Plutarchi Pythici dialogi: De E apud Delphos - De Pythiae oraculis - De defectu oraculorum [2. Aufl. 1997] 3815416957, 9783815416952

Table of contents :
Praefatiuncula
Conspectus siglorum et compendiorum
24. Περὶ τοῦ Εἶ τοῦ ἐν Δελϕοῖς (Pl. 68)
25. Περὶ τῶν μὴ χρᾶν ἔμμετρα νῦν τὴν Πυϑίαν (72)
26. Περὶ τῶν ἐϰλελοιπότων χρηστηρίων (69)

Citation preview

B I B L I O T H E C A SCRIPTORVM GRAECORVM

ET ROMANORVM

T E V B N E R I A N A

PLVTARCHVS PYTHICI DIALOGI DE E APVD DELPHOS DE PYTHIAE O R A C V L I S DE DEFECTV ORACVLORVM

E D I D IT

W. S I E V E K I N G EDITIONEM CORRKCTIOREM CVRAVIT

HANS GÄRTNER

STVTGARDIAE ET L I P S I A E IN AEDIBVS B.G.TEVBNERI MCMXCVII

Die Deutsche Bibliothek — GIP-Kinheitsaufnahine Plutarchue: Pythici dialogi / Plularchus. Kd. W. Sieveking. — 2. ed. corr. / cur. l lans Gärtner. — Stutgardiac ; Lipsiac : Teubner, 1997 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Rumanorum Teubneriana) Enth. u.a.: De K apud Dclphos. DC Pythiae oraculis ISBN 3-8154-1695-7 Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besonders Für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Kinspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. © B. G.Teubner Stuttgart und Leipzig 1997 Printed in Germany Druck: Winkler-Druck-GmbH, Gräfcnhainichen Buchbinderei: Bettina Mönch, Ixupzig

IN HOC V O L V M I N E C O N T I N E N T V R Praefatiuncula VII Conspectus siglorum et compendiorum IX 24. Περί τον Ει τον εν Δελφοϊς (PL 68) 1 De E apud Delphos 25. Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πν&ίαν (72) . 25 De Pythiae oraculis 26. Περί των έκλελοιπότων χρηστηρίων (69) 59 De defectu oraculorum

PRAEFATIVNCVLA Moralium Plutarcheorum voluminis III., quod ante hos ferme LXX annos curis unitis viri docti Paton Pohlenz Sieveking ediderant quodque lucis ope redintegratum a. MCMLXXII denuo in publicum prodierat, copiis iam diu divenditis bibliothecae Teubnerianae fata hoc tempore regentes orabant, ut saltern Pythicorum qui dicuntur dialogorum triada in usum studiosorum Plutarchi necnon scholarum academicarum renovarem. Itaque dubitatione omni posthabita feminae doctae auctoribus antiquis imprimendis strenue operam danti E. Schuhmann Lipsiensi morigeratus illius voluminis fasciculum primum, qualem G. Sieveking a. MCMXXIX publici iuris fecerat, pro tempore obiter modo hie illic mutatum et ut mihi quidem persuadeo emendatum lectoris, quern benigne mecum acturum esse spero, oculis nunc subicio. Cum autem facies prisca libelli servanda esset, minutias tantum nonnullas corrigere mihi licuit. Imprimis errores et typothetae et editoris manifestos, quantos dispicere potui, sustuli; turn lectiones, quas codices E et B praebent, imaginibus lucis ope factas usus recensui atque in textu libelli De Pythiae oraculis qui inscribitur vel in apparatu critico notandas curavi, si quid minus accurate — quod raro accidit — editor enuntiaverat; denique auctorum a Plutarcho laudatorum locos secundum editiones et reliquiarum collectiones recentes, partim in textu, partim, quamquam parum mihi placet, propter spatia nimis angusta in textus versibus relicta per addenda (pp. 123 sq.) exhibui. Praeterea conspectum codicum a G. Sieveking his tribus dialogis edendis adhibitorum necnon siglo-

