Fragmenta comicorum Graecorum. Volumen V Comicae dictionis index: Pars 1: A - I. Pars 2: K - Omega [Nachdr. der Ausg. 1857. Reprint 2010 ed.] 9783110831030, 9783110253641

Citation preview

FRAGMENTA

COMICORUM GRAECORUM. COLLEGIT liT DISPOSUIT

A U G U S T U S

MEINEKE

VOLUMINIS

V

COMICAE DICTIONIS INDICEM ET SUPPLEMENTA CONTINENTIS PAKS I.

B E R O L I N I . TYPJS? E T I M P E N S I S G. R E I M E R ] . MDCCCLVII.

COMICAE

DICTIONIS

INDEX.

COMPOSOIT

HENHICUS

PARS

IACOBI.

PRIOR.

Λ —I PRAEMISSA SUNT AD FRAGMENTA COMICORUM ADDENDA ET CORRIGENDA.

BEROLINI. TYPIS ET IMPENSIS

G. R E I M E R I .

MDCCCLVI1. Photomechanischer Nachdruck 1970 Walter de Gruyter & Co., Berlin

Unveränderter photomechanischer Nachdruck

Archiv-Nr. 3876 700 © 1970 by Walter de Gruyter Λ Co., vormal« Θ. J. Göschen'sehe Verlagshandiang — J. Guttentag, Verlagsbuchhandlung — Qeorg Belmer — Karl J. Trübner — Veit & Comp. Berlin 30 Printed In Germany Alle Rechte des Nachdrucks, der photomechanlschen Wiedergabe, der Übersetzung, der Herstellung von Mikrofilmen und Photokopien, auch auszugsweise, vorbehalten

HENRICI IACOBI AD

A Y G Y S T V M

MEINEKIVM

EPISTVLA A n n o undequadragesimo quum T u , Vir Clarissime, primum Comicoruin Tuorum volumen publici iuris fecisses, tum longo temporis spatio opus

intra breve

inchoa-

triennium

ita

absolvisti, ut quod reliquum esset supplementorum et λέξεως volumen, proximi tunc anni line ad optatam metam perventurum esse sperares.

Huius partis curam ut in me confer-

res benevola C a r o l i L a c h m a n n i baris;

sententia facile adduce-

n e c , quo ardore in- susceptam operam incumbebam,

futurum videbatur,

ut T u a e T e voluntatis poenitere posset.

Sed sive infirmitatis humanae ea est natura, sive singularis huius hominis in perficienda opera tarditas et cunctatio, rum quintus decimus hie annus

factus

est,

ite-

quum tandem

aliquando foras prodire iubetur liber, desperatus fortasse permultis,

nec iam ab huiusmodi editore expectatus.

laboris difficultates el aerumnas excusare ipse me gladio iugularem.

vellem,

Ipse si meomet

Nam et recta opus est in susci-

piendo suarum cuique virium aestimatione et par requiritur operi artifex: ut quoquo me vertam non effugere videar gravissimam reprehensionem iuslissimasque luere cogar poenas.

Etenim verissime simul

quod Scaligeri ingenio debemus:

