Polybii historiae: Vol. III. Libri IX - XIX [1995 ed.] 3519017172, 9783519017172

Citation preview

POLYBII HISTORIAL· VOL. III

LIBRI I X - X I X

E D I T I O N E M A L V D O V I C O D I N D O R F I O CVRATAM RETRACTAVIT

THEODORYS

BVETTNER-WOBST

EDITIO STEREOTYPA EDITIONIS PRIORIS (MDCCCLXXXXIII)

£ S T V T G A R D I A E I N A E D I B V S B. G. T E V B N E R I M C M X C V

Die Deutsche Bibliothek — CIP-Einheitsaufnahme Poly bïue: [Hisloriae] Polybii Historiae / ed. a Ludovico Dindorfio cur. retractavit Theodorus Buettner-Wobst. - Ed. stereotypa. - Stutgardiae : Teubner. (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneríana) NE: Buettner-Wobst, Theodor [Hrsg.] Ed. stereotypa Vol. 3 . Libri I X - X I X . - Ed. stereotypa ed. 1. (1893). - 1 9 9 5 ISBN 3 - 5 1 9 - 0 1 7 1 7 - 2

Das W e r k e i n s c h l i e ß l i c h a l l e r s e i n e r T e i l e ist u r h e b e r r e c h t l i c h g e s c h ü t z t . J e d e Verwertung a u ß e r h a l b der engen Grenzen des U r h e b e r r e c h t s g e s e t z e s ist ohne Z u s t i m m u n g des V e r l a g e s u n z u l ä s s i g und s t r a f b a r . Das g i l t b e s o n d e r s für V e r v i e l f ä l t i g u n g e n , Ü b e r s e t z u n g e n , M i k r o v e r f i l m u n g e n und d i e E i n s p e i c h e r u n g und V e r a r b e i t u n g in e l e k t r o n i s c h e n S y s t e m e n . © B. G. T e u b n e r , Stuttgart 1 9 8 5 P r i n t e d in G e r m a n y D r u c k und B i n d u n g : D r u c k h a u s B e l t z ,

Hemsbach/Bergstraße

PRAEFATIO. Cum fortunae quodam beneficio eontigisset, ut IoANNss TscHiEDELius, yir doctissimus, codieem Urb i n a t e m 102, librum antiquissimum, meum ia ttsum accuratissime ccmferret, tanto magie mea sententia eo inclinavit, ut annotatio quaedam critica huic volumini adderetur, quod et ea, quae ex libro Urbinate Tschiedelii cura et diligentia eûotata erant, scripturis codicie memoratu dignie ififra quidem adiectis optime repraesentari poteraut neque de legibus, secundum quas Polybii v«rba in libris tradita videntur esse examinanda et corrigenda, uberras fttsiusque mihi erat disputandam, postquam cum in prae&tionibus voluminie primi et secvmdi meae editionis Polybianae tum in annalibus Fleckeiseni (1884, H i s s . ; 1889, 133 ss. 6.71 ss.; 1890, 833 ss,) de Polybii eloeutione plurimis exposui. Sed, ne annotatio nostra critica finibus latioribus circumscriberetur, enixe operam dedimus, ut res leviores omitteremus et tantummodo quodammodo augeremus et sappleremas ea, quale in editione Hultschii, viri amicissimi, facile possent reperiri. Quae cum ita sint, quadam necessitate nos sumus coacti in annotatione critica iisdem notis et compendiis uti, quae adhibet Hultschius. Sunt autem notae hae: F : Urbinas 102 (y, praef. I 70) ab Ioanne Tschiedelio meum in usum collatua. F 1 : prima manus

IV

PRAEFATIO.

F 2 : secunda manas F 8 : tertia manas. F r : manas recentes, δ : codices recentes a Schweighaeusero collati (ν. praef. Π 52s.) vel omnes vel complures1). Ex ils singoli sunt afferendi: D Angastanas, nunc Monacensis G Mediceos v. praef. Π H Regius D 58. Κ Begins Έ L Oxoniensis Praeterea nonnullis locis verba erant facienda de codicibus recentibus Begiis F et G, Vesontino, Tubingensi (v. 1. c.), quos omnes excussit Schweighaeuserus (v. t. Π p. X ss.). M Vaticanus 73 palimpsestus saeculi X, ab Heyaio editas (v. praef. I 68) *). Ν Monacensis 267 \ saeculi XVI, ab Hultschio O Monacensis 185 j coHati. Ρ Peirescianus, nunc Turonensis, saeculi X, a Wollenbergio in usum Hultschii collatus. Q Escurialensis I , i l , 11 saeeuli XVI et a Carolo Muellero et a Federo excussus. U codex Ursini (v. infra Ur) Quotiesconque litterae oodicis supra est additum s (velut F"), testimonium non est certum, sed ex silentio, at dicitur. 1) Quotiescunque igitur sola n o t a apposita est S, patet omnibus in r e c e n t i o r i b u s c o d i c i b u s banc scripturam esse exaratam; sed cum p r a e t e r e a sit a d d i t a l e c t i o unius vel plurium l i b r o r u m r e c e n t i u m , constat scripturam priore loco allatam omnibus in c o d i c i bus r e c e n t i o r i b u s e x s t a r e e x c e p t i s iis, quorum l e c t i o tum d i s e r t e e s t a d d i t a . Itaque si inveneris in annòtatione: αίτιον S, αΐτίαν HL, est in propatulo αίτιον in DGX esse scriptum, αΐτίαν in HL. 2) Paginas editionis Heysianae solemus afierre addito compendio H (=» Heysius).

PHAEFATIO.

Y

Gam codicia nota uncís lnnatis est inclusa, velnt ahtav\ F (D), scriptura huios libri est quidem eadem atqae codicie antea citati sed ant de rebus orthographicis aut de loco, quo sit exaratum yocabulum, dubitatio est. I nota post scripturam addita significat versum exeuntem, ante scripturam adiecta yersum ineuntem. * significat in contextu locum corruptum, in annotatione síngalas litteras erasas. *** significat in contextu lacunam. significat spatium unius litte rae in lacuna1). Ceterum adbibemus compendia haec: Be Polybius ex recognitione Immanuelis BekkerL Berolini 1844. Ben De hiatu in oratoribus Atticis et historicis Graecis disputavit Gustavos Eduardus Β enseler Fribergae 1841 (Numeri Arabici additi significant paginas). Β W editorie coniecturae. (Si adiecti sunt numeri. Romani cum Arabicis coniuncti, velut I 66, paginae praefationum vel primi yel secundi tomi editionis significantur). Ca Polybii... historiarom libri qui supersunt. Isaacus Casaubonus.-.emendayit. Parisiis 1609. Di Polybii historia. Edidit Ludovicus Dindorfius. Lipsiae 1866 ss. (Si adiecti sunt numeri Romani cum Arabicis coniuncti, velut I 66, praefationes voluminum singulorum editionis significantur). Hu coniecturae Friderici Hultschii yel in ipsa editione Polybii vel alibi prolatae. (Si adiectum est quaest. I yel quaest. Π, intelliguntur Quae1) In ecripturis codicie Vaticani (M) allatis paneta significant litteras singulas, quae none obecuratae dispici non possunt. 1*

VI

PRAEFATIO

stiones Polybianae Programm des Gymnasiums eu Zwickau 1859 Tel Quaesticmes Polybianae, paï8 H Programm des Gymnasiums z. heil. Kreuz m Dresden 1869). Bei Ioannis Iacobi Reiske ammadvarsioaum ad Graecos auctores vol. IV, quo Polybii reliquiae pertractantur. Lips. 1763. (Numeri Arabici additi significant paginas). Sell Polybii Megalopolitani historiarum quidquid superest. Receneuit... Iohannes Schweighaueser. Lips. 1789 ss. Ur Ex librifi Polybii Megalopolitani selecta de legationibus... Es bibliotheca Pulvi Ursini. Antverpiae 1582. (Soli numeri Arabici additi significant paginas; si vero littera a vel b adiecta est numeris, intelleguntur Fulvi Ursini emendationes in Pókjbhum cet. in eodem opere inde a pag. 149 binis oolumnis expressae). Ta Polybii . . . excerpta ex collectaneis Constantini Augusti Porphyrogenetae Henricus Yalesius ...edidit cet. Paris. 1634'). Restât, ut FRIDEHICO HUITBCHIO et FRANCISCO POLANDIO, viris doctissimis, quorum alteri amicitiae, alteri affinitatis vinculo firmissimo sum coniunctus, gratias agam quam m&ximas, quod ea quae modo erant typis expressa, diligenter perlegerunt et errata typographica, quae me fugerant, curaverunt expellenda. 1) De emendationibus Scaligeri a nobis allatis y. Scbweighaeuserum t. V p. XVI se. Scribebam Dresdae mense Februario a. MDOOCLXXXXm.

FRAGMENTA LIBRI NONI. 1. EX PROOEMIO. Cap. I. Olympiadum ratio. Varia historiarum genera. Ephorua. Rea gestas exponit Polybiue. Cap. Π. Alia genera consulto omittit. Hoc utilissimum indicai

A. OLYMP. 142, 1. 2. RES ITALIAE. Cap. ΠΙ. Bellum Hannibalicum. Appius Capuam, Hannibal Appium obsidet. Inyictus Romanorum animus. In equitatù praecipua vis Hannibalis. Cap. IV. Cur Capuam reliquerit Hannibal. Cap. V. Campanos de Consilio suo monet. Hannibal ad portas. Cap. VI. Consternado Romae. Mos matronarum. Gnaeus et Publius cos. Agrum Romanum populatur Hannibal. Cap. VII. Hannibal recedit ab urbe. Eum peraequontur Romani. Rhegium petit Hannibal. Cap. Vili. Res gestae Epaminondae ad Spartani et ad Mantineam. Cap. IX. Collatae cum rebus Hannibalis ad Capuam et ad Romam. Atella urbe Romanie se tradit. Bomilcar, classi Poenorum praefectus, Tarentinis frustra tentât auxilian. 3. RES SICILIAE. Cap. X. Ornamenta Siracusana Romam translata parum recto Consilio Romanorum. Invidiosum decus Romae. Verum decus Romae. Syracusanis spoliis privatas domos urbemque exornant. 4. RES HISPAMAE. Cap. XI. Hasdrubal, Gisconis filius, iniqnus in Indibilem.

vni

ARGUMENTA LIBRORUM.

