Fragmenta comicorum Graecorum: Voluminis 2, Pars 1 Fragmenta poetarum comoediae antiquae continentis, pars prima [Reprint 2021 ed.] 9783112409480, 9783112409473

Citation preview

F R A G M E N T A

COMICORUM GRAECORUM. COLT.KGIT

KT

AUGUSTUS

DISPOSAIT

MEINEKE.

VOLL MINIS

II

FRAGMENTA POKTARUM COMOEDIAK ANTIQUA E

CONTINKNTÍS

PARS I.

B E R O L I N I. T Y P IS E T

IMPENSIS

G.

MDCCCXXXIX.

RKIMKRI.

FRAGMENTA POETARUM

COMOEDIAE ANTIQUAE. ROLLKtilT

KT

AUGUSTUS

PARS

DISPOSUIT

MEINEKE.

PRIMA.

BEROLINI. TYPIS ET IM PK N SIS G. RKIMKRI. MDCCCXXXIX.

FRAGMENTA POETARUM COMOEDIAE ANTIQÜAE.

PAKS

PttlMA.

I N D E X

P O E T A R U M .

S usar io

pag.

3

Cliionides

—

5

Magnes

—

9

Ecphantides

—

13

Gratinila

—

15

Crates

— 833

Plierecrates

— 252

Teleclides

— 361

Hermippus

— 380

Myrtilus

— 418

Philonides

— 421

Eupolis

— 426

Phrynichus

— 580

Comoed. ant.

1

S

U

S

A

R

1

O.

(Hist. crit. p. 18 et 24.)

'AxOVltt AilXOVOCCQIWV AiJ'it Tlxdf, viog ç, significat opinor quod nostri dicunt ohne Weiteres, ohne Urnstaende, Ad aâfiaxa cfr. Photias Lex. p, 498 3: Sâfiaxa 'EoctToa&tvrjç ¿TiîSioxt TOV (fQQfiôv apurav di ràv TO£i~ xov xâXafiov. OVTWÇ Avamnoq. Cfr Hesychius s. T . oâfia!;. Itaque iv aâfiaxi xoifxào&ai idem quod uno verbo comicus poeta, ut videtnr, apud Phrynichum App. soph. p. 70 4 di-

0

CHIONIDIS

xit (f.oouoxoiTiiv, fltVblV,

OVX

o

TctTTtiai

ì%OVTtoV

tnì

-/.ai

Xvnooig

xaxtljg

xoittio-

XVa(fttXXoV

II. Kal

firjV

CtyVOV

[ i ù

tov

d i '

SlOMfÌQllV

tV

Suidas voi. I p. 31. /. ovati1.

¿'art

Àoifft.]

y.cù

di

xal

svi

yé

"siyvog

poi

tìoxài

TtHpVXOTOg.

%CtQa§QCf

¿¿Sng

àgoivr/Mg,

ovdèv

:

( f v r ó v ,

òovtov.

ov

[ a y v o v ,

tv "

XioviÒi¡g

xal

Xvyov

y.a-

o v / l

Xvyov

y.a-

fii)v

xtX.

Hqmov

Kal

Verba uucis inclusa merito suspectavit Kusterus.

Dici haec

videntur ab liomine contempto et in nullo pretio habito. Vs. 1 legebatur

ov&èv

eTv

Correxit

ti.

Phoen. 1638 et Advers. p. 33.

—

Porsonus Vs.

2

ad

Euripidi»

ayvov

mcfvxÓTog.

Ita constanter Attici, docente A e l . Dionysio ap. Eustath. Od. p. 1638 11.

Ferainiiium, ut alia mittam,

incerti poetae apud Etymol. M . p. 595 3 3 : tVTcc

naXaKftt(iévr,s

versus

esse videtur.

136: àyvog

t]

ftaQàdgaig

qui

ayvoto,

Xvyog

haberaus in loco (.ivgaov

ìg

R e c t e autem tv ^ a p a J ^ a . nagà

iÓtu-

mihi Callimachi ex Hecale

norauoig

TQa%é(u

xs

Dioscor. I rónoig

xal

(fvóittvog.

III. Antiatticista p. 97 8. dt]e

'L'nréTtjg:

%w(jìg

tov

à.

X i o j v ì -

Eadem forma usus est Aristoph. Ran. 420 et

" H q w o w

Thesmoph. 487.

Sed de tota hac Atticistarum doctrina co-

piose disputavit Lobeckius ad P h r y n . p. 407.

I l

T a v t ' tv

ov

ì w é '

[ià av

T

dia

i ì

X

IvrjaiTinog

%o()daìg

TTOiìjaag

Jlrcoxovg

J.

oìidè

K l t o u i v ì j g

xaTtyXvxi'jVaTO.

Athenaeus X I V p. 638 d : ó (ftQo^ivovg

0

Si

rovg

Ivtioinnov

eig

XiuviSijV nvòg

à v a f t v i ^ o v t v t

l

UTSÌX01.

1

naiyviaygatpov xìjg Ha gag /Aovatjg Xtyojv ovzoig 'l'air' ov ftà dia xtX. Gnesippus poeta aniatorius, cuius carmiiium quae indoles f u e r i t , optirae indicai Eupolidis f r a g m e n t u m ex Helolis ab Athenaeo 1. 1. servatum : ó òè Ivr/amnog tar' dxovtiv • xtivog vvxttgiv' tvgt fioi%oig àtia^uir' txxaXua&at, yvvatxag £%ovrag ìaitfivxr/V ti xal xgiywvov. Cfr quae disi ad Cratini llubulcos F r a g m . i l . Eiusdem g e neris poeta f u i t C l e o m e n e s , Sapphoni Meleto et Lamyiithio iunctus ab Gpicrate Athenaei XIV p. 6 0 5 c : xàgtazix' txfitfta&rjxa Taira navTtkwg, Sampoig Mtfo'jTOV Kktouivovg vlauvvOiov. Kundem dithyrambicum poetarli f u i s s e iam alio loco docui ex Athenaeo IX p. 4 0 3 a : nakai yàg xvy%avo) àvtyvwxiòg rovg Kktofiévovg TOÌ ' lJi]yLvov òii+viiàufiovg, tov tv rw tmyga(pOfiévw MtXtàygo) xoixo iaxógijxai, et scholiasta Aristoph. Nub. 3 3 2 : aivixxtxai, ( A r i s t o p h a n e s ) tig rovg Titgl Kivìjaiav xal (l>ikòS,tvov -/.ai KliOf.itvi], xal xovxovg tìvai Twv aotpioTwv ftov'ltTcet,, òn'jvoa/ujjOTtotovg %Qij[iaTÌoavTag. Aetate autem Cinesia et Pliiloxeno baud dubie f u i t superior. C f r Hist. crit. p. 89. Qui p r a e t e r e a c a m m e m o r a t u r C l e o m e nes r h a p s o d u s , quem Atheuaeus XIV p. 620 d Empedoclis carmina Olympiis ludis recitasse t r a d i i , ab l l h e g i u o poeta fuit baud dubie diversus. Vs. 1 l e g e b a t u r ovò' ò KXtoutvijg. quod correxi Quacst. M e n a n d r . p. 434. — Vs. 2 libri tv tvvta %ogòaLoi xaTtyi.vxctvato. Correxit Porspnus. S u f ficit fortasse tv tvvta %ogòaÌaiv. Schweighaeuserus p r a e t e rea malebat tv ìvvta%ógòoioi de quo instrumento vide Athenaeum XIV p. 630 b . f . II. Ag' 'Eni

av (fced quum dubia res sit et incerta, frammenta inter ceteras Gratini maioris fabulas exliibere salius duxi. I. Sta Xrtv dè àt) T tv'

©iiyaov,

B.

tiyt ; TO ito

XQOXWTÓV-,

poi

noixilov,

(pQciaov. xagpjoiov.

M a c r o b i u s S a t u r n . V 2 1 : nee solus Asclepiades hulus

poetili

ut Sappho

(xctQ'/rjGiov — Cratinus

d i c i t ) , sed

et olii poetae

in yhovvoate^àvàoio

memìnit illuslres,

• ¿¿ToXijV Si

/.ri.

Vs. 1 TOVTÓ fioi (pQciaov Porsonus ad Eurip. Ilec. 783. Codex TovdofiOMfQaaev, quod ab editoribus in rovò' ó/xó•/ooov corruptum est. Cleanthes apud Galenum Hipp. et Plat. V p. 292: ri nor' '¿ad-' o fiovfoi t ^ i ^ t ; TOVTÓ fioi cfgaaov.

— V s . 2 l e g e b a t u r noixi/.ov

y.cur/ijGLOV, i n e p t o c a r -

chesii epitheto, de quo admonui Quaest. seen. I p. 25 sivc Hist. crit. p. 57, ubi de noixiXco veste Dionysiaca plura attuti. Dicitur deinde de qualibet veste variegata, ut apud Eubulum Bekkeri Anecd. p. 1189. Tlieociilum Id. XV 78. Fuisse autem rò noixiì-ov interiorem vestem sive tunicam ex addito xooxtoro) apertum est. Cl'r. Callixenus Albenaei

CttATINI

38

V p. 198 c, libi Bacchi simulacrum describitur % ITI» va itotitpvQovv T%ov diáneyov xaì in' AVTOV '/.QOXUÌTÒV Ò tat favi]. II. "Evuoi S' ìvxavd-oi alg xiiçofiiv

fiá^aiQat

tà nooßara

xaì

xovoidcg, TOVÇ

noiuîvag.

Pollax X 140: rà Sè xovçîwç oxivr¡, xovçiôcg (ià%aiçai, fiayaiçiSeg. tv uèv yàç Koaxívov Jiovvaakt^àvôçM ' 'Evtïtv tvrav&oï xrX. Respexit haec Plirynichus App. Soph, p. 4 7 : xovçiStg [ià%ai()ai, aïg xtigovat rà ngoßata. Vs. 1 vulgo tVíTfV Si pro 'éviiai S', quod reposui ex emendationc Piersoni ad Moer. p. 259. nisi quod is scripsit tvtiaiv ivrav&oï. Nec male tamen Runkelius retinuit ivntv omisso Sé. Pro ivrav&ol fortasse erunt qui praeferant ivrav&í. Vid. Elmsleium ad Aristoph. Acharn. 153. Cfr. Dindorfii Praef. ad Poetas seen. p. XXIX et Hermannum ad Eurip. Iphig". Taur. 984 et Aristoph. Nub. 813. Secundi versus sen tentiam non perspicio. III. Oil yccQ TO* avyt

ngwtog

cixXyiog (foirâg

ini

Stinvov

avr¡oTtg. Athenaeus II p. 47 a : ort TÒ avr¡arig ó vijartg aktoVctOfiw tov ä, bjg aTÓ%vg «oxcr/yg, naçà Kçaxivio xtUat. Ov y¿Q roí avye nçoUrog (foizàg ini SHTZVOV ctvtjOTig, omissa voce axXr\xog et tacito fabulae nomine, quorum utrumque servavit Grammaticus Bekkeri Anecd. p. 403 33. AvrjOTigi I] (leg. ó) vrjouç, naqà KQUTÍVOJ tv Awvvault¡.àvdço) • 'loi yÙQ avyt nçùtog axhjrog (foiràg xrk et Suidas vol. I p. 207. "Av)}Giig: ò (fort, ov) ytytvfxévog. xai àvqoTiç r¡ (ó) vr,azig Xíav nagà KQUZÌVM tv Jtovvaait¡¡.¿vdçoj ' 'loi yàç atiye nçcSrog cr/.Xr¡Tog. Postrema iterum apposuit Grammaticus Bekk. p. 453 27. Qui quum tot omittant, fortasse ita versus scribendi s u n t :

J ION

YSAALÏAS,!

/ *()£.

39

ov yàçt csvys TtQÙToç ay.Xtjroç rpoiràç ¿ni ötlnvov

avrjoriç.

Eodem metri genere quo Cratiiius usus est Ulix. Fragm. X I V . Sed commode retineri potest roi,

ut sit versus anapaesHciis

tetrameter, ex eadem fabulae parte, ex qua sequens fragnientum, petitus.

Cum Athenaeo conspirât etiain Eustalhius ad

lliad. v p. 947 17.

Iliud iov

et Suidam manifesto

ex iota subscripto proximae

ortum est.

apud Grammaticuin Dekkeri syllabae

ÛQÙToq lacobsius App. ad Porsoni Adv. p. 302

ruente metro mutavit in

TZQUJÏOÇ

Bernhardius coniecit nod, rod

, cuius

vestigiis

Poterat lenius

iiisistens quam-

JIQMOÇ,

quam ne hoc quidem necessarium est. IV. Twv ßStXXoXaovyyuv

àvinayyiXxwv

aito)

(foirtjaaç

¿ni

Seïnvov. Suidas vol. I p. 197. rtvoç

JiovvaaXt^âvâçcj

V I 2 : axXijtoi,

' AvsnctyyiXTOçi

Twv

axXqzoç.

Kça~

ßSfXXoXaQvyywv y.rX.

Pollux

ovç ctVinayyiXzovç

ôtiç

[lèv ¿nriyyiiXtv,

'AvtnctyyiXxoi,

demveï.

Toi.

Suidae cod. A

quidem, quamquam

C

ßdtXXoiayvyywv

to ov-

Hesychius,

ô ôè àtpr/.ôfitvoç Sa,nvsï.

: olç ov naçtjyyéXi] ¿ni dtïnvov

Hoc

Phry-

KQHTÏVOÇ xaXti.

nichus App. Soph. p. 6 10: ' AvinàyytXTOç

¿XO-ttv, ciy.Xrj-

ßdfXXorpaQvyywv.

simillimum adiectivo

novxo(pnov'%

( P h r y n . Bekk. 58 33), ferri tarnen non potest, quum attice non yuQVy^ (pctQvyyoç dicatar, sed constanter rfâçvyi V . Etymol. M . p. 788 34.

P r o avrà

cod. A

cpàçvyoç. For-

AVTWV.

tasse igitur scribendum: fideXXoXctQvyywv ctvtneeyyiXrwv

(poiTtjoavrcov

¿ni

3tï~

nvov. Ad

hune Cratini

locum existimabam

aliquando

respexisse

d e m e n t e m Alex. Paed. I I p. 61 Sylb. (184 Lips.) ùXX' A&ctvofxai yoçia, 7ivuv,

ano

o&tv

13 ivnçoawnog

TWV rpagvyytav

y. at à tòv

xwfitxóv.

¿QQVII TWV Stinvwv y.ai

rpoiTijTÌjg

¿ni

ctl-

nçoai}~ Öti-

Sed vidulur ¡Ile tarnen aliutn

40

CRAT1NI

locum in animo habuisae. detur tmSiinvtav.

Pro ini Siinvtav scribendum viV.

x

'Q ò rtkt&iag ¿lontQ nqofiarov fir) fit} Xtytov fiaSiQt. Etymotog. M. p. 196 7. Bij: TÒ /*i[ii}Ttzòv Ttjg rwv itQafiarwv tfuvijs, ov^t fial liytrcu ' J Ì T T I M J S . Kganvog Jiovvouki^CIVSOOJ '0 d' rti.i&iog v.zX. Eadem totidem verbis Saidas vol. I p. 430. nisi quod ihi fit) scribitur pro fit} et ó SÌ) \oia&iQ$ pro ó 8' tiXi&iog. Ex Suida sua babe* Zoaaras p. 387. Idem versus legìtur apud Eustathium ad Iliad, i p. 768 14: ai 3' avrai (veteres grammatici) (ftttriv òfioiws ftifiìirixiHg xat firt ai fiqv fiaiy fit/uijotv ngofiàTMV tfuvqg. Kqutivos "Oà' {¡ii&ios y.xX. et ad Qdyss. ft' p. 1721 8 7 : xaì (figirm NAGÀ ATLM Aiavvts'tut xcei ZQIJOTG K Q U T I vov TOlavttj "Od' rt\i&Loq -/.il. Hi omnes consentiunt in ea quara exhibui le elione. Porsonus tamea Praef. Hee. p. XLV Lps. anapaestum vitaturus scripsit wg ngafiaTiovy une e inSchaefehen, Reisigius autem Coniect. p. 09 ùoiteo ìiqq fiata, trie Scitafe. Vides neutrum satis aptum esse. Ia PorsaBÌana coniectura displicet etiam wg, quod pro wantq perraro dicituv ah Atticis. Yid. Reisigii Coniect. p. 312 et Elmsteii Censurata Hecubae Person, ed. Lips. p. 268. qui mutato verborum ordine coniiciebat ó 8' qM&toz, fii\ fiy liyaivt ¿iantQ itgafiatov, fiadi&t. Ceterum fit} an fit) ba^ laverint attica e aves milii incompertum est. Grammatici probarunt fiq, ut EtymoL M. p. 78 40 rà fiq, omg mgtonàxai. Eodent mod» scribitur etiam apud Antiattic. p. 86 8. Bij: nQafiaxuv fii-nx'!- '-¿QtaTOtpcnnig.' Qvrtiv [iMit xai xtlivn fiìi kiyitv. Quae ita corrigenda videntur, tìvitv fie (xéllei xaì xeltiiei fiq kiyeiv* Respieere videtur Hesycbius, Rr\Xyii : fihtfcitai $ i w i . Ubi scribendum Bft Xéyu: fiXr%àtai, ?Ì &VÌTCU. Nempe ove«, si quia forte nesciat > cum mactantur, baiare soleut.

J ION

41

Y2JJEZJNJP02.

VI. Ovx wAA« ftòXtza yXoiqù xùanùirijv

narttv.

Scholiastes Aristoph. Lys. 5 7 5 : ROV ÌQÌOV Ò ginog otantoTt] liytxai. xaì KoaTÌvog JiovvactXiì-avdyo) • Ov xakà ftóXftixa ¿Awgà xaì oto7i(ÓTt]V naxuv. Correxit Porsoitus Adv. p. 281. Verissime, consentientibus ceteris, Phryniehus Ecl. p. 357: fiólfiuov òliyoi tivèg "kiyovoi xoSv 'ATTIXISV, ¿Xlà TOVTOV SAY.IFÀMTIQOV xò ftóhxov, ubi vide Lobeclàum. VII. *Ev aagyaviatv

a£(o ragi^ovg

Uovxixovg.

AthcnaeusIIIp.119 b : Xéyt ovv ì)(itv tt xaì àgatvtxwg è Tà(u%og Xiytxat nag' 'Axxixotg. nagà yàg 'Em%agfi(o oì'dctfiev. "Ov ^¡Tovvxa ngotf&aaag ò MvgxiXog ¡¡'(ft}, Kgazivog ftèv tv AMvvoaXel-àvdgw • *Ev aaQyaviatv XTX. Vulgo aagyavotaiv. C octQyavoiotv. Correxit Porsonus Adv. p. 67. Schweighaeuseras edidit actgyavaig. Pollux VI 4 8 : xaì ovdtTtgwg fièv TÒ x&.QI%OQ oi 'ATTIMI. "Iwvtg Si xaì Jiogittg xaì rtvèg TOÒV 'ATXIXWV àgaevixdSg, ùg iv JiovvaaXt^avdgu Kgarlvog. ó Si xugi%ovg Hovrixovg. Quae ita corrige, Kgavi~ vog oIdi tagi%ovg Jlovxixovg. Vili. NaxóxtXxog MO moti

xcoSagiov itpetivófiTjv.

Pollux VII 3 8 : [rò Si ovo/ia ó vaxoxilxr}g, ¿1 xaì XrjfMov ai Tip xiyorjTat, iv 'Agnatfì pivy (p. 3 6 3 ) , allug 3* ovx àvexxóv, il F.itj TÒ grj^a yv iv XQRIOIT naXaióRIQOV. xaixot yt Kgaxtvog iv Jiovvaalt^avdgM tptjaiv NaxórilTog XTX. Toupius in Theocr. II p. 331 Wart. et Porsonus Adv. p. 384 vaxóxiXxov òìaniQ. Neutro opus videtnr. Metrum esse Cratineum monuit Hermannus. Quae «d versus integritatem deest syllaba, earn supplevit Tli. Bergkius Comment, p. 37 xaì ante vazóxdzog adiiciens.

CR ATIIN I IX. JlagaaTaSag

xai TtQO&vgu /Soviet

noixiXa.

Pollux VII 1 2 2 : KqaTtvog 8' iv Jiovvaah^avSgm llaQaoTadag — noi/.iXa, naaradag Si o ¿(vorf ulv. MS Iungerra. fiovip. Idem X 2 5 : iv Si KQUTLVOV /Jiovvocelt!;avSQOJ t'tprjTat IlagaaTaSag xrA. Attigit haec propter HQO•d-VQa noixiXa Hermanuus Dissert, de pictura parietum p. 13. X. Pollux VII 1 9 8 : Kgarivov, OJCSTIIQ iv nwXslv.

yiXyoitwkig '^QTonoiXiatv

iv JiovvaaXi^avSQta 'Egfiinnov to YTKYO-

XI. Pollux X 3 4 : t't'Sij Si xXivqg aoyvQonovg, TiaQanv^og, lag tv TW diovvoaXti-avS()io KQcttivov xXivijv t i)v nuKQUQanv^ov. Idem VII 1 5 9 : xXivtjv Si iiagcenv^ov xivog tintv iv JtovvaaXij-avSgw. Ita ex cod. editum pro ytatanv^ov. XII. Atlienaeus I X p. 384 b : ort yao fiaQTvg Kgarivog iv JiovvaaXil-avSQip axoi, /SovxoAo».

À F A T I

E T

I Ä

%>]vo/io0xovg oi'Saat Xtywv Xijvofio-

E S .

Magnas in hac fabula partes fuisse Lamponi», vatis et oraculorum interpretis Periclea aetate famosissimi, docent Fragra. I. II. X I . Notantur item homines seditiosi (Fragm. V ) et perdita luxuria infames (Fragm. VI). Nec Perieli peperc i t , qui compelían videtur Fragm. III. Praeterea nihil de argumento dramatis pro certo affirmaverim, nisi quod titulus

AVATIET1AE2.

43

fabulae ad viros effeminatos et luxuria diffluentes gpectat. Cfr. Fragra. VI. Longius progressus est Th. Bergkins Comment. p. 46. 61. Qui quutn Lamponem coloniae Tliurios deducendae praefectum fuisse *) meminisset, Aqantziôiav nomen ad illos Athenienses referendum esse coniecit, qui prae8entis rerum in patria urbe condicionis pertaesi Thurios sese contulerint. Quam sententiam etsi ille magnis elegantissimae doctrinae copiis evornaverit, mihi tamen nequaquam credibile videtur, Cratinum fabulae scenam Thurios transtulisse. Itaque sic potius statuo, ut fugitiras illas mulieres, quas fiiiçaxaç vocat Fragra. VI, de Sybaritis in tel li gen das credam , qui quum patria profugi frustra Spartanorum opem implorassent, tandem intercedente Pericle ab Athenìensibus impetrarunt, ut et ipsi in patriam restituerentur et nova colonia in Italiam deduceretur. Vid. Diodorus Sic. XII 10. Sybaritis autem, hominibus luxurie effeminati», quam apte mulierum personas imposuerit poeta, non est quod pluribus doceatur. Si recte conieci, fabula acta est proximo tempore ante Thurios conditos h. e. ante Olymp. LXXX1V 1. Cfr. Voemelii Comment, de anno Thuriorum condit. p. 7. Ad titulum fabulae, ut hoc adiiciam, spectant etiam haec Suidae verba s. v. ÒQccnir-qç: xaì Sçaniridi (leg. dganérideç vel ÔQccïténç) iïtf.vxojg naoà Kgarivtu. I. Aâfinwva,

ròv ov

II.

figorùv

ipijfpos SvvaTai (pktyvçà Stinvov •

v àntÎQyuv. *

*

vvv S' av&tg PQVXU YÀQ anuv

tçvyyâvn' TÒ

naçôv, Tçiykti Si xav

fictyoïro.

Atlienaeus VIII p. 344 e : Kçauvog S' iv /jQanÎTiotv iînùv TitQÏ aviov• Actfinwva — âniiqyttv, inâyw vvv *) Cfr. Meyer Comment, de Aiulociriis orat. in Atcib. V 6 l>. 32.

44

CRATINI

8' avvig xrk. Metricam loci rationein primus perspexil Poreonu8 apud Gaisfordium ad Hephaest. p. 341. Cfr. Hermannus Doctr. metr. p. 594. Uindorfius ambo fragmenta in sex versículos distinxit, Bergkius autem Comment, p. 46 ad duorum versuum continuitatem coniunxit. — Vs. 2 yvQuv \pi}(f.ov flagrantem rumorem nescio quam reete interpretatur Toupius Emend. HI p. 20], opportune tamen advocans Hesycbium, ltyvoci: vftQtati/.i). ltaque ne ludibrie qaidem et contumeliis Lamponem a conviviis prohiberi dicit. De vatum voracitate Kunkelius attuiit Aristoph. Pac. 1045 et Av. 960. — Vs. 3 ante Dindorfium avvig. — Vs. 4 TQtyi.y Sé xáv fiáxoiTO, ne mullo quidem, vilissimo pisce, abstineat. De trigla seu mullo, pisce omnium contemptissimo cfr. ad Antiphanis Agrie. I 15. III. JlavSiovida

nóJ^wg

fiaotktv

rijg tQifiw'kaxog, oiffOí¡v

kéyOfiiv,

xai xvva xai nóXiv i¡v

naíyovaiv.

Pollux IX 9 8 : *¡ Sé Siec TIOXXÍOV RPI}(fO)V MTTDIA Tihv•&tov tari yojQag tv ygafifiaíg eyov Siaxttfiévag. xai ti» fiév nXiv&íov Y.a?.íivai nóXig, TUXV 8S xpi'¡(F (ov txúoriq xiiMV Siyot¡fA¿Vci)V Sé tig dio TÜV \pt)(foiv xaxá Tag yoáag, r¡ rtyvt¡ rijg naiStag tan ntQÚ-r¡x¡'U TiSv Svo %pr¡'fuv á/.toyQÓu>v rr¿v ÍTtQoyoÓMV avaiQttv, o&ev xai Kgarivm nincav.zab • IlavSiovíSa XT).. Zenobias V 67. nóXttg naíQiv: /.ii/iV)¡Tat ravTi]g Kqartvog tv tctig dgetnÍTioiv. r¡ Sk nóltg tiSóg ¿OTi naiSiag mTttvrixijg xai Soxeí ¡.itTtvijvíy&ai ano TtSv xaig rpiypoig nai^óvrav, taíg keyoutvaig vvv ycógatg, róre dé nófaoiv. Quibus similia habet Ilesychius s. v. tióXtig nai(¡¡eiv. Photius p. 439: nóXeig naí^uv, tag vvv yapas (8Íc) xaXovfxívag tv tatg £ rpr¡(poig. Itaque nóAítg et %t»Qai vocabantur quadraturae in tabula latruuculorum lusoria alternatim coloribus distinctae. Ludum ipsum veteres Graeci appellabant nófov vel xvva xai nó?uv} recentiores CfxtQixiov.

JPJT1ETIJE2.

45

V. Salmasîns ad Script, hist. Aug. I l p. 736 sqq. Sentcntia loci Cralinci Iiaec esse videtur: 0 Pandionida qui in cius urbis imperium involasti, in qua tanquam in tabula lusoria latrunculorum Judum tractant h. e. de principalu acerrime inter se digladiantur. Pandionides de Pericle interpretandus videtur, quera idcirco ilio nomine compellavìt, quoniam Pandionidae post patria obi tura Athenas reversi, eiectis Metionidis, su m ma rerum potiti regnumque inter se partiti sunt. Cfr. Heynii Observ. ad Apollod. II p 341 sq. Suspicor autem etiam nomen fîaoïXtvç ambiguo sei)su positum esse: quo nomine quum in latrunculorum ludo calculus dìcatur urgente necessitate movendus (Scliol. Tlieocr. Y I 1 8 et Salmasius I. 1. ) , videndum est ne hoc indicare voluerit Cratinu8, regem esse Periclcm, sed regi in latronum ludo eomparandum, quem non dubium esse quin turbulenti homines de priucipatu acriter contendentes tandem aliquando loco suo moturi et in discrimen daturi sint. Unum quod non satis intelligo est Athenarum urbis epitheton (oiftûXaÇ,, in quo reconditior latere videtur ambiguitas. Antiquae Poilu cis editiones habent ftfçl XOPMXOÇ, «nus codex fgixóÀaxog, meliore8 ¿Qifiwiaxog. Lapides lusorios etiam ftiôlovç dictoa fuisse intelligitur ex Diogeniani Prov. VII 9 5 : òoTQaxivoig

jttQ

TÒ

nâkat '¿(Xiifiivoi ¡ìókoig,

Ttj (xtTufjolì]

TOVTMV

noi.-

lâxiç ì'jTTÙVTO ij tvtxcov. Eo igitur fortasse referendum est iilud Pro fiaailtv editi et scripti ficcmkéwq, quod emendavit Uentieius Epist. ad Hemst. p. 84. Restât ut T h . Bergkii Comment, p. 64 interpretationem afferara, qui fragmentum nostrum ad T h u r i o s , Atheniensium coloniam, r e ferendum putat. „Pandionides (inquit) aut ipse est populua „Atheniensis, aut unus aliquis e conditoribus urbis, qui Pan„dionidis tribus fuit. Sed haec fateor incerta: prorstls au,,tem obscurum, quorsum spectet commemoratio ludi latrun„culorum. Fortasse Cratinus voluit discordiain, quae Thu„riorum incolas vexaverit, significare : Plato certe non dis„pari prorsus ratione Civit. IV p. 4 3 3 A dixit: ixâaxt] yàg

i,avT(ôv nôkiiç

tîaï

7iâ¡.mollai,,

àlX' où nólig,

TÒ TÙV

46

CRATINI

„TccuLpvriûv." favent.

Haec postrema etiam nostrae interpretation! IV. (pige vvv

ai&çiaç

xaranvyoavv^v

fivàç ccarçaipta

aoi

¿ivocfoJvroç.

Aelianus H . A. XII 10: ley ova i ôi rovç fivg ).ayvtatâTOVi ilvai, y.cei fiaQTVQa ye Knarvvov inûyovxai emôvra ¿V Taîç Açaniiioi • fPiçe vvv aoi y.tl. Tetigi ad Menandrum p. 408. Xenophontem fortasse dicît Melitensem, Euripidis filium, quemin decern Atheniensium ducibus belli Samii commémorât Androtio apud schol. Aristidis p. 485. Eadem T h . Bergkii opinio Comm. p. 63. Eundem Xenophontem postea Olyrap. LXXXVII 4 cum Atheniensium exercitu contra Chaifcidenses in Thracia missum esse docent Thucyd. II 79. Diodorus Sic. XII p. 512 et Plutarchus Nie. VI. In eo autem fallitur haud dubie Bergkius quod Xenophontem hune eundem esse existimat cum e o , cuius nomen librariorum error intulit in cod. Venetum Aristoph. Nub. 3 8 4 : ctyçiov riva TOÔV y.aaiutv TOVTWV oïùv THQ Rov ¿IVOQWVTA. Ilium enim Xenophontem, quem Euripidis filium nominat Thucydides, in ipso illo contra Chalcidenses praelio occubuisse diserto constat ipsius Thucydidis testimonio 1.1. ¿né&avov ôè aîTWV (Atheniensium) TQIÛXOVTU XCÙ TiTQctxôaioi y.AI oi GTQUxtjyoi nâvteç. Itaque neque in prioribus neque in secundis Nubibus commemorari potuit. Ceterum cum Cratini verbis comparandus Xenophon Hellen. V I I I 31 : ai&QÎctq aarçaSed nâç re xal (¡QOVTÙÇ lé y ova LV aïaiovç avrio cpavfjvai. de 8ententia incertus haereo ; nec sufficiunt quae dixit Bergkius 1.1. V. Tovg uêe fiôvov OTaaiàtpvraq

Vai fîovkoutvovç tivàg

Fhotius Lex. p. 648 15. rSlâe: OV (ÂOVOV TO Ttaï TO iv&âôi ai s »V«ft£. KQCCTIVOÇ DGANÎTIAI ¡lôvov xrk. '-dçiGioifâvqç Ktaxâkm'

eivcci.

OVTIOÇ, C(?JUC
jxt tò a^aQTOifii KçaTÏvoç JçaniTiai Hoâanàç — ctftâçroiv ; xal oXtog ovvij&tç ccvtoÏç (leg. 'Atxixoïg cum T. H. ad Lucian. I p. 260) tò TOIOVTO. Ita haec nunc correcta sunt ex codicibus. Vulgo in Cratini et Suidae verbis âfiaçietv. Verum viderat etiam Porsouus ad Aristoph. Eccl. 607. opportune admonens E u -

ripidei TQêifoiv pro TQt(foit]V ab Etymol. M. 8. v. rQÎfpoiv p. 7 6 4 5 2 servati. E x Etymologo sua hausit Varinus Eel. p. 4 3 8 Dind. Ceterum compellari his verbis ipsas illas, a quibus fabulae nomen inditum est, ôoamriSag apertuui est. Eespexit autem ad Cratini locum Draco Straton. p. 18 2 0 :

TÒ fiitça| ini îhjXvxov Ti&éftevov sii av '¿%oi' (¿g àyvoovvTtg dè tovto êa&' ore oi xtofiixol xal àçatviXM y¿vet, rijv ovvTal-iv noiovvrai. ¿XX' tixôç avtovg &t]Xvxij nçoatjyoçia axMTirnv tovg ncta%rjTuZvTag. Cfr. Phrynichus Ecl. p. 212. Metga!- xal fitiçaxeç: tj ¡.dv xutfiuôia naiÇft tà Totavta' tò yàq [iitçaj; xal fieiçaxtg ini &ì]XeuSv tÛttovaiv *), tò Si fiitçaxiaxoç xal fieiQccxtov xul (iiiçuxvXXiov ini àvâfxâv, ubi Cratini locum commémorât Lobeckius. Non perspexit Cratinei versus senteutiam Piersonua ad Moer. p. 262.

*) Idem haud (lubie indicare voluit Hesycliius, Ahîi/ul : nulq. fii'jv,

Itaque scripsisse videtur rç

naît.

Verba

fiîiç /iijy,

piç

quae ex c o -

dice accesserunt, a prioribus separanda et ita scribenda sunt, Miiq :

ffjy.

CRATINI

48

VII. Oi Sè nvnnat/avoi

ntQiXQtyovTig, ó S' ovog ver ai.

Photìus Lex. p. 337 19. "Ovog viteti : ini TWV fit} ini' OTQè(fOfiévu)V • KìjcfiaóShiQog ' A/.t et ai • oxainreig pi'' h'°> Si roìg ì.òyoig ovog vofiai. Kguttvog dgctnériaiv • Oi di xrÀ. Eadem Saidas 8. v. ovog virai, nisi quod desunt verba ò di ante ovog. Ad eundem hunc Cratini versum spectat glossa Hesychii, Ilvnnà^ovai: (ftovy noia xQÙvrai. Vili. Tòv KÌQKVOVÙ &' '¿(O&ÌV ànonarovvt'

ini

totg "Kayàvoig ÌVQMV ccntnvi^a. Grammatìcns Bekkeri Anccd. p. 433 10. 'Anonanjfia : avrò rò axvßaXov. Evno'kig XQVGÙ yivti • ri yàq tor' ixuvog ; «noncczijfi àhàntxog. Kgartvog Jqaniriaiv • Tòv KSQxvovà n ew&ev ¿nonarovvr' ini roìg Aayàvoig evQÙv ¿nénvi£a. Eadem eodem modo scripta affert Suidas e. v. ànonartìfia et Etymologicum M. p. 133 9, nisi quod ibi priora ita leguntur: tòv KtQxvwva eu&cv ànonarùv. Ex quo ne quia Cratinum ròv KfQy.vuv' tu&tv scripsisse suspicetur, constanter hoc nomen in obliquis casibus penultimam corripit. V. Diodor. Sic. IV 61. Pausan. I 39. Stephanus Byz. 8. 'Alóni]. Ovid. Metam. VII 439 et Ibid. 412. Unus omnium scholia8tes Aristoph. Nub. 504 habet Keqxvtavi. *) Scrips! Igitnr Ktgxvovtx eoj&ev, ut sit trimeter iambicus, cui dactylicus tetrameter subiectus est. Praepositio tarnen in fine versus posità nonnihil oifensionis habet. Itaque videndum ne locus ita scribendus sit: Tòv KtQxiovà &' 'éu&tv ¿nonarovvr' ini roìg "kaoàvoig evQoìv ànénvt£a.

iyoi

*) Consnlto omisi Arcad. p. 1 5 2 6 : tò /LE'UOI xaxà ytnxìj» TQÌnovTu xò là ili Ö ¿ìvrizui, ÙICKTQVWV, liftviiiv, Jiifxviùv, 'Apifixtvùv. Ubi Ktqxvùr a duobus codd. abest: neque facile KtQxuùv scriptum videas, sed KIQXVUV, nisi forte apud schol. Nicandri Alex. 130.

49

J P A I J E T L J E 2 .

Ita enim certissime pro ka%avoig scribendnm est. Ac ne 8ingularem requires, pluralis multo fuit singulari usitatior. V. Aristoph. Pac. 893 et exempla apud Polluc.X 41. 45. Sed Cercyoni, cuius nota est historia, quid faciam nescio. Nisi forte figurate hoc nomine usus est ad sigtiificandum liomiaem Cercyonis ingenio simiiem. IX. M%to&t cfiaXag raaSe

fiaXavtio/iupcchovg.

Athenaeus X I p. 501 d : KQUTIVOV 8' tinovrog iv JQCCntTiai DIYTO&I *tA. 'EQUTOs pagri/gat 'Aiuxoi dyout (leg. lòvtovs) tpaolr, minus accurate locjuutus est.

EMTIIIL

PAMEN

Ss tig TO ßaoaÖQav

(pwv ovaiav

TO

anoAtaavTa

JSioig

('ISaioig)

Ol

sfißb/DSVTA

àno&aveiv, ò

xal

tv to ig In

afferuntur, non ad Crati-

sed ad C r a t e r u m ,

quae etiam

TI)V

xal

Kgativog

¡lOQcpàg tv ccoyr) (pavsioag.

his quae de Cannoni psephismate tpì]iftaf.iciTuv,

55

LJJI01.

avOog.

Tag &tiag

num s p e d a r e videntur,

II

aliis

de cuius

sylloge

Jocis a scholiastis Aristopha-

iiis laudatur, alio tempore dicam copiosius. Interim vide Histor.

crit. p. 5 6 ,

( s i v e KQixTiQog) Scribendum

ubi

etiam exemplum

in Koarivog

KgaTSQÒg

depravati commemoratum est.

igitur liQaitoòg

oui> li. e. Craterus

nominis

Ss xal

memoriae

yJ.tìpvSuav

npòg

prodidit,

xti.iv-

Cannonum ilio

de-

creto etiam hoc sancivisse, ut qui publici criminis reus a g e retur ad clepsydram

caussam peroraret.

Nec magis

altero

loco Gratini testimonium ad Cannoni decretum pertincre arbitro r. Primum post ovaiav *)

dijutvd-ìjvai. animo h a b u i t ,

\PÌ'I(FIOUA

Sìjuov

ciöixfj,

vai,

—

xi'lcvti

SsSsfitvov

àSixtiv, Ss

TÙ

sive mavis

livai,

i l l e , quem scholiastes in

locus Xcnophontis Hellen. I 7 21 : TÒ

VLÓVOV

Tuyvwadf]

addendum drjfwotav

Docet h o c ipse

TÒ smSsxazov

oaVTa

TÒ av&og,

Tig TÒV

ànoSixstv a

tv tu

TOJV

avTOÌ

S

Sijjuoj, xal

tccv

xac-

¿¡.ißhi&ij-

fi sv&fjva

t,

xctl

Iam quae sequuntur verba

slvai.

Kav-

'A&RJVAIWV

tg TÒ ßäqa&QOV

ànodavòvva

ZQij FIAT

•diov

sóv

T i}g

ànolé-

ea nullis unquam machinis efficies ut ad

eum, cui adscripta sunt, Aristophanis locum illustrandum aliquid faciant. S e d salva res est. Pertinent haud dubie ad v. 1 1 6 6 : noli) TOVTWV

ànàviwv

tv TTj xicpaXfj TÙ S' aW

TU

' ovotuy } vôfiov xi&açcodixov, Ulli ecribendmn 'ji(itp\ avanza. VI. *Eriia%ig avxov, (¿i) rtÎQCt noo/jîjç

Xôyo v.

Io. Alexandrinus de acc. p. 29 2 5 : sari rtvà (adverbia) xaï naçà aÌTUcTixrjg yeyovóra, olov TQ mçav xal néQT]V — xal ànà doTixijg• tniayeg avxov, ¡AI) TI ¿ça njjoßijg kóyov, KqaTivog L't/Jtvioiv. Sublato scholiastae Aristophanis (Fragm. II. I I I . ) testimonio, hic unus locus relictus est, in quo Cratini Eumenides commemorantur, quo nomine qui Cratinum eodem quod Aeschylus in cognomîne trago edia sequutus est Consilio fabulant scripsisse censet T h . Bergkius Comment, p. 68, vehementer vereor ne sententiam suam paucis probaturus sit. Mihi quidem, quamquam olim (Quaest. seen. 1 p. 2 1 ) contrariam sententiam sequuto, nunc re diligenter perpensa non dubitandum videtur, quin etiara Ioannes Alex. JEunidas, non Eumenidas Cratini ad partes vocaverit. Parum cognitum librariis fiunidarum nomen errorem genuit.

61

QPAiTTJl. O

P

Ai

T

T

A

I.

Quo tempore haec fabula acta esse videatur indicavi olim Quaest. seen. I p. 16 (Hist. crit. 4 6 ) . Nam quum in primo fragmenta ostracismi discrimeii commcmoretur, quod Pericles feliciter evaserit, vix dubitari potest quin Tliressas Cratinus circiter Olymp. LXXXIV ineunte in scenam produxerit. Argumentum fabulae ad Bendideorum sacrorum solennitatem spectasse, cliorumque e Thressis mulieribus, quae sacra illa curaverint, compositum fuisse, non improbabilis est coniectura Bergkii Comment, p. 91. ne tum quidem illa veritatia specie piane destituta, si Boeckhium ( I n d . lect. hibern. 1828 p. 1 2 ) sequutus Thraciae deae sacra demum Olymp. XCII publica auctoritate ab Atheniensibus recepta esse statueris. Cum enim consentaneum sit, peregrinam Bendidis religionem, antequam publice constitueretur, in occulto serpentent animos civium multis modia occupasse, id ipsum Cratinum movere potuit, ut fabulam scriberet, quae gliscentem alienigenae superstitionis amorem restingueret et ne inter publica Atheniensium sacra reciperetur proliiberet. Fritzschii opinionem Qüaest. Aristoph. I p. 78 fabulam in eiusmodi homines scriptam fuisse suspicantis, qui non minus quam &Q~iTTat pisces, varii essent et quasi versicolores, verbo commemorasse sufficiat. I. '0 a%ivoxÀ(faXog Zevg ÒSI ó Ilioiy.?Jì]g,

rùdelov

TtçoaîçyiTat

¿ni rov

xçaviov

è'XûiV, ¿Ttilôt] TOVOTQaXOV 7lCÌQOÌ%tTCtb. Flutarchus Vita Periclis c. 1 3 : r ò d' 'SìiSetov, rfi ¡.dv eVTog dia fréon noXveSgov y.cù nokiia tvXov, rfi d' ¿qixpa niQiv.livèq xal xaravreg ¿x fiiàg y.oovcfìjg mnoirjuivov, eixóvet léyovat, ytvia&ca xal fiifirjfia rijg ßaaüJoig axrjvîjg, ¿mazccrovvTog xal TOVTOJ HeQiy.Xiovg. ôià xal nàXiv Kqcc~

62

CRATINI

TÌvog iv Gquitcciq natati ngòg avtòv '0 ayivoxtrpaXog xtX. Vs. 1 legebatur ode, quod annotante Schaefero correxerunt Bekkerus et Gottholdus. Ad o%tvo/.érpai.og cfr. Piutarclius 1. 1. cap. 3 : oi 'Axxixol noirixul oxivoxécpaXov avròv txàXovv rt]V yàg axiXXav saziv ore xal o%ivov òvofiàtpvai. Pollux II 43 : T ° i'Siov xai TO TOV rikiov. rrjv YÒIQ atlr/VÌ^V BévSiv xai "AQTÌ[IIV vofii^ovet. Reetius scribi BtvSig et BivSiv grammaticorum testimoniis monstravit Goettlingius doctr. acc. p. 275. Cum Hesychii glossa Lobeckius Aglaoph. p. 500 apte composuit locum Plutarchi de Orac. c. 1 3 : oi fiiv eiaTgov ytwSig, oi Si ' Olvpniav yijv, oi Si %&oviag xai ovpaviag xkijgov ' Exarrjg ngoasinov (jr>v atkijvijv). Idem de Bendi dixit quaedam Aglaoph. p. 1214. Copiosius eundem locum tractavit Th. Bergkius Comment, p. 76 sqq. cuius disputationi nihil habeo quod addam nisi hoc unum, Bendin a nonnullis Admeti filiam habitam esse. Hesychius, ' AÒ^TOV xógtj : 'Exàrrj. rivig Si xtjv BivSiv. Quae quo spectent haud obscurum est Dianae cultum apud Pheraeos reputantibus. XIII. Hesychius, flrjvtvq : Kgartvog ìv Qqìctraig. tjrot avKrjtrìg (ovQ/ìt] yàg tj avXo&iyxtj) ij raQaywSijg. Ad tibia--

OPAtTTAl. rnm strepitimi,

KAEOB

I,

6?

qno Bendidea sacra personabant, traxìt T h .

Bergkius Comment, p. 9 1 . VSÌOV

O Y AINA

Notum est proverbium

OVQ/9>]~

%O(>óg tumultuantium chorus, de quo egit Casaubonus

ad Athen. X V p. 697 e.

Adde Zenobium VI 1 : ovQfir)vr}g

(leg. avQ^i]vevg) %OQÒq: a'vxij Tiraxvai xazà rùv àraxTùJV XOQÒJV.

Quibus similia habent

Proverbia

item minus recte legitur ovgftrjvog %ogóg.

Bodl. 8 5 7 ,

ubi

Ac fortasse hoc

ip8um avQpì}vé, tiam aenigmatis non perspicio.

"Eaxiv

axfiova

Odyss. y 434. unus noXco.

re

Pro

Senten-

An obscenus latet sensus,

ut tQioodpevog xal egeaawv iiitelligendus sit?

Ita nwXog,

quod de puellis frequentissimum est, de puero vel adolescente dictum esset.

Hesychius, TlwXog:

ixaiga

yccg rxvxag tXeyov, olov 'Acpgodixqg noiXovg. rovg xal rag viag xal nao&evovg.

• moXovg

veovg,

IV.

' ExftaXXovreg rijg a't&qg ninXovg. Hesychius, AI&I]g niaXog. Kgaxivog KXeoftovXivaiq • ixftaXXovreg rijg ai'&qg nenXovg. Proverbia Bodl.

70

CRATINI

62. Aï&rjg nénXog: ¿ni TOJV ¿xxatóvrojv xai arâatig xal SiafioXàç ¿ytiQÔvTuv, naç' oaov JrjïâvttQa nénXov ensfiipt Tco 'HçaxXtt, vcp' ov xav&eig ôutp&ciQt]. Sîmilia afferunt Diogen. 1 31 et Zenobius I 33. Qui omnes conscntiunt in aï&r}ç mnXog, pro quo recte Hesychii codex ai&i'ig nénXog. Corrupte Arsenius Viol. p. 33 : Aï&tig tv nénXm xai aï&uv (apogr. Dresd. a't&r]ç) nénXog: ¿ni TWV aràaeig tyeiQÔvTwv xai imtxzaióvTwv. Hesycliii glossam recepii Phavorinus, ubi pro txftâXXoVTfç legitur ¿(.ifictXXovTsg, pro quo fortasse scr. ¿niflccXXovTfç. Pro tijg aï&rig recte Alberti rovg aï&tig sive potius at&eig. Cratinus de seditioso lioraine dixisse videtur [Jtjf.ico TÒV] tnifìàlXovTa roìg cet&iig nsnXovg, ardentes illas tunicas populo iniicientem. V. àxovuv. Zenobius Prov. V 14. MiXog(MiXXog)naVT' xìraxxai ¿ni TWV xoxpótrjTa n^oanoiov^tévwv xal nâvra àxovóvzoiv. Mtfivqrai avzrjg Kgarivog ¿v KXioflovXivaig. eazc Si xal xiaytoòmv noitjzijg MvXog. De My Ho (ita enim rectius scribitur) vide Hist. crit. p. 26.

AVTÌJ

VI. Photius Lex. p. 515 23. SxâXloip: ó anâXa^. tv KXcofiovXivaig Kgaztvog, Rectius scribitur axâXoxp, ut apud Aristoph. Acharn. 879 et Etymol. M. p. 715 27 aliosque scriptum reperio. VII. Photius Lex. p. 615 8. é çoixog: ¿v KXeofiovXivaiç. fyùov ofioiov yaXf!, Xivxóv, (fuXtvov ¿v taïg çiÇaig TOSV ÔQVIÛV, fiaXavi](pà] ov, oilrco xaXoiiuivov. Quibus verbis quod anìmalculum significetur, non meum est quaerere. Alios, in bis Hesiodum, (piQÎoixov pro cochlea dixisse constat, alios pro testudine. V. Intpp. Hesychii vol. II p. 1500. Cochleae domiportae apud Cicer. Divin. II 64 iam Runkelius adroonuit, Cfr. TJi. Bergkii Comment, p. 121.

KAEOBO

Y AIN

Al.

TI

Vili. Athenaeus IV p. 171 6 : n a Q O \p w v t i v S' e avuTtHovti tfrocklti, (ivtjfiovtvu Rgazivog tv Mak&axotg kiywv oilnog „rjfAiooxaXXit ti rut (pikovuévM. — Vs. 6 àv&Qvaxov. Schweig-

CRAT1NI haeuserus

pro

(A)

av&Qvoxioaov

vel

(P).

av&Qvaxiaxov

Idem lacunam indicavit. T h . Bergkius 1. 1. p. 1 3 3 Pollucis loco fretus ingeniose tentabat: ( v e l av&gvaxwi)

avd-gvaxov vagxiaoov

(fofiy aeufQovgio

T W T'

Vs. t

tltvtita

* xal

*

•

• &gvaXMSt,

XTX.

h. e. semper virenti, docente Hesychio,

atufQovQM

(pgovgog:

* re

atl

Sictfiivtiiv.

aei&ahrg.

¿¡ocfoxlrjg

'.4ii-

Tt]Xi(p cfyaag „¿vtiXiyfttvwv tovg nóSag tìg niXovg xaì àgvaxiSagaXXà xaì Kgarìvog iv MaX&axoig „Atvxovg vnò ttooìv t%(ov niXovg." ettari Sì tintlv xaì nXtxxovg niXovg. Ita enim haec e codice emendata sunt. De albis istis, quibus molles et effeminati homines Utebantur, udonibus commode T. H. attulit Lucianum praec. rhet. vol. III p. 1 6 : t) ìpfiàg Sixviovia niXoig rotg Xivxotg inmgénovaa. Cfr. Musonius Stobaei Fior. I 8 4 : /tigag te Hai nóSag ntgiStott niXuv y iyaOfiaTwv tiviòv fiaXaxvVtiv. Ceterum In Cratini versu noooìv scrips! pro noaiv. De epicis formis in anapaesticis versibus comicorum admonui olim Quaest. seen. II p. 25, ubi attuli ex Anaxilae Lyropoeo apud Athen. XII p. 548 c : ' Eiftarfiu yQapfiara

78

CRATINI

xa)lá, et ex Platonis Symmacliia apud flermiatn in Pial. Phafd. p. 90: xav fiiv nínttjoi ta kevx' ¿návta. Quae forma etiam Aristophani reddenda Av. 567, ubi non sine g r a n corruptela legitnr yv d' 'HQay.Ua &vr¡ ug fiovv, ¡L¿Q(Ú vaatovg itthtovttag. Recte libri fiovv omiltunt et post vaatovs inferunt &vav. Scribendum igitur : f¡v 8' 'Hgaxltti &v>joi, Xágio vaatovg d-vuv ¡ithtovttag. Ex eodem genere est xartvaa&iv apud Aristoph. Vesp. 662. Item tvinw apud xov7t(o nktíovg ¿v TT¡ golpee xaxivaadtv. Axionicum Athenaei VIII p. 342 b. tíva TTZD' ¿vento tr¡v axivaaíav, et noofiáv pro ngo¡iaivttv apnd Cratinum Legibus: axi¡NTQOT,aiv axaaxa ngofiwvtíg, et t¡dé apud Eupolin Plutarchi S^mp. p. 662 f. xvttaóv t' i]d¿ aif áxov iiaiSij, de quo dixi Curis crit. p. 59. Huic simiilimum est quod Aristophani Lys. 589 recte Dindorfius restituit r¡é. Ex eodem genere est productio ante mutam cum liquida apud Cratinum in Plutis II 8: Aiyivaiai xaxf(3i(ftr¡VT0 dgvntttíg, cui multa similia adiieere possem. VI. Stephanus Byz. g. v. 'Ifhjoía .p. 410 sive apud Constantinum Porphyrog. de adm. imp. 23: "Jftijg "Ifaoog ó "I/ítjgog, árp' ov naga KovaSgárui ¿v ' Pw(xa¿xi¡g ¿¿¿táóoj é iatlv 'JfttjQOiotv, ovtto „xaítoi, Aíyvoí &' tlfxa xal 'Ifli']QOIOI noltftíoVTfg." Tó amo xal "A/ígwv ¿V nagtovvfiotg tpr¡aí. xal „avtóg "í(¡r¡gog rgayooluíyvv" ¿v Mal&axotg í't'g^tai Kgatívov. Videntur haec verba in fine anapaestici versus tetrametri posita fuisse; avtóg fortasse corruptnm est. De Iberibus Atheniensium mercenariis constat ex Thucyd. VI 90. Cfr. Th. Bergkii Cómment. p. 343. VII. Etymol. M. p. 482 22: Ká/Saiaog: ó anh]OtOi, Sia diff d-óyyov. ngonago^ivstai. naga tóv xafióv, o taxi fiérgov aittxóv. Kgatívog Mak&axotg. eatt Si xvgiov ntttoitjuivov naga ti)v aioav (?). Nomen igitur Iioc fictum

M J J E A

KOI

»

est a Cratino ad significandam nescio cuius voracitatem. Similia habent Photius et Hesychius 8. v. xâfiuiaoç, omisso tamen Cratini nomine. Cfr. Pollux VI 4 3 : xafiaioov Sè ixâXovv xòv ti toi Ttjv TQOifìjV aTiXtjarov, ùt'antg oi vvv xòv noXvnòxijv ni&ov. • De Hebraeorum raensura Kab vide Iosephum Archaeol. I l i 6 6. Cfr. Prov. Coisl. p. 144 B xafiog: tldog [ÀÌTQOV. xai nagoipia KgoSixrjg, xai XQTJVTJ tjg ai movaai, ivxoxovaiv xal ai ayovoi yóvifiot yivovxai. Kgaxtvog di iv MaX&ctxoïç KaXiàv (Suidas II p. 394 KaXXiav) avxr\v rpìjaiv. oi Sè KoXXonr)gav. xccxxeTat, S ' tj nctQoiftia ini xwv ti)v (pvaiv fttayo/tévouv ¿!- ìmXI%viqoc)V d' ationivov xalov(iivrtv OQ'/qaiv, rjg fiv^uovtvn Koartvog tv Niveau, xal KI](pia6Su)Qog iv 'Afiatpoiv ' AoiaToipavtjg T' tv KLVTUVOM xal allot, nltiovig, vavtoov UW/.TQIGUOV ixctltaav. Fuit lasciva saltationis species in crebra lumborum agitatione constans. Pollux IV 101 : finy.TQiijfwg de xal anoxtvog xal anoouoig ¿oelyij ¿i'dt] ¿gyqatiov, ¿v rfi trjg oatpvog ntQi(fOQcc. Atque hlnc ad impudica cinaedographorum carmina Iranslatuin est. Grammaticus Bekk. Anecd.p. 429 29. ' Anoxivog: ytvog o^Jjffiwg (fooriy.ijg. oi de uilog rt o xivaidoyQoujuv tafißog. XIV. Priscianus lib. X V I I I p. 91 Kr. de praepositionum abundantia disserens „Isocrates tv UavrjyvQiXM : ' Art tart „fisvovg tv %QÖVOJ" Cratiui locum ignorant editiones omnes praeter Asc. quae verba ita exhibet: xoativoatv vifitaci psfr' olg &SQOV t%(>o&ai. Correxi ex cod. Monac. in quo ilia i(a scripta sunt MeO YCTePSil e XPONS2. Itaque proxime a vero aberat acuta Hermanni coniectura apud Krehlium fit&vatfQOV tv XQÖVW.

N

0

M

0

I.

I. 'Allct all'

[Aa Ji' ano

ovy. oid' eywyt yoäufutT'

ylwTTijg (foüaut aar

fivi^ovtvu)

ovS' yaQ

tmarafiai, xalwg.

Grammaticus liekkeri Anecd. p. 436 6. 'Atio UTOfiaTog: ujg r/fiefg, TO m) 8t,ct yoa/.iucko)V, all' ana [tVii/,ojg. jg. {ié[tVì]Tat ri}g fiivdov ( l e g e fiiv&ijg) Kparivog èv roig Aófioig Tvnùi xal [IIV&II XTÌ.. Describitur homo frugi et vulgari vieta contentus; nec dubitari potest quin liaec ab eodem dicant u r , quem superiore fragmento loquentem audivimus. Pro tXaiio fortasse praestat t'kuut. Haoait'tao&at, eodem sensu dictum videtur quo l-vyyiviodat dixit Eupolis apud Hephaest. p. 10 o. xaì ¡•vviyiyvof.iijv àù roig àya&oìg (fayqoiaiv. Idem apud Athen. Ill p. 123 a. 'iva anì.ày%voiai avyyiyvw^ie&a. V. *H nQtofivrai

nàvv

yrjQaXioi axrinrQoiaiv

axaaxa

TIQO-

fiwvreg. Grammaticus Bekkeri Anecd. p. 371. " A x a a x a : ijav/ce, (pagStu ( l e g . (ÌQaòéa ). Kgativog Nàfioig • T / J TTQtofivrai

NO Codex

Y.TI.

89

MOI.

et yi¡Qa/.éoig.

TROTASBTCAG

Correxit

Bekkerus.

Eustathius ad Iliad, p. 668 3 9 : TO Sé ax>)v evgr¡rai vov xcù àxceaxà.

jTiliog

Si /tiovvaiog

KQKTÌVOV

axrjnr

QOIA

Quam

TAVTIJV

xcù

yorjaiv

iv àxaaxà

vitiosara adverbii axctaxa

ktyáfis-

upo fl

scritturarci

naoáyei I

¡¡¡¿¡vt ce.

idem

sequitur

Praef. Comment. Pindar, p. 57 ed. Taf. rò àxaaxà, ì.oi

TO r¡ov%b>s, óÍtív

xarà

TCÍ

NOÒ

'iolog

y.cti ó nag'

Propius

òiSùoiazai.

TOVTCOV

scribitur apud flesychium, 'Axáoxa

o

' 0[ir¡Qiú

dr¡-

axáxt]Ta

vero

ccxáaxct

: i¡av%wq, fiaXaxwg, @Qv inaiti'.^cti; XUTÙ JIOIXÌJV iu11' i ì.>' ntjog a/'/.)(Ànvqi/.:ininu; naQaoTijOuviur loi 'AnóXhiri. Scribciidiun videtur TÌV ThqqiìvÙv. Contra apud Stotaeum Fior. 04, 35. TUQQIJvixìt legenduin pio ivQavvi/.Ù. **) Scribendiim ex cod. Falck, TvQQìjvixovQyij. Talia enim composita «nò twv xxijTixiuv formantur.

92

CRATINI

videndus est, in ea fabulae parte mentionem a poeta factam esse, in qua de luxurie Atheniensium ex legam contemptu profecta Cratinus egerat. XI. ' 0 §è Ztvg òovcupiaiv

vati

raya.

Pliotius Lex. p. 353 8. ' Oaraifida: ovy onwg KgctTivog Nófiotg ,,ó Sì Ztvg òoTccyioiv vati rayct", (