Philosophumena: Dialexeis [Reprint 2013 ed.] 3110128330, 9783110128338

Table of contents :
Introduction
The manuscripts
Stemma codicum
Πίναξ A′ of codex R
Three problems
The present edition
Text
Apparatus
Supplement to the apparatus criticus
Two levels of criticism
Testimonia vetustiora of Maximus’ life
Catalogue of the speeches
Comparison of the order of the speeches
Abbreviations
Sigla
Conspectus of the codices
Conspectus of the prior editions
Text
Supplement to the apparatus criticus
Index of proper names

Citation preview

Maximus Tyrius Philosophumena — Διαλέξεις

w DE

G

TEXTE UND KOMMENTARE Eine altertumswissenschaftliche Reihe In Verbindung mit Olof Gigon · Alfred Heuß · Otto Luschnat f

herausgegeben von

Felix Heinimann und Adolf Köhnken

Band 17

1995 Walter de Gruyter · Berlin · New York

MAXIMVS TYRIVS PHILOSOPHVMENA ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

-

Edited by

George Leonidas Koniaris

1995 Walter de Gruyter · Berlin · New York

Gedruckt mit Unterstützung des Förderungs- und Beihilfefonds Wissenschaft der VG Wort

Library of Congress

Cataloging-in-Publication-Data

Maximus, of Tyre, 2nd cent. Philosophumena — dialexeis / Maximus Tyrius : edited by George Leonidas Koniaris. p. cm. - (Texte und Kommentare ; Bd. 17) Includes bibliographical references (p. ) and index. ISBN 3-11-012833-0 1. Philosophy, Ancient. 2. Sophists (Greek philosophy) I. Koniaris, George Leonidas, 1928 — . II. Title. PA4244.M27 1995 184 —dc20 94-42539 CIP

Die Deutsche Bibliothek

-

CIP-Einheitsaufnahme

Maximus < Tyrius > : Philosophumena : dialexeis / Maximus Tyrius. Ed. by George Leonidas Koniaris. — Berlin ; New York : de Gruyter, 1994 (Texte und Kommentare ; Bd. 17) ISBN 3-11-012833-0 NE: Koniaris, George Leonidas [Hrsg.]; GT ® Gedruckt auf säurefreiem Papier, das die US-ANSI-Norm über Haltbarkeit erfüllt. © Copyright 1994 by Walter de Gruyter & Co., D-10785 Berlin Dieses Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt insbesondere für Vervielfältigungen, Ubersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. Printed in Germany Satz und Druck: Arthur Collignon GmbH, Berlin Buchbinderische Verarbeitung: Lüderitz Sc Bauer GmbH, Berlin

ANGELIKE DEMETRAKOPOULOU-KONIARIS UXORI CARAE ADIUTRICI HORUM STUDIORUM ASSIDUAE ET INDEFESSAE

PREFACE Hobein's critical edition (1910) of Maximus of Tyre, the latest edition of this author, left much to be desired. "Darstellung der Ueberlieferungsgeschichte phantastisch, Textbehandlung mangelhaft, verdienstlich die Parallelensammlung" is the tersely judicious verdict of Schmid-Staehlin (2.2.769). If one adds to this that Hobein's text has been out of print for more than half a century, there is hardly need to say more in justification of the present edition. I come to the pleasant task of offering my thanks to those who helped me in this project. I am grateful to the Guggenheim Foundation for a fellowship which allowed me to spend a year in Germany preparing the groundwork of the edition, and to the American Philosophical Society (Penrose Fund) which made it possible for me to study codex R in the Bibliothèque Nationale. I must also express my deep appreciation to VG W O R T and the University of Massachusetts (Boston) for generous grants towards the costs of publication. I owe many thanks to Professor Robert Renehan, who found the time to read an early draft of the apparatus and to give me the benefit of his rigorous judgment. My special gratitude is, of course, due to the de Gruyter company and its associates: to Professor H. Wenzel who, from beginning to end, participated in all aspects of the project with tireless energy, both as adviser and coordinator; to the anonymous referee who recommended the work to the company as worthy of their further attention; to Mr. L. Uebel, Mrs. E. Blumrich, Mrs. G. Jurrat, Mrs. G. Müller, and the de Gruyter printers for handling a difficult manuscript with patience and skill; and last but not least to the editors of the series, Professor F. Heinimann and Professor A. Köhnken, who read my typescript with great perceptiveness and let me profit from their judicious criticisms. More than anyone else, however, I must thank my wife, for without her assistance (including not only endless hours of typing and proofreading, but also regular advice on matters of philology) this work would never have been finished. I dedicate this volume to her in gratitude.

Ν . Β. To avoid confusion the reader should notice that the text of this edition uses a double pagination. Small Arabic numbers inserted into the Greek text represent the lines of the text in Hobein's edition. To those numbers correspond bracketed Arabic numbers in the apparatus for the purpose of coordinating the apparatus of the present edition with the text of Hobein's edition. The rule of thumb in the use of Arabic numbers in this edition, no matter where they occur, is: Arabic numbers in italics refer to lines and/or pages of the present edition; plain Arabic numbers (whether in brackets or without brackets) refer to lines and/or pages of Hobein's edition. The reason for this double pagination is the following: I began my work on Maximus by preparing an index verborum. This index was to help me in the constitution of the text by providing complete lexical control of the Διαλέξεις (my intended major principle in the restoration of the text being to understand and emend Maximus from Maximus). This index was compiled on the basis of Hobein's text and therefore each word was filed by Hobein's page and line. From the start I entertained the hope that I would eventually be able to have this index published as a companion volume. To achieve this goal I had two options in coordinating the text of the edition with the index. Either I could cast the Greek text of the edition in terms of the pages and lines of a new pagination, changing the page and line number of each word of the index to agree with the new pagination, or I could use a double pagination, my edition's as well as Hobein's, leaving the index unchanged. The first alternative would have required as much labor as that endured in compiling the index from Hobein's text. I opted for the second alternative, trusting that the reader would find my decision acceptable.

TABLE OF CONTENTS Introduction

XI

The manuscripts Stemma codicum Πίναξ A' of codex R Three problems The present edition Text Apparatus Supplement to the apparatus criticus Two levels of criticism

XI XXXVI XXXVII XXXIX XLI XLI XLVIII LI LII

Testimonia vetustiora of Maximus' life

LIV

Catalogue of the speeches

LV

Comparison of the order of the speeches

LVI

Abbreviations

LIX

Sigla Conspectus of the codices Conspectus of the prior editions Text

LXXVIII LXXXII LXXXIII 1

Supplement to the apparatus criticus

497

Index of proper names

515

INTRODUCTION The manuscripts Parisinus Graecus 1962 (R) is a parchment codex measuring 25 χ 16 cm. and written by an experienced calligrapher most probably in the second half of the 9th century. 1 T h e c o d e x constitutes an impressive example of the regularity and legibility which characterizes early minuscule. 2 Fols Γ —145 v contain the text of the 41 speeches of

1 2

Whittaker, p. 320; Mioni, p. 67. Every δίφυλλοι* of R is ruled horizontally with a dry point to guide the writing, with each page consisting of 33 lines of text. Sufficient space has been left between both the first line of the text and the top of each page, and the last line of the text and the bottom of each page, to serve as margins. Moreover, each δίφυλλον is twice double-ruled vertically, with the result that when the codex is open there is a neat and spacious left margin on the verso and a similar right margin on the recto. The rulings, both horizontal and vertical, are on one side of every δίφυλλον since they are also visible on the other side. The text is written on the 33 lines, and the ink is the usual γραφικόν μέλαν of a light chestnut color. An upper margin (i.e., the space above the first line) may receive only a title. The text of every page consists of one column (σελίς). Here and there uncials alternate with small letters, e.g., άληθΗ. The title of each speech, the titles of the two corpora in which the speeches are divided in R, and the contents of Πίναξ A' and Γίίναξ Β' are written in uncials. The text of the speeches is throughout written in small letters. The entire codex, as far as we can say, was copied by one scribe. Superposition of letters is seen: (a) occasionally in Ö (i.e., ou, with υ placed above o; as a rule R gives ou), and (b) occasionally at the end of lines (rarely elsewhere) where a horizontal stroke ( - , or -•) above a small letter or (in case of titles) above an uncial represents final ν or N, e. g., άνθρώπω or ΑΝΘΡΩΠΕ (= -ων/-ΩΝ). On the whole, R shows abbreviated words extremely rarely, and this holds true of the so-called nomina sacra as well (άνθρωπος, Θεός, μήτηρ, ουρανός, πατήρ, ττνεϋμα, υΙός, κτλ.). Of course, R presents ligatures οι = αϊ, ί = ει, dS- — εσ, ί = ετ, ¿ , = ευ,ΌΠΓ= ττττ, car = σττ, αΓ= σσ, δόξαν Schenkl 170 [13] τις καί (post μοΰσα c o m m a posui)] τις ή M a r k l a n d (possis e t i a m τις < ή > καί conicere, vel ή καί [sine τις], sed fort, άφελώς noster καί p r o ή scripsit, artis gratia σύζευξιν l o c o διαζεύξεως inducens, vd. et Den. 2 9 2 (8)): τ ε καί R e i s k e 171 [15] ή + S t e p h a n u s 175 [20] καν τ ο ϋ τ ό ( = καί αν ... ζ η λ ω σ ά τ ω , vd. D ü r r 38; sed vd. et K . - G . 1.210,3; melius καν = καί, vd. 61,11 (?); 130,10; 322,5, al. et LS) s . v . καν 1.3)] κάν τ ο ύ τ ω Reiske: f o r s , καί τ ο ϋ τ ό (scripsitne librarius ν o b αύτόΝ?)

[11/13]

180

185

190

195

Maximus Tyrius I 7

13

πάθος ζηλωσάτω' τ ά χ α γ ά ρ π ο υ έρασθήσεται ' καί τών αύλών αύτών. άνήρ φιλοθρέμμων όρνιθας 2εΤχεν τών ήδύ μεν φθεγγομένων το όρθριον δή τούτο, 3 άσημον δέ, καί οίον όρνιθας εικός, ήυ αύτω γείτων "αθλητικός' άκροώμενοι δέ οί όρνιθες διαμελετωμένου 5 το0 αύλητοΰ, καί άντάδοντες αύτω όσημέραι, 6 έτυπώθησαν τή άκοτ) προς τ ά αθλήματα, και τελευτώντες, 7 άρξαμένου αύλεΐν, συνεπήχουν προς τό Ινδόσιμον 8 δίκην χορού" άνθρωποι δέ όντες ουδέ κατά όρνιθας 9 ξυνάσονται ήμΐν, άκούοντες θαμά ουκ άσήμων 10 αύλημάτων, άλλά νοερών λόγων και διηρθρωμένων ,1 καί γονίμων καί προς μίμησιν εύ πεφυκότων; ώστε 12 έγωγε, τέως καί προς άπαντας υπέρ τών ήμετέρων , 3 σιγήν εχων καί μηδέν σεμνόν μηδέ υπέραυχον μήτε 14î5içc μήτε είς κοινόν ειπών, νΰν μοι δοκώ υμών εινεκεν , 5 γ α υ ρ ό τ α τ α αν καί μεγαλαυχότατα ειπείν, παρελήλυθεν 16είς υμάς, ώ νέοι, παρασκευή λόγων αύτη πολύχους, 17 καί πολυμερής, καί πάμφορος, καί επί πάσας έξικνουμένη 1βάκοάς, καί πάσας φύσεις, καί πάσας ζηλώσεις 1 9 λόγων, καί πάσας παιδευμάτων ιδέας, άταμίευτος, καί 2 0 άμισθος, καί άπροφάσιστος, καί άφθονος, έν μέσω κειμένη 21 τοις δυναμένοις λαβείν, είτε τις ρητορείας έρα, 22 ούτος αύτω δρόμος λόγου πρόχειρος, καί πολυαρκής, 1 καί εύπορος, και υψηλός, καί έκπληκτικός, καί άρρατος, 2καί ισχυρός, καί άκμητος' είτε τις ποιητικής έρα, ήκέτω 3 πορισάμενος άλλοθεν τά μέτρα μόνον,

