Diccionario griego-español
 9788400063184, 9788400089528, 9788400105945, 9788400105952, 840006318X

Table of contents :
ÍNDICE DEL VOLUMEN VIII
PRÓLOGO AL VOLUMEN VIII
LISTA I. AUTORES Y OBRAS
LISTA II. PAPIROS Y OSTRACA
LISTA III. INSCRIPCIONES
LISTA IV. ABREVIATURAS
SIGNOS UTILIZADOS
DICCIONARIO VIII

Citation preview

DICCIONARIO GRIEGO - ESPAÑOL (DGE)

VIII

CONSEJO SUPERIOR DE INVESTIGACIONES CIENTÍFICAS

DICCIONARIO GRIEGO-ESPAÑOL VOLUMEN VIII

DICCIONARIO GRIEGO-ESPAÑOL VOLUMEN VIII Redactado bajo la dirección de

FRANCISCO R. ADRADOS por JUAN RODRÍGUEZ SOMOLINOS, HELENA RODRÍGUEZ SOMOLINOS, ELVIRA GANGUTIA ELÍCEGUI (coords.) y por PILAR BONED COLERA, DOLORES LARA, SARA MACÍAS OTERO, JOSÉ ANTONIO BERENGUER SÁNCHEZ, MARÍA LUISA ALÍA ALBERCA, DOLORES MARTÍN RODRÍGUEZ, PABLO A. GARCÍA PASTOR, SUSANA MIMBRERA OLARTE, SABINE ARNAUD-THUILLIER, EUGENIO R. LUJÁN MARTÍNEZ, ROXANA B. MARTÍNEZ NIETO, DANIEL RIAÑO RUFILANCHAS, JUAN JOSÉ CARRACEDO DOVAL, EUGENIA LARA DOMÍNGUEZ, JORGE MARTÍNEZ DE TEJADA, MARTA MENCÍA SASTRE, SUSANA DUBOIS SILVA, DIEGO ROMÁN MARTÍNEZ, FERNANDO SOUTO DELIBES, HELENA TORRES HUERTAS, MARÍA JOSÉ BARRIOS CASTRO Y ROSA GARCÍA-GASCO VILLARUBIA investigadores y becarios del CSIC, profesores en Universidades e Institutos, doctores y licenciados en Filología Clásica

CONSEJO SUPERIOR DE INVESTIGACIONES CIENTÍFICAS Madrid 2019

Reservados todos los derechos por la legislación en materia de Propiedad Intelectual. Ni la totalidad ni parte de este libro, incluido el diseño de la cubierta, puede reproducirse, almacenarse o transmitirse en manera alguna por medio ya sea electrónico, químico, óptico, informático, de grabación o de fotocopia, sin permiso previo por escrito de la editorial. Las noticias, los asertos y las opiniones contenidos en esta obra son de la exclusiva responsabilidad del autor o autores. La editorial, por su parte, solo se hace responsable del interés científico de sus publicaciones.

BAJO EL PATROCINIO DE HONOR DE S.M. LA REINA DOÑA SOFÍA. Obra distinguida con el premio «Aristotelis» de la Fundación Onassis. Esta obra ha contado con la ayuda económica de la Dirección General de Investigación del Ministerio de Ciencia e Innovación (FFI2010-2036) y del Ministerio de Economía y Competitividad (FFI2014-56131-P). Este volumen ha contado con la ayuda económica de la Fundación A.G. Leventis. With thanks to the PJLF Arts Fund.

Catálogo general de publicaciones oficiales: http://publicacionesoficiales.boe.es/ Editorial CSIC: http://editorial.csic.es (correo: [email protected])

© Consejo Superior de Investigaciones Científicas ISBN (obra completa): 978-84-00-06318-4 e-ISBN (obra completa): 978-84-00-08952-8 ISBN (vol. VIII): 978-84-00-10594-5 e-ISBN: (vol. VIII): 978-84-00-10595-2 NIPO: 694-19-247-6 e-NIPO: 694-19-248-1 Depósito Legal: M-38825-2019 Impresión y encuadernación: Gráficas Loureiro, S.L. Impreso en España. Printed in Spain En esta edición se ha utilizado papel ecológico sometido a un proceso de blanqueado ECF, cuya fibra procede de bosques gestionados de forma sostenible.

ÍNDICE DEL VOLUMEN VIII 1. Prólogo al volumen VIII

...............................................................................................................................................................



IX

2. Suplemento a las listas I-IV .................................................................................................................................................... XXIII Lista I. Autores y obras .................................................................................................................................................................... XXV Lista II. Papiros y óstraca .............................................................................................................................................................. XXXV Lista III. Inscripciones ........................................................................................................................................................................... XLI Lista IV. Abreviaturas ........................................................................................................................................................................... XLV 3. Diccionario (“xayrov – ‘piskÍnwsiv)

...........................................................................................................................



1641

PRÓLOGO AL VOLUMEN VIII

I. CUERPO DEL VOLUMEN 1. Presentación Este volumen VIII del Diccionario Griego-Español continúa en sus planteamientos, métodos y resultados visibles, como no podía ser de otro modo, el modelo de los anteriores volúmenes, si bien durante el período de su realización se han producido circunstancias diversas que explican en parte el retraso sobre las previsiones originales de aparición. Durante la mayor parte del período de elaboración, el investigador principal ha sido el Dr. Juan Rodríguez Somolinos, acompañado en las últimas fechas por la Dra. Helena Rodríguez Somolinos. Por lo que se refiere a la financiación, hay que citar una vez más como alma mater de este proyecto al CSIC por la infraestructura básica que presta en lo relativo a investigadores de plantilla, biblioteca, edición, etc. No menos importantes han sido los sucesivos proyectos de investigación que se nos han concedido por parte, primero, del Ministerio de Ciencia e Innovación, y a continuación del Ministerio de Economía y Competitividad. En el prólogo anterior ya mencionábamos el proyecto HUM2007-63316/ FILO. Para el período de elaboración de este volumen, que en su fase inicial se solapó con la terminación del anterior, hemos de mencionar de nuevo dicho proyecto, al que hay que sumar ahora, en su fase central, el proyecto FFI2010-2036, y, en su fase final, el proyecto FFI201456131-P. Asimismo, hemos seguido recibiendo hasta el año 2016 el apoyo continuado de la Fundación A. G. Leventis. En 2015 también recibimos una ayuda puntual de The Paddy & Joan Leigh Fermor Arts Fund. A lo largo de estos años se han producido diversas alteraciones en la composición del equipo, con el resultado final de verse bastante mermado. A la jubilación de la Dra. Elvira Gangutia en 2007, de la que ya dábamos cuenta en el anterior prólogo, hemos de añadir ahora la de la Dra. Dolores Lara, que tuvo lugar a finales del año 2009. La Dra. Lara desempeñó durante muchos años un papel fundamental en todo el proceso de redacción y revisión del original y su marcha ha dejado un hueco difícil de llenar. Afortunadamente, ambas han seguido dedicando una parte de su tiempo a colaborar en

PRÓLOGO

XII

el DGE gratis et amore, redactando y revisando artículos. También otros colaboradores han abandonado el proyecto a lo largo de este tiempo por diferentes motivos. En la actualidad, los dos únicos investigadores de plantilla del CSIC son D. Juan Rodríguez Somolinos y D.ª Helena Rodríguez Somolinos, cuya incorporación en 2008 resultó decisiva para sacar adelante este volumen. También debe­ mos destacar el importante papel desempeñado en la redacción y la revisión por la Dra. Sara Macías, una de las tres personas, junto con la Dra. Susana Mimbrera y D.ª Sabine Arnaud-Thuillier, cuya contratación a tiempo completo permitió el proyecto de investigación FFI2010-2036. Otros colaboradores a tiempo parcial que han intervenido en la elaboración de este volumen, en sus distintas tareas (documentación, redacción, revisión, etc.), son citados en la portada interior. Entre las incorporaciones al equipo que han tenido lugar en estos años queremos resaltar las de D.ª Dolores Martín y la Dra. María Luisa Alía, quienes han desempeñado un papel importante en la revisión del volumen. Y, entre los miembros antiguos, sobresale la dedicación constante de la Dra. Pilar Boned. También el Dr. Francisco R. Adrados, doctor ad honorem del CSIC, ha continuado su incansable dedicación a la revisión del original a lo largo de todos estos años. Con los dos últimos proyectos hemos obtenido otros tantos contratos predoctorales del programa de Formación de Personal Investigador (FPI), disfrutados en el seno del proyecto DGE por D.ª Susana Dubois Silva, procedente de la Universidad de Santiago de Compostela (1-10-2011 a 30-9-2015), y en la actualidad por D.ª Gréta Kádas, de la Universidad de Murcia (1-1-2016 a 31-12-2019). Ambas están redac­ tando sendas tesis doctorales de lexicografía y lexicología griegas bajo la dirección de la Dra. Helena Rodríguez Somolinos: El rapto de Helena de Coluto de Licópolis (léxico completo y estudios de vocabulario), en el caso de Susana Dubois, y Léxico de los fragmentos papiráceos de novela griega en el de Gréta Kádas. No queremos dejar de recordar la presentación pública del volumen VII del Diccio­ nario Griego-Español, que tuvo lugar en enero de 2010 en un acto solemne en el Centro de Ciencias Humanas y Sociales del CSIC bajo la presidencia de S. M. la reina D.ª Sofía. Tuvimos entonces también el honor de contar con la presencia de la presidenta de la Comunidad de Madrid, D.ª Esperanza Aguirre Gil de Biedma, de D. Nicholas Zafiropoulos, embajador de la República Helénica en España, de D.ª Angela Gerekou, viceministra de Cultura y Turismo de la República Helénica, así como de la secretaria de Estado de Educación, D.ª Eva Almunia y del entonces presidente del CSIC, D. Rafael Rodrigo Montero, entre otras autoridades del Ministerio de Ciencia e Innovación, del CSIC, etc. Este acto, el primero en el CCHS al que ha acudido S. M. la reina, tuvo una gran afluencia de público y supuso sin duda un importante recono­cimiento de nuestra labor. El 3 de junio del mismo año 2010 tuvimos la satisfacción de hacer una nueva presentación en Grecia, en la Academia de Ate­nas. Tras una introducción del académico D. Michael Sakellariou, intervino el profesor D. Francisco Rodríguez Adrados, que también es Xénov Etaírov de la Academia de Ate­nas. Entre otras perso­nalidades, asistieron D.ª Alexandra Tiligada como representante de la Fundación Leventis y D. Miguel Fuertes Suárez, embajador de España en la República Helénica.

XIII

PRÓLOGO

2. El volumen VIII Respecto de la metodología empleada, el trabajo de documentación sobre el que descansa nuestro diccionario y todo el proceso de revisión tras la fase de redacción, remitimos a los prólogos de los anteriores volúmenes y a la bibliografía allí citada, y espe­cial­mente al prólogo del volumen VII. Lo que allí se dice es válido en lo esen­cial para este nuevo tomo. En primer lugar, hay que decir que, además de la sección de diccionario propia­ mente dicha, este volumen incluye, a diferencia del anterior, un nuevo suplemento a las listas bibliográficas de ediciones de autores, papiros e inscrip­ ciones. Recordemos que la última puesta al día completa de dichas listas tuvo lugar en la segunda edición del volumen I, aparecida en 2008, por lo que este nuevo suple­mento recoge las nuevas ediciones de referencia incorporadas desde esta fecha. Incluye en su Lista I («Autores y Obras») 210 entradas, en su Lista II («Papiros y Ostraca») 100 entradas, y en su Lista III («Inscripciones») 66 entradas. En todas estas entradas se recogen tanto cambios de edición como nuevos textos que a partir de ahora pueden aparecer citados en el DGE. En la Lista I algunas novedades que pueden destacarse son las nuevas ediciones adoptadas para autores importantes como Aristófanes, Esquilo, Lisias o Nono, o para diversas obras de Filodemo, Hermógenes, Hipócrates, Juan Lido, etc. También encontramos obras hasta ahora inéditas de autores conocidos, como Gal.Ind. o Pall.Fr.Pap., así como entradas nuevas, con textos total o parcialmente nuevos, como por ejemplo Corpus Palmomanticum Graecum, Hermeneumata Graecolatina o Epi­gramma­tum Fragmenta Papyracea. En la Lista II podemos señalar, por su especial interés, además de numerosas nuevas colecciones menores, las últimas entregas de PKöln., PPetra, POxy. o PSI. Por lo que se refiere a la Lista III, una vez más hemos de poner de relieve el gran interés para nuestro diccionario de las recientes colecciones de inscripciones griegas, con textos nuevos o reeditados. Entre ellas podemos citar, a título de ejemplo, además de los últimos volúmenes de series emblemáticas como IG, IGLS o SEG, colecciones como FXan­thos 10, IDo­do­na, IEleu­sis o IKau­nos. Por lo que se refiere a la parte de diccionario, este volumen VIII continúa pero no termina la letra épsilon, una de las tres más largas junto con la alfa y la pi. Más en concreto, la sección de vocabulario que recoge está constituida por aproximadamente un 15 % de compuestos de ‘x‑ y un 80 % de compuestos de ‘p(i)‑. El restante 5 % corresponde a la propia preposición ‘pí, a unos 90 compuestos de ’x‑ ‘seis’ y a un reducido grupo de palabras ajenas a los anteriores grupos, si bien algunas de ellas tan frecuentes y significativas como el verbo “oika, los substantivos •xiv y ’ortÍ, el numeral ’xÍkonta con sus compuestos, los adverbios ’xÎv y “peita o, la conjunción ‘peí con sus compuestos (‘pán, ‘peidÍ, etc.). Quiere ello decir que, junto a “pi/‘pí adverbio/preposición, la inmensa mayoría de palabras aquí recogidas son compuestos de este mismo elemento ‘p(i)‑. Este hecho, de una parte, ha condicionado enormemente nuestro trabajo, alargándolo más de lo que habríamos deseado, ya que se trata de un elemento de gran complejidad semán­tica, muy poco estudiado en la bibliografía general y a menudo mal entendido o sen­ci­llamente ignorado en estudios y traducciones. Pero, de otro lado, estamos espe­cial­mente satisfechos de la contribución que hemos hecho para la comprensión de este ele­mento adverbial en

PRÓLOGO

XIV

sus usos como preposición y como preverbio, contribución que se ve en parte reflejada en algunas publicaciones citadas más adelante. Como preposición, ‘pí presenta una altísima frecuencia y una gran polisemia con los tres casos gramaticales, pero a la vez amplias zonas de sinonimia entre los tres casos, lo que ha creado siempre problemas para su comprensión a nivel teórico y práctico. La organización del largo artículo ‘pí refleja una serie de ideas surgidas del estudio en profundidad de un material ingente, lo que ha permitido entender con claridad las categorías semánticas y los elementos lingüísticos o contextuales que intervienen en las relaciones espaciales, temporales o abstractas expresadas mediante los sintagmas pre­ po­ sicionales con ‘pí. Muy en particular, creemos haber aportado mejoras decisivas para la comprensión del sistema propio de significados espaciales que esta preposición crea al unirse a los distintos casos gramaticales, en el que desempeña un papel clave un elemento poco tenido en cuenta en los estudios sobre preposiciones, que es la dimen­­ sionalidad del landmark o régimen, así como para entender el origen histórico de dicho sistema, su evolución en las distintas épocas del griego y la posición de ‘pí frente a otras preposiciones con las que comparte subsistema. Otras mejoras en nuestra opinión destacables están en los distintos significados nocionales o abstractos, espe­cialmente con dativo, que son muchos y a menudo difíciles de entender, y en cómo se explican unos a partir de otros. Esta mejor comprensión de los sentidos de ‘pí en su uso como preposición fue el punto de partida para entender la semántica de este elemento como preverbio, tema prácticamente sin tratar, y así comprender mucho mejor los compuestos que forma, en los que, dependiendo precisamente del sentido de ‘p(i)‑, encontramos significados totalmente diferentes de un mismo verbo o nombre. De hecho, la organización de la mayor parte de los compuestos de una cierta frecuencia se basa, en un primer nivel, en los sentidos del preverbio. También es fácil encontrar a lo largo de todo el volumen secciones de lemas con doble preverbación (‘xen/m‑, ‘xep(i), ‘xyp(o)‑, ’xyper‑, ‘pana‑, ‘pap(o)‑, ‘pek/x‑, ‘pen/m‑, ‘pidia‑, ‘pikata‑ / ‘pikau-) y hay incluso algunos interesantes casos de triple preverbación como ‘xypanísthmi. La complejidad de esta sección del diccionario también ha provocado que la fase de revisión se haya alargado más de lo previsto, dando lugar en no pocas ocasiones a la reelaboración completa de artículos, en un proceso que a veces parecía infinito. Con toda esta labor, estamos convencidos no solo de haber mejorado y sobrepasado amplia­ mente a nuestro admirado Liddell-Scott-Jones, sino de haber hecho una aportación valiosa y perdurable para los estudios generales sobre preposiciones y preverbios griegos. Pero, más allá de la cuestión del preverbio, podemos afirmar que en general este volumen está cuantitativa y, sobre todo, cualitativamente muy por encima de su antecesor. Por destacar solo algunos aspectos y parcelas de léxico, podemos mencionar el análisis y la organización de: – verbos de estado o acción de muy amplio uso como ‘págw, ‘péjw, “peimi, ‘pi‑ baínw, ‘pigígnomai, ‘pigignÚskw, ‘pigráfw, ‘pidhméw, ‘pidídwmi, ‘pikaléw, ‘pikláw, ‘pilégw, ‘pimeléomai, ‘pilambánw, ‘pishmaínw, etc., donde las amplias posibilidades semánticas del lexema, sumadas a las del preverbio, dan lugar a muchos y muy diferentes significados, que pueden llegar a ser incluso contradictorios, y que se reflejan a su vez en sus múltiples derivados.

XV

PRÓLOGO

– verbos de movimiento en los que el preverbio también da lugar a significados muy distintos y a menudo mal entendidos, siendo en ocasiones muy relevante la oposición aspectual (‘xereípw, ‘xerúw, ‘xíl­lw, ‘xolisuánw, ‘pibaínw, ‘pipétomai, ‘paãs­sw, ‘pelaúnw, ‘pembaínw, ‘penurÓskw, ‘pérjomai, ‘piurÓskw, ‘pipléw, ‘piplÚw, ‘piseúw, etc.). – términos que expresan nociones geométricas no siempre bien entendidas antes: ‘xiuúnw, ‘xoruów, ‘xúptiázw, ‘pánthv, ‘pikámpiov, ‘pikársiov, ‘pimÍkhv, ‘pí‑ pedov, ‘pipólaiov, etc. – términos que expresan relaciones espaciales, temporales o abstractas de superposición, intercambio, reciprocidad, intercalación o entrelazamiento entre dos o más elementos: ‘pal­ lás­ sw, ‘pameíbw, ‘peiskykléw, ‘pentanúw, ‘pizeúgnymi, ‘piplékw, ‘píkei‑ mai, etc. – términos raros o discutidos, especialmente poéticos, en los que el estudio a fondo de los testimonios, la puesta en relación con otros términos y, en ocasiones, la ayuda de bibliografía reciente han permitido precisar mejor los significados, valorar mejor las opciones de interpretación o solucionar definitivamente los problemas: “xhbov, ‘xÍlatov, ‘paigízw, ‘painÍ, ‘pároyrov, ‘paylía / ‘paúlion, ‘penÍnoue, “perov, ’péthv, ‘phboléw, ‘phgkenídev, ‘phrefÍv, ‘phtÍv, ‘píbda, ‘pidifriáv, ‘píhrov, ‘piÍranov, ‘pímastov, ‘pír­ rouov, ‘pir­ rÚomai, etc. En algunos casos se trata de términos no tan infrecuentes: ‘paktóv, ‘píklopov, ‘pikydÍv. – términos técnicos de las instituciones o la Administración, que incorporan una abundante información de tipo enciclopédico y una mayor precisión en las traducciones y en las equivalencias con el latín y las instituciones romanas cuando es el caso: ‘xetastÍv, ‘xhghtÍv, ‘xoysía, “parjov, ‘pimeléomai y sus respectivos derivados, usos frecuentes de ‘pidhmía, ‘pimÍniov, ‘pískeciv, etc. – términos importantes propios de otros campos que mejoran sustancialmente su documentación, su organización y, en general, su comprensión, y de los que damos solo algunos ejemplos; así del vocabulario religioso (‘xiláskomai, ‘xorkízw, ’ortÍ, ‘pÁdw, ‘parjÍ, ‘paráomai, ‘peújomai, ‘píorkov); la economía o el derecho (‘xoúlh, ‘xwuéw, ‘peywnízw, ‘pigamía, ‘pidékatov, ‘pieikÍv, ‘pikarpía, ‘pi‑ nomía, “pipla); la navegación y la construcción de barcos (‘xokél­lw, ‘pígyiov, ‘pikél­lw, ‘píkrion); el ejército y la táctica (‘pibáura, ‘pibáthv, ‘pikámpiov, ‘pílektov, usos militares de ‘pí para especificar forma y disposición de las unidades de combatientes o de naves; arquitectura, ingeniería y técnica (‘pergázomai, ‘pídromov, ‘pikámpiov, ‘píoyrov, etc.), agricultura (‘xhmerów, ‘pikopÍ, ‘pikóptw, ‘piskeyázw); el campo semántico del sonido y la voz, donde el preverbio muestra desarrollos bastante específicos (‘paütéw, ‘phjéw, ‘piájw, ‘pibombéw, ‘pibrémw, ‘pidoypéw, ‘piklázw, ‘piktypéw); la literatura (‘peisódion, ‘pígram­ ma, ‘pigrafÍ, ‘pídeixiv, ‘pideíknymi, ‘pílogov). 3. Publicaciones y actividades relacionadas con el DGE Tras varios años de trabajos preparatorios, a finales de 2012 hicimos público DGE en línea, una primera versión en formato HTML en acceso abierto de los siete volúme-

PRÓLOGO

XVI

nes publicados del DGE, lo que supone cerca de 1700 páginas a tres columnas (http:// dge–cchs–csic–es/xdge/). En ella vienen recogidos los cerca de 60 000 artículos en un sistema de navegación que permite un acceso rápido y eficaz a los artículos. Estos se visualizan estructurados, aunque por el momento de un modo básico que distingue los apartados de lema, alolemas, prosodia, grafías, morfología, cuerpo central del artículo (en el que se separan los diferentes apartados y subapartados en sus niveles superiores) y etimología. Esta edición digital es un recurso open access, siguiendo la política institucional del CSIC, que en 2006 suscribió la Declaración de Berlín sobre el acceso abierto al conocimiento en las Humanidades y las Ciencias promovida por la Max Planck Gesellschaft años antes. Ha sido codificada en XML, aplicando el estándar internacional de codificación de textos (TEI P5) de acuerdo con un esquema personalizado que permita respetar las características propias del DGE. Esta iniciativa ha sido posible gracias a la dedicación y el entusiasmo de D.ª Sabine Arnaud-Thuillier, responsable de la codificación XML y de otra serie de tareas preparatorias, en colaboración con el Dr. Juan Rodríguez Somolinos. D. Frédéric Glorieux es el responsable del desarrollo técnico de la aplicación. Para que el usuario pueda hacerse una idea de algunas de las características futuras de DGE en línea, decidimos publicar simultáneamente LMPG en línea, edición digital del Anejo V al DGE Léxico de magia y religión en los papiros mágicos griegos (http:// dge–cchs–csic–es/xdge/). Por su menor tamaño y complejidad, este segundo recurso ofrece características técnicas más avanzadas, que esperamos incorporar en algún momento al primero, del que es, en cierto modo, un prototipo. Entre ellas, la incorporación, en paralelo a una codificación más rigurosa de la fuente XML, de un motor de búsqueda avanzado que permita hacer búsquedas complejas, la activación de las referencias cruzadas, etc. DGE en línea ha sido objeto de varias presentaciones y publicaciones relacionadas. Tras una primera presentación en el CCHS, D.ª Sabine Arnaud-Thuillier presentó en mayo de 2013 una comunicación titulada «Description pratique des choix de balisage XML-TEI pour l’encodage du Diccionario Griego-Español» en el seminario XML-TEI para obras lexicográficas de la Antigüedad y la Edad Media, celebrado en la Institución Milà i Fontanals del CSIC. En julio de ese mismo año presentó la comunicación «De una obra digitalizada a una obra digital: reflexiones en torno al Diccionario Griego-Español en línea», en el I Congreso Internacional de la Sociedad Internacional de Humanidades Digitales Hispánicas (publicada en el volumen editado por S. López Poza y N. Pena Sueiro, Humanidades Digitales: desafíos, logros y perspectivas de futuro. Janus, Anexo 1 (2014), pp. 459-471). Finalmente, en diciembre de 2013, D.ª Sabine Arnaud-Thuillier y el Dr. Juan Rodríguez Somolinos asistieron en la Academia Austríaca de Ciencias en Viena al workshop Byzantine Lexicography and the Digital Age, donde presentaron una comunicación titulada «From DGE to DGE online: experiences and projects». Con anterioridad a la publicación de DGE en línea, Sabine Arnaud-Thuillier y Frédéric Glorieux ya habían publicado el artículo «Grec ancien, latin médieval: balisage comparé de deux dictionnaires, vers des ressources linguistiques», ALMA 68, 2010, pp. 161-181. Por otra parte, en 2015 pusimos también en línea una nueva versión de la base de datos CLAROS de concordancias de inscripciones griegas, que ahora cuenta con más de 605 000 registros, con información actualizada de nuevas ediciones de inscripciones griegas. La principal aportación de esta actualización, aparte de la incorporación de 150 000

XVII

PRÓLOGO

nuevas concordancias, la constituye la introducción de cerca de 180 000 enlaces externos que conectan los resultados de las búsquedas bibliográficas con versiones digitales de las publicaciones, localizadas en todo tipo de plataformas, repositorios o páginas web. De este trabajo se han ocupado los Dres. Pablo A. García y Juan Rodríguez Somolinos. Al día de hoy, CLAROS, por la masa de información que alberga y, al tiempo, por la sencillez de su planteamiento, se ha consolidado como un instrumento bibliográfico ampliamente reconocido a escala internacional en el campo de la epigrafía griega y de los recursos digitales en humanidades clásicas. Para más detalles, remitimos a la propia página web: www–dge–fi­ lol–csic–es/claros/cnc/cnc–htm. Las principales publicaciones relacionadas con el DGE que han aparecido en estos años son las que ha escrito la Dra. Helena Rodríguez Somolinos sobre la preposición ‘pí y el preverbio ‘p(i)‑, y que surgen de su experiencia en la redacción del artículo ‘pí y de numerosos compuestos en este volumen VIII: «Sobre ‘pí + dativo: usos locativos», en A. Cabedo y P. Infante (eds.), Lingüística XL. El lingüista del siglo xxi, Madrid, SEL, 2012, pp. 217-223; «What does ‘pí really mean? Contact and dimensionality of the landmark as basic semantic categories in the locative prepositional phrases with ‘pí», Journal of Latin Linguistics, 12(2), 2013, pp. 199-230; «Sobre la preposición ‘pí en el Diccionario Griego-Español», en J. de la Villa Polo et al. (eds.), Ianua Classicorum. Temas y formas del mundo clásico. Actas del XIII Congreso Español de Estudios Clásicos, Madrid, SEEC, 2015, vol. I, pp. 609-615; «El valor de repetición/continuidad en ‘pi‑ preverbio», en C. Macías Villalobos, J. M.ª Maestre Maestre y J. F. Martos Montiel (eds.), Europa renascens. La cultura clásica en Andalucía y su proyección europea, Zaragoza, Pórtico, 2015, pp. 483-493. Señalemos también en este punto que en el prólogo anterior mencionábamos un trabajo en prensa del Dr. Juan Rodríguez Somolinos, que ya ha sido publicado: «Notas lexicográficas. Addenda epigraphica a DGE II», en A. Martínez-Fernández (ed.), Estudios de epigrafía griega, La Laguna, Universidad de La Laguna, 2009, pp. 153-165. Finalmente, del estudio de una serie de términos de Píndaro recogidos en este volumen VIII surge el artículo de la Dra. Helena Rodríguez Somolinos, «Diez notas lexicográficas a Píndaro», Epos 30, 2014, pp. 67-77. También han visto la luz en estos años varios trabajos de miembros del equipo sobre diversas cuestiones de léxico griego. Mencionamos en primer lugar los artículos aparecidos en el volumen en homenaje a nuestro antiguo colaborador Alberto Bernabé, editado por M. Herrero de Jáuregui y otros discípulos del homenajeado: Tracing Or­ pheus. Studies of Orphic Fragments, Sozomena 10, Berlín ‑ Nueva York, de Gruyter, 2011. Son los siguientes: S. Macías, «Echoes of the Formula ‘Let the Profane Shut the Doors’ (OF 1) in two Passages by Euripides», pp. 21-26; H. Rodríguez Somolinos, «OF 750: Frost ot Snow», pp. 297-302; J. Rodríguez Somolinos, «Note to OF 586: kraniárjhv», pp. 267-272. Otros artículos que hay que mencionar en este punto son: F. R. Adrados, «De nuevo sobre topónimos griegos en Iberia y Tartessos», en J. L. García Alonso ‑ E. R. Luján Martínez (eds.), A Greek Man in the Iberian Street. Papers in Linguistics and Epigraphy in Honour of Javier de Hoz, Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft, Innsbruck, Institut für Sprachen und Literaturen der Universität, 2010, pp. 115-125; E. Gangutia, «Barter, money and payment in archaic Greek lexicon», en M. P. García Bellido et al. (eds.), Barter, money and coinage in the ancient Mediterranean (10th ‑ 1st centuries BC), Anejos de Archivo Español de Arqueología LVIII, Madrid, CSIC, 2011,

PRÓLOGO

XVIII

pp. 33-41; E. Gangutia y J. A. Berenguer Sánchez, «!Oar y términos relacionados», en E. R. Luján y J. L. García Alonso (eds.), A Greek man in the Iberian street. Papers in Linguistics and Epigraphy in Honour of Javier de Hoz, Innsbrücker Beiträge zur Sprachwissenschaft, Innsbruck 2011, pp. 65-77; S. Dubois Silva, «Algunas rarezas léxicas en Coluto de Licópolis», Ardua cernebant iuuenes. EClás. Anejo 2, Madrid, SEEC, 2014, pp. 101-110; S. Dubois Silva, «Algunas notas sobre el uso del vocabulario poético en Coluto», en E. Movellán Luis y R. Verano Liaño (eds.), E barbatulis puellisque. Actas del II Congreso Ganimedes de inves­tigadores noveles en Filología Clásica, Habis Anejo 1, Sevilla, Universidad de Sevilla, 2015, pp. 97-110; S. Macías, «Noctívago como epíteto de Dioniso y sus seguidores», en J. de la Villa Polo et al. (eds.), Ianua Classicorum. Temas y formas del mundo clásico. Actas del XIII Congreso Español de Estudios Clásicos, Madrid, SEEC, 2015, vol. II, pp. 215-224; G. Kádas y J. Rodríguez Somolinos, «A New Mime Script (P. Matr. inv. 44+119)», Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 211, 2019, pp. 79-85. Por último, señalemos que la ponencia de F. R. Adrados, «The Greek language: its oneness and its phases», presentada en el Simposio en Honor de A. N. Jannaris, y que anunciábamos en prensa en el prólogo al volumen VII ya apareció en el volumen editado por C. C. Caragounis, Greek: A Language in Evolution. Essays in Honour of An­ tonios N. Jannaris, Hildesheim ‑ Zúrich ‑ Nueva York, Georg Olms Verlag, 2010, pp. 67-83. Está prevista la publicación de la versión española en un próximo número de Estudios Clásicos. A esta visión general de la lengua griega de F. R. Adrados cabe añadir su trabajo «Ta el­lhniká, h pléon pagkósmia glÚs­sa», en G. Kanarakis (ed.), H diajronikÍ symbolÍ thv El­ lhnikhv se ál­ lev glÚs­ sev, Ate­nas, Ekdóseiv PapazÍsh, 2014, pp. 3-10, posteriormente aparecido también en traducción inglesa: «Greek, the most universal language», en G. Kanarakis, The legacy of the Greek language, Nueva York ‑ Boston, Peridot International Publications, 2017, pp. 3-10. En estos últimos años el DGE ha tenido especial interés en incrementar las actividades de difusión y formación, en ocasiones dentro de programas institucionales, otras veces de modo independiente, por propia iniciativa. Entre estas últimas destaca especialmente el curso de especialización «La Lexi­ cografía Griega y el Diccionario Griego-Español en su contexto presente y futuro», impartido en el Instituto de Lenguas y Culturas del Mediterráneo y Oriente Próximo (ILC) del CSIC durante el mes de octubre de 2014 por los miembros del equipo y algún antiguo colaborador. El propósito de este curso era hacer difusión del proyecto a la vez que ofrecer una pequeña puesta al día de los planteamientos, métodos y recursos disponibles. Constó de las siguientes intervenciones: F. Rodríguez Adrados, «Lexicografía griega y semántica. Criterios de organi­ zación de artículos en el DGE»; E. Gangutia, «El DGE en el contexto de la lexicografía griega del siglo xx. Panorama histórico y general del proyecto»; S. Macías, «Lexicografía griega: los diccionarios generales»; J. Rodríguez Somolinos, «Lexicografía griega y papirología»; S. Dubois, «Lexicografía especial del griego antiguo»; H. Rodríguez Somolinos, «Lexicografía griega y epi­ gra­ fía»; S. Arnaud-Thuillier, «Diccio­narios en línea. La experiencia del DGE»; D. Lara, «El sentido figurado en el léxico griego»; J. A. Berenguer, «Etimología griega y lexicografía». También habló del proyecto la Dra. Rodríguez Somolinos en la conferencia «La lexicografía griega en el Instituto de Lenguas y Culturas del Mediterráneo: momento ac-

XIX

PRÓLOGO

tual», dentro del I Encuentro de Estudios Filológicos del CSIC, celebrado en la Escuela de Estudios Árabes del CSIC de Granada los días 29-31 de mayo de 2014. Entre las actividades organizadas por la Fundación Lexis, de la que informábamos en el anterior prólogo, hay que mencionar el ciclo de conferencias, en colaboración con la Fundación Duques de Soria, titulado La configuración del léxico español de la Antigüedad al Renacimiento. Aportaciones sucesivas al léxico patrimonial. En él, diversos especialistas estudiaron las aportaciones de las diversas lenguas al caudal léxico español, es decir, al léxico patrimonial procedente del latín vulgar. En el contexto de este prólogo, mencionamos en particular la conferencia de la Dra. Helena Rodrí­guez Somolinos «El léxico griego en español». En el curso 2013-2014 el Departamento de Estudios Griegos y Latinos del ILC estableció una colaboración fija con el Máster Interuniversitario en Filología Clásica (UCM ‑ UAM ‑ UAH), dentro de la cual cada año parte del equipo del DGE imparte a los alumnos de dicho máster, durante una mañana, un workshop de lexicografía griega que incluye aspectos teóricos y prácticos del trabajo en lexi­ cografía general, en lexicografía especial y en los procesos de edición digital. Desde ese primer curso han participado habitualmente los Dres. Juan y Helena Rodríguez Somolinos y la Dra. Sara Macías; según los años, también D.ª Sabine Arnaud-Thuillier, D.ª Susana Dubois y D.ª Gréta Kádas. Hay que mencionar también las intervenciones de los Dres. Juan y Helena Rodríguez Somolinos, Pilar Boned, Sara Macías y D.ª Gréta Kádas en el curso de postgrado «La ciencia de las palabras. Curso de lexicografía, lexicología y semántica del griego y del latín», organizado en 2017 por algunos miembros del Departamento de Estudios Griegos y Latinos del Instituto de Lenguas y Culturas del Mediterráneo y Oriente Próximo (ILC) del CCHS-CSIC. Por otra parte, desde 2010 el proyecto ha acogido regularmente becarios (ahora contratados) del programa JAE Intro del CSIC. Estos estudiantes, cuyos nombres figuran en la sección de agradecimientos, han sido tutorizados por los Dres. Juan Rodríguez Somolinos (2010, 2011, 2014) y Helena Rodríguez Somolinos (2015, 2016-2019). Hasta 2015 se trataba de alumnos de los últimos años de grado, y desde dicho año son ya graduados que están realizando un máster, todos ellos con excelentes expedientes. A lo largo de una estancia de dos meses o más, y bajo la supervisión del investigador tutor, estos estudiantes toman contacto directo con las distintas tareas que conforman el día a día en el DGE, incluida la práctica de la redacción, y se familiarizan con los recursos y las herramientas que utiliza. Desde el curso 2013-2014 participamos, junto con otros miembros del Departamento de Estudios Griegos y Latinos del ILC, en el Programa 4.o ESO + EMPRESA, patrocinado por la Comunidad de Madrid. Gracias a esta iniciativa, estudiantes interesados de 4.o de ESO, cuyo número cada año aumenta, procedentes de insti­tutos y colegios de Madrid, visitan durante una semana nuestro departamento, donde se les pone en contacto con lo que es la investigación en las humanidades clásicas. En particular, pasan una mañana en el DGE aprendiendo qué son los textos antiguos y qué es un diccionario de autoridades como el nuestro y cómo se hace. Incluso llevan a cabo un pequeño trabajo práctico que les obliga a buscar y manejar los textos en traducción. En 2015 el DGE comenzó a participar también en las actividades de divulgación que, dentro de la Semana de la Ciencia, organiza el CCHS del CSIC. Esta participación,

PRÓLOGO

XX

titulada ¿Cómo hacer un diccionario de griego antiguo?, consiste en una visita guiada a la sede del proyecto, donde está el corpus bibliográfico necesario para su elaboración, acompañada de explicaciones de los investigadores sobre los textos griegos antiguos y la elaboración de un diccionario general a partir de ellos. Hay que mencionar también algunas visitas de grupos de alumnos de enseñanza media o universitaria realizadas estos últimos años: Colegio JOYFE de Madrid, Instituto Carmen Conde de Las Rozas, alumnos del Grado en Lengua y Literatura hispánicas de la Universidad Rovira i Virgili de Tarragona (2015), alumnos de Grado y Máster en Filología Clásica de la Universidad de Salamanca (2017). Por último, manifestamos una vez más nuestra satisfacción por el reconocimiento que ha recibido D. Francisco Rodríguez Adrados, en esta ocasión mediante la concesión de la Gran Cruz de la Orden del 2 de Mayo de la Comunidad de Madrid en 2011 y del Premio Nacional de las Letras Españolas en 2012, una de las escasas ocasiones en que esta prestigiosa distinción ha sido concedida no a un literato, sino a un estu­ dioso de la lengua y la literatura. II. AGRADECIMIENTOS Queremos dar las gracias, en primer lugar, a las autoridades de la Dirección General de Investigación y Gestión del Plan Nacional de I+D+I del Ministerio de Ciencia e Innovación y a las de la Dirección General de Investigación Científica y Técnica del Ministerio de Economía y Competitividad, luego Ministerio de Economía, Industria y Competitividad, con especial mención a D. Aníbal González Pérez, jefe del Depar­ tamento Técnico de Humanidades y Ciencias Sociales. Dentro del CSIC, nos gustaría personalizar nuestro agradecimiento por su apoyo a nuestro proyecto en su anterior presidente, D. Emilio Lora-Tamayo, y en D.ª María Ángeles Gallego García y D.ª Inmaculada Pérez Martín, las dos últimas directoras del Instituto de Lenguas y Culturas del Mediterráneo y Oriente Próximo (ILC). Da­ mos, asimismo, las gracias a Editorial CSIC y, en especial, a su actual directora, D.ª Pura Fernández. Reiteramos nuestro agradecimiento a la Fundación A. G. Leventis de Ate­nas por su generoso apoyo a lo largo de estos años a nuestro proyecto y a la puesta en marcha de la versión en línea del DGE. Da­mos también las gracias en esta ocasión a The Paddy & Joan Leigh Fermor Arts Fund, que en 2015 concedió una ayuda a nuestro diccionario. Dentro del Centro de Ciencias Humanas y Sociales queremos dar las gracias, en primer lugar, a todo el personal de la Biblioteca Tomás Navarro Tomás, en particular a D.ª Pilar Martínez Olmo, directora; D.ª Marisol Barbado, responsable de adqui­ si­ cio­ nes; D. Alejandro Jiménez Martín, responsable del Departamento de Gestión de la co­lección; y D.ª Rosa María de Mata Vázquez, miembro del equipo de proceso técnico. También al personal de la Unidad de Tecnologías de la Información y la Comuni­ca­ción, dirigida por D. Ramón Fuentes Méndez, por su ayuda para resolver problemas infor­ máticos, y en particular a la hora de poner en marcha una nueva red local y actualizar los sistemas operativos de nuestros equipos.

XXI

PRÓLOGO

Además, queremos manifestar nuestro agradecimiento a las siguientes personas e instituciones: D. Santiago de Mora y Figueroa, marqués de Tamarón, embajador de España para la Diplomacia Cultural, que ha dado muestras, una vez más, de su aprecio por nuestro proyecto. El Dr. Francisco Fernández Izquierdo, investigador del Instituto de Historia del CSIC, que ha seguido acogiendo en su servidor la base de datos CLAROS, y que con ocasión de su última actualización, en 2015, nos ayudó a instalarla en un servidor propio. Aquellos profesores o investigadores que nos han enviado publicaciones de interés para el diccionario o nos han señalado correcciones o mejoras a artículos o a la base de datos CLAROS: Willy Clarysse, Álvaro Fernández Fernández, Fran­cisco Javier Fernández Nieto, Klaus-Dietrich Fischer, Valentina Garulli, Andrea Jör­dens, Virginia López Graña, Elena Martín González, Vincenzo Ortoleva, Denis Rou­ sset, Araceli Striano Corrochano. D.ª Ana Gómez Rabal, investigadora del CSIC, que invitó a dos de nuestros colaboradores, Juan Rodríguez Somolinos y Sabine Arnaud-Thuillier, a participar en el Seminario XML-TEI para obras lexicográficas de la Antigüedad y la Edad Media (Barcelona, mayo de 2013) en la Institución Milà i Fontanals del CSIC. D.ª Claudia Rapp, directora de la Sección de Estudios Bizantinos del Institut für Mittelalterforschung de la Academia Austríaca de Ciencias, que invitó a dos de nuestros colaboradores, Juan Rodríguez Somolinos y Sabine Arnaud-Thuillier, a parti­ cipar en el workshop Byzantine Lexicography and the Digital Age (Viena, noviembre de 2013). El profesor Erich Trapp, director del Lexikon zur Byzantinischen Gräzität (LBG), que nos facilitó el original del Suplemento a LBG correspondiente a la sección de diccio­ nario del volumen VIII. La Dra. Helma Dik, del Departamento de Clásicas de la Universidad de Chicago, que nos propuso incorporar DGE en línea y LMPG en línea a la plataforma Logeion (http://logeion–uchicago–edu), lo que sin duda ha supuesto un incremento notable de la difusión de nuestro diccionario. Los Dres. Francisco Cortés Gabaudan y Jesús Ureña Bracero, del equipo de Dicciogriego (www.dicciogriego.es), que también han integrado el DGE en línea entre los recursos enlazados en su diccionario. El Dr. Bruce Fraser, del Greek Lexicon Project, que acogió en calidad de visiting scholar a D.ª Susana Dubois Silva durante una estancia de investigación en la Faculty of Classics de Cambridge vinculada a su proyecto. También tuvo la amabilidad de poner a nuestra disposición materiales inéditos de John Chadwick con reflexiones sobre la redacción de preposiciones griegas. El Dr. Jesús de la Villa Polo, presidente de la Sociedad Española de Estudios Clásicos, que nos invitó a hacer una presentación del volumen VIII del DGE en el XV Congreso de la SEEC, celebrado en Valladolid en julio de 2019. Los reseñadores del volumen VII: A. Blanc, REG 123, 2010, pp. 898-907; E. Dieu, RPh 83, 2009, p. 333 s.; M. Flores, Mayéutica 36, 2010, p. 558 s.; A. Martin, CE 86, 2011, p. 356 s.; G. Poethke, APF 56, 2010, p. 156.

PRÓLOGO

XXII

Por último, mencionamos a los alumnos de Filología Clásica de diversas univer­ sidades españolas que, entre los años 2010 y 2019, desarrollaron en nuestro equipo sus becas JAE-Intro de Introducción a la Investigación del CSIC. Los becarios en cuestión, por orden alfabético, son los siguientes: D.ª Alba Domínguez Carceller (Universidad de Valencia, 2010), D.ª Natalia Elvira Astoreca (Universidad Autónoma de Madrid, 2014), D. Roger Ferran i Baños (Universidad de Barcelona, 2016), D.ª Marina Martos For­nieles (Universidad Autónoma de Madrid, 2019), D.ª Myriam Montero Bermejo (Uni­ versidad Complutense de Madrid, 2017), D.ª Lorena Núñez Pinero (Universidad Com­ plutense de Madrid, 2011) y D.ª Sandra Rodríguez Piedrabuena (Universidad de Se­ villa, 2015), D.ª Ana María Winter Martín (Univer­ sidad Autónoma de Madrid, 2019).

XXIII

SUPLEMENTO A LAS LISTAS I-IV

XXIV

XXV

LISTA I

AUTORES Y OBRAS

XXVI

XXVII

LISTA I. AUTORES Y OBRAS1

Aeschines orator

Anecdota Graeca Orthographica

Bajo Ep. = Epistulae, incl.: Esposito, E., CLGP I 1–1, p–3 (CLGP Aeschin. ...).

En la lín. 4 dice: Vorlessungen, debe decir: Vorlesungen. *Anonymi (Anon.) Patillon, M., Corpus rhetoricum, IV, París (B) 2012. Prol–Id. = Prolegomena in Hermogenis de ideis. Syn–Id. = Synopses in Hermogenis de ideis. Patillon, M., Corpus rhetoricum, III–1, París (B) 2012, p–131. Syn–Inu. = Synopsis in Hermogenis de inuentione.

Aeschylus tragicus

Para A. = Agamemnon, sust. la ed. de West, M–L. ... por Rodríguez Adrados, F. y Vílchez, M., Madrid, CSIC, 2006. Para Ch. = Choephori y Eu. = Eumenides, sust. la ed. de West, M–L. ... por Rodríguez Adrados, F. y Calderón Dorda, E., Madrid, CSIC, 2010. Para Pers. = Persae, Supp. = Supplices y Th. = Septem contra Thebas, sust. la ed. de West, M–L. ... por Vílchez, M., Madrid, CSIC, 1997-99, 2 vols. Para Pr. = Prometheus uinctus, sust. la ed. de West, M–L. ... por Calderón Dorda, E., Madrid, CSIC, 2015. Bajo V. Christus Patiens, incl.: AA–VV., CLGP I 1–1, p–13 (CLGP A. ...).

Anonymi in Herculanensibus papyris

Bajo Herc–1485, añád.: Antoni, A., CErc. 42, 2012, p–17. Herc–1384. Anonymi Parodici

Bajo la lín. 3 incl.: p–112: Dub. = Fragmenta dubia. Añád. al final: Hope, C–A. y Worp, K–A., Mnemos. 69, 2006, p–233. Fr–Pap. = Fragmentum Papyraceum. V. Galeom.

Africanus, Sextus Iulius uariae scientiae scriptor

Sust. las lín. 4-6 por: Wallraff, M. y otros, Berlín y Nueva York (dG) 2007. Chron. = Chronographiae. Para Ep–Arist. = Epistula ad Aristidem, sust. la ed. de Reichardt, W. ... por: Guignard, Chr., Berlín - Boston (dG) 2011 (cit. por cap.). Agapetus Constantinopolitanus diaconus

VI d.C–

*Anonymus de scientia politica scriptor (Anon.) Mazzucchi, C–M., Milán 2002². Dial. = Menae patricii cum Thoma referendario dialogus.

V d.C–?

*Anonymus rhetor (Anon.) Amato, E., Severus sophista Alexandrinus. Progymnasmata quae extant omnia, Berlín - Nueva York (T) 2009, p–77. Eth–Meretr. = Ethopoeia meretricis redemptae.

IV/V d.C–

*Anonymus rhetor (Anon.) Patillon, M., Corpus rhetoricum, París (B) 2008, p–20. Pr–Rh. = Prooemium in rhetoricam.

Sust. la ed. de M–86–1164 por: Riedinger, R., Atenas 1995 (cit. por cap.). Alcaeus lyricus

Añád. al final: Porro, A., CLGP I 1–1, p–75 (CLGP Alc. ...). Alcimenes comicus Elim. la entrada.

Anonymus scriptor ecclesiasticus En la lín. 3 dice Miraccula, debe decir Miracula.

Alcman lyricus

Añád. al final: Römer, C., CLGP I 1.2–1 (CLGP Alcm. ...).

VI d.C–

Alexander Aphrodisiensis philosophus

Bajo de An. = de anima, añád.: Sharples, R–W., Berlín y Nueva York (dG) 2008. de An–Mant. = de anima libri mantissa (= de anima liber alter (spurium), cit. por p. y lín. de Bruns en el margen izquierdo). Elim. la ed. de Usener, H. ... para Pr. = Problemata (lib. 3 y 4). V. ahora Alex–Aphr–Suppl–Pr. Bajo in Mete. = in Aristotelis Meteorologicorum libros commentaria, añád.: Rashed, M., Berlín - Boston (dG) 2010. in Ph. = in Aristotelis Physica commentariorum fragmenta. Para Mixt. = de mixtione, sust. la ed. de Bruns, I. ... por: Groisard, J., París (B) 2013 (cit. por p. y lín. de Bruns). Para Pr–Anecd. = Problemata Anecdota, sust. la ed. de Bussemaker, U–C. ... por: Kapetanaki, S. y Sharples, R–W., Berlín y Nueva York (dG) 2006. Suppl–Pr. = Supplementa Problematorum (spurium). Amphilochius Iconiensis scriptor ecclesiasticus

Elim. las lín. 7 y 13. Bajo V–Bas. = Vita Basilii Caesariensis, incl.: Bonnet, M., París (SC 552-553) 2012, 2 vols. Ep–Syn. = Epistula synodalis. Ep–Panch. = Fragmentum epistulae ad Pancharium. Ep–Seleuc. = Fragmenta epistulae ad Seleucum. Haer. = Fragmentum de falsis superscriptionibus haereticorum. Or. = Orationes 1-9. Or–Fr. = Fragmenta Orationum 10-21 1

Llevan asterisco las nuevas entradas con respecto a las listas del vol. I2.

*Anonymus scriptor ecclesiasticus (Anon.) Bandt, C., Berlín - Nueva York (dG) 2007. Myst–Litt. = Mysteria litterarum. Anonymus Argentinensis

I d.C–

Sust. toda la entrada por: Anonymus Argentinensis (Anon–Argent.) Wade-Gery, H–T. y Meritt, B–D., Hesperia 26, 1957, p–163. in D. = Commentarium in Demosthenis Contra Androtionem (PStras–inv–84). Anonymus Londinensis

Sust. la ed. de Jones, W–H–S. ... por: Manetti, D., Berlín y Nueva York (BT) 2011. Anonymus Seguerianus rhetor

Sust. la ed. de Dilts, M–R. y Kennedy, G–A. ... por: Patillon, M., París (B) 2005. Pseudo Anthimus Nicomediensis scriptor ecclesiasticus

En la lín. 2 dice: Loga, debe decir: Logan. Antidotum London, Bamber, Reichenau, etc.

Sust. toda la entrada por: Antidotaria (Antid.)

Sigerist, H–E., Studien und Texte zur frühmittelalterlichen Rezeptliteratur, Leipzig 1923 [Liechtenstein 1977]. p–21: Bamberg. p–65: Berlin. p–160: Cambridge.

XXVIII

I. AUTORES Y OBRAS p–99: p–17: p–39: p–78:

Glasgow. London. Reichenau. St. Gallen.

Aristoteles philosophus

Bajo Ross, W–D., Fragmenta Selecta ––., incl.: Janko, R., Philodemus On Poems books 3-4, with the fragments of Aristotle On Poets, Oxford 2011, p–409. Fr–Poet. = Fragmenta de poetis. Para GC = de generatione et corruptione, sust. la ed. de Mugler, Ch. ... por: Rashed, M., París (B) 2005. Para VV = de uirtutibus et uitiis, dice: Susemihl, F., Leipzig 1884, debe decir: Susemihl, F., Aristotelis Ethica Eudemia, Leipzig 1884, p–181. Añád. al final: Esposito, E. y Stroppa, M., CLGP I 1–4, p. 241 (CLGP Arist. ...)

Antipho sophista Añád. al final: Decleva Caizzi, F. y otros, CPF 1–1, n. 17 (vol. 1*, p. 176) (Antipho Soph–CPF ...). Anubio elegiacus et astrologus

Sust. la fecha por: I/II d.C. Sust. las lín. 2-5 por: Obbink, D., Múnich - Leipzig (T) 2006. Añád. al final: Schubert, P., CRAI 2009, p–399 (= PGen–157) (Anub. ... S.).

Artemidorus Ephesius historicus et geographus

Bajo Geog. = Geographumena, añád.: Gallazzi, C., Kramer, B. y Settis, S., Milán 2008. Geog–Fr–Pap. = Geographumenon fragmentum papyraceum.

Aphthonius rhetor Para Prog. = Progymnasmata, sust. la ed. de Rabe, H. ... por: Patillon, M., Corpus rhetoricum, París (B) 2008, p–112. Apocalypsis Petri

Sust. la ed. de Klostermann, E. ... por: Kraus, Th–J. y Nicklas, T., GCS N–F. 11, Berlín y Nueva York (dG) 2004, p–101 (cit. Apoc–Petr–1 = p–101: PCair–10759; 2 = p–124: Bodl. MS Gr. th. f. 4 [P]; 3 = p–126: PVindob–G 39756). Apollonius Pergaeus geometra

Sust. las lín. 2-4 por: Decorps-Foulquier, M. y Federspiel, M., Scientia Graeco-Arabica 1/1–2 y 1/2–3, Berlín y Nueva York (dG) 2008-2010. Con. = Conica (cit. por n. de lib. y cap.). Heiberg, J–L., Leipzig (T) 1893, vol. 2, p–99. Fr. = Fragmenta. Apsines rhetor

Sust. las eds. de Hammer, C. ... y de Dilts, M–R. y Kennedy, G–A. ... por: Patillon, M., París (B) 2001 (cit. por p. de Hammer al margen). Contr–Fig. = de controuersiis figuratis. Rh. = Ars rhetorica. Aquila Romanus rhetor

Sust. la ed. de Halm, K. ... por: Elice, M., Hildesheim (O) 2007. Arcesilaus comicus

Elim. la entrada. Archigenes medicus En la lín. 4 dice: Larrizza, debe decir: Larizza. Archilochus lyricus En la lín. 3, tras 301), añád.: ; 2, p–334 (fr. 302-310). Elim. la última lín.

IV/V d.C–?

* Pseudo Aristides rhetor (Ps–Aristid.) Dindorf, W., Aristides, Leipzig 1828, vol. 2. p–609: Dem. = aduersus Demosthenem de inmunitate. p–651: Leptin. = aduersus Leptinem pro inmunitate. Aristo Pellaeus historicus Añád. fecha: II d.C. Añád. al final: Bovon, F. y Duffy, J–M., HThR 106, 2012, p– 461 Disp. = Disputatio Iasonis et Papisci (fragmentum). Aristophanes comicus

Sust. la ed. de Coulon, V. ... por: Wilson, N–G., Oxford (OCT) 2007, 2 vols. Bajo Argum. = Argumenta, incl.: Montana, F. y Esposito, E., CLGP I 1–4, p. 3 (CLGP Ar. ...) Tras la ed. de Sch–Ar–Au. incl.: Regtuit, R–F., Scholia in Aristophanem. Pars III. Fasc. 3. Scholia in Ecclesiazusas, Groninga 2007, p–63 (Sch–Ar–Ec. ...). Tras la ed. de Sch–rec–Ar–Pl. incl.: Chantry, M., Scholia in Aristophanem. Pars III. Fasc. 1ª. Scholia vetera in Aristophanis Ranas, Groninga 1999 (Sch–Ar–Ra. ...). Chantry, M., Scholia in Aristophanem. Pars III. Fasc. 1°. Scholia recentiora in Aristophanis Ranas, Groninga 2001 (Sch–rec–Ar–Ra. ...). Regtuit, R–F., Scholia in Aristophanem. Pars III. Fasc. 2. Scholia in Thesmophoriazusas, Groninga 2007, p–7 (Sch–Ar– Th. ...).

II/I a.C–

Asclepiades Myrleanus historicus Sust. toda la entrada por: Asclepiades Myrleanus historicus et grammaticus (Asclep–Myrl.) Jacoby, F., FGH n. 697. Pagani, L., Roma 2007. Hom. = Fragmenta scriptorum Homericorum. Asoka Maurya rex Indiae

En la lín. 3 añád. al final: (= IGIranAC 82) En la lín. 4 añád. al final: (= IGIranAC 83). Athanasius Alexandrinus scriptor ecclesiasticus et Pseudo Athanasius

Sust. las lín. 14-15 por: Brennecke, H–Chr., Heil, U. y Von Stockhausen, A., Athanasiuswerke, vol. 2–8, Berlín-Nueva York 2006. Apol–Const. = Apologia ad Constantium. Ep–Afr. = Epistula ad Afros. Ep–Drac. = Epistula ad Dracontium. Ep–Io–et Ant. = Epistula ad Ioannem et Antiochum. Ep–Iou. = Epistula ad Iouianum. Ep–Pall. = Epistula ad Palladium. Tom. = Tomus ad Antiochenos. En las lín. 16-17 dice: vol. 1–1, Berlín y Nueva York 2000; debe decir: vols. 1–1–2-3, Berlín y Nueva York 1998-2000. Sust. la lín. 18 por: Ar. = Orationes contra Arianos III. Bajo Diab. = Homilia in diabolum, incl: Capone, A., Lovaina 2011. Dial–Trin–4-5 = Dialogi de Sancta Trinitae dialogi 4-5. Bajo Ep. = Epistulae uariae ––., incl.: Metzler, K., Hansen, D– U. y Savvidis, K., Athanasiuswerke, vol. 1–1–1, Berlín-Nueva York 1996. Ep–Aeg–Lib. = Epistula ad episcopos Aegypti et Lybiae. Bajo Ep–Fest. = Epistularum festiualium fragmenta, incl.: Savvidis, K., Athanasiuswerke, vol. 1–1–4, Berlín-Nueva York 2010. Ep–Serap. = Epistulae ad Serapionem. Brennecke, H–Chr. y otros, Athanasiuswerke, vol. 3–4, BerlínNueva York 2014, p–346. Exp–Fid. = Expositio fidei. Para Theopasch. = contra Theopaschitas, sust. la ed. de Opitz, H–G. ... por: Brennecke, H–Chr. y otros, Athanasiuswerke, vol. 3–4, Berlín-Nueva York 2014, p–355. Incl.: Brennecke, H–Chr. y otros, Athanasiuswerke, vol. 3–4, Berlín-Nueva York 2014, p–592. Tom. = Tomus ad Antiochenus. Athenaeus mechanicus

Sust. la fecha por: I a.C. Sust. la ed. de Schneider, R. ... por: Gatto, M., Roma 2010 (cit. por n. de lín.). Bacchylides lyricus

Bajo Sch. = Scholia, incl: Maehler, H. y Esposito, E., CLGP I 1–4, p–273 (CLGP B. ...). Blemyomachia

Sust. la fecha por: IV/V d.C. Sust. la ed. de Livrea, E. ... por: Steinrück, M., ZPE 126, 1999, p–99 (text. reed. en PGen–158). Caecilius Calactinus rhetor

Sust. la ed. de Ofenloch, E. ... por: Woerther, F., París (B) 2015. Fr. = Fragmenta. Test. = Testimonia.

I. AUTORES Y OBRAS

Callinicus rhetor

Democritus philosophus

Sust. la ed. de Jacoby, F. ... por: Amato, E., Severus sophista Alexandrinus. Progymnasmata quae extant omnia, Berlín Nueva York (T) 2009, p–31.

En la lín. 2, dice: p. 91, debe decir: p. 81.

Callipus comicus

Elim. la entrada. Pseudo Callisthenes

En la ed. de Trumpf, sust. el tít. por: Anonymi byzantini Vita Alexandri regis Macedonum. VI d.C–

XXIX

* Cassianus Sabaita abbas (Cassian–Sab.) Tzamalikos, P., Cambridge 2013. Apoc. = Scholia in Apoc.

Pseudo Democritus

Sust. toda la entrada por: Pseudo Democritus (Ps–Democr.) Diels, H. y Kranz, W., Vorsokr–7 2, p. 207 (fr. B 298-309). Martelli, M., París - Milán 2011. p–206: AP = de argenti praeparatio. p–218: Cat. = Catalogi. p–180: PM = Physica et mystica. Berthelot, M., CALG, p. 53. Leuc. = ad Leucippum. Gemoll, W., Striegau 1884, p–3. Symp–Ant. = de sympatheia et antipatheia. V. Hp–Ep.

Chio Heracleota

Sust. la fecha por: I d.C.

Dialogi

Chrysostomus, Iohannes

Para Dial–Mont–et Orth. = Dialogus montanistae et orthodoxi, sust. la ed. de Ficker, G. ... por: Berruto Martone, A–M., Bolonia 1999.

Bajo (Catech–Illum. ... P), incl.: Barone, F–P., Corp–Christ. (SG 70), 2008. Dauid = De Dauide et Saule homiliae tres (M–54–675-708). Bajo Laud–Paul. = de laudibus Pauli (M–50–473-514), incl.: Uthemann, K–-H., Philohistôr. Miscellanea in honorem Caroli Laga septuagenarii, Lovaina 1994, p–126. Laud–Paul–Ap. = Laudatio Pauli apostoli. Clementina

En la lín. 4 dice: Epistula Clementis, debe decir: Epistula Clementis ad Iacobum. Sust. las 3 últimas líneas por: Dressel, A.R–M., Clementinarum epitomae duae, Leipzig 1873², p. 2. Clem–Epit–A = Epitome de gestis Petri auctore Symeone Metaphrasta. Risch, F–X., GCS N–F. 16, Berlín y Nueva York (dG) 2008. Clem–Epit–B = Epitome de gestis Petri praemetaphrastica. Mart–Clem. = Martyrium Clementis. Mir–Clem. = Miraculum Clementis.

Dictys Cretensis

Añád. al final: V. POxy–4943-4944. Didymus grammaticus

Bajo in D. = in Demosthenem, incl.: Braswell, B–K., Basilea 2013. in Pi. = Commentarius in Pindarum (= CP 5). Para Plat. = de dubiis apud Platonem lectionibus, sust. la ed. de Miller, E. ... por: Valente, S., SGLG 14, 2012, p–261. Diodorus Siculus historicus

En la En la En la En la En la Elim.

lín. 3 dice: 4-10, 13, 16, debe decir: 4, 13. lín. 5 dice: 2006, debe decir: 2016. lín. 5 dice: 11-12, debe decir: 5-12. lín. 5 dice: 14-15, debe decir: 14-16. lín. 6 dice: 21-26, debe decir: 21-40. las dos últimas líneas.

Comica Adespota

Diodorus Tarsensis scriptor ecclesiasticus

Añád. al final: Perrone, S., CLGP II 4, p–3 (CLGP Com– Adesp. ...).

Para Synous. = Fragmenta ex libris contra Synousiastas, sust. la ed. de M. ... por: Behr, J., The Case against Diodore and Theodore, Oxford 2011, p–310.

Concilia

Tras la lín 3 incl: En Ath–Al–Apol–Sec–3-19 C–Alex–(338) = Concilium Alexandrinum (338): Ep. * Corpus Palmomanticum Graecum (Corp–Palm.) Costanza, S., Florencia (Papyrologica Florentina 39) 2009 (p– 111: versiones A-D; p–199: versión E, p–201: versión F). p–41: Pap. = Traditio papyracea (nos. 1-8). IX d.C–

* Corpus Parisinum (Corp–Par.) Searby, D–M., Lewiston - Queenston - Lampeter 2007.

Diogenes Oenoandensis philosophus

Sust. la última lín. por: Hammerstaedt, J. y Smith, M–F., Bonn 2014 (Diog–Oen–NF 126/127, 130, 136-212). Domninus Syrus philosophus et mathematicus Sust. las lín. 2-4 por: Riedlberger, P., MGA 2, 2013. p–108: Man. = manuale arithmeticae introductionis (cit. por n. de párr.). p–122: Prop. = de deductione in propostionibus facienda (spurium). p–128: in Nic. = Scholia in Nicomachi (spuria).

Cyrillus Alexandrinus scriptor ecclesiasticus

Tras la lín. 1, incl.: Pusey, P–E., Oxford 1868 [Bruselas 1965], 2 vols. (cit. por vol., p. y lín.). Abd. = Commentarius in Abdiam. Agg. = Commentarius in Aggaeum. Am. = Commentarius in Amos. Hb. = Commentarius in Habacuc. Il. = Commentarius in Ioelem. In. = Commentarius in Ionam. Ma. = Commentarius in Malachiam. Mi. = Commentarius in Michaeam. Na. = Commentarius in Nahum. Os. = Commentarius in Oseam. Soph. = Commentarius in Sophoniam. Zach. = Commentarius in Zachariam. Bajo Fr–Ps–Laud. = Fragmenta in Psalmos ex codice Laudiano, incl.: Pusey, P–E., Oxford 1872 [Bruselas 1965], 3 vols. Io. = Commentarius in Eu–Io. (cit. por vol., p. y lín.). Bajo Reuss, Johannes-Kommentare, p. 188, dice: Io. = Fragmenta in Eu–Io., debe decir: Io–Fr. = Fragmenta in Eu–Io. De Re Medica Fragmenta Papyracea

Dice: 2001, debe decir: 2001-2009, 2 vols. Democlides historicus

Dice: (Democh.), debe decir: (Democl.).

Pseudo Dositheus anthologus et Pseudo Dositheana

Sust. las lín. 2-3 por: V. Herm–Leid. Epaphroditus grammaticus Sust. la ed. de Lünzner, E. ... por: Braswell, K–A. y Billerbeck, M., Berna 2008. Fr. = Fragmenta. Ephraem Chersonensis scriptor ecclesiasticus Para Mir–Clem. = de miraculo Clementis, v. ahora Clementina. Epica Alexandrina Adespota

Tras la lín. 1, incl.: Meliadò, C., Mesina 2008. Goodsp. = Hymnorum Ptolemaicorum fragmenta (= PLit– Goodsp–2). Epicurus philosophus

Bajo Fr–[7-264] = Fragmenta, añád.: Para el fr. [24] se sigue la siguiente edición: Leone, G., ScEpicur. 18, 2012. Nat–2 = de natura liber 2 (PHerc–1149/993 y 1783/1691/ 1010). Bajo Nat–14 = de natura liber 14 (PHerc–1148), añád.: Sch. = Scholia.

XXX

I. AUTORES Y OBRAS

* Epigrammatum Fragmenta Papyracea (Epigr–Fr–Pap.) Parsons, P–J. - Maehler, H. - Maltomini, F., The Vienna Epigramm Papyrus (G 40611), CPR 33, Berlín - Munich Boston 2015. Vind. = Fragmentum Papyraceum Vindobonense. Por sus fuentes.

Eustratius Constantinopolitanus scriptor ecclesiasticus

Tras la lín. 1, incl.: Van Deun, P., Corp–Christ. (SG 60), 2006. Stat–Anim. = de statu animarum post mortem. Añád. al final: Papadopoulos-Kerameus, A., AHS 4, 1897, p– 149; 5, 1898, p–395. V–Gol. = Vita Golinduch. Eutherius Tyanensis scriptor ecclesiasticus

Epimenides philosophus Sust. las edd. de Diels, H. y Kranz, W. ... y Jacoby, F. ... por: Bernabé, A., PEG 2 (fasc. 3), p–105.

En la lín. 2 dice: Tezt, debe decir: Tetz. Eutocius mathematicus Para in Con. = Commentarius in Conica, sust. la ed. de Heiberg, J–L. ... por: Decorps-Foulquier, M. y Federspiel, M., Scientia Graeco-Arabica 3, Berlín y Nueva York (dG) 2014.

Epiphanius Constantiensis scriptor ecclesiasticus

Sust. las lín. 2-3 por: Holl, K., Bergemann, M. y Collatz, Chr–-F., GCS N–F. 10, Berlín y Boston (dG) 2013; Holl, K. y Dummer, J., GCS 2-3², Berlín 1980-85. Sust. las lín. 12-14 por: Holl, K., Gesammelte Aufätze zur Kirchengeschichte, II, 2, Tubinga 1928. p–205: Ep–Fr. = Epistulae Fragmentum. p–363: Fr–Ciu. = Fragmentum Testamenti ad ciues. p–356: Fr–Imag. = Fragmentum Tractati contra eos qui imagines faciunt. p–360: Fr–Theod. = Fragmentum Epistulae ad Theodosium imperatorem.

Eutychius Constantinopolitanus scriptor ecclesiasticus Para Ep–Vigil. = Epistula ad Vigilium papam, sust. la ed. de M. ... por: Schwartz, E. y Straub, J., ACO 4–1, p–235. Para Pasch. = Sermo de Paschate et de Eucharistia, sust. la ed. de M. ... por: Schwartz, E. y Straub, J., ACO 4–1, p–240. Fauorinus philosophus Para Cor. = Corinthiaca y Fort. = de fortuna, sust. la ed. de Barigazzi, A. ... por: Amato, E., París (B) 2005. Para Fr. = Fragmenta, sust. las eds. de Barigazzi, A. ... y Callanan, Ch–K. ... por: Amato, E., París (B) 2010.

Eratosthenes Cyrenaeus uariae scientiae scriptor

Para Cat. = Catasterismi, sust. la ed. de Olivieri, A. ... por: Pàmias i Massana, J. y Zucker, A., París (B) 2013.

Felix III papa

En la lín. 3 dice: p. 19–13, debe decir: p. 13, 19.

Etymologicum Cassulanum (Et–Cass.) Debe decir Casulanum (Et–Cas.). Etymologicum Symeonis

Firmicus scriptor ecclesiasticus Debe decir: Firminus.

Bajo la lín. 4 incl.: Baldi, D., Corp–Christ. (SG 79), 2013 (letras g-e) (cit. por letra griega y n. de glosa).

Galenus medicus et Pseudo Galenus

Para 1–53-63: Quod optimus medicus sit quoque philosophus, sust. la ed. de Müller, I. ... por: Boudon-Millot, V., París (B) 2007. Tras 2–732-777: de ossibus, incl.: Garofalo, I., París (B) 2008. 2–779-830: de uenarum arteriarumque dissectione. 2–831-856: de neruorum dissectione. Para 6–453-748: de alimentorum facultatibus, sust. la ed. de Helmreich, G. ... por: Wilkins, J., París (B) 2013. Tras 6–816-831: de ptisana libellus, incl: Gundert, G., CMG 5–5–1, 2009. 7–42-84: de symptomatum differentiis liber. Bajo 14–582-598: de captionibus, incl.: Nutton, V., CMG 5– 8–1, 1979. 14–599-673: de praecognitione. Petit, C., París (B) 2009. 14–674-797: Introductio seu medicus Para 19–8-48: de libris propriis liber y 19–49-61: de ordine librorum suorum ad Eugenianum, sust. la ed. de Müller, I. ... por: Boudon-Millot, V., París (B) 2007. Bajo 19–222-345: de historia philosophica liber spurius, incl.: Olivieri, A., CMG 8–2, 1950. 19–669-720: de melancholia ex Galeno, Rufo, Posidonio et Marcello, Sicani Aetii libellus. Bajo Exp–Med. = de experientia medica, incl.: Boudon-Millot, V. y Jouanna, J., París (B) 2010. Ind. = de indolentia.

Euagrius Ponticus scriptor ecclesiasticus

Bajo Cogit. = de cogitationibus, incl.: Géhin, P., París (SC 514) 2007. Disc. = Capita auctoribus discipulis Euagrii. Bajo Gnost. = Gnosticus, incl.: M–79–1200. Mal–Cog. = de malignis cogitationibus (false Nilo adscriptus). Dice: En Nil–M–79–1165, debe decir: M–79–1165. Tras: Or. = de oratione, añád.: (false Nilo adscriptus). Bajo Sent–Virg. = Sententiae ad uirgines, incl.: M–79. 1145: Spir–Mal. = de octo spiritibus malitiae (false Nilo adscriptus) 1140: Vit. = de uitiis quae opposita sunt uirtutibus (false Nilo adscriptus). Euangelium Aegyptium

Sust. la lín. 2 por: Santos Otero, Ev–Apócr., p–53. Euangelium Thomae A, B

Sust. toda la entrada por: Euangelium Thomae de infantia Iesu (Eu–Thom–A, B, D, S)

Burke, T., Corp–Christ. (SA 17), 2010. Euclides geometra

Tras la lín. 4 incl.: Epigr. = Epigramma.

Gargilius Martialis scriptor de hortis En la lín. 2 dice: Gargillii, debe decir: Gargilii.

Eudocia Augusta epica

Para Hom. = Homerocentones, sust. la ed. de Rey, A–-L. ... por: Schembra, R., Corp–Christ. (SG 62), 2007. Para Epigr. = Epigramma, sust. la ed. de SEG ... por: Di Segni, L., IHammat Gader 49.

Geminus astronomus

Tras la lín. 2 incl.: p–98: Calend. = Calendarium. Elim. las tres últimas líneas. Glossaria

Euripides tragicus

Elim. la lín. 4-5. Para Gloss. ... D. y Gloss. ... K.: v. ahora Herm–Celt. Tras la lín. 7 incl.: Schironi, F., Berlín - Nueva York 2009. Oxy. = Glossarium Oxyrhynchium (POxy–1802 + 4812). Añád. al final: V. Hermeneumata Graecolatina.

Añád. al final: Merro, G., Messina 2008 (Sch–E–Rh. ... M.). Eusebius Caesariensis scriptor ecclesiasticus Bajo PE = Praeparatio euangelica, incl.: Zamagni, C., París (SC 523) 2008. Qu–Marin. = Quaestiones euangelicae ad Marinum. Qu–Steph. = Quaestiones euangelicae ad Stephanum. Eusebius Emesenus scriptor ecclesiasticus Tras la lín. 5 incl.: Petit, F. - Van Rompay, L. - Weitenberg, J–J–S., Lovaina (TEG 15) 2011. Fr–Gen. = Fragmenta in Ge.

V d.C–

*Glossarium in Pauli epistulas (Gloss–Paul.) Pavlidou, K., Wiesbaden (Serta Graeca, 22) 2005. Gregorius Antiochenus scriptor ecclesiasticus

Añád. al final: Mercati, G., Varia Sacra. I, ST 11, Roma 1903, p–89. Mon. = Epistula ad monachos.

XXXI

I. AUTORES Y OBRAS

ne, Iudic. = de iudicationibus, Steril. = de sterilibus y Virg. = de his quae ad uirgines spectant, sust. la ed. de Littré, E. ... por: Potter, P., Londres-Cambridge, Mass. (L) 2010-12, vols. 9-10. Para Hum. = de humoribus, sust. la ed. de Jones, W–H–S. ... por: Overwien, O., CMG 1–3–1, Berlín 2014. Para Nat–Mul. = de natura muliebri, sust. la ed. de Trapp, H. ... por: Bourbon, F., París (B) 2008. Para Prog. = Prognosticum, sust. la ed. de Alexanderson, B. ... por: Jouanna, J., París (B) 2013 (cit. por cap. y párr.).

Gregorius Nyssenus scriptor ecclesiasticus

En la lín. 6 dice: 1958-96, debe decir: 1958-2014. Bajo la lín. 7 incl.: 3–3: Anim–et res. = de anima et resurrectione. Para Ep–Can. = Epistula Canonica ad Letoium, sust. la ed. de Fonti ... por: Mühlenberg, E., Gregorii Nysseni Opera 3–5, Leiden (Br) 2008. Para Hex. = Apologia in Hexaemeron, sust. la ed. de Forbes, G–H. ... por: Drobner, H–R., Gregorii Nysseni Opera 4–1, Leiden (Br) 2009. Hadrianus Tyrius rhetor

Hippolytus scriptor ecclesiasticus

Sust. la ed. de Hinck, H. ... por: Amato, E., Severus sophista Alexandrinus. Progymnasmata quae extant omnia, Berlín Nueva York (T) 2009, p–47.

Bajo Noët. = contra haeresin Noëti, incl.: Richard, M., Mus. 77, 1964, p–137 (= Opera Minora I, Turnhout - Lovaina 1976, n–18). Par–Cant. = Paraphrasis in Canticum canticorum.

* Hermeneumata Graecolatina (Herm.) Dionisotti, A.C., JRS 72, 1982, p–97; Kramer, J., PHarrauer 62; Kramer, J., PParamone 5; Gatti, P., ALMA 64, 2006, p– 105; Ferri, R., ZPE 166, 2008, p–155; Kraft, U., PScholl 4. Celt. = Hermeneumatum Celtis Fragmenta (cit. Herm–Celt. en ...). Flammini, G., Múnich y Leipzig (T) 2004. Leid. = Hermeneumata Pseudodosithena Leidensia (= Gloss– 3–3-72). Dickey, E., The Colloquia of the Hermeneumata PseudoDositheana, I, Cambridge 2012. p–197: Leid–-Steph. = Colloquium Leidense-Stephani (= Gloss– 3–69-71, 376-379, 637-638). p–101: Mon. = Colloquia Monacensia-Einsidlensia (= Gloss– 3–119-122, 210-220, 223-235, 644-654). p–225: Steph. = Colloquium Stephani (= Gloss–3–379-384). Brugnoli, G. y Buonocore, M., ST 410, Ciudad del Vaticano 2002. Vat. = Hermeneumata Vaticana (= Gloss–3–421-438).

*Historicorum Fragmenta Papyracea (Hist–Fr–Pap.) Prandi, L., Corpus dei Papiri Storici greci e latini. A. Storici Greci. 2. Testi storici anepigrafi. Vol. 9. I papiri e le storie di Alessandro Magno, Pisa - Roma 2010. Alex. = de Alexandro Magno. Colomo, D., Popko, L. y Rücker, M., AfP 56, 2010, p–1. Homerus epicus Bajo De Marco, V. ––., incl.: Pontani, F., Scholia Graeca in Odysseam, Roma 2007-2015, vols. II-III (Sch–Po–Od. ...). Hymni ad Isim

Para Hymn–Is. ... (Maronea), sust. la ed. de Grandjean, Y. ... por: Loukopoulou, L.D. y otros, IThrac–Aeg–205. Hyperides orator Bajo Bilinski, B. ––., incl.: Carey, C. et al., ZPE 165, 2008, p–1 (Hyp–Fr. ... C.). Para Fr. ... T., sust. la ed. de Tchernetska, N. ... por: Tchernetska, N., ZPE 162, 2007, p–1.

Hermias Alexandrinus philosophus

Para in Phdr. = in Platonis Phaedrum scholia, sust. la ed. de Couvreur, P. ... por Lucarini, C–M. y Moreschini, C., Berlín - Boston (BT) 2012. Añád. al final: (cit. por p. de Couvreur al margen).

Iamblichus philosophus

Bajo de An. = de anima, incl.: Taormina, D.P. y Piccione, R– M., Nápoles 2010. Ep. = Epistulae (cit. por lib., cap. y párr. de Stob.). Para in Nic. = in Nicomachi arithmeticam introductionem, sust. la ed. de Pistelli, H. ... por: Vinel, MGA 3, 2014 (cit. por cap. y párr.). A continuación, incl.: Pistelli, H., Leipzig (T) 1894 [Klein, U., Stuttgart (T) 1975²], p–126 (Sch–Iambl–in Nic. ...). Para Myst. = de mysteriis, sust. la ed. de Des Places, É. ... por: Saffrey, H–D., Segonds, A–-Ph. y Lecerf, A., París (B) 2013. Bajo Protr. = Protrepticus., incl.: Sch. = Scholia.

Hermogenes rhetor

Para Id. = de ideis, sust. la ed. de Rabe, H. ... por: Patillon, M., París (B) 2012 (cit. por lib., cap. y párr.). Para Inu. = de inuentione, sust. la ed. de Rabe, H. ... por: Patillon, M., París (B) 2012, 2 vols. (cit. por lib., cap. y párr.). Bajo Inu. = de inuentione, añád.: Sch. = Scholia. Para Meth. = de methodi gravitate, sust. la ed. de Rabe, H. ... por: Patillon, M., Corpus rhetoricum, V, París (B) 2014, p– 45. Para Prog. = Progymnasmata, sust. la ed. de Rabe, H. ... por: Patillon, M., Corpus rhetoricum, París (B) 2008, p–180 (cit. por cap. y párr.). Bajo Prog. = Progymnasmata, añád.: Sch. = Scholia. Para Stat. = de statibus, sust. la ed. de Kowalski, E. ... por: Patillon, M., París (B) 2009 (cit. por cap. y párr.).

Innocentius papa En la lín. 5 dice: En Pall–V.Chrys–M–47–12, debe decir: En Pall–V.Chrys–3–22-33. Iohannes Scholasticus scriptor ecclesiasticus

En la lín. 4 dice: capitolorum, debe decir: capitulorum.

Hero mechanicus

Para Metr. = Metrica, sust. la ed. de Schmidt, W. ... por: Acerbi, F. y Vitrac, B., MGA 4, 2014.

Iohannes Scythopolitanus scriptor ecclesiasticus Añád. al final: Suchla, B–R., Berlín y Nueva York (PTS 62) 2011. in DN = Scholia in Dionysii Areopagitae librum de divinis nominibus.

Herodianus historicus Sust. la ed. de Stavenhagen, K. ... por: Lucarini, C–M., Múnich y Leipzig (T) 2005. Pseudo Herodotus biographus

Iouianus imperator Para Ep. = Epistula ad Athanasium Alexandrinum, sust. la ed. de M–26–813 por: Brennecke, H–Chr., Heil, U. y Von Stockhausen, A., Athanasiuswerke, vol. 2–8, Berlín-Nueva York 2006, p–357.

Sust. la ed. de Wilamowitz, U. von ... por: Vasiloudi, M., Berlín y Boston (dG) 2013. Hesychius lexicographus Sust. la última lín. por: Hansen, P–A., SGLG 11/3, 2005 (letras P-S); Hansen, P–A. y Cunningham, I–C., SGLG 11/4, 2009 (letras T-W).

*Lexica Syntactica Graeca (Lex–Synt.) Petrova, D., Wiesbaden (Serta Graeca, 25) 2006. p–5: Coisl. = Lexicon Syntacticum Coislinianum p–127: Par. = Lexicon Syntacticum Parisinum. p–127: Vind. = Lexicon Syntacticum Vindobonense. Massa Positano, L. y Arco Magri, M., Nápoles 1964. Laur. = Lexicon Syntacticum Laurentianum.

Hierocles facetiarum scriptor

En la lín. 2 dice Hierkes und Philagrius, debe decir: Hierokles und Philagrios. Hippocrates medicus Para Coac. = Coacae praenotiones, Dieb–Iudic. = de diebus iudicatoris, Foet–Exsect. = de foetus in utero mortui exsectio-

II d.C–

*Lexicon quod uocatur Antiatticista (Lex.Antiatt.) Valente, S., SGLG 16, 2015 (= AB 1–75-116).

XXXII

I. AUTORES Y OBRAS

Liberius papa

Monumentum Ancyranum Graecum

Para Ep–Ath. = Epistula ad Athanasium, sust. la ed. de M. ... por: Brennecke, H–Chr. y otros, Athanasiuswerke, vol. 3–4, Berlín-Nueva York 2014, p–590.

Sust. la ed. de Gagé, J. ... por: Scheid, J., París (B) 2007. Musaeus philosophus

Linus epicus

Sust. la ed. de Diels, H. y Kranz, W. ... por: Bernabé, A., PEG 2 (fasc. 3), p–1.

Sust. la ed. de West, M–L. ... por: Bernabé, A., PEG 2 (fasc. 3), p–54.

Nicander Colophonius epicus

Para Al. = Alexipharmaca y Th. = Theriaca, sust. la ed. de Gow, A–S–F. y Scholfield, A–F. ... por: Jacques, J–-M., París (B) 2002-2007, vols. 2 y 3.

Longinus, Cassius rhetor et philosophus

Elim. la última lín. Lucillius uel Luci(ll)us epigrammaticus

En la lín 1 dice: Linnekugel, debe decir: Linnenkugel.

Nicolaus Damascenus historicus En la lín. 3 dice: 125-132, debe decir: 125-130.

Lydus, Iohannes Laurentius historicus

Nilus Ancyranus

Para Mag. = de magistratibus, sust. la ed. de Bandy, A.C. ... por: Dubuisson, M. y Schamp, J., París (B) 2006, 2 vols.

Añád. al final: Para M–79–1140-1144, v. Euagr–Pont–Vit. Para M–79–1145-1164, v. Euagr–Pont–Spir–Mal. Para M–79–1165-1200, v. Euagr–Pont–Or. Para M–79–1200-1233, v. Euagr–Pont–Mal–Cog.

Lyrica Adespota

Añád. al final: V. PMich–Borges 1.

Nonnus epicus Para D. = Dionysiaca, sust. la ed. de Keydell, R. ... por: Vian, F., Chuvin, P., Chrétien, G., Gerlaud, B., Gerbeau, J., Hopkinson, N., Frangoulis, H., Simon, B. y Fayant, M–-Chr., París (B) 1976-2006, 19 vols. Tras Par–Eu–Io. = Paraphrasis Euangelii Iohannis, añád.: (cit. por cap. y párr. de Eu–Io.).

Lysias orator

Sust. las lín. 2-7 por: Carey, C., Oxford (OCT) 2007. Fr. = Fragmenta. Macarius Magnes scriptor ecclesiasticus

Sust. las lín. 2-5 por: Goulet, R., París 2003, 2 vols. 2, p–2: Apocr. = Apocriticus ad Graecos (cit. por lib., cap. y párr.). 2, p–372: Fr–Gen. = Fragmentum homiliarum in Ge. 2, p–374: Fr–Inc. = Fragmenta incerta.

Nouum Testamentum

Dice: Kilpatrick, G–D., debe decir: Aland, K. et al. Olympiodorus Alexandrinus scriptor ecclesiasticus (Olymp.)

Marinus biographus Tras la lín. 1, incl.: Menge, H., Euclidis opera omnia, vol. 6, Leipzig (T) 1896, p–234. in Euc–Dat. = Commentarius in Euclidis Data.

V/VI d.C–? III d.C–?

Tras Iob. = commentarii in Iob, añád.: (cit. por p. y lín.). Oppianus Anazarbensis epicus

Para H. = Halieutica, sust. la ed. de Mair, A–W. ... por: Fajen, F., Stuttgart y Leipzig 1999.

* Martyrium Pansophii (Mart–Pansoph.) Canart, P. y Pintaudi, R., Anal.Pap. 16-17, 2004-2005, p–189.

Oppianus Apamensis epicus

Para C. = Cynegetica, sust. la ed. de Mair, A–W. ... por: Papathomopoulos, M., Múnich - Leipzig (BT) 2003.

* Martyrium Perpetuae et Felicitatis (Mart–Perp.) Amat, J., París (SC 417) 1996.

Origenes scriptor ecclesiasticus

Martyrius Antiochenus

Elim. las eds. de Diobouniotis, C. J. y Harnack, A. ... y de Turner, C–H. ... para Apoc. = Scholia in Apoc. V. ahora Cassian–Sab–Apoc.

Sust. la entrada por: V d.C–

Pseudo Martyrius Antiochenus scriptor ecclesiasticus (Mart–

Ant.) Wallraff, M. y Ricci, C., Spoleto 2007. Laud–Chrys. = Oratio funebris in laudem sancti Iohannis Chrysostomi.

Orphica

Maximus astrologus

Para Comm. = Commentaria in Theogoniam Orphicam y Th. = Theogonia apud papyrum in Derveni repertam, sust. la ed. de ZPE 47 ... por: Bernabé, A., PEG 2 (fasc. 3), p–169.

Sust. la ed. de Ludwich, A. ... por: Zito, N., París (B) 2016. Fr. = Fragmenta.

Palladas epigrammaticus

Dice: IV/V d.C., debe decir: III/IV d.C. Tras la lín. 1 incl.: Wilkinson, K–W., Durham, N–C. (ASP 52) 2012. Fr–Pap. = Fragmenta Papyracea (P–CtYBR inv. 4000).

Maximus rhetor

Sust. la ed. de Rh. ... por: Patillon, M., Corpus rhetoricum, V, París (B) 2014, p–104. I d.C–

Melampus scriptor de diuinationes

Sust. las 4 últimas lín. por: V. Graecum.

Corpus Palmomanticum

Menander comicus

Sust. la lín. 11 por: Fab–Incert. = Fabula incerta. Para Mon. = Gnomai monostichoi y Mon–Pap. = Gnomai monostichoi e papyris, sust. la ed. de Jäkel, S. ... por: Pernigotti, C., Florencia 2008. Para Men–Mis. ... T. elim. la ed. de Turner, E–G. ... V. ahora Sandbach, F–H., Appendix, p–351 (cit. Men–Mis–A ...). Menander rhetor

Añád. al final: Heath, M., Menander. A. Rhetor in Context, Oxford 2004, p–93. Fr. = Fragmenta.

*Pamphilus Alexandrinus grammaticus (Pamph–Al.) Por sus fuentes. V. Gloss–Oxy. Panyasis epicus Debe decir: Panyassis epicus. Paulinus Tyrius scriptor ecclesiasticus

En la lín. 5 dice Symobolum, debe decir: Symbolum. Paulus Silentiarius epigrammaticus

Para Ambo. = Descriptio Ambonis y Soph. = descriptio Sanctae Sophiae, sust. la ed. de Friedländer, P. ... por: De Stefani, C., Berlín - Nueva York (BT) 2011. Petitiones Arianorum

Al final, tras (fr. 16-22) añád.: ; 2, p–344 (fr. 23-24).

Sust. la ed. de M–26–820 por: Brennecke, H–Chr., Heil, U. y Von Stockhausen, A., Athanasiuswerke, vol. 2–8, Berlín-Nueva York 2006, p–358.

Montanus et Montanistae

Petrus I Alexandrinus scriptor ecclesiasticus

Sust. la ed. de De Labriolle, P. ... por: Heine, R–E., Macon, Ga. 1989.

Para Fr. = Fragmenta, dice: M–18–152, debe decir: M–18–512.

Mimnermus lyricus

I. AUTORES Y OBRAS

XXXIII

Petrus Mongus

Priscianus Lydus philosophus

Elim. la entrada.

En la lín. 2 dice: pars 2, debe decir: vol. I, pars 2.

Philaenis Sauria rerum eroticarum scriptor Dice: Sauria, debe decir: Samia.

Proclus philosophus

Para ad Hes–Op. = ad Hesiodi Opera et Dies, sust. las eds. de Gaisford, T. ... y Pertusi, A. ... por: Marzillo, P., Tubinga 2010. Para in Prm. = in Platonis Parmenidem commentaria, sust. las eds. de Cousin, C. ... y Klibansky, R. y Lambowsky, C. ... por: Steel, C., Oxford (OCT) 2007-09, 3 vols. (cit. por col. de Cousin en el margen externo). Añád.: Cousin, C., París 1864 [(O) 1961], p–1258 (Sch–Procl– in Prm. ...).

Philo mechanicus

Para Mech. = Mechanica, sust. la ed. de Diels, E. y Schramm, E. ... por: Garland, Y., Recherches de Poliorcétique grecque, Atenas - París 1974, p. 278. Philodemus epicureus Tras Cont. = ad contubernales añád.: (PHerc–1005). Para Mort. = de morte liber quartus (PHerc–1050), sust. las edd. de Gigante, M. ... y Bassi, D. ... por: Henry, W–B., Atlanta 2008. Añád. a continuación: Giuliano, L., CErc. 39, 2009, p–207 (PHerc–807) (Phld–Mort. ... G.). Para Mus. = de musica, sust. las ed. de Rispoli, G–M. ––., Neubecker, A–J. ––., Van Krevelen, D–A. ... y Kemke, I. ... por: Delattre, D., París (B) 2007, 2 vols. Mus–4 = de musica liber quartus (PHerc–225, 411, 424, 1094, 1497, 1572, 1575, 1576, 1578, 1583) (cit. por col. y lín.). Para Oec. = de oeconomia (PHerc–1424), sust. la ed. de Jensen, C. ... por: Tsouna, V., Atlanta 2012. Bajo Po–1 = de poematis liber primus, incl.: Janko, R., Oxford 2011. Po–3, 4 = de poematis liber tertius et quartus (PHerc–1087, 1403 y 207). Para Vit. = de uitiis liber decimus (de superbia), tras la ed. de Jensen añád.: Ranocchia, G., Aristone Sul modo di liberare dalla superbia nel decimo libro De Vitiis di Filodemo, Florencia 2007, p–251 (para las cols. 10-24).

Proclus Constantinopolitanus scriptor ecclesiasticus Tras la lín. 1 incl.: Rudberg, S–Y., Muséon 72, 1959, p–310. Aegr. = Homilia consolatoria ad aegrotum. Añád. al final: Aubineau, M., en Bastiaensen, A–A.R., Hilhorst, A. y Kneepkens, C–H. (eds.), Fructus Centesimus. Mélanges offerts à G–J–M. Bartelink à l'occasion de son soixante-cinquième anniversaire, Dordrecht 1989, p–5. Steph. = in sanctum Stephanum. Procopius Gazaeus rhetor

V/VI d.C–

Philoponus, Iohannes uel Iohannes Alexandrinus philosophus

Para in Arith–Intr. = in Nicomachi Arithmeticam Introductionem, sust. la ed. de Hoche, R. ... por: Giardina, G–R., Catania 1999. Para Astrol. = de usu astrolabii, sust. la ed. de Hase, H. ... por: Jarry, C., París (B) 2015. Para Ton. = Tonica praetexta, sust. la ed. de Dinforf, W. ... por: Xenis, G–A., Berlín - Múnich - Boston (dG) 2015.

Sust. toda la entrada por: Procopius Gazaeus rhetor (Procop–Gaz.) Garzya, A. y Lönertz, R–J., Ettal 1963. Ep. = Epistulae 1-166. Amato, E., Rose di Gaza. Le scritti retorico-sofistici e le Epistole di Procopio di Gaza, Alessandria 2010, p–426 (Ep– 167-172). Amato, E., Corcella, A. y Ventrella, G., París (B) 2014. Op. = Opuscula rhetorica et oratoria. Fr. = Fragmenta. Fr–Inc. = Fragmenta incertae sedis, dubia uel spuria. Auwers, J–-M., Corp–Christ. (SG 67), 2011. in Cant. = Epitome in Canticum Canticorum. Leanza, A., Corp–Christ. (SG 4), 1978, p. 5. in Eccl. = in Ecclesiasten. M–87. Ptolemaeus mathematicus

Para Geog. = Geographia, sust. las edd. de Müller, C. ––., Humbach, H. y Ziegler, S. ... y Nobbe, C–F–A. por: Stückelberger, A. y Grasshoff, G., Basilea 2006, 2 vols.

Philostephanus historicus Sust. las eds. de Müller, C. ... y SHell. ... por: Capel Badino, R., Milán 2010. Phormus uel Phormus comicus Debe decir: Phormus uel Phormis comicus.

Rhianus epicus En la lín. 1 dice: epicus, debe decir: epicus et grammaticus Añád. al final: Leurini, L., Roma 2007. Fr–Hom. = Fragmenta editionis Homericae.

Photius lexicographus

Rufus medicus

En la lín. 2 dice: 1982-98, vols. 1-2, debe decir: 1982-2013, vols. 1-3.

Para Ren–Ves. = de renum et uessicae affectionibus, sust. la ed. de Daremberg, C. y Ruelle, C–E. ... por: Sideras, A., CMG 3–1, Berlín. 1977. Tras Interrog. = Interrogationes, añád.: Pormann, P–E., Tubinga 2008. Mel. = de melancholia (fragmenta).

Plato philosophus Para Sch. = Scholia, antes de Greene, W–C. ... incl.: Cufalo, D., Roma 2007, vol. I. Polychronius Apamensis scriptor ecclesiasticus Para Fr–Iob. = Fragmenta in Ib., sust. la ed. de Iunius, P. ... por: Hagedorn, U. y D., Die älteren griechischen Katene zum Buch Hiob, I, Berlín-Nueva York (PTS 40) 1994 (cit. por cap. y n. de cadena).

Sappho lyrica

Sust. la lín 5 por: Gronewald, M. y Daniel, R–W., PKöln–429. Satyrus historicus

III a.C– Porphyrius Tyrius philosophus Para ad Il. = Quaestionum Homericarum ad Iliadem pertinentium reliquiae, sust. la ed. de Schrader, H. ... por: MacPhail, J–A., Berlín (dG) 2010. Para Ep–Aneb. = Epistula ad Anebonem, sust. la ed. de Sodano, A.R. ... por: Saffrey, H–D. y Segonds, A–-Ph., París (B) 2012. Sust. las lín. 9-10 por: Schrader, H., Leipzig 1890. ad Od. = Quaestionum Homericarum ad Odysseam pertinentium reliquiae. Para Gaur. = ad Gaurum, sust. la ed. de Kalbfleisch, T. ... por: Dorandi, T., en AA–VV., París 2012 (cit. por n. de párr. y lín.). Para Sent. = Sententiae ad intelligibilia ducentes, sust. la ed. de Lamberz, E. ... por: Brisson, L. y otros, París 2005. Possidius episcopus Bajo la lín. 2, incl.: Vita = Vita S. Augustini.

Sust. toda la entrada por: Satyrus biographus et historicus (Satyr.) Schorn, S., Basilea 2004. Fr. = Fragmenta (n–1-27). Fr.Dub. = Fragmenta dubia (n–28-37). Vit–Eur. = Vita Euripidis (= Fr–6). Satyrus historicus

Elim. la entrada. Para Satyr–Hist., v. ahora Satyr–Fr.Dub–29. Para Satyr–Hist. ... M., v. ahora Satyr–Fr.Dub–28. Serapio uel Sarapio poeta medicus tragicus Al final de la lín. 2 añád.: (= Ath–Agora 18–187). Seuerianus Gabalensis scriptor ecclesiasticus

Bajo Inc. = in incarnationem Christi, incl.: Wenger, A., REB 25, 1967, p–225. Lot. = Homilia de lotione pedum. Bajo Staab, K. ... dice: Rom–Heb., debe decir: Rom–-Heb.

XXXIV

I. AUTORES Y OBRAS 1, p–197: Phil. = Fragmenta commentarii in Ep–Phil. 2, p–258: Philem. = Fragmenta commentarii in Ep–Philem. 2, p–1: 1, 2Thess. = Fragmenta commentarii in 1, 2Ep.Thess. 2, p–67: 1, 2Ti. = Fragmenta commentarii in 1, 2Ep–Ti. 2, p–233: Tit. = Fragmenta commentarii in Ep–Tit. Jansen, T., Berlín - Nueva York (PTS 65) 2009. Inc. = Fragmenta de incarnatione. Petit, F., Muséon 100, 1987, p–274 Gen. = Fragmenta in Ge. Bajo Io. = Fragmenta in Eu–Io., incl.: Guida, A., Florencia 1994. Iul. = Fragmenta contra Iulianum.

Seuerus Alexandrinus rhetor Sust. la ed. de Walz, C. ... por: Amato, E., Berlín - Nueva York (T) 2009. Elim. la última lín. Seuerus Antiochenus scriptor ecclesiasticus Bajo Fr–Luc. = Fragmenta in Eu–Luc., incl.: Petit, F., Lovaina 2006. Fr–Oct. = Fragmenta in Octateuchum e catenis. Fr–Reg. = Fragmenta in Reges e catenis. Sophocles tragicus

Bajo (Sch–S–Ai. ... Ch.) añád.: Xenis, G–A., Scholia vetera in Sophoclis Electram, SGLG 12, 2010 (Sch–S–El. ... X.). Al final añád.: Xenis, G–A., Scholia vetera in Sophoclis Trachinias, SGLG 12, 2010 (Sch–S–Tr. ... X.).

Theodotus Ancyranus scriptor ecclesiasticus Tras la lín. 1 añád.: Aubineau, M., Diakonía pístewv. Al Reverendo Padre J–A. de Aldama, Granada 1969, p–10 (= Recherches patristiques, Amsterdam 1974, p–100). Bapt. = in baptisma domini. Añád. al final: Aubineau, M., OCP 26, 1960, p–224 (= Recherches patristiques, Amsterdam 1974, p–66). Nat. = in domini nostri Iesu Christi diem natalem.

Stephanus medicus

Tras in Gal–Glauc. = in Galeni ad Glauconem de medendi methodo librum primum, añád.: (cit. por n. de párr.). Stephanus Byzantius lexicographus

Sust. las lín. 2-3 por: Aujac., G., Lasserre, F., Baladié, R., Laudenbach, B. y Leroy, P–-O., París (B) 1966-2016 (lib. 112, 15, 17–1, 17–3).

Theophrastus philosophus Para Sign. = de signis tempestatum, sust. la ed. de Wimmer, F. ... por: Sider, D. y Brunschön, C–W., Leiden - Boston (Br) 2007. Para Sens. = de sensibus, sust. la ed. de Wimmer, F. ... por: Diels, H., Doxographi Graeci, Berlín 1929², p. 499. Para Vent. = de uentis, sust. la ed. de Wimmer, F. ... por: Coutant, V. y Eichenlaub, V–L., Notre Dame - Londres 1975.

Suda uel Suidas

Thucydides historicus

Tras la lín. 2, incl.: 4, p–855: Onom–Tact. = Onomasticon tacticon.

Sust. la ed. de Romilly, J. ... por: Alberti, G–B., Roma 19722000, 3 vols.

Synesius alchemista Sust. la ed. de Berthelot, M. ... por: Martelli, M., PseudoDemocrito. Scritti alchemici, París - Milán 2011. p–254: Dealb. = de dealbatione. p–224: Democr. = in librum Democriti scholia.

Timaeus grammaticus

Bajo la lín. 1 incl.: Billerbeck, M., Berlín y Nueva York (dG) 2006-16 (letras A-Y). Al final de la lín. 2 añád.: (restantes letras). Strabo geographus

Para Lex. = Lexicum platonicum, sust. la ed. de Hermann, C– F. ... por: Bonelli, M., Leiden y Boston (Br) 2007. Titus Bostrensis scriptor ecclesiasticus Para Man. = aduersus Manichaeos, sust. la ed. de M. ... por: Poirier, P–H. etc., Corp–Christ. (SG 82), 2013.

Themistius sophista

Antes de la última lín. incl.: Amato, E. - Ramelli, I., BZ 99, 2006, p–1. Or–Imp. = Oratio ad imperatorem.

Tragica Adespota

Themistocles epistolographus

Tyrtaeus lyricus

Elim. la fecha.

Al final, tras (fr. 2) añád.: ; 2, p–340 (fr. 13).

Theo Alexandrinus mathematicus

Tzetzes, Iohannes grammaticus En la lín. 17 dice Prol–Comm., debe decir: Prol–Com.

Añád. al final: V. PMich–Borges 1.

En la lín. 4 añád. al final: Tihon, A., ST 390, Ciudad del Vaticano 1999 (lib. 4).

Vigilius papa Sust. las lín. 2-4 por: Straub, J., ACO 4–1, p. 236, 245. Ep–Eutych–1, 2 = Epistulae ad Eutychium.

Theodoretus Cyrensis scriptor ecclesiasticus

Para Affect. = Graecarum affectionum curatio, sust. la ed. de Räder, J. ... por: Scholten, C., Leiden - Boston (Br) 2015. Para Inc. = de incarnatione domini y Trin. = de sancta trinitate, sust. la ed. de M. ... por: Guinot, J–-N., París (SC 574-575) 2015, 2 vols. Theodorus Mopsuestenus scriptor ecclesiasticus

Bajo Act–Proem. = Proemium in Act–Ap., incl.: Swete, H–B., Cambridge 1880-82, 2 vols. 1, p–253: Col. = Fragmenta commentarii in Ep–Col. 1, p–112: Eph. = Fragmenta commentarii in Ep–Eph. 1, p–1: Gal. = Fragmenta commentarii in Ep–Gal.

VI d.C–

*Vita sancti Marcelli (V–Marcell.)

Dagron, G., An–Boll. 86, 1968, p–287. *Vitae Aeschinis (Vit.Aeschin.) Dilts, M–R., Scholia in Aeschinem, Stuttgart - Leipzig (T) 1992, p–1. Xenocrates philosophus Sust. la lín. 2 por: Isnardi Parente, M. y Dorandi, T., Pisa 2012.

XXXV

LISTA II

PAPIROS Y OSTRACA

XXXVI

XXXVII

LISTA II. PAPIROS Y OSTRACA

BGU: en la lín. 24 dice: from Augustan Egypt, debe decir: of the Augustan period. añád.: XVIII: Sarischouli, P., Spätptolemäische Urkunden aus dem Herakleopolites, 2000 (n. 2731-2759). XX: Reiter, F. (ed.), Dokumentarische Texte der Berliner Papyrussammlung aus ptolemäischer und römischer Zeit. Zur Wiedereröffnung des Neuen Museums, Berlín - Boston (dG) 2014 (n. 2840-2876). En el vol. XIX añád. al final: (n. 2760-2839). BKT: añád. al final: X: Reiter, F. (ed.), Literarische Texte der Berliner Papyrussammlung. Zur Wiederöffnung des Neuen Museums, Berlín y Boston 2012. BL: añád. al final: XII: Rupprecht, H–-A., Worp, K–A. y otros, Leiden Boston 2009. CLGP: sust. toda la entrada por: CLGP = Commentaria et lexica graeca in papyris reperta. I. AA–VV., Commentaria el lexica in auctores. Vol. 1. Fasc. 1. Aeschines-Alcaeus, Munich - Leipzig 2004; Fasc. 2–1. Alcman, Berlín Boston (dG) 2013; Fasc. 2–2: Alexis - Anacreon, Berlín - Nueva York (dG) 2016; Fasc. 4. Aristophanes - Bacchylides, Munich - Leipzig 2006. II: Perrone, S., Commentaria in adespota. Vol. 4. Comoedia et mimus, Berlín - Nueva York (dG) 2009. CPF: tras la lín. 3 incl.: 1–2: Cultura e filosofia (Galenus - Isocrates), 2008, 2 vols. CPR: añád. al final: XXVIII: La'da, C–A., Greek Documentary Papyri from Ptolemaic Egypt, Berlín y Nueva York (dG) 2008. XXX: Morelli, F., L'archivio di Senouthios anystes e testi connessi. Lettere e documenti per la costruzione di una capitale, Berlín y Nueva York (dG) 2010. XXXIII: v. Epigr–Fr–Pap. Doc–Myos Hormos: añád. al final: (cf. SB 17083-17115). *OAbu Mina = Litinas, N., Greek Ostraka from Abu Mina, Berlín - Nueva York (AfP, Bh. 25) 2008. *OBankes = Worp, K–A., The Bankes Ostraka from a Box at Kingston Lacy: The Greek Texts, Ricerca papirologica 5, Messina, Sicania, 2016. *OClackson, v. PClackson.

*OPetr–Mus. = Funghi, M–S., Messeri, G. y Römer, C–E., Ostraca greci e bilingui del Petrie Museum of Egyptian Archaeology (P–Petr–Mus.), Florencia (Papyrologica Florentina 42) 2012, 3 vols. OStras.: sust. toda la entrada por: OStras. = I: Viereck, P., Griechische und griechisch-demotische Ostraka der Universitäts- und Landesbibliothek zu Strassburg im Elsass, Berlín 1923 (n. 1-812). II: Heilporn, P., Thèbes et ses taxes. Recherches sur la fiscalité en Égypte romaine (Ostraca de Strasbourg II), París 2009 (n. 813-906). *OTaxes = I: Muhs, B–P., «Catalogue of early Ptolemaic Ostraca in the Nelson Collection of the Oriental Institute Museum», en Tax Receipts, Taxpayers, and Taxes in Early Ptolemaic Thebes, Chicago 2005, p–135. II: Muhs, B–P., Receipts, Scribes, and Collections in Early Ptolemaic Thebes (O–Taxes 2), Lovaina - París - Walpole, MA 2011, OTeb., v. PTeb. *OTebt–Litinas = Litinas, N., Vessels' notations from Tebtynis, El Cairo 2008. OTebt–Pad.: dice: Tebtunis, debe decir: Tebtynis. *OTrimithis = I: Bagnall, R–S. y Ruffini, G–R., Amheida I: Ostraka from Trimithis. Volume 1. Texts from the 2004-2007 Seasons, Nueva York 2012. *PÄkNo = Andorlini, I. y Daniel, R–W., Two Hellenistic Medical Papyri of the Ärztekammer Nordrhein (P–ÄkNo 1 and 2), Paderborn (Papyrologica Coloniensia XXXVIII) 2016. *PAktenbuch = Poethke, G., Prignitz, S. y Vaelske, Das Aktenbuch des Aurelios Philammon. Prozessberichte, Annona militaris und Magie in BGU IV 1024-1027, Berlín y Nueva York (AfP, Bh. 34) 2012 (= BGU 1024-1027). PAmmon: sust. toda la entrada por: PAmmon = I: Willis, W–H. y Maresch, K., The Archive of Ammon Scholasticus of Panopolis (P–Ammon). I. The Legacy of Harpocration, Opladen (Papyrologica Coloniensia XXVI/ 1) 1997 (n. 1-25). II: Maresch, K. y Andorlini, I., Das Archiv des Aurelius Ammon (P– Ammon). II, Paderborn (Papyrologica Coloniensia XXVI/2) 2006 (n. 26-56). *PArtemid. = Gallazzi, C., Kramer, B. y Settis, S., «I disegni del Verso», Il Papiro di Artemidoro, Milán 2008, p–309 (para el texto del recto v. Artem–Eph–Geog–Fr–Pap.).

OClaud.: sust. toda la entrada por: OClaud. = Mons Claudianus. Ostraca Graeca et Latina I-III, El Cairo, IFAO. I: Bingen, J., Bülow-Jacobsen, A., Cockle, W–E–H., Cuvigny, H. y otros, 1992 (n. 1-190). II: Bingen, J., Bülow-Jacobsen, A., Cockle, W–E–H., Cuvigny, H. y otros, 1997 (n. 191-246). III: Cuvigny, H., Les reçus pour avances à la familia, 2000 (n. 417631). IV: Bülow-Jacobsen, A., The Quarry Texts, 2009 (n. 632-896).

PAvrom.: añád. al final: (= IGIranAC 73-74).

*OCret–Chers. = Litinas, N., Greek Ostraca from Chersonesos, Crete, Tyche. Supplementband 6, Viena 2008.

*PBawit Clackson = Clackson, S–J., It is our father who writes: orders from the Monastery of Apollo at Bawit, Cincinnati (ASP 43) 2008.

*ODidymoi = Cuvigny, H., Didymoi. Une garnison romaine dans le désert Oriental d'Égypte. Praesidia du désert de Bérénice IV. II. Les textes, El Cairo, IFAO, 2012.

*PBerl–Cohen = Cohen, N., Greek Documentary Papyri from Egypt in the Berlin Aegyptisches Museum, Oakville, Conn. (ASP 44) 2007.

*ONarm–2006, v. PNarm–2006.

*PBagnall = Ast, R. et al., Papyrological texts in honor of Roger S. Bagnall, Durham, N–C. (ASP 53) 2013. *PBastianini = Casanova, A., Messeri, G. y Pintaudi, R. (eds.), E sì d'amici pieno. Omaggio di studiosi italiani a Guido Bastianini per il suo settantesimo compleanno, Florencia (Papyrologica Florentina 45/1) 2016, vol. I.

*PBerl–Salmen. = Salmenkivi, E., Cartonnage Papyri in Context. New Ptolemaic Documents from Abú S¨ír al-Malaq, Helsinki 2002.

XXXVIII

II. PAPIROS Y OSTRACA

*PBrux–Bawit = Delattre, A., Papyrus coptes et grecs du monastère d'apa Apollô de Baouît, Bruselas 2004. PBrux–Gr.: sust. la última línea por: II: v. Eleg–Alex–Adesp–SSHell–970. PBrux–Lit.: elim. la entrada. *PCair–Mich. = El-Maghrabi, M–G. y Römer, C., Texts from the «Archive» of Socrates, the Tax Collector, and Other Contexts at Karanis (P–Cair– Mich. II), Berlín y Nueva York (AfP, Bh. 35) 2015 (cit. PCair–Mich–2. ...). *PCair–Preis–² = Salomons, R–P., P–Cair–Preis–², Bruselas 2014. *PClackson = Boud'hors, A. y otros (eds.), Monastic Estates in Late Antique and Early Islamic Egypt. Ostraca, Papyri, and Essays in Memory of Sarah Clackson (P–Clackson), Cincinnati (ASP 46) 2009 (los n. 1-34 cit. OClackson). PCol.: en el vol. VI añád. al final: (reed. de H–C. Youtie - A–A. Schiller, Chron–d'Ég. 30, 1955, p–327, cit. por SB 9526). *PColes = Bastianini, G., Gonis, N. y Russo, S., Charisterion per Revel A. Coles. Trenta testi letterari e documentari dall' Egitto (P–Coles), Florencia 2015. *PDaris = Daris, S., Silloge di papiri documentari greci, Trieste 2015. PEdfou: añád. al final: Rémondon, R., Rech. de Pap. 1, 1961, p. 41 (PEdfou 9, cit. por SB 9613). *PEirene = Studia Graeca et Latina (Papyrologica). I: AA–VV., Eirene 34, Praga 1998 (= SB 16091-16124). II: AA–VV., Eirene 40, Praga 2004, p–1. III: AA–VV., Eirene 46, Praga 2010, p–5. PEnteux.: añád. al final: [(O) 1988]. *PFouad Astr. = Fournet, J–-L. y Tihon, A., Conformément aux observations d'Hipparque: le Papyrus Fouad inv. 267A, Lovaina 2014. PFreer: al final, tras q.u. añád.: ; los nn. 3 y 4 cit. por SB 14494. PGen.: añád. al final: IV: Gaffino Moeri, S., Gällnö, S., Poget, N., Schubert, P. y otros, Textes littéraires et documentaires, 2010. e

*PGen–² = Les Papyrus de Genève. 2 édition. I: Schubert, P. y Jornot, I., Ginebra 2002 (n. 1-10, 12-44, 66-78 y 8081). PGnom.: dice: 1972, debe decir: 1973. PGrad.: dice: 1914(5), debe decir: 1914(15). PHaun.: en la última lín. dice: 1986, debe decir: 1985. PHeid.: en la lín. 13, tras 1990, añád.: (n. 343-361) En la lín. 15, tras 1994, añád.: (n. 362-386). En la lín. 17, tras 1996, añád.: (n. 387-411). En la lín. 19 dice: 1999, debe decir: 2001 (n. 412-421). En la lín. 21, tras 2006, añád.: (n. 442-445). Añád. al final: X: Habermann, W. y Fuchs, E., Die badischen Grabungen in Qarâra und El-Hibeh 1913 und 1914. Wissenschaftliche und papyrologische Beiträge (PHeid–X), Heidelberg 2014 (n. 446-458). *PHerakl–Bank = Maresch, K., Ptolemäische Bankpapyri aus dem Herakleopolites (P–Herakl–Bank). Papyri der Sammlungen in Heidelberg, Köln und Wien, Paderborn (Papyrologica Coloniensia XXXV) 2012. *PIand–Zen. = Schmitz, Ph., Die Giessener Zenonpapyri (P–Iand–Zen), Paderborn (Papyrologica Coloniensia XXXII) 2007. PJena: antes de Zucker, F. ... añád.: I: Tras 1926 incl.: (n. 1-4) II: Ast, R., Late antique Greek Papyri in the Collection of the Friedrich-Schiller Universität Jena (P–Jena II), Bonn (PTA 45) 2010 (n. 1-39). PKell.G.: añád. al final: V: Gardner, I. y otros, «Section B: Greek Manichaean Texts», en Gardner, I. (ed.), Kellis Literary Texts. Volume 2, Oxford (Dakhleh Oasis Project: Monograph 15) 2007, p–94 (n. 97-98).

