Historiae

Table of contents :
PRAEFATIO
ADDENDA
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑI
SIGLORUM INDICULUS
ΡΗΟΤII BIBLIOTHECA
TA TOT ΔΙΑΑΟΓΟΤ ΠΡΟΣ&ΠΑ ΦΙ AO ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΑΠΟ ΕΠΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΩΣ
INDEX NOMINUM ET RERUM
INDEX GRAECITATIS

Citation preview

THEOPHYLACTI SIMOCATTAE HISTORIAE

EDI DIT

CAROLYS DE BOOR E D I T I O N E M C O R R E C T I O R E M CVRAVIT E X P L I C A T I O N I B V 8 Q V E R E C E N T I O RI Β VS ADORNAVIT

P E T E R WIRTH

S S T V T G A R D I A E IN A E D I B V S B.G. T E V B N E R I MCMLXXII

Editio stereotype editionig anni MDCCCLXXXVII correctior

ISBN

3-519-01857-8

Alle Rechte, audi die der Übersetzung, dee auszugsweisen Nachdruckes und der fotomechanischen Wiedergabe, vorbehalten © B. G. Teubner, Stuttgart 1972 Printed in Germany Druck : Julius Beltz, Weinheim a. d. B.

RVDOLFO SCHOELL S.

PRAEFATIO. Theophylacti Simocattae Quaestionibus physicis Boissonadias, Epistolis post Boissonadium Hercherus moltum doetrinae et operao impenderant, nemo elaboravit in libris VIII, quibas de Imperio Mauricii (a. 582—602) ille agit, Historiarum. Quos quidem qui adhuc odiderant, lac. Pontanas (Ingolstadii 1604), Fabrottus (Parisiis 1648), Bekkeras (Bonnae 1834) id quod praestandum erat, minime praestiterunt. Ac Pontanus quidem nititur codice Monac. graec. 48 rocentioris aovi, neglegenter scripto. In qao cnm vitia contineantur innamora, non paaca Pontanus temere addidit. Velati lacunae (Lib. I, 1 1 , 1 3 ; III, 5, 14; 13, 21; IV, 16, 18; V, 3, 4; VII, 4, 4; VIII, 5, 9 alias) ipse effecit, mire nonnullis locis textum Qraecum falso, recto Latinum repraesentavit, secundam manum ita non distinxit, ut quod Lib. V, 8, 1 pro κιρβής (legendum Ναρβης) inepte correctum est 'Ιωάννης temere textui inseroret. Gravina etiam, quod multos locos, non solum corraptos, sed sanissimos coniectura emendare conatus est, cam matationem factam esse nullo verbo monuerit. Voluti Lib. VII, 7 , 1 0 cum in codice integrum enuntiatam desit, tacite inserit vocabalam παραγίνονται, fere ubique pro ino πρώτην, δεντέραν, τρίτην ίω irtb πρώτην &ραν cet. vel πρώτγι &ρα τής Ιμέρας substituit. Hanc Pontani editionem Fabrottus non modo non corroxit, sed multa menda typothetas adderò passas est. Nec melius rom gossit Bekkerus, id quod ipse profitotur, cum dicit 'Ipse quia ot codicibus carebam manuscripts et parum assueram generi illi dicendi, quo piane

VI

PRAEFATIO.

mirifico utitur scriptor ad exemplar antiquitatis ineptissime expressus, satis habui, si universa scribendi et interpungendi ratione ad sanitatem propius revocata, manifestos dumtaxat scribarum typothetarumque errores corrigerem.' Illum ne tantum quidem profecisse, quantum- commode potuisset, cum Bernhardyo (Jahrb. f. wiss. Kritik 1836, col. 441 sqq.) consentio. Quae cum ita essent, cum plane novum fundamentum struendum esset, et codices circumspexi quam optimos, quam plurimos, et aliunde quae ad textum Theophylacti recto constituendum valerent conquisivi. Atque codices in notitiam meam venerunt hi: Vaticanus Graec. 977 saec. XI—XII. Marcianus 397 Zan. saec. XV (cf. Morellius I, 263). Laurentianus Plut. LXIX, 38 saec. XV —XVI (cf. Bandinius II, 652). Monacensis Graec. 48 saec. XVI (cf. Hardtius I, 235). Scorialensis Φ — I—12 saec. XVI (cf. Millerus p. 150). Praeter Scorialensem ipse omnes contuli. Vaticanus, quo etiam ad Nicephori textum constituendum usus sum, non solum aetate ceteris antecellit, sed etiam innúmeros locos integriores exhibet, quam Uli. Continet in fol. 1 —184 Theophylacti Historias, in fol. 185 sqq. Nicephori Patriarchae Breviarium, diversis prope eiusdem aetatis manibus scriptum. Sub Historiarum clausulam librarius eadem verba addidit, quae e codice Vatic. Graec. 152 fol. 141r Dindorfius protulit (cf. Zonaras ed. Dind. vol. Ill p. 292 not., Alemanni notae in Procop. Hist, arcan, ed. Bonn. vol. Ill p. 368), ubi tarnen desunt initium "Οτι εΰρον εις βιβλίον τον òolov ΊβαχΙον τον Ίονetινιανόν ξηΰαντα %tr¡ Cj' όλίγψ πλείω. ί'χει γαρ οϋτως et clausula r¡ γαρ ζωή ΘίοδοβΙου iyéveto iviavτ&ν ν'.

Fol. 94r haec leguntur 'Λρβένιος ΙλαΙω (sic) θεοΰ ικΐϋχοπος Σάμου και 'Ικαρίας εύίργιτω την όελτον ταύτη ν τω ινλαβεΰτάτω χωρεκιΰχόπω Νεραντξίας *«J βακελαρίψ χνρω Γεωργία 'ε'τονς Ινδ'. ια (== a. Chr. 1417/18).

PRAEFATIO.

VII

Borghesianae gentis insigne cum in codicis tegumento impressùm inveniatur sub illias gentis papa conglutinatum illum fuisse appare! Praeterea eum a Napoleone Parisios in Bibliothecam Imperialem translatum fuisse scimus. In fol. l r hic illic oblito et perforato inscriptum est Ta τοϋ διαλόγου πρόοαma φιλοαοφία και [διορία. προλογίζει r¡ φιλοαοφία. Historiae et Philosophiae dialogum in folio 2V sequuntur verba . . . . ραφέως οίχονμε || νίκης ιστορίας βιβλίον a'. Ante vocabulum ραφεως paene duae lineae radendo deletae sunt, quas tamen restituere possumus ex Constantini Porphyrogenneti Excerptis de legationibus, e Photio, aliunde. Ilia autem cum inscribantur ix της ίατορίας θεοφνλάχτον ànò ¿πάρχων xaì αντιγραφέας eademque dignitatum nomina Theophylacto indantur a Photio, aliis (cf. Boissonadius ad Quaest. phys. p. 1. Etymol. Gud. v. ΒλαχΙρναι) confidenter Θεοφνλάχτον ànò ¡πάρχων xal άντιγραφεως loco ilio mutilo restituimus. Sequitur capitum conspectus, qualem in editione exbibui. In hoc unusquisque liber οίχονμενιχής ίατορίας βιβλίον β , ft cet. inscribitur. In fol. l l r incipit proœmium, Οικουμενικής ίατορίας βιβλίον α' inscriptum. Sequentes libri praeter septimum in margine tantum notati sunt, liber septimus, ubi incipiat, omnino non significatur in codice. Est autem simpliciter vocabulum Ίατορία (falso semel ίατορίας) cum numero ordinali coniunctum; in libris 2 et 3 οίχουμενιχης ίατορίας βιβλίον β' (y') secunda manus correxit. Id mirandum quod, cum in capitum conspectu confirmante Photio octo libri distinguantur, in margine (lib. VIII cap. 12) ίατορία &' significatur. Quod num recte factum sit, dubito, cum liber VIII nimis breviaretur. Praeterea in margine notae adscriptae sunt non paucae, partim ab ipso librario ad textum corrigendum vel supplendum, partim diversis manibus ad argumentum explicandum, quae tamen sunt nullius momenti. Prospere cecidit, quod huic libro aliquantum confidi licet. Est autem diligentissime scriptus paucis compendiis, facilis ad legendum.

Vili

PBAEFATIO.

Baro in littoria a et ω, τ et et atque in litterarum β, μ, ν formis quales in vetustioribus codicibus exetant, dubitatio accidit. Minas bene res se habet in accentibus et spiritibus. Qui quidam cum saepe tum litterae t initio vocaboli positae fere semper desunt, ac saepissime inter se commutantur; quo factum est, ut saepe vocabula falso distinguerentur aut copularentur. Secunda manus addidit multos accentus et spiritus, qui tarnen non facile distinguuntur. Yenio iam ad codices deteriores. Ex his quod Scorialensem non contuli, nihil attinet, cum e locis gravissimis, quos Gustavus Loewe amicus, quem praematura morte ereptum philologia luget, inspexit mecumque libéralissime communicavit, e Marciano descriptum eum esse manifestum sit. Eeliquos, in quibus multi loci iisdem vitiis vel lacunis laborent, ex eodem fonte fluxisse efficitur. Laurentianus et Monacensis cum multas corruptelas habeant, quibus Marcianus caret, hoc deteriorum codicum stemma delineare poterimus. Χ

Υ

Marcianus

Scorialensis

Laurent.

Monac.

Fluxisse autem omnium archetypum e codice Vaticano cum aliis rebus apparet, tum inde, quod quae in ilio falso secunda manus correxit, ipsi quoque repraesentant. Imprimis autem memorabilis est locus lib. Vili, 6, 5., ubi in Vaticano legitur a δε Εφηΰε ταντα ¿xeívá leuv, όόξαι nett ovaç βαΰιλικάς ¿πιπεμφ&ηναι αντω, τήν δε της

PBAEFATIO.

IX

imaxotli)s προγραφή ν ίχειν ini λέξεως οΰτως' 6 κύριος ήμ&ν Ίηύοϋς δ Χριβτόζ . . . h τ&ν ίχχληβι&ν προεβτως χά Ελλείποντα άνακίηροΐ εις xò «Set ανμφίρον xaì προΐβτηβιν iià χοϋ «αρόνχος χόνδε rijs νέας δεβπόχην. Secunda manas initio Tocabulam αυίλαβάς margini adsciipsit (e § 3 ascitum), post ηροεβτως καΐ inserait, pro άναηΐηροϊ άνακληρ&ν substituit, xal ante ηροΐατηβι delevit. Eadem iisdem verbis quae prima manus exhibet narrantur in codice Marciano cl. VII, 12 (XC, 5 ) Cedroni (post p. 705, 18 ed. Bonn, addita), praeterquam quod ουλίαβάς post iniπεμφ&ήναι aixà insertom est. Sine dubio vocabulum illud, quo ad intellegendum locum carero non possumas, ibi casa quodam exciderat in Vaticano codice. Eodem, quo in Vaticano, modo correcta verba répétant libri recentiores, praeterquam quod vocabulum βασάιχάς omittunt, cum ΰυλίαβας non additum sed pro βασιλιχάς correctum esse, librarius qui archetypum scripsit falso putavisset. Similiter res se habet lib. I, 14, 8 άνεατηαε δε xal χοϋχο ix βά9ρων δ βάρβαρος, ubi inepte secunda manus àviasust correxit (cf. 1, 4, 5 τον οίκον ονχ άναατηβαι φαοίν), Π, 8, 10 τον παραβραβενονχα φάραγγα, ubi την παραβραβεύονδαν φάραγγα substituit (cf. Suidas ν. ηαραβραβενοντα et ν. φάραγξ qui codici Vaticano adstipulatur. Est autem Constantini Excerpta secutus), IV, 16, 3 ubi post verba nal μόνον interpolavi όιήχουααν, VIII, 1 0 , 9 , ubi pro βαβίίειαν ßaaikuseav mutavit, quamquam Theophylactus semper forma ßualktut praeter unum locum, ubi βαβιλίς scribit, utitur. Ubique recentiores libri texfcum correctum exhibent; ßaalhaav pro ßaalXtaeav substitutum nihil attinet. Adiungo locos, quibus sententia mea de ratione, quae inter codices intercedat, confirmetur, hos. VU, 7, 14 cwr praepositio, VII, 1 1 , 1 verba Ιγχαλεΐς βιαξόμενος quae librarius Vaticani oblitus fuerat suppleveratque in margine, in recentioribus libris omnino desunt. Ill, 15, 12 Ταμχοβρω δ' oç, cum in Vaticano accentus et spiritus supra ος casu quodam ita coaluissent, ut a forma litterae υ propius

χ

PBAEFATIO.

abessent, codices recentiores exhibent Ταμχοβρώδονς. Librarius Vaticani cum saepe scribat t pro τξ, ν pro itidem res se habet in recentioribus libris; nonnullis locis falso emendatur, veluti Ονγχινηαάντων pro ανγκννηβάντων (= δνγκνρηΰάντων). Nobis denique nisi qui de codicum necessitudine consenserit, non intelleget, cur in codice Marciano, in capitum summario libri I I I et initio librorum I et II, auctor mire Procopius appelletur. Reliqui codices quamquam Theophylactum nominare soient, Monacensis in capitum summario libri Π Ι ipse quoque Procopii nomen exhibet. Sine dubio in codice, ex quo recentiores omnes fluxerunt, Procopius nominatus fuerat, quod in codice, unde Monacensis et Laurentianus duxerunt originem, lector quidam doctus correxit. Simile quid accidit in Scorialensi, cui, ubicumque Marcianum secutus Procopii nomen exhibet, a lectore in margine adscriptum est: Σιμοχάτου. Apparet autem in codice omnium recentiorum archetypo nomen Theophylacti, cum in Vaticano propter mutilam inscriptionem non invent u m esset, defuisse, post ab homine quodam imperito Procopii nomen suffectum esse. Etenim cum saepissime a vaxiis scriptoribus loci Historiarum citentur sub nomine Theophylacti, de scriptore fuisse aliquando dubitatum nomenve eius in exemplaribus ullis defuisse vix crediderim. Meliores recentiorum lectiones paucae adeo nihil valent, u t sententiam meam confirment. Continentur autem in libro primo praeter vocales et accentus hae: cp. 10, 3 &ρηΰκεύονβι pro &ρεΰ%ενουβι. Vaticani, cp. 11, 1 φαιδροτεροις pro ΰφαιδροτέροις cp. 11, 12 ηρεββντιδα pro πρεΰβνβτιδα cp. 1 1 , 1 3 βλνξει pro βρνξπ. Quod initio dialogi pro θκνεΓν recte legitur μα&εϊν, e facili coniectura ortum esse mecum credetur. Videor mihi demonstrasse, ad crisim nihil redundare e libris recentioribus. E Vaticano eos fluxisse si qui non consenserit, neglectas nullius momenti lectiones eorum non desiderabit.

PRAEFATIO.

XI

Unus liber cum praesto sit, praeter hunc quae ad tectum constituendum valeant, eo diligentius considerandum est. Oportet autem attendi Excerpta e Theophylacto, quae in Constantini Porphyrogenneti Collectaneis περί πρέοβεων et ntçl γνωμών inveniuntur, duos locos Cedreni codicibus aliquot insertos, Photii summaria, scriptores, unde hausit Theophylactus, qui ex eodem fonte hauserunt, qui eum secuti sunt, similitudinem denique sermonis. Atque Excerpta de legationibus iam Bekkerus adhibuit ille quidem, sed non satis in rem suam convertit. Praeter editionem Kimedoncii (a. 1598), qui ea ex codicibus Schotti (asservantur hi codices nunc in Bibliotheca Bruxellensi) publici iuris fecerat, codices Monacenses 185 et 267 contuli. Dolendum quod in meliore textu Kimedoncii loci lib. I, 3, 6 sqq. et I, 6, 5 sqq. desunt. Apparatili eas tantum lectiones, quae et in codicibus Monacensibus et apud Kimedoncium inveniuntur, insérai. Excerpta de sententiis continentur tribus codicis palimpsesto Vaticani foliis (p. 179—80, 329—30, 159—60). Quae cum p. 179 sic incipiant χάρις &τε νηΰος άπείρψος ¿ΰτε· φάνωται (Dial. § 15) pauca antea deesse appare! Primae 22 lineae paginae 160, e pp. 1 7 7 , 2 3 — 284,17 excerptae, legi nequeunt. Codicem, unde Excerpta Constantiniana fluxerunt, cum Vaticano multo meliorem fuisse bonis lectionibus non paucis appareat, tarnen cautio adhibenda est, quia multos locos homines illi docti qui excerpta collegerunt non verbuni e verbo transscripserunt, multos suo arbitratu correxerunt. Eandem ob causam qui a Suida citati sunt loci, quamquam ex eodem bono fonte, voluminibus aliquot magnae Constantini Imperatorie collectionis historicae, fluxerunt, caute ad crisim adhibendi sunt. Citatur Theophylactus cum hic illic a scholiastis et lexicographis, tum bis apud Cedrenum (cf. Tom. 1 p. 696, 9 ss. ed. Bonn, et supra p. IXj. Unus locus cum in solo codice Marciano inveniatur, alter in aliis codicibus alio insertus sit, a lectore quodam eos adscriptos fuisse, post in textum

XII

PRAEFATIO.

irrepsisse certum est, praesertim cum praeter eos Theophylactus a Cedreno non commemoretur. In rem meam converti etiam Bibliothecam Photii, qui Historias excerpsit (cod. 66). Becepit autem capitum summaria eadem, quae in codice Vaticano existant, paene yerbum e verbo, ita tarnen, ut, si quid gravius videbatur, plura e tertu excerperet. Summaria non e Photio excerpta esse, id, quod fuerunt qui crederent, inde apparet, quod ad textum Theophylacti propius accedunt quam ad Photium. Veluti lib. I, cap. 2 in summario legitur κερί της γενομένης 9είας ομφης Τιβερίω ta αντοκράτορι, apud Photium ώς ηρίν 9¡ τελεντηΰαι αυτόν (Τιβέριον) εϊδεν οψιν λίγονΰαν αντω χ.τ.λ., in textu λόγος όε xal &είαν ¿μφην πρό τίνος βραχέος της νόΰου καιρόν χατηχη&ηναι Τιβερίω. Sequitur summarium

confectum esse e textu, non· e Photio. Anteposui igiturillud textui, id quod etiam in codice Vaticano factum est. Epitomen Photii in codice Marciano 450, neque id sine fructu contuli. Scriptorum, ex quibus hausit Theophylactus, praeterquam quod, quae Diodorus Siculus I, 36 sqq. de Nili incremento annuo large exponit, paene verbum e verbo transscripsit, solum superest fragmentum Eustathii Epiphaniensis libri eius, quo regis Chosrois II fuga et reditus narrantur (Fragmm. hist. Graec. ed. Mueller IV, 273, Hist. Graeci min. ed. Dind. I, 375). Ex eodem fonte unde Theophylactus cum Euagrius in historia ecclesiastica hauserit, tamen propter compendiosam huius narrationem ad Theophylactum emendandum nihil fere inde redunda! De epistolis quae feruntur regis Chosrois cf. quae exposui Zeitschrift f. Kirchengeschichte V, 315 sqq. Scriptores Byzantini posterions aetatis Theophylactum neglexerunt praeter Theophanem et Nicephorum Callistum. At ille ut solet breviter excerpere, rarissime ipsa Theophylacti verba exprimit; Nicephorus, quamquam plerumque non breviat, tamen saepe alia verba protulit, ut ipse aliquid profecisse videretur, quod tamen minime profecit.

XIII

PRAEFATIO.

