άνθεστιάν άλλ’ άνταφεστιάν (άντεφεστιάν cod. Μ)· ή γάρ κτλ. ι8 c διά την άήθειαν] ex Proclo in Tim. 15 e (48, 11 Diehl) εΐ τις έπιζητοίη διά τί τό άηθες εύμνημόνευτον εστιν, ού χαλεπόν λεγειν, ότι μάλλον ημών κινεί την φαντασίαν κτλ.

278

SCHOLIA PLATONICA

18 e τύχην ηγούμενος αιτίαν. ιπτο γάρ των αρχόντων κατά το καθήκον Ικάστω λαθρα των κλήρων γιγνομενων τη? συνερζεω? καί ού φανερώς, υπολαμβανειν αναγκη τυχηρώς τον? φαύλους συναρμόζεσθαι αυτού? ταΐς φαυλαις και, ον κατά τι να πρόνοιαν. 19 b

sqq. sigla.

19 b ιτροσέοικεν δε δή (in mg. a'). 19 C ταΰτ’οδν, ώ Κριτία („ 19 d καί το μεν κτλ.

β ).

(„

γ').

19 e τδ δε των σοφιστών („

δ ).

19 e καταλελειιτται δή

ε').

(,,

19 b ττροσεοικεν δή κτλ. ότι Σωκράτης ποθεί μετά την πολιτείαν ταντην ίδεΐν κινονμενην την πάλιν την κατά αυτήν εις αγώνας και άθλους, ινα μετά την ειρη¬ νικήν ζωήν ην παραδεδωκεν τάς περιστατικά? ενεργείας ιστόρηση. 19 C ταΰτ’ οδν ώ Κριτία.

οτι του? τε ά'νδρα? καί την πόλιν ούκ εστιν ικανός Σωκράτης εγκωμιάσαι. 19 d καί τδ μεν εμόν κτλ. ότι ουδέ των ποιητών ουδεί? ικανός. 19 e τδ δε των σοφιστών κτλ. ότι ουδέ το των σοφιστών γένος. ι8 e τύχην ηγούμενοι? αιτίαν] cf. Proclum in Tim. 17 a (52, 2 sqq. Diehl), 16 c, d (50, 7 sqq. Diehl). 19 b sqq. sigla] cf. Proclum in Tim. 18 a (55, 30 Diehl) πέντε ταΰτά εστιν, ώ? ε’ν κεφαλαίο is, ά περιείληφεν ό τοΰ Σωκράτους εφεξής λόγος κτλ.

19 b προσέοικεν δή κτλ.] ex Proclo in Tim. 18 b (56, 7 Diehl) τί ovv τοΰτό εστι ... ο ποθεΐ Σωκράτης μετά την πολιτείαν ταντην; ιάεΐν, ώ? φησι, κινονμενην την τοιαντην πόλιν εις αγώνας και άθλους καί πολεμικός πράξεις, ινα μετά κτλ. (sed ην παραδέδωκεν αυτός). 19 C ταΰτ’ οδν ώ Κριτία] cf. Procl. in Tim. 18 b (56, 2 Diehl) δεύτερον δε, δτι τοΰτο αυτός αύτω παρασχεΐν ούκ εστιν ικανός. 20 a (62, 5 Diehl) τοΰτό εστι τό δεύτερον των προκειμένων κεφαλαίων κτλ.

19 d και τό μεν έμόν κτλ.] cf. Procl. in Tim. 18 b (56, 3 Diehl) τρίτον, ότι προς τοΰτο ουδέ των ποιητών ούδείς Ικανός.

20 c (63, 21 Diehl) τοΰτο τρίτον εστι

των προαναγεγραμμένων κεφαλαίων κτλ. 19 e τό 8έ των σοφιστών κτλ.] cf. Procl. in Tim. 18 b (56, 4 Diehl) τέταρτον, δτι μηδέ τοΐς σοφισταΐς έπιτρέπειν χρη τό τοιοΰτον εργον. 21 d (67, 4 Diehl) sqq.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ

279

19 e καταλελειττται δή κτλ.

οτι μονοί αν ol ακροαται ποιησαιεν αξίως το σπουδαζόμενον υπό Σωκράτους. 20

a Τιμαιος . . . Κριτίαν . . . Έρμοκράτους.