*PKlein–Form–² = Griechische Papyrusurkunden kleineres Formats. Neuedition. I: Tost, S., Quittungen, Lieferungskäufe und Darlehen, Viena (Pap– Vind. 2) 2007 (n. 1-118) II: Mitthof, F., Schuldscheine und Quittungen, Viena (Pap–Vind. 3) 2007 (n. 119-238). V: Kreuzsaler, C., Quittungen für die Getreidesteuer, Viena (Pap–Vind. 6) 2007 (n. 449-582). PKöln: añád. al final: XI: Armoni, Ch., Gronewald, M., Maresch, K. y otros, Paderborn 2007. XII: Armoni, Ch., Gronewald, M., Lundon, J. y otros, Paderborn 2010. XIII: Gronewald, M., Lundon, J., Maresch, K. y otros, Paderborn 2013. XIV: Armoni, Ch., Fournet, J–-L., Gronewald, M. y otros, Paderborn 2015. *PKramer = Eberhard, R., Kockelmann, H., Pfeiffer, S. y Schentuleit, M. (edd.), «... vor dem Papyrus sind alle gleich». Papyrologische Beiträge zu Ehren von Bärbel Kramer (P–Kramer), Berlín y Nueva York (AfP, Bh. 27) 2009. PKroll: dice: SB 9316, debe decir: PKöln–313. PLille: dice: Jouget, debe decir: Jouguet. *PLond–Herm. = Bagnall, R–S., Keenan, J–G. y MacCoull, L–S–B., A SixthCentury Tax Register from the Hermopolite Nome, Durham, North Carolina (ASP 51) 2011. *PLouvre Baouît = Clackson, S–J. - Delattre, A., Papyrus grecs et coptes de Baouît conservés au Musée du Louvre (PLouvre Baouît 1-83), El Cairo 2014. PLugd–Bat.: añád. al final: XXXIII = PWorp. PMasp.: dice: Maspéro, debe decir: Maspero. PMich.: vol. XVII: tras 1996 añád.: (n. 758). Vol. XVIII: tras 1996 añád.: (n. 759-798). Vol. XIX: tras 1999 añád.: (n. 799). Añád.: XX: Sijpesteijn, P–J. y Worp, K–A., A Transportation Archive from Fourth-Century Oxyrhynchus (P–Mich. XX), Durham, North Carolina (ASP 49), 2011 (n–800-826). *PMich–Borges = Borges, C. y Sampson, C–M., New Literary Papyri from the Michigan Collection. Mythographic Lyric and a Catalogue of Poetic First Lines, Ann Arbor 2012. PMich–Schwendner: añád. al final: (cit. por SB 15556-15559). PMonac.: vol. III: dice: Urkunden papyri, debe decir: Urkundenpapyri. PMonts–Roca: añád. al final: 4: Torallas, S. y Worp, K–A., Greek Papyri from Montserrat (PMonts–Roca IV), Scripta Orientalia 1, Barcelona 2014. *PNaqlun = Deir el-Naqlun. The Greek Papyri. I: Derda, T., Varsovia 1995 (n. 1-15). II: Derda, T., Varsovia 2008 (n–16-34). *PNarm–2006 = Bresciani, E., Delattre, A., Heilporn, P. y otros, Narmouthis 2006. Documents et objets découverts à Médinet Madi en 2006, Pisa 2010 (n. 1-13; n. 14 cit. TNarm–2006; n. 15-149 cit. ONarm–2006). PN–York: antes de Lewis, N. ... añád.: I: Tras 1967 incl.: (n. 1-25). II: Nielsen, B. E. y Worp, K–A., Papyri from the New York University Collection II (P–NYU II), Wiesbaden 2010 (n. 1-53). POxy.: dice: 2006, 70 vols., debe decir: 2016, vols. 1-80, 82. PPetra: añád. al final: II: Koenen, L., Kaimio, J., Kaimio, M. y Daniel, R– W., Amman 2013. III: Arjava, A., Buchholz, M. y Gagos, T., Amman 2007. IV: Arjava, A., Buchholz, M., Gagos, T. y Kaimio, T., Amman 2011. *PPintaudi = Minutoli, D. (ed.), Inediti offerti a Rosario Pintaudi per il suo 650 compleanno (P–Pintaudi), Florencia 2012. *PPoethke = Fournet, J–-L., Kramer, B. y otros (edd.), Festchrift für Günther Poethke zum 70. Geburtstag (P–Poethke), AfP 55(2), Berlín y Nueva York (dG) 2009.

II. PAPIROS Y OSTRACA

PPrag.: sust. toda la entrada por: PPrag. = Papyri Graecae Wessely Pragenses. I: Pintaudi, R., Dostálová, R. y Vidman, L., Florencia (Papyrologica Florentina 16) 1988 (n. 1- 117). II: Pintaudi, R., Dostálová, R. y Vidman, L., Florencia (Papyrologica Florentina 26) 1995 (n. 118-205). III: Pintaudi, R. y Rathbone, D., Florencia (Papyrologica Florentina 26) 2011 (n. 206-249). PPrincet.: en la última lín. dice: Groodrich, debe decir: Goodrich. PRoss–Georg.: dice: Kruger, debe decir: Krüger. *PScholl = AA–VV., «II. Papyruseditionen (P–Scholl)», en Popko, L., Quenouille, N. y Rücker, M. (eds.), Von Sklaven, Pächtern und Politikern. Beiträge zum Alltag in Ägypten, Griechenland und Rom. Doylikà “rga zu Ehren von Reinhold Scholl, Berlin - Boston (AfP, Bh. 33) 2012, p–123. *PSchøyen = Papyri Graecae Schøyen. I: Pintaudi, R. (ed.), Florencia (Papyrologica Florentina 35) 2005. II: Minutoli, D. y Pintaudi, R., Florencia (Papyrologica Florentina 40) 2010.

XXXIX

*PTarich = Armoni, Ch., Das Archiv der Taricheuten Amenneus und Onnophris aus Tanis (P–Tarich), Paderborn (Papyrologica Coloniensia XXXVII) 2013. PTeb.: en el vol. II añád. al final: (p. 335, cit. OTeb.). *PTebt–Pad. = Soldati, A., Papiri greci da Tebtunis della Università di Padova. Volume 1 (P–Tebt–Pad–1-25), Wiesbaden 2015. PThead.: añád. al final: (cit. por PSakaon). *PTib–Karan. = Strassi, S., L'archivio di Claudius Tiberianus da Karanis, Berlín y Nueva York (AfP, Bh. 26) 2008. *PTurku = Koskenniemi, H. y otros, Papyri Turkuenses (P. Turku). Die Papyri im Besitz der Universitätsbibliothek Turku, Helsinki (Commentationes Humanarum Litterarum 131) 2014. PUG: añád. al final: IV: Migliardi Zingale, L. y Casanova, G., Florencia (Papyrologica Florentina 46) 2016. V: Perrone, S., Roma 2015. *PVet–Aelii = Sänger, P., Veteranen unter den Severern und frühen Soldatenkaisern. Die Dokumentensammlungen der Veteranen Aelius Sarapammon und Aelius Syrion, Stuttgart 2011.

PSI: sust. la lín. 6 por: XV: Bartoletti, V., Bastianini, G. y otros, Florencia 2008. XVI: Bastianini, G., Maltomini, F. y Messeri, G., 2013.

PVind–Eirene: elim. la entrada. Véase PEirene.

*PSijp. = Sirks, A–J–B. y Worp, K–A., Papyri in Memory of P–J. Sijpesteijn (P–Sijp.), Oakville, Conn. (ASP 40), 2007.

*PWorp. = Hoogendijk, F–A–J. y Muhs, B–P. (edd.), Sixty-Five Papyrological Texts Presented to Klaas A. Worp on the Occasion of his 65th Birthday, Leiden - Boston 2008 (= PLugd–Bat. XXXIII).

PSorb.: añád. al final: III: Cadell, H., Clarysse, W. y Robic, K., Papyrus de la Sorbonne (P–Sorb. III nos. 70-144), París 2011. PStras.: sust. las dos últimas lín. por: IV-IX: Schwartz, J. y otros, Papyrus grecs de la Bibliothèque Nationale et Universitaire de Strasbourg, Estrasburgo 1963-89 (n. 169-900). X: Chang, R–-L., Un dossier fiscal hermopolitain d'époque romaine conservé à la Bibliothèque nationale et universitaire de Strasbourg, El Cairo, IFAO, 2014 (n. 901-903).

PWash–Univ.: en la lín. 2 dice: 1978, debe decir: 1980.

SB: en la lín. 1 dice Urkunden, debe decir: Urkunden aus. En la lín. 15 dice 11264, debe decir: 11263. Incl. los siguientes vols.: XXV(2): Rupprecht, H–-A., Wiesbaden 2008 (índices del vol. XXIV). XXVII: Rupprecht, H–-A., Wiesbaden 2007-12 (índices del vol. XXVI). XXVIII: Jördens, A., Wiesbaden 2013 (nos. 16832-17270). XXIX: Ast, R. y Bernini, A., Wiesbaden 2016 (índices del vol. XXVIII). *TNarm–2006, v. PNarm–2006.

XL XL

XLI

LISTA III

INSCRIPCIONES

XLII

XLIII

LISTA III. INSCRIPCIONES

Ath–Agora: bajo XVII = Fun–Mon, incl.: XVIII = Geagan, D–J., Inscriptions. The dedicatory monuments, Princeton 2011. *Ath–Fr.Decr. = Walbank, M–B., Fragmentary Decrees from the Athenian Agora, Hesperia, Suppl. 38, Princeton 2008. *CIIP = Corpus Inscriptionum Iudaeae/Palaestinae. I: Cotton, H–M. y otros, Volume I: Jerusalem, Berlín - Nueva York (dG) 2010-12, 2 vols. II: Ameling, W. y otros, Volume II. Caesarea and the Middle Coast, Berlín - Nueva York (dG) 2011. III: Ameling, W. y otros, Volume III. South Coast, Berlín - Nueva York (dG) 2014. *CIPhilippes = Corpus des inscriptions grecques et latines de Philippes. 2: Brélaz, C., Tome II. Partie 1. La vie publique de la colonie, París 2014. Corinth: añád. al final: XVIII 6: Stroud, R–S., The Sanctuary of Demeter and Kore, Princeton 2013. *Deir el-Bahari = £ ajtar, A., Deir el-Bahari in the Hellenistic and Roman periods. A study of an Egyptian temple based on Greek sources, JJP Suppl. 4, Varsovia 2006. *FTermessos = Ýplikçioðlu, B. y otros, Termessos und seinem Territorium I: Sitz–Wien. 575, 1991. II: Sitz–Wien. 583, 1992. III: Sitz–Wien. 610, 1994. IV: Sitz–Wien. 743, 2007.

Epigraphische Forschungen in

FXanthos: añád. al final: X: Rousset, D., De Lycie en Cabalide. La convention entre les Lyciens et Termessos près d'Oinoanda, Ginebra 2010. Graff–Louqsor: dice: graffites, debe decir: graffites grecs. *IAchaïe = Rizakis, A.D., Achaïe III. Les cités achéennes: Épigraphie et histoire, Atenas 2008. *IActes = Game, J., Actes de vente dans le monde grec. Témoignages épigraphiques des ventes immobilières, Lyon 2008. *IAph2007 = Reynolds, J., Roueché, Ch. y Bodard, G., Inscriptions of Aphrodisias (2007) . IApoll.: añád. al final: Cabanes, P. y Drini, F., IBouthr., p–324. *IBerenike = Reynolds, J., «The Inscriptions», en Lloyd, J–A. (ed.), Excavations at Sidi Khrebish, Benghazi (Berenice), Lybia antiqua, Suppl. 5, Tripoli 1977, I, p–233. *IBoubon = Kokkinia, Chr., Boubon. The Inscriptions and Archaeological Remains. A Survey 2004-2006, Atenas 2008. *IBouthr. = Cabanes, P. y Drini, F., Corpus des inscriptions grecques d'Illyrie méridionale et d'Épire. II. Inscriptions de Bouthrôtos, París 2007. IChers.: sust. toda la entrada por: IChers. = Solomonik, E–I., Nuevos monumentos epigráficos de Quersoneso, Kiev 1964-73, 2 vols.

*IClaros Mém. = Ferrary, J–-L., Les mémoriaux de délégations du sanctuaire oraculaire de Claros, d'après la documentation conservée dans le Fonds Louis Robert, París 2014, 2 vols. ICos: sust. toda la entrada por: ICos = Iscrizioni di Cos. I: Segre, M., Roma 1994 (ICos ED = «Documenti pubblici», EV = «Epigrafi votive e onorarie»). II: Segre, M., Roma 2007 (ICos EF = «Epigrafi funerarie»). *IDodona = Dakaris, S., Vokotopoulos, I. y Christidis, A–F., Tà jrhstÍria ‘lásmata tÎv DwdÚnhv tÛn 0naskafÛn D. E½aggelídh, Atenas 2013, 2 vols. IE: dice 53(5), debe decir: 63(5). *IEleusis = Clinton, K., Eleusis. The Inscriptions on stone. Documents of the Sanctuary of the two Goddesses and Public Documents of the Deme, Atenas 2005-2008, 2 vols. IG: sust. las lín. 11-12 por: 2²: Inscriptiones Atticae Euclidis anno posteriores, editio minor. (1-4): Kirchner, J., 1913-40 (n. 1-13247). (5): Sironen, E., Berlín y Nueva York 2008 (n. 13248-13690). Bajo la lín. 12 incl.: 2³: Inscriptiones Atticae Euclidis anno posteriores, editio tertia. (1) 2: Lambert, S–D., Leges et decreta annorum 352/1-332/1, Berlín y Nueva York 2012 (n. 292-572). (1) 4: Osborne, M–J. y Byrne, S–G., Leges et decreta annorum 300/ 299-230/29, Berlín y Nueva York 2015 (n. 844-1134). (1) 5: Bardani, V–N. y Tracy, S–V., Leges et decreta annorum 229/ 8-168/7, Berlín y Nueva York 2012 (n. 1135-1179). (4) 1: Curbera, J. y Makres, A–K., Dedicationes publicae, Berlín y Nueva York 2012 (n. 1-664). Sust. las lín. 16-17 por: 4²: Inscriptiones Argolidis. Editio altera. (1): Hiller von Gaertringen, F., Inscriptiones Epidauri, 1929 (n. 1745). (2): Hallof, K., Inscriptiones Aeginae insulae, Berlín y Nueva York 2007 (n. 746-1239). Tras la lín. 31, incl.: (5): Summa, D., Inscriptiones Locridis orientalis, Berlín y Nueva York 2011. En la p. CLVII antes de la última lín., incl.: (4): Bosnakis, D., Hallof, K. y Rigsby, K., Inscriptiones Coi Calymnae Insularum Milesiarum, Berlín y Nueva York 2010-16, 3 vols. IGDS: sust. toda la entrada por: IGDS = Dubois, L., Inscriptions grecques dialectales de Sicile. 1: Roma 1989 (n. 1-219). 2: Ginebra 2008 (n. 1-126). *IGEP = De Hoz, Mª–P., Inscripciones griegas de España y Portugal, Madrid 2014. *IGIranAC = Rougemont, G. y Bernard, P., Corpus Inscriptionum rum. II. Inscriptions of the seleucid and Parthian periods Eastern Iran and Central Asia. I. Inscriptions in non iranian ges. Inscriptions grecques d'Iran et d'Asie Centrale, Londres

Iranicaand of langua2012.

*IGLAnkara = Mitchell, S. y French, D., The Greek and Latin Inscriptions of Ankara (Ancyra). Vol. I. From Augustus to the End of the third century AD, Múnich 2012. IGLS: sust. toda la entrada por: IGLS = Inscriptions grecques et latines de la Syrie. I: Jalabert, L. y Mouterde, R., Commagène et Cyrrhestique, París 1929 (n–1-256).

XLIV II: Jalabert, L. y Mouterde, R., Chalcidique et Antiochène, París 1939 (n. 257-698). III: Jalabert, L. y Mouterde, R., Région de l'Amanus. Antioche. Antiochène, París 1950-53, 2 fasc. (n. 699-1242). IV: Jalabert, L., Mouterde, R. y Mondésert, C., Laodicée. Apamène, París 1955 (n. 1243-1997). V: Jalabert, L., Mouterde, R. y Mondésert, C., Émésène, París 1959 (n. 1998-2710). VI: Rey-Coquais, J–P., Baalbek et Beqa', París 1967 (n. 2711-3017). VII: Rey-Coquais, J–P., Arados et régions voisines, París 1970 (n. 4001-4061). XI: Aliquot, J., Mont Hermon (Liban et Syrie), Beirut 2008. XIII(1): Sartre, M., Bostra, París 1982 (n. 9001-9472). XIII(2): Sartre, M. - Sartre-Fauriat, A., Bostra (Supplément) et la plaine de la Nuqrah, Beirut 2011 (n. 9473-9960). XV: Sartre-Fauriat, A. - Sartre, M., Le plateau de Trachôn et ses bordures, Beirut 2014. *IGLMus–Hierap. = Ritti, T. y otros, Museo Archeologico di DenizliHierapolis. Catalogo delle iscrizioni greche e latine. Distretto di Denizli, Nápoles 2008. *IGLTyr = Rey-Coquais, J–-P., Inscriptions grecques et latines de Tyr, Beirut 2006. IJordanie: añád. al final: 5(1): Bader, N., La Jordanie du Nord-Est. Fascicule 1, Beirut 2009. IKalchedon: antes de Dörner, incl.: Merkelbach, R. *IKaunos = Marek, Chr., Die Inschriften von Kaunos, Múnich 2006. *ILocri = Del Monaco, L., Iscrizioni greche d'Italia. Locri, Roma 2013.

III. INSCRIPCIONES *IReggio Calabria = D'Amore, L., Iscrizioni greche d'Italia. Reggio Calabria, Roma 2007. *ISalymbria = Lajtar, A., «Die Inschriften von Salymbria», en Die Inschriften von Byzantion. I, IGSK 58, Bonn 2000, p–265. ISic–MG: en la lín. 4 dice: Milán 1992, debe decir: Alejandría 2002. *IStobi = Babamova, S., Inscriptiones Stoborum, Stobi 2012. IStratonikeia: dice IGSK 21-22, debe decir: IGSK 21-22, 68; dice: 1981-90, debe decir: 1981-2010, 3 vols. *ISyrie = Waddington, W–H., Inscriptions grecques et latines de la Syrie recueillies et expliquées, París 1870 [Roma 1968] (n. 1826-2724). *ITheor–Samothr. = Dimitrova, N–M., Theoroi and Initiates in Samothrace. The Epigraphical Evidence, Hesperia, Suppl. 37, Princeton 2008. *IThesp. = Roesch, P., Les Inscriptions de Thespies (IThesp). Édition électronique mise en forme par G. Argoud, A. Schachter et G. Vottéro, Lyon 2007-2009 . IThrac–Aeg.: dice: Inscriptions, debe decir Inscriptiones. ITroez.: elim. la entrada. IZoora: dice: 2005; debe decir: 2005-2008, 2 vols. (el vol. II cit. IZoora Suppl.) JIEgypt.: dice Greek, debe decir: Graeco. Laodicée: dice de Lycos, debe decir: du Lycos. LW: sust. las lín. 3-4 por: II: v. ISyrie.

*ILosorakel = Nollé, J., Kleinasiatische Losorakel. Astragal- und Alphabetchresmologien der hochkaiserzeitlichen Orakelrenaissance, Múnich 2007.

MAGKöln: tras Instituts añád.: für Altertumskunde.

*IMus–Yozgat = Wallner, C., Die Inschriften des Museums in Yozgat, Viena 2011.

MAMA: añád. al final: XI: Thonemann, P., JRS Monographs 12, Londres 2013.

*IPalmyr–Ag. = Delplace, Chr. - Yon, J–-B., «Les inscriptions de l'Agora», en Delplace, Chr. - Dentzer-Feydy, J. y otros, L'Agora de Palmyre, Burdeos - Beirut 2005, p–151.

*NDLydia = Herrmann, P. y Malay, H., New Documents from Lydia, Supl. 24 a TAM, Wiener Denkschr. 340, 2007.

*IPalmyre = Yon, J–-B., Inscriptions grecques et latines de la Syrie- Tome XVII. Fascicule 1. Palmyre, Beirut 2012. IPamph.: en la última lín. dice: Supplément II. ... p. 258, debe decir: Supplément V. ... p. 1. Añád. al final: Brixhe, C. y otros, «Corpus des inscriptions dialectales de Pamphylie. Supplément VI», Kadmos 46, 2007, p–39. *IPaphlagonia = Lafli, E., Christol, E. y Metcalfe, M., Hadrianopolis I. Inschriften aus Paphlagonien, Oxford 2012. *IPriene = Blümel, W. y Merkelbach, R., Die Inschriften von Priene, IGSK 69, Bonn 2014. *IPuglia = Ferrandini Troisi, F., Iscrizioni greche d'Italia. Puglia, Roma 2015.

*NIOlympia = Siewert, P. y Taeuber, H., Neue Inschriften von Olympia. Die ab 1896 veröffentlichten Texte, Tyche Sonderband 7, Viena 2013. RECAM: añád. al final: 5: Horsley, G–H–R., The Greek and Latin Inscriptions in the Burdur Archaeological Museum, Oxford 2007. SEG: dice: XXVIII-LII, Amsterdam 1980-2006, debe decir: XXVIII-LI, Amsterdam 1980-2005; LII-LXI, Chaniotis, A., Corsten, T. y otros, Leiden - Boston 2006-2015. *Sinn, Becher = Sinn, U., Die Homerischen Becher. Hellenistische Reliefkeramik aus Makedonien, Berlín 1979. TAM: sust. la última lín. por: V: Tituli Lydia linguis graeca et latina conscripti. 1: Herrmann, P., Regio septentrionalis ad orientem vergens, 1981. 2: Herrmann, P., Regio septentrionalis ad occidentem vergens, 1989. 3: Petzl, G.: Philadelpheia et ager philadelphenus, 2007.

XLV

LISTA IV

ABREVIATURAS

XLVI

XLVII

LISTA IV. ABREVIATURAS

*Actes XXVI Congr–Pap. = Schubert, P. (ed.), e Actes du 26 Congrès international de papyrologie, Ginebra 2012. *advers. = adversativo. AHS: dice: 1891, 1894, 2 vols., debe decir: 189198, 5 vols. *Akt–XXIII Pap–Kongr. = Palme, B. (ed.), Akten des 23. Internationalen Papyrologen-Kongresses. Wien, 22-28 Juli 2001, Viena 2007. *ALMA = Archivum Latinitatis Medii Aevi, París 1924 ss. Anth–Lyr.: dice: fasc. 1, 1950, debe decir: fasc. 1, 1949; dice: vol. II, 1952, debe decir: vol. II, fasc. 5-6, 1942. Antid–London, etc.: sust. la entrada por: Antid. = Antidotaria, I. *Ps–Aristid. = Pseudo Aristides rhetor, I. astr.: elim. la entrada. *astron. = astronomía. *Ath–Fr.Decr., III. *Cassian.Sab. = Cassianus Sabaita, I. *CIIP, III. *CIPhilippes, III. *circunst. = circunstancia, circunstancial. *Corp–Palm. = Corpus Palmomanticum Graecum, I. *Corp–Par. = Corpus Parisinum, I. *Deir el-Bahari, III. *Democl. = Democlides, I. Doct–Patr.: dice: Münster 1907, debe decir: Münster 1981². *elípt. = elíptico. *Epigr–Fr–Pap. = Epigrammatum Fragmenta Papyracea, I. etim.: añadir: etimológico. *FTermessos, III. *Gloss–Paul. = Glossarium in Pauli epistulas, I. *Herm. = Hermeneumata Graecolatina, I. *Hist–Fr–Pap. = Historicorum Fragmenta Papyracea, I. *IAchaïe, III. *IActes, III. *IAph2007, III. *IAtrax, III. *IBerenike, III. *IBoubon, III. *IBouthr., III. *IClaros Mém., III. *IDodona, III. *IEleusis, III. *IGEP, III. *IGIranAC, III. *IGLAnkara, III. *IGLMus–Hierap., III. *IGLTyr, III. *IKaunos, III. *ILocri, III. *ILosorakel, III. *IMus–Catania, III. *IMus–Yozgat, III. *inanim. = inanimado. *insist. = insistiendo.

*IPalmyr–Ag., III. *IPalmyre, III. *IPaphlagonia, III. *IPriene, III. *IPuglia, III. *IReggio Calabria, III. *ISalymbria, III. *IStobi, III. *ISyrie, III. *ITheor–Samothr., III. *IThesp., III. *Kreller, Untersuchungen = Kreller, H., Erbrechtliche Untersuchungen auf Grund der GräkoÄgyptischen Papyrusurkunden, Leipzig, Teubner, 1919 [Aalen, Scientia, 1970]. LG: dice: 1981², debe decir: 1981²-20104. *Lex.Antiatt. = Lexicon quod uocatur Antiatticista, I. *Lex.Synt. = Lexica Syntactica Graeca, I. *Ludwich, Aristarch = Ludwich, A., Aristarchs homerische Textkritik nach den Fragmenten des Didymos, Leipzig 1884-85, 2 vols. *Marm–Par. = Marmor Parium, I. *Mart–Pansoph. = Martyrium Pansophii, I. Mart–Phil. = Martyrium Philippi, v. Act–Ap– Apocr., I. *Mart–Perp. = Martyrium Perpetuae et Felicitatis, I. *MGA = Mathematica Graeca Antiqua, Pisa Roma. *MMAF = Mémoires publiées par les membres de la Mission archéologique au Caire, El Cairo. *modif. = modificando. *neopl. = neoplatónico. *NDLydia, III. *NIOlympia, III. *OAbu Mina, II. *OBankes, II. *OClackson, II. *OCret–Chers., II. *ODidymoi, II. *ONarm–2006, II. *OPetr–Mus., II. *OTaxes, II. *OTebt–Litinas, II. *OTrimithis, II. *PÄkNo, II. *PAktenbuch, II. *Pamph–Al. = Pamphilus Alexandrinus grammaticus, I. *PArtemid., II. *PBagnall, II. *PBastianini, II. *PBawit Clackson, II. *PBerl–Cohen, II. *PBerl–Salmen., II. *PBrux–Bawit, II. PBrux–Lit.: elim. la entrada. *PCair–Mich., II. *PCair–Preis–², II. *PClackson, II.

*PColes, II. *PDaris, II. PEG: dice: 2(1-2), debe decir: 2(1-3). *PEirene, II. *PFouad Astr., II. *PGen–², II. *PHerakl–Bank, II. *Phorm. = Phormus uel Phormis, I. *PIand–Zen., II. *PKlein–Form–², II. *PKramer, II. *PLond–Herm., II. *PLouvre Baouît, II. *PNaqlun, II. *PNarm–2006., II. *PMich–Borges, II. Poliorc.: elim. la entrada. *PPintaudi, II. *PPoethke, II. *Proc–XXIV Congr–Pap. = Frösen, J., Purola, T. y Salmenkivi, E. (ed.), Proceedings of the 24th International Congress of Papyrology. Helsinki, 1-7 August, 2004, Helsinki 2007, 2 vols. *Proc–XXV Congr–Pap. = Gagos, T. (ed.), Proceedings of the 25th International Congress of Papyrology. Ann Arbor, July 29 - August 4, 2007, Ann Arbor 2010. *Proc–XXVII Congr–Pap. = Derda, T. et al. (eds.), Proceedings of the 27th International Congress of Papyrology. Warsaw 29 July - 3 August 2013, JJP Suppl. 28, Varsovia 2006, 3 vols. *PScholl, II. *PSchøyen, II. *PSijp., II. *PTarich, II. *PTebt–Pad., II. *PTib–Karan., II. *PTurku, II. *PVet–Aelii, II. *PWorp., II. s.u.: elim. sub uocibus. *s.uu. = sub uocibus. *Sinn, Becher, III. *TEG = Traditio Exegetica Graeca, Lovaina 1991. *TNarm–2006, II. *u–l. = uaria lectio. *urb. = urbanismo. *V–Marcell. = Vita sancti Marcelli, I. *Valckenaer, Ammonius = Valckenaer, L., Animadversionum ad Ammonium grammaticum libri tres, Leipzig 1822. *Vit.Aeschin. = Vitae Aeschinis, I. Vogliano, Scripta: dice: 1954 7, 3 vols.; debe decir: 1928. *Ziebarth, Gr–Schulwesen² = Ziebarth, E., Aus dem Griechischen Schulwesen. Eudemus von Milet und Verwandtes, Leipzig y Berlín 1914² [Groningen 1971]. *Ziebarth, Schule = Ziebarth, E., Aus der Antiken Schule. Sammlung griechischer Texte auf Papyrus Holztafeln Ostraka Bonn 1913².

XLVIII

IV. ABREVIATURAS

XLIX

SIGNOS UTILIZADOS * [ [ « (

] ] » )

. † = < > { }

forma no atestiguada; tb. lemas nuevos en los Suplementos. apartados prosódico y morfológico; tb. en suplementos de papiros e inscripciones. apartado etimológico. pasaje lagunoso de inscripción o papiro completado. texto o traducción del contexto lejano; tb. resolución de abreviaturas y símbolos. debajo de letra de lectura dudosa1 . forma o pasaje corrupto. une citas de un mismo pasaje con atribución a autores diferentes. texto añadido o corregido. texto secluido.

1 Se usa sólo excepcionalmente: en otros casos se remite al lector desde ahora a las publicaciones o ediciones correspondientes. Para las palabras micénicas, sin embargo, este signo se usa sistemáticamente.

L

DICCIONARIO VIII “xayrov ‑ ‘piskÍnwsiv

LII

1641 “xayrov, -on prob. airoso, ligero como el aire tríbov Rom–Mel–78–u^–3. ‘xaystÍr, -Îrov, ³ pincho, gancho o pinzas para sacar carne del fuego o del caldero, A– Fr–2, ID 104–140 (IV a.C.), IG 2²–1640–27, 1641– 39 (ambas IV a.C.), Poll–6–88. [De la r. de 1 aåw, aŸov, a½sthróv. ] ‘xaústhv, -oy, ³ pincho, gancho o pinzas para sacar carne del fuego o del caldero ID 372B–26, 379–15 (ambas III/II a.C.). ‘xaústrion, -oy, tó gancho pequeño, quizá tenedor, IG 11(2)–161C–70, 199B–84 (ambas III a.C.). ‘xaytÎv [frec. diuisim ‘x a½tÎv en ed.] adv. inmediatamente, enseguida Cratin–37, 7 (!Artemiv) dé o® ‘. ‘peteílato uhríon ‚llo ella (Ártemis) azuzó enseguida contra él otra fiera Arat– 641, cf. Str–15–2–6, syneboúleyen ‘. 0napleîn D.S– 15–43, cf. Opp–H–1–782, uélw Æna ‘. dÔv moi Eu– Marc–6–25, cf. Act–Ap–10–33, 11–11, ‘. pémpe moi prósgrafon PTeb–289–3 (I d.C.), cf. PMich–589–3 (II/III d.C.), POxy–64–3 (III/IV d.C.). ‘xaûtÏv tard. ‘xaûuiv Plu–2–239b, Ps–Callisth–2–26G, Sch–Ar–Eq–argumen–1–22 adv. I indic. 1 a su vez esp. c. verb. de sucesión temp. lengua, para indicar la alternancia del diálogo Phleãdhv d' ‘. 0tarthroîv ‘péessin %Atreãdhn proséeipe el Pelida habló a su vez al Atrida con malignas palabras, Il–1–223, ‘. múuoisin 0meiboménh proséeipen Od–4–234, cf. Theoc–25–51, A.R– 2 luego, después, a continuación Mnh2–1159. mosúnhv d' ‘. ‘rássato kallikómoio Zeus tras amar a otras diosas, Hes–Th–915, dégmenov !Acyrtón te kaì oÇv ‘. ’taíroyv esperando a Apsirto y luego a sus compañeros A.R–4–455, cf. Q.S–9– 510, en correl. pote ... ‘. dé Rhian–25–3. II indic. repetición otra vez, de nuevo dórpoy d' ‘. mnhsÚmeua pero acordémonos de nuevo de la cena tras haberla interrumpido Od–4–213, ¶ g' ‘. polù meízona lâan 0eírav ¥k' tras haber lanzado previamente una piedra Od–9–537, ‘. ktÍsomai (0spída) o½ kakíw me volveré a hacer con un escudo no peor Archil–12–4, dialipòn pénte mÎnav ‘. ‘panístatai una enfermedad, Hp–Int–33, uyhlàv 0uanátoisin ‘. Vézontev Orph–L–744, cf. Il–16–654, Od–5–419, Hes–Th–659, A.R–3–482, D.P– 989, Plu–l.c., Q.S–10–239, Ps–Callisth–l.c., Sch–Ar– l.c., ‘. [syn]armóz[esuai volverse a casar, PLips– 27–25 (II d.C.). ‘xaytomoléw milit. 1 tr. pasar al bando contrario, delatar, traicionar en v. pas. oŒtw gàr ƒn ¢kista sfállointo ¾pò tÛn polemíwn kaì ‘xaytomoloîto tò súnuhma así (los centinelas) correrían menos riesgo de ser engañados por los enemigos y de que la consigna fuese 2 intr. desertar, traicionada Aen–Tact–24–16. pasarse al bando contrario fyláxai ¶pwv mÍ ‘xaytomolÍsë Aen–Tact–23–1, cf. D.C–36– 47.2; fig. pasarse a, cambiarse a c. giro prep. ‘xaytomolÛ pròv ¾mâv me paso a vuestro bando habla el ‘Argumento Justo' derrotado, Ar–Nu– 1104, e9v jeîrav kalÎv kaì ploysíav gynaikóv de un joven, Plu–2–755d. degüello, violencia ‘xayjenismóv, -oû, ³ Aq–Na–3–1. 1 jactarse vehementemente de, ‘xayjéw ufanarse de c. inf. tƒn ... juonòv trímoiron jlaînan ‘xhújei labeîn podría ufanarse (Gerión) de haber recibido un triple cobertor de tierra A.A–872, froneîn ‚meinon ‘xaújei Dióv se jacta 2 creer, de ser mas sabio que Zeus E–Supp–504. pretender c. inf. ‘peì sjolÊ pou' ¢xein deûr' ƒn ‘xhújoyn ‘gÕ taîv saîv 0peilaîv pues difícilmente hubiera creído que volvería aquí ante tus amenazas S–Ant–390, cf. Ph–869. ‘xayjmów [aor. ind. 3ª plu. ‘xeújmhsan 1 secarse totalmente (a® Vízai) Phot–e 1196] di' 0nydrían Thphr–CP 5–9–8; en v. med. mismo sent. (³ kósmov) ‘xayjmoûtai gàr kaì ‘xydatoû2 quedar asolado tai Chrysipp–Stoic–2–182. ‘xeújmhsan: 6rÍmwntai Phot–l.c., cf. quizá †‘xÍjmhsan: 6rÍmwntai Hsch. 1 ‘xaúw 1 asar completamente ³ dè tòn ‘gkéfalón tiv ‘xaúsav katapínei Pl–Com–37–2 2 prender fuego (pero tb. entendido como 3).

’xajÊ a, encender en v. med. baynón Eratosth–24, fig. en v. pas. tÃn ... ‘xayueîsan ²rgÃn katésbesav 3 sacar del fuego o del Ps–Callisth–26–130G. caldero, de donde gener. sacar, extraer daidaléav ‘k lárnakov ... fitrón B–5–142, cf. Eup– 450, Poll–6–88. 2 ‘xaúw gritar ‘k d' 8üs' ‘gÚ S–Tr–565 (tm.). ‘xafázwn: “xw ’aytoû gignómenov. kaì periblépwn Hsch. ‘xafairéw gener. en v. med. arrebatar, arrancar paséwn cyjáv Od–22–444, toû dè ... krátov Orac–Sib–5–39, cf. S–El–1157, indic. el origen ²rgà daimónwn ... ‘xaireîtai frenÛn tòn noûn tòn ‘sulón Trag–Adesp–296, pístin 0p' a½tÛn Orac–Sib–1–363. I tr. 1 c. compl. de pers. ‘xafÄnízw o asim. exterminar, aniquilar paídwn 0gónwn gónon Eub–106–11, cf. I–AI 3–313, a½toúv (toùv %Israhlítav) I–AI 8–127, cf. D.C–Epit–9–30–7, en v. pas. náfuë k0sfáltö ... ‘xafanisuÍsë Orac–Sib– 8–103; fig. arruinar moralmente, corromper pollàv gynaîkav A.Thom.A 79, tÃn (0strologikÍn) téjnhn ... ‘xafanízein cyjÍn Hippol–Haer–4–2–2. 3 c. compl. de cosa o abstr. acabar con, eliminar por completo pánta tà ... Åjnh tÎv mnÍmhv ... ‘xafánize Iambl–Protr–21, kƒn pûr ‘xafanísë moy tò sarkíon Tat–Orat–6, tò páuov 0pò tÎv cyjÎv Origenes Or–9–1, cf. Ath–Al–Ar–3–34–4, tÎv nyktòv tò skótov Gr–Nyss–Or–Dom–57–10, tÃn daimonikÃn latreían H.Mon–8–3, en v. pas. dià tÃn 1martían pyrì ‘xafanisuéntwn de las ciu. de Sodoma y Gomorra, Cels–Phil–4–21b, cf. Zos–Alch–135–17. II intr. en v. med.-pas. 1 desaparecer completamente, desvanecerse, disiparse (tà sÚmata) marainómena ... tò pámpan ‘xhfanízeto Pl–Plt– 270e, cf. Gal–14–288, Iust–Phil–Dial–5–4, Dion–Alex. en Eus–HE 7–23–1, tÔ fwtismÔ ... tò skótov Clem–Al–Paed–1–6–29, cf. Eus–Is–28–24-29, Olymp– 2 medic. perderse, eliminarse tò Iob 39.17. spérma frygómenon a causa del componente excesivo de «calor» de algunas mujeres, Sor–1–11– 39, cf. Aët–1–259. eliminación, supre‘xafánisiv, -ewv, 7 sión tÎv ... ‘piboylÎv Nect–Thdr–M–39–1832D. , destrucción total, ‘xafanismóv -oû, ³ aniquilación ‘xafanismòn a½tÎv (tÎv cyjÎv) uánaton nomízei Origenes Io–13–61, ³ Sodómwn ‘. Origenes Io–20–4–27, tÎv 0uymíav Nil–M–79–449A. ‘xafantów exterminar, aniquilar tòn fóbon tÛn fantasmátwn Euagr–Pont–Eulog–29–18. medic. fármaco ’xafármakon, -oy, tó compuesto de seis ingredientes Orib–Ec–88–3, cf. Paul–Aeg–3–79–2. A tr. ‘xafíhmi [aum. ‘xhf- I–BI 4–379] I c. ac. de cosa o abstr. 1 soltar, dejar escapar ploûton S–Fr–314–162, dákrya Chrys–M–52–446; dejar caer, perder balántion jilíwn nomismátwn 2 soltar, dejar suelto koyApoph–Patr–Sys–6–19. fízwn tò pròv tÃn kefalÃn mérov tÎv sanídov ‘xáfie Aët–6–87. 3 exhalar pneûma Artem–1–14. 4 dejar libre, desalojar tÃn o9kían por impago del alquiler SB 12182–1–8 (III d.C.). II c. ac. de animados 1 soltar, dejar salir de anim. e9v ... tÃn a½lÃn ‘xafiâsi tòn ?Apin Str–17–1–31, tà ... zÔa tÎv lárnakov ‘xafíhsin ref. a Noé, I–AI 1–92, de espíritus tà pneúmata tÛn daimónwn PMag–15–16, cf. Ath–Al–Ar–3–56–4, c. pred. 6xíoy ... ‘xafeînai sÛon a½tón pedía que le dejaran libre sin daño LXX 2Ma–12–24. 2 dejar salir a las crías en el parto, parir ‘xafiâsi kaì déjontai e9v ’aytoùv toùv neottoúv paren y reciben en su seno a sus alevines Arist– HA 565°24, cf. 568ª14. III milit. 1 c. ac. de proyectiles lanzar, disparar (paltón) X–Eq–12–12, tòn pétron Bito 47–7, bélh kaì sfendónav Polyaen–8–23–5; en v. med. mismo 2 c. ac. de pers. sent. líuoyv Ps–Callisth–1–46–6. hacer salir, sacar tropas al campo de batalla toùv grosfomájoyv Plb–10–39–1, cf. I–AI 8–376. B intr. en v. med. I liberarse (patÍr) ‘xafeîtai toûde (mi padre) se ha liberado de eso S– Tr–72, ¶ ge mÃn jrÍmata doùv ‘xhfíeto I–l.c. II 1 echarse atrás, retirarse c. gen. kauistámenoi mà ‘xafíwntai fónoy manteniéndose firmes

para no echarse atrás ante la masacre I–AI 18–5. 2 renunciar a, perder la propiedad de ‘xafÍ-

somai tÛn ... peroneídwn (sic) Stud–Pal–20–2–17 (I d.C.). ‘xáfina adv. 1 al instante, enseguida, sin dilación, Melit–Fr–Pap–58–3. 2 de improviso, repentinamente, OClaud–375–9 (II d.C.). ‘afínhv adv. de improviso, repentinamente, BGU 2626–6 (I a.C.). ‘xafísthmi I intr. en v. med. 1 apartarse de, desentenderse de c. gen. de abstr. (práxewv) S–OC 561, tÛn palaiÛn lógwn ‘xafístamai me retracto de (mis) antiguas palabras E–IA 479. 2 jur. retirarse, desistir ³ 0ntídiko[v ‘x]apésth SB 12555–1–23 (II d.C.). 3 salir, abandonar un niño la edad de la lactancia PLond–1708–263a (VI d.C.). II tr. 1 jur. enviar, hacer comparecer ante el juez tòn Petesoûjon ... ‘f' oÇv ka[uÍk]ei BGU 2 abandonar, dejar libre 1253–16 (II a.C.). tÃn o9kían SB 12182–8 (III d.C.). †’xafolékthv dud., quizá por ’xafolékthv litera llevada por seis porteadores Hsch., cf. ’xáforov. ‘xaforáw ver a distancia c. ac. de pers. y part. pred. ‘xapeídomen tòn ‚ndra ... o½damoû parónt' “ti vimos a distancia que el hombre ya no estaba presente en ningún lado S–OC 1648. ’xaforÍswsin: e½poríswsin Hsch. ‘xaforízw apartar, separar en v. pas., c. gen. separat. ‘xaforisuÍsontai tÎv tÛn dikaíwn parembolÎv Iren–Lugd–Haer–4–20–12. ’xáforov, -oy, ³ 1 porteador de un grupo de seis, feruntur a phalangariis hexaphoris Vitr– 2 neutr. subst. tò ‘. litera llevada 10–3–7. por seis porteadores, ingenti ... uectus es hexaphoro Mart–4–51, cf. 2–81. ‘xafrízw I tr. 1 en v. med. echar espuma por la boca, c. ac. int. a®mathròn ‘xafrízesuai ménov echar espumarajos sangrientos de su cólera de Casandra comparada a un caballo, A–A– 2 hacer espumar, hacer crecer tÎv ‘piuy1067. míav ... tÃn gonÃn ... ‘xafrizoúshv el deseo, haciendo espumar al semen Bas–Anc–Virg–M–30– 3 espumar, eliminar la espu796A, cf. 808B. ma de tò méli Paul–Aeg–7–11–9, en v. pas., Dsc– 2–82–3, kalamínuhv 0féchma ‘xafrisménoy toû Œdatov Alex–Trall–2–267–26. II intr. 1 producir espuma, espumajear fig. mÍte toîv toû uymoû kúmasin ‘xafrízoysa del alma comparada con el mar, Gr–Nyss–Hom–in Cant– 81–10, o® Pneúmati zéontev 0f' ’aytÛn ‘xafrízoysin comparados con la fermentación del vino, Gr–Nyss–Spir–291–27. 2 en v. med.-pas. hacerse espuma, convertirse en espuma tò ¾grón Basil– Hex–3–8. despumación tàv tÎv ‘xáfrisiv, -ewv, 7 téjnhv ‘xafríseiv Ps–Steph–211–27. ‘xafrismóv, -oû, ³ transformación en espuma tò aÝma ... kat' ‘xafrismòn metabálletai en la leche materna, Clem–Al–Paed–1–6–39. 1 hacerse espuma, convertir‘xafróomai se en espuma nostímoy aÆmatov ‘xafroyménoy Corp–Herm–Fr–22 (cj.), cf. Clem–Al–Paed–1–6–48. 2 echar espumarajos por la boca uÍr Gr–Naz–M– 37–815A. ‘xÄfússw sacar, extraer líquidos (9ón) ‘xÍfyssen ²dóntwn Opp–H–1–573. ‘xÄfúw [-Ü-] sacar, extraer líquidos oýnon Od–14–95, cf. Hsch. •xaja adv. en seis partes Hdn–Gr–1–496, Eust–1766–46; cf. ’xajÊ 1. ’xájeir, -jeirov que tiene seis manos, de seis manos de Gerión ‚nurwpov ’. kaì trikéfalov Luc–Tox–62, cf. Herm–74, Iust–Phil–Ep–Zen–et Ser–13, de Hécate tripróswpov ’. PMag–4–2119, ‚nurwpoi ’xájeirev kaì ’xápodev Ps–Callisth–34– 5E, cf. Ammon–in Porph–16–11. que tiene seis manos ‚ndrev ’xájeirov, -on Ps–Callisth–3–28B. ’xajÊ tb. ’xajÎ Ph–1–44 adv. 1 en seis partes tÃn d' ‘ntòv sjísav ’. Pl–Ti–36d, cf. Alcin–170–10, Hippol–Haer–4–8–1, aŒth (synarjía) taîv pentásin ’. diwrisménh este (colegio de

1642

‘xajnízw magistrados) dividido en seis grupos de cinco 2 de seis formas ’. gàr tò ²rgaStr–15–1–52. nikòn sÛma péfyke kineîsuai Ph–l.c., cf. 1–624, ‘piteínesuai 0nagkaîon ’. Gal–8–543; cf. tb. •xaja. ‘xajnízw estar cubierto de espuma pétra Gr–Naz–M–37–821A. ’xajoínÏkov, -on metrol. de seis quénices métron medida de capacidad para áridos y contenedor de esa medida, Ar–Fr–647, gener. situado en lugares públicos o privados para uso público tÔ tÎv kÚmhv métrö ’xajoiníkö SB 14708–34, cf. Wilcken Chr–327B–4 (ambos II a.C.), métrö ’xajoiníkö drómoy toû ... Soyjieíoy PTeb–104.40 (II a.C.), cf. PIFAO 1–1–19 (I d.C.), BGU 2341–6 (II d.C.), métrö] drómö ’xajoiníkö %Orsenoúfiov 0delfoû PLugd–Bat–25–25–9 (I d.C.), cf. PStras– 812–10 (II d.C.); subst. tò ’. medida de seis quénices, IEphesos 3437 (Metrópolis). •kj- Posidipp–Epigr–Fr–Pap– ’xájoov, -on 3–23; contr. -oyv metrol. de seis congios de capacidad, una clepsidra, Arist–Ath–67–2, un ánfora, Posidipp–Epigr–l.c., kerámia PEnteux–34–3, PSI 859.9 (ambos III a.C.), cf. OTebt–Litinas 264 (II a.C.), jalkíon Medic–Fr–Pap–1–4–2–10, ¾dría Plu– Sol–23; subst. tò ’. cantidad de seis congios ‘laíoy IM 116–12 (II d.C.). ‘xajreiów considerar inútil tÃn próskairon ... zwÍn Diad–Perf–58. ’xájronov, -on métr. que tiene seis tiempos, hexácrono pódev Heph–3–3, cf. D.T–Supp– 119–7. ‘xajyriów separar el cascabillo Hsch– s.u. lepyriÛsai. ’xajÛv adv. I c. valor modal 1 de seis maneras tà ‘nantía sympléketai mèn 0llÍloiv ’. los contrarios se combinan entre sí de seis maneras distintas Arist–Top–112°27, cf. APr–64ª38, 2 gram. con seis sentidos o signiGal–9–702. ficados tò dè télov ’. eŒrhtai parà toîv palaioîv Eust–789–11; geom. en seis partes dianemhuÎnai Theol–Ar–37. II c. valor temp. seis veces tà „rmata ’. 1millÚmena los carros que competían en seis carreras D.C–75–4–3. “xaciv, -ewv, 7 I ref. fuego o calor 1 fermentación, efervescencia en forma de aire caliente, de los alimentos en el estómago al tomar queso, Hp–Acut–(Sp.) 46, de los elem. que conforman el 2 ignición, deflacuerpo Corp–Herm–Fr–26–28. gración sélav dé ‘sti pyròv 0uróoy “. ‘n 0éri una estrella fugaz es la deflagración de una masa de fuego en el aire Arist–Mu–395°3, como expl. del relámpago Placit–3–3–9 (= Heraclit–A 14), dif. de sbésiv ‘extinción' Placit–2–13–14 (= Xenoph–A 38), cf. Plot–3–6–15. 3 encendido tÛn ®erÛn lújnwn Ph–2–256, tÛn pyríwn Anthem– 49.8; fig. aÝma ... pollòn uermasíhv mèn kaì tólmhv “. la abundancia de sangre aviva el calor y el atrevimiento sexual en los enfermos de satiriasis, Aret–CA 2–11–2. 4 llama que produce luz (tÃn selÍnhn) o½k “joysan “xacin o½d' a½gÃn o9keîan Plu–2–922a; hoguera, luminaria o® tÎv "IeroysalÃm %Ioydaîoi ‘xáceiv ‘poíhsan pròv járin toû Ptolemaíoy Io–Mal–Chron–8–206. II 1 fusión, unión “. kaì míxiv dyoîn fÚtwn 2 mús. explicando la luz lunar, Plu–2–929d. clavija o cordal en los instrumentos de cuerda, Theo Sm–72, Iambl–in Nic–5–62. ’xáwron, -oy, tó período de seis horas, Theol– Ar–52, cf. Balbillus en Cat–Cod–Astr–8(4)–243–7. Hexgion ciu. de Sicilia, +Exgyon, -oy, tó St–Byz., Eust–450–45. ’xdáktylov v. ’gdáktylov. ’xdékatov , -h, -on decimosexto en hipálage ’xdekáthn ‘téwn Moîra laboûsa járin la Moira arrebatando la gracia de mis dieciseis años, GVI 440–4 (Capadocia II/III d.C.); cf. ’kkaidékatov. •xe v. •x. ‘xeageîsa v. ‘xágnymi. ‘xeáw soltar, dejar ir op. bastázw A.Petr–et Paul–77, tò leptomerèv kaì “mcyjon tÎv Œlhv Ps–Steph–215–27, cf. 238–21.

lat. exhebenus Plin–HN ‘xébenov, -oy, 7 37–159 mineral., cierta gema blanca empleada por los orfebres para limpiar el oro, Plin–l.c. ‘xeggónh, -hv, 7 bisnieta, SEG 22–482–8 (Delfos III d.C.); cf. ‘xekgónh. bisnieto, bisnieta ‘. ‘xéggonov, -oy, ³, 7 nayárjwn kaì ®ppárjwn SEG 41–1391–5 (Patara II d.C.), cf. IKaunos 137–10 (II d.C.); cf. ‘xékgonov. 1 jur., c. ac. de pers. poner en ‘xeggyáw libertad bajo fianza o nombrando garantes o fiadores para evitar la prisión preventiva en determinados delitos mà eýnai tÃn dieggúhsin a½toîv, mhdè tò loipòn ‘xeggyân mhdéna D–24–73, en v. pas. ®keteúontev mà streblwuÎnai 0ll' ‘xeggyhuéntev kriuÎnai suplicando que no se les torturase y que fueran juzgados una vez liberados bajo fianza And–Myst–44, cf. Lys–23–10, a prisioneros de guerra “nioi tÛn ’alwkótwn, ¶soiper ¤san ‘xhggyhménoi D–19–169; confiar, entregar bajo fianza c. ac. y dat. de pers. ·n (‚ndra) ‘jrÎn ... toîv fíloiv toîv ‘moîv ‘xeggyÎsai ref. a un delator en un juicio por homicidio, Antipho 5–47. 2 en v. med. confirmar, garantizar ‘xeggyÍsetai tÃn ‘n toîv e9rhménoiv 0lÍueian toínyn tÎv ‘paggelíav tò pérav sin duda el cumplimiento de la promesa confirmará la verdad que encierran estas palabras Cyr–Al–Io–2–528–11. jur. puesta en liber‘xeggúhsiv, -ewv, 7 tad bajo fianza poieîn tÃn ‘xeggúhsin D–24–77, cf. Harp., Poll–6–177. ‘xegeírw [aor. ind. med. 1ª sg. ‘xhgrómhn Ar–Ra–51, 3ª plu. ‘xégronto Theoc–24–21, pas. intr. 2ª sg. ‘xégrhv Hsch.] A tr. I en sent. fís. 1 despertar, sacar del sueño c. ac. de pers. o asim. o½j Œpnö g' eŒdontá m' ‘xegeírete S–OT 65, o½ mà 'xegereîv tòn Œpnö kátojon S–Tr– 978, en v. pas. ¾paì kÚnwpov ‘xhgeirómhn A–A– 892, cf. Plu–2–376c, en mág. ³rkízw se ... ‘xégeire seaytón te conjuro, despiértate dirigido a 2 rel. c. la muerun demon Suppl–Mag–50–50. te despertar, resucitar ³ dè ueòv ... 7mâv ‘xegereî dià tÎv dynámewv a½toû 1Ep–Cor–6–14, en un ritual mág. cyjàv ‘nérwn PMag–4–1420. II fig. 1 despertar, reavivar, estimular, excitar algo latente eŒdont' ƒn ‘xÍgeire tòn %Agamémnonov fónon habría despertado el crimen dormido de Agamenón E–El–41, tà páuh D.H–Th–53–1, 0gáphn LXX Ca–2–7, (melopoiía) di' ¥v tòn uymòn ‘xegeíromen Aristid–Quint–30–13, ‘xégeiron tÃn dynasteían soy despierta tu potencia LXX Ps–79–3, cf. Plu–2–444c, Gr–Thaum–Pan–Or–8.7, Meth–Res– 2.6; c. ac. de n. de acción o proceso despertar, desencadenar, provocar mégan pólemon D.S–14– 44, cf. Plot–6–7–13, koinÍn ... tÎv o®koyménhv nóson PLond–1912–100 (I d.C.). 2 ref. al fuego avivar sòn d' “rgon ‘stín, ç jútra, tòn ‚nurak' ‘xegeírein tarea tuya es, marmita, avivar las brasas Ar–Lys–315, ³ ‚nemov tò pûr ‘xegeírei 3 levantar, poner en pie a un Arist–Pr–866ª18. orante arrodillado ‘xegeírei me tÎv jeiróv Herm– 4 volver a levantar, hacer resurgir, Vis–3–1–7. poner en pie la ciudad de Roma pasto de las llamas Orac–Sib–14–212, un edificio derruido Test– Salaminia 204–3 (V d.C.). 5 poner en marcha, en movimiento un ejército por la mañana, Plb–18– 19–5, toùv majhtáv LXX Il–4–9, fig. ‚nemov boréav ‘xegeírei néfh LXX Pr–25–23; arrear, poner en marcha a un caballo en reposo, X–Eq–11–12. 6 enaltecer, promover, elevar a una dignidad superior ‘xÍgeirá se ¶pwv ‘ndeíxwmai ‘n soi tÃn dúnamín moy Ep–Rom–9–17, en v. pas. basileùv gàr ‘xegeíretaí tiv ¾p' ‘moû alguien será elevado por mí a la condición de rey I–AI 8–271. B intr., gener. en v. med. y med.-pas. I en 1 despertarse, despertar del sueño, sent. fís. c. suj. de animados ²xù gàr boÎv 0koûsan !Argov ‘xegeíretai E–Or–1530, ¶tan dè ‘xégrhtai, jasmâtai pollákiv Hp–Vict–3–84, ‘xegrésuai dè ... 8dh 0lektryónwn ‰dóntwn Pl–Smp–223c, cf. Ar–l.c., Hdt–1–34, IG 4²–121–118 (Epidauro IV a.C.), A.R–4–136, Theoc–l.c.; fig., c. suj. abstr. despertarse, reanimarse, avivarse algo latente tò kakón

2 rel. c. Ar–Au–1413, mîsov Orac–Sib–3–191. la muerte despertar, resucitar ‡r' ‘xegeírë toîsd' ²neídesin páter; ¿no despiertas, padre, ante estos ultrajes? A–Ch–495. II fig. levantarse, ponerse en pie op. káuhmai LXX 1Es–8–70, cf. Herm–Vis–3–12–2; levantarse, ponerse en marcha ‘xegeirésuwsan kaì 0nabainétwsan pánta tà “unh e9v tÃn koiláda Iwsafat LXX Il–4–12. ‘xégersiv, -ewv, 7 I ref. al sueño 1 despertar, desvelo op. Œpnov Placit–5–24–1 (= Alcmaeo A 18), cf. Plu–Ant–71, I–BI 3–86, D.H–3–70, c. gen. subjet. tÎv 0gáphv Origenes en Procop– 2 milit. diana phníka poihGaz–in Cant–352–2. téon ... tàv ‘xegérseiv cuando hay que ordenar diana Plb–9–15–4. II sin ref. al sueño 1 hecho de levantarse tàv de ‘k tÎv koíthv ‘xegérseiv poihtéon 0leeinotéroy gegonótov toû 0érov Ath–Med. en Orib– 2 gram. elevación del tono para conInc–41–7. vertir el acento grave en agudo e9v ²xeîan Eust– 3 provocación, agitación tÎv sfhkíav 969–51. 4 crist. resurrección, Gloss–2–302. Eust–1059–13. ‘xegertÍv, -oû, ³ el que despierta, levanta, provocador ç tÛn kymátwn ‘xegertaí oh vosotros que levantáis las olas en una invocación a diversos dioses PMag–12–224. 1 despertador, ca‘xegertikóv, -Í, -ón paz de hacer despertar del caduceo de Hermes, 2 resucitador, capaz de hacer Eust–1358–1. resucitar ‘xegertikà ... nekrÛn ... 7 dúnamiv toû Kyríoy Leont.H–Nest–M–86–1725B. ‘xegkatízw destripar, sacar las vísceras, Gloss–2–302. ‘xegkefalízw descerebrar, Gloss–2–302. ‘xedÄfízw echar por tierra, arrasar a½tÃn (pólin) Ps–Callisth–41–3E, en v. pas. "RÚmh, ... ‘xedafisuÍsë Orac–Sib–8–39, fig. tà ... teíjh tÎv 1martíav ... ‘xhdáfisen ³ stayróv Chrys– M–62–750; asolar, devastar ³ laûrov ¾etòv ... tò próswpon tÎv gÎv ... ‘xedafízei el aguacero violento devasta la faz de la tierra Origenes M–17–241D. ‘xédetai v. ‘xesuíw. ‘xedÍdoken v. ‘xesuíw. I como construcarq. ‘xédra, -av, 7 1 edificio exterior o anexo al princión exenta cipal, pabellón o cobertizo exterior “klësen ... toùv mèn ‘n staumoîsin ®ppikoîsi, toùv d' ‘n ‘xédraisi encerró a unos en las cuadras de los caballos, a otros en pabellones exteriores E–Or– 1450, e9v £n (‘xédran) ‘nkleísi (sic) jórto[n BGU 981–2–26 (I d.C.), cf. Gal–14–18, PLouvre 2 exedra, templete con/o ban48–22 (III d.C.). co semicircular de piedra al aire libre, empleado como mirador, Str–13–4–5, Nic–Dam–1, en el jardín de una casa, Sch–Od–24–208, en Asia Menor, frec. en complejos funerarios tòn progonikòn táfon tÊ te ‘xédrë kaì toîv loipoîv ‘kósmhse SEG 45– 1698–13 (Ancira II d.C.), kateskeúasen tò uéma pròv tÊ ‘xédrä toû mnhmíoy TAM 4(1)–140, cf. IEphesos 2261 (ambas imper.). II como estancia exedra, vestíbulo o sala con bancos corridos, abierta al peristilo de una casa o a un pórtico (a veces difícil de distinguir de I), frec. lugar de conversación y enseñanza kauÍmenov laleî ... [‘gg]úv tiv ‘stìn ‘. Men–Con–10, cf. PCair–Zen–847–33 (III a.C.), in qua (exedra) Crassus posito lectulo recubuisset Cic–De or–3–17, cf. Fin–5–2, ND 1–15, Vitr–6–7–3, de rétores o filósofos parélaben ‘xédran te kaì sjolÍn Apollod– Hist–54–2, cf. D.L–4–19, POxy–912–13 (III d.C.), PLond–1768–1 (VI d.C.), Sch–Er–Il–20–11b, situada en el segundo piso PStras–600–13 (VI/VII d.C.), en templos y santuarios ID 2255–5 (I a.C.), cf. 1416A–1–21 (II a.C.), en el templo de Jerusalén y en sinagogas 9doû dúo ‘xédrai ‘n tÊ a½lÊ tÊ ‘swtérä he aquí que en el patio interior había dos salas LXX Ez–40–44, cf. I–BI 5–203, JIEgypt– 28 (II/I a.C.), Eus–VC 3–39, en edificios públicos tò Moyseîon, “jon perípaton kaì ‘xédran kaì oýkon mégan en Alejandría, Str–17–1–8, en gimnasios, baños, etc. ³rÛmen oŸn pány polloùv ’sthkó-

1 “xeimi

1643 tav pròv tÊ ‘xédrä toû "Hrakléoyv D.Chr–28–2, cf. IG 12(3)–1091 (Melos II/I a.C.), Vitr–5–11–2, IPE 1²–182 (Olbia I d.C.), IEphesos 3005–17 (I d.C.), 27–169 (II d.C.), tÃn stoàn sùn taîv ‘n a½tÊ ‘xédraiv IG 5(2)–281 (Mantinea II d.C.), lugar de reunión del Senado en el teatro de Pompeyo de Roma tÎv dè boylÎv e9v tÃn ‘xédran proeiseluoúshv Plu–Brut–17, para la administración de justicia en el palacio de Salomón, I– AI 8–134. ‘xédrion, -oy, tó arq. 1 pequeña exedra o templete exterior semicircular o rectangular de piedra al aire libre ‘v tò ‘. tò katánw ¥ a® uÎkai “nti ICr–App–43–76, cf. ICr–1–16–5–58 (am2 pequeña exedra, vestíbubas Lato II a.C.). lo o sala abierta al pórtico de una casa exhedria quaedam mihi noua sunt instituta in porticula Tusculani Cic–Fam–7–23–3, en edificios públicos 0ndriantídion ‘n tÔ ‘xedríö ID 1417A–1–64, cf. 1412a–18 (ambas II a.C.), formando parte de una estoa y dif. de ‘xédra SIG 905–27 (Calcis IV d.C.). 3 banco o asiento en forma de bloque rectangular sobre el que se apoya el sepulcro kateskeúasen tò ‘. kaì tò ‘pì toútoy 0ngeîon (sic) ’aytÔ TAM 2–840, cf. 830a–18 (ambas Idebeso, imper.), tò ‘. kaì tÃn trápezan TAM 2–846 (Idebeso, imper.). que saca de su sitio, ‘xedropoióv, -ón que descoloca c. gen., fig. o® ... lógoi o® ‘xedropoioì tÛn frenÛn las palabras que desvían de la razón Sch–E–Hipp–935. I 1 que está fuera de su “xedrov, -on sitio o½k “., 0ll' “ntopov 1nÍr no está fuera el hombre, sino aquí mismo S–Ph–212, c. compl. prep. pollákiv ... pneûma ... “xedron genómenon ‘k tÛn o9keíwn tópwn muchas veces un viento que se ha desplazado fuera de su morada ... 2 que está fuera de su tieArist–Mu–395°32. rra, forastero tív ´rniv oŒtwv “xedron jÚran “jwn; tal vez c. juego de palabras sobre I 3 S–Fr– 654 (= Ar–Au–275), c. gen. fygádev “xedroi juonóv fugitivos desterrados de su patria E–IT 80. 3 de aves augurales fuera del espacio augural, de mal augurio “xedroi gár tinev ´rniuev ‘péptanto pues algunas aves volaban fuera de lugar, e.e., no ofrecían un buen augurio D.C–37–25–1, cf. Hsch., Phot–e 1131. II fig. 1 fuera de sí de pers. meuyskómenov tÔ toû paidòv “rwti kaì ginómenov “. Ath–187f. 2 fuera de lugar, extraño, extravagante “. 7 tÎv mojuhríav ¾perbolÍ Alcid–32, c. gen. lógoi ... “xedroi frenÛn palabras que están fuera del asiento de la razón E–Hipp–935. ‘xezhthménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘kzhtéw meticulosamente, exhaustivamente, Gloss–2–302. ’xéhv v. ’xÎv. ‘xeuíaze: joreíav ‘petélei Hsch. ‘xeuízomai acostumbrarse c. inf. tÎv cyjÎv ... ‘xeuizoménhv ‘nomileîn nómoiv ®eroîv acostumbrándose el alma a tratar con las leyes sagradas Ph–2–363, cf. 294, 391. cambio de hábitos, de ‘xeuismóv, -oû, ³ costumbres ³ a9fnídiov ‘. megálav “jei tàv diafuoráv un repentino cambio de hábitos produce grandes trastornos Ath–Med. en Orib–Inc–17–7. ‘xéuycen v. ‘ktúfw. ‘xeî: “xw. Lákwnev Hsch. [De ‘x + e9, quizá en origen loc. de un tema pronominal, como en a½teî, peî, etc.]

•xeia: tà ’xÎv Hsch. ’xeíav v. ’xÎv. extraordinario, distinguido ‘xeidÍv, -év Hsch–e 3648. ’xeídion, -oy, tó graf. ’xíd- Tz–Ex–69–28L. dim. de •xiv pequeña posesión Hdn–Gr–2–508, EM 347–54G., Anecd–Ludw–20–7. ‘xeîdon v. ‘xoráw. ‘xeíh: “xodov, kérdov Hsch. ’xeíhv v. ’xÎv. los que pertenecen a ‘xeikádioi, -wn, o® la subdivisión ciudadana y militar de la veintena Hsch.; cf. e9káv II 1.

‘xeikázw [plusperf. pas. ‘xeíkasto X–Cyr– I tr. 1 sin dat. representar, repro1–6–39] ducir kúna ... kaì Æppon en una pintura, Philostr– VA 2–22, en v. pas. léwn ‘xeíkastai en una escultura, Lib–Descr–12–2; en v. med. mismo sent. ‘n aÝv (stÍlaiv) tà pópana prÛtov ‘xëkásato en un relieve IG 2²–4962–17 (IV a.C.); caracterizar, disfrazar en perf. pas. o½ gár ‘stin ‘xëkasménov pues no está caracterizado un actor sin máscara, Ar–Eq–230, part. neutr. plu. como adv., fig. fóbov m' “jei klyónt' 0lhuÛv o½dèn ‘xëkasména se apodera de mí el miedo cuando te escucho con verdad sin disfraz alguno A–A–1244. 2 c. dat. asemejar, hacer semejante a c. ac. del pron. refl. aŒth ... ‘xeikásasa a¾tÃn tà pánta 0ndrì gymnastÊ habiéndose ella misma asemejado en todo al entrenador, e.e., habiéndose disfrazado Paus–5–6–8, fig., de los que actúan servilmente ante el tirano, fingiendo amarlo, X–Hier–1–38, c. ac. no de pers., en v. pas. tò kekinhménon jwríon ‘xeíkasto tÔ 0kinÍtö el suelo removido había sido igualado con el no removido, e.e., había sido allanado X–Cyr–l.c. II intr. en perf. pas. ser parecido, semejante a gener. c. dat. tòn pyrfóron ¢xein keraynón, o½dèn ‘xëkasménon meshmbrinoîv uálpesin que llegará el rayo portador del fuego, en nada semejante a los calores de mediodía A–Th–445, cf. E–Ph–162, o½ mÃn 0kribÛv g' ‘xÉkastai sin embargo no es exactamente parecida ref. a la articulación de la cadera del simio y la del hombre, Gal–4–252, cf. Adam–1–4, Antyll. en Orib–9–4–5. que debe ser com‘xeikastéov, -a, -on parado c. dat. (neÚv) 0kropólei ‘. Men–Rh–445. ’xeíkati tes., indecl. seiscientos péleura [tr]akisjília ’. ‘neneíkonta ‘nnéa SEG 26–672– 27 (Larisa II a.C.). ’xeikáttioi v. ’xakósioi. I tr. 1 representar con una ‘xeikonízw imagen figurada grafÊ tòn despóthn ref. a Cristo representado en un mosaico AP 1–107, mediante una metáfora oÝon ³ Plátwn ‘xeikonízei perì tà tÎv cyjÎv ¾pozúgia así (lo) representa Platón con la imagen de los caballos del alma Plu–2– 2 ser una imagen de, simbolizar tà 445c. téssara stoijeîá fasin ... 0kribÛv ‘xeikonízein tÃn %Ogdoáda Iren–Lugd–Haer–1–17–1, cf. Basil–M– 3 hacer a imagen y semejanza c. ac. 31–296C. del pron. refl. ‘ndysámenov tÃn 0nurwpóthta 7mÛn kaì ‘xeikonísav ... ’aytón ref. a Cristo hecho hombre, Agathan–V.Gr–Ill–42. II intr. en v. med.-pas. 1 parecerse enormemente a, ser la viva imagen de c. dat. tíktei paidíon ... tÔ fúsanti gnhsíwv ‘xeikonisménon 2 formarse Aristaenet–1–19–34, cf. Ph–1–661. completamente, adquirir su forma definitiva ref. a los nacidos tò paidíon ... mà ‘xeikonisménon por ser prematuro, LXX Ex–21–22, cf. Iul–Ar–80–4, Basil–Eunom–585C, ref. al fruto de un árbol, Hippol– 3 manifestarse, revelarse pollÛn Haer–6–9–10. ³moû prosÚpwn tà 9diÚmata ‘n ’nì ‘xeikonízetai sÚmati las características de muchas personas aparecen representadas a la vez en un solo cuerpo ref. a los rasgos físicos heredados, Gr– Nyss–Res–269–18. ‘xeikónisma, -matov, tó 1 imagen, representación figurada de la divinidad, ídolo 0phgóreysen a½toîv pân ‘. poiÎsai Chrys–Is–interp–2–7–59. 2 fig. imagen, reflejo “stw ... tà blémmata tÎv katà cyjÃn galÍnhv ‘xeikonísmata Chrys–M–59– 584. 1 parecido, reflejo, ‘xeikonismóv, -oû, ³ similitud aproximada de los hombres con Dios, Cyr–Al–Dial–Trin–1–393d, cf. Apoll–Rom–5–1-6, según los herejes, de Dios Hijo con Dios Padre, Cyr–Al–Dial–Trin–1–393b. 2 en sent. neg. fantasía, ilusión, espejismo “stin ... gastrimargía ... ‘. brwmátwn la gula es fantasía de manjares Nil–M–79–1141B. ’xeíkonta v. ’xÍkonta. ‘xeilegménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘klégw de manera selectiva, con discernimiento tÃn pneymatikÃn trofÃn ‘. ... prosá-

gesuai jrà toîv a9toûsin Basil–M–31–1033B, cf. Cyr–Al–Il–1–335–6, lat. eleganter, Gloss–2–302. ‘xeiléw [aor. ind. ‘xeílhsa PAmh–142–9 (IV d.C.), dór. pas. subj. 3ª plu. ‘gqhlhuíwnti I tr. 1 expulsar en TEracl–1–152 (IV a.C.)] v. pas. a9 dé j' ¾pò polémw ‘gqhlhuíwnti si son expulsados por la guerra, TEracl–l.c. 2 desenrollar •kaston goûn a½tÛn (tÛn biblíwn) ¡n ‘xeilÍsëv, drâma o½ mikròn e¾rÍseiv E½ripídoy si desenrollaras cada uno de los libros, encontrarías un drama no pequeño de Eurípides Luc– Merc–Cond–41. II intr. escaparse, huir, escurrirse de una situación de cautiverio PStras–233–3 (III d.C.), de una agresión katà ueîon ‘xeílhsa 0p' a½tÛn PAmh– l.c., tÎv a9wníoy geénnhv Ephr–Syr–2–331A, cf. EM 348–13G.; en v. med. mismo sent. tò cyjárion 0pò toû sÚmatov ‘xeileîtai el alma se escapa del cuerpo M.Ant–10–36; cf. tb. ‘xíllw. agon. habilidad para ‘xeílhsiv, -ewv, 7 liberarse, para deshacer llaves de lucha a½jénwn kaì jeirÛn kaì pleyrÛn ‘. Pl–Lg–796a. ‘xeíllw v. ‘xíllw. ‘xeilúomai desenroscarse ‘xeilysuéntev ‘pì juonì gastérav ... ‘kúlion desenrollándose arrastraban sus vientres sobre el suelo ref. a dos serpientes, Theoc–24–17. ‘xeilÚtisen: Ñv ‘pì †toû lwtoû† ‘xepóruhsen Hsch–e 3666. 1 “xeimi [pres. subj. 3ª sg. ‘xÍtw SEG 20–94–13 (Cilicia II d.C.), part. neutr. sg. ‘xeón Hdt–4–126; fut. opt. ‘xésoito X–Ages–1–24, part. neutr. sg. ‘xesómenon Lys–14–10] graf. ‘ksI 1 haber, ICr–4–72–7–9 (Gortina V a.C.) existir a9 dé k' ‘leúueroi m5 ‘kseîen si no 2 c. gen. hubiese (descendientes) libres, ICr–l.c. de procedencia ser de, descender, proceder de teÎv “xeimi genéulhv Q.S–8–431, ‘xÎn: ‘xegéneto Hsch. II 3ª pers. sg. “xesti 1 indic. permiso es posible, es lícito, está permitido frec. en disposiciones legales: a) c. suj. de inf. ‘pì toû jryséoy bwmoû o½k “xesti uúein Hdt–1–183, mà ‘xÍtw ‘nueînai e9v toûto tò mnÎma SEG l.c., c. dat. de pers. „ssa dé sfi poiéein o½k “xesti Hdt–1–138, Ñv ‘xésoito a½tÔ mà strateúesuai X–l.c., mhuen]ì ‘xéstw ‘pilabésuai a½tÛn PPetr–² 1–3–23 (III a.C.), cf. PHarrauer 30–7 (II a.C.), ‘xéstw tÔ prostátë ‘nejyrázein séale permitido al presidente exigir la fianza, PMich–243–3 (I d.C.), cf. 348–26 (ambos I d.C.), Polyaen–2–30–1; b) c. suj. de or. de inf. o½ deinà mà 'xeînaí me mhd' ’ortásai; Ar–Ach–1079, o½d' “xesti basiléa jwrìv ®eratikÎv ‚rjein Pl–Plt–290d, mà ‘xeînai (a½tón) ‘pì tà tÛn teteleythkótwn ‘piporeúesuai PTor– Choachiti 12–7–12 (II a.C.); c) part. neutr. ‘xón c. o sin formas de eýnai: 7 dè ... doúlh ... ‘tólmhsen ... 9deîn … o½k ‘xòn (¤n) a½tÊ la esclava intentó ver aquello que no le estaba permitido Is–6–50, cf. Luc–Asin–16, o½k ‘xón ‘stin jwrìv toû ‘piskópoy ... baptízein Ign–Sm–8–2, e½jaristía, ¥v o½denì ‚llö metasjeîn ‘xón ‘stin ¡ tÔ pisteúonti Iust–Phil–1Apol–66–1, cf. Mart– Pol–12–2, Eus–HE 4–15–27, mhdenì dè ‘xòn eýnai ... ‚llo ptÛma katauésuai e9v tÃn uÍkhn IGBulg– 3–995–3 (Filipópolis), cf. IPerinthos 130 (III d.C.). 2 indic. sólo posibilidad es posible, se puede a) c. suj. de inf. eÅu' ‘xÎn ... ‚ndra fílon nomízein 0dólö frení ojalá fuera posible considerar amigo a un hombre de corazón sincero abriéndole el pecho para mirar en su interior Carm–Conu– 6–1, e9 gàr mà ¤n ‚peirov (7 e½ueîa), ‘xÎn oŒtw tò shmeîon labeîn Procl–in Euc–284–9, cf. Hsch– H.Hom–11–11–1, c. dat. de pers. “xesti gár moi mà légein … ... podría no haber dicho las cosas que ... A–Eu–899, cf. X–An–7–1–21, Lakedaimoníoiv “xestin ¾mîn fíloyv genésuai bebaíwv os es posible llegar a ser seguros amigos de los lacedemonios Th–4–20, cf. D–3–23; b) c. suj. de or. de inf. “xestin o½ pollà ... 0nalÚsantav paideûsaí te toùv paîdav es posible educar a los hijos no gastando mucho Democr–B 280, cf. Hero Metr.1.9; c) part. neutr. ‘xón c. inf. ‘xòn

2 “xeimi patròv pántwn 0rístoy paîda keklÎsuai S–El– 365, c. inf. y dat. de pers. ‘xón soi gámoy tyjeîn siendo posible para tí casarte A–Pr–648, cf. Hdt– 4–126, en fut. Ñv o½k ‘xesómenon tÊ pólei díkhn ... lambánein porque a la ciudad no le iba a ser posible obtener justicia Lys–l.c. 2 “xeimi [pres. usado como fut. de ‘xérjomai en át.; pres. ind. 2ª sg. “xeisua Od–20–179, dór. 3ª sg. “xeiti Hsch., imperat. 3ª plu. ‘xeióntoyn SEG 43–311B–6 (Tesalia II a.C.), inf. ‘xínai [-Ï-] Macho 302, impf. ‘xÉei Pl–Smp–220b, jón. 3ª A en sent. local I indic. sg. ‘xÍie Hdt–2–139] 1 c. gen. o giro prep. indic. el mov. ‘desde' punto de partida o de origen salir de megárwn Od–1–374, tÎsde tÎv jÚrav S–OC 909, gaíav E– Med–795, cf. Tr–1274, oÅkwn ... patróv E–El– 1316, tÎv neÚv Charito 8–4–9, tÎv ‘negkoúshv ... ‘xÉein yo salí de mi patria Hld–2–25–4, ‘. ‘k tÎv jÚrhv kaì katabÎnai ‘v Smúrnhn Hdt–1–94, cf. Ph–2–572, e9 0pò a½lÎv ‘xiâsin ¾pónomoi si los canales de desagüe parten del patio Iul– Ascal–45. 2 sin compl. expreso salir, partir frec. de la casa propia ‘gÕ a½tomáth ’speríh t' “xeimi kaì ²ruríh aŸtiv “seimi Thgn–863, cf. E– Med–321, oÿtov d' ‘n toútoiv ‘xÉei éste salía en estas condiciones ref. a Sócrates cuando helaba, Pl–l.c., del país, Th–1–95, cf. Aen–Tact–22–23, ¶te ‘xÊsan cuando partieron las tropas, Th–5–13, cf. X–Cyr–3–3–20, del templo, Luc–Am–18, los ratones de su madriguera, Aesop–212, ‘n tÊ uermÊ pyélö kataionhuéntev ‘xÉeimen Luc–Lex–5, o½ soì 0peiuÛn “xeimi Arr–Epict–3–24–101, cf. X.Eph–3–2–11, tò déon 0eì ... o½d' ‘xión pouen o½d' aŸ e9siòn e9v ³tioûn Plot–6–5–2, cf. Pl–Ti–50c; de líquidos salir, fluir ‘xiónta ... tà dákrya X.Eph–1–11–1; econ., part. subst. tò ‘xión gastos tò pân ‘xiòn tÛ ‘niaytÛ SEG 9–13–19, cf. 11–17 (ambas Cirene 3 c. gen. de grupos o clases, fig. IV a.C.). dejar, cesar de c. ‘k y gen. ‘xióntev ‘k tÛn ®ppéwn dejando el servicio de la caballería Hdt– 1–67, ‘k tÎv 0rjÎv D.C–60–10–1, toúv te ‘k tÛn paídwn ‘xióntav kaì ‘v toùv ‘fÍboyv ‘ggrafoménoyv D.C–55–10–2; part. subst. ³ ‘xiÚn (®ereúv) el saliente, el cesante de un cargo SIG 1018–10 (Pérgamo III a.C.). II indic. mov. ‘hacia' 1 salir hacia, ir hacia a) c. compl. de direcc. uúraze Od–20–179, polloùv 0gÛnav S–Tr–159, ‘kdÍmoyv strateíav ... o½k ‘xÊsan o® +Ellhnev los griegos no salieron a expediciones externas Th–1–15, ‘xódoyv lampráv D–48–55, e9v tÃn 0gorán Macho l.c., e9v %Olympían ‘pì tòn 0gÛna Ath–573e, cf. Str–3–5–1, e9v %Alexándrian POxy–934–3 (III d.C.), cf. PLips– 110–5 (III/IV d.C.), ‘. ‘pì tÃn 0pánthsin salir al encuentro Plb–20–7–5, ‘pì tòn prò tÎv pólewv a9gialòn ‘xÉesan xifÍreiv I–BI 1–234, pròv prâxin ‘xiÚn saliendo para la acción Ath–10c, katà púlav Th–5–7, katà 0natolàv tÎv pólewv Clem– Epit–B 142, cf. Zen–5–33, fig. lógwn mataíwn e9v „millan ‘xiÚn dirigiéndose hacia un enfrentamiento de vanas palabras E–Fr–334; b) abs. salir al escenario un personaje o¾xiÕn prÚtista Ar– Ra–946, los elefantes a la arena del circo, LXX 2 fig. remitirse, atenerse, ceñirse 3Ma–5–48. e9v “legjon ‘xiÚn remitiéndome a las pruebas S–Ph–98, cf. Trag–Adesp–1b–10, ¶lov pròv 0ganákthsin kaì timwrían ‘xÉei se atenía por entero al resentimiento y al deseo de venganza Hld–8–2–1. 3 cien., fís. proyectarse haces de luz ocular que posibilitan la visión (tò xyggenèv pûr) ‘xión Pl– Ti–45d, ‚logon ... tò ‘xiónti tinì tÃn ´cin ³rân Arist–Sens–438ª27, cf. Alex–Aphr–de An–129–9, c. suj. de la propia vista, Thphr–Sens–5. III indif. a la dirección 1 ir, marchar c. adj. pred. tà toiaûta zhtoûnta ³poîa “xeisi investigando las tales (huellas) en qué forma marchan X–Cyn–8–3. 2 c. ac. de lugar o extensión indic. punto de salida traspasar los límites de, abandonar, dejar atrás, cruzar dexâv ‘xeióntoyn tàn púlan tàn ‘pì Skábav a mano derecha cruzando la puerta que lleva a Escabas, SEG 43–311B–6 (Tesalia II a.C.), cf. Ath–351d, ‘xiénai tòn bíon 3 c. ac. perlativo pasar morir Anon–HE 2–17–17. por y salir de, recorrer por completo ‘. ¾státhn

1644 ³dón recorrer el último camino E–Alc–610, cf. X– HG 4–2–13, Antiph–118. B en sent. temp. 1 pasar, transcurrir c. suj. de procesos temporales ³ jrónov oÿtov Hdt– l.c., lambánei gàr oŸn Œpnov m', ¶tan per tò kakòn ‘xíë tóde S–Ph–767, toû pantòv ‘xióntov finalizando todo el proceso de la acción de una lavativa, Mnesith–Ath–51–47, 8dh gàr ¶ te ‘niaytòv ‘xÉei D.C–45–15–2; de cargos, magistraturas u organismos concluir el plazo de mandato, dejar el cargo prâjsai dè taûta prìn ¡ ‘jsiénai tËnde t5n bolËn IG 1³–84–9 (V a.C.), ‘xioúshv ... tÎv 2 de acciones, palabras llegar 0rjÎv Lys–9–6. a término, cumplirse e9 ... mà ‘xÉei tà legómena, mhdè télov ‘lámbanen Chrys–M–59–145. †“xeion: ‘pizÍmión ti katadikázein toîv ’koysíwv ... o® dè 0pólysin ‘gklÍmatov Hsch. ‘xeióntoyn v. 2 “xeimi. ‘xeîpon v. ‘klégw. “xeira ict., quizá escorpina Hsch. ‘xeirgasménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xergázomai exhaustivamente, detalladamente ‘. ti ... 0paggéllein Plu–Alex–1. ‘xeirgastéon hay que tratar (perì toútwn) o½k ‘. ‘n toútö (biblíö) Ar–Byz–Epit.1.42. ‘xeírgw ‘xérgw Hdt–3–51 A tr. I en sent. 1 echar fuera, expulsar c. compl. seseparat. parat. expreso o sobreentendido Periándroy ... ‘xérgein keleúontov ordenando Periandro echar(lo) de su casa a quien lo hubiera acogido, Hdt–3–51, k0xeírgei (7mâv) juonóv E–Heracl–20, ‘k mèn 0gorâv 0goranómoi ‘xeirgóntwn a½tón Pl–Lg–936c, cf. 799b, 936a, (tiná) ‘k toû ueátroy porque quería quitarle el asiento, D–21–178, cf. 18–169, (se) toû pandojeíoy Ast–Am–Hom–2–3–4, c. compl. de direcc. toùv sykofántav o½ uúraz' ‘xeír2 mantener apartado de, xete; Ar–Ach–825. excluir, prohibir el acceso a lugares reales o fig., a veces difícil de distinguir de 1 (toútoyv) ‘k tÛn par' a½toîv ®erÛn Lys–6–16, toútoyv oŸn ‘xeírgei 0pò toû bÍmatov a éstos los excluye (el legislador) de la tribuna pública Aeschin–1–32, cf. D.C–39–35–3, tòn kúna tÛn 0súlwn kaì 1gíwn ‘xeírgoysin ®erÛn Plu–2–290c, en v. pas. ‘peidàn tÎv %Olympíav mà ‘xeírgwntai (gynaîkev) cuando a las mujeres no les es prohibido el acceso a Olimpia Paus–5–13–10, fig., de abstr. ‘xeírgontai ... tó te uermòn kaì ¾grón el calor y la humedad están excluidos por definición de los territorios secos y fríos, Thphr–CP 5–18–3, cf. 3 fig., c. gen. de cosa apartar de, Sens–78. privar de sólo en v. pas. verse privado de pántwn Th–2–13. 4 en sent. abstr. impedir, obstaculizar, estorbar una acción: a) c. ac. de abstr. tòn ‘xeírgonta ... tò díkhn ... lambánein D–21– 124, tb. c. suj. de abstr. jrónoy gàr ‚n soi kairòn ‘xeírgoi lógov pues la charla te podría estorbar la oportunidad del momento S–El–1292, ¶tan mà 7 Þra toû “toyv ‘xeírgë X–Oec–4–13, en v. pas. ‘ánper mà jrónö ‘xeírghtai si no es impedido por el tiempo, e.d., por la falta de tiempo Arist–Cat–13ª31, cf. Plot–2–5–1; c. matiz de obligación impedir, prohibir tÛnd' o½dèn ‘xeírgei nómov E–Andr–176, tà Nérwnov khrúgmata, di' ðn ‘xeírgei filosofían Philostr–VA 4–38; b) c. ac. de pers., sobreentendiendo la acción %Alexándroy gàr 0uleúein ’loménoy ... ‘xeîrgon min queriendo Alejandro competir se lo impidieron Hdt–5–22, cf. Philostr–VA 2–30, en v. pas. polémoiv o9keíoiv ‘xeirgómenoi siendo impedidos (de entrar en la guerra) a causa de sus luchas internas Th–1–118, c. inf. pántë ‘xeírgontai mhdèn newterísai Aen–Tact–10–2ss5. II en sent. no separat., c. ac. de pers., sin compl. 1 en sent. fís. bloquear, cerrar, cortar el paso en v. pas., en cont. bél. ƒn d' ‚ra ... pantajóuen ‘xeirgÚmeua pero si por todos lados nos vemos 2 fig. cortar, interrumbloqueados Isoc–6–72. pir el discurso hablado Ñv d' ¥ken ‘pì toûton tòn tópon, ³ mèn Kaîsar ‘xeîrgen a½tón cuando llegó a este punto (de sus acusaciones) César le 3 en sent. abstr. constrecortó I–AI 16–341. ñir, forzar, presionar, obligar sólo en v. pas. ¾pò toû nómoy ‘xergómenov Hdt–9–111, cf. Th–3–70,

o½ gàr 0nagkaíë ‘xérgomai ‘v ®storíhv lógon pues no me veo forzado por la necesidad (a mencionar ciertos nombres) para el relato de mi historia Hdt–7–96, c. inf. 0nagkaíë ‘xérgomai gnÚmhn 0podéxasuai Hdt–7–139, cf. Democr–B 182 (cont. dud.), D.H–Th–15–1. B intr. en v. med. 1 c. gen. excluirse a sí mismo de, ser incompatible con, e.d. excluir e9 d' ‘xérgoito tiv uatéroy si una cosa excluye la 2 c. inf. impedirse a sí misotra D.H–6–47. mo, evitar una acción ‘pì pollÛn ðn ‘xeírgomai memnÎsuai en múltiples ocasiones que evito recordar D.H–7–50. jur. desposesión, priva“xeirxiv, -ewv, 7 ción de la propiedad de un bien o de un derecho, sinón. de ‘xoúlh q.u., Paus–Gr–k 21, Phot–k 488, Eust–1769–35. ‘xeíromai v. ‘xéromai. ‘xeirúw v. ‘xerúw. 1 sacar la mano metida en los ‘xeírw calzones, Hdt–3–87, k0xeírav tò kéntron desenvainando el aguijón habla el coro de avispas, Ar– V–423, “ndouen tÃn glÛssan ‘xeírantev a½toû sacándole de dentro la lengua al cerdo, Ar–Eq– 378, némontai d' ‘xeíronta tÃn kaloyménhn glÛttan (los buccinos) se alimentan sacando la llamada lengua Arist–HA 547°5, ‘xeíranta tÃn glÛssan perileíjein tà jeílh imitando a un glotón, 2 bot. dejar libre, sacar al Hermipp–Hist–35. exterior ¶tan dè Ñraîon ª ‘kpetánnysuai kaì ‘xeírein tò “rion la planta del algodón, Thphr– HP 4–7–7. ‘xeirwneúomai tomar a broma, burlarse de toùv lógoyv I–AI 15–69, cf. 219. “xeisua v. 2 “xeimi. ‘xekatérwuen adv. a uno u otro lado, en uno de los dos lados Procl–Par–Ptol–188. bisnieta uygaté[ra ‘k‘xekgónh, -hv, 7 gó]nhn, ‘xekgónhn, 0pogó[nhn kaì] 0neciàn lykiarjÛn IArykanda 46–3 (II d.C.); cf. ‘xeggónh. ‘xékgonov, -on, ³ bisnieto, SEG 44–1211–9 (Patara II/III d.C.); cf. ‘xéggonov. ‘xékgonon, -oy, tó tataranieto y®oùv y®Ûn ... kaì ‘kgónoyv kaì ‘xékgona téssarav ‘fexÎv geneáv los hijos de los hijos y los bisnietos y los tataranietos durante cuatro generaciones Iul–Ar– 308–17. eviscerador de ‘xekenthristÍv, -oû, ³ Seth asesino de su hermano Osiris, dud. en IG 12(4)–3401.7 (Cos IV d.C.). 1 convocar a una asam‘xekklhsiázw blea, reunir en asamblea c. dat. de pers. toîv Mylasseûsin Arist–Oec–1348ª11, c. ac. de pers. y frec. compl. prep. de lugar ‘xekklhsíasen Dayid tòn pánta Israhl LXX 1Pa–13–5, tÃn synagwgÃn ‘pì tÃn uúran tÎv skhnÎv LXX Le–8–4, cf. Nu– 20–10, a½toùv ... e9v tò 0mfiuéatron I–AI 17– 161, „pan tò “unov ... ‘n tÊ ‘rÍmö Gr–Nyss– 2 en v. med.-pas. reunirse en asamBas–113–13. blea ‘xekklhsiásuh pâsa synagwgà y®Ûn %Israhl e9v Shlw LXX Io–18–1, cf. Id–20–1, ‘xekklhsiásuh pâv ³ laòv ‘pì Ieremian ‘n oÅkö kyríoy se reunió todo el pueblo contra Jeremías en la casa del Señor, LXX Ie–33–9. 3 en v. med. hablar en público, tomar la palabra Hsch–a 727. ‘xekjrwmízomai palidecer, perder el color dud. en IG 12(4)–3401.15 (Cos IV d.C.). 1 convertir en aceite, hacer acei‘xelaiów toso o½kéti dúnantai tò ¾gròn ‘xelaioûn de 2 en v. med. volverse frutos, Thphr–CP 6–8–1. aceitoso ¶sa ... ‘laiÚdh, jronizómena mâllon ‘xelaioûtai de frutos, Thphr–CP 6–7–4. alquim. aplicación, ‘xelaíwsiv, -ewv, 7 tratamiento de aceite al hierro, Anon–Alch–345–4. 1 salida, conducción del ‘xelasía, -av, 7 rebaño hacia los pastos, Plb–12–4–10. 2 expedición de Anfiarao a Tebas, Ps–Hdt–Vit–Hom–9. I frec. c. gen. subjet. ‘xélasiv, -ewv, 7 1 salida, partida metà tÃn basiléov ‘xélasin ‘k 2 saliUérmhv de la flota persa, Hdt–7–183. da, desfile del ejército en uniforme de gala desde 3 expeel palacio real, X–Cyr–8–3–1, cf. 6, 8. dición militar ‘xélasin poieîtai ‘pì Kossaíoyv Arr–An–7–15–1. 4 carga, asalto ‘n taîv ‘xeláse-

‘xelégjw

1645 si kaì symplokaîv doùv kaì labÕn plhgÍn Plu– Art–16. II c. gen. obj. 1 exilio, expulsión ’wytoû ‘. ‘k tÎv nÍsoy Hdt–6–88, tÛn Peisistratidéwn por los dorios, Hdt–5–76, Kikérwnov Plu–Cat–Mi– 33, toû Tarkyníoy Arr–Bith–1–4, ‘xeláseiv ’térwn kaì dhmeúseiv perioysíav App–BC 1–73, patérwn ‘xeláseiv destronamientos de padres ref. a los dioses, Luc–Nec–3, %Amfiaráoy ‘. Expulsión de Anfiarao tít. de un poema atrib. a Homero, Sud–o 251–38, fig. boylímoy ‘. expulsión de la bulimia n. de un sacrificio, Plu–2–693f. 2 medic. extracción toû pÚroy ¢de 7 ‘. esta (es) la manera de extraer el callo del útero, Hp–Steril–244. 1 hay que expulsar, hay que ‘xelastéon desterrar mimhloùv dè 0nurÚpoyv geloíwn ... tÎv 7metérav ‘. politeíav Clem–Al–Paed–2–5.45. 2 hay que dejar ir, hay que soltar (peristeràv) mónav tàv neottotrofoúsav ‘. Gp–14–1–7. ‘xelatéon hay que expulsar, hay que excluir o½k ‘. ‘k toû ´ntov taúthn tÃn ‘nárgeian Epicur–Ep–[2] 71, tò kakóhuev ceûdov ... ‘. filosófoy cyjÎv Them–Or–21–259a. ‘xelatéov, -a, -on 1 que debe ser expulsado Hsch. 2 fig. que debe ser evitado ‘xelatéa ... ‘stìn 7mîn ... tà skÚmmata Iul–Ep–89b–300c. ‘xelaúnw [arcad. pres. opt. 1ª sg. ‘xelaúnoia IPArk–15–81 (Orcómeno IV a.C.); fut. ‘xeláw, -Âv, etc. E–Med–326, Ar–Nu–123, inf. ‘xeláan Il–8–527, ‘xelásw Hp–Nat–Mul–32, Nic– Th–35; aor. pas. inf. ‘xelauÎnai Str–1–3–21] I 1 hacer salir, sacar, conducir fuera de pers., anim. y medios de transporte, frec. c. gen. de lugar Æppoyv ... ³míloy Il–10–499, cf. 5–324, ‚ntroy ... mÎla Od–9–312, ‚rnav shkÛn Od–9–227, nÎa ... protéroy ‘xÍlasan ¶rmoy hicieron salir la nave de su primer fondeadero A.R–1–987, sin gen. tàv (bóav) ... ¾pésjeto ... ‘xeláan las vacas que prometió llevarse, Od–11–292, Ñv d' ‘xÍlayne tÃn stratiÍn Hdt–7–38, e½uéwv a½toùv ‘xélason hazlos partir rápidamente, POxy–118–39 (III d.C.), c. compl. de direcc. a½toùv e9v tÃn póli(n) Stud–Pal–20–82–7 (IV d.C.), cf. POxy–3407.6 (IV d.C.), en v. pas., fig. 0lógö páuei kaì mástigi daimónwn ... ‘xelaynómenoi Iust–Phil–1Apol– 5–1; en v. med. mismo sent. tÎv tetrápodov leíav 0naríumhton ‘xelasámenov plÎuov Plb–4– 75–7, Æppoyv d' ‘xelásasuai ... paîda ... ‘dídaxen a½tóv él mismo enseñó a su hijo a sacar 2 frec. c. el ac. los caballos Theoc–24–119. elidido salir conduciendo un carro o montando a caballo, salir, partir en carro o a caballo prìn dè ‘. ... tòn stratón antes de partir el ejército Hdt– 1–76, cf. Th–7–27, frec. indic. direcc. ‘v dífron ²roúsav ‘xélas' ‘v plhuún saltando al carro partió hacia la multitud, Il–11–360, cf. Hdt–4–80, POxy–3407–6 (IV d.C.), kaì eÅ poi ‘xelaúnoi y si salía a algún sitio X–Cyr–1–3–3, tb. c. ac. de ext. ‘xÍlaynon e9v Boiwtoùv tÃn a½tÃn ³dón salieron hacia Beocia por el mismo camino Hdt–8–113, c. compl. indic. procedencia ‘xelásav ‘k tÛn ‚llwn ®ppéwn saliendo de entre los otros caballeros Lys–20–28, cf. X–Cyr–8–3–1, ‘. pólewv Artem– 3 llevar fuera, exportar mercancias en 1–56. anim. de carga, op. e9selaúnw: „ te ƒn katà gÎn ... ‘xágë ¡ ‘xelaúnë SEG 39–1180–45 (Éfeso I 4 conducir, llevar en d.C.), en v. pas. ib–11. carro imágenes o símbolos en desfiles y procesiones tòn !Iakjon de Atenas a Eleusis, Plu–Alc– 34, tòn mèn (uríambon) e9v tò %Albanòn ´rov Plu–Marc–22. II implicando violencia 1 c. ac. de pers. echar fuera, expulsar, desterrar c. compl. indic. procedencia ‘nuénde kúnav ref. a los griegos Il–8– 527, 7méav ... gaíhv 7metérhv Od–16–381, tòn 0sebÎ tÎsde juonóv S–OC 823, cf. 376, Hdt–4– 148, Pl–Ap–30d, a½tàv ... tÎv 0gorâv Plu–2–251f, TitÎnav 0p' o½ranoû Hes–Th–820, Peisistratídav ‘x %Auhnéwn Hdt–5–63, cf. 91, Pl–Grg–466d, pân tò bárbaron ‘k tÎv ualátthv Pl–Mx–241d, tb. c. compl. de direcc. 0ll' ‘xelÛ s' ‘v kórakav ‘k tÎv o9kíav te echaré de casa y te mandaré al cuerno Ar–Nu–123, fig. toútoyv ... toû bíoy ‘xÍlaynon los expulsaban de la vida,

e.d. los mataban Philost–HE 11–7, min táj' “melle ... timÎv ‘xeláan pronto iba a expulsarlo de su dignidad, e.d., a privarle de su dignidad Hes– Th–491, c. el compl. sobreentendido ‘xelaúnoysí min a Pisístrato de Atenas, Hdt–1–60, cf. IPArk– l.c., A–Pr–670, Ar–Ach–717, Afrodita a las otras diosas del concurso de belleza, Colluth–191, en v. pas. gÎv ‘k patrÓav ‘xelÍlamai fygáv habla Polinices, S–OC 1292, toùv dè TrÎrav ... ¾pò Mádyov tò teleytaîon ‘xelauÎnaí fasi Str–1–3– 21, ‘xelhlaménov tÎv boylÎv expulsado del senado Plu–Cic–17, cf. D.P–Au–2–2, Gr–Nyss–Bas–114– 24; en v. med. mismo sent. peirÚmenoi ... ‘xelásasuai ‘k toû meteÚroy intentando expulsar(les) 2 c. ac. de cosa de la altura Th–4–35, cf. 7–5. expulsar, eliminar, quitar de c. gen. pántav ²dóntav gnaumÛn Od–18–29, prìn kónin ®ppeiân ‘xelásai lagónwn antes de quitar el polvo de los flancos de los caballos Call–Lau–Pall–6, sin gen., prov. oÅnö ... tòn oýnon ‘. Antiph–293. 3 fig., c. ac. de abstr. desterrar, alejar, apartar uibrÃn d' ‘xeláseiv ²fíwn ... kÎra mediante un antídoto, Nic– Th–35, o½dè ... ‘xelaúnw toùv (múuoyv) ²ruÛv “jontav ni dejo de lado los mitos que son correctos Iul–Caes–306c, c. gen. indic. origen tÛn ²mmátwn tò a9doúmenon Plu–2–654d, ¶pwv unhtÛn ‘xelásie (sic) pónoyv ICil–88–4 (Mopsuesto III/IV d.C.). 4 c. ac. de metales golpear, forjar katajeámenov jrysòn ‚pleton 7miplínuia ‘x a½toû (jrysoû) ‘xÍlayne fundiendo una inmensa cantidad de oro forjó lingotes de medio ladrillo de tamaño con él Hdt–1–50, en v. pas. tòn ‘xelaynómenon sídhron Hdt–1–68, sidÍrea ‘xelhlaména poiÍmata ref. a cascos, Hdt–7–84, tò kéntron ... ‘pì leptòn ‘xelhlasménon de una jabalina, Plb– 6.22–4. ‘xelafrúnw aligerarse, hacerse leve de pers., fig. mà baroúmenov ... 0ll' ‘xelafrúnav dià tÎv kauarwtérav zwÎv Gr–Nyss–Ep–3–2. ‘xeláw [pres. ind. 2ª plu. c. diéct. ‘xeláate AP 9–301 (Secundus), part. fem. ‘xeláoisa Call–Lau–Pall–141; tb. tema de fut. de ‘xelaúnw I 1 c. ac. de anim. conducir fuera, q.u.] sacar conduciendo c. ac. de direcc. típte tòn ... ´non ... gyròn ... ‘xeláate drómon; ¿por qué sacáis al burro (del molino) para conducirlo al recorrido circular (de la trilla)?, AP l.c.; abs. conducir el ganado fuera, sacar el ganado el pastor, op. e9seláw ‘traer el ganado de vuelta' 2 salir conduciendo un carro, salir Od–10–83. en carro jaîre kaì ‘xeláoisa, kaì ‘v pálin aŸtiv ‘lássaiv Æppwn salud cuando salgas en (tu) carro, ojalá de nuevo vuelvas conduciendo tus caballos Call–l.c. II c. ac. de pers. echar fuera, expulsar c. compl. de lugar %AntÚnion ‘k tÎv %Italíav Plu– Ant–17, klÍrwn ... brotoúv Man–6–634, fig., c. ac. de cosa o abstr. ‘xeláoiv ƒn a½téhn (sygkopÍn) prìn ¢kein Aret–CA 2–3–1, prov. oÅnö dà tòn oýnon ... ‘xelÛntav expulsando el vino con el vino Plu–2–127f, uÎké min 1rpaktÃn métrion ‘xeláwn hizo de él un ladrón expulsando su mesura, Cod–Vis–Iust–28. ‘xelegktéon hay que rechazar, hay que refutar toútoyv toùv lógoyv Plot–2–5–5. ‘xelegktéov, -a, -on que debe ser refutado ‘. dà oÿtov ³ lógov 7mîn ‘stin Pl–Grg–508a. A gener. I indic. proceso, c. ‘xelégjw ac. de abstr. probar, someter a prueba la poesía de Esquilo y Eurípides para ver cuál es mejor, Ar–Ra–1366, tÃn tújhn lían ‘. tentar demasiado a la suerte Plb–21–14–4, tb. c. ac. de pers. boylómenov ‘xelégxai toùv Uhbaíoyv ... e9 diamajoûntai queriendo poner a prueba a los tebanos, si darían batalla Plu–Ages–19; someter a examen o comprobación, probar las oportunidades de vencer en la guerra, Plb–1–62–4. II c. énf. en el resultado 1 probar, demostrar a) c. constr. verb., c. part. pred. ³ ‘xelégjwn mónov 0láueian ‘tÍtymon (sc. oŸsan) Jrónov Pi– O–10–53, e9 ... ‘mé tiv ‘xelégjoi 0dúnaton ´nta ‘maytÔ kaì ‚llö bohueîn si alguien probara que soy incapaz de ayudarme a mí mismo y a otro Pl–Grg–522d, tàv blasfhmíav kaì kathgo-

ríav ... ‘xelégxomen, ceydeîv oåsav demostraremos que las difamaciones y acusaciones son falsas Isoc–15–197, cf. Luc–Bis Acc–13, en v. pas. k0xelégjetai pròv tÎv uanoúshv ‘mfanÛv kákistov ×n se demuestra claramente con el testimonio de la muerta que es el más malvado E– Hipp–944, c. or. de inf. 0jrúsoyv te eýnai %Indoùv ‘xÍlegxan probaron que los indios no tenían oro Arr–An–5–4–4, c. or. complet. taûta ¶ti ceúdea ‘xelégjei Néarjov ref. a un mito, Arr– Ind–31–8; b) c. ac. de abstr. probar, demostrar la verdad de algo tà genómena And–Myst–61 (cód.), toîv “rgoiv toùv lógoyv ‘xelégjoysin demuestran con hechos sus palabras Antipho 6–47, ²gdoÍkonta mèn gàr tálant' “jwn ‘xelégjein pudiendo probar (una reclamación de) ochenta talentos D–38–20; en v. pas. quedar probado … dè 7 fúsiv a9eì ‘boúleto, ‘xhlégjuh ‘v tò 0lhuév lo que siempre fue su inclinación natural, quedó 2 c. ac. de cosa probado como cierto Th–3–64. comprobar la realidad de algo, verificar, contrastar jalkòn myríon o½ dynatòn ‘. no es posible comprobar tantísimo bronce, e.d., tantísimas victorias en trofeos deport., Pi–N–10–46, en v. pas. jrysòv mèn oýden ‘xelégjesuai pyrí el oro puede ser verificado mediante el fuego Men–Comp–2–83. B en sent. neg. I 1 reprobar, reprochar, censurar c. or. complet. mhdeìv dúnait' ƒn ‘xelégxai me Ñv ceúdomai nadie podría reprocharme que miento X–Ap–18, c. part. pred. ‡r' ‘xelégjei me kolakeúonta (sc. Gratianón); ¿acaso alguien me reprocha que adule (a Graciano)? Them–Or–13– 169c, en v. pas., c. ac. de rel. o½ dà toûtó g' ‘xelégjomai en esto no ofrezco motivo de reproche (de su sangre micénica), E–El–36, c. giro prep. o9keîa prágmata ... ‘x ðn g' ƒn ‘xhlegjómhn asuntos domésticos por los cuales podría haber sido criticado habla Eurípides sobre la temática de sus obras, Ar–Ra–960; c. ac. reprobar, condenar 2 c. suj. de cosa tò urásov LXX Sap–12–17. o abstr. poner a prueba, poner en dificultades, poner en evidencia toùv ²fualmiÛntav ‘xelégjei mèn kaì bláptei tò fÛv Gal–3–776, en v. pas. ¶ ... kakÛv ‘x 0rjÎv kateskeyasménon, ‘xelégjetai mâllon ¡ VÚnnytai gymnazómenon Gal–6–323; fig. poner en evidencia, e.d., superar ‘xelégjei néov oýnov oåpw pérysi dÛron 0mpéloy el vino joven no supera en absoluto el don de la vid del pasado año Simon–97–1. II fil., ret. refutar, probar que está equivocado alguien o algo m' ‘xélegxon refútame, prueba que estoy equivocado Ar–Nu–1062, a½tòv saytón ge dà ‘xelégjeiv Pl–Euthd–293d, cf. D–29–41, 0gauÔ tò kakòn ‘xÍlegxen refutó el mal con un bien Aristid–Or–3–534, c. doble ac. refutar a uno en algo oÅontai gár me ... taûta a½tòn eýnai sofòn … ƒn ‚llon ‘xelégxw pues creen que yo mismo soy sabio en eso que a otro refuto Pl–Ap–23a, en v. pas. ‘xelegjómenov d' ¾pó te tÛn e9kótwn refutado por los principios de probabilidad Antipho 2–1–9, ¾p' ‘moû ‘xelegjuÍsontai “rgö serán refutados por mí con la realidad Pl–Ap–17b; fil. refutar lógicamente toûtó ge ñómeua ‘xelégxai 7mâv creíamos que nosotros habíamos refutado esto Pl–Ly–222d, en v. pas. ‘xelegjómenov perì toû kaloû siendo refutado acerca de lo bello Pl–Hp–Ma–304d. III jur., c. ac. de pers. probar la culpabilidad krîne k0xélegj' juzga y prueba (su) culpabilidad S–Ant–399, cf. OT 297, ‘n tÔ dÍmö ... ‘xÍlegxa (a½tón) demostré su culpabilidad ante el pueblo D–21–16, ‘xÍlegxan toùv ®erosylhkótav CID 4– 23–8 (III a.C.); en v. pas. ser hallado culpable de algo tí tosoûton ‘keînov Œbrisen, 7líkon oÿtov nûn ‘xelÍlegktai; ¿perpetró aquél ultrajes tan graves como aquellos de los que éste ha resultado ahora culpable? D–21–147, ‘p' a9sjraîv a9tíaiv ‘xelhlegménoi culpables en relación a asuntos vergonzosos Lys–6–44, c. part. pred. Æn' ‘xelégjoisue ponhreyómenoi para que seais hallados culpables de actuar malvadamente Heraclit–125a, cf. D–19–5, ‘pán tiv ‘xelegjuÊ lelyphkÚv tina UPZ 113–13 (II a.C.), ‘àn kakotejnÛn ti ‘xelég-

‘xeleyuéra jhtai IG 7–3073–16 (Lebadea II a.C.), ‘àn dé tiv ‘xelegjuÊ ceysám[enov ITemple of Hibis 4–58, cf. IFayoum 75–13 (ambas I d.C.). ‘xeleyuéra, -av, 7 liberta, IUrb–Rom–845, D.C–55–10–16, cf. 54–16–2. 1 de condición ‘xeleyuerikóv , -Í, -ón liberta fûlon D.H–4–22, fig. kauármata ‘xeleyueriká la escoria de condición liberta Plu–Sull– 33; subst. ³ ‘. liberto Plu–Ant–58, Sull–8, IBeroeae 144B–11 (II/III d.C.). 2 propio de o relativo a los libertos nómoi D–Fr–1C–19, fiálai dedicadas con motivo de la manumisión IG 2²– 1469–6, 15 (IV a.C.). 1 liberto, SEG 22– ‘xeleúuerov, -oy, ³ 509 (Quíos VI a.C.), IEryth–2B–21 (V a.C.), ¤n gàr ‘xeleúueróv moi patrikóv Cratin–57, cf. Hyp–Fr–197, IEphesos 8–44 (I a.C.), Cic–Att–6–5–1, Charito 5–4–6, App–BC 2–5, INap–171 (II d.C.), SEG 46–1096 (Cos, imper.), Ath–115b, Gal–17(1)– 2 hijo de liberto Hsch. 952, D.C–44–51–1. ‘xeleyuerostoméw expresarse con plena libertad, hablar audazmente S–Ai–1258. ‘xeleyuerów manumitir, conceder la libertad a un esclavo a½tón D.C–60–28–1, cf. 36–42–2, en v. pas. IG 9(2)–288–1 (Gonfos), Hsch–e 3844; fig., crist. liberar en v. pas. ‘xeleyuerwuéntev 0pò tÎv 1martíav ‘doylÚuhte tÔ UeÔ Ep– Rom–6–18 en Origenes M–12–1605A. ‘xeleysv. ‘xérjomai ‘xéleysiv, -ewv, 7 1 salida, viaje LXX 2Re– 15–20, Polyaen–Exc–54–8, ‘k toû ’bdómoy o½ranoû e9v tòn 2dhn Ascens–Is–B 1–2, cf. Origenes Fr– 2 fig. muerte in Ps–10–4, Cyr–Al–M–70–1276B. tÛn sarkinÛn ‘. Mac–Aeg–Serm–B 3–2–3; entendida como salida o liberación, Mart–Phil–31–14. ‘xeluv. ‘xérjomai. I gener. 1 carrera en ‘xeligmóv, -oû, ³ zigzag que describe la liebre perseguida por el perro, Arr–Cyn–16–3; caracoleo, escarceo como ejercicio ecuestre, Them–Or–1–2b; giro, quiebro descrito al andar o conducir un aro, Antyll. en Orib–6– 21–18, 26–1. 2 fig. evolución, desarrollo ‘. tÛn ‘soménwn evolución de las cosas futuras Origenes Or–6–5, cf. Procl–in Ti–3–191–14. II milit. 1 despliegue ‘xeligmoì tÛn Æppwn 2 contramarcha Arr–An–3–15–2, cf. D.H–20–2. ‘. Makedonikóv Ascl–Tact–10–13, Lakwnikóv Ascl– Tact–10–14, Krhtikóv Ascl–Tact–10–15, katà zygà ‘. Arr–Tact–23–5, cf. 24–3. III astron. revolución de los cuerpos celestes, Nicom–Ar–1–6, esp. def. como el período más corto que contiene un número completo de meses sinódicos, días y meses sidéreos de la luna, Gem– 18–1, Ptol–Alm–4–2. desarrollado dicho del ‘xéliktov , -on número 16 a partir de la díada (24) Theol–Ar–10. ‘xelíktra, -av, 7 mec. torno Hero Spir– 2–32, Aut–5–3, 6–1. ‘xéliktron, -oy, tó graf. ‘kx- SB 12140–3 1 torno como parte de una má(III/IV d.C.) 2 prob. quina de guerra ‘. xúlinon Ph–Bel–67–38. carrete, bobina ‘. ‘refántinon (l. ‘l-) SB l.c. 1 evolución lógwn Plot– ‘xélixiv, -ewv, 7 2 milit., ref. a tropas despliegue ‘xe5–7–3. líxeiv ‘p' 0spída, ‘pì dorú despliegues hacia el lado del escudo (izquierda), hacia el lado de la lanza (derecha), Aristid–Quint–62–14. I tr. 1 desenrollar ‘xelíssw át. -ttw las ligaduras selladas que sujetan una tablilla escrita para cerrarla ‘xelíxav peribolàv sfragismátwn E–Hipp–864, un cañizo enrollado para esconder lanzas, Aen–Tact–29–8, el rollo de papiro durante la lectura, Arist–Pr–914ª30, Synes–Calu–2, el telón de un teatrillo móvil, Hero Aut–25–3; fig. descifrar, interpretar un oráculo con un mensaje oculto ueoû uespísmata E–Supp–141. 2 trazar, describir girando un recorrido circular, curvo o sinuoso NhrÉdwn joroí ... Åjnov ‘xelíssoysin podóv los coros de Nereidas trazan círculos con las huellas de sus pies al bailar, E–Tr–3, tòn a¾tÎv kúklon la luna, Plu–2–368a, perì tòn noméa kúkloyv unos corderos, Hld–5–14–3, ‘xelíxav tòn drómon la liebre escapando del perro, Arr–

1646 Cyn–17.3, en v. pas. ‘xelijuÎnai toùv ’ligmoúv ref. al mov. en zigzag de la liebre acosada, Arr– Cyn–21.3; en v. med. mismo sent. ³ ... kúklov ... ‘xelíttetai grammÍn el círculo (en movimiento) describe girando una línea Arist–Mech–855ª29, o½dè aÿtai kat' ²ruòn 0llà pollàv •likav ‘xelíttontai y estas (pistas) no son rectas sino que 3 c. ac. describen muchas curvas I–AI 15–347. de lugar describir un recorrido curvo alrededor de, rodear tÃn táfron Plu–Pyrrh–28; describir un recorrido curvo bordeando, bordear toùv kól4 fact. hacer moverse en poyv App–BC 5–84. círculo, hacer dar vueltas ‘xelísswn paîda kíonov kúklö haciendo correr al hijo alrededor de la columna E–HF 977; hacer moverse en zigzag ‘k phgÎv ‚gwn ... tin' ³rmÃn ... stoijhdòn ‘xelísswn llevando desde la fuente una corriente (de agua) haciéndola serpentear en zigzag por los surcos del terreno de labor IMEG 108–32 (II d.C.); hacer dar un giro o media vuelta tÛn stenÛn ‘xelíxai tÃn dúnamin hacer dar la vuelta a la tropa para salir de los desfiladeros Plu–Alex–20. 5 táct. desplegar secciones de tropa replegadas para entrar en combate tÃn fálagga X–HG 4–3–18, tÃn ®ppasían ‘v kúkloyv Arr–An–4–4–7, tÃn táxin Arr–Tact–23–6, en v. pas., Arr–Tact–16–9; fig. desarrollar, hacer avanzar una conversación, E–Io 397. II intr. 1 girar, torcer, efectuar un giro en su recorrido ‘pì dexiá Plu–Cam–5, cf. Tim–27, ‘xelíttei tÊ kaì tÊ tuerce por aquí o por allí la liebre a la carrera, Ael–NA 13–14, cf. Arr–Cyn–25.2; describir un recorrido curvo bordeando ²lígai dé tinev parà tÃn gÎn ‘xelíxasai diéfygon unas pocas (naves) escaparon bordeando la costa Plb– 1–28–12, cf. 51–11. 2 táct. efectuar una contramarcha X–Cyr–8–5–15, cf. Ascl–Tact–10–13, c. ac. int. tòn Lákwna (sc. ‘xeligmòn) ‘xélisse efectúa una contramarcha a la espartana Ascl–Tact–12– 11, cf. Ael–Tact–40–4; en v. med. mismo sent., X– 3 en v. med. desarrollarse, despleLac–11–8. garse zwÃn ‘xelittoménhn e9v télov “joysi (las plantas) tienen una vida que se desarrolla hacia un fin Plot–1–4–1, cf. Dam–Pr–4. 1 tr. provocar o causar úlceras ‘xelków en, ulcerar (a® leienteríai) tò stóma ‘xelkoûsi Hp–Prorrh–2–23, cf. Arist–Pr–883°31, tò próswpon 2 intr. en v. med.-pas. llenarse de D.S–14–88. úlceras, ulcerarse ‘xelkoûtai tò jwríon Hp–VM 18, koilíh Hp–Vict–3–81, a® mÎtrai Hp–Mul–2–176, tà sÚmata I–AI 2–304, bléfara ‘xhlkwména párpados ulcerados Paul–Aeg–6–7–1, c. suj. de pers. y ac. de rel. toîv ¥par ¡ tòn pneúmona ... ‘xhlkwménoiv para los que están ulcerados en el hígado o el pulmón Damocr. en Gal–14–119, cf. Ruf. en Orib–8–24–31, pántav te ‘xelkwuÎnai tà sÚmata Eus–PE 9–27–31. ‘xelktéon hay que arrastrar próv ge toùv fíloyv ‘. ... góny E–El–491. 1 medic. extracción, ‘xelkysmóv, -oû, ³ remoción de un supositorio gracias a una hila de lana en la que va enrollado, Ruf. en Orib–8–39–13. 2 medic. tracción ref. a luxaciones 7 kat' ‘xelkysmòn mojleía la reducción por tracción Orib– 49–9–38, cf. Heliod. en Orib–49–11–6, Gal–19–462. ‘xelkúw [gener. en aor. y perf., para los demás temas v. ‘xélkw; beoc. aor. ind. 3ª pers. 1 c. ac. de pers. sg. ‘s]seílkoyse Corinn–2–4–7] o anim. sacar a la fuerza, hacer salir a rastras ejerciendo cierta violencia, arrastrar fuera E9rÍnhn que está encerada, Ar–Pax 294, cf. 315, 506, a alguien de un templo, Corinn–l.c., c. gen. o giro prep. indic. procedencia ‘x o9kíav a½toû ‘xelkúsei a½tòn ‚ggelov LXX Ib–20–15, tòn %Abraàm ... oÅkoy Gr–Naz–M–37–715, cf– Ep–28–1, c. compl. de direcc. prìn ‘xelkúseien e9v tò toû 7líoy fÛv a los prisioneros de la caverna, Pl–R–515e, fig. pròv e9dwlolatreían Chrys–M–48–1056, en 2 c. ac. de cosa sacar, v. pas. LXX Id–20–31. retirar gener. tirando de algo que está encajado o es difícil de sacar plókanon D.S–3–37, el dedo de la nariz, Gal–14–668, tÛn dè ³lkádwn tàv pleístav Polyaen–6–16–4, c. gen. o ‘k y gen. tàv dè triÍreiv ‘k tÛn newríwn Isoc–8–98, ‘k toû ko-

leoû tò xífov Luc–DDeor–11–1, cf. D.H–7–11, tò pÛma toû stómatov Hero Spir–1–42, en v. pas. tò ¾gròn e½kólwv ¾pò tÎv uermóthtov toû pyròv ‘xeilkúsuh Gr–Nyss–Hex–51–13. 3 arrancar, extirpar, extraer partes del cuerpo o proyectiles clavados en él dando un tirón tÃn glÛssan D.C–47–8–4, (tà splágjna) taîv jersìn ‘xelkúsantev ‘pitiuéasi tÔ bwmÔ Ach–Tat–3–15–5, tà bélh ... a½toîv Ruf–Interrog–50, cf. Chrys–M–48– 928, toû dè lúkoy toîv ²doûsi tòn skólopa ‘xelkúsantov Aesop–257, c. gen. tò dóry toû traúmatov Plu–2–190b. 4 apartar, separar, alejar de c. gen. o compl. prep. 7mâv ³ Ueòv tÛn kindúnwn ... ‘xeílkyse Chrys–Sac–3–10–20, en v. pas. parà tÎv gynaikòv ‘xelkysueív habiendo sido apartado de su mujer Arist–Pol–1311°30, tÛn toû uanátoy pylÛn Cyr–Al–Io–1–310–26, cf. Lib–Or–21.10. ‘xélkw [sólo en pres. y fut.; para los I sin valor separat. demás temas v. ‘xelkúw] 1 tirar de, pasar c. ac. de cosa phníon ‘xélkoysa parèk míton tirando de la lanzadera de un lado a otro de la urdimbre en el telar Il–23–762. 2 tirar de, arrastrar por el suelo dústhnon ‘xélkwn póda S–Ph–291; c. ac. de pers. arrastrar, llevar a rastras de manera forzosa ‘xélxw se tÎv pygÎv uúraze te llevaré a rastras hasta la puerta cogiéndote del culo Ar–Eq–365, tÃn paidískhn tÎv kómhv Aristaenet–2–7–32, fig., frec. c. giro prep. indic. direcc. toùv ‘xélkontav 7mâv e9v páuh Meth–Res–2–5, en v. pas. ¾pò tÎv 9díav ‘piuymíav ‘xelkómenov Ep–Iac–1–14, pròv filopaidían tÔ drimytátö tÎv fúsewv póuö ‘xelkoménh Cyr–Al–Ep–Fest–5–3–6, pròv 0kolasían Chrys–M–48–861. II c. valor separat. 1 de animados o asim. sacar tirando o arrastrando, hacer salir, conducir fuera c. gen. o giro prep. aýga tÎv f[áraggov] ‘xeîlkon Herod–8–67, tòn túrannon porrwtátw pylÛn ‘xélkei Eus–HE 9–9–4, dià tÛn myktÍrwn tò daimónion I–AI 8–47, 0pò toû boyleythríoy (Métellon) App–BC 1–31, en v. pas. poylúpodov ualámhv ‘xelkoménoio Od–5–432; fig. librar "Ellád' ‘xélkwn bareíav doylíav Pi–P–1–75. 2 de cosas sacar tirando, extraer a) objetos de su emplazamiento natural, c. gen. fásganon kÚphv labÕn ‘xeîlke koleoû E–Hec–544, aire de un recipiente aspirando con la boca, Hero Spir–1– proem–p.20, toû liménov tò skáfov Chrys–M– 49–316, en v. pas. (o9stoû) ‘xelkoménoio del cinturón Il–4–214; abs. desenvainar la espada, E– Andr–1121; b) objetos punzantes clavados en el cuerpo, tirando con fuerza 6gkistrwménav 0kídav Plu–Crass–25, ‘x ... tÛn mhrÛn o® 9atroì tÊ mèn tòn sayrwtÎra ‘xeîlkon, tÊ dè tÎn a9jmÍn Paus–8–49–6, en v. pas. tà bélh D.C–36– 5.2, 7 mèn belónh ‘xelkésuw Heliod. en Orib– 50–11–5. 3 arrancar partes del cuerpo toùv ´rjeiv Ar–Nu–713, c. dat. instrum. ²fualmoùv ¡ glÚttav ¡ neûra ¡ a9doîa sidhríoiv ‘xeîlke kampúloiv App–Pun–118, fig. tÃn ‘mÃn pístin 0pò tÎv ‘mÎv ... cyjÎv Anon–HE 2–7–29. úlcera Isid–Pel–Ep– ‘xélkwma, -matov, tó M–78–404A. ‘xélkwsiv, -ewv, 7 laceración, desgarro tÛn jeirÛn ‘xelkÚseiv desgarros hechos con las manos al rascarse, D.S–3–29, cf. Gloss–2–302. ‘xellámpw lucir, brillar ‚stron Sch–Opp– H–1–152. ‘xellhnízw [aor. act. 3ª sg. ‘xellÍnise Origenes Io–2–33, pero aor. pas. 3ª sg. ‘xhllhA tr. I ref. a nísuh Origenes Pasch–1–28] 1 derivar del griego, hacer remonla lengua tar al griego el término lat. ancilla ‘escudo' a 2 adaptar al partir de gr. 0gkÚn Plu–Num–13. griego tanto en la pronunciación como en la flexión (Jéuimov) Kítion ¾pò tÛn ‘xellhnisántwn a½tÃn kaleîtai I–AI 1–6–1, "Ebraíwn ²nómata ‘xellÍnise ... Þsper 0ntì «%IakÕb» «%Iákwbov» Origenes Io–2–33, cf. Gr–Nyss–Pss–90–19, tò dè «‘n magÚzoiv» 0pò toû "Ebraíoy ‘xellhnízei Thdt– M–81–1084C, en v. pas. «fasèk» ... ‘xellhnisuèn «pásja» Ðnómastai Origenes Pasch–1–31, cf. Eus– 3 traducir al griego tò ´noma Qu–Steph–13–2.