Accedit, quod impresso textui huius nequaqaam confiderà licet, quo factum est, at ad Theophylacti crisim rarius eum adhibuerim. £ similitudine sermonis, in quo me diligenter versatum esse notae criticae docebunt, cante concludendum est. Quamquam enim Theophylactus nonnullis imaginibus et similitadinibue etiam atque etiam utitur, tamen orationem variare et easdem res diversis verbis exprimera studet. Cumque verba effingat nova et insneta ac prisca sectetur, tolerari oportet, quae apud alium scriptorem corrupta iudicentur, multa. Idcirco Bernhardyi coniecturas (cf. Jahrbücher f. wise. Kritik 1836 col. 441 sqq.) multas quidem recepì, haud paucas neglexL Aequabilitas igitur sermonis cum desideretur, ubi textus interpolatus iudicandus sit, minus certum. Locos tamen non paucos cum aliis de causis tum propter nimiam sermonis abundantiam suspectos habemus. Voluti I, 15, 11 ini

τοις ρήμαΰιν

τοΰ βαρβάρου

τον

Πίρβου

verba τον

Πέρΰου ut minime necessaria, cum praesertim Theophylactus βαρβάρονς saepissime Persas intellegat, vocabulum Πίραης nusquam addat, interpolata crediderim. Accedit quod haec verba etiam in Excerptie de legationibus desunt. Adducor igitur etiam II, 7, 11 αλλψ Πέραης ίππος vocabulum Πίρβης suspectum habere. Adstipulatur Suidas, testis sane quidem non ita locuples. Loco IY, 16, 19 Ίηαονς 6 Χριύτός δ παλαιός ήμιρών xal πρεσβύτερος, cum sine dubio spectetur locus prophetae Daniel VII, 9 verba xal πρεσβύτερος suspicionem movent. Similiter IY, 12, 6 verba παλαιός Mal πρεαβύτης

νόμος

nimia videntur, cf. III, 1, 8; 18, 7 ubi sola verba πρεαβντης νόμος exstant. Loco I, 1, 5 at τελενταΐαι των φροντίδων ώδΐνες — τών Ιν&ένδε χονς λόγους της βιοτής παρα&éa&ai τω δημιουργώ χατεπείγονααι, non solum genitivo

τής βιοτής minime opus est ad explicanda verba τών iv&ένδε, sed etiam vocabulo βιοτή Theophylactus praeter hunc locum non utitur. Verba igitur illa delenda viden-

XIV

PEAEFATIO.

tur. VII, 5, 2 ¿ Οτρατηγος χατεπείγει τα πλήθη μη άναχερμάτιβτον ανμφωνον ποιήααΰ&αί τήν διάβαΰιν margini adscriptum fuisse ανμφωνον, ut rarius vocabulum μη àvaχερμάτιΰτον explicaretur, post in textum irrepsisse apparet. Aeque VI, 2¡ 3 πλήττεται το μέγιΰτον τ&ν άγελαξομενων ελάφων additum est έλάφων, ut vocabulum άγελαξομίνων intellegeretur. In locum V, 11, 8 verbum ¿ξήτει falso pervenit, quod verisimiliter V, 11, 9 margini adscriptum fuerat, ut vocabulum Ιόεΐτο explicaretur. Restant loci aliquot, qui aliis de causis suspecti esse videantur. Atque ΠΙ, 9,1 ίπαναζενξωμεν [τήι/ άφήγηαιν] ¿ni την Ίονΰτίνον βαΰιλείαν, V, 15, 12 προς τα τη Ευρώπη πραχ&ίντα χωρείτω δ κάλαμος [tàç βίβλους] ναυτιλλόμενος μέλανι, verba Ιπαναξενγνύναι et ναυτίλλεα&αι transitive usurpata miror. Suspicionem movent I, 6, 2 verba είρχτή ξύλων cum ποδοχάχη coniuncta, II, 13, 12 Ιπί&ετος cum αύμμαχος, ΠΙ, 9, 7 τότε cum νϋν πρώτον, V, 5, 10 ΰτεφάνοις cum τοις αν&εΰι,ν. Praepositiones in verbis compositis num quae interpolatae sint non facile dignoscitur, cum eiusmodi verba nova audacter Theophylactus fingat. In his tamen nonnulla adeo non solum a sermonis legibus sed ab omni ratione abhorrent, ut interpolata esse credamus, veluti V, 15, 9 μετάχλητον τούτον εις ποιηαάμενος, VI, 11, 12 β ν ΰτρίφεα&αι (Excerpta de legationibus exhibent ατρέφεαδαί) VI, 11, 9 προβεχή προς άχρόαβιν ίνεποίει τον βάρβαρον. V, 8, 5 πρώτη παραφνλακη alia eiusmodi. Reliquum est, ut de partitione Historiarum pauca dicamus. Atque in codicibus libri tantum distinguuntur. In his quae capita effecit Pontanus, quamquam hic illic ineptius, tamen propter diuturnam consuetudinem non reliqui, quae tamen enuntiata prave ille in dividendo discerpserat, rursus conglutinavi. Paullulum igitur mutata nonnumquam capitum initia exhibentur. Propter ambitum capitum nimium minoribus numeris paragraphes distinsi, ut tandem aliquando editionum paginas citare supersedeamus.

ADDENDA Inter haud pauca studia, quae recentiore aetate opus historicum Theophylacti Simocattae illustraverunt, imprimis ea opuscula, quae siglis enumeramus, textum elucidaverunt: = A. Alföldi, Zur historischen Bestimmung der Avarenfunde, Eurasia Septentrionalis Antiqua 9 (1934) 285—307. = F. Altheim, Türkstudien. 2. Der Altheim, Türkstudien Brief des Avarenchans an den Kaiser Maurikios, La Nouvelle Clio 4 (1952) 36—43. Beäevliev, Randnotizen = V. Beäevliev, Zwei Bandnotizen zu Theophylaktos Simokattes, Byz. Zeitschr. 43 (1950) 257—258. = J . A. Boodberg, Theophylactus SimoBoodberg catta on China, Harvard Journal of Asiatic Studies 3 (1938) 223—243. = J . Β. Bury, The Turks in the Sixth Bury, Turks Century, The English Historical Review 12 (1897) 417—426. = J . Eibel, Der Sprachgebrauch des Eibel Historikers Theophylaktos Simokattes. Schweinfurt 1898. = P. Goubert, Religion et superstitions Goubert dans l'armée byzantine à la fin du VI e siècle, Orientalia Christiana Periodica 13 (1947) 495—500. Haussig = H. W. Haussig, Tbeophylakts Exkurs über die skythischen Völker, Byzantion 23 (1953) 275—462. Herwerden = H. van Herwerden, Varia ad varios. IV. Ad Theophylacti Simocattae historias, Mnemosyne 17 (1889) 24—43. Honigmann = E. Honigmann, Die Ostgrenze des byzantinischen Reiches von 363 bis Alföldi

XVI

Jirecek Jorga Kallenberg I, II, I I I

Markovirf Moravcsik I, I I Nissen I

Niesen I I

Nissen I I I

Papadopulos

Parker Peetere I Peeters I I

ADDENDA 1071 nach griechischen, arabischen, syrischen und armenischen Quellen. Bruxelles 1935. : C. Jirecek, Die Heerstraße von Belgrad nach Constantinopel und die Balkanpässe. Prag 1879. : N. Jorga, Médaillons d'histoire littéraire byzantine. 4. Théophylacte, Byzantion 2 (1925) 245—248. : H. Kallenberg, Bausteine für eine historische Grammatik der griechischen Sprache, Rhein. Mus. 72 (1917/ 18) 480—518 (=1), 73 (1920—24) 324—342 (=11), 74 (1925) 64—114 (-IH). , : M. Markovic, Varia ad Theophylactum Simocattam, Glasnik Srpske Akademije Nauka I, 3 (1949) 543. Gy. Moravcsik, Byzantinoturcica I—II, 2. Aufl., Berlin 1958. Th. Nissen, Zum Text der Historien des Theophylaktos Simokattes, Byzantinisch-neugriechische Jahrbücher 17 (1939—1943) 23—42. Th. Nissen, Die Briefe des Theophylaktos Simokattes und ihre lateinische Übersetzung durch Nikolaus Coppernicus, Byzantinisch-neugriechische Jahrbücher 13 (1937) 17—56. Th. Nissen, Das Prooemium zu Theophylakts Historien und die Sophistik, Byzantinisch-neugriechische Jahrbücher 15 (1939) 3—13. A. A. Papadopulos, Τά ΰεανδριχά μνστήρια xai ή ΰεανδριχή πανδαισία παρά τω Σιμοχάττ^, ΈπετηρΙς 'Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών 1 (1924) 176—179. Ε. Η. Parker, The Origin of the Turks, The English Historical Review 11 (1896) 431—445. P. Peeters, Saint Golindouch, martyre persane (f 13 juillet 591), Analecta Bollandiana 62 (1944) 74—125. P. Peeters, Lee ex-voto de Khoerau

ADDENDA

Peeters III

=

Pigulevskaja

=

Stein, Studien

=

Usener

=

Valdenberg

=

praefatio p. VI:

p. p.

p. p.

χνπ

Aparvez à Sergiopolis, Analecta Bollandiana 65 (1947) 5—56. P. Peeters, Les ex-voto de Khosrau Aparwëz à Saint-Serge de RoçSpha, Mémoires de l'Académie des Inscriptions et des Belles Lettres 44 (1960) 99—119. Ν. V. Pigulevskaja, Vizantija i Iran na rubeïe VI i VII vekov, Moskva & Leningrad 1946. E. Stein, Studien zur Geschichte dee byzantinischen Reiches vornehmlich unter den Kaisern Justinus II. und Tiberius Constantinus. Stuttgart 1919. H. Usener, Sonderbare Heilige. I. Der hl. Tychon. Leipzig 1907. V. E. Val'denberg, Re6' Iustina I I k Tiberiu, Izvestija Akademij Nauk SSSR, Ser. 7 (1928) 111—140.

adde ad manuscripta cod. Athéniens. 1200 (a. 1414) fol. 1—93; Parisin. suppl. gr. 292 (s. XVII) fol. 507—519, cf. Moravesik I, 344; M. E. Colonna, Gli storici bizantini dal IV al XV secolo, Napoli 1956, p. 119. 3—19 cf. infra p. XXVIII sq. 4,22 (cf. et p. 23,21 ; 53,15) vocem Βοοκολαβράς (Βουκολόβρας) explicant Jorga 246; L. R&sonyi, A Βοοκολαβράς névhez, Magyar Nyelv 36 (1940) 291—294; Altheim, Türkstudien 43; Haussig 369; Moravesik II, 95 (lit.); est autem glossa Avarica, quae significat ,ducem\ 21,8 οδτος παλαιότατος: ο. παλαΐτατος propos. Niesen I p. 32. 36,8 sqq. prooemium sagaciter interpretatur Nissen I I I 3—13.

XVIII p. 37,3 p. 39,9 p. 40,10 p. 40,14 p. 41,22 p. 42,2 p. 43,6 sq. p. 43,10 p. 43,27 p. 44,17 p. 45,22 p. 46,1 p. 47,17

p. 49,27 p. 50,1 p. 52,1 p. 52,11 p. 53,2 p. 53,15 p. 55,1 p. 57,6 sq. ρ. 60,9

ADDENDA (cf. et Prooem. p. 38,19 et al.) ad τω cf. Kallenberg I p. 497. έδείκννεν codd. ; de Boor, in app. cri t., propos. άνεδείκννεν : έδείκννεν def. Nissen I p. 31. υπό : άπό propos, de Boor in app. crit., sed cf. Eibel p. 36. où τό μόνον γάρ : ού μόνον γάρ τό legi vult Nissen I p. 40. άντίδοαιν propos, de Boor; textum traditum def. Nissen I p. 31. έξέταξε: ¿πέταξε propos. Herwerden p. 34. τό utrumque delendum propos, de Boor; Nissen I p. 30 def. textum traditum. έν delendum putavit de Boor in app. crit., sed cf. Nissen I p. 30. vocem νμνψδία explicant Usener p. 68.62; Jorga p. 246; Nissen I I I p. 9. τό del. vult Nissen I p. 32 rhythmi necnon positionis genetivorum causa, ελέφαντα del. vult Herwerden p. 33; vocem def. Nissen I p. 31. ή καταπλαγείς : el κ. vult Nissen I p. 40. Κομεντίολον (cf. et p. 51,7; 56,6; p. 93,6; p. 94,26; 99,25; 172,20; 192,5; 285,6.15; 286,10; 309,1 et mult. al.): Κομεντιόλον propos. Nissen I p. 38. post και falso πανον addere vult Nissen I p. 40. δέ falso del. vult Nissen I p. 40. (cf. et p. 54,12.20; 242,24) Ταργίτιον. ad vocem ct. Stein, Studien p. 33 η. 13; Haussig 358 sq.; Moravcsik II, 299 ()it.). Σκλανηνών (cf. et p. 23,18; 30,29 ; 31,18.19; 52,19; 53,4 et al.): Σκλαυήνων legendum esse putat Nissen I p. 39; cf. et Fhotium ad locum, Άδριανούπολιν : 'Αδριανού πάλιν rhythmi gratia propos. Nissen I p. 40. Βοοχολαβρά: cf. supra ad p. 4,22. Μαρκιανουπολιν : Μαρκιανον πόλιν rhythmi gratia propos. Nissen I p. 40. Nissen I p. 27 rhythmi gratia verborum ordinem mutare vult: xal τη ύστεραίφ δ βασιλεύς ννμφιος πομπενεται. προεστήαατο των άεορρντων μύρων. Nissen I ρ. 27 rhythmi gratia transponere vult: των ύεορρύτων προεστήαατο μύρων.

ADDENDA p. 60,17 p. 60,25 p. 63,22 p. 65,16 p. 65,22 p. 66,28 p. 74,14 p. 75,13 p. 76,22 p. 79,11 p. 80,4 p. 81,20 p. 84,18 p. 86,19 p. 89,19 p. 92,1

p. 94,11

p. 94,11 p. 95,4

XIX

πράς πένόος ό Ιερεύς έτέτραπτο : Nissen I p. 27 rhythmi gratia traneponere yult: ό Ιερεύς πρός πένΰος έτέτραπτο. τόν Ιλεον: articulum rhythmi gratia delere prqpos. Nissen I p. 32. ad formam ärra cf. Kallenberg I p. 606; cf. et Theophyl. p. 105,14. ad formam Βεαρβαές, i.e. ,Bet-Arabaie', Honigmann p. 25; Pigulevskaja p. 71. ad formam Σισαρβάνων, i.e. ,Sisavran', Pigulevskaja p. 71. έσχήψαντος propos. Nissen I p. 27. (cf. et p. 131,25; 192,11) Μάρδης: Μαρδές propos. Nissen I p. 39. πτνχτίφ : vocem explic. Haussig 313. ad passum ini μέγαν δρκον δμεϊτο cf. Nissen I I p. 24. ένηυλίζοντο: Nissen I p. 32 rhythmi gratia propos, ηύλίζοντο. έφέλκονται : Herwerden p. 34propos, έξέλχσνται. έπασχε κακώς: Nissen I p. 32 rhythmi gratia propos, πάσχει κακώς. έξαγορεύσαντα: Nissen I p. 40 propos. έξα· γορενσοντα, ut iam de Boor in app. crit. έπεποίψτο: πεποίηντο rhythmi gratia propos. Nissen I p. 32. άπεκδρομ·η codd.; έπεκδρομ^, ut iam de Boor in app. crit., propos, et Nissen I p. 40. (cf. et p. 227,27) Σαβουλέντε δε Κανάλια» : ad passum cf. I. Dujôev, Bemerkungen zu byzantinischen Historikern, Byz. Zeitschr. 41 (1941) 1 ; locum explic. et V. Beäevliev, Bemerkungen über die antiken Heerstraßen im Ostteil der Balkanhalbinsel, Klio 51 (1969) 487 sq. άφετηρίας καχων: locum imitari videtur Anna Comnena in Alexiade, lib. I, p. 131,15 Β. IV, 1,2: I, p. 144,16 L., cf. F. Dölger, Byz. Zeitschr. 29 (1929/30) 304. στρατιάν πολλήν: Nissen I p. 27 rhythmi gratia legi yult πολλήν στρατιάν. παρενεγνα : παρεγγυφ, ut praebet vulg., propos, rhythmi gratia Nissen I p. 33.

XX p. 90,21

ADDENDA

Καλβονμοϋντις καΙΛιβιδουργόν : Καλβομσύντεις, i.e. lat. ,Calvomontes', corr. Beäevliev, Randnotizen 257 ; id., Bemerkungen über die antiken Heerstraßen im Ostteil der Balkanhalbinsel, Klio 51 (1969) 488; Λιβιδουργόν Beäevliev, 1. post., p. 488 e lat. ,Livii burgua' explic.; Haussig 404 n. 478 passum falso ,calvi montis leve tergum' interpretatur. p. 99,26 sq. βαδίζειν εϊα·. εϊα βαδίζειν rhythmi gratia vult Nissen I p. 27. p. 100,18 sq. ad ίπιχωρίψ ... γλώττfl, i.e. latine vel ,lingua romana', G. Kolias, Τόρνα -έπιχώριος γλώσσα, Έπετηρις 'Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών 14 (1938) 295—299; M. Gyoni, Αζ állítólagos legrégibb roman nyelvemlék, Egyetemes Philologiai Közlöny 3 (1942) 9.11. p. 100,20 Τόρνα, τόρνα : vim atque usum explic. inter alios Kolias, I.e., pp. 295—299; Gyoni, I.e., pp. 1—11; P. ξ!. Nästurel, Torna, torna, fratre o problemi, de istorie fi de lingvisticS, Studii çi cercetäri de istorie veche 7 (1956) 179—188. p. 100, app. crit. : adde ad lin. 18 imitationem Iliadis Θ 227. p. 102,5 άπεστόμιζεν: άπεστομάτιζε rhythmi gratia propos. Nissen I p. 33. p. 102,12 sq. ύπό τίνος διαφ&αρέντες άνδρός: passum explio. Goubert 495. p. 102,15 άπεπέμποντο: Nissen I p. 33 rhythmi gratia propos, άπέπεμπον. p. 103,17 sq. τό δή λεγόμενο», τό τον λύκου πα&ών κεναΐς γάρ ίκεχήνει έλπίσιν : ad passum cf. Nissen I I p. 30. p. 105,20 έκμαλακίζοντες : Niesen I p. 33 rhythmi gratia vult μαλακίζοντες. p. 108,11 διεσωζοντο : διέαωζον, ut iam Bernhardy, rhythmi gratia propos. Niesen I p. 33. p. 116,17 ένηνλίζετο : ηύλίζετο rhythmi gratia vult Nissen I p. 32. p. 118,2 Καδασηνοί: vocem explic. Peeters I p. -99 (,QadiSäie'); Moravcsik II, 146 (lit.), p. 118,15 έπανέζευξαν: άνέζευξαν rhythmi gratia vult Niesen I p. 33. p. 121,3 (et al.) Βαράμ vocem explic. Pigulevskaja 92 (,Bachram'). p. 122,22 έγεγή&ει : γεγή&ει rhythmi gratia vult Nissen I p. 33.

ADDENDA

XXI

p. 122,25 (et al.) Κάνζακον : vocem explic. Pigulevskaja 81 (,Ganzak'). p. 128,29 γε: δέ ci. Herwerden p. 36. p. 130,9 Σαργα&ών : vocem explic. Honigmann p. 20 ; cf. et Peetere I p. 91 n. 2. p. 130,12 Θεβο&ών : cf. ad vocem Stein, Studien p. 51 n. 7. p. 130,12 τοντί : τοντο rhythmi gratia vult Nissen I p. 33. p. 132,26 sq. ¡δε, ó Φεός ó άγα&ύνων σε : hoc passu connexum inter Theophanem, Georgium Monachum, Leonem Diaconum et Theophylactum Valdenberg p. 132 demonstrat. p. 133,11 όλοι σΰτοι τέκνα σου eilai και δοΰλοι : hoc passu connexum inter Theophanem, Georgium Monachum necnon Leonem Diaconum et Theophylactum Valdenberg p. 132 demonstrat. p. 133,20 sqq. distinctiones falsas esse putat Stein, Studien p. 77 n. 1 ; Stein, ibid., Theophylacti vocem ένατης (p. 133,24) in όγδόης corrigendam esse putat. p. 136,12 όσημέραι : όσήμεραι rhythmi gratia vult Nissen I p. 34. p. 138,14 oi ante άγγελοι adderò vult Nissen I p. 34. p. 138,21 παράταξιν : πρός πραξιν propos, de Boor in app. crit., παράταξιν recte def. Nissen I p. 40 collata p. 287,16. p. 138,29 καπφαΜροις : vocem explic. Nissen II p. 24. p. 138,30 σιδηροφορεϊται : σιδηροφορεΐ propos, de Boor in app. crit.; -εϊται rhythmi gratia def. Nissen I p. 31 ; cf. et Herwerden p. 36. p. 139,2 φραξαμένου : σνμφραξαμένον vult Herwerden p. 37 ; textum traditum recte def. Nissen I p. 31. p. 139,14 sq. κατέπληττέ τε : re del. vult, ut iam de Boor in app. crit., et Nissen I p. 41. p. 142,6 της ειρήνης καταλείψαντες : καταλείψαντες της εΙρήνης, ut praebet Suda, rhythmi gratia vult Nissen I p. 34. p. 145,10 περιαντίζεται : locum imitari videtur Anna Comnena 1,3,17 R. = Praef. 1,2: p. 3,17 ed. L., cf. F. Dölger, Byz. Zeitechr. 29 (1929/30) 304. p. 145,14 έξαιτονμενος : αιτούμενος rhythmi gratia vult Nissen I p. 34. p. 148,5 et 148,15 Άρσακίδην, Άραακίδον : variam lectionem Άρταχίδην ut V ad p. 148,5 rectam esse putat Pigulevskaja 208—210.

