Commentaria in Aristotelem Graeca: Volumen X Simplicii in Aristotelis physicorum libros quattuor posteriores commentaria 9783110807899, 9783110165388

Table of contents :
PRAEFATIO
SUPPLEMENTUM PRAEFATIONIS
EXCERPTA
ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΕΙΣ ΤΟ Ε ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙ ΠΕΜΠΤΟΝ
ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΕΙΣ ΤΟ Ζ̄ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙΝ ΕΚΤΟΝ
ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΕΙΣ ΤΟ Η ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙ ΕΒΔΟΜΟΝ
ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ ΦΙΑΣΟΦΟΥ ΕΙΣ ΤΟ Θ̅ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙΝ ΟΓΔΟΟΝ
INDICES
I. INDEX VERBORUM
II. INDEX ΝΟMIΝUΜ
III. LOCI PLATONICI
IV. LOCI ARISTOTELICI
ADDENDA AD VOL. IX
ADDENDA AD VOL. Χ

Citation preview

COMMENTARIA Ν

A R

I S T O T

E L Ε M

GRAECA

EDITA CONSILIO ET AUCTORITATE

ACADEMIAE LITTERARUM REGIAE BORUSSICAE

VOLUMEN X SIMPLICII IN PHYSICORUM LIBROS POSTERIORES

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMERI MDCCCLXXXXV

SIMPLICII

IN ARISTOTELE PHYSICORUM LIBROS QUATTUOR POSTERIORES COMMENTARIA

CONSILIO ET AUCTORITATE

ACADEMIAE LITTERARUM REGIAE

BORUSSICAE

EDIDIT

HERMANNUS DIELS

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMERI MDCCCLXXXXV

P R A E F A T I O

Simplicii in Physica commentarli pars altera, quae posteriores quattuor libros complectitur, priore paulo emendatius legitur in libris manuscriptis, ut correctoris auxilium raro desideretur. neque Aldinae textus tarn foede corruptus quam prioris partis legitur huius, ut quae ex melioris classis exemplo derivata sit. nihilo tamen setius consentaneum est etiam buie parti ex codicibus salutarem ubivis opem adlatam esse. De codicum virtutibus singillatim nunc exponam hoc in universum praefatus optimum esse A, altero loco censeri C, tum M, deinceps deterioris farinae F, Aldinae denique naturam mixtam esse, nonnullis locis corruptionem quasi per gradus gliscentem vides, cuius generis exemplum videas p. 1029,17 et 18. sed ecce codices accuratius descriptos: 226, membraneus quadratus foliorum 882, saec. circiter X A (sec. Zanetti Graeca S. Marci Bibl. Ven. 1790 p. 118), collatus summa accuratione ab H. Vitellio. continet is libros V—VIII íntegros, de praestantia huius codicis iam vol. IX p. va, ix monui. librarius enim non solum eximia cura exemplar secutus est, sed indidem etiam ipse emendavit. itaque banc scriptoris manum, sive textum scripsit sive correxit, A 1 nomi- A 1 nare soleo 1 ), supervenit autem postea recentior corrector (A"), qui ut A 2 egregium saepe et ipse exemplar ad emendandum accivit, velut mancum Eudemi fr. 82 eius virtute restitutum est p. 1357,25 (cf. praeterea 1048,8 1324,23 sqq. al.), ita baud raro in deterioris classis castra transiit velut p. 842,20 1218,18. interdum etiam interpolationis arguitur velut p. 1337,23 MARCIANUS

') in extremis ego accuratius A et A 1 ut textus et emendationis scripturam distinxi, quae tamen cum eiusdem sit hominis et eiusdem exemplaris, ue error e discrepanti modo adnotationis nascatur, haud vereor.

PRAEFATIO

VI

ubi ex Platone suo foede interpolavi Simplicium. ceterum monendum est orthographiam maxime ad hunc librum qui unus antiquae consuetudinis vestigia reliquit conformatam esse (cf. Praef. ad. vol. IX p. ix). ita ν paragogicum ad eius normam posui restitutum illud etiam eis locis, ubi correctors posterions rasura deletum est. quod tituli formam εις το E υπόμνημα δ έστι πέμπτον antiquitus translatum olim (cf. 1. c. p. ν 2 ) conieci, nunc mihi testimonio confirmare videor Philodemi, cuius extant simillimi tituli velut Περί κακιών κτλ. Ζ, δ έστι Περί κολακείας. C

LAUEENTIANUS L X X X V 5 membraneus quadratus saec. XI [sec. Bandinii Catal. Bibl. Laur. Ill 251]. constat fol. 198, continet librum V et VI. inc. έν τω τρίτψ βιβλιψ—πη δε κινείται, tum f. 101ν τοΰ αυτού εις το ζ Έθος εχοντες—αποδείςει δε τούτο ύστερον, contulit Η. Vitellius. hic liber etsi minus accurate scriptus est quam A et in aspiratione miro modo saepe vacillat ήρεμεΐν, άπέδείςεν, ουσιών et contra αϊ ουσίαι scribendo, tarnen est ubi A atque adeo omnium ceterorum librorum consensum virtute sua superet. scilicet ex eodem non modo archetypo manavit unde ceteri sed etiam eodem exemplari quo A usus est codicis C pater, verum supplementa hic et varias lectiones, quibus illud iu margine et iuter versus ornatum erat, haud raro felicius vel plenius in usum vocaverat quam A. id quod facile tibi persuadeas, si legas quae adnotavi ad p. 880,15 886,1 887,143) 900,14. notandum est nonnullis locis C cum codice M uno contra AF verum servasse velut p. 916,6. 21 936,3. 8 et 939,20. imprimis conspicitur codicis C praestantia inde a p. 915, unde A per aliquot plagulas suae nobilitatis immemor nescio quo pacto in deterioris memoriae (F) societatem tractus est.

M

chartaceus oblongus, saec. X I V sec. Hardtii Catal. IV 319, s. XV, ut ego iudico. contulit Guilelmus Schmitthenner Mattiacus. continet libros V — V I I I . folia numerantur librorum singulorum MONACENSIS 4 2 8 ,

λλ,

singula, ita ut summa quinti (φυ

μη) folio primo et extremo adscripta

sit et sic deinceps. etiam quaterniones in imis marginibus numerantur âovj βον cet. desinit codex post μεταβα'λλουσαν p. 1265,23. r

Acacii Heits, ut f. l notatum est.

') cf. Scotti Fragni. Hercul. (Oxon. 1875) p. 69 sqq. n. 222. 1471. ) ubi pro aF legendum aA.

2

venit Ex libris

PRAEFATIO

VII

Scriptum, quia exemplar plane legi non poterat, multis lacunis vitiata, quae non omues indicatae sunt,

omnino tarn neglegenter

scriptae, ut diu haesitarem, num in ordinem reeiperem.

hie codex

at praestantiae

non obscura indicia me moverunt, ut tamquam subsidiarium exemplum codici A adderetur, ex cuius exemplari profectum est. litatem male tuetur.

sed familiae nobi-

nam immixta sunt saepissime deterioris stirpis ( F )

vitia, aucta illa propriae neglegentiae exemplis innumeris.

quare in

octavo libro inde a p. 1154 plenam discrepantiam huius codicis non iam exhibui. Ut praestantiam, de qua dixi, probem, afferò hos locos 893,26 κατά τό γένος, 1182,26 φαιή; et ne e coniectura haec orta credas (nam ne talia quidem desunt cf. p. 821,13 al.), moneo non nulla ita cum optimo libro A consentire, ut non ex ipso A (quod suaderi potest locis qualis p. 838,7 862,13 903,8), sed ex exemplari communi descriptum esse M appareat. velut p. 818,9 τό μή ov οίον ή ατέρψις servata sunt integra in CF; iam cum A 1 omiserit τό μή ov οΓον, Μ τό μή ov, vides uno gradu propius

ad exemplar obscuratum accedere

(cf. p. 903,9.10 904,1).

codicem hunc quam ilium

simul apparet nihil necessitudinis ei esse cum

correctore posteriore A a , quippe qui ex altera classe τό μή ov οΓον totum restituent (cf. p. 862,13; nihil contra p. 903,13 914,16).

quam sui sit

iuris M, ex cognatione maxime elucet, quae est ei cum codice C cf. p. 939,20 979;24.27 980,1 1024,12.

nihilo minus etiam inferioris classis

tam aperta et crebra sunt vestigia,

ut inde correctum esse non ipsum

M at eius exemplar in propatulo sit.

nam ut inde emendatum est inter-

dum melioris familiae mendum velut p. 805,29, ita saepius foede corruptus est liber,

velut p. 826,17 827,21 872,19 apertae interpolationis

sunt FM.

quid? quod ipse M (sive eius exemplar) adnotat p. 1254,28

(unde deficit F ) τέλος ευρον ένταΰ&α εις έτερον βιβλιον.

socii

ñeque tarnen ipsum

F accitum esse existimo, quod etsi per aetatem licet, consensionis tarnen natura excludi p. 875,23

μίνωες·

videtur.

nam ad insignem illam

οι τίνες e x

μηνός δε ει τίνες in F

corruptionem, e f f e c t u m est,

ponte transitur per illud μήνοες δε of τίνες quod exhibet M.

qua quasi

ñeque aliter δια

p. 876,2.3 Vitium explicar! potest, nisi illa άρρενας παΐδας βτήααντες in communi exemplari corrupta (δια in δύο) et varie transposita in apographis sumas, itaque artioris necessitudinis speciem, quam omissa velut p. 888,24 (homoeoteleuto) aut addita velut p. 888,26 praebent, fortuitam esse censeo.

vin F

PRAEFATIO

MARCIANUS 227, quem contulit H. Vitellius. p. vu et XIII egi.

de eo in superioris tomi

idem quod in priore parte de eius pretio dixi,

cendum est in hac altera,

di-

neque enim solum ipse Georgius monachus,

qui scripsit, mira socordia versato sed familia quoque eius doterions est notae et ad extrema versus adeo vilescit pessumdato vel obliterato prototipo, ut inde a p. 1154,3 plenam discrepantiam eius (sieut codicis M ) adponere supersederim; et deficit ipse p. 1254,28. excipiunt Simplicium primum τοΰ φιλοπόνοο ΐωάννου εις το έπίλ«ηπον της φυσικής ακροάσεως '), ubi miraberis Fortunam inimicissimos adversarios in idem commississe, tum EXC. EXCERPTA mixta ex Philopono et Simplicio, quae inde a p. 1282,12 non sine usu ad recensendum textum adhibui.

nam etsi ita sunt vitiorum

similitudine coniuncta cum A, ut videri possint ex eo ducta esse, tamen non raro propria virtute nitent, ubi ex coniectura vera restituía esse in tanto excerptoris stupore credibile non sit.

velut p. 1353,17 αχίνητον,

1284,6 1310,33 1351,16, praecipue vero p. 1283,2.

praeterea si ex A

descripta essent, unde factum putas, quod et cum A et A 1 et A ' congruunt (cum A e. g. 1295,40 1350,32, cum A 1 1344,32 δτι, cum A a p. 1322, 29 1314,23.26)? nonnullis denique lectionibus velut p. 1346,15 vitiorum, quae sunt in A, origo et propago Excerptorum depravatione patefit, non contra.

Excerpta ex Marciano 219 ( G ) apographo codicis F (cf. t. I X

p. XIV, Philop. ed. Vitelli p. xviii) sedulo exaravit atque in meum usum commisit H. Vitellius, unde primum caput non Simplicianum et alteram Simplicianum in Supplemento p. xin edam, ut indoles eorum appareat. a

Aldinae editionis originem et naturam in prions voluminis Praefatione p. VII explicavi.

in altera parte hoc monendum est primum inter-

polations ardorem paullatim si minus extinctum, at lenitum rara sint exempla impudentiae quale legitur p. 1303,33.

esse, ut

tum vero forma

universa aliquanto melior huius quam priorie partis, quia non deteriorem codicem, sed optimum A ducem nactus est editor (cf. p. 1193,10 1308,19), quem correctum iam altera manu ( A 3 ) invenit.

neque tamen huic cor-

rectori neque omnino uni codici A se mancipavit, sed, ut consentaueum est, etiam F vel potius descriptum inde Pallantis exemplum Parisinum 1906- (de quo cf. t. I X p. xvin et infra) interdum consuluit (cf. p. 1042, 17 1179,17) nullo sane Consilio nullaque constantia.

!) edidit G. Vitellius in Philoponi sui p. 888 sqq. ν. eius praefationem p. X I I I ;

de

Excerptis cf. Praef. t. I X p. X I V , Vitellius ad Philop. p. X I I I et quae adnotavi ad Simpl. p. 1282,12,

PRAEFATIO

IX

De ceteris codicibus, quos inutile visum est conferve collatosque in notas referre, Supplementum consulenclum est. in Addendis commemoravi, quae in P. Victorii, viri incomparabilis, exemplo Monacensi (A Gr. b. 198) sero cognito emendata inveni. multas autem lectiones ex D transtulit, nonnullas nisi fallor ex F et M vel similibus. Alterum hoc volumen minus conspicuum est fragmentis veterum pbilosopborum servatis, quorum gratia plerique Simplicium evolvere soient, sed praeter interpretis diligentiam et sagacitatem, quae Aristoteli illustrando summa cum utilitate adhiberi solet, in primis digitum intendo ad ingentem varietatem lectionum Aristotelearum, unde hic quoque memoriae vicissitudines per saecula variatas egregie observare licet, quantum autem utilitatis inde bauriri posset, cum in extrema vol. IX praefatione significavi tum accuratius demonstravi peculari quodam Academiae nostrae libello *). idem fructus redundaturum esse confido ex alterius voluminis et inprimis libri VII materia, si quis simili modo ad Aristotelei libri historiam explicandam uti voluerit. quid enim? Alexandri coniecturam ποσοΰ, quam Simplicius p. 975,24 commémorât, si omnes ac vel optimos libros Aristotelis p. 235 "18 pro genuino τόπου obsidere videas, quid cogitandum est de eis lectionibus, quarum origo minus certo indicio prodatur? quippe interpolationis fiumina omnibus saeculis ex marginibus in antiquam probamque archetypi memoriam undique irruentia vides, qua re ad irritum saepe numero cadit eorum sollertia atque sedulitas, qui et in Aristotele et in aliis primae classis scriptoribus stemmatis confectis recensendi operam consummatam esse opinentur. ad quos edocendos (sunt enim adbuc multi et laudati viri) novam Physicorum editionem ad banc rationem adornatam plurimum valere scio, interim ego in Simplicii notis buie rei quantum potui diligentiae adhibui. sciendum autem est praeter Bekkerianos libros (quos utinam diligentius aliquis iterum excutiat) int-erdum Barberini I 136 lectiones me enotasse et Bekkeriani codicis E nova et egregia collatione usum esse, quam G. Vitellius amicus suavissimus confecit, cuius auxilio, ultro saepe oblato quantopere sim adiutus, grato animo palam testifico!·.

') Zur 1882.

Textgeschichte

der Aristotelischen

Physik.

Abh. d. k. Ak. d. Wiss. 1882.

Berolini Kai. Ian. MDCCCXCV.

HEKMANNUS DIELS.

Berlin

SUPPLEMENTUM CONSPECTUS

PRAEFATIONIS

CODICUM A D R E C E N S I O N E M

NON

ADHIBITORUM

ANGELICANUS 9 8 [olim C. 1. 1 2 ] fol. chartaceus s. X V continet libros V—VIII. nullius eum pretii e s s e iudicavit Torstrikius, quod confirmant v e l ultima verba f. 2 9 5 r ( p . 1 2 5 7 , 1 4 ) : το δέ αυτό έχ της παρά φύσεως ή ρ ε μ ο ύ ν τ ω ν καί κινουμένων δείκνυται. ή γάρ παρά φύσιν κίνησις εκστασίς έστι άπο της κατά φύσεως ηρεμίας βιαίως κ ι ν ο ύ μ ε ν η · διά τ ο ύ τ ο φησίν γεγονέναι δηλον οτι οδδε — hic desinit. apparet e u m auctis interpolationibus e x codicis M exemplari derivatum e s s e , si discrepantiam illius contuleris, quam hoc loco p l e n a m a p p o n o : το δέ αότο (om. και!) έκ των παρά φύσιν ε ί ρ η μ έ ν ω ν καί κινουμένων δείκνυται· ή γάρ παρά φύσιν κίνησις εκστασίς έστιν από της κατά φύσιν ηρεμίας βιαίως γινομένη διά τούτο φησί γέγονε δηλον· δτι ουτε κτλ. ESTENSIS MÜTINENSIS III 6. 3 fol. chartaceus s. XV. post Alexandrum de sensu habet Simplicii in Physicorum libros IV posteriores sub nomine Philoponi. LAURENTIANUS LXXXV 1 [B]. de eo dixi t. IX p. xii: ubi quae de cognatione codicis F dixi, et ex hoc specimine cernitili· et inde quod uterque desinit in p. 1254,28. p. 9 2 3 , 1 titulus σιμπλικίου μεγάλου διδαακάλου έζήγηαις εις το ξ της φυσικής ακροάσεως άριατοτέλους || 3 έκ περιπάτου || 4 την oui. || 9 βιβλίων om. || 10 ευδήμου sed e COÏT. II 11 αύτοΰ || 12 με om. || καί άποατεϊλαι om. || 14 μόνων sed e corr. || ήρεμία γάρ transp. || 15 πέμπτον] ς || βυβλίον || 6 θεόφρ. έκ τ. φυα. || 16 όγδοω] η || 18 πρότερον— φυ3ΐκοΐς (924,2) om. || ρ . 9 2 4 , 3 u t a F || 5 ό'τι τα πέντε || 6 τρία om. || 7 π ρ ώ τ ψ ] δ ut F y 7 γε oin. || 8 χρόνφ om. sed ante έν habet καί (ut F) || 9 άρα] άμα | | τοΰτο πρ om. || μόνα || περί τοΰ οίφανοΰ II 16 ά'λλα] ά'μα || 17 πέμπτον] ε (ut F) || 18 6 om. || τα τοΰ άριατοτέλους lac. rei. (ut F) || 19 μη δέ (ut F) || 21 π έ μ π τ ψ ] ε (ut F) || προσαχθείσι || 22 έν om. || προοεχρήυατο — βιβλίου (24) om. ||" 24 οΰδέ || 25 τούτου || MAECIANUS 220 chartaceus s. XV [de eo cf. Vitellii Praef. ad Philoponi Phys. p. xiv]. in Simplicio codex non nauci est, quia et ex dete-

SUPPLEMENTO!

PRAEFATIONIS

XI

riore familia proficiscitur et ipse omni iieglegentiae genere auctus est. specimina misit C. Castellani, bibliothecae Marcianae praefeetus, v. ci., unde videas cum ceteris locis maxime accedere ad codicem F tum p. 875,22, ubi exhibet ώς άρραβες ν.Ά δαμασκηνοί και μίνωες of τίνες κτλ. 1». 8 0 1 , 4 έστιν (ut il) τι μεταβολή || fi κοινοτέρα || καθολικοτέρα (om. έστιν) || 9 κίνηση; δ1 ου (om. είσί) || 11 ήρτιμένος || κοινού ora. || 12 τά om. || 13 παρεβλήθη || 14 φυσικών || του om. || ρ. 8 0 2 , 1 κοινώς] κυρίως || πράγμα || 4 ύπάγχον || 6 ενός || ποίο κίνησις II 7 ποία ήρεμία || 8 πέμπτου oui. || 9 τα περί om. || 10 μεν τά || 11 βιβλίου || 12 αΰτολεξεί || 13 έττιγραφεαθαι || 15 πρώτον om. || 16 της om. || 18 ó om. || 19 τον om. II 23 μέρος u t vid. || 24 χείρ] χρεία || 27 τ φ ] το ||

MARCIANOS 255 quadratus, bombycinus foliorum 130, s. XI (secundum Zanettium p. 127, immo s. XIII Torstrikio iudice) continet post Alexandra in Metaphysicorum Α, α, Β (ubi simillimus est codicis A sed deficiens in p. 233,13 Hayd.) f. 76 r Simplicii librum quintum et sextum, sed ne bunc quidem integrum, cum in lemmate ετι δε πάσα κίνησις (cf. p. 971,17) desinat. MARCIANI classis IV codices 17.18. continent hi Simplicii in Physica libros V VI et VII VIII (priores insunt in eiusdem manus codicibus 15. 16). catalogas ms. tribuit earn manum s. XV, sed Dominicus Belardelli, qui catalogum codicum ex monasterio SS. Johannis et Pauli translatorum coufecit (Calogerà Nuova Raccolta d' opu.sc. scienti/, e. lett. Ven. 1770 t. XX p. 221) eos saeculo XIV adscribebat. desinit codex 18 f. 100R verbis συνεχώς κινοΰντος γίνηται (cf. p. 1265,7). collationis specimen debeo C. CASTELLANI, viro doctissimo, unde intellegas C codicis simillimum (cf. 802,27), sed non apograpbum esse. μ . 8 0 1 , 1 σιμπλικίου ε(ς τό πέπτον του φυσικής άκροάσεως || 3 τ ώ της μ,εταβολής καί τ ώ της κινήσεως || G καινότερον || 7 έατι om. || 12. 13 κοί κενοϋ καί τόπου || 15 ώαπερ και τά έφεςής τρία βιβλία περί || ρ. 8 0 2 , 1 1 μέχρι || 13 έπιγράφεσδαι || 14 έως —πρώτον om. II 22 δσα] ό'τι (e sii.) || 27 καί κα8·' αυτό τό ολον || ρ . 8 0 3 , 5 τρεις αδται είαΐ coll. || 11. 12 μέρος (e sil.) του ξεστιαίου ύδατος θερμαινόμενου || 13 τάς αύτάς είναι διαφορα'ς || 15 γάρ] μέν II

OxoNiENSis. CoLLEGii NOVI 245 quadratus saeculi XVI continet libros V—VIII, sed multis lacunis scatet, in primis ad finem versus. PALATINUS VATICANUS 2 3 7

[de eo t. I X

p. x v i n

t. X p. 9 2 5 , 1 0 a d n . ]

PARISINUS 1859 fol. min. bomb. s. XIV continet praeter Aristotelis Pbysica in margine Themistii, Philoponi (? cf. Vitellii Praef. p. xvin), Simplicii selecta quaedam scholia, quorum specimen hoc dedit Torstrikius, unde patet mixti eum generis esse: p . 9 2 6 , 5 μεγεθών έν τοις ουσι coll. || 8 εις] ώς || 10 μεριστών (cf. adn.) || 11 έπεγνωκότες || τέμνειν || 17 την δημ.. δοςαν καί λευκίππου 6 άριστοτέλης διήλεγξε, ubi deficit scholium II

SUPPLEMENT™

XII

PRAEFATIONIS

Ad illustrandam universam excerptoris indolem compono eclogam a Torstrikio ex f. 3 r transcriptam cum Simplicii et Philoponi locis: Simpl. 1 0 4 , 1 7 : τα λήμματα του μελίασου ώς αυνελίντι φάναι εατι τ α ύ τ α · τό ο ν où γέγονε· τό μή γενόμενον άρχήν ουκ εχει, έπεί τό γενιίμενον αρχήν εχει. τό μή εχον άρχήν άπειρον, τό άπειρον μεθ' έτέρου δευτέρου [sic conseil tiens cum Torstrikii c o n i e c t u r a ] ούκ äv είη, αλλ' εν. τό δέ δν καί άπειρον άχίνητόν έστιν. c o n t i n u â t statim ex P h i l o p . 6 0 , 5 : ούτος δέ αρχήν ¿λάμβανε την κατά τά μο'ρια, ότι παντός του γινομένου γίνεται πρώτον τιίδε τό μόριον, έγκαλεϊ αΰτυΐ 6 άριατοτέλης, ό'τι μή μόνον της άπλής γενέσεως άρχήν ί>πέλαβε τοιαυτην είναι καλώς, άλλα καί π ci σης άπλώς. εστι γάρ, φηϊίν, άλλοίωσις ή τις oi) κατά μίριον γίνεται άλλ' άθρόον άλλοιοΐ τό πράγμα, ώς έπΐ της πήξεως του γάλακτος εόθίις δΓ δλου αϋτη γινομένη καί οί»κ έκ του κατά μικρόν καί έξ άρχής καί ή ό'ρααις άθρο'α γίνεται: — Ibidem liberius ex Simplic. 1 0 4 , 2 1 : δ μ-έντοι μελίβϊου συλλογισμός ε λ ε γ ε ν εί τό γενόμενον άρχήν εχει, καί τό μη γενόμενον άρχήν ούκ εχει. εό&υς εχει τό άτοπον, οτι τε την άντιατροφήν έκ τοΰ ήγουμένου έποιεΐτο καί δτι ψευδής ήν ή πρότασις ή τό μή γενόμενον άρχήν ούκ εχει.

Praeterea f. 127 habet de partt. anim. cum Michaelis Ephesii scholiis. explicit f. 148 τοις μεν ουν άλλοις των όστών φησι τά μεν είσι χάριν της σαρκός. PAKISINUS 1906 fol. chartaceus saec. XV, ex eadem officina unde Parisinus 1908 et 1909 profectus [cf. t. I X p. xviii]. duos scribas distinxit Torstrikius in hoc exemplo. prior certo agnoscitur Io. Argyropulos qui 1908 exaravit, inde a f. l l r eum alter excipit (nimirum Pallas) qui in ilio exemplo Aristotelem et varias lectiones adscripsit. post f. 40 v iterum apparet Argyropuli manus usque ad f. 42 v , tum continuât Pallantis manus et finit, liber est deterioris familiae, ut apparet cum ex eis quae dixi 1. c. et ad p. 875,22. 23, tum ex multis quae inde in exemplo Brandis» servantur lectionibus. et deficit f. 268 r in v e r b a αρχή της άλλης [sic] κινήσεως (p. 1254,28), quae consentiunt cum G apographo codicis F , de quo cf. Vitellii praef. ad Philop. p. XVIII.

18. 19. 20 chartacei forma maxima saec. XV sive XVI. de eis dixi t. I X p. xni. cod. 20 libros posteriores continet. f. l r Σιμπλικιου έζήγησις εις τό πέμπτον της άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως: — Έ ν τά) τριτψ βιβλίω ταύτης κτλ. deficit f. 251 ν διότι ύφ' ένος του πρώτως συνεχώς κινουντος γίνεται: -+- (cf. ρ. 1265,7). RICCARDIANI

312 fol. bombyc. saec. X I V continet post Philoponi d e generatione et corruptione Procli στοιχείωσιν φυσικήν, sed seri ρ tura evanida, eademque condicione Simplicii εις τά δ υστέρα βιβλία των έκτώ της φυσικής ακροάσεως, ων τοΰ πρώτου ή αρχή λείπει. VATICANUS

E X C E R P T A

ESCOKIALENSIS Φ III 9 bombycinus quadratus saeculi XIV continet Aristotelis Physica cum excerptis liberioribus ex Simplicio et Themistio, quorum utrumque citare solet. exhibeo éclogas duas ex Torstrikii commentariis : cf. Simpl. 8 0 8 , 1 8 sqq. : έπεί δέ εϋπεν άκίνητα τά είδη καί τά πάθη, φησίν άπορων δτι εί ή λευκίτης πάθος, το δέ πάθος κίνησις, ή λευκίτης äv είη κίνησις. άπορίαν, ή λεύκανσις λέγων έστί πάθος,

ούχ ή λευκίτης·

ή

κοί λύει γοργώς την

γάρ λευκίτης

πέρας

πείοεως.

ώστε δτε έλεγεν είναι τά είδη καί τά πάθη άκίνητα, πάθος τό πέρας της παθήσεως ελεγεν. cf. ρ. 1 0 3 7 , 1 3 sqq.: το προκείμενον έστίν έν τ φ ξ βιβλίψ της φυσικής ακροάσεως, δτι πάν το κινούμενον ί)πό τίνος κινείται· άφ' ου καί τινα έτερα ήρτηται φυσικά θεωρήματα· έπεί δέ των κινουμένων τά μέν έτεροκίνητά έστιν οια τά ώθούμενα καί έλκόμενα, τα δέ αυτοκίνητα οΓα τά φυσικά σώματα λίγον,

καί κατ' ίρμήν ψυχικήν,

ώς προφανώς υπό τίνος κινουμένων

των

μέν έτεροκινήτων τέως

ού ποιείται

των δέ αύτοκινήτων τά μέν φησι πρώτως κι-

νεΐσθαι καί καθ 1 αυτί, τά δέ κατ' άλλο καί κατά συμβεβηκίς.

περί ων καί έν τη άρχη του

ε 0 " διώρισε.

MARCIANUS 2 1 9 [cf. supra p. vin] f. 3 5 0 aov.

"Ο λέγει συντίμως, τοΰτό έστι, του μέσου

ποτέ μέν δυνάμει λαμβανομένου, ποτέ δέ ένεργεία·

cf. Philoponus Vitellii p. 8 4 2 , 3 0 s q q .

ό'ταν μέν ένεργεία λαμβάνηται καί διαιρή

την γραμμήν, τότε τ ω όποκειμένω Sv ôv, δύο λίγους άναδέχεται· προτέρου, ήμισυ • του 8έ έτέρου άρχή.

έστι

γάρ τό αύτό του μέν

όταν ούν έπί τη τοιαύτη γραμμή κινήταί τι κατ' ένέρ-

γειαν, διηρημένης γενομένης έν τ ω κατ' ένέργειαν τούτω σημείω τ ώ διαιροΰντι αύτήν, άνάγκη στήναι, δι1 ούς ήδη προειλήφαμεν λίγους:

Δεϊ δέ λαβείν διαιρουμένην την γραμμήν, καί τό

σημεϊον κατ"1 ένέργειαν γινίμενον, ου τ ή τομή, άλλά τ ώ το κινούμενον μέχρις έκείνου άιριγμένον, ώς έπί τι πέρας ούτως άνακάμπτει.

καν μή άνακάμπτη δέ, άλλά καί τό λοιπόν ήμισυ

φέρηται, τ ώ έπί τό ήμισυ, ώς έπί αλλην τινά γραμμήν άφικνεϊσθαι, καί έπί τό έτερον ήμισυ πάλιν ώς έπί άλλην γραμμήν. κειμένω υπάρχον,

Υ

ταύτη τό μέσον σημεϊον, ένερ λαμβάνεται.

τ ώ δέ λίγω, δύο.

8ν μέν τ ώ ί>πο-

ού τούτο ούν λέγει, δτι ένεργεία διαιρεί τό σημεϊον την

ϊ' γραμμήν.

δύο γάρ οϋτω σημεία γίνονται κατ' ένέργειαν

μάλιστα γάρ εί μή διασταΐεν ένερ

αϊ γραμμαί, ούκ άνάγκη δύο είναι τά σημεία· εί γάρ απτοί ντο άλλήλων αί γραμμαί,

ανάγκη

έφαρμοζίντων άλλήλοις τών πρώτων, Εν είναι τό σημεϊον·

σημείου

άπτεται.

ού γάρ δήπου σημεϊον

SUPPLEMENTUM

XIV

cf. S i m p l i c . p. 1 2 8 2 , 1 2 sqq.

ßov.

l ' ò συνεχώς κινούμενον, καί μηδαμοΰ

οδτ' δν γεγονέναι ?ν τινι καί άπογεγονέναι άπ έχρήσατο, οδτ

ϊ äv μέσον τι ένερ

PRAEFATIONIS ίστάμενον,

αύτοΰ λέγοιτο, ούδενί γαρ ώ ς ττέρατι καί άρχη

ποιοΐτο μενοΰαης συνεχούς καί άδιαιρέτου της ευθείας ·

γάρ γενόμενον ?ν τινι, άνάγκη καί ήρεμησαι τινά χρόνον έν έαυτώ·

το

où γαρ δυνατόν άμα και

έν τ ώ αύτώ νΰν γενέσθαι τέ εν τινι και άττογενέσθαι άπ' έκείνου, καί έλθείν - ε καί άπελθεϊν. άίμα yip

âv είη καί ούκ είη έν τ ώ αύτώ, ώστε έν ά'λλω καί έν ά'λλω καί έν ά'λλω.

εί δε

τοΰτο πάντων δεΐν νΰν μεταξύ έστι χρόνος, τοΟτ' αν είη ήρεμοϋν έν έκεινω, έν ώ τε γέγονε καί οδ άπογέγονε· το δέ συνεχώς κινούμενον γεγονέναι μέν κατά τι των έν ταίς εϋθείαις σημείων οόχ οΓον τ ε , είναι δέ αν κατά ταΰτα λέγοιτο ούκ έν χρόνιο, άλλα κατά τα έν τ ώ χρόνω νΰν ä πέρατα έστί χρόνος,

καί ού χρόνος κατά τό δυνάμει ουν μόνον τό συνεχώς κινούμενον, εν

τε τοις μεταξϊ) σημίίοις έστι· καί έν τοις μετάξι) νΰν:

SIMPLICII

IN ARISTOTELE PHYSICORUM LIBROS QUATTUOR POSTERIORES COMMENTARIA

ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ

ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

ΕΙΣ

ΤΟ

Ε

ΤΗΣ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 190·

ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ Ο ΕΣΤΙ

ΠΕΜΠΤΟΝ

Έ ν τψ τρίτψ βιβλίφ ταύτης της πραγματείας περί κινήσεως διδαςας της κοινώς λεγομένης, ήτις ταυτόν έστι τη μεταβολή, και άδιαφόρως 5 5 έπ' έκείνοί) τφ της κινήσεως και της μεταβολής ¿νόματι χρησάμενος, βούλεται νυν διορισαι καί δειξαι δτι κοινότερον μεν και καδολικώτερόν έστιν ή μεταβολή, ή δέ κίνησις μερικωτέρα της μεταβολής έστι καί ώς είδος υπό γένος έστί την μεταβολήν, είπερ καί ή γένεσις καί ή φθορά, ώς ίο δείξει, μεταβολαί μεν είσι, κινήσεις δέ οόκ είσί· διορισας δε την κίνησα 10 από της μεταβολής καί τά είδη λοιπόν της κυρίως κινήσεως παραδίδωσι καί εστίν ούτος δ λόγος ήρτημένος εΐκότως τοΰ κοινοΰ περί τής μεταβολής λόγου καί συνεχής προς αυτόν, κάν μετάξι» τά περί άπειρου καί τόπου καί κενοΰ καί χρόνου παρενεβλήθη· διό καί το πέμπτον τοΰτο βιβλίον τοις Περί αρχών Φυσικοΐς λεγομένοις 'Αριστοτέλης καί οι τοΰ 'Αριστοτέλους ι» 15 εταίροι συναρι&μοΰσιν, ωσπερ τά έφεξής τρία Περί κινήσεως καλεΐν είώθασι. μετά γαρ την διαίρεσιν τής κινήσεως τής κατά το ποσόν καί ποιόν καί την που κατηγορίαν φυσικά προστίθησι θεωρήματα èv τούτοις, περί

1 I n s c r i b u n t σιμπλικίου φιλοσόφου, είς τό εί τής άρισιοτέλους φυσικής άκροάσεως Υπόμνημα ο έστιν ε maiusculis Α : σιμπλικίου φιλοσόφου είς τό ε τής φυσικής άκροάσεως τοΰ άριστοτέλους rubro C : σιμπλικίου μεγάλου διδασκάλου έςήγησις είς τό Γ τής φυσικής ακροάσεως F : σιμπλικίου φιλοσόφου έξήγησις είς τό ε τής τοΰ άριστοτέλους φυσικής άκροάσεως· βιβλίον πέμπτον r u b r i s maiusculis M : σιμπλικίου υπόμνημα είς τό πέμπτον τής άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως maiusculis a 5 έ π ' CM : έξ a A F κινήσεως καί τής μεταβολής A M : μεταβολής καί τ ώ τής κινήσεως C : μεταβολής καί κινήσεως a F G νυν a C M F : τά νυν Α 1 : τανΰν Α 2 κοινοτέρα a F καθολικωτέρα a F 7 έστιν A C M : τής κινήσεως a F ή δέ κίνησις—έστι om. F έστι a A : oui. CM 9 μεταβολαί μέν είσιν ώς δείξει a F οΰκ είσί A M : ου a C F 10 λοιπο'/////,ν A 1 : corr. Α 2 παραδίδουσι Μ 11 κοινού om. F Ρ τά a A (à in ras.) C : om. F M 13 διό καί A C M : διό a F 14 φυσικοίς Α : φ ρ ι κ ώ ν a C F M : vide p. 8 0 2 , 1 0 et p. 4 , 8 sqq. (vol. IX) άριστοτέλης A ' C M : 6 άριστοτέλης a A 3 F τοΰ A C M : om. a F 15 ώσπερ καί τα έφεξής τρία βιβλία C : ώσπερ καί τό έφεξής βιβλίον M 1G τήν διαίρεσιν] τής διαιρέσεως Μ τής a C F M : τήν sic Α 1 : τήν Α 2 17 προστίθησι , στί in ras. A , itemque p . 8 0 2 . G έν] τά έν Μ

Comment. Arisi. Χ äiiuplic. in Phys.

1

802

S I M P L I C n IN PHYSICORÜM V Prooemlum. In c. 1 [Arist. p. 224«21]

τίνων διδάσκων καί αότών κοινώς τοις φυσικοΐς πράγμασι παρακολουθούν- Ι90γ των τοις έν τ ό π ω την υπαρξιν εχουσι και κινουμένοις κατά τόπον, τ ί τό αμα, τ ί τό χωρίς, τ ί το απτεσΟαι, τ ί το μεταξύ, τ ί τό έφείης, τί τό έχόμενον, τ ί το συνεχές,

καΐ τοις ποίοις Ικαστον τούτων

5 και τις ή μία κίνησις κατά

πάντα τά σημαινόμενα

λέγεται το Ιν, γένει, ε Κ ε ι , α ρ ι θ μ ψ ·

υπάρχειν πέφοκε, 20

τοΰ ενός.

τριχώς

νησις ποία κινήσει και ποία ηρεμία έναντία.

θαυμάζω

δε τον φιλοσοφώ-

τατον Πορφύρων, π ώ ς έν τ η συνόψει του π έ μ ψ ο υ τούτου βιβλίου, φιλοκάλως τά περί της

διαιρέσεως

δε

και έπΐ τέλει προστί&ησι, ποία κί-

τών

δκτώ

βιβλίων

ίστορών

καίτοι και

10 πάντες τά μέν πέντε Φυσικά χαλοΰσιν, τά δε τρία Περί κινήσεως, όμως τά από του πέμπτου άχρι του δγδόου βιβλία

δτι

αυτός

έφεξής τέτταρα περί 25

κινήσεως εχειν την πραγματείαν αυτη λέξει φησί και

ιδία Περί κινήσεως

έπιγεγράφθαι.

ρ. 2 2 4 » 2 1

Μ ε τ α β ά λ λ ε ι δέ τό μ ε τ α β ά λ λ ο ν π ά ν

15

αυτό Προθέμενος

δεΐξαι

εως του τ ο δ έ

καθ'

πρώτον.

μερικωτέραν

ουσαν της

μεταβολής

την

κίνησιν SB

διορίζει πρώτον τάς της μεταβολής διαφοράς, την μ έ ν κ α τ ά

συμβεβηκός

λέγων,

άνθρωπος

δταν

συμβέβηκε

λέγωμεν τδ

τό

μουσικφ

μουσικόν είναι

βαδίζειν,

βαδίζει

δτι

καθ' αυτό,

ó

ω

καί δταν τον έν

20 τ η νηι ήρεμοΰντα πλωτήρα λέγωμεν κινεΐσ&αι, δτι ή ναΰς, η τρόπον τινά συμβέβηκεν ó πλωτήρ, κ α θ ' αυτήν κινείται και μεταβάλλει, λέγομεν

μεταβάλλειν,

λέγωμεν το σ ώ μ α ,

δσα

κατά

μέρος

μεταβάλλει,

τά δέ, φησί,

δταν

ύγιάζεσθαι

δτι ó δφθαλμός ή ó θώρα£ μέρη όντα αυτού ύγιάζε- 40

ται, ή κινεισθαι τον άνθρωπον,

δτι ή χειρ αυτοΰ κινείται,

τρίτη δέ δια-

25 φορά μεταβολής έστιν, δταν μήτε κατά συμβεβηκός κινήται τό κινουμενον μήτε

κατά μέρος,

αλλά καί προηγουμένως καί

δπερ πρώτον τ ω κατά συμβεβηκός αντίκειται, του κατά μέρος κεχώρισται.

καί

τοΰτό έστι

ουχί τ ω άλλο

κινεισθαι,

καί καί)' έαυτό δλον, δπερ το

καθ'

αυτό

κινητόν

2 καί κατά τόπον F 3 έξης Α 4 τοις ποίοις] τοιτούτοις Μ 7 ποίαι ήρεμίαι Α : ποία ήρεμία a C F M 8 τοΰ πέμπτου τούτου ACM : τούτου του a F 9 τά om. a F χαΐ δτι A C F M : καί om. a 10 μέν τά a 11 μέχρι C βιβλίου a F έφεξης τέτταρα om. F 12 αύτολεξεί F 13 έπιγεγρώρθαι Α : έπιγράφεσθαι a C F M 14 pro Εως τοΰ plenum lemma ut solet explet a 15 post πρώτον ex Arist. addit ofov à μέν ιατρός {¿¡ται, ή δέ χειρ πλήττει a 16 της A C M : ora. a F 18 τό μουσικόν ACM (cf. Themist. 343,7): τον μουσικόν a F ut Arist. codd. HI 6 (post δτι) om. a F 19 τό μουσικώ a C 2 F : τώι μουσικώι Α : τό μουσικόν C'M καθαυτό ut solet Α τον om. F 21 καθ' έαυτήν C μεταβάλλεται Α 22 δσα A C F M : δτι a μέρος A C F M : μέρη ex Arist. a 23 τό σώμα λέγομεν (sic) a ¿ (post δτι et η) om. A 23. 24 ΰγιάζηται F 25 μεταβολή M κινήται, η in ras., A 26 καί (post άλλα) A C F M : om. a ούχί] ού lacuna VII litt. Μ τώ ex τό coït. C 27 τώι in coi r. A : τό Μ καθαυτό (sic) C τό δλον CM

803

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 1 [Arist, p. 224«21]

5

10

15

•20

25

ήτοι μεταβλητόν. έπί μεταβολή; γάρ ετι ποιείται τόν λόγον, xáv τά παρα- 190r δείγματα κινήσεων η . πρώτα δέ διαρθρώσας τό τε κατά συμβεβηχος χαι 45 το κατά μέρος ούτως έπάγει το καθ' αυτό, διότι έκ της έκείνων αναιρέσεως τοΰτο παρίστησι· και έπάγει δτι πολλών όντων είδών της μεταβολής έν πασιν αί τρεις είσιν αύται διαφοραί τής μεταβολής αί είρημέναι· άλλο γάρ κατ' άλλο μεταβολής είδος εχει τάς είρημένας διαφοράς, oîov το άλλοιωτον κατά άλλοίωσιν. Ιπειδή δε πολλά τής αλλοιώσεως είδη καί καθ' εκαστόν είσιν αί τρεις διαφοραί, έπήγαγε καί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς ό γ ι α ν τ ο ν ή θ ε ρ μ α ν τ ό ν · και γάρ όγιάζεσθαι καί θερμαίνεσθαι εστι καί κατά συμ- 50 βεβηχος καί χατά μέρος καί καθ' αυτό· καθ' αυτό μεν γάρ θερμαίνεται το υδωρ, κατά συμβεβηκός δε το γλυκό υδωρ, κατά μέρος δέ, δταν μέρους τοΰ ύδατος του ίεστιαίου θερμαινομένου λέγωμεν το ξεστιαΐον θερμαίνεσθαι. ειπών δέ έπί τοΰ κινουμένου καθ' 2καστον είδος ταύτας είναι τάς διαφοράς, έπάγει δτι χαΐ έπί τοΰ χινοΰντός είσιν αύται αί διαφοραί, χαί δήλον δτι καί έπί τούτου καθ' Ικαστον είδος, υγιάζει γάρ ó μουσικός κατά | συμβεβηκός, δταν τψ χαθ' αυτό ίατρευοντι, τω ίατρψ, συμβαίνη 190* το μουσικψ είναι· χαι θερμαίνει κατά συμβεβηκός ποτε ή τοΰ ψυχροΰ ύδατος χατάχυσις, δταν τη ένδον θεομότητι έπισυμβη· καί κατά μέρος δέ χινεΐ ó την μυλην τη χειρί κινών· κινεί δέ καθ' αδτό το μήτε κατά συμβεβηκ&ς μήτε κατά μόριον κινοΰν, αλλ' αότο καθ' αυτό πρώτον, ουτω δέ άντιτέθεικε τψ μέν χατά συμβεβηκός το χαθ' αυτό, τψ δέ χατά μέρος 5 τό πρώτως, ώς φησιν 'Αλέξανδρος, ή τάχα άμφοτέροις έχάτερον καί το καθ' αυτό γάρ πρός τε τό κατά συμβεβηκός αντίκειται χαί προς το κατά μέρος, διότι έκεϊνο ου καθ' δλον έαυτό· και τό πρώτως πάλιν ομοίως ου τω κατά μόριον μόνον αλλά και τψ χατά συμβεβηχός, διότι έχεΐνο ου πρώτως κινεί, αλλά τψ τψ πρώτως κινοΰντι συμβεβηκέναι. δτι δέ άμφω έφ' έκατέρου παρέλαβε, δηλοΐ καί αυτός έφείής το " πρώτον" αντί αμφοτέρων ειπών, δταν λέγη " έπεί δέ εστι μέν τι το κινοΰν πρώτον, εστι δέ ίο

2 πρώτα A C M : πρώτον aF 3. 4 άναιρέως sic Μ 5 al (ante είρημέναι) om. aF G μεταβολή M 7 έπειδεί δέ sic M 9 γάρ om. a F ϋγια'ζεσθαι καί a A F : όγιοίζεσθαι r¡ CM χαί (post ϊστι) om. aF 10 ante καθ' habet καί M : deletum C « Τ β 11. 12 μέρους τοΰ ύδατος τοΰ ζεστιαίου θερμαινομένου Α : μέρους τοΰ ύδατος ζεοτιαίου (numéros superscr. C 3 ) θερμαινομένου C: μέρος τοΰ ϋδατος τοΰ ζεστιαίου θερμαινόμενον a F : μέρος τοΰ ύδατος ζεστιαίου θερμαινομένου Μ 13 ante καθ' addii χαί C ταύτας είναι τάς Α : τάς αύτάς είναι CM : είναι ταύτας τάς F : είναι τάς τοιαύτας a 14 καί (post ότι) oui. F 16 τό κ α θ ' αύτό Μ συμβαίνει Μ 17 τό μουσικψ a C F : τώι μουσικώι Α : καί μουαικώ Μ θερμαίνη Μ 18 ένδον a A F : ενδοθεν CM καί om. CM 19 δέ (ante κινεί) om. aF 6 την ACM: δταν F : όταν τήν a κινών] κιν-β a F δέ aCM: δέ καί A F 20 μι5ρια CM αύτό om. a 21 δέ (prius) A C F M : γαρ a άντιτέθεικε AC et (ει ex η corr.) Μ: άντετίθεί a F 22 post φησιν add. i A 23 τε erasum C κατά (prius) om. F 24 πρώτος M : πρώτως C 1 25 τψ (post χαί) om. M 26 τώ 'τως om. τω πρω in Vil litt. lac. M 27 άφ' έκατέρου Μ post πρώτον add. έστ τό κινούμενον (lac. ν litt.) cf. v. 28 M 28 λέγτ)] p. 224»34 μέν τι om. F πρώτος C ' : πρώτως C 2

1*

804

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 1 [Arist. p. 2 2 4 « 2 1 . 3 4 ]

τι το χινούμενον".

ó δέ 'Αλέξανδρος το " π ρ ώ τ ο ν " έκεϊνο τοΰ καθ' αυτό 190»

δηλωτικον είναι φησι·

" τ ό γάρ πρώτον, φησίν, αυτό κινοΰν χαί μή κατά

μόριον οδδέ χατά συμβεβηχος κ ι ν ε ί " ,

καί δτι μέν το πρώτον άμφοτέροις

χαί αυτός άντικεϊσθαι νομίζει τψ τε κατά μέρος καί τψ κατά συμβεβηκός, 5 δήλον

où μέντοι τό ούτως πρώτον οΐμαι ώ ς μή κατά μόριον κινούν ανάγκη

μηδέ κατά

συμβεβηκός κινεΐν.

ó γάρ ίατρευων μουσικός ου κατά μόριον

κινών (ου γάρ μόριον ó ιατρός τοΰ μουσικού) κατά συμβεβηχος

ίατρευει. 15

εί γάρ τις λέγοι τον ιατρόν μέρος είναι του μουσικού ίατροΰ, αναγχασθήσ3ται, δταν ó μουσικός ιατρός ίατρευη, μή λέγειν καθ' αυτό ίατρεύειν αυτόν, 10 αλλά κατά μέρος.

ρ. 224ί>34

Έπει

δέ έ σ τ ι μ έ ν τι τ ο κ ι ν ο ΰ ν π ρ ώ τ ο ν ε ω ς τοΰ τ ο ε ί δ ο ς 20 ή ó τόπος ή τό

τοσόνδε.

Διακρίνας τήν καθ' αυτό μεταβολήν από τε της κατά συμβεβηκός καί της κατά μέρος έ π ί τε τοΰ κινουμένου καί επί τοΰ κινοΰντος, τήν 15 αυτό χαί

πρώτως

προεβάλετο

προς τήν διάρθρωσιν των της

καθ'

μεταβολής

είδών, διότι πάσα γνώσις έπιστημονιχή και αποδεικτική από τών κ α θ ' αυτά υπαρχόντων συνάγεται,

προ δε τοΰ τά είδη της μεταβολής παραδοΰναι καί 25

της κινήσεως πρώτον δείκνυσιν, έν τίνι εστίν ή κίνησις·

έπειδή γάρ ή κί-

νησις ου τών καθ' έαυτά υφισταμένων έστίν, αλλά τών έν άλλοις το είναι 20 έχόντων, 12. 20] λέγεται

γεγονέναι

καί

ίππος,

λευχόν

δέ μετά

προσθήκης·

ά'νθρωπον

192ν

γάρ λευχόν. Είπών δέ περί της έ£ οόχ υποκειμένου

είς υποκει'μενον

μεταβολής,

οτι άπλώς γένεσις α υ τη, έφεςης περί της αντικείμενης αύτη λέγει, της έ ζ co 5 υποκειμένου

εις

ουχ

φθοράν είναι, ά π λ ώ ς δέ την είς

υποκείμενον.

μεν

και φησι την μεταβολή ν ταυτην

την έχ της ουσίας είς το μή 8ν αυτής,

την άντιχειμένην

άπόφασιν

τινά

ου γαρ ή έχ του γλυχέος είς

το μή λευχόν μεταβολή φθορά τίς έστιν ώρισμένη, άλλ' ή είς τήν οίχείαν άπόφασιν είς τό μή γλυχυ, ώς έλεγεν έπί της γενέσεως, 10 ταότόν γάρ είπείν κατά αντίφασιν χαί είς

τήν άντιχειμένην

άλλ' εί ή φθορά μεταβολή έστιν έξ όντος είς μή ον, βολή έκ του δυνάμει δέ μή ον ένεργεία. σον το

κατά αντίφασιν. άπόφασιν.

πάσα | δέ μετα- 1!)3Γ

έστιν είς το ένεργεία, εσται τό μέν ον δυνάμει,

τό

ή χαί τό έκ του οντος είς το μή 3ν μεταβάλλον, καθό-

ον δυνάμει μή

όν έστι καί πεφυχε μή ον γίνεσ&αι,

κατά τοΰτο

15 μεταβάλλει είς τό μή ον το ένεργεία ον.

ρ. 225 »20

E? δή τ ο μ ή

8ν λ έ γ ε τ α ι π λ ε ο ν α χ ώ ς 2ως του τ ^ δ έ φ θ ο ρ ά γένεσις

Το

μέν προχείμενόν

έναντίον.

έστι δεϊξαι

οτι ουτε

ή γένεσις ουτε ή

φθορά

κινήσεις είσίν.

επειδή δε ή μέν γένεσις έκ του μή οντος εις το ον εΓρη-

20 ται μεταβολή,

ή δέ φθορά έκ του οντος είς τό μή ον, πολλαχώς δέ λέ-

γεται το μή όν, τάς σημασίας αότοΰ πρώτον απαριθμείται,

καί δείχνυσι

λοιπόν, ( ο τ ι ) τό πώς λεγόμενον μή ον το τ η γενέσει και φθορά προσήκον κινείσθαι αδύνατον

έστι.

τό μέν ουν ουτω

ον ώς πάντη αδρανές παρήκε, 25 διεΐλεν.

μή ον ώ ς

μηδαμη μηδαμώς ΐδ

το δέ όπωσοΰν έν υποστάσει μή ον τριχη

λέγεται γάρ μή ον το μέν, ώς ψευδός, δπερ έν συνθέσει καί δι-

αιρέσει έστίν·

ή γάρ συντίθησι τά

κέρατα ε χ ε ι ' ,

ή διαιρεί τά μή διηρημένα, ώς δταν λέγη Άριστόξενον

εΐναι μουσικόν. σωμάτων λέγεται,

το δέ

συγκεΐσθαι καί

κατά μεταφοράν

1 δέ] γάρ Μ 2 fort, λευχόν βολής C τήν τοιαύτην a ή oui. M 9 είς] ή είς F 10 «ατά άντίθεσιν F 11 έκ μή F : έξ a μεταβάλλει 15 συμβάλλει F ένεργεία

μή συγκείμενα διαιρεΐσθαι

ώς δ

λέγων'Λευκών

κυρίως

δέ έπί του υπάρχοντος

μέν έπί

μή των

καί μή ύπάρ-

(λέγομεν) 3 οόχ om. Μ 5 post ίιποχείμενον add. μεταταΰτην ACM: τήν aF 7 τήν (post είς) om. aF post έπί τής habet μή deletum F κατά] τήν κατά C είς τό μή 8ν aF 13 καί om. C έ* τοΰ A C M : FM 14 τό έν δυνάμει F μή (prius) A C M : om. aF Sv CM: μη interponunt aAF 1G. 17 τηι δέ φθοράι

γένεσις έναντίον A F : itemque inserto τό ante έναντίον C: ή δέ φθορά γενέσει έναντίον ex Arist. aM cf. f. 193"42 18 μ έ ν ουν C ή ante γένεσις et φθορά om. a 19 έπεί δέ a δ έ ] καί Μ μ έ ν om. aF 20 έκ τοΰ μή όντος, sed μή delevit A 21 τό om. FM άπαριθμειται aCF (cf. Index s. v.): καταριθμείται A M 22 λοιπόν om. aF ότι addilli τό τη scripsi: τό F : rg aACM καί tri φθορά M 26 μ}) om. F

23 έστι om. a ώς μηδαμώς μηδαμώς Μ λευκά F : λΰκον Μ 27 Ιχειν FM

25 ψευδές Μ

816

δ

10

15

20

25

30

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 1 [Arist. p. 225» 20]

χοντος, τουτέστιν έν καταφάσει καί αποφάσει· συνθεσις μέν γάρ ή κατά- 193' φασις, διαίρεσις δέ ή άπόφασις. έν ταυταις δε το ψεύδος καί το άληθές 20 (ό γάρ αποφαντικός λόγος ταΰτα εχει) λέγεται μή όν, και τό δυνάμει μεν ον ένεργεία δέ μή ον, δ αντίκειται τ φ ένεργεία όντι λεγόμενον άπλώς μή 3ν διά τήν πρός τό άπλώς 3ν αντίθεσιν· αντίκειται γάρ το δυνάμει τ φ ένεργεί^, ώς τό μήπω ον δλο>ς προς το ήδη ον. καΐ ή έκ τοΰ τοιούτου μή όντος μεταβολή εις το άντικείμενον αυτφ ον ή απλή καΙ άπλώς γένεσις ήν. λέγεται δέ μή ον καΙ τόδε μέν τι μή ον, άλλο δέ τι ενεργεία 25 όν, οιον θερμόν μέν οδκ εστί, σώμα δε εστίν ένεργεία· περί 8 υπομένον τό μή ον θερμόν εις τό θερμον μεταβάλλει, διό καί τινά γένεση καί τινός, αλλ' ουχ άπλώς γένεσιν ταυτην έκάλει τήν μεταβολήν. καί ήν ή μέν πρώτη γένεσις ή έκ τοΰ άπλώς μή οντος έπί τών ουσιών άπλή γένεσις ουσα και άπλώς γένεσις, δτι έκ τοΰ μή οντος τοΰ τ φ ενεργεία αντικειμένου ή μεταβολή ήν. τών γάρ μή όντων, δσα ένδέχεται δλως είναι μή δντα, το άπλώς μή ον το τ ψ ά π λ ώ ς ό ν τ ι ά ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο ν έστιν· άπλώς δέ ον τό έ ν ε ρ γ ε ί α ον έστιν, ώστε και άπλώς μή ον τό δυνάμει, so ένδειξάμενος οδν τήν εις τά τρία ταΰτα τοΰ όπωσοΰν έν υποστάσει μή οντος διαίρεσιν λέγει μ ή τ ε το κ α τ ά σ υ ν θ ε σ ι ν κ α ί δ ι α ί ρ ε σ ι ν μή όν, τουτέστι τό κατά κατάφαση καί άπόφασιν ψεΰδος, κ ι ν ε ϊ σ θ α ι (ουτε γάρ λόγος ψευδής οΰτε δόξα, δταν εις άληθή μεταβάλλη, κινείται, ώς εδειξεν έν Κατηγορίαις· où γάρ κατά τήν έν αυτοις μεταβολήν αεί μεταπίπτει ταΰτα, αλλά άλλων πολλάκις τινών κινουμένων ó γάρ πρότερον ψευδόμενος τ^ δόξη και τ φ λόγφ, δτι κάθηται Σωκράτης, έάν έστώς τυγχάνι;) καθίσαντος 35 αυτοΰ άληθευσει, ου τής δόξης ή τοΰ λόγου μεταβαλλόντων, άλλα τοΰ πράγματος)· ουτε ουν τό κ α τ ά σ υ ν θ ε σ ι ν ή δ ι α ί ρ ε σ ι ν φ η σ ί ν έ ν δ έ χ ε τ α ι κ ι ν ε ϊ σ θ α ι , ειπερ μηδέ μεταβάλλει δλως τοΰτο καθ' αυτό, άλλά άλλου μεταβάλλοντος αυτό μεταβάλλει, ουτε δέ τό κ α τ ά δ υ ν α μ ι ν μή όν, τουτέστιν το ώς δυνάμει μή όν, 8 τ φ κ α τ ' έ ν έ ρ γ ε ι α ν ό ν τ ι αντίκειται, ουτε τοΰτο ουν φησι δυνατόν κινεϊσθαι, διότι ή κίνησις κ a Arist. vulg.: έν τ11]

την σχέσιν το μεν πρόσθεν δεξών ον εις τί> άριστερόν, το δέ άριστερόν εις 197·· το δεξιόν.

κδν γάρ άχίνητον κατά τόπον εμεινεν το πρώτον άριστερόν δν,

άλλ' ή σχέσις,

καθ'

ήν άριστερόν

ήν έ κ ι ν ή θ η ,

καί την θέσιν μετέβαλεν. ίο

έφιστάνειν ουν χ ρ ή ού περί τοΰ έχοντος την σχέσιν, άλλά περί αυτής της δ σχέσεως, σθαι.

είτε καθ' αυτό

είτε κατά

ότι γάρ της σχέσεως

καθ'

συμβεβηκός

αυτήν

αότό κινούμενης,

χρή

καί

λέγειν κινεΐ-

τά έχοντα

τήν

σχέσιν τήν κατά τήν σχέσιν κίνησιν καθ' αυτά ε χ ε ι , πρόδηλον δοκεΐ.

καΐ

εχει μέν τινα διαφοράν το ποτέ μεν αότοΰ τίνος κινουμένου ποτέ δε έτερου μεταβάλλεσθαι

τήν σχέσιν

αυτοΰ.

άλλά πρώτον

και

άμφοΐν

κινουμένων

ΙΟ μεταβάλλεται ή σχέσις, ώς ή της έσότητος εις τήν τοΰ διπλασίου πρός το ίο ήμισυ, όταν των τριών και τριών τών μέν άφαιρεθη μονάς, τοΐς δέ προστεθη.

καί

έπί τούτων

δέ

καί έφ'

ται ή σχέσις μιας ούσης της

ων τοΰ έτέρου μεταβάλλοντος αμείβε-

αμφοΐν σ χ έ σ ε ω ς ,

και ταύτης είτε

υφ'

ένός

είτε υπ' άμφοΐν κινουμένης, πώς ουκ άμφω καθ' αυτό κινείται, κατά τήν 15 σχέσιν τήν μίαν κινούμενα, ύστερον γίνοιτο κατ'

καί ε? μέν πρότερον μ ή ουσα δλως ή

σχέσις

ουσίαν ούσης τ η ς μεταβολής, ώ ς δταν παιδιού γεννη-

θέντος δ μέν πατήρ γίνοιτο ó δέ υιός,

απλώς γένεσις σχέσεώς έστι, φθα- 20

ρέντος δέ τοΰ έτέρου ή αμφοτέρων απλώς φθορά τ η ς σχέσεως, ά'λλην τινά κατηγορίαν 20 καί πάλιν τίς φθορά,

γίνοιτο σχέσις ei

δέ τά

μ ή πρότερον ουσα,

υποκείμενα

απ' άλλης ά'λλην μεταλαμβάνοντα ώσπερ άνομοίου εις δμοιον ή άπό άνισου

μεταβάλλοι

άπο δεξιοΰ

eì δέ κατ'

τις γένεσίς έστι κατά τήν σχέσιν

εις άριστερόν ή από

εις Γσον μεταβάλλοντα

καί έ£ έναντίου

εις έναντίον μένοντος τοΰ υποκειμένου, κίνησις, ώς δ ο κ ε ΐ , ή τοιαύτη κατά τήν σχέσιν και το πρός τί έστιν. 25 τ ι ,

ώ ς έν Κατηγορίαις

τιότης έν τοις πρός τ ι ,

δλως δέ d

ήχουσαμεν

οίον άρετή κακία

εστι δέ καί ουσία τις ύποκειμένη έναντίου ψυχή,

εις έναντίον μεταβολή δια τί μ ή

αυτής aFM om. C

ώσπερ

έπί τούτων

ôv Α : ο m. aCFM

μετέβαλλεν C

7 καδ' αυτόν Μ 13. 14

έναντίον καί έπιστήμη

τοις πρός τι και

κίνησιν λέγομεν τήν τοιαυτην

1 πρόσθεν] πρότερον aFM 3 άριστερά ήν a F

εστίν έναντίωσις έν τ ω πρός 26

λέγοντος αυτοΰ " υ π ά ρ χ ε ι δέ χαί Ιναν-

8 δέ δι' F

αγνοία," έν τ η έξ

τών παραδειγμάτων

μεταβολήν;

καί γάρ

2 κ3ν] καί Μ

4. 5 της σχέσεως

9 μεταβάλλοντος F

10 ή της

14 κινουμένου F '

15 κινούμενα τήν μίαν aFM

A C F M : ό'τε a

17 γίνοιτο sic libri

σχέσεώς έστιν aFM

19 τινά a C F M :

ante άνομοίου add. a F aFM

ή om. a

τηγορίαις] c. 7 25. 26

λέγουσα F

om. A

24 τήν om. Μ

fortasse μή

γίνοιτο ύστερον a F

σχέσεως γένεσις a F

ίσον A C : άνισον aFM

p. 6 " 15

έναντιώτης sed

έναντία a(F?)M

16 γένοιτο C

ού

πρότερον μή C : πρότερον,

suprascr. γρ. η sic Α 1 : προτέρ, sed statim corr. in πρότερον F : πρότερον aM. ante πρότερον coMocandum ut v. 19

ή έξ

πρώην CM

4 έφιστάνει ούν χρή Μ

είτε ύπ' άμφοΐν εϊτε ίκρ' ένός a F M

xaft' αί>τό άμφω aFM

υπομένουσα

20

μεταβάλλει a F M και] και ούκ Μ

έστιν om. a

δταν

18 ή] ή Α 22 τοΰ 2 3 ώς om.

eí om. M

25 Κα-

post κατηγορίαις M vqp. κίνησις δοκεΐ, sed del. coir. A 1

26 αρετή C

ante άγνοια add. καί a A F M μεταβολήν om. FM

ante κακία add. καί a F M άγνοια aCFM

2 9 λέγωμεν M :

837

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arisi. p. 225b J1. 13] υ π ο κ ε ι μ έ ν ο υ εις υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν το έκ οεςίου είς ά ρ ι σ τ ε ρ ό ν έ κ γ ά ρ σ ώ μ α τ ο ς εις σ ώ μ α · κ α ί το ές ε π ι σ τ ή μ η ς ε ί ς ά γ ν ο ι α ν έκ γ ά ρ ψ υ χ ή ς είς ψ υ χ ή ν τά υποκείμενα

εναντία

ή έπιστήμων

ψυχή

ί σ ω ς ά ν τ ι δ ι α τ ά τ τ ο ι τ ό τις 5ν π ρ ο ς τον 5

Μήποτε

δε

καί

γίνεται

αυτό,

αλλά κατά συμβεβηκός.

κατά

συμβεβηκός

τ ά π ρ ο ς τ ι , αλλ' θεωρούμενα,

τ ά π ρ ο ς τι

ή κίνησις αυτών,

καί κ ι ν ε ί τ α ι ,

αλλ'

αυτό

κίνησιν κ α ί

είναι,

ώς

προς άλληλα αυτών

καί κ ι ν ε ί τ α ι κ α τ ά ουν

λέγοντι

ó 'Αριστοτέλης

αόριστον

δτε

την

έ'λεγεν " ή

βιβλίω

διώρισεν,

σχέσεις " άλλοιουμένων τινών, τοιούτο κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς

ρ. 2 2 5 Η 3 20

Ουοε

βάλλει

γίνονται

καί

μεν

γάρ πάν-

ύπάρχειν

αλλ'

φ&είρονται

το

κατά

έν α π α σ ι γ ά ρ έστι καί α ε ί κ α ί

τ ή ν δέ καί)' α υ τ ό ζ η τ ώ ν ε ί κ ό τ ω ς ε ΐ π ε ν έν τ ο ι ς π ρ ό ς τι μ ή έβόόμο)

σχέσει

σ υ μ β ε β η κ ό ς . 35

15 α υ τ ή ν , κ α ν γ ί ν η τ α ι καί φ ί ) ε ί ρ η τ α ι ή κ α τ ά το π ρ ό ς τι σ χ έ σ ι ς , τ ό ς έν τ ω

ώστε

εί γ ά ρ μ ή εστίν δ λ ω ς κ α θ ' α υ τ ό

έάσας

μεταβολήν

ου καί)'

είπών

α υ τ ό λ έ γ ω ν γ ί ν ε σ θ α ι ή κινεΐσ&αι έ'οικεν τ ψ κα&'

κατά συμβεβηκδς μεταβολή αφείσΟωτων,"

τ α ΰ τ α μ ε ν ουν

δ π ε ρ καί α υ τ ό ς σ υ ν ε χ ώ ρ η σ ε ν

έ τ έ ρ ο ι ς έ π ι σ υ μ β έ β η κ ε ν έν τ η

συμβεβηκός

συμβεβηκός

αγνοούση.

λόγον.

καί γ ί ν ε τ α ι κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς

10 ó γ ά ρ σ χ έ σ ι ν κα&' κατά

μεν

τη

197'

και 80

ώς

αυ-

αί τ ο ι α ΰ τ α ι ίο

έν οίς τ υ γ χ ά ν ο υ σ ι ν ουσαι π ρ ώ τ ο ι ς . "

τό δε

έστι.

δή ποιοΰντος

καί π ά σ χ ο ν τ ο ς

ότέ μεν είς έ π ι σ τ ή μ η ν

ε ω ς του έ κ ε ΐ ν ο

ότέ δε είς ύγίειαν.

μετα-

|

Ε φ ε ξ ή ς δείκνυσιν, δτι ουδέ κ α τ ά τ ο π ο ι ε ί ν καί π ά σ χ ε ι ν κ ί ν η σ ί ς έστι, 197» μ ε τ α λ α β ώ ν τό ποιείν καί π ά σ χ ε ι ν κίνησις

κατά

πάσχοντος

τό

ποιείν

κ α τ ά το

καί

ποιείν

είς

πάσχειν, καί

τ ο ποιούν καί π ά σ χ ο ν , ούτως

πάσχειν

έστίν

ώς

μεταβάλλοντος,

του

εί γ ά ρ

έστι

ποιοΰντος

ώσπερ

καί

καί κατά

25 π ο ι ό τ η τ α έ'στιν δ τ ι τ ο π ο ώ ν σ ώ μ α κ α τ ά τ ή ν έν α ύ τ ω π ο ι ό τ η τ α μ ε τ α β ά λ λ ε ι , ε ΐ η δ έ άν τ ο υ μ ε ν π ο ι ο ΰ ν τ ο ς κ α τ ά τό π ο ι ε ί ν μ ε τ α β ο λ ή , τ ο υ π ο ι ε ί ν είς άλλο τ ι σχον

είς

άλλο π ά σ χ ε ι ν

'Αλέξανδρος,

οόδε

ποιείν μ ε τ α β ά λ λ η , μεταβάλλη

παντός

30 δ ε ι κ ν υ ς τ ό π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν

έί

άλλου.

κινουμένου

δ τ α ν τό ποιούν έκ

τ ο υ δε π ά σ χ ο ν τ ο ς , δ τ α ν τ ο καί

"προσέί)ηκε κινοΰντος

δέ,

»

πά-

φησίν

ó

καθολικώτερον

έ'στι γ ά ρ τ ό μ ε ν π ο ι ε ί ν υ π ό τ ό κ ι ν ε ί ν ,

τό δε π ά -

2 τό odo. a 3 άνηκούαη F 4 άν τις a πρός τόν λόγον a A 1 : πρός τό A'-'FM: προς 1 την άριστοτέλους (τέλ et ς oiti. C , suppl. C-) δόξα ν C. oratio in archetype hiaiis foisitan sic restituatur προς τον (Αλεξάνδρου) λόγον 5 μηόέποτε F καί (post δέ) om. aFM καί γίνεται iteravit A ' 9 θεωρούμενον A M 10 6 γάρ] εί γάρ Μ 11 καθ 1 αυτό — συμβεβηκός (12) OU). Μ κατά τό F 12 κίνησιν] καί κίνησιν Μ ώς ό'ταν ελεγεν F M ελεγεν] Ε 1. 224l>2G 13 μεταβολή a F M : oíd. AC καί (post άει) om. F 15 καν γίνεται καί φθείρεται Μ κατά τά a 16 έβδο'μφ βιβλίω] Η 3. 246 b 15 16. 17 αί τοιαΰται σχέσεις om. F 17 αλλοιωμένων a ουσαι] είναι F 18 έστι om. a F M 19 δή, ή iu ras. Α 20 δτε u t r o b i q u e A : oté C ύγείαν C F M 22 μεταλαβείν C 23 et 24 καί τό πάσχειν aFM 24. 25 κατά ποιότητος Μ 25 σώμα] τ ώ F έν om. F 26 ποιείν A C M : ποιούν a F 27 post ποιείν add. τί C 27. 28 post πάσχον add. έκ του πάσχειν a F 8 πάσχειν a F : πάσχον A C M : τό πάσχειν τι C 2 29 καθολικώτερον post προκείμενον a F M

838

5

10

15

20

25

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 225» 13]

σχειν υπό το κινεΐσθαι." αλλ' εί τούτο αληθές και το μεν ποιεϊν και 197ν πάσχειν υπό το κινεΐν και κινεΐσθαι, τό δέ κινεΐν καί κινεΐσθαι υπό το μεταβάλλειν καί μεταβάλλεσθαι, παντός οίμαι ζητεΐν, διά τί έν ταΐς δέκα ίο κατηγορίαις τό ποιεϊν καί το πάσχειν εταξεν ώς χαθολιχώτερα, αλλ' οδ το κινεΐν καί κινεΐσθαι ή μάλλον τό μεταβάλλειν καί μεταβάλλεσθαι. μήποτε ουν καθολικώτερα τούτων έστι το ποιεϊν και το πάσχειν· καί γαρ το ήρεμίζειν καί το έν αυτψ συνέχειν ποιεϊν τί έστιν, où μέντοι κινεΐν ουδέ μεταβάλλειν. εί δέ τοΰτο αληθές, τό ποιεϊν καί πάσχειν ουχ ώς είς καθολικώτερα ανήγαγε το κινεΐν καί κινεΐσθαι, αλλά μετήγαγεν αότά πρδς την ύπόθεσιν· δ γάρ λέγων είναι κίνησιν έν τψ ποιοΰντι καί πάσχοντι ουτω ι» λέγει ώς τοΰ μέν κινοΰντος του δέ κινουμένου, κάν συγχώρηση ουν τις τοΰτο, έκ περιουσίας δεικνυσιν, δτι ο ό δ έ π α ν τ ό ς κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ κ α ί κιν ο ΰ ν τ ό ς εστι κίνησις, τουτέστιν δτι ου κινείται ή κίνησις, ουτε έκεινη καθ' ην τό κινοΰν κινεΐ ουτε έκείνη χαθ' ην τό χινούμενον κινείται· έπε! δτι και τό κινούν κατά κίνησιν κινεί χαί το χινούμενον κατά κίνησιν κινείται, δήλον καί δτι έν τψ πάσχοντι καί κινουμένφ έστίν ή κίνησις, ώς αυτός εδειξεν. ου λέγει ουν, δτι ου κινείται τό πάσχον τι έν φ ή κίνησις, αλλ' 20 δτι οόχ ούτως εχει ταύτα κίνησιν, ώς της έν αυτοΐς κινήσεως κινουμένης, 8 και δηλον πεποίηκε διά τοΰ δ τ ι ουκ ε σ τ ι κ ι ν ή σ ε ω ς κ ί ν η σ ι ς . εΐ γάρ μη εστι κινήσεως κίνησις, ού'τε ή τοΰ κινοΰντος κίνησις ουτε ή τοΰ κινουμένου κινηθείη äv. π ο ι ο ΰ ν τ ο ς ουν καί π ά σ χ ο ν τ ο ς οόχΐ των οδσιών είπεν (αύται γάρ κινοΰνται), αλλ' αντί τοΰ ποιεϊν καί πάσχειν, αιπερ ήσαν αι κατηγορίαι, τουτέστιν αντί ποιήσεως καί πείσεως τό ποιοΰν καί πάσχον ελαβεν, διότι και το ποιοΰν κατά την ποίησίν έστι ποιοΰν καί το πάσχον 26 κατά την πεϊσιν πάσχον, δτι δέ ουκ έπΐ κινήσεως μόνης τοΰτο αληθές, αλλά και έπί της άντιχειμένης τη κινήσει γενέσεως και έπΐ της άμφω περιεχουσης μεταβολής, έδήλωσεν ειπών ουδέ γ ε ν έ σ ε ω ς γ έ ν ε σ ι ς ο ό δ έ δλως μεταβολής μεταβολή.

2 κινεΐν καί κινεΐσθαι (τό — τ ό om.) Μ κινεΐσθαι om. Α

a n t e τό δέ add. έστί C

3 πάντως Μ : παντός δέ F

διότι Μ

τό δέ κινεΐν γ.al

δέκα om. a F M librum falso

intellegentes 4 τό ( a n t e πάσχειν) om. Μ καθολικώτερον F άλλ' où] οΰχί δέ aF 5 τό a n t e μεταβάλλεσθαι add. a F 6 καθολικώτερα a A 2 : καθολικώτερον A ' C F M a n t e τούτων h a b e t τούτων μεταβάλλεοθαι deleta Α έστι τούτων a F M 7 ήρεμίζειν, prior ( in ras. II litt. A M αΰτω scripsi: αύτψ a A F M : ταυτψ C 8 άλληθές C ούτω) F M

καί τό πάσχειν a F M 12 τούτω C

u t r o q u e loco

10 πάσχον Μ

13 ό'τι où] ούτε ούν F

14 ψ a n t e κινείται add. M

16 δήλον καί A C M : δήλον a F

δτι om. Μ

18 ταύτα εχει a F M

έν αύτη F : έν αύτψ M

κίνησις ('20) om. F

20 κίνησι/ί/ς (ante ουτε) Α

21 κιθείη C 1 ουν A C F M :

οΰτως είναι a : είναι (ora. 13. 14

έκεϊνο κ α θ ' 9jv Μ

15 κατά (post χινούμενον) om. F πάσχειν M

17 τι a A : om. C F M

19 δτι A C : om. a F M

εί — κινήσεως

του ( a n t e κινοΰντος) C M : om. a A F

post civ inseruit ουδέ ποιούν δη καί πάσχον, εΐπερ αύται ού κινούνται a δέ a

οόχί τών ουσιών εΤπεν a A C M : ούχ ήττον εΐπερ F

(om. γάρ) F : αύται ουν Μ

2 3 τουτέστιν A C M : καί a F

A C : τοΰτ' a M : τ α ΰ τ ' F

27 μεταβολής περιεχούσης a C F M

24 δτι a F M

22

ταΰτα

25 τοΰτο

28 μεταβολής μετα-

βολή ACM u t Arist. Met. Κ 12. 1068a Ι ό cf. p. 409,7 et f. 2 5 0 * 3 9 : μεταβολή μεταβολής a F

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M

V2

839

[Arist. p. 2 2 5 b 1 3 ]

Δ ε ί ς α ς οδν δτι ó λέγων κίνησιν είναι έν τ φ ποιεΐν καί π ά σ χ ε ι ν χινήσ ε ω ς λέγει πάσχον

κίνησιν ε ί ν α ι ,

κατά

την

πείσιν,

εί'περ το ποιούν ή δέ

ποίησις

δείκνυσι λοιπόν διά δ ύ ο έ π ι χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν

κατά

/.αϊ

δτι

ή

ούκ

την

ποίησιν

πεΐσις εστι

κινεί καί

κινήσεις

τινές ε ί σ ι , 80

κινήσεως

5 ώστε ουδέ έν τψ ποιεΐν καί πάσχειν εσται κίνησις.

197» το

κίνησις.

των δέ δύο έπιχειρη-

μάτων το μεν πρώτον έκ διαιρέσεως αναγκαίας είλημμένον τοιούτον έστιν· εί εστι κινήσεως κίνησις, ή ύποκείμενον τί έστιν ή κίνησις ώς αότή κινούμενη κατά τι είδος κινήσεως,

ώς λέγομεν ανθρώπου

κίνησιν είναι

βάλλοντος ή κατά ποιόν ή κατά ποσόν ή κατά τόπον·

μετα-

εί δέ τούτο, εσται

10 ή κίνησις θερμαινόμενον ή αόξόμενον ή τινα άλλην μεταβολήν μεταβάλλον, 85 ίνα ή κινήσεως κίνησις.

αλλά μην ύποκείμενον ουκ εστίν ή κίνησις· οΰτε

γαρ θερμαίνεσθαι ή ψύχεσθαι λέγεται· ουσίας γαρ ταύτα, ίδια· ή δέ κίνησις ουκ εστίν ουσία έν τψ κινουμένψ το είναι έχουσα ώς έν ύποκειμένφ καί ουσία,

εί ούν ουτω μη εστι κινήσεως κίνησις, λείπεται, εί έστιν δλως,

15 ούτως είναι, ώς έν ύποκειμένω ούσης της κινήσεως το ύποκείμενον μεταβάλλειν έκ κινήσεως ετέρας είς έτεραν κίνησιν, ώς λέγομεν έκ του λευκαίνεσθαι μεταβάλλειν είς το μελαίνεσθαι, δτι ύποκείμενον τι τούτοις οίον ó 40 άνθρωπος έκ του ετέρου αυτών είς το ετερον μεταβάλλει,

αλλ' ουδέ ουτω,

φησίν, οίον τε λέγειν κινήσεως είναι κίνησιν, ώς άλλου τινός υποκειμένου 20 κάκ κινήσεως τίνος είς κίνησιν έτέραν μεταβάλλοντος, ές έτερου είδους δηλονότι είς ετερον, πλην εί μη κατά συμβεβηκός τις λέγοι.

πώς δέ κατά

συμβεβηκός δυνατόν έκ κινήσεως είς κίνησιν μεταβάλλειν, αυτός έρεί· δταν γάρ λέγηταί τις έκ λήθης είς ανάμνησιν μεταβάλλειν, έκ κινήσεως μέν είς κίνησιν ή μεταβολή δοκει.

κινήσεις γάρ τίνες ή τε ανάμνησις και ή λήθη, 46

25 αλλά κατά συμβεβηκός της κινήσεως ή κίνησις δοκεΐ,

διότι ω συμβέβηκε

το έπιλανθάνεσθαι ούτος είς το μνημονεύειν μεταβάλλει,

ομοίως δέ καί

έκ του νοσάζεσθαι είς το ύγιάζεσθαι μεταβάλλων έκ νόσου γάρ είς ύγείαν ούτως είπεν ώς έκ κινήσεως είς κίνησιν.

το δέ ε ί ς Ι τ ε ρ ο ν ε ί δ ο ς καλώς

πρόσκειται, και την αίτίαν αυτός έπήγαγεν. 30 έ£ ά λ λ ο υ

είδους

2 ποίησιν] κίνησιν C 7

ώς a A :

aFM

είς άλλο έστί

3 ή δε] εί δέ ή Μ

om. C F M

8 ώς C et oui.

κίνησιν ανθρώπου (om. είναι) a F M γάρ έατι a F M

erasae A

15 post ούσης M add. γάρ

2 2 έκ κινήσεως δυνατόν a F M άνάμνησιν) a F

Α1:

ώσπερ

12 ή A C : οΰτε a F M

14 λείπεται, alt. ε in ras. M

18 το om. a F

8è oía. Μ lest.

9 το ante ποιόν et ante ποσόν add. M

2 3 γαρ om. F

veri

post εί III fere litterae

15. 16 το ύποκείμενον καί μεταβάλλει

μεταβάλλειν Μ

καν A 1 (superset·, ¿κ Α'-): καί άπό C : έκ a F M

μέν om. C

primitus

10 μεταβολήν iteratimi del. A

similiter 17 αύτοϊς a

και ού μόνη ή κίνησις

5 κίνησις εσται a F M

αυτη C F

τρόπον, in mrg. coir. F 1

είπών α υ τ η γάρ ή κ ί ν η σ ι ς

μεταβολή,

οδτω] τοϋτο Κ

21 τις om. C F M

F

2 0 κάκ scripsi:

λέγει F

δέ om. F

λέγηταί] μεταβάλλη (ora. μεταβάλλειν post

τις om. Μ follasse έξ άναμνήσεως είς λήθην ut Aristoteles p. 2 2 5 b 3 2 2 6 μεταβάλλειν, sed ν del. C

βάλλει a F M : fortae.se μεταβάλλειν οδτως ώς έκ Μ Met. Κ 12, 1 0 6 8 » 2 4

30

27. 28

27 όγιάζειν F υγείαν είπεν·

είδους libri oranes cf. p. 8 4 0 , 9 : έστί —άλλο (p. 8 4 0 , 2 ) om. F

μεταβάλλων A C : μετα-

ούτως δέ έκ F :

om.

codd. E H μόνον M

υγείαν είπεν

Arist. P h y s . et

840

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 2

[Arist. p. 2 2 5 b 13]

άλλα και ή γένεαις και ή φθορά ωσαύτως εχει·

έξ άλλου γάρ είδους είς 197*

άλλο και έπΐ τούτων ή μεταβολή· πάσα γάρ μεταβολή έξ αντικειμένου εις 61 άντικείμενον, πλην δτι ή μεν γένεσις και ή φθορά εις τά αντικείμενα οδτως ώς κατά άντίφασιν, ή δέ κίνησις είς τά αντικείμενα τά ώς έναντία. 5 τούτο

γάρ α δ τ φ

σημαίνει

είς ά ν τ ι κ ε ί μ ε ν α τ ά έναντία, ή

ώδί,

το

αί

μεν,

τουτέστιν

ή γένεσις

καί

τουτέστι κατά άντίφασιν, ή δ έ ώ δ ί ,

ή

φθορά,

τουτέστιν

είς

κίνησις.

Έδειξε δέ καί διά του παραδείγματος, δτι πάσα μεταβολή έξ άλλου είδους είς άλλο I γίνεται, ειπών· οίον ά ν θ ρ ω π ο ς έκ νόσου ε ί ς όγείαν. 198Γ 10 ώς γάρ έπι τούτου διαφέροντα Ιστι τό τε έξ ου καί τό είς δ, ουτω καί εί έκ κινήσεώς τι είς κίνησιν κινοϊτο, διαφέρουσα εσται ή έξ ης της είς ην. ή γάρ έκ της βραδυτέρας κινήσεως είς τήν θάττω μεταβολή τάχα μέν καί αυτή έξ αντικειμένου είδους είς άντικείμενον έστι, τάχα δέ οδκ έκ κινήσεως είς κίνησίν έστι·

μία γάρ ή είς τό αυτό·

γίνεται δέ ή έπίτασις έκ του

15 μεταξύ καί ώς έκστάσεώς τε καί ηρεμίας·

ή γάρ βραδεία κίνησις μίξει 5

ηρεμίας καί έ'χει προς τήν ταχείαν ούτως ώς τό φαιόν προς τό λευκόν. κατά συμβεβηκός μέν ουν ώς είρηται δυνατόν κινήσεως εΐναι κίνησιν, δταν το υποκείμενον είς έτέραν κίνησιν έξ έτέρας μεταβάλλη, καθ' αυτό δέ αδύνατον.

και το έπόμενον άτοπον έπήγαγεν αυτός ειπών άμα οδν μ ε τ α -

20 β ά λ λ ε ι έξ υ γ ι ε ί α ς ε ί ς νόσον, καί έξ α υ τ ή ς τ α ύ τ η ς τ η ς ε ί ς άλλην.

μεταβολής

εί γάρ ή έξ υγείας είς νόσον μεταβολή ή κίνησις αυτή κινεΐ-

aftat λέγοιτο, τό έί υγείας είς νόσον κινουμενον άμα τε ταύτην κινείται τήν ίο κίνησιν και έξ αυτής ταύτης είς άλλην μεταβάλλει οίον είς λεύκανσιν, είπερ ή κίνησις κινείται,

άμα τε ουν είς νόσον είη μεταβάλλον, καί είς έκεΐνο,

25 ο τέλος έστί της μεταβολής, είς ήν μετέβαλεν έκ της έξ υγείας είς νόσον μεταβεβληκός οΓον τό λευκόν.

δταν ουν έν νόσψ η , δήλον δτι αμα τε είη

αν είς νόσον μεταβεβληκός καί εις άλλο τι είς 8 ήν ή κίνησις, είς ήν ή πρότερα κίνησις μετέβαλεν· έπειδή δέ ουκ ήν ώρισμένον τό είς οποίαν, διά 15 τοΰτο δταν ν ο σ ή σ ω , φησί, μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς ε σ τ α ι είς ό π ο ι α ν ο ΰ ν

1 ώσαύτος C 1

2 έπί] ετι F

5 αύτ] αότό Μ

3 τά oui. a F M

έν-

4 ή 8 κίνησις sic Μ sed 8 i n ras.

σημαίνει AC : δηλοϊ a F : βούλεται Μ

τό al om. M

Simplicii lectio-

nem αί μέν ώδί, ή ôè ώδί, ή κίνησις conféras cum Phys. cod. E , Metaph. Κ 12. 10G8»25 6 ώδί] δ») M

8 του om. a F M

Phys. p. 7 9 0 , 1 . 2 πους F

10 τά τε A G M : τά a F

12 ή γάρ] εί γάρ C fortasse ώς (έξ) χεΤαν]

9 είδους A C M : om. a F cf. p. 8 3 9 , 3 0 et Philopono

post άλλο add. είδος a F

οίον] οι ò C 1 : οίον ό C 2

τό (ante είς) om. Α

13 αύτη F

Ιαται F M

15

ανθρώ-

11 κινείται a F M

* a l (post μεταξύ) om. F

εί γάρ (sic altero loco) βραδεία — είς άλλην (21) iterata del. A

βραδείαν C

18 μεταβάλλη, η in ras. C : η ex ει correct. M

16 τα-

19 post έπό-

μενον add. μεταβάλλη i. e. emendationem prioria versiculi ex exemplari translatam αμα μέν ουν M altero loco:

2 0 ΰγιείας A priore loco Μ : υγείας a C F A altero loco

om. A priore loco

2 4 μεταβάλλον, λλον ili ras. A

21 ti in ras. C 2 5 είς ην μετέβαλλεν A C

βεβληκός A 2 F M : μεταβάλλον C : μεταβολής aA 1 mrg. A 2

27

äv om. F M

statim corr. F 1 : ποίαν Μ

έξ om. C F M

ήι A 1 : ή a C : κινείται F :

2 8 μετέβαλεν a F M : είς τό F

ταύτης a C F M A

ή A 2 F 2 : ή a A ' C M : om. F 1

μετέβαλλεν A C

26 μετακινήται M όποιον, sed

841

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 225b 13]

δ έ χ ε τ α ι γ α ρ καί μεταβαλεΐν το μεταβάλλον καί ήρεμήσαι παυσάμενον της 198·· μεταβολής,

όταν μέντοι έκ κινήσεως εις κίνησιν κινεΐσΟαι λέγηται, ανάγκη

είς όποιανουν κίνησιν μεταβεβληκεναι και ουκετι εις ήρεμίαν. κινήσεως εις κίνησιν μεταβάλλον,

το ουν έκ

δήλον οτι κινοόμενον έτι την κίνησιν

5 έχείνην, ές ής λέγεται μεταβα'λλειν, εσται καί άλλην κινοόμενον, είς ην λέγεται έχ ταύτης μεταβάλλειν· ως γαρ το έκ λευκού είς μέλαν μεταβάλλον 20 ετι π ω ς 3ν έν τ ώ λευκψ ές αυτοΰ μεταβάλλει και εχει τι αυτοί», εως άν τελέως μεταβάλλη έ£ αότοΰ, ούτως εί καί έκ κινήσεως τι είς κίνησιν μεταβάλλει, ετι 3ν έν τ η κινήσει έξ ής λέγεται μεταβάλλειν καί κινοόμενον κατ' 10 αυτήν, άμα και κατ' έκείνην κινήσεται είς ήν μεταβάλλει,

καί έτι όταν

ή είς το Ετερον μεταβεβληκός, οπερ ειπεν αυτός ο τ α ν ν ο σ ή σ η , είς ετερον όποιονοΰν έσται μεταβεβληχός.

ώστε πρώτον

τότε καί

μεν άτοπον το

έπι πλείω αμα καί διαφέροντα κινεϊσΟαι, έπειτα το έν πλειοσιν αμα είναι, 25 τρίτον δέ εί ή κίνησις μεταβολή έστιν ές έναντίου είς έναντίον καί μετα15 βάλλει τι έκ κινήσεως είς κίνησιν, δήλον δτι έκ της ές έναντίου είς έναντίον μεταβάλλοι αν είς την έ£ έναντίου είς έναντίον· αύται γάρ είσιν έναντίαι κινήσεις,

ως γαρ, το έκ χρώματος είς χ ρ ώ μ α μεταβάλλον ουκ έκ του

τυχόντος είς το τυχόν, αλλ' έξ έναντίου είς έναντίον μεταβάλλε^ ουτω καί το έκ κινήσεως είς κίνησιν μεταβάλλον καί κινοόμενον ουκ είς την τυχοΰσαν 20 μεταβάλλει, αλλ' είς την έναντίαν · αυτη δέ ήν ή έ ; έναντίου είς έναντίον. 30 καί έπί της κινήσεως έτι μάλλον τούτο, είπερ τό κινήσει ειναί έστι το μεταβολή είναι ές έναντίου ' είς έναντίον.

ώστε συμβήσεται καί τών πρό-

σί)εν άτοπώτερον· ου μόνον γαρ έπί πλείω αμα διαφέροντα κινήσεται, άλλα καί έπί έναντία, 25 καί έν έναντίοις.

καί ου μόνον έν πλειοσιν αμα

διαφέρουσιν εσται,

άλλα

η μεν γαρ έν κινήσει έστί τ η κατά το υγιάζεσΟαι, έκ

νόσου αν είς ύγειαν μεταβάλλοι· η δε έκ της κινήσεως ταύτης μεταβάλλει είς άλλην την έναντίαν αύτη (ού γαρ είς την τυχοΰσαν), αμα αν είς υγείαν 35 μεταβάλλον έν τ ω ύγιάζεσΟαι κατά την αυτήν ταυτην μεταβολήν και είς το έναντίον τη υγεία την νόσον μεταβάλλοι, εί κινείται καί)' αυτό ή κί-

1 γάρ] μεν γάρ Α μεταβαλεΐν corr. ex μεταβάλλειν C : μεταβάλλειν a A F M 4 ετι post • χίνησιν a F M 5 εσται — μεταβάλλειν (6) oui. M 6 μεταβάλλον oía. a F 7 ετι π ώ ς ον A C F M : δτι 8ν a ές αϋτοΰ] έξ ou Μ και οινι. a 8 μεταβάλλη a C M : μεταβάλει Α : μεταβάλη F εί καί A C F : εί a : καί Μ 8. 'J μεταβάλλει, ει in η coir. F 1 11 είΐ] προς a F αύτός a C F M : καί ούτος Α 12 ώστε καί F M πρώτων C 1 14. 15 ή μεταβάλη τις F 15. 16 έκ τής έκ τοϋ (έκ τοϋ om. F M ) έναντίου είς τό (τό om. Μ) έναντίον a F M 16 μεταβάλλει αν Μ 20 ή om. Μ 21 καί έπι —έναντίον (22) om. F τοϋτο ετι μάλλον a 22 μεταβολή] μεταβάλλον Μ είναι τοϋ C : om. Μ συμβήσεται τι Μ 2 3 γάρ] γε Μ post άμα add. καί a F itemque v. 24 24 έττΐ τά έναντία εσται χαΐ Μ έν A C M : έπί a F 24. 25 άλλα καί] άλλα Μ 25 έν (post και) om. a C F η ] εί F itemque v. 26 κατά τοϋ F 26 αν om. a F : post υγείαν ponit Μ μεταβάλλει a F 26. 27 μεταβάλλοι είς Μ 27 ΰγίειαν a F 28 μεταβάλλοι a ταυτην om. C 2 9 τό om. Μ τη om. M lac. X I I litt. ΰγιεία M μεταβάλοι F

842

SIMPLICII IN PHYS1C0RUM V 2 [Arist. p. 225b 13J

νησις.

έπειδή δέ το κινούμενον έπί τι xáv γένοιτο έν έχείνφ έφ' 8 χι- Ι98 Γ

νεΐται, δταν παυσηται της κινήσεως, αμα εσται έν τοις έφ' α άμα έκινεΐτο κατά αμφοτέρας τάς κινήσεις· ην δέ ταύτα νόσος τε καί υγίεια.

άμα άρα

έν υγεία τε και νόσψ εσται καί δλως έν τοις έναντίοις το έκ κινήσεως είς 5 κίνησιν κινούμενον.

καί αυτός δε ó 'Αριστοτέλης το

μεν έπί πλείω δια- 40

φέροντα κινεϊσΟαι καί το έν πλείοσι δίαφέρουσιν είναι έσήμανεν διά τοΰ αμα

ουν

μεταβάλλει

της μεταβολής

είς

έξ υ γ ε ί α ς

άλλην.

είς νόσον

δηλον

βληκός εσται είς όποιανοΰν.

δη

δτι

και

έξ α υ τ ή ς

ταύτης

δταν

νοσήση

μεταβε-

το δε έπί τα έναντία αμα κινεΐσ&αι καί

10 έν τοις έναντίοις αμα είναι έσήμανεν διά τοΰ κ α ί χοΰσαν

αεί,

κ ά κ ε ί ν η ν εκ

κειμένη εσται

τ ί ν ο ς εΓς τι

Ετερον·

ετι

είς μ ή την

ώ σ τ ε και ή

τυ-

ávTt-

υγίανσις.

ϊ ί ουν ου μεταβα'λλει τι έκ τοΰ άναμιμντήσκεσί}αι είς το έπιλανδάνε- « σΟαι, καί έκ τοΰ νοσάζεσθαι είς το υγιάζεσθαι; εί ουν κινήσεις αύται καί 15 έναντίαι, πώς ουκ äv είη μεταβολής μεταβολή καί κινήσεως κίνησις; την δη λύων την ενστασιν

ταυ-

ου καί)' αυτό φησιν έκ κινήσεως είς κίνησιν

είναι την μεταβολήν, αλλά κατά συμβεβηκός, δτι φ,συμβέβηκεν σκεσί)αι ούτος έπιλανθάνεται πάλιν·

αναμιμνη-

εί μέν γάρ άναμιμν^σκόμενος

έν τιΰ

άναμιμνήσκεσθαι έπελανΟάνετο, ήν äv ούτως έκ κινήσεως είς κίνησιν μετα20 βολή.

εδει γάρ ετι μένουσαν την μνήμην κινεΐσί)αι είς λήί)ην · το γάρ κι- 50

νουμενον ετι μένον δπερ έστι κινείται καί ουχ ούτως εχει ώς το γινόμενον. έπειδή δέ κα&όλου

χ ρ ή το κινηΟεν γενόμενον

έφ' ο έκινεΐτο στη ναι, εί

μέλλοι την έναντίαν πάλιν κίνησιν κινεϊσθαι, καί ó άναμιμν^σκόμενος δταν άναμνησθη εστη, είτα οδτως, είπερ άρα, έπιλανΟάνεται.

το ουν περί τον

25 αυτόν αμφότερα γίνεσδαι παρά μέρος κινεΐσί)αι λεγομεν έν τ η συνήθεια έκ τοΰδε είς τόδε. βάλλει

είς το

πώς δέ το κατά συμβεβηκός άναμιμνγι|σκεσ8αι έπιλανδάνεσΟαι,

έδήλωσεν

ειπών

δτι

ω

μετα- 198*

υπάρχει

μέρος ταΰτα, τουτέστιν δ άνθρωπος ή ή ψυχή, έ κ ε ϊ ν ο μ ε τ α β ά λ λ ε ι

παρά κατά

1 γένοιτο A C : γίνηται a F : γένηται Μ έφ' ώι AM 2 έφ' 8 F : έφ' ψ ä sic M 3 κατά τάς, sed τάς del. C j 31

18 x a l om. a F AC

τώ έπ' C

έπ' απειρο#ν A cf. ρ. 8 4 5 , 1 6 27

τά] τό Μ

206a27

δέ om. a F M

IC. 17 άν9ρώπου ή τοΰ πατρός a F M sed cf. v. 19 19 ώς oui. F M

2 3 γεννέσεως C 2 5 έπόμενον Μ

άνελών post μεγέθει a :

deci a C F M

άεί είναι Arist.

13 τρίτιο] P h y s . Γ 4 sqq.

έπί δη C cf. p. 8 4 5 , 1 6

2 2 φησιν] P h y s . β 2 . 194i> 13

7. 8 μάλιστα

10 λέγων] λίγος M

12 ένδελεχη recte libri cf. Bonitzii Index

Arist. 2 4 9 » 2 3 : έντελεχή Arist. vulg. 14 άπειρο^ν A

4 το (ante πρώτον)

5 . G πρό μεταβολών M

om. F

3 0 άλλο χαί άλλω C

cf. Simpl. P h y s . p. 7 8 2 , 3

2 4 τών

2 6 εϊπον] ν. 1 5 : είπεν F M 29

λέγων οδτως] Phys. Γ 6.

μέν άεί] αν είη F : άεί Μ

et f. 3 0 3 * 1

έτι τό είναι — οίχίαν (cf. ρ. 7 8 2 , 4 ) om. hic Simpl.

έσται a F M : oòx έσται

άνεϊλε την γένεσιν Μ

3 1 post έτερον Aristoteles ή om. F

δ om. F

SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V 2

[Arist. p. 2 2 5 b 3 3 ]

847

ώς ούσία γέγονεν, αλλ' αεί έν γενέσει ή φθορά πεπερασμένον, αλλ' αεί 199Γ ετερον χαί 2τερον." είναι δε τούτο το έπ'' άπειρον εν τε τω χρόνιο ψηαί και έπί των ανθρώπων, δήλον δε δτι και πάντων των έν γενέσει, χαί επί της των μεγεθών διαιρέσεως, εν πασι 3έ τοις τοωύτοις ουκ εστι το πρώ5 τον. χρόνος γαρ αεί προ χρόνου καί άνθρωπος προ ανθρώπου, διά τί οδν μή και γένεσις ουτω, κάν άλλη πρό άλλης αεί καί μή εστι πρώτη, εστίν δμως κατά το έπ' άπειρον, μήποτε γαρ το μεν έπ' άπειρον ϊέναι 40 άναγκαίως έπήχται τω λόγω καί το μή είναι πρώτον έπί των ούτως απείρων παντός γαρ τοΰ ληφθέντος εστι τι πρότερον λαβείν, το δε ' ε ι 10 μή εστι το πρώτον ούδε το έχόμενόν έστιν' oòx οίδα δπως αληθές δοκεΐ. έπί γάρ της έπ' άπειρον προόδου πρώτον μεν ουκ εστίν ούδέ εσχατον · παντός δέ τοΰ ληφθέντος εστι τι έχόμενόν καί άνωθεν καί κάτωθεν, διό ουδέν κωλύει καί έπ' άπειρον πατέρα πρό πατρός καί άνθρωπον προ ανθρώπου, ουτω δέ καί γένεσιν προ γενέσεως φαίη άν τις, τιθέντων ημών 46 15 είναι δμως πατέρα καί γένεσιν, καν μή εστι πρώτος πατήρ καί πρώτη γενεσις· τοΰ γάρ αεί ληφθέντος το έχόμενόν ουκ έπιλείπει. καί γαρ έφ' ών μεν άπειρα κατ' ένεργειαν υποτίθεται' τις προηγεΐσθαι τοΰ λαμβανομένου οΓον τοΰδε τοΰ πατρός άπειρους κατ' ένεργειαν πατέρας, τουτέστιν άμα πάντας υφεστώτας, αληθές δτι αδύνατον τούτον γενέσθαι τόν πατέρα* το 20 γάρ τοιοΰτον άπειρον άδιεξίτητόν έστιν. έπί δέ των έπ' άπειρον, έφ' ών μή πάντα τά άπειρα άμα υφέστηκεν, άλλά τό λαμβανόμενον άεί πεπερα- 60 σμένον έστιν έν πέρατι τών προϋπαρίάντων υποστάν, αεί δέ ετερον και έτερον καί διά τοΰτο έπ' άπειρον, έπί τούτων ουκ αναιρείται το προτεθέν ουδέ ή πρόοδος, καν έπ' άπειρον τά αίτια αυτοΰ πρόεισιν άλλο προ άλλου 25 λαμβανόμενον· πεπέρανται γάρ έν τω προκειμένω οίον έν τ γάρ Μ

4*

852

SIMPLICII IN PIIYSICORUM V 2 [Arist. p. 226»6]

ó άγων καίτοι φθειρόμενα ουτε έν α ρ χ ή φθείρεται, δτι μ ή π ω τότε έστίν, 200>· είναι δε χ ρ ή το φθειρόμενον, ουτε έν τέλει, δτι τότε ουκέτι έστίν, αλλά 40 τ ω γίνεσθαι καί το φΟείρεσθαι συνακολουθεΐ.

ο υ τω δε χαΐ ή κίνησις ώσπερ

καί ó χρόνος, καν τ ω λόγψ διαφέρη έ π ' αυτών τό γίνεσθαι τε και φθείρε5 σθαι, αλλ' οπερ äv λάβης μέρος γινόμενον όψει• εί γάρ πρότερον γινόμενον μέρος τι της κινήσεως ή του χρόνου ύστερον φ&είρεται ώσπερ ή οικία, ανάγκη είναι μεταξύ χρόνον, έν φ ουτε γίνεται ουτε φθείρεται, αλλ' εστι και εστηκε κατά το είναι· καίτοι έπί της κινήσεως και του χρόνου καί 45 πάντων των έν τ ψ γίνεσθαι το είναι έχόντων οόκ εστι στάσιν λαβείν,

αλλ'

10 εοικε θαυμασίως π ω ς έν τοις τοιούτοις όμοΰ τά τρία μ ε μ ΐ χ θ α ι , γένεσις καί φθορά καί τό είναι,

καί γάρ καί τοΰτο έν παντί μέρει των τοιούτων φαν-

τάζεται, καθ' 8 καί είναι δοκεΐ, κατά τό έπιβάλλον αυτω τοΰ δντος μέτρον, ώσπερ καί γίνεσθαι καί φθείρεσί)αι καί φθοράς,

κατά την μϊξιν ταυτην της γενέσεως

καί ουχί κατ' έκείνας τάς διεστηκυίας αλλήλων καί τ η φύσει,

15 ώς έναντίας καί συνυπάρχειν μ ή δυναμένας, καί τ ω χ ρ ό ν ψ , ώς τήν μεν 50 προτέραν είναι, τήν δέ υστέραν.

τό δέ μικτόν τοΰτό έστι το παρά

Πλάτωνι γινόμενον καί άπολλυμενον, όντως δε οόδέποτε ον.

τψ

είκών γάρ τοΰ

δντως έ'ντος έστί τό έν αυτψ μετά της γενέσεως καί φθοράς έμφαινόμενον. τ ά χ α δο κάν

έν τοις ουσιν ή μικτή φύσις αυτη, καθ' ήν τό γινόμενον

20 αμα καί φθείρεται,

ουδέν ήττον άτοπον εσται το υπό τοΰ 'Αριστοτέλους

έπηγμένον, εί γίνοιτο ή γένεσις καί ή κίνησις κινοΐτο.

είς γάρ το έναντίον

οΰσης της μεταβολής αυτό το γίνεσθαι καί | φθείρεσθαι εσται καί τό κι- 200» νεΐσθαι ήρεμεΐν.

αλλ' δτι μεν καί ó 'Αριστοτέλης συγχωρεί καί τήν μετα-

βολήν κατά συμβεβηκός μεταβάλλειν αότοΰ λέγοντος ακουσόμεθα, εί δέ καί 25 κ α θ ' αυτό κατ' άλλον τινά τρόπον, έπί πλέον ζητείσθω.

τό δέ έξης έπι-

χείρημα προσφυέστερον οΤμαι των προκειμένων δεικτικον υπάρχον τοιούτον έστιν.

1 φθειρόμενον F 2 ούτε έν τελειότητι. τότε γάρ οόχέτι κτλ. Μ δτι τότε, δτι τ in ras. VI litt. A 2 3 τό γίνεσθαι xaì φθείρεσθαι CFM 4 καί (prius) om. Μ xäv] xal xäv CM διαφέρει C αίιτήν F τε om. aF 6 ή om. aF 7 εστι] εστη aM 8 καίτοι] xaì C χαί èr.l τοΰ χρόνου aF 9 στα'σις C 1 10 ante πως littera erasa A supra έν rubro ser. χαί Μ 6μοδ om. aFM 11 μέρη a: om. F 12 αίιτοΰ F 14 της φθοράς M διεστώσας a 15 δυναμίας M ώς τήν] χαί τήν C li) καί τό μιχτόν δέ τοϋτο a τοΰτό έστι om. F περί F τψ om. a 17 ΓΙλατωνι] cf. Tim. p. 28 A 18 όντως corr. ex όντος C' 19 αύτή aFM 20 ήττον om. F υπ' οίριϊτοτέλους M 21 έπειγμένον F : έπηγμένων a είς aFM: εί AC 22 xaì (post γίνεαθαι) om. Μ φ9είρεοθαι om. M 22. 23 post ytνεΐσθαι add. xai aF, χαί τό M 23 xaì (post μέν) om. M ò om. a xaì (ante τήν) om. aF 24 xaì om. aF 2G είρημένων F

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [A ris t. p. 226« IO]

p. 226·>ίο " Ε τ ι

δει

υλην υπεΐναι και τ ψ

853

γ ι ν ο μ έ ν ψ εως του δ ε ι γ α ρ

200*

είναι την τούδε έκ τ ο ύ δ ε είς τ ό δ ε κίνησιν ή γένεσιν. Κ α ι τούτο κοινόν έπί πάσης μεταβολής γενέσεως γένεσίς έστιν καί δλως 5 νόμενον εκ τίνος υποκειμένου

γίνεται

και υλης τινός,

ο γίνεται,

βολή μεταβάλλειν,

εσται τι υποκείμενον

ώσπερ

και τ φ πυρί

10 καί τ ω

καί τ η

γινομένψ · καί κινήσει

oò

καί

Ι ς ου ή γένεσις καΐ ή

ή μετα- ίο μεταβολή,

έξ ή ς γίνεται,

καί

αλλοιώσει υπόκειται ή σώμα ή ψ υ χ ή ,

μόνον τ ω

όλως

τ η αλλοιώσει έχρήσατο. τι.

ει γάρ

ήτις το είδος δεχό-

γίνεσθαι δέ λέγεται ή γένεσις και

γινόμενα» υπόκειται τις υλη,

ó χαλκός,

γενέσει καί

το έπιχείρημα.

μεταβολής μεταβολή, έπειδή πάν το γι-

μενη γίνεται τούτο

ανδριάντι

έστι

δ

απλώς γινομένψ,

μεταβολή·

αλλά

τψ

ουτω

καί τ η τι vi

τούτου γάρ χάριν παραδείγματι

μηδενός γάρ ό'ντος υποκειμένου, ουδ'

δν γίνοιτό 15

εί ουν ή γένεσις γίνεται καί εστι γινόμενον ή γένεσις, δει πάντως καί

τούτω

γινομένφ

15 καί εί κινείται

υλην

ύπάρχειν,

ήτις

τη

με&έξει

της γενέσεως

γίνεται.

ή κίνησις, ομοίως υποκείμενον τι εσται τό κατά την

κίνη-

σιν κινουμενον έκ τούδε είς τ ό δ ε ,

τουτέστιν εξ άλλου είδους είς άλλο, είς

δ μεταβάλλον τό έν τ ω

καί κινουμένψ

γινομένψ

υποκείμενον γένεσις

καί

κίνησις γίνεται, ώσπερ έν τ ψ λευκαινομένυ) τό ύποκείμενον κατά την λευκανσιν

μεταβάλλον

είς

λευκόν

μεταβάλλει,

ε? ουν

υποκείμενον

τι

χ ρ ή 20

20 είναι τ ό γ ι ν ό μ ε ν ο ν κ ί ν η σ ι ς ή γ έ ν ε σ ι ς άλλο παρά την κίνησιν καί την γένεσιν,

τ ί τουτό έστιν,

ώσπερ

άλλο παρά την άλλοίωσιν;

ουκ έ'στι τι ώς υλη υποκείμενον, υλην

υποκείσ&αι

τψ

το ά λ λ ο ι ω τ ό ν δπερ

κινουμένψ καί

άτοπον

γινομένψ.

25 συνήγαγε συντόμως δια του τ ι ς ο δ ν ε σ τ α ι ή άλλοιωτον

ή

σώμα

ή

ή σ ώ μ ά έστιν ή

εί δέ ή κίνησις κινείται

ψυχή,

8 κινούνται τά κινούμενα άλλο

ίτερον

παρ'

καί

αδύνατον,

τοΰτο

μεν

εί

ανάγκη

ουν £ν άτοπον

υποκειμένη υλη, ώ σ π ε ρ

δέ έκ τοδ

αυτά·

ψυχή

καί ή γένεσις γίνεται,

οΓον εί

τό

δείν μέν εΤναί τι είς 2S λευκαίνεται

τό

σώμα,

1 δεϊ υλην όπεϊναι καί a A C : δλην ΰποκεϊσθαι δεί (sic) F : ίϊλην δεί υπεΐναι καί Μ : δεί post δλην Arist. vulg. ( Ε ) , contra cum Simpliciano ordine consentiunt non solum FHI ut soient sed etiam Metaphysica 1. c. 1068t>10 1. 2 δεί —κίνησιν om. F 2 είναί τι a ut p. 854,14 et Arist. vulg. (sed. cf. Metaph. 1. c.) την τοϋδε είς είς τόδε Μ (post pr. είς lac. Χ litt.) ή γένεσιν " A C M : η γένεσιν είς τόδε F : καί μη κίνησιν η γένεσιν a ex Arist. vulg. sed cf. p. 854,15 sqq. 4 έστιν om. C μεταβολών μεταβολή Μ 6 γίνεσθαι] γίνεται Μ λέγεται καί a F καί om. Μ 7 μεταβάλλειν — μεταβολή iteravit, sed iterata del. A : post μεταβολή add. μεταβάλλον εσται F 8 ώσπερ γαρ a καί prius om. C 12 γαρ om. F 14 δλην om. M 16 ante έκ add. καί a 17 γινομένφ καί om., καί γινομένφ post υποκείμενον add. a F M 20 κίνησις η γένεσις άλλο Α Ό : ου κίνησις ή γένεσις άλλο δέ A 2 : oò κίνησις oò γένεσις, άλλο δέ a F : oò κίνησις ή γένεσις άλλη Μ 20. 21 κίνησιν καί την γένεσιν CM et την om. a F : γένεσιν καί την κίνησιν Α εσται C έστιν ή ψυχί) (ψυδη a) libri 22 άλλο a : άλλα ACFM περί F 23 ante ουκ add. καί a 6'περ om. a άτοπον a A 2 C F M : υποκείμενον Α* εί A C M : εί καί Α 2 : είπερ a : ούκοΰν F 27 παρά ταΰτα a F M itemque (nisi quod περί ταΰτα F ) p. 854,12

854

SIMPLICII IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 226« 10. 14]

εστι τι τό λευκόν άλλο παρά το σώμα, εις ο κινείται το σώμα, μηδέν δε 200 ν έπί των προκείμενων είναι άλλο π α ρ ' αυτά.

εί γαρ κινείται και ή κίνησις

γίνεται ή γένεσις, τίνα εσται παρά τήν κίνησιν και την γένεσιν άλλα, εις δ κινείται ή κίνησις καί γίνεται ή γένεσις, ώσπερ το λευκον καί ή έπιστήμη 5 άλλα έστί σώματος καί ψ υ χ ή ς , είς δ κινούνται τί> σώμα και ή ψυχή.

εί

ουν έπί τούτων μη εστίν άλλο τι το είς ο , χ ρ ή δε πάντως είναι έπί του 80 κινουμένου καί γινομένου, δήλον δτι ουτε ή κίνησις κινείται ουτε ή γένεσις γίνεται,

δεύτερον ούν τοΰτο άτοπον από του δεΐν μεν έπί των κινουμένων

ειναί τι τό είς 8 κινούνται καί είς 8 γίνονται,

ώσπερ καί ές ου κινοΰν-

10 ται και έξ ου γίνονται, ε? δέ λέγοι τις τήν κίνησιν κινεΐσ&αι καί τήν γένεσιν γίνεσθαι, μή εχειν ειπείν, είς 8 κινείται ή κίνησις, καί είς 8 γίνεται ή γένεσις άλλο τι παρ' αυτά, ώσπερ οδδέ το έ£ ου είχομεν

ειπείν

πρότερον. Ταΰτα μέν οδν, εί ούτως είη

γεγραμμένον δ ε ι γ α ρ ε ί ν α ι τ ι τ ή ν 85

15 τ ο ΰ δ ε έ κ τ ο ΰ δ ε ε ί ς τ ά δ ε κ ί ν η σ ι ν ή γ έ ν ε σ ι ν .

ó δέ 'Αλέξανδρος καί

άλλην θείς γραφήν τήν λέγουσαν έκ τ ο ΰ δ ε ε ί ς τ ό δ ε κ ί ν η σ ι ν μ ή κ ί ν η σ ι ν ¿ξηγείται καί ταύτην ούτως· εί ή κίνησις κινούμενόν έστιν, άλλο δέ τι το κινούμενον καί άλλο το καί)' 8 ή κίνησις οίον το σώμα καί ή λεύκανσις, δήλον δτι ή κίνησις της κινήσεως ή έκ τοΰδε είς τόδε ουκ δν είη κίνησις· ώστε ουκ 20 αληθές δτι κινείται ή κίνησις. τήν

γραφήν.

και ó Θεμίστιος ταύτην εοικεν

έφιστάνει δέ καλώς ó 'Αλέξανδρος,

ά~οδέχεα'ι)αι

δτι ή προτέρα γραφή

μάλλον οικεία τοις προκειμένοις, διότι τοΰτο το συμπέρασμα το τήν κίνη- ω σιν μή είναι κίνησιν έφεξής δείκνυσιν ó 'Αριστοτέλης, τέον δτι το έπιχείρημα τοΰτο πεποιηται

25 μένων καί γινομένων είναι το έξ ου και το είς δ. κίνησιν

κινεΐσθαι

καί τοΰτο δε ρη-

έκ τοΰ δεΐν μέν έπί τών κινου-

καί τήν γένεσιν γίνεσ&αι,

εί δέ λέγει τις τήν

μηδέτερον Ιχειν

έπ'

αυτών

αποδιδόναι μήτε το ές ου μήτε τό είς δ. ρ. 226 «14

" Α μ α δ έ π ώ ς κ α ί ε σ τ α ι £ως τοΰ ο υ δ έ τ ί ς τ ι ν ό ς .

4δ

Πέμπτον οίμαι τοΰτο έπιχείρημα δεικνύον, δτι ουτε γενέσεως γένεσίς 30 έστιν ουτε κινήσεως κίνησις, απάγει δέ και τοΰτο είς ά τ ο π ο ν εί γάρ έστι

1 εαται F M τι τό A C M : τι a F 2 εί γάρ κτλ.] cf. Bonitzii Arist. Stud. I 2 1 5 3 τίνα έσται a F : τινά εαται C : τινά έστι Α τήν κίνησιν και om. Α τήν (ante γένεσιν) om. C

4 κίνησις ex γένεσις corr. C 1

5 σώματι καί ψυχή F

κινεϊ-

ται Μ 6 μή p o s t oùv t r a n s p . a F 7 κινουμένου] Υποκειμένου F 8 ούν] δέ F 9 καί (post ώσπερ) om. Μ 10 λέγοι A C : λέγει a F M 10. 11 καί — γίνεσ&αι ο m. sed i n mg. suppl. M 11 μή εχειν p e n d e n s illud ab από τοΰ (8) A C : ουκ έχει τι a F : ουκ έχει Μ είς ä altero loco M 12 έχομεν a F 14 τι A C : om. a F M cf. p . 853,2 15 r¡ A C M : τε καί a F 16 τιδείς C γραφήν] seil. Metaphysicoium 1. c. p. 1068b 14 cf. P h i l o p o n u s P h y s . p. 8 5 4 , 1 4 Vit. 17 δέ τό A 19 τής om. F M ή om. F Θεμίστιος] p. 352,6 S p . ώσίΡ άμα τε κίνησις, καί ού κίνησις εοικεν] βούλεται Μ 25 καί (post ου) om. Μ τό είς 8 Α : είς 8 a C F M 26. 27 έ π ' αύτών άποδ. om. F M 26 έ π ' αύτόν C 28 καί π ώ ς εσται a F M u t Aristotelis codd. F H I cf. i n f r a p. 855,12 29 γένεσις γενέσεως a C F M 30 έ-άγει Μ δέ om. C

SIJIPLICII IN PHYSICORUM V 2

855

[Arist. p. 226» 14]

κινήσεως κίνησις καί γενέσεως γένεσις, OUTS ή της κινήσεως κίνησις δυνα- 200 ν ται κίνησις είναι ουτε ή της γενέσεως γενεσις ε Γη άν γένεσις.

δείκνυσι

δέ αυτό ές όμοιου παραθέσεοας.

ή

μαθήσεως

ώσπερ γάρ ουκ έ'στι μ ά θ η σ ι ς

γ έ ν ε σ ι ς (εί'η γάρ αν ή μάθησις πριν γενέσθαι), ούτως

5 δέ γ ε ν έ σ ε ω ς γ έ ν ε σ ι ς .

τήςόο ου-

ε? γάρ ή γ-ένεσις γινόμενον έστιν, ειπερ εστι της

γενέσεως γένεσις, το δο γινόμενον ουπω εστίν, ουκ &ν είη γένεσις ή της γενέσεως γινομένη γένεσις. άλλοίωσις αυτοΰ καί

έτι δε εί άλλο τό αλλοιουμενον καΐ άλλο

ή

άλλο το μανθάνον και άλλο ή μάθησις αυτού, ουτω

δέ και άλλο τό γινόμενον καί άλλο ή γένεσις αυτοΰ, εί το γινόμενον ή γέ10 νεσίς έστιν, ή της γενέσεως

γένεσις ουκ

κινήσεως κίνησις έσται κίνησις. ματος ούτως ειπεν·

δέ

γένεσις.

ουδέ ή

της |

καί

πώς

έ σ τ α ι ; έκατέρως γάρ ευρίσκεται γεγραμμένον, το δέ αυτό σημαίνει,

πώς

γα'ρ, φησίν,

άμα

έ'σται

διά τοΰτο ουν αρχόμενος του έπιχειρή- 201 Γ πώς

καί

εσται

ή

άμα

δέ

εσται κίνησις ή της κινήσεως λεγομένη κίνησις ή γένεσις ή

15 της γ-ενέσεως γένεσις;

προστέθεικε δε τό ο υ δ έ τ ι ς τ ι ν ό ς ,

τις της μεν καθόλου γενέσεως μή είναι γένεσιν,

δτι

ίνα μη νομίση

ανάγκη καί ταυτην

είναι καθόλου, δυο δε καθόλου αδύνατον τά αυτά είναι, καί ο τι των καθόλου ουκ έ'στι γένεσις, ως αυτός έν τω πρώτω των Περί γενέσεως είπεν, δ της δε τινός μηδέν κωλυειν 20 άνεϊλεν. καί

άλλην

τινά

γένεσιν

είναι,

καί

τοΰτο

άλλο ή γένεσις αότοΰ.

οτι καί ó 'Αριστοτέλης

έπιστήσαι

μεταβολήν

δε άξιον,

δπερ

της κινήσεως είναι

πρότερον έ'λεγον, φησι,

γένεσιν δε

αυτήν αλλ' ου κίνησιν είναι βούλεται, δταν λέγη ου γ ά ρ έ σ τ α ι ή της

ουν

απλώς γάρ άλλο καί τω γένει καί τιρ είοει το γινόμενον έστι

μαθήσεως

γένεσις·

κίνησις γάρ έστιν ή μάθησις.

25 ταβολήν αότής γένεσιν μέν είναι βουλεται, μάθησιν δε ου.

μάθησις

καί την μεκαί της τινός 10

ουν γενέσεως έ'στι τις πάντως μεταβολή, καθ' ήν εις τό είναι καί το μή είναι

πρόεισιν.

αλλ' οΰτε

γένεσιν

ουτε φθοράν

ταύτας

ρητέον,

διά τά

είρημένα άτοπα· αλλ' ώσπερ αύται μεταβολαί είσιν άλλων τψ γένει τινών

1 καί] ή C ουτε ή — ααθήαεως γένεσις (4) post oboi γενέσεως γένεσις ( 4 . 5 ) coll. C 2 ειη αν γένεαις A C M : om. a F 3 αύτο A C M : καί α6τό a F όμοιας a F M γάρ A C : γάρ φησιν a F M 4 ε ΐ η — γενέσθαι om., sed in mrg. restii. A 1 ή oui. a F M 5 εί γάρ — γενέσεως γένεσις (6) ο m. F έστιν (ante ειπερ) ο m. Μ 6 ουπω] ουτε F 7 γινομένη] λεγομένη CM δε εί] δε καί Μ 9 δέ καί aC : δέ Α : καί F M εί] εις Μ 9. 10 γένεσίς έστιν] γένεσις αότοΰ Μ 10 ante ουκ habet έστίν deletum C εσται a A : εστι C F M 12 είπεν] de varia lectione cf. p. 8 5 4 , 2 8 και alteram oui. C 12. 13 άμα δέ καί πώς εσται έκατέρω; ceteris omissis F item qui xal omittit M 14 εσται φησίν ή κίνησις a F : εσται φησί κίνησις Μ 15 προσέθηκε a F M δέ καί aF

τό ουδέ τις] ού τί F : ούδέ τις Μ μη] μην a 16 της] την F λ 17 είναι μαθείν, δύο δέ καθό Μ 18 τών] τ ώ F ΓΙερΙ γενέσεως] an Α 3. 319"13? 19 τινά άλλην a F : άλλά τινά Μ γοΰν a F 22 και ΑΛΙ: ora. aCF μεταβολή, sed con·. A 1 23 αλλ' ού κίνησιν αύτην a F έστι a F 24 μαθήσεως μάθησις. κίνησιν a : μαθήσεως, κίνησις (γένεσις om.) Μ 25 ο δ om. in lac. VI litt. M 26 εστι] ετι Μ τις om. a F M καί τό A C M : ή τό a : τό F 27 γένεσιν, ν ex ς C 1 28 αύται A : om. C : ταϋτα a F M τ ψ ] τών a F

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 6 " 14. 16. 19]

856

οίον άν&ρώπου x a l ίππου, ούτως καί τούτων άλλας τ ω γενεί Οετέον μ-ετ«- 201 Γ βολάς· ανάγκη γάρ τ ψ κοινψ όνοματι καλεΐν οόκ έχοντα iStov.

ρ. 226» 16

Έτι

εί

τρία

είδη

κινήσεως

άλλοιοΰσθαι 5

Καλώς

έξ υ π ο θ έ σ ε ω ς

ειπεν

ei

έστιν

εως

τοΰ

την

φοράν

ή φέρεσΟαι. τρία

είδη

ΐδ

κινήσεως

έστι·

τούτο

γαρ άποδεΐξαι προέκειτο, δτι έν ταΐς τρισί μόναις κατηγορίαις έστί κίνησις, έν π ο σ ω καί ποιω και τ φ που καί ούτε έν ταΐς άλλαις ουτε έν τ ω ποιεΐν και π ά σ χ ε ι ν ,

διότι κινήσεως κίνησις οόκ εστίν,

εις 8 καί τά προειρημένα

έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ α καί τούτο το vùiv προκείμενον κατεβάλετο.

έπειδή οδν ίδιον

10 τι γέγονε πρόβλημα το μ η είναι κινήσεως κίνησιν, δείκνοσιν αυτό υποΟέμε- 20 νος τρία είναι τ η ς κινήσεως είδη καί προσ&είς, δτι άνάγκη παν το κινούμενον κατά

τούτων

τι των

υποκείμενη τ φ

λόγω

της κινήσεως ειδών φύσις,

κινεΐσ&αι.

άλλοίωσίς έστιν ή φορά ή κατά ποσόν μεταβολή, 15 ήν λέγομεν κινεΐσ&αι, όποκειμένην τ-ξ κ ι ν ή σ ε ι , ανάγκη τούτων ποσόν

ή

ποΰ

τι είναι, καί

αλλά καί τά ε ί ς

τούτων

καί δια τούτο καί ή

τουτέστιν ή κίνησις ήν λέγομεν κινεΐσ&αι,

εκαστον

ά'νω ή έπΐ τά τούτων συγγενή,

ή

καθ'

ήν λέγεται κινεΐσ&αι,

α κινούνται·

γάρ

ή

ου μόνον δε την κίνησιν,

εις

λευκον

ή γάρ ποιόν ή ή

εις

μείζον

ή

τούτων δε ούτως έχόντων κατά κοινού λα- 2δ

βών το α ν ά γ κ η έπήγαγεν, δτι α ν ά γ κ η τ η ν φ ο ρ ά ν , είπε ρ αυτη τύχοι ή 20 κίνησις ήν λέγομεν κινεΐσ&αι, ή ά λ λ ο ι ο ΰ σ θ α ι , σόν μεταβάλλειν.

ή φέρεσόαι,

ή κατά πο-

δπερ καί καταγέλαστον δοκεΐ το την φοράν λευκαίνεσθαι

ή θερμαίνεσ&αι ή φέρεσθαι καί αδύνατον έστιν.

ρ. 2 2 6 * 1 9

Όλως

δέ έ π ε ί

κινείται

κατά συμβεβηκός 25

το

κινούμενον

άφεΐμεν

ί ω ς τοΰ

την

δέ

πάλαι.

30

Δείξας δτι αδύνατον κίνησιν κινήσεως είναι ή γένεσιν γενέσεως κ α θ ' αυτό ή δλως μεταβολήν μεταβολής διά πλειόνων έ π ι χ ε ι ρ η μ ά τ ω ν , προστίθησιν δτι τ ρ ι χ ώ ς τ η ς κινήσεως λεγομένης, ώ ς ötiuptoxat πρότερον, ή κ α ό ' αυτό ή κατά μόριον ή κατά συμβεβηκός, κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς

μ ό ν ω ς δυνατόν είναι κινή-

σ ε ω ς κίνησιν καί γενέσεως γένεσιν καί δλως μεταβολήν μεταβολής, δταν ο

1 xal (ante 'ίππου) om. F M

τω γένει om. F

1. 2 τάς μεταβολάς aFM

2 ϊδιον om. F 3 ετι δέ F φ&οράν FM 6 προύκειτο F έστιν ή aF 7 τφ (ante που) om. aFM '/.ai ούτε A C : ουτε F M : ουτε δέ a 8 είρημένα aF 9 έπεί aFM 12 καί (alterum) om. aFM ή post καί om., sed inseruit C 13 φύσις τφ λόγφ aFM 14 κατά το ποσόν Μ 15 post alterum κινείσδαι iterata r¡ άλλοίωσις — μεταβολή ( 1 3 . 1 4 ) del. F 16 είναι] έστιν F γάρ om. F 16. 17 ποσόν ή ποιόν C 19 αότή AC τύχηι F M 22 ή φέρεσθαι om. a έστιν om. Μ 24 άφιεμεν, sed ίε in ras. Α άφεΐμεν—-γενέσεως (ν. 25) om. Μ 28 μόνος a cf. p. 857,16 29 μεταβολήν μεταβολών M : mirum ni μεταβολής μεταβολήν δταν é] δταν Μ

SIMPLICII IN PIIYSICORÜJI V 2 [Arist. p. 226« 19]

857

υ γ ι α ζ ό μ ε ν ο ς , φ η σ ί , τ ρ ε χ ί β ή μ α ν Ο ά ν η , ο ύ χ ώ ς ó ' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς οΤμαι λ ε γ ε ί , 201 Γ διότι δ ι ά τ α ύ τ η ς τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς υγια'ζεται. μεταβάλλει.

αλλ'

ουκ έκ τ α ύ τ η ς ε ι ς έκείνην 3ό

οτι γ ά ρ ο υ χ ώ ς α ί τ ι ο ν το τ ρ έ χ ε ι ν τ η ς υ γ ι ά ν σ ε ω ς

παρέλαβεν,

αλλ' ώ ς τ η ν τ υ χ ο ΰ σ α ν κ ί ν η σ ι ν , δ ή λ ο ι π ρ ώ τ ο ν μ ε ν δτι oò τον τ ρ έ χ ο ν τ α 5 ζόμενον ύ π έ θ ε τ ο , α λ λ ά τον υγια£όμενον τ ρ έ χ ο ν τ α · ή μανθάνη.

ου γ α ρ δ ή και δ ι ά

της

μαθήσεως

υγιάζεται,

άλλ'

έκ τ η ς ε τ έ ρ α ς είς τ η ν έ τ έ ρ α ν ή ν αν μ ε τ α β ο λ ή ,

υ π ή ρ χ ε ν ή έτερα

έτερα,

ώστε

κατ'

αυτήν

κ ι ν ή σ ε ω ς κίνησιν ε ί ν α ι κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς , 10 ή ύ γ ί α ν σ ι ς τ ψ Οα'νειν.

υγιαζομένψ

κινεΐσί)αι.

τό

ουδέ ε ί

ήν κινήσεως κίνησις, rg

υγια-

επειτα δτι έπήγαγεν

άλλ'

α λ λ ά λεγοι αν jo

όταν τοϊ κ ι ν ο υ μ έ ν ω κ ί ν η σ ι ς οΓον

υ π ά ρ χ η και ά λ λ η κ ί ν η σ ι ς το τ ρ ε χ ε ι ν ή το μαν-

τότε γάρ κατά συμβεβηκός τούτων τις των κινήσεων υ π ά ρ χ ε ι

τω

ό γ ι ά ζ ε σ θ α ι · ώ σ τ ε κ α τ ά σ υ μ β ε β η κ ό ς τ η ν κ α τ ά το υ γ ι ά ζ ε σ θ α ι κίνησιν τ ρ ε χ ε ι ν ή μανθάνειν, τρέχει ή 15

δτι

Ίστέον

δέ

συμβεβηκός οίον

συμβέβηκε

εί

6

δτι

μεν áv

τό

μόνως τινί

βιβλίων

τρέχοι

αν

γάρ

οιμαι δή

25 α λ λ ά

καί

οιδε

γεγραμμένον,

μόνως

ένδεικνύμενος

ώσπερ

το

οίον

τψ

το

τρέχειν

ουν κ α τ ά

εχει

Σωκράτει

ούτος

γραφήν

κατά

μανθάνοι,

ΰγιαίνειν, ταύτην

κίνησιν

άμφοΓν

καί

το

τα

τψ

μ ε τ α β ο λ ή ν , 45

δέ

ούτως

την εί ó

λέγεσθαι αυτψ

κατά

μεταβολήν, ύγιαζόμενος

γραφήν

ó 'Αλέξανδρος, ώ ς του

τρεχειν

υπαρχόντων,

τό

μανθάνειν

τινα παρέλαβεν,

ή

μανθάνοι·

αίτιον

ώσπερ

καί ου

υ γ ε ί α ς δ ο κ ε ΐ , 50

καί το

μανθάνειν.

δυνατόν είναι κ ι ν ή σ ε ω ς κ ί ν η σ ι ν , καί

οϊίτε

καθ'

α υ τ ό , ώ ς δ ε δ ε ι κ τ α ι π ρ ό τ ε ρ ο ν , ο ΰ τ ε κ α τ ά μ έ ρ ο ς · ώ ς γ α ρ ουκ αν

καθ'

δλην

ή

άλλοίωσις

συμβεβηκός

την

οίον την

ούτως οΐμαι ώς

ουτω

την

μεταβάλλειν

δ 'Αριστοτέλης έπήγαγεν

τρέχειν ώς

ή

και

ούχ

ούτως

μεταβάλλειν

ένδέχοιτο

τροχα'σαντι

μανθάνοι.

καν ο ύ τ ω ς δε η

των

α ί τ ι ο υ τ η ς υγείας γ ι ν ο μ έ ν ο υ , αλλ' τοΰτο

υγιάζεσθαι

Ινδεχοιτο

ύγιαζόμενος

ε? σ υ μ β α ί ν ε ι ή

τά

μόνως

συμβεβηκός 20 τ ρ έ χ ο ι

ω

μανθάνει.

φεροιτο,

ούτως

οόοε

κατά

μέρος

3ν

φέροιτο.

zi

ουν

1 τρέχει ή μανθάνει Μ ούχ A C M : καί ούχ a F ό'τι a F 2 ούχ A M : οΰδ' a F : om. C έκείνην A C M : ταΰτην a F 4 ώς in ras. IV litt. A 1 ουχί a F 6 η μανθάνηι Α : ή μανθάνη C : εί μανθάνει F : ή μανθάνει (ut cod. I Arist.) a M : η μανθάνοι Arist. Tulg. cf. v. 17, 20, 23 7 την om. a F M ήν áv ή a μεταβολή//// C : μεταβολήν M 9 ante κίνηιις habet όταν τ ώ υγιαζομένω F χίνηιις n A F : «ίνηβιν, superscr. τινά C : χίνηΐιν Μ 10 ή ύγίανσις F : την ΰγίανσιν A C M : ίιγίανσις a των ίιγιαζομένων ΰπάρχειν Μ ή] καί a F 11 τότε γάρ A C M : τότε a : utruuique om. F τ ψ ] τό Μ 1δ δε om. a F 16 μόνως A C F (ut FI Arist.): μόνο; a : μέν, ώς Μ (ω in ras.): μόνον Arist vulg. 17 ofov — μανθάνοι om. F 6 om. C τρέχει Μ μανθάνει CM κατά — μεταβολήν (18) om. F 18 μόνως a A M : μόνον C 19 συμβαίνει libri: legendurn συμβαίνοι εί orn. a F 20 τρέχοι ή μαν8άνοι A : τρέχει ή μανθάνει a C F M 21 ήν C 22 τό αύτό F M 23 ή] εί F μανθάνει aCM 24 υγείας om. C 26 μόνος a 27 ώς γάρ—μέρος (28) om., sed in mrg. add. adscripto λείπει C 1 27.28 καθ' λ όλη ν Α : χαθό C : καθόλου a F M

858

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 226»19. 23]

μόνον το κατά συμβεβηκός, το δέ κατά συμβέβηκός έκβέβληται ώς άνεπι- 201Γ τήδειον προς έ π ι σ τ ή μ η ν ,

συνάγοιτο άν δτι oùx εστι κινήσεως κίνησις.

ου δ ήλο ν δτι ουκ εστίν έν τ φ κειτο δείζαι.

εξ

| ποιεΐν καί πάσχειν κίνησις, δπερ προέ- 201»

έπί δέ του πάσχοντος μόνου τον λόγον έποιήσατο, διότι μία

5 ουσα ή ένεργεια εκ του ποιοΰντος έν τ ω πάσχοντί έστιν.

ρ. 2 2 6 » 2 3

Έπεί

δέ

ο υ τ ε ο υ σ ί α ς ο υ τ ε τ ο υ π ρ ό ς τ ι εως του έ ν

στφ γαρ έστι

τούτων

έκά-

έναντίωσις.

Προθέμενος δεΐξαι δτι ουκ έν πάσαις έστι ταΐς χατηγορίαις κίνησις, αλλ' έν τρισί

μόναις, τω τε π ο ι ψ

καί τ ω ποσφ

και τ ω

που, καί

δείξας

5

δτι

10 ουτε έν ουσία, ουτε έν τ ψ προς τι οΰτε έν τ ω ποιεΐν καί πάσχειν, έπειδή κινήσεις μεν αυταί τινές είσι, κινήσεως δέ κίνησις ουκ εστι καθ' αυτό, όπερ δια πλειόνων απέδειξε, συμπεραίνεται λοιπόν δτι μ ή ούσης κινήσεως έν ταΐς άλλαις κατηγορίαις, λείπεται κατά το ποιόν καί τό ποσόν καί το που κίνησιν είναι μόνον, και την αίτίαν του έν τούτοις είναι xiVTjdiv π ροστί&ησιν ειπών 15 έ ν έ κ ά σ τ ψ γ ά ρ

έστι

τούτων

έναντίωσις·

ή γάρ χίνησις έξ έναντίου ίο

εις έναντίον ήν μεταβολή,

ε? ουν εστίν έναντίωσις καί έν τ η των πρός τι

κατηγορία,

Κατηγορίαις έδήλωσεν

ώς

αυτός έν

έναντιότης έν τοις πρός τ ι " ,

το μεν γαρ κινουμενον καί ένταυθα ή 20 σχέσιν ώσπερ κατά ποιότητα

είπών

"υπάρχει

δε καί

ουδέν κωλύει καί κατά ταυτην εΐναι κίνησιν. ουσία έστίν, κινείται δέ

και ποσότητα

κατά

την

καί την του που κατηγορίαν.

καί γαρ έκεΐ ή ουσία έστίν ή κατ' έκείνας κινούμενη υπομένουσα,

αί δέ

ποιότητες αύται καί ποσότητες και αι κατά τόπον φοραΐ γίνονται καί φ θ ε ί - 1 5 ρονται μάλλον ή π ε ρ κινούνται· τοις κινουμένοις,

αλλ' ή

•25 υπομένουσα κινεΐσθαι λέγεται, νοΐτο äv το υποκείμενον,

ου γάρ υπομένουσιν, δπερ προσεϊναι χ ρ ή

υποκείμενη

ουσία έν τ η κατ' έκείνην

μεταβολή

καί κατά το ποιεΐν δέ καί το πάσχειν κι-

καν αυτή ή ποίησις καί ή πεΐσις ου κινώνται,

άλλα γίνονται καί φθείρονται καί τ α ύ τ η μεταβάλλουσιν.

αντίκεινται δέ τό

1 τό (prius) A C F M : om. a τό δέ κατά συμβεβηκός a F M : om. Α : κινήσεως κίνησις έδείχ8η· τό δέ κατά συμβεβληκός (sic) interpolane C χέχληται F 2 προ έπιστήμης Μ χίνησις oui. Μ 3 έν ταυτώ F 4 μόνον a F 5 έν τώ πάσχειν τι έστίν Μ 6 Έπειδη òè C 6. 7 έν έκάστφ γάρ om. F 7 τούτων om. F έστίν post τούτων colloc. M 8 έστι ταΐς A C : έστί M : om. aF ante χίνησις babent έστίν ή a F : ή M 9 μόναις τρισί a F M τφ ποσω τφ ποιψ καί τψ που a F : τφ ποιψ τφ ποσφ καί τφ πού Μ 10 ούτε έν τψ πρός τι om. Μ 11 κίνησις δέ κινήσεως a ώσπερ C 13 κίνησις Μ 15 έναντίωσις· ή γάρ — έστιν (16) om. C IG μεταβολήν Μ καί om. a F των] τοϋ C 17 έν Κατηγορίαις] C. 7 p. 6b 15 18 έναντιότης] έναντίωσις M xal om. F 19 καί om. a F 20 post ώσπερ inseruit και Μ του a F M : om. AC cf. p. 862,4 22 ai om. F φοραΐ a C F : διαφοραί AM 22. 23 xal φ&είρονται om. F 24 xiνουμένοις, IV in ras. C μεταβολών M 25 ποιεί a δέ oto. FM τό (ante πάσχειν) om. M 2G Verba xal ή πείσις om. Μ κινούνται aC 27 άντίκεινται δέ] αυτίκα òr) F : άντίχει δέ και M sic

859

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 2 2 6 » 2 3 ] ποιείν και τό πάσχειν ώς τά πρός τι· μεταβάλλει

είς

άλληλα

πολλάκις.

υγραίνει την γήν χαί θερμανθείς λοιπάς

δε

κατηγορίας

ή

Sto καί συνυπάρχει

άλλήλοις χαί 201 ν

όγρανί>είς γάρ ó αήρ υπό του ύδατος υπό τοΰ πυρός

υποκείμενη

οΐμαι

5 χατά χρόνον μεν έκ του παρεληλυϋότος

είς

θερμαίνει, χαί κατά τάς 20

ουσία

λέγοιτο αν

κινεΐσ&αι.

το μέλλον, καν μ ή κυρίως

\

έναντία ταΰτα, εί'περ το μεν παρεληλυΟος είς το μέλλον μεταβάλλει, το δε μέλλον ούκέτι

είς το παρεληλυΟός.

κατά

δέ

το

κεΐσδαι χαί

έναντιότης

φαίνεται της στάσεως πρός την κα&έδραν καί τοΰ πρηνοΰς προς τό υπτιον. καί ουδέν άτοπον την

υποκειμένην

10 αντιθέσεις αυτήν υπομένουσαν. υποκειμένου από στερήσεως έκ τοΰ γυμνοΰ στερήσεως

ουσίαν κινείσί)αι

της καταφάσει

είς το εχειν ίμάτιον.

καταφατικής

ταβολάς, οτε ελεγε

καί κατά ταύτας τάς

καί έν τιϊί εχειν δέ μεταβολή τις έστι τοΰ 25 δηλουμένης είς τήν εςιν, οίον

καί τοΰτο καί

τέθεικε παράδειγμα

δηλών

αυτός

'Αριστοτέλης

τάς κατά κίνησιν με-

" κ α ί γαρ ή στέρησις κείσ&ω έναντίον"·

και

δηλοΰται

ιό καταφάσει το γυμνον χαί λευκόν καί μέλαν. Ά λ λ α μήποτε ó 'Αριστοτέλης τήν κίνησιν ώς μένου κατά

διάθεσιν

Οεασάμενος

τών σχετικών καί άμενηνών σών·

πασών

καί ουδέν

αυτήν

μεταβολήν

άπέφησε

τών

τοΰ

υποκει-

κατηγοριών

έκφανώς το ύποκείμενον διατι9ει- so

το γαρ κεΐσδαι καί το εχειν οόδεμίαν δοκεΐ τ ψ υποκειμένφ δευσο-

20 ποιον διάίίεσιν έμποιεϊν.

τί γαρ

διαφέρει

τψ

σώματι

πρηνεΐ κεϊσδαι

ή

υ π τ ί φ καί περιχεΐσδαι δακτυλιον ή μ ή ; καί τον χρόνον δε ώς αδρανή δοκεΐ τεΟεασθαι.

διό γενέσεως μεν ουδαμώς αίτιον φησιν είναι, φθοράς δέ μό-

νης δοκεΐν καί ταύτης διά το μηδέν άλλο όραν α ί τ ι ο ν κατά το πρός τι

σχέσις,

δι' ής οιμαι καί

τοιαύτη δέ καί ή

το αίτιον ένεδειξατο

τοΰ

μή

25 είναι κίνησιν έν ταΐς σχετικαΐς κατηγοριαις το μ ή διατι&έναι το υποκείμε- 35 νον, οταν λέγΐβ " έ ν δ έ χ ε τ α ι γαρ θατέρου μεταβάλλοντος άληί)ευεσ&αι θάτερον μηδέν μ ε τ α β ά λ λ ο ν " , τουτέστι μ ή τρεπόμενον μηδέ άποβάλλον τινά διάθεσιν ή προσλαμβάνον, δπερ έπί τών σ χ ε τ ι κ ώ ν κατηγοριών πασών υπάρχον διά μιας τής τών πρός τι κατηγορίας ένεδείξατο.

το γάρ ποιόν καί το ποσόν

30 καί ή κατά ταΰτα μεταβολή τρέπει καί διατί&ησιν άλλοτε ά λ λ ω ς τάς υποκείμενα; οόσίας.

ο μ ο ί ω ς δέ καί δ τόπος δυναμιν oò τήν τυχοΰσαν εχει κατ'

2 γάρ transposuit post πολλάκις F M 4 áv oui. F M 5 καν μή — είς τά μέλλον (6) OLD. Μ 6 δπερ a F 7 κεισθαι] κινεΐσθαι Μ 9 οΰό' a F 11 καταφάσειος Μ τήν om. a F M 12 αύτός h aCFM 13 στερήσεως om. Μ l i ελεγε] E 1. 225 ij3 15 γυμνός F 16 τήν oui. a F 17. 18 τών σχετικών κατηγοριών a F M 18 ουδέ F έκφανώς a F (cf. v. 2δ et p. S32,15): έκφανές ACM 18. 19 διατείεισών F M 19 τά γάρ κινεΐσίαι M cf. ν. 7 τ ψ υποκείμενον, sed C O Ï T . Ο 1 : τών Υποκειμένων Μ 19. 20 δευσοποιόν] iu iiiig. εμαολ νον· σημαίνει δέ καί τον βαφέα Α 1 : ποιάν Μ 21 δακτύλων] δέ δακτυ sic Μ 22 θεάσασίαι a F M αίτιον ούδαμώς a F M 22. 23 μόνης] μάλλον F 23 δοκεΐ Μ . δέ καί ή] δέ ή Μ 25 τό μή] τ ώ μή CM 2G θατέρου] θάτερον F 27 ante μηδέ add. τουτέστιν F 28 πασών κατηγοριών a F : κατηγοριών άπασών Μ 30 άλλως άλλοτε a F M 31 δύναται F εχειν F

860

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2

[Arist, p. 2 2 6 « 2 3 ]

αυτόν, είπερ γένεσιν νομίζει των στοιχείων την έπΐ τους οικείους τόπους 201 ν φοράν,

έν δέ τ ω ποιειν καί πάσχειν ου βουλεται είναι κίνησιν, διότι κίνη- 40

σις έκεΓνα, κινήσεως δέ κίνησις ουκ εστι, καν γένεσις αδτής η και φθορά· γενέσεως δέ γένεσις ουκ εστι, καν μεταβολή ή ,

αλλ' ουδέ μεταβολής με-

5 ταβολή, κάν άλλο; τις ή τρόπος, κα&' δν ή μεταβολή άπό του μ ή είναι εις το είναι πρόεισι καί από του είναι είς τό μ ή είναι. Δια τάς είρημένας ουν ίσως διαφοράς δ 'Αριστοτέλης απαγορεύει κίνησιν είναι έν ταΐς είρημέναις κατηγορίαις μεταβολήν πάντως εΤναι συγχωρών έν αυταΐς,

είπερ μή είσίν άίδιοι·

ó μέντοι Είίδημος έν τοΤς έαυτοΰ «

10 Φυσικοις τά του 'Αριστοτέλους παραφράζων καί είπών δτι " έ ν τι ουκ εστίν κίνησις

πλην

κατά

συμβεβηκός"

καί

τω

τήν αίτίαν

πρός

προσθείς

"γίνεται γάρ, φησί, και εστι το δ ί π η χ υ διπλάσιον άκίνητον ον πάντίβ πάντως γινομένου π η χ υ α ί ο υ " ,

καί είπών δτι τόν αυτόν τρόπον καί έπί των

άλλων των πρός τι συμβαίνει,

έπήγαγεν " έ ν χρόνψ δέ πάντα

κινείται",

15 τρόπον δέ άλλον τούτο οΐμαι ένδεικνύμενος, δτι κίνησις μέν των υποκειμένων εστίν καί κατά τάς σχέσεις,

άλλον δέ τρόπον ήπερ κατά τάς διαΟέ- όο

σεις, ώσπερ άλλον τρόπον κατά τήν ουσίαν, δτι ουδέ κίνησιν καλεΐν άξιοΰσιν οί άπό του Περιπάτου, αλλά γένεσιν καί φί)οράν διά το μ ή υπομένειν τό μεταβάλλον.

6 μέντοι Θεόφραστος έν τ ψ

20 κών κα&' Ικαστον γένος

των

πρώτψ

των έαυτοΰ

κατηγοριών τήν κίνησιν

Φυσι-

θεωρεΐσί)αί

φησι

γράφων ούτως· " π ε ρ ί δέ κινήσεως τόν μέν καθόλου καί κοινόν λόγον ου χαλεπόν άποδοΰναι καί ειπείν, μει οντος η

τοιούτον

ως ένέργειά τις έστιν

ατελής του δυνά-| εοικε δέ 202Γ

καθ' Ικαστον γένος των κατηγοριών."

νυν κίνησιν κοινώς τήν μεταβολήν λέγειν· καί γάρ ó ορισμός ó λέγων έν25 τελέχειαν του δυνάμει, ή τοιούτον έστιν, oò της κυρίως κινήσεως έστιν, αλλά καί γενέσεως καί φ&οράς καί δλως πάσης μεταβολής,

διό καί προ-

ελ&ών δλίγον ó Θεόφραστος " ζ η τ ε ΐ ν δει, φησί, περί τών κινήσεων, εί αί μέν γενέσεις είσίν, αί δέ ωσπερ ένέργειαί τ ί ν ε ς " ,

αλλ' δτι μέν μεταβολήν Β

ανάγκη πάντως εΐναι καί έν ταΐς σ χ ε π κ α ΐ ς κατηγορίαις τών υποκειμένων 30 κατά τάς σχέσεις, πρόδηλον, αυτάς σχέσεις,

είπερ μή άίδιοι είσιν αί τών ουσιών κατ'

εί ουν μεταβάλλουσι κατ' αυτάς αί ουσίαι, ή κατά γένεση

καί φί>οράν αυτάς ανάγκη μεταβάλλειν ή κατά

1 τό στοιχεϊον F tum C

2

x a t τ ψ πάσχειν a F

x ä v A 2 : '/.al A 1

4 γένεσις δέ γενέσεως Μ aF:

μεταβολή

x ä v ] καί Α

14 έ π ή γ α γ ε ν ]

Θεόφραστος]

ναι οϋ χ α λ ε π ό ν C νησιν νυν Μ

ουν o m . Μ

ίσως

om.

4. 5 μεταβολή F

ante

έν h a b e t

π ά ν τ η γάρ F εί a

16 κ α ί ] ή a F

κα»' add.

καί a F

2 4 νυν κίνησιν F :

2 5 κ ι ν ή σ ε ω ς ] γενέσεως Μ 1 sed κ ι ν ή σ ε ω ς i n m r g . 2 9 καί o m . M

Μ

1 0 παραφράζουν 13 πηλυαιου

Μ

1 5 οΐμαι τ ο ΰ τ ο a

τ ά ς ( a n t e σχέσεις)] τα C

20 ante

2 3 δέ o m . M

παντί F

Μ

μεταβολής

μεταφοράς

Ευδημος] fr. 55 ρ. 77,27 Sp.

f r . 19 W i m m e r

2 8 γενέσεις A C M : κινήσεις a F

δια-

aDte o ò * h a b e t ¿κείνα, s e d d e l e -

άλλ' om. a F M

12 φησί] 1. c. ρ . 7 8 , 1

1. c. ρ . 7 8 , 5

p o s t μέν a d d . π ά ν τ ω ν C 19

7

9 μή om. Μ

τ ά του άριστοτέλους a F

είπερ αύται

α υ τ ή ς (αύτοίς F ) p o s t φί)ορά a F : α υ τ ή ς ή ή φθορά

μεταβολών Μ

8 είναι π ά ν τ ω ς Μ

3

κίνησα,

ήπερ

aF

21. 22

άποδοΰ-

καί νυν κίνησιν a :

καί κ ί -

2 7 δει A M : δεϊν a C F

3 2 p o s t είπερ a d d . ούν M

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 2 [Arist. p. 226 »23]

861

φοραί μεταβολής υπό του 'Αριστοτέλους έκ διαιρέσεως παραδίδονται, άλλα 202Γ γίνεσΟαι τον άνθρωπον ουχ αν λίγη μεν, όταν δαχτύλων περιί)ήται ή κατ' άλλην μεταβάλλ-fl σχέσιν · ώστε κινεϊσθαι ανάγκη κατά τάς τοιαύτας μετα- ίο βολάς. 5

10

15

20

25

Κατ' άλλον δε τρόπον κινήσεως ó Εύ'δημος εΐπεν, και où κατ' έκεΐνον, καθ' 8ν αί κατά οιάθεσιν μεταβολαί γίνονται, και γαρ και αυτός 6 'Αριστοτέλης προϊών την άποβολήν η) λήψει έναντίαν ειναί φησι, και μεταβολάς ταύτας άξιοι καλείν λέγων " δ ι ό γενεσις φθορά εναντία καί άποβολή λήψει". αύται δε μεταβολαί μεν, κινήσεις δε ου. ε! δε βούλεταί τις μηδε ολως κίνησιν έν ταύταις είναι ταΐς κατηγορίαις, μηκέτι την μεταβολήν είς μόνας γένεσιν καί φθοραν καί κίνησιν διαφείτω, άλλά προστι- ι>> θέτω τι και άλλο εΐδος το ταίς κατά σχέσιν μεταβολαϊς έφαρμόττον, ώστε την μεν ές οόχ υποκειμένου εις ύποκείμενον μεταβολήν γένεσιν είναι, τήν δε ές υποκειμένου εις ουχ ύποκείμενον φθοραν, τήν δε λοιπήν τήν ές υποκειμένου είς ύποκείμενον διαιρεΐσθαι εις τε τήν κατά διάθεσιν, ήν κίνησιν άξιοι καλεΤν ó 'Αριστοτέλης, καί εις τήν κατά σχέσιν, ήν κίνησιν μεν απαγορεύει καλεΐν ώς οόδεμίαν έμφαίνουσαν του ύποκειμένου τροπήν, δια δε 2« το μή κεισθαι ονομα ίοιον τω του γένους δνόματι μεταβολήν καί αυτήν καλεί, καί τούτο δέ άληί)ές οιμαι λέγειν, ώς εί τα κατά μέρος κινούμενα μή άςιοί καθ' αυτό λέγειν κινεϊσθαι, άλλα τοις κατά συμβεβηκός κινουμένοις αυτά συντάττει, πολλψ μάλλον τά κατά σχέσιν καί τά άλλων κινουμένων αυτά μεταβάλλοντα ουκ αν είποι καθ' αύτό κινεϊσθαι. περί δε των καθ' αύτό κινουμένων ήν ή ζήτησις, ώστε καν ó Θεόφραστος έν πάσαις είναι λέγη ταϊς κατηγορίαις τήν κίνησιν, άδιορίστως εΐπεν μήπω 25 μήτε τήν κίνησιν της μεταβολής διορίσας μήτε το καθ' αύτό καί το κατά συμβεβηκός. άλλα ταΰτα μεν καί επί πλέον ζητείσθω, ει'περ δόςει ζητήσεως άξια, δια τήν έν αότοις των έξηγητών παραδρομήν. έπί δε τά έςής ίτέον.

1 παραδέδονται FM 2 λέγομεν Μ δάχτυλον sic Μ 3 μεταβάλλειν F 5 της κλήσεως aFM Εΰδημος] 1. c. ρ. 79,6 7 μεταβολήν CM λείψει Μ (sic et iu v. 9) 8 λέγων — καλείν (17) om. F λέγων] E 5. 229 b 12 έναντίον M 10 είναι έν ταύταις C: δούναι έν ταύταις Μ 11 μόνος a 12 T/i/ffl//// σιν Α 13 post είναι ins. καί C2 14 δέ (ante έξ) oui. CM 17 έμφαίνουσα Μ 18 κεισθαι] κινείσδαι F άίδιον a αύτός Α 19 καλείς C 20 χα»1 αύτό AM cf. v. 22.23: χα»' αί>τά aCF λέγεσΗαι F κινεϊσθαι ex κεϊσίαι C2 21 αύτά# C: αϋτάς AM: ταύτας aF τήν αχέαιν F και τά άλλων C: καί το άλλων Α: καί άλλων FM: γάρ τά άλλων a 22 καθ' αυτό CM: καίΓ αυτά aAF 23 καθ' αυτά aF Θεοφραατος] fr. desideratili· ap. Wiuimerum 24 λέγ/j om. M 25. 2G και το κατά αυμβ. aAC: τά om. FM 26 καί om. aF

δοξει aF: δόξοι ACM

862

SIMPLTCII IN P H Y S I C O R U M V 2 [Arist. p. 2 2 6 » 2 6 ]

p. 226 »26

Ή μ ε ν ο δ ν κ α τ ά τί> π ο ι ο ν κ ί ν η σ ι ς ά λ λ ο ί ω σ ι ς ε σ τ ω 2ως 202Γ τοΰ καί δσα μ ή α υ τ ά έ α υ τ ά κ ι ν ε ί κατά τόπον. so

Άφορίσας τάς κατηγορίας, έν αις χρή τήν καθ' αυτό κίνησιν ύπάρχειν, τήν τοΰ ποιου καί τήν τοΰ ποσού και τήν τοΰ ποΰ, διδάσκει λοιπόν, s» 5 τίς έν έκάστψ των γενών τούτων κίνησις και τίνες αυτών α? διαφοραί καί μέχρι τών δνομάτων, καί τέως δτι ή κατά το ποιόν κίνησις κοινψ όνόματι άλλοίωσις καλείται, οίον το λογικόν,

έπειδή δε ποιαί

τό χρεμετιστικόν,

λέγονται καί αί ουσιώδεις διαφοραί ποιαί

δε λέγονται καί αί παθητικαί

καλούμεναι ποιότητες οίον θερμότητες καί ξηρότητες,

καί)' ας π ά σ χ ε ι ν

10 ή α π α θ έ ς ε ί ν α ι λεγομεν, διορίζει καλώς, δτι τήν κατά ταύτας τάς ποιότητας

μεταβολήν

καί κίνησιν καλεΐν άξιοΰμεν καί αλλοίωσιν δνομάζομεν. 40

ή γάρ κατά τάς ουσιώδεις διαφοράς μεταβολή, ού κίνησις, αλλά γένεσις καλείται καί φθορά,

διό ουτε άλλοίωσις, αλλά άλλότης μάλλον (ά'λλο γάρ

καί ουκ άλλοΐον αναφαίνεται το γινόμενον), ού κίνησις δέ, δτι ουδέν υπο15 κείμενον ένεργεία το αυτό μένον έκ λογικού εις άλογον μεταβάλλει ή δλως έξ έναντίου εις έναντίον.

ποιότητες δε λέγονται αί συστατικαί τών είδών

διαφοραί καίτοι ουσίαι ουσαι, δτι περί ουσίαν τό ποιόν άφορίζουσιν. δέ το της αλλοιώσεως όνομα αυτός έπιθεΐναι τ ^

έπί δέ της κατά ποσότητα μεταβολής ουκέτι κοινόν δνομα κείται, 20 έπί της κατά ποιότητα το τής (Αλλοιώσεως,

εοικε

κατά τό ποιόν κινήσει, 45 ώσπερ

άλλ' έκεί ή μεν είς το τέ-

λειον μέγεθος κίνησις αυςησις λέγεται, ή δέ έκ τοΰ τελείου μεγέθους μείωσις.

έ'δειςε δέ διά τούτου και τίς ή κατά τό ποσόν έναντιωσις,

τέλειον μέγεθος

oVi το

καθ' εκαστον τών αυξεσθαι πεφυκότων καί το άτελές.

άλλ' ή μέν κατά το ποιον μεταβολή τό κοινόν εΐχεν ώνομασμένον, ή δέ 25 κατά το ποσόν τά ίδια. σίν, α ν ώ ν υ μ ο ς έστιν.

ή μέντοι κατά

τ ό π ο ν κίνησις κατ' ά'μφω, φη- 60

ουτε γάρ κοινόν δνομα τής κατά τόπον κινήσεώς

έστιν ουτε ίδια έκάστης. Φοράν δέ το κοινόν αυτός καλέσας ή και ούτως καλούμενον ευρών, δτι μή κυρίως καλείται, δείκνυσιν, είπερ μόνα ταΰτα κυρίως φέρεσθαι λέ30 γεται τά άψυχα τά τε φύσει καί τά βία κινούμενα,

2 αυτά μή a

3 καθ' αυτόν Μ

ποΰ) om. A

6 τό Olii. A

11 κατονομά£ομεν a F ούδέ a

10

16 ante ai add. καί C

17 περί οϋσίαι C

κείμενον a

et a, qui idem correxit άλλοίωσις 22 δέ ή διά F : μέν F M

8ν καί τό αυτό a F :

δέ χαί διά Μ

τούτων a : του Μ

post τόπον add. ίδιον a F

λέγομεν a F

18 ίίναλλοιώσεως C τό om. C:

30 τά περί φύσιν F

κατά ποσόν Μ

χαί άτελές Μ 29 χεΐται C M

ουδέ C F ά'λλογον C

έκεΐ A C M : έχεΐνο (om. ή) F : om. a

post τών add. ζώων C F M

έστιν om. F

êv τό αυτό Μ

άφορίζεται M

τοΰ (ante

13 ουτε A C F M :

14 άναφαίρεται Μ

20 τό της άλλοιώσεως Α :

έμψυχα

ταύτας ποιότητας M

in summo mrg. schema motuum adscr. A

15 τό αύτο Α : έν τώ αύτώ C :

29. 30

4 τήν του (ante ποσού) om. a F M 9 άπαθεΐς C

άλλότης C : άλλοίωσις A ' M : γένεσις a A 2 F

19 où* εστι a

τά μέντοι

τό της om. F M είς] έπί C 23

τέλειον

26 άνωνύμως C φθείρεσθαι sed corr. A 1

κινούμενα βία a F

863

SIMPLICII IN PHYSICOÜRM V 2 [Arist. p. 226 »2G. ι>1]

xcti τοΰ xivciaöat και τοΰ στήναι αρχήν έν αυτοίς έχοντα την ψυχήν, ουκ- 202Γ έτι

κυρίως

λέγομεν φέρεσ&αι,

έαυτά κινεί κατά τόπον

| αλλ' έκεϊνα μόνα,

δσα

μ ή τ ε α υ τ ά 202 ν

μήτε δταν κινήται έξουσίαν έχει του στήναι.

έν τούτοις ó Ε ΰ δ η μ ο ; προστίδησιν, δτι πασαι at κινήσεις και αί μεταβολαί δ απί» του εις 8 μάλλον λέγονται ή από τοΰ έξ ου, αΰξησις μεν ή έπί το μέγα, μείωσις δε ή έπί το μικρόν, καί έπί αλλοιώσεως

μάδησις υγίανσις,

και

έπί των κατά τόπον, είς 'Αθήνας καί sic Κόρινδον μάλλον ή άνάπαλιν.

p. 22Gb

10

1

Ή

δ έ έν

τψ

αυτω

ειδει μεταβολή δηλον.

εως τοΰ έ κ

τούτων

5

Ε ί π ώ ν δτι ή μεν κατά το ποιόν κίνησις κοινόν όνομα έχει τήν άλ- ίο λοίωσιν, ή δέ κατά το ποσόν κοινόν μεν ουκ έ'χει, "δια δε τήν αΰξησιν καί τήν μείωσιν, ή δε κατά τόπον ουτε κοινόν οίίτε

ίδιον,

επειδή τα

κατά

ποιότητα μεταβάλλοντα ποτέ μεν έξ άλλου είοους εις άλλο μεταβα'λλει ώς έκ τοΰ μέλανος εις το λευκόν, ποτέ

δέ έν τ ω αυτω είοει μένοντα έπί το

15 μάλλον αυτοΰ καί ήττον τήν μεταβολήν ποιείται,

έφιστάνει καλώς, δτι ή

κατά το μάλλον καί ήττον έν τ ω α υ τ ω ε ί ' ο ε ι μ ε τ α β ο λ ή άλλοίωσίς έστι καί ου χ ρ ή ζητειν

ίτερον

έπ' αυτής

ονομα.

δτι δέ τοΰτο ούτως έ'χει, ι»

δείκνυσιν έκ τοΰ πασαν κίνησιν δεδεΐχθαι έξ έ ν α ν τ ί ο υ είς έναντίον γινομένην ή α π λ ώ ς ή π η .

έστι δέ ή π η έκ τοΰ μεταξύ γινομένη κατά τήν

20 έν τ ω αύτψ είοει έπίτασιν.

έ δ ε ί χ δ η δε καί ή άπο τοΰ μεταξύ ή εί; το

μεταξύ μεταβολή από έναντίου καί είς έναντίον ουσα.

si ouv το λευκόν

ήττον γινόμενον λευκόν εις το μεταξύ μεταβάλλει ώς είς το έναντίον έαυτοΰ, δήλον δτι ώς είς μέλαν μεταβάλλει· μέλανος γίνεται 25 τ ο υ ν α ν τ ί ο ν

τοιούτον,

λεχ&ήσεται

μάλλον λευκόν γίνηται,

διό καί έ π ί

μεταβάλλειν,

ώ ς έκ

τοΰ

το γαρ ήττον λευκόν μίξει τοΰ

το ή τ τ ο ν έπί

δέ

ί ο ΰ σ α ή κίνησις το

έ ν α ν τ ί ο υ έαυτψ

μάλλον, λευκφ

βάλλειν τοΰ ήττον λευκοΰ, καθόσον μέλαν ήν τό μεταξύ, τό ήττον και το μάλλον ώς εις το έστι, το δέ μεταξύ π η έναντίον,

είς20 δταν

¿'ντι μετα-

εί ουν το είς

μεταξύ καί έκ τοΰ μεταξύ κινεΐσΟαί

καί ή είς τό ήττον καί είς το μάλλον

1 έν αΰτοίς scripsi : έν αύτοϊς C : έαυτοίς A M : έν έαυτοίς a F 1. 2 οί>κέτι] ουτε C 2 μιίνα om. F 3 έαυτά om. Μ τοΰ ατηναι εχει a F 4 Εΰόημος] fr. 56 ρ. 80,11 Sp. άπο τοΰ a C : υπέρ της F : ο ω . AM 6 μα'ν9ησις C 6. 7 της κατά τόπον Μ -/.at (post Αθήνας) om. a F post άνάπαλιν M i n s é r a i t : κοινόν εχει ονομα τήν άλλοίιυσιν (ex ν. 10) sed p u n c t i s delevit 10 εχει όνομα Μ 11 ϊδια A (cf. ρ. 862,2ό): ίδία aCFM 16 είδη C 1 17 έ π ' α!>τής έτερον C 18 έξ] έκ του a F M 19 òè ή πη libri: 8έ " ή π ή " B r a n d i s 20 ή scripsi: καί ή A C : καί a M : oin. F 21 άπό τοΰ έναντίου Μ καί om. a F μενον M (syll. τον om. in lac. m litt.)

είς τό έναντίον Μ 2 3 ώ ; om. F 24

νήσεως έπί τό ήττον καί έπί το μάλλον adscr. Α λει a 26 γένηται F M αυτώ sic F

22 ή τ . . . γινόin mrg. schema κι-

2 5 τό έναντίον C όντος F 26. 27

μεταβα'λμεταβάλλειν C :

μεταβάλλει a A F M 28 καί έκ τοΰ έναντίου, sed COÏT, in mrg. F 29 είς τό ήττον καί τό μάλλον A M : είς τό έναντίον ήττον καί τό μάλλον C : είς τό μάλλον καί είς τό ήττον a F

864

S I M P L I C I I IN PHYSICORUM V 2

[Arist. p. 2 2 6 · ) ! ]

κίνησις ώ ς είς έναντίον καί έξ έναντίου π η ούσα ο μ ο ί ω ς άλλοίωσις καλεί-

202»

ται, ώ σ π ε ρ χαί ή εις τό α π λ ώ ς έναντίον αυτό το μέλαν καί ή έχ του με- 2» λανος· διαφέρει γαρ ουδέν προς τί> άλλοίωσιν λέγεσίΐαι το π η καί ά π λ ώ ς , 5 έκείνων. έΟηκεν

τουτέστιν

ειπών δε δτι ουδέν διαφέρει ασφαλώς,

μεταβάλλειν

είς τά μεταξύ καί έχ τούτων ή εις τά άκρα καί έξ

δτι

έπί

της

πη

το π η

μεταβάλλειν ή ά π λ ώ ς

μεταβολής

πη

δεήσει

τά

υπάρχειν.

το γάρ μεταξύ, έξ ou και είς ο ή π η μεταβολή, υύχ

έναντίον έστί

προς

έναντίον ·

διό

10 έναντίον

πη

έκάτερον

ουχ δε

άπλώς

οίί,

ταβολαΐς. ir

εικοτως

εί

ουν

f

1

η

μεν

î

ποτέ ήττον

δια

το

1

*

επι

το

άκρων,

έναντίον.

και

τίου το μάλλον καί το

τών μεν

Ό

μεταξύ

της

πη

τούτο π η

μεταξύ

έστιν /

_

κινησις

ουκ

μεν ον so έναν-

ταίς έκ τούτου καί είς τούτο ή

του

μάλλον

?

ι

ήττον

εν

«

τω

και ι

ήττον

ν

με-

φύσις,

ν>

ι

α υ τ ω ειοει ποιεί

το

μάλλον.

κατά

το

ποιον

Πορφύριος

"έπειδή,

φΟίσιν

καί

έν

ήττον ίοιά έστιν· ó δέ 8δ

φησιν, έν π ά σ η κινήσει εστίν τό

(καί γάρ έν τ η κατά

τόπον

τη

έπίτασις

καί

άνεσις

κατά ά λ λ ο ί ω σ ι ν ) ,

ζητεί

καί την

μάλλον καί το ήττον έν τ η κατά κατά

το

έπί

το

μάλλον

χαί

ήττον

άλλοίωσίς

είναι, έν ω áv κ ι ν ή σ ε ω ς γίνηται ε ί δ ε ι . " κινήσεως

25 είκος δέ

καί

αυτός τά

τον Πορφύριον

είς

υπό

ταύτην

έστι·

κατά

ταΰτα δε είπων

του 'Αριστοτέλους έλθεΐν

την

αυξησιν

μάλλον

ήττον κίνησιν τίνος χ ρ ή γένους θ έ σ 8 « ι , καί φησιν δτι ή έν τ ω μεταβολή

έπί

μεταβολής υπό του ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς είλήφ&αι νο-

μίζουσιν, ί σ ω ς έ π ε ι δ ή του ποιου το μάλλον καί το

ποιον

άπλώς

καί

μεν ουν 'Αλέξανδρος καί ó Θεμίστιος το μάλλον καί το ήττον

μόνης

2 0 καί

έναντίον

πλέον ποτέ δε έ'λαττον εχον του

κινούμενον, ή δε από του μεταξύ 15

καί δια το

συμβαίνει

μεταςυ

άλλά π η

προσ-

έναντία

καί

α ύ τ ω εί,'δϊΐ

ποιότητα

γάρ

έπί τ η ς κατά

είρημένα

εννοιαν

διά

τό

έξηγεϊται. 40

το

τον

Άρι-

στοτέλην μ η δ α μ ο ΰ παρενδείξασ&αι, δτι τ η ς κατά ποιότητα μόνης κ ι ν ή σ ε ω ς το μάλλον καί τό ήττον ζ η τ ε ί , δοκεϊ,

χρή

τινές e t u i , 30 μεταξύ,

εί δέ καί το μάλλον καί το ήττον ποιότητος Γδια

γινώσκειν δτι καί

καί

του

του

παντός

ποσοΰ

που

αί

αί

τοΰ

είδους αι συστατικαί διαφοραί

τοΰ τελείου άνω

καί

καί

κ ά τ ω καί τοΰ μεταξύ,

διαφοράς ουν τό μάλλον και το ήττον έπιδεχόμεναι καί αύται 1 έναντίον καί έξ om. F μέλαν C F M μεταξύ Μ

πη ούσα] ποιούσα Μ

3 λέγεσθαι] γενέσθαι C

9 διά τό τό a F

τούτων Μ :

scripsi: 2χει Α : εχειν a C F M καί (ante είς) om. Μ 17 ί'διόν έστιν Μ aF

άλλοιοΰσθαι

2 αί>τώ C

τό μέλαν a A :

5 δτι om. M δν A C M :

είς τό ή ] καί M

8 έκάτερα C είναι a F

11 τό (ante ήττον) om. aC

12 διά τοΰ C 1

του

κατά τάς 46

ν.α\ (ante άπλώς) om. Μ

7 ή πη om. sed add. F 1

τούτο τούτων C

21 ό'τι om. F

10 εχον

συμβαίνει δέ Α

14 καί μάλλον F M έν τώι αΰτώι εΐόει A C M :

16 μόνος Μ έπί τό αί>τά είδος

2 2 post ήττον iterata κίνησιν (21) — ήττον (sed omissis καί φησιν) delevit Α

2 3 ειδει γίνηται a F M τέλην Α) μηδαμοΰ A C M : τό C

4

ή a A : om. sed add. F 1 : καί C : om. H

6 ante οτι add. ( e x Arist.) πλην a F

ποιότητές

ατελούς διαφοραί καί

2 3 . 2 4 τό ποιόν A C M : τόπον a F δρισμόν μηδαμώς a F

27

25. 26 άριστοτέλη (άριστο-

καί τό (tertium) a F M :

2 8 δοκεϊ A C : είναι δοκεϊ a F (cf. p. 2 8 1 , 1 4 . 3 7 2 , 9 ) : om. M

έντελοΰς a : τέλους F 31 αΰταΐ άλλοϋσ&αιC

διαφοραί καί ατελούς a F M

κ al A :

2 9 τελείου A C M :

3 0 ante τοΰ μετάξι» inser. αί Μ

865

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 226b 1. 10]

λέγονται, τά δε έναντία χαΐ τά μεταΓυ καί έν τψ ποσψ κατά το τέλειον 202 ν καί ατελές καί έν τψ

πού κατά το άνω καί κάτω θεωρείται τα'χα καί

αυτά κατά τήν χαρακτηριστικών αυτοΐς ποιότητα ένυπάρχοντα.

ειπών δε

ταύτα ó 'Αριστοτέλης συμπεραίνεται λοιπόν λέγων έκ των είρημενων είναι 5 δήλον, οτι μόναι τρεις είσιν αύται κινήσεις, ή κατά το ποιον καί ή κατά το ποσόν καί ή κατά τόπον.

p. 22Gb 10

Άκίνητον

δέ

50

έστι

τό

εως τοΰ ώ σ τ ε σ τ έ ρ η σ ι ς

τε

δλως

αδύνατον

κινηθήναι

δ ν εΓη τ ο ΰ δ ε κ τ ι κ ο ύ . |

Διακρίνας τήν κίνησιν από της γενέσεως καί φθοράς και αυτήν καθ' 203 r 10 αυτήν άφορισάμενος,

δτι

εστίν έκ τοΰ εναντίου είς το εναντίον μεταβολή

υπομένοντος τοΰ υποκειμένου και μεταβάλλοντος,

καί δείςας έν τίσιν μέν

των τοΰ ό'ντος γενών εστι κίνησις, έν τίσι δέ ουκ εστίν, ακολούθως αν και περί ηρεμίας ειπεν, ήτις αντίκειται τη κινήσει

στερησις οδσα αυτής,

ó

δέ εις το καθολικώτερον άνελθών περί ακινησίας λέγει, ύφ' ήν και ή ήρε- 5 15 μία τα'ττεται.

καί διαιρεί το άκίνητον τετραχώς,

λέγων το μή πεφυκος

δλως

κινεΐσθαι.

κυρίως

μέν

άκίνητον

καί παράδειγμα τοΰ κυρίως

μή

πεφυκότος παρέθετο το τον ψόφον άόρατον λέγεσθαι· δλως γάρ ου πέφυκεν ó ψόφος όράσθαι.

ακίνητοι δέ ούτως είσιν καί οί έν τω ουρανψ πόλοι ώ ;

μή πεφυκότες κινεΐσθαι, αλλ' οΰτοί γε καν καθ' αυτό μή κινώνται, αλλά 20 κατά συμβεβηκός τψ έν κινουμένψ είναι, πάντη χωρισταί σωμάτων ουσίαι · φυκασι κινεΐσθαι.

λέγεται δέ

κυριώτατα δέ ακίνητοι είσιν αί

αύται γαρ ουδέ

καταχρηστικώτερον

κατά συμβεβηκός

πε-10

άκίνητον τό κινουμενον

μέν, βραδέως δέ κινουμενον, ώς έν πολλψ χρόνψ όλίγον έξανυειν διάστημα, ωστε τη αίσθήσει ή μηδέ δλως δοκεΐν κινεΐσθαι ή

βραχυτατον,

ώς οί

25 απλανείς αστέρες ακίνητοι δοκοΰσι τήν έπ' ανατολάς κίνησιν διά το κατά εκατόν έτη μίαν κινεΐσθαι μοΐραν.

λέγεται δε άκίνητον καί τό

βραδέως

α ρ χ ό μ ε ν ο ν κινεΐσθαι καί μόλις άλλο ον τοΰ βραδυνοντος έν τη κινήσει, ώς λέγομεν άοργήτους τους βραδέως καί μόγις άρχομένους ¿ργίζεσθαι. τον δέ σημαινόμενον τοΰ ακινήτου λέγει 30 καί

δυνάμενον,

μή

το

πεφυκός

κ ι ν ο υ μ ε ν ο ν δέ τ ό τ ε ,

δτε

μέν

τεταρ- is

κινεΐσθαι

π έ φ υ κ ε καί δύναται

κινεΐσθαι, καί ταύτην τήν άκινησίαν ήρεμίαν καλεί μόνην, ακριβώς αυτήν

1 τά έναντία καί τό μεταξύ Μ καί τό κάτω a F M λέγων Α

2 καί τό ατελές a C F M

3 αότης ποιότητα Μ

5 κ α ί Ο : om. a A F M

άκόλουδον ή ν — ειπείν ( 1 3 ) a F M ¿κίνητα a A C F καθ' αί)τά Μ νητα C διανύειν a F M έτος F

καί om. C

10 τό om. C

pro είναι iteravit

12 των όντως γενών F

1δ τετραχώς] schema a p p i n x i t A πόλλοι C

2 0 τψ om. F 21 ούδέ] où F M

18 ακίνητοι

post έν i n s é r a n t τ ψ a F 2 2 τό om. A : δέ τό F

κυριώταται Μ

ακί-

2 3 κινουμενον om. a F βραδΰτατον M

2G εκαστον

2 S μο'γις A C M : μο'λις (ut libri omnes ν. 2 7 ) a F

3 0 . 3 1 κινεϊαθαι καί δύναται a F

Comment. Arist. Χ Sìmplic. in Pliys.

M:

19 μή κινώνται καίΡ αότό a F : μή κινούνται

2 4 rf¡ αίοθήση μ.ηοέ δλως δοκεί Μ μίαν έτη tiansp. C 1

3 0 μή] μέν, μή A M

έν τώ a M : τώ F : τό A C

4 συμπεραίνει a

O

866

SIMPLIOII IN PHYSICORUM V 2 [Arist. p. 226b 10]

περιγράψας. απλώς,

ηρεμία γοίρ èattv ακινησία τοΰ πεφυκότος κινεΐσθαι, αλλ' οόχ 203··

αλλά

τότε

δτε πέφυκε.

αλλ' οόκ ευί)υς τεχΟέν· σιν·

ουδέ γάρ τυφλόν είναι ώ ς

5 ηρεμία

και γάρ

διό οόδε

της κινήσεως,

πέφυκεν όραν

έστερημένον

αλλά και

το

σκυλάκιον,

ήρεμεΐν άν τότε λέγοιτο κατά την δραόψεως·

στέρησις

γάρ καί ή 20

ε ί τι μή κινοΐτο ένθα μ η πέφυκε κινεΐ-

σθαι ώς έν αέρι τά πεζά, οόκ áv λέγοιτο ήρεμεΐν, δτι μηδέ πέφυκεν έκεΐ κινεΐσθαι.

άλλα καί

εί

ώς

πέφυκε

κινεΐσθαι

μή

κινείται,

τότε

λέγεται

ήρεμεΐν· τά μεν γάρ ό'ρνεα κατά πτήσιν ήρεμεϊ, τά δε πεζά κατά βάδισιν καί Ερψιν, τά δέ ένυδρα κατά νή£ιν·

ου μέντοι τά πεζά λέγοιτο áv κατά

10 πτήσιν ήρεμεΐν ουδέ τά άλλα παρηλλαγμένως, έπεί μηδέ την αρχήν ουτω πέφυκε κινεΐσθαι.

ζητεΐν δε χ ρ ή τά μ ή κινούμενα, δτε μ ή πέφυκε κινεί- 25

σθαι· ώς τό νεογενές σκυλάκιον ουχ ό ρ ά · τότε υπό ποίον είδος άναχθήσεται τοΰ ακινήτου; ουτε γάρ υπό τά δλως ανεπίδεκτα κινήσεως ουτε υπό τά έναργώς κινούμενα ουτε υπό τά πεφυκότα τότε κινεΐσ&αι και μ ή κινούμενα, 15 αλλ' ή υπό τά βραδέως αρχόμενα ή

ά'λλο τι τοΰ ακινήτου εΤδός έστιν, 8

ποτέ μέν πέφυκε μ ή κινεΐσθαι μόνως, κινεΐσθαι.

νητόν φησιν

αρμόζει,

ήρεμία τη

κινήσει

20 τίον

λέγει

ωστε

ποτέ δέ πέφυκε κινεΐσ&αι καί

μή

έπΐ δέ τούτων των μ ή π ω πεφυκότων ó 'Αλέξανδρος ου τό άκί-

καί

αλλά το μ ή κινουμενον.

καταφα'σει

στέρησις

τό

δέ έ ν α ν τ ί ο ν

γάρ

ή so

κοινότερον ε φ η τ α ι , διότι ποτέ και τήν στέρησιν έναν-

áv

είη

δηλοΰσΟαι τοΰ

τά έναντία καί τήν στέρησιν·

ώς

το

δεκτικοΰ·

γυμνόν.

διό

καί

έπήνεγκεν

καί γάρ υπαλλάσσει πολλάκις

τοιγαροΰν καί έπί των όμολογουμένων έναν-

τίων τό χείρον αυτών στέρησιν λέγει τοΰ βελτίονος ώ ς το μέλαν τοΰ λευκού καί το ψυχρών τοΰ θερμοΰ. 25 έναντία κ α λ ε ΐ ,

δταν

μή

νΰν τήν ήρεμίαν έναντίαν λέγει αντί τοΰ άντικείμενον. έστιν, ή

καί

πάλιν τά κατά στέρησιν αντικείμενα

άκριβολογήται περί τά ειδη της τη

κινήσει·

αλλά διά τ ί ή μέν ήρεμία

δέ κίνησις οόκέτι στέρησις της ηρεμίας ;

φύσις κινήσεως

έστιν αίτια ένεργείας

30 καί ένεργειών άπουσίαι.

οΰσης,

αντιθέσεως,

ε? μ ή άρα έ ν α ν τ ί ο ν

στέρησις της κινήσεώς ή

αί

ώς 85

εΤπεν

δτι προηγουμένως ή

δέ στερήσεις Ιξεών είσι

και ή ήρεμία ουκ εστι στάσις ένεργεία·

γάρ καί ή στάσις καί εΐδος τ η κινήσει σύσπηχον,

ένέργεια

ή δέ ήρεμία οόκ εστίν

1 περιγριΑ... ήρεμία Μ (post περιγρίλ lac. m litt.) in mrg. δρος ήρεμίας Α 2 άλλ' δτε a F 3 ôv post λέγοιτο a F 3. 4 δρασιν . . δέ M (om. où in lac. II litt.) 4 είναι] έστιν aFM * a l μή Μ

ή om. F M

7 κινήται Α

5 κινείται aFM

8 γάρ om. a F

schematis βάδισιν etc. illustrât in summo mrg. A 9. 10 κα|πτήσιν ex κα|ταήσιν C inser. εί M δλως έναργώς F

post πεφυκίίτα add. όλως, sed del. F

βραδέων a (C?)

17

rest. F 1 om. M

μήπω] μή aF : μήποτε M

29 «ρύσεως C

ε Κει C

11 post χρή

14 έναργώς scripsi: άργώς a A C M : κινεϊσ&αι τότε a 18 αρμόζει a F M

27 της κινήσεως ατέρησις a F ένεργεία om. C F M

15 άπο M μή om., sed

20 καί (post διό)

24 τοΰ θερμοΰ τό ψυχρόν aFM

30 απουσία F

ενθα

οόκέτι δέ a

έπειδή a F

18. 19 ή et τή om. et Physica et Metaphysica Arist. 22 καί (ante τήν) om. F

25 άκριβολογείται C aM

9 £ρψις Μ

10 παρηλαγμένως C

12 6ρδι A : ¿pò C : όρών a F M

ένθα μή] Ινθεν F :

κατά (prius) A C M : κατά τήν a F

τά om. M

28 ούκέτι] οόκ εστι 31 της κινήσεως C

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2 . 3 [Arist. p. 226b 10. 16. 18]

où γάρ τοιαύτη στέρησίς έστιν ή 203 Γ

ένέργεια, αλλ' απουσία μόνον κινήσεως, η ρ ε μ ί α , οία ή τ υ φ λ ό τ η ς · γειών, ουδέ

έκείναι

867

γαρ ουκ άπουσίαι μόνον είσί τ ω ν ένερ- 41

αλλά καί τ ω ν εςεων και τ ω ν ουσιών παρά φυσιν δια&έσεις. άνακάμπτουσιν

ως

ή ηρεμία

στέρησις

οδσα του

δεκτικού τ η ς

διό κι-

5 νήσεως.

ρ. 226 l'I 6

Tí

μέν

οδν

έστι

κίνησις

ίως

του

φανερόν

έκ

των

είρημένων. Συμπεραίνεται λοιπόν το δλον πρόβλημα το διακρϊναν την κίνησιν των 45 άλλων μεταβολών καί τ ά ς κατηγορίας έν αις εστίν ή κίνησις άφορισάμενον 10 και την ήρεμίαν π ώ ς ε χ ε ι προς την κίνησιν υπόδειξαν,

τί μεν οδν έστιν

ή κ ί ν η σ ι ς είρηκε μεταβολήν αδτήν ε ί - ώ ν έκ του εναντίου εϊς το έναντίον υπομένοντος τοΰ υποκειμένου καί μεταβάλλοντος· τ ί δε η ρ ε μ ί α , δτι f στερήσεως ακινησία τοΰ πεφυκότος κ ι ν ε ΐ σ θ α ι , οτε π έ φ υ κ ε και ου πέφυκε καί ως πέφυκε·

π ό σ α ι δέ αί μ ε τ α β ο λ α ί , δτι πάσαι αί έκ τοΰ δυνάμει είς

15 το ένεργεία πρόοδοι μένοντος ετι τοΰ δυνάμει· και δτι τούτων κινήσεις μέν w αί ές έναντίου εις έναντίον, γενέσεις καί φθοραί.

ω ς εί'ρηται,

αί δε άλλαι αί κατά άντίφασιν

τό γάρ έν ταΐς τρισί κατηγορίαις είναι τήν κίνησιν,

τ ω π ο ι ω , τ φ π ο σ ψ , Ttô που, ή δ η πρότερον συνεπεράνατο, δτε έ'λεγεν " δτι μεν ουν αύται τρεις μόναι κινήσεις είσίν, έκ τούτων δ ή λ ο ν " .

20 p. 226 b 18

Μ ε τ ά δέ τ α ύ τ α λ έ γ ω μ ε ν

τοις ποίοις

§καστον

τ ί έ σ τ ι τ ό α μ α ε ως του κ α ί 203*

τούτων,

υπάρχειν

πέφυκεν.

Τ ω ν π ρ ώ τ ω ν πέντε βιβλίων τ η ς Φυσικής ακροάσεως σκοπον έχόντων περί τών φυσικών α ρ χ ώ ν καί τών κοινή πάσι τοις φυσικοΐς πράγμασι πα- & ρακολουίίουντων διδάίαι το π έ μ π τ ο ν τοΰτο βιβλίον τον περί τ η ς μεταβολής •25 λόγον έτελεώσατο· έν μέν γάρ τ ψ τρίτω τό κοινον τ έ ω ς π ά σ η ς μεταβολής άποδέδωκε κίνησιν όνομάσας α υ τ ή ν ,

ένταΰί>α δέ αναλαβών τόν λόγον το

γένος τ η ς μεταβολής είς τά οίκεΐα διελών είδη εν τούτων τήν κίνησιν ουσαν έν

απέδειξε, τίσι

γένεσι

καί τίνι τών

άλλων

μεταβολών διαφέρει παραδέδωκε

τ ώ ν όντων τήν υπόστασιν έ'λαχε.

τό δε έντεΰί)εν

καί διδά-

1 τοιαύτη C M : τοιαύτης a A F 2 οΓον a F 6 τίς F έστιν ή F 8 Συμπεραίνεται δέ Μ 10 απόδειξαν F 11 έστιν ή a F ειπών αυτήν Μ 13 στερήσεως ακινησία ACM : στερήσις aF. conicio στέρησις τοΰ δεκτικού της κινήσεως η 8τε ex οτι Α ' 13. 14 ού πεφΰκει AC inter ου πεφύκει et καί ώς πέφυκε add. καί ώς πεφύκει Α 14 δέ αί] τέ αί ex τέ ê μεταβολαί καί C αί (post πάσαι) oui. C 15 ετι Α : εστι C : έτι post δυνα'μει a F M 17 τήν oin. a F 18 πρώτον a F ελεγεν] p. 226 b 8 19 μόνον F 20 ΤΜΗΜΑ Δ Ε Π ΐ ' , Ι Ό Ν superscr. a λέγομεν aM 20. 21 καί τοις ποίοις om. F 21 υπάρχον C 22 πέντε πρώτων aF 23 φυσικώς a πάσι της φυσικής πραγματείας Μ 24 δειδα'ξαι Μ της oui. a F M 25 έτελειώσατο a F τέως οία. a F : post πα'σης M 26 άπέδωκε aF 29 του οντος a F M καί τήν Μ εί?.ηχε a F M

5*

868

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Allst., p. 226b 18. 21]

σκει περί τίνων των καί αυτών κοινώς παρακολουθούντων τοΐς φυσικοί? 203' πράγαασι τοις έν τ ό π ω την ύπόστασιν έ'χουσιν.

και μοι δοκεΐ τά μεν περί n

των μεταβολών έν τούτοις είρημένα τοις έν τ ω τρίτω βιβλίψ περί κινήσεως ρη&εΐσι το πλήρες άποδιδόναι, τα δέ εντεύθεν ρηί)ησόμενα τοις περί τόπου 5 λόγοις άκολουθεΐν, ους έν αρχ^ τοΰ τετάρτου βιβλίου συνεπερα'νατο.

εχει

δε τινα χρείαν ταύτα,

τά μεν πρδς τά έφεςής έν τοις τρισι βιβλίοις περί

κινήσεως

τά

ρη&ησόμενα,

δέ πρός το δεΐςαι δτι

μή

γίνεται

συνεχές

τι

έ£ άμερών· διό καί αρχόμενος τοΰ 2κτου βιβλίου έπί τούτοις ώς δεδειγμέ- 15 νοις ποιείται τόν λόγον είπών 10 έφεξής."

δτι δε ώς τ ω

" έπεί δέ έστι

φυσικω

χρησίμων

συνεχές καί άπτόμενον

καί

όντων μνήμην αυτών ποιείται

νυν, δήλον ευ&υς από τοΰ α μ α · έν μεν γάρ ταΐς Κατηγορίαις, δπου περί τών σημαντικών φωνών ήν ó λόγος, ώς πλεοναχώς λεγόμενον τά όίμα διελών είς τά σημαινόμενα τά αιρεΤν ά λ λ η λ α , 15 έκ τοΰ

αυτοΰ

καί

μεν

μηδέτερον

γένους

τω

χρόνω είπεν ά μ α ,

αίτιον είναι

άντιδιτβρήσθαι.

τά δε τ ψ

συναν-

Οατέρψ τοΰ είναι, τά δέ τ ω

ένταΰδα

δέ

τούτων

μέν

ουδενός 20

μνημονεύει, τίνα δέ λέγεται κατά τόπον αμα είναι, νυν έκτίθεται· τοΐς γάρ φυσικοΐς

σώμασι

τό

αμα

κατά τόπον

και έν π ο ί ο ι ς Ι κ α σ τ ο ν τ ο ύ τ ω ν έστιν εκαστον δηλωθήσεται.

μάλιστα υπάρχει,

υπάρχειν

ζητεΐν δέ

πέφυκεν,

άζιοΐ

δπερ διά τοΰ τ ί

δείςει δέ καί αυτός, δτι τό μέν αμα καί τό

20 χωρίς καί τό απτεσθαι καί τό έχόμενον καί το συνεχές καί τό μεταξύ έν τοις θέσιν εχουσι

θεωρείται,

τό δέ έφεξής καί έν τοΐς ουκ εχουσι ί)έσιν

ώσπερ έν αριθμοΐς.

ρ. 226 b 21

25

"Αμα πρώτφ.

"Αμα

μέν

ουν

λέγω

χωρίς

δέ

είναι λέγει κατά τις ουν

είναι δσα

ταΰτα

έν

τόπον ταΰτα,

ó εις τόπος καί

κατά

τόπον

εως

τοΰ

τóπω

έστί

τω

διακριτέον.

"είς

μέν

έτέρψ. δσα

έν

τις ó π ρ ώ τ ο ς ,

évi

ουν έστιν, ώ ς φησιν 'Αλέξανδρος, ó μ η διηρημένος, άλλά συνεχής, τ ψ καί αυτά τά αμα λεγόμενα έν τ ό π ψ συνεχή χοΰς

μέρη.

ού γάρ δτι έν ένί τ ω

αλλήλοις είναι

αυτοί

30 σώματα ή πλείω, τά αμα λεγόμενα είναι,

1 τών om. F

αότών om. Μ

κατ'

ώς τά

άριΟμόν

έστι

τοΰ

συνε-

τόπω

δύο

ώς δι' α λ λ ή λ ω ν χ ω ρ ε ΐ ν (τοΰτο

κοινώς (οι in ras.) C

5 ακολουθεί F

7. 8 προς τό μή συνεχές τι γίνεσθαι έξ άμερών δεϊξαι a F 8 έκτου] έκτός Μ 9 ειπών] Ζ. 1 ρ. 231 »21 έπεί libri ut Arist. cod. I : εί Arist. vulg. et Siinpl. lemma f. 2 1 6 ^ 3 9 και alteram om. C 11 Κατηγορίαις] c. 13. 14b 24 12 ήν om. M 13 δέ τ ψ ] δε τοΰ F : δέ έν τ ώ C 14 αίτιον post alterara είναι a F θατέρωι (ut Arist.) A C M : θάτερον F : θατέρου a 8ε τοΰ F 15 έκ ταυτοΰ C 16 νΰν έκτίθεται Α : συνεκτίθεται C : νΰν λέγει a F M 19 καί (ante αυτός) om. Μ 2 3 λέγω ( u t Arist. E) A C F M : λέγεται ex Arist. vulg. a ταΰτα είναι ex Arist. a in mrg. περί τών αμα καί χωρίς Α 25 ταΰτα κατά τόπον a F 25. 26 τό πρώτον F M 26 6 είς supra add. C καί τί Μ πρώτος ex πρώτως ras. Α 27 φησίν & F 28 αότός Μ τά (post αυτά) om. a F αμα συνεχή C : συνεχεΐ Μ 29 οϋ γάρ] seil, συνεχή έστι τψ] τό τψ Μ 3 0 τά a A ' C : τό A 2 F λεγόμενα A ] C M : λέγομεν a A ° F

SIMPLICII IN P H Y S 1 C 0 R U M V 3

869

[ A m t . p. 2 2 6 ^ 2 1 ]

γαρ αδύνατον αποδεδειχτεί έν τιϊ> προ τούτου β ι β λ ί ψ ) , άλλ' δτι δσα μ ή διηρηται τόπον, τα

μ η δ έ υπό

οικείας

έπιφανείας

περιέχεται.,

ταύτα

ούδέ

ίδιον

εν γάρ έστι καί συνεχές και το του περιέχοντος πέρας το

ούτως

ηνωμένα

αλλήλοις."

5 πον τον σ υ ν ε χ ή ακούει

καί

οΰτω

τα α μ α

μέν ου ν ô 'Αλέξανδρος έν

τόπφ

συνεχή

μάλλον ήπερ τά σ υ ν ε χ ή , ώ ς μα&ησόμε&α.

περιέχον

τον

Ινα τό-

νομίζει είναι,

τοι τά αμα μάλλον διέστηκεν αλλήλων ήπερ τά άπτόμενα, καί τά

203ν

εχει 31

καί-

άπτόμενα

π ώ ς οδν τά αμα σ υ ν ε χ ή ;

άλλ' 35

εν α τόπον ρητέον των αμα κατά τόπον λεγομένων, τον π ρ ο σ ε χ ώ ς δ ι η ρ η μ έ ν α αυτά περιέχοντα την πάλιν, εί έν πόλει καί τον περίβολον, εί έν π ε ρ ι β ό λ ψ . 10 το δέ π ρ ώ τ φ

πρόσκειται μηνυτικόν του π ρ ο σ ε χ ώ ς οικείου τόπου των αμα

λεγομένων έν τ ό π φ · ταύτα γαρ έστι τά κ υ ρ ί ω ς αμα κατά τόπον, έπεί κοινότερον α μ α λέγονται έν τ ό π φ είναι καί τά έν τ η α ύ τ η οίκία οντά καί τά έν τ«) α υ τ ω θ ε ά τ ρ φ καί τά έν τ η α ύ τ η πόλει και τά έν τ ω κ ό σ μ ψ . ου'τε εΓς κυρίως 15 οικείος

πολλά

τόπος ó τόπφ·

ó

τών

αμα

και ά'λλα έν έαυτψ

προσεχώς ουτω

ούτως

γαρ

περιέχων έδίδαςεν

λεγομένων

εχων,

τοΰτο,

αλλ'

τόπος ου'τε

καί 40

ó π ρ ώ τ ω ς καί κυρίως έστί

ο λέγεται

αυτός έν τ ψ

άλλ'

προσεχής

"έν

έαυτω"

είναι

προ τούτου β ι β λ ί ψ .

ώς

καί έπί

έν τών

π α χ υ λ ώ ς δέ αμα λεγομένων είναι έν τ ό π ψ , ώ ς έν οικία ή έν πόλει διά το ώ ς ίνα

καί π ρ ο σ ε χ ή τόπον λαμβάνεσδαι

τήν οίκίαν ή την

πόλιν,

2 0 κυρίως, διά τούτο καί αύτά αμα λέγονται κοινότερον· το γαρ αμα γόν

έ'χον εννοιαν

καί

τά

α κ ρ ι β ώ ς μέν δταν και

κεχωρισμένα

αυτό

ακριβώς

συνάγει

λέγηται

ή

τον

ακριβώς

ή

καν

μή

συναγω-

παχύτερον, 45

καί π ρ ο σ ε χ ή τόπον

iva

α κ ρ ι β ώ ς σημαίνον, παχύτερον δέ δταν έν διαφόροις μέν υφ'

ενός δέ τίνος

π ε ρ ι ε χ ο μ έ ν ο ι ς , έν ω λέγονται αμα είναι οίον οικία ή πόλει· κυριώτερον δε 25 αμα λέγεται τά έν ελάασονι α ύ τ η πόλει κυριώτερον

τω

αμα

αύτψ-

λέγεται

ματι καί του οικήματος τά έν μ έ ρ ε ι , τψ

αύτψ τ ψ

ταςύ,

xäv

1 πρoff C

τά γάρ έν τ η α ύ τ η οικία, τών έν τ η καί τ ή ς οικίας τά έν τ ω

καί

τά

έν

αύτω

τω πρώτφ

οίκήατόμο)

μ ή καί ά'λλα σ ώ μ α τ α στερεά περιέχοντι, καν αήρ τις ή

μ ή συνεχή ή

μ η δ έ άπτόμενα, ταύτα κυρίως αμα.

βιβλίου F , cf. Δ G. 2 1 3 b 2 0

ο lac. 2 litt.)

απλώς

3 έστι γάρ a F M

2 διείρηται Μ

τοις

με- 50

κεκρα-

έπιφο . . είας Μ (post

5 έν τόπι.» om., sed rest. Α 1 : καί έν το'πφ Μ ον

8 τον αμα Μ , coir, in marg. βολήν εί έν περιβόλυι Μ 2 8 . 3 0 . ρ. 8 6 9 , 1 2 . 18) a F ;

κοιτά om. Η 10 προσε/οϋς Μ

at cf. v. 8

λεγόμενων sic M

ταύτα —είναι (12) om. F

αμα λεγομένων ουτω a F : οίίτω λεγομένων (om. αμα) Μ πρώτος C F M

16

p. Vili et 5 4 8 , 3 7 )

17 μεν γαρ F

λώ; in mrg. iter. Α 1 :

παντελώς F :

corr. Μ 2 αότό Μ

είναι om. a F

2 4 περιεχόμενον Μ

28 η om. F

0άυτώ C:

14 εις oui. M

15 άλλ' δ A C M : αλλά a F

αϋτώ emendato!' Ainbros. (cf. vol. IX

αυτός έδίδαξεν a F .

cf. Δ 2. 2 1 0 » 5

18 παχυ-

παχυ . ώς Μ ' (λ om. in - lac. ι litt.); παχυδώς in mg. έν τη οικία (οίκεία a) καί πόλει a F

21 χωρισμένα F

22 αύτά F

διά τό] διό

ante λέγηται add. άμα a F M

οίον έν (έν οίον F ) οικία και πο'λει a F : οΓον οίκίαν ή πο'λιν Μ

25 άμα a C F M : άεί Α οικήματος a F M

έαυτω a A F :

9 την -ερι-

11 post έν τόπφ add. είναι (ut ρ. 8 6 8 ,

λέγονται C

τά] τό F

2 6 πόλυ C 1

27 τά έν μέρει F M : τά έν μέρη a C : έν μέρει Α 29 ταΰτα om. M

27 του αύτοϋ τιΰ om. F M

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 2. 3 [Arist. p. 2 2 6 b 2 1 . 23]

870

μένοις δε τούτο μάλιστα φησιν υπάρχειν ó Είίδημος, ουδέ τούτοις δέ κυ- 203 ν ριώτατα* δύο γάρ είναι δώματα ουχ οιόν τε άμα έν ένί και ατόμω τόπον άλλά κατά μεν τον λόγον το ακριβές φησι ζητητέον, κατά δέ τάς χρείας και το ί/ανόν και το σύνεγγυς δή τούτου παν άμα λεκτέον. ó Λέγεται δε καί έν χρόνφ αμα τά έν τψ αότψ άτόμφ χρόνω, 8ς δηλονότι καί εις και προσεχής έστι. το δέ χωρίς από του αμα δήλόν έστι· τά γάρ έν διεστώσιν άλλή|λων τόποις καί χρόνοις οντά ταΰτα χωρίς άλλη- 204Γ λων έστί καί κατά τόπον καί κατά χρόνον. ρ. 226»23

" Α π τ ε σ θ α ι δέ ών τά ά κ ρ α α μ α .

10

Ζητεί μεν έν τούτοις καλώς ó 'Αλέξανδρος, έπειδή διχώς τά άκρα λέγεται, τά μέν ώς μέρη των ών έστιν άκρα, τά δέ ώς πέρατα, ποια άκρα των άπτομένων αμα είναι φησι. τά δέ έφεςης ουκ οίδα δπως έπάγει· " εί 5 μέν γάρ τά ώς μέρη φησίν, ουκ εστι ταΰτα άμα· ήν γάρ άμα τά έν ένί τόπιο π ρ ώ τ ψ , άπερ συνεχή έστι. τά δέ των διηρημένων καί άπτομένων 15 σωμάτων μέρη ουκ έν évi πρώτω τόπω έστίν (ουτε γάρ συνεχή έστιν άλλήλοις οΰτε κατά πάντα τά οικεία μόρια έφαρμόζει άλλήλοις), αλλ' έ'στι καί αυτά άπτόμενα αλλήλων, ή άκρα μέν, φησι, λέγει τάς έπιφανείας και τά πέρατα των σωμάτων, καθ' ά άπτεται αλλήλων, άμα δέ ταΰτα λέγει καί έν τ(5 αύτψ τόπφ κατά συμβεβηκός. ώς γάρ ή έπιφάνεια ή του έτέ- to 20 ρου των άπτομένων σωμάτων κατά συμβεβηκός έν τόπιο τψ το σώμα ου έστι πέρας έν τόπφ είναι, ουτω καί α? αμφοτέρων έπιφάνειαι των σωμάτων, καθ' ας άπτονται αλλήλων, έν τόπφ κατά συμβεβηκός, καί έν ψ ή ετέρα τέως ήν, έν τούτψ άμφότεραι γίνονται· έφαρμόζουσι γάρ άλλήλαις έν τη των σωμάτων άφί]. δύναται δέ, φησι, το ά μ α νυν άντί του έφαρμόζειν 25 λέγειν· τά γάρ έφαρμόζοντα άλλήλοις καί άμα· άπτεται ουν ταΰτα αλλήλων, ών τά πέρατα έφαρμόζει άλλήλοις καί ούτως έστίν άμα· το γάρ 15 πρότερον είρημένον άμα ουχ απλώς, αλλ' ώς προσέ&ηκε 'κατά τόπον', καί είη άν, φησίν, άλλο τοΰτο σημαινόμενον τοΰ άμα." έν δή τούτοις ó 'Αλέξανδρος την τοΰ άμα έξήγησιν έαυτοΰ φυλάττων, καθ' ήν ελεγε τά άμα 1 φησι μάλιστα τούτο a F M γάρ F το A F M

ίίπάρχει Μ

2 είναι post οΓιίν τε a F 7 άλλήλοις F

Εϋδημος] fr. 57 ρ. 81,9 Sp.

4 καί (prius) om. C χρόνοις χαί τόποις a F

κατά ypóvov και κατά τόπον a F

12 είναι άμα (άμα ex μέρη corr. F 1 ) a F

πώς a F

14 π ρ ώ τ ψ τ ό π φ a F M

τά C

λέγεται C

23 άμφότεραι γίνονται Α : 24

τίον Μ μένον Μ το αμα Μ

26 τών τά

λέγειν a C F

ή A M : superscr. C 1 : om. a F καί A M : ό'τι a C F

αμφότερα γίνεται a F M

το άμα A C M :

άλλήλοις Μ

τα αμα a

πέρατα άλλήλοις έφαρμόζει Μ

27 άλλ' ώς] άλλά Μ

17 r¡

18 a n t e τών add.

22 έν τόπω om. Μ

άμφότεραι γίνεται C :

δύναται — λέγειν (25) om. F

11 ά'χρα A CM :

δπως A C M (cf. p. 8 4 7 , 1 0 ) :

16 οΰτε κατά—άλλήλοις Om. M λέγει Α :

19 γάρ έπιφάνεια Μ

21 αί om. F M , post αμφοτέρων add. a

δέ] 5 τά a C :

8 χαί (post έστί) om. Μ

in mrg. περί τών άπτομένων Α

άρα a F

άχρα — άπτεται αλλήλων (18) om. Μ

δή] δέ Μ

28 τοΰτο άλλο a F

άντί] έναν-

26. 27

το γάρ προειρί)-

29 έαυτώ F M

871

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 3 [Arist. p. 226 b 2 3 ]

συνεχή είναι

απορεί δικαίως,

πώς

των

άπτομένων

άμα

τά πέρατα 204 Γ

εσται, και αναγκάζεται άλλο του άμα σημαινόμενον είσάγειν, τό έφαρμόζον. έστι δέ οδκ άλλο, άλλά άλλων

εκείνο μεν -/«ρ τό άμα των σωμάτων ήν

των έν ένί τόπψ τ ψ προσεχώς αυτά περιεχοντι, κάν ήν οιμαι καί άλλα τά 20 5 υπό του αυτοΰ τόπου περιεχόμενα (καί γαρ και αυτά άμα τοις πρότερον είρημένοις ήν), έν δέ τοις άπτομένοις ου τά σώματα αυτά μόνα υπό ενός τόπου

περιέχεσδαι

λέγει,

κάν

διηρημενα η ,

άλλα

καί

τάς έπιφανείας

αυτών συνήφ&αι καί έν ένί τόπψ είναι, ως πέφυκεν ή έπιφάνεια έν τόπω είναι,

προποδισμος γάρ άπο του άμα έπί την συνέχειαν καί την ενωσίν

10 έστι το άπτεσθαι.

τά γάρ υπό ενός του προσεχούς τόπου περισχεθέντα,

δταν πελασγ] άλλήλοις, ως τάς Ιπιφανείας συνάψαι καί έν ένί τόπω ποιή- 25 σαι έφαρμοζούσας άλλήλαις δια το άβαθες, τότε άπτεσθαι λέγεται αλλήλων , ωσπερ δταν αί δύο έπιφάνειαι μία γένωνται, τότε συνεχίζεται, λον δέ τούτο ούτως εχον καί έκ του τά μεν άπτόμενα

δή-

πάντως καί αμα

15 είναι, τά δέ άμα οντά μη πάντως καί άπτεσθαι.

p. 226b23

Μ ε τ α ξ ύ δέ ε ί ς ο π έ φ υ κ ε π ρ ώ τ ο ν

ά φ ι κ ν ε ΐ σ θ α ι εως του 80

μ έ τ ρ ο ν δ έ τό π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν .

85

Περί του έν κινήσει μεταξύ λέγει, ότι τοΰτό έστι μεταξύ, ο μέσον έστι του τε έξ ου μεταβάλλει τό μεταβάλλον καί του εις 8 εσχατον μετα20 βάλλει,

διό

άφικνεΐσθαι

καί

έκ

τούτου

έσήμανεν

τό μ ε τ α β ά λ λ ο ν

αότο

έκ

του

πρώτον

είς αυτό

ήπερ είς έκεΐνο ε ί ς 8 ε σ χ α τ ο ν

β ά λ λ ε ι κατά φ ύ σ ι ν σ υ ν ε χ ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ο ν .

μετα-

καί δτι μεν τό μεταξύ παρ'

έκάτερα εαυτού έχει τό τε έξ ου καί το εις δ, δήλον καί έκ του ονόματος, τούτο γάρ έστι το δι' έαυτοΰ μετάξον τό κινούμενον άπο ί)ατερου έπί θά- 40 25 τερον.

διό καί έν έ λ α χ ί σ τ ο ι ς τ ρ ι σ ί ν έ σ τ ι ν άδυνατον γάρ μ ή έκατέρω-

θεν δντος τινός είναι τό μεταξύ,

έν έ λ α χ ί σ τ ο ι ς

δέ τ ρ ι σ ί ν είπε, διότι

δύναται καί πλείω είναι τά μεταξύ τίνων λαμβανόμενα,

τά μέντοι άκρα

δύο έστι, τό τε έξ ου καί τό είς δ , άπερ έστίν έναντία έμμεσα· έξ έναντίου γάρ καί είς έναντίον ή κατά φύσιν γίνεται κίνησις.

εί γάρ τό έ'σχα-

30 τον της μεταβολής, είς 8 ή μεταβολή τελευτόί, έναντίον έστι, τό δέ έναντίον έναντίψ έναντίον έστι, καί το πρώτον έξ ου ή μεταβολή έναντίον.

1 άπορεί δικαίως post τούτοις (ρ. 870,2S) collocant a F M A C : έστί a F M ή F 12. 13

6 ψ om. M άλλήλοις F

7 περιέχεται C 13 γίνωνται A

2 τό ex του F

τό 4ό

3

ψ

9 άπο om. a F 11 πέλας 14 καί (ante έκ) om. F

16 πέφυκε πρώτον ut Arist. Phys. A C : πρώτον πέφυκεν a : πέφυκε πρώτως F M : πέφυκε πρότερον Arist. ìletaph. cf. Hoiiitzii Stud. Arist. I 216 in mrg. περί του μεταξύ é A 18 Περί ora. Μ λέγειν M 21 εϊπερ F 23 αύτοϋ F καί (ante έκ) oui. M 24 τό μετάξον δι' έαυτοΰ a F 25 τρισσόν F 26 έν έλαχίστοις δ' έστί τό μεταξύ τρισίν Arist.