Β. OLYMP. 142,2. 6. RES ITALIAE. Cap. XIa (XLIV). Frumentum a Ptolemaeo petunt Romani. Cap. X TT. Ratio artig imperato riae. In bello plura dolo quam aperta vi geruntar. Casas fortuitas. Yaria momenta ad actionem pertinentia. Cap. XTTT. Silentium. Itinerum intervalla. Conyersionee caeli. Locus rei gerendae. Tesserae et signa. Cap. XIV. Tres viae harum rerum discendarum. Temporum rationes nosse debet imperator. Cap. XV. Partes diei et noctis. Cap. XVI. Ulixis Homerici peritia. Cap. XVn. Arati imperitia ad Cynaetham oppidum. Oves pellitae. Signa duplicata. Çap. XVm. Cleomeais error ad Megalopolim. Philippi peccata ad Melitaeam. Cap. XIX. Nicias Atheniengis turbatur defectu lunae. Scalarum commetiendarum ratio. Cap. XX. Geometriam nosse debet imperator. Polybii commentarii tactici. Artes praeparatonae. Cap. XXI. Varia fortuna Romanorum et Carthaginiensium. Cap. ΧΧΠ. Unus Hannibal ubique omnia gerit. De eius natura dissentiunt auctores. Multa contra institutum suum faciunt homines. Cap. XXm. Agathocles. Cleomenes. Athenienses. Lacedaemonii. Philippus. Cap. XXIV. Hannibal varius pro yarietate temporum et amicorum. Hannibal Monomachus saeyorum consiliorum auctor. Cap. XXV. Avaritiae accusatur Hannibal. Mago Samnis avaras. Cap. XXVI. Recepta a Romanis Capua cogitar Hannibal multa durius facere. 6. RES SICILIAE. Cap..XXVI» (XXI). Sparta duplo maior Megalopoli. Ex circuita urbis non intellegitur magnitudo. Collibüs superstructae urbes. Cap. XXVH. Agrigentum Romanis traditum. Urbis sitas et praestantia. Cognominis urbi fluyius. Hypsas flumen. Templum Iovis Atabyrii. Agrigentum colonia Rhodiorum. Agathyrnenses in Italiam translocantar.

ABGUMENTA IIBEOEUM.

IX

7. BES GRAECIAE. Cap. XXViLl—XXXI. Chlaeneae oratio ad Lacedaemonios pro Aetolis adversus Macedones. Cap. ΧΧΧΠ—ΤΠΓΤΠΓ Lycisci Acarnanie oratio ad Lacedaemonios pro Macedonibus advenus Âetolos et Romanos. Cap. XL. Auxilium tardum mutile. Acarnanum desperata coniuratio. Cap. XLL Testudines aggesticiae. Porticue. Yarius apparatus oppugnationis. Echinnm oppugnat Philippus. Cap. XLIL. P. Sulpicius Galba. Dorimachus frustra oppugnat Philippum Echmum obsidentem. Echinenses Philippo se tradunt. — Aegina a Romanis occupata. Pubiii erga captivos Aeginetas indulgentia. Cap. X L m

8. RES ASIAE. Euphratis natura contraria aliis fluminibus.

9. FRAGMENTA INCERTAE SEDIS. Cap. XLIV (XXI 12. 14). Nullam esse utilitatem amicorum non beneyolorum. Particularis historiae incommoda. Cap. XLV. Varia fragmenta geographica.

FRAGMENTA LIBRI DECIMI. A. OLYMP. 142, 3. 1. RES ITALIAE. Cap. I. Ora inférions Italiae importuosa. Portus Tarenti eorumque opportunitas. Urbis opulentia. Hanc Fabius oppugnat. 2. RES HISPANIAE. Cap. Π. Ingenium Scipionis. Non felix solum ille, sed et prudens. Similia Scipionis et Lycurgi instituta. Cap. ΠΙ. Laelii narratio de Scipione. Patrem serrât Scipio. Cap. IV. Aedilitatem cum fratre petit. Somnium fingit apud matrem. Cap. Y. Ambo fratres aediles creantur. Cum diis colloqui videtur Scipio. Blandus est et sagax et industrius. Cap. YI. Milites in Hispania cohortatur Scipio. M. Silanus collega Scipionis. Carthaginem Novam oppugnare cogitai. Cap. VII. Prudens Scipionis consilium. Tres duces Poenorum. Cap. Vili. Commoditates Carthaginis Novae.

χ

ARGUMENTA LIBBOBUM.

Cap. IX. Prudens Scipionis consilium perperam tribuitur fortunae. Eius epietula ad Philippum. Carthaginem Noyam tendit. Cap. X. Situs huius urbis. Aletee metallorum argenti inventor. Cap. XI. Castra Scipionis ad Carthaginem Noyam. Ambitus urbis. Scipio cohortatur milites. Cap. ΧΠ. Xm. Terra et mari oppugnato Carthago Nova. Cap. XIV. Expugnatur a Romanis. Cap. XV. Saevi mores Romanorum in expugnationibus urbium. Direptio Carthaginis Novae. Cap. XVI. Praeda aequaliter dividitur. Cap. XVll. Probandus hie mos. Captivos curat Scipio. Naves captae. Cap. XViii. Mago et Senatores capti. Obsides. UxorMandonii et aliae captivae. Cap. XIX. Pecunia capta. Continéntia Scipionis. Laelium Romam mittit Scipio. Cap. XX. Exercitia militaría. Fervent fabrorum officinae. Xenophontis dictum. Tarraconem proficiscitur Scipio. 3. RES GRAECIAE ET MACEDONIAE. Cap. XXI. Euryleon praetor Achaeorum. Philopoemenis ingenium et institutio. Polybii de Philopoemene libri tres. Cap. ΧΧΠ. Philopoemen instituitur a Oleandro. Convictu utitur Eedemi et Demophanis. Eius fortitude et moderatio. Praefectue equitum. Cap. XXm. Equitum exercitatio. Cap. XXIV. Dux exercitus ubique adesse debet. Demetrii Phalerei dictum. Cap. XXV. Res Aetolorum. Fragmentum orationis adversus Romanos. Cap. XXVI. Nemea. Philippus Argis lascivus. Progressu aetatis in vitia incidit. 4. RES ASIAE. Cap. XXVil. Mediae provinciae praestantia. Equorum ferax regio. Ecbatana. Magnificenüa regiae. Aenae templum. Cap. XXVili Adversus Arsacem per deserta pergit Antiochus. Persarum lex de aquaeductibus. Puteos corrumpit Arsaces. Hecatompylon venit Antiochus. Cap. XXIX. In Hyrcaniam pergit. Cap. XXX. Labi montis transitus. Cap. XXXI. In Hyrcaniam descendit Antiochus. Tambrax oppidum. Syrincam, caput Hyrcaniae, capit Antiochus.

ARGUMENTA LIBRORUM.

XJ

B. OLYMP. 142,4. 5. RES ITALIAE. Cap. XXXTT. Cónsules in insidias inoidimt. Cadit Marcellus sua imprudentia. Hunc mprtuum videre cupit Hannibal. In Care faciendum periculum. Cap. ΧΧΧΙΠ. Hannibalie prudentia. Cataractae portarum. 6. RES mSPANIAE. Cap. XXXIV. Edeco Romanis se tradit. Cap. XXXV. Indibilis et Mandonius deserunt Foenos. Cap. XXXVI. Difficilius est victoria recte uti quam -vincere. Iisdem institutis tuenda ac paranda imperia. Cap. XXXVIL. Hasdrubal Scipionem exspectat. Laelius Roma redit. Indibilis' Scipioni iungitur. Cap. XXX V ILL. Scipio rex salutatur. Hasdrubal ad Baecula. Advenit Scipio. Cap. XXXIX. Aggreditur Hasdrubalem. Profugit hic Pyrenaeos versus. Cap. XL. Victor Scipio regem se appellati vetat. Eius magnitudo animi. Tarraconem redit. 7. RES GrRAECIAE ET MACEDONIAE. Cap. XLI. Contra Aetolos, Romanos, Attalum Achaei et alii populi opem petunt a Philippo. In periculis cernitur vir fortis. Socios tuetur Philippus. Cap. XLH. Aeniani sinus oras infestât. Demetriade hostium conatus observât. Tisaeus mons. Cap. XLin. Usus signorum per accensas faces. Veterum simplex ratio, parum utilis. Cap. XL1V. Aeneae Strategica. Eiusdem ratio signa dandi per faces. Cap. XLV. Incommoda huius rationis. Cleoxeni et Democliti ratio emendata a Polybio. Cap. XLVI. Polybii ratio. Cap. XL Vil. Usus magister optimus. In legendo miram vim usus habet. Usu pulchra omnia consequi licet. 8. RES ASIAE. Cap. XL Vili. Aspasiacae. Oxus fluvius. Cataracta. Flumen terram subit. Cap. XL EX. Tapuria. Arius amnis. Pugna Antiochi ad Arium contra Euthydemum rebellem. Antiochi virtus.. Fugantur Bactriani. Euthydemus Zariaspam se recipit.

XII

ARGUMENTA LIBBOBUM.

ARGUMENTUM LIBRI UNDECIMI. 1. EX PEOOEMIO.

Cap. I a . Exponit Polybius, cur a praefationibus abstinuerit.

A. OLYMP. 143, 1. 2. RES ITALIAE. Cap. I. Hasdrubalis adventu Romani perterrentur. Eius pugna cum LÌTIO et Nerone eoe. Yincitur a Romanis. Cap. II. Mors et laus Haedrubalis. Cap. ΠΙ. Victoria Romanorum et effusa laetitia. 3. RES GRAECIAE ET MACEDONIAE. Cap. ΠΙ 7. De orationibus legatorum. Cap. IV—VI. Legatio ad Aetolos de paee. Oratio legati Rhodii. Philippi legatorum yerba. Cap. VII. Apollinis templum Thermi spoliât Philippus. Lamentatur, quod Attalum deprehendere non potuerit. Cap. Vm. Imperitia dueum Achaeorum. Cap. IX. Philopoemen cohortatur Achaeos. Disciplinam militarem restituât. Cap. X. Philopoemenis morum simplicitas. Apud suos auetoritas. Achaeos exercet. Cap. XI. Pugna cum Machanida ad Mantineam. Philopoemenis acies. Cap. ΧΠ. Philopoemen hortatur suos. Machanidae acies. Committitur pugna per Tarentinos. Cap. ΧΙΠ. Pugnae ad Mantineam initium. Mercenari! tyrannorum fortius pugnare soient. Cap. XIV. Fugantur mercenarii Achaeorum. Prudens constantia Philopoemenis. Machanidae imperitia. Cap. XV. Philopoemen reparat damnum. Phalanx Achaeorum post fossam locata. Lacedaemonii immittunt se fossae. Cap. XVI. Eorum caedes et fuga. Consilium Philopoemenis. Cap. XVn. Machanidae reditum observât Philopoemen. Machanidae a suis exclusus. Cap. XVin. Occiditur a Philopoemene. Achaei capiunt Tegeam et impune praedantur Laconicam.