ΤΓΥΤΤ 48.5 51,3 (et al.) 51.6 52.14 52.15

Ρ· Ρ· Ρ· Ρ· Ρ· Ρ· Ρ· Ρ·

ADDENDA

δήμον : vocem explic. Hauesig 310. Φεροχάνης: vocem explic. Pigulevekaja 87 n. 5. Ζαδέσπραν : nomen explic. Peeters I p. 122. Ζοαράβ : vocem explic. Haussig 333 n. 185. Δ ιλιμνιτικοϋ : vocem explic. Pigulevekaja 00 (,Dailomiti'). 54,10 έξανισTÇ : εξανίατα vult Nissen I p. 34. 56,8 (cf. et 161,5; 193,22; 239,25; 258,3) όσημέραι : όαήμεραι, ut V, rhythmi gratia vult Nissen I p. 34. 58,3 τήν ... Ιφεσιν codd., της ... έφέσεως prop, de Boor in app. crit. : textum traditum recte def. Nissen I p. 31. 60,10 re όρώντος : όεωροΰντος ci. Nissen I p. 41. 61,25 sq. δίκας υπό των ηδιχηκότων ... είαπραξάμενος: άπό propos, de Boor in app. crit., sed. cf. Eibel p. 36. 64,17—165,13: litteras regis Chosrau Theophylactum ex historia ecclesiastica Euagrii sumpsisse putat Peeters II p. 5 sqq. 64,22 "Ασωνας : Σάσωνας corr. vult Peeters I p. 97 n. 2. 65,18 άνελέξατο : άνελίξαΰ' rhythmi gratia vult Nissen I p. 34. 67,6 δυνάμεως : vocem de Boor in app. crit. deleri propos.; vocem def. Nissen I p. 30 sq. 68,14 Πρόβος όνομα : τό ante όνομα rhythmi gratia addere vult Nissen I p. 34. 69,16—171,10: litteras regis Chosrau Theophylactum ex historia ecclesiastica Euagrii sumpsisse putat Peeters I I p. 5 sqq. και όπλα : voces rhythmi gratia delere vult 70,5 Nissen I p. 34. δήλος : κατάδηλος rhythmi gratia vult Nissen I 72,13 p. 34. έγκελευόμενος γενέσθαι : γενέσϋαι έγκελευόμενος 73,2 rhythmi gratia vult Nissen I p. 34. τό χείρον : τά χείρονα, ut vulg., rhythmi gratia 74,25 vult Nissen I p. 34. 75,4 ante Μήδοι rhythmi gratia (ol) addere vult Nissen I p. 34. 75,7 έποίει : de Boor in app. crit. propos, έπαίει vel επεται ; έποίει recte def. Niesen I p. 31. 79,12 de Boor in app. crit. re deleri propos.; cf. et Nissen I p. 35. έπλανάτο : Ιπαλαματο propos. Nissen I p. 35. 80,3

ADDENDA

XXIII

p. 182,20 p. p. p. p. p. p. p. p.

άέκσντι ΰνμφ : γε, ut Suda, ante ϋνμψ addere vult Niesen I p. 41 collata p. 284,8; cf. Diadem Δ 43. 184,25 ante στόλισμα addere volt Nissen I p. 35 τό. 186,10 και πρεσβύτερος deieri vult de Boor in app. crit., sed cf. Usener p. 71 et Nissen I p. 32 η. 1. 187,12 τράπεζαν άγγέλων: passum explic. Goubert p. 500. 187,25 φιλόδαχρυς ήν ή πανήγνρις : passum explic. Goubert p. 500. 187,28 &εανδριχοϊς μυατηρίοις: passum explic. Papadopulos pp. 176—179. 189,4 αήμαντρον delere vult de Boor in app. crit., vocem def. Nissen I p. 31. 189,9 ίδρασεν έγχείρημα : ίδρασ' rhythmi gratia vult Nissen I p. 35. 189,16 (et al.) Χαρχάς : vocem explic. Peetere III p. 105.

p. 189,19

p. 190,1 p. 190,13 p. 191,4 p. 192,1

p. 192,23 p. 194,10 p. 197,7 p. 206,5 p. 206,22 p. 207,12

p. 208,7

p. 209,4 p. 209,8

πολεμίαν

όψιν : πολεμίαν

(τήν)

δψιν rhythmi

gratia vult Nissen I p. 27. εαεαΰαι : vocem contra Herwerden p. 39 def. Nissen I p. 30. χτησάμενος codd. : de Boor in app. crit. ci. κτησαμένφ ; textum traditum def. Nissen I p. 31, sc. nominativum pendentem. έπανίστανται : άνίστανται rhythmi gratia vult Nissen I p. 35. προπηλακιζομένου : προπηλακιζόμενος

propos.

de Boor in app. crit. et Nissen I p. 35. ó βασιλεύς : voces delere vult Nissen I p. 35. ήκιστα rhythmi gratia delere vult Nissen I p. 35. στρατείας : στρατιάς vult Nissen I p. 35. τε delere vult Nissen I p. 35. διαφ&αρώσιν : διαφ&είρωσι, ut Bekker, propos. et Nissen I p. 35. άγχιμάχον ... γενομένης : locum imitari videtur. Anna Comnena II, p. 281, 26 R. = XV, 5,3: III, p. 205, 18 L., cf. F. Dölger, Byz. Zeitschr. 29 (1929/30) 304. ενίονς τοις vulg. : ένίονς δε τοις, u t iam Bekker,

propos, et Nissen I p. 41. έπανέζενξαν : άνέζενξαν rhythmi gratia vult Nissen I p. 33. στρατού codd. : στρατηγοί, ut iam Bekker, propos, et Nissen I p. 35.

XXIV p. 210,15 sq.

ADDENDA

άκμή ... λάμπουσα : ακμής ... λαμπούσης corr. vult Nissen I p. 35 sq. p. 210,17 sq. εδοξεν ¿ξαπιναίως γεγονέναι πάρετος: yerbonim ordinem Nissen I p. 36 in έξαπιναίως γεγονέναι εδοξεν πάρετος transponere vult. p. 212,21—213,20 litteras regis Chosrau I I Theophylactum ex historia ecclesiastica Euagrii sumpsisse putat Peeters I I pp. 17—27. p. 212,23 Βαργουσνάς: formam explic. Peeters I p. 97 n. 2 et I I p. 46 η. 1. p. 212,24 καβαλλαρίων : vocem explic. Peeters I I I p. 105 sq. p. 213,4 Χαρχάς: ad vocem cf. supra ad p. 189,16. p. 214,5—216,2 litteras regis Chosrau I I Theophylactum ex historia ecclesiastica Euagrii sumpsisse putat Peeters I I pp. 27—29. p. 216,25 sq. νμάς δεινά: Nissen I p. 27 rhythmi gratia legi vult νμάς (τα) δεινά. p. 219,13 sq. ϋ-εανόρικής ... πανδαισίας: passum explic. Papadopuloa pp. 176—179. p. 221,14 εκεκράγει γύναιον : εκεκράγει (τι) γύναιο» rhythmi gratia vult Nissen I p. 27. p. 224,4 sq. τον είρηναϊον : το είρηναϊον vult Nissen I p. 41. p. 224,5 τον βίον : τω βίφ propos, de Boor in app. crit. ; τον βίου propos. Nissen I p. 41. p. 227,13 πρώτη τε φυλακή : π. δέ φ. vult Nissen I p. 41. p. 227,16 Σαμούρ : vocem explic. Haussig 361 ; 365 η. 346. p. 228,21 προς παράταξιν: voces aut delere aut transponere vult de Boor: Nissen I p. 32 recte def. textum traditum. p. 229,22 sq. είς την υπό 'Ρωμαίων αύτψ άφιερωϋ·εϊσαν χώραν : Nissen I ρ. 27 rhythmi gratia vult εις την χώραν την υπό 'Ρωμαίων αύτψ άφιερω&εΐσαν. ρ. 230,19 ante ουκ (δτι) addere vult Nissen I p. 41. p. 230,23 ante τηδε (και) addere vult Nissen I p. 41. p. 231,6 Κόχ : vocem explic. Haussig 361 ; Moravcsik I I , 172 (lit.). p. 234,8 sq. επίκομψα ενέχυρα, του λόγου χηρεύοντος codd. : έπίκομψα, ενεχύρου του λόγου χηρεύοντος ci. de Boor in app. crit. necnon Nissen I p. 36. p. 234,11 καταφρονήσητε codd.: καταφρονήσετε vult Herwerden p. 41. p. 234,29 (cf. et 31,16; 234,30 ; 235,6.10.16; 239,6) Taτίμερ : Τάτιμερ corr. Nissen I p. 39. p. 243,16 άκαταμάχητον: locum imitari videtur Anna Comnena I, 167,17 R. = V, 4,7: I I p.

ADDENDA

XXV

21,28 L., cf. F. Dölger, Byz. Zeitsohr. 29 (1929/ 30) 304. p. 246,10 βασιλικόν πρόσταγμα : βασίλειον πρόσταγμα rhythmi gratia vult Nissen I p. 27. p. 248,6 έπιβαίνει : vocem contra Herwerden p. 41 rhythmi gratia def. Nissen I p. 30. p. 249,4 Πιστοϋ : Πιοτά dubitanter propos. I. Dujcev, Byzantinoslavica 21 (1960) 294 (in recensione), p. 249,5 ante μετά (και) addere vult Nissen I p. 41. p. 250,13 ύπεξαγαγείν : ύπεξάγειν rhythmi gratia vult Nissen I p. 27. p. 252,17 sq. εις άνάπαυλαν τρέπονται περί τiva πλησίον λόχμψ : Nissen I ρ. 27 rhythmi gratia vult περί τινα πλησίον λόχμην εις άνάπαυλαν τρέπονται. ρ. 255,11 έπΐ τοΰ Ιερέως : την ante τοΰ, ut iam de Boor in app. crit., addere vult Nissen I p. 41. p. 255,18 τον κατ1 αντοΰ σνστάντα πόλεμον : Nissen I p. 36 rhythmi gratia vult κατ' αύτοΰ σνστάντα τον πόλεμον. ρ. 256,6 και del. vult Herwerden p. 41. p. 256,23—262,17 ad textum cf. commentarium apud Haussig passim. p. 257,19.20.23; 260,27.29; 261,2.9.16.24.25 et al. Ταυγάστ : ad vocem cf. Parker p. 445 n. 24; Bury, Turks p. 418η. 1 ;Moravcsik II, 302sq. (lit.); Ταβγάστ legi vult Haussig 338 η. 200. p. 258,1 Μονκρί·. vocem e Μουκαΐ corruptam esse putat Haussig 431 sq. p. 258,10 άποκαλεΐν (ε&ος) : ε&ος άποκαλεϊν rhythmi gratia vult Nissen I p. 30 collata p. 283, 14 sq. p. 258,10 sq. παλαίτατοι Ιξαρχοι : passum explic. Haussig 345 sq. p. 258,11 et al. Ονάρ et Xovwí: ad explicationem vocum, quae Menander recte una appellatione Ούαρχωνίται nuncupat, cf. Alföldi 290; Moravcsik II, 223 (lit.). 348. p. 258,18 δ&εν αύτοίς : δ' ante αύτοίς addere vult Nissen I p. 41. p. 258,19 Βαρσήλτ : vocem explic. Haussig 368 ; Moravcsik II, 87 (lit.). p. 258,21 hi: vocem contra Herwerden p. 41 rhythmi gratia def. Nissen I p. 30. p. 259,8 άρχαιοπρεπώς : vocem explic. Alföldi p. 290. p. 259,12 Κόλχ: vocem explic. Hausssig 372; Moravcsik II, 162 sq. (lit.).

XXVI p. 259,18 p. 259,22 p. 259,23

p. 259,23 p. 259,24 (cf. et p. 260,1) p. 260,10 p. 260,15 p. 260,19 p. 260,19 p. 260, 22—23 p. 261,1 p. 261,6 p. 261,28

p. 268,14 p. 268,20 p. p. p. p.

271,17 271,17 271,17 274,16

p. 275,1 p. 277,16

ADDENDA Τονρονμ : vocem explic. Haussig 379 sq. ; Moravcsik II, 328 (lit.), Σπαρζευγοΰν : Σπαρζεγγονν propos. Haussig 376 η. 387. Κονναξολάν. vocem quadam dissimilatione e Κονλαξολάν corruptam esse putat Bury, Turks p. 425 η. 18; vocem explic. Haussig 373. 377. 393; Moravcsik II, 168. Τονλδίχ : vocem explic. Haussig 378; Moravcsik II, 318 (lit.). Ίχάρ: vocem explic. Haussig 345. 381; Moravcsik II, 137 (lit.). Βαχάΰ: vocem explic. Haussig 388 n. 427; Moravcsik II, 85 (lit.), όνομάζονσι: vocem contra Herwerden 41 rhythmi gratia def. Nissen I p. 30. Ταρνιάχ : vocem explic. Haussig 381 ; Moravcsik II, 300 (lit.). Κοτζαγηροί: vocem explic. Haussig 381 n. 402; Moravcsik II, 164 (lit.). 172 (lit.), Ζαβενδέρ: vocem explic. Haussig 382; Moravcsik II, 128 (lit.), Talaáv : vocem explic. Boodberg p. 234 sq. (i.e. sinica vox t'ai shang); cf. et Haussig 396 sq. χαλλωπίζεσόαι: vocem explic. Boodberg p. 234. Χονβδάν : formam e Χονμδάν corruptam esse putant A. Gutschmid, Kleine Schriften vol. 3, Lpz. 1892, p. 607 sq. (in ree.); R. Hennig, Die Einführung der Seidenraupenzucht ins Byzantinerreich, Byz. Zeitechr. 33 (1933) 309. Ζικίδιβα : nomen explic. V. Beäevliev, Bemerkungen über die antiken Heerstraßen im Ostteil der Balkanhalbinsel, Klio 51 (1969) 493. ποιήσασ&αι παράταξιν : (τήν) ante παράταξιν rhythmi gratia addere vult Nissen I p. 36. παιώνων: vocem explic. Haussig 312 n. 99. φσμάτων: vocem explic. Haussig 312 η. 99. ΰμνων : vocem explic. Haussig 312 η. 99. μελάντερος codd. : vocem in app. crit. del. vult de Boor, sed def. Nissen I p. 36 rhythmi gratia, ίλχο/ντες γαρ τό γένος έντεν&εν : passum explic. Markovic 543. δοκιμωτάτως τό έξίτηλον : δοκιμώτατα τό έξΙτηλον rhythmi gratia vult Nissen I p. 29.

ADDENDA p. 277,18 ρ. 279,14 p. 279,27 p. 280,28 p. 281,14 p. 281,21 p. 282,15 p. 287,25 p. 288,5

p. 290,15 sq.

p. 292,10 p. 292,15 et al. p. 292,28 p. 293,2

ρ. 295,23 sq. p. 297,23 sq. p. 300,6 p. 304,11 p. 308,20 p. 310,17 p. 314,2 sq.

XXVII

παχύνειν : παχύνεσ&αι ci. Niesen I p. 25 collato Diodoro 38,7 ov&' ό άήρ παχΰνεται. διαβαίνειν : διαμένειν, ut praebet Diodorus (cf. app. crit. ad locum), vult Nissen I p. 41. θεωρείς γινόμενον : θεωρείται γινόμενοι>, ut praebet Diodorus, propos. Nissen I p. 25. ¿κει, ut vulg., ante ποταμούς rhythmi gratia addere vult Nissen I p. 36 sq. τουναντίον : τό έναντίον rhythmi gratia vult Nissen I p. 29. ¿ητέον. πολλοί... : δτι ante πολλοί addere vult Nissen I p. 41. ταύτό συμβαίνειν : τοντο συμβαίνει rhythmi gratia vult Nissen I p. 15. έξω&εϊ: έξω&εϊται rhythmi gratia vult Nissen I p. 27. Τισσάν : vocem explic. S. Sz&deczky-Kardoss, The name of the river Tisza, Acta Antiqua Academiae Scientiarum Hungaricae 2 (1954) 87 sq. τρίβον ... άδιεξόδεντον : locum imitari videtur Anna Comnena II, 186,3 R. = XIII, 4,1 : III, p. 100,10 ed. L., cf. F. Dölger, Byz. Zeitschr. 29 (1929/30) 304. Παλάστολον: vocem explic. Jirecek 159; cf. et Theophyl. p. 294,6. Άψίχ: vocem explic. Haussig 361. Άδριανονπολιν : 'Αδριανού πάλιν, ut vulg., rhythmi gratia propos. Nissen I p. 40. Σκλαυηνίας : vocem explic. D. A. Zakythenos, Μελέται περί της διοικητικής διαιρέσεως καΐ της ί7ΐαρχιακής διοικήσεως έν τφ Βυζαντινψ κρά· τει, ΈπετηρΙς 'Εταιρείας Βυζαντινών Σπονδών 21 (1951) 204 η. 1. τάχα âv πότε ϋνμόν όλέση : cf. Iliadem A 205.310. Ιππάζεσθαί τε καΐ ξυνωρικεύεσ&αι : cf. Aristophan. Nub. 15. μεγίστη φωνη κέκραγεν : Nissen I p. 27 rhythmi gratia vult κέκραγεν μεγίστη φωνη. τόλμψ : τό λήμα ci. Nissen I p. 27. κατανάλωτο : κατηνάλωτο ci. de Boor in app. crit.; textum traditum def. Nissen I p. 42 collato Fsaltes, I.e., p. 202. έξονομακλήδψ : cf. Iliadem Χ 415. ίππαζομένων τοιγαροΰν καΐ ξννωρίδα : cf. Aristophan. Nub. 15.

Monachii, Kalendis Maiis a. MCMLXXI.

P. WIRTH

XXVIII

ADDENDA

Leetlones, quas R. Henry in Photli edltione Parisiis a. MCMLIX emissa praebet Asterisco* ea verba notantur, quae in huius editionis textu correximus. p. 3,8 ¿ς] εις* — 3,13 προεστηκότος- — 3,16 βασιλέως· — 3,17 κατενεγύησεν,] κατενεγγνησεν-* — 3,18 ετελεντησε om. ν έφελκνστικόν (sic saepius) — 3,19 αύτω (non interpunxit) — 4,9 σπονδών— 4,13 et al. χαγάνσ» etc. — 4,15 cf. 4,13 — 4,16 προστε&ήναι, — 4.21 ήνδραγά&ησε om. ν έφελκυστικόν — cf. 4,13 — μάγου· — 5,3 ρήσιν — 5,13 'Ρωμαίων· — 5,15 παραδέδωκεν] παρέδωκεν* — άριστεΐαι τε — 5,17 κατεπόρ&ησε, — 5,21 Ίζαλά, — 5.22 άλαζονείας, — {και}] καί — 5,23 et al. καρδαρηγάν etc. — 5,29 Δάρας,] Α αράς·* — 6,3 τάξεως (non interpunxit) — 6,4 καλουμένων, — 6,8/9 cf. 5,23 — 6,9 'Ηράκλειος,— 6,10/11 πατήρ, ... άποαταλείς, — 6,13 άπέσχορτο' — 6,15 (τοίς)] τοίς, — 6,16 νόσου, — 'Ηράκλειος, — 6,17 πατήρ, — 6,21 εχων, — 6,22 υποστρατήγους] υποστράτηγους* — 6,30 et 7,4 cf. 4,13 — 7,9 Ίωάννην (non interpunxit) — 7,12 Άδριανουπόλεως,— 7,20 Φιλιππικός, ... Πρίσκφ, — 7,27 έτέχναζεν, — 8,3 έστασίαζε' — 8,8 ζωγρη&έντων' — 8,9 στρατόπεδο». — 8,18 Σισαρβανάν] Σιαάρβανον* — 8,21 Φραάτης (non interpunxit) — 8,24 χορηγήσας, — 8,26 νικώσι. —· 9,1 Σνμβατίου] Σαββατίου* — 9,2 άναιροϋσι, — εγχειροϋσι. — 9,4 Συμβάτιον] Σαββάτων* — 9,10 αποστάσεως (non interpunxit) — 9,24 δημηγορεϊ· — 9,25 παις (non interpunxit) — 10,12 εξέπεμψε. — 10,20/21 Χοσρόης, ... βασιλεύς, — 10,24 Σαδεσπράς] Σαδέσπρας* — 11,3 Δάρας] Δ αράς* —· 11,4 Δολβζα] Δόλβζα* — 11,10 ¿φας] Έψας* — 11,12/13 συνελήφθησαν . . . σταυρού (non interpunxit) — 11,23 αυτόν (non interpunxit) — 11,24 διώλεσε· — 11,29 άγχίαλον~\ Άγχίαλον* — 12,9 Σκλαβήνων] Σκλαβηνών* — 12,11 cf. 4,13 — 12,14 αιτήσεως. — 12,16 φεύγει (non interpunxit) — 12,23 cf. 4,13 — 12,24 έπυρπόλησε. — 12,26 cf. 4,13 — 12,28 πρεσβεία] πρέσβεις*— 12,30 Τατίμερ.] Τατίμερ, — 13,1 Σκλαβήνων] Σκλαβηνών* — 13,3 βασιλίδος, — και το μεν] και ως το μεν ήν* — 13,5 cf. 4,13 — Σκλαυήνων] Σκλαβηνών* — 13,8 cf. 4,13 — 13,12 Γητών. 13,15 et 18 cf. 4,13 — 13,18 Σκλαυήνων] Σκλαβηνών,* — 13,19 νηστευτοϋ — 13,26 {πολέμου)] πολέμου* — 14,1 cf. 4,13 — 14,2 Κόλχ] Κόλχους* — 14,4 εστειλεν. — 14,6 Τανγάστ] Ταυγάς*·— εϋνών (non interpunxit) — 14,11/12 cf. 14,6 — 14,13 Σηρικήν] σηρικήν — 14,18 σώζει] σφζει —- Αελματίαν] Δαλματίαν — 14,27 στρατεύμασι, — cf. 4,13 — 15,3 et 12 cf. 4,13 — 15,15 τείχεσι. — 15,16 εδεισαν, — 15,18 cf. 4,13 — 15,20 #εός] Θεός — 15,21 cf.