176 [21] êp. κτλ. = où μόνον άσεται, άλλά καί [even] αύλήσει μέλη 177—178 [ 1 2 , 2 - 3 ] ήδύ ... άσ. ... οίον ( = ήδέως ... άσήμως [ = inarticulately]... [sc. ούτως] ώς) refero ad φθ. | δρν. εί. sc. έστί φθέγγεσθαι 180—182 [ 6 - 8 ] ετ. - αύλήμ. = they developed, through hearing, singing patterns in harmony with the flute music I τελ. — χ. = eventually, whenever he began to play his flute, they would join him, just as a chorus would begin singing after an instrumental introduction 189—191 [ 1 7 - 2 0 ] έττί - Ιδέας = suitable for all ears, all natures, all zealous pursuits of knowledge, and all fields of instruction | άτ., κ. άμ., κ. όατ. = lavish, free of charge, sincere 192 [21] τοίζ δ. = paene τοις βουλομένοις 193—194 [22] où. — πο. = here is a convenient course that will supply his many wants [13,1] εύπ. = easy to go through | αρ. = complete 176 [12,1] αύλών αύτών] αύλημάτων vel αύλητών Markland: {αύλών} αύτών Reiske (subaudito επιτηδευμάτων, "amare incipiet eadem studia") 186 [14] ειπών + Stephanus: ειπείν R (-ων in -ειν mutatum aut propter [1. 15] εϊπ. aut quod aliquis perperam εϊπ- ab δοκώ pendere putavit) 194 [13,1] _lâpporroç] άρρηκτος apogr. (GHIKNTU) (vd. 218,6; 482,13; 144,14)

b

c d

e

f g

14

23Γ h i

Villa

b

Maximus Tyrius I 7,8

[13/14]

την δέ άλλην 4 χορηγίαν λαμβανέτω έντεύθεν {εκ ποιητικής}, τ ό 5 σοβαρού, τ ό επιφανές, τ ό λαμπρόν, τ ό γόνιμον, τ ό ενθεον, 6 τ ή ν οίκονομίαν, | την δραματουργίαν, τ ό κατά 7 τάς φωνάς άταμίευτον, τ ό κατά την άρμονίαν άπταιστον. 8 άλλά πολιτικής και τής περί δήμους και βουλευτήρια 'παρασκευής ήκεις ενδεής ών; συ μεν καί 200 , 0 πεφώρακας τ ό έργον, όρας τον δήμον, όρας τ ό βουλευτήριον, 11 τον λέγοντα, την πειθώ, τ ό κράτος, άλλα 1 2 τούτων μεν τις ΰπερορα, φιλοσοφίαν δέ άσπάζεται καί 13 άλήθειαν τιμά; ενταύθα ύφαιρώ τής μεγαλαυχίας, 14 ύφίεμαι, οΰχ ó αυτός εΐμΓ μέγα τ ό χρήμα καί δεόμενον 1 5 π ρ ο σ τ ά τ ο υ où δημοτικού, μά Δία, ούδέ ερχομένου 16χαμαί, ουδέ 205 άνακεκραμένου τ ω των πολλών τ ρ ό π ω . 17 Ei μεν ούν τις τοϋτ' είναι φιλοσοφίαν λέγει, ρήματα 18 καί ονόματα, ή τέχνας λόγων, ή ελέγχους καί έριδας 19 καί σοφίσματα, καί τάς έν τούτοις διατριβάς, οΰ χαλεπόν 20 εΰρεΐν τον διδάσκαλον πάντα υμΐν μεστά τοιούτων 1 σοφιστών, εύπορο ν τ ό χρήμα, καί τ α χ ύ άναφαινό- 210 μενον 2 θαρσήσαιμι δ' αν έ γ ω γ ε ειπείν ότι τής 3 τοιαύτης φιλοσοφίας πλείους οΐ διδάσκαλοι τ ώ ν μαθητών. 4 εί δέ ταυ τ α μεν όλίγη του φιλοσοφείν μοίρα, 5 καί τοσαύτη, δ σ η ^ ν ) αίσχρόν μέν μή είδέναι, ού σεμνόν 6 δέ είδέναι, διαφεύγωμεν τ ό αίσχρόν καί τ α ύ τ α είδότες, 7 μή καλλωπιζώμεθα δέ έπ' αύτοϊς - ή γ ά ρ αν πολλοΰ «άξιοι καί οΐ γραμ- 215

205 [13,15-16] έρχ. χαμ. cf. Hes. Th. 272; Horn. E 442 196 [4] έντ. = έκ τών έμών διαλέξεων 200 [9] μέν (quasi-connective)] vd. Den. 360(2) I καί = even 204 [14] τό χ. = ή φιλοσοφία 205-206 [ 1 5 - 1 6 ] ού - τρ. = ôç έστιν ούχ ό τυχών σοφιστής, cf. [1. 1 9 - 14,3] ού - μαθ. 208 [18] τέχ. λό. = speech as taught in manuals of rhetoric? 214 [14,6] καί τ. ειδ. (= participle of manner or means) = knowing these subjects as well (h. e. ταΰτα [vd. 13,17sqq. ρήμ. κτλ.] = τήν ήττω φιλοσοφίαν, cf. 14,2 — 3 τής τ. φ.) 196 [4] εντεύθεν, τό (om. εκ ποιητικής) +Stephanus (vd. AJP 93 [1972], 424) 200 [9] μέν Reiske 213 [14,5] δσην (obiectum [ = δσην μοϊραν] pendens ex είδέναι, subaudito εϊναι ad αίσχρόν [h. e. δσην αίσχ. μέν είναι μή ειδ. = ώστε αίσχρόν μέν είναι μή είδέναι sc. αΟτήν (= objectum ad μή ειδ.. μή ειδ. vero est subiectum ad αίσχρόν είναι)], accusativus, δσην, in nominativum, όση, mutatus ob τοσ.) +Stephanus: δση R 214 [6] διαφεύγωμεν Rpc: -ομεν Rac (ο in ω mut. R2) 215 [7] καλλωπιζώμεθα Rpc: -όμεθα Rac (o in ω mut. R2) | δέ] δή Markland I ή Rpc: ή R ac Ç in ~ mut. R2)

Maximus Tyrius I 8 , 9

[14/15]

15

ματισταί εΤεν πραγματευόμενοι περί 9 τάς συλλαβάς, καί συμψελλίζουτες εθνει παίδων άνοητοτάτω. 1 0 τ ό δέ εν φιλοσοφία κεφάλαιον καί c ή έπ' 1 1 αύτό οδός δεΐται διδασκάλου τάς των νέων ψυχάς ξυνεπαίροντος, 12 καί διαπαιδαγωγοΰντος αΰτών τάς φιλοτιμίας, 13 καί ούδέν 220 άλλ' ή λύπαις καί ήδονάϊς τάς ορέξεις 1 4 αΰτών συμμετρουμένου* οΤόν d που καί οι πωλευταί 1 5 δρώσιν, μήτε άποσβεννύντες τον θυμόν των πωλευμάτων, 1 6 μήτε έφιέντες αύτοΐς άνέδην χρήσθαι 1 7 τ ή | γενναιό- e τητι. οικονομεί δέ πώλου μεν θυμόν χαλινός, 18 καί ρυτήρες, καί ίππέως καί ηνιόχου τέχνη, ψυχήν δέ , 9 άνδρός λόγος, ούκ άργός, ουδέ ρυπών, 225 ουδέ ήμελημένος, 2 0 άλλά άνακεκραμένος ήθει καί πάθει, καί μη παρέχων 2 1 σχολήν τοις άκροωμένοις τάς φωνάς έξετάζειν καί τάς 1 έν αΰταΐς ήδονάς, άλλα άνίστασθαι προσαναγκάζων καί 2 συνενθουσιαν, ώσπερ υπό σάλπιγγι, νυν μέν τό έφορμητικόν 3 φθεγγομένη, νυν δέ τ ό άνακλητικόν. 230

4 Εί τοιούτου δει λόγου τοις φιλοσοφίας έφιεμένοις, τον 5 έχοντα IXa άθρητέον καί δοκιμαστέον καί αΐρετέον, εάν τε 6 πρεσβύτης ούτος fj, έάν τε νέος, έάν τε πένης, έάν τε 7 πλούσιος, έάν ένδοξος, άσθενέστερον δέ, οΤμαι, καί νεότητος Β γήρας, καί πλούτου πενία, καί δόξης άδοξία. b οίς 9 δ ' αν τά έλαττώματα ταύτα προση, ραον έπ' αυτούς , 0 ο ΐ άνθρω235 ποι παραγίγνονται, καί γεγόνασιν αϊ παρά " τ η ς τύχης συμφοραί c προς φιλοσοφίαν έφόδια- καί ότι 1 2 μέν πένης ή ν ό Σωκράτης, ò πένης

217

[9] εθνει π. ά. =

άνοητοτάτω εθνει ( = group),

[10] τό ... ένφ. κ. = the most important = ethics

220—221

δηλονότι τ φ των παίδων

part of philosophy

= τό ηθικόν

[14] οΓ. π. = τοιούτον λέγω, οΤόν που

227

φιλοσοφίας [15,2] συν.

= σύν αύτφ ( = τ ω λόγω) ένθουσιδν (sc. τους άκροωμένους = subiectum ad συν., et ad [1.1] άν., et ad 14,21 έξ.)

230

[ 4 - 5 ] έφ. ad discípulos spectat, Ιχ. (sc.

τόν τοιούτον λόγον [ = obiectum]) ad magistrum

234

[9] έπ' οώ.] " a d huius-

modi magistros sapientiae, senes, pauperes, ignobiles, libentius confluunt auditores, quam ad iuniores, divites, nobiles, penes quos Studium sapientiae habitare non videtur" Reiske 217

236

[11] ότι =

[9] άνοητοτάτων apogr. (BN)

because 219-220

[13] οϋδεν άλλ ή M a r k -

land (sed vd. Κ.-G. 2 . 2 8 5 , A . 4 ; Sm. § 2 7 7 8 . poteras ουδέν άλλ' ή = ουδέν άλλο [sc. ποιοΰντος] ή, participio subaudito ex praemissis, [1.11] ξυν., et [1. 12] διοπτ., cf. et [1. 14] συμ.)

227

[15,1] προσαναγκάζων Markland: προσαναγκάζει R (sed

indicati vus durissimum άνακόλουθον efficit; nota bene 14,20 καί μή π.)