VIII

PRAEFATIVNCVLA

rum potiorum subiunxi. Quod in praesens sufficiat; editio autem Hbellorum omnium, qui in volumine III. editionis Teubnerianae congesti sunt, funditus renovata vel apparatu saltern uberi addendorum ornata, qua opus esse nemo erit qui negabit, in futurum differenda est. Ratisbonae mense Maio 1997

H. G.

C O N S P E C T V S S I G L O R V M ET GOMPENDIORVM CODICES Guilelmus Sieveking his undecim fultus codicibus, quorum descriptio plenior in praefatione voluminis primi Moralium invenitur, 'Pythicorum dialogorum' textum constituit: A B D E F G J X g

t;

= = = = = = = = = = -

cod. cod. cod. cod. cod. cod. cod. cod. cod. cod. cod.

Parisinus gr. 1671 a. 1296 Parisinus gr. 1675 s. XV Parisinus gr. 1956 s. XI/XII Parisinus gr. 1672 s. XIV med. vel ex.1 Parisinus gr. 1957 s. XI Vat. Barber, gr. 182 s. XI Ambros. gr. C 195 inf. (881) s. XIII Marc. gr. 250 s. XI 2 Vat. Pal. gr. 170 s. XV Ambros. gr. C 126 inf. (859) brevi ante a. 1296 Vat. Urb. gr. 98 s. XIV.

Perraro adhibetur cod. Vat. Reg. gr. 80. 1 De aetate huius codicis post Maximi Planudis aetatem script! cf. e. g. St. Schröder, Plutarchs Schrift De Pythiae oraculis, Text, Einleitung und Kommentar, Stuttgart 1990, 73 sqq., et M. Manfredini, Un famoso codice di Plutarco: il codice Paris. Gr. 1672, SCO 39, 1989, 127 sqq.; Sulla tradizione manoscritta dei „Moralia" 70—77, ap. I. Gallo (ed.), Sulla tradizione manoscritta dei „Moralia" di Plutarco. Atti del convegno salernitano del 4—5 die. 1986, Salerno 1988, 123-138. 2 Codicis pars recentior s. XIV confecta nihil ad Pythicos dialogos attinet.

CONSPECTVS SIGLORVM ET COMPENDIORVM

C O M P E N D I A IN APPARATV CRITICO ADHIBITA a. c. add. corr. del.

= = = =

ante correcturam addiditAerunt correxit/-erunt delevitAerunt

dub.

= dubitans/-anter

ind. = indicavit/-erunt in r(as). = in rasura

ins. lac. om. p. c.

inseruitAerunt lacuna(m) omisit/-erunt post correcturam

ss.

suprascripsit

suppl. trp.

supplevit/-erunt transposuitAerunt

E D I T I O N E S , E D I T O R V M ET VIRORVM DOCTORVM NOMINA Aid. Anon. Basil. Bern. Duebn. Hu.

= = = = = =

ed. Aldinaa. 1509 Anonymus ed. Basileensis G. N. Bernardakis (ed. a. 1888-1896) J. F. Duebner (ed. a. 1839-1846) K. Hubert

Leon.

=

N. Leonicus

Mez. Na.

= =

C. G. Bachet de Meziriac W. Nachstädt

Pat.

=

G. R. Paton

Po. Re. Schw.

= = =

M. Pohlenz J.J.Reiske Ed. Schwartz

Si.

=

W. Sieveking

Steph.

=

H. Stephanus (ed. a. 1572)

Turn. Vulc.

= =

A. Turnebus Vulcobius

We.

=

I. Wegehaupt

Wil. Wy. Xyl.

= = =

U. v. Wilamowitz-Moellendorff U.A. Wyttenbach (ed. a. 1796-1834) W. Xylander (Holtzmann) (ed. a. 1574; vers. lat. a. 1570)

CONSPECTVS S1GLORVM ET COMPENDIORVM

XI

COMMENTATIONVM ET A N I M A D V E R S I O N V M A V C T O R E S IN APPARATV C R I T I C O LAVDATI Bens.

