On the Doctrines of Hippocrates and Plato, 4,1,2, Second Part: Books VI-IX [2nd 2. Aufl. ed.] 3050041935, 9783050041933

Table of contents :
Books VI–IX

Citation preview

CORPVS MEDICORVM GRAECORVM EDIDIT

ACADEMIA BEROLINENSIS ET BRANDENBVRGENSIS CVM ACADEMIIS HAVNIENSI ATQVE LIPSIENSI V 4,1,2

GALE ΝI DE PLACITIS HIPPOCRATIS ET PLATONIS EDIDIT, IN LINGVAM ANGLICAM VERTIT, COMMENTATVS EST

PHILLIP DE LACY LIBRI VI-IX

EDITIO ALTERA LVCIS OPE EXPRESSA

IN AEDIBVS ACADEMIAE SCIENTIARVM

GALEN ON THE DOCTRINES OF HIPPOCRATES AND PLATO

EDITION, TRANSLATION AND COMMENTARY BY P H I L L I P D E LACY SECOND PART: BOOKS VI-IX SECOND, UNREVISED E D I T I O N

AKADEMIE VERLAG

Dieser Band wurde im Rahmen des Akademienprogramms der Bund-Länder-Kommission für Bildungsplanung und Forschungsföiderung mit Mitteln des Bundes (Bundesministerium für Bildung und Forschung) und des Landes Berlin (Senatsverwaltung für Wissenschaft, Forschung und Kultur) gefördert.

ISBN 3-05-004193-5

ISSN 0070-0347 © Akademie Verlag GmbH, Berlin 2005 Das eingesetzte Papier ist altemngsbeständig nach DIN/ISO 9706. Alle Rechte, insbesondere die der Übersetzung in andere Sprachen, vorbehalten. Kein Teil dieses Buches darf ohne schriftliche Genehmigung des Verlages in irgendeiner Form - durch Photokopie, Mikroverfilmung oder irgendein anderes Verfahren - reproduziert oder in eine von Maschinen, insbesondere von Datenverarbeitungsmaschinen, verwendbare Sprache übertragen oder übersetzt werden. Druck und Bindung: Druckhaus „Thomas Müntzer", Bad Langensalza Printed in the Federal Republic of Germany

CONTENTS

Abbreviated references Introduction I. The sources for the text

9 12 12

Δ. Manuscripts, editione, emendations 1. Manuscript Hamilton 270 2. Manuscript Marcianus 284 3. Manuscript Mosquensis 467 4. The Aldine edition 5. The manuscripts of the excerpts 6. Manuscripts Cantabrigieneis Caius College 47/24 and Laurentianus 74,22 7. Editions after the Aldine 8. Emendations made by modern authors

31 35 36

B. Indirect tradition 1. References to the title 2. Other testimonia a) Galen b) Oribasius c) Nemesius of Emesa d) Renaissance forgeries e) The Arabic translation (by G. Strohmaier) f ) The Latin translations

39 39 40 40 41 41 42 42 46

Π. Composition of PHP A. Date of composition

12 12 18 19 21 24

46 46

B. The plan of PHP

48

C. Morphology, syntax, style

51

D. Quotations from other authors 1. Hippocrates 2. Plato 3. Chrysippus 4. Posidonius

55 55 56 57 57

ΠΙ. Editorial conventions

58

A. Critical notes

58

B. Divisions into books, chapters, sections

59

Text and translation Books I—V Books VI—IX

61 64 360

CONSPECTVS SIGLORVM ET COMPENDIORVM

H = Hamilton 270 H 2 , H3, H8, Hr =eiusdem codicia correctores (cf. supra, pp. 14—17) C =Cantabrigiensis Caius coll. 47/24 L = Laurentianus 74,22 M =Marcianus 284 R =Mosquensis 467 Q =Parisinus suppl. Gr. 634 Ν =Borbonicus Gr. 229 III D 15 F = Laurentianus 74,12 Ρ = Parisinus Gr. 2277 ρ = Parisinus Gr. 2283 Aid. Bas. Caius Chart. Kühn Müller

=editio =editio =editio =editio =editio =editio

Corn.

=Cornarius in Aldinae exemplari suo nunc bibliothecae universitatis Ienensis proprio =Alexandri Justiniani lectiones vel emendationes in quarta editione Juntina

Al. Just.