232

[7] C-, tum falsa divisione et coniectura σπάνιον τό) [18] τούτον τόν] τοιούτον Markland 71 [35,1] εκείνων R p c : έκείνωι R a c (ι2 in ν mut. R2) 72 [2] δικαστών (fors, noster άφελώζ dixerit δικαστών pro δικαίων, quis enim praeter iustum mereatur, ut δικαστή»; sit? cf. Pl. Ap. 40a)] δικαίων vel (δικαίων) δικαστών Stephanus fort, recte

[35/36]

Maximus Tyrius III 4,5

35

9 έχαλέπαινον. , 0 Ά λ λ ά , νή Δία, τ ο ύ τ ω ν μεν ουδέν, άπολύεσθαι δ' , 1 έ χ ρ ή ν την Va 80 αΐτίαν, ώς μήτε διέφθειρεν t o u s νέους, μήτε 12 καινά δαιμόνια έπεισέ- b φερεν. καί τίς τεχνίτης τον 1 3 άτεχνον πείθει ύπέρ τ ω ν κατά την τέχνην; π ο υ γ ά ρ 1 4 Άθηναίοις συνιέναι τί μεν διαφθορά νέων, τί δέ 1 5 άρετή; c και τί μεν τ ό δαιμόνιον, π ώ ς δέ τιμητέον; où 1 6 y à p τ ω κυάμω λαχόντες δικασταί χίλιοι τ α ϋ τ α έξετάζουσιν, 17 ουδέ Σόλων τι υπέρ αυτών 85 γέγραφεν, ούδέ οι 1 8 Δράκοντος σεμνοί νόμοι' άλλα κλήσεις μέν, καί d φάσεις, 19 καί γραφαί, καί εύθυναι, καί άντωμοσίαι, | καί π ά ν τ α 2 0 τ ά τ ο ι α ύ τ α έν ήλιαία εύθύνεται ώ σ π ε ρ έν ταΐς τ ω ν 1 παίδων άγέλαις αϊ περί τ ώ ν ά σ τ ρ α γ ά λ ω ν διαμάχαι καί 2 ρητορικαί, άφαιρουμένων άλλή-

83 [35,16] τ φ κτλ. cf. Χ. Mem. 1.2.9 79 [35,10] ουδέν sc. έχρήν (cf. [1. 11] έχ.) αύτόν ( = τ ό ν Σωκράτη) είπεΐν (cf. [11.6 — 7] τί ... άν κ. εί.) 80 [11] ώς μήτε ... μήτε] de constructione et sensu ambigitur (a) ώς = that (h. e. ...to refute the accusation, [to argue] that he neither ... nor ...) (b) ώς = since (h.e. to refute the accusation, since he neither ... nor ...). exspectares ούτε ... ούτε ... pro μήτε ... μήτε., sed vd. Dürr 46 — 47, et cf. K.-G. 2.188,c; B.-D.-F. § 428. apud nostrum alibi ώς μήτε non reperies. fors, in 11. 11 — 12 scribendum {,ώς - έπεισέφερεν}. 85 [17 — 18] ούδέ oí ... νόμοι (sc. γεγράφασιν [pro ούδέ Δράκων τι ύπέρ αύτών γέγραφεν], per zeugma, cf. [1.17] γ.) = ούδέ οί ... νόμοι τι ύττέρ αύτών κελεύουσιν 87 [20] ήλ.] μέγιστον δικαστήριον Άθήνησιν, έν φ τά μεγάλα τών δημοσίων πραγμάτων έκρίνετο" έκαλεΤτο δέ ούτως άπό του αύλίζεσθαι (conicio άλίζεσθαι, cf. Hdn. 1.182.36 sqq. Ήλιαία ... παρά τό "αλέες δεύτε" ...) sch. R me 80 [12] καινά R pc : κενά R ac (supra ε ser. αι, et ε lineóla del. R 2 ) 82 [13] πού (construo per ellipsin: πού [sc. 'Αθηνών (genetivus partitivus) Ιξήν] γάρ Άθηναίοις συνιέναι vel πού [(= πώς, vd. LS] s.v. πού II = how) sc. έξήν] γάρ Άθ. συν., noster satis frequenter πού dat, sed nusquam alibi πού infinitivo iunxit. de πού cum infinitivo vd. E. Or. 1472, et cf. S. O.C. 335)] fors, frroû 86 [19] άντωμοσίαι εΐς καί κύνας. Illa 'Tí ταΰτα, ώ ποιητών άριστε; λίχνον καί δωροδόκον 2 τ ό θείον, καί μηδέν διαφέρον των πολλών άνθρώπων; 3 καί σου τό έπος τούτο άποδεξόμεθα, 50 4 . . . στρεπτοί δέ τε καί θεοί αυτοί; 17

18

29 [54,3] = H d t . 1.53

33—34

[ 7 - 8 ] = Horn. Η 179 - 80

= Horn. Η 1 8 2 - 3 41 [15] = Horn. Β 1 1 2 46-47 [ 2 0 - 2 2 ] τ ό τ ε κ τ λ . cf. Horn. A 4 8 - 5 3 SI 30 [54,4] έκδ. — χ ρ . = interpreting

the oracle as he pleased

[5] τ ή ν Λ. = τ ή ν έαυτοϋ, cf. 53,17 Λ. vel τ ί ([ = p r a e d i c a t u m ] sc. έστίν) τ α ΰ τ α

36-37

[ 10-11]

43 [17] = Horn. Β 113 [55,4] = Horn. 1497 ( = wishfully)

31

48 [55,1] τ ί ( = why) τ α ΰ τ α sc. λέγεις,

47 [22] όρεΐς D a v i e s (ab όρεύς, vd. 277,9 — 11, et Horn. A 50; de a c c u s a t i v o -εΐ$ p r o -εας vd. D ü r r 10): δεις R (propter [1.13] δεις [sic s e m p e r R p r o ôiç, h. e. ôiç —» δει; per i t a c i s m u m , vel per a n a l o g i a m f a l s a m (cf. πόλεις κτλ.)] et [1. 22] κύνας, fort, aliquis ôpeîs in δεις mutavit, ut usitata π ο ί μ ν η exsisteret)

[55/56]

Maximus Tyrius V 3

55

ή τουναντίον, άστρεπτον το θείον και άτενές και άπαραίτητον; μετατίθεσθαι γάρ και μεταγινώσκειν προσήκει 7 μ ή ότι θεώ, άλλ' ουδέ άνδρί άγαθώ - ó γαρ στρεπτός 8 άνήρ και μετανοητικός, | εί μεν εις τό βέλτιον έκ του »φαυλοτέρου μετατίθεται, πονηρώς έβουλεύσατο, εΐ δε 10 eîs τό χείρον έκ του βέλτιστου, ττουηρώς μετέθετο" τό 11 δε θείον εξω πονηρίας, και γαρ ήτοι ó ευχόμενος 12 άξιος τυχεϊν ών ηΰξατο, ή ουκ άξιος, εί μεν ουν άξιος, 13 τεύξεται και μή εύξάμενος' εϊ δε ουκ άξιος, οΰ τεύξεται 14 ούδέ εύξάμενος. ούτε γάρ ό άξιος μεν, παραλείπων , 5 δέ τήν εύχήν, δια τούτο ούκ άξιος, ότι ούκ εύξατο, 16 ούτε ό μή άξιος μεν τυχεϊν, λαβείν δέ ευχόμενος, δια 1 7 τοϋτο άξιος, ότι εύξατο' άλλά αυτό τουναντίον, ό μεν 1 άξιος λαβείν, μή ένοχλών, τυχεϊν άξιώτερος, ό δέ ούκ 2 άξιος, ένοχλών, και διά τούτο ούκ άξιος, και τ ω μέν 3 άναθήσομεν αιδώ και Θάρσος, διά μέν τό θαρρεϊν 4 πιστεύοντι ώς τευξομένω, διά δέ τήν αιδώ ήσυχάζοντι 5 κάν μή τύχη' τ ω δέ άμαθίαν και μοχθηρίαν, διά μέν 6 άμαθίαν εύχομένω, διά δέ μοχθηρίαν ούκ άξιουμένςο. 7 τ ί δέ εΐ στρατηγός ήν ό θεός, κάτα ό μέν σκευοφορεΐν 8 άξιος ήτει τον στρατηγόν όπλίτου χώραν, ò δέ 9 όπλιτεύειν επιτήδειος τήν ήσυχίαν ήγεν; άρα ού κατά 1 0 τήν χρείαν της τάξεως τον μέν άχθοφορεΐν εία, τόν , 1 δέ εις τούς όπλίτας εταττεν; άλλά στρατηγός μέν 12κάν άγνοήσαι, κάν δωροδοκήσαι, καν έξαπατηθείη· τό 13 δέ Θείον ού τοιούτον - ούτε 5

6

55

60

65

70

53—54 [ 7 - 8 ] μή δτι] vd. app. var. 31,7 | ό - μεταν. sc. ών (non ό γ ά ρ στρεπτός άνήρ [sc. έστίν] καί μετανοητικός, q u o d extra sensum est) 55 [9] έβουλ. sc. δτε προέκρινε τ ό φαυλότερον του βελτίονος | εί δέ sc. μετατίθεται 56 [10] βελτ. = βελτίονος 60 [15 (et 17)] δτι = because 61—62 [17] αύτό τούν. ( = nominativus, an [quod veri similius] accusativus est ?) = on the contrary (vd. et 464,18) [56,1] μή tv. = tàv μή ένοχλή 63 [2] tv. = èàv ένοχλή 64 [4] π ι σ τ . ώς τ. = πιστεύοντι δτι τεύξεται, cf. K.-G. 2.91,a sqq. 65 [5] μοχθηρίαν sc. άναθήσομεν (cf. [1.3] άναθ.) 66 [6] ούκ άξιουμένω ([ = pass.] being deemed unworthy) sc. ύ π ό του θεού [7] TÍ δέ est άπόδοσις ad εί ... κφτα (sc. εί) ... 68 [9] τ ή ν ή. ή. ( = ήσύχαζεν = μή ήτει ό π λ ί τ ο υ χώραν [vd. 1. 8])] ita cum articulo etiam in 236,12. alibi sine articulo, vd. 186,12; 187,17 et cf. 190,13; 193,11; 341,2; 398,10 55 [55,9] πονηρώς (πονήρως R)] έπιπόνως ( = glossa) R m B 56 [10] ττονηρώς] μοχθηρών ( = glossa) R m g 58 [12] εί μέν ούν άξιος om. R , add. R l m g 63 [56,2] καί { μ ά λ λ ο ν ) διά Reiske (nihil mutandum; και δ. τ . = [ού μόνον δτι ούκ εστίν άξιος λαβείν, άλλά] καί δτι ενοχλεί) 66 [6] < τ υ χ ε ϊ ν ) ούκ M a r k l a n d (sed τυχεϊν [vel λαβείν] facillime potes έκ των συμφραζομένων subaudire) 68 [9] fort, { τ ή ν }

36' b

c d

e f

g h

56

IVa b

e d e f

Maximus Tyrius V 3,4

[56/58]