‘xepÁdw

1647 toû Nígroy D.C–74–8–2, tàv fwnàv tÛn "Ebraíwn Gr–Nyss–Hom–in Cant–390–16, en v. pas. tò gàr Mariàm ‘xellhnizómenon kyría ’rmhneúetai Anon– 4 dar un nombre griego en Hier–Luc–20–56. v. pas. ‘xellhnisuénta tòn tópon ref. a Jerusalén, que recibió el nombre de Aelia Capitolina, Procop–Gaz–M–87–1948D. II ref. instituciones helenizar ‘xellhnízwn kaì ‘xattikízwn tò basilikòn dikastÍrion Phryn.357. B intr. estar bien dicho en griego o½ gàr ‘xellhnízei oŒtw tò ‘rÚthma Anon–in SE 63.37. ‘xelytrów [aor. 2ª sg. ‘xelútrwsav Hsch.] desollar, quitar o retirar la piel ‘[xh]lútrwsen a½tò (tò dérov) ... periués[ua]i le quitó la piel para echársela por encima (Atenea al gigante Astero), Apollod–Hist–354–17M., cf. Hsch. ‘xémen, ‘xémenai v. ‘xíhmi. ’xémen v. “jw. acción de vomitar, vó‘xémesiv, -ewv, 7 mito fig. tàv ‘xeméseiv tÎv a½toû kakodidaskalíav Epiph–Const–Haer–76–2–4. ‘xeméw [fut. pas. 3ª sg. ‘xemesuÍsetai LXX Ib–20–15; aor. ‘xÍmesse Hes–Th–497 (cj.)] 1 devolver, vomitar algo previamente ingerido: a) alimentos, frec. como resultado de un proceso mórbido líuon Hes–Th–497, ¶ ti ƒn fágë ¡ píë, ‘xemeî Hp–Vict–3–82, cf. Diocl–Fr–153–14, Damocr. en Gal–14–134, la propia enfermedad fármakon piÕn ‘xemésai tò nóshma Pl–R–406d, parásitos intestinales IG 4²–122–128 (Epidauro IV a.C.), del pelícano que disuelve conchas en el buche para luego vomitarlas y comer su contenido, Arist–HA 614°30, en v. pas. ¾pèr toû mà ... ‘xemeuÎnai tò fármakon Orib–8–6–2, jymòv flegmatÚdhv ‘xÍmestai Gr–Nyss–Eun–2–387, en uso abs. oýnon ... píneiv mestòv ×n ko½k ‘xemeîv Alex–169, cf. Ar–Ra–11, Hp–Salubr–5, fáge tò ®kanón, mÍpote plhsueìv ‘xemésëv LXX Pr–25–16; en v. med. mismo sent. píontai kaì ‘xemoûntai kaì manÍsontai beberán, vomitarán y delirarán LXX Ie– 32–16; b) la nave de Odiseo, antes absorbida por Caribdis ´fr' ‘xeméseien ²píssw ®stòn kaì trópin aŸtiv Od–12–437, cf. 237; c) fig., bienes adquiridos injustamente ‘xemeîn „tt' ƒn keklófwsí moy Ar–Eq–1148, cf. Ach–6, Cerc–4–55, en v. pas. ploûtov 0díkwv synagómenov ‘xemesuÍsetai LXX Ib–20.15. 2 vomitar, arrojar, echar con violencia algo que procede del interior: a) de un volcán en erupción jásma gÎv ... phloû diapúroy potamòn ‘xÍmese Str–1–3–16; b) fig., ref. palabras u opiniones consid. aberrantes o erróneas toùv logismoúv Diod–Com–1, cf. Gal– 5.325, tà tÎv blasfhmíav VÍmata Ath–Al–Syn– 38.4, cf. Epiph–Const–Haer–69–10–3, en v. pas. 7 0pò %Areíoy ‘xemeueîsa léxiv Epiph–Const–Haer– 74–1–2. ‘xémmoron v. ‘kmeíromai. ‘xémpalin: ‘paristérwv Hsch. ‘xempedów mantener firme, observar estrictamente tàv synuÍkav X–Cyr–3–1–21 (cód.). graf. ‘xonpl- MAMA ‘xemplárion, -oy, tó 4–284 (Frigia II/III d.C.), POxy–1066–7 (III d.C.), ‘xopráreio[n MAMA 4–285 (Frigia II/III d.C.) lat. exemplarium I 1 ejemplo, muestra, señal, prueba tò gàr ‘. tÎv 0gáphv ¾mÛn “labon Ign– Tr–3–2, tò tÛn 0logístwn ‘unÛn ... ‘. ejemplo de pueblos irracionales Meth–Palm–M–18–388A. 2 modelo, patrón 0pésteilá soi ... tò ‘. Æna ... pròv a½tò poiÍsëv te envié el modelo para que fabriques (la lima) de acuerdo con él, POxy–l.c. 3 ejemplar, copia, duplicado 0pókeitai dè toútoy kaì ‘n tÔ 0rjeíö tò ‘. queda un ejemplar de esto también en el archivo, ISmyrna 230(b)–11 (imper.). II abstr., ref. a la conducta 1 en sent. posit. modelo, ejemplo pántev a½tòn ‘mimoûnto, ´nta 2 en sent. neg., ‘. Ueoû diakoníav Ign–Sm–12–1. en estelas de confesión ejemplo, descripción ejemplar del castigo que espera al pecador parangélw pâsin mhdéna ka[ta]f[ron]eî tÔ ueÔ ‘pì •xei tÃ[n s]tÍlhn ‘. advierto a todos que ninguno desprecie al dios pues tendrá la estela como ejemplo, MAMA 4–284, cf. 285, Epigr–Anat–

22.1994–140 (Frigia, imper.). “xemplon, -oy, tó lat. exemplum 1 ejemplar, copia ‘. diauÍkhv BGU 600ue–3 (II/III d.C.) en BL 2(2)–19, tÎv ‘n Nikaíä synódoy Cod–Afr– 134. 2 sent. neg. ejemplo, descripción ejemplar del castigo que espera al pecador parangéllw mhdéna katafroneîn tÔ LairmhnÔ, ‘peì •xei tÃn ‘mÃn stÍllhn (sic) “. Epigr–Anat. 22–1994– 139 (Frigia, imper.). subst. tò ‘. bordado ‘xémplwtov, -on Eust–1436–49. ‘xempoláw [perf. part. pas. ‘xempolhmén1 c. mov. a partir del suj. comerciar Hdt–1–1] con, vender tòn fórton ‘n taîv ... pólesin D.H– 3–46, en v. pas. ‘xempolhménwn sfi sjedòn pántwn vendido por ellos casi todo Hdt–l.c., ‘xhmpólhmai k0mpefórtismai soy vendido y tra2 c. tado como una mercancía S–Ant–1036. mov. hacia el suj. obtener comerciando kérdov S–Ph–303. ‘xempoléw comerciar con, vender en v. pas. (‘mporiÛn) ‘xempoloyménwn I–AI 8–181. ‘xenaírw matar Kúknon Hes–Sc–329. ‘xenallagÍ, -Îv, 7 alternancia de distintos dialectos en poesía a® ‘xenallagaì ... tÛn dialéktwn pollÃn 7dúthta jorhgoûsi taîv 0koaîv Sch–Hermog–Id. en Rh–7–1069. ‘xénanti 1 adv. enfrente en uso adj. ‘n mèn tÔ ‘. ... syncelíö TAM 2–210 (Sídima, imper.). 2 prep. c. gen. frente a, enfrente de tò o9kídion tò ‘. toû mnhmeíoy BMus–Inscr–918–8 (Halicarnaso II/III d.C.). ‘xenantíav [frec. diuisim ‘x ‘nantíav en 1 adv. de frente ‚nemoi ... ‘. 0llÍloiv ed.] ‘mbállontev ... tò pélagov diatémnoysi Chrys– Catech–1–4–4; subst. ³ ‘. adversario Ephr–Syr–1– 246B. 2 prep. c. gen. frente a, enfrente de ‚ggeloi kauezómenoi ‘. a½tÎv (Maríav) Ath–Al–M– 28–725B, ‘. tÛn didaskálwn a½toû Eust–Mon– Ep–882, tb. postpuesta toû potamoû ‘. Anon– Flor–3. ‘xenantíon 1 adv. de frente Sch–Opp–C.2.54. 2 prep. c. gen. frente a ³ ‚rjwn basileíav PersÛn e®stÍkei ‘. moy LXX Da–10–13 (var. en Thdt–Orth–128). que está enfrente, fig. ‘xenántiov, -a, -on adversario, oponente, rival o½demían eånoian féroysi toîv ‘xenantíoiv Ephr–Syr–1–210E. I ref. a cadáveres 1 c. ac. ‘xenÄrízw del muerto despojar, expoliar Aquiles a Héctor Il– 22–376, poléav te kaì ‘suloùv y®éav Il–24–521, cf. B–5–146, katà d' “ktanen %Hetíwna, o½dé min ‘xenárixe mató a Eetión, pero no lo despojó, Il– 6–417, tòn aŸ jamaì ‘xenárixe jeîrav 0pò xífeï tmÍxav Il–11–145, ‘xenaríxav ... !Arhv ¾pò jer2 c. ac. de las armas sì Mímanta A.R–3–1226. despojar de, arrebatar teújea Il–7–146, 13–619. II ref. a pers. vivas 1 matar, asesinar Pidúthn ... “gjeï jalkeíö Il–6–30, ‘sulòn 0neción Il–16–573, cf. 4–488, 6–36, Edipo a Layo Od–11– 273, cf. Q.S–11–87, memáasin 7méav ‘xenaríxai los pretendientes a Ulises y los suyos Od–22–264, tòn mèn ‚r' ‘xenárixe bíh "Hraklheíh ref. a Gerión, Hes–Th–289, cf. Fr–193–16, Delfúnhn tóxoisi ... ‘xenárixe Apolo, A.R–2–706, 0delfeòn ‘xenárixan 0fradíë los hijos de Éaco mataron a su hermano por desconocimiento A.R–1–92, ‘xhnárixen ¶n pot' 0xífö dólö nékyv al cual un muerto mató sin espada y con dolo el centauro 2 c. ac. ref. una Neso a Heracles, Lyc–50. colectividad aniquilar, exterminar dÎmon %ArÍion Orac–Sib–14–43, dysmenéwn ... stájyn ‘xenárixen a½tofónö palámë (Jasón) aniquiló la cosecha de enemigos con mano fratricida Orph–A–874. III ref. a territ. y ciu. destruir, devastar, arrasar Lúdiov aŸ seismòv dè tà Persídov ‘xenaríxei Orac–Sib–3–449, cf. 435. ‘xenégki v. ‘kférw. ‘xeneîkai v. ‘kférw. ‘xeneijuÎnai v. ‘kférw. ‘xenépw 1 c. valor enf. proclamar, declarar c. ac. adv. tà makrà d' ‘xenépein Pi–N–4–33, c. ac. y pred. ‘xénepen ... AÅginan pátran el

olimpionica Alcimedonte de Egina al vencer en la palestra, Pi–O–8–20, c. ac. tò sòn ... méga krátov ‘n Œmnoiv IG 11(4)–1105–3 (Delos III a.C.), cf. CEG 789–1 (Beocia IV a.C.), sù d' ‚koye, ... ‘xenépw gàr 0lhuéa Orph–Fr–378–4, cf. Eudoc– 2 decir, referir c. ac. táwn (nÍswn) Cypr–2–6. d' ƒn períshmon ‘gÕ uésin ‘xenépoimi de estas (islas) podría referir su famosa ubicación D.P– 556, c. interr. indir. ¶s' ‚lge' 0nétlh ‘xenépwn Q.S–2–115, c. inf. complet., Paul–Sil–Ambo 141, en v. pas., en constr. pers. o½dé fin „rpai o½d' ´fiv ... lwbÍsimoi ‘xenépontai se dice que a ellas (las palomas sicilianas) ni las aves de rapiña 3 abs. ni la serpiente les son dañinas Nic–Fr–73. hablar ³ d' ‚r' ‘xenéponti ‘oikÚv pues parecía en verdad que hablaba el carnero a Frixo, por el realismo del bordado, A.R–1–764, “nuen d' ‘xenépoimen, ¶ui ... Theodotus SHell–758. embargo de terre‘xenejyrasía, -av, 7 nos propiedad de deudores SB 9252–5 (II d.C.). ‘xenejyriázw tomar fianza D.L–6–99. ‘xenuv. ‘xérjomai. ‘xeniaytéw completar un año de servicio en el desempeño de una magistratura ‘xeniaytÎsai tÃn prytaneían Sch–Pi–N–11–10b. ‘xeniaytízw pasar un año en el exilio Sch–E–Or–1645. 1 trasladado o pagado ‘xeníaytov, -on al año siguiente de suministros no librados en el año que les corresponde, sino en el siguiente, en uso pred. mà proeuÎnai dià toû ‘xeniaútoyv genésuai UPZ 23–19, cf. 21–12 (ambos II a.C.), en cont. fragmentario, op. a½teníaytov SB 12056.9 2 neutr. plu. como adv. ‘xeníayta (III d.C.). en el año siguiente, pasado el año, a año vencido tòn dè fóron 0podÚsomen ‘. ‘n mhnì FaÛfi pagaremos la renta a año vencido en el mes de Faofi, PAmh–85–14 (I d.C.), cf. POxy–729–15 (II d.C.), PCol–273–15 (III d.C.), 0podÚsw kat' “tov ‘. ‘n mhnì FaÛfi PAmh–86–11 (I d.C.), cf. PLaur–72–10 (II d.C.), POxy–3354–25 (III d.C.), o® toû e9sióntov dekátoy (“toyv) ‘kpíptontev ‘. karpoí los frutos del año décimo entrante que maduran al año siguiente, PHeid–329–12 (II d.C.). ‘xenterízw 1 eviscerar, extraer las vísceras, Gloss–2–302, en v. pas. (salamándra) ‘n méliti ‘xenterisueîsa Dsc–2–62, cf. Gloss–2–89. 2 extraer la médula en v. pas., del eléboro negro ‘xenterízetai dè Þsper ³ leykòv ‘lléborov Dsc–4–162–4, glykeíav Vízhv ‘xhnterisménhv Gal– 13–28, cf. 68. ‘xént[erov], -on dud. eviscerado, sin tripas de un pez, cj. en SEG 60–495B–35 (Acrefia III/II a.C.), cf. Hsch–j 30. ‘xenterów eviscerar, extraer las vísceras en v. pas. Gloss–2–90. †‘xentisménai: kekosmhménai Hsch. (prob. por ‘xhnuisménai cf. Ar–Lys–43). ‘xeów [sólo tema de pres., para otros temas v. ‘xwuéw] 1 expulsar c. ac. de pers. y gen. separat. a½tòn (sc. !Areion) tÎv ‘kklhsíav Epiph– Const–Haer–68–4–3, tÎv a½toû kauédrav Epiph– Const–Haer–73–34–1, ‘xeoûn a½toùv tÎv frontídov tÛn jwríwn expulsarlos del cuidado de las haciendas Iust–Nou–59–4 proem., en v. pas. ‘xeoûtai (el hereje Marción) tÎv ‘kklhsíav ¾pò toû 9díoy patróv Epiph–Const–Haer–42–1–4, c. prep. de gen. 0pò toû paradeísoy Epiph–Const–Haer–52–2–4, cf. Cod–Iust–1–2–24–6. 2 dejar caer ‘xeoûntev tà ‚stra ‘pì tÃn gÎn los ángeles, Cosm–Ind–Top–9–14. 1 hechizar completamente, curar ‘xepÁdw o calmar del todo mediante ensalmos o encantamientos jrà ... ‘pädeîn a½tÔ ’kásthv 7mérav •wv ƒn ‘xepÁshte contra el miedo a la muerte, Pl–Phd–77e, tò ‘mpauèv kaì ‚logon tÎv cyjÎv ‘xepÁdontev Plu–2–384a; en v. med. mismo sent. noyuetoúmenoi fílwn ‘pödaîv ‘xepÁdontai fúsin amonestados por las sanadoras palabras de los amigos (como si fuesen ensalmos), 2 crist. apaciguan su naturaleza S–OC 1194. expulsar mediante exorcismos daímonav Origenes Cels–1–46. 1 incitar c. ac. de pers. e inf. ‘xepaírw

‘xepaírw e½tújhma mhdèn ðd' “stw méga, ¶ s' ‘xepareî meîzon ¡ jreÕn froneîn que ningún éxito sea tan grande que te incite a ser orgulloso en exceso E– Fr–963, dédoika mà ... tàv ... gynaîkav ‘xepárwsin dólö katalabeîn tà jrÍmau' 7mÛn Ar– Lys–623. 2 fig. exaltar, enaltecer en v. pas. o½dè gàr pròv tÃn timÃn oŒtwv “jei, Þste ‘xepaíresuai ¾p' a½tÎv Asp–in EN 112–7. ‘xepaporéw encontrarse en grandes apuros Aesop–Prou–94. ‘xéparsiv, -ewv, 7 instigación, inducción diá tinov ‚lloy ‘xéparsin Cat–Cod–Astr–12–175.13. ‘xepegeírw despertarse ("Hrakléhv) palíntropov ‘xepegeirómenov stréfetai E–HF 1068 (cj.). ‘xepeújomai gritar alto, proclamar, ufanarse de c. subord. de inf. k0xepeúxasuai brotÛn ... tÛnd' ‘picaûsai mónon y proclamar que tú eres el único de estos mortales que lo has tocado Filoctetes a Neptólemo acerca de su arco, S–Ph–668. alquim. proyección, e.d., ‘xepibolÍ, -Îv, 7 transmutación de los metales, Zos–Alch–183–22. ’xepikaidékÄtov, -h, -on decimosexto, AP 12–4 (Strat.). ‘xepilanuánomai [sólo v. med. aor. tem. ‘xepilauómenov] pasar por alto, olvidar totalmente Phot–e 1165. ‘xepipolÎv v. ‘pipolÍ. ‘xepístÄmai 1 conocer a fondo, saber bien datos o hechos concr. por haberlos aprendido, estudiado o practicado tòn 0katáblhton lógon Ar–Nu–1228, tÛn ueÛn tà o½nómata Hdt–2–43, májesuai ‘xepistámenoi Hdt–7–211, un oficio, Theopomp–Com–43, una lengua extranjera, App–BC 3– 97, c. adv. matizando el valor perfectivo de ‘x-: eŸ ... ‘xepistámenoi tàv %Auhnaíwn ³rtáv Hdt–6– 138, cf. Ar–V–1249, Eus–PE 7–7–1, tà ueîa safÛv I–AI 1–65; saberse a la perfección, de memoria tòn lógon Pl–Phdr–228b, cf. D–19–250, tàv protáseiv 0pò stómatov Arist–Top–163°28. 2 conocer bien, tener conocimiento completo de realidades a través de la experiencia o algún otro medio de juicio ’wytòn ‘xepistámenov Hp–Ep–17.7, c. adv. reforzando el valor perfectivo de ‘x-: eŸ gàr ‘. ³milíav kátoptron pues conozco bien el espejo del trato humano A–A–838. 3 tener conocimiento de, ser plenamente consciente de, darse completa cuenta de situaciones o circunstancias teóricamente no evidentes: a) c. ac. dólon E– Cyc–476, c. adv. (táde) kalÛv S–OC 417, tò méllon ... safÛv Eun–VS 501; b) c. inf. u or. de inf. toútoyv ‘xepístamai kalÛv parhgménoyv misuoîsin e9rgásuai táde soy consciente de que éstos lo hicieron inducidos por sobornos S.Ant–293, ¾brízein mèn tót' ‘xhpístato Antígona al transgredir las leyes, S–Ant–480; c) c. or. de part. ‘xepistámenoi ... tòn Kûron o½k 0tremízonta sabiendo perfectamente que Ciro no permanecía inactivo Hdt–1–190, cf. S–OC 1584, eånoyn d' ´nta s' ‘. E–Alc–511, cf. Diog–Ep–44, I–AI 18.267; d) c. or. complet. y frec. adv. reforzando el valor perfectivo de ‘x-: eŸ nyn tód' ‘xepístaso, Ñv ‘n toîsi Ðsì tÛn 0nurÚpwn o9kéei ³ uymóv Hdt–7–39, cf. Procop–Pers–1–24–3, safÛv ‘xepistámenov ¶ti eånoyv mèn ¤n o½deív Ph– Prou. en Eus–PE 8–14–25, cf. Cyr–Al–Io–2–2–17. ‘xepisfrÀgízw estampar en sent. fig., en v. pas. k0xepesfragízeto Þrav gelÚshv jwrìv ‘lpídwn “rwv y el deseo por aquella sonriente lozanía quedaba estampado sin esperanza en el alma, Chaerem–14–10. ‘xepitáx: ‘xepíthdev Hsch. ‘xepíthdev adv. a propósito, deliberadamente, intencionadamente, con intención premeditada, buena o mala, con un propósito predeterminado sínesuai Hp–Art–47, cf. D–21–56, Phld–Lib– 22b–6, ‘. “jomen ’taíroyv kaì ¾eîv, Æna ... Pl– Grg–461c, cf. Ar–Pl–916, májhn ‘poíhs' ‘n a½toîv ‘. Xenarch–7–10, 0ntilogían moi systhsa[mé]noy ‘. habiendo promovido una discusión conmigo intencionadamente, BGU 1247–9, cf. PPolit–Iud– 1.9 (ambos II a.C.), ‘. synoûsa tÊ basilídi Charito 6–7–3, cf. Men–Epit–368, Arist–Oec–1353°2. ‘xepombréw hacer llover Zeùv ... oåt'

1648 ‘xepombrÛn oåt' ‘payjmÍsav fílov Zeus ni enviando lluvia ni sequía se hace querido, e.d., no obra a gusto de todos, S–Fr–524, c. ac. tàv drósoyv Tz–H–3–62. ‘xépth v. ‘kpétamai. ‘xepwuéw rechazar tÃn 0khdían ‘xepÚswmen rechacemos la apatía Cyr–Al–M–77–1088C. vómito en el prov. ‘xérama, -matov, tó kúwn ‘pistrécav ‘pì tò Ådion ‘. 2Ep–Petr–2–22, ‘. kynóv Philum–Ven–4–13, kúnev perì tà Ådia ‘xerámata ... kyliómenoi Ath–Al–M–26–148A. ‘xéranov, -on expulsado del “ranov, de la asociación ³ dè mà doùv tò káuolon ‘. “stw NGSL 5–44 (Ática II d.C.). [jón. ac. plu. -iav Hp– ‘xérasiv, -ewv, 7 1 evacuación Hp–l.c. 2 expulsión Epid–6–6–14] de Odiseo por una criada, Eust–1856–5. 3 alquim. disolución coloreada, tinte extraído de materias naturales que sueltan color en medio líquido (cf. ‘xeráw III) PHolm–96. ‘xeraynáw v. ‘xereynáw. I 1 dejar caer a tierra, soltar ‘xeráw toùv líuoyv ... jamâze prÛton ‘xerásate renunciando a usarlas como arma, Ar–Ach–341. 2 dejar salir un líquido, vaciar ‘. tò Œdwr ref. al agua de la clepsidra, al terminar un discurso antes de tiempo, D–36–62; gener. hacer caer líquidos o sólidos volcando un recipiente, verter, volcar, vaciar fér' ‘xerásw (tàv cÍfoyv) déjame que haga caer los votos volcando las urnas, Ar–V–993, en v. pas., Is–5–17, tò “laion de un lecito, Aen– Tact–31–13, gener. indic. el destino e9v uyían ‘xerásantev tríbomen una mezcla de ingredientes sólidos y líquidos, Gal–12–732, cf. 13–182, e9v oýnon %Italikón Gal–13–541, e9v •teron 0ggeîon Gal–13–1011, parà toùv pódav tÛn ®erofantÛn ‘xerâsai tò Œdwr verter el agua (transportada en un cedazo) a los pies de los pontífices D.H–2–69; volcar en el plato, servir fig., cóm. tÃn jútran jrÎn ‘xerân tà teûtla que la cazuela debía 3 en servir las remolachas Crates Com–16–8. v. med. verter para sí, servirse, echarse “laion Com–Adesp–1073–12; c. ac. del continente vaciar para sí, servirse, e.d., beberse cóm. ref. a un odre que hacían pasar por una niña tív tÃn 0gaphtÃn paîdá soy 'xhrásato ¿quién se sirvió a tu hija querida? Ar–Th–761. II fisiol. y medic. 1 hacer salir un fluido corporal, evacuar ‘xerâsai tò Œdwr evacuar (el médico) el agua del tórax del paciente, Hp–Morb– 2–61, en v. pas. tò aÝma ‘xerauén la sangre evacuada en la menstruación, Hp–Mul–2–121, oŸron 0nurÚpeion pouèn kaì ‘xerauén Dsc–Eup–2–160. 2 vomitar ‘xérase tòn profÍthn la ballena a Jonás, Ephr–Syr–2–70C, fig. o½k ‘pilauómenoi ðn ‘xÍrasan ref. doctrinas heréticas, Ath–Al–Apol–Sec– 59–3, abs., Hp–Morb–4–49, Sor–2–13–126, Archig. en Gal–13–168, en v. pas., Archig. en Orib–8–2–23. 3 soltar, expulsar, exhalar el aire o el aliento tòn 0éra Arist–Pr–960°26, cf. Placit–4–22–3 (= Herophil–143b), ç malájav mèn ‘xerÛn ¡oh tú que exhalas (olor a) malvas! Pherecr–138. III alquim., abs. soltar color un elemento o sustancia natural en un medio líquido para obtener tinte “mbrexon tÃn ‚gjoysan kaì “a, méjriv ‘xerásë moja (en un preparado líquido) la flor de la palomilla de tintes y déjala, hasta que suelte color, PHolm–96, cf. 97, 108; cf. ‘xérasiv III. [Habitualmente rel. c. “ra ‘tierra' a partir de la expl. de Sch–Ar–V–993, pero parece más adecuada la rel. c. *ers- ‘fluir', v. s.u. 0peráw.]

‘xergázomai [aor. ép. ‘xhrgáxato IG 1³– A en sent. neg. 1 llevar 980 (V/IV a.C.)] a cabo, cometer, perpetrar gener. actos delictivos o violentos ¢d' “st' ‘keính toårgon 7 'xeirgasménh ésa es la que ha cometido la acción (enterrar a Polinices), S–Ant–384, cf. Hdt–3–52, 5–28, aÝma mhtròv mysaròn ‘xeirgasménov tras cometer el repulsivo asesinato de su madre E–Or–1624, prâgma ... jalepón Aeschin–1–47, cf. Paus–9–30–5, D.C–39– 29–3, tÃn ¾póuesin Plb–5–26–6, en v. pas. sfin “rgon ‘stìn ‘xeirgasménon mégiston A–Pers–759, cf. S–Ai–315, ‘p' ‘xeirgasménoiv kakoîsi jaírein

E–Ba–1039, tà ‘xergasména hechos consumados A–A–1379, Hdt–4–164; abs. actuar, obrar c. adv. ‘xergazoménh kakÛv actuando ella con malas artes I–AI 15–65. 2 provocar, ocasionar, causar gener. desgracias o males méga ti kakón Hdt–7– 10u, cf. Hp–Morb–3–16, Pl–Cri–44d, tárajon X– Eq–9–4, cf. Cyr–5–5–12, pÍmata E–Heracl–960, symmajían Aeschin–3–239, pollà d' ‘xergázetai 0nóht' ‚kratov kaì neóthv Men–Sam–340, cf. I–AI 16– 110, diaforán Gr–Nyss–Fid–65–21, c. doble ac. kat' ¶ ti ... kakòn tosoûton eÅh !Iwnav ‘xergasménov con qué objeto había ocasionado tan gran mal a los jonios Hdt–6–3, toùv mèn polemíoyv Ñv pleîsta kakà ‘xergásetai Pl–Ep–352d. 3 acabar con, arruinar, destruir 7méav Hdt–5–19, cf. 4–134, E–Hel–1098, en v. pas. sigÍsat', ð gynaîkev, ‘xeirgásmeua callad, mujeres, estamos perdidas E–Hipp–565. B en sent. posit. o neutr. I c. ac. de abstr. 1 llevar a cabo, realizar, cumplir t‚lla E–Med– 918, taûta parajrÎma Antipho 5–92, cf. Isoc–4– 10, megála kaì kalà “rga Pl–Smp–178d, cf. X– Oec–15–2, Men–Epit–575, Luc–Symp–30, en v. pas. lampròn “rgon ‘xergasménon Hdt–9–75, cf. Isoc– Ep–6–8; c. inf. conseguir, lograr, obtener ‘xeirgásato basileùv ... prosagoreyuÎnai Plb–31–33–3, cf. Luc–Tox–32, ‘xeirgásato pemfuÎnai dhmár2 cultivar, practicar con joyv Plu–Cat–Ma–3. dedicación: a) un arte o técnica: la práctica naval, Th–1–142, tÃn téjnhn kalÛv ‘xergázesuai Pl–Ap–22d, cf. Longin–Rh–192, en v. pas. a® ‚llai téjnai ... ‘n taîv megálaiv pólesin ‘xeirgasménai e9sí X–Cyr–8–2–5; b) una disciplina fil. o cien. ¶son ... ‚n tiv 0kribésteron ... 7ntinoûn fúsin pragmátwn ‘xergázhtai Gal–5–673; c) actitudes morales tò 7gemonikón se deî ‘xergázesuai tò saytoû ¡ tà ‘któv Arr–Epict–3–15–13, cf. 13–8, taúthn (sc. tÃn proaíresin) Arr–Epict–1–4–18. 3 abs. tratar un asunto, hacer una exposición katà mérov perì a½tÛn ‘xergásasuai Plb–3–26–5, ‘pitomikÛv Phld–Lib–7B–7. II c. ac. de cosa 1 llevar a cabo, construir totalmente tòn nhón Hdt–5–62, cf. 1–93, IG l.c., táfroyv Aeschin–3–30; en aor. y perf. finalizar, concluir la construcción de tÃn krÍnhn kaì tòv loytrÛnav IOropos 290–30 (IV a.C.), tÃn diÚryga PCair–Zen–220 (III a.C.), en v. pas. 7 %ArgÚ Hdt– 4–179, liuính (géfyra) ... ‘xeirgásuh ... ¾p' A9milíoy Plu–Num–9; crear, producir, conformar tív bléponta sÚmat' ‘xergázetai; ref. a la imagen falsa de Helena, E–Hel–583, (7 fúsiv) tà mória taûta ‘xergázesuai kairòn eýjen ref. las partes del feto durante su gestación, Gal–4–550, cf. 2 milit. fortificar tà ‘pimajÚtata ‘xer606. gasámenoi habiendo fortificado los puntos más vulnerables Th–4–4, tÃn ‚kran tò "Hraîon Th–5– 75, cf. 2–78, 8–92, en v. pas. ‘peidà tò pròv tòn krhmnòn a½toîv ‘xeírgasto Th–6–101, cf. 7.2. 3 realizar, representar en escultura o pintura flébia kaì ptíla ... e9v ‚kron ‘xergázesuai D.H–Dem– 4 cultivar, trabajar la tierra tÃn 0né51–7. mhton (sc. gÎn) App–BC 1–18, jÚran D.S–5–40, en v. pas. 0gròv eŸ ‘xergasménov campo bien cultivado Hdt–5–29, cf. 6–137, Arist–Ath–16–4, skeúh pantoîa, oÝv gÎ t' ‘xergázetai D.H–8–87, cf. Th– 1–82; abs. cultivar la tierra, trabajar la tierra par' ‚lloiv dè tò lían ‘xergázesuai bláptei en otros (lugares) cultivar la tierra demasiado resulta dañino Thphr–HP 8–6–3; cultivar, criar una planta dándole los cuidados adecuados, Thphr–CP 5–7–1, tò méuhv fytòn ‘xergázetai tejnikÛv Ph– 1–350. 1 perfeccionamiento ‘xergasía, -av, 7 tyjÕn dè tÎv ‘xergasíav di' 7mÛn (un método de señales) que fue objeto de perfeccionamiento por parte nuestra Plb–10–45–6, de tipo moral o emocional, Arr–Epict–3–13–8, del retrato, op. ¾potúpwsiv ‘planificación, boceto', Plot–6–3–7, del intelecto, Alex–Aphr–de An–82–15; resolución de problemas geométricos, Archim–Spir–proem–p.8. 2 trabajo intensivo, cuidado de las plantas culti3 tratamiento, desavadas, Thphr–CP 3–1–6. rrollo, elaboración de un tema o asunto 7 kau'

‘xerhmów

1649 •kaston ‘. Plu–2–1004e, cf. Phld–Rh–2–215Aur., 7 dè katà mérov ‘. ... tÎv 9atrikÎv uewríav Gal– 1–306, cf. Ath–Mech–296, S.E–M–7–1, Clem–Al–Paed– 2–1–14, Simp–in Cat–141–17; en lit. y ret. composición, elaboración táxiv dè kaì merismoì tÛn pragmátwn kaì 7 kat' ‘pijeírhma ‘. en un discurso, D.H–Isoc–4–2, cf. Lys–15–4, Is–3–6, poihtikà ‘. elaboración poética Phld–Po–5–4–30, cf. 13–7, tÎv dialéktoy Phld–Po–1–131–8, ‘. logikÍ Iambl–Comm–Math–24. tratamiento, desarro‘xergasmóv, -oû, ³ llo, elaboración de un tema, Simp–in Cat–240–26. ‘xergastéon 1 hay que realizar, construir ³ o9kodómov ... o½ boyleúetai, póteron toùv uemelíoyv ... ¡ tÃn ²rofÃn ‘. Them–in Ph–63–5. 2 hay que desarrollar, hay que tratar un tema, Gal–15–467, 555. I 1 capaz de ‘xergastikóv, -Í, -ón cumplir, capaz de ejecutar, de donde hábil, diligente, eficaz en c. gen. ‘xergastikwtátoyv ðn ƒn ‘gjeirÛsi X–Mem–4–1–4, ‘pistÍmh ‘xergastikà toû prokeiménoy Chrysipp–Stoic–3–66, cf. 64, %Antíojov ³ basileúv ... toû proteuéntov ‘. Plb–15–37–1, cf. Corn–ND 35, 7 dè polyarjía polémwn ‘xergastikÍ Hom–Clem–9–2, 7 ‘. tÛn ´ntwn dúnamiv Gr–Nyss–Ref–Eun–340–23; neutr. compar. como adv. “sti ... ‘pì miâv a9suÍsewv ‘xergastikÚteron tiuénai tòn lógon es posible basar el argumento de un modo más efectivo en 2 neutr. subst. un solo sentido S.E–M–9–144. tò ‘. diligente observación, detallado estudio tò ‘. tÎv pragmateíav LXX 2Ma–2–31, tò ‘. toû lógoy A.D–Synt–312. II adv. -Ûv 1 elaboradamente, en detalle Phld–Rh–1–156. 2 ejecutivamente, en cumplimiento de órdenes tà legómena patròv men ‘stin 0rjikÛv, y®oû dè ‘. Apoll–Ps–103–29-30. ‘xérgw v. ‘xeírgw. I en el ámbito de la palabra ‘xereeínw 1 c. ac. de cosa o abstr. preguntar por, tratar de averiguar, inquirir, requerir información sobre •kasta Od–10–14, cf. 12–34, 17–70, ‘mòn ... génov kaì patrída gaîan Od–19–116, cf. A.R–4–721, toîon ... “pov Gr–Naz–M–37–1458, dissoîo nómoy lógon ‘xeréeine averigua la razón de (que exista) una doble ley Gr–Naz–M–37–456; introd. estilo dir., trad. como preguntar, Il–9–672, cf. 10–543, tb. en v. med. %Atreãdhn proséeipe kaì ‘xereeíneto múuö: tív d' oÿtov ––.; se dirigió al Atrida e inquirió de palabra: ¿quién es ese ...?, Il.10.81. 2 c. ac. de pers. y asim. hacer preguntas, interrogar a, requerir información de fílon pósin Od–23–86, cf. Hes–Fr–240–10, Naumach–29–21, del oráculo h– Merc–547, ‚llov d' aŸt' ‚llon A.R–4–1250, e9dótav Orph–L–86, fig. ¶v tiv ‚n a½tÃn téjnë ... ‘xereeínë ref. a una lira prob. identif. c. una mujer h– Merc–483. II c. ac. de lugar explorar póroyv 1lóv Od–12– 259, myjoùv megáloio dómoio h–Merc–252. ‘xereuízw A tr. I c. ac. de pers. o colect. 1 irritar, encolerizar tàn ("Hsyjían) ... par' aýsan ‘xereuízwn a (la diosa) Tranquilidad irritando en demasía Pi–P–8–13, tòn dÎmon ‘xereuísav pròv a½tón D.H–12–1, Nikódromon D.L–6–89, cf. Plu–Sull–13, Thdr–Heracl–Io–171, en v. pas. ¾pò tÛn ponhrÛn ‘xhreuízonto katà tÛn megis2 incitar, animar ‘v tòn tánwn I.Vit–151. pólemon a½toúv D.C–Epit–8–8–3, cf. 9–28–1. II c. ac. de cosa o abstr. 1 inflamar, encender, atizar tò pûr Plu–Brut–31, tÃn Œlhn Philostr–Im– 2–17–5. 2 estimular, excitar kínhsiv ‘xereuízoysa ... ²fualmoúv Ph–2–359, 7 0rthría ... tÃn 1fÃn diplÎn Marcellin–Puls–422, cf. Crateuas Fr.8, fig. tÃn oŸsan ²rgÃn “ti mâllon ‘xereuísav Plu– Aem–30, tò pikròn kaì uymoeidév Plu–Pel–29. B intr. en v. med. irritarse ¶lwv ‘xhréuisto ... ³ satráphv Hld–8–2–3, pròv tÃn ‚mynan Gr.Nyss–Or–Dom–70–18. ‘xereuistÍv, -oû ³ incitador, provocador, AB 251. ‘xeréuw excitar en sent. erót. tív pléon ‘xeréuei; AP 5–244 (Paul–Sil.). I 1 apoyar, sujetar, apunta‘xereídw

lar ‘xereídontev taîv 0nthrísin ... tÃn ‚rsin toû mhjanÍmatov Plb–8–4–6, cf. I–BI 2–537, báktron, ‘xéreidé moy básin trémoysan bastón, apoya mi paso tembloroso Luc–Trag–55, en v. pas., fig. (tÃn génnhsin) uemelíoiv diafóroiv ‘xereisuÎnai que (la procreación) se apoya en diferentes ci2 fig. restablecer 0tomientos Sor–1–16–91. nían sÚmatov un remedio, Dsc–1–69–4. 3 en v. med. usar como apoyo, servirse de ‘xhreísato ¶sa toût' ‘lysitélei práttein ha utilizado como apoyo cuanto convenía obrar para este fin Epicur–Sent–[5] 39–4. II intr. apoyarse, sujetarse c. giro prep. systátai Æstantai e9v 0llÍlloyv ‘xereídontev las vigas se sostienen apoyándose unas en otras Ath– Mech–170. ‘xereípw [act. aor. opt. 3ª sg. ‘xereíceien (-cai cód.) Pi–P–4–264] I intr., normalm. en aor. rad. tem. 1 caer a tierra, desplomarse completamente drûv por un rayo Il–14–414, cf. Erot–35–10, 37–18, c. ac. de rel. (káproi) a½jénav ‘xeripóntev keíato teunhÛtev (los jabalíes) yacían muertos con el cuello caído a tierra Hes–Sc–174. 2 c. adv. o gen. caer desde ¾cóuen el cielo sobre la tierra, Hes–Th–704, jaíth zeúglhv ‘xeripoûsa cayendo la crin desde la gamella del yugo Il–17– 3 proyectarse, sobresalir, hacer 440, 19–406. prominencia náruhkev ... pajútatoi dè ¬ ‘xÍripe tò káthgma las tablillas más gruesas (para el entablillado) allí donde sobresale la fractura Hp– Off–12. II tr. hacer caer, abatir ´zoyv ... pelékei Pi–l.c. ‘xéreisiv, -ewv, 7 apoyo, sujeción a® pròv tÃn gÎn ‘xereíseiv de escudos, Plb–6–23–4; fig. apoyo moral a una pers. con depresión, Plu–2–78a. ‘xéreisma, -matov, tó 1 arq., prob. contrafuerte en el paramento de un muro IStratonikeia 2 fig. apoyo, so112–4 (Panamara I a./d.C.). porte “jein ... tà ²nómata kaì ‘xereísmata tÛn jrónwn que las palabras tienen también sus apoyos en los tiempos, e.e., en las cantidades silábicas Longin–40–4. resistente, sólidamente ‘xereistikóv, -Í, -ón asentado dúnamiv Epicur–Sent–[5] 14. †‘xérekta: ‘kpésh Hsch. I tr. 1 hacer salir, hacer ‘xereúgomai brotar, sacar a la superficie desde el interior tò ... ¾perbállon ¾gròn ‘xereúgetai 7 sárx ref. al sudor, Hp–Vict–2–66, un tumor, Hp–Prorrh–1–168, tò ... faûlon méli ... ‘xereúgetai tòn 0frón Gal–6–273, ‘xhreúxato ³ potamòv plÎuov batrájwn LXX Sap–19–10, de un monstruo marino ¶tan klúdwnav ‘xereúghtai gnáuwn cada vez que vomita olas de sus fauces Lyc–474, el viento a las olas, Heph–1–25–23. 2 verter desde el interior tò leptótaton kaì e9likrinéstaton ’kásth (fléc) xynágoysa ‘ntaûua ‘xereúgetai a la mé3 fig. emitir, profedula espinal, Hp–Oss–14. rir ‘xhreúxato 7 kardía moy lógon 0gauón emitió mi corazón un cántico festivo LXX Ps–44–2, cf. AP 16–328, Œmnon Chrys–M–55–706. II intr. 1 c. suj. de ríos y asim. desembocar ³ ... potamòv ... stómasi ... ‘xereúgetai tesserákonta Hdt–1–202, cf. Arist–HA 603ª14, e9v tòn Ðkeanón D.S–2–37, cf. D.H–14–1, (³ kólpov) e9v ·n ‘xereúgetai tò toû "Rodanoû stóma Str–4–1–6. 2 fisiol. descargarse, verterse un líquido seroso oÝsi d' ƒn ‘v tÃn kústin ‘xereúghtai en los casos en que se descarga en la vejiga un flujo, Hp–Nat–Hom–12, ‘xereúgetai katà tàv Vínav ‘v tòn pneúmona de los flujos de flema, Hp–Epid–2– 5–8, e9v tÃn gastéra tò períttwma Gal–2–202, cf. 3–832. muy enrojecido ‘. ¡ kaì ‘xéreyuov, -on uermòv ³ tÎv flegmonÎv ´gkov Gal–12–986 (var. en Aët–8–43 (p–461)). ‘xereúuw v. ‘xerúuw. ‘xereynáw -erayn- Melit–Pasch–160, MaI sent. intelectual 1 investigar, nes 43–8 indagar tí d' ‘xereynÂv; S–El–1100, logismòv ... tàv a9tíav ‘xereynÛn páshv a®résewv Epicur– Ep–[4] 132, cf. Clem–Al–Strom–1–4–27, Lib–Decl– 40–12, o½k ‘xereynÍsete tÃn prâxín moy LXX

Iu–8–34, cf. Manes l.c., en v. pas. diaíresin ‘k peírav kaì pónoy ‘xhreynhménhn ¾potáxw Vett– Val–254–30; en v. med. mismo sent. tàv mèn prosódoyv a½toû ’toímwv ‘xereynÚmenoi D.C– 2 examinar o® ‘xereynÛntev tà mar52–6–3. túria LXX Ps–118–2, ¶sa kaì toîv ‚lloiv “doxen 3 abs. preguntar, hacer indagacioPh–1–350. nes o½d' ... 0káuarton ¾mâv e9kòv ¤n oŒtwv ‘ân, ... 0ll' ‘xereynân S–OT 258; en v. med. mismo sent. periÉei tÃn pólin ¶lhn ‘xereynÚmenov Charito 7–1–2. II c. ac. de concr. 1 buscar nin ‘xereynÍsav férw ref. al cadáver de Penteo, E–Ba–1299, tà 2 regisprósfor' E–Hel–429, cf. Plu–Luc–19. trar, explorar tà perì tÃn pólin Aen–Tact–28–4, tàv e9sódoyv Plb–14–1–13, cf. Ant–Lib–26–4, tÃn ‘rhmían I–AI 6–278, cf. 9–83, ‘xereynÍsw tÃn %IeroysalÃm metà lújnoy LXX Soph–1–12; en v. med. mismo sent. tópoyv Plb–9–5–8, cf. 18–21–1, 3 fig. acechar ³ dè tàv o9kíav I–BI 4–654. uánatov ‘xeraynÛn ‘chláfa toùv prwtotókoyv Melit–l.c. indagación, investi‘xereúnhsiv, -ewv, 7 gación ‘xereynÛntev ‘xereynÍsei LXX Ps–63–7, zÍthsiv kaì ‘. profÍtoy Didym–in Ps–221–12, cf. Basil–Eunom–545A, Poll–9–117, Ephr–Syr–3–419A. ‘xereynhtikóv, -Í, -ón buen explorador, experto rastreador toùv ... Lysitanoúv fasin ‘nedreytikoúv, ‘xereynhtikoúv Str–3–3–6, fig., c. gen. 0nomíav Eus–M–23–621A. [plu. nom. -iev Aret– ‘xéreyxiv, -ewv, 7 SA 2–2–14] eructo Aret–l.c., fig. 7dypaueíav kaì 0krasíav ‘. Epiph–Const–Haer–25–4–1. ‘xereúw [perf. ind. sin red. ‘xéreyka Hsch– e 3744] inspeccionar, investigar ‘xereúein: ‘xeyreîn Hsch–e 3743, cf. l.c. “xerciv, -ewv, 7 gusanería ¾pokátw soy strwuÍsetai “. kaì tò peribólaión soy skÚlhx Sm–Is–14–11 en Eus–Is–14–8-21 (p–103). 1 ‘xeréw v. ‘klégw. 2 ‘xeréw I 1 preguntar por, tratar de averiguar, requerir información sobre a) c. ac. de abstr. o® mèn tà •kasta parÍmenoi ‘xeréoysin unos sentados al lado preguntan por cada detalle, Od–14–375; en v. med. mismo sent. pánta parÍmenov ‘xeréesuai Od–13–411, cf. 4–119, c. doble ac. toîá min ‘xeréonta ... proséeipen respondió al que le preguntaba por tales cosas A.R– 3–317; b) c. interr. indir. o½d' e9 ... ‘xeréoiv ¶sa keîui páuon kakà dîoi %Ajaioí Od–3–116, •pontai myríoi ‘xeréontev ¶pë pròv kérdov 0tarpóv (me) siguen a millares, tratando de averiguar dónde está la senda del provecho Emp– 2 sólo c. ac. de pers. hacer pregunB 112–9. tas, interrogar, requerir información de min pántev 0gassámeu' ‘xeréontev Od–10–249, cf. A.R– 1–711; en v. med. mismo sent. a9dÕv d' aŸ néon ‚ndra geraíteron ‘xeréesuai es una vergüenza que un joven haga preguntas a un hombre mayor, Od–3–24, cf. 19–99. II c. ac. de n. concr. tratar de encontrar, buscar c. ac. de lugar “lafov ... ‚gkea poiÍenta boskoménh Od–4–337, !Aïdov skótov Orph–Fr–474–9, %ArgÕ límnhv stóma naúporon A.R–4–1546, c. ac. de cosa Œdwr A.R–4–1443, 0nà nÎson ‘ndíneon, ‘xeréontev eÅ ké tin' ... kemádwn ... ‘sídoien daban vueltas por la isla, buscando por si encontraban algún cervatillo A.R–2–695. ‘xerhmów 1 extinguir, hacer que perezca, causar la extinción de grupos humanos, esp. familias génov S–El–1010, ‘xerhmoûn a½toû tòn oýkon por quedar desprovista de herederos, Is–2–15, cf. 2 despoblar, deshabitar, D–43–76, I–BI 1–628. dejar desierto o vacío de habitantes, frec. por efecto de la guerra, devastar, arruinar templos, ciudades o territorios uÍsw tàv póleiv ¾mÛn ‘rÍmoyv kaì ‘xerhmÚsw tà „gia ¾mÛn asolaré vuestras ciudades y devastaré vuestros santuarios LXX Le–26–31, ®erà patrÔa D.H–3–10, en v. pas. tàv ‘xhrhmwménav Sikelíav póleiv katoikízein repoblar las ciudades devastadas de Sicilia Pl–Ep–332e, cf. Ar–Pax 647, D.S–5–9, Orac– Fig–207–2, ‘xerhmoûsuai synébaine tÃn %Idoymaían

‘xerízw I–BI 4–536, cf. Lib–Decl–5–12, Åtwsan ... e9v tòn ‘xhrhmwménon ... oýkon Pl–Lg–925c, ®eròn ... toîv ¶loiv ‘xhrhmwménon un templo completamente abandonado, IFayoum 136–7 (I a.C.); fig. lábron drákontov ‘xerhmÚsav gényn habiendo dejado vacía (de dientes) la fiera boca del dragón E–HF 253. 3 abandonar, dejar vacío al marchar dómoyv E–Andr–597, cf. 991, X–Vect–4–47. ‘xerízw mostrarse provocador, combativo o beligerante o½dè gàr ¶sion ... ‘n toîv dhmosíoiv kindúnoiv ‘xerízein App–BC 2–123, cf. Plu– Pomp–56, 1Ep–Clem–45–7, filonikóteroi dè toîv ‘xerízoysin ´ntev App–BC 2–151. ‘xeriueúomai captar, ganar la voluntad de alguien o® dè tÎv strathgíav ²regómenoi ... ‘xeriueúontai toùv néoyv Plb–10–22–9. ‘xerÌnázw fertilizar, servir de abono para fig. pépwn ‘rinòv ... 0jreîov Øn ‘v brÛsin ‚lloyv ‘xerinázeiv lógö S–Fr–181. disputador tÛn lógwn ‘xeristÍv , -oû, ³ E–Supp–894. ‘xeristikóv, -Í, -ón medic. tenso, vehemente, agitado ref. a un tipo de pulso plhgÍ Archig. en Gal–8–651, Gal–8–663, 938, ref. a la respiración asociada al pulso tetaménon kaì ‘xeristikòn ... tò pneûma Agathin. en Gal–8–936. graf. ‘xérketon Io– ‘xérkiton, -oy, tó Mal–Chron–16–394, 399, POxy–3872–8 (VI/VII d.C.) lat. exercitus, ejército Iust–Nou–50 proem., Io–Mal– ll–cc., POxy–l.c. 1 traducir de una lengua a ‘xermhneúw otra e9v tÃn "Elláda glÛssan toånoma D.H–1– 67, ‘v ¾mâv toùv lógoyv Iul–Or–3–77d, en v. pas. tò gàr «trànv» ‘xermhneyómenón ‘sti «péran» Plb–2–15–9, cf. D.H–4–67, tò dè tÎv !Isidov fylaktÍrion ... ‘xermhneúetai «fwnà 2 expresar oralmente, 0lhuÍv» Plu–2–378b. traducir a palabras los pensamientos toû mèn Ueofrástoy ... pân tò nohuèn ‘xermhneúontov D.L–5–39, 0dynatoúshv tÎv glÚtthv ‘xermhneûsai tÃn gnÚmhn siendo incapaz la lengua de expresar el pensamiento Synes–Dio 5. 3 describir por escrito una realidad, en v. pas. 7 goûn 0spìv ... ¶lö biblíö mógiv ‘xhrmhneúuh a½tÔ Luc– Hist–Cons–19. ‘xéromai jón. -eíromai [fut. -erÍso1 c. ac. de mai, aor. -hrómhn, inf. -erésuai] cosa o abstr. preguntar, inquirir Diòv ‘xeíreto boylÍn preguntó el parecer de Zeus, Od–13–127. 2 c. ac. de pers. preguntar, interrogar ZÎn' Œpaton ... ‘xeíreto Il–5–756, cf. 24–361, A.R–3–19, c. interr. indir. ¤ ... ‘xÍroy m' ¶poy; ¿me preguntas acaso dónde (está)? S–Ai–103, cf. Ph–439, ‘keîno ... se, e9 ... Luc–Im–4. ‘xerpeteîn: ‘xiénai Hsch. 1 salir arrastrándose, deslizarse ‘xerpúzw fuera reptando de serpientes ‘k dè tÛn ‘ggùv fwleÛn ‘xeírpysan ´feiv Heraclid–Pont–74, drákwn palaióv, ¾pò gÎrav ... ‘xerpúsai mà dynámenov Luc–Philops–12, cf. Aret–SD 2–13–19, Eutecnius Th–Par–25–30, fig., de pers. comparadas a serpientes o® a®retikoì ... uarroûsi tÛn fwleÛn ‘xer2 salir cautelosamente, púsantev Gr–Naz–Ep–72. deslizarse fuera a hurtadillas una abeja de su escondrijo invernal, Arist–HA 599ª26, los habitantes de una ciudad sitiada para conseguir alimentos, I–BI 5–437. ‘xérpw [aor. ind. ‘xÎrcen LXX Ps–104–30] I intr. 1 salir arrastrándose, deslizarse fuera a rastras de anim. que se desplazan a ras de tierra eÅ tiv (págoyrov) ‘xérpoi uúraze, e.e. a tierra desde el fondo del mar, Ar–Eq–607, los pulpos al salir del huevo, Arist–HA 550ª5, las serpientes de sus cubiles, c. compl. prep. o gen. indic. procedencia ‘k toû skímpodov de las chinches, Ar–Nu– 710, tÛn fwleÛn de serpientes, Ael–NA 2–21. 2 salir con esfuerzo o cautela taût' ƒn ‘xérpwn tálav ‘mhjanÚmhn de Filoctetes herido fuera de la cueva donde se refugiaba, S–Ph–294, ¾giÃv ‘xÎrpe del templo de Asclepio tras recuperarse milagrosamente de su herida IG 4²–121–97 (Epi3 simpl. salir el actor del dauro IV a.C.). escenario, op. e9sérpw ‘entrar', Hp–Vict–1–24; partir,

1650 salir el ejército en campaña ‘pistélleiv ‘mìn ‘kstrateían ... Ñv a½tóv ka ‘xérpoiv Chilo Ep–1, el ejército en retirada o½ tajù ‘xérpei tò stráteyma X–An–7–1–8, ‘xérpein a½toîv fasi tÃn koilían afirman que el estómago se les sale subiendo hasta la boca por efecto de un apetito muy fuerte, Gal–2–173. II tr. hacer salir, arrastrar fuera ‘xÎrcen 7 gÎ a½tÛn batrájoyv LXX l.c. ‘xérrw salir de, irse fuera de c. gen. “xerre gaíav tÎsde vete de esta tierra E–Hipp– 973, cf. Hsch–e 3758, 3763. ‘xérrwsav: ‘p' ‘mè 0fîxai, ¡toi ‘pì tÛn neúrwn Hsch. ‘xeryggánw [sólo aor. tem. ‘xÍrygon] vomitar, devolver “meton d' ‘xÍryge deirÎv Nic– Th–732, oýnon Triph–586, en uso abs., Nic–Al–459, fig. ®storíhn Call–Fr–75–7 (tm.), kakÃn kaì ‘pÚdynon ‚thn Nic–Al–196. ‘xeryuriáw enrojecer, ponerse rojo tà koîla toû prosÚpoy Hp–Nat–Mul–9. muy rojo, rojo vivo, rojo ‘xéryurov, -on intenso jrÛma ... ‘xéryurón te sfódra kaì foinikoûn de ciertas plantas, Thphr–HP 4–6–10, de partes del cuerpo, gener. como síntoma de enfermedad tà ‘xéryura ‘n posì katakaúmata Hp– Coac–154, ‘xanuÍmata Dsc–Eup–1–100, tÊ jroi dè ‘xéryura kaì melanótrija los cuerpos de quienes tienen temperamento caliente, Gal–1–343, de pers., por reacciones fisiol. ‘xéryuroi gígnontai mâllon por vergüenza, Arist–Pr–903ª3, c. ac. de rel. ‘xéryuroi ´mma Hp–Coac–162, tò próswpon ‘xéryuroi gínontai se les pone el rostro muy rojo al hacer ejercicio, Arist–Pr–869ª8. muy rojizo de heces, ‘xeryurÚdhv, -ev Hp–Prorrh–1–127, cf. Coac–324. ‘xerúuw intr. enrojecerse ‘xoideî kaì ‘xerúuei (el costado) se hincha y enrojece Hp–Morb– 2–60 (var. ‘xereúuei). ‘xerúkw [-Ù-] rechazar, repeler tá ge keínwn kák' ‘xÍryke S–Ph–423, prob. en v. pas., sin cont., Archil–127–12. ‘xerúw jón. ‘xeirúw Hdt–1–141 [-Ü-] [aor. ind. sin aum. 3ª sg. ‘xéryse Il–5–112, 13– 532, iter. ‘xerúsaske Il–10–490, 3ª plu. ‘xeírys1 sacar tirando, arrancar, exsan Il–13–194] traer con cierta fuerza o violencia, frec. c. gen. o adv. indic. procedencia: a) del cuerpo, armas bélov ... ×moy Il–l.c., mhroû ... dóry Il–5–666, cf. 13–532, 16–505, A.R–2–1039, mojlòn ... ²fualmoîo Od–9–397, melíhn ... ‘x Æppoio Q.S–1–654, partes del cuerpo mÍdea Od–18–87, 22–476; en cont. medic. extraer, extirpar tòn pÚlypon Hp– Morb–2–33, tríjav ‘n blefároiv ... trijhlábö Marc–Sid. en IUrb–Rom–1155–72; tirar de glÛssan a un toro, Hdt–2–38, a un enfermo, Hp–Morb– 2–47b; fig. arrancar, arrebatar jeiròv tóxon Il– 23–870, (9juún) ²léuroy Opp–H–4–48; b) de objetos melíhn ... 0spídov Il–20–323, un tapón, Hes–Op–626, púlav ... uairÛn Q.S–11–390; c) de la tierra tÃn o9nánuhn ... Vizóuen Orib–Syn–3–18–1, los perros un cadáver enterrado AP 11–226–2 (Ammian.), fig. ¶v ké me Veîa byssóuen ‘xerúseie fácilmente me arrancaría del fondo de mi cauce (habla un río), Call–Del–127; d) c. ac. de anim. arrancar de su guarida, forzar a salir tòn d' (´fin) ... ‚suma bihsámenon myjáthv ‘xeírysen e½nÎv Opp–C–2–241, tékna ... ‚ntrwn ‘xerúsantev Q.S–5–375; e) del agua sacar tirando peces o redes 9juúav, oÇv u' 1liÎev ... “ktosue ualásshv diktúö ‘xérysan Od–22–386, cf. Hdt–1–141, c. compl. de direcc. ³pót' ... díktyon ‘xerúwsi ... 1liÎev ... potì gaîan Q.S–9–173, cf. Opp–H–3– 573; tb. c. ac. de pers. a½tòn ... “v te tòn potamòn ‘xalómenon ‘xeirúsantev App–BC 5–16, fig. phloû m' 0détoio ... ‘xerúsaiv Gr–Naz–M– 37–1281, 0nurÚpwn 1liÎev ’òn línon 0mfìv “uhkan Ñv 1lòv ‘xerúswsi byuÛn Gr–Naz–M–37–500A; en v. med. mismo sent. kaí ke lína ... ‘xerúsaito ualásshv “mplea y ¡ojalá pudiera sacar del 2 llevarse mar mis redes llenas! Theoc–Fr–3–5. tirando ¡ ... dífron ’lÚn, ... Vymoû ‘xerúoi o cogiendo el carro se lo llevaría tirando del ti-

món, Il–10–505, esp. llevarse a rastras, sacar a rastras del combate heridos o muertos tòn d' ... metópisue labÕn podòv ‘xerúsaske tomándolo del pie lo iba sacando a rastras hacia atrás, Il– 10–490, cf. 13–194. ‘xérjomai [fut. -eleúsomai Hdt–1–141, 6– 106, pero át. supletivo 2 “xeimi; aor. ‘xénu- Theoc– 11–63, SEG 35–218–12 (Atenas III d.C.), inf. ‘xeluémenai Od–4–283] en pres. en afirmaciones generales o ref. a la acción en proceso, pero más A c. frec. en aor. ref. a la acción finalizada I 1 salir, salir fuera énf. en la procedencia de un lugar expreso o sobreentendido, gener. c. gen., giro prep. c. gen. o adv.: a) c. suj. de pers. y asim. pólhov Il–22–417, teíjeov Il–22– 237, tÎsde juonóv S–El–778, cf. E–HF 214, tÎv patrídov PAmmon 3–2–13 (IV d.C.), megároio Od–21–229, cf. 22–375, dómwn Od–20–371, cf. Il– 9–576, 10–140 (tm.), A–Ch–663, E–IA 1098, toû ’stiatoreíoy IG 2²–1368–141 (II d.C.), fig. ‘xÎluon toû bíoy salí de la vida, e.e. fallecí, IByzantion 268 (I/II d.C.), cf. Paral–Ier–4–10, del interior del caballo de Troya Od–4–283, del banquete Od–8– 100, cf. 24–491, Cérbero del Hades, Hes–Th–772, de una tumba, S–Ant–1230, ‘k toû synedríoy Hdt–8–75, cf. 9–12, LXX Ge–10–11, ‘k toû desmwthríoy Pl–Phd–59d, cf. Aeschin–1–179, ‘k tÎv o9kíav Ar–Lys–866, ‘k tÎv pólewv ‘xelueîn o½dè tòn •teron póda (se negó) a que saliera de la ciudad ni uno de sus pies Din–1–82, ‘xÍluosan ‘k tÎv kibwtoû salieron del arca los animales, LXX Ge–8–19, cf. Eu–Marc–5–2, 0pò tÎv sipúhv Ar–Eq–1296, cf. POxy–472–1 (II d.C.), “xw ... juonóv E–Ph–476, cf. Hdt–9–10, LXX Ge–39–12, ‘nuénde Pl–Cri–44e, ‚llouen X–HG 6–1–5; frec. sin compl. salir, e.d. salir a la calle, salir de casa Lys–1–23, Ar–Ec–331, Pl–965, esp. la mujer 0koúsas' ... stenagmátwn ‘xÎluon E–Heracl–479, cf. Ar–Th–790, Lys–431, op. oÅkad' 0penueîn Theoc– 11–63, cf. 23–36; b) c. suj. del niño o el feto, en el cont. del parto ‘k tÎv mÍtrhv Hp–Oct–5–4, ‘k tÎv gastróv M.Ant–9–3, cf. Corp–Herm–Fr.DH 6.2; sin compl. salir del útero, nacer prìn d' ‘xelueîn o½ fuéggetai tò paidíon Arist–HA 587ª33, cf. 585ª25, ³ d' ‚nurwpov 0telÃv ‘xérjetai el hombre nace inacabado Arist–Pr–896ª16; c) del cuerpo, la enfermedad al producirse la curación ¡n ... ‘k toû ‚lloy sÚmatov 7 noûsov ‘xelhlyuÊ si la enfermedad hubiera salido del resto del cuerpo Hp–Morb–2–13, cf. Int–34, 43; sin compl. salir del cuerpo, desaparecer Ñv 7 uermwlÍ, ... ¾pò toû ®drÛtov ‘xéluë Hp–Loc–Hom–27, tb. los demonios en los poseídos “xelue ‘x a½toû Eu–Marc–1–25, cf. PMag–4–1243, Dam–Hist–Phil– 46B, el alma al morir (cyjÍ) ‘xéluoysa toû sÚmatov Porph–Sent–29, cf. AP 10–88–3 (Pall.); d) c. suj. de fluidos 7 pítta dÍpoy kaoménhv ‘xérjetai la pez que sale (de la antorcha) al quemarse Ar–V–1375, esp. de gases o líquidos que salen del cuerpo tò ‘xeluòn ‘k tÎv koilíhv Hp–Flat–12, ¶uen ‘xÎluen tò pneûma Pl–Ti–79b, tò aÝma de los pulmones, Arist–HA 496°6; e) anat. y fisiol., c. suj. de órganos retráctiles salir, salir hacia afuera (7 glÛtta) ‘xérjetai méjri pórrw de las serpientes, Arist–HA 508ª23, la cabeza de los moluscos de la concha, Arist–HA 528°26, (a9doîon) ‘xérjetai kaì e9sérjetai de los caballos, Arist–HA 493ª30; f) fig., de la boca, de palabras ¶tö ceûdov ... 0ndrì ... ‘xéluë ... 0pò stómatov al hombre de cuya boca sale la mentira Thgn–610, cf. 424, o½deìv tÛn lógwn ‘xérjetai par' ‘moû Pl–Tht–161b, cf. Eu–Matt–15–19. 2 sin compl. salir de la ciudad o del país, marcharse fuera oåt' ƒn o¾xelhlyuÕv pálin “luoi pót' aŸuiv de Polinices, como consecuencia de un acuerdo, S–OC 426, boylómenov 0podhmÎsai o½k ‘xÎluen Vett–Val–95–27, cf. SB 13591–7 (III d.C.), o® ‘xelhlyuótev los que se han marchado, los que han emigrado como consecuencia de una condena por homicido involuntario op. o® feúgontev D–23–45. 3 salir, proceder Jesús de Dios ‘k toû 4 c. 0pó y ueoû ‘xÎluon Eu–Io–8–42, cf. 13–3. gen. de pers. o asim. apartarse, alejarse 0pò

‘xetázw

1651 prosÚpoy toû ueoû LXX Ge–4–16, 0p' ‘moû Eu– Luc–5.8, cf. PCol–278–7 (III d.C.). II fig. 1 salir de una situación gener. con éxito, c. suj. de pers. níkhv “jwn ‘xÎlue ... gérav salió (de la competición) con el premio de la victoria S–El–687, ç spérm' %Atréwv, Ñv pollà pauòn di' ‘leyueríav móliv ‘xÎluev S– El–1509, taûta “jontav ... ‘xelueîn (que cada ciudad) saldría (de la guerra) con estas posesiones 2 salir del desempeño de una magisTh–5–31. tratura o cargo 7 ‘xeluoûsa boylÍ la asamblea saliente Decr. en And–Myst–77, cf. Arist–Pol– 3 salirse de sus límites, desviarse, 1273ª16. extraviarse (7 paideía) eÅ pote ‘xérjetai, dynatòn d' ‘stìn ‘panoruoûsuai Pl–Lg–644b. 4 alejarse, desaparecer 7 ‘lpív tÎv ‘rgasíav Act–Ap–16–19. III usos c. ac. 1 pasar por y salir de, traspasar los límites de, dejar, abandonar tÃn Persída jÚrhn Hdt–7–29, cf. Arist–Pol–1285a5, tò ‚sty Hdt–5–104, tÃn pólin LXX Ge–44–4, PPar–18–4–7 (p–422) (II d.C.); c. ac. de n. indic. límite espacial traspasar, rebasar, dejar atrás [t]où[v] ¶royv SEG 35–281–12, cf. 25 (III d.C.), toùv pylÛnav tÛn ®ppafíwn TDA 234–21 (Cartago II/III d.C.); fig. traspasar, transgredir tà tÎv Spárthv ... 2 fig., nómima Nymphis 9, cf. Meth–Symp–102. c. matiz posit. salir con éxito de, superar tínev pámplhkta pagkónitá t' ‘xÎluon ‚eul' 0gÚnwn; ¿quienes superaron certámenes llenos de golpes y de polvo? S–Tr–506; ref. al discurso llevar a buen término, cumplir con éxito tÃn perì ueologíav didaskalían ... pÛv ƒn ‘xéluoimi tÔ lógö; Gr– Thaum–Pan–Or–13–3. B c. énf. en el destino o resultado I 1 salir, marchar a) c. compl. de lugar “xelue uúraze sal a la puerta, e.e., márchate, Od–19–68, cf. 21– 89, pròv Lérnhv ... leimÛna A–Pr–652, ‘pì sòn ... juónon E–Or–609, ‘v gÎn los peces, Hdt–1–141, e9v tÃn e½ryjwrían X–HG 7–4–24, e9v Skhnàv Mándrav PHamb–39–21 (II d.C.), tÎv jÚrav ‘pì polù Th–7–11, Ñv tòn moijón Ar–Th–488, deûr' “xelue sal aquí Ar–Eq–724, ‘ntaûua para cazar, X–Cyr–1–4–16, fig., c. suj. de cosas e9sérjetai mèn a½tóse ... ‘xérjetai ... o½damóse (el dinero) entra allí, pero no sale a ninguna parte Pl–Alc–1– 122e, esp. de astros, que después de ocultos por otros, salen de nuevo, Arist–Cael–292ª6, para señalar los ortos de constelaciones y astros Arat–670, ³ ¢liov ‘xÎluen ‘pì tÃn gÎn LXX Ge–19–23, cf. Eu–Matt–24–27; b) indic. finalidad, c. giro prep. c. n. de acción ‘xeluÕn e9v 7syjían saliendo a descansar X–Mem–2–1–21, ‘pì tÃn uÍran X–Cyr–1– 2–11, ‘pì uewrían Pl–Cri–52b; c. part. o inf. fut. salir para, salir a tà paidí' 8dh 'xérjetai o½rhsómena Ar–Pax 1265, cf. Ec–325, ‘xeleúsontai ¾dreúsasuai LXX Ge–24–43, cf. Eu–Matt–11–8. 2 en cont. milit., gener. sin compl. salir de expedición, marchar en campaña tÎsde oåpw meízona paraskeyÃn “jontev ‘xÍluomen nunca nos habíamos puesto en campaña con mejores pertrechos Th–2–11, cf. Ar–Ach–1139, X–Cyr–2–1–2, Pl–R–374a, ‘p' a½tón Hdt–1–36, cf. Aeschin–3–150, ‘xelhlúuesan pandemeí Aeschin–2–137, c. pred. e9 gár pot' ‘xéluoi stratiÚthv Ar–Pax 677; tb. c. ac. int. ‘xelueîn “xodon hacer una salida ‘xÎluon dé tinav kaì ‚llav ‘xódoyv ... e9v tÃn 8peiron para saquear, X–HG 1–2–17, ‘xelueîn strateían salir de expedición Aeschin–2–168, cf. D–59–27. 3 en cont. teatral salir a escena, aparecer un personaje ¶pot' ‘xéluoi Príamóv tiv ... ‘n toîsi tragödoîv Ar–Au–512, cf. Ach–14, síga ... "Agáuwn ‘xérjetai calla ... que sale Agatón Ar– Th–95. II fig. 1 c. suj. de abstr. llegar a término, hacerse efectivo, cumplirse díkh d' ¾pèr Œbriov Åsjei ‘v télov ‘xeluoûsa la justicia prevalece sobre el exceso haciéndose efectiva al final, e.d., aunque sea tras la muerte, Hes–Op–218, un oráculo, Hdt–6–82, ´civ Hdt–6–108; de la cólera ser satisfecha 7 ... mÎniv o½dè ‘paúsato prìn ¡ 2 c. ‘xÎlue Hdt–7–137, cf. Cod–Iust–6–4–4–17a. suj. de n. de tiempo llegar a término, cumplirse, expirar, pasar, transcurrir tív jrónov toîsd' ‘stìn

o¾xelhlyuÚv; ¿y qué tiempo ha pasado desde esto? S–OT 735, cf. LXX Ge–47–18, nyktòv tâv ‘xÎlu' ´rfna E–IT 152, toû ‘xeluóntov mhnóv el pasado mes Hyp–Eux–35, frec. de plazos establecidos ‘pÃn dè a® tesserákonta 7mérai ‘xéluwsi Hp–Morb–2–12, cf. PRev–Laws 48–9 (III a.C.), ‘xelhlyuénai tòn jrónon dijo que había expirado el tiempo fijado por un oráculo, Hdt–2–139, ‘peidàn tÛn 0rjóntwn ’kástoiv ³ ‘niaytòv ‘xéluë Pl– Plt–298e, cf. X–HG 5–2–2, ‘àn dè ‘niaytòv ‘xéluë si se cumple un año antes de realizar un pago, Pl–Lg–921c, prìn tà “th ‘xelueîn tà tettarákonta IG 2²–2492–30 (IV a.C.), tb. de procesos que implican una duración temp. tÔ 8dh ‘xelhlyuénai tÃn 0nauymíasin el fenómeno se explica por haber pasado ya el efecto de la exhalación Arist– Mete–361°29. 3 c. matiz posit. tener éxito, obtener resultados c. suj. de pers. kratoûntev te tÛn ‘jurÛn ‘pì pleîston ‘xérjontai cuando vencen a sus enemigos obtienen los mayores éxitos Th–1–70; tb. de un amuleto dar resultado, funcionar, ser eficaz ‘xéluë tò pittákion PMag– Christ–8b. 4 c. pred. resultar en, pasar a ser, terminar en toiósde d' ‘kfùv o½k ƒn ‘xéluoim' “ti ... ‚llov nacido de tal manera, no podría ya terminar siendo otro S–OT 1084, cf. 1011, tb. c. compl. de modo tà dúsfor', e9 tújoi kat' ²ruòn ‘xeluónta las situaciones difíciles, si concluyen 5 c. compl. prep. de modo correcto S–OT 88. salir de una situación y llegar a otra, pasar a, acabar en soû g' e9v tód' ‘xeluóntov 0nósion stóma habiendo llegado tú hasta tal impiedad en tus palabras S–OC 981, ‘xérjontai e9v toùv teleíoyv ‚ndrav pasan al estatus de hombres adultos (los que llevan diez años como efebos), X–Cyr–1–2–12, en el diálogo o la discusión taûta diexeluóntav 7mâv ‘xelueîn kaì ‘pì tÃn 0retÍn 6 c. pred. resultar, salir en una Pl–Prt–361c. votación o selección 9sóchfov díkh ‘xÎlu' ha resultado una sentencia igualada en votos A–Eu– 796, c. pred. ‘xÎluen D[i]ós[k]or[ov] ... ¾ph[r]éthv salió Dióscoro como asistente de una orden, Mitteis Chr–89–36 (II d.C.). ‘xerÛ v. ‘klégw. ‘xerwéw salirse fuera del camino, de caballos desbocarse, Il–23–468; de pers., c. gen. apartarse mésshv ... keleúuoy Theoc–25–189. 1 preguntar c. ac. de pers. ‘xerwtáw expreso o sobreentendido y or. de inf. o subord. koúrav d' ³póuen genéan ‘xerwtÂv, ç ‚na; Pi– P–9–44, kau' 7méran dè tòn uylwròn (l. uyr-) ‘. mÍ tiv “xw Œpnwke BGU 1141–34 (I a./d.C.), tÃn Pyuían ‘xhrÚtwn tínev e9sì kreíttonev tÛn "EllÍnwn Zen–1–48, c. dos ac. ‘xerwthkénai gàr a½toùv pollà pròv 0llÍlloyv se hicieron muchas preguntas el uno al otro, Vit–Hes–13, tb. c. dat. de pers. y ac. de lo preguntado pánta tà symbánta a½tÔ kau' •n ‘xerÚthson Ps–Callisth– 40–3E; abs. 0ll' ‘xerÚta, mhdèn ‘ndeèv lípëv 2 sólo c. ac. de pers. preguntar, E–Ph–385. interrogar, hacer preguntas a alguien pálai dÍ s' ‘xerwtÎsai uélwn E–Fr–579. “xesa: lacon. “xwuen Hsch., cf. “ntesa. ‘xesuíw [fut. ind. 3ª sg. ‘xédetai Ar–Eq– 1032; aor. ind. 3ª sg. ‘xéfage AP 9–151 (Antip– Thess.), imperat. 3ª sg. ‘kfagétw Hp–Int–51, subj. 1ª sg. ‘kfágw Ar–Eq–698; perf. ind. 3ª sg. ‘xedÍdoken Ar–V–925] 1 tomar por completo, apurar seútlwn ’fuÛn ... tría tryblía ‘kfagétw Hp–l.c.; devorar, comerse del todo, zamparse ‘xédetaí soy toåcon, Ar–Eq–1032, los gusanos el fruto del olivo, Thphr–CP 5–10–1, 0lÚphx ... tÃn pÍrhn ‘xéfage Babr–86–5, cf. Arist–HA 554°4, Basil–Hex–9–5, fig. ‘k tÛn pólewn tò skîron ‘xedÍdoken se ha zampado la costra (del queso) cogiéndosela a las ciudades ref. la apropiación indebida de dinero, Ar–V–925, pánta ... ‘xéfagen pólemov AP l.c., cf. Plu–Sol–12, ¶tan ³ tÎv lúphv ²doùv katà mikròn tÃn kardían ‘kfágë Ach–Tat–7–4–5; eliminar totalmente polúpoyv dè ‘xesuíei ... drakontíoy Víza katajrisueîsa Dsc– 2 cóm. por ‘kbállw echar a morEup–1–150. discos e9 mÍ s' ‘kfágw ‘k tÎsde tÎv gÎv

o½dépote biÚsomai no seguiré viviendo si no te arranco de un mordisco de esta tierra Ar–Eq–698. ‘xésuw devorar leijÍnav ‘xésuontav 0rjaían fúsin lepras que devoran la primitiva naturaleza A–Ch–281. misión, embajada, delega‘xesíh, -hv, 7 ción ‘xesíhn ‘lueîn ir en embajada, Il–24–235, Od–21–20, cf. Call–Fr–82 (vol. II, p–113), ‘. d' %Ajîleov embajada a Aquiles, AP 9–385 (St–Byz.), ante el emperador ‘k dè pátrhv steîlai gaíhv basilhídov ‚sty ‘xesíhn Orác. en Theos–Tub–22. ‘xesíhnde adv. en embajada ‘xesíhnd' var. por ‘xesíhn en Il–24–235 en Eust–1347–17. “xesiv, -iov, 7 repudio gynaikóv Hdt–5–40. ‘xesménwv adv. sobre el part. perf. pas. de xéw con cuidado, con exactitud Zonar–s.u. diesmileyménwv. ‘xéssyto v. ‘kseúomai. ‘xestasiasménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘kstasiázw en forma sediciosa Poll–8–154. “xesti v. 1 “xeimi. ‘xestiáomai celebrar con exceso un convite, emborracharse ‘xestiwménov: o9nÚmenov Phot– e 1177. ‘xestramménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘kstréfw torcidamente, a modo de distorsión Arist–Pr–884ª19. ‘xetázw [fut. ‘xetÛ Isoc–9–34, 3ª sg. ‘xet Phot–e 1181, 1ª plu. ‘xetÛmen Phot–e 1189, AB 251; aor. ind. 1ª sg. ‘xÍtaxa Theoc–14–28, subj. I 1 examinar, 2ª plu. ‘xetásëv S–OC 211] estudiar detenidamente, analizar a) c. ac. de cosa o abstr. tòn ‚llon ... bíon a½toû pánt' para buscar pruebas en un juicio, D–21–21, tà mèn 1martÍmata toû dÍmoy Isoc–7–63, pollá Ådoiv ‚n ... o½ katà lógon ginómena, e9 0kribÛv ‘xetázoiv verías muchas cosas que no se ajustan a razón, si (las) examinaras detenidamente Luc–DMort– 30–3, tà ‘gklÍmata PEuphr–4–14 (III d.C.), cf. PLips–145–63 (II d.C.), en dist. artes y técnicas y como actividad intelectual pásav d' 9déav Ar–Th– 438, o½dè tóde tò µn o½dè tóde [‘]x(e)tázont(av) Epicur–Nat–15–34Q, ‘xhtákei tà katà mérov ¾per a½tÎv había analizado cada detalle sobre ella (Cartagena) para llevar a cabo el asedio, Plb–10–8–1, tÃn pragmateían taúthn Aristox–Harm– 11.1, tÃn 1rmonían kaì tò mélov D.S–3–59, tàv ptÚseiv Aristid–Quint–78–30, toùv klÍroyv Vett– Val–107–6, en v. pas. ‘xetasueîsa 0ntíuesiv D.H– Dem–20–4, cf. POxy–237–6–31 (II d.C.), c. giro prep. o dat. instrum. ‘k toû e9kótov ‘xetasuÎnai deî tò prâgma Antipho 5–37, tò mà di' 0kribeíav ‘xetazómenon Pl–Tht–184c, ‚llö krithríö tò póhma ... ‘xetazesuai Phld–Po–1–194–23, ‘n liuínaiv 0kónaiv ³ jrysòv ‘xetázetai Lobo SHell– 523; b) c. ac. de pers. ‘maytòn kaì toùv ‚lloyv Pl–Ap–28e, toùv ‘k Korínuoy feúgontav D–20–52; c) c. ac. y or. interr. indir. ‘xetásai te fíloyv, ¶ntin' “joysi nóon analiza a los amigos (queriendo conocer) qué sentimientos tienen Thgn– 1016, tÃn kolokúnthn ‘xÍtazon tínov ‘stì géno2 preguntar, inquirir yv irón., Epicr–11–17. mà krîne, mà 'xétaze S–Ai–586, mhd' ‘xetásëv péra mateúwn no preguntes indagando más S– OC 211, cf. Hdt–3–62, c. dos ac. ‘án tív se taûta ‘xetázë ––.; Pl–Grg–515b, cf. X–Cyr–6–2– 35, c. ac. y giro prep. Lysían ... perì toútwn Pl– Phdr–258d, cf. PMag–7–331, c. interr. indir. tòn 7méteron patér' ‘xÍtaxev ¶stiv ¤n preguntas quién era nuestro padre D–45–82, cf. PGrenf–1–53– 22 (IV d.C.); sólo c. giro prep. indagar, hacer averiguaciones poreyuéntev ‘xetásate 0kribÛv perì toû paidíoy Eu–Matt–2–8, perì toû prágmatov PAbinn–35–30 (IV d.C.), cf. BGU 380–5 (III d.C.); someter a interrogatorio, pedir cuentas sin excluir la tortura labÕn kaì ‘xetásav a½toúv IRhamn–3–22 (III a.C.), cf. LXX Es–1–1o, dikaíwv a½tòn ‘xetásw D–21–154, cf. Plb–15–27–7, tòn despóthn ³ doûlov ‘xetásei D–45–76 ‘xetásai ... tÛn o9ketÛn toùv ‘nferoménoyv tÊ a9tíä dià basánwn IKnidos 34–11 (I a.C.), cf. SB 14662– 2–13 (II d.C.), en v. pas. Men–Epit–106. 3 milit. pasar revista, inspeccionar tÃn stratián Th–7–33,

‘xetairéomai cf. 35, toùv fúlakav Aen–Tact–26–10, el efebarco a los efebos %Arj.%Ef. 2015.5.53 (Anfípolis I a.C.), en v. pas. stratòv dè uássei k0xetázetai E– Supp–391, cf. Fr–727c–41, Th–6–97. 4 hacer el recuento o censo de, contar tÃn ¾párjoysan xymmajían Th–2–7, tÃn boylÍn D.C–52–42.1, cf. 54– 13–1, de unos bienes, Men–Asp–396, en v. pas. ‘xetázesuai ‘n toîv ®ppikoîv estar censado entre los caballeros Plu–Pomp–14, cf. Caes–55, D.H– 6–59, Eus–HE 3–30–1, tÛn ‘jurÛn ... eÝv ‘xhtázeto era contado como uno de tus enemigos D– 19–291, cf. And–4–2. 5 examinar o valorar comparando, comparar c. giro prep. indic. término de comparación toùv mèn lógoyv toùv tÛn ‘nantioyménwn par' 0llÍloyv ‘xetázein Isoc–8–11, cf. D–18–265, pròv ‘keínoyv ‘xetázein kaì parabállein ‘mé D–18–314, cf. Ep–3–43, en v. pas. 9sostásiov ¤n 7 porfúra pròv ‚rgyron ‘xetazoménh Theopomp–Hist–117, 0ndrÛn ... 0gauÛn ... xyntyjía pròv jrysíoy plÎuov ... ‘xetazoménh Iul–Or–2–119a. II como resultado 1 c. ac. de pers. detectar, reconocer tras haber llevado a cabo un análisis toùv kakoúv X–Oec–20–14, toùv jrhsímoyv tÔ dÍmö D–34–38, en v. pas. c. pred. del suj. ‘juròv ‘xetazómenov D–21–65, 6xíoyn ‘ggùv parestÛv ‘xetázesuai fílov E–Alc–1011, cf. D–22–66, toûto pepoihkÚv ... ‘xÍtasai D–18–197, cf. Pl–Lg.764a. 2 advertir o comprobar la presencia de alguien, en v. pas. comparecer, estar o hacerse presente ante alguien que certifica su asistencia tón ... filótimon pantajoû prosÎken ‘xetázesuai un individuo ansioso de honores conviene que esté presente en todas partes D–21–161, cf. 18–217, pròv ... tòn ‚rjonta ... o½dépw ... ‘xÍtastai todavía no se ha presentado ante el arconte D–37–46. 3 c. ac. de cosa o abstr. comprobar, verificar tras un examen detallado, c. part. pred. del ac. ‘xhtakÕv stereoùv ¾párjontav toùv tópoyv Plb–3–79–1, en v. pas. ‘pÃn oŸn tiv a½téwn ‘xetázhtai pròv 0lhueíhn tÛn ‘n VÍsei tiueménwn pues si alguna de las mismas cosas expuestas en el discurso es comprobada en relación a la realidad Hp–Decent–4, tà d' ‘k tÛn 0lloeunÛn foberà o½ nûn prÛton ‘xetasuÍsetai méjri lógoy toiaûta ´nta D.H–6–63, cf. Men–Epit–560. 4 aprobar favorablemente tras someter a examen, en v. pas., ref. pers. 0ndròv ‘n pá[s]aiv 0rjaîv ... ‘xetasménoy TAM 5–955–8 (Tiatira), ‘n pásaiv poli5 c. interr. teíaiv IPrusias 10–7 (III d.C.). indir. averiguar, conocer tras realizar un análisis ‘xétaze tí kaì pÛv légoysi Pl–Phdr–261a, ‘xetásate tív ‘n a½tÊ (pólei) ‚xióv ‘stin Eu–Matt– 10–11. [De ‘tázw, cf. ‘tóv. ] ‘xetairéomai entregarse a la prostitución masculina ‘pì ‘kdediëthménwn kaì ‘xetairhménwn 0rrénwn sobre los desviados y entregados a la prostitución masculina Suet–Blasph–51 (tít). interrogatorio por un ‘xetasía , -av, 7 acto delictivo tÛn doúlwn IKnidos 34–29 (I a.C.). que debe ser revisado ‘xetásimov, -on subst. tà ‘. documentos pendientes de investigación, SB 7173–29 (II d.C.). 1 examen, indagación, ‘xétÄsiv, -ewv, 7 investigación oral mediante preguntas o por escrito: a) de tipo fil. o cien., Pl–Ap–22e, ref. el método socrático, Pl–Tht–210c, Phlb–55c, sobre música, Aristid–Quint–101–26, sobre medicina o anatomía, Gal–2–473, 3–588, sobre teoría literaria tÃn 0kribestáthn ‘xétasin proférein D.H–Pomp– 1–3, sobre astrología, Vett–Val–253–1; b) de tipo judicial o criminal: de los antecedentes de un caso sometido a juicio, Lycurg–28, CPR 17A–24–12 (IV d.C.), por parte de la justicia divina antes de castigar al impío, LXX Sap–1–9, mediante interrogatorio bajo tortura de los esclavos en procesos criminales IKnidos 34–29 (I a.C.), Ach–Tat–8–8–12, por el jefe de policía sobre un robo con violencia POxy–69–14 (II d.C.); c) de tipo administrativo o fiscal por parte de diversos funcionarios: (tò 0nafórion) 9díö [lógö ‘]pédwken pròv ‘xétasin IGLAlex–25–11 (I d.C.), tà 0napemfuénta e9v ‘xétasin eÅdh los expedientes enviados para exa-

1652 men, PPrincet–126–5 (II d.C.), cf. PSI 1109–7 (I d.C.), POxy–3470–12, PDub–8–7 (ambos II d.C.); d) sobre las personas y su conducta pública o su aptitud pâsan ‘xétasin lambánete D–18–246, 7 perì tà 8uh kaì toùv bíoyv ‘. como una de las funciones de los censores romanos, Plu–Cat–Ma– 16, cf. Aem–38, tòn profÍthn pásë tÊ profhtikÊ ‘xetásei dokimásanta sometiendo al profeta a un examen completo de su don profético, Hom–Clem–1–19. 2 admin. inspección, revisión, auditoría de cuentas y finanzas públicas por magistrados y funcionarios, Arist–Pol–1322°35, tÛn logismÛn 0kribÃv ‘. SEG 56–1359–43 (Tróade II d.C.), cf. IEphesos 16–1 (II d.C.), PWash–Univ–7– 3 admin. examen, verifica10 (V/VI d.C.). ción, comprobación de un documento por parte de la autoridad competente “sjon toútoy tò Åson e9v ‘xétasin guardé copia de esta (denuncia) para examen, PLond–338–24 (II d.C.), de un dato en los archivos a instancias de una autoridad superior ‘. tÛn 7metérwn biblíwn POxy–3301–11 (IV d.C.), cf. PThmouis 1–130–2 (II d.C.). 4 milit. inspección, revista de las tropas y armamento ‘xétasin ¶plwn ‘poiÍsanto Th–4–74, cf. 6–45, ‘xétasin kaì 0riumòn tÛn "EllÍnwn ‘poíhsen pasó revista e hizo recuento de los griegos X–An–1–2–9, cf. 5– 3–3, stratiwtÛn D.C–36–13–2, de las tropas ciudadanas en tiempo de paz ‘pimeletaí ... ‘xetásewv kaì syntáxewv tÛn politÛn Arist–Pol– 1322ª36, de los efebos en la palestra %Arj.%Ef. 2015.3.9 (Anfípolis I a.C.); en Roma examen, revista a cargo del censor de los jóvenes de la clase ecuestre que salían en procesión 7 ‘. tÛn ®ppéwn trad. de lat. transuectio equitum D.C–55.31.2. 5 precisión, exactitud eýpen pánta grámmata 0pò toû À •wv toû W metà pollÎv ‘xetásewv tranÛv Eu–Thom–A 6–2f. I ref. no numerables ‘xetasmóv, -oû, ³ 1 revisión, examen tÎv 7metérav “jurav 7mâv ... tòn ‘xetasmòn poieîsuai D–18–16, poieîsuai toû lógoy tòn ‘xetasmón pasar revista a la doctrina Plu–2–1060b, ³ tÛn “rgwn tÛn ‘n toîv polémoiv ‘. Aristid–Or–1–75, cf. 24–14; examen de méritos y pecados, juicio divino ‘. 0sebeîv ²leî LXX Pr–1–32, cf. Sap–4–6, Const–Or–S–C–23, ³ myueyómenov ‘n +Aidoy tÛn cyjÛn 0polyueisÛn toû sÚmatov ‘. el juicio al que según el mito son sometidas en el Hades las almas una vez desligadas de sus cuerpos D.H–Pomp–6–8. 2 investigación, indagación Faídra mèn fobhueîsa tòn ‘xetasmòn 0nekrémasen ’aytÍn Fedra se colgó, temerosa de la investigación de Teseo sobre sus acusaciones a Hipólito, D.S–4–62, por parte del senado, D.C–37–49–5. II ref. numerables 1 milit. inspección, revista de las tropas tÛn strati[wtÛn Hell–Oxy–31–348, cf. 342, eÅv te tàv fylakàv kaì tàv ‘fedreíav kaì toùv ‘xetasmoúv IG 2³(1)–907–16 (III a.C.), cf. 2²–500–12 (IV a.C.), D.S–11–3, tÛn dynámewn 2 recuento, censo ‘xetasmòn genéD.S–11–5. suai ¾pò Dhmhtríoy toû Falhréwv tÛn katoikoúntwn tÃn %AttikÍn Ctesicles 1, ‘.: 0ríumhsiv Tim–Lex–174; inventario de objetos preciosos guardados en el templo Ath–Askl–5–4, 11–14 (ambas III a.C.). ‘xetastéon 1 hay que someter a examen o consideración, hay que examinar detenidamente taûta Arist–Xen–980°21, •teron d' ‘. ‚ndra te kaì lógon hay que someter a examen a otro autor y su teoría Aristid–Or–36–13, o½k ‘. 7mîn “ti Uhbaíoyv Aristid–Or–12–26, perì ’aytÛn tí fÍsoysin ‘. Eus–PE 6–11–9, nûn dè Ñv légoito ƒn katà tÃn e9kóna ‘. pero ahora hay que examinar en qué sentido se puede hablar en conformidad con esa imagen Plot–4–3–3; abs. hay que hacer un examen Pl–R–599a, perì ðn ’kástoy ‘. Plot.4.4.31. 2 hay que buscar minuciosamente tÔ ... zwgrafeîn ‘pijeiroûnti tà ‘pitÍdeia pròv diakósmhsin ‘. para el que se dispone a pintar es preciso buscar lo adecuado para la decoración LXX 2Ma–2–29, pikrÛv tÃn 0lÍueian D.S–4–8, ‘. ¶pwv ... Iul–Or–7–226d. que debe ser inves‘xetastéov, -a, -on

tigado, examinado ‘gÕ gàr o½ tòn a½tòn trópon nomízw pólei tòn ‚xion ‘xetastéon eýnai kaì 9diÚtë pues yo considero que el digno de recompensa no debe ser investigado de la misma manera por el estado que por un particular D–20–57, a½tòv 7mîn ‘. ³ prwtótypov tÎv grafÎv lógov Gr–Nyss–Eun–3–9–33. ‘xetastÍrion, -oy, tó 1 auditoría, oficina de los auditores (cf. ‘xetastÍv I 3) 0podidótwsan dè lógon kau' •kaston mÎna ... ‘pì tò ‘. IG 12(6)–172A–61 (Samos III a.C.). 2 medio de examinar o poner a prueba dokímion ... kaì ‘. tÎv pròv tò ueîon 0gáphv ref. la tentación, Origenes Mart–6. I admin. 1 milit. ‘xetastÍv, -oû, ³ inspector en Atenas, oficial encargado de verificar los efectivos de tropas pemfueìv gàr ¾f' ¾mÛn ‘. tÛn ‘n %Eretríä xénwn Aeschin–1–113, cf. 2– 177, AB 252, elegido por votación, prob. por un año ISE 11–3 (Atenas IV/III a.C.). 2 inspector, supervisor en Atenas, durante la tiranía de Lácares (principios III a.C.), que autoriza la publicación de resoluciones en estelas públicas e9v dè tÃn 0nagrafÃn tÎv stÍlhv doûnai tòn ‘xetastÃn kaì toùv trittyárjoyv DD drajmáv IG 2³(1)–844–31 (III a.C.), cf. 846–25 (IV/III a.C.), en otras ciu. 0nagrácai dè kaì tò cÍfisma tóde toùv ‘xetastàv e9v stÍlhn liuínhn IG 12(6)–11–57 (Samos III a.C.), las listas de inscripción de nuevos ciudadanos SEG 4–183–15 (Halicarnaso III a.C.), que dan fé o actúan como garantes de los juramentos o® ‘xetastaì ³rkiz[étw]san ‘nantíon toû dÍmoy toùv ... ‚ndrav t[òn] ... ¶rkon SIG 1157– 52 (Demetríade II a.C.), cf. ISmyrna 573–48 (III a.C.). 3 inspector, auditor, interventor con responsabilidades de tipo financiero o de control de las cuentas públicas a) gener. kaloûsi dè toútoyv o® mèn e½uúnoyv o® dè logistàv o® d' ‘xetastàv o® dè synhgóroyv Arist–Pol–1322°11, de la adquisición y distribución de grano IG 12(6)– 172A–77 (Samos III a.C.), de fondos y bienes del templo Sokolowski 1–73–32 (Halicarnaso III a.C.), o® ‘xetastaì o® ‘k tÎv boylÎv SEG 37–89 (Braurón III a.C–?), de préstamos a la ciudad OGI 46–5 (Halicarnaso III a.C.), de la gestión financiera del gimnasiarca o® ‘xetastaì tÎv pólewv IBeroeae 1B–91 (II a.C.), recaudan multas ‘kprhxásuwn dè o® ‘xetastaì ¡ a½toì ²feilóntwn IEryth– 1–14 (V/IV a.C.), adjudican trabajos públicos IEryth– 503–10 (III a.C.), proponen decretos ante la asamblea strathgÛn, ‘xetastÛn, prytanéwn gnÚmh: IEryth–111–3 (II a.C.); b) en el Egipto romano: funcionario litúrgico que controla cuentas municipales SB 16652–2 (II d.C.), Stud–Pal–20–66–1 (III d.C.), encargado de recaudar impuestos municipales ‘xetastaì e9dÛn PPrincet–126–2, Wilcken Chr– 251–5 (ambos II d.C.), BGU 1062–19 (III d.C.), subordinado del Ådiov lógov, encargado del control de los inventarios de los templos ‘. [t]Ûn jeirismÛn [t]Ûn ‘n toî[v ®]er[oîv PTeb–315–11 4 prob. gerente o contable de un (II d.C.). gremio o asociación profesional bajo el patrocinio de Afrodita IG 10(2).1–1354–9 (I d.C.), cf. 1363.9 (I/II d.C.), en una asociación de culto IThrac–Aeg– 183–12 (Maronea II a.C.). II gener. 1 investigador, examinador, censor deî mà pikroùv eýnai mhd' 0kribeîv tÛn 1marthmátwn ‘xetastáv Plu–2–482b, cf. Ages–11, Chrys–M–61–87, pikròv ‘. tÛn 0dikhmátwn D.H– Dem–55–12, cf. D.H–2–67, Ådiov logov, ·v ... tÛn e9v Kaísara píptein ²feilóntwn ‘. ‘sti Str–17–1– 2 crítico tÎv 0lhueíav tÛn legoménwn 12. 0kribÎ kaì pikròn ‘xetastÍn Plu–2–41a, del estilo de un autor, D.H–Th–3–2. I capaz de exami‘xetastikóv, -Í, -ón nar, con capacidad de análisis, adecuado para investigar de pers. y abstr. ‘. tÛn toioútwn “rgwn experto en tales actividades X–Mem–1–1–7, paraskeyÍ Luc–Herm–64, (7 dialektikÍ) ‘xetastikà gàr oŸsa pròv tàv 1pasÛn tÛn meuódwn 0rjàv ³dòn “jei (la dialéctica) al ser adecuada para investigar abre el camino a los principios de todas las disciplinas Arist–Top–101°3, eýdov

‘xeúrhma

1653 Anaximen–Rh–1427°30, toiaûta 7mÛn o® ... ‘xetastikÚtatoi +Ellhnev pefilosofÍkasin Gr–Thaum– Pan–Or–14–24. II subst. tò ‘. 1 actitud o carácter analítico 2 paga por viperì toû méllontov Ph–2–36. gilancia para los que han pasado la edad militar, D–13–4. III adv. -Ûv 1 con ánimo de investigar, para examinar o indagar toùv parérgwv ... 0ll' o½k ‘. ‘kklhsiázontav D–17–13, parage]nómenoi pròv a½tòn ‘. Eu–Fr–Pap–8–43, o® ’xÎv ‘. prosióntev toîv e¾reueîsin Origenes Io–13–46. 2 mediante indagación o examen minucioso Swkráthv ... ‘. taûta e9v faneròn ‘peirâto férein Iust–Phil–1Apol–5–3, o® ‘. zhtoûntev toû mysthríoy tòn lógon Gr–Nyss–Or–Catech–44–19. de este año, del año en ‘xéteiov, -on curso Hsch. ‘xéterov, -h, -on otro, diferente ‘xetérhn uanátoy fúxin Nic–Th–588, noûsoi Nic–Th–744; subst. masc. plu. ’xéteroi otros Nic–Th–412, Sch– Opp–H–1–705. ‘xeterotropéw diferir en carácter o costumbres ‘xeterotropoûntav 0podeíxav tÔ progónö toùv %Ioydaíoyv Cyr–Al–Io–2–81–4, cf. M–68– 549B. -etÍv Hdn–Gr–2–223; poét. y ’xéthv, -ev tard. ’xÄéthv Od–3–115, IG 2²–12628–6 (II d.C.), SEG 48–980–6 (Tomis III/IV d.C.), át. según Hdn– Gr–1–81; ’xÄetÍv Theoc–14–33, D.H–3–57, I–AI 19–354, BGU 983–18 (II d.C.), Plu–Pyrrh–26, Phleg– 1 de animados que tiene seis años, de 36–33 seis años de edad o de vida Æppov Il–23–266, cf. 655, (‘léfav) Arist–HA 546°9, paruénov Theoc– l.c., I–l.c., bréfov IG 12(5)–677–2 (Siro II/III d.C.), cf. SEG l.c., IEryth–419–4 (imper.), tàv ... gynaîkav ’xaeteîv genoménav tíktein Phleg–l.c., ‚mpelov Gp–5–22–4, cf. Soz–HE 1–9–4; en uso pred. a los seis años de edad, Pi–N–3–49, Ar–Nu– 862; subst. ³ ’. niño de seis años Pl–Lg–794c. 2 que dura seis años, de seis años de duración 0ntì dè tettárwn mhnÛn ’xéth tÃn 0rjÃn ‘poiÍsato Lys–30–2, spondaí IG 12(6)–155–13 (Samos III a.C.), 0nojÍ D.H–l.c., ’. jrónov sexenio Plu– l.c., Porph–Plot–5, ‘pì ’xaetÎ jrónon por seis años, BGU 2147–6 (V d.C.), pròv ’xaetÎ jrónon durante seis años, PMasp–301–13, PHamb–68–12 (ambos VI d.C.); ac. neutr. sg. como adv. durante seis años ’xáetev paramímnwn Od–l.c., cf. Aristid–Or–48–58, Hdn–Gr–2–223. ‘xéti [como prep. en anást. A.R–1–976, Nic– 1 prep. c. gen. ya desde, desde el Fr–104] tiempo de, desde la época de c. gen. ref. épocas pasadas ‘. patrÛn Od–8–245, "HraklÎov ‘. (he oído que tus raíces) se remontan a Heracles Nic– l.c., ‘. nhpytíhv desde el tiempo de la infancia, desde la infancia A.R–4–791, cf. AP 16–90, Q.S.10– 366, Opp–H–5–463, ‘. paídwn IUrb–Rom–1194–9 (I/II d.C.), ‘. néoy App–BC 2–86, cf. Ael–NA 5–39, c. pron. ‘. keínoy desde aquello Call–Ap–47, Del– 275, Nonn–D–12–361, c. adv. ‘. t[h]loû desde largo tiempo atrás, CEG 657–5 (Arcadia IV a.C.), ‘. keîuen Call–Ap–104, en anást. néon ‘. desde hacía poco tiempo A.R–l.c., ‘. pálai Ph–1–280. 2 conj. temp. desde que ‘. toùv lipómhn desde que los dejé, IIsol–Eol–376–4 (II d.C–?). ’xétiv, -idov [sólo ac. -in] adj. fem. de seis años de edad, subst. 7 ‘. niña de seis años Pl–Lg–794c; v. tb. ’xaetív. ‘xetthménh v. ‘xassáw. I sent. posit. 1 engendrar ‘xeygenízw nobles tinav Vett–Val–114–2. 2 fig. ennoblecer, dignificar tà tékna Io–Mal–Chron–4–71, 7mâv Pall– H.Laus–49–1, tà páuh Sophon–in de An–145–14, en v. pas. téknon ... ‘xeygenízetai Eus–M–23– 88B, frónhma ... ¾pò toû lógoy Origenes Cels–3– 54. 3 hacer libre, manumitir Hsch. II sent. neg. degenerar, desviarse, Gloss–2–41. ‘xeydiázw calmar del todo kybernÍtoy trópon ... toùv jeimÛnav tÛn pragmátwn Ph–2– 345, cf. Hsch. ‘xeydokéw satisfacer, dar satisfacción a alguien ¾mâv PCair–Zen–638–4 (III a.C.). ‘xeyuetízw disponer perfectamente trofÍn

S–Fr–314–276 (dud.). I 1 enderezar completamen‘xeyuúnw te (daktúloyv) pántav IG 4²–121–29 (Epidauro IV a.C.), (7 ‘pídesiv) tà ²stâ Gal–18(1)–459, tàv dè diastrofàv pyríaiv Paul–Aeg–3–74–10. 2 inspeccionar, supervisar, someter a rendición de cuentas toùv ‚rjontav Pl–Lg–945d. II en v. med. enderezarse, ponerse recto el cuello de la matriz, Gal–4–147, 148. ‘xeykrinéw 1 medic. coaptar, ajustar en la reducción de una fractura, Hp–Fract–15. 2 expresar con exactitud, tratar sistemáticamente pásav ‘xeykrineîn ‘peirÛnto tàv diaforáv Plb–35– 2–7. ‘xeylÄbéomai cuidarse bien de, guardarse de, precaverse de, evitar con cuidado c. or. c. mÍ: ‘xeylaboû dè mÍ se prosbálë stóma pémfix cuídate bien de que la llama no te alcance la boca A–Fr–187a, c. ac. y mÍ c. inf. toûto ... o® sofoì brotÛn ‘xeylaboûntai, mà fíloiv teújein “rin E–Andr–644, cf. Eus–HE 5–16–3, sólo c. ac. (taúthn tÃn díkhn) Pl–Lg–905a, perì ueoùv kaì perì 0nurÚpoyv ‘xeylabeîsuai ... tà deinà kaì tà mÍ Pl–La–199d, cf. Plt–263e, Themist–Ep–4–20, tò kenón kaì dysjerainómenon Plu–2–540a, ‘xeylabeîsuai kaì fyláttesuai tàv a9tíav Plu–2–31b, tÃn a½uádeian Plu–Dio 8, cf. Syrian–in Hermog– 74–14, c. inf. 1martánein Nic–Dam–68–9; abs. ponerse en guardia, mostrarse cauto o precavido Pl–R–409c, Plu–2–129a. ‘xeylabhtéov, -a, -on que debe ser cuidadosamente evitado 7mîn ... ‘xeylabhtéon ‘stìn e9v uérov ‘mbaleîn Plu–2–655d. 1 pagar, satisfacer a alguien ‘xeylytéw mediante el pago de una suma, en v. pas. c. suj. de la pers. que cobra dià tò ‘xeylytÎsu[a]i a½tÃn ¾p[ò] toû Pap[o]ntÛtov taîv ... (drajmaîv) diakosíaiv kaì toîv tókoiv al haber visto ella satisfecho el pago por parte de Paponto de las doscientas dracmas más intereses, POxy–271–22 (I d.C.). 2 pagar, expiar una culpa, cj. en Epigr– Anat. 22–1994–136 (Frigia II/III d.C.), v. ‘xeyjaristéw. 1 aliviar, facilitar, hacer más ‘xeymÄrízw fácil o llevadero situaciones dolorosas o molestas symforáv E–HF 18, tò páuov Ph–2–351, tÃn “ndeian Ph–2–477, cf. 83, tò ‘pajuèv tÎv doyleíav Nil–Narr–6–14, (tòn boûn) toîv 9díoiv pónoiv tÃn zwÃn 7mîn ‘xeymarízonta Gr–Nyss–Hom–Opif–136– 22, cf. Simp–in Cael–667–25, en v. pas. pántwn ‘xeymarisuéntwn a½toîv ¾pò toû ueoû Eus–HE 2 en v. med.-pas. procu10–9–4, cf. Ph–2–427. rarse, buscar tín' ‘lpíd' ... ‘xeymarízë, présby; E–HF 81, cf. Hsch., Phot–e 1191. ‘xeymenéw buscar el favor de, congraciarse con tòn Kúrion Ephr–Syr–1–216E. ‘xeymenízw 1 aplacar, propiciar a dioses o pers. ueón I–AI 8–13–8, 0gauoergíaiv ... tò ueîon Basil–M–31–628B, cf. Hdn–Epim–47, ‘xeymenízwn ³ urÎnov toùv ueoúv Sch–A–Th–268k, tòn díkaion Chrys–M–54–462, en v. pas. ¾f' oÿ Gáiov ‘xeymenisuÍsetai Ph–2–520, cf. 533, e½jaîv te a½toùv (daímonav) kaì litaneíaiv uysíaiv te Porph–Abst– 2–37, cf. SEG 52–1464ter–17 (Capadocia I/II d.C.), IGLS 15–177–4 (VI d.C.). 2 en v. med. propiciar en provecho propio, buscar el favor de, congraciarse con toùv ueoúv Plu–Fab–4, cf. Herm–in Phdr–89, Simp–in Epict–38–129, tòn o½ránion ... stratón LXX 4Ma–4–11, cf. Ph–2–2, ¶ti ... 0pallageíh toû páuoyv ‘xeymenisámenov tòn ueón I– AI 12–113, moi tòn ueón Aristid–Or–46–3, tb. a pers. poderosas boúletai 7mâv ‘xeymenízesuai kaì toùv ‘n 0nurÚpoiv dynástav Origenes Cels– 3 convertir en ofrenda 8–63, cf. Gloss–2–303. propiciatoria, usar como propiciación tò aÝma tò ‘kjyuèn ¾pèr 7mÛn ‘xeymeníswmen hagamos que la sangre vertida por nosotros sea ofrenda propiciatoria Origenes Comm–in 1Cor–38–17. conciliación, apa‘xeyménisiv, -ewv, 7 ciguamiento, Gloss–2–303. 1 don propiciatorio ‘xeymenismóv, -oû, ³ dicho de un libro en su dedicatoria, Nicom–Harm– 12 (p–265). 2 búsqueda del favor, congraciamiento 0nurÚpwn kaì basiléwn Origenes Cels–8–65.