Aldina, Venetiis, a. 1525 Basileensis, a. 1538 Cai, Basileae, a. 1544 Charterii, Lutetiae Parisiorum, a. 1679 Ktihnii, Lipsiae, a. 1823 Mülleri, Lipsiae, a. 1874

Go.

= Goulston in editionis Basileensis exemplari suo nunc bibliothecae Marsianae, Dublini, proprio

Re, Reg

= codicis deperditi lectiones a Goulston servatae

ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛΙΑ ς'-θ'

GALEN ON T H E DOCTRINES OF HIPPOCRATES AND PLATO BOOKS VI-IX

ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΚΤΟΝ

490Μ. Υ 505 Κ. 2 606

491 3

4

5 507 492 6 7

1. Προύκειτο μέν έξ άρχής έπισκέψασθαι περί των διοικουσών ήμας δυνάμεων, εϊτ' έκ τ η ; καρδίας μόνης όρμώνται σύμπασαι, καθάπερ'Αρι- 5 σ τ ο τ έ λ η ς τε καί Θ ε ό φ ρ α σ τ ο ς ύπελάμβανον, εϊτε τρεις άρχάς αύτών τίθεσθαι βέλτιον, ώς ' Ι π π ο κ ρ ά τ η ς τε καί Π λ ά τ ω ν έδόξαζον. ΙπεΙ δέ Χ ρ ύ σ ι π π ο ς ού περί των άρχων μόνον ήμφισβήτησε πρός τούς παλαιούς, άλλά καί περί των δυνάμεων | αύτών ούτε τήυ θυμοειδή συγχωρήσας ύπάρχειν ούτε τήν έπιθυμητικήν, ?δοξε χρήναι τήν τούτου πρότερον δόξαν έπι- ίο σκεψαμένους ούτως έπανέρχεσθαι πάλιν έπί τό προκείμενου έξ άρχής, ώς έγκέφαλός τε καί / καρδία καί ήπαρ άρχαΐ τών διοικουσών ήμάς δυνάμεών είσιν. άφΐκται ούν ό λόγος ήδη πρός τοϋτο καί άρχήν έξει γε τήν τών όνομάτων έξήγησιν οίς εμπροσθέν τε ήδη κεχρήμεθα κάν τ ω μεταξύ τούτω λόγω πολλάκις χρησόμεθα. πρός γαρ τό μηδενός τών είρημένων παρα- ΐ6 κούειν, άλλ' Ιν άπασι τό διωρισμένον τε άμα καί σαφές ετοίμου ύπάρχειν άναγκαιότατόν έστιν έκαστου τών όνομάτων έφ' δτου λέγεται πράγματος άκριβώς άφωρίσθαι. καί γάρ τοι καί λύεσθαί τινα τών έμπροσθεν άναβληθέντων ζητημάτων έκ τούτου του τρόπου συμβέβηκεν, ώσπερ, οΤμαι, καί τόδε, πότερον ένεργείας ή πάθη προσαγορευτέον έστί τήν έπιθυμίαυ καί 20 τόν θυμόν όσα τ ' άλλα τοιαύτα. *Η μέν ούυ έυέργεια κίνησίς έστι δραστική, δραστικήν δ' όνομάζω τήν έξ έαυτοϋ, τό δέ πάθος έν έτέρω κίνησίς έστιν έξ έτέρου. ώστε | άναγκαΐον μέν πολλάκις είς Ιν ύποκείμενον τ φ πάθει τήν ένέργειαν συνέρχεσθαι καί κατά τοϋτο διαφέρειν μηδέν, τ ω λόγω μέντοι διαφέρειν. ή / γάρ ύπό του 26 τέμνοντος έν τ ω τεμνομένω διαίρεσις, εν καί ταύτόν υπάρχουσα πράγμα, του μέν τέμνοντος ένέργεια, του δέ τεμνομένου πάθος έστίν. ούτως ούυ καί ό θυμός ένέργεια μέν έστι του θυμοειδους, πάθημα δέ τών λοιπών της ψυχής