ούν εύχομένοις δώσει 14 παρά την άξίαν, ούτε ουκ εύχομένοις ού δώσει κατά 1 5 τήν άξίαν. ,6 Κα\ μην των όσα οΐ άνθρωποι εύχονται γενέσθαι 17 σφίσι, τά μεν ή πρόνοια έφορδ, τά δε ειμαρμένη καταναγκάζει, 1 8 τά δε μεταβάλλει 75 ή τύχη, τά δε οικονομεί ' ή τέχνη, και ή μεν πρόνοια θεοΟ έργον, ή δέ ειμαρμένη 2 άνάγκης, ή δέ τέχνη άνθρώπου, ή δέ τύχη 3 τοΰ αύτομάτου. διακεκλήρωνται δέ τούτων εκαστον 4 αί ύλαι του βίου. α τοίνυν εύχόμεθα, ή εις πρόνοιαν | 5 συντελεί θεοΟ, ή εις ειμαρμένης άνάγκην, ή 6 εις άνθρώπου τέχνην, ή είς τύχης φοράν, και εί 7 μεν εις πρόνοιαν 80 συντελεί, τί δει εύχής; εί γάρ τοι 8 προνοεΐ ό θεός, ήτοι προνοεί του όλου, των δέ κατά 9 μέρος ού φροντίζει (ώσπερ οι βασιλείς σώζουσι τάς 10 πόλεις νόμω καί δίκη, ού διατείνοντες εφ' εκαστον τ η 11 φροντίδι), κάν τοις επί μέρους ή πρόνοια εξετάζεται. , 2 τ ί δη φώμεν; βούλει τοΰ όλου προνοεΐν τον Θεόν; 13ούκ ένοχλητέον άρα τω θεώ" ού γάρ 85 πείσεται, ήν τι 14 παρά την σωτηρίαν αίτής τοϋ όλου. τί γάρ εί και 'τά μόρια τού σώματος φωνήν λαβόντα, έπειδάν κάμνη 2 τι αύτών

72—73 [14 — 15] παρά τ. ά. ... κατά τ. ά = έάν μή ώσιν άξιοι λαβείν ... έάν ώσιν άξιοι λαβείν 77 [57,3] του αύτ. = of accident 79 [5] συν. ( = contribute) = pertain 80 [6] εϊξ τυχ. φ. = eiç τό αύτόματον της τύχης (vd. [1. 3] τοϋ αύτ.) 83—84 [ 1 0 - 1 1 ] ού - φρ. = ού φροντίζοντες περί εκάστου, h. e. rex leges instituit; regis iudices, non ipse rex, causas his legibus iudicant | εξετάζεται (sc. φροντίζουσα vel διατείνουσα τή φροντίδι vel tale quid) = is proven active. ή πρ. = ή τοϋ θεού πρόνοια = ό προνοών θεός (cf. [1. 8] προνοεί ò θ.) 74 — 75 [17] σφίσι Heinsius (vd. 87,6; 212,10): φησί R: φασί Stephanus (noster alibi κατά παρέμπτωσιν praebet φασίν [non φησίν], ex. gr., 260,18; 334,12; at hic post [1. 16] ευχ. γ. dativus plane desideratur, vd. 52,9 et 53,2) | ειμαρμένη Markland fors, recte (vd. ή ... ή ... ή ..., 1. 17 — 57,1, et quae sequuntur, 57,1 —2) 78 [57,3] εκαστον + Stephanus (εκ. estobiectum [cf. 209,10 —11];τούτ. estgenetivus partitivus; [1. 4] αϊ ύ. est subiectum: "et horum quidem singula sibi sortitae sunt variae illae, quibus vita humana agitur, formae et species" Dübner): έκαστων R (ω pro o errore [quem psychologicum vocamus] scriptum ob τούτων) 81 [7] toi (de γάρ toi vd. 100,1; 129,6; 213,11, al.)] του ( = τινός) Reiske fort, recte (de του vd. 177,21; 257,4; 258,17; 269,6. sed toi defendere potes: [1. 8] προν. ό θ. = προνοητικός έστι, vel προνοίας μετέχει, vel έκ προνοίας ενεργεί ό θ., tum sequitur προνοεί 2 , quod genetivo se iungit: god takes thought for the universe) 84 [11] κάν Dübner (de nota [1. 8] ήτοι): ή έν Heinsius (sed sensum meliorem Dübneri coniectura praebet, nam ή κάν = ή [sc. ού μόνον έν τω δλω, άλλά] καί έν τοις επί μέρους ή πρόνοια εξετάζεται [cf. 58,12 άλλά καί κτλ.])

[58/59]

Maximus Tyrius V 4 , 5

57

υπό του ίατροϋ τεμνόμενον έπί σωτηρία του 3 όλου, εύξαιτο τ η τέχνη μή φθαρήναι; ούκ άποκρινεΤται 4 ò 'Ασκληπιός αύτοΐς ώς "ούχ ύμών 90 ένεκα, ώ δείλαια, 5 χρή οΐχεσθαι τ ό πάν σώμα, άλλά εκείνο σωζέσθω, 6 ΰμών άπολλυμένων"; τούτο καί τ ω σύμπαντι τ ο ύ τ ω 7 γίγνεσΘαι g φιλεΐ. Αθηναίοι λοιμώττουσιν, σείονται 8 Λακεδαιμόνιοι, ή Θετταλία έπικλύζεται, ή Αίτνη φλέγεται' 9 ών συ μεν την διάλυσιν φθοράν καλείς, ó δέ 10 ίατρός οΤδεν την αίτίαν, και άμελεϊ εΰχομένων των "μερών, 95 σώζει δέ τό πάν, φροντίζει γ α ρ του δλου. 12 άλλά καί τών κατά μέρος h προνοεί ό θεός. ουδέ 13 ένταΰθα τοίνυν εύκτέον. δμοιον ώς εί καί ίατρόν 14 ήτει ô κάμνων φάρμακον ή σιτίον τοΰτο γάρ, εί μεν 15 άνύσιμον, καί μή αϊτοΰντι δώσει' εί δέ επισφαλές, ουδέ 16 αΐτουντι δώσει, τών μέν ί δη κατά την πρόνοιαν 17 ουδέν ούτε αίτητέον, ούτε εύκτέον. 100

18 Τί δέ τών κατά την είμαρμένην; ή κάνταϋθα ή 19 ευχή γελοιότατον; Va θάττον γ α ρ αν τις βασιλέα επεισεν 2 0 ή τύραννον τυραννικόν δέ ή ειμαρμένη, καί άδέσποτον, 1καί άμετάστρεπτον - ή, καθάπερ ψά|λιον έμβάλλουσα 2 ταΐς τών ανθρώπων άγέλαις, βία σπα, καί προσαναγ-

88 [58,3] τή τ. ( = τη Ιατρική) = τ ώ Άσκληπιώ 91 [6] τοΰτο = τό αύτό = (τό) σώζεσθαι τό παν σώμα, μορίου άπολλυμένου 94 [10] τήν αίτίαν sc. τη5 διαλύσεως 96 [13] (sc. τοΰτο [ = τό εΰχεσθαι] γάρ αν ήν ούτως) δμοιον ώ ; (sc. ctv ήν δμοιον) εί κτλ., unde cos εϊ = as if 98 [15 — 16] ούδέ αΐτ. δ. = ού δώσει καί (= even) αίτοΰντι 102—103 [59,1] καθάττερ ψ. ε. = έμβάλλουσα, ώς επος ειπείν, ψάλιον 96 [58,13] fors, δμοιον ([δμοιον yàp Gl] exciditne γάρ quia est μονοσύλλαβον?) 97 [15] άνύσιμον apogr. (GIKNTW) (cf. έπισ.; de άνύσιμοξ vd. 8,1; 7,4; 423,11): άνυτι R: άνύτ "Ατροπος καί ή Κλωθώ

3

καί ή

Λάχεσις, άτρεπτον καί έπικεκλωσμένον καί διειληχός τούς ανθρωπί4

νους βίους, π ώ ς αν ούν τις 5 εύξαιτο ά π α ρ α ι τ ή τ ω ειμαρμένη;

109 [59,9] = Horn. Ζ 46 114-115 [15 - 1 7 ] = Horn. TT 433 - 4 = Horn. Σ 54 118 [2] κτλ. cf. Pl. R. 620dsq.

120

117 [60,1]

104 — IOS [3] συναιτ. τ. crû. ά. = έκκλίνειν από τη s έαυτών όδοΰ καί επεσθαι ôttoi âv εκείνη άγη [4] Διονύσιος sc. βία εσπα καί προσηνάγκαζεν (nota [1. 2] σπα, κ. π.), cui constructioni edam ΤΤεισ. et [1. 5] Περ. et Θρ. obsequuntur; [1. 3] Συρ., et [1. 4] Άθ., et [1. 5] Κορ. et Μιλ. sunt obiecta ad subauditum εσπα καί προσηνάγκαζεν 112 [13] ενρ. = εύρεν έαυτω (ε(η)ύράμην alibi apud Maximum non reperies) | άποτρ. sc. τήζ (Ανάγκης καί του δεσμού (cf. 1. 11) 119 [60,3 — 4] άτρ. ad [1. 2] "Ατρ. spectat, έπικ. ad [1. 2] Κλ., διειλ. ad [1. 3] Λάχ. 120 [5] άπαρ. = inexorable 104 [3] συναπονεύειυ (vd. 49,2)] συνεπινεύειν (vd. 63,17) Heinsius | αυτής ' Stephanus: αύτής R 108 [8] Όμηρος om. (Paccius) +Stephanus (aliquis, agnoscens scriptorem sequentis versus, Όμηρος inter lineas vel in margine scripserat, unde nomen poetae in textum irrepsit): possis (λέγει γάρ που καί) Όμηρος (cf. 111,9) vel tale quid (distinguens πολεμώ') 114 [15] ώ μοι Horn. | ö τέ Horn. 117 [60,1] ώ μοι (bis) Horn. 118 [2] "Ατροπος Markland (verba "Ατρ. ή Λάχ. sunt έπεξήγησις ad ή είμ.; articulus errore quem vocant haplographiam excidisse videtur. cave deleas Άτροπος — Λάχεσις, cf. enim 45,3)

[60/61]

Maximus Tyrius V 6,7

59

6 Ά λ λ ' ουδέ Iv τοις κατά την τύχην εύκτέον, και 7 π ο λ ύ μάλλον Via ενταύθα ούκ εύκτέον ούδέ γ ά ρ άνοήτω 8 δυνάστη διαλεκτέον, ένθα ού βούλευμα, ουδέ κρίσις, 9 ούδέ όρμή σώφρων οικονομεί την αρχήν, άλλα όργή, 10 καί φορά, καί άλογοι εξεις, και εμπληκτοι όρμαί, και 11 έπιθυ- b 125 μιών διαδοχαί. τοιούτον ή τ ύ χ η , άλογον, έμπληκτον, 1 2 άπροόρατον, άνήκοον, άμάντευτον, Εύριπου 1 δίκην μεταρρέον, περιφερόμενον, καί ούδεμιας άνεχόμενον 2 κυβερνήτου τέχνης, τί αν ούν τις εύξαιτο 3 ά σ τ ά τ ω χρήματι, καί άνοήτω, καί άσταθμήτω, και άμίκτω; "λοιπόν δή c μετά την τύχην ή τέχνη, καί τίς 5 τέκτων εύξεται | περί κάλλους