= G. Benseler, De hiatu in oratoribus atticis et historicis graecis libri II, Freiberg 1841 Doe. = Th. Doehner, Quaestiones Plutarcheae II, Progr. Meißen 1858 -, III, Progr. Meißen 1862 -, IV, Progr. Zwickau 1863 Emp. = A. Emperius, Opuscula philologica et historica, ed. F. G. Schneidewin, Göttingen 1847 Ha. = J. J. Hartman, De Plutarcho scriptore et philosopho, Leiden 1916 Herw. = H. van Henverden, Plutarchea et Lucianea, Utrecht 1877 —, Ad Plutarchi Moralia, Mnemosyne N. S. 18, 1890, 366-386 Krön. = A. J. Kronenberg, Ad Plutarchi Moralia, Mnemosyne N.S. 52, 1924, 61-112 (67 sq.) Madv. = J. N. Madvig, Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos I: De arte coniecturali. Emendationes graecae, Kopenhagen 1871 (= Hildesheim 1967), 612-726 (634-639) Schellens = I. Schellens, De hiatu in Plutarchi Moralibus, Diss. Bonn 1864 Stegm. = C. Stegmann, Über den Gebrauch der Negationen bei Plutarch, Progr. Geestemünde 1882 —, Kritische Beitrage zu den Moralia Plutarchs, Programm Geestemünde 1886 Strijd = J. H. W. Strijd, Animadversiones criticae in Plutarchi libros II De Iside et Oriside et De E apud Delphos, Diss. Utrecht 1912 -, Ad Plutarchi De Pythiae oraculis, CR 28, 1914, 217-219

24.

ΠΕΡΙ TOT EI TOT ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (Plan. 68) 1. Στιχιδίοις τισίν ου φαύλης Ζχουσιν, ώ φίλε Σαρα- D πίων, ένέτυχον πρώην, αΑικαίαρχος (fr. 77 W.) Εύριπίδην δ οίεται προς 'Αρχέλαον είπεϊν (fr. 969)· 'ου βούλομαι πλουτοϋντι δωρεϊσ&αι πένης, μη μ' άφρονα κρίνος ή διδους αΐτεϊν δοκώ.' χαρίζεται μεν γαρ ουδέν 6 διδους απ' ολίγων μικρά τοις πολλά κεκτημένοις, άπιστούμενος δ* αντί μηδενός διδόναι ίο κακοηθείας καΐ άνελευ&ερίας προσλαμβάνει δόξαν. δρα δ' δσον έλεν&εριότητι καΐ κάλλει τα χρηματικά δώρα λείπε- Ε ται των από λόγου καΐ σοφίας, καΐ διδόναι καλόν εστί καΐ δίδοντας άνταιτεϊν δμοια παρά των λαμβανόντων, εγώ γοϋν προς σε καΐ δια σου τοις αύτό&ι φίλοις των ΠυΦικών is λόγων ένίους ωσπερ άπαρχάς άποστέλλων ομολογώ προσδοκαν ετέρους καΐ πλείονας καΐ βελτίονας παρ' υμών, ατέ Pythicoe tree dialogoa (68. 69. 72; de titolo cf. ipeam Plutarchom 884 e) edidit Paton Berolini 1898. libellum 69 ante 68, hunc ante 72 ecriptum eeee Hirzel Dialog II 197 es. yariia rationibue probare etuduit. Scriptum de E seoreum edidit Bernardakie (Πίοντ. το iv 4ίίφ. E itnoetpawetrai, Έ. Κουρτίφ &γovτ^ t^v όγίοηκονταετηςίαα, Lipsiae in aed. Teubn. 1894). De E litterae Delphicae ratione ecripeerunt Lagercrantz, Robert, Eoecher in Herrn. 1901, Koscher in Philol. 1900—1902, Philol. Wo. 42, 1209. Feraonae dialogi: Ammoniue, Lampriaa, Plutarchna, Theo, Enatrophna, Nicander, alii (cf. 886 a). Cat. Lampr. 117. Coda.: XFDaAEgB. Γ — ΧΨΦ, Π =· «AE (JI1 — «A1, JT* » A'E), χ —n X'^B. 4 Sarapio ia videtur esse, qui in Bcripto 72 colloquio interest; cf. 628 a Tit. το« £ Cat. Lampr. Π ορά Β αρά nO oj Ben·, ίτ) Λ 18 ««l om. XDg, onde Λ^ο^βρι^οι? D°° -X'g » τ^> X»D add. Madv. u αού Re. r& Mez. αυτόν οί Si ntvraiu £1 corr. Bern. 19 αυτήν Xsg' α·6τί Ο «> poet κόσμ. add. λέγοντας F'IZx ίβ fjeoff Camerarius ivi ii 24/86 των . . . oviofttvtov x 26 αρ. DEB -ώ Ο