διότι] οτι a F

27 πλείονα C

oui. Μ 28 δύο om. a F τά έξ ου, καί τά a F έμμεσα a A F M cf. p. 8 7 2 , 1 5 : άμεσα C 29 καί om. F 30. 31 έναντίον έναντία έναντίον M 31 καί om. F

τά (ante μετάξι»)

έναντία] έν αύτοίς Μ γίνεται itérât C

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Arist. p. 226 b 23]

872

δέ μεταξύ τ ω ν εναντίων κατά τόπον μεν φυσικώς, δ μέσος τοΰ ά ν ω τε 204·· και κ ά τ ω , κατά ποιότητα δέ το κ α θ '

εκάστην

έναντίωσιν

των

έμμεσων

έναντιώσεων μέσον, κατά δε το ποσόν το μέσον τοΰ τελείου μεγέθους καί τοΰ ατελούς, έξ ών και εις δ μεταβάλλει το αόξόμενον και μειοόμενον ετι ó σωζόμενον·

ώρισται

γάρ τ ά

κατά φόσιν έκάστψ μεγέ&η.

μέσα τινών λεγόμενα ου κυρίως έστί μεταξύ, άλλά α π ό όμοιότητος λέγεται,

το δέ κ α τ ά

κόν έστι τοΰ δεΐν το μεταξύ, έστι μεταξύ,

φύσιν

καθ'

τ ά δέ

άλλως

προς

ταύτα

της

σ υ ν ε χ ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ο ν δηλωτι- 60

δ ή κίνησις,

ομοειδές είναι τοις ών

τότε γάρ συνεχώς κινείται μηδέν διαλείποντα ή δλίγον τοΰ

10 έ φ ' ο κινείται ή

καθ'

8 κινείται,

ταύτα

δέ

έξ

έναντίου

είς

έναντίον.

έπεί δύναται τι είς τό ά ν ω κινηθέν κατά φύσιν πάλιν από τούτου είς το κάτω κινεΐσδαι βία·

αλλ' ου διά τοΰτο

εσται το άνω μετάξι» τοΰ κ ά τ ω ,

α φ ' ου και έ φ ' ο κεκίνηται το κινούμενον. τερα, οίίτε συνεχώς,

ουτε γάρ κατά φύσιν άμφό-|

δήλον δέ δτι τ ώ ν έναντίων τ ά μεν

έστιν άμεσα, 204 ν

15 τά δέ εμμεσα, και δτι έν τοις έμμέσοις έναντίοις έστί τό μεταξύ. Ε έπων δέ τοΰτο είναι μεταξύ, είς δ το σ υ ν ε χ ώ ς κατά φύσιν κινούμενον πέφυκε π ρ ώ τ ο ν μεταβάλλειν ήπερ ε ί ς ο ε σ χ α τ ο ν , και τί τ ο ότι τ ό έ ν α ν τ ί ο ν ,

εσχατον,

άκολούΟοις λέγει τό συνεχές τοΰτο ποιόν έστιν.

έπειδή

γάρ μεταβολή διττόν ε χ ε ι το σ υ ν ε χ έ ς , το μεν από τοΰ χρόνου το δέ άπο δ 20 τοΰ όποκειμένου, κ α θ '

8 ή μεταβολή γίνεται, οίον τ η ς αλλοιώσεως ή τ η ς

αυξήσεως ή τ η ς φ ο ρ ά ς , καί ελάχιστον

έκάτερον συνεχές τοιοΰτόν έστιν ώ ς μηδέν ή

άπολείπειν (τό μέν ά π ο τοΰ χρόνου κατά χρόνον,

το δέ

άπο

τοΰ υποκειμένου κατά τό ύποκείμενον), λέγει δτι ου τοΰ κατά χρόνον συνεχοΰς χρεία τ ω μεταβάλλοντι προς τήν είς το μετάξι) άφιξιν προ τοΰ είς 25 τό πέρας έ λ Ο ε ΐ ν ' τοΰ πράγματος βαδίσεως,

του

πράγματος

ή π ε ρ τοΰ χρόνου' ·

γάρ

ή τοΰ χρόνου

εϊπεν αντί τοΰ

καί γάρ διαλείποντος τοΰ χρόνου τ η ς ίο

ώστε το βαδίζον άναπαυσάμενον πάλιν βαδίζειν,

έλθεΐν είς τό της βαδίσεως

μεταξύ και τοΰ υποκειμένου

ουδέν

μήκους,

κωλύει καί μ ή

διαλείποντος δέ τοΰ χρόνου, αλλά συνεχοΰς ό'ντος ενδέχεται α π ό τοΰ έναν30 τίου είς τό έναντίον εό$>υς μεταβάλλειν,

ώς ει τις τήν

υπάτην

κρούσας

2 καί τοΰ κάτω aF έμμέσων] αμέσων C 1 3 κατά ποίον δέ a 3. 4 τοΰ έντελοΰς (τέλους F) μέγεδους καί άτελοϋς τό μέσον aF 4 αόξανόμενον aF 5 γάρ τά] γάρ in ras. ιι litt, (τά om.) Μ έκαστου aF μέγεθος M 6. 7 της πρώτης ταΰτα δμοιότητος Μ 7. 8 δηλοτικόν Μ 8 τό om. F ομοειδές, έ in ras. A 9 έστι oui., sed add. A 1 διαλείπον sic C: fortasse διαλείπον ut Arist. ν. 28 ή A2: εί A 1 : είς M 10 έφ' ψ M 11 άπό] έπί A 1 , sed corr. A 3 12 άλλ' δτι δη τοΰτο Μ τό ανω Ισται aF 13 έ φ ' φ Μ κινείται aFM 13. 14 άμψοτέρας C: αμφοτεροις F : άμφοτέραις Μ 14 τών] τήν F 15 μεταξύ Α : τό μεταξύ aCFM 17 πρώτον ACM: πρώτως aF cf. supra 18 ότι a F : καί τί ACM 19 τή μεταβολή διττο'ν έστι FM 21 φθοράς Μ μηδέν ή] μή δέ F 23 oí) τοΰ aFM, superset'. A 1 : oui. C 23. 24 συνεχώς F 25 ή τοΰ χρόνου libri (cf. p. 873,11): μή τοΰ χρόνου Aristoteles (cf. Philoponus p. 792,2. 855,6). f¡ legisse aliter interpretaus videtur Themistius p. 354,4 26 τοΰ τοΰ] τοΰ aFM 28 καί τό υποκειμένου μήκους Μ 29 δέ om. C 30 μεταβάλλειν εύθύς aFM τήν] είς τήν C

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 3

εις την νήτην ευϋυς μεταβαι'νοι. προς το μεταξύ τοΰτο, μεταβολή,

873

[ A i i s t . p. 22Gb231

ουκ άρα το συνεχές του χρόνου συντελεί 204*

άλλά το του υποκείμενου,

εί μέν κατά τόπον ή

του τε τόπου αυτοΰ καί τής κατά τόπον κινήσεως,

καΐ γαρ 15

συνεχούς κατά ταΰτα της μεταβολής οϋσης αδύνατον το κινουμενον μή είς 5 πρώτον

έλΟειν το μεταξύ καί τότε εις το έ'σχατον.

και εί μή συνεχής

ούτως, αλλ' εχοι τινά μεγάλα διαλείμματα, ου πάντως είς το μετάξι) προ του

πέρατος

άφικνεΐται.

άρχαιοπρεπώς δέ

άπήγγελται

το

κ ω λ ύ ε ι δ ι α λ ε ί π ο ν τ α , καί ε υ Ο υ ς δέ μ ε τ ά τ ή ν ύ π ά τ η ν

ουΟέν

γαρ

φί>έγξασί)αι

την νεάτην. 10

Ειπών δε συνεχώς κινεΐσΟαι κατά τούτο το συνεχές το μ η δ έ ν ή το ελάχιστον δ ι α λ ε ΐ π ο ν τ ο υ π ρ ά γ μ α τ ο ς ήπερ τ ο υ χ ρ ό ν ο υ ,

δτι ου χρεία ¿o

του χρόνου, έδήλωσεν εκ τε του διαλείποντος του χρόνου μηδέν κωλυειν διά του μετάξι) τήν κίνησιν είναι καί μή διαλείποντος μηδέν κωλυειν από του εναντίου είς το εναντίον είναι τήν μετάβασιν μή διά του μεταξύ.

δεί-

15 ξας δέ εξ άμφοΐν, οτι ουχί της του χρόνου συνεχείας χρεία προς τήν διά του μεταξύ κίνησιν, έπήγαγεν άλλά

του

πράγματος

ώστε τοΰτο μηδέν ή το ελάχιστον διαλείπειν.

έν ω

κινείται,

το δέ ελάχιστον

διάλειμμα

του πράγματος ώς προς άναλογίαν της ολης κινήσεως παραβάλλοντι, εάν μέν 25 ολίγον '}[ προς αύτό το διάλειμμα, καί ó σκοπός εΓς μένει τοΰ πράγματος, 20 ώς εί' τις Άθήνηί)εν είς Πειραιά βαδίζων επιστάς προς

βραχί) δήσοι το

υπόδημα, ου διέκοψε τήν συνεχειαν· εί μέντοι μήτε είς είη σκοπός τής είς Πειραιά

άφίξεως,

χρείαν,

άλλά καί τής όδοΰ έκτραπείς οΐκονομήσοι τι τών προς

ουκέτι συνεχής αυτη ή κίνησις.

καί τα μέν μιας ούσης τής προ-

θέσεως μεταξύ συμβαίνοντα, οταν πολυχρονία γένηται, διασπά τής κινήσεως 25 τήν συνέχειαν ώς τοΰ κιΟαρίζειν, άναγκασ&ώμεν.

δταν

ραγείσης χορδής άλλην ένάπτειν 30

μή μενούσης δέ μιας τής προ&έσεως καί όλιγοχρόνιόν τι

παρεμπεσόν λύει τήν συνεχειαν, ώς si τις είς Πειραιά τε άμα καταβαίνει προτίθοιτο καί τών έν τ ή όδω τινι διαλεχθήναι. Μετά δέ τό ειπείν ποίου συνεχούς χρεία προς

το

μεταξύ,

δτι τοΰ

30 κατά το πράγμα, λέγει καί περί τοΰ εναντίου, είς ο έ'σχατον μεταβάλλει το μεταβάλλον διά τοΰ μεταξύ, τί τοΰτο εστι καί έν τίσι θεωρείται, 1 μεταβάλλει F M

4 κατά ταΰτα] καί ταύτης Μ

συνεχές F M aFM

6 εχει a F : 8 δέ om. C

i. e. emendatalo δ ι ' a : oin. F

14

vocis ή ( 1 3 )

ειη é Μ σει M γίνεται a 2 6 τι] τε F

είς τον a F 22. 23

13

14. 15

και a F M :

δείςασίΐαι δέ Μ

2 0 δήσει Μ

2 2 οίκονομήσων F : τόν F : τό a είς τον a

χρόνου F : om. a, qui δει post μετάξι) addit

ουδέν

post τοΰ inserunt καί ή AC 15

ουδέν έ;

ACM:

καί ó σκοπός, sed del.

παραβάλλοντι A ' C M : παραβάλλειν ôet aA-'F

19 μένηι A M

προς τήν χρείαν a F

2 5 τοΰ A C M : 27 λύοι F

ACM

post διάλειμμα inser. Μ

ώς προ sic Μ

μέν A ' C M : μέν γάρ aA'-'F

7 έπήγγελται F M

11 εΐπερ Μ

τό oui. Μ

17 διαλιπεϊν F

ώς προς] ώσπερ a :

5 καί εί μή] καί μή Μ

où oin. M

1 0 δέ om. Μ

lectionem

κωλύει καί άπό a F 18

οι εχει M

καί

24

21 είη A C : ¿ a F :

οίκονομίσοι, sed coir. Α 1 : οικονομή-

ό'τε a F τής χορδής a 2 8 προστί9οιτο F

πολύχρονων F άνάπτειν Μ 2 9 χρεία A C M ;

874

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M

Y 3 [Arist. p. 2 2 6 b 23. 3 4 ]

λέγει δτι κ α τ ά τ ό π ο ν έναντίον έστί τ ο κ α τ ' ε υ θ ε ί α ν π λ ε ί σ τ ο ν α π έ - 204» χον

τό μέν γάρ πλείστον

ευθείαν

προσκείμενων

άπέχειν ανάγκη τοις έναντίοις.

ώρισμένον

«ορισμένη γάρ έστιν ή ευθεία,

καί

μεμετρημένον

το δε κ α τ ' 3β

ποιεί το

πλείστον*

μετρείται δε πάντα τ φ ώρισμένψ.

έπειδή

5 γάρ ή ευθεία έλαχίστη έστί των τά αυτά πέρατα έχουσών γραμμών, ή δέ έλαχίστη ώρισται (τούτο γάρ αύτψ σημαίνει το π ε π έ ρ α ν τ α ι ) , σμένη μεμέτρηται, καί τ ό κ α τ ' καί

ή δέ ώρι-

ε υ θ ε ί α ν π λ ε ί σ τ ο ν μεμετρημένον äv ε Γη

ώρισμένον, ώστε καί (το) π λ ε ί σ τ ο ν κυρίως λέγεσθαι.

ή γάρ έπί τά ίο

αυτά πέρατα της ευθείας περιφερής αόριστος εστι και άλλοτε άλλου μέ10 τρου, ή

μέν μάλλον κυρτουμένη, ή δέ ή τ τ ο ν

νοιτο ή των περάτων διάστασις, δυνατόν της

ώστε ει τη περιφερεΐ κρίμείζονος περιφερείας τά πέ-

ρατα κυρτοτέρας ούσης έγγυτέρω εΐναι ήπερ τά της έλλάττονος καί εσται έγγυτέρω τά μείζονι γραμμή διεστώτα. ρατα ευθεία 15 αόριστοι,

και δλως ή μέν έπί τά αυτά πέ-

μία καί δια τοΰτο ώρισμένη.

αί δέ περιφέρειαι πολλαί καί 45

και εοικε τά έναντία πρώτον έν τ ω τόπψ φανήναι καί άπο τού-

του και εις τά άλλα μετήχθαι· διό καί ή υπογραφή των έναντίων τά πλείστον απέχοντα άποδίδωσι.

τά ουν κεχωρισμένα πλείστον απ' άλλήλων κατά

τόπον οία τά κατά τόπον έναντία έστίν, εί μέλλοι το πλείστον ό'ντως ώρισμένον διεστάναι· καί γάρ τό πλείστον ώρισται καί το έλάχιστον κατ'

ευ-

20 θεΐαν εχειν χρή τήν διάστασιν.

p. 226b34

Εφεξής

δέ

ου μ ε τ ά ταΰτα

τήν

αρχήν

ό'ντος

εως

του

ά λ λ α 50

έκείνοις.

Το έφεξής τινί έφεξής έστιν, 8 αρχής εχει προς αυτό λόγον· το γάρ μετά τήν αρχήν ομογενές 3ν τή αρχή, μάλλον δέ ομοειδές, έφεξής έστι τ η 25 αρχή, όταν μηδέν ομογενές ή ομοειδές μεταξύ ή αυτοϋ τε | καί της dp- 205 Γ χής, οίον οικία οικία εφεξής ή δευτέρα τη πρώτη, δταν μή η αότών άλλη μεταξύ οικία·

καί ή αρχή δέ του έ φ ε ξ ή ; ό'ντος, καί το εφεξής αυτό πολλα-

χ ώ ς λέγεται· ή γάρ θ έ σ ε ι ή τάξει ή ε "δ ε ι ή πάθει ή χρόνφ ή γενέσει ή αριθμώ ή ά λ λ ψ τ ι ν ί τοιούτψ· θέσει μέν δσα που έστιν, οίον εί γραμμάς

1. 2

πλείστον άπέχον cf. ν. 7 :

corr. G

2 άπέχον F

άπέχον πλείστον Arist.

μεμερησμένον (ut vid.) ποιεί ποιεί, sed corr. C 1 6 ώρισται, ω in ras. Α 1 9 περιφέρεια C

12

άπεχόμενον ut vid., sed ras.

3 προσκείμενον C cf. f. 2 0 6 ν 3 1 : προκείμενον αί>τοδ a

4 μετρεΐ ôè C 1

τ ω πεπέρανται M

ήπερ] r¡ παρά Η

aAFM

τά ώρισμένα M 8 τό addidi

13. 14 έπί τ ώ αότώ πέρατι C

14 ευθείς

δέ M sic πρότερον F τό om. a

15 άδιόριστοι Α

χαΐ εοικε a C F : εοικε Α

έν το'πω Μ

πρώτον a A M : πρώτα C :

17 κατά τόπον ante οία om. a

18 έναντίον Μ

όντως Α : όντως τό C : οίίτως καί F : όντος τό Μ : οδτω καί a

ώρισμένω C

21 όντος A C M : om. F : μόνον όντος Alexandri lectionem cf. p. 876·· 2 3 ex Arist. vulg. a, sed om. μόνον A r i s t . cod. F 1 et Metaph.

2 2 ταύτα έκείνοις A C ' F (ut A r . cod. Ε 1 ) : τ α υ τ '

έκείνων a C 2 : ταΰτα έν έκείνοις Μ

2 3 λόγον προς αυτό a F M

καί F

άλλη μετάξι) αυτών

αρχή ή Μ

οικία] οικίας C δέ om. C M

2 6 . 27

έφεξης δε αύτό F

2 6 post οικία add.

(αυτής F ) a C F 2 8 γεννέσει Μ

27

καί

875

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 3 [Arist. p. 2 2 6 b 3 4 ] πλείους γράψαιμεν ή οικίας προοίμιον

της

διηγήσεως

χ ρ ώ μ α τ α έφεξής του

μέλανος,

καί>'

είτε

πλείους ή πόλεις λάβοιμεν,

καί

αύτη

των

αγώνων,

εκαστον λαβοιμεν

επτά

εΐη

ταΰτα

τάξει δε ώ ς το

είοει

δε

οίον

εί

από του λευκού αρξάμενοι

είτε

πλείω (καταριθμείται

205' τά

5

μέχρι

δε αυτά ó

5 ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ η ς έν τ ω Περί των α ι σ θ η τ ώ ν ) , πάθει δέ ε? την από του ψυχρού μεταβολήν οδοί γινομένην ζεστόν

νοήσαιμεν,

κατά

είς το γαλακτώδες χρόνον

δε

την καί τάς έφεξής ό ν ο μ ά ζ ω μ ε ν , γωμεν

πρώτην

την

καρδίαν

τά ε ξ ή ς ,

άρι&μφ

των δε α ρ χ ώ ν αί μεν

χλιαρόν

δε

συνίστασδαι,

δταν εΐτα

έπΐ

είσίν

ώς

πνεύμονα

ει

τύχοι,

ρίζαν, είτα πρέμνον, εΐτα

αί

κατά

τον

τρί-

μεν των ζ ώ ω ν

δε δταν μονάδα δυάδα τριάδα

φύσει

και ί)ερμόν καί

όταν νουμηνίαν καί δευτέραν καί

γενέσει

10 σπλήνα, είτα νεφρούς, έπί δε των φ υ τ ώ ν χ ο ς και

και

λέγωμεν

αριθμόν

λέείτα 1«

στέλεεφεξής,

φύσει

γαρ

πρώτον το εν των δύο καί ταΰτα τών τριών · καί αί κατά την γένεσιν τών ζοίων καί τών φυτών,

ετι δε καί αί κατά

15 μ ά τ ω ν · αί δε κατά τά πάί)η ά ρ χ α ί , ώ ;

τών

χρω-

έπί του ψ υ χ ρ ο ύ καί λευκού

τά

είδη,

οίον επί

είρη-

τ α ι , ώ ς αν η μ ε ί ς όρίσωμεν, ούτως εξουσι το δεύτερον καί το εφεξής, ε ί τ ε 15 από του ψυχροΰ ε ί τ ε από του ζέοντος άρξόμεΟα, καί έπί τών είτε από του λευκοΰ είτε ρεόντων

καί γινομένων

άπο

του

φύσει

το

μέλανος·

πρότερον

έπί

δε

χρωμάτων,

του χρόνου καί τ ώ ν

πρότερόν

έστιν·

ας

δε

ημείς

2 0 ποιούμε&α αρχάς ένιαυτοΰ μεν περί θερινός τροπάς ώ ς ' Α θ η ν α ί ο ι , μετοπωρινάς ώς ' Ρ ω μ α ί ο ι , τίνες α ρ χ ή ν έπί δέ

ή την

τών

25 σμένα έ π '

ώς

οί

περί

περί

την

νυν

έαρινάς

ώς 'Άραβες

πανσέληνον

έν τ ό π ψ ,

οταν

καλουμένην Ά σ ί α ν ,

λέγουσιν μεν

ή

τάξις

ή περί

καί Δ α μ α σ κ η ν ο ί · την

τις

νέαν,

θέσει

ή

μηνός έσονται

δε

τά άκρα

έφ'

εί

αΰται. 2«

ε ί η τ ώ ν κειμένων καί η

ευδείας ή ξύλα ή κίονες, έσονται άρχαί

περι

χειμερινά;

ώρι-

εκάτερον

καί, ώ ς αν η μ ε ί ς θ ώ μ ε θ α , ο ύ τ ω ς εσται τών περάτων α ρ χ ή εκείνο καί το έφεξής λαμβανόμενον.

επί δε τών έν πόλεσιν οικιών ουκέτι άχραι τινές είσι,

το δε άφ' όποτέρας α ρ ξ ώ μ ε δ α ,

έφ' ή μ ϊ ν καταλείπεται, καί έ'στιν ολον

είτε στρογγύλος ε ί τ ε τετράγωνος ε ί τ ε όποιος αν "(¡ ó περίβολος,

δέσει,

το παρα- 2δ

3 0 πλησίον δέ καπί τών πόλεων αυτών το εφεξής κατά {)έσιν εστί.

1 γράψομεν F

οικείας, sed corr. Α

(sc. ή διήγτ,σις) A M : αύτη a C F

λάβωμεν F

4 ταΰτα] αύτά C

δ ΙΙερΙ τών αισθητών] c. 3 ρ. 4 3 9 1 1 1 8 sqq.

τών om. a F

a A M : καί ζέον (cf. v. 17 et p. 8 7 6 , 1 8 ) C : om. F CFM όνομάζομεν C ' F δυάδα inser. Μ λέγομεν C 1 15 τά A C M : om. a F

δέ om. a F

2 αυτη

πλείω A C : καί πλείονα a F M τοΰ om. a F

7 νουμονίαν sic M

G. 7 καί ζεατόν 8 τά έφεξής

8. 9 λέγομεν C 9 πρώτον a F M 11 και post 12 κατ' αριθμόν a F 13 al a F M : om. A C '

έπί τοΰ λευκοΰ καί τοΰ ψυχροΰ a F : έπί τοΰ θερμού και ψυχροΰ Μ

16 όρίσωμεν (cf. 26 et p. 8 7 6 , 1 7 ) A C F M : δρίσαιμεν a 21 άσίαν A F C 2 : δσίαν C ' M : οόσίαν a

17 άρξώμεθα A

22 αρραβες a F

2 0 θερείας C

δαμασκινοί M

2 2 . 2 3 μη-

νός δέ ει (ώς a) τίνες a A C : καί μήνοες δέ ο'ίτινες Μ : και μίνωες* ο'ίτινες (quod notimi ex Paris. 1906 imposuit Brandisio Scliol. p. 406i>27) F άκρα άρχαί a F έκείνωι Α oni.FM

έκατέρων F M 27

άκρα F

28

26

άρξόμεθα C : αρξασθαι F M

ή a F : είη A C M (cf. ν. 4 3 )

3 0 κάττί A C M : καί έπί a : έπί F

2 3 έσονται θέσει a F

εσται οίίτω a

25 τά

περάτων oui. Μ ό'λως F M

29 αν

2 9 . 3 0 το παραπλήσιον A C F M : παραπλησίως a έστί] έχει F M

876

S I M P L I C I I IN PHYSICORITM V 3 [Arist. p. 2 2 6 b 3 4 ]

Τούτων δέ διωρισμένων έχεινο χρή κρατεΐν, δτι ομογενή ανάγκη είναι 205 r τά εφεξής, τό δέ ομογενές πολυχούστερον.

εί μέν γαρ άρρενας παΐδας δια-

στήσαντες λέγοιμεν έφεξής, ώς έν παιδίοις φαμέν το ομογενές, εί δέ και άνδρας άναμίξαντες, ώς άρρεν το ομογενές, εί δε καί γοναΐκας, ώς άνθρώ5 πους· προσθέντες δέ καί άλογα ζψα, προσεχέστερον

γάρ

και

ώς ζωα λέγομεν ομογενή και έφεξής·

πορρώτερον

έκαστων το

ομογενές,

εί

μέν

γαρ 30

βάθρα εϊη πάντα, καθό βάθρα, εσται ομογενή, εί δέ και δίφροι, καθό καθέδραι, εί δέ καί κλΐναι, καθό άναπαυόμεθα γάρ έστι το κοινόν έπ' αότών.

έπ' α υ τ ώ ν

άκατονόμαστον

εί δέ τίνων εφεξής μεταξύ τινα γίνεται

10 άνομοειδή, ουκ έπί πάντων των εφεξής τούτο οίητέον συμβαίνειν· ούτε γάρ έπί των κατ' άρι&μόν οίίτε έπί των κατά χρόνον οίίτε έπί των κατ' είδος ή πάθος μεταβαλλόντων

έπί δέ των κατά γένεσιν οΓον έπί καρδίας καί

πνεύμονός έστιν μετάξι» άνομογενή γεννώμενα οίον αι φλέβες δια το είλή- 35 φθαι ώς έν σπλάγχνοις τά εφεξής, 15 άρχήν έχόντων καί το

έφεξής

δήλον δέ δτι έπί μέν των φύσει την

φύσει,

καί

δτι

ούκ εστίν άναστρέφοντα

είπεΤν τά γάρ δύο του ενός έφεξής, ου μεντοι το εν των δύο. των θέσει, ώς άν όρίσωμεν την άρχήν,

έπί δέ

ούτως καί το έφεξής ε χ ε ι , είτε

το ψυχρόν άρχήν είτε το ζέον όρίσαιμεν.

ó δέ Θεμίστιος

προστίθησιν,

δτι κυρίως μέν έφεξής τά ομοειδή έστιν, οίκος οικφ καί γραμμή γραμμή, 20 λέγεται δέ έφεξής καί μη ομοειδή τινα πολλάκις· "έφεξής γάρ ó άγων τ% 40 πομπή καί . το νυμφαΐον τω γυμνασίω." Ίστέον δέ δτι των πολλών αντιγράφων έχόντων έ φ ε ξ ή ς δέ ου τήν

άρχήν

οντος ή θέσει

ή εί'δει,

μετά

ó 'Αλέξανδρος ουτω γράφει

ου

μ ε τ ά τ ή ν ά ρ χ ή ν μόνον ο ν τ ο ς , το μ ό ν ο ν προστιθείς, καί έξηγεϊται οτι •25 δηλωτικόν έστι το μόνον του μη κυρίως πάντως τήν άρχήν λαμβάνεσθαι, άλλ' όπως δν ή άρχή ληφθτβ, ή θέσει ή φύσει, του έφεξής άκολυυΟουντος. δος

έφεξής δέ ειπεν γ ρ α μ μ ή γ ρ α μ μ ή ς ή γ ρ α μ μ α ί ή μ ο ν ά ς ή

μονάδες.

2 γάρ δύο F

διότι

καί

μίαν

γραμμήν

γενές (4) bis exaravit M

3 παισί a :

παιδίας Μ

4 . 5 προς ανθρώπους Μ

Εκαστον F M

7 πάντα βάθρα εϊη a F

διαφέρει a F M

7 . 8 καθέδραι a M : καθέδρα A C F

sed

πα'ντων A C M :

COÏT. A 1

γεννόμενα M sic θέσεων Μ

13

18

2 0 τινα μή δμοειδή a τό] S F

r(¡ 45

ή φύσει ή θέσει a

25

10

6 πορρότερον Μ

sed post μεταβαλγινο'μενα C :

17

θέσει]

μερών F :

Θεμίστιος] ρ. 3 5 5 , 3 21

τ ώ νυμφαΐον C

μή om. Α

AC1: άκατα-

άνομοιοειδτ) M

ή πάθος om.,

γράφει] cf. ad p. 8 7 4 , 2 1

2 6 . 27 άκολουθοΰντες F

διαφέροι

ανομοιογενή F M

δρίσωμεν A C

δηλώτερον Μ

δια-

εί δέ — ο μ ο -

8 άναιταυσόμεθα a F

16 μέντοι καί a F

μή om. Μ

εί'δει] τάξει Μ

5 άλλογα C

12

μεταξύ καί a F

¿ρίσαιμεν a F M :

φάμενον Μ 2

γένοιτο a

συμμένειν C '

14 τό έφεξής C

μόνον ( 2 4 ) om. C om. Μ

μονά-

δυνατόν

δίφροι C 3 (cf. ρ. 8 7 8 , 2 9 ) :

9 γένηται F :

τούτων a F

λόντων inser. παθών M

CFM

είναι

2 . 3 παϊδας άρρενα« στήσαντες έφεξής λέγομεν (λέγοιμεν F ) a F

στήσαντες] στήσαντες δύο Μ

νόμαστον,

έφεξής

τίθησιν 23

οντος —

2 4 όντος τό μόνον 26

ληφθείη C

27 γραμμής] γραμμή Μ

27. 28 ή

μονάς μονάδος A C F M : καί μονάς μονάδος a : ή μονάδος μονάς Arist. Phys. (brevius Metaph. 1069 b 33)

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 3 πρώτη γ ρ α μ μ ή ,

καί πλείονος,

[Arist. p. 2 2 6 b 8 4 . 2 2 7 " 6 . 7 ]

και μίαν μονάδα τή π ρ ώ τ η

877

μονάδι, και

205Γ

πλείονας.

ρ. 227 a6

Έ χ ό μ ε ν ο ν δε 8 έ φ ε ξ ή ς ον ά π τ ε τ α ι .

Ειπών τί το άπτόμενον και τί το εφεξής έπάγει τι το έχόμενον, οτι ó το εφεξής αμα ον καί άπτόμενον τοΰτο έχόμενον έστιν οίίτε γαρ το εφεξής μόνον αρκεί προς το έ'χεσδαι (οί γοΰν «ρι!)μοί έφεξής οντες oò λέγονται εχεσ&αι

αλλήλων, οτι

ταρκες προς το έ'χεσθαι.

μή απτονται) οίίτε το απτεσΟαι μόνον au- 50

ó γοΰν χιτών άπτόμενος τοΰ σώματος διά το

μή έφεξής είναι où λέγεται έχόμενος αυτοΰ, οικία δέ οικίας εφεξής οδσα, 10 δταν καί απτωνται αλλήλων, έχόμεναί ε tat, καί οί των άλυσεων κρίκοι, ομογενή γαρ δει είναι τά έχόμενα κα'ι μηδέν έ'χειν μεταξύ μήτε ομογενές μήτε ανομογενές.

διό ου μόνον έφεξής έοτιν, αλλά καί άπτόμενα.

το μεν

γαρ έχόμενον παν καί έφεξής έστι, το δε έφεξής | où παν έχόμενον, εί 205 ν μή και Οέσιν έχοι και απτοιτο.

διό οΰτε ή δευτέρα τής νουμηνίας

εχε-

15 afta ι λέγεται κυρίως οίίτε το έκ λευκοΰ μέλαν γινόμενον έ'χεσόαι τοΰ λευκού,

οτι

μή θέσιν έ'χει ταΰτα μηδέ υπομένει άμφω, αλλά τής δευτέρας

ούσης ή νουμηνία οόκέτι εστι καί τοΰ μέλανος γινομένου το λευκόν οί'χεται.

τά δέ μήτε θέσιν έ'χοντα μήτε υπομένοντα άμφω ουκ αν απτοιτο,

τά δέ μή άπτόμενα ουκ άριθμφ."

ei μέντοι, φησίν ó Αριστοτέλης,

5 από της * πάλιν èv άλλφ χρόνφ την αυτήν ήν άπέβαλεν άναλαμβάνοι, οδ λεκτέον ετι ταύτην μίαν τω

αριθμώ,

άλλα μάλλον τφ

είοει την αύτήν. fi

και την ανάγκην ένεδείξατο του λόγου δια της αδυνάτου υποθέσεως, γαρ 3.V ήν μία τω

τότε

άριθμφ χίνησις, ή της προτέρας μαθήσεως χαί της

μετά την λήθην αναλήψεως της έπιστήμης, εί ένεδέχετο τό φ θ α ρ έ ν το αυτό 10 τφ άριθμφ

πάλιν γίνεσθαι.

εί δε

τοΰτο αδύνατον, αδύνατον και την

έν άλλω καί άλλφ χρόνφ γινομένην κίνησιν μίαν είναι χατ' αριθμόν, τοΰτο δε το ζήτημα τη των Στωικών έστι μάλλον άρμόττον παλιγγενεσία· λέγοντες γάρ έχεΐνοι τον αυτόν έμέ πάλιν γίνεσθαι έν τη παλιγγενεσία ζητοΰσιν ιο είκότως,

πότερον εις είμι τω άριθμφ ó νυν χαί τότε δια το τη

15 είναι ó αότός, ή φοροΰμαι. r

/

1

τη

άπλώς δέ μία κίνησις, έν η το κινούμενον άριθμφ

_

\

ουσία

κατατάξει τη εις άλλην καί άλλην κοσμοποιίαν δια-

\

> Π

αυτο έστι, και το καί)

—

(\

>

y»

/

εν καθ'

ν

r

f

ο κινείται εν είναι ειόει κατηγορίας, ατομον υπάρ-

χον καί μή κοινόν, καί ó χρόνος συνεχής και

μή διαλείπων

εΐ δε μή

πάντα ταύτα συνδράμοι, ή αυτή μεν τψ είοει δύναται είναι κίνησις, μία δε 20 κυρίως οόκέτι κατ' αριθμόν. ρ. -228»6

"Εχει

δέ

15

άπορίαν

ταύτη

παραπλήσιον

εως

τοΰ

αύται

μεν ουν ε ί σ ι ν αί ά π ο ρ ί α ι έ ξ ω τ η ς νυν σ κ έ ψ ε ω ς . Ειπών δτι τοΰ χρόνου διαλείποντος ουκ αν εΐη μία τφ άριθμφ ή κίνησις, εί μή το φθαρέν καί

γινόμενον εν sffisi είη ή τφ άριθμφ,

και 25

25 τοΰτο ώς αδύνατον ένδειξάμενος δια τοΰ " εΐ μεν ενδέχεται το φθαρέν πάλιν εν γίνεσθαι τφ

άριθμφ",

βουλόμενός τινα άπορίαν εκθέσθαι τήν δο-

κοΰσαν δεικνύναι, ότι ουδέν κωλύει τήν φθειρομένην κίνησιν καί τήν γινομένην μίαν τφ άριθμφ γίνεσθαι, μετάγει τήν άπορίαν άπδ των κινήσεων 1 Εϋδημος] fr. 5 9 ρ. 8 3 , 1 0 S p . 2 φορά s c r í p s i : φθορά C μέντοι — άριθμφ (G) om. Μ post άλλω i n s . τ ώ F 8 άν om. F

άπέβαλλεν C

11 χρόνφ καί άλλω a F

19 συνδράμη a F : aFM

άτόμω C συνδράμει sic Μ

κυρίως] κίνησις a

C : -αραπλησίαν γενόμενον a F τώ C

15 κατατάξιν M

26

aM

«t. Arist.

ένδέχεται F

F

1 0 γενέσθαι a

έστι a C F : ετι A : oíd. Μ με a F

άρμόττον C F :

γενέσθαι a

κοσμοποιία M

έν oui. a F

17 êv είναι a A F M

χ

vix

17. 18 υπάρχον a : ϋπαρ' F : ίίπάρχοι A C : ί>πάρχει M ή αύτη] αίίτη F 2 0 ούκ εστι Μ

21

δύναται μία κίνησις είναι παραπλήσιον A F :

αύται — άπορίαι (22) om. F C

äv είοει εΐη (εί'η oui. Α ' Μ ) η τφ a A ! M : £ν om.

4 εί

πάλαι F

άναλαμβάνοι C : άναλαμβάνον Α : αναλαμβάνει a F

13 τόν αυτόν a C F : αύτόν A M

r e c t e : έν ένι C

καί A C : άλλ' a F M

ί) λήθην] άλήί>ειαν F 12 στοϊκών Α 1

14 ό] ών F : om. M

Ιχει—ή φορά (2) C : om. a A F M

3 φθορά F

5 της a A F M : τοΰ C : conicio της φθοράς

ή κίνησις F

άρμόττει a A M

«τι ώς C : ώς a A F M

ώς φησιν Μ

παρά πλησίον

2 4 γινόμενον

εν ηδη ή τ ώ F :

ACM:

εν είναι δει

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228«6]

887

έπί τάς εςεις, ώς έκείναις πιθανώτερον έπιχεφουμένην. χρήται δέ τψ Ήρα- 207'' κλείτοο λόγω τψ λέγοντι πάντα ρεϊν και μηδέποτε το αυτό είναι, και λέγει δτι sì μία κατ' αριθμόν ή υγεία εστίν ή εωί)εν άχρι εσπέρας συνεχούς so δντος του χρόνου, καίτοι και των σωμάτων και των £ςεων καί των πα5 θών πάντων ρεόντων, ως φησιν 'Ηράκλειτος, δια τί οδχί και δταν δ ι α λ ι πών τουτέστι νοσήσας ύγιασθη, τήν αυτήν τψ αριθμψ ρηθήσεται είληφέναι;

καί

γάρ Σωκράτης

ές

άποδημίας έπανελθών είς καί ó αότός έστι

κατ' αριθμόν τω πριν άποδημήσαι, καί ή ύγει'α καί ή επιστήμη ή αότή τοΰ αυτοΰ δοκεΐ, 10 χ$ν

ωσπερ τά διαλυτά καί συνακτά κλινίδια τά αότά έστι,

πολλάκις διαλυθέντα συντεθη.

ή τά μέν κλινίδια

συνθέσεις καί διαλύσεις ουχ αί αόταί τω άριθμψ.

τά αότά,

αί δε 8δ

εί δ' ουν Ιξις μία, κιϊν

διαλίπη ó χρόνος, δια τί μή καί ή κίνησις ήτοι ή ενέργεια μία ή έκ της εξεως; δπερ δε έπί της εξεως, τούτο και έπί των παθών δυνατόν λέγειν, δτι

έάν

εις δ

πυρετός ή μία ή δφθαλμία ή έν τό> χρόνω τω

15 εως εσπέρας, διά τί μή καί διαλείποντος τοΰ χρόνου

μία·

εωθεν

εί δέ εν κατ'

άριθμον ταύτα, δια τι μή καί αί κινήσεις καί ένέργειαι.

ταύτα

ειπών

έφιστάνει τη από των ενεργειών έπί τάς Ιςεις μεταβάσει, δτι διαφορά τις 40 έστι των ένεργειών προς τάς 2£εις καί τά πάθη.

εί μέν γάρ ή ένέργεια

μία, ανάγκη καί τήν εςιν μίαν εΐναι καί ετι πρότερον το ύποκείμενον· μία 20 γάρ αριθμψ ενέργεια μιας τω αριθμψ ε£εως, καί μιας τω άριθμιρ εςεως εν το ~

ύποκείμενον.

f

/

ουκέτι δέ το ανάπαλιν αληθές· /

του υποκείμενου

ι

r

χ

-Τ

frh

ν

où γάρ ενός δντος ~

—

r/t·

ν

μιαν αναγκη τήν εςιν είναι, ουτε μιας της εξεως ούσης,

ανάγκη μίαν τήν ένεργειαν είναι,

τό τε γάρ εν ύποκείμενον δύναται πολλάς

εςεις έ'χειν, καί μιας ούσης εξεως δυνατόν πολλάς ένεργείας άποδίδοσθαι 16 25 διαλειμμάτων του χρόνου μεταςυ γινομένων καί ούτως πληθυομένων των ένεργειών. λέγειν

δσα δέ περί τών οξέων, ταΰτα καί περί τών παθών άρμόττει

διάθεσις γάρ έκάτερον ψυχής καί σώματος, άλλα το μέν πάθος

ευαπόβλητός έστι διάθεσις, ή δέ εςις μόνιμος,

πώς δέ, εί ή αυτή Ιςις ή

το αυτό πάθος, ουχί καί ή κίνησις ήτοι ή ένέργεια ή από της είεως της I ώς ένεκείναις C

1 . 2 Ηρακλείτου] cf. fr. 4 1 . 4 2 Bywateri

3 εί] ή M : om. F

συνεχή M sed corr. in mg.

A r i s t . : διαλείπων libri

6 {»τ,θήσηται M

τη πριν άποδημήσοι F

ή (ante υγεία) om. F

2 λέγει om. F

5 και ούχί a F 7 ó om. C

5. 6 διαλιπών

ί 8 τη πρίν άποδημ M :

όγίεια Μ

ή αύτη a C : αύτη

AFM !) post ώα-ερ add. καί a συναπτά a 10 post αυτοί add. έστίν C I I post καί i n s é r a n t αί a F M δ ' om. a F ή εξις C 12 διαλίπη a : διαλίποι FM'-': διαλείπηι A C : διαλείποι Μ 1

διότι M

14 ή έν τψ χρόνω τώ (τω om. F M )

C F M : ή (sic) εν τό χρώμα a t ' et recti us G inter ¿φθαλμία et ή έν τώ χρόνω κτλ. s i c : έν άλλοι: ούτως· η 8ν το χρώμα τό εωθεν quod scholion e x archetypi inargine peti tum lineóla delebat C -

1G καί αί ένέργειαι a F

έιτιν CCTTÒ τών F 00). F

καί μιας τω άριθμω εξεως οιη. F M

μίαν είναι a F : ανάγκη μίαν τήν ίξιν είναι Μ £ν Μ , in quo post ύποκείμενον lac. m litt. 2 S εί om. F

17 έπί — ένεργειών (18) OÍD. C

2 0 μια; εςεως αριθμώ και μιας εξεως τω άριθμφ a

post ή add. καί a

18 έστι τών] τω (prius)

2 2 ανάγκη καί (καί om. F ) τήν £ξιν 2 3 τό τε γαρ Sv A C : τό γαρ a F : τό γαρ 2 5 πληθυνομένων C F M

27 διαθέσεις a

888

S I M P L I C I I IN PIÏYSICORUM V 4 [Arist. p. 2 2 8 » 6 J

α υ τ ή ς μία καί ή α υ τ ή , καν έκ δ ι α λ ε ι μ μ ά τ ω ν γίνηται. τό αύτίι φθείρεσθαι Αύται

ουν,

φησίν,

αί

δ λ ω ς τ η ς περί κ ι ν ή σ ε ω ς ö τεΐν,

πώς

ταΰτα

ένδέχοιτο γαρ αν 2 0 7 »

καί είναι πολλάκις, όπερ πρότερον άπεγνώσθη. απορίαι

έ'ςω

πραγματείας,

¿ν και ο ό χ

εν,

και

νυν είσι

50

σκέψεως

καί

το γαρ περί εξεων καί παθών

ζη-

εί

της

ομοίως

το

Sv εχει η τε διαλεί-

πουσα εξις καί πάλιν και πάλιν έγγινομένη, και ή μένουσα μεν τ ψ δέ ρείν το υποκείμενον

αλλάσσεσθαι

δοκοΰσα

ως

έν

άλλφ

καί

άλλω

υποκειμένιρ

άλλη κατ' άριθμόν ο υ σ α ,

ταΰτα τά ζ η τ ή μ α τ α έφαπτό|μενα τοΰ τ ε π ρ ώ -

του υποκειμένου

δευτέρου

10 υ λ η ς ,

άλλης

καί

αν

τοΰ

καί τί το μένον ζητοΰντα ρεούσης

ε ί η πραγματείας,

έφάπτεται γάρ και τ ω ν τοΰ

της

αυςομένου

δυσλύτων ά π ο ρ η μ ά τ ω ν , τ ί το μένον έν τ φ δ ι ' δλου μεταβάλλοντι καί μένφ·

208Γ

αυςο-

ου γαρ δ η ά σ κ ψ παραπλησίως φυσάται το αυξόμενον καί μένον

μεν

ώ ς δ ασκός, ευρυνόμενον δε καί δγκουμενον, αλλ' εστι τρόπος δυσκατανόητος, 8ν έν τ η 15 ταΰτα

Περί γενέσεως και

ώς

Τ α ΰ τ α μεν οδν περί λέςιν

το

φθοράς

πραγματεία

παραδε'δωκε.

αλλότρια τ η ς περί κινήσεως πραγματείας

εί

έποίησεν.

μεν λέγει

αρμόζει, π λ η ν

δύο,

της δι'

δλης τών

αυτό

8ε δτι ó αυτός

τοσοΰτον

είρημένων

τοΰτο λόγος

διαφέρει

έννοιας·

βραχέως

έπι

τών

διό

πάντα

6

άποσκευάζεται. κατά

άπαγγελθέν

εξεων

καί

δέ την

άσάφειαν

τών

κινήσεων

ó τών έξεων λόγος προς τον τών κινή-

20 σεων, δτι εί μεν δυο αί ίξεις αί έκ διαλείμματος έγγινόμεναι, δ ι ' αυτό τοΰτο δυο καί αί από τών εξεων ένέργειαι και κινήσεις, δπερ έλλείπει τ ψ δείκνυσι δε τοΰτο έκ τοΰ αντιστρόφου α υ τ ω .

ώ ς γαρ τ ω

μία ενέργεια ή πάλιν καί πάλιν, καί τάς έξεις είναι

ανάγκη,

2 5 ανάγκη·

εί

ούτως

γάρ

έάν

μια,

καί

καί την ανάγκην έπήγαγεν· αριθμώ

τοΰ ενεργούντος,

δυο ή

ώσιν

αί Ι ξ ε ι ς ,

έ'ξις μία μία

γαρ

τάς

πάλιν

αριθμώ καί

λόγω. ίο δταν

πάλιν

ή

μίαν

και τάς ένεργείας δυο είναι

και το υποκείμενον έ'τι μάλλον εν. τψ

αριθμψ

ένέργεια

είτε εςις ε ι η είτε δυναμις είτε το

ένος

τοϊ

υποκείμενον.

ειπών δε δτι δυεΐν ουσών τ ώ ν Ι ς ε ω ν δ ι ' αυτό τοΰτο καί αί ένέργειαι δυο, ΐό καί προς

την

τούτου

άπόδειξιν

τό

αντίστροφον

παραθείς

3 0 χ ρ ή σ ι μ ο ν τ ο ι ς προκειμένοις υπάρχον τό λέγον, δτι ή τ ω γεια από μιας τ ω

αριθμώ

εξεώς έ σ τ ι ,

καί

κατά

και κ α θ '

ταΰτα δείξας την

τητα τ ώ ν προς άλληλα λόγων τ η ς τε εξεως xocl τ η ς ένεργείας,

1 μία * a i αυτή Μ âv om. F

καν A C M : καί F : καί εί a

2 καί post δττερ add. Μ

7 ώς καί έν C

10 αύξομένου] έφαπτομένου Μ

πληαίως άσχώ Μ

12 καί μένον om. a F

γενέσεως καί φ9οράς] A 5ρ. 3 2 0 » S s q q . a F at cf. ρ. δ 1,15 18 έποιήσατο C

λέγων Μ

11 αύξανομένφ a F

14 παρέδωκε πραγματεία a F

om. M

2 4 είναι om. Α

υπό F

αλλήλους a

32

ΙΙερί

ταϋτα πα'ντα 17 άπαγγέλ&η F

19 προς τον] καί Μ 21 αί om., sed add. F

οίίτως — άνάγκη (25) om. F M

ante ένός add. ή a A F M : om. ut Arist. C 31

11. 12 παρα-

14 έν om. F

¿ξέων M ut saepius ili vs. sqq.

ό'ταν] έάν C

2 6 ή ένέογεια F M αί om. C F M

ένδέχεται (oui. αν) a

13 ό om. a F M

αί alteram om., sed add. C :

διαστρόφ'/J F M

ομοιό-

προστίθησι

6 πάλιν καί] ή F : OLD. Μ

15 post πραγματεία; iteratimi παραδέδωκε del. C òè om. F M

2 0 at prius om. F 22

γίνεται a

άπεγνώσθει M

έαυτδ

ά ρ ι θ μ ψ μία ενέρ-

την πρός άλληλα, om. λόγων C :

2 8 δυοίν a F M την προς άλληλα

της εξεως τε καί της (om. a) ένεργείας a F M

889

SMPLICU IN PHYSICORÜM V 4 [Arist. p. 22S-6. 20]

s ì γαρ ή ε ς ι ς 2

-

ι

'

έτι εσται

ή

βάδισις,

βαδιστικής εξεως.

πάλιν

οι ο ειπεν ο υ κ α ν

όταν γαρ παύσηται βαδίζων,

δε

βαδίζοντος

έ'σται

μιας οΰσης

εί μ ε ν

δύο ο ύ τ ω ς

τφ

αριί)μω,

εξεις aveίγκη· μία γαρ άριί)μω ενέργεια ενός ά ρ ι Ο μ φ . εί

μεν

δύο

ν

_

τω ουκτης

καί άλλην δε γραφήν τούδε του ρητού φέρεσί)αί φησιν

'Αλέξανδρος τοιαυτην· ο τ ι 10 το

ώς μιας

3

εςεως και μια ουναται είναι ενεργεία και πλειους. 5 δ ό ξ ε ι έ π ω μ ί α , δτι καί πλείους.

είναι,

από γαρ τ η ς αυτής 20

ούτως

τ 10, ubi είς άπειρον γάρ διαιρετόν τό συνεχές 20 ώς prius om. F κα! (post ώς) om. Μ εί] ή CM δε om. FM

890

5

10

15

20

2ò

30

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228*20]

αδύνατον τάς μή οί>τω μίαν κίνησtv ποιούσας συνεχείς είναι, εδειξε διά 208' τοΰ oò γάρ π ά σ α γ έ ν ο ι τ ο áv σ υ ν ε χ ή ς π ά σ η . οΰτε γάρ at τω ειδει αί αύται συνεχείς άλλήλαις ομοίως οΰτε αί τω γένει, ετι δέ μάλλον at άνομογενεΐς ουκ αν εΤεν συνεχείς. | ου γάρ δύναται πάσα κίνησις πάση 208 ν κινήσει συνεχής εΐναι, οίον ή βάδισις τη λευκάνσει ή μαθήσει. si γάρ ήδύνατο, ουκ άν ή συνεχής μία ήν τοί άριθμφ· οΰτε γάρ αί τω εϊδει αί αυταί οΰτε αί τω γένει οΰτε ετι μάλλον αί κατά ταΰτα διαφέρουσαι μία τω αριθμώ είσιν. αυτός μέντοι δείκνυσιν, δτι ου πάσα κίνησις πάση κινήσει συνεχής, κάν έν συνεχει γίνοιντο χρόνψ, έκ τοΰ μηδέ άλλο μηδέν τιΰ τ υ χ ό ν τ ι το τ υ χ ό ν συνεχές είναι, κάν ομοειδή τύχη. οΰτε γάρ σώμα 6 σώματι παν παντί ουτε έπιφα'νειαι οίίτε γραμμαί, κάν έν τυί αυτω χρόνιο ώσιν. αλλ' έκείνα των όντων γίνεται συνεχή άλλήλοις, ών τά έσχατα δυνατόν εν γενέσθαι· έσχατα δέ τά μέν των όντων ουκ εχει ώσπερ αί μονάδες αδιαίρετοι ουσαι (διό ου γίνεται' τι συνεχές έξ αυτών), τά δέ εχει μέν έσχατα, άλλα δέ τω εϊδει καΐ διαφέροντα και όμωνύμως έσχατα λεγόμενα ή πέρατα, δπερ επί μέν των έτεροφύλων έναργές έστιν· άλλο γάρ ίο πέρας γραμμής και άλλο βαδισεως· καί επί κινήσεως δέ· άλλο γαρ πέρας λευκάνσεως καί άλλο θερμάνσεως- καί λευκάνσεως δέ άλλο πέρας τής έμής και άλλο τής σής· καί έν έμοί άλλο τής τών τριχών καί άλλο τής του δέρματος. διό έκ τούτο>ν ουκ άν γένοιτο συνεχής κίνησις. αλλ' έ χ ό μ ε ν α ι μ έ ν , φησίν, ε ι ε ν άν κινήσεις κ α ί αί μ ή α υ τ α ί τ ψ ε ί δ ε ι μ η δ έ τιί> γ έ ν ε ι δηλονότι· δ ρ α μ ώ ν γ ά ρ άν τ ι ς π υ ρ έ ξ ε ι ε ν ε υ θ ύ ς · έ χ ό μ ε ν α δέ ταΰτα ου τώ απτεσθαι, ως πρόσθεν έπί τών κατά θέσιν άφωρίζετο το έχόμενον (ουδέ 15 γάρ έ'στιν αφή έπί τούτων), ά λ λ α τ ω τον χ ρ ό ν ο ν ε ί ν α ι σ υ ν ε χ ή , ειπεν γάρ καί τη τοΰ χρόνου συνεχείς κρίνεσθαι τάς έχομένας κινήσεις, ως τή τοΰ καθ' 8 κινούνται ταυτότητι, τάς τω γένει ή τιΰ εΐοει τάς αυτάς. καν δραμών ουν τις εόθυς πυρέίειε, μηδενός μεταςυ γενομένου χρόνου, ου συνεχείς αί κινήσεις· άνομοειδή γάρ αυτών τά πέρατα, ως μή δύνασθαι εν γενέσθαι, συνεχή δέ ήν, ών τά πέρατα ϊν. τά δέ τούτων πέρατα όμωνύμως λεγόμενα πέρατα καί μή κοινωνοΰντα τής αυτής φύσεως ουκ άν 20

1 έδειξε C : δείκνυσι a : om. A F M FM

9 γίνοιτο χρόνιο F : χρόνψ γίνοιτο a

post τ ύ χ η add. οντα a F aF

1. 2 διά τούτο F

δε] γάρ F

sed corr. A 17 γραμμών F

κ α ί — π έ ρ α ς λευκάνσεως (18) om. Μ

σης del. C (ουν cod. Η)

έν a C F M :

c. 3 ρ. 2 2 7 a G

om. Α

C 1 : γίνεσ8αι C 28 αί] ή sic C

ουδέ] oò a F 26 ö] ην F 29 γίνεσ»αι F M

δμονΰμως,

16 έναργώς F καί a l t e r a m

19 post σης falso incollata καί έν έμοί άλλο της τής u t r u i u q u e om. F

21 al coir, iiescio u n d e C 2

έχόμεναι hic q u o q u e Arist. codd. E H

13 γίνεσδαι Ιό

γάρ om. interpuiictioue post δέ

18 post λευκάνσεως add. καί άλλο πέρας βαδίσεως a F λευκάνσεως δέ ora. F M

S οί> o m . τΰχοι C F

αϋτώ om. F M

έξ αυτών συνεχές a F

15. IG έσχατα αεί λεγόμενα ή (om. F) πέρατα F M

omissa a F om. F

διό ουδέ Μ

αν γένοιτο a F

εί ex ή C

10 εΤναι] είη F

11 έπιφάνειαν a 14

2

δ εί a A 2 F M : ras. Α 1 :

3. 4 μάλλον, εάν ¿μογενείς Μ

cf. Bouitzii Stud. Arist. p. 209 24 είπεν] ειπερ M 27 ευί)ϋ F

20 μέν ουν Arist.

22 πυρέξει F : πυρέζοιεν M 23

πρόσθεν]

25 κρίνεσθαι a A F M : κινεϊσθαι μηδ^ν F

30 τής αυτής] τοις αύτοίς F

γινομένου C

SIMPLICII IN PHYSICORUM

συμφυοιτο είς fv.

891

V 4 [Arist. p. 2 2 8 * 2 0 ]

αλλ' επί μεν τούτων πρόδηλον.

χαί των ομοειδών δε 20SV

κινήσεων, καν ομοειδή τά πέρατα, zi μή συμφυοιτο, où ποιεί συνέχειαν, ώ ; επί της εμής xat σής λευκα'νσεως καν έν συνεχει γίνοιντο χρόνω, ούτε συνεχείς οΰτε μία γίνοιντ' αν, διότι την μεν συνεχή και τω αρι0μω μίαν

_ » /

\

~

ι/>

>

/

\

5 αναγκη χαι τιρ ειοει μιαν είναι,

^

-

ν>

'

5

)

'

Λ

*

την οε τφ ειόει μιαν ουχ αναγκη και τω

άριί)μι» μίαν είναι, έπί δέ τής φοράς της λαμπάδος τής έχ διαδοχής μετά δρόμου διαδιδομένης αλλήλοις υπό των τρεχόντων οί μεν έξηγηταί μίαν καί 2δ συνεχή δοκεΐν την των τρεχόντων κίνησίν φασιν ομοειδή ουσαν, μή μέντοι κυρίως είναι μίαν μηδέ συνεχή τω μή τό αυτό είναι το κινουμενον.

αλλ'

10 εστι, φησίν, έχομένη και αύτη· ουδέ γαρ τούτων των κινήσεων τά έσχατα fv, αλλ' έκαστου των τρεχόντων οΐκεΐόν τι του δρόμου πέρας εστί, καί ουκ εστι το τοΰ φΟάσαντος δρόμου πέρας αρχή του μετ' αυτόν τρέχοντος, αί δέ τοιαΰται κινήσεις έχόμεναί είσιν τ τον χρόνον έν ώ γίνονται συν- 30 εχή εΐναι, αλλ' ουχί αυταί αί κινήσεις συνεχείς,

μήποτε δε ου την των

15 τρεχόντων κίνησιν δοκοΰσαν μίαν έχομένην είναι καί ου συνεχή φησιν ó 'Αριστοτέλης,

άλλα την τής λαμπάδος φοράν καί κίνησιν μίαν δοκοΰσαν,

ώς ενός ουσαν τοΰ φερομένου καί δια την τής λαμπηδόνος συνέχειαν μηδέ αυτήν μίαν καί συνεχή είναι αλλ' έχομένην.

ó uàv γάρ των πολλών δρό-

μος οόκ αν είς είη πολλών όντων τών τρεχόντων,

ή δε τής λαμπάδος

20 φορά καί μιας ούσης καί τήν αίγλην έχουσης συνεχή μία δοκοΰσα οόκ 35 εστίν ουδε αότή μία, δτι διώρισται τά πέρατα και σ τ ά σ ε ι

διαλαμβάνε-

ται έν τη διάδοχη. Διχώς δέ τήν γραφήν ηυρον ταύτην φερομένην λ α μ π ά ς έ χ δ ι α δ ο χ ή ς φοράς γ ε ν ο μ έ ν η , 25 οίον ή λ α μ π ά ς εκ δ ι α δ ο χ ή ς

οπου μεν οίον ή

συνεχούς

φορά έ χ ο μ έ ν η ,

δέ ου,

οπου δε

σ υ ν ε χ ή ς δέ ου.

καί

έ'οικεν έκατέρωβι ή λ α μ π ά ς ου τήν δάδα λέγειν, άλλα τήν έ'κλ.αμψιν καί διαδρομήν τοΰ φωτός,

έχόμεναι,

γάρ φησιν,

ε ι ε ν αν κινήσεις καί αί

μ ή α υ τ α ί τ ω εί'όει καί αί αυταί, ώς ή λ α μ π ά ς , τουτέστιν ή διαδρομή 40 τής λαμπάδος· τήν γάρ κίνησιν λαμπάδα έκάλεσεν τήν κατά το αυτό είδος, 30 ώς πρότερον περί τής μή κατά το αυτό λέγων, φησί, π υ ρ έ ζ ε ι ε ν . 1 et 2 συμφύοιντο a Α : γένοιτ' a F M

αύται a A F M 17

γάρ ά'ν τ ι ς ,

3 γίνοιτο a F M

4 συνεχής a F M

γίνοιντο C :

6 ôè oui. Μ , ili quo ante ézì lac. iv litt, est

καί της φοράς καί F o id iss. add. M

δραμών

καί τάχα τής έν Πειραιεϊ λαμπάδος τής έν Βενδιδίοις

G. 7 μεταδρόμου a C M

10 φασιν A C τών om. 1?

"J είναι pr.] ουσαν F

11 τοΰ δρο'μου τί al·" 15 άνεχομ,ένην Μ

ουσαν A C M : ό'ντος a F

τό primo

12 τό ο ni. F

14 αύται C :

είναι] ουσαν F

λαμπεδονος Μ : λαμπάδος a F

γένοιντο

post φοράς add.

καί ού] ού Μ

19 εΐη εΓ; a F M

a ôè om. F

2 1 . 22 ατάαις ήδη λαμβάνεται F : στ ιδία λαμβάνεται M

τη ϊτεριοχηι διαδοχήι F

2 4 γενομένης C, fortasse reete δπου δε — ου (25) oui. F φορά ( e x φορά corr. vid.) M φωτός) om. A sic M

2 2 έν oui. a F

2 3 ηυρον ταύτην Α : εύρον ταύτην C : ταύτην εύρον a F M συνεχούς δέ A C : συνεχής (συνεχής a) δ' (δέ M ) a F M

2 5 φορά έχομένη C (ut codd. Arist.): φορά έχομένη a (et A ? ) : 2G εκατέρωθεν F M

27 post àv add. αί a F

την (post άλλα) et τού (ante

2 8 ώ ς ] τουτέστιν, sed coir. F

βενδιδίοις a A : βενδιδείοις C : βενδιδεία F : βενδιδείας M

31 -ειραέι

892

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228«20]

μνημονεύει, περί ής ó Πλάτων έν α ρ χ ή τ η ς Πολιτείας· φησιν, άφ' ίππων τ η θ ε ψ " .

" λ α μ π ά ς εσται, 208»

και ερμηνεύουν το γινόμενο ν " λ α μ π ά δ ι α , φη-

σιν, έχοντες διαδώσουσιν αλλήλοις άμιλλώμενοι τοις ί π π ο ι ς " . Αί ουν τοιαΰται, φησί, κινήσεις έχόμεναί είσιν, αλλ' où συνεχείς, 5 ε χ ή γάρ ών τά

έσχατα

γαρ, φησίν, εστίν

εν.

ώστε

εί σ υ ν ε χ ε ί ς ,

οπερ έχόμενόν τι.

έχόμεναί, καί εφεξής, τούτο μεν επί των

καί έχόμεναί.

συν-

συνεχής 45

έ'τι δε κ α ί ε φ ε ξ ή ς ε ί σ ι ν .

si γαρ

ειπερ έχόμενόν έ'λεγεν, δ εφεξής ον απτεται.

θέσιν

έχόντων.

κινήσεις δε έχόμεναί

αλλά

αλλήλων

οδσαι

εύθυς καί συνεχείς είσι συναλειφομένων αλλήλοις των περάτων τψ καί τον 10 χρόνον τον μετρουντα την κίνησιν σ υ ν ε χ ή εΐναι.

τά γάρ νυν εφεξής όντα,

ώ ς μή εχειν μεταξύ χρόνον, ος ήν ομογενής τοις εκατέρωθεν, ουκ εφεξής αλλά συνεχή άλλήλοις της

γίνεται·

άμερή

καί γίνεται

κινήσεως

εν και

συμβαίνει,

γάρ

οντά ούχ

συνεχές

άπτεται,

ποιεί τό ολον.

εί ουν ó χρόνος

15 κίνησις διά τον χρόνον γίνεται συνεχής

μέτρον

αλλ'

έφαρμόζεται 50

τδ δέ αυτό και έπί έστί κινήσεως

καί

ή

καί ó χρόνος διά τήν κίνησιν καί

έκάτερον δι' εαυτό τ ω τά έ σ χ α τ α των μερών είς εν συντρέχοντα εχειν, εί ουν ταύτα ούτως έ χ ε ι ,

καλώς έξ αρχής

έλέγετο,

δτι ανάγκη

τήν απλώς

σ υ ν ε χ ή και μίαν κίνησιν τά τρία ταύτα, τό τε είδος κ α θ ' 8 ή | κίνησις 209 Γ καί το κινοΰμενον και τον χρόνον, εκαστον εν τ ω 20 γάρ χρόνψ ανάγκη μίαν είναι, αν εΐεν

δυο ή

πλείονες

ίνα μ ή ακινησία

χρόνοι μ ή

μεταξύ

αριθμψ εχειν. μετάξι) γένηται·

ακινησίας

ούσης,

τψ

μεν

ου γάρ

εί γάρ

μή

είη μεταξί» ακινησία, συνεχίζονται προς αλλήλους καί οί χρόνοι ωσπερ καί ή κίνησις, ακινησίας δε ούσης μεταξί) και αί κινήσεις πλείους γίνονται μιας αί παρ' έκάτερα τ ή ς ακινησίας και οί χρόνοι τρεις ο τ ε -ήν άκινησίαν με- δ 25 τρών και οί τάς παρ' έκάτερα

τ ή ς ακινησίας κινήσεις·

συλλογίζεται

ουν

δυνάμει όυτως· ή κίνησις ή πλείονας έχουσα χρόνους σ τ ά σ ε ι

διαλαμβά-

νεται·

πρώτην

ή στάσει διαλαμβανομένη

θ ε ι κ ε τήν

πρότασιν.

έχουσα χρόνους ουκ έ'στι μία. 30 άντίστροφον /

~

αληθές, Vo \

ουκ εστι

καί τό συμπέρασμα οτι /

ή /

μία. δήλον,

καί ταύτην

ει δε τούτο α λ η θ έ ς , μία κίνησις * ?

τέ-

οτι ή κίνησις πλείονας καί το συν αντιθέσει

ύφ' ενός μετρείται ' /

χρόνου, ή 7 * V

μεντοι τ ψ ειοει μη μια κινησις, καν εν συνεχει χρονψ γινηται, ουκ αν ειη ίο μία τ φ ά ρ ι θ μ ψ ,

καν το αυτό

έ'χη το

κινοΰμενον.

ώς

δραμών

ά'ν

τις

δ I άμνημονεύει Μ Πολιτείας] I ρ. 328 Α 2 λαμπάδια aAC: λαμπά F : λαμπάδα Μ 3 διαδιδόασιν F : διδόασιν Μ 4 αί μέν ουν FM 4. 5 συνεχή AC: συνεχείς aFM 5 εί om. F M 6 έστίν oui. Μ είσιν] έστιν Μ 7 ελεγεν] Ιλαβεν Μ 9 συναλειφομένων] καί συνεχιζόμενων F : συνεχιζόμενων καί Μ καί (post τψ) om. F I I ομογενής ήν a F ουκ om. C 12 άμερεί C ούχ έφάπτεται a F : ούκ έφάπτεσθαι Μ 15 διά του χρόνου F 17 ανάγκη τήν om., add. mrg. C 1 20 γάρ om. a F γίνηται A : γίνεται M 22 ακινησίας C 23 post ούσης itérât προς άλλήλους καί οί χρόνοι (coir, χρόνοι oí) C 23 post άκινησία; add. Μ κινήσεις 26 ή κίνησεις sic C ή (post κίνησις) om. aFM 27 ουκ ετι F 2S πλείους C 29 post χρόνους iterata στάσει διαλαμβάνεται ή στάσει διαλαμ. del F 30. 31 ή μέντοι — κίνησις oui. Μ 31 post χίνησις iter, ύφ' ένός μετρείται χρόνου F 32 μία om. Μ εχει Μ ώς εί aF

893

SIMPLICII IN P H Y S I C O R U J I V 4 [Arist. p. 2 2 8 a 2 0 . H I ]

π υ ρ έ ξ ε ι ε ν ε ò ft υ ς.

ου γαρ γίνεται των τοιούτων κινήσεων εν τά έσχατα· 20!Η

άλλη γαρ τω είδει ή κατ' άλλο είδος· ώστε έτι μάλλον τω αριθμώ ετεραι αύται,

st μεν γαρ μία τω αριδμω κίνησίς έστι, δει και το είδος της κι-

νήσεως το αυτό εΤναι.

ει δε το είδος εν, ού πάντως μία ή κίνησις, εί

5 μ ή και το κινούμενον εν είη καί

ó χρόνος

έστιν ή είρημενη απλώς μία κίνησις.

κινήσει το καί συνεχή αυτήν είναι τ η κατ' προσήκει

μόνη,

ουτε τη

συνεχής και εις.

αυτη γα'ρ 15

καί δήλον οτι xh προστεθέν τ*/) μια αριθμόν

μια και κυρίως μια

κατά γένος ουτε τ η κατ' είδος

το Ιν έχούση.

έπιστήσαι δε άςιον, δπως άναγκαίως προπαρελήφδη της κατά τήν μίαν κί10 νησιν αποδείξεως ή του εφεξής καί του έχομένου καί σκαλία,

είπερ δι' εκείνων έδείχ&η,

τις μεν ή

του συνεχούς διδα-

μία καί συνεχής κίνησις,

τίνες δέ αί εφεξής καί έχόμεναι.

p. 228b 11

" Ε τ ι δέ λέγεται

μία η

15

20

καί

ή τέλειος

εως του ε ά ν

μόνον

συνεχής.

Δεύτερον άλλο τι προστίΟησι της μιας κινήσεως ίοιον.

το τέλειον ου

τ η κατ' άριί)μόν μια, τ η κυρίως μια προσήκον μόνη, αλλά καί τ η κατά 25 γένος και κατά είδος μια λεγομένη·

μίαν γάρ, φησί, κυριώτερον

λέγομεν

κίνησιν, έάν καί τέλειος η , είτε κατά γένος εστίν ή λαμβανομένη είτε κατ' είδος,

είτε

κατ' αριθμόν,

όπερ καί

οόσίαν

20 γαρ κίνησις ή κατά τόπον ή πό>)εν ποϊ.

έκάλεσε·

κατά

καί οταν τέλειος

γένος

γένηται

μεν αυτη,

τουτέστιν οταν το κινούμενον άφίκηται εις εκείνο, εφ' ο έ'σπευδε, καί τελεία γένηται ή κίνησις, τότε μίαν αυτήν λέγομεν τωθεν άνω καί

άνωθεν κάτω·

τήσδε τής βώλου. 25 κυρίως εστίν,

κατ'

εΐδος

κατ' άρι&μόν δέ ή τούδε

του

δέ ή κάπυρός καί 30

καί τούτων ουν εκάστη οταν τελεία γενηται, τότε μία

αί μεν γάρ κατά γένος καί κατ' είδος πλείονες τω άρι&μω

ουσαι μία γίνονται κατά το γένος καί κατά το είδος· ω. τε γάρ πόί)εν ποί κατ' αυτό τοΰτο μία καί αί άνωθεν κάτω πασαι μία, καί τω&εν άνω.

καί μία μάλλον εκασται,

ομοίως αί κά-

αν τέλειοι ώσιν, ήπερ έάν ατελείς,

εί γάρ εν εκαστον λέγομεν εις τήν ουσίαν αυτοί) καί το εΐδος αποβλέποντες

1 ëv post, έσχατα a F M ή oía. M μιίνη) CM aFM

3 \ι.ίι τιίί άριθμω κινήσεως Μ

G κίνησις μία a F τό OU). F 11 εϊπερ αν F

9 προελήψθη F

2 0 ποί] πή Μ

22. 2 3 κάτο8εν sic M 26 κατά τό (τό Μ : γένος C

τέλεος Μ 2 4 βόλου Μ

13 τελείως F τό δέ τέλειον Μ προσήχει μ,ονον Μ

19 ούσίαν] oonicio κατ' οϋσίαν

αύτη C F et is post τουτέστιν γένειται C

μεν]

2 2 γίνεται F

2 5 κατ" είδος καί -/.ατά γένος a F κατά τό είδος χαί κατά τό

2 8 ϊκασται (έκαστη CM) αν τέλειοι ώσιν A C M :

αν τελείωσις έ'καστα F : αν τέλειος ή έκαστη a γωμεν F

καί om. a F M είναι ίόιον F

ora. a A F ) γένος καί κατά τό είδος a A F M :

27 αί (post καί) om. AM

8 ουτε δέ (post

ή του έχομένου καί τοΰ έφεξής

IG TÍ¡ κυρίως] foitasse καί κυρίως

16. 17 tt¡ κατ' είδος καί τί) κατά γένος μια a F ή F

10

12 αί post δέ oíd. F

15 Δεύτερον — προστίθησι] Τίθησι M cett. om. 15. 16 οί> ττ)] ουν τό F

4 μία πάντως a F

7 καί (ante κυρίως) om. Μ

είπερ F

ατελής a M 1

29 λέ-

894

SIMPLTCII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 2 2 8 b 1 1 ]

' ε ιζ ο Σ ω κ ρ ά τ η ς ' , ' ε ι ς ó άνθρωπος', ' ε ν το ζ ψ ο ν ' , δταν μ ή π ω τό είδος 209 r άπειλήφη τούτων εκαστον, αλλά ατελές η, ώσπερ το είδος ουπω απειλή- 3β φεν,

ούτως

ουδέ το £ν κατά την μορφήν

εκαστον λέγεται εν.

και

τον χαρακτήρα,

καθ' 8

ώσπερ γαρ ουπω ον λέγομεν το γινόμενον και κατ'

5 ουσίαν ατελές ον, ούτως οδδέ εν αυτό λέγειν δυνατόν* εν μέν γαρ καί τό ατελές λέγομεν, οίον το σπέρμα εν και το εμβρυον εν,

αλλ' ουχ ώ ς άν-

θρωπον εν, αλλ' εκείνο δπερ έστί τέλειον σπέρμα £ν, οτι τέλειον σπέρμα, καί εμβρυον ομοίως,

δλως δέ τό ατελές δυνάμει έτι εστίν, το δέ δυνάμει 40

τι ον πλείω δύναται, και ου τοΰτο μόνον, 10 μία

κίνησις,

δήλον ουν δτι ή κατ' άριθμόν

όταν προς τοις τρισίν έκείνοις τοις ήδη ρηθεΐσι καί τό τέ-

λειον προσλάβη, τότε κυριώτερον γίνεται μία. Ό

δέ 'Αλέξανδρος έν τούτοις τοις Πυθαγορείοις αυτόν και τοις Πλα-

τωνικοΐς κατακολουθεΐν φησιν, οιτινες το εν άριστον υπολαμβάνοντες

τω

τελείι;) άπένεμον καί όλοκλήρω καί διά τοΰτο αρχήν έ'λεγον αυτό, ώς καί 4ά 15 της κοινής χρήσεως κατά των τελείων καί δλων το εν κατηγορούσης.

εικός

δέ καί τόν 'Αριστοτέλη καί τόν Άλέξανδρον εις τά έν τ ψ Πλάτωνος Παρμενίδη κατά την δευτέραν ύπόθεσιν λεγόμενα άφοραν, έν οίς τό §ν δν όλον άποδείξας δτι και τελειόν έστι δείκνυσιν α ρ χ ή ν αυτό καί μέσα καί τέλος εχειν συλλογιζόμενος οίς τό τέλειον χαρακτηρίζεται,

λέγει δέ περί

μέν

20 του δλου συμπεραινόμενος· " κ α ί δλον ά'ρα έστίν, 8 αν η εν, καί μόρια εχει," περί δέ του τελείου· " τ ί δέ; εί δλον, ού καί άρχήν αν εχοι καί GO μέσον και τελευτήν, ή οΓόν τε δλον είναι άνευ τριών τούτων." Προστίθησι δέ ó 'Αριστοτέλης, δτι κυριώτερον μέν μία κίνησις ή συνε χ ή ς , δταν καί τέλειος η ·

ήδη δέ καί ή ατελής,

25 μία λέγεται κατ' αριθμόν καί αότή. χ έ ς τ η κατ' αριθμόν μια κινήσει

έάν μόνον συνεχής ή ,

έπιστήσαι δέ χ ρ ή , δτι τό μέν συνεφησί μόνη προσήκειν,

ήν καί κυρίως

μίαν είναι φησι, του δέ τελείου και ταΐς κατά γένος καί ταϊς κατ' εϊδος τό εν έχούσαις μετείναί φησιν, | δτι του μέν συνεχούς ου μέτεστιν αυταΐς 209 ν διηρημεναις είς τά οικεία π λ ή θ η , απερ

ουκ εστίν αλλήλοις συνεχή· οΰτε

30 γάρ οι πολλοί άνθρωποι συνεχείς αλλήλοις, ές ων καί έν οΓς εστίν ó είς

2 άπειληφός ή C M del. F

3 ούτε A M

f o r t a s s e τό εν (τό)

μ έ ν ω Α"

δ αύτό# C

έστίν ετι a F M κολουΗεϊν a F M

14 άπένειμον Μ

17

5ν δλον] τέλειον F 18. 19

ρ. 142 D

μεν om. F

κ τ λ . ] ρ. 145 Α

18

13 φησι κατα-

ώ ς ] εως F

IG άριστοτέλην

καί δτι a F 19

δείκνυσι δέ F

συλλογισμένος C

2 0 8 A C M : δπερ a F

εί om. P l a t , vu Ig.

αυτόν ora. C

ob καί] ουκ Μ

τ ω ν τριών τ ο ύ τ ω ν C

aAFM

2ί> λέγηται a F

αίίτη a F M

27 του τελείου δέ a F M

μέσον a M :

λέγει]

Parmeniil.

21 εχει A C : ε χ η a F M οϋ] ôv F

2 3 προτίθησι F

ήδη, η a l t e r a r a in ras. C : εϊδει M , sed con·, in ra a r g . inf. om. a F

sed

8 καί ολιυς δε a F : δλως τε Μ

αυτό] τό Μ

τέλος ε-/ον Μ

2 2 μίσον C

addito την post

10 προς τοις, ς τοϊς c o i r , n e s c i o u n d e A

12 πυθαγορίοις, ι in ras. Α 1

μέσην F

έχη aFM

6. 7 άνθρωπος Μ

9 τοΰτο] ταϋτα Μ

ταΐς ήδη ^ηθείσιν Μ CM

τό a n t e δν om.,

4 in m r g . περί του ένάς καί του οντος έν τ ώ γινο-

μόνη M

τί δέ εχοι A C :

2 4 τέλος F 2 4 . 2 5 η , μία

2G προσήκειν (προσήκει Μ ) φησί μόνη

2 9 ίιηρημένοις a

3 0 oi παλαιοί F

895

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Allst, p. 228b H . 15] άνθρωπος, ούτε τά ζσεως κατά τούτο ε'σται όμαλής καί ου ή

κίνησις.

δπερ

φέρεται το φερόμενον,

γάρ

| έπί

τοΰτο έπί

τών

μέρος έ π ί

ζητητεον

ανώμαλος

φερομένων

κίνησις

ó τόπος,

α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς ή ποιότης έστί·

κατά ποιον μεταβάλλον ές εναντίου εις

έναντίον

δε

μεταβάλλει,

2 δτι a A : om. CFM A C : ομαλές aFM

ουδέ τ η

3 και εί a A : εί oin. F : καί ή CM η μή ACM: oin. a F

8 ομαλές utroque loco F (lei. F

αλλ'

παν

όμαλοΰ ACFM (ut Arist.):

10 γράφουοιν A C : λέγουΒιν aFM

4 πάση a

15

¿μάλη aC

ομαλή A :

έ φ ' ] ácp' F

έφ 1 όμαλιίϊ] sic Arist. cod. E prima ui. κύκλω ή εύθεϊα F : κύκλφ

aF μέν ουν a

18

12 άπό] έπί a

όμαλής aCFM

IG καί 7jTiç ή C

ευθείαν Μ : κύκλου et

17 κατά] καί F

post κίνησις add. λέγει a (non F ) περί τό ¿ φ ' ου F

oui. a F

24 καί κατά F 27

A C F M : ού μο'νον a

20 ή γάρ A C M :

εί oin. aFM

21 όμαλήν Μ τυχεϊν F

28

r¡ της a F

λέγίΐ oui.

εί γάρ F :

ένίοτε

γίνεοθαι F 23 γίνεται Μ

24. 25 κατά τοΰτο έφ' ου C

κατά το ποιόν F

11 τι

μία καί ή a F καί ήττον Μ

22 έφαρμ,όζει a M : έφαρμόζοιτο (om. proximo τό) F εί om. Μ

έπεί C

έφ' aC (ill ras.): άφ1 A F M

ή (ante μία) om. Μ

πολλάς a

όμαλώς 7 πάσα M

post μή iterata εί ôè — διαφέρουσι

εύθείας priori lectioni responderle Sirapl. v. 12. 13 et Arist. vulg. όμαλώς a F

έφαρμόσαι

έννοια ( ο ύ -γάρ

9 φέρει τό Μ : φέροιτο civ a

ομαλούς a

ου 210 Γ δέ το

μελαινόμενον

G ώς A 2 : om. A ' C F M : Giova

ή ACM: καί a F

αν άλλοιοίτο Arist.

το καί 55

κατά το έφ'

ή λευκαινόμενον· ουδέν δέ μέρος τ ή ς λ ε υ κ ά ν σ ε ω ς ή μ ε λ ά ν σ ε ω ς δύναται ά'λλ(ΐ) μέρει, ουχ δτι ούχ υπομένει,

εί

2C τό (ante φερόμενον) 29

ού/ ότι post ούχ ΰ-ομένει C 1 : coir. C 2

δυνατόν a

ούχ

SIMPLICII

εσται μέρος ίτερω

IN P H Y S 1 0 0 R U M

V4

[ A i ï s t . p. 2 2 S M 5 ]

μέρει ομοιον), άλ)' ως επί της ημέρας,

8 9 7

έπ'ι δέ της 210'·

αυξήσεως και φ&ίσεως, έπειδή κατά μέγεί)ος αί μεταβολαί, έπ' ευ&ειών 6 γ ί ν ε σ α ι δοκοΰσι και όμαλαί· ή εστίν άλλη τις άνωμαλία κατά γε το αυξόμενον, εί ποτέ μεν Γσταιτο ή αΰςησις τροφής μή ένούσης, ποτέ δε καί 5 είς φδοράν μεταβάλλοι ώς έν ταίς νόσοι?·

ανώμαλος γαρ τότε έσται ή

αυςησι?, ώσπερ καί εί ποτέ μέν πλέον, ποτέ δέ έλαττον είς φ&ίσιν έπιδιδοίη.

καί έν αλλοιώσει δέ ή μέν κατά τον τεταγμένον προποδισμόν της

ποιότητος ανωμαλία τις έστιν αυτής ανωμαλία· τερον θερμαινηται,

αύθις

δέ ήττον,

οταν δέ νυν μέν σφοδρό-

καί πάλιν έπιτείνη,

10 κατά την ποιότητα, έφ' ής ή κίνησις γίνεται,

τότε ανωμαλία ίο

άλλη δέ τις ανωμαλία έν

πάσαις ταΐς κινήσεσίν έστι κατά ταχύτητα καί βραδύτητα καί όλως παρά τόν χρονον.

καί έ'στιν αυτή (ή) κυρίως κινήσεως ανωμαλία ούτε παρά το

έφ' ου κινείται το κινούμενον

ώς ή προειρημένη

(τούτο

γαρ

σημαίνει

αυτω τό π ο υ ) , οΐίτε έν τω τον χρόνον μή ενα καί συνεχή είναι, 15 αυτό) το ποτέ σημαίνει,

οπερ

οίίτε [το] παρά το ε ί ς ο ή μεταβολή γίνεται,

οίον εις το άνω ή κάτω ή λευκον ή μέλαν ή μέγα ή μικρόν· ενδέχεται ι·> γαρ πάντων τούτων των αύτών καί όμοιων όντων, του έφ' ου, του χρόνου, του είς ο, άνώμαλον κίνησιν γίνεσ&αι παρά τον της κινήσεως τρόπον και τό & ς , εί ποτέ μέν ταχέως, ποτέ δέ βραδέως κινοΐτο· τότε γάρ ανώμαλος 20 γίνεται κίνησις,

ωσπερ ομαλής,

οταν όμοια ή ή κίνησις.

έ'στι γαρ οτε,

φησίν, ή ανωμαλία ου τοις πρότερον είρημένοις, αλλά τ α χ υ τ ή τ ι διώρισται καί

βραδυτήτι. Ε?πών δέ, οτι εστι τις όμαλότης καί ανωμαλία παρά τήν του κινου-

μένου ταχύτητα καί βραδύτητα, έπάγει, 25 καί ή

οτι ταύτα, τουτέστιν ή ταχυτής 2«

βραδυτής, ουκ έ'στιν ε ί δ η κ ι ν ή σ ε ω ς ουδέ δ ι α φ ο ρ α ί κατ' είδος

ή ταχυτής καί ή βραδυτής, καί)' ας διαφέρουσιν αλλήλων αί όμαλαι καί ανώμαλοι κινήσεις,

καί

δείκνυσι

τούτο έκ του έν πασι τοις εΐδεσι της

κινήσεως είναι ταχύτητα καί βραδύτητα· σί}αι καί αυςεσΟαι δυνατόν έκατέρως.

1 έτερομ.ερεϊ F : έτερεί sic Μ άλλη a F M

καί γάρ φέρεσ&αι καί αλλοιοΰ-

τό δέ έν πασιν ον τοις είοεσιν ουκ

2 έ π ' ευθείας a F M

γε a : τ ε A C F M

σταίη a F : σταίοιτο Μ

5

3 δμαλεϊς C

εσται

τότε a F M

10 ής A C M :

οίς F :

οϋτε τ ι άρα A F :

8 a

12 ή addidi

οϋτε τ ι αίτιον αρα Μ :

post προειρημένη add. έστιν a ili niarg. Μ

18 του είς 8] τ ό είς 8 F

aAF

τό

βραδυτής

(post

19 κινείται a F

ora. a A

κινήσεως C M

όιαφοραΐ ut A r i s t . Α : 27. 28

29 έκάτερον

C o l i m i eut. A r i s t . Χ

οϋτε) A C F M :

17 και ou). F

13 oui.

οΰτε παρά

ή supra add. a

rcapàj

περί

2 0 ¿μοία] μία, sed in mrg. corr. F 1 24 τ α ϋ τ ά έστι τουτέστιν Μ

25 ή

ut Aristoteles (cf. v. 28. p. 898,2. 29) : κινήσεων

κινήσεων F

26 όμαλείς C

28. 29 καί αυξεσθαι καί άλλοιοΰσθαι

Μ

« ¡ n u i l i c . in Pliys.

C:

M

τοϋ (ante έ φ ' ou) om. F

δια'φορα C : διαφορά a F : διαφέρει M

των

αύτής

άνώμαλον a

κινήσεως κυρίως a F

23 ο μ α λ ώ τ η ς και C : oil). F

27 τ ο ΰ τ ο oui. a F aFM

15

όμαλότης έστιν

9 θερμαίνεται Μ

ήτις οϋτε κ α τ ά a

IG μέλαν] μίαν F

21 προτέροις C ante

μέν ο m. Α

7 "/αί έν

post προποδισμόν add.

8 ανωμαλία τις έστιν αυτής ανωμαλία ( h o c Olii. M ) A F M :

C : ανωμαλία, αύτής έστιν ή ανωμαλία a

4 ί'σταιτο A C :

G. 7 έπιδοίη a F M

αλλοιώσει òè A C M : καί έν α λ λ ω ώ ς ειδεν F : έπί 5ε 'αλλοιώσεως a γινομένη a

εί έ'στι τις

3. 4 post, αύξομενον add. εσται a

7

898

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 4 [Arist. p. 2 2 8 b 1 5 ]

άντιδιαιρεϊται έχείνοις τοις έν οίς έστι· το γάρ άντιδιαιρούμενόν τινι εζω 210»· δφείλει εΐναι έκείνου.

αλλά μήν ουτε ένός τίνος των της κινήσεως ειδών «5

είδη έστίν ή ταχυτής καί ή βραδυτής·

τό γάρ τίνος είδος ουχ οΓόν τε

είδος εΤναι και του άντιδιτ^ρημενου αυτφ.

διά γάρ ταύτην την αίτίαν ουδέ

5 τό θήλυ καί τό άρρεν είδη ζφου, δτι Ιν πάσίν έστι σχεδόν τοις είδεσιν. οΰτε ουν άντιδιαιρεΐσθαι τούτοις δυνατόν οΓον τοϊ

πεζφ χα'ι ένυδρα» και

πτηνω, ώς εϊναι προς τούτοις το Οηλυ χαί το άρρεν · έν έκείνοις γάρ έστιν, αλλ' ουδέ τίνος αότών είδη εΓη άν οίον του πεζού· εστι γάρ χαί έν τοις άλλοις,

ουχ οίον τε δε των διαφερόντων γενών τα αυτά είοη είναι,

διό a»

10 ουδέ γυνή καί άνήρ είδη τοΰ ανθρώπου, δτι εστι και έν τοις άντιδιηρημένοις τω άνθρώπφ· ή γάρ γυνή και ó άνήρ κατά το θήλυ χαί τό άρρεν τήν διαφοράν εχουσιν.

ή μεν γάρ κουφότης και βαρύτης κατ' είδος δια-

φέρουσιν αλλήλων, ή δέ ταχυτής καί βραδυτής ένέργειαί είσιν καθ' έκατέραν τούτων των δυνάμεων· 15 έπί το άνω φέρεται

χαί το κοΰφον γάρ θαττον καί βραδύτερον

και το βαρί) έπί το κάτω·

θαττον, τό δέ ήττον βαρί) βραδύτερον.

το μεν γάρ βαρύτερον

ώς ουν το βαρύτερον και τό ήττον 85

βαρί) ου κατ' εΐδος διαφέρουσιν έν ροπή αλλήλων, ουτω καί αί ταΐς δυνάμεσι ταύταις άκολουθοΰσαι ένέργειαί ή ταχυτής και ή βραδυτής ουκ είσί κατ' είδος διαφοραί της ενεργητικής κινήσεως· έν γάρ τω αυτφ εΓδει μέ20 νουσιν ποτέ μέν τφ τοΰ πυρός, δταν θαττον. καί βραδύτερον κινήται, ποτέ δέ τω τής γής· εΓδει μένουσαι,

ουδέ γάρ ή βαρύτης χαί ή κουφότης αί έν τφ αότω

δταν πυρός τό μέν κουφότερον το δέ βαρύτερον λέγωμεν,

κατ' ειδός είσι διαφοραί, γή γής.

δτι μηδέ πυρ πυρός κατ' είδος διαφέρει μηδέ 40

αλλ' ουδέ αότή ή άτομος γή εαυτής κατ' είδος διαφέρει, χάν

25 πρός τον ο?κεΐον τόπον θάττον κινήται.

έπιστήσαι ουν χρή δτι ταχύτητα

καί βραδυτήτα λέγει νυν μή διαφέρειν κατ' είδος αλλήλων τάς έν τή ανωμαλία θεωρουμένας· αύται δέ έν τω αότω εΓδει κατά τό μάλλον καί ήττον υφεστήκασι.

τό δέ μάλλον καί ήττον έν τφ αυτω ειδει ον ου ποιεί τήν

κατ' είδος διαφοράν.

αύται δέ είσιν αί έν πα σι ν τοις είδεσιν τής κινή-

30 σεως θεωρούμεναι, έν οις καί ή ανωμαλία,

εί δέ τις εΓη ταχυτής καί 45

βραδυτής μή έν τφ αότφ etoet θεωρούμεναι μηδέ κατά τό μάλλον χαί ήττον άφωρισμέναι, ώς δταν ταχυν λέγωμεν τον ΐππον καί βραδεΐαν τήν χελώνην καί ταχέα τά πτηνά καί βραδέα τά χερσαία, ή τοιαύτη ταχυτής

4 άντιδιαιρουμένου C

5 κ α) τό άρρεν A C : ού δε τό â(j{jv/ a F

7 post άρρεν add. είδη ζώου a F 10. 11 άντιδιαιρουμένοις a

11 γάρ] ουν a

χΰτης καί ή βραδύτης Μ om. F M

βραδύ C

17 ούτως F M om. F

24

γής] της F

τον οίκείον τόπον a F : είδος om. a F om.,

sed rest. A 1

27

12 κουφότης καί ή βαρύτης Μ

βαρύτερον, αρΰ in ras. A 1

19 διάφορα F

6 γοϋν a F M

9 τά αίιτά A C M : ταΰτα a F

13. 14 έτέραν C M

2 1 κοφάτης C

πυρ a F

έν om. F

14 βραδύτατον F

1 3 τρα15 φέρεται

16 βαρύτερον] βραδύτερον C ' F

κινήσεως Μ in ing., in t e x t u δυνάμεως 2 2 δταν τοΰ πυρός 6 τό sic μέν κτλ. Μ κατ' είδος έαυτης Μ

τώι οίκείωι το'πωι A καί τό ήττον A C

et, sine iota C M 2 8 τό δέ xal F

25

2 0 καί 2 3 μηδέ τό

Ttpè Μ 1 sed corr. κινείται A

Sv om. F

2 6 κατ' 32

ταχυν

899

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 4 [Arist. p. 228b 15]

καί βραδυτής ουτε έν πάσιν τοις είδεσι τοις κατά τόπον κινούμενοι? ουτε 210^ έν ένί άμφω ουτε κατά το και

έν

ταύταις καί)'

συγκρισιν άλλω

είοει

της φοράς, καί

του

λεγόμεναι το μάλλον

5 της χελώνης ταχύτερος ή , καί

μάλλον καί ήττον υφεστήκασιν,

υφεσιν

ζυίων

τάχους

έ'χουσι

καί

αλλά πτηνού

υφεστήκασιν,

ó δε αυτός

τρόπος

εστίν

ήττον, έν

ó

ένί

διαφοράς

έν

τούτοις

το

μάλλον

καί

τό

ήττον

κατά

γαρ

ίππος,

κινήσεως

έστι

του

άρα

και

καί κάν έν

καν 50 άλλω

είοει

καί έν

γάρ το μεν θερμαίνει ί)αττον, το δε βραδύτερον.

έστιν

εί μ ή

βραδυτής

βραδύτερος·

αλλ'

της

ή

τω

αλλοιώσει·

καί ουδέν ήττόν

αυτου

της

κινήσεως

10 έ'ντος είδους. Ειπών δέ την όμαλήν κινησιν μίαν είναι, καί μάλλον της ανωμάλου δια την ομοιότητα, λέγει δτι καί ή ανώμαλος | μία διά τό συνεχές, εΐπερ 219ϋς F 6. 7 αντίκειται δέ a

5 υπό a

7 εύρίσει C

1 0 ώ ; om. a F M

τι F

τούτων

9 είς τά

ψευδοδοςεΐν

13 κινήσεώς a F

19 aF

έκείναι

και C F

18

om. F M 2 0 λέγομεν, ή μή F

δέ om. Μ

καί οπισΗεν A C F M : αί έκ

τών C F : 21

πάντη M om. a F

μετατεθεΐ-

μεθιστάνει τέ άληθές

μηδέ A C M : μή a F 14

17 καί είς A C M : καί ή είς F : ττ] είς e x Arist. a καί ή a A M :

om., sed rest. A 1

ίντέθηκεν F

11 ίτυχε (ώς Ιτυχε F ) alite ό a F

μή άπατασθαι Α

ουτε ψευδές

4 ή a l t e r a m ] καί Μ

ύφ" έαυτοΰ a M : ύφ' έτέρου A C F , seil vitium

notavit C cf. Philopoii. p. 7 9 6 , 1 5 σαν F

3 ουτε ψευδές ουτε αληθές C : λαμβάνειν Α

15

12 πρός τό απάγει F M

έναντίαι Α : έναντία a C F M η ) είς τό όπισθεν ex Arist. a

έκ των Α :

αί ές aM

τά om.

έπιφέρουσα C : συμπεριφέρουϊα Μ

ου* έ'στιν a

2 4 τό γαρ A C M : και γάρ τό a F

συμβαίνει F

2 6 έπε! δήλον om. F

μέν] μή F

2 2 ο&κέτι] 24. 25

σημαίνει]

905

SIMPLICII IN P H Y S I C O ß ü M V ó. 0 [Arist. p. 2 2 9 M 1 . 23]

p. 229Ml

Κ α ί ο σ ο ι ς μ ή έ σ τ ι ν ε ν α ν τ ί ο ν εως τοΰ καΟα'περ ε ί ' ρ η τ α ι 2Π ν καί π ρ ό τ ε ρ ο ν .

Μία λοιπόν άντίδεσις καί αυτη δοκοΰσα απελείπετο, ην πρώτην οιπηριί)μήσατο -/ατά την διαίρεσιν, ή έκ του αυτού τη είς το αυτό.

λέγει ουν

5 καί περί τούτου, οτι ώσπερ αί είς εναντία μ ή εχουσαι α.ντικείμενον το έξ ου μεταβολαί μέν ήσαν, κινήσει; 5ε ου, ουτω χαί ή έχ του αυτού καί ή είς το αυτό εν μόνον το ύποκείμενον λαμβάνουσαι το αυτό, τό τε έξ ου χαί το είς ο, το δέ έναντίον αυτω παραλείπουσαι μεταβολαί είσιν έναντίαι, 40 αλλ' ου/ι κινήσεις· ή γάρ χίνησις ες εναντίου είς έναντίον, το δέ έχ του 10 αυτοΰ είς τό αυτό τη φίίορα

χαί

τη γενέσει προσήκει.

φθορά μεταβάλλει, είς τούτο ή γένεσις πρόσεισι. τοΰτο ή φί>ορά.

έξ ου γάρ ή

καί έξ ου ή γένεσις, είς

ομοίως δε καί ή αποβολή προς την λήψιν ε χ ε ι ·

ή γάρ

του αυτοΰ λήψις προς την του αυτοΰ αποβολήν έναντίως ε χ ε ι ·

ου γάρ ή

αποβολή, τούτου ή λήψις, καί ου ή λήψις, τούτου ή αποβολή,

είπών δε

Ιό πρότερον, οτι " ά μ α μεν συμβαίνει έξ έναντίου χαί είς έναντίον ή μεταξύ," δείκνυσι νΰν, οτι καί αί είς το μεταξύ καί έχ των μετάξι) ώς είς έναντία 45 καί ες έναντίων γίνονται τω το μεταξύ προς έχάτερον των άκρων έναντίου λόγο ν εχειν. πρότερον.

μίξει γάρ των έναντίων τά μετάξι» συνίσταται, ώς εί'ρηται

διό καί ώς έ ν α ν τ ί ψ

χρήται

τω μεταξύ ή κίνησις,

è φ'

20 ό π ό τ ε ρ α αν μ ε τ α β ά λ λ η · οίον έκ φαιοΰ μεν, δταν είς λευκόν μεταβάλλη, ώς μελάνι χρήται τιϊ» φαιιδ, καί όταν έκ λευκοΰ είς φαιόν·

δταν δέ έχ

φαιοΰ είς μέλαν ή έκ μέλανος είς φαιόν, τότε ώς λευκοί χρήται τω φαιω. 50 καί τάς έπί τό μεταξύ ουν καί έχ τοΰ μεταξύ κινήσεις ώς έναντίας Οετέον.

ρ. 229ΐ>23

Έπεί

25

δέ κ ι ν ή σ ε ι ου μ ό ν ο ν δ ο κ ε Τ χ ί ν η σ ι ς

έ ν α ν τ ί α £ως

τοΰ I έ ν α ν τ ί α τ η έν υ γ ι ε ί ς .

212«·

Δείξας, ποΐαι κινήσεις έναντίαι είσίν αλλήλαις, έπειδή καί ηρεμία προς 1 ό'σοις 5έ a ex Arist. viilg. (seil òè oin. E) έστιν A C M ut Arist.: έατί τι a F (ut Arist. cod. I) έναντίωσις F M 2 καί oui. Μ post πρότερον lemma ex Arist. continuât: κίνησις μέν ír¡ κινήσει έναντία ούτως ή έξ έναντίου είς έναντίον τη ές έναντίου είς έναντίον a 3 αύτη C F πρώτον A C 5 έχουσα α αντικείμενα a F M τά έξ a G ήσαν A C M : είσι a F ή έκ Α : έκ C F : al έκ aM G. 7 και ή είς Α : καί είς C M : είς a F 7 post τό αυτό rep. λέγει ούν καί περί τούτων del. F où a F M

λαμβάνουσι F

7. 8 τώ τε έξ ου καί τώ είς 8 F

10 τη γενέσει προσήκει καί τη φθορά a F M

14 ή alt. om. A M Arist. καί om. C

12

8 αύτό C

τοΰτο καί C

ή tert. om. M 15 προ'τερον] E 5 p. 2 2 9 ^ 2 1 αμα μέν γάρ IG δείκνυσιν ουν F : δείκνυσιν Μ αί om. a F M

είς (post ώς) om. C ' F 17 γίνονται, o iu ras. C 18 συνίστανται Μ : σημαίνεται F εΐρηνται M 19 πρότερον] E 1. p. 2 2 4 b 2 9 sqq. 20 μεταβάλοι (post αν) F : μεταβαλλοι Μ μεταβάλη (post λευκόν) F 21 μέλαν, sed coir. A 1 καί δταν — φαιω (22) om. F 23 καί τάς από τοΰ μεταξύ ουν καί ir,ι τό μεταξύ κινήσεως a έκ] άπό F M 24 κίνησις είναι a ex Arist. 2G κείνησιν ut vid. ante ras. O

906

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 2 2 9 b 2 3 ]

ζητεί και περί ταύτης πρώτον 212Γ

κίνησιν αντίκειται και δοκεΐ έναντι?, είναι,

μέν δπως αντίκειται απλώς ή ηρεμία τη κινήσει, ε π ί ι τα καΐ ποία

ηρε-

μία ποια κινήσει αντίκειται, έπειδή καί προ της κινήσεως έστιν ηρεμία καί μετά την κίνησα,

και λέγει δτι κυρίως μεν ε ν α ν τ ί ο ν

κίνησις

κι-

5 ν ή σ ε ι εστί (καί γαρ είδη ά μ φ ω καί μεταβάλλει είς άλληλα), ή δε ηρεμία ίο προς κίνησιν αντίκειται μεν, ώς στέρησις δε μάλλον άντίκειται καί ουχ ως κυρίως έναντία, διότι μη είδος τί έστι και αυτή ώσπερ ή κίνησις, άπουσία μόνον κινήσεως, λέγεται,

άλλα

ε σ τ ι δ ε ώ ς κ α ι ή σ τ έ ρ η σ ι ς , φησίν, έ ν α ν τ ί α

κοινώς μεν πάσα στέρησις, καθόσον αντίκειται τ ψ

10 εςει ή τ η ένεργεία· ή δε άντίί)εσις έναντιότης δοκεΐ.

είδει ή τ η

αυτη δέ ή στέρησις

ή κατά την ήρεμίαν καί άλλο τι εχει, καί)ο και έναντία λέγοιτο άν μάλλον τών άλλων στερήσεων·

τά μεν γαρ τάς άλλας έχοντα στερήσεις ου μετα- is

βάλλει είς τάς Ιξεις ή τά είδη (ό γάρ νεκρός καί ó τυφλός oò μεταβάλλουσιν είς το ζην ή το δραν), τά δέ ήρεμοΰντά ποτε καί κινεΐσ&αι πάλιν 15 πέφυκεν* ηρεμία γάρ έστιν ή του πεφυκότος κινεΐσί^αι ακινησία, ή στέρησις αυτη τ η της υλης στερήσει τη

καί εοικεν

μετά της έπιτηδειότητος

της

προς το είδος όεωρουμένη, έφ' ής καί αληθές το ε σ τ ί ν ώ ς κ α ί ή σ τ έ ρησις

έναντία λέγεται,

έπειδή γάρ αί γενέσεις έκ τών έναντίων,

τά

πεφυκότα μεταβάλλειν κατά την έν εαυτοΐς έναντίωσιν εχει ταυτην την έπι- 20 20 τηδειότητα.

εΐτα ζητεί ποία ηρεμία ποία κινήσει άντίκειται κατά την μέσην

ταυτην άντίΟεσιν τών τε κυρίως λεγομένων στερήσεων καί τών έναντίων, κα$}' ήν ή ηρεμία τ η κινήσει αντίκειται, καί πρώτον λέγει δτι ή εν τινι γένει ηρεμία έναντία τ η έν τ ω αύτψ γένει κινήσει· τοΰτο γάρ δι' ενός γένους κινήσεως έσήμανεν είπών τ η κ α τ ά τ ό π ο ν ή κ α τ ά τ ό π ο ν ,

δήλον

25 γάρ δτι καί έπί τών άλλων κινήσεων, άλλοιώσειυς τέ φημι καί αυξήσεως, ó αότός έστι λόγος,

oò γάρ ή κατά το ποιον ηρεμία έναντία τ η

τόπον κινήσει, αλλ' ή κατά τόπον τ η κατά τόπον,

κατά 2ό

καί ή κατά άλλοίωσιν

τ η κατά άλλοίωσιν καί ή κατά το ποσόν τ η κατά τό ποσόν,

άλλ' ουκ

αρκεί τοΰτο ειπείν, δτι ή κατά τόπον ηρεμία τ η κατά τόπον κινήσει άντί30 κείται καί δλως αί ομογενείς άλλήλαις· λέγεται·

τοΰτο γάρ απλώς καί ολοσχερώς

πλείους γάρ καί κινήσεις καί ήρεμίαι κα&' έκάστην τοπικήν διά-

στασίν star

καί γάρ κατά μήκος κίνησις ή μέν έπί το άνω ή δέ έπί το

κάτω, καί ηρεμία ή μέν έν τ ψ άνω ή δέ έν τ ψ κάτω. Ζητητέον ουν, ποία έν τούτοις ηρεμία ποία κινήσει αντίκειται,

1 a n t e ζητεί add. και, sed κίνησις Μ 7 καί om. Ι ' ή δέ]

ήεί

13 η είς τά είδη Μ 17 θεωρουμένης Μ

ποιόν aC : ποιόν Α : το'πον F M que om. A : a l t e r a m F : p r i a s M

έναντία Μ

S) κινώς C

έναντίωσις a

11 ή] η F

16 αίϊτη π ή της F αύτοϊς C

κινήσει]

5 είδη] ήδη F

10 ή τ ώ (coir, τη) ένεργεία F

αύτη C

17. 18 έναντία post ω ; a

τήν έναντίωσιν την έν έαυτοϊς a F M

om. a F

3 ποίοι κινήσεις αντίκεινται Κ

αίϊτη a F M

sic C

καθά) om. a F της] τ ή C 1

del. A

4 μετά κίνησιν a F M

καί so

καί (post

την έπιτηδειότητα F 19 μεταβάλλει Μ

2 3 γένει] γενέσει Μ

έναντία A M : εστίν έναντία a F : ora. C 30 καί (post άπλώ;) om. a F M

34 ζητητέον o'iv A C M : ζητητέον F : διό ζητητέον a

κατά 26

τό

28 τό u t r u m 31 καί (post γαρ)

έν τούτοις ποία C

907

S I M P L I C I Í IN PHYSICORO.M V 6 [Arist. p. 2 2 9 b 2 3 ]

φησίν οτι, έ π ε ι δ ή ή κίνησις ές υποκείμενοu ε?ς υποκείμενόν έστι ( τ ο ύ τ ο γαρ 212 Γ δηλοϊ

το

εστίν,

φ

έν

δυσίν

υ π ο κ ε ι μ έ ν ο ι ς civat ·

και διαφέρει

κίνησις

έ * τούδε εις το εναντίον 5 λευκού

εις το

ές

οίον τ η

μέλαν ή έν τ ω

έκ

τοΰ

κάτω

καί

κάτω

το λευκον ή

ηρεμία καί ή έν τ ω

γάρ

τη

είς

κινήσει

λευκώ

ή τη

εναντίον

μεν κινήσει

είς το άνω

ή έν τ ω

επί

άνω

το

κάτω

πάλιν δε τ η έκ τοΰ άνω έν τ ω

ενάντιου

γενέσεως καί φ θ ο ρ ά ς ) ,

ή τη

μοναί

έκ

τοΰ

τη

εκ του

έναντίαι·

μέλανος

μελάνι εναντία,

εις

ώ σ τ ε καί)- 3»

όλου την έν τ ο ύ τ ω , ες ου ή κίνησις γίνεται, ήρεμίαν έναντίαν τ η ές αυτοΰ κινήσει

γίνεσί)αι,

αλλ'

ουχί τ η

εις α υ τ ό ·

και

γαρ

ανάγκη

έκεϊνο

10 φεύγει κατά φύσιν εναντίον είναι, το δε εις δ άπεισιν οίκειον.

μεν 8

επειδή

δε,

φ'^σίν, άτοπον κινήσει? μεν εναντίας είναι άλλήλαις, η ρ ε μ ί α ς δε ¡χή είναι, ίστέον οτι καί ήρεμίαι

αυταί είσιν

τόποις καί ταίς έναντίαις μία τ η εν τ ω 15 τ η

εναντίαι

άλλήλαις

ποιότηβιν ή π ο σ ό τ η σ ι ν ,

κ ά τ ω καί ή έν τ ω λ ε υ κ ώ

τη

αί

έν τοις

έναντίοις

οίον ή έν τιί> άνω

ηρε-

έν τοί μελάνι καί ή έν υγεία ω

έν ν ό σ ω · κινήσει μεντοι ή έν υγεία ήρεμία αντίκειται τ η είς νόσο ν, ω ς

είρηται

πρότερον·

ά λ ο γ ο ν έστι.

τη

γαρ

έκ

νόσου

φ η σ ί , κίνησις ή έπ 1

έ κ ε ϊ ν ο , έν φ

καί

δι'

2 0 τινά της ήρεμίας έστί καί ή ρ έ μ η σ ι ς . τ η έν ω

εναντία·

υγείαν

άντικεισδαι

ήρεμήσει

προς την

ου γαρ τ η γενέσει

στέρησιν αυτής,

αυτήν

ή γαρ κατά φυσιν,

κατά φυσιν ή ρ ε μ ε ϊ το κινούμενον,

πόν έκείνην έχουσα τ η ν ή ρ ε μ ί α ν , νήσει

sic

καί τ η ν αίτίαν νυν προστίίίησιν έ ν α ρ γ ή ·

αυτήν γινομένη,

ώ σ τ ε οίκειότης

έστί πλείστη τ η

έν έκείνω ή ρ ε μ ί α ν .

τινός το γινόμενον

σκο-

γ έ ν ε σ η τρόπον

εί δε οικεία,

εναντίον

κιουκ

οίον τ ε λέγειν ή 45

εί δε καί τέλος τ ω ν επί τι κινουμένων ή έν έκείνοις ηρε-

μία, το τέλος τινός π ώ ς άν εναντίον ε ί η ή στέρησις α υ τ ο ΰ ; εί ουν ανάγκη 25 τήν ές ου ή

τήν είς

ο ήρεμίαν

έναντίαν

ές άλλου γένους ή ρ ε μ ί α έναντία εσται τ η δε τάς εις ο έναντίας άλλήλαις ε ί ν α ι , είναι τ η

έ ; αυτοΰ κ ι ν ή σ ε ι ,

έκ τοΰδε κίνησις, 3 0 δε το

παρά

φύσιν

ή

ήρεμία

έναντίαν

t o i κινούμενο»

παρά φύσιν αυτοί γίνεται,

2 òuaìv ora. F

12 αύται Α άνω F

14

τη κα'τω F

έστι ο m. a F

νυν om. F M ήρέμει

Α

17

έναργώς a F

τήν έκείνω (έν om.) Μ 2 8 των κινουμένων F

ήρεμίαν CM

η ποσότησιν ο in. Μ

έν τή post μέντοι

τ/J είς νο'σον A C M :

τη έν νόσω

άλογόν A C F M : 18

έπ' έκεϊνο C :

εΰλογον a έπ' έκείνω A F M :

2 0 ήρέμισις a F

21 ήρεμί-

21. 22 ή (superscr. εί) òè οικεία έναντία Μ 25

ή oin. Μ

C:

15 κίνησις Μ

19 αύτό γενομένη F

post ανάγκη add. ή C

έναντία a

otn. F

IC« αυτήν δε Μ

μοναί

7 μέλανιΟ. λευκώ a A F M 13

ante ήρεμία add. ζ al M

ού/ ή έν νόβφ a

είς έκεϊνο a

ή (alternili)

4 τ^ (post ¡5)

οία. a F

11 οίτο-ον oui. Μ

12. 13 έν -αίς (!) έναντίοις τόποις Μ

add. τ-jj ές υγείας a

σει C

έκ μελανό; Μ

πώς

inser. M

ή έν (post καί)

8 έξ ου] καί}1 8 F M 1

άπορεΐ,

3 καί ante ty¡ [J.èv

6 έ~ί τά κάτω a Κ

έναντίαι Μ

εί δε τις

ή

έναντίον 50 ομοίως

μόναι a A F M

24

φυσιν έστί

ή

αδύνατον

ένί έν-

ó ή (post μέλαν)] ή A

F:

( ο υ γαρ δ ή

εί εν

aF

0111.

κινήσει

αντίον, τ η κινήσει καί κίνησις αντίκειται καί ή ρ ε μ ί α , καί τ η ή ρ ε μ ί α

1 ό'τι ora. F

κατά φύσιν.

τη

ανάγκη τήν ές ου ήρεμίαν

καί γαρ εί κατά

εν αυτοί

τω

είναι

έν άλλω γένει κ ι ν ή σ ε ι ) ,

27 έξ ου A C F ' M :

3 0 πώς om. F

έν ψ a F -

εί] ή sic Μ

908

S I M P L I C l l IN P H Y S I C O R U M V 6 [ A r i s t . p. 2 2 9 b 2 3 . 2 3 0 » 7 ]

και ηρεμία καί κίνησις έναντίαι λέγονται είναι, ρητέον ?τι où κυρίως έναν- 212·· τίαι ει'σίν ήρεμία χαί κίνησις, έν Κατηγορίαις μέσον είδος

εΓπεν την

στερήσεως

άλλ' ουδέ στερησις ή ηρεμία τοιαύτη,

μ η υποστρέφουσαν

ofav

είς τό είδος,

αλλά κατά τι

και έναντιότητος εοιχεν άντικεϊσί)αι

άλλήλοις ήρε-

5 μία καί κίνησις. |

ρ. 2 3 0 a 7

Ό σ ο ι ς δέ μ ή

εστίν έναντίον

Ι ω ς του ή δ έ γ έ ν ε σ ι ς ε ί ς

212 ν

έκείνην. Ε ι π ώ ν την έν τ ω έτέρω αυτοΰ κινήσει ζ η τ ε ί ,

των εναντίων ήρεμίαν

ει καί έπί

των

μεταβολών

έναντίαν είναι τ η έξ

τών

μ ή ες έναντίου είς

10 εναντίον γινομένων καί διά τούτο μ ή ουσών κινήσεων, ως έλέγετο έπί γε- ίο νέσεως και φθοράς, εξ

αύτοΰ

εστι τις ηρεμία

εις αυτό.

φδορά άντικείμεναι· όν.

αύται γαρ

ταύταις

ήσαν

αι

ταΐς μεταβολαΐς έναντία μεταβολαί

αί

τη

ώς γένεσις καί

φδορά μεν γ'άρ ή έκ τοΰ όντος, γένεσις δε ή είς το

ή ουκ εστι ταύταις αντικείμενη ηρεμία, διότι οόδε κινήσεις αύται λέ-

15 γονται, α λ λ ά

μεταβολαί

μόνον·

ή

δέ ηρεμία

τή

κινήσει αντίκειται,

τί

ουν ουκ εστι τι πέρας τ η ς γενέσεως ή έν τ ω είδει μονή ώσπερ της άνωθεν χ ά τ ω κινήσεως αύτη,

άλλά

ή έν τ ω κάτω

άμεταβλησία

μονή;

μάλλον,

ή εστι διότι

μεν,

ή

ηρεμία λέγεται, ή δέ τ ή ς μεταβολής άμεταβλησία. 20 καλεΐσΟαι·

τίνι αν ε ί η άμεταβλησία

όντι ά μ ε τ α β λ η σ ί α

τή

έν τ ψ

μή

δε oò κλητέα ΐδ

κινήσεως απουσία

αλλ' εστω άμεταβλησίαν

και τίνι μεταβολή

βλησία α υ τ η ; ή ε ί μ ε ν εστι τ ι ύ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν έν τ φ

ηρεμία

μεν τ ή ς

έναντία

ή

άμετα-

το μ ή ον ώσπερ ή υλη, ή

ό ν τ ι άμεταβλησία εσται

α ν τ ί α καί τ η έχ τοΰ όντος κινήσει, ε ί δ έ μ ή ε σ τ ι τ ι τ ο μ ή ό ν , άπορήσοι 25 β λ η σ ί α ,

έν-

φησίν,

ά ν τ ι ς τ ί ν ι άμεταβλησία: έστίν έ ν α ν τ ί α ή έ ν τιρ ό ν τ ι ά μ ε τ α - 20 άπορήσοι δέ άν τις, φησί, καί εί ήρεμίαν χ ρ ή λέγειν τήν έν τ ψ

όντι άμεταβλησίαν

δια τά επόμενα άτοπα.

εί γάρ ήρεμίαν τις λέγοι έπί

γενέσεως καί φ&ορας τήν έν τ ω όντι άμεταβλησίαν, δυοίν Οάτερον συμβαίνειν·

άνάγκη

ή γάρ οδ πάσα ηρεμία κινήσει, έναντία εσται, είπερ ή έν τι»

όντι άμεταβλησία ηρεμία ουσα τ η έκ τοΰ όντος μεταβολή άντίκειται*

αυτη

30 δέ ουκ εστι κίνησις, ώ ς δέδεικται πρότερον, διότι μ ή εστίν ές υποκειμένου

3 έν Κ α τ η γ ο ρ ί α ι ς ] c. 10 p. 1 2 b 2 2 s q q .

εΐπεν p o s t otav C

G έναντίον A C F M

ut

ρ. 9 0 9 , 1 9 et A r i s t . coiid. II et cori·. E , q u i p r o μ ή h a b e n t μ η δ έ ν : έναντία a A r i s t . v u l g . 1 0 έναντίον e x έναντίαν c o i r . C 1 ώς) om. hFM

12. 13

δντος είς τό μ ή 8ν μεταβολή a μ ή όντος είς τό όν a

κινήσεως a

12 είς τό a i t ò C M

al (ante

13 γάρ o n . a F M

ή έκ τοΰ

a l γενέσεις καί cp&opà M 14

δέ ora. F

13. 14 ή είς τό αότό όν Μ : ή έκ τοΰ

εστίν αΰταϊς a F

15 μόναι a F

17 ήρεμία δέ oò A C M : oò μ ή ν δέ ήρεμία F e t ( o m . δέ) a e t e x ήι corr. A 1 :

ή F:

εί Μ :

23 ante ίντος add. μή Α2 et. v. 2 5 a F M e x A r i s t . βλησία a

δυείν C

ή a

ή ( a n t e δλη) ora. F

κινήσει] μεταβολή a

πρότερον] cf. Ε 1. ρ . 2 2 5 » 7 s q q .

ή γάρ]

24 λέγει M

εί γάρ Μ

πρότερον . . . ότι M (lac. n i lit.)

F

2 1 ή εί C

22 μή om.

τι o m . F

2 6 διά — άμεταβλησίαν (27) o m . F 2 8 συμβαίνειν o m . a

16 τι o m .

18 αότή A

A'F

άπορήσειεν hic 27 άμετα-

3 0 ώ ς ] οόδε Μ

909

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V 6 [Arist. p. 2 3 0 » 7 ]

είς υποκείμενων,

ή εί πάσα ηρεμία κινήσει αντίκειται, έ'σται και ή φ&ορά 212'

κίνησις, ομοίως δέ καί ή γένεσις. σεις.

δεδεικται δε οτι ουκ είσίν au τα. ι κινή- 2β

iva ουν μηδετερον τούτων των άτοπων συαβαίνη, ήρεμίαν μεν ου

κλητέον την έν τψ οντι μονήν,

δ μ ο ι ο ν δέ τι αυτό ηρεμία ρητεον.

καί

5 κλητεον αυτό αμεταβλησίαν στέρησιν ουσαν ου κινήσεως, αλλά μεταβολής, αυτη δέ ή έν τψ οντι άμεταβλησία ή ούδενί έστιν εναντία· ή γαρ ηρεμία και

ούχι ή άμεταβλησία εκειτό τινι έναντία.

ή ε? έστι τινί εναντία, ήτοι

τή έν τοΐ μή οντι άμεταβλησία εσται έναντία, ε? εστι τι το μή ον, ή τη 30 cpôopâ, ήτις έστίν εκ του οντος μεταβολή· 10 κείσεται, καν μή η τι το μή ον. ή τη

φθορά·

αυτη γάρ,

ταύτη γάρ ώς μεταβολή άντι-

διό ούτως εΐπεν ή τ η έν τύμενον aAF 9 πλησιάζωαι F άπολίπη ¿λίγον aF άπολίπει Μ 11 ουδ1 F 13 ούτως aA : οδτος F : om. CM έδχάτην τοΰ CFM: έσχατου Α : τοΰ έβχάταυ a 15 τώ ex τό C 16 άίψη a 23 έν] έπί a F άνωθεν άφη aF 24 post πληγην ras. M ποιήσεται aF οόδέν αΐτιο'ν φηβι a: οόδέν αίτιον F 25 μείζων Ιχει C 26 ante ύπό add. δ' C 26. 27 έπωθούμενον. ή παρά τό θαττον φέρεβθαι. παρά τοΰτο γάρ καί ταΰτα κτλ. a 27 xal (ante παρά)] η F 30 δυναμοΰται] δραμείται F

SIIIPLICII IN PHYSICORUJI V 6

p. 2 3 0 b 2 8

Έχει

δέ άποριαν, καί

[Arist. p. 230 b 2 8 ]

εί έναντία ή έ ν τ α ΰ θ α

τίνες έναντίαι

917

μ ο ν ή εως τοΰ 214 Γ

xtatv, ειρηται. |

Ε ι π ώ ν πρότερον, δτι τ η έκ τούτου εις το έναντίον κινήσει ή έν τού- 214» τψ

μονή αντίκειται,

τη

5 απορεί νυν προς τοΰτο τη

δε εκ του καί

έντεΰΟεν κ ι ν ή σ ε ι ,

λέγει,

έναντίου εις τούίτο ή έν τ ω δτι

εί

έναντία

έναντίψ,

έστιν ή έν&άδε ηρεμία

ώς ειρηται πρότερον, έπειδή το άρχόμενον κινεί-

σ&αι έντευθεν ετι εστί και ένθάδε, ένθάδε δε ον ηρεμεί (τοΰτο γάρ έστιν αυτψ τό ένθάδε ε ί ν α ι ) , τάς έναντίας άλλήλαις

συμβαίνει κίνησίν τε

άμα το αυτό

ήρεμεΐν

και

ή γαρ

ήρεμίαν.

τε και κινεϊσθαι εις

ο κίνησις τ η

5

i o èv α ύ τ ω μονη ουκ εστίν εναντία· διό ουκ έπί τούτων έποιήσατο τον λόγον. το δέ αμα περί ταυτόν τάναντία συμβαίνειν αδύνατον· δτι δε το άρχόμενον έντευθεν κινεϊσθαι ετι έστιν ένταΰθα, δείκνυσιν έκ τοΰ λόγου τοΰ λέγοντος, δτι τ ο ΰ κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ είς

δ κινείται·

15 λέως μελανθέν, κατά τοσούτον,

το

μεν

τ ί έστιν

έκεΐ

έξ ου κινείται,

τό δε

έκεΐ

«δσπερ εί νοήσαιμέν τι λευκόν μελαινόμενον, μ ή π ω δέ τεμένει έχον τι ετι τοΰ

λευκοΰ

καί ήρεμοΰν

έν τ φ

λευκψ

ουτω και ή τοπική κίνησις έτι έ'χουσά τι τ η ς έν τ η ήρε- ίο

μία διαθέσεως λέγοιτο άν μ ή άποβεβληκέναι τελέως τήν ήρεμίαν.

λύει δέ

τήν άποριαν λέγων μηδέν άτοπον συμβαίνειν έκ τοΰ λόγου, έάν η

περί το

αυτό τά έναντία, μ ή κατά το αυτό δέ, αλλά κατ'

άλλο και άλλο·

τό γάρ

20 αυτό δυνατόν είναι λευκόν καί μέλαν κ α τ ' άλλο καί άλλο μέρος, 8 γίνεται και έπί τοΰ

τ η ς κινήσεως αρχομένου·

κινείται, αλλά κατ' ουκέτι·

άλλο καί άλλο.

oò γάρ κατά

το αυτό

ήρεμει και

το μεν γάρ αότοΰ έστιν έ κ ε ΐ ,

ου γάρ άμερές το κινούμενον·

το δέ

δειχθήσεται γάρ, δτι ουδέν άμερές 15

κινείται, ei δέ τι ε'ιη έν τοις έναντίοις κατ' άλλο καί άλλο, οόδέν άτοπον. 25 τοΰτο οδν δια βραχέων ένδειζάμενος διά τοΰ ειπείν μένει,

τουτέστιν ει κατά τι η ρ ε μ ε ί

εί' π η η ρ ε μ ε ί

ή κατά τι μένει,

έπιφέρει

ή έ'τι

δτι ουδέ

έναντίον ήρέμησις τ η κινήσει κυρίως· στέρησις γάρ μάλλον έστιν, άλλ' έστι

1 άποριαν έναντίον F

ή ένταΰ&α μονή ACM ut cod. Η Arist. (μονη ή ένταΰθα cod.

Ε ) : ή μονη ή ένταΰθα ex Arist. vulg. a : hibet a τίαιν] είσίν F cf. p. 9 1 1 , 2 1

o n . F : lemma in εί ετι μένει desinens ex3 τούτου A C M : τοΰ F : τοΰ έναντίου a

4 μονη a A 2 M : μονηι A 1 : μονή C F τήν δέ F 5 εί ex η corr. C : om. a ένθαδε] ένταΰθα CM 6 πρότερον] inde ab initio c. 6 έπεί CM τό] τώ M 7 ετι] δτι F έστιν (om. καί) CM ένθάδε δέ om. F 8 τό ένθάδε είναι αύτω a F 9 κινήσεις a F ήρεμίας a F 10 où* (post διό)] καί F 12 ένταΰθα] έντευθεν C 14 post ώσπερ add. γάρ a εί om. F 15 ετι ante Ιχον C 18. 19 περί αύτό CM 19 τό γάρ — άλλο καί άλλο (20) om. Μ 20 post είναι add. καί C ante κατ' add. καί F δ om. F 21 καί (ante έπί) om. a F 22 έκεΐ έστι a F 2 3 οίικ εστίν aFM oò γαρ κτλ.] cf. Themist. p. 364,10 ούδέ C M 25 εί πή seri psi : εί πή a A F M Arist. cod. H : ή πή in ras. C ut Arist. vulg. cf. Schol. Brandisii p. 4 0 4 » 19 ή a AM (Arist. codd. E ' H ) : εί C ras. et F (Arist. vulg.) 26 post μένει erasae x x x v fere litterae A εί] ή C ή om. F : εί in ras. C έπιφέρει post κυρίως (27) a : om. F 27 έναντία a ήρεμίσις a F

SIMPLICII IN PHYSICORÜM V 6 [Arist. p. 230»>28. 231 »2. 5]

918

κυρίως κ ί ν η σ ι ς κ ι ν ή σ ε ι έναντία ή έξ έναντίου εις έναντίον

s í έναν- 214 ν

τ ίο υ ε(ζ έναντίον, ώς προείρηται· έν γαρ ταΤς τοιαύταις κινήσεσιν où συμβαίνει τό αότο έν τοις έναντίοις είναι.

ρ. 231 »2

Κ α ! περί

5

μέν κ ι ν ή σ ε ω ς

20

καί

ηρεμίας

κα! τίνες έναντίαι τίσιν,

πώς

έκατέρα

Πως μέν ή κίνησις μία ειρηται, ου μέντοί πώς μία ή ηρεμία, εοικεν ώς είρημένον κα! τοΰτο τι&έναι, ρη&έντων

δήλόν έστι καί περί

κινήσεως έν τω πεφυκότι

διότι

έκ τών περ! της

της ηρεμίας, πώς μία.

έστίν ή ήρεμία,

μία,

είρηται.

εΐ γαρ

αλλ'

κινήσεως στέρησις

δήλον ori όσαχώς λέγεται μία

10 κίνησις, τοσαυταχώς &ν μία καί ήρεμία ρηΟήσεται.

ώστε καί αδτη ή μέν 25

γένει τις έσται μία, ή δέ είδει, ή δέ άριΰμφ και ούσία.

μέχρι τούτου τό

πέρας έστί του βιβλίου έν τισιν άντιγράφοις, έν δέ άλλοις καί τά έξης ρηΟησόμενα πρόσκειται, απερ ουδέ δ Πορφύριος συνοψίζειν οόδέ ó Θεμίστιος παραφράζει ειλετο.

δ μέντοι 'Αλέξανδρος έπισημηνάμενος, δτι εν τισιν άντι-

15 γράφοις ου φέρεται, έξηγειται δμως αυτά.

ρ. 231 «5

Ά π ο ρ ή σ ε ι ε δ έ άν τ ι ς κ α ! π ε ρ ί τ ο υ ί σ τ α σ Ο α ι ήρεμοίη

αν τ ι π α ρ ά

εως του κ α ί

φύσιν.

Είπερ μ ή ώς έτυχε ταΰτα πρόσκειται, τά αυτά τοις πρότερον ε?ρημένοις λέγοντα, έν οίς άναιρείν δοκεί τό ιστασ&αι έπ! τών παρά φυσιν κι20 νουμένων καί παρά φυσιν ήρεμούντων·

πρότερον συστήσας αδτό

διά της

είς αδύνατον Απαγωγής, δτε συνήγεν, δτι εί μή έ'στι το ΓστασΟαι έπί τών βίοι κινουμένων καί βία ήρεμούντων, ' o ò γινόμενον ηρεμούν τι έσται ήρε-85 μοϋν,' έπειδή έν έκείνοις έδοξε το ίστασ&αι αποφάσκειν τών βία κινουμένων διά τε του "το ίστάμενον αεί φέρεσΟαι θαττον πλησιάζον τω οίκείφ τόπφ, 25 τό δέ

βία τοόναντίον,'

τον οίκεΐον τόπον

κα! διά του ' τ ο ΓστασΟαι

ίόντος λέγεσ&αι,'

βούλεται

έπί τοΰ κατά φύσιν είς

δέ ώς

εοικεν

κρατύνεσ&αι την άπορίαν, διά τοΰτο νυν τό έτερον αότης τό δεικνύον,

έφ'

έκάτερα

μέρος ανέλαβε

δτι κα! έπ! της βίαιου κινήσεως κα! της βίαιου ήρεμίας της

αντικείμενης αυτη, ανάγκη είναι το Γστασθαι· ε? γαρ μή, μένει δέ τι βία, 40

2 ώσπερ εφηται a

4 ante πώς ex Arist. vulg. add. καί a, sed ora. etiam p. 920,2

et Arist. codd. EI 6 ή (post μία) ora. a 7 της om. aF 8 εί in ras. A 9 έν τψ πεφυκότι — αυτη (10) om. F ή ήρεμία post εί γαρ traiecerunt CM 10 αν μία ora. a 11 τις] τι a : om. F έατί F ή δέ xai άρι9μώι Α 12 του βιβλίου έστίν aF έφεξής Α 13 ό (post ουδέ) om. a 18 Είπερ - έτυχε om. F 19 λέγοντα (seil, έστίν) A C M : λέγουσιν aF δοκοΰσι τι ϊστασθαι FM 19. 20 ήρεμουντων et κινουμένων mutant a F 2 0 πρότερον òè a cf. Arist. p. 230b 24 sqq. 22 ίαταί τι aF 23 έπεί òè F 24 τε τοΰ τό CM: τε τό Α : τό τό a F πλησιαζον — τόπι» CM: om. a A F 25 τοΰ C M : τοΰτο a A F είς] έπί CM 27 μέρος αυτής aF 28 δεικνύων C της tertium om. F 29 μή om. F τι] τήι A

919

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 231 a5. 10] εσται ή ρ ε μ ο ΰ ν τ ι ο ό κ a s 1 ά'νευ τ ο υ γεν έσ 8 α ι. οτι " o ò

γινόμενον άρα ήρεμοΰν εσται

ή ρ ε μ ο υ ν το ε σ τ α ι

οόκ αεί,

ηρεμούν."

περιττώς οιμαι·

κινεΐσόαι, οόκ δν εΐη άίδιος ηρεμία. 5 ηρεμούν·

δπερ εΤπεν πρότερον 214» νυν δέ προσέ&ηκε

τφ

εί γαρ ήρεμεΐ το πεφυκός

δ ή λ ο ν δέ δ τ ι , φησίν, ε σ τ α ι τι βία

ώς γαρ κινείται τι παρά φύσιν, ουτω

καί

ήρεμεΐ παρά φύσιν.

ωστε είναι τον συλλογισμών κατά τον δεύτερον τρόπον των υποθετικών τοιούτον

όντος τοΰ βία μένοντος, ώς άποδείςω, εί μ ή εστι το ΓστασΟαι έπ' 45

αύτοΰ ώς και έπί τοΰ κατά φύσιν, ή ρ ε μ ο ΰ ν τ ι ε σ τ α ι ο ό κ α ε ί ά'νευ τ ο ΰ γενέσθαι, 10 σΟαι.

ε? ουν τοΰτο αδύνατον, εστι καί έπί τοΰ βία μένοντος το Γστα-

δτι δέ έστι το βία μένον καί

παρά φύσιν κινούμενον.

άντικεΐσ&αι

παρά φύσιν μονήν) κυρίως,

παρά φύσιν, δήλον έκ τοΰ εΤναι το δέ τ η

παρά φύσιν κινήσει

oò

(τήν

άντέκειτο γάρ τ η παρά φύσιν κινήσει οΓον τ η

έπί το ά'νω της γης οΰχ ή παρά φύσιν αότής ή έν τ φ άνω μονή, ή κατά φύσιν ή έν τ φ κάτω. 15 λέξιν τό αότο

άπαραλλάκτως

αλλ'

ακριβέστεροι δέ μοι δοκοΰσιν οί ταύτην τήν τ η πρότερον είρημένη λέγουσαν ώς ύστερον 50

υπό τίνων προστεΟεΐσαν ου προσιέμενοι.

ρ. 231 " 1 0

Έπεί

δέ

έστιν

ένίοις

κίνησις

κατά

φύσιν

και

παρά

φ ύ σ ι ν Ι ω ς τοΰ τέλους. | Τ ο μεν λεγόμενόν έστιν· έπειδή τ φ πυρί ή μεν άνω κίνησις κ α τ ά 215 Γ 20 φ ύ σ ι ν ,

ή δέ κ ά τ ω παρά φ ύ σ ι ν ,

τ η δέ γη ή μέν κάτω κατά φύσιν, ή

δέ ά'νω παρά φύσιν π ό τ ε ρ ο ν τ η τοΰ πυρός κατά φύσιν ή αότοΰ τοΰ πυρός παρά φύσιν έ ν α ν τ ί α εσται ή ή τ η ς ά μ φ ω έναντίαι, αλλ' ο ό χ

ωσαύτως,

γης

κατά φύσιν;

καί έπικρίνει

δτι ίο

αλλ' ή μεν της γης κατά φύσιν τη

τοΰ πυρός κατά φύσιν ώς κατά φύσιν ά'μφω, ή δέ τοΰ πυρός παρά φύσιν 25 τ η κατά φύσιν αότοΰ ώς ή παρά φύσιν τ η κατά φύσιν.

και αυτη δέ

λε£ις έκ περιττοΰ πρόσκειται ή δ η ρηθείσα συντομώτερον ούτως· δέ τήν μέν άνω φοράν φύσει τό πΰρ, αότών αί φοραι. έναντία

γε

ή

1 οόκ 3ν ε Γη F άπρεπώς F ήρεμεΐ Μ 9. 10

φύσιν αότοΰ

τη

2 γενόμενον CM 4 φύσει F έσται CM

κάτω δέ παρά φύσιν.

παρά φύσιν."

τ ψ ] τό Α

βία τι transp. a F

6 υπόθετων Μ i a mg.

ήρεμούντων οόκ del

τήν δέ κάτω ή γή καί έναντίαι γε

το δέ πΰρ άνω μέν φύσει,

κατά

δτι δέ

3 oò* άει περιττώ«] oò*

5 τι κατά φύσιν F 1

7 εστι] £σται F 9 γίνεαθαι F

11

δέ om. M

τη a A 2 C F M : τήν A 1

και

έκ περιττοΰ ΐό

οδτω τό

8 έπί τών κατά φόσιν CM άδύνατον έστί τοΰτο, εστί a

post ιστασθαι hiatum χ χ χ fere litteraruiii explèvit lineolis A 1

μενον M

ή

"φέρεται

11. 12

10

τό βιαζο-

τήν παρά φύσιν

μόνην a : om. A C F M ; in mrg. supplevit μονή τή et παρά φύσιν A®, quae olim spectasse credo ad lectionem talern τήν παρά φύσιν κίνησιν μονη τη παρά φύσιν τη άνω F aCFM

ante αυτής add. κινήσει C

17. 18 κατά φύσιν καί παρά φύσιν ora. F

μέν πυρί a F φύσιν a F

ή (ante έν) om. Μ

21 ante αότοΰ add. δέ Α 2 5 ή (post ώς) a F : om. A C M

οίτως] p. 2 3 0 b 12

27 φησί F

13

τό ανω]

14 άκριβέστερον

18 ?ως τέλους Μ

19 τω

2 4 . 2 5 ή δέ τοΰ πυρός κατά φύσιν τη παρά αυτή F

29 γε om. Μ

2 6 δή βηθεΐσι συντόμως F

SIMPLICII IN PHYSICORUM V 6 [Arist. p. 231 «10] EPILOGUS

920

ταύτα πρόσκειται, δηλοΐ πάλιν δ αότος έπίλογος καί τούτοις έπαγόμενος ó 215Γ λέγων " περί μέν ουν κινήσεως καί ηρεμίας π ώ ς έκατέρα μία, καί τίνες έναντίαι τίσιν, ειρηται."

Μ ε τ ά δη την τ ω ν κατά μέρος έν τ φ βιβλίω τ ο ύ τ ω διάρθρωσιν, καλόν 5 äv οΐμαι καί τ ά κεφάλαια αότοΰ συντόμως τε καί ώ ς δυνατόν άναγράψασθαι.

προθέμενος τοι'νυν έν α ρ χ ή την

άπαραλείπτως

μεταβολήν διελειν εις τε

κίνησιν καί τ ά τ η ς κινήσεως ειδη καί είς γένεσιν καί φθοράν πρώτον δεί- 20 κνυσιν, δτι τ ά μεταβα'λλοντα τ ρ ι χ ώ ς μεταβάλλει ή κατά συμβεβηκός ή κατά μόριον ή κ α θ ' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς , Γνα τούτων ποιήσηται την διαίρεσιν.

είτα

10 δτι ου μόνον τ ά μεταβαλλόμενα καί κινούμενα, αλλά καί τ ά μεταβάλλοντα καί κινοϋντα κατά τους τρεις τούτους διήρηται τρόπους,

και έφεξής δτι

πέντε δντων τ ώ ν υ π α ρ χ ό ν τ ω ν , si έ'σται κίνησις, τοΰ κινοΰντος, του κινουμένου, τοΰ χρόνου, και ετι του έξ ου ή κίνησις καί τοΰ είς δ , έν τ φ κινουμένφ έστίν ή κίνησις καί έν ουδενί άλλοι · το δέ αυτό δείκνυσι και α π ό 26 15 τοΰ δρισμοΰ τ η ς κινήσεως,

είτα δτι τό είδος είς 8 κινείται τό γινόμενον,

καί το π ά θ ο ς είς ο κινείται τό αλλοιούμενον, καί ό τ ό π ο ς είς 8ν κινείται τό φερόμενον

ακίνητα έστι,

δ λ ω ς τό είς 8 ή κίνησις. κότης π ά θ ο ς , είς δ.

και

ει ή λευ-

το δε π ά θ ο ς κίνησις, ή είς π ά θ ο ς μεταβολή είς κίνησιν αν

20 ε ί η διά κ ι ν ή σ ε ω ς · έν τ φ

καί το μέγεθος δέ είς 8 τό αυ£όμενον,

τούτοις δε απορίαν επάγει τ ο ι α ύ τ η ν

καί ουκ έν τ φ κ ι ν ο υ μ έ ν φ μ ό ν ω ή κίνησις, αλλά καί

καί λύει την απορίαν έκ τ η ς τοΰ π ά θ ο υ ς ο μ ω ν υ μ ί α ς ,

και το λευκόν π ά θ ο ς λέγεται καί ή λεύκανσις, αλλ' ή λεύκανσις.

δτι 30

κίνησις δέ ου το λευκόν,

δείξας δέ πρότερον δτι και το κινούμενον καί το κινοΰν

τ ρ ι χ ώ ς λ έ γ ε τ α ι , προστίθησιν δτι καί έν τοις άλλοις, τ φ τε είς 8 και τ φ 25 έξ ου καί τ φ έν φ , τουτέστι τ φ χ ρ ό ν φ , εστι το τριττόν, τό τε κατά συμβεβηκός καί το κατ' άλλο καί τό π ρ ώ τ ω ς καί κ α θ ' μεν

κατά συμβεβηκός

καί

κατ' αίλλο

μεταβολήν

ώς

αυτό.

καί ούτως τήν

κοινήν π ά ν τ ω ν

καί

άόριστον άποσκευασάμενος έν τ η κ α θ ' αυτό καί π ρ ώ τ ω ς ώρισμένη καί έπι- 85 στήμη

πρεπούση τάς διαφοράς τ ώ ν

μεταβολών

έπιδείκνυσι τ ρ ι χ η

διελών

2 λέγων] ρ. 231 »2 cf. Simpl. p. 918,4 καί περί μέν κινήοεως Arist. ut Simpl. I. c. 4 δτ) A F M : δέ aC τών oía. aF 6 άναγράψεαθαι F 7 καί είς τά ταύτης της F 8 ή primum om. F 8. 9 αυμβεβηκός et μόριον mutant CM 10 βαλλόμενα F καί (post άλλά) om. C 1 11 τούτους δ. τ. Α : τ. τρ. δ. a : τρ. τ. δ. Μ: τρ. δ. (om. τούτους) CF 12 όντων πέντε aF 13 τοΰ (ante χρο'νου) om. F καί έτι om. CM 15 ol ίσμοϋ sic Μ δτι om. F γινόμενον] κινούμενον F 16 8ν] 8 Α 17 post φερόμενον itérât δτι a δέ om. aF 18 τούτοι C' 20 ή κίνηιις om. F 22 obl/fr τό C 23 κινοΰν et κινούμενον mutant aF 24. 25 έζ ού et είς 8 mutant aF 25 τρίτον FM 26 καί τό πρώτως—άλλο (27) om. C πρώτω F : πρώτερον sic M 28 δρισμένη A ' 29 τάς μεταβολών διαφοράς aF

921

SIMPLICII IN PHYSICORUM Y E P I L O G O S

και την μέν έν τοις έναντίοις λέγει, την δε έν τοις μετάξι) ώς εν- 215Γ

αύτάς.

αντίοις, την δε έν άντιφα'σει.

δείξας δε, έν τισιν έστίν ή μεταβολή, δεί-

κνυσιν έξης, κατά πόσους γίνεται τρόπους, έκ διαιρέσεως προάγων τον λ ό γ ο ν το γάρ μεταβα'λλον παν ή έξ ύποκειμένου είς υποκείμενον μεταβα'λλει, τουτ5 έστιν έξ οντος είς ον, ή έξ υποκειμένου είς οόχ υποκείμενον, τουτέστιν έξ οντος είς μή ον, ή ανα'παλιν, ή το λοιπόν έξ οόχ δποκειμένου είς οδχ 40 υποκείμενον, δπερ έστίν άσύστατον οόδέν γάρ έκ του μή οντος εις το μ ή ον μεταβα'λλει. ή έξ ουχ

και εστίν ή μέν έξ υποκειμένου είς οόχ υποκείμενον, καί

υποκειμένου είς υποκείμενον ή μέν γένεσις, ή δέ φ&ορά ουκ

10 οδσαι κινήσεις· ή δέ έξ υποκειμένου είς υποκείμενον μόνη κίνησις· τά δέ υποκείμενα ή έναντία ή μεταξύ,

έπί τούτοις ζ η τ ε ί , έν ποίαις των κατη-

γοριών έστιν ή κίνησις, και δείκνυσιν έν τ η του ποιου καί τ η του ποσού καί του που, ουτε δέ έν ουσία ουτε έν τ φ πρός τι ουτε έν τ φ ποιεΐν και J5 πα'σχειν, είπερ μή εστι κινήσεως κίνησις μηδέ γενέσεως γένεσις μηδέ δλως 15 μεταβολή μεταβολής,

απερ πολυειδώς αποδείκνυσι.

καί έφεξής δείκνυσιν,

οτι ή μέν κατά το ποιόν κίνησις κοινον έχει ονομα τήν άλλοίωσιν, ή δέ κατά το ποσόν κοινον μέν ουκ έ χ ε ι , ίδία δέ αυξησιν καί μείωσιν, ή δέ
ήσεως

γαρ

226'·

αί'σθησίν

άθρόαι

μεταβολαί

και

μαρτυρία

έν τ ο ύ τ ο ι ς

ουκ

δ ι α φ ε υ γ ο ι γ α ρ άν τ η ν α ί σ θ η σ ι ν και τ ο υ γ ά λ α κ τ ο ς και τ ο υ

μ ε λ α ι ν ο μ έ ν ο υ σ ώ μ α τ ο ς μ ι κ ρ ά μ ό ρ ι α μ ή ά μ α τ ο ι ς λ ο ι π ο ΐ ς ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν α , α λ λ ά so ρητέον μ ά λ λ ο ν , ότι ε ι π ε ρ εστίν ο λ ω ς τι μέρος και β ρ α χ ύ το α θ ρ ό ω ς ά λ λ ο ι ούμενον, ο π ε ρ δίδωσιν ó ' Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς ,

ε π ε ι δ ή και εκείνο μ ε ρ ι σ τ ό ν έ σ τ ι ν , ει

μ ε ν ολον ά μ α ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι , ουκ α λ η θ έ ς τό νυν υ π ό τ ο υ ' Α ρ ι σ τ ο τ έ λ ο υ ς ρ η θ έ ν , 10 οτι το μ ε τ α β ά λ λ ο ν έ χ ε ι , το δε έν τ φ

παν είς

το μεν τ ω ν έ α υ τ ο ΰ μ ε ρ ώ ν έν τ ω ες ου μ ε τ α β ά λ λ ε ι 8

μεταβάλλει,

εί δε

μηδέ

το

μέρος

αμα

ολον

ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι , π α ρ έ λ κ ο ι Άν το εν τ ω π ρ ώ τ ψ β ι β λ ί φ ρ η θ έ ν π ρ ο ς Μ έ λ ι σ σ ο ν " ώ σ π ε ρ ουκ α θ ρ ό α ς γ ι ν ο μ έ ν η ς ó μέντοι Θ ε μ ί σ τ ι ο ς " α , 15 εστίν,

οϊόμεθα

μεταβολής,"

ώστε

μένειν

ο η σ ί ν , ή μ ϊ ν έ π ή λ θ ε ν είς β ο ή θ ε ι α ν τ ω λ ό γ ω ,

τον Ά ρ ι σ τ ο τ έ λ η ν

περί

μεν

των

αθρόως

οτι δ ι α ι ρ ε τ ά έστι, μ η δ έ λόγου π ρ ο σ δ ε ί σ θ α ι ν ο μ ί σ α ι · μ ε τ α β ά λ λ ε ι ν φ α μ ε ν , υ>ν ά π α ν τ α α μ α τ ά μ έ ρ η και

ταΰτά

μεταβαλλόντων,

εί γάρ καθ'

το

έτι τ ή ν ά π ο ρ ί α ν . 35

αθρόως εκείνα

ενα χ ρ ό ν ο ν

άλλοι-

ο ΰ τ α ι ή α υ ξ ε τ α ι , δήλον ώ ς ε π ί τ ω ν μ έ ρ η τινά κ ε κ τ η μ έ ν ω ν εστίν ή τ ο ι α ύ τ η μεταβολή, 20 τ ά μ έ ρ η ; ó μου

τά

ά δε ουδέν κ έ κ τ η τ α ι

μέρος,

ή τοίνυν ου τουτό έστι το μόρια μεταβάλλειν ή ,

τειν. εί δ ι α ι ρ ε τ ά τ ά τ ο ι α ύ τ α , ουδέ ε π ο ι ή σ α τ ο τον λόγον,

π ώ ς άλλοιοίτο

μεταβάλλειν

εί το ά θ ρ ό ω ς

άν

άμα

καθ'

ά θ ρ ό ω ς το κ α τ ά

τούτο' έ σ τ ι ,

γελοϊον το

διόπερ ó 'Αριστοτέλης έπί μεν τούτων επί

δέ

των

κατά

τους

δλα

πάντα«

άλλους τρόπους

ζηδλως

μετα-

βαλλόντων."

25 ρ. 2341)21

Κίνησις

δέ έ σ τ ι

διαιρετή

κίνησις του δλου

έστί

Δ ε ί ς α ς π ά ν το κινούμενον διαιρετόν διαιρετή

και

δίχως

έστι

διαιρετή,

διχώς

εως

μεγέθους

καθ'

του

νυν δ ε ί κ ν υ σ ι ν , οτι ενα

μεν

τρόπον

διότι π ά σ α μ ε ν κίνησις έν χ ρ ό ν ψ , χ ρ ό ν ο ς δέ π α ς διαιρετός, 30 οτι έν τ ω έ λ ά τ τ ο ν ι χ ρ ό ν ψ

έ'λαττον

κινείται

τό

ώστε

ή

ολη

κίνησις.

ομοίως

καί

ή

τω

κίνησις χ ρ ό ν ι ο , so

και δ έ δ ε ι κ τ α ι

κινούμενον

καί

έν

2 μέντοι F μεταβάλλει F 3 φησι] Theinist. p. 382,8 πραγμάτων F áSpóat CM Theinist.: om. a F : in rarg. rest. A 1 5 διαφεύγει Β1 8 έκείνω C 10 μεταβάλλειν M 11 μηδέ C M : ota., sed superscr. A 1 : μή a F 12 μέλλιίαον C 14 Θεμίστιος] ρ. 382,13 ¿i τοίνυν ήμϊν κτλ. 15 άριστοτέλη a μεν a A C M : oía. F Them. 16 διαιρετά έστι καί μεγέθη Them. νομίσαι] νοήσαι Thein. 17 αμα et και (ante καίΓ) om. Them. χρόνον r¡ Them. 11) οΰδεν] oò Κ άλλοιοϋνται F αν om. C F ό'λα aCM Them.: ¿'λον F : όλου A 20 où] εί F τό (post έστι) om. Them, μεταβάλλον F M 20. 21 κατά πάντα ¿μοΰ A Them.: όμοΰ κατά πάντα a : όμοΰ C F M 21 ή om. F 22 εί διαιρείται ταύτα F δ om. a Them. 22. 23 όλως ουδέ A T h e m . : ό'λως ουκ C M : ούδ' όλως a F 23 τον om. Them. 25 ώστε — τοΰ (26) om. F 28 έ'σται a F 29 πάς δέ χρο'νος a F 30 κινείσδαι C '

SIMPLICII I N PHYSICORUM V I 4 [Arist. p. 234»21]

970

τ ώ πλείονι πλέον,

τ ο δε εχον τ ο πλέον καί ελαττον τ ο ύ τ ο διαιρετόν έ σ τ ι 226Γ

κ α τ ά τον χρόνον.

και γαρ εκείνος

ρετός έστιν.

και εί'ρηκεν ή δ η πλείονα καί μ ε τ ' 5 χώς

δτι

το

πλέον και ε λ α τ τ ο ν ε χ ε ι , διότι διαι-

αλλά περί μεν τ η ς κατά τον χρόνον διαιρέσεως τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς

το

κινούμενον

τρόπον τ ή ς κατά

την

νου γινομένην.

ολίγον πάλιν έρεΐ.

διαιρετόν

έστιν,

εφεξής

κίνησιν διαιρέσεως

κατά

επειδή γάρ τ ο κινούμενον

δείξας δε προ|σε- 226"

νυν

την

δείκνυσι

τον

διαίρεσιν τοΰ

διαιρετόν

3ν ε χ ε ι

τι

2τερον κινουμέ-

δια'στημα

και μήκος, ανάγκη καί τ η ν κίνησιν αυτοΰ εν δλιρ ουσαν τ ω τοΰ κινουμένου δ ι α σ τ ή μ α τ ι καί αυτήν

το

αυτό

τω

κινούμενο) δ ι ά σ τ η μ α

10 ίση ( ή ) τ ή ς κ ι ν ή σ ε ω ς διάστασις τ ή διαιρουμένη, μέρεσιν.

εστίν, ήπερ καί τ ω ν

μερών

μέγεθος τ ο κινούμενον. 15 μενον α λ η θ έ ς , δι'

και

συντεθεΐσα,

τοΰ δή

τ ο λήγον

εκθέσεως

δέ αύτοΰ τ ά A B ή ΕΖ·

ΒΓ,

συνημμένου

εστω

καί έ ' σ τ ω τ ο ΰ

μεγέθους δλου

δλη

δτι

AB

εσται

δείκνυσι δε

ώ ς εναργές τι, δτι ουδέν τ ώ ν

δήλον

δε

τ ο ΰ τ ο σκοπουμένοις

κίνησις

ή

τοΰ δλου

κίνησις

οντος,

κατά

eì

το

δε τ ο ήγούμενον μέγεθος

επί

κίνησις

αυτοΰ αυτό

ή ΔΖ·

δήλον

κατά

τό

δτι

αληθές,

το Α Γ ,

κίνησις ή Δ Ε ,

τοΰ

μέρη δέΒΓιο

λ έ γ ω ουν

τοΰτο

δε

διαιροΐτο

πρώτον

το

ήγού-

δια άν

ή

επιχείρημα

κινουμένων κινείται τ η ν ά'λλου κίνησιν.

τών

τής κινήσεως

ειδών

καί έπί

τών

ούτε γάρ τ ο κ α τ ά τόπον κινούμενον τ ή ν τ ο ΰ άλλοιουμένου κίνησιν 15

25 κινήσεται οΰτε τ ο τ ή ν τ ο ΰ εί ουν τ ο Α Γ τό

AB

δλον κινείται,

ΒΓ.

καί

AB

κίνησις ή Δ Ε , τοΰ δέ Β Γ καν

ουτω

γάρ

μή

30 τοΰ δλου κινήσει, άλλ' νησις διαιρετή, άλλ'

γάρ

καθ'

τήν

δήλον

AB

κινήσεως,

1 τό πλεϊον C M

τοΰ ώς

ή ΕΖ, αυτά

εν γε τ φ

τήν

έαυτοΰ.

αυτοΰ κινείται τ ό καί

εσται

τοΰ

τ ά μέρη τοΰ συνεχούς έν διά τ ο ΰ τ ο

γάρ

εί ούν ή μέν Δ Ε τ ο ΰ A B ,

3 τόν om. aF

8 τ ω om. C ' F M

τε μεν

καί

ή

τη κί-

δ' αύτοΰ a

ci] ή C M

τοΰ alt. om. F

10 ή a:· ora. A C F M

11 αύτη C F M

1 '2 τό όλον C ' 17 τ ά ] τό C M

20 άποδείκνυσι κ α Ι Α Ο Μ : αποδείκνυσι και

22 fortasse έναργές τό

post σκοπουμένοις add. καί C M

κίνησιν, Í in ras. C

4 καί prius ponit ante

15 αληθές — ήγούμενον oui. F

19 καί (post δτι) om. C M

ή δέ Ε Ζ τ ο ΰ

9 post εχειν iutei'stitium duorum vei-

10.11 τ ψ είς μ. διαιρουμένου a

14 έναργοΰς C M : ένεργοΰς a A F

τό δέ A F : οίον τό a

έκάτερον

μέρη ουσαι καί αύται δλης τ ή ς Δ Ζ

δ λ ψ κινείται,

suum et semissis relictum lineolis explevit A

23 σκοπουμένων F

κινούμενον.

κινήται

2. 3 διαιρετόν F

τοΰ F : δείκνυΐιν a

αλλ'

τ ά μέρη

ου δ ι η ρ η μ έ ν η · διηρημένη γάρ αν ήν, εί ί κ α σ τ ο ν τ ώ ν 20

7 ôv om. F

τ φ τ . *. διαστήματι aF

β Γ, καί

δλον ε σ τ α ι

τοΰ δλου μ ε ρ ώ ν κ α θ ' αυτό έκινεΐτο.

ή C

άν

κινούμενον

μεν

λαβών

om. A

ή αυτή

έναργοΰς

α λ η θ έ ς εσται.

τοιαύτης·

κίνησις κ α τ ά τ ο μέγεθος,

καί onj. a

εί

διαιροΐτο

20 πλειόνων αποδείκνυσι καί α π ο δ ε ι χ θ έ ν τ ο ς

μερών,

τοίνυν

είς μέρη 5

τοΰ γάρ δλου κινουμένου ανάγκη καί τ ά μέρη κινεΐσθαι.

δτι καί τοΰ Α Γ

τής F

εί

τή

διαιροΐτο άν καί α υ τ ή τ ο ν αυτόν τρόπον τοις τ ο ΰ κινουμένου

ώ ς sîvat τόν δλον λόγον τ ο ι ο ΰ τ ο ν ·

δείκνυσι

εχειν.

τ ο ΰ κινουμένου διαστάσει

κίνησιν τήν άλλου aF έπί alt. om. F

26 καί τά cori·. C: καί κατά τά Μ : κατά a A F 27 post γαρ add. καί τό aF

31 άλλ' oò διαιρούμενη a A F

24 τό

25 τό τήν a: τήν, supra addito τό A : τήν F : ή M :

ήν] εϊη F

είπερ C M

εσται alt. om. F

το' τε C M : 28 όλως F

32 έκινεΐτο, prius ι in lit. C

SIMPLICH IN PHYSICORUM VI 4 [Arist

971

p. 2 3 4 b 2 1 . 29]

Β Γ , δήλον οτι κα ί ολ/jv τήν Δ Ζ ανάγκη ολου είναι τοΰ Α Γ .

άλλου γαρ 226 >·

ουχ οίον τε αυτήν είναι δια το κείμενον καθόλου, οτι ουδέν κινείται κατά τήν άλλου κίνησιν.

τούτου γαρ κειμένου οιίτε των μερών τίνος του Α Γ

μεγέθους εσται ολη ή Δ Ζ κίνησις οΰτε άλλου τινός παρά ταύτα· ουτω μεν 5 ουν καθ' ενα τρόπον έδείχθη το προτεθέν · ήν δέ τούτο οτι ή των μερών κίνησις συντεθείσα ολη του εκ τών μερών μεγέί)ους όλου εσται κίνησις. 25 καί το άντίστροφον ουν αληθές, οτι εί του ολου ολη, καί τών μερών

τά

μέρη, ψ ακολουθεί ές ανάγκες το τήν κίνησιν διαιρείσθαι κατά το κινουμενον μέγεί)ος.

αλλά δια τί μή του Α Ι ' μεγέθους κίνησίν τινα λαβών τήν

ΙΟ Δ Ζ καί ουτω του μεν A B τήν Δ Ε δειςας, του δέ Β Γ τήν Ε Ζ , συνήγαγεν οτι κατά το μέγεθος διαιρείται ή κίνησις; ή οτι τοΰτο το έν « ρ γ η ήν λαβείν, αλλ'

ου δι' έτερων αποδεϊςαι το προκείμενον.

καί μέντοι εί ολου

του Α Γ ολη ες α ρ χ ή ς ελήφθη ή Δ Ζ , ου πάντως ήκολούθει καί τά μέρη 80 τών μερών,

τί γάρ; ε? αδιαίρετος ήν ή κίνησις; ε? μεντοι τά μέρη τών

15 μερών, ανάγκη καί τήν δλην του όλου.

το γάρ ολον και άδιαίρετον είναι

καί διαιρετον δυνατόν.

p. 234b29

" Έ τ ι δ έ ε ί π ά σ α μ ε ν κ ί ν η σ ι ς εως του κ α ν ή ο λ η κ ί ν η σ ι ς 85 είη του Α Β Γ

μεγέθους.

Δεύτερον επιχείρημα τούτο δεικνύον, οτι 20 τ ο υ Α Β Γ μ ε γ έ θ ο υ ς έστί.

ολη ή Δ Ε Ζ κίνησις ολου

δείκνυται δέ επί προειλημμένα) τ ω τήν μεν

Δ Ε του A B είναι μεγέθους, τήν δέ Ε Ζ του Β Γ , καί επί άςιώματι τ ω λέγοντι, οτι πάσα κίνησις κινουμένου τινός έστιν.

ή δε δείΐις εκ διαιρέσεως

πρόεισι τοιαύτης· ή Δ Ζ κίνησις ολη ή τών μερών του Α Γ μεγέθους εστίν 40 όποτερου ή ολου τοΰ Α Γ ή άλλου τινός παρά ταΰτα.

καί έ'στιν ανελλιπής

25 ή διαιρεσις· el ουν μήτε τών μερών έστιν μηδετέρου ή ολη (μέρους γάρ έκατέρα έστιν,

ή μεν Δ Ε του A B , ή δέ Ε Ζ

του Β Γ ·

ώστε ουδετέρου

αυτών ή ο λ η ) · αλλά μήν ουδέ άλλου τινός έ'σται ή Δ Ζ κίνησις.

εί γάρ

ήν ολη τινός άλλου, καί τά μόρια αυτής τών εκείνου μορίων αν ήν (ου γάρ δή άμερές ον έκινεϊτο.

1 Β Γ ] αγ C 5

τούτο όέ ώς εναργές λαμβάνει καί ως

4 ολη εσται C M

2 αυτήν ούχ ofáv τε a F

τρόπον OID. F

Π μέρους ολου F : ό'λου μεγέθους a

ταΰτα#

10 xai a n t e ο υ τ ω ; posui: a n t e λαβών habent A F : oui. a C M

δείξας τήν

δε a F

11 ήν] ôv F

13 ού πάντα); a A F :

14 εί] ή F : ή C 1

•/ατά μέρος καί F όλον C M : oui. F

21 A B ] βα A ρου a

άδιαίρετα Μ

23 τοιαύτη a F

24 η τοΰ αγ ολου a F

27 άλλα per anacoluthian a d i u n g i t u r

29 δή] δέ Μ

15 τό γαρ όλον] τοΰτο γαρ

post οτι add. ή C M

22 διαιρέσεως τίνος a F ΑΓ] α β F

εί;

καί τά μέρη] 17 εί oui. F

18 είη ut Arist. E F l i b r i : εϊη âv Arist. vulg.

19 post δεύτερον add. μέν delevit M linde) όζ C

ήκολούθη F

16 δυνατόν A F : post ολον t r a n s p o n i t a : δύναται CM

a r a n a a ex Arist. vulg.

8 lu

μέν oui. C

ei ολου] ή ολη F :

12 τέ om. F

ωσαύτως CM

C

7 εί] ή C F

ora. Α ολου M

ήδη

Γ om. F

-/.ίνησις om. a F ή δε (coir, nescio

¿νελλειπής Α

26 έχατέ-

post γαρ add. ούν del. C

972

S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R U M V I 4 [Arist. p. 234b29. 34]

3εοόΓ|'μενον αύτιυ έν τη προ ταύτης επιχειρήσει)· αλλά μην τά μέρη της 226ν Δ Ζ τά Δ Ε Ε Ζ των του Α Γ μερών έστι, τοΰ τε A B καί του Β Γ , καί ου 4β δύναται ταύτα τά μέρη της κινήσεως και άλλων είναι μερών· ου γάρ οίον τε την αυτήν καί μίαν κατ' άριί)μόν πλειόνων

είναι,

λείπεται άρα δλην

δ τήν Δ Ζ κίνησιν όλου τοΰ Α Γ μεγέθους είναι.

p. 234ΐ>34

Έ τ ι δέ sì ε σ τ ί ν ά λ λ η τ ο υ δλου κ ί ν η σ ι ς εως του | κ α ί 227Γ άνάγκη παντός είναι του μεριστοΰ

αυτήν.

Δείςας τήν Δ Ζ κίνησιν ολην τοΰ Α Γ μεγέθους ούσαν ολου δια τοΰ μή δύνασί)αι

άλλου

τινός

αυτήν

10 τοΰ μή δύνασΟαι άλλην ΔΖ.

είναι

μεγέί)ους

τινά κίνησιν είναι

d γαρ δυνατόν, εστω τοΰ Α Γ

νΰν

δείκνυσι το

τοΰ Α Γ μεγέθους

μεγέθους

δλου

αύτο δια παρά

τήν

άλλη τις παρά τήν

Δ Ζ ή Θ1· τά δή μέρη της Θ1 Ισται τών μερών τοΰ Α Γ .

καί εί μεν τά 6

μέρη τής ΘΙ κινήσεως οΓον τά Θ Κ ΚΙ ίσα εστί τοις μέρεσι της Δ Ζ κινήσεως τοις Δ Ε Ε Ζ , και τά αυτά ανάγκη καί τήν ολην τήν θ ΐ 15 τη Δ Ζ ίσην είναι και τήν α υ τ ή ν έκαστου γάρ κίνησις μία.

τη

δλη

καί ου δύναν-

ται οΰτε τών μερών τοΰ Α Γ άλλαι τίνες εΐναι κινήσεις μετά τών Δ Ε Ε Ζ οιίτε τοΰ ολου μετά τής Δ Ζ · αλλ' εί μεν ή Θ1 κίνησις εις τάς τών μερών κινήσεις διαιρεδείη, ή αυτή έ'σται τη Δ Ζ · ρεϊται.

εις γάρ τά εκείνης μέρη οιαι- ίο

αυτός δε άντί τοΰ είπεϊν ' ή αυτή έ'σται τ η Δ Ζ ' , είπερ εις τά έκεί-

20 νης μέρη διαιρείται, ί σ η ε σ τ α ι είπεν ή Θ1 τ η Δ Ζ . άπό τής Θ1 τών ίσων τοις Δ Ε Ε Ζ

εί δε αφαιρουμένων

άπολειφί)είη τι άλλο μέρος οΓον

Κ Ι , τοΰτο το μέρος τής Θ1 κινήσεως ο υ δ ε ν ο ς ε σ τ α ι κ ί ν η σ ι ς

το

τοΰ Α Γ ·

OUTS γ ά ρ τ ο ΰ δλου ( ή γάρ ΘΙ δλη τοΰ δλου ην) οΰτε μέρους τινός αυτοΰ· ουδε γάρ έχει τι άλλο μέρος παρά τά A B Β Γ , ών ήν κίνησις ή ΘΙ εις δύο 25 διαιρεΟεΐσα ίσα ταΐς Δ Ε Ε Ζ .

ειπών δε οίίτε ά λ λ ο υ τών

μερών το μεν 15

προσί>είναι, διότι μηδέν άλλο μέρος εχει, παρείασεν ώς σαφές, οτι δε ούδενός τών εις α διήρηταί έστιν, έ'δειξεν ειπών δ ι ά ε ν ό ς · ού γάρ δύναται

το

αυτό μέρος άμα τών

το

μίαν είναι τοΰ

τε Δ Ε ΕΖ

είναι και δλου, αλλ' ουδέ και έ'ςωΟεν άλλου τινός εσται.

1 αύτό F

6 ετιν Μ :

μεν έστι a ex Arist. vulg. (sed om. E F )

σις άλλη ex Arist. vulg. a

καί oui. F

ή F

13 Κ Ι oui. C

14 καί (ante τ ά ) om. F τίνες) F

om. in lac. x x x v litt. M είπερ — Δ Ζ ("20) om. M τοΰ A ACFM

17

11 γάρ] γε F τοις] τής F :

16 αλλας (oui.

18 καί ή αυτή F

τοΰ Α Γ om. C M

ήν a C F : ή M : ήν ή A

2S τινές C 1

ΔΖ] Ζ

19 δέ om. M

τοις C M (cf. v. 14): της (post ίσων) a F :

22 τό μέρος om. F

26 μή δέ aF

12 εί

οίον τοϊς a

15. IG δύναται F M εί] ή F

20 Δ Ζ a: δεζ A C F

24 τά M : τό a A C F

τοΰ om. Arist. cod. E 1

αυτοϋ F

18. 19 post διαιρείται lac. x litt. M

21 τι om. A

2δ ίσα post Ε Ζ a

εσται Α

15 τ η OÍD. a

κινήσεις είναι aF

τοΰ ό'λου κίνη-

7 παντός] τινός F

9 ante vûv iterata vûv — δΰνασϊαι ά'λλου — μεγέθους del. C ία ras. Α :

μερών τίνος

ου αίτίαν προσέ-

παρήκεν a

δε om. F

Θ1 a:

οόδε a: ουτε »x

ACFM

27 διαιρείται F

29 καί (post ουδέ) om. fortasse recte C M

973

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü J I Vf 4 [Arist. p. 2 3 4 b 3 4 ] Οηχε το a

s

καί ενός.

συνεχής μεν γάρ ή ΘΙ κίνησις, ή δέ συνεχής συνεχούς τίνος 227''

ουδέν 8 ε εστίν άλλο εν τ ω Α Γ

μόριον παρά τά A B

ΒΓ

συνεχές

αύτιίϊ · το γαρ έ'ςω&εν λαμβανόμενον καί ¡i.ή ον μέρος του Α Γ oò συνεχές 20 έστιν αότό>.

ó δε αυτός λόγος, / α ν a i των μορίων του κινουμένου

y υπερβάλλωσι τήν τ η ς Θ Ι κινήσεως διαίρεσιν, ώ ς είναι τάς των ΑΓ

κ ι ν ή σ ε ω ς των A B Β Γ

τάς Δ Κ Ε Ζ

ρίων, ήν υπόκειται το Α Γ

κινείσ&αι.

μείζους τ ω ν τ η ς Θ Ι κινήσεως τίνος γαρ έστι

γαρ του δλου (τουτου γαρ ή ολη ή ν ) οΰτε των είσιν αύται του ύπερβλήματος. 1 0 έλλειπούσης

δε

ή

εί

υπερβαλλουσης

Ιστίν

ή

έκ

μόρια πάντα διαίρεσις 15 καί

ή

κατά

ολη

ειρημένα. )

/ V "Ν

νου

μορίων

τήν

του

>

1

καί

δέ

ί

το

εΤπεν αντί

Ό

γα'ρ

το ελλειμμα

ουτε

το

υπέρβλημα 2δ

οΰτε υπερβάλλει, αλλά απαρτίζει, καί

ολη.

ε ì δε

ούτως

ουν δείςας, του

των

"ση

ή

αυτή· οτι

ή

r

γάρ

τά

κινήσεως εί'περ

συμπεραίνεται

αντί

του ì

μεριστον

τών μορίων

καί της

μεγέθους,

έστι,

#

κινουμενον

κινουμένου

ή

κινουμένου μερών

εΐπεν

του ' π ά ν τ ω ν

δε πάντων τών μορίων του

ετεραι

οΰτε

μεριστοΰ

»

τίνος·

οΰτε

είναι πάσαν κίνησιν,

μέρη

παν

μερών

μο-

υπέρβλημα;

ανάγκη τινός

γίνεται

τά

του

οτι

2 0 κατά τά μόρια του

τη

ολω.

διαίρεσιν

(*

γαρ

μεριστοΰ

τω

δλου

παντός

(εοείςε

του

των

τά αυτά

το

ουν

τινός εσται, δήλον οτι οΰτε ελλείπει ίση

κινήσεις

μορίων τ η ς

'του \

τά

κινουμέ-

Μ

εστίν)

\

η

π α ν τ ό ς 80

του κινουμένου',

εστίν ή κίνησις,

καί

ει'

διαιροΐτο

áv

κινουμένου.

δε Ε ΰ δ η μ ο ς

καί

ούτως έοειςε

το προκείμενον,

" &1 γάρ

εστι

δλου κίνησις, έστι δέ καί τών μορίων εκάστου, ετεραι δέ αύται καί

του

μέρος

έκαστη τ η ς δλης, at τών μορίων κινήσεις μόρια έσονται τ η ς όλης τοσούτον εκαστον, όποστημόριον καί αυτό του κινουμένου εστίν· ω σ τ ε εί τά του κι25 νουμένου μόρια

ι'σάζει

τ

τι μόριον,

καί ή κίνησις καί το καί}'

25 ö ή κίνησις είς τά αυτά μόρια διαιρείΐήσεται.

ή μέντοι ποιότης, εί κατά

ποιότητα ή κινησις εί'η, ου καί)' κός (oò γάρ

καί>ό π ο ι ό τ η ς ) ,

κατά ποιότητα ποσόν έστιν. άλλοιουσίΐαι και τό καί)'

αυτό διαιρεθήσεται,

αλλά

α λ λ ά κατά

κ α δ ό TO άλλοιούμενον καί

συμβεβη-

μεταβάλλον

τ ω γάρ τούτου τό ή μ ι σ υ έν τ ω ή μ ί σ ε ι

ο ή α,λλοίωσις γίνεται είς ή μ ι σ υ

30 γάρ εν ται,

οτι

μετα-

μηδε έν άλλ';) τινί έ'σται το α π ό τού Α είς το Β is

μεταβεβληκός, 8 έκτος έστι της A B και κ ε χ ώ ρ ι σ τ α ι α υ τ ή ς · εί γαρ σ υ ν ε χ ή ς ή μεταβολή, ή δε σ υ ν ε χ ή ς έπί συνεχούς καΐ ου διαλείπουσα, τ η A B συνεχές το κεχωρισμενον 20 ενστασιν, έπιφέρει

αυτής",

ουκ αν εί'η

λύσας ουν και τήν

είρημένην

οτι φανερον καί νύν γεγονεν, οτι άληδες έστι το είρη-

μενον καί έπί της κατά άντίφασιν μ ε τ α β ο λ ή ς ·

το γαρ γ ε γ ο ν ό ς , δ τ ε

γονεν,

ουκ

τότε έ ' σ τ α ι

καί δτε έ'φ&αρται,

τότε

έ'σται

π ε ρ ί π ά σ η ς μ ε τ α β ο λ ή ς άληί)ώς εί'ρηται τό είρημενον, έν τ ή κ α τ ά ά ν τ ί φ α σ ι ν προφανεστερόν έστιν.

καί

καθόλου

εί καί

μάλιστα 20

έ π ε ι δ ή ανάγκη μεν εν τ ω

25 ετερω μέρει τής άντιφάσειυς είναι το κατά τινα τούτων τ ω ν μεταβάλλον

γε-

μεταβολών

αδύνατον δε έν τ ω ες ού μεταβέβληκε καί άπολελοιπεν είναι

έ'τι· ανάγκη άρα, έν τ ω

έτέρφ.

i ή - ά 9 η C : ora. F 1. 2 μεταβάλλει F : μεταβάλλε'/ sic a iteraqne ν. \ì 2 r¡ εί aC: η AFM 3 μετέβαλεν F : μετέβαλλεν suprascripto r¡ Α μεταβάλοι F εί; (alt,)] εί C 5 είς έκεΐνο a G έ π ' ] είς a F εσται F 8 ή ( a n t e a r ò ) on). F 9 μετέβαλεν F εί μ ή π ω έστίν A C M : έστι μήπω ôv a F έν τι»] τό F ' μεταβάλλειν — μεταβάλλειν (10) ora. Α 11 μετέβαλεν CF είς] εις 8 F 12 πρώτον a F 12. 13 έστί τό μεταβεβληκός έν τψ β aF 12 Β] ä CM 13 ετι αν είς αυτό a μεταβάλοι F μτέβαλεν A F άτοπον A C M : αδύνατον a F 14 αδύνατον] άτοπον F 14. 15 μετέβαλεν F 15 όέ ora. C 15. 16 ή γαρ (δε cod. Ε ) μεταβολή συνεχής Arist. 16 ουδέ a F 17 ό'περ a F 18 λείπουσα Κ 2 : λήγουσα F 1 19 τη] τ φ CM αϋτοΰ CM 20 inter S et τι (post γέγονεν) inserta τι φανερόν έστι 3 del. F 24 èv r/fl εντι M εσται, corr. F 25 μέρει, με in ras. M των μεταβολών τούτων a F 27 ετι ανάγκη — έτέρφ, um. έν φ — μεταβέβληχεν pro lerauìate posuit F

982

SIMPLICII IN P H Y S I C O R Ü M VI 5 [Aiist. p. 235»32J

p. 235 b 32

φ 8ε π ρ ώ τ ο ν μ ε τ α β έ β λ η κ ε ν εως τοΰ έν ά τ ό μ φ τ ό 229 r

Έν

μ έ ν ε φ θ α ρ τ α ι , το δέ

γέγονεν.

Δείξας δτι το μεταβεβληκός, δτε πρώτον μεταβέβληκεν, άναγκαΐον εν έκείνφ είναι, εις δ μετέβαλλεν. νΰν δείκνυσιν δτι τούτο το έν φ 5 μεταβέβληκε πέρας χρόνου,

το μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς ,

oò χρόνος έστίν,

δπερ ' ν ΰ ν ' καλοΰμεν,

δπερ Πλάτων 'έςαίφνης'

έξηγησάμενος δέ, τί σημαίνει το π ρ ώ τ ο ν , προκειμένου χ ω ρ ε ί .

πρώτφ

άλλα ά τ ο μ ό ν

τι

έκάλεσεν.

ούτο^ς έπί την άπόδειξιν τοΰ 85

πρώτον γάρ καθόλου λέγεσθαί φησιν τόόε τι ή τοιόνδε

είναι ή τοσόνδε και έπ'ι πάντων ομοίως, ο μ ή τ ψ ε τ ε ρ ό ν τ ι πρό α υ τ ο ΰ 10 ε ί ν α ι τ ο ι ο ύ τ ο ν καί αυτό τοιούτον λέγεται, κατ' άλλο·

αντίκειται δέ τ ω π ρ ώ τ φ το

κατ' άλλο δέ λέγεται ή το τ ω μόριόν τι αυτοΰ τοιούτον είναι

δλον τοιούτον λεγόμενον, ώσπερ το όραν υπάρχειν λέγομεν τ ω

άνθρώπφ

ου π ρ ώ τ ω , διότι τοις ομμασι πρώτοις· καί έ ν ' Α θ ή ν α ι ς είναι λεγόμεί)« τ φ μόριον τών 'Αθηνών είναι τον έν ω έαμεν τ ό π ψ .

ήτοι (ο) τ φ

το γένος ω

15 αυτοΰ καί ω υποτέτακται τοιούτον είναι καί αυτό τοιούτον λέγεται, ώς το ίσόπλευρον τριγωνον δυσίν δρθαίς ίαας εχειν λέγεται τάς τρεις γωνίας ου πρώτον, αλλά διότι πάν τριγωνον.

έπεί οδν δύναται τι λέγεσθαι μεταβε-

βληκέναι έν χρόνο) τινί, δτι εν τινι τών τούτου μεταβέβληκεν (έν γάρ τ scripsi: ήτοι τ φ a A C M : ήτοι τό F είναι τοιούτον a 12 a n t e λεγόμενον add. τό C 3περ] οίον a F λέγομεν ύπα'ρχειν a F , at cf. T h e m i s t . p. 3 8 4 , 2 3 , linde Simplicius

14

μορίω F

τον] τ ώ F

τόπον Μ

ήτοι A C F M : /; a

ο addilli τ φ om. Μ γένος] γεγονός F IG εχειν post γωνίας a : om. F 17 άλΚ ότι A 19 τούτου Α τό A F M : τ ω aC 20 τό δέ μεταβεβληκός F 23 τών scripsi: τ ώ C M : om. a A F 24 μεταβεβληκέναι a n t e υποκείμενον C : om. F M 26 π ρ ώ τ φ ] πρώτον a F 27 τό αβ F 30 τ φ τε] τό τε F τ φ (post xal) om. a F αγ F

SIMPLICII IN PHYSICORUJI VI 5 [Arist. p. 235b32]

983

μεταβάλλον έστί, καί έν ο λ φ τ φ Α Γ έ'αται μεταβα!λλον, où μεταβεβληκός· 220' ύπέκειτο òè μεταβεβληκεναι έν τ ω Α Γ π ρ ώ τ ι υ · το γάρ έν ~ ά α ί τίνος τοις μερεσι μεταβάλλον

και έν δλοι αν α ύ τ φ

μεταβάλλον ε"η.

εί δε έν

μεν

"(μ έτερω μέρει | τοΰ Α Γ μεταβάλλει έτι, έν δέ τ ω ετερω μεταβέβληκεν, 22 ( > 5 άτοπον τι συμβαίνει

το είναι τ ο ΰ

τιίϊ Α Γ π ρ ώ τ φ μεταβεβληκεναι.

πρώτου

π ρ ό τ ε ρ ο ν · υπεκειτο γάρ εν

εί ούν εν μέρει αυτοΰ όποτερωοΰν

μετα-

βέβληκεν, έν πρώτο) τούτω αν είη μεταβεβληκός, καί τότε, εί άρα, έν τ ω ο λ φ , ώστε τοΰ π ρ ώ τ ο υ πρότερον ληφί)ήσεται. μεν τοΰτο το εΓναί τι τ ο υ π ρ ώ τ ο υ

πρότερον

άτοπον

δε και και)'

10 εκείνο, ου έστί τι πρότερον) και μεντοι, οτι έν ττρώτφ έλεγετο μ ή έν μερει αυτοΰ αλλ' έν ο λ ω .

εΐ

αυτό

(ουκέτι γαρ πρώτον έστιν 5 έκεινο το

ουν έν μέρει τοΰ Α Γ ήν το μετα-

βεβληκεναι, ούκετι το Α Γ πρώτον ήν έν ω μεταβεβληκε.

δεις ας ουν, οτι

τ(ί) ύποτιΟεμενιρ διαιρετόν εϊναι το έν ω π ρ ώ τ ω τι μεταβέβληκεν αδύνατον ακολουθεί τι 15 τον

λόγον

και)' εκαστον τ μ ή μ α

ειπών

ώστε

ουκ

τ η ς διαιρέσεως,

α ν εΐη

διαιρετόν

είκότως συνεπεράνατο έν ω

μεταβεβληκε,

π ρ ώ τ φ δηλονότι, καν παρήκεν ώ ς σαφές αυτό. Ε π ε ι δ ή δε έν τ ω προ τουτου έ π ι χ ε ι ρ ή μ α τ ι έ'όειςεν, οτι το μεταβεβλη- ίο κός, οτε πρώτον

μεταβεβληκεν,

έν

έκείνω έστίν έν ω

μεταβεβληκε,

καί

οτι τοΰτο έναργώς φαίνεται μάλιστα έν τ η κατά γενεσιν καί φί)οράν μετα20 βολή, είκότως καί νυν έπήγαγεν φ α ν ε ρ ό ν εϊναι, ο τ ι νον κ α ί το γ ε γ ο ν ό ς έν ά τ ό μ ι ρ

το

μεν

εί γάρ τό έφδαρμενον καί τό γεγονός έν ιι> πρά>τιρ έφί)αρμενον έστί το οέ γεγονός,

καί

εφ&αρται,

το

τό

έφί)αρμε-

δε

μεταβεβληκε

το δε έν ιό πρ«>τω

γεγονεν. το

μεν

το μεν έφί)αρμένον

έστί το δε γεγονός έν ά τ ό μ φ τό μέν έ'φΟαρται το òà γέγονε, το εφΟαρμε- 15 25 νον καί το γεγονός έν άτόμιρ το μεν έ'φδαρται το δε γεγονε.

" διά τουτου

δε, φησίν ό 'Αλέξανδρος, καί την λύσιν ή μ ί ν ένεόείςατο τοΰ υπό των σοφιστών έ ρ ω τ ω μ έ ν ο υ λόγου, έν ποίιρ χ ρ ό ν ψ Δίων

άπεθανεν

ή γάρ οτε έ'ζη

ή οτε τ ί Ο ν η κ ε ν αλλ' ουτε έν ω έ'ζη (έν έκείνω γάρ έ'ζη) οΰτε έν ώ τεΟνηκεν (έν παντί γάρ τούτψ τεί)νήκει)· εί ουν μ ή τ ε έν ω χρόνιρ έ'ζη μ ή τ ε 30 έν ω τεί)νηκεν, άπείΐανεν ó Δίων, ουκ άπέί)ανεν ó Δίων. μεν ' άπεί)ανε' την πριότην από τοΰ ζην τον χρόνον έν ω τείΐνηκώς

έστιν

μεταβολήν,

σημαίνει δέ το

τό δε ' οτε τέί)νηκε' 20

εί δε μ ή έν χρόνιο

το

μεταβεβληκός

1 μετάβαλλοντι (ante έστί) Μ 4 μεταβεβληκός Κ 5 τώ εϊναι, sed τό con·. F πρότερον τοϋ πρώτου a : πρότερον προτέρου F 7 «ν είη τούτι;) CM εί om. a 9 τό oin. Μ 8 post πρότερον piaecepta καί μέντοι—πρώτιρ di·!. F 10 έκείνω F έστί] Ιτι C τι oin. Μ 15 έν ψ] εις 8 F IG πρώτον F παρηκεν, εν in vas. M 17 δέ oin. F 18 έν

ρ

ft

ó μέντοι 'Αριστοτέλης —

rr

r

r

i

έν ταΐς έκτεί)είσαις

*

t

ì

άποδεί-

ν

\

Γϊ

—

εσιν εοείςεν, οτι πρώτον ούτως χρονου ως α ρ χ ή ν χρονου ουκ εστίν λ α β ε ί ν · διό καί τ η έ π ' άπειρον διαιρέσει τοΰ χρόνου έχρήσατο οόδαμοΰ κατά ολον αύτλν λαβών,

το

έφεςής δέ καί ώς όλον αυτόν λαμβάνων πρώτον αυτόν

25 χρόνον καλεί, οταν λ έ γ η · " ε ? γάρ έν τ ω X P π ρ ώ τ ψ χ ρ ό ν ω το ΚΛ κεκίνηται." ' Ε π ε ι δ ή δε άναγκαΓόν έστι το πρόβλημα,

ουδέν άτοπον

οιμαι καί τά

τ ώ Ε υ δ ή μ ω περί τούτου γεγραμμενα παρα})έσί)αι πάντων μάλλον τών έςηγ η τ ώ ν τήν τοΰ 'Αριστοτέλους

γνώμην έπισταμένω.

30 έν τ ω τετάρτω τών Φυσικών τ α ΰ τ α ·

"'πώς

ουν

γράφει δε ó Εϋ'δημος εσται το πρώτον έν φ

μετεβαλλεν; έν ω μεν γάρ έπετελέσ&η, έ'στι · πέρας γάρ έν τούτω, τέλος ή το πρώτον π λ ε ο ν α χ ώ ς λέγεται· τοΰτο δέ έπί μεν τοΰ μεταβεβληκέναι

Ινα

μεν

τρόπον,

έ'στιν, έπειδή έ'στι

το δε

έν ιο

άτόμψ.

μεταβεβληκέναι

έν ά τ ό μ ψ , έπί δε τοΰ ήρεμεΐν και μεταβάλλειν ουκ έ'στιν, έπειδή οΰτε κι-

1 τ ώ ν μορίων A C M : μορίω F : μέρη (sic) a τυϊ a A :

ό

XP] χ* F χρόνος

ό χρ a F

τ φ χ ρ collocaiit C M 14 έν] έπί a F

έχει Κ 29 ge!.

G post π ρ ώ τ ω αυτοΰ F

23

τοΰ

ούν oui. a F

add. τω a

7 π α ν τ ί ] οίπαντι a

18 ά'λλο M

2 2 εδοξεν M τέταρτοι]

9 äv a : oui.

IG. 17 εστίν ούτος π ρ ώ τ ο ς a F

χρόνου διαιρέσει a F 30

2 p o s t έν a l t e r a m

8 6 χρόνος ¿ χ ρ a F

χρόνος προ αίιτοϋ a F

21 έκτιθείσαις A 1

έπιτυαμένων Μ

αύτιΰ C M

add.

ó ó χρ χρόνος C M : 6 χρlililí χρόνος (eraso 6)

IG π ά ί α ι ς έπιτελειται Μ

coi r, nescio u n d e A ρη a

4 οίπασιν C

17 ούκ p r i u s

oòx om. C

19 μέ-

ο ύ τ ω ς χρόνου ώ ς ] ό άπας χρόνος F 25

λέγ-fl] ρ. 2 3 6 ^ 3 4

δευτέρφ a

Φυιικών]

3 1 μετέβαλεν C F

χρόνω ACFM

27 δέ ο αι. Μ fr. 6 7 ρ. 9 1 , 1

Spen-

3 3 του βεβλη-χέναι F e t A sed c o i r . A 1

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI G [Arisi, p. 236ι>19. 32]

992

νειται οΰτε ηρεμεί έν ατόμω. έν ώ δε π ρ ώ τ ω κινείται εστίν, ωσπερ είρηται, 231ν ου μην εν τινι, αλλ' ομοίως έν παντί.

λέγομεν γαρ δτι Ιν τ ω μη vi τ ω 21

Ό λ υ μ π ι κ ι ί ϊ έςελιπεν ó ήλιος, ότι τ*β ν ο υ μη ν ία · και τ η νουμηνία δε, οτι εν τινι μορίυ) ταύτης,

εν τω δε οε τ ω μορίω ούκέτι, οτι έν άλλω, άλλ' οτι

5 εν ότωοΰν τούτου,

αλλά τούτο μεριστόν, ωστε πρότερον έν τ ω προτερω·

πρότερον γαρ το μέρος έν τ ω μέρει,

αλλ'

ή

ωστε έν τούτω π ρ ώ τ ω έςέλιπεν ώς έν χρόνω.

όλη

έν τω ολω

χρόνιο,

χρόνος μεν ουν ουκ έ'ιτι

πρώτος, έπειδή πας μεριστός, έν ιυ δε πρώτιο έκινεΐτο ή άλλο τι έ'πασχεν, 25 έ'στιν, έπειδή έν χρόν(« τα τοιαύτα έστι και εν τινι οίϊτω, ώστε έν ότιοοΰν ΙΟ γίνεσΟαι αυτου.

p. 236b32

τοΰτο δέ λέγεται το έν π ρ ώ τ ω . "

Δ ε δ ε ι γ μ έ ν ο υ δε τ ο ύ τ ο υ μ έ ν ο ν έ'σται το

φανερον

εως του ώ σ τ ε

κεκινη-80

κινούμενον.

Δεδειγμένου του πάντα χρόνον καί τον πρώτον λεγόμενον έ π ' άπειρον διαιρετον είναι, επεσθαι τούτω φησί το παν το κινούμενον ές ανάγκης πρόΐ£ι τερον κεκινήσθαι, ουχ ώς πεπαΰσί)αι δέ της κινήσεως λέγεται κεκινήσΟοα το κινούμενον, αλλ' ώς ήδη τι διεληλυΟέναι το διϊόν.

έπεϊ γάρ το κινού-

μενον, οταν κινήται, μετήλλαχεν έ'κ τίνος εις τι (ε? γάρ έν ταύτψ είη, ουκ äv κινοιτο), το δε μετηλλαχος κεκίνηται, δήλον ώς το κινούμενον άναγκαΐόν sr> έστι κεκινήσΐ)αι.

αυτός δε δείκνυσιν αυτό ούτως·

20 μενον έν τοΤ X P π ρ ώ τ ω χ ρ ό ν ω .

έν παντί

λαμβάνει το ΚΛ κινού-

ουν αυτοΰ κινείται μορίω*

το γάρ κ ε κ ί ν η τ α ι , ώς είπον, ουχ ώς πεπαυμένου της κινήσεως ήδη του κεκινήσί)αι λεγομένου λαμβάνει, αλλ' ώς έν τ ω κινεΐσΟαι ήδη τι διεληλυ&ός. έπεί ουν έστι τις χρόνος ó X P ,

έν ω π ρ ώ τ ω μεταβάλλει

το

κινούμενον

το ΚΛ τ ω έν παντί αυτω μεταβάλλειν, έάν άλλο τι όμοταχώς 25 κινούμενον ληφΟ-β, αμα του κινεΐσΟαι αρχόμενον τ ω

τιΰ ΚΛ

ΚΛ, έν τιΰ ήμίσει 40

χ ρ ό ν φ του X P , τουτέστι τ Χ Κ , το ήμισυ διελεύσεται.

έν τ ω αύτω δε

χρόνω καί το ΚΛ το ισοταχές αυτιίϊ καί αμα άρζάμενον αυτοί το αυτό διελεύσεται.

έν γάρ ότωοΰν μοριφ

του

χρόνου

κεκίνηται το έν παντί

αυτοί κινούμενον· τ ο άρα κινούμενον την δλην την ήμίσειαν πρότερον κε30 κίνηται.

επειδή δε το ΚΛ έν π ρ ώ τ ω τ ω X P χρόνω ύπέ&ετο κεκινημένον,

1 κινείται Olii. C 3 ¿λυμπικω aA: ¿λυμπιακ2]

993

διά τούτο άλλο τι έ'λαβεν όμοταχές τ φ ΚΛ εν τ φ ή α ίσε ι χ ρ ό ν φ του X P

231ν

το ήμισυ κινουμενον. ου έκινήβη το ΚΛ έν ολφ τ ω X P χ ρ ό ν φ , iva δι' 45 εκείνου καί το Κ Λ δ εις η και αυτό προ του το δλον κεκινήβϋαι το ήμισυ κεκινημένον· ε! γάρ αυτό το ΚΛ καθ' αυτό έ'λαβεν έν τ ω ήμίσει του X P ó χρόνου τ ω Χ Κ

κεκινημένον,

έ'νστασιν (αν)

έ'χειν

έδόκει

τινά.

διότι

έν

εως του α π α ν

το

π ρ ώ τ ω τ ω X P χ ρ ό ν φ υπετέθη κεκινημένον το ΚΛ.

ρ. -237«2

' Έ τ ι δ ε ε ί έν τ φ π α ν τ ί χρόνω

τφ XP

μ ε τ α β ά λ λ ο ν ά π ε ι ρ α έ'σται μ ε τ α β ε β λ η κ ό ς .

|

Δεύτερον έπιχει'ρημα τούτο δεικνύον, οτι ανάγκη παν το κινουμενον 232' 10 κεκινήσδαι πρότερον.

ε? γάρ πάν

το κεκινημένον κεκινήσ&αι λέγομεν έν

ότφοΰν χρόνφ τ φ λαβείν το έ'σχατον

νυν

το

όρίζον

τον

χρόνον έν φ έκινεϊτο (προ παντός γάρ του νυν χρόνος

παρεληλυ&ότα

έστί

διά το

μή

ε'χεσ^αι αλλήλων τά νυν, πάς δέ χρόνος καί ó έλάχιστος διαιρείται τ φ νυν), δήλον οτι και έν έκείνφ τ φ νυν τ φ ôtaipoùvTt εις ήμισυ τον παρεληλυθότα δ 15 χρόνον κεκινημένον έ'σται.

ώστε το κινουμενον έπί το έ'σχατον του χρόνου

νυν, προ του κινεΐσδαι ταυτην την κίνησιν κεκινημένον ήν, δτε το διήλί)εν.

ήν γάρ και του ήμίσεος έ'σχατόν τι νυν,

ήμισυ

καί oò τοΰ ήμίσεος

μόνον, αλλά και ότουοΰν μέρους μείζονος τε και έλάττονος, διότι πας χρόνος καί ó έλάχιστος

διαιρετός έστ;.

καί διαιρείται κατά το νυν,

καί

καθ'

20 εκαστον νυν κεκινημένον έστίν ώσπερ καθ' εκαστον χρόνον κινουμενον.

εί

δε τοΰτο ούτως έχει, καί πας χρόνος έ π ' άπειρον υπό των νυν διαιρείται, ίο καί πάντων των νυν μεταξύ χρόνος έστίν, iva μ ή έ'χηται αλλήλων τά νυν, το κινουμενον ου μόνον κεκίνηται προ τοΰ κινεϊσ&αι, κεκινηται·

άλλά καί απειράκις

οσάκις γάρ έ'στι λαβείν το νυν έπί τοΰ χρόνου, έν φ κινείται

25 το κινουμενον, τοσαυτάκις έ'στιν αυτοΰ κατηγορείν το κεκινήσδαι. νΰν έ'στι λαβείν τοσαυτάκις, οσάκις έ'στι διελείν τον χρόνον. έ π ' άπειρον έστι διαιρετός, ώς δείςει. κινουμενον.

τό δέ

ó δέ χρόνος

άπειρα άρα έ'σται κεκινημένον

τό

εί γάρ πάς χρόνος διαιρετός έστιν, έ'στι δέ καί τό μεταξύ των ι»

διαιρέσεων χρόνος διά τό μή έ'χεσ&αι αλλήλων τά νΰν, καί ούτος διαιρετός 30 έστιν.

ώστε εί πάς μέν χρόνος διαιρετός, μετά πάσαν δέ τήν ληφθεΐσαν

διαιρεσιν καταλείπεται χρόνος, οόδεποτε έπιλείψει ή διαίρεσις τ φ μηδέποτε έπιλείπειν έν ταΐς τομαΐς τό ôiatpstaôai δυνάμενον · τοΰτο δέ ήν ó χρόνος, έπ' άπειρον άρα ή διαίρεσις.

έφ' δσον δέ ή διαι'ρεσις, έπί τοσοΰτον καί τά

1 post XP add. χρόνου aF 2 τό ί^μιβυ — χρόνου (5) om. Ρ 4 κεκινημένον] κινουμενον C 5 χρόνω Μ αν a: OÍD. ACFM 6 ί)πέ8τμε CM 7 εί om. F 7. 8 άπαν τό μεταβάλλον om. F 11 τι«] τό Α 13 τφ] τό Μ 14 εί« τό ήμισυ CM 16 ό'τε aA: ort F M : 6'τι C 17 καί (post γάρ) om. CM τι] τό M 18 πάς] τάς Μ 20 post χρόνον add. τό F 21 υπό των νΰν έπ' άπειρον CM 22 των om. F 23 οί> μόνον aA: οια. CFM 24 τό νΰ/ om. έπί M 2G τοσαυτάκις post νΰν ponunt CM 27 post έστι vin fere litt, erasae C δειχθήσεται aF 29 χρόνος om. Μ ούτως M 30 εβται a 33. p. 994,1 xaì τά νΰν om. A, sed suppl. in mrg. A 1 : καί om. F Comment. Arist. X

Simplic. in Pliys.

13

994

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 6 [Arist. p. 237«2. 11. 17]

νΰν·

κατά ταΰτα γάρ ή διαίρεσις.

έφ' δσον δέ τά νΰν, έπί τοσούτον 232>· άπειρα άρα εσται μετα- 20

καί το κεκινήσΟαι κατηγορείται τοΰ κινουμένου, βεβληκός το κινουμενον.

δήλον δε δτι δυνάμει τά άπειρα καί ουκ ένεργεία,

ώσπερ καί ή διαίρεσις δυνάμει τό άπειρον εχει τ ω έπ' άπειρον διαιρεΐσδαι 5 τό διαιρουμενον, αλλ' ουχί τ ω εις άπειρα ποτε διίβρήσΟαι κατ' ένέργειαν.

ρ. 237¡>11

"Ετι

δε εί τ ό σ υ ν ε χ ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ο ν εως τοΰ π α ν τ ο με-2δ

ταβάλλον

άπειρα

εσται

μεταβεβληκός.

Τρίτον τοΰτο επιχείρημα δεικνυον, δτι πάν το μεταβα'λλον έπ' άπειρον πρότερον μεταβέβληκε,

το γάρ συνεχώς κινουμενον, καί μήτε έφ&αρ-

10 μένον μήτε πεπαυμένον της κινήσεως έφ' όσονοΰν, ανάγκη έν «ρ κινεΐσθαι λέγεται xpóvq> ή μεταβάλλειν ή μεταβεβληκέναι· αλλά μην έν τ ω νΰν δέδεικται δτι ουκ εστι μεταβάλλειν* μεταβεβληκέναι άρα· ώστε καδ' εκαστον 30 τ ω ν νΰν τών έν τ ω χρόνφ λαμβανομένων, έν φ νουμενον, κεκινημένον καί μεταβεβληκός εσται·

συνεχώς κινείται το κι-

άπειρα δέ τά νΰν ώς έπ'

15 άπειρον· άπειρα άρα εσται μεταβεβληκός το μεταβάλλον.

ρ. 237« 17

Où μ ό ν ο ν δε τ δ μ ε τ α β ά λ λ ο ν 2ως τοΰ ω σ τ ε

μεταβάλλοι

3ν π ρ ό τ ε ρ ο ν . Δείξας, δτι παν το μεταβάλλον ανάγκη πρότερον μεταβεβληκέναι, δει- 40 κνυσι καί το άντίστροφον αυτω άλη&ές ον, δτι πάν το μεταβεβληκός άνάγ20 κη πρότερον μεταβάλλειν. μεταβεβληκός

εκ

δεικνυσι δέ

τίνος

εις τι

αυτί» προαποδείξας,

έν χ ρ ό ν φ

δεικνυσι διά της είς αδύνατον άπαγωγής.

δτι

μεταβέβληκε.

παν τό τοΰτο

εί γάρ μη έν ·χρόνφ,

δέ

αλλ' έν

τ ω νΰν τ φ αυτψ από τοΰ Α είς τό Β μεταβέβληκεν, άμα εσται έν τ ω Α καί έν τ φ Β ,

δπερ άδύνατον

ουδέ

25 μεταβέβληκεν,

είναι έν τουτφ,

έξ ου μεταβέβληκεν,

δτε ελεγεν,

γάρ

δυνατόν τό μεταβεβληκός,

δτε 45

ώς εδειξε πρότερον,

δτι το μεταβάλλειν καί άπολείπειν ήτοι ταυτόν έστιν ή ακο-

λουθεί τ ω μεταβάλλειν το άπολείπειν. α μ α γ ά ρ äv ε ι η κ α ί έν τ φ

σαφεστέρα δέ

τά αύτά] τοιαύτα a

21 εί 22

λέ-

την prius oiu. A 2 6 καί έπί τής

1002

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist, p. 2 3 8 « 19. 2 0 ]

p. 238» 19

Ώ σ τ ε ο υ τ ε γ ί ν ε σ θ α ι ο υ τ ε φ θ ε ί ρ ε σ θ α ι οίον τ ε α ε ί τ ι το 234* αυτό και

Πορισμοί τι

συνήγαγεν

φθείρεσθαι αεί το

αδτό

έκ των είρημένων, το μήτε γίνεσθαι

και

εν,

τουτέστι

5 χρόνψ· τούτο γαρ σημαίνει το αεί. βολή

μεταβάλλειν έστί,

πεπερασμένψ γίνεται

το

πεπερασμένον

έν

μήτε

άπείρψ

εί γαρ πάσα κίνησις καί πάσα μετα-

πεπερασμένη έν πεπερασμένψ

φθείρεσθαι

εν.

πάσα

γίνεται

χρόνψ,

γένεσις καί

τό δε γίνεσθαι και

φθορά

χρόνω· ή δέ του πεπερασμένου

πεπερασμένη έν

γένεσις καί φθορά

πεπερασμένη έστίν · ώσπερ γάρ κινεΐσθαι την πεπερασμένην γραμμήν έν 20 10 άπείρψ χρόνω αδύνατον πλην εί μ η πάλιν και πάλιν, ούτως καί γίνεσ&αι ή φθείρεσθαι το πεπερασμένον έν άπείρψ χρόνω αδύνατον.

ρ. 238»20

Ό δέ α υ τ ό ς λ ό γ ο ς και δ τ ι ο υ δ έ χ ρ ό ν ψ 2ως του £ γ ά ρ α ύ τ ο ς έ'σται

Δείξας δτι μη οίον τε έν

άπείρψ

χρόνω

έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ψ λόγος.

πεπερασμένον τι μέγεθος 80

15 διεξιέναι ή πεπερασμένην είναι κίνησιν, νυν το άντίστροφον έκείνω δείκνυσιν,

δτι μηδέ το άπειρον οΐόν τε

έν πεπερασμένψ χρόνψ. πεπερασμένψ χρόνψ.

διεξελθειν

μηδέ άπειρον είναι

αλλ' ο υ δ έ ή ρ ε μ ί ζ ε σ θ α ι

κίνησιν

άπειρον ήρέμησιν έν

καί εί το ήρεμίζεσθαι το ήρεμείν σημαίνει το άντικεί-

μενον τ ψ κινεΐσθαι, λέγοι δν δτι μηδέ άπειρον ήρεμίαν οίον τέ τι ήρεμείν 20 έν πεπερασμένψ χρόνψ.

το δέ ο υ τ ε ό μ α λ ώ ς κ ι ν ο υ μ ε ν ο ν

μ ά λ ω ς εί μέν κατά κοινοΰ έπήκται τ ψ

κινεΐσθαι

καί

ουτε

άνω-

ή ρ ε μ ί ζ ε σ θ α ι , 85

ε ί ή αν το ήρεμίζεσθαι σημαίνον το προς ήρεμίαν ίεσθαι, εί δέ προς μόνον έπήκται το κινεΐσθαι, μάλλον äv υπό του ήρεμίζεσθαι το ήρεμείν σημαίνοιτο.

αποδείξει δέ τ η αότη χρήται

και νυν το

πεπερασμένον

καί έν-

25 ταυ θα οιαιρων καί συνδιαιρών αυτψ το άπειρον, πλην δτι πρότερον μέν το μέγεθος διελών (αυτό γάρ ήν το πεπερασμένον ύποτεθέν) συνδιεΐλεν τον άπειρον υποτεθέντα χρόνον.

νυν δέ τον χρόνον υποθέμενος πεπερασμένον

καί άπ' αυτοΰ μόριόν τι αφελών, ο καταμετρει τόν δλον, έπειδή έν έκάστψ 40

1 ώστε— εν (2) lemma agnovit Μ , ceteri continuare textui videntur. τι om. F 1 :

τε C

γίνεσθοι om. F

3 τι συνήγαγεν A C M :

6 τό δέ — χρι'νοι (8) om. F

9 πεπερασμένο« έστίν C χρόνω a

συνήγαγεν F :

A C : ούδέν F : οόδει Μ : ουδ' a

12 αύτός ôè transponit ex Arist. a 13 έστω F

17 άλλ'—χρόνψ (20) iterata del. C : om. F ρασμένψ] άπείρψ a

μήτε

6. 7 και το φθείρεσθαι C M

post έστίν interpolât ώστε καί αΰτη έν πεπερασμένψ γίνεται

11 πεπερασμένων Α 1

add. -/ai F

το δέ praefigit a

έστι συνηγμένον a

19 τ ψ ] τό M

ουδέ a : ούτε A C M

μή δέ A C M : οΰδέ a F

21 τ ψ ] τό Μ

26 τον a A F : αύτώ τον C M

15 διϊέναι a F

22 ίεσθαι a A M

18 post ήρεμίζεσθαι τι om. F

28 έν om. F

20 πεπε-

23. 24 σημαίνη F

27 ante χρόνον add. άπειρον delevit F

anacoluthoii struxit, nisi hiatus est hoc loco

ουδέ έχεϊνο M

ΰποθέμενος]

1003

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist. p. 238 a 20. 32]

τούτων των χρόνων πεπερασμένον τι κινείται τό χινούμενον (ίσα μεν δταν 234 Γ ίσοταχώς

χινήται,

γαρ δή έν δλφ

άνισα δε οταν μ ή ίσοταχώς,

μορίφ του · δλου

χρόνω

ύπέκειτο την

χρόνου την

αεί δε πεπερασμένα· où

άπειρον

κινήσεται·

έν γαρ τ ω

άπειρον κινεισθαι), συνδαπανηθήσεται

ουν

τω

5 πεπερασμενω χρόνφ καί το άπειρον υποτεθέν μέγεθος, είτε ίσα είτε άνισα είη τά τμήματα, πεπερασμένο» σις κ α ί

τφ

αριθμφ.

πεπερασμένης

δντι ομοίως ποσφ

και

δε της

διαιρέσεως

συμπερανθήσεται τω

ούσης έν τ φ

χρόνω

καί ή έν τ ω μεγέθει διαίρε- 4»

π ο σ ά κ ι ς , τοοτέστι καί τ φ μεγέθει καί τ φ

τό δέ έκ πεπερασμένων

καί τ φ

μεγέθει

καί τ φ

αριθμφ

10 εστίν άπειρον, ώστε οό δίεισιν εν πεπερασμένφ χρόνω τό άπειρον, τίθησι

δε δτι

ούδεν προς

την

άπειρον το μέγεθος ή έ π ' χρόνον.

δείςιν

διαφέρει το έ π ί

αμφότερα·

δήλον

ουκ προσ-

θάτερα

λαβείν

δε δτι καί πρότερον τον

καν γαρ έ π ' άμφω ληφθ-fl, ή αυτή προχωρεί δεΤ£ις· έν γαρ τ φ τοΰ

πεπερασμένου χρόνου μορίφ τ φ πεπερασμένφ ανάγκη μόριόν τι του μεγέ15 θους τοΰ έ π ' άμφω υποκειμένου απείρου πεπερασμένον ληφθήναι, καί το- δθ σαυτάκις ληφθέν το πεπερασμένον μέρος, οσάκις καί επί του χρόνου πεπερασμένου οντος, κάν τε ίσα κάν τε άνισα η τά μέρη, πεπερασμένον δείξει το υποτεθέν

άπειρον

θάτερα πεπερασμένον

μέγεθος,

καί

πρότερον

δε

λαβών τον χρόνον έπί

έοείςεν, δτι τό μόριον τοΰ πεπερασμένου

μεγέθους

20 έν πεπερασμένφ χρόνφ κινηθήσεται το χινούμενον, κάν τό πάν εϊη κινεισθαι έν άπείρφ. |

ρ. 238»32

Δεδειγμένων

δε

τούτων

φ α ν ε ρ ο ν ε ω ς τοΰ έ'τι δε κ α ί 234*

τοΰ χρόνου λ η φ θ έ ν τ ο ς ή αύτη

έ'σται

άπόδειςις.

Πρότερον δείςας καί προσεχώς πάλιν, δτι τό κινούμενον ού'τε μέγεθος 25 πεπερασμένον

ουτε κίνησιν

πεπερασμένην

ομοίως δε καί το άντίστροφον, πεπερασμένφ

χρόνφ

επάγει τά έ π '

κινηθήσεται,

πεπερασμένου

εν άπείρφ ωσπερ

συμβαίνοντα

άλλα διοριζομένου,

όποτεθέντος.

κινηθήσεται χρόνφ, 15

μέγεθος οίίτε κίνησιν άπειρον έν

τούτοις

αύτοΰ τοΰ κινουμένου

πρότερον λαμβανομένου, 30 δε

δτι οΰτε

πόρισμα οόκέτι

καί ποτέ

δεδειγμένων

τά

επόμενα

άδιορίστως

μεν

γάρ, φησί,

άπειρου, τών

ώς ποτε

εΐρημένων

έκ της αυτής αποδείξεως φανερόν έστιν επί τοΰ κινουμένου, δτι είτε πεπερασμένον

όποτεθείη,

1 τούτων om. F aFM

τών OÍD. F 1

6 τά oui. a

πεπερασμένων a F 13 τ αϊ οαι. Α 16

αδύνατον

post χρόνου

αυτό άπειρον τι μέγεθος έν πεπερασμενφ 20

2 κινήται a M : κινείται A C F

χρόνφ post ό'ντί a F 1 0 ώστε — τό άπειρον οαι. M

14 μορίφ χρόνου a F add. τοΰ a F

IS

9 δε post

où δίεισι ante χρόνφ a F

15 τοΰ καί έπ

aF

πρότερον] c. 7 initio

θους C M : πεπερασμένου μορίου A F : άπειρου μεγέθους a

3 κινηθήσεται

7 ό'ντι] ου τι M

πεπερασμένου Μ 19 πεπερασμένου μεγέ-

20

post κινηθήσεται quae iii-

cohaverat τούτου

ώσπερ πόρισμα επάγει τά έ (cf. ν. 2 7 ) del. F

22 'Αποδεδειγμένων

e x Arist. a

22. 2 3

27

ετι δέ καί τοΰ χρόνου ληφθέντος om. F

μένα C et eraso accentu super πο A

πορίσματα έπο-

1004

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Arist. p. 238 »32]

χρόνοι διελθειν, site άπειρον όποτεθειη, εί κινοϊτο δλως το άπειρον, ούτε 234» το πεπερασμένον έν πεπερασμένα) διελευσεται χρόνφ ουτε ετι μάλλον το άπειρον, καί δτι μεν πεπερασμένον τί ον οό διελεύσεται' τι άπειρον μέγεθος έν πεπερασμένφ χρόνφ, δείκνυσι διά της αυτής, ής και πρότερον, 5 αποδείξεως- διαιρουμένου γαρ του πεπερασμένου χρόνου εις πεπερασμένα μόρια έν έκάστφ πεπερασμένον τι του μεγέθους μέρος διιόν τό κινουμενον 25 απαρτίζει τό ολον, ώστε πεπερασμένον τι διιέναι καί οόκ άπειρον έν τω πεπερασμένη χρόνφ· εί δέ άπειρον υποτεθείς τό κινουμενον, το δέ διάστημα δι' ου κινείται πεπερασμένον, οΰ κινηθήσεται τό άπειρον διά του 10 πεπερασμένου έν πεπερασμένοι χρόνω· ουδέν γάρ διαφέρει, φησίν, ή τό κινουμενον άπειρον ποιεΐν, πεπερασμένον δε το διάστημα, ή άνάπαλιν. έάν γαρ τό Α τό άπειρον κινήται διά του Β πεπερασμένου, εσται τι του άπειρου μέρος έν τ φ Β οίον το ΓΔ καί π ά λ ι ν άλλο καί άεί ο ύ τ ω ς , εως άν πάντα τά του άπειρου μέρη του κινουμένου 30 15 παρέλθ^ τό Β. ώ σ τ ε ά μ α σ υ μ β ή σ ε τ α ι τό τε κινουμενον άπειρον ον διεληλυθέναι διά του Β καί τό Β πεπερασμένον ον δ ι ε λ η λ υ θ έ ν α ι τό ά π ε ι ρ ο ν , ουδέ γάρ άλλως δυνατόν τό άπειρον διιέναι λέγειν τό πεπερασμένον ή τ φ το πεπερασμένον δι' δλου του άπειρου διελϋεΐν. το γάρ άπειρον μέγεθος, εί'περ άπειρον εί'η πανταχού δν, αυτό μεν ουκ εχει που 20 μεταβήναι, λέγοιτο δέ άν κινεΐσθαι διά τίνος πεπερασμένου μόνως ούτως, εί το πεπερασμένον διά πάντων αυτοί των μορίων διείιοι· όπερ εί γίνοιτο, 36 άναμετρηθήσεται το άπειρον υπό του πεπερασμένου· ου γαρ άλλως οίον τε διελθεΐν αυτό. ει ουν καί τοΰτο άτοπον καί πάλιν το πεπερασμένον φαίνεται διά τοΰ άπειρου καί νυν διιόν, δπερ άδυνατον έδείχθη, δήλον οτι 25 ουκ άν διίοι το άπειρον διά τοΰ πεπερασμένου έν πεπερασμένο» χρόνω και καλώς είπε μηδέν διαφέρειν ό π ο τ ε ρ ο ν ο ΰ ν ε ί ν α ι τό κ ι ν ο υ μ ε ν ο ν . Δειςας δε δτι ουτε το πεπερασμένον μέγεθος τό άπειρον διάστημα δίεισιν έν πεπερασμένφ χρόνφ ουτε τό άπειρον μέγεθος τό πεπερασμένον 40 διάστημα, νΰν δείκνυσιν δτι μηδέ το άπειρον μέγεθος το άπειρον διά30 στημα δίεισιν έν πεπερασμένφ χρόνφ. εί γάρ μέλλοι το άπειρον δλον διεξιέναι διά τοΰ άπειρου, δεΤ τι μέρος αυτοΰ πεπερασμένον πρότερον διελθεΐν αυτό. και οόκ εστίν ειπείν, δτι ουκ εχει το άπειρον μέρος πεπερασμένον· ένυπάρχει γαρ τ φ άπείρψ το πεπερασμένον. el ουν δέδεικται

1 οίίτε] είτε F 1 2 post έν add. τυϊ a F 4 ης om. Α 1 6 διϊόν μέρος τοΰ μεγέθους a F 8 εί όέ — χρόνφ (10) itérât F 10 έν τω (sic) πεπ. χρόνφ ante διά ponunt a F 11 post η add. τό CM 12 Α τό om. F : τό om. a Β] α M πεπερασμένον A 13 αλλο καί άλλο Arist. 14 αν om. F 15 τε om. CM c!v utrumque om. A 17 οίιδέν A 1 τό άπειρον ACM: om. aF 18 έλθεϊν a F 20 λέγοι C μόνος a 21 πεπερασμένων C 22 περασμένου C post γαρ add. αν a 23 αυτόν in iteratis ού (22) — πεπερασμένου (25), sed corr. F 25 τό άπειρον post πεπερασμένου aF '25. 2G καί καλώς] καλώς ουν a 27 ουτε a : ουδέ ACFM τό alt. om. aF 28 ουτε — χρόνφ (30) om. F πεπερασμένφ a 30 δίεισιν post χρόνφ a μέλλει F όλον om. F 31 πρότερον πεπερασμένον aM

1005

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 7 [Avist. p. 23S»32. b l 7 ]

αδύνατον TO πεπερασμένον εν άπειρο) χρόνιο διελΟεΐν, δήλον οτι ουδε το 234* άπειρον αυτό διελευσεται.

και άπο του χρόνου δ έ , φησίν, άρςάμενοι

το

αυτό δείςομεν· και δέδεικται πρότερον, οτι μ ή οίον τε το άπειρον διελθεΐν εν πεπερασμένο) χ ρ ό ν ω · εάν γάρ α π ό του χρόνου μόριον άφέλωμέν τι κα5 ταμετροΰν τον

ολον πεπερασμένον

οντά,

έν τουτιο μόριόν τι κινηίΙήσεται

του απείρου, επειδή το ολον άπειρον υπέκειτο έν τ ω ολω χ ρ ό ν ω κινεΐσθαι τω

πεπερασμενω.

εάν ουν καί}'

έκαστον τ ω ν τοΰ πεπερασμένου χρόνου

μορίων λαμβάνωμέν τι τοΰ απείρου μόριον. πεπερασμένου

ο'ντος

πεπερασμένα

εστί,

επειδή τα τοΰ χρόνου μόρια 50

συναπαρτισθήσεται

καί

τά

τοΰ

δε ουτε το π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο ν το ά π ε ι ρ ο ν δίεισιν

εως

10 απείρου, καί ουκέτι άπειρον ε στα ι δι'ίον.

ρ. 2 3 8 Μ 7

Έπεί

τοΰ κ α ί θ α ' τ ε ρ ο ν | ε ί ν α ι ά π ε ι ρ ο ν . Δέδεικται μεν ή δ η πρότερον

μετά τοΰ μ ε γ έ θ ο υ ς ,

οτι ουδε κίνησιν άπειρον έν πεπερασμένοι 15 ουδε έν άπειρο) π ε π ε ρ α σ μ έ ν ω ν διάστημα την

ε φ ' ου ή κίνησις,

κινήσεται το κινουμενον

κοινή γάρ ή ν ή ά - ό δ ε ί ς ΐ ? · οσον γάρ το

το δι' ου ή κίνησις, τοσαυτη καί ή κίνησίς έστι.

κίνησιν έν τ-fi αποδείξει τ ω

άρχ-fl

χρόνω

23Γ»·'

διό και εγώ

μεγέθει συμπαρελάμβανον,

μέν τοΰ θ ε ω ρ ή μ α τ ο ς ειπούν

αυτός δε έν 5

' αδύνατον έστιν έν τ ω άπείριρ χ ρ ό ν ω

πεπερασμένην κινεΐσθαι, μ ή την αυτήν άεί και των έκείνης τι κινουμενον" 20 ίσως μέν ώ ς περί γ ρ α μ μ ή ς λέγων, δ ι ' ή ς ή κίνησις, Οηλυκον όνομα τεθεικεν, ίσως δε τήν κίνησιν έννοών.

εί δέ και περί ηρεμίας τ η ς άντικειμένης

τ η κινήσει τά αυτά ήςίωσε, δήλον οτι καί περί κινήσεως ήν τά αποδεδειγμένα· καί γαρ

ε?ς τοΰτο έ'τεινεν ó λόγος α ύ τ ω .

νΰν

πρότερον μέντοι έκ

των περί τοΰ μεγέθους δειχθέντων, δι' ου ή κίνησις έπιτελείται, συνάγει το ίο 25 μηδέ κίνησιν

άπειρον είναι έν π ε π ε ρ α σ μ έ ν ω χρόνω.

ου ή κίνησις, στημα.

τοπικόν έστιν,

έπειδή γ α ρ , φ η σ ί ν ,

το δε μέγεθος, δι'

έ φ ' ου ή κατά τόπον κινησις έ χ ε ι το διάουτε το άπειρον

μέγεθος ουτε

το

πεπερα-

σμένον τήν κατά τόπον κίνησιν κινουμενον δίεισι τό άπειρον διάστημα έν πεπερασμένψ

χρόνιο,

30 π ε π ε ρ α σ μ έ ν ο )

φ α ν ε ρ ο ν οτι

χρόνω,

εί

ουδέ

μ ή πάλιν

κίνησις

έ'σται ά π ε ι ρ ο ς

έν

καί πάλιν έπί τοΰ αύτοΰ γίνοιτο.

ή γάρ άπειρος πάσα κίνησις ή κατά φοράν έπί άπειρου διαστήματος τοπι- ι.» κοΰ γ ί ν ε τ α ι · π ά σ α γάρ φορά κατά τόπον κίνησίς έστι.

2 αύτό ora. a : 3 xal δέδεικται] add. τι erasum corr. F lemma ex Avist.

καί ή

άπειρος

μία

post διελευσεται F post, διελευσεται add. έν τω πεπερασμένψ a δέδεικται γάρ a "ò om. a διεξελθεΐν CM 4 post μόριιίν post άφέλωμέν C G άπειρον ολον a 7 τό πεπερασμενω, sed 8 μορίων] μο'ριον Α μόρια A: om. a C F M 12 post άπειρον continuât πάσα γάρ φορά έν το'πφ a cf. v. 32 14 άπειρον om. M

15 δση F 17. 18 έν τ ^ άρ/f a F 18 μέν om. Μ ειπών] c. 7 19 post πεπερασμένην additum κίνησιν del. F κινουμένων M θηλυκώ ¿νο'ματι F 22 τά αυτά] ταϋτα CM ήν om. Α 24 τοΰ C M : v a A F 25 δέ] γάρ a τό post μέγεθος add. M 2G τό a A έφ' CM: αφ 1 a A F 28 δίεισι C M : où δίεισι a A F

p. 2 3 7 b 2 4 20 γραμμή M om. a F 24 ou ante τοπικόν add.

SIMPLICII IN PHYSICORÜM VI 7. 8 [Arist. p. 238bl7. 23]

1006

έπί απείρου τόπου, έάν μή πάλιν καί πάλιν ή αυτή.

ει ουν δέδεικται, 235Γ

οτι ουκ εστίν άπειρον διάστημα κινεΐσθαι έν πεπερασμένψ χρόνφ, δήλον δτι ουδέ κίνησιν άπειρον είναι δυνατόν, δι' ου ή κίνησις.

ήν γαρ αν καί τό διάστημα άπειρον,

αλλ' δσον έπί το δεΐςαι μή ουσαν άπειρον κίνησιν τίνα

5 χρείαν παρέσχεν το μηδέ το κινούμενον άπειρον είναι ; ή δτι έάν η άπειρον μέγεθος και κινήται δλως κάν έφ' δσονοΰν χρόνον, άπειρος εσται ή κίνησις 20 ώς τψ μεγέθει ου έστι συνεκτεινομένη.

δέδεικται γαρ δτι ή κίνησις καί τψ

μεγέθει συνδιίσταται, ου έστιν ή κίνησις, ώσπερ καί τψ διαστήματι, δι' ου δίεισι τό κινούμενον.

καλώς ουν oò μόνον τη του διαστήματος απειρία, δι'

10 ου κινείται τό κινούμενον, συνανεΐλε την έν πεπερασμένη χρόνψ της κινήσεως άπεφίαν, αλλά καί τη του κινουμένου μεγέθους απειρία· ει γάρ άμφοτέροις τούτοις συμπαρατείνεται ή κίνησις μηδετέρου τούτων απείρου υπάρχοντος τψ κινουμένψ έν πεπερασμένψ χρόνφ, ουδε κίνησις άν αδτψ άπειρος ύπάρξοι. 25

ρ. 238·>23

Έπεί

δέ

15

πάν ή κ ι ν ε ί τ α ι ή η ρ ε μ ε ί εως του o ò * έν ψ π ρ ώ τ ψ

εσται

ισταται.

40

Τό μεν προκειμενόν έστιν αότψ, κάν παραδοξολογεΐν δοκη κατά το φαινόμενον, δεΐξαι δτι τό ίστάμενον ταυτόν έστι τψ κινουμένψ, και δτι δσα τψ κινουμένψ υπάρχει τοσαΰτα καί τψ ? στα μεν ψ · λαβών δέ άλλο μεν το ηρεμούν τό τψ κινουμένψ άντικείμενον καί έν ταυτψ

μένον, άλλο δέ

20 το ήρεμιζόμενον τό κινούμενον έπί τό ήρεμεΐν ώσπερ το λευκαινόμενον έπί το λευκόν είναι, τψ μέν ήρεμουντι ταυτόν φησιν εΐναι τό έστώς, τψ δέ 45 ήρεμιζομένψ τό ίστάμενον, δπερ

έστι το

έπί στάσιν

ιόν.

καί

πρώτον

δείκνυσιν, δτι κινείται το ίστάμενον, προλαβών άναγκαΐόν τι διαιρετικον το λέγον, 2δ γάρ

δτι πάν

άκίνητον

πέφυκε,

φύσει

ή κινείται οίίτε

τοΰτο καί ήρεμεΤν,

έστιν.

ή ηρεμεί,

κινείται έπειδή

οΰτε

τό

ήρεμεΐ,

πεφυκός

δηλονότι·

άλλ' δπερ

τό

κινεΐσθαι

στέρησις του κινεΐσθαι το

ήρεμεΐν

στέρεταί τε τό π ε φ υ κ ό ς εχειν, δτε π έ φ υ κ ε μη εχον· ου γάρ

δη το αρτιγενές σκυλάκιον ήρεμεΐν άν λέγοιτο κατά τό μη όραν, δτι τότε 50 οόδέ πέφυκεν

όράν.

άλλ' οόδέ ó έν

τψ

στήθει

30 άνθρωπος έστερήσθαι äv λέγοιτο του έν τψ στηθεί έπεφύκει

εχειν

μή εχων,

λέγοιτο άν έστερήσθαι.

μή εχων μή εχειν. οόδέ οί

δφθαλμους δπου γαρ ίχθύες της

έν άέρι κινήσεως έστερήσθαι άν λέγοιντο, δτι μηδέ έπεφύκεσαν έκεΐ κινεΐσθαι.

άλλ' ουδέ της κατά βάδισιν κινήσεως οί ίχθύες έστέρηνται·

4 έπί τώι Α κίνησιν om. aF 5 μηδέ τό aAF: μηδε CM3: òè Μ1 G καί κινητοί] κεκίνηται F 7 ό'τι om. aF, qui ante καί insérant ώς prius om. CM 9 ούν om. M 11 δι'—κινούμενον om. a δι' δείκνυται F 13 äv om. F αύτό M υπάρξει CF: ΰπάρζη M lemma τό μέν — καν παρα (16) posita rubro del. C ήρεμεΐν M 19 21 iaxii A l F 2 22 δπερ] 8 πέρας M 23 διαιρετόν M: διαιρετικώς F γον a 27 έστέρηται aF 28 ¿pàv — πέφυκεν (29) om. F 29 τφ 30 λέγοιτο τώ F μή oui. CM 31 έπεφύκει A: πέφυκεν aCFM aF 32 πεφύκααιν CM 33 βάσιν C' έοτέρηται a

νήχε-

η] είς F 8 καί ου κινείται] 14 ante αύτώ C 24 λόom. CM ιχθύς

1007

SIMPLICII IN PHYSICORÜM VI 8 [Arist. p. 238 b 2 3 ]

σθαι γάρ, αλλ' ουχί βαδίζειν πεφύκασιν. ανάγκη οδν πάν το πεφυκος κινεί- 235Γ σθαι, εί μή

κινείται,

δτε πεφυκε καί ο που πεφυκε καί ωαπερ

έν στερήσει ον του κινείσθαί | ήρεμεΤν αυτό.

πέφυκεν,

το οδν ίστάμενον,

TOUT-

235 ν

έστι το επί στάσιν ιόν, επειδή πεφυκός έστι κινεΐσθαι, ανάγκη ή κινεΐσθαι ó ή ήρεμεΐν· αλλά μήν ουκ ήρεμεΐ· το γάρ ηρεμούν ήδη οόκέτι ήρεμίζεται, το δε ίστάμενον ήρεμίζεται· οδός γάρ εί? ήρεμίαν, ωαπερ τί> ήρεμίζεσθαι, ούτως καί το Γστασθαι έστι· ταυτον γάρ άμφω. εις το Γστασθαι.

διό το ήρεμίζεσθαι μετέλαβεν

εί οδν το ίστάμενον κινείται, το δε κινοόμενον εν χ ρ ό ν φ κι-

νείται, φανερον έκ των δεδειγμενων δτι το ίστάμενον έν χρόνφ Γσταται, εί'περ ft 10 το ίστάμενον πεφυκός κινεΐσθαι και ήρεμεΐν ουκ ήρεμεΤ άλλα κινείται, το δε κινοόμενον έν χρόνφ κινείται, σθαι

εστι

δείκνυσι δε τούτο καί άλλως· εί γάρ Γστα-

θ ά τ τ ο ν και βραδότερον

(τό γάρ έπί στάσιν ibv ή θαττον

άπεισίν ή βραδότερον), πάν δε το θάττον καί βραδότερον έν χρόνφ, τό άρα Γστασθαι έν χ ρ ό ν φ .

δείξας δε δτι το ίστάμενον καί κινοόμενον έστι καί έν

15 χ ρ ό ν φ Γσταται, δείκνοσιν έφεςής δτι καί τούτο υπάρχει τ φ ίσταμενφ ώσπερ τ ω κινουμενφ τό μή είναι πρώτον λαβείν έν φ Γσταται τό ίστάμενον, διότι ίο προ παντός τοΰ πρώτου τεθέντος εστι τι πρότερον, ως καί έπί της κινήσεως έδείκνυτο, διά την έ π ' άπειρον τομήν καί το5 χρόνου καί του

διαστήμα-

τος, 8 κινείται, καί της κινήσεως αυτής καί του καθ' ο κινείται τό κινου20 μενον, δταν κατά ποσόν κινήται.

δτι δε ουκ εστι πρώτον λαβείν έν φ

Γσταται το ίστάμενον, άλλ'

δνπερ

τούτου

δείκνυσι πρότερον δ ε ί ΐ α ς , δτι έ ν φ

άλλος εύρεθήσεται.

π ρ ώ τ φ Γσταται,

έν ό τ φ ο ΰ ν

άν τις χρόνον ώς πρώτον λ ά β η , προ

τούτου

ανάγκη Γστασθαι.

χρόνφ διαιρεθέν-1·'>

τος γάρ του χρόνου, έν φ π ρ ώ τ φ λέγεται Γστασθαι τό ίστάμενον, εί μεν 25 έν μηδετέριο

τών μερών Γσταται, οόδε έν τ φ δ λ φ · ώστε ουκ άν Γσταιτο

τό ίστάμενον.

εί δέ έν τ φ έτερφ

Γσταται, καί πρώτον δηλονότι έν τ φ

π ρ ώ τ φ , ουκ άν έν π ρ ώ τ φ τ φ δλφ Γσταιτο· έν γαρ τ φ δ λ φ ούτως Γσταται, ώς κ α θ '

έ κ ά τ ε ρ ο ν τών μερών ίστάμενον, ώσπερ πρότερον έπί τοΰ

κινουμένου έ λ ε χ θ η · ομοίως γάρ έχει τό κινοόμενον καί το ίστάμενον, δτι 30 καί το ίστάμενον κινοόμενον έστιν.

ώς οδν το κινοόμενον, έν φ άν π ρ ώ τ φ 20

υποτεθώ κινεΐσθαι, ανάγκη εν τινι τών τούτου αυτό κινεΐσθαι, ούτως εχει καί το ίστάμενον.

τοΰτο οδν

ώσπερ τοΰ κινεΐσθαι ουκ έστι oòòà τοΰ Γστασθαι.

2 κινοϊτο a F

λέγεται F om. Α aF τά F

καί om. F 2 3 ¿τοοϋν Μ

ισταται Μ

κινουμένων F

χρόνος 8ς F 24 "στασθαι

26 τό (ante Ιστάμενον)

27 έν τ ώ π ρ ώ τ ω ΐσταιτο ολω ϊσταιτο F

"σταται A C M : ΐσταιτο F : 'ίστατο a τών

2 1 ό'περ F ανάγκη τούτου Arist.

26 "σταται A C M : ΐσταιτο a F

6 τό

15 post "σταται iterata

IG post κινουμένψ a d d . ψ M

κινηται, η in ras. corr. A 2 25 ισταται] ΐατασθαι εϊποις a

28. 29

ούτως

5 ούκ ήρέμει A ut ν. 10

7 μετέβαλλεν Μ : μετέβαλεν C 1

είπερ (9) — άλλως (11) del. F λαβείν F

εφεξής δείκνυσιν έκ τούτου, δτι λαβείν, έν φ κινείται τ ι ,

και δπου πέφυκε οίο. Α

2 0 κατά] καί Μ

ϊστατο F

πρώτον

δείκνυσι δέ καί τοΰτο διά της εις αδύνατον άπαγω-

δέ — ήρεμίζεται om. a F

λάβοι C M 2 :

προδείξας

31

28 κ α θ ' έτερον u t Arist. codd. E F

ανάγκη — κινείσδαι om. F

34

τοΰ]

1008

S I M P L I C I I I N P H Y S I C O R Ü M V I 8 [Arist. p. 238^23]

γης.

ε σ τ ω γ ά ρ , φησίν, έν φ π ρ ώ τ φ λέγεται Γστασ&αι το έ φ ' φ Α Β. 23δν

8 πρότερον μεν ευθυς διεϊλεν, νϋν δε δείκνυσι πρώτον, οτι διαιρετόν έστιν, έχ τοΰ μη είναι άμερές. είναι κίνησα έν τ φ 5 κινεΐσ&αί τί έστιν.

δτι δε ουκ εστίν άμερές, δείκνυσιν έχ τοΰ μ ή 2»

άμερεΐ,

δειχ&έντων υπέμνησεν. ουκ έν άμερεΐ ή κίνησις. ρετόν έστιν το A B , αυτοΰ

είπερ το Γστασ&αι

άμερεΐ, διά των

ήδη

ου γάρ δυνατόν έν τ φ αυτφ κινεΐσθαί τι καί κεδέδεικται

κινουμενον.

έπεί τοίνυν διαι-

έν φ πρώτφ λέγεται Γστασ&αι τό ίστάμενον, έν ότφτοΰτο

γάρ

προδέδεικται,

π ρ ώ τ φ Γστασ&αι τι λέγεται, έν ό τ φ ο ΰ ν

των

έ κ ε ί ν ο υ μορίων Γστασ&αι

ει ουν χ ρ ό ν ο ς έ σ τ ι ν έν φ π ρ ώ τ φ

Γστασ&αι λέγεται, και ουκ

ανάγκη, άτομόν

των

ουδέ το Γστασδαι,

εί γάρ άνάγκη τό κινουμενον κεκινήσ&αι πρότερον,

κινήσ&αι, τ ο δέ ί σ τ ά μ ε ν ο ν 10 οΰν

ώστε

δτι δέ κίνησις ουκ εστίν έν τ φ

μορίων

Γστατα'.·

δτι

έν

τ ι , χρόνος δέ άπας έπ' άπειρον διαιρετός, ουκ άρα εσται πρώ-

Γστα-

τον τι αυτοΰ· ουδέ του Γστασ&αι άρα έ'σται τις άρχή, έν η πρώτως 15 ται το ίστάμενον. το έν αυτφ

ως γάρ ó χρόνος έχει, έν φ

Γστασδαι.

άπο

οδν τοΰ έν

το Γστασ&αι,

ότφοΰν

τών

ουτω καί

μορίων

τοΰ

οόδέ γάρ έ'στι τι πρώτον τοΰ έπ'

Γστασ&αι

έπ'

Γστα-

άπειρον διαιρουμένου Γστασθαι εδειξεν, δτι ουκ έ'στι τι πρώτον έν ψ ται.

φ so

άπειρον διαιρουμένου, αλλ' εί το 35

κινεΐσ&αί έστιν, έπί δέ τοΰ κινεΐσ&αι δέδεικται δτι ουκ εστι τι

20 λαβείν, έν φ πρώτφ κινείται τό κινουμενον, εστι τι πρώτον λαβείν,

δήλον δτι ουδέ τοΰ Γστασ&αι

τις ουν χρεία της και έπί τούτου αποδείξεως τ φ

βραχυλογοΰντι ; ή πρώτον μεν βουλόμενος άποδεΐξαι, δτι τό Γστασ&αι τοΰτο κινεΐσ&αί τί έστι, κάν παρά την συνήΟειαν η τό λεγόμενον, είκότως προήχθη δεΐςαι, δτι δσα τ φ κινεΐσ&αι υπάρχει, τοσαΰτα καί τ φ Γστασ&αι, καθ' δσον 25 κινεΐσ&αί τ ί έστι το Γστασ&αι.

επειτα εί μέν ταότον άπαραλλάκτως ή ν το 40

κινεΐσ&αι καί το Γστασ&αι,

τοΰ

περιττός áv ήν δ περί

Γστασ&αι

λόγος·

έπειδή δέ ουχ απλώς κινεΐσ&αί έστι τό Γστασ&αι τοΰτο, αλλά το έπί στάσιν κινεΐσ&αι, ταυτόν δν, ως εί'ρηται, τ φ ήρεμίζεσ&αι, είκότως καί έπί τοΰ τοιούτου κινεΐσθαι την άπόδειξιν έποιήσατο, Γνα ε'χτ] έπί πάσης κινήσεως 30 άλη&ή τον λόγον, της τε προς το έξ ου ή κίνησις καί της πρίις το εις δ. καί δτι ταυτην έ'σχε την έ'ννοιαν ó 'Αριστοτέλης, τεκμαίρομαι έκ τοΰ περί της

ηρεμίας

τά

αυτά

ευ&υς

έπαγαγεΐν

της

άντικειμένης

τη

δλη

κι- *ό

νήσει.

I έφ1 φ τό A B Arist. aF

2 μέν om. F

διά] έχ C M

ήδη om. Μ

καί διεϊλεν F

λέγεται ϊστασ&αι τό ίστάμενον (cf. ν. 9) del. F ϊστασθαί (11) om. C M II

λέγεται om. C M

βηθείη

a

14 τοΰ] τό F

πρώτον] πρότερον Μ

έν ώ π ρ ώ τ ω F

τοΰ (post oüv) A C M :

22 μέν om. F : μην a 28

δεΐξαι C M

ώς είρηται post ήρεμίζεσθαι C M

τούτοις ού τοΰ A F : τούτοις τοΰ a

9 το ίστάμενον —

οι a ex Arist.: δτωιοΰν A F τ ώ ν aF

19 κινεΐσ&αι ί'ΐτααθαι F : κινεΐσθαι om. Μ

καί της transp. C M 27 έπεί δέ aF

εστι F

δ δέ ή κίνησις 7 post ού γάρ add.

8 κενήσθαι Α 1

10 ότι A : om. F : ώς a

16 τά έν « ύ τ ώ F

δέ oía. F

6 ante πρότερον add. τι F

14. 15 ϊστασθαι 18 forai C 21 τ ι ] τό Α

26 6 περί] περί A 28. 29 τοΰ τοιούτου C M :

30 τά ές ού, itemqne τά εις δ, ut videtur A 1

32 έπαγαγεΐν om. C ' M : δεικνύειν in rnrg. C-

1009

SIUPLICII IN PHYSICORUM VI 8 [Arist. p. 239« !0. 23]

ρ. 239·ι10

Ο υ δ έ δ ή τ ο η ρ ε μ ο ύ ν δ τ ε π ρ ώ τ ο ν ή ρ ε μ η σ έ ν έ σ τ ι ν έ'ως 2 3 5 ' τοΰ ά π α ν γ α ρ ε ι ς ά π ε ι ρ ο ν

Μετά το δεϊςαι έπι ιστασθαι λεγομένης,

μεριστόν.

πάσης κινήσεως τ η ς τε ά π λ ή ς καί της κατά το

δτι ουκ έ'στι το πρώτον λαβεϊν α υ τ ή ς ,

αλλ' δπερ άν

δ τις ώ ς πρώτον λάβη, εστι τι καί τούτου πρότερον, νυν τά | αυτά περί της 236·' η ρ ε μ ί α ς δείκνυσι τ η ς rr¡ ολη κινήσει αντικείμενης,

αιτία δε ή α υ τ ή καί έπί

τ η ς ηρεμίας, ήτις και έπι της κινήσεως· διό καί αποδείξει τ7| α υ τ ή χ ρ ή τ α ι . sì γαρ στέρησίς έστιν ή ηρεμία της κινήσεως, στέρεται δε το πεφυκος κινεϊσθαι, έν αί πέφυκε κινεϊσθαι μ ή κινούμενον, έν χρόνιο καί ήρεμεϊν α ν ά γ κ η , 10 ουκ έν ά τ ό μ ψ ,

ώ σ π ε ρ ουδέ κινεϊσΟαι έν ά τ ό μ φ .

έτι δέ καί

κνυσιν, δτι έν χρόνιο τό ήρεμεϊν έστιν καί ουκ έν ά τ ό μ ψ , ήμας

του

πρόσθεν

περί

τ η ς ήρεμίας ρηθέντος,

άλλως

καί δεί-

ύπομιμήσκων

s

οτι ήρεμεϊν λέγεται το

ομοίως έχον αυτό καί τα μέρη αύτου νυν καί πρότερον.

ώστε υπό δυεϊν

νυν όρίζεσβαι την ήρεμίαν του τε νυν καί του πρότερον· π ά ν τ ω ν δε δυεϊν 15 νυν χρόνος μεταξύ έ σ τ ι ν έν χ ρ ό ν ω ουν πάσα ηρεμία* καί γαρ το νυν καί πρότερον χρόνου μέρη έστί*

του δε χρόνου, έν φ

το ήρεμεϊν ήρξατο

της

ήρεμίας, ουκ έ'στι τι πρώτον λαβείν* ó γαρ χρόνος σ υ ν ε χ ή ς καί έ π ' άπειρον

20

διαιρετός*

οόδέν δέ έν συνεχεϊ πρώτον.

ρ. 23923

Έπεί

ίο

δ έ π α ν τ ο κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν έν χ ρ ό ν φ

σ υ μ β α ί ν ε ι γ α ρ τό φ ε ρ ό μ ε ν ο ν

κ ι ν ε ϊ τ α ι εως του 20

ήρεμεϊν.

Τ ά παράδοξα τ ω ν περί κινήσεως θ ε ω ρ η μ ά τ ω ν , απερ ουκ άν τις ουδέ έννοήσειε ραδίως οόδε πιστεύσειε, ραδίδωσιν ó 'Αριστοτέλης,

ταύτα μετά αποδείξεων έν τούτοις πα-

καί ήν μέν καί έκεϊνα θαυμαστά τ ά

προσεχώς

αποδεδειγμένα, οτι ουκ έστιν α ρ χ ή ν λαβείν ουτε κινήσεως ουτε 25 δήλον δέ δτι ουδέ τέλος δια τήν αυτήν αΐτίαν.

ήρεμίας·

έ'τι δέ μάλλον ά π ε μ φ α ί ν ε ι

το νυν δεικνύμενον, δπερ καί διά το λΰσαι τον Ζήνωνος περί κινήσεως λό- 25 γον έ'οικεν έν τούτοις παραδιδόναι.

έπειδή γάρ, φησίν, έν χ ρ ό ν ω

κινείται

τό κινούμενον, έν φ χ ρ ό ν ω κινείται τι καί)' αυτό, τουτέστιν έν ω δλω, καί μ ή τ ω εν τινι τ ώ ν

έκείνου κινεΐσΟαι,

δπερ έν

πρώτφ

πρόσΟεν

1 έστιν otü. F 2 άπειρα ex Arist. a 4 τό πρώτον] τι πρώτον 5 post νυν eiasurn περί Α 6 άντικειμένης τη όλη κινήσει CM μοΰν Μ post άνα'γκη add. έν χρόνφ Α 2 12 λεχθέντος a F CM νυν post αότό a : ntrobique habet F δυοϊν a F itemque inox 15. IG καί τό πρότερον a F 16 είσί a F ήρεμουν CM

έλέγετο

CM λαβήν C 7 εί] ή F 9 ήρε13 έχον a A F : έχειν Ιό ουν a i CM 17 6 γάρ ACM : καί

γαρ F : καί γάρ δ a 18 διαιρετός ών, ούδέν έχει πρώτον CM ο io έν συνεχεϊ F συνεχεϊ, εϊ in las. Α φερόμενον] κινούμενον F 21 ante απερ add. καί CM 22 έννοήσει, sed con'. A 1 : έννούση sic M ante ταϋτα add. καί F άποδείξεως a 23 χάχεινα a 25 post αυτήν addituiii ταΰτην del. C άποφαίνει F 2G τό (post δια) oui. M 1 27 έοικε παραδιδόναι έν τούτοις a F κινείται —χρόνφ (28) bis scripsit Μ 28 τι oíd. a : 7/ F 29 ώσπερ έν τοϊς πρόσ&εν F

Comment. Arist. Χ Simplic. in Pli vs.

14

1010

SJMPLICII IN PHYSICORUM VI 8 [Arist. p. 239» 23]

(ταύτάν γαρ α ό τ ψ έ π ί τ ο ΰ χρόνου τ α ύ τ α σημαίνει το έν π ρ ώ τ ψ και τ ο 236r κ α θ ' α υ τ ό και τό μ ή τ ω έ ν έ κ ε ί ν ο υ τ ι ν ί ) , ά δ υ ν α τ ο ν έν τ ο υ τ ψ τ ψ χ ρ ό ν ψ κ α τ ά τ ι ε ί ν α ι τοΰ δ ι α σ τ ή μ α τ ο ς , έν ψ κινείται, ώ σ τ ε και αύτό τό κινούμενον και τ ω ν μ ε ρ ώ ν Ικαστον αυτοΰ έν τ ψ α υ τ ω είναι και ί σ ψ έαυτοΐς δ ι α σ τ ή μ α τ ι . 80 ö δείκνυσι δέ α υ τ ό ο ύ τ ω ς ·

εί τό κινούμενον έν χ ρ ό ν ψ τινί π ρ ώ τ ψ εστίν εν τινι

τ ψ α υ τ ψ καί αότό καί τ ά μ έ ρ η αυτοΰ,

έπειδή

π α ς χρόνος διαιρείται

ζίς

πρότερον καί ύστερον χρόνον, εσται εν τινι τ ψ α υ τ ψ νΰν καί πρότερον και αυτό καί τ ά μ έ ρ η · το δέ έν τ ψ α υ τ ψ χρόνον τινά ον και αύτό και τ ά μ έ ρ η αυτοΰ η ρ ε μ ε ί · το άρα κινούμενον έν χ ρ ό ν φ τινι π ρ ώ τ ψ , έάν ή εν τινι

τψ

αυτψ

10 καί α υ τ ό καί τ ά μ έ ρ η αυτοΰ, η ρ ε μ ε ί · αλλά μην αδύνατον, δτε κινείται τι, 3» τ ό τ ε ή ρ ε μ ε ΐ ν αυτό* ουκ άρα το έν π ρ ώ τ ψ χ ρ ό ν ψ κινούμενον τ ψ α υ τ ψ καί αυτό καί τ ά μ έ ρ η αότοΰ. διά τ ο ΰ

οδτω

γαρ

λέγομεν

εστίν εν τινι

δτι δέ τοΰτό έστι τί> ή ρ ε μ ε ΐ ν , εδειξε

ήρεμεΐν,

δταν

έν

άλλψ

καί

άλλψ

τ ω ν ν ΰ ν α λ η θ έ ς η ε ι π ε ί ν , δ τ ι έν τ ψ α υ τ ψ κ α ί α υ τ ό κ α ί τ ά 15 δεοεικται οδν το προκείμενον, δτι ο ό κ έ ν δ έ χ ε τ α ι τον π ρ ώ τ ο ν αυτοΰ. έστιν,

χρόνον είναι κατα' τ ι ,

τοΰτο γάρ σημαίνει το δ λ ο ν .

το μ ε τ α β ά λ λ ο ν

κατά

μ ε τ α β ά λ λ ε ι αυτό καί τ ά

μέρη

αίτιον δέ, δτι π α ς χρόνος διαιρετός

ώ σ τ ε έν ά λ λ ψ καί ά λ λ ψ αυτοΰ μέρει π ρ ο τ έ ρ ψ καί υ σ τ έ ρ ψ ά λ η θ έ ς 40

εσται ε ι π ε ί ν , 20 ήν

καί)' 8

μέρη.

τό

δτι έν τ ψ

ήρεμεΐν,

μεταβάλλον

τι

αλλ' εσται

αυτψ

έστι καί το δλον καί τ ά μ έ ρ η .

ο υ χ ί κινεΐσ&αι. κ α τ ά τι αότό

ώστε

καί τ ά

οόκ áv μέρη.

έν

τοΰτο δε

πρώτψ

αλλ' " ε ί

χρόνψ

έν

μηδενί

χ ρ ό ν ψ το κινούμενον έστι κ α τ ά τι τ ο ΰ δ ι α σ τ ή μ α τ ο ς έ φ ' ου κ ι ν ε ί τ α ι , τον ίσον α υ τ ψ κ α τ έ χ ε ι τ ό π ο ν , διάστημα

καί διέξεισιν α ό τ ό ;

πώς ή

πέρατι. τινί

αλλά καί)' δσον

ε?ς το π έ ρ α ς αότοΰ το

30 α ό τ ψ τότε.

χρόνψ

ώ σ τ ε εί έν χ ρ ό ν ψ λέγεται, οό π ρ ώ τ ψ

εν

διό καί αυτός α ρ χ ό μ ε ν ο ς " τ ο ΰ

τον ίσον έ α υ τ ψ τ ό π ο ν , έν ψ

δλον έν τ ο ύ τ ψ τ ψ

δτι έν τ ψ νΰν έστι κ α τ ά τι τ ο ΰ δ ι α σ τ ή -

25 μ α τ ο ς · τοΰτο δέ π έ ρ α ς τοΰ χ ρ ό ν ο υ · " οόδέ κ α 9 ' α υ τ ό ,

διανύει τό

μηδέ

τινι

τοΰ

χρόνου

λόγου είπεν

νΰν αφορών,

έν τ ψ

δύναται καί ή ρ ε μ ή σ α ι .

μή

ού τψ

μορίψ, έν

νΰν δέ μ ό ν ψ

αλλά 4»

έκείνου κατέχει

ου μέντοι ή ρ ε μ ε ΐ έν

π α ν γ ά ρ τό ήρεμοΰν έν χ ρ ό ν ψ ή ρ ε μ ε ΐ , ουκ έν τ ψ νΰν, ώ σ π ε ρ

καί κινείται έν χ ρ ό ν ψ ·

έν ψ γάρ κινείται, έν τ ο ύ τ ψ καί ή ρ ε μ ε ΐ .

διό

μή

1 ταϋτα ante έπί a καί τό om. Μ 2 post καθ' αύτό add. καί των del. F τυί h A F : έν τψ a : év CM 6 έ-ειδη — μέρη (pr. 8) iteravit F 6. 7 εί; τό πρότερο ν F 7 χρόνον om. F 8 post μέρη add. αύτοΰ a F cf. p. 1011,7 τό δέ—μέρη om. M 9 τό άρα — ήρεμεΐ (10) om. F M 10 καί αύτό Α : καί ούτω C : om. a 11 τότε om. a F 14 τ ω ν — κ α ί άλλψ (18) om. F των CM: τψ aA ή om. M post μέρη add. έατί a 15 μεταβάλλον] μάλλον a 17 post αύτοΰ add. καί M 18 αΰτώ M μέρη a 19 έστιν F ό'τι A : ώστε C F M : ώί a, cf. p. 1006,7 20 ούχΐ] ού aF ούκ äv F : ούκάν A C M : ού* a 21 Ισται τι a F ante αύτό add. καί Μ εί κτλ. ex Tbem. p. 391,21 Spengel 22 post κινείται add. εί κατά τόπον κινείται a C F M : om. A et Themistius 23 διανύειν M 24 αύτό om. Themistius 25 πέρας έστί aF post ού octo fere litt, erasae C 27 αύτός post λίγου aF όρχόμενον Μ τιί" έν] τ ώ ^ ' ν C: τώ Μ : τό έν F 28 έν τω om. Μ μόνον aF 29 τον] το AM 30 τότε om. C

1011

S I M P L I C n IN PHYSIC'ORUM VÍ 8. 9 [Arist. p. 2 3 9 « 2 3 . " 5 ]

κινεΐσθαι μέν τι φάναι έν τ ψ vûv δυνατόν άληθεύοντα, οΓόν τε έν τ ω νΰν. το η ρ ε μ ο ύ ν

το δε έν " / ρ ό ν ψ

κατά το ίσον α υ τ ψ , αλλ' έν τ ψ

δε ουκ έ ν δ έ χ ε τ α ι

περί του κινουμένου εί'ρηται.

5 αυτψ ηρεμεί,

έν ψ

έστίν έν τ ψ

ε? γάο έν χ ρ ό ν ψ ,

ε ί ν α ι κ α τ ά bo

διότι το κινούμενον εστι μεν

και ηρεμούν είναι δύναται·

oò μην έν χρόνοι

νΰν.

ήρεμεΐν δε ουχ 230"·

έν γαρ τψ

ίσψ αυτψ

είη &ν η ρ ε μ ο ύ ν

τινί αότο καί τά μέρη εν τινι ον ηρεμούν έ δ ε ί χ θ η ·

το

ΐσψ

κινούμενον,

το γαρ έν χρόνψ εσται ουν τδ

αυτό

ήρεμοΰν τε καί κινούμενον. |

p. 239>>δ

Ζ ή ν ω ν δ ε π α ρ α λ ο γ ι ζ ε τ α ι 2ως τοΰ ο υ δ έ

10

ά λ λ ο μ έ γ ε θ ο ς 236*

ουδέν. Αί του θεσπεσίου Ζήνωνος τοΰ Έ λ ε ά τ ο υ απορίαι, περί ου ó σιλλογράφος εΪπεν το άμφοτερογλώσσοιο μέγα σθένος ουκ αλαπαδνδν

5

Ζήνωνος, 15 καί των θαυμαστών τούτων περί κινήσεως θεωρημάτων γεγόνασιν ή μ ΐ ν a t r i a l ·

τοΰ 'Αριστοτέλους

ως γάρ χρήσιμον προς λύσιν του Ζήνωνος λόγου

το προειρημένον ήμίν περί της κινήσεως παραδέδωκε·

διό καί της άπορίας

εόθυς έμνήσθη

από

της Ζήνωνος καί

ρηθέντος έποιήσατο.

την λύσιν

αυτής

ó δέ Ζήνωνος λόγος προλαβών,

•20 κ α τ ά τ ο ί σ ο ν έαυτψ

ή κινείται ή ήρεμει,

του

προσεχώς

οτι παν δ τ α ν

ή

καί δτι ουδέν έν τ ψ νΰν κι-

νείται, καί δτι το φερόμενον αεί έν τ ψ ί'σω αύτψ έστι καθ' εκαστον νΰν, ίο έψκει

συλλογι'ζεσθαι

ίσον έαυτω έστιν,

ούτως·

τό φερόμενον βέλος έν παντί

νΰν κατά το

ώστε καί έν παντί τοϊ χρόνψ · το δέ έν τ ψ νΰν κατά

τό Γσον έαυτψ ον ου κινείται,

έπειδή μηδέν έν τ ψ νΰν κινείται·

το δε

25 μ ή κινούμενον ήρεμεΤ, έπειδή παν ή κινείται ή ηρεμεί - το άρα φερόμενον βέλος, εως φέρεται, ήρεμει κατά πα'ντα τον της φοράς χρόνον. είη παραδοξότερον; κ α τ ά το ισον,

έπήγαγεν έ'στι δ ε ά ε ί τ ο φ ε ρ ό μ ε ν ο ν

δε κατά το ισον έστί το φερόμενον έν τ ψ νΰν, δηλ ον. 30 έπήγαγε

πρδς τό ' έ ' σ τ ι ν α ε ί τ ό φ ε ρ ό μ ε ν ο ν

στάμενος.

δταν

έν τ ψ νΰν.

ή οτι ι·>

την δε λύσιν αυτός

κατά τό ίσον έ α υ τ ψ '

ένι-

ου γάρ εί έν παντί χρόνψ έστί νΰν, έν δε τ ψ νΰν έστι κατά το

φάναι, αν in litura corr. Μ 2

1 μέν τ ι ] μηδέν τι Μ : μηδέν C u t lemma

ου τί άν

ειπών δέ δτι άπαν ή ήρεμει ή κ ι ν ε ί τ α ι ,

rubro M

2. 3

κατά τό] καθαυτό F

ήρεμεΐν—ήρεμοΰν (3)

4 αϋτώ u t deinceps A C F

έν (alt.)] oò F

5 αύτό (ante τό) M

add. αύτοΰ a F

11. 12 σιλλογράφος] Tiuion fr. 5 (Sillogi·, rei. ed. W a c h s m u t h p. 97)

14 Ζήνωνος om. C M : των (των)? νωνο; λ ί γ ω ν a F αύτώι A C F M ήρεμει

άρα a

«ίεί a F αύτάς om. F

ζεν ζήνωνος F

θεωρημάτων om. F

6 είη γάρ έτι έν χρόνω âv F

15 τούτων A C M : τούτου F : τούτω a : an τού16 αϊτιαι C :

17 της (post περί) om. C M νΰν] ούν F

αίτια ι a A F :

αίτια Μ

19 δτι πάν om. Μ

22 παντί (τω) B r a n d i s i u s (?)

έπειδή — κινείται om. Μ 2 9 òè om. A

7 post μέρη

μηδέν] ουδέ F

post λΰΐιν add. τ ω ν ¿πόρων F :

των ζή21 αύτω a :

24 post κινείται add. 28 τό φερόμενον τ ω ν άποριών a

14*

1012

S J M P L I C I I IN PHYSICORUM VI 9 [Arist. p. 2 3 9 b 5 . 9]

ίσον έαυτψ, ήδη καί έν χρόνψ έστί καί αεί, διότι μ ή μόριον χρόνου τό 230* νυν έστιν,

άλλα πέρας,

έν ψ δέδεικται τό κινούμενον έν τω ίσω έαυτψ

ον, έν τω προ τούτου δεωρήματι.

εί ουν δ χρόνος μ ή σύγκειται έκ των

νυν τ ω ν α δ ι α ι ρ έ τ ω ν (τοΰτο δε προσέ&ηκεν,

έπειδή και χρόνον τινά ώς 20

5 ένεστώτα νυν καλοΰμεν), ούδέ το φερόμενον βέλος τον χρόνον, ον φέρεται, έν τω ίσω

έαυτφ έστιν·

ώστε οόδε ηρεμεί έν έκείνψ τω χρόνω.

έκείνο δέ ουκ αληθώς ειληπται,

δτι πάν ή κινείται ή ηρεμεί·

και

έδείχ&η

γαρ, δτι έν τ ψ νυν ουτε κινείται τι ουτε ηρεμεί· ου γάρ ε ί τι μ ή κινείται, τοΰτο

ήρεμεΐν

ανάγκη.

ώστε

έκ

του

προλεχΟέντος

0εωρήματος

του

10 δεικνύντος, οτι ουκ εσται χρόνον οόδένα κατά τι το κινουμενον, αλλά κατά το πέρας του χρόνου, έ'λυσεν το d e l το φ ε ρ ό μ ε ν ο ν κατά το ίσον έαυτω ¡>δ είναι·

ου γαρ αεί,

μήτε ήρεμεΐν. μενον, 15 σ τ ι γ μ ή ν

αλλ' έν τ ψ

νυν,

το δέ νυν τοΰτο,

δτε συμβαίνει αότψ μήτε κινεϊσΟαι

έν ψ το ίσον έαυτψ κατέχει το κινου-

ώς δυνα'μει μόνον ύπα'ρχον έννοειν χ ρ ή ώσπερ την έν τή γραμμή εί γάρ ένεργεία ληφ&είη πανταχού τοΰ χρόνου, είς τά άμερή αν

διαιροίτο ó χρόνος xal έκ τούτων συντι&οΐτο.

καί εσται ένεργεία τά άπειρα.

6 δε Ζήνωνος λόγος ώς έκ των νυν συγκειμένου του χρόνου την άπορίαν έκίνησεν, ώς είγε τούτο μή οοθείη αύτψ, ουκ εστίν άληδες, οτι εστίν del so έν τ ψ ίσο,) το φερόμενον.

20 p. 239b9

Τ έ τ τ α ρ ε ς δέ ε ί σ ι ν οί λ ό γ ο ι π ε ρ ί

κ ι ν ή σ ε ω ς εως τοΰ π ε ρ ί

ου δ ι ε ί λ ο μ ε ν έν τοΤς π ρ ο τ έ ρ ο ι ς

λόγοις.

Τέτταρας είναι φησι τους περί κινήσεως τοΰ Ζήνωνος λόγους, δι' ών γυμνάζων τους άκροωμενους άναιρείν έδόκει το εναργέστατων έν τοις ouat, 35 τήν κίνησιν.

ώστε και Διογένη τον κύνα των αποριών ποτε τούτων άκού-

25 σαντα μηδέν μεν ειπείν προς αότάς,

άναστάντα δέ βαοίσαι καί δια της

έναργείας αυτής λυσαι τά έν τοις λόγοις σοφίσματα,

τέτταρας δ» είναί φησι

λόγους τους δυσκολίας παρέχοντας τοΓς λύειν έπιχειροΰσιν, ή δτι τέτταρες ήσαν πάντες οί περί κινήσεως λόγοι δυσαντίβλεπτοι πάντες τυγχάνοντες, ή δτι πλειόνων δντων τέτταρες ήσαν οί πραγματειωδέστεροι. 30 περί κινήσεως λόγους,

πραγματευομένψ

και μάλιστα τους έκ τών φυσικών άρχων έπιχειρηΟέντας,

2 πέρα; έν ώ a et in înrg. Α ' : νον C

δέδεικται δε C M

5 άκοΰομεν F έδείκνυτο a 12 αύ-ò M 17 ώς om. F

επρεπε δέ τω

λύειν τους άναφεϊν αότήν έπιχειροΰντας 40

πεπερασμένωι in textu Α :

έαυτψ a F : έαυτοϋ A C M

δν] 2ν a

8 τι κινείται M

15 χρόνου om. M

18 μη τοΰτο a F : τοΰτο M

πέρας μό-

4 πρόεθηκεν C ] F : προυϋηκεν M

7 r¡ (ante κινείται) in ras. Α

έδείχδη — ήρεμε! (8) in rnrg. C 14 τη om. C M

πεπερασμένο·/ F M :

οίοι

έδείχθη A C M : έδείκνυε F : I I αεί τε A 1 , coir. A 2

1G διαιρεϊτο C

τό άπειρον F

20 δέ είσιν oi A C F M : ô1 είσϊ (ut Aiist. cod.

τ Ρ, E) a 21 προτέροις A C M : -po F : πρόσ&εν (ut Arist. codd. F H I K ) a 23 συμνάζων M άνερείν I I έναργέστερον C : ένεργέστερον M 24 διογένη A : διογένην a C F M . cf. Laert. D. VI 39 άπορων F 25 αότοΰς a F 2G ενεργείας a σαπίσματα M 26. 27 λόγου; tpyjoiv a F 27 λόγοι; C 29 ήσαν] είσιν a F πραγματιωδέστεροι M

1013

SIMPLICII IN P H Y S I C 0 R U 1 I Vt 9 [Arist. p. 2 3 9 b 9 . 14]

καί οί Ζήνωνος ή 3αν λόγοι τή έπ' άπειρ ον

των μεγεθών αποχρώ- 236»

μενοι και τω κινείσ&αι παν ή ήρεμεϊν κοά οσα τοιαύτα. Των ok τεττάρων λόγων αδύνατα τινα επεσδαι δεικνύντων τω είναι κίνησιν ó πρώτος τοιούτο; έ σ τ ι ν

ε? εστι κίνησις ανάγκη τό κινούμενον έν

5 πεπερασμένο) χρόνο) άπειρα διε£'.έναι·

τοΰτο δε αδύνατον·

οόκ άρα έ'στιν

κίνησις.

έδείκνυ δέ το συνημμένον έκ του το κινούμενον διάστημα' τι κι- 45

νεΐσί)αι·

παντός δε διαστήματος έπ' άπειρον οντος διαιρετού το κινουαενον

ανάγκη τό ήμισυ πρώτον διελ&εΐν

ou

κινείται

διαστήματος

καΐ τότε τό

ολον· άλλα καΐ προ του ήμίσεος ολου το έκείνου ήμισυ, και τούτου πάλιν 10 τό ήμισυ·

εί ουν άπειρα τά ήμίση δια τό παντός του ληφθέντος δυνατόν

είναι τό ήμισυ λαβείν, χρόνο) ·

τά δε άπειρα αδύνατον έν πεπερασμένος διελΟεΐν

τοΰτο δε ώς εναργές έλάμβανεν ó Ζήνων (τούτου δε του λόγου 50

πρότερον

άπεμνημόνευσεν ó 'Αριστοτέλης λέγων

αδύνατον

είναι έν πεπε-

ρασμένοι τά άπειρα διεςελ&εΐν και τών άπείρο)ν άψασδαι)· άλλα μην παν 15 μέγεθος άπειρους διαιρέσεις έ χ ε ι · μέγεί)ός τι διελ&είν. έν

τιδ

αδύνατον άρα έν πεπερασμένο) χρόνιο

έ'λυσε δε αυτόν ειπών μ ή είναι ένεργεία τά άπειρα

διαστήματι,

αλλά

δυνάμει,

και οτι

τά

μεν ένεργεια

άπειρα ουδέν οιόν τε διεςελίίεΐν έν πεπερασμένο) χρόνο), ουδέν κωλύει·

ουδέ

γαρ το

•20 τό διάστημα δίεισιν, τά ούτως άπειρα· συνεχούς κατά

τον

διαιρούν

αλλ' ώς εν και συνεχές,

εί γαρ διέλοι εις τά ήμίση,

κινηΟήσεται, του

κινούμενον

απείρου

ουδέ ή

κίνησις

διορισμόν

συνεχής

| είς

η

άπειρα

ήμίση 237·-

ουκέτι ώς έπι ενός καί έ'σται.

όμοίαν εΐναι την άπορίαν έν τε τω χρόνω και έν τ ψ

ουτω μέν

οδν

έ'τι δε καί έκ του διαστήματι.

ώστε

αλλ' έν ομοίως απείρω δίεισι· ó

καί γαρ καί ó χρόνος έπ' άπειρον διαιρετός, γεια τό άπειρον,

ήμίση

δε δυνάμει

διό ου κωλύεται διεςιέναι

έ'λυσε τον λόγον.

25 ουκ έν πεπερασμένο) χρόνω το άπειρον,

τά

αλλά δυνάμει καί ουκ ένερ-

τά ουν δυνάμει άπειρα του μεγέθους έν τοις δυνάμει

απείροις του χρόνου δίεισιν. ρ. 239b 14

Δ ε ύ τ ε ρ ο ς δέ 6 κ α λ ο ύ μ ε ν ο ς Ά χ ι λ λ ε υ ς έ'ως του ο ΰ τ ο ι μ έ ν ι»

30

ούν δύο λ ό γ ο ι . Καί ούτος ó λόγος έκ της έπ' άπειρον διαιρέσεως έπικεχείρηται κατ'

1 καί oíd. F ήσαν posi ζήνωνος a F 2 ή om. M 3 δε] δτ¡ a : om. F 3. 4 Τ(1) είναι κίνησιν oui. F (Ì ¿δείκνυε C M 9 ante 5λου interpolant τοϋ a F τό] του A ' (?)

τούτου ο ni. M

10 ήμισυν Μ

ήμίσει C

του oíd. C M

11. 12 χρόνιο 8ιελί}εϊν a 12 ό ζήνων ελάμβανε CM post Ζήνων interpolât analocuthi impatiens αδύνατον ά'ρα κίνησιν είναι a 13 πρότερον oui. F . cf. e. 2 p. 2 3 3 » 2 1 sqq. όπέμνησεν F IG ante τι add. άπειρον F αύτά F 17 διαστήματι A C M : μεγέ&ει a F άδυνάμει a καί ότι om. a F post μέν add. ούν a ' f] ή C 18 ούδέν A C M : ούχ a F 21 διέλοι A C M : διέλοιτο F : διαφεθήσεται a

23 του (post τον) om. a F

24 όμίαν C

á-ειρίαν a

έν om. a F

26 καί (post γαρ) A M : om. a C F 27 τά ούν —δίεισιν (28) om. F 29 δεύτερον F ά-/ιλεύ; M 30 ούν om. F δύο λόγοι A C F M : λο'γοι δύο (ut Arist. codd. H K ) a ; οί δύο λόγοι Arist. cod. Ε, oí λόγοι δύο Arist. cod. F

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I 9 [Arist. p. 2 3 9 b 1 4 ]

1014

ά'λλην διασκευήν. υπό

τοΰ

καί είη 3ν τοιούτος·

τάχιστο«

ουκ άρα εστι κίνησις. ληψιν

ε? εστι κινησις, το βραδύτατον 237··

οόδέποτε καταληφΟήσεται·

κατασκευάζει

άλλα μην τούτο αδύνατον·

καί το μέν συνημμένον εναργές έστι, την δέ πρόστην λέγουσαν,

5 ταχίστου καταληφθήναι,

δτι αδύνατον το βραδύτατον υπό τοΰ 20

βραδότατον μεν λαμβάνων την χ ε λ ώ ν η ν ,

δ μΰθος ώς φύσει βραδεΐαν έν t t ¡ προς τον ίππον

ήν χαί

άμιλλη παρέλαβε,

τα-

χύτατον δέ τόν ' Α χ ι λ λ έ α , δς ούτως έδόκει ποδωκέστατός, ώ ; το ποδάρκης ñtov αυτοΰ δοχεϊν ονομα παρά τ ω ' Ο μ ή ρ ω St« το καί αυτω και τοΐς συμμάχοις αυτοΰ άρκεΐν την τ α χ ύ τ η τ α τ ω ν ποδών.

Ά χ ι λ λ ε υ ς οδν ó λόγος από

10 τοΰ παραληφθέντος έν α ό τ φ Ά χ ι λ λ έ ω ς έ κ λ ή θ η , 8ν αδύνατον φησιν ó λόγος 25 τήν χελώνην διώκοντα καταλαβεϊν. προ τοΰ καταλαβεϊν φεΰγον.

έν ω

ε?ς

τό

καί γάρ άνάγκη μέν t è

πέρας

έλθεϊν

πρώτον,

καταληψόμενον

δθεν

έ£ώρμησε

πρόεισί τι διάστημα, ε? χαί ελαττον ου προηλθεν τό διώκον τ ψ 15 είναι·

τδ

δέ τό διώκον έπί τοΰτο παραγίνεται, έν τ ο ύ τ ω τό φεΰγον

άλλ' ουν πρόεισιν·

ου γάρ δη ηρεμεί.

τοΰτο δίεισι τό διώκον δ προήλθε το φεΰγον,

χαί

έν

ω

έν τ ο ύ τ φ

βραδύτερον

πάλιν

χρόνφ

πάλιν τψ

χρόνψ

δίεισί τι το φεΰγον τοσουτψ ελαττον ου πρότερον έκινή&η, δ σ ω βραδύτερον 80 έστιν αυτό τοΰ δίεισιν,

20 το φεΰγον· δλως.

διώκοντος.

καί ούτως

έν παντί χ ρ ό ν φ

ο προελήλυθε τό φεΰγον βραδύτερον ον, τω

κάν γάρ άεί ελαττον, δέ έ π ' άπειρον

έν

ω

έν τ ο ύ τ φ

το

διώκον

πρόεισί τι χαί

αλλ' ουν δίεισί τι χαί αυτό κινούμενον

ελαττον

άλλο άλλου διάστημα

λαμβάνειν

διά

τήν έ π ' άπειρον τών μ ε γ ε θ ώ ν τομήν, oò μόνον " Ε κ τ ω ρ 6πό τοΰ Ά χ ι λ λ έ ω ς ού κ α τ α λ η φ θ ή σ ε τ α ι ,

άλλ' ουδέ ή

χελώνη.

υποκείσθω

γάρ στάδιον είναι

το ύποκείμενον καί προάγειν τήν χελώνην τό ήμισυ τοΰ σταδίου καί δεχα- 85 •25 πλάσιον έν τ ψ αυτω χρόνω

της

χελώνης

κινεϊσθαι

τον ' Α χ ι λ λ έ α ,

αρΚα-

μένου δή τοΰ Ά χ ι λ λ έ ω ς άπο τ η ς α ρ χ ή ς τοΰ σταδίου τήν χελώνην διώκειν, έν δσψ πρόεισί έζώρμησε,

τό ήμιστάδιον,

ώς

έλθείν

είς

το

ήμισυ

δθεν

ή

χελώνη

καί ή χ ε λ ώ ν η εσται τό δέκατον διερχομένη τοΰ όπολειπομένου

ήμισταδίου.

πάλιν δέ έν δ σ φ ó Ά χ ι λ λ ε υ ; τό δέκατον τούτου τοΰ ήμιστα-

30 δίου δίεισι, τοΰ δεχάτου τοΰ ήμισταδίου δέχατον ή χ ε λ ώ ν η δ ι έ ρ χ ε τ α ι , εϊ έπί παν το λαμβανόμενον δέκατόν τίνος διαστήματος

1 τοιούτον Μ

καί

αυτό

καί

δέκατον 40

ante τό add. καί F et intercidisse quaedam videntur

βραδότατον

A C M ut v. 4 et Aristotelis codex E Vitellio accurate testante (om. Bekkerus): ρον a F

2 ούκέτι ποτέ F

3. 4 καί ή μέν πρόσληψις έναργής έστιν.

κατεσκεύασε, τό λέγον δτι ε( ίστι κίνησις άδύνατον a παρέβαλλε CM

6. 7 ταχύτατον om. A ;

proximis subinde Μ

οδτος Α 1

τό) A : om. a C F M tasse άεΐ γάρ

αί>τό C 1

2 3 ού om. M

τψ] τό Α 1 τι om. F

2 4 προάγην M

διώκειν την χελώνην CM δέκατον a F

πεδάρκης C

12 τό (ante πέρας) om. F

19 όν om. C F M

6 φύσει] φησί C

in mrg. add. τάχιστον A 1 11 καί γάρ a :

έξιίρμησε Α 17 τι a A :

καί (post

εί γαρ libri;

13 τούτω om. C F M

for-

Μ τοσού-

2 0 Ιλαττον om. F : post διάστημα a

25 κινεϊσθαι της χελώνης CM

27 ήμιστάδιον Α :

7 άχιλέα ut ία

8 παρ' ¿μήρω a

τοις] της F

14 ού τό διώκον προήλθε a F τον M

4 κατεσκεύασει F

βραδύτε-

τό δέ συνημμένοι

ήμισυ στάδιον a C F M

3 0 . 31 και εί C M : ηι καί Α : εί ούν a F

2 6 δέ F M 3 0 ή χελώνη

1015

SIMPLICII IN PHYSICORU.M V I 9 [Arist. p. 239b 14. 30]

εχει, αεί τε ή χ ε λ ώ ν η εσται προάγουσά -ι τον 'Αχιλλέα και ουδέποτε 237Γ ουδέτερον αυτών το στάδιον διέςεισιν. Ό

μεν ουν λόγος και οΰτος τοιούτο;,

τον αυτόν δέ φησιν αυτόν είναι

τω προ αυτοΰ, διότι ήρτηται και τούτου ή πιθανότης έκ της του μεγέθους 5 έ π ' άπειρον διαιρέσεως.

διαφέρειν δέ ¿κείνου δοκεΐ τ ω μή κατά διχοτο-

μίαν καί είς ήμισυ διαιρεΐν αεί, αλλά κατ' άλλον τινά λόγον,

καθ' Βν ή

του ταχίστου κίνησις υπερέχει την του βραδυτάτου, είτε δεκαπλάσιος είτε άλλος τις δ λόγος είη. το τάχιστον

προστετραγιόδηται δε τουτψ τ ω λόγω το δτι ουδέ tô

καταλήψεται το βραδυτατον

διώκον,

καί ó Ά χ ι λ λ ε υ ς και ή

10 χ ε λ ώ ν η ώς έν τραγωδία ή κ ω μ φ δ ι α παραγόμενα πρόσωπα,

ή δε λύσις

καί ένταΰθα ή αυτή άπό του διορισμού της έ π ' άπειρον διαιρέσεως·

ου

γάρ ένεργεία τά άπειρα έπί τοΰ συνεχούς καί της συνεχούς έ π ' αυτοΰ κινήσεως.

ου γάρ έ'τι συνεχή μένει διαιρούμενα·

τε Γσταται καί ού τηρεί συνεχές το μέγεθος,

καθό γάρ διαιρείται αυτό το δέ βραδυτερον, δτε

15 προέχει, ου καταλαμβάνεται, καταλαμβάνεται δ' δμως.

μεν

sí γάρ δίδωσιν ó 50

λόγος διεξιέναι την πεπερασμένην ώσπερ το ήμιστάδιον καί το δέκατον τοΰ ήμισταδίου,

δήλον δτι και δλον το στάδιον διελευσεται,

και θάττον τοΰ

βραδυτέρου κινουμένου έν τ ω αύτω χρόνψ, καί δπερ το βραδυτερον διείήλθεν, έπιλήψεται· και ούτως καταλήψεται αυτό. 20 κινείται το βραδυτερον,

ο γάρ έν ταϊς δέκα ώραις εις το αυτό

έν μια ώρα διελθον το ταχύτερον,

καταντήσει τ ψ βραδύτερο).

ή δέ απορία καί ένταΰθα | γέγονε παρά το 237»

ένεργεία τά άπειρα λαβείν, δπερ ουκ εστίν αληθές καί μάλιστα φυλαττομένων του τε μεγέθους καί της κινήσεως,

συνεχών

κάν γάρ ανάγκη κινεϊ-

σθαί τι πρώτον μέρος το κινούμενον καί ουτω τό δλον, αλλ' ούχ ώρισμενον 25 ανάγκη είναι τοΰτο.

μάλλον δέ ανάγκη μη είναι ώρισμένον, ίνα μή διαι-

ρήται το συνεχές.

p. 239b30

Τ ρ ί τ ο ς δ έ ó νΰν ρ η θ ε ί ς 2ως τοΰ ο υ κ ε σ τ α ι σ υ λ λ ο γ ι σ μ ό ς .

•

Τρίτον είναί φησιν τοΰ Ζήνωνος λόγον, ον προ δλίγου διέλυσεν λέγοντα, δτι τό φερόμενον βέλος έν τι» φέρεσθαι Γσταται, είπερ ανάγκη πάν ή κι30 νεΐσθαι ή ήρεμεΐν, το δέ φερόμενον άεί κατά τό Γσον έαυτψ έστι. άεί κατά τό ισον έαυτψ ον ου κινείται· ήρεμεΐ άρα.

1 τ ι ] τε C M τούτον a

2 τό oin. F

3 δ' εφην C

αότόν om. a F

4 διότι καί ή τούτου πιθανότης ήρτηται a F

αϋτοΰ C M

5 τ ω ] τό Α

τό ότι] τ φ , ό'τι a αϋτω C M

10 παραγόμενα] τά λεγόμενα Μ : 13 έτι] έπί F

1δ καταλαμβάνει F καί το θάττον A'-C ταϊς om. F videtur A 1

Oin.F

18 βραδυτερον a F 2

25 τοΰτο είναι a F 27 Τρίτον A

προ ¿λίγου] p. 239 b 7 δέ λαμβάνεται F

μένει] η F

17 καί (post δτι)

post είναι a d d .

ήτηται C

7 τ'ψ om. C M

5. 6 διχομίαν Μ

δια τά λεγόμενα C

διελεύαονται Α και a n t e δπερ om. a

12

έπ'

διίσταται C M 1

καί θάττον aA FM: 19 έπιλείψεται Κ 1

25. 26 διαιρείται CM et u t

έσται A F : εστι C M : εσται ¿ a

λέγοντα a C F M : δ λέγων A

τούτου] 8 δέ om. F

14 τε] τι a F

διώριβμένον C M

το δέ

ψεΰδος δέ λαμβάνει

28 είναι] ουν C M

3 0 άεί om. F

31 ψευδώς

1016

SIMPLICIl IN PHYSICORUM VI 9 [Arist. p. 2 3 9 b 3 0 . 3 3 ]

ó λόγος ούτος το κατά τό ίσον έαυτψ εΐναι έν χρόνψ· δέδεικται γαρ, οτι 237» εν τώ νυν μόνψ κατά το ίσον έαυτψ έστι τό φερόμενον. συγχωρεί,

και τοΰτο μέν

οόκ έννοεΐ δε, οτι έν τω νυν οόδέν ουτε ηρεμεί ουτε κινείται,

έπειδή δε τά νυν οόκ έπιλείπει, διά τοΰτο νομίζει έν τ ψ χρόνψ της φοράς 5 έστάναι αυτό, οόδέν έκ τουτου συλλογιζόμενος, είπερ μ ή εστι συνεχή άλλήλοις τά νυν μηδέ γίνεται έκ των νυν χρόνος.

p. '239b33

Τ έ τ α ρ τ ο ς δέ ó π ε ρ ί τ ω ν έν τ ψ σ τ α δ ί φ 2ως του β α ί ν ε ι δ ε π α ρ ά τ ο ε ί ρ η μ έ ν ο ν το ψ ε υ δ ό ς .

συμ-

Καί ó τέταρτος των περί κινήσεως του Ζήνωνος λόγων εΙς αδύνατον 10 άπαγων και ούτος τό είναι κίνησιν τοιούτος τις ήν· ίσων

μεγεθών

και

ίσο ταχών

το

ε{ εστι κίνησις, των

Ιτερον του έτερου έν τ ψ αυτψ χρόνψ

διπλασίαν κίνησιν κινήσεται καί ουκ Γσην.

καί εστι μεν καί τοΰτο άτοπον,

ά'τοπον δε καί το τουτψ έπόμενον το τον αυτόν και ίσον χρόνον αμα διπλάσιόν 30 τε καί ήμισυ είναι,

δείκνυσι δέ αότο όμολογουμενον λαβών το τά ισοταχή

15 καί ί'σα έν τ υ} ίσψ χρόνψ ίσον δια'στημα κεκινήσ&αι·

καί έτι μέντοι τών

ισοταχών τε και "σων, äv το μεν ήμισυ, το δέ διπλάσιόν ή κεκινημένον, έν ήμίσει μέν χρόνψ το ήμισυ, έν διπλασίψ δέ το διπλάσιόν είναι κεκινημένον.

τούτων προλη-

φθέντων στάδιον υπετί20

A Β

Δ

Β

Β

Α

Α

Οετο οίον το Δ Ε ,

Α £

Β

— \\\ / / /

Γ

Γ

Γ

καί

τέσσαρα μεγέθη ή όσαοΰν, άρτια μόνον, ώστε

Γ

εχειν ήμισυ ίσόογκα (ώς δε ó Εΰδημός φησι, κυ-

25

βους) ώς

το

μέσον

έστώτων

πρώτον

διάστημα ορίζει

έπέχειν τό

τοΰ

προς τ η

σταδίου αρχή

τοΰ

έφ'

έστώτα

ων

τά

ταΰτα.

σταδίου τ η

Α, ών 85

κατά τό

1 τό C M : om. A ' F : δτι dei a A 2 είναι έν χρόνφ C F M : έστι τό φερόμενον a et A , qui είναι έν χρόνφ — τό ίσον έαυτφ omittit 2 τό φερόμενον A C M : om. a F 5. G συνεχής άλλήλοι; Μ : άλλήλοις συνεχή a F 7 τών σταδίων F τό (alt.) om. a ut Arist. 9 τοΰ Ζήνωνος om. C M 10 το μ η είναι F 12 διπλάσιόν F ούκ ί'στ/v] ob*'///avi A 14 είναι post τε C M ημισυν a τό τά] δτι τά F 15 κεκινείσδαι C : κεκίνηται F μέντοι] μέν C 16 τε A : om. a C F M f¡i A C M : εΐη a F 17 ήμισυν M pro figuris in libris nonnullis adpictis veram imaginem Simplicianae e x p l i c a t i o n s ipse delineavi 19. 20 ύ-ο-ί9εται a F 20 οίον A C M : ου F : έφ' ου a

21 τέσσαρα] non mutavi orthographiant, quia constantia scribendi

Alexandream originem (v. p. 1017,20) forsitan prodat cf. Prol. vol. I X , v m 1 22 μ/·;κεν,

ώς μεν ó

'Αλέξανδρος φησι, μέγεθος τήν γραμμήν καί τήν έπιφάνειαν λέγων, οόκ έ'στι σώματα ουδε χωριστά σώματος,

απερ

ó δέ Άσπάσιος έκ παραλλήλου

ταΰτα λέγεσόαί φησιν ουδέ γαρ κινείται τι καί}' αυτό άλλο μέγεθος πλήν

1 έπί A C M : έπί της ut Aristoteles a F αυτοΐς a

3 οΓον F

om. a C F M

7 πρότερον M

¿ρξάμενων Α 1 : άρξαμένην a A 2 C F M erasft C

8

έαυτοΐς A M : αότοΐς C F :

6 πρώτον delevi

πρώτου A :

post τήν δλην add. είναι A : del. A 2

9 καθάπερ—νυν ( 1 0 ) om. F

post εί littera

1 0 μήκος A C F M ut Aristotelis cod. E sec. Vitelliuin : μέγεθος a et Arist.

vulg.

12

μή] μηδέ Μ

άμερεΐ C M : κατά τι F : 14 ή prius om. C M

άλληθές C :

καί αότους F :

aF

19 τε om. F

αληθές ψ

om. A (si silentio fides) et a

ματα F M

15

καί είναι κατα' τι έν

2 0 περί τε του C M 2 5 ó A F : oo). a C M

post δε rasuran) ιι litt, habet C

λόγων F

διαλΰσας έκ τούτου τον άναιρείν

IG post Ζήνωνος add. λόγους a

utramque lectionem copulavit a

[ut Arist. cod. E ree. m a n . ] : λέγομεν a F Arist. vulg. hic et in proximis C

aF

13 οί>] ουτε a

ήρεμεί ή κινείται F

πειρώμενον λόγον τήν κίνησιν a F ACM:

2 σφαίραις Μ

5 . G περιφέρει A 1

σοφιστικώς

17 καί δυεΐν A C M :

μή κινείσθαι Α

δυοΐν

λέγωμεν A C M

2 3 -λείον M et a n t e rasuran) 2 6 λέγειν F . 2S ουδε] οϋ a F

27 σώματος] σώ-

SIMPLICII IN PHYSICORUJI VI 10 [Arist. p. 240b8]

1025

το arnica· καί γαρ καί ή γραμμή καί ή έπιφάνεια κατά συμβεβηκός κι- 23!)ν νοΰνται τ ω έν κινουμένω είναι τ ω σώματι. κινουμένου

α ή ζ ο τ ΐ δε όρμησα? ειπείν ο ί ο ν 15

τ ο υ σ ώ μ α τ ο ς τ ω s ν υ - ά ο y ε t ν έπέστησεν, οτι ουκ έν τ ψ

σώματι π ρ ώ τ ψ

το άμερές εστίν,

αλλ' έν τη γ ρ α μ μ ή ·

διό προσέΟηκεν ή

ó τ ο υ μ ε γ έ θ ο υ ς τ ω ένυπάρχειν έν κινουμένψ μεν τ«ρ της γραμμής μεγεθει, καί αύτψ

δε κατά συμβεβ/,κος κινουμένω

τ ω ένυπάρχειν

τη

έπιφανεία,

ήτις καί αότή κατά συμβεβηκος κινείται το} ένυπάρχειν τ«) κα&' αυτό κινουμένω,

τω

σώματι.

ταΰτα ουν πάντα ένεδείςατο προσδείς το ή τ ο ΰ

ειπών οε το έν τ ω πλοίιρ ηρεμούν κατά συμβεβηκός κινεΐσΟαι 20

μεγέίΐους.

10 τ ω έν κινουμένω εΐναι τι» πλοίψ προσέΟηκεν ή το μ έ ρ ο ς κινήσει·

τη τοΰ δλου

και γαρ καί το μέρος κατά συμβεβηκός κινείται, οταν το δλον

κινήται τ ω έν κινουμένω είναι τψ

ολψ.

μέλλων δε δεικνυναι, οτι ουχ

ofóv τε το άμερες καθ' αυτό κινεΐσΟαι,

όρι'ζεται πρώτον το άμερές,

έ'στι

καί

το

κατά

ποσόν

α δ ι α ί ρ ε τ ο ν.

15 παρεμβαλών ακολούθως τ ω ή τ ο και

γαρ

μέρη προς

αί

και το

των

κατά κατά

μερών

μέρος

κινήσεις

την τοΰ

τούτον

τη

τον

όρισμον

του ολου κ ι ν ή σ ε ι

ετεραι

ε£σι

οτι

μεταξύ έπάγει

κατ' αυτά

τε

τά

ο λ ο υ κ ί ν η σ ι ν ενστασιν λύων τινά φερομένην «δ

συμβεβηκός

κινεΐσΟαι

τα

μέρη.

δτε

γάρ

την

κίνησιν

έοείκνυ μεν διαιρετήν οδσαν ού μόνον κατά τον χρόνον, αλλά καί κατά •20 του

κινουμένου

έλαμβα'νετο·

μόρια,

τότε

καί

τών

μορίων αότών

τά

κίνησις

νυν δέ κατά συμβεβηκός φησι κινεΐσΟαι τά μόρια τ ψ έν κι-

νουμένω είναι τ ω ολψ.

λέγει ουν. οτι διτταί είσιν αί τών μερών κινήσεις,

αί μεν αότών καί)' αυτά κινουμένων τών μερών, ολου

καί)' αυτά

κίνησιν.

αί

δέ κ α τ ά

την

τοΰ

άμα δέ δια τούτου καί την διαφοράν δείκνυσι της τε ¡ίο

•20 τών μερών έν τ ψ

ολψ κινήσεως καί της

τοΰ αμεροΰς έν τ ψ

μεγέΟει.

επειδή γαρ ειπεν οτι τό άμερες ουκ ενδέχεται κινεΐσθαι πλην κατά συμβεβηκός τ ψ

ένυπάρχειν κινουμένψ τ ψ

του ολου κινήσει κινεΐσΟαι λέγεται, διττή έστι.

ώσπερ καί το μέρος

τη

οτι ή τοΰ μέρους κίνησις

ταύτη ουν διαφέρει τοΰ άμεροΰς,

οτι το μεν άμερες μόνως

;ί0 κατά συμβεβηκός κινείται, βηκός.

σώματι,

έπήγαγεν,

τό δε μέρος καί καθ' αυτό καί κατά συμβε-

οτι δε έν τη τοΰ δλου κινήσει είσί καί τών μερών έκαστου καί}' sr>

αυτά κινήσεις,

δείκνυσιν έναργώς έπί της περιφερόμενης σφαίρας,

άλλο

γάρ τό τάχος έστί τών προς τ ψ κέντρψ μορίων αυτής και άλλο τών ί'σων

1 τό] τώ C 2 post τώ σώματι piaecepit πρώτω τό ¿(Λερές ex ν. 4 delevitque F είπε·/ Μ 3 τω] τό Α ένέατησεν F 4 πρώτοι] μόνω F δι' ών F 5 τό τ. γ. μέγεθος F (i αύτό aF κινούμενο·/ F 8 τιΰ A: ora. aCFM 8. y -ρο5»εΙί i) ρ.εγέί>ει F » όέ τό ¿v Μ: όέ τιιΐ έν aAC: τό έν F 12 κινείται C έν oro. F 13 τό oro. F κινεΐαβαι καθ' αυτό aF 14 το κατά τό F διορισμό·/ CM 16 τε AM: οπι. CF: τό a 17 τίνα oro. F 19 έδείκνυ μέν libri (έόείκνυμεν C): cf. Index s. ν. μέν 20 τό#τε C κ α Η' αότό F : καί}' αυτόν Μ ή κίνησις CM 22 είναι τιίϊ oro. Μ γοΰν F 23 τών μερών κινουμένων C τοΰ ora. Μ 24 τοΊτων F 25 «ίμερους ACM: μέρους aF 26 γαρ oro. Μ 29 μόνος ut ρ. 1026,19 a 30 καί (ante καθ') oui. aF 31 post, έκάατου erasum C 31. 32 v.aft' αύτό F 32 καί έπί aF 33 τό κέντρον aF Comment. Arist. X Simplic. in Pbys. 15

1026

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 240*8]

τούτοις προς τ η έχτός έπιφανεία· εί γαρ μ ή πολλω θάττονα ήν τα προς 239* τ η έκτος έπιφανεία μόρια των προς τω διάστημα έν τ φ

αυτω

χρόνιο διεςήει

κέντρω,

ουκ ¿tv τοσούτω

κατά την της σφαίρας

μείζον

περιφοράν

συναποκαθίστανται γαρ το μέν κατά τον μέγιστον, το δε κατά τον ελάχιστον 4U 5 κύκλον περιφερόμενα, τω

κέντρψ

μένων

καί

"δύναται δε,

των

μεγίστων κύκλων,

περί τους πόλους·

φησίν ó 'Αλέξανδρος,

το τ ω ν

προς

ε κ τ ό ς λέγειν περί τε των δια τοΰ κέντρου γραφοώς του ισημερινού καί του ζφδιακοΰ,

καί των

ούτοι γαρ έκτός είσι τοΰ κέντρου της σφαίρας,

καί

δηλονότι άνάπαλιν έπί τούτων θάττονες μεν ώς μείζονες οί προς τω κέντρω, 10 βραδύτεροι δε οί έκτος, εί'περ εν τ φ αότψ χρόνω συναποκαθίσταται τα εν αότοϊς σ η μ ε ί α . " σεις,

καί της

ουτω μέν ουν διαφέρουσιν αλλήλων αί των μορίων κινή- 45 όλης

δέ,

ήν

ή δλη σφαίρα

κινείται, διαφέρουσιν,

εί'περ

έκείνη μέν έν τω αυτω χρόνω πάντα δίεισι τά έν r(¡ σφαίρα διαστήματα, των δέ μερών Ικαστον το καθ' εαυτό· καί ουδενο; μέρους κίνησις ή αυτή 15 έστι τ-ζ ο λ η ·

ωστε καί τά μόρια κινείται τινα κίνησιν καί)' αυτά παρά

την τοΰ ολου, και ου μόνον κατά συμβεβηκός ή τούτων κίνησις ώς ή των άμερών. Ταΰτα περί των μερών δείξας μεταβαίνει λοιπόν επί λέγει, δτι τοΰτο κατά συμβεβηκός μόνως έ ν δ έ χ ε τ α ι 20 τιμ

πλοίω

ένδέχεται.

καθήμενος

του

πλοίου

θέοντος,

και δείκνυσι τοΰτο έπί πάντων

τών

το άμερες

καί

κ ι ν ε ϊ σ θ α ι ώς ó έν 60 καθ' εαυτό της

δέ

μεταβολής

ουκ ειδών,

κατά μέγεθος μέν λέγων μεταβάλλειν τό αύςόμενον καί μειούμενον καί το κατά τόπον μεταβάλλον· μέγεθος γάρ τι καί ó τόπος, τοΰ τόπου ώς έν τω μεγέθει συνειλημμένου. 25 την κατά ποιότητα λέγει μ ε τ α β ο λ ή ν φασιν

ποιότης γάρ το είδος,

δέ την γένεσιν καί την φθοράν.

αδύνατον άπαγωγήν

τοΰ παν τό κινούμενον

προσχρώμενος διαιρετόν είναι,

sic

εΐδος

κατά

άντί-

από γαρ | τοΰ μ ή οντος ζΐς 240'

το ον και από τοΰ όντος d e το μ ή ον αύται, είς

διό ουδέ έμνημόνευσε

έ£ ε ί δ ο υ ς δέ

δείκνυσι δέ αυτό κατά την

τοις εμπροσθεν

δεδειγμένοις

περί

διό καί έκεί καθολικήν έπί πάν-

30 των τών κινουμένων έδόκει ποιεΐσθαι τήν απόδειξιν καί οόκ έπί μόνων τών κατά τόπον μεταβαλλόντων,

λαβών δέ οτι το μεταβάλλον πόθεν ποί μετα-

βάλλει καί έν χρόνιο συλλογίζεται δυνάμει ούτως· εί τό άμερές μεταβάλλει

s

καθ' αυτό, τό δέ μεταβάλλον έν τ φ μεταβάλλειν ανάγκη ή ολον έν έκείνιι) είναι έ£ ου μεταβάλλει ή δλον έν έκείνψ είς 8 μεταβάλλει,

ή τό μέν τι

1 θάττιο a: θάττον F 2 τώ προς τό κέντρον F τοσούτον aF 4 συναποκαθίσταται a: συναποκαθίστατο F έλάττονα superset·. F δ τώ προς F S της σφαίρας του κέντρου aF 9 προς τό κέντρον F 10 συνα-οκαίΗστανται Μ 10. 11 ¿ν αύτοις] αυτά F τούτω Μ 12 κινείται σφαίρα a 14 ν. α ft1 αυτό a κι νήσει; (ut v. 1G A 1 ) C 1 18 περί] έπί F 18. li) καί λέγει ο m. aF 19 ένδέόεται a 20 καθ' αυτό a 21 καί ante δείκνυσι oro., pro >31 τ^] 17 λέγειν a κινοϊ M

ύποτ''ί)εσί)αι

μεταβολήν

δια

τούτο

τ ο ύ τ ο 35

fer/ a i l Aristoteles του — νυν κινεϊσθαι (2) λόγου έκ των νϋν συγχεϊσίΐαι CM 3 ούτος

4 καί οίο. F έπΙ — δείςις οιη. A ' : 5 ώς obi. a : δέ ώς (δέ postea additimi) A

add. in 7 καί

codi!. F i l i l i ) libri 9 ούν] ώς δέ F 9. 10 εν τε 11. 12 post αδιαιρέτου adii. ·3ν F 12 τό διαιρετόν Α τών Μ Κ! ψ οΰ-ως F : ήν ούτω a cf. p. 1027,14 17. 18 εί h τ ω νϋν δυνατόν ήν κινεϊσθαι αύτό aC, et ουν

(pio ήν oniisso) traiisiecto post, εί F : verum et Atistotelimii onlinetn servant AM nisi quod A posi ήν ad·!, civ, M pro αϋτό sci ij>-iI αύτιίΐ post γάρ ήν add. δυνατόν a 18. ID τό άμερές -/.ινείοϋαι F 19 ήν αν a F άλλω F 1 20 ττροεφημένων C F M : είρημένων a Α οΓόν τέ εστίν Α δέ οιη. Α ' 22 ώστε οιη. F 23 διωρίϊ®αι a : ώρίζείΟαι Μ 24 Έ - ε ί CM 25 χεχίνεΐσ&αι " t saepiiis C 2G ϋ-οί}έ39αι CAI

τούτο alterimi

olii.

M

1030

SIMPLICII IN PHYSICORUM VI 10 [Arist. p. 241 »26]

προστίθησι το θ ε ώ ρ η μ α δεικνύων, δτι οδκ έ'στιν άπειρος

μεταβολή,

όεί- 2 4 0 ν

κνυσι δέ έκ τοΰ πάσαν μεταβολήν είναι ε κ τ ί ν ο ς ε ι ς

τ ι , ταύτα δέ ώ ρ ί σ θ α ι .

καΐ γάρ ή κατά άντίφασιν,

εις

ε κ τίνος εις τι καί αυτή· 5 εις τό μ ή ον.

κι5ν μ ή έ£ υποκειμένου

καί το μ ή ον δε τι έστι

κατά άντίφαβιν

ύποκείμενον,

άλ)'

έκ γάρ του μ ή δντος εις το ον καί εκ του

πέρατα καί δρους ε χ ε ι

σημαινόμενον

τά

μέρη της

δλως.

οντος

και

ή

καί το μ ή είναι, ή δέ αλλοίωσις κίνησις ουσα έξ έναντίου είς έναντίον τ ά δέ έναντία ώρισται οίον λευκόν, μέλαν, αγαθόν,

κακόν

τά

10 σ τ ώ τ α ώρισται. κατά

τήν

γάρ

έναντία πλείστον

θερμόν,

οίκείαν

έ π ι δέ τ ή ς φοράς

φύσιν

ψυχρόν,

διέστηκε,

και ή α ί τ η σ ι ς δέ καί ή μ ε ί ω σ ι ς

τά

δε

πλείστον

πέρατα ε χ ε ι ,

ή

δέ καί ή τ ω ν ζ ψ ω ν κίνησις, ήν

τά

π έ ρ α τ α έστιν · έπι

δέ

κινείται

φορά

εστι τι τ η κ ύ κ λ ω φορά έναντίον·

ούκ από

μεταβατικώς, έζ

έναντίου

μέν

ώρισμένα

είς

γάρ

ουκέτι

εχει

εναντίον·

οόδέν γάρ αυτό

τά

ου γάρ «

γάρ του αυτοΰ έπι το αυτό ή

κλοφορία, αλλ' ουκ από έναντίου εις έναντίον· τίον.

διε-

μεν τό

τέλειον μέγεί)ος, ή δέ τήν από τούτου έ'κστασιν.

οδ πανταχού ώρισμένα

καί ή έγκύκλιος

εστί.

υγεία, νόσος, 40

τ η ς κ α τ ' ευθείαν το άνω και το κ ά τ ω έναντία τ ε και ώρισμένα έστίν, Ιό πέρατα,

μέν

αντιφάσεως το είναι

κυ-

α υ τ ψ έναν-

εί ουν μ ή εστίν έναντίωσις έν π ά σ η φορά, κατά ταύτην μέν ουκ εστι

δειξαι τον των περάτων όρισμόν·

κ α τ ' ά'λλην δέ μέθοδον δείκνυσιν έπί π ά σ η ς

•20 μ ε τ α β ο λ ή ς άρμόζουσαν, προλαβών δτι το αδύνατον τ μ η θ ή ν α ι ουκ έ ν δ έ χ ε τ α ι τέμνεσθαι.

π ο λ λ α χ ώ ς δέ τοΰ αδυνάτου λεγομένου (καί γάρ και το μόγις καί »ο

το χ α λ ε π ώ ς ,

ώ ς έν τ η του δυνατού καί αδυνάτου διαιρέσει

καί 8 οόκ ένδέχεται λέγεται.

δλως)

τοΰτο

και λέγει δτι τ ο ο ύ τ ω ς

νυν του

αδύνατον

25 τ μ η θ ή ν α ι , ουκ ένδέχεται τ έ μ ν ε σ θ α ι . γίνεσθαι·

μεμαθήκαμεν,

αδυνάτου τό σημαινόμενον

οόδέ τό αδύνατον γενέσθαι

μάτην γάρ 3ν γίνοιτο, ει μ ή

δυνατόν

μάτην οΰτε ó θ ε ό ς ποιεί οΰτε ή φύσις,

αυτό

ένδέχεται

γενέσθαι,

ουδέν

δέ

τ ά χ α δέ άκριβέστερον ó 'Αριστο-

τ έ λ η ς οόδέ γίνεσθαι δ λ ω ς φησίν, 8 μ ή έ ν δ έ χ ε τ α ι γενέσθαι, έκείνοι τήν " Ο σ σ α ν έ π ί τ ω Ό λ ύ μ π ψ

έκ-

τμηθήναι, ώς μή ένδέχεσθαι

κάν γάρ ε θ ε σ α ν |

καί έπί τ η " Ό σ σ η το Πήλιον,

ουκ 241 Γ

30 ήν γένεσις τούτο τ ή ς εις ούρανόν αναβάσεως, έ π ε ι δ ή μ η δ έ γενέσθαι δυνατόν ήν έκείνην. άληθή,

το γάρ γινόμενόν

ουδέ

τό

μεταβαλεϊν

τι

καί

γενέσθαι

αδύνατον

φύσιν

ένδέχεται

έχει.

εί

δέ

μεταβάλλειν

είς

ταΰτα έκεϊνο,

είς 8 άδύνατον μεταβαλεϊν, ώ σ τ ε καί το τ ο ύ τ ω άντίστροφον α λ η θ έ ς , δτι ει

1 δεικνίιον a F

2 ώρισται a F

είς τό om. Α ' τίων F CM

11 φύσει M

καί alt. om. a

τό om. F

27 θεόν a

22 τό om. CM

25

ante οόκ suprascr. 8 A

29 τήν ό'σσα a μή CM

γίνεσθαι Μ

15 φοράν a :

21 πολλαχο'9εν F

τη τοΰ αδυνάτου διαιρέσει καί τοΰ δυ24 τό om. Α 2tì αυτό A C M :

έπί (ante τυΤ) om. F 31 έκείνω Μ : έκείνοις F

βαλεϊν utroque loco CM: μεταβαλλειν a A F

έξ έναν-

13 τε om. a F

20 οόκ oui. F

22 μεμαθήκαμεν] quo spectet nescio

ένδέχεται a A F M ίπ\ a

17 ούδέ a F

4. 5 6ντος

7 τό om. F

estremimi αγαθόν xaì κακόν etiam

12 τά πέρατα ώριαμένα aF

Ili τι om. M

τό ο m. a

ή μέν] εί μέν C

8 λευκόν καί μέλαν et sic deinceps a F :

φθορά C 1 νατού a F

4 τοΰ (ante μη) oui. Μ

5 σημενόμενον C

ένδέχεαθαι C: αί>τι5 aF

30 της ώς είς F τι] an τοΰ?

μεταβάλλειν] μεταβαλεϊν F

έπεί F : 32 μετα-

3 3 τούτων a F

SIMPLIOII IN PHYSICORUM VI 1(1 [Arist. p. 241 »26. »12]. EPILOGUS

1031

τι μεταβάλλει εις τι. τούτο καί μεταβαλεϊν, τουτεστι μεταβεβληκέναι, είς 241·· εκείνο δυνατόν είναι.

ο δε μεταβαλεϊν οίον τε si ς τι, τουτέστι μεταβεβλη-

κέναι, τούτο ουκ Ί:Ι άπειρον διάστηο.α κινοϊτο

ουδέ

άπειρον κίνησιν·

γαρ r(¡ -i—3i'o(o κινήσει ουδέν εστίν εσ/ατον, εις ο το μεταβάλλον Λ έ'σται

μεταβαλεϊν.

πεπερασμένη άρα καί ή κατά τόπον κίνησις πάσα.

γαρ τ ή ; κύκλιο εσ:ι τι

το αυτό αφ' ου ήρςατο.

και

δείςας ουν ταύτα,

συνεπεράνατο τον λόγον φανερό ν είναι λέγων, οτι ουκ έ'στιν ούτως μεταβολή,

εν

δυνατόν

άπειρο?

ώ σ τ ε μ ή ώ ρ ί σ ί ) α ι π έ ρ α σ ι ν , εί'περ το μεταβάλλον αδύνατον

¡χή μεταβαλεϊν εις 8 μεταβάλλει.

10 ρ. 241 b 12

'Αλλ'

ιο

εί ο ύ τ ω ς ε ν δ έ χ ε τ α ι

ε'ως του τέλους.

Δειςας μηδεμίαν κίνησιν ούτως άπειρον, ως ¡χή έ'χειν πέρατα τό τε 15 ες οΰ και τό ει'ς ο, επί τούτοις ζητεί, ε! ενδέχεται τ ω χρόνιο άπειρον κίνησιν γενέσθαι την αυτήν και μιαν κατ' είδος πάλιν και πάλιν γινομένων, επειδή το επ'

ευθείας

άπειρον

αδύνατον

έόείχ})η.

μήποτε ουν

δυνατόν

Ιό μίαν κατ' άριί)μόν εΐναι συνεχή κίνησιν τ ω πάλιν καί πάλιν γίνεσίίαι τήν αυτήν,

καί επέστησε καλώς, οτι μή μίαν μεν μηδέ τήν αύτήν ούδεν κω-

λύει είναι τ ω χρόνιο άπειρον, εί άλλη άλλην διαδέχοιτο, ο ί ο ν

εί

μετά

φ ο ρ ά ν ά λ λ ο ί ω σ ι ς εί'η κ α ί μ ε τ ά ταύτην α ύ ς η σ ι ς κ α ί π ά λ ι ν γ έ ν ε σ ι ς . so άλλ'

ου γίνεται ή εκ τούτων μ ί α

20 αυτός δείςει.

κοινότερον

οΰτε τ ω

άριί}μ(Γ

οϋτε τ«5 είοει,

μεν γαρ αν λέγοιτο καί ή ούτως

γινομένη

ώς μία,

κυρίως δε ουκ εστί μία και συνεχής,

ήμεϊς δε ζητουμεν, εί οιόν τε έστι

μίαν καί συνεχή

γίνεσ&αι

κίνησιν επ' άπειρον

τφ

πάλιν καί πάλιν τήν

αυτήν μή διαλαμβανομένην υπό στάσεών τίνων μεταςυ μηδέ ες άνομοειδών συγκειμένην, αλλά τήν αυτήν μένουσαν κατά τό είδος, 25 δύνασΟαι τοιαύτην γίνεσΟαι τήν κύκλω, επί τα αυτά πάλιν καί

διότι

μίαν δέ φησιν μόν^ν

έν ταϊς άλλαις κινήσεσιν ή Ά

πάλιν επάνοδος στάσεσι

διαλαμβάνεται·

ή

άρα μόνη δύναται μία τε καί συνεχής γίνεσί)αι άπειρος τ ω χρόνω. δε τ ω χ ρ ó ν ψ προσέί>ηκεν, οτι ού τ φ μεγέί)ει σεως εκτάσει.

κύκλο) καλώς

ουδέ τ ή εφ' εν της κινή-

αλλά ταύτα νυν μεν προανεφ^έγίατο ώδίνων ήδη

τήν ε π '

30 αύτοϊς άλήikiav, ύστερον δε αποδείξει. Ή

μεν ούν των κατά μέρος έν τούτψ

τήν έμήν δύναμιν ούτως έ χ έ τ ω · τοιάδε τις έ'στιυ.

τω

βιβλίω σαφήνεια κατά

ή δε σύντομος επί κεφαλαίων

γε

επιδρομή

το συνεχές, οτι ποτέ έστιν, έκ των προόιωρισμένων λαβών so

I μεταβαλεϊν CM F : μετα βάλλει·/ a Α. 2 μεταβάλλων Α ') μεταβάλλει·/ a A G γ cip oiu. F τι om. A 7 oîl-ω; oui. aF 9 μεταβαλεϊν CM: μεταβάλλειν aAF I I οΰτω; ¡ A: om. CFM 12 τιί χρονιυ post κίνησιν aF 13 γίνεοϋαι a γενομένη·/ F 1"> είναι om. F 16 εστηαε M 17 άλλη οίο. Λ' 17. 18 μετά την φοράν Aristoteles 18 μετ' αύτη·/ aF 19 ή om. CM 20 civ om. F ή 0111. F 1 21 ουκ ετι A εί Olli. M 23 διαλαμβανομένη M 24 μένουσαν] o7J3av a 25 òóvasSai om. F 27 μ2 καί (post χρόνου) oui. Μ

'¿'t τάμερή] τά άμερη HA-'C-: τ ψ ] τό F

35 δέ oui. a F

ί) òtà

τόν (post λόγον) τά μέρη

31 ήρεμεί] κινείται F

SIMPLICII IN PIIYSICORUM VI το προσεχώς διαιρετόν

δεδειγμενον.

είτε κατά τόπον είτε /ατά ποσόν

1033

EPILOGCS

καί ουτω καί το καί)' δ ή κίνησις, 241'·

είτε κατά ποιον καί

την κίνησιν καί το

κινίΐατ&αι καί τον χρόνον διαιρετά δείςας, έφεςής δείκνυσιν, | οτι πάντων 241» τούτων αί αύται διαιρέσεις

είσί

καί ομοίως πάντα

5 καί πρώτον οτι ó χρόνος καί ή κίνησις, σ&αι, εΐτα οτι και τά καί)' α ή κίνησις.

συνδιαιρεΐται

εΐτα οτι

ή κίνησις

αλλήλοις,

και το

κινει-

προί>έμενος òk εφεξής δεΐςαι, οτι

το μεταβεβληκός ούκ έν χρόνο) μεταβεβληκεν, άλλ' εν τω νυν άτόμω

οντι

πρώτον δείκνυσιν, οτι τό μεταβεβληκός έν έκείνιρ εστίν, εν ιρ π ρ ώ τ ω μεταβεβληκε, καί ούτως οτι τό έν ώ πρώτιρ τι 10 oò χρόνος,

μεταβεβληκεν άτομόν έστι καί δ

διαίρει δε τό έν ω π ρ ώ τ ω δ ι χ ώ ς , εί'ς τε την αρχήν της μετα-

βολής καί είς το πέρας, καί δείκνυσιν οτι το μεν πέρας εστίν, ή δε α ρ χ ή ούκ εστίν· ούδε εστίν α ρ χ ή μεταβολής, αλλ' ούδε του μεταβεβληκότος έ'στι τι πρώτον 8 μεταβεβληκε.

των δέ καί)' α ή μεταβολή επί μεν του τόπου

καί του ποσού ουκ έ'στι το πρώτον λαβείν, διότι συνεχή έστιν, επί δε του 15 ποιου καί)' αυτό μεν ούκ έ'στι, κατά συμβεβηκός δέ έ σ τ ι ν του χρόνου, έν ω ή μεταβολή, τοις είρημένοις επάγει κεκινημενον

πρότερον

φί)οράς ó αύτος 20 μεταβολής,

έ'στι

τό πρώτον λαβείν,

το παν τό κινούμενον κινείσδαι.

αρμόσει

λόγος,

καί

κεκινήσί)αι

δείκνυσιν

καί συνάγει

οτι

καί

λοιπόν,

τούτοις δε έπάγει το αδύνατον είναι

έπί

χρόνω

τήν αύτήν

πεπε-

πάλιν

καί ακό-

ήρεμίζεσί)αι οτι ούδε

μήτε

μέγεί)ος

ούδε γίνεσί)αι

καί

πάσης

δυνα-

ή

αλλ'

γενέσεως

καί

ή φί)είρεσί)αι.

•2 ó δείκνυσιν,

κυκλοφορίας,

οτι

λουθο ν δε τούτω τό μηδέ έν πεπερασμενιρ χρόνιο άπειρον κινηί)ήναι τόν

τής

πρότερον καί το ιο επί

έν άπειρος

¡Γ/σμενην γ-ραμμήν ή κίνησιν κινεΐσί)αι, πλήν εί μ ή πάλιν ώς έπί

αλλ' ούδε έπί ώς δε επόμενον

μήτε

κίνησιν ή

τό άπειρον μεγεί)ος δίεισι

έν πεπερασμενιρ χ ρ ό ν ψ .

καί ουτω περί

κινήσεων τεχνολογήσας τά

υπάρχοντα

τούτο ιστασ&αι λεγόμενον παραδίδωσι

τών

ήρεμίαν.

τελείων

λοιπόν το έπί δεικνύς,

καί

το πεπερασμένον

οτι

καί

απαρτιζόμενων

στάσιν

καν

έφεξής 15 διάστημα

tòv

καί

δια

Γστασί)αι

λέγηται

τούτο, ταύτόν έστι τιδ κινουμενψ, καί οσα τ φ κινουμένψ υπάρχει,

τοσαυτα

30 καί ~ ω ούτως ιστασ[)αι λεγομένω υπάρξει, ώστε καί τό έν χρόνιο ΐστασίίαι καί τό μ ή εΐναι το πρώτον λαβείν έν τ ώ ιστασί)αι ώσπερ ούδε έν τ ω κινεί- 20 σ&αι.

δείςας δε ταύτα έπί τε τής απλώς κινήσεως καί τής κατά τό ίστα-

σί)αι λεγόμενης δείκνυσι καί έπί τής ηρεμίας τής τ η όλη κινήσει μενης,

οτι

35 λαβείν,

1 καί)' ou Μ

καί

έπί

ταύτης τό τε έν χρόνω καί

οτι

τούτων δε έ'τι ί)αυμασιώτερον έφεζής δείκνυσιν, οτι το κινούμενον,

4 dal ora. a F

(i καθ1 5 F

7 αχρόνφ οντι καί άτόμιη aF

8 πρώτον — πρώτφ om. Μ έκείνφ] ω C 10 οϋ] ό C M 12 άλλ' om. F εσται F Η διότι — λαβείν (10) om. F πρώτον CM αρμόσει άπείριρ] 22 τής] λέγηται

αντικεί-

ούκ έ'στι το πρώτον

1S καί δείκνυσιν oui. C '

καί (post $τι) om. CFM

διαιρείται ¡iF IG έ'στι τί li) λίγος

CM 20 post μεταβολής add. 6 αύτός άρμ.όσει λόγος α δε om. Μ ττεπερασμένιυ F 2 0 . 2 1 γραμμ.ήν πεπερασμένη-; μΚ 21. 22 καί πάλιν om. F την Λ 2fi οίπηρτισμένων CM 28 παραδιδοσι C λέγοιτο F 28. 29 τοϋτο CM 30 τό τώ CM 1

SIMPMCII IN PnYSICORUM VI

1034

EPILOGUS

έν φ χρόνψ κινείται π ρ ώ τ ω , αδύνατον κατά τι είναι του διαστήματος, έν 241» (5 κινείται, ω σ τ ε έν ολιο τι» χρόνιο καί αυτό καί των μερών εκαστον αυτοΰ ¿ν τ ω α ύ τ ω είναι καί ίσιο έαυτοϊς διαστήματι, αλλ' έν τοΐ νυν ¡ιόνιο εστίν 25 έν τιΰ fai» ε α υ τ ω

διαστήματι.

εκ δε τούτου και τόν Ζήνωνος

ó τον λέγοντα, εί το φερόμενον βέλο? κατά τό Γσον εαυτοί χρόνον τινά κινητά; ή ρ ε μ ε ΐ .

αεί

κατά

ον ή ρ ε μ ε ΐ ,

το

φερόμενον

ουτε ή ρ ε μ ε ΐ .

10 νησις, ανάγκη το κινούμενον έν

πεπερασμένα)

χρόνοι

δεύτερος ó καλούμενος Ά χ ι λ λ ε υ ς

κίνησις, το βραδύτατον

το

δε

εως

αν

καί αυτός λ υ δ ή σ ε τ α ι . τ ώ ν μεν

καί

ελεγεν, άπειρα

εαυτω,

δε

όντων

εστι

κί-

διεξιέναι,

8ν

εί

αυτός λ έ γ ω ν ,

εί εστι 3«

ύπό του τ α χ ί σ τ ο υ oò καταληφ&ήσεται δια την

μεγε&ών

τομήν.

έκ

των

αυτών

δε

ώρμημένος

τοις

έπ'

αυτοΐς

τρίτος δε του Ζ ή ν ω ν ο ς λόγος έστίν ó από του φερο-

15 μενού βέλους, καί τέταρτος ó από τών έν τ ω μεγεθών,

βέλος

τεττάρων

των περί κινήσεως του Ζ ή ν ω ν ο ς λόγων δ μεν π ρ ώ τ ο ς

άπειρον των

έστι,

λύει δέ δ'.ά του μ ή έν χρόνιο είναι κατά τό ίσον

αλλ' έν τ ω νυν, έν ιρ ούτε κινείται' τι

έ'λυσεν ή δ η .

ε λ υ σ ε λόγον

το ίσον έαυτιυ

παρά

έστώτα

κινουμένων

σταδίψ

"σων καί

τών δε παρά

ισοταχών

άντικινούμενα,

καί τ α ύ τ η δοκούντων άτοπον τι συνάγειν το τών ίσων καί ισοταχών

μεγε-

θ ώ ν έν τι» α υ τ φ χ ρ ό ν φ τό ετερον του ετέρου διπλασίαν κίνησιν κινεΐσίΐαι »5 καί τον αυτόν καί ίσον χρόνον ά μ α διπλάσιόν τ ε καί •20 τούτου λύσις προφανεστέρα,

ήμισυν

προς την κίνησιν λόγους μ ε τ ά τους Ζ ή ν ω ν ο ς καί άλλους λύει.

είναι,

όρμήσας δε ο λ ω ς διαλύσαι τους

ων π ρ ώ τ ο ς ó από της αντιφάσεως,

τ ω εξ ου μεταβάλλει έστίν ( ο ί ί π ω γάρ

ή

δε

ένισταμένους

παράγει

καί .δια-

εί γαρ το μεταβάλλον οϋ'τε μεταβάλλοι)

iïv

ουτε

έν

έν τ ω εις

8

μεταβάλλει (οόκέτι γάρ δν μεταβάλλοι), εί εστι μ ε τ α β ο λ ή , έ'σται τι μεταςί) ί« •25 τ η ς α ν τ ι φ ά σ ε ω ς του οντος καί μ ή οντος, λευκού καί μ ή λευκού, οπερ αδύνατον·

ουκ άρα

εσται

μεταβολή,

λύει

δε

καί τούτον

τον

λόγον

έκ

τού

ολον μεν έν ο υ δ ε τ έ ρ ω είναι, αλλά τό μέν τι αυτού έν τ ω έζ ου, το δε εν τω

εις ο.

προς

δεύτερον δέ άλλον τινά διαλύει λόγον ο ύ τ ω ς ένίστασβαι δοκούντα

την

30 κινεΐσϊ)αι

κίνησιν· ó

εί

κύκλος καί

τα

δοκουντα

ή σφαίρα

1 κατά τι] κατά C 1 : κάτω Μ

την

πρώτην

καί κυριωτάτην

ου κινείται αλλ' ή ρ ε μ ε ΐ ,

2 καί αύτό] έαυτά F

είπερ

κίνησιν έν

τω

3 έαυτοΐς A C M : αϋτψ a :

αύτώ F άλλ' — διαστήματι (4) οιιι. CM 4 αύτω a F λόγον ελυσε a F G ôv τινά a : τινά F τό άρα φερόμενο ν CM G. 7 αν κινείται a, et om. áv F 7 κατ ίσον F 8 τι om. F 9 τών om. M 10 χρόνψ itérât C 11 διέλυσεν F δεύτερος δέ CM 12 βραδύτερον C F M του om. CM oò om. M 14 καί αύτός post ώρμημένος (6ρμ. a) a F δέ ACM: om. a F Ιό έν oui. F 16 τών δέ παρά] τό δέ περι F 17 συνεισάγειν CM 17. 18 post μεγεθών iterata τών μέν — άντικινούμενα (16) del. C 18 κίνησιν διπλασίαν a F κινείσΐΐαι ante κίνησιν CM του C

19 είναι om. F 20 λύσις τούτου CM άλλα F προσάγει Μ 21. 22 λύει F

post αντιφάσεως add. ó λέγων a

23 μεταβάλλει] μεταβάλλον Μ

24 αν μεταβά/.οι C : âv με-αβάλλειν M 1 interpolate a 26 εστι CM aF

27 όλου M

μεταβάλοι C

εί ACM: εί 5έ F : έν τ7 μεταξύ έσται.

μεταξύ post άντιφάσειος aK

29. 30 κίνησιν κινείσΐΐαι aK

21 τους A M : τους του aF: πρώτο; om. C F M εί δή

2.") inter οντος et λευκού add. καί a

28 άλλον om. Α

διαλύει (λύει F ) λόγον άλλον τινά

30 ante ού add. ταϋτα a : ταΰτα δέ F

sniPLicri in physicor™ vi epilogcs αύτ({5 τόπυ

και λεγει οτι ή κύκλος μόνη

δύναται τοιαύτη είναι, ώς του πάλιν και πάλιν εν αύτη μή διαλαμβανομένου στάσει· αποδείξει δε τούτο ύστερον, j

ϊτι oin. F 6 r¡ ,ΊΐΙιΙίιΙί : oin. libri είναι oin. A 10 γινομένη A' li post στήσει adii. ν.ai uF

Σ1ΜΠΛΙΚΙ0Ϊ ΦΥΣΙΚΗΣ

Έστι έπιγράφειν

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ" ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ

μέν εβδομον εί)ος

ΕΙΣ

ΤΟ

Η

ΤΗΣ

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Ο ΕΣΤΙ

τούτο

της

Φυσικής

έστί τοΐς έκ

τοΰ

Περιπάτου,

5 την λέςιν μόνη ν εχον

όλίγην τινά

αποδείξεις αυτών επί τής

αυτής

διχώς

Òà

οπερ

φέρεται

τά γάρ προβλήματα

έν άμφοτέροις

242'

ΕΒΔΟΜΟΝ

ακροάσεως βιβλίον,

διαφοράν·

τάξεως

ΑΡΙΠΌΤΕΛΟΪΣ

τά

αυτά

Η

κατά β και

al

φέρεται,

οπερ δε άμφοΐν οί τοΰ 'Αριστοτέλους έίηγηταί σαφηνίζουσι, τοΰτο καί έγώ νυν προεχειρισάμην.

ίστέον δε δτι των έν τ ω έβδόμω τουτψ βιβλίφ κει-

μένων προβλημάτων τά κυριώτερα καί προς την

προκειμένην πραγματειαν ίο

10 οίκειότερα έν τ ω μετά τούτο βιβλίφ τ ω τελευταίφ κείται μετά άκριβεστέρων αποδείξεων·

της

ολης

πραγματείας

διό καί παρέλκειν έοοξέ τισι τούτο

το βιβλίον έν τ η πραγματεία μαλθακωτέραις ή, ώς φησιν 'Αλέξανδρος, λογικωτέραις

χρώμενον

ταις

άποδείξεσι

σχεδόν τοΐς δλης της πραγματείας 15 ΐλ&ών

ώς

περιττόν

έπί

καί

δ

γε

Ευοημος

μέχρι

τούδε

κεφαλαίοις παρακολουί>ήσας τοΰτο παρ-

τά έν τ ω

τελευταίψ

βιβλίφ

μετήλΟεν.

καί

ó

Θεμίστιος δε την δλην πραγματειαν παραφράζων έν τοΰτφ τ φ βιβλίφ γενό- 15 μένος πολλά των εν α ό τ φ κεφαλαίων κατενωτίσατο· καί τοΰτο μ ή πάνυ τι της προς τά τπραγματεία

άπ^δον

μηδέ

ά'λλα βιβλία

της 'Αριστοτέλους

αλλ' επειδή φαίνεται

συγγενείας άγχινοίας

τά

έν

ανάξιον,

ταύΐη τάχα

1 Inscripsi ut exliibet A : ápιίτοτέλους φυσικής άκροάσεως ήτα F : σιμ;:λικίου φιλοσόφου έξήγι,σις εις το ήτα τής τοΰ άριστοτέλους φυσικής άκροάσεω; βιβλίον εβδομον rubi', mai. M : Σιμ-λικίου υπόμνημα είς το Εβδομον τής άριστοτέλους φυσική; άκροα'σεως a 3 μέν a F : μέν ουν A M 4 διχώς om. Μ in lac. III litt. 5 Ιχοντα M 7 δε A : ôè έπ' aFM xal έγώ Α : κάγώ a F : καί έγώ post νυν transpos. Μ 8 έβδομο,) a A M : ζ F

τούτω a A M : τούτω τ ω F

βιβλίφ om. Μ

11 άκριβεστέρων άποδείςεων

A M : άποδείςεως άσφαλεστερας F : άποδείξεων άσφαλεστέρων a διό a A M : διότι F παρελκειν a A : παρέλκον F M 13 χρώμενον ταϊς A M : μένον ταΐς F : ταΐς a post άποδείξεσι add. χρώμενο; (sic) a Εϋδημος fr. 70 p. 1)4,7 Sp. τοΰδε] τούτου δή M σχεδόν τοις όλης seri p s i : σχεδόν τοις ΐλοις Λ Μ : τοις ό'λοις σχεδόν F : τοις ολης σχεδόν a παρακολουϋήσας Λ Μ : άκολουβήσας a F 15 post βιβλίο,) add. κεφάλαια a 16 τούτψ βιβλίφ M 1S τι A F M : τοι a συγγενείας a A M : ευγενείας F 19 τής A M : τής τοΰ a F

SIMPLICII IN PHYSICORUJI VII PROOEMIUM. e. 1 [Arist. p. 241b2]

1037

αν εί'ποιμι πρότερον μεν ύττο -où 'Αριστοτέλους γραφήναι τούτο, ύστερον 242>· δέ έν τ τελευταίφ βιβλίω των έν τούτω κεφαλαίων άκριβέστερον διαρ&ρωθέντων τινά? ώς οίκείον αυτό τη -ραγματεία συντάςαι.

και εχοι αν οιμαι 20

χρείαν οδχ άπόβλητον προγυμνάζον ημάς και συνεθίζον είς την των μεγάy λων όντως και συνεκτικών της όλης φυσιολογίας θεωρημάτων ών

έν

τω

τελευταίω

κατανόησιν,

βιβλίω παραδίδωσιν ó 'Αριστοτέλης,

α υ τ ί / α γοΰν

το πρώτον έν τούτω ύπ' αυτού προβληθεν το πάν το κινούμενον υπό τίνος κινείσίΐαι, ακριβεστέρας εκεί τετύχηκεν αποδείξεως, άλλα τοις γ ε ένταυίΐα παραδιδομενοις

τέως

παρακολουθούντες

τήν

ε'ννοιαν αυτών

ώς

δυνατόν

10 άνι/νεύσωμεν. ρ. 241·'24

Άπαν

το κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν α ν ά γ κ η του κ α ι π ό τ ε ρ ο ν τ ό

υπό τίνος κ ι ν ε ί σ θ α ι

ε ω ; ·•!.">

κινούμενον.

Το μεν προκείμενόν έστιν οτι "πάν το κινούμενον υπό τίνος κινείσθαι', si α φ ' ου πα'ντα τά έφεςής ήρτηται φυσικά θεωρήματα,

επειδή 6ε των κι-

1 ó νουμενων τά μεν έ'ςωθεν κινείται τα δε ουκ έ'ςωθεν (ε'ςωθεν μεν τά βία κινούμενα,

ουκ

έ'ςωθεν

δε τα' τε

τά κατά όρμήν ψυχικήν),

ται, ουκ ήςίωσε δείςαι προφανούς τ

27

rnig.

κινήσεται AM

2G. 27

cf.

καί ό'λον κινού-

άπειρον a ΓΒ]

(22)

24 τις F :

βγ F

28

ΑΓΒ] μόνον

1040

SIMPLICII IN PHYSICORUM V I I 1 [Arist. p. 241b33]

ματος οντος, του δέ Α Γ' κατά τ η ν ψυχήν τοΰ ζ ώ ο υ

τεταγμένου

τοΰτο κινοΰντός τ ε α,αα και κινουμένου, π ώ ς τ ό δλον καί)' τ ω ς λ έ γ ε τ α ι κινεϊσΟαι. είπερ τί) A B , κινείται τ33]

ú

10

lú

20

•>û

30

σθαι· ώς γάρ μή άπολειπον εαυτό οίίποτε λήγει κινούμενον. ει δ» διαιρετόν 242ν έστιν, έπειδή μή έφαρμόττει δλον δλω έαυτώ où πάρεστιν άλλήλοις πανταχού το κινούν καί το | κινούμενον, μάλλον δε ούδαμοΰ πάρεστιν έν ταυτω. 243"' διό καί μέρος τι μή χινούμενον δυνατόν έπί τούτου λαβείν και διά τό μέρος και το δλον ήρεμείν. είκότως ουν καί αυτός το διαιρετόν είναι τό χινούμενον αίτιον είπεν εΐναι του το δλον ήρεμείν του μέρους μή κινουμένου, ώς είναι την του λόγου συναγωγήν κατά μεν τον Άλέξανδρον έν πρώτω σχήματι τοιαύτην · ' παν το καί)' αυτό χινούμενον καί πρώτω; έξ ανάγκης ου κινείται παυσαμένου τινός της κινήσεως· 8 έξ ανάγκης où κι- "'> νεΐται παυσαμένου τινός της κινήσεως, τοΰτο υπό τίνος κινείται.' τάχα δέ έν δευτέρω σχήματι συνάγειν άμεινον ούτως· 'τό καθ' αυτό καί πρώτως κινούμενον διαιρετόν ο ν μέρους ήρεμοΰντος τό όλον ηρεμεί· το έξ έαυτοΰ χινούμενον ούκ ηρεμεί μέρους ήρεμοΰντος ολον (où γαρ έχει μέρος τό τοιούτον)· το άρα καθ' αυτό καί πρώτως κινούμενον διαιρετόν δν ούκ εξ εαυτού κινείται.' δπερ εις το υπό τίνος κινεΐσθαι μεταλαμβανόμενον καταφατικόν έποίησε τόν Άλέξανδρον συναγαγεΐν έν πρώτω σχήματι το συμπέ- 1« ρασμα. δτι δέ ούτως ώς εΐπον συνήκται, τεκμαίρομαι έχ του την έλάττονα πρόταση δλην αύτόν τεθεικέναι προς τοϊ πέρατι του λόγου λέγοντα α ε ί μ ε ν γ α ρ ε σ τ α ι τ ό κ ι ν ο ύ μ ε ν ο ν δ ι α ι ρ ε τ ό ν , τ ο υ δέ μ έ ρ ο υ ς μ ή κ ι ν ο υ μ έ ν ο υ α ν ά γ κ η κ α ί τ ό ολον ή ρ ε μ ε ί ν , δ ταύτόν έστιν ώς οΐμαι τ φ ' τ ο κινούμενον διαιρετόν ον του μέρους ήρεμοΰντος το ολον ήρεμεΐ.' ει' δε έ'τυχον όπωσοΰν εγώ του σκοπού των είρημένων, oùx αδύνατον οιμαι του καθ' αυτό καί πρώτως κινουμένου μέρος ύποθέσθαι μή κινούμενον· καθ' αυτό μεν γάρ καί πρώτως κινούμενον ύπετέθη τό διαιρετόν μεν ον, οΰπω ta δε διηρημένον • το δε διαιρετόν ύποθέσθαι διηρημένον ουκ έ'στι των αδυνάτων. καί διά τοΰτο καί ó 'Αριστοτέλης διαιρετόν υποθέμενος τό καθ' αυτό κινούμενον διεΐλεν αύτό, καί τ-Q διαιρέσει τη κατ' ένέργειαν ήκολούθησεν το μή καθ' αυτό κινεΐσθαι. καί προς την έμήν δε άπορίαν λέγω, οτι τό A B το κινούμενον έστι σώμα, οπερ οτι oùx έξ έαυτοΰ κινείται, έοειξεν έκ του μερισθήναι καί μέρους έν αύτω ήρεμείν υποτεθέντος το δλον ήρεμείν οπερ τψ έξ έαυτοΰ κινουμένω ουχ υπάρχει διά το μηδέ εχειν μέρος. ουτω 20 δέ ληφθείς ó λόγος ούδέ το έν αρχή αίτεΐν áv λέγοιτο. έλήφθη μεν γάρ

1 έαυτό A M : έαυτή F: έαυτοΰ a 2 fj.ij A M : ούκ a : om. F 5 αύτό F τόν A M :

λήγε ι a A : λέγειν F : λήγειν Μ

έφαρμόττειν A

G είναι είπεν a F ora. a F

του τό] τοΰτο F

aF

ήρεμείν F

13 ό'λον post ήρεμεΐ collocai a έστιν s u p r a add. A

καί (ante διά) ora. M

σθαι a

19

21 ήρεμείν F

24 μέν prius om. Μ 29

οπερ οτι A M :

Comment. Arist. Χ Siniplic. ¡ti Phys.

31 αύτοϋ Μ

16 συνα-

μεν om. Arist. 22 όπωσοΰν om. M

ύπετέθη a A M : έτέίΐη F

6'τι οπερ F :

30 ήρεμείν ύποτεθέντος A M : ύποτεθέντος ήρεμείν a F

ήρεμείν τό ό'λον F : ήρεμεΐ τό ολον a

ήρεμοΰντος τοΰ μέρους

τό όλον Μ

18 ό'λην αύτην Μ

2 3 υποθέσθαι A M : ύποτιθέναι a F 26

9. 10 της κινήσεως]

12 μέρους ήρεμοΰντος A M :

γαγεΐν post σχήματι collocant a F 20 ίίνάγχη om. F

7 ώς ούν την του ό'λου F

8. 9 έξ άνάγκης— χινούμενον ( l à ) oui. F

τοΰ κινεΐσθαι Μ ιιtroque loco

διαρετόν Μ 4 τούτον F 1

3 έν αύτω M

οπερ a

κινεΐ-

τό ό'λον ήρεμείν AM :

3 2 δν post άρχ-ζ collocat Μ 16

1042

SIMPLICII IN PHYSICORUM

τό A B ,

Ι ω ς άν διαιρετον η

κινούμενο ν τό

ολον

καί μ ή διηρημένον, και)'

δ ι α φ ε θ έ ν τ ο ς δέ τ ο υ διαιρετού τ η τ ο ΰ

ηρεμούν,

ώς

μηδέ

καθ'

αυτό

αυτό μ ε τ ά τ ό ένεργεία διαιρεθήναι. 5 με'ρη,

V I I 1 [Arist. p. 24lb33. 242» 15]

τό

ουκέτι π ρ ώ τ ω ς

έν

τω

πρώτως

ηρεμία

είναι

ε ί τ ε γαρ κινείται τ ά ένεργεία γενόμενα

είπερ άρα, τ ω

έφεξής βιβλίφ

των

μερών,

μέρος τ ι αότοΰ

προτίθεται

πάλιν

ουκετι

κινεϊσθαι.

δεΐξαι

τ ο ύ τ ο τ ο 25

πάν τ ο κινούμενον υπό τίνος κινεϊσθαι, καί δείκνυσιν α ό τ ο ακριβέστερόν και

243Γ

έδείχθη

ε τ ι κινούμενον

ολον κινείται, ε ί τ ε ή ρ ε μ ε ϊ τι

κ α θ ' αυτό κινείται τό 2λον, αλλ' ίστέον μέντοι οτι

καί

αυτό και π ρ ώ τ ω ς

μέρους

τε

ένεργέστερον.

10 ρ. 242"15

Έπει

δέ π α ν σθαι

Λαβών

ώς

το

ίως

κινούμενον

τοΰ τ ο ύ τ ο

δεδειγμενον

τό

δέ

παν τ ο

άνάγκη

υπό

τίνος

κινεϊ-

αδύνατον.

κινούμενον

υπό

τίνος

κινεϊσθαι,

τούτου κειμένου δείκνυσιν, οτι ε σ τ ι τι τ ό π ρ ώ τ ο ν κινούν καί ούκ έ π ' άπειρον άλλο άλλο κινεί, αλλ1

εστι τ ι 8 κινεί μή υπ'

15 δε αυτό επί τ η ς κατά τόπον κ ι ν ή σ ε ω ς . σεων τ ψ βιβλίω

μή ούσης τ α ύ τ η ς

μ α θ η σ ό μ ε θ α , έάν έπί ταύτης δ ε ι χ θ η τό είναι τ ό π ρ ώ τ ο ν

πρόεισιν. 20 έπόμενον

τούτω

αδύνατον

αρχή

δεϊξαι

τό

έν

λαμβάνειν

ο τ ι ουκ έ π '

τούτου

το

έν

τω

καλώς

25 ουν τ ο ΰ ( τ ο ) ό π ' ρών

ή δε δεϊξις διά

πεπερασμένιο

προ

τούτου

εΐρηται, τό

τι

άπειρον

δεδεικται

τό

καί

αεί

κινουμένου

βιβλιιρ.

μόνον

υπ'

πρώτον

τό

δε

άλλου

κινούν·

καί

αυτοΰ

δεικνύς,

υπ'

άλλου

έναργέστερον (cf. ρ. 20ί),">)?

ο

είπών

δείκνυσι

17 βιβλίω] Θ 7 ρ. 260^5

άλλου δόξη διά

το τοΰ

τούτου 55

δεϊςιν άναι-

πρώτον

κινοΰν

μή

υπ'

άλλου 243 ν

καί

έπ'

άπειρον,

τοΰτο

έπεί γαρ τ ό κινοΰν υπόκειται

I I τούτο όέ A M : τοΰ τό F 16 τ ψ ] τό F

τι

fi

τό ¿¡λον κινείται aF

8 κινείται Μ «

έπί

κίνησιν,

κινούμενον

5 ήρεμείν F

προστίθεται F

13 κειμένου] post ι duarura litterarum litura A A M : έπεί γάρ F : έπειδή a

εστι

κινεϊσθαι

τ ή υποθέσει,

4 το ένεργεία γινόμενα (sic) F 7 δτι έν τ ψ ] ώς τό Μ

οτι

δείκνυσιν

υπ'

ποιείται τ ή ν

υποθέμενος ουν το

δείκνυσι τ ό έπόμενον αδύνατον

έφεξης a

απαγωγής

γινεσθαι

άπειρον άλλο προ άλλου κινούμενον κινεί,

έπ'

κινή-

κινούν, καί

αδύνατον

άπειρον

άλλου κινούμενον άεί κινεϊσθαι

I άλλου αυτό κινούμενον.

1 i¡¡] ψ F

χρόνψ

Γνα μή

είναι

υπ'

τό F

εις

της

ύποθεμενος γάρ έπ' άπειρον άλλο υπ' άλλου κινεϊσθαι,

κινούμενον έν

δείκνυσι

μηδέ άλλην τ ι ν ά κινησιν είναι, ώ ς έν τ ω έςής 5«

καθόλου αν ε Γη δεδειγμενον.

δπερ

άλλου κινούμενον.

έπειδή γ α ρ α υ τ ή π ρ ώ τ η τ ω ν

otri. F

τε ora. Μ

τψ] 9 an

12 post λαβών add. δέ F 15 τόπος a

ταύτης A F M : αϋτής a

έπειδή γάρ

μηδε] ο6δε Μ

μαθησόμεθα hoc loco om. F

post μα-

θηβόμεθα inculcai τό òè ί>π' άλλου (21) —κινεί (24) a, itcmque F qui post κινεί itérât ώς έν τ ώ έξης βιβλίω μαθησόμεθα polât a

17 έάν ουν έπί της κατά τόπον κινήσεως δειχδτ) inter-

18 äv είη A M : είή âv aF

21 βιβλίο)] Ζ 7 p. 238»32 sqq.

τό όέ —κινεί (24) post μα9ησόμεί)α (17) transiciunt aF κινούμενον Μ

τό υπ' άλλου κινούμενον λ : υπ' άλλου κινουμένου Α F M cett. ora.

21. 22 τό δέ ύπ' άλλου άεί

23 τ ώ είναι τι πρώτον F: τό είναι τι πρώτον Μ 28 καί (ante τοΰτο) oía. M

25 προ άλλο F 1

κινεϊσθαι ποιείται] ποιεί Μ

1043

SlilPLICII IN PHYSICORUM VU 1 [Arist. p. 242a 10] κινουμενον αυτό ú~ó τίνος κινεϊν, δήλον οτι άμα τε αυτό εσται κινούμενον υπό

του

κινουντος

αότο

καί

κινούν

το υφ'

243ν

εαυτου κινούμενον, εί'περ τ ώ

κινεϊσθαι ύ π ' άλλου κινεί· έν τ ω αυτψ άρα χρόνοι και κατά το αυτό η τε του κινουντος καί ή

του

κινουμένου κίνησι; έπιτελειται

ú το κινούν, τότε κινεί)· ώστε άμα ή κίνησις τε και κινουμένων,

εί γάρ το

μεν Α

ύπό

έ'σται

(οτε

πάντων

του Β

γάρ

κινείται »

των κινούντων

κινοΐτο το

δε Β

υπό

του Γ τούτο δε υπό του Δ καί άεί το έχόμενον υπό του έχομένου, φανερον οτι άμα εσται

ή του Α

και ή του Β και ή του Γ

και

εκάστου των

κινούντων και κινουμένων κίνησι;, έπειδή εκαστον των κινούντων καί κινου10 μένων εν κ α τ '

αριθμόν έστι, του δε ενός κατ'

άριί)μόν μία κατ'

άριίίμον

ή κίνησις· κάν γαρ ή έκ πάντων μια καί συνεχής γίνηται, άλλ' ή μία αΰ'τη ίο σύγκειται έκ των κατ'

άριί}μόν τοσούτων, οσα έστι τά κινουντα καί κινού-

μ ε ν α · κάν γαρ άμα πάντα νείται όιωρισμένα κατ' 10 κίνησις τι.

κινήται, άλλ' εκαστον

άριί)μόν.

καί ώρισμένη τ φ

αυτών

ίδίαν κίνησιν κι-

του γαρ άρι&μφ ένος μία ή κατ' άρι&μον

ένί.

π ά σ α γ α ρ κ ί ν η σ ί ς φησιν ε κ

τ ί ν ο ς εί'ς

τοΰτο γάρ έστι το κινήσει είναι καί ολως μεταβολή το είναι ε'κ τίνος

εί'ς τι καί ώρίσί)αι τ φ έζ ου καί τ φ είς ο.

εκάστου

των

κινούντων καί κινουμένων μία τ ω άριί)μφ κίνησις, δείκνυσιν οτι ' ή έ κ

του

α υ τ ο ί » εις ·>0 μ έ ν η ' .

το α υ τ ό

ει'πών

δέ

οτι

κατά άριόμόν έν τ ω α υ τ φ κατ' άριΟμον χρόνιο γινο- ι»

έ κ τ ο υ α υ τ ο υ δε το έζ ου λέγει και εις

το αυτό έστιν είτε ετερον το έζ ου καί εις ο. ή καί σ υ ν ε χ ή ς της άπό τίνος είς τι

τό αυτό

το είς ο, είτε

καί 6 χρόνος

δέ δν μ ή εις

κινήσεως άλλά διαλείπων,

μία ή κίνησις· αν γαρ έκ τοΰδε του λευκου είς τόδε το μέλαν μ ή έν ένί κατ'

άρι&μον καί συνεχεΐ χρόνω,

25 καί οτι μάλιστα εν κ α τ '

άριί)μόν ε ί η

μεταβάλλον εν, ουκ εσται κατ' ειπερ αρα, μια τ φ

τό τε

άλλ' έν ά λ λ φ έζ

ού καί

1

/

ν

ν

καί

άλλφ,

ει

τό είς S καί το

αριθμόν μία κίνησις ή διακεκομμένη,

Ε ι π ώ ν δέ περί της κατ' άριδμον 1

έστι

άλλ'

ειοει. μιάς

κινήσεως

κίνησις ώσπερ καί τά άλλα τ ρ ι χ ώ ς το εν είναι ε χ ε ι · ν

ουκ

μεταβάλλε

·

*

»

30 ειρηται, η γενεί η ειοει.

\

\

ι-

και τις μεν η κατ

έπάγει, ή

/

αριαμον

οτι

καί

ή 20

γάρ άρι&μφ, V

μια ειρηται,

ως /

γενεί

δε μία κίνησίς έστιν ή της αυτής κατηγορίας οΓον ουσίας ώς ή γένεσις και ή φθορά, ή ποιότητος ώς άλλοίωσις, ή ποσότητος ώς αυίησις καί μείωσις, 2 εΐ-ερ τό Μ 3 κινεϊσθαι υπ' άλλου AM : άλλον κινεϊσθαι F: υπ' ά'λλου κινεϊσθαι a 4 ή κίνησις a A M : κίνησιν F 5 πάντων on]. F G κινοΐτο] το supra add. A 8 εκάστου A M : έκαστη; F: έκαστη α 9 έπειδή aM: έπεί δέ A F κινούντων A M : κινούντων τε aF 12 τά ο in. Μ 13 κινείται Μ 14 άριθμω a A M : άριθμοΰ F 16 είναι post εί'ς τι collocant aF 17 ώρίσθη F τω ές ού καί τιί είς 8 aFM : τό έξ ού καί τό είς 5 Α 18 τω] των F 1 κίνησιν F 20 έκ του αύτοϋ δέ a A M : έκ τούτου ούν τοϋδε F τό (post δέ) a: του A F M 22 άπ6 Α : ϋτζό F M : έκ a ούκ έστι A M : ούκέτι a F : fartasse ούκ εσται ut v. 2G vel ούκέτι εσται ut Aristoteles p. 242·»3 ούκέτι εσται άριθμω μία κίνησις 24 συνεχή a : συνεχείς Μ 24. 25 εί καί A M : και εί aF 2G ούκ έστι Μ μία post εσται itérât το a : oro. utiOl>iών, καν τε ίσα ή τά με-^εί)·/)

κάν τε άνισα, άπειρον έστι,

μέγεθος

δε τι και ή κίνησις, είκότως

^•/¡κεν, δτι ε ί ' τ ε ί σ α ι άλλήλαις είσίν αί άπειροι άλλαι άλλων μ ε ί ζ ο υ ς ,

10 ρ. 242'>20

Ούτω

αμφοτερως

τφ

άπειρος ή

κινείσΟαι

ουκ

τ ο ες α ρ χ ή ς εως του

αδύνατον.

Ά δ ι ο ρ ί σ τ ω ς ληφϋεντος εν τ ή προειρημεν^ αποδείξει του τφ τού

πλήί)ει τά κινοΰντα και κινούμενα, έφιστάνει καλώς, προσήκοντος

προσδιορισμού

ó λόγος

είτε

ολη.

μ ε ν ο ύ ν δ ό ς ε ι ε ν άν δ ε δ ε ί χ ί > α ι

άμα δε πολλά

προσέ-

~λήί)ει κινήσεις

δοκεί

μεν

άπειρα είναι 52

οτι μ ή τυγχάνων

άποδεικνύναι

το

ες

Ιό αρχής προτεί)εν το ει vat τι πρώτον κινούν διά του αδύνατον τι οείςαι επομενον τ φ αντικείμενοι τ φ λεγοντι άλλο προ άλλου έπ'

άπειρον

αεί

κινεΓν 55

τε καί κινεϊσι)αι και δια τούτο απείρους τάς κινήσεις υποί)εμενφ, καί μίαν άπειρον τ ω μεγέΟει τήν εκ τών απείρων τ φ πλήί}ει συστήσαντι καί συναγαγόντι αδύνατον τι τό τήν | άπειρον ταύτην εν πεπερασμενφ χρόνιο κινεϊσίίαι. 244'· •20 οτι ούν μ ή συνάγεται εκ τών κείμενων τούτων μεν γαρ κείμενον ήν άπειρων τ φ πλήί)ει.

ένδεχεται

ρασμενφ χρόνιο καί τών άλλων, 2ó i)r ( aî τ φ

δέ τάς

γίνεσί>αι

πλήξει

αδύνατον τι,

κινήσεις άπειροι

δείκνυσι. και

αδύνατον,

d

ώς

είρηται,

τήν

του Α καί

ούν

καί

μελλει

άπειροι τ φ πλήί>ει

απείρους τό

άμα

αδύνατον

κινήσεις εις

μίαν

εν

πεπερασμενφ

άκολουί>είν,

χρή

κίνησιν άπειρον

τω

χρόνιο γίνεσθαι Μ

7 έστι τό F

4 θέσίΐαι F

δείςαι, μεγεί>ει

δέ τι OÍD. F

κινήσεις τω πλή&ει a F

7. 8 τ:ροςτέ»ειχεν Μ 9 άλλαι on). Μ

αν Α : όόςειε F: όόςειν Μ Α : τά a F Μ locai a aF

nilil. τών a

καί αύται F :

post, ταύτας M

24. ·>:> ήχολοΰβησε A F M : aF

27 μέλλει

28 άπειρον κίνησιν Μ

uin. a

23 χρόνι» oui. Μ

πώς

αί

συντίπεπερα-

3 βιβλίω]

8 άλλήλαις A M : άλλήλοις aF 10 δόςειεν

12 τοϋ] εί τού Μ

13 τώι

l'i έπ' άπειρον post λέγοντι col-

τάς A H : um. a F

τό πλ//ί)ει Μ

τό 5 ουκ

τφ μεγέΗει Μ

άμφοτέριυς, ριος in lit. M

10 προτιίΙέν F

17 καί (ante διά) om. F

και αύται AM:

G κάν τι ίσα F

11 πολλά] πολλάκις Μ

14 διορισμού Μ

21 post ψ

2 τι ora. Μ, sed ήκολ in ras. est

ú μηκέτι] μή M

έπεί

γίνεσΟαι

θενται άμα γινομενην εν πεπερασμενφ χρόνφ, έν φ καί μία τών

1 ούσαν] τους Μ

Β

καί ουδέν αδύνατον ακολουθεί, άλλα τό αδύνατον ή/ολούπλήί}ει

cf. ad p. 1042,21

τφ

απείρους τ ω πλή&ει ταύτας κινήσεις εν πεπε-

άμα γινομενας,

μίαν άπειρον κινηαιν εν πεπερασμενφ χρόνφ κινεΐσίΐαι,

- ε πλείους τ φ

τό

αύται

18 τώι πλήίίει A M : oni.

post πλήξει adii, καί αί a : αί Μ

22 ταύτας post άπειρους collocant uFM, κινήσεις τήν AM : τήν τε a F

ήκολούθησεν άν a

τιί] τό F

να τον Μ (τό άόύ nm. in lac. V litt.) 27. 28 συντίθεται F

καί τού β ϊψις — £ΐψίς έστιν (30) om. F

φύσιν, ιν om. lacuna ιι litt. rei. M

aF: η

1050

SIMPLICJI IN P H Y S I C O R U M VII 2 [Arist. p. 2 4 3 « 1 1 ]

ή κίνησις, έκλυί)είσης δέ ¿κείνης καί της κατά φύσιν κρατούσης, ουκέτι 244» ρΐψις ουδέ ώσις.

και επί τής ρίψεως os, καν το ρΐψαν μηκέτι άπτηται τοΰ

ρκρίΐέντος, αλλ' ο γε αήρ προσεχώς αυτά κινών την αρχήν από του πρώ- so του κινήσαντος λαβών καί ευφυώς εχων προς την επί το πλάγιον κίνησιν 5 5ιά το μήτε βαρύς απλώς είναι μήτε κούφος ώίίεί το ριφϋέν έφαπτόμενος αύτου, ώσπερ αυτόν ó πρώτος κινήσας άνθρωπος εί τύχοι ή ó παρ' εκείνου τήν δύναμη του κινείν κατά το συνεχές διαδεςάμενος αήρ· ουτω γάρ αυτός έν τω έφεζής βιβλίψ τήν προσιέμενος.

ρΐψιν αιτιολογεί

τήν

άντιπερίστασιν

μή

καί τήν δίώσιν ôà καί σύνωσιν τη ώσει υπάγει και ελςει· ή

10 μεν ·)'άρ δίωσις άπωσίς έσπν άπ' αλλήλων, ή δέ άπωσις ώσις, ή δέ συν- 55 ωσις ελ£ις, ή δε ελςις ή προς αυτό ή προς άλλο.

δοκεί δέ καί ή σύνωσις

ώσίν τινα δηλουν, αλλ' ου χωριστικήν ώς ή δίωσις, αλλά συναγωγόν μάλλον καί συμπιλητικήν.

καί | τά είοη δέ, φησίν, τής τε διώσεως και της συνώ- 245 Γ

σεως υπό τήν ώσιν καί τήν ελξιν αναχ&ήσεται.

ε Γόη δε τής μεν διώσεως

15 κέρκισις καί πτυσις και έκπνοή καί πάσα διακριτική κίνησις, τής δέ συνώσεως σπάδησις καί εισπνοή

καί

τής

τροφής

απλώς πάσα συγκριτική κίνησις.

ίνα

γάρ

ή

μή

του πόματος τοις

όλκή

και

καί)' εκαστον επιών

άμα μεν μηκυνγ^ τον λόγον, άμα δέ υποψίαν επί τοις παραλειπομένοις πάρεχηται, είς σύγκρισιν καί διάκρισιν πάσα; τάς τοιαύτας άναγαγών τήν μεν 5 20 διάκρισιν ώσιν τινά φησιν είναι,

τήν

δέ

σύγκρισιν ελξιν.

ειπών

δέ

οτι

πάσαι αί συγκρίσεις και διακρίσεις έσονται συνώσεις και βιώσεις έπήγαγεν π λ ή ν οσα έ ν γ ε ν έ σ ε ι κ α ι φ ί) ο ρ σ. s ì σι ν.

έπειδή γάρ τοις περί Άναςα-

γόραν καί Λεύκιππον και Δημόκριτον πάσα γένεσις καί φθορά συγκρίσει καί διακρίσει γίνεσί)αι έδόκει, αυτω

μέν τούτο ουκ αρέσκει,

εί δέ γι'νε-

2υ ται ολως, φησί, τινά καί φί)είρεται κατά σύγκρισιν καί διάκρισιν, ουκ αν ή σύγκρισις αυτη και διάκρισις άνάγοιτο είς τήν σύνωσιν και δίωσιν ούόέ ίο οιά τούτων είς τήν Ιλςιν καί τήν ώσιν.

το

μεν

γάρ

συνωδούμενον

καί

διωΟούμενον όντα κατά τήν ούσίαν καί μένοντα, άπερ εστί, διωί)εϊσί)αι καί συνωί)είσί)αι λέγεται καί δλως ώ&εΐσόαι καί έ'λκεσ&αι, τα δέ γινόμενα καί

3 βιφέντος Μ

6 iteiav. Μ post άήρ

αυτό κινών A M : κινών αύτό F :

αυτό a 4 Ιχον Α 1 τήν έπί τό] τήν έκ Μ ττρώτως a F M άνθρωπος] äv F τύχη M χώς Μ

8 βιβλίφ] Θ 10 ρ. 2 6 6 b 3 0 sqq.

κινούν

δ jbitpèv Μ 6 πρώτος Α : 7 κινειν] χινήσαι Μ συνε-

άντιπαροίστασιν Μ

12 χωριστικήν Α :

χωριστήν a F : γνωριστικήν Μ 13 συμπιλητικήν Α: συμπηλι t e r m i n a t o n e incerta F : συμπιλητιχόν aM 13. 14 της τε συνώσεως καί τής διώσεως a 14 διώσεως a A : ώσειυς F : διώξεως Μ

16 χαί ή τής a M

18 μέν oui. Μ υποψίας F χηται A M : παράσχηται a F

20

τροφής ή του στάματος ¿λ/.ol F

έπί scripsi: υπό A M : oui. a F τινά ώαιν colloeat a 21

18. 19 παρέσύνωαις χαί όίωσις

aF 22 πλήν ο in. a osai M 23 xal (ante Λεύκιππον) oui. a 23. 24 δια συγκρίσεως χαί διακρίσεως F 24 έδόχει γίνεσ9οα Μ 24. 25 τοϋτο ούκ άεΐ δέ γίνεται S έστι φησί κτλ. Μ 2ό χαί διάκρισιν uni. F 26 αυτή F ή δια'κρισις Μ 27. 28 διωΗούμενα χαί συνωϊούμενα ΑΙ: διιυ8ούμενον και συνωϋούμενον a 28 ούσίαν a διαμένοντα F 29 λέγεται χαί ολως] λέγονται καί 5 έστιν ώς Μ χαί ολως ώί)εϊσ3αι om. F

κατ'

SIMPLICII IN PIIYSICORUìI VII 2 [Ari.st. p. 243Ml. »10]

1051

φί>ειρόμενα oò μένοντα έπί της οικείας ούσίας κατά γένεσtv καί φΟοράν 245·' μεταβα!λλει, έπειδή κ« τ' ουσία ν είσίν αί T'-taÒTat μεταβολαί. òtò ούχ ελςεις ούδε ώσεις αί τοιαύτα». συγκρίσεις και διακρίσεις· ούδε γάρ κινήσεις όλως είσίν αί γενέσει? καί αί φί>οραί, οόοε ελκεσΟαι ή ώ9είσΙ)αι οίον τε τ ò ε'τι γινόμεό νον και μηδεπω ον. έπειδή δε ó 'Αλέξανδρος έν τ5iv έστίν ομω; δέ F 2ό òià του σώματος om. F ipii pio Iiis priora είσί πρώται (21)— ομοίως òè (24) itérât correctis menili» praeter περί (ante τά τέσσαρα v. 22) 2(i λι'Jj πτικαί M 27 τήν αρχήν post άλέξανδρος colloc. M

1052

SIMPLICII

IN PHYSICORUM

V I I 2 [ A r i s t . p. 243b 101

τήν σύγκρισιν καί διάκρισιν λέγων ϊεοεΐ/βαι αλλ'

μή άλλο γένος ούσας κινήσεως, 245Γ

ύπαγομένας αύτάς ταΐς προειρημέναις τέτρασιν ώ ς μέρη εκείνων οΰσας.

εφεξής ί ε αναλαβών

τον

λόγον, είτε

κατ'

άλλ η ν επιβολήν

ύστερον προσ- 35

γραφεισαν είτε ουκ οιδα όπως, γενικωτάτας φησιν ύπ' αυτοί» κινήσεις δεί5 κνυσί)αι τήν τε σύγκρισιν καί τήν διάκρισιν· " π ά ν τ α γάρ, φησί, τ ά είδη τής κινήσεως ύιτό ταύτα εύρε&ήσεται·

εί

γαρ

πάντα μεν υπό τήν δίωσιν και

τήν σύνωσιν, τούτων δε ή μέν σύγκρισις ή δε οιάκρισις, πάντα ει'; σύγκρισιν καί διάκρισιν

άνάγοιτο

αν."

ταύτα

ó 'Αλέξανδρο;

αυτή

λέξει

γέγραφεν,

καίτοι του 'Αριστοτέλους είπόντος " ο μ ο ί ω ς δέ και αί άλλαι συγκρίσεις καί 10 διακρίσεις· « π α σ α ι γάρ έσονται διώσεις και συνώσεις, πλήν οσαι έν γενέσει ω καί φί)ορά." κρισίς τις,

ώ σ τ ε ουχ ή σύνωσις σύγκρισίς τις έστιν ουδέ ή δίωσις διά-

ώς ó 'Αλέξανδρος

φησιν,

αλλά

διακρίσεις συνώσεις και διώσεις etat,

πώς

πασαι άνάγοιντο άν έκ τ ω ν

τουναντίον

νυν είρημένων

15 τάς είρημένας τέτταρας πίπτειν

φησιν

αί

συγκρίσεις

καί

δε είς σύγκρισιν καί διάκρισιν αί

κινήσεις,

ó 'Αριστοτέλης

είπερ πάσας

καί

τάς

δύο

εί;

πάλιν

τ ω ν τ ε τ τ ά ρ ω ν τήν οχησιν και τήν δίνησιν εις τάς δύο τάς λοιπά; άναγαγών τήν ελξιν καί τήν ώσιν έπί τούτων λόγον ειπών

" ώστε

ει

το

ωθούν

ώς

κοινών

συνήγαγε

και το ελκον

αμα

τον προκείμενον 15

τω

ώβουμένω

καί

έλκομένω, φανερον δτι του κατά τόπον κινουμένου καί κινοΰντος ουδέν έστι 20 μεταξύ."

αλλ' ουκ εΐπεν ' ώ σ τ ε εί το συγκρΐνον καί διακρΐνον'.

έν μέντοι

τ ψ έ τ ε ρ ω έβδόμψ βιβλίψ ούτως αυτή λέξει γέγραπται· " κ α ί πάσα δή χίνησις ή κατά τόπον σύγκρισις καί διάκρισίς έ σ τ ι " .

και

από ταύτης Γσως

τής λέξεως ó Α λ έ ξ α ν δ ρ ο ς τ ά ύστερον ρη&έντα προσέ&ηκεν ου συμφωνούντα τοις ένταυί)α γεγραμμένοις, 25 κνύναι

ώ ς δοκεΐ.

δυνατόν

δε

ί'σως συμφώνους οει-

τούτους τους λόγους του 'Αριστοτέλους τήν συγκρισιν καί τήν

δια- 5«

κρίσιν ουχ απλώς ύπό τήν σύνωσιν καί τήν δίωσιν ήτοι τήν 2λξιν καί τήν ώσιν ώ ς ύπό κα&ολικωτέρας άνάγοντος, αλλ' ώ ς τάς αυτάς έκείναις ταύτας λέγοντος,

ουτω γάρ καί ó 'Αλέξανδρος

αν ύπάγοιντο ταΐς δύο ταύταις,

1 ουβαν F

2 ταΐς προηγουμέναις Μ

4. 5 δείκνυσδαι A M :

àzôsiy&at a F

αύτη ι Α : αυτί) τ η a F : τ-jj Μ κρίσεις om. F καί F

τις oui. Μ

είρημέναι F 17

ante έπί

p. '24414 Arist. έστίν

9 είπόντος] p. 243b7 12 τ ι ; om. Μ

21 έ τ έ ρ φ ] p. 2431)29 aF

25. 26

24 τήν τ ε

punctum A ν supra add. Α

τ ε om. a F

post σύνωσις add.

έκ τ ω ν νυν εϊρ.] αί του νΰν 15 τέσσαρα; τ ά ς είρημένας a άναγάγη F : άνάγεσθαι a

βιβλίω έβδόμω F

γέγραπται A M :

ίσοσυμφώνους A ' F : ταύσης a

ειπών]

om. a F : καί τ ω έλκομένω priue. reo.

συγκρισιν καί διάκρισιν F M

27 κ α ί ο λ ι κ ω τ έ ρ ο υ F

Μ M

9. 10 καί δια11

18 post λ ό γ ω ν littera erasa Μ

ili mg. et M :

ίσως συμφώνους a A - :

(τε oui. Μ )

είς om. F

1G άναγαγών A M :

κοινόν a F M

18. 19 καί έλκομένωι A

σύγ-

12. 13 ώ ς αί συγκρίσεις καί αϊ διακρίσεις F

post äv duae litterae erasae Α

και a

" πασαι

8 άνάγοιντο

δέ om. F

συνώσεις και διώσεις Μ

τάς (post δύο) om. M habet

λέγων

ώ ν ή μεν

4 φησιν a A : φύσεις compend. F : φασίν

πασαι coir, ill πάσας Α 1

δύο καί τάς F

διετάξατο

5 τ ή ν ( p o s t καί) om. a F

10 διαιρέσεις Μ

14 πάσα άνάγοιτο F

ύστερον

τ ή τε ελξει καί τ ή ώσει,

γεγραμμένον

ίσως σ υ μ φ ώ ν ω ς 26

τήν

καί om. a

Μ

(ante δίωσιν)

ex-

29 ΐίπάγοιντο,

SIMPLTCII IN PHYSICORUM

κρισίς έστιν ή όέ διάκρισις · καί ουτω γενικώταται κρισις τε και

αν ειεν κινήσεις σύγ- 245··

διάκρισις.

ρ. 2431>1 fi Τ ο ύ τ ω ν

δε

ουτω Ο

1053

VII 2 [Aiïst. p. 243b IO. 1G]

πάλιν

ή

ό'χησις

καί

γάρ σ υ ν ε φ έ λ κ ε τ α ι

ή

δίνησις

έ'ως

-où |

ί)άτερον.

245ν

Δΐίξας οτι stç τάς τέτταρας τάς είρημενας πασαι αί κοιτά τόπον ανά- β γονται κινήσει?, τάς δύο πάλιν την τε οχησιν και την δίνησιν stç τάς λοιπάς ανάγει δύο την τε ώσιν καί την ελξιν.

δείκνυσι γάρ την μεν οχησιν

ή κατά ελςιν ή κατά ώσιν ή κατά δι'νησιν γινομένην, την δε δίνησιν συγκειμενην εκ τε ελξεως καί ώσεως.

καί οτι μέν ή οχησις υπό τινα των τριών έστι osi-

lo κνυσι λαμβάνων το μεν οχούμενον μ ή καί)' αυτό κινεισί)αι, αλλά κατά συμ- ι» βεβηκός·

τω

γάρ το

ως εκείνο καί)'

αυτό

¿χουν κινείσί)αι κινείται,

ουτω

τούτω τούτο

κινείται κατά

όχουντα χ ρ ή ζητείν κατά πόσους κινείται τρόπους· κινήσεται καί το δχούμενον.

το δχούμενον,

συμβεβηκός.

καί

ώστε

τά

κατά γάρ τ^υς αύτους

των δέ όχούντων τά μεν αφ' έαυτών κινού-

15 μενα ο χ ε ϊ , ως ó Γππος τον άναβάτην καί ολως τά έμψυχα, τά δε έ'ςωί>εν καί αυτά κινούμενα,

αλλά περί μεν των έ μ ψ υ χ ω ν

μένων δεδεικται πρότερον, το κινούμενον, έστι,

κατά

τά

τους

οτι

δε άψυχα τρεις

αμα

εχουσιν

και

καί εξωί)εν κινούμενα,

κινείται

τρόπους·

έξ έαυτών

κινου-

έν έαυτοις καί το κινούν καί ή γάρ

Ιν

οΓς τινα οχοΰντά 15

έλκόμενα

ως ή ναΰς ή

20 δχουσα τους έπιβάτας, ή ώί)ούμενα ώς ή προς ά'νεμον πλέουσα, ή δινουμενα ώς στρόμβοι επικείμενα,

και

μύλοι,

οιτινες καί δχοΰσιν

εστίν οτε τινά

αυτοΐς

ώστε ή οχησις κοινή τών τριών έστι τρόπων· ή γάρ ελζει

ώσει ή δινήσει κινείται το δχούμενον.

ουτω μεν ή οχησις.

ή

ή δε δίνησις,

φησί, σύγκειται έ'κ τε ελςεως και ώσεως.

δ γάρ δινών ποτέ μεν έφ' έαυ-

25 τον προσάγει τό δινούμενον, ποτε δε αφ'

έαυτοΰ άπω$)εί ώς επί τών ταις

χερσίν

άλη&όντων·

ώί)ών

γάρ

αφ'

έαυτοΰ την

μύλην

καί

πάλιν Ιλκων 20

ποιείται τήν δίνησιν. E f ουν αί μέν τέτταρες κινήσεις ε?ς ελξιν ανάγονται καί ώσιν, το δε ίλκον καί τό ώί)οΰν αμα

1 έστιν oui. Μ καί om. F

τψ

έλκομένψ

καί ώ θ ο υ μ έ ν ψ έστι, φανερόν

καί οΰτω — διάκρισις (2) om. Μ εϊη F 4 συνεφέλκεται A M : Ουνεφέλκεί F: συνεφέλκηται a

οτι

3 όχλησις a F 5 δέ ό'τι Μ

τάς Α: ταύτας τάς F M : om. a 6 post ό'χησιν expuncta habet ή κατά Ο,ξιν F εις] καί F 8. 9 ε* τε ελξεω; καί ώσεως AM: έ* της ώσεως καί έλξεως F : εκ τε ώσεω; και έ'λξεως a I I τφ γαρ — συμβεβηκος (12) Μ om. sed rest., in roarg. γάρ τώ ¿χοΰντι χινεϊσ&αι τούτο F 12 καί τούτο Μ 13 νήσεται AM of. p. 103!),25: κινηθήσεται a F άφ'] ùcp' F όλως] S έστιν ώς M

17 εχουσιν om. a

χρή] δεί Μ 14 15 6 om. F

καί (post έαυτοίς) om. M

χι-

18 καί

om. M 1Í) τους A: του M : om. a F 19. 20 ή έχουσα M 21 ώς oí F δ'τε om. M εστίν οτε post έπικείμενα transponunt a F 23 διώσει M μέν ή] μέν ούν Μ "24 εκ τε] έκ τ?(ς Μ 24. 25 έφ' έαυτών Α 1 25 το κινούμενον M νύτων M

2G άληΟόντων a F :

άλούντων sed λ in duaraia

litt, litura A :

äka-

1054

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 2 [Arist. p. 2 4 3 M G ]

τά κατά τόπον κινουντα άμα εστί τοις κατά τόπον υπ' αυτών κινούμενοι? 245» καί ούδέν έστιν αότών μεταξύ, λοιπόν ουν δεΐξαι, δτι το ώ&οΰν και το Ιλκον άμα τοις ύπ' αυτών κινουμένοις έστι. τούτο δή δείκνυσιν έκ των ορισμών της τε ώσεως καί της ελςεως. ó δέ κυριώτατος τών αποδείξεων 5 τρόπος έκ τών ορισμών έστιν. ορισμός δε της μέν ώσεώς έστι κίνησις ή 25 αφ' έαυτου προς άλλο ή απ' άλλου προς άλλο, της δε ελξεως κινησις απ' άλλου ή προς έαυτό ή προς άλλο, δ τ α ν , φησίν, ί> ά τ τ ω ν ή κ ι ν η σ ι ς '5 χ ω ρ ι ζ ο υ σ η ς α π ' α λ λ ή λ ω ν τά σ υ ν ε χ ή , τότε, φησι, τό ελκον έφελκεται θάτερον ή προς έαυτό ή προς άλλο, δταν κατισχυγ; το έλκον 10 της του έλκομενου οικείας κινήσεως τψ θάττονα είναι την του έλκοντος κίνησιν της του έλκομενου, ήτις δσον έφ' έαυτ-fl χωρίζει απ' αλλήλων τά συνεχή, τουτέστι τά έλκόμενα έπ! το άψασ8αι καί ταύτη συνεχιζόμενα· ή γαρ οικεία κινησις έκαστου δσον έφ' έαυτη χωρίζει καί αποσπά τά υπό so του έλκοντος βία συναπτόμενα αλλήλοις· πολλαχοΰ γάρ τά άπτόμενα συνεχή ]& καλειν είωθεν δ 'Αριστοτέλης, δταν òè ή του ελκοντος κι'νησις Οάττων ή της του έλκομενου τής χωριζούσης απ' αλλήλων τά συνεχή μέλλοντα γίνεσί>αι υπό τής όλκής, τότε ή ολκή γίνεται καί συνεφέλκεται τ » κινούμενον υπό του κινοΰντος· ή μάλλον ρητέον, δταν θάττων ή κίνησις f¡ του ελκοντος βία προς το άνόμοιον καί άποσπώντος το τέως ον συνεχές προς 20 το δμοιον τής του έλκομενου κατά φυσιν κινήσεως τής χωοιζούσης άπ' ϊό αλλήλων τά ανόμοια συνεχή. π' F 6 ϊλκοντα oíd. F 8 προσέθηκεν F τ η λέξει om. F τό ά φ ' έαυτης a : τ η ά φ ' έαυτοΰ Μ post άλλο add. ό'τι Μ 9 fÔlov ήν A M : έργον ήν F : ίδιον έργον έστι a καί της άπώσεως a μήποτε] ποτε Μ 10 a n t e ή add. έργον a 12 έαυτό A F M : αυτό a ελξιν καί ώσιν collocai F 13 3ν άγαγών a : άνοίγων Μ 15 τοιαύτην A M : την αύτήν a F 16 κ5ν A F M : καί a 16. 17 γεννητικόν καί ποιητικόν collocant a F

17 ποιοΰ] ποιητοΰ Μ

καί τοΰτο om. Μ

17. 18 βαρυ ή κοΰφον Μ Emendato!' Auibrosianus, fortasse β. καί κοΰφον cf. ν. 26. 2 8 18 τοΰτο Μ

ούχί τ ώ F

άλλα μήν κτλ.] ρ. 244 >>2

ούδε (om. λλά μην in lac. Χ Vil I litt.) M τό A M :

¿λίγου τούτου F :

p. 2441)3

21

λέγοι) om. Μ λέγει F ποιόν collocant a M 24 AM,: είσί a F iter, sed del.

όλίγον τοΰτο a

τό om. Μ

ά

19 πρότερα F έν πάσι]

20

όλίγον τούτου

έν όίπασι Aristotelis

πρώτον intercidit in Aristotelis codd. 22 μόνως F καί κ α τ ' είδος

28 καί τό κοΰφον a

καί κινούμενα om. F Μ 26 γινόμενον Μ

βιβλίω] θ 4 255 " 1 sqq.

καί 23

codd. (ante

ποσόν καί 27 έστι

τ ω post βιβλίψ Μ

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R I W

VII 2 [Arist. p. 2 4 4 » 11. b2]

1057

δείκνυσιν, δτι καί ταύτα κινείται υπό τίνος του ποιήσαντος αότά τοιαύτα. 2 4 6 ' νυν δε λέγει, δτι καν ει' τι έστι ποιητικόν και γεννητικόν βαρέος και κούφου, και τούτο ανα'γκη ποιείν άπτόμενον·

το γάρ έφεξής το

"συμβαίνει

είναι το έσχατον άλλοιοΰν και τό πρώτον άλλοιούμενον"

αμα

περιττόν αότόθεν

ú δοκεϊ και μετακείμενον, έπειδή έφεξής περί του άλλοιουμένου καί άλλοιοΰντος λέγει, και έν πασι τοις αντιγράφοις ή έφεξες ρη&ησομένη λέξις γέγραπται. 30

p. 244b2

'Αλλά μην ουδέ του άλλοιουμένου

καί του

¿ ω ς τοΰ τ ο υ ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ο υ κ α ι τ ο υ

αλλοιοΰντος

άλλοιοΰντος.

Μετά τά κατά τόπον κινοΰντα καί κινούμενα καί, είπερ άρα, μετά τα 10 κατά είδος περί του άλλοιουμένου καί άλλοιοΰντος προτίθεται

ειπείν, δτι 4δ

καί Ιπι τούτων ουδέν έστι μεταξύ, δπερ διά της έπαγωγής γνώριμον είναι φησιν· έν πάση γάρ αλλοιώσει αμα ευρίσκεται τ ό τε ε σ χ α τ ο ν καί το π ρ ώ τ ο ν ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν ο ν .

λέγει δέ ε σ χ α τ ο ν

νυν πρώτον έκάλει τό

κινούν καί μεταβάλλον.

προσεχώς

άλλοιοΰν

ά λ λ ο ι ο ΰ ν , 8 μέχρι τούτο δέ π η

15 μεν πρώτον έστιν ώ ; προσεχές τ ω κινουμένψ, π η δέ εσχατον ω ς έ'σχατον των κινούντων, όταν διά μέσων τινών κινη τό π ρ ώ τ ω ς καί κυρίως κινούν, πρώτον

δέ ά λ λ ο ι ο ύ μ ε ν ο ν λέγει, ο καθ' αυτό άλλοιοΰται κα'ι οΰτε κατά

συμβεβηκός ού'τε τ ω των τούτου τι άλλοιοΰσθαι· μένω αμα το άλλοιοΰν. 20 εστι μεταξύ τοΰ

τφ

γάρ ούτως άλλοιου- όο

ειπών δέ êx της έπαγωγης δηλον είναι, δτι ουδέν

άλλοιοΰντος

καί

τοΰ

άλλοιουμένου,

ταΰτα δι' ων οΓόν τε έκ της έπαγωγής δείξας πρώτον τ ω λόγψ, υπό τίνων

τό

έφεξής

παρατίθεται

προκείμενον λαμβάνειν,

άλλοιοΰται τά άλλοΜυμενα,

και

υπ' οψιν

άγει ταΰτα έπακτικώς παραδεικνύων, δτι αμα δντων τούτων τοις υπ' αυτών άλλοιουμένοις ή άλλοίωσις γίνεται,

υπόκειται

μέν γάρ ήμΐν. φησί,

τοΰτ'

25 εστι κείται καί ώμολόγηται, τό τά άλλοιούμενα κατά τάς παθητικάς κάλου- 55 μένας ποιότητας πάσχοντα άλλοιοΰσ&αι.

είδος δέ ποιότητος Ιν Κατηγορίαις

τό κατά τάς πα&ητιχάς ποιότητας εγνωμεν, τέταρτον τοΰτο μετά την εξιν καί

την

δύναμιν

καί τό σχήμα. | πα&ητικαί δέ ποιότητές είσιν,

1 αύτά τοιαύτα, νυν δέ A M : τοιαύτα. ποιητικά καί γεννητικά F τον F

9 είπερ] δπερ F

17

του (post καί) om. F

οΰτε Μ :

τφ Μ

oirôèAF: είναι om. Μ

άλλοιούμενον Μ ται F versum A :

ώς

τοΰ άλλοιοΰντος καί άλλοιουμέpost κατά habent τό A F M , litiiraui

προστίθεται a F M Εσχατον A :

où a

18 20

Comment. Arist. X

16

6'τε Μ

τι» (ante των) om. F

του (post καί) oui. F M

2 4 μεν OUI. aM Κατηγορίαις] Simplic. in Phys.

13 μέχρι A M : μέχρι τοΰ

ora. a F M

κινεί M

δντως F 22

καί

τά F 1

19

>2]

πρώτον

άλλοιούμενον.

των

καθ'

έκάστην

τών

κατά την άφήν.

χής

έστιν

τψ

τω

μεν

δε

γαρ

άέρι

ον τ η

αίσΟητψ, φησί,

τω

τ ό άλλοιούμενον.

5 μηδέν ή ν μ ε τ ά ξ ι ) του άλλοιουμένου,

δήλον

αν

δέ ó α ή ρ έ σ τ ι μ ε τ ά ξ ι ) δείκνυσιν, 3τι

χώς

άλλο too ν α μ α έ σ τ ί τ ω

Οεικε και τ η ν 10 αλλ'

άφήν, ήτις

έν ο λ ψ τ ψ

πρώτως

καί Ο ε ρ μ ό τ η τ ο ς

άμέσως

πελάζη

τό

έπί τ ο υ ό ρ α τ ο ΰ ·

τό

15 τ ό

πεφωτισμένα) δέ

φως

κινητικόν οψιν.

τη

έστι

νοΰντι π ε λ ά ζ ε ι .

λέγεσδαι·

προσεχές αυτψ. τοις Περί ó χυμός

χρώμα

δέ

τρόπον

πρώτον

α μ α 3ν τ ο π ρ ώ τ ο ν

και- π ρ ο σ ε χ ώ ς

σώμα

δλως

καί ά λ λ ο ι ο ΰ τ α ι

δέ καί έπί τ ώ ν

ουτε

έμψύχων

30 οντος τ ο ΰ π ρ ο σ ε χ ώ ς

έπί

το

αίτίαν

μέντοι της

καί

τό

τοΰτο πρώτον

έπί

οΰτε

τω

τής

τών

κινουμένψ.

αψύχων

ή

άλλοιουμένψ,

καί

8 òè oui. a τοις τοιούτοις Μ

τοΰ

άλλοιοΰντος. γίνεται, καί

13 μέν γάρ a

τόν aF

αίσ&άνεσθαι M

1G χινητόν F M

F

τό (post, καί) om. F M

ΐιγιαίνεται M

a: δ' F

έμψύχων et άψυχων mutât Μ

καθόλου

ών]

post συνεχές add. δέ aF ί) άποχωρισμένω F

14 άδύνοτον A M :

20 τοΰτο]

δέ (post οτι) om. F

om. F

s

3 τήν om. F

17 όσφρησις] αΐσθησις F τό F

ού δυνα18 κινοΰν

ώ ς ] δέ ώ ς F

22 Περί ψυχής] Β 8. 419 « 2 1 sqq.

γευστά M (lac. υ litt, interposita)

Μ ( τ ψ πρώτ in ras.)

εί αμα

άλλ'έμμέβως, ήγουν διά μέσως (sic) τοΰ πελάζη

λέγει post ποίλιν tiaiciunt aF

21 προσεχές μέν αύτφ Μ 23 6 χυμός

χρήμα F

ού'τε

11 θερμότητας καί ψυχρότητος Μ

12 πελάζη superscr. ει Μ

άέρος a

θερμαί-

post δτι add. καί a 7. 8

άλλ1 M (om. τηρίυι in lac. ν litt.)

κινού-

αλλοιώσεως

υγραίνεται

8. 9 προστέθεικε F : προτέδεικε A : προσέθηκε a

9. 10 αίσϊ»)

alt. ο αι. F

συνεχεϊ F

δείξας

το

ο υ τ ε γαρ

ασφαλές

έν

γ ε ύ σ ε ι 247··

ουτε

άλλοίωσις

8

ώς

γίνεται

αμα τ η

1 καί δείκνυσιν—άλλοιουμένων (2) Μ om. sed restituit in margine 7 συνεχής αϋτυϊ om. Μ

λέγει,

λέγεται

άψυχων

ξηραίνεται

G ó άήρ έστι A M : έστιν 6 άήρ a : έστιν (oui. ό άήρ) F ήν F

κι-

οσφρησις

κινοΰν

μή άπτομένου αότου

άλλοιοΰντος

την

πρώτψ

τ ο υ π ρ ώ τ ο ν 55

προσΟείς

πρώτον

κινοΰν τ ω

τών

χρώμα

κινεί

κινοΰν

γεύσεως

εστι

όρατοΰ.

τ ο γάρ

προσεχώς

ή

μ ή 50 καί

τοΰτ'

δια τ ο υ μ έ σ ο υ τ ε χ ν ο λ ο γ ί α ς ,

αμα

ψύχεται

καί έπί

φωτι',

τψ

καί

ουτω

δταν

ο μ ο ί ω ς δέ

οσφρησις

φησί, άκοή

αίσ&ητηρίψ,

προσεχώς

νυν

συνε-

προατέ-

αίσί)έσί)αι τ ι ν ό ς

δπερ

καί ή

μ ή δεΐσ&αι τ ή ς

ν ε τ α ι τι ά ψ υ χ ο ν τι

τήν

δειχθήσεσΟαι

αέρος,

έφ'

προσε-

σώμα·

τοιούτων,

ό π τ ι κ ψ α£σ&ητηρίψ.

δέ πάλιν κ ι ν ο ύ ν

άλλοιώσεων

τών

τινί τό

γ α ρ 45

και

καί

αίσΟητόν,

άέρι

του

άνευ φ ω τ ό ς

δ τ ι δέ διά άέρος ή τ ε

φησί

συνε-

μεν

άρχής.

όρατόν πελάζει τ ω

προς γ ά ρ τ ο κινούμενον,

ώς

καί

διαφανούς,

καί

άπτόν

δέ

μέσου

καί ή ά κ ο ή

έκάλει,

αισθητικών

πάσχει

τό

ένέργειαν

| ψυχής απεδείχθη.

ομοίως

διά

τ ο ΰ τ ' έ'στι τ ψ

ó γευστός,

δέ έπί τ ώ ν 25 μενον,

άλλα

οψει,

πρό δλίγου ε σ χ α τ ο ν 20 a i t ò

αίσί)ανόμε&α

άόύνατον γάρ

κατ'

έξ

εσχατον

έν ά π ο κ ε χ ω ρ ι σ μ έ ν ω

άέρι·

του

τον α ό τ ό ν

άλλοιοΰν, μέν

το το

διά τ ο ΰ τ ο ε ί π ε ν τ ψ

γάρ ψυχρότητος

Ttj»

ήν

ούτος ώ ν

έ π ε ι δ ή δέ τ ό

οόκ ε σ τ ί ν

σώματι,

εί

ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ψ και σ υ ν ε χ ή ς α υ τ ψ ,

καλέσας.

246*

καί π ρ ώ τ ο ν

άλλοιοΰντι

σώμα

χ έ ς πα'λιν τ ο ά π τ ό μ ε ν ο ν

παραθέσει

τ ε και ά λ λ ο ι ο υ μ έ ν ω ν .

το

ών

ó άήρ,

και οείκνυσιν α υ τ ό φ α ν ε ρ ό ν

αί'σ&ησιν ά λ λ ο ι ο ύ ν τ ω ν

τοΰ om. a F M 25

δειχθήσεται a M

28 ό'λως — εί δέ xal (28. 29) om. M έπί alteram om. aF

24 τ ψ πρώτον 27 άψυχον 29 δέ καί Α : δέ

SIMPLICn IN PIIYSICORUM VII 2. 3 [Arist. p. 244b2. 245» 11. b 3] λεγειν, οτι ουδέν έστι μετάξι) του αλλοιοΰντος κ«1 αλλοιουμένου. δε ειπών προσεθηκε καί α ν α ι σ & ή τ ω ν

1061

άψυχων

247ι·

ή περί των αυτών λέγων (τα γάρ

ά'ψυχα και αναίσθητα εστίν), ή àvat3Ì)-/jr καί αί κακίαι του σώματος έν τ ω πρός τί π ω ς έχειν είσί, δέδεικται δε έν

2 ύποχωροΰσαι a : αποχωρούντα Μ ώσπερ— σώματι oiu. F ή aM: om. A 3 Έτι ôè ex Arist. aM καί om. F 3. 4 η έναντίω; άπαίίώ; M: μέν έναντίως καί άπαίΐές cum aliquot libi'is Arist. a 5 Ιστιν A 6 υπό τά aFM: υπό τό A 7 εοειςεν a αύτός] αυτά Μ έν τπΐ πέμπτφ] Ε 2. 225 Μ Ι 8 ό'λως post άλλοίωσιν adilit Μ μεταβολή F αί (post καί) om. Μ 9 μεν πρώτον a 9. 10 έπί τον τοΰ σώματος ποιούμενος λο'γον Μ 12 τών om. Μ ί>ερμ0τ/,τος ψυχροττ,τος F 13 ξηροτήτων oro. F: post υγροτήτων a ύγρότητος F άλλήλας om. F 14 -/.αί om. F μη om. M lü καί τοϋτο AM: του aF τών τε μερών — έν συμμετρία (18) om. F έστι καί τών Μ 17 αϋτη a ουσα ante καί ponit Μ 18 έστιν om. F : post μάλιστα a 19 έν oui. Arist. 20 συμμέτρων (ων in ras.) M 21 έν] καί F 23 έστίν] είσίν Μ 24 γίνεται aM εί>9υμ.ονοΰσι F : εύί>τ(μονεί a ψυχρότητες ante βερμότητες F: post ξηρότητα Μ 24. 25 »epμόν, ψυχρόν, ίηρόν, ύγρόν a 25 ίσχόντων AM 27 τε om. F καί om. F 28 al om. aF έν τψ — σωμα'των (p. 1068,5) om. F

1068

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 2 4 6 b 3 ]

τ πεμπτω βιβλίψ, δτι έν τψ πρός τι οόκ εστίν κίνησις κα&' αυτό ουδε 248 ν μεταβολή δλως,

δήλον δτι ουδε άλλοίωσις

ε ι η ά'ν.

έδείχί)η

μεταβολή ή κατ' ουσίαν γινομένη ώς γένεσις καί φ&ορά,

ή

γάρ

πάσα

κατά ποσόν

ώς αΰςησις καί μείωσις, ή κατά ποιόν ώς άλλοίωσις, ή κατά τόπον ώς ή ó φορά.

εϊ ουν αί μεν άρεταί καί αί κακίαι των σωμάτων έν τω πρός τί

είσιν ώς συμμετρίαι καί άσυμμετρίαι, τά δέ πρός τι ούκ εστίν âv ποιότητι, των δέ μή έν ποιώ όντων où κατά άλλοίωσιν ή μεταβολή,

δήλον δτι ή 10

κατά τάς άρετάς καί τάς κακίας μεταβολή οόκ εστίν αλλοι'ωσις. Δείςας δε οτι αί άρεταί καί αί κακίαι καί ολως αί έςεις αί σωματικαι 10 έν τω πρός τί είσιν, έπάγει οτι τά π ρ ό ς τι ο υ τ ε α υ τ ά έ σ τ ι ν σ ε ι ς , ώ; ή ^έρμανσις, ώστε το μετέχον αυτών άλλοιουσθαι.

αλλοιώ-

το μεν γαρ

ί)ερμαινόμενον ή ψυχόμενον άλλοιουσί)αι λέγομεν, το δε διπλάσιον ή δεςιόν ή σύμμετρον ή δμοιον ή Γσον γινόμενον où λέγομεν

άλλοιοΰσ&αι.

αλλ'

ουδε των πρός τι ά λ λ ο ί ω σ ι ς έστιν ώσπερ της ουσίας, ώστε τά πρός τι ΐδ 15 γινόμενα καί σχέσιν λαμβα'νοντα πρός τι καί άλλοιοΰσ&αί ποτέ λέγειν·

où

γαρ το διπλάσιον μέγεί)ος Γσον γινόμενον άλλοιοΰται ώσπερ το δερμαινόμενον.

διαφέρει δέ το άλλοίωσις είναι του άλλοιουμένου, δτι ή μεν άλλοίω-

σις μετέχεται υπό του άλλοιουμένου ώς ή Οέρμανσις υπό του θερμαινόμενου, το δέ άλλοιουμενον αλλοιώσεως μετέχον άλλοιοΰται. 20 τι, φησίν, ουτε άλλοίωσίς έστιν ουτε άλλοιοΰται.

το ούν πρός

έ'δειξε δέ έν τω πέμπτω

βιβλίιο, δτι ουτε γένεσις οΰτε κίνησις ουτε όλως μεταβολή έστι κατά τά πρός τι έκ του μηδέν αυτό τι μεταβάλλον ποτέ μέν διπλάσιον είναι, ποτέ δέ ου.

άλλο ίο υ τινός

μεταβάλλοντος 20

φα νερό ν ουν έκ μεν των πρότερον

ει'ρημένων, δτι ή κατά το σχήμα μεταβολή ουκ εστίν άλλοίωσις, έκ δε 25 των νυν, δτι οόδέ ή κατά τάς εζεις · μόνως άρα άλλοίωσίς έστιν ή κατά τάς παδητικάς καλουμένας ποιότητας μεταβολή. Δείςας δέ δτι αί κατά τάς άρετάς καί τάς κακίας του σώματος μεταβολαι καί δλως αί τ ω ν ε ξ ε ω ν ά π ο β ο λ α ί καί λ ή ψ ε ι ς οόκ είσίν α λ λ ο ι ώ σ ε ι ς έφείής την αίτίαν διδάσκει, δι' ήν άλλοιουσθαι δοκεϊ τά κατ' αυτάς 30 μεταβάλλοντα καί λέγει δτι γίνεσδαι καί φί)είρεσόαι αδτάς άλλοιουμένων

1 πέμπτωι A M : νομένη M

έβόόμω a ; cf. p. 1067,7

articulus

5 φθορά M

τό όέ AM

Κ). II άλλοίωσις Μ ται Μ

14

al (ante κακίαι) oin. a

άλλοίωσι; a : 22

11 θέρμασις sed corr. Μ

αλλοιώσεις F :

άλλοίωσιν A M

Μ

ρεσϊαι om. F

29

έφεξες όέ ¡ι

δτι

σχέσιν Α :

άλλοιοΰσχέσεις a F

άλλοιουμένου (18) om. Μ

20 πέμπτωι A M : F F : έβόόμψ a ; cf.

μονως A M :

προτέρων F

μόνη F

27. 28 μεταβολή a 30

αί μεταβολαΐ Μ

ώ ι τ ε ] ουτε Μ

2ο μεν (post έκ) AM : oui. a F

27 τάς (ante κακίας) oui. F

νας F

3 γεsed obstat

9 αί (ante κακίαι) om. a

15 σχέσιν Μ :

19 τό ούν] conicio τά ουν

ά'λλου a

το που a.

6 συμμετρία καί ασυμμετρία F M

ούκ — άλλοίωσις oui. Μ

έξεις'— οτι αί κατά (27) om. a λείψεις

τόπου Μ :

όντων ων ού Μ

ούοέ τών] ούοέ της Μ

18 κατέχεται F v. 1

τόπον Α :

7 μ η ] (j.rjôè F : post έν Μ

8 τά; (auto κακίας) om. Μ

17

2 ολως — μεταβολή (3) om. M

4 ώς allenili)] ώς ή Μ

26

25

τάς

ποιότητας καλουμέ28 μεταβολαί F

μεταβάλλοντα — αΰτάς om. Μ

καί φθεί-

1069

SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII 3 [Arisi, p. 2 4 G " 3 ]

τινών ανάγκη· υγεία γαρ γίνεται θερμαινόμενων τινών του σώματος και 24S ν ψυχομένων, τουτέστιν άλλοιουμενων.

αλλ' οίίτε ή άλλοίωσις ή υγεία ή ν

οίίτε ή υγεία ή άλλοίωσις, άλλ' έπιγίνεται TQ αλλοιώσει ή συμμετρία των άλλοιουμενων, καθ' ήν ή υγεία θεωρείται,

ó

δέ

αυτός λόγος και επί

5 ισχύος καί επί κάλλους· εί γάρ τίνων άλλοιουμενων έπιγίνεται ταύτα, πώς αν τις λέγοι τα έπιγινόμενα και μηδεπω οντα άλλοιοΰσθαι; ου γάρ το εί; ύγείαν μεταβάλλον κατ' αυτό τοΰτο άλλοιουται, αλλά διά του άλλοιοΰσθαι μεταβάλλει,

εί μέν γάρ έν τν (απερ ουδέ πάθη καλεΐν άξιοΰσι τίνες) παθητικούς, ούτως ή κακία των μεν μοχθηρών παθών' παθητικούς ποιεί, των δε μεμετρημένων απαθείς· ώστε περί πάθη ή αρετή 66 καί ή κακία και τη κατά ταΰτα αλλοιώσει έγγίνονται τη μέν συμμετρία αυτών ή αρετή, r j ¡ δέ à μετρία ή κακία· ώστε οϋτε αί Ιξεις αλλοιώσεις είσίν οΰτε αί κατά τάς εςεις μεταβολαί. έπειδή δέ και | έν τούτοις δ 249Γ 'Αριστοτέλης λέγει, οτι τών πρός τι ουκ εστίν άλλοίωσις ούτε γένεσις ουτε δλως μεταβολή ουδεμία, Ιπιστήσαι χρή οτι τάς άρετάς και τάς κακίας είπών τών πρός τι είναι ( Ι κ ά σ τ η γ ά ρ φησιν Ι σ τ ί τ φ π ρ ό ς τ ί π ω ς ε χ ει ν) γίνεσθαι καί φθείρεσθαι λέγει αυτάς αλλοιουμένων τινών, πώς ουν τών πρός τι οΰκ εστι γένεσις ουδέ δλως μεταβολή; ή γίνεται μέν πάντως καί φθείρεται καί τά πρός τι· το γάρ μή ον πρότερον διπλάσιον 6 ύστερον εση καί πάλιν οόκ ε σ τ ί ν 8 δέ πρότερον μή ον υστερόν έστι, τοΰτο γίνεται, καί ο πρότερον δν ύστερον οόκ εστι, τοΰτο φθείρεται* αλλ' ου καθ' αυτά γίνεται καί φθείρεται, αλλ' ως ένταΰθα διώρισεν, άλλοιουμένων τινών ή δλως μεταβαλλόντων γίνεται ταΰτα καί φθείρεται, "ένδέχεται γάρ, φησίν έν τω πέμπτα) βιβλίο), θατέρου μεταβάλλοντος άληθεύεσθαι θάτερον μηθέν μεταβάλλον, ώστε κατά συμβεβηκός ή κίνησις αυτών."

1 καί αί Α : και a F M I. 2 τους θυμούς της ψυχής έπιθυμίας Μ 3 ψυχρών και θερμών Μ 4 τουτέστιν ήγία a 5 e¡ ουν] εί μέν Μ 8 ποιότητας τοΰ σώματος aF αί (post είεν) om. a αί (ante κακίαι) ou). a F 9 ταύτης a 10. I l προσκείμενον ούκ δν a 11 παρηξε F 12 απερ — μεμετρημένων (14) om. F 12. 13 τινές άξιοΰσι καλεΐν a 13 άςιώιι Μ ούτως] δέ τούτους Μ post κακία (15) itérât ούτως ή κακία (13) usque ad καί ή κακία (15) F 14 πάθος utrobique F 15 ή om. Μ ταύτη1/ F : ταύτη Μ rfi μεν ούν συμμετρία M 1C άσυμμετρία FM 17 δε οιο. F 18 τών om. F ουτε] ούδέ Μ priore loco 19 τάς (ante κακίας) ora. F 22 ούν] δέ Μ 23 πάντως post φθείρεται Μ καί τά] ή τά F 24 post 8ν (sic) arid, τοΰτο a 25 8ν a τοΰτο alt.] γίνεται F φθείρεται — γίνεται (27) om. F 20 δώρεισεν a 27 r¡ A M : καί a μεταβαλο'ντων Μ 28 έν τω πέμπτω βιβλίφ] Ε 2. 225b 11 ; c f . Simpl. p. 409,2. 834,20 θατέρου] θάτερον ού F άληθεύοντο; F 29 μηθέν Α : μηδέν a F M Arist. μεταβάλλον AM A l ist. : μεταβάλλει-/ F : μεταβάλλει a ώστε καί F ή et αύτών om. F

1071

SIMPLfCtl IN PHYStCORUM VII 3 [Arisi, p. 246·>3. 20] τήν δέ κατά συμβεβηκός μεταβολήν άφήκεν έν έκείνοις ως αόριστον. απασι γάρ, φησίν, έστί και αεί καί πάντων." καθ·' αυτά, αλλ' έν άλλοι? το είναι έχει,

" έν 249·'

ε? ούν τά πρός τι μ ή έστι

εκείνων μεταβαλλόντων και τά

πρός τι μεταβάλλει oò καθ' αυτά, αλλά κατά συμβεβηκός. ó p. 24Gb20

" Ο μ ο ί ω ς δέ καί έ π ί τ ω ν τ η ς ψ υ χ ή ς ε ς ε ω ν εως του α υ τ ή δε οόκ ε σ τ ί ν

άλλοίωσις.

Δει£ας οτι αί αρεταί και αί κακίαι τοΰ σώματος καί όλως αί εςεις 25 αί σωματικαί oò δι' άλλοιώσεως γίνονται

και

απογίνονται, ειπερ αι μεν

αρεταί τελειότητες είσι κατά φυσιν, αί δέ κακίαι παρά φυσιν,

τά δε εις

10 το κατά φυσιν ίόντα γίνεται αλλ' ουκ άλλοιοΰται καί τά είς το παρά φυσιν φθείρεται, καί ειπερ έν τω πρός τί είσι, μετέβη λοιπόν έπί τάς της ψυχής οξείς,

και δείκνυσιν δτι ουδέ αί κατά ταύτας μεταβολαί αλλοιώσεις είσίν,

εΓπερ και αύται ώσπερ καί αί σωματικαί τελειότητες είσι έν τω πρός τί πως είναι την

ύπόστασιν

εχουσιν.

ως

της ψυχής καί ουν τελειότητος so

15 γενέσεις μάλλον αί λήψεις αυτών καί φθοραί αί άποβολαί, αλλ' ουκ αλλοιώσεις· Ικαστον γάρ των όντων, 5ταν τέλειον η καί κατά φυσιν, τότε μάλιστα' έστιν οπερ λέγεται είναι· καί γαρ ίππος μάλιστα ó την ίππου άρετήν εχων καί των άλλων εκαστον.

οτι

δέ

καί

αί

τής ψυχής αρεταί

(των)

πρός τι δήλον, ειπερ καί αύται συμμετρίαι είσίν έκείνων, έν οις έγγίνονται, 20 θυμών καί έπιθυμιών καί των τοιούτων ωσπερ αί σωματικαί θερμών καί ψυχρών καί των τοιούτων,

αυτός δέ το πρός τι αυτών έ δήλωσε διά τοΰ ·%

ή μεν α ρ ε τ ή ευ δ ι α τ ί θ η σ ι κακώς,

πρός

τά ο ί κ ε ΐ α

πάθη,

ή

δέ

κακία

ώς γάρ ταΐς σωματικαΐς εξεσι πρός tt οίίσαις υπήρχε το έκαστην

αυτών περί τά οίκεΐα πάί)η ευ ή κακώς διάτιθεναι το εχον αυτήν (καί) ή 25 μέν αρετή διά συμμετρίαν ή δέ κακία διά άσυμμετρίαν ή απαθές ή παθητικόν ώδί ποιοΰσιν, ουτω καί αί αρεταί ευ διατιθέασι πρός το οίκεΐα πάθη τά έχοντα καί αί κακίαι κακώς, ώστε καί αύται τών πρός τί είσι συμμετρίαι τινές οδσαι καί άσυμμετρίαι.

εί ουν τά πρός τι μήτε

αότά

αλλοιώσεις 40

1 έν οίο. FM ¿ν έχείνοις] Phys. Ε 1. 224>>27 1. 2 έν πάσι F cf. p. 810, 10 2 γάρ libri: τε γάρ Arist. (sed γάρ τε codd. EH) 4 καί oò F 5. (! «ίπή δέ seri psi, cf. p. 249» 15: αυτη δέ (sic) A: αυτη δέ (ò' a) aFM: αόταί δ' et άλλοιώιεις Arist. (sed ut a codd. be et Shiitiani) 7 Δείξας δέ Μ αί alternili oin. aF καί ό'λως -/al a 8 καί οί>κ απογίνονται Μ 10 γίνονται a άλλοιοϋνται a τά supra addit Α τό om. F 11 καί om. aF μετέβη AM; cf. p. 254aν 14: μέτειίι F : μεταβαίνει a 12 εςεις] ¿ρέξεις M où?è αί a A 2 M : ουδέν Α': «ί Κ ττ, post μεταβολαί add. οόδέ F 14 τελεώτητος aA 2 : τελειοτήτων Α ' Μ : τελειο F 15 άλλ1 AM: om. «F 17 ίππου] ϊππον a : τοΰ ίππου Μ 18 δέ oui. F αί της] αΰτης F τών a cf. v. 28: oin. AFM 20 καί θερμών M 20. 21 ψυχρών αύ και 8ερμών F 23 εγγόμε-

7.7.Ì γάρ ó 1 JXctrojv εν Τιμαίφ ταύτας αίτιας είναι φησι τής ές άρχής ανθρωπίνων

ψυχών άνοιας

καί τοιαυτην

της έπιστήμης άπόληψιν·

μετά γάρ τήν των άιδάυν δημιουργίαν οί τά θνητά διακοσμουντες, φησί, " τάς της αθανάτου άπόρρυτον.

ψυχής

περιόδους ένεδουν

είς

έπίρρυτον

σώμα

καί 45

αί δε εις ποταμον Ινόε>)εί·3αι πολύν ούτε εκράτουν ούτε έκρα-

10 τοΰντο, βία δε εφεροντο καί έ'φερον." στα'σεως ειπών επάγει·

καί πολλά περί της τοιαύτης κατα-

" δ ι α δή πάντα ταύτα τά τίάί>η νυν κατ' αρχάς

τε άνους ψυχή γίνεται τό πρώτον, 6'ταν είς σώμα ivSsôrj ί)νητόν, όταν δε το τής αΰςης καί τροφής έ'λαττον έπι-β ρεύμα, πάλιν δε αί περίοδοι λαμβανόμεναι γαλήνης, 15 τος του

χρόνου,

τήν αυτών ¿δον ίωσι τότε ήδη προς

καί καΟιστώνται

το κατά φύσιν

των κύκλων αί περιφορά! κατευθύνονται."

μάλλον

έπιόν-

ιόντων σχήμα εκάστου 5«

εί γάρ καί τοις τελείοις αφρο-

σύνης αί'τιαι γίνονται αϊ τε του σώματος καί αί των αλόγων ορεςεων κινήσεις,

πόσψ μάλλον τοις νεοις έν οίς καί σφοδρότερα τά σς έ χ ε ι ω ς έν

τη

ουσία

ουσαν

ταύτα δεισθαι δοκεϊ τ η ς έ π ι σ τ ή μ η ς . σεως νύξεως οΰσης τινός και τ η ς

τέως

τήν εςιν της έ π ι σ τ ή μ η ς και 40 άκίνητον.

λ ή ψ ε ω ς κινήσεως ή δ η και

eie ένέργειαν, απερ ουδέ αυτά υ π ά ρ χ ε ι τοις π α ι σ ί ν , του σώματος ή δ η παυηται, 20 εςεως και πολλής

διό και

λήψεως

και μανθάνειν αυτά φαμεν της μ α θ ή παρασκευής

αλλ' δταν ή τ α ρ α χ ή

ώς προτερον ετι μάλλον κ α τ α κ ε χ ω σ μ έ ν η ς

βοηθείας

δεομένης προς έκφανσιν.

καθεύδων γραμματικός προκεχείρισται ετι π ω ς δ προκεχειρισμένος.

της

ó δε μ ε θ υ ω ν

και

μεν π ω ς τήν εξιν, έμπεπόδισται δε 45

ó δε νήφων και έγρηγορώς και υγιαίνων προ-

χειροτέραν μεν και έτοιμοτεραν ε χ ε ι τήν ε ς ι ν , ετι δέ π ω ς και ούτος έπεχ ο μ έ ν η ν , χάν

ή δύναμις έν τούτψ

25 ή το γνωστόν οίίπω πάρεστιν,

παρεσκευασται,

αυτήν και είς ένεργειαν προκεχείρισται. του πρόχειρον μέν έχοντος τήν ¿£ιν, το γνωστόν μ ή ενεργούντος, είτα

τον

λαμβάνοντα

30 τήν α ρ χ ή ν έποιήσατο. αυτός κ ι ν η θ ε ί ς , γειαν.

άλλα

τήν

προς άλλοις δέ έστιν,

ώ ς δ γε ένεργών κατά τήν εξιν ή δ η τελέως δ δέ 'Αριστοτέλης ήρξατο μεν α π ό δια δε τό μ ή παρεΐναι τ η αίσΟήσει »ο

είτα έπήγαγεν τον χ ρ ώ μ ε ν ο ν και ενεργούντα, έπιστήμην.

και

ί'σως α π ό τοΰ

έναργεστέρου

ó γαρ τ ψ το επιστητόν γενέσθαι έπιστάμενος ουδέν τ ψ άλλο τι γενέσθαι έ π ι σ τ ή μ ω ν γίνεται κατ'

ένέρ-

και ή ένέργεια δε ή κατά τήν έ π ι σ τ ή μ η ν ουκ εστίν άλλοίωσις τοΰ

έπιστήμονος οόδέ γένεσις, αλλ' ουδέ ή λήψις τ η ς έ π ι σ τ ή μ η ς δοκοΰσα άλλοιουμένου τοΰ λαμβάνοντος γίνεται. |

1 τά παιόία oui. M 2 τό (ante έ-ίστασ&αι) om. F 3 ήρεμήσεως M post νοσοϋντες add. καί F 4 εχοντες προς μόνην δέ Μ 4. δ ούδέ γίνεσθαι aF 5 λέγεται F έκιστήμονα F 6 δέ oíd. F και της aF 7 έπιστήμονες F γίνονται Η 8 τό] τι F 10 λαμβανόμενος F Πλωτίνο;] Enn. I 1,9 13 μή προτερον Μ χαί τοϋτο Μ τοϋ (post καί) om. F 15 διό δη καί Μ 16 δοκεϊ δείσδαι aFM 19 κατακεχωρισμέν/,ς F ¿1 πως oui. Α 1 21. 22 έμποδίστους δέ πως ¿ Μ 22 Γροκεχειρισμένος Μ: προκεχειρισμός a A : κε/ωρισμός F 22. 23 -ροτιμοτέραν F 23 εχειν Μ οϋτω; FM 24 προς άλλοις δέ έστιν om. F 25 δτε Η 27 μέν om. a 28 χρόνον F 30 τψ — έποιήσατο om. Μ τω om. F : τά Μ ούδέ F 31 έπιστήμων γενέσθαι (οm. γίνεται) Μ

1080

SIMP L i d i IN PHYSICORUM VII 3 [Arist. p. 2 4 8 » 2 . 6]

p. 2 4 8 * 2

Καθίσταται

δε

και

ήρεμίζεται

γένητat

και

2ως του

δταν

Ε ι π ώ ν δτι κ α θ ι σ τ α μ έ ν η ? της τ ω ν έμποδιζόντων τ α ρ α χ ή ς φύσεως

καθίσταται,

2tú r

έγερΟγ).

κοί γίνονται και φρόνιμοι καί επιστήμονες έπάγει δτι π ρ ό ς 5 της

νήφων

τουτέστι προς

xat

αισθητι-

έ'νια μ έ ν

το τάς αίσθήσεις

υπό

άκριβέστερον

5

ένεργείν, π ρ ο ς έ ν ι α δ è υπό έ θ ώ ν καί διδασκαλίας ωσπερ προς τάς ορέξεις βοηθούσης καί προς ταύτας τ η ς φύσεως,

μήποτε

δέ προς μεν τάς φυσι-

κός κινήσεις τάς τε α ί σ θ η τ ι κ ά ς και τάς δρεκτικάς υπό της φύσεως καθίσταντ α ι , προς δέ τάς

τεχνικάς

10 φησίν, έ ν ά μ φ ο τ έ ρ ο ι ς

καί λογικάς

άλλοιουμένων

υπό του λόγου. τινών,

καθίστανται

λέγοι τοις τε ύπό τ η ς φύσεως ενδοθεν καθισταμένοις καί τοις ε ξ ω θ ε ν την εξιν καί τοις μ ε τ ά μ έ θ η ν ή υπνον ή νόσον άποκαθισταμένοις. δέ τ ί ν ω ν

έν τ ω

Ιο εςωθεν κ α θ ι σ τ ά μ ε ν ο ι ·

σώματι

καθίστανται

άμφω

o? τε

αλλοιουενδοθεν

υγρότερων γαρ ή ξηροτέρων ή θερμότερων ή

τερων ( τ ω ν ) σ ω μ ά τ ω ν γ ι ν ο μ έ ν ω ν , νήφειν

υπό

ή έν αμφοτέροις εΤπεν τοις τε έζ α ρ χ ή ς λαμβάνουσι to

έ θ ώ ν καί διδασκαλίας, μένων

δέ,

έ ν ά μ φ ο τ έ ρ ο ι ς δε δν

μεταβάλλοντος,

εξ

ώς

όγρότητος

καί

ψυχρό-

ε χ ε ι έπί του έκ του μεθύειν ε ι ς το καί

θερμότητος

άσυμμέτρου

κατά φύσιν άποκαθισταμένου του πνεύματος καί δια τούτο χ ρ ω μ έ ν ο υ

εις

τό

πάλιν

Tfl έπιστήμ-fl, του πρότερον αδυνατούντος χ ρ ή σ θ α ι διά την μ έ θ η ν καί την α π ' 15 20 αύτής δυσκρασίαν. νήψη,

αλλά

ώσπερ ουν έπί τούτου ουκ αναλαμβάνεται ή εςις, δταν

παυσαμένου

του

ένοχλουντος

διά της τίνων

έν τ φ

σώματι

αλλοιώσεως έτοιμος ή χ ρ ή σ ι ς , ουτω καί έπί του την ε'ςιν ές α ρ χ ή ς άναλαμβάνειν δοκοΰντος.

ρ. 248»6

Φανερόν

25

ουν

έκ

ουδενί

των

είρημένων

πλην κατά

ε ω ς του

έν

Ύ π ο μ ι μ ν ^ σ κ ε ι λοιπόν η μ ά ς , ού χ ά ρ ι ν έ λ έ χ θ η πάντα τά προΰκειτο γαρ α ό τ ω τας γ ί ν ε τ α ι ·

αύται

δεΐξαι,

άλλψ

προειρημένα.

οτι ή άλλοίωσις κατά τάς π α θ η τ ι κ ά ;

δέ είσιν αί α ί σ θ η τ α ί ,

δ έ 20

συμβεβηκός.

ύφ'

ών ή αί'σθησις

ποιότη-

άλλοιοΰται·

1 ήρεμίζει a ut Arist. codd. be 4 γινόμενοι F 5 καθίστανται a post καθίστανται Μ τουτέστι πρός ταΰτα (sic) της — φυσικός ex vers. 7 addidit sed delevit πρός τό, ό in rasura coir, ex τά A 6 δέ, ε in ras. A ύπό των έθών κα'ι διδασκάλων F 7 βοηθούς F ταύτα F 1 Μ μηδέποτε utrobique M 8 κινήσεις oin. M τάς (post καί) om. F 8. 9 καθίσταται M 10. 11 φηαιν α μ φ ο τ έ ρ ω ν σαν τοϊς αλλοιουμένων τινών καθίστανται δέ φη της τε όπό της τε κτλ. F 11 τοις τε] τιίτε Μ 12 διδασκάλων F αμφοτέρων Μ 14 al te] είτε Μ 14. 15 καί οί εξωθεν Μ 16 των a : om. A F M γενομένων F έπί του om. M 17 μεταβάλλοντα F εις τά F 20 ουν a A 2 : om. A ' F M 21 έν σώματι M "22 έτοίμως M 26 ήλέχθη M

28 αυτά F

1081

SIMPLICII IN PHYSICORÜM VII 3 [Arist. p. 2 4 8 » 6 ]

ώστε τής ψυχής xò αι'σίίητικον μόνον αλλοιοΰται καί}' αυτό, ήτοι το έχον 251> την ψυχήν κατά το αίσ&ητικον άλλοιιΰται, ου μέντοι ó νους ουδέ το ί)εωρειν

και

φρονεΐν

άλλν.ώαζως

it

επιτελείται

πλήν

"αλλοιουμένων" γοίρ " τ ι ν ώ ν (των) εν τ ω σώματι"

ν,Ί.τό. συμβεβηκός· 25

ως έπί του μετά με&ην

5 νήφοντος εί'ρηται, καί μέντοι τ ω είναι έν τ ω αίσί)ανομένψ κ7.1 «/.λλοιουμένω, κατά 8ε την έπιστήμην αυτήν ούκ εστίν αλλοίωσις.

ν.'χί οτι τελείότης εστίν,

ή δε είς τελειότητα μεταβολή γένεσις

ΐοκεϊ μάλλον

καί

και δτι των πρός τι ή έπιστήμη,

δέ τοις πρός

τι κίνησις ουκ εστί

έν

ουκ

αλλοιωσις.

καί)' αυτό. 10

Ζ η τ ε ί δε ó 'Αλέξανδρος·

ει ή

κατά ποιότητα μεταβολή

αλλοίωσίς

έστι, ποιότητος δε πρώτον μεν είδος έν Κατηγορίαις εξις καί διάί)εσις απη- so ρίί)μηται. μορφή, σις;

τέταρτον

δέ

γένος ποιότητος

σχήμα

τε

και

ή

περί έκαστο ν

π ώ ς ή κατά τήν 2ξιν καί το σ χ ή μ α μεταβολή οόκ έ'στιν άλλοίω-

και

λύει

καλώς

έκ των Αριστοτέλους·

κατά

γαρ

τάς

παθητικά;

15 μόνας ποιότητας τήν αλλοίωσιν γινεσί)αί φησιν ó 'Αριστοτέλης, τον δέ πρώτον και τέταρτον τρόπον της ποιότητος έλέγχει σιν

οσαι γαρ ποιότητες

είς τήν ούσίαν

ώς ου ποιουντας αλλοίω-

καί τήν τελειότητα συντελουσιν

καί είδος γίνονται του μετέχοντος, ου ποιοΰσιν άλλοια τα κατ' αυτάς μετα- 3» βάλλοντα, αλλά μάλλον άλλα.

τοιαΰται δε είσιν α ΐ τε οξείς, τελειότητες

20 ουσαι καί είναι ποιοΰσαι τούτο όπερ λέγεται,

καί τά σχήματα.

σχηματισθέν ουκέτι λέγεται τιίϊ της υλης ονόματι ξύλον ή χαλκός,

διό το αλλ'

ουδέ ή κατά θερμότητα καί ψυχρότητα καί ξηρότητα και υγρότητα μεταβολή αεί άλλοίωσίς έ σ τ ι ν

οταν γοΰν ές ύδατος πυρ γένηται μεταβαλούσης

τής υγρότητος καί ψυχρότητος είς ξηρότητα καί θερμότητα, 25 άλλοίωσις ή τοιαύτη μεταβολή, βολή.

oò λέγεται 40

οτι ουσιώδης καί ειδοποιός έστιν ή μετα-

καί αί κατά τάς άρετάς ουν μεταβολαί τελειουσαι το ΰποκείμενον

και είς το τί ήν είναι συντελοΰσαι ουκ είσιν αλλοιώσεις ουδέ αί κατά τά σ χ ή μ α τ α καί τάς μορφάς.

άλλ' έκείναι μόναι αί κατά τάς συμβεβηκυίας

ποιότητας, αΓτινες πά&η μόνον έμποιουσι τοΤς μετέχουσι και οόκ οόσιουσιν 30 ουδέ είδοποιουσιν αυτά.

I αί^&ητόν Μ καί)' οώτό — όλλοιοϋται (2) om. Μ 2. 3 θεωρεϊν και a A 2 M : om. F : καί OÍD. A ' 3 τά φρονεΐν M 4 των addilli: oin. libri 5 εί'ρηται s u p r a p. 248 »4 το είναι F M 6 δε post έπιστήμην F αύτοδ F 8 των] τ ω a I I μέν post είδος F έν Κατηγορίαις] 8. 8 1 ) 2 6 s q q . έν ταΐς κατηγορίαις Μ 12 γένος] είδος Μ έκαστου a 13 τήν om. Μ 14 καί καί λύει Μ 15 μόνας oui. Μ 16 καί τον a ποιοϋντο; a M 17 τελείωσιν F 19 τοιαΰται δέ είσιν Α : τοιαύτα δέ είΐιν Μ : ποιοΰααι δέ είσίν F : ποιούνται δίεισιν a τελειότατοι F 20 τούτο ποιοΰΐαι a : ποιοΰσαι oui. F 21 oò F 23 αεί om. F μεταβαλούσης a : μεταβαλλούσης A F M 24 καί ψυχρότητος om. F είς θερμότητα καί ξηρότητα F ξηρότητας a 25 οτι — μεταβολή on). F 27 και om. F τί είναι ουντελοΰαιν F τά a M : om. A F 28 σχήμα F έκείναι] είναι F τάς alteram om. F 29 ποιότητες M μόνον om. M 29. 30 oisiv ούαιν ούδέ εΒος πιιοΰσιν F 30 αύτάς M

1082

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 248 «10]

p. 248» 10

Ά π ο ρ ή σ ε ι ε δ' άν τ ι ς π ό τ ε ρ ό ν έ σ τ ι κ ί ν η σ ι ς π ά σ α 2ως 251Γ του ώ σ τ ε oò π ά σ α σ υ μ β λ η τ ή .

Συμπερανάμενος τον έξ αρχής λόγον τον δεικνύντα, κινούν μη ώς το ou ενεκα αλλά το 5 προσεχώς ύπ' 'χυτού

κινούμενον

m

το π ρ ώ τ ω ς

όθεν ή α ρ χ ή της κινήσεως

κατά παν είδος κινήσεως αμα

καί το 50 εστί καί

ουδέν έστι μεταξύ, καί εκαστον είδος κινήσεως μέχρι νυν κ α θ ' εαυτό έπισκεψάμενος καί τά υπάρχοντα αυτοί παραδούς, απορεί καί ζητεί έντεΰθεν εΐ π ά σ α κίνησις π ά σ η

εστί σ υ μ β λ η τ ή

κατά

φοράς, τό τε θαττον καί το βραδύτερον. 10 αλλήλαις συμβάλλειν

τάς ίδιας της κινήσεως δια-

ώστε

οίον αλλοίωσιν αλλοιώσει,

θ ά τ τ ω τινός αλλοιώσεως, την δε

|

βραδυτέραν,

μη

μόνον τάς ομοειδείς

ώς είναι αότψ την μέν την δε Γσην·

άλλ' ει 251»

καί αλλοίωσιν φορά συμβάλλειν δυνατόν έστιν ή αυξήσει καί μειώσει, ώς ή ισοταχείς αύτάς λέγειν ή την μεν θάττω, την δέ βραδυτέραν (ίστέον δέ οτι το συμβάλλειν ταυτον σημαίνει τ ω παραβάλλειν 15 συνεξετάζΐΐν.

καί συγκρίνειν

καί ολως

αλλ' οί μέν αρχαίοι παραβάλλεσθαι ταΰτα άλλήλοις ελεγον,

οί δέ νεώτεροι

συγκρίνεσθαι,

των αρχαίων φυσικών

τψ

της συγκρίσεως δ

¿νόματι κεχρημένων έπί του συνάγοντας είς ταυτο τά κεχωρισμένα). ρήσας δέ τούτο δείκνυσιν, οτι ουκ εστι π ά σ α (oò γάρ έστι πασών κοινόν τι μέτρον),

κίνησις π ά σ η

άπο-

συμβλητή

άλλ' αί ομοειδείς μόνον άλλήλαις.

20 δείκνυσι δέ αυτό δι' αδυνάτου έπί δυεΐν φορών πρώτον, της τε έπ' ευθείας καί της κ ύ κ λ ω , προλαβών το ήδη δεδειγμένον αυτω το όμοταχή είναι τά έν ΐ'σω χρόνψ ΐ'σον κινούμενα καί έπιφέρων αδύνατον τ ω συμβλητάς είναι το ί'σην εσεσθαι ευθείαν γραμμήν περιφερεΐ.

εί γάρ ειη ισοταχή τινα τό to

μέν έπ' ευθείας τινός κινούμενον τό δέ έπί περιφερούς

(ισοταχή δέ έστι

25 τά έν Γσω χρόνω ίσον κινούμενα), ιση εσται ή ευθεία τ η περιφερεΐ.

τοΰτο

δέ έζητεΐτο μέν ετι, εί δυνατόν ευθείαν Γσην είναι περιφερεία, άπέγνωστο δε μ ά λ λ ο ν

και δια τοΰτο οόδέ ó του κύκλου τετραγωνισμός ηυρητό π ω ,

καί νυν δέ καν δοκη ηύρήσθαι, άλλα μετά νων.

τίνων υποθέσεων άντιλεγομε-

αίτιον δέ του καίτοι μ ή π ω ευρεθέντα τόν του κύκλου τετραγωνισμον

1 'Απορήσει Α 1 πρότερον Μ ίσται a 2 ώστε om. Μ συμβλητή] μεταβολή F 4 ενεκεν F 5 άμα — κινήσεως (6) om. F 6. 7 έπισκεψάμενος καθ' αυτό a 6 αί>τό aFM 8 post πάση arid, κινήσει F κατά om. M 10 post συμβάλλειν add. άλλα καί τάς άνομοειδείς F. eadem videtur in mrg. scripsisse A 2 nunc erasa οίον μή μόνον αλλοίωσιν αλλοιώσει αύτω μέν κτλ. F αύτών a: αυτή Μ τήν] τή sed rubi', corr. M 11 άλλ' εί aAM: άλλα anacoluthian vitans F 14 συμβα'λλον F post ταύτόν add. έστι καί F ταυτον δύναται τω προβάλλειν Μ 17 ταύτόν F 20 δυοϊν FM 21 δεδειγμένον] Ζ 4 sqq. 22 κινούμενα ϊσον F έπιφέρων aA-: έττιφων Α 1 : ir.ì σφών F : έφ' ών Μ 23 του ί'σην είναι F 23 περιφερή F 24 δέ έστι] είναι F 25 κινούμενον a 26 περιφερεία1 A (cf. ρ. 11)84,22 sqq.): περιφέρειαν F : περιφερεΐ aM litt, lac.) M 27 r/ϋρητό πω A: ήυρη τα'πω a: ευρη τόπω FM 29 δέ om. F τοΰ] τό Μ εύρε9έντο; F

άπέγνω (seq. III 28 εύρήσθαι Μ

1083

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 2 4 8 » 10. 1 8 ]

ζητεισθαι έτι και το ει εστίν ευθεία περιφερεΐ Γση το μηοε Ζτι αδύνατα 251ν - α υ τ ά εστίν η υ ρ ή σ θ α ί π ω πλευρά.

ώσπερ

το

την διάμετρον ασύμμετρον είναι τ η

διό τούτο ουδέ ζητείται έτι.

Δει'ςας δε τάς επί τ ω ν γ ρ α μ μ ώ ν τούτων κινήσεις άσυμβλήτους δια το 5 ε π ε σ θ α ί τι αδύνατον δοκούν -ti) συμβλητάς αύτάς υ π ο τ ι θ ε μ ε ν φ , εφεξής έπΐ των άνομοειδών κινήσεων αλλοιώσεως αύται έτι μάλλον ασύμβλητοί εΐσι. γαρ τις λέγοι Γσην αλλοίωσιν χρόνιο

το

μεν ά λ λ ο ι ω θ η

τουτέστιν ι σ ο τ α χ ή ,

δέ ε ν ε χ θ η ,

10 π ά θ ο ς το κατά την αλλοίωσιν τ ω μ ή κ ε ι γαρ

ήν

άσύμβλητα

γάρ τό ποσόν

Γσον, του δε το ομοιον κατηγορείται,

αλλά

καί το ποιόν,

Γσον πάθος

αυτά

κινήσεις Γσαι έ'σονται ούδέ συμβληταί·

μηδέ

συμβλητά

ταύτα εΐ

Γσον εϊναι

οτι του

μεν το

οτι μ ή δυνατόν τό Γσον λεγεσθαι

ί'σην λέγειν μ ή κ ε ι ;

εστίν

άλλήλοις, γαρ

δυνατόν.

εΐ ουν μ ή

ουδέ at

έκεϊναι,

δια το ι σ ο τ α χ ή είναι τα έν Γσο) χ ρ ό ν ω Γσον κινούμενα,

και

κατ' 25 ταύτα

ε ι π ώ ν δέ οτι έ'σται

άρα Γσον π ά θ ο ς μήκει, την αίτίαν τούτου το είναι αδύνατον έπήγαγεν. 20 γαρ ι σ ο τ α χ ή λεγομεν, οταν εν Γσω χ ρ ό ν ω Γσον κ ι ν η θ η . προσκει'μενον έλάττων. έλάττων.

γάρ

οτι

ούδε

μείζων

οπου

γάρ

τότε

το δε ή έ λ ά τ τ ω ν

το ολως αύτάς είναι συμβλητάς αναιρεί, εί μ ή τ ε

δήλον

ει Γσψ

ισοταχή

αδύνατον

κατηγορήσαι ουδ' äv τα κινούμενα κατ' αυτά ι σ ο τ α χ ή μήκει

έν

συμβήσεται Γσον είναι το äo

καί δήλον

15 π ώ ς γαρ οίον τε θ ε ρ μ ό τ η τ α ή λευκότητα

οταν

τ ω κατά την φοράν,

τα έν Γσω χ ρ ό ν ω Γσον κινούμενα,

πάί)ος μήκει*

οτι και

δείκνυσι δε καί τούτο δι' αδυνάτου,

φορά, το

δείκνυσϊν

τε και φ ο ρ ά ς ,

ή

ίση μ ή τ ε

μείζων,

καί

ή

δείξας δέ οτι ουδέ φορά π ά σ α π ά σ η συμβλητή ουδέ ή άλλοιωσις 30

ολως τ η φ ο ρ ά , είκότως συνεπεράνατο,

οτι ου π ά σ α κίνησις π ά σ η

συμ-

25 β λ η τ ή .

ρ. 248» 18

Έπί

δέ του

κύκλου

συμβλητά·

καί

τής

ο υ δ έ ά ρ α αί

Δείξας οτι ουτε ή κύκλω τ η έ π '

ε υ θ ε ί α ς έ ω ς του α λ λ '

ου

κινήσεις.

εόθείας συμβλητή ουτε ή άλλοίωσις ω

τ η φ ο ρ ά , απορεί διά τ ί ου συμβλητή ή κ ύ / λ ω τ η έ π ' ευθείας καί αυτή 30 ή ευθεία τ η περιφερεΐ.

πρώτον

μέν γαρ άτοπον φησι το αδύνατον νομί-

ζειν ομοίως καί ί σ ο τ α χ ώ ς τοΰτο μέν έπί τ ή ς ευθείας κινεϊσθαι,

τοΰτο δέ

έπί του κύκλου, αλλ' ευθύς οΓεσθαι ανάγκη είναι θάττον κινεϊσθαι τό έπί

1 μηδέ] μή F αδύνατον Μ ο òiò Α: δι' 8 a: διά FM 4 άσυγχλήτους F 5 Ò0-/.6Ì Μ 6 φ/////οράς Α 7 και om. Μ 8 λέγει F !) ò' F είναι otri. F 10 τό OID. M 11 αλλ" FH 12 τό πά&ος F συμβλητά F: ασύμβλητον Μ δτι] τι F τό (post μέν) om. a 13 ότι εί μή Μ τό oui. F 13. 14 τό ί'σον του ¿μοίου καττ,γορείν Μ 1δ τε om. F 17 αύτάς a καί] ώς F 18 ίσον om. F 18. li) δέ άρα ό'τι εστι πάί)ος ίσον μήκει F 20 όταν ίσον ΐσω χρονφ F ελαττον F 21 ολον F 22 έλάττω et μείΪω Μ (priore loco) ή (ante μείζων sic) om. M 23 Ttáor, om. F ή om. F 24 ό'λως om. F 2(ί ούδέ FM 27 συμβλητή M 28 έπ'εύ&εία FM 29 έξαιτορεϊ Μ oò om. F τής έπ' ευθείας Μ 32 Ανάγκην probabilité!' Μ

1084

5

10

1.J

20

25

30

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 248«18]

του έτερου αυτών κινούμενον, παρά του υποκειμένου δηλονότι την διαφοράν 251ν λαμβάνον, ώς αν εί το μεν επί κατάντους έκινείτο, το δε έπί ανάντους. 4» επί μεν γαρ των ούτως εχόντων ουδέν άτοπον και των φύσει ισοταχών άνισοταχή γίνεσίΐαι την κίνησιν δια τήν των υποκειμένων διαφοράν. δ δε κύκλος και ή ευθεία τίνα έ'χει τοιαύτην προς άλληλα διαφοράν; και μάλιστα εί μή δρί)ος ó κύκλος εστήκοι, ώστε δοκεΐν άναβαίνειν καί καταβαίνειν το κινούμενον, αλλ' ύπτιος έν έδάφει κεοιτο. έφεξής δε πειράται δεικνύναι οτι, καν ΰποτεί>·(| επί της έτερας αυτών αεί Οάττω γίνεσ&αι τήν κίνησιν είτε παρά τάς υποκειμένας γραμμάς είτε παρά άλλην αίτίαν, καί 50 είτε το αυτό εί'η το εφ' έκατέρας κινούμενον είτε ετερον και ετερον, ουδέ ού'τως συμβαίνει το ασυμβλήτους αυτάς είναι· έ'σται γαρ ή μεν μείζων αυτών, έφ' ής έν τω Γσψ χρόνφ ί)άττον κινεισί)αι το κινούμενον έτέί>η, ή δε έλάττων, έφ' ής το βραδύτερον. έν αίς δε το μείζον καί το έ'λαττόν έστιν, έν ταύταις οιόν τέ έστι καί το ί'σον λαβείν, ώστε έ'σται τις περιφερής ευ&εία ίση. το δε έ'σται γ α ρ μ ε ί ζ ω ν καί έ λ ά τ τ ω ν ή π ε ρ ι φ ε ρ ή ς I τ η ς ε ύ ί ί ε ί α ς είπεν αντί του 'έ'σται γαρ ποτε μείζων ποτε δε 252r έλάττων', μείζων μεν, αν το έπ' αυτής κινούμενον ίίαττον ύποτεί}^ κινεΐσί)αι, έλάττων δε, αν βραδύτερον το γαρ θάττον κινούμενον έν τω ίσιο χρόνιο μείζον κινηΟήσεται, καί το βραδύτερον έ'λαττόν. Δείκνυσι δε αυτό καί δι' εκθέσεως, εί y i p έν τ φ αυτφ χρόνφ τω Α το μ ε ν Οαττον κινούμενον τ ή ν Β τήν περιφερή δ ι ε λ ή λ υ Ο ε , τ ο δε βραδύτερον τ ή ν Γ τήν ευί)είαν, δήλον ώς μ ε ί ζ ω ν έ'σται ή Β περιφέρεια δ τ ή ς Γ ευθείας, εί'περ θάττον ώριζόμεθα πρότερον το έν ί'σω χρόνφ μείζον κινούμενον. αλλά μήν θαττόν έστι και το έν έλάττονι χρόνφ ίσον κινούμενον. ώστε το ί)άττον έν μέρει τινί του Α χρόνου μέρος τι τής Β περιφερείας κινήσεται ο ί'σον έστι τή Γ ευθεία, ήν έν παντί τ φ Α χρόνφ κεκίνηται το βραδύτερον κινούμενον ί'ση άρα καί ούτως έ'σται ή ευθεία τη περιφερεία, 8 δεδήλωκεν διά του έ'σται τι μ έ ρ ο ς τ ο υ Α έν φ το Β τ ο υ κ ύ κ λ ο υ δ ί ε ι σ ι . λαμβάνει δε το Β τά μέρος του κύκλου, 8 Γσον ίο έστι -cTf) Γ. το δε καί το Γ έν δ λ φ τ φ Α τ ή ν Γ άσάφειαν εσχε, διότι καί

1 του (ante έτέρου) om. F ούτω F 2 ώς αν e¡] haec paraphrasis cum lectione Shutianorum codicum ώσπερ òcv ci conferencia cf. Shute p. 159 3 μέν om. M 5 τινά F qui om. τοιαύτη ν 6 ¿ρ&ώς F : ¿ρθωθείς Μ εστηκεν F άναβαίνειν δοκεί Μ 8 έπιτεβη Μ 9 είτε (ante -αρά τά;)] ουτε F παρά (ante τάς)] περί Μ 10 εί'η τό om. Μ 10. 11 ούδέν οίίτω Μ 11 εατι F 13 τό (ante ελαττον) om. F 14 έν ταύταις — είπεν (16) ota. F Ιό eü9eta aM 16 ποτέ μεν F 17 μείζον FM 18. 19 έν τιιϊ ϊσφ θαττον κινηδήυεται Μ 20 τω (post χρόνφ)] τό F 21 περιφέρεια-/ F διελήλυ9ε ut Arist. codd. HI Shutiani 22 τρίτην Μ τήν (post Γ) om. F εΰίίειών M μείζων aFM : μείζον A 23 όριζόυείΐα FM έν om. M μείζον — χρόνψ (24) om. F 25 -/ρόνου « F 26 κινηθ/,σεται S ίσα έστί της γ εΰΗείας τήν έν F τό a F 27 ούτως] τοΰ Μ 28 εστι F 29 τί (post κύκλου) add. Μ δίεισι] τό ί'σον δίεισι Arist. [praeter codd. EHIΚ] τό β μέρος Μ 30 τό Γ] τό τρίτον F Α] πρώτω Μ τήν Γ] τώ τρίτιο F

1085

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arisi, p. 248··· 18. b6] το κινούμενον

κατά

της

ευθείας

έκάλεσε

π α ρ α σ τ ά ς δε ο 5 τ ω τ ω λεγοντι λ ό γ ω περιφερεία

καί τ ά ς

έπ'

αυτών

κινήσει;

το μεν έλεγξα ι τον παραλογισμόν

Ι" μ ή πρότερον καλεσας. 2521'

νυν

συμβλητά

της

είναι

(έκατέρω

συνηγορίας

καί τήν γαρ

θάτερον

συμβλητών

μ ή , είς δέ το αυτό αδύνατον ά π α γ α γ ώ ν πάλιν αναιρεί το την ε υ θ ε ί α ν

σ υ μ β λ η τ α ί αί γ ρ α μ μ α ί , φησί, σ υ μ β α ί ν ε ι ίσην είναι ε υ θ ε ί α ν

κύκλω,

10 ή τε ε υ θ ε ί α καί ή π ε ρ ι φ ε ρ ή ς ·

τη

το

τελειόκαί

των

εΐναι σ υ μ β λ η τ ά ς ir»

περιφερεΐ.

αρτίως

τη

επεται),

π α ρ ή κ ε νυν, ώ ς

5 τερον μ έ λ λ ω ν τ η ν διακριτικήν αιτίαν έ π ά γ ε ι ν τ ω ν τε τάς κινήσεις καί τ ά ς γραμμα'ς,

ευθείαν

si

ρηθέν

γαρ

είσι

άδύνατον

το

εΐ ουν τούτο αδύνατον, ουκ έ'στι συμβλητά ει δε

μή

α υ τ ώ ν κ ι ν ή σ ε ι ς · ε π ε τ α ι γαρ αλλήλοις,

ταύτα

συμβλητά,

ώ ς καί ó τ ω ν

δηλοΓ, ει' γε ι σ ο τ α χ ή τ ά εν ί'σω χρόνο» ί'σον κινούμενα,

ο υ δ έ αί

ισοταχών

έπ'

ορισμός

είτε γαρ αί κινήσεις

σ υ μ β λ η τ α ί , καί τ ά δ ι α σ τ ή μ α τ α ε φ ' ών αί κινήσεις σ υ μ β λ η τ ά και ί'σα· είτε 20 τ α ΰ τ α ισα α έν τ ω ί'σω / ρ ό ν ω κινείται, καί αί κινήσεις ι σ ο τ α χ ε ί ς είσιν.

15 p. 248bG

'Αλλ'

οσα μή ο μ ώ ν υ μ α ,

α π α ν τ α σ υ μ β λ η τ ά ε ω ς του

δ' έ'τι ή τ τ ο ν έ ν ά λ λ ο ι ώ σ ε ι Άπορήσας εφ'

πολυ

καί φ ο ρ ά .

25

έκάτερα περί του σ υ μ β λ η τ ά ς είναι ή ου τάς τε γ ρ α μ -

μ ά ς , τήν τε ευθείαν και τ η ν π ε ρ ι φ ε ρ ή ,

καί τάς

έπ'

λεται λοιπόν φιλοσόφως κανόνα τινά ευρείν, κ α θ '

α υ τ ώ ν κινήσεις, βού-

8ν δυνατόν έ'σται τ ά ς τε

20 σ υ μ β λ η τ ά ς π ά σ α ς καί τάς ά σ υ μ β λ ή τ ο υ ς διακρίνειν κινήσεις, καν έ π ί π α σ ώ ν κινήσεων το ταχέως

καί βραδέως κατηγορείται,

μ ή ό μ ω ν ύ μ ω ς έ χ ο ν τ α το αυτό ονομα, το τ α χ υ σ υ ν ω ν ύ μ ω ς , ταύτα σ υ μ β λ η τ ά έστι.

καί π ρ ώ τ ο ν λεγει, οτι τ ά καί

βραδύ,

αλλά

δηλονότι 30

τ ά δε ό μ ω ν ύ μ ω ς λεγόμενα ου σ υ μ β λ η τ ά ,

ώ σ π ε ρ το όςί) τ ω όςεϊ τό ό μ ω ν ύ μ ω ς λεγόμενον ου σ υ μ β λ η τ ό ν ού γάρ έστι 25 σ υ μ β λ η τ ά τό έν χ υ μ ο ΐ ς οςυ καί τό έν ογκοις καί πότερον

άλλά δήλον οτι τό μεν έν φ θ ό γ γ ο ι ς δςυ τ ω έν φ θ ό γ γ ο ι ς συμ-

βλητόν έστι,

καί ή ν ή τ η τ η ς

εστίν

καί τ ά έν ό'γκοις

γραφειον

ουδέ έ'στι

ή ή νήτη·

παρανήτης

έστι τ ό

φθόγγοις

ειπείν,

ά μ φ ο ΐ ν το όςί» σημαίνει,

¿ξύτερόν

έν

συγκρίνοντα

δςυτερα·

ή τό

ταύτον

ομοίως συμβλητά

καί

οξος

γάρ έ π ' τά

έν 3.1

1 καί τήν εύθείαν sic Μ Γ] τρίτον F 2 τώ initio versiculi itérât F συμβλτ,τήν F 3 γάρ — έπάγειν (5) oro. F G έπαγαγών FM 7 περιφερείς F 8 ai γραμμαί συμβληταί a 8. 9 αδύνατον είναι ευθείαν ίσην F 9 είναι post ευθείαν Arist. vulg., sed Simplicio consentiunt H et Sbutiani οόκέτι M 10 ή τε — συμβλητά om. Μ 10. 11 oboi έπ' αύτώ F 12 έν τώ ί'σω F χρο'νον Α 1 γαρ ora. Μ 13 συμβληταίον sic Μ 14 αί oui. F 15 πάντα Arist. (praeter II) ξυμβ/.τ,τά a IG δέ έστϊ ήττον Α 1 I I : δέ τι ήττον aA 2 [ut Arist. Ε]: δέ ήττων έστιν F : scrips« δ 1 ετι ήττον ut Arist. vulg. et Simpl. p. 10SG,15 καί φορά a A 2 M : om. A ' F : sed cf. ρ. ΙΟδϋ,Ιό 17. 18 post γραμμάς add. και F 18 τε om. Μ περιφερειαν F αϋταίς M 21 βραδέως et ταγέως mutât Μ καί τό FM κατηγορήται a, follasse recte cf. ρ 1(18(1,1. S 22 καί τό M 24 ώσπερ] ώς καί F 2δ καί τό έφθο'γκοις Μ 2G συγκρίνονται F, undo συγκρίνοντι cave commendos cf. p. 1090,2 post έστι add. τώ ναφεί Μ τό οςος] ό οίνος Arist. Themist. p. 404,7 27 νήττη ut in sequentibus F

1086

SIMPLICII I N PHYSICORUM V I I 4 [Arist. p. 248b6. 12]

χυμοΐς.

καί το ταχυ ουν καΐ τδ βραδύ, κάν άμφοΐν κατηγορήται τ ω ν κινή- 252··

σεων, της τε έπ' εύΆείας καί της έπί

τοΰ κύκλιο, ουκ £σται

συμβλητόν

διά τό όμωνύμως αότά κατηγορεΐσί)αι· και γαρ έπί τ ω ν άνομοειδών κινήσεων κατηγορείται το τ α χ ύ ·

καί γάρ αλλοίωσις ταχεία λέγεται και φορά.

5 αλλ' oò δια τούτο συμβλητόν το ταχύ τ ψ τ α χ ε ϊ · όμώνυμον γάρ έπ' αυτών το ταχύ, ε'ι'περ και τ ά έφ' γάρ ποιόν ουκ εστι τ φ

ων

λέγονται

που συμβλητόν.

μη εστι

συμβλητά αλλήλοις·

τό

e? ουν καί ή ευθεία καί ó κύκλος, 4«

κδν μάλλον έκείνων ε χ η τι κοινόν, άσύμβλητα

δμως έστί (τούτο

γαρ

ώς

αξίωμα λαμβα'νει), καί αί έπ' αυτών κινήσεις άσύμβλητοι άν εΤεν, ώς όμω10 νύμως λεγομένου τοΰ ταχέος τούτου καί βραδέος. Ειπών δέ δτι ή ν ή τ η τ η π α ρ α ν ή τ η μαίνει

το δξυ

ένταΰθα

έπ'

άμφοϊν,

έπήγαγεν

σ υ μ β λ η τ ή , διότι τ ό α ό τ ό ά ρ α ο υ ν ου τ α ό τ ό ν τ ό

ώς εί ελεγεν ' o ò ταυτον άρα το ταχυ ένταΰθα κάκεΐ',

κάκεΐ;

τουτέστιν έπί τε της έπ' εό&είας καί της έπί κύκλου κινήσεως, 15 ε τ ι

ήττον,

ση-

ταχί>

φησί,

το ταυτον

τοΰ

πλείων γάρ ένταΰ&α ή διαφορά,

ταχέος

έν

αλλοιώσει

είπε ρ ή μέν άλλοίωσις

π ο λ υ δ'

καί

φ ο ρ ά · 45

ποιότητος,

ή δε

φορά της ποΰ κατηγορίας έστίν, ή δέ ευθεία καί ή περιφερής ποσά ά μ φ ω καί άμφω συνεχή ποσά καί γραμμαί άμφω.

τοΰτο

δέ προσέθηκε διά τό

μετ' ¿λίγον ρηθησόμενον, δτι " είσί τ ω ν ομωνυμιών αί μέν πολυ άπέχουσαι, 20 αί δέ εχουσαί τινα ομοιότητα."

ίστέον δέ δτι ή γραφή τοΰ ρητοΰ τούτου

διάφορος φέρεται, δπου μεν α λ λ ' δ σ α μ ή ο μ ώ ν υ μ α , ά π α ν τ α

συμβλητά,

ώς καί ó'Αλέξανδρος εγραψεν, δπου δέ α λ λ ' δ σ α μ ή σ υ ν ώ ν υ μ α α π α ν τ α »0 άσύμβλητα.

τινές δέ τήν" έν τ φ

έτερφ έβδόμψ βιβλία» γραφήν ένταΰθα

μετατεθείκασιν εχουσαν ο υ τ ω · ά λ λ ά ά ρ α γ ε δ σ α μ ή ο μ ώ ν υ μ α 25 σ υ μ β λ η τ ά .

ρ. 248» 12

άπαντα

δήλον δέ δτι πάντα τήν αυτήν évvoiav εχει.

"Η

πρώτον

μ έ ν τ ο ΰ τ ο ουκ α λ η θ έ ς £ως τοΰ δύο γ ά ρ π ρ ο ς ®ν κ α ί οό σ υ μ β λ η τ ά . |

Είπών δτι τ ά μέν μή ομώνυμα συμβλητά έστι, τ ά δέ ομώνυμα οδ 252» συμβλητά, ένίσταται πρός τοΰτο παρατιθέμενος τ ο πολί» συνωνύμως δοκοΰν 30 κατηγορείσθαι έπί τε ύδατος καί αέρος,

1 κδν έπ' άμφοϊν Μ τοίς Μ 8 κδν xa

2 ούκ lati Μ

6 λέγεται F 11 ταυτό a

13 ώ ; — κακεί om. a

om. Μ

έν] καί Μ

μετ' ¿λίγον] ρ. 249»23

άλλος

5 έπ' αύ-

καί (ante 6) on>. F

9 αί om. F

12 apa a A ' F M : άρα A 2

14 καί ¿rl της M

15 ήσσον τό ταύτόν φησί F

τοΰ ¿ξέος

3 διά τό] διά τοΰτο Μ

7 εί] ή sed con·, rubro Μ

ετι τι κοινόν ¿κείνων άσύμβλητα F

qui τούτου oroisit

έπ' F

oò γάρ ωσπερ

10 καί τοΰ F et Μ où ora. M

ταυτό F

14. 1δ δέ τι A F : ôè ?τι a : δέ έστιν M 18 άμφω (post καί) om. Μ

6μωνύμων F

19 μ ε τ ' ]

21. 22 ώς καί — άσύμβλητα (23)

22 συνώνυμα sic Αι ist. EH et Shiitiani

23 άσύμβλητα, ut Ar. E» HI α

Shutiani: συμβλητά F ούτως Αχούσαν Μ 30 ¿ξέω: a

βυβλίφ a ut solet άλλα άρα γε A F :

24 μετ' έδήκ/ F: μετατεθήκασι M

άλλα άρα τε Μ

25 εχει εννοιαν Μ

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 243M2]

1087

μεν ήν λόγος τοΰ έν χυμοΐς καί άλλος δ» τοΰ έν ογκοις καί άλλος του έν 252* φθόγγοι?, ουιω καί τοΰ πολλού άλλος μεν λόγος τοΰ έν τοΰ

έν

αέρι,

υδατι, άλλος

αλλά τό αότο σημαίνει το πολί) έν εκατέρω αυτών,

ομως οό συμβλητά τό έν υδατι πολυ καί το έν αέρι.

δέ καί 6

τούτο δε λέγει δτι

5 μή τοις ογκοις αυτών καί αί δυνάμεις άκολου&οΰσιν,

αλλ'

ή τοΰ τοσουδε

ύδατος δύναμις πολλαπλασία της τοΰ τοσούτου αέρος,

εΐ ουν πολυ ην το

τοοτοΰτον υδωρ τ ω

ογκω

πολυ δύνασ&αι συν τι5 τηλικούτω

(έν γαρ

τη

δυνάμει μετά τοΰ ογκου ήν τό υδατι είναι), οόκέτι ó τοσούτος αήρ πολύς εσται, κάν πλείων ειη τοΰ κατά τόν ογκον έλαττουμένου ύδατος τ ω 10 την δύναμιν έλαττοΰσ&αι αυτοΰ. έν αέρι πολύ.

άσύμβλητα

άρα τό τε έν

κατά

υδατι καί τό ίο

δ γάρ πλείων δοκών αήρ τ ω ογκψ έλάττων έ'σται τη δυ-

νάμει, καίτοι τοΰ πολλοΰ συνωνύμως κατ' αμφοΐν δοκοΰντος κατηγορεϊσί)αι. ή φαίη τις άν καταλλήλως δεΐν τ ο π ο λ υ τον ογκον παραβάλλοντα,

την

δέ

συγκρίνειν τον μεν ογκον

δυνάμιν προς τήν

15 παραλλαγή ταύτη άποχρησάμενός τι άσύμβλητον

δυνάμιν.

εδειξε, καίτοι της συνω-

νυμίας κατά τό έν τοις ογκοις πολυ καί δλίγον ληφθείσης, οντος

τοΰ το π ο λ υ

ύδατος

και

τοΰ

συνωνύμως

αέρος

κατηγορεΐσδαι

' εί δ à μ ή

τό πολύ,

ρείται, έπί τοΰ διπλασίου ποιητέον τόν λόγον.'

προς

ó δε τη

υπόπτου

δε

διά τά είρημένα τοΰ τε ι» φησί,

συνωνύμως

κατηγο-

και γάρ καί έν υδατι καί

20 έν αέρι το αότο σημαίνει τό διπλάσιον έκατέρω, sì γάρ διπλάσιόν έστι τό λόγον εχον 8ν τά δύο προς εν, ωστε καί λόγος ó αυτός τοΰ διπλασίου έ π ' αμφοτέρων, διπλάσιον·

καί ομως ουκ έ'στι συμβλητά το υδωρ

σούτου ύδατος διπλάσιος, 25 το

είναι

καί ó άήρ κατά

τό

oò γάρ ó τοΰ τοσοΰδε αέρος διπλάσιος άήρ εσται καί τοΰ τουδατι ή αέρι.

τοΰτο δέ πάλιν διά τάς δυνάμεις, έν αίς έστι ¡so ει γάρ δ διπλάσιος αήρ τοΰ ήμίσεος τψ

άέρος πρός τ ω ογκω καί τήν

δυναμιν εχει διπλασίαν,

έν

ογκω

τ λόγω

τω

δύο προς εν έστιν· οόκέτι δε το τ φ ογκψ ήμισυ υδωρ τοΰ τοσούτου αέρος καί τ η δυνάμει ήμισύ έστιν ουδέ έλαττον της έν τ ω διπλασίω άέρι δυνάμεως, 30 διπλάσιον συμβλητά.

Γσως, αλλ'

ένίοτε καί

υπερέχει

οόκ άν εΐή ουν τό έν αέρι καί υδατι

έάν γάρ πάλιν κατά τήν δύναμιν ληφ&η το ετερον

τοΰ έτέρου διπλάσιον, οόκέτι κατά τον ογκον εσται διπλάσιον.

άλλο ουν 2»

τι τό διπλάσιον εσται, οταν άήρ καί υδωρ συμβάλλωνται, αλλ' ουχ ο καί)'

1 6 λόγος F 3 πολί>] ταχύ

καί (post χυμοίς) om. F M Μ

8 έν υδατι F

6 της

τοΰ s c r i p s i : τ?/ τοΰ Α : τ η ς a F M

9 εΐη] ή Μ

ϋδατος om. Μ

πολυ F : τά (?) πολύ A M : τά πολλά a τοις F

IG κατά om. F

καί (post γάρ) om. a

2 καί (ante του) oto. F

κατά F

τό — ογχοις om. Μ

2ό ήυίσειυς a A '

λιφθείσης M

3 1 εστι F ούχ S s c r i p s i : ούχ

l o τό καίτοι] καί

19 διπλάσιον

8ν A F : iv a :

22 άμφοτέροις F

F

ών M ó om. F

2 4 όιπλάσεος Μ

26. 27 τά δύο προσένεστιν a

πάλιν ante ληφθη F

συμβάλλονται Α : συμβάλλοιντο F

21

καί τοΰ a : καί A M : τοΰ F

2 7 . 2 8 ήμισυν υδωρ τοσούτου άέρος έν rr¡ δυνάμει Μ 3 0 συμβλτ,τόν Μ

11 εστι F

15 τι] fortasse αότο cf. ρ. 1 0 8 8 , 1 1

2 0 τά (ante διπλάσιον)] του F

6 τοσούτου F

7 τ ω (prius)] τό F

10 αότόν Μ

λόγος è a A cf. p. 1 0 8 8 , 1 3 : 6 λόγος F : 6 λόγος 6 M 2 3 ου] ό F

ίίδασιν F

διά]

27 τό (post òè) om. F

2 9 διπλασίονι Μ 32 έστιν F 6 a A M : ούχί F

είη oui. F

συμβάλλωνται a M :

1088

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 248&12. 15]

έκατέρου αυτών τέρου αυτών,

κατηγορείται,

καίτοι ταυτον έδόκει σημαίνειν έφ' έκα- 252 ν

ώστε οδδέ τα συνωνύμως κατηγορούμενα ά π α ν τ α σ υ μ β λ η τ ά ·

τοΰτο γάρ βούλεται προσδείναι τοις επί τών ο μ ω ν ύ μ ω ν ε?ρημένοις, Γνα καν φανή 5 της

συνωνύμως ευθυφορίας,

κατηγορούμενον μή

ήδη

ταχί) έ π ί τε τ η ς κυκλοφορίας

καί

άκολουθή το και συμβλητάς εΐναι ταύτας

το

τάς

κινήσεις. p. 248b 15

"Η καί

έπί

τούτων

δ αυτός

το

λευκόν.

λόγος

ε ω ς του α λ λ ά

κ α τ ά 80

Συγκρούσας τους δύο λόγους τόν τε λέγοντα τα ο μ ώ ν υ μ α π ά ν τ α μ ή 40 10 είναι συμβλητά καί τον λέγοντα τά συνώνυμα συμβλητά

είναι,

καί

δείξας

οτι έπί αέρος καί ύδατος το πολυ καίτοι συνωνύμως άμφοΐν κ α τ η γ ο ρ ε ί σ α ι δοκούν δ μ ω ς ουκ έ'στι συμβλητόν, εί δε μ ή τοΰτο, αλλά

τό γε

έναργέστερον και λόγον ε χ ε ι τόν αότον έν άμφοτέροις καί

διπλάσιον

δ μ ω ς ουκ έ'στι

συμβλητόν διά τήν παράλλα&ν του όγκου προς τάς δυνα'μεις, και ποιήσας lô ούτως άπορώτερον τον λόγον λέγει, δτι καί έπί του ύδατος καί του αέρος 45 δ ρ θ ώ ς έ'χει δ πρότερον άποδοθείς διορισμός, δτι τ α μεν ο μ ώ ν υ μ α ου συμβλητά', τ ά δέ συνώνυμα

συμβλητά.

καί γάρ το πολυ καί το

διπλάσιον

άσύμβλητά έστιν έπί του ύδατος καί του αέρος, διότι και αυτά δ μ ω ν ύ μ ω ς κατά άλήΟειαν κατηγορείται* 20 ων κατ' αμφοτέρων πολλού ó λέγων αυτός έστιν. τό έν αέρι. άρι&μών

ου δοκει δέ, έπειδή καί δ λόγος αυτών

λέγεται, καί)'

δτι π ο λ ύ

έστι τ ό

τοσούτον

και

ομώνυμος

δ γάρ λόγος έ'τι

ομώνυμος

άλλο γάρ τ ψ εί'δει τό έν υδατι τοσούτον καί ετι καί

του και άλλο

καί τών ίσων δε λόγος το τών αυτών μέτρων ή τών α υ τ ώ ν 50

εϊναι,

αλλά

καί τούτων καί το ονομα καί ó λόγος

25 κατηγορείται, ών κατηγορείται, καί δ αήρ.

ων καί τό ονομα.

όμωνύμως

διό ου συμβλητά οόδε κατά το ίσον τό ύδωρ

ουδέ γάρ zi τοις ογκοις ίσα, καί ταΐς δυνάμεσιν ίσα έστιν.

ó του διπλασίου δέ λόγος δ λέγων δύο προς §ν ομώνυμος έστι. το §ν αυτό όμώνυμόν

έστιν, εί'περ άλλως

άλλως δε κατά ποιότητος,

μέν κατηγορείται κατά

εί δε τό §ν δμώνυμον, καί τά δύο.

καί

καί γάρ καί οόσίας

δ δέ έξ δ μ ω -

1 έτέρου aF 2 αύτΑ F ουδέ oía. F κατηγορούμενα] λεγόμενα Μ 3 τοις έπί τών είρημένων είρημένοις Μ xâv F: καί aA 1 : μέν Α 2 : καί εί Μ 5 άκολουθεϊν F τψ καί Μ 7 "Η om. F έπί τε F post έως τοϋ ante άλλά add. μη κατά τι χρώμα άλλ' rj χρώμα F 9 "Η τρί; δύο λίγους συγκρίνουσα Μ 11 καίτοι] καί τοις F άμφοΐν] αυτών Μ 14 τόν όγκον F: τοϋ οκου Μ 15 καί izi τοϋ ύδατος καί τοϋ άέρο; scripsi: τοϋ prius om. Μ: ύδατος orti. Α: ύδατος καί τοϋ oui. aF IG πρότερο; a όρισμός F: περιορισμός M ού ora. F 18 post έπί add. μεν M όμιονύμως] συνωνύμως M 19 όμωνύμω; A 1 21 ort τό πολύ τό [τό om. Ε] τοσούτον και έτι όίλλο τό [om. Ε] τοσούτον Arist. (aliter Shutiani). etiam Siraplicium hic continuasse καί έτι άλλο τοσούτον ex v. 22 verisimile 22 αυτόν F 23 καί τών] καί τούτο Μ τών ίσων λόγων F μερών F 24 είναι om. Μ 25 διό καί ού Μ 26 ού F εί] έν Μ ταΐ;] τοις F 27 δέ om. F έστι orn. F καί (ante τό) om. F 28 αύτώ F κατά ούσίας κατηγορείται a 29 τα δύο. ó δέ έξ όμωνύμων] δ F τά δύο] τά p Μ

1089

SIMPLICII IN PHYSIC0RU1I ΥΙΓ 4 [Arist. p. 248b 15] νύαων συγκείμενος λόγο? j και αυτός ομώνυμος έστιν. είπών καί ταύτα όμωνύμως μεν σ υ μ β λ η τ ά

κατηγορεϊσθαι

τά δε ου, ε ΐ π ε ρ ήν μ ί α φ ύ σ ι ς ;

τό αυτό ήν έπί τε αέρος καί ύδατος,

ώς

εστίν

δ ύδατος καί ύδατος, δια τί αήρ μεν αέρος

ώς ουν ευλόγως 253 Γ

έπήνεγκε το

έπεί

δtà

τί τά

ει γάρ το διπλάσιον

έπί

άερος

διπλάσιος

καί αέρος και

καί ήμισυς

καί

συμ-

βλητοί καί ύδωρ υδατι, αήρ δε υδατι ουκέτι συμβλητός, ώ σ τ ε τον τοσόνδε αέρα του τοσοΰδε ύδατος είναι διπλάσιον, εί'περ ήν σίου έν αέρι καί υδατι, ώ ς έν αέρι

δε ουτω προς την συνώνυμον ρηθεΐσαν 10 σίου κατηγορίαν

έπί

αέρος

καί

μία φύσις του δίπλα- 5

καί αέρι καί υδατι καί υδατι; είναι του

ύδατος

καί

διά

πολλού καί τοΰτο

άπορήσας του

διπλα-

όμώνυμον

αυτήν

ειπών έπα'γει καί άλλην αίτίαν του, καν συνωνύμως κατηγορήται, μή είναι αυτά συμβλητά τό άλλο καί αλλο είναι τά πρώτα δεδεγμενα αυτά σώματα· άλλο γάρ υδωρ καί άλλο αήρ, κάν τό έκατέρου σημαίνει ώ ς

συνωνύμως

πολυ

καί τό διπλάσιον ταυτόν έ φ ' ίο

κατηγορούμενα,

έπεί

δπου το

πρώτον

15 δεδεγμένον τά συνωνυμως κατηγορούμενα ταυτόν έστι τ ω είδει, χ&ν τά έν οίς έστι διαφέρω,

συμβλητά

Ιστιν

έκεϊνα.

καί τον κύνα καίτοι διαφέροντα κ α τ ' λευκόν. μων

λέγομεν γάρ π ό τ ε ρ ο ν λ ε υ κ ό τ ε ρ ο ν

ζητοΰντες,

ή

20 π ρ ώ τ ω ς δεξάμενον νεια.

ομοίως

δε

τό τό καί

ψιμύθιον λευκόν κατά

καί

την

το

μέγεθος

συνωνύμως αυτών κατηγορούμενον

φύσιν,

διότι τό έν αυτοΐς πρώτον

είοει τό σ ώ μ α .

υδωρ

25 ουτε κατά το μέγεθος,

έν

μεν

δεκτική, του δέ μ ε γ έ θ ο υ ς τό σώμα· ώς

ει γε καί τό

έκ

του

δμως

τον Γππον

είναι κατά τό

ó κύων έπί ατό-

παραβάλλομεν,

ταυτόν έστιν, συμβλητά

ή

έστιν

καί τήν αυτήν

διότι

το

γάρ έπιφά- ι» ίππος

καί

έχον έν έκατέρψ

δεκτικόν του μεγέθους

δέ καί φ ω ν ή οτι

δήλον

ó ίππος ή

χιόνα

έν άμφοτεροις

κύων

σώμα.

καί

είδος συμβλητά

ταυτόν

έστι

τι»

ου συμβλητά οΰτε κατά τό λευκόν

υόατι

του λευκού

ή

έπιφάνειά

έστι

έν δε φ ω ν ή ουτε έπιφάνειά' έστιν ουτε

πολυ καί το

διπλάσιον μ ή του

ύδατος

καί

του

αέρος κατηγοροΐτο π ρ ώ τ ω ς , ών έκάτεοον καί κατά τον ογκον αμα καί κατά 20 τήν δύναμιν ειδοποιείται, αλλ' ή κατά του ογκου άμφοιν 30 ή τό διπλάσιον ή κατά τ η ς δυνάμεως,

συμβλητά

αν ειη,

λέγοιτο τό πολυ πότερος πλείων

ή μείζων ό'γκος ó του αέρος ή ó του ύδατος, καί οτι διπλάσιος καί ήμισυς, καί έπί τ η ς δυνάμεως

ομοίως.

1 καί Olli. F αότοϋ F 2 διά τί] διά τό Μ 3 φύσιν a 4 ήν oui. Μ καί αέρος om. F ') καί ubar ο; oui. FM δια τό Μ άέρος] ολος F δ. G συμβλητός F β ούκ εστι F M συμβλητοί a 7 του (post αέρα) oui. Μ 8 ώς—ίΐδατι καί υδατι oui. F καί άέρι postea adii. A : ota. M 9 τοΰ πολλοΰ καί ora. Μ 11 κατηγορείσαι F 1 12 τώ άλλο F M δεδειγμένα αότώ F: δεδειγμένα τώ Μ σώματι Μ 13 καν] καί F 14 σημαίνει sic libri ώς om. Μ ¿μωνόμως F έπεί και F lü δεδειγμένον F M 18 λευκότερος M έπί των a 19 ψιμύ&ιον A (cf. ρ. 119,IG): ψιμμίθιον a F : ψιμμΰΒιον Μ παραβάλλαμε F : παραλαμβάνουν Μ 21 δέ και om. F κατά om. M 22 συνωνύμως om. M 24 òè om. F 27 καί (post ει γε) om. M 28 κατηγορείται F καί τό κατά F 29. 30 τό διπλάσιον η τό πολυ F 30. 31 ποτερον μείζων ¿ ογκος ή πλείων F 31 ò (post ή) om. F 32 τοίς δυνάμεσι coït. F Comment. Ariet. X

Siinplic. in Phys.

19

1090

SIMPLICII IN PHYSIC0RÜM VII 4 [Arist. p. 248bl5]

Άλλ' η γε τοΰ 'Αριστοτέλους άγχίνοια και προς τούτον ένίσταται τόν 253Γ λόγον έντρεπτικώς. τούτψ γάρ χρώμενον, φησίν, εστίν άναιρεΤν έ* των όντων την των ομωνύμων φόσιν λέγοντα καΐ τά ομολογουμένως ομώνυμα μή είναι ομώνυμα, άλλ' ίν τι και ταυτδ σημαίνειν. μή παραβάλλεσΟαι 26 5 δε προς άλληλα διά τδ έν διαφόροις είναι τοις δεκτικοΐς τό αυτό. οίον λευκόν ταδτόν μέν καί το έν φωνη και τό έν σώματι σημαινειν, μή είναι δέ συμβλητά την φωνήν καί τό σώμα κατά τό λευκόν, διότι άλλο τψ είδει έκάτερον των δεδεγμένων αότό έστιν· άλλο γάρ τψ είδει φωνή καί άλλο σώμα. ομοίως δέ καί τό γλυκυ ταότον μέν έρεϊ τις σημαίνειν έν φωνη 10 καί έν χ υ μ ψ , μή συγκρίνεσθαι δε φωνήν καί χυμδν κατά το γλυκύ, οτι τά δεκτικά αότών ετε'ρα τήν φύσιν αλλήλων έστίν. ομοίως δέ καί τό ίσον so ταυτόν μέν έπί τε ύδατος καί αέρος, ου συμβλητά δέ τό υδωρ καί ó αήρ κατά τδ ίσον, οτι διαφέροντα οντα τό αότό δέδεκται. Προστίθησι δέ καί άλλο έπιχείρημα του αότοΰ δεικτικόν, οτι ουκ 15 ¿ρ&ώς λέγει ó λέγων τά αυτά τη φύσει μή συγκρίνεσ&αί ποτε διά το έν διαφόροις είδεσιν είναι, καί φησίν οτι οόκ εστι τό τ υ χ ό ν τ ο ΰ τ υ χ ό ν τ ο ς δ ε κ τ ι κ ό ν καί μάλιστα το π ρ ώ τ ο ν , αλλ' εν ε ν ό ς φύσει δεκτικόν καί του αυτοΰ τψ είδει, ώς χρωμάτων έπιφάνεια, χυμών γεΰσις. καί αδύνατον ή ss τά αυτά οντα έν διαφέρουσιν είναι πρώτως ή διαφέροντα έν τψ αυτψ. 20 ώστε δταν έν διαφέρουσιν ή τι πρώτως, όμώνυμόν έστι, καί oò παρά τδ άλλο είναι το υδωρ καί άλλο τον αέρα άλλο έσται τό πολυ καί το διπλάσιον τό έν έκατέρψ αότών τά αύτά οντα τήν φύσιν, ώς φησιν ó άπορήσας, αλλά καί αυτά διάφορα τήν φύσιν έστί καί ομώνυμα· διό έν διαφόροις τψ είδει δεκτικοΤς ένεγένετο. ασφαλώς δέ καί ένταΰ&α το π ρ ώ τ ο ν προσέ25 θηκεν είπών άλλ' Sv έ ν ό ς το π ρ ώ τ ο ν · δύναται γάρ τινα δευτερως ω οντα δεκτικά τίνος διαφέροντα αλλήλων κατ' είδος συμβλητά άλλήλοις είναι κατ' έκεΐνο, 8 δευτέρως έδέξατο, διότι τδ πρώτως αυτό δεδεγμένον ίν tt ον αυτό τήν φύσιν τών διαφερόντων έστί. καί γάρ άν&ρωπος καί Γππος ίτερα τψ είδει όντα συγκρίνεται κατά το λευκόν το έν αυτοϊς, οτι το πρώ30 τον αότό δεδεγμένον έν άμφοτέροις εν τήν φύσιν ή έπιφάνεια. ειπών δέ Ιν ένός δεκτικόν το πρώτον καί διά τοΰτο συγκρίνεσθαι άλλήλοις ώς μή οντα ομώνυμα τά ένός είδους οντα, έπέστησεν οτι ουκ άρκεϊ τδ μή όμώ- 46

2 έντρεπτικός Α 1 Ιστιν OÍD. F 4 παραβάλεσθαι F: παραλαμβάνεσαι Μ G λευκόν μέν ταυτόν μέν Μ μέν ο·!) τό F σημαίνει a: σημαίνη compend. F 7 συμβλητόν Μ κατά] καί Μ 8 δεδειγμένων Μ αί>τώ έατιν F 8. 9 άλλο τό σώμα Μ 9 σημαίνει aM 10 θυμώ F μή oui. Μ χυμόν καί φωνήν Μ 12 μέν —δδατος oui. Μ μέν] έστιν compend. F xi τε ύδωρ F 13 δέδειχται F 2 14 δεκτικόν F 1 16 τοΰ τυχόντος] ou δεκτικόν έστιν Arist. Shutiani ABC: om. Arist. vulg. sed cf. p. 1096,2 17 ëv om. M 18 καί ante χυμών add. M γεϋσις scripsi: χυμοί aA 1 : ή γεΰσις A 2 F: ί»γρόν Μ 22 τά έν F Λτα om. Μ 6 om. F 23 διαφέροντα Μ διό FM: διο sic Α: δι' 8ν a 24 έγένετο FM πρώτως F 26 διαφέρον F 27 δεδειγμένον FM 29 καί ίτερα F κατά om. F τό (post οτι) ota. M 30 αότό δεδεγμένον oui. F post φύσιν add. έστίν M

S I M P L I C I I IN P B Y S I C O R U Ì I V I I 4 [Arist. p. 2 4 8 b l 5 . 2 4 9 » 8 ]

νυμα είναι προς το συμβλητά είναι·

ή γαρ έπιφάνεια χρωμάτων

δεκτική πρώτως λΐυκου καί μέλανος, αλλ' oò των χρωμάτων

où γάρ δή και των εν μουσική,

τον το λευκόν τψ μελάνι κατά τό χρώμα, τά

συμβλητά

έστί 253 Γ

όμωνύμως λεγομένων

και δμως οόκ εστι συμβληού γάρ λεγει τις μάλλον είναι

5 χ ρ ώ μ α ή ήττον τό 2τερον του ετέρου, αλλά δει προς τψ νυμα

1091

μή είναι

ομογενή οντα μηδέ την κατ' είδος εχειν

ομώ-

διαφοράν,

αλλ' §ν είναι καί τ ω είδει ατόμω ovct, και μή μόνον τψ γένει καΐ έν ένί τψ ειοει οεκτικψ· τούτο γαρ σημαίνει το μ η ε χ ε ι ν ο ι α φ ο ρ α ν , μ ή τ ε 0 μ ή τ ε Μ έν οΓς· τό μεν γάρ 8 τό είδος αότό τό συγκρινόμενον λέγει οιον τό πολί> ή ίο το διπλα'σιον,

τό οϊ έν ο ί ς το έφ' ου τό καθ' 8 ή σύγκρισις οίον υδωρ

ή άερα ή ογκον ή δυναμιν.

τά γάρ κατά τό γένος

συνώνυμα, διαφοράς δε έχοντα οόκ έ'στι συμβλητά. έστι τό λευκόν ή τό μέλαν ή τό φαιόν;

ή

αυτά

τά

καί

ουτω

πότερον μάλλον χ ρ ώ μ ά

πότερον

τών

έχόντων

αυτά

μάλλον κέχρωσται; τά μέντοι του λευκοΰ χρώματος μετέχοντα συγκρίνεται 15 άλλήλοις, πότερον αυτών μάλλον λευκόν χιών ή κύκνος. |

ρ. 249»8

Ο υ τ ω καί π ε ρ ί

κίνησιν

όμοταχές

έ ω ς τοΰ κ α ί γ ά ρ ή 253 ν

φορά είδη ε χ ε ι áv έκεϊνο ε χ η ε ί δ η , έ φ '

ου κ ι ν ε ί τ α ι .

δ

Διαρόρώσας ουτω τον λόγον καί δείξας δτι, εί μέλλοι τινά συμβλητά είναι, ου μόνον χρή αυτά μή εΤναι ομώνυμα, αλλά μηδέ κατ' είδος εχειν 20 διαφοράν μήτε αυτά κα&' α ή συγκρισις γίνεται (οίον τά

λευκά μήτε έν

οίς έστι ταύτα οίον αί έπιφάνειαι αί κατά τά λευκά συγκρινόμενοι), άλλ' εν είναι τ ω εΐοει καί το λευκόν καί τήν έπιφάνειαν, έπάνεισι λοιπόν έπί τον προκείμενον λόγον τον περί κινήσεως, ου χάριν αί προειρημέναι ζητήσεις ίο έκινήί)ησαν. 25 έστιν

προ&εμενος γάρ δεΐξαι δτι ου πάσα κίνησις πάση

(οόδέ γάρ ή

ομοειδής

πάσα·

συμβλητή

ουδέ γάρ ή φορά ή έπί κύκλου τ η

έ π ' ευδείας), Γνα μή άδύνατον ακολουθήση τι τό είναι εό&εΐαν ΐσην περιφερεία,

καί

διορίσας

έπ'

ά'λλων παραδειγμάτων

εχειν φησί καί έπί τών κινήσεων, μόνον

τά

κοινά

οίον φοράν άλλοίωσιν

αυ£ησιν

30 έκάστην τούτων, oò πάσα πάση έστί συμβλητή,

1 χρώματος F

4 τον λευκόν a

τ ώ F : τό μή a que v. 10 aF

κατά OÍD. F

7 και έν] άλλ1 év Μ τό (post αυτό) om. F

12

μάλλον F

διάφορα a

είδη ε/7) eollocat Μ μήτε τά F

18 διαρθρών F

23. 2 4 έκινήθηααν ζητήσεις F

μείωσιν,

ομοίως

το

τώι μη A M : item-

11 τό om.

μάλλον F

15 λευκόν

καί έκεϊνο έ φ ' ου κινείται F

μέλλει F M ai alterum om. M

γάρ] δέ F

καί κα&'

9 οΓς a A M : ώ F

1 0 δέ om. F M

14 μετέχοντα

εχει είδη·

αλλά

άλλά μόναι αί κατά

5 >)] καί F

λέγει ο m. F 17

21 al piïus om. F

ζητούμενον,

8 δεκτίκώς F

13 πρότερον A

16 κινήσεως M

τό

τ ω γάρ πλείω είδη κινήσεως είναι oò

2 0 καί*' ¿i, ä in lit. h litt. M 22 τό (post καί) om. F

2 5 γάρ όμοειδής πάσα M

2 6 τό γάρ

εΡ

είναι Μ η in ras. A

2 6 . 27

περιιρ F

27

Αλλήλων F

όμοίως om. F

2 9 post άλλοίωσιν add. καί quod om. post άλλά F

έστί A M : post συμβλητή F : om. a

28

είδη,

3 0 Εκαστον M

3 0 . 1092,1 μόναι κατά τά εΐόο; cett. om. M

19*

1092

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M VII 4 [Arist. p. 2 4 9 > 8 j

αυτό είδος το έ'σχατον γινόμεναι· 8 ουκέτι και γένος έστί. όδιΰ π ρ ο ϊ ώ ν διαρθροΐ.

τά γάρ έν Γσω χ ρ ό ν ψ

ρηθήσεται

καί συμβλητά έ'σται·

λεγόμενα,

καί ουκ έ χ ε ι εί'δη πλείω ή ευθεία ουδέ ή έ π '

5 ώσπερ οόδέ

το

εί μέντοι έν τ ω

λευκόν

χρώμα,

τά

κοά τοΰτο δέ

γάρ μ ή κ η Sv ειδός έστιν έ π '

ει

έ'σχατον

253ν

ί'σα μ ή κ η κινηθέντα ί σ ο τ α χ ή

είδος

ε "η,

εύίίειών

εόθείας καί

α υ τ ω χ ρ ό ν ω το μεν υποκείμενον Sv ε ΐ η ή

ή

κίνησις,

έπιφάνεια.

εύθεΐα,

αί

δέ

κ λ ή σ ε ι ς διάφοροι, ώ σ τ ε κατά μεν το ή μ ι σ υ του μήκους, τουτέστι τ η ς ευθείας, παρατεταμένον τι ή αυτό τό ή μ ι σ υ του μήκους

άλλοιωθήναι,

κατά

δέ

το 20

λοιπόν έ ν ε χ θ ή ν α ί τι κατά φοράν κινούμενον, ουκέτι ι σ ο τ α χ ή ς ρηθήσεται 10 αλλοίωσις τ·/) φορά, κάν ά'μφω κινήσεις, κ $ ν έν τοϊ κίνησις ή έπι τ η ς εόθείας δια'φορα ε ί δ η ε χ ε ι · φορα'.

κάν τνύτον ουν ή το μήκος ή

αυτω

το αυτό είδος έ'χειν τ η ς κινήσεως, ei μελλοι τψ

ειοει κινήσεις

ου

ή

ισοταχή

επι

διότι

κίνησις,

του

αλλά

χρόνω

είναι

αυτου

κατ'

είδος

δια'φορα.

τά

κινούμενα,

υποκείμενου γινο- 2» ώστε

χ ρ ό ν ω Γσον μ ή κ ο ς κατά φοράν ά'μφω κινηθέντα ι σ ο τ α χ ή βλητά'.

δει

γινομενην

μεναι ου συμβληταί, ουδέ αι αδιάφοροι κ α τ ' είδος κινήσεις συμβληταί ται, áv Τ| τά υποκείμενα αυταΐς

ή ή

ά'λλο γάρ αλλοιωσις καί άλλο

ί'σον έ φ '

και την κίνησιν την έπι των ίσων ε υ θ ε ι ώ ν έν τ ω α υ τ ω l ö ω ς οε αι οιαφερουσαι

χρόνω,

áv

τά

έσον-

έν

ί'σω

ε ι η καί

συμ-

ε? ουν λέγοι τις ί σ ο τ α χ ή τά έπι ευθείας καί περιφερείας, ί σ η έ'σται

2 0 ή ε υ θ ε ί α xr¡ περιφερεΐ. άκολουθήσαι

τω

εί ουν τούτο αδύνατον, τι το αίτιον του αδύνατον

λέγοντι

συμβλητάς είναι ταύτας τάς κινήσεις;

αρα

οτι

ή

φορά ουκ έ'στιν εσχατον είδος άλλ' έτι γένος έστίν ώ ς διαιρεΓσί)αι είς ε ί ο η so τήν τε έ π ' ευθείας καί την έπι κύκλου, ή αρά έστιν ή γ ρ α μ μ ή γένος διαιρούμενον είς ευθείαν καί π ε ρ ι φ ε ρ ή ; 25 τ φ

είτε

γάρ

αί

κινήσεις

αύται

διάφοροι

είοει, καν ά μ φ ω φοραί, είτε τά έ φ ' ων αί κινήσεις διάφορα, xäv ά'μφω

γραμμαί, ουκ áv είεν συμβληταί αί κινήσεις· εδει γάρ έπι των σ υ μ β λ η τ ώ ν τήν τε κίνησιν ο μ ο ε ι δ ή είναι καί τά έν οίς ή Πλην αυτός ζ η τ ε ί , πότερον ά'ρα τ ω ή φορά

γ έ ν ο ς ετι ουσα ή ή γ ρ α μ μ ή

30 ó α ό τ ό ς ταύτης

ων,

τής

oò τ ψ

αίτιος,

αλλ'

3 μήκει Μ

έπ' om. Μ ή (ante έπ')

τεταγμένο-/ F

9 ¡σοταχές M

εχει τά είδη F

12

συμβληταί om. Μ άδΛφορα F λέγει M

om. M

ούν OÍD. F

έ'οικεν

φοράν

oto. Μ

γάρ á v

αλλά καί aM

S h u t i a n i : αεί Ar. vulg.

ουκ

γραμμών

δέ τ ψ

έστιν

χρόνος αν

ε ί η 3δ

διαφοράν

είδε ι ή

άλλα

εόθει seq. lac. II 1. M

4 πλείω

7 τουτέστι— μήκους (8) om. M

8 παρα-

10 της φοράς Μ 14

ή om. F

μέλλει F M 17

11 έπ' ευθείας E

15 δε om. F

xáv F

καί oui. M

2 8 έστιν αίτιον M

γάρ om. F (ut Arist. A Sbutianus)

χινήβεων F

εόθείας F :

αριθμιμ,

τών

IG oò

η (post áv) om. M

19 λέγοι — εί ουν (20) om. F

2 0 post αδύνατον (alt.) iter, τί το sed fiel. M

2 5 φοραί] διάφοροι F μόνον) om. F

το

τω

τήν

διαφοραΐ F : διάφοροι M

18

αίτιον

γ έ ν ο ς ουσα· ó μ έ ν γ ά ρ

εί'δει μόνον ó αυτός αλλά

διαφοράς

αίτιασθαι τ ή ς τ ώ ν κινήσεων δ ι α φ ο ρ ά ς ·

είδη F

κίνησις.

ε τ ε ρ ω τ ή ς διαφοράς

23 ή om. et γραμμής F

2 9 διαφορά F

3 0 ó post χρ¿νος om. Μ

ετι ουσαι a (et A F ? ) οϋτω M

¿ (post

ó αότός l i b r i : ο αυτός αεί Aiistotelis cod. F : αύτός dei 31 ταύτης post διαφοράς coll. M

32 της διαφοράς τών

άν δέ τιί εί'δει i¡ ά'λλα (αλλά A F ) libri: ατομος Aristoteles vulg., sed dv

δέ (sic) superscr. E 2 (auctore Vitellio): ¿τομος êv δέ (sic) Κ

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 2 4 9 » 8 ]

1093

περί τ ω ν γραμ¡ιών είπών επήνεγκε / ο : τ ' ε κ ε ί ν α ε ί ' δ ε ι δ ι α φ έ ρ ε ι η τε ε π ' ευθείας φορά και ή έπί κύκλου ώ ς όηλοί 77. ε φ ε ς ή ς · φησίν, ε ί ' δ η ε χ ε ι , /· ^ ^ λ

äv

εκείνο / H

ελλείπειν φησί τ ω

εν οιαφοροις αντιγραφοις άλλα,

καί

Καί

¿κείνα

νυν

χρόνο;

διαφέρει,

βιβλίου

ή

η,

ηυρον

την

και

επ

ó òs Ά λ έ ~ V

εκείνα

η το ' ε τ ε ρ α ' .

γραφή ν

αν

οε

ειοει

εγώ μέντοι 40 τω

ειοει

αλλά

ωσπερ

ουδέ

τήν

αεί μεν

άλλα

τά

ατομος γραφήν

μετατέθεικε,

τα

η

διαφέρει.

ó αότος

ενταύθα τις

253ν

φορά,

άλλην δε γραφή ν φέρεσίΐαί φησιν ó 'Αλέξανδρος έ'χουσαν

ó μεν γάρ 10 ε ί ' δ ε ι

τιυ ε ι ο ε ι

α ν δ ε τ ε ι ο ε ι

ούτως

εί'δει

γάρ

ε t'ò η ε χ τ , ε φ ' o u κ ι ν ε ί τ α ι . ^\ ~ ν> Τ \ 1 ) 1

ςανορος εύρων γεγραμμενον αν ο ε ó διαφέρει

καί

καί

εκεί

τοί

ε t'ò ε ι.

ταύτην

έκ

ουδέν

έ'δει

ή ααα

του

ούτως·

κάκεϊνα

έτερου

εβδόμου

πολυπραγμονεΐν

γεγραμμένα.

πλην

αυτήν

επειδή

¡¿σαφώς

προήκται, ουδέν κωλύει τήν έ π ' α ύ τ η του Άλεςα'νδρου έ ί ή γ η σ ι ν παραγρα'ψαι. ·»·> " παρεμβεβλημένου,

γάρ φ η σ ι , του πα'ντα χρόνον,

15 κινείται, τον αυτόν τ ω ουν

αί'τιον,

οτι

αριθμώ

εστίν

ή φορά γένος ή οτι

ά μ α κ α κ ε ϊ ν α εί'δει δ ι α φ έ ρ ε ι · εί'δει

διαφέρει,

•20 κ α ι

γαρ

η φορα

υποκείμενα ή

τω

εί'δει διαφέρειν. δες·

oò

γάρ

/ 7/Λ

où μην άνάπαλιν, φησίν ó 'Αλέξανδρος,

αί κ α τ '

κινούμενα

τω

τ η γάρ απορία υποφέρει το ή α μ α

τουτέστιν ακολουθεί Οατέρψ

μένης τ η ς διαφοράς ακολουθεί I V ' I V " * "

έν

καί άτομον είναι

ομοίως

ακολουθεί καί τήν έ π ' αυτών χίνησιν

μ ή π ο τ ε δέ, φησίν ó 'Αλέξανδρος, έπί της φοράς καί αντι-

γαρ των φορών εί'δει

διαφερουσών

ή ó αυτός, φ η σ ί , λόγος καί επί

καί

αλλοιώσεως

τά

υποκείμενα

καί

εί'δει 55

επί φοράς,

8ν

I κατ' έκείνα libri: καί έκείνα voliiisse Simpliciiim credo cf. v. 7: κάκείνα Arist. (seti κα in rasura E " )

εϊδ/j διαφέρειν M

2 έςτ,ς F

3 φησίν

ïyoι

( o u . ειοη) F

είο/j 'éy-ij a A M (ut Ar. H): l / r ¡ ειοη Arist, vulg. cf. v. 2 0 : '¿/r¡ om. F τώι ειοει ~ 5 διαφέρη F 2

έλλείπει Μ

έτέροις οίίτως εύρων F

φησί τό F εί)ρών Μ

9 6 (post χρόνος) om. M

η τώ έτέρω F 7 άλλα Α

10 έκ της έτερου Μ

F : αότόν νΰν M

12 σαφώς J I

15

IG τό ή ] τώ η Μ

άριΒμόν Μ

τό ή] τό Μ

6 έν om. F

11 μετέθηκε F

13 προείρηται F 17

19 έδήλωσεν είπών Μ

cf. ad v. 3 et p. 1 0 9 5 , 2 6 κατά χρώμα F

F

τά supersrr. Α 1

29 και φορά; (om. έπί) Μ

άντιγρα'φοις simili qua

11. 12 νΰν αότήν

οίιδέ M

14 χρο'νου M

τη γαρ—διαφέρει (18) om. a

2 0 διαφορά Μ

23 άεί κινήσεις F

εϊδ/j t / r ¡ Μ : είδη ε/ει F

24 υποκείμενων Α 1

2(5 διαφέρουσιν a F M

post τά υποκείμενα add. καί)' il ή φορά,

vi t F

ευρον

8 δέ φησιν 6 άλ. γρ. φέρ. a

Alexaudri nostri codices interpolatioue laboraut cf. ad p. 1092,30

28

4

ήι και ¿π' έκείνα Α : τώ εί'δει ή καί έκείνα Μ : τιιΤ ειοει ή έπ' έκείνα F

τούτον έπί άλλοιώσεως,

γίνεται ΛΙ 27

καί om. F

sed punctis

nota-

1094

SIMPLICII IN PHYSICORUM VII 4 [Anst. p. 2 4 9 « 8 . 17]

γαρ ε χ ε ι λόγον έπί τ η ς | φοράς τά υποκείμενα κα&' επί α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς τ η έπιφανεία*

τά

χρώματα,

ή

κατά

α ή φορά,

τούτον

5 λευκόν καί μέλαν.

εόΟεΐα καΐ ή

περιφερής

254'

άλλοίωσιν μεταβολή ή έν

ώ ς καΐ τ ή φορά κατά τ ά υποκείμενα καθ' α ή φορά,

και έπί τ η ς φοράς ή γάρ τ ψ

κα&' «

έν

έπιφανεία

ώς

έπεί

έκεϊ

το

έ ρ ε ΐ δέ, φησίν, και αυτός π ρ ο ε λ θ ώ ν περί τούτου·

καί

οντι, ώ σ π ε ρ τά άλλοιούμενα την διαφοράν ε χ ε ι κατά την των χ ρ ω -

μ ά τ ω ν διαφοράν κα&'

α άλλοιουται, ο ύ τ ω και τ ά φερόμενα

την διαφοράν τ ω ν διαστάσεων καθ' Έν

δς

διαφέρει

δέ τ η λέξει τ α ύ τ η άσάφειαν εχειν έκεΐνό μοι δοκει

10 δ ή τ ο ΰ

μήκους

έν

τψδί

τί> μ έ ν

γάρ λέγεται αλλοιωθήναί τι

έν τ ψ

κατά

5

φέρονται."

ήλλοιώθη ήμίσει

το

δέ

εί τ ύ χ ο ι

το

ρητόν

ήνεχ&η.

της

εόΟείας;

εί πώς

εί

μή

άρα τό φερόμενον έν μέν τ ψ ήμίσει τ η ς ευ&είας φερόμενον άμα και αλλοιοΐτο, έν δέ το> ήμίσει φ έ ρ ο κ ο μόνον ή αυτό ή άλλο* ή ε " τι σ ώ μ α

συμ-

παρατεταμένον τ ψ ή μ ί σ ε ι του μήκους, κατά μέν το τοσούτον μ ή κ ο ς ήλλοι- ίο 15 ιό&η, κατά δέ το Ιτερον ή μ ι σ υ ή ν έ χ θ η γάρ έστιν ειπείν

τότε,

οτι ή

έν τψ

άλλοίωσις

ισψ

χρόνψ

όμοταχής

έστι

έκάτερον.

τη

φορά,

ου

καν

ο

χρόνος ί σ ω ς η , κάν τ ά διαστήματα Γσα η τοΰ μ ή κ ο υ ς τό τε καί)' ο άλλοιουται καί τό κα&' 8 φέρεται, τψδί

τό

μεν

καί ί σ ω ς διά τούτο είπεν τ ο υ

αλλοιοΰσ&αι τό δέ φέρεσί)αι, ινα

δείξη

οτι,

μήκους

κάν

τό

έν

μήκος

20 ίσον τις ύ π ο θ ή τ α ι τ η ς α λ λ ο ι ώ σ ε ω ς , ουδέ ο ύ τ ω ς συμβληταί είσιν αί κινήσεις.

ρ. 2 4 9 · 1 7

"Οτι

δέ

έάν

ώστε

δι'

ου.

σκεπτέον,

οίον,

Ε ί π ώ ν διάφορον γίνεσΟαι κατ' διάφορον η

κατ'

25 διάφορον ή κατ'

εΐδος, είδος,

προστι&ησιν

διαφορά· πτήσις·

καί γάρ ή μέν καίτοι ε π '

1 λόγον ίχει Μ

τά] τά« F

om. Μ

κδν το φορά

ή φορά om. Μ

δι'

κατ'

τό έφ' ου

είδος

ή

ου ή

φορά γίνεται

έ'σται ·

οίον

ή

δε

διά

έάν

πτερύγων

τοΰτο δε ε ι π ώ ν

έπι-

3 ώσπερ Μ èpeΐ — φέρονται (8)

11 τύχη F : τύχει (!) Μ 13. 14

του ΐδ

καί τών κινήσεων γίνεται 20

5 καί τό μέλαν F

10 δ' F

εως

φορά

2 ή (ante έν) oíd. Μ

έκεϊ] ίγϊι F

15 ήμισυ ν Μ ut saepe

20 συμβλητά Μ

φοράν, δταν

οτι

διά πτερύγων,

13 δέ (post έν) om. F

βάοισις

κινήσεως.

διά ποδών βάοισίς έστιν.

9. 10 εί δή] εί μή Μ

δέ μή αρα Μ

δε

πόδες,

ε ό δ ϊ ί α ς γίνεσθαι δυνατόν ά'μφω.

4 καί ίιπεριφερής (oui. ή) Μ om. Μ

είδος

διάφορον καί ή

τό μέν διά ποδών κινήται το

εί

τις διαφορά

11. 12 εί

συμπαρατεταμμένον Μ

19 τό a A 2 F M : τώι Α

14 τό

μήκος A F M : μήκει a

21 ό'τι δέ έάν δι1 ou A F M : ετι (ex Ar. vulg.) δέ 5 y δι' ου a : in mrg.

γρ. δτε δέ έν ώι A 1 (ut Ar. cod. F ) :

ό'τε δέ έν ώι Arist. Ε 2 (ν ώι in rasura, videtur ha-

buisse ίτε δέ έάν 8ι' ου ut coït. I): οτε δ' ìv δι' οδ Κ : ό'τε δ' έν ψ ού Shntiani (om. οίον — ή ου)

οΓον εί πόδες oui. Μ in lac. X V litt.

22

ώστε A F cf. p. 1096,3:

τούτο ut Arist. vulg. et a A 2 : τοΰτο M qui ante τοΰτο lacun. X X I I 1. exhib. ή M γίνεται aM: λών F

23

γίνεσθαι διάφορον F

γίνηται A F κινείται Α

25

διαφοράν aM

24

ώστε

τί{] -tí

διάφορος έστί κατ' F

καί ή φορά εστζι κατ' είδος διάφορον F

26

πολ-

26. 27 τών κινήσεων γίνεται [κινήται Α] διάφορα [φορά F ] A F :

ταύτα διάφορα Ισται a : τά τών κινήσεων είδη διάφορα Μ

27

ή δέ] ήν F

1095

SIMPLICn IN PHYSICORUM VII 4 [Arist. p. 2 4 9 » 17] φέρει· ή oì>, φορον κατ'

άλλα.

τοις σ χ ή μ α σ ι ν ή φορά άλλη.

εΐδος γίνεσί)αι κίνησιν,

αν τα

όργανα

εΐοος διαφέρω, μηκέτι δε τά εφ' ών γίνεται,

ου βουλόμ,ενος διά-

δι'

ών

ή

κίνησις

τ ω γαρ σ χ ή μ α τ ι μ ό ν ω ,

φησίν,

ε τ ε ρ α ί είσι κ ι ν ή σ ε ι ; ή τε πτήσις καί ή βάδισις και où τ ω είοει, οταν α φοτεραι έ π '

εύ&είας γίνωνται.

διό και συμβληταί

αύται·

και

ευθείας τ η ς έπί κ ύ κ λ ο υ ;

ή κατ'

ών διάφορα

ει

είδη

γάρ

γραμμής

δήλον οτι εάν μ ή δια'φορα ή τά έ φ ' εσται

κατά

κινήσεις,

την

νυν

καί γάρ

ζητουμένην

την

αρχήν

αί κατ' ή,

s Γόος

το

μεν

διαφοράν,

προθέμενος

εΐοος διαφόρους ελεγε

τάς έπί

διαφερόντων

κατ'

άμφω

Ιπί

κύκλου

ουδε

καί)'

ην

είναι,

τά

έν

ίσιο

πάντως, αλλά τ φ

των

κατ'

είδος

πτήσις

καί

γάρ ά μ φ ω δε λοιπόν,

χρόνψ

affisi,

κύκλος, διάφορος είαιν

αί 30

κινήσεων

ίσον καί τίνες ου, τάς

δέ

συμπεραίνεται

οτι

τίνες

και

δύνανται

δε

ή φορά

τό

κατά φοράν, δηλονότι ταύτα ι σ ο τ α χ ή έστι.

ευί)υς μέντοι τ ο τ ω

άδιάφορον

κατ'

Είπών

διαφερειν ή

βάοισις

έπ'

ευθείας

τίνα

αύτό το

έστί

τά

διάστημα

αυτό

δέ

ώ σ τ ε είοει άδιάφορον

μέ-Sâ αυτό

τουτέστι

μενον άδιάφορον ή τ φ ποιών τήν ποΐαι

μεγέΟει

θεωριών·

ασύμβλητοι,

διαφοράς κατ'

είοει, δταν,

ειδει

εΐ

έ'χει

ύποκείμενον,

καί

ουκ

ανάγκη

καί

διαφοράς ουδέν

κατ'

δεόμεΟα

ζητψ

το

ύποκείμενον

σκοπεΐν,

είδος· εις

πάντως

άμφω

γάρ

3 διαφέρει F

10 έφ1 ον Α 1

7 ή]

13 ζψίί

διαφόρων ut v. 17 Κ

M

17 γίνονται F

εχει είδη F M Brandis:

25

συμβληττ) libri

3 2 . 3 3 ζητοϋμεν F ; cf. ρ. 2 4 9 ' 14

31

τήν

καί

καί οτε

το έζη-

οτι ή φορά γένος το

ή

ύποκείμενον

où] έν a

4. δ άμψό-

9 où om. M

11 έφ' ών ή eras, in V litt, lituia M καί FA-': oui. a A ' M

18. 19 είσί καί ίίοταyr¡ F aùxò] μεν τό Μ

πρότερον μέν ο in. Κ cf. ρ. 2 4 9 " 1(! : 27 συντομωτέρων Μ

αρκεΐ

εχει

ώστε

8 μάλλον oui. Μ

15 διαφοράς F

21 δια'φορον (omissis ώιτε είδει F ) F M ήδη Κ

oò γάρ

4 κινήσει; είαί F ή F

γραμμής είδη η τό μεν F

12 είτι F

άλλ'

ομοίως

βλέπειν.

διαφωνεί

οΰδέ F

συντομωτεραν

ή συμβλητήν ή οδ πρόχειρον ή μ ΐ ν ουσαν

άρα

5 γίνονται Α 1

ή

ύποκεί-

μεν ποΐαι κινήσεις συμβληταί καί 40

οτι ή γ ρ α μ μ ή γένος, μάτην έ ζ η τ ο υ μ ε ν .

1 άλλο Μ

κινήσει

ου κινείται, καί

τουμεν, πότερον αίτιον έστι του διαφοράς ε χ ε ι ν ,

τερα F

τη

είδος, νυν δ ε οτι, έάν το

καί ή κίνησις αδιάφορος έ σ τ ι ,

φησί,

3 0 κίνησιν αυτήν, περί ή ς ζητοΰμεν, σκοπεΐν,

άδιάφορον

ε ί δ ο ς έστιν.

δε πρότερον μεν οτι ' έ ά ν έ'χη ε ί δ η το έ φ '

φορά ε ί δ η έ'χει'

τψ

ή

το

δε

τοιούτον δε το ευ&υ προς το ευί)υ καί το περιφερές προς το περι-

φερές. 2ό

γινομένας.

γίνεσί>αι.

γ ε 0 ος où τιίϊ α ρ ι ^ μ ι ρ

έπ'

έλεγοντο,

άσύμβλητοί

ζητήσαι,

συμβλητάς

είδος γίνεται·

ί σ ο τ α χ ή καί συμβλητά ολως, 20 κ ι ν ο ύ μ ε ν α

είναι

είδος

ουκ έπί διαφερόντων κ α τ ' καί

μή

διαφέρειν

ευόεΐα

ών ή φ ο ρ ά ,

σ υ μ β λ η τ α ί είσι κατά το Οαττον καί βραδύτερον καί 15 κ α τ '

ναυν.

πτήσις β α δ ί σ ε ω ς η βάδισις ή

άλλο μεν ί'σως μάλλον διαφέρει, κατά

τον νυν διορισμον ου διαφέρει, 10 εάν τά έ φ '

άμ-

γάρ θαττον ss

κινεΐσδαι του βαδίζοντος το ίπτάμενόν φαμεν καί τ ή ν ουριοδρομοϊίσαν αλλά π ώ ς oò μάλλον κ α τ ' sîôoç διαφέρει

254Γ

κατ'

ακοπήν F

23 τό τυϊ] προς τώ F

post ότι Μ

28 ποιο; F 1

16 έπί

20 τό δέ αύτό F 26 διαφορά ΑΙ

3 0 εί συμβλητη Μ διαφοράν F

3 3 έστιν αίτιον Μ

παν

συμβληF

SIMPLICII IN PHYSIC0RÜM VII 4 [Arist. p. 249» 17. 21]

1096

τη κινήσει τη έ π ' αύτοΰ, ώ ; το μεν διαφοράς έ'χειν, το δε άδιάφορον 254γ εΐναι·

καί γαρ εϊ'ρηται οτι " ο υ το τυχόν του τυχόντος δεκτικόν,

ενός το πρώτον." γαγεν, ώς

αλλ' §ν

ή το ω σ τ ε σ κ ε π τ έ ο ν , τ ι ς δ ι α φ ο ρ ά κ ι ν ή σ ε ω ς έπή-

δέον ον τον μέλλοντα γινώσκειν,

ποια

κίνησις συμβλητή καί

5 ποία άσυμβλητος, τάς διαφοράς των κινήσεων πρότερον παρ' έαυτψ διηρηκέναι.

αί γάρ των γραμμών διαφοραί πρόδηλοι καί τοις ίδιώταις.

Πλείονα δέ φησιν αυτόν ó 'Αλέξανδρος είρηκέναι περί της άσυμβλήτου κινήσεως, διότι οΰπω δέδεικται οτι ουκ εστίν ευ&εία ίση περιφερεία, αλλά μεμένηκε ζητουμενον. 10 μών την κατ'

ρ. 249» 21

διό καθόλου λέγει τ η κατ' εΐδος διαφορά τών γραμ- 50

είδος διαφοράν τών κινήσεων άκολου&εΐν.

Καί

σημαίνει

ó λ ό γ ο ς ο ύ τ ο ς , ο τ ι τ ο γ έ ν ο ς ο υ χ εν τι

2ως του δ ι ό ου δ ο κ ο ΰ σ ι ν δ μ ω ν υ μ ί α ι ε ί ν α ι Δείξας οτι αί μεν όμοειδεΤς κινήσεις,

ουσαι.

ων το εΐδος ουκέτι διαιρείται 55

εις άλλα είδη, δια το μία φύσις εΐναι | συμβληταί είσιν, αί δέ διαφέ- 254» 15 ρουσαι κατ' είδος ασυμβλητοι, ώσπερ πόρισμα έχ τών είρημένων συνάγει, οτι τα ομογενή οόκ έ'στι συμβλητά, διότι ουκ εστίν έν τ ω είοει άλλα γένει,

τ ο δέ γ έ ν ο ς

οόκ εστίν εν τ ι εΐδος ώσπερ το εσχατον είδος,

τώ 8

μηκέτι διαιρείται είς εί'δη (γένος γαρ έστι το εις πλείονα είδη διαιρουμενον), ωστε τά ομογενή και μη ομοειδή ουκ εστι συμβλητα'. 20 φησί,

πολλά λανθάνει

μη οντα μεν,

εόί)εϊα και ή περιφερής, οτι

και π α ρ ά

νομιζόμενα δέ συμβλητά·

γένος οδσαν την γραμμήν καί

τοΰτο, ώς ή 5

διαιρουμένην

είς ταύτας ώς μίαν τινά φυσιν έ'χον το γένος λαμβάνοντες καί την εΰ&εΐαν καί περιφερή ώς όμοφυεΐς συμβλητάς νομίζουσιν. Ει'πών δέ αίτιον είναι του τα ομογενή τινας συμβλητά νομίζειν τί> εν 25 τ ι ήγεϊσ&αι το γένος, έπάγει καί την περί τά ομώνυμα συμβαίνουσαν άπάτην, δι' ην, καίτοι πάντων τών ομωνύμων έτεροφυών όντων, εί'περ ονομα μόνον κοινον εχουσι την δέ ουσίαν διάφορον, καί άσυμβλήτων όντων, τινά to δμως αυτών συμβλητά δοκεί. διαφορά· 30 έχουσί

τών γάρ ομωνύμων, φησί, πολλή τις έστι

καί γάρ αί μ έ ν πολί> απέχουσιν ωσπερ αί άπο τ ύ χ η ς , α ί δ έ τινα

ομοιότητα

ώς αί

είκόνε;

πρό;

τά

πρωτότυπα,

αί

δέ

έ γ γ υ ς είσιν ή γ έ ν ε ι ή α ν α λ ο γ ί α , γ έ ν ε ι μέν τά αφ' ένος καί πρός εν λεγόμενα*

κοινον γάρ τι αυτοΐς τό τε αφ'

ου καί το προς δ φαντασίαν

1 ίχιι F 2 εϊ'ρηται] ρ. 249 »2 cf. supra p. 1090,16 τό τυχεΐν F 4 δέον] δε F ôv oui. Μ δ. G διηρηκέναι παρ' αΰτώ F 11 γε 6 a ut cod. F Arist. ούτος ora. M 12 όμωνυμία M: όμιυνΰμω; F είναι oùsai A: ουσαι είναι F: civ ούσαι a: ούσαι M 13 κινήσεις om. F 14 άλληλα F et ante ras. A συμβλητά F 16 év aAM: εν F 16. 17 τυί γένος M 18 tòJ όπερ F διαιρείται F 1 î) ¡jltj 00). M περί F 20 λαν&α'νει πολλά Arist. λανθα'νειν FM 22 ταΰτα F: ταύτην M τό γένος εχον F 24 τινά FM 25 τό γένος om. F 27 ίχοναι κοινον F άαυμβλητον όντων Μ 28 ομωνυμιών a ut Arist. [praeter Ε1] διάφοροι έστι F 29 έπέχουσιν a 30 εχουσαι F ut Arist. 31 γένη μεν Μ 32 έφ' ου Μ τό (ante προς) om. F

SIIIPLICIT

7.-0τελούν γένους,

IN P H Y S I C O R U J I

1097

V I I 4 [ A r i s t . p. 249.->21. 2 5 ]

α ν α λ ο γ ί α 6ε ο μ ώ ν υ μ α έστι τά την εν τ ω λόγψ καί τ η

χρεία ομοιότητα σώζοντα ώ ;

ή αρχή·

254ν

καί γαρ ή πηγή καί ή καρδία και

μονάς και σημεΐον και το ήγούμενον εν πόλει α ρ χ ή λέγεται τοσούτον άλλή- 15 λων τ η φύσει διαφέροντα,

τά ουν εγγύς οντά καί ομοια ώ ς όμοφυή λαμ-

5 βάνοντες συμβλητά ηγούνται, άέρος. εν τ ι

δύναται δέ το κ α ί

ώς

το

επί της κινήσεως ει'ρήσί)«ι. φοράν

την κίνησιν εχειν ε ί δ η

μ ή είναι

ουδέ

ή

καί

γραμμή,

ó δέ

καί

καί

εν

τάς

τήν

διπλάσιον

άλλοίωσιν

εν τι τι

καίτοι γένος ουσαν κατά άλήί)ειαν, συμβλητάς πα'σας νομίζει

καί

επί

ó λόγος ο ύ τ ο ς οτι

ύδατος

καί

το γ έ ν ο ς

ουχ

καί γάρ ειπεν πρότερον, οτι αίτιον του

μ ή συμβλητάς είναι την τε 1 0 ώσπερ

πολύ

σημαίνει

αυτήν

νομίζων

όμοφυεις ού

κινήσεις

είδος

τήν

μίαν

το

φύσιν

κίνησιν είδος άτομον 20

πάσας

συμβλητάς

ούσας

μηδέ

τιΟείς

τάς

κινήσεις,

νομιζομένας.

έ'οικε δέ

τήν κίνησιν γένος ουτω λαμβα'νειν ώς κοινότητα ό μ ω ν ύ μ ω ς κατηγορουμένων των διαφόρων κινήσεων, 15 ποιότητα,

καί

αλλήλων.

άλλη

καί

δια

ή

διότι άλλη μέν ή κατά τόπον, κατά

τοΰτο

ποσότητα

επιφέρει

τω

τήν

τής πλάνης τής περί τάς συμβλητάς

καί

καί

τά

άλλη

γένη

δέ

ή

κατά

ταΰτα διαφέρειν

των ο μ ω ν υ μ ι ώ ν διαφοράν αίτίαν άσυμβλήτους

κινήσεις

λέγων

το 25

τινάς τών ομωνύμων κινήσεων δ ι ' ομοιότητα όμοφυεΐς δοκεΐν καί δια τούτο συμβλητάς.

20 ρ. 2 4 9 " 2 5

Ι Ι ό τ ε ουν

ετερον

το

είδος

έκείνο

Ειπών φορα

τά

μέν διαφέροντα κατ'

συμβλητά,

ζητεί

λοιπόν

25 φόροις ύποκειμένοις; ετερόν Ιστι κατ' ύποκείμενον

είδος άσυμβλητα είναι,

πότε

άρα οταν τά υποκείμενα διαφέρω

εως του ί σ η δ έ ή ά ν ι σ ο ς ,

ετερον

τό

είδος

τά δέ αδιά-

καί

διάφορον.

καί το είδος ετερον έστι το έν τοις δια-

οίον το λευκόν

τό τε έν ί π π ψ

καί εν άνί>ρώπρωσιν των συμβλη- 2δΓιν

των κινήσεων επί τε φοράς καί αλλοιώσεως καί τήν αυςησιν καί μείωσιν ως

¿κ

τούτων δήλας παραόραμών (ή γάρ τοις όμοειδέσιν εν ίσιο χρόνιο

ίση γινομένη οι' ολου προσθήκη ισοταχής αυςησίς έστι

καί ή

άφαίρεσις

5 ή τοιαύτη μείωσις ισοταχής), ταύτα? ουν παραδρομών ε - ; την γένεσιν ήλθε ΐό καί φί)οράν.

και ζητεί, - ο ί α γενεσις γενέσει ισοταχής λέγεται ή άνισοταχής·

και φησιν άνισοταχείς είναι, δταν εν τ ω αυτιο ί'σιο χρόνιο το5 μεν πλείων του 3ε έλάττων άρι&μός μορίων έν όμοειδέσι γΐνηται. Καί έπί τούτοις

άλλο τι προστίν)ησ ι

ίο των κινήσεων συγκρίσεως λόγιο·

θεώρημα οίκεΓον

τ ω περί της

παραβάλλει γαρ τό τε κινούν καί το κινού-

μενον χαί τον χρόνον καί τό διάστημα καί τάς προς άλληλα αυτών αναλογίας επιζητεί, ε? ώσπερ ή πολλαπλασία δύναμίς τίνος δυνάμεως κινούσης -Ό τι πολλαπλάσιον εκείνου κινεί, ουτιο τι δυνάμεως το πολλοστημόριον

καί το πολλοστημόριον της κινούσης

του υπ' εκείνης κινουμένου κινήσει (καί)

15 εί εκατόν άνίίρωποι την ναΰν κινοϋσιν, εί καί ó είς το εκατοστον της νεώς κινήσει εν τιΰ αυτω χρόνω το αυτό διάστημα ή την δ'λην ναυν τό εκατοστον του διαστήματος,

ποιείται δε τον λόγον έπί πρώτης της φοράς, προλαβών

ώς άςιώματα το πάν το κινούν τι κινεΐν καί εν χρόνιο καί επί τοσόνδε. διελών δε πρώτον το βάρος την αυτήν δύναμιν το ήμισυ του βάρους εν τ«) 25 •20 αυτοί χ ρ ό ν φ διπλάσιον διάστημα κινεΐν φησιν. δ'.γ,ρημένου του βάρους

το ήμισυ

της αυτής δυνάμεως το ήμισυ τό διάστημα χρόνον. 25 βάρος,

διελών

του διαστήματος

του βάρους

χρόνο ν διελών

του

κινήσεσί)αί φησιν.

ες α ρ χ ή ς μένοντος

συνδιαιρεϊ

καί τότε τετάρτην άναλογίαν έπάγει την δύναμιν μερίζων καί λέγει οτι ή ημίσεια δύναμις

ήμισυ λαμβάνει,

υπό είτα τον

καί το

τό ήμισυ του βάρους εν τ φ ές

α ρ χ ή ς χρόνιο το ες α ρ χ ή ς διάστημα κινήσει·

είτα της μεν δυνάμεως το 30

βάρος δε το ες α ρ χ ή ς καί χρόνον εκείνον, καί λέγει οτι

τό ήμισυ κινήσει του διαστήματος, ρεί·

είτα τον

του βάρους εν τ ήμίσει χρόνιο

ταύτην δε την άναλογίαν εύίίΰ; αναι-

si γαρ μέρος τι της δυνάμεως τό ολον βάρος έν όσφουν χρόνο» διά-

30 στημά τι κινήσει, ή ναΰς αν ή υπό εκατόν ανδρών νεωλκουμενη τοσόνδε διάστημα καί υπό ενός ελκοιτο άν έν τι» αυτιϋ χρόνιο το εκατοστον του διαστήματος,

ο έκίνησαν οι εκατόν νεωλκοί,

έκατονταπλασίφ χ ρ ό ν φ .

ή καί το αυτό διάστημα εν

ειπών δε μή πάσης δυνάμεως την ήμίσειαν δύνα- 35

3 τοΰτου Μ 4 και ή] ή om. a 5 την] τε F 6 ν.αΐ τήν Μ ζοΐα γένεαις -οία γενέσει αυμβλητή F 7 ctòni) om. Μ πλείω M 8 μ,όριον M γίνεται F Ο τι om. a οίκεϊον post λόγο,) F : ante θεώρημα Μ 1Ü τό (|Ost καί) om. F 12 ζητεϊν M 13 της κινούσης — πολλοστημόριον (14) om. F 14 πολλαστημόριον sic Μ ύπ'] έ - ' Μ και a: oiu. AFM 15 εί καί] καί λί νηός F 17 της πρώτης M 1S ώς om. FM fonasse αξίωμα 19 έν τιυ — βα'ρους (21) om. F 21 διηρημένον Μ τοΰ χρόνου F 24 τότε a: τό AF: oui. Μ τέταρτον τήν F τετα'ρτη οινολογία Μ 25 ήμίσει, sec! COÏT. A 1 28 ηνηϊ·. M ήα μτ' κινεί Α όια 3-η (ο m isso τοΰ) F 29 μέρει τι Μ 30 αν ή F νεουλκουμένη F 32 8] 8 ούκ Μ η om. FM 33 δέ (ante μη) oui. Μ μη oui. F

1116

SIMPLICH IN PHYSICORUM VII

σθαι τό αυτό τ η όλη καί τον Ζήνωνος φησί,

του

βοίρος κινεΐν ή

λύει

λόγον

μυριοστόν τοδ κέγχρου.

δλως κινεΐν τι βάρος, δια τούτου 256»

τον έπί

κέγχρου καταπεσών

EPILOGUS

τοδ

ψοφεΐ,

κέγχρου.

ε? γάρ

λύει οδν τούτον τον λόγον λέγων μ ή πάσαν δύνα-

5 fJ-tv παντός βάρους χινητικήν είναι μηδε έν όσφοϋν χ ρ ό ν ψ . πάν μέγεθος ψοφεΓν.

ó μεόιμνος,

και ó εις κέγχρος ψοφήσει και το

καί

συνελών

τον

ουτω δε μηδε

λόγον λέγει δτι μερισί>είσης μεν 40

τ η ς δυνάμεως ου σώζεται ή αναλογία, έπειδή μ ή πάσα δύναμις και ή έλαχίστη κινεΐν ή ψοφεΐν δύναται,

συντιθεμένης δέ σώζεται,

δείξας ουν έπί

της φοράς ταδτα, λέγει δτι καί έπί των άλλων κινήσεων, έπειδή αί 10 αί αύται s f a i , στημα,

καί

τό

τε κινοδν καί

τά από

μεν έπί της φοράς κινήσεων

τούτων

το κινούμενον

συμβαίνοντα τά αυτά εσται·

σώζεται ή αναλογία,

σω&ήσεται,

έν δσοις δε έπ'

αρχαι

καί ó χρόνος καί τό διά-

έν τούτοις

καί

ώστε έν οσοις έπί

των

εκείνης ου προεχώρει ή

άλλων 46

αναλογία,

έν τούτοις και έπί τούτων ου προχωρήσει.

1 τοϋ ό'λου F ο της κέγχρου F M

κινεΐν ή — βάρος oro. F M 4 της κέγχρου Μ

τούτο F M 5 κινητικόν a

2 τί,ς κέγχρου F M όσιονοΰν Μ

[¿ηόέ]

μη F 7 -/.al (post δύναμις) oui. M 8 ψοφείν ή κινεϊν F M συντιθεμένη Μ συντι9εμένης—δείξας oro. F οΰκοΰν F 11 σημαίνοντα Μ έστι F 13 έπ'] προ a έκείνοις Μ προχωρεί FM 14 seqiiitur in Μ : σιμπλικίου tptXoaó'fOU εις τον ζ ο ν τη; τοϋ άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως τέλο;

Σ Ι Μ Π Λ Ι Κ Ι Ο Υ Φ Ι Α Σ Ο Φ Ο Τ Ε Ι Σ Τ Ο Θ Τ Η Σ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Τ Ε Λ Ο Υ Σ Φ Ϊ Σ Ι - 2δ7· Κ Η Σ ΑΚΡΟΑΣΕΩΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Ο ΕΣΤΙΝ

ΟΓΔΟΟΝ.

Τ η ς Φυσικής άκροάσεως του 'Αριστοτέλους το τελευταϊον βιβλίον, 8 κατά μεν τον άριβμον ογδοον της δλης πραγματείας έστί, χατά ôè την των δ 5 στοιχείων τάξιν Θ τοις Περιπατητικούς έπιγράφειν εί)ος, πολλών και καλών έστι θεωρημάτων μ ε σ τ ό ν τ η τε γάρ περί των φυσικών άρχων πραγματεία τέλος άριστον έπιτίόησιν άίδιον δείκνυαν και την άιδιότητα

ουσαν

την πρώτην

φυσικήν κίνησιν απο-

τοΰ παντός διά της άιδίου κινήσεως λαμπρώς to

άνακηρΰττον και το δη μέγιστον την φυσικήν απασαν Οεωρίαν της πρώτης 10 έςάπτον φιλοσοφίας, και πασαν τήν φυσικήν υπαρ^ν της ύπερφυοΰς αιτίας έξηρτημένην

αποδεικνυον,

όταν καί κινουμενον παν το σώμα το φυσικόν

απόδειξη καί παν το κινουμενον υπό τίνος κινεΐσ&αι.

καί το πρώτως καί

κυρίως κινούν της ακινήτου καί αεί κατά τα αυτά καί ωσαύτως έχούσης ΐ"· ουσίας

έκφαίνη.

τοιούτον

ουν έχον σκοπόν το βιβλίον,

15 πα'σης αντιληπτικής προθυμίας έπάξιον.

είκότως αν ε ι ή

έπειδή δε των έφ' ημών τις γεγο-

νότων τελχίνων, ουδέν ηγούμενος νεανικόν άνδρώποις μόνοις βασκαίνειν καί δια τούτο προς τον ουρανον αυτόν καί τον ολον κόσμον τήν έαυτου βασκανίαν τινών

έκτείνων,

δεινον ήγεΐται τήν τούτων ¿ιδιότητα, καί παρακουσμάτων

ουκ ευτυχώς ουδέ ευγνωμόνως από φιλοσοφίας μετάσχων πρός τε

1 Titillimi dedi ex A : σιμπλικίου φιλοσόφου έξήγησις είς τον της του άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως βιβλίον ό'γδοον rubr. Μ : ΰπόμνησις σιμπλικίου φιλοσο'φου είς το θ της τοΰ άριστοτέλους φυσικής ακροάσεως ο έστιν ογδοον F : ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΥ Υ1ΙΌΜΝΙ1ΜΑ Γ.ΙΣ ΤΟ ΟΓζ/ΟΟν" ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΦΥΣΙΚΠΣ AKl· ΟΛΣΕίΙΣ a 3 το] τόδε Μ βυβλίον a (ut solet): oui. M 4 των] πάντων M 5 έπιγράφειν τοις περιπατητικούς εθος έστί F έπιγράφειν ex έπιγράφεται ut videtur A 1 G έστι post θεωρημάτων F : Olli. M πραγματείας M 7. 8 post άποδεικνύον add. δταν '/.al κινουμενον άπαν (cf. v. 11) F 9 άνακηρύττον a A M : άποδείκνυται F 10 έξάπτων F i l a-i't F το φυσιχόν σώμα F M 12 post πρώτω (sic) -/.ai ili lac. m litt, omisit M 14 ουσίας] αιτίας F ουν oui. F αν M : oía. a A F 15 έπειδή τις των έφ' ήμών Μ τις] in iiirg. τον φιλόπονον φησί lecte Α 10 νεσανικόν M ; an ίκανόν? βασκαίνειν in lac. vi litt. om. M 18 τούτου F

1118

SIMPLICII IN PBYSICORÜM VIH PROOEMIUM. c. 1 [Arist. p. 250«·! 1]

τά έν τ η Περί οόρανοΰ δεδειγμενα περί αιδιότητος αύτοΰ πέντε γέγραφε 25 πολόστιχα βιβλία, ών το σαθρον και προς ανοήτους μόνους ακροατάς τεθαρρηκός

έπειροίθην

έπιδείξαι το πρώτον της ΓΙερί ουρανού πραγματείας

έξηγούμενος, το δε έκτον αύτοΰ βιβλίον προς την άίδιον ένταΰθα δεδειγμένην 5 κίνησιν καΐ τον αίδιον χρόνον ανεζώσατο, διότι τούτων ανελέγκτων μενόντων άνάγκη πα'ντως ή ν à ίδιον

είναι

και αυτό το την αίδιον κίνησιν έν

' χρόνω αιδίψ κινούμενον, εδοξε μοι τοΰτο το βιβλίον έπερχομένψ και

τάς

προς αυτό γενομένας αντιλογίας, όποΐαί τινές είσι καί από ποιας εςεως προα- 2» γόμεναι, τοις φιλομαΟεστέροις έπιδεΐξαι.

πειράσομαι

δέ

κάνταΰθα

μετά

10 την έξήγησιν των 'Αριστοτέλους λόγων τάς προς αότους ένστάσεις παρατιΟείς ουτω τήν βα'σανον αύταίς προσάγειν.

ρ. 250 κ 11

Πότερον γέγονέ ποτε κίνησις

οΰκ ο υ σ α π ρ ό τ ε ρ ο ν

εως

του ο ί ο ν ζ ω ή τ ι ς ο υ σ α τ ο ι ς φ ύ σ ε ι σ υ ν ε σ τ ώ σ ι π ά σ ι ν . "Οτι μεν ó περί κινήσεως λόγος αναγκαίος τ ω φυσικω, 15 ήδη

πρότερον έπιδέδεικται·

δτι δε τω περί κινήσεως

διά

λέγοντι

so πολλών

προσήκει

ζητεΐν, εί εστίν cuòio; κίνησις ή ούτως ε χει, ώστε ποτ» γεγονέναι μ ή πρότερον ουσαν καί φί)είρεσί)αι πα'λιν, ώστε μηκέτι είναι κίνησιν,

ουδείς Μ 24 εμψυ/ον Μ 25 γάρ oin. F 20 τι om. Μ ante ύδατος add. οίον, omisse γάρ F 27 γίνεται άήρ Μ φυσική F 29 ούδε] ού Μ γάρ oin. F που τέως] ποτέ ώς F 32 ή ώς] η Μ : xal F

1120

SIMP-LIGII IN PHYSICORUM VII! 1 [Arist. p. 2 5 0 b l l . 15. 18]

ζωή έστιν ή κίνησις, αλλ'

ώς »υσικών πάντων καθο φυσικά καί καθο 257»

αρχήν έν έαυτοίς έ χ ε ι κινήσεως·

διό

καί άίδιός έσχιν ή κατά το κοινόν

λαμβανομένη κίνησις. ρ. 250 Μ 5

Ε ί ν α ι μ ε ν ουν κ ίν *¡ σι ν π ά ν τ ε ς φ α σ ί ν 2ως τοΰ μ ή

χινή-μ

σεως ούσης.

5

' Ε π ε ι δ ή το αίδιον είναι κίνησιν τοΰ όποΐόν

τι

σημαντικδν

υπάρχει,

προηγείται δε έν τοις προβλήμασι τοΰ όποιον τι καί το τί έστι και τό ει' εστίν δλως, καί το μεν τ ί έστιν ή κίνησις έν τω τρίτφ της πραγματείας 15 υπέδειξε, το δ' εί έ'στιν ου φαίνεται δεδειχώς.

διό το περί του όποιον τι

10 νυν προθέμενος εις άπόδειςιν εί/ότως τήν αίτίαν διδάσκει τοΰ λαβείν όμολογουμενον, δτι εστίν ή κίνησις.

εί γάρ περί το είναι τήν κίνησιν πάντες

άλλήλοις συμφωνοΰσιν οί φυσικοί, καίτοι περί το áíótov ή μή διαφερόμενοι, ουδέν áv άτοπον ε ί η το λαβείν όμολογουμενον,

δτι έ'στιν ή κίνησις·

τους

γάρ αναιροΰντας τήν κίνησιν έ'δειίεν μηδέ φυσικους οντάς μηδέ προσήκειν 15 τω φυσικω τον προς αυτους λόγον ώς τάς άρχάς αναιροΰντας τάς φυσικάς. ·20 αίτιον δέ τοΰ πάντας τους φυσικους περί κινήσεως λέγειν τό κ ο σ μ ο π ο ι ε ΐ ν , και π ε ρ ί γ ε ν έ σ ε ω ς καί φ θ ο ρ ά ς ε ί ν α ι τήν κοσμοποιεΐν

θεωρίαν

πάσιν

αότοΐς.

δε λέγει τους φυσικους οόχ ώς γενητον από χρόνου τδν

κόσμον λέγοντας, αλλ' ώς τήν συστασιν αυτού διά κινήσεως παραδίδοντας. 20 ουτω

γάρ καί Δημόκριτος κοσμοποιεΐ καί 'Εμπεδοκλής καί 'Αναξαγόρας,

οι μεν συγκρίνεσθαι καί διακρίνεσθαι

τά άτομα σώματα

καί

τά

τέτταρα

στοιχεία λέγοντες, 'Αναξαγόρας δέ έκκρίνεσθαι τάς όμοιομερείας από τοΰ 25 μίγματος λ έ γ ω ν σεις τινές είσι.

καί ή σύγκρισις δε καί ή διάκρισις καί ή έκκρισις κινήκαί περί γενέσεως δε καί φθοράς διαλέγονται πάντες, α?-

25 τίνες καν μ ή κινήσεις ώσιν, αλλ' ουκ άνευ γίνονται κινήσεως· καί γάρ κατά τόπον

κινήσεις

καί αλλοιώσεις καί αυξήσεις καί μειώσεις των γενέσεων

προηγοΰνται καί των φθορών.

ρ.'250ΐ)ΐ8

30

Ά λ λ ' " j a m μ έ ν α π ε ί ρ ο υ ς κ ό σ μ ο υ ς ε ΐ ν α ί φ α σ ι ν εως τοΰ καί π ε ρ ί τ η ς κ ι ν ή σ ε ω ς υ π ο τ ί θ ε ν τ α ι κ α τ ά λ ό γ ο ν . 31

Τοΰ τήν κίνησιν ώς ουσαν παραλαβεΐν απολογίαν έαυτφ πορίσας τήν

1 άλλ' ώ;] αλλά Κ 2 έν αύτοϊς F 4 πάντες φασίν om. F G ποιόν τι Μ ύπάρχειν F 7 post όποΐόν τι add. έστί F εί om. F 8 ή om. F èv τώ γ ταύτης της F 9 διό τό A F M : διά τοΰτο a τι] τό Μ 10 προ&εμένου F 10. 11 ¿μολογοΰμενος a 11 εί γάρ — κίνησις (13) om. Μ 12 συμφωνοΰσιν άλλήλοις F . άίδιον φερόμενοι F 13 ουδέν ουν είη ά'τοπον λαβείν F ?στι κίνησις F 14 γάρ] δέ Μ μηδέ] μή F 15 τών φυσικών F 17 γενέσεως] κινήσεως F αύτοίς πασαν F 18 δέ in lac. om. M 21 τέτταρα OHI. F 24 δέ om. F 25 γίνονται post κινήσεως M : om. F 26 post κινήσεις add. είσί Μ γενεών M 27 προηγούμεναι Μ 28 οσοι A F M : όπόσοι a (ut Arist. EHI) post κόσμους add. τε a (quod post απείρους Aristoteles exhibet omissum in codd. F K , liarb. I 13IJ) φασίν είναι F qui continuât lemma usque ad τους δέ φ9είρεσ9αι 29 της om. F 30 τοϋτο τήν F

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 2SOMS]

1121

των φυσικών περί τούτο συμφωνιών έκ τής περι την άιδιότητα τής κινή- 257' σεως διαφωνίας αυτών, πάλιν οτι αναγκαία ή περί τής άιδιότητος ζήτησις παραδείκνυσι λέγων, τίνες μεν των φυσικών άίδιον ύπέί)εντο τήν κίνησιν, τίνες ok ουκ àtòiov, -pòς τάς περί των κόσμων υποίΐέσεις καί τά περί της 33 Γι κινήσεως προσαρμόσαντες. οι μεν γάρ άπειρου? τω πλήί)ει τους κόσμους ύποί>έμενοι, ώς οί περί Άναςίμανδρον καί Αεύκιππον καί Δημόκριτον καί ύστερον οί περί Έπίκουρον γινομενους αυτους και φδειρομένους ύπεί)εντο επ' άπειρον άλλων μεν αεί γινομένων άλλο;ν δε φβειρομένων, κ7.1 την κίνησιν άίδιον ελεγον άνευ γάρ κινήσεως ουκ έ'στι γένεσις ή φθορά, των 10 δε ε ν α μόνον κόσμον λεγόντων οί μεν αγένητόν τε άπο χρόνου καί άφΟαρτον αυτόν λέγοντες άίδιον καί την κίνησιν υπετί&εντο, ωσπερ Πλάτων 40 καί 'Αριστοτέλης· γενητόν δε καί φΐ)αρτόν τον Ινα κόσμον ποιουσιν, δσοι αεί μεν φασιν είναι κόσμον, ου μην τον αυτόν άεί, άλλά άλλοτε άλλον γινόμενον κατά τινας χρόνων περιόδους, ώς Άναςιμένης τε και Ηράκλειτος 15 καί Διογένης και ύστερον οί από της Στοάς, καί δήλον οτι καί περί κινήσεως ούτοι την αυτήν εχουσι δοςαν οτε γάρ κόσμος ήν, τότε κίνησιν άναγκαίον είναι. Εμπεδοκλής δε, εί μεν κατά το σχήμά τις άκούοι του λόγου, ώς ποτέ μεν σφαΐρον ποτε δε κόσμον λέγοντος, δήλον οτι καί 45 τήν κίνησιν εν τ^ γενέσει του κόσμου θεωρών γινομένην καί φΐ)ειρομένην 20 ύπετίθετο αεί, εί δε καί τον σφαΐρον είναι βουλεται καί τον κόσμον αεί, καί κίνησιν ένόμιζεν έν τω κόσμιο (αεί) είναι, απ' αρχής δε χρόνου δοκουσι λέγειν γεγονέναι τον κόσμον Αναξαγόρας τε και 'Αρχέλαος καί Μητρόδωρος ó Χίος· ούτοι δε καί τήν κίνησιν άρςασ&αί φασιν ήρεμουντων γάρ τον προ του χρόνον των όντων κίνησιν Ιγγενέσβαι φασίν υπό του νου, ύφ' 2Γ> ής γεγονέναι τον κόσμον. φαίνονται δε και ούτοι τάςεως ενεκα δίδασκα- so λικής αρχήν τής κοσμοποιίας ύπο&έμενοι. καί ο γε 'Αναξαγόρας σαφώς άπο τής νοητής ενώσεως, έφ' ής ήν "όμου πάντα χρήματα", ώς φησι, τήν κοσμικήν διάκρισιν υποστήσαι τον νουν λέγει, ó μέντοι 'Αλέξανδρος καί τον Πλάτωνα φησιν απ' αρχής χρόνου τον κόσμον υφιστάνειν, πλήν 30 οτι καί προ τής του κόσμου γενέσεως κίνησιν i ν τοις ουσι πλημμελή καί

1 τούτων Μ 2 διαφωνία;] όιαφωνίαν Μ 3 τψ (ante κίνηοιν) ora. F 4 περί των κόίμων Α: περί τον κόΐμον FM: om. a τά ora. Μ της (post περί) ora. F 5 γάρ ora. F άπείρω Μ τους om. F G ώς oí] οίοι F 7 γενομένου; F ί) άιδίαν M 10 μόνον ora. F: μεν τον M οί] εί A1: con·. Aάγέννν,τον FM post, τε adii, καί M 11 ΰπέ3εντο M 12 γεννητόν FM τον ora. FM 13 μέν άεί F 13. 11 άλλο γενόμενον F 14. 15 ίιογέν/); καί ήράκλειτος ponit Μ 10 ούτοι post δόςαν pouit F 17 καί χίνηβιν a: καί ή κίνησις Μ δέ, εί μέν] μεν εί F άκούει F 18 λέγοντες Μ 20 εί δέ Μ, in mrg. A': έ-εί a: ora. A1 F καί (post όέ) om. M 21 άεί addilli cf. 1122,18 22 λέγειν ora. F τον] τά Μ 24 των προ τοϋ των όντων χρόνον F τώ νώ F1 25 και ora. F 2G σοφώς F 27 αφ' ής Μ: εφηοεν F φη5ι] fr. 1 cf. supin p. 34,20 alias 28 των κοίμικών F ΰποβτήναι F Αλέξανδρος] cf. Philoponus contra Proclura VI 27 (fol. DSE) 29 τόν ora. M υφιστάνειν a: ύφεστα'νειν A: ύφεΐτάναι FM 30 post ούσι add. καί F πλημμελεϊ M Comment. Arist. X .Simplic. in rhys. 21

1122

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 250b 18]

άτακτον ελεγε.

' π α ρ α λ α β ώ ν γαρ, φησίν, ó θ ε ό ; π α ν οσον ήν όρατόν ο ϋ χ 257»

ήσυχίαν | εχον, άλλά χινουμενον π λ η μ μ ε λ ώ ς

καί

αλλ' δτι μεν ουχ ούτως α π '

έκ της αταξίας.'

άτα'κτως αότό ήγαγεν 258"· α ρ χ ή ς χρονικής ώ ς

προ-

ϋπα'ρχοντος χρόνου γεγονέναι τον κόσμον ó Πλάτων φησί, δήλος έστι σαφώς 5 ε ι π ώ ν , δτι ó χρόνος μ ε τ '

οόρανου γέγονεν·

ώστε ουδέ το π λ η μ μ ε λ έ ς και

άτακτον χ ρ ό ν φ π ρ ο ύ π ά ρ χ ε ι ν κατ' αότόν νομιστέον.

αλλ' fva και την γενε-

σιουργόν ένδείξηται πλημμέλειαν κατά την α π ό του δντος υφεσιν υποστασαν 5 καί την από τοΰ δημιουργού τάξιν αεί διακοσμούσαν αότήν, χ ω ρ ί ς εκάτερον υπέδειξε τ ψ λ ό γ ψ .

δπερ έν τ ω Πολιτικψ πεποίηκεν άποστήσας τοΰ κόσμου

10 τ ψ λόγψ τον δημιουργόν και Οεασάμενος αότόν ' ε ί ς τον τ η ς άνομοιότητος πόντον'

ύποφερόμενον.

δοξασμάτων

οί

μεν

τοιαύτης οδν ούσης διαιρέσεως τ ω ν περί άπειρους

λέγοντες

ώ ς άλλων άεΐ

κόσμου

γινομένων άλλους

φθείρεσ&αι άίδιον την κίνησιν ελεγον, δσοι δέ f v a τον αυτόν αεί ή Ινα μεν μ ή τόν αότόν δέ αεί, ούτοι καί περί τ η ς κινήσεως οίκείως 15 περί τοΰ κόσμου δόξη.

υπέ&εντο τ η ίο

ο ί τε γάρ Ινα άει τον αότόν λέγοντες άίδιον

την κίνησιν λέγουσιν, ομοίως

δέ καί οί άλλοτε άλλον Ινα λέγοντες,

τ η τοΰ έτέρου φ&ορά ή τοΰ έτέρου γένεσις Ι π η τ α ι ,

καί ούτοι άίδιον

κίνησιν φ α σ ι ν άεί γάρ οντος κόσμου άνάγκη καί κίνησιν άεί εΐναι. Ινα λέγοντες ά π ' 20 είναι λέγειν,

δτι ήν δτε οδκ

μηκέτι γίνεσ&αι, γεγονέναι

ά ρ χ ή ς τίνος χρόνου τοΰτον γεγονέναι φασίν, δήλον

ήν κόσμος,

δτι καί ή κίνησις

ώς

και δταν την

ε? δέ άλη&ές

καί φθειρόμενον εν τινι χρόνο) άρχήν

Ιξει

καί

τέλος,

μέν τον Ινα πολλοί λέγουσι κοσμοποιοΰντες καί τ ψ

λόγψ

άλλά 15 την

τάξιν τ η ς δημιουργίας παραδιδόναι βουλόμενοι, γίνεσ&αι δέ καί φθείρεσ&αι τον Ινα κόσμον,

ώ ς μηκέτι είναι κόσμον,

οόδένα τ ω ν φυσιολόγων ΐσμεν

25 λέγοντα. Ε λ λ ι π ή ς 8έ ή λέζις δοκεΤ δια βραχυλογίαν ή λέγουσα δ σ ο ι δ έ ή ε ν α ή μ ή ά ε ί · τ ψ μέν γαρ Ι ν α έλλείπει τό "καί ά ε ί ' , τ ψ δέ μ ή ά ε ί το "καί Ινα',

ώ ς εΐναι τό τέλεον ο ύ τ ω ς ·

' δ σ ο ι δέ ή Ινα καί άεί τον αότόν ή Ινα

1 παραλαβών κτλ.] contracta ex Timaeo p. 30 A post ήν littera evasa A 2 ίχο·/ a (AM e silentio): άγον (ut Plato et Simplicius supra p. 704,16) F J : άγων F 1 κινούμενον post ατάκτως ponit F αύτόν F : αότό post ήγαγεν a 3 post της adii, οικείας F 3. 4 προϋπάρχοντα τοϋ χρόνου F 4 δήλον Μ 5 ¿ om. M G ύπάρχειν F νομιυθέον F 1 7 ένδείξη F 9. 10 τώ λόγω τοΰ κόσμου F 11 πόντον] λόγον F : τόπον codices Piatonis Polit, p. 273 D; sed πόντον (quamvis surdis editoribus) ex Neoplatonicis Piatoni restituit Albertus Iahn (Zeilschr. f . Alterthumsk. 1842 p. 548 sqq., ubi addas Proclum in Tim. p. 85 Bas. [E, p. 127 Schneider] et Mich. Ephes. in Eth. Arist. p. 480,17 ed. Heylbut) φερόμενον F περί] τοΰ F : περί τοϋ Μ 12 ώς ¿εΐ άλλων F 14 της (post περί) om. FM οίκείως om. M fortasse ϋπετίίεντο ut ρ. 1121,20 15 άει ante λέγοντες Μ: ή F λέγοντες Μ 16 δταν — λέγοντες (19) om. Μ 17 φθορφ om. a έπιτελήται F 18 άεί (ante είναι) om. F εί] oí F 19 τούτον om. F 21 ή (post καί) om. M 22 τον] τό a 26 έλλειπής aA ut p. 1123,2 ή λέγουσα] λήγουσα Μ ή om. F (et Aristoteles, sed habet sec. Vitellini» E prima m. οσοιδεηεναημη, altera recenti δσοι δέ εΐεν άεί μή) 27 τψ μέν] τό F post τψ όέ add. ή Μ καί (ante Eva) om. F 28 είναι] οδν F ούτως] τοΰ Μ δσοι, οι in ras. Α ή (post δέ) om. F

1123

SIMPLICII IN PHYSICORUU VIII 1 [Arist. p. 250b 18. 23] μεν, 'iòx αεί δε.'

τούτο δε διχώς αν διαιρεθείη· ή γάρ ώς μ η del μεν 2 5 8 '

του αυτού, οντος δε άει κόσμου, ή ώς μηδέ

οντος à&L

το

δέ

έλλιπές

έθεράπευσεν ή ασφαλής έπαγωγή· ως γάρ αν αποφαίνονται, φησί, περί τοΰ κόσμου, κατά τον αυτόν λόγον καί περί 5 γαρ

οντος

μεν

κόσμου καί γινομένου

της και

κινήσεως

υποτίθενται.

φθειρομένου

ανάγκη

και

κίνησιν

είναι, μ η οντος δέ μηδέ γινομένου ή φ&ειρομένου, ανάγκη μ η είναι κίνησιν.

p. 250ΐ)23

Ε ί δ η έ ν δ έ χ ε τ α ι π ο τ ε μ η δ έ ν κ ι ν ε ί σ θ α ι 2ως τοΰ ή δ έ τ ά δ ε 30 ένθένδε

άλλάσσοντα.

Ειπών ότι των φυσικών οί μεν άίδιον υπέθεντο την κίνησιν, o? δέ οόκ 10 «ίδιον, οίκείως έκάτεροι ταΐς έαυτών περί του κόσμου δόξαις, άνελεΤν προτίθεται τους μ η α ίδιον αότήν λέγοντας λόγους, αλλ' ούτως εχειν ως Ι ν δ έ χ ε τ α ί ποτε μηδέν κινεΐσθαι. ποτε

μηδέν

κινείσθαι,

Άναξαγόραν τε

καί δυο τρόπους έκ&έμενος, καθ' οδς δυνατόν

καί

τους

και Έ μ π ε δ ο κ λ έ α ,

προϊστάμενους

αυτών

προσπαραγράψας 85

διά τοΰ τουτους άνελειν τους τρόπους

15 εισάγει το δεϊν πάντως «ίδιον είναι την κίνησιν.

δυο δέ οί τρόποι, διότι

κινήσεως νΰν φαινόμενης, ε ? έ ν δ έ χ ε τ α ι ' π ο τ ε μ η δ έ ν κ ι ν ε ί σ θ α ι ,

ανάγκη

ή ώς πρότερον μ η ούσης κινήσεως, ώς έόόκει λέγειν 'Αναξαγόρας την αεί συνυπάρχουσαν των δευτέρων από των προτέρων υπόστασιν διά της κατά χρόνον λέγεσθαι δοκουσης έκφάνσεως σαφεστέραν ποιών (ό δέ αυτός τρόπος 20 της υποθέσεως έστι, xäv ύστερον μ ή

είναι τις κίνησιν ύπόθηται·

ουδέ ¿μνημόνευσε τούτου)· έδόκει δέ λέγειν ó'Αναξαγόρας, 2τι ό μ ο ΰ

διόπερ -»ο πάν-

τ ω ν ό ν τ ω ν χρημάτων κ α ί ή ρ ε μ ο ύ ν τ ω ν τον ά π ε ι ρ ο ν πρό τοΰ χ ρ ό ν ο ν , βουληθείς ό κοσμοποώς νους δ ι α κ ρ ΐ ν α ι τα είδη, απερ δμοιομερείας καλεί, κίνησιν αυταϊς ένεποίησεν 25 γενέσθαι,

δεύτερος

ποιοΰντα καί ήρεμίαν.

δέ

ου γάρ ήν διάκρισιν σωματικήν άνευ κινήσεως

τρόπος ó κατ' Έμπεδοκλέα

παρά μέρος κίνησιν

υπέθετο γάρ ούτος τόν τε νοητόν καί τον αίσ&ητόν

κόσμον έκ των αδτών στοιχείων των τεττάρων συνεστώτας, τον μέν παρα- 45 δειγματικώς δηλονότι τον δέ είκονικώς, καί ποιητικά αίτια τοΰ μέν νοητοΰ

I διχώς] δικαίως (καί compendio) Μ 2 δέ (ante άεΙ) oui. F 3 άποφοίνονται F 4 της om. F 5 post μεν add. τοΰ Μ ¿νόγκη — φθειρομένου om. M 7 μηδέ F 7. 8 το γάρ ήδε τάδ' άΧΧάααοντα, ένθένδε έκεϊσε λέγειν αυτόν ύποληπτέον ex altera Aristotelis recensione (codd. F B I Barb. I 136) a 8 ένθένδε A : ενθ' (ut videtur) F : om. Μ : ένθένδε τά Aristoteles (E) cf. p. 1125,5 άλλάσσονται F 10 έκάτεροι^ A : έκάτερον υπό F : έκάτερον Μ τοΰ om. F προτίθενται F I I τους] τάς F αότόν Μ λόγον F ένδέχεται a A * F : ένδέχεσθαι coir. Α'Μ 12 μηδέν] μή F καί δύο — κινείσθαι (13) om. Μ 13 μηδέν] μή F προσπαραγροίψαι F : παραγροίψας Μ 14 διά τοΰ] διά τό F : διά τοΰτο Μ τόπους Μ 16. 17 ή όνάγκη η F 17 ώς (ante έδόκει) om. F λέγων F 19 δοκοόσης έκφάνη ΰφεστέραν Μ 20 έστι om. Μ ύποτίθηται Μ 22 όντων των F πρό τοΰ ante άπειρον F 23 βουληθείς ό , εις ο in lac. om. M 24 διάκρισις σωματική F 26 τεσσα'ρων στοιχείων (om. των) F

τόν (post καί) om. F M ιυνεστώτα M

27

κόσμον om. F

21*

S I M P L I C I I IN P F I Y S I C O R U M V I I I 1 [Arist. p. 250i>23]

1124

την Φιλίαν δια της ένώσεως τον σφαίρον ποιούσαν, 8ν καί Osòv επονομάζει 258 Γ (καί ουδετέρως ποτέ καλεί " σφαΤρον έ'ην"),

τοΰ δέ αίσ&ητοΰ το Νεΐκος,

δταν έπικρατη μή τ ε λ έ ω ; , διά της διακρίσεως τόν κόσμον τούτον ποιούν, δυνατόν δέ καί έν τούτω τψ κόσμω την τε 2νωσιν δραν καί την δια'κρισιν, 5 την μέν κατά τον οόρανόν, 8ν άν τις καί σφαΤρον καί ftsòv είκότως καλέσειε, τήν δέ κατά το υπό σελήνην., ο μάλιστα τοΰ κοσμεΐσ&αι δεόμενον καλείται κυριώτερον.

κόσμος

δυνατόν δέ καί έν τψ υπό σελήνην άμφω Οεωρείν

τήν τε ενωσιν καί τήν διάκρισιν άει μέν άμφω, άλλοτε δέ άλλην έν άλλοις και άλλοις μέρεσιν ή Ιν άλλοις καί άλλοις χρόνοις επικρατούσαν,

καί γάρ 50

10 καί ενταύθα το Νεΐκος καί τήν Φιλίαν παρά μέρος έπικρατεϊν έπί τε ανθρώπων καί ίχθύων καί θηρίων καί ορνεων ó Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς φησι τάδε γράφων· •J· τούτον μέν άν βροτέων μελέων άριδείκετον ογκον άλλοτε μέν Φιλότητι συνερχόμεν' εις εν άπαντα γυΐα, τά σώμα λέλογχε βίου θαλέάοντος έν άκμ-β· 15

άλλοτε δ' αυτε χαχηαι

διατμηθέντ'

Έρίδεσσι

πλάζεται άνδιχ' ίκαστα περί ρηγμΐνι βίοιο· ωσαύτως Οάμνοισι καί ίχθύσιν υδρομελάθροις | θηρσί τ' ¿ρειμελέεσσιν ίίε

πτεροβάμοσι κύμβαις.

Παραθέμενος δέ ó 'Αριστοτέλης

τα

25 8ν

τοΰ Ε μ π ε δ ο κ λ έ ο υ ς

επη,

έν οίς

20 αυτόν οίεται τήν τε κίνησιν καί τήν άκινησίαν παραδιδόναι, τήν μέν κίνησιν κατά τήν γένεση θ ε ω ρ ε ί τοΰ τε ενός έκ των πολλών καί τών πολλών έκ τοΰ ενός, σαφώς καί τοΰ Εμπεδοκλέους είπόντος τ η μ έ ν γ ί ν ο ν τ α ι τ ε καί ου σ φ ι σ ι ν έ ' μ π ε δ ο ς δτι γάρ τ ή γενέσει κίνησις σύνεστιν εϊρηται 25 εοικεν δ Ε μ π ε δ ο κ λ ή ς

ένοράν κατά τήν

πρότερον,

αιών.

τήν

δέ

άκινησίαν α

άίδιον ταυτότητα τής είς άλληλα

τοΰ ενός καί τών πολλών μεταβολής· τοιούτον γάρ το

2 σφαίρον εην]

ν. 134 Stein.,

κρατηι, ήι in ras. Α 1 5 την

μέν — διάκρισιν ( 8 ) A F M :

òpàv F

6 κατά] καί Μ

oui. Μ

10

δ om. a 12

έπικρατεϊ F :

est

in corpore

15 διατμηθέν π 1 Μ

8ν άν — τήν δε (G) om. Μ

rasura Α ' )

μέν άν βροτέων

τούτον μέν

13

συνερχόμενα F

14

άμβροτε'ρων

σώμα a A :

έρίδεσσι a : έρίδεσι Α : έρίδεσιν F : έργϊδέσιος M άνδιχ' a A 1 :

οίχ 1 A F :

16 πλάζετ M.

όίνδεχ' M

βίοις F

σώματα

Karsten

περί Ρηγμΐνι a : 17 ΰδρομελάκροις M

pro ¿ρειμελέεσσιν (sic a A M ) emendavit Schneider ¿ρειλεχέεσσιν

¡δέ πτεροβάμοσι κΰμβαΐζ a A : ήδέ πτεροβάσι κύμβαι; Μ : ήδέπερ κύμβαις

ίδέ πτεροβήμοσι κ. Merzdorf

19 δέ om. F

21. 22 τών πολλών έκ του ένός] τοΰ έξ ένός πολλά Μ 2 5 δ om. F M

AF:

θαλέθοντος a A M : θαλέοντος F : θαλέθουσιν perperam

18 θερσί τε ¡¡ιημελέεσσιν F .

ν. 71 St., 97 Κ .

8ν ά'ν]

9 καί γάρ — μέρος ( 1 0 )

11 καί ίχθύων καί om. F

περίρ^ηγμϊνι A : περί ^ηγμήνι M : περί ^ηγμήνεαι F ex v. 4 3 8 S t .

3 έπι-

κόσμω τοΰτψ a

lege τοΰτο μέν: hoc (seil. Concordiae et Discordiae certamen)

de anacoluthia cf. v. 101 St.

F:

cr¡v om. F 4 έν τ ω

γράφων] ν. 2 4 7 — 2 5 1 St., 3 3 5 — 3 3 9 K a r s t .

humano

λέλεγχε F

om. a

έπικρατεϊν δέ Μ

τοΰτον (sed ο altern m in

manifestum

καλεί ποτε F ποιών M

8 τε (post τήν) ora. F

τάδε] ταϋτα F

Μ : τούτον μέν βροτέων a. FM

6 4 Karsten

κρίσεως F

2 3 ου σφισιν] ους φτ,σιν Μ 2 6 τοιούτο a

2 0 έαυτόν F 1

τε om.

2 2 καί itérât F εμπαιδος F

24

F

είπόντος] νέστιν Μ

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arisi p. 250^23. 251 »5]

1125

ή δε τ ά δ ' ά λ λ ά σ σ ο ν τ α δ ι α μ π ε ρ έ ς ο ό δ α μ ά λ ή γ ε ι ,

25SV

τ α ύ τ η δ' αίέν εασιν ακίνητοι κατά

κύκλον

ó δε 'Αλέξανδρος οίδεν μεν και τούτον τον voùv, φησί δε μή κατά τούτον έκδέχεσδαι τον Άριστοτέλην, αλλά καί ταύτα περί τ η ; μεταβολής άκούειν, 5 όταν λ έ γ η · η δέ τ ά δ ' ε ν θ έ ν δ ' ά λ λ ά σ σ ο ν τ α , τουτέστιν ε£ς τα'δε έχ τώνδε μεταβάλλοντα ού λήγει.

" κατά

την άμειψιν ταυτην και την είς άλληλα 1«

έν μέρει μεταβολήν καί ταύτη άιδιά έστι, άλληλα μεταβολή,

τουτέστιν άίδιος αυτών ή εις

ίδια μεν γαρ ουΟέτερον των γινομένων υπό του Νεί-

κους και της Φιλίας εκ των στοιχείων άίδιόν εστίν ουδέ έ ' μ π ε δ ο ς αυτοΐς 10 ó α ί ώ ν , ή μέντοι sic άλληλα αυτών μεταβολή άίδιος· τούτο γάρ σημαίνει το α ί έ ν ε α σ ι . "

ταύτα κατά λέςιν ειπών ó'Αλέξανδρος έπάγει· " ε ί τ α επί

τούτοι; εΐή αν ίδια λεγόμενον το α κ ί ν η τ ο ι κ α τ ά κ ύ κ λ ο ν , τουτέστιν ακίνητα

γενόμενα

κυκλον λέγει."

καί>' έκάστην περίοδον καί κα&' έκάστην τελειότητα, μήποτε δε απίθανος ή άπόστασις του α κ ί ν η τ ο ι

15 κ υ κ λ ο ν , άμα δέ καί αδιανόητος· δειται γαρ του α ΐ έ ν ε α σ ι ν .

ήν 15

κατά

αλλά μάλλον

ρητεον ούτως άκούειν τον Άριστοτέλην, οτι καθ' οσον μέν είς άλληλα αεί μεταβάλλει, άίδιος αυτών ή μεταβολή καί ή κίνησις, καί)' οσον δέ ενϋενδε εκεϊσε μεταβάλλοντα τάδε γίνεται,

οίον εκ πολλών εν ή ες ενός

πολλά,

καί μετά την μεταβολήν Γσταται ποτέ μεν είς το εν εΐναι ποτέ δέ είς το 20 πολλά, ταύτη κατά περιόδους αεί μετά τήν μεταβολήν άποκα&ιστάμενα είς 20 το του ενός ή το των πολλών είδος άκίνητά εστι κατά τήν περίοδον εκείνην, εως αν πάλιν μεταβάλλειν άρςηται. της εννοίας εχόμενος·

φαίνεται δέ καί ó Θεμίστιος ταύτης

τήν γαρ ήρεμίαν εν τοις μεταςυ

τών

μεταβολών

χρόνοις γίνεσ&αί φησι.

2ί> ρ. 251 " 5

- κ ε π τ έ ο ν δ ή π ε ρ ί τ ο ύ τ ο υ π ώ ς έ ' χ ε ι εως του τ ή ν της ά ρ χ ή ς της πριότης.

περι

Ή περί της άιδίου κινήσεως ζήτησις ο π ω ς αναγκαία, δείκνυσιν, εί'περ 25 συντελεί μέν καί προς τήν φυσικήν ι)εωρίαν (εί γαρ άίδιος ή φυσική κίνησις. ή μέν κατά συνέχειαν, ή δέ κατά τήν άνέκλειπτον μεταβολήν, δήλον 30 οτι καί τά φυσικά άίδιά εστι τα μέν τ ω ά ρ ι ^ μ ψ τα αυτά μένοντα, τα δέ τ ω τήν άλλου φί)οράν άλλου γενεσιν υπάρχειν), συντελεί δέ καί προς τήν

1 ν. 72. 73 St., 99. 100 Κ. cf. ρ. 34,3. 158,12. 160,21 ούδ' άμα AF λήγοι, τοιαύτη Κ 2 εαοαιν ut ν. 11 et 17 a 3 είδε ex ί'δεν coir. Α 1 κατά τούτο Μ 4 ένόέ/εσθαι F 5 ένθένδ' oui. Μ: évi}' F cf. lemma G post άλληλα itérât τοϋ ένός άλλάσαοντα ex v. 1 omissis έν μέρει (7) — μεταβολή (S) F 8 ού 3άτ·ρον Μ: ού θάτερα F 9 στοιχείων] τοιούτων F 11 κατά τήν λέξιν F ¿ άλ. ειπών Μ 12 τούτων Μ 14 άπόδειξι; compendiose F 17 ή κίνηαι;] ακίνητο; Μ ένβένδε oin. F 18 ίν.ζϊ F 19 τό (ante πολλά) oin. FM 20 ταύτα Μ: ταύτη δέ F άποκαϋΐΐταμένη F 21. 22 έκείνη F 22 Θεμίστιος] ρ. 409,ü Spengel. 23 εννοίας] κοινωνίας F 25 δε F (ut Arist. coild. £ et Barber. I 136) τούτου A FM (ut Arist. IHK): τούτων ex Arist. vulg. a 29 άνέκληπτον (ora. τήν) M 31 άλλου είναι γενεσιν F : ά'λλο γ. Μ ύπάρχειν om. F

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251 »5. 8]

1126

έπί την πρώτην αρχήν άνοδον, ης ή θεωρία οόκέτι φυσικής έστι πραγμα- 258 ν τείας, άλλα τής πρώτης

φιλοσοφίας·

συντελεί

δέ και προς έκείνην,

δτι 80

δειχθήσεται ή αίδιος κίνησις υπό ακινήτου αίτιου γινομένη παντελώς της φυσικής οόσίας έξηρημένου. 5ρ.251»8

Άρξώμεθα

δέ π ρ ώ τ ο ν ,

έκ τ ώ ν

διωρισμένων

ήμΤν

£ως

τοΰ και κ α υ σ τ ι κ ό ν , π ρ ί ν κ ά ε ι ν . Όρμήσας αποδεΐξαι την κίνησιν άίδιον ουσαν

διά πλειόνων έπιχειρη-

μάτων το πρώτον από τοΰ όρισμοΰ ποιείται της κινήσεως, ον έν τοις Φ υ σικοΐς διορισθήναί φησι, Φυσικά καλών τά πρώτα της Φυσικής ακροάσεως 40 10 πέντε βιβλία, απερ και Περί αρχών δνομάζει πολλάκις,

έν γάρ τψ τρίτψ

τδν της κινήσεως όρισμόν άποδέδωκεν, ου καί νυν υπομιμνήσκει, δτι εστίν ή κίνησις ένέργεια τοΰ κινητοΰ f¡ κινητόν, τουτέστι κινουμένου, Ι ω ς áv κινήται.

μένοντος δυνάμει τοΰ

άποβαλον γάρ τελέως το δυνάμει καί ενερ-

γεία γενόμενον κατ' έκεΐνο, καθ' ο έλέγετο δυνάμει, οόκέτι κινείται, αλλ' 15 Ιστηκεν έν τφ ένεργεία; · ένεργεία μεταβαΐνον.

κινείται

δέ

αεί καθ' δ εχει

τι δυνάμει έπί το

έ* δή ταύτης τής έννοιας τής κινήσεως άίδιον δει- 46

κνυσι την κίνησιν, oò την κυρίως λεγομένην μόνην, άλλα την μεταβολήν, υφ' ήν καί γένεσίς έστι καί φθορά· τής γάρ τοιαύτης ορισμός έστιν ούτος, άίδιον δέ δείκνυσιν oò τήνδε τινά την κίνησιν την άτομον, οίον τήνδε την 20 λευκανσιν (τοΰτο γάρ αότόθεν ψευδός· άτομος),

άλλά άπλώς κίνησιν ·

δείκνυσθαι προύπάρχουσαν

αρχήν

γάρ

εχει καί τελευτήν

ή

ώστε πάσης κινήσεως λαμβανομένης αεί

άλλην κίνησα την όποιανοΰν

καί

μετ' αυτήν

υπάρχουσαν άλλην, ώστε μήτε τήν πρώτην κίνησιν δυνατόν είναι λαβείν, 60 ως είναι ποτε δτε οόκ ήν κίνησις μηδενός

κινουμένου

πρό

τής

πρώτης

25 κινήσεως, μήτε τήν έσχάτην, ώς πάλιν μετά ταυτην μή είναι κίνησιν διά το μηδέν κινεΐσθαι.

καί δήλον δτι ή ούτως άίδιος κίνησις οΰτε μία οίίτε

συνεχής έστιν, αλλ' έφεζής.

λαβών ουν έκ τοΰ όρισμοΰ τής κινήσεως, δτι

ανάγκη τό μέλλον κινεΐσθαι κινητόν είναι πρότερον κατά φύσιν καί τοιούτον ώς δυνασθαι κινεΐσδαι, διότι πάσα ένέργεια γενητή από δυνάμεως προχωρεί, | 30 καί οόκ äv γένοιτο τι, δ μή ήδυνατο γενέσθαι, οόδ' άν έκινήθη τι φυσι- 259 Γ κώς μή δυναμιν εχον τοΰ κινηθήναι

(πρώτον

γάρ έν τοις γενητοΐς

τψ

χρόνφ το δυνάμει τοΰ ένεργεία:, διότι έζ ατελούς έπί τό τέλειον τά γινόμενα προκόπτει), τοΰτο ουν έκ τοΰ όρισμοΰ δι' δλίγου ρήματος υπομνήσας

I έπί] περί F μεθα Α II

1. 2 φυσικοΰ έστι πράγματος F ήμίν] είδεΐν Μ

τής] περί F

(om. γάρ) Μ

13

10 κινουμένου]

κινοϋντος καί F

1G post μεταβαΐνον add. οόκέτι κινείται Μ ταύτα Μ

με//#τ' Α

2 6 μηδέ F

άποβαλών F :

15 άεί om. F

2 0 aóitííh F M

δτι ή om. A : add. supra A ' τι om. Μ

5 άρξό-

c. 1 ρ. 2 0 1 » 10. 27

2 2 άλλην — ίίπάρχου2 5 μήτε] μή Μ

2 9 γενητή] κινητή F 3 2 ττ δυνάμει Μ

3 2 . 3 3 τα γινόμενα ante έπί collocai Μ

άποβάλλον

έπί τοΰ Μ

τήν όποιανοΰν — κίνησις ( 2 4 ) om. Μ

νατο F : έδύνατο a A 2 M : δόνατο Α 1 τό τέλος F

τρίτφ]

14 οόκέτι —δυνάμει ( 1 5 ) om. Μ

σαν ( 2 3 ) ou). F

4 έξηρημένης F

βυβλία a

3 0 ήδυ-

τά τέλεια Μ :

3 3 τούτου F M

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251 >8. 16]

U27

τοΰ λέγοντος ά ν α γ κ α ί ο ν ά ρ α ύ π ά ρ χ ε ι ν τ ά π ρ ά γ μ α τ α τ ά δ υ ν ά μ ε ν α 259Γ κ ι ν ε ΐ σ δ α ι κ α f t ' ε κ ά σ τ η ν κ tv η α ι ν έπέστησε καλώς, οτι καί χ ω ρ ί ς του 5 ο ρ ι σ μ ο ύ π ά ς á v ó μ ο λ ο γ ή σ ε ι ε ν ά ν α γ κ α ί ο ν ε ί ν α ι εκείνο

κινεΐσί)αι,

τ ο δ υ ν α τ ό ν x t v e t o & a i καί>' ε κ ά σ τ η ν κ ί ν η σ ι ν · οπερ και έπί εκάστου 5 είδους

της κινήσεως παραδείκνυσιν

άλλοιοΰσθαι

λέγων, κατά τόπον δε κινεΐσ&αι τό φορητον ύπάρχειν.

και

μεν

τό

πρ'ιν

άλλοιωτόν

καίεσί)αι

καυστόν

έπειδή δε έν τοις φυσικοίς και γενητοΐς ου μόνα τά πάσχοντα

κινούμενα πάσχει, αλλά καί τά ποιοϋντα κινούμενα ποιεί, και δεϊ και έπί τούτων προυπάρχειν του κινουντος τό κινητικόν, δια τούτο προσέί>ηκε κ α ί ίο 10 κ α υ σ τ ι κ ό ν

πρίν

κάειν.

δήλον δε οτι ταΰτα ουκ έπί πάσης ένεργείας

έστ'ιν άλη&ή· ου γάρ έπί των τελείων καί υπέρ το γενητόν, αλλ' έπί των ατελών, έφ' ών άεί σύνεστι το δυνάμει τ ω ένεργεία, τοιαύτη δε έστιν ή κίνησις άμφοίν ουσα μίγμα, ώστε έπί κινήσεως μεταβολικής οϋ'σης αληθής λόγος, οτι δει προυπάρχειν τό πεφυκός κινείσί>αι τής κινήσεως, είτε παί)ηΐό τικώς είτε ποιητικώς κινείται.

ρ. 251 « IG

Ουκοΰν

καί τ α ΰ τ α

αναγκαΐον

Ιως

τοΰ

π ρ ώ τ η ς μ ε τ α β ο λ ή ς , έ'σται μ ε τ α β ο λ ή

ώστε

προ

τήςΐό

πρότερα.

Λαβών οτι προϋπάρχειν ανάγκη τής κινήσεως τό τε κινητον καί

τό

κινητικόν καί λαβών αυτό από τε του όρισμοΰ τής κινήσεως καί από τής 20 έναργείας, έφεςής λοιπόν έκ διαιρέσεως

έρωτα,

οτι ά ν α γ κ α ί ο ν

γ ε ν έ σ θ α ι π ο τ έ ο υ κ ο ν τ α πρότερον ή άγένητα εΐναι.

ταΰτα ή 2ό

αλλ' ει μεν γέγονε

τό κινητον καί τό κινητικόν, έπεί πάσα γενεσις οιά κινήσεως, ανάγκη προ τοΰ τό μεν κινήσαι το δέ κινη&ήναι κίνησιν είναι, καί}' ήν ταΰτα γέγονεν (άλλως γαρ αδύνατον γενέσθαι τι), ώστε προ τοΰ τό μεν κινήσαι το δε κινηβήναι 25 άναγκαίον είναι κίνησιν.

ώστε ουκ ήν α ρ χ ή κινήσεως ή ληφί)ΐίσα.

μή έγενετο τό κινητον καί τό κινητικόν, αλλ' ο ν τ α π ρ ο ϋ π ή ρ χ ε ν

αεί

zi δε κι-

ν ή σ ε ω ς μ ή ο ύ σ η ς , ά λ ο γ ο ν μ ε ν φησι κ α ί α ό τ ό ί ) ε ν έπιστήσαντι φανεί- 3« ται, το άμφοιν άιδίων υποκειμένων, τοΰ τε κινητοΰ καί τοΰ κινητικού, κατά τον άπειρον τόν πρό τοΰ χρόνον μ ή ένεργήσαντα αυτά κατά τάς δυνάμεις, 30 ας έ'χουσι, νυν άρχεσδαι ταύτης τής ένεργείας άναιτίως·

1 ά ν ά ρ . η άρα ΐιπάρχει F

3 άνάγκη F

4 δυνάμενον a

oò

γαρ έ'χομεν

5 μεν] p i ντο ι Μ

6 χάεσθαι F 7 γενητικοϊςF μόνον Μ : υ.όνην F 8 ποιοϋντα] κινοϋντα a òsi] δη F καί (post δεϊ) om. M S) προϋπάρχει F τό κινητον M 10 καυστόν πρίν κάει Μ 11 άληθη είσ( Μ ού] καί Μ άλλ' ύπέρ FAI 12 τ ώ δυνάμει τό ένεργεία Μ ή oui. F 13 post κινήσεως initio folii repetit post lac. ώστε irà κινήσεως F μεταβολής M 14 τό om. F 14. 15 παθητικός A ' : coir. A 2 16 καί om. M post ώστε ail'I. καί F M 17 π ρ ώ τ η ; om. M πρότερο ν M 18 προϋπάρχων M τό (post καί) om. F 19 αυτό] τοϋτο F post όρισμοΰ adii, καί M 22 τό κινητικόν καί κινητον F επειδή Μ ανάγκη οιά κινήσεως Μ πρό] ττρό; seil coi r. A 1 25 άναγκαίον oui. Μ : άνάγκη F κινήσεως άρχή F 27 αύτό8ι έπιϊτήσαντα F 2 8 άίδιον a τοΰ (post καί) oui. F 29 τόν (post άπειρον) oui. F

1128

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251« 16. 28J

αίτίαν άποδοΰναι, δια τ ί νΰν αλλά μ ή πρότερον. άτοπον φανήσεται προϊοΰσι κατά τον λόγον.

έτι δε μάλλον, φησί, το 25!) Γ εΐ γαρ όντων των μέν κινη-

τών των δέ κινητικών και ήρεμούντων τον προ του πάντα χρόνον, ώ ς είναι τότε

κίνησιν,

νΰν ήοξατο

5 μεταβολήν τινα περί αυτά

τό μεν κινεΐν το δε κινεΐσ&αι,

μεταβολήν,

κινήσεως,

δήλον

άναγκαΐον 35

γενέσθαι τη? αίτιας, δι' ήν τον άπειρον

πρότερον

προ του χρόνον ήρεμοΰντα νυν ήρξατο δέ

μή

δτι κίνησιν·

το

μεν κινεΐν το δε κινεΐσθαι·

πάσα

γάρ

μεταβολή

κίνησις

ή

εί

μετά

των γάρ αυτών περί αυτά μενόντων οόκ &ν πρότερον μεν η ρ ε μ ε ί ,

νΰν δε έκινεϊτο από τίνος αρςάμενα χρόνου, αλλά πάντως τι γεγονεν αίτιον, 10 ο πρότερον οόκ ήν, του τον άπειρον προ του χρόνον άλληλα νΰν ένεργήσαι. σίασαν,

ή

ή

γάρ πρότερον

μεταξύ τι ήν το κωλύον,

αλλήλων

8 νΰν ανήρηται,

οντα πρότερον ύστερον γεγονεν επιτήδεια, μεταβολής 15 μεν

πρώτης

κινεΐν,

κινήσεως,

και κινήσεως,

το δέ κινεΐσί)αι· ειπών δέ

προσέ^ηκεν

?να

ώστε

μή ή

δυνηί)ή

κατ'

ή

γάρ

ένεργειαν

στέρησις

οίαί

πάσα δε στερησις

δει το

πρώτης

την αίτίαν

τούτου όπερ ήν 45

ες αίτιας γίνεται τίνος, > \ f t

r

είσιν

τούτων

κινήσεως,

ω ί π ε ρ και η εςις, και μαλιστα ή κατα τήν η ρ ε μ ι α ν 20 ρησίς έστιν ή ηρεμία,

επιτήδεια

γένηται,

έ'σται πα'λιν κίνησις προ τ ή ς

ηρεμία

δεδειγμένον έν τοις έ'μπροσί)εν. σ _ \ r σ* \ 'ι __

νΰν έπλη- 40

μηδέ

o u δε αν τούτων

ήν γ ά ρ τ ι αί'τιον τ ή ς η ρ ε μ ί α ς

επενεγκών

ένεργοΰντα προς

αφεστηκότα

ου γαρ τοιαύτη στε-

αί παρά φύσιν στερήσεις·

ώσπερ κινήσεως α ρ χ ή ουτω και ήρεμίας λέγεται,

ή γάρ φύσις

εί ούν πάντα τά κατά

φύσιν γινόμενα κατά αίτιας γίνεται τινας, δήλον δτι και τής ήρεμίας ανάγκη τι αίτιον υπάρχειν. δειότης

στέρησις

στέρησις δε ή ηρεμία ώς ή κατά τήν δύναμιν επιτη-

λέγεται·

διό

και

αυτή

αρχή

25 και π ρ ώ τ η κατά χρόνον τ ή ς ε ξ ε ω ς και τής ρ. 2 5 1 ° 2 8

ΐά

μέν γάρ

κινεί

πρότερα

πώς

εστι

των

εν γενέσει όθ

τελειότητος.

μοναχώς

εως τοΰ | έ'σται

μεταβολή τής

άρα

τις

259»

πρώτης.

Δείςας δτι καν γενητά υ π ο τ ε λ ή τό τε κινοΰν

και το κινούμενον, νΛν

αίΐια μέν, από α ρ χ ή ς δέ χρόνου τό κινεΐν καϊ το κινεΐσδαι λαβόντα, ανάγκη 30 προ

τής

ώστε ούτως

τής

υποτεί)είσης πρώτης

άίδιον

αρχής

τής

κλήσεως

άλλην

δοκούσης μεταβολής είναι

δείκνυσ&αι

τήν

κίνησιν t o j

λαμβάνεσ&αι

πάντως

μή είναι

αεί

κίνησιν, ίο

προτέραν,

τήν πρώτην

και

λαβείν

ταύτα ουν δείςας απο τοΰ κινουμένου μάλιστα έφεξής και α.πο τοΰ κινοΰντος

1 διότι Μ, sed coir. Μ 2 : δια τί μή F 2 τόν orn. Μ 4 ποτέ Μ ήρξατο νΰν Μ άναγχαϊον — κινεΐσ9αι (6) oro. F 5 μεταβολή Μ 9 άρξά;/ενα ά~6 τίνος F 9. 10 τι γεγονέ τι δν 8 F 10 τοΰ τόν] τώ τόν F χρόνου Μ 11 υφεστηκότα Μ νΰν] ΐιτερον F 11. 12 έπληαίααεν F 12 τι OLD. Μ 14 μεταβολή Μ ίνα —κινήσεως (16) orn. Μ τούτου F 15 ειτι F 16 τήν αίτίαν] 8 ήν αίτιον F 17 post στέρησις add. τής Arist. meliores codd. κινήσεως έΐτίν Μ IS εμ-ροσ!)ε Α γέγονε FM 19 τοιαύτης a 20 περί F 21 πάντα] πρό; τι Μ 22 και ή τής Μ 23 αίτιον] έτερον Μ post ώ ; add. καϊ F τήν ora. Μ 25 τή; alt. om. M 26 post μοναχώς add. τά 8è F 27 μεταβολή πρότερα Μ 31 αεί om. Μ πρότερον FAI

SIÌ1PLICII IN PIIYSICORUÌI Vili 1 [Arist. p. 251 "28]

1129

τό αυτό δείκνυσι. το γαρ κινητικόν τίνος δυνοίμει εί μέλλει καί ενεργεία 25!)ν κινείν, μεταβάλλειν αυτό πρώτον ανάγκη τοΰ χινητοΰ ώσαυτως έ'χοντος υποκειμένου. και ήν μεν τούτο και αότόΟεν εναργές· τοΰ γάρ κινητού ομοίως έχοντος, sì και το κινητικόν ομοίως είχε, δια τί ποτε μεν δυνάμει ΐδ 5 μόνον ήν, -oià δε ενεργεία κινητικόν; αυτός δι και κατ' άλλην μέί)οδον αυτό δείκνυα· προλαβών γαρ δυνάμει, δη τα τάς εναντίας κατά φυσιν κινοΰντα κινήσεις των κινουμένων των αυτών μενόντων ανάγκη αυτά μεταβάλλοντα τάς εναντίας κινείν, εκ διαιρέσεως λοιπόν λαμβάνει, οτι των κινουντων τα μεν μίαν ¿πλην κίνησιν κινεί ώς το πυρ θερμαίνει και ή χιών 10 ψύχει, τά δε τάς εναντίας ώς ή επιστήμη τήν ψυχή ν προς τό αληθές και 20 το ψευδός, όταν εκών ó σπουδαίος διαμαρτάν-fi προς άπάτην τινός, και έφιστάνει, οτι και τα δοκοΰντα μοναχώς κινείν και ταΰτα τάς εναντίας εμποιεί διαθέσεις, ώσπερ το ψυχρόν θερμαίνει κατά συμβεβηκος τ ψ άποστήναι. ούτοι δε κat τό κατά τόπον κινοΰν ήρεμίζει τω άποστήναι, του15 τεστιν τω αυτό άλλοίως διατεΟήναι. ώστε πάντα τά κινοΰντα ουκ αεί δύναται κινείν ουδέ αεί ήρεμίζειν, άλλά πλησιάζοντα μεν sí τύχοι κινείν, 25 άφιστάμενα δε ήρεμίζειν. ώστε οταν ου'τως εχη, ώς το μεν μή κινείν το δε μή κινεΓσί)αι, είτα ύστερον τό μεν κινή το δε κινήται, δήλον δτι μεταβολή τις γέγονεν ή περί άμφω ή περί ί)άτερον · πάντα γάρ τά πρός τι ούτως 20 εκ του δυνάμει γίνεται ενεργεία, ή έτερου μεταβάλλοντος ή άμφοίν. πρός τι δε καί το κινοΰν και το κινουμενον. είκότως ουν πάλιν συμπεραινόμενος τον λόγον έπήγαγεν έ'σται άρα τις π ρ ό τ ε ρ α μ ε τ α β ο λ ή της π ρ ώ τ η ς , και περί ταύτης πάλιν τά αότά ερωτητέον, ήν κινείται το κινούν iva 30 ενεργεία ουνηίΐή κινείν. δια τί γάρ πάλιν Ικείνην τήν κίνησα νυν, άλλα 25 μή πρότερον εκινήί)η; έ'σται γάρ πάλιν το τοΰ κινοΰντος κινητικόν πρότερον αυτό κινουμενον, ίνα τοΰτο κίνηση μή πρότερον κινούν αυτό. ταύτα μεν ουν τά τοΰ 'Αριστοτέλους εν τη πρώτη των αποδείξεων κατά τοιαύτας έννοιας ώς οΐμαι ρηίΗντα. Ε π ε ι δ ή δε πολύν συρφετόν ó Γραμματικός έκεϊνος κατ' αυτών

μεν

1 μέλλει (F?) Μ κινητόν et sic saepe Μ όυνάμεως comp. F 2 έχοντος aA 2 : εχειν A'FM 3 -/.ai γάρ ψ F 7 κινήσεις F 8 λοιπόν] αύτά Μ λαμβάνειν F 9 κινεί oui. F II άμαρτάνη II 12 έφιστάνη M 13 συμβάν M 14 5έ οίο. F τό] τώ Μ κινείν ήρεμίζει τό ά. τ. τό Μ 16 δύνανται Μ 18 -κινεί FM κινείται FM 20 ά'μψω ο in. in lac. vin litt. M 22 πρότερα τις Al 23 ταΰτα M 26 αυτό κινούν a 27 ουν τά τοΰ] τα παρά F: τά oui. Α'Μ έν τώ F post -/.ατά add. τάς Μ 28 ώς οϊμαι Α: οΐμαι aM: δμα F ρη&ήϊεται F 29 έπεί Μ Γραμματικός] sc. Ioannes Philoponus, contra cuius perdîtes sex in Aristoteli* de mundi aeternitate libros (cf. p. 1117,15. 1118,3 c. not.), diversos a servato contra Procliim opere, quod ante illos quidera conscriptniü (cf. l'liilop. c. Proci. I 3. A IHi'29 cf. XVIII 12), sed aeque atque eiusdem De mundi creuiione libri VII (ed. Viennae 1630) sprctuin est a Simplicio (cf. p. 1141,9; f. 266i'48 et De caelo p. 135,27 Ileiberg.), in octavo Physicoruin et in primo De caelo pugnavit vehementissime commentator κατ1 αυτόν M

1130

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R Ü M V I I I 1 C O N T R A

PH1L0P0NUM

ουχί, κατά δέ των ανόητων ανθρώπων έπεσώρευσεν, φέρε τον Άλφειόν 259» με{)' Ηρακλέους

παρακαλεσαντες

το δυνατόν έκκαί)άρωμεν. 'Αλεξάνδρου την

των

είσδεξαμένων

αυτόν

ψυχών κατά

προ&είς δή την 'Αριστοτέλους ρήσιν καί του τε

έςήγησιν πασαν καΐ του Θεμίστιου την παρα'φρασιν έπ-

5 ενεγκών, ?να πολύστιχα μάλλον αότοΰ γενόμενα τά συγγράμματα τω πλήθει καταπλήττ-fl τους ίδιώτας, έπάγει λοιπόν τάς έαυτοΰ ένστάσεις τω λόγς λογούς Μ τρέφεται F

S I H P L I C I I IN PUYSICORUM VIII 1 CONTRA

τ φ svt των λεγομένων είρμψ.

PIÎILOPONUH

1145

άρα ουν όποϊόν τίνα τούτον χρή νομίζειν, 203Γ

sì μηδε γινώσκων, περί τίνος ποιείται τους λόγου?, προς τους κορυφαίους των φιλοσόφων αντιλεγειν φιλοτιμείται ατιμώρητον αύτω νομίζων

έ'σεσ0αι

τήν γιγαντικήν ταυτην θρασύτητα; αλλ' ΐδωμεν λοιπόν, οπως άποδείκνυσιν, 5 δτι ουκ έξ δντος άλλ' έκ μή δντος γίνεται τά γινόμενα, κάνταΰδα δε πάλιν 30 τήν αύτοΰ προς αυτόν δρα διαφωνίαν των λόγων. 'Αρχόμενος μεν γάρ της αποδείξεως

τήν

φύσιν εξ όντων ποιεϊν

τά

γινόμενα συγχωρεί και τήν αίτίαν έπάγεί

το

τήν ένέργειαν

τον θεον ταύτ-β διαφερειν της

έν

ύποκειμένψ

εχειν,

καΐ

χαί τήν ουσίαν αυτής και

10 φύσεως φησι, καθ' δσον αυτη μεν ες όντων, ó δε θεός εκ μή όντων ποιεί τά γινόμενα' προελθών δε αποδείξεως ημάς αναμιμν^σκει, έφ' r¡ σεμνύνεται,

δεικνύσης,

οτι

καί

ή

φύσις και ή τ έ χ ν η έκ μή δντων ποιουσιν, 35

ώσπερ και τον θεον ελεγε ποιεϊν.

καίτοι πρότερον ταύτη διαφερειν

της

φύσεως τον θεον ειπών τ φ τήν μεν έξ δντων, τον δε έκ μή δντων ποιεϊν, 15 και δυσχεραίνων έ'λεγεν " ε ί καί ó θεός έξ δντων ποιεί, ούδεν εξει πλέον δέ

τήν

υλην

θεοΰ γίνεσθαί φησιν έκ μή δντος

της φύσεως ó θ έ ο ς " .

επειδή

καί

τά

αίδιον

είδη

όμολογών

υπό

τά άμεσεως υπ'

του

αυτου

παραγόμενα, δηλονότι καί ταύτα άίδια οντά, ειπερ τά γινόμενα καί φθειρόμενα καί υπό φύσεως καί κατ' αυτόν γίνεται, φανερόν οτι τά άίδιά φησιν 20 έκ μ ή δντων γίνεσθαι, απερ άγένητα παντελώς ó 'Αριστοτέλης άποόείκνυσι. καί παρά θύρας υπαντών φαίνεται,

του γαρ 'Αριστοτέλους καί γενητά λέ-

γοντος τά έν μέρει χρόνου τήν υπόστασιν έχοντα και ταΰτα έξ δντος τήν γένεσιν ί'σχειν άποδεικνύντος, ούτος τά άίοιά φησιν έκ μ ή δντων γίνεσΟαί, απερ 'Αριστοτέλης ουδέ γίνεσθαι άξιοϊ. αλλά κατ' άλλον τρόπον υπό θεού παρα'γε25 σβαί φ η σ ι · τά γαρ γινόμενα πάντως καί φθείρεσθαι νομίζει, καν αληθές ούν, δτι έκ μή δντων ó θεός τά à ίδια καί)' όντιναδηποτε τρόπον εις το είναι παρά- « γει, οόόεν τούτο προς τον 'Αριστοτέλους λόγον ένίσταται.

όλως γάρ εί ο

θεός, ώς φησιν, αχρόνως καί άνευ γενέσεως τά αμέσως ύπ' αυτοΰ γινόμενα υφίστησι, δήλον δτι ουκ έ'στι ταύτα τά δια γενέσεως

τό

είναι

λαχόντα.

I χρή νομίζειν τούτον a τίνος A M : τινα F : τίνων a 2 ποιεί A , sed coir. A 1 τον λόγον F 3 άτιμόρητον A , sed coir. Α 1 γάρ νομίμων έαυτψ F 4 πώς Μ 5 ές où* t r a u s p . Μ δέ) F 7 μέν aA-': o u . I I ôè] γάρ F r¡ a F : F : ώς M τόν δέ] την inserto post θεοΰ ομολογεί

γίνηται F γινόμενα, ι in ras. Α κάντεϋθεν (oui. A 1 F M cf. p . 1146,28 ποιεί F 10 φησι oui. M r¡0 A : ης M 12 δεικνυοόσης M : δεικνύση a 14 τι|ΐ] τό δέ a F 15 οντος F M Εξει ora. F 16 όμολογών om., F 17 όντων F M 17. 18 π α ρ ' αύτοΰ] γινόμενα Μ

18 ci ιδίως Μ 19 καί a n t e υπό oui. a υπό της φ. κ α τ ' αότόν F 20 post όντων add. φαίνεσΒαι καί τά είδη — μη όντων, ab editis n o n diversa nisi in άιδίως (18), M γίνεσθαι F M : ex γίνεται Α 1 : γίνεται a απερ] εϊπερ Μ 21 ΰπαντών A F : άπαντ ώ ν a M cf. ad p. 1137,21 του] τοϋτο M 22 χρόνου μέρει F 2 3 τήν υπόστασιν έχοντα Μ 23 οίίτω Μ απερ ό F 24. 25 παραγενέσθαι F 25 άληθής ήν Μ 26 είς τό είναι κ α θ ' ό'ν τινα τρόπον, oto. δήποτε et collocato παράγει post θεός F οίονδήτινα (om. δήποτε) Μ 27 οόδε F έπίσταται F γάρ φησιν F 28 ώς φησιν] παράγει τά άίδια είς τό είναι F γενόμενα F M 29 τά om. F έχοντα F

1146

S I M P L I C I I IN P H Y S I C O R U M V I I I 1 C O N T R A

' άλλα δή τά χρώματα,

φ η σι,

και τά σχήματα

PHILOPONUM

και απλώς είπείν

τά 263Γ

ενυλα χαι άτομα ε Γόη, ών ή γένεσίς έστι καί ή φί)ορά, εις το μηδαμώς ον μεθίσταται·

δήλο ν ουν δτι καί πρότερον ουδαμώς οντά την υπαρίιν έκ

μή όντων εί'ληφε.'

καίτοι ποίον χρώμα ή ποίον σχήμα φί)αρέν ουχ ούτως 50

5 έφδάρη, ώστε ε?ς άλλο χρώμα καί σχήμα μεταβαλεϊν; εΐ γάρ το σώμα υπομένει έν ταΐς μεταβολαίς, πρώτην υλην, λευκάν

σώμα μεταβαλεΐ χρώμα εχον

αυτός λόγος· 10 του

ώς ούτος ομολογεί τοΰτο νομίζων είναι την

παν δε σώμα φυσικόν μετά χρώματος έστι, αδύνατον γάρ σώμα

χρώματος.

αλλ'

ούτος

άλλο·

καί έπί

πεπερασμένον

άνήρ ώς

καί

μή

δήλον ο τι τό

του σχήματος εχειν

πρότερον

σχήμα

εΤπον,

ó

μετά

παντελώς

άγνοεΐν μοι δοκεΐ, πώς λέγεται τό έξ οντος γίνεσ&αι | τά γινόμενα και 263 ν φί)είρεσ&αι εις ο ν φαίνεται γάρ οίόμενος λέγεσ&αι, δτι ές οντος του αυτοΰ τω ειδει καί εις ον το αυτό. r

if y

>

ç»

r

*

f

τοιαύτην γάρ εννοιαν έμφαίνει λέγων, δτι

rr\

\

er

ï

«

w

\

' _

η υλη ου δεησεται ετερας υλης, και οτι ουοαμως οντα τα ειοη προτερον 15 την υπαρξιν έκ μή όντων εί'ληφε,

καίτοι του Αριστοτέλους

μυριάχις τά

αυτά άποδείξαντος, δτι έξ εναντίων ή γένεσις καί ή φθορά εις τά έναντία. Οαυμαστον δέ, δπως όμολογών τά αμέσως υπό Οεοΰ παραγόμενα, οίον είναι δ χαί τον κόσμον νομίζει, μήτε διά γενέσεως μήτε δια χρονικής παρατάσεως ύφίστασ&αι, τοσούτους δαπανά λόγους καί ούτως άσεβη σκοπόν ένεστήσατο •20 σπουδάζων δεΐξαι τά αμέσως υπό του πρώτου Οεοΰ παραγόμενα άρχήν τε εχειν χρονικήν και πέρας,

"έπειδή δέ, φησί,, κίνησις ου προϋπήρξε του

κόσμου, 5ν μή τις δείξη τον κόσμον άίδιον, αδύνατον την κίνησιν άίδιον άποδεΐξαι".

έλέγςας οδν,

ώς οίεται, τους άίδιον είναι τον κόσμον κατα-ίο

σκευάζοντας λόγους, συνήλεγξε και το άίδιον είναι την κίνησιν.

άλλ' δτι

25 μεν ουτε τοις περί τής άιδιότητος του κόσμου δεδειγμένοις υπό του 'Αριστοτέλους φαίνεται παρακολου&ήσας ούτος ουτε

σαλεύσας τι των άποδει-

χθέντων, έν τοις είς τό πρώτον τής Περί ουρανοΰ γεγραμμένοις ώς οιμαι μετρίως υπέδειξα,

και νυν δέ, δτι άρχόμενος μεν του λόγου μόνως ειπεν

την άιδιότητα δείκνυσ&αι τής κινήσεως, 30 όντων

γινόμενα,

εί' τις άποδείςοι

τά γινόμενα έξ

προελ&ών δέ ουδέν τοΰτο συντελεΐν φησι πρός την τής 15

άιδιότητος άπόδειξιν·

έπί τέλει δέ· " ά ν μή τις ·δείξ-β, φησί, τον κόσμον

άίδιον, άδυνατον την κίνησιν άίδιον άποδεΐςαι" άγνοών, δτι τής μέν αύτοΰ

1 φησί] cf. ρ . 1 1 4 2 , 8 5 μεταβάλλειν F

3 καί τό πρότερον F

6 τούτον νομίζων F

βάλειν sic F : μεταβάλλει M

9 γάρ] δέ F

a A : 6 άνήρ F M cf. p. 1 1 4 0 , 1 7 ται F

14 δέεται Μ

τόν F

18 νομίζειν Μ

τάξεως F

25

2 6 τι] δτι Μ 'Ιωάννης μ-όνος A 1 F 3 0 οϋδέ F

27 ώς

σχήμα — χρώμα χαί (5) oui. Μ 8 μεταβαλεΐ aA : μετα-

1 0 του om. A, lest. Α 1

καί om. F

ούδέν ώς Μ

άνήρ s c r i p s i : άνήρ

10. 11 άγνοεϊν δοκεΐ μοι παντελώς λέγε-

έίντος F

15 post Αριστοτέλους add. προς αό-

χρονικής παρατάσεως in lacuna pleraque omissa Μ

19 δαπανών F

τήν κίνησιν Μ

4

είναι post δλην F

2 2 χρονισμού F

τ ή ς οιη. F M

2 3 ώς οίον τε a

παρα-

είναι — τόν κόσμον]

κόσμου δεδειγμένοις partim in fenestra om. M

Περί ούρανοΰ] videatur Heibergianae editionis Index nominimi s. v.

oui. F

2 8 υπέδειξε M

2 9 τής κινήσεως om. M συντελεί a

ôè om. M ήτις F

μέν om. M

άποδείξει F :

31 φησί δεΐξαι, superscr. η F

μόνως

aAJM:

άποδείξαι lac. rei. M

άδύνατον om., sed rest. A 1

S I M P L I C I I IN P O Y S I C O R U M V I I I 1 C O N T R A P H I L O P O N U Ì I

παχυτητος 6 τρόπος ήν ι ut ι ς της άποδε ίςεως είκότως.

1147

àiotou γάρ του 263 ν

κόσμου δείχδέντος, τις ετι λοιπόν έζήτει νουν εχων, ει «ίδιος ή του άιδίου κόσμου κίνησις;

μή κινουμένου γάρ διηνεκώς

του οόρανοΰ ού'τ' αν αυτός

ήν άεικίνητον εχων την φυσιν οίίτ' αν τά υπό σελήνην 5 μεταβάλλοντα. κόσμον

της

αίδιον

μεντοι

δεικνυναι

του

'Αριστοτέλους

προφανεστεραν ετι

Πάλιν γάρ

είς

τινα των γενητών σεως ,

οπερ

πειράται έν τοις 15 δέξηται άλληλα

μή χρόνω προϋπάρχειν

ώς έμά&ομεν τι

ή

σχέσιν.

λογούμενον,

οτι

σχέσιν

ή

θάτερον

άμφω

"λαβών δει

ουκ απέδειξε, ή

θάτερον

γάρ,

τήν προς ρήσιν

δεικνύειν επιχειρεί,

ως

προϋπάρχειν ουτω

έαυτου δυσσυνεσίαν

άποδεδεΐχΟαί της

τε

ώς

άλληλα

Γνα τήν

ούτος,

πρότερον

σχέσιν

φησί

καί το αυτό πα'λιν άποδεικνύναι

φησιν

ουκ

ποιεί.

αυτφ

κατά φυσιν εαυτών κινή-

κινεΐσθαι,

συνήγαγε το

μη-

Γνα τούτω τους ¿νοη-

διελέγχειν λόγον τον λέγοντα,

άναδέχεσ&αι,

και προς τι είναι, 20 'Αριστοτέλους

μάλλον τήν

τουπίσω μεταχωρήσας

καί τον 'Αριστοτέλους πρός

και τον 20

ώσπερ καΐ τον χρόνον έπιδείςει.

κύνειν δε ούτος τους έαυτου λόγους μηχανώμενος, τούς έκπλήτττβ,

συνεχώς

ήν

καί την κίνησιν αυτήν ε φ ' εαυτής καΐ από της

οικείας φύσεως το άίδίον εχουσαν,

10

διέμενε

μεγαλονοίας

άλληλα

ó 'Αριστοτέλης

τά πρός τι,

ένδεχόμενον δεϊν

ώς ανάγκη 25 προς

άμα

πάντως

ή

άναδέξασΟαι."

καί τήν 'Αλεξάνδρου έςήγησιν

όμο-

είτα τήν προς τε

είναι

άμφω και

τινα

κινη&έντα

πάλιν

τήν

τε

παραβέμενος τά αυτά 30

οτι το πυρ κάτω γενόμενον καί το υδωρ άνω συστάν

ευΟυς άμα τ φ γενέσθαι τήν εαυτών ε χ ε ι κίνησιν, καί οò προϋπάρχει αυτής κατά χρόνον ή κινητική

του υποκειμένου φύσις,

"εί

ουν κινητικον

μέν,

φησίν, ή έν αύτω φυσική δυναμις, κινητόν δε το υποκείμενον αύτ-β σώμα, 25 πρός

τι

δε

εστι

το κινητόν καί το κινητικόν,

ταΰτα κατά χρόνον, ώς

φησιν 'Αριστοτέλης,

ουκ εύΟυς το πυρ άμα τ ω πυρ είναι

καί

της

κινήσεται

τύχοι γεγονός, οπερ παρά τά εναργή φαίνεται,

προϋπάρχειν

πρός

άλληλα

ανάγκη σχέσεως,

έπί το άνω,

εί'περ κάτω 3S

καί έπί των

μορίων

δέ,

»ησί, τών ζωων άμα τε διαμεμόρφωται και τήν του δεξιού καί αριστερού 30 σχέσιν αναλαμβάνει, καί ου πρότερον μόρια γέγονεν, εΐί>' τήν σχέσιν."

ούτως

άνείληφε

αλλά τ ί μοι τάς τούτου ληρψδίας άναμετρεϊσί)αι μηδέν νοή-

σαντος, ω ς οιμαι, τα υπ ò του 'Αριστοτέλους είρημένα καί διά τούτο παρά θύρας προς αυτόν όπαντήσαντος;

1 ιίποφα'σεως Μ

2 τίς τι Μ

post άεικίνητον F : Αποδείξει Μ

8 έαυτών F

18 ά μ φ ω ]

ώς om. M

19 τε om. F

τψ πΰρ om. F oui. Μ

μεμόρφωται

F

28

3 1 μη M

άπαντήσαντος a M cf. p. 1 1 3 7 , 2 1

τύχη F

4 ήν

7 ίδιας Μ 10 φησί τινα

14 κινεΐσθαι post άμφω 17 άμα om. a

21 δεικνύναι ΛΙ 2 2 εχειν F

2 5 τό ( p o s t καί) om. F

κινη9ήσεται F

εμενε Μ

ποιών, sed c o i r . F 1

13 ώ ; oui. a

15. IG όμολογούμενα M

γενόμενον om. M

ή αότΛ κινητική όύναμις F

3 κίνησις κόσμou Μ

εχων Μ

9 έχ-λήττει Α

11 τινα ο in. Μ

ά'μα M

rasum A

ζητήσει F

post τήν φύσιν, quod ante

post τών γενητών F 15 δείξηται F 1

ó μεν γάρ 'Αριστοτέλης είπών προϋπάρ- ίο

F

τε oui. M

έπιχειρεϊ, sub ει et post

αότοϊς F

2 3 . 2 4 μέν έστί φησιν

2G φησιν ¿ M γεγονώς sed

3 2 ΰπό] παρά M

27

coir. A 1 3 3 ΰπαντήσαντος

άμα 2 9 τε AF:

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

1148

χειν της κινήσεως τά πράγματα τά δυνάμενα κινεΐσθαι καθ' έκάστην κινη- 263 ν σιν,

έχ

διαιρέσεως

λοιπόν έρωτα τον λόγον

λέγων·

άναγκαΐον ή γενέσθαι ποτέ ουκ οντα ή ¿tota εϊναι.

'ουκοΰν

και

ταύτα

εί μεν τοίνυν έγένετο,

άναγκαΐον πρότερον της ληφθείσης ά'λλην γενέσθαι μεταβολήν χαΐ χίνησιν. 5 εί δέ οντα προύπήρχεν αεί κινήσεως μ η ούσης, δήλον ώς ουχ ούτως εΤχον ως ήν δονάμενα το μεν κινεΐσθαι τδ δε κινεΐν, αλλά μετέβαλλε αυτών.

θάτερον

άνάγχη γαρ έν τοις προς τι τούτο συμβαίνειν, οίον εί μη 3ν δι- 45

πλάσιον νΰν διπλάσιον, μεταβάλλειν, εί μ η αμφότερα, θάτερον'. κατά την άκολουθίαν της διαιρέσεως τά

όράς, δτι

δυνάμενα κινεΐν καί κινεΐσθαι ή

10 ποτέ γινόμενα ή αεί οντα υποθέμενος, ειπών τδ έπόμενον τ ψ γίνεσΟαι τά λοιπά

πάντα

έπί

των προς τι,

της αεί είναι λεγούσης υποθέσεως τίί)ησιν.

ώστε καί

καν προϋπάρχω κατά το αληθές πανταχού της σχέσεως ή

ουσία, αλλ' oò νΰν τοΰτό φησιν δ 'Αριστοτέλης* αλλ' δτι υποκειμένων μέν αεί είναι των δυναμένων κινεΐν καί κινεΐσθαι, ήρεμουντων δέ, δήλον ώς ουχ 60 15 ούτως ειχον, ώς ήν δυνάμενα τδ μέν κινεΐσθαι ενεργεία, τδ δέ κινεΐν (ου γάρ αν ήρεμει), αλλά τδ μέν έκίνει, τδ δέ έκινεΐτο.

εί οδν μέλλει τδ μέν κινεΐν,

τδ δέ κινεΐσθαι, δει μεταβάλλειν ή ά'μφω ή θάτερον ή προσθήκην ή άφαίρεσιν λαμβάνοντα, ζοντα,

fva γένηται τδ μέν διπλάσιον τδ δέ ήμισυ,

εί πρότερον

20 λόγους δεικνυντι,

διειστήκει.

ή πλησιά-

τίς ουν ήν χρεία σοι τοσούτους δαπαναν

δτι τά πρός τι ου προϋπάρχει

της

σχέσως,

και

τδν

Άριστοτέ|λη συκοφαντεΐν (και) γράφειν· " ο υ κ ά'ρα έστίν αληθές τδ δεΐν 264Γ πάντως τά πρός τι, εί μη των αεί όντων είη, προϋπάρχειν κατά χρόνον της αυτών σ χ έ σ ε ω ς " , του τε 'Αριστοτέλους σαφώς είπόντος " ε ί προϋπήρχεν άεί κινήσεως μ η

ούσης"

καί έπί τουτου τοΰ τμήματος της

•25 διαιρέσεως την άπδ των πρός τι μαρτυρίαν και νΰν ώς άποδεδειχώς φρυάττεται,

δέ ό'ντα

προσλαβομένου;

αλλ'

έπειδή

οτι ουκ εστίν αληθές τδ υπδ τοΰ 6

'Αριστοτέλους είρημένον τδ προϋπάρχειν της κινήσεως τά δυνάμενα κινεΐσθαι και πρδς ταΐς προτέραις ά'λλην ανεπίκριτον καταλίπωμεν.

έπιχείρησιν

1 κινήσεως δυνάμενα τά πρ. κιν. καί κ α θ ' F άναγχαΐον) om. Ρ ϋκαστον

5 προϋπάρχει Μ

κινήσεως άεί F

3 ή (post

μεταβάλλει a A M

om. F είναι a

15. 16

19 εί] δέ F

θάτερον F M : θάτερα a A

9 τα δυνάμενα iteravit F

τ ψ om. M : ήν om. F :

τό F ή Μ

20

où om. F

άεί

F

καί μηδέ F

συκο-

οί>κ άρα a A M : ούχ F

τοΰ τε scripsi : τούτο Α : τούτο τού F : τού a M

έτέραις F

IO

15 είπον

21 συκοφαντεΐν Μ :

καί addidi

24. 25 της διαιρέσεως A M : τίς διά F : διαιρέσεως a 28

8 μεταβάλλειν

τό μεν κινεΐν τό δέ κινεΐσθαι ένεργεία ούτε αν ήρεμει F

άριστοτέλης (?) A 1 , sed coir. A 1

cf. ρ. 251 " 2 0

post

καί om. M

1'2 πανταχού om. F

συκοφαντεί Α : συκοφαντοΰντι a

2 3 αύτών A F M

μη om. a

6 ώς ήν F (cf. v. 15; sic Arist. codd.

μετέβαλλε M (ut Arist. cod. I i ) : -μετέβαλε a A F (ut Arist.

cod. Ε ) : εδει μεταβάλλειν A r i s t . vulg.

νεται Μ

ταύ'ψ

post κίνησιν oíd. κ α θ ' ην έγένετο τό δυνατόν κινηθήναι ή κινήσαι Aristo-

Ε Κ ) : ώς ή A : ή M : ώς a

φάντην F :

μηδέ

2 λέγων] P h y s . Θ 1. 251 "16

οϋσης i n t e r c e p t a s u n t Aristotelea 251 a 21—1>5

ήν]

δοκεΐ,

post έγένετο h a b e n t το F : oùx M : ornissa Aristotelea των κινητών

telea Simplicius

F:

κομίζειν

" ε ί γάρ έστι, φησί, κινητικδν μέν ή έν τ ψ πυρί

Αριστοτέλους]

24 άεί post κινήσεως i t é r â t F 25

προσλαβόμενος F

29 καταλείπωμεν F

26

κινητική F

φαί-

SIMPLICII IN PIIYSICORUM VIII 1 CONTRA

PHILOPONUM

1149

φυσική δύναμις, κινητον δε το υποκείμενον αύτη σώμα, καν αμα πυρ γένη- 264^ ται,

το μεν κινεϊ το δε κινείται,

ουτε το δυνάμενον

κινείν καί κινεϊσθαι

προϋπάρχει κατά χρόνον της κινήσεως οΰτε τά - ρ ό ς τι της προς άλληλα σχέσεως, εί'περ προς τι το κινοΰν έστι καί το κινουμενον".

προς δή ταΰτα ίο

5 είρηται μεν καί πρότερον, ώς εί το μεν κινουμενον ουσία εστίν, ή δε κίνησις ένεργεία, καί προϋπάρχει πανταχού κατά χρόνον ή ουσία της γενητής καί φ&αρτής ένεργείας, δήλον οτι καλώς είπεν ó 'Αριστοτέλης, γάρ πυρ κάτω καί κινείσ&ω έπί το ά ν ω ·

γεγονέτω

ει μεν γάρ μή άπέλαβε

το τοΰ πυρός είδος, ουδ' άν το άνω κινεΐσθαι ειχεν.

εί

δε

κάτω

πΰρ ον

μή

10 εό&ύς έστιν ή έν τ ω μέσο) ή έν τ ω άνω τ ό π ω , δήλον οτι προϋπάρχει ή ουσία τοΰ πυρός κατά χρόνον της κατά τόπον κινήσεως καί της αεί γενη- 15 σομένης κινήσεως, κάν ώς συνεχή διέλ-ης αυτήν έ π ' άπειρον, κατά

χρόνον αεί το δυνάμενον

κινεΐσΟαι

της

κινήσεως

προϋπάρχει

συνδιαιρουμένου

δηλονότι καί τοΰ χρόνου· ώστε καν κινούν άμα και κινουμενον η το φυσικόν 15 σώμα, προϋπάρχει ή τοΰ κινοΰντος καί κινουμένου οόσία της ενεργείας αυτοΰ. αλλά τοΰτο μεν καί ήδη είρηται· γινωσκέτω δέ καί τοΰτο ó τά τοιάδε άντιλέγων, οτι ή έν τ ω κινουμένω ένυπάρχουσα φυσική δυναμις ου κατά το κινείν κυρίως θεωρείται, άλλά κατά το κινείσ&αι, εί'περ δυνάμει έστι καί ατελής, ao καί ο υ τω λέγεται α ρ χ ή κινήσεως έν ω έστιν, ώς κατά το κινείσ&αι α ρ χ ή 20 οδσα.

το γάρ κυρίως κινούν τέλειον τέ έστι καί έζηρημένον είναι βουλεται

τοΰ κινουμένου ώς τοΰ δυνάμει το ένεργεία.

διό καί προϋπάρχειν άνάγκη

τοΰ κινουμένου το κινοΰν, εί'περ το κινοΰν έκ τοΰ δυνάμει είς το ένεργεία άγει το κινουμενον.

καί ουκ έμαυτοΰ ταΰτα λέγω, αλλ' ó 'Αριστοτέλης έν

τοί τρίτψ της Φυσικής ου τήν έν τ ω γινομένψ άν&ρώπφ φυσιν ποιεΐν τον 2δ 25 άνΟρωπόν φησι κυρίως· έντελεχεία καί των,

έν

άνθρωπος

τούτο)

δε

έκείνη γάρ γίνεται μάλλον ή ποιεί,

τω

βιβλίφ

έρει

οτι "ουδέν τούτων κινεί εαυτό,

κινείν ούδε τοΰ ποιεΐν,

αλλ' οτι " ό

ποιεί έκ τοΰ δυνάμει οντος ανθρώπου άνβρωπον." σαφώς

περί

τών

φυσικών

αλλά κινήσεως αρχήν έχει,

άλλά τοΰ πάσχειν."

σωμάoò τοΰ

ουτω δέ καί έπί τών κατά

30 τόπον κινουμένων ζητήσας τι τό κυρίως κινοΰν ου τήν έν τ ω κινουμένω φυσιν ήτιάσατο,

διότι κινούμενη μάλλον έστιν αυτη ή κινοΰσα,

τοΰ είδους έκείνου π ο ι η τ ι κ ό ν

1 φυσική] κινητική Μ

xäv seri psi cf. v. 14: καί libri

5 eí μεν τό κινουμενον còlta είη M πΰρ F

8 κάτω oíd. Μ

τούτων κιν. Μ corr. A 1

(ante ήδη) on). Μ

κινεϊσ&αι F 13. 14

καί τόδε 6 F

νοΰν a l t e r a m lac. vi litt. lei. M

om. F περί om. F

25 κυρίως φησί Μ 26. 27

28

12 αυτά Μ

17 ή oíd. Μ

τό

11 τ . , κατά προυπα'ρχειν,

κινοΰν F

seil

16 καί 22

post κι-

τό ένεργεϊν τό κινουμενον άγει F

fortasse οόκ «¡π" έμαυτοΰ

24 Φυσικής] Γ 2.

25. 2G δτι ή έντελέχεια οίνθρωπον M

άνδρωπον καί om. Μ

27

post έρεί lac. m

οόδέν κτλ.] Phys. θ 4. 2 2 5 ' ' 2 9

sed constat sibi Simpl. p. 2 8 7 , 3 2

7. 8 γέγονε

10 ή p r i u s odi. M

συνδιαιρουμένης άεί καί τοΰ χ . F

22. 2 3

2 3 ούχ έμαυτοΰ Μ : ο·!> κ α τ ' έμαυτοΰ F . 202 " 1 1

το

άμα A F M : έπειδάν a

G πανταχού post οίισία F

11 καί — κινήσεως (12) om. F 13 όυνα'μει F

αλλά

το γάρ ποιοΰν πΰρ τοΰτο της έπί το άνω 30

30 ζητήσει τις F

2G δντος

litt. Μ

αυτό κινεί έαυτά Aristoteles, 31 φησιν M

1150

SIMPLIOII IN PHYSICORUM VIII 1 CONTRA PHILOPONUM

κινήσεως αΓτιον ποιητικόν ειπεν.

ώστε *αί κατά τούτους olixoti τοί>ς λόγους 264φ' έαυτοΰ a : οίικ átp' έαυτοΰ F 17 φησι] Tim. p. 27 D 18 μέν (post Sv) om. Plato cf. Simpl. p. 135,10 μέν άεί Plato, at cf. Simpl. 1. c. 20 έρωτήσας] Tim. p. 28 Β 22 ¿ρζάμενον a 28 λέγων] Tim. p. 38 Β 31 Τίμαιο«] p. 37 CD cf. p. 703,30. 1159,16 32 ζών A M : ζώον aF γεγονός a F : γεγονώς AM

SIMPLICII IN PHYSICORUM VIII 1 [Arist. p. 251b 17]

1155

άγαλμα ó γεννήσας πατήρ, ήγάσθη τε. καί ευφρανθείς έτι δή μάλλον δμοιον 265 Γ προς το παράδειγμα έπενόησεν άπεργάσασθαι.

καθάπερ οδν αδτο τυγχάνει

ζψον άίδιον ον χαί τόδε το παν ούτως εις δυναμιν

έπεχείρησε

άποτελεΐν.

αιώνιος,

ή μεν οδν ζώου φύσις

έτύγχανεν

οδσα

τοιούτον

καΐ

τούτο

5 μεν δή τω γενητω παντελώς προσάπτειν οόκ ήν δυνατόν · είκώ δέ έπενόει 45 κινητόν τινα αίώνος ποιήσαι, αιώνος έν Ivi κατ' ώνομάκαμεν·"

αριθμόν

έπίστησον

και διακόσμων

oòpavòv αμα ποιεί μένοντος

ίοΰσαν αίώνιον εικόνα, ουν,

δτι

τούτον δν δή

καί

τόδε

τό παν ώς

είναι βουλόμενος δ δημιουργός εικονικοί

οντι

τούτω

χρόνον

δυνατόν άίδιον

είκόνα

τοΰ

αιώνος

ίο αύτιίϊ τον χρόνον έδωρήσατο, Ύνα ώς ομοιότατος, φησίν, ó κόσμος τ φ παραδείγματι

κατά

δυναμιν

η.

το

μέν

γάρ

δή

παράδειγμα

πάντα

αίώνά

έστιν ον, ó δε αυ δια τε'λους τδν άπαντα χρόνον γεγονώς τε καί ων και ω έσόμενος.'

εί οδν έν παντί χρόνψ

καί γεγονώς έστιν ó κόσμος καί ων

καί έσόμενος, δήλον δτι άίδιός έστι καί αδτός, ουχ ώς αιώνιος δέ. 15 αίώνιον αμα πασαν έαυτοΰ καί τήν ουσίαν εχει

τδ γαρ

καί την δυναμιν καί τήν

ένεργειαν, δτι και δ αιών το αεί τ φ οντι συνηρηκεν.

ó δέ χρόνος καί το

έγχρονον έν τω γίνεσ&αι το εΤναι έχοντα τό όλοτελές έκείνων κατά κίνησιν καί γενεσιν έκμηρύονται.

εί οδν καί Πλάτων διά τον

δυνατής ¿ιδιότητος το πάν μετέχειν, | δήλον

χρόνον

φησί

της

δτι καί κατ' αυτόν άίδιός 265»

20 έστιν ó χρόνος, εί καί μ ή ούτως ώς ó αιών.

μηδείς ουν πρός τα ρήματα

βλέπων έναντιούσΟαι νομιζέτω τους φιλοσόφους,

ε? μεν γάρ τά αυτά ση-

μαινόμενα τοΰ γενητοΰ καί άγενήτου λαμβάνοντες

ó

μέν γενητόν,

έναντίως υς καί χρόνου δηλωτικόν έστιν.

ή εί

δε καί χρόνος, φ η σ ί , μ ε τ ' οόρανοΰ γέγονε κατά τον Πλάτωνα, ε ί τις άνέλοι τά σ ώ μ α τ α ,

αναιρεί καί τον χρόνον,

ου μ έ ν τ ο ι τον νουν

αναιρεί,

εί ουν 2«

μ ε τ α β α τ ι κ ή έστιν ή του νου ενέργεια καί χρόνου μ ή ό'ντος, ανάγκη το μεν πρώτον νοεΐν τό δέ δ ε ύ τ ε ρ ο ν 40 ουκ άρα τό

14 ουλλογισμοϋ a ίντος om. a

όπωσοΰν

τοΰτο γαρ α ϋ τ φ , φ η σ ί , κατ' ουσίαν υ π ά ρ χ ε ι .

πρότερον

είναι

17 τών όντων om. a

καί

ύστερον

λεγόμενον

38 ή τ ψ voû a

ευθίις

καί

καί χρόνου μ,η

1158

SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p . 2 1 7 M 9 ] CONTRA PHILOPONÜM

χρόνου δηλωτικόν έστιν.

αλλά γάρ e í τις, φησί, μηδέ τάς νοεράς ουσίας 266 Γ

έλευθέρας είναι της προς τόν χρόνον σχέσεως τον

του

χρόνοι» δημιουργόν

τις άξιώσειεν. χίνησις.

παντός υπέρτερον

εί οδν αμέσως δημιουργεί

5 τοιώσδε κινεΐσθαι

αότψ

συγχωρήσειε,

δέδωκεν·

πάντως γοΰν

είναι καί έπέκεινα χρόνου

τόν oòpavòv

ó

θεός,

αν ισοταχής δέ των ουρανίων

καί

το 25

εστίν

ή

ει τις ουν υπό την α&τήν του ζωδιακού μοΐραν τοί»ς πλανωμένους

των αστέρων συνεληλυθότας έπινοήσειε, δήλον δτι ουκ έν τ ψ αυτψ χρόνιρ είς το αυτό

εις

το

αότό σημεΐον ή σελήνη τον έαυτης άνύσασα κυκλον πάλιν κατήντησεν,

σημεΐον

Ικαστος αότων

έπαναστρέψει.

οόκοΰν

oxs

έν

10 ψ πάντες αμα οντες έτυγχανον πρότερον, εγνω δήπουθεν ó ταΰτα διαταξάμενος θεός, ώς αυτη μέν τόν έαυτής ήνυσε κυκλον,

of λοιποί δέ οόδέπω· 30

ώστε εί τόν μέν εγνω πρότερον αποκαταστάντα των αστέρων, τον δέ ύστερον, εστίν άρα, δσον επί ταΐς 'Αριστοτέλους έπιχειρήσεσι, και έν ταϊς θείαις νοήσεσι το μέν πρότερον το δέ ύστερον,

διά τοΰτο

δέ καί δ χρόνος·

ου

15 γάρ δη άγνοεΐν αυτόν ταΰτα φήσουσιν, ων αυτός έστιν αμέσως δημιουργός· και ουκ έν ταΐς νοήσεσι μόνον, άλλα καί έν ταΐς βουλήσεσιν.

δτε γάρ ή

σελήνη το αυτό κατειλήφει σημεΐον, έβουλετο δήπουθεν αυτήν ούτως εχειν ó θεός, τους

δέ λοιποί»;

ούδέπω έβουλετο.

καί δτε τον ήλιον υπομένειν 35

ήθελε, τοΰτο ουπω τόν στίλβοντα φέρε ή των άλλων τινά. •20 έν ταΐς βουλήσεσί του θεοΰ προτέρα τις καί δευτέρα καί διά τοΰτο χρόνος,

έστιν άρα καί

βουλησις

έτι των μελλόντων την γνώσιν έχει

καί

τρίτη,

ó θεός·

μέλ-

λοντα δέ έστιν oò τά καθόλου, αλλά τά καθ' έκαστα καί άτομα οίον Σ ω κράτης, πριν γενέσθαι, καί Πλάτων, οίδεν ως ουπω ένέστηκεν· 25 έπειδάν φθαρη, ή ,γνώσις,

οόκοΰν sí

οιδεν τό μέλλον ó θεός,

δταν δέ πάλιν ένστη,

οίόεν ώς παρφχηκε καί

οΐδεν δτι ένέστηκε·

ούκέτι των

όντων

έστιν.

καί ώστε 40

καθ' ήν η δει δτι μέλλει, προτέρα έστιν της καθ' ήν γινώσκει,

δτι ουκέτι των όντων έστίν.

εί

ούν

διά

τήν

του προτέρου καί υστέρου

λέξιν ευΟυς καί χρόνος έμφαίνεται παρυφιστάμενος,

ουδέ τόν του

δημιουργόν έξω της τοΰ χρόνου ποιήσομεν σχέσεως." 30 διά πολλών πειράται κατασκευάζειν, δτι τά

ΰπέρχρονα

έρμηνεΰσαι δυνάμενοι χρονικοϊς κεχρήμεθα ρήμασιν. νως τά υπό χρόνον νοεί,

μήτε νοήσαι

μήτε

ώς γάρ ó θεός άχρό-

ούτως ημείς τά υπέρ χρόνον χρονικώς,

λέγομεν ' ο υ κ ήν αεί χρόνος'

χρόνου

ταΰτα ειπών έφεςής

εί ουν «

ή 'ουκ ήν πριν γενέσθαι' ή άλλη τινι λέξει

χρώμεθα χρονικήν έννοιαν σημαινουση, ουκ ευθυς ανάγκη καί χρόνον συνεπι35 νοεΐσθαι ταϊς λέςεσιν,

αλλά

μόνον το μ η αεί τον χρόνον είναι,

δτι

γάρ

1 oòaia« in mrg. A 1 (cf. p. 1162,14. 1 1 5 9 , 2 8 ) : om. a A F M 4 τις] 1. οδτος ex p. 1162,15 5 άνισοταχής F M : άνισοταχείς a et (si silentio fides) A έατίν ή A M : είσίν αί a : om. F 6 χινήσις A F M : κινήσεις a τις] τι a 11 ol λοιποί aM et corr. A ' : λοιποί A 1 : λοιπόν F 18 ουδέποτε a 19 τοΰτο (seil. ί»πομένειν ήθελε) A F M : τότε a 21 post ν,αί add. oò a 22. 23 σωχράτην a 25 ώς] δτι a (ut p. 1162,36) 28 τοΰ om. a 29 ιτοιήσομεν AM (cf. p. 1162,26): ποιήσομοι F : ποιηβόμεθα a 31 χεχρήμεθα F M : κεκτήμε&α A : έρμηνεόομεν a 32 ΰπό a (cf. p. 1163,19): υπέρ A F M : in mrg. γρ. τά οπό χρόνου A 2

S I M P L I C I I IN P H Y S . V I I I 1 [Arist. p. 2 1 7 » 1 9 ] C O N T R A P H I L O P O N U M

1159

at χρονικά! λέξει? où πάντως καί χρόνον, όπως άν λέγωνται, σημαίνουσιν, 26Gr εν τω πέμπτφ των [Ιρός Πρόκλον άποδεδειχέναι φησί.

καί εκείθεν τάς

περί τουτου πίστεις εκλέγεσθαι τους έντυγχάνοντας παραιτείται,

ώς λέγει

ó Γραμματικός, 'να το παλιλλογεΐν ( ω μάλιστα γέγηί)εν) έκφύγ-fl.

τούτων 50

5 αύτη λέξει τά πλείστα γεγραμμένα παρε&έμην πολλούς έλπίζων άπιστείν, εί τοιαυτά τις έννοών καί γράφων προς

τους

κορυφαίους των φιλοσόφων

άντιλέγειν έτόλμησεν. 'Αλλ' φί)έντων

ΐοωμεν ώς

τά υπ' αυτου ρηΟέντα

αξιωμάτων

άρξάμενοι.

το

άπό δή

των

πρώτον

10 τρίτην ή τετάρτην από σωμάτων εχειν την υπαρξιν

υπ' αότοΰ

προλη-

ελεγε

χρόνον

τόν

μόνον τον της ένερ-

γείας μετρητικόν χρόνον θεασάμενος. | καίτοι των γε μεριστών και γενη- 266 ν των καί δλω; των του όντως οντος έκβεβηκότων ου την ένέργειαν μόνην, αλλά και την του εΐναι παράτασιν καί ó χρόνος,

την κατά τάς ποιότητας μετρεΐ ó

έπειτα ó πολλαχοΰ τον Πλάτωνα παράγων ουκ ένενόησεν,

15 διά την του χρόνου κόσμον φησίν,

μέΟεξιν όμοιότερον

γενέσθαι

τω

παραδείγματι

δτι τον

έν οίς γράφει " ως δε κινηθέν αυτό καί ζών ένόησε των

άιοίων ί)εών γεγονός ά'γαλμα ó γεννήσας πατήρ" ολίγου παραίΗμενος ου δέομαι πάλιν ένοχλεΐν.

και τά έφεξής, α προ δ

εί οδν της ¿ιδιότητος, ήν

ούτος μόνω τψ ί)εψ προσήκειν οίεται, διά τόν χρόνον ó κόσμος

μετέσχε

20 καί της μάλλον πρίις το παράδειγμα όμοιότητος ήπερ δτε σωματικός μόνον ήν και έμψυχος, πώς αυτόν άμενηνον ούτος ένόμισεν; εί δε καί την αυτήν άναλογίαν εχει προς τόν κόσμον, ήν ó αιών έχει προς το παράδειγμα του κόσμου

(ώς

γάρ έκεΐνο διά τήν του αιώνος

μέδεξιν υπερτέραν έχοντος ίο

τάς ιν αϊώνιόν έστιν, ουτω και ó κόσμος διά τήν του χρόνου μέθεξιν άίδιος 25 ων ώς υπερτέρου μετέχει του χρόνου) * * » αλλά τούτο μεν ουδέν Οαυμαστόν, εί λέληδε τούτου τήν περίεργον άδολεσχίαν τοις κλεινοΐς τών φιλοσόφων πεπιεσμενον. Tò

δέ δεύτερον αυτου τών αξιωμάτων

το λέγον τάς νοεράς ουσίας

πάντως έξ·((ρήσί)αι σώματος καί τη ουσία και τη ένεργεία ειρηται καλώς, 30 xáv οήλος ·(; ούτος παντελώς άγνοών τήν νοεράν οΰσίαν, ώς έκ του τρίτου 15 μαδησόμεί}«.

ó γάρ αυτός έν τω τρίτφ λέγει, καί δτι άμερής αότοΰ καί

αδιάστατος ή προς τά νοητά τυγχάνει επιβολή, και δτι οόχ αμα θεόν καί ά'γγελον καί τάς τών ψυχών διαφοράς καί κοινωνίας καί τά άλλα γινώσκει, αλλά μεταβατικώς άπό νοήματος εις νόημα προϊών καί δυο αμα νοήματα 35 κατά ταότον μή καταδεχόμενος.

τούτο γάρ Οεοΰ φησιν ίδιον, αλλ' ου του

αγγελικού ή του ψυχικοΰ νου· ούτος γάρ το μέν τι πρώτον ένόησε, το δέ δεύτερον, το δε τρίτον,

πώς ουν άμερής αυτοΰ και αδιάστατός

έστιν ή 20

έπιβολή, ε( μή δύο αμα νοεί, άλλά το μέν πρώτον, τό δέ δεύτερον, τό δέ τρίτον,

καί μεταβαίνει άπ' ά'λλου είς ά'λλο;

1 λέγονται A : V 2

con'. Α 1

τίνα δέ καί λέγει τον νουν

2 έν τυί -έυ,πτψ τών προ; Πρόκλον]

10 άπό τών σωμάτων a

IG γράφει] cf. p. 1 1 5 4 , 3 2

de mundi

aetern.

2 5 lacunae

siguum non e x t a t in A M (lacunosus totus locus in F ) : explet πώς ούτος Ισχατον τούτον ήγείται a

2 9 παντός F

αώματα

a

SIMPLICII IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217»19] CONTRA PHILOPONUM

1160

τούτον; ή γαρ την λογικήν ψυχήν ή το άκρον ταύτη? ή τινα άλλην ουσίαν 266ν υπέρ ψυχήν; d μεν γάρ την λογικήν ψυχήν νουν καλεί (ταύτης γαρ Γδιοί είσιν αί συλλογιστικοί καί μεταβατικοί άπ' άλλων

εις άλλα νοήσει?), οόκ

εστίν άσχετος αυτη ουτε προς σώματα ουτε προς χρόνον. 5 μετάβασιν άπ' άλλου εις άλλο άχρόνως γενέσόαι; νοούν ου το μέν έν προτέρφ χρόνφ νοεί,

πώς

πώς γάρ οίον τε δέ

το

το δέ έν υστερώ;

μη

άμα 25

λεγέτω γάρ

ήμΐν ó Γραμματικός, τί το άμα σημαίνει και τί το οΰχ άμα, εί μη άρα το άμα

ώς

ταυτόν

τω

όμοΰ

xsöstxe και την

αισθάνομαι γάρ, οτι κατά τον μΰθον

10 φία μεγαλαυχίας έπιίίυμήσας καί τών ώ τ ω ν αότψ κατά την γραμματικήν συνασκήσεως, άλλ' άπ' άλλου

είς

τούτων

ώς κεράτων

άλλο μεταβαΐνον

διαφοράν

ούτος

της

άγνοήσας. έν φιλοσο-

άπεστερήίΐη, της προσηκούσης εί'περ

το

μή άμα γινώσκον,

καί το μέν πρότερον νοούν το δέ 30

ύστερον, νομίζει μή κατά χρόνον νοεϊν.

εί δε το άκρον της λογικής ψυχής

νομίζει νουν ή τινα υπέρ ψυχήν ουσίαν, εί μέν μεταβατικήν ποιείται τήν 15 νόησιν, ώς ούτος άξιοι, πλήν του Οεοΰ, είπερ άρα, πάντα ουτω γινώσκειν λέγων,

ουτε

πάντων

καί

υπέρ ψυχήν έστιν

έκεΐνο ουτε υπέρ χρόνον.

άμετάβατον,

προσήκει τ φ

όπερ

εί δέ ά&ρόαν

κατ' ουσίαν νιο, οόκέτι το

πρότερον καί το ύστερον, ουδέ το είς Ιτερον ές έτερου μετερχόμενον έχει χώραν.

ώστε

ουκ άν εύροι πρότερόν

τι

και ύστερον τοιούτον

μή κατά so

20 χρόνον λεγόμενον, δπερ σπουδάζων άποδεΐςαι τήν άδιάρθρωτον έαυτου περί τής νοεράς ουσίας

έ'ννοιαν

άπεγύμνωσεν,

εδει γάρ τα του προτέρου καί

υστέρου σημαινόμενα ή υπό του 'Αριστοτέλους εν τε Κατηγορίαις και μετ' δλίγον διαιρούμενα άκουσαι, ή αυτόν διελόμενον δεΐςαι, ποία μέν επιβάλλει τ ω χρόνφ, ποία δέ οιί.

λεγέσΟω δέ δμως προς διάρθρωσιν τής

25 συγχύσεως, δτι το 'πρώτον' τάξιν δηλοΰν τριχώς είη λεγόμενον,

εκείνου

ώς έν τοις παρουσιν αν

ή γάρ τ η θέσει ( ώ ς πρώτον άνω&εν τον απλανή λέγομεν ίο

οόρανόν) ή τή φύσει και τ ή

οόσία ( ώ ς το συναναιροΰν μέν μή συναναι-

ρούμενον δέ, καί συνεπιφερόμενον μέν μή συνεπιφέρον δέ, ώς έχει τά γένη προς τά είδη) 30 κών. έν

ή το χρόνω πρότερον,

ώς τά Τρωικά τών

Πελοποννησια-

λεγέτω τοίνυν ήμΐν, εί μή κατά χρόνον έστί το πρότερον καί ύστερον

τοις

νοήμ·χσι

του παρ' αδτοΰ λεγομένου νοΰ,

κατά τί άν άλλο ειή;

ί)έσις μέν γάρ έν τοίς νοητοΐς οόκ εστίν, εί μή κατά μεταφοράν

λέγοιτο·

εί δέ καί ήν, ουδέν έ/.ώλυεν άμα νοεΐν το πρότερον καί τό ύστερον· γουν οίμαι νοεί τής σφαίρας τό

τε

κέντρον καί τήν περιφέρειαν.

άμα ίο άλλα

35 καί το φύσει πρότερον καί ύστερον, ώσπερ τό αίτιον καί αίτιατόν, άμα oò μόνος ó νους, σχέσιν.

άλλα καί ή ψυχή νοεϊν αναγκάζεται διά τήν προς άλληλα

τό δέ κατά μετάβασιν πρότερον καί ύστερον καί μή άμα πάντως

εχει συνυπάρχοντα χρόνον καί κίνησιν. καί ύστερον τό

μή άμα

καί τό γε έν τη γνώσει πρότερον

υπάρχον ουδέ έπινοήσαι δύναμαι, πώς άν κατ' όο

40 άλλο σημαινόμενον ή τό κατά χρόνον λέγοιτο.

άλλα λόγους ούτος έκφυσί}

3 άπ' άλλων ei« άλλα a: ά π ' άλλήλων είς άλληλα A F M ffliani de camelo et love

κράτων a

22 Κατηγορίαις] c. 12 p. 14 » 2 6 sqq.

11 τήν o m. a 34 άλλα] άμα a

9 μΟθον] 184 Aesopi Hal15 γιγνώσχει a M

S I M P L I C I I IN P H Y S . V I I I 1 [Arist. p . 2 1 7 i > 1 9 ] C O N T R A PHILOPONUM

1161

κενούς εις σύννοιαν αυτών ουκ έρχόμενος, δς γε τον νουν όπερ χρόνον 266 ν ί)είς μεταβατικός αυτφ δέδωκεν ενεργείας. ξής εις ετερον μετέρχεται νόημα,

οby

' τόδε, γάρ φησt, νοήσας εφε-

αμα νοών',

καί τούτο

&είς υπέρ

χρόνον είναι φησι τήν τοιαύτην ένεργειαν, σαφώς ένδεικνύμενος τοις δυνα5 μένοις παρακολου&εΐν, οτι οΰτε της νοερας ουσίας ή γνώσεως ουτε της του χρόνου φύσεως εννοιαν έ'χει διηρ|ί)ρωμένην.

òiò προίΗμενος δείςαι πρό- 207>"

τερόν τι καί ύστερον μή κατά χρόνον υπάρχον, προεβάλετο μεν τον νουν ώς υπέρ χρόνον οντα καί ένεργοΰντα κατ' άλλο τι πρότερον και ύστερον· το δε πρότερον καί ύστερον τά χρονικά λαβών έπ' αυτοΰ πάντα συνέφυρεν. 10 εί γάρ απ' άλλου εις άλλο μετέρχεται, δήλον οτι κινείται, δπου δέ κίνησις, Ικεΐ

καί

άρι&μον

χρόνος, κινήσεως

ώς καί

αυτός της

άντιλογίας

τι&είς τον χρόνον.

αρχόμενος

ώμολόγησεν 5

καν μή πάν οδν το πρότερον καί

ύστερον όπωσουν λεγόμενον εύθυς καί χρόνου δηλωτικόν έστιν (ου γάρ δή το κατά φύσιν ή το κατά Οέσιν), άλλα τό γε έν 15 πρότερον καί

ύστερον,

καί)' 8 τόδε πρότερον

μετέρχεται κάς εκείνου πάλιν εις άλλο,

οτι

τη

μεταβατική

νοήσας ποτέ

εφεξής

νοήσει

εις ετερον

αν η το οΰ'τω νοοΰν,

τούτο το πρότερον καί ύστερον κατά χρόνον καί ου κατ' άλλο τι του προτέρου καί υστέρου σημαινόμενον κίνησίς έστιν ή μετά κινήσεως,

ή γαρ ίο

μετάβασις, δπερ εΐπον, κίνησις· δπου δέ κίνησις, έκεΐ καί χρόνος· 20 καί πάντα αυτου τά εφεςής επιχειρήματα άχρονον δε τήν του νου καί του ìhoù

τά

λέγοντα

ένεργειαν

ματαίως

μάταιος δέ καί ή κατ' έπίνοιαν άναίρεσις των σωμάτων καί συναναίρεσις.

'εί γάρ άνέλοι, φησί, τις τά σώματα,

ώστε

μεταβατικήν

μεν,

έπικεχείρηται. του

χρόνου

καί τον χρόνον συν-

αναιρεϊ, είπερ χρόνος μετ' ουρανού γέγονεν, ώς φησιν ó [Ιλάτων, ου μέντοι •25 τον νουν αναιρεί.

εί οδν μεταβατική,

φησίν,

έστιν ή του νου ενέργεια ι»

καί χρόνου μή οντος, καί ανάγκη το μεν πρότερον νοεΐν, τό δέ δεύτερον, ου παν τό πρότερον καί ύστερον λεγόμενον εΰ&υς καί χρόνου εστίν.'

δηλωτικόν

ένταΰί)α δε καί προσέθηκε το το μέν πρότερον νοεΐν, τό δέ δεύ-

τερον, κατ' ουσίαν υπάρχει τω νιί>.

καί οτι μέν ó νους νοεί το πρότερον

30 καί το δεύτερον καί το κατά φύσιν καί το κατά θεσιν καί το κατά χρόνον, πρόοηλον (τί γάρ áv άγνοήσοι νους ων), πρότερον νοεί, το δέ ύστερον, άκουσας γάρ

οό μέντοι

μεταβατικώς το μέν

καί τάχα τούτο εσφηλε τον Γραμματικόν. 2«

ίσως τών φιλοσόφων

λεγόντων,

οτι ó νους τήν πρώτην έν

έαυτιΰ διάκρισιν αναφήνας καί παράγει διακεκριμένα τά πράγματα καί νοεί 35 διακεκριμένως μέν άμεταβάτως δέ τά μέν πρώτα οντα τά δέ δεύτερα ώς διακεκριμένα, ούτος μή νοήσας το λεγόμενον ένόμισε λέγεσί)αι, οτι τά μέν πρώτα νοεί, τά δέ μεταβατικώς εις ετερον έ£ ετέρου νόημα μετερχόμενος.

1 ώς γε a

2 φησι] cf. ρ. 1 1 5 7 , 3 1

χρόνον add. ôv a

3 ίρχεται a

11 άρχίμενον a

19. 2 0 καί post ώστε a M , supra add. A 1 : om. F

17 post

2 0 έπικεχείρη-

κε ται a : έπιχείρηται Α : έπιχειρεΐται F : έπι0/*εχείρηται M 2 3 φηαί] cf. p. 1 1 5 7 , 3 6 . 3 7 1. priore

26

2 2 ante τοΰ add. ή a

καί (ante άνάγχη) om. F M .

diversa est

structura

1162

SIMPMCir IN PHYS. VIII 1 [Arist. p. 217b 19] CONTRA PBILOPONÜM

τούτο δε διά την άγνοιαν πέπονθεν των περί τοΰ νοΰ καλώς πεπιστευμέ- 207 Γ νων.

zi γάρ ήκουσεν Αριστοτέλους λέγοντος περί τοΰ νοΰ " τ η où α ία. ών 2ό

ενέργεια" καί οτι ó νοΰς τά πράγματά έστι, και άκουσας ένόησε τά λεγόμενα, ούκ αν μεταβατικά? ενόει τάς ενεργεία? τοΰ νοΰ. 5 τοΰ νοΰ και τ η

ouaíci αότοΰ συμπέπηγε

αμετάβατος αν είη.

αλλά τοΰτο μέν,

καί

τοις

εί γάρ ή ένέργεια

πράγμασι,

δήλον

δτι

δπερ εΤπον, εστω πολύ την τούτου

όια'νοιαν υπερβαίνειν περί σκιάς και είδωλα τά προς άντιλογίαν αΰτιρ χ ρ ή σιμα διατρίβοντος, το δε μ ή έφιστάνειν, δτι τά κατά μετάβασιν ενεργούντα, so ώς είς »τερον ¿ς Ιτέρου νόημα μετιέναι άπο προτέρου είς ύστερον καί μ ή 10 άμα άμφω συναιρεΐν, "f τοΰτο κατά χρόνον ένεργοΰν χρονικον ε χ ε ι το πρότερον και το ύστερον, τοΰτο των άγαν ανόητων μοι δοκεϊ, εφεξής αύτω γεγραμμενα.

ώσπερ

και τά

où γάρ αρκεσθείς οις είς τον νοΰν πεπαρψνηκεν

μεταβατικάς αΰτοΰ τάς ένεργείας νομίζων· " ε ι τις, φησί, μηδέ τάς νοεράς οόσίας ελευθέρας είναι τ ή ; προς τον χρόνον σχέσεως συγχωρήσειεν, 15 τόν γε τοΰ χρόνου δημιουργον παντός υπέρτερον άξιώσειεν.

είναι

εί ouv αμέσως, φησί, δημιουργεί τον

αλλά

χρόνου και ούτος 35

ουρανον ó θ ε ό ς "

δσα τούτοι; έπήγαγεν, ίνα μ ή δις τά αυτά γράφω), ' έπειδή καί

(καί

γινώσκει

τάς των αστέρων αποκαταστάσεις ó θεός, δτι ó μέν πρότερος αποκαθίσταται, ó δέ ύστερος, καί βούλεται ούτως, αλλά μήν καί το μέλλον οίδεν δτι μέλλει 20 καί το ένεστός δτι ένέστηκε καί το παρωχηκός δτι παρψχηκεν, εστίν άρα καί εν ταϊς ί)είαις νοήσεσι καί βουλήσεσι τό μέν πρότερον το δέ ύστερον, καί ή γνώσις, φησί, καθ' ήν η δ ε ι δτι μέλλει, προτέρα έστί της καθ' ήν 40 ΐβόει δτι ένέστηκε, των όντων έστίν.

ταύτης δέ πάλιν υστέρα, καί)' ήν γινώσκει δτι ουκετι εί ουν διά την τοΰ προτέρου καί υστέρου λέξιν

25 δοκεϊ τ ψ Άριστοτέλει

καί χρόνος έμφαίνεσθαι,

μιουργόν εςω της τοΰ χρόνου ποιήσομεν

ευ&υς

ουδέ τον τοΰ χρόνου δη-

σχέσεως',

λεγέτω τοίνυν το έν

ταίς νοήσεσι καί βουλήσεσι πρότερον καί ύστερον, πότερον κατά μετάβααιν ί)εωρει

γινόμενον,

δτι νοήσας

τόόε

τι

πρότερον

καί έφεξής

είς ετερον

μετέρχεται νόημα καξ έκείνου πάλιν είς άλλο, ή κατά τι άλλο σημαινόμενον -»δ 30 τοΰ προτέρου καί ύστερου ;

εί μέν γάρ κατά μετάβασιν καί κίνησιν αυτό

θεωρεί, αότός έστιν ó μετά τάς τοΰ νοΰ ένεργείας καί τάς τοΰ θεοΰ τοΰ τον χρόνον δημιουργήσαντος υπό χρόνου μετρεΐσθαι λέγων,

καί δτι ουτω

μάλλον το πρότερον καί ύστερον νοεί, δήλός έστιν έκ τοΰ " δ τ α ν δέ πάλιν ένατη,

οιόεν δτι ένέστηκε, καί

35 εί ούν δταν ένστη,

έπειδάν φθαρη,

τότε οιδεν δτι

ένέστηκε,

καί

οίδεν

δτι

έπειδάν

παρψχηκεν." φί)αρή,

τότε

οίδεν δτι π α ρ ψ χ η κ ε , καί οΰτε πρότερον οΪόε ταΰτα οίίτε ύστερον, το δέ 60

2 λέγοντος] De anima Γ δ. 4 3 0 » 19 3 ένέργεια A (ut nunc tandem Torstrikio praeeunte Aristoteli restitutum est a Belgero ad Trendelenburg» editionem alt. p. 4 0 2 ' ) : ένεργε(