130 άροτρου, τήν τέχνην 6 εχων; ή τίς ύφάντης περί κάλλους χλανίδος, την 7 τέχνην έχων; ή τίς χαλκεύς περί κάλλους άσπίδος, τήν β τέχνην έχων; ή τίς άριστεύς περί εύτολμίας, τήν άνδρείαν 9 έχων; ή τίς άγαθός περί εύδαιμονίας, τήν άρετήν 1 0 έχων; 11 { ή } Τί τοίνυν εστίν, υπέρ ότου κάν εύξαιτο άν τις ,2 τοΤς θεοϊς, δ Vila 135 μή προνοίας εχεται, ή ειμαρμένης, ή 1 3 τέχνης, ή τύχης; χρήματα b αιτείς; μή ένόχλει θεοΐς, , 4 ούδέν αιτείς των κ α λ ώ ν μή ένόχλει τ ή ειμαρμένη, 15 ούδέν αιτείς τ ώ ν άναγκαίων μή ένόχλει τ ή τ ύ χ η , ού 1 6 γάρ τοις δεομένοις δίδωσΓ μή ένόχλει τ ή τέχνη, 17 άκούεις γ ά ρ Μενάνδρου λέγοντος

126 [12] Εΰρ. κτλ. cf. Pl. Phd. 90c 122—126 [8 — 12] ενθα - άμάντ. = where neither counsel, nor judgment, nor a prudent ambition governs his realm, but anger, rashness, irrational habits, capricious impulses, and a concatenation of desires. Such a thing is fortune: irrational, capricious, unforeseeable, deaf, unpredictable, ... 130 [61,5 — 6] τήν τ. i. = καλόν άροτρον Ιπιστάμενος ποιεΐν (et similiter bis in 11. 6 — 8) 133 [9 —10] τήν άρ. ε. = ενάρετος ών (nam ό ενάρετος εστί καί ευδαίμων) 124 [10] εξεις] (όρ)έξεις Markland fort, recte (vd. praecipue 349,2 ορέξεις άλογοι, όρεξι; est usitatissima vox nostri, utpote quae, teste R, plus viciens legatur; εξίζ apud nostrum semel alibi [66,11] reperitur) 126 [12] Ευρίπου, vd. app. var. 477,11 134 [61,11] { ή } Tí scripsi (ή perperam legitur, et άττό τών ήγουμένων [ = ή Ti's ... ή τίς. ... ή τίς ... ή τίς, 11. 6 - 9 ] ortum suum traxisse videtur) : ή τί R: t í apogr. (GHIKNT): εΤ. τί Hobein (cf. 68,1; 90,3; 104,13, multa al.) | fors, εστίν ( = υπάρχει) | καν] καί (vel καν, deleto άν post εύξ.) Markland (nihil mutandum videtur: καν = καί [vd. app. er. 11,20]" vel aliter repetitionem particulae αν habes, ut in 142,13; vd. et K.-G. 1.246,7; Gd. § 223; Sm. § 1765)

37"

60

Maximus Tyrius V 7

[61/62]

1 8 ού

π ά ν υ τι γηράσκουσιν αί τέχναι καλώς, 140 μή λ ά β ω σ ι π ρ ο σ τ ά τ η ν φιλάργυρον. 2 0 ò δε χ ρ η σ τ ό ς ήν. μετάθου τον τ ρ ό π ο ν , εΰξαιο 1 μοχθηρίαις, επιτήδευσον τ ό π ρ ά γ μ α , καί { ή } π λ ο ϋ τ ο ν 2 {καί π ρ ά γ μ α } λαμβάνεις πορνοβοσκών, ή καπηλεύων, ή 3 ληιζόμενος, ή π α ν ο ύ ρ γ ω ν , ή ψευδομαρC τυρών, ή συκοφαντών, 4 ή δωροδοκών. νίκην αιτείς, ήν δύνασαι 5 λ α - 145 d βεΐν έν π ο λ έ μ ω μεν π α ρ ά μισθοφόρου, έν δικαστηρίω 6 δέ π α ρ ά συκοφάντου; εμπορίαν αιτείς, ήν δίδωσιν 7 να0ς, καί θ ά λ α τ τ α , καί πνευe μάτων φορά; α γ ο ρ ά 8 πρόκειται, ώνιον τ ό χρήμα - τί τοις θεοΐς ενοχλείς; 19tèàv

9 μηδέν

τ ό π α ρ ά τήν άξίαν φοβηθής, καί πλουτήσεις 10 κάν Ίππόνικος f ής, νικήσεις καν Κλέων ής, αΐρήσεις " κ α ν Μέλητος ής. εάν δέ εις τάς 150 προς τους θεούς 1 2 παρέλθης εύχάς, εις δικαστήριον παρελήλυθας άκριg βές 13 καί ά π α ρ α ί τ η τ ο ν ουδείς άνέξεταί σου θεός εΰχομένου 1 4 τ ά μή

140-141

[61,18-19] = Men. fr. 408 (473)

141 [19] προστ. φ.] sensus videtur esse : μή ενοχλεί τη τέχνη, πολλού yàp άργυρίου πωλοΰσιυ οί δημιουργοί τα έαυτών δημιουργήματα- εύτελώς οϋδέν âv εκείθεν πρίαιο 142—143 [62,1] pro μοχθ. fors, scribendum Μοχθηρίας (cf. 170,9-10sq.), et infra [1. 18] Όρ. pro op.. [1.1] έτπτ. τό πρ. = Ιπιτήδευσον μοχθηρίαν = τά μοχθηρά πράττε 149 [9] μηδ. — φοβ. = έπιτήδευσον άφόβωζ ττάντα ών ο! κοττ' άρετήν ζώντες άττέχονται [10] Ίπττ.] de Hipponico Atheniensi (pâtre Calliae) loquitur, qui erat ττλουσιώτατοζ των Ελλήνων, vd. And. 1.130 et Lys. 19.48. sed cur ei ita obtrectet nescio 141 [19] εάν (pronuntiavitne Maximus vocabulum μουοσυλλάβως per synizesin?)] ôtv Davies: ήν Heinsius 142—143 [20] fort. {Ò δε χρηστόν ήν} ([ = ó Μένανδρο? χρηστός ήν] quod adnotamentum lectoris esse Menandrum laudantis videtur. locus est varie tentatus, vd. Hobeinum ad loc. [etiam eius Add. et corr.]) | fors, μετάθου | fort, εύξαι {Hermes 105 [1977], 57. sed vd. K.-G. 2.229,5): τεύξη Markland: δρξσι Reiske: δρεξαι Orelli: είξαι$ Hahn: αύξοιο Meiser ([h. e. ab αύξεσθαι] " . . . suche durch schlechte Mittel emporzukommen ...") [62,1] μοχθηρίας +Stephanus | καί ττλοΟτον (om. ή [quod Meiser delet]) apogr. (GIKNT) [2] λαμβάνει? (om. καί πρ.) apogr. (GIN) (Hermes 105 [1977], 58): καί χρήματα λαμβάνει? Meiser (pro κ. πράγμα λ.): λάμβανε (omissis [1.1] ή et [1. 2] καί πρ.) + Stephanus: fors, {καί πράγμα} λαμβάνεις, ([deleto (1. 1) ή] de addito ή vd. app. er. 123,1) 148 [7] φοραΐ Markland (apud nostrum φορά semper in singulari reperitur, vd. et 4,8; 60,10; 4,4; 57,6)

[62/63]

Maximus Tyrius V 7,8

61

εύκτά, ουδέ δώσει τ ά μή σοί δοτά. εξεταστής , 3 καί λ ο γ ι σ τ ή ς έφέστηκεν ταΐς εκάστου εύχαΐς πικρός, 16 ευθυνών τ ω τ ο υ συμφέροντος μέτρω τ ά h 155 σά' ουδέ 1 7 αύτόν μεταχειριεΐ άναβιβασάμενος | ώ σ π ε ρ εις δικαστήριον 1 8 τάς ορέξεις τάς σάς έλεεινά φθεγγομένας, 19 "οίκτειρον" βοώσας, π ο λ λ ή ν τ ή ν κόνιν καταχεομένας 1 της κεφαλής, εΐ δέ ο ΰ τ ω τύχοι, και όνειδιζούσας τ ω 2 Θεώ, 3...

εΐ π ο τ έ τοι χαρίεντ' έπί νηόν έρεψα.

ό θεός λέγει - "έπί ά γ α θ ω αιτείς; λάμβανε, εί 5 άξιος ών αιτείς· i τ α ύ τ α εχοντί σοι ουδέν ευχής δει, 6 λ ή ψ η καί σ ι ω π ώ ν . " 8τή 7 " Ά λ λ ά Σωκράτης εις Πειραιά κατήει πρσσευξόμενος θεώ, και Villa 9 τους άλλους προετρέπετο, καί ήν ό βίος Σωκράτει μεστός ευχής.' καί γ α ρ Πυθαγόρας ηύξατο, , 0 καί Πλάτων, καί όστις άλλος Θεοΐς π ρ ο σ - b 165 ήγορος" ά λ λ α 1 1 σ ύ μέν ήγεΐ τήν τ ο υ φιλοσόφου ευχήν αΐτησιν είναι 1 2 τ ώ ν ού παρόντων, έ γ ώ δέ όμιλίαν καί διάλεκτον προς 1 3 τούς θεούς 160

4άλλ'

159 [63,3] = Horn. Α 39

162 [7] εις κτλ. cf. Pl. R. 327a

153—ISS [14—16] εξ. - σά = over [your prayers, as over] the prayers of every one, stands a scrupulous examiner and auditor who directs your affairs by a standard of utility ( = the standard of divine providence) 153 [14] μή σοί per emphasin)] fors, μή σοι 156 [19] fort, οίκτιρον (hic, ut alibi [156,7; 475,14; 108,7,8; 34,13; 419,21; 183,10; 343,13; 234,16], libenter -τιρscriberem, si Herodianus in 2.558,30 sq. non docuisset futurum huius verbi apud Atticos esse οίκτερώ. quod futurum plane ad praesens οίκτείρω, non οικτίρω, spectat, h. e. οίκτείρω —• οίκτερώ, ut άγείρω —• άγερώ, κτλ., si Herodianus praesens οίκτείρω probabat, cur non similiter et noster?) 160—161 [63,4] εί Reiske fort, recte ("... dignus es ea ferre, quae rogas ...") [5] ών Reiske fort, recte | ταύτη ( = ούτω) Davies fort, recte (h. e. ταύτη εχοντί σοι = έπί άγαθω αΐτοϋντί σοι καί άξίω σοι δντι λαμβάνειν, de ταύτη vd. praecipue 197,9; 199,14; 325,13; 392,11. sed fort, ταϋτα bene habebit [ = obiectum ad participium] si in verbis εχοντί... [1. 6] λήψη intellexeris Στωικόν παράδοξον, nota bene 11. 16—19): ταΰτα τ έ χ ν η ν M e i s e r (vd. q u a e s u p r a de coniectura M a r k l a n d i notavi) 177 [7] βίου + S t e p h a n u s (et M a r k l a n d u s , sed c u m c o m m a t e p o s t άμ. et p o s t εύδ.. at β ί ο υ s a n u m esse [ = genetivus objectivus] videtur)

[64]

Maximus Tyrius V 8

63

εστίν σπάνιον μεν τό της γεωργίας ταύτης χρήμα, 9μόλις δέ και όψέ παραγινόμενον. δει γε μην τοΰ 10 σπανίου τούτου και ολίγου έναύσμα180 τος τω βίω, άλλοτε 11 εν άλλοις σώμααιν φανταζομένου, ώς έν | νυκτί πολλή 12 δει φωτός ολίγου' τό γάρ καλόν έν ανθρωπινή φύσει 13 ού πολύ, φιλεΐ γε μην πρός τοΰ ολίγου τούτου σώζεσθαι 14 τά πάντα, αν δ' έξέλης του βίου φιλοσοφίαν, 15 έξειλες αύτού τό ζώπυρον, τό εμπνουν, τό ζωτικόν, τό 16μόνον εύχεσθαι επιστάμενον- ώς ψυχήν 185 σώματος έάν 17άφέλης, επηξας τό σώμα" ώς καρπούς γής εάν άφέλης, 18 τήν γήν έξέτεμες' ώς ήλιον ήμέρας, τήν ήμέραν εσβεσας.

