Epimerismi Homerici, Pars 2, Epimerismos Continens Qui Ordine Alphabetico Traditi Sunt. Lexicon Aimodein [Reprint 2014 ed.] 3110127423, 9783110127423

Table of contents :
List of Works Cited by Abbreviation
1. Ancient and Byzantine Works
2. Modern Authors and Works
I. INTRODUCTION
1. The Author
2. Purpose of the Work
3. The Witnesses
a) Description
b) Relation of Witnesses
4. Sources
5. Influence on Subsequent Works
6. Principles of this Edition
7. Mantissa
Sigla
II. TEXT
III. INDICES
1. Index fontium
2. Index verborum praecipuorum
3. Index litterarum et syllabarum finalium
4. Index auctorum
5. Index dialectorum
6. Index glossarum
List of Works Cited by Abbreviation
1. Ancient and Byzantine Works
2. Modern Authors and Works
INTRODUCTION
1. Status quaestionis
2. Manuscripts
a. Description
b. Affiliations
3. Composition
4. Sources
5. Our Author and His Method of Work
6. The Αίμωδεῖν and the Text of the Historians
7. Relation to Et. Gen
8. Other Users of the Αίμωδεῖν
9. Date
10. Principles of this Edition
a. Delimitation of the Property of the Αίμωδεῖν
b. Classification of Glosses
c. The Text
d. The Apparatuses
1) Apparatus criticus
2) Apparatus of loci similes
11. Testimonia
12. Sigla
TEXT
APPENDICES
1. Comparison of Readings of D with those of Sturz’s alter codex
2. Glosses of Et. Gud., ed. De Stefani, conjecturally assigned to the Αίμωδεῖν
3. Other Glosses unattested in G or D assigned to the Αίμωδεῖν
4. Possible New Fragments of Menander Protector
5. Glosses of the Etymologica edited in the Text
INDICES
1. Index fontium
2. Index verborum potiorum
3. Index auctorum
4. Index dialectorum Graecarum et linguarum externarum
5. Index glossarum

Citation preview

Epimerismi Homerici Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ

Sammlung griechischer und lateinischer Grammatiker (SGLG)

Herausgegeben von

Klaus Alpers Hartmut Erbse Alexander Kleinlogel

Band 5/2

w DE

G Walter de Gruyter

Berlin

1995

New York

Epimerismi Homerici edidit

Andrew R. Dyck Pars Altera Epimerismos continens qui ordine alphabetico traditi sunt

Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ quod vocatur seu verius

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ edidit

Andrew R. Dyck

w DE

G Walter de Gruyter

Berlin New York

1995

© Gedruckt auf säurefreiem Papier, das die US-ANSI-Norm über Haltbarkeit erfüllt.

Library of Congress Cataloging-in-Publication

Data

(Revised for vol. 5/2) Epimerismi Homerici. (Sammlung griechischer und lateinischer Grammatiker Bd. 5) "Revised and much expanded version of a dissertation ... submitted in August, 1975, to the faculty of the Divison of the Humanities of the University of Chicago" — Pref. Text in Greek; introd. in English. Includes bibliographical references and indexes. Contents: Pars 1. Epimerismos continens qui ad Iliadis librum A pertinent Pars altera. Epimerismos continens qui ordine alphabetico traditi sunt. Lexicon [aimodein (romanized form)] quod vocatur seu verius [Etymologiai diaphoroi (romanized form)] / edidit Andrew R. Dyck 1. Homer. Iliad. 2. Homer — Scholia. 3. Epic poetry, Greek — History and criticism. 4. Achilles (Greek mythology) in literature. 5. Trojan War in literature. I. Dyck, Andrew R. (Andrew Roy), 1 9 4 7 II. Series. PA4037.E64 1983 883'.01 83-17187 ISBN 3-11-006556-8 (v. 1) ISBN 3-11-012742-3 (v. 2)

Die Deutsche Bibliothek

—

CIP-Einheitsaufnahme

Epimerismi Homerici / ed. Andrew R. Dyck. Berlin ; New York : de Gruyter. Sammlung griechischer und lateinischer Bd. 5)

Grammatiker

NE: Dyck, Andrew R. [Hrsg.]; G T Ps. 2. Epimerismos continens qui ordine alphabetico traditi sunt. Lexicon aimôdein / ed. Andrew R. Dyck. - 1995 ISBN 311-012742-3 N E : Dyck, Andrew R.: Lexicon aimödein

© Copyright 1995 by Walter de Gruyter & Co., D-10785 Berlin Dieses Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt insbesondere für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. Printed in Germany Satz und Druck: Arthur Collignon G m b H , Berlin Buchbinderische Verarbeitung: Lüderitz & Bauer GmbH, Berlin

parentibus optimis

Contents Epimerismi Homerici Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ Addenda et Corrigenda

1 825 1017

Epimerismi Homerici edidit

Andrew R. Dyck Pars Altera Epimerismos continens qui ordine alphabetico traditi sunt

Preface This edition owes a debt of gratitude to many benefactors: to Prof. Hartmut Erbse, who first suggested the project to me and who provided unfailing counsel and support for it during the more than twenty years since its inception; to the Alexander von Humboldt-Stiftung, which awarded a generous stipend enabling me to carry on work on this edition in the admirably equipped Philologische Seminar of the Universität Bonn during the academic year 1980 — 81 and in the following summers through 1989; to Frau Dr. E. Mathiopoulou, Herr E. Barkhausen, Frau J. Neuloh and Frau G. Sauerberg for the various ways in which they made my work in Bonn pleasant and efficient; to Prof. Rudolf Kassel for his interest in my work and for fruitful discussion of difficulties in the text, especially those related to the comic fragments; to all those who reviewed or gave me the benefit of comments on the first volume of this work, W. Bühler, E. Duke, A. Garzya, Richard Kannicht, F. Montanari and E. Trapp; to Prof. Klaus Alpers for penetrating criticism of an earlier draft; to Dirk Obbink for bibliographical advice; to Nigel Wilson for advice (again) on palaeographical matters; to the custodians of the manuscripts for permission to publish the results of my investigation; to my colleague David Blank for initiating me into the mysteries of computers and fruitful discussion of problems; to Catherine Schlegel for help in correcting the indices and source-indications in the margins; to my wife Janis for her consideration and understanding during the long gestation of this work; to the de Gruyter Verlag for its efficiency and care in handling a complex manuscript; and last, but by no means least, to Prof. Alexander Kleinlogel, who has contributed to this volume far more than anyone has a right to expect of a series editor; he not only developed a program for converting the complicated manuscript of this work and the Αίμωδεΐν Lexicon from my Macintosh format to the system in use by the de Gruyter Verlag but also selflessly sacrificed many hours of his time to improve this volume in both method of presentation and content. To all of the above I express heartfelt thanks; the faults that remain are mine alone. Los Angeles March 15,1993

Andrew R. Dyck

Contents List of Works Cited by Abbreviation 1. Ancient and Byzantine Works 2. Modern Authors and Works I.

7 7 17

INTRODUCTION 1. The Author 2. Purpose of the Work 3. The Witnesses a) Description b) Relation of Witnesses 4. Sources 5. Influence on Subsequent Works 6. Principles of this Edition 7. Mantissa Sigla

23 25 26 26 28 34 40 49 50 53

II. TEXT III. INDICES 1. Index fontium 2. Index verborum praecipuorum 3. Index litterarum et syllabarum 4. Index auctorum 5. Index dialectorum 6. Index glossarum

57

finalium

763 765 768 786 795 805 807

List of Works Cited by Abbreviation 1. Ancient and Byzantine Authors Ael. D.

Aesch. fr. Aesch. fr. ... Mette AG ... Bk. AG ... Boiss. AG ... Matr. Ale. Alcm.

Alexio

Alex. Mynd. „Amm." An. Orth. Anacr. Anacr. iamb.

Anast. Anon, gramm. epit.

Anon. ποσ. Anon. sol.

Anon. Vat. De dial.

Anth. Lyr.

= Aelii Dionysii fragmenta, ed. H. Erbse in: Untersuchungen zu den attizistischen Léxica, Abh. d. deutschen Akademie der Wissenschaften, philos.-hist. Kl., Jg. 1949, no. 2, Berlin, 1950, pp. 9 4 - 1 5 1 see TrGF = Die Fragmente der Tragödien des Aischylos, hrsg. v. H.-J. Mette, Berlin, 1959 = Anecdota Graeca, ed. I. Bekker, 3 voll., Berlin, 1814—21 = Anecdota Graeca e codicibus regiis, ed. J. Fr. Boissonade, 5 voll., Paris, 1 8 2 9 - 3 3 = Anecdota Graeca ..., ed. P. Matranga, Rome, 1850 see Sapph. = Poetarum Melicorum Graecorum Fragmenta, vol. 1 : Aleman, Stesichorus, Ibycus, post D. L. Page ed. M. Davies, Oxford, 1991 = Alexionis fragmenta, ed. R. Berndt, De Charete, Chaeride, Alexione grammaticis eorumque reliquiis, pars posterior, Königsberg, 1906 = Alexandri Myndii fragmenta, ed. M. Wellmann, Alexander von Myndos, Hermes 26, 1891, 4 8 1 - 5 6 6 = Ammonii qui dicitur liber De adfinium vocabulorum differentia, ed. K. Nickau, Leipzig, 1966 = Anekdota zur griechischen Orthographie, ed. A. Ludwich, Königsberg, 1 9 0 5 - 1 2 see P M G = Anacreontis fragmenta iambica, ed. M. L. West in: Iambi et elegi Graeci ante Alexandrum cantati, 22, Oxford, 1992, 30-34 = Anastasii Sinaitae Viae Dux, ed. Κ.-H. Uthemann, Turnhout, 1981 = Anonymi grammaticae epitoma, liber alter, ed. P. Egenolff, Commentationes in honorem G. Studemund, Straßburg, 1889, 2 8 9 - 3 3 1 = Anonymi tractatus Περί ποσότητος, ed. J. A. Cramer in: AO 2, 2 8 3 - 3 1 8 = Anonymi commentarius, qui inscribitur Περί σολοικίας, ed. L. C. Valckenaer in editione Ammoniana (see Lex. sp.), pp. 1 9 7 - 2 0 4 = Anonymi Vaticani Compendium de dialectis Graecis, ed. S. A. Cengarle, Istituto Lombardo, Rendiconti, Classe di Lettere e Scienze Morali e Storiche 104, 1970, 1 9 - 5 9 = Anthologia Lyrica Graeca, ed. E. Diehl, rev. R. Beutler, Leipzig, 1 9 4 9 - 5 2

Epimerismi H omerici Antiatt. Antim. AO AP Αρ. Dysc. Αρ. Dysc. προθ. Αρ. S. Αρ. S. ... St. Apio Apion. Gl. Horn. [Apollod.] Bibl. app. prov. Ar. Byz. ... S.

[Arcad.] Archil.

Arist. fr.

Artem. Eph. Ba. Call. CGF Choer. Ep. Ps. Choer. Orth. Choer. Th.

com. adesp. CPG Crat. Mall. ... Mette

Antiatticista, ed. Bekker, A G 7 5 - 1 1 6 Antimachi Colophonii Reliquiae, ed. Β. Wyss, Berlin, 1936 Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecarum Oxoniensium, ed. J. A. Cramer, 4 voll., Oxford, 1835 — 37 Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecae regiae Parisiensis, ed. J. A. Cramer, 4 voll., Oxford, 1839—41 Apollonii Dyscoli quae supersunt, ed. R. Schneider—G. Uhlig, 3 voll., Leipzig, 1 8 7 8 - 1 9 1 0 Apollonii Dyscoli tractatus qui Περί προθέσεων inscriptus est Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, ed. I. Bekker, Berlin, 1833 Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, ed. Κ. Steinicke [litt, α—δ tantum], diss., Göttingen, 1957 Apionis fragmenta Homérica, ed. S. Neitzel, S G L G 3, Berl i n - N e w York, 1977, 1 8 5 - 3 2 8 Apionis Glossae Homericae, ed. A. Ludwich in: Über die Homerischen Glossen Apions, Philol. 74, 1917, 2 0 5 - 4 7 and 75, 1918, 9 5 - 1 2 7 = L G M , pp. 2 8 3 - 5 3 8 Apollodori Bibliotheca, ed. R. Wagner in: Mythographi Graeci, 1, Leipzig, 1894 appendix proverbiorum, in: C P G 1, 379—467 Aristophanis Byzantii Fragmenta, post A. Nauck collegit. testimoniis orna vit, brevi commentario instruxit W. J. Sia ter, S G L G 6, B e r l i n - N e w York, 1986 Arcadii Epitome Catholicae prosodiae Herodianeae, ed. M Schmidt, Jena, 1860 Archilochi fragmenta, ed. M. L. West in: Iambi et elegi Graeci ante Alexandrum cantati, l 2 , Oxford, 1989 pp. 1 - 1 0 8 Aristotelis Opera ex recensione I. Bekkeri, ed. Academia regia Borussica, ed. alt., 3: Librorum deperditorum fragmenta, ed. O. Gigon, B e r l i n - N e w York, 1987 Artemidorus Ephesius, ed. R. Stiehle, Philol. 11 (1856) 193 sq. Synagoges recensio b, ed. L. Bachmann in: Anecdota Graeca ex codd. mss. bibl. reg. Paris., 1, Leipzig, 1828 Callimachus, ed. R. Pfeiffer, 2 voll., Oxford, 1 9 4 9 - 5 3 Comicorum Graecorum Fragmenta, ed. G. Kaibel, Berlin, 1899 Georgii Choerobosci Epimerismi in Psalmos, ed. T. Gaisford, Oxford, 1842 Choerobosci Orthographia, ed. J. A. Cramer in: A O 2, 167-281 Theodosii Alexandrini Cánones, Georgii Choerobosci Scholia, Sophronii Patriarchae Alexandrini Excerpta, ed. A. Hilgard, 2 v o l i , Leipzig, 1 8 8 9 - 9 4 comica adespota, ed. Th. Kock in: Comicorum Atticorum Fragmenta, 3, Leipzig, 1888, 3 9 5 - 6 8 3 Corpus Paroemiographorum Graecorum, ed. E. L. a Leutsch et F. G. Schneidewin, 2 voll., Göttingen, 1839 — 51 Cratetis Mallotae fragmenta selecta, ed. H.-J. Mette in: Sphairopoiia. Untersuchungen zur Kosmologie des Krates

List of Works Cited by Abbreviation

De impr. Dem. Ix.

= =

Demetr. Seeps.

=

Demo

=

Didym.

=

Dinarch. fr.

=

Diogen.

=

Dion. Per.

=

Dion. Thr.

=

Dion. Thr. fr.

=

dist. syn. D. — K .

= =

[Drac. Straton.] Ecl.

= =

EGF

=

EM Epaphr.

= =

Epich.

=

Eratosth. Catast.

=

Erot.

=

Erot. Guelf.

=

Et. Gen. α

=

Et. Gen. β

=

Et. Gen. λ

=

9

von Pergamon, Munich, 1936 (frr. 1 - 5 1 , pp. 1 0 3 - 2 9 8 ) , and: Parateresis. Untersuchungen zur Sprachtheorie des Krates von Pergamon, Halle (Saale), 1952 (frr. 5 2 - 8 6 , pp. 6 7 - 1 8 5 ) Tractatus De improprietate, in: „Amm.", pp. 138 — 53 Demetrii Ixionis fragmenta, ed. Tr. Staesche in: De Demetrio Ixione grammatico, diss., Halle (S.), 1883 Demetrii Scepsii quae supersunt, ed. R . Gaede, diss. Greifswald, 1880 A. Ludwich, Die Homerdeuterin Demo. Zweite Bearbeitung ihrer Fragmente, Königsberg, 1912 — 14 Didymi Chalcenteri grammatici Alexandrini fragmenta, ed. M. Schmidt, Leipzig, 1854 Dinarchi Orationes cum fragmentis, ed. N. C. Conomis, Leipzig, 1975 Diogenianus (de lexicographo cf. Latte, Hsch., pp. X L I I - X L I V ; de paroemiographo cf. CPG 1, 177 sq.) Dionysius Periegetes, ed. C. Müller in: Geographi Graeci minores, 2, Paris, 1861, pp. 103 —176 Dionysii Thracis Ars grammatica ..., ed. G Uhlig, Leipzig, 1883 Die Fragmente des Grammatikers Dionysios Thrax, ed. K . Linke, S G L G 3, B e r l i n - N e w York, 1977, pp. 1 - 7 7 collectio distinetionum synonymicarum Die Fragmente der Vorsokratiker, ed. H. Diels — W. Kranz, 1 Ith edn., 2 voll., Zürich - Berlin, 1964 [Draco Stratonicensis] see Tz. ex. Έκλογαι διαφόρων λέξεων συνηλεγμένων εκ τε της Γραφής καί των θύραθεν πραγματειών, ed. J. Α. Cramer in: AO 2, 4 2 7 - 8 7 Epicorum Graecorum Fragmenta, ed. M. Davies, Göttingen, 1988 Etymologicum Magnum, ed. Th. Gaisford, Oxford, 1848 Epaphroditi grammatici quae supersunt, ed. E. Luenzner, diss., Bonn, 1866 Epicharmi fragmenta, ed. A. Olivieri in: Frammenti della commedia greca e del mimo nella Sicilia e nella Magna Grecia, 2 voli., 2nd edn., Naples, 1 9 4 6 - 4 7 , at 1, 1 1 - 1 3 7 Eratosthenis Catasterismorum reliquiae, ed. C. Robert, Berlin, 1878 Erotiani Vocum Hippocraticarum collectio cum fragmentis, ed. E. Nachmanson, Uppsala, 1918 Erotemata Guelferbytana, ed. A. Hilgard in: Choer. Th. 1, XXI-XXIX Etymologicum Magnum Genuinum, Symeonis Etymologicum una cum Magna Grammatica, Etymologicum Magnum auctum (α—άμωσγέπως), ed. F. Lasserre—N. Livadaras, 1, Rome, 1976 Etymologicum Genuinum et Etymologicum Symeonis, ed. G. Berger, Beitr. z. kl. Phil. 45, Meisenheim am Glan, 1972 Etymologicum Genuinum littera λ, ed. A. Adler—K. Alpers in: K. Alpers, Bericht über Stand und Methode des

Epimerismi Homerici

10

E t . G u d . ... Stef.

=

Et. G u d . ... Sturz

=

Et. Orion. G

=

Et. Orion. H

=

Et. Orion. J b

=

Et. Orion. L

=

Et. Parv.

=

Et. Sym. α Et. Sym. β Eulog.

=

Euphor.

=

Eur. fr.

=

Eur. Hipp., ed. Barrett

=

Eust.

=

Eust. in Dion. Per. Exc. ex H d n .

=

Exc. Par.

=

Exc. περί διαλ.

=

Exc. Vat.

=

FGrHist

=

FHG

=

Gal.

=

Gal. lex. gl. Hdt.

=

Et. Gen., Det Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, Hist.-filos. Meddelelser 44, 3, Copenhagen, 1969 Etymologicum G u d i a n u m quod vocatur, ed. A. De Stefani, 2 fase., Leipzig, 1 9 0 9 - 2 0 Etymologicum Graecae linguae Gudianum, ed. F. G. Sturz, Leipzig, 1818 Orionis Thebani Etymologicon, ed. F. G. Sturz, Leipzig, 1820 (G = Paris. 2653, s. XVI) Etymologici Orionis cod. H (Darmstad. 2773, s. XIV ex.), in: E t . G u d . Sturz, 6 1 1 - 1 7 Etymologici Orionis codd. J (Vat. gr. 1456, s. X/XI) et b (Bodl. auet. T. II 11, s. XIV), ed. A. M . Micciarelli Collesi, Nuovi „Excerpta" dall' „Etimologico" di Orione, Byzantion 40, 1970, 5 1 7 - 4 2 Etymologici Orionis cod. L (Paris. 2610, s. XVI), ed. Koes (see Et. Orion. G), 1 7 3 - 8 4 Etymologicum Parvum quod vocatur, ed. R. Pintaudi, Milan, 1973 see Et. Gen. α see Et. Gen. β Eulogii fragmenta, ed. R. Reitzenstein in: Gesch., pp. 3 5 1 - 5 8 Euphorionis fragmenta, ed. I. U. Powell in: Collectanea Alexandrina, Oxford, 1925, pp. 2 8 - 5 8 Tragicorum Graecorum Fragmenta, ed. A. Nauck, 2nd edn., Leipzig, 1889, repr. with suppl. by Β. Snell, Hildesheim, 1964 Euripides, Hippolytos, ed. W. S. Barrett, Oxford, corr. repr., 1966 (orig., 1964) Eustathii archiepiscopi Thessalonicensis Commentarii ad Homeri Iliadem, ed. M. van der Valk, 4 voll., Leiden, 1971 — 87; Eust. Commentarii in Odysseam, 2 voll., Leipzig, 1825-26 see Dion. Per., pp. 201 - 4 0 7 Excerpta ex libris Herodiani Technici, ed. A. Hilgard, Leipzig, 1887 Exerpta de dialectis ex cod. Par. 2662, in: Greg. Cor., pp. 6 7 5 - 8 2 Excerpta ΠΕΡΙ Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ω Ν , ed. R. Schneider, Leipzig, 1894 Excerpta de dialectis ex cod. Vat. 292, in: Greg. Cor., pp. 6 8 3 - 7 0 0 Die Fragmente der griechischen Historiker, ed. F. Jacoby, 3 Teile so far published, Berlin, 1923 — Fragmenta Historicorum Graecorum, ed. C. et Th. Müller, 5 voll., Paris, 1 8 4 1 - 7 3 Claudii Galeni Opera omnia, ed. D. C. G. Kühn, 20 voll., Leipzig, 1 8 2 1 - 3 3 see Gal., vol. 19, 6 2 - 1 5 7 glossae Herodoteae, ed. Haiim B. Rosén in: Eine Laut- und Formenlehre der Herodotischen Sprachform, Heidelberg, 1962, pp. 2 2 2 - 2 3 1 ; cf. Herodoti Historiae, 1 (libros 1 - 4 continens), ed. Haiim B. Rosén, Leipzig, 1987 (in apparatu)

List of Works Cited by Abbreviation glossogr. Gr. Gr. G r a m m . Aug. G r a m m . Leid. G r a m m . Meermann. Greg. Cor. Habr. Harp.

Hdn. H d n . Att. pr. H d n . Cath. pr. H d n . Conviv. H d n . [Dichr.] H d n . II. pr. Hdn. κλ. όν. Hdn. κυρ. έπιθ. Hdn. μι Hdn. Mon. Hdn. Od. pr. Hdn. Hdn. Hdn. Hdn. Hdn. Hdn.

On. Orth. παθ. πάρων. pron. προσ. συντ.

H d n . προτ. Hdn. ρημ. Hdn. £ημ. όν. Hdn. συντ. στοιχ. Hdn. σ χ η μ . [Hdn.] Ερ. [Hdn.] impr.

11

= glossographorum fragmenta, ed. Α. Dyck in: Harvard Studies in Classical Philology 91, 1987, 1 3 0 - 1 6 0 = Grammatici Graeci recogniti et app. critico instructi, 4 partes, Leipzig, 1 8 6 7 - 1 9 1 0 = Grammaticus Augustanus de dialectis fragmentum, in: Greg. Cor., pp. 6 6 7 - 7 4 = Grammaticus Leidensis de dialectis opusculum, in: Greg. Cor., pp. 6 2 7 - 4 1 = Grammaticus Meermannianus de dialectis opusculum, in: Greg. Cor., pp. 642 — 64 = Gregorii Corinthii et aliorum grammaticorum libri de dialectis linguae Graecae, ed. G. H. Schaefer, Leipzig, 1811 = Habronis grammatici fragmenta, coll. R. Berndt in: B.ph.W. 35, 1915, 1 4 5 1 - 5 5 . 1 4 8 3 - 8 8 . 1 5 1 4 - 2 0 = Harpocration et Moeris, ed. I. Bekker, Berlin, 1833; also by gloss no. from: Harpocration, Lexeis of the Ten Orators, ed. J. J. Keaney, Amsterdam, 1991 = Herodiani Technici Reliquiae, ed. A. Lentz, 2 voll., Leipzig, 1867-70 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί ' Α τ τ ι κ ή ς προσωδίας, ibid. 2, 20-21 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί καθολικής προσφδίας, ibid. 1, 1-547 = Έ κ του Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Συμποσίου, ibid. 2, 904—906 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί δίχρονων, ibid. 2, 7 — 20 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί Ί λ ι α κ ή ς προσφδίας, ibid. 2, 22-128 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί κλίσεως όνομάτων, ibid. 2, 634-777 = Έ κ τοϋ Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί κυρίων και επιθέτων και προση γ ο ρ ι κ ώ ν μονοβίβλου, ibid. 2, 1—6 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί των εις μι, ibid. 2, 825 — 844 = Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί μονήρους λέξεως, ibid. 2, 908 — 952 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί Ό δ υ σ σ ε ι α κ ή ς προσωδίας, ibid. 2,129-165 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί όνομάτων, ibid. 2, 612 — 633 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί όρθογραφίας, ibid. 2, 407 — 611 = Έ κ των Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί παθών, ibid. 2, 166 — 388 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί παρωνύμων, ibid. 2, 849 — 897 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί άντωνυμιών, ibid. 2, 845 — 846 = Έ κ τοϋ βιβλίου τοϋ Περί προσφδίας τής κατά σύνταξιν τών λέξεων, ibid. 1, 549 — 64 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Προτάσεων, ibid. 2, 907 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί ρημάτων, ibid. 2, 787 — 824 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί Νηματικών όνομάτων, ibid. 2, 897-903 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί συντάξεως τών στοιχείων (re vera Orthographiae pars), ibid. 2, 390—406 = Έ κ τών Ή ρ ω δ ι α ν ο ϋ Περί σχημάτων, ibid. 2, 847 — 849 = [Herodiani] Epimerismi, in: Hdn. 1, X V I I - X X X I I I , vel A. Dyck, in: Hermes 109, 1981, 2 3 1 - 3 2 = [Herodianus], De impropria dictione, ed. A. Nauck in: Lex. Vind., pp. 3 1 3 - 2 0

12 [Hdn.] Part. [Hdn.] Schern. [Hdn.] Schern. Horn.

[Hdn.] Sol. et barb. Heliodor. Hellad. Chrest. Heracl. Mil. Heracl. Pont. min. Hippon. ... D. Hippon. ... W. Hsch. Ibyc. II. paraphr. Io. Al. Io. Damasc. can. Io. Diac. Alleg. Th. Io. Maur. Io. Phlp. diff.

Iren. K.-A. Lesb. Lex. Αίμ. Λεξ. Ό μ .

Epimerismi Homerici Herodiani Partitiones ... , ed. J. Fr. Boissonade, London, 1819 [Herodiani] Περί σχημάτων opusculum, ed. L. Spengel in: Rhetores Graeci, 3, Leipzig, 1856, 85 — 104 [Herodiani] Schematismi Homerici, ed. P. Egenolff, Zu Herodianos Technikos, Jahrbücher für classische Philologie 149, 1894, 3 3 7 - 4 5 [Herodianus] De Soloecismo et barbarismo, ed. A. Nauck in: Lex. Vind., pp. 294-312 Heliodori fragmenta, ed. A. R. Dyck, Harvard Studies in Classical Philology 95, 1993, 1 0 - 5 9 Helladii Chrestomathiae fragmenta, in: Phot. Bibl. cod. 279 L. Cohn, De Heraclide Milesio grammatico, Berliner Studien für classische Philologie und Archaeologie, 1, Berlin, 1884, 603-717 Heraclides Ponticus minor, ed. F. Osann in: Quaestionum Homericarum particulae 3 — 4, Gießen, 1853 — 54 Hipponactis Testimonia et fragmenta, ed. H. Degani, Leipzig, 1983 Hipponax, ed. M. L. West in: Iambi et elegi Graeci ante Alexandrum cantati, l 2 , Oxford, 1989, 109-71 Hesychii Alexandrini Lexicon, ed. K. Latte, 2 voll. [— O], Copenhagen, 1953 — 66; the rest in: Hesychii Alexandrini Lexicon, ed. M. Schmidt, voll. 3—4, Jena, 1861 —62 see Alcm. Παράφρασις της Όμηρου Ίλιάδος, ed. I. Bekker, in: Scholia in Homeri Iliadem, Berlin, 1825, pp. 651 seq. ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ ΤΟΝΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ, ΑΙΛΙΟΥ ΗΡΩΔΙΑΝΟΥ ΠΕΡΙ ΣΧΗΜΑΤΩΝ, ed. G. Dindorf, Leipzig, 1825 Ioannis Damasceni Cánones iambici, ed. A. Nauck, Mélanges Gréco-Romains tirés du Bulletin de Γ Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg 6, 1894, 199-223 : Ioannis Diaconi Allegoriae in Hesiodi Theogoniam, ed. H. Flach, in: Glossen und Scholien zur Hesiodischen Theogonie mit Prolegomena, Leipzig, 1876, pp. 293 — 365 : Ioannes Mauropus of Euchaita, etymological poem, ed. R. Reitzenstein in: M. Terentius Varrò und Johannes Mauropus von Euchaita, Leipzig, 1901, 4 — 18 : Iohannis Philoponi De vocabulis quae diversum significatum exhibent secundum differentiam accentus, ed. L. Daly, Memoirs of the American Philosophical Society 151, Philadelphia, 1983 : Irenaei atticistae fragmenta, ed. M. Haupt, Ind. lect., aest., Berlin, 1871 = Opuscula, 2, Leipzig, 1876, 4 3 4 - 4 0 see PCG : Lesbonax, Περί σχημάτων, ed. D. Blank, SGLG 7, Berl i n - N e w York, 1988, pp. 129-216 : Lexicon Αίμωδεΐν, quod vocatur, ed. Α. Dyck (contained in this volume) : Scholia Minora in Homeri Iliadem, ed. V. de Marco, 1: ΛΕΞΕΙΣ OMHPIKAI codd. Urb. CLVII et Selestadiensis CVII, fase. 1, Vatican City, 1946

List of Works Cited by Abbreviation Lex. Patm.

Λεξ. £>ητ. Lex. sp.

Lex. synt. Laur. Lex. synt. Segu. Lex. Vind. LGM mant. prov. Max. Plan. Μεγ. £ημ.

Melet. nat. hom. Men. ... K. Men. fr. ... K . - T h . Men. ... S. Meth. Mich. Sync.