ARGUMENTA L1BR0BÜM.

XIII

Β. OLYMP. 143, 2. 4. BES ΓΓΑΠΑΕ. Cap. XIX* Caneas rerum esse explicandae. Cap. XIX. Laue Hannibalìs. Imperatoria virtus, nulla unquam seditio in castris Hannibalìs. Eins capitale ingenium. 6. RES mSPANIAE. Cap. XX. Hasdrubal ad Ilipam. M. Inninm mittit Scipio ad Colchantem, regulum Hiepaniae. Sociis Hìgpanig diffidit. Cap. XXI. Magonem et Massinissam repellit. Velitationes. Cap. ΧΧΠ. Strategema Scipionis. Hasdrubalem aggreditur. Cap. XXm. Sollertes eine motus. Cap. XXIV. Pugna ad Ilipam. Hasdrubal fugatur a Scipione. Aviditas militum punita. Cap. XXIVa. Responsum quod Scipio dedit ipsum ad quietem cohortantibus. Eiusdem cum Syphace colloquium. Hac de re Hasdrabalis verbum. Cap. XXV—XXVn. Seditionem sedat Scipio. Cap. XXVili. XXIX. Eiue oratio ad seditiosos. Cap. XXX. Necantur auctores defectionis. Ceteris Tenia datar. Cap. XXXI. Adyersus Indibilem suos hortatur Scipio. Cap. ΧΧΧΠ. Bellum cum Indibili. Cap. XXXIII. P u m a prope Iberum amnem. Cladee et Alga Indibilis. Victor Scipio Romam redit. β. RES ASIAE. Cap. XXXIV. Euthydemus rex Bactrianorum pacem petit. Teleas Antiochi legatus. Demetrius Euthydemi filius. Pacem init Antiochus. Indiam petit et Sopbagasenum. Victor domum redit.

ARGUMENTUM LIBRI DUODECIMI. 1. RES AFRICAE. Cap. I. Varia fragmenta geographica. Cap. Π. Lotus arbor. 2. ΤΙΜΑΕΙ DE AFRICA ET CORSICA ERRORES. Cap. IH. Africae fertilitas. Animalia. Timaei levitas Animalia Corsicae. Cap. IV. Tuba greges convocant in Corsica. Bucina utuntur subulci in Italia. Porcorum mira copia in ea regione. Bucina convocantur greges.

XIV

ARGUMENTA LIBRORUM.

3. DE ALHS ΤΙΜΑΕΙ ERRORIBUS. Cap. IV a . Temere Timaeus accusat Ephorum et Theopompum. Cap. IY b . Puerilie eiusdem narratio de Romana consuetudine ante urbem sacrifican di equum. Cap. rV°. In rebus Libycis et Sardicis et praesertim in Italicis malus historicus. Rerum inquisitionem prorsus neglegit. Cap. rV"d. Yel eorum locorum, in quibus natus est, ignaras deprehenditur. Ridiculus eius error de Arethusae fonte. 4. DE ΤΙΜΑΕΙ ERRORIBUS COMMISSI» DE REBUS LOCRENSIUM. Cap. Y. Polybius bene meritus de Locrensibus. Dissensus Aristotelis et Timaei de origine Locrensium. Centum familiae. Phialephoros. Cap. VI. Foedus subdolum cum Siculis. Servis olim non usos Graecos contendit Timaeus. Cap. VI e . Adversus hanc Timaei sententiam Aristotelis oontrariam defendit Polybius. Cap. VT5. Huius rationes exponit, et quae causa fuerit Locrensibus demigrandi. Cap. VII. Partium studiosus Timaeus. Nimius in vituperando. Cap. "VILI. Aristotelem insectatur. Cap. IX. Timaei rationes de Locris. Cap. X. Expenduntur hae rationes. Cap. XI. Miram diligentiam ostentat Timaeus. Monumenta publica crepat. Consulto fuse de Timaeo agit Polybius. Cap. XI a . Timaeus quilibet alius scriptor quam historicus habendus. Cap. XII. Veritas lumen historiae. Duo genera mendacii. Cap. XII a . Voluntario mendacio maxime obnoxius Timaeus. Cap. ΧΙΡ. Explicatio proverbii, Locrensium promissiones. Cap. XIIe. Timaeus sua ipse vitia in aliis historiéis vitupérât. Callistheni conviciatur, Demosthenem autem et ceteros eiusdem aetatis oratores laudat. Cap. ΧΠΙ. Timaei in Democharem convicia. Hunc defendit Polybius. Archedicus comicus. Demochares perstrinxit Demetrium Phalereum. Limax in pompa. Asini in theatro. Cap. XIV. Decorum in omnibus observandum. Diffidendum gerroni. Cap. XV. Timaei in Agathoclem convicia. Defenditur Agathocles. Praeclare facta tacére non debet scriptor.

ARGOMENTA LIBEOBUM.

rv

Cap. XVI. Leges Locrensinm auctore Zaleuco. Controyersia de serro. Lex Zaleuci de rei vindicatione. Cosmopolis maior magistrates Locrensium. Alia lex Zaleuci dicere laqueo de collo suspenso. δ. DE CALLISTHENIS IMPEBITIA. Cap. XVn—ΧΧΠ. « Callisthenis imperitia rerum militarium. 6. DE TEMAEO HISTORICO, Çap. ΧΧΤΓΓ. Ephorus et Callisthenes vindicaiitur a Timaei conviciis. Timoleontem laudibus effiert Timaeus. Cap. XXTV. Homerus heluo iudice Timaeo. Aristoteles catillo. Timaei leve et morosum Ingenium. Praesens abest et videns non videt. Cap. XXV. Phalaridis taurus Carthaginem translatas, Agrigenti fuisse ilium negat Timaeue. Historici huius imperitia. Cap. XXVa. Qui in historia semel de industria mendax deprehenditur, nulla fide dignus est. Mos Timaei in concionibus aut legatorum orationibus tractandis. Non quae reapse dicta sunt scribit, sed quae dici debuerant. Cap. XXVb. Historici proprium officium est revera hábitos sermones et rerum causas pemoscere. Prae his falsas argumentaciones et verbosas orationes nectit Timaeus. Cap. XXVo. Alios accusando auctoritatem sibi comparai Timaeus. Idem Stratoni physico accidit. Alios reprehendere perfacile, ipsum culpa carere perarduum est. Cap. XXYd. Athenis residens Timaeus in antiquorum commentariie legendis tempus contrivit. Historiae et medicinae collatio. Tres mediciiiae partes. Alexandriae duae medicorum sectae, Herophilii et Callimachii. Cap. XXV". Tripartita similiter historia. Ad bene scribendam historiam ex libris materiam colligere non satis est. Cap. XXVf. Huius rei exemplo sunt Ephorus et Theopompus et praesertim Timaeue. Cap. XXVs. Qui rerum narratarum experientia careni historici, legentibus prorsus inutiles. Cap. XXV®. Timaeus, rerum imperitus, quod ipse fatetur. Ñisi omnes, praecipuas támen artes et facultates proprio opere profiteri debent historici. Cap. XXV1. Apud Homerum magna rerum cognitio. Concionibue et orationibus in historia male utitur Timaeus. Cap. XXVk. Quomodo tractandum sit id genus dicendi, exponit Polybius. Cap. XXVI. Ad confirmandam sententiam esempla ex Ti-

XVI

ARGUMENTA LIBBOBUM.

maei historia depromit. "Verba deridet, quibus ad senatum Gelae loquentem Timaeus Hermocratem induci! Scholastica prorsus et puerilis oratio. Cap. XXVI·. Non minus ridicula Timoleontis apud eundem ad Graecos adhortatio. Cap. XXVIb. Siculos et praesertim Syracusanos supra Graecos omnesque etiam homines extollere gestit Timaeus. Cap. XXVIo. Tarn fatuo historico idem accidit, quod in Academia eloquentiae studiosis. Cap. XXVT1. Mirabilium rerum narratione falsam sibi admirationem Timaeus conciliât. Nimia eiusdem ostentatio et superbia de coloniarum descriptionibus. Cap. XXVIe. In his ipsis errores eius demonstrate sunt. Studiosis nocet magis quam prodest eius commentariorum Studium. Cap. XXVIf. Timaei pragmatica historiae pars ex omni errorum colluvie concreta. Cap. XX vu Oculi certiores testes auribus Heracliti dictum. Commodius ex libris discitur, certius ex proprio usu. In hanc sententiam conyeniunt Ephorus, Theopompus, Homerus. Cap. XXVili. Flatonis dictum applicatur historiae. Immerita Timaei fama. Laus Ephori. Ne eius libros compilare videatur Timaeus, his ceterisque obtrectat. Cap. XXVm». Qui propria experientia narrat, illis longe praestat qui res ab aliis traditas tractant.

ARGUMENTUM LIBRI TERTII DECIMI. OLYMP. 143, 4. 1. RES GRAECIAE ET MACEDONIAE. Cap. I*. Aetolis obaera,tis leges scribunt Dorimachus et Scopas. Cap. I. His resistit Alexander. Cap. H. Scopas Alexandriam se confert. Inexplebilis eius cupiditas. Hydropicis comparatur. Cap. ΙΠ. Dolus rege indignus. Olim aperte, non dolo, gerebantur bella. Eius reí vestigium apud Romanos. Cap. IV. Heraclidem adversus Rhodios subornât Philippus. Vita et mores Heraclidis. Cap. V. Heraclides fallii Rhodios. Veritas triumphat de mendacio. Damocles.

ARGUMENTA LIBEOEÜM.

XVJI

Cap. VI. Nabis succedit Machanidae. Saevit Lacedaemone. Cap. ΥΠ. Novum tormenti genus. Apega, Nabidis uxor. Cap. VULL. Nabidis latrocinia. Origo belli cum Achaeis. 2. EES ASIAE. Cap. IX. Gerraeis libertatem concedit Antiochus. 3. VARIA FRAGMENTA GEOGRAPHICA. Cap. X. Loca Italiae, Graeciae, Thraciae, Hlyriae.

ARGUMENTUM LIBRI QUARTI DECIMI. 1. EX PROOEMIO. Cap. I a . Auctoris prooemium. libro tractat.