ADDENDA

XXIX

4,13 — 15,24 Άναρχίδου] Άγα&αρχίδου* — 16,1 συστέλλεαϋαι (non interpunxit) — 16,5/6 Χοσρόης, ... ταττομένων, — 16,7 ένεχείρηαε, — 16,8 μεμενήκασι' — 16,11 κρίνεται (non interpunxit)* — 16,24 Σκλαβήνων] Σαβήνων* — 16,25 of. 4,13 — 16,26 άνέλαβε. — 17,3 βασιλέως (non interpunxit) —17,5 Πέτρον] Πέτρφ* — 17,7 Πέτρφ.] Πέτρφ — 17,8 δυνάμεαι, — 17,11 βασιλεΐ.) βασιλεϊ — 17,13 δήμων (non interpunxit) — 17,14 çç>'] αφ' — 17,21 τνραννίδος (non interpunxit) — 17,24 θεομήτορος των Κύρου.] θεομήτορος. Των Κόρου* — 17,25 παιαΐ, — 18,2 χεχωλυχότος" — 18,4 Λάρδυν] Λαρόϋν —18,7 Χοσρόην (non interpunxit) — 18,9 άστεως (non interpunxit) — 18,10 Έβδομίτης,] 'Εδομίτης* — 18,14 Έβδόμψ] έβδόμφ — Φωκά. — 18,16 βασίλεια (non interpunxit) —18,20 Μαυριχίου (non interpunxit) — 19,2 λοιμφ,... ούρανίφ, — 19,5 ποιηαάμενος, — 19,10 Λάρδυ'] Ααρδν·* — 19,13 τινί, — 19,20/21 Μαυρίκιος, ... ώιιστίας, ¿πίστωσε. — 19,29 άνεϊλε, —

ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ!

SIGLORUM INDICULÜS. V. L. B. Be.

Vaticanue 977. Excerpta de legationibus. Bekkeri coniecturae. Bernhardii coni, in Jahrbücher f. wissenschaftl. Kritik 1836 col. 441 sqq. Bo. Boiseonadii coni, in commentario editioni Theophylacti quaeetionum physicarum et epistolarum addito.

ΡΗΟΤΠ BIBLIOTHECA. Cod. βδ p. 27 ed. Bekker.D 'Ανεγνώα&η θεοφυλάχτου ίατορι&ν λόγοι &χτώ. Αίγνπτιος.

¿nò έπαρχων xal άντιγραφέας foL2Tr

ΐΰτι âi oitoç

η μίντοι

τω yivu suro.

¿ θεοφνλαχτος

φράΰις αντω Ιχει μέν τι χάριτος,

πλην

γε δή ή τ ΰ ν τροπικών λέξεων xal τί)ς άλληγοριχής έννοιας s xaxακορί)ς χρήβις είς ψυχρολογίαν χαλίαν άποτελευτα. oix τής.

ον μην

τινά xal νεανιχην

¿Αλά xal 4¡ τής

Ιν χαίρω παρεν&ηχη φιλοτιμίας τα δ' αλλα οί

ιο ρηβεως.

Ιν

Μαυρίκιος

ουν

τώ

αρχιται δε άπό της

χάτειϋι μέχρι της Φωχά πρώτα»

λόγω

άναρ-

ΰπως 6

Ίιπό Τιβερίον τοϋ βαοιλέως άναγορεΰεται

βαΰιλενς,

έχεΐνο χαιροϋ τής Κωναταντινουπολιτ&ν

αίας προεατηχότος. Ίωάννγ

xal

διέζειβιν

'Ιωάννου tun

μίν

¿ ' Ρωμαϊχόν. χαϊ φεύγει Κομενχίολος, χαί πρός Αριξίπερα τήν πάλιν παραγίνεται, χαί αποπέμπεται της πόλεως cbj φυγάς, χαί πρός χα μακρά παραγίνεται τείχη, ol δε βάρβαροι κατόπιν Ιόντες πρώτον τα Αριξίπερα αίροϋβι καΐ τόν 'Αλεξάνδρου τον ίο μάρτυρος ίμπρηααντες νεων και τό Οωμα της θηχης ίχαύραντες ΰβριααν. θεία δε δίκη μετήλθε τους ύβριοτάς του μάρτυρος' ίπτά γαρ παίδες τοϋ Χαγάνου iv ημέρα μια βουβ&ΰι περιληφθέντες ΐτελεύτηϋαν. Κομενχίολος δε μετά τ&ν θορύβων Ινδημεΐ xi¡ Κωνβχαντινουπόλει, οι δε βάρβαροι 16 τοις μακροΐς πληαιάζουΰι τείχεβιν. χαί oi τοΰ Βυζαντίου ¿πΐ τοΟοντον Ιδειβαν ως χαI χαταλιπεϊν Ευρώπην καΐ προς τήν 'Αβίαν περαιωθηναι διεμελέτηΰαν. πρεββεύεtai δ' ουν ομως δ βαοιλεύς πρός τόν Χαγάνον δι 'Αρμάτωνος, και δώροις λαμπροΐς καΐ προβθηχαις χρνΰοϋ χιλιάδων εϊχοαι πείθει so μόλις την είρηνην δίξαβθαι, λέγοντα "χρίναι 6 θεός àvà μέΰον Χαγάνου κα\ Μαυρικίου καΐ àvà μέΰον'Ρωμαίων χαί 'Αβάρων!' περί των φανέντων άνθρωπομόρφων τεράτων ¿ν τοις Νειλψοις ΰδαβιν, χαί περί της τοϋ Νείλου άναβάσεως δόξαι διάφοροι. 6 δε Ουγγραφεύς Άγα&αρχίόου τοϋ Κνώίου α τΐ) δόξη προστίθεται' φηΰι δί ούτος àv' ίτος εχαατον iv τοις χατά τήν ΑΙΘιοπίαν μεγάλους χαί δυνεχεΐς γίνεαθαι ομβρους άπί> θεριν&ν τροπών μέχρι της ίβημερίας της iv μετοπώρω γινομένης χαθ' εχαβτα' ευλόγως ουν τόν Νεΐλον iv μεν χω 4 ΧομεντιόΧον Α. — ίπιβονΧη Α. — 9 alçovei strie accentu Α. — 13 ΚομεντιόΧος Α. — 17 διεμεΧέτηβαν see. m. eorr. ex διεμεΧίτηβεν Α. — 18 Άρμάτcovos Α Άρμάτα>νος Β. — 24 Uvaçχίδον Α ΆγαθαςχΙδου correxit Schottue, at Άναρχίδης etiam cod. Theophyl. — 26 δρεβιροβί AlñionCuv tnserendum esse coni. Bekker at cf. Theophyl. VII, 17, 39. — 27 iv τω μιτοπάρφ Β χω om. Α.

16

ΡΗΟΤΠ

χειμωνι ΟνΰτέλλεΟ&αι, κατά φύβιν έχοντα ρνΰιν &πί> μόνων των εαυτόν πηγών, κατά δε το &έρος Sia τους έκεΐ&εν έκχεομένους είς αντον ομβρους λαμβάνειν την αϋξηύιν. ταύτα μεν και δ έβδομος. Ό δε 'όγδοος λόγος διαλαμβάνει οπως 6 Χοΰρόης δια 5 τάς έπιδρομάς των Σαρακηνών των νπο 'Ρωμαίο ις ταττομίνων λνβαι τάς ΰπονδας ίνεχείρηΰεν, Γεωργίου δε προς αντον ΰταλέντος at απονδαι μεμενήχααιν' nal Γεώργιος ατιμάζεται foi. sir ¿¡¡ς είπόντος Χοΰρόον δια Γεώργιον άλυτους τηρεϊν τάς απονδάς, άλλ' ού δια τον βαΰιλέα Μαυρίκιον. οπως τε ίο ΚομεντΙολος προδοβίας κρίνεται και διαλλαγαΐ των 'Ρωμαϊκών ΰτρατευμάτων προς αντόν, και οπως αν&ίς ύπό τοϋ αυτοκράτορας ΰτρατηγος στέλλεται. μάχη 'Ρωμαίων και 'Αβάρων ΰτρατηγοϋντος Πρίΰκου καϊ Κομεντιόλου, καϊ Κομεντιόλου μεν άπομάχου διά τινας προσποιήσεις οντος, Πρίΰκου δε 15 τω ατρατοπέδω παρόντος, αριστεία 'Ρωμαίων και άναίρεδις των !Αβάρων μέχρι τεσσάρων χιλιάδων, δευτέρα μάχη, και άναίρεΰις των αντων Άχρι χιλιάδων τρίτη μάχη, και ετι των αυτών ολεθρος μέχρι πεντεκαίδεκα χιλιάδων, τετάρτη μάχη, και νίκη πάλιν 'Ρωμαίων λαμπρά, και άναίρεβις 20 Άβάρων αμα Γηπαίδων χιλιάδων λ', πέμπτη μάχη, χα ι νίκη 'Ρωμαίων, και άναίρεβις !'Αβάρων, και αλωσις των μεν ξωγρη&έντων'Αβάρων τριΰχιλίων, άλλων δε βαρβάρων τετρακιΟχιλίων, και έτέρων διύχιλίων και διακοοίων, και Σαβήνων χιλιάδων όκτώ' έξ áv 5 Χαγάνος άπατηΟας τον αυτοκράτορα τους 25 ξωγρη&έντας 'Αβάρονς άνέλαβεν. περί της Κομεντιόλου μελαγχολίας, και οπως tij τούτου άβουλία πλή&ος 'Ρωμαίων, πρός Φιλιππονπολιν άπαίροντος, τω κρνει διώλοντο. ¿>ς Πέτρος αυ&ις στρατηγός της Ευρώπης ύπό τοϋ αύτοχράτορος προχιιρίξεται. περί τε τοϋ γάμου [τοϋ jtatdòg] Θεοδοσίου ω 8 μεμενηκααι sec. m,, corr. ex μεμνήκααι Α. — 11 Κομεντιόλος Α. — κςνεται Α. — 21 Γηπέδων Α. — 24 Σαβήνων Α Β cf. Theoph. VIH, 3,14. — 28 άπαίςοντες sec. m. Α. — 30τονnaiSáqtmcisincl.Β.

17

SUMMARIA.

τοϋ παιδος

Μανριχίον έπί TT¡ θνγατρί Γερμανού. χαι π ε ρ ί της γενομένης βαΟιλίδι των πόλεων, χαι της σύμβασης αταξίας των δήμων λιτανεύοντος τοϋ βασιλέως, χαι περί της μαχροθυμίας ανιόν, και έζορίας των στρατιωτ&ν 5 χαι μονοήμερου επανόδου. οπως Μαυρίκιος έαέστελλε Πέτρω παντι τρόπω τάς θραχωας δυνάμεις είς τό άντιπέρας τοϋ "Ιατρού διατρίβειν, οπως τε θεία προσέπεσεν όμφη τω Πέτρω. και οπως ΰτάαις χάϊς 'Ρωμαϊχαΐς είσηρρησε δννάμεσιν, χαϊ τυραννίς συνέστη κ α τ ά τον αύτοχράτορος, Φ ω κ ά τοϋ τνιο ράννου ύπο τοϋ πλήθους άναρρηθέντος. οπως τε φεύγει Πέτρος, χαϊ οπως f¡ ΰτάαις διαγγέλλεται τω βαΟιλεΐ. και οπως τα πρώτα δια των δημάρχων Σεργίου και Κοσμά πολνπραγμονεΐ το πλήθος των δήμων, και ευρίσκεται Πρασίνων μεν αφ'. Βενετών δε ένναχοσίων, καϊ οπως τοις δημοτιχοΐς 15 φιλοτιμίας παρέβχετο. πρεσβεία τε τον αύτοχράτορος προς τάς Οτασιαζονβας δυνάμεις, και αποστροφή της πρεββείας' οπως τε περιφρουρεί την βασιλίδα των πόλεων, πρεσβεία τε τών στρατευμάτων προς Θεοδόσιον τον Μαυρικίου ν ιό ν. άξιοϋΟα ί) αυτόν 5) τόν πενθερόν Γερμανό; βασιλέα αφών fol. SS' ίο άναρρηθήναι. γνωσίς τε τούτων εις Μαυρίχιον άφιγμένη, χαϊ ύπόνοια είς Γερμανον ως αίτιον της τυραννίδος, χαι απειλή, χαι μήνυβις της βασιλικής απειλής δια τον γαμβροϋ Θεοδοσίου, χαι καταφυγή Γερμανού προς τον νεων της θεομήτορος. Τών Κύρου «ai Στεφάνου τοϋ ευνούχου, δς 25 Ιπίτροπος έτέταχτο τοις βασιλέως παισίν, προς Γέρμα νον αποστολή είς το έξελθεΐν αντόν τοϋ ναοΰ κα'ι απραξία ' και η δια ράβδων μαστίγωΰις Θεοδοσίου τοϋ παιδός ύπο τοϋ πατρός ενεκα της πρός τον πενθερόν χαταμηνύσεως. και μεταφοίτησις Γερμανοϋ άπο τον νεω της θεομήτορος έπί 30 την άγίαν ΣοφΙαν, χαι πάλιν πρόσχλησις έπί το Ιξελ9εΐν, TÎjs σιτοδείας

7 "Ιβτρον Α. — 1δ παρέοχετο] ές sec. m. in lit. Α. — 23 της θεομήτορος των Κύρου. xal A τϊ)ς θεομήτορος, τών Κνρου καϊ Β. — 24 Kvçov A m. 2 Κνροϋ A m. 1. Theophylactu«, ed. de Boor.

2

18

PHOTII

και άπεί&εια, 'Ανδρέα τινός συνεχώς φοιτώντος ταΐς λιτανείαις τήν εξοδον κεχωλνχότος. &όρυβοί τε και έμπρηαμος τής κατά tf¡v πόλ ιν οικίας Κωνσταντίνου τον πατρικίου, δν Αάρδυν έπεχάλει τα πλη&η ' καΐ απορία Μαυρικίου καϊ άπόδρασις. οπως κλύδωνος γεγονότος ¿γκοπήν προς τήν 5 άπόδρασιν λαμβάνει, και άποατολή θεοδοαίου τον παιδός πρός ΧοΟρόην, και υποστροφή πάλιν από Νικαίας τ-η έπιδείξει τοϋ δακτυλίου, o ην εις σύν&ημα τω παιδί παρά τοϋ πατρός ποιη&έν. οπως τε προς τον τύραννο ν ol τοϋ άστεως, iv οΐς ην xal ó Έδομίτης, προβεχώρηβαν. οπως τε Γερμανός κατα- ίο σχευάξων εαυτω τήν βαΰιλείαν αποτυγχάνει, των Πρασίνων άπειπόντων την άνάρρησιν δια το της αίρέσεως αντόν είναι, ως ¿κείνοι ϊφασκον, των Βενετών, είτα άναγόρενσις ¿ν τω ναώ τοϋ αγίου 'Ιωάννου εν τω Έβδόμω τοϋ Φωκά" Κυριάκος δε τηνικαϋτα τους της βασιλίδος αρχιερατικούς ίγκεχείριστο 15 νόμους, εϊβοδός τε Φωκά προς τα βασίλεια, καΐ άνάρρησις Αεοντίας της γυναικός Φωκά. και περί τήν τόπων στάοιν των δημάρχων ί'ρις, και ώ&ισμος Κοσμά τοϋ δήμαρχου των Βενέτων νπο Αλεξάνδρου και ΰβρις είς Άλέξανδρον. και μνήμη Μαυρικίου, ώς ονκ άπέ&ανεν, και δια τοϋτο τον 20 τυράννου πρός τον φόνον του βασιλέως μάλλον 6ρμη. άναίρεσίς τε τών τοϋ βαΰιλε'ως παίδων ίνώπιον τοϋ πατρός iv τοις Eiτροπίου, και φιλοσοφία και εύχαριστία τοϋ βασιλέως, xal αύτον ¿κείνου δια Λιλίου àvcιίρεοις. καΐ περί της ¿πΐ 'Ηρακλείου τον βασιλέως ευρεθείσης δια&ηκης Μαυ- 25 ρικίου τον ανιοκφάτοφος. οπως τε τα σώματα των βασιλέων τω &αλαττίω §ο&ίω παρεδόθησαν, έπιτάφιός τε εις Μαυρίκιον και οπως τας άντιδόσεις τών παρανομη&έντων αύταΐς είς Μαυρίκιον αί'Ρωμαϊκαί δυνάμεις χρίσει προνοίας θείας έλάμβανον, ¿>ς ¿ν ολίγω χρόνω μηδένα τών κοινωνησάντων 30 4 Αάρδνν Α Ααρδνν Β coll. Bekk. Anecd. p. 1195. — 10 Έβδομίτης coir, ex 'Εδομίτης pr. m. ut vid. A, Έδομίτης Β cf. Tneophyl. V I I I , 9, 13. — 2 1 φόνον A in mg.

SUMMARIA.

19

της τνραννίδος ix τοσούτον πλή%ους νπολειφδήναι, άλλ' οί μεν λοιμω ot sec. m. in Ut. Α. — 22 Κωναταντίναν Α. — 24 τον] τ&ν Α. 2*

20 foL 1.

THEOPHYLACTI

TA TOT ΔΙΑΑΟΓΟΤ ΠΡΟΣ&ΠΑ ΦΙ AO ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΠΡΟΛΟΓΙΖΕΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.

1

ΤΙ τοϋτο, θυρατίρ; αγε δή μοι τό διαπόρημα τοϋτο γλιχομίντ] μα&εΐν διάλυσαι ola μίτψ τινί tjj σαφήνεια ού 5 μυ&ιχόν περαιονμέντ) λαβύριν&ον. δνοέμβατα γάρ μοι και

2 δυΟανάγωγα τα της ΰεωρίας προαύλια. 'ΙΣΤΟΡΙΑ. & φιλοσοφία, πάντων βασίλεια, ει γε σνμπρίπει ¿μοΰ τε πυ&έσ&αι, αυτήν δε διδάσχεσ&αι, άποχρινονμαι ώς έχω συνέσεως. μηδέν γαρ αγνωστον εχοιμι καλόν, ϊμονγε και τω Κνρηναίω ίο 2 4 Β 3 δοχεΐ. ΦΙΛ. ήδέως Ιροίμην ίγώ, οπη τε χαI όπως χ&ίς και τρίτην άνεβίως, α> &ύγατερ. ¿πέχει Si ' τον λόγου πάλιν ήμ&ς καϊ ola χαλινω τινι πρός αιωπήν άναχρούεται τό της άπιΰτίας έπαγωγότατον, μη πού γε φαντασία τις τερατισμά4 των ήμ&ς φενακίξηται. πολλού γαρ χρόνου έτε&νήχεις, 3> 15 παΐ, ¿ξ οτου εΐοήρρησε ri¡ βασιλίδι αύλη á Καλυδώνιος τύραννος Οιδήρω περίφραχτος, μιξοβάρβαρος αν&ρωπος, το κυκλώπειον γένος, & τ^ς σώφρονος άλουργίδος άσελγέστατος fol. ι» Kivταύρος, ω βασιλεία οίνοφλυγίας αγώνισμα, χò γαρ ετερον ΰιωπήσομαι αΐδοί της έμης ενκοσμίας της τε τ&ν άχουόντων 2ο 6 σεμνότητας, χάγω δη τότε της βασιλέως στοάς έξωστραχίσ&ην, ω &ύγατερ, και της 'Αττικής ¿πιβαίνειν ονκ ην, ¿πότε τόν Ιμον βασιλέα Σωχράτην δ Θραξ Ιχεΐνος διώλεΰεν "Ανντος. 6 χρόνφ δ' ϋστερον Ήραχλεΐδαι

διέσωσαν

και τήν

κολιτείαν

6 μα&είν] &ανεϊν V corr. vulg. — 6 περαιονμενη Bo. 175. περαιονμενη vulg. — 7 δυαανάγωγα Υ δναάγωγα vulg. — 10 ίμοίγε V. — 14 τερετισμάτων Be. col. 462. — 16 ψεναχϊξεται V. corr. vulg. — πολλον γαρ τον χρ. vulg. του om. V. — 17 αιδηρωπερίφραχτος V sed eroso acc. gui erat spr. η positus. Fort, αιδηροπερίφραχτος. — 19 ώ Y coir. vulg. — βασιλείας V corr. Β.

HISTORIAE DIALOGUS.

21

άπέδοΟαν τό π αγος τ&ν άναχτόρων άποδιοπομπηοαντο, val δήτα καί προς τα βαβιλέων τεμένη είΰωχιΰαν. nal περιλαλω 7 τà βασίλεια καί ταύτα ôij tà άρχαϊα καί Αττικά μουσουργώ χελαδηματα. έμοί μίν ái¡ ταϋτα οπως Ιχει χαλώ ς' σοΙ δ\ 5 & θνγατερ, τίς χαι οπως σωτήριος γέγονεν; ΙΣΤ. μών ονκ 8 οΐσθα, βασίλεια, τόν μίγαν τής ¿πανταχόθεν οικουμένης αρχιερέα xal πρόεδρον\ ΦΙΑ. πάνυ μεν ονν, ω θνγατερ. φίλος έμός οΰτος παλαιότατος καί θησαυρός οίκειότατος. ΙΣΤ. Ιχεις ovxovv, ώ βασίλεια, τό ξητούμενον αντοσχέδιον 9 ίο ερμαιον. έχεϊνος ένεψύχωΟεν &σπερ ¿κ τάφου τινός της 25 Β άλογίας άναλαβόμενος, οϊάπερ "Αλκηστίν uva άλεξικάχου τινός Ηρακλέους άναστησάμενος §ώμγ. είβεποιησαχο δε μεγαλοφρόνως περιέβαλέ τε ¿σθήτα φαιδράν nal χρυσέψ κατεκόσμηδεν ορμώ. τόν δί κρωβύλον τουτονί, τέττιξ [ό] αρα αντψ 10 16. χρνσεός Ιστιν ¿φεζόμενος, ο θεσπέσιος ούτοσΐ κατηγλάϊσε τω foL 2« re παρόντι συλλόγφ έλάμπρυνεν, βήμά τε προτέόειχεν ευμενώς Ιδρυμένον nal παρρησίαν άκίνδυνον. ΦΙΑ. αγαμαι, 11 θύγατερ, τής μεγαλονοίας τόν [εροφάντην ίγώ, όπόσης κατορθωμάζων άναβάαεως ¿πιβέβηχε τήν ύψηλήν tijç θεολογίας so άχρώρειαν περιχαθημενος ini τε τόν χολοφώνα τ&ν άρετ&ν την άποιχίαν ποιούμενος, και τ&ν ύπό σεληνην πλεονεκτημάτων αντέχεται, καί βίος αντώ οί πανάριΟτοι λόγοι' ονκ ¿θέλει γαρ οϋτε τόν περίγειον κόσμον μένειν ¿κόβμητον. οΰτως όναίμην χ&ν ¿μών έραΟτών. í¡ οώματος έκτός φιλο- 12 26 αοφεΐ έπΐ γής, ïj θεωρία σωματωθεΐσα μετά τ&ν άνθρώπων 1 άποδιοπομπήοαντο V άπείιοχομπήβαντο vúlg. — 2 είϋάχηβαν V corr. Β. — 4 Siros; V όντως vu!g. — αν Y corr. vulg. — 8 «aWtoroe? ut VII, 7, 14; VIH, 4, 4. — 10 ¿νειρΰχωβεν V άνεψνχαβεν vulg. μ' άνεψνχωαεν Βο. 219. — 11 'ΑΙκίβτην V "Αχηβτιν vulg. corr. Β. — 14 te Bo. 809. — *ροβνλον V. — τέτιξ V. —ό del. Bo. 809. αω. Be. 462. — 16 οντωβΐ Bo. 809. — 1β συλλογισμφ codd. de Boor συλλοχισμφ Be. 462 συλλόγφ Bo. 309 (of. Vili, 12,4) et Niesen. — 17 έμμενώςΐ — 23 νέμειν Be.

462. — 24 ή — ή Βο. 220 cf. Theophyl. Ερ. 1fin.ι} — ή\ή — ήΒ.

22

THEOPHYLACTI

18 wç αν&ρωπος άναατρέφεται. ΙΣΤ. κάλλιβτά γε, βαβίλεια, τ&ν ¿γχωμίων τον ΰτίφανον Ι'πλεζας. άλλ' εΐ σοι όοχει, περί ταυτηνΐ τi¡v ηλάτανον κά&ιΰαι μικρόν' άμφιλαφες γαρ το δένδρον, τοϋ τε αγνού το ϋψος xal τό ονΰχιον πάγχαλον. 14 ΦΙΑ. πρόαγε δητα, ω παΐ, και βαλβίδα uva rf¡ διηγηθεί τοις φιλαχροάμοδιν ίοΰπερ ¿ντί&ει ηροοίμιον. ¿γω δέ eoi Ιπιβτήδω τόν νουν oîà τις Ί&αχήαιος, μή διαβύΰαΰα τα ωτα, 15 xal ΣειρηναΙων αφηγημάτων άχονΰομαι. ΙΣΤ. τοιγκροΰν toι. «τ ηει&αρχήΰω, βαβίλεια, την τε της ίβτορίας λύραν τινάζομαι. 26 Β l'ero δί μοι πληχτρον αύτή μονΰιχώτατον' '£1χεαν6ς γαρ ίπιβτήμης Ι'φυς xal λόγων Τη&νς, ¿ν eoi τε πάσα χάρις, ατε νηβος, (τήν περι πόντος} άπείριτος ¿ΰτεφάνωται.

ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΑΠΟ ΕΠΑΡΧίΙΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΝ Α'.

α'. Άναγόρενΰις Μαυρικίου, τον 'Ρωμαίων βαβιλέως, χal δημηγορία Τιβερίον τον αντοχράτορος. β'. Περί της γενομένης 9εΙας ¿μφης Τιβερίω τω αυτοχράτορι. 2 fi" coi villa, cf. Quaest. phys. p. 12. Boiss. είβω V. — cf. Platonie Phaedrum p. 230 B. — 3 χαθ·ιααιμιχ^όν V χα&ίαωμεν μιχςόν vulg. καΦήσ&αι μικρόν Quaest. phys. at cf. var. lect. ib. p. 186. — 6 τ-jj ¿ιηγηαει V της διηγήβεως vulg. — 6 ώσχεοεί τί&ει Bo. teste Be. 462. — 11 Τη&ύς ser. e coni. τι&6ς V tis vulg. — Α. ν. χάςις incipit p. 179 Excerptorum ntçl γνωμων, quorum folium praecedens interiit. — 12 την ittçi •πόντος add. vulg. ex Horn. Od. X, 196 om. V Exc. — àntïριτος lit. ex άπεί(/οτος V άηείςητος ut. vid. Exc. — Post. v. 12 τέλος τοϋ SiaXiyov add. Exc. — 13 De inscriptione operis egi in praefat. — 17 Τιβιςείον V. — 18. Τιβιςείω V.

raSTOEIAE INDEX.

23

γ. Θάνατος Τιβερίου τοϋ αντοχράτορος. δ'. Σπονδαι 'Αβάρων καϊ 'Ρωμαίων, ε'. "Οπως ίλέφαντα ίΰτορήΰαι δ Χαγάνος τόν βαβιλέα ητηβατο. ς'. Περί της χρυΰης κλίνης, 5} ν λαβείν δ Χαγάνος παρά τοϋ αντοχράτορος έξφτήβατο. ξ'. '£1ς εϊχοβι χιλιάδας χρυβίων προα&εΐναι ταΐς Ονν&ηχαις 'Ρωμαίους δ βάρβαρος κατηνάγχαΰεν. η'. Κατάλνΰις τ&ν πρδς τους 'Αβάρονς απονδών. θ'. "Αλωβις Σιγγηδόνος της πόλεως, ι. "Οπως Αυγούβταν και τό Βιμινίκιον, πόλεις 'Ρωμαίων, δ Χαγάνος έπόρ&ηβεν. ια'. "Εφοδος τ&ν 'Αβάρων ¿πΐ την 'Αγχίαλον πάλιν, ιβ'. Πρεΰβεία 'Ρωμαίων πρός 'Αβάρονς. ιγ'. Περί της των πρίββεων άτιμίας. ιδ'. Πρεΰβεία ετέρα 'Ρωμαίων πρός Άβάρους. ιε'. ΣπονδαΙ·'Ρωμαίων nal 'Αβάρων. ΐ ζ . Περί της των Σχλανηνων ¿πΐ τα Μακρά τείχη ¿φόδου. ι ξ'. 'Ανδραγα&ία Κομεντιόλου τοϋ Οτρατηγοϋ. ιη. "Οπως δ Χαγάνος τάς 'Ρωμαϊκός καταλύει ΰπονδάς, καϊ κερί Βοοχολοβρά τοϋ μάγου. ίθ'. Πόρΰηΰις πλείΰτων πόλεων 'Ρωμαϊκών νπί) τον Ε&νους τ&ν 'Αβάρων γενομένη, κ. Πόλεμος Περο&ν και 'Ρωμαίων ini τον ποταμόν τόν Ννμφιον. χα'. Γάμος Μαυρικίου καϊ Κωνβταντίνης τ&ν αυτοκρατόρων, κβ'. Περί τοϋ γενομένου ίμπρηΰμοϋ êv τω Φόρω κατά τα προοίμια της βαύιλείας Μαυρικίου του αντοχράτορος. χγ'. Άναίρεβις Παυλίνου τοϋ γόητος και περί τοϋ &αυματος τοϋ κατά τήν κόγχην Γλυκερίας της μάρτυρος. 2 '-Αβάοων sec. m. corr. ex βαρών V. — 6 ην V. — 10 Σιγγηδώνος Υ. — 13 Άγχιαλόν V. — 18 Σχλαβην&ν e Σχλανηνων iiicert. qua manu corr. in V. — 21 Βοοχολοβρά sed β in lit. V.

24

THEOPHYLACTI

χδ'. Περί τοϋ !Άφονμων xa « "Αχβας τ&ν φρουρίων, χε'. Μάχη 'Ρωμαίων xal Περα&ν, και οπως ί> 'Ιωάννης καταστρατηγείται νπό τών βαρβάρων, χζ'. Περί τοϋ μεγάλου αειαμοϋ τοϋ γενομένου κατά την εναρξιν τής άναγορεναεως Μαυρικίου, τοϋ 'Ρωμαίων s βαΟιλίως. χξ'. ΠΐρΙ της ύπατε/ας Μαυρικίου τοϋ αύτοχράτορος. χη'. "Οηως 6 Φιλιππιχός της εωας δυνάμεως υπό τοϋ αντοχράτορος γίνεται ατρατηγός. 10 κθ'. 'Λνδραγα&Ια Φιλιππιχοϋ. λ'. Άναχώρηαις ix της Μηδιχης των 'Ρωμαίων, xal οηως ανυδρία rò 'Ρωμαϊχόν ίχινδννευΰεν. ka'. "Οπως τήν 'Αρξανηνήν χφραν 6 'Ρωμαίων ατρατηγός προνομη παραδέδωκεν. λβ". 'Αριατεία τής 'Ρωμαίων δυνάμεως. 15 Ay'. Όπως τά χατά τήν Μαρτνρονπολιν 6 ΠερΟων ατρατηγός χατεπόρ&ηαεν. Ιδ". Πρεοβεία Περα&ν ηρός 'Ρωμαίους, λε'. Ετέρα πρεοβεία Περα&ν πρός 'Ρωμαίους. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΝ Β'.

20

α'. Περί τοϋ 'όρους τοϋ 'Ιξαλά. β. Περί της χατά τόν Καρδαρηγαν άλαξονείας. γ'. Μάχη περί rò "Αρζαμον 'Ρωμαίων xal Περα&ν, *oi νίχη ίηιφανεοτάτη 'Ρωμαίων, δ'. "Οπως αχυλενουβι 'Ρωμαίοι το βάρβαρον. »5 e'. Φνγ^ι τοϋ Καρδαρηγαν έπΐ τό Δ αράς, xal οπως fatò τοϋ αατεος οΐ ΛαρηνοΙ άποπίμπονται τόν Περα&ν στρατηγόν. ς'. Περί τοϋ άριατεύααντος ίν τω ποΑέμω στρατιώτου. ξ'. 'Επιστρατεία 'Ρωμαίων χατά της 'Αρξανηνης. to 1 Αφονμον sine acc. et epir. V. — Άχβας sine ace. V. — 26 Δ άρας eodd. de Boor A αράς eorr. Nissen.

mSTOKIAE INDEX.

25

η. Περϊ Μαρον&ΰ καϊ'Ιωβίου των ήγεμόνων τίΙς'Αρξανηνής αΰτομοληαάντων 'Ρωμαίοις. Περί της Ιδιωτικής δυνάμεως της αυνα&ροιΰ&είΰης ύπό τοϋ Καρδαρηγάν είς τό ¿ξαπατηΟαι 'Ρωμαίους, ι. "Οπως 6 'Ηράκλειος, ó 'Ηρακλείου πατήρ τοϋ αύτοχράτορος, παραδόξως ¿nò της χαταοχοπής διαβάζεται. ta'. Περϊ Ζαβίρτα τοϋ Πίρβου. ιβί. "Οπως τϊ}ς τοϋ Χλομαρ&ν πολιορκίας 'Ρωμαίοι ίαιίχονται. ιγ. Περί της ά&ρόας φυγής καΐ άλόγον Φιλιππιχον, τοϋ 'Ρωμαίων ατρατηγοϋ. ιδ'. Περί της γενομένης άχαξίας τοις 'Ρωμαϊκοϊς ίκβτρατεύμαΰιν. U. Περί της ίπενεχ&είβης νόαον Φιλιππικω τω 'Ρωμαίων βτρατηγω, καΐ όπως S 'Ηράκλειος, 6 'Ηρακλείου πατήρ τον αύτοκράτορος, τας φροντίδας της Ηγεμονίας ίλόμβανεν. ις'. "Οπως τοις μεοημβρινοΐς τής Μηδικές προοβάλλει 6 της 'Ρωμαίων δυνάμεως ύποΰτράτηγος. it- 'Λ? Ιαρος &ρα προΰβάλλοναι 'Ρωμαίοι κατά τής Περα&ν πολιτείας. ιη. Ώς Κομεντίολοςχατα της τών Άβάρων ατρατεύει δυνάμεως. id1'. Περί 'Άαιμού&, τοϋ ¿ξάρχου της πεζικής των 'Ρωμαίων δυνάμεως, καΐ ως τοϋτον ot "Αβαροι κατίαχον ξωγρηβαντες. κ. "Όπως αί τ&ν 1Άβάρων δυνάμεις άνα τήν θρακην περιεχύ&ηβαν. χα'. 'Εκκληβία 'Ρωμαίων, ει πολεμητέον, χαϊ δημηγορία καΐ άντιδημηγορία, εΐπερ χρή τόν Κομεντίολον ταΐς τ&ν 'Άβάρων δυνάμεοιν Ιπιτί&εα&αι. κ$. "Οπως φωνή παραμορφω&εΐαα τη 'Ρωμαίων ¿χτάξει άδόκιμον avrij τήν τοϋ Χαγάνον Ιπιβολήν Ιποιήβαχο. 13 νόβα V. — 30 χαραμομφα&εΐβα V. — 81 τήν xatà τον Χαγάνου e Photio scrib.

THEOPHYLACTI

26 wf. Περί Bovoù και

τον βτρατιώτου

οπως τους

ζεδ&αι πρώτος κ% οΰτω τοις — επιμέλεια Exc. περί γνωμών p. 180 fin. et p. 329 init. — 17 προαεχέατατον] πίησιέατςρον m 2 in ma. V. — προαψορώτατον] olxtióτατον m. 2 in mg. V. — 19 δ ούτοι Υ δϊ ούτοι vulg. — 21 πρός V παρά vulg. — 22 τον del.ì — Σιρμίον V.

LIBER I, 2, 3.

45

φροντίδας της των Καιδάρων ¿ποχεΐΰ&αι χα&έδρας. τό δ' 6 οπως Μενάνδρω τω περιφανεΐ Οαφως διηγόρευται' περί ων οϋ μοι βχολή έπεξεργαΟτιχώτερον τοις μαχροίς έχείνοις λόγοις ¿πεξεί&εϊν, αν&ις δ' άριξηλως είρημένα μν&ολογενειν nul β ποιητιχοΐς έπιτρίβεΰ&αι μώμοις. ίπεί δε iv χεραι τό 'άΰζν 6 ¿γεγόνει τών Οϋννων, προηλ&ον ut βπονδαί, οπως ήΰνχίαν άΰπάΰοιχο τό πολέμιον και τήν ηρεμίαν φιλοβοφηβοιεν. ut 7 δε δνν&ηχαι ¿πονείδιΰτοι 'ΡωμαΙοις ' μετά γαρ τηλιχοϋτον χολοφωνα χαχον, οϊά πως άγωνο&έται χαΟημενοι, &απερ ίο δθλον ενδοξΙας δ&ρα λαμπρά τοις βαρβάροις παρείχοντο 3 9 Β όγδοήχοντά τε χιλιάδας χρυαών χα&ωμολόγουν ¿ν' ίτος ίχαστον τοις βαρβάροις ¿γχαταβάλλεσ&αι δι' ¿μπορ/ας άργύρου τε χαϊ ποιχίλης ¿Ο&ητος. ού περαιτέρω δε διήρχεΰαν τών 8 δύο ¿νιαντών at βπονδαί' χατην&αδίβατο γαρ 'Ρωμαίων δ 15 παρά τοις Οϋννοις Χαγάνος οΰτω λεγόμενος, φήμη δέ τις fol. 17* άμφ' aitòv πρό τοϋ τήν είρηνην διαφ&αρηναι περιεχέχντο, ως ζώα τρέφεται παρά 'Ρωμαίοις τω μεγέ&ει xal τω βώματι ¿μφανέΰτατα. διο έξγτηβε βαβιλέα είς ftiav τούτων ¿λ9εΐν. χαϊ ψυχαγωγεί θδττον δ βαβιλευς της ΐΰτορίας τόν Ερωτα 9 to xcà δίδωοιν είς δεωρίαν ¿λεφάντων γενίο&αι, τιέμψας ως αυτόν ix τών παρ' αντώ τρεφομένων &ηρ(ων τό ¿ξοχώτατον. ¿πηνίχα δ' είδεν τό Ίνδιχόν ξ&ον δ Χαγάνος ίλέφαντα, 10 παραντIxu καταλύει τό &έατρον χαϊ παλιννοΰτεΐν προβτάττει 1 ¿ποχείβ&αι vulg. ίπεχεΐύ&αι V. — 2 περί &ν — 6 μάμοις Ere. περί γνωμών p. 329. — 4 cf. Homer Od. XII, 462. — 6"Orι τό ΣΙρμιον τό &στν ίπεί iv χερβϊν ¿γεγόνει τών Οϋννων inc. L (Leg. Gent.) — 7 φιλοσοφήοοιιν V L φιλοσοφηβιιεν vulg. — 8 τηλιχοϋτον V L τηλιχοντον vulg. — 12 ίμπορείας Phot. — 13 άιηρνααν L. — 14 χατην&αδίβατο (ut coni. G. Dindorf in Steph. thes. s. ν.) V χατην&αδιάβατο L vulg. — ó παρά τ. Οΰννοις λεγ. χαγάνος L. — Χαγάνος V L ubique Χαγ&νος Β. — 16 άμφ' otti. L. μ eras in V. — 18 έξητηβε V (¡¡τήαατο Ind. huios capitis ftηαε Theophan. p. 263, 2) έζητηβε L vulg. — βαβιλέα ΜανρΙχιον L. — 21 &r¡qíov L. — 23 παλιννοβτεΐν (ut reïl. lode omnibus Theophylactns) L καλινοβτεΐν V vulg.

46

THEOPHYLACTI

τό θηρίον παρά τόν Καίΰαρα, i¡ χαταηλαγείς άποφανλίοας το θανμαξόμενον, ονχ έχω ειπείν' ον γαρ &ν ¿χρυψάμην. 11 Ιπώχλει âè τόν Καίΰαρα xal χλίνην χρυδην τεχνονργήΰαντα ώς αύτόν παραπέμψαι' ini τοΰοντον γαρ τοντον μετεώριξεν η της παρονΰης τύχης άκρώρεια. βαΰιλευς δε τό δ&ρον δ 12 ίξεργαδάμενος βαΰιλιχώς μετεπίμπετο. 6 δε βοβαρευόμενος πολλώ μάλλον χατεβρεν&νετο ola προπηλαχιξόμενος τω άναξίω τοϋ δωρήματος, άπεπέμπετο δε καρά ιόν αυτοκράτορα ως εντελές τι xal ίίχομψον τήν χρνΰην άλαζονιχώ13 τερον χλίνην. val μήν ήξ¿ov nal πρός ταΐς όγδοήχοντα τοϋ ίο 4 0 Β χρυβοϋ χιλιάδι nal ίτίρας εΐχοΰιν άν Irò ς ϊχαβτον παρά toi. π*'Ρωμαίων άποίΰεβ&αι' nal dfjra δυΰαναύχεχοϋντος τοϋ αυτόχράτορος, περιφρονεί τάς Οννθήχας xal τον ς 8ρχους ταΐς 1 αϋραις φέρειν ίδίδου, 4 ά&ρόον τε τήν πολίμω φίλην άράμενος ύάλπιγγα τάς δυνάμεις ΰυνή&ροιξΐ xal την Σιγγηδόνα 15 την πάλιν ίζαπιναίως αφραχτον ονΰαν ¿λάμβανε πολεμικών τε όργάνων χηρενουβαν δια τό ix της είρηνης §α&νμίαν πολλήν ύπερεχχεΐΰ&αι της Θράκης' άφύλαχτον γαρ εΙρήνη 2 και προμηθείας ουκ άνεχόμενον. των τε τοϋ αατεος τοις πλείΰτοις ανμπαρομαρτεϊ iv τοις άγροΐς αύλιξομίνοις, της 20 αλω τοϋτο χατεπειγούύης ποιεΐν ' θέρους γαρ &ρα ύπ%ν, 3 xal οΰον άποξην ί&ηΰαυρίξοντο. άχονιτί δε την πάλιν ούχ εϊλεν 6 βάρβαρος' μεγίατη γαρ ΰυμπλοχή άνα τάς πνλας Ουνεπεπτώχει τοϋ αατεος, πολλούς τε τ&ν 'Αβάρων διαφ&αρήναι βυνίτυχεν, Καδμείαν τι, τό τοϋ λόγου, άποφέριύ&αι » 1 η άποφανλίσας (άποφο'.νλήσας L) τό θαυμαζόμενον L V τό &αυμ. η άποφανλίαας vulg. — 3 ¿πώχλει L επωχλεί V ίποχλεί vulg. — 6 ΪΙ-ειργααάμενος L. — ò ¿ε sqq. Suidas ν. ßfivΰνεα&αι. — 9 άλαξονινόμινος L. — 13 sq. Suid. ν. αϋραν et Xuyâvoi. — 16 σννη&ροιξε] des L. rj&çoifc Suid. — 18 "Dre άψνλακτον — άνεχόμενον Exc. stsçl γνωμών p. 329. — 19 άντεχόμενόν? — 20 tv τοις άγροίς V άγςοϊς om. vulg. iv τοις in εκτός mut. Β. — 24 πολλούς V πολλοίς vulg. — 26 Καδμείαν — νίκην Exc. πεςΐ γνωμών p. 329 quae add. : ΙπΙ των βλαβεςώς νικησάντων.

LIBER I, 8, 4.

47

νίκην' κολλάς τε καϊ héçaç άατνγείτονας πόλεις ληΐξεται. ταύτας ài φάστα καϊ τώνων Ιχτός' άόρατον γαρ ην τό xaxòv xal ταίς Ιλπίβιν άχαραδόχψον. άνελών τε Αύγούοτας nal 4 τό Βιμινάχιον (πόλεις δ' aitai λαμπραΐ ύπό τό Ίλλνριχόν t φορολογούμενοι) παραντίκα ΰτραχοπεδεύεται xal τήν'ΛγχΙαλον περιτίμνεται, τάς τε περιοιχίδας χώμας έδγωβεν' τόν ¿i τών δ Φερμών ύδάτων οίκον ούχ άναΟτήβαι φαοίν. λόγος ii τις ιβ* ήμας ίξεφοίτηΰεν, Ιν&άδε τα τοϋ Χαγάνον άπορρύψαβ&αι γύναια xal μια&όν τής άπολαύοεως ίχείνον αΐτεϊν μή καταριο ριπτεϊν τα τ&ν ύδάτων οίχοδομηματα. λέγεται δί τα ύδάτια ταϋτα 4 1 Β τοις λονύαμίνοις άγα&όν είναι καϊ είς ύγείαν τούτοις Ονμμαχεΐν. τρι&ν d' inιγενομίνων μην&ν πρεσβεύονται 'Ρωμαίοι πρί>ς β Χαγάνον καϊ τόν πόλεμον άπεχηρνκεύοαντο, ΈλπΙδιον ¿κπέμψαντες, Άνδρα ¿ς αυγκλήτον βονλήν άναγόμενον, της it τε Σικελίας ¿¡γεμονεύααντα καϊ τ&ν τοϋ πραίτωρος ίπιβάντα βημάτων' ά^χή δί τις αΰτη παρά 'Ρωμαίοις ονχ άκομψος, ξ,υνωρικεύονβι δ' αντω nal ΚομεντΙολον, ανδρα τ&ν αωματο- 7 φνλάχων τοϋ βαβιλέως ύπερφερόμενον} δ ν βχρίβωνα τ% ΑαχινΙδι φωνή 'Ρωμαίοι χαχονομάζονύιν. ίμον γοϋν αμφω so παρά τόν Χαγάνον ini τήν Άγχίαλον καϊ περί απονδ&ν ηξίονν &ς «ρούετάχ&ηύαν. τοϋ δί μή μετριοπα&οϋντος ¿πϊ 8 τοις άδιχημαύιν, άλλα καϊ προβαπειλοϋντος αύδαδιχώτερον τα λεγόμενα τείχη χα&αιρηβειν Μακρά, καϊ τοϋ μίν 'Ελπιδίον ύποχαλ&ντος τοις λόγοις καϊ μη δi ούτωαΐ ϋεραπεύοντος οίδαινό1 τε Y Sé Β. — 8 άκαραδόχητον (ut coni. L. Dindorf in Steph. Thes. ν. άπαςαδόχητος) Υ άπαραδόχητον wüg. — Αύγουστος Y (cf. Prooop. de aedif. IV, 6 p. 290,21) Αύγούαταν Index lib. I, 10 Phot. vulg. — 6 περιοίχι δας Y eorr. tnUg. — 8 άπορρύψαα&αι (priore ρ tn lit.) Y. — 9 χαταρριπτεΐν V χαταρρίπτειν vuïg. — 12 "Dr« in 1 Μαυρικίου πρεσβεύονται 'Ρωμαίοι inc. L. (Leg. Rom.) — 14 άγόμενον L. — 16 Suid. ν. ¿χομ-ψος. — 17 ξυνωριχεύουβι δ' αύτφ om. L. — 18 ύπερφες. βχρίβωνα χατά Λατίνους. f¡xov L cf. Said. ν. αχρίβας. — 20 Άγχίαλον L vulg. Άγχιαλόν Y Phot. Index lib. I, 11. — 22 «ροααπειλοϋντος Y. — 24 μηδί add. L Y.

48

THEOPHYLACTI

9 μενον φρναγμα, Κομεντίολος μεγαλοφρόνως τήν τής γλώττης toi. ΐ8τ ενγένειαν ¿πεδείχνντο την τε 'Ρωμαϊκην έλεν&ερίαν δίκιjv ΰώφρονος δεβποίνης τινός αχραντον &αλαμεύων και μη διαφ&είρων μοιχικαΐς κολακείαις, των άί-ιολογωτέρων των 'Αβάρων αμα τω Χαγάνω παρόντων, τοΐΰδε προΰεχρήΰατο §ήμαΰιν. δ 5. uΈδόκονν ΰε 'Ρωμαίοι, Χαγανε, τονς τε πατρωονς θρηΰκενπν &εοΰς και τονς Άλας των όρκων αΐΰχννεΰ&αι και δεξιάς και ΰνν&ήκας μηδαμώς ¿ποΟείεΟ&αι, μηδε τον της ειρήνης αξονα δια ΰον καταβάλλεσ&αι, ού μην ¿λλά και 42 Β δώρων βαΰάικων μεμνήο&αι πολλών και φιλοφροΰννης ίο 'Ρωμαϊκής, και της περι τονς ΰον ς προγόνους εύεργεΰίας, ταντον δε φιλοξενίας είπεϊν, ίπιλήΰμονα μή γεγενηα&αί ποτε, μήτε δ' ετέρων των νπο ΰον τεταγμένων άδικούντων 'Ρωμαίονς 2 άνέχεΰ&αι" πρέπει γαρ τονς ηγεμόνας ΰωφρονεΰτέρονς των υπηκόων καΐ είναι και όνομάξεΰ&αι, ίνα ο ΰον τω κράτει ΐ5 3 ύπερέχωΰιν, τοΰοντον και rjj αρετή διενέγκωΰιν. τοιγαρονν δια τήν ¿κ της ειρήνης εϋνοιαν άμνημονονΰι 'Ρωμαίοι των νπο ΰοϋ προνπηργμενων δεινών Χαϊ πολλών αδικημάτων γεγόναΰιν ίπιλήΰμονές, και φιλανθρωπία πάντων τών ¿&νών διαφέροντες ού προς ορεξιν άντιλνπήΰεως κεκινήκαΰιν όπλα' îo 4 την γαρ èς ϋΰτερον ήρεμίαν τών εμπροΰ9εν αδικημάτων νεανικώτερον έγχειρη&έντων περι πολλού Ιπεποίηντο, χαίρειν fo1' 19g φράΰαντίς ταΐς άντιδόΰεΰιν. ¿πει δε πάντα ΰοι παρώπται τα πρός καλοκαγα&ίαν όρώντα, και δίκης 'όμμα τνφλόν, και πόδες προνοίας χωλεύονΰιν άμοιβήν άξίαν τοις βεβιωμένοις SÌ άντιμετρεϊν ού δυνάμενοι, &εός δέ ΰοι το βονλημα οποι καΐ θέλει φερόμενον, ονκ Ιπιλήΰονται 'Ρωμαίοι της εαυτών άρετής, άλλα και μέγιΰτον κομιδή κατά ΰον ΰνΰτήΰονται 4 τών άζιολογοτέρων βαρβάρων L. — δ παρόντων εΐπεν des. L legati verba omittens cf. p. 50,25. — 7 alovq ex αλας factum V άλλους vulg. (cf. VI, 6, 7). — 14 ΤΌτι πρέπει τονς ήγεμόνας — άιενέγχωοιν Exc. περί γνωμών p. 329. — 16 νπερέχωαιν V Exc. ύπερέχοναιν vulg. — 18 νπό αοϋ del.?

LIBER I, 4, 5.

49

πόλιμov, xal φόνον πολύν χειρουργήδουδιν. προαηνέατερος 6 γαρ αντοΐς της ειρήνης δ πόλεμος, ore fit) την ήδυχίαν άδπάδοιτο το πολέμων, τί γαρ 'Ρωμαίων των πώποτε γης εύκλεέδτερον ύπερ έλεν&ερίας &9λούντων και δόξης s και πατρίδος χαι παίδων; εΐ γαρ ορνιδιν εύτελεδτάτοις τιΰϊν ύπερ τοΰ μη ήττη&ήναι εκάτερον μήτε εΐξαι 9ατίρω τον ετερον πόλεμος καρτεράς και μαινόλις Ιστι παράταξις, 43 Β τί δητα άν&ρώπους ο'ιει χαι 'Ρωμαίους, ε'&νος τε μαχιμώτατον χαί βαδιλείαν όνομαδτοτάτην ; ής ού ράδιο ν χαταιο φρονεΐν, εΐ μή γε μόνον ανταΐς ταΐς ίνάρζεΰιν. μή τοίννν ι μεγαλαύχει επί τοις κακώς διατε9εΐβι και άπίδτως το τήμερον' ίπΐ γαρ τοις κατωρ&ωμένοις το μέγα φρονεΐν ί'δως ¿παινετόν' το δ, ίπΐ χαχία βρεν&ΰεβ&αι ίν ϋβρεως μοίρα, ουκ iv εύκλεία προδήκει χαρακτηρίξεδ&αι. μεγάλα eoi τα 8 15 προ μιχροϋ της άγνωμοδννης ανδραγαθήματα' άλλα μεγίΰτη fol. ίο» xal των 'Ρωμαίων r¡ δνναμις, η τε τοΰ Καίδαρος έπιμέλεια, και των νποφόρων ί&ν&ν το ίπίχουρον, η τε των χρημάτων §οπή, τό τε της δρηδκείας παρά πάντα τα της οικουμένης Ι9νη ενοεβέδτατον xal δια τοντο xal δυνατώτατον. οϊς 9 ίο άντιδτρατενειν μόνον ή9έληδας, τοΰ δε όπως αν εΐη ήμέληδας. ποίους δί xal παρά τοις όμόροις ε'&νεδιν εύδοξίας χαρακτήρας άποίότ], 'Ρωμαίους αγνωμόνων ; ί) τί δοι λοιπόν Ινέχνρον πίΰτεως καταλέλειπται; οί δοί παρά δον παροι- ίο νοννται &εοί" 'όρκοι βιάζονται, βπονδαΐ καταλέλυνται, ενερ25 γέται πάδχουδι χακως νπο αού' ού πεί&ουδι δωρα δύναμιν αίδέδιμον έχοντα, εαδον ημάς ήρεμεΐν. μή την δη ν ευκαιρία» πρός κακήν άδολεαχίαν μετάβαλλε, κάί τους μηδέν ήδιχη7 μαίνολης V μαινολίς Β μαινάίης vulgP — 12 "Ότι ini zoìs χατωζϋ·. — χαραχτηςίζεα&αι Exc. χερί γνωμών p. 329. — χατος&ωμένοις V. — 13 δί έπΐ Exc. — 14 εύχλείας? — 16 των add. V. — 18 &ςηβν.είας in lit. ex &ρεα·Λΐίας V. — 22 'Ρωμαίους Β Ρωμαίοις V vuìg. — 23 αοί (MÍ com. Β) V βον vulj. — 25 νπο σου del. ? — 27 μετάβαλε codd. de Boor μετάβαλλε corr. Beáevliev p. 257. Π ¿στi codd. de Boor εστι corr. Niesen II p. 39 n. 1.

50

THEOPHYLACTI

κότας, μόνον δε δια το γείτονας είναι, λνμαίνειν πειρώμενος. 11 αΐδέα&ητι πρό τής ΰης κορυφής το 'Ρωμαϊκόν τοντϊ καί 44 Β ήμέτερον ίδαφος ' τοντό Οοι βωτήριον γέγονε καΐ μετανάατην ΐνηγκαλίΰατο καΐ ξένον και Ι'πηλυν εΐαωκίΰατο, οτε της εω τοϋ τε άρχεγόνον φύλου δ ΰός άποδαΰμός άπερρωγως διε- δ 12 Οχίζετο. μη τόν καλόν της φιλοξενίας διαλνΰγς &εαμόν, καί κατείπωοι φιλανθρωπίας οί αν&ρωποι, καί διδάξγς τονς &KOVOVτας ως αΐτίαν κακών βδελνττεΰ&αι τήν ενοέβειαν. εΐ foL sor dì nal χρημάτων ίρας, %δη αοι τούτο παρά 'Ρωμαίοις διήνναται· φιλότιμον γαρ τό %&νος, καί ΰηΰανρός αντω τό μεγάλο- ίο 13 πρεπίς καί φιλόδωρον. ΪΟτι δί οοι καί γη ενρεΐά τε καί πολλψ τω μήκει τήν έπίδούιν ίχουΰα, ¿>ς μητε ατενοχωρεΐa%al ποτέ τονς οίκητορας μήτε ΰρνψεως άπορεΐν τονς έπι14 βαίνοντας, Ιπάνηκε τοίννν επί τήν ΰαντοϋ, καί Col 'Ρωμαίοι πεφιλοτίμηνται, καί περαιτέρω των οων ορων τήν ιβ 16 βήν μή μετοχέτενε δνναμιν. ovâiv γαρ άδικησονΰιν άνεμοι, εΐ καί §αγδαίως Ιπιφοιτήαωΰιν, δένδρον είύ&ενίς καί μετάρΟίον, ψπερ ή κόμη πολλή ύτερρόν τε τό πρέμνον ίμβιοί τε al ξίξαι άμφιλαφές τε τό βκίαβμα, οπερ διατρέφονβιν &ραι καί ΰδωρ, ΐ) τοις ¿χετοΐς κατάρδον, J¡ τοις νετοΐς ονρανό&εν *> 16 περιλιμνάξον τε καί πιαϊνον. οί δε καί άκόλαβτον πόδα περαιτέρω των οικείων έκτείνοντες μετά τίνος ένδίκον ποινής ¿•ψέ ποτε φιλοοοφηΰοναιν, τ^ν αίσχννην άνιαροτέραν τ&ν πα&ημάτων φέρειν ονκ ί'χοντες" 1 6. 'Επεί ($' 6 μέγας ούτος διεπερατοϋτο τοις φημαοιν ΐβ Ρλεγχος, άνάξεβις αίματος μέγαν τω Χαγάνω &υμόν Ιπεκν45 Β μαινεν, τό τε πρόσωπον απαν ύπό της όργής έφοινίααετο, 1 δί del.? — 4 ήνεγκαλήβατο V ήνεγκαλίβατο vuìg. coir. Β. cf. III, 4, 9; δ, 6. — 6 άπάδ.* ασμος [eras, ρ) V άπόδαβμος vulg. — 7 διδάξ^ς ser. e. coni, διδάξεις Y vulg. - 8 εύαέβειαν Y άαέβειαν vulg. — 10 αύτώ V avtov vulg. — 14 ααντοϋ, ααντοϋ νήν V οήν γήν, ijv vuìg. — 1δ δρων Υ. — 18 ή] . — 23 άνιαροτέραν V. — 26 iittl δ' & μέγας cont. L. cf. p. 48, δ.

η

LIBER I, 6, 6.