Mimn. Nicias Or. fr. Or. πολυσ. orth. Orus ... Ritschl paraphr. II. Paus. att. PCG PEG

13

= Lexicon Patmense, ed. I. Sakkelion, Bulletin de Correspondance Hellénique 1, 1877, 10-16. 137-54 = LGM, pp. 140-65 = Λέξεις βητορικαί, ed. Bekker, AG 195 — 318 = Lexicon de spiritibus dictionum, ed. L. C. Valckenaer in: Ammonius, De differentia adfinium vocabulorum ..., 2nd edn., Leipzig, 1822 = Lessico Sintattico Laurenziano, ed. L. M. Positano —Μ. A. Magri, Naples, n.d. = Lexicon syntacticum Seguerianum, ed. Bekker, AG 117-180 = Lexicon Vindobonense, ed. A. Nauck, St. Petersberg, 1867 = Léxica Graeca Minora, selegit K. Latte, disposuit et praefatus est H. Erbse, Hildesheim, 1965 = Mantissa proverbiorum, in: CPG 2, 745 — 79 = Maximi Planudis De grammatica dialogus, ed. L. Bachmann in: Anecdota Graeca, 2, Leipzig, 1828, 3 — 101 = ΠΑΡΕΚΒΟΛΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΗΡΩΔΙΑΝΟΥ e duobus codd Vindob., ed. J. La Roche, Vienna, 1863 = Meletius, De natura hominis, ed. J. A. Cramer in: AO 3, 1-157 = Menandri Quae supersunt, 1, ed. A. Koerte, 3rd edn., Leipzig, 1938 = Menandri Quae supersunt, 2, ed. A. Koerte, A. Thierfelder, 2nd edn., Leipzig, 1959 = Menandri Reliquiae selectae, ed. F. Η. Sandbach, Oxford, 1972 = Methodius, lexicographer = Le Traité de la Construction de la phrase de Michel le Syncelle de Jérusalem, ed. D. Donnet, Etudes de philologie, d'archéologie et d'histoire anciennes, Inst. Hist. Belge de Rome, 22, Brussels - Rome, 1982 = Mimnermi fragmenta, ed. M. L. West in: Iambi et elegi Graeci ante Alexandrum cantati, 22, Oxford, 1992, 83 — 92 = R. Berndt (ed.), Die Fragmente des Grammatikers Nicias, B.ph.W. 30, 1910, 508-12. 5 4 0 - 4 2 = Das attizistische Lexikon des Oros, ed. Κ. Alpers, SGLG 4, Berlin-New York, 1981 = Excerpta ex Ori opere Περί πολυσημάνχων λέξεων, ed. R. Reitzenstein, in: Gesch., pp. 339 ff. = tractatus orthographiais = F. Ritsehl, De Oro et Orione commentatio, Breslau, 1834 = Opuscula philologica, vol. I, Leipzig, 1866, 582 — 673 = Παράφρασις της Όμηρου Ίλιάδος, ed. I. Bekker in: Scholiorum in Homeri Iliadem Appendix, Berlin, 1827, pp. 651 ff. = Pausaniae atticistae fragmenta: see Ael. D., pp. 152 — 221 = Poetae Comici Graeci, ed. R. Kassel et C. Austin, Berl i n - N e w York, 1983— = Poetarum epicorum Graecorum testimonia et fragmenta, ed. A. Bernabé, 1, Leipzig, 1987

14 Περί παθ. PG Phaenias Eresius Philox. Phot. Phot, α - δ Phryn. Eel. Phryn. Eel. ... Lobeck Phryn. P. S. Pi. fr. Pi. fr. ... Turyn Pius

PMG poet. Aeol. anon.

Poll. Polyb. barb. Porph. Q. H. Porph. Q. H. Sodano ποσ. Prise. Inst.

Pt. Ptol. Ase. Reg. in Horn. voc. Rhintho Roman.

Epimerismi Homerici Excerpta ΠΕΡΙ ΠΑΘΩΝ, ed. R . Schneider, Leipzig, 1895 Patrologiae cursus completus, etc., series Graeca, ed. J.-P. Migne, ca. 161 voll., Paris, 1 8 5 7 - 6 6 Phaeniae Eresii fragmenta, ed. F. Wehrli in: Die Schule des Aristoteles, 9, 2nd edn., Basel - Stuttgart, 1969 Die Fragmente des Grammatikers Philoxenos, ed. Chr. Theodoridis, S G L G 2, B e r l i n - N e w York, 1976 Φωτίου του πατριάρχου λέξεων συναγωγή, descr. R . Porson, ed. P. Dobree, 2 voll., Cambridge, 1822 Photii Patriarchae Lexicon, 1 (A—Δ), ed. Chr. Theodoridis, B e r l i n - N e w York, 1982 Die Ekloge des Phrynichos, ed. E. Fischer, S G L G 1, Berl i n - N e w York, 1974 Phrynichi Eclogae nominum et verborum Atticorum, ed. C. A. Lobeck, Leipzig, 1820 Phrynichi Sophistae Praeparatio Sophistica, ed. I. de Bornes, Leipzig, 1911 Pindari Carmina cum fragmentis, pars II, ed. H. Maehler, Leipzig, 1989 Pindari Carmina cum fragmentis, ed. A. Turyn, Oxford, 1952 Pii grammatici fragmenta, ed. E. Hiller, Der Grammatiker Pius und die άπολογίαι προς τάς αθετήσεις Άριστάρχου, Philol. 28, 1869, 8 6 - 1 1 5 Poetae Melici Graeci, ed. D. L. Page, Oxford, 1962 fragmenta poetarum Aeolicorum anonymorum, quae ed. E.-M. Voigt in: Sappho et Alcaeus, Amsterdam, 1971, pp. 3 5 9 - 7 6 Pollucis Onomasticon, ed. E. Bethe, 3 voli., Leipzig, 1900-37 Polybii De barbarismo et soloecismo tractatus, ed. A. Nauck in: Lex. Vind., pp. 2 8 3 - 8 9 Porphyrii Quaestionum Homericarum reliquiae, ed. H. Schräder, 2 voll., Leipzig, 1 8 8 0 - 9 0 Porphyrii Quaestionum Homericarum Liber I, ed. A. R. Sodano, Naples, 1970 see Anon. ποσ. Prisciani Institutionum grammaticarum libri X V I I I , ed. M. Hertz, Grammatici Latini, ed. H. Keil, 2—3, Leipzig, 1855-58 Ptolemaei ΠΕΡΙ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΛΕΞΕΩΝ, ed. G. Heylbut, Hermes 22, 1887, 3 8 8 - 4 1 0 Ptolemaei Ascalonitae fragmenta, ed. M. Baege, De Ptolemaeo Ascalonita, Halle, 1882 Incerti Regulae in quasdam Homéricas voces, ed. Matranga, AG 4 3 6 - 5 1 see Epich. Sancti Romani Melodi Cantica. Cantica genuina, ed. P. Maas —C. A. Trypanis, Oxford, 1963 Lexici Segueriani Συναγωγή λέξεων χρησίμων inscripti pars prima e cod. Coisl. 347 [only α], ed. C. Boysen, Marburg, 1891 = L G M , pp. 1 2 - 3 8

List of Works Cited by Abbreviation Sapph. sch. Aesch.

sch. Aeschin. sch. Ap. Rh. sch. Ar.

sch. Arat. sch. Corinn.

sch. D in II.

sch. D in Od. sch. Dion. Thr. sch. Eur. sch. Greg. Naz.

sch. Heph. sch. Hes. Opp. sch. II. sch. Lyc. sch. Nie. Th. sch. Od.

sch. Opp. Hal.

15

= Sappho et Alcaeus, Fragmenta, ed. Ε.-M. Voigt, Amsterdam, 1971 = Scholia in Aeschylum, ed. O. L. Smith, pt. 1 and pt. 2, fase. 2, Leipzig, 1976—; The Older Scholia on the Prometheus Bound, ed. C. J. Herington, Leiden, 1972; the rest in: Aeschylus, Tragoediarum superstites, ed. G. Dindorf, 3, Oxford, 1851 = Scholia in Aeschinem, ed. M. R. Dilts, Stuttgart — Leipzig, 1992 = Scholia in Apollonium Rhodium Vetera, ed. C. Wendel, Berlin, 1935

= Scholia in Aristophanem, ediderunt edendave curaverunt W. J. W. Koster et D. Holwerda, Groningen — Amsterdam, 1960— ; the rest in: Scholia Graeca in Aristophanem, ed. F. Dübner, Paris, 1842 = Scholia in Aratum vetera, ed. J. Martin, Stuttgart, 1974 = Scholia in Corinnam, in: Griechische Dichterfragmente, 2. Hälfte. Lyrische und dramatische Fragmente, bearb. v. W. Schubart und U. von Wilamowitz-Moellendorff, Berliner Klassikertexte, 5.2, Berlin, 1907 = Scholia Didymi quae vocantur in Iliadem; ed. princ.: J. Lascaris, Rome, 1517; here cited from: Όμήρου Ίλιάς και εις αυτήν σχόλια ψευδεπίγραφα Διδύμου, έκ θεάτρου έν Όξονίςι, 1675 = Didymi antiquissimi auctoris interpretatio in Odysseam, Venice, 1528 = Scholia in Dionysii Thracis Artem grammaticam, ed. A. Hilgard, Leipzig, 1901 = Scholia in Euripidem, ed. E. Schwartz, 2 voll., Berlin, 1887-91 = Scolii alle orazioni di Gregorio Nazianzeno dal codice Laurenziano 8 del Pluteo VII, ed. E. Piccolomini in: Annali delle Università Toscane, parte prima: Scienze noologiche, tom. 16, Pisa, 1879, 231 ff. = Scholia in Hephaestionem, ed. M. Consbruch in: Hephaestionis Enchiridion cum commentariis veteribus, Leipzig, 1906 = Scholia vetera in Hesiodi Opera et dies, ed. A. Pertusi, Milan, 1955 = Scholia Graeca in Homeri Iliadem (scholia vetera), ed. H. Erbse, 7 voll., Berlin, 1 9 6 9 - 8 8 = Lycophronis Alexandra, ed. E. Scheer, voi. 2, scholia continens, Berlin, 1908 = Scholia in Nicandri Theriaca cum glossis, ed. A. Crugnola, Milan—Varese, 1971 = Scholia in Homeri Odysseae α 1 — 309 auctiora et emendatiora, ed. A. Ludwich, Ind. lect., Königsberg, 1888—90, repr. Hildesheim, 1966; the rest in: Scholia Graeca in Homeri Odysseam, ed. G. Dindorf, 2 voli., Oxford, 1855 = Scholia in Oppiani Haliéutica, ed. U. C. Bussemaker in: Scholia in Theocritum . . . , ed. F. Dübner, Paris, 1849, pp. 2 6 0 - 3 6 4

16 sch. Orib.

sch. Pi. sch. Ruf.

sch. Soph. sch. Theoc. sch. Thuc. Script. Physiogn. Seleuc. Semon. SGLG

SH Simon, fr. ... D. Soph. fr. Sophr. Sophron. Soran.

Steph. Byz. Stesich. Strabo Su. Suet. βλασφ. S. V. F. Synt. Segu. Theo Theod. Theogn.

Thom. Tim.

Epimerismi Homerici = Scholia in Oribasium, ed. (in apparatu) I. Raeder, in: Oribasii Collectionum medicarum reliquiae, 4 voll., Leipzig-Berlin, 1 9 2 8 - 3 3 ( = C M G VI 1,1) = Scholia Vetera in Pindari carmina, ed. Α. Β. Drachmann, 3 voll., Leipzig, 1 9 0 3 - 2 7 = Scholia in Rufum Ephesium, in: Oeuvres de Rufus d' Ephèse, ed. Ch. Daremberg et Ch. E. Ruelle, Paris, 1879, pp. 2 3 7 - 4 6 = Scholia in Sophoclis tragoedias vetera, ed. P. N. Papageorgius, Leipzig, 1888 = Scholia in Theocritum vetera, ed. C. Wendel, Leipzig, 1914 = Scholia in Thucydidem, ed. C. Hude, Leipzig, 1927 = Scriptores Physiognomici Graeci et Latini, ed. R. Foerster, 2 voll., Leipzig, 1893 = Seleuci fragmenta, ed. M. Müller in: De Seleuco Homérico, diss., Göttingen, 1891 = Semonidis fragmenta, ed. M. L. West in: Iambi et elegi Graeci ante Alexandrum cantati, 22, Oxford, 1992, 98 — 114 = Sammlung griechischer und lateinischer Grammatiker, ed. K. Alpers, H. Erbse, A. Kleinlogel, Berlin —New York, 1974— = Supplementum Hellenisticum, ed. H. Lloyd-Jones, P. Parsons, Berlin —New York, 1983 see An th. Lyr. see TrGF see Epich. see Choer. Th. = Sorani fragmenta, ed. L. Scheele in: De Sorano Ephesio medico etymologo, Diss. Argent. Selectae 8, Straßburg, 1885 = Stephanus Byzantius, Ethnicorum quae supersunt, ed. A. Meineke, Berlin, 1849 see Alcm. = Strabonis Geographica, ed. A. Meineke, 3 voll., Leipzig, 1866 = Suidae Lexicon, ed. A. Adler, 5 voll., Leipzig, 1928 — 38 = J. Taillardat (ed.), Suétone, Περί βλασφημιών, Περί παιδιών (extraits byzantins), Paris, 1967 = Stoicorum veterum fragmenta, ed. I. ab Arnim, 4 voll., Leipzig, 1 9 0 5 - 2 4 = Lexicon syntacticum Seguerianum, ed. Bekker, AG 117 —80 = Die Fragmente des Alexandrinischen Grammatikers Theon, ed. C. Guhl, diss., Hamburg, 1969 see Choer. Th. = Theognosti De orthographia opus: can. 1—84, ed. K. Alpers, Theognostos ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ. Überlieferung, Quellen und Text der Kanones 1—84, diss., Hamburg, 1964; the rest in: AO 2, 15, 5 - 1 6 5 = Thomae Magistri sive Theoduli monachi Ecloga vocum Atticarum, ed. F. Ritsehl, Halle, 1832 = Timaei Sophistae Lexicon vocum Piatonicarum, ed. D. Ruhnken, 2nd edn., Leiden, 1789, vel ed. nova, curavit G. A. Koch, Leipzig, 1828 (K.)

List of Works Cited by Abbreviation trag, adesp. Kn. —Sn. TrGF

Tryph. [Tryph.]

Tyrann.

Tz. ex.

Tz. Hist. Tz. in Hes. Opp. Tz. in Lyc. Zenob. I Zenob. II

Zenod. ... D. Zenod. in gloss. [Zenodor.]

Zon.

17

= Tragicorum Graecorum Fragmenta, 2: Fragmenta adespota, ed. R. K a n n i c h t - B . Snell, Göttingen, 1981 = Tragicorum Graecorum Fragmenta, vol. I 2 , ed. B. Snell, Göttingen, 1986 (Sn.); vol. 2, ed. R. K a n n i c h t - B . Snell, Göttingen, 1981 (Kn. —Sn., cf. above: trag, adesp.); vol. 3 (Aeschylus), ed. S. Radt, Göttingen, 1985; vol. 4 (Sophocles), ed. S. Radt, Göttingen, 1977 (cf. above: Soph, fr.); (Euripides) ed. A. Nauck, ed. secunda, Leipzig, 1889 (Ν. 2 ) = Tryphonis Grammatici Alexandrini Fragmenta, ed. A. de Velsen, Berlin, 1853 = [Tryphonis] Grammatica in Pap. Lond. 126 asservata, ed. F. G. Kenyon in: Classical Texts from Papyri in the British Museum, London, 1891, pp. 1 0 9 - 1 6 = Die Fragmente der Grammatiker Tyrannion und Diokles, ed. W. Haas, SGLG 3, B e r l i n - N e w York, 1977, pp. 7 9 - 1 8 4 = A 1—96: Draconis Stratonicensis liber De metris poeticis, Ioannis Tzetzae Exegesis in Homeri Iliadem, ed. G. Hermann, Leipzig, 1812; A 97 — 609: Der unbekannte Teil der Ilias-Exegesis des Iohannes Tzetzes, ed. A. Lolos, Beiträge zur klassischen Philologie 130, Königstein/Ts., 1981 = Ioannis Tzetzae Historiae, ed. P. A. M. Leone, Naples, 1968 = Tzetzes in Hesiodi Opera et dies, in: Poetae Minores Graeci, ed. Th. Gaisford, 2, Leipzig, 1823 see sch. Lyc. = G. Schoemann, Commentatio de Zenobii commentario Rhematici Apolloniani, Danzig, 1881 = G. Schoemann, De Etymologici Magni fontibus II: De Zenobii praeter commentarium Rhematici Apolloniani scriptis verisimilia, Danzig, 1887 = H. Duentzer, De Zenodoti studiis Homericis, Göttingen, 1848 = H. Pusch, Quaestiones Zenodoteae, diss., Halle (S.), 1889, in: Dissertationes philologicae Haienses 11, 1890, 119—216 = Ζηνοδώρου των περί συνήθειας επιτομή, ed. E. Miller in: Mélanges de littérature grecque, Paris, 1868, pp. 407—12 = LGM, pp. 2 5 3 - 2 5 8 = Iohannis Zonarae Lexicon., ed. I. Α. Η. Tittmann, 2 voll., Leipzig, 1808

2. Modern Authors and Works Ahrens, Aeol. Ahrens, Dor. B.ph.W. Barrett, Eur. Hipp

= H. L. Ahrens, De Graecae linguae dialectis, I: De dialectis Aeolicis et pseudaeolicis, Göttingen, 1839 = H. L. Ahrens, De Dialecto Dorica, Göttingen, 1843 = Berliner philologische Wochenschrift see Eur. Hipp., ed. Barrett

18 Blank Bechtel Blass-Debrunner-Funk

C. P. C.Q. Chantraine, Gr. h. Cohn, Heracl. Deichgräber, Empirikerschule Denniston, Particles 2 Duentzer Erbse, Att. Erbse, Beitr. Frisk, G. E. W. Galland, Arcad.

Hermann, De emend. Herwerden, Coli. Hoffmann Kaibel, C G F Kopp, A m m . La Roche, H. T. Lehrs, Ar. 3 Lehrs, Hdn. Lehrs, Qu. ep. Lentz

Lentz, Pneum. eil.

Lobeck, Ell.

Epimerismi H omerici D. Blank, Ancient Philosophy and G r a m m a r : the Syntax of Apollonius Dyscolus, Chico, 1982 F. Bechtel, Die griechischen Dialekte, 3 voll., Berlin, 1921-24 F. Blass—A. Debrunner, A Greek G r a m m a r of the New Testament and Other Early Christian Literature, transi. R. Funk, Chicago — London, 1961 Classical Philology Classical Quarterly P. Chantraine, Grammaire homérique, 2 voll., Paris, 1973 — 63 see Heracl. Mil. K. Deichgräber, Die griechische Empirikerschule, Berlin, 1930 J. D. Denniston, The Greek Particles, 2nd edn., Oxford, repr. (with corr.) 1966 H. Duentzer, De Zenodoti studiis Homericis, Göttingen, 1848 see Ael. D. H. Erbse, Beiträge zur Überlieferung der Iliasscholien, Zetemata 24, Munich, 1960 H. Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch, 3 voll., Heidelberg, 1 9 7 3 - 7 9 : C. Galland, De Arcadii qui fertur libro de accentibus, diss., Straßburg, 1882, in: Dissertationes Philologicae Argentoratenses Selectae, 8, Straßburg, 1882, pp. 1 4 7 - 2 3 2 G. Hermann, D e emendanda ratione Graecae grammaticae, pars prima, Leipzig, 1801 H. van Herwerden, Collectanea critica, epicritica, exegetica, Leiden, 1903 : Otto H o f f m a n n , Die griechischen Dialekte, 3 voll., Göttingen, 1 8 9 1 - 9 8 : Comicorum Graecorum Fragmenta, ed. G. Kaibel, Berlin, 1899 : A. Kopp, D e Ammonii, Eranii, aliorum distinctionibus synonymicis earumque communi fonte, diss., Königsberg, 1883 ; J. La Roche, Die Homerische Textkritik im Alterthum, Leipzig, 1866 : K. Lehrs, De Aristarchi studiis Homericis, 3rd. edn., Leipzig, 1883 ; K. Lehrs, Herodiani scripta tria emendatiora, Königsberg, 1848 ; K. Lehrs, Quaestiones epicae, Königsberg, 1837 see H d n . ; A. Lentz, Pneumatologiae elementa ex veterum grammaticorum reliquiis adumbrata, Philologus, Suppl. 1, Göttingen, 1860, 6 4 1 - 7 8 7 ^ C. A. Lobeck, Pathologiae Graeci sermonis elementa, 2 voll., Königsberg, 1853—62

List of Works Cited by Abbreviation Lobeck, Proli. Lobeck, ΡΗΜΑΤΙΚΟΝ Ludw., A H T Ludwich, Demo 2 Mayser

Meineke, An. Al. Meineke, F C G , ed. min. Meineke, Qu. seen. 2 Meister Miller, Mèi. Nauck

Nauck, Ar. Byz. Pintaudi, 1975

Reitzenstein, Gesch. Reitzenstein, Varrò u. Mauropus Ribbach Ritsehl Schmidt, Weltbild

Schneidewin, Eust. Schneidewin, Exx. cr. Staesche Thierfelder

Thumb — Scherer Tichy

Valk

19

C. A. Lobeck, Pathologiae sermonis Graeci prolegomena, Leipzig, 1843 C. A. Lobeck, Ρ Η Μ Α Τ Ι Κ Ο Ν sive verborum Graecorum et nominum verbalium technologia, Königsberg, 1846 Α. Ludwich, Aristarchs Homerische Textkritik, 2 voll., Leipzig, 1 8 8 4 - 8 5 see Demo E. Mayser, Grammatik der griechischen Papyri aus der Ptolemäerzeit, new edn., 2 vols, in 6, Berlin—Leipzig, 1923-38 A. Meineke, Analecta Alexandrina, Berlin, 1843 Fragmenta Comicorum Graecorum, ed. A. Meineke, ed. min., 2 partes, Berlin, 1847 A. Meineke, Quaestionum scenicarum specimen secundum, Progr., Berlin, 1827 R. Meister, Die griechischen Dialekte ..., 2 voll., Göttingen, 1882-89 E. Miller, Mélanges de littérature grecque, Paris, 1868 Α. Nauck, Kritische Bemerkungen, VII, Mélanges GrécoRomains tirés du Bulletin Historico-Philologique de Γ Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg 4,1875 — 80, 9 0 - 2 3 6 , at 1 4 9 - 5 0 Aristophanis Byzantii grammatici Alexandrini Fragmenta, ed. A. Nauck, Halle, 1848 R. Pintaudi, Gli epimerismi come fonti dell' Etymologicum Parvum, Annali della Scuola Normale Superiore di Pisa, Classe di Lettere e Filosofia, ser. 3, 5, 1975, 1 6 7 - 7 5 R. Reitzenstein, Geschichte der griechischen Etymologika, Leipzig, 1897 see Io. Maur. W. E. Ribbach, De Aristarchi Samothracis arte grammatica, Naumburg, 1883 see Orus . . . Ritsehl Martin Schmidt, Die Erklärungen zum Weltbild Homers und zur Kultur der Heroenzeit in den bT-Scholien zur Ilias, Zetemata 62, Munich, 1976 Eustathii Prooemium commentariorum Pindaricorum, ed. F. G. Schneidewin, Göttingen, 1837 F. G. Schneidewin, Exercitationum criticarum in poetas Graecos . . . capita quinqué, Braunschweig, 1836 see Dem. Ix. Α. Thierfelder, Beiträge zur Kritik und Erklärung des Apollonius Dyscolus, Abh. Sächs. Ak. Wiss., phil.-hist. Kl. 43, 2, Leipzig, 1935 A. Thumb, Handbuch der griechischen Dialekte, 2. Aufl., vol. 2, enlarged by Α. Scherer, Heidelberg, 1959 E. Tichy, Onomatopoetische Verbalbildungen des Griechischen, Sb. d. Österreich. Akademie der Wissenschaften, philos.-hist. Kl. 409, 14, Vienna, 1983 M. van der Valk, Researches on the Text and Scholia of the Iliad, 2 voll., Leiden, 1 9 6 3 - 6 4

20 Wackernagel Wackernagel, S. U.

Wilamowitz, Obs. crit.

Epimerismi Homerici = J. Wackernagel, Kleine Schriften, 3 voll., Göttingen, 1952-79 = J. Wackernagel, Sprachliche Untersuchungen zu Homer, Forschungen zur griechischen und lateinischen Grammatik 4, Göttingen, 1916 = U. von Wilamowitz-Möllendorff, Observationes criticae in comoediam Graecam selectae, diss., Berlin, 1870

I. INTRODUCTION

1. The Author In the prior volume a case was made for authorship of our work by George Choeroboscus; it was based upon similarities of doctrine between the Ep. Horn, and works known to have been written by Choeroboscus, the agreement in date and Choeroboscus' authorship (which is no longer disputed 1 ) of the Epimerismi in Psalmos, similar in plan and complementary in doctrine to the Ep. Horn. 2 Here I would like to offer some further evidence of the same kind. Though none of these indices is decisive in itself, taken together they create, I think, a probability bordering on certainty that Choeroboscus was the author. The plan of the Ep. Horn, does not allow the author much scope for personal utterances. 3 Moreover, as has been observed in the prior volume (pp. 5 — 6), the first personal pronoun is ordinarily merely retained by our author from his source.4 This is, however, characteristic of Choeroboscus.5 Moreover, there are several first person statements which are of interest in themselves. There are, for instance, the unaltered first person and unaltered cross-reference of Choeroboscus (512, o 13, 56, referring respectively to Th. 1,149, 25 or 2, 203, 2 and 2, 83,19 and 25). It is difficult to say who might be the grammarian of 128 who puts forward with such confidence his own view in opposition to that of τινές or the grammarian who disagrees with Herodian at τ 53. Choeroboscus would certainly fit, however, since he does not hesitate to disagree with Herodian on other occasions.6 It would be idle to list all the many passages in which the Ep. Horn, agree with Choeroboscus in doctrine. What is of interest is a passage like Ep. ad A 26 B, 60 — 62, where a prosodical doctrine of Herodian (1, 156, 16. 2,927,4) is adapted to orthographical purposes, just as at 1

2 3

4 5 6

Cf. W. Bühler and Chr. Theodoridis, Johannes von Damaskos terminus post quem für Choiroboskos, BZ 69, 1976, 399, n. 10; Reitzenstein, Gesch., pp. 2 0 5 - 6 , n. 4; Cohn, RE 3, 2 (1899), 2366, 9 ff. Ep. ad A, pp. 5 - 7 , 3 5 - 3 6 . Cf., however, the unexpected (personal?) observation at 149: πολλοί γαρ ίμείρονται τοΰ θανάτου καί ου τυγχάνουσιν. Further examples: the Herodianic first person retained at β 31 and γ 24. Cf., e.g., Th. 2, 330, 9—10 (retention of Herodianic first person). Cf., e.g., Th. 1, 225, 29. 313, 2. 325,1. 407, 23. 2, 53, 9. 336, 31, where he takes the side of Ap. Dysc. against Herodian; in 1,322,19 he points out that Herodian contradicts himself; on the other hand, he defends Herodian against critics at 2, 32, 32.

24

Epimerismi Homerici

Choer. Ep. Ps. 43,33. In other words, the passages of Ep. Horn, and Ep. Ps. exhibit the same method. But an even closer link is suggested by ε 40, which shares with Ep. Ps. 153,8 the substitution of Κύκλωψ for άνήρ in a quotation of ι187. 7 Compare further Ep. Horn, ε 94 with Ep. Ps. 85, 33: Ep. Horn, presents the doctrine επω: σημαίνει δύο, τό λέγω και τό ακολουθώ; in Ep. Ps. Choeroboscus begins with the same information: ΕΠΩ. πόσα σημαίνει; δύο· επω, τό λέγω, . . . επω, τό άκολουθώ . . . ; but then he adds two more meanings, which he evidently found in Orus, Περί πολυσημάντων λέξεων, but without correcting the δύο. So far the similarities discussed are such that they could be accounted for simply by Choeroboscus' use of Ep. Horn, as a source in the composition of Ep. Ps. However, the two works complement each other in such a way as to make it likely that they were written in tandem by the same author. Thus, rules and definitions spelled out in one are merely alluded to in the other. In addition to the examples given at Ep. ad A, pp. 35 — 36, note that Ep. Horn, ε 23 alludes to the three meanings of εοικα spelled out at Ep. Ps. 78, 30. Finally, the possibility deserves careful consideration that in five places where Choeroboscus is cited in later works the reference is, in fact, to a passage of the Ep. Horn.: 1) The grammatical excerpt printed at AO 4,408, 7 attributes to Choeroboscus an etymology of άχος from χω not attested in his preserved writings; Hilgard assigned it to Choeroboscus' commentary on Herodian's Όνοματικόν, 8 but one wonders if it might, in fact, be a reference to Ep. Horn, α 71. 2) Et. Gen. s. ν. κρΐ has at the end (in A only) this reference: ζήτει πλατύτερον περί τούτου εις του Γεωργίου του Χοιροβοσκοΰ (sic); if this is a reference to Ep. Horn, κ 143, we should read . . . εις τού Γεωργίου του Χοιροβοσκοΰ (επιμερισμούς). 3) EM 800, 5 (s. ν. φρήτρηφι) cites Choeroboscus as source for material identical to that in Ep. Horn, ν 6 but not found, so far as I can see, in this form elsewhere. 4) At Et. Gen. s. v. νίκη there is a reference to Choeroboscus for material very similar to that preserved at Ep. Horn, ν 14; might this be the place the author of Et. Gen. had in mind? 5) Et.Sym. V = D as cited by Gaisford ad EM 801,19 contains at the end of the entry s. v. Φρυγία the notation ε" χ ω ; if the ω is a mistake for οι, I suggest that this is a citation of the επιμερισμοί χοιροβοσκοΰ and refers to Ep. Horn, φ 14.9 7 8 9

The substitution appears also in EM 342, 34, which depends on Ep. Horn. Gr. Gr. 4 , 1 , LXXXIV, 3 2 - 3 4 . Cf. also n. 16 below.