Τιμαιος εκ φιλοσοφος

Λοκρών των

Πυθαγοριος,

σύγγραμμα

Επιζεφυρίων, της iv Ιταλία πόλεως,

εγραφε

μαθηματικά

τον Πυθαγορικόν τρόπον,

ενθεν

τε ό

και περί

φυσεως

Πλάτων

καί τον

διάλογον εις αυτόν εγραφεν, καθά 6 σιλλογράφος φησί περί αύτοΰ

(Timo Phliasius fr. 54 Diels)— πολλών δ’ αργυρίων όλίγην ηλλάξατο βίβλον, ενθεν άφορμηθείς τιμαιογραφεΐν επεχείρει. εκ ταυτης της πολεως καί Ζάλευκος 6 νομοθέτης ην. 6 δε Κριτίαζ τ)ν μεν γενναίας και αδρά? φυσεως, ηπτετο δε καί φιλοσόφων συνουσιών, και εκαλείτο ιδιώτης μέν εν φιλοσόφοις, φιλόσοφος δ’ εν ίδιώταις. ετυραννευσεν δε καί αυτός εις τών Συρακουσιός

γεγονώς.

εστι στρατηγός, κατά νόμον

ό δ’ Έρμοκρά | (της)

ζην εφιέμενος·

διό

καί

εκκαλέσασθαι βουλόμεθα

τον

πολίτικης πως μετεΐχεν καί φιλοσοφίας. 20 d ακούε 8ή. τούτο

παροιμιώδές

έστιν

έφ'

ών

άκουοντα, 'ίσον ον τώ δέχου δη τά άξια ακοής. 20 d άτόιτου. ατο-iroV η τό θαύματος άξιον, ώς νυν, η το παράλογον, η τό παρά¬ δοξον, η τό θαυμαστόν. 19 e καταλελειπται δή κτλ.] cf. Procl. in Tim. 18 b (56, 5 Diehl) 7τέμπτον, οτι μονοί αν οι ακροαται ποιήσαιεν άξίως τό σπονδαζόμενον υπό του Σωκράτους. 2ΐ e (68, 3 Diehl) sqq. 20 a Τιμαιος . . . Κριτίαν . . . Έρμοκράτους] ex Proclo in Tim.

de Timaeo

cf. I a (i, 8 Diehl) καί γάρ καί αυτό τό τοΰ Πυθαγορικοΰ Τιμαίου γράμμα . . . τον Πυθαγορικόν τρόπον διατάττεται, ενθεν άφορμηθείς ό Πλάτων τιμαιογραφεΐν επιχειρεί, κατά τον σιλλογράφον. 22 d (70, 12 Diehl) την τοΰ Τιμαίου πόλιν Λοκρίδα κεκληκεν, ονκ ειωθότων ουτω καλεΐν των Ελλήνων άλλα Λόκρους μόνον κτλ. . . . οτι δε ευνο¬ μούντο ο’ι Λοκροί, δήλον ην γάρ δη αυτών νομοθετης Ζάλευκος.

de Critia, 22 d

(70, 21 Diehl) ό Κριτίας φν μεν κτλ. (sed post Ιδιώταις add. tus ή Ιστορία φέρει et γενόμενος pro γεγονώς). de Hermocrate, 22 e (71, 19 Diehl) d Έρμοκράτης κτλ. 20 d ακούε δή] ex Proclo in Tim. 25 c (80, 8 Diehl) τό μέν ακούε παροιμιώδές (προοιμιώδές legit Diehl) έστι καί επί τούτων λεγόμενον έφ' ών έκκαλέσασθαι βουλόμεθα την τοΰ άκούοντος προσοχήν, ίσον οΰν το ακούε τώ δέχου δη τά άξια ακοής. 20 d άτοπου] ex Proclo in Tim. 25 c (80, 11 Diehl) τό δε άτοπον όηλοΐ μέν τό παράλογον, ώς εν Γοργία (473 a) Φηοίν “ άτοπα γε, ώ Σώκρατες,” ή τό παρά¬ δοξον, ώς εν Κρίτωνι (44 b) χρήται “ ώς άτοπον τό έννπνιον, ώ Σώκρατες,” ή τό θαυμαστόν, ώς εν Θεαιτήτω (142 b) “ καί ούδέν γε άτοπον, αλλά πολύ θαυμαστότερον, εί μη τοιοΰτος ήν.” ενταύθα δε είληπται ώς σημαίνον το θαύματος άξιον.