et c

culpae

gravissime dictum

est,

S i quem dira manet sen-

tentia iudicis olim, Damnatum aerumnis suppliciisque caput: a*

VI

HENRICI IACOBI

H u n c neque fabrili lassent ergaslula m a s s a , N e c rigidas vexent fossa metalla m a n u s ; Lexica contexat: nam caetera quid m o r o r ? omnes P o e n a r u m facies hie labor unus habet. 5 Ingratus s i m , ni quidquid p o e n a r u m , undecunque erit, in hoc caput conflatum fuerit, facile ferendum p u t e m , memor beneiiciorum, quibus me per huius libri opportunitatem insigniler cumulatuin esse usque praedicabo. Q u u m enim in caeteris artibus et disciplinis quicunque ad ipsam aliquam doctrinam aliquando suo Marte profitendain aspirare cupiunt, praeter primae institutionis fundanienta varia deinde neque admodum ludicra illa exercitatione formandi firmandique sint; quum insignium maxime in suo cuiusque genere virorum non intueri solum sed imitari opera, inque minutissimis artificiis ipsius artis exempla suis viribus exprimere doceanlur: in hac amplissima liberalis institutionis materia facile fit, ut levissima opera defungi satis habere malimus quam diuturna cura atque studio audiendo imitandoque eo pervenire, ut aliquando liostris 'viribus confisi, quippe nostro in regno, illud ipsum discamus, laborare utiliter'. * Itaque hoc optimum est fac t u m , ut T u i operis gratia T u a q u e humanitate haec mihi copia data sit, huius ingenii tenuitatem labore et industria aliquatenus compensandi. Quodsi omni ex parte r e d e et uti mihi ipsi satisfacerem hoc officio functus esse viderer, multo iam laetiore animo hoc tandem a me dimitterem volumen: satisfecissem autem aliqua ex parte, si universal« haruin reliquiarum dictionem plene, accurate, diligenter, intellegenter, omnino autein aequabili ratione et arte tractatam composuissem. N u n c multo aliter evenit: nam et longo demum usu et subinde confirmatis viribus inter ipsum edendi libri Studium eo perventum est, ut, quod ab initio factum oportuit, in altera magis litterar u m serie ad certam alicuius rationis *normam dirigere et diligentissime perpendendis officiorum omnium momentis rem instituere mallem, q u a m , quum prius erratum esset, in er* cf. G. Hermnnni opusctila V j>. 319.

AD AVGVSTVM MEINEKIVM EPISTVLA

rore perseverare. functorie et,

VII

Errarem autem, si huiusniodi Jibrum per-

modo obiter evolventi prima postrema

viderentur, absolvi potuisse putarem.

inesse

Vetant enim proposita

aliquot egregia in hoc genere ad imitandum exempla,

vetat

horum studiorum qualis hoc saeculo per incomparabiles viros composita et exornata est lex et ratio, vetat Tui libri materia et ars, harum reliquiarum ubertas et copia:

ut, nisi

singula et universa, maxima minima, gravissimi ponderis vocabula tenuissimasque voculas, undique locorum,. ubicunque legantur, sive rationem singulorum assequaris, sive dubia et obscura relinquantur, collegeris disposueris composueris, haud facile sine cura et sollicitatione futurum intellegentissimoruni grammaticorum judicium expectare liceat.

Neque tarnen va-

nus hic metus est, ut oplimorum virorum de hoc libro expectation! respondeatur: neque ipsius voluminis ambitus cuiquam imponet, quando data opera et inter studiorum continuos labores, quae inesse debere pulaverit, omissa, quae suo loco posita,

alieno,

quae cum vicinis recte composita,

vin-

culis solula,

omnino magnam partem ita administratam in-

venerit, ut viam ac rationem deesse appareat. Ipsius libri si quis frontem aspiciat,

Comicae dictionis

indicem prae se fert: eius vocis quae vis esse videatur, pro varia,

qua quis eiusmodi indicis uti voluerit opportunitate,

varias explicabit raliones.

Nam sive quam vocein, si quod

vocabulum, si quid ex fractis graecae comoediae tabulis memorabile alicubi inveneril, quod inesse ipsi operi putet, indicis ope ipso reperto loco contentus erit: sive in Aristophane versatur explorandisque singularibus huius ingenii virtutibus, ecquid peculiare bonum huic poelae tribuendum sit, ecquid commune habeat cum reliquis humanae vitae de scena imitatoribus, indicari hoc libro iubebit:

sive universum horum

poetarum dicendi usum cognoscere studet, ut vel in minulissimis rebus linguae litteiarumque inemoriam exhaurire liceat, huius libri indicio uti volet:

denique in singulis ipsarum re-

liquiarum verbis sive examinandis, sive confirmandis mutan-

HENRICI IACOBI

VIII

disve quum auxilium a poetarum dictione petiverit, ab ipso huiusmodi indicis auctore paratam sibi materiain expectabit. Ita fit, ut, quum universis singulorum commodis una servire ditficillimus sit labor, nori possit sibi non ipse operis auctor talem scribere legem, quaiis ipsi rei consentanea sit, ut, modo rei consuluerit, etiam hominibus quod sibi tribui velint datum iri confidat. Ipse autem quid de re sentirem saepe Tibi, Vir praestantissime, coram significavi; nec quanquam promissis a T e semel iterumque sero ita satisfactum iri intellegebas, pro singulari adiuvandorum iuniorum hominum, praesertim pulcri bonique studiosorum, voluntate, quominus id fieret impediebas: hoc est enim, initio facto perque varias vitae et fortunae vicissitudines intermisso opere, postquam excerpendo eligendoque parum profici intellexi, ut tandem sumpto spiritu singulos singulorum vocabulorum locos plenissime et copiosissime exhiberem, diligenter exaininatos describerem, cum caeleris ad aliquam continuitatis speciem componerem; ut proposito aliquo primariae, si fieri posset, significationis exemplo reliqua ordine et ratione connecterem; vel ubi per formarum diversitatem una omnia serie explicare datum non esset, ipsas formarum vicissitudines ita collocarem, ut quonam metiri rem modulo placuisset, haud difficile appareret. Nam lubrica admodum res est neque a libidine aliena, si quis ea tantum in medium afferre velit quae graviora sint vel notatu digniora; quum etiam versatissimo in hoc litterarum genere homini, etiamsi omnes omnium locorum voces vocabulorumque coniunctiones probe accurateque memoria tenacissima comprehenderit, vel sic tamen accidere possit, ut (verbis utar Christiani Augusti Lobeckii*) aliquando ad ea obstupescat, quae plus centies legerit, praesertim si quid usus praeter rationem afiinxerit. Vniversa autem universae memoriae exempla si quis a principio ordiendi operis colligat, praescripti temporis norma et modulo rem absolvi non licere apparet, nedum in hac ingenii doctri*

a A P h r y n . 354.

AD AVGVSTVM MEINEKIVM

EPISTVLA

IX

naeque infirmitate, in his ipsius orationis diversitatibus, teinporum vicissitudinibus, ipsorum testimoniorum multiplici difficultate.

Vi, secus quum sit, si inter describendarum pagi-

narum spatia rem aliler atque

aliter administrare

cogare, fieri non possit quin doctorum hominum

re

ipsa

commodis

tempus sumendum sit, quo sero, sed tarnen aliquatenus solvatur nomen. Adumbravi rationes, quibus accidere potuerit, ut e longin· qua peregrinatione hic Über redux non sine diversorutn, quibus commoratus fuerit, locorum notis et signis, iam tandem in patriam redeat amicosque et familiares quaerat.

Horum

in adspeclum quum forte venerit, si quam currente rota induerit form am examinaverint, non opus erit, quid in prioribus omissum perperamve Iractatum

sit,

inultis explicare.

bitur insuper opera, ut gravissima aliquot peccata

Da-

supple-

menlis sarciantur: nam et in illis, quae nulla facile arte, sed cura et diligentia indigent, admissa scio, quae nollem commissa;

veluti quum ad Atticorum legem ipsa lemmata con-

forinare constituissem, factum est ul exciderent aliquot voces sero in ordinem praescriberem

recipiendae;

a nullo

quod grammaticorum sunt, in

rursus

unquam

ut quibusdam

Atlicoruin

formas

usurpatas,

usu praeformari solent.

nisi

Hatid pauca

quibus verborum sententiam oscitanter

perperamque intellecta loco non suo posuerim.

acceperim, Testimonio-

rum autem copiam quum plenam ascribere studuerim, factum est aliquotiens neque tamen in gravioribus, aequalis loci memoriam neglexerim. sertim in prioribus libri paginis, ambitum non

ut similis

vel

In magna parte, praeexcerptarum

formularum

satis accurate notatum invenies, nec quibus

spatiis dirimantur lineolas distinctum,

singula nec,

ipsorum versuum

vocabula

per

si quid praeter librorum auctorita-

tem arte ingeniove mutatum sit, usque

quaque

indicatum.

Horum autem signorum et compendiorum facilis, credo, erit ratio.

Namque asteriscis singulis quae vocabula correctioni

debeantur indicavi,

quae coniecturae ope addita, etiain p a -

HENKlCt IACOBl

χ

renthesi comprehensa; lacunosis binos appinxi asteriscos: quae versuum

legibus vel orationis

ciant, cruce signata;

usui vel sentenliae vim fa-

quae eicienda sint, rectangulis inclusi

parenthesium finibus; ubi dubitationi locus sit, interrogationis notam apposui.

Lineolis rectis dextrorsum ductis omissas η

me in describendo singulorum

testimoniorum voces notavi,

versuum fines perpendicularibus significavi:

ubi binae appo-

sitae sunt perpendiculares, totos oinisi versus vel singulos vel etiam plures.

Poetarum noininibus qui adiecti sunt nu-

merorum priores ipsius operis volumina indicant, ginas,

tertius

alteri pa-

quisque singularum paginarum numeros fra-

gmentorum, quartus versus.