3 expiación, propiciación, Gloss–2–303.

‘xeymenistéon hay que propiciarse, hay que ganarse el favor de tòn ‘pì pâsi ueòn 7mîn ‘. Origenes Cels–8–64, cf. Eust–676–15. ‘xeymenistÍrion, -oy, tó acto o sacrificio propiciatorio, Gloss–2–303. ‘xeymenistóv, -Í, -ón al que se pide la propiciación, propiciado, Gloss–2–303. ‘xeynoyjízw emascular, castrar, capar a un adúltero como castigo, Ptol–Chenn–1–12, fig. ‘xeynoyjízoysi tòn ‚kraton kaì 0pouhlúnoysin o® dihuoûntev los que filtran el vino puro lo castran y afeminan Plu–2–692c, en v. pas. ‘xeynoyjizoménh cyjÍ Ph–1–389. 1 proporcionar pâsin ‘pikoy‘xeyporéw rían taîv jreíaiv Pl–Lg–918c; abs. encontrar ayuda, aportar soluciones perì tÃn toútwn 0porían 2 preguntar, recabar tò tÊ ueÔ Pl–Lg–861b. fílon ‘xeyporÍswn eými acudiré a recabar (de Calcante) lo que sea grato a la diosa E–IA 748. ‘xeyporízw proveer de la mejor manera posible ¶pwv 7mâv a½toùv Ñv ‘lájista lypÍsomen Lesb–Rh–2–3. [gen. jón. ‘xeyrésiov ‘xeúresiv, -ewv, 7 1 invención de los juegos por parte Hdt–1–67] 2 descubrimiento o½koûn de los lidios, Hdt–1–94. 7 0lhuÃv dóxa toû ´ntov ‘stìn ‘.; Pl–Min–315a, de algo útil para los hombres por parte de los dioses, Aristeas 136; modo o posibilidad de descubrir o½dè “stin ‘. tÎv fronÍsewv a½toû (Ueoû) 3 hallazgo de algo LXX Is–40–28, cf. Ba–3–18. que se busca, Hdt–l.c.; obtención tÛn pórwn RECAM 4–2–7 (Licaonia III d.C.). ‘xeyretéon hay que encontrar tÃn loipÃn (³dón) ’aytoîv ‘. Clem–Al–Strom–4–2–5; hay que inventar, hay que imaginar ‘. a½toîv ... lógon Pl–R–380a. que ha de ser inven‘xeyretéov, -a, -on tado, imaginado ‘. noûv 0posterhtikóv ha de ser inventado un plan defraudador Ar–Nu–728. creador, inventor o® ‘xeyretÍv, -oy, ³ toútoy toû kakoû ‘xeyretaí ref. la herejía semiarriana, Epiph–Const–Haer–73–2–7. -ht- Sch–E–Med–408 ‘xeyretikóv, -Í, -ón ingenioso gynaîkev Sch–E–l.c.; subst. tò ‘. capacidad de descubrir tÛn e9v bíon 0nagkaíwn dogmátwn M.Ant–1–9–2. ‘xeúrhma, -matov, tó ‘xeúrema Hp–Praec.9, SEG 53–1651–3 (Licia I a.C.), Eus–PE 15–31–2 I ref. a la palabra oral o escr. 1 invención, ingeniosidad, agudeza toiaût' ‘keínwn ‘stì t0xeyrÍmata tal es la ingeniosidad de aquellos ref. a los emblemas de los escudos de los Siete, A– 2 revelación, descubrimiento dicho de Th–649. las respuestas de oráculos ¾mîn te ‚xia dÛra “dwke tÛn ‘xeyrhmátwn (Creso) os donó (a los centros oraculares) presentes dignos de vuestras 3 invención a) en sent. revelaciones Hdt–1–53. peyor. ficción, fingimiento Kréontov ¡ soû taûta t0xeyrÍmata; ¿son esas invenciones tuyas o de Creonte? S–OT 378, (“rwtav) dóliá t' ‘xeyrÍmata 0skoûsa de Afrodita, E–Hel–1103, AÅgyptov kakoyrghménh deinoîv ‘xeyrÍ[ma]s[in Orac–Fig– 201–16, de textos heréticos, Ath–Al–Ar–2–39–4; b) en sent. posit. idea, solución, plan ingenioso deîtai ... sofoû tinov ‘xeyrÍmatov 7 póliv 7mÛn pues nuestra ciudad está necesitada de algún invento ingenioso Ar–Ec–578, pÛv swueîmen ‚n; “jein dokÛ moi kainòn ‘. ti E–IT 1029, cf. D.C– 52–33–7, tà kalà ... kaì sofà kaì perittà tÎv cyjÎv ‘xeyrÍmata Metrod–6, cf. 7. II 1 invento, descubrimiento, hallazgo tÎv téjnhv ‘xeyrémata los descubrimientos de la ciencia médica, Hp–l.c., cf. de Arte 1, tò ‘. kalòn mèn ‘moì tÔ e¾rónti el descubrimiento (de este régimen) es excelente para mí que lo he inventado Hp–Vict–3–69–1, de los juegos por los lidios, Hdt–1–94, toû jitÛnov Ar–Eq–886, cf. Hdt– 1–171, Pherecr–84, irón. Palamhdikón ge toûto to½xeúrhma ¡verdaderamente es un invento digno de Palamedes!, e.e., un invento muy ingenioso, Eup–385–6. 2 econ. precio ofertado por el comprador 7 dè priaménh k]atabaleî tò ‘. ... [tÎv

‘xeyrhtéon Ð]nÎv SEG l.c. ‘xeyrhtéon hay que hallar pánta póron Thdt–Affect–1–6. ‘xeyrískw [aor. med. 3ª sg. ‘xhúrato Men– Fr–125, IG 12(1)–832–12 (Lindos II d.C.); plusperf. 3ª pers. sg. ‘xeyrÍkee Hdt–1–48] gener. I 1 c. ac. de pers. encontrar, hallar en aor. a alguien o algo que se busca: a) a alguien conocido ‘reynÛn, eÅ pouen ‘xeúroi buscando, por si lo encontraba el león al hombre que le robó las crías Il–18–322, %Erinúev min ... ‘xeyrÍsoysin al Sol si sobrepasa su recorrido, Heraclit–B 94, poû ... "Hkábhn ƒn ‘xeúroimi; E–Hec–485, cf. Ar–Eq–145, ‘xeyróntav tòn ‚rjonta taúthv (neÚv), tÔ ´noma ¤n Skúlax Hdt–5–33, cf. 1–53, Ach–Tat– 5–10–6, en v. pas. ‘xeúrhto ... ³ Pyuéav ... kaì díkhn eýjen Paus–7–15–10; b) a alguien desc. c. determinadas características o para determinada función toùv dè "EllÍnwn dynatwtátoyv Hdt–1–53, toùv 0dikoûntav Th–4–118, 0fneiòn ‚ndra Phoen– 2–11, cf. Hdt–6–126, Diog–Ep–29–4, kauaroúmeua ‘xeyróntev ¶stiv tà toiaûta deinòv kauaírein nos purificaremos encontrando al que sea capaz de hacer una purificación tal Pl–Cra–396e, c. adj. o part. pred. (pólewv) sè prostáthn swtÎrá te, çnax, moûnon ‘xeyrískomen (de la ciudad) te encontramos a ti como el único guía y salvador S–OT 304, en v. med.-pas. ‘n toîsin A9sÚpoy lógoiv ‘xhyréuh (kánuarov) mónov pethnÛn e9v ueoùv 0figménov en las fábulas de Esopo se encuentra que es el único volátil que ha llegado 2 c. ac. de lugar hasta los dioses Ar–Pax 129. encontrar por primera vez, descubrir 1lòv ... uénar Pi–I–3/4–74, túmbon S–OC 1545, nÎson Hdt– 2–140, tò kálliston jwríon Hdt–7–9, 0trapón Hdt–7–215, en v. pas. tÎv dè %Asíhv tà pollà ¾pò Dareíoy ‘xeyréuh Hdt–4–44; fig. 0rrÍtwn ‘péwn púlav ‘xeyreîn (no es fácil) descubrir las puertas de palabras nunca dichas B–Fr–5–4, cyjÎv peírata 9Õn o½k ƒn ‘xeúroio los límites del alma no encontrarás por mucho que andes Heraclit–B 45, pâsan ³dòn ‘pistÍmhv LXX Ba–3–37. 3 c. ac. de cosa encontrar, procurarse, conseguir algo que se necesita o se desea poseer kúna jrÎ tláuymon ‘xeyreîn hay que encontrar un perro de ánimo tenaz si se quiere cazar un jabalí, Pi–Fr– 234–4, 0éulwn krátov Pi–I–8–5, un diente caído al suelo, Hdt–6–107, eÅkosi mnâv D–59–30; en pres. en afirmaciones generales o indic. acción habitual ¶ti kaì ³ prósodón tina ‚lypon ‘xeyrískwn tÊ pólei timÍsetai que también será honrado cualquiera que consiga una fuente de ingresos que no perjudique a la ciudad X–Hier–9–9, cf. Ath–1–6, fig., c. suj. de cosa o abstr. gastrì mèn tà súmfora tóxon tód' ‘xhúriske este arco conseguía para mi estómago lo necesario S–Ph–288, mÍ moi tò kállov ‚lgov ‘xeúroi que mi belleza no me procurara dolor S–Tr–25, cf. E–Or–1257. II como actividad mental 1 encontrar, idear, imaginar, concebir c. ac. de abstr. u or. subord. “xeyre mhjanán tin' %AdmÍtö kakÛn idea para Admeto algo contra sus males E–Alc–221, cf. Hipp– 480, Ar–Eq–1194, ‚llon tin' ‘xeyroû trópon imagina otro tipo de figura de animal, S–Fr–314–306, ´noma And–Myst–129, sofísmata Theoc–24–114, en pres. o½ gár fasi o9kòv eýnai ueòn ‘. ¶stiv ... pues no es aceptable imaginar que es un dios el que ... Hdt–4–79, o½k ‘xeyrískw ti ‚llo poieîn no encuentro qué otra cosa hacer, POxy– 1588–10 (IV d.C.), en v. pas. 8n moi pórov tiv mhjanÍ t' ‘xeyreuÊ E–Med–260; forjar, tramar ‘p' ‘moì desmòn 0eikÎ (Zeúv) A–Pr–97, kaká E– 2 enOr–1158, cf. Tr–764, boúleyma Hdt–5–98. contrar, descubrir, averiguar algo que se desea saber: a) c. ac. de abstr. u or. subord. ‘xeyreîn VÁdion 0ndrì sofÔ es fácil para un conocedor descubrir que el oro es falso, Thgn–120, –n gàr póll' ƒn ‘xeúroi maueîn conocer un solo dato descubriría muchas cosas S–OT 120, o½k ƒn ‘xeúroiv ‘moì 1martíav ´neidov o½dén no podrías descubrir en mí ni el rastro de una falta S– OC 966, cf. Lys–8–7, ‘xeyreîn gonáv averiguar (tu) linaje E–Io 328, ‚llo dé ti ‘xeyrÍkasi newstì

1654 genésuai Æna ... han descubierto hace poco que existe otro sistema para ... Hdt–1–196, o® ‘xeyrÍkee tà a½tòv ‘poíhse había descubierto (el oráculo) lo que él había hecho Hdt–1–48, cf. E–Io 1118, katà noûn ’aytÔ préponta Pl–Lg–772d, cf. Euthphr–12d; b) c. ac. de pers. o asim. descubrir a alguien en una condición o circunstancia a½tÛn tòn presbúteron Hdt–6–52, tòn gàr diafueíronta Pl–Ap–24d, cf. Th–8–66, c. adj. pred. (a½tón) ‘xhúromen zhtoûntev ‘juíw FrygÛn investigando averiguamos que él es más enemigo (nuestro) que los frigios S–Ai–1054; c) esp. en cien. descubrir, averiguar por sí mismo ti tÛn mà e¾rhménwn ‘. Hp–de Arte 1, op. maueîn ‘aprender' de otros … par' ‚llwn “mauev ¡ a½tòv ‘xÎyrev Pl–Alc–1–106d, cf. Archyt–B 3; encontrar condiciones o explicaciones cien. como causas, pruebas o leyes tò aÅtion 0pò ³téoy o½ kyãsketai Hp–Steril–217, cf. Superf–29, tàv a9tíav Thphr– CP 3–1–6, ’téran ‚fesin Vett–Val–323–18, en v. pas. tà ´nta ge 7mîn ‘xhúrhtai Pl–Min–315a, cf. Epicur–Ep–[2] 36, en geom. tÛn uewrhmátwn ... tÃn 0pódeixin Archim–Eratosth–proem. (p–84), tàv te systáseiv a½tÛn (tÛn e½uygrámmwn) Procl–in Euc–432–8. 3 averiguar el significado de, resolver tò mantÍion Hdt–8–51, tò aÅnigma Palaeph–4. III en arte, cien., téc., fil., cult. 1 ref. la composición musical y poét. inventar, crear, trovar Frúgion mélov Stesich–35–2, Œmnon Pi–P–1–60, 2 ref. a elem. concr. cien., neará Pi–N–8–20. téc. o cult. inventar, idear los números y la escritura, A–Pr–460, E–Fr–578–3, la metalurgia, A– Pr–503, cf. Hdt–1–25, tòn ‘niaytón Hdt–2–4, pollá ... sofá E–Supp–903, toiaûta mhjanÍmat' ‘xeyrÕn ... brotoîsin (habla Prometeo), A–Pr–469, los inventos atribuidos a Palamedes, Alcid–16–22, instituciones o costumbres a½tòv seaytÔ nómoyv ‘xeyrÚn Antipho 5–12, díaitan Hp–VM 7, cf. de Arte 12, un ropaje real, Lyd–Mag–1–7, un cuerpo de guardia, Lyd–Mag–1–12, en v. pas. moi díaita ‘xeyrhménh una dieta ideada por mí Hp–Vict–3– 69, de los juegos inventados por los lidios, Hdt– 1–94, tà syssítia ... kaì tà gymnásia Pl–Lg–633a, cf. Lyd–Mag–2–9 (p–7); en v. med. mismo sent. tÃn téjnhn Men–l.c.; impers., en v. pas. inventarse, ser hecho un invento ðde sfi ‘v tÃn •chsin tÛn kreÛn ‘xeúrhtai así ha sido hecho este invento por ellos para la cocción de la carne Hdt–4–61, cf. 46. ‘xeyrúnomai 1 dilatarse tÃn trajeîan 0rthrían ‘xeyrúnesuai symbaínei Gal–16–677. 2 extenderse ‘n mèn gàr toîv notíoiv méresi tÎv "Ieroysalèm baueîá tiv “rhmov ‘xeyrúnetai Cyr– Al–M–71–369C; fig. ampliarse tÎv ... uewríav ‘xeyrynoménhv e9v tò ‘mfanév Cyr–Al–Apol–Thds.7. 1 despreciar tò tÎv +Hrav ‘xeytelízw xóanon Acus–28, ‘xeytelízoysa tò ²xúbafon Ñv brajú despreciando el vaso oxibafon por ser demasiado pequeño para los grandes bebedores, Ath–474d, cf. Sch–Er–Il–6–16, toùv tà períblepta megáloiv pónoiv kaì kindúnoiv diÚkontav Plu– Alex–28, cf. I–AI 6–81, Apoll–Io–55–4, Et–Sym–a 1148, e½fhmían Olymp–Iob 26–22, cf. Sch–Er–Il–8–178d, Chrys–Iob 4–17, en v. pas. Æna mà pròv tò ³rÚmenon ‘xeytelízwntai Apoll–Mt–134–13. 2 rebajar, simplificar tÃn díaitan ‘xeytelízoysin los fariseos simplifican su género de vida I–AI 18–12. ‘xeytelismóv, -oû, ³ denigración tÛn 1marthmátwn D.H–Th–3–1, cf. Sm–Ps–122–3, Gloss.2.46. ‘xeytelistÍv, -oû, ³ denigrador, menospreciador ³ mèn gàr ‘. 0pón[t]wn tinà faylóteron dè dokeîn parísthsin el denigrador se limita a representar a una persona ausente como mediocre Phld–Vit–24–8 (= Aristo Phil–14–9), cf. 9–2. ‘xeytonéw tener fuerza, estar fuerte c. inf. final o½k ‘xeytonoûnta 0koloyuÎsai a½tÔ Arr–Epict–4–1–147. ‘xeytrepízw disponer, arreglar t0n dómoiv E–El–75, toùv pódav ... e9v sfagÃn toû despótoy dicho de Judas App–Anth–3–365, tà pròv ¾podojÍn Chrys–M–62–573. 1 alegrarse mucho, re‘xeyfraínomai

gocijarse en extremo, estallar de alegría plhrwueìv ðn 8uelon ‘xhyfránuhn Corp–Herm–1–30. 2 ser causa de alegría tò uymíamá moy kaì tò

“laión moy ‘xeyfraínonto ‘n a½toîv LXX Ez–23– 41 (var.). ‘xeyjaristéw dar muestras de gratitud ‘sthllográfhsa ‘xey[jaris]tÛn cj. en Epigr– Anat. 22–1994–136 (Frigia II/III d.C.), pero v. ‘xeylytéw 2. ‘xeújomai [pres. ind. 1ª plu. ‘xeyjómesua 1 jactarse de, ufanarse de c. ac. A–Supp–275] génov t' ƒn ‘xeújoio podrías jactarte de tu estirpe A–Supp–272, oåte ... póliv ‘xeújetai tò drâma toû páuoyv pléon ni la ciudad se ufana de que la ofensa fuera mayor que el sufrimiento del castigo A–A–533, c. inf. u or. de inf. !Istrov ... paruénoyv ‘xeújetai tréfein A–Fr–155, toîsi mèn ‘xeújet' ‘n ‚steï Peiránav sfetéroy patróv 0rján ... “mmen ante ellos se vanagloriaba de que en la ciudad de Pirene estaba el reino de su ancestro, e.e., en Corinto, Pi–O–13–61, ¶stiv geneÎv ‘xeújetai eýnai ³moíhv Alex–Polyh. en 2 suplicar insistentemente e9v Eus–PE 9–22–6. ´cin ¢keiv ðnper ‘xhújoy a la vista llegas de quienes suplicabas encarecidamente, e.e., de Orestes, A–Ch–215, c. or. complet. de inf. zÎn d' ¶t' ‘xhújoy tékna cuando pedías insistentemente que vivieran tus hijos E–Med–930. ‘xeywnízw dud. rebajar el precio de o tal vez vender a un precio rebajado o inferior al del mercado t' ‚lla pánta ICallatis 34–7 (I d.C.). ‘xéfage v. ‘xesuíw. ‘xefaplóomai extenderse ‘xefÍplwtai pantajoû tÎv ueíav járitov 7 ‘pígnwsiv Chrys– M–59–540. ‘xéfhbov, -oy, ³ efebo saliente tras haber finalizado su período de entrenamiento Milet 1(7)– 203b–26 (II a.C.), con una edad de 17 años, Cens– 14–8. turno sacerdotal del ‘xefhmería, -av, 7 servicio en el Templo ³ ®ereùv ‘xefhmerían ‘poíei, ‘x 7merÛn e9v 7mérav Ath–Al–M–28–908C. ‘xefíemai mandar, ordenar c. or. complet. de inf. ‘keînon eÅrgein Teûkrov ‘xefíetai Teucro ordena encerrarlo S–Ai–795, tásde d' ‘kpémpein juonóv E–IT 1467. que tiene el cartílago ‘xejébrogjov, -on tiroides prominente, e.d., la nuez de Adán o simplemente la garganta, Hp–Art–41, cf. Gal–18(1)– 504, Aret–SD 1–8–8. ‘xejégloytov, -on que tiene las nalgas prominentes ‘xejégloytoi dè oÿtoi ... faínontai dià tÃn “kstasin tÛn ‚rurwn Hp–Art–56, cf. Mochl–22. abundante, copioso neutr. sg. ‘xejÍv, -év adv. abundantemente ‘n tÊsi trícesi ‘. kataionoúmenov Aret–CD 1–8–1. edificio con esquinas ‘xejígwnon, -oy, tó salientes rectangular y de techo abovedado, Hero Stereom–1–86, 87, 88, 89. A en v. act. I en sent. fís., c. ‘xéjw 1 salir hacia afuera, proyectarse suj. de cosa hacia afuera, ser prominente frec. c. gen. o giro prep.: a) anat., de partes del cuerpo mâllon “xw ‘xéjei prob. el trocánter mayor, Hp–Loc– Hom–6, cf. Art–1, 46, a® flébev ‘xéjoysin Arist– Pr–954ª8, cf. Gal–17(2)–82, Orib–7–2–28, Þsper o9kíav geîsov ‘xéjoysin ‚nwuen las cejas pobladas, Chrys–M–49–123, en la descripción de seres mitológicos ‘k toútwn dè (tÛn jeirÛn toû TyfÛnov) ‘xeîjon ’katòn kefalaì drakóntwn Apollod–1–6–3, cf. Dion–Byz–24; frec. en part. prominente, saliente tò toû ²stéoy “xejon la parte prominente del hueso del cráneo en caso de prominencia frontal, Hp–VC 1, ²mfalòv ‘xéjwn ombligo saliente Arist–HA 502°13, tò dittòn tÛn ‘xejóntwn ‘n a½tÔ ×twn a9nittómenoi Corn–ND 27, o® ‘xéjontev toû sÚmatov mastoí atrofiados en las Amazonas, D.S–3–53, ‘xéjontev ²fualmoí ojos saltones Adam–1–13, tb. ref. a características del reino vegetal 9nÛn ‘xejoysÛn en el fruto del tilo, Thphr–HP 3–10–5, cf. 4–4–3; neutr. plu. subst. tà ‘xéjonta las partes prominentes, las promi-

‘xhghteía

1655 nencias del cuerpo, Hp–Off–14, de los huesos, Hp– Fract–20; b) en arq. y arte sobresalir c. respecto a una pared u otro plano vertical ref. a cornisas teijÛn ‘xéjon kymátion como expl. de geîsa Hsch., c. dat. tà ‘xéjonta toîv teíjesin como expl. de Hom krósav EM 540–52G., part. neutr. subst. tò ‘xéjon el relieve en pintura por efecto óptico op. tò ‘séjon ‘la profundidad', Philostr–VA 2–20; part. med. neutr. subst. tà ‘xejómena las molduras o salientes que delimitan 2 estar paneles decorativos, LXX 3Re–7–16. fuera, sobresalir un hueso rompiendo la piel ¶soisi tà mèn ²stéa katéhgen, ‘xéjei dè mÍ Hp–Fract– 3 c. orientación vertical sobresalir 24, cf. 35. por encima de, elevarse por encima de ³ púrgov ³ ‘xéjwn ‘k toû oÅkoy LXX 2Es–13–25, sin compl. tópov ‘xéjwn lugar elevado Plu–Fluu– 6.4; de la parte de tierra de la esfera terrestre elevarse por encima del agua, emerger Þst' ... ‘xéjein tÃn gÎn Str–17–1–36, tò ‘xéjon tÎv gÎv 4 c. suj. del sol elevarse, subir pero Str–2–5–5. frec. entendido como salir, despuntar “xej' ç fíl' ¢lie estribillo de una canción infantil, Ar–Fr– 404, Stratt–48, prìn ¢lion ‘xéjein Ley en D–43– 62, por ext. ¡n ‘xéjë eÆlh kat' ´ruron si hace 5 cien. part. neutr. calor al alba Ar–V–772. subst. lo convexo, convexidad (tà) ‘xéjonta los cuerpos convexos op. (tà) koîla ‘los cuerpos cóncavos' Pl–R–602c, Arist–Pr–960ª5. II fig., gener. c. suj. de pers. destacar, descollar, sobresalir frec. en part. pres. ³ ‘xéjwn 0nÍr Demetr–Eloc–146, o® ‘xéjontev 0retÊ Ascl–Tact– 7–2, c. gen. partit. o® ... tÛn stratiwtÛn ‘xéjontev Hdn–2–7–7, cf. I–AI 19–307, Philostr–Ep–10, c. suj. abstr. ‘xéjei d' ‘n ’kástö ‚llo, ‘mfaínei dè kaì pánta en cada uno destaca un rasgo distinto, pero exhibe todos según el principio platónico de participación, Plot–5–8–4; part. neutr. subst. tò ‘. lo elevado, la excelsitud Gr–Nyss–Pss– 105–23. B en v. med. 1 c. suj. de pers. aferrarse a c. gen. tà d' (bréfh) Ñv mhtròv ‘xejómena Rómulo y Remo a la loba, D.H–1–79, toû foinikÛnov como posesión PIFAO 2–5–11 (II d.C.), smikrÛn genoménwn kaì o½denòv 0xíwn D.Chr– 45–5, tÛn y®éwn Them–Or–32–361b, tÎv e9v Ueòn 0gáphv Cyr–Al–Os–1–6–14; aferrarse, ceñirse, atenerse a normas o derechos ‘xejoménoy moy tÎv tÛ[n] 6nejyrasménwn prosbolÎv cuando yo me atuve a mi derecho de acceso a las propiedades embargadas, POxy–1027–6 (I d.C.), proåtrepon ... tÛn parà Mwüseî nenomouethménwn ‘xéjesuai Eus–DE 3–2–4; en sent. negat. aferrarse en exceso a tÛn ´cwn Clem–Al–Paed–2–1–4, cf. 2–1– 11, op. tÎv ‚nw trofÎv ‘xéjesuai tÎv ueíav Clem–Al–Paed–2–1–9; c. compl. de lugar sobreentendido aferrarse, vincularse, echar raíces a½teî o9keîn kaì ‘xéjesuai vivir allí y echar raíces, 2 c. suj. de cosa IOrac–Dodon–92B (IV a.C.). o abstr., esp. en cont. fil. estar ligado a, depender de o½ gàr pánta sÚmata cyjÛn ‘xéjetai o9keíwn Dam–Pr–99, pánta ... tà 0méuekta tÎv miâv ‘xéjetai tÛn pántwn 0rjÎv todas las cosas que no admiten participación dependen del único principio de todo Procl–Inst–100, raro en v. act. tó te 0gauòn kaì kalón, ¶per ‘xéjei toû ueíoy Porph–Marc–11. ‘xécw ‘xecéw Orib–14–61–1 cocer totalmente boûv ... ’wytòn ‘xécei porque se usan como combustible los huesos del animal, Hdt–4– 61, en v. pas. o½dè tò ‘n tÔ ‘laíö Œdwr ‘xécetai ¾pò pyróv Alex–Aphr–in Mete–209–20, krámbh ‘xechueîsa en una receta, Orib–l.c., Syn– 2–51–1, ‘xecÍuh ³ zwmóv LXX Ez–24–10 en Origenes in Ps–38–11-12. yunta de seis caballerías •xzeyxiv, -ewv, 7 lat. sexiunge, Gloss–3–372. “xhbov, -on sent. dud., gener. interpr. como que ya no es un joven, e.e., adulto op. ³ ‘lleípwn “ti ¢bhv 0kmaíav ‘el que aún no ha alcanzado la madurez', pero tb. interpr. como adulto en el sent. de que está en edad militar o tb. en el sent. de viejo, que ha pasado la edad militar A–

Th–11, cf. Hsch., op. néov Lib–Or–64–59, cf. Cyr– Al–Io–1–400–31. I en rel. c. el mando, c. rég. ‘xhgéomai de pers. o asim. expreso o sobreentendido en ac. o 1 ser guía, servir de gen., a veces en dat. guía, conducir, indicar el camino a® d' „m' •ponto númfai, ³ d' ‘xhgeîto h.Hom–26–10, a½tòv 7mîn pâsin ‘xhgoúmenov siendo él guía de todos nosotros S–OC 1589, fig. ³ pròv tÃn swthrían 7mÛn ‘xhgoúmenov Gr–Nyss–Or–Catech–86–24. 2 en cont. milit. estar o ponerse al frente de, acaudillar, conducir, dirigir un ejército o expedición: a) c. gen. o dat. tÛn d' ‘xhgeísuw que se ponga al frente de éstos, Il–2–806, Makedónwn Arr–An–5– 27–2, cf. Hdt–9–11, c. dat. deî d' ¾mâv ‘. toîv ‚lloiv symmájoiv ¶pwv ... tenéis que acaudillar a los demás aliados para que ... X–HG 1– 6.9, tb. c. ac. rel. … dè ’káteroi ‘xhgeîsue toîv xymmájoiv (empresas) en las que unos y otros dirigís a vuestros aliados Th–3–55; b) abs. c. compl. de direcc. dirigir una expedición, conducir 3 ejerel ejército e9v tÃn "Elláda X–An–6–6–34. cer la hegemonía sobre, presidir, regir, gobernar a) en cont. polít., c. ac. de pers. o asim. tÃn Pelopónnhson Th–1–71, cf. 76, toùv ‘keî xymmájoyv Th–6–85, abs. metríwv ‘xhgeîto ejercía el poder con moderación Th–2–65, cf. 3–93; part. subst. plu. los superiores, los prebostes de una comunidad crist. o® ‘xhgoúmenoi tÎv 0delfóthtov Mac–Aeg–M–34–848B; b) en otros cont., c. gen. de abstr. o acción ‘. ... tÛn "EllÍnwn tÎv ‘leyueríav Arr–An–7–12–4, 7 deytéra diárurwsiv, 7 tÛn e½ueiÛn ‘xhgoyménh kinÍsewv Gal–4–23, fig. cyjà logikÍ, tÛn katà proaíresin ‘nergeiÛn ... ‘xhgoyménh Gal–10–636, cf. 3–462, (0rjÍ) pâsi toîv oŸsin ‘xhgoyménh kálloyv el principio que rige la belleza para todos los seres Iul–Or–11–132d. II como verb. de lengua, c. ac. no de pers. 1 indicar, mandar, ordenar c. ac. neutr. o inf. poiÍsoysi toûto tò ƒn keînov ‘xhgéhtai Hdt–5– 23, o½k ‘xÍgeto ‘pitíuesuai no ordenaba atacar X–HG–7–5–8, esp. sobre prácticas relig. ¶ ti ƒn o® mágoi ‘xhgÛntai X–Cyr–4–5–51, ³ mántiv ‘xhgeîtó soi mhtroktoneîn; A–Eu–595, cf. X–Cyr–7–3–1, t‚lla d' ‘xhgoû fíloiv da las demás instrucciones a los amigos A–Ch–552, cf. Th–7–50; abs. dar indicaciones, dar consejos, dar instrucciones kalÛv gàr ‘xhgÊ sú moi S–OC 1284, en cont. relig. dídask' ‚peiron ‘xhgoyménh enséñame a mí, inexperta, dándome instrucciones A–Ch–118, (%Apóllwn) ‘pì toû ²mfaloû kauÍmenov ‘xhgeîtai a los hombres sobre asuntos relig., Pl–R–427c., cf. 469a, ‘xhgoyménoy ... toû 0rjieréwv Plu–Cam– 21, cf. 30; c. suj. la ley ordenar tÔ nómö 2 c. peíuesuai, ¬ ³ nómov ‘xhgeîtai Pl–R–604b. ac. concr. indicar, precisar jÛron mèn a½tòv ... ‘xhgÍsomai, ... oÿ me jrà uaneîn yo mismo indicaré el lugar donde debo morir S–OC 1520, ‘xhgoû ueoúv indica los dioses por los que se va a jurar, E–Med–745, a½tòv ‘xhgeîto tòn nómon toûton tÔ kÍryki él mismo señalaba esa ley al 3 contar con precisión, exheraldo D–19–70. poner, explicar c. ac. neutr. o de n. de acción toiaût' ... lógoisin A–Pr–214, cf. 702, tà ueîa Hdt–2–3, tàv tÛn ueÛn mhjanáv X–Mem–4–7–6, ‘xhghsaménh toîsi ‘juroîsi tÎv patrídov „lwsin habiendo expuesto a los enemigos el modo de conquistar su patria Hdt–6–135, cf. 2–49, 3–4, Th– 1–138, 5–26, tá ... dedogména ‘moì perì tÎv paideíav Pl–Lg–969a, tÔ plhsíon ... tò ‘núpnion LXX Id–7–13, cf. Act–Ap–10–8, ‘xhgoûnto tà ‘n tÊ ³dÔ contaron lo que les pasó en el camino, Eu–Luc–24–35, en v. pas. ‘xhgoûnto dè kaì ‘n taîv 0nagrafaîv kaì ‘n toîv ¾pomnhmatismoîv ... tà a½tá LXX 2Ma–2–13, c. interr. indir. ‘xhgéo a½tòv ¶teö trópö párimen Hdt–3–72, cf. 4–9, 7– 234, Pl–Alc–1–132b; abs. dar explicaciones c. perí y gen. ‘peì kaì perì genésewv ‘xÍghmai una vez que he dado explicaciones sobre la procreación X–Lac.2.1. 4 ref. a la exégesis explicar, interpretar c. subord. de inf. pròv gàr kakoû ... góoyv toioúsd' 0eí pot' 0ndròv ‘xhgeît' “jein pues

siempre interpretaba que tales lamentos eran propios de un hombre cobarde S–Ai–320, c. ac., frec. de los poemas homéricos, de leyes o de augurios tòn poihtÍn Pl–Cra–407b, … +Omhrov légei Pl–Io 531a, tà toû nomouétoy boylÍmata Pl–Lg–802c, toùv nómoyv Arist–Ath–11–1, cf. D–47–69, de una ley sagrada Milet 6(3)–1225–4 (III a.C.), tà ueópempta shmeîa ref. a los augures romanos, D.H– 2–64; abs. hacer interpretaciones, actuar como intérprete en cont. eleusino o½j ¶sion soi ‘. And–Myst–116, cf. Lys–6–10. explicación toû ló[goy ‘xÍghma, -matov, tó Diog–Oen–66–1–3 (dud.), toû strathgÍmatov D.H– Rh–9–8. ‘xhghmatikóv, -Í, -ón explicativo toiónde (kefálaion) deî eýnai ‘xhghmatikón Olymp–Prol– 10–25; neutr. adv. compar. de una manera más explicativa c. gen. obj. “oiken ... légein ... Próklov ‘. tÎv léxewv Olymp–in Alc–205. 1 narración, exposi‘xÍghsiv, -ewv, 7 ción, descripción explicativa, oral o escrita: a) de carácter histórico o biográfico poiÍsasuai ... toîv newtéroiv ‘xÍghsin ðn ‚peiroi ¤san Th–1– 72, cf. Anaximen–Rh–1438ª26, 7 ¾pèr tÛn progegonótwn ‘. op. 7 ¾pèr toû méllontov 0pófasiv Plb–6–3–1, toû kallístoy bíoy ... a½toû Callinic–Mon–V–Hyp–proem–18; b) de carácter fil. o cien. 7 ‘. perì toùv nómoyv Pl–Lg–631a, ‘. tÛn myÛn Gal–3–89; c) de carácter religioso, sobre normas rituales en plegarias y sacrificios, I–AI 18– 15, tÎv teleióthtov a½tÎv (tÎv 0gáphv) o½k “stin ‘. no hay palabras para describir la perfección del amor 1Ep–Clem–50–1; d) de carácter geográfico o etnográfico Glaûkov ‘n À %ExhgÍs[e]wv tópwn tÛn keiménwn ‘p' 0risterà toû Póntoy mérh Gloss–Oxy–3–2–8. 2 explicación, interpretación de hechos o textos con un significado oculto o difícil: a) de oráculos 7 ‘. kaì diálysiv a½tÛn (tÛn jrhsmÛn) Luc–Alex–49, cf. Polyaen–1–30–1, ueoîv kaì ueaîv 0pò ‘xhgÍsewv jrhsmoû %Apóllwnov Klaríoy como trad. de diis deabusque secundum interpretationem oraculi Clari Apollinis, SEG 53–1587 (Pisidia, imper.); b) de sueños o prodigios ‘nypníwn te kaì terátwn ‘xhgÍseiv D.S–2–29, cf. Paus–9.31.6; c) de textos sagrados, de tipo alegór. ‘xhgÍseiv tÛn ®erÛn grammátwn Ph–2–483, de argumentos con un significado oculto o simbólico tÛn symbolikÛv e9rhménwn Clem–Al–Paed–2–10–84; d) de cuestiones de derecho sagrado (cf. ‘xhghtÍv II 3) 7 ‘. tÛn ®erÛn kaì patríwn IEleusis 275–5 (I a.C.); e) de textos en otra lengua 7 tÛn ’bdomÍkonta ‘. la versión de los Setenta del AT, Iust–Phil– Dial–124–3; f) de los jeroglíficos, Horap–2 introd. 3 explicación, análisis, comentario de obras literarias: a) de tipo gramatical o filológico 7 ‘. tÛn poihmátwn A.D–Synt–3–7, de Demetrio de Escépsis a un pasaje de la Ilíada Str–13–1–45, ‘. grammatikÍ D.H–Th–51–1; b) de tipo fil. o cien. %E. tÛn %Empedokléoyv tít. de una obra de Zenón de Elea, Zeno Eleat–A 2 (= Sud–s.u. ZÍnwn Teleytagóroy), tÛn %Arátoy kaì E½dóxoy fainoménwn ‘. Hipparch–tít.; c) de tipo exegético grafÛn ... ueíwn ‘xhgÍseiv Eus–HE 4–23–6, cf. Epiph.Const–Haer–51–22–7; estudio, análisis de las peticiones dirigidas al emperador tÃn ‘xÍ[ghsi]n tÛn 0xiwmát[w]n pepis[teyménov trad. de lat. a 4 gram. libellis, IEphesos 2026–19 (II/III d.C.). explicación, definición de palabras raras o figuras poét. 7 te tÛn ²nomátwn ‘. ... sofistikÍ D.H– Th–46–2, cf. Ath–485e, Sch–Er–Il–8–306-308a, tÛn "Ippokrátoyv glwssÛn ‘. tít. de una obra de Galeno, Gal–19–62, cf. 18(2)–572, deúteron (méron tÎv grammatikÎv) ‘. katà toùv ‘nypárjontav poihtikoùv trópoyv D.T–629–5. ‘xhghteía, -av, 7 graf. -tía POxy–3350–14 (IV d.C.) 1 cargo de exégeta (cf. ‘xhghtÍv II 4) en el Egipto greco-romano ‘pidéjomai stefa[nh]fóron ‘xhghteían PRyl–77–35 (II d.C.), probalómenon ’aytòn e9v ‘xhg(hteían) ib–43, cf. POxy– 1413–5, 3177–10 (ambos III d.C.). 2 período de desempeño del cargo de exégeta tÎv ka]tà tÃn ‘xhghteían pompagwgíav POxy–2127–6 (III d.C.). ‘xhghtéon hay que explicar o interpre-

‘xhghtéon tar pròv dè toútoiv tàv ³rmàv kaì toùv zÍloyv ‘. Plb–3–4–6, tÎv kataskeyÎv ... tosoûton ‘. ‘stì próteron, ¶son ... Gal–3–410, 7mîn ‘. tà ... toû paróntov biblíoy Alex–Aphr–in Metaph–667.7, taûta Heph–Astr–2–10–29, tÃn léxin Didym–M–39–1181A, abs. perì mèn toútwn Åswv kaì ‚llwv ‘. sobre esto también hay que dar esta otra explicación Cyr.H–Catech–17–11. ‘xhghteúw ejercer el cargo de exégeta magistrado municipal en Egipto, funcionario a la vez religioso y civil, gener. en part. ‘xhghteúwn “narjov SB 11993 (III/IV d.C.), frec. en part. aor. ‘xhghteúsav ex-exégeta tÎv %OxyrygjeitÛn pólewv POxy–3198–4 (II d.C.), tÎv %Antinoéw(n) pólewv PTurner 41–4 (III d.C.), cf. IGLAlex–29– 27 (II d.C.), PHamb–274–7, SB 14635–12, PLond– 343–2 (todos II d.C.), POxy–3169–171 (II/III d.C.), PAgon–1–10, PCol–229–10, PHarrauer 35–53 (todos III d.C.), PBerl–Borkowski 5–27 (III/IV d.C.) en BL 11–176, PCol–137–30 (IV d.C.). ‘xhghtÍv, -oû, ³ ‘xagetáv IG 12(4)–72–4 (Cos III a.C.) graf. ‘js- IG 1³–137–4 (V a.C.) [jón. gen. plu. ‘xhghtéwn Hdt–1–78] I 1 guía, jefe, inductor ‘v oýkon toû basiléwv ‘. gíneai prhgmátwn 0gauÛn Hdt–5–31 (cód.); en mal sent. instigador, cerebro, cabecilla 1pántwn ¤n toútwn ³ ‘. D–35–17, ‘. ... tÎv 1páshv kakohueíav irón. ref. a Demóstenes, Aeschin–2–40. 2 guía, cicerone local tÎv ³doû X.Eph–4–1–4, en grandes santuarios: en Olimpia SIG 1021–20 (II d.C.), Paus–5–6–6, en Delfos, Paus–10–28–7; narrador, expositor de tradiciones locales, del poeta Liceas de Argos, Paus–1–13–8. II 1 intérprete de hechos o textos de origen divino con un sentido oculto o difícil para los humanos: de presagios, Hdt–l.c., de oráculos, en el santuario de Amfiarao, Paus–1–34–4, a sueldo de Alejandro el falso profeta, Luc–Alex–23, de signos o® tÛn symbólwn ‘xhghtaí Ach–Tat–5–4–1, de los etruscos como intérpretes de los signos de Zeus que se manifiestan en los rayos, D.S–5–40, de sueños, Philostr–VA 2–37, de prodigios, en las ciudades indígenas de Sicilia, Paus–5–23–6, en Roma, D.H–4–61, de las entrañas, ref. al haruspex Arr– 2 comentarista, glosador, exéEpict–1–17–20. geta de textos literarios difíciles pollà dyseíkasta ... kaì 0safÎ kaì deómena ‘xhghtÛn de textos de Tucídides y Demóstenes, D.H–Lys–4–2, de tratados hipocráticos, Gal–15–518, de las teorías de Platón por Plotino, Plot–5–1–8, de Aristóteles, Mich– 3 exégeta, intérprete funcionario in EN 584–2. o miembro de magistraturas colegiadas gener. competente en derecho sagrado y tradiciones relig. no escritas: a) en Atenas ‘. ‘x E½patridÛn jeirotonhtòv ¾pò toû dÍmoy dià bíoy IG 2²–5049 (I d.C–?), cf. FD 2–5–18 (II a.C.), ‘. pyuójrhstov IG 2²–5023 (II d.C.), ‘. ‘k toû génoyv tÛn E½molpidÛn IEleusis 275–2 (I a.C.), cf. 177–41 (IV a.C.), Pl–Euthphr–4c, D–47–68, Thphr–Char– 16.6, Plu–2–843b, tb. consultado sobre todo tipo de cuestiones jurídicas, Is–8–39, ref. al propio Apolo Pitio IG 1³–137–4 (V a.C.), ¾párjei dè kaì ³ %Apóllwn ³ Púuiov Øn toîv %Auhnaíoiv PatrÔov kaì ‘. tÛn 0gauÛn Sokolowski 2–14–9 (Atenas II a.C.); b) en Cos, cargo relig. encargado de comprobar el valor de las víctimas de los sacrificios IG 12(4)–315–24 (Cos II a.C.); c) en Roma ref. al pontifex D.H–2–73, 8–56, o® tÛn ®erÛn ‘xhghtaí D.H–3–67; d) en Esparta ‘. tÛn Lykoyrgeíwn ‘uÛn IG 5(1)–554–14 (II d.C.); e) en Cízico ‘. tÛn megálwn mysthríwn tÎv Kórhv BCH 14–1890–537 (imper.); f) en Sicilia ‘. toû nomouétoy n. dado a los legisladores que hubieron de basarse en legislaciones previas con problemas de interpretación, D.S–13–35. 4 exégeta magistrado municipal en el Egipto greco-romano, con competencias de orden religioso y administrativo, prob. en origen sacerdote del culto de Alejandro: a) en Alejandría y las ciu. griegas porfúran 0mpejómenov kaì “jwn patríoyv timàv kaì ‘piméleian tÔ tÊ pólei jrhsímwn Str–17–1–12, cf. ID 1525–3 (II a.C.), PSI XXI Congr–6–10 (II a.C.), IAlex–Ptol–42.6 (I a.C.), ‘. %Alexandreíav

1656 POxy–3187a–9 (III d.C.), encargado de supervisar la inscripción de los efebos SB 7333–2 (II d.C.), en Antinoópolis “narjov ‘. %Antinoypólewv SB 7558–31 (II d.C.), cf. IGLAlex–39–6 (II d.C.); b) en las metrópolis de los nomos ‘. toû %Arsinoítoy IFayoum 13.5 (I a.C.), ‘. "Ermopoleítoy ejerciendo funciones de administrador de niños huérfanos PAmh–86–1 (I d.C.), ®ereùv ‘. responsable de nombrar un kúriov o representante legal de mujeres PTeb–397–4, BGU 2462–16 (ambos II d.C.), competente en cuestiones de herencias PMerton 13–1 (I/II d.C.). I 1 explicativo, ‘xhghtikóv, -Í, -ón narrativo de poemas extensos puestos en boca del poeta por op. a los de tipo dramático o mixto, Diom–482–16, de himnos de cierta extensión como los de Parménides o Empédocles, Men–Rh–337. 2 explicativo, que explica o interpreta biblíon ref. los comentarios de Gal. a las Epidemias, Gal– 17(1)–584, ¾pomnÍmata Gal–15–749, bíbloi ‘xhghtikoì toû Mwyséwv nómoy de Aristobulo, Eus– HE 7–32–16, ‘pistÍmh o½sa ... ‘xhghtikà tÛn ¾pò ueÛn 0nurÚpoiv didoménwn shmeíwn siendo (la adivinación) la ciencia que interpreta los signos dados por los dioses a los hombres S.E–M–9– 132; como tít. de obras, neutr. subst. sg. tò %Exhghtikón Exegético, Explicación, Comentario de derecho sagrado, atrib. a Timóstenes, Sch–A.R– 3–846-847a; plu. tà %Exhghtiká obra histórica de Autoclides, Plu–Nic–23, de Alejandro de Cotieo sobre Homero, Alex–Cot–2, tà %E. tÎv %AttikÎv dialéktoy de Nicandro de Tiatira, Harp–s.u. médimnov, tít. de obras de época crist., Clem–Al– Strom–4–12–81, Eus–PE 6–10–50, HE 6–24–1; neutr. sg. compar. como adv. de una manera más explicativa pepeíratai ‘xhghtikÚteron ¡ ®storikÚteron ... 0nastréfesuai Aristóteles en sus tratados zoológicos, Antig–Mir–60b; explicativo, que explica o aclara oŒtw dè eÅh ƒn tò «¬ a½tò» ‘xhghtikòn toû «prÚth» Alex–Aphr–in Metaph–358– 13, cf. Hermog–Id–1–6–19, Sch–Er–Il–18–265a, Sch– Th–4–10. 3 del exégeta (cf. ‘xhghtÍv II 4) ‘. ¾phréthv PTeb–397–28 (II d.C.), 0pò ‘xhghtikÎv 0rjÎv por la autoridad del exégeta, PDiog–19–4 (III d.C.); del cargo de exégeta tò ‘xhghtikòn tímhma PHarrauer 35–39 (III d.C.); neutr. subst. tò ‘. consejo de exégetas, POxy–1413–9 (III d.C.). 4 de pers., peyor. prolijo en explicaciones, redundante Basil–M–32–352A. II adv. -Ûv de manera explicativa o interpretativa ‘. ¾podeiknúntev S.E–M–7–28, ‘. e9peîn Pall– in Hp–123, op. 0podeiktikÛv ‘con argumentos probatorios', Phld–Mus–4–38–5–2. ‘xhgorhkÚv: ‘xeirhkÚv Hsch. 1 declaración, procla‘xhgoría, -av, 7 mación que hace Dios de su Ley “klabe dè ‘k stómatov a½toû ‘xhgorían LXX Ib–22–22, cf. 2 declaración, confesión que hace Phot–e 1203. el hombre de sus pecados e9seleúsetai dè prosÚpö kauarÔ sùn ‘xhgoríä LXX Ib–33–26. ‘xhérwsiv v. ‘xaérwsiv. ‘xhuéw I medic., farm. 1 extraer el zumo de, exprimir para hacer un preparado: uvas, Hp– Mul–1–105, hojas, Hp–Mul–1–87. 2 purgar, hacer supurar abcesos tà ... pepemména tÛn 0posthmátwn Paul–Aeg–4–18–2, en v. pas. jrÛ tÔ farmákö, •wv oÿ eŒrëv ... ‘xhuhménon tò ‘gkeímenon Hippiatr–77–12. II 1 filtrar, exudar, rezumar en v. pas. tò uermòn ... ¾pò ... tÛn pollÛn (pónwn) ‘xhueîtai metà toû ®drÛtov Arist–Pr–967ª15. 2 purificar, depurar en v. pas. (karpoì trófimoi) kauaroì ... oÝon ‘xhuhménoi pwv ¾pò tÎv fúsewv Thphr– CP 6–13–1. 1 ofrenda de incienso Hsch. ‘xÍïon, -oy, tó 2 ofrenda o sacrificio expiatorio Phot–e 1212. %Exhkestidalkídai, -Ûn, o® execestidálcidas discípulos de los citaredos Execéstides y Alcides Com–Adesp–338. %Exhkestídhv, -oy, ³ Execéstides 1 padre de Solón, D.S–9–1, Plu–Sol–1, Luc–DMort–6–4, D.L– 2 esclavo cario que aspiraba a recibir la 1–45. ciudadanía ateniense, Phryn–Com–21, Ar–Au–11, 764,

1527, Sch–Ar–Au–11a, convertido en personaje prov. por su habilidad para localizar el camino correcto o½d' ƒn %E. eŒroi tÃn e½ueîan ³dón Apostol–7–55, Sud., %E. e9v ³dón ref. a los que conocen perfec3 citaredo, tamente un camino App–Prou–2–70. vencedor en los juegos píticos, carneos y panate4 de Fócide, vencedor neos, Polem–Hist–47. de la carrera de bigas en los Juegos Píticos cuadragésimo octavos, Paus–10–7–7. %ExÍkestov, -oy, ³ Execesto 1 siracusa2 aten., no, padre del general Sicano, Th–6–73. 3 lampsamédico amigo de Esquines, D–19–124. 4 navarco de los ceno, D–23–142, 143, Sud. rodios durante el asedio de Demetrio Poliorcetes 5 bardaje, y p. ext. n. (305 a.C.), D.S–20–88. dado a los que ejercían la prostitución, Hsch., cf. 6 tirano de Fócide, Arist–Fr–599. Eup–259–74. ( ’xhkonu)hmerÍsiov, -on graf. -ri- PCair– Zen–341b–5 (III a.C.) durante o para sesenta días to[û] staumoû ... kaì tÎv grástewv tÛn (’xhkonu)hmerisíwn del alojamiento y el forraje dado con carácter forzoso a tropas estacionadas durante sesenta días, PCair–Zen–l.c. que tiene lugar el ’xhkonuÍmerov, -on sexagésimo día 0pófuarma Hp–Epid–2–2–13. dór. qexéQ- IG 9²– ’xÍkonta, o®, a®, tá 866–3 (Corcira V a.C.); lacon. qexé [k- SEG 39– 370A–21 (Amiclas V/IV a.C.); tes. y beoc. ’xeíkIThess–1–50–4 (III a.C.), Nouveau Choix 24B–9 (Acrefia III a.C.); lesb. ‘xÍk- IG 12(2)–7–6 (Mitilene IV a.C.) numeral cardinal indecl. sesenta ¤rje ... Menélaov ... ’. neÛn Il–2–587, cf. 610, ploîa ‘ónta 0riumòn ’. Hdt–1–166, naûv E–IA 248, triÍreiv Isoc–4–90, 0gronómoiv ... ’. oŸsin Pl–Lg–763c, a® ’. ’katontarjíai las sesenta centurias de una legión romana, D.H–9–10; ref. a unidades de medida: de tiempo 8mata Hes–Op– 564, cf. Hp–Prog–7–7, “th Pl–Lg–878e, Ley en D– 43–62, Plu–2–794b, de distancia stádioi Eu–Luc–24– 13, monetarias £n (sálpigga) ‘priámhn drajmÛn póu' ’. Ar–Pax 1241, statÎrai Hippon–42b, cf. IG ll–cc., tálanta D–3–5; unido a otros numerales para formar cantidades superiores: c. centenas o® dè trihkósioi te kaì ’. pélonto los cerdos de la piara de Odiseo Od–14–20, ’. dè kaì triákosioi miembros en el Consejo, Pl–Lg–756b, “th ... ’. kaì diakósia Th–1–13, c. unidades ‘ptà kaì ... ’. ‘niaytoí Xenoph–B 8, cf. IG 4²–122–57 (Epidauro IV a.C.), ’. 7mérav kaì •x LXX Le–12–5, sin kaì: ‘kpÚmat' e9v 0riumòn ’. dív S–Fr–378–4, cf. Clem– Al–Strom–1–21–105, drajmân ’. miâv CID 2–56–1– 24 (IV a.C.), mía ’. lítrai IG 14–422–3–c–97 (Tauromenio II/I a.C.), ’katòn kaì ’. ’ptà “th LXX Ge–5–15, c. adv. multiplicativo tetrákiv ’. doscientos cuarenta Theoc–18–24; subst. o® ’. los Sesenta grupo de cómicos en Atenas, de donde el dicho «o® x^ toût' eýpon» Ath–614d. colección en "Exhkontábiblov, -oy, 7 sesenta libros 7 ... "E., 7 pâsan 9atrikÃn ‘pistÍmhn te kaì sofían ‘mperiéjoysa Sud–i 564. ’xhkontádrajmov, -on consistente en sesenta dracmas merism[óv Stud–Pal–5–101–7 (III d.C.). ’xhkontadúo indecl. sesenta y dos ‘tÛn ... disjilíwn diakosíwn ’. I–AI 1–82, cf. 10–147, PSI 1134–5 (I d.C.), LXX Da–9–25 u en Epiph– Const–Inhum–5–42, Hero Geom–12–67. ’xhkontaén indecl. sesenta y uno péleura ’katòn ’. SEG 26–672–35 (Larisa II a.C.), “th triakósia kaì ’. I–AI 10–67. ’xhkontaeniaúsiov, -a, -on, de sesenta años de edad POxy.5319.6 (III d.C.). ’xhkontaennéa indecl. sesenta y nueve 0pò ‘tÛn ’. méjri téloyv Zonar–s.u. présbyv. ’xhkontaéx indecl. sesenta y seis drajmaí PSI 878–9 (II d.C.), 0rtábai SB 12493–1–1 (III d.C.). ’xhkontaeptá indecl. sesenta y siete, PSI 813–3 (IV d.C.). ’xak- Hellanic–187b, ’xhkontaéthv, -ev 1 de pers. de sesenta años Cyr–Al–M–68–1037D de edad, sexagenario frec. en uso pred. a¯ ... ’xhkontaéth moîra kíjoi uanátoy ojalá (me) alcance sexagenario la hora de morir Mimn–6, 0mfípolov ... ’. dè genoménh Hp–Epid–5–25, cf. IPrusias 75–3 (imper.), LXX Le–27–3, Basil–Ep–

‘xhmerów

1657 199–24, neÚterov d' o½deìv ’xhkontaetoûv Plu– Eum–16; subst. toùv ’xakontaeteîv oÿtoi ... 0fanízoysin Hellanic–l.c., mà tò poliwuÎnai tòn ’xhkon2 de abstr. taetÎ Alex–Aphr–in APr–163–7. que dura sesenta años tàn ‚mempton metà 0ndròv ... ’xhkontaetÎ synbíwsin IG 5(1)–578–11 (Esparta I a.C.). sesentena, edad de ’xhkontaetía, -av, 7 sesenta años de pers. 0pò mèn e9kosaetíav ‚jriv ’xhkontaetíav Ph–2–276, mhdéna ... bebiwkénai makróteron ’xhkontaetíav Plu–Cic–25. ’xhkontakaiexástylov, -on de sesenta y seis columnas dispuestas en dos pisos stoá SEG 52–694–9 (Tracia III d.C.). ’xhkontákiv -ki Pi–O–13–99, Theo Al–in Ptol–461–6 adv. sesenta veces Pi–l.c., Theo Al– l.c., Hero Stereom–1–23, Basil–Hex–6–5. ’xhkontáklinov, -on provisto de sesenta lechos para el banquete oýkov D.S–16–83. ’xhkontáliuov, -oy, ³ lat. hexecontalithos piedra preciosa multicolor Plin–HN 37–167. ’xhkontamoiría, -av, 7 astron. arco de sesenta grados Theo Al–in Ptol–1–577–6, cf. Can– Magn–2–31–20, Heph–Astr–Epit–4–25–87. ’xhkontámoirov, -on astron. consistente en sesenta grados diástasiv Heph–Astr–2–11–59, cf. Sch–Arat–644. ’xhkontaoktÚ indecl. sesenta y ocho “th ... tetrakósia ’. I–BI 6–438, cf. PSI 1143–17 (II d.C.). ’xhkontapénte indecl. sesenta y cinco 7mérai Zos–Alch–202–10, ‘tÛn ’. PSI 1324–12 (II d.C.), jrysoû ker(átia) ’. SB 13105–3 (VI d.C.). que mide sesenta ’xhkontáphjyv, -y codos lógjh 0rgyrâ ’. Callix–2–33, mérov I–BI 5–216, %Antaîov un gigante, Tz–ad Lyc–663. mat. sesenta ’xhkontaplasíwn, -onov veces mayor c. gen. compar. ’. dè 7 GB (grammÍ) tÎv BD (grammÎv) de líneas en geom., Theo Al– in Ptol–1–454–6, cf. 456–2, Can–Magn–1–111–3. ’xhkontáporov, -on vadeable por sesenta sitios potamóv Eust–890–1. ’xhkontápoyv, -oyn que mide sesenta pies de superficie jwríon Gal–10–33. ’xhkontároyrov, -on poseedor de sesenta aruras de tierra PCair–Zen–1–24, 52 (III a.C.), en abrev. PKöln–411–fr–5–6, 29–1. medic. compuesto ’xhkontárjion, -oy, tó de sesenta ingredientes Aët–7–104. ’xhkontáv, -ádov, 7 ’xak- Ath–Al–M– 1 sesenta, conjunto de sesenta jrh28–1500D sómeua taîv tÛn 0riumÛn ‘fódoiv katà tòn tÎv ’xhkontádov trópon procederemos con operaciones aritméticas según el sistema sexagesimal Ptol–Alm–1–10 (p–32–4), cf. Vett–Val–287–16, Theo Al–Can–Magn–2–32–21, Procl–in Ti–1–454–26; el número sesenta ‘pì toû krokodeíloy lambánoysi tÃn ’xhkontáda Ñv o9keían 7líö asignan al cocodrilo el número sesenta en la idea de que está emparentado con el sol Iambl–Myst–5–8, cf. 2 sesentavo, sexagésima parte múAth–Al–l.c. rioi ’xakisjílioi ²ktakósioi ... e9sin o® tÛn tettárwn ’xhkontádwn 16–800 estadios son los que hay en cuatro sesentavos, e.d., distancia entre Siene y el Ecuador, con 4–200 estadios cada sesentavo, Str–2–5–7. ’xhkontastádiov, -on que tiene sesenta estadios de largo, de la parasanga persa, Posidon– 203, díarma Str–6–2–3, mÎkov Str–17–3–14, c. ac. de rel. ’. tò perímetron póliv una ciudad de sesenta estadios de perímetro, IThrac–Aeg–180A–9 (Maronea I d.C.). ’xhkontatalantía, -av, 7 suma de sesenta talentos mían ’xhkontatalantían 0podoûnai D–14–19. ’xhkontatéssarev , -a sesenta y cuatro ³ (0riumóv) ’. Ph–1–22, Procl–in Ti–2–32–17, “th SB 10562–14 (II d.C.), drajmaí OPetr–Mus–270–5 (II d.C.). ’xhkontatreîv, -tría sesenta y tres módioi Hero Geom–12–72, 0rtábai PFlor–75–16 (IV d.C.). que mide sesenta ’xhkontórgyiov, -on brazas tà Œch tà tÛn púrgwn Tz–H–9–580. ’xhkontoúthv, -oy de sesenta años, sexa-

genario de pers. toùv toû Dionúsoy toùv ’xhkontoútav ñdoúv los cantores sexagenarios del coro de Dioniso Pl–Lg–812b, cf. 755a, Luc–Alex–35, Philops–5, App–Mac–14, Gal–10–971, Philostr–VS 576, Pall–V.Chrys–17–21; subst. o® ’xhkontoûtai Gal–17(1)–669, Philostr–VA 6–20. ’xhkostaîov, -a, -on que sucede el sexagésimo día frec. en uso pred. ²stéa ... ’xhkostaîa 0pelúuh Hp–Mochl–35, cf. Art–69, Gal–18(2)– 199, pyretoí Hp–Dieb–Iudic–11, ‘luÕn ... ’. Str– 15–2–7. eol. ‘xÍkoistov IG ’xhkostóv, -Í, -ón 12–Suppl–136b–15 (Lesbos III/II a.C.); ’xakost1 numeral Marcian–Proëm–3, Sch–Pl–Lg–920d ordinal sexagésimo gener. de unidades temp. 7mérh Hdt–6–126, Th–1–108, “tov Th–1–12, períodov Hp– Epid–1–26, ²lympiàv ... ‘náth kaì ’. D.H–5–37. 2 c. valor fraccionario de la sesentava parte tókoi ’xhkostoí intereses del 1,66 por ciento, IIl–10–14 (I d.C.); subst. 7 ’. tasa de la sesentava parte tÊ mn(Â) ’. PEleph–14–11 (III a.C.), cf. SIG 212–3 (Mitilene IV a.C.); geog. y astron., subst. tò ’. (mérov) sesentava parte toû megístoy kúkloy Str–2–5–43, ³ 0rktikòv (kúklov) 0pò toû póloy ... 0péjwn ’xhkostà v el círculo ártico distando del polo seis sesentavos Gem–5–46, kaleîtai dè tò mèn tÎv miâv moírav ’. prÛton ’. la sesentava parte de un grado se llama minuto en el cálculo caldeo del desplazamiento medio de la luna, Gem–18–7, kaleîtai tò –n tmÎma (toû meshmbrinoû kúkloy) ’. se define cada segmento (del círculo meridiano) como un sesentavo Gem–16–6. ’xhkostotétartov, -on mat., geom. y mús., numeral c. valor fraccionario mérov ’. la sesentaicuatroava parte Porph–in Harm–132–6; subst. tò, tà ’. un sesentaicuatroavo, la sesentaicuatroava parte Hero Geom–12–68, cf. 70, Nicom–Ar–1–8. ’xhkostótritov, -h, -on sexagésimo tercero Hero Geom–20–9, 11. ‘xhkribwménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xakribów con total regularidad, siguiendo una pauta exacta tòn jeimÛna, ¡ uâtton ¡ bradúteron 0rjómenon ¡ payómenon o½két' ‘. Alex–Aphr–in Mete–84–23. I en sent. local llegar, alcanzar cierto ‘xÍkw punto ‘v tò ‚ruron o½detérh ‘xÍkei ningún (ligamento) llega a la articulación Hp–Loc–Hom–6, ‘peidàn a® klÍseiv ‘xÍkwsin e9v tò dikastÍrion cuando las citaciones lleguen al tribunal Plu–2– 833f, cf. Pl–Epin–987a, frec. en sent. fig. ‘xÍkeiv d' Æna faneîv ³poîov Øn 0nÃr ‘mòv kalÊ has llegado a un punto en que mostrarás qué clase de hombre eres para ser llamado hijo mío S–Tr– 1157, cf. OT 1515, ti 0telèv ... kaì o½k ‘xÎkon ‘keîse algo (un estudio) imperfecto y que no alcanza allí donde debe llegar, Pl–R–530e, e9v págkalon ... ³ lógov ‘xÍkei kefálaion Plu–2– 1072d, cf. Gal–5–814, c. dat. de pers. y ac. perlativo toiaúthn 7mìn ‘xÍkeiv ³dón has llegado hasta nosotros por semejante camino ref. al regreso de Orestes tras creerle muerto, S–El–1318. II en sent. temp. 1 c. suj. ref. a plazos temporales consumirse, cumplirse, expirar, terminar prìn ¶d' ‘xÍkoi jrónov S–Ph–199, cf. Lys–7– 11, a® 7mérai a® ‘k toû nómoy IG 2²–985–69 (III a.C.), ³ súmpav tÎv dekaetíav kairóv Iust–Nou– 100–2–1, frec. c. dat. ‘xÍkei té o® ³ jrónov tÎv zhmíhv se había cumplido el tiempo del castigo para él Hdt–2–111, prín moi moîran ‘xÍkein bíoy S–Ant–896, ‘peidÍ moi ³ jrónov ‘xÎke tÎv trihrarjíav D–50–25, cf. Pl–Lg–766c, I–AI 17–347, Luc–Cat–8, D.C–42–53–5, þ 7 prouesmía mÍpw ‘xÍkë Ley en D–43–16, dià tò ‘xÍkein tÊ strateíä tòn jrónon por cumplirse el tiempo para la 2 fig., c. suj. de expedición X–HG 7–5–18. profecías o sueños premonitorios cumplirse, hacerse realidad ‘xÍkein te tòn ´neiron Hdt–1–120, tò jrhstÍrion Hdt–6–80, cf. S–OT 1182, un deseo amoroso conseguido mediante un hechizo PMag–4– 1273. forjado a martillo 0spída ‘xÍlÄtov, -on ... jalkeíhn ‘xÍlaton Il–12–295, pero tb. entendido como ’xÍlatov de seis capas de metal, Aris-

tarch. en Hdn–Gr–82–39, Ariston–Il–12–295, Hsch., Sch–Er–ad loc., Eust–905–60. ‘xÍlegkta: fanerÛv genómena Hsch. †‘xhlÍmbwr: lacon. “blepe Hsch. ‘xhliázw colgar, exponer al sol como forma de tortura o ejecución ‘xhliáswmen a½toúv LXX 2Re–21–6, cf. Cyr–Al–M–77–1256C; en v. pas., part. subst. o® ‘xhliasménoi los quemados, calcinados al sol tà ²stâ tÛn ‘xhliasménwn LXX 2Re–21–13, cf. Hsch., Phot–e 1216. ‘xÎluv. ‘xérjomai. exposición al sol como ‘xhliasmóv, -oû, ³ castigo, Cyr–Al–M–77–1256C. ‘xhliuióthv, -htov, 7 gran necedad, estupidez extrema Sud., Zonar. ‘xÎlix, -ikov que está en la edad madura, mayor plu. subst., op. 0fÍlix Didym–M–39–708B. ‘xhlióomai asolearse, exponerse al sol 0Ãr ... ¶lov ‘xhlioûtai kaì katalámpetai taîv a½gaîv Plu–2–929d. ‘xhllagménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xallássw inusualmente, de manera inusual o anómala ²nomázein Plu–2–745f, ²jeyésuai tò zÔon o½j ... ‘., 0ll' ³moíwv Æppoiv D.S–2–42, o½j oŒtwv ... proÍgagen, 0ll' ... ‘. Aristid–Rh–2–16, cf. Nicom–Ar–1–12, S.E–M–8–187, Iambl–Protr–5, Chrys–M–61–215. ‘xhloiÛmen: ‘xekauáramen Hsch. (pero †‘xhlífamen Schmidt). 1 desclavar, desmantelar … eýjon ‘xhlów ‘n tÊ o9kíä moy 0pokeímena tàv uúrav ‘xhlÚsantev ‘bástaxan PTeb–332–15 (II d.C.), las tablas del andamiaje en un barco en construcción PFlor–69–21 (II d.C.) en BL 9–84, ‘xhlów: refi2 forzar, romper para abrir go, Gloss–2–303. effringit: ‘xhloî Gloss–2–67, en v. pas. p]anárion ‘xhlwménon POxy–1272–8 (II d.C.). 1 escape, salida c. giro ‘xÍlysiv, -ewv, 7 prep. o½k “jontev ‘xÍlysin ‘k toû ‚stewv Hdt– 5–101, ‘. e9v uálassan Hdt–7–130, c. adv. “jontov dè (toû potamoû) o½damÊ ‘xÍlysin Hdt– 3.117. 2 derecho, permiso de salida en la fórmula e9sÍlysiv kaì ‘. equiv. a ‘derecho de paso' e9v tò mnhmeîon ISmyrna 193–14 (II d.C.). ’xÎmar adv. durante seis días ‘. ... pléomen Od–10–80, 15–476, ‘. ... daínynt' Od–12–397, 14.249. ‘xhmáreyse: ‘pérasen Hsch. ‘xhmarthménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xamartánw equivocadamente mhdè eŸ toîv lógoiv 0ll' ‘. jrÚmenoi Pl–Lg–891d, cf. Eus–PE 12–50–8, Procl–in Cra–46–20. ’xÍmerov v. ’xaÍmerov. I ref. a la agr. 1 c. ac. ref. ‘xhmerów a un terreno silvestre preparar para el cultivo eliminando las malas hierbas, desbrozar tòn jÛron 2 c. ac. de plantas o árboles silHdt–1–126. vestres hacer cultivable, transformar de salvaje en cultivado o® gewrgoûntev ... (kotínoyv) e9v sykâv ‘xhmeroûntev los agricultores que hacen cultivables los cabrahígos transformándolos en higueras Plu–Fab–20, tà déndra kaì toùv karpoúv Thphr– CP 2–14–2, en v. pas. ¶sa ‘xhmeroûtai tÛn 0gríwn Thphr–HP 2–2–12, cf. CP 3–17–5, fig. tàv tÛn 6uÛn kaì pauÛn Œlav LXX 4Ma–1–29. 3 sanear, hacer dulce el agua de una fuente que echaba a perder todos los frutos, en v. pas. taúthn tÃn phgÃn lógov “jei ... ‘xhmerwuÎnai ... ¾pò %Elissaíoy tinòv profÍtoy I–BI 4–460. II fig. 1 sacar del estado salvaje, civilizar a) territorios poblados por bestias salvajes que impedían su desarrollo ‚baton dè jÛran kaì uálassan 0grían ref. Heracles, E–HF 852, cf. 20, tÍn ... nÎson ‘xhmerÛsai tóte uhríwn 0náplewn oŸsan ref. Orión, Parth–20–1; b) territorios asolados por conflictos bélicos, Timoleón en Sicilia, Plu–Tim–35; c) territorios atrasados aportando avances: la agricultura ‘xhmeroûnta mèn tÃn jÚran taîv fyteíaiv ref. Dioniso, D.S–3–73, la educación y la filosofía con la lectura de los grandes autores %Alexándroy tÃn %Asían ‘xhmeroûntov Plu–2–328d; d) personas o condiciones de vida duras o primitivas, mediante la introducción de normas cívicas, religiosas o de educa-

‘xhmérwsiv ción tò tÎv cyjÎv 0téramnon Plb–4–21–4, a¾tòn ‘xhmérwse dià paideíav Plu–Num–3, tà sympósia ‘xhmeroî toùv 0nurÚpoyv Alex–Aphr–in Metaph– 710–5, cf. Cyr–Al–M–69–321D, en v. pas. ‘xhmerwménh 0nastrofÍ modo de vida civilizado Phld–Sto–21–13, cf. Iul–Or–7–221b, ‘xhmeroûsuai tÃn fúsin ¾pò lógoy kaì paideíav Plu–Cor–1. 2 c. ac. de abstr. amansar, suavizar caracteres u opiniones violentos tà 0griÚtata 8uh tÎv symmétroy o9nÚsewv ‘xhmeroúshv Corn–ND 30, cf. Aristaenet–2–12–2, tàv dianoíav Ph–2–402. 1 cultivo gÎv Plu– ‘xhmérwsiv, -ewv, 7 Num–14; acondicionamiento de la tierra, preparán2 domesticadola para el cultivo Gp–2–23–1. ción, amansamiento de anim. boÛn Plu–Fr–193, cf. 2–987e, de una serpiente, D.S–3–37, tb. de pers. méga pròv ‘xhmérwsin 0nurÚpwn tò súnhuev kaì ³mófylon la comunidad de costumbres y de raza es algo importante para domar a los 3 de seres humanos civipueblos Plu–Alex–45. lización toû koinoû bíoy D.S–3–65. ‘xÍmeyse v. ‘xameúw. tratamiento injurioso, ‘xhmiseía , -av, 7 abuso 7 ‘pÍreia Anecd–Ludw–207–29. ‘xhmoibóv, -ón que puede emplearse para sustituir o reemplazar algo, de recambio eÆmatá t' ‘xhmoibá vestidos para mudarse, Od–8–249, pollà gàr ‘xhmoibà ... teújea armas de repuesto Q.S–7–437, ‘xhmoibaí: •terai Hsch. metrol. hexemorio, ’xhm( órion), -oy, tó sexta parte, SEG 54–401 (Atenas, heleníst.); cf. ’kthmóriov. v. ‘kférw. ‘xÍnegka, ‘xÍnegkon 1 desbocado, desuncido Hsch., ‘xÍniov, -on Phot–e 1224. 2 fig., ref. la actitud verbal desbocado, charlatán, verboso op. brajúlogov ‘parco', Plu–2–510e; p. ext. descontrolado, insolente unido a 0peiuÍv ‘rebelde' 7 0peiuÃv kaì ‘. kaì kyrioktónov tÛn %Ioydaíwn plhuúv Cyr–Al–Os–1–34–31; neutr. subst. tò ‘. altanería, insolencia 0féntev tò ‘xÍnion kaì 0pobalóntev tò 0nypótakton abandonando la insolencia y rechazando la desobediencia Cyr–Al–M–69–1240C. ’xÎnta indecl. sesenta Simon–FGE 860 (cj. en ZPE 2–1968–5). ‘xÍpafon v. ‘xapafískw. ‘xhpeirów convertir en continente o tierra firme „pantev gàr (o® potamoí) ... ‘xhpeiroûntev tòn prò a½tÛn póron convirtiendo todos los ríos en tierra firme el cauce que hay ante ellos Str–1–3–7, 7 joûv tàv mèn ‘xhpeírwken a½tÛn (tÛn nÍswn) 8dh los sedimentos ya han unido algunas de las islas al continente Str–10–2– 19, en v. pas. nhsîdav ‘xhpeiroûsuai Str–11–4–2, cf. Hsch. ‘xhperopeúw engañar completamente, seducir, camelar sòn “rgon 8dh toûton ... stréfein k0xhperopeúein tarea tuya es darle vueltas y seducirlo Ar–Lys–840. ‘xhpétriptai: dedapánhtai. Lákwnev Hsch. ‘xhpialóomai convertirse en fiebre violenta o con ataques el causón en ciertas circunstancias, Hp–Iudic–11; cf. 6píalov. ‘xhplwménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xaplów completamente, por extenso ‘. kaì dacilÛv metiénai tò 0gauón perseguir el bien amplia y extensamente Olymp–Iob 192–10, cf. Sch–Opp–H–2–113. ’xÍretmov, -on de seis bancos de remeros ’xhrétmoiv ptéryxin 6gaisménov honrado con, e.d., al mando de veleros de seis bancos de remeros, IKyzikos 1–513 (III d.C.). ‘xërhménwv adv. sobre el part. perf. pas. 1 de forma trascendente Dam–in de ‘xairéw 2 esencialmente, Prm–270, 325, Dion–Ar–DN 4–1. en el fondo tà ‚cyja, prosejÛv ¾pò cúxewv kaì uermóthtov ginómena, ‘. dè ¾pò tÎv ¶lhv dhmioyrgíav Phlp–in de An–270–14. ’xÍrhv, -ev de seis bancos de remeros naûv Plb–16–6–1, D.S–20–112, Plu–Cat–Mi–39, Gloss–4–71; subst. 7 ’. barco de seis bancos de remeros Plb– 1–26–11. que tiene las caracte’xhrikóv , -Í, -ón

1658 rísticas de una ’xÍrhv e.e. que tiene seis bancos de remeros ’xhrikà ploîa Plb–Fr–39. ‘xÍrygon v. ‘xeryggánw. ‘xhrÚhsa v. ‘xerwéw. ’xÎv ’xeíhv Il–6–241, Od–4–408, Hes–Th– 738; ’xéhv IActes 31–4 (Calcídica IV a.C.); ’xeíav Isyll–79; dór. ’xâv SERod–66–3; ’xán IMaff–31– 5–12 (Tera III a.C.), IG 12(4)–103–80 (Cos II a.C.), A ref. la IG 12(1)–155–108 (Rodas II a.C.) posición de un elem. c. rel. a otro(s) dentro de un grupo ordenado I como adv. local: a) a continuación, en la siguiente posición ‚gwn ’xÍkonta naûv ³ Uhséwv paîv ’. ‘naylójei conduciendo sesenta naves el hijo de Teseo estaba fondeado a continuación E–IA 249, cf. Arist–Mu–392ª26; de escritos a continuación, detrás tò ’. ¾potetagménon biblíon el inventario adjunto a otro documento PFlor–384–13 (V d.C.); b) en uso adnom. que está a continuación, siguiente 7 ’. sfragív la siguiente parcela, POxy–918–11–6 (II d.C.). II como adv. temp. 1 a continuación, inmediatamente después, acto seguido ’. dè Tiberînov ²ktaetÎ jrónon ‘basíleysen D.H–1–71; frec. en el discurso, ref. un nuevo elem. ’. ... tòn politikòn ‚ndra ... diéxelue explica a continuación la figura del hombre político Pl–Plt–257b, nûn d' ’. ... a®résewv péri légoimen ‚n Pl–Lg–755b, lége ’. mónon simplemente sigue hablando Pl–Plt–286c, ’. dè skopÛmen, e9 ... Gal–1–397, cf. Ph–1–131, 2 en uso adnom. siguiente Amph–Seleuc–271. y en rel. al fut. próximo a) ³. ’. jrónov el tiempo siguiente Pl–Plt–271b, Aristid–Quint–1–22, tÊ ’. 7mérä al día siguiente, Eu–Luc–9–37, cf. I– AI 4–302, toû ’. pémptoy “toyv PFlor–86–9 (I d.C.), 0pò toû ’. mhnóv a partir del próximo mes, PSijp–21a–10 (II d.C.), cf. SB 14197ue–113 (III d.C.); b) subst. 7 ’. (sc. 7méra) el día siguiente tÊ ’. al día siguiente, Act–Ap–21–1, cf. 27–18, I–BI 2–430, POxy–1063–6 (II/III d.C.); tò ’. lo sucesivo, el futuro en las expresiones ‘n tÔ ’. poco después, Eu–Luc–7–11, e9v tò ’. para el futuro, de ahora en adelante, POxy–474–28 (II d.C.), cf. M.Ant–4–5; c) subst. tò, tà ’. lo siguiente, lo que sigue en el discurso, introd. una cita textual ¶ra tò ’.: presta atención a lo siguiente: Plu–2–117d, tà ’. los documentos siguientes, POxy–1204–24 (III d.C.); ref. el orden lógico ³ ’. lógov el argumento siguiente Pl–Ti– 20b; d) como refuerzo de eýta, en una enumeración eýu' ’. a continuación, además eýu' o® Œev, eýu' ’. tà karjaródonta kaloúmena Gal–2–430, cf. 286; e) en la expr. kaì tà ’. etcétera Longin–23–4, Plu–Brut–34, PTeb–319–34 (III d.C.). III en uso prep. 1 c. valor local indic. posición inmediata al lado de, junto a c. gen. ’. káuhso deûró moy ponte aquí a mi vera E–IA 627, lambánein urónon te toû Ploútwnov ’. conseguir un asiento pegado a Plutón Ar–Ra–765, ’. toú[twn] (pinakíwn) pínakev makroí ID 1442B– 42 (II a.C.), c. dat. ’. %Aristogeítoni Ar–Lys–633, en uso adnom. c. gen. tÃn o9kíhn ... ’xéhv %Arjíoy la casa contigua a (la casa de) Arquias, IActes 31–4, cf. 29–50 (ambas Calcídica IV a.C.), tÎv ’. tÎv %Episueneíoy o9kíav de la casa que sigue a (la casa de) Epístenes, ID 442A–140 (II a.C.), tÎv ’. tÛn 0ndrÚnwn (o9kíav) ID 399–86 (II a.C.), c. dat. Lájhtí t' o9kÍsaimi tÃn ’. uúran y habite yo puerta con puerta con Laques 2 c. valor temp. después de, a Ephipp–16–4. continuación de a) c. gen. toútwn ’. después de esos sucesos D–18–102, en el discurso toútwn toínyn ’. ²cómeua a continuación de esto veremos Pl–Phlb–42c, mús. toútoyv 0pofaínontev tÛn fuóggwn ’. 0llÍlwn keîsuai Aristox–Harm– 36–4; subst. tà ’. lo siguiente a tà toútwn ’. ref. unos versos tras otros, Pl–R–390a; b) c. dat., en uso adnom. tò ’. “rgon toîv MarauÛni la hazaña que siguió a (la de) los de Maratón Pl– Mx–241a, moi dokeî toútoiv ’. eýnaí ti jrÎma me parece que a continuación de esto hay algún asunto Pl–Cra–399d; c) subst. o½k ²ruÛv tò ’. ‘lábomen tÊ gewmetríä no hemos tomado correctamente lo que viene a continuación de la

3 indic. posición en un geometría Pl–R–528a. orden jerárquico o lógico a continuación de, después de c. gen. toútwn toínyn ’. ²cómeua ‘án Pl–Phlb–42c, toútoyv ... tÛn fuóggwn ’. 0llÍlwn keîsuai Aristox–Harm–36–4, drastikwtáth gàr aŒth tÛn poiotÍtwn ‘stín, ’. dè a½tÎv cyjróthv, eýu' ¾gróthv esta (el calor) es la más efectiva de las cualidades, y a continuación de ella el frío y después la humedad Gal–1–252, ’. d' a½toû (biblíoy) tría perì krásewn Gal–1–407, c. dat. 1pántwn gàr tÛn zÚwn ³ ‚nurwpov “jei brajytáth tÃn gényn ... eýu' ’. 0nurÚpö píuhkov Gal–2–430, cf. 786. B ref. un grupo ordenado de varios elem. visto I como adv. local uno a conen su conjunto tinuación de otro, uno junto a otro, en orden, en fila (píuoi) ’. potì toîjon 0rhrótev tinajas dispuestas en fila junto a la pared, Od–2–342, ’. d' ’zómenoi en los bancos de la nave para remar Od–4–580, (fÛkai) ’. e½názonto parà Vhgmîni ualásshv Od–4–449, cf. 408, 440, en geom. eÅ ka grammaì ’. teuéwnti si los segmentos se disponen uno junto a otro Archim–Spir–11; de dos elem. uno junto al otro keisómesua dè nekrÕ dú' ’. tÔd' ‘pì xestÔ táfö ’. E–Hel–986. II como adv. temp. 1 indic. repetición de la acción que afecta a elem. dif. esp. c. pâv todos uno tras otro, todos y cada uno de, sin excepción, del primero al último ’xeíhv d' ’tároisin ‘p' oåata pâsin ‚leica rellenó los oídos (de cera) a todos los compañeros uno tras otro, Od– 12–177, cf. Il–6–241, Hes–Th–738, pántav ’. ... kaì paîdav kaì gynaîkav kteínontev Th–7–29, cf. E– Fr–657–2, D–24–70, ‘n „pasi toútoiv ’. Longin–9– 14, cf. 4–4, tb. en sg. jalepà ´nta pantì ’. tekmhríö pisteûsai siendo difícil confiar en cada deducción (que vamos extrayendo de los datos), Th–1–20, cf. Ar–Ec–638, D–9–69, pánta mál' ’xeíav todo de principio a fin Isyll–79; tb. sin pâv en pap. tà déo[nta kaì tòn ®matismò]n kaì tà ‚lla ’. parejétw ³ Jrúserm[ov en un contrato de matrimonio PCol–227–9 (II/III d.C.), cf. POxy– 2 indic. mera repetición de la 282.7 (I d.C.). acción a) una vez tras otra, de forma sucesiva o continuada un número indeterminado de veces toútoy oŸn ’. ginoménoy Archim–Sph–Cyl–1–11; b) esp. acompañando un adv. numeral o equiv. de forma consecutiva •xan (sic) tetrákiv en cuatro ocasiones consecutivas, IRhod–Per–App–1–2 (II a.C.), “th kh^ ’xán durante 23 años consecutivos, IG 12(1)–155–108 (Rodas II a.C.), ref. a dos elem. dúo jeimÛnav ’. ‘n járaki diagageîn pasar dos inviernos consecutivos en el campamento Plu–Luc–33, dúo ‘rgasiÛn ... ðn ’. ‘poihsámhn 3 subst. tò ’. orden, PGot–9–14 (VI d.C.). sucesión temp. inmediata, en la expr. katà tò ’. de forma continuada, en orden consecutivo, uno tras otro sin interrupción katà tò ’xàn 0nà presbútata sucesivamente por edad, IMaff–l.c., 0eì katà tò ’. SEG 45–1508–8 (Bargilia II/I a.C.), esp. c. adv. numeral o equiv. dìv katà tò ’. dos veces consecutivas, SERod–l.c., cf. IAph2007 12– 716–12 (II d.C.), kat[à t]ò ’xâv tetrákiv cuatro veces consecutivas, IG 12(4)–1166–12 (Cos I d.C.). III indic. orden lógico o jerárquico 1 en orden sucesivo, e.d., de forma ordenada, lógica o coherente toû ’. ... peraínesuai tòn lógon de que la argumentación progrese de forma ordenada Pl– Grg–454c, ref. al orden alfabético katà grámma ... ’xàn 0pò toû ‚lfa en orden alfabético desde la 2 mát., alfa, IG 12(4)–103–80 (Cos II a.C.). geom. en orden sucesivo, consecutivamente 0riumoì ’. 0nálogon secuencia de números según proporción matemática, e.d. en progresión geométrica Euc–8–1, a® ’. káuetoi (grammaí) las perpendiculares sucesivas en una progresión, Papp– 228; en uso adnom. katà toùv ’. 0riumoúv según el orden numérico Archim–Spir–27. 3 subst. tò ’. orden, sucesión, secuencia de elem., gram. orden lógico de palabras op. ¾perbatón A.D– Pron–41–3; frec. en escolios secuencia lógica de las palabras en que un texto debe ser entendido,

‘xidrúw

1659 Sch–Er–Il–7–171-4, cf. 2–99-100, 484-7; en escolios, fig. significado, sentido lógico de un texto, Sch–Er–Il–8–10-11, cf. 11–365; mús. sucesión de las notas musicales en una escala, Aristox–Harm–35–9; en la expr. katà tò ’. en fila, en línea, uno tras otro a® treîv gwníai ... a® katà tò ’. los tres ángulos consecutivos Euc–13–7, ‘mpória ... keímena mèn katà tò ’. Peripl–M–Rubri 7, cf. 15. [Prob. forma casual fosilizada deriv. de la r. *segh(cf. “jesuai ‘venir a continuación' c. suf. -s, pero el detalle de la reconstrucción es discutido: ’xÎv y ’xán pueden ser gen. y ac. de un subst. •xÄ o de un adj. ’xóv. También se ha propuesto que ’xéhv y ’xeíhv sean formas de un adj. *’xe(i)ov (cf. ’xeîa), quizá a partir de •xiv, pero ’xeíhv podria ser tb. alarg. métrico de ’xéhv.]