4—13] libri primi test., v. supra, p. 64.16—25 18—21] cf. supra, pp. 178.3-6; 236.29-30 22-23] cf. infra, p. 532.8-10 Gal. De nat. fac. i. 2: I I 7 K. UP xvii. 1 : IV 346-347 K. De plenit. 3: VII 524-525 Κ. De loc. aff. i. 1, 3: V i l i 16; 32 Κ. Meth. med. i. 6; il. 3: Χ 45-46 ; 87; 89 Κ. Nemes. De nat. horn. 16: p. 216.12-15 Matth. 27-28] cf. Nemes. De nat. hom. 16: pp. 216.15-217.1 Matth. 1—3 άρχή του Í K T O U λόγου Η: άρχή τοϋ ζ L 4 πρόκειται L 5 μόνη; om. L ν" 6 αύτών άρ L 9 ούτε] πρός L 10 προτέραν Η: προτέρου L : corr. Müller 13 άφϊκτο L γε om. Η 15 τό] τώ L 16 τω διωρισμένω L σαφώς L 17 ante έστιν add. -ri L 20 τόδε] τό γε L 21 τάλλα Η

GALEN ON T H E DOCTRINES OF HIPPOCRATES AND PLATO BOOK VI

1. I t was my purpose at the beginning to inquire about the powers that govern us, whether they all have the heart as their only source, as A r i s t o t l e and T h e o p h r a s t u s supposed, or whether it is better to posit three sources for them, ae H i p p o c r a t e s and P l a t o believed. But since C h r y s i p p u s disputed with the ancients not only about the sources but also about the powers themselves and did not admit the existence of either the spirited or the desiderative (power), I decided that I must first examine his view and then return to my original plan, which was to show that the brain, the heart, and the liver are the sources of the powers that govern us. The discussion has now come to this point. I shall begin with an explanation of the terms that I have already used earlier and shall use repeatedly in this intervening discussion. For in order that nothing I say be misunderstood and that precision and clarity be everywhere present, it is most essential that the meaning of every term be accurately defined. Indeed it has turned out that some of the questions that were earlier deferred are solved by this means. This is also true, I believe, of the question whether desire, anger and the like are to be called energeiai (activities) or pathé (affections). Now energeia (activity) is an active motion, that is, motion that comes from the moving object itself; but -pathos (affection) is a motion in one thing that comes from some other thing. Thus energeia (activity) must often be combined with pathos (affection) in a single underlying situation, differing not in the situation but in definition. For the separation made by the cutter in the object cut is one and the same thing, but it is an energeia (activity) of the cutter, a pathos (affection) of the object cut. In the same way anger is an energeia (activity) of the spirited part of the soul but a pathêma (affection) of the other two parts, and of our

2

3

4

5

6

7

362

8

9

508 10 493 11

12

494 509 13

14

Galen, On the Doctrines

δύο μερών καΐ προσέτι του σώματος ημών παντός, όταν ύπό του θυμού βιαίως άγηται πρός τάς πράξεις. "Ευ μέν δή τοϋτο σημαινόμενον έκατέρου των όνομάτων, Ιτερον δε τήν μέν ένέργειαν κατά φύσιν τινά κίνησιν ήμών νοούντων, τό δέ πάθος παρά φύσιν. πολλαχώς δέ τοϋ κατά φύσιν λεγομένου, τοϋτ' άκούειν χρή νϋν ô κατά πρώτον λόγον ύπό της φύσεως γίγνεται. κατά πρώτον δέ λόγον έκεϊνα γ{γνεσθαί φαμεν ύπό της φύσεως, ώυ ώσπερ σκοπών άντιποιεΐται καί μή δι' άκολουθίαν τινά έτέροις έξ άνάγκης Ιπεται. ή τοιαύτη κίνησις κατά φύσιν, είτ' έξ αύτοϋ κινοίτο τό κινούμενον είθ' ύφ' έτέρου. "Ηδη μέν ούν οΐμαι σαφές είναι τό λε|γόμενον, άλλ' ούδέν χείρον έπί παραδειγμάτων / αύτό σαφέστερον άπεργάσασθαι. ή της καρδίας κίνησις ή μέν κατά τούς σφυγμούς ένέργειά έστιν, ή δέ κατά τούς παλμούς πάθος. έξ έαυτής μέν γάρ έστι καί ή κατά τούς παλμούς, άλλ' ού κατά φύσιν, έξ έαυτής δέ καί ή τών σφυγμών, άλλα κατά φύσιν. — δει δέ του σφυγμός όνόματος άκούειν ούτως νϋν ώς Π ρ α ξ α γ ό ρ α ς καΐ ' Η ρ ό φ ι λ ο ς άπαντές τε σχεδόν oi μετ' αύτούς έχρήσαντο μέχρι καί ήμών, ώς ή γε παλαιοτέρα χρήσις, ή κάν τοις Ε ρ α σ ι σ τ ρ ά τ ο υ τε καί ' Ι π π ο κ ρ ά τ ο υ ς εύρίσκεται γράμμασιν, έτέρα τίς έστι καί λεχθήσεται περί αύτης έν τοις μετά ταϋτα. — τήν μέντοι της καρδίας Ιδίαν κίνησιν όνομαζόντων ήμών σφυγμόν ό παλμός μέν πάθος είναι λεχθήσεται κατά γε τό δεύτερον της πάθος φωνής σημαινόμενον, ό σφυγμός δ' ού πας ένέργειά. τόν γοϋν μείζονα του κατά φύσιν ή μικρότερον ή ώκύτερον ή βραδύτερου ή πυκνότερον ή άραιότερον ή πως άλλως έξιστάμενον ούκ άν τις ένέργειαν είποι κατά τό δεύτερον της ένεργείας σημαινόμενον έξ έαυτης μέν γάρ / έν τοις τοιούτοις σφυγμοΐς ή καρδία κινείται, κατά φύσιν δ' ού | κινείται, ώστ' εί ούτως ετυχεν, ούδέν είναι θαυμαστόν εν πράγμα καί πάθος όνομάζεσθαι καί ένέργειαν, ώσπερ τόν μικρότερον του κατά φύσιν σφυγμόν, ού μήν κατά γε ταύτόν σημαινόμενον, άλλά κατά μέν τό πρότερον ρηθέν ένέργειαν, εστι [μέν] γάρ καί ή κατά τούτον τόν σφυγμόν κίνησις δραστική, κατά δέ τό δεύτερον ούκ ένέργειαν άλλά πάθος, δτι μή κατά φύσιν έστίν ή κίνησις. Ούτως ούυ έχει κάπί του θυμού καί τών άλλων παθών, άπαντα γάρ ένέργειαί τινές είσι του παθητικού της ψυχής κατά γε τό πρώτον τής ένεργείας σημαινόμενον, καθ' όσον δ' έκφοροί τε καί άμετροι κινήσεις είσΐ καί où 4 - 5 ] cf. Nemes. De nat. hom. 16: p. 217.4-5 Matth. 11-18] Prax. fr. 26 Steckerl 11-14] cf. Nemes. De nat. hom. 16: p. 217.7-11 Matth. 14-18] cf. Gai. De puis. diff. i. 2; iv. 2: VIII498; 716 K. 18] v. infra, p. 416.27-32 21-22] cf. Gai. De puis. 2 - 4 : V I I I 455-457 K. De puis. diff. iv. 5: V i n 727-729 K. 25-26] cf. Nemes. De nat. hom. 16: p. 217.11-12 Matth. 28-30] cf. supra, pp. 360.22 ; 362.4 31-364.2] cf. Nemes. De nat. hom. 16: pp. 217.12-218.1 Matth. 1 ante δύο add. τών L παντός ήμών L 3 δή otti. L post τοϋτο add. τό Η 6 δ] ού L 7 τή$ om. L 8 δ»'] κατ' Corn. 9 είτ' L αύτοϋ Η L : corr. Kuhn 11 άπεργάσασθαι ex άπεργάζεσ$αι corr. Η ή τη;] flTtç L· 13 έστι καί] ίστιν L 14 τών σφυγμών ex κατά τόν σφυγμόν corr. Η σφυγμό;] σφυγμοϋΗ L : corr. Kuhn 15 άκούειν όνόματος L 17 ή ex ή corr. Η 19 ύμών L 21 ό] ού L τόν] τό L 22 ή ireos H L : corr. Chart. 24 αύτη; L 26 iv om. L τόν] τό L 28 μέν11 del. Müller 29 τό δεύτερον δ' L 32 πρώτον] πρότερον MvUer

of Hippocrates and Plato VI 1.7-14

363

whole body besides, when our body is forcibly driven to its actions by anger. This, then, is one meaning of each term; they have another meaning 8 when we think of energeia (activity) as a motion according to nature, and pathos (affection) as a motion contrary to nature. And as the term 'according to nature' is used in many ways, we must here take it to be used of that which occurs through the agency of nature in the first instance. By 'that which occurs through the agency of nature in the first 9 instance' I mean that which nature seeks as an end, and not that which necessarily follows on something else. This kind of motion is in accordance with nature, whether the motion has its beginning within the thing moved or is imparted by something else. We have now reached a point, I believe, at which the meaning is 10 clear, but there is no harm in making it even clearer through examples. The movement of the heart in pulsation is an energeia (activity), but in palpitation it is a pathos (affection). Palpitation too begins within the 11 heart itself yet is not according to nature; while pulsation, which also arises within the heart, is according to nature. — You must here understand the term 'pulsation' in the sense given it by P r a x a g o r a s , Herophilus and just about all their successors down to the present day, since the older usage, found also in the works of E r a s i s t r a t u s and Hippocrates, is different; I shall speak of it later. — Now since we give the 12 name 'pulsation' to the movement proper to the heart, we shall say that palpitation is a pathos (affection) in the second meaning of the word; but we shall not say that all pulsation is energeia (activity). Thus you would not say that a pulse which is greater or less than the natural (pulse), or faster or slower, or at shorter or longer intervals, or departs in any other way, is an energeia (activity) in the second sense of the word. For the heart moves of itself in such pulsation, but it does not move according to nature. Therefore it is not surprising that a single thing may happen to be 13 called both pathos (affection) and energeia (activity), as for example a pulse that is less than the natural (pulse), but not with the same meaning. It is an energeia (activity) in the first sense, for the movement in this pulsation too is active; but in the second sense it is not an energeia (activity) but a pathos (affection), since the movement is not in accordance with nature. The same applies also to anger and the other affections. They are all 14 energeiai (activities) of the affective part of the soul in the first sense of energeia (activity); but insofar as they are runaway and immoderate

364

Gales, On the Doctrines

κατά φύσιν, ούκ ένέργειαι λέγοιντ' άν ύπάρχειν, άλλά πάθη κατά τό δεύ15 τερον σημαιυόμευον. οίον γάρ τι κατά τήν των άρτηριών κίνησιν 6 μέγας σφυγμός έστι, τοιούτον κατά τήν του θυμοειδοϋς ό θυμός, οίον δ' αύ πάλιν ό μικρός σφυγμός, τοιούτον ή άθυμία. αύτη μέν γάρ έλλιπής έστι κίνησις 495 του θυμοειδοΟς, ύπερβάλλουσα δέ / καί πλεονάζουσα του προσήκοντος ή 610 16 κατά τούς θυμούς, ταύτη τε oöv ένέργειαΐ τε άμα καί | πάθη λεχθήσονται καθ' έτερόν τε καί έτερον ση μαινόμενο ν ή τε όργή καί ή λύπη καί ό φόβος καί ή έπιθυμία καί ό θυμός δσα τε άλλα τοιαύτα, καί προσέτι καθ1 όσον όλον τό σώμα μετά της ψυχής άπάγεται πρός αύτών, ή κίνησις του ζώου 17 πάθος έσται κατ' άμφω τά σημαινόμενα, πολλάκις μέν γαρ έπεται τ ω θυμοειδεί τά λοιπά δύο, πολλάκις δέ τ ω έπιθυμητικφ, καθάπερ έλκόμενά τε καί συρόμενα παραπλήσιον τρόπον, ώς εΐ καί ξυνωρίδος Ιππων ό μέν έτερος ίσχυρότερον φξας έπισύρει τόν έτερον άμ' έαυτώ μετά του σύμπαντος άρματός τε καί ήνιόχου, ό δ' έτερος ύπ' άσθενείας έπεται κατεπτηχώς, αύτός δ' ό 18 ηνίοχος άποφέρεται βίςτ. τηνικαυτα γάρ ή μέν κατά τόν έκφορον Ιππον κίνησις ένέργειά τε καί πάθος αύτου λεχθήσεται, κατά μέν τό πρότερον σημαινόμενον ένέργειά — κίνησις γάρ έστιν έξ έαυτου —, κατά δέ τό δεύτερον 496 ούκ ένέρ/γεια — παρά φύσιν γ ' ούσα κίνησις αύτω —, άλλ' ήδη πάθος. 19 ή μέντοι του ήνιόχου κίνησις ούδέ καθ' έτερον των σημαινομένων ένέργειά έστιν, άλλά κατ' άμφω πάθος, ε! γε μήτ' έξ έαυτοΰ μήτε κατά φύσιν 511 ή κίνησις αύτω. | πολλαΐ γάρ των κινήσεων, εί καί μή δραστικαί τινές είσι μήτ' έξ έαυτών, άλλά τ ω γε κατά φύσιν ύπάρχειν ένέργειαι λέγονται, καθ20 άπερ καί ή του σκέλους ή δλης της χειρός, έξ έτέρων γάρ έχει ταύτα τήν άρχήν της κινήσεως, ούκ έξ έαυτών ώσπερ ή καρδία, άλλ' δμως καί ή βάδισις ένέργειά σκελών έστί τε καί λέγεται κατά τό δεύτερον σημαινόμενον, εί καί τίνες ύπ' άγυμνασίας της περί τά σημαινόμενα τήν βάδισιν ού σκελών ένέργειαν, άλλά διά σκελών είναί φασιν άληθές μέν τι λέγοντες, έπΐ γάρ τό πρότερόν τε καί κυριώτερον έρχονται σημαινόμενον, ότι μέντοι μόνον ούτως λέγειν άξιουσιν καί μή συγχωροΟσι καί κατά θάτερον έρμηνεύειν, ούκ όρθώς ποιοϋσιν. 21 Ούτως ούν καί ό θυμός καί ή έπιθυμία καί πάθη καί ένέργειαι λε497 χθήσονται* τών γάρ της ψυχής / συμφύτων δυνάμεων κινήσεις τινές άμετροί τε καί ού κατά φύσιν όντα διότι μέν έξ έαυτών έκείναι κινούνται, διά τοΰτ' 22 ένέργειαι τών δυνάμεών είσι ν, διότι δ' άμέτρως, διά τούτο πάθη. καί της 612 δλης μέν ψυχής καί αύτών δέ τών κινουμένων δυνάμεων ] άμφοτέρων al 9-10] cf. Nemes. De nat. hom. 16: p. 218.1-2 Matth. 368.16-18

12-15] cf. infra, p.

1 λέγοιτ' H: λέγοντ' L: corr. E Aid. 3 τοιούτο; H 6τοϋ om. L 6 te oöv] yoöv H 7 tí 1 oto. L 9 ocùtòwL 12 ώσεί H ξυνωρι ' Η : συνωρίδος L : corr. Mutter

13 άΐξας Η L : corr. Kühn,

14 post έτερο$ add. et del. S' H

16 πρότερον]

πρώτον L 19 έκάτερον L 20 έαυτοΰ] έαυτών L 21 κίνησιν Η αύτών L 22 μήτ'] μηδέ Mutter τφ] τό L 25 τε om. Η 26 εί om. L άγνμναστ1α$ Η2 τη* om. L ού ex τών corr. Η 27 μέν] μοι L λέγεται L 29 κα3' έτερον L ópSóój ex ópSòv corr. H 31 πα' H L: πάά>$ Μ Aid.: corr. ρ Müller 33 δντα] ούσαι Chart. : om. L 34 post ¿μέτρως add. et del. διότι δ' άμέτρω$ Η 35 άμφοτέρων αϊ] άμφότεραι L

of Hippocrates and Plato VI 1.14-82

365

motions, and not according to nature, they would not be said to be energeiai (activities), but pathë (affections) in the second sense. Anger in 15 the motion of the spirited part (of the soul) is like the great pulsation in the motion of the arteries, and faint-heartedness is like the little pulsation. For faint-heartedness is a deficiency in the motion of the spirited part, whereas the motion of anger is extreme and in excess of the proper amount. In this way, then, the terms energeia (activity) and pathos 16 (affection) will both be used of anger, distress, fear, desire, inflamed anger, and the like, but each in a different sense; and besides, inasmuch as the whole body along with the soul is carried away by them, the movement of the animal will be a pathos (affection) in both senses of the word. For the other two (parts of the soul) often follow the spir- 17 ited part, often also the desiderative part, being dragged and drawn along, as it were, as when one of a team of horses darts ahead with greater force and drags the other along with it, together with the whole chariot and the charioteer; the other horse from weakness follows abashed, and the charioteer himself is carried away by force. At such a time 18 the motion of the runaway horse will be called both an energeia (activity) and a pathos (affection) : an energeia (activity) in the first sense — for the motion is from the horse itself —, but in the second sense no longer an energeia (activity) — for its motion is contrary to nature —, but a pathos (affection). The movement of the charioteer, however, is not an 19 energeia (activity) in either sense, but a pathos (affection) in both, since it is neither from himself nor in keeping with his nature. For many movements, even if they are not active and do not come from the thing itself, are nevertheless called energeiai (activities) because they are according to nature, for example the movement of the leg or the arm. These (members) have their source of motion from others, not like 20 the heart from themselves; nevertheless, walking is and is called an energeia (activity) of the legs in the second sense, even though some persons through lack of training in semantics claim that walking ie not an energeia (activity) of the legs but an energeia (activity) performed by means of the legs. Their statement is indeed true, for they go back to the prior and more proper meaning of the term ; but because they think that one should speak only in this way and do not allow the other expression also, they are in error. In this way, then, anger and desire will be called both pathë (af- 21 fections) and energeiai (activities); for since they are certain immoderate and unnatural motions of the innate powers of the soul, they are energeiai (activities) of the powers because the powers have their motions from themselves; but because the motions are immoderate, they are pathë (affections). And these motions of the whole soul and of the 22 two powers that are themselves set in motion are contrary to nature.

366

Galen, On the Doctrines

κινήσεις αύται παρά φύσιν είσίν ταις μέν άλόγοις δυνάμεσι δια την άμετρίαν, τ η δ' όλη ψυχή διότι κατά φύσιν [έπεί] ούχ ύπό των του παθητικού κινήσεων, άλλ' ύπό των του λογιστικού κρίσεων έπιτροπεύεσθαί τε καί διοικεϊσθαί φαμεν τόν βίον ήμών. όταν ούν ?μπαλιν διοικώμεθα, παρά φύσιν τε δηλονότι καί δια τούτο καΐ κατά πάθος ό τοιούτος βίος έττιτελείται. 23 δια ταύτας μέν ήδη τάς αιτίας, άν τ ' ένέργειάν τις άν τε πάθος είπη τόν θυμόυ ή την έπιθυμίαν ή τι των άλλων των κατά ταύτα παθών, ού χρή μέμφεσθαι τούτω, πριν έρέσθαι τα σημαινόμενα έκ της φωνής, έφ' ó τι φέρων ούτως ώνόμασεν. 498 24 25

613 26

499

27

514

Εύρίσκεται δέ καί Π λ ά τ ω ν αύτός Ινίοτε μέν ένεργείας, ένίοτε / δέ πάθη ττροσαγορεύων τό τε διψήν καί τό πεινήν καί όλως τάς έπιθυμίας καί τούς θυμούς, καί μέν δή καί ώς ούδέν διαφέρει πρός γε τά παρόντα τό ούτως ή έκείνως όνομάζειν, Ιν τ ω τετάρτω της Πολιτείας ώδε γράφει· «άρ' ούν, ήν δ' έγώ, τό έπινεύειν τ ω άνανεύειν καί τό έφίεσθαί τίνος λαβείν τ ω άπαρνείσθαι καί τό προσάγεσθαι τ ω άπωθείσθαι," πάντα τα τοιαύτα των | έναντίων άλλήλοις θείης είτε ποιημάτων είτε παθημάτων;» διά παραδειγμάτων δ' έναργέστερον τούτο διδάξαι προελόμενος έπιφέρων φησί· «τί ούν; ήν δ' έγώ, διψήν καί πεινήν καί όλως τάς έπιθυμίας καί αύ τό έθέλειν καί τό βούλεσθαι, ού πάντα ταύτα εις έκεΐνά ποι άν θείης τά είδη τά νύν δή λεχθέντα; οίον άεί τήν τού έπιθυμούντος ψυχήνούχΐ ήτοι έφίεσθαί φήσεις έκείνου ού άν έπιθυμή, ή προσάγεσθαι τούτο δ άν βούληταί