Ita, sive quis maioris huius edi-

tionis voluminibus utitur, sive altero qui anno quadragesitno sepliino editus est libro, effectum spero , ut singulorum vocabulorum locis indicatis singulae facile inveniri possint paginae,

vel eiusmodi reliquiarum,

ex quibus potiora tantum

recepta sunt, modo graviores illas voces in hoc indice evolveris. Hactenus

de ea

huius voluminis

materia

dixi,

quae

maiorem libri, cui indicis nomen inscripsimus, continet partem.

Restat

ut quid

paucis significetur. ginae,

praeter

earn

lectores inventuri

sint,

Etenim priores centum duodetriginta pa-

anno illae quadragesitno quarto typis descriptae, ea

afferunt, quae tunc ad superiora volumina addenda adnotandaque habebas; licebat.

quibus meas aliquot adnotatiunculas addere

Non ita multo post quum minorem editionem ador-

nasses, ampla succrevit recens addendorum copia, seu novis librorum subsidiis seu doctrinae ope comparata. ipsius λέξεως

Haec quum

paginae dudum describi coeptae essent, ad ab-

solvendi totius operis finem reservabatur, identidem, ita tulisset, augenda et locupletanda. fuisse,

si res

Neque frustra earn spem

docet insignis doctoruin virorum de Graecae linguae

studiis bene nierendi voluntas, qua ducti Batavorum, Anglorum, Francogallorum, nostralium egregii aliquot viri non solum

novos

ex

bibliothecarum

latebris thesauros in lucem

AD AVGVSTVM MEINEIilVM El'ISTVLA

XI

ntlulerunt, sed etiam veteres doctrinae fontes denuo adeundo pridem inde hausta nova luce collustrarunt.

Quorum virtu-

tes singillatim laudibus efferre quum non sit huius loci, salis erit in sequentibus hanc praefationem paginis ea commemorare,

quae ex novarum

copiarum horreis ducenda fuerint.

Neque enim omnia exhauriri potuisse videbunt, qui singulos illos libros,

veluli E t y m o l o g i c u m

Gaisfordi,

peculiari

cura, et ut verbum verbo conferant, denuo excusserint:

alia

ne debuisse quidem adhiberi facile concedent, qui ipsius operis originem

et rationem

fines examinaverint. dorum

et huiuscemodi

supplementoruin

Nam addendorum atque etiam

corrigendoruin

emendandorumve

ita supplere et constituere,

adden-

ope librum ipsum

ut pro novo eodemque perfecto

omnibusque numeris absoluto haberi debeat, humanarum virium excedit modum.

Satis erit e o s , qui ήοη alieni sint ab

huius artis usu et ralionibus, inlellegere non defuisse Studium, quo quid fieri posset significaretur, ut et communi litterarum ulilitati consuleretur,

et

etiam aliorum industriae reliquum

esset, quod suis viribus ad ipsam artem locupletissime exornandam molirentur.

Vel nunc quantum aliorum curae et

diligentiae debeatur, testes erunt ipsae paginae, quibus amicissime consullum esse B e r g k i i et N a u c k i i studiis, horum nomina indicabunt, ut taceam alios permultos, qui voluntate sua et benevolentia nos adiuverunt. Sed ut redeat,

unde deflexit oratio,

Tibi iam agendae

sunt gratiae, M e i n e k i , quem de me unum omnium maxime inerituin esse, neque ipse ignorare voles, et sciunt, quorum haec scire interest.

Tibi enim hunc librum debeo, Tibi haec

studia, Tibi si quid de litteris aliquando bene meriturus sim. Quantum,

ut T u o nomine haec opera non prorsus indigna

esset, laboraveriin, amicis cognitum:

cjuorum quum egregia

quaedam nomina mors eripueiit, sancla erit memoria;

quos

divini numinis gratia conservavit, salvos sospitesque esse velit omnique laude

florentissimos.

Equidein operam daturus sum,

ut C a r o l i L a c l u n a n n i piis manibus ea admiratione, ea in-

XII

PRAEFAT10. SVHPLEMENTA ADDENUORVM VOL. I.

comparabilis virtu lis, si natura suppeditet,

aemulatione iusta

facere liceat, quam verae pietatis originem causamque, in vivis erat, ipse pronuntiavit.