389 D

DE E APUD DELPHOS

13

της μεν δια τεσσάρων έπίτριτος, της δε δια πέντε ήμιόλιος, διπλάσιος δε της δια πασών,της δέδιάπασώνκαιδιάπέντε τριπλάσιος, καΐ τετραπλάσιος της δίς δια πασών, ην δε ταυ ταις έπεισάγουσιν οΐ αρμονικοί δια πασών και δια τεσσάρων Ε όνομάζοντες έξω μέτρου βαίνονσαν, ουκ άξιον εστί δε- 5 χεσ&αι της ακοής τω άλόγω παρά τον λόγον ώσπερ νόμω χαριζομένους. Ινα τοίνυν άφώ πέντε τετραχόρδων ΰέσεις καΐ πέντε τους πρώτους είτε τόνους ή τρόπους εΐϋ* αρμονίας χρή καλεϊν, ων έπιτάσει και ύφέσει τρεπομένων κατά το μάλλον και ήττον αϊ λοιπαι βαρύτητες ίο είσι και οξύτητες, άρ* ουχί πολλών μάλλον δ' απείρων διαστημάτων δντων τα μελωδούμενα μόνα πέντ* εστί, δίεσις και ήμιτόνιον και τόνος και τριημιτόνιον και δίτονον, άλλο tf ουδέν οϋτε μικρότερον ούτε μείζον εν φωναϊς χωρίον Υ όξύτητι και βαρύτητι περατούμενον μελωδητόν εστί-' t& Τ 11. 'Πολλά δ' άλλα τοιαϋτ" έφην εγώ παρελ&ών τον Πλάτωνα προσάξομαι λέγοντα (Tim. 81 a) κόσμον ίνα, ως εϊπερ εισι παρά τοϋτον έτεροι και μη μόνος ούτος εις, πέντε τους πάντας δντας και μη πλείονας, ου μην άλΛα καν είς ούτος fi μονογενής, ως οϊεται και Αριστοτέλης 20 (de caelo 276 ss.), τρόπον τινά και τοϋτον εκ πέντε συγκείμενον κόσμων και συνηρμοσμένον είναι' \ ων δ μεν 8ίΗ> εστί γης δ δ* ύδατος, τρίτος δε και τέταρτος άκοος και πυρός' τον δε πέμπτον ούρανόν οί δε φως οι δ' αί&έρα καλοϋσιν, οί δ' αυτό τούτο πέμπτην ούσίαν, f/ το κύκλω g I of. 429 e 7 es. cf. 430a 1029 a 1138f 430 b *ί ββ. cf. 422 f ss. 887 b

17 cf. 421 f

ί ίέ τ.] δια τ, Γ S xai . . . πααών Bern, την δίς ίιά «. Γα1 τήζ *i iiff iia n «τρ. Ο 6 fgej i£ ου Γ β νόμοι Ε -ον Ο 7 χαριξομ,ένην X*g add. Si. 8 η] the gB 9 ων Wy. if ,12 18 («ίνα π. D Λ. μ. Ο ίβτί XDz tlai Ο 14 φ μένων επεμψεν ένταν&α Κλεότιμον τον άδελφόν εν άπορ- IG ρήτω μαντευσόμενον περί φυγής αυτόν και μεταστάσεως. άνεϊλεν ουν ό &εός διδόναι Προκλεϊ φνγήν και μετάστασιν, δπου τον φορμόν έκέλευσε κατα&έσ&αι τον Αίγινήτην ξένον ή δπου το κέρας αποβάλλει ό ελαφος. συνεις ουν ό so τύραννος, ότι κελεύει καταποντίζειν αυτόν ή κατορύτττειν ό Φεός (οι γαρ ελαφοι κατορύττουσι και άφανίζουσι κατά της γης όταν έκπέση το κέρας), έπέσχεν ολίγον χρόνον, είτα των πραγμάτων παντάπασι μοχ&ηρών γενομένων εξέπεσε· λαβόντες δ' αυτόν οι του Τιμάρχου φίλοι και sr> διαφ&είραντες έξέβαλον τον νεκρόν εις την ΰάλασσαν, 6 ό' Ε εστί μέγιστον, αϊ ρήτραι, δι ων έκόσμησε την Λακεδαιμονίων πολιτείαν Λυκούργος, έδόΰησαν αντω καταλογάδην. 82 cf. 700 d et

ibi 1. 1.