SCHOLIA PLATONICA

280 20

d των επτά.

σοφοί

πατερες τούτων

πατρίδες

Θαλής

'Εξαμυου

Μιλησιος

Σόλων

Έζηκεστίδον

Αθηναίος

Χίλων

Δαμαγήτου

Λακεδαιμόνιος

Πιττακός

Ύρραδίου

Μντιληναΐος

Βίας

Τευταμιδου

Πριηνενς

Ηελεόβουλος

Ευαγόραν

Λίνδιος

Κύψελον

Κορίνθιος

(1. Κλεόβουλος) Περίανδρος 20

e οικείος.

λέγονται, γαρ οικείοι και οί σνγγενεΐς. 20 e Δρωπίδου του προπάππου. 'Εζηκεστίδης

Δρωπίδης ον

Σόλων

Κριτίας ό πρώτος

Κάλλαισχρος ον

Κριτίας 6 δεύτερος

Πλάτων

Γλαυκών

Περικτιόνη

Χαρμίδης

Γλαυκών

Άδείμαντος

20 e εν ττ) ποιήσει. είπε μεν αι Κριτίη ζανθότριχι πατρός ακούε ιν ού γάρ άμαρτινόω πείσεται ηγεμόνι (Solon fr. l8 Diehl). 20 e οικείος] ex Proclo in Tim. 26 b (83, 7 Diehl) εΐ δε οίκεΐον άπλως τον Σάλωνα κεκληκεν, ού δεΐ θαύμαζε ιν ελεγον γαρ οικείους ού μόνον τούς συνήθεις, άλλα και τούς συγγενείς. 20 e Δρωπίδου του προπάππου] neglectis lineolis misere turbant vulg.

ex

Proclo in Tim. 25 f (81, 27 sqq. Diehl). in schol. ad Proclum, p. 462 Diehl, aeque

turbata est tabula,

haec sola cum Procli verbis congruit,

Prosopogr. Alt. II 206. 20 e εν τή ποιήσει] ex Proclo in Tim. 25 f (82, 3 Diehl).

at vide Kirchner,

ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ 21

281

a Κριτίας.

ό παλαιό? δηλαδή. 21

b ή δε Κουρεώτΐξ κτλ. Αττατουρια εορτή ’Αθήνέγη^ισιν ei? Διόνυσον, εκ τοΰδε· Μελάνθιος

αντί Θυμοιτου του βασιλεως ’ Αθηναίων Ξανθίω μονομαχών τώ Βοιωτώ αττατησειεν αυτόν ειπιυν “ Παρά την ομολογίαν, ίο Ξάνθιε, δεύτερος ηκεις. ’

τοΰ δε ύανθίου εττιστραφεντος ΐν’ ϊδοι τον δεύτερον, αυτόν μεν

μηδενα ιδεΐν, Μελάνθιον δε τούτον εξ επιδρομής άνελεΐν, και ούτως εζ απατης νικήσαι Αθηναίους, υπέρ Οινόης πολεμούν τα? Βοιωτοις. εώρταζον δε ημέρας τρεις, ών ή α' εκαλείτο άνάρρυσις' τά γάρ θάματα λεγεται

αναρύματα παρά τό

άνω ερυόμενα θύεσθαι·

και γάρ

εν ταυτη πολλά εθάετο· ή δε β' δορπία, καθ’ ήν εύωχίαι και δείπνα πολλά, η δε γ' κουρεώτις' εν ταυτη γάρ τούς κούρους ενέγραφον εις τους φράτερας, τριετεΐς ή τετραετείς όντας,

εν ή καί των παίδων

οι εντρεχεστεροι ποιήματα άττα ήδον, τά των παλαιών ραφωδοΰντες. 21 b φρατερων. ’Αθήνησιν αί φυλαί μετά μεν ”Ιωνά δ', από δε Κλεισθενους ι , μετά δε ταΰτα ιβ'. διηρεθη δ’ έκαστη εις τρία, καί τό τρίτον εκλήθη τριττύς, είτα πάτριά καί φρατρία, καί φράτορες (sic) οί εις την αυτήν φυλήν 21 a Κριτίας] ex Proclo in Tim. 27 a (86, 5 Diehl) οπερ Κριτίας

6

παλαιός

έφη. 27 d (87, 20 Diehl) d Kpirias d παλαιός. 21 b ή δε Κουρεώτι; κτλ.] cf. Procl. in Tim.

27

e (88,

11 sqq. Diehl).

τά

Απατοόρια εορτή τις ήν εις Διόνυσον επί τή Μελάνθου καί Ξάνθου τοΰ Βοιωτοΰ μονομαχία καί νίκη τοΰ Μελάνθου δι’ απάτης. Βοιωτών καί Αθηναίων υπέρ Οινόης πολεμουντων άλλήλοις. Cohn, p.

799.

(quae plura habet schol. sunt e Schol. vet., ut videtur,

cf. ad Symp.

208

d Kohpov, Lex.

Βεκκ.

VI s.v. ’Απατοόρια.)

επετελεΐτο δε εν ήμεραις τρισίν, ών πρώτη μεν εκαλείτο άνάρρυσις, διότι πολλαι θυσίαι εν αύτη έδρώντο, τά δε θάματα εκάλουν αναρρύματα, επειδή άνελκόμενα καί ερυόμενα άνω εθόετο.

ή δε δεύτερα δορπία' εύωχίαι γάρ εν αυτή καί δείπνα

πολλά, ή δε τρίτη κουρεώτις' εν ταυτη γάρ τούς κούρους ενέγραφον εις τούς φράτερας, τριετεΐς ή τετραετείς όντας,

εν δέ τη ήμερα ταύτη καί των παίδων οί εντρεχεστεροι

ποιήματα άττα ήδον, καί έκράτουν άλλοι άλλων οί μνήμην πλειόνων έχοντες· έρραφωδουν γάρ τά των παλαιών, inter se permutantur δορπία et άνάρρυσις a Proclo et schol.

(Mommsen, Heortol.

302

noli credere cum Cohnio (p.

2675). 416, 24.

sqq., Toeppfer ap. Pauly-Wissowa I

verum tradiderat Boethus, cuius glossa servatur in Lex.

799)

Βεκκ.

VI

scholiastam et Proclum e deperdito com¬

mentario sua habere; quae enim schol. plura tradit nullo negotio ex alio auctore addere potuit. 21 b φρατερων] ex Proclo in Tim. 27 e (88, 23 Diehl) περί δέ των φρατερων τοσοΰτον ίστέον, ότι των φυλών μετά μεν “Ιωνά τεσσάρων γενομένων, από δε Κλεισθένους δέκα, μετά δέ ταΰτα δώδεκα, τών φυλών έκαστη διηρεθη εις τρία καί έκλήθη τριττύς τό τρίτον τής φυλής, εΐτα πατρία (πάτριά Ν et schol.) καί φατρία (φρατρία

SCHOLIA PLATONICA

282

ταττόμενοι καί φρατρίαν ως αΧΧηΧοις συγγενείς, και εις τουτονς τούς φράτερας (sic) η έγγραφη των κόρων εγίγνετο. 21 d τί κτλ. τί, το εργον πώς, τίνα τρόπον· τταρά τίνων, των διασωσαμενων αυτό μέχρι της ΣόΧωνος ακοής. e νομός·

21

από τοΰ νενεμησθαι την γην ούτω Χεγεται. e Σάϊς.

21

(ΐ) εκ των Μανεθώ Αιγυπτιακών (F Η G II 57°> 49)

δυναστεία

ποιμένες ησαν άδεΧφο'ι Φοίνικες ξένοι βασιΧεΐς, οΐ καί Μεμφιν είΧον, ών α' Σαιτης εβασίΧευσεν ετη ιθ', άφ’ ου καί 6 Σαιτης νόμος (sic; 1. νομός) εκΧηθη, οΐ καί εν τω Σεθροιτη νόμω (sic) πόΧιν έκτισαν, αφ ης όρμώμενοι Αιγυπτίους εχειρώσαντο· β' τούτων Βνών ετη μ', γ' Άρχάης ετη λ', δ' ’Άφωρις ετη ιό'· ργ'· ό δε Σαιτης προσεθηκεν τω μηνί ώρας ιβ', ώς είναι ημερών X', καί τω ενιαυτώ ημέρας γεγονεν ημερών τξε'. υπό σεισμών,

καί

(2) σηξμείωσαι) ότι την Σάιν ακίνητόν φησιν

διό καί Αιγύπτιοι είς την "Αρκτον αυτήν ίερατικώς

άναπεμπουσιν, ώς μετεχουσάν τίνος εκεΐθεν άπορροίας, δια. τον περί τον πόΧον τόπον δεξαμενήν εδραίαν στάσιν. 22

a ττερί Φορωνέως.

Φορωνευς ’Ινάχου καί ΜεΧίας, ’Αργείων βασιΧευς. τούτον παΐς καί ΤηΧοδίκης της Ξουθου.

Νεόβη (sic) δε

Δευκαλίων δε καί

Επι-

Ν Ρ cum schol.) και φράτορες (sic Procli codd. cum schol.) oi είς την αυτήν ταττόμενοι φυλήν και φατρίαν (φρατρίαν Ν Ρ cum schol.) ώς άλληλων συγγενείς, καί είς τούτους τούς φράτερας {φράτορας Procli codd.) η έγγραφη των κούρων εγίγνετο. 21 d τί κτλ.] ex Proclo in Tim. 29 d (94, 18 Diehl) τί μεν, αύτό το θαυμαστόν

εργον ττώς δε, τό τίνα τρόπον πραχθεν η τίνα τρόπον τω Σόλωνι γνωσθεν· παρά τίνων δε των διασωσαμενων ήκεν είς την Σόλωνος ακοήν. 21 e νομός] ex Proclo in Tim. 29 c (97, 16 Diehl) 6 μεν νομός από τοΰ νενεμησθαι

την γην αυτούς εσχε την επωνυμίαν. 21 e Σάϊς] (i) cf. Syncell. ρ. 61 d; Euseb. Chron. ρ. 99 sqq. αδελφοί] sic quoque Sync.: fratres Euseb.: αλλόφυλοι Movers. | Σεθροιτη] sic quoque Sync.: Σεθρώίτη vulg. | Άρχάης] Άρχλης Sync. Euseb. | όμοΰ ετη ργ' Sync. | ό δε Σαιτης . ..

τξε

non excerpsit Eusebius. (2) ex Proclo in Tim. 30 b (97, 5 Diehl) η γοΰν Σάϊς ίερατικώς αύτοΐς είς την ”Αρκτον άναπεμπεται, ούχ ότι υπ’ αΰτην κεΐται ούδέ διά φυχρότητα, άλλ’ ώς μετεχουσά τίνος ιδίας άπορροίας τησδε τής θεοϋ, διό καί ακίνητός εατιν ΰπό σεισμών, διά τον περί τον πόλον τόπον δεξαμενή την εδραίαν στάσιν. 22 a περί Φορωνέως]

e Mythographo.

cf. Apollodorum, Bibi.

II

1, 1;

I 7, 2; qui tamen alia tradit de Epimetheo Promethei fratre, neque Κλυμενης nomen exhibet (Mettauer, p. 49, n. 2).

ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ

283

μηθενς Προμηθεως και Κλαμένης. Πύρρα δε Έπιμηθέως καί Πανδώ¬ ρας της υπό θεών πεπλασμενης. 22 a κατακλυσμόν. οτι τρεις ιστοροΰσι γενεσθαι κατακλυσμούς, πρώτον τον επί ' Ωγύγου, ος ην της Αττικής βασιλεύς, δεύτερον τον επί Δευκαλίωνος, δτε καί τα κατά την Θετταλίαν όρη διεστη καί τα εκτός Ίσθμοΰ καί Πελοπόν¬ νησου συνεχύθη πάντα, τρίτον τον επί Δαρδάνου τοΰ Δ ιός καί Ήλεκτρας της ’Άτλαντος, ός Δ άρδανος εβασίλευσε μετά τον κατακλυσμόν της αντίπερα Σαμοθράκης ηπείρου, διά σχεδίάς (sic: 1. σχεδίας) αύτόσε κομισθείς. 22 b τινα . . . των ιερέων. Πατενεΐτ τοϋνομα. 22 c τό γάρ ουν κτλ. ότι κατά τους αυτούς χρόνους γενεσθαι φασί τόν τε περί Θεσσαλίαν καί τούς εκείνη τόπους κατακλυσμόν, καί την εν Αιθιοπία υπό τοΰ Φαέθοντος εκπύρωσιν. 22 d τταράλλαξις.

τταράλλαξιν την άσυμμετρίαν τών εν γη προς τάς εκ τοΰ ούρανοΰ ηκουσας εις αύτην άπορροίας φησίν συμμετρως γάρ εχοντα διαμένει, άσυμμετρως δε, φθείρεται, η τόν τών ούρανίων ποικίλον σχηματισμόν σχήματα δεικνυντες διά τάς ποικίλας νοήσεις τών φυχών γράμματα γάρ εκείνων τά σχήματά εστι καί τύποι τινες δραστήριοι δι εκείνους. 22 d λυόμενος.

Άττικώς αντί τοΰ λύων της απορίας ό Νείλος ημάς. 22 a κατακλυσμόν] e Mythographo. cf. Apollodorum, Bibi. I 7, 2; III 8, 2. 22 b τινα . . . τών ιερέων] ex Proclo in Tim. 31 d (ιοί, 20 Diehl) ενέτυχε δε Σόλων εν Σάει μεν ίερεΐ όνομαζομενω Πατενεΐτ . . . ώς αΐ των Αιγυπτίων ίστορίαι λέγουσι. 22 d παράλλαξή] ex Proclo in Tim. 35 e (114, 28 Diehl) τί σημαίνων δια της παραλλάξεως·, η την άσυμμετ ρίαν τών εν γη προς τά ουράνια· συμμετρως μεν γάρ εχοντα πάντα προς τάς εκεΐθεν άπορροίας δυναται διαμενειν, άσυμμετρως δε, φθείρεται . . . (i I 5j 14) V τ°ν τν, V και· προς τούς τεσσαράκοντα είσαγώγιμος rjv. 631 a. τδ σμικρότατον. ερ ανωτέρω φαυλότατον μόρων την ανδρείαν φησί, τούτο σμικρό-

077

τατον λέγει νΰν. 631 b ευδόκιμοι. ως κατά το φίλότίμον καί θυμικον χαρακτηρίζόμενοί της φυχης είδος, των άλλων περί χρήματα καί ηδονάς έννόμους η παρανόμους όρώντων ά δη της επιθυμίας πάντα εστί. 631 b διττλα δε αγαθά. αύτη εστιν η κατ' είδη των αγαθών διαίρεσις, και των νόμων προς ταΰτα διάθεσις. τά αγαθά

631 c.

θεία

631

C

άνθρώπι

φρόνησις

νγίεια

σωφροσύνη

κάλλος

δικαιοσύνη

ισχύς

ανδρεία

πλούτος

τά μεν ελάττονα.

μείζω γάρ τά κατά φυχην. 631 c ού τυφλός κτλ. δ Θεόφραστός φησιν· “ ει ζωήν εΐχεν δ πλούτος, προς μόνους αν άπηλθε τούς αγαθούς,

έκαστον γάρ τού οικείου εφίεται αγαθού· τούτο

δ'ε τω πλούτω εστιν αγαθόν, το τοΐς αγαθοίς οργανον γίγνεσθαι,

το

ταύτην καλοΰσιν επίκληρον . . . τινες δε την επίκληρον καλοΰσιν επιπ[τ\αματίδα καί πατροΰχον.

Harp., Lex. Βεκκ. V (Cohn, ρ. 813)·

(3) αίκία κτλ. idem schol. ad

Remp. 464 e, ubi v. ann. 631 a τό σμικρότατον] ex Proclo, ut videtur. 631 b ευδόκιμοι] ex Proclo, ut videtur. 631 b διπλά δε αγαθά] ex Proclo, ut videtur. 631 c τά μέν ελάττονα] ex Proclo, ut videtur. 631 c ού τυφλός κτλ.] ex Proclo, ut videtur, haec in Theophr. editione non inclusit Wimmer.

SCHOLIA PLATONICA

3°4

γάρ εκάστω αγαθόν, τοΰτο και. εφετον υπάρχει. κατά φΰσιν.

τούτο δ’ αντίο και

πάντα δε της κατά φΰσιν ορέγεται διαθέσεως.