Acta

anni unius

hoc

OLYMP. 144, 1. 2. RES A SCIPIONE IN AFRICA GESTAE. Cap. I. Scipio in Africa. Uticam obsidet. Syphacem reconciliari sperat. Hostium explorât castra. Syphacem legationibus ludit. Castra Hasdrubalis et Syphacis. Cap. Π. Molitionem adyersus Uticam simulât Scipio. Simul per legatos cum Syphace agit. Abrumpit legationes. Cap. HI. Syphax délibérât cum Hasdrubale. Dolum parat Scipio. Vesperi signa concinunt apud Romanoe. Cap. IV. Castra hostium incendit Scipio. Cap. V. Idem. Cum paucis efîugiunt Syphax et Hasdrubal. Cap. VI. Victor Scipio in castra redit. Consternatio Poenorum in urbe. Délibérant de rebus praesentibus. Syphax Abbam se recipit profugosque colligit. Cap. VII. Poeni reparant Tires. Celtiberi opportune adyeniunt. In Magnis campis castra ponunt Poeni. Cap. Vili. Scipio obviam it hostibus. Proelio vincit in Magnis campis. Celtiberi onmes pereunt. Cap. IX. Laelius et Massinissa persequuntur Syphacem. Scipio subigit oppida. Extrema Poenorum Consilia. Cap. X. Tunetem occupât Scipio. Eius classem aggrediuntur Poeni.

XVm

ARGUMENTA LIBBOBUM.

3. RES AEGYPTI GESTAE INDE AB OLYMP. 141,4. Cap. XI. Agathocles asaentator Ptolemaei Philopatoris. Clino Ptolemaei Philadelphi amica; Agathoclea, Philopatoris. Cap. ΧΠ. Res Aegypti duodecim amiorum complexus est auctor. Hoc in libro narrat res Ptolemaei et Arsinoes.

ARGUMENTUM LIBRI QUINTI DECIMI. OLYMP. 144, 2. 1. RES ITALIAE ET AFRICAE. Cap. I. Romanis Poeni annonam intercipiunt·. Legati Scipionis ad Poenos. Cap. Π. Legati violantur in reditu. Cap. HL Novum belli initium. Hannibal in Africa. Tychaeus Numida. Cap. IV. Oppida subigit Scipio. Massinissam revoeat. Legati Roma redeunt. Poenorum legatos incólumes dimittit Scipio. Cap. Y. Zamam abit Hannibal. Ei speculatores remittit Scipio. Colloqui cum Scipione cupit Hannibal. Castra ad Naragara. Cap. VI. VII. Colloquium Hannibalis cum Scipione. Hannibalis oratio. Cap. Vili. Responsum Scipionis. Cap. IX. Irrito colloquio proelio rem cernunt. Acies Scipionis. Cap. X. Hortatur suoe Scipio. Cap. XI. Acies Hannibalis. Hortatur suos. Cap. XII. Pugna ad Zamam. Cap. XIII. XIV. Pugna Scipionis cum Hannibale. Vincit Scipio. Cap. XV. XVI. Hannibal yictus non sua culpa. Cap. XV11. Legatis Poenorum respondet Scipio. Cap. XViLl. Leges pacis. Cap. XIX. Pacem suadet Hannibal. Pacis leges accipiunt Poeni. 2. RES MACEDONIAE ET GRAECLAE. Cap. XX. Res Philippi. Cum Antioche coniurat contra Ptolemaeum. In eorum caput recidit exitium. Cap. XXI. Molpagoras, Cianorum demagogue. Ciò per dolimi potitur Philippus. Homines brutis incautiores.

ARGUMENTA LIBROBUM.

XIX

Cap. ΧΣΠ. Perfidia odiosum se reddit Philippup. Cap. HITT Dolosa legatio ad Bhodios. Deprehenditur dolus. Aetolos nuper conciliatos denuo offendit Philippus. Prusiae gaudium in molestiam conversum. Cap. XXTV. Thasum in deditionem recipit Philippus. Plerique reges, dum imperium suscipiunt, libertatis nomen cunctis ostentant. 3. BES AEGYPTI. Cap. XXIV a . Per narrandi rationem, qua utitur auctor, saepe fit, ut finis prius quam initium dicatur. Cap. XXV. XXV a . Sosibius falsus tutor Ptolemaei Epiphanie. Agathocles falsus tutor et perditus minister. Agathoclea. Tlepolemus. Cap. XXVI a . Dinonem, Dinonis filium, interfícit Agathocles. Cap. XXVI. Se et pupillum regem commendat Macedonibus. Eiue oratio ad Macedones. Qui rident eum. Tlepolemus commeatuum dominus. Cap. XXVII. Tlepolemi socrus indigne tractata. Incertus consilii Agathocles. Moeragenes, Tlepolemi amicus, in eo est, ut flagris caedatur. Cap. XXVm. Miro modo evadit. Macedones concitat adversus Agathoclem. Cap. XXIX. Seditionem parant milites. Oenanthe mater Agathoclis. Cap. XXX. Tumultus Alexandriae. Agathocles in syringem se recipit. Mulleres et pueri noctu discurrunt cum viris. Cap. XXXI. Pupillum regem ab Agathocle poscunt Macedones. Animulam deprecato Agathocles. Aristomenes, yilis adulator; dein sollers regna administer. Intercedit pro Agathocle. Agathoclea ubera exserit. Cap. ΤχχΤΤ Puer rex traditur populo. Sosibius regi et regno prospicit. Agathocles et Agathoclea rapiuntur ad supplicium. Cap. ΧΧΧΠΓ Necantur Philo, Agathocles, Nicon, Agathoclea. Oenanthe, Philammon. Cap. XXXIV. Nihil mirum in casu Agathoclis, qui nulla virtute fuerat insignis. Cap. XXXV. Accessoria disputatio narrationi subicienda in magnorum yirorum historia: quales Agathocles Siculus et Dionysius. Cap. XXXVI. Diutius immorari narrationi calamitatimi nec utile est nec iucundum. Res exaggerare est hominum ignorantium. 4. RES ASIAE. Cap. XXX V1U Antiochus exspectatione hominum inferior.

XX

ARGUMENTA LIBBORUM.

ARGUMENTUM LIBRI 8ΕΧΉ DECIMI. A. OLYMP. 144, 3. 1. RES MACEDONIAE. Cap. I. Pergamenen regionem vastat Philippus. In templa et lucos deorum saevit. Zeuxis Ljdiae ab Antiocho praefectus. Cap. Π. Philippi claesem persequitur Attalus cum sociis Bhodiis. Theophiliscus dux ciaseis Bhodiae. Pugnae signum dat Philippus. Cap. ΠΙ—V. Pugna navalis ad Chium. Cap. VI. Attalus victor, per Philippum interclusue a suis, aegre evadit Erythras. Philippus yictus regiam yictoris navem capit. Bhodii Chium redeunt. Cap. ΥΠ. Exitus pugnae navalis ad Chium. Cap. Vili. Yictus Philippus victoriam eibi vindicat. Gravissima eius clades. Cap. EX. Laus Theophilisci Bhodii. Cap. X (Ia Ib). Post proelium ad Laden licuerat Philippo Alexandriam usque navicare. Plerique homines magna concupiscunt, nihil perficiunt. Cap. XI. Prinassum obsidet Philippus. Cap. ΧΠ. Iaei urbis situs et origo. Diana Cindyae nunquam compluitur. Theopompi levitas. In narrandis mirabilibus modus tenendus. 2, BE8 GBAECIAE. Cap. Xm. Nabis, Lacedaemoniorum tyrannue, Meesenen proditione capit. Cap. XIV. XV. Zeno et Antisthenes Rhodii, historici illustres. Dissentiunt a Polybio de pugna navali ad Laden. Cap. XVI. XVn. De expeditione Nabidis adversus Meseenen. Cap. XViLL. XIX. De pugna Antiochi et Scopae ad Pallium (Ol. 145, 2. A. Urb. 666). Cap. XX. Stilum colens Zeno neglexit res. Ad Zenonem scripeit Polybius. 8. BES AEGTPTI. Cap. XXI. Tiepolemus administrator Aegypti. regiae prodigue. Superbia tumens.

Pecuniae

ARGUMENTA LTBBOBTTM.

XXI

Cap. ΧΧΠ. Sosibius Soeibii filins, sigilli regii cuetos. Ptolemaeus, Sosibii filius, ex aula Macedonica redux spernit AlexancLrinos. 4. BES STRIAE. Cap. XXIT» (XL). Gazensium fides in Ptolemaeum. Β. OLYMP. 144, 4. 6. EES ITALIAE. Cap. XXΠΙ. Laetitia Romanorum finito bello Punico. Syphax in triumpho ductus. 6. RES MACEDONIAE ET GRAECIAE. Cap. XXIV. P. Sulpicius cos. Philippus Bargyliis. Hiemat in Caria. Rapta vivit luporum ritu. Cap. XXV. Attalus invitatur Athenas. Eodem veniunt legati Romani et Attalus. Honores buie habiti Athenis. Tribus Attalica. Cap. XXVI. Concionem per epistulam alloquitur Attalus. Eius epistola ad populum Atheniensium. Cap. XXvil. Philippo bellum indicant Romani in gratiam Attali et Graecorum. Legati Romanorum ad Antiochum et Ptolemaeum. Cap. XA Vili. Bellum generose suscipit Philippus. Eiusdem constantia. Cap. XXIX. Abydum petit. Huius urbis situs. Freti Herculei cum freto ad Abydum comparatio. Portas Abydenus. Cap. XXX. Abydum oppugnai Philippus. Deditionis conditiones reepuit. Cap. XXXI. Desperata Consilia Abydenorum. Cap. "XTTTT "VxXIII Phocica desperatio. Desperatio olim Acarnannm, nunc Abydenorum. Cap. XXxiV. Legatus Romanorum ad Philippum. Abydo. potitur Philippus. Abydeni se ipsi interimunt. Cap. XXXV. Legatio Achaeorum et Romanorum ad Rhodioe de pace cum Philippo ineunda. Cap. XXXVI. Philopoemenis strategema adversas Nabidem. Litterae ad urbes Achaicas datae. Tegeam subito conveniunt Achaei. Cap, XXXVii. Successusstrategematis. Nabidismercenaria caesi ab Achaeis. Scotitas. Pellene. Cap. XX X VIH. Philippus Achaeos concitat adversas Romanos.

XXII

ARGUMENTA LIBRORUM.

7. RES ASIAE. Cap. XXXIX. Scopas dux Ptolemaei recipit Iudaeam. Victo Scopa Antiochus potitur Palaestina. Hierosolyma. 8. FRAGMENTA ENCERTAE SEDIS. Cap. XL. Fragmenta geographica.