Introduction

25

2. Purpose of the Work Lehrs and Reitzenstein already saw that the Ep. Horn, were composed with a view to the exigencies of school instruction. 10 A bit of the ethos of the late antique/Byzantine school shines through some passages, I think. We see, for instance, the self-image of the teacher as a priest initiating his charges into mysteries in the etymology of Μουσαι at Ep. Horn, μ 80: . . . ή αί μυοΰσαι, δ έστν μυεΐν πονούσαν τά γαρ μαθήματα μυστηρίων τόπον έπέχει. Likewise there is a specimen of the schoolmaster's humor at his own expense at χ 3, where τρίβων is defined as τό διδασκαλικών ίμάτιον. 11 A large part of the transactions of the classroom took, of course, the form of question-and-answer exchanges between teacher and pupils. This aspect of the enterprise is also reflected in Ep. Horn., albeit in some versions more than in others. 12 Thus, for instance, at ν 1 the definition νώ = σωρεύω is followed by the question and command: και πόθεν δήλον; δός χρήσιν. Then follows the citation of I 358 to illustrate the posited meaning. Similarly, π 134 provides the answer "whenever the problem is posed to you" (όταν σοι προταθή) as to the meaning of the επίρρημα ποιότητος. The last example also illustrates another function of the Ep. Horn, related to the needs of the school, namely to inculcate the meanings of basic grammatical terms. 13 Tzetzes ad Hes. Opp. 285 provides a clear picture of the earliest stages of Byzantine grammatical instruction: Τυχόν γάρ τις έθέλει γραμματικήν άρετήν έπικτήσασθαι, και ουκ ευθέως αυτής γίνεται μέτοχος, άλλα πρότερον αύτόν έκδίδωσι τοις στοιχειώδεσι γράμμασιν, εϊτα ταΐς συλλαβαϊς, και τή λοιπή παιδεία, επειτα τή Διονυσίου βίβλφ προσέχων και τοις Θεοδοσίου κανόσι καί ποιηταΐς- είτα σχεδογραφίας 1 4 άπάρχεται. . . 15 This sequence makes it clear why in connection 10

11

12

13

14

15

Herodiani scripta tria emendatiora, Königsberg 1848, pp. 425 —26; Reitzenstein, Gesch., pp. 2 0 4 - 5 ; cf. Chr. Theodoridis, BZ 72, 1979, 4 - 5 . It is but a short step from here to the complaints of the fourth ptochoprodromic poem. In general, such material tends to be absent from the earlier versions (G, Et. Gud.) but present in the latest (O). Some examples: συνώνυμον (β 12), τά αντίστοιχα (ε 35), έπέκτασις (κ 27), σύνθετον (κ 50), ύποκοριστικόν (π 57); usually these are not separate lemmata, but cf. τ 65 (τόνος). Choeroboscus' other writings show this same tendency: cf. Th. 1,131, 5 (μετοχικά) or 1,157, 21 (πατρωνυμικά vs. τά τύπου πατρωνυμικού). On the relation of schedography to the Ep. Horn. cf. Lehrs (n. 10 above), pp. 4 2 5 - 2 6 . Cf. R. Browning, The Correspondence of a Byzantine Scholar, Byzantion 24, 1954, 435, n. 2, who called attention to this scholium as a source for Byzantine educational practices, and K. Alpers, Das attizistische Lexikon des Oros. Untersuchung und kritische Ausgabe der Fragmente, SGLG 4, Berlin—New York, 1981, p. 16, n. 17.

26

Epimerismi Homerici

with the study of Homer (par excellence ό ποιητής) it was necessary to drill and illustrate the just learned grammatical categories of Dionysius Thrax and the rules of Theodosius for declension and conjugation. It was evidently thought desirable also to add a fairly large dose of Herodianic prosodical rules at this stage. 16 These elements plus etymological information drawn primarily from Orion and some exegetical material from scholia account in general for the character of the main series of glosses of the Ep. Horn. This core was later expanded by interpolations added independently and from different sources in the two branches of the tradition (G/Et. Gud. and O; cf. below no. 4 "Sources").

3. The Witnesses а) Description For the other witnesses cf. Ep. ad A 16 ff. On the basis of my inspection of O (now housed in the Bodleian) in May, 1992, a few observations can be added to Ludwich's description (AHT 2,609 — 12). A volume of miscellaneous, mostly Homeric content, O contains the following note in its flyleaf: "This Book was given by Mr. Wm. Terrers (formerly alumnus) a Turkey merchant of London A . D . 1633. The MS is of the 14th Century." The following are the contents according to the current pagination (see Ludwich for further detail): 1) fol. 1 — 8: Tzetzes, Homeric Allegories, by the scribe of the text of O (as Ludwich, 1.1., 609, had observed); 2) fol. 9 - 1 0 9 : the Iliad with scholia; fol. 57 is left free (dated by Ludwich, ibid., at the latest to the beginning of the 14th century); 3) fol. 110 — 21: continuation of Tzetzes, Homeric Allegories, in the same hand as before; 4) fol. 122 — 28: scholia to Iliad A —B, in the same hand as no. 2; Ludwich, 1.1., 610, dates this part (with a query) to the 16th century on grounds of newer paper and a very young hand; 5) fol. 129: left free apart from an επίγραμμα είς τον θείον Ό μ η ρ ο ν on the verso (by the scribe of 9 b below); б) fol. 130 —143v: Ep.Hom. to beginning of A (fol. 138 is left free); 16

To revert briefly to the problem of authorship: it would make sense for Choeroboscus, who wrote commentaries on Dionysius Thrax and Theodosius, as well as the Ep. Ps., to have completed the cycle of "aids for the schoolteacher" by composing the Ep. Horn, as well.

Introduction

27

7) fol. 143v— 149r: Heraclitus, Homeric Allegories (by the same scribe); 8) fol. 149r — 250r: Ep. Horn, in lexicon form (by the same scribe; the beginning of this text is falsely marked at 149v, whereas it had actually resumed 1/3 of the way down 149r with the words παραλήξεις οκτώ του εις κος κτλ.; the gloss on άμφότερον follows); 9) fol. 250v — 255v (end): σημαινόμενα των λέξεων κατά στοιχεΐον; incip.: άρετή σημαίνει δύο κτλ. (by the same scribe through 253v, thereafter a new scribe, with a more careless hand and using black rather than brown ink, takes over; see no. 5). The manuscript is thus the work of a team of three scribes, responsible respectively for (1) 1, 3, 6, 7, 8 and 9 a; (2) 2, 4 and most of the marginalia in 6; and (3) 5 and 9 b. The text of the Iliad and of Tzetzes' Allegories differ from the other items by being in double-column format. The main text of the Ep. Horn, (as of the other contributions of the same scribe) is written in a brown ink; in the Ep. Horn, the initial letters of glosses are highlighted with red. The paper containing written text is, pace Ludwich, uniform throughout. The present numeration postdates binding in a single volume; there is evidence of a previous numeration beginning at fol. 130 of the following material (to the end) as a separate item. Ludwich's datings of paper and scripts within this codex need revision. Foil. 57 and 255 share a bell-shaped watermark similar to no. 3027 Mosin — Traljic and dated by them to 1388;17 according to N. G. Wilson's analysis of the quires (quoted Ep. ad A, p. 19), fol. 57 is part of a 12-leaf gathering and joins with fol. 52, containing the Homeric text dated by Ludwich at the latest to the beginning of the 14th century. Ludwich's dating of our scribe is probably on palaeographical grounds a bit too early: note the writing of τό with τ standing on top of o, as in cod. Vat. gr. 616 (a little after 1354)18 or the exuberant bow for -ων and trailing tails of -θαι and -μαι, as in cod. Reg. gr. 181 ( A . D . 1364).19 Nor is Ludwich's suggested date (16th century with a query) likely for no. 4 (by the scribe O 2 ) in view of the fact that the watermark at foil. 123, 125, 127 and 129 is similar to the inscribed balance no. 896 Mosin —Traljic and there dated to 1396. Indeed, probably the written folios are roughly contemporaneous and belong to the very end of the 14th century. One might be tempted to regard scribe (3) as an exception; Ludwich thought 9 b added later (fol. 255 lacks the expected page no. [sc. 302] of the original numeration). Note, however, that fol. 255 contains the same 17

18

19

V. A. Mosin and S. M. Traljic, Vodeni Znakovi XIII i XIV vijeka, 2 voll., Zagreb, 1957. Alexander Turyn, Codices Graeci Vaticani saeculis XIII et XIV scripti annorumque notis instructi, Vatican City, 1964, pi. 126. Ibid., pl. 137.

28

Epimerismi Homerici

bell-shaped watermark as fol. 57 (see above). Also, though this scribe writes more carelessly, a fact which might incline one to date him a bit later, the hand is not so young, e.g., as that of Par. Suppl. 1278 (1442), which shows ligature with κ, a τ rising well above the line, etc.20 However, the last (blank) leaf may have been added at the time of binding, since fol. 257 has a watermark similar to nos. 12755 (1581) and 12804 (1588) Briquet.21

b) Relation of Witnesses The analysis of the relations of the witnesses, at pp. 22 — 27 of the prior volume can, in general, stand; however, it does need to be augmented at certain points where the Ep. ad A provided insufficient evidence to make it possible to draw firm conclusions. The variant-carrier a of the β hyparchetype is reconstructed from Ρ and Et. Gud. (see stemma, Ep. ad A, p. 25). I offer here a collection of evidence from this volume to lend further support to the relations there set forth. The following are separative errors of a against Ο: α 22, 27 — 28: ύποστρέψεια μηδ' ετι σοΐσι ποδοΐσι (in πόδεσσι corr. Cr.) ύποστρέψειας "Ολυμπον Ο : ύποστρέψειας Ρ : ύποστρέψειαν (sup. ν add. d1 s. 1. ς) d; α 30, 84: καί πλεονασμω του ή κρήηνον Ο : om. (per homoeotel.) a; α 30, 85 — 86: και άχραντος, ó αμόλυντος Ο : om. (per homoearct.?) a; α 68, 9: φύσει μακράν ποιούσα τό θηλυκόν ποιεί Ο : om. a; α 94, 26: προπερισπαν Ο : προπερισπασθαι a; α 94, 36: μαινάδα Ο : μονωδίαν a; α 103, 88: στίλβω Ο : στίλπνω Pc : στίλπτω ζ; α 107, 36: αίγοπόλος, ó περί τάς αίγας άναστρεφόμενος Ο : om. per homoearct. a; α 171, 45: σπείδω O : σπείδοι Ρ : σπείνδοι d; α 175, 93 — 95: κέδρινος ("Ομηρος "κέδρινον ύψόροφον" [Ω 192]) Ο : κέδρον ύψόροφον Ρ : κέδρινος tantum Gud. In addition, O can be shown to be independent of Ρ and Et. Gud. individually. O's independence of Ρ is indicated by the following errors of Ρ against Ο: α 29, 81: γραΰς O : γράς Ρ; α 44, 72 — 73: ö μετά της εν προθέσεως Ο : έν προθέσει Ρ; α 58, 61: καί έπαμϋναι Ο : om. per homoeotel. Ρ; α 81, 11: έκπεμπομένη Ο d : έκπεμπόμενο(ς) Ρ; α 82, 30: γίνεται Ο : γαρ (ex confusione compendiorum) Ρ; α 94, 7 — 8: κακόδαιμον Ο d : om. Ρ; α 100, 68: άθρόοι ζ : άθρόοι O c : δ' άθροίο 20

21

Cf. D. Harlfinger, Repertorium der griechischen Kopisten 800 —1600, 2 C, Vienna, 1989, pl. 248. C. M. Briquet, Les filigranes, 4, Amsterdam, 1968. — Note also that among the material edited in this volume an additional corrector's hand appears, but only in a single place, δ 40 b (in the upper margin of 174v); more cursive than the other hands of O, it is here designated O 4 .

Introduction

29

(sic) Ρ; α 104, 11: πρόσκειται Ο : om. (fort, per homoeotel.) Ρ; α 133, 78: περιεσπάσθη O d : -θην Ρ; α 134, 80: άείδω O d : ε'ίδω Ρ; α 135, 85: άορίστω O d ac : αόριστος d 1 : αορίστου Ρ; ibid., 87: παρφχωκεν (ut Κ 252) Ο d : παρώχωκα Ρ; α 138, 25: πτήσσω Ο : πτύσσω c : πλήσσω Ρ; α 142, 41: ύδρηλοί Ο (ut 1133) : δρηλοί Ρ; α 169, 32: αστει Ο : αστεία Ρ; α 169, 34: γελωτοποιός Ο : γελωποιός Ρ; α 171, 41—42: όξύτονα παρώνυμα δια της ει διφθόγγου γράφεται Ο : όξύτονα παρώνυμα d : om. Ρ; α 175, 72: του (sc. κτητικού) Ο : τά Ρ. On the other hand, the following are separative errors of Et.Gud. against Ο: α 30, 87: και πλεονασμω του α άκράαντος Ρ Ο : om. d; α 61, 74: τροπή της επί εις τήν άπό άπηϋρα και του η εις α άπαΰρα Ρ Ο : om. (per homoeotel.) d; α 62, 80 — 81: τά γαρ είς ος δισύλλαβα αναβιβάζει τον τόνον Ρ Ο : om. per homoeotel. d; α 68, 27: ήονόεις Ρ Ο : ήνόεις d; α 72, 61—62: καί λέγομεν, δτι ϊδιον σχηματισμόν Ρ Ο : om. per homoeotel. Gud.; α 81, 16: άμφιάξω Ρ Ο : -άζω d; α 82, 24: κατ' άρχήν Ρ Ο : καρακτηριστικόν (sic) d; α94, 8: αυτόμεδον Ρ et (μ in loco 2 litterar. inc.) O : αότόδαιμον d; α 94, 12: αλλά δια του ω μεγάλου, και ούκ άναβιβάζουσι τον τόνον Ρ Ο : om. d; ibid., 27: εϋδαιμον Ρ Ο : ευδημον d; α 98, 59: άθεεί Ρ Ο : αύτοθεεί d; α 103, 88: ίδνόν Ρ Ο : άϊδνόν Gud.; α 107, 37 — 38: έπειδή τά παρά τό πολώ μή μετά προθέσεως συντιθέμενα προ μιας εχει τόν τόνον Ρ Ο : om. per homoeotel. d; α 143, 44 — 46: τό σημαίνον τό πνέω. καί ώφειλεν είναι άσμα, τό πνεύμα, ώς ξύω ξύσμα, πλεονασμω του θ Ρ Ο : om. d; ibid., 48: pr. χθαμαλή Ρ O : θαμαλή d; α 153, 9 — 10: του χ — έκ του θαμά, ο σημαίνει τό πυκνόν, γίνεται κατά άποβολήν Ρ Ο : om. per homoeotel. d; ibid., 12: δισύλλαβα Ρ Ο : θηλ(υκά) d, quod idem del.; α 163, 66: γέρως Ρ Ο : γέρα Gud. : γέρας EM; ibid., 67: ώς αδτις Ρ (ut Γ 36) : ώς δ' αδτις Ο : om. Gud.; α 168, 20 — 21: σύνθετα, δια τοϋ δος κλίνεται· άπλα μέν, οίον κρηπίς κρηπΐδος- σύνθετα δέ, οίον βοώπις βοώπιδος, έλικώπις έλικώπιδος Ρ Ο : om. per homoeotel. d; α 171, 42: διαλέκτω Ρ Ο : -ων d; α 172, 48: πολοΰσα Ρ Ο : -αν d; ibid., 52: πρόσπολος Ο : om. Pd; ibid.: πρόπολος Ρ Ο : om. d; α 175, 68 — 69: τέσσαρες καί του είς ος τέσσαρες, καί του μέν εις κος Ρ Ο : om. per homoeotel. Gud.; ibid., 71—72: Κεραμεικός δαρεικός. του δέ είς ος καθαρόν· ή τή ει διφθόγγφ, ώς τό Ρ Ο : om. Gud.; ibid., 90: ρόδιος Ρ Ο : ρώδιος Gud.; α 180, 33 — 34: γίνεται έκ του αίόλλω (αίόλω Ο), ο σημαίνει τό ποικίλλω καί (ποικ. καί om. Ρ) κινώ καί τό (του De Stefani) πώλος Ρ Ο : om. per homoeotel. d; α 191, 2: διασφάξ Ρ Ο : σφάξ d; α 200, 52: μεμυηκυΐα Ο : μεμ (cd.) Ρ : μεμηκυΐα d; ibid., 54: άρω Ρ Ο : άγω d; α 210, 11 —13: ó μή δυνάμενος — οιονεί ó Ο : om. per homoeotel. d; α 215, 24: πάντ' έστίν άφροδίτη Ο (ut Eur. Tr. 989) : πάντεσσι γίνεται d; α 229, 57 — 58: oí γαρ 'Αττικοί τρέπουσι τό ητ. 208, 8; Su. α 1799 39—40 γίνεται — άνάβλησις] cf. Philox. fr. 192 (c. test.) 4 0 - 4 2 ή δέ άνά — άνάβλησις] ex Αρ. Dysc. προθ.? cf. ad α 85 et 155, ε 6 α96 Ρ 229ν; Et.Gud. 144,10-14 Stef. (d) || hinc Reg. in Horn, voc. 541, 6 44—48 etiam ex Zenobio Et.Gen. (AB) s.v. άνήνοθεν (Zen. laud. A tantum); cf. ad α 369 infra

3ο

35

m

45

Text: α 9 4 - α 98

95

τ ο ύ τ ο υ ό μ έ σ ο ς π α ρ α κ ε ί μ ε ν ο ς ή ν ο θ α σ υ ν ή θ ω ς π ρ α π έ ν τ ο ς τ ο υ ε εις τ ό ο, κ α ί Ά τ τ ι κ φ ά ν α δ ι π λ α σ ι α σ μ φ ά ν ή ν ο θ α - Ζ η ν ό β ι ο ς ο ϋ τ ω ς (deest a p u d S c h o e m a n n ) . | ή έκ τ ο υ θέω, τ ό τ ρ έ χ ω . Ρ Et.Gud. so α 97 ά ρ κ ι ο ς ( Β 3 9 3 ) : τ ά δ ι α τ ο ϋ ι ο ς ό ν ό μ α τ α π ρ ο π α ρ ο ξ ύ τ ο ν α π α ρ ' Theogn. \ έ ν ε σ τ ώ τ α ή μ έ λ λ ο ν τ α π α ρ η γ μ έ ν α δ ι α τ ο υ ι γ ρ ά φ ε τ α ι , ο ί ο ν α ζ ω {άγιος} Hdn.Cath. ασω ασιος οσιος, αρμόζω Α ρ μ ό δ ι ο ς , ϊζω ίδιος καί άρκώ αρκιος. | καί p r X X ψ ι λ ο ΰ τ α ι · Ρ Ο Et.Gud. 1 ad α 27; 2,136, 5 = sch. HM ad γ 34); sch. Ar. Ach. 26 69 άντί του συνηθροισμένοι] ex sch. D ad Β 439; cf. Σ (Phot, α 485; Ba. 37,20; Su. α 759) | άντί— ] cf. Eust. 1386,61 | pr. δασύνεται] ex Hdn.: cf. Cath. pr. (1, 538, 2 — 3); sch. AT ad Ξ 38 (Herodiano recte attrib. Erbse; abiudicaverunt Lehrs et Lentz [cf. Hdn. 1, LXXX adn.]) | τό άθροιστικόν α δασύνεται] verba fort. Catholicae prosodiae Lentzii addenda (sc. post 1,539,13 — 14); cf. Hdn. κλ. όν. (2,716,5) = Choer. Th. 1,257,17; sch. Dion. Thr. 154,26; Lex. sp. 214; Lentz, Pneum. ell., pp. 665-6 α 101 Ρ 230r; Et.Gud. 86, 3 - 1 2 Stef. (d; sigi, quod ad Io. Dam. can. iamb. 1 pertinet) || hinc EM 62, 43 71 παρά τό λήγω] cf. Et. Gen. α 458 73 άκατάπαυστος] cf. sch. D ad Β 452 et Ξ 152, unde Hsch. (Cyrill.) α 2930

Text: α 9 9 - α 103

97

εστι δέ έπίρρημα μεσότητος άντί του άλήκτως· | μετάγεται γάρ άπό όνόματος είς έπίρρημα. εστι γαρ το άληκτον (όνόματος) τό τον μικρόν καί '

»

'

-

Ταυξ και το γλαυξ. | πάντων δε των εις ξ ληγόντων ονομάτων τούτο μόνον δια του γ κλίνεται. Ρ Ο Et.Gud.

62 άέκοντας Ρ c : άέκοντα Ο | post le. hab. c μή βουλομένως. άέκουσα- άέκω καί ή μετοχή άέκων του άέκοντος καί άέκουσα και ή, fort, aliunde petita | εϊκω Ρ O : εκω c 63 δέ O c : om. Ρ | άναβιβάζει Ρ Ο : άναβιβάζουσι c 64 αε O c : εα Ρ 65 ή αν (sc. πρόθεσις) Ο : τό αν d : τό άνά Ρ | της Ο : τοϋ Ρ d 66 συνέμπτωσιν] συγκοπήν („intellectu vocis άποκοπή") ci. Lentz 68 δέ συντάσσεται De Stefani (coll. Et. Gen. et EM) : rima qua 4 fere litterae contineri possunt in Ρ : om. d 69 άρσενικόν Ρ d : om. Ο | γέγονε Ρ O : om. d 70 οϋτως Ρ d : ούτω Ο | θράξ] θ ρ [ . . ]ξ d | ούδέν Ρ d : ουδέ Ο 71—72 καί τό ταϋξ καί τό γλαυξ Ρ d : om. O α 129 Ρ 232ν; AO 1, 24, 2 9 - 2 5 , 2 (155r); Et.Gud. 2 7 , 1 4 - 1 9 Stef. (c) || hinc EM 19, 40 62 —64 — άέκων] breviata ex Hdn. Cath. pr. (cf. Lentz ad 2, 472,16 — 20 editionis suae) = Choer. Th. 2, 300, 2 5 - 3 0 1 , 6 62 εϊκω = θέλω] cf. Ep. ad A 301 63 έν δέ τή συνθέσει άναβιβάζει τόν τόνον] cf. Hdn. Cath. pr. (1,472,16 — 20; cf. Lentz ad 1, 40, 28); II. pr. (2,105, 8) = sch. A ad Ρ 190c 6 3 - 6 4 έν δέ τή συνθέσει — ] cf. Hdn. μετ. (2, 784,15) = Choer. Th. 2, 299, 34 64 άέκων — άκων] cf. Hdn. Cath. pr. XX ( = Dichr. 2 , 7 , 2 ) ; II. pr. (2,48,33) = sch. A ad E 164 = παθ. (2,228,24) α 130 Ρ 232ν; AO 1, 25, 3 (155r); Et.Gud. 136, 4 - 6 (d) || ex [Hdn.] Ep. fr. 5 laud, in Et. Gen. (AB) s. v. αν δέ νάκην (Hdn. Ep. laud. A tantum), unde EM 101, 27 α 131 Ρ 233r; AO 1 , 2 5 , 4 - 8 (155r); Et.Gud. 5 0 , 1 - 5 Stef. (d) || partim hinc EM 36,51 6 9 - 7 0 γέγονε — α'ίξ] ex Et.Orion. (G [24, 1]; H [612, 36]); cf. ad Ep. ad A 4 1 Β et infra α 188 70—71 ούδέν εις ξ περισπαται] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 397, 20, regulam autem quam ipse finxit Lentz!) 71 τό δέ Θράξ περισπαται] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 397,13 cum adn.): καί τοΰτο (sc. τό Θράξ) δέ περισπαται, έπεί καί έντελέστερον αύτοΰ τό Θράϊξ δισύλλαβον . . . 72 Ταϋξ] utpote flumen Siciliense non κοινολεκτούμενον (si recte Lentz reposuit Hdn. 1, 397, 20) | γλαυξ] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 397,17): . . . καί τό γλαύξ, ö παρ' ήμιν μεν οξύνεται, παρά δέ Ά θ η ν α ί ο ι ς καί τοϋτό (se. ut α'ίξ) τίνες περισπώσιν. 72—73 πάντων δέ — ] ex Hdn. κλ. όν. (2, 739,10); nota in primis 12 sq. ( = AO 3, 243,1.1): ούχ ύγιώς δέ τό αϊξ αίγός· ήμα π ρ ο σ τ α κ τ ι κ ό ν μετελήφθη. Ο α 265 α ί γ ό ς έ ϋ σ τ ρ ε φ έ ο ς μ ε γ ά λ ο ι ο (ξ 530): ο ν ο μ α ν υ ν ά ρ σ ε ν ι κ ό ν [Hdn.] Ερ. δια τό „ μ ε γ ά λ ο ι ο , " ουδέ γ α ρ „έϋστρεφέος"· κ ο ι ν ό ν γ ά ρ έ σ τ ι ν έ κ ε ΐ ν ο . ή εύθεϊα Α ι ο λ ι κ ή · καί κλίνεται αίγός· ό κανών· τα είς ξ μετά δ ι φ θ ό γ γ ο υ επί γ ε ν ι κ ή ς δια του κ κλίνεται· π ρ ο ί ξ π ρ ο ι κ ό ς , γ λ α ύ ξ γλαυκός, Γ ρ α ί ξ Γραικός· σεσημείωται τ ό αϊξ διά του γ κλιθέν. Ο α 266 " Α ξ υ λ ο ν (Ζ 12): ο ν ο μ α κ ύ ρ ι ο ν π ρ ο π α ρ ο ξ ύ τ ο ν ο ν . τα διά του [Hdn.] Ερ. υ λ ο ς τ ρ ι σ ύ λ λ α β α π ο ι κ ί λ α ε ύ ρ ί σ κ ο μ ε ν π α ρ ά τ ή ν τάσιν· δάκτυλος σ φ ό ν δ υ λ ο ς κ α μ π ύ λ ο ς κρωβύλος. ε σ τ ί ν ο ύ ν δ ι α κ ρ ΐ ν α ι ούτως· τά διά του υ λ ο ς τ ρ ι σ ύ λ λ α β α ά ρ χ ό μ ε ν α ά π ό φύσει μακράς παροξύνεται- 'Ρωμύλος Ή δ ύ λ ο ς Σιμύλος Κ ρ ω β ύ λ ο ς καί π α ρ ά τό Ι δ ρ ά ν α ι Δ ρ α μ ύ λ ο ς | . τοις ά π ό θέσει μακράς ά ρ χ ο μ έ ν ο ι ς κυρίοις έ ν α ν τ ί ο ν · οϋτως τό "Οξυλος καί "Αξυλος. κ α ν ώ ν δεύτερος· τά τό ι έ χ ο ν τ α εν τή πρώτη σ υ λ λ α β ή έπ' αυτόν τ ή ν

12 άναστραφεΐσα scripsi : άναστρεφεΐσα Ο 18 μόνη Ο1 : μόνα Oac 19 post μεγάλοιο interpunxit O, non antea 21 αϊξ] supplevi (per homoearcton excidisse potest) 25 παρά O : malim κατά 27 ante άρχόμενα exspectaveris κύρια 28 δράναι δραμύλος] δράξαι Δράξυλος καί Δάκτυλος Lobeck, Proli., p. 121, adn. 4, cum sequentibus coniungens (at post δραμύλος interpunxit O) 30 τη] s. 1. add. O1 «264 AO 1 , 5 1 , 3 - 9 (160v—61r) || [Hdn.] fort, ex Ap.Dysc. προθ. (cf. Ap.Dysc. 2, 3, 135, 38 sq.), unde fort, et Eust. 75, 6: καί καινόν ούδέν, έάν ai προθέσεις αύται ύπαρκτικοΰ βήματος λείποντος λαμβάνωνται άντ' αύτοδ. . . . εκείνο δέ καινότερον, έάν ή άνά πρόθεσις άναβιβασθέντος του τόνου λαμβάνηται άντί βήματος τοΰ άνάστηθι, ώς τό ,,άλλ' ava έξ έδράνων" (Soph. Ai. 193; ad Hdn. παθ. attrib. Lentz, Hdn. 2,208, adn. ad frr. 112 — 13). 12—13 άναστραφεΐσα δέ σημαντική βήματος] cf. generatim ad Ερ. ad A 30 A1 18 ή άνά πρόθεσις εις βήμα προστακτικόν μετελήφθη (i.e., άνάστηθι)] cf. sch. D ad Ζ 331,1 247, Σ 178; Aristarch. apud Hdn. II. pr. (2, 53,12) = sch. A ad Ε 824α (vide test.); Apion. Gl. Horn. 74, 2 1 9 , 1 4 - 1 5 = LGM 297,14-15; Ap. S. 30,19 ( = gl. 400 St.); Hdn. παθ. (2, 207,16) = EM 95, 47; Hsch. (Cyrill.) α 4184; Phot. (Diogen.) α 139; Su. α 1795; sch. Soph. Ai. 194; sch. Dion. Thr. 94, 29. 271,14; Eust. 1136,57 a265 AO 1 , 5 1 , 1 0 - 1 6 (161r) || [Hdn.] Ep. ad ξ 530, ut vid. 21 Αιολική] fort, propter αι diphthongum: cf. Meister 1,83 — 84 21—23 καί κλίνεται — ] cf. ad α 131 supra 23 Γραίξ Γραικός] cf. Steph. Byz. 212, 20 (laudat r Alcm. fr. 155 et Soph. fr. 518) α 266 AO 1, 5 1 , 1 7 - 3 2 (161 ) || [Hdn.] ex Hdn. Cath. pr. (1,163,14—164,9); cf. Lobeck, Proli., p. 121, adn. 4: „In hoc Epimerismo . . . quattuor proponuntur cánones sed ordine perturbato multisque omissis." 24—26 — κρωβύλος] hinc Et.Gud. 157, 2 Stef., unde EM 116, 2

152

[Hdn.]

Ερ.

Epimerismi H omerici

όξεΐαν έχει· Σίπυλος πίτυλος "Ιτυλος (τ 522). κανών τρίτος· τα τριγενή {προ}παροξύνεται, οίον άγκύλος καμπύλος γογγύλος έστν λίθος Καλλίμαχος (fr. 606). σεσημείωται τό α'ίσυλος, ού ούδέτερον τό αϊσυλον· ος ούκ οθετ{αι}' αί'συλα ρέζων (Ε 403). κανών τέταρτος· τα δια του υλος τρισύλλαβα μή κύρια προπαροξύνεται· κόνδυλος σφόνδυλος δάκτυλος, έπί του "Αξυλος καί "Οξυλος έν άμφοτέροις τό ξ ον ούκ άντιπίπτει. Ο α 267 ά ν έ φ γ ε ν : έπιθήματα κάλ' άνέωγεν (Ω 228). τό θέμα ο'ίγω καί ανοίγω, ό παρατατικός φγον και ήνφγον, έπεισόδφ του ε ήνέφγον, τό τρίτον ήνέφγε, συστολή άνέφγεν· εστι δε δευτέρας συζυγίας των βαρυτόνων. τοΰτο δε τό ρήμα, οτε μέν ένεργητικόν έστιν, αίτιατική συντάσσεταιτήν δ' ού θεός άλλος άν{ε}ώγεν (Ξ 168)· τον ένδεκάτφ ένιαυτώ ώξεν ταμίη (γ 391 - 9 2 ) · ο'ίξασα κληϊδι θύρας (Ζ 89)· δτε δε παθητικόν, ευθεία· ,,άνέφκτο ή θύρα," ,,άνέφκτο ό θάλαμος". Δείναρχος δε ό ^>ήτωρ έν τω Υ π έ ρ Εύθυγένους λόγω (fr. LXXXII Conomis) μόνος των παλαιών τό ένεργητικόν εύθείςι συνέταξεν, ού κατά νόμον των παλαιών, άλλα κατά λόγον τής άλογου συνήθειας, ειπών ,,άνέφγε πας ó τόπος"· έχρήν γαρ είπείν ,,ό τόπος πάς ήνοικται"· ή δε συνήθεια καί τό ένεργητικόν εύθείςι συντάσσε{τα}ι, „άνέφγεν ή θύρα," των παλαιών λεγόντων ,,άνέφγε τήν θύραν". εστίν ούν ειπείν, οτι άπό του άνοίγω γίνεται ό παρακείμενος ήνφχα, έπεισόδφ του ε ήνέφχα, ό μέσος ήνέφγα, τό τρίτον ήνέφγε, συστολή άνέφγε. συνεμπέπτωκε τό μέσον τω παθητικώ· μέσον δέ δια τοΰτο καλείται, ότι ένεργητικόν έστι

32 παροξύνεται Cr. : προπαροξύνεται Ο 33 γογγύλος sch. Ar. Pac. 28 (cf. Pfeiffer ad Call. fr. 606) : στρογγύλος O 34 alt. tò] o in loco alterius litt. inc. 36 ος Horn. E 403 : δ δ ' Ο | δθετ' Cr. (ut E 403) : δθεται O 46 τήν Cr. (ut Horn.) : τον O I άνφγεν Cr. (ut Horn.) : άνέφγεν O 48 ώϊξεν scripsi (ut Horn.) : ώξε O 49 οϊξασα Cr. (ut Horn.) : οΐξα σου O 51 ύπέρ Sauppe : περί O 55 συντάσσει Sauppe : συντάσσεται O 58—59 συνεμπέπτωκε τό μέσον τφ παθητικώ] sc. sensu vel constructione α 267 AO 1, 51, 3 3 - 5 2 , 27 (161Γ) 4 0 - 5 0 — θύρα] sim. α 148 supra (ubi vide test.) 43 άνέωγεν] cf. Or. fr. 6 (cum test.); Σ (Phot, α 1905; Ba. 92, 29; Su. α 2282); Thorn. 30, 5 51—56 Δείναρχος — θύραν et 60—66 oí μέν ούν παλαιοί — ] [Hdn.] ex atticisto aliquo; sim. (brevius) Phryn. Ecl. 128 (cf. adn. ad Phryn. Eel., pp. 157—58 Lobeck); contra, sch. Luc. 40,4 et 95,20; cf. Et.Sym. V ( = D) laud. EM 267 C Gaisford; Eust. 1056, 49 cum Valkii adn.