νυν δε

επειδή ούκ εχει ό πλούτος ζωήν, εμπίπτει και εις τους κακούς. 631 c νουν (A: νον Burnet). ως μεταβατικόν και μερικόν νουν την φρόνησιν ουτω καλεΐ ονχ απλώς. 631d ταΰτα. τά θεία αγαθά των ανθρωπίνων. 631 d Tas άλλας. νομοθεσίας τάς περί των κλήρων και επικλήρων και των λοιπών. 631 d τά θεία. σηζμείωσαι) το τ ον θεολόγου. 631 d ad -περί τε γάμους κτλ. in mg. a'. „

μετά δε ταΰτα κτλ.

„

β'·

632 b ad μετά δε ταΰτα κτλ. in mg. γ'. b „

μέχριττερ αν κτλ.

„

δ'.

631 β τιμώντα. οί μεν άλλοι νομοθεται διά κολάσεως η ζημίας, ουτος δε διά τιμής τίνος πείθω τοίς πολίταις εμποιεί προς αυτόν. 632 c επιστήσει (Ο cum ras. supra ει, Eus.: επιστήσεται A sed 01 supra at A2). τον πατριάρχου το βιβλίον επιστήσεται (Ο4).

632 d πάντα ταΰτα κτλ. πάντα ταΰτα· (iterat in margine Ο4: non habet A).

633 a ad τά συσσίτια in mg. a'. „

τά γυμνάσια

„

β'.

631 c νοΰν] ex Proclo, ut videtur. 631 d ταΰτα] ex Proclo, ut videtur. 631 d ras aXXas] ex Proclo, ut videtur.

631 d τά θεία] O4: non habet A. spectat ad Greg. Nazianz., ut videtur, cf. schol. ad Remp. 508 b. 631 e τιμώντα] ex Proclo, ut videtur.

ΕΙΣ ΝΟΜΩΝ Α

3°5

633 b ad τρίτον τοίνυν in mg. γ'. ,, το τέταρτον V

,,

0€ και C '

€ΤΙ

t

„

δ'.

„

6 .

/

633 a τέι συσσίτια (ξυσσίτια Α Ο). οί συσσιτοΰντες δέκα ησαν, ή δέ κρίσις των συνταττομενων αύτοΐς τοιαύτη τις ην. μαγδαλίαν γάρ, η εστι μάζα στεατος, έκαστος εφερεν, καί

τι?

παρειστηκει

αύτοΐς φερων επί

κεφαλής άγγος, εις δ οί

κρίνοντες τας μάζας ενεβαλλον, οί μεν άξιον κρίνοντες τον προσιόντα άτύπωτον παντελώς, δσοι δέ μη, τω δάκτυλο» κοιλάναντες ούτως ενεβαλλον την μάζαν,

μεθ’ δ εί καί μίαν κοιλότητα εΰρον εχουσαν,

εζεβαλλον τον κρινόμενον του συσσιτίου· ου γάρ ώς επί των παρ' ’Αθηναίοις φηφων, η των πλειόνων εκράτει.

τον

8’

εγκριθεντα ό

πρεσβΰτατος των συσσίτων ηγεν εις τον οίκον ου τά συσσίτια, καί παρά την θύραν ένδον ίστάς ελεγεν από της θύρας ταύτης λόγος ούκ εζερχεται,

παραγγελλων

ΐν'

εν

άπορρητω

εχοι πάντα τά

αυτών,

εκόμιζε δ’ έκαστος οϊκοθεν τά προς τον μήνα άρκεσοντα άλφιτα καί τυρόν καί φοίνικας καί οίνον,

δσοι δέ τούτων εν Θήρα η

έτύγχανον, μέρη εκ τούτων επεμπον τοΐς εν τω συσσίτια»,

θύοντες ησαν δέ

γ' χοροί παρά Λάκωσιν, νέων, άνδρών, πρεσβυτών, καί ηδον οί μεν γέροντες (Carmina Popularia 17 Diehl)— ημείς ποτ η μεν όλκιμοι νεανίαι, οί δέ νεανίσκοι— ημεΐς

8’

ενεσμεν ην δ’ ελοις (sic) πείραν λάβε,

ό τών παίδων— ημείς δεγ εσσόμεσθα πολλώ κρείσσονες. 633 a τέταρτον. τά? διαμαστιγώσεις, τά? γυμνοπαιδίας, τά κρύπτια· ταΰτα γάρ προς

ανδρείαν τείνει.

633

a χρείη.

δεοι, η αντί τού χρεών είναι.

633 a τ