Κλαξομινών v. Nie. ί αγειν (seil, ήονχίαν) Pat. e v. Nie. άνάγειν Ω, β del. Po. 1» καθεσθαι Naber 80 blatum huiua modi admisiaee videtur Plutarchus, cf. pp. 29, 3; 62, 4/6 23 της del. Pat.

46

26. ΠΕΡΙ TOT ΜΗ ΧΡΑΝ ΕΜΜΕΤΡΑ (Flan. 72) 408 Ε

μύριους τοίνυν καΐ Ηροδότου χαΐ Φιλοχόρου καΐ "Ιστρου, των μάλιστα τάς έμμετρους μαντείας φιλοτιμη&έντων συναγαγεϊν, ανευ μέτρου χρησμούς (άνα'ϊγεγραφότων θεόπομπος ουδενός ήττον άν&ρώπων έσπουδακώς περί s το χρηστήριον Ισχυρώς έπιτετίμηκε τοις μη νομίζουσι κατά τον τότε χρόνον ίμμετρα την Πυ&ίαν Φεσπίζειν είτα τοΰτο βουλόμένος άποδεΐξαι παντάπασιν ολίγων χρηΡ σμων ηυπόρηκεν, ως των πολλών καΐ τότ' ήδη καταλογάδην έκφερομένων' ίο 20. * "Ενιοι δε καΐ νυν μετά μέτρων έκτρέχουσιν, ων ^ν[εκ]α καΐ [η] έκιΐνφ μ&. S. η ά. prop. Wil. ϊδ τριχιομον Ε Β corr. Leon.

408 D

DE PTTffl E ORACULI8

57

λογούμε&α κάί πλάσσομεν αίτιας καΐ λόγους υπέρ ων οντ' ϊσμεν οϋτ* εΐδέναι προσήκον ήμϊν εστί, παραμυΦούμενοι τον εγκαλούντα καΐ πείθοντες, ου χαίρειν έώντες· 'αυτφ' γαρ ΌΙ πρώτον άνιηρότερον ίσται' (β 190) τοιαύτην Ιχοντι περί του Φεον δόξαν, ώστε ταυτί μεν το & προγεγραμμένα των σοφών το Τγνώ&ι σαυτόν' και το Ε 'μηδέν αγαν* άποδέχεσ&αι και ΰαυμάζειν ουχ ήκιστα δια την βραχυλογίαν ως πνκνόν και σφυρήλατον νουν εν όλίγφ περιέχονσαν δγκω, τους δε χρησμούς δτι συντόμως καΐ απλώς καΐ δι* εν&είας τα πλείστα φράζουσιν αΐτιασΰαι. ίο καίζτοι) τα τοιαύτα μεν αποφθέγματα των σοφών ταύτόν τοΐς είς στενόν συνΰλιβεΐσι πέπον&ε ρεύμασιν ου γαρ έχει τον νου δίογιν ουδέ (διαύγειαν), αλλ' εάν σκοπός τι γέγραπται και λέλεκται περί αυτών τοΐς δπως έκαστον έχει βουλομένοις καταμα&εΐν, ου ραδίως τούτων λόγους J5 ετέρους εύρήσεις μακροτέρους. ή δε της Πν&ίας διάλεκτος, F ώσπερ οι μαθηματικοί γραμμήν εύ&εΐαν καλοϋσι την έλαχίστην των τα αντά πέρατ* έχουσών, όντως ου ποιούσα καμπήν ουδέ κύκλον ουδέ διπλόην ουδ* άμφιβολίαν αλλ* εν&εϊα προς την άλη&ειαν ονσα προς δε πίστιν επισφαλής so και ύπεύ&υνος ονδένα καΰ* αυτής Ιλεγχον άχρι νυν παραδέδωκεν, άνα&ημάτων δε και δώρων έμπέπληκε βαρβαρικών καΐ Ελληνικών το χρηστήριον, \ οικοδομημάτων δε (κατακεκόσμηκε) κάλλεσι και κατασκεναϊς Άμφικτυονικάϊς. ορατέ δήπου&εν αυτοί πολλά μεν έπεκτισμένα των πρότερον ουκ δντων, πολλά 8/β de hiatu cf. ad p. 66,1/8 t lac. 14 litt. G 8 X 45 J 14 B; Schw. το n. τον Wy. τί> (τω «J) πςος τονς il add. Madv. 10 χςήβιμον ίί corr. Basil. ay. τ&ν Ε των G 4 m«· B ay. (ortum ei ΑΙΤΩΝ) Ο del. Si. (hiatus) 11 prima lac. 16 litt, in X 12 in B; sec. 12 in X 10 in B; tert. 18 in G 11 in X 28 in J 13 in B; e. g. sic rest. Schw.: ούσίαν το αφ&αρτον και κατ' άρετήν το άπα&ές και άνα· 2β μάρτητον εχουσι;' 9 το μίν — ΐβ βαρβ. cit. Eoseb. Praep. Evang. V 4, Theodoret. Graec. ff. cur. Χ β το μίν — 82, 4 #*ρ. Eueeb. V 17 U cf. Emp. fr. 116 l έ. χ. «.] cf. p. 106, 9 10 fikv ovv Eus. Theod. 18 ίρ. Wy. ξάγδιγ» ίΐ όραχμήν Eue. Theod. W ήμ. αύ. G cum cod. J Eue. ui> ήμ · O