ARGUMENTUM LIBRI DUODEYIGESIML A. OLYMP. 145,3. 1. RES MACEDONIAE ET GRAECIAE. Cap. I (XVn 1). T. Quinctius et socii conveniunt cum Philippo ad Nicaeam. Colloquium Titi et Philippi. Titi postulata. Cap. Π (XVII 2). Postulata Attali, Rhodiorum, Achaeorum, Aetolorum. Cap. ΠΙ (XVn 3). Oratio Alexandri Aetoli adversus PhiHppum. Cap. IY (XVH 4). Cum Aetolis disceptat Philippus. Spolium de spolio capiunt Aetoli. Cap. Y (XVn 5). Quid sit hoc, declarat Philippus. Cum Aetolis expostulat. Cap. VI (XVII 6). Rhodiis et Attalo respondet; mox et Achaeis. Cap. VU (XVTI 7). Scriptae conditiones petit. Titi iocus in Philippum. In posterum differtur colloquium. Cap. VIH (XVTI 8). Sero venit Philippus. Seorsum cum Tito colloquitur. Eius conditiones. Cap. IX (XVII 9). Improbantur a sociis. Colloquium ad Thronium. Res reicitur ad senatum Romanum. Cap. X (XVH 10). Indutiae dantur Philippo. Legati mittuntur Romam. Cap. XI (XVn 11). Graecorum legati ad senatum Romanum. Compedes Graeciae. Philippi legati. Cap. ΧΠ (XVn 12). Continuatur bellum cum Philippo. Quinctio prorogatur Imperium. Cap. Xm (XVH 13). Proditoris nomen non temere conferendum. Aristaenus non fuit proditor. Cap. XIV (XVn 14). Demosthenes multos immerito proditores nominavi! Iniquus Demosthenes.

ABGUMENTA LIBEOBUM.

ΧΧΠΙ

Cap. XY (XVII 15). Quis Tere proditor. Proditorum merces. Stolidissimum animal homo. Cap. XVI (ΧΥΠ 16). Attali merita in Sicyonios, honoribus repensa. Cap. ΧΥΠ (Xvii 17). Nabis potitur Argia. Apegae crudeUtas. Attalus. Cap. XVlll (I). Romani milites yallos gestant in itinere. Fraestat vallum Romanorum vallo Qraecorum. Cap. XIX. XX (Π. m). Titus et Philippus in Thessalia. Cap. XXI (TV). Initium proelii ad Cynoscephalas. Cap. ΧΧΠ (V). Aetoli fortiter pugnant. Cynoscephalae tumuli. Cap. xxm—XXV (VI—vm). Proelium ad Cynoscephalas. Cap. XXVI (IX). Philippus victus a T. Quinctio. Cap. ΧΧνΠ (X). Fugit rex Macedonum. Eius castra spoliant Aetoli. Exitus proelii ad Cynoscephalas. Cap. XXVili (XI). Comparatio militiae Macedonicae cum Romana. Cur Romani palmam omnibus praeripiant. Hannibal quibus rebus superaverit Romanos. Pyrrhi militia. Cap. XXIX (XII). Phalanx densata. Sarisae phalangis. Cap. XXX (ΧΠΤ) Huius aciei vis propria. Cap. XXXI (XIV). Phalangis incommoda. Cap. ΧΧΧΠ (XV). Romana acies praestat phalangi. Cap. XXXTTT (XVI). In Macedoniam se recipit Philippus. Chartas regias cremari iubet. In adversa fortuna resipiscit. Cap. XXXIV (ΧΥΠ). Aetolorum avaritia et iactantia. Philippe indutias concedit Quinctius. Aetolis suspecta Titi integritas. Cap. XXXV (XVIII). Romanorum abstinentiam defendit Polybius. L. Aemilii et P. Scipionis exemplum. Cap. XXXVI. XXXVn (XIX. XX). Titi et sociorum colloquium de pace Philippe danda. Cap. XXXVm (XXI). Colloquium cum Philippe ad Tempe. Cap. XXXIX (ΧΧΠ). Origo belli cum Aetolis et cum Antioche. Pacem cum Philippo maturat Quinctius. Cap. XL (ΧΧΠΙ). Dolosi suis artibus capti. Epicharmi dictum. 2. RES ASIAE. Cap. XLI*. Antiochus prohibetur praeternavigare. Eidem opportuna Ephesus. Cap. XLI (XXIV). Attali regnum virtute partum et firmatimi. Rhodiorum legatio ad Antiochum.

XXIV

ARGUMENTA LIBBOBUM.

Β. OLYMP. 145,4. 8. BES ITALIAE. Cap. XLn (XXV). M. Claudius Marcellus cos. Frustra impedire conatur pacem. Cum Âchaeis foedus non convenit. 4. EES GRAECIAE. Cap. XLm (XXVI). Boeoti ingrati in Titum. Brachyllas Boeotarcha. Cap. XLIV (XXVII)· Senatusconsultum de pace cum Philippo. Cap. XLV (XXVEI). Aetolorum querelae. Quinctius délibérât cum decern Iegatis a senatu missie. Corinthus Âchaeis redditur. Plures urbes retinent Romani. Cap. XLVI (XXIX). Ludi Isthmici. Senatusconsultum de ubertate Graecorum per praeconem pronunciatur. Cap. XLVII (XXX). Antiochi Iegatis respondet Quinctius. Bes Graeciae ordinat. Cap. XLVin (XXXI). Legati Romani varias in partes. Cn. Cornelius convenit Phuippum et Aetolos. Cap. Cap. Cap. Cap.

6. RES ASIAE. XLEX (ΧΧΧΠ). Antiochum convenit L. Cornelius. L (XXXIII). Postulata Romanorum. LI (XXXIV). Antiochi responsum. LH (XXXV). Smyrnaeorum et Lampsacenorum legati.

6. RES AEGYPTI. Cap. LIE (XXXVI). Scopas res novas molitur. Vocatur ad regem. Cap. LTV (XXXVII). Condemnatur et necatur. Cruciatus necatur Dicaearchus. Cap. LV (XXXVHI). Scopae rapinae. Charimortus. Anacleteria regis. Polycrates, Cypri administrator. Ptolemaeus Megalopolita.

ARGUMENTUM LIBRI UNDEVIGESIMI. A. OLYMP. 146,1. Cap. 11.

1. RES ITALIAE. Cato in Hispania muros urbium diruit.

B. OLYMP. 146, 2. 2. RES GRAECIAE. Cap. I 2. Ingens bello Punico captorom numerus ab Hannibale venumdatorum.

FRAGMENTA LIBRI IX. I. EX PROOEMIO. Hu.

Be.

ββ5.

Λί μίν ονν έπιφανέβταται πράξεις των υπό της 1 βΟδ. προειρημένης όλνμπιάδος περιληφ&ειόών χαϊ του τετραετούς διαβτήματος, 5 φαμεν δεΐν όλνμπιάδα & νομίζειν, εΐΰΐν avtaf περί ων ημεΐς έν δνβΐ βυβλίοις πειραβόμε&α ποιεΐ6&αι τήν ¿%ήγη0ιν. ονχ αγνοώ δϊ 2 διότι Συμβαίνει τήν πραγματείαν ημών Ιχειν αύβτηρόν τι χαϊ πρός γένος «κροατών οίχειοΰϋ&αι χαϊ χρίνεβ&αι διά το μονοειδίς της Συντάξεως. ot μϊν 8 ίο γαρ ¿έλλοι ΰνγγραφείς Σχεδόν απαντες, εΐ δΐ μη γ', οί «λείους, π&6ι τοις της [ϋτορίας μέρεΰι χρώμενοι πολλούς ¿φέλχονται προς ίντενξιν τών υπομνημάτων, τον μϊν γαρ φιλήχοον δ γενεαλογικός τρόπος έπι- 4 βπδχαι, τον δΐ πολυπράγμονα χαϊ περιττον ò περί τας it άποιχίας χαϊ χτίϋεις χαϊ βνγγενείας, χα&ά που χαϊ παρ' Έφόρω λέγεται, τόν δΐ πολιτιχον & περί τας 2 F f o l . 128', praemiseo titulo xoXvßlov * * (eraso iti)

τον β· Χόγον ' 8. 4 "Ori τοϋ τιτραιτοϋς Λιαοχήματος τήν πιçloâov (eicerptoris nàçoSov depravatum corr. Luchtius p. 7) ¿Ινμηιάδα ψαμ,Ιν elvai H ¿7, 0 Η. β ino. Η 27, 10 Η. : Ob* άγνοώ 9 κρίΐΈβΦαι] ή^μόβ&αι (ex § 6) coni. Naberua Mnemoe. 1867, 233 propter hiatum (niai ήρμ·) intolerable, τ. BW Fleckeig. annal. 1889, 688 et 692 Polts. HŒT. i n .

2

2

E X PROOEMIO [Ol. 142, 1],

βββ.6 πράξεις τών έ&νών xal πόλεων xal δνναβτών. ¿φ' δν ημείς ψιλώς χατηννηχότες καΐ περί τούτον πεποιημένοι ττ)ν δλην τάξιν, προς iv μέν τι γένος, ώς προεΐπον, οίκείως ήρμόβμε&α, τω dà πλείονι μέρει, τών ¿κροατών άφνχαγώγητον παρεβκενάκαμεν s 6 τήν άνάγνωβιν. τίνος δί χάριν ταλλα μέρη της Ιβτορίας άποδοκιμάϋαντες αύτά τά κατά τάζ πράξεις προειλάμε&α γράφειν, ¿ν ¿τέροις ήμΐν είρηται διά πλειόνων, χεφαλαιωδώς γε μήν ουδίν έπέχει xal ννν έμφάβεως χάριν ύπομνήβαι τους άκονοντας. ίο 2 Πολλών γαρ xal πολλαχώς έξηρι&μημένων τά τε περί τάς γενεαλογίας καΐ μύ&ονς καΐ περί τάς 2 άπο ικίας, hi δί Συγγενείας xal χτίαεις, λοιπόν ί} τά άλλότρια δει λέγειν ά>ς Ιδια τόν νυν περί τούτων πραγματενόμενον, δ πάντων έβτϊν αί'βχιβτον, ή τοντο is μή βονλόμενον προδήλως ματαιοπονείν, όπίρ τοιον- 606. των δμολογονντα βνντάττεβ&αι xal φροντίξειν, δ διά τών προγενεβτέρων ίκανώς δεδήλωται xal πα3 ραδέδοται τοις έπιγινομένοις. ταϋτα μίν ουν παρε4 λείφ&η τούτων ενεχα xal πλειόνων ετέρων ό δϊ so πραγματικός τρόπος ένεχρί&η πρώτον μϊν διά τό χαινοποιεïtâai ΰννεχώς xal καινής έξηγήαεως δεΐ(ffrai τψ μή βνμβατον είναι τοις άρχαίοις τό τάς 6 ¿πιγινομένας πράξεις ήμΐν έξαγγεΐλαι, δεύτερον δϊ xal διά το πάντων ώφελιμώτατον αυτόν xal προ 25 τον μέν, μάλιβτα δί ννν ύπάρχειν, τω τάς εμπειρίας xal τέχνας έπΐ τοβοϋτον προχοπήν είληφέναι καθ·' ήμβς ωβτε πάν το παραπΐπτον έχ τών καιρών ως &ν εί με&οδιχώς δύναΰ&αι χειρίζειν τους φιλομα6 Πούντας, διόπερ ήμείς ονχ όντως της τέρψεως βτο- so χαξόμενοι τών άναγνωβομένων ώς της ωφελείας τών

POLYB. HISTOB. IX 1—3.