‘xhskhménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xaskéw estando bien entrenado, en forma o® 0uloûntev ²ruÛv kaì ‘. Cyr–Al–M–68– 304B, fig. dyséfikta ... tà perì Ueoû kaì toîv ‚gan ‘. ... “joysin e9v tò dúnasuai kataureîn mystÍria las cosas de Dios resultan difíciles de comprender incluso para los que están muy preparados para poder examinar los misterios Cyr– Al–Dial–Trin–383a. ‘xhtv. ‘kzht-. ‘xhssáomai át. -ttáw verse dominado o derrotado, ceder ante algo, c. gen. de abstr. e inanim. 7 d' (prómantiv) Þsper ‘xhtthménh tÎv spoydÎv la Pitia, como dominada por la insistencia de Alejandro, Plu–Alex–14, cf. 2–644b, ‘xhttÚmenoi dè tÎv kraygÎv tÛn néwn D.H–6– 65, ‘xhttÚmenov %Aléxandrov 8dh tÎv mhtròv tÛn diabolÛn tÛn ‘v %Antípatron dominado ya Alejandro por las calumnias de su madre contra Antípatro Arr–An–7–12–5, cf. 4–9–1, Ph–1–179. ‘xhtasménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘xetázw 1 exhaustivamente, concienzudamente, meditadamente tò menetikòn 0saleútwv ‘pì tÛn ’. kriuéntwn la firmeza de modo inquebrantable en las decisiones meditadamente tomadas M.Ant–1–16–1, ref. al tratamiento de un tema en un discurso diajeirísai ‘. Aristid–Or–45–4, ref. 2 consa la exégesis bíbl., Cyr–Al–Luc–1–231–4. cientemente, deliberadamente, premeditadamente e9 didÔto (timÍ) ‘. si se concede un honor sabiendo lo que se hace Them–Or–16–203c, op. parérgwv ‘accidentalmente', Ph–1–605. ‘xhtthménh v. ‘xassáw, ‘xhssáomai. ‘xhtriázw [pas. perf. part. ‘xhtriasménon Hp. en Gal–19–98] filtrar, colar a través de un lienzo muy fino, Hp–l.c. ‘xhjeía v. ‘xhjía. ‘xhjeúomai 1 estar aturdido, atónito ante un estruendo Gloss–2–189; cf. ‘xhjéw I 3. 2 desvariar, estar fuera de sí presa del delirio báquico, Hsch–s.u. bakjeyueîsa; cf. ‘xhjéw II 2. I tr. 1 c. ac. ref. la voz pro‘xhjéw nunciar, proferir toiaútav ‘xÍjei fwnáv Gr–Thaum– Pan–Or–6–31, prov. tò kúkneion ‘xhjeîn entonar el canto del cisne equiv. a ‘formular una última 2 c. ac. petición antes de partir', Plb–30–4–7. ref. un sonido inarticulado hacer resonar, hacer propagarse ¶tan bía pneymátwn kaì ktúpoi brontÛn syrmòn polùn kaì jalepòn pátagon ‘xhjÛ3 c. ac. de pers. atronar, aturdir sin Ph–2–24. con un sonido brusco o repetitivo o½k ‘xhjeîn ... toùv plhsíon tÔ cófö no atronar a los que están cerca con el ruido (del estornudo), Clem– Al–Paed–2–7–60, en v. pas. kymbáloiv kaì tympánoiv ‘xhjoúmenoi Clem–Al–Paed–2–4–40; fig. aturdir, dejar atónito, estupefacto (tò paidíon) ‘xhjeî me Eu–Thom–A 7–2. II intr. 1 c. suj. de sonidos resonar, retumbar, dejarse oir de un modo fuerte y rotundo ¤joi ‘xÍjhsan ‘n tÊ koiládi tÎv díkhv LXX Il– 4–14, Ñv brontà megálh ‘n ¾etÔ ‘xhjÍsei LXX Si–40–13, moí tiv ‘xÍjhsen o½ranoû boÍ una voz del cielo resonó en mis oídos Nech. en Vett–Val– 231–12; en v. med. mismo sent. pátagov ‘xhjeîto polúv Ph–2–107, cf. Eust–1059–57; extenderse, difundirse, propagarse tò kÍrygma ... tò e½aggelikòn e9v pâsan ‘xhjÎsan tÃn o9koyménhn

Eus–DE 6–2–6; en v. med. mismo sent. fÍmh dysmenÃv ‘xhjeîto se difundía un rumor hostil LXX 3Ma–3–2, 0f' ¾mÛn gàr ‘xÍjhtai ³ lógov toû Kyríoy o½ mónon ‘n tÊ Makedoníä kaì %Ajaãä 2 c. suj. de pers. emitir soni1Ep–Thess–1–8. dos inarticulados, dar voces confusas p. ext. desvariar, delirar mwraínoysin, ‘xhjoûsin Ñv ‘pì tò pleîston Polem–Phgn–51 (p–357). ‘xÍjhma, -matov, tó emisión de sonidos, enunciación 0nurÚpoy ... glÚtthv ‘. pròv 0éra pempómenon Cyr–Al–M–75–324. I resonancia excesiva, ‘xÍjhsiv, -ewv, 7 estridencia toùv ‚fronav 7 toû gélwtov ‘. jarakthrízei Olymp–M–93–561C, junto a cófov Didym–In Eccl–203–3. II téc. 1 disonancia, estridencia, cacofonía o® dè kwmikoì málista ‘kklínoysi pân tò “jon sigmòn kaì ‘xÍjhsin kaì cófon los cómicos evitan todo lo que contenga un sonido silbante, estridente e inarticulado Ael–Dion–s 15. 2 emisión de sonidos, enunciación op. grafÍ Eust–843–44, de anim., op. laliá Didym–in Eccl–95–6; mág. invocación, llamada ref. el proceso para despertar a un medium 7 ‘. ‘stin ¢de: PMag–4–923. ‘xhjía, -av, 7 -eía T.Sal–10–3 desvarío, locura, extravío bláptw 0nurÚpoyv ... kaì e9v ‘xhjeían trépw yo (un demonio) daño a los seres humanos y los torno hacia la locura, T.Sal– l.c., cf. Porph–Chr–35, ³ %Orésthv ... e9v ‘xhjían ¤luen Io–Mal–Chron–5–134, cf. Hsch–s.u. 0fradíësi. †‘xÍjmhsan: 6rÍmwntai Hsch. (cf. quizá ‘xayjméw). I 1 disonante, retumbante “xhjov, -on de un sonido blhjâsuai kaì krÚzein ... tòn “xhjon pátagon balar y graznar la retumbante algarabía de hombres y anim. tras la resurrección, Porph–Chr–35. II de pers. 1 fuera de sí, enloquecido 0pémeinen ... ³ Menélaov Ñv “. al enterarse del rapto de Helena, Io–Mal–Chron–5–95. 2 fig. insensato, necio “gwge “. ƒn eÅhn, e9 tò ‘n jersì pareìv kérdov ... Aesop–18–2, op. frónimov EM 696.37G. III adv. -wv enloquecidamente trÚgein Mim–Fr– Pap. en POxy–5189–re–21. ‘xiállein: ‘kbállein Sud. 1 sanar, curar completamente c. ‘xÌáomai ac. de pers. o parte del cuerpo enferma ³ DhmokÍdhv ... ‘xihsámenov Dareîon Hdt–3–132, cf. 134, E–Rh–872, Gal–10–276, sÛma D.C–56–39–2, cf. Iul– Ar–123–12, c. ac. de pers. y gen. separat. (Dabíd) tòn Saoùl ... ‘xiásato katepÁdwn toû páuoyv David curó a Saúl de su dolencia con cantos Gr– Nyss–Pss–33–28, c. ac. de la enfermedad o el mal tà dynatá (kaká) Hp–Morb–1–6 (bis), ‘xiâsuai tÛn 0nurÚpwn toùv toioútoyv fóboyv ref. a los irracionales, Pl–Lg–933c, fig. ³ pâsan ‘xiÚmenov 0rrwstían kaì cyjÛn kaì swmátwn ref. a Cristo, Gr–Nyss–Ep–1–18, c. ac. del pron. refl. ’aytòn ‘xiásato del que se compadece de los males ajenos, Basil–M–31–257D, en v. pas. ‘xiÍuh ³ ²fualmóv Hp–Epid–4–25; calmar, satisfacer la sed o el hambre, Pl–Phlb–54e. 2 c. ac. no de pers. reparar, enmendar, pagar en compensación a½tòv tÃn blábhn ‘xiásuw que él mismo repare el daño el demandado en un determinado supuesto judicial, Pl–Lg–879a, tòn ‘ndoiasmón Ph–1–514, cf. D.C–46–20–4, metanoíä kaì ‘xomologÍsei ‘xiâto ... tò 1márthma Olymp–Iob 266–6; pagar a cambio de pólewv „lwsin ‘xiÚmenov mediante el sacrificio de Ifigenia, E–El–1024. ‘xiaristéw actuar como sumo sacerdote prob. como sustituto del 0rjieristáv Tit–Cam–40– 15 (III a.C.); cf. ‘xieristeúw. ‘xiatéon hay que curar completamente ‘laíö uermÔ ‘. toùv foinijuéntav tópoyv Aët–8–63, tÃn •lkwsin Aët–16–36. ‘xiatreúw curar completamente fig. tÊ ’térä (sc. sofíë) saytòn ‘xiátreyson Isid–Pel– Ep–M–78–424A. curativo, que ahuyenta to‘xíatrov, -on talmente el mal Hsch. I tr. 1 c. ac. de cosa apro‘xÏdiázomai

piarse de, adueñarse de algo de modo indebido, ilícito o violento: a) bienes o propiedades públicas para uso o disfrute privado mà ‘xÎmen ... tò témenov ‘xidiázesuai mhdè pwleîn mhdè ¾potiuémen IG 12(4)–348–46 (Cos IV a.C.), cf. ILabr– 5–17 (III a.C.) en Gnomon 44–1972–165, mhdenì ¶sion “stw mÍte ‘xidiásasuai mÍte ‘xallotriÛsai (jÚran) IKomm–Kult–A 167 (Arsameia del Ninfeo I a.C.), cf. SEG 35–1476–30 (Ícaro III a.C.), D.L– 5–53; b) bienes ajenos mediante robo ‘panoíxantev tòn oýkon kaì tà “pipla ... ‘xidiásantev PDryton 33–10 (II a.C.); c) territorios ajenos mediante conquista o colonización, Str–12–3–11, en v. pas. tà ‘xidiasuénta ¾pò tÛn %Ioydaíwn los territorios de los que se habían apropiado los 2 c. ac. de abstr. aprojudíos Str–16–2–46. piarse de, atribuirse la propiedad de realidades ajenas dià tò tàv práxeiv ‘xidiázesuai uélein al pretender atribuirse las acciones realizadas por otros, Aristo Phil–13–5, ‘xidiázesua[i ué]leiv 0díkwv tò ‘mìn ‘pibállon mérov tâv ®eromnamosúnav CID 4–124–15 (II a.C.), fasi toùv +Ellhnav ‘xidiázesuai toùv ‘pifanestátoyv ... ueoúv afirman que los griegos se han apropiado de los más celebres dioses (egipcios), D.S–1–23. 3 c. ac. de pers. ganarse, atraerse, propiciarse con regalos y comidas ‘xidiásasuai dià tÛn 1liskoménwn uhríwn tòn ‘pì tÎv pólewv tetagménon ganarse al comandante de la ciudad con las piezas cobradas Plb–8–25–7, cf. 15–25–34. 4 recibir en préstamo …v (0rtábav) ‘xidíastai par' a½toû PLugd–Bat– 22–14–18 (II a.C.), cf. PRyl–663–9 (III a.C.). II intr. 1 caracterizarse, definirse tò plÍrwma, kau' · ‚nurwpov ‘xidiázetai durante la 2 en v. act. ser gestación, Ath–Al–M–28–925B. característico de, ser propio de c. gen. 7 ¾póstasiv 7 ‘xidiázoysa toû Y®oû toû Ueoû Ath–Al–M– 28–929C. ‘xidiasmóv, -oû, ³ apropiación, toma toû Filíppoy tÛn ‘pì UrÁkhv pólewn Plb–22–6.1, tÎv A9gúptoy Str–17–1–8. ’xídion v. ’xeídion. ‘xidióomai I tr. 1 apropiarse de, adueñarse de esp. de modo ilícito o½k ‘xidiÚsasuai tàv jÚrav ‘tólmhsan Isoc–12–43, cf. X–HG 2–4–8, I– AI 1–130, tÃn ®eràn toû Sinúri jÚran ISinuri 11.7 (heleníst.), tÃn poíhsin uélwn toû "OmÍroy 2 c. ac. de ‘xidiÚsasuai Ps–Hdt–Vit–Hom–16. pers. ganarse, atraerse, propiciarse pollaîv a½toùv kaì megálaiv ‘xidiwsámenov dwreaîv I–AI 14– 11, cf. D.S–15–26. II intr. identificarse, asimilarse ‘xidioyménwn toîn genoîn al identificarse los dos géneros gramaticales, Eust–653–37. 1 apropiarse de, adueñarse ‘xidiopoiéomai de, hacer suyo tÃn pólin D.S–14–92, ideas o descubrimientos o® A9gúptioi ... ‘xidiopoiÍsanto tà perì tÎv 0strologíav D.S–5–57, cf. Menodot– Sam–1, Ath–50f, D.L–1–40; fil. creerse en posesión de ³ pánta ... ‘xidiopoioúmenov kaì légwn: ³ ueóv moy, ³ noûv moy, 7 diánoiá moy Monoimus en Hippol–Haer–8–15–1; sin matiz neg. hacer de uno, sentir como propio tò jartòn 7mÛn de Dios, Clem–Al–Strom–2–16–73. 2 captar, percibir del oído como sentido que capta el sonido, A.D– Synt–199–6. ‘xidiopoíhsiv, -ewv, 7 usurpación, Gloss– 2–212. ‘xÌdíw [-dÌ-] sudar, transpirar e9v uo9mátion euf. por ‘defecar', Ar–Au–791. 1 intr. sudar, transpirar de pers. ‘xidrów Hp–Vict–4–89, dià tÃn malakóthta tÎv uermasíav D.S–4–78, cf. Dsc–Eup–1–97, Gloss–2–303, c. ac. int., fig. !Eforov ... katà uérov fhsìn ... tÃn ¶lhn AÅgypton kaì o®oneì ‘xidroûn tò polù nâma Éforo dice que en verano es como si todo Egipto sudara un enorme torrente ref. la crecida 2 tr. destilar, filtrar de del Nilo Placit–4–1–6. un recipiente tò ‘mballómenon Œdwr Alex–Aphr– Pr–1–119. ‘xidrúw [-Ù-] 1 sentar ç téknon ... stÎsón me k0xídryson ref. a Edipo ciego, S–OC 11. 2 en v. med. asentar, establecer fig. thloû gàr

‘xídrwsiv o9kÛn bíoton ‘xidrysámhn E–Fr–696–13. ‘xídrwsiv, -ewv, 7 sudor abundante metà gàr tà loytrà kaì tàv ‘xidrÚseiv pericyjómeua mâllon tras los baños y los sudores abundantes nos sentimos más fríos Plu–2–949e, cf. Sor–1–16–72. ‘xieristeúw actuar como sumo sacerdote prob. como sustituto del 0rjieristáv Tit–Cam– 78.7 (I a.C.); cf. ‘xiaristéw. ‘xierów ofrecer o prometer ofrendas a los dioses Hsch. rebobinado de un hilo ‘xíesiv, -ewv, 7 0nápalin dè gígnetai 7 ‘. tÊ ‘nérsei el rebobinado debe hacerse en sentido contrario al devanado en un astrágalo como forma de cifrar un mensaje, Aen–Tact–31–19. ‘xíhmi [aor. 3ª plu. ‘xÎkan Epiph–Const– Haer–59–10–5, opt. 3ª sg. ‘xÍkoi Cyr–Al–M–68– 229D, inf. ‘xémen Il–11–141, ‘xémenai Od–11–531] A tr. I c. ac. de pers. 1 dejar salir me ... ®ppóuen del caballo de madera Od–11–531, Menélaon ... mÍd' ‘xémen ‚c ‘v %Ajaioúv e impedir a Menelao salir de regreso con los aqueos, Il–11– 141. 2 hacer salir, expulsar, echar fuera ‘]xéntev (me) gymnón PFay–12–19 (II d.C.); c. compl. de direcc. hacer salir, enviar toùv d' ‘pikoúroyv ... ³ Jarílewv ... ‘xÎke ‘pì toùv Pérsav Hdt– 3 en v. med., el marido a la mujer 3–146. alejar de sí, librarse de, repudiar ‘peíte toi o½ tíktei (gynÍ), “xeo, ‚llhn dè gÎmon Hdt–5–39 II c. ac. de cosa, desde el propio suj. 1 arrojar, echar, expulsar del cuerpo 0frón por la boca, E–Ba–1122, 0proairétwv ‘xíasi skúbalon kaì oŸron (los ancianos) expulsan involuntariamente las heces y la orina Alex–Aphr–Pr–1–18. 2 arrojar, emitir luz o sonido ¢liov 0ktînav E–Ba–678, cf. Plu–2–626e, syrigmón unas víboras, Apollod–1– 3 arrojar, verter, descargar líquidos e9v 6–3. tàv flébav tÃn thkedóna ‘. (suj. la carne disuelta) Pl–Ti–82e; abs. verter sus aguas, desaguar ¬ 7 Bólbh límnh ‘xíhsin ‘v uálassan Th–4–103; de ríos desembocar (³ +Alyv potamóv) ‘xíei ... ‘v tòn Eåxeinon kaleómenon pónton Hdt–1–6, cf. Alc–45–2, Hdt–1–180, Paus–9–38–7. III c. ac. de cosa, no desde el suj. 1 hacer salir, extraer, sacar de un cuerpo ‘xieîsi ‘k tÎv koilíhv tÃn kedríhn extraen del vientre (del cadáver en proceso de momificación) el aceite de cedro previamente introducido, Hdt–2–87, tò pûon pân 2 náut. mediante una incisión, Hp–Morb–2–66. soltar, largar velas ‘xíei ... ®stíon 0nemóen larga la vela al viento Pi–P–1–91, esp. amarras ¶tan stráteym' %Argeîon ‘xiÊ kálwv cuando el ejército argivo suelte amarras E–Tr–94, cf. Med–278, HF 837, se pánta deî kálwn ‘xiénai seaytoû suelta toda tu amarra prov. por ‘hacer todo lo posible', Ar–Eq–756. IV fig. librarse de, alejar apetitos o deseos satisfaciéndolos, saciar ‘pÃn góoy ‘x “ron eÆhn cuando saciara mi deseo de llanto, Il–24–227 (tm.), póuo[n Sapph–94–23, tb. en v. med. ‘dhtúov ‘x “ron •nto saciaron su deseo de comida, Il–1– 469 (tm.), ®mertÛn “rgwn ‘x “ron ®émenon satisfaciendo el deseo de los trabajos del amor Thgn– 1064 (tm.). B intr. 1 en v. med. verterse, de las venas descargar su sangre flébev ‘xiémenai ‘k tÛn 2 salir, e.e., jeirÛn Hp–Morb–1–14 (cont. dud.). quedar fuera de pers. o® mà fuásantev ‘xÎkan los que no llegaron a tiempo quedaron fuera en una metáf. agon., Epiph–Const–Haer–59–10–5; c. gen. salirse de, apartarse de fig. ‘peidàn ‘xÍkoi toû kauÍkontov lógoy tò ‘n jersí cuando el trabajo que tienen entre manos (los arquitectos) se aparta de la medida apropiada Cyr–Al–l.c. ‘xíumh: “xodov Hsch–e 3909. ‘xiuyíw: †“xw kauísw Hsch. 1 hacer completamente plano, dar ‘xÌuúnw forma plana Þv te stáumh dóry nÍïon ‘xiuúnei como el nivel da forma plana a un tablón de 2 poner o mantener complebarco, Il–15–410. tamente recto ‘nì jersìn ... phdáli' 0mfiépesk', ´fr' “mpedon ‘xiuúnoi sujetaba el timón entre

1660 las manos para mantenerlo recto firmemente A.R– 1–562; en perf. pas. estar completamente recto, estar totalmente enderezado tò ‘xéjon toû ²stéoy Hp–Fract–3, cf. Art–42. 1 ser suficiente, bastar pólewn ‘xikanów dè 1pasÛn, aÆper ... tÊ jÚrä ‘xikanoûsin Pro2 de pers. ser capaz Ñv mà cop–Aed–4–2–16. ‘xikanoîn 7mâv ’nòv karkínoy perigenésuai de modo que no fuimos nosotros capaces de vencer a un sólo cangrejo Ps–Callisth–34–5E. ‘xÏkánw llegar Flíav d' ‘xíkane Orph–A– 194; cf. ‘xiknéomai, ‘xíkw. ‘xÏketeúw suplicar, rogar encarecida o fervorosamente, c. ac. de pers. o divinidad tòn ueón IG 4²–123–27 (Epidauro IV a.C.) en SEG 22– 280, ƒn dé tiv ‘xiketeúsav tòn ueòn 0polyuÊ tÎv nósoy si alguno, suplicando a Dios, se librara de la enfermedad I–AI 3–264, tòn Œpaton Polyaen–6–16–5, c. or. complet. ‘xikéteyse ... 0groúv sfe pémcai S–OT 760, cf. Parth–17–5. A tr. 1 secar, drenar c. ac. ‘xikmázw del líquido uermóthv ‘xikmázoysa tò ¾gròn ‘k toû geÚdoyv ref. la formación de la cáscara de un huevo, Arist–GA 718°19, cf. Mete–384°9, Thphr– CP 4–8–4, c. ac. de la parte drenada, toútoyv (sc. toùv kólpoyv) Gal–13–795, jrónia •lkh Dsc–5– 120–2, en v. pas. (tòn kópron) ‘xikmázesuai ¾pò toû 7líoy Thphr–CP 3–6–1; fig. secar, resecar llorando ‘xikmázein kaká resecar las desgracias, 2 exe.e., dejar de llorar los males E–Andr–398. primir, extraer el líquido o jugo de un alimento en el intestino antes de expelerlo · ti ƒn lábwsi zÔon ‘xikmázontev ¶la katà tÃn ¾pojÚrhsin proãentai Arist–HA 594ª13, en v. pas. trofà ‘xikmasménh Pl–Ti–33c, cf. Arist–PA 675°31. B intr. I 1 c. suj. ref. a la humedad y asim. evaporarse, secarse ‘xíkmake metà toû ¾groû tò pleîston toû glykéov la mayor parte de lo dulce se ha evaporado junto con la humedad de un higo, Arist–Pr–930°34; en v. med. mismo sent. mÍt' ‘xíkmastai pân tò ¾grón Arist–Mete–385°8, cf. Gal–19–342; p. ext. desaparecer, extinguirse 2 c. suj. de cosa, en v. med.-pas. seHsch. carse, perder la humedad de la madera, Thphr–HP 5–7–4, del abono, Thphr–HP 7–5–1, de la tierra, Str–5–4–8, fig., c. ac. de rel. tà mèn lían palaià ‘xíkmastai tÃn dúnamin las más viejas se han secado de fuerza de semillas, Arist–Pr–924°30. II fisiol. 1 c. suj. de pers. secretar, excretar a® leykóterai ... ‘xikmázoysi mâllon tÛn melainÛn las mujeres claras lubrican más que las oscuras durante el sexo, Arist–HA 583ª11; en v. med. mismo sent., c. gen. 7liwtéoi dè o® flegmatÚdeiv mâllon, Æna toû perittoû ‘xikmázoin2 c. suj. del líquido reto Philostr–Gym–58. zumar, exudar tò ‘xikmazómenon ... “laion el aceite que rezuma de la sal marina, Arist–Sens– 443ª14. ‘xíkmasiv, -ewv, 7 desecación del alimento, digestión Gal–17(2)–496. de pers. que debe ‘xikmastéov, -a, -on ser secado c. ac. de rel. ‘xikmastéoi toùv ®drÛtav se les debe secar el sudor Philostr–Gym–52. ‘xikmastikóv, -Í, -ón secante, absorbente c. gen. tÛn ¾grÛn Procl–Par–Ptol–27. ‘xikmÍv, -év seco, acartonado a® dè knÎmai ‘xikmeîv tÛn presbytÛn Alex–Aphr–Suppl–Pr–2.75. ‘xiknéomai [aor. ‘xÏkómhn Il–9–479, ‘xíketo 1 llegar a, alcanzar frec. c. ac. [-Ì-] Il–8–439] de direcc., c. prep. y ac. o adv.: a) c. mov., sent. local Fuíhn d' ‘xikómhn ... ‘v PhlÎa ‚nakta Il–9–479, cf. 24–481, A–Pr–810, Sapph–1–13, Pi–P– 3–76, ‚elpton ‘xí[k]onto jé[rson B–13–132, ¶son tóxeyma ‘xiknéetai a donde alcanza una flecha Hdt–4–139, pròv Gorgóneia pedía A–Pr–792, ´rov t' ‘p' A9gíplagkton A–A–303, ‘v byssón Hdt–2– 28, cf. Hp–Art–3, ‘xíketo deûro Simon–68D; b) sin mov., c. sent. local, c. gen. ’káteroi ... 0llÍlwn con las armas, X–HG 7–5–17, c. compl. prep. Ñv katakremasueísav tàv jeîrav ‚jri tÛn gonátwn ‘xikneîsuai de modo que las manos colgando lleguen hasta las rodillas Adam–2–19, pròv tò teîjov ... e¾róntev d' ‘xikneîsuai dynaménav tàv

’lepóleiv I–BI 5–275; c) sent. temp. ‘v gÎrav ‘xíkonto Simon–18–4, cf. S–Fr–583–6, fig. dédia mà (tò shmeîon) méjri gámoy kaì geneâv ‘xíkhtai temo que el presagio alcance hasta la boda y la descendencia Plu–2–149d; d) c. los sentidos un punto en el espacio: c. la vista ‘pì pollà stadía ‘xikneîsuai X–Mem–1–4–17, cf. 2–3–19, c. gen. y dat. instrum. o½k ‘xiknoûmai mainádwn ´ssoiv no alcanzo a las ménades con los ojos E– Ba–1060, c. la voz teunhkósin gàr “legen ... oÝv o½dè trìv légontev ‘xiknoúmeua hablaba con los muertos, a los que nosotros no alcanzamos ni llamándolos tres veces Ar–Ra–1176, fwnà pròv brajeîan 0érov ‘xiknoyménh moîran Ph–1–308, c. el oído ¶son kaì ‘gÕ dynatóv e9mi ‘pì makrótaton ‘xikésuai 0koÊ hasta lo más lejos donde yo puedo alcanzar con el oído Hdt–1–171, cf. 4–16; e) fig. alcanzar, llegar a sofíav ‚wton Pi–I–7–18, cf. E–El–612, t0nagkaîa ‘xikésuai Th–1–70, ‘p' ¶son makrótaton ®storeûnta ¤n ‘xikésuai cuanto me era posible alcanzar investigando Hdt–2–34, cf. 4–10, Plb–1–3–10, ‘xikneîsuai fronÍsei ‘p' 0mfótera Pl–Hp–Ma–281d, cf. Plu–Sol–3, c. inf. o½deìv ‘xikneîtai diagnÛnai tÃn tÛn swmátwn kataskeyÍn nadie llega a conocer exactamente la estructura de los cuerpos Thdt–M–83–597A. 2 c. ac. de pers. llegar junto a ‚llon ¾permenéwn basilÍwn Od–13–206, 20–223, géronta xénon Pi– P–11–35, tb. c. próv y ac. pròv E½rytíwna Ant– 3 abs., fig., c. suj. de cosa llegar, Lib–38–2. bastar, ser suficiente tà 7métera jrÍmata Pl–Prt– 311d, ƒn 7 leontÎ mà ‘xíkhtai, tÃn 0lwpekÎn prósacon prov. si no llega la piel de león, ata una de zorra, e.d., si no tienes la fuerza suficiente, recurre a la astucia Zen–1–93, cf. Hsch–s.u. 4 abs., fig. llegar al máximo, ‘xiknoúmenon. alcanzar el éxito o® syggráfontev ... tÔ lógö dià tò kállov ... ‘xiknoúmenoi Plu–2–347d. ’xikór v. ’ktikóv. ‘xíkw llegar a, alcanzar ‘xîken 0tarpitón llegó al sendero Orph–A–392; cf. ‘xikneómai, ‘xikánw. ‘xilarów alegrar, mover a risa junto a e½fraínw Ath–420e. ‘xilarúnw llenar de júbilo LXX Ps–103– 15 (var. en Eus–M–23–1277C). 1 sacrificio, expiación ‘xílasiv, -ewv, 7 bwmoí, ¾pómnhma tÎv tóte genoménhv ‘xilásewv altares, como recuerdo del sacrificio celebrado en aquel momento D.L–1–110; bíbl. fiesta 2 propiciade la Expiación LXX Nu–29–11. ción, aplacamiento a® tÎv mÍnidov ‘xiláseiv Iambl–Myst–1–13. ‘xilaskeúomai propiciar ueoùv tÎv pólewv SEG 60–760 (Dionisópolis II/I a.C.). ‘xÌláskomai [-Ï- Orác. en Hdt–7–141] I c. ac. de dioses, pers. y asim. 1 aplacar, apaciguar a) c. ac. de la divinidad, frec. encolerizada por faltas de impiedad, con plegarias y súplicas Dí' %Olúmpion Orác. en Hdt–l.c., tò próswpon kyríoy LXX Za–8–22, o® dè metanoÍsantev ‘pì toîv 1martÍmasin a½tÛn ‘xilásanto tòn ueòn ®keteúsantev 1Ep–Clem–7–7, con ofrendas y sacrificios, X–Cyr–7–2–19, cf. Luc–Trag–140, uysíaiv kaì timaîv tò ueîon D.S–1–59, con rituales diversos, Men–Fr–631–6, I–AI 12–112, TAM 5–318–31 (Lidia II d.C.), c. giro prep. de la falta cometida pÛv ‘xilásomai tòn ueòn perì tÛn 1martiÛn moy; Herm–Vis–1–2–1, c. inf. final ‘xiláskesuai tòn ueòn safèv a½tÔ genésuai tínov járin tò symbaînón ‘sti Aristeas 314; b) c. ac. de pers. o ref. pers. tòn ‚nurwpon PTeb–750–16 (II a.C.), ‘xilásomai tò próswpon a½toû ‘n dÚroiv aplacaré su rostro (el del rey Esaú encolerizado) con regalos LXX Ge–32–21; c) c. ac. de la ‘cólera', divina o humana tÃn ²rgÃn a½tÛn Plb–1– 68–4, cf. LXX Pr–16–14, tÃn toû paranomhuén2 suavizar, tov mÎnin D.S–3–59, cf. Plu–2–149d. moderar tÃn a9dÛ del vino, Ach–Tat–8–4–2. II c. ac. de la falta o el delito 1 expiar, hacer expiación de a) faltas religiosas, propias o ajenas tàv 1martíav toû laoû Ep–Heb–2–17, 1martían ²feilétw Mhnì Tyránnö, £n o½k ‘xeilásetai IG 2²–1365–32, cf. 1366–16 (ambas Sunion II d.C.);

•xiv

1661 b) un delito mediante el castigo o la reparación adecuada, en v. pas. tò dè 0poínoiv ‘xilasuén Pl–Lg–862c, ‘xilasuÍsetai a½toîv tò aÝma será expiado su delito de sangre LXX De–21–8. 2 abs., en lit. jud. expiar, realizar la expiación de los pecados, gener. mediante un ritual cruento ‘xilásetai ‘p' a½tò (tò uysiastÍrion) Aarwn ... „pax toû ‘niaytoû LXX Ex–30–10, c. giro prep. ‘xilásetai perì a½toû ³ ®ereùv ‘n tÔ kriÔ tÎv plhmmeleíav “nanti kyríoy perì tÎv 1martíav ¥v ¢marten el sacerdote hará la expiación por él con el cabrito ante el Señor por el pecado cometido LXX Le–19–22, cf. Ex–32–30, T.Leu–3–5, ¾pèr toû oÅkoy Israhl LXX Ez–45–17, 0pò tÎv 1martíav a½toû LXX Le–4–26, mediante una ofrenda al templo perì tÛn cyjÛn ¾mÛn LXX Ex–30–15. 1 ofrenda propicia‘xílasma, -matov, tó toria o½ dÚsei tÔ ueÔ ‘. a½toû LXX Ps–48–8; gratificación, compensación a cambio de favores ‘k jeiròv tínov eÅlhfa ‘. kaì ¾pódhma; LXX 1Re– 12–3. 2 expiación e½jÃn d' ¾pósjesin tin' ‘xilásmatov que el voto es una promesa de expia3 redención, rescate ción Gr–Naz–M–37–955A. que experimenta en tiempos de necesidad quien ha compartido antes su fortuna, Isid–Pel–Ep–M–78– 412A, ‘.: 0ntílytron. 0nakthtikòn dÛron Hsch. 1 sacrificio u ofrenda ‘xilasmóv, -oû, ³ de expiación oýkov toû ‘xilasmoû LXX 1Pa–28– 11, cf. Ex–30–10, aÆ te 0nomíai ‘xilasmÔ ... ‘xaleífontai ref. a la muerte de Cristo, Afric– Chron–93–27, c. giro prep. e9v ‘xilasmòn krioùv ¾pèr tÎv 0gnoíav a½tÛn LXX 1Es–9–20, ¾pèr ... tÛn 9díwn cyjÛn Cyr–Al–M–68–1108A; fiesta de la Expiación 7méra ‘xilasmoû, klhtà 1gía “stai 2 expiación, purgación ¾mîn LXX Le–23–27. tessarákonta toû ‘xilasmoû 7mîn a® 7mérai ref. a la Cuaresma, Gr–Nyss–Mart–1–152–13, 1marthmátwn Hsch–H.Hom–15–5–4, cf. Basil–M–29–313A; c. gen. subjet. perdón Ñv megálh 7 ‘lehmosúnh toû kyríoy kaì ‘. LXX Si–17–29. 3 propiciación, aplacamiento, Gloss–2–303. ‘xilastéon hay que aplacar a los Castigos infernales personif., Synes–Ep–43 (p–80). ‘xilastÍriov, -on expiatorio neutr. subst. ‘xilastÍria sacrificios expiatorios glos. a lwfÍia Sch–A.R–2–485, glos. a ‘xÍïa Phot–e 1212. 1 propiciatorio ref. ‘xilastikóv, -Í, -ón un grito dirigido a los dioses, Sch–A–Th–268i. 2 adv. -Ûv con intención propiciatoria paiâna d' a½tòn ‘kálesan eÅtoyn kat' 0ntífrasin kaì ‘. Corn–ND 32. I 1 propiciar, aplacar, atraer ‘xileów el favor de c. ac. pers. o dioses dwroúmenov ‘xileoû tÃn Jaríkleian Hld–4–15–2, tòn Ueón Chrys– M–61–502, en v. pas. e½jaîv, o½k a9tíaiv ‘xileoûtai tò kreîtton con súplicas, no con acusaciones se aplaca al poderoso Hld–1–8–4, cf. Basil– M–30–52A; en v. med. mismo sent. ¾pèr tÛn 1martiÛn tò ueîon Onas–5 tít., cf. Sch–A–Pers– 229Dn., tòn Limón ref. al Hambre personif., Zen– 4–93, cf. Iul–Or–3–68b, e½jaîv ... tòn Jristòn 7mîn Const–Or–S–C–26, junto a katallássomai ‘re2 medic. extraer, conciliarse', Chrys–Iob 2–12. eliminar tÊ stenÊ labídi oÝoí te ‘genómeua ‘xileÛsai a½tòn (líuon) que con un fino fórceps seamos capaces de eliminar el cálculo Gal–19.659. II sólo en v. med.-pas. 1 c. ac. de pers. purificar, absolver a Orestes, Io–Mal–Chron–5–135. 2 c. ac. de la falta o el pecado expiar, pagar fónö tòn fónon ‘xileoúmenov Ammon–1Petr–M– 85–1609A, tàv 1martíav Iul–Ar–126–8, tÃn 0dikían Chrys–M–58–525, cf. Vit.Aesop–W–142. ‘xileúomai aplacar, propiciar tò Ueîon Chrys– M–64–993C; cf. ‘xileów. ‘xiléwma, -matov, tó ofrenda de expiación, sacrificio propiciatorio Hsch–s.u. 0potropiásmata, Sud–m 841. 1 propiciación, apla‘xiléwsiv, -ewv, 7 camiento eÅue dè 7 ‘. e9v 0gauòn 0pobaíh Sch– A–Pers–229Dn., cf. Gloss–2–303. ‘xilewtikóv, -Í, -ón aplacable, exorable

neutr. subst. tò ‘. clemencia de Dios, Hadr–Mon– Introd–20, cf. Cyr–Al–M–77–1148A. ‘xilewtóv, -Í, -ón aplacable, exorable, Gloss–2–303. , Exilisa ciu. de Mau%Exílissa -wn, tá ritania Tingitana, Ptol–Geog–4–1–6. ‘xíllw ‘xeíllw Sol–Lg–36a, b 1 desenredar, fig. desentrañar a® (kúnev) proãasin ‘xílloysai tà Åjnh los perros avanzan desentrañando los rastros X–Cyn–6–15. 2 jur. impedir el acceso a la propiedad de un bien al que se tiene derecho, desposeer, privar de un bien mueble o expulsar de una propiedad, Sol–ll–cc., ‘án tiv ‘xíllë tinà tÎv ‘rgasíav si uno impide a otro la explotación de una mina, D–37–35, ‘xeilleîn: ‘kbállein Hsch. ‘xináw vaciar, purgar, evacuar por completo, en v. pas. ‘xinÚmenon: ‘kkenoúmenon. ‘kstraggizómenon: légetai dè ‘pì tÛn jolÃn kauairoménwn Hsch–e 3904, cf. Phot–e 1142, 1238, ‘xinÍsamen: ‘xebálomen Hsch–e 3861. ‘xinéw vaciar, evacuar ‘xineî: ‘kkenoî Gal– 19–98 ‘xiniázw extraer los nervios o las fibras de, desfibrar una planta kalámoyv Peripl–M–Rubri 65, tà fúlla tÎv ‘laíav Aët–7–114, un tejido animal, en v. pas. ‘pébalon ‘gkefáloyv ²rníuwn ... ‘xiniasuéntav en una receta culinaria, Ath–406a, stéatov a9geíoy ‘xiniasménoy Aët–8–12; cf. Åv. ‘xinízw extraer los nervios o las fibras de, desfibrar una planta tÃn skíllan Ruf. en Orib–8– 47–11, en v. pas., Mac–Aeg–Serm–C 9–2, un tejido animal stéar ¾óv Gal–12–672; cf. Åv. 1 ‘xinów vaciar, purgar, evacuar por completo, en v. pas. ‘xinwménon 7 kwmwidía tòn kekauarménon fhsín, Ñv ‘k tÛn 9nÛn feroménhv tÎv jolÎv Com–Adesp–778; cf. ‘xináw. 2 ‘xinów cortar los tendones o las fibras o quizá simpl. extenuar, agotar, debilitar ‘xínwsen, tò ‘xeneúrwsen EM 470–304G., en v. pas. fálaina ... ‘xinwménh Lyc–841. ‘xÏonuízw echar pelo ‘gÕ mían mèn ‘xionuízw tríja yo echo un único pelo S–Fr–729. ‘xióntwv adv. con el paso del tiempo, MAMA 6–83 (Frigia, imper.); cf. 2 “xeimi B 1. *!Exiov DMic. e-ki-si-jo. ‘xiów alquim. desoxidar, limpiar la herrumbre, el óxido de una pieza u objeto de metal ³ jalkeùv ‘xiÚsei tò sidÍrion Arr–Epict–4–11–13, jalkòn kúprion PLeid–X–10, en v. pas. ³ ‘xiwménov jalkóv PLeid–X–6; refinar en el crisol tò xhríon Zos–Alch–203–25, cf. 163–19. I 1 oprimir con fuerza, aplastar ‘xipów tÕ xúlw tòn çmon ‘xipÚkaton los dos troncos me han machacado el hombro Ar–Lys–291. 2 ejercer presión sobre ³ a½tòv ¢liov tò ... ´rov ‘xipoî kaì tò Œdwr Ðueî kátw el mismo sol presiona la montaña y empuja el agua hacia abajo Aristid–Or–36–69. II medic. 1 extraer exprimiendo tò Œdwr Dsc–5–75–8; extraer presionando, apretando mucosidades en tejidos contusionados, en v. pas. 2 exprimir flores empapadas en Hp–Art–50. aceite para hacer infusiones, Dsc–1–55–2, plantas o frutos hervidos para preparar ungüentos, Gal–12– 3 secar, drenar un 480, en v. pas., Hsch. emplasto el líquido de heridas o abscesos tò ¾gròn dià tÛn 0dÍlwn pórwn Aët–15–19 (p–117), cf. 15 (p–77); secar, hacer que se absorba un ungüento aplicado sobre una herida, en v. pas. tríbe ... ‘n toîv ¾pò kúna kaúmasin •wv ƒn ‘xipwuÊ tò fármakon Aët–8–16. ‘xippázomai marchar, salir a caballo ‘xippásontai o® ®ppeîv LXX Hb–1–8, cf. I–AI 9– 42, Synes–Ep–132, c. giro prep. ‘p' a½tón Plu– Sull–29, cf. SB 16519–35 (VI/VII d.C.), pròv toùv 0krobolizoménoyv Plu–Aem–18, pròv tò stratópedon D.C–Epit–7–11–17. ‘xippeúw marchar, salir a caballo c. compl. de direcc.: de pers. pròv BÎsson D.S–17– 78, ‘v ‘keínoyv App–Hann–35, de lugar ‘pì tÃn uálattan Plu–Arat–42, ‘v tò metaíjmion App– Hisp–224, c. compl. separat. ‘k tÎv pólewv D.S– 20–24, c. otros compl. meu' ’nóv App–Pun–107,

cf. Agath–2–6–5; en v. med. mismo sent. pròv tòn Ueodósion Io–Ant–Fr–Hist–280–32. ’xáip- Sch–A–Pers–48Dn. •xippov , -on tirado por seis caballos „rmata Sch–A–l.c.; neutr. subst. tò •. carro tirado por seis caballos, Trag– Adesp–163a, Plb–30–25–11, Herm–Leid–593. ‘xíptamai [sólo tema de pres., para otros temas v. ‘kpétomai] salir volando, echar a volar frec. c. gen. o giro prep. (pérdix) Arist–Fr– 346, cf. Callix–2–31, Paus–Gr–h 11, ‘k tÛn pétrwn ’smoì melittÛn Iul–Or–3–101a, cf. Gr–Nyss– Res–249–25, fig., de sentimientos £ poieî néwn ‘xíptasuai kardíav (una mujer) que hace volar los corazones de los jóvenes LXX Pr–7–10, de la palabra “nia ‘xíptasuai tÛn Vhmátwn a½tómata anón. en Plu–2–90c, 7 FÍmh ... ‘xíptatai koyfizoménh tÔ tÎv glÚsshv pterÔ Ach–Tat–6–10–5, del alma, Phld–Mort–8–19, Meth–Symp–171, ‘xíptatai ³ noûv tÎv cyjÎv Corp–Herm–10–24. ‘xipwtÍr, -Îrov, ³ máquina de achicar o exprimir, exprimidora irón., ref. a la exacción abusiva de impuestos, quizá c. alusión a ‘xiswtÍv q.u., Lyd–Mag–58. ‘xipwtikóv, -Í, -ón medic. que extrae, que drena, expurgativo (fármaka) Gal–13–993, cf. Aët–12–31, ‚fra Gal–13–507, c. gen. ¾grÛn kaì 0posthmátwn Gal–13–932. “xiv, 7 [sólo ac. sg. “xin Hermog–Hist–Phryg.3] zool. erizo Hermog–Hist–l.c. [Prob. palabra frigia, deriv. de ide. *e‡hi- y rel. c. gr. ‘jînov.] [sg. gen. •xiov Hp–Aph–2– •xiv, -ewv, 7 34; plu. nom. •xiev Aret–SD 1–8–8, ac. •xiav Hp– A de “jw c. sent. ‘poAcut–35, Eccelus 78–5] seer', ‘tener' acción de tener, posesión def. por Arist. como oÝon ‘nérgeiá tiv toû “jontov kaì ‘joménoy Arist–Metaph–1022°4, c. gen. frec. de abstr. tÛn ¶plwn Pl–Lg–625c, ‘pistÍmhv dif. de ktÎsiv Pl–Tht–197b, cf. Arist–Pr–955°1, noû Pl– Cra–414b, dikaiosúnhv Pl–Sph–247a, cf. Isoc–8–90, toû o9keíoy Pl–R–433e, toû eÅdoyv op. stérhsiv Arist–Metaph–1055°13, cf. Plot–1–1–8, miktà ‘x 0mfoîn (pónoy kaì téjnhv) •. ¡ dúnamiv D.H– Lys–11–5, cf. Artem–4–4, paidárion (grammatikÎv) •xin “jon un muchacho con dominio de la escritura Plb–10–47–7, cf. Ael–Tact–proem–1, 7 tÛn tÛn %IoydaïkÛn grammátwn •. Aristeas 121. B de “jw c. sent. ‘ser', ‘estar' I en sent. fís. 1 de seres vivos estado, condición, disposición física o corporal: a) def. por Arist. como diáuesiv kau' £n ¡ eŸ ¡ kakÛv diákeitai tò diakeímenon Arist–Metaph–1022°10; b) del cuerpo en su conjunto sÚmatov X–Oec–7–2, cf. LXX Da–1–15, I–AI 10–192, Orib–2–68–3, 7 tÛn swmátwn •. op. 7 d' ‘n tÊ cyjÊ •. Pl–Tht–153b, sin gen. (noûsov) o9keíh tÎv fúsiov, kaì tÎv •xiov, kaì tÎv 7likíhv Hp–Aph–2–34, cf. Mochl–41, diáuesiv 0ulhtikà o½ fúsei •. ¾gieinÍ Hp–Alim–34, cf. X–Mem– 1–2–4, pajúnei ... tàv •xeiv Mnesith–Ath–30–3, cf. Aret–SD 1–8–8, Paul–Aeg–3–59–9, e½noûjov mèn Øn tÃn •xin, ponhròv dè ... tÃn fúsin D.S–17–5, de anim. saûrov tÛn ... 1drotérwn tÃn •xin Ael– NA 5–47, cf. 6–3; c) de partes del cuerpo 7 •. leptà 7 katà toûto tò mérov (toû ×moy) Hp– Art–12, cf. Epid–1–9, 7 ... tÎv ²steãnhv fúsewv •. Pl–Ti–74a; d) de plantas, Thphr–CP 3–14–5. 2 de otras estructuras constitución, estructura, disposición, conformación parà ... tÎv “mprosuen •xewv del cosmos en su conjunto, Pl–Plt–273b, cf. Lg–893e, 7 gÎ katà •xin ... stereà oŸsa Str– 1–3–12, (líuoi) sÍpontai katà tÃn •xewv 0suéneian Ph–2–511. 3 medic. organismo járin toû proanalhfuÎnai toûto e9v tÃn •xin para que se absorba eso en el organismo Ath–45e. 4 medic. posición, postura de ciertas partes del cuerpo después de la intervención del médico, op. uésiv Hp–Off–15, cf. Gal–18(2)–865. II en sent. anímico, moral o intelectual 1 disposición, condición, modo de ser a) faúlwn ³milíh ... •xin kakíhv synaúxei Democr–B 184, a® fúseiv te kaì •xeiv tÛn cyjÛn Pl–Lg–650b, cf. Tht–167b, Isoc–12–32, Aeschin–1–189, 7 cyjà ... timiwtéran •xin lambánei Pl–R–591b, cf. Ti–19e, diaférei ... tò ‚riston ¾polambánein ... ‘n •xei

‘xisazóntwv kaì ‘n ‘nergeíä es diferente considerar la virtud en la condición y en la práctica Arist–EN 1098°33, ‘n ¬ pot' ƒn 7likíä te kaì •xei tygjánwsin ´ntev D.H–Comp–1–3, ´fra Ådwmai •xin paidóv Orph–A–391, de anim. (zÔon) tiuasòn tÃn •xin Hld–10–27.3; carácter, personalidad mégav ‘n •xei grande de carácter Phld–Lib–1b–4, cf. Aesop–278, di' •xin uraseîan Plu–2–90c, cf. M.Ant–11–18; b) op. otras cualidades abstr.: a páuh y dynámeiv como contenido de la cyjÍ Arist–EN 1105°20, cf. Arr–Epict–2–18–1, a diáuesiv en que es más estable, Arist–Cat–8°27, cf. Eccelus l.c., Plot–1–1–2, Anon– in EN 125–7. 2 facultad, capacidad de los sentidos, S.E–P–3–49, o½dè katà tàv 7metérav •xeiv metabállein tàv morfáv en la percepción, Thphr– Sens–69, 7 ‘pisthmonikà •. Ptol–Iudic–18–13. 3 fig., de abstr. carácter, modo 7 dè (méloyv) •. poihtikÍ Aristid–Quint–29–22, merikà •. carácter parcial ref. a los géneros musicales, Ptol–Harm–74–11. III en rel. c. la manera de actuar o comportarse y como resultado de práctica continuada 1 habilidad, capacidad, formación o pericia en el desempeño de una actividad profesional o artística: de músicos, Pl–Phdr–268e, cf. D.H–Comp–11–8, 25– 39, Aristox–Harm–6–5, de la tripulación de los barcos de guerra cartagineses, Plb–1–51–4, en adivinación ‘k paídwn syntrefómenoi toîv mauÍmasi megálhn •xin peripoioûntai D.S–2–29, en política, Phld–Rh–2–215Aur., en fil. ®kanÃn •xin kaì prokopÃn ‘sjhkÚv IIasos 98–16 (I a.C.), de un tutor SB 15708–16 (I/II d.C.), en onirocrítica, Artem–1.12. 2 costumbre, hábito adquirido con el tiempo tÛn dià tÃn •xin tà a9suhtÍria gegymnasména ‘jóntwn pròv diákrisin kaloû te kaì kakoû de quienes por la costumbre tienen los sentidos ejercitados para discernir entre el bien y el mal, Ep–Hebr–5–14. ‘xisazóntwv adv. sobre el part. pres. de ‘xisázw por igualación, por equiparación oåte o½siwdÛv oåte ‘. Simp–in Cat–185–26. I intr. 1 ser igual, ser idéntico ‘xisázw (7 uálatta) o½k ƒn ‘xísazen 0eì katà tÃn 1lmyróthta (el mar) no siempre sería igual en salinidad Olymp–in Mete–158–15, cf. Steph–in Hp–Aph–1–174.7, (prâgma) tò ‘xisázon el (acto) idéntico ref. al acto jur. donde las partes se acusan exactamente de lo mismo, Hermog–Stat–1–12, cf. Syrian–in Hermog–2–31–23, c. dat. o giro prep. 7 Libúh ... tÊ %Asía en cuanto a su extensión, Str–17–3–1, tà toiaûta pròv tÃn uésin Herm–in Phdr–70; en v. med. mismo sent. tò méjri ualátthv ... tÊ %IndikÊ Str–2–1–31, cf. Basil–Hex–9–5cf, S.E–P–3– 125, pròv ’katéran 0ntíuesin tà tÎv deoúshv uerapeíav ‘xisázetai el tratamiento apropiado es igual para los dos opuestos Steph–in Hp–Aph– 2 lóg. ser equivalente, equivaler frec. 1–116–20. trad. c. el tecnicismo ser coextensivo ref. al hombre y su def. como ser pensante, Alex–Aphr–in Metaph–508–6, cf. Ascl–in Metaph–381–31, de los términos de un silogismo, Procl–in Prm–1098, cf. Them–in APo–13–6, taûta ... 0llÍloiv ‘xisázei 3 en v. med. igualarse, poProcl–in R–1–29. nerse al mismo nivel ‘n mésö megistánwn mà ‘xisázoy LXX Si–32–9, c. dat. toîv katà sofían ... kreíssosi Meth–Symp–133. II tr. 1 igualar, hacer igual c. dat. 0ggelikÊ tòn ‚nurwpon ‘xisázei járiti Clem–Al–Paed–2–9– 82, seaytòn ... tÔ ueÔ Corp–Herm–11–20, abs. ‘xisásai tÔ a½tÔ métrö igualar con el mismo rasero Sch–Er–Il–13–745-6c. 2 hacer equivalente o recíproco tò “gklhma como p. ej. «‘keînov ‘moì bárbarov, k0gÕ ‘keínö» Chrys–M–61–299. igualación, equipara‘xisasmóv, -oû, ³ ción Porph–in Harm–170–9, Simp–in Epict–1–172, in Cael–162–28, Eust–1325–60. ‘xisastéov, -a, -on que debe ser igualado subst. tò ‘. Elias in Cat–212–24. %Exísatov, -oy, ³ Exísato general de los bizantinos en Suania (territorio del Cáucaso), Men– Prot–6–1–259 (var., cf. Deítatov). igual, del mismo tamaño ‘xí“xisov, -on swn ... ‘óntwn tÛn trwmátwn Hp–VC 2–2. A tr. I sent. local 1 alinear, ‘xÏsów

1662 igualar, poner a la par dos o más elem. que avanzan en el espacio k0xisÚsante zygà 6laynéthn y ambos (aurigas) conducían las bigas manteniéndolas a la par S–El–738; alinear, igualar, situar en un mismo punto cronológico que c. dat. taúthn tÃn bíblon 0forioûmen ‘xisÚsantev (tÃn diÍghsin) toîv proeirhménoiv kairoîv concluiremos este libro alineando (la narración de los hechos) en el mismo punto que la fecha indicada 2 alinear con, igualar con, asigPlb–5–105–10. nar el mismo espacio que a c. dat. peirÛntai katà tò mÎkov ‘xisoûn (toùv ®ppeîv) toîv tÛn "Rwmaíwn stratopédoiv procuran igualar en longitud (a la caballería) con las legiones romanas acampadas enfrente, Plb–6–30–3, a las legiones con la falange en el campo de batalla, Plb–18–32–2. 3 arq. allanar, nivelar koíloyv 0nalÍmmasi ... ‘xisÚsav nivelando vaguadas con materiales de relleno para la construcción de una vía romana, D.S–20–36, un terreno, en v. pas. ‘xiswuéntov toû méjri tÛn teijÛn diastÍmatov I–BI 5–130, pâsa 7 gÎ ... ®kanÛv ³malisueîsa ‘xisÚuh kaì pedíon gégone Agathan–V.Gr–Ill–112. II sent. no local 1 igualar, equiparar, poner al mismo nivel elementos que no lo están, gener. c. dat.: a) en cuanto a situación o condición mhd' ‘xisÚsëv tásde toîv ‘moîv kakoîv no las lleves al mismo grado de mis desdichas, e.d. no iguales sus desdichas a las mías S–OT 1507, cf. 425, ¶pwv toùv “jein ti dokoûntav toîv 0póroiv ‘xisÚsoysin, Isoc–8–131, c. ac. del pron. refl. ’aytòn ... pénhti al trabajar en el campo a pesar de ser rico, Men–Dysc–768, cf. Isoc– 4–91, en v. pas. tív gàr ƒn 0ulhtÃv pròv taúroy dúnamin ... ‘xiswueíh; Ph–1–256; en v. med. mismo sent., c. ac. de refl. ’térwn tújaiv ‘xisoûsuai boylómenov ’aytón Vett–Val–259–18; b) en número o cantidad tújh dé tiv ‘xisÛsai boyloménh taîv blábaiv ... tàv Ðfeleíav un azar afortunado queriendo igualar los beneficios con los perjuicios D.H–5–40, cf. Aristid–Or–25–38; c) en importancia o influencia tÃn dúnamin tÃn a¾tÛn ... tÊ tÛn polemíwn Isoc–6–51, tàv 0moibàv ... taîv e½ergesíaiv Plu–Cat–Ma–14, en v. pas. ‘xiswuéntav ... a½toùv ¾f' 7mÛn Aristid–Or– 11.4; d) en trato, consideración o valoración toùv polítav Ar–Ra–688, ¡n oŸn ‘xisÚshté me tÔ pleîston ‘rgasaménö Isoc–15–158, toîv megístoiv ‘gklÍmasin ... tò prâgma Antipho 4–2.1, tà unhtà toîv ueoîv Plu–2–1002b, cf. Athenag– Leg–15–4, en v. pas. tí ... dúnait' ƒn ‘xiswuÎnai tÊ kat' o½ranòn táxei ––.; ¿qué podría ser equiparable al orden cósmico? Arist–Mu–397ª8. 2 admin. distribuir con equidad las tasas e impuestos entre los contribuyentes (cf. ‘xiswtÍv 1), c. ac. de lugar "Ellhníoy toû ‘xisoûntov Nazianzón de Helenio el que regula los impuestos en Nacianzo Basil–Ep–98. B intr., gener. en v. med.-pas. c. dat. o compl. 1 alinearse prep. como término de compar. con, situarse a la par con o en paralelo a ‘st' ƒn ‘xiswuÛsin (o® Æppoi) 0llÍloiv Paus–6–20– 13, tb. en v. act., con el ejército enemigo en el campo de batalla Brasideíoiv ‘sÍmhnen ... ‘xisÛsai 2 igualarse a, retoîv Mantineûsin Th–5–71. sultar igual a, situarse al mismo nivel que a) en longitud, anchura o altura dokéw tòn Neîlon ... ‘xisoûsuai tÔ !Iströ en longitud, Hdt–2–34, cf. 7–23, LXX Ex–37–16, oŒtwv Ðgúgiov ‚nurwpov ... toîv ‘f' ¾chloû prokauhménoiv ‘xisoúmenov hombre gigantesco que (agachado) igualaba a los sentados en el alto estrado en altura, Hld–10–25.1, c. ac. de rel. drákonti mÎkov ‘xisoyménh saúra Babr–41–2; b) en número o importancia ¶kwv ƒn ‘xiswueíh tÔ "EllhnikÔ tò Persikón ref. a las flotas, Hdt–8–13, cf. Th–2–97, el resultado de una votación, Arist–Pr–951ª36, poîov gàr ƒn lógov ‘xiswueíh taîv 7metéraiv dyspraxíaiv; Isoc– 14–4, c. ac. de rel. o® d' ‚lloi toîv barbároiv ‘xisoúmenoi tò plÎuov Plu–Them–15; c) por sus cualidades fís. o su destreza en algún arte uéaisi mórfan ‘pÍ[rat]on ‘xíswsuai igualarse a las diosas en su encantador aspecto Sapph–96–22,

“stin d' ‘n oÝv ‘xisoûntai hay veces en las que están al mismo nivel literario (Tucídides y Heródoto), D.H–Imit–3–1, cf. Paus–9–29–6, oåt' ‚llh ... pétra toîv %Arabíoiv líuoiv ‘xiswuÎnai dúnatai por su brillo y blancura, D.S–2–52; d) por sus cualidades morales o de comportamiento toîv proéjoysin Isoc–3–60, taîv 0ndragauíaiv ’katérwn ‘xisoyménwn los dos ejércitos al enfrentarse, D.S–11–79, ‘xisoûntó sfisin o® toû Kaísarov tÊ VÚmë los partidarios de César se igualaban con ellos (los de Pompeyo) por su valor aunque inferiores en número, D.C–41–55–4; e) por su condición personal o social mhtrì d' o½dèn ‘xisoî S– El–1194, métoikon dè 0stÔ kaì 0stòn metoíkö ‘xisoûsuai como ejemplo de anarquía, Pl–R–563a. ‘xistánw [sólo tema de pres.; para otros I tr. 1 fig. apartar de, temas v. ‘xísthmi] hacer renunciar a c. gen. tòn ... a½toû noûn ‘xistánein tÎv ... ‘piboylÎv apartar su pensamiento de la maquinación LXX 3Ma–1–25, cf. Ar– Did. en Stob–2–7–18 (p–133–18). 2 alterar, producir alteraciones mentales o enajenación un fármaco, abs., Dsc–4–73. 3 en sent. posit. pasmar, asombrar, maravillar 0nÃr ... mageúwn kaì ‘xistánwn tò “unov tÎv Samareíav Act–Ap–8–9, ³ ‘xistánwn kardíav 0nurÚpwn Montanus Fr–5–6. II intr. en v. med. 1 cambiar a, transformarse en c. e9v y ac. (tò 0uánaton) e9v tÃn ... 2 jur., c. gen. y unhtÃn fúsin Meth–Res–1–36. dat. renunciar a bienes en favor de, ceder 0fistanoménh kaì ‘xistanoménh tÔ E½daímoni tÎv ... klhronomíav PRyl–117–22, cf. Stud–Pal–20–54–11 (ambos III d.C.); abs. renunciar a los bienes propios, acogerse a la cessio bonorum ‘xistanómenov a½tÔ POxy–1405–24 (III d.C.), cf. PRyl–75– 10 (II d.C.). ‘xistáw [sólo tema de pres.; para otros 1 pasmar, asombrar, temas v. ‘xísthmi] I tr. maravillar, dejar atónito c. ac. de pers. tÃn ... Gorgóna ... dià kálloyv ‘xistÛsan toùv ueatáv Did–OH 1–1, cf. Sch–Luc–Dom–19, 0nÃr ... mageúwn kaì ‘xistÛn tò “unov tÎv Samareíav Act–Ap–8–9 (var.), cf. Didym–in Iob 326–11, Chrys– M–60–145; alterar, enajenar 7 kenodoxía ‘xistÛ2 c. gen. sa tÃn diánoian Cyr–Al–M–77–1288D. separat. apartar, alejar tÃn cyjÃn tÛn ’aytÊ symfúlwn Dion–Ar–DN 13–3, cf. LXX Ib–5–13 en Didym–in Iob 141–14, Cyr–Al–M–77–1264A, tÎv ‘pì tò kratÍsein ‘lpídov ... tòn %IsraÍl Cyr–Al– M–68–373C, (7mâv) díkhv Cyr–Al–M–68–625D; desplazar, mover ³ tÃn gÎn ‘xistÛn toû o9keíoy tópoy como hipótesis imposible, Simp–in Cael– 72–4. II intr. en v. med. 1 c. suj. de pers. ponerse fuera de sí, turbarse, enajenarse kƒn mà té2 c. suj. leon ‘xistÚmeua Origenes Io–28–20. de abstr. apartarse, diferenciarse de ‘peidàn ‘xistÛntai toû katà fúsin de síntomas, Gal–7–76, cf. Mich–in EN 558–10; retirarse, alejarse a® ‘piuymíai ... a® biwtikaí Chrys–M–63–65. A tr. en v. act. de temas de ‘xísthmi I indic. mov. real o pres., fut. y aor. sigm. fig., c. compl. separat. expreso o sobreentendido 1 apartar, alejar, desviar (jyloúv) tÎv fúsewv mediante la fermentación, Thphr–CP 6–11–2, a½tòn tÎv ... 0ntidikíav PTor–Choachiti 12–6–9 (II a.C.); jur., en pap. alejar a alguien que reclama derechos de propiedad ‘kstÍsomen [a½tò]n 0pò soû CPR 15–1–14 (I a.C.), cf. 15–2–5 (I d.C.), PGrenf–1–60– 37 (VI d.C.). 2 c. compl. de direcc. desviar hacia, llevar a fig. 0retÎv Œcov e9v 0páueian ‘xésthsen ... tÃn cyjÍn la superioridad de su virtud llevó su alma a la insensibilidad Plu.Publ.6. II sin compl., indic. alteración real o fig. de la 1 alterar, perturpropia naturaleza o estado bar, echar a perder tÃn politeían Plu–Cic–10, c. gen. por atracción ¶swn ... ‘xísthsin ³ 0Ãr tÎv poióthtov de las cosas cuya cualidad altera el 2 en sent. moral desviar del aire Plu–2–702a. camino correcto, pervertir op. katoruów Hippol– 3 en cont. de audición pública, Haer–9–11–1. abs. desviar la atención, distraer a los oyentes determinado estilo de discurso, Arist–Rh–1408°23.

‘xistoréw

1663 4 c. ac. del pron. refl. y pred. cambiar a, hacer-

se, convertirse en familiárion ‘kstÎ[sa]i ’aytòn tÔ ... ¾mÔn oÅkö PStras–40–11 (VI d.C.). III ref. a alteraciones mentales, c. ac. de pers. o sus cualidades 1 c. gen. ref. a la mente o asim. sacar de sus cabales, trastornar las facultades mentales, hacer perder el juicio “ksthson (a½tón) frenÛn sácale de sus cabales E–Ba–850, toùv 0nurÚpoyv ... toû froneîn X–Mem–1–3–12, tòn Fábion ... tÛn logismÛn Plu–Fab–5, c. gen. del refl. taût' ‘xísthsin 0nurÚpoyv a¾tÛn D–21–72. 2 sólo c. ac.: a) de abstr. poner fuera de sí, alterar, trastocar 0nurÚpoy] fúsin “rwv Hyp– Ath–2, cf. Plot–6–2–7, tòn “leon ... 7 ... 0pónoia Hegesias 5, cf. Cyr–Al–M–Hb–2–95–9, en v. pas. 0retÍ ... ‘xistaménh ¾pò nóswn kaì farmákwn Plu–Sol–7; c. ac. ref. a la mente alterar, extraviar, perturbar tÃn diánoian Plu–Crass–23, logismòn 0nurÚpoy Plu–Sol–21; b) de pers. poner fuera de sí, desquiciar, alterar mentalmente, trastornar nûn d' oýnov ‘xésthse me E–Fr–272b, cf. Arist– Mir–831°24, Arr–Epict–2–16–24, Ath–19f, el dolor a quien lo sufre, Arist–EN 1119ª23, cf. Meth–Porph– 3–5, Chrys–M–62–225, el miedo a los soldados, I– BI 3–74, tò ... tÛn Gorgónwn kállov ... ‘xísth toùv 9dóntav kaì 0fÚnoyv ‘poíei Luc–Dom–19, pántav ... 0nurÚpoyv ‘xísthsin “rwv Iambl– Fr–96; abs. producir alteraciones mentales a® ... ‘pisjésiev ptyálwn ‘xistâsi Hp–Coac–429, cierta planta, Thphr–HP 9–18–10. 3 en sent. posit. o neutr. pasmar, dejar atónito, conmocionar, commover ³ Leykípphv swfronéstatov bíov pántav ‘xísthsi AP 9–203 (Phot. o Leont.), gynaîkév tinev ... ‘xésthsan 7mâv unas mujeres nos causaron conmoción al comunicar la desaparición del cuerpo de Cristo Eu–Luc–24–22, cf. Muson–8 (p–62), Hippol–Haer–6–40–2; abs. deî dè semnóthta genésuai kaì ‘kstÎsai el estilo del discurso, Arist–Rh–1408°36. B intr. en v. med. y en v. act. sólo en aor. rad. I indic. mov. real o fig., c. y tema de perf. compl. separat. expreso o sobreentendido, c. suj. 1 retirarse, separarse, desde pers. o anim. viarse, alejarse feúget', ‘xístasue ¡huíd, alejáos! del templo, dirigido a los impuros, E–IT 1229, durante la batalla para unirse al enemigo, X– Cyr–5–4–5, c. compl. de direcc. o½ gàr ... ‘xésthken ‘p' “sjata térmata kúkloy pues no se había apartado a los confines del orbe el Odio personif., Emp–B 35–10, cf. 36 (tm.), gener. c. gen. separat. o ‘k + gen. tÎv ³doû Hdt–3–76, ‘k toû mésoy X–An–1–5–14, fig. ti ... tÎv a¾toû 9déav Pl–R–380d, tÎv ²ruÎv kaì dikaíav ³doû D–18–15, de una ciu. conquistada, Plb–18–50–6, tÎv "Elládov 1páshv Plb–18–2–6, cf. D.S–29–5, tÛn poléwn Ph–2–580, tÎv patrídov D.C–41– 8.4, cf. I–BI 1–137, Aristid–Or–43–19, Clem–Al– Strom–7–2–5, Philostr–VA 7–25, Hld–5–25–2, fig. a® ... a9suÍseiv ‘xístantai tÛn a9suhtÛn los sentidos se apartan de los objetos sensibles mientras dormimos, Ph–Fr–Gen–1–24, de su propia naturaleza o estado (7 fúsiv) ‘k ... tÎv ’aytÎv ... o½k ‘xístatai dynámewv Pl–Ti–50b, (²ligarjía kaì dhmokratía) ‘xesthkyîai tÎv beltísthv táxewv Arist–Pol–1309°32, gennaîon dè tò mà ‘xistámenon ‘k tÎv a¾toû fúsewv Arist–HA 488°19, ‘xistánai a¾toû alejarse de sí misma, e.d., cambiar la ciudad con el paso del tiempo, Plu–2–559a, tb. c. gen. de pers. ¬ 7mérä ‘xésthv 7mÛn el día en que te fuiste de nuestro lado, POxy–1672.3 (I d.C.), c. dat. ético oÆ u' Æppoi toîv Páruoiv ‘xístanto tarboûntev a los partos los caballos se les alejaron llenos de temor Plu–Ant–39; alejarse voluntariamente de algo malo, evitar, rehuír c. dat. por gen. 0timíä Philostr–VS 509; sin compl., fig. alejarse, desaparecer, extraviarse noûv S–Ant– 564, euf. alejarse, partir, e.d., morir ‘kstántov soy E–Ep–4–32; de la poesía alejarse de lo ordinario en sus temas y personajes, Arist–Rh–1404°13. 2 con respecto a otra persona apartarse, retirarse, hacerse a un lado ‘xístw échate a un lado dirigido a un pobre, Ar–Ach–617, ‘xístantai ... siwpÊ al paso de una vestal condenada, Plu–Num–

10, cf. Str–16–4–17, fig. meízona “jwn 0rjÃn ‘xístato pròv tàv ‘pidhmíav teniendo mayor poder se hizo a un lado durante (su) visita Eun– 3 c. gen. separat. y dat. de pers. Hist–29–2. apartarse de un lugar en favor de, ceder moi ... ³dÛn ‘xístantai o® ploúsioi los ricos me ceden el paso X–Smp–4–31, cf. Plu–2–967f, proedríav ‘xístasuai ... presbútaiv Ph–2–298 (p. 144). 4 sólo c. dat. ceder el paso a, dar paso a ‘xístatai dè nyktòv ... kúklov tÊ ... 7mérä el carro de la noche deja paso al día S–Ai–672, toîv ... joroîsin Ar–Ra–354, toîv ‚rjoysi Ph–1– 671, sin compl. Pl–R–563c. II indic. mov., c. suj. de cosa 1 desplazarse, moverse, salirse, quedar separado de su sitio: a) c. giro prep. ‘x •drav soi plókamov ‘xésthj' ¶de este rizo se te ha movido del sitio E–Ba– 928, o½deìv tÛn spondúlwn méga ‘xístatai ... ‘k tÛn ‚llwn al sufrir un impacto, Hp–Art–48, cf. Polem–Phgn–76 (p–428); b) medic. sin compl. salirse, dislocarse, descoyuntarse un hueso ³pótan ‘uélwsi, tóte ’aytoîsi tà ‚rura ‘xístantai a algunos cuando quieren se les dislocan las articulaciones Hp–Art–8, tò 9sjíon Hp–Aph–6–59, cf. Fract–14, o® 1rmoì toû sÚmatóv moy ‘xés2 de una parte de un todo thsan T.Zab–2–5. separarse, escindirse tò ... uoleròn a½toû (toû Œdatov) ... ‘kkrínetai kaì ‘xístatai Hp–Aër–8, cf. E–HF 104, kau' –n µn ‘n ’aytÔ kaì o½k ‘xistámenon Porph–Sent–36, cf. Plu–2–648d. 3 sobresalir ‘xístatai ... plhreyménh toû aÆmatov un tumor, Hp–Mul–1–2, tò toû ‚rrenov ‘xesthkóv lo que sobresale del macho ref. al sexo, op. koîlon Arist–HA 493°4, c. ac. de rel. o® ‘xesthkótev tà stÍuh Mnesith–Ath–17–7. III en el plano mental, c. suj. de pers. 1 c. gen. renunciar a, abandonar kardíav d' ‘xístamai renuncio a mi intención S–Ant–1105, tÎv ... 0rjÎv Th–4–28, cf. D.S–35–23, D.C–73–1–4, ’kÕn ¾mîn ‘xístamai tÎv filíav voluntariamente renuncio a vuestra amistad Lys–8–18, I–Vit–167, tÛn ... mauhmátwn X–Cyr–3–3–54, tÛn ... spoydasmátwn Pl–Phdr–249c, tÛn politikÛn Isoc–4–171, tÎv ¾pouésewv D–10–46, tÎv dwreâv Luc–Tyr– 10, cf. I–AI 20–84, tÛn “rgwn I–BI 6–166, tÎv leitoyrgíav UPZ 200–11 (II a.C.), poneîn D.L–3–91, ‘xístasuai ... trópwn tÛn a¾tÛn e9v toùv e½sebeîv abandonar sus propias costumbres 2 c. gen. y dat. por las piadosas Pl–Lg–907d. de pers. renunciar en favor de, ceder toútwn ‘xistámenov tÔ fílö renunciando a tales cosas en favor de un amigo Arist–MM 1212°13, toû ... ‚uloy ... tÔ ... Kalamódryi Nic–Dam–73, tÎv ... strathgíav a½tÔ Plu–Nic–7, a½tÔ Sikelíav Plu– Pomp–10, cf. Philostr–VA 8–7, D.C–78–14–2, ‘xistámenov ... a½toîv tÎv dialéxewv dándoles la oportunidad de hablar entre ellos, Philostr–VA 6– 22. 3 sólo c. dat. ceder ante, dar la razón a soí g' ’kÕn ‘kstÍsomai S–Ph–1053, ‘xístasuai ‘n pâsin el hijo al padre, Arr–Epict–2–10–7. 4 jur. renunciar a, ceder legalmente bienes o propiedades, gener. a acreedores o al estado, c. gen. tÎv ... o½síav al ser condenado, Antipho 2–2–9, tÛn ´ntwn D–36–50, cóm. toû patróv Ar–V–477, tÛn 9díwn kthmátwn ITemple of Hibis 4–37 (I d.C.), tÛn ¾parjón[twn BGU 473–11 (II d.C.), cf. POxy– 3105–20 (III d.C.), las tierras arrendadas por imposibilidad de cultivarlas POxy–2873–12 (I d.C.), lo reclamado en proceso judicial PMich–Teb–232–20 (I d.C.); gener. c. dat. renunciar en favor de, ceder a½tÔ ... tÎv gÎv PTor–Choachiti 12–4–10 (II a.C.), tÔ %Antifánei toû kat' a½tÃn méroyv POxy–268–11 (I d.C.), cf. PLugd–Bat–19–10–10 (II d.C.), c. giro prep. ‘x ¥v (doúlhv) ‘xésthn a½tÔ BGU 859–21 (II d.C.), excep. c. giro prep. ref. al receptor ‘kstÎnai e9v a½t[ò]n ... tÛn toû Diokléoyv ... ¾parjóntwn PDura 18–2 (I d.C.), en v. pas. tÃn tÎv ‘xestaménhv a½tÊ ... 0roúrhv miâv kráthsin la propiedad de la única tierra cedida a ella, PRoss–Georg–2–30–10 (II d.C.), como trad. de lat. bonis cedere ³mologÛ ‘xístasuai toîv ... moy goneûsi ... pántwn ðn “joysi PMich–350–22 (I d.C.); sin compl. renunciar a los

bienes, ceder los bienes en caso de insolvencia o bancarrota ‚porov ‘stin ... kaì ‘xístatai PRyl– 75–6 (II d.C.), cf. Cod–Iust–9–4–6–8, para eludir un cargo SB 7696–77 (III d.C.). IV indic. alteración de la propia naturaleza o estado, gener. c. suj. de cosa o abstr. 1 alterarse, salirse de su estado normal, cambiar, transformarse e9 ... jymòv ... metabálloi ‘v ‚llo eýdov, mà 0pò sygkrÍsiov 0ll' a½tòv ‘xistámenov Hp–VM 24, dysuúmwn te kaì ‘xesthkótwn prosÚpwn rostros desanimados y desencajados X–Cyr–5–2–34; c. matiz neg. estropearse, echarse a perder ‘xístámenov mà metafyteyómenon se estropea si no se trasplanta una planta, Thphr–HP 6–7–6, cf. Plu–2–649d, ‘xesthkÕv oýnov D–35–32, cf. Thphr–CP 6–7–5; c. suj. de pers. cambiar de opinión o modo de actuar ‘gÕ mèn ³ a½tóv e9mi kaì o½k ‘xístamai Th–2–61, op. ‘mménein (tÊ 2 c. compl. direcc. dóxë) Arist–EN 1151°4. alterarse para convertirse en, pasar a ser, transformarse en (7 téjnh) ‘neikonisaménh tòn ueòn e9v a½tòn ‘xístatai el arte, habiendo representado la imagen del dios, pasa a ser el (dios) mismo Callistr–10, frec. c. matiz neg. a® ²ligarjíai ‘xístantai ... o½k e9v tàv ‘nantíav politeíav Arist– Pol–1306°18, cf. Rh–1390°27, pròv tò jeîron ‘xistánai cambiar a peor del carácter de Temístocles, Plu–Them–2. V c. suj. de pers. o anim., ref. a alteraciones 1 c. gen. ref. a la mente o asim. mentales ponerse o estar fuera de sus cabales, trastornarse o estar trastornado en las facultades mentales, perder el juicio ‘xésthn frenÛn perdí la razón E–Or–1021, cf. I–AI 10–114, dià tò gÎrav ‘xesthkÕv ... toû froneîn Isoc–5–18, cf. X–Mem–2– 1.4, toû logismoû Anaximen–Rh–1429ª17, cf. Plb– 32–15–8, toû sÚfronov Hld–1–9–3, tÎv dianoíav Vett–Val–68–13, ‘xésthn d' ‘maytoû me puse fuera de mí Aeschin–2–4, cf. Isoc–12–32, Men–Sam– 620. 2 sin gen. ponerse fuera de sí, desquiciarse, trastornarse mentalmente ‘xístantai melagjolikÛv Hp–Prorr–1–18, cf. Men–Sam–279, LXX Ru– 3–8, Phld–Ir–38.32, Eu–Marc–3–21, D.Chr–30–6, Arr– Epict–2–16–22, ¾pò gÍrwv Com–Adesp–751, cf. Arist–Mem–451ª9, ¾pò tÃn tÎv sálpiggov fwnÍn Thphr–Fr–88, ¾p' ²rgÎv Plu–2–455e, 7 Æppov ‘xístatai kaì maínetai pròv tÃn ²smÍn Arist–HA 577ª12, ‘xésth 7 cyjà a½toû LXX Is–7–2, cf. Plu–2–465b, Ph–1–379, T.Iob 35–4, Dion–Ar–DN 4– 13, ‘xístatai kaì o½k ‘n ’aytÊ ‘stin 7 Pyuía Origenes Cels–7–4, cf. Didym–Gen–230–18, op. swfroneîn 2Ep–Cor–5–13, c. ac. de rel. tÃn ... gnÚmhn mhdè tóte ‘xistámenoi D.C–47–32–2. 3 en sent. posit. o neutr. conmocionarse, maravillarse, pasmarse, quedarse atónito ante un milagro Eu– Matt–12–23, cf. LXX Ge–43–33, Id–4–21B, Eu–Marc– 2–12, Petr–II Al–Encycl–M–33–1277B, ‘pì tÊ synései ... a½toû Eu–Luc–2–47, pròv tÃn 0kríbeian Eun–VS 499, uewrÛn te shmeîa ... ‘xístato se maravillaba al ver los signos, Act–Ap–8–13. C en uso transitivizado de la v. med. apartarse de, rehuír, evitar fronoûnta nin o½k ƒn ‘xésthn si estuviera cuerdo yo no lo rehuiría S–Ai–82, cf. D–18–319, o½déna pÚpote kíndynon ‘xésthsan D–20–10, cf. 24–184. ‘xístion: ®ereîon Hsch. “xistov v. “juistov. I 1 c. ac. de abstr. inquirir, ‘xistoréw indagar, hacer averiguaciones sobre moîran A–Th– 506, ³dón A–Ch–678, cf. E–Hec–744, tÃn ... tÎv gÎv fúsin I–AI 3–303, cf. D.H–Imit–1–5, Attic–5– 15, Porph–Abst–2–49, Epiph–Const–Haer–34–11–4, Ps– Hdt–Vit–Hom–7; c. doble ac. inquirir, interrogar toútoyv ... ‘xistorÍsantev tà ‘boúlonto pyuésuai Hdt–7–195, cf. E–Hec–236, c. interr. indir. mhtér' 2 c. ac. de lugar e9 kteînaí me jrÍ E–Or–289. explorar, deambular por tÍn ... pólin „pasan X.Eph–1–12–2. II 1 exponer, narrar en detalle, pormenorizadamente (tàv diaforáv) makròn „ma kaì ‚jrhston ‘xistoreîn (sería) tan largo como inútil exponer en detalle (las diferencias) Sor–3–13–24, tà tetolmhména kat' ‘moû PVet–Aelii 10–28, cf. POxy–

‘xistorhtéon 2 presentar, describir 486–12 (ambos II d.C.). toioûton ... tòn %Indòn toûton ‘xistoroûsi así presentan a este indio Philostr–VA 2–21. ‘xistorhtéon hay que indagar tà ... fysiologhuénta Clem–Al–Strom–4–1–2. ‘xistoría , -av, 7 dud. indagación, averiguación, Et–Gud–507–27. ‘xístwv, -wn sent. dud., quizá ribeteado jitwnískov ‘. ktenwtóv túnica corta ribeteada con flecos, pero tb. entendido como falso corte por –x ®stÛn ‘de seis piezas de tela' IG 2²–1514– 30, 1516–9 (ambas IV a.C.); cf. “xastiv. ‘xísjiov , -on medic. que se sale de la cadera, e.e., que sufre una protrusión a la altura de la cadera skélov Hp–Art–58; que saca la cadera hacia afuera al andar por tener una dislocación, Hp–Mochl–20. ‘xisjnaínw 1 tr. dejar seco, exprimir a las vacas ordenándolas y privándolas del pasto adecuado, Them–Or–1–10b; fig. aligerar ¶son 0mblù kaì nóuon tÎv cyjÎv ... toîv leptoîv ... lógoiv Gr–Thaum–Pan–Or–7–52. 2 intr. en v. med.-pas. consumirse, adelgazar tò sÛma súmpan D.C–4– 17–11. ‘xisjnóomai secarse, resecarse o® mazoí Hp–Mul–1–27 (cód.), cf. Sch–Ar–Pax 482b, fig. cyjÍ Eus–M–23–349D. ‘xísjnwsiv, -ewv, 7 alquim. refino, acrisolamiento toû jalkoû Agath–Alch. en Zos–Alch– 169–14, cf. Pelag–Alch–254–18, 260–5, Syn–Alch– Democr–14. 1 fortalecerse, cobrar fuerza o ‘xisjúw vigor tà sÚmata Aristox–Fr–39, el pelo, Gal–12– 412, los vicios, Meth–Symp–208, las plantas, Synes–Calu–14, tÃn a9tían kau' ’aytÎv ‘xisjúoysan la acusación cobrando fuerza por sí misma Iul– Or–8–160c; en v. med. mismo sent. flogoûtai kaì ‘xisjúetai del fuego, Thphr–Ign–71 (var.). 2 ser más fuerte, imponerse, prevalecer ‘xísjyse d' 7 Œsteron tryfà dià tÃn e½daimonían pero la molicie acabó imponiéndose (en Tarento) debido a su prosperidad Str–6–3–4, cf. 17–1–3; frec. c. gen. o giros prep. imponerse, prevalecer sobre ‘xisjûsai kaì kratÎsai tÛn pollÛn Plu–2–801e, cf. Ael–VH 6–13, Vett–Val–413–23, las fuerzas del cuerpo sobre la enfermedad, Steph–in Hp–Progn–54–5, cf. Chrys–M–59–508. 3 c. inf. ser capaz de, tener la fuerza, influencia o capacidad para, llegar a conseguir ‘xârai 0dikíav LXX Si–7–6 (var.), cf. I–BI 1–451, Ep–Eph–3–18, diadéxasuai tÃn sjolÍn D.L–7–174, cf. Dsc–5–33, Gal–16–821, A.D–Synt– 105–25, móliv ‘xisjúontev tàv ... litoyrgíav (sic) ¾fístasuai por ser muy onerosas PPetaus 84–13 (II d.C.), cf. BGU 275–11 (III d.C.), Basil–Ep– 197–2, ‘xísjysen tà biblídia 0uethuÎnai POxy– 1120–7 (III d.C.), perigenésuai toû páuoyv Gr– Nyss–Ep–19–11, cf. Olymp–in Cat–88–25, Procop– Vand–2–14.23. ‘xísjw [sólo tema de pres., para otros I tr., c. ac. de partes del temas v. ‘xéjw] cuerpo asomar, sacar fuera, al exterior “xw d' ‘xísjei kefalàv ... beréuroy Escila Od–12–94, tÃn jeîra tò “mbryon Hp–Foet–Exsect–1, tÃn glÛssan ... Ñv kúwn Hp–Int–7. II intr. 1 salir fuera, al exterior desde una cavidad corporal: parte de la tenia por el ano, Hp–Morb–4–54, tà dià toû stómatov ‘v tò ‘ktòv ‘léfasin ‘xísjonta lo que les sale hacia fuera por la boca a los elefantes ref. a los colmillos, Paus–5–12–1, cf. Poll–2–106, Ar–Byz–Epit–2–39, ¶tan ¶lon ‘xísjë el niño al nacer, S.E–M–5–65, tb. de huesos en fracturas abiertas, Hp–Fract–26. 2 fisiol. y medic. sobresalir, ser prominente o abultado sobre la superficie corporal (²fualmoí) ‘xísjontev (ojos) saltones debido a una enfermedad, Hp–Prog–2, ³ ²mfalóv Hp–Mul–2–169, los huesos de las rodillas y codos, Aret–SA 2–8–6, (tò oÅdhma) Ruf. en Orib–45–30–27, cf. Gal–5–542; gener. sobresalir, descollar 0krópoliv ... ‘v Œcov perifanèv ‘xísjoysa una acrópolis que sobresale hasta una altura bien visible alrededor Paus–3–17–1. 1 igualación, equipa‘xíswsiv, -ewv, 7

1664 ración tÛn kthmátwn en Esparta, Plu–Cleom–18, cf. Gloss–2–63, de elem. corpóreos en la teoría física estoica, Plu–2–1078a, cf. Phlp–in Ph–671–13, 2 igualdad, identidad ³ Mich–in PA 154–28. Y®òv ... o½ pròv tà ktísmata tÃn ‘xíswsin “jei el Hijo no es igual a las criaturas Ath–Al–M–26– 3 admin., imper. 204C, cf. Chrys–M–59–443. reparto proporcionado, distribución equitativa de las tasas o impuestos, trad. de lat. peraequatio Basil–Ep–36, 281, Cod–Iust–10–16–13 (proem.), Lyd– 4 medic. nivelación, Mag–3–66, Eus–VC tít–4–3. alisamiento de los hoyos dejados por úlceras, 5 correspondencia, proporción nuSor–2–22–32. mérica prokopà À B G: gennikà ueía tiv ‘. IGR 4–503–18 (Pérgamo II d.C–?). 1 hay que equiparar, hay que ‘xiswtéon considerar igual para ambos ‘. tò goûn Ås' 0nti2 hay que considerar igualéxai S–OT 408. les c. ac. y dat. toùv ... +Ellhnav ... fúlloiv kaì ‚nuesin Eust–256–4. 1 admin., imper. igua‘xiswtÍv, -oû, ³ lador, e.e. encargado de distribuir las tasas o impuestos entre los contribuyentes, trad. de lat. peraequator o exaequator Luc–Philopatr–19, Eus– VC 4–3, Basil–Ep–198–1, Gr–Naz–M–35–1044B tít., Cod–Iust–10–16–13 (proem.), Sud–e 1769. 2 nivelador, que equilibra ³ ‘. ... tÎv neÕv pétrov Sch–Lyc–615. ‘xítÀlov v. ‘xíthlov. %Exitanóv, -Í, -ón ét. de Ex o Sexi fundación fenicia en la costa de Granada, actual Almuñécar 7 tÛn %ExitanÛn póliv Str–3–4–2, cf. 5–5. ‘xitéon hay que irse Artem–3–34, Eust–566.17. graf. -eía Cyr–Al–M–70– ‘xithlía, -av, 7 345D degeneración, degradación moral e9v ‘klútoyv ‘xithlíav 0penhgegménov Cyr–Al–Luc–1–186, cf. Olymp–Iob 329–13, c. gen. subjet. tÛn %Ioydaíwn Cyr–Al–Luc–1–252–6, cf. Nest–2–8 (p–44–39), c. gen. obj. 8uwn te kaì trópwn Cyr–Al–Zach–2– 500–5, cf. Hsch. ‘xithlóomai difuminarse tÎv ´cewv ... ‘xithloyménhv tÔ diastÍmati Ps–Caes–116–25. ‘xítÀlov Pythag–Ep–2, ‘xíthlov , -on Hsch–s.u. ‘xítala [-Ï-] A c. idea de disminuI 1 en sent. fís. debilitado, sin fuerza ción de pers., por el exceso de relaciones sexuales, Plu–Lyc–15, del linaje humano por el paso de las generaciones, Ph–1–36, tà ... biwtikà ... tò sÛma ‘xíthlon ‘rgázetai Chrys–M–59–118, 0suenÃv kaì ‘. débil y extenuado Basil–Ep–162, cf. Ast–Am– Hom–14–11.3, de las extremidades, op. sarkÚdhv Adam–2–19, del cabello tàv ‘n masjálë tríjav ‘xitÍloyv poieî Dsc–2–76–19; subst. tò ‘. defi2 en ciencia, insuficiencia física, Hp–Praec–9. sent. moral degenerado, degradado Ph–2–269, Cyr– Al–Os–1–248.23. 3 de elem. perceptibles con la vista borroso, desvaído, difuminado tà “ph tà Sibúlleia ‘xíthla ¾pò toû jrónoy gegonóta D.C– 54–17–2, un rayo de sol en las profundidades marinas, Aristid–Quint–104–22, cf. Basil–Eun–636C; de la propia vista borroso, cansado, debilitado ‘. ginoménh, pròv tÃn 0kribÎ katálhcin tÛn ³rwménwn o½k ‘xarkeî Eust–Ant–Hex–M–18–724A. 4 de cosas desgastado, deteriorado por el tiempo o el uso, de los cuerpos sólidos, Arist–Mete–390ª21, 0spív ... ¾pò dè jrónoy ‘. Max–Tyr–10–2, tò 5 de plantas y frutos nómisma D.C–68–15–3(1). que no crece o madura bien, de mala calidad Þsper xenikòn spérma ‘n gÊ ‚llë speirómenon ‘xíthlon Pl–R–497b, karpoí Thdt–Qu–in De–23; de hierbas marchito D.S–3–46. 6 de alimentos flojo, ligero, que no es pesado para la digestión del enfermo (gála) ´noy mà palaiotókoy: ‘xíthlon gàr tò toiónde gála Aret–CA 2–3–19. II c. valor de posibilidad 1 ref. a tintes deleble, que se decolora o palidece por la mala calidad del tinte porfyrídev ‘xíthloi op. 0lhuinóv X–Oec–10–3, ‘àn dè boúlë e½anuÎ eýnai kaì mà ‘xíthlon si quieres que (el color del tinte) sea hermoso e indeleble, PHolm–159, cf. Pythag– 2 fig. efímero, perecedero tò l.c., Poll–1–44. gennaîon Ñv 9sjyròn a½taîv kaì mà ‘xíthlon ‘mpéfyken Plu–2–551d. B c. idea de desaparición I 1 desaparecido,

perdido, extinguido de linajes o¿ pÚ sfin ‘xíthlon aÝma daimónwn A–Fr–162, cf. Pl–Criti–121a, Þste ‘xíthlon eýnai 8dh tò 0f' 7mÛn génov ¾pò jrónoy palaiwuén D.H–3–10, cf. Hdt–5–39, de cosas pólewv ... tà ‘reípia Paus–8–34–6. 2 desaparecido, borrado, desvanecido de pinturas, obras de arte grafaì ... ‘xíthloí te ¤san ¾pò toû jrónoy kaì o½dèn “ti ‘leípeto Paus–10–38–9, o½k ‘xíthlon jrónö genhsoménhn e9kóna D.H–Imit–1– 5, un sello, Ph–1–206, katakosmÍseiv Meth–Symp– 235, fig., de abstr. 0retÍ E–Fr–497–6, cf. Ph–1– 206, D.C–53–8–4, kakoÍueiai Isoc–7–47, dúnamiv 3 en sent. en el ámbito político, Plu–Caes–4. intelectual que se desvanece o borra de la memoria, que cae o se sume en el olvido, olvidado Ñv mÍte tà genoména ... tÔ jrónö ‘xíthla génhtai Hdt–1–proem., cf. M.Ant–4–33, a® symforaí Isoc–5– 60, 7 toû 0ndròv mnÍmh D.H–8–62, cf. I–AI 1–130, e9v gàr pl[eí]stoyv ‘xíthla taûta ¤lue pues para la mayoría estas historias quedaron sumidas en el olvido, PLugd–Bat–17–14–27 (II d.C.). II rel. a las propiedades o efectividad 1 que ha perdido la fuerza que antes poseía, inefectivo, improductivo a® pròv tàv gynaîkav ³milíai por exceso de bebida, Plu–2–652d, ‘xíthlon ‘poíei tÃn parrhsían kaì ‚jrhston en la comedia al ir mezclada con chanzas, Plu–2–68b; medic. que pierde su efectividad beneficiosa para la salud, ineficaz, sin fuerzas o propiedades curativas trofÍ Hp–Alim–4, fármakon Phylarch–10, cf. Dsc–5–6, 2 fig., de palabras, disGal–6–820, Aët–6–23. cursos, frec. ref. doctrinas heréticas inconsistente, vano, inane Cyr–Al–M–70–305A, nóuoiv kaì ‘xitÍloiv ‘ntálmasi Isid–Pel–Ep–M–78–293B, lógov Cyr–Al–M–68–220B, cf. Apol–Orient–99. C adv. -wv 1 en vano 0poskirtÍsanta ... ‘. tòn ‚nurwpon contra Dios, Origenes M–12–1108B. 2 someramente, superficialmente mà ‘. taîv ueíaiv 3 con ‘ntetyjhkÕv grafaîv Eus–E–Th–3–3–17. vanidad, con fines mundanos ‘. jrysaãzetai de la mala mujer, Cyr–Al–Os–1–62–26, cf. M–70–121B, Hsch–s 1305. I 1 de despedida dÛron ‘xitÍriov, -on Basil–Ep–203–1, lógoi Gr–Naz–M–36–529A, e½logíai Thdt–HE 1–18–9, VÎma Anon–Com–11c–112, cf. Phot– 2 de cese, de salida del cargo 7méra e 1243. (cf. II 2) Hsch. II neutr. subst. 1 tò ‘. regalo de despedida Mac–Magn–Apocr–4–14–6, ref. al último discurso de 2 plu. tà ‘xitÍria un mártir, Basil–Spir–73. sacrificios de salida los realizados el día en que se abandona un cargo IG 2²–2221–21 (III d.C.); cf. ‘xithtÍria. ’xíthv, -oy, ³ ’xeíthv ILosorakel TerTK 5 (Licia, imper.); xeíthv ILosorakel Orm A 22 (Pisidia II d.C.); xeîtov ILosorakel Orm B 34 (Pisidia II d.C.); xeîuov ILosorakel Orm B 28 (Pisidia II d.C.) seis, tirada del seis en el juego de dados, prob. 6 + 6 + 6 + 6, Suet–Lud– 1–23, Poll–9–100, en oráculos por sortes, ILosorakel W Att (Panfilia, imper.), Ter D passim (Termeso II d.C.). ‘xithtéon hay que ir, hay que salir e9v 0nurÚpoyv X–Mem–1–1–14, cf. Them–Or–26–325a, en plu. mhkéti a½toîv eýnai ‘xithtéa Agath–1–18–7; fig. hay que salir, hay que partir c. gen. separat. tÎv 1pántwn kardíav Cyr–Al–Dial–Trin–470e. sacrificios de salida, ‘xithtÍria, -wn, tá finales al abandonar el cargo de estratego uúsav tà ‘. tÊ %Afrodítë IRhamn–32–12 (III a.C.), al concluir la formación militar de los efebos IG 2³(1)–1176–25 (Atenas III a.C.), SEG 22–110–57 (Atenas I a.C.); cf. ‘xitÍriov II 2. 1 ‘xithtóv: ‘kporeyó‘xithtóv, -Í, -ón 2 neutr. en uso impers. es posimenov Hsch. ble salir o½denì ‘xithtón Alciphr–2–27–1, ‘xithtà ... sfísin ‘pì toûv polemíoyv ‘n tÔ parónti o½k ... eýnai que no les era posible en ese momento salir contra los enemigos Procop–Vand– 2–1–7, cf. Goth–1–19–15. lat. exitio, sent. dud., ‘xitíwn, -wnov, 7 quizá partida contable de gastos, pero tb. interpr. como expedición militar PEirene 15–5 (VI d.C.),

‘xógkwsiv

1665 PMasp–57–7 (VI d.C.), cf. BL 9–41. del que se puede salir neutr. ‘xitóv, -ón sg. en uso impers. toîv (TitÎsi) o½k ‘xitón ‘sti a éstos (los Titanes) no les es posible salir Hes– Th–732. Hexífanes filósofo "Exifánhv, -oyv, ³ peripatético AB 729–23. 3 investigación 7 ‘. ‘xíjneysiv, -ewv, 7 kaì katóruwsiv tÛn pragmátwn Vett–Val–231– 2 búsqueda de pistas, rastreo 28, cf. 344–14. de agua subterránea Gp–2–6–22. 1 hay que seguir el rastro ‘xijneytéon a tà uhría Luc–Fug–26. 2 fig. hay que examinar, hay que analizar tòn ueón Clem–Al–Prot–6– 68, toû 0postóloy tÃn fwnÍn Meth–Symp–82, c. dat. instrum. tÔ lógö ... thnikaûta ... ‘. Gal–8– 901, tÊ ... 0koÊ ‘. tò tÎv cyjÎv ¤uov Max–Tyr– 25–3. que debe ser ras‘xijneytéov, -a, -on treado o investigado 7 ... 0lÍueia Iambl–Protr–21, cf. Basil–Spir–2–18, Vett–Val–264–6. rastreador dólwn Hsch– ‘xijneytÍv, -oû, ³ k 1418, cf. Gloss–2–91. 1 seguir las huellas de, el ras‘xijneúw tro de c. ac. de animados tàv boûv ¶pë bebâsi S–Fr–314–166, tòn ... xénon E–Ba–352, cf. 817, toùv “ti lanuánontav ref. a piratas, Plu–Pomp– 27, cf. 2–277a, Charax 5, a° (kúnev) toùv polemíoyv ‘xijneúoysai Polyaen–4–2–16, cf. Clem–Al– Prot–10–92, en v. pas. Þsper ... uÍrama ... ‘xijneúesuai Basil–M–29–269B; abs. seguir un rastro, rastrear del perro de presa, Plu–2–3a, Iul–Or–9– 187b, fig., del intérprete de sueños katà ... %Artemídwron ... ‘xíjneysa toîv ²neírasin Luc–Philopatr–22; fig. seguir las huellas de, seguir los pasos de, e.d. emular %Iáona glÛssan Tim–15– 149, tÃn ‚skhsin ... tÛn ... 0najwrhtÛn Ephr– 2 fig. indagar, investigar, sonSyr–1–202C. dear c. ac. de cosas y abstr. toûto A–A–368, 0lhueíhn Hp–Ep–17–10, ‚bysson kaì kardían ‘xíjneysen sondeó el abismo y el corazón LXX Si– 42–18, tàv a9tíav Gal–9–917, (tàv 1martíav) Plu– 2–87c, tà méllonta Luc–Philopatr–26, cf. Ph–2– 198, Const–Or–S–C–13, Philostr–VA 3–16, tòn dhmioyrgón Basil–Hom–23–7 (p–35–14), c. or. interr. indir. prìn ¾mÛn ‘xijneúswmen, ¶ ti boúlesue antes de que indaguemos qué queréis Philostr–Im– 1–28, cf. LXX Pr–23–30 (var. en Epiph–Const– Haer–47–2–4), Syn–Alch–Democr–13, en v. pas. tà ... prÛta ... [‘xij]neyómen[a Epicur–Fr–[34–9] 5, cf. S.E–M–7–25, Vett–Val–334–12; abs. indagar, hacer averiguaciones ‘xijneúsantev eÿron (jrysíon) par' %Arjitélei Theopomp–Hist–193, ‘xíjneyson kaì zÍthson LXX Si–6–274. 1 c. ac. de abstr. seguir la ‘xijniázw pista a, perseguir, tratar de descubrir tàv 1martíav LXX Ib–10–6, cf. Sap–6–22, tÃn tríbon moy LXX Ps–138–3, cf. Ath–Al–M–28–965A, Basil–Hex– 6–1, Euagr–Pont–Cogit–8–5, Iul–Ar–102–12; en v. med. detectar oŸv ‘xijniásetai kósmion parabolÛn el oído detectará la belleza de las parábolas LXX 2 c. ac. de lugar rastrear, explorar Ec–12–9. (tÃn gÎn) LXX Id–18–2, tÃn ³dón Eus–M–24–40C, cf. Ath–Al–M–28–1537C, en v. pas., Gr–Nyss–Eun– 3–1–108. 1 rastreo, investiga‘xijniasmóv, -oû, ³ ción Didym–M–39–972B, Gloss–2–80, c. gen. obj. 2 lo megáloi ‘xijniasmoì kardíav LXX Id–5–16. que está aún por investigar, de donde sima, profundidades 0bússoy Aq–Ib–38–16, gÎv Aq–Ps– 94–4, fig. ‘. ueoû la esencia de Dios Aq–Ib–11–7. rastreable, que se pue‘xijníastov, -on de rastrear ³ ploûtov a½toû (toû Jristoû) op. 0nexijníastov Cat–Ep–Eph–3–10. ‘xijnoskopéw rastrear a, seguir el rastro de Æppoyv nomádav S–Tr–271; en v. med. mismo sent., S–Ai–997. ‘xijwrízw 1 prensar para extraer un líquido, en v. pas. gárron ‘xijwrízesuai Hdn–Gr.2.906. 2 medic. drenar una úlcera, en v. pas. Aët–6–50. 1 eliminación alquim. ‘xíwsiv, -ewv, 7 del óxido, refinado de un metal oxidado mediante aleación superficial jalkoû Zos–Alch–161–10, Ps– Steph–204–29, op. Åwsiv ‘oxidación', Zos–Alch–

216–11, Pelag–Alch–254–17, unido a otros procesos kat' ‘xíwsin kaì jÚneysin mediante refinado y fundición Maria Alch. en Zos–Alch–149–18, metà tÃn toû jalkoû ‘xíwsin kaì melánwsin Zos–Alch– 2 oxidación, formación de óxido jry127–19. soû Alch–Fr–Pap–4–198. ’xkaídeka v. ’kkaídeka. hexadecaedro ’xkaidekáedron, -oy, tó prob. instrumento con forma de poliedro de 16 lados usado en la medición astrológica blépe ... tÃn ‘pojÃn tÎv SelÍnhv ‘n taîv gwníaiv toû ’xkaidekaédroy Ps–Ptol–Centil–60. de dieciséis ban’xkaidekákrotov, -on cos de remos naûv Ael–Tact–p.234. ’xkaitessarakontámetrov, -on métr. de cuarenta y seis medidas períodov Sch–Ar–Pax 974. ex-centurión, Stud– ‘xkentyríwn, -wnov, ³ Pal–20–109–7 (IV d.C.). ‘xkeptáriov v. ‘kskeptáriov. lat. exceptor, se‘xkeptorikóv, -oû, ³ cretario, escribano, Stud–Pal–20–247–6 (VI/VII d.C.) en BL 2(2)–166. ‘xképtwr, -orov, ³ frec. graf. ‘ks- [gen. sg. -wrov PKell.Gr–1–54–13 (IV d.C.)] 1 lat. exceptor, secretario, escribano o taquígrafo empleado de nivel inferior al servicio de diversos cargos en la administración civil y militar POxy–43re–2–26 (III d.C.), 1139–2 (IV d.C.), ‘. toû ‘párjoy Epiph– Const–Haer–71–1–8, ‘. 7gemónov IGTh–1415 (IV/V d.C.), cf. PMich–683–1 (V d.C.), IAph2007 5–13 (V/VI d.C.), ³ lamprótatov ‘. tÎv katà Uhbaída lamprâv doykikÎv táxewv PHamb–23–4 (VI d.C.), ‘. toû ‘kdík(oy) POxy–1108–13 (VI/VII d.C.), en la administración judicial IHammat Gader 2–4 (V d.C.), SEG 53–1841–3–2 (Cesarea Marítima V d.C.), 0pò ‘xkeptórwn antiguo secretario, ITyr–136 (crist.), como secretario en los concilios crist. dià toû a½toû kauwsiwménoy ‘ksképtorov 0negnÚsuh CChalc–(451) Act–1–571, cf. 573. 2 abogado, defensor (cf. lat. exceptio) tÛn %Ioydaíwn ‘. en una controversia teológica entre crist. y judíos, Chrys–M–61–691. “xkiton: tò ‘xaíreton Zonar–133–31C. (prob. lat. excitum). •xklinov v. ’xáklinov. lat. excubitus s. cont., ‘xkoúbiton, -oy, tó en un ejercicio de escritura SB 11419–ue–11, 12 (V/VI d.C.). [plu. gen. -wrwn ‘xkoybítwr, -orov, ³ Procop–Vand–2–12–17] graf. ‘ksk- MAMA 8–323.4 (Iconion, crist.); ‘xsk- PKlein–Form–1048–2 (VII d.C., cf. BL 11–262); skob- SB 13899–2 (VI/VII d.C.); skoyb- PLond–113–7–14, PDub–29–6 (ambos 1 guardia pretoVII d.C.) lat. excubitor riano del palacio imperial toîv toû palatíoy fúlaxin (légontai parà "Rwmaíoiv ‘kskoybítwrev) Lyd–Mag–1–12, cf. 16, tÛn ‘xkoybitÚrwn 7geîto (oŒtw gàr toùv fúlakav "Rwmaîoi kaloûsi) Procop–l.c., kómhv ‘xkoybitórwn Alex–Sal–Barn– 600, cf. Euagr–Schol–HE 4–2. 2 vigilante, centinela en el ejército imperial SEG 45–853–5 (crist.), Corinth 8(3)–541–4, 558–1 (ambas biz.), MAMA l.c., en un monasterio PKlein–Form–1093–1 (VI d.C.), PDub–l.c. ‘xkoysateúw lat. excuso, excusar de una obligación legal ’aytón Cod–Iust–6–4–4–20a, cf. Iust– Nou–43–tít. (var.). lat. excusatio, jur. ‘xkoysatíwn, -onov, ³ excusa, argumento legal exoneratorio del deber de tutela mhdè ‘xkoysatíoni ... kéjrhntai Iust– Nou–118–5, cf. Dig–27–1–13 (proem.). graf. ‘xs- PAnt–33– ‘xkoysâtov, -h, -on 37 (V d.C., cf. BL 9–7) lat. excusatus, excusado, exonerado del pago de tributos komízesuai ... tÛn kaloyménwn ‘xkoysátwn jrÍmata Iust–Nou– 59–2, prob. de deberes militares PAnt–l.c., Et–Gud. ‘xkoyseúw ‘xkoyss- Sch–Hes–Op–720G. excusar de, exonerar de dapánhn Sch–Hes–Op– 722a, el pago de tributos, Iust–Nou–43–tít., 59–7. de seis medimnos de ca’xmédimnov, -on pacidad kycélh Ar–Pax 631, cf. Sch–Ar–ad loc., Sud–k 2803. ’xóbolov, -oy, ³ seis óbolos, OStras.67 (I d.C.), en abrev. SB 155813.2 (II/III d.C.) •xmetrov v. ’xámetrov.

‘xobelízw eliminar una palabra por ser espuria Tz–Alleg–Il–24–244. ‘xobelistéon hay que eliminar una palabra por ser espuria Tz–Alleg–Il–24–244 (ap. crít.). ‘xóblhtov, -on expulsado, echado fuera de la iglesia, de un excomulgado toû ‘xoblÍtoy ... O½alentínoy Didym–Trin–2–6–19–2; cf. ‘xÚblhtov. 1 formar una protuberancia, pro‘xogkéw ducir un abultamiento debido a la dislocación de una articulación 7 kefalà toû mhroû dokeî ti ‘xogkeîn Hp–Art–57, cf. 11, ‘xogkéon ... tò jwríon 2 de tumores, etc. hinfaínetai Hp–Art–59. charse, producirse una tumefacción Ñv ‘xogkéë “xw tò pân Aret–CA 1–7–7, cf. Ruf–Ren–Ves–2–1. “xogkov, -on 1 hinchado ²fualmóv Steph– in Hp–Progn–224–20. 2 exagerado tò tÎv léxewv “xogkon Herm–in Phdr–63. A tr. I 1 amontonar tierra ‘xogków sobre, enterrar mhtér' ‘xÚgkoyn táfö E–Or– 402; amontonar, superponer compresas sobre la parte afectada por la fractura, Hp–Art–14, en v. pas. tÛn 0pò toû ptÚmatov ‘xogkwuéntwn ... jwmátwn a causa de un terremoto, Lyd–Mag–3–54. 2 llenar, hinchar tàv spyrídav ... megéuei leicánwn Alciphr–3–20–2, cf. Paus–Gr–a 51. 3 medic. hinchar, inflar pneûma ... ‘xogkoûn tò mórion Gal–13–318, tàv flébav Them–in PN 25–19, en v. pas. c. ac. de rel. 0lÚphx ... ‘xogkwueîsa tÃn gastéra Aesop–24, tò sÛma ‘xogkoúmenov Chrys–M–48–1030. II fig. 1 c. obj. de pers. o abstr. ensoberbecer, excitar orgullo tÔ mataíö fronÍmati ‘xogkÛn tÃn diánoian Gr–Nyss–Beat–85–25, cf. Chrys–Vid–1– 419, c. pron. refl. jrhsmoîv ‘xogkoûntev ’aytoúv Plu–2–801d, ³ dià toû túfoy ’aytòn ‘xogkÚsav 2 destacar, poGr–Nyss–Hom–in Cant–103–11. ner de relieve, enfatizar tò gegenhménon en una narración, Chrys–M–53–226A, cf. Is–Interp–5–13, el poder de los enemigos, Olymp–in Alc–144, cf. Sch–Pl–Alc–1–135c, 0rjÎv tragödía ... ‘v ¾perbolÃn ‘xwgkwménh tramoya del poder hinchada hasta la exageración Luc–Gall–24; magnificar, avivar dià tÛn Vhmátwn tòn fóbon porque temer el castigo previene el pecado, Chrys–M–55–99, cf. Ep– 8–3–47. B intr. en v. med. y med.-pas. I 1 hincharse pánta ‘xÚgkwto estaba completamente hinchado por ir cargado de polvo de oro, Hdt–6– 125; hincharse, llenarse de comida trapézaiv ¶stiv ‘xogkoît' ‚gan E–Supp–864, de ciertos ali2 hincharse, mentos al ser cocidos, Gal–6–786. ondear Vákh ... ‘mpneómena ‘xogkoûntai unas enseñas de tela, Arr–Tact–35–4. II medic. 1 hincharse, inflamarse tà ‘n toîv ¾pojondríoiv Mnesith–Ath–17–21, la vejiga, Alex– 2 formarse, Aphr–Suppl–Pr–1–22, cf. Aët–12–24. aparecer como bulto o protuberancia Gal–17(1)– 856, 19–418, e9 jwrìv tÎv diatásewv ‘xogkwueíh tò ²stoûn Orib–46–28–14. III fig. 1 de abstr., en sent. neg. crecer, aumentar hasta la exageración tólmh kaì urásov ... ‘xogkÚsetai E–Hipp–938, frónhma Cyr–Al–M– 70–120A; en sent. posit. crecer, prosperar metríwv te jaírein toîsin ‘xwgkwménoiv hay que alegrarse con mesura en los momentos de prosperidad E–IA 921; crist. crecer, elevarse espiritualmente ‘k tapeinóthtov e9v Œcov Basil–M–31.536C. 2 de pers. envanecerse, engreírse, vanagloriarse c. dat. o giro prep. ‘xwgkÚmenoi Troíä káuhsue tÊ t' ‘keî strathgíä E–Andr–703, toîv ‘paínoiv Chrys–Sac–5–4, cf. Gr–Nyss–Mort–36–18, tòn ... ‘pì dÍmoy uorúboiv ‘xogkoúmenon kaì ‘geíronta tÃn ²frûn Them–Or–2–27a, ¾pò e½tyjíav Asp–in EN 108–17. ‘xogkylów engrandecer, encomiar o® filósofon téjnhn ‘xogkyloûntev Tz–H–11–724. 1 hinchazón en la ‘xógkwma, -matov, tó 2 túmulo funegarganta, Hp–Epid–2–2–24 (bis). rario laãnoisi t' ‘xogkÚmasin tímion 0náxei E– HF 1332. graf. ‘xonk- Phld– ‘xógkwsiv, -ewv, 7 I medic. 1 hinchazón, inflamación Rh–1–219 Aret–CA 1–7–1, Antyll. en Orib–6–1–6, ‘pigastríoy

‘xodáw 2 abultamiento, bulto que crece Sor–3–4–25. hacia el exterior, Gal–17(1)–855. II ret. exageración, abultamiento tÛn metríwn Phld–l.c. ‘xodáw 1 vender tà s' ‘xodân ... xénoisi jrÍmata E–Cyc–267. 2 ‘xodÎsai: ‘xodeûsai Hsch. 1 expedición militar, Plb–4–54–3, de ‘xodeía pillaje Ñv ‘p' ‘xodeían ³rmÍsantev ‘k tÎv pó2 salida en procelewv Plb–8–24–4, cf. 25–4. sión de estatuas o templetes de dioses a® ‘xodeîai kaì p[anhgúreiv tÛn loi]pÛn ueÛn ISyène 37–6 (III a.C.), tÛn naÛn OGI 90–42 (Roseta II a.C.). que desemboca a® ‘xodeytikóv, -Í, -ón tÛn potamÛn ‘xodeytikaì 0féseiv e9v tÃn uálassan Sud. ‘xodeúw cret. ‘xodoúw ICr–3–3–4–54 (Hierapitna II a.C.) A intr. I en sent. fís. 1 salir de un espacio cerrado, en cláusulas de ventas de inmuebles e9v …v (0roúrav) e9sodeúsei kaì ‘xodeúsei dià tÎv ‘k libòv ... uúrav PMich–788–13 (II d.C.), cf. 305–10 (I d.C.), SB 12957–14 (II d.C.), en el cuerpo 0rgaléon ‡suma tò ... mà katà fúsin e9sodeûon kaì ‘xodeûon Eust–1048–44, c. giro prep. indic. procedencia 0pò tÎv skhnÎv 2 hacer una salida, salir Basil–M–29–281A. en expedición militar, gener. por tierra, c. giro prep. indic. direcc. ¡ katà gân ¡ katà uálassan ICr–l.c., ³ ... naúarjov ‘xodeúsav e9v Molykrían Plb–5–94–7, e9v %Arkadían D.S–19–63, ‘v pólemon I–AI 17–199, en uso abs., LXX 2Ma–12–19, Onas– 39–3, I–AI 17–31; salir de viaje, viajar e[9]v Teb3 salir en procetûnin PTeb–55–3 (II a.C.). sión tópov ... e9v ·n ‘xodéyoysi panhgyrioûntev Str–14–1–45, ’ortÃn ... ‘n ¬ toîv %Ioydaíoiv o½k ¤n nómimon ‘xodeúein Nic–Dam–92. II fig. salir de la vida, euf. por morir toû bíoy Gr–Nyss–Ep–Can–9–13, cf. CEph–(431) Ep. en ACO 1–1–3 (p–6–14), abs. tà sÚmata tÛn ‘xodeyóntwn Epiph–Const–Haer–76–1–6, propompaì tÛn ‘xodeyóntwn Basil–Ep–243–4; en v. pas. “pesen ‘xodeyueív cayó privado de la vida, sin vida LXX Id–5–27B. B tr. I ref. dinero solventar, pagar en v. pas. tÃn dè e9]v taûta [dap]ánhn ‘xodeyuÎnai ‘k toû tÎv pólewv lógoy BMus–Inscr–893–54 (Halicarnaso I a./d.C.), cf. IEphesos 3803e–10 (IV d.C.). II fig. 1 descarriar en v. pas. ¾pò tÛn pollà neyroysÛn grafÛn ‘xodeyuÎnai dynhuéntev pudiendo ser descarriados por las muchas veces 2 exenervantes escrituras, Clem–Ep–Petr–1–3. poner, elucidar textos Procop–Gaz–M–87–692A. 3 conducir, pasar ‚llö tinì trópö tÃn 9dían ‘xodeúei zwÍn Gr–Nyss–M–46–92. ‘xodía, -av, 7 jón. -íh 1 incursión, expedición militar o de pillaje, Hdt–6–56, IMetropolis 1A–27 (II a.C.), %Aléxandrov 0p' ‘xodíav ... 0piÚn Thphr–HP 4–4–1, paregínonto ‘k tÎv ‘xodíav kaì skûla pollà “feron met' a½tÛn LXX 2Re–3–22, Saynîtai ... méjri tÎv Latínhv ... ‘xodíav poioúmenoi Str–5–4–11; salida, marcha, maniobra como parte del entrenamiento de los efebos %Arj.%Ef. 2015.9.136 (Anfípolis I a.C.); irón. excursión, paseo ‘p' ‘xodían ... ’kásthv 7mérav ‘poreúonto de una prostituta y su proxeneta PSI 406–27 (III a.C.). 2 c. énf. en el inic. salida de viaje, partida tÃn 7méran tÎv ‘xodíav ¾mÛn ‘k gÎv A9gúptoy LXX De–16–3, cf. Mi–7–15, Thphl– Ant–Autol–3–22, e½jÃn ‘xodíav como ofrenda de partida quizá en una expedición de caza Pan 3.5 (I a.C.). ‘xodiázw frec. graf. ‘xwd- I econ., admin. 1 pagar, librar sumas de dinero, c. suj. de funcionarios, administradores o benefactores ‘xodiáxei toîv ‘pimhníoiv tà gegramména ‘n toîv nómoiv IMaff–31–7–9, cf. 6–22 (Tera III a.C.), e9v tàn kataskeyàn tâv stálav ‘xodiáxai toùv Triákonta mérov que para la ejecución de la estela paguen los Treinta una suma, IGDS 1–161–27 (Gela I a.C.), cf. IG 5(1)–1167–11 (Laconia I d.C.), PGraux 30–7–9 (II d.C.), tà ‘pì tÔ stefánö ²feilómena géra al vencedor en una carrera de caballos PAgon–9–11 (III d.C.), cf. Cyr–Al–Hom–Diu–14, Anon– in Rh–79–26, en v. pas. ¶sa ‘xwdiásuh ‘pì tòn

1666 oýkon LXX 4Re–12–13, cf. PGraux 30–7–16 (II d.C.), tò dè 0nálwma ... ‘xodiasuÎnai ¾pò tÛn ‘pistatÛn IStratonikeia 1101–32 (III d.C–?), cf. IEphesos 17–59 (I d.C.), POxy–3194–7 (IV d.C.), tòn lógon poieî tÛn ‘xodiazoménwn hace la cuenta de lo pagado Chrys–M–62–576, c. suj. del acreedor •wv ‘xwdiasuÛ a½tá hasta que se me paguen esas cantidades, POxy–3396–19 (IV d.C.). 2 librar, entregar materias primas en especie, frec. a título de préstamo o anticipo, sólo en v. pas. lógov spermátwn ‘xodiasuéntwn ¾p' ‘moû POxy– 4591–1 (III d.C.), cf. SB 10614–9, PAmst–29–13, PBerl–Leihg–26–1–9 (todos II d.C.), tàv ‘xwdiasueísav ¾p' ‘moû dóseiv (oÅnoy) PCol–282–6 (III/IV d.C.), cf. PMich–795A–6 (V/VI d.C.). II gener. 1 soltar, entregar las cenizas al 2 proporcionar al alma viento, Nic–Dam–118. lo necesario para corregir las pasiones perjudiciales, Gal–5–5 (text. dud.). lat. exodiarius, actor ‘xodiáriov, -oy, ³ cómico propio de las fábulas Atelanas %Atellánh dé ‘stin 7 (kwmödía) tÛn legoménwn ‘xodiaríwn Lyd–Mag–40. ‘xodíasiv, -ewv, 7 expedición militar tÛn stratiwtÛn Thdt–HE 2–16–28. frec. graf. ‘xwd‘xodiasmóv, -oû, ³ 1 pago, libramiento, entrega a) de sumas de dinero jrhmátwn Lycurg–Fr–22, mi[s]uoû PFouad I Univ–29–19 (IV d.C.), lógov toû te lÍmmatov kaì toû ‘xwdiasmoû tÛn pareluoysÛn ... ‘pinemÍsewn dúo cuenta de lo ingresado y pagado de las dos pasadas indicciones, POxy–1134–10 (V d.C.), cf. PBeatty Panop–2–218 (III d.C.), PSakaon 59–19 (IV d.C.), ‘xodiasmoì parà gnÚmhn pagos imprevistos Artem–1–57, cf. Vett–Val–78–22, Corp–Palm–A 85, lat. erogatio, Gloss–2–303, c. poieîn: katadikasuÍsontai kaì ‘xodiasmoùv pleístoyv poiÍsontai se les condenará y efectuarán muchos pagos Vett–Val–182–10, cf. POxy–55–15, 3176–15 (ambos III d.C.), c. gígnomai: ³póuen deÍsei tòn ‘xodiasmòn a½toîv genésuai de qué cuenta se les habrá de hacer el pago, PBeatty b) de materias Panop–1–125, cf. 165 (III d.C.); primas en especie leptíwn SB 4425–11–1, cf. 6–1 (II d.C.), fakoû PRyl–205–6, cf. PBerl–Leihg–26–1– 2 tasa de cambio, agio 22 (ambos II d.C.). katà tòn ‘xwdiasmòn tÎv a½tÎv kÚmhv BGU 2188–11 (VI d.C.). ‘xodiastÍv, -oû, ³ gastador, derrochador oåte feidwloì ... oåte ‘xodiastaì kaì ‚swtoi Anon–in Rh–119–6. frec. graf. ‘xwd‘xodiastikóv, -Í, -ón metrol. utilizado para pagos oficiales métron ‘xodiastikón n. de una medida para áridos POxy–494– 17 (II d.C.), cf. PStras–71–6 (II d.C.), OAshm– Shelton 41–5 (VI d.C.). 1 expreso, explícito VΑxodikóv, -Í, -ón siv ref. una parte del libro del Génesis, Gr–Nyss– 2 de salida, que sale uewríai ref. Hex–40–8. al viaje del alma al mundo intelectivo, Syrian–in 3 de salida, final mélov del Metaph–24–15. último coro de la comedia, Sch–Ar–V–273a. ‘xódiov, -on [fem. -ía PThomas 14–7 (II d.C.)] I 1 de salida, propio del final de un tipo de canto que entona el coro al salir nómoi Cratin–308, 2 último, cf. Hsch–e 3934, mélov Poll–4–108. final, propio de la despedida ‘. VÍmata últimas palabras del enfermo en su lecho de muerte, Gr– Naz–M–35–816A, M–36–373A, (timÍ) Gr–Naz–M–35– 1128B. 3 de la salida, de la puerta kleív ‘. BGU 606–15 (IV d.C.); subst. 7 ‘. (sc. kleív) llave o tranca de la salida, de la puerta ‚rav tÃn ‘xwdían (sic) tÎv uúrav tÎv a½lÎv PThomas l.c. II subst. tò ‘. 1 canto final, canto de salida ‘. kiuarödikón Ael–Dion–a 76, cf. Eust–239–19. 2 lat. exodium, un tipo de sainete o pieza breve cómica que cerraba ciertas representaciones teatrales, gener. consistente en atelanas o mimos, Liu–7– 3 final, 2–11, Iuu–3–175, Suet–Dom–10, Tib–45. desenlace propio de una tragedia Þsper drámatov megáloy tragikòn ‘. kaì peripauèv plásantev Plu–Alex–75, cf. Pel–34, Crass–33. 4 muerte

Gr–Naz–M–36–373B, cf. Orio 177–29K. 5 clausura, cierre último día de la fiesta de los Tabernáculos, LXX Le–23–36, cf. Nu–29–35, 2Es–18–18, Ph–2–298, Thdt–Qu–in Le–32, de la Pascua, LXX De–16–8. ‘xodoiporéw salir al camino c. gen. de origen stéghv S–El–20; fig. apartarse de, abandonar tÛn ‘n tÔde tÔ kósmö perispasmÛn Cyr–Al–M–68–1073B. “xodon, -oy, tó salida, lugar de salida de una casa eÅsoda kaì “xoda PPalau Rib–11–7 (III d.C.). ‘xodontízw sacar los dientes, desdentar a un animal como castigo £n (sûn) ‘xwdóntizon o® despótai Eust–1835–46, en v. pas. ‘àn gàr e¾reuÊ sûv 0llótrion spórimon pedíon boskoménh, ‘xodontízetai Sch–Od–18–29. extracción de los ‘xodóntisiv, -ewv, 7 dientes en una supuesta ley chipr. contra los animales que devoraban los pastos, Eust–1835–49. A concr. 1 en constr. “xodov, -oy, 7 vía de salida, salida ref. tanto a la puerta como al terreno o camino que permite la salida de una construcción: a) de ciudades amuralladas y otras constr. semejantes pylÛn ‘p' ‘xódoiv mímnontev apostándoos en las vías de salida de las puertas de la muralla, A–Th–33, cf. 58, 0pékleise taúthv tÎv ‘xódoy toùv ‘n tÊ pólei Plb–1–11–8, o½k ¤n “xodov en un terreno rodeado de un foso, Th–1– 106, cf. IG 4²–122–21 (Epidauro IV a.C.), toû jarakÚmatov X–HG 5–4–39, de un campamento, Plu–Luc–17; b) de edificios y otras constr. cerradas pròv uyrÛnov ‘xódoiv ‘luoûsa S–El–328, cf. Ant–1184, stenopóroyv kat' ‘xódoyv en un templo, E–Andr–1143, cf. I–BI 2–227, a® “xodoi dià tÛn stegéwn pasajes de salida a través de las habitaciones en un laberinto, Hdt–2–148, cf. Luc–Merc–Cond–42; c) unido a eÅsodov indic. un mismo lugar de acceso a una casa o propiedad eÅsodov kaì “. ‘k toû libò[v méroyv lugar de entrada y salida por el lado oeste, UPZ 115–4 (II a.C.), cf. PLond–154–8 (I d.C.) o® tûjoi (l. toîj-) períeisin kaì eÅsodov kaì “. PAmh–54–3 (II a.C.), cf. POxy–986–1 (II d.C.), dià tÎv plagíav 7 eÅsodov ‘sti kaì 7 “. la entrada y salida de la casa es a través de un lateral, PRyl–233–1 (II d.C.), cf. PPetaus 14–12 (II d.C.), eÅsodov kaì “. kaì ‚nodov kaì káuodov lugar de entrada, salida, subida y bajada de una casa situada en un 2 en primer piso PBerl–Möller 3–14 (VI d.C.). elem. naturales ruta, vía de salida, camino a) al mar e9 “sti ... “. ‘v uálassan Hdt–7–130, cf. X– HG 4–6–8, Str–2–3–5; b) terrestres diékleisan a½tòn tÎv ‘pì tÃn jÚran ‘xódoy D.S–14–8–1, cf. App–Hann–45, Polyaen–4–3–21, parà tÃn ³dòn kauezómenoi tÎv 0pò "IerijÕ ‘xódoy Origenes Comm– in Mt–16–9, Ñv phlòn ‘xódwn como el barro de los caminos LXX 2Re–22–43. 3 medic. y gener. lugar o punto de salida, orificio de salida en el cuerpo humano o½k “jon “xodon tò pûov Hp– Morb–4–48, 8n te kátw, 8n te ‚nw, 8n te ‚llë ¶ph toû sÚmatov “xodoi e9sin Loc–Hom–21, o½ dynÍsetai “xodon e¾reîn tá ‘pimÍnia por estar contraído el orificio del útero, Hp–Mul–1–2, “. tÛn 0rístwn lugar de salida de las mejores cosas (e.d. las palabras) dicho de la boca, Pl–Ti–75e, en un mecanismo dià tò tÛn ... 0éra mà “jein 4 lugar de salida de “xodon Hero Spir–1–22. agua, fuente, manantial eÅ tiv phgÃn frássoi kaì Œdatov “xodon lymaínoito LXX Pr–25–26, cf. Basil–Ep–227. B como n. de acción I 1 acción o hecho de salir, salida a) de la casa Ñv ‘p' ‘xódö klúw tÛn “ndouen jwroûntov oigo a alguno de los de dentro como disponiéndose a salir S–El– 1322, cf. E–HF 623, de excursión ’téran “xodon ‘xÎluon e9v tà Œdata Aristid–Or–49–6, de las mujeres fuera del recinto doméstico urásov moi mhdèn ‘xódoiv ‘maîv prosuÎte no atribuyáis osadía a mi salida E–Heracl–474, jalepÍ toi gynaikÛn “. es difícil el salir de casa para las mujeres Ar–Lys–16, cf. D.H–8–43, Clem–Al–Strom– 2–146–1; b) del recinto de una ciudad a® met' ´jloy “xodoi ‘pì uewrían lampádov kaì ®p-