Regimonlanorum

benevolentiam fautorum, in quibus L o b e c k i u m si u m

absenles absens veneror magistros,

dum autem

et

Lehr-

ut laudibus

ae-

quare non sit datum, voluntas eerie non deerit strenue adnitendi, ne ignominiae illis sit m e suum habere

alumnum.

Quid L u d o v i c o F r i e d l a e n d e r o ,

Hertzio,

quid ei viro debeam,

quid M a r t i n o

qui et egregiam in adiuvandis litteris

operam et insuperabilem huic praesertim libro praestitit p a tientiam,

Georgio

Reimero,

tacita

decet apud

animum

verecundia colere, non orationis impotentia labefactare.

Tu

vero vale, Vir Eximie, mihique favere ne desine! Scribebam Berolini a. d. X V I I . Kal. Decemb. a M D C C C L V .

SVPPLEMENTA P r a e f . p. X

de iambicis

ADDENDORVM philosopliorum

V O L . I.

versibus

cf. Nauckii

progr. gym». loach, a. L V p. 3 3 sq. p. X I Crantoris ap. Stob. XCVI 1 3 versus Critoni comico assignavit Bergkius Lyr. II p. 1 0 8 1 . p. 6 Aristotelis ap. Erolianum p. 1 7 6 . 1 7 8 memoriam ad p. 9 5 3 , 1 0 Bk.

perlinere putat Adolfus Bournot phil. IV 2 7 4 ,

qui pro ΙίωμιχοΊς

reponendum suasit Προβλήμασιν

( X X X 1).

p. 1 2 de Asclepiade Myrleano peculiari dissertatione anno X L VI exposuit K. Lelirsius Analeclorum Herodiani p. 4 2 8 sqq.

Gramm, cap. 1 sive

Ibi et primo a. Cli. n. saeculo Asclepia-

dem floruisse docuit p. 4 3 2 : ct apud Allien. 5 0 1 e ο δέ νός *Λσχληπίά$ης λέγονται

οτι

εν τοις Κρατίνου

— scribendum

Μνρλεα-

βαλανειόμψαλοι,

φησί,

esse pro εν τοις περί

Κρατί-

νου probabiliter coniecit, ut in libro quern de poculo Nestoreo composuit Asclepiades Cralini versum ( v . 2 , 4 9 , 9 ) videatur, ρ 4 4 1 .

Idemque p. 4 4 4 sqq.

atligisse

examinatis scholiorum

Arislophaneorum locis sibi non videri dixit Aristophanea cum eo colore c o n v e n i r e , cognoverimus, p. 4 4 7 .

quem in

Myrleano interprete

Homeri

SVI'PLEMENTA ADDENDORVM VOL. I.

XIII

p. 14 apud Hesych. Κολαχοφοροχλείδης nulla est H e r o dici, sed Asclepiadis memoria, quam attigil Lehrsius 1. 1 . 4 4 6 : cf. Hermipp. 2 , 3 9 4 ( 6 ) . ib. 1. 6 Süvernii coniectura p. 8 3 ( n o n 2 8 ) comment, de Avibus legitur: cf. Cratin. 2 , 1 5 4 ( 1 0 ) . de Didymi χωμιχτ} λέξει, nuper disputavit M. Schmidt, de D i dymo vocabulorum interprete comm. I. Olsn. 1 8 5 1 , zeilsch. f. alterth. 1853, 5 1 0 sqq. (Didymi fragm. p. 2 7 — 8 2 ) . de Theone ib. p. 5 2 3 sqq. 14, 2 a f. cf. Et. Sorb, εν υπομνήμασι Μ. p. 16 annot. cf. Polluc. VIII 126 εϊ τι χρή Ιίρατερω niΰτενειν τψ τα -ψηφίσματα αυνάγοντι: monuit Nauck Α. L. Ζ. 1 8 4 8 ρ. 511. ρ. 18, 1 apud schol. Apollon. IV 9 7 3 εν %rt Κωμική λέξει τη ανμμίχτω est. ρ. 2 0 , 18 Pittaci dictum, Μεγαρείς δέ φεύγε πάντας' είσι γαρ πιχρο'ι, in anonymorum comicorum fragmentis c o l locatum ed. min. p. 1257 ( 3 9 8 ) r c q u i d enim Pittaco cum M e g a r e n s i b u s ? A d d e quod eodem loco ( A n t h . Pal. XI 4 4 0 ) etiam aliorum comicorum, Menandri Diphili Philisci, versus aiTeruntur. A c fortasse Πιτταχου ex Φιλίσχον corruptum.' p. 23, 2 a fin. de Ovidii Heroid. XV loco v. Schneidewini disputationem n. rhen. mus. II 138. Ill 144. cf. Lachmanni prooem. schol. univ. Berol. 1848. p. 4 6 , 1 4 cf. ad Apostol. ( q u i όντως ελεγε Κρατίνος) VII 6 9 Leutsch. p. 53, 11 de Polluc. VII 41 v. vol. 2, 71 ( 1 0 ) . p. 8 1 : Pherecratis Αυτομόλους fabulam suspectam r e d dit Pollucis II 3 3 cod. A Bk. παραχόμους δέ τους χομώντας 3 ΰίμφις εϊρηχεν ο χωμιχός (v. infra ad 3, 321. 4 , 6 8 1 suppl.), Φερεχράτης δέ εν χρω κονριώντας, η όστις τους Αυτομόλους αντον διεσχεύασεν (v. ad 2, 355 suppl.). p. 8 4 : apud Bekkerum Poll. IX 8 3 bis, item VII 152, Χ 4 5 . 8 9 annotandum est χραπαταλου nominis formas et s i m plici ametabolo et oxytonos scribi: χραπαταλοί, χραπαταλόν, Κραπαταλοίς. Cf. 2, 2 8 8 ( 4 ) et Lobeckii path, proll. 95. p. 87, 3 scr. μόνος $χ χεφαλης χτε. ρ. 8 8 de Άψευδέσιν Teleclidis fabula pro spuria habita v. huius voluminis p. 3 0 sq.