3

προβεχόντων, τ&λλα παρεντες επί τοϋτο το με'ρος . κατηνε'χ&ημεν. περί μϊν ουν τούτων ol βννεφιβτά- 7 νοντες ¿πιμελώς ημών τοΐ$ ύπομνήμαβι βεβαιότατα μαρτνρήϋονβι τοις νυν λεγομένοις. 5

II. RES ITÀLIAE.

Άννίβας δϊ κύκλω περιλαμβάνων τον χάρακα 3 τοϋ Άππίου τό μίν πρώτον ήκροβολίζετο xal κατεπείραξε, βουλόμενος ¿κκαλεΐβ&αι προς μάχην ούδε- 2 vos δϊ ϋυνυπακοΰοντος τέλος έγίνετο πολιορκία araio ραπλήβιον το ΰυμβαϊνον, των μϊν ιππέων έπιφερομένων ταΐς ίλαις καΐ μετά κραυγής εί«ακοντιζόντων είς τήν παρεμβολών, τών δϊ πεζών κατά ΰπείρας προσπιπτόντων καΐ διαΰπ&ν το χαράκωμα πειρωμένων. ού μήν αλλ' ovô' âg έδύνατο κινήάαι τους 3 15 'Ρωμαίους ¿κ της υποκείμενης προ&εβεως, αλλά τοις μϊν εύξώνοις άπετρίβοντο τους προϋπίπτοντας προς τον χάρακα, τοις δϊ βαρεβι των οπλών άϋφαλιξόμενοι τήν ε'πιφοράν τών βελών ίμενον ¿ν τάζει κατά τάς βημαίας. 'Αννίβας dl δυόαρεβτούμενος 4 so τοις 5λοις δια το μήτε παραπεβεϊν είς τήν πάλιν δύναβ&αι (μήτ έκκαλείβδαί) τους 'Ρωμαίους, ¿βουλεύετο περί τών ένεβτώτων τί χρή ποιεΐν. έμοϊ δ' Β ού μόνοις &ν δοκεΐ Καρχηδονίοις τα τότε Συμβαίνοντα παρεχειν άπορίαν, άλλα καΐ τών άλλων άν- 607 25 δρώπων τοις πυ&ομένοις. τίς γαρ ουκ &ν άπιβτή- 6 6αι πώς 'Ρωμαίοι, πολλαΐς μϊν Ί}ττημένοι μάχαις υπό 1 Λροαχόντων MFS, corr. Rei 483, ν. Hu Erzähl. Zeitf. cet. XXIV 26 4 Ιίγομένοις: dee. Γ fol. 124* prim. M 28,11 H. 6 F fol. 124r prim., in marg. add. F* tltvoig άννίβον nçôg την ρώμην nal περί χαπνης

4

EES ITALIAE (BELL. HANNIBAL.) [01. 142, 1].

Καρχηδονίων, ov τολμώντες Sl· χατά πρόβωπον ίτι ϋυγχαδίαταβ&αι τοις νπεναντίοις, όμως οϋτ' εΐχειν 7 oloi •f fjduv oír' έχχωρεΐν τών νπαί&ρων; xal τόν μίν προ τον χρόνον άντιπαρηγον μόνον άεΐ ταΐς ύπωρείtug, τότε Sh χα%·ί6αντες εις τα πεδία xal τόν s ¿αιφανέβτατον τόπον της 'Ιταλίας επολιόρχονν τήν Ιβχνροτάτην πόλιν, κύκλω προϋμαχομένων αντοΐς 668. τών πολεμίων, πρός oi)g oùd5 έπινοήβαντες οϊοί τ' 8 ηβαν άντοφ&αλμεΐν Καρχηδόνιοι J, αδιαλείπτως νιχώντες ταΐς μάχαις, ονχ ήττον ¿vioις χαιροΐς έδνβ- ίο 9 χρηϋτοϋντο τών ήττωμένων. δοκεΐ δέ μοι (παρ)αίτιον τοϋτο γεγονέναι της εχατέρων προαιρέσεως, το παρ' άμφοΐν βνντε&εωρηύ&αι διότι τό παρ' ' Αννίβου βννταγμα τών [ππέων αίτιον f¡v xal τον vixäv τούς Καρχηδονίους xal τον λείπεβ&αι τούς ιβ 10 'Ρωμαίους. διόπερ αϊ τ ε τών ^ττωμένων Στρατοπέδων άντιπαραγωγαΐ μετά τάς μάχας εν&έως κατά λόγον έγίνοντο' δια γαρ τόπων τοιούτων άντιπαρηγον ¿ν οΐς ούδϊν ίμελλε βλάψειν αντονς το τών 11 νπεναντίων ίππιχόν. τά τε περί τήν Καπύην τότε «ο βνμβαίνοντ' είχότως εχατέροις άπήντα. 4

Tb μίν γαρ τών 'Ρωμαίων ΰτρατόπεδον έζιέναι μίν προς μάχην ουκ ¿&άρρει τφ δεδιέναι τούς τών 2 πολεμίων [ππεΐς, Ιμενε δ* ¿ν τη παρεμβολή τετολμηχότως, βαφώς είδός άβλαβη τήν ΐππον αύτοΐς ts 3 έΰομένην, ύφ' ής ¿ν ταΐς μάχαις ηττβτο. οΐ τε Καρχηδόνιοι πάλιν ευλόγως οντε βτρατοπεδεύϋαντες 6

κα&ιοτάντίί

F, corr.

Bei

483

10

év ένίοις Ca,

sed

t. Krebsium Die Praepos. b. Pol. Wirceburgi 1882, p. 76 b 11. 12 αίτιον FS, corr. BW, v. Fleckeie. tò αίτιον pro μοι αίτιον Ben 251

annal. 1889, 679 ;

POLYB

ΗΙΘΤΟΒ. I X

5

8—5.

μετά τής ϊππον μένειν ¿δύναντο πλείω χρόνον διά TÒ τα μίν tv %y παρακείμενη χώρα χορτάσματα πάντα κατεφ&αρκέναι τους 'Ρωμαίους αύτον τούτον χάριν, τοις ài νώτοις ούχ έφιχτόν είναι τοβαντ^ 6 μ£ν ΐαπφ, τοβούτοις & ύποζνγίοις χατανύβαι χόρτον f¡ χρι&άζ κομίζοντας ix μακρόν διαβτήματος' οϋτε 4, μήν ανευ τ&ν Ιππέων παραβτρατοπεδεύϋαντες έ&άρρονν πολιορχεΐν χάρακα xal τάφρον προβεβλημένους τοίις ΰπεναντίους, πρός ονς xal τόν fáov χίνío δυνον αύτοΐς άμφίδοξον είναι Συνέβαινε χωρίς τών 608. ιππέων, hi δϊ πρός τούτοις ήγωνίων xal τους ¿πι- 6 καϋΐβταμένονς υπάτους μή παραγενηδέντες έπιβτρατοπεδενϋαιεν χαϊ πολλήν άπορίαν «φ itsι παραότήβαιεν, άφελόμενοι τήν τών χορηγιών έπάρχειαν. ¿ξ 6 is ων ϋυλλογιξόμενος Αννίβας αδύνατον ύπάρχον τό 669. διά της ix χειρός βίας λϋϋαι ττ)ν πολιορχίαν, ¿π' Χλλης έγένετο γνώμης, ύπέλαβε γάρ, εI λα&ραίαν ^ ποιηϋάμενος τήν πορείαν αιφνιδίως έπιφανείη τοις κατά τήν 'Ρώμην τόποις, ίϋως μίν äv xal περί τήν so πάλιν άνύϋαΰ&αί τι τών χρησίμων, έκπλή^ας τω παραδόζφ τους ένοικονντας' εί δί μή τοϋτο, τους β γε π ε ρ ί τ ο ν *Άππιον άναγχάϋειν i} λύειν τήν πολιορκίαν, απεύδοντας τη πατρίδι βοη&εΐν, r¡ διαιροΰντας τήν δύναμιν εύχαταγωνίΰτους ύπάρξειν xal τους 25 βοη&ουντας καΐ τους άπολειπομένους αυτών. Ά διανοηθείς ¿ξέπεμψε γραμματοφόρον

είς τήν 5

4 τοίς d ì νότοι«] rote il Νομάοιν Eu q u a e e t . Π 1 2 , tots νάτοις r a t u s o r t a e s s e e x c o r r n p t a d i t t o g r a p h i a v e r b i τοαούτοις v e l τοιοντοις p r o p o n i t oi* έφιχτόν S elvai R u d o l f o s Wielandtíue

de

Polybii

rot« δ' ίύξώνοις BW 2»

archetypo

Constantiae 1887

p. 87,

6

BES ITALIAE [BELL. HANNIBAL·.) [01. 142, 1].