178—180 [64,9] μόλις ... κ. όψέ = "vix unquam, nec nisi sero" Heinsius. όψέ sc. της ηλικίας = late in [the individual's] life·, sensus ([11. 8 — 9] άλλά - παραγ.) est: άλλα σπανία μέν έστιν αύτη ή γεωργία, μόλις δέ και όψέ λαμβάνει καρπόν ό έπιτηδεύσας αύτήν, cf. 205,7 sqq. γηρ. κτλ. | γε μην vd. K.-G. 2.138,f. [10] έναύσ.] άρχής, έμπυρεύματος, ύπεκκαύματος sch. Rmg. [11. 9 - 1 0 ] τον - έυαύσ. = της φιλοσοφίας (cf. 11. 5 et 14) | τώ βίω] refer dativum ad [1. 9] δει, et subaudi τω βίω ( = ήμϊν vel άνθρώποις) ad insequens [1. 12] δεϊ 185 [17] επ. = ένέκρωσας 186 [18] έξ. = στεΐραν έποίησας | ήμέρας sc. έάν άφέλης 186 [18] ήμέρας] άέρος Canter (sed ήμ., τ. ήμ. bene habere consenties si praemissa, [11. 16 — 18] σώμ. ... τό σ. et γής ... τ. γήν, observaveris)

64

Maximus Tyrius VI 1

[65/66]

'S"'

2

VI (Dübn. XII vulg. 40) 3

/'

Τί

έπιστήμη.

Τί π ο τ ' εστίν τοΟτο, φ διαφέρει ά ν θ ρ ω π ο ς θηρίου; 5 καί τί π ο τ έ έστιν, ω διαφέρει ά ν θ ρ ω π ο υ θεός; ε γ ώ 6 μεν οΤμαι Θηρίων μέν άνθρώ- 5 π ο υ ς έ π ι σ τ ή μ η κρατεΐν, 7 θεών δε έλαττοϋσθαι Ιμοχβηρία" θεός μέν γ ά ρ ά ν θ ρ ώ π ο υ 8 σ ο φ ώ τ ε ρ ο ν , ά ν θ ρ ω π ο ς δε Θηρίου έπιστημονέστερον. 9 c/d "άλλο τι ο ύ ν έ π ι σ τ ή μ η ν σοφίας ήγεϊ; " o ù μά τ ο ν Δία, 1 0 oû μ ά λ λ ο ν ή ζ ω ή ν ζωής" ά λ λ α κοινόν υ π ά ρ χ ο ν τ ο της " ζ ω ή ς Θνητή φύσει π ρ ο ς τ ό άθάνατον, κατά μέν τ η ν 1 2 π ο ι ό τ η τ α ίσομοιρεί, κατά δέ τ ή ν βρα- 10 χ ύ τ η τ α τ ο υ βίου " σ χ ί ζ ε τ α ι , θεοϋ μέν γ ά ρ ζ ω ή αιώνιος, ά ν θ ρ ώ π ο υ δέ e '"εφήμερος, ώ σ π ε ρ ο ύ ν εϊ τις ή ν δύναμις όφθαλμοίς 1 5 ό ρ ά ν άεί, και άποτείνειν διηνεκώς τ ή ν όψιν καί δέχεσθαι 1 τ ή ν π ρ ο σ β ο λ ή ν τ ο υ

Ia/b

4

S [65,5] εστίν sc. τοϋτο (cf. 1.4) 8—12 [10-14] οΰ - ζωής = (sc. ήγοΟμαι έτπστήμην είναι άλλο τι σοφία? [= ή σοφίαν]) ού μάλλον ή (sc. ηγούμαι) ζωήν (sc. εΤυαι άλλο τι) ζωής (= ή ζωήυ) | άλλά — έφήμ.] dixisset clarius ita: άλλ' εί καί ò άνθρωπος όμοϋ τ ω θεώ μετέχει ζωής, δμως παραβολών ζωήν άνθρωπου ζωή θεοΰ εύρήσεις ούσαν όμοίαν μέν κατά ποιότητα, άνομοίαν δέ κατά ποσότητα" Ιστι γάρ ό μέν άνθρωπος βραχύβιος, ό δέ θεός άίδιος. [11. 10 — 11] κοινόν — ζωής = κοινή υπάρχουσα ή ζωή. [1.11] προς τό άθάνατον = καί άθανάτω (sc. φύσει) = καί θεώ (cf. θνητή φ. = άνθρώπω) | (14) ώσττερ ούν proprie ad άπόδοσιν spectat, h. e. ad 66,3 — 5 κοι. — διη. 6 [65,7] μοχθηρία] σοφία Markland fort, recte (σοφία congruit cum [1. 8] σοφώτ., ut [1. 6] έπιστ. cum [1. 8] έπιστ.; cf. etiam [1. 9] έπιστ. σοφ.. " . . . de morum vitio vel improbitate non agitur, ut hue convenire non videatur μοχθηρία ..." Davies. mendosa lectio e priore oratione orta videtur, ubi ter μοχθηρίας mentionem noster facit. nam in sexta oratione, hoc loco [ = 65,7] excepto, nusquam μοχθηρίας commemorano fit): {μοχθηρία} Meiser (tum construendum: έλαττοϋσθαι sc. έπιστήμη): • μωρία vel άμαθία Davies (sed hominem cum deo comparan μωρία vel άμαθία ineptius est quam ut noster id temptaverit)

[66]

Maximus Tyrius VI 1,2

65

φ ω τ ό ς , καί μηδέν | α ύ τ ή ς 2 δ ε ΐ ν κ α λ υ π τ ό ν τ ω ν β λ ε φ ά ρ ω ν , μηδέ ύ π ν ο υ 15 π ρ ο ς ά ν ά π α υ λ α ν , 3 μ η δ έ νυκτός π ρ ο ς ήρεμίαν, κοινόν μεν ή ν τ ό "όράν έκείνοις τοις ό φ θ α λ μ ο ΐ ς π ρ ο ς τ α υ τ η ν ί τ η ν τ ω ν 5 π ο λ λ ώ ν ό ψ ι ν , διέφερεν f δέ τ ω διηνεκεΐ - ο ύ τ ω ς άμέλει 6 καί ή | ε π ι σ τ ή μ η , κοινόν τι ο ύ σ α , δ ι α φ ο ρ ά ν ό μ ω ς 7 εχει ή θεία π ρ ο ς τ η ν ά ν θ ρ ω π ί ν η ν . καί τ η ν μεν θείαν g 8 τ ά χ α και αύθις είσόμεθα' ν ΰ ν δέ δή επί τ ά γ ν ω ρ ι μ ώ τ α τ α 9 ίωμεν, τί h 20 π ο τ ' εστίν τ ω ά ν θ ρ ώ π ω τ ό έ π ί σ τ α σ θ α ι , , 0 κ α ί εΐδέναι, καί μανθάνειν, καί ό σ α τ ο ι α υ τ ί λ έ γ ο ν τ ε ς " ε ξ ι ν τ ι ν ά θεωρίας τ ή ψ υ χ ή προστίθεμεν; 12Τ

Αρα π α ν ό π ε ρ ή αΐσθησις ά θ ρ ο ί σ α σ α τ η κ α τ ά 1 3 β ρ α χ ύ θεωρία, lia έμπειρίαν τ ο ύ τ ο ό ν ο μ ά ζ ο υ σ α , π ρ ο σ α γ ά γ η 1 4 τ ή ψ υ χ ή , καί μετά τ ο ύ τ ο έ π ι σ φ ρ α γ ί σ η τ α ι ó 15 λ ο γ ι σ μ ό ς τ η εμπειρία, τ ο ύ τ ο φώμεν έ π ι σ τ ή μ η ν 25 είναι; 16 οΤον τ ό τ ο ι ό ν δ ε λ έ γ ω . οΐ π ρ ώ τ ο ι ά ν θ ρ ω π ο ι ο ύ π ω 1 7 ν α ύ ν b εϊδότες, έρώντες επιμιξίας, ά γ ό μ ε ν ο ι μέν υ π ό τ η ς 18 χρείας,' είργόμενοι δέ υ π ό τ η ς θ α λ ά τ τ η ς , εΐδον δρνιν , 9 έ ξ άέρος κ α τ α π τ ά ν τ α , ν η χ ό μ ε ν ο ν ,

22 [66,12] π ά ν κτλ. cf. Pl. Tht. 1 9 1 c - d ; Arist. Metaph. 980b 24 sq. 16—17 [ 6 6 , 4 - 5 ] Tipos ~~ δψ. = καί toîs ήμετέροις όφθαλμοΐς | ούτως] adverbium respicit ad 65,14 ώσττερ 21 [10 — 11] καί δσα — ττροστ.] construo: και (sc. τοσαΰτα τοιαυτί [ = nominativus]) δσα τοιαυτί ( = obiectum ad λέγ.) 22 [12 —13] τ ή ... θε. scripsit cum ad τ ά όρατά spectasset potius quam ad τ ά αισθητά ( = όρατά, ακουστά, γευστά, ά π τ ά , όσφραντά). dixisset rectius τ η ... κοινωνία προς τ ά αισθητά 24 [15] τ ή έμιτ.] dativus videtur esse Instrumentalis, non obiectum ad [1. 14] έττισφρ.. verto 11. 12 — 15: Should we then say that the process whereby perception, collecting data through gradual observation (what we commonly call experience), presents them to the soul, and, after this, reason and usage confirm these data — should we say that this is the process which results in knowledge? cf. et D. L. 7.49 sqq. 14 [66,1] αϋτοΐς ( = τοις όφΘαλμοΤς) apogr. (IK) fort, recte: αύτη ( = τ ή δυνάμει) Hobein (R dat αύτη ς [non αύτη], coniectura, αυτή [ = τ ή δυνάμει, cf. δύν., 65,14], veri similis non videtur, nam proprie oí οφθαλμοί δέχονται την ττροσβολήν του φωτός, et τοις όφθαλμοΐς δεΤ καλυπτόντων βλεφάρων) [2] δεΐν (pendens ex 65,14 δύν.)] εδει Reiske IS—16 [4] όράν Meiser (si âv addendum, malim id iuxta [1. 3] ήν conloces, h. e. μέν ά λ λ ο < ς > T i < s ) (sc. διεπυνθάνετο) R e i s k e fort, recte (tum π ρ α γ μ α τ . [ = med.] = n e g o t i a t o r u m . p o s s i s ούδέ ά λ λ ο τ ι ν ώ σ κ ο ι < $ > ) : γινώσκοι R : γιγνώσκης Horn, (et fors, ita M a x i m u s ) 83 [17] οΰ σε apogr. (ΒΗ) Horn. (vd. 437,10): οΰδέ σε R 84 [18] άλλου + S t e p h a n u s (cf. [11. 2 0 - 9 2 , 1 ] αλλ. bis): άλλους R (-s librarius errore ob sequens αύΘιΣ scripsisse videtur. subaudi (ò) Ό μ η ρ ο ς φησιν, et sic in 1. 20 et in 92,1) 87 [21] Τυδεΐδη Horn.: Τυδείδη R 89 [92,1] fort, { έ π άλλου,} ([scripto in 91,22 θάρσος,] nam γ υ ΐ α in Horn. E 122 sunt γυϊα Diomedis de q u o noster supra locutus est, 91,20 ff.. sed επ' άλλου potest μνημονικόν αμάρτημα ipsius M a x i m i esse)