XIV

SVPPLEMENTA ADDENDORVM VOL. I.

p. 8 9 de Philoxeni aelate v. 4, 635. p. 96 Iamborum et Tetramelrorum Hermippi quae feruntur reliquiae ex hoc loco in minorem editionem receptee sunt p. 1 5 2 sq. Easdem in Lyricorum editione altera p. 6 1 8 sq. exhibuit Bergkius, ubi tertium fr! ita scribendurn esse c o n iecit: ξννεστι γαρ δή δεσμίψ μεν ουδένί, μόνοισι δ' νπαγωγενσι τοις αυτόν τρόποις. priorem versum eodem modo Godofr. Hermannus dedit ap. Bernh. Suid. ν. υπαγωγενς, alterum ita: vtto τισι δ' νπαγ. τ. αν. τρ. pro μόνοισι nescio an eodem iure αντοΐσι Iegendum videatur. p. 97 fr. IV scr. των Κνλιχράνων εις υπάρχων p. 9 8 fr. V , quod et ipsum de Heraclea inlerpretandum, quomodo scribendurn sit v. infra p. 3 : vs. 2 quod correctum est σεσαλαχωνισμένην, debelur Schneidero Lex. Gr. v. σαλαχωνεΰω. vs. 1 αυτοστράτηγον proponebat Bergkius. p. 99 fr. VI idem 'verba, inquit, τις ονομάζεται fort, gramuiatici sunt/ fr. VII scr. Καλλίας η Λιοχλης εν Κ. fr. VIII σΰνδετον Schweigh. Bergkius ipsum Hermippi testimonium excidisse suspicatus, quod antea ap. Athen, ex Aristophanis Equitibus ( v . Antiph. 3, 5 7 , 2 ) allatum est exemplum, aptum fore dixit. p. 1 0 0 , 19 apud Gaisf. Choerob. 6 8 , 1 7 eadem noinina ita leguntur olov ενπαίαν, Τιτανόπαν, ^Ερμοπαν, Ενήπαν, rursus p. 2 7 1 , 3 ut apud Bekk. Caeterum v. ad 2, 4 1 9 ( 3 ) suppl. p. 119 Baptarum fabulam et Alcibiadis, quod fertur, facinus in commentatione vernacule scripta 'über wahrheil und dichtung in d. griech. Iilteralurgeschichte > altigit K. Lehrsius n. rhen. mus. VI 7 0 sq. p. 1 3 0 de Helotarum fabula eiusquc argumento v. quae scripsit Alph. Heckerus philol. V 5 1 1 . p. 137, 7 Marpsiae nomen item Alciphroni nuper restilutum v. annot. p. 100, ubi corrige p. 137 (pro 1 1 3 ) . p. 146 extr. dein vol. p. 5 3 6 p. 160, 4 a σννεχρόνισε