Καπνην, πείβας τινά τών Λιβύων αϋτομοληβαι προς τους 'Ρωμαίους, χάχεΐ&εν είς τήν πόλιν, προνοηθείς 2 της τών γραμμάτων άΰφαλείας' πάνυ γαρ ήγωνία μή &εωρήβαντες αυτόν άπαλλαττόμενον οί Καπνανοί, χαπειτα διατραπέντες ώς άπηλπιβμενοι, παρα- 6 3 δώβι τοΐξ 'Ρωμαίοις εαυτούς. διό γράψας νπίρ της ¿πιβολης της κατά τήν άναξυγήν άπεβτειλε τον Λίβνν, ίνα βυνέντες τήν πρό&εβιν αυτόν xal τον χω4 ριβμον εν&αρβώς υπομένοιεν την πολιορχίαν. τοις δ' ¿ν 'Ρώμιι προβπεπτωχότων τών περί την Καπύην, ίο διότι παρεβτρατοπεδευχώς Αννίβας πολιορκεί τας δυνάμεις αυτών, όρ&οΐ ταΐς διανοίαις xal περίφοβοι πάντες ήβαν, ώς χαϊ προς τά δλα διατεινούβης της Β ένεβτηχυίας χρίβεως' δώ xal ταΐς ¿ξαποβτολαΐς xal ταΐς παραβχεναΐς προς τοντο το μέρος ολοι xal is 6 πάντες ένενεύχειβαν. ο( δΐ ΚαπνανοΙ χομιβάμενοι τα παρά τον Λίβυος γράμματα χαι γνόντες την έπίνοιαν τών Καρχηδονίων, Ιμενον έπΐ τών υποκειμένων, κρίνοντες ετι ταύτην εξελέγξαι την έλπίδα. 7 Αννίβας δΐ μετά πέμπτην ήμε'ραν της παρουβίας, ao δειπνοποιηβάμενος xal χαταλιπών τα πυρά χαιόμενα, τοιαντην έαοίηΰε τήν άναζνγήν ωβτε μηδενα βννεΐ- 609. 670.8 ναι τών πολεμίων τό βυμβαΐνον. χρηβάμενος ôi ταΐς πορείαις δια της Σαυνίτιδος ¿νεργοΐς χαϊ βυνεχεβι xal τους περί τήν όδόν τόπους αΐεϊ ταΐς προ- 25 9 πορείαις έζερευνώμενος χαϊ προχαταλαμβάνων, hi τών ¿ν τη 'Ρώμη ταΐς διανοίαις περί τήν Καπύην xal 7 post ¿Λίβοίής I add. f¡a F (S) 7. 8 άπίατ. τ. Ιίβ. τή μετα την αναξνγήν F (S), sed G κατά pro μετά- locum uno versu transposito (v. Jacobyum Philol. Anz. 1874, 26) restituii Sch

POLTB. HI8TOB. IX 6. 6. τάς έχει πράξεις όντων ποταμόν χαϊ Ουνεγγίϋας, χοντα βταδίων άποβχων παρεμβολών.

7

Ιλα&ε διαβάς τόν Άνίωι>κ ωβτε μή πλεΐον τετταράτης 'Ρώμης ποιήϋαβ&αι τήν

Ον γενομένου xal προύπεϋόιηος εις τήν 'Ρώμην, 6 tis όλούχερή ΰννέβη ταραχήν xal φόβον έμπεβεΐν τους κατά ti¡v πάλιν, ατε τον πράγματος αιφνίδιου 2 μίν 'όντος xal relias άνελπίβτου δια tò μηδέποτε τον Άννίβαν έπΐ τοϋοντον άπηρχεναι της πόλεως, ίο νποτρεχούβης δέ τίνος αμα xal τοιαύτης έννοιας ώς ούχ οϊόν τε τους έναντίονς έπΐ τοαοϋτον έγγί6αι xal χατα&αρρήϋαι μή ον των περί Καπύην Στρατοπέδων άπολωλότων. διόπερ οί μίν άνδρες 3 τά τείχη προχατελάμβανον χαϊ τούς προ της πόλεως ΐ5 ενχαίρους τόπους, at δϊ γυναΐχες περιπορενόμεναι τούς ναούς Ιχέτενον τούς 9·εονς, πλννουβαι ταΐς χόμαις τα τών [εράν έδάφη' τοϋτο γαρ αύταϊς 4 έβτϊ ποιεΐν, οταν τις όλοβχερής τήν πατρίδα χαταλαμβάντ] χίνδννος. άρτι δΐ τών περί τον Άννίβαν 6 so χατεβτρατοπεδευχότων xal διανοουμένων τη μετά ταϋ& ήμέρφ χαταπειράξειν αντ-ης της πόλεως, γίνεται παράδοξόν τι χαϊ τυχιχον βνμπτωμα προς βωτηρίαν τοις 'Ρωμαίοις. oC γαρ περί τον Γνάιον xal β Πόπλιον τοϋ μίν ενός βτρατοπέδον πρότερον πεποι25 ημένοι τήν καταγραφών ένόρχους είχον τούς βτρατιώτας είς ίχείνην τήν ήμέραν ήξειν έν τοις οπλοις είς τήν 'Ρώμην, τοϋ ί* ετέρου τότε τάς χαταγραφάς 671. έποιοϋντο xal δοχιμαβίας. ¿ξ ον βυνέβη πλή&ος 7 άνδρών αύτομάτως &%ροι6&ηναι προς τόν δέοντα Β

23 νάϊον F (similiter peccant códices recentes ex fonte TJrbinatu derivati (•. BW Π 69 ann. 2): Π 11, 1. 2)

8

BES ITALIAE (BELL. HANOTBAL.) [01. 142, 1],

καιρόν είς τήν 'Ρώμην. oì)g έζαγαγόντες ευ&αρβως oí βτρατηγοί καΐ παρεμβαλιίντες αρο της πόλεως 8 έπέϋχον τήν όρμήν τών περί τόν Άννίβαν. οί γαρ Καρχηδόνιοι το μίν πρώτον ωρμηβαν, ουχ ολως άπελπίζοντες αίρήαειν κατά κράτος αυτήν τήν 'Ρώμην 610. βυνδεαβάμενοι δί τους ύπεναντίους παρατεταγμένους καΐ ταχέως διά τίνος αιχμαλώτου πυδόμενοι τό γεγονός, της μεν έπϊ τήν πάλιν έπιβολής άπέβτη6αν, τήν δί χώραν έδηονν έπιπορευόμενοι καΐ τάς 9 οΙκίας ένεπίμπραβαν. τάς μίν ονν άρχάς άναρίΟ·- ίο μητον περιελαβάμενοι λείας πλή%·ος ή&ροκlav εις τήν παρεμβολών, ώς αν είς άγραν {¡κοντές τοιαντην 7 είς fjv ούδείς ουδέποτε πολέμιον ή£ειν ήλπιζε· μετά δΐ ταύτα τών ύπατων τολμηϋάντων έν δέκα 6ταδίοις άντκίτρατοπεδεϋβαι βφίϋι παραβόλως, Αννίβας is αμα μίν λείας πλη&ος ή&ροικώς, &μκ 6l· της κατά 2 τήν πόλιν έλπίδος άποπεπτωκώς, τό δί μέγιϋτον, όυλλογιξόμενος τάς ¿¡μέρας, έν αϊς ήλπιζε κατά τήν ¿jj αρχής έπίνοιαν πυ&ομένους τους περί τον "Αππιον τον περί τήν πόλιν κίνδυνον ήτοι λύϋαντας 20 τήν πολιορκίαν όλοβχερώς παραβοη&ήβειν τοις έπϊ τη 'ΡώμΆ πράγμatSiv ή μέρος τι καταλιπόντας τω 3 πλείονι βοηΟ*ήαειν κατά ΰπουδήν ων δπότερον αν 0υμβ%, δεόντως εξειν ύπειληφώς έκίνει τήν δύ4 ναμιν έκ της παρεμβολής υπό τήν εω&ινήν. οί δΐ 25 περί τον Πόπλιον διαβπάϋαντες τάς έπϊ τοϋ προειρημένου ποταμού γέφυρας καΐ ΰυναναγκάβαντες αυτόν διά τοϋ ρεύματος περαιούν τήν δύναμιν, προβέκειντο τοις Καρχηδονίοις περί τήν διάβαβιν 16 ήθροιχώ; F, Υ. BW I 77

POLYB. mSTOB. IX 6—8.

9

xttl χολλήν παρεΐχον δναχρηϋτίαν. όλοβχερίς μίν 6 ονν ονδίν έδνναντο πράξαι διά rò πλή&ος τών ιππέων καί τήν πρός πάντα τόπον ενχρηβτίαν τών Νομάδων της δϊ λείας Ιχανόν τι μέρος άφελόμενοι 5 xal περί τριακοβίονς χαταβαλόντες τών πολεμίων τότε μίν άνεχώρηόαν πρός τήν παρεμβολών, μετά 6 672. ταύτα νομίβαντες τον ς Καρχηδονίους διά φόβον απονδ^ ποιεΐϋ&κι τήν ύποχώρηϋιν, εΐποντο κατόπιν ταΐς παρωρείαις. Αννίβας dà τό μίν πρώτον ήπεί- 7 ίο γετο, ϋπεύδων έπί το προχείμενον μετά δÌ πέμπτην ήμέραν προϋαγγελδέντος αύτώ μένειν έπί της πολιορκίας τον ς περί τόν 'Άππιον, όντως νποϋτας xal προβδε%άμενος τους επομένονς έπιτί&εται νυκτός hi τ\) ϋτρατοπεδεία, xal πολλούς μίν αύτών 8β11» is άπέκτεινε, τους δϊ λοιπούς έχ της παρεμβολής έξέβαλε. της δ" '¡¡μέρας έπιγενομένης ύννδεωρήβας 9 τούς 'Ρωμαίους πρός τινα λόφον έρνμνόν άποκεχωρηχότας, τον μίν ίτι προϋχαρτερεΐν τούτοις άπέγνω, ποιηϋάμενος δϊ τήν πορείαν διά της Λαννίας καΐ ίο » της Βρεττίας έπέατη τοις κατά το 'Ρήγιον τόποις άννπόπτως, &ϋτε παρ' όλίγον μίν καΐ της πόλεως χνριεύϋαι, πάντας δϊ τούς έπί τήν χώραν έχπεπορευμένους άποτεμέό&αι καί πλείϋτων γενέβ&αι 'Ρηγίνων κύριος έν ¿κείνη rfj παρονβία. ss Λοκεϊ δέ μοι δικαίως &ν τις ¿πιβημήναύ&αι κατά 8 τούτον τόν καιρόν τάς τε Καρχηδονίων καί 'Ρωμαίων άρετάς καί φιλοτιμίας έν τω πολεμεΐν. κα&άπερ γαρ 2 18 roi * (eraso s) F, tb Di I 62, sed t. Krebsium zw Section der Cams in der späteren hist. Gräcität Π 6 s. Monachi 1888 et Hewlettium American Journal of Philology XI 280 27 a. Inc. Hero de repelí, obeld. p. 828, 8 Thevenot: Άλλα xal 'Επαμινύνδας ο Θηβαίοι itaçc(γινόμενος cet.

10

E E S ITALIAE (BELL. HANNIBAL.) [01. 142, 1].

'Επαμινώνδαν

τόν Θηβαΐον

παραγενόμενος δεωρήϋας

είς

ταύτην

3 νους

Τεγέαν

Θηβαίοις,

6l·

προήγε, πόλει

τοις

βνμμάχους

&ς παραταξομέ-

πολλοίς τήν

xal

τοϊς

δόξαν

χάριν

μέχρι

τόπους,

ένεργαύάμενος έι£

δί περί

αυτήν

τρίτην

χαταλαβών

μον τών βοη&ηβόντων,

&ρτι της

παρατάξεως

πορείαν

ώραν

αγοράς

ίο

τήν

τήν Σπάρτην

μίν

s

αντοϋ

προχαταλαβέϋ&αι

προβμίξας

παραδόξως

της

xal

πανδημεί

έξήγε τήν δύναμιν

τινάς

ποιούμενος

678.6 Λακεδαίμονα,

πάλιν,

ώς

εύκαιρους

i τοιαύτην

τε

δειπνοποιή0α6&αι

έπιγινομένης,

διότι

τών όνμμάχων καϊ τους

τήν

κ « θ ' &ραν παραγγείλας ϋπεύδων

πάντες,

αυτούς

εις Μαντίνειαν

ή&ροιχότας

τοις

νυχτός

μετά

τους Λακεδαιμονίους

παραγεγονότας εις

&ανμάξου6ι

τη ίρη-

έβιάαατο

xal χατέϋχε της πόλεως τους ίπϊ τόν ποταμον έΰτραμ- is 6 μένους

τόπους,

νος αύτομόλου τίνειαν

γενομένης

xal διαϋαφήϋαντος

'Λγηβιλάφ

χαί τών βοηδούντων

7 τόν της καταλήψεως άπεόφάλη,

μετά

βτοποιηβάμενος

καιρόν,

δί

ταϋτα ωρμα

κεδαιμονίων

8 xal

ίρημον βυνέβη

πάλιν

τί-

Μαν-

τω βαϋιλεΐ μίν

το

τήν

είς

της έλπίδος ίο

τόν Εύρώταν

άρι-

δύναμιν

έξ ύποϋτροφής

δτι βυμβήβεται

χαί τών Συμμάχων

τήν Σπάρτην

9 Μαντίνειαν

ταύτης περί

πάλιν

χαί

είς τήν

παραγενομένων

ocal προβαναλαβών

χαχοπα&είας,

8 αυτήν όδόν, βυλλογιζόμενος εις

αεριπετείας,

διαπεβόντος

ϋυμβαΐνον,

τής

δί

τήν νύχτα

έχ τήν

τών Λα-

παραβεβοηάηχότων

st

χαταλείπεβ&αι

612.

γενέβ&αι.

δώ

τήν

παραχα-

6 ^»QOítíótas F, y. Β TT I 77 16 κατía%sv F 16 χα/] ως Bothiue Polybiana p. 66, sed ill&d χαί reependet alten xal vereng undevicesimi 18 oh Suna. F S , xal Sute. Hero D m , τ. BWH 68 s. 21 Λ£ρΙ] noli incnlcare Polybio παρά, γ. BW Fleckeis. annal. 1889, 168

POLYB. HISTOB. IX 8. 9.

11

λέβας τους Θηβαίους καΐ χρηϋάμενος ένεργψ zf¡ νυκτοπορεία. παρήν xal προϋέμιύγε τη Μαντινεία περί μέϋον ήμέρας, έρήμφ τελέως υπαρχονβη των βοη&ηβόντων. oí δ? 'Αθηναίοι κατά τον καιρόν τον- 10 5 τον ϋπονδάζοντες μεταϋχεΐν τον προς τους Θηβαίονς άγώνος τοις Αακεδαιμονίοις κατά τήν ϋνμμαχίαν παρηΰαν. ήδη δΐ της Θηβαίων πρωτοπορείας «υναπτον- 11 ϋης προς τό τον Ποσειδώνος Ιερόν, δ κείται προ της πόλεως έν επτά Οταδίοις, ωϋπερ έπίτηδες βννεκύιο ρηύεν 8μα καΐ τους Ά&ηναίους έπιφαίνεϋ&αι κατά τον της Μαντινείας νπερχείμενον λόφον είς ot)g 12 ¿μβλέψαντες oí καταλελειμμενοι τών Μαντινίων μόλις έ&άρρηδαν έπιβηναι τον τείχους καΐ κωλϋβαι τήν τ&ν Θηβαίων ίφοδον. διόπερ εΐκότως ot Συγγραφείς 13 674. έπιμέμφονται τοις προειρημένοις ίργοις, φάβκοντες τω μϊν ήγεμόνι πεπράχ&αι πάν οβον άγα&ω Στρατηγώ, καΐ τών μϊν ύπεναντίων κρείττω, της δh τύχης {¡ττω γεγονέναι τον Έπαμινώνδαν. Tî> dè παραπλήαιον äv τις είποι καΐ περί τών 9 20 κατ' Άννίβαν. xal γαρ το προόβαλόντα τοις πολε- 2 μίοις πειρα&ηναι δια τών ¿κ μέρους αγώνων λνειν τήν πολιορκίαν, καΐ τό ταύτης άποπεϋόντα της προ«- 3 βολής ii¿ αυτήν όρμήΟαι τήν 'Ρώμην, κ&πειτα μή κα&ικόμενον της προ&εβεως δια τας ¿χ ταντομάτου ss περιπετείας αν&ις ¿I ύποβτροφης ϋυντρΐψαι μίν τους επομενους, έφεδρενΟαι δί τω κατά λόγον, εΐ βυνέβη γενεϋ&αι κίνημα περί τους τίγν Καπνην πολιορκονντας, το δΐ τελενταΐον μή λήξαντα της προ- 4 18

'Εχαμιμώνίαν :

dee. Hero 1. c. p. 8 2 3 , 2 5

26

βνμ-

πίμ'ψαι FS, corr. BW moliente Bet 485; similiter peccatimi est IX 42, 8 (τ. ann. er.)

12

RES ITALIAE ET SICILIAE [Ol. 142, 1],

δέβεως είς τip> τών ¿χ&ρών βλάβην άποϋχηψαι, μό6 νον ον & άναβτάτους ποιήϋαι 'Ρηγίνους, τίς ούχ äv ¿πιβημήναιτο xal δαυμάβαι τόν προειρημένον έπΐ 6 τούτοις ήγεμόνα; xal μήν 'Ρωμαίους Λακεδαιμονίων 7 άμείνους äv τις ¿ν τούτω τω καιρώ χρίνειεν. Ααχε- 5 δαιμόνιοι μίν γαρ tjj πρώτη προβαγγελία βννεχχν&εντες τήν μίν Σπάρτην ίβωβαν, τήν dl· Μαντίνειαν 8 τό xafr' αυτούς μέρος άπεβαλον 'Ρωμαίοι Sl· xal β18. τ^ν πατρίδα διεφύλαξαν xal τήν πολιορχίαν ούχ Ελυβαν, άλλ' Εμειναν άϋαλεύτως xal βεβαίως έπϊ ίο τών υποκείμενων xal το λοιπόν ήδη τε&αρρηχότως 9 προβέχειντο τοις Καπνανοϊς. ταϋτα μίν ονν ούχ ούτως τοϋ 'Ρωμαίων ή Καρχηδονίων έγχωμίον χάριν είρηταί μοι — τούτους μίν γαρ ήδη πολλάκις έπεόημηνάμην — το âh πλεΐον τών ήγουμένων παρ' 15 675. άμφοτε'ροις xal τών μετά ταϋτα μελλόντων χειρίξειν 10 παρ' εκάβτοις τάς χοινάς πράξεις, ίνα τών μίν &ναμιμνηβχόμεvoi, τά tf υπό τήν 'όψιν λαμβάνοντες ξηλωταΐ γίνωνται * παράβολον Ιχειν τι xal χινδυνώδες, τουναντίον άΰφαλη μίν τήν τόλμαν, Φανμα- 2ο βίαν δί τήν ¿πίνοιαν, άείμνηϋτον öh xal χαλήν ίχει τήν προαίρεβιν xal κατορ&ω&εντα xal διαψευϋ&έντα παραπληϋίως, ¿αν μόνον βύν νφ γενψαι τα πραττόμενα. 6 εΙααγγεΧία F(S), πάντες άγγελία Hu, προοαγγελία Β W 19 γινωνται. (ού [corr. Hu μή] των δοκούντων) παράβ. ir. τι χ. %ινδνν&δες, {&%%' Zea) τουναντίον cet. Rei 487, γινωνται (τών τοιούτων, ούχ όντως Sea δοκεϊ) παράβολον cet. Sch} γίνονται (roí) παράβ. ΐχ. τι χ. χινδννώδες ως τά τοιαντ άαφαλή cet. Hu quaest. Π 12, γινωνται (τών τοιούτων ίπιβοΐών. οσον μίν γάρ) παράβ. ίχ. τι χ. χινδννωδες (ούχ άποφεν*τέον, άλλα) τουναντίον cet. BW 24 des. F fol. 129» extr.

P O L Y B . HIST. I X » . 10.

13

(46, j) "Ατελλα, πόλιο Όπικών Ιταλίας μεταξύ Καπύης καί ίο» 711, Νεαπόλεως. τό έθνικόν . . . Άτελλανός, JJC Πολύ- β48 » 1ί ßtoc ένάτη »ΛτελλανοΙ παρέδοβαν αότοϋς". 675. Τ ώ ν γάρ 'Ρωμαίων πολιορκούντων Τάραντα Βομίλ-ιιβ18. s Kac ό των Καρχηδονίων ναύαρχος etc τό ουμμαχήςειν μετά δυνάμεως πλείβτης xal μηδίν δυνη&είς ¿πιχουρήόαι τοις Ινδον διά τό τους 'Ρωμαίους άβφαλώς friti&uL τα περί τ·ί[ν βτρατοπεδείαν, ίλα&εν άναλώβας την χορηγίαν. xal μετά παραχλήβεως πρότειο ρον ácpucécOai έκβιαςθείς xal ΰποβχέόεων μεγάλων, υβτερον με&' ίχετηριας τών Ινδον άποπλεΟςαι άττηναγκάεθη. DDL. R E S SICHilAE. Oòx ¿x τών ¿ξco χοόμεΐται πόλις, άλλ' ¿χ της 10 15 χών οίχούντων άρετης. Έχρίδη μίν ουν διά τοϋτο τοις 'Ρωμαίοις τό, προ- % ειρημένα μεταχομίζειν είς τήν εαντών πατρίδα xal μηδίν άπολίχεΐν πότερα ν τον χρυϋόν xal τον ¿ίργυρον 16 ole FS, ως Μ» Seh φθονεί MFS, φ&ονιΐν Ben 262, φ&OVOVV&' Hu quaest. Π 4, iv τα φ&ονεϊν JBW (ν. Hew-

lettium 1. c. p. 466)

15

POLYB. HIST. IX 10. 11.

ά&ροίξειν πρός αύτους fotos £χει tivà λόγον ού γάρ οϊόν τε τών χα&όλου αραγμάτων άντιποιήβαϋ&αι μή