92

(Hob. 7Τό)

47ν

Maximus Tyrius VIII 6

[92/93]

a ταυτί έθέλει, ώ ποιητών γενναιότατε;" 7 τό μεν γάρ Σωκράτους δαιμόνιον εν, καί άπλοΰν, 8καί ΐδιωτικόν, |κα! δημοτικόν|, ή ποταμόν διαβαίνοντα 9άνακαλούμενον, ή Άλκιβιάδου έρωτα άναβαλλόμενον, 95 10 ή άπολογεΐσΟαι βουλόμενον < κωλϋον), ή άποθνήσκειν προαιρούb μενον 11 où κωλϋον. Όμήρω δε τό δαιμόνιον συνίσταται 12 οΰτε ένί, ούτε έφ' ένί, ούτε εν, ούτε επί σμικροΐς" 1 3 άλλα καί παντοδαπόν, καί πολλάκις, καί έν 14 πολλοίς όνόμασιν, καί έν πολλοίς φαντάσμασιν, καί e 15έν παντοδαπαΐς φωναϊς. άρ' ουν καί άποδέχη τι 16 τούτων, καί ήγεΐ 100 τι είναι την ΆΘηναν, καί την "Ηραν, 17καί τον 'Απόλλωνα, καί Έριν, d καί όστις άλλος δαίμων '»"Ομηρικός; μή με οίου πυνθάνεσθαι εί τοιαύτην 1 ήγεΐ την Άθηνάν, οΐαν Φειδίας έδημιούργησεν, ουδέν 2 τών Όμηρου έπων φαυλοτέραν, παρΘέ|νον καλήν, γλαυκώπιν, 3 ϋψηλήν, αιγίδα άνεζωσμένην, κόρυν φέρουσαν, "δόρυ εχουσαν, άσπίδα έχου- 105 σαν μηδέ αύ την "Ηραν, 5οΐαν Πολύκλειτος Άργείοις εδειξεν, λευκώe λενον, έλεφαντόπηχυν, 6 εύώπιν, εϋείμονα, βασιλικήν, ΐδρυμένην 7 έπί χρυσού θρόνου" μηδέ γε αύ τόν 'Απόλλωνα, οίον 8γραφεΐς καί δημι-

94 [8] ποτ. κτλ. cf. Pl. Phdr. 2 4 2 b - c 95 [9] "Αλκ. κτλ. cf. Pl. Ale. 1 , 1 0 3 a - b 96 [10] άπολ. κτλ. cf. Χ. Αρ. 4 | άποθ. κτλ. cf. Pl. Αρ. 4 0 b - c 97—100 [ 9 2 , 1 1 - 1 5 ] Όμ. - φωναΐξ] "At vero Homericus [sc. daemon] non uni [sc. homini] adest, neque uno in negotio, ñeque unus, neque in parvi momenti rebus; sed varius, sed saepe; diversa nomina, diversam formam, diversas etiam assumit voces" Heinsius 94 [8] {καί} δημοτικών Markland ("si enim ... ΐδιωτικόν et δημοτικόν, ... quomodo iv καί άπλοΰν?" fors, scribendum Ιδ., καί δημ.): καί δημοτικόν Meiser (cur μή potius quam où?) 95 [9] έρώ [corruptione] π ο —• [falsa coniectura (nota [1. 8] ποτε)] ποτέ?) 55 [8] μετέβαλέν R ac : μετέβαλλέν pc 2 R (supra λέ ser. Λ R ) Diibner (sed tum exspectares [11. 8 — 9] ô, τι μή ... διδούσης [= εί μή ... έδίδου]) 59 [13] άνά] έκ + Stephanus (vd. 324,18): fort, άπό (vd. 324,19) 60 [14] fors, {εναντίων} vel άνομοίων (nam, ex. gr., ξηρότης et θερμότης, duae naturae ignis [vd. 102,12 sqq.], non sunt έναντίαι, contrariae; non enim inter sese pugnant quo modo, ex. gr., θερμότης et ψυχρότης, vel ξηρότης et ύγρότης, vel πυρ et ύδωρ. incuriosene Maximus hic εναντίων scripsit? de άνομοίων vd. 77,14; 450,11; 69,15, al.) 63 [18] άνακιρνσται + Stephanus ([cf. κοιν.] deleto commate post δμ., et commate posito post άνακ.. sed, teste R, noster άνακίρνημι solum praebet [vd. 211,12; 443,13; 302,7; 136,2], nusquam άνακιρνάω. fort, igitur scribendum άνακίρνα{ν}ται)

[103/105]

Maximus Tyrius IX 3,4,5

103

πυρ 19άέρι κατά θερμότητα, καί άήρ ΰδατι κατά ϋγρότητα, 20καί 65 ύδωρ γ ή κατά ψυχρότητα, καί γ ή πυρί κατά ξηρότητα" 21 ούτω κάνταϋθα κοινωνεί θεός μεν δαίμονι κατά 1 τό άθάνατον, δαίμων δε άνθρώπω κατά το εμπαθές, | 2 άνθρωπος Θηρίω κατά το αίσθητικόν, θηρίον φυτώ 3 κατά τό έμψυχου. 4 Ei δέ βούλει, καί την οίκονομίαν του σώματος 5Θέασαι, ώς οΰδέ IVa 70 ένταϋθα ή φύσις μεταπηδά άθρόως, 6 άλλά καί ταύτη μεσοτήτων τινών δει προς την χειραγωγίαν 7 τής κράσεως των σωμάτων θρίξ yáp που καί 8 όνυξ όστοϋ μαλακώτερον, καί νεύρου άραιότερον, καί 9αΐματος b ξηρότερον, καί σαρκός τραχύτερον συνελόντι , 0 δέ ειπείν, παντί χρήματι, έν φ τό ήρμοσμένον καί τεταγμένον, "μεσότητος δει, έν 75 φωναΐς, έν χρόαις, έν χυμοΐς, ,2 έν όδμαΤς, έν ρυθμοΐς, έν σχήμασιν, έν πάθεσιν, 13έν λόγοις. εΤεν ούτω τούτων έχόντων, εί ó 14μέν θεός c άπαθής καί άθάνατος, ò δέ άνθρωπος Θνητός 15 τε καί έμπαθής, ανάγκη τό δια μέσου τούτων ή άπαθές 16Θνητόν είναι, ή άθάνατον έμπαθές· d ών τό μέν 17 άδύνατον, où yàp âv ξυνέλθοι ποτέ ούδέ όμολογήσαι 1 80 8 τώ θνητω τό άπαθές" λείπεται δή την δαιμόνων φύσιν 'εμπαθή τε e είναι καί άθάνατον, ίνα τού μέν άθανάτου 2κοινωνή τω θεώ, τοΰ δέ έμπαθοϋς τω άνθρώπω. 3Πώς ούν καί έμπαθές καί άθάνατον τό δαιμόνιον 4 γένος, ώρα λέγειν Va καί πρώτον γε περί του άθανάτου. 5 τ ό φθειρόμενον παν ή τρέπεται, b

65—66 [21] ούτω κ. κ. ... sc. ώσπερ ΙκεΤ κοινωνεί τα èvotvTÌa άλλήλοις (cf. 11. 1 7 - 1 8 ) . κάντ. = edam in eo de quo loquimur 70—71 [104,5] άθρ. = άνευ μεσοτήτων [6 — 7] ταύτη = τη οικονομία (cf. 1. 4) | προς τ. χ. τ. κρ.] dictum τροπικώς pro προς κράσιν 72 [8] νεύ. = τένοντος 73—74 [9—10] συνελ. ... είπ.] vd. app. var. 78,14 | έν — τεταγ. sc. εστίν = φ ενυπάρχει αρμονία καί τάξις 76—77 [14] θεός άττ.] vd. app. var. 223,1 78 [15] τό διά μ. τ. = τό έν μέσω θεοΰ καί άνθρωπου (sc. κείμενον, vel tale quid) 80 [18] δή] vd. Den. 215, (ii) 67-68 [104,2] άνθρωπος δέ apogr. (DGITY) | θηρίον] θηρίον δέ apogr. (DGITY) 71 [7] θρίΙΙΙξ R pc : θρίγξ R ac 75 [12] όσμαΤς Markland (vd. praecipue 185,13 - 1 4 ; 387,2. sed melius όδμαΤς, ut semper R [praeter hos duos locos supra memoratos, vd. etiam 269,13; 262,14; 334,17; 269,12,16]): σώμασιν R (sed recte Marklandus monet: "de corporibus egerat in praecedenti sententia [11.4 — 9]; neque alioquin huic loco apta est vox σώμασιν ... σωμ. ortum suum traxisse ex [1.7] σωμ. videtur): χρώμασιν Reiske ("colores músicos ... quos aures arbitrantur" [vd. LS) s.v. χρώμα IV.2 — 3]. sed Maximus, teste R, χρώμα nusquam in significatione musica ponit, vd. 143,12; 335,1; 108,3; 140,10; 300,7; 387,1; 396,18)

50"

104

e d e f

[105/106]

M a x i m u s Tyrius IX 5

ή διαλύεται, ή τήκεται, 6 ή κόπτεται, ή ρήγνυται, ή μεταβάλλει" 85 ή διαλύεται, 7 ώς πηλός ΰττό ύδατος" ή ρήγνυται, ώς ύπό 8 άρότρου γή" ή τήκεται, ώς ύπό ήλίου κηρός" ή κόπτεται, 9 ώς ύπό σιδήρου φυτόν" ή μεταβάλλει και τρέπεται, 10 ώς Οδωρ εις αέρα, και άήρ εις πυρ. δει 1 1 δή την οΰσίαν του δαιμονίου, εί μέλλει εσεσθαι άθάνατος, 12 μή διαλύεσθαι, μή σκεδάννυσβαι, μή τρέπεσθαι, 13 μή ρήγνυσθαι και 90 μεταβάλλειν, μή κόπτεσθαΐ' εΐ γάρ 14 πείσεταί τι τούτων, άπολεΐ τό άθάνατον. πώς δ' άν 15 και πάθοι, εΐπερ εστίν τό δαιμόνιον | αύτό ψυχή άποδυσαμένη 1 τ ό σώμα; ή γάρ και τώ σώματι τώ φύσει 2 φθειρομένω παρέχει τό μή φθείρεσθαι ήνίκ' άν αύτώ 3 συνή, πολλού γε δεϊ φθαρήναι αύτη. εν γούν τ η "συστάσει τό μεν σώμα συνέχεται, 95 ή δε ψυχή συνέχει. 5 εΐ δέ και τήν ψυχήν ετερόν τι συνέχει, άλλα μή αύτή 6 αύτήν, τί τούτο εσται, και τίς άν έπινοήσαι ψυχήν 7 ψυχής; δταν γάρ ετερον ύφ' έτερου σώζηται συνεχόμενον, 8 άνάγκη που παύσασθαι τήν συνοχήν επί πράγμα 9 προελθούσαν συνέχον μεν άλλο,

93 [106,1] ή (the antecedent of ή is [1. 3] α ύ τ η ) γ ά ρ = σ υ σ τ . ( = association) sc. ψ υ χ ή ς καί σώματος