80 2β.ΠΕΡΙΤΑΝΕΚΑΕΑΟΙΠ.ΧΡΗΣΤΉΡΙβΝ(Ρ1ιιη.β9) 419 A

17. Προς ταΰτα του Ήρακλέωνος σιωπή διανοουμένου τι προς αυτόν 6 Φίλιππος 'αλλά φαύλους μεν* £φη * 'δαίμονας ουκ Εμπεδοκλής μόνον, ω Ήρακλέων, άπέλιπεν, άλλα και Πλάτων καΐ Ξενοκράτης καΐ Χρύσιππος (fr. 1104)· β έτι δε Δημόκριτος (fi. 166) ευχόμενος 'εύλόγχων ειδώλων* τυγχάνειν, fi δήλος ην έτερα δυστράπελα καΐ μοχ&ηράς γιγνώσκων έχοντα προαιρέσεις τινάς καΐ ορμάς, περί δε ·&ανάτου των τοιούτων άκήκοα λόγον ανδρός ουκ Β άφρονος ούδ' αλαζόνος. Αιμιλιανού γαρ τον $ήτορος, S ιοκαΐ υμών ενιοι διακηκόααιν, Έπι&έρσης ην πατήρ, έμός πολίτης καΐ διδάσκαλος γραμματικών, οδτος $φη ποτέ πλέων είς "Ιταλίαν έπιβήναι νεώς εμπορικά χρήματα και συχνούς έπιβάτας άγούσης' εσπέρας δ" ήδη περί τάς Έχινάδας νήσους άποσβήναι το πνεύμα, και την ναΰν ΐ6 διαφερομένην πλησίον γενέσθαι Παξών έγρηγορέναι δε τους πλείστους, πολλούς δε και πίνειν έτι δεδειπνηκότας' εξαίφνης δε φωνήν από της νήσου των Παξά.ν άκουσ&ηναι, Θαμοϋν τίνος ofj καλούντος, ώστε Φαυμάζειν. ό δε Θαμοϋς Αιγύπτιος ην κυβερνήτης ουδέ των έμπλεόντων C γνώριμος πολλοίς απ3 ονόματος, δις μεν ουν κλη&έντα si σιωπήσαι, το δε τρίτον ύπακοϋσαι τφ καλοϋντι' κάκεϊνον έπιτείνοντα την φωνήν ειπείν ' οπόταν γένη κατά το Παλωδες, απάγγειλαν δτι Πάν ό μέγας τέ&νηκε* τοϋτ' άκούσαντας ό Έπν&έρσης £φη παντός έκπλαγήναι και διδόν3δ των έαυτοΐς λόγον είτε ποιήσαι βέλτιον εϊητόπροστεταγμένον είτε μη πολυπραγμονεϊν αλλ' έαν, ούτως γνώναι τον Θαμοϋν, εΐ μεν ειη πνεύμα, παραπλεϊν ήσυχίαν $χοντα, νηνεμίας δε και γαλήνης περί τον τόπον γενομένης άνει6 τ. Aem. 1,4 φίλ. Εαβ. om. Ω, β ή G ιη Ο om. Eue. μοχ&. (πονηρά D) Ο Ens. 8 του 9. Eus. IS βοής Γί 32 fair. G cum cod. A Eue. -αντα Ο oir. Eus. or» 8ταν Λ 28 ταϋτ' Gv 24 δια. GXvDJ cum cod. J Eue. -τας Ο 87 el μ, «Γη Eue. έαν μίν fy> Γ έαν μϊν y O