51

των όφ&αλμών νποχροχαινομένων η) φλογΐ της κνίας δι' foi. 20 γ ολου τε τον οχήματος ύποδηλονντων ort μη των πρέσβεων φείδεται' των τε όφρνων ¿ς μέγα έξανιβ·ταμίνων και μικρόν δεΐν των μετώπων άπειλουσων υπερίπτασ&αι, μίγιϋτος άπηώ6 ρητο τω Κομεντιόλω 1% της διαλέζεως κίνδυνος' τήν γαρ 2 των πρέσβεων 6 βάρβαρος διαφ&είρας αΙδω δεσμοΐς τον Κομεντίολον ητίμωσεν, ίνέρσει τε ξ-ύλων ποδοχάχγ τους πόδας ύπέ&λιβεν, τό τε σχηνοπήγιον διέρρηξε τό του πρέσβεως, χ&ντεν&εν έπιχωρίω νόμω τινί \ημία θάνατος ην άπειλονιο μένος. δ' ίστεραία τά τον 9νμον κατηννάζετο, λόγοις 3 τε πι&ανοΐς παρηγορούντο οΐ των 'Αβάρων δννατώτατοι τον Ηγεμόνα ύποπεί&οντες όπως μή δογματίσοι κατά Κομεντιόλου τόν θάνατον, καϊ πεί&ουσι μέχρι των δεσμών άποχρήσειν άδιχεΐσ&αι τους πρέσβεις. έπινεύσας γονν 6 Χαγάνος ητιμω15 μένους Ις βασιλέα ¿¡¡έπεμπε βωτηρίαν ου προσδόχιμόν οφιδιν αντοΐς δωρησάμενος. Τον δ' Ιπιόντος ίτους πάλιν δ Έλπίδιος ΙπI η) αντί] 4 πρεσβεία χειροτονηθείς άποστέλλεται, καϊ ως τόν Χαγάνον γενόμενος ¿¡¡φτει πρεσβευτών &μα αντώ ές βασιλέα γενέσθαι, fo1·21r 20 οπως άναξωπυρώσειε τάς σπονδάς nal ειχούιν ετέρων χιλιάδες χρυσών ταΐς συνθηχαις εΐηΟαν έπαυξηματα. 6 δε Χαγάνος & 1 των όφθαλμών — άνίας om. L. — τ&ν V χαΐ των vulg. — νποκροκινονμένων? — άνίας V άνοιας vulg. — δι&Χον V vulg. — 3 τ&ν τε όφρνων — ΰπερίπτασ&αι om. L. — 4 άπ^ώρητο V sed το sec. ut vid. m. add. — 6 βάρβαρος V sed βαρ in lit. — 7 Κομεντιόλον V. — iv ΐραει L ίνεραεί V êv (ΐρκτ$ vulg. — ποδοκάκ-η vulg. noöoxxaitjj V nodoxáwfl L. del.? — 10 dì νατεραία L vulg. — *ατευνάξετο L. — 11 πει&ανοΐς V. — βαρβάρων L. — 12 ήγεμάνα] Χαγάνον L. — 14 ovv L. — 1δ is L V ώς vulg. — 17 "Οτι τον έπιάντος ine. L (Leg. Bom.) 19 έξητει V έξητει L vulg. — 20 άναξωπυρηαιιε L vulg. cf. III, 15, 9. — ίτεραι Β. — χιλιάδων L. — 21 έπανξ-ήματος L. — 21 "Οτι δ Χαγάνος Ταργίτιον ονν Έλπιδίφ τω 'Ρωμαίων πρέαβει ώς βαβιΧέα Μαυρίκιον εβτειλεν είιιοβι χιλιάδας χρνσοϋ πρός ταις δγδοήχοντα άναβιβάβας λαμβάνειν άν' frog. f¡xov δί &μφω inc. L (Leg. Gent.). 4*

52

THEOPHYLACTI

τούς λόγους είσεποιήσατο Ταργίτιόν τε, τω τών 'Αβάρων φνλω ανδρα περίβλεπτον, ως τον Καίσαρα σνν 'Ελπιδίω 46 Β παρέπεμπεν. f¡xov á' αμφω ¿ς βασιλέα, ρήτρα τε καϊ Ομολογία ΙγΙνετο η μήν είκοσι χιλιάδας προς ταΐς όγδοήκοντα κατα&εΐναι 'Ρωμαίους χρυσών, ί) πόλεμο ν άντιλα μβάνειν ηαραβ μελήσαντας. τοιγάρτοι αί συν&ήκαι δοκοϋσί πως άνα&άλπεσ&αι, καϊ ¿ τίόλεμος έκεχειρίαν έλάμβανεν. μετά uva òh βραχεΐαν χρόνον βοπήν ή της ειρήνης ευεξία νοθεύεται, καϊ πάλιν 'Ρωμαίοις το τών Άβάρων Ιπιτί&εται φϋλον, ¿λλ' ούκ 1 άναφανδόν, ραδιουργικώτερον δέ πως και δολερώτερον. 7. τό γαρ τών Σκλανηνών £&νος ίπαφίησιν, και πλεΐατα τΐ}ς 'Ρωμαίων γης άποκείρεται, και τών Μακρών μέχρι καλουμένων τειχών, ola διάττοντες, ά&ρόον προαβαλόντες ταΐς 2 οψεΰι πολύν απεργάζονται φόνον. δώ και δεδιως βασιλεύς τα Μακρά διεφρούρησε τείχη και τας περί αύτόν τών στρατευμάτων πλη&νς άπεξηγε της πόλεως, (όΰπερ άξιολογώτατον toh ξφνμχ περΙ t¿ £ΰτυ αντοβχέδιον μηχανωμενος. τότε δη, τότε ΚομεντΙολος ουκ ακομ'ψον ταξιαρχίαν πιστεύεται κατά τε τήν Θράκην Ιπιων άπελαννει τών Σκλανηνών τα πλή&η, άφικνεϊται δε καϊ κατά τον Έργινίαν, οϋτω καλούμενο ν ηοταμόν, καϊ άδοκήτως έπιβτάς τοις Σκλαυηνοΐς καρτεράς ίπιτί&εται και θάνατον πολύν τοις βαρβάροις άπεσχεδίασεν. 4 διά τ οι τούτο καϊ στρατηγός υπό τον αύτοκράτορος αν&ις χειροτονήσεις αποστέλλεται και 'Ρωμαϊκαίς αξίαις λαμπρύνεται την τε τοϋ πραισέντου την παρά 'Ρωμαίοις λεγομένην 1 έπεποιήαατο L. — Ταργίτιου V m. coir. (2 ut vid.) L (Leg. Gent.). Τάργιον L (Leg. Rom.) V m. 1. — 3 παρέπεμπεν des. L (Leg. Rom.). — Jj] ως L. — ρ-η&ρα L. — 4 έγίγνετο L. — 11 Σκλανηνών L V pr. m. Σκλαβηνών V manu C',rr. et vuïg. Σκλαβήνων Phot. — 13 διάττοντες L Β e coni. $ή Άττοντες V vwg. cf. VII, 3, 2. — προσβάλλοντες L. — 14 φόνον: des. L. — 18 re V de vuïg. — 19 Σκλανηνών pr. m. V Σκλαβηνών V manu corr. item ». 21. — τά add. ex V. — 21 έπιατας V in1 vuïg. — καϊ καρτερώς vulg. καϊ del. V. — 26 πραιαέντον V πρεβεντίον vulg. — την ante παρά del.ì

LIBEB I, 6, 7, 8.

53

ίνοπλον ηγεμονίας τιμήν άποφέρεται. είτα ηεριόντι τω 6 &έρει τας 'Ρωμαϊχάς Ουνα&ροώας δυνάμεις ini τήν 'Αδριανούηολιν φοιτά xal βυντυγχάνει 'Αρδαγάατψ ¿πιΰυρομένφ 47 Β πλη&η Σχλαυην&ν πολλά αγρας τε αιχμαλώτων άξιολογω6 τάτας nal λείας λαμπράς' διανυχτερενοας τε ορ&ριος ίμε πληϋΐον 'Ανθινου τοΰ φρουρίου xal γεννιχ&ς τοις βαρβάροις αυμπλίχεται. τό δί πολέμιο ν πρύμναν τε ίχρούαατο xal ¿ς 6 φυγ^ν ίξω&εΐιο «ai της Άατιχης αίτής άπελαύνεται, λευχην τε τοις αίχμαλωτοις ^μέραν άνέοχε το 'Ρωμαϊχον άνδραγάιο &ημα. 6 δε οτρατηγός ¿παιώνιΟεν intvixiov xal τρόπαιον ενιδρνΰατο. 8. Μετοπώρου δ' άρχομένου πάλιν oI βάρβαροι τάς μικρόν Ουμβάΰης ευκλείας 10 τά της ύπογνον συμφοράς άποτενγματα. άνεΐλε Κάΰτος των βαρβάρων πολλούς και την λείαν ως αύτόν άνελάμβανεν' 15 άλλ' άν&εΐλε ταντην τη ύστεραία ό βάρβαρος, νϋν δε και δυσφημότατον ¿πιμύ&ιον λέξω' κ&χεΐνον συνέλαβε τους τε Οτρατιώτας ¿ξώγρηΰε και 9ρίαμβον Ι'νδοξον άνεδήβατο. και 11 λα&εΐν ¿ν αλΰει κρυπτόμενον τον Κάοτον ονκ ην. καίτοι τόν Χαγάνον λιμναξομένη νήαος ίκάλυπτεν, xal ουκ ¿ξείπε so ΜαρτΙνψ τόν Ιμφωλεύοντα, αλί' οία μνστήριόν τι άπόρ12 ρητον τονς άμνητονς άπέχρυπτεν. η δη δί xal βασιλέα τά μικρά πως έχε ίνα ψνχαγωγονΰιν άνδραγ α&ηματα, κονκ &ν έπί&ετον ήμϊν σύμμαχον προϋχέη βοη&ειαν μήπω τ&ν νεωτέρων 13 άτυχημάτων αίσ&όμενος. οΐδα δ' οτι xal τό πολέμιον SÍ fol. sor προμη&έστερον άπεργάσονται ο£ ϊναγχος αύτό περιστροβήΰαντες ΰόρυβοι, και πολλήν λοιπόν την προφυλακτικών 4 naff' έμοί yàf — 6 τά πράγματα Exc. jteçl γνωμών p. 830. — 6 άτιμάτeçog Y Exc. — 14 ύπογνον Υ ύπογνίον vvlg. — 15 αύτόν Β αύτόν Υ. — 16 xal add. ex Υ. — 19 ¿v άΐσει wig. ivalaiì Y ΙναΙοήϊ — 23 π&ς pott μικρά inserii. Υ πως post ήάη ài v. 22 vulg. — 24 ανμμαχον mihi suspectum. — 26 περιστροβι}«αντες (ut coni. Gr. Diadorf in Steph. thes. ν. περιστροβέω) Y περιοτςοφηβαντεί vulg.

LIBES II, IS, 14.

97

άβνλίαν άβχήβειε δια τò μικρόν ίχεΐνο δυβτύχημα. àno- 14 fflóvtως ύπερ τοϋ βυνοίβοντος, άνδρες, διείλεγμαι. ¿μοί ài 95 Β τύχη διααφαλ^ναι δοΐη της δόξης αντί/ τήν παρ ίαυτης Ιπιχουρίαν ύμΐν άντεξάγουΰα." δ "Οτε τοίννν 6 χιλίαρχος τοί>ς άγεννεϊς τούτους ¿ξηρεύξατο 16 λόγους τοις τε φήμαβιν ίξεδειμάτου τόν αύλλογον, άτρεμοϋντός re τοϋ πλήθους xal τεθηπότος τοις φοβεροίς διηγημαΰιν, άνήρ τις πρεαβύτης ¿χ της Ιχχληαίας άνεθορε μετά βοής τω χιλιάρχω μεμφόμενος, Ι^ητει τε τήν ίχχληαίαν Ις λόγους ίο άντιλογίας γενίαθαι. ίπεί 6h rò πλήθος Ιπίνευε %al ταΐς 16 χεραΐ προαγορεύειν ¿χίλεναεν, φωνή γηραλεα ποτνιώμενος πρεοβυτιχω τε δαχρύω τοις φημααι τήν αΙδ& προτρεπόμενος &δί πως των λόγων άπήρξατο. 14. 'Ανδρες [Ρωμαίοι, ¿λλ' εΐ μή τοις ί'ργοις ψεύαηαθε ι is rà ¿νόματα' Άνδρες, ¿λλ' εί μετά τον ύώματος αρρενας αχοίητε τάς ψυχάς. εί nal τοις λόγοις χομπάξειν μεγάλα οΐδε xal περιχυχάν δ χιλίαρχος, ομως ¿νδρανεΟτερα των βημάτων τά πράγματα xal ψόφων ονχ άνεχόμενα ' ον γαρ χαθάπερ παιδας ημάς μορμολύττεται τοΐς ΟοφΙΰμαΰιν. ίγω 2 ίο óh πρώτον ήδίως ίροΐμην ¿χείνον ' πρός της αληθείας, τΐαι toi. so» ταϋτα δημηγορεΐς, & χιλίαρχε ; άγροίχους αν ¿βουχόληαας ταϋτα φθεγγόμενος, παρ' οίς άντί μίν ξίφους rò πτύον, διφθέρα δί θώραξ, άντί δί ίππου γαύρου τε χαϊ ύψαύχενος άροτήρες βόες, Ιδι&ται τοις Ιργοις χαϊ θεράποντες γεωργών. se τΐ rîjv ίχχληαίαν γυναιχωνΐτιν ύπείληφας, χαϊ μετά τοϋ 3 γένους vf¡v φύαιν ίνύβριοας·, άδιχεΐς τοΐς λόγόις τα πράγματα 96 Β χαταναισχυντ&ν της βουλής, oíx ¿ν αρρένων οψεαιν ίχχεϊν άαχήμονας λόγους ίδόχηαας ; ί) ούχ ίχχληαίαν δρας xal δημον 'Ρωμαϊχόν αύχοϋντα τη προθυμία xal ΰφριγ&ντα τοις οπλοις so xal πείρα κινδύνων xal προμήθεια τοϋ ΰυνοίαοντος ίπιΟτήμονα; τί ΰοι μιχρά αυμφορα μεγάλων ανδραγαθημάτων 9 ί£ήτει V ίξητει vuîg. — 16 tò δνομα Be 462. — 22 τό del.ì TheophyUcttu, ed. de Boot. 7

98

THEOPHYLACTI

4 έπίδοβιν περύτεμεν, χαταιΰχννέτω σε tò πολέμιον μη τε&ηπός ini τοις άτυχήμαΰιν. ò προ μικρόν λιμναίος &ΰπερ γενόμενος και προς tr¡ νήβφ φυγών και την των υδάτων πίΰτιν ΰωτηρίαν απιΰτον άνελόμενος νυν άνδρικως παρατάττεται καΐ παρα&αρρύνει τους τραυματίας xal πεί&ει τοις ελκεΰι μείξονας νπο των ¿χ&ρών βολας νποδέχεβ&αι (οΰπερ τινά 5 φάρμακα μεγίΰτων άλγηδόνων &ελκτήρια. των γαρ εμπροΰ&έν ίΰτIV έπιληΰμων κακών' άπορεΐν γαρ ενπραγίας ανάγκη τον 6 μ ή μεταβάλλεΰ&αι τάς δνβχερείας ίλπίβαντα. π ό θ ε ν 'Ρωμαίοι fol. 5ΐ* ¿ς μέγα προήλ&ον δυνάμεως και μικράν πολιαρχίαν ίς τοβοΰτον κράτος παρέτειναν, ¿γω μεν οϊμαι τω μεγαλόφρονας είναι και ξέοντας ε'χειν τους έρωτας, και τω τολμητάς πεφυκέναι καϊ φιλοκινδυνευτάς, και τοΰτο δοκοϋντας τε&νάναι το μή 7 τε&νάναι δι' εϋκλειαν. ti γαρ παραπλήβιοι ηΰαν ττ/ του χιλιάρχου ψυχή, ου της Εύρώπης έκράτηΰαν αν, ου τήν Αιβύην εϊχον ύπήκοον, ούκ άργυρολόγους ίπϊ την !'Αοίαν έξέπεμπον, ον τον Νεϊλον ίπηρέτην έκέκτηντο τον ΑΙγύπτιον πλοϋτον Ιάρα &έρονς ταΐς 'Ρωμαϊκαΐς πελαγίξοντα πόλεΰι και ταΐς 97 Β άΧκάβιν 8>ΰπερ άποχερΰονντα την &άλατταν. οίον δέ αον ® xal τό &αυμαΰτον των λόγων Ιφόλκιον, ονχ ϊΰται, φηβίν, ημΐν έπί&ετος δύναμις. τις ΰοι τονς της μαντικής ταύτης ίπίατευαε γνώμονας; η Άβπερ έκ Πν&ίας τινός της άνανδρίας ανείλου το μάντευμα; ί'χει και τούτο μετά των άλλων ο οχνος έγκώμιον' μάντις έΰτιν αυτοδίδακτος καϊ ΰτοχαΰτής ετοιμότατος άεί τοις πράγμαΟι την άναβολην άποΰχεδιάξων 9 αυτόματον. έγω δε τε&αύμακα, εΐ προς τοις Μακροϊς οί βάρβαροι δια&έουβι τείχεΰιν, καϊ βαΰιλενς ούκ Ιγρήγορεν, 10 τηλικούτων àvà το αΰτν κυμαινόντων &ορύβων. μία τις, άνδρες, άκαταγώνιβτος ούμμαχος η πάντων ύψηλοτέρα fol. 51» μεγαλοψυχία κα&έΰτηκεν, τα μεν τοις άλλοις αδύνατα δυνατά 8 8τι άπορεΐν ενπραγίας — ¿λπίβαντα Exc. περί γνωμών p. 330. — 11 τω] τό V eorr. vulg. — 13 τοντο V τω vulg. — 16 Ληβύην V. — 19 ΰάΧατταν Υ 9άλαβσαν vulg.

99

LIBER Π, 14, 15.

χα&ιδτώβα, τα ih τώ πληβει φοβερά &αρβαλεώτερον ύπομίνουβα. ϊν&ους χοίννν απας Ις μάχην χωρείτω τό τήμερον, 11 xal (Αγαν τοις Ιργοις ευδοξίας χαραχτήρα προοβάλωμεν oi γαρ τοις όνόμαΰιν ύβρίβω τα πράγματα, xal τήν άνδρείαν β &ράαος άποχαλίαομαι, ί) τήν άριβτείαν προπέτΐΐαν. taúca 12 μίν δ πρεββντης Ιγω xal φιλοχίνδυνος. ti δέ τω nal αλλω δοχεΐ, ταύτη χρινέτω. ti ài μη, άλλ' ΐμοιγε περι&άλπειν ίάχω' oi γαρ tò καλόν της όμοιας παρά πάντων εννοίας τετύχηχεν, οϋτε τα δεξιά τοις π&αι βπουδάβαι δοχει. f¡ γαρ ίο άρετή ύψηλόν ti χρήμα xal δύΰαντες xal τοις πολλοίς ού μετόν, δια χαχίας Ιβχυν J¡ άνορεξίαν τοϋ κρείττονος." 15. 'ΕπεΙ δί ταντα δ γέρων TT¡ Ιχχληαία ¿νηχει τα ® βήματα, ¿ξωπύρει rò πλήθος xal παρώχρυνε πρός παράταξιν, τ&ν μίν βελτίβτων άχα&έχτους τας ίφέαεις ποιούμενος, τών 16 δί νω&ροτέρων οία μάΰτιγι τω λόγω tivl διανύττων πως χαί μΐταπλάττων τό ίχνανδρον. βοή δί πολλή ¿χ τής βουλής 2 ίχεχίνητο, xal ταΐς ενφημίαις χατεχΐλάδουν το &έατρον άγάμενοι τής μεγαλονοΐας τον οτρατιώτην τόν γέροντα, παραχρήμα δ' άδελφα τής iavt&v γνώμης αυμφρονήααντες fol. ssr so Άπαντες ti¡v βουλών διαλνΰαντες Ις πανοπλίαν ¿τρίποντο, χατήραν τοίνυν τοϋ Αΐμον ΙπΙ Κάλβο μοϋντις xaI Αιβιδουργόν 3 πολεμηΰείονχες, xal τόν Χαγάνον είαορωΰιν ού πόρρω που διατρίβοντα, άλλ' &ς άπί» αημείων τεττάρων άπεριμερίμνως τας ΰχηνας Ουμπηξάμενον, 2τε όή τής ΙχεΙνου πλη&νος àvà »6 παδαν ¿χχε&είΰης τήν θράχην. διαχοΰμήΰας γοϋν 6 Κομεν- 4 τίολος τό βτράτευμα xal iς τάξιν μίαν βυντάξας βαδίξειν tût' xal πρός τi¡v Άατιχήν χωρεϊν διαχάχτεται την τε νύχτα δια φνλαχής ϊχειν προβπίπτειν τε η} ύβτεραία τώ Χαγάνω λαίλαπος δίχην xal μέγιΟτον φόνον δια τής όμιλίας >ο παρέχεΰ&αι. άλλ' ΐδοξε τύχγ tivl παραχαράττειν τής Οτρα- 6 2 χωρείτω V ψοροίη vulg. — 3 εύάοξίας V εύδοξίαν vulg. — 6 &çàaot V fraçaoe vulg. — 7 ταύτη Y ταϋτα vulg. — 21 Χαλβομοϋντις Y ΚαΙβομοϋντιν vulg. 7*

100

THEOPHYLACTI

τηγίας τοίις γνώμονας' χηφηνος γαρ δίχην τους της ευβουλίας οίμβλονς ήφάνιβε χαι οία μελίττης τινός τον ΰτρατηγοϋ τους 6 πόνους ληΐξεται. τοϋ γαρ ηλίου τα νώτα ττ) ΰχυ&ρωπω νυχτί παραδείζαντος, χαι της περιχαλλους χαι φωΟφόρου λαμπάδος τό φαιδρόν περιβτειλαμενης καί παραχωρούΰης 6 99 Β κρότε t. νυκτερινά, εν τι των υποζυγίων τόν ¡πιχείμενον 7 παραπερριψε φόρτον. δννετυχε δε τόν χεχτημίνον εις το πρόσω βαδίξειν. ot δε παρεπόμενοι και όρωντες τό νωτοfoi. 52* φόρον ξωον τα Επικείμενα πως αύτω ¿πιΰνρόμενον άχοομότερον εις τούπίαω τραπεΰ&αι τον δεαπότην ¿κέλευον τό τε ίο 8 αχευοφόρον ζωον ίπανορ&οϋα&αι τοϋ πλημμελήματος, τοϋτό τοι της αταξίας γέγονεν αίτιον χαι την είς τούπίαω παλίρροια ν αύτοματίξεται' παρηχιΐται γαρ τοις πολλοίς η φωνή, χαι παράαημον ην τό λεγόμενον, και φυγην εδάχει δηλοϋν, ¿»5 οια των πολεμίων ίπιφανέντων ά&ρόον αντοΐς xal 15 9 παραχλεψάντων τήν δόκηβιν. μεγίατου δε Ονμπεΰόντος τω Οτρατεύματι γρύλου, &ρονς παρ' αύτ&ν πολύς ίπανίΰταται, παλιννοατεΐν τε ίβόα πας γεγωνως διαπρύσιον, ¿πιχωρίω τε γλοίτττ] είς τούπίαω τραπέΰ&αι άλλος αλλω προαίταττεν, "τόρνα, τόρνα" μετά μεγίατου ταραχον φ&εγγόμενοι, οία ϊθ 10 νυχτομαχίας τινός ¿νδημούαης άδοχήτως αύτοΐς. διαβπάται γονν απαν τό αύνταγμα &απερ αρμονίας τινός τ&ν ¿ν λύρα νεύρων, ¿ντευ&εν 6 Χαγάνος τον δεύτερον τοντον χαι μεγιατον διεδίδρααχε χίνδυνον, καΐ y ποδών είχεν, χαταλελοίπει τας αυνή&εις διατριβας χαι πρός έτερον μετωχί- Î5 ξετο χώρο ν, αωτηρίαν τε της προτερας παραδοξοτεραν ηύτν1 1 χησεν. παραπλήσια δε xal τό 'Ρωμαϊχον εδρα, χαι άμοιβαία 3 τον γαρ ηλίου — 6 ννκτερινω Εχο. περί γνωμών p. 330. — ακν&ρωπώ V Exc. exv&çcaicji vulg. — 7 βννέτνχε — 11 πλημμελήματος in brevius eontraxit Said. ν. πΧημμεΧεΐν. — 8 *al del.ì — 14 xal παράβημον— άηλοϋν Suid. ν. χαράσημον. — 17 9·ρνλου V &ρνΧΧου vulg. — 18 παΧιννοατείν V παλινοατεΐν vulg.B — 20 τόρνα τόρνα V ¿ιτόρνα vulg. φράτερ add. Theoph. p. 268, 16. — 26 ηύτνχηatv V ήντύχηαεν vulg. D cf. II. Θ 227.

L I B E R U , 16, 16.

101

τις ην f¡ φυγή, καϊ φόβος τις κίβδηλος το 'Ρωμαϊκόν περκΟτρόβει ατρατόπεδον, καϊ νό&ος αύτονς ¿ξετάραττε foL 531 κίνδυνος, δμως άναιροϋνται των Άβάραν οί πλείονς, 12 συμπλοκής άδοκήτου αυνενεχ&είΰης άμφοΐν τοις οτρατενμαΰιν' 100 Β s άντιϋτραφίντων γάρ τίνων της 'Ρωμαϊκής συμμορίας, ενΰ&εγίβτατα τοις πολεμίοις προβέμιξαν. 'ΕπεΙ δΐ των διβα&ν τούτων &ορύβων 6 Χαγάνος 13 άνέπνευαεν, τήν ¿χ τών ίφόδων ύπιλάδα διακρουβάμενος, το βαρβαρικών αυνα&ροίβας ταΐς 'Ρωμαϊκαΐς προαίβαλλε πόλεΰι ίο τό τε φρούριον τi¡v ''Αππιάρειαν Ιχειρώΰατο. ού περιττόν δέ μοι δοκεΐ xal τό όπως διεξελ&εϊν καΐ μικρόν uva λόγον &βπερ ¿μβόλιμον τη συνεχεία χαρίξεύ&αι. 16. στρατιώτης 1 τις ην, ΒουΟ&ς ονομα αντω, άνήρ άγα&ός ¿ς παράταξιν καΐ τών ¿νη&ληκότων άλλων άριΰτίων δια ψυχής άρετήν ib ένδοξότερος, τούτων τε «ροκινδυνεύ ων άεί, όποτε που και αάλπιγγοζ Ινυάλιον φωνούαης ηβ&άνετο. ούτος κατ ¿κείνο 2 καιροϋ παρωκει το φρούριον. τοιγαροϋν ίδοξε τω Βουβά ίππάξεβ&αι ίς τους πίλας τοϋ φρουρίου λειμώνας, εΐτά τι καϊ «ορρωτίρω «ου παρεκτεΐνεβ&αι ατε δή κυνηγετήοων πως 20 εύδοκιμώτερον. ούκοϋν τόν Βουβαν οί βάρβαροι Ουλ- 3 λαμβάνουΰιν, καϊ γίγονεν 6 κυνηγίτης είς δηρατρον. imi δε κατέδχον, ηπείλουν αυτόν xa&ixie&ai τω δόρατι. ¿ á' ει μή τοϋτο ποιεΐν, λύτροις δί μάλλον τό ζην ¿μπορεύε-toi sjt β&αι' μή γαρ όνήαειν τούς βαρβάρους τό τεϋνάναι τόν 26 Βουα&ν καϊ δώρων νπερφρονηΰαι λαμπρών, εΐΰεποιήΰανχο 4 τοίνυν οί βάρβαροι τήν ύπόοχεΰιν καϊ τήν ίμπορίαν ούκ άπηνηναντο. καϊ ονν 'άγονοι τον εαλωκότα ΙπΙ τό φρούριον Ιπεκηρυκεύοντό τε τούς Ιν τω όχυρώματι πρό τών όφ&αλμ&ν άποΰφάντειν τον Bovaäv, εΐ μή δώροις 2 «εςιεατράβει V χεριεβτρόφει vulg. — 8 διακςονβόμενοςί — 10 Αππιάρειαν V Άηπέρειαν vulg. ΆπειρΙαν Theoph. p. 268, 22. — 18 τι add. Y om. vulg. — 20 Βοναάν V. — 28 ίξ^τει V ίζήτει vulg. — 28 tots?

102

THEOPHÏLACTI

airbv

nul

φιλοφροβύντ)

Βούδας

μή

τινϊ

πλάΰτιγγι

tjj

καϊ

ξυγούτατεϊν

τε χ α i

δια

άθλων τ&ν

κινδύνων

άπεκληρώύατο,

το

τα

μή ot

άνδρός,

ον

Ιπικλόποις

δε

8 ητιμωμένους τα τοϋ

θανάτου

τούς

συμφοράς

9 κακόν

ΰχοίη

τετΰχηκε

όμιληδαι.

λαβείν,

Ιπιλήβμονας τό

άπάν&ρωπον, πρόοδον.

τό πολέμιον,

φυβιχω

δΐ

θανάτω τήν

1 0 αντω τους

τεχνητόν τα

της

Άβάρονς

μηχάνημα

Βουΰδν

διαλγεβ&αι

ϊτι

τούτον

τοι

ν

γνναιχΐ

τους

βαρβάρους κινδύνω

άναβολήν

6 u τινα

της τέως

άναχωχής

δεΐν

γαρ

ωετο

προμεταλήψεβ&αι

πρ&τον

χαθ'

ίαυτοϋ

μείζονος

τό so

Απαγγελίας

πρός

φιλαν&ρωπίαν

έγίνετο,

περιΰώξειν,

μή

άναιρεΐν,

μήν

χαρίξεβδαι,

όπόταν

ον

ίπιφέρειν

¿πίκτητον προΰδέξηται.

τοιούτων

¿ξ ίο

διαφ&αρέντες

καϊ

δί

τρανέ-

Βούδα

τοίνυν

φρονριον' ίνα

τοϋ &απερ

ειπείν,

έξουβίαν

ίδίδαΰκε τ&ν

άτάρ

μισ&όν

τ&ν

βολ&ν

αύνδεΰμον' καϊ

όμολογίας

τοϋ

έπεί

ίλαρώτερον

ορκω

τόν

τόν

τίνος

τη

χάριτος

τήν

τε

¿κείνου

καϊ τό

8

ευεργετη&έντων

ίπό

βάρβαρο

τε

Ιμφάαεις

τ&ν

μείζονι

τό

βαρβάροις

ώχύρον

1 0 2 Β tòv

¿ν

έλιπάρει

τοις

προπα&εΐν

παρά

'Ρω-

ταΐς

ΰυλλήβδην

διεκωμωδει

ηδοναΐς

τόν

τάς

βοής

irckç

άγ&νας

πολεμίων

καϊ

ηξίου

άπεπέμποντο.

παραδιδόναι

τ&ν

μετά

δς

τοός

δνβαναΰχετοϋοιν

γενόμενος

μικράν

καϊ

λόγος

χάριτας,

Ιδείκννε

ΰήμαντρα,

πα&εϊν

καϊ

τισίν

fol. Mr Βουβας

καϊ

αναγράπτονς

ίπιδεικνύμενος,

7 άποΐοεΰ&αι.

της

άπεΰτόμιξεν,

άπεΰχεδίαξεν,

6

μεταιχμίω

ταλαντευόμενον,

άριατείας

άνεγύμνον

Ιπα&ε

Ικέτευε

καϊ

iv

θανάτου

τάς

μεγίΰτων

πόνων

καϊ

íi

&βπερ

αμοιβαίως

ωτειλαίς

οτερον

ηντιβόλει

αντόν

βωτηρίας

κατάλογον

θάματος

τιμήααιντο.

'Ρωμαίους

αύτω

δακρύων

6 μαίων

ων

περιοραν

θυμπηγνυΰϋ·αι όργάνων

γαρ

θάνατον, καϊ

ενγε

δήτα

6

πολιορκητικόν άμα&εοτάτονς

ί&έλοι αύτφ πέρας ΒουΟ&ς τι ύπάρ-

4 άμοιβαίαςί cf. VIII, 9,11. — δ άπεβτόμιξεν ineptum este dicit 469 cf. quae dixi Herrnae vol. XIX p. 146. — 19 χςοαεταίιίφεο&αι V μεταΙ·ή·ψεβ&αι vulg. — '28 άχυρου V . — 29 o» *fiòv όνομάζονοιν add. Theoph. p. 259, 2.

Be.

»

LIBES Π, 16, 17.

103

%οντας, άχροβοΙΙξειν τε παρεΰχεύαξε τήν êlinohv. xal μετ' 11 ού noli τό φρονριον χατεβέβίητο, xal δίχας δ Βουΰ&ς άπαν&ρωπίας εΐοέηραττε δεινόν τι διδάξας τούς βαρβάρους πρός ποίιορχίαν τεχνούργημα, ίντεϋ&εν γαρ πίεΐΰτας lomòv 6 τ&ν 'Ρωμαϊχ&ν ηόΐεων άμογψΐ χb ποίίμιον ηαρεατηβαχο τω άρχετνηφ βοφίβματι προόχρηαάμενον. μενοϋνγε rj¡ 12 Βερότ) προαπίκτει xaì πλεΐατον παρανάλωμα χρόνου ξημιω&ίν toh 64» xal μεγάλοις ηόνοις προβομιΐήΰαν τό τέρμα τ&ν άγώνων άατεφάνωτον άπεφέρετο, τ&ν την nóiUv περιοιχονντων ίο άντιηαραταξαμένων γεννικώτερον. ομως χρημαΰιν όΐίγοις τml τήν ¿μαιχμίαν ήΙΙάί-αντο ' τοϋτο γαρ ην αντω m&avòv «Jg άβτοχίας ¿γχάΐνμμα. 17. περιχά&ηται δε xal τήν ι ΛιοχΙητιανοϋ nóhv κατά το χαρτερόν, άντετάξατο ài xal η πόΐις ig τα μάΐιστα xal προαβάΙΙειν ¿ηείργεν in' άδειας' 16 χαταηίΐτας γαρ iv τοις τείχεβιν άνεύτήβατο alla τε άμνντήρια, xal άπρόοιτον ην τοις βαρβάροις il; ίηογνον ανμπίέχεα&αι. άηγει τοίνυν άοχάΙΙων, xal το δη Ιεγόμενον, 2 τό τοϋ Ιύχον ηα&ών χεναΐς γαρ ίχεχήνει Ihtlaiv. παρεν&ν δ' ini τήν ΦιΙΙηηου nóhv μετέβαινε xal ηεριβας τό ηόΐιύμα «ο ίνη&Ιει Ιαβεΐν. άντεμάχοντό τε ot τοϋ αΰτεος έντρεχέβτερον ^^ ® xal ποΙΙους τραυματίας ίχ τε των ηεριβόΐων xal τ&ν inaiξεων ΙηοιηΟαντο, &ατε τον Χαγάνον τήν àavllav δια τήν άρετήν ίπαινίααντα ηροΐχα χατα&έΰ&αι τον ηόΐεμον. ¿I ίωΦινοϋ δί διαπεραιώνεις τάς ΰΐας της Ιεγομένης 'Αατιχής 4 tt η} 'ΛδριανουπόΙει προΰτρίβεται άγωνιβτιχώτερόν τε τω αΰτει foL ββτ προαέβαΙΙεν, άντιχα&ίοταντό τε xal ο[ τοϋ αΰτεος άίχιμώτερον. τοις δε Βυξαντίοις περιεβομβεΐτο ώς Κόστος ί)λω xal 6 Λνΰιμονδ, xal ηοΐυς τγ ηόίει Ιηεχύμαινε 9ρϋΙος. ίλοι6 ηροαχρηβάμενον V προχρηβάμενον vulg. — 10 γεννιχώτερον V γενιχώτερον vulg. — 16 καταπέΐτας V χαταχέΐται Β χαταχοϋΐται vulg. — ανεοτήοατο V άνεατηααντο Β. — 16 όπογύου Υ ΰπογνίον wig. — 28 ΦφΟΧοβ qvod rei. locis omnibus Y exhibet, hic quoque restituí, öqvllos Y vulg.

104

THEOPHYLACTI

δορεΐτο 'Ρωμαϊκής πεφονευμένου βολής, τ&ν δί 'Ρωμαίων δια τήν φυγ^ν των Περα&ν άπενεγκαμένων τήν εϋχλειαν, είχότως τα τ&ν βαρβάρων έσχυλεύετο σώματα, 4 xal γίνεται τοϋ νενιχηκότος τα χτήματα, ri} d' έπιούατ] xal τοϋ Περσιχοϋ χάραχος Ιπιβάντες 'Ρωμαίοι χαι τούτου χρατή- is Οαντες τ&ν τροπαίων τον ί'λεγχον ¿ς βασιλέα παρέπεμπον, ξίφη χρύσεα τιάρας τε Περσιχας χαι τάς λι&οχολλήτονς ξώνας, ας οί μαργαρϊται τοις βαρβάροις λαμπρύνουΟιν, τά τε σημεία της παρατάξεως, ίίπερ 'Ρωμαίοις εΐ&ισται rij 6 πατρώα φωνή βάνδα άποχαλεΐν. 6 δ' αυτοκράτωρ τάς νικη- 20 1 2 4 Β φόρους συλλαβάς νπό τοϋ στρατηγού προσδεξάμενος [λαρύνετό τε xal χατηυφραίνετο xal ιππικούς προαέταττεν αγώνας τελεΐο&αι, xal χατορχεΐσ&αι τοις δημοτικοΐς ¿γχελεύεται, ως εϊ&ισται 'Ρωμαίοις πανηγυρίξουαιν. 6 'ΕπεΙ δί τον πρός 'Αφραάτην άπεπερατώσαμεν λόγοι/ 25 τοις διηγήμασιν, φέρε δή, φέρε χαι τα περί Σουανίαν τοις 'Ρωμαίοις πραχ&έντα τοις της ιστορίας λειμ&σιν ΙπιφυτεύΟωμεν" xal ζωγράφοι γαρ τα μεγάλα xal περιφανή τ&ν μελ&ν έγχαράξαντες ου πρότερον τοϋ φιλοτεχνήματος άπο2 Σιααρβανόν Photius Σαρβανών Theoph. p. 262, 7 . - 8 Iv om. Photius cf. II, 10, 10. π — 10 Φραατης Photius. — 2δ Χ6γον\ πόλιμον? — 26 φέρε ίή φέρε — p. 121, 2 έγχαράξωσιν Exc. περί γνωμών ρ. 330. — 28 μεγάλα xal περιφανή V Exe. περιφανή nal μεγάλα vuïg. α del. de Boor; sed cf. Nissen.

LIBER ΠΙ, 6.

121

παύονται, πρίν αν xal τα δμικρότατα μέλη τον βύμπαντος fol, 66ν τοις πίναξιν ¿γχαράξωβιν. ίτος 'όγδοον της βαβιλείας Μαν- 7 ριχίον τοϋ αντοχράτορος, καϊ Βαράμ, 6 των Περδ&ν στρατηγός, αμα ταΐς δυνάμεδι τοϋ βαρβαρικού ύιώ Όρμίδδα, s τον τών Περδ&ν βαδιλέως, κατά Σον αν ία ς Ιχπέμπεται. xal άδοχήτου της έπιδταδίας των Περδων γεγονυίας, tò ΰπονδαξόμενον τη §α&υμία ¿γίνετο. ληΐξεται γαρ -ή Σονανία χάρτα g χομιδη, χαϊ αδχετον ην το xaxóv ¿χήρευε γαρ τοϋ δτρατηγήαοντος, της Κολχιχης άνηγεμονεύτου ύπούδης χηδεμόνος ίο τε όρφανής χα&εδτώαης, ως οία κερί τήν εω τον πολέμου δφριγ&ντος. τών Οϋννων τοιγαρονν τών πρός τω βορρά 9 τ1\ς ?ω, οί)ς Τούρκους Ι&ος Πέρδαις άποχαλεϊν, χαταηολεμηθέντων λίαν ώς ίπος ειπείν Ιγχρατως ύπό ΌρμΙαδα, τον βαδιλέως τών Πάρθων, ΙπΙ τήν Κολχίδα 6 Βαράμ τόν πόλεμον ΐδ μετεβίβαξεν. Ις τοδοϋτον γαρ οί της Περδιχ^ς ήρ&ηδαν 10 βαδιλείας αυχένες, ως φορολογεϊδ&αι ύπό τών Βαβυλωνίων τονς Οΰννονς, τό πρίν τεδδαράκοντα χιλιάδας χρνδών ηρεμίας προφάαει τους Μήδους είοπραττόντων τών Οϋννων. 125 Β πολυχρύδον τοίννν τής τών Τούρκων άρχης ini» τών Περδων 11 20 γεγοννίας, ές μιγάλην τούτο ¿ή το έθνος έτέτραπτο πολυτελειαν" κλίνας τε γαρ ¿Οφνρηλατοϋντο χρνδας xal τραπέξας χαϊ κύλικας xal θρόνους καϊ βήματα ιππικούς τε χόβμους xal foi. β7* πανοπλίας, και οδα τη μέθη τον πλούτου ¿πινενόηται. χρόνω 12 δ' ΰδτερον παραδπονδηδάντων τών Τούρκων καϊ ¿¡¡ιούντων 25 περαιτέρω τών είωθότ'ων δίδοδθαι χρημάτων αύτοϊς καϊ βαρν2 ßaedi/ae add. ex Y. — i 'OçpiaSa V. — 7 ή Σον avia] ή ΚοΙχίς Suid. ν. κάρτα. — 8 στρατηγηοοντος (ut coni. Be. ad Snidam) Υ ατρατηγηααντος S nid. vulg. —11 τών Οϋννων τοιγα(οΰν] Sequentia in brecius contracta laudat Euetathins ad Dionys. Perieg. ». 730. — 12 zfjs ?