εί γ ά ρ α ύ τ η

95

[4]

85 [105,5] < ή ρ ή γ ν υ τ α ι ) ή τ ή κ ε τ α ι Diibner (deleto [1. 6] ή (!>ήγ.) [6] μεταβάλλει καί τ ρ έ π ε τ α ι (Paccius) + S t e p h a n u s (deleto [1. 5] ή τ ρ . . nihil m u t a n d u m mihi videtur. noster verbis [1. 5] τ ρ . et [1. 9] τ ρ . p r a e s t a t κύκλον. m e d i o s v e r o ôpouç [ = [1. 5] ή δι. u s q u e a d [1. 9] μεταβ.] i n c o m p o s i t e , m o r e s u o , qui est m o s viri έκ τ ο υ αυτοσχεδίου loquentis m a g i s q u a m disposite scribentis, offert) 90 [12 — 13] { μ ή τ ρ έ π ε σ θ α ι , } μή ρ ή γ ν υ σ θ α ι , < μ ή τ ρ έ π ε σ θ α ι , ) H e i n s i u s ( " s i c u t in s u p e r i o r i b u s coniunxit τ ό μεταβάλλειν καί τ ό τρέπεσθαι, t a n q u a m u n u m et idem, nisi m a v i s μή δι., μή σκ., μή τ ρ . κ. μεταβ., μή £ ή · " ) 92—93 [15] καί πάθοι (cf. [1. 14] πείσ.)] καί Θάνοι H e i n s i u s : άποθάνοι D u k a s (praeter τεθνηκ. [416,11] et τεθνήξ. [112,7] noster alibi άποθνήσκειν κ τ λ . , non θνήσκειν κ τ λ . , f e r m e triciens praebet) | f o r s . < τ ο 0 τ ο ) , ψ υ χ ή (de αυτό τ ο ύ τ ο [ = just this] vd. 187,3; 324,11; 334,2 — 3; 138,17; 414,8; 442,16; 482,20. exciditne τ ο ύ τ ο errore q u e m v o c a n t h a p l o g r a p h i a m ? sed α υ τ ό defendere potes, vd. K . - G . 1.653,A.3) [106,1] ή] εί a p o g r . ( K N ) 95 [3] α ϋ τ ή ν a p o g r . ( B H N ) fort, recte (nam alibi a p u d n o s t r u m δει, c u m se infinitivo iunxit, accipit a c c u s a t i v u m , non d a t i v u m , vd. 3,5 — 6; 8,9 — 10; 10,21; 102,6; 105,10 s q . ; 155,2; 253,1; 258,9; 2 6 0 , 7 - 8 ; 263,1,4,9; 298,19; 331,13; 364,9; 3 6 9 , 8 - 9 ; 372,7; 383,1; 4 0 0 , 1 4 - 1 5 ; 409,8; 4 1 1 , 2 0 - 2 1 ; 1 6 7 , 5 - 7 ; 2 5 5 , 1 3 - 1 4 ; 3 7 , 1 6 - 1 7 ; 2 1 8 , 9 - 1 0 ; 2 1 9 , 4 - 5 ; 371,5; 4 8 2 , 2 , 1 6 - 1 7 et cf. S m . § 1985b. c o n s e r v o α υ τ ή sine confidentia. de π ο λ λ ο ύ [ = genetivus quantitatis] ... δει a p u d n o s t r u m vd. 258, 9 - 1 0 ; 6 3 , 1 5 - 1 6 ; 224,13 - 1 4 ; 257,12; 435,5; 438,20 - 21; 299,5)

[106/107]

Maximus Tyrius IX 5,6

105

δέ ΰφ' '°έαυτοΰ' εί δέ μή, ποΐ στήσεται ό λογισμός προϊών εις "άπειρον; οίον εί ξυνείη τις όλκάδα εν κλύδωνι εκ πέτρας 12 ποθέν καθωρμισμένην δια πολλών κάλων, ών έτερον 13 εξ έτερου συνεχόμενον τή ξυνδέσει τελευτά επί την 1 4 πέτραν, χρήμα Ιστός και έδραΐον. ,5 Τοιοΰτον ή ψυχή - σώμα έν σάλω άεί και κλύδωνι 16 νηχόμενον και 105 κραδαινόμενον και σειόμενον συνέχει 17 αύτή, καί καθορμίζει, και ίστησιν- έπειδάν δέ άποκάμη 1 8 τά νεύρα ταυτί, καί τό πνεύμα, καί τ ά άλλα τ ά ώσπερ , 9 καλώδια, εξ ών τέως προσώρμιστο τή ψυχή τό σώμα, 1 τ ό μεν έφθάρη καί κατά βυθού φχετο, αύτη δέ έφ' 2 έαυτής έκνηξαμένη συνέχει τε αυτήν καί ϊδρυται. καί 3 καλεΐται ή τοιαύτη 110 ψυχή δαίμων ήδη, θρέμμα αΐθέριον, "μετοικισθέν έκ γής έκεϊ, ώσπερ έκ βαρβάρων 5 εις "Ελληνας, καί έξ άνομου καί τυραννουμένης καί 6 στασιωτικής πόλεως εις εΰνομουμένην καί βασιλευομένην 7 καί εΐρηνικήν πόλιν. έ γ γ ύ τ ο τ α γ ά ρ μοι δοκεΐ 8 εχειν τό γιγνόμενον "Ομηρική εϊκόνΓ οΐόν φησιν εκείνος 9 χαλκε0σαι τόν Ήφαιστον επί χρυσής άσπί115 δος, πόλεις , 0 δύο' 100 συνεχόμενου

g

Via

b

c

11

... έν τή μέν ρα γάμοι τ' εσαν, είλαπίναι τε, καί χοροί, καί παιάνες, καί δαδουχίαι - έν δέ τ ή πόλεμοι, 13καί στάσεις, και άρπαγαί, | καί μάχαι, καί όλολυγαί, 14καί οίμωγαί, καί στόνοι. d ,2

116 [107,11] = Horn. Σ 491

117 [12] έν κτλ. cf. Horn. Σ 509sq.

100—101 [ 1 0 - 1 1 ] ό λογ. = the calculation of the series | προϊ. — απ. = προϊών άδιαλείπτως sc. άττό συνεχομένου είς συνέχον | οίον (sc. αν είη) est loco Αποδόσεως 102 [12 — 13] ών (neutrum [ = πραγμάτων vel χρημάτων]) ¡τ. (neutrum) έξ έτ. (neutrum) συνεχ. = ών ([masculinum] sc. κάλων) ετερος (sc. κάλως) έξ ετέρου (sc. κάλω) συνεχόμενος 106 [18] τά νεΰ.] cf. D.L. 8.31 δεσμά τ είναι της ψυχής τά$ φλέβα; καί τάς άρτηρίας καί τά νεΰρα ... 108—109 [107,1 — 2] έφ' — Ιδ. = having swum by herself to safety, controls herself, and remains firm 110 [4] έκεϊ ( = έκεϊσε) = εις αΙθέρα (cf. [1. 3] αϊθ.) vel εις οΰρανόν (cf. γής) 114 [8] (sc. έγγύτατα εχειν τοιούτω χρήματι [vel tale quod substantivum neutrum]) οίον = obiectum ad [1. 9] χαλκ. [9] τόν Ήφ. est subiectum ad χαλκ. 100 [10] ποΐ (ποΐ pro ποϋ propter προϊών?)] fort, π ο υ (nota sequens στήσ., quod stationem indicat) 102 [12] fort, έτερος ([sc. κάλως] tum [1. 13] scribendum συνεχόμενος) 114 [107,8] φησιν έκεΐνος ( = ό Όμηρος, cf. Όμ. είκ.) (Paccius) + Stephanus: φασίν έκεϊνον R

51"

106

Maximus Tyrius IX 6

[107/108]

τούτο δύναται και 15 γή προς αιθέρα- ό μεν γαρ είρηναΐόν τι χρήμα, e και 16 παιάνων μεστόν, και Θείων χορών, ή δέ πολυφωνίας, 17καί 120 πολυεργίας, και διαφωνίας, έιτειδάν γάρ άπαλλαγή 18 ψυχή ένθένδε έκεΐσε άποδυσαμένη το σώμα καί καταλιπούσα ,9 αύτό τη γή φθαρησόμενον τ φ αύτοϋ χρόνω 1 καί νόμω, δαίμων | τ άνθρώπου, εποπτεύει μεν αύτη 2 τα οίκεϊα θεάματα καθαροΐς τοις όφθαλμοΐς, μήτε ύπό 3 σαρκών έπιπροσθουμένη, μήτε ύπό χρωμάτων έπιταραττομένη, 125 "μήτε υπό σχημάτων παντοδαπών συγχεομένη, 5μήτε ύπό άέρος θολεροΟ διατειχιζομένη, άλλα 6 αύτό κάλλος αύτοΐς όφθαλμοίς όρώσα f καί γανυμένη" 7οίκτείρουσα μεν αύτη ν τού πρόσθεν βίου, μακαρίζουσα 8 δέ του παρόντος" οίκτείρουσα δέ καί τάς συγγενείς 9 ψυχάς, αΐ περί γήν στρέφονται έτι, καί ύπό φιλανθρωπίας 10έθέλουσα αύταΐς συν- 130 g αγελάζεσθαι, καί έπανορθοϋν "σφαλλομένας. προστέτακται δέ αύτη ύπό ' 2 τού ΘεοΟ έπιφοιταν τήν γήν, καί άναμίγνυσθαι πάση 13μέν άνδρών φύσει, πάση δέ άνθρώπων τύχη καί 14 γνώμη καί τέχνη· καί

121 [18] ένθ. κτλ. (cf. et [1. 4] μετοικισθέν) cf. Pl. Phd. 117c τήν μετοίκησιν τήν ένθένδε έκεϊσε 119 [14 — 15] τούτο - α!θ. = analogous also is the difference between earth and ether 120 [16] παι. - χο.] cf. 431,8 - 1 8 127 [108,6] αυτό - όρ. = seeing the ideal κάλλος with her very own eyes 129—130 [8] τοϋ παρ. sc. βίου (= genetivus causae ad [1. 7] μακ., ut [1. 7] τοΰ πρ. βίου ad [1. 7] οίκτ.) [9] ccî - ετι = αϊ èv άνθρωττίνοις σώμασιν ετι είσίν 131 [11] spectatne δέ ad [1. 1] μεν? 121 [17] _Ιπολυεργίαξ (πολύεργος —> -ία, ut φίλεργοξ —» -ία κτλ.)] si vox, quam non reperio in LS}, est genuina, significare hic videtur τό άλλους άλλα εργάζεσθαι διαφερομένους προς αλλήλους καί στασιάζοντας, vd. [1. 16] ττολυφ., et [1. 17] διαφ., et cf. 417,6; 132,3; 404,13, al. 123—124 [19] αύτοϋ] αύτοΟ (= τοϋ σώματος) Heinsius: αύτοϋ R: αύτής (= της ψυχής) vel αύτω Reiske [108,1] καί νόμω ("secundum tempus sibi a deo praescriptum et leges a deo assignatas" Markland; vd. 483,1 - 2 ) ] γενομένη Reiske (lecto etiam τ' et deleto commate ante δαίμ.) I τ ] άντ apogr. (HIKNT) fort, recte (cf. 7,4; 171,7-8 [bis]; 179,21; 190,15; 256,14): fort.