419 C

DE DEFECTU ORACULORUM

81

πεϊν δ ήκονσεν. ως ούν έγένετο κατά το Παλώδες, ούτε πνεύματος οντος ούτε κλύδωνος, εκ πρύμνης βλέποντα D τον Θαμονν προς την γήν ειπείν, ώσπερ ήκονσεν, δτι Τό μέγας Παν τέΰνηκεν*. ου φ&ήναι δε πανσάμενον αυτόν και γενέσ&αι μέγαν ούχ ενός άλλα πολλών στεναγμόν άμα 5 ΰανμασμώ μεμιγμένον. οία δε πολλών άν&ρώπων παρόντων ταχύ τον λόγον εν 'Ρώμη σκεδασ&ήναι, και τον Θαμονν γενέσ&αι μετάπεμπτον υπό Τιβερίον Καίσαρος, ούτω δε πιστενσαι τω λόγφ τον Τιβερίον, ώστε διαπνν&άνεσ&αι και ζητεϊν περί τον Πάνος' εΐκάζειν δε τους ίο περί αυτόν φιλολόγους συχνούς οντάς τον εξ 'Ερμου και Πηνελόπης γεγενημένον.' ό μεν ούν Φίλιππος είχε και Ε των παρόντων ένίονς μάρτυρας Αιμιλιανού τον γέροντος άκηκοότας. 18. Ό δε Δημήτριος &ψη των περί την Βρεττανίαν 15 νήσων είναι πολλάς έρημους σποράδας, ων ένίας δαιμόνων και ηρώων όνομάζεσ&αι· πλεΰσαι δε αυτός ιστορίας και &έας ένεκα πομπή του βασιλέως εις την εγγιστα κειμένην των ερήμων εχουσαν ου πολλούς έποικοϋντας ιερούς δε και άσύλους πάντας υπό των Βρεττανών οντάς, άφικο- so μενού δ' αύτοΰ νεωστι σύγχνσιν μεγάλην περί τον αέρα και διοσημίας πολλάς γενέσθαι και πνεύματα καταρραγήναι και πεσεΐν πρηστήρας' έπει δ' έλώφησε, λέγειν τους νησιώτας δτι των κρεισσόνων τινός εκλειψις γέγονεν. 'ως γαρ λύχνος V άναπτόμενοζ1 φάναι 'δεινόν ουδέν έχει σβεννύμενος δε πολ- 35 λοϊς λυπηρός εστίν, όντως αϊ μεγάλαι ψνχαι τάς μεν άναλάμψεις ευμενείς και άλύπους εχουσιν, αϊ δε σβέσεις αυτών χα/' φ&οραϊ πολλάκις μεν, ως νυνί, πνεύματα και ζάλας τρέφονσι, πολλάκις δε λοιμικοϊς πά&εσι τον αέρα 1 δ Eus. a 4 H. ό μ. cod. Ο Bus. 7 rfj P. Bus. 12 καΐ om. Ens. is πομπή? 42 corr. Leon. 19 add. Wil. 20 άφιγμένον Eus. 27 aval. JI*B Eus. αναλήψεις Ο 28 ζάΐ.} χαλάξας EUB. τρ. Eue. TQfxovoi £ί τον Eus. om. ·ί2

82

26.ΠΕΡΙΤΑΝΕΚΑΕΛΟΙΠ. ΧΡΗΣΤΗΡΙβΝ (Plan. 69) 419 F

420 φαρμάττουσιν.' \ έκεϊ μέντοι μίαν είναι νήσον, εν fj τον Κρόνον κα&εΐρχ&αι φρονρούμενον υπό τον Βριάρεω κα&εύδοντα' δεσμόν γαρ αύτφ τον ϋπνον μεμηχανήσ&αι, πολλούς δε περί αυτόν είναι δαίμονας οπαδούς και ΰεράποντας. 5 19. Ύπολαβών δ' 6 Κλεόμβροτος *$χω μεν Ιψη 'και εγώ τοιαύτα διελ&εϊν, άρκεϊ δε προς την ύπό&εσιν το μηδέν έναντιοϋσ'&αι μηδέ κωλύειν Ιχειν ούτω ταύτα, καίτοι τους Στωικούς (St. V. Fr. II 1049)' εφη 'γιγνώσκομεν ου μόνον κατά δαιμόνων ην λέγω δόξαν έχοντας, ίο αλλά καΐ Φεων 8ντων τοσούτων το πλή&ος ένι χρωμένονς άιδίω και άφ&άρτφ· τους δ* άλλους και γεγονέναι και Β φ&αρήσεσ&αι νομίζοντας. Επικούρειων (fr. 894) δε χλευασμούς και γέλωτας οντι φοβητέον οϊς τολμώσι χρήσΰαι και κατά της προνοίας μν&ον αυτήν άποκαλοϋντες. ημείς ΐδ δε την άπειρίαν μϋ&ον είναι φαμεν εν κόσμοις τοσούτο ις μηδένα λόγω &είω κυβερνώμενον Αχούσαν, αλλά πάντας εκ ταύτομάτον και γεγονότος και συνισταμένους, ει δε χρη γελάν εν φιλοσοφία, τα είδωλα γελαστέον τα κωφά καΐ τυφλά καΐ αψνχα, ποιμαίνουσιν άπλετους ετών 20 περιόδους επιφαινόμενα και περινοστοϋντα πάντη, τα μεν £τι ζώντων τα δε πάλαι κατακαέντων ή καταααπέντων C άπορρυέντα, φλεδόνας καΐ σκιάς Ιλκοντες εις φυσιολογίαν, αν δε φη τις είναι δαίμονας ου φύσει μόνον αλλά και λόγοις και *άεΙ το σφζεσ&αι και διαμένειν πολύν χρόνον » έχοντας, δυσκολαίνοντες.' 20. 'Ρη&έντων δε τούτων ό Αμμώνιος 'όρΰώς* εψ>\ ' μοι δοκεϊ Θεόφραστος άποφήνασΰαι 'τί γαρ κωλύει φωνην l es. poet 941 a scrip turn, cf. Adler Dias. Yindob. X 116, 170 4 dij yuQ Γ cum cod. A Bus. 6 — p. 84, 16 itQoe. . . deeunt in D 7 xmlvtftv fi corr. Xyl. 10 τοβ. G'X'JEB τοοοϋτον Ο 14 ου» ά«οχ. F1 17 ^χ ... y«y. om. Γ" 19 α ΛΟψ. Wy. Ttoi (vel ποί) μένοναιν £ί Ά πάλιν &αοκ. F1 22 £ί*οντκς Β 24 χαΐ αεί G om. J καΐ Ο χαΐ ά« dub. Po. Emp. -«p ίί

4201:

DE DEFECTU ORACULORUM

83

δέξασ&αι σεμνην και φιλοσοφωτάτην; και γαρ ά&ετουμένη πολλά των ενδεχομένων άποδειχ&ήναι δε μη δυναμένων αναιρεί, και τιϋεμένη πολλά συνεφέλκεται των αδυνάτων και ανύπαρκτων ***.'