35

ΊΟ

45

5ο

55

Text: α 2 6 6 - α 268

153

και παθητικόν. οί μέν οδν παλαιοί {οτι} άπό παρατατικού τήν σύνταξιν ποιησάμενοι ώς άπό ένεργητικου επί πλάγια ΐόντες ,,άνέ άλόχοιο δαΐφρονος {Πηνελοπείης} (ο 356), 5 ού σημαίνει τήν πολεμικήν, άλλά τήν σώφρονα καί συνετήν. καί γέγονε παρά τό δαώ, τό μανθάνω, ό μέλλων δαήσω καί έξ αύτοΰ δαΐφρων· | τά γάρ άπό τής πρώτης συζυγίας τών περισπωμένων γινόμενα όνόματα ή τω ο παραλήγεται, ώς τό άμαρτώ άμαρτοεπής (Ν 824), μισώ μισογύνης, ή τω ι, ώς τό είλώ είλίπους, οίδώ Οιδίπους, άμαρτώ άμαρτίνοος· ούτως ίο

85 σφραγίς σφαγίδος (σφραγίδος Cr.) Ο : om. d 90 post έωσφόρος hab. Ο καί : om. d I alt. ώς τό O : om. d 91 τό ώρα (ώρα De Stefani) d : του ώρ (ed.?) O ] alt. τό De Stefani : του O d 92 ώς ó d : om. O 93 &ς Lyc. : & O d 9 4 - 95 alt. η — νουνεχής d : om. O 95—1 ό Μαχάων Ο d : secl. Schultz 1 τοις d : om. O I ö d : &O 1—2 έξ — λειριόεντα O : om. d 2 μόνης O : μόνον d 5 τ' Horn. : om. O d | πηνελοπείης Ο d : om. Horn. : secl. De Stefani 8 πρώτης O : β' d 9 τω O : τό d 10 τφ O : τό d | τό d : om. O 85 κατά συγκοπήν] cf. Hdn. II. pr. (2, 91,19 = sch. A ad Ξ 387) = παθ. (2, 216, 8) 89—3 fort, ex Hdn. πάρων.; cf. β 4 supra (test.) 94 "Αρηϊ άρηΐφιλος] cf. α 156 supra 9 5 - 1 Ποδαλείριος — δνθη] cf. Αρ. S. 107, 24; λ 11 infra; sch. Ar. Plut. 589; sch. Αρ. Rh. 1, 879; sch. Τ ad Γ 152, unde Eust. 395, 32; Eust. 962, 56 1 λείρια = άνθη] cf. Cyrill. (Hsch. λ 546; Σ [Phot. 212, 21; Ba. 289, 3; Su. λ 392 pars prior]); λ 11 infra 1—2 λείρια — λειριόεντα] cf. Αρ. S. 107, 24, unde Hsch. λ 547; cf. Σ (Ba. 289,4) 4—11 — δαΐφρων] ex sch. D ad α 48 6—7 σώφρονα — δαώ] cf. Apion. Gl. Horn. loc. ad ν. 80 supra laud. 6 συνετήν] cf. Hsch. (bis) et Σ loc. laud, ad v. 80 supra; Eust. 836,3 7 παρά τό δαώ] cf. Eust. 1604,28 7—11 τά γάρ — δαΐφρων] doctrina ex Hdn. παθ. (2,261,8) vel fort, potius eo opere, quod Περί βημακηκών όνομάτων inscriptum est

Text: 5 5 7 - 5 6 1

247

και τό δαώ δαήσω δαΐφρων. | ή παρά τήν διά πρόθεσιν καί τό φρήν διάφρων « τ η ς διά) σημαινούσης έπίτασιν) καί ύπερβνβασμφ δαΐφρων. O Et.Gud.

δ 58 διαγλάψας: εύνάς δ' έν ψαμάθοισ διαγλάψασ' άλίησιν (δ 438). γίνεται παρά τό γλάφω, τό κοιλαίνω, εξ οδ γλάφυ. Ο δ 59 δέμας: άκλιτόν έστιν, έπειδή ουδέν των εις ας ουδετέρων εχει προ του α τό μ, οίον τέρας γέρας κρέας· έπειδή ούν τό δέμας εις ας ον εχει προ του α τό μ, είκότως, ώς μή εχον τι μιμήσασθαι, εμεινεν ακλιτον.

[Hdn.J

Ερ.

[Hdn.]

Ερ.

[Hdn.]

Ερ.

[Hdn.]

Ερ.

Ο

δ 60 δ ι α κ ρ ι ν θ ή μ ε ν α ι (Γ 98): ρήμα άπαρέμφατον· τό θέμα κρίνω, ό παρακείμενος κέκρικα. ού προλαμβάνει τό ν· τα γαρ είς νω λήγοντα ρήματα δισύλλαβα καθαρω διχρόνφ παραληγόμενα ού προσλαμβάνουσι τό ν κατά τον παρακείμενον, οίον πέπληκα κέκρικα, ευρέθη δέ καί τό κεκέρδακε· κατά δέ ποιητάς προσλαμβάνουσι· ό δ' έκλίνθη και άλεύατο κήρα μέλαιναν (Γ 360). Ο δ 61 δέ: σύνδεσμος συμπλεκτικός, ούχ ύποτασσόμενος τω μέν πάντοτε πολλάς δ' ΐφθίμους ψυχάς (Α 3) (καί ού προέκειτο τό μέν), διαφέρων του μέν αύτάρ τάξει καί χρήσει· ό μέν γαρ αύτάρ προτάσσεται, καί σύνηθες ποιηταις· ό δέ δέ υποτάσσεται, καί πεζολόγοις· του δέ αλλά τάξει μόνη, χρήσει δέ ούκέτι· έκάτερον γαρ σύνηθες ποιηταΐς καί λογογράφοις. εστι δ' άναιρετικόν προσλαμβάνει τό ου άποφατικόν, ώς τό ούδ' ουκ έθέλοντα μάχεσθαι (Δ 224)· εστι δ' οτε προτάσσεται καί του μέν· οί δέ μοι επτά κασ{σ}ίγνητοι έσ{σ}αν (Ζ 421). Ο

11 alt. τό De Stefani : του O d 12 της διά suppl. Sylburg in EM 245, 22 : om. O d I σημαινούσης d : σημνου (cd.) Ο | έπίτασιν De Stefani (ut EM 245, 22) : επιτάσεως Od 15 ψαμάθοισι Horn. : ψαμάθοις O 22 προσλαμβάνει scripsi : προλαμβάν(ει) O (fort, ex cd. πρ° = προσ) 25 προσλαμβάνουσι (ουσι s. 1. add.) O 1 : προσλαμβάνεται O ac 26 έκλίνθη] ε ex ο mut. hab. O, ut vid. 30 προτάσσεται] προ- in παραmut. O 1 32 οτε] (ut v. 35 infra) supplevi | ov] supplevi 33 προσλαμβάνει scripsi : -ουσι O δ 5 8 AO 1 , 1 1 6 , 1 3 - 1 5 (175v) || cf. ad γ 5 supra 16 παρά τό γλάφω] cf. sch. BE ad 5 438 δ 59 AO 1,116, 1 6 - 1 9 (175ν) || [Hdn.] ex Hdn. κλ. όν. (2, 772, 22), unde et Charax (unde Sophron. 409, 1) et Choer. Th. 1,353,23; cf. Hdn. Mon. (2,935,24); EM 536,26. 639,11 δ 6 0 AO 1 , 1 1 6 , 2 0 - 2 6 (175v) || [Hdn.] ex Hdn. ¿>ημ. (deest apud Lentz), unde et Choer. Th. 2,69,17 δ 61 AO 1,116, 2 7 - 1 1 7 , 6 (175v) 29 διαφέρων — χρήσει] sed non interpretamento: cf. Ap. Dysc. coni 249,12 — 13 29—30 διαφέρων — ύποτάσσεται] cf. Ερ. ad A 51 A (test.); EM 172, 27 30 ύποτάσσεται] cf. sch. Dion. Thr. 62,1 32 άναιρετικόν] cf. ι 69 infra 32—33 άναιρετικόν — άποφατικόν] cf. δ 64 infra

248 [Hdn.] Ep. δ 62

Epimerismi Homerici δόμεν:

πα{ρ}ιδί έω O : τφ Kaibel | λαρέοντι scripsi (coll. Et. Gen. λ 8 et EM 554, 33) : £>έοντι O 48 ος] υς mg. adscr. O 3 31 παπώ] de hac voce cf. Et.Gen. (AB) s.v. παπώ παπάς, unde EM 651,1 | μαιμώ] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 449, 8) 32 νοήσω νοήμων] cf. μ 15 infra 34— 44 — ρέουσι] [Hdn.] fort, ex Hdn. παθ. (cf. ad w . 40 et 4 3 - 4 4 infra) 40 παρά — δ] cf. Hdn. Orth. (2,489,30) = Choer. Orth. (AO 2,193,23), unde Et.Gud. 337,11 Stef. (Γρ); Eust. 761,42 4 0 - 4 1 ϋδωρ (ϋωρ γάρ)] cf. Hdn. παθ. (2,285,5) = Et. Orion. G (156,18) I ϋδωρ — άχερδος] cf. α 276 supra 43 —44 Εγκειται — ρέουσι] cf. Hdn. παθ. (deest apud Lentz) laud, in Et. Gen. λ 8, unde EM 554, 33 44—45 σκέλος . . . σκελίζω] cf. Hdn. παθ. (2, 256,10) = EM 22, 32 δ 79 AO 1,123, 2 0 - 1 2 4 , 1 5 r v (177 " ) 4 7 - 57 [Hdn.] fort, ex Hdn. παθ. (non recepii Lentz) 49 Κεϊος] cf. Hdn. Orth. (2, 413, 9) = EM 539, 29

30

35

4ο

45

Text: δ 7 8 - δ 79

257

θείος καί Κεΐος άπό του θεός θέϊος καί Κέος Κέϊος, του ε καί ι συναιρεθέντων είς τήν ει δίφθογγον· τό δε Χίος δια τοΰ ι· άπό γάρ του Χίϊος. τα γαρ άπό νήσων παραγόμενα εθνικά δια τοΰ ι παράγεται· Κνίδος Κνίδιος, 'Ρόδος 'Ρόδιος, {Λίνδος Λίνδιος,} Σάμος Σάμιος. ει ούν Χίος ή νήσος, Χίϊος ώφειλεν είναι τό έθνικόν· άλλά κατά συναίρεσιν των δύο il είς εν μακρόν γίνεται {γ}Χΐος. τό δέ δΐος, ώσπερ άπό τοΰ νυκτός νύχιος καί Στυγός Στύγιος καί χθόνιος, οϋτω καί άπό τής Διός γενικής Δίϊος καί κατά συναίρεσιν Δΐος. Τινές δέ δια τής ει διφθόγγου τό δΐος λόγφ τοιωδε· τά άπό των εις ευς παραγόμενα κτητικά διά τής ει διφθόγγου γράφεται, οΐον βασιλεύς βασίλειος, Άχιλλεύς 'Αχίλλειος, 'Οδυσσεύς Όδύσσειος. εί ούν εστι Ζεύς, τό δεΐος κτητικόν όφείλει γράφεσθαι διά τής ει διφθόγγου, άλλα λέγομεν, δτι γενική έστιν ή ποιούσα τό κτητικόν, ούχ ή ευθεία· του γάρ 'Οδυσσεύς ή γενική 'Οδυσσέως εχει τό ε· τούτου τό κτητικόν διά τής ει διφθόγγου γράφεται Όδύσσεος, Άχιλλεύς Άχιλλέως 'Αχίλλειος, οϋτως έπεί άπό τοΰ Ζεύς ή γενική Διός ουκ εχει τό ε, ούδέ τό κτητικόν έξει τό ε, άλλά μόνον τό ι. οί δέ "Ιωνες τήν γενικήν ού διά του ε λέγοντες άλλά διά τοΰ η, οϊον Ά χ ι λ λ ή ο ς βασιλήος, όμοίως καί τό κτητικόν διά τοΰ η ποιοΰσιν· Άχιλλήϊος βασιλήϊος. εκ τούτου ούν δείκνυται, ότι κάκεΐνα άπό τής γενικής γίνονται, ουκ άπό τής ευθείας. Ο

53 λίνδος λίνδιος] seclusi (est enim urbs, non insula) 54 ώφειλεν Cr. : οφειλεν O 55 il scripsi : ϊωτα Ο | χΐος Cr. : γχιος Ο | τού O ac : τής Ο1 | νυκτός scripsi : νυχός O 56 νύχιος Cr. : νύγιος O 59 γράφεται otov βασι in ras. hab. O, ut vid. 65 έπεί scripsi : καί O 51 Χίος] cf. Hdn. Orth. (2, 413, 5) = EM 539, 24 5 3 - 5 5 Χίος — Χίος] cf. Hdn. Orth. (2, 605, 25) = Choer. Orth. (AO 2, 275,14); Eust. 436,15 55 μακρόν] cf. Steph. Byz. 693,14 5 5 - 5 7 τό δέ δΐος — Δΐος] cf. α 270 supra 5 6 - 57 άπό — Δϊος] cf. Ερ. ad A 7D 1 (test.); Eust. 436, 15 58 sq. [Hdn.] fort, ex Hdn. Orth, (non recepii Lentz) 66 i] cf. Hdn. Orth. (2,493, 1) = Choer. Orth. (AO 2,191,29) 66— 67 Ίωνες — βασιλήος] cf. Ερ. ad A 5 Β2 (test.); o 72 infra

258

Epimerismi Homerici

Ά ρ χ ή του ε στοιχείου. Ο ε 1 = Ερ. ad Α 242 ε 2 = Ερ. ad Α 243 ε 3 = Ερ. ad Α 247 ε 4 = Ερ. ad Α 251 Α *Theogn. ε 5 έ κ ε ΐ ν ο ς (Α 266): τό κει δίφθογγος· δια τί; καθόλου αί υπέρ μίαν συλλαβήν λήγουσαι μονοπρόσωποι άντωνυμίαι φιλοϋσι διφθόγγω παραλήγεσθαι, οίον αυτός ούτος ό δείνα· σεσημείωται τό οδε, άλλ' δδ' άνήρ έθέλει (Α 287). πρόσκειται „υπέρ μίαν συλλαβήν" δια τό μίν καί νίν· πρόσκειται „μονοπρόσωποι", έπεί δεύτερον καί πρώτον πρόσωπον κατά άκολουθίαν ούκ εχουσιν. Ο Mich.Sync. ε 6 επί: πόσαις πτώσεσι συντάσσεται ή επί πρόθεσις; τρισί· γενική, δοτική, αιτιατική {κλητική}, καί γενική μέν συντάσσεται δτε την επάνω σχέσιν δηλοΐ, οίον „επί τής γης" άντί του „επάνω της γης", καί εν ταΐς συνθέσεσι δέ σημαίνει την επάνω θέσιν ή πλείονα εμφασιν ή άκολούθησιν· λ ω (Η 81): τ ό ε ψιλόν· δια τί; προ του λ ή αι δίφθογγος ούχ ευρίσκεται, εί μή έν όλίγαις λέξεσι καί σεσημειωμέναις, ώς εχει τό Α'ίλιος α'ΐλινος· χαίρει δέ μάλλον τη δια του ε ψιλού γραφή. Ο ε 8 ε ΰ δ ο ν ( Β 2 ) : έκ του εδω δασυνομένου έκ τούτου γίνεται καί εδος, ή καθέδρα, εδω οΰν τό ρήμα, καί ϊνα μή συνεμπέση τφ έσθίω, πλεονασμό» του υ γίνεται εϋδω. O Et.Gud. ε 9 έ φ ή π τ α ι (Β 15 vel 32): παρά τό απτω, τό άρτώ, ό παρακείμενος ήμμαι ήψαι ήπται καί έφήπται. Ο Et.Gud. ε 10 = Ερ. ad Α 51 C ε 11 ε γ ρ ε τ ο (Β 41): βαρυτόνως· έκ του έγείρω συγκοπή της ει διφθόγγου εγρω εγρομαι έγρόμην εγρετο. Ο Et.Gud. ε 12 ε μ ο ι γ ε καί ε γ ω γ ε : εν μέρος λόγου έστί. πάσα γάρ λέξις Ε λ λ η ν ι κ ή δισύλλαβος έπιφερομένου έγκλιτικοΰ μορίου τον οίκεΐον τόνον φυλάττει, οίον καλός, καλός γε· σοφός, σοφός γε· ώστε δήλον οτι εν μέρος λόγου τό έμοιγε. εί γαρ ήσαν δύο μέρη λόγου, έφύλαξαν αν τόν οίκεΐον τόνον· ομοίως εγωγε. Ο

20 ελω Cr. : "λω (ε om., neglegentia rubricatoris) O 23 εδω] εδω d : επω Ο | δασυνομένου De Stefani : δ"/ (cd.) d : δασύνεται Ο | καί d : om. O 24 οΰν τό d : om. O I τφ έσθίω Ο : τό έσθίω d : brevius dictum pro τφ εδω, τό έσθίω, ut vidit De Stefani 24—25 πλεονασμφ του υ d : πλεονάζει τό υ καί Ο 26 έφήπται d : 'φήπται Ο (ε om., neglegentia rubricatoris) | post le. hab. d έπικρέμαται : om. O et EM 403, 9 I ó παρακείμενος d : καί επίκειται Ο 27 καί d : om. O 29 βαρυτόνως d : -ον O I έγείρω O : άγείρω d 29—30 της ει διφθόγγου Ο : om. d 30 εγρω Ο : εϊρω d | εγρετο Ο : om. d 33 καλός καλός γε et alt. σοφός scripsi (cf. Hdn. 2,199, 5) : καλώς καλώς γε . . . σοφώς Ο 35 ομοίως scripsi : ó μέσος Ο (de errore cf. Ερ. ad A, p. 20) ε 7 AO 1 , 1 2 5 , 2 9 - 3 2 (177ν) || ex Theogn. Orth. § 11 (p. 75,18 Alpers) ε 8 AO 1,126,1 - 3 (177v); Et.Gud. 554, 1 - 3 Stef. (d) 23 — εδος] cf. Et.Gen. (Β; deest in A) s. ν. εδδον παννύχιοι (Β 2 alibi): . . . τινές δέ καί τό εϋδω παρά τό εδος φασίν, έπεί εδραία τά τών κοιμωμένων σώματα, unde EM 389, 51 24—25 εδω — ] hinc EM 389, 53 24 'ίνα μή συνεμπέστ) τω έσθίω] hoc modo analogiam évitât: cf. Glotta 56 (1978), 7 1 - 7 2 ; infra ε 17 (test.) ' ε 9 AO 1 , 1 2 6 , 4 - 5 (177v); Et.Gud. 5 7 1 , 6 - 7 Stef. (d) II hinc EM 403, 9 ε 11 AO 1,126, 8 - 9 (177v); Et. Gud. 396, 3 - 4 Stef. (d) 29 έκ — συγκοπή] ex Hdn. (ex Epimerismis?), unde et Et. Gen. (AB): εγρετο: άπό του έγείρω (om. Β) έγείρετο καί (om. Β) κατά συγκοπή ν εγρετο. οδτως Ή ρ ω δ ι α ν ό ς (εγρετο — Ή ρ ω δ ι α ν ό ς Α : om. Β). 2 9 - 30 έκ — ] cf. EM 312, 16 ε 12 AO 1 , 1 2 6 , 1 0 - 1 5 ( 177ν) || fort, ex Hdn. προτ. (cf. ad o 1 infra); cf. Hdn. παθ. (2, 199, 3 [ = EM 315,1] et 2,199,12 [ = EM 732, 29]) 31 καί εγωγε et 35 όμοίως εγωγε] cf. Αρ. Dysc. pron. 49, 9 sq. (in primis 50,1) et synt. 138, 9; Hdn. Cath. pr. (1, 474, 6 - 8 ) et II. pros. (2, 24, 27 [ = sch. A im ad A 173 e] et locos ad v. 3 2 - 3 3 infra laud.); Et. Gen. (A"B; brevius A1) s.v. εγωγε, unde EM 314, 57 — 315, 6 (— έπιτάσεως οϋσης) 32—33 τόν οίκεΐον τόνον φυλάττει] cf. Αρ. Dysc. adv. 181,30; Hdn. Cath. pr. (1,474,6—8) et II. pr. (2, 24, 31 [ = sch. A ad A 174] et 2, 91, 2 5 - 2 6 [ = sch. A ad Ξ 396)

Theogn.

[Hdn.]

Ερ.

Ηώι.προτ.

260

Epimerismi H omerici

I ε 13 έ ρ έ τ η ς : ό κωπηλάτης. | παρά το ελω, δ σημαίνει τό έλαύνω, | έλέτης καί έρέτης. | τό ρε ψιλόν· δια τί; τα εις ερυμα] cf. Lex. Αίμ. ε 9 (test.) 93 — 94 ερυμα = άσφάλισμα] cf. Lex. Αίμ. ε 9 (test.) 1 ερκυς] lexicis addendum ε 112 AO 1, 151, 1 3 - 1 7 (183 r ); E t . G u d . 569, 1 0 - 1 5 Stef. (d) || cf. H d n . II. pr. (2, 44, 37) = sch. A ad Δ 222 a = παθ. (2, 263, 35) = ρημ. (2, 792, 5); brevius sch. bT ad Δ 222b; sim. Hdn. II. pr. (2, 74,13) = sch. A ad A 263; sch. ε 481; ex Choer. Th. 2, 63, 19 (cf. 2, 121, 32); cf. ad ε 26 supra; ex nostro E M 401, 43; cf. Eust. 465, 1 et 19

%

95 ι

5

Text: ε 110 —ε 115

307

ε 113 Έ λ ι κ ά ω ν (Γ 123): δασύνεται· τ ο ε π ρ ο της λι σ υ λ λ α β ή ς δασύνεται- έ λ ί σ σ ω , ε λ ι ξ (το δέ έ λ ι κ μ ώ ν τ ο ψιλοΰται). | Έ λ ι κ ά ο ν ο ς · ό κανώντα εις ων < κ α θ α ρ ό ν ) βαρύτονα δ ι χ ρ ό ν φ εκτεταμένα) π α ρ α λ η γ ό μ ε ν α τ ρ έ π ο υ σ ι τό ω άζω — βάσσατε] cf. Eust. 1887, 39 88 περιρρηδής] cf. sch. V ( = D) ad χ 84; Eust. 1920, 30 ε 182 AO 1,166, 29-167, 5 v (186 ) 93 φωναί] de sensu cf. Schneiden indicem Apollonianum s.v. φωνή 2): „forma vocis (Lautform, Wortform), opp. σημαινόμενον, notio (Bedeutung)" 94 έκ των κινημάτων] [Hdn.] ex Hdn. παθ., ut vid. (cf. 2, 265, 26 = EM 199, 55 = Et. Gen. β 136): ή μετοχή βλείς. κίνημα γάρ, καί ού συγκοπή (se. ex βληθείς). οϋτως Ήρωδιανός Περί παθών; cf. supra β 23 (test), 28, 30 7 [Hdn.] ex Hdn. Cath. pr. (1, 447,13) ε 183 AO 1,167, 6 - 2 6 (186v) || [Hdn.] ex Hdn. παθ. (2, 283, 29) 9-10 παρετυμολογεΐ — ] cf. ad α 274 et 281 supra

326

[Hdn.J Ερ.

Epimerismi Homerici

πλεονάζει δέ τό γ, ώς καί έν τω λόγχη (παρά τό λόχος λόχη καί λόγχη, ή εις λόχον έπιτήδειος) καί τω γλίχεσθαι (παρά τό λίαν εχεσθαι λίχεσθαι καί γλίχεσθαι) καί τφ γλαμας παρά Άττικοΐς, λημας γάρ· καί παρά τό κερώ, άφ' où καί τό κερόωντό τε οίνον (θ 470) καί συγκοπή κρώ, διπλασιαέζω υπερθέσει του ε καί τροπή του ζ εις δ ερδω· γίνεται δέ ύπέρθεσις, ώσπερ σπείρω σπόριον οσπριον, νόθον νοθεΐον καί όθνεϊον, μείρω μέμαρκα μέμορα μέμορε εμμορε (Α 278 alibi), ερδω, ό μέλλων ερξω, ού δια του σ ώς τό αδω ασω, έπεί άπό του ρέζω γίνεται, δασύνεται τό ερ· ή ερ συλλαβή, μή έπιφερομένου δασέος ή του γ ή διπλασιασμού του ρ, δασύνεται, οίον ερνος ερκος έρπω Έρμης· οϋτως ούν καί ερδω. πρόσκειται ,,μή έπιφερομένου δασέος" διά τό έρχομαι, ,,τοΰ γ" δέ δια τό έργον, „διπλασιασμού" δέ ,,τοΰ ρ" δια τό έρρω. τό μή μιν άποέρσειε μέγας ποταμός (Φ 329) Αίολικώς ψιλοΰται. μεμπτέος Άρίσταρχος δασύνων τό άρσαντες (Α 136) όφεΐλον ψιλοϋσθαι Αίολικώς. Ο

10 λεΐβον (ut Horn.) Cr. : λεΐβε (ε in loco alterius litt, inc.) O 11 άπολείβεται ύγρόν ελαιον (ut Horn.) scripsi : καταλείβεται ΰδωρ (cf. ν. sq.) O 13—14 post παράγωγον lac. statui; e.g., γαιήϊος (η 324), ut Lentz ad Hdn. 2,188, 17, suppleri potest 17 στίχου Cr. : στίχω O 18 λείβω Cr. : λείω O 19 ερδοι ex ερδει corr. O1 24 ερξω] ξ in loco litterae ζ 27 δασέος O1 : δασέως O ac 30 δασύνων] υ ex α mut. 13 παρά — παράγωγον] cf. EM 223, 3 14 ούδέν δέ παρά τό αία] al. α 52 supra 15 λιβάς] Et. Orion. G (25,8 [= Philox. fr. *45a, 3] et 132,9) et L (181,18); Et. Gen. (AB) s. ν. σπείρα, unde EM 723, 40 | λέβης] cf. Et. Gen. λ 52, unde EM 559, 2; Eust. 1401, 33 I λίβανος] cf. Et.Orion. G (94, 3 [= Philox. fr. 540] et 96, 22); Et. Gen. λ 100 (addenda); EM 564,36 1 5 - 1 6 λιβανωτός] cf. EM 565,40 ε 194 AO 1,173, 21 - 1 7 4 , 2 (188r) 21 παρά — ερδω] cf. test, ad Ερ. ad A 315 laud., quibus adde Hdn. Cath. pr. (1, 541,24-25); Et. Orion. G (64,10: in sede Herodiani); Eust. 153, 24 22 νόθον νοθεΐον καί όθνεϊον] cf. Hdn. παθ. (2, 382, 25) = Et. Orion. G (1117, 30: in sede Herodiani) 23 μείρω — εμμορε] cf. ad Ερ. ad A 278 24—25 δασύνεται τό ερ] cf. Ioannem quendam (Philoponum?) laud, in Lex. sp., p. 197 26 sq. δασύνεται — ] [Hdn.] fort, ex Hdn. Cath. pr. XX (deest apud Lentz) 30—31 μεμπτέος — ] cf. ad Ερ. ad A 136 A la

ίο

is

20

25

3ο

Text: ε 1 9 3 - ε 196

335

ε 195 ε ϊ α τ ο (Γ 149 alibi): από θέματος του ήμαι, οπερ άλογόν έστι μακρά παραληγόμενον· σημαίνει τοίνυν {τότε} ήμαι τό κεΐμαι. εστι δε τό μέν έντελέστερον εεμαι, όπερ γίνεται άπό τοΰ έώ, ένθεν παράγεται τό εζω, άφ' οδ τό έζομαι καί καθέζομαι. ώσπερ δέ βέλεα βέλη γίνεται και ίππέες ίππεΐς, οϋτως εεμαι ήμαι. καί εστι κατά πάθος· καθόλου γάρ τα ρήματα, έάν άπό φύσεως μακράς άρχηται, έν τή συνθέσει ούκ αναβιβάζει τον τόνον· χρώμαι καταχρώμαι, θεΐναι καταθεΐναι (π 285), βήναι περιβήναι (Ε 21). ει τοίνυν τό ήμαι έν τή συνθέσει ούκ έτήρησε τον τόνον, έγένετο δέ κάθημαι, ού φύσει εχει μακράν τήν άρχουσαν, άλλα πεπονθυΐαν. ήμαι οΰν καί ό παρατατικός ήμην ήσο ήτο, Ίακώς εατο καί ποιητικώς εϊατο. Ο ε 196 ε σ σ ε υ α (Ε 208): τα δια τοΰ ευω ρήματα πάντα βαρύνεται· βασιλεύω ιππεύω σεύω {εσσευα}· τό έδεύησεν δ' οίήϊον άκρον ίκέσθαι (ι 483 et 540) ούκ άπό περισπωμένου τοΰ δευώ γέγονεν άλλα έδέησέν εστι καί πλεονάσαντος τοΰ υ έδεύησεν· τό ερευνώ περισπώμενον οί Αιολείς άποβάλλοντες τό ν βαρύνουσιν, έρεύω, διά τον τρόπον άμενοι πεπίθοιμεν (Α 100). μυστιλώ δέ σημαίνει τό μυούμαι- μυστίλη γάρ έστιν είδος άρτου κοίλου, εις ο έρρόφουν ζωμόν οί 'Αθηναίοι έν έορτή. Ο μ 86 μ ε μ ε τ ρ έ α τ α ι (Hdt. 4,86,4): τοϋτο Ίωνικόν έστιν· ώς γάρ νενόηνται νενο ι > >λ c .., prxx ι ο υ ΎαΡ ε σ τ ι ν ήδυς. το ,,νηδυς παρα TOJ νω, το σωρεύω. | και πόθεν 5 sch.Hom.? δήλον; δός χρήσιν. νηήσ,_ας εύ νήας_„ έπήν αλαδε προερύσσω (I 358). | τήν βαθείαν γάρ σημαίνει τό νηδύς· napLà_, γαρ τό σεσωρεϋσθαι έν αύτή τα βρώματα. | τό δυ βραχύ· τά siLç_, μος λήγοντα όνόματα ύπέρ δύο συλλαβάς προπαροξύτονα μή οντα σύνθετα,, τφ υ παραληγόμενα ίο συστέλλει τό υ, οίον ερυμος Έ λ υ μ ο ς δ,_ί_1δ1_Όμος_1 ετυμος· τό γάρ πρόθυμος σύνθετον. | ό δέ Ά π ί ω ν (fr. 79) έτυ,_μολογών φησιν_, αδυμος, ον ούκ εστιν άποδύσασθαι δια τό βάθος, φασί δέ τίνες κατά μεταφοράν οτι τον βαθύν σημαίνει τον άπό τής νηδύος, ή έστι κοιλία· βαθύτατον δέ εστιν έν ή μ ΐ ν τούτο ,_τό μέρος,,. G O Et.Gud. 15

1 στοιχείου G : om. O 2 ού γίνεται Ο : om. G Gud. | alt. ού G G u d . : ούδέ O 4 βαθύν ϋπνον] βαθύυπνον (sup. alt. υ litt. s. 1. del., ut vid.) O 5—6 και πόθεν — χ ρ ή σ ι ν G Gud. : om. O 7—8 έπήν — νηδύς] om. O 8 alt. γάρ Ο ζ : om. c : in G deperditum esse potest | σεσωρεϋσθαι] ω s. 1. add. O 1 : litt. inc. hab. O 10 τ φ scripsi : τό codd. | υ O c : ε G ζ (nota errorem coniunctivum!) 11 oïov G G u d . : om. O I ερυμος O et (έρημος) G u d . : ετυμος G | ετυμος c : εσυμος G : εσσυμος O : εΰσημος ζ 12 άπίων G : άππίων Ο : άπτίων c : επί τούτ(ων) ζ 13 άποδύσασθαι G : άσποδύνασθαι ζ : άποδείσασθαι c : om. O 14 βαθύν G O : βαθύ Gud. | alt. τον] om. Ο | κοιλία G Gud. : ή κοιλία O v i AO 1 , 2 9 1 , 2 7 - 2 9 2 , 6 (213V); G 24'; E t . G u d . cz || cf. (partim hinc) E M 602, 53 2—5 — σωρεύω et 8—9 τήν βαθείαν — βρώματα] ex Hdn. παθ., ni fallor (deest apud Lentz; Hdn. vicissim fort, ex Aristarch. et Philox. [cf. adn. sq.]) 2—3 ού γαρ — συντίθεται] cf. Hdn. Orth. (Συντ. στοιχ. 2 , 3 9 6 , 4 ) 3—4 έκ τοϋ νηδύς . . . τόν βαθύν ϋπνον] doctrina Aristarchi: cf. Αρ. S. 116,11; sch. A (Aristón.) ad Β 2 b, unde Eust. 163, 30 5 ού γάρ έστιν ήδύς] al. sch. D ad Β 2 5 τό νηδύς — σωρεύω et 8—9 τήν βαθείαν — βρώματα] cf. ad Lex. Αίμ. ν 2: Soran. fort, ex Philox. (deest apud Th.)? cf. ν 40 infra; ex Et. Orion. Et. Gen. (A): νηδύς: ή γαστήρ· άπό τοΰ διανενήσθαι, ö έστιν σεσωρεϋσθαι και πεπληρώσθαι· . . . 5 νώ = σωρεύω] cf. infra ν 40 et 52 5 — 7 καί πόθεν — προερύσσω] fort, noster suo Marte 9—12 τό δυ — σύνθετον] ex Hdn. Cath. pr. XX (1, 527, 34 = 2 , 1 9 , 1 0 ) 1 2 - 1 3 ó δέ Ά π ί ω ν — βάθος] cf. Hsch. (Diogen.?) ν 443; sch. A (Aristón.) ad Β 2 b; de fonte cf. C.P. 77 (1982), 274, adn. 23 1 3 - 1 5 φασί δέ — ] cf. ad vv. 3 - 4 supra

Text: ν 1 — ν 4

513

ν 2 ν η υ σ ί (Β 4): τρεις ευθείας εχει, ναΰς και νηΰς και νεΰς. γίνεται - | παρά τό νέω, τό κLoλυμßώJ· και Όμηρος· Ηάη.κλ.όν. ά{υ}τάρ {ο} χε η Ionice] cf. supra ad κ 23 | άναίδειαν άναιδείην] cf. Ερ. ad A 149Β v 8 AO 1 , 2 9 4 , 1 2 - 1 6 (213r); G25 v ; E t . G u d . cz 94 τό ναι δίφθογγος] cf. Choer. Ep. Ps. 3, 28 9 4 - 9 5 τό ναι — ναός] cf. Ep. alph. (AO 2, 395, 3) 94 sq. τό ναι — ] ex orth.: cf. Hdn. Orth. (2, 427, 33) = Theogn. Orth. 881 (AO 2,145, 30); tract, orth. (AO 2, 326, 4); An. Orth. 78,1 - 2 ν 9 AO 1, 2 9 4 , 1 7 - 2 5 (214r); G 25v; E t . G u d . cz 3—4 τό κει — παρηγμένα] cf. ad κ 13 supra 4—9 έκ του νεικώ — ] ex Choer. Th. 2,160,11 vel fonte eius (cf. v. 13: λέγουσί τίνες; nempe Hdn. £ημ., sed locum om. Lentz 2, 807, 27); cf. ν 37 infra; brevius ex nostro EM 602, 32 5 δευτέρας — περισπωμένων] cf. ν 14 infra

|

518

Epimerismi H omerici

ν 10 1 _νεμέσση_,θέν τ' é v i θ υ μ φ (Β 223): δια τί άναπέμπει τόν | - τόνον; Löxi_, εάν ή προκειμένη λέξις του έγκλιτικου μορίου προπαροξύνεται, ^τήν_, εν τω τέλει αυτής βαρεΐαν εις δξεΐαν εγείρει· ,,ήκουσέ μου", ,„_ε_,δωκέ μοι". | τό δε νεμέσω έκ του νεμώ περισπωμένου, καί εξ αύτοϋ ,_ν_,εμεσώ δευτέρας των περισπωμένων και νεμέσσηθέν τ' ένί θυμφ (Β 223)· μή νεμέσα (Κ 145, Π 22)· τοΰτο έκ του νέμεσις- τοϋτο δέ αορίστου πρώτου παθητικού, καί οί Βοιωτοί επί των μή έχόντων τήν μετοχή ν —, ώσπερ τό κόσμηθεν (Γ 1). G O Et.Gud. disi.syn. ν 11 ,,νεαρός,, (Β 289): ονομα· γίνεται παρά τό νέον καί τό άρύω· τό νεωστί άρυθέν ΰδωρ· μεταφορικώς ,_δέ λέγε_,ται επί των παιδίων των νεωστί γεννηθέντων, τό δέ πρόσφατον τό νεωστί έσφαγμένον κρέας. G Ο Et.Gud. - ι orth. ι ν 12 ,,ονομα,, ούδέτερον εύθείας των πληθυντικών· L vròjTa (Β 308): Ap.Dysc.On.? ό άρσενικόν ό νώτος. | τό νω μέγα προς α ν τ ι δ ι α σ τ ο λ ώ ν τοϋ ανέμου. | τ τήν εύθείαν τών ούδετέρων ούκ έχει, ώσπερ ή κέλευθος καί τό ούδέτερον Ηάη.προσ. συντ.

10 νεμέσσηθέν τ' Ο : [3 + litt. mg. adscr. (quot sint ίηο.)]θεντες G : νεμεσηθέντες c : νεμεσσηθέντες ζ 13 καί G Ο : om. Gud. 14 νεμεσώ G O : νεμεσσώ Gud. | τών περισπωμένων G Gud. : συζυγίας O 15 νεμέσσηθέν τ O : νεμεσσηθέντες G : νεμεσηθέντες c : νεμησσηθέντες z | post θυμφ hab. Ο καί 16 νεμέσα G Ο : νεμέσσα Gud. 17 τοϋτο δέ Ο : τουτέστι G Gud. | άορίστου πρώτου παθητικού G Gud. : πρώτος αόριστος παθητικός Ο 17—18 καί οί — μετοχή ν] om. Ο 18 βοιωτοί] ο ex alt. litt. (fort, ω) mut. in G (alibi Doribus vel Aeolibus attribuitur; sed cf. Meister 1, 7) I ante τό hab. G καί 20 νεαρός O : νεαρόν Gud. : νεαροί (ut Β 289) EM 599,11 I όνομα G Gud. : om. Ο | νέον καί Gud. O : νέω G : νέω καί EM 599,11 20—21 ante τό νεωστί hab. Ο κυρίως 21 άρυθέν] άρυσθέν Ο | post λέγεται hab. Ο καί I παιδίων G Ο : παίδων Gud. 22 τό δέ πρόσφατον] τό δέ πρόφατον G : λέγεται δέ πρόσφατον Gud. : πρόσφατον δέ Ο | νεωστί] νεο- ζ | έσφαγμένον κρέας] έσφραγισμένον καί έσφαμμένον κρέας c 25 του ανέμου G Ο : του νότου τοϋ σημαίνοντος τόν ανεμον· τα νώτα Gud. 26 τήν εύθείαν scripsi : ή ευθεία G c : καί ή εύθεια Ο ζ | τών ούδετέρων G Ο : τών πληθυντικών c : om. ζ ν Ι Ο AO 1 , 2 9 4 , 2 6 - 2 9 5 , 2 (214r); G 25v; Et.Gud. cz || brevius hinc EM 600,34 1 0 - 1 3 — μοι] ex Hdn. προσ. συντ. (1, 562,16); cf. Hdn. II. pr. (2, 32, 32) = sch. A™ ad Β 223 1 7 - 1 8 καί oí Βοιωτοί — ] cf. ad κ 141 supra ν 11 AO 1, 295, 3 - 6 (214r); G 25v; Et.Gud. cz || ex opere distinctiones synonymicas continente: cf. „Amm." gl. 332 (cum test.); De impr. gl. 13; ex nostro EM 599, 11 et Et.Sym. V = D laud, ad EM 599,12 2 1 - 2 2 έπί — γεννηθέντων] cf. sch. D ad Β 289; Antiatt. 109,15; Hsch. ν 1 8 5 - 8 6 ; Σ (Phot. 291, 10; Ba. 306, 25; Su. ν 116) 22 πρόσφατον — ] cf. ad Philox. fr. *163; πρόσφατον = νεαρόν: cf. Hsch. π 3923 ν 12 AO 1 , 2 9 5 , 7 - 1 1 (214r); v G25 ; Et.Gud. cz || hinc EM 607,45 25 τό νω — άνέμου] ex orth.: cf. Choer. Orth. (AO 2, 242, 4); Choer. Ep. Ps. 129, 34; An. Orth. 79, 28. 185, 29 2 6 - 2 7 τήν ευθείαν — ] cf. π 116 infra et ad κ 134 supra

Text: ν 10 —ν 16

519

L oùjK

εχει, μ ό ν ο ν ευθείαν των π λ η θ υ ν τ ι κ ώ ν τα κέλευθα· οΰτως και τοϋτο. G O Et.Gud. ν 13 1 _ ν η π ί _ , α χ ο ς (Β 338): παρά το ν,_η_, σ τ ε ρ η τ ι κ ό ν και το ίάχω· 30 τοϋτο έκ τοΰ ίά, ή έκπεμπομένη βοή· γ ί ν ε τ α ι δέ του_,το j t a p à τό_, επί πασa L v_, ά κ ο ή ν ιέναι. λ ο ι π ό ν έκ τοϋ ια γίνεται ρήμα ίάχω. G Ο Et.Gud. ν 14 , _ ν ι κ ά ς (Β 370): έκ τοϋ νίκη. τό νι ι· έκ τοΰ_, év L íj και τοϋ ε'ίκω, τό ύποχωρώ· ή ύ π ο χ ω ρ ο ΰ σ ά τινι τ ή ν ν ί κ η ν , ή γ ο υ ν τ ο ν σ τ έ φ α ν ο ν · γ έ γ ο ν ε ν ένιίκη και β ρ ά σ ε ι , , των δύο ιι εις ι μ α κ ρ ό ν γίνεται ν ί κ η άποβ,_ολή τοϋ 35 ε, G Ο Et.Gud. καί έξ αύτοΰ νικώ συζυγίας δευτέρας τών περισπωμένων,,. G Et.Gud. ν 15 ν ό τ ο ς (Β 395): παρά τό όνώ, τό βλάπτω, ό μ έ λ λ ω ν ,_όνόσω· έξ αύτοΰ ό ν ό τ ο ς και κατά ά φ α ί ρ ε σ ι ν τοϋ ο νότος_„ ο ι ο ν ε ί ó βλαπτικός τών καρπών j c a ì τών σ ω μ ά τ ω ν ^ G Ο Et.Gud. 40 ν 16 ν ή ϊ ο ν ( Γ 6 2 ) : τό 11- τα άπό τών εις αυς θ η λ υ κ ώ ν μ ο ν ο σ υ λ λ ά β ω ν δια τοϋ ιος π α ρ ά γ ω γ α δια τοϋ i j γράφεται, ο ί ο ν ναϋς ν α ό ς ν ά ϊ ο ς καί

27 μόνον ευθείαν G : πλήν ευθείαν μόνην z : πλήν μόνων c : άλλα ή ευθεία Ο | οϋτως καί τοϋτο G Ο : οϋτως καί τα νώτα ζ : ώς καί τα νώτα c 29 νη Ο ζ : νο c : ν. G 30—31 ή — έκ τοΰ] per homoeotel. om. O 31 ρήμα G Gud. : om. O 32 tert. τοϋ O : τό G Gud. 33 ήγουν G Gud. : ήτοι O 34 κράσει] κ(α)τ(ά) [κρασιν] G, ut vid. I γίνεται G Gud. : om. O 35 καί έξ — ] his spatium sufficere videtur in G I συζυγίας c : om. z | περισπωμένων z : βαρυτόνων c 37 νότος] ν om. O, neglegentia rubricatone | post le. hab. c ό άνεμος | post βλάπτω hab. G καί | όνόσω O c : όνήσω z 37—38 έξ αύτοΰ Gud. : om. O 38 post o hab. Ο γίνεται 40 τό ι ι Gud. : τό ι G : διά τοϋ ι Ο | post τα hab. Ο γαρ | μονοσυλλάβων Ο : om. Gud. 41 παράγωγα Ο : παραγόμενα Gud. ν 13 AO 1, 2 9 5 , 1 2 - 1 3 (214r); G 25ν; Et.Gud. cz || hinc EM 604, 22; ex ιαχή deriv. etiam Eust. 651, 35; cf. Eust. 795, 34 29—31 ίάχω — ιέναι] cf. supra α 81 et ad ι 53 ν 14 AO 1, 295, 1 4 - 1 7 (214r); G 25 v -26 r ; Et. Gud. cz || cf. Hdn. Orth. (2, 556, 5) = EM 605, 55; ex Choer. laud, in Et.Gen. (A) s.v. νίκη vel fonte eius (sc. Hdn. παθ.: om. Lentz): . . . ή παρά τήν ένί δοτικήν καί τό ε'ίκω (scripsi : είκον Α), τό σημαίνον τό ύποχωρώ γέγονεν ένιείκει καί αποβολή τών δύο εε τοΰ τε ενός τή αρχή καί τοΰ μέσου καί κατά κρασιν τών δύο ιι εις εν δηλόνοτι μακρόν, νίκη, οιονεί ή ένί υποχωρούσα, ώς καί ó ποιητής δηλοΐ λέγων· ,,έτεραλκέα νίκην" (Η 26 alibi), έτεροκλίνη. . . . ; cf. Ερ. alph. (AO 2, 394, 31); Ερ. Hom. ad A 5792; χ 30 infra; Eust. 662, 39 32—35 — ε] cf. κ 154 supra 32 — 33 εϊκω = ύποχωρώ] cf. ad α 67 supra 35 συζυγίας — ] cf. ad ν 9 supra ν 15 AO 1, 2 9 5 , 1 8 - 2 0 (214r v); G 26r; Et. Gud. cz II cf. Et. Orion. G (107,7: in sede sch. Hom.): νότος: παρά τό νόθους ποιεϊν τούς καρπούς καί χείρους, οίον όνοτούς ποιεϊν αυτούς καί άφανίζειν; ibid. 107, 9: νόθος: όνοτός τις ων, κατ' άποβολήν τοΰ ο καί τροπή τοΰ τ εις θ; Et. Gen. (Α): νότος: ó άνεμος, οιονεί όνοτός τις ων, παρά τό ό{υ}νοΰσθαι τούς καρπούς. . . . ; Et. Gen. (A) s.v. νόθος (pars prior), unde EM 606, 33; ex nostro EM 607, 39 37 όνώ = βλάπτω] cf. a.c. ad o 2 infra ν 16 AO 1, 295, 21 - 2 6 (214v); G 26r; Et. Gud. cz || ex Hdn. Orth. (2, 555, 8) vel ex tractati Περί ποσότητος recensione ea, quae AO 2, 286, 6 typis expressa est, pleniore; ex nostro EM 603,16 et Et. Sym. V = D laud, ad EM 603,15 41—42 ναΰς — νήϊον] cf. An. Orth. 78, 11 (νήες . . . άφ' οδ καί νήϊον)

Ηάη.παθ. vel

Choer.

Hdn.Orth. νείποσ.

520

sch.D

Epimerismi Homerici

τρ,,οπή ν ή ϊ ο ς και ν ή ϊ ο ν ( Ο 410, Ρ 744, ι 384), ξύλον_, τ ό π ρ ο ς f v a O v έ π ι τ ή δ ε ι ο ν · ο μ ο ί ω ς και τ ό γρ,,αυς γ ρ α ό ς γράϊος_, και γ ρ ή ϊ ο ς και γ ρ ή ϊ ο ν ε ί δ ο ς έ χ ο υ σ α (Call. fr. 490). G O Et.Gud. εστι L K a ì ο ν ο μ α ο ρ ο ύ ς πλη_,σίον 'Ιθάκης, ώς κ α ί " Ο μ η ρ ο ς · 45 η μ ε ί ς {δ'} έ ξ , / Ι θ ά κ η ς ύπονηΐου_, (γ 81), τ η ς υ π ό Ν η ΐ φ ο ρ ε ι κ ε ι μ έ ν η ς · ο ϋ τ ω ς καί Θ ή β η Ύ π ο π λ α κ ί , _ η (Ζ 397), ή ύ π ό Π λ α κ ί φ ορει_,. G Et.Gud. ν 17 ν ύ μ φ α ( Γ 130): ν ύ μ φ η , Δ ω ρ ι κ ό ν . O so ν 18 ν η μ ε ρ τ έ ς ( Γ 204): έ π ί ρ ρ η μ α ά π ό τ ο υ ν η μ ε ρ τ έ ς ο υ δ ε τ έ ρ ο υ · τ ο ΰ τ ο έκ τ ο υ ^ η μ ε ρ τ ή ς _ , · τ ο ΰ τ ο π α ρ ά τ ό άμαρτώ, τ ό α π ο τ υ γ χ ά ν ω , μετά τ η ς ν η των ι . σ τ ε ϋ ρ ή σ ε ω ς ν η α μ ε ρ τ ή ς , ο ι ο ν ε ί ó μή ά π ο τ υ γ χ ά ν ω ν τ ο υ σ κ ο π ο ύ λ ό γ ω ν , τ ο υ τ έ σ τ ι μή ^ψευδόμενος,,. G Ο Et.Gud. ν 19 ν η λ έ ϊ χ α λ κ ω ( Γ 292): ή ευθεία ν η λ ή ς . γ ί ν ε τ α ι έκ τ ο υ ε λ ε ώ 55 ε λ ε ή σ ω έ λ ε ή ς και μετά τ ο υ vji_, σ τ ε ρ η τ ι κ ο ύ κ α ί κ α τ ά σ υ γ κ ο π ή ν ν η λ ή ς , ό έ σ τ ε ρ η μ έ ν ο ς τ ο υ ε λ έ ο υ ς , εστι δέ καί ν η λ ε ή ς · δύο γ ά ρ ε ύ θ ε ΐ α ι , έ ξ ο δ καί ή κ λ η τ ι κ ή ώ ν η λ ε έ ς · ν η λ ε έ ς , ο υ κ ά ρ α { δ ή } σ ο ί π α τ ή ρ ή ν ( Π 33). G Ο Et.Gud.

42 ναϋν G ζ : ναύ O c : primitus νηών κατασκευήν, ut Et. Gen. A 44 γρήϊον G O : γρηΐδιον Gud. 45 Ιθάκης G ζ1 : ϊθακος c zac 46—47 ύπονηΐου της G ζ : ύπονηϊούσης c 47 post ύπό hab. Et. Gen. Α τω (melius) | νηΐφ G ζ : νηϊάο c 48 θήβη] tertia litt. inc. in c | ύποπλακίη] ύποχαλκίη c 50 νύμφα: νύμφη scripsi :: νύμφη: νύμφα Ο 51—52 alt. νημερτές — νημερτής] νημερτής όνόματος καί τό ούδέτερον τό νημερτές Gud. 52 ante μετά hab. Gud. καί 52—53 της νη στερήσεως] της νη [3]ρη[5] G : τοΰ νη στερητικού Ο : του στερητικού α Gud. 53 νηαμερτής G Ο : ναμερτής c : νημερτής ζ 56 έλεήσω G Gud. : om. Ο | έλεής O : om. G Gud. | νη O c : ν. G : om. ζ | alt. καί G Gud. : om. Ο | νηλής G Gud. : om. O 57 εύθεΐαι G Gud. : εχει εύθείας O 59 νηλεές, ούκ άρα δήσοι πατήρ ήν Ο : ούκ άρα G Gud. 42—49 νήϊον — ] hinc (exceptis νν. 43 — 44 όμοίως — έχουσα, quos om.) Et. Gen. (A 228v; non omnes var. lectt. in app. crit. recepì) s.v. νήϊον 42 — 43 ξύλον — έπιτήδειον] cf. sch. D ad O 410, Ρ 744, ι 384 47 της — κειμένης] cf. sch. γ 81 49 ύπό Πλακίφ όρει] cf. sch. D ad Ζ 397 ν 17 Ludw., ΑΗΤ 2, 619 (Ο 214r, pone ν 6 [AO 1, 294,11]; om. Cr.) || ex sch. D ad Γ 130 50 Δωρικόν] cf. ad α 200 supra; al. et sch. A int (ex.) ad Γ 130a 1 et Eust. 393, 20 ν 18 AO 1, 295, 2 7 - 3 0 (214v); G 26r; Et. Gud. cz || cf. ad Ep. ad A 514 A et ν 41 infra; Tz. ad Lyc. 223 (ex Et. Gud.) ν 19 AO 1, 295, 31 - 2 9 6 , 4 (214v); G 26r; Et.Gud. c (sigi. Homeri) et ζ || Hdn. attrib. Lentz ad 2, 245, 4, iniuria; doctrina Herodianea legitur Choer. Th. 1,184,18, quippe qui congruat cum Sophron. 387,12; noster doctrinam Herodianeam vel confudit vel suo Marte mutavit; ex Choer. Et. Gen. (A) s. ν. νηλεής, unde EM 603, 26; ex nostro EM 603,41 56 μετά τοΰ νη στερητικού] cf. Αρ. S. 116,22 57 ó έστερημένος τοΰ ελέους] cf. sch. D ad Γ 292; Hsch. ν 4 7 4 - 7 5 ; Su. ν 313; Eust. 912, 12. 1182, 18

Text: ν 16 —ν 27

521

60 v 2 0 ν ε κ τ α ρ έ ο υ (Γ 385): έκ του νέκταρ νέκταρος τό κτητικό ν νεκτά- - | Et.Orion. ρειος. I τό νέκταρ παρά τό κτώ, τό φονεύω και αναιρώ, μετά του νε στερητικού· τό μή τοις κτεινομένοις άλλα τοις άθανάτοις διδόμενον. G O Et.Gud. ν 21 ν α ι ε τ α ώ σ η (Γ 387): τό ρήμα ναιετάω ναιετώ έκ του ναιέτης, ö Ηάη.σχημ. 65 σημαίνει τον μέτοικο ν· ή μετοχή ναιετάων, τό θηλυκό ν ναιετάουσα και vel π α θ · Δωρικώς ναιετάωσα, ώς ίδροϋσαι ίδρώσαι, ίδρώσαι, ήγον δέ Μαχάονα, ποιμένα λαών (Λ 597), και βοϋν βών. G Ο ν 22 = Ερ. ad Α 10 Α 2 το ν 2 3 = Ερ. ad A 3 2 D ν 24 - 25 = Ερ. ad Α 5 2 D ν 26 = Ερ. ad A 602 ν 2 7 ,_νέηλυς_, ν ε ή λ υ δ ο ς (cf. Κ 4 3 4 et 558): ό κανών· τά είς υς Choer.Th. σύνθετα, εί μέν άπό άπλών εις υς ληγόντων είσί συντεθειμένα, τήν των 75 άπλών φυλάττουσι κλίσιν, οίον βραχύς βραχέος τρίβραχυς τριβράχεος, πήχυς πήχεος δεκάπηχυς δεκαπήχεος, θήλυς θήλεος άρσενόθηλυς άρσενοθήλεος, ιχθύς ιχθύος κάλλιχθυς καλλίχθυος, όφρΰς οφρύος λεύκοφρυς λευκόφρυος. εί δέ άπό ρημάτων είσί συντεθειμένα, δια του δος κλίνονται, οίον επηλυς έπήλ1_υ_,δος, νέηλυς νεήλυδος· ταύτα γάρ ουκ à j t ò so άπλών εις υς λ_,ηγόντων είσί συντεθειμένα, άλλ' άπό ρήματος του έλεύθω. G O Et.Gud.

61 τό νέκταρ G Ο : τό δέ νέκταρ c : νέκταρ ζ 62 κτεινομένοις G u d . : κτ*νομενοι (* = ει ex ε mut.) G : κτεινομένοις ήτοι θνητοΐς Ο 65 τον G : τό Ο | post μέτοικον hab. Ο τά δια του ετης (cf. H d n . 2, 423, 15) | ναιετάουσα] ν ex alt. litt. (fort, τ) mut. in O 66 ίδρώσαι] hue transposui: v. 68 ante και hab. G O 67 μαχάονα] o ex alt. litt. (fort, ω) mut. in G 68 cf. ad v. 66 supra 76—77 άρσενόθηλυς άρσενοθήλεος G O : om. G u d . 77 κάλλιχθυς] κάλλιθχθυς (sic) G 80 post λ η γ ό ν τ ω ν hab. G u d . και ν 20 AO 1, 296, 5 - 8 (214 v ); G 26 r ; Et. G u d . cz 6 1 - 6 2 τό νέκταρ — ] cf. ad κ 152 supra ν 21 AO 1 , 2 9 6 , 9 - 1 5 (214 v ); G 26 r || doctrina ex Hdn. σ χ η μ . vel παθ. deprompta, ni fallor; cf. ad ν 33 infra; hanc gl. cum ν 33 contaminaverunt E M 598, 51 et Et. Sym. V = D laud, ad loc. 66 Δωρικώς ναιετάωσα] cf. (de mutatione ου > ω) ad ε 101 supra 68 βούν βών] cf. lect. codicis Ο μ 87 supra; ad o 80 infra ν 2 7 AO 1 , 2 9 7 , 1 2 - 2 0 (214 v ); G 26 v ; E t . G u d . c (sigi. Γρ) et ζ || cf. H d n . κλ. òv. (2, 710, 21), unde (brevius) Sophron. 391,19 et Choer. Th. 1, 232, 3, unde noster et (per Et. Gud.) E M 599, 33 (Choer. laudatur) 73 νέηλυς νεήλυδος] cf. H d n . κλ. όν. (2, 762, 26) = Choer. Th. 1, 331, 25

522 Et.Gen.

Et.Gen.

Et.Gen.

Epimerismi Homerici

ν 28 , , ν ε β ρ ό ς : σημαίνει τό της έλάφου_, γ έ ν ν η μ α παρά τό νεωστί πρός πορείαν J é v a i · ή παρά τό νε στερητικόν και τό βορά_„ ο σημαίνει τήν τροφήν· τό έστερημένον της βοράς. G Et.Gud. ν 29 , _ ν ε κ ά δ ε ς (cf. E 886): "Ομηρος ε'ίωθε λέγειν τάς των ν_,εκρών 85 τ,_ά_,ξεις π,_αρά_, τούς νέκυας νεκυάδας τινάς ούσας- οί δέ νεώτεροι τάς των όπλ 1 _ι_ ] τ^ν τάξεις ουτω_, καλοΰσι παρά τό ν ε ΐ κ ο ς · a j j εις πόλε ι .μον ήτοιμασμέναι. ή αχώριστοι,,· τό γάρ νε στερητικόν έστι και | κ α δ ε ι ν , τό χ,_ωρήσαι· και "Ομηρος· ούκέ{σ}τι < ν ) ώ < ϊ ) 90 ό λ λ υ μ έ ν ω ν Δαναών_, κεκαδησόμεθ{α}' (Θ 352 — 3). παρά μεν τοις κυκ,_λικοΐς αί ψυχαί νεκάδες_, λέγονται· ή τέ κε δ η ρ ό ν αυτού πήματ' επ,_ασχον εν α ί ν ή σ ι ν vεκáδεσσιv J (Ε 885 — 6). G Et.Gud. 95 ν 30 ν ω λ ε μ έ ω ς (Δ 428 alibi): συνεχώς καί αδιαλείπτως· | παρά τό vLo) t στερητικόν μ ό ρ ι ο ν καί τό_, λείπω, τό λιμπάνω, γ έ γ ο ν ε νωλ,_επ{τ}έως

82 νεβρός ζ : νεβρόν c | νεωστί] νεο- c 83 πορείαν G (cf. AO 2, 393, 25; an contamin. ex dupl. lect. νεωστί προς βοράν ΐέναι et νεωστί πορεύεσθαι? cf. Et. Gen. [A] inter test, laud.) : βοράν Gud. 85 νεκάδες c : νενάδες ζ | τάς] α ex ω mut. in ζ, ut vid. 86 π[αρά] G (?) : παρά τό Gud. (τό om. EM 600, 4) | νεκυάδας Gud. : νεκάδας, ut vid., G 88 καδεϊν] κεκαδεΐν dubitanter Erbse ad sch. E 886 91 όλλυμένων Horn. : άργείων (γ ex alt. litt. inc. mut. in z) Gud. | δαναών] alt. α ex ει mut. in ζ I κεκαδησόμεθα G ζ : -ώμεθα c 93 τέ] τό c | κε] κερ c | δηρόν] δηρήν ζ 94 ante αύτοϋ hab. c εστίν 2 pr. τό scripsi (correxit iam Et. Gud. c) : τοϋ d | νωλεπέως EM 608,14 (ut iam Gud. cz) : νωλεπτέως d : voA[ca. 5 usque ad ai vocis καί] G ν 28 G 26ν; Et. Gud. cz || ex Et. Gen. (A): νεβροί: έλάφων γεννήματα· οί νεωστί έπί βοράν έληλυθότες ή ίόντες· ή νεπόροι, οί μηδέποτε (μηδέπω EM 599, 45) πορεύεσθαι δυνάμενοι, unde EM 599,43; sim. Ερ. alph. (AO 2, 393, 24); Eust. 1498, 31 82 —γέννημα] cf. sch. D ad Δ 243; Hsch. (Cyrill.) ν 195; Eust. 468, 36 et 1265, 29 82 — γέννημα et 8 3 - 84 ή παρά —. ] cf. Αρ. S. 115,1; Σ (Phot. 291, 25; Ba. 306, 29; Su. ν 126 [pars prima]); Eust. 711, 29. 1863, 39 8 2 - 8 3 παρά — ίέναι] cf. Su. ν 126 (pars sec.); Eust. 1663, 34 83—84 ή παρά — ] cf. Et. Orion. G (109, 31): νέβρος: παρά τό νη καί νε· ό μή δυνάμενος βοράν λαβείν, νεβορός τις ών, άλλ' ό γάλακτι τρεφόμενος; sch. Tb ad Θ 248 α'~2 (de Erbsii coniectura ad sch. Τ pertin. cf. Ael. NA 2, 39); sch. Ap. Rh. 4,12; κ 152 supra | βορά = τροφή] cf. λ 2 supra ν 29 G 26 v -27 r ; Et. Gud. cz I ex comm. Horn. Et. Gen. (AB) s. ν. νεκάδες laud, ad sch. E 886 (sim. Erbse ad loc.), unde noster; ex nostro EM 600, 3; ex Et. Gen. Et. Sym. V = D laud, ad EM 1. c. 8 5 - 8 6 τάς των νεκρών τάξεις] cf. sch. D ad E 886; Σ (Phot. 292, 24; Ba. 307, 7; Su. infra laud.); sch. Τ (ex.) ad O 118; Eust. 618,8 8 5 - 8 7 — καλοΰσι] cf. Hsch. (Diogen.) ν 254 (v. 86 o i . . . νεώτεροι spectat ad Call. fr. 567 ab Hsch. laud.); Su. ν 140 92 αί ψυχαί = νεκάδες] cf., e.g., Cometam, AP 15,40,43 ν30 G 27Γ; Et.Gud. Γ d 103 II ex Et.Gen. (A) s.v. νωλεμέως, unde vel ex nostro EM 608,12 et Et.Sym. V = D laud, ad loc. 1 συνεχώς] cf. Αρ. S. 117, 18; sch. Αρ. Rh. 2, 554a | — άδια-

Text: ν 2 8 - ν 34

523

κ,αί ,,τροπή του π εις μ_, νωλεμέως, οιονεί τό μή λειπόμενον άλλ' άδιαλείπ,,τως öv_,. G Et.Gud. 5 ν 31 ν έ ρ θ ε ν : ύποκάτωθεν· παρά τό ενερθεν νέρθεν κατά άφαίρεσιν [του ε]· τοΰτο παρά τήν εραν, τήν γήν, γέγονεν ερος ενερος ένέρ[οθεν] ενερθεν. G v 3 2 v a i μα τ ό δ ε σ κ ή π τ ρ ο ν (Α234): πλεονασμω τοΰ ,_μά, ήτοι., άπωμοτικοΰ μορίου, κατά Άττικόν εθος· ήρκει γάρ ειπείν· ,,ν,_ή τοΰτο_, ίο τό σκήπτρον". λέγεται ημ. (2, 783, 19) = Choer. Th. 2, 21, 14

7ο

75

so

85

Text: o 2 3 - 0 31

549

o 29 ό ψ ί γ ο ν ο ς ( Γ 353): έκ του οψι καΐ του γόνος. | ποίας διαθέσεως; sch.D \ ενεργητικής, πόθεν; ó κανών τά εις ος ονόματα δισύλλαβα ρηματικά, Hdn.Cath. ει μεν ενεργητικά εισι —. | τό οψι έκ του όψέ επιρρήματος, δπερ εστί pr' ' ~ καιρού παρατατικού, εξ ού και όψία. G Et.Gud. o 30 ο β ρ ι μ ο ς (Γ 357): τό βρι ι· τά δια του ιμος παράγωγα ύπέρ δύο orth. | συλλαβάς μή οντα παρά τό σχήμα και φημί καί σήμα συγκείμενα δια Et.Orion. \ του ι γράφεται. | γίνεται έκ του βρι έπιρρήματος (σημαίνει δέ τό μεγάλως καί ισχυρώς) βρίμος καί πλεονασμώ του ο· | έκ του βρίμος ρήμα βριμώ καί μετά τής εν προθέσεως έμβριμώ· σημαίνει δέ έπιτιμα^. {τό βρι ι}. G Ο Et.Gud. ο 31 ο ί μ ώ ζ ω (Γ 364): έκ τοϋ ώμοι σχετλιαστικοΰ έπιρρήματος, ,_όπερ Or.Orth. | ουκ εχει τό ι προσγεγραμμένον· έστι γάρ ώ σχετλιαστικόν έπίρρημα, - I orth · I έξ οδ τό ώζω. έκ γοϋν τοϋ ώμοι^ έπιρρήματος γίνεται καθ' ύπερβιβασμόν οΐμώ,_ζω, I ό παρατατικός ώμωζον καί ώμωξα_,· διφορεΐται. | τό Ιζω μέγα· pr' ζήτει είς τό άρ1_μόζω_ι. G Ο Et.Gud. | ψιλοΰται ώς σχετλιαστικόν. Ο

86 alt. του G : τό d 87 ενεργητικής d : om. G | Νηματικά c : βήματα G d z 88 post είσι spatium 15 fere litterar. vac. reliqu. G, 3 litterar. d 89 παρατατικού G : παραστατικ (cd.) d | ού d : om. G, ut vid. 90 δύο O d : om. G 91 φημί καί σ ή μ α G O : σήμα καί φήμη d | συγκείμενα G d : -μένων Ο 92 σημαίνει δέ G d : σημαίνοντος Ο 93 ante βρίμος hab. Ο γίνεται | post ο hab. d οβριμος 94 βριμώ G Ο : om. d | έμβριμώ O : έμβριμώς d : ένβριμώ Ο | δέ Ο d : om. G 95 τό βρι ι G d " : del. d 1 : τό βρι ι άπό τοϋ βρι έπιρρήματος Ο 1 ώμοι Ο : ώ G d a c : ο'ίμοι d 1 s. 1. (ut Αρ. Dysc.: cf. test.) | σχετλιαστικοΰ] -ov G 1—2 όπερ — έπίρρημα O : om. per homoeotel. d et (ut ex spatio colligi potest) G 3 τό O : καί d 4 ώμωζον O : ο'ίμωζον d | διφορεΐται] res perobscura | ζω] exspectaveris μω | μέγα] ex μετά mut. in G 5 ζήτει G O : spat. 3 litterarum in d | σχετλιαστικόν] στ ex τ mut.

o 2 9 G 31 r ; E t . G u d . d 113v 86 — γόνος] post sch. D ad Γ 353; sim. sch. D ad Π 31; cf. E M 646,11; Eust. 1418, 62 8 7 - 8 8 τά είς ος — είσι] cf. π 27 infra (ubi plena regula laudatur) cum adn ad loc. 88 sq. τό οψι — ] cf. ad o 23 supra o 30 AO 1, 313, 3 0 - 3 1 4 , 3 (218 v ); G 31 r ; Et. G u d . d 104v 9 0 - 9 2 — γράφεται] ex tract, orth.: cf. ad κ 48 supra 9 2 - 9 3 γίνεται — o] ex Et. Orion. G (118, 3. 121, 17), unde et E t . G e n . (A) s.v. οβριμος, unde E M 613, 23 et (brevius) Et.Sym. V = D laud, ad loc.; cf. ad i 2 3 supra 92 βρι] cf. o 93 infra 93—94 έκ δέ τοϋ βρίμος — επιτιμώ] cf. E t . G u d . 4 6 1 , 5 Stef. (Lex. Αίμ. append. 1), unde E M 334,7 et E t . G u d . 461,18 Stef. o 31 AO 1, 314, 4 - 9 (218 v ); G 31 r ; Et. G u d . d 105v 1 —έπιρρήματος] cf. Α ρ . D y s c . pron. 34,25 et adv. 128,9, unde Et.Orion. G (119,11), unde E t . G e n . (Α): οΐμώζειν· τό θρηνεΐν, παρά τό ο'ίμοι θ ρ η ν η τ ι κ ό ν έπίρρημα γέγονεν; ο 69 infra 1 - 3 — ώζω] cf. Eust. 1279, 34 1 - 4 — οίμώζω] fort, ex Ori Orth.: cf. Lex. Mess. 413, 23: [καί φ]μοι· [π]αρ[ά γάρ] τό ο'ίμοι. τό δέ ώμοι, [δ γίνεται άπό τοϋ ώ], ούκ εχει (cf. Reitzenstein, Gesch., p. 291); ex O r o etiam ω 10 infra, unde E M 822, 33; al. Ep. ad A 149 A 2 εστι — έπίρρημα] al. Αρ. Dysc. pron. 34, 23 et (fusius) adv. 26, 27 (valde dubia igitur quae Lentz ad H d n . [2, 610, 2] rettulit) 2—3 ώ . . . έξ ού τό ώζω] cf. Eust. 127,10 4 διφορεΐται] res perobscura | τό ζω (lege μω) μέγα] cf. An. Orth. 31, 7 5 ζήτει είς τό άρμόζω] sc. α 201 supra, sed nil ad rem! | ψιλοΰται] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 546, 17)

550 Hdn.od.pr.

sch.Hom.?

Ηάη.παθ.

Epimerismi H omerici

o 32 ,,οϋτις (Γ 365): τό ου έπίρρημα.,, τό τίς άόρνστον. τό δέ Οδτις επί του 'Οδυσσέως άντί όνόματος κυρίου παραλαμβάνεται,, (ι 366)· και εστίν εν μέρος λόγου καί προπερισπαται. G O Et.Gud. o 33 , , ό λ ο ώ τ ε ρ ο ς (Γ 365): έκ του όλοός. εστι δέ συγκριτικόν άντί., άπλοΰ· τό γαρ δικαιότατος,, και ,_όλοώτερος παρά τω ποιη,,τή άντί άπλοΰ λαμβάνονται. G Ο Et.Gud. ο 34 = Ερ. ad Α 11 Α ο 35 = Ερ. ad Α 19 C ο 36 = Ερ. ad Α 9 C ο 37 = Ερ. ad Α 31 Β2 ο 38 = Ερ. ad Α 46 Β3 ο 39 = Ερ. ad Α 50 Α ο 40 = Ερ. ad Α 2 Α 1 - 2 ο 41 = Ερ. ad Α 10 Ε1 ο 42 L ö ο υ (Β 325): άρθρον ύποτακτικόν· τό_, δέ ο λέγεται πλεονάζειν. λέγει δέ ό Ήρωδιανός (2,172, 22) οτι ό πλεονασμός ,_τόν οίκεΐον τόνον_, φυλάττει, οίον ήνδανεν έήνδανεν (Ω 25), ώρακα έώρακα. Lei άρα ουν και τό ο J κατά πλεονασμόν έγένετο, ώφειλεν είναι LóoC περισπωμένως. ούκ έστι δέ., πλεονασμός, άλλα διαίρεσις. και τί διαφέρει διαίρεσις πλεονασμού; διαφέρει δτι ό μεν πλεονασμός τον αύτόν τόνον φυλάττει,

6 post έπίρρημα add. d 1 άρν(ήσεως) s. 1. | άόριστον O : δν(ομα) G 1 d1 (in utroque ν ex alt. litt. — nempe α — mut.) 7 παραλαμβάνεται d : λαμβάνεται O 8 ante λόγου hab. G τοϋ | προπερισπαται G d : περισπάται O 9 όλοός] sup. ος litt, ου add. d1 s. 1., ut vid. 10 ante άπλοΰ hab. d τοϋ | post άπλοΰ add. d1 λαμβα(νόμενον) s. 1. I όλοώτερος d : όλοώτ(α)τ(ος) O 11 λαμβάνονται G d : παραλαμβάνονται Ο | post παραλαμβάνονται hab. O haec: τύπου γάρ έστι συγκριτικού, σημαίνει δέ ώς άντί άπλοΰ παραλαμβάνεται 20 post ύποτακτικόν hab. d τό ο : om. Ο | ο G Ο : ου d | λέγεται πλεονάζειν G d : πλεονάζειν λέγεται Ο 21 post δτι hab. G τό, d ac π** (* 1 1 = litt, inc.), quae del. d | alt. ό] s. 1. add. d | post alt. ό hab. G ac 2 litt, inc., quae del. G 1 , ut vid. I πλεονασμός] -òv d ac , corr. d 1 22 ήνδανεν G O : ανδανεν d 25 διαφέρει δτι ό μέν d : δτι ό μέν Ο : δτι G ο 32 AO 1 , 3 1 4 , 1 0 - 1 2 (218 v -219 r ); G 3Γ; Et.Gud. d l l 2 v || ex Hdn. Od. pr. (2,149, 22) = sch. ι 366; ex nostro EM 643,13 ( = Hdn. 2, 215, 2); cf. Eust. 1633, 63; Lentz ad Hdn. 1,103,1 o33 AO 1, 314, 1 3 - 1 6 (219r); G 31v; Et.Gud. d 107r || cf. ad μ 65 supra; o 68 infra; ex nostro EM 622, 48 (sim. Et. Sym. V = D laud, ad loc.); cf. Eust. 424, 33 o42 AO 1, 316,18-31 (219rv); G 32v; Et.Gud. d 108rv || ex Hdn. παθ. (2,172, 20; cf. R. Reitzenstein, Inedita poet. Gr. frr., II, Ind. lect., Rostochii, 1891, p. 22); cf. ad φ 1 infra; ex nostro EM 614, 34 (sim. Et. Sym. V = D laud, ad loc.) 2 0 - 2 9 brevius Hdn. Od. pr. (2, 130, 16) = sch. α 70 22 έώρακα] cf. ω 21 infra

ίο

is

2ο

25

Text: o 32 —o 43

551

οίον είκοσι έείκοσι, ή δέ διαίρεσις διαλάττει τον τόνον, οίον ής, ö σημαίνει της ιδίας, γίνεται έης, εης τό πρίν γ' έράασθε (Π 208), ήγορώντο ήγορόωντο (Δ 1)· ούτως ού 0ου. 30 Τί πνεύμα εις τό ο; δασύ. λέγει ó Ήρωδιανός (2,173,6) οτι τα πλεονάζοντα φωνήεντα εν λέξεσι ταΐς άπό φωνήεντος δασυνομένου άρχομέναις μεταληπτικά γίνονται του δασέος πνεύματος, οίον ήνδανε έήνδανε, ώρακα έώρακα· ούτως και οΰ οου. G O Et.Gud. ο 4 3 ο ύ λ ο χ ύ τ η ς (Β410): έκ του οΰλη βαρυτόνου, ο σημαίνει τήν - | sch.D \ 35 κριθήν· τούτο έκ του ούλος, σημαίνει δέ τό όλόκληρον, ώς τό Hdn.Cath. Pr. I - I άρτον ηγεϊς Et. Gen. (A), sch. D ad I 661 51 τήν ήνορέην] primitus τή ήνορέη, ut sch. D ad Η 228 32 παρά — ήρεμα] cf. ad υ 5 infra ρ 6 G 44ν; Et.Gud. d 127Γ || cf. ad Ep. ad A 147 C ρ 7 G 44v; Et. Gud. d 127r || ex Et. Gen. (AB) s. ν. £έθη, unde EM 701, 29; cf. Tz. ad Lyc. 173 et 862; Tz. ex. 120,15; Eust. 1090, 27 41 £έθη = μέλη] cf. Αρ. S. 138, 17 41 et 46 ί>έθη = μέλη, ρέθος = πρόσωπον] cf. sch. D ad Χ 68; Hsch. ρ 186; sch. A (Aristón.) ad Π 856 è 1 ; sch. Ap. Rh. 2, 68a-b; Σ (Phot. 485, 6; Ba. 358, 20; Su. ρ 92); Eust. 1257, 21 46 Αιολείς — ] cf. Cyrill. (AP 4,189, 21), unde Theogn. Orth. 32, 9 (p. 86, 17 Alpers) ρ 8 G 44v; Et. Gud. d 127v || cf. Et. Orion. G (139,1: in sede scholiorum Horn, sed originis incertae iudice Erbse ad sch. I 661 b), unde fort. Et. Gen. (AB: laud, ad sch. I 661 b), unde noster et EM 703, 28 ( = Hdn. Orth. [2, 577, 7]) et Et.Sym. V = D laud, ad EM I.e.; cf. Eust. 782,17. 1471, 54 47 τό πορφυροΰν περιβόλαιον] cf. sch. ν 73; Su. ρ 125 47—48 — βάψαι] cf. sch. AbT (ex.) ad I 661 b 47 — περιβόλαιον et 48 βεγεις — βαφείς] cf. Hsch. ρ 234 ρ 9 G 44r; Et. Gud. d 127v II cf. sch. D ad H 228, unde Et. Gen. (AB) s. ν. Ρηξήνορα, unde et noster et EM 678,59 et Et.Sym. V = D laud, ad loc. 51 τον ρηγνύντα] cf. Αρ.S. 138,24 ( . . . άπό του διαρρήσσειν τάς φάλαγγας . . . ) ; Eust. 672,18. 765, 5 | τόν — ήνορέην] cf. Eust. 1568, 18 52 τόν ^έξαι — δυνάμενον] cf. Et. Orion. G (139, 6)

Text: ρ 4 —ρ 14

655

plO ρ ί ζ α (cf. 1542 alibi): δι' ής ρέει τό ζην άνω τοις δένδροις. G Et.Gud. ή δια τό ράον ζην. ή παρά τό ϊζω, τό καθέζομαι, ιζα και ρίζα. | τό ζα βραχύ· δια τί; τά εις α λήγοντα θηλυκά παραληγόμενα ένί των διπλών ή δια δύο σσ έκφερόμενα συστέλλει τό α. Et.Gud. ρ 11 ρ ί μ φ α (Ζ 511 alibi): σημαίνει τό ταχέως, παρά τό ρίπτειν εαυτόν δια τάχος· ώς παρά τό κρύπτω κρύφα, ούτως ρίπτω ρίφα και πλεονασμό» του μ ρίμφα. G Et.Gud. ρ 12 ρ ι ν ό ν : ε{ι}σίζα, u n d e et n o s t e r et E M 7 0 4 , 1 0 (sim. Et. Sym. V = D laud, ad loc.) 54 ϊ ζ ω = κ α θ έ ζ ο μ α ι ] cf. ι 38 s u p r a 5 5 — 5 6 τό ζα — ] ex H d n . C a t h . pr. X X (1, 532, 8 = [Dichr.] 2, 11, 21) ρ 11 G 44 v ; E t . G u d . d 127 v II ex E t . G e n . (AB) s . v . ρ ί μ φ α (cf. ad ρ 3 s u p r a ) , u n d e vel ex n o s t r o sch. O p p . Hai. 1,68 ρ 12 A O 1 , 3 8 2 , 6 - 9 (234 v ) || [Hdn.] ex H d n . C a t h . pr. ( 1 , 1 7 6 , 1 4 ) ρ 13 A O 1, 383, 1 6 - 2 2 (234 v ) 66 ή φ ω ν ή — π ρ ο σ τ α κ τ ι κ ο ύ ] cf. C h o e r . T h . 2, 252, 23 6 8 — 6 9 τό θ έ μ α — ερδω] cf. a d ε 67 s u p r a 6 9 — 7 0 ο ύ δ ύ ν α τ α ι — ] cf. a d κ 37 s u p r a ρ 14 A O 1, 383, 2 3 - 3 8 4 , 32 ( 2 3 4 v - 2 3 5 r ) 7 1 - 7 4 ούκ ά π ό — cip] cf. Α ρ . Dysc. coni. 254, 28 7 4 αεί δέ ε γ κ λ ι τ ι κ ό ς έστι] cf. Α ρ . Dysc. coni. 2 4 9 , 1 5 — 16; H d n . π ρ ο σ . σ υ ν τ . (1, 5 6 1 , 1 2 ) 7 4 — 9 0 τά δέ έ γ κ λ ι τ ι κ ά — ] [Hdn.] ex H d n . π ρ ο σ . σ υ ν τ . (1, 5 5 2 , 1 3 sq.)

Et.Gen.

|

Hdn.Cath. prXX

Et.Gen.

[Hdn.]

Ερ.

[Hdn.]

Ερ.

[Hdn.]

Ερ.

656

Epimerismi Homerici

έν ρήμασι τό ειμί και φημί και ήμί και τα κινήματα αύτών (τούτο δέ το ήμί τό διά του η γραφόμενον και όξυνόμενον σημαίνει τό λέγω και γέγονεν έκ του φημί κατ' άφαίρεσιν του φ), έν άντωνυμίαις καί μιν (Α 427 alibi), καί σφεας (Δ 284 alibi), έν έπιρρήμασι, καί ποτέ τοι (Α 213), έν συνδέσμοις, καί ρα πάροιθ' αύτοΐο (Α 360 et 500). ήμα καί στρότον (Α : στρω- Β) λέγουσιν. ένήλλακται τό ε είς τό (Β : om. Α) α, ώς (hoc loco hab. Β τό) "Αρτεμις "Αρταμις, unde EM 728, 40; al. Ερ. ad A IOC 27-28 θάλπω θάλπαμος καί θάλαμος] cf. Melet. nat. horn. (AO 3,63,1); Et. Gen. (AB): θάλαμος: ό κοιτών, θάλπαμός τις ων, παρά τό θάλπειν, unde Et. Gud. d 1 83r (in mg. sup.) = w (253,27); Et. Gud. d 8 2 v - 8 3 r = w (253,17); EM 441,16; Eust. 640,8. 1448,59 29 τό ε — "Αρταμις] cf. ad κ 23 supra | στρόφω] cf. Meister 1,52 30 στρότον] cf. Meister 1,48 σ 5 3 AO 1 , 3 9 4 , 1 5 - 2 0 (237Γ) || cf. Hdn. £ημ. (2, 807, 37) = Choer. Th. 2, 161, 1

15

2ο

25

30

Text: σ 5 0 - σ 55

675

διάφορόν έστι τούτο το σημαινόμενον ή διαφορά της παραληγούσης του μέλλοντος), οϋτω δή και επί του στερώ στερήσω και στερέσω· δια τούτο και έπί του παρακειμένου έστέρημαι και έστέρεσμαι. Ο σ54 σ ύ ν ο ι δ α : το κεΐμαι και ήμαι εν τη συνθέσει αναβιβάζει τον τόνον· εγκειμαι, κάθημαι. καθόλου γάρ πας παρωχημένος οριστικός άπό φωνήεντος και άπό φύσει μακράς άρχόμενος τον αυτόν τόνον φυλάσσει και έν τη συνθέσει, οΐον ήψα συνήψα, εϊχον κατεΐχον, εδρον έφεΰρον, ήλθον συνήλθον, ώσμαι άπώσμαι· χωρίς του οίδα σύνοιδα και εϊκον ύπόεικον· νεών δ' ύπόεικον ανάγκη (Π 305)· και εΐξεν ύπόειξε· τφ δ' εδρης έπιόντι πατήρ ύπόειξεν 'Οδυσσεύς (π 42). τό δε σύνοιδα Αίολικώς άνεβίβασε τον τόνον· οί γάρ Αιολείς άναβιβαστικοί των τόνων είσί, οίον Άτρεύς "Ατρευ, σοφός σόφος. πρόσκειται ,,παρφχημένος" δια τό ήσμαι {τό} κάθημαι, ένεστώς γάρ έστιν. πρόσκειται ,,όριστικός" διά τό είπέ πρόσειπε και εύρέ εφεύρε, ούχ οριστικά γάρ ταύτα, πρόσκειται „άπό φύσει μακράς άρχόμενος" διά τό ιζε εφιζε· τό δέ ΙΖΕ κοινώς μεν μακρόν εχει τό ι, εξ οδ τό έφιζεν· Ίωνικώς δέ ή ποιητικώς συστέλλει αυτό, εξ οδ τό εφιζε. „άπό φωνήεντος" δέ πρόσκειται διά τό χεΰε περίχευε και κείται κατάκειται. Ο σ55 < σ ) χ έ ς : παρά τό σχώ, οδ ó μέλλων σχήσω, ó δεύτερος άόριστος έσχον και κατέσχον, ή μετοχή σχών. εδει οδν, ώς έκ της φαγών φάγε, πιών πίε, οϋτως σχών σχέ και κατάσχε και παράσχε· èv πλεονασμό» δέ του σ γέγονε σχές και κατάσχες. τό δέ σπές γίνεται παρά τό σπώ, τό σημαίνον τό λέγω και τό ακολουθώ, οδ ó μέλλων σπήσω και ένισπήσω, ό δεύτερος άόριστος έσπον, ή μετοχή σπών και ένισπών, τό προστακτι-

43 νεών Horn. : νηών Ο contra metrum 45 εδρης] post ε una littera erasa 54 σχές Cr. : χές O, neglegentia rubricatoris 56 παράσχε scripsi : πάρεσχε (sic) O ff54 AO 1,394,21-395,6 (237 rv ) || cf. Ap.Dysc. synt. 473,1; ad Ep. ad A 569A; α 211 et κ 106 supra 46—47 οί γάρ Αιολείς άναβιβαστικοί των τόνων είσί] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 7,1); ibid. (1, 541,14) = II. pr. (2, 63, 3) = sch. A ad I6¿>' (sim. sch. bT ad I 6b2); sch. Dion. Thr. 94, 5. 117, 29. 131, 20. 519, 30. 532, 29; supra π 36 et 65b, infra τ 8; Choer. Th. 2, 321,12; Meister 1, 32, adn. 1 5 0 - 5 1 πρόσκειται — έφιζεν] cf. Hdn. Cath. pr. (1, 6, 9 [loc. restituit Lentz]) et II. pr. (2, 41, 34) = sch. A ad v Γ 426 e 55 AO 1, 395, 7 - 1 5 (237 ) || [Hdn.] ex Zenob. fr. 37 Schoemann I = EM 740, 1; cf. Et. Gen. (AB): σχές: άπό του σχώ σχήσω, ό δεύτερος άόριστος (Β : om. Α) εσχον καί κατέσχον, ή μετοχή σχών· καί ώσπερ (Α : ώς Β) άπό της φαγών μετοχής γίνεται τό προστακτικόν φάγε καί πιών πίε, οϋτως καί (Α : om. Β) σχών σχέ καί κάτασχε καί (Α : om. Β) πλεονασμφ του σ σχές καί κατασχές (Β : κάτασχε Α).

[Hdn.j

Ερ.

[Hdn.]

Ερ.

676

Epimerismi Homerici

KÒV σπέ και πλεονασμό πάλιν του σ σπές. ομοίως τό φρές εκ του φέρε, 60 τό πρόσφερε, κατά συγκοπήν του ε καί πρόθεσιν του σ φρές. Ο [Hdn.j Ερ. σ56 σχώ: τό εάν σχώ και εάν σπώ συντιθέμενα καί ύπερβαίνοντα τήν δισυλλαβίαν βαρύνονται· εάν κατάσχω καί έάν παράσχω καί εάν ήμα θρύπτω] cf. Eust. 424, 20 54—55 θρύπτω — διακόπτω] cf. Hsch. θ 802 τ 36 G 50ν; Et.Gud. d 134Γ; AO 1,407,7-11 (240r) || cf. Hdn. παθ. (2, 241,12); fort, ex Ori Orth., unde Et. Gen. (AB) s.v. τρυφάλεια, unde EM 771,18 (in EM Orus [necnon 'Ρημ.] nominatim laudatur); cf. Choer. Orth. (AO 2, 267, 30) 60—61 τρυφάλεια — έχουσα] cf. sch. D ad E 182 | τρυφάλεια — ] cf. Eust. 536, 45 61 τριφάλεια — ] cf. Et. Gen. α 736, unde EM 90, 52

Ηάη.παθ.

\

Hdn.Cath.pr.

Or.Orth.

690

[Hdn.] Schem.Hom. Theogn. \ Ηώι.κλ.όν.

Epimerismi Homerici

τ 37 L Tproaí (Γ 384): ή ευθεία Τρφή Ίωνικώς_,· έκ του Τρφός γαρ γίνεται Τρφά. το δέ Τρφός παραλόγως ,_ώξύνθη. γίνεται οδν έκ του Τρ,,ώς Τρωός Τρώϊος καί Τρφός· 'ίππους δέ Τρφούς (Ψ 291). G O τ 38 τ ι ν ά σ σ ω (Γ 385): έκ του τιταίν,,ω, τό ελκω, τιτανώ, Αίολικώς τιτάνσω καί εν ύπερβιβασμω_, τινάσσω. G O Et.Gud. τ 39 τώς Ô^éj σ ' ά π ε χ θ ή ρ ω (Γ 415): ,,έπίρρημα μεσότητος· γίνεται δέ άφαιρέσει έκ του ουτ_,ως. G Ο Et.Gud. τ 40 = Ερ. ad Α 5 C τ 41 = Ερ. ad Α 30 C1 τ 42 = Ερ. ad Α 129 Β 2 τ 43 = Ερ. ad Α 41 C τ 44 = Ερ. ad Α 42 Α τ 45 = Ερ. ad Α 251 C 2 τ 4 6 L τ ε τ ρ ή χ ε ι (Β 95): παράτο ταράσσω ταράξω τετάρα^α, ό ύπερσυντέλικος έτεταράχην καί έν συνκοπή_, έτετράχην καί τροπή του α εϊς η έτετρήχην. G Et.Gud. τ 47 [ Τ ε λ α μ ώ ν ι ο ς Α'ίας (Β 528 alibi): τό νι] ι· τά άπό των εις ων όξύτονα δια του [ι γράφεται καί βαρύνεται], οίον Τελαμών Τελ[αμώνιος. | Τελαμών Τελαμώνος- τά είς μων ύπέρ δύο συλλαβάς παραληγόμενα τω α δια του ω κλίνεται,] οίον πλαταμώνος | τ ε λαούς!. G

62 γαρ Ο : om. G 65 post τρφούς hab. G p[2 — 3] infra v. 67 τιτάνσω O : τιταήσω d 68 δέ σ ' άπεχθήρω] hoc loco om. Ο | σ'] s.l. add. d 1 69 δέ] s. 1. add. d 1 I post ούτως hab. Ο τώς δ' ά π ε χ θ ή ρ ω 79 ante ι ca. 16 litt. evan. 80 post του ca. 19 litt. evan. | post τελ- ca. 42 litt. evan. (suppl. post H d n . 2, 735,1) 1 3 7 G 50v; AO 1, 4 0 7 , 1 2 - 1 5 (240 r ) 6 2 - 6 3 ή ευθεία — Τρψά] cf. ad κ 23 supra 63 τό δέ Τρωός παραλόγως ώξύνθη] cf. Hdn. Cath. pr. (1,112,1—5) 63—64 γίνεται — ] cf. test, ad Ερ. ad A 129 Β 2 laud., quibus adde Et. Gen. (AB) s. ν. Τρφαί, δμφαί, unde (brevius) E M 770, 33 et Eust. 541, 22 τ 38 G 51 r ; Et. G u d . d 132v; AO 1 , 4 0 3 , 1 5 — 16 (239 r ) || fort, ex eodem fonte Et. Gen. A (275 r ; om. Β): τινάσσω: τό σείω, έκ του τιταίνω, δ σημαίνει τό ελκω, ó μέλλων τιτανώ καί ΑΙολικώς τιτάνσω καί α[4]τάνσω (fort. Α ί ο λ ι κ ώ ς τιτάνσω per dittogr. repet.) καί ά π ο β ο λ ή του τ καί έν ύπερβιβασμφ τινάσσω, unde vel ex nostro E M 759, 8 66—67 Αίολικώς τιτάνσω] cf. ad α 15 sùpra τ 3 9 G 51Γ; E t . G u d . d 134v; AO 1 , 4 0 5 , 2 7 - 2 9 (239 v ) || hinc E M 773,13 τ 46 G 51 r ; Et. G u d . d 131v || cf. [Hdn.] Schern. Horn., p. 343 § 105, unde vel ex nostro Eust. 180, 5; cf. Reg. in Horn. voc. 549, 7 76 παρά τό ταράσσω] cf. Et. Gen. Β (237 r ) s.v. τετρηχυϊα, unde E M 754, 51 τ 47 G 51Γ"ν || cf. E M 750, 30 7 9 - 8 0 — Τελαμώνιος] ex Theogn. Orth. 298 (AO 1, 55,1) = H d n . Orth. (2, 442, 20) 81 sq. Τελαμών — ] ex H d n . κλ. òv. (2,735,1); cf. Sophron. 398,4 81-82 παραληγόμενα τφ α] sc. βραχεί: cf. α 252 supra

65

?ο

75

so

Text: τ 3 7 - τ 51

691

τ 48 τελα,_μών: ό άναφορεύς του ξίφους,,· παρά τό τα,_λάσσω_, τα85 λαμών καί τροπή του α εις l e τελαμών. και ό άναφορεύς τής_, άσπίδος, L ö j έστι πλατύς ίμάς, άφ' οδ ,_ήρτηται ή άσπίς, άπό_, του τείνεσθαν τον ίμάντα. G Et.Gud. τ 4 9 τ ό σ σ ο ν , , ε ν ε ρ θ ' Ά ΐ δ ε ω (Θ 16): ώς τα ο υ ρ ά ν ι α τρία διαστήματα εχειν — Là_,épa ,_μέχρι νεφε_,λών, εΙ,_τα_, δ' αιθέρα μέχρι των 90 φαινομένων —, Loíko) καί άπό γης είς "Αιδ_,ου καί άπό "Αιδου εις Τάρταρον. G Et.Gud. τ 50 τ ε ι χ ε σ ι π λ ή τ α (Ε 31,455): ό_, τοις τ ε ί χ ε ^ ι προσπελάζων, πορθητά· έάν δε δια του β γράφεται, ό τα τείχη κ,,αταβάλλωνj. G Et.Gud. τ 51 τε 1 _ίρε ϋ α (Σ 485): τά άστρα· παρά τό ε'ίρω, τό λέγω, γέγονεν 95 εΐρεα καί πλεονασμω του τ τείρεα· καί τά άστρα σημαίνει τινά ι σημασίαν. ,_ή παρά τό_, τέρας, τό σημεϊον· σημαντικοί γάρ είσι των μελλόντων, ή παρά τό τείρω, τό καταπονώ,,· πολλοί γάρ έκ των άστέρων 1"κατεπόθησαν Kaìf γεγόνασιν άστρόβλητοι, ώσπερ καί < . . . ) ,.έμ ϋ βρόντητοι. G Et.Gud.

84 ταλάσσω c : τα[4] G : λάσσω z 85 ε] in loco alterius litt, vel guttae in ζ 86 άσπίς ζ : άσπειίς (sic) c 88 άΐδεω] -εω partim evan. in d 89 δ' G : om. d 92 τειχεσιπλήτα: ό] τειχ[8] G (inc. num habuerit ό) :: τειχεσιπλήτα: ό πάντα c :: τείχεσι πάντα: (per homoearct.) ζ 95 εϊρεα Gud. : εΐερα G | σημαίνει Gud. : -ουσι G 3 άστέρων G : άστρων Gud. | κατεπόθησαν G d (ut fons) : κατεπονήθησαν (recte) EM 756, 9 | γεγόνασιν G ζ (per cd.) : γεγόναν (sic) c | άστρόβλητοι G ζ : -ον c I post καί hab. Choer. έκ της βροντής (recte) : om. G d (ut fons) 4 έμβρόντητοι] -ο(ς) c τ 48 G 51ν; Et. Gud. cz || ex Et. Gen. (AB) s. ν. τελαμών, unde vel ex nostro EM 750, 25 84 ό άναφορεύς τοΰ ξίφους] cf. sch. D ad Β 388; Αρ. S. 151,1; Poll. 1,136; Hsch. τ 392; Σ (Phot. 574,1; Ba. 383, 15; Su. τ 252) 8 4 - 8 5 παρά — τελαμών] Et.Gen. ex Et. Orion. G (154,15); cf. Eust. 243, 36. 995, 24 8 5 - 8 6 ό άναφορεύς — άσπίς] Et. Gen. ex sch. D ad Β 388 86 πλατύς ίμάς] cf. Eust. 829, 7. 995,22. 1107, 54 | πλατύς — άσπίς] cf. Eust. 243, 31. 610, 6 τ 49 G 51v; Et. Gud. d 133r || cf. sch. D ad Θ 16, unde et *Et. Gen. (unde noster) et sch. Τ ad Θ 16 W et Eust. 695,18 τ 50 G 51v; Et. Gud. cz || cf. sch. D ad E 31, unde Et. Gen. A (273r; deest in B) s. ν. τειχεσιπλήτα, unde noster et EM 756,18; cf. Hsch. τ 3 6 7 - 6 8 ; Eust. 518, 39 93 έάν δέ δια του β γράφεται] lectio Zenodoti: cf. sch. A (Aristón.) ad E 31 d; Duentzer, p. 54 τ 51 G 51v; Et.Gud. cz || cf. Et.Orion. G (151, 25); Choer. Orth. (AO 2, 266, 3), unde Et.Gen. (AB) s.v. τείρεα, unde noster et EM 756, 5; cf. Eust. 1155,40 94 τά άστρα] cf. Αρ. S. 150, 29 9 4 - 9 5 — σημαίνει] cf. sch. D ad Σ 485

Et.Gen.

*Et.Gen.

Et.Gen.

Et.Gen.

692 Et.Gen.

[Hdn.j

Ερ.

Epimerismi Homerici

τ 52 Τ έ μ π η : τό μεταξύ των Θετταλίας όρων περί τόν 1_"Ολυμϋπον καί τήν Ό σ σ α ν στενά· καθόλου δέ αί έν πασι τοις ορεσι ^ττενό^τα^οι^ διεκβολαί. G Et.Gud. τ 53 τ ε τ ρ ά φ α τ α ι (Β 25, 62): έπί του παθητικού παρακειμένου καί του ύπερσυντελίκου τοις τρίτοις προσώποις των πληθυντικών προ του τ προτίθεται τό α, καί εί μεν ψιλόν ή σύμφωνον προ του τ, τρέπεται εις τό δασύ, οίον άπό του τέτραμμαι τέτραπται τετράμμεθα τέτραφθε καί Ίωνικώς τετράφαται· πεδίον γαρ αίεί τετράφαθ', όππότ' επί Τρώων άΐοιεν ιόντων (Κ 188 — 89)· καί φ λαοί τ' έπιτετράφαται (Β 25, 62)· τοιούτον καί τό τεύχω τέτευχα τέτυγμαι τέτευκται τετεύχαται (τ 563). εί δέ τό σ ή, τρέπεται εις τό σύμφωνον τού μέσου παρακειμένου καί του δευτέρου αορίστου, ώς άπό τού ερ οϋ. έστι και άλλη ευθεία χρως σύν ταΐς πλαγίαις. Ο ω 26 ώκύς: παρά τό άκή· τό γαρ όξύ και ταχύ· και ώς θάκω θάκος και θώκος και άράματα αρώματα (παρά τάς άράς | τ ό επί τών άρωμάτων|) και φωριαμός παρά τα φάρη (τούτων γαρ δεκτικός) καί τό σκύβαλον σκύβωλον της Εφέσου διαλέκτου. Ο ω 27 ώς άμα (Β281): έν τάχει άναγνωστέον τό ώς· άντί γάρ του 'ίνα εστίν, τό δέ αμα δασύνεται· ώσπερ γαρ από του χάζω, τό υποχωρώ, γίνεται κατά άποβολήν τοϋ χ αζω, εμεινε δέ ή αναλογούσα τω χ δασεία, ούτως καί έκ τοϋ θαμά (ο σημαίνει τον πυκνόν) γίνεται κατά άποβολήν του θ άμα· τό γάρ πυκνόν καί έπάλληλον άμα γίνεται καί έν τφ αύτφ καιρώ, τό δέ άμα βαρύνεται, έπειδή τά εις α λήγοντα δισύλλαβα έπιρρήματα άπαντα βαρύνονται, οίον ώκα τάχα άμα σάφα λίγα λίπα, χωρίς του θαμά. αμα δέ σημαίνει ών ή γένεσις έν τω αύτώ χρόνω, οίον άμα τράφεν ήδ' έγένοντο (Α 251). Ο ω 2 8 ώ μ ο σ ε κ α ρ τ ε ρ ό ν δ ρ κ ο ν (Τ 127): τό όμώ ού τρίτης έστί συζυγίας μόνον, άφ' ής ό όμόσω μέλλων καί ώμοσα αόριστος καί όμώμοσται 'Αττικός παρακείμενος, αλλά καί πρώτης, άφ' ής καί τό Δωρικόν όμεΐται παρ' Ήσιόδφ (Ορρ. 194) καί Άριστοφάνει έν e: α 71 αψ d: α 160; ο 23 ter άψίς e: A 317Α

2. Index verborum praecipuorum άψοφέως e: π 170 αω d: α 21, 77, 143, 282, 367, 375*; ζ 6; η 14 άωτέω d: α 243 βάζω de: α 262; e: A 540Β; α 137, 277 βαιόν d: Α 20 Α1 βαιών d: μ 43 Βάκχη e: α 262 Βάκχος e: α 262 βαλβίς e: Α 591Β βάλε e: λ 38 βάλλω d: A 42Ε βάξις d: α 262 βάπτω e: κ 138 βάσκανος e: κ 19* βάσκω e: β 3 βέλλω d: A 42Ε βέλος e: A 46Β3; ο 45 βελτίων e: β 30 βένθος e: θ 9 βέω d: β 8, 31 βήμα e: A 448C βία d: α 155 βιβρώσκω e: A 56C3 βίηφι d: ν 6 βιός e: A 46Β3 βιώ e: τ 6 βλάβη e: ν 44 βλήτρον e: β 30 βλωμός d: ω 3 βοή d: β 7 βοηθός e: σ 16 βολή e: β 30; ο 45 βορά d: λ 2; ν 28 βορφζω d: κ 23 Βορέας d: λ 2 βόσκω e: ι 18 βοτήρ de: π 74 βουλή e: ο 45 Βούσιρις e: λ 9 βρεγμός e: ε 183* βρέμω d: α 262 bis ΒΡΙ d: ο 30 βριθύς e: A 393Β Βρόμιος e: α 262 βροτολοιγός d: ε 79; ο 23 a. c. βροτός e: φ 44 βρώθω e: Α ΙΑ1 (ν. 16) βώ d: A 155C, 428, 448C, 591Β; π 185; σ 32; e: Α 483 C" βώλος d: ε 117

771

γαία e: Α 270 Γαιήϊος e: ν 48 γαιήοχος e: ε 193 γαίω d: τ 15 γάμος e: υ 35 Γανυμήδης e: κ 31 γέλοιος d: γ 22 γέλως e: γ 27 γέρας d: A 26Α; γ 3 γέφυρα e: γ 28 γέω d: Α 270 γή e: A 353Β γηγενής e: Α 270 γηθοσύνη e: α 327 γήθω e: π 52 γήπεδον e: Α 270 γηπόνος e: Α 270 γηροκόμος e: κ 4 γήρυς de: κ 26 γλαμας e: ε 183 γλάφυ d: γ 5; e: γ 5; δ 58 γλάφω d: δ 58 γλεύκος d: γ 6 γλήνη e: γ 20 γλίχεσθαι e: ε 183 γναθμός e: θ 27 γνώμη e: φ 19 γονατίζω e: κ 142 γόνιμος e: A 359Α γόνος d: α 164 γονός d: α 164 γόνυ e: γ 21 γοργός e: γ 27 γουνός e: α 164 γράθμα e: γ 26 γραία e: α 359 γραπτός e: σ 9 γύαλον d : A 353Ba.c. γύη d: γ 13; φ 15 γυϊα d: A 353Β; ε 82 γυμνής e: α 358 γυναιμανές e: β 4 γύον d: α 68 γώ d: A 29C, 353Β; γ 13*, 29*, 33; ε 82 δαΐζω e: δ 28 δαίς d: Α20Α 1 , 125Β δάϊς d: α 305; π 32 a. c. δαιτρός d: A 125Β; e: A 125B δαίω d: A 125B, 368A, 416 1 " 2 , 424B, 575B'~2; α 241; δ 24, 28, 57; η 4 δαλός d: α 82

772

Epimerismi Homerici

δαμός d: μ 87 δαμώ d: δ 43 δάος d: η 4; π 58 Δαρδανίς e: κ 164 δασπλήτης e: ε 104 δαώ d: δ 57 δει d: δ 23 δειδήμων e: δ 78 δειμαίνω e: ο 97; π 67 δειρή d: δ 34 δεισιδαίμων e: τ 14 δείω d: A 33Β2 δέκιο e: π 127 δέλλις d: Α ΙΑ 1 (ν. 48) δέμω d: Α 61 A1, 448Β δέος d: A 49Α1; e: δ 69 δέρκω d: Α 148; α 5, 280 δέρρις de: δ 46 δέρω d: Α459Β; δ 19 δεσμός e: Α 115 δέω d: A 33Bla b, 49Α2, 134Β1, 602Β1; δ 11, 14 δηθά de: δ 29 δηϊότης e: δ 28 δήλον d: α 103 δήλος d: α 82; η 4; e: α 82 δήμος e: μ 68 δήν de: A 3811 διαίνω d: δ 71 διακρίνεσθαι d: κ 108 διάκτορος de: α 316 δίδω d: Α 399 διδώ de: Α 399 Διόμεια e: α 345 Δίομος e: α 345 διπλόος e: δ 38 διπρόσωπος e: τ 36 δίς e: χ 15 δίφρος e: χ 14 διψακερός e: φ 46 δίω d: τ 6 δμώϊος e: χ 38 δμώς d: τ 1 δολιχόν d: δ 34 δόλιχος d: δ 34 δόξα e : A 3 1 7 A b i s δράμα e: υ 5 δράσις e: υ 5 Δρυμίς e: κ 132 δρώ d: Α 148; υ 5 δύη d: φ 15 δυσαής e: α 254 δύω d: A 475Α

έανός e: ε 171 εαρ d: A 44C1 έβδόματος e: π 159 έγρήγορα e: θ 26 έγχειρίδιον e: λ 11 εδειν d: μ 57 εδεσμα e: κ 33; μ 39 έδηδώς e: μ 39 εδος d: ε 8 εδω d: A 576Β; ε 8 (cf. a. c.); κ 8 έδώ d: ε 17 εζω d: Α 311, 534Α εθειρα d: ε 58 εθω d: Α 311 είδαρ e: υ 21 ειδήμων e: ι 23 εϊδω d: lB , a ter, lB l b - 2 , 3C, 23A, 47C1, 163, 228B1, 365A1; α 103, 231; ε 110; 1 12, 23, 54 a. c., 61 εϊδω d: A 85D, 365A1, 365B είκοσταιος e: π 156 εϊκω d: A 47C2, 58D, 104D 1 " 2 , 126Α, 131Β, 301; α 67, 129; ε 82; ι 23, 45, 70; ν 14 είκών e: A 104D 1 " 2 ; ι 70 είλήλουθμεν e: ο 21 είλίπους e: ο 50 είλώ d: ο 84 εϊμα d: α 147, 295 είμι d: A 29Bla_c, 32A2, 176Β bis, 577; α 295; ι 25; μ 37 a. c.; π 178; φ 47; e: π 178 είμί d: Α 577 είναι d: Α 91 Β1; e: Α 91 Β 1 " 2 είραφιώτης e: A 39C2 εΐργω d: A 147Ala b; ο 8 εϊργω d: α 97 εϊρερος de: A 4Α2 εϊρην e: A 513Β* Εϊρος e: A 513Β είρος de: ε 125 εΐρω d: A 26Α, 4862; γ 3; ε 128; τ 10 a. c., 51 εϊρων e: A 4Α2 έΐσκω e: ι 23 εϊω d: A 47Α bis; δ 2; ι 68; de: ι 29 έκάς de: Α 14 έκατηβελέταο e: π 186* εκεχειρία e: κ 149 έκίχανε d: ι 37 εκλαγξαν d: κ 37 εκτός e: π 131

2. Index verborum praecipuorum ελάτη d: φ 39 ελάτης d: φ 39 έλάχεια d: λ 1 ελδω d: A 41Ε1 2 έλεγχείη d: ε 93 ελεγχος e: ε 183 ελεος d: α 42; κ 55; λ 30 έλεφαίρω de: ε 21 ελη d: ε 183; η 4 Ε λ ί κ η d: ε 109 έλικόν d: A 98C 1 - 2 ελίσσω e: ο 84 έλκεσίπεπλος e: φ 44 έλκος e: A 576Β ελω d: Α2Α 2 , 4Β 1 " 2 , 41Ε'" 2 , 191lb, : ; ε 20 έλώ d: Α 311 έμβριμώ de: ο 30 έμέθω d: α 369 έμπέραμος e: τ 71 έμπίς d: α 168 εμπλην e: ε 104 έμπρήθω e: π 52 έμπυριβήτης e: π 124 έναίρω de: Α 191lb έναλίγκιον e: ε 82 έναλλάξ e: π 144 εναρα d: A 191la; e: A 191A la ~ 2 έναρίθμιος e: α 26 ένδεής e: δ 71 ένδέξια d: ε 186 ενερθεν e: ν 39 ενερος d: ε 44; e: ν 39 ενισπε e: A 144Β ενος d: Α ΙΑ 1 (ν. 20); ο 64; de: Α 171 ; e: Α 172 Α 2 ένοχος e: σ 2a-b ένταΰθα e: τ 54 6ντερον e: ε 186 εντεύθεν e: τ 54 έντός e: ε 186; π 131 Ένυάλιος e:A191 l b ; ύ ε σ θ α ι διά σμικρότητα. G Et.Gud. α 28 άκρίς: βαρυτόνως τό άκμή· όξυτόνως δέ τό ζωον. G 65 α 29 ά κ ρ ο ν : σημαίνει τό πέρας καί τό εξοχον. γίνεται δέ παρά τό άχρις άχρον καί άκρον. G Et.Gud. α 30 άκτάζων: άντί του έξανιστάμενος· άπό του άττω άττάζω καί άκτάζω. G D Et.Gud. α 31 ά κ τ α ί ν ε ^ ν : μετεωρίζεσθαι· παρά τό ακτή άκτός καί ρήμα άκτώ, 7ο άφ' οδ , τό κουφίζω· παρ' Αισχύλφ (Eu. 36; fr. 454). G D Et.Gud.

60 άκμηνός G : άγμηνό(ς) (sed γ in ras. d 1 ) G u d . d 62 ó μικρός Gud. (cf. v. 64 διά σμικρότητα) : om. G 63 αιτίζων άκόλους G : om. G u d . 64 κολούεσθαι Et. Sym. (ci. Miller in Et. Gen.) : κωλύεσθαι G G u d . Et. Gen. 65 άκμή] ακ ρ μτ η G (fort, ex dupl. lect. άκρότης, άκμή) 68 άκτάζων G G u d . : άκτάζω D 70 μετεωρίζεσθαι G G u d . : om. D | άκτή] ήκται Reitzenstein 71 άκταίνω Reitzenstein (suppl. in E M 54, 36 Ruhnken, Tim. p. 21 a = 18 b Κ.) | παρ' G D : παρά τω G u d . α 26 cf. Apion. Gl. Horn. 74, 215,16 ( = L G M 293,15); Αρ. S. 19, 3 (gl. 194 St.); Hdn. 1,181, 28 et 2,164, 24 ( = sch. ψ 191 et Eust. 1944, 38); e *Meth. et Ep. Horn, α 312 et noster et Et. Gen. (Β) α 339 (cf. Erbse, Beitr., p. 271, adn. 4), unde Et. Sym. α 405 et E M 49, 32 60 αγευστος] cf. sch. D ad Τ 163; Hsch. (Cyrill.) α 2448; Et. Cas. gl. 278; Su. α 907 (ubi Call. fr. 312 laud.), unde Zon. 100; sch. bT ad Τ 163, cui sim. Eust. 1178, 21 α 27 cf. sch. BQP ad ρ 222; ex sim. adn. *Meth., unde et noster et Et. Gen. (Β) α 344 (nota cum nostro errorem communem κωλύεσθαι), unde Et. Sym. α 410 (unde Et. Cas. gl. 281 et Zon. 100) et E M 50, 14; cf. Eust. 1817,46: παλαιός δέ τις (vide ne Methodium ita significet!) καί οϋτω φράζει· „ακολος, μικρός ψωμός, μηκέτι κολούεσθαι δυνάμενος καί εις μικρά τέμνεσθαι." 62 ψωμός] cf. Hsch. α 2470; sch. Max. Tyr., p. 386, 4 | — μικρός] cf. Su. α 917 (pars prima) 62—63 — άκόλους] cf. Αρ. S. 19,14 (gl. 199 St.) α 28 cf. Hdn. 1 , 8 5 , 7 - 8 ( = 2 , 9 1 , 1 3 - 1 5 = sch. A ad Ξ 387α 1 ) et 1, 9 9 , 1 5 - 1 6 ; ex Hdn. 1) *Meth., unde et noster et Et. Gen. (Β) α 358 et 371, unde Et. G u d . 7 3 , 1 Stef. et Et. Sym. α 425 et 437 et E M 52, 32; 2) Phlp. diff. s. ν. ΑΚΡΙΣ, unde Eust. 906, 57; 3) Ep. H o m . α 257; de veriloquio cf. ad α 99 infra α 29 e Meth. et noster et Et. Gen. (Β) α 368, unde Et. Sym. α 436 b (unde [necnon ex Su. α 1009] Zon. I l i ) et E M 53, 6 (in Et. Sym. et E M Meth. nominatim laud.) 66 — εξοχον] sim. Et. Cas. gl. 303 α 30 e Meth. et noster et Et. Gen. (Β) α 383, unde Et. Sym. α 451 et E M 54, 39 68 — έξανιστάμενος] cf. Zon. 115 et Et. Cas. gl. 305 α 31 excepto verbo κουφίζω (cf. ad v. 71 infra) *Meth. e Phryn. P. S. 39, 8, unde etiam Σ (Phot, α 873 = Ba. 63, 26); e *Meth. et noster et Et. Gen. (Β) α 384, unde Et. Sym. α 452 et E M 54, 34 70 μετεωρίζεσθαι] cf. Hsch. (Diogen.) α 2655; sch. Pl. Legg. 672c (p. 310 Greene); [Did.] Περί των άπορουμένων παρά Πλάτωνι λέξεων ap. Miller, Mél., p. 400 = L G M , p. 246; Et. Cas. gl. 311 (ex Et. Sym.) 71 τό κουφίζω] *Meth. fort, ex sch. Aesch. Eu. 36 b

Text: α 26 —α 37

879

α 32 ά κ τ α ί ω ρ ο ς : παρά τό τήν άκτήν ούρεΐν, ο έστι φυλάττειν, τροπή Meth. της ου εις ω. G D Et.Gud. α 33 ,,άλαίνω: τό., πλανώμαι· παρά τό αλη, ο σημαίνει τήν πλάνην. Meth. G D Et.Gud. d1 α 34 ,_άλαλύκτημαι: τό άδημονώ_, και πεπλάνημαι· εκ του άλω άλύω, Meth. J) μέλλων άλύσω, άλυκτός καί εξ αύτοϋ ρήμα άλυ_,κτώ· ó παθητικός παρακείμενος ήλύκτημαι, ó 'Αττικός άλαλύκτη,,μ,,αι. G D Et.Gud. α 35 , / Α λ ε ι π ή ς : πηγή εν Έφέσω ουτω καλουμένη_, παρά τό μηδέποτε Meth. έπιλείπειν, μήτε θέρους μήτε χειμώνος. G D Et.Gud. α 36 ,,άλδήσκω: τό αυξάνω· παρά τό άλ_,ώ άλήσκω καί πλεονασμό Meth. του δ άλδήσκω. G D Et.Gud. α 3 7 ,,άλεωρή: ή φυλακή· παρά τήν άλέαν, ο σημαίνει τήν θερμα_,- Meth. σί,_αν_,, καί τό ώρεΐν, τό φ,_υλάσσειν_,. G D Et.Gud.

73 τό] om. D a c | τήν G D : om. G u d . | φυλάττειν G D : φυλάσσειν G u d . 75 πλανώμαι D G u d . : πλανώ G 77 πεπλάνημαι G D : περιπεπλάνημαι G u d . 78 ό μέλλων D : οΰ μέλλων (prorsus fere eras.) Gud. | εξ αύτοϋ D : om. Gud. | παθητικός G D : om. G u d . 79 ό 'Αττικός G G u d . : καί Ά τ τ ι κ ώ ς D 81 έπιλείπειν G G u d . : λείπειν D 82 ά λ δ ή σ κ ω D G u d . : om. G 84 post παρά hab. D τό : om. G u d . 85 ώρεΐν] ούρεΐν G u d . d a c | post ώρεΐν hab. D ο σημαίνει : om. G Gud. α 32 e Meth. et noster et Et. Gen. (Β) α 385, unde Et. Sym. α 453 (ubi Meth. nominatim laud.) et (necnon e Diogen. = Hsch. α 2661) E M 54, 31; ex Et. Sym. et Et. Cas. gl. 312 et Zon. 101 α 33 cf. sch. Theoc. 7 , 2 3 g; ex sim. adn. Meth., unde et noster et Et. Gen. (Β) α 392, unde Et. Sym. α 461 (ubi Meth. nominatim laud.) et E M 57, 56; cf. Eust. 792,31; Zon. 134 ex Et. Sym. 75 τό πλανώμαι] cf. Hsch. (Cyrill.) α 2864; Et. Cas. gl. 316 | αλη = πλάνη] cf. ad α 129 infra α 34 e Meth. 1) Ep. H o m . α 318 (cf. α 373); 2) noster; 3) Et. Gen. (Β) α 396, unde Et. Sym. α 464 (unde Zon. 134) et E M 56, 39 (in Et. Sym. et E M Meth. nominatim laud.); cf. Eust. 792, 6 77 — πεπλάνημαι] cf. Et. Cas. gl. 323 | πεπλάνημαι] cf. Su. α 1061 | πεπλάνημαι — άλω] cf. Αρ. S. 22, 32 (gl. 263 St.) I άλώ] cf. α 38 infra | άλώ άλύω] cf. α 50 infra 77 - 7 9 άλω — άλαλύκτημαι] cf. Choer. Th. 2, 91, 27 (cf. Reitzenstein, Philol., 411) 79 ό Α τ τ ι κ ό ς ] cf. α 20 supra et 85 infra α 35 e Meth. et noster et Et. Gen. (AB) α 440, unde Et. Sym. α 507 et E M 60,47 (in Et. Sym. et EM Meth. nominatim laud.) 80 — Έ φ έ σω] cf. Su. α 1156, unde Zon. 126 α 36 e Meth. et noster et Et. Gen. (Β) α 415, unde Et. Sym. α 481 (ubi Meth. nominatim laud.) et E M 58,14; ex Et. Sym. Zon. 135; idem interpretamentum, ait. etym. hab. Eust. 1318, 37 82 αύξάνω] cf. sch. D ad Ψ 599, unde et Meth. et Cyrill. = Hsch. α 2808; cf. sch. Ap. Rh. 3,1363; Su. α 1102; Et. Cas. gl. 334 α 37 e Meth. 1) Ep. H o m . α 322; 2) noster; 3) Et. Gen. (Β) α 422, unde E t . G u d . 85, 22 (d 1 ) et Et. Sym. α 488 (ubi Meth. nominatim laud.) et E M 60, 43; e nostro fort. Zon. 124 84 ή φυλακή] cf. sch. D ad M 57 et O 533; Αρ. S. 22,19 (gl. 254 St.), unde Hsch. α 2913; Su. α 1141 (pars prior); Et. Cas. gl. 337 84-85 άλέαν — θερμασίαν] cf. α 127 infra

880 Meth.

*Meth.

Meth.

*Meth.

Meth.

Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ

α38 Ά λ η σ ι ά , _ ς : ή 'Αφροδίτη, δια το περί πάν ζώον άλάσθαι_,· G D Et.Gud. άλω, το πλανώ, και εξ αύτοΰ Άλησιάς. D (-> α 42) α39 Α λ ή τ η ς : ô Ηρακλέους άπόγ,_ονος, άφ' ού και οί Κορίνθιοι Άλητίδαι ονομάζονται,,. G D Et.Gud. α 40 ' Α λ ί ζ ω ν ε ς (Β 856, E 39): oí Βιθυνοί, διότι ή αυτών ^ α λ ά σ σ η 90 διέζωσται καί_, οιονεί χερ α 45), Et.Gud. α 41 ά λ ι ο ν : τό μάταιον· άπό της άλός γενικής· τό γαρ ,_θαλάσσιον ϋδωρ αχρηστον_,. G, D (-+ α 43), Et.Gud. α42 ά λ ί π ε δ ο ν : τό παραθαλάσσιον πεδίον· D (-ν α 41), Et.Gud. παρά 95 τήν άλός γενικήν και τό πέδον. Et.Gud. ι

86 άλησιάς Gud. d : άλυσία D (cf. ad v. 87) : άλησια[ G | άφροδίτη Gud. : άφροδίσια D I περί] παρά Gud. d ac 87 άλω — άλησιάς] om. G, ut ex spatio vid. | άλυσία D : corr. Reitzenstein 88 ήρακλέους Gud. : ήρακλέως D : ήρακλ 6 (comp.) G | κορίνθιοι Gud. : κορίθεοι D 89 άλητίδαι D : άλητιδ* (* = ras. 1—2 litt.; sup. * litt, αι s. 1. add.) Gud. | ονομάζονται D : λέγονται Gud. 90 βιθυνοί] ν in loco alt. litt. inc. in G 91 διέζωσται Gud. : διεζώσθαι D | χερρόνησος vel χερσόνησος (ci. De Stefani in Et. Gud.) scribendum : χερόνησος G D : χερόννησος Gud. | και] suppl. Reitzenstein (cf. EM 64, 2) 93 post μάταιον hab. D καί γίνεται : om. G Gud. | της . . . γενικής G Gud. : του D | θαλάσσιον D : της θαλάσσης Gud. α 38 e Meth. et noster et Et. Gen. (AB) α 451, unde Et. Sym. α 514 (hic et in Et. Gen. A Meth. nominatim laud.) et EM 62,37; cf. (brevius) E t . G u d . 86,28 Stef. (d1) 87 άλω] cf. α 34 supra α 39 cf. Ephor. (FGrHist 70 F 18b-c); sch. Pi. O. 13,17 (ubi Didymus [deest ap. Schmidt] laudatur); cf. Paus. 2, 4, 3; e *Meth., unde etiam Et. Gen. (AB) α 452, unde Et. Sym. α 515 et EM 61, 50 « 4 0 cf. sch. D ( = A) ad Β 856; Ephor. (FGrHist 70 F 114b) ap. Steph. Byz. 74, 1; Arrian. Bith. fr. 22 Roos ap. Eust. 363, 46; sch. (ex.) bT ad Ε 39 α (cf. sch. [ex.] b ad Β 856 a); ex sim. adn. Hsch. α 2998 et Et. Parv. α 102; e Meth., unde etiam Ep. Hom. α 324 et Et. Gen. (AB) α 469, unde Et. Sym. α 578 (unde Zon. 120) et EM 63, 57 (hic et in Et. Gen. A Meth. nominatim laud.); cf. Eust. 363,1 - 3 6 4 , 7 et 519, 36; eund. ad D. P. 767 α 4 1 cf. Suet. βλασφ., p. 48 § 2 et p. 85, v. 1, et p. 91 § 2 ( = Eust. 441, 2 8 - 3 0 ) ; nonne ex Et.Orion. G (7, 16) hausit Meth., quippe qui ex Oro, Orionis aequali hausit (cf. ad Ep. Hom. α 305)? al. Wendel, RE 15, 2 (1932), 1381, 35; e *Meth. noster, ex Orione autem (nominatim enim laud.; cf. Reitzenstein, Philol., 4 1 0 - 1 1 ) Et. Gen. (AB) α 485, unde Et. Gud. 88,18 Stef. (d1) et Et. Sym. α 589 et EM 64, 34 93 μάταιον] cf. sch. D ad Δ 26; Apion. Gl. Hom. 74, 216, 7 ( = L G M 294, 7), cui sim. Ap. S. 21, 27 (gl. 241 St.); Hsch. α 3027; Su. α 1237; Eust. 597, 23 et 944, 22 | άπό . . . άλός] cf. Eust. 441, 26 et 502, 25 α 42 fort, ex Harp. 1 1 , 1 7 - 2 0 = α 71 (ubi Ar. fr. 243 K.-A. laud.) Meth., unde et noster et Ep. Hom. α 323 et Et. Gen. (AB) α 449 (in A Meth. nominatim laud.; cf. Wendel, RE 15,2 [1932], 1380, 4 1 - 5 2 ) , unde EM 64, 45; ex Harp, etiam Λέξ. £ητ. 208,17; Σ" (Phot, α 9 5 5 - 5 6 = Ba. 67, 5, Su. α 1240) ex Harp, et Σ» (cf. ad v. 95); cf. sch. Lyc. 681; Eust. 1716, 38 95 — πεδίον] cf. Poll. 1, 187; Moer. 190, 8; ex Att. Cyrill. = Hsch. α 3030; Σ 2 ; Zon. 132

Text: α 3 8 - α 48

881

α 43 ά λ ί σ α ι : το κυλΐσαι. G, D (-» α 39), Et.Gud. a 44 ά λ ι τ ε ν ή ς : ό παράλιος τόπ,_ος, ό παρατεταμένος τη θαλάσση_,. G Et.Gud. 5 α 45 ά λ κ α ί α : ή ουρά, κυρίως ή του λέοντος, δια τό εις άλ,_κή ν αυτήν τρέπειν_,. G D Et.Gud. α46 ' Α λ κ μ ή ν η : παρά τό άλκή άλκήνη και πλεονασμφ του μ. G D Et.Gud. α 47 ά λ κ υ ώ ν : ονομα όρνέου, παρά τό έν τή αλί κ ύ ε ι ν . G Et.Gud. ίο α48 ά λ λ ό κ ο τ ο ν : τό άνόμοιον, καθ' ύπερβιβασμόν ά λ λ ό τ ο κ ό ν τι L0Vj, G D Et.Gud. ώς τύπτω τύπτιλο,_ς_, καί πίτυλος καθ' ύπερβιβασμόν

3 άλιτενής G : άλιτείνης Gud. | παράλιος Gud. : πάραλος G 5 κυρίως ή G : om. D 7 post μ hab. Gud. άλκμήνη : om. G D 10 άλλόκοτον] άλο- D | τό G D : om. Gud. I post άνόμοιον hab. Gud. ή έξ άνομοίων συνεστός (cf. Et. Parv. α 70 et EM 68,17) 10—11 καθ' ύπερβιβασμόν άλλόκοτον τι[ G : καθ' ύπερβιβασμόν άλότοκόν τι ών D : άλλότοκόν τι δν, καθ' ύπερβιβασμόν Gud. 11 post δν hab. D G Gud. ή παρά τό άλλαχοϋ κεΐσθαι και μή κατ' αύτό (cf. Et. Gen. α 505) fort, ex adn. marginali, quam librarius falsum in locum inseruit : post προβάτειον (ν. 13) transp. De Stefani | post τύπτιλος hab. G Et. Gud. EM 68, 20 σημαίνει δέ τήν σφοδράν όρμήν; at haec spectant ad πίτυλος (cf. sch. Eur. Hipp. 1464), non τύπτιλος (vocem nihili a grammatico aliquo confectam); post ύπερβιβασμόν igitur transposui α 43 cf. sch. R ad Ar. Nub. 32; ex sim. adn. Moer. 190,7; ex Att. Cyrill. = Hsch. α 3038 et Meth., unde et noster et Choer. Orth. (AO 2,183, 3) et Et. Gen. (AB) α 473, unde (partim) Et. Sym. α 580 (unde Zon. 136) et EM 65,45, ubi Meth. nominatim laud.; ex sch. Ar. Nub. Σ (Phot, α 963 = Ba. 75, 6) et Tz. ad Ar. Nub. 32 c (cf. Su. α 1245 [pars prior], unde Zon. 137); ex sch. Ar. Ran. 904 fluxit Diogen. (Hsch. α 3000, Phot, α 954); ex sch. Ar. Nub. 32 et Ran. 904 fluxerunt Hsch. α 3018 et Su. α 1233 (unde Zon. 768) et Eust. 836,48 α 44 cf. Poll. 1,115; Hsch. (Diogen.) α 3061; e Meth. et noster et Et. Gen. (AB) a 475 (in A nominatim laud.), unde Et. Sym. α 582 et EM 64, 56 α 45 e Meth., unde et Et. Gen. (AB) α 493, unde Et. Sym. α 595 (unde Zon. 126) et EM 66, 5 (in Et. Gen. A et EM Meth. nominatim laud.); cf. ad sch. bT (ex.) ad Y 1 7 0 - 7 1 α 4 6 ex Hdn. Περί παθών opere (2,288,4) *Meth. (cf. Reitzenstein, Philol., 411), unde et noster et Et. Gen. (AB) α 499, unde Et. Sym. α 601 (unde Zon. 126) et EM 66,16 (in Et. Gen. et EM laud. Hdn. Περί παθών); sim. et de nomine 'Αλκμάν disseruit Hdn. 1,13, 30 ( = Theogn. Orth. 143 [AO 2, 26, 24]; cf. Choer. Th. 1, 261, 34) = 2, 247, 22 α 47 cf. sch. D ad I 558 ( . . . εϊρηται δέ άλκυών παρά τό έν άλί κύειν . . . ) et sch. Τ (ex.) ad I 561—62α 1 ; ex sim. adn. Et. Orion. (G [13, 5 Sturz] et H [612, 2 Werfer]: in sede scholiorum), unde *Meth. (cf. ad α 41 supra), unde et noster et Et. Gen. (AB) α 501, unde Et. Sym. α 603 (unde Zon. 127) et EM 66,29; cf. etiam sch. Soph. Tr. 104; sch. Theoc. 7, 57 b et d; Eust. 776, 23; sch. Opp. H. 1, 425 b 9 δνομα όρνέου] cf. sch. Ar. Av. 250; Hsch. (Diogen.) α 3101; Σ (Phot, α 980 [pars prior = Ba. 67,20, Su. α 1300]) α 48 e Meth., unde etiam Et. Gen. (AB) α 505, unde Et. Sym. α 604 (unde necnon e Su. α 1325 fluxit Zon. 133) et EM 68,17, ubi Meth. nominatim laud. 10 τό άνόμοιον] cf. Erot. 22,10; Poll. 3,131; Hsch. α 3148; Σ (Phot, α 1000 = Ba. 70,1, Su. α 1325 [pars prima]); sch. Ar. Vespp. 47 et 71; sch. PI. Lys. 216 a (p. 121 Greene) et Rp. 487 d (p. 237 Greene) 1 0 - 1 1 — δν] cf. Et. Parv.

Meth. Meth.

Meth.

*Meth.

*Meth. Meth.

882

Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ

(σημαίνει δέ τήν σφοδράν όρμήν) και σκέπω σκέπος και πέσκος (σημαίνει δέ το δέρας τό προβ α 105), Et.Gud., E M ή 85 παρά τ ή ν ά λ η σ ι ν , τουτέστι σ υ γ κ ο π ή ν . Et.Gud. E M | σ υ ν τ ά σ σ ε τ α ι τό πωλώ πτώσει δοτική καί αιτιατική Et.Gud. -1 Σ α 137 ά γ ύ ρ τ α ς (Agath. Histt. 4 , 8 , 2 ) : ,,έπειδή π ο λ λ α χ ο ΰ κατά τάς π ό λ ε ι ς άγύρτας τινάς τ υ χ ό ν ή D Et.Gud. λωποδύτας" (ibid.)· έπαίτας, φιλοκερδείς· καί ó άγύρτης είδος β ό λ ο υ (Eubul. fr. 57.5 Κ. —Α.) καί ó 90 ά λ α ζ ώ ν καί ó άπατεών. παρά τ ό άγείρειν, τό περιϊέναι καί π ε ρ ι ν ο σ τ ε ΐ ν επί νίκη ή έτέρφ τινί τοιούτφ σ ε μ ν υ ν ό μ ε ν ο ν . | λέγονται δέ άγυρτικά καί τά χυδαία ψεύσματα. D Et.Gud. Et.Sym. E M

80 post παλαίουσι lac. statui: exspectaverim verb, vel επεται (ut Vb ad EM 50, 34 laud.) vel συμβαίνει (cf. o 4 infra) 81 post άκονιτί hab. EM τό 82 post εύχερώς hab. EM καί | συντόμως] συντόνως EM Ps et (s. 1. add.) Ο1 | μηδέ Gud. EM : μή D 83 άλλαντοπωλών D Gud. : άλλαντοπώλης EM | σαλσικοπωλών De Stefani : σαλσικόπων Gud. d : σαλσικοπώλης EM : om. D 84 παρά τό D EM : om. Gud. | άλλάντος] άλλαντ (sup. τ litt, τος [sic!] s. 1. add.) D 85 άλλδς Gud. EM : άλλάν D I τήν EM et (corr. ex τό) Gud. d : τό τήν D | άόλλισιν] άόλησιν D 86 post τουτέστι hab. EM R τήν 88 άγύρτας] άγύρται EM | επειδή] έπεί καί Agathiae codd. I πολλαχοΰ D Agath. : om. Gud. 89 άγύρτας D Agath. : άγύρται Gud. | τινάς D Agath. : τινές Gud. | post τινάς hab. D τό : om. Agath. et Gud. | post ή hab. Agathiae codd. καί | λωποδύτας D Et. Sym. Agath. : λωποδύται Gud. EM (cf. JÖB 38 [1988], 160) I post λωποδύτας hab. Gud. ύπήρχον καί | έπαίτας D Et.Sym. : έπαϊται Gud. EM 90 καί ό άγύρτης D : άγύρτης (quasi le. novum) Gud. : καί άγύρτης Et. Sym. EM | είδος βόλου scripsi, coll. Su. α 389 : είδος βώλου D Et. Sym. EM SOR : om. Gud. EM LM | ait. καί] om. Gud. EM LM 91 ό] om. D | άγείρειν Et. Sym. VZ : άγεϊραι Et. Cas. : άγείρω D Et. Sym. CEF EM : άγειρον Gud. | post άγείρειν hab. Σ (Phot, α 281; Ba. 15,17; Su. α 389) καί (τό) περιαγείρειν 92 σεμνυνόμενον Bernhardy in Su. α 389 : σεμνύνειν D Σ : om. Gud. Et. Sym. EM | άγυρτικά] έγυρτικά D 93 ψεύσματα] ψέσματα EM LM α 136 83 σαλσικοπωλών] cf. Σ (Ba. 70,12: άλλαντοπώλης: έντεροπώλης); cf. Su. α 1067 (pars prima), unde Zon. 117 s.v. ητ. 213, 9) 90 είδος βόλου] cf. Hsch. α 866 91-92 παρά — σεμνυνόμενον] cf. Tz. Histt. 13, 218 92—93 άγυρτικά = χυδαία ψεύσματα] ex Σ (Phot, α 282; Ba. 16, 23; Su. α 389 sub fin.; Lex. Äthan. [AP 4, 205, 30])

Text: α 1 3 5 - α 139

911

α 138 ά ν α ρ ρ ι χ ώ μ ε ν ο ι (Agath. Histt. 4,14,3): "("Αναλαμβανόμενοι sch. Ar. 95 προς ϋψος άνερχόμενοι ποσίν ή χερσίν έπί τοΐχον ή δένδρον Ά ρ ι σ τ ο ι φάνης Ειρήνη προς ταϋτ άνερριχάτ' αν εις ητ. 292,21, unde E M 678,12; Et. Sym. V 1.1. ad E M 6 7 8 , 1 5 17-18 ό λεγόμενος κοΰσπος] ex Σ (Phot. 436, 8; Ba. 344, 16; Su. π 1847): . . . δ παρά 'Ρωμαίοις κ ο ΰ σ π ο ς καλείται. 18 ξύλον] cf. Poll. 8 , 7 2 ; Zon. 1563 18—19 οίον — ] cf. Poll. 2,195; sch. Dem. 24,105; sch. Luc. 199,4 π 8 2 0 - 2 1 — λέγεται et

Text: π 5—π 10

967

π α λ α μ ν α ΐ ο ς καλείται, ó δια χειρών καταγωνιζόμενος, | παρά τήν παλάμην. D Et.Gud. E M π 9 π α ρ η ρ η μ έ ν η ν (Agath. Histt. 4, 9, 6): έκβεβλημένην, άποκεχωρισμένην και οιονεί καθηρημένην. άπό τοΰ αίρω, ο σημαίνει τό καταβάλλω, D Et.Gud. E M ό παρακείμενος ήρηκα, Et.Gud. E M ό παθητικός παρακείμενος ηρημαι καί ή μετοχή ή ρ η μ έ ν ο ς και τό θηλυκόν ή ρ η μ έ ν η καί ή αιτιατική ή ρ η μ έ ν η ν και παρηρημένην. Et.Gud. π 10 π α ρ ο μ α ρ τ ο ϋ ν τ ε ς (Agath. Histt. 4, 18, 1): παρακολουθοϋντες | ή D \ Ap.S. | συντυχόντες. | άπό του όμαρτώ· D Et.Gud. E M τοΰτο παρά τό άρω, τό Et.Orion. αρμόζω, Et.Gud. E M γίνεται ο ν ο μ α άρτός καί έξ αύτου άρτώ καί εν συνθέσει όμαρτώ καί Ό μ η ρ ο ς Et.Gud. όμαρτήσαντες (φ 188), οιονεί όμοΰ άρμοσάμενοι. Et.Gud. E M

23 παλαμναΐος καλείται Gud. d et (παλαμναΐος om. EM D) EM : παλαμναϊος δέ κυρίως καλείται D | post καταγωνιζόμενος hab. D EM τήν μάχην (μ in loco litt, π in D) : om. Gud. 23—24 παρά τήν παλάμην Gud. d EM : καί πάλην D 24 post παλάμην quae EM praebet aliunde desumpta 25—26 άποκεχωρισμένην] κ s. 1. add. D1 26 καί — καθηρημένην Gud. EM : om. D | δ σημαίνει Gud. : om. D EM | καταβάλλω] alt. λ s. 1. add. D1 30 ante παρομαρτοϋντες hab. EM καί όμαρτήσαντες: όμοΰ άρμόσαντες' καί | παρακολυθούντες (sic) Gud. : άκολουθοϋντες D 30—31 ή συντυχόντες Gud. EM : om. D 31 από — τούτο] om. EM 33 — 34 όμηρος όμαρτήσαντες scripsi : όμρτήσαντες Gud. (όμρ = δμηρος) : de EM cf. ad v. 30 supra 35 οιονεί — άρμοσάμενοι Gud. : de EM cf. ad v. 30 supra 2 3 - 2 4 παρά τήν παλάμην] cf. Ael. D. π 4; ex Σ (Phot. 371, 13; Ba. 326,9; Su. π 46); cf. Et. Sym. V 1.1. ad EM 647, 43 sq.; Eust. 586, 2 ex Suet. βλασφ., p. 53 (cf. L. Cohn, Jahrbb. f. cl. Phil. 12. Suppl.bd. [Lipsiae, 1881], p. 335, quem sq. Taillardat, Suét., p. 97 [§ 47]) 2 0 - 2 1 — τιμωρούμενος] cf. Corn. ND, p. 10, 20-11, 3; Poll. 5,131; Harp. 143,19 = π 7; Hsch. π 151 21 Ζεύς — λέγεται] cf. Poll. 1, 24 2 3 - 2 4 ό δια —] etymologia iam in voce αύτοχειρί (v. 20) latet; de fonte cf. ad vv. 20 —21 π 9 Et. Sym. V 1.1. ad EM 653, 56 ex Et. Gud. 26 αίρω — τό καταβάλλω] cf. Or. πολυσημ. ap. Reitzenstein, Gesch., p. 340, 7; Choer. Ep. Ps. 116, 26 π 10 cf. (brevius) EM 623,29 30 παρακολουθοΰντες] ex Diogen. (Hsch. π 981; cf. Hsch. [Cyrill.] o 1802) = Σ (Phot. 399,5; Ba. 333,27; Su. π 692); cf. sch. Luc. 63,16; Zon. 1523 31 συντυχόντες] ex Ap.S. 120,19: όμαρτεΐν: συντυχείν. 31—35 άπό — ] ex Et.Orion. G (117,21 Sturz: in sede Herodiani) 31—33 όμαρτώ — όμαρτώ] cf. Et. Gen. (A et [partim evan.] Β): όμαρτεΐν καί άμαρτεϊν: . . . παρά τό άρω βαρύτονον ό μέλλων Αίολικόν αρσω, όνομα ρηματικόν (ον. ρη. Α : ρηματικόν ονομα Β) άρτος καί έξ αότοϋ ρήμα άρτώ καί έν συνθέσει μετά του άμα επιρρήματος, τοΰ δηλούντος τό ,,όμοΰ, γίνεται άμ Or. ρ 1 ρ α σ τ ώ ν η (Agath. Histt. 1, 8, 2 al.): παρά τό ραον, δ σημαίνει τό ευκολον, γίνεται ραστος και έκ τού ραστώνη, ή ήδυπάθεια και εύκολία. D Β Et.Gud. Σ ι ρ 2 - 3 ρ ή τ ρ α (Theophyl. Sim. Histt. 1, 6, 5): D Et.Gud. EM συνθήκη, 5 * Et.Orion.? ομολογία· Ταραντΐνοι δέ, νόμος, οίον ψήφισμα· οι δέ, σύγγραμμα, και ρ η τ ρ ο φ ύ λ α κ α ς : τούς συγγραμματοφύλακας. Et.Gud. EM | παρά τό ρώ, ο σημαίνει τό λέγω. Et.Gud.

'Αρχή τοϋ σ D σ 1 σ υ ν α σ μ έ ν ι ζ ε : συνευφραίνου· D Et.Gud. εστι δέ ήδω, τό ευφραίνομαι, ó μέλλων ήσω, ó παρακείμενος ήκα, ήσμαι, ήσμένος, τροπή τοϋ η εις α και εν έπιθέσει της νος ασμενος και έξ αύτοΰ άσμενίζω. Et.Gud.

1 άρχή του ρ supplevi : om. D 2 ραστώνη Β Gud. d : αστώνη (ρ om. rubricator) D I post le. hab. Gud. d άνάπαυσις παρά τό στάσις ήσυχία πάντοθεν | ö σημαίνει] om. Β 6 νόμο(ς) Gud. d : νόμον και EM 7 ρητροφύλακας EM : ^ητροφύλακα Gud. d I συγγραμματοφύλακας] γραμ- unus vel plures EM codd. 2 συνασμένιζε] υνασμένιζε (σ om. rubricator) D 2—3 εύφραίνομαι c : φραίνομαι z 3 ήσμένος z : ήμος c 3—4 η εις α w : α c : η z ρ 1 ex Oro, ut vid.; cf. Et. Gen. A (deperdita supplevi, quoad spatium sinit, ex B): ρςιστώνη: παρά xò pà L ov ρά_,στος· άντί της ηδονής. Ωρος ó Μιλήσιος (μιλάς A ac : ας exp. A1; cf. C. Wendel, RE 18,1 [1939], 1177, 44 sq.); Et. Gen. Β: Ραστώνη: παρά τό ραον, τό ευκολον, γίνεται ^φστος και έκ τούτου Ραστώνη, ή ήδυπάθεια καί εύκολία; fort, ex nostri recens, pleniore Et.Gud. d: ραστώνη: άνάπαυσις, περίστασις, ήσυχία πάντοθεν· παρά τό ρςίον, ο σημαίνει τό ευκολον, γίνεται ραστος καί έκ τούτου ραστώνη, ή ήδυπάθεια καί ή εύκολία, unde EM 701, 3 ρ 2—3 5 συνθήκη] cf. Tim., p. 228 = 191 Κ.; sch. D ad ξ 393 (ρήτρην: τήν έπί ρητοΐς καί όμολογουμένοις συνθήκην), unde Et.Gen. (AB) s.v. ρήτρη (unde Zon. 1611 s.v. ρήτρα) et Eust. 1765, 8; Σ (Ba. 358, 31); sch. bT (ex.) ad Φ 445, unde Eust. 1245, 56 5 - 7 — συγγραμματοφύλακας] ex Σ (Phot. 487,18; Su. ρ 154 [pars prior]; sch. Δ ad Luc. 235,9) 7 - 8 παρά — ] cf. sch. D ad ξ 393; doctrina Philoxeni (cf. fr. *168 [ = Et. Gen. (AB) s.v. φήτρη] c. test.) nostro fort, per *Et.Orion, cognita σ ΐ cf. Et.Gen. (AB): ασμενος: ήδω, τό εύφραίνομαι, ό παθητικός παρακείμενος ήσμαι καί ή μετοχή ήσμενος καί ασμενος (hactenus fons Etymologici Magni 155, 23 — 25, necnon Et. Sym. V 1.1. ad loc.)· ,,ος καί νύν (καί νύν Β : κωνύν Α) φύγεν ασμενος έκ θανάτοιο" (Υ 350). 2 συνευφραίνου] cf. Hsch. α 7727 — 31

Text: ρ 1 — σ 4

973

σ 2 σ υ ν α μ η σ ά μ ε ν ο ς (Procop. De bell. 1, 4, 8): σωρεύσας, συνάξας ή θερίσας. D Et.Gud. και ά μ η σ ά μ ε ν ο ι : τεμόντες, συναγαγόντες ή έπαντλησάμενοι· άπό του άμώ άμήσω- τοΰτο παρά τό αμα και τό εω, τό πορεύομαι. Et.Gud. σ 3 a σ υ λ λ ή β δ η ν (Procop. De bell. 3, 25,12 al. vel Agath. Histt. praef. c \ Et.Orion. 4): όμοϋ· | παρά γαρ τό λήβω λήψω και έξ αύτοΰ έπίρρημα λήβδην, ώς λείχω λίγδην, ώς και Ό μ η ρ ο ς άκρον έπιλίγδην (Ρ 599), D Et.Gud. ζ ούτως παρά τό λήβω λήβδην και συλλήβδην. Et.Gud. ζ o 3 b συλλήβδην: έκ τοΰ λήβω λήψω | — συλλήβδην, τό όμοΰ, | παρά - | C | τό λήβω λήψω λήβδην και συλλήβδην — | ό παθητικός λήψομαι, Et.Orion. \ λήβδην έπίρρημα μεσότητος. Et.Gud. c σ 4 σ φ ρ ι γ ώ σ ι ν (Agath. Histt. 1,19,2): άκμάζουσι D Et.Gud. EM Tim. \ D και ώσπερ διεσφηνωμένοι είσίν ύπό πυκνότητος και άκμής· και παρ' Ίπποκράτει δε τό σφριγαν τό άκμάζειν λέγεται (torn. 8, ρ. 446)· | δηλοΐ δέ και τό περιτέτανται ή περιτείνονται και μάλιστα επί θηλής ητ. 313,15: ύπόγυον: τό παραυτίκα μέλλον γίνεσθαι. 2 έγγύτατον] cf. Eel. (AO 2, 485, 27) 3—4 γίνεται — ] de voce γυϊον/γυια egit Philox. frr. *82, 224, *239; noster fort, ex Etymologici Orion, recens, eis pleniore quae exstant (cf. Et. Orion. G [116, 17 Sturz]); cf. Eust. 920, 30 υ 2 - 3 6 ύπενόει] cf. Erot. 89,16; Tim., p. 259 = 216 K. (s.v. τοπάζω); ex Cyrill. ΥΠΟ 8: ύποτοπήσας: ύπονοήσας, ύποπτεύσας. VG ( = Υ Π Ο 70 [A]; verb, ύπολαβών add. G; cf. ΥΠΟ 87: ύποτοπήσωμεν: ύπονοήσωμεν. A); Hsch. υ 7 7 4 - 7 5 ; Σ (Phot. 631,16; Ba. 399, 30; Su. υ 614) 9 μετά . . . αιτιατικής] cf. Lex. synt. (AG 179,1 Bk.); Su. υ 614 υ 4 cf. Ep. Hom. υ 21 1 1 - 1 2 — όνειρα)] cf. Αρ. S. 157, 27; Hsch. υ 241 - 42; sch. BV ad τ 547; ex Σ (Phot. 620, 4 - 5; Ba. 394, 29 - 30; Su. υ 1 5 5 - 5 6 ; E t . G u d . d 135v) 1 2 - 1 4 άπό — προθέσεως] cf. Philox. fr. 24 (c. test.) laud, in Et. Orion. G (156,25 Sturz), unde noster et Et. Gen. Β 245v s.v. υπαρ, unde EM 777, 31 (cum additamentis partim ex Et.Gud. desumptis) et Zon. 1778

984

Αρ.s. I *Et.Orion.? |

"

- ιD I Σι-

Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ

ονομα ρηματικόν οαρ, ώς θένω θέναρ, εδω εδαρ καί είδαρ, καί μετά της υπό προθέσεως· | „ϋπαρ ουκ οναρ φαινόμενος" (cf. τ 547; Procop. 1.1.). D Et.Gud. is υ 5 ύ π ε ρ ά γ α ν τ α ι (Agath. Histt. 2, 23, 2 vel 2, 26, 5): ύπερθαυμάζουσιν ή φθονοΰσι· το γαρ άγω ού μόνον τό θαυμάζω δηλοΐ, άλλά καί τό φθονώ· Όμηρος· ώς δ' αύ νυν μοι άγασθε θεοί βροτόν άνδρα παρεΐναι (ε 129), άντί του φθονείτε, άγω ούν, τό θαυμάζω καν εκπλήττομαι, | γίνεται ίο παρά τό ήμα καί τοϋ χείρ μυττωτόν νόθος νοθεΐος καί αρπη καί τάρπη

996

Lexicon ΑΙΜΩΔΕΙΝ

Appendix 2: Glosses of Et. Gud., ed. De Stefani, conjecturally assigned to the Αίμωδείν De Stefani assigns the following lemmata in Et. Gud. to a passage from one of the four historians; these glosses therefore seem likely to derive from a more complete version of the Αίμωδείν than is transmitted in D, G or O (* indicates that the passage is quoted in the gloss): Lemma

Et. Gud. Stef.

Historian

1. 2. 3. 4. 5. 6.

75,5 133,6 205,3 284,1 461,1 461,5

Agath. 2, 30, 3* Theophyl. Sim. 5, 5, 8* Procop. 1, 18, 52* Procop. 8, 29, 5 Theophyl. Sim. 1,5,15* Men. Prot. fr. 20, p. 50,16 2 ( = Exc. Leg. 1, 193, 6) Agath. 2, 1, 2 3 Procop. 2,15, 8 Procop. 1,12, 23 4

άκρον άωτον άνάπηρος άρρίχων t βούτα 1 εμβ