‘xoídhsiv

1667 podromíav Aen–Tact–17.1, cf. 23–6, identificando pasajes literarios ‘n tÊ toû Priámoy ‘xódö en la salida de Príamo de Troya para recuperar el cuerpo de Héctor, Arist–HA 618°26, la de Patroclo hacia la batalla, Ariston–Il–1–454; c) fig., para el alma de ciertos vicios vistos como una prisión lúsiv desmÛn kaì “. ‘k tÎv ... e®rktÎv del alma, Ph–1–512. 2 salida, aparición pública “xodoi ¤san a½tÔ ‘v ®erà ¡ gymnásia ... mónai App–BC 5–1–11, ‘xódoyv lampràv ‘xioûsan haciendo espectaculares salidas en público de una hetera, D–48–55. 3 marcha, emigración, éxodo de grupos o poblaciones tÃn “xodon ‘k tÎv jÚrhv poiéesuai Hdt–4–11, cf. 1–94; esp. de la salida de los judíos de Egipto éxodo tÛn y®Ûn %IsraÍl LXX Ex–19–1, Ep–Hebr–11–22, ‘n tÔ tessarakostÔ “tei tÎv ‘xódoy LXX Nu–33–38, cf. T.Sym–9, Ph–1–438, I–AI 2–309, Origenes Cels–4–47, Ath–Al– M–27–12B, Eus–PE 10–10–21; como tít. del segundo libro del Pentateuco Exodo LXX Ex–tít., Melit– Pasch–3, Iust–Phil–Dial–59–1, Origenes Mart–6. II jur. 1 en la fórmula eÅsodov kaì “. en sg. o plu. entrada y salida, paso como camino de paso y como derecho de paso a una finca desde la carretera atravesando la finca del vecino douÎnaí moi ... eÅsodon kaì “xodon •wv ‘pì tÃn koinÃn 7mÛn ³dón PEnteux–66–10 (III a.C.), a la vía pública, como componente legal indispensable de la casa o9kían kaì a½lÃn sùn ‘xódoiv kaì ‘xódoiv kaì toîv synkyroûsi POxy–104–14 (I d.C.), cf. POxy– 247–28 (I d.C.), PKöln 100–7 (II d.C.), PFlor–50– 69 (III d.C.), o9kían sùn jrhsthríoiv ... kaì e9sódoiv kaì ‘xódoiv kaì taîv ‚llaiv jrÍsesi kaì dikaíoiv pâsi PThead–1–8 (III d.C.), dhmosía Vúmh, di' ¥v 7 eÅsodov kaì “. dià tÎv a½uentikÎv uúrav tÎv a½tÎv o9kíav PLond–1044–10 (VI d.C.), ref. simpl. la servidumbre de paso que da derecho a cruzar la finca del vecino para acceder a la propia PRyl–157–18 (II d.C.). 2 expulsión, exilio de los hijos de un condenado tÎv patrídov Pl–Lg–856e. 3 partida, abandono irregular del hogar conyugal por la mujer 0nagkaîa biblía ¾feilaménh ‚nomon “xodon pepoíhtai PLond–1651–10 (IV d.C.), cf. BGU 1105–28 (I a.C.), 1105–24 (I d.C.). III en cont. milit. 1 salida de tropas en campaña, expedición militar tÛn Spartihtéwn Hdt–9–9, cf. Th–2–10, Ar–Nu–579, Is–9–14, ‘uúeto ‘p' ‘xódö hizo un sacrificio por la expedición X–An–6–5–2, “xodon poieîsuai X–Cyr–1–5–14, cf. Lys–16–18, Aeschin–2–168, IG 2²–1006–66 (II a.C.), Plb–5–92–2, Paus–4–16–9, Hdn–3–14–2, Lib–Or–1–131, “xodon poieîn Aristid–Or–16–24, “xodon diaklhroûsuai D.H–10–30, c. compl. prep. ‘xÎluon ... ‚llav ‘xódoyv ... e9v tÃn 8peiron salieron en otras expediciones a tierra firme X–HG 1–2–17, tÃn e9v %Ibhrían “xodon ... strateúesuai Plb–3– 11–5, ‘pì Uhbaíoyv D–21–174, ‘p' !Ilion Str–10– 2 salida de una ciudad o recinto sitiado 2–25. para atacar al sitiador, surtida “xodón mén tina ... ‘poiÍsanto o® Mytilhnaîoi ‘pì tò tÛn %Auhnaíwn stratópedon Th–3–5, cf. Plb–1–12–2, Aen– Tact–23–11, ‘némeinan tÊ ‘xódö ‘uelontaí Th–3– 3 salida, retirada, marcha de las tropas 20. didoùv “xodon toîv boyloménoiv ‘k tÎv pétrhv 0najwreîn permitiendo la retirada a los que quieran marcharse de la roca D.S–17–85, de los griegos tras la guerra de Troya, D.H–1–63–1. IV relig. salida en procesión, procesión ginésuw ... gynaikÛn ‘. e9v tò ®erón IM 100a–26 (III/II a.C.), cf. IIasos 4–81 (II a.C.), tÎv ueoû Str–12–3–32, cf. 15–1–8, D.H–4–74. V fisiol., medic. 1 salida, evacuación, expulsión, eliminación de elem. nocivos para el organismo metà dè tÃn “xodon toû 9jÛrov 7 káuarsiv gínetai tras el parto, Hp–Nat–Puer–30–118, perittÚmatov Arist–HA 500°29, cf. Gal–6–65, de la orina, Aret–SD 2–2–4, toû pyróv Aristid–Or–47.56. 2 expulsión fáryx ... toû pneúmatov ... ‘xódö 0napttysoménh ref. la espiración, Arist–PA 664°27, spérmatov ref. la eyaculación, Arist–HA 586ª15; de sangre hemorragia ¡n mà polù ... aÝma ‘xódoyv poiÍshtai Hp–Acut–(Sp)–29. 3 en la generación de los vivíparos salida, expulsión del feto

en el parto prósuen ¡ ‘n ‘xódö ª tò paidíon ‘k tÎv gastróv Hp–Oct–3–5, cf. Arist–GA 777ª27, Gal–4–247; en los ovíparos salida de los huevos, puesta, postura Arist–GA 752°12, cf. 14. C fig. I ref. procesos y unidades de tiempo 1 salida, final de un período temp. ‘p' ‘xódö ... a® spondaì ¤san el tratado estaba a punto de expirar Th–5–28, ‘p' ‘xódö tÎv 0rjÎv por la salida del cargo X–HG 5–4–4, cf. D.C–42–20–4, “. toû ‘nátoy mhnóv en el embarazo Hp–Sept–7–444– 22, tÎv ‘fhbeíav IG 2²–1028–42 (II/I a.C.). 2 euf. de la muerte salida, fin de la vida tÃn ‘pì uanátö “xodon poieúmenoi Hdt–7–223, cf. A.Io– 69.2, metà tÃn ‘mÃn “xodon 2Ep–Petr–1–15, c. gen. subjet. tÎv cyjÎv Clem–Al–Strom–6–17–153, tà martúria tÎv ‘xódoy a½tÛn A.Mart–5–1–36, cf. Origenes Hom–2–3 in Ier., Gr–Naz–M–36–373A, “legon tÃn “xodon a½toû ref. Jesús Eu–Luc–9–31, c. gen. de origen toû zÎn I–AI 4–189, toû bíoy Iust–Phil–Dial–105–3, cf. Origenes Io–32–32, Gr– 3 resultado, solución de un Thaum–Eccl–1004D. problema fére dÍ ... ‘án pë eŒrwmen tÃn “xodon Pl–R–453e, 0bÍbaion tÃn “xodon toû prágmatov lége Doroth–385–17; resolución de un proceso judicial BGU 168–15, cf. 16 (II d.C.). II ref. producciones musicales, frec. como partes 1 éxodo, final de una tragedia, de las trag. e.e., parte recitada que sigue al último coro “. mérov ¶lon tragödíav meu' · o½k “sti joroû mélov Arist–Po–1452°21, cf. Poll–4–53, Anon–Trag– 2 éxodo último canto del coro tras el 7, 31. que se retira, Anon–Trag–34, Anon–Com–15–54, Sch– Ar–V–582b. 3 cóm. éxodo, melodía de despedida tocada por un flautista favorecido en el juicio para los jueces que se retiran del tribunal, Ar–V–582. III entendido como ‘pérdida', ‘eliminación' 1 c. gen. subjet. marcha, pérdida, eliminación lÍuh ... ‘pistÍmhv “. el olvido es la pérdida de un conocimiento Pl–Smp–208a, kakíav “. 0retÎv eÅ2 econ. salida de sodon ‘rgázetai Ph–1–190. dinero, gasto(s) kefalà páshv ‘xódoy total de gastos, ID 365–59 (III a.C.), op. eÅsodov ‘entrada, ingresos' IMaff–31–6–34 (Tera III a.C.), Plb–6–13–1, op. eÅsodov y loipón ‘saldo' IG 14–423–1–14, IMus–Pal–115–1–9, CASA 3–1964–43 (todas Tauromenio II/I a.C.), op. prósodov SEG 38–1462–31 (Enoanda II d.C.), tà peptwkóta diáfora ... kaì tàn gegenhménan “xodon IG 5(1)–1390–50 (Andania I a.C.), “xodon megálan poioúmenoi ‘k tÛn 9díwn bíwn efectuando un gran gasto con su propia fortuna, IG 5(1)–1144–6 (Laconia I a.C.), c. gen. 7 “. tÛn uysiÛn SEG 47–1806B–25 (Licia II d.C.). que provoca la salida, que “xodov, -on expulsa c. gen. táde méntoi “xoda líuwn Aret– CD 2–3–4, Åsjoysí ti kaì oårwn 0gwgòn kaì fyséwn “xodon Aret–CD 1–2–15. ‘xodoúw v. ‘xodeúw. ‘xodynáw causar gran dolor en v. pas. mÍ s' ‘xodynhueìv drásë ti mátaion E–Cyc–661. 1 oler, ‘xózw dór. -ósdw Theoc–20–10 exhalar olor o® mà e9wuótev myrízesuai mâllon ‘xózoysi tÛn noynejÛv myrizoménwn Thphr–Od– 54, kakòn ‘xósdeiv hueles mal Theoc–l.c., cf. Eutecnius Al–Par–82–25, c. gen. ‘xózei shsámoy huele a sésamo Thphr–Od–20, cf. 47, Gal–7–76, 214; part. subst. tò ‘xózon lo fragante, lo que 2 sent. neg. perfuma, fragancia Thphr–Od–57. oler mal, heder, apestar tà múra kaì tà 0rÚmata ... ‘xÚzesan Chrys–M–60–728A, frec. en sent. fig., c. gen. 0mauíav Cyr–Al–Dial–Trin–487d, cf. Cyr–Al–Ep. en ACO 1–1–3 (p–97–31), paraptwmátwn Rom–Mel–46–g^–5, c. ac. moijeían Meth– Symp–13, c. ac. int. a®mátwn ... dyswdían Bas– Sel–Or–M–85–333D. ‘xóuen adv. desde entonces, a partir de este día Nic–Th–318 (var. ‘x ¶uen), cf. Sch–ad loc. “xouen v. “xwuen. “xoi graf. “ksoi ICr–4–64–5 (Gortina V a.C.) adv., equiv. dór. de “xw fuera, en el exterior sig5n pántav ¥ ka “xoi “wnti que callen todos mientras permanezcan fuera, SEG 50–1638–136 (Cirene IV a.C.), como prep. de gen. “. gân ICr–

l.c., “. tâv póliov op. ‘m pólei ICr–1–9–1–67 (Drero III/II a.C.). [Formado sobre ‘x c. des. de loc. (cf. oÅkoi), como en “ndoi, “juoi, etc.] ‘xoígnÜmai abrirse, salir a la luz cóm. fÍmhv ®erâv ‘xoignyménhv Þsper péponov douiÎnov Hermipp–30. ‘xoígw cirug. abrir, sajar, practicar incisiones en para permitir la salida del liquido acumulado tà o9déonta kaì Œdatov “mplea ‘xoígein Hp–Loc–Hom–25, c. ac. int. pyknà kaì smikrà ‘xoígonta practicando múltiples y pequeñas incisiones Hp–ib., en. v. pas. tò (sc. mérov) ‘xoigómenon Hp–ib. “xoida [aor. inf. ‘xeidÎsai Hp–Epid–6–8– 25; perf. inf. ‘xídmenai A.R–3–332] perf. c. 1 saber bien, conocer perfectamente sent. pres. a) c. ac. tà ... ueîa ––., tà mèn dikaia mÍ E–Hel– 922, pánta d' ‘xeidÕv frásw E–Ph–95, tò génov Sopat–Rh–ad Hermog–2–14, cf. Hp–l.c., Socr– Ep–18.2, Plu–2–621a, Eun–VS 491, part. c. gen. ðn g' ƒn ‘xeidÕv kyrÛ de lo que me encuentro siendo sabedor S–Tr–399; b) c. part. pred. del compl. “. se o½ cilòn ... ‘v tosÍnd' Œbrin ¢konta sé bien que tú no has llegado solo a tal grado de soberbia S–OC 1028, cf. Ph–79, 407, c. part. pred. del suj. uanoyménh gàr ‘xÉdh pues yo sabía que iba a morir S–Ant–460, cf. Tr–5, “. 0nÃr ×n j×ti ... sé que soy mortal y que ... S– OC 567; c) sin rég. “xoida (lo) sé, soy consciente como respuesta, S–El–1448, en aposición oracional dysjéreia mén, “xoida, pollà toûde toû forÍmatov mucho es el desagrado de esta carga, 2 c. valor puntual lo sé S–Ph–474, cf. El–222. llegar a saber, averiguar, darse cuenta, fig. ver, ver claramente a) c. ac. de pron. –n gàr oŸn “xoida, sè mèn ... pues de una sola cosa me doy perfecta cuenta, de que tú ... S–OC 985, toût' ‘gÕ kalÛv “. S–OC 270, cf. 360, kakòn dè poîon ... eýrge toût' ‘xeidénai; ¿qué mal impedía averiguar eso? ref. a la verdad sobre la muerte de Layo, S–OT 129; b) c. or. subord. “. d' Ñv mélei g': ‘peì ... y veo que les preocupa, sí (la justicia a los dioses), pues ... S–Ph–1037, “xoid' 0koúwn tÛnd' ¶v ‘su' ³ prostáthv ya me doy cuenta, al oír esto, quién es el suplicante S–OC 1171, cf. Tr–988. 1 tr. hinchar, llenar en v. pas. ‘xoidaínw tà Œdata ¾pò tÛn 0némwn ‘xoidainómena de las 2 intr. hinnubes, Origenes Fr–in Ps–103–7-8. charse 7 gastÍr Aret–CA 1–1–18, tò ‘n taîv nefélaiv ¾gròn ... ‘xoidaínei convirtiéndose en nieve, Basil–M–30–204B, cf. 29–336A, Cass–Pr–13; en v. med. mismo sent. a® flébev Gal–19–516; fig. hincharse, envanecerse ´gkö mataíö tÃn cyjÃn ‘xodaínein kaì ¾perfysâsuai Basil–M–30– 157A, cf. Porph–Marc–7. 1 hincharse, abultarse ‘xÓdhsen ‘xoidéw ¶lh se hinchó toda de una enferma, Hp–Epid–2–2– 20, Morb–2–23, ‘v tà stÍuea Hp–Morb–2–27, ‘xoideî ... o9dÍmata pammegéuh Hippiatr–119, tò ... stérnon ‘xÚgkwtaí te kaì ‘xoideî Lib–Descr–14–7; frec. en perf. estar hinchado tò próswpon ¶lon ‘xÔdhken a½toû todo su rostro está hinchado Luc– DMeretr–15–1, del pene en erección AP 16–242, ³ ‘xödhkÚv tÔ ¾dérö el que está hinchado por la hidropesía Gr–Nyss–Mort–64–12, c. dat. de pers. ‘xödÍkei a½tÔ 7 gastÍr tiene el vientre hinchado Aesop–47–1, ³rÂv brajíonav ‘xödhkótav a½toîv ¾pò toû e9v tÃn e9resían xyntónoy ¿les ves los brazos hinchados por el esfuerzo de la boga? Philostr–Iun–Im–11–2, cf. Philostr–Dial–1–13–10, c. ac. de rel. géronta ... plhgaîv métwpon ... ‘xödhkóta E–Cyc–227, cf. Men–Asp–71, Luc–DMort– 14–2, Aristid–Or–44–44; en v. med. mismo sent. tà stérna ... ‘xoideîtai Lib–Descr–28–4, a½tÔ 7 glÛs2 fig. hincharse, envasa Ar–Byz–Epit–2–231. necerse ‘xoidoûn ti tÛn merÛn de un cuerpo social, Plb–6–18–7; part. neutr. subst. tò ‘xoidoûn tÎv ²rgÎv Philostr–Her–27–11. ‘xoídhsiv, -ewv, 7 medic. hinchazón, hinchamiento como condición morbosa, de las encías, Archig. en Gal–12–875, del pene en el priapismo, Gal–8–439, de los pies, Ast–Am–Hom–5–7–6, gas-

‘xoidískw tróv Anon–Med–Acut–Chron–45–2–1. ‘xoidískw medic. 1 tr. hinchar 7 •chsiv ... ‘xoidískoysa ... tà toiaûta sÚmata Gal–6– 2 intr. en v. med. hincharse 773, cf. 9–521. de un tumor, Hp–Morb–2–57, de frutos al macerarlos, Gal–6–784, cf. 790, del pene en el priapismo, Gal–8–441, la tierra cuando llueve, gÎ Olymp–in Mete–170–10. A c. idea de acercamiento I tr. ‘xoikeiów 1 hacer semejante, asimilar c. dat. en v. act. o constr. prep. tò ... pûr ... ‘xökeíwsen ’aytÔ tà ‘piforoyména M.Ant–4–1, cf. 10–31, katà tÎv Œlhv fúsin ‘xoikeiÚsav ’aytón (Dios) haciéndose semejante a la materia física Eus–PE 7– 2 medic. y gener. asimilar, absorber 19–6. ‘xoikeioûsa tÃn 0topían de un medicamento para que haga efecto, Gal–14–298, en v. pas. tÃn trofÃn ... ‘xoikeiwueîsan tÔ sÚmati Gal–19–217, járin toû ... tÃn doueîsan trofÃn ‘xoikeiwuÎnai para que asimilen el alimento administrado Sor– 1–16–27, ‘xoikeioûsuai tò ‘n tÔ spérmati pneûma del alma en el momento de la concepción, Clem–Al–Ecl–50. II tr. en v. med. 1 c. ac. de pers. congraciarse con, ganarse a, atraerse a ‘xoikeioûsuai toùv 0nurÚpoyv metadósei sitíwn Str–2–3–4, cf. 5–4–12, toùv dynatoùv filíaiv I–BI 1–181, cf. 553, Ph–2–529, taútav ‘xoikeiwsámenov par' a¾tÔ katésjen Eus–PE 1–10–23, raro c. dat. A½gárö tÔ tÛn %EdesshnÛn dynástë ... ‘xoikeioúmenov 2 c. ac. de pers. Epiph–Const–Haer–56–1–3. emparentar con, hacer de la misma familia mediante matrimonio gámö ... ‘xoikeiwsámenov tòn ... Teúuranta Str–12–8–4, 7mâv ... ‘k tÎv mhtròv ‘xoikeioúmenov emparentando con nosotros 3 c. ac. a partir de la madre Them–Or–6–78a. de cosa o abstr. hacer propio, apropiarse de tÃn jÚran Str–4–1–8, tà mà prosÍkonta Ast–Am– Hom–2–4–1, fig. tòn Día Eus–PE 3–10–21, tÎv "Ebraíwn grafÎv ... tò dógma Eus–PE 11–9–4, tàv 7metérav 1martíav ‘xoikeioúmenov dià tÃn pròv 7mâv 0gáphn de Cristo, Eus–DE 10–1–21, cf. 8–40. 4 crist., de Dios acercar a su seno, atraer hacia sí tòn ®kéthn Ph–2–407, cf. Clem–Al– Strom–2–19–98, Ueòv ... pántav kaleî kaì ‘xoikeioûtai Ath–Al–M–27.424C. III intr. en v. med. 1 c. suj. de pers. familiarizarse con, acomodarse a c. dat. ³ dè pánta uaymázwn kaì pâsin ‘xoikeioúmenov el que lo admira todo y se acomoda a todo Plu–2–26b, ‘keínoiv toîv “unesin ref. los babilonios, Plu–2– 649e, jrà ‘xoikeioûsuai 7mâv a½tÔ (sc. tÔ UeÔ) di' 0gáphv tÎv ueíav Clem–Al–Strom–5.1.13. 2 c. suj. de cosa resultar, ser familiar, ser consuetudinario c. dat. pàn tò symbaînon ueÔ ¡ 0nurÚpö ‘xoikeioûtai todo lo que ocurre es familiar para la divinidad o el hombre M.Ant–7–68. B c. idea de alejamiento apartar, privar del parentesco, del vínculo familiar c. gen., en v. pas. tò ‘xoikeiwuÎnai toû 0gauoû patròv tò 0nurÚpinon el hecho de que lo humano fue apartado del parentesco con el buen padre Gr–Nyss– Eun–3–10–11. ‘xoikeíwsiv , -ewv, 7 lat. emancipatio, Gloss–2–60. 1 tr., c. compl. del espacio habi‘xoikéw tado ocupar, habitar en v. pas. tò Pelargikón Th–2–17, cf. Sch–ad loc.; poblar, colonizar territorios abandonados con prisioneros de guerra nÍsoyv kaì póleiv, 0groúv te ‘rhmwuéntav tÔ jrónö 2 intr. irse, marcharse Euagr–Schol–HE 5–19. dejando la casa o la ciudad, emigrar (nómov) o½k ‘ toùv metoíkoyv ‘xoi[keî]n ‘[n tÔ p]olémö Hyp–Ath–33, cf. Arist–Ath–39–1, Aristid–Or–17–13, D.L– 1–116, c. compl. de dirección e9v tÃn ¾perorían Lys–31–9, e9v T[roi]zÎna Hyp–Ath–29, Mégarád' D–29–3, cf. D.C–60–29–2, ‘k tâv o9kíav IDodona 354 (IV a.C.); simpl. desalojar, desocupar la casa PLond–391–17 (VII d.C.); alejarse, trasladarse ƒn ... tÎv gÎv mikròn ‘xoikÍsë si (la planta) se traslada a una poca distancia de su territorio Ach–Tat–4–5–2. emigración, traslado ‘xo[ik]hsía, -av, 7

1668 de colonos a lugar más seguro, cj. en SEG 64– 618.10 (Histria I d.C.) ‘xoikÍsimov, -on habitable tópov S–OC 27. emigración, partida ‘xoíkhsiv, -ewv, 7 de una ciu., voluntaria o forzada, Arist–Ath–39–4, 40–4, Pl–Lg–704c, 850c. A tr. I ref. a la casa o el ‘xoikízw 1 expulsar, echar de casa lugar de residencia a un invitado gorrón, Teles 4a–35, cf. Plu–2–268e, c. gen. me ... ‘xÓkisen t' oÅkwn ref. a Hécuba, E–Hec–948, a un dios de su templo, D.Chr–31–11, en v. pas. goggúzoysa 7 trygÕn ... ‘xoikízetai la paloma es echada de casa por ruidosa Clem– Al–Strom–5–5–27; sacar de casa propia a la hija para llevarla a la del futuro marido, casar ‘xoikieîn “melle ... e9v 0ndròv tÃn uygatéra Luc– 2 echar de la casa, desalojar a los Lex–11. ocupantes ilegales de una propiedad PEnteux–14–7 (III a.C.), a personas alquiladas por el arrendatario, en una cláusula del contrato “jwn tÃn ‘xoysían ‘noikízein kaì ‘xoikízein oÇv [‘]àn bo[ú]l(htai) BGU 1116–18 (I a.C.), en v. pas. 6xíoy toùv 0ntidíkoyv ‘xoikisuÎnai ’aytÔ dè paradouÎnai tÃn o9kían PTor–Choachiti 12–4–33 (II a.C.), cf. PEnteux–8re–21 (III a.C.), Bio–Bor–68, dud. %Exoikizómenov El desalojado de su casa tít. de una comedia de Filemón, Philem–21. II ref. a territorios 1 c. ac. de pers. exiliar, deportar, desterrar toùv 7míseiv tÛn perigenoménwn e9v "RÚmhn ‘xÓkise Plu–Rom–24, cf. SIG 611–18 (Delfos II a.C.), frec. c. giro prep. de lugar o gen. loc. toùv "Estiaieîv ‘k tÎv patrídov D.S–12–7, cf. Th–1–114, Ph–2–569, c. ac. del pron. refl. ‘xÓkizon ’maytòn gÎv te kaì o9kíav patrÓav me exilié a mí mismo de mi tierra y casa patria Hld–2–25–6, fig. ‘xoikísai tÎv pólewv tòn ueón trasladar al dios fuera de la ciudad Plu–2–276b, en v. pas. Plataiéav ... ‘xoikisuéntav ... déjetai Aristid–Or.1–59, cf. Basil– Ep–214.4. 2 c. ac. del lugar despoblar póleiv D.H–5–77, c. gen. LÎmnon ... 0rsénwn ‘xÓkisan E–Hec–887, en v. pas. 7 %Asía ‘xoikízetai Max– Tyr–23–6; en v. med. mismo sent. MessÍnhn Plu– Comp–Ages–Pomp.3. 3 c. ac. de cosa o abstr. expulsar, desterrar, proscribir ‘xoikísav dè jrysòn tÎv Spárthv habiendo proscrito de Esparta la moneda de oro Licurgo, Plu–Comp–Arist–Cat–Ma.3, tàv frénav Plu–2–453e, ‘xoikísoysa fuónon 0f' ’aytÎv Ph–1–537, 7donÍn Max–Tyr–32–9, 7syjían Philostr–Ep–20, “leon ... seaytoû Lib–Eth–24–4, cf. Cyr–Al–Io–1–182–10, Adam–Dial–222, en v. pas. ³ pólemov 8dh tÎv "Elládov ‘xökisménov Plu– Ages–15, cf. Attic–3–55, Gr–Nyss–Mort–66–2. B intr. en v. med.-pas. 1 irse, marcharse del lugar de residencia froûdoi gár: ‘juév e9sin ‘xökisménoi los dioses al instalarse en una parte más alta del cielo, Ar–Pax 197, cf. 203, Arr–Ind– 31–7, c. giro prep. de direcc. e9v ‚llhn jÚran por perder el derecho de ciudadanía, Pl–Lg–928e, cf. D.H–11–2, Paus–10–25–9, de abstr. (cyjÎv) tà lyphrà pánta ‘xÓkistai Ph–1–214, cf. 511; de 2 irse de la casa, aves emigrar Synes–Ep–138. desalojar op. e9soikízw ‘instalarse en la casa', Aeschin–1–124, por una plaga de serpientes, Str– 15–1–45, c. gen. tÛn dwmatíwn ‘xoikisuéntev Ael–VH 3–14, fig. dià gennÍsewv tÛn splágjnwn ‘xoikizómenon el recién nacido fuera del vientre materno, Gr–Nyss–Mort–46–19. ‘xoikismóv, -ón, ³ 1 concr. pueblo exiliado, conjunto de exiliados, deportados en la diás2 abstr. exilio, expulsión, despora, Sm–Ez–3–11. tierro tÎv ‘negkoúshv Hld–10–7–8. ‘xoikistéon hay que hacer salir, hay que desalojar toùv gelwtopoioùv ‘. tÎv 7medapÎv politeíav Clem–Al–Paed–2–5–45. que expulsa del hogar ‘xoikistÍv, -oû, ³ daímonev de divinidades que castigan el adulterio, Charond–Pyth–Hell–62–35. ‘xoíkistov, -on desterrado, expatriado ‘xoíkiston 8tw tò Mhdikòn génov Ps–Callisth–2–21–20. I c. valor perfectivo de ‘k‘xoikodoméw 1 c. ac. de resultado construir enteramente, edificar por completo a) templos, casas, palacios o partes de ellos: ®rón Hdt–2–176, cf. 5–62, IG 2²– 1215–10 (III a.C.), oÆtinev ƒn 0podidÛntai ‘xoiko-

domoûntev tàv o9kíav quienes venden las casas en cuanto acaban de construirlas X–Oec–20–29, basíleion I–AI 15–318, ualámoyv Plu–Comp–Cim– Luc.1, cf. Ael–NA 10–31, en perf. pas. trápeza dé, Þsper bwmóv ... ‘xökodómhtai mésh en el palacio del rey de los indios, Philostr–VA 2–28, cf. Philostr–Im–1–proem–4, Cyr–Al–M–70–1444C; en v. med. mismo sent. tòn naón Philost–HE 3–2; b) murallas o fortificaciones: IG 2²–463–48 (Atenas IV a.C.), froúria Iul–Or–3–62a, tò periteíjisma Plu–Dio 50, en perf. pas. ‘xökodómhtaí soi tò teîjov Ar–Au–1124, cf. Plu–2–212e, (teîjov) tò mèn ‘xökodómhtai, tò dè 0nabaínei, tò dè ‚rti katebálonto una parte del muro está construida por completo, otra se está levantando, otra la acaban de cimentar Philostr–Im–1–10, cf. Arr–An–5–29–3, c. dat. instrum. “jwn ‚nodon xestaîv baumísin ‘xökodomhménhn I–AI 15–324; en v. med. mismo sent. tò peptwkòv ‘xoikodomhsámenoi teîjov Plb–1–48–11; c) otras obras públicas: krÍnhn kainÍn IOropos 295–15 (IV a.C.), géfyran Arr–An–4–30–9, stoán D.C–49–42–2, pólin Arr–An–7–21–7; d) fig. téjnhn megálhn ref. poesía esquílea, Pherecr–100, abs. tív o½k ƒn eÅpoi ... tÃn mèn Tújhn ¾pobolàv katateueîsuai tÃn d' %AretÃn ‘xökodomhkénai; ¿quién no diría que la Fortuna puso los cimientos y la Virtud terminó de construir? ref. el destino de Rómulo, Plu–2– 320b. 2 reforzar, mejorar (tÃn eÅsodon) ‘xoikodómhson plínuoiv Ph–Mech–87–39, las partes más desprotegidas del muro, D.H–4–54. II c. valor local del preverb. construir un paso por, abrir una vía en tòn krhmnòn ‘xökodómei para hacerlo transitable para los elefantes, Plb–3– 55–6, púlav ‘. reabrir unas puertas tapiadas, D.S–11–21. construcción, ‘xoikodómhsiv, -ewv, 7 edificación c. gen. obj. tÛn teíjwn I–AI 19–327. arq., un tipo de ‘xoikodómhton, -oy, tó sepulcro o cámara funeraria, con un altar superpuesto ‘poíhsa tò ‘. kaì tòn bwmón MAMA 6– 204 (Apamea de Frigia III d.C.), cf. TAD 25– 1980–63 (Ezanos III d.C.). ‘xoikonoméw A c. valor perfectivo del pre1 disponer, tratar teorías o argumentos verb. 0nelli[pÛv] •kaston ‘xoikonomoûntav Phld–Lib– 2 disponer, 7b–10, cf. Anon–Herc–862–10–1. ordenar ³ ueòv tò „gion a½toû pneûma ... syneînai ... tÔ 1gíö uysiasthríö ... ‘xökonómhse Dios dispuso que su santo espíritu compareciera en el santo altar Mac–Aeg–Serm–B 52–1–4. B c. valor separat. del preverb. I econ., jur. 1 librar, gastar fondos, en v. pas., en la fórmula ‘xoikonomhuéntwn tÛn próteron ‘chfisménwn una vez librados los (fondos) votados con anterioridad, SEG 41–929–33, 930–31, 57–1074–19 (to2 alienar, enajenar, transdas Yaso III/II a.C.). ferir propiedades, gener. edificaciones o terrenos, transmitiendo los derechos sobre ellas (mérov o9kíav) boylómeua ‘xoikonomÎsai Panefrémmi ... [timÎv 0r]gyríoy drajmÛn ’xÍkonta BGU 184– 21 (I d.C.), pémpton mérov ¶lhv tÎv o9kíav PFay–31–14, cf. OBodl–2528–4, PFay–32–15 (todos II d.C.), o9kían kaì aÅurion Stud–Pal–20–12–16 (II d.C.), tòn doûlon PStras–670–7 (III d.C.), cf. SB 5808–10 (II d.C.), en v. pas. tò ‘xoikonomoúmenon ‘laiÛnov 0roúrhv tríton BGU 379–15 (I d.C.), cf. 1047–4–7 (II d.C.), frec. en fórmulas que declaran el compromiso de registrar las transferencias de propiedad ¶ti d' ƒn 0pò t[oú]twn ‘xoikonomÍsw ¡ kaì prosagorásw próteron prosaggelÛ Mitteis Chr–214–23 (I d.C.), cf. PCol– 213–19 (I/II d.C.), ‘àn dé ti ‘xoikonomÛ, 0pod(eíxw) Ñv ¾párj(ei) PMich–180–11, cf. SB 13240–15 (ambos II d.C.), tòn ¾párjonta 7mîn ... o9kídion ... ‘pidídomen ‘xoikonomoûntev A½rhlíä declaramos transferir la casita que nos pertenece a Aurelia, PGraux 17–13 (IV d.C.). II medic. 1 expulsar, eliminar, evacuar alimentos digeridos prìn ‘xoikonomÎsai tò prÛton (gála) •teron lambánon el lactante, Sor–2–13–53, en v. pas. Philum. en Orib–45–29–48. 2 echar, proporcionar, suministrar la leche materna para alimentar al lactante, en v. pas. Clem–Recogn–8–30–2. jur. venta, alie‘xoikonómhsiv, -ewv, 7

‘xolisuánw

1669 nación de bienes, ref. los derechos reales sobre todo o parte de un inmueble o terreno CPR 1– 220–11 (I d.C.); declaración de alienación documento que lo acredita ‘pidédwka tÃn ‘xoikonómhsin toû dimoíroy mérov tÎv ... o9kíav PHamb– 14–24 (III d.C.), cf. Stud–Pal–20–12–28, BGU 2092– 22 (ambos II d.C.). “xoikov, -on carente de hogar, vagabundo “. ‘genómhn LXX Ib–6–18, cf. Didym–in Iob 45– 15, 176–4, Cyr–Al–M–68–889A, “xoikoí te kaì 0lÎtai Cyr–Al–Os–1–232–17; fig., c. gen. separat. desterrado tÎv ’aytÛn cyjÎv Cyr–Al–M–77–520A. ‘xoimÚzw lamentarse amargamente góoisin S–Ant–427, c. ac. int. o9mwgàv lygráv S–Ai–317, c. compl. prep. peripauésteron pròv tÃn peûsin ‘xÓmwxa Nil–Narr–1–2. 1 embriagarse Ñv ‘xoinÛn ... ‘xoinéw ‘neoúrhse Hegesand–21, término censurado por 2 superar, eliminar la borrachera Poll–6–21. 7syjázein ... •wv ƒn ‘xoinÍswsin Paul–Aeg–1–33. embriaguez Antig–Fr–23, ‘xoinía, -av, 7 Eust–1910–53, término censurado por Poll–6–21. ‘xoiniáw recuperarse de la borrachera Phot–e 1249. ‘xoinízw superar, eliminar la borrachera 7syjázein ... •wv ƒn ‘xoiníswsin Orib–Syn–5– 34.2, cf. Anecd–Ludw–195–7. “xoinov, -on I 1 completamente borracho, como una cuba, ebrio de vino y p. ext. de otras bebidas, como estado transitorio “. ‘poíei taûta Alex–64, cf. Macho 114, Plb–Fr–40, ‘xoínoyv katélabe kaì paraplÎgav (los) sorprendió borrachos y enloquecidos Str–11–8–5, cf. Hegesand–20, Ael–VH 9–26, Alciphr–4–14–7, de los egipcios por la cerveza, Ath–34b, fig. (logismóv) méuë dè 2 dokatesjhménov kaì Þsper “. ×n Ph–1–382. minado por el vino, dipsómano toîv ‚gan meuúoysin, oÇv kaì ‘xoínoyv famén Eust–1598–58. II c. valor separat. de ‘k1 que se abstiene del vino, abstemio ³ nhfáliov “. Eust–1398–12. 2 que ha recuperado la sobriedad tras una borrachera, Eust–1692–48. III adv. -wv al modo de los borrachos Poll.6.21. I intr. en v. med.-pas. 1 estar ‘xoinów bebido, embriagado lyprÛv nin e9sídoim' ƒn ‘xönwménav de las bacantes, E–Ba–814, pròv bían trépesuai toùv ‘xoinwuéntav Ath–38e. 2 convertirse en vino kaì Œdwr gàr ‘xoinoûtai kaì ³ oýnov ‘xydatoûtai Olymp–in Mete–287–1. II tr. extraer vino tÛn botrúwn ‘xoinÚsasa ... tÃn dróson Basil–Ep–321. “xoisiv, -ewv, 7 hecho de sacar a la luz, revelación lógwn I–AI 17–65. 1 hay que sacar ‘xoistéon t‚r' ‘xoistéon ¶pla Kadmeíwn pólei la ciudad de los Cadmeos 2 hay que ha de sacar las armas E–Ph–712. sacar a la luz, hay que divulgar o publicar un 3 hay escrito ‘. a½tò e9v tò fÛv Pl–Prm–128e. que mencionar, hay que exponer tà ¾penantía toútoiv Aen–Tact–2–7. que ha de ser sacado ‘xoistéov, -a, -on cíauóv ‘st' ‘xoistéa ha de sacarse una estera Ar–Lys–921. ‘xoistikóv, -Í, -ón demasiado efusivo, excesivo jaraí Ptol–Tetr–1–3–5, Heph–Astr–1–proem–4. expresable, comunica‘xoistóv, -Í, -ón ble la parte humana de la razón, op. 0néxoistov ‘incomunicable', S.E–M–7–122. 1 intr. enloquecer por la pi‘xoistráw cadura del tábano, de Ío convertida en vaca, Palaeph–42 (var.), de las vacas al pastar cierta hierba, Eutecnius Th–Par–7–27; fig. estar poseído por un estro divino fileî gàr toîv ueoforÍtoiv o½j 7 cyjà mónon ‘geíresuai kaì Þsper ‘xoistrân Ph–1–380; en v. med., de anim. ser presa de frenesí erótico ‘xoistrâtai kaì ®meírei tÎv synó2 tr. exasperar, sacar de doy Ael–NA 15–19. quicio la piedad y la concordia a los demonios, Synes–Prouid–1–15. I tr. enloquecer, volver loco ‘xoistréw ·v (drákwn) nûn ‘xoistreî a½tÃn fobÛn Luc– DMar–9–2, tÃn talaípwron Iren–Lugd–Haer–1–13.2, cf. Basil–M–31–452A, en v. pas., Vett–Val–356–6. II intr. 1 enloquecer el ganado bovino por

la picadura del tábano, Sch–Od–22–299; salir enloquecido, presa de frenesí ³ ‘keîuen (sc. tÛn o½ranÛn) ‘xoistrÍsav diábolov Ps–Caes–48–6. 2 en v. med., fig. estar poseído por un estro o encantamiento Hsch–s.u. katakhloúmenoi, Sud–s.u. bakjeúwn. ‘xoistrhlatéw aguijonear hasta la locura en v. pas. ¾f' ¥v (una Erinis) ‘xoistrhlatoúmenov “balen ’aytòn e9v potamón Plu–Fluu–18–1. ‘xoistriáw enloquecer, ofuscarse de pasión amorosa ‘xoistriásav ‘n ‘piuymíä tÎv "Hrwdiádov A.Io–Bapt–8 (p–536). llevado a un extremo de “xoistrov, -on locura Phot–e 1247. ‘xoísw v. ‘kférw. ‘xoijnéw [jón. pres. ind. 3ª plu. ‘xoijneûsi Il–9–384] soler salir, salir habitualmente dihkósioi ... 0nérev ‘xoijneûsi sùn Æppoisin kaì ´jesfin Il–l.c. 1 c. aspecto de perf. haberse ‘xoíjomai ido, haberse marchado, haber salido c. compl. de direcc. ‘v %Auhnaíhv ‘xoíjetai se ha ido al (templo) de Atenea, Il–6–379, 384, cóm. kóttabov d' ‘xoíjetai uúraze el cótabo se ha ido a la puerta, e.d., el juego del cótabo ha terminado Pl– Com–71–11, c. compl. indic. la procedencia, fig. de abstr. ‘xoíjetai tò neotÍsion skírthma ‘k tÎv gnÚmhv ha desaparecido de la razón el ímpetu de la juventud Antipho Soph–B 49, tò bébaion „pan a½tÛn ‘xoíjetai Pl–R–503c, cf. Plu–2–764e, 7 uermóthv ... ‘xoíjetai el calor (que la luna ha recibido del sol) ha desaparecido 2 c. aspect. de pres. irse, marPlu–2–404d. charse, salir de pers., S–OC 867, c. compl. de direcc., fig. Ñv e9v platù zhthmátwn ‘xoíjë pélagov Cyr–Al–M–68–137A, cf. M–69–169A, c. gen. de procedencia ‘xÓjonto gár, o½jì mónon tÛn "Ierosolúmwn, 0llà kaì a½tÎv tÎv e9v Ueòn e½sebeíav Cyr–Al–Os–1–6–7. 1 apartar de sí el mal ‘xoiwnízomai agüero de ‘xoiwnizómenov tòn Ådion daímona kaì tÃn tújhn Plu–Dem–21; evitar, conjurar como de mal augurio ‘xoiwnísanto tò gameîn paruénoyv 2 presagiar, ‘n ®eraîv 7méraiv Plu–2–289b. predecir en v. pas. ‘xoiÚnisto toîv mántesin a½toû 7 teleytÍ Phot–Bibl–68b30. A intr. I c. valor perfectivo ‘xokéllw 1 náut. encallar, embarrancar, varar del preverb. c. giro prep. de direcc. mÍt' ‘xokeîlai pròv kratailéwn juóna de suerte que no embarrancara en costa de arrecifes A–A–666, (7 naûv) ‘xokéllei ‘v tàv ‘kbolàv toû Phneioû Hdt–7–182, cf. Hld–1–22–4, tb. de los delfines dià tí ‘xokél2 fig. loysin e9v tÃn gÎn Arist–HA 631°2. encallar en, terminar en, caer en a) c. suj. de pers. o asim. y compl. de direcc. mà ... e9v trajútera prágmata ... ‘xokeílwmen no sea que encallemos en circunstancias más duras Isoc–7–18, cf. Ep–2–13, e9v tryfÃn ‘xÚkeilan o½k ¥sson SybaritÛn Arist–Fr–584, cf. Timae–51, Phylarch– 45, Nic–Dam–77, e9v 0sélgeian ‘xÚkeile kaì bíon 0syrÎ Plb–18–55–7, cf. Plu–2–5b, Ph–1–686, ‘pì tosoûton ‘xÚkeilan 0ponoíav I–BI 4–261, cf. Paus–8–24–10, Aristid–Or–3–121, ²rjhstÃn ... e9v 0sjÍmona ¾pókrisin ... ‘xokeílanta Luc–Salt–83, cf. Aen–Gaz–Thphr–38–3; b) c. suj. abstr. y giro prep. tÃn filotimían ... fasin ... e9v ‚topon ‘xokeîlai parakopÍn Plu–Mar–45, cf. Phld–Ir–14– 21, 7 tryfà e9v kóron ‘xokeílasa Clem–Al– Paed–3–11–53; en v. med. mismo sent. kaì dà péfrasmai: deûro d' ‘xokélletai lo tengo pensado, aquí concluye (el asunto), e.d., he tomado 3 fig., sin giro prep. una decisión A–Supp–438. terminar mal, perderse, naufragar ‘parueìv toîv e½tyjÍmasi ... ‘xÚkeile Plb–4–48–11, cf. Ammon–1Petr–M–85–1608D. II c. valor separat. del preverb. apartarse de, desviarse de c. gen. de abstr. o® %Ioydaîoi tÎv ‘lpídov «tÛn mellóntwn» ‘xÚkeilan «0gauÛn» Meth–Symp–240, ·v ‘pì tosoûton ‘peirásuh ... Ñv mikroû deîn tÎv prouésewv ‘xokeîlai el cual fue tentado tanto que poco faltó para que se desviara de su propósito Pall–H.Laus–19–5, c. ‘k

y gen. de abstr. ‘k tÎv ®storíav e9v múuoyv ... ‘xokeleîn Eust–1615–42. B tr. 1 varar (9juúv) ’aytòn ‘xokéllei Ael– NA 9–36; ref. a la escala de un barco apoyar, fijar en tierra klímaka d' ‘xÚkeilan ‘pì juonóv Orph– 2 desviar ‘piflegmaínei pánta „per A–636. ‘v tò “xw 7 flegmonà ‘xÚkeile Aret–SA 1–7–7. 3 fig., fact. hacer encallar, llevar a, hacer caer en e9v oÝ]on ‘xÚkeilen 0límenon gámon en qué boda sin puerto la hizo encallar su padre, a Níobe, A–Fr–154a–3, †‘mé ...† ‘v tánd' ‘xÚkeil' ‚tan a mí (Hécuba) me hizo encallar (Helena) en esta fatalidad E–Tr–137, ¶ te ploûtov ‘xÚkeile tòn kekthménon e9v •teron ¤uov Men–Fr–840, cf. Hdn–6–1–5. que duerme fuera Theog‘xókoitov, -oy nost–Can–95–7; cf. ‘xÚkoitov. ‘xoléureyma, -matov, tó exterminio de una ciudad consagrado a Dios, trad. de hebr. herem (v. 0náuema II 1) poímnia kaì boykólia, tà prÛta toû ‘xoleureúmatov ovejas y vacas, lo primero del exterminio, e.d., lo primero que se ha de exterminar, LXX 1Re–15–21. ‘xoleureúsion, -oy, tó graf. ‘xoloexterminio, desaparición, fin 7 sà tapeínwsiv ‘keínwn ‘. (gínetai) A–Xanthipp–9 (p–64–18). frec. graf. ‘xolo‘xoléureysiv, -ewv, 7 exterminio genhuÍtw tà tékna a½toû e9v ‘xoléureysin LXX Ps–108–13, cf. Chrys–M–64–1064B, c. gen. subjet. uymoû ... a9Úniov ‘. Orac–Sib–3– 309, c. gen. obj. pántwn tÛn zÚntwn Ps–Callisth–3–33G. %Exoléureysiv, -ewv, 7 Exterminio n. dado a la antigua Sefat ‘xwléureysan a½tÃn kaì ‘kálesan tò ´noma tÎv pólewv %E. LXX Id–1–17. ‘xoleureytÍv, -oû, ³ graf. ‘xolo- exterminador tÎv tÛn daimónwn plánhv ‘xoloureytá Cyr–Al–M–77–1032B, cf. Ath–Al–M–27–356A, Hsch– s.u. ²léuriov. ‘xoleureytikóv, -Í, -ón graf. ‘xolo- destructivo glos. a ‘xwlésterov Sch–Ar–Pl–443a, cf. Sud. ‘xoleureúw frec. graf. ‘xolo- exterminar, destruir completamente, aniquilar ‘xoléureyson, 0fánison, ‘rÍmwson ... E½tyjídhn Sitz–Berl. 1934– 1045–25 (Ática II d.C.), cf. IG 2²–13523–9 (IV d.C.), IAxoum 270bis–32 (IV d.C.), PMasp–2–3–18 (VI d.C.), Corinth 8(1)–136–15 (biz.), Syrían Orac– Sib–12–102, pân 0rsenikòn ‘k tÎv %Idoymaíav LXX 3Re–11–16, cf. Za–9–10, ³ ‘xoloureúwn ... tòn 0pò toû kyríoy porneúsanta Gr–Nyss–Eun–1– 87, en v. pas. spérma 0sebÛn ‘xoleureyuÍsetai LXX Ps–36–28, cf. Didym–in Ps–cat–11–5, ‘xoleureyuÍsetai 7 cyjà ‘keính ‘k toû génoyv a½tÎv LXX Ge–17–14, cf. Le–23–29, metà tò ‘xoleureyuÎnai a½toùv 0pò prosÚpoy soy LXX De–12– 30, o® ‘juroì ‘xoloureúontai dià dynámewv ueoû Mac–Aeg–Serm–B 4–15–6; part. subst. ³ ‘xoleureúwn el exterminador ref. el demonio PMag– Christ–2a–5. ‘xolékw destruir completamente, aniquilar ueòn ... ‘xolékonta genéulhn 0nurÚpwn Orac– Sib–4–160. mit. Éxole hija de Tespio, %Exólh, -hv, 7 Apollod–2–7–8. ‘xoligwréw menospreciar, tener en poca consideración en perf. pas. túfö gàr kaì tà ueîa ‘xwligÚrhtai Ph–2–181. ‘xolisuánw heleníst. -uaínw Arist–HA 590°17, Mech–854ª19, Epicur–Ep–[3] 101 [aor. tem. sin aum. ‘k ... ´lisuen Il–20–470 (tm.), aor. sigm. ‘xwlísuhsa Sor–4–6, Amph–Seleuc–202] I c. 1 de cosas deslizarvalor separat. del preverb. se fuera, escurrirse, salirse fuera ‘k dé o® ¥par ´lisuen Il–20–470 (tm.), en cont. medic., un pesario, Hp–Nat–Mul–44, 7 mÍtra Sor–l.c.; salirse de su sitio, dislocarse una articulación, Diocl–Fr–163– 12; desplazarse tÊde k0keîse la esfera terrestre, Ach–Tat–Intr–Arat–8–2; con mayor impulso salir despedido deslizándose ¾fízanon kúkloiv ¶pwv sídhrov ‘xolisuánoi máthn se amparaban tras los escudos para que el hierro saliera despedido en vano, e.d., rebotara E–Ph–1383, ‘xolisuaínwn

‘xolísuhsiv 0strapÃn genn al salir despedida genera el rayo la materia ígnea dentro de las nubes cuando éstas chocan, Epicur–Ep–[3] 101–3, los átomos, Plu–2–398b, los cuernos del ciervo a consecuencia 2 de pers. y anim. de un golpe, Ael–NA 12–18. escapar deslizándose de, escurrirse de c. gen. (o® góggroi) dià gàr tÃn trajúthta (tÛn karábwn) o½k ‘xolisuaínoysin a½tÛn (los congrios) por la aspereza (de las langostas) no consiguen escapar de ellas deslizándose Arist–HA 590°17, fig., c. ac. ‘. tàv diaboláv escurrirse de las calumnias cóm. de un deportista untado de aceite, Ar–Eq– 491; gener. escurrirse, escabullirse, escaparse pÛv ‘xolisueîn pthnòv Øn dynÍsetai; el escarabajo si cae al mar, Ar–Pax 141, ‘xÚlisuon 0p' 0gkístroio lyuéntev los grandes peces, Opp–H–3–143, fig., c. suj. de abstr. Ñv mÍpot' ‘xolísuë 7mîn (toûto) para que esto no se nos escape, e.d., 3 fig. para que no se nos olvide Ar–Ec–286. resbalar, deslizarse, desviarse hacia algo malo a® tÛn néwn cyjaì e9v 7donáv Hdn–1–3–1, tòn kalòn ... pròv tÃn kakían Chrys–M–53–158, indic. la procedencia tÎv 0lhueíav ³dóv ... ¥v ‘xolisuÍsantev Amph–l.c., cf. Meth–Symp–111. II c. valor intens. del preverb. 1 de superficies resbalar, ser resbaladizo al contacto con la mano póteron dià tò mâllon ‘xolisuaínein dià tÎv jeiròv tòn ²dónta ¡ ‘k tÎv ²dontágrav; ¿es porque el diente resbala más en la mano que de la tenaza? Arist–Mech–854ª19, xífoyv ... di' ¾gróthta tÎv jeiròv ‘xolisuóntov Plu–Cat–Ma–20. 2 de pers. y anim. resbalar, patinar sobre el suelo ³ d' ‘xolisuÕn ®kéteye Hippon–107–47, ‘pì tà nÛta ‘xolisuaínei tò sÛma el cuerpo resbala (cayendo) de espaldas Eun–VS 481, próbata katà tÎv 0pobáurav ‘xétrejen ‘xolisuaínonta toîv kérasi tÛn jhlÛn las ovejas echaron a correr por la pasarela resbalando con sus pezuñas córneas Longus 2–28–3. 3 fig. resbalar, extraviarse, errar el alma cuando trata de aprehender lo que carece de forma, Plot–6–9–3, eÅ poú tiv ‘xolisuÍseie kaì katapésoi si alguna (virgen) resbala y cae Chrys–Sac–3–13–21, del pecador, trad. de hebr. halaq ‘ser suave', ‘resbalar', pero normalm. trad. como ‘ufanarse', Sm–Ps–35–3. ‘xolísuhsiv, -ewv, 7 fig. desliz diá tinov plánhv ¡ ‘xolisuÍsewv ®erosúloy por algún error o desliz sacrílego Const. en Eus–HE 10–7–2. ‘xolkÍ , -Îv, 7 cirug. extracción toû ‘mbrúoy Sor–2–1–94, cf. 4–6–14, 7 bíaiov ‘. a½toû (jorhgoû) Orib–45–18–23, cf. 32, toû béloyv Paul– Aeg–6–88–8, cf. Eust–464–43. ‘xóllymi [fut. act. contr. ‘xolÛ Ar–Pl– 418, sigm. 2ª sg. ‘xoléseiv Orac–Sib–7–119; aor. med. sin aum. ‘xolómhn AP 8–211 (Gr–Naz.)] I tr. 1 destruir completamente frec. implicando la muerte, aniquilar, hacer perecer a) c. suj. de dioses ‘gÕ dè Kúprin, ¢per ‘xóllysí me, cyjÎv 0pallajueîsa tÊd' ‘n 7mérä tércw voy a satisfacer a Cipris, que es la que me destruye, quitándome la vida en el día de hoy habla Fedra, E–Hipp–725, cf. 1341, ¾mâv ‘xolÛ kakoùv kakÛv habla la Pobreza personificada como una diosa, Ar–Pl–418, tòn "Ieroboámoy ... oýkon Dios, I–AI 8– 299, en opt. en imprecaciones y maldiciones toùv Zeùv ‘xoléseie a los que ojalá destruya Zeus a los pretendientes de Penélope Od–17–597, cf. Thgn– 851, Ar–Ach–1151, IOropos 745a–9 (III/II a.C.), eÅue me pyrfórov a9uérov 0stÃr tòn bárbaron ‘xoléseien Ar–Th–1051, Kerkyraíoyv ³ PoseidÛn ‘xoléseie Hermipp–63–10, cf. D–10–11; b) c. suj. de pers., gener. en cont. bélico y c. ac. colect. paîdev %Auhnaíwn PersÛn stratòn ‘xolésantev AP 7–257, cf. D.H–6–36, tò ‘n A9gúptö %Ioydaíwn génov Trajano, App–BC 2–90, fig., del mar ‘xoléseiv laòn „lmë Orac–Sib–7–119; c) c. suj. de pers. y asim., en otras situaciones, frec. enfrentamientos personales ‘x ‚ra dÍ toi ... ueoì frénav ×lesan los dioses te aniquilaron las mientes, Il–7–360 (tm.), kaì sé g' a½toîv (sc. kéntroiv) ‘xoloûmen y con los mismos (aguijones) te liquidaremos a tí habla el coro de avispas, Ar– V–422, cf. Pl–Euthd–284e, en v. pas. ¾pò toútwn

1670 ‘xoloúmenov dikaíwv tras ser condenado en un juicio, Plu–Dem–31. 2 arruinar, causar la ruina de, sumir en la miseria económica ³ dè polù mâllon ‘níoyv ‘stìn ‘xolwlekÚv Ar–Pl–867, en sent. moral ‘xóllysin ’aytòn ³ dwrolÍmpthv se pierde a sí mismo el que acepta sobornos LXX Pr–15–27. II intr. 1 en v. med. perecer, morir, sucumbir completamente a) c. suj. de pers. o ref. pers. glÛssa dè 0díkoy ‘xoleîtai LXX Pr–10–31, ¾pò taîv miaraîv ‘xolómhn palámaiv he muerto por sus manos impuras, AP 8–211 (Gr–Naz.), en opt. en imprecaciones y maldiciones kakÛv g' ‚r' ‘xóloi' E–Cyc–261, cf. Alex–125, eÅ g' ‘gkilikísaim', ‘xoloímhn que me muera si miento Ar–Fr– 107, cf. Ra–86; b) fig., c. suj. de abstr. k0keîno ueîon ... o½k ‘ pantelÛv ‘xolésuai kaì 0fanisuÎnai tò unhtón Plu–2–685b, cf. Emp–B 11. 2 en perf. act. estar acabado, estar perdido frec. implicando la muerte inminente pántev ‘xolÚlamen +Hrav mi plhgéntev ‚ulioi tújë todos estamos perdidos, víctimas miserables de un mismo golpe del destino enviado por Hera E–HF 1392, cf. Ar–Pax 366, ¾pò toû ge limoû ... ‘xolwlótev Ar–Pax 483. ‘xollúw destruir por completo, arruinar del todo ‘xollúei dè a½toû sÛma ³ 0neleÍmwn LXX Pr–11–17. ‘xolourv. ‘xoleur-. ‘xololúzw [aor. sigm. sin aum. ‘xolólyxe Batr–101] chillar, gritar de forma estridente, dar alaridos de anim. deinòn d' ‘xolólyxe, dramÕn d' 8ggeile múessin Batr–l.c., de pers. 7 Jaríkleia ... ‘xwlólyxe pròv tÃn dÍlwsin tÎv ... sfagÎv Hld–10–19–1, cf. Gloss–2–303. ‘xóloy [tb. diuisim ‘x ¶loy] adv. del todo, por completo, absolutamente tò ‘. mà eýnai ueoúv Thphl–Ant–Autol–3–7; cf. ¶lov. ‘xomalízw graf. ‘js- IG 1³–475–213, 217 A tr. I en sent. fís. 1 nivelar, (V a.C.) poner al mismo nivel t±v ´nyjav ... pròv tòg k[a]nón[a tò]n líu[in]on IG 1³–475–213, cf. 217 (V a.C.); igualar, allanar, aplanar la superficie del suelo eliminando irregularidades tò méjri toû teíjoyv diásthma I–BI 5–106, cf. 7–3, en v. pas. e9 mèn 0nÚmalov Øn tújoi jÛrov, ‘xomalízetai I–BI 3–77, “dafov ‘xwmalisménon D.S–2–10, cf. Soz–HE 9–2–6, tàv ‘xojàv ‘xomalízesuai Olymp–in Mete–27–24; fig., crist. allanar, suavizar tÃn ³dòn ueosebeíav Eus–Is–57–12-14, cf. Basil– M–30–77C. 2 medic. igualar, hacer uniforme, rebajar un absceso evitando que reviente, Hp–Medic– 10, una inflamación ocular mediante un colirio, Aët–7–104, fig. ³ ²neidismòv ... tàv ¾persarkÚseiv toû túfoy ‘xomalízwn Clem–Al–Paed–1–8– 65; alisar, igualar la columna vertebral del recién nacido presionando con las manos, Sor–2–12–73, el cuerpo del enfermo mediante fricción manual, Herod–Med. en Orib–10–37–9; en v. med. alisarse dià skytalídwn ‘benínwn leíwn ‘xomalízontai tà sÚmata como ejercicio gimnástico, Str–15–1–54. II fig. 1 aplacar, apaciguar tà plÍuh Plb–15– 25–26; igualar, nivelar, allanar la vehemencia y emoción del discurso mediante el empleo de conj., Longin–21–1; poner a un mismo nivel de altura poética y emocional el desarrollo del poema, en v. pas. o½d' ‘xwmalisména tà Œch (sÚzei) de la Odisea en comparación con la Ilíada, Longin–9–13. 2 igualar, equiparar, hacer uniforme toùv prokóptontav ‘xomalízein tàv práxeiv Basil– M–32–1241B; c. ac. y dat. equiparar a, hacer coincidir con taîv uewríaiv tàv ®storíav ‘xomalízein Didym–M–39–1133C. 3 allanar, resolver las dificultades inherentes a una cuestión mediante su explicación o interpretación tÃn 0koloyuían tÎv ... ¾pouésewv Eus–E–Th–3–3–41, o½kéti ³moíwv ‘xomalízei 7mîn tÃn perì toû Patròv ‘xÍghsin Basil–M–29–393A, pánta tà skolià sù ‘xwmálisav allanaste todo lo intrincado en las palabras de las Escrituras, Rom–Mel–36–ia^–4, en v. pas. ³ dè tÎv 0nagwgÎv lógov oŒtwv ƒn ‘xomalisueíh Didym–Gen–235–25. B intr. en v. med. 1 guardar regularidad,

ser regular de acuerdo con la norma gramatical, frec. en or. neg. o½dè ‚lla pleîsta ‘xwmálistai y otros muchos casos son anómalos, no se atienen a la norma A.D–Synt–310–6, cf. 305–8, o½k ‘xwmálistai tà tÛn dialéktwn A.D–Pron–50–4. 2 ser igual a, coincidir exactamente con a® 0llhgoríai o½k ‘xomalízontai pròv tàv ®storíav las alegorías no se corresponden al ciento por ciento con los hechos narrados Didym–in Ps–285– 20, o½k ‘xomalízontai tà paradeígmata los ejemplos no coinciden exactamente con la realidad, Didym–in Ps–330–4. allanamiento, fig. ‘xomalismóv, -oû, ³ explicación, aclaración ‘xomalismÔ te kaì safhneíä perì tÛn ‘paggelloménwn paradidoúv Procop–Gaz–M–87–2069D, cf. Nil–Narr–2–15. 1 tr., ‘xombréw jud–-crist., sent. fig. c. ac. abstr. derramar, dejar caer como lluvia, hacer llover stéfanov sofíav ... ‘pistÍmhn kaì gnÛsin synésewv ‘xÚmbrhsen la corona de la sabiduría hizo llover la ciencia y el conocimiento de la inteligencia LXX Si–1–19, ³ kratÛn a½tÎv (¾perhfaníav) ‘xombrÍsei bdélygma el que lo posee (el orgullo) hará llover la abominación LXX Si–10–13, cf. Mac–Aeg–Serm–B 2–12–16, tÊ kardíä ‘xombrÍseiv toùv karpoùv tÎv 0gáphv Euagr–Pont–Eulog–M–79–1124B, cf. Olymp–Iob 234.7, (o® +Ellhnev) ‘nómisan ’aytoùv mónoyv tÃn sofían ‘xwmbrhkénai Cosm–Ind–Top–12–9. 2 intr. caer, derramarse como lluvia la palabra de Dios sobre el mundo, Cyr.H–Catech–18–34, cf. Eus–Is– 48–20-22. ‘xombrízw fig. derramarse como lluvia ‘xombrísav tÊ ¾fhlíö habiéndose derramado como lluvia sobre el mundo del Verbo, Ps–Caes– 129–13. 1 conducto de ‘xombristÍr, -Îrov, ³ evacuación, canalón para el agua de lluvia en una casa, de bronce POxy–2146–6 (III a.C.). 2 conducto de desagüe, tubería de drenaje en el campo, contra las crecidas accidentales procedentes del Nilo PMich–Teb–252–4 (I d.C.), cf. PPher–134 (II d.C.) en BL 11–179, PSijp–44–6 (II d.C.). graf. ‘xombrh‘xombristÍrion, -oy, tó sent. dud., quizá cisterna para evacuar inundaciones Gloss–2–10. inundado por la lluvia jÚra “xombrov, -on Cat–Cod–Astr–8(3)–181–14. ’xómeinnov, ’xómmeinov v. ’xámhnov. toma de rehenes ‘xomÍreysiv, -ewv, 7 en la guerra, Plu–Rom–29, Cam–33. 1 c. ac. de pers. tomar o usar ‘xomhreúw como rehén Sertorio a los hijos de los iberos, Plu–Sert–14, cf. anón. en Sud–e 1790; gener. garantizar o asegurarse la fidelidad de alguien para mantenerlo bajo su poder o influencia (toùv doúloyv) ‘xomhreúein taîv teknopoiãaiv asegurar la fidelidad de los esclavos con la procreación de hijos Arist–Oec–1344°17, cf. Phld–Oec–10–15; en v. med. mismo sent. pántav ‘xomhreúsasuai dynaménh D.S–27–10, c. giro prep. ‘xomhreúsasuai ... strathgòn pròv patrída garantizar la fidelidad de un general hacia la patria Onas–1–12. 2 c. ac. de abstr. ganarse, asegurarse mediante la entrega voluntaria de rehenes paîdav ‘písteyse ... tÔ SebastÔ Kaísari ... ‘xomhreysámenov uerapeytikÛv tÃn filían confió a sus hijos a César Augusto, ganándose servilmente su amistad Str–6– 4–2. 1 intr., c. suj. de pers. relacio‘xomÌléw narse con, tratarse con c. dat. 8skei dè ‘xomileîn mèn pantodapoîv, jrÎsuai dè toîv 0gauoîv acostumbraba a tratar con todos, pero a intimar sólo con los buenos X–Ages–11–4, cf. Aristocl–1–5, c. el dat. impl. o® pròv járin ‘xomiloûntev Plu–Alc–4, cf. Cim–6; en v. med. mismo sent. o½ kalòn ‘n ´jlö s' ‘xomileîsuai stratoû no es bueno que tú te relaciones entre la masa del ejército E–IA 735; fig. entremezclarse, entrelazarse stefánwn d' o½ mía jroià perì sòn krâta táj' ‘xomilÍsei coronas de más de un color en torno a tu cabeza pronto se entrelazarán E–Cyc–518. 2 tr. atraer, ganarse, granjearse c. ac. de pers. tò

‘xomologéomai

1671 meirákion Plb–7–4–6, cf. Plu–2–824d, toùv mèn ‚rjontav ‘xwmílei poikílwv App–BC 5–129. ‘xómÌlov, -on extraño, no tratado, desconocido xénwn gàr ‘. ¢de tiv stásiv S–Tr–964. ‘xómmatov, -on de ojos saltones ³ lagÚv Poll–5–69. I 1 tr., fig. hacer saltar ‘xommÄtów a la vista, permitir ver, hacer evidente o inteligible flogwpà sÍmata ‘xwmmátwsa, prósuen ´nt' ‘párgema habla Prometeo, A–Pr–499, tà téwv memykóta kaì tyflà ‘xwmmátwse Ph–1–455; en v. med. mismo sent. tyflòn gàr fúsei 7 aÅsuhsiv „te ‚logov oŸsa, ‘peì tò logikòn ‘xommatoûtai pues la sensación es algo ciego por naturaleza al carecer de razón, ya que lo racio2 intr. nal es lo que le permite ver Ph–1–109. en v. med. recobrar, recuperar la vista en perf. med., de pers. ‘xwmmátwtai sus ojos se han abierto S–Fr–710 (= Ar–Pl–635). II sacar los ojos, cegar Polúboy paîd' ... ‘xommatoûmen kaì dióllymen kórav E–Fr–541. ‘xommátwsiv, -ewv, 7 limpieza de los ojos ‘xommátwsin nícin ²mmátwn Vúpoy Sch– Poll–2–48. ‘xómnÙmi [beoc. aor. ind. 3ª plu. ‘ssÚmossan IThesp–84–61 (III a.C.)] frec. en v. med. I 1 jurar para negar algo, frec. en cont. jur., gener. c. mÍ e inf. ¡ 'xomÊ tò mà e9dénai; ¿o vas a jurar que no sabes nada? S–Ant–535, cf. E–Fr– 87b–12, D–57–59, ID 503–36 (IV a.C.), kƒn mén tiv ‘xomóshtai mà dúnasuai tÔ sÚmati ®ppeúein Arist–Ath–49–2, cf. Eus–HE 7–9–2, ‘àn dè o® lajóntev ... mhdè ‘xomóswntai 0dúnatoi eýnai IBeroeae 1B–52 (II a.C.), c. ac. int. ‘xomosásuw tòn nómimon ¶rkon ... mÍte e9dé[n]ai mÍte pareînai que jure bajo el juramento legal que ni sabía ni estaba presente, PHal–1–230 (III a.C.), en v. act. c. inf. y c. ac. de aquello por lo que se jura ‘xómnymi tÃn tÛn kyríwn 7mÛn ... Kaisárwn ... tújhn ... tÃn 0pografÃn pepoiÎsuai kaì o½dèn tò súnolon kekak[o]yrghké[n]ai Wilcken Chr–228– 12 (III d.C.). 2 negar bajo juramento ante una asamblea o un tribunal, c. ac. taútav tàv diabolàv ‘xomnyménoyv negando bajo juramento esas calumnias D–57–36, cf. Philostr–VS 538, tàv 0lhueíav Aeschin–1–47, c. or. de relat. … mèn oýden, 3 renegar ‘xómnysuai Is–9–19, cf. Pl–Lg–949a. de, abjurar de c. ac. de abstr. ref. frec. a creencias o prácticas que antes se habían defendido tòn %Ioydaïsmón LXX 4Ma–4–26, tÃn ‘leyuerían Luc– Apol–6, patrída kaì tò génov I–Ap–2–29, cf. 4Ma– 10–3, tò sÛfron tÎv diaíthv Clem–Al–Paed–2– 1.2, tÃn e9dÚlwn 0ueóthta Ath–Al–Inc–37, c. gen. ‘xomósasuai ... tÎv xympántwn tÛn "El4 renunciar lÍnwn prodosíav Themist–Ep–8. a una invitación excusándose, excusar la asistencia a polloùv ... ‘xómnysuai tàv par' ‘keínö ’stiáseiv muchos se excusaban de asistir a sus fiestas porque eran aburridas, Ath–382a. II jur. y polít. 1 renunciar a, excusarse de, declinar bajo juramento un cargo u obligación pública, c. ac. expreso o elidido ‘xomósasuai mèn dà mà met' a9tíav tinóv renunciar bajo juramento sin alegar motivo alguno D–19–124, cf. 122, Lycurg–20, Arist–Pol–1297ª20, ‘xo]mosaménwn dià tò mégeuov tÎv komidÎv ILampsakos 4–10, cf. FD 3–238–19 (ambas II a.C.), tÃn mèn presbeían o½k ‘xwmosámhn 0ll' ¾pesjómhn presbeúsein no renuncié a la embajada bajo juramento sino que prometí desempeñarla Aeschin–2–94bis, tÃn 0rjÍn Plu–Marc–6, cf. Thphr–Char–24–5, tÃn ¾pateían D.H–5–72, tàv ... jeirotoníav Aeschin–2– 95, a prestar testimonio en un juicio tàv martyríav Arist–Ath–55–5, Æna ‘nantíon toútwn martyrÍsë ¡ ‘xomóshtai Is–9–18, cf. D–19–176, raro en v. act. martyreîn ¡ ‘xomnúein D–29–20, cf. 45– 2 renunciar bajo jura59; v. ‘xwmosía 1. mento a un cargo en nombre de otro que no puede presentarse tòn 0delfidoûn kaì tòn 9atròn “pemca, o½k ‘xomoyménoyv ... 0llà tÃn 0rrwstían moy dhlÚsontav Aeschin–2–94; en v. act., c. inf. jurar en nombre de otro para excusarse de un cargo labÕn ... tòn 9atròn 0delfòv a½toû ... ‘xÚ-

mosen 0rrwsteîn toytoní cogiendo al médico, su hermano juró que éste estaba enfermo D–19–124. 3 abs. prestar juramento para desarrollar un cargo público IThesp–l.c. ‘xómnysiv, -ewv, 7 jur. renuncia, excusa bajo juramento de un cargo u obligación pública, Sch–Aeschin–1–47D. ‘xomnúw [sólo tema de pres., para otros temas v. ‘xómnÙmi] I ref. a la negación 1 jur. renunciar a, excusar, declinar bajo juramento la obligación de testificar ƒn d' ‘xomnúwsin, ‘piorkoûntav ‘xelégxw par' ¾mîn fanerÛv si bajo juramento rehúsan, demostraré ante vosotros que 2 en son perjuros D–19–176, cf. 29–20, Poll–8–55. v. med. renegar, abjurar de tÃn pístin Eus–M– 23–785A. II jurar c. or. complet. e9seluÕn ‘n naÔ tÛn 0ulofórwn ‘xÚmnyen ¶ti ... Rom–Mel–76–h^–1. ‘xomóuen adv. desde el mismo lugar l. de Apollon–Lex–120–25 a Od–5–477 (diuisim ‘x ³móuen), cf. Eust–1547–1, 4, 26. ‘xomoiázw corresponder exactamente con, casar con c. dat. tò mèn katà perissàv jÚrav syntásson ‘xomoiázei a¾tÔ Callicrat–Pyth–Hell– 103–14. ‘xomoiów [jón. pres. part. ‘xomoieûntev Hdt–3–24] I tr. 1 reproducir a imitación o semejanza, imitar los rasgos del difunto pintados sobre una capa de yeso que lo cubre ‘xomoieûntev tò eýdov ‘v tò dynatón Hdt–l.c.; producir o crear a imitación o semejanza, hacer semejante tà mèn oŒtwv ... pefyteyména pánta dokeî toùv karpoùv ‘xomoioûn todos los árboles plantados de esa manera parecen producir frutos a imitación (de los del árbol originario de los plantones), Thphr– HP 2–2–4, cf. CP 4–1–1, tÔ katanooyménö tò katanooûn ‘xomoiÛsai katà tÃn 0rjaían fúsin el hombre, Pl–Ti–90d, tÊ ‘kpyrÚsei légei tÃn selÍnhn kaì tà loipà ‚stra tòn ¢lion ‘xomoiÚsai pánta ’aytÔ (Cleantes) afirma que en la conflagración el sol hace semejantes a sí mismo a la luna y a todos los demás astros Plu–2–1075d, (ueosébeia) ‘xomoioûsa tÔ ueÔ ... tòn ‚nurwpon Clem–Al–Prot–9–86, (7 Œlh) ‘xomoioî ’aytÊ pân ¶ ti ƒn a½tÎv prosáchtai la materia vuelve semejante a sí todo aquello que tome contacto con ella Plot–1–8–4, cf. Simp–in Ph–298–15. 2 establecer o señalar la semejanza por comparación, comparar c. dat. tÃn mèn neyràn ‘xomoioûntev toîv dexioîv ... méresi toû Póntoy comparando la cuerda (del arco escita tensado) con la parte derecha del Ponto Str–2–5–22, tò 0pobhsómenon tÔ tÎv ®storíav lógö Ach–Tat–5–4–1, en v. pas. e9kótwv ‘xomoioúmenov %Alexándrö comparado justificadamente con Alejandro de Julio César, App–BC 2–149; ret. comparar, hacer una comparación en una def. del símil, Trypho Trop–200–6. 3 asimilar, equiparar, establecer la equivalencia o identidad de tòn kósmon a½tòn ¾pélabon eýnai ueón, o½k e½agÛv tò genómenon ‘xomoiÚsantev tÔ pepoihkóti (los caldeos) pensaban que el propio universo era Dios, asimilando impíamente la creación al creador Ph–2–11, cf. 1–24, tòn pántwn poihtÃn ‘xomoioûte toîv ktÍnesin en el 4 adaptar, culto pagano, Hsch–H.Hom–14–5–8. adecuar c. dat. ‘xomoiÛn a¾tòn tÊ politeíä taútë ‘n ¬ ƒn o9kÊ adaptándose al sistema político en el que habite Pl–Grg–512e, toîv 8uesi tÛn legóntwn kaì tÛn 0koyóntwn ‘xomoioî toùv lógoyv anón. en POxy–1012–1–2–28; medic. asimilar el alimento pân mórion ’aytÔ tÃn trofÃn ‘xomoioî toda parte asimila a sí misma el nutriente Gal–4–185, en v. pas., Gal–1–655. II intr. en v. med.-pas. 1 asemejarse a, parecerse a a) por su aspecto o características fís.: dià tòn fóbon metabállei tàv jróav kaì ‘xomoioûtai toîv tópoiv ‘n oÝv krúptetai del pulpo, Ath–316f, cf. Arist–Mir–846°15, méjri sjedòn 0popnoÎv ‘xwmoiÚsuhn 0llÍloin dos personas muy unidas, D.L–4–21, ³ !Acov kaì sjÎma kaì tájov ‘xomoioûtai pròv tòn Phneión el (río) Apso se asemeja al Peneo en aspecto y rapidez Plu–Flam–3; b) por su actitud, costumbres o com-

portamiento: o½ jrà ... ‚ndrav gynaixìn ‘xomoioûsuai fúsin los hombres no deben asemejarse a las mujeres en cuanto a su naturaleza E–Andr–354, cf. S–Ai–549, X–Oec–7–32, ‘xomoioûsuai tÔ UeÔ katà tòn tÎv 0retÎv lógon el ser humano, Chrys– Serm–Gen–3–44, cf. Sext–Sent–45, "EllÍnwn dè filosófoiv o½k ‘xomoioúmeua Calan–1, op. ‘xisów ‘ser igual', Plu–2–487b. 2 adaptarse, asimilarse barbárwn tÛn dià tòn jrónon ‘xomoiwuéntwn tÊ dialéktö toîv ‘gjwríoiv +Ellhsi D.S–5–80, taîv tÛn kairÛn tújaiv Vett–Val–210–13. ‘xomoíwma, -matov, tó simulacro, imitación 7 e9dÚloy pantòv poíhsiv, ‘. te kaì grafÍ Cyr–Al–M–68–493B. 1 creación a imita‘xomoíwsiv, -ewv, 7 ción, reproducción idéntica de la planta a través de las semillas, Thphr–CP 4–3–1; imitación de la calidad de obras literarias, Plu–Per–2, a® e9dwlómorfoi ‘xomoiÚseiv Basil–M–30–821C. 2 asimilación, hecho de hacerse semejante, adaptación del pulpo al color del entorno, Plu–2–916b, del adulador a su víctima, Plu–2–51c, al carácter de otra persona, Eun–VS 495, tÔ ueÔ como fin para el hombre, D.L–3–78, del alma a Dios 7 pròv tòn gennÍsanta ueòn ‘. Ph–1–35, de Cristo a Dios tras la pasión, Gr–Nyss–Eun–3–4–56; medic. asimilación del alimento 7 katà •kaston tÛn trefoménwn moríwn ‘. Orib–2–52–4, cf. Gal–7–225. 3 establecimiento de semejanza, comparación como estrategia del adulador, Plu–2–54d, entre los movimientos harmónicos y los celestiales, Ptol–Harm–109–9. ‘xomoiwtikóv, -Í, -ón productor de semejanza, capaz de asemejar dúnamiv ‘xomoiwtikà tÔ ueÔ fuerza que capacita la semejanza con Dios en el hombre, Clem–Al–Strom–1–11–52, cf. Porph–Sent–35. ‘xomologéomai [raro en v. act.] I 1 admitir, reconocer, confesar a) verdades o hechos que se mantienen ocultos o resultan incómodos de admitir kƒn mà ‘xomologÛntai tÃn myuografían aunque no reconozcan el carácter de relato mítico (dándole apariencia de narración histórica), Str–1–2– 35, la derrota, Plu–Eum–17, tÃn 0lÍueian ‚ney basánwn ‘xomologhsámenov confesando la verdad sin torturas Plu–Ant–59, cf. Gal–9–797, ‘perÚta kaì pánta soi ‘xomologÍsei pregunta y te lo confesará todo en una fórmula para hacer hablar en sueños PMag–7–416, c. inf. ¶pwv ‚n tiv ‘xomologÍsaito ... t0nantía légein a½tòv pròv ’aytón para que alguien confiese que se contradice consigo mismo Plu–2–1042a, cf. Gal–10–114, c. or. complet. thlikoútoyv a½toùv ´ntav ‘xomologÍsasuai ¶ti paídwn prâgma “jontev o½ syníesan reconocer a semejante edad que no entendieron que tenían entre manos un asunto de niños Luc–Herm–75, ‘xomologÍsasuai dióti mónov a½tòv ueóv ‘stin reconocer que él es el único dios LXX 2Ma–7–37, cf. Ep–Phil–2–11; b) faltas o delitos tÃn 0faíresin toû 0llotríoy Plu–Num–16, cf. 2–544a, tàv prodotikàv synuÍkav I–BI 2–602, cf. Vett–Val–229–7, tàv 1martíav LXX Da–9–20, cf. Eu–Matt–3–6, I–AI 8–129, c. or. complet. ¶ti 0nébhn ‚nagnov ‘pì tò [j]wríon MAMA 4–289 (II/III d.C.), en v. pas. ‘xomologoúmenai symmoríai basiléwn Hsch–H.Hom–12–9–13. 2 abs. confesar, hacer una confesión o declaración de culpabilidad de faltas o agravios de carácter relig. ‘xomologoûmai kolasueìv ¾pò toû ueoû MAMA 4–284–2 (III d.C.), cf. TAM 5–159–7 (Lidia II d.C.); crist. reconocer, confesar los pecados o errores pasados o® ‘n metanoíä ‘xomologoúmenoi Clem–Al–Strom–2–12–59, tÔ ueÔ ‘xomologhsámenov tòn katà JristianÛn 0popaúei diwgmón Eus– VC 1–57–3; en v. act. mismo sent. parà soì ‘xwmológhsa mèn perì a½tÛn Origenes Fr–in Ps– 118–26; hacer penitencia e9v faneròn ‘xomologoûntai hacen penitencia pública Iren–Lugd–Haer– 3 aceptar, dar por bueno, estar com1–13–7. pletamente de acuerdo con ‘xomologeîsuai ... tò uryloúmenon toûto estar completamente de acuerdo con eso tan repetido Chrysipp–Stoic–3–94; en v. act., abs. mostrarse de acuerdo, Eu–Luc–22–6.

1672

‘xomológhsiv II en cont. legal 1 reconocer, admitir, aceptar de palabra o mediante documento público: una deuda …v (drajmáv) ... ‘xwmologÍsato ²feílein PHeid–417–24 (II a.C.), cf. PHib–30–18 (IV/III a.C.), un préstamo ‘xwmologÍsato kaì synegrácato ... e9lhfénai parà Gauákoy ... drajmàv triákonta PAvrom–1Aa–7 (I a.C.), los términos de un contrato de matrimonio PMur–115–2 (II d.C.), una herencia depositada en fideicomiso tàv písteiv PGnom–58 (II d.C.), argumentos o pruebas aportadas, en v. pas. ‘xwmologhménav eýjen tàv 0podeíxe[iv ICr–3–4–9–95 (Itano II a.C.), tò 0lhuév POsl–17–14 (II d.C.); mostrarse de acuerdo, aceptar saldar una deuda ‘xwmológhtai ... 0naplhrÚsein taûta tà plÍuh PLugd–Bat–20–56A–8 (III a.C.). 2 c. ac. de pers. reconocer los padres a un hijo en un contrato de segundo matrimonio tòn gegonóta ’aytoîv ‘x 0llÍlwn y®ón POxy– 1473–9 (III d.C.). III sólo en lit. jud–-crist. 1 tr. agradecer, dar gracias por toûto ‘xomologÍsomai kyríö LXX Ge–29–35, ‘xomologoûmai tÔ ²nómatí soy, ¶ti skepastÃv kaì bohuòv ‘génoy moi LXX Si– 51–1, cf. Eu–Matt–11–25. 2 intr. alabar, dar gracias, expresar reconocimiento c. dat. de pers. o asim. dià toûto ‘xomologÍsomaí soi, kúrie LXX 2Re–22–50, cf. Const–App–7–30–1, ‘xomologeîtai e½jaristikÛv tÔ ... dwrhsaménö Ph–1–59, cf. Euagr–Pont–Cap–Pract–27–6, c. giro prep. ‘n tÔ ²nómatí soy ‘xomologhsómeua LXX Ps–43–9. I gener. recono‘xomológhsiv, -ewv, 7 cimiento, admisión de verdades incómodas o errores pasados, c. gen. obj. ¢tthv Plu–2–987d, cf. Plu– Per–31, doyleíav Hld–9–5–3, ‘. ’nòv ‚rtoy admisión de (tener) un pan en época de escasez, I–BI 5–435, pròv a½toùv ‘. (tÛn 1martanoménwn) el reconocimiento (de sus errores) ante ellos Plu– Ant–24, cf. D.H–6–81, D.L–9–104. II jud–-crist. 1 alabanza, loa a Dios ‘. kaì aÅnhsiv tÔ kyríö LXX 1Pa–25–3, cf. Iu–15–14, meu' Œmnwn kaì ‘xomologÍsewn e½lógoyn tÔ 2 agradecimiento, kyríö LXX 2Ma–10–38. acción de gracias calmòv e9v ‘xomológhsin salmo de acción de gracias a Dios, LXX Ps–99–1, cf. Ph–1–60, como etim. alegór. de Judá, Ph–1–626, como sinón. de e½jaristía Didym–Gen–223–10, cf. Cyr–Al–Mt–145–3. 3 confesión del pecado diploûn tò tÎv ‘xomologÍsewv e9dóv ‘stin Chrys– M–55–121, cf. Gr–Nyss–Hom–in Eccl–334–5, met' ‘xomologÍsewv ‘ggráfoy mediante una confesión escrita Pall–V.Chrys–20–627, a® pròv tòn Ueòn ‘xomologÍseiv Cyr–Al–M–69–965D. 4 penitencia Meth–Lepr–10–2, Thdt–Is–18–562. ‘xomologhtikóv, -Í, -ón en lit. jud–-crist. imbuido de agradecimiento, de reconocimiento ³ ‘. trópov disposición que reconoce al Señor, como interpr. simbólica del n. de Judá, Ph–1–60, cf. 599, •xiv Didym–in Ps–cat–47–12bc, e½jaristía Cyr–Al–M–77–1249D. ‘xomologhtóv , -Í, -ón agradecido doûlov ‘. como interpr. del n. del profeta Abdías Vit– Prophet–99–15, Hsch–a 98. crist. confesión Chrys– ‘xomología, -av, 7 M–64–13, Cyr–Al–M–70–1109A. I incidiendo en la idea de ‘xomórgnymi 1 limpiar, quitar c. ac. de la sustanlimpieza cia y gen. del lugar ‘k d' ´morxon 0ulíoy stómatov 0frÚdh pélanon limpia de mi pobre boca los espumarajos E–Or–219 (tm.); más frec. en v. med.-pas. indic. especial incidencia en el suj. limpiarse c. ac. del lugar y dat. instrum. trújei tÔd' ‘mÛn péplwn kórav ... ‘xomórxasuai uélw quiero limpiarme los ojos con este jirón de mis ropas E–El–502, c. ac. de la sustancia tà dákrya Aristid–Rh–1–185, c. ac. de la sustancia y dat. instrum. 0ll' aÝma mà soîv ‘xomórxwmai péploiv cuidado no sea que me vaya a limpiar la 2 fig., intr. sangre con tus peplos E–HF 1399. en v. med. limpiarse, purificarse c. dat. instrum. Vytoîv nasmoîsin ‘xomórxomai con fluyente agua me purificaré de tus propuestas, E–Hipp–653. II incidiendo en la idea de suciedad, impureza, en v. med. 1 fig. contagiar, pegar c. ac. y dat.

de pers. mhd' ‘xomórxë mwrían tÃn sÃn ‘moí y no me contagies tu locura E–Ba–344, o½d' ‘xomórxetai Prépiv tÃn e½ryprwktían soi Ar–Ach–843. 2 grabar, imprimir, proyectar sobre c. ac. y prep. de ac. 7liÛdev e9v ¾fásmata péplwn skiâv eÅdwlon ‘xwmórgnyto (la flor del azafrán) sobre las telas de los peplos (de las bacantes dormidas a la luz de la luna) había proyectado la imagen de un sol en sombreado Chaerem–14–15, fig. ¾pò ‘piorkiÛn kaì 0dikíav … ’kásth 7 prâxiv a½toû ‘xwmórxato e9v tÃn cyjÍn por los perjurios y la injusticia que cada uno de sus actos grabó en el alma Pl–Grg–525a, cf. Lg–775d, 0lástora ... poínimon e9v tàv kefalàv tÛn %Auhnaíwn Themist– Ep–4–18, e9v ‘keínoiv ... tò pròv tòn ueòn mîsov ‘xwmórxato Dion–Alex–Fr–1–9 (p–76). 3 intr., fig. proyectarse, grabarse e9v gàr tàv ... cyjàv ... ‘xomorgnúmenov ... ³ lógov Meth–Symp–192. impresión, proyección ‘xómorxiv, -ewv, 7 tÎv toû pyròv tomÎv te kaì ‘xómorxewv ‘n ¾grÔ el color rojo es creado de la división producida por el elemento fuego y su proyección ígnea sobre el agua Pl–Ti–80e. 1 de ombligo ‘xómfalov, -on medic. prominente, saliente lo que puede derivar en una hernia umbilical (cf. 2) ‘xómfaloi ... o® “jontev ‘n ¾perojÊ tòn ²mfalòn légontai Gal–14–786, cf. 2 subst. ³ 7–730, paidía ‘xómfala Aët–4–26. ‘., tò ‘. exónfalo, hernia umbilical Dsc–4–69, Gal–19–444, Paul–Aeg–6–51–1. 1 reprochar, echar en cara ‘xoneidízw c. ac. de abstr. toiád' ‘xoneidízei kaká S–El–288, tà d' 1martÍmata Plb–30–4–14, c. ac. de abstr. y dat. de pers. sú moi fónoyv patrÓoyv ‘xoneidízwn pikrÛv S–OC 990, kalón gé moi toåneidov ‘xwneídisav E–IA 305, cf. I–AI 5–65, Iul–Or–2– 115d, c. or. complet. toîv présbesin ‘xwneídisen Ñv ... D.C–46–30–1, en v. pas. toiaût' 0koúsav 2 censurar, k0xoneidisueìv kaká S–Ph–382. injuriar, criticar c. ac. adverb. eýdev tò tólmhm' oÝon ‘xwneídisen; ¿viste el atrevimiento con que me censuró? E–Ph–1676, c. ac. de pers. Fwkéav pikrÛv a½toû kaì katakórwv ‘xoneidízontov censurando éste a los focenses agria y desproporcionadamente Plu–2–864b, cf. D.S–5–29, App– BC 1–28, en v. pas. ¶pwv ‘xoneidisueìv kaì kauybrisueìv 0pouánoi Plu–Luc–12, cf. Clem–Al– QDS 28–3; ridiculizar, avergonzar ‘xoneidízei ... kauármata 7mâv 0pokalÛn nos ridiculiza llamándonos deshechos Luc–DMort–3–1. 3 c. pred. tachar de kólaka kaì parásiton ‘xoneidízoysai Alciphr–3–27–2. ‘xoneidismóv, -oû, ³ reproche c. gen. tÛn 1marthmátwn o® ‘xoneidismoí I–BI 2–351. ‘xoneidistikóv, -Í, -ón que censura, que reprueba tò timhtikòn tÛn 0lhuÛv filosofoúntwn, toîv dè ‚lloiv o½k ‘xoneidistikón el respeto por los filósofos verdaderos, sin caer en la afrenta hacia los otros M.Ant–1–16–5. ‘xoneirázw medic. tener poluciones nocturnas ‘n pyretoîsin ‘xwneírase Hp–Epid–4–57. ‘xoneiriasmóv, -oû, ³ medic. polución nocturna Diocl–Fr–182–154. ‘xoneirów medic. tener pérdidas nocturnas de mujeres c. hidropesía en la matriz, a semejanza de las poluciones nocturnas masculinas, Hp–Mul–2–175. ‘xoneirwgmóv, -oû, ³ medic. polución nocturna en el hombre, Arist–Pr–877ª9, cf. 892°18, Thphr–Lass–16; pérdida seminal nocturna en la mujer, según la teoría por la cual la mujer sufre las mismas afecciones que el hombre y tb. produce un esperma fecundo, Arist–HA 637°27, 28. ‘xoneirwktikóv, -Í, -ón medic. que tiene poluciones nocturnas, propenso a las poluciones nocturnas de pers. fatigadas, Arist–Pr–884ª6, 7, Thphr–Lass–16. ‘xoneírwxiv, -ewv, 7 medic. polución nocturna Phlp–in GA 96–29. ‘xoneirÚssw át. -ttw medic. tener poluciones nocturnas Hp–Genit–1, Int–43, Orib–Inc– 26–1, en las mujeres, Arist–GA 739ª23, cf. HA

636°24; eyacular, tener un orgasmo durante el sueño, IG 4²–121–105 (Epidauro IV a.C.). ‘xonínhmi dar ayuda, beneficiar tív toùv proskekroykótav ‘xonÍsë trópov; Cyr–Al–M– Na–2–42–8. ‘xonomázw [en Hom. siempre en tm.] 1 llamar por el nombre, nombrar como parte de una fórmula ép. seguida de estilo dir. iniciado por un voc. “pov t' “fat' “k t' ²nómaze: «téknon, tí klaíeiv;» palabra decía y lo nombraba: «criatura, ¿qué lloras?» Tetis a Aquiles Il–1–361, 2 declarar, manifestar como parte cf. 7–108. de una fórmula ép. seguida de estilo dir. “pov t' “fat' “k t' ²nómazen: «¤ dà 0litróv g' ‘ssí ...» Od–5–181, cf. 21–248; declarar solemnemente, proclamar c. ac. y pred. ¢n t' a½toû geneÃn ²nomáklyton ‘xonomázwn proclamando (Hermes) su propia estirpe como de ilustre nombre, h.Merc– 59, c. or. de inf. paîda se ... gennásein Jeírwn ‘xonómazen, ·v ... Quirón declaraba que tú pa3 dar el rirás un hijo que ... E–IA 1066. nombre de, llamar, poner como nombre c. ac. y pred. tÃn dè meu' ³plotáthn %EriÚphn ‘xonómazen Carm–Naup–1, cf. epigr. en Paus–1–37–2, I–BI 7–419, Didym–Trin–2–2–7, c. dos pred. "HraklÎ dé se Foîbov ‘pÚnymon ‘xonomázei Febo te impone el sobrenombre de Heracles Orác. en Ael–VH 2– 32; sólo c. ac. poner nombre, dar nombre tÃn ‚tomon ... ‘xonomásav prÛtov habiendo dado nombre al átomo el primero Cicerón en latín, Plu–Cic–40, tà mèn (jrÚmata) tÎv ualátthv ‘pikejeírhken ... ‘xonomázein ... «9oeidéa» kalÛn trató de dar un nombre a los colores del mar llamándolos «violáceos» Homero, Plu–2–934f. 4 nombrar, citar por su nombre más arriba en el documento, en v. pas. o® ‘xonomazómenoi PTeb– 28–17 (II a.C.), tò ‘xonomazómenon paidíon BGU 1139–11, cf. 1114–14 (ambos I a.C.); dud. citar por su nombre completo en v. pas. 7 ‘xonomazoménh UayÎv 7 kaì %Asklhpiáv UPZ 118–9 (II a.C.); mencionar, citar más arriba en el texto tò ‘xonomasuèn jrysíon Basil–Ep–40. ‘xonomaínw [aor. 3ª plu. ‘xonómhnan Orph– 1 llamar por su nombre, decir el A–1282] nombre de Þv moi kaì tónd' ‚ndra pelÚrion ‘xonomÍnëv para que así también me digas el nombre de ese varón prodigioso, Il–3–166; esp. mencionar llamando por su nombre, nombrar abiertamente algo que da temor o reparo aÅdeto gàr ... gámon ‘xonomÎnai patrì fílö pues le daba vergüenza mencionar ante su padre el matrimonio, Od–6–66, o½kéti moi stóma jeísetai ‘xonomÎnai toûto met' 0uanátoisin mi boca ya no será capaz de mencionar eso entre los inmortales, h.Ven–252, pÛv sè tòn ‘n pántessin ¾peírojon ‘xonomÍnw; ¿con qué nombre podré llamarte, a ti sublime entre todos? ref. Dios AP 1–102. 2 dar el nombre de, llamar c. ac. y pred. nÍsoyv e9nalíav ... ‘xonómhnan SardÚ t' Eåboián t' 3 nombrar con precisión, detaOrph–A–1282. llar, especificar, de donde: a) c. ac. plu. de contables detallar, enumerar myría ... fûla ... 0trekéwv Opp–H–1–81, cf. 411, 0llà gàr oåtiv pánta dynÍsetai, ¶ssa gámoio sÍmata faínoysin uooì 0stérev, ‘xonomÎnai Man–6–223, cf. 4–4, 1lòv ... tà kúmatá t' ‘xonomÎnai Dioscorus 5–15; b) c. ac. sg., esp. de cantidades detallar, especificar, precisar ‘gÕ dé ké toi 0riumón g' ¶lon ‘xonomÍnw te detallaré la cifra total, Orac–Sib–1– 327, toånoma ‘pì patròv kaì tò plÎuov toû 0rgyríoy ‘xonomaínontev especificando el nombre con patronímico y la cantidad de dinero, ICr–1–9–1–122 (Drero III/II a.C.). ‘xonomaklÍdhn [tb. diuisim] adv. por el nombre ‘x ²nomaklÍdhn ²nomázwn ‚ndra •kaston llamando a cada uno por su nombre, Il–22– 415, cf. Od–4–278, ‘mè dè fuéggonto kaleûntev ‘. Od–12–250, kaì prokaleîsuai ‘. þ propieîn ‘uélei e invitar a aquel a cuya salud quiere beber, llamándolo por su nombre Critias Eleg.4.7. [Hipóstasis de la expr. ´noma kaleîn utilizando el adv. klÍdhn y el prefijo ‘k- ‘completamente', ‘en detalle',

1673 quizá a partir de cont. c. tm. de ‘xonomázw, cf. Il–22–415 y Od–4–278.]

‘xonomastikÛv adv. por el nombre, nominalmente ‘. e9peîn tòn Día Sch–A–Pr–439b H. ‘xonplárin v. ‘xemplárion. I fig. tocar con las puntas de ‘xonÜjízw los dedos, e.d., escudriñar, examinar, estudiar detenidamente ‘xonyjiÛ gàr “gwge toûto Ar– Fr–421, cf. Ath–97d, tò mà perì ’kástoy 0kriboûn kaì ‘xonyjízein el hecho de no examinar ni ser meticuloso en cada cuestión Artem–1–16, cf. Iul–Or–7–216a, Vett–Val–455–21, Iul–Laod. en Cat– Cod–Astr–4–103–5, biblíon Synes–Dio 12. II en sent. fís. 1 farm. desprender, quitar la uña de los pétalos para su uso en farmacopea Vóda ‘xonyjísav Orib–5–33–1, en v. pas. Vóda ‘xonyjisména Cyran–1–18–33, tà leykà toû krínoy pétala ‘xwnyjisména Aët–1–116, cf. Gp–8–29. 2 vet. limar, pulir los cascos de los caballos Hippiatr–123, fig. tà VÍmata Eun–Cyz. en Gr– Nyss–Eun–1–481. III en v. med. cortarse las uñas mà ‘xonyjízoy ‘n taîv ’ortaîv Sch–Hes–Op–740G. ‘xonyjismóv, -oû, ³ limado, raspado del casco de los caballos Hippiatr–123. ‘xonyjistikóv, -Í, -ón relativo al corte de uñas téjnh Sch–D.T–298–22. ‘xoxéw aguzar, ajustar las aristas de los sillares para eliminar asperezas ID 500A–44, cf. 46 (III a.C.). 1 en v. med. volverse agrio, ácido ‘xoxúnw del pericarpio de una fruta ya pasada, Thphr–CP 2 afilar, agudizar, Gloss–2–304. 6–7–7. ‘xopázw otorgar, conceder stefánoyv ‘xÚpasen Kádmoy stratoû ‘x 0éulwn Pi–I–1–11 (var.), cf. Hsch–e 4044. ‘xopízw exprimir, extraer el líquido en v. pas. ³ mèn oŸn ²pòv e9v “rion ‘xopisueív el látex (de la higuera) exprimido en lana Arist–HA 522°3. ‘xópiue(n) v. ‘xópisuen. ‘xópÏn adv. por detrás ‘. pnéoys' 0Íta B–17–91, adnom. ³ kelainóv, ¶ t' ‘. 0rgâv la negra y la de cola blanca de los Atridas identif. con águilas, A–A–115. ‘xópisuen tb. -Ïsue; ép. ‘xópiuen Il– 17–521, 527, Hes–Sc–130, Orph–L–553; -Ïue Il–4– 298, Q.S–10–303; bárb. ‘xópisto Ar–Th–1124; lesb. ‘xúpisuÄ Lyr–Adesp–27 I como adv. loc. 1 ref. cuerpo detrás, por detrás, por atrás farétrhn kábbalen ‘. dejó caer el carcaj por detrás, e.e., por su espalda, Hes–l.c., traúmat' ‘. “jwn Trag–Adesp–450, sákov “nueto nÚtö ‘. A.R–3– 1321, 0lÚpeka ‘lktéon ’. hay que arrastrar tras sí a la zorra Pl–R–365c, (³ zófov) toîv +Ellhsin ‘. kaì katà nÚtoy periejeîto (la niebla) envolvía a los griegos por detrás y de espaldas Plu–Tim–28, cf. Posidipp–Epigr–19–10, Orph– l.c., Arat–1020, polemeîn ... katà próswpon kaì ‘. LXX 1Pa–19–10, o½ ... tÛn ñÛn Vagéntwn “mprosuen ... 0ll' ‘. de polluelos saliendo del cascarón, D.P–Au–1–10; sent. sexual ‘. prÚktison Ar–Th–1124, térpwn ‘., prósue dè terpómenov AP 12–210 (Strat.), cf. Opp–H–1–535. 2 ref. pers. detrás, por detrás kórav ’poménav ‘. Pl–Lg– 947d, cf. Axionic–1, · d' ‘. ‘laúnwn Theoc–Adon– 13, cf. Call–Fr–191–82, Hld–10–6–4; en cont. táct. en, por la retaguardia ®ppÎav mèn prÛta ... pezoùv d' ‘. stÎsen Il–4–298, tò Kúroy stráteyma pántouen perieíjeto ¾pò tÛn polemíwn ... plÃn ‘. X–Cyr–7–1–24. II como prep. de gen. 1 loc. detrás de ‘. keráwn boóv detrás de los cuernos del buey, e.e., en su cerviz Il–17–521, ‘. tÎv kanhfóroy Ar– Ach–260, cf. 868, Philem–115, LXX 3Re–19–21, katà tà çta ’katérwuen VafÍ, ‚llh “mprosuen, ‚llh ‘. tÎv kefalÎv Hp–Loc–Hom–6–1, ‘. tÛn majoménwn Ctes–18–2, o9keîn dè ‘. tÎv 0kro2 temp. después de pólewv Aristid–Or–51–57. en un juego de palabras ‘xópisué nyn «a½to» fáui toû «molwmen» y ahora, después de «andemos», di «des» Ar–Eq–22.

‘xoptáw III subst. tò, tà ‘. la parte de atrás, lo que está detrás tà d' ‘. jeiròv ‘v tà dexiá lo que está detrás (de ti) hacia la derecha S–Fr–598, e9v tò ‘. Pl–Ti–84e; parte posterior o trasera tò ‘. tÎv kefalÎv la nuca Arist–HA 512°14, tà ‘. los cuartos traseros de un animal, Ael–VH 1–7, tà ‘. pánta tÎv o9kíav SEG 41–557–6 (Anfípolis IV a.C.), tà ‘. tÎv nÍsoy Ath–214f. IV como adj. que está detrás tò d' ‘. dóry ... oådei ‘niskímfuh la lanza, que estaba ya detrás (de él), se clavó en el suelo, Il–17–527, cf. Call– Fr–191–80; trasero, posterior tàv ‘. tríjav tÛn kefalÛn Hierocl–Facet–205. 1 trasero ‘. syné‘xopísuiov, -a, -on leysiv de la unión sexual por detrás en anim., Eutecnius C.Par–213–18. 2 adv. -wv por detrás c. gen. polloùv ‘k tÛn boÛn ... e9sebíbazen a¾toû ‘. a muchos bueyes los hacía entrar por detrás de él mismo Tz–H–5–104. ‘xópisto v. ‘xópisuen. ‘xopísw [-Ï-] I adv. 1 loc. hacia atrás, en retroceso, reculando ¶ g' ‘. 0nejázeto él se retiraba reculando, Il–11–461, ‘. fygéein Il–13– 436, cf. h–Merc–211, Tyrt–13–22; fig. de vuelta mÍ pote dÛron déxasuai ––., 0ll' 0popémpein ‘. Hes–Op–88; sin desplazamiento hacia atrás ‘. plÎto juoní se desplomó de espaldas en el suelo, Il–14– 2 temp. de aquí en adelante, 438, cf. 22–467. a partir de ahora, en el futuro aÅ ké poui Zeùv ‘. per paúsë ²ïzúov ojalá Zeus (nos) quite de la miseria para el futuro, Od–4–35, soì d' ‘stì kaì ‘. tísiv a9eí siempre tienes a mano la venganza, incluso en el futuro, Od–13–144, sÎm' “men ‘. Hes–Th–500, cf. Stesich–Fr–Lille 202, Pi–O–7–68, Fr–52b–27, ‚thn ‘. paisìn ‘pekrémasen dejó suspendido para el futuro el infortunio sobre sus hijos Thgn–206; en uso adnom. kaì paídwn paîdev kaì génov ‘. los hijos de sus hijos y su descendencia posterior Tyrt–8–30, cf. Sol–1–32. II como prep. de gen. detrás de, tras oåte tin' ‘. nekroû jázesuai 0nÚgei mandaba que nadie se replegara detrás del cadáver, Il–17–357; hacia atrás de, de espaldas a 7 d' ‘. jeròv ´mma trépoys' S–Fr–534. 1 milit. inspección de ‘xoplasía, -av, 7 tropas con armas, revista militar, Arist–Ath–15–4, t[Îv te fyla]kÎv kaì tÛn ‘xoplasiÛn ‘pemelÍuhsan IEryth–24–10 (III a.C.), synejeîv ‘xoplasíav kaì gymnasíav ‘nagwníoyv ‘poieîto D.S– 16–3 (cód.), cf. 19–3, de los efebos %Arj.%Ef. 2015– 3.11 (Anfípolis I a.C.). 2 agon. revista, desfile, parada solemne, previa a los combates de gladiadores IMylasa 531–9 (imper.), posterior a la entrega de premios en un certamen IG 12(5)–647–39 (Ceos III a.C.). A c. ‘k intens. I tr. 1 fact. ‘xoplízw mandar o hacer armarse c. ac. de pers. ‘xoplísantev toùv ‘pibátav Ñv ‘v pólemon habiendo mandado armarse a los marineros como para la guerra Hdt–7–100, cf. X–Cyr–4–5–22, tÃn ’tairían ¶lhn Polyaen–3–9–29, ‘xoplízei tÍn ... dúnamin dià tájoyv I–BI 6–70, ¶lhn ... tÃn %Italían Plu–2– 321f, ‘xoplísate ‘x ¾mÛn ‚ndrav LXX Nu–31–3, tòn 0stikòn dÎmon toîv prostyjoûsin ‘xoplísantev habiendo mandado armarse a los ciudadanos con aquello que encontraron a su paso Hld–7–1–3. 2 fig. armar, dar armas a mhdé tiv ... loigòv ... !Arh boán t' “ndhmon ‘xoplízwn y ninguna peste que dé armas a Ares y al grito del pueblo, e.e., dando motivos para una guerra, A– Supp–683, cf. 702, bían d' oåtin' ‘xoplízei no da armas a ninguna violencia A–Supp–99, tód' ‘xoplízei toåpov %Argeîon léwn esta palabra arma al pueblo argivo, Trag–Adesp–404, tÃn ’aytoû glÛttan katà tÛn taûta poioúntwn ‘xÚplize Socr–Sch–HE 6–18–2. 3 fig. armar, equipar en el sent. de preparar, disponer en v. pas. 7 goûn sfûra lampròn ¤n ‚r' ‘xwplisménh la hoz es algo que reluce cuando está preparada Ar–Pax 566, tò deîpnón ‘sti mâza ... pròv e½téleian ‘xwplisménh la cena es una torta pertrechada para el ahorro Antiph–225–2.

II intr. en v. med.-pas. 1 armarse, coger las armas ´pisuen tÛn 1rmamaxÛn ‘xoplísuhte kau' ¾mâv a½toúv X–Cyr–6–3–32, cf. Polyaen–6–1– 1, Ael–VH 8–16, pròv oÝon “rgon ‘xoplizómesua Neophr–2–13, cf. E–IT 302; en part. armado, provisto de armas téttarev lójoi majímwn gynaikÛn ... ‘xwplisménwn Ar–Lys–454, o½ paradóntev (tà ¶pla), 0ll' ‘xoplisámenoi ‘luóntev X–An–3–1–28, cf. HG 2–4–33, ‘xoplisueìv ‘pì májhn Plu–Sert–19, cf. Tab–Il–1g–4, fig. xifhfóroisi jersìn ‘xwplisménh ref. las defensas de un calamar, Antiph–216–19, en la lucha contra el demonio, Gr–Nyss–Instit–72–15, en el discurso katà tÛn ¾pò toû 1gíoy %Iwánnoy e9rhménwn ‘xoplizómenoi alzándose en armas contra lo dicho por San Juan unos herejes, Epiph–Const–Haer–51–32–1. 2 pertrecharse, vestirse c. dat. instrum. stolÍn te uhròv ... ¬per ... ‘xwplízeto E–HF 466. B c. ‘k separat. 1 desarmar c. ac. de pers. y rég. de gen. ‘xoplízein Kaísara tÎv stratiâv privar a César de su ejército App–BC 2–28, ‘àn dè 0félëv tÃn tújhn, tòn stratiÚthn ‘xoplízeiv pero si quitas la fortuna, desarmas al soldado Max–Tyr–40–5, en part. perf. pas. desarmado, sin armas laòv ... ‘xwplisménov ... 0strátey2 ‘.: excastro, Gloss–2–304. tov Ph–1–144. ‘xoplisía, -av, 7 graf. -plh- LXX 2Ma– 1 parada militar, revista de tropas 5.25 milit. armadas ‘n tÊ ‘xoplisíä 0riumòv ‘géneto tÛn mèn "EllÍnwn 0spìv myría kaì tetrakosía en la parada el número de griegos fue de diez mil cuatrocientos hoplitas X–An–1–7–10, cf. Aen–Tact– 10–13, tÛn dè stratiwtÛn pyknàv poihsámenov ‘xoplisíav melétav te kaì gymnasíav polemikáv D.S–17–2, cf. 15–79, e9v ‘xoplisían ¡ strateían ‘kporeúesuai Plb–11–9–4, cf. LXX l.c. 2 maniobra, operación militar, Plb–10–24–4, prò ´ruroy diegeírontev Ñv ‘pì ‘xoplisían ¡ uÍran Str–15– 3–18, cf. Ael–Tact–24–1, Ath–628f, taîv ‘xoplisíaiv ... ‘pimelÛv gymnázwn I–Ap–1–79. 1 acción o hecho de ‘xóplisiv, -ewv, 7 armarse, toma de armas polloû jrónoy déontai e9v tÃn ‘xóplisin necesitan mucho tiempo para armarse X–Cyr–8–5–9, como escena de tragedia ‘n tÔ Ghryónë 7 “xodov kaì 7 ‘. ‘n taútë pepoíhtai en «Gerión» la salida del coro y la toma de armas son compuestas en este modo, e.d., en el modo musical hipofrigio, Arist–Pr– 922°14. 2 equipo militar, armamento stratiwtikà ‘. Eus–VC 2–3–2, Sud–s.u. prígkipev, en sent. alegór., Gr–Nyss–Hom–in Cant–192–14. 3 revisión de armas, revista, inspección parÍggeilen 0riumòn kaì ‘xóplisin toîv stratiÚtaiv encargó a los soldados recuento y revision de armas Polyaen–5– 27, cf. 47. desarmado, sin armas gym“xoplov, -on nòn ¡ ... “xoplon mérov ... tÛn 0ntagwnistÛn Plb–3–81–2, cf. 2–66–3, fig., de las virtudes, Nil. en Procop–Gaz–in Cant–177–13. digestivo ‘mpneymátwsin ‘xóporov, -on dè dialúoysi stomájoy a® ‘xóporoi (sc. póseiv) kaì ¶sa ‘rygÃn kineî los digestivos y todo cuanto hace eructar disuelven la hinchazón estomacal, Gal–14–751. ‘xopráreion v. ‘xemplárion. I 1 cocer bien, cocer del todo ‘xoptáw ‘n tÊ kamínö toùv 0mforéav Hdt–4–164, cf. Gp– 6–2–4, fig. tÃn zúmhn toû 0nurwpeíoy fyrámatov ... ‘xoptÍsav tÔ o9keíö pyrì tÎv ueóthtov Isid–Pel–Ep–M–78–388A, en v. pas., del pan, Orib–4– 11.2. 2 ref. alimentos dif. del pan asar bien, asar por completo sárkav ... pyrí E–Cyc–403, tà lagÔa Ar–Ach–1006, cf. Telecl–1–7, Str–16–4–13, en v. pas. temájh ‘xoptÚmena Pherecr–113–10, cf. Eub–14–8, Ar–Eq–954; fig. abrasar ‘xopt d' 3 calentar del todo ‘mé el amor, S–Fr–474–3. tÃn káminon Hdt–4–16. II en v. med.-pas. 1 cocerse tò ... périx ‘xwptÍuh ... kaì ‘géneto jitÚn la parte exterior se coció y se convirtió en membrana por efecto del calor según la teoría de los elementos básicos que explica la formación de los órganos humanos, Hp–Carn–3, cf. Gal–10–786, 18(2)–118. 2 evapo-

‘xópthsiv rarse por el calor ‘xwptwménoy toû Œdatov Gal–12–372, tà néfh ‘k tÎv ... uermóthtov Gr– 3 quemarse, abrasarse mÍt' Nyss–Hex–55–20. ‘xoptÚmenov ‘n 7líö gymnóv Gal–1–342. ‘xópthsiv , -ewv, 7 evaporación del aceite quemado metà tÃn ‘xópthsin mà 0póllysuai, 0ll' e9v tòn 0éra metajwreîn Gr–Nyss–Hex–56–7, cf. 60–18. “xoptov, -on [dud. gen. fem. en pap. ‘xóp1 bien thv, aunque quizá diuisim ‘x ²ptÎv] cocido ‚rtov Hp–VM 14, Epid–7–115, Gal–15–216; dud. en pap. sólo en la expr. ‘xópthv plínuoy de ladrillo cocido (pero quizá l. ‘x ²ptÎv plínuoy): fréar ‘xópthv plínuoy PAmh–99a–9 (II d.C.) en BL 8–5, PKöln 100–20 (II d.C.) en BL 8– 156, lákkov ‘xópthv pleínuoy PFlor–50–58 (III d.C.) en BL 8–124, cf. PRyl–164–7 (II d.C.) en BL 8–294. 2 de alimentos dif. del pan bien asado kreÛn tà díefua kaì “xopta Hp–Aff–49, cf. 52, Sch–Theoc–7–37, kymínoy ‘xóp[toy dud. en SB 13002–1 (III d.C.). ‘xoráw 1 mirar con los ojos muy abiertos, abrir mucho los ojos por el asombro még' “xiden 2 ver o mirar de le²fualmoîsin Il–20–342. jos, alcanzar a ver ‘. ‘pì teîjov llegar con la mirada hasta el muro Q.S–8–447, en v. pas. Þst' ‘xorâsuai tòn strathgòn ‘mfanÛv (está a una distancia tal) como para que el general pueda ser visto de lejos con claridad E–Heracl–675, cf. Hel–1267, fig., c. or. complet. ¶ ti dyn mákiston ... keîno láur ‘xidoû ¶pwv práxeiv alcanza a ver tan lejos como puedas cómo llevarás a cabo 3 abs. tener los aquello en secreto S–Ph–851. ojos saltones, sufrir exolftalmia ‘xor Ñv 0gjómenov Hp–Morb–2–68. ‘xorgáw 1 excitarse, enardecerse dúnamiv ¾pò tÎv uermóthtov ‘xorgÛsa Plu–2–652d. 2 c. inf. tener el impulso de ‘xorgÛsin o® pnigómenoi dianístasuai Gal–17(1)–598. cólera, enojo oýktoi ‘xórghsiv, -ewv, 7 kaì khlÍseiv kaì ‘xorgÍseiv Herm–in Phdr–62. 1 tr. llevar al éxtasis, poner ‘xorgiázw fuera de sí toîv ‘xorgiázoysi tÃn cyjÃn mélesi Arist–Pol–1342ª9, ‘xorgiázoysi kaì pròv bakjeían 2 intr. entrar en éx‚goysi Phld–Mus–4–96–8. tasis, en estado de exaltación por efecto de la música, Phld–Mus–4–67–5. 1 tr. enfurecer, enrabietar, en‘xorgízw colerizar c. ac. de pers. ³ kairòv ¾mâv ‘xorgieî Aeschin–1–192, cf. Iunc. en Stob–4–50–95, Lib–Decl– 48–9, tàv cyjàv tÛn ®ppéwn ... ‘xorgízein pròv toùv polemíoyv enfurecer los ánimos de los jinetes contra los enemigos X–Mem–3–3–7, cf. Oec– 17–15, D.C–36–12–1, c. ac. de anim. Æppon X–Eq– 9–2. 2 intr. en v. med.-pas. enfurecerse, encolerizarse c. suj. de pers. o asim. toútoy járin ‘xÚrgismai Batr–184a, ‘xorgisuéntev ... pròv toùv Karjhdoníoyv Plb–1–67–13, cf. Rh–3–578–8, ‘x 0poríav ³ neanískov ‘xwrgísuh Aristaenet– 2.20–10, cf. Plb–6–57–8, Origenes Comm–in Mt– 13.23. extensión o alarga‘xoregmía, -av, 7 miento, Anecd–Ludw–208–19 (pero quizá f.l. por ‘xoreygmía, q.u.). ‘xorégomai sent. dud., quizá ofrecer s. cont., Orác. en IEphesos 1252–12 (imper.). excavación Sud. ‘xoreygmía, -av, 7 ‘xoruiázw 1 tr. proclamar bien alto, gritar ‘xoruiázwn pollá A–Ch–271. 2 intr., sex. estar erecto, tener una erección %Osíridov ‚galma ... ‘xoruiázon tÔ a9doíö Plu–2–371f. derecho, erguido de la po‘xóruiov, -on sición la constelación del Auriga, Sch–Arat–161. “xoruov, -on derecho, vertical potÍrion “xoruon un vaso que se tiene de pie Ath–496d. I 1 enderezar, poner dere‘xoruów cho tò stóma tÛn ¾steréwn Hp–Mul–1–13, en v. pas., ref. al cuello de la matriz, Hp–Mul–1–13, cf. Sch–Arat–525; sent. sexual poner en erección tà 2 remontar, recoa9doîa Sch–Nic–Th–721-724. rrer hacia arriba (tòn stíjon) pròv tò télov toû prosióntov al cambiar de línea en la lectura, 3 fig. enderezar, corregir tòn Basil–Ep–334.

1674 sòn ... pótmon S–Ant–83, cf. Pl–Ti–90d, Lg–862c, Ph–2–426, ³ PeriklÎv ... tÃn pólin Max–Tyr–7–4, tÃn 0nwmalían Procl–in R–1–47; en v. med.-pas. mismo sent., ref. a los errores cometidos, E–Supp– 1083, cf. 1086. 4 hacer plano, dar forma plana a un tablón de barco, glos. a ‘xÌuúnw Sch–Er–Il– 15–410. II intr. en v. med.-pas. levantarse, ponerse de pie ‘xoruoyménoyv ‘n tÔ ‘réssein glos. a ²ruiokÚpoyv Hsch–o 1187, ref. a una ola, Ariston–Il– 21–126. ‘xorurízomai amanecer, alborear fig. 0pò mÍtrav ‘xwrurisménhv desde el temprano seno, e.d., desde antes de nacer, Aq–Ps–109–3. ‘xóruwsiv, -ewv, 7 acción de levantar o poner en pie troncos de una construcción, Eust– 891–5. ‘xoría, -av, 7 graf. ‘xw- IEphesos 39–23 (VI d.C.) 1 destierro, exilio ‚ndrav e9v ‘xorían ‘dídoy Eus–VC 1–52, cf. IEphesos l.c., de Tucídides, Marcellin–Vit–Thuc–47, de Basilio el Grande, Gr–Naz–M–36–564C, cf. Gr–Nyss–Bas–116–6, de Adán, Gr–Nyss–Bapt–Diff–359–6, cf. Chrys–M–56–525, como consecuencia del ostracismo, Hsch–e 3954, fig. (jrysóv) ‘xorían katakriueív Gr–Naz–Ep–140–3, ‘. pauÛn en curaciones milagrosas, Bas–Sel–Or– 2 concr. destierro como lugar, M–85–373B. lugar del exilio %Auanasíö ´nti ‘n tÊ ‘xoríä Epiph–Const–Haer–68–10–1, cf. Basil–Ep–168 (tít.), Sch–Opp–H–1–27. %Exoría, -av, 7 Exoria isla o comarca no identif. de la Propóntide, Hierocl–Gr–662. 1 ‘xorízw A tr. I en sent. fís. 1 expulsar, echar fuera de las fronteras o de los límites del territorio, desterrar a) sólo c. ac. de pers. o inanim. toùv 0niátoyv Arist–EN 1180ª10, cf. Mon–Anc–Gr–1–15, Arr–Epict–3–24–29, D.C–59–8–8, Hsch–H.Hom–20–10–1, tò ... ²flón Pl–Lg–874a, de un cadáver tò sÛma Plu–Phoc–37, c. el ac. de pers. sobreentendido sù d' ‘xórize kaýt' ‘keîuen ‚xomen tú écha(los) fuera de tus fronteras y luego de allí yo (los) recogeré E–Heracl–257, cf. Str–11–11–8, en v. pas. ‘xorisuÎnai kaì 0pouanónta mhdè ‘n tÊ patrídi tafÎnai Hyp–Lyc–20, cf. Arr–Epict–2–6–22, Eus–Alex–Serm–M–86–437D, Tat– Orat–20 ¾pèr Kópton ‘xorisuÎnai PRyl–75–37 (II d.C.); b) c. compl. separat. y/o de direcc. me ... gâuen E–Tr–1106, filosófoyv ... tÛn ... pólewn S.E–M–2–25, cf. I–Ap–1–257, tà toû prodótoy ²stâ ... ‘k tÎv %AttikÎv Lycurg–115, ‘k tÎv Libúhv e9v tÃn "Elláda me D.L–2–103, fig. a½tòn ... tÛn e½jÛn Basil–Ep–270, en v. pas. ‘níwn (filosófwn) k0k tÎv pólewv ... ‘xorisuéntwn Phld– 2 exponer, dejar Piet–1519, cf. D.Chr–33–34. abandonado fuera de las fronteras del territorio bréfov E–Io 504. II fig. 1 relegar fuera del registro cívico a unas listas especiales toùv ‚lloyv toùv mà metéjontav tÎv 9sonomíav e9v tàv déltoyv ‘xÚri2 c. ac. de zon tàv Kairetánwn Str–5–2–3. abstr. consid. como perjudiciales desterrar, eliminar, expulsar a) malos rasgos o comportamientos humanos !Erwv ... 0grióthta Pl–Smp–197d, cf. D–26–26, I–Ap–2–291, a9sjrologían ‘k tÎv pólewv Arist–Pol–1336°5, tÃn ®erosylÍsasan 0sébeian Ath–234c; b) creencias o concepciones perniciosas tÃn Markélloy aÆresin Basil–Ep–69–2, tàv 0naplastikàv 0pò swmátwn ... ‘pinoíav Porph–Sent–38; c) en la composición musical o lit. tÃn dítonon lijanón Aristox–Harm–30–3, cf. Aristid–Quint–60–14, pâsan toiaúthn stásin ‘n toîv metà taûta tÛn poihmátwn Porph–ad Il–2–212. B intr. 1 c. ac. de direcc. salir de las fronteras de, atravesar las fronteras feúgomen d' 0lÚmenoi ‚llhn 0p' ‚llhv ‘xorízontev pólin huímos errantes atravesando las fronteras de ciudad en ciudad E–Heracl–16 (cód.); fig.; en v. med. salir de su confín, rebasar los límites progennhtórwn ‘xorízetai kakòn o½dè ménei ref. a las 2 en v. med.culpas heredadas, E–Hipp–1380. pas. exiliarse ‘sÚuhsan ‘v Lipáran ‘xorisuéntev D.C–76–6–3.

2 ‘xorízw ‘xoyr- Ps–Democr–Leuc–54–14 1 quitar, escurrir el suero del queso, Hsch., EM 2 perder el suero en part. perf. gála 349–28G.

‘xoyrikóv leche sin suero Ps–Democr–l.c. ‘xorínw [-Ì-] irritar, exasperar (me) ¾lágmasin A–A–1631. 1 que está fuera de los con‘xóriov, -on fines de c. gen. 7 ... %Epikoúroy ueogonía tÛn ... 0peírwn kósmwn ‘. ‘stin Dion–Alex. en Eus–PE 2 fig. desterrado, proscrito c. gen. 14–26–14. zúmhn ... plánhv tÎv ... cyjÎv ‘xórion poioúmenoi desterrando de su alma el fermento del error Eus–M–24–696C, cf. Poll–6–198 (ap. crít.). ‘xorisimaîov, -a, -on deportado glos. a dhportâtov Hsch. ‘xorísimov, -on desterrado fygopolîta, ‘xorísime, 0jrÍsime toû zÎn Proch–A.Io–2–5, cf. 3–5. destierro, Pet–Ar–2. ‘xórisiv, -ewv, 7 ‘xórisma, -matov, ³ expulsión del territorio c. gen. obj. tÛn 0llofúlwn ... zÓwn Hermarchus 34–10–3. expulsión fuera de las ‘xorismóv, -oû, ³ fronteras, destierro como pena o castigo o½k ‘. o½dè fygÍ D.H–5–12, ‘xorismòn 0peileîn Arr– Epict–1–29–6, e9v ‘xorismòn 0postéllein Ath–Al– Apol–Sec–37–3, cf. 35–3, cf. Eus–HE 10–8–13, Heph– Astr–3–39–1, Thdt–HE 2–16, ‘xorismoì kaì dhmeúseiv katà JristianÛn Eus–VC tít–1–52 (p–5), c. gen. obj. nekrÛn por razones religiosas, Plu–2–549a, tÛn ‘piskópwn Ath–Al–Apol–Sec–4–3, fig. “rwtov ‘. por la filosofía, Cyr–H.Hom–10, ref. a su tiempo de duración tinàv dè ‘n a½tÔ tÔ ‘xorismÔ 0pouaneîn Ath–Al–Fug–7–5. ‘xoristéon hay que expulsar ¢ntina ... ‘. Ñv aýsjov pólewv Them–Prud–300a, cf. Pythag– Ep–7, fig. ‘piuymían ... pantòv faúloy Porph– Sent–32, cf. Them–in APo–61–11, Alex–Lyc–Man–7 (var.), c. gen. separat. basileíav ... polytéleian Synes–Regn–17. ‘xoristéov, -a, -on que debe ser expulsado fig. tÃn 0peirokalían ‘x a½uenteíav kyriakÎv Clem–Al–Paed–2–3–36, tò páuov Lib–Ep–489–5, cf. Pythag–Sent–65. ‘xoristía, -av, 7 destierro ‘p' ‘xoristían 0pelueîn Ath–Al–Apol–Sec–3–5, cf. 5–3, H–Ar–31–3. ‘xoristikóv, -Í, -ón que expulsa, que arroja fuera trópoiv (ñdÎv) ... ‘xoristikoîv jaynÚsewv ‘k tÎv dianoíav tÛn ‰dóntwn con estilos (musicales) que expulsan la molicie del pensamiento de los que cantan Thdt–Orth–67–14. ‘xóristov, -on desterrado, exiliado, expulsado de un lugar, esp. por razones polít. o relig., D–21–105, D.C–38–26–2, Ath–Al–Apol–Sec–4–1, Socr– Sch–HE 4–11–8, de Adán expulsado del paraíso, Cyr.H–Catech–19–9, Chrys–M–50–802A, c. compl. agente ‘. ¾pò Dometianoû ... e9v tÃn nÎson ... gínetai Chrys–M–59–610, frec. c. gen. separat. o giro prep. tòn tÎv "Elládov 0litÍrion ... ‘xóriston ‘k tÎv pólewv poiÎsai Din–1–77, tÎv %Italíav Plb–2–7–10, tÛn %AuhnÛn Eun–VS 488, tÛn o9keíwn del hombre en su paso por la tierra comparado a un exilio, Porph–Abst–1–30, toû paradeísoy de Adán, Gr–Naz–M–36–324C, Chrys–M– 56–526; fig. expulsado, excluido (7 0dikía) ‘. toútoy toû tópoy ‘kkleíetai Anon–HE 2–7–6, cf. Gr–Nyss–Hom–in Cant–454–12, ‘xóristoi toû katalógoy tÛn jristianÛn, Ñv %Ioúdav tÛn 0postólwn Ast–Am–Hom–3–10–3. ‘xorkízw [cret. act. pres. inf. ‘xorkítten SEG 61–722C–24 (II a.C.)] graf. ‘zork- Suppl.Mag– 52–2; ‘skork- SEG 47–2152–1 (Egipto III/IV d.C.) 1 hacer prestar juramento, tomar juramento, poner bajo juramento como garantía o compromiso solemne en diversos cont., c. ac. de pers. toùv symmájoyv Aeschin–2–85, tàv ... pezikàv dynámeiv ... dià tÛn jiliárjwn Plb–3–61–10, tàv 0gélav en un tratado entre ciudades ICr–1–16–5–25 (Lato II a.C.), en v. pas., en Atenas al ganador en los juicios por homicidio, Aeschin–2–87, la sacerdotisa saliente a la entrante IG 2²–1346–20 (imper.); c. ac. de pers. e inf. u or. complet. toùv ¾potetagménoyv laoùv kat' ‘niaytòn ‘xorkízoysi peiuarjÍsein a los pueblos sometidos les ha-

‘xórnymai

1675 cen cada año prestar un juramento de fidelidad D.S–3–49–3, cf. Apollod–3–10–9, ‘mmeînai toîv kriueîsin a½toúv Plu–2–218d, cf. I–AI 11–145, toùv dikastàv ‘xÚrkizon ¶ti ... Plu–2–174c; c. ac. int. tòn ¶rko]n tónde ... t[oùv ‚llo]yv polítav ‘xorkiÛ ICr–3–6–7B–5 (Preso III a.C.); c. mención de la divinidad garante del juramento ‘xorkiÛ se kúrion tòn ueòn toû o½ranoû ... Æna mà lábëv gynaîka te haré jurar por el Dios del cielo para que no tomes esposa LXX Ge–24–3, cf. Eu–Matt– 26–63, en v. pas. Vit.Aesop–G 138; abs. PRev.Laws 56–12 (III a.C.), Lib–Or–18–15, en v. pas. Plb–6–26–4. 2 conjurar, invocar mediante un conjuro, requerir con autoridad la presencia para que se ponga al servicio del mago: a) ref. démones o divinidades ‘xorkízw se, nekúdaimon Suppl–Mag–39–1, ¾mâv, kúrioi ueoí PMag–3–171, cf. TDA 242–2 (Cartago III d.C.); c. doble ac. ‘xorkízw se tòn 0rjÊ poiÍsanta tòn o½ranòn kaì tÃn gÎn te conjuro (matriz del universo) por el que en el principio hizo el cielo y la tierra, PMag–7–269, cf. 1–225, se toùv ’ptà o½ranoúv SEG 45–2197 (II/III d.C.); c. ac. y gen. o giro prep. se tÛn dÚdeka stoijeíwn toû o½ranoû PMag–39–18, se (daímona) katà toû ²nómatov toû foberoû PMag– 4–356, cf. TDA 237–1 (Cartago II/III d.C.); b) ref. entidades y objetos dotados de fuerza espiritual, c. diversas constr. ‘xorkízw se, pûr ... ‘nmeînai (sic) ‘n tÔ lújnö PMag–13–303, se, ´strake, katà tÎv pikrâv %Anágkhv PMag–7–301, cf. 377. 3 rogar encarecidamente, pedir con insistencia 7 dè ‘xÚrkizen légoysa: déomai, e9pé moi ... Hom– Clem–12–19. 4 exorcizar a) c. ac. de demonios y entidades malignas, para expulsarlas o someterlas mediante un conjuro ‘xorkízw pân pneûma ponhròn ... katà toû megáloy ¾cístoy ueoû ... ‘xelueîn 0pò %Alloûtov ... SEG l.c., cf. A.Phil–13–5, PMag–Christ–12–5, tà daimónia pánta kaì pneúmata ponhrà ‘xorkízontev ¾potassómena 7mîn “jomen Iust–Phil–Dial–76–6, en v. pas. Iust– Phil–Dial–85–2; b) c. ac. de la pers. o cosa de la que se expulsan los malos espíritus: a herejes CCP (381) Can–7, en v. pas. o® daimonoûntev ... ‘xorkízontai katà toû ²nomátov toû ´ntwv ueoû los endemoniados son exorcizados en el nombre del dios existente Thphl–Ant–Autol–2–8, tò ‘xorkizómenon (Œdwr) para su bendición en el bautismo crist., Clem–Al–Ex–Thdot–82, bállete ‘pì tÎv kefalÎv “laion ‘xwrkisménon ²nómasi polloîv como ritual maniqueo aplicado a los ‘klektoí o ‘elegidos', Hegem–Arch–11 (p–19–7). exorcismo, conjuro con‘xórkin, -oy, tó tra la locura o la furia de los caballos Hippiatr– Lugd.203. exorcismo expl. como ‘xórkisiv, -ewv, 7 daimónwn ‘xaíresiv Gr–Naz–M–37–962A, cf. An– Athen–1–588–11. 1 milit. toma de ju‘xorkismóv, -oû, ³ 2 conjuro ramento a los soldados Plb–6–21–6. pronunciado para que acuda en ayuda un demon o ser superior “stin dé ³ lógov ³ legómenov ... 3 crist. ‘. toû parédroy: PMag–1–132, cf. 67–17. exorcismo ‘xorkismoû uerapeía Gr–Naz–M–36–397A, cf. Ep–Clem–Virg–1–12–2, Tert–Spect–26, Origenes Comm–Ser–110 in Mt–p.229, Isid–Etym–6–19–55, c. gen. ‘. SalomÛnov pròv pân 0káuarton pn(eûm)a PMag–Christ–17–10. exorcista, AP 11–427 ‘xorkistÍv, -oû, ³ (Luc.), Act–Ap–19–13, Ptol–Tetr–4–4–10 (var.), Ath– Al–M–27–45A, Chrys–Catech–2–7, como oficio eclesiástico, Corn–Pa–Ep–Fr. en Eus–HE 6–43–11, Cypr– Ep–69–15–2, Gr–Naz–M–36–713D. que está bajo juramento, “xorkov, -on sometido a juramento “. ‘péssetai ... boà kárykov Pi–O–13–99. 1 hacer jurar, hacer prestar ju‘xorków ramento, tomar juramento c. ac. de pers. tàv geraráv D–59–78, cf. 19–151, Nic–Dam–103i, Eus– PE 14–27–10, c. ac. e inf. toùv ³plítav ... e½noeîn tÔ basileî I–AI 9–153, cf. IG 2²–1174–15 (IV a.C.), Plu–2–1126b, c. inf. fut. ‘xorkoî min ¤ mén o® 0ntypoyrgÍsein ... Hdt–3–133, toútÒv ... synhgorÍsÈn tà dikaiótata IG 2²–1237–35 (IV a.C.),

cf. D.S–3–71, c. ac. o giro prep. expr. aquello por lo que se obliga a jurar toùv proesteÛtav ... tò Stygòv Œdwr Hdt–6–74, katà tÎv "Estíav Sch– Luc–Herm–35, en uso abs. ‘xorkoúntwn dè o® prytáneiv Trat. en Th–5–47, cf. D–21–65. 2 rogar, suplicar, conjurar pollà katà tÎv 9díav ‘xorkoûsa gonÎv a un soldado para que se apiade de un niño, Bas–Sel–Or–M–85–396A; rogar, hacer votos tò mà toioûtoiv páuesi peripeseîn 7mâv ‘xorkÛn Basil–M–31–556A. 1 toma de juramen‘xórkwsiv, -ewv, 7 to c. gen. subjet. 0posieúmenov tÃn ‘xórkwsin toû %Eteárjoy cumpliendo el juramento de Etear2 exorco, e.e., prestado a Etearco Hdt–4–154. cismo ‘xorkÚsewn ... oÝv o® ‘ndoúmenoi tà daimónia ... ‘kdiÚkoysi I–AI 8–45. I intr. 1 lanzarse, precipitarse ‘xormáw bruscamente mÍ se láuësi keîs' ‘xormÍsasa que no te pase inadvertido si (la nave) se precipita hacia allí contra el escollo Od–12–221; precipitarse en la ruina, llegar al colapso la ciudad de Rodas por un terremoto, Aristid–Or–25–25; bajar, saltar de la nave a tierra, desembarcar c. gen. prìn ‘xormÎsai tÎv neÚv Ath–7b. 2 ponerse en marcha o en camino, salir, partir, marchar frec. de modo apresurado: a) c. compl. de direcc. deûro S–OC 30, X–An–5–7–17, k0n þ tò keîse deûró t' ‘xormÚmeua y en el tiempo que marchamos allí y aquí de vuelta, S–Tr–929, „rmati e9v Kórinuon Str–8–3–20, cf. Paus–3–20–10, App–BC 5–75; b) c. compl. perlativo ‘xÚrmhse dià tÎv ‘pì Sárdewn ³doû marchó por el camino a Sardes Polyaen–7–14–2, taúthn (³dón) Iambl–VP 53; c) c. compl. temp. ‘xÚrmwn •wuen me ponía en camino al alba Men–Asp–40, perì prÛton Œpnon Plu–Lys–28, Ñv eýje tájoyv Ach–Tat–4–11–2; d) c. compl. de procedencia: c. gen. juonóv E–Tr–1131, tÎv pólewv Plb–21–27–9, MilÍtoy Charito 4–7–3, toû Paradeísoy Philost–HE 3–10, c. giro prep. 0p' oÅkwn E–El–1070, 0pò tÎv E½taíav X–HG 6– 5–20, 0pò toû ´royv toû Galaad LXX Id–7–3, ‘g Latwnpól[ewv PBouriant 10–2 (I a.C.), c. adv. oÅkouen Aeschin–2–92, ‘nuáde PMich–486–18 (II d.C.); en v. med. mismo sent. keînov d' 0p' oÅkwn e½uùv ‘xormÚmenov S–Ai–762; e) c. compl. final e9v aårion ... ‘p' “rgon ‘xormÍsomen Men–Epit–203, cf. X–An–3–1–25, pròv a9Úran “uov eýjen ‘xormân tenía la costumbre de salir a hacer ejercicio montado en carro, I–AI 8–186, ‘pì tÃn boÍueian toîv GelÓoiv D.S–13–109, ‘pì zÍthsin Hld–7–13–1; en v. med. mismo sent. pròv “rgon ‘xormÚmeua pongámonos manos a la obra E–Or–1240, ‘pì tà ‘pitÍdeia ‘xwrmhménoi habiendo salido en busca de víveres X–An–5–2–4; f) c. compl. prep. de pers. pròv tòn Kátlon Plu– Mar–24, ueÛn gàr uelóntwn speúdw ‘xormÎsai pròv ¾mâv POxy–1216–20 (II/III d.C.), ³rmÃn “jontá me ‘xormÎsai pròv ¾mâv PSI 1248–6 (III d.C.), cf. Basil–Ep–105, en cont. bélico katà tÛn ‘jurÛn I–BI 1–375, ‘pì toùv "Ebraíoyv I–AI 6–325; g) sin compl., en dif. cont.: para acampar en otro lugar Ñv ƒn mà 9doíato o® Pérsai ‘xormwménoyv Hdt– 9–51, contra el enemigo, E–Heracl–843, X–Cyr–3–3– 12, Men–Asp–3, en barco para hacer fortuna tÃn o½sían ‘nuémenon pâsan ‘xormÎsai Str–2–3–4, para perseguir cuatreros PMich–421–12 (I d.C.), para presentarse a un juicio PFlor–6–7 (III d.C.), de vacaciones POxy–2727–17 (III/IV d.C.), c. suj. no de pers. 8nuhken, ‘xÚrmhken (la enfermedad) ha florecido, se ha desencadenado S–Tr–1089, ³ lógov ... ‘xÚrma sfodróteron la palabra brotaba con mayor ímpetu dicho de un mártir tras haberle cortado la lengua, Chrys–M–50–613. II tr. 1 poner en movimiento, en marcha, impulsar o forzar la partida de o® ‘xormÛntév te naûn kaì xynéjontev tÃn e9resían los que ponen en movimiento la nave y mantienen el ritmo de la boga Th–7–14, póda Ar–Th–659, ‘xórma túptwn ... toûton Ñdí haz que ese se mueva de un golpe así con un golpe como a los burros, Ar–Au–1326, Veûma stratoû E–IT 1437, cf. A– Pers–46, c. compl. de direcc. e9v Eåboian ‘xÚrmhse toùv %Auhnaíoyv Plu–Dem–17, me 7 nósov

‘xÚrmhse pròv tà Túana uerapeíav teyxómenon la enfermedad me obligó a partir hacia Tiana para recibir cuidados Gr–Naz–Ep–67–3, en v. pas. ³ dè ‘xormhueìv 0groùv mèn o½k ‘lehlátei pero él, ya en marcha, no se dedicaba a saquear los campos Longus 3–2–1; hacer comenzar, marcar el inicio del ejercicio „ma mèn ‘xormÛsin, „ma mèn katapaúoysi drómoy kaì pálhv los entrenadores a los atletas, Pl–Plt–294e; lanzar, disparar proyectiles, en v. pas. ptenón ... ´fin ... uÚmiggov ‘formÚmenon la serpiente alada (e.d. la flecha) disparada desde la cuerda del arco, A–Eu–182, tóxwn ... glyfídav ‘xormwménav E–Or–27. 2 fig., gener. con el gesto o la palabra impulsar, incitar c. ac. de pers. a½toùv ‘xÚrmhsan ... présbeiv paróntev les impulsó a actuar la presencia de los embajadores Th–6–6, cf. 88, “nnyjov gàr ‘xÚrma (me) fóbov E–Rh–788, c. compl. prep. toùv ‚lloyv ‘pì tÃn 0retÍn X–An–3–1–24, o½dèn ¤n tò ... se ... ‘xormÎsan pròv tò 0feînai paidíon Arr–Epict–1–11–27, toùv ‚lloyv Makedónav ‘v tò ‘uélein tÛn a½tÛn kindúnwn ... metéjein Arr–An–7–8–1, cf. Philostr–VA 7–11, c. inf. ‘xormÍsav ¾mâv ... díkhn ‘pitiuénai incitándoos a imponer condenas X–HG 2–3–28, cf. Luc–Dem– Enc–15, Plu–Alex–49; c. ac. de anim. impulsar, azuzar tòn kúna ... dakeîn Philostr–Her–17–19; c. ac. de abstr. impulsar, infundir el entusiasmo poético y musical en el hombre, Plu–2–758f. 3 medic. mover, forzar, inducir „panu' ¶sa toùv ... jymoùv e9v tÃn ... kínhsin ‘xorm ciertas prescripciones médicas, Gal–6–277, tÃn gastéra pròv “kkrisin ‘xormÛsin (los higos secos) fuerzan el vientre a evacuar Orib–1–39–5, ‘xormân a½toùv ... e9v 0námnhsin tÛn 0frodisíwn Aët–11– 32, abs. jwrìv sitíwn e9v “meton pollákiv 7 tÎv gastròv dúnamiv ‘xorm Gal–7–168, pròv 0frodísia Gal–14–487, Orib–Syn–1–6–9. 1 brotar, entallecer ‘xorme‘xormenízw nízein tò ‘kblastánein kaì ‘xanueîn Phryn–81, fig., de Hermes niño k0xormenízei k²ykéti sjo2 espigarse, e.e., lázetai blásth S–Fr–314–281. crecer demasiado, endurecerse de hortalizas, Poll– 6–54, fig., de oradores o políticos, Nicostr–Com.24. 1 náut. fondear, estar al ancla ‘xorméw a cierta distancia de la costa naûv Lycurg–17, Is.6.27, cf. And–Myst–11, fig., c. suj. de pers. o½k o9keîv ... ‘n Peiraieî, 0ll' ‘xormeîv ‘k tÎv pólewv Aeschin–3–209, Hyp–Dem–4–16b. 2 salirse ‘xÚrmei ... ‘k toû noû se ponía fuera de sí Paus–3–4–1. ‘xormÍ, -Îv, 7 salida, partida ‘pì strateían Pl–Thg–129d. 1 incitación a actuar ‘xórmhsiv, -ewv, 7 infundiendo ánimo y decisión ‘v tà kalá Arr–An– 3–9–7, cf. I–AI 19–60. 2 partida, puesta en marcha para una expedición oÅkouen Arr–An–1–11–5. 3 acometida, ataque a® tÛn jeirÛn ‘xormÍseiv en el pancracio, Sch–Pi–I–5–75b, en el combate, D.C–75–6–4; avance impetuoso del mar sobre la tierra en un maremoto kúmatov ‘. tiv ‘pì tÃn gÎn Sch–Th–3–89. ‘xormhtikóv, -Í, -ón que incita ³ ‘nópliov ... ‘. e9v pólemon Sch–Pl–R–400b, cf. Poll–4–86. 1 tr. hacer zarpar, hacer salir ‘xormízw al mar tÃn naûn ... ‘k toû liménov D–33–9, ofrendas mortuorias para arrojarlas en mar abierto ‘v pónton ¶sa jrà nékysin ‘xormízomen E–Hel– 1247, en v. pas., a Moisés en su cesto al Nilo, Gr–Nyss–V–Mos–7–15. 2 intr. en v. med. zarpar, hacerse a la mar ‘xormízomai plóon dokázwn Sophr–52, op. ‘normízomai ‘fondear', Ph–1–670, c. gen. de procedencia Trwiádev, ‘xormízesu' oÅkwn E–Tr–166. ‘xormistón, -oû, tó ict., n. de un pez parecido a la murena, Cassiod–Var–12–4–1, 14–5. “xormov, -on que sale, que zarpa c. gen. de procedencia naybátav ... KrÍtav “. E–Hipp–156. ‘xórnymai [3ª sg. aor. ‘xÛrto A.R–1– 306] salir c. gen. dómwn A.R–l.c., 6iónov d' ‘xÛrto, démav d' “rrice ualássë Musae–253, cf. SHell–1185.

‘xorouúnw ‘xorouúnw 1 perturbar, agitar pónton polún Cypr–9–9; c. ac. de pers. hacer enloquecer AÅanta pelÚrion Q.S–5–576. 2 c. inf. incitar a, empujar a bÍmenai ‘v pólemon ref. Pentesilea, Q.S–1–652, cf. 2–431. “xorov, -on desterrado, exiliado Poll–6–198, Sch–E–Hipp–35. ‘xoroúw de cosas saltar fuera, escaparse Páriov dè uoÛv ‘k klÎrov ´roysen e inmediatamente saltó fuera (del casco) la suerte de Paris, Il–3–325, cf. 7–182, 23–353 (todas tm.), 0skòn mèn lûsan, ‚nemoi d' ‘k pántev ´roysan Od–10– 47 (tm.), en la expl. etim. de ²róv ‘suero' 0pò toû ‘xoroúein toû gálaktov Apio ad Hom–91, como etim. de ‘xormenízw ‘echar brotes' las plantas, Ath–63a. ’xórofov v. ’xÚ-. que no está bajo techado, ‘xórofov, -on que está fuera de la casa tòn d' ‘]xórofon o½ miaineî (la mujer que está de parto) al que esté en el exterior de la casa no lo mancillará, SEG 50–1638–17 (Cirene IV a.C.). ‘xorrów decantar, filtrar un líquido, en v. pas. ‘xorroûtai gàr ¾pò toû oÅnoy tò gála separándose así el suero, Clem–Al–Paed–1–6–51; fig., c. ac. abstr. desechar, expulsar tàv sarkikàv ‘piuymíav Clem–Al–Paed–1–6–51. [dór. gen. -iov SEG ‘xóryxiv, -ewv, 7 1 excavación 15–207–125 (Epidauro IV a.C.)] táfroy SEG l.c., toû ´royv BCH 44–1920–252 (Ptoon I a.C.), cf. Gloss–2–304. 2 acción de sacar, vaciamiento de los ojos, como tortura practicada a los crist. ²fualmÛn kentÍseiv te kaì ‘xorúxeiv Eus–HE 8–14–13, cf. LC 7, Ath–Al–M–26– 1304D, toû Kúklwpov ²fualmoû Eust–1641–27. I ref. la tierra ‘xorússw át. -ttw 1 excavar, extraer cavando, c. ac. de lo extraído póleiv ¾pò gÎn dedykyíav ‘xÚryxe Plu–2–340e, tÃn dè gÎn £n ‘xorúttoysin la tierra que extraen (las hormigas al cavar sus hormigueros), Ael–NA 6–43, gÎv ... métalla Clem–Al–Paed–2–3–38, en v. pas. ¶koy eÅh ³ joûv ³ ‘xoryjueív Hdt–2–150, cf. 7–23, PHal–1–109 (III a.C.); exhumar, desenterrar cadáveres sepultados ‘k toútoy toû jÚroy ... ‘xorúsav toùv nekroúv Hdt–1–64, cf. PAktenbuch 4–4 (IV d.C.); fig. desenterrar, sacar a la luz lo que está oculto ³ ‘xorússwn lógov tà kekrymména tÛn pragmátwn Ph–1–72, cf. 117, tà ‘n toîv biblíoiv 0pórrhta Ath–678f, en v. pas. megálwn kakÛn uhsayròv ‘xorússetai Men–Comp– 2 cavar, excavar c. ac. de lugar fréar 3–4. IDodona 1441A (IV a.C.), pân tò jwríon D.C– 59–10–5, en v. pas. ‘n toîv ‘xoryssoménoiv tópoiv tÎv gÎv Arist–Mir–833°4; en v. med. mismo sent. járakav ‘xwrúxanto cavaron atrinchera3 desarraigar, arrancar de mientos D.H–9–55. raíz plantas y árboles tàv ‚gliuav Ar–Ach–763, tà fytá X–Oec–19–4, ‘láan Arist–Ath–60–2, cf. Lys– 7–26, D–43–69, (toùv 0stajúav) Ael–NA 10–16, cf. 9–56, Sch–Ar–Pax 1123b. 4 desterrar, expulsar del territorio %Onasílon ... ‘x tÔ jÚrö tÔde IChS 217–12, 24 (V a.C.). II gener. 1 arrancar, extirpar los ojos ‘xÚryxe a½tÛn ... toùv ²fualmoúv Hdt–8–116, cf. Xanth–22, LXX Id–16–21, Charito 6–5–8, Plu–Art– 14, Lib–Decl–33–27, ²fualmòn dexión LXX 1Re– 11–2, cf. I–AI 6–71, toùv ²fualmoùv 0pò tÎv kefalÎv Gr–Nyss–Hom–in Eccl–360–5, ²fualmòn ... 0ntí ²fualmoû Chrys–Virg–44–1; abs. arrancar los ojos en v. pas. makáriov gàr oÿtóv ‘sti, kƒn ‘xorúghtai, kƒn kaíhtai Chrys–M–50–752, prov. o½ tyflóv, 0ll' ‘xÚryktai ref. al que nunca acaba lo que está haciendo, Paus–Gr–y 8; fig. arrancar, desollar la piel 7 nósov ... tÃn ‘pifáneian ¶lhn toîv ´nyxin ‘xorúttoysa Pall–V.Chrys– 2 vaciar, extraer o® dè (pelekânev) 17–33. ‘xorúttoysi tà kréa (tÛn ²strakíwn) Ael–NA 3–20; de madera vaciar, ahuecar stélejov gàr 1dròn e9v ... kauédrav túpon ‘xorúttontev para 3 perforar, hotallar un trono, Lyd–Mag–1–7. radar tÃn stéghn Eu–Marc–2–4, tò teîjov toû monasthríoy Ephr–Syr–2–106F; fig., sent. obs., Hippon–107–35.

1676 ‘xorfanízw alquim. apartar, eliminar la materia, Ps–Steph–241–19, cf. 215–18, 244–22. I tr. 1 representar bailan‘xorjéomai do, con danzas esp. de modo desenfrenado, grotesco u obsceno tÃn ®erwsúnhn toû ... ueoû Hdn– 5–5–3, escenas y posturas sexuales, Sud–s.u. %Astyánassa; fig. representar en público ceremonias y rituales secretos, fuera del lugar y momento adecuados, de donde divulgar, profanar o traicionar indebidamente (a veces difícil de distinguir de I 2) ‘xaggélleiv a½tà (tà mystÍria) kaì ‘xorjÊ parà kairón Arr–Epict–3–21–16, cf. Vit–Fr–Pap–Pol–3–1–25, ‘xagoreúonta taîn ueaîn tà 0pórrhta kaì ‘xorjoúmenon Luc–Pisc–33, cf. Salt– 15, Alciphr–3–36–1, ç kakÛv ‘xorjhsámenoi tà mystÍria, ç tà ‚fanta fÍnantev Aristid–Or–22– 13, cf. 28–113, tà „gia tÛn 1gíwn Dion–Ar–EH 63–7, ref. a secretos no relig., Ach–Tat–4–8–3. 2 burlarse mediante una danza grotesca o inapropiada, parodiar, ridiculizar o deshonrar bailando tòn Lewnídan kaì tòn Kallikratídan Plu– Art–22, toùv Salaminíoyv Philostr–VA 4–21, tÛn 0rrénwn tÃn dóxan Amph–Seleuc–91; p. ext. burlarse de, mofarse de, deshonrar o menospreciar tÃn 0lÍueian Plu–2–867b, politeían Plu–2–1127b, tÃn 0rjaían VhtorikÍn Synes–Dio 3 (p–242), tòn 0nurÚpinon bíon los sodomitas, Isid–Pel–Ep–M–78– 525B; abs. hacer burla, mostrar desprecio toioútoiv VÍmasin ‘xorjoúmenoi paízoysin o® ‚timoi Ath–Al–Ar–1–22–6. II intr. danzar, bailar esp. de modo festivo o burlesco: los celebrantes en la procesión de las fiestas Dionisias, D–22–68, cf. Aristid–Or–34–60, Ps–Nonn–Comm–in Or–4–38, caballos amaestrados al son de la flauta, Ath–520d, demonios apareciéndose a los ascetas ‘xorjoúmenoi kaì poikillómenoi taîv fantasíaiv Ath–Al–V–Anton–35–3, fig., ref. la elegancia y variedad en la exposición magistral, op. la enseñanza apresurada y superficial, Cyr–Al–Io–1–317–18. “xov adv., equiv. dór. de “xw, como prep. de gen. 1 fuera de, al exterior de ‘xágein ... tàv e9kónav “xov ®eroû CID 2–34–2–58 (IV a.C.), cf. SEG 47–1469B–2 (Sicilia), An–Ox–2–164–9. 2 abstr. fuera de, al margen de “xov tÎv proklhsíav al margen del compromiso previo, SEG 9–11–12, 12– 10 (ambas Cirene IV a.C.). [Formado sobre ‘x a partir del final de ‘któv, ‘ntóv qq.u.] *!Exov DMic. e-ko-so. ‘xósdw v. ‘xózw. I 1 santificar, consagrar ®sto‘xosiów roûsi ... tòn Nomân ... ‘xosiÛsai (tò pûr) ref. el fuego sagrado conservado en el templo de Vesta en el Foro, Plu–Cam–20; en v. med. mismo sent. stóma t' eåfhmon „pav ‘xosioúsuw y todo hombre santifique su boca en reverente silencio E–Ba– 70; celebrar como sagrado en v. pas. tÔ ueÔ ... 2 en v. med. tà e9wuóta Procop–Vand–2–14–13. tener por sagrado, sacralizar ritos y ceremonias ancestrales, Plu–Arat–53, tÃn ‘v ¾mâv filían Gr– Ant–Exerc–M–88–1885B; en v. act. ‘xosioûn: dikaioûn 3 en v. med. propiciarse c. ac. de la Hsch. divinidad tà ueîa Plu–2–586f, tòn ueòn litaîv kaì proseyjaîv Euagr–Schol–HE 6–13. expiación mediante ‘xosíwsiv, -ewv, 7 sacrificio a los dioses, Philost–HE 7–8. ‘xosteãzw 1 extraer del hueso tòn mye2 sacar los huesos de, deshuelón Dsc–2–77. sar de anim. léonta ... ‘xosteãzonta toùv 9díoyv skúmnoyv Horap–2–38, de frutos, en v. pas. mÎla kydÚnia katatetmhména kaì ‘xwsteisména Dsc–5–75–15, cf. Paul–Aeg–7–11–56; de pescados quitar la raspa, retirar la espina, desespinar uríssav ualassíav Gp–20–39; fig. extirpar como un hueso, c. ac. de la parte retirada ‘kreokópei tÃn 0retÃn toîv peinÛsin, ‘xosteãzwn tÃn 1martían cortaba la virtud como la carne para los hambrientos, extirpando el hueso pecaminoso Pall– V.Chrys–18–302. 1 polít. desterrar, conde‘xostrakízw nar al ostracismo c. ac. de pers. Kallían And–4– 32, cf. Lys–14–39, Pl–Grg–516d, Theopomp–Hist– 96b, Plu–Arist–7, en v. pas. 0nÃr %Auhnaîov mén,

‘xwstrakisménov dè ¾pò toû dÍmoy Hdt–8–79, cf. Themist–Ep–2–1, D.S–11–55, Apolo del cielo por dar muerte a los Cíclopes, Luc–Sacr–4, c. juego de palabras c. ´strakon: tí dè soì drásw, kakódaimon, 0mforeùv ‘xostrakisueív; Ar–Fr–661; fig., c. ac. de abstr. y ‘k c. gen. o gen. solo nûn d' ‘xwstrákistai mèn pân tò jrÍsimon ‘k tÛn pragmátwn Demad–124, en v. pas. ‘xwstrakísuhsan tÎv 0lhueíav fueron desterrados de la 2 cocer arcilla en v. verdad Ps–Steph–247–27. pas. tÃn (Œlhn) ‘xostrakisueîsan dià tÎv ‚gan toû 7líoy ‘kkayséwv Ps–Steph–230–3. ‘xostrakismóv, -oû, ³ 1 polít. ostracismo, condena al ostracismo ‘xostrakismòn poieîsuai kat' a½toû condenar a éste al ostracismo Plu– Them–22, cf. 2–186a, Dem–Phal–Fr–102, D.S–19–1, Themist–Ep–19–1; expulsión, destierro, exilio ‘xostrakismoû prostimhuÎnai Euagr–Schol–HE 6–7, fig., c. gen. de abstr. tÎv 0gnoíav Pall–V.Chrys–5–25. 2 solidificación tà dè ´rh (gégone) katà ‘xostrakismòn tÎv gÎv Chrysipp–Stoic–2–177. ‘xostrakistéov, -a, -on que debe ser desterrado Eust–Op–315–10, cf. Gloss–2–59. ‘xóstwsiv, -ewv, 7 medic. callo óseo, exóstosis en las sienes, Gal–7–728, en diversas partes, Gal–10–1013. 1 conj. temp. ‘xóte frec. diuisim ‘x ¶te desde que, a partir del momento en que génov 0nósion, ¶per ‘xót' ‘génet' ‘moì polémion ‘tráfh raza impía que, desde que nació, fue criada para ser mi enemiga Ar–Au–334, ‘. tÃn ®erateían 0neílhfen desde que se ha hecho cargo del sacerdocio, Didyma 496A–3 (II d.C.), cf. A.R–3– 67, Call–Ap–48, AP 11–383 (Pall.), Luc–Am–5, Hom– 2 adv. temp. Clem–4–24, IG 2²–4533–38 (III d.C.). desde entonces ‘. ghraléon mèn 0eì flóon ’rpetà bállei Nic–Th–355, cf. Euph–20–5. ‘xóteper conj. temp. desde el momento en que ‘. a½toùv ... 6pístato ³poîoí tinev “sontai Cyr–Al–Cat–Ep–Rom–8–30. ‘xóti conj. causal porque, puesto que ‘. ‘n ‘moì prÛton tàv 0ktînav 0pélyse tÎv ueóthtov Chrys–M–61–694. ‘xotrúnw incitar, apremiar, excitar c. ac. de pers. a veces impl. e inf. s' ... Æmerov ‘xotrúnei ... teleîn A–Th–692, cf. E–Supp–24, Lib–Ep– 25.4, c. ac. y compl. prep. 7mâv ‘pì tà deiná Th– 1–84, o® ‚lloi ... ‘pì tÃn súnodon a½toùv ‘xotrúnontev otros que les apremian a la asamblea D.C–47–43–2, ‘pì klopaîv I–AI 18–172, ‘xotrúnein (0peleyuéroyv) ‘pì MhnodÚrö incitar (a los libertos) contra Menodoro App–BC 5–78, sólo c. ac. de pers. a½tón I–AI 17–303, en v. pas., Ph–2– 564, ref. a los elefantes toîv kéntroiv ‘xotrynómenoi pròv tÛn ‘pikauhménwn App–Pun–43; abs. dar ánimos en la batalla, App–Hisp–22. “xoy v. “xw. Exuanus otro n. de %Exoyánoyv, -oy, ³ %Azanoí ciu. de Frigia, Hermog–Hist–Phryg–3. ‘xoyberantía, -av, 7 lat. exuberantia, sobreproducción, excedente sujeto al pago de una tasa sîtov 0pò lógoy ‘xoyber(antíav) kthtór(wn) POxy–1660–3 (IV d.C.). ‘xoúggin, -íoy, tó sent. dud., quizá n. de un producto empleado en vet. Hippiatr–Lugd–66, 71. 1 despreciar, minusvalorar, no ‘xoydenéw hacer caso de, menospreciar ‘xoydénhsén se LXX 4Re–19–21, tòn lógon toû basiléwv LXX 1Ma–3–14, cf. LXX Ps–50–19 en Mac–Aeg–Serm–B 3–4–2, Ath–Al–M–27–484B, PTib–Karan–12–23 (II d.C.), Vit.Aesop–W–77b, c. inf. taûta soi gráfw Æna mà 0melÍsëv ¡ ‘xoydenÍsëv a½tÔ doûnai ODidymoi 31–9 (II d.C.), c. gen. de precio ƒn mikroû ‘xoydenÍsëv si descuidases (el asunto) un poco, PCol– 2 des278–9 (III d.C.), en v. pas. Eu–Marc–9–12. echar, eliminar en v. pas. tò ... Œdwr o½ paraménon, 0llà skedannúmenon ‘xoydeneîtai Origenes M–12–1476C. ‘xoydénhma, -matov, tó objeto de desprecio ´neidov 0nurÚpoy kaì ‘. laoû LXX Ps–21–7, cf. Eus–DE 10–8–2, ‘. 0nurÚpwn LXX Da–4–17u. ‘xoydénhsiv, -ewv, 7 desprecio, ninguneo, Gloss–2–304.

‘xoysía

1677 ‘xoydenhtéov, -a, -on que ha de ser despreciado, que ha de ser menospreciado plÃn ³poîa pot' ƒn eÅh, o½k ‘xoydenhtéon ¾mîn Basil– Hex–9–1. ‘xoydenhtÍv, -oû, ³ aniquilador, Gloss– 2–304. ‘xoydenízw tener en nada, desdeñar, menospreciar dud. en Archil–271 (221 West), blasfhmíaiv ... tòn neanían Aristid–Mil–18, tÃn toû ueoû dúnamin Aristid–Mil–4, cf. PLond–inv–37533 en JHS 29–1909–32–8. desprecio, desdén ‘xoydenismóv, -oû, ³ c. gen. obj. tÛn ¾perhfánwn Aq–Ps–122–4. ‘xoydenów desdeñar, despreciar, tratar con desprecio ³ laòv ·n ‘xoydénwsav LXX Id–9–38, en v. pas. trápeza kyríoy ‘xoydenwménh ‘stí LXX Ma–1–7, ¾pò toû laoû ¾mÛn ‘xoydenwueìv kaì 0timwueív Iust–Phil–Dial–101–2; tratar con falta de atención o negligencia mà symbÊ paragenhuéntwn 7mÛn ‘xoydenouÎnai (l. -nw-) no vaya a suceder que al llegar nosotros haya la más mínima negligencia, SB 7524–11 (III a.C.). ‘xoydénwma, -matov, tó objeto de desdén, de desprecio LXX Ps–89–5, Gr–Naz–M–35–952B, glos. a prophlakismóv Hsch. desprecio, menos‘xoydénwsiv, -ewv, 7 precio, humillación ‘xejúuh ‘. ‘p' ‚rjontav LXX Ps–106–40, cf. 1Ma–1–39, ‘n ¾perhfaníä kaì ‘xoydenÚsei LXX Ps–30–19, cf. 122–3, Marc–Er–Iustif– 114, Callinic–Mon–V–Hyp–24–24, Gloss–2–304, c. dat. toîv ¾perhfánoiv LXX Ps–122–4, c. gen. obj. toû 1gíoy Pneúmatov Basil–Eunom–649B, tÎv 0nurwpeíav fúsewv Diad–Perf–81. ‘xoydenwtÍv, -oû, ³ vilipendiador, despreciador de otros en grado máximo, Phld–Vit–24–4, 11 (= Aristo Phil–14–9). “xoyua adv. de lugar fuera Hsch. ‘xoyuenéw despreciar, menospreciar, minusvalorar c. ac. de pers. o abstr. ³ ‘xoyuenÛn me 0timwuÍsetai LXX 1Re–2–30, cf. 1Re–8–7, Sap– 4–18, mà ‘xoyuenoûntev Ñv mhuéna ´nta tòn %Aléxandron Ps–Callisth–2–7–3, sofían dè kaì paideían 0sebeîv ‘xoyuenÍsoysin LXX Pr–1–7, toùv ueoúv NDLydia 70–6 (II d.C.), tòn uánaton A.Thom.A 85, tò filóponon Hippol–Haer–4–45–1, en v. pas. 0naísjyntov ... 7 aÅsuhsiv, £ ‘xoyuenhueîsa ¾pò toû ueoû Ph–1–78, cf. Cyr–Al–Mt–48– 10; sólo c. ac. de pers. tratar con desprecio, ningunear, humillar Herodes a Jesús Eu–Luc–23– 11, toùv ‘moùv fíloyv ... ‘xoyuénhsav kaì Œbrisav Vit.Aesop–W–77b, cf. Callinic–Mon–V–Hyp–33–9, tòn 0delfón soy Ep–Rom–14–10; sólo c. ac. de abstr. ignorar, dejar de lado, descuidar o½aì toîv ‘xoyuenoûsin Siwn ¡Ay! de los que descuidan a Sión LXX Am–6–1, tÛn shmeíwn … mèn “krinan ... … d' ‘xoyuénhsan I–BI 6–315. cosa desecha‘xoyuénhma, -matov, tó ble, desecho sin valor tà dè ‘xoyuenÍ[mata] Kain ‘dídei tÔ u(e)Ô y Caín ofrecía a Dios lo que despreciaba Pach–Ep–3–126. desprecio, desdén, ‘xoyuénhsiv, -ewv, 7 menosprecio de Herodes hacia Jesús Cat–Eu–Luc– 23–7, cf. Chrys–M–62–167, Ath–Al–M–27–397A. ‘xoyuenhtéon hay que menospreciar, hay que despreciar tòn dè ‘k perittÎv e½labeíav ti práttonta o½k ‘. Apoll–Rom–14–10. ‘xoyuenhtÍv, -oû, ³ desdeñoso, insolente, petulante Hippol–Haer–4–15–5, 22–2, Gloss–2–137. ‘xoyuenhtikóv, -Í, -ón que menosprecia, que tiene en nada ‘. toû ueíoy como def. de ‘ateo', D.L–7–119. desprecio, Gloss–2–511 ‘xoyuenía, -av, 7 (ap. crít.). ‘xoyuenízw despreciar, tratar o considerar con desdén tàv tÛn ‚llwn ‘unÛn deisidaimoníav I–AI 19–290, tà mystÍria Plu–Fluu–12–1, tòn ‚ndra toûton A.Thom.A 14; hacer mofa de, reírse despectivamente glos. a skimalízw Sch–Ar– Ach–444a, katajÍnë: katagelásë ... ‘xoyuenísë Hsch. ‘xoyuenismóv, -oû, ³ graf. -nhsmóv Anecd– Ludw–69–6 desprecio, desdén c. gen. subjet. tÛn ¾perhfánwn Aq–Ps–122–4, ‘stè e9v ‘xoyue-

nismón sois despreciables los judíos, Chrys–M–52– 840, cf. Anecd–Ludw–l.c., Gloss–2–304. ‘xoyuenów despreciar, menospreciar toùv ‘panistanoménoyv 7mîn LXX Ps–43–6, kardían syntetrimménhn ... ³ ueòv o½k ‘xoyuenÚsei LXX Ps–50–19, lógoyv profhtÛn T.Leu–16–2, Ueón Procop–Gaz–M–87–1916A, en v. pas. tò kállov tÎv dóxhv a½tÎv ‘xoyuenÚuh ‘nÚpion toû ueoû LXX Psalm–Salom–2–5, cf. Ps–Callisth–2–35a–11G. desprecio, humi‘xoyuénwsiv, -ewv, 7 llación ²neidismoùv kaì ‘xoyuenÚseiv ... ¾pò 0rjóntwn ... ¾pédeixe (%Ihsoûv) Mac–Aeg–Serm–B 3–5–9, cf. Didym–in Ps–150–15. ‘xoykóntiov, -oy, o® exucontio n. dado a los anomeos, e.d. a los arrianos en sent. original, que creían que el Hijo fue creado «‘x o½k ´ntwn» e.e., de la nada, Ath–Al–Syn–31–3, Socr–Sch–HE 2– 45–11, Soz–HE 4–29–2. cret. ‘Qqwlá ICr–App– ‘xoúlh, -hv, 7 12A–6 (Lito V a.C.) graf. ‘xoylÍ Hsch–s.uu. 1 en derecho át. ‘xoylÎv, ‘xoyláv jur. acción de impedir el acceso a una propiedad a la que se tiene derecho por sentencia judicial, herencia, compra al estado o deuda impagada, privación, desposesión de un bien mueble o expulsión de un bien inmueble, gener. ref. al proceso por desposesión, proceso por expulsión ³pósoi ... ‘xoúlav ... çflon cuantos adeudaban el pago por condenas en casos de desposesión And–Myst– 73, cf. D–21–44, Hsch–s.u. ‘xoyláv, pero más frec. llamado ‘xoúlhv (sc. díkh) Sol–Lg–36a, kat' E½kléoyv jwríoy ‘xoúlhv Lys–Fr–120, cf. D–30 tít., 31 tít., ‘xoúlhv a½tÔ dikázetai ³ Dhmosuénhv D–30 argumen., (díkhn) ‘xoúlhv feúgein ser procesado por expulsión D–21–91, 52–16, díkhn ‘xoúlhv a½tÔ lajÚn iniciar un proceso por desposesión contra él D–39–15, cf. 21–81, cf. Phryn– Com–44, Paus–Gr–e 44, Harp., Sch–D–21–134, Sch– Er–Il–21–282e; tb. en Amorgos en caso de impago de una deuda pública IG 12(7)–69–15 (Amorgos III a.C.); tb. ref. al proceso a una sacerdotisa que no cumple las funciones propias de su cargo, Din–Fr–84–1; entendido como proceso por ocupación ilegal que sería imposible en el caso de los atenienses por ser autóctonos del Ática, Aristid– Or–1–28; fig. taîv graysìn ... ‘xoúlhv ²fleîn pagar a las viejas por ocupación ilegal por contar cuentos, actividad propia de viejas Com– Adesp–93, oýmai gàr ‚n se kaì ‘xoúlhv grafÃn ¾p' a½tÎv (sc. peníav) feúgein creo que serías acusado de expulsión por ella (la pobreza) diri2 forma y gido a un hombre rico, Basil–Ep–4. sent. dud., quizá jur. desposesión ‘]Qqwlâv qadâv ley de desposesión en reparación por actos ilegales ICr–App–l.c. [De *‘k + qolnÀ, cf. ‘xeiléw ‘expulsar', v. s.u. e9léw.] “xoylov, -on jur. desposeído, apartado de la propiedad de un bien, Phot–e 1263. ‘xoyréw tr. evacuar con la orina, orinar ‘xoyréei „ma tÔ oårö aÝma Hp–Int–15, tÃn gonÍn Arist–HA 577ª22, tòn líuon Dsc–Eup–2–118, en v. pas. ‘xoyreîtai tò thkómenon ¾pò toû oåroy lo disuelto por la orina es evacuado Hp– Morb–4–55, cf. Mnesith–Cyth. en Orib–Inc–32–12; abs. orinar, miccionar Ael–NA 11–18, fig. oÝa gérwn kaì lÎrov ‘xoúrhsen ³ potamóv del Nilo y sus irregulares crecidas, Soz–HE 7–20–5; en aor. acabar de orinar oÿtov •wv ’spérav o½ mà ‘xoyrÍsë de un herniado, Hierocl–Facet–118. evacuación por la ‘xoúrhsiv, -ewv, 7 orina aÆmatov Aët. en Phot–Bibl–179b. ‘xoyría, -av, 7 dud. micción, Anecd–Ludw– 208–20. ‘xoyríav adv. con viento favorable ‘. ... tÎv nhòv feroménhv Basil–M–32–1361C, ‘. pleîn Chrys–M–52–694. ‘xoyrízw v. 2 ‘xorízw. que exuda suero gála ‘xoyrikóv, -Í, -ón Ps–Democr–p.54, cf. 2 ‘xorízw. acción de provocar ‘xoyrismóv, -oû, ³ la micción Dsc–Eup–2–113. 1 cónico, de forma cónica, “xoyrov, -on acabado en punta (prósueta) “xoyra pesarios

de forma cónica Hp–Mul–2–133, glos. a “pakrov 2 contraído, encogido tà a9doîa Hp– Gal–19–99. Mul–2–148 (dud.); entornado, entrecerrado de los ojos de los miopes, Hp. en Gal–19–99. 1 tener derecho, permiso, au‘xoyseúw torización c. inf. mhdìv (l. -eìv) tÎv kÚmhv ‘xoyseúsei 0nalabî[n] neirÕn (l. nhrón) nadie de la aldea tendrá derecho a sacar agua, PHaun– 2 tener dominio sobre, apro58–8 (V d.C.). piarse de c. gen. klÍrwn PHaun–58–9 (V d.C.). I como concepto abstr. ‘xoysía, -av, 7 1 posibilidad, capacidad, oportunidad c. gen. de n. de acción o de inf. toû poreúesuai ... ‘xoysían “labon Isoc–12–59, eýnai gàr tÃn ‘leyuerían ‘xoysían a½topragíav pues la libertad es la posibilidad de obrar con independencia Chrysipp–Stoic–3–86, c. gen. subjet. ‘pì tÊ tÎv e9rÍnhv ‘xoysíä según las posibilidades que otorgaba la paz D–18–44, c. inf. a½tÔ ‘. ¤n safÛv e9dénai tuvo posibilidad de saberlo con certeza Antipho 1–6, cf. X–Cyr–6–3–30, Th–7–12, o½d' 0mfisbhtÎsaí moi ‘. génoit' ‚n Is–12–4, cf. Isoc–11–6, D–6–33, Æna ‘xoysían “jwsi jrÍmatá te kléptein X– Mem–2–6–24, o½k ‘jóntwn ‘xoysían e9v ‚l[loyv tó]poyv diaríptein no teniendo posibilidad de dispersar (el ganado) hacia otros lugares, PTeb– 703–173 (III a.C.), pollÛn pólewn ‘xoysían “labe tàv mèn 0nastátoyv poiÎsai, tàv d' a½xÎsai Atenas, Isoc–5–146, raro c. Þste: labÕn d' ‘xoysían Þste poieîn ¶ ti ƒn boúlwmai habiendo obtenido la posibilidad de hacer lo que quería Isoc–3–45. 2 poder otorgado por autoridades o leyes para actuar de una determinada manera, permiso, licencia, autorización, derecho de actuación, c. gen. de n. de acción o de inf. katà tÃn o½k ‘xoysían tÎv 0gwnísewv debido a la falta de autorización para competir en los juegos Olímpicos, Th–5–50, tÎv tÛn gynaikÛn xygkoimÍsewv Pl–R–460b, ‘. toû légein libertad de expresión ref. a Grecia, Pl–Grg–461e, toû 0dikeîn Pl– Grg–526a, cf. R–554c, toû ... présbeiv pémpesuai Aeschin–3–63, c. inf., en expr. indic. ‘conceder permiso' ‘xoysían ³ nómov dédwke tÔ ‘rastÊ uaymastà “rga ‘rgazoménö ‘paineîsuai la costumbre ha concedido al amante que ha realizado acciones heroicas permiso para ser alabado Pl– Smp–182e, cf. X–Mem–2–6–35, Arist–Pol–1270ª21, PEnteux–5–7 (III a.C.), proagoreúomen tÔ ‘xoysían pepoihkénai %Auhnaíwn tÔ boyloménö ... 0piénai proclamamos haber dado permiso a quien quiera de los atenienses para marcharse Pl–Cri– 51d, cf. X–Oec–2–11, Arist–Pol–1293ª14, pantajóuen gàr Ðfeleîsuai toîv ‘moî synoûsin ‘xoysían ‘gÕ paréjw X–Mem–2–1–25, en expr. indic. ‘tener permiso' o½[uenòv “]jont[o]v ‘xoysían · boúletai poieîn no teniendo nadie derecho de hacer lo que quiera, PTeb–703–230 (III a.C.), cf. IAph2007 13–11–13 (III d.C.), o½k oåshv d' ‘xoysíav [tÔ %AsÃ]p' katalîcai tÃn Sofían como cláusula en un contrato de matrimonio PRoss– Georg–3–28–13 (IV d.C.); c. matiz peyor. libertad excesiva, licencia ‘. metà ponhrÛn ... syntréjein Ep–Barn–4–2, toû 1marteîn Clem–Al–Strom–3–1–2. 3 poder emanado del ejercicio de un cargo público, potestad, autoridad en ámbitos específicos “joysin (o® uesmouétai) ‘xoysían uanátoy Arist– Fr–412, cf. Laud–Agripp–10, ‘xoysían “jw stayrÛsaí se (habla Pilato a Jesús) Eu–Io–19–10; sin compl. autoridad política, poder prob. en E–Fr– 775a–3, 644–3, Men–Fr–665. 4 crist. poder, autoridad, potestad de origen divino, gener. c. gen. subj.: a) del Padre, Hijo y Espíritu Santo 7 ‘. toû Jristoû Apoc–12–10, cf. Iust–Phil–1Apol–40–7, toû 0uanátoy ueoû Anon–HE 2–7–34, toû Pneúmatov Basil–Ep–189–7, c. compl. indic. sobre qué se ejerce el poder “dwkav a½tÔ ‘xoysían páshv sarkóv le diste potestad sobre toda la carne Dios a Cristo Eu–Io–17–2, ‘dóuh moi pâsa ‘. ‘n o½ranÔ kaì ‘pì gÎv Eu–Matt–28–18, c. inf. tòn ... “jonta ‘xoysían ‘mbaleîn ‘v tÃn géennan ref. a Dios Eu–Luc–12–5; b) de los apóstoles y obispos Paûlov ... ‘xoysían “jwn 0postolikÍn Orige-

‘xoysiázw nes Hom–8–8 in Ier., ³ diákonov ... labÕn parà toû ‘piskópoy tÃn ‘xoysían Const–App–2–44–3, c. compl. indic. sobre qué o quién se ejerce el poder ‘. tÛn pneymátwn tÛn 0kauártwn Eu– Marc–6–7, tòn %Alexandreíav ‘pískopon pántwn toútwn “jein tÃn ‘xoysían ref. a los fieles de su diócesis CNic–(325) Can–6, ‘. ‘pì pánta tà daimónia Eu–Luc–9–1, c. inf. ‘. ‘kbállein tà daimónia Eu–Marc–3–15; c) de ángeles y demonios ‚ggelov ... “jwn ‘xoysían ‘pì toû pyróv Apoc–14– 18, ³ ponhròv ‚rjwn labÕn tÃn kau' 7mÛn ‘xoysían Ep–Barn–4–13, tÎv diabolikÎv 7mâv ‘xoysíav ‘rrúsato Origenes Fr–54 in Ier. 5 c. matiz neg. atribución excesiva, prepotencia, abuso Œbrei dè kaì ‘xoysíä ploútoy con la insolencia y la prepotencia que da la riqueza Th–1–38, cf. 3–45, D–19–200, ‚metrov ‘. tÛn ‘glogistÛn 6 ret. poihITemple of Hibis 4–51 (I d.C.). tikà ‘. licencia poética Str–1–2–17, cf. Iul–Or– 1.10b. 7 c. compl. de cosa potestad, dominio, derecho legal sobre algún bien, para disponer de él a voluntad, c. gen. “jein a½tÃn tÃn ‘xoysían tÛn 9díwn pántwn pwleîn, ¾potíuesuai, diauésuai oÝv ‘àn boúlhtai 0parapodístwv BGU 183– 25 (I d.C.), cf. PMil–Vogl–26–13 (II d.C.), ðn (ploíwn) ‘xoysían “jw PGiss–Apoll–31–18 (II d.C.), c. giro prep. mhdemían te ‘xoysían “jein e9v a½toúv (unos esclavos manumitidos) POxy–1205– 11 (III d.C.); patrikà ‘. trad. de lat. patria potestas ejercida por el padre sobre los hijos CPR 6–12–3 (IV d.C.), cf. SB 16717–5 (III d.C.), Dig–26–3–1–1. II como aplicación concr. en la esfera admin. 1 cargo público, magistratura 0rjaì kaì ‘xoysíai Pl–Alc–1–135b, cf. Arist–EN 1095°21, o® ‘p' ‘xoysiÛn LXX Da–3–2, o® pleonektikÛv taîv ‘xoysíaiv 0pojrÚmenoi ITemple of Hibis 1–16 (I d.C.). 2 por meton. ref. a pers. a® ‘xoysíai las autoridades, Eu–Luc–12–11, Plu–Phil–17, a® politikaì ‘xoysíai los magistrados de la ciudad Eus– HE 5–1–30, cf. D.H–11–32, en cont. milit. TAM 5– 3 honor o esta1417–24 (Filadelfia III d.C.). tus propio de la posición de poder, dignidad 7 basilikà ‘. la dignidad real D.S–2–45, cf. D.H–3– 47, megaloprepeíä tÎv basilikÎv ’xoysíav con el boato propio de la dignidad imperial Eus–VC 3–44. 4 rom., como trad. de lat. potestas ref. dist. cargos, autoridad, potestad 7 ¾patikà ‘. consulado, potestad consular D.S–14–113, D.H–10– 19, Plut–Cat–Mi–32, 7 Œpatov ‘. D.H–7–1, dhmarjikà ‘. tribunado, potestad tribunicia, Laud–Agripp–1, SIG 780–4 (Astipalea I a.C.), SEG 9–8–1 (Cirene I a.C.), PAgon–6–9 (II d.C.), D.C–54–28–1, 7 tamieytikà ‘. D.H–8–77, ‘parjikà ‘. prefectura D.C–75–14–1, PFreib–11–8 (IV d.C.), pagarjikà ‘. cargo de magister pagi, PMasp–19–4 (VI d.C.), 7 toû ualámoy ‘. cargo de chambelán Hdn–1–12–3. 5 como fórmula de tratamiento en corresp. oficial, aplicada a dist. autoridades potestad, excelencia 7 ‘. toû kyríoy moy Fl(aoyíoy) Fhlikissímoy toû diashmo(tátoy) kómitov su excelencia mi señor Flavio Felicísimo el ilustrísimo conde, PAbinn.3.4, cf. POxy–1103 (ambos IV d.C.), 7 ¾metéra ‘. Thdt–Ep–94, cf. Stud–Pal–20–247–9 (VI/VII d.C.), 7 a½tÛn ‘. su excelencia, PWash–Univ–8–3 (VI d.C.). 6 dominio, jurisdicción como ámbito real o fig. en que se ejerce la autoridad ‘k tÎv ‘xoysíav "HrÓdoy ‘stín Eu–Luc–23–7, Ep–Col–1– 7 crist. 13, 7 ‘. toû skótoyv Eu–Luc–22–53. 0rjaggelikà ‘. potestad arcangélica, orden arcangélico Clem–Al–Ecl–57, plu. concr. a® ‘xoysíai las «potestades» o «poderes» que constituyen una de las jerarquías celestes, Dion–Ar–CH 8–1. III concr. en sent. material 1 abundancia de medios o recursos materiales, buena posición económica ploûtov kaì ‘. Th–1–123, cf. 4–39, D–21– 138, ‘pídeixiv ... ‘xoysíav demostración de recursos militares, Th–6–31, o® ... ‘n ‘xoysíä ´ntev 2 ostentación de riqueza, pomArist–Rh–1384ª1. pa, boato 0nÃr kaì díja tosaúthv ‘xoysíav 0xiouéatov Plu–Aem–34.

1678 ‘xoysiázw I c. compl. de pers. o cosa 1 tener dominio, poder o autoridad sobre c. gen. o® ‘xoysiázontev a½tÛn los que ejercen el poder sobre ellas (las naciones), Eu–Luc–22–25, tÛn ‘n o½ranÔ kaì tÊ gÊ Ath–Al–M–28–733B, cf. Chrys– M–60–729, c. giro prep. ‘n 0tímoiv ¡ xénoiv D.H– 9–44; en v. med. mismo sent. ‘xoysiásato ³ ‚nurwpov ‘n 0nurÚpö toû kakÛsai a½tón dominó un hombre a otro hombre para hacerle el mal LXX Ec–8–9, ‘pì tòn laón LXX 2Es–15–15; en v. pas. ser dominado, ser sometido o½k ‘gÕ ‘xoysiasuÍsomai ¾pó tinov 1Ep–Cor–6–12, tò sÛma ... ¾pò tÎv gastrimargíav Ath–Al–M–28–757C; sin compl. ejercer la autoridad kauÕv laleî 2 dispobasileùv ‘xoysiázwn LXX Ec–8–4. ner en propiedad de, ser dueño de c. gen. 7 gynà toû 9díoy sÚmatov o½k ‘xoysiázei 0llà ³ 0nÍr 1Ep–Cor–7–4, uygatéra a½tÛn mà ‘xoysiázein toû mnÍmatov ISyrie 2403 (Palestina), cf. IG 14–79–4 (Siracusa), tÛn ’aytÎv ... •dnwn PMasp–151–170 (VI d.C.), c. giro prep. ‘n pleíosi tÛn toioútwn ‘xoysiázei pollÛn monárjwn (Apis) dispone de más bienes de este tipo que muchos monarcas Arist–EE 1216ª2, ‘pì tà sÚmata 7mÛn ... kaì ‘n ktÍnesin 7mÛn los reyes, LXX 2Es–19–37. II c. inf. 1 poder legalmente, tener derecho a o½k ‘xoysiáseiv katadoyloûsuai a½toúv no tendrás derecho a oprimirlos con tributos, LXX 2Es–7–24, 0feleîn tò dÛron Ephr–Syr–1–204F, 1rpázein tà 0llótria Epiph–Const–Haer–42–6–8, labeîn kau' “tov 0roúrav dúo PVatic–Aphrod–1–21 (VI 2 en 3ª pers. c. suj. inf. ser posible d.C.). ‘xoysiásei parapláttesuai jaraktÎra mojuhrótaton Phld–Rh–1–13Aur. III c. dos compl. permitir, autorizar, conceder permiso para c. ac. de pers. ‘xoysíasen a½tòn toû fageîn 0p' a½toû (Dios) le permitió comer de ello LXX Ec–5–18, c. dat., LXX Ec–6–2. ‘xoysiarjía, -av, 7 autoridad suprema pròv tÃn ‘xoysiopoiòn ‘xoysiarjían hacia la autoridad suprema fuente de toda autoridad Dion– Ar–CH 8–1. 1 el que tiene la ‘xoysiastÍv, -oû, ³ autoridad o el poder, señor, soberano de Dios ‘. 0óratov Gr–Nyss–Eun–1–466, del Mesías ‘., ‚rjwn e9rÍnhv LXX Is–9–5 (var.), cf. Ath–Al–Ar–2–24–1, de Satán como señor de los demonios A.Thom.A 76, del rey Cat–Cod–Astr–5(3)–86–22, dirigido por un esclavo a su amo, como muestra de sumisión tÔ despótë moy tÎv cyjÎv kaì ‘xoysiastÊ al dueño de mi alma y señor, PAbinn–36–2 (IV d.C.), c. gen. indic. sobre qué o quién se ejerce el poder tÎv 0pofásewv ‘xoysiastaí dueños de la sentencia de los sumos sacerdotes acusadores de Jesús Const–App–5–14–12, de Dios ³ zÚntwn kaì nekrÛn ‘. Ath–Al–M–28–617B, toû o½ranoû Mac–Aeg–Hom–50–1, cf. Serm–B 4–15–11, de Cristo ‘. toû prágmatov Epiph–Const–Haer–79–7–2, cf. 2 en uso adj. poderoso, Mac–Aeg–Serm–B 24–5. influyente a½toì mégistoi kaì ‘xoysia[s]taì tygjánoysin “n te tÔ ploútö a½tÛn Manes 104–4. ‘xoysiastikóv, -Í, -ón I 1 de animados y sus actos que posee autoridad, poderoso, dominador, influyente synédrion Vett–Val–216–30, práxeiv Heph–Astr–3–4–5, en fil. neopl. ref. a las actividades de los arcontes frente a otros seres divinos, Iambl–Myst–2–4, compar., de los seguidores de Apolinario ‘xoysiastikÚteroi tÛn e½aggelistÛn Ath–Al–M–26–1156B; neutr. subst. tò ‘. autoridad, potestad c. gen. subjet. tò ‘. tÎv a¾toû dynámewv la autoridad de su poder de Cristo, Epiph–Const–Haer–69–59–6, tò ‘. toû lógoy el principado del Verbo Meth–Creat–11, tò ‘. toû 0nurÚpoy Gr–Nyss–M–44–1328C, c. gen. obj. tò 0rjikòn kaì ‘xoysiastikòn páshv tÎv gÎv ref. a los ángeles, Gr–Nyss–M–44–1329A; neutr. compar. como adv. con mayor autoridad Meth– 2 soberano sobre sus propios actos, Res–3–9. libre, independiente o½k e9v dúnamin ‘xoysiastikÃn 0ll' e9v fúsewv 0nágkhn no por (su) potestad soberana sino por natural necesidad se encarnó el Hijo, Gr–Nyss–Eun–3–10–43, cf. Diogenian–Epicur–3–65, Basil–Spir–50–17. 3 de palabras

y normas soberano, vinculante, imperativo dià tò lógon basiléwv ‘xoysiastikòn eýnai Sm–Ec–8–4, cf. Eus–DE 8–1–34, nómov Cyr–Al–Mt–143–2. 4 propio de las «potestades» o «poderes» una de las jerarquías celestes ‘xoysiastikaì dynámeiv los 5 en poderes de las potestades Dion–Ar–CH 8–1. sent. neg., neutr. compar como adv. más autoritariamente, más arbitrariamente Plb–5–26–3. II adv. -Ûv 1 con autoridad, poderosamente de Pitágoras ‘. ‘pejeírei légein Iambl–VP 217, de Cristo tà meízona ‘. poiÛn Chrys–M–57–239, del Espíritu Santo, Cyr.H–Catech–16–14. 2 libremente, por propia voluntad ‘. tò Ådion sÛma e9v uánaton proïémenov de Cristo, Ath–Al–M–26–1104B. ‘xoysiástria, -av, 7 señora, ama, Anecd–Ludw–55–4, cf. 111–8. ‘xoysiopoióv, -ón que es fuente de autoridad, creador de autoridad pròv tÃn ‘xoysiopoiòn ‘xoysiarjían hacia la autoridad suprema fuente de toda autoridad Dion–Ar–CH 8–1. 1 privado de sus bienes ‘xoúsiov, -on ‘gegénhnto ‘xoúsioi Ph–2–528, cf. EM 323–45G. 2 externo en su substancia del Hijo con respecto al Padre, Cyr–Al–Dial–Trin–418b. 1 libre arbitrio Gr– ‘xoysióthv, -htov, 7 Naz–M–37–948A, met' ‘xoysióthtov ‘rgázesuai 2 potestad, autoridad como Disp–Phot–3–39. facultad propia de la jerarquía celestial de las potestades 7 ¾perkósmiov kaì noerà ‘. Dion–Ar– CH 8–1. ‘xoféllw aumentar hasta superar, multiplicar más que nadie “edna Eurímaco en su pugna por Penélope Od–15–18. ‘xofualméw mirar con codicia c. dat. OKrok–inv–13–4 (II d.C.) en Doc–Myos Hormos p– 494, cf. PAlex–inv–318 (p–36). ‘xofualmía, -av, 7 zona ocular hinchada ‘ktetráfuai dè légoysi tà bléfara, ¶tan ‘pì pléon ‘ktrapÊ ’lkwuéntwn ‘xofualmiÛn se dice que los párpados se retraen cuando se retiran demasiado de los ojos hinchados y ulcerados Gal–14–772. ‘xofualmiázw mostrarse ciego, fig. hacer caso omiso, desatender c. dat. toîv ‘moîv kamátoiv PGoodsp–Cair–15–22 (IV d.C.). ‘xofualmízw estar cegado, Gloss–2–137. I 1 de ojos salto‘xófualmov, -on nes o prominentes de pers. Pl–Tht–209c, Arist–Pr– 957°33, Gal. en Aët–6–9, de anim. X–Eq–1–9, Arist– GA 780°36, op. koilófualmov Arist–Phgn–811°25. 2 que salta a la vista, manifiesto, evidente 7 3 que mira 0logía tÎv bohueíav Plb–1–10–3. con codicia, con avidez, codicioso c. gen. ‘. a½tÎv (tÎv ¾pouÍkhv) kauestÚv PRyl–119–21 (I d.C.). II adv. -wv notoriamente, manifiestamente tò mèn oŸn ‘. 0píuanon a½tÛn ³râte mirad lo manifiestamente absurdo de sus tesis de los estoicos, Diog–Oen–39–4–13. ‘xofryóomai ser soberbio, arrogante o altivo, ensoberbecerse, engreírse gener. en part. perf. ³ 0lazÕn kaì ‘xwfrywménov ‚gan Cyr–Al– M–68–929C, cf. 672C, Com–Adesp–339, c. dat. "EllÍnwn paîdev o® taîv dokhsisofíaiv ‘xwfrywménoi los hijos de los griegos ensoberbeciéndose con una falsa apariencia de sabiduría Cyr–Al–Il– 1–353–6, c. prep. ‘pì tÔ dokeîn eýnai sofóv de un fariseo, Cyr–Al–Io–2–211–24, ‘xofrywménoi te ‚gan katà pántwn tÛn ‘unÛn ensoberbeciéndose por encima de los demás pueblos de los asirios, Cyr–Al–M–70–485C, raro en otras formas mà taîv ’térwn ‘xofryoûsuai symforaîv no mostrarse altivo en las desgracias ajenas Cyr–Al– Mi–1–618–11. ‘xofrússomai ser engreído, altivo, altanero ³ ‘xofryssámenon ... “jwn ‘n ’aytÔ tòn noûn Origenes M–17–25B. “xoja v. “xojov. ‘xojádev, -wn, a® graf. ‘xw- Cyran–2–20– 15, 2–26–11, Gal–14–495 almorranas, hemorroides externas, Cyran–ll–cc., op. ‘swjádev Gal–l.c., daktylíoy ‘. Paul–Aeg–3–59–8 (tít.), cf. Aët–2–184.

‘xskoysâtov

1679 ‘xojeteía, -av, 7 canal, acequia sjízontev e9v tàv ‘xojeteíav tò Œdwr tò koinòn Veîuron ‘xekénoyn desviando el agua por los canales vaciaban el caudal principal de un río, Str–4–6–7. ‘xojéteyma, -matov, tó derivación, canal, conducto de derivación pûr pyròv ‘xojéteyma ref. al sol Orac–Chald–60. derivación aÆma‘xojéteysiv, -ewv, 7 tov Paul–Aeg–6–79. ‘xojeteytéon hay que derivar, hay que conducir por un conducto o canal tò oŸron Gp–18–2–1. I tr. en v. act. 1 canalizar, ‘xojeteúw encauzar, conducir c. ac. de líquidos o fluidos potamoì ... ‘xojeteúoysi tò Œdwr ‘k tÛn pedíwn los ríos encauzan el agua procedente de las llanuras Hp–Aër–18, e9v tò stóma tò síalon ‘xojeteúoysin o® ... 0dénev Gal–3–812, en v. pas. tò perittòn toû aÆmatov ‘x ¶loy toû sÚmatov e9v tÃn mÍtran ‘xojeteúetai Gal–4–538, fig. ¾laíoiv ‘nì kósmoiv ¾cóuen 1rmoníhv Vúma ... ‘xojeteúwn canalizando desde lo alto una corriente de armonía en los mundos materiales del sol, 2 fig. derivar lógoy lógon ‘xoProcl–H–1–4. jeteúwn derivando un argumento del argumento principal, Emp–B 35–2; desviar, descarrilar filosofÍsanti dè o® ueoì ... tÃn tújhn ‘xojeteúoysin Synes–Ep–103. II intr. en v. med. ramificarse, derivarse ‘xwjéteytai dià toû nertátoy toû knhmiaíoy (la vena) se ramifica por la parte baja de la pierna Hp– Oss–16, cf. 19; fig. difundirse, propagarse pròv pâsan tÃn o9koyménhn ‘xojeteúetai se difunde por toda la tierra el río de la gracia, Gr–Nyss– Bapt–Diff–361–6, lógov ... 0pò kardíav dià stómatov ‘xojeteúetai Dion–Alex. en Ath–Al–Dio– 23–2. I 1 protuberancia, sa‘xojÍ, -Îv, 7 liente ‘p' ‘xojÊ pétrav encima de un saliente de la roca LXX Ib–39–28; en el cuerpo protuberancia, excrecencia, abultamiento ‘. kerátwn Arist– PA 663ª8, a® perì daktúlion ‘xojaí de las almorranas, Dsc–3–80, de las verrugas, Dsc–2–104, tb. en las plantas 0kanuÚdeiv ‘xojaí excrecencias 2 en plu. exespinosas del cardo, Dsc–3–16. 3 en el arte tremidades de anim., I–AI 3–243. relieve zÓwn jalkÛn ‘xojàv “joysin los escudos de los galos tienen relieves de animales broncíneos cincelados, D.S–5–30, en la pintura como efecto óptico e9sojàv kaì ‘xojàv “jein dokeî S.E–P–1–120, cf. Nemes–Nat–Hom–7–187, Simp– in Cael–409–13. 4 fig. preeminencia, excelencia, situación destacada sobre lo demás ‘xojàv “jontev perì ‘pistÍmhn los nacidos en determinado signo, Vett–Val–16–29, cf. Cic–Att–4–15–7, 7 ‘. tÎv ‘kklhsíav Clem–Al–Strom–7–17–107, 0pergásasuai tÃn ‘xojÍn alcanzar lo sublime ref. a un poema de Safo, Longin–10–3, di' ‘xojÃn morfÎv ref. a la belleza femenina, Hierocl–Ex–55. II en la expr. kat' ‘xojÍn 1 por encima de todo, de modo destacado, con preeminencia sobre lo demás tÔ kat' ‘xojÃn par' 7mîn timwménö ueÔ SIG 810–16 (I d.C.), cf. OGI 764–52 (Pérgamo II a.C.), ‚ndrev o® kat' ‘xojÃn tÎv pólewv los hombres más destacados de la ciu2 ret. por antonomasia, por dad, Act–Ap–25–23. excelencia ref. cuando un apelativo es empleado en lugar del n. propio para destacar la preeminencia dentro de una categoría kat' ‘xojÃn ... (pónton proshgóreyon) Ñv poihtÃn +Omhron (al mar Negro) (lo llamaban el ponto) por excelencia, como a Homero (se le llama) el poeta Str–1–2–10, cf. Ph–1–65, A.D–Synt–38–13, ref. a la figura consistente en citar un n. propio junto al del grupo al que pertenece para así resaltarlo, p–ej., los troyanos y Héctor, Trypho 2Trop–25–1, los apóstoles y Pedro, Anon–Trop–212–9. %ExojÍ, -Îv, 7 Exoce, e.e., Ascenso, Cuesta desfiladero montañoso en Judea, entre Engade y Jerusalén, I–AI 9–11. ‘xojÍv, -év poderoso, enérgico c. gen. y sent. de sup. kauársiav ... ‘xojéav toytéwn

pántwn las purgaciones más enérgicas de todas éstas Aret–CD 1–4–2; cf. “xojov II 2. ‘xojía, -av, 7 1 prominencia, EM 384–28G. 2 medic. nódulo hemorroidal Paul–Aeg–6–80 (tít.). ‘xojikóv, -Í, -ón 1 enfatizante, realzador del pron. a½tóv Eust–1321–9, cf. 1348–8. 2 adv. enfáticamente ‘. e9rÎsuai Eust–1321–8, cf. 1235– 22. “xojov, -on beoc. “ssojov Corinn–39–7–4 graf. “|sojov CEG 403–2 (Naxos VII a.C.), “jsojov IG 1³–1242 (V a.C.) adj. c. sent. sup., I más alto, que sobresale, frec. en forma sup. que destaca, descollante por su altura sobre otros, c. gen. “. %Argeíwn kefalÍn te kaì e½réav ×moyv sobresaliente entre los argivos por su cabeza y anchos hombros, Il–3–227, 0nÃr megéuei ... sÚmatov “. GalatÛn Plu–Marc–7, sin gen. prÛnev “xojoi Pi–N–4–52. II rel. a conocimientos o cualidades fís., morales o intelectuales 1 en rel. a otros: a) c. gen. partit. excelente, sobresaliente entre, que destaca sobre tékon y®ón ... “xojon 7rÚwn Il–18–56, témenov ... “xojon ‚llwn Il–6–194, boûv ... “. ... pántwn taûrov el bovino más excelente de todos, el toro, Il–2–480, Qórh ... “. 0lÍÒn CEG l.c., 0riumón, “xojon sofismátwn el número, el más excepcional de los inventos A–Pr–459, o® ‘xojÚtatoi tÎv boylÎv Hdn–2–12–6, tò pántwn ‘xojÚtaton 0gauón Gr–Nyss–Eun–3–7–1, ³ pántwn ‘xojÚtatov poihtÍv Ath–Al–Gent–16, cf. Eus–DE 4–7–2; c. dat. “. 7rÚessin Il–2–483, cf. Orph–A– 295, aýgav ... a° pâsi még' “xojoi a9políoisin Od–21–266; c. ‘n y dat. ‘n uÍressi még' “. ... tígriv Opp–C–3–343; c. dat. o ac. de rel. indic. la causa 0retÊ d' ¤n “. a½tÛn Il–14–118, |apásÈv nôn te kaì 0no[ré]an “jsojov |Èlikíav sobresaliente entre sus coetáneos por su inteligencia y hombría, IG l.c.; b) sólo c. indic. de la causa c. dat., ac. de rel. o giro prep. excelente, excelso, destacado ¶ssa d' 0mf' 0éuloiv ... ‘xojÚtatoi prolégontai son proclamados los más excelsos en todo aquello que compete a los juegos Pi–N–2– 18, eýdov ‘xojÚtatov E–Supp–889, kôroi ... “xojoi ®pposúnä Simon–FGE 889, “xojon VÚmë génov Lyc–1233, delfînev ... “xojoi 6noréë te kaì 0glaãë delfines excelsos por su valor y belleza Opp–H–2–534, “. ‘n stadíö Call–Fr–668; c) c. indic. de finalidad, c. inf. o giro prep. 8mata mhnòv “xoj' ... brotÍsia “rga pénesuai días del mes excelentes para ocuparse de los asuntos humanos Hes–Op–773, didáskein ‘xojÚtatai A–A– 1622, ‘v ‚melxin glágeov aýgev ‘xojÚtatai Pi– Fr–106–4. 2 sin rég.: a) de pers. excepcional, eminente, excelso 0nÍr Il–2–188, mántiv Pi–O–6–51, cf. N–1–60, 9htróv IHeracl–Pont–33–1 (I d.C.), sup. ‘xojÚtatov como fórmula de trat. eminentísimo, excelentísimo como trad. de lat. eminentissimus 0nÃr kaì profÍthv IGF 8–2 (Marsella III d.C.), “parjov IPalmyre 53–16 (III d.C.), POxy–1469–1 (III d.C.), PFlor–33–18 (IV d.C.), 7 ‘xojwtáth ¾mÛn filanurwpía vuestra suprema humanidad en una carta a un comandante militar PLond– 1674–1, cf. PMasp–9–1–1 (ambos VI d.C.); b) de cosas y abstr. excepcional, excelente, inusual kâpov Pi–P–9–53, nÎev D.S–14–72, stippíon “xojon estopa de calidad superior op. koinóv ‘de calidad normal' POxy–3765–10 (IV d.C.), aýsa Pi–N–6–47, gérav B–19–14, “. 7syjíh un reposo sin parangón, IGLNovae 182–8 (III/IV d.C.); subst. lo excepcional, el caracter excelente tò ‘xojÚtaton tÎv ®eroyrgíav Epiph–Const–Haer–59–4–1. III neutr. plu. como adv. 1 extremadamente, excepcionalmente, especialmente, por encima de todo(s) ¶v k' “xoja mèn filéësin, “xoja d' ‘juaírësin que ame en extremo y odie en extremo, Od–15–70, cf. Il–5–61, 7 d' “xoja lygrà 9dyîa pero ella concibiendo las cosas más funestas, Od–11–432, tetímak' “xojá se %Afrodíta Afrodita te ha honrado especialmente Sapph–112–5, cf. Milet 6(2)–753–5 (I/II d.C.), sup. -Útata Phld– Adul–7–6G., tb. en sg. “xojon a9glÍentev Opp–C– 1–303, compar. -Úteron Sor–2–12–10; c. sup. por encima de todos, sin comparación “xoj' ‚ristoi

sin comparación los mejores, Il–9–638, Od–4– 2 de modo preferencial, como distinción 629. frente a otros 0rneiòn d' ‘moí ... dósan “xoja Od–9–551. 3 c. gen. por encima de, más que ‘mè d' “xoja pántwn zÍtei a mí por encima de todos me buscaba, Il–14–257, fileîn dè Kárrwton “xoj' ’taírwn Pi–P–5–26, jrysòv ... diaprépei ... “xoja ploútoy el oro destaca por encima de la riqueza Pi–O–1–2, tb. en sg. ‚ndrev 0rÍïoi “xojon ‚llwn hombres marciales por encima de los demás, Il–13–499, cf. Od–6–158. IV adv. -wv especialmente, sobre todo, de modo especial o destacado c. respecto a otros y®òn d' !Aktorov ‘. tímasen ‘poíkwn Pi–O–9–69, 1pásav eýpon, ‘. d' ‘mé E–Ba–1235, cf. Lyc–1195, Arist– Mu–400°1, LXX 3Ma–5–31. ‘xojóthv, -htov, 7 prominencia, Gloss–2– 77. ‘xojyrów fortificar, guarnecer con murallas o fortificaciones defensivas pólin ... tÊ mèn ‘xwjúrwsa mâllon, tÊ dè ‘kósmhsa pleîon IKomm–Kult–A 49 (Arsameia del Ninfeo I a.C.), púrgoiv ¾chloîv ‘xojyrÛsai (tà teíjh) I–AI 13– 181, cf. IEOG 1–17 (Cáucaso I d.C.), en v. pas. ‘xwjyrwménhv ... tÎv pólewv I–AI 15–292, pantajóuen Plu–Cam–10; en v. med. mismo sent. Tarkúniov ... tÎv pólewv tà pròv toùv Gabíoyv féronta ‘xwjyroûto D.H–4–54. ‘xpv. tb. ‘kp-, ‘ksp-. graf. ‘gpht- PNess– ‘xpéditon, -oy, tó 35–15 (VI d.C.); ‘xpaideit- Ath–Scholast–Coll–20.1 (p–173) lat. expeditio, fuerza expedicionaria, expedición militar strathláthv ‘xpedítoy Io–Mal– Chron–14–373, keleúsav tÔ ‘xpedítö mà feísasuai toû foneúein Io–Mal–Chron–12–309, cf. Iust– Nou–128–19, PNess–l.c.; en la expr. ‘n ‘xpedítö en servicio Iust–Nou–117–11, Ath–Scholast–l.c. ‘xpedîtov, -oy, ³ lat. expeditus milit. soldado de infantería ligera Lyd–Mag–1–46 (p–74). ‘xpelleytÍv, -oû, ³ ‘xpeleystÍv Cod– Iust–10–19–9–1 graf. ‘ksp- Cyr.S–V.Sab–61 (p– 163–3); ‘xpeleytÍv Ath–Scholast–Coll–20–1 (p–171) compulsor, recaudador, cobrador de impuestos: a) funcionario imperial enviado extraordinariamente a las provincias para la exacción de impuestos atrasados, dif. de kanonikáriov Cod–Iust–l.c., Iust– Nou–128–6, Ath–Scholiast–l.c., Cyr.S–l.c., PMasp– 323–14 (VI d.C.); b) funcionario local de menor rango con las mismas funciones tÎv %AntaiopolitÛn PHamb–230–5, PFlor–291–6 (ambos VI d.C.), cf. PAphrod–Zuckerman 662 (VI d.C.), PSorb– 69–28–48 (VII d.C.). ‘xpelleúw v. ‘kpelleúw. •xphjyv v. ’xáphjyv. •xpleurov v. ’xápleurov. •xpleyrov v. ’xápleyrov. [gen. -wrov ‘xplwrátwr, -orov, ³ M.Ant–Ep–Sen–1, Et–Gud.] graf. ‘xplo- Sud–e 1858, ‘kpl- Ps–Callisth–1–2–1; ‘xspl- IGBulg–3–1570–14 (Augusta Trajana III d.C.) lat. explorator, milit. explorador encargado del reconocimiento para obtención de información del enemigo, M.Ant– l.c., praifékt(ö) ‘xplwr(atórwn) Germaníav IGF 8–10 (III d.C.), oŒtw kaloúmenoi parà "Rwmaíoiv, parà dè +Ellhsi katáskopoi Ps–Callisth–1–2B. graf. ‘ksfoyng‘xpoúggeysiv, -ewv, 7 lat. expunctio, milit. licenciamiento tÛn ‘keîse diakeiménwn stratiwtÛn POxy–1204–6 (III d.C.). ‘xpoyggeúw graf. ‘ksfoyng- POxy–1204–19 (III d.C.) lat. expungo, puntear o marcar en una lista con un punto en el márgen, c. intención de borrar o anular una entrada ‘xpoygeúsamen tÕn (l. tò) donátibon (sic) OClaud–258–5 (II d.C.); milit. licenciar toùv stratiÚtav POxy–l.c. ‘xpoúgkerov, ³ forma y sent. dud., quizá lat. expunctor, milit. oficial de licencia, BGU 435– 14 (II/III d.C.) en BL 1–45; cf. ‘kspoúgktwr. •xpoyv v. •kpoyv. ‘xsuÒáw penalizar, imponer una multa o sanción a9 m' ‘xsu[o]ásaiien NGGS 6–2A–1-4 (Tirinto VII/VI a.C.). ‘xskoylkeúw desobedecer, Et–Gud. ‘xskoysâtov v. ‘xkoysâtov.

‘xskoyseía ‘xskoyseía, -av, 7 ‘kkoyseía Anecd–Ludw– 207–23 exención de impuestos, inmunidad Sud. +Exstov , -oy, ³ Sexto hijo de Antonino, n. de un paciente, Gal–14–651, 652, v. Séxtov. ‘xsfrágisma v. ‘ksfrágisma. ‘xtrav. tb. ‘kstra-, ‘ktra-. ‘xtrániov v. ‘kstranÍiov. I intr. 1 de pers. caer en ‘xybrízw la insolencia, mostrarse insolente, ensoberbecido o arrogante o® Minúai Hdt–4–146, cf. Pherecyd– Syr–B 5, Pl–Lg–691c, Crater–12, kaì o½k ƒn ‘v tóde ‘xúbrisan y no se habrían mostrado insolentes hasta este punto Th–3–39, c. compl. de causa e½pragíaiv Th–1–84, ¾pò ploútoy X–Cyr–8– 6–1, c. e9v y ac. e9v toùv 0gauoùv ‘xybrízein mostrarse insolente con los buenos Plu–Phoc–2, cf. Ant–Lib–21–3, ‘v tò ³mogenév Eus–Mynd–54, e9v tòn basilikòn ... nómon Gr–Nyss–Thdr–65–19; part. neutr. subst. tà ‘xybrisména expresiones 2 de desvergonzadas, de mal gusto Longin–43–5. cosas alcanzar un desarrollo excesivo causa de esterilidad, de las vides excesivamente frondosas, Arist–GA 725°35, de los almendros ‘xybrísasai dià tÃn e½trofían 0karpoûsi Thphr–CP 2–16–8; del agua subir, crecer en exceso ‘xúbrizen tò Œdwr Ñv Voîzov jeimárroy LXX Ez–47–5. II tr. 1 tratar con insolencia o violencia, maltratar físicamente o de palabra, a personas o sus pertenencias toùv “rwtav Narciso, Cono 1.24–2, ³ logeytÍv ... Petesoûjon ... megalÛv ‘xúbrisen BGU 2640–7 (I a.C.), cf. Ant–Lib–12–2, ‘mè ‘xybreísav dhmosíä kaì tÃn mhtéran moy habiéndome maltratado a mí en público y a mi madre, PMich–425–13 (II d.C.), en v. pas. 7 póliv ¾f' ¾mÛn ‘xybrízeto Hyp–Phil–9, cf. SB 12182– 2 calificar de modo insultante, 1–6 (III d.C.). insultar llamando, c. adj. pred. A9uiópión te tòn 3 c. ac. Ueófilon ‘xybrízwn Philost–HE 9–3. int., gener. adj. o pron. neutr. cometer insolencias ‘xúbrise pantoîa cometió todo tipo de insolencias Hdt–3–126, tád' ‘xybrízei S–El–293, c. perí c. ac. Æna mhkéti ... pleíw perì toùv ueoùv ‘xybríswsin para que ya no cometan más insolencias contra los dioses Lys–2–9, c. e9v y ac. e9 "Rwmaîoi taût' ‘xybrízoien e9v a½toúv I–BI 6– 122, cf. Luc–Fug–18. ‘xygiázw 1 tr. curar completamente, sanar toùv traymatíav ‘xygíase curó a los heridos 2 intr. en v. med.-pas. curarse, Plb–3–88–2. sanar del todo légontev Ñv taûta mèn kaì a½tà ¾f' ’aytÛn ƒn ‘xygiázoito diciendo que ellas mismas (las enfermedades) sanarían por sí solas Hp–de Arte 8, •lkeov dè genoménoy kaì ‘xygiasuéntov Hp–Prorrh–2–24, polloì jwrìv farmákoy teleíwv ‘xygiásuhsan ‘n tájei Gal–12–427. ‘xygiaínw curarse completamente, recuperar la salud, sanar o® pleîstoi o½k ‘xygiaínoysi teléwv Hp–Fract–9, cf. IDodona 3174A (V a.C.); en v. med. mismo sent. “nioi ‘xygiaínontai tÛn uerapeyoménwn ¾pò 9htrikÎv Hp–de Arte 4. ‘xygraínw A ‘k c. valor perfectivo I tr. 1 humedecer completamente, saturar de humedad o líquido tò ¾gròn ‘xygraínei tÃn glÛttan Arist– Pr–888°11, koilíav ‘xygraínoysin (las hidropesías) saturan de líquido el vientre provocando diarrea, Hp–Coac–445, cf. Dieuch–15–64, toùv ²fualmoúv Aët–7–45. 2 hacer fluido, licuar el calor la 3 refrescar el cuerpo sangre, Arist–Pr–962ª19. exhausto por el esfuerzo y las privaciones taîv 7donaîv ‘xygraínein kaì 0natÍkein tà sÚmata paradidóntev entregando los cuerpos a los placeres para refrescarlos y relajarlos Plu–2–136b. II intr. en v. med. 1 humedecerse, llenarse de humedad o líquido toû gàr ¾pèr gÎv 0érov tÎv nyktòv ‘xygrainoménoy Arist–Pr–944ª21, 7 krâsiv toû sÚmatov ‘xúgrantai la composición del cuerpo (de los bebedores) está saturada de líquido Arist–Pr–871ª24, ‘ryurainómenon dè (tò sykáminon) ‘xygraínetai al enrojecer (la mora) se llena de líquido Thphr–CP 6–6–4, cf. 1–13–6, koilíh ‘xygraíneto el intestino se llenó de líqui-

1680 do dando lugar a diarrea, Hp–Epid–7–14, cf. Clem– Al–Paed–2–10–87, a causa del miedo, Plu–Arat–29, c. suj. de pers. y ac. de rel. trémoysi ... kaì koilíav ‘xygraínontai fantasían kindúnoy labóntev tiemblan y acumulan líquido en el vientre al imaginar un peligro dando lugar a vómito o diarrea, Plu–2–914e; part. perf. subst. tà tÎv koilíhv ‘xygrasména la acumulación de líquido en el vientre como sinón. de diarrea, Hp–Prog–2–3. 2 volverse muy fluido, fluidificarse en exceso toû d' aÆmatov ‘xygranuéntov di' 0pecían Arist–PA 668°8, 3 volverse líquido, licuarse cf. HA 521ª12. (Œlhn) nûn mèn flégesuai nûn d' ‘xygraínesuai totè d' ‘xaeroûsuai, pÍgnysuai d' aŸuiv que (la materia primordial) ora se inflama ora se hace líquida, después se convierte en vapor y de nuevo se solidifica Plu–2–97b, ‘xygraínesuai dè pyknóthti kaì cyjróthti tÃn noteràn 0nauymíasin que el vapor húmedo se vuelve líquido por condensación y enfriamiento Plu–Aem–14. B ‘k c. valor separat., en v. perf. med.-pas. perder humedad (líuoi) ‘xygrasménoi (piedras) que han perdido humedad Thphr–Lap–10. 1 muy húmedo, repleto de “xygrov, -on 2 líquido, acuoso humedad stóma Hp–Mul–11. ¾pojwrÍmata “xygra kaì Ðjrá heces líquidas y amarillentas Hp–Acut–(Sp.) 1–2, cf. Gal–15–741, fármakon Gal–12–422. ‘xydareúomai fig. ablandarse 7 1gía Ueoû ‘kklhsía ... o½k ‘xydareyoménh Epiph–Const–Haer– 59–2–6. ‘xydaréw licuar, aguar haciendo que pierda sus propiedades flegmonà ¢patov ... ‘xydareî a½tÍn (sc. tÃn trofÍn) Erasistr–249–3. ‘xydarów I tr. 1 de sólidos licuar, disolver en un líquido: una planta en leche, Aët–4–10, kópron joireían ... oårö PHolm–149. 2 de líquidos aguar, diluir, rebajar el vino mezclándolo con agua ‘xydárwsav tòn ueîon toûton oýnon dicho de un hereje respecto a la ortodoxia, Ath– Al–M–28–512D, fig. lógov ‘xydarÛn tòn ... tÛn ueopneústwn grafÛn noûn discurso que diluye el sentido de las Escrituras inspiradas por Dios Eus–Is–1–22, (tòn lógon toû ueoû) Didym–2Cor–2– 17, tò sterròn tÎv pístewv “rgon Chrys–M–59– 735, tÃn tÛn ginoménwn dúnamin Simp–in Epict– 38–146. II intr. en v. med. 1 de líquidos volverse acuoso perdiendo parte de su fuerza o propiedades: el semen, Ath–434f, la sangre, Gal–14–747; diluirse, aguarse el vino mezclado con agua, Gr– Nyss–Pss–63–9, fig. leptúnetai kaì ‘xydaroûtai tò kakón se debilita y se diluye el mal Mac–Aeg– Serm–B 46–1–7. 2 de sólidos licuarse, convertirse en líquido ‘xydaroyménh trofÍ alimento que se convierte en líquido por la digestión, Gal–14– 746, cf. Alex–Aphr–Pr–1–81, lúetai ³ jrysòv ¡ ³ ‚rgyrov kaì ‘xydaroûtai Mac–Aeg–Serm–B 7–4–2. ‘xydatízw hacerse como agua, licuarse Hsch. ‘xydatismóv, -oû, ³ alquim. licuefacción Ostanes 9. I tr. hacer acuoso, licuar, diluir ‘xydatów (tà uermá) dúnatai ... tò 1lmyròn ‘xydatoûn las cosas calientes pueden diluir el humor salobre Hp–Fist–7, tà loytrà gàr ‘xydatoî tò gála de las nodrizas, Sor–2–10–38, tò aÝma Gal–19–148, fig. tàv ²smáv Thphr–Od–66. II intr. en v. med.-pas. 1 licuarse, hacerse líquido, convertirse en agua tò aÝma ‘xydatÚuh Hp–Superf–17, cf. Archig. en Orib–44–23–6, o½deìv ‘xaeroûsuai ¡ ‘xydatoûsuai ¡ 0pogeoûsuai tòn kósmon eýpen nadie ha declarado que el mundo se convierta en aire, agua o tierra Ph–2–508, e9 tò ¾gròn ‘pekráthse kaì ‘xydatÚuh pánta Corn– ND 17, del vapor, Nemes–Nat–Hom–5–158, como cualidad de los cuerpos, Heph–Astr–3–6–10. 2 enfermar de hidropesía Hp–Epid–4–49. 3 deshidratarse, deshacerse del elemento líquido un metal en un proceso alquímico, Zos–Alch–203–7. 1 inundación ³ perì ‘xydátwsiv, -ewv, 7 tÛn ‘kpyrÚsewn kaì ‘xydatÚsewn mûuov Ori-

genes Cels–1–20, cf. Herm–Vat–401; riego ³ mèn gàr spórov katablhueìv deîtai prÛton ‘xyda2 secreción de fluitÚsewv Sch–Hes–Op–778G. do, expulsión de líquido de un cuerpo 7 gàr “klytov (trofÍ) ‘pithdeíwv “jei pròv ‘xydátwsin en el tratamiento de la hidropesía, Archig– 72L., que puede llegar a causar deshidratación, Ps–Caes–156–3, ‘. tÛn swmátwn propiciada por el calor, Zos–Alch–202–19. ‘xydatwtikóv, -Í, -ón tendente a licuar, licuefactivo ref. la leche materna tà mèn loytrá ... ‘xydatwtikÃn fúsin “jonta Sor–2–11–46. ‘xyderóomai enfermar de hidropesía, volverse hidrópico ‘x a®morragiÛn ‘xyderoûntai Hp–Epid–6–4–9. ‘xydrargyrów limpiar de mercurio en v. pas. tòn ‘xydrargyrwuénta pyríthn líuon kaleî Zos–Alch–123–2. ‘xydrargúrwsiv, -ewv, 7 alquim. eliminación de mercurio Zos–Alch–203–6, cf. Ostanes 14a. ‘xydríav, -oy, ³ viento lluvioso (‚nemoi) meu' Œdatov dè 0urówv Vagéntev ‘xydríai légontai (los vientos) con agua que irrumpen repentinamente todos a un tiempo son llamados vientos lluviosos Arist–Mu–394°19, cf. Ach–Tat–Intr– Arat–33–1. ‘xúdriov, -a, -on hídrico, acuoso eýden "Rebékkan taîv ‘xydríaiv e½poiíaiv 0nuoûsan vió a Rebeca floreciendo con sus beneficencias hídricas, e.e., con la generosidad de su cántaro al dar agua al servidor de Abraham, Ephr–Syr–3–472F. ‘xydrwpiáw enfermar de hidropesía o® dè múwpev kaì tÛn ²mmátwn ‘xydrwpiÚntwn (fueírontai) Arist–HA 553ª16. ‘xyuléw hablar a lo tonto de en v. pas. ‘xúulhtai tà perì tÛn 0rajníwn el tema de las telas de araña ha sido discutido a tontas y a locas Phld–Rh–1–249. ‘xylaktéw 1 ladrar, e.e., vociferar, romper a hablar a gritos ¶tan 0koúwn ’téroy mà syntarátthtai mhd' ‘xylaktÊ pròv •kaston cuando escuchando a otro no se excita ni ladra ante cada cosa Aeschin–Socr–38, ¾p' ²rgÎv Plu–Arat.50. 2 aullar, e.e., sollozar, gemir c. ac. int. tòn myuoplásthn ‘xylaktÍsei góon aullará su gemido fabulador de historias Lyc–764. ‘xylízw filtrar en v. pas. (sitíon) ‚pepton ... ‘xylízetai el alimento no digerido es filtrado Aët–11–15. ‘xymeniázw quitar la membrana de tò stéar Orib–12–s–44. ‘xymenízw quitar la piel, la membrana que recubre la grasa de ciertos anim. (stéar) prósfaton ... ‘xymenísav habiendo quitado la membrana a la grasa fresca Dsc–2–76–1, cf. Archig. en Aët–16–48, en v. pas. metà tò ‘xymenisuÎnai tò stéar Dsc–2–76–2; pelar, quitar la piel que recubre el fruto foiníkwn liparÛn tÃn sárka ‘xymenísav Aët–5–92; quitar la piel, los pellejos que quedan colgando en los labios de una herida, Paul–Aeg–6–35. ‘xymenistéon hay que quitar los pellejos, hay que limpiar de pellejos toû boeíoy dè stéatov ‘. tò nefriaîon Dsc–2–76–5. ‘xymenistÍr, -Îrov, ³ cuchillo para despellejar o desollar di' ‘xymenistÍrwn diakauaírontev gymnÚsomen tÃn 0rthrían Paul–Aeg–6–5, cf. 37–2. ‘xymnéw alabar con himnos o cantos, entonar himnos en honor de y gener. cantar a, alabar a táv te tÛn progónwn 0ndragauíav D.S–5–29–3, Túron ... ‘xymnoûsi cantan a la ciudad de Tiro Str–16–2–22, +Omhrov ‘xúmnhsen %Ajilléa Str–14–5–14, ueoû kléov Orac–Sib–5–427, cf. Alciphr–3–19–1, c. dat. instrum. pásaiv e½logíaiv ... tòn Ueón Anon–V–Thecl–24–2, %ArabikÊ dialéktö ... tÃn paruénon Epiph–Const–Haer–51–22– 11, en v. pas. pláka tÃn ‘xójwv Graikoîsin ‘xymnhménhn llanura prolijamente cantada por los griegos Lyc–1195, cf. Str–9–5–22. ‘xúmnhsiv, -ewv, 7 alabanza del destino de los semidioses, Sch–Hes–Op–160ª-161.

‘xÜfaínw

1681 ‘xúmnhtov, -on alabado con himnos Sch– S–Ai–292aCh. (p–289). ‘xymfÚnoy v. súmfwnov. ‘xynÎken v. syníhmi. ‘xúnov: ³ 0kínhtov Anecd–Ludw–195–9, prob. error por ‚xeinov: ² 0koinÚnhtov, cf. ‚xynov. ‘xypágw enlucir, recubrir la base de un muro con arcilla mezclada con paja IG 2²–463–42, cf. 82 (IV a.C.). ‘xypakoystéon hay que sobreentender, hay que suplir una palabra, Sch–Pi–O–9–131. ‘xypályxiv, -ewv, 7 escapada, huida Orph–A–684. ‘xypalúskw escapar de, rehuir c. ac. de cosas y abstr. polémoio barù suénov Q.S–12– 502, cf. 3–344, pikròn kûma ... biótoio Orác. en Porph–Plot–22–31, tòn fóbon ILosorakel Ant 28–4 (Cilicia II/III d.C.), c. ac. de dioses poliòn NhrÎa kykÚmenon Orph–L–584. ‘xypanísthmi 1 brotar desde debajo, levantarse, aflorar c. gen. smÛdix d' a®matóessa ... metafrénoy ‘xypanésth un verdugón sanguinolento brotó de su espalda, Il–2–267, fig., de pers. ‘x Œpnoio ... ‘xypanastáv Porph–VP 40. 2 levantarse echándose hacia atrás, retirarse tò Pamfúlion pélagov %Alexándroy paríontov en señal de respeto, Callisth–Olynth–31. ‘xypeîpon [sólo aor.] aconsejar, mandar tí moi tónd' ‘xypeîpav e9sorân; E–Ba–1265. ‘xypelueîn v. ‘xypérjomai. ‘xyperbállw ser excesivo en part. 9sjúv Eus–Is–40–25-26. ‘xyperzéw [aor. part. ‘xyperzésav Tz– H–3–270] rebosar hirviendo, fig. hervir la sangre tÔ uymÔ Tz–l.c. ‘xúperue adv. arriba, en lo alto S–Ph–29. ‘xyperoptáw medic. sobrecalentar, calentar en exceso toùv jymoúv Steph–in Hp–Progn– 200–18, tÃn jolÍn Steph–in Hp–Aph–2–50–30, en v. pas. (oŸron) ¾pò pleíonov uermoû ‘xyperopthuèn mélan gégone Gal–19–626, cf. Io–Alex–in Hp–Nat–Puer–142–30. ‘xyperópthsiv, -ewv, 7 medic. recalentamiento, sobrecalentamiento uermóthta 8goyn ‘xyperópthsin Aët–5–44, ‘. xanuÎv jolÎv Pall–in Hp–139. ‘xypérjomai retirarse s. cont., S–Fr–314.211. 1 servir, atender, prestar ser‘xyphretéw vicio gener. desde una posición de inferioridad o dependencia, cumpliendo órdenes o instrucciones prépei soi basileûsin ‘xyphreteîn A.Thom.A 18, cf. I–AI 13–67, ueosebÃv gàr mónov ³ kalÛv ... perì tà 0nurÚpeia ‘xyphretÛn tÔ ueÔ sólo es piadoso aquel que sirve bien a Dios en las cosas humanas Clem–Al–Strom–7–1–3, cf. 1–1–9, en v. pas., una esclava a su ama dià tò metà páshv spoydÎv ... ‘xyphretÎsuai ¾f' a¾tÎv ISultan 11.9 (imper.), las mujeres a los hombres, Epiph–Const– Haer–47–3–1; en v. med. mismo sent., a un rey pistÛv a½tÔ kaì prouúmwv ‘. Charito 7–1–4, cf. Agath–3–14–5, (‚ggelov) ‘xyphretoúmenov tÔ kritÊ tÔ kosmopoiÔ e9v tò férein tàv cyjàv pálin Epiph–Const–Haer–27–5–5; abs. prestar sus servicios eÅ ti jrÍ, páter, prássein, klúontev ‘xyphretÍsomen si algo hay que hacer, padre, obedientes prestaremos nuestros servicios S–Tr–1156, en sent. 2 servir, mostrarse útil, sexual, Phld–Sto–19–5. prestar servicio gener. por propia voluntad desde puestos de responsabilidad pública, frec. c. ac. de rel. o compl. prep.: a) en puestos civiles tá te pròv pólemon ‘xyphréthse toîv 7goyménoiv prestó servicio a los gobernantes en lo necesario para la guerra, e.e., facilitando suministros o fondos IClaros 1–M–2–15 (II a.C.), ‘n ‚llaiv 0rjaîv ... tÊ patrídi TAM 5–983–24 (Tiatira II d.C.), “n te 0rjaîv kaì leitoyrgíaiv ... e9v tÃn patrída 7mÛn IG 12(7)–410–10 (Amorgos, imper.); en v. med. mismo sent. pá]sav [0rjàv t]e kaì leitoyrgíav ‘k[t]enÛv tÊ patrídi ‘xyphrethsámenov IG 12(7)–406–7 (Amorgos, imper.), ‘xyphretoyménoyv tÊ ‘gjeirisueísë ’kástö [dh]mosíä jreíä PHerm–Rees 21–16 (IV d.C.), cf.

CPR 5–17–7 (V d.C.); b) en puestos relig. (®ereîv) ‘xyphretoûntev tà ®erá sacerdotes que atienden a las necesidades de los santuarios, BGU 1198– 11 (I a.C.) en BL 1–444, cf. SEG 24–1217–6 (Tebas, Egipto I a.C.), pásaiv ta[îv ‘]n ’kás[tö mhn]ì uysíaiv ... ®eroprepéstata ‘xyphré[thsen IHistriae 57–37 (II d.C.); c) raro c. suj. de cosa kybernÍthv ploíoy ‘xyphretoûntov tÊ táxei 7gemoníav Uhbaãdov capitán de un barco al servicio de la oficina del gobernador de la Tebaida, PGrenf–2–81a–2 (V d.C.), tòn dè a½tòn aåxona (l. ‚xona) ‘xyphretoúm(enon) toîv potismoîv ‘pì ’ptaetÎ jrónon el mismo eje prestando servicio a las tareas de irrigación por un período de siete años, POxy–137–23, cf. 1988–30 (ambos VI d.C.). 3 servir a, ponerse al servicio de, dar satisfacción a, obedecer c. dat. de abstr. tÊ ’aytoû paranomíä ‘xyphretÛn dando satisfacción a su propia brutalidad Lys–12–23, el cuerpo de los embriagados a sus impulsos, Plu–2–656D; en v. med. mismo sent. (daímonev) ‘rwtikaîv 7dypaueíaiv ‘xyphretoûntai Eus–PE 5–7 tít. ‘xyphréthsiv, -ewv, 7 servicio, prestación obediente o diligente, de un funcionario a su superior 7 7metéra dià fóboy kaì 0grypníav ‘. BGU 1764–9 (I a.C.), c. gen. ‘. tinwn “rgwn BGU 1159–7 (I d.C.), de un esclavo kosmíwv tàv ‘xyphretÍseiv poioúmenov Vett–Val–340–29. ‘xyphrethtéon hay que proporcionar, hay que servir pròv dè tàv 0taxíav tò soì prépon ... ‘. Pythag–Ep–7. ‘xúpisua v. ‘xópisuen. 1 despertar del sueño ¤luon dè ‘xypnéw o® prosmonárioi ‘pì tò ‘xypnÎsai a½tÍn Anton– 2 desHag–Vit–Sym–Styl–14, cf. A–Xanthipp–13. pertar de la muerte de la resurrección 7 sálpigx ... ‘xypnÍsei toùv kekoimhménoyv ‘k tÛn katwtátwn tÎv gÎv Hippol–Consumm–37, cf. Ephr– Syr–3–226E. ‘xypniasmóv, -oû, ³ incitación, estímulo ³ tÛn pauÛn ‘. de una meretriz, Chrys–M–61–709. 1 tr. despertar del sueño o® ‘xypnízw kóreiv e½jrÍstwv ‘xypnízoysin 7mâv Chrysipp– Stoic–2–334, laleî (7 jelidÚn) ‘xypnízoysa toùv kekoimhménoyv e9v “rgon Phys–G 108–3, tÃn trofón A.Thom.A 120, cf. Cyr–Al–Io–2–269–22, Callinic– Mon–V–Hyp–40–14, Dor–Ab–Doct–117, fig. ³ fóbov ... tÃn cyjÍn ... ‘xypnízei Hom–Clem–17–11, tàv 7donáv Basil–Ep–42–2, ³ nómov kaueúdei, %Iwánnhv dè a½tòn kau' 7mÛn ‘xypnízei la Ley duerme, pero Juan la despierta contra nosotros Hsch– 2 intr. en v. med.-pas. desH.Hom–16–24–12. pertar, despertarse del sueño ‘xypnísuh ‘k toû Œpnoy LXX Id–16–14B, cf. M.Ant–6–31, Þsper ‘xypnisueìv kaì 0pokraipalÍsav Plu–Ant–30–3, de la muerte como sueño o® dià Kúrion 0pouanóntev ‘xypnisuÍsontai ‘n zwÊ T.Iud–25–4. ‘xypnismóv, -oû, ³ despertamiento, despertar fig. ‘gÕ fwnà ‘xypnismoû ‘n tÔ a9Ûni tÎv nyktóv Hippol–Haer–5–14–1, ³ parà tÛn ‘grhgorótwn ‘. Basil–M–31–932B, 0koloúuwv dè tÊ koimÍsei 7 0nástasiv ‘. ƒn lejueíh de acuerdo con el sueño de la muerte, la resurrección podría llamarse despertar del sueño considerado el sueño como la muerte de los santos, Eus–Is–26–19. ‘xypnistÍv, -oû, ³ que despierta del sueño ³ ‘. toû Lazároy el que despertó a Lázaro del sueño de la muerte, Chrys–M–61–767. despertador, que sir‘xypnistikóv, -ón ve para despertarse tÔ ‘xypnistikÔ sfyríö Pall–H.Laus–43–3. “xypnov, -on despertado del sueño, despierto “. gígnesuai despertarse ³ dè “. genómenov ... katÎluen Aesop–28–2, brajù tÎv nyktòv 0napaysámenov “. gínetai I–AI 11–34, cf. LXX 1Es–3.3, Act–Ap–16–27, Zos–Alch–Comm–Gen–12–19, Eus–HE 4–15–10. ‘xypnów despertarse ‘xypnÚsw, kaì e9v 0eì “somai metà soû me despertaré y estaré contigo para siempre Sm–Ps–138–18, fig. o½k ‘xypnÚseiv 0pò tÎv flyároy filosofíav LXX 4Ma– 5–11; en perf. estar despierto légomen Œpnoy

mestòn o½ tòn ‘xypnwkóta Ariston–Il–10–98. ‘xypouemelów arq. reafirmar mediante recalzo los cimientos de un edificio, dud. en SEG 64.775.5 (Tasos, heleníst.). ‘xypoménw recibir, tomar sobre sí Sud– s.u. 0nedéjeto. ‘xyponoéw sospechar, suponer c. or. de inf. katà mÎnin toû ueoû toûto synenejuÎnai I–AI 15–243. ‘xypostréfw volverse, regresar ³ basileùv dihpeílei ... ‘pì Tarsòn tÎv Kilikíav ‘xypostréfein Socr–Sch–HE 3–17–6, cf. 7–24–5, 3–14–3. I indic. inclinación hacia atrás ‘xyptiázw 1 erguir ref. a la postura erguida de la cabeza, echándola hacia atrás, en señal de altivez o arrogancia ’aytòn ‘xyptiázwn Luc–Cat–16, abs. en part. ‘xyptiázwn con la cabeza erguida Luc– 2 en v. med. echar hacia Gall–12, Ind–21. atrás o® dè tòn kríuinon pepwkótev ‘xyptiázontai tÃn kefalÍn los que han bebido cerveza echan atrás la cabeza por su efecto soporífero, 3 intr. echarse, Ath–Epit–34b (= Arist–Fr–106). inclinarse hacia atrás tà dè kérata ‘xyptiázonta “joysin mâllon de los búfalos, Arist–HA 499ª7; en v. med. mismo sent., de un tocado femenino, Str–3–4–17. II implicando un mov. giratorio 1 dar la vuelta, girar 180 grados en v. pas. 7 a½tà e9kÕn ‘xyptiazoménh mèn leía faínetai la misma imagen vuelta del revés parece lisa S.E–P–1–120. 2 intr. darse la vuelta, girarse, volverse pròv tò ‘nantíon tÎv 0gwgÎv ‘xyptiázontev volviéndose en sentido contrario al de la marcha Luc–Herc–3, ‘xyptiázonta parablépein e9v toùv 0pantÛntav, e9 0poblépoysin e9v a½tón Clem–Al–Paed–3–11– 73. 3 sent. dud., quizá devolver, volver en contra ‘xyptiázwn ´noma volviendo tu nombre en tu contra con juego de palabras sobre el formante neîkov del nombre de Polinices, A–Th–577. ‘xyptióomai prob. echar hacia atrás la cabeza como equiv. a ‘estar borracho', glos. a petajnóomai Phot–p 819, cf. Hsch–p 2047. ‘xysteréw retrasarse en el pago de la renta symbébhken 7mâv ‘x[yste]rhkénai dud. en BGU 1245–2 (III/II a.C.). ‘xysterinóv, -Í, -ón último ‘. leitoyrgía Hippiatr–Lugd–104. ‘xÜfaínw 1 tejer y esp. tejer completamente, terminar de tejer a) c. ac. de telas y vestidos fârov dè a½thmeròn ‘xyfÍnantev Hdt– 2–122, cf. 9–109, jlamúda PCair–Zen–263–3, cf. 355–89 (ambos III a.C.), (péplon) Batr–182, ságoyv Str–4–4–3, ‘suÎta Paus–8–14–7, cf. Alciphr–2– 39–2, ®stón Plu–Rom–2, cf. Ant–Lib–25–1, Artem–4– 40, Chrys–M–56–534, línoy Mendhsíoy lítrav dúo POxy–4534–9 (IV d.C.), en v. pas. ³ d' ‘xyfaíneu' ®stóv, ³ dè diázetai Nicopho 13, tà Vákh Gal–18(1)–776, ‘suÍv Lib–Or–25–67, tainía tiv 0pò shrikoû nÍmatov ‘xyfasménh grámmasin ‘gjwríoiv Hld–2–31–2; en v. med. mismo sent. tòn jitÛna ... gynà ‘xyfánato Them–Or–21–250d; b) c. suj. ref. a la araña tàv uúrav ¾fásmati 0rájnai leykÔ ... ‘xúfhnan tejió la puerta con una tela blanca Paus–9–6–6, p. ext. 0rájnh ... ‘xúfaine tÃn ’aytÎv téjnhn una araña tejía su arte, e.d., la telaraña, Ael–VH 12–57; abs. tejer, elaborar el tejido, e.d., la telaraña, Ael–NA 1–21; c) fig., ref. a la composición musical o literaria ‘xúfaine ––., fórmigx, ... mélov Pi–N–4–44, dianagnÛnai bíbloyv ... kauáper ƒn e9 katà míton ‘xyfasménav Plb–3–32–2, cf. D.H–7–55, Cyr–Al–Mt–266–9, ³póson ... ‘xyfÍnw, toûto ... aŸuiv 0nalúetai en una compar. de las enseñanzas de un filósofo con la tela de Penélope, Luc–Fug–21, cf. Clem–Al– Paed–2–10–97, tÃn e½logían Thdt–M–83–456C, tÃn mystagwgían Cyr–Al–Luc–1–149–2, ‘k tÛn ®erÛn Grammátwn ... tÃn 0fÍghsin Cyr–Al–M–69–884B, cf. Pall–H.Laus–54–1, en v. pas. tìn dè toútwn ‘xyfaínontai járitev Pi–P–4–275. 2 tramar, entretejer, entrelazar formando una trama mesenteríö, · ‘xyfaínoysin a® e9v a½tò kauÍkoysai flébev Gal–14–714, cf. 3–530, en v. pas. ¾mési ...

‘xyfairéw kaì flecì ... ‘xúfantai táde tà mérea Aret–SA 2.7–1, las fibras de papiro para formar un libro, Eus–PE 3–7–1, toíjoyv Chrys–M–62–103, las celdillas de los panales por las abejas Gp–15–5–2, en v. pas. X–Oec–7–34; fig. tramar, urdir un plan, Plb– 18–10–3. ‘xyfairéw 1 c. ac. de cosas quitar, suprimir “dei gàr a½toùv ... mà mérh tÛn E½aggelíwn ‘xyfeleîn Serap–Man–36. 2 c. ac. de abstr. y gen. alejar, apartar ³ noûv cyjÃn lypeî, ‘xyfairÛn a½tÃn tÎv 7donÎv Corp–Herm–12–3, en v. pas., glos. a ‘xaireîtai Hsch., cf. Gloss–2–64. ‘xyfantéon hay que tejer leían tÃn ‘suÎta ... ‘. Clem–Al–Paed–2–10–111. ‘xyfáptw 1 fig. prender fuego, encender el alma con las pasiones, Eus–HE 10–4–58. 2 sacar a la luz, mostrar glos. a pifaúskw Sch–Er–Il–21.333. ‘xúfasma, -matov, tó tejido, tela kerkídov ¶tö gnoíhv ƒn ‘. sÎv E–El–539, cf. Gr–Nyss– V–Mos–97–8, fig. tò ... polújrwmon tÛn lógwn ‘. Gr–Nyss–Eun–3–5–25. ‘xyfÍ, -Îv, 7 acción de tejer, tejeduría tÎv ²uónhv PSI 1566–9, cf. POxy–1428–6 (ambos IV d.C.). ‘xyfhgéomai ir por delante, abrir la marcha S–OC 1025. 1 enaltecer, ensalzar mà ‘xúcoy ‘xyców seaytón, Æna mà pésëv LXX Si–1–30, a½tòn ... e9v tòn didaskalikòn ‘xycoûsi lógon Euagr–Pont– Eulog–M–79–1137B; alabar, glorificar tòn ueón 2 transformar en un estilo eleLXX Da–3–51. vado, sublimar paígnia kaì kÚmoyv ... A9sjúlov ‘xúcwsen AP 7–411 (Diosc.). “xw tes. “xoy Mnemos–23–1970–251–9 (Larisa II a.C.) graf. “jsÒ IG 1³–982–1 (V a.C.) [compar. ‘xwtérw, sup. ‘xwtátw; v. tb. ‘xeî, A adv., frec. op. “ndon, ‘ntóv, “xoi, “xov] I c. valor local 1 sin mov. “ntosuen, eÅsw, etc. fuera, en el exterior de lugares sjéuon “xw nÎa dejé fuera mi nave op. “ntosuen liménov Od–10– 95, frec. de las casas ‘suíoysi “xw ‘n toîv ³doisi comen fuera en las calles los egipcios, Hdt–2–35, cf. Ar–Ach–398; de límites geog. fuera, más allá toîv ... ¾pèr "Hrakleíav stÍlav “xw 2 c. mov. katoikoûsin op. ‘ntóv Pl–Criti–108e. real o fig. fuera, afuera, al exterior de lugares, c. verb. intr. “xw 9énai, ‘lueîn, poreúesuai, etc. salir “xw 9Ún saliendo de la majada de Eumeo Od–14–526, de la ciudad ‘luémen “xw 0gròn ‘v 7méteron Od–23–138, Gúghv ... ‘jÚree “xw de la habitación, Hdt–1–10, ‘kplÚsantév ... “xw tòn "EllÍsponton saliendo por mar hasta rebasar el Helesponto Hdt–5–103, cf. 7–58, “xw baleîn ‚uapton (nekrón) arrojar fuera (de palacio) el cadáver insepulto A–Th–1014, a® (cyjaí) ... “xw poreyueîsai de la bóveda superior del cielo, Pl–Phdr– 247b, ‘xeluÕn ñjómhn “xw siwpÊ de la casa, Lys–1–14, cf. Men–Asp–382, 8laynon “xw de la ciudad, Luc–Asin–41, “xw férein sacar ‚galma E–IT 1176, comida, Ar–Ach–1097, ‘k tÎv tafÎv tòn ... nékyn ‘kférein “xw Hdt–3–16, cf. E–Hipp– 650, tb. (ploîa) ‚gein “xw X–HG 5–1–21, ‚gein eÅsw te kaì “xw Clem–Al–Paed–1–7–56; fuera ref. a fuera de la propia tierra “xw ptwjòv 6lÚmhn vago como un mendigo fuera de mi patria S–OC 444; como interj. ¡fuera! “xw Jristianoúv, ... “xw %Epikoyreíoyv ¡fuera (de aquí) los cristia3 ref. nos, fuera los epicúreos! Luc–Alex–38. a la posición o mov. en la superficie o parte externa de objetos y cuerpos fuera, por fuera tÃn jeîra “xw “jontev légein hablar con la mano fuera (del manto), Aeschin–1–25, cf. 26, ®stía “xw toùv káloyv “jonta velas con los cables por fuera Aen–Tact–11–6, tÕ sÛma gàr ³moíwv kaì “sw kaì “xw sklhrón ‘stin de unos insectos, Arist–HA 523°17, cf. 500ª33; sup. en la parte más externa, en el límite exterior, en lo más lejano tàv ‘xwtátw ‘formoúsav ... triÍreiv del puerto, Arr–An–2–20–9; c. mov. por la parte más externa ‘xwtátw Véon perì kúklö fluye en círculo por la parte más externa de la tierra, ref. al 4 indic. direcc. u orienOcéano, Pl–Phd–112e.

1682 tación, frec. op. “sw hacia afuera, hacia el exterior tÔ podì “sw baínein, 0llà mà “xw andar con el pie hacia adentro, no hacia fuera Hp–Art–52, jeiròv dè ‚ruron ²lisuánei ¡ “sw ¡ “xw Hp–Mochl–16, “jein ... “xw 0napnoÍn una herida, Hp–Morb–1–21, –x mèn mÎnav “sw Véei ‘v tÃn límnhn, –x dè mÎnav “xw ‘v tòn Neîlon aŸtiv Hdt–2–149, tàv prÓrav mèn “xw, “sw dè tàv prúmnav Th–2–83, tòn oÅaka eÅsw ‚gein ¡ “xw Pl–Alc–1–117b, “. blépein dirigir la mirada hacia el exterior, e.d., fuera de Grecia D–18–323. 5 c. respecto a pers., en compar. aparte, algo lejos lejos o bastante lejos pórrwuen ... tà loytrà tÛn paruénwn, ¬ uémiv a½tà ‘xwtérw ³rân, ‘ueÚmeua contemplábamos de lejos los baños de las doncellas ya que es lícito verlos 2 fig., ref. estando algo lejos Aeschin–Ep–10–4. a la mente “xw genésuai ponerse fuera de sí, e.d., trastornarse, perder la razón Hp–Epid–5–80; cf. B I 6. II en sent. abstr. fuera de, aparte de, excepto, salvo (Æppov) ‘p' o½uèn ‚llo jrÍsimov Øn “xw e9v ²jeían un caballo que no es útil para ninguna otra cosa excepto para la monta, PCair–Zen– 225–4 (III a.C.), seguido de 8: tà mén nyn ueîa ... o½k e®mì próuymov ‘xhgéesuai, “xw ¡ tà o½nómata a½tÛn Hdt–2–3, “xw ¡ tò toû mántiov ‘pígramma Hdt–7–228. B como prep. de gen. I c. valor local 1 sin mov. fuera de, en el exterior de de lugares “xw dè toû nhoû bwmóv ‘sti jrúseov Hdt–1–183, “xw tÎv pólewv Th–2–5, X–HG 5–2–25, cf. Hdt– 1–111, Mnemos–l.c., tÎv ’aytÛn “xw strateúesuai hacer la guerra fuera de su territorio X–HG 5–4–13, dyoîn o9kidíoin “xw teíjoyv Is–5–22, tÃn skhnÃn ... “phxen “xw tÎv parembolÎv LXX Ex–33–7, %Oistóv, “xw dè toû boreíoy póloy o½ polù diestÚv la Flecha, fuera del polo norte a no mucha distancia Vett–Val–13–11, cf. Papp–328, “xw pátoy ²nómata palabras fuera del sendero fig. por fuera de uso Luc–Hist–Cons–44, del interior de algo “xw d' ‘xísjei kefalàv deinoîo beréuroy Escila Od–12–94, Æn' “xw toûd' ´joy stÍsw póda para poner mi pie fuera de este carro E–El–999, en prov. “xw komízwn ²leuríoy phloû póda sacando el pie fuera del fango mortal fig., ref. a librarse de las desgracias, A–Ch– 697, de donde kalòn dé g' “xw pragmátwn “jein póda es hermoso estar libre de problemas E–Heracl–109, cf. Pr–263, Sud–ai 299; de límites geog. fuera de, más allá de 7 “xw ‘. “rgwn aliado de bellas acciones ref. a Pitágoras Emp–B 129, KhfÍnwn ‘. defensor de los cefenos de Cefeo como su rey, Nonn–D–2–683, c. dat. ´fra ken ... Minúaiv ‘. “luw para que vaya a defender a los Minias (habla Orfeo), Orph–A–98, leÕv skÍptroisin ‘. 7metéroisi Orph– A–823. 2 c. compl. de sent. neg. aliado contra, defensor contra c. gen. ‘. 0spìv 0kóntwn AP 9– 41 (Theon.). II fig., de cosas y abstr. que sirve de ayuda, que favorece, beneficioso o½dé tí moi podániptra podÛn ‘piÍrana uymÔ gígnetai ni en nada benefician a mi ánimo los lavados de pies pero gener. entendido como placentero, grato, Od–19– 343, ‘piÍrana: ‘pikoyrhtikà tÎv cyjÎv Hsch., o½k ... neúrwn ‘. no indicado para el pene ref. a comer salmonetes, Pl–Com–189–20. [De ‘pi- y 8ranov, c. un sign. básico ‘que favorece', ‘que ayuda', pero mal entendido en Hom. en rel. c. ¤ra, ‘píhrov, etc.]

‘piÍraron v. ‘pararískw. %Epihreídhv, -oy, ³ Epierides náufrago AP 7–653 (Pancrat.). ‘píhrov, -on [compar. fem. ‘pihrestéra 1 grato, agradable, placentero juÚn Epich–181] Emp–B 96–1, gérav Simm–6–3 (= Il–Paru–21–8); neutr. plu. subst. en la expr. ‘píhra férein + dat. aportar cosas gratas, conducirse con agrado hacia alguien, complacer a alguien Il–ll–1–572, 578 (var.), S–OT 1094, Antim–181 (quizá l. a Il–ll–cc.), Rhian– 1–21, Q.S–6–371, tb. ‘píhra féresuai A.R–4–375, 2 neutr. plu. subst. déjuai AP 13–22 (Phaedim.). en uso prep. c. gen. por, por causa de ·v kakà póll' ¾pémeine miÎv ‘píhra uygatróv el que sufrió muchos males por motivo de su única hija, Suppl–Mag–60–2, cf. Dioscorus 4–34, 11–88, 0mplakíhv Nonn–Par–Eu–Io–8–46. [Creado a partir de la lectura ‘píhra en Hom., a su vez falso corte de la expr. ‘pì ¤ra férein.]

‘piualamiográfov -oy, ³ autor de epitalamios Tz–ad Lyc–p.1. 1 relativo a la boda, ‘piualámiov, -on de la boda ‘. ‘piboylÍ la conspiración de las bodas, e.d., el asesinato de sus maridos por las 2 lit. epitalámico ñdÍ danaides, Luc–Salt–44. D.H–Rh–4–1, Gr–Nyss–Bapt–Chr–223–7, dicho del Cantar de los Cantares drâma Nil–in Cant–1–2, diaskeyÍ Gr–Nyss–Hom–in Cant–22–18; subst. ³ ‘. epitalamio "Elénhv ‘. tít. de un idilio de Teócrito, Theoc–18, cf. Him–9 (tít.), como género erót., Aristid–Quint–30–6, dicho de un poema nupcial de

Catulo, Quint–Inst–9–3–16, como encomio de la novia, Luc–Symp–21, cf. 40, como género dedicado al ser humano, no a los dioses, Procl–Chr–35; tb. neutr. subst. tò ‘. D.H–Comp–25–19, cantado por coros de jóvenes ante el tálamo nupcial, Procl–Chr–62, cf. Sch–Sapph–103 (Test.). Epitalamites epít. %Epiualamíthv, -oy, ³ de Hermes en Eubea, Hsch. ‘piualassiaîov, -a, -on át. -tt- costero, situado en el litoral Messhnía Str–8–5–6, cf. 3.4.20. ‘piualassídiov, -on át. -tt- situado en la costa, costero, marítimo de poblaciones Sîfai Th–4–76, (póleiv) X–HG 3–1–13, 4–8–1, cf. Pl–Lg– 704b, D.H–Rh–5–5, Lib–Or–11–38, políjnh Str–17–3– 12, jÚra Men–Rh–344, cf. Hyp–Fr–185; subst. tà ‘. territorios costeros, riberas Str–2–1–16. ‘piualássiov, -a, -on át. -tt- [-ov, -on I 1 que habita el mar junto Aesop–25–1] a la costa rocosa skorpíov dicho del pez de roca escorpina o cabracho Epich–79–4. 2 que habita el litoral, del litoral ‚nurwpoi Hdt–1–154. II situado en la costa, del litoral, costero, marítimo póliv Th–3–105, Pl–Lg–704d, cf. Plb–11– 34–14, D.S–12–59, PRev–Laws 93–5 (III a.C.), I–AI 19–5, políjnh D.H–9–56, ‘mpórion Th–4–102, jwría Aen–Tact–16–21, pétra Aesop–l.c.; neutr. subst. tò ‘. región costera, litoral tÛn ‘piualassíwn ... ‚rjei pántwn Hdt–5–30, taûta pánta ‘piualássia tÎv PeloponnÍsoy Th–2–56, cf. Thphr–HP 8– 2–11, Paus–3–21–6. situado junto al mar ‘piuálassov, -on de Sagunto, App–Hisp–12. ‘piualeíwsiv, -ewv, 7 n. de un fiesta o rito de iniciación de los coribantes Uáleioi en Eritras IEryth–201a–62 (IIIa.C.). ‘piuállw florecer sobremanera fig. brotéh geneÍ Nonn–D–3–254. agradable, placentero ‘piualpÍv , -év Hsch. 1 calentar en la superficie, ‘piuálpw calentar por encima 6éliov ... gaîán t' ‘piuálpwn Xenoph–B 31, cf. Gr–Nyss–Eun–1–387, en v. pas. aåxetai tà dè ‚stroiv ‘piualpómena ref. a 2 calentar de nuevo las semillas, Plu–2–780d. la perdiz los huevos mojados por la lluvia, Ael– 3 inflamar de nuevo o inflaNA 10–35 (cód.). mar de repente Hsch. ‘píualciv, -ewv, 7 desentumecimiento daktúlwn Paul–Aeg–6–40–5. ‘piuambéw [no contr. ‘peuámbee(n) Nonn– 1 tr. mirar o admirar Par–Eu–Io–7–15, D–1–60] con perplejidad o asombro min los judíos viendo a Jesús enseñando en el templo, Nonn–Par–Eu–Io– 7–15, Poseidón contemplando a Zeus llevando a 2 intr. estar atónito o Europa, Nonn–D–1–60. sobrecogido ante una visión divina ²ruwueív ... ‘peuámbeon Doroth–Vis–338. ‘piuanásiov, -on subst. tò ‘. fase terminal de una enfermedad (³ Kúriov) ‘n toîv ‘piuanasíoiv tÛn noshmátwn tÃn zwopoiòn deíknysi dúnamin Gr–Nyss–M–46–137A. ‘piuanátiov, -on I 1 de pers. condenado a muerte ¶uen a½toîv “uov ¤n bállein toùv ‘piuanatíoyv D.H–7–35, cf. 7, LXX Bel 31-32, ³ ueòv 7mâv toùv 0postóloyv ... 0pédeixen Ñv ‘piuanatíoyv 1Ep–Cor–4–9; mortal, perecedero glos. a ‘píkhrov Hsch. 2 que conlleva pena capital, que condena a muerte cÎfov Gr–Nyss–Bas–121– 22, ‘pistolÍ Lib–Decl–2–28; crist. que condena eternamente, mortal de pecados y transgresiones fármaka dicho fig. de ideas heréticas, Gr–Nyss– Ref–Eun–361–21, ‘ntoláv ... ‘piuanatíoyv dè ‘n tÔ mà fyláttesuai Epiph–Const–Haer–59–11–6. II funerario dÂdev Lib–Decl–40–15, mélov Tz–H– 1–403, glos. a ‘pikÍdeiov Hsch. III adv. -wv a punto de morir eýjon Ael–VH 13– 27, cf. Gr–Nyss–Pss–172–3. ‘piuánatov, -on I 1 mortal, fatal Œbwsiv Hp–Mochl–36, jymoí de ciertas plantas, Thphr–CP 6–4–5. 2 que está en peligro de muerte, gravísimo 7 mén ge mÍthr “kamne kaì ‘. ¤n D.50–60, cf. D.C–57–15–4. 3 funesto, que anuncia la muerte ‘piuanatÚteron “jein tò shmeîon App–BC 2–153.

‘píuesiv

1799 II adv. -wv al borde de la muerte “jein Alex– Aphr–Suppl–Pr–2–175, Poll–3–106. ‘piuanÍv, -év que está al borde de la muerte, moribundo nosÛn kaì ‘. ×n Ael–Fr–105. 1 volver a enterrar un cadá‘piuáptw 2 sepultar ver desenterrado, Philostr–Her–10–3. además en el mismo sepulcro, frec. en interdicciones funerar. en inscr. imper. de Termeso metà dè tÃn uésin a½tÛn mhdenì ‘xeînai ‘piuácai tiná SEG 44–1141 (Termeso III d.C.), ‚llö dè o½denì ‘xéstai 0nûxai (sic) ¡ ‘piuácai a½toîv tina TAM 3(1)–280, •teron ptÛma TAM 3(1)–518, sin compl. expl. ‚llö dè o½denì ‘xéstai ‘piuácai FTermessos 4–43, cf. TAM 3(1)–814. 1 cobrar valor, ‘piuarséw át. -rradquirir coraje o confianza gracias a c. dat. ueÛn 0rwgaîv Plu–Brut–37, cf. S.E–M–1–270, tÃn swtÍrion ‘keínhn fwnÃn ‘piuarsÍsav tÔ ... ‘nhjÍsanti Gr–Nyss–Pss–111–11; sin dat. cobrar ánimo, tomar valor antes de hablar o actuar, D.C–41–50–4, Triph–291, k0k toútwn ‘piuarsÍ2 tener valor o coraje santev D.C–41–20–5. para, confiar en, atreverse a c. dat. de subst. de acción o inf. mà ‘piuarrÛn “xw proérjesuai teijÛn Ph–2–322, cf. 325, ‘pistateîn toîv ‚lloiv 0nurÚpoiv Arr–Epict–3–22–18, “rgoiv ‘piuársei actúa con confianza Orác. en SEG 39–1377bis (Hierápolis II d.C.), taîv ... uÍraiv ‘piuarreîn 0dúnatóv ‘sti el león en la vejez, Ael–NA 4–34. 3 tomar coraje contra, enfrentarse con valor a toîv ‘juroîv App–BC 3–10, tÛn uhríwn o½dè toîv 0suenestátoiv ‘piuarreîn el león en la vejez, Ael–NA 9–1, tÔ pelágei Ael–NA 5–56. ‘piuarsúnw át. -rrúnw dar ánimos, animar tòn d' ‘piuarsúnwn proséfh ... Menélaov Il–4–183, cf. Hld–5–33–4, toùv légontav D.H– 10–41, toùv ¾f' a¾tÔ Plu–Caes–44, cf. Luc–10, Orph–A–1017, c. ac. int. o adv. pollà ‘piuarsúnav dándole muchos ánimos a Cariclea, Hld– 1.29–3, e½genÛv Hld–8–9–22. 1 honrar, rendir honores c. ‘piuaymázw dos ac. jrà gàr ‘piuaymázein ti tòn didáskalon hay que honrar de algún modo al maestro c. el doble sent. de ‘pagar honorarios', Ar–Nu–1147. 2 admirarse, maravillarse sobremanera de c. ac. expreso o sobreentendido tò parálogon tÎv teleytÎv Plu–Marc–30, tÃn metrióthta tÎv ‘suÎtov Plu–2–210a, cf. 358c, 657f, Arr–Epict–1–26–12, Pall– V.Chrys–12–1, c. complet. ‘piuaymáseiv ... ¶ti ... Zos–Alch–234–19. ‘piueázw invocar a los dioses ‘peyjoménh k0piueázoys' A–Ch–856, urhnÛ k0piueázw E–Med–1409, 0ganaktÛn kaì ‘piueázwn Pl–Phdr– 241b; c. dat. invocar a los dioses contra 0râtai k0piueázei tÔ patrí clama e invoca a los dioses contra el padre Pherecr–121; cf. ‘piueiázw. ‘piueáomai 1 mirar, contemplar tàv phgáv Erot.Fr.Pap. en POxy.5356.4, tòn o½ranón Agath– 5–3–6. 2 reflexionar, considerar Poll–6–115. 3 revisar jrÍmata Sch–Ar–Nu–499c. arq. gradería, cávea ‘piuéatron, -oy, tó superior del teatro, por encima del diázwma IG 11(2)–287A–94, 120 (Delos III a.C.). I rel. c. la actitud piadosa o ‘piueiázw 1 apelar, encomendarse, invocar a religiosa los dioses en el momento de hacer algo tosaûta ‘piueiásav kauísth ‘v pólemon tòn stratón tras apelar así a los dioses, puso su ejército en pie de guerra Th–2–75, cf. Plu–Cam–18, Arr–Epict– 4–1–108, Ach–Tat–7–14–1, D.C–39–11–1, mágoi gàr ‘piueiázoysi ... oÝv 0fanÛv drÛsi pues los magos invocan a la divinidad en sus ritos secretos Philostr–VS 494, ‘n teletaîv Max–Tyr–37–5; c. dat. del dios encomendarse a, invocar en actitud religiosa taîv Moúsaiv Philostr–VS 590. 2 pedir en nombre de los dioses, apelando a los dioses ‘piueiazóntwn mà katágein Th–8–53; agradecer como a un dios, en actitud religiosa al emperador, tratado como un dios SEG 45–985A–11 (Quersoneso II d.C.). 3 considerar divino, atribuir a la divinidad tàv práxeiv Plu–2–579f. 4 proclamar la divinidad de ‘piueiásav a½tón (ueón) kaì doxologÍsav Dion–Alex–Fr–2 in Iob (p–204–1).

II rel. c. la inspiración o posesión divina 1 manifestar, proclamar inspirado por la divinidad, profetizar toiaût' ‘peueíazen o½k ×n ‘n ’aytÔ I–AI 4–118, toû o9wnistoû ... ‘pipnoíä kreíttoni toîv 0llofúloiv ‘piueiázontov ¶ti Gr–Nyss–Nat–245– 13, pósa %Alexándrö ... ‘peueíasan o® jrhsmológoi Anon–HE 1–5–5; interpretar, ejecutar bajo inspiración divina tà prosódia Ph–2–485. 2 mostrarse inspirado por la divinidad ‘piueiásav ... tÔ lógö ... “fh: Philostr–VA 8–31, cf. Plu.Them– 28, Ñv 7 Uémiv a½toîv ‘piueiázoysa “frazen tal y como Temis les dijo mostrándose inspirada por la divinidad D.H–1–31; estar poseído por Dios cyjÍ Ph–1–165, ‘piueiásav: tò ueîon dexámenov, ueoforhueív Hsch–e 4805, cf. Sud–e 2329. 3 imbuir inspiración divina katadaruoûsin ... tò daimónion 0nurÚpoiv ‘piueiázein que la divinidad imbuye de inspiración divina a los hombres durante el sueño Plu–2–589d, cf. 580d. ‘piueíasiv, -ewv, 7 apelación a los dioses Plu–2–1117a. 1 invocación, ape‘piueiasmóv, -oû, ³ lación a los dioses o½k ‚ney pollÛn ‘piueias2 inspiración mÛn ... ¾poleipómenoi Th–7–75. o posesión divina féresuai katá tina tÎv cyjÎv ‘piueiasmón Ph–2–299, profhtikòv ‘. Ph–1–482, cf. Poll–1–16. ‘piueiastikóv, -Í, -ón poseído por la divinidad Plu–Prou–2–14, Hsch–s.u. nymfólhmptoi. 1 calmar tÃn ²rgÍn Plu–2–456a. ‘piuélgw 2 embrujar, seducir, enamorar c. ac. de pers. tív ... tosoûton se ‘péuelxe pròv tò fíltron; ¿quién te sedujo de tal forma con el filtro amoroso? Rom–Mel–10–i^–3, en v. pas. ‘piuélgetai ¢liki 3 consumir, debilitar koúrë Nonn–D–1–526. Hsch–s.u. ‘péuelgon, Phot–e 1389. ‘píuema, -matov, tó A de obj., c. ‘pi- en sent. ‘sobre' I c. orientación vertical 1 tapa, tapadera de recipientes (píuoi) ‘piuéma[ta “jontev IG 1³–426–49 (V a.C.), toû ‘jínoy Hp–Nat.Mul– 107, cf. 34a, Mul–2–133, Gal–12–889, kibwtárion ... ‘. o½k “jon ID 1417A–1–104 (II a.C.), de un incensario Didyma 80–5 (I d.C.), del Arca de la Alianza, gener. llamada ®lastÍriov ‘propiciatorio', LXX Ex–25–17, cf. I–AI 3–135, oÝon ‘. como comparación de una valva de ciertas conchas, Arist–HA 529°8, cf. Paus–9–21–1, acampanada, para tapar la boca de un ritón ¾élinon ‘. kylindrikón Hero Spir–2–13, 14. 2 apagador de lámparas u objetos en los que se usa fuego uy]miathríoy ID 1442B–44 (II a.C.), lyjnía jalk(Î) sùn ‘piuém(ati) Stud–Pal–20–67–8 (II/III d.C.), decorado con una figura libanwtída ... [“joysan ‘pì] toû ‘piuématov satyrísko[n ID 1441A–2–27 (II a.C.). 3 remate escultórico de una tumba o monumento funerario s]âma ‘. “jon líuinon léonta IG 4²– 123–16 (Epidauro IV a.C.), táfov ... ‘. “jwn 4 losa de tumstratiÚthn Paus–1–2–3 (cód.). ba u otro monumento, frec. como base o soporte de una figura IG 12(4)–2272 (Cos I d.C.), tÛn morfÛn IG 2²–13188–16, 13195–19 (ambos II d.C.), 5 tablero de SEG 21–1092 (Atenas II d.C.). mesa ‘piuémata tripódwn trikleinikÛn POsl–60.4 (II d.C.). 6 arq. capitel de una columna, LXX 3Re–7–4. 7 remate, punta de la flecha toû ‘piué8 tomatov “ndon klasuéntov Paul–Aeg–6–88–7. cado para la cabeza, Hsch–s.u. ®ppískov. II sin orientación def. 1 medic. remedio de uso externo, tópico, aplicación, prob. en forma de emplasto o fomento Ruf–Ren–Ves–7–7, Archig– 12–13B., Dsc–Ther–19, Gal–10–704, 912, pròv kefalaíav Paul–Aeg–3–5–4 (tít.), stomaj]ikòn ‘. tonwtikón Medic–Fr–Pap. en SB 17139–1. 2 ofrenda prob. colocada sobre un ara 0feîlen ... ‘. “nanti kyríoy apartó una parte del cordero sacrificado como ofrenda al Señor LXX Le–8–29. B de abstr., c. ‘pi- en sent. ‘además' 1 postura, oferta, puja suplementaria, al alza en licitaciones para arrendamiento de casas o tierras boúlomai ‘. prosagageîn ¬ ‘mi[sw]sámhn ... o9kíä PCol–257–13 (I d.C.), ¾pèr ‘pi[u]ématov tÛn ¶lwn (pyroû 0rtábav) e POxy–500–14 (II d.C.), cf. PAmh–85–21 (I d.C.), PLond–1223–11, PSarap–

45–24 (todos II d.C.); suplemento a la puja ofrecido por el licitador proságw ¾p(èr) ‘piuématov tÎv ¶lhv (pentaetíav) ‚llav drajmàv ’xÍkonta PRyl–99–8 (III d.C.), cf. PStras–539–16 (III d.C.), 2 dud. recargo, pago suple558–8 (IV d.C.). mentario, PPrincet–60–5 (II/III d.C.). ‘piuemátion, -oy, tó medic. emplasto o fomento aplicado para aliviar la fiebre Gloss–3–602. ‘piuematismóv, -oû, ³ puja al alza, Gloss– 2–26. ‘píueov, -oy, ³ signo, señal de la divinidad manifiesta en el sacrificio, Hsch. ‘piuerapeía, -av, 7 mantenimiento, conservación 7 ‘. kaì ‘piskeyà a½toû (sc. toû gymnasíoy) IGR 4–293a–2–63, cf. 1–43 (Pérgamo II a.C.), SEG 59–1422–14 (Pérgamo II a.C.). ‘piuerápeysiv, -ewv, 7 ret. confirmación rigurosa y expresada con acritud de una acusación, Ps–Ascon–In Verr–215–8. I tr. 1 preparar cuida‘piuerapeúw 2 medosamente tÃn ’aytoû káuodon Th–8–47. dic. tratar posteriormente, aplicar un tratamiento posterior en v. pas. tà ... mà ‘piuerapeyuénta, málista aŸuiv ‘kpíptei ref. articulaciones dislocadas, Hp–Mochl–41. II intr. 1 en contexto polít. y milit. cortejar a, cultivar la amistad de, dirigir la lealtad hacia c. dat. Tissaférnei ... ‘piuerapeúein •wv ƒn tòn pólemon eŸ uÛntai Th–8–84; en v. med. mismo sent., c. compl. prep. Æna ... pròv tÛn 0eì polemoúntwn sfísin ‘piuerapeúwntai D.C–68–3. 2 vet. mantener, reiterar la cura o tratamiento trítë dè 7mérä ‘piuerápeye Gp–17–23–2. ‘piuermaínw I intr., medic. 1 suj. la fiebre subir la fiebre ®drÕv ‘géneto kaì pálin ‘peuérmhne Hp–Epid–7–1., ‘dókei dè (pyretóv) kopásai ²lígon jrónon Ñv dóxai ‘piuermaínein Hp–Epid– 7–2, cf. 5–73, 7–1. 2 en v. med.-pas., suj. pers. ponerse febril, tener fiebre “sti dè o° kaì smikrà ‘peuermaínonto hay quienes incluso tenían algo de fiebre Hp–Epid–1–1, perì dè e9kostÃn kaì tetárthn ‘peuermánuh en torno al día vigésimo cuarto le subió la fiebre Hp–Epid–3–1–2, cf. 17–13. II tr. 1 dar demasiado calor, recalentar, sobrecalentar tÊ ‘pidései ‘piuermaínein a½tó (tò uerapeyómenon) Gal–18(2)–896, cf. Pall–in Hp–162, en v. pas. tò katà flegmonÃn aÝma ... ‘piuermai2 volver a calentar, renómenon Gal–11–292. calentar en v. pas. ‘piuermainoménoy dè (‚rtoy) tò ¾gròn systauèn diajeîtai, Arist–Pr–929°33, dià tò ‘piuermanuÎnai metà tò cyjrwuÎnai por haber sido recalentado después de haberse enfriado 3 calentar, un guiso, Epiph–Const–Haer–47–2–9. poner al fuego en la elaboración de una receta alquímica a½tòn tòn jóndron PHolm–106. Epiterses 1 hijo de %Epiuérshv, -oy, ³ Metrodoro de Eritras, dos veces vencedor del pugilato en Olimpia, finales del s. III o principios 2 de Nicea, gradel s. II a.C., Paus–6–15–6. mático de la primera mitad del s. I d.C., Plu–2– 419b, St–Byz–s.u. Níkaia. Epitérsides cnidio, %Epiuersídhv, -oy, ³ jefe de un grupo de colonos que abandonaron Sicilia, D.S–5–9. artificio, engaño VÍmata ‘piuesía, -av, 7 ‘piuesiÛn logísontai Aq–Ps–34–20. I c. ‘pi- en sent. ‘en', ‘píuesiv, -ewv, 7 1 superposición, ‘sobre', gener. c. gen. obj. colocación de una tapa sobre las brasas para apagarlas, op. 0faíresiv Arist–Iuu–470ª11, de una estatua sobre su base LW 109 (Teos, imper.); depósito de mercancías confiadas a sus transportistas SB 13167re–2–2, cf. PWorp 51–2 (ambos II d.C.); fig. instalación, establecimiento tÎv tyran2 crist. ‘. jeirÛn imposición nídov D.S–13–92. de manos para bendecir, curar o para la comunicación del Espíritu Santo dià tÎv ‘piuésewv tÛn jeirÛn tÛn 0postólwn Act–Ap–8–18, toùv kámnontav dià tÎv tÛn jeirÛn ‘piuésewv 9Ûntai Iren–Lugd–Haer–2–32–4, cf. Const–App–2–41–2, 6–7.3, como signo visible de la ordenación sacer3 medic. aplicación, dotal Const–App–8–46–9. acción de colocar o extender en la superficie de

‘piuespízw la piel remedios de uso externo para heridas, inflamaciones, quemaduras o afecciones cutáneas fúllwn ¡ ²uoníwn Hp–Liqu–7, tÛn “xwuen perijrístwn Plu–2–102a, tÛn farmákwn Luc–DDeor– 15–1, cf. Alex–Aphr–Pr–1–30. 4 gram. aplicación, atribución de una cualidad a un substantivo ‘n toîv ‘piuétoiv “stin mèn tàv ‘piuéseiv poieîsuai 0pò faúloy ¡ a9sjroû Arist–Rh–1405°21. II c. ‘pi- en sent. ‘contra', en cont. bélico u 1 asalto, ataque militar, frec. c. dat. 7 hostil PersÛn ‘. toîv +Ellhsin Pl–Lg–698b, 7 ‘. toû Lysimájoy LXX 2Ma–4–41, cf. Men–Asp–103, toîv kataleleimménoiv X–An–4–4–22, tÃn d' ‘píuesin a½toîv poieîsuai deipnopoioyménoiv realizar el ataque contra éstos mientras cenan Aen–Tact–16– 12, cf. Plb–1–45–2, Paus–2–8–4, taîv ginoménaiv nyktòv kaì 7mérav ‘piuésesin en un asedio, Ph– 2 levantamiento, revuelta, ataque, Mech–94–12. golpe civil poioûntai tàv ‘piuéseiv Arist–Pol– 1312ª20, mhnûsai tÃn ‘píuesin D.H–5–57, cf. Plu– 2–772e, c. compl. prep. ‘pì toùv Spartiátav Arist–Pol–1306°35, cf. 1311ª31, katà tÛn ¾pátwn D.H–5–7. 3 agresión, ataque personal: de palabra, Antipho 2–2–13, físico 7 gegonyîa moi ‘. kaì plhgÛn ‘piforà ¾p' a½toû POxy–283–15 (I d.C.), e9v 7mâv PPhrur–Diosk–6–34, cf. PTeb–15–24 (ambos II a.C.), kinoúmenon ... pròv tÃn ‘píuesin tÎv kórhv Longus 1–21–2. 4 fig. impostura, engaño, intriga, malas artes „panta metrÍsw kaì diagrácw ‚ney páshv ‘piuéseov (sic) PMich– 331–1 (I d.C.), cf. Aq–Pr–11–1, tàv práxeiv 0pò dólwn kaì ‘piuésewn “jontev Vett–Val–70–18, di' ‘piuésewv a9thsámenov Kaísara toû 0polésai 7mâv A.Petr–et Paul–2, cf. A.Thom.A 21, de la mujer que se tiñe el pelo, Clem–Al–Paed–3–2–6. 5 fig. impulso, esfuerzo, empeño diéfueire tÃn ‘píuesin a½tÎv ¾per a½tÍn corrompía su impulso aún más que aquella LXX Ez–23–11, cf. 2Ma– 14–15. III c. ‘pi- en sent. ‘además' 1 entre los pitagóricos otro n. del número dos Hsch–e 4796. 2 medic. acrecentamiento de la enfermedad, agravamiento, intensificación op. ‚nesiv ‘remisión', Sor–3–2–157, ‘n gàr taîv ‘piuésesi kaì toîv 3 funerar. inhumación, paroxysmoîv Sor–3–7–44. sepelio, enterramiento sucesivo de varios familiares en un mismo sepulcro metà tÃn ‘píuesin a½tÛn o½denì ‘xéstai ... ‘piu[á]cai tin[á TAM 3(1)–315–3 (Termeso III d.C.), cf. TAM 5–1084–28 (Tiatira III d.C.). ‘piuespízw I tr. 1 suj. los dioses anunciar mediante oráculo o vaticinio, vaticinar toùv ueoùv ... tÃn basíleian a½tÔ di' o9wnÛn a9síwn ‘piuespísai D.H–3–35, cf. 5–74, en v. pas. ‘piuespisuÎnai Ñv ueòn timân "Hrakléa Arr–An–4–11–7; fig. pronunciar a modo de oráculo o vaticinio o® tÛn "Rwmaíwn présbeiv ... taútav tàv fwnàv 2 c. ac. int. y dat. ‘piuespísantev D.H–19–5. aplicar un oráculo a tà Teiresíoy ... ’aytÔ ‘piuespísav Philostr–VA 7–4. II intr., c. suj. el adivino vaticinar sobre, desde lo alto de c. dat. tòn Trítwna ... ‘piuespísantá te tÔ trípodi Hdt–4–179. ‘piuespismóv , -oû, ³ oráculo, respuesta de un oráculo uysíav ... kat' ‘piuespismòn uúein ... toû !Ammwnov Arr–An–6–19–4. I intr., fig. 1 hay que lanzarse ‘piuetéon sobre, hay que abordar c. dat. de pers., nûn ... málista ‘. a½tÔ ahora más que nunca hay que atacarlo dialécticamente a un sofista, Pl–Sph–231c, en la conquista amorosa ‘. ... tÔ 0ndrì katà tò karteròn kaì o½k 0netéon uno debe lanzarse sobre el hombre con todas las fuerzas y no cejar 2 hay que dedicarse a, hay que Pl–Smp–217c. entregarse a c. dat. de abstr. ‘. dè málista mauÍsewn taútë Synes–Insomn–4. II tr. 1 hay que imponer, hay que aplicar c. ac. abstr. ‘. díkhn kaì kolastéon Pl–Grg–507d. 2 hay que poner c. ac. concr. y dat., fig. sfragîda tÔ lógö ‘. hay que poner fin al discurso Iul–Or–11–141c, tÔde tÔ dihgÍmati tò pérav Thdt–H.Rel–4–13, taîv kauhkoúsaiv pròv tò teîjov o9kíaiv promajÛnav Ph–Mech–92–40, cf. Gp–5–

1800 9–7, c. ‘pí y ac. tàv dokoùv ‘pì toùv ²ruoùv toíjoyv Ph–Mech–82–51. 3 medic. hay que aplicar c. ac. de medicamentos de uso tópico y dat. de la parte afectada méga splhníon tÊ koilíä Herod–Med. en Aët–9–2, ‘piplásmata ... tÊsi ‘ntásesi tÛn meréwn Aret–CA 1–4–10, spóggon deúsav ¾gropíssë kaì kaúsav ‘. Gal–11–318. dór. -av Sokolowski 2– ‘piuéthv, -oy, ³ I 1 enredador, embauca26–10 (VI a.C.) dor ‘paoidaîv ‘piuetÛn ‘mpaízetai Luc–Trag– 172, ceûstai dè kaì ‘piuétai Pythag. en Cat– Cod–Astr–11(2)–136–15, cf. Ptol–Tetr–3–14–32, Vett– Val–15–23, Sm–Ps–1–1, Apoph–Patr–Sys–19–6, PSI XXI Congr–17–7 (III d.C.), kƒn proséluë tiv a9tÛn ²bolòn •na ... ‘piuéthn kaloûmen Chrys–M–60– 2 discutidor, amigo de contro535, cf. 63–726. versias, puntilloso sobrenombre del gramático Ptolomeo discípulo de Aristarco, Sch–Er–Il–2–111b, Sch–Pi–O–5–44, Sud–p 3035. II sent. dud., prob. tít. religioso Sokolowski l.c., en una asociación de fieles de la diosa semítica Belela IG 2²–2361–17 (III d.C.). I de pers. 1 presto ‘piuetikóv, -Í, -ón a actuar, decidido, resuelto tòn strathgòn eýnai jrà ... 0sfalÎ kaì ‘piuetikón X–Mem–3–1–6, ‘piuetikÚtaton gàr tò toioûton ¤uov perì pásav tàv práxeiv Arist–Pol–1315ª11, makrobámwn ... o½k ‘. Arist–Phgn–813ª7, ‘piuetikoì dè kaì uar2 presto al saléoi Ps–Archyt–Pyth–Hell–13–19. ataque, agresivo de pers. ‘piuetikoì gàr kaì lëstrikoí belicosos y dados al pillaje Str–3–4–5, cf. Ptol–Tetr–3–14–31, de anim. c. dat. tÛn kynÛn tÛn e½fyestátwn ... ‘piuetikÛn toîv uhríoiv X.Mem–4–1–3, tà dè (zÔa) ‘píboyla kaì ‘piuetiká del lobo, Ar–Byz–Epit–1–25; subst. tò ‘piuetikón Corn–ND 21. II gram. 1 secundario en op. a lo que es ‘substancial' o ‘substantivo', adjetival, del adjetivo, y esp. del epíteto a® loipaì proshgoríai ‘piuetikaí D.S–4–5, kat' ‘piuetikÃn peûsin por ser una cuestión adjetival, e.e., que pregunta por la cualidad ref. al pron. poîov A.D–Synt–19–30, kat' ‘piuetikÃn “nnoian A.D–Synt–20–2, prósuesiv A.D–Synt–41–7, ´noma Phlp–Ton–121; subst. tò ‘. adjetivo, epíteto e½fhmótera tà ‘piuetiká epítetos laudatorios A.D–Synt–41–21, cf. 42–11, tò ‘. kaì shmaînon génov uhlykón Sch–Er–Il–11–239c; neutr. compar. como adv. a la manera del adjetivo, como un adjetivo tà ‘piuetikÚteron 0koyómena A.D–Synt–81–15, tà gàr ‘piuetikÚteron syntassómena Sch–Er–Il–1–11b. 2 c. gen. añadido a, subsiguiente a tò ‘pírrhma ... ‘stì VÍmatov ‘piuetikà súntaxiv, A.D–Synt–18–7. III adv. -Ûv 1 de manera fingida, con ánimo de engañar o½k ... tò katà noûn dyseidèv ‘. 2 gram. en kallwpízoysa Dion–Ar–EH 118–9. forma adjetival, con un epíteto ‘ponomázetai dè ‘. Corn–ND 35, cf. Sch–Er–Il–13–29b, ‘. Sinthìv 7 LÎmnov Sch–A.R–1–608. ‘píuetov, -on A adj. I puesto en manos de, depositado ‘píuetoi ‘pistolaí cartas confiadas a una persona, Lys–Fr–158. II c. sent. ‘además' del preverb. añadido después, adicional, suplementario, adquirido op. pátriov ‘tradicional', ‘consuetudinario' ’ortaí Isoc– 7–29, fylaí D.H–3–71, tÛn d' ‘piuymiÛn a° mèn koinaì ... a° d' Ådioi kaì ‘píuetoi Arist–EN 1118°9, op. fysikóv ‘natural' throûnta tàv sjéseiv táv te fysikàv kaì ‘piuétoyv Arr–Epict–2–14–8, cf. Str–2–5–17, c. dat. taût' ‘píueta tÊ fúsei kaká Men–Fr–844–13, (0retaí) ‘píuetoi (cualidades) adicionales op. 0nagkaîov ‘imprescindible', D.H–Th–22.2. III c. sent. ‘además' del preverb., c. matiz neg. 1 que sobrepasa lo normal, exagerado, excesivo, de donde cien. anómalo, falso tà toiaûta Þsper ‘píueta kaì pórrwuen Thphr–HP 9–8–6, 7 dè pleíwn (7 toû uermoû fúsiv) ... Þsper 0llotría kaì ‘. Thphr–CP 1–19–4. 2 postizo, ficticio ‘píuetoi kósmoi ornamentos postizos propios del estilo rebuscado, D.H–Dem–1–3, cf. 3–2, del maquillaje 3 fingido mwría D.H– femenino A.Thom.A 88. 4–68, 70. 4 advenedizo, espurio, usurpado ‘xoy-

síä d' ‘piuétö tÃn pátrion katalúontev 0rjÍn Plu–Cleom–10. B subst. 1 ³ ‘. n. de una tirada de dados, Eub–57–4. 2 tò ‘. medic. epítema, medicamento de uso externo Hp–Hum–5, Aret–CA 1–1–25, 2–6–2. 3 jur. e instit. tò ‘. atribución, prerrogativa, función adicional o añadida a las pátria ejercidas por el Consejo de los Areopagitas, Lys–Fr– 224, cf. Arist–Ath–3–3, de las que es privado en cierto momento tÎv boylÎv (tÛn %AreopagitÛn) ... „panta períeile tà ‘píueta Arist–Ath–25–2, op. tÎv] fúsewv 0[nag]kaîa ‘las inherentes' que corresponden a las dist. magistraturas, Antipho Soph– 4 gram. y ret. tò ‘. adjetiCPF 1–Fr–B–1–25. vo consid. una de las «especies» del nombre ´noma: kúrion, proshgorikón, ‘. propio, apelativo, adjetivo D.T–636–9, deî dè kaì tà ‘píueta kaì tàv metaforàv 1rmottoúsav légein Arist–Rh– 1405ª10, “nioi dè kaì 0sfalízontai tàv metaforàv ‘piuétoiv ‘piferoménoiv Demetr–Eloc–85, (³ poihtÍv) kéjrhtai tÔ ‘piuétö toútö para referirse al Nilo, Str–1–2–30, cf. Ath–25a, 30b, ³ poihtÃv ... bradytÎtov dhlwtikoîv ‘piuétoiv jrÎtai Aristid–Quint–69–12, cf. 6, 16, D.H–Comp– 5–9, A.D–Synt–41–15, 81–24. C adv. -wv con un adjetivo calificativo, por medio de un epíteto ‘. toû Nótoy nûn 0rgéstoy legoménoy Str–1–2–21. ‘piuéw I c. ‘pi- en sent. ‘hacia' 1 sent. hostil abalanzarse corriendo, lanzarse a la carrera min ‘piuéonta frasueív Hdt–9–107, el cazador tras la liebre, X–Cyn–6–10, pleístoyv ... ‘piuéontev o® ciloì kateirgásanto Plu–Tim–28, cf. Onas–20–2, ‘péueon ... pròv tÃn systádhn májhn 0ntitypeîv Hdn–6–7–8, los perros tras la presa, Anon–Mirac– Thecl–11–45. 2 sent. no hostil correr junto a c. dat. Æna toîv deoménoiv ‘piuéontev ... 0múnoien para acudir ayudar a los que lo pedían corriendo a su lado App–Hisp–90, tb. c. ac. toû Skipíwnov a½toùv ‘piuéontóv te kaì parakaloûntov App–Hisp–27. II c. ‘pi- en sent. ‘sobre' 1 correr por la superficie, deslizarse sobre el agua tÛn ‘n toîv potamoîv platéwn zwdaríwn tÛn ‘piueóntwn de los tábanos, Arist–HA 551°22, (³lkáv) Þsper dià ualásshv ‘piuéoysa de una nave en tierra movida por poleas, Plu–Marc–14, cf. Ael–NA 8–18. 2 extenderse por encima en la superficie ‘pì krateròn uéei oýdov Nic–Th–743 (tm.); fig., c. suj. abstr. recorrer, extenderse 7 ‘piuéoysa e9v 0nurÚpoyv 0páth Plot–2–9–6, cf. 5–3–17, Dam–in Prm.341. ‘piuewréw [lesb. act. inf. perf. ‘piteuewrÍkhn IKyme 19–18 (Cime I a./d.C.)] I con aplicación de sentidos e intelecto 1 reconocer, explorar, examinar detenida o atentamente a) ref. la observación médica y forense tàv krísiav Hp– Acut–(Sp.) 8, tÃn tÎv gastròv diógkwsin Sor–1– 18–31, tà kinÍmata tÕn brefÛn Sor–2–16–16, tÃn fúsin toû nosoûntov Herod–Med. en Orib–5–30–7, ¶pwv paralabÕn dhmósion 9atròn ‘p[i]uewrÍsëv tò ... nekròn sÛma POxy–475–6 (II d.C.), cf. POxy–4528–11 (IV d.C.), en v. pas. tÃn perì tà traúmata a½toû diáuesin ‘piuewrhuÎnai ¾pò dhmosíoy 9atroû PLouvre 116–13 (IV d.C.); b) lugares t[ò dè loi]p[òn tÎ]v paralíav o½deìv ‘peueÚ[rhsen en cuanto al resto de la costa, ninguno hizo un reconocimiento completo Artem– Eph–Geog–Fr–Pap–5–45, tà ¾póloipa jw[r]ídia PFlor– 127–9 (III d.C.), a½lÍn POxy–3195–10 (IV d.C.); c) víctimas para el sacrificio mósjon •na uyómenon Wilcken Chr–89–3 (II d.C.); d) de abstr. tà megála tÛn 6uÛn Anaximen–Rh–1434°30, koinòn ’aytÎv ... páuov ref. al alma, Epicur–Fr–[34– 14] 4, tàn eånoan IKyme l.c., tòn kairón D.H–Rh– 3–2, tà d' Œper toû fyláxasuai Plu–Demetr–1, tà fúsewv Ph–2–197, oÝon ‘x ‘pistÍmhv ‘n ’nì oåshv ‘piuewreîn tà ‘nónta Plot–5–9–9, o® 0rjaîoi ... tò koinòn ‘n toútoiv ‘peueÚrhsan Procl–in Euc– 391–22, cf. Iambl–Comm–Math–14, c. or. complet. ‘piuewreîte toínyn prÛton ... ¶ti ... LXX 4Ma– 2 fil. y crist., de entidades mentales 1–30. observar en, considerar en la categoría de, en-

‘píuliciv

1801 tender en relación con c. dat. o rég. prep. de dat., sólo en v. pas. tÃn ‘pì pásaiv taîv ‚llaiv 0retaîv koinÛv ‘piuewroyménhn dikaiosúnhn 0skeîsuai practicar la justicia considerada en relación a todas las demás virtudes en conjunto Hierocl–in CA 10–16, cf. S.E–P–3–164, parakoloúuhma ... ‘piuewroúmenon ’kástë o½síä Plot–6– 6.5, pÛv ‘piuewreîtai tÔ UeÔ tÛn ¶lwn diexelueîn explicar cómo se entiende ésta en el Dios del universo ref. su 0gennhsía Basil–Eunom– 545A, cf. Eust–Mon–Ep–607, tà ‘piuewroúmena tÊ fúsei toû pneúmatov Gr–Nyss–Maced–93–15, Hom– in Cant–468–9. II sólo mediante la vista ver, observar de cerca, vigilar atentamente, contemplar ti tÛn [poioymé]nwn “ndon Men–Mis–174, metà pollÎv 0gwníav ‘peueÚroyn tÃn májhn D.S–13–14, a½tÍn (Mariámmhn) I.AI 15–236, toû basiléwv ... par' •kaston ‘piuewroûntov toùv tejnítav Aristeas 51, cf. Hld–2–23.2, en v. pas., de fenóm. celestes, Thphr–Metaph–11b–13. III astrol. coincidir en aspecto con un astro con otro, c. ac. Zeùv %Afrodíthn ‘piuewrÛn Vett.Val– 111–10, cf. Clem–Recogn–9–17–1, Gal–19–541; abs. coincidir en aspecto tÛn ‘piuewroúntwn 0stérwn Ptol–Tetr–2–13–6, ‘piuewrÎsai ‘k tetragÚnoy ¡ diamétroy coincidir en aspecto de cuadratura o de oposición Origenes Philoc–23–22–12. ‘piueÚrhsiv, -ewv, 7 1 contemplación tÎv tÛn ¶lwn fúsewv M.Ant–8–26, tÛn 0porrhtotérwn merÛn Clem–Al–Paed–2–6–51, lat. inspectio, Gloss–2–308. 2 astrol. posición en aspecto de un astro con otro 7 ‘. tÛn 0stérwn beltíwn pròv 0gauopoiían Ptol–Tetr–4–7–5, cf. Heph–Astr–2–25–9. ‘piuewrhtéon hay que observar, hay que tener en cuenta, hay que prestar atención ref. la observación médica y gener. ‘. dè kaì póteron ‘kkrínetaí ti Gal–8–165, cf. Herod–Med. en Orib– 7–8–3, Aët–4–6, tòn lógon kau' ·n ... ‘. hay que tomar en consideración la razón por la que ... Eus–PE 6–6–22, toúv te 0stérav ‘. ‘n oÝv gé e9si tópoiv Heph–Astr–3–6–11. ‘piuewría, -av, 7 astrol. posición en aspecto de un planeta con otro 7 tÛn kakopoiÛn ‘. la posición en aspecto de los astros maléficos Paul– Al–66–18, cf. Cat–Cod–Astr–1–155–15. I tr. 1 c. ac. concr. afilar, ‘piuÍgw aguzar tò xífov Lib–Decl–43–46, fig. pikròn oŒtwv ‘piuÍgeiv stóma Cyr–Al–Nest–1–10 (p–31.35), c. dat. tÃn glÛttan ‘piuÍgein tÔ JristÔ afilar la lengua contra Cristo Procop–Gaz–M–87–2037C. 2 c. ac. abstr., fig. estimular, excitar tàv ‘piuymíav Plu–2–786a, toùv „lav ... ‘piuÍgontav tÃn ´rexin Plu–2–352f, pân dè nóhma manikón Gr.Nyss– Res–265–11, tÃn e½tonían Anon–V–Thecl–12–40, o½demíav ... ‘piuymíav tÃn cyjÃn ‘piuhgoúshv Ast–Am–Hom–5–11–3. II intr. en v. med. irritarse, indignarse contra c. dat. tòn tÛn ¶lwn Ueòn toîv oŒtw diakeiménoiv ‘piuÍgesuaí pote Cyr–Al–Am–1–485–2, toîv 1martánoysin Cyr–Al–Soph–2–185–25. ‘piuhkáriov, -oy, ³ dud., un tipo de agente de cambio o encargado de giros, PStras– 872–19 en BL 10–259, PKöln 582.7 (ambos III d.C.); cf. ‘piuÍkh II 2. I 1 beneficio, prove‘piuÍkh, -hv, 7 cho, rendimiento pleíwn mèn pleónwn meléth, meízwn d' ‘. cuantos más cuiden de más cosas, 2 añamayor es el rendimiento Hes–Op–380. dido, propina en ac. adv. por añadidura, de propina k0xébalen ‘nteyuenì ‚rtoyv dék' ²bolÛn k0piuÍkhn téttarav Ar–V–1391, cf. Plaut– Trin–1025, ‘x ‘keínwn 0górason kaì lábe toûton ‘piuÍkhn compra uno de aquellos y llévate a éste de propina, Vit.Aesop–G 27. 3 concr. cubierta, revestimiento adicional de bronce en el casco, sobre el casquete de cuero que cubre la cabeza, Afric–Cest–1–1–29. II econ. 1 hipoteca adicional, segunda hipoteca katà parauÍkav kaì ¾pouÍkav kaì ‘pi2 documento uÍkav IEphesos 8–50 (I a.C.). bancario emitido para cubrir un gasto sobre el saldo de una cuenta, gener. en forma de pagaré,

cheque o giro pémpw a½tÔ ‘piuÍkhn POxy– 1158–24 (III d.C.), cf. PBremen 51–6, 52–8 (ambos II d.C.), PRoss–Georg–3–4–15 (III d.C.), diepemcámhn soi a½toû tÃn ‘piuÍkhn toû talántoy te he enviado su cheque por un talento, PMich–220– 15 (III d.C.), kat' ‘piuÍkhn en correspondencia a una carta de pago, POxy–3146–8 (IV d.C.), cf. PSI 741–5, 1082–21 (ambos IV d.C.), mà uelÍseiv oŸn labeîn ‘piuÍkhn POxy–3864–24 (V d.C.). ‘piuhléw del fruto crecer junto a c. dat. 0pò VoiÎv karpòv ‘reyuiówn ‘peuÍleen oÅnopi karpÔ 0gjifútö Nonn–D–3–151. A c. ‘pi- en sent. ‘píuhma, -matov, tó I 1 tapa de ‘sobre' en orientación vertical un arca, caja fwriamÛn ‘piuÍmata kál' 0néögen Il–24–228, koîtai ... jalkaî, mía ‚ney ‘piuÍmatov IG 2²–1408–15, cf. 1424a–142 (ambas IV a.C.), de un espejo de los llamados «de caja» kátoptron jalkoûn ‘. 0[rgyroûn “jon Ath–Askl–5–71 (III a.C.), de cajones para el transporte de armas SEG 46– 185–10 (Ática IV a.C.); de recipientes, utensilios tapa, tapadera sífwni leptÔ to½píuhma tetrÍnav Hippon–58, to½píuhma tÎv jútrav 0felÚn Hegesipp–Com–1–13, cf. Hp–Morb–2–26, Paus–6–9–7, ‘n lébhti jalkéö jalkéon ‘. ‘piueív Hdt–1–48, cf. Hp–Epid–6–4–8, Arist–Ath–68–3, D.L–7–12, tÔ dè jalkÔ (0mforeî) ‘pÎn ‘. mi cÍfö jÚran “jon Poll–8–123, en compar. tÃn d' 0spída ‘. tÔ fréati paráuev ofrece el escudo como tapadera para el pozo Ar–Fr–306, Þsper ‘. dicho del disco solar proyectado a mediodía en el pozo sagrado de Siene en Egipto, Aristid–Or–36–59. 2 anat. cierre, tapón, opérculo de ciertos órganos tÎv ‘piglwttídov ... ¢tiv ‘. tÎv 0rthríhv péfyke Aret–CA 1–4– 13, pórwn mén tinwn ... oÝon ‘piuÍmatá tina ‘jóntwn Gal–2–871, cf. 3–486. II funerar. 1 losa, estela ‘. kalòn ‘péuhka Is–2–36, cf. Plu–Num–22. 2 remate, monumento funerario o parte de él, escultórico o arquitectónico sobre una tumba o túmulo “sti dè táfov ... ‘. “jwn stratiÚthn Æppö paresthkóta hay un enterramiento que tiene encima como remate un soldado en pie junto a un caballo Paus–1–2–3, cf. 8–34–2; tal vez como entablamento de un templete con frontones y todo erigido sobre el túmulo, Paus–2–7–2, ‘n dexi ... kíwn té ‘stin ‘. ‘pì tÔ kíoni ¾dría líuoy hay una columna a la derecha la cual tiene encima como remate una urna de piedra conteniendo los huesos de Orfeo, Paus–9– 30–7. III en dif. constr. 1 náut. regala o tablón que recubre el antepecho de la borda ‘. uwrakeíoy IG 2²–1604–31, cf. 1632b–204 (ambas Pireo IV a.C.). 2 cubierta o techado redondo, tal vez cóncavo para guardar textos sagrados, sobre las dos piedras que formaban el santuario rupestre llamado 3 tablero Pétrwma en Arcadia, Paus–8–15–3. de mesa tà ‘piuÍmata ‘k tÎv kaloyménhv sfen4 suelo de la dámnoy pepoihména Ath–49a. caja del carruaje encima del eje y las ruedas, Poll–1–144. IV de objetos colocados en la punta o extremo 1 punta de lanza lógjav ... phjyaîa tÔ mÍkei toû sidÍroy kaì “ti meízw tà ‘piuÍmata ‘joú2 cubrecabezas, gorro ‘. ... sav D.S–5–30. ‘pì tÊ kefalÊ Uráikion de Orfeo, Paus–10–30–6. B c. ‘pi- en sent. ‘sobre' sin orientación def. y 1 aplique de metal c. idea de contacto estrecho sobre el escudo ³ 0lektryÚn ‘stin ‘. tÊ 0spídi 2 medic. aplicación Paus–5–25–9, cf. 4–16–7. tópica a modo de cataplasma Aret–CA 1–1–22, ‘. tÔ uÚrhki Aret–CA 2–3–13, ‘. ‘v uÚrhka Aret– 3 recubrimiento, capa de un escudo CA 2–7–5. ‘piuÍmata “jon téssara ‘pállhla que está recubierto de cuatro capas (de piel) una sobre otra Hsch–s.u. tetrauélymnon. ‘piuhmatoyrgía, -av, 7 fabricación de techados Pl–Plt–280d, Poll–7–209. ‘piuhmatów poner una tapa a, tapar kadískon kainón Anticl–22. ‘piuhrarjía, -av, 7 milit. contingente de cuatro elefantes Ascl–Tact–9, Ael–Tact–23.

milit. oficial que ‘piuÍrarjov, -oy, ³ conduce un contingente de cuatro elefantes Ascl– Tact–9, Ael–Tact–23. ‘piuhreúw acechar 0dynatoûsin e9selueîn e9v a½tÍn, “xwuen dè ‘piuhreúoysin a½tÍn (los malos espíritus) no pueden penetrar en ella (el alma), pero la acechan desde fuera Mac–Aeg– Serm–B 3–1–8. ‘piuhrióomai transformarse en fiera salvaje fig., de una pers. ‘peuhriÚuh, ‘n tÊ ‘rémö diétriben Cyr.H–Catech–2–18. ‘piuhsayrízw almacenar, guardar frutos en tinajas, Sch–Hes–Op–463G. ‘piuiázw celebrar el tíaso, celebrar danzas rituales ‘peuiásen: ‘jóreyen Hsch–e 4309 (cód.); cf. ‘kuiázw. I gener. 1 tocar, rozar ‘piuiggánw ligeramente (³ jylóv) o½déna tÊ geúsei jrónon ‘pidiatríbwn 0ll' ¶son ‘piuiggánwn (el jugo) no deteniéndose apenas en el órgano del gusto, sino sólo rozándolo Thphr–Od–11, c. dat. instrum. ’katérä (a½gÊ) jwrìv ‘piuiggánontev (tà grámmata) rozando ligeramente las letras con cada rayo visual separado ref. a la pérdida de visión de los ancianos, Plu–2–626a, c. gen. de lo tocado tÎv kefalÎv Plu–TG 19–3, c. ambas constr. ‘piuigeîn tÊ Vábdö toû Œdatov Eus–PE 9–27–36. 2 llegar hasta, alcanzar, llegar a tocar c. gen. tÛn gàr toioútwn o½ dokoûsin ‘piuiggánein o® keraynoí pues a tales (árboles) no parecen alcanzarles los rayos Plu–2–684c, cf. 921c, ¶tan toínyn kaì 7mÛn ³ ueîov ‚nurax ‘piuiggánë Cyr– Al–M–70–184D, en extensión e9sì dè kaì ‚llai póleiv Malieûsi, méjri oÿ ³ kólpov ‘piuígë hay otras ciudades de los malieos, hasta donde alcanza el golfo Scyl–Per–62. 3 untar ligeramente op. ‘paleífw ‘empapar' tÔ gàr aÆmati ... ‘piuiggánein tÛn staumÛn ’katérwuen Gr–Nyss–V–Mos– 63–10. II jur. 1 poner la mano encima en el sent. de capturar en cláusulas de salvaguarda de libertos e9 dé tiv ‘p[iu]igánÈ toútoiv si alguien les pone la mano encima, IPArk–27–5 (IV a.C.). 2 en la salvaguarda de un bien tocar, echar mano a, tratar de apropiarse de un bien sobre el que no se tiene derecho e9 dé tiv ‘piuiggánoi ... eÅte jhrì eÅte lógö légwn ... IG 9²–138–6 (Calidón IV/III a.C.). ‘píulasiv, -ewv, 7 medic. aplastamiento, magullamiento Orib–46–5–2. ‘piulíbw [-Ì-] I c. mov. 1 presionar sobre, restregar, frotar gaíë ‘piulíbwn nhdún restregando el vientre contra la tierra de una serpiente al avanzar, Nic–Th–296, cf. Ael–NA 15– 13, spóggoiv ... ‘piulíbontev (tò jrysíon) para conseguir el polvo de oro, D.S–3–14, en v. pas. ‘piuliboménhn ‚nwuen tÃn kúna al ser lavado, 2 pisar, hollar c. dat. instrum. Arr–Cyn–10–2. possìn ‘piulíbei méga uhríon Arat–84, possì ... 3 de pers. ‘piulíbontav ²pÚrhn Nonn–D–7–91. cerrar filas, formar un grupo compacto junto a ‘piulibóntwn a½tòn tÛn ¾phretÛn App–BC 4.45. II 1 ejercer su peso sobre, pesar sobre, aplastar con su peso ‚llon ‘piulíboi ... stÍlh que sobre otro muerto ejerza su peso la estela AP 7–655 (Leon.); fig, c. suj. abstr. presionar, influir grandemente en ƒn mà bárov “jwn ³ logismòv ‘pi2 medic., ulíbë ... tÃn ‘xoysían Plu–2–782d. de órganos presionar, ejercer presión sobre, oprimir ³ 0Ãr ... tÃn kústin Gal–3–390, cf. 9–491, Aët–12– 14, taîv jersìn tòn parà fúsin ´gkon Gal–8–9, en v. pas. tà d' 0ggeîa stereÛv ‘piulibómena Archig. en Gal–8–90, c. ac. de rel. o® ‘n tÔ pótö kefalÃn ‘piulibéntev los que sienten presión en la cabeza cuando beben Philonid. en Ath–675c. ‘píuliciv, -ewv, 7 [jón. plu. ac. -iav 1 presión ejercida por el médiAret–CA 1–9–2] co en la palpación (‘pármata) malakà kaì ¾peíkonta toîv daktúloiv kaì katà tÃn ‘píulicin a½tÛn bouroúmena Gal–17(1)–50, cf. Orib–Ec–73–23, para tomar el pulso, Gal–8–901, peripneîtai kauáper tà “ntoma katà tÃn dià tÛn pterúgwn ‘píulicin tÎv ‘ntomÎv en una teoría sobre la respiración

‘píuolov 2 comde los insectos, Clem–Al–Strom–7–6–32. presión, aplastamiento de las úlceras al aplicar sobre ellas vendajes o emplastos, Aret–l.c. 1 removido, turbio Œdwr ‘píuolov, -on 2 adv. -wv con ánimo perturbado, Lyd–Ost–8. con mente confusa ®erateúein Pall–V.Chrys–14–33. I tr. 1 sent. fís. ensuciar, ‘piuolów enturbiar un líquido tò Veîuron tÔ fónö tÛn FrygÛn Luc–Ind–7, fig. tòn sofíav ... kratÎra comparándola con vino, Philostr–VA 6–11; ensuciar, manchar elementos no líquidos: las tierras de labranza los ríos al desbordarse, Max–Tyr–27–5, el estómago las heces acumuladas en un caso de 2 enturobstrucción, Steph–in Gal–Glauc–178. biar, nublar, trastornar la percepción humana: a) la percepción sensorial, esp. el olfato y la vista kakojymía ... ¢tiv 0tmízoysa dysÛdev ‘piuoloî toùv ... 0tmoúv Gal–7–107, tò mèn skótov pajù ... ‘piuoloî tò ²ptikòn pneûma Alex–Aphr–Pr–2– 37, cf. 54, kapnoû plÎuov ... ‘piuolÛsan tàv ³ráseiv Hom–Clem–1–18; b) la percepción intelectual tòn noûn Ath–Al–Gent–34, cf. Gr–Nyss– Mort–57–27, 7 ¾pocía ... ‘piuoloûsa tò logizómenon Agath–5–9–1, tò krînon por la ira, Agath–3– 11–11, en v. pas. ‘piuolwuÎnai tÃn kefalÍn por una mala digestión, Gal–6–231. 3 sent. fig. enturbiar, ensuciar, estropear, echar a perder tÃn filían Plu–Fr–87, cf. Basil–Ep–98–1, tÎv cyjÎv tàv kauaróthtav Iambl–VP 107, tÃn 0mórfwton gnÛsin Procl–in Euc–46–8, en v. pas. gnÍsia tà uewrÍmata ... mhdèn ‘piuoloúmena ¾p' 0llotríwn doxasmátwn Iambl–in Nic–1–6, cf. Myst–5–4, Dion– Ar–DN 11–2, o½ gàr ‘piuoloûtai a½tÛn 7 cyjà oåte fóboiv oåte “lpisin Artem–4 proem– (p.239.17). 4 jur. alterar, trastocar una herencia con disposiciones adicionales, en v. pas. gérav ... mhdemi prosuÍkë mÍte ‘piuoloûsuai mÍte ‘lattoûsuai Iust–Nou–22–20–2. II intr. en v. med.-pas. volverse turbio, ponerse opaco de los ojos tà kóra moi ‘piteuólwsuon Luc–Lex–4, cf. Ael–NA 7–14, de los colores del arco iris Placit–3–5–8, del aire ³ mÍt' ‘k limnÛn ¡ ’lÛn 0nauymiásewv ‘piuoloúmenov Gal–6–57. obnubilación, con‘piuólwsiv, -ewv, 7 fusión 7 ‘k ponhrÛn ... perispasmÛn ‘. Cyr–Al– M–68–192B. ‘piuórnymai de anim. cubrir, montar el macho a la hembra, c. dat. taûrov ... boysìn ‘piuórnytai Luc–Am–22, Æppwn ... aÝv tòn toû %Ixíonov ‘piuórnysuaí fasin Philostr–Im–2–3–1; abs. acoplarse, realizar la cópula dìv kaì trìv taûta tà zÔa ‘piuórnytai Ar–Byz–Epit–2–563 (= Democr–A 151), o° mèn (9juúev) ¤rov ‘piuórnyntai Ael–NA 10–2, cf. Hsch.; tb. de hombres copular taîv gegamhménaiv Philostr–VA 5–29, cf. Synes– Prouid–1–14. ‘piuorów fecundar, inseminar tòn tÎv perittÚsewv póron como imposibilidad natural, Clem– Al–Paed–2–10–87. I intr. 1 en sent. posit. ‘piuorybéw elevar un murmullo de aprobación, asentir por aclamación 7 boylà ... e½menÛv ‘piuorybÍsasa X–HG 2–3–50, cf. 1.7–13, e9póntov a½toû taûta kaì tÛn ‚llwn ‘piuorybhsántwn Pl–Prt–339e, ‘peuorúbhsan Ñv ²ruÛv ... e9rhkótov toû Kleitéloyv X–HG 6–5–37, cf. D.H–6–39, c. ac. int. ³ dÎmov tà e9wuóta ‘peuorúbhsen Aristid–Or–50.101. 2 en sent. neg. alzar un murmullo de descontento, alterarse, alborotarse pántev ‘kpeplhgménoi deinòn ‘peuorúbhsan Luc–Asin–54, cf. D.C–57–24– 8; c. dat. murmurar contra ‘painoûnti toùv strateysaménoyv ‘peuorúbhsan a½tÔ ... o® mà strateysámenoi Plu–Cor–20. II tr. 1 increpar c. ac. de pers. a½tón Duris 2 perturbar, alterar tò mèn plÎuov 15bis–20M. ... ‘peuorúbei taîv o9mwgaîv tÃn calmödían Gr– Nyss–V–Macr–407–4, en v. pas. o½dè ‘peuorybeîto toîv páuesi toîv swmatikoîv 7 diánoia Gr.Nyss– Apoll–211–18. ‘piuorúbwv adv. agitadamente, con mucha confusión ‘. diágoysin Vett–Val–175–13. ‘piuránion: mérov ti tÎv neÚv Hsch. ‘píuranoi , -wn, o® arq. tablones, vigas que rematan los muros de ladrillos, Poll–10–49.

1802 ‘piurássw pinchar, punzar Hsch–e 4812; cf. ‘piurússw. ‘piuraúw partir en pedazos, hacer migas trúfov ‚rtoy aŸon ‘piuraúsav AP 6–105 (Apollonid.); fig., c. ac. abstr. destrozar tÃn tyrannoktoniÛn filotimían Sopat–Rh–Tract–332–3. ‘piuréxv. ‘pitréjw. bien nutrido sárx Hp– ‘píureptov, -on Prorrh–2–24. ‘piurécv. ‘pitréfw. ‘piurhnéw 1 lamentarse por, llorar por c. ac. symforáv Babr–118–8, c. ¶ti: tò d' ‘[p]iurhneîn ¶ti mà ... Diog–Oen–106–6, c. dat. ‘piurhnÛn goÛdev toîv e9rhménoiv Hld–10–37–1, cf. Ast– Am–Hom–14–15–3, Chrys–M–56–550, abs. taûta “lege kaì ‘peurÍnei synejÛv X.Eph–4–6–7, cf. Plu–2– 123c; en v. med. mismo sent., Plu–2–477a. 2 decir en tono de lamento pollà ¶sa ‘peurÍnei X.Eph–3–12–6, lógoyv ... oÆoyv ... %Ieremíav tÊ symfor pote tÛn %IsrahlitÛn ‘peurÍnhsen Gr– Nyss–Flacill–477–10. lamento, queja tà ‘piurÍnhsiv, -ewv, 7 nûn dákrya kaì tàv ‘piurhnÍseiv Plu–2–611a. ‘piurÍnhtov, -on digno de lástima, lamentable glos. a perísfata Hsch. ‘piuriázw abstraerse, extasiarse glos. a ‘nuríttei Phot–e 946. %Epiuridákia, -wn, tá epitridaquias fiestas en honor de Apolo, Hsch. (dud., quizá %Epiuriásia). ‘piurombów coagular, cuajar en v. pas., la leche en el estómago, Nic–Al–364 (var.), cf. Sch–ad loc. ‘piurúbw desmenuzar tòn sápwna ... taîv jersí Orib–Syn–3–169–2. ‘piuryléw -urylléw Gr–Nyss–V–Mos–135– 1 pregonar 11, Trin–5–11, Procop–Vand–2–21–2 a los cuatro vientos, proclamar a voces c. or. de inf. Boúzhn a½toîv ‘piuryloûntev xùn stratÔ ¢kein Procop–Pers–2–8–17, basiléa sfÛn 0nadeíxein ‘piuryloûntev Agath–2–2–2, c. or. complet. o® Leyáuai kaloúmenoi ... Ækonto, ‘piurylloûntev 2 sent. ¶ti dà toútoy •neka ¢koien Procop–l.c. peyor. y despect. polemizar con, parlotear contra c. dat. ‘piurylÛn tÔ 7metérö lógö Gr–Nyss– Eun–3–10–50, c. ac. int. y dat. tòn Ådion lógon toîv 7metéroiv dógmasin Gr–Nyss–Eun–3–4–25; murmurar, traer y llevar chismes c. or. de inf. o® tÃn ‘n Nikaíä súnodon paratrécai tò pásja ‘piurylÍsantev Socr–Sch–HE 5–22–64, abs. Þv 3 c. tinev ‘peurúlhsan Socr–Sch–HE 5–22–22. ac. y dat. referirse con insistencia, mencionar o criticar una y otra vez a propósito de mesiteía, £n ‘piuryleî tÔ UeÔ Gr–Nyss–Ref–Eun–373–19, cf. Ep–202–5, tÃn 0swtían tÔ 0nakejwrhménö Gr–Nyss–V–Mos–135–12, en v. pas. 7 ‘x ‘keínoy nósov ‘piuryleîtai tÔ 7metérö lógö Basil–Ep– 189–2, tò Sabéllión te kaì Montanòn toîv 7metéroiv dógmasin ‘piuryleîsuai el que (los herejes) Sabelio y Montano sean siempre mencionados a propósito de nuestros dogmas Gr–Nyss–Eun–3–8.22. 1 desmenuzar ³ gewpónov ... ‘piurúptw dià tÎv dikéllhv ‘piurúptei tÃn bÛlon Gr.Nyss– 2 debilitar los rayos del sol con Eun–1–393. viento sur a los atletas, Philostr–Gym–58, limòv ... tà splágjna Philostr–VA 1–37; fig. doblegar ka½jén' ‘piurúptwn Gr–Naz–M–37–1352A. 3 en v. med., de una mujer hacerse la remilgada mostrando desinterés por un pretendiente, Aristaenet–1–28. ‘piurússw punzar forma dud. †‘piurúxai Hsch–s.u. ‘piurâxai; cf. ‘piurássw. I sent. loc. del preverb. 1 im‘piurÓskw plicando trayectoria dar un salto cayendo sobre, saltar a a) de abajo arriba subir de un salto a c. gen. nhóv Il–8–515, feúgontav ... k0piurÓskontav neÛn E–Rh–100, c. dat. túmbö Il–4–177, kúknov ... 0eídei ´juë ‘piurÓskwn el cisne canta brincando a la orilla desde el mar para morir allí, h.Hom–21–2, pero quizá desde el aire, cf. b); b) de arriba abajo, desde el barco bajar de un salto a tierra, c. dat. taîv 0ktaîv Sch–Pi–P–4–63b. 2 sin trayectoria saltar sobre una determinada superficie, c. dat. (lagÛev) tríbö ... Veîa ...

3 fig., de cosas ‘piurÓskoysin Opp–C–4–436. y abstr. elevarse, alzarse pólemov AP 9–553–4, %Omíjlh Musae–113, c. rég. en dat. pétrh d' ... lissoîv jhramónessin ‘piurÚskoysa biâtai pónton “sw una roca, elevándose sobre lisas grutas es empujada mar adentro ref. a un promontorio, Orph–A–1266, c. gen. kûm' ‘piurÛskon pelágoyv poét. en Synes–Ep–148. II sent. lativo del preverb., c. ac. 1 dar un salto hasta tósson ‘piurÓskoysi ueÛn ... Æppoi tal distancia salvan de un salto los caballos de los dioses, Il–5–772, fig., de una roca que se desprende makrà d' ‘piurÓskoysa kylíndetai saltando lejos rueda Hes–Sc–438. 2 abalanzarse sobre, asaltar fig. o½dè ’ lábroi ... ‘piurÓskoysin 0Îtai Opp–H–4–518. bot. ajopuerro otro ‘piuyllív, -ídov, 7 n. del 0mpelóprason Did–Fr–Lex–5–31 (p–51), Eust– 1155–20; cf. ghuyllív. 1 sahumerio, ofrenda ‘píuyma, -matov, tó de materias aromáticas e ingredientes diversos quemados Genesí[oiv] tÛn ueÛn SebastÛn e9v uysíav kaì ‘[p]iuúma[ta ... PLouvre 4–36 (II d.C.), frec. en prácticas mág. “stin dè tò ‘. lúkoy ²fualmóv, stúrax, kinnámwmon, bdélla PMag–1–285, cf. 4–1308, ‘. ‘píuye e9v SelÍnhn PMag–4–2710, cf. 2441, ‘nantía ‘piuúmata ‘ndiábola ofrendas hostiles difamatorias, PMag–4–2567; concr. sahumerio, sustancia, ofrenda para quemar (0nalÚmata genómena) e9v tò ‘. SEG 19– 335–55 (Tanagra I a.C.), 0phrtísuw dè 7 trápeza toîv ‘piuúmasi toútoiv PMag–13–134, 0pó2 sacrificio kryfa ‘piuúmata PMag–13–20. cruento, carne ofrecida en sacrificio ®eróuyta: „gia ‘piuúmata, mhría kaì ¶moia Hsch–i 273, tò ‘n %Areíö dè págö ‘. ‘panárryma kaleîtai Syn– Lex–B a 1624, Hsch–s.u. ‘píregma. ‘píuymbron, -oy, tó bot. pelillos o pelusa de la ajedrea usado como purgante de la bilis negra, Paul–Aeg–7–4–9, Aët–3–29. ‘piuymelían 0gÛna: tÃn tÛn diafragmátwn stásin Hsch. ‘piuÙméw [jón. pres. part. fem. plu. ‘piI gener. desear, ansiar, uyméoysai Hdt–2–66] anhelar c. diversas constr.: a) c. gen. de pers. a® dè steriskómenai tÛn téknwn, ‚llwn dè ‘piuyméoysai las que han sido privadas de sus hijos pero desean otros Hdt–l.c.; b) c. gen. de cosa ³ 0kratÃv jaírei ... 0krateyómenov oÿ ‘piuymeî Arist–EE 1224°20, tÛn ‘n 7likíä ... ‘piteloyménwn Aristid–Quint–57–9, aŒth gár soi foiníkwn ‘piuymeî ella (la mar) lo que desea de ti son los dátiles del cargamento del barco hundido, Aesop–223, tò 0llotríwn ‘piuymeîn Vett– Val–254–4, toû tópoy PMerton 32–11 (IV d.C.), op. 0meléw ‘desentenderse' tÛn mèn ¾parjóntwn 6méloyn, tÛn dè 0póntwn ‘peuúmoyn Theopomp– Hist–225b; c) c. gen. de n. de acción u otros abstr. keÅ tiv ... káphlov 0spídwn ... ‘piuymeî majÛn Ar–Pax 448, tò mèn ‘piuymoûn toû ploû el deseo de navegar Th–6–24, plhrÚsewv Pl– Phlb–35b, ‘piuymeîn taúthv tÎv paradóxoy uéav desear vivamente esa magnífica visión Luc–Asin.5, uanátoy Aesop–60–3, cf. Ach–Tat–7–9–5, Erot–Fr– Pap–Nin–C 39, AP 9–392; d) c. ac. mhdè belónhv “nnam' ‘piuymÍsëv Men–Fr–1011–11, tà ‘n neóthti Teles 4a–42, dòv ¶son ‘piuymeîv, páter Macho 346, pâsan politeían £n ‘peuúmhsa katoruÚsav Pall–H.Laus–18–17, en v. pas. tà ‘piuymoúmena las cosas deseadas Pl–Phlb–35d, cf. Gr–Nyss–Beat–121–19; e) c. inf. ‘piuymÎsai plÛsai ‘v %Italíhn ansiar zarpar hacia Italia Hdt–1–24, cf. E–Ep–5–45, D–11–3, D.S–17–9, I–BI 6– 112, Polyc–Sm–Ep–1–3, tò mà 'piuymeîn ... perissà drân S.Tr–617, cf. Th–6–10, Satyr–Vit–Eur–8–2– 14, leipómenon (pneûma) a9eì ‘piuymeî 0napneîn Hp–Loc–Hom–14, gnÛnaí moy tàv ³doùv ‘piuymoûsin ansían conocer mis caminos LXX Is–58–2, o® ‚nurwpoi ... ‘piuymÍsoysin 0pouaneîn Apoc– 9.6, cf. Athenag–Leg–11–3, POxy–963 (II/III d.C.), ‘piuymoûmen mimeîsuai ... tÊ soy filok0gaueíä PLond–1927–38 (IV d.C.), cf. Hsch–H.Hom–1–6–18, c. el inf. sobreentendido tÔ 0eì ‘piuymoûnti

‘piuÙmía

1803 ‘painoûsin mèn pánta … pwloûsin (los comerciantes) ante el que quiere (comprarlo) en cada ocasión elogian todo lo que venden Pl–Prt–313d. II ref. deseos naturales 1 ref. comida apetecer c. gen. “tnoyv d' ‘piuymeî Ar–Au–78, Ñv gàr 7 gastÍr, ¶tan ‘piuymÊ sitíwn Gal–4–523, en v. pas. paréjein a½tíka tò ‘piuymhuén darle (al niño) enseguida lo que le apetezca Gal–6–44; en el embarazo tener antojo 8n tiv kyïskoménh gÎn ‘piuyméë ‘suíein si alguna embarazada tuviera 2 sent. el antojo de comer tierra Hp–Superf–18. erót. desear a, sentir deseo por frec. ref. una pasión ilícita, c. gen. o ac. de pers. aŒth ... ‘peuúmhsé moy Eup–109, cf. Ar–Ec–611, 7meîv gàr ‘peuymÍsamen ... Ueodótoy Lys–3–5, oÝon ¡ paidòv ‘piuymÍsav ¡ gynaikòv tÛn e½prepÛn X–An–4–1–14, o½k ‘piuymÍseiv tÃn gynaîka toû plhsíon soy LXX Ex–20–17, cf. Eu–Matt–5–28, mhdemían ‚llh[n] gynaîka mÍte paruénon ‘piuymoûnta TDA 271–45 (Hadrumeto III d.C.), cf. Artem–1–78, Hierocl–Facet–251. III ref. ámbito social, polít. 1 pretender, ambicionar, aspirar a c. gen. ¶stiv mà ‘piuymeî dhmoeidéov kibdhlíhv cualquiera que no aspire a una vulgar charlatanería ref. al buen médico, Hp–Art–78, tò dè plÎuov o½ sykofantíav, 0ll' ‘rgasíav ‘piuymÍsei Anaximen–Rh–1424ª31, sofíav Str–15–1–64, dóxhv Clem–Al–Strom–7–16–103, rel. la sobriedad o la avaricia ¡n mà pollÛn ‘piuyméëv, tà ²líga toi pollà dóxei Democr–B 284, cf. B 191, o® dià pleonexían tÛn pleiónwn ‘piuymoûntev Aesop–58–3; tb. c. ac. kósmon dè ‘piuymeîte Ign–Rom–7–1, dokoûsan e½páueian ‘piuymoûntev Dion–Ar–EH 86–23, en v. pas. tà ‘piuymÍmata mâllon ƒn ¾pò ueoû e½logÚteron ‘piuymhueíh Origenes Io–20–23. 2 en el terreno polít. ser partidario de c. gen. abstr. o de pers. %Alkibiádhn dhmokratíav ‘piuymeîn And–4–13, ²ligarjíav Lys–20–3, cf. 4, op. miseîn ‘odiar' 0nagkaîon tàv póleiv tÛn 7metérwn polemíwn ‘piuymeîn, 7mâv dè miseîn And–4–28. ‘piuúmhma, -matov, tó 1 concr. cosa deseable, objeto de deseo pántwn 0nurÚpwn ‘stì koinòn ‘. •n Pl–Lg–687c, 9diwtikà ‘piuymÍmata X–Hier–4–7, cf. Arist–EN 1118ª13, Philyll–30, o½k ‘. o½denòv a½tÛn eÅlhfa ningún objeto que pudiera desear he tomado de ellos LXX Nu–16–15, 2 abstr. aspiración, anhelo, decf. Da–11–38. seo c. gen. subjet. tò mén ti tÛn mà e¾rhménwn ‘xeyrískein ... xynésiov dokéei ‘. ... eýnai el hallar alguna cosa aún no descubierta creo que es el anhelo de la inteligencia Hp–de Arte 1, o½ filosófoy oåte tò “rgon oåte tò ‘. Them–Or– 21–243b, cf. D.C–47–15–4, c. gen. obj. toû periplakÎnai Epicur–Fr–[65] 2, sin compl. ‘piuymÍmata kaì ‘lpísmata D.Chr–20–24, toîv toioútoiv ‘piuymÍmasin ¾phreteîsuai dar satisfacción a tales deseos Gal–19–62, 0selgèv ‘. Basil–Ep–160.1; gusto, apetito, apetencia brwmátwn ‘piuymÍmata pantodapá Pl–Lg–782a. ‘piuúmhsiv, -ewv, 7 deseo, ansia, apetencia kakÛn Is–Fr–158, kauarísei ¾mâv 0pò pasÛn tÛn ‘piuymÍsewn ... tÛn swmatikÛn A.Thom.A 58, 7 ‘. tÎv porneíav Io–Ant–Fr–Hist–7–2–10, cf. Didym–M–39–1625B, Hsch–s.u. logismóv. deseosa, ansiosa %Ama‘piuÙmÍteira, -av zonídev polémoy ‘piuymÍteirai Call–Dian–237. ‘piuymhtéon hay que desear c. gen. tÛn ‘pithdeíwn, ðn o½d' ‘. Iust–Phil–Ep–Zen–et Ser–5. I frec. trad. como subst. ‘piuymhtÍv, -oû, ³ 1 deseoso, ansioso, ávido c. gen. newtérwn “rgwn Hdt–7–6, cf. Lys–12–90, tÎv sÎv sofíav Pl–Euthphr– 14d, cf. R–475b, fúsei ... polémoy ‘. Arist–Pol– 1253ª6, dynasteíav D.S–19–6, fúsei uermòv ... neaníav kaì megálwn ‘. pragmátwn I–AI 8–209, oåte e9mì ‚dikov oåte 0llotríwn ‘. BGU 531–2– 22 (I d.C.), cf. Str–17–1–6, ‘piuymhtaì tÎv megísthv téjnhv Gal–10–39, ‘piuymhtaì kakÛn 1Ep– Cor–10–6, !Arhv ... polemistÃv kaì ‘. uremmátwn Aristid–Apol–10–4, cf. Vett–Val–10–15, Lib– 2 seguidor, discípulo ‘keînov gàr Or–34–14. polloùv ‘piuymhtàv ... labÚn ref. Sócrates, X.Mem–1–2–60, c. gen. ‘. mèn Øn 9sjyrÛv a½toû

que era firme seguidor suyo, e.d., de Sócrates, X– 3 sent. polít. partidario … (ciertas insAp–28. tituciones democráticas) ... pleístoyv ‘piuymhtàv “jei And–4–6, c. gen. tÛn 7metérwn ‘uÛn kaì nómwn D–23–126. II ansioso de comida, comilón, glotón ‘keî “uacan tòn laòn tòn ‘piuymhtÍn LXX Nu–11–34. ‘piuymhtikóv, -Í, -ón dór. -ma- Diotog– 73–13 I adj. 1 de pers. o asim. deseoso, ansioso ref. deseos naturales, c. gen. ·n ‚n tinov ‘piuymhtikòn légwmen Pl–R–475b, de la bebida oÅnoy dè o® dichtikoì ‘piuymhtikoí Arist–Pr–948ª27, en sent. erót. ‘piuymhtikaì ³rmaì tÎv %Afrodíthv Sch–Opp–H–4–141, glos. a 1rpaléov Sch–Opp–H–1– 468; subst. tò ‘. deseo, pasión perì pántwn tÛn ‘piuymhtikÛn ... ‘n tÊ cyjÊ Pl–R–606d, e½noûjoi ‘rÛsi kaì tò ‘. Philostr–VA 1–33. 2 ref. abstr. anhelante, apasionado c. ac. de rel. o® mèn oŸn néoi tà 8uh e9sìn ‘piuymhtikoí Arist–Rh–1389ª3, 2 fil. perteneciente al apetito, cf. 1390ª13. propio del deseo, concupiscible ref. una de las tres almas de la fil. platónica: a) subst. tò ‘. (sc. mérov tÎv cyjÎv) el alma concupiscible op. tò logistikón Pl–R–439e, 440e, cf. Euagr–Pont– Disc–6–6, 1 dè filadonía perì tò ‘. el gusto por los placeres pertenece a lo apetitivo Diotog–l.c., tò d' ‘. kaì ¶lwv ²rektikòn metéjei pwv (lógoy) Arist–EN 1102°30, cf. Luc–Salt–70, Plot–1–1–5, Clem–Al–Paed–3–1–1, symfwnía ‘piuymhtikoû pròv logismón Porph–Sent–32, tò mèn uymikòn tÊ kardíä synézeyktai, tò dè ‘. tÊ sarkí Euagr–Pont– Schol–Ec–72; b) calificando a cyjÍ: 7 ‘piuymhtikà cyjÍ dif. de 7 a9suhtikÍ Arist–de An– 407ª5, op. 7 logistikÍ, 7 uymoeidÍv Gal–in Pl– Tim–4L., con raíces en el corazón y el hígado ¤pár te kaì kardía ... ¾párjoysin 0rjaí, tò mèn tÎv ‘piuymhtikÎv cyjÎv Gal–3–501, cf. Plu–2– 450f, cyjà trofÛn ²regoménh 7 ‘piuymhtikÍ. ... ‘n 7mîn ‚logov dúnamív ‘stin Didym–in Ps–cat– 77–17-25a (p–127–33); c) calificando a dúnamiv: ‘. dúnamiv (tÎv cyjÎv) Gal–4–771, cf. Aristid–Quint–58–19, no reconocida por Crisipo 0nelónti dè tÃn ‘piuymhtikÍn (dúnamin) Chrysipp– Stoic–3–62; c) calificando a tópov apetitivo, en que reside el deseo o® ‘piuymhtikoì tópoi ref. a los lugares del cuerpo en los que, al calentarse, se origina la sed, medic. en PKöln 327–2–26. II adv. -Ûv con deseo, ansia o anhelo, apasionadamente frec. ‘. “jein desear, ansiar, anhelar c. gen. 7 d' (cyjÍ) ‘. toû sÚmatov “joysa Pl– Phd–108a, ‘. “jontav toû froneîn eŸ kaì légein Isoc–15–244, mà ‘. “jein toû zÎn D.L–8–18; c. giros prep. perì toiaûta Astramps–Ep–1–4, cf. Gp– 20–6–3, próv ti tÛn 0nurwpínwn Gr–Nyss–Eun–2– 550, en sent. erót. ‘. a½toû sfódra sjeîn Hell– Oxy–47–709, c. otros verb. ¶stiv dè eýden a½tÍn, ‘. diékeito Palaeph–23, jrà tÊ 9díä ‘rgasíä proséjein, kaì taúthv ‘. frontízein Basil–M–31.1024A. ‘piuymhtóv, -Í, -ón I 1 que es o puede ser objeto de deseo, apetecible, deseable de pers. y abstr. ‘piuymhtòn ... tò fainómenon kalón Arist– Metaph–1072ª27, tò uaymastón Arist–Rh–1371ª33, oÝon dianohtà kaì ‘piuymhtà eýnai tà mà ´nta Arist–Metaph–1047ª34, trofÍ Vit–Prophet–49–20, en sent. erót., dicho de una mujer ‘piuymhtà fanÍsë tÔ nymfíö Basil–M–29–409B, glos. a ‘róessa Sch–Hes–Th–245F., de un hombre tiuénai dè kaì tÊ gynaikì tòn ‚ndra fíltaton kai ‘piuymhtón gracias a un amuleto, Orph–L.Ker.24.2. 2 preciado, valioso de concr., esp. objetos de valor “laben tò 0rgúrion kaì tò jrysíon kaì tà skeúh tà ‘piuymhtá LXX 1Ma–1–23, cf. 2Pa–20–25, fig. tà krímata kyríoy ... ‘piuymhtà ¾pèr jrysíon los decretos del Señor son más preciados que el oro LXX Ps–18–11; subst. objeto valioso tà ‘piuymhtà toû ®eroû oÅkoy Eus–Is–32–11-14. 3 medic., subst. tò ‘. antojo en el embarazo, Sor–1–17–149. II adv. -Ûv ávidamente, vehementemente, con mucho empeño ‘. “jein estar ansioso, desear con pasión Anon–HE 3–6–2, glos. a 1rpaléwv EM a 1849, glos. a lelihménwv Zonar–p.1302. ‘piuymÍtria, -av, 7 deseosa, codiciadora 0llotríwn Cat–Cod–Astr–12–179–10.

‘piuÙmía, -av, 7 jón. -íh Hdt–1–32, Democr– B 224 I gener. 1 deseo, anhelo, aspiración a) sin compl., a veces como sinón. de ‘voluntad' ³ mèn ‘piuymíhn ‘ktelésai ... dynatÚterov el uno es más capaz de colmar su deseo ref. al rico frente al pobre, Hdt–l.c., cf. X–Mem–1–2–5, tÃn mèn tÛn %HpeirwtÛn ‘piuymían ‘plÍrwse paradoùv tòn !Ambrakon colmó el deseo de los epirotas entregándoles Ambraco Plb–4–63–3 0dikíä ktÍsasuai tÃn ‘piuymían Ath–295a; en dat. ‘piuymíä ardorosa, anhelantemente ‘piuymíä ‘peuúmhsa toûto tò pásja fageîn meu' ¾mÛn Eu–Luc–22–15; b) c. gen. obj. de cosa o abstr., frec. ref. cosas de las que se carece, de donde a veces como sinón. de ‘necesidad' 7 toû pléonov ‘. tò pareòn 0póllysi el deseo de más cosas destruye lo que ya se tiene Democr–l.c., tÛn trópwn tÎv cyjÎv ´ntwn kalÛn ... ‘. Pl–Lg–841c, cf. Smp–200e, And–2–10, ‘n ‘piuymíä Øn tÎv sÎv synoysíav anhelando tu compañía Pl–Prt–318a, toû dúnasuaí ti méga ‘. E–Ep–5–60, cf. X–Cyr–1–1–5, 7 tÎv 0retÎv ‘. TAM 2–905–19G–6 (Rodiápolis II d.C.), c. inf. ‘. se ‚llhv pólewv ... “laben e9dénai Pl–Cri–52b, 2 c. carga moral neg. deseo descf. Th–5–15. mesurado, afán desmedido, ansia rel. c. el mal ponhraì ‘piuymíai malos deseos, e.e., bajas pasiones X–Mem–1–2–64, cf. 24, Herm–Mand–12–2–2, op. prónoia ‘prudencia' gnóntav ¶ti ‘piuymíä mèn ‘lájista katoruoûntai Th–6–13, (7 kakía) pâsan ‘piuymían kineî Plu–2–101a, cf. Ph–1–446, Epicur–Fr–[53], c. gen. obj. di' ‘piuymíhn toû ti prÍssein 0nÍkeston Democr–B 191, ‘. tÎv timwríav afán de venganza Antipho 2–1–7, “sti dè 7 filoponhría ‘. kakíav Thphr–Char–29–1, cf. 30.1, Herm–Vis–1–1–8, pantòv faúloy Porph–Sent– 32, gastrimargíav ‘. glotonería Secund–Sent–13; en plu. bajas pasiones, malos instintos, caprichos 0krasíë dè ... a½toì prodótai tÎv ¾geíhv tÊsin ‘piuymíësin gínontai Democr–B 234, cf. Vett–Val– 3 afición, inclinación, apego c. gen. 209–32. o compl. prep. de cosa o abstr. «!Artemiv» dè tò 0rtemèv ... dià tÃn tÎv parueníav ‘piuymían Pl–Cra–406b, 7 pròv tò zÎn ‘. Plb–3–63–6, pròv tòn oýnon Plb–3–81–5, tb. c. compl. prep. de pers. ‘piuymían ‘nepoíei toîv %Auhnaíwn xymmájoiv ‘v toùv Lakedaimoníoyv despertaba en los aliados de los atenienses propensión hacia los lacedemonios Th–4–81. II ref. a deseos naturales o biológicos 1 deseo de cubrir una carencia, ansia, apetencia sinón. de ‘necesidad' corporal polémoyv ... o½dèn ‚llo paréjei ¡ tò sÛma kaì a® toútoy ‘piuymíai Pl– Phd–66c, cf. 82c, de alimento o bebida díca dà kaì a® ‚llai ‘piuymíai Pl–Ly–221a, 7miunÎtev toû Œdatov ‘piuymíä medio muertos por el ansia de 2 en sent. sexual deagua Th–2–52, cf. 7–84. seo gígnesuai toîv zÓoiv tÃn ‘piuymían Gal– 4.616, 0ndròv ‘. objeto de deseo del hombre para referirse a la mujer, Secund–Sent–10, c. prep. y ac. o gen. obj. de pers. a® pròv toùv paîdav ‘piuymíai X–Lac–2–14, Samíav ’taírav ... ‘. Men– Sam–21, cf. Pl–Criti–113d, basanizómenov ‘pì tÊ filíä kaì “rwti kaì ‘piuymíä tÎv DomitianÎv atormentado por el amor, la pasión y el deseo de Domiciana, TDA 271–41 (Hadrumeto III d.C.); c. valoración moral peyor., crist. lujuria ‘piuymíä dè 0llotríä peripesÚn ref. al adúltero, Clem–Al– Strom–3–12–79, páuh ²rgÎv kaì ‘piuymíav Athenag–Leg–21–1. III fil. apetito no racional, pasión primaria, deseo irracional op. al reflexivo tà dè kaì ‚rjontai kaì ‚rjoysin Ñv ³ uymòv ––., tà dè mónwv ‚rjontai Þsper 7 ‘. Democr–B 34, junto a otras afecciones básicas del alma 7donaí ge dà kaì lûpai kaì ‘piuymíai kaì fóboi keklhménai Pl–Tht– 156b, cf. Phd–94d, Zeno Stoic–1–51, def. como ‚logov ´rexiv ¡ díwxiv prosdokwménoy 0gauoû deseo irracional o apetito hacia un bien esperado Chrysipp–Stoic–3–95, cf. Plu–Lib–1, Dion–Ar–DN 4–20, Origenes Io–20–22, dif. de otras ²réxeiv ‘deseos' ´rexiv mèn gàr ‘. kaì uymòv kaì boúlhsiv Arist–de An–414°2, cf. Chrysipp–Stoic–3–42, ref. a la división de las tres almas, racional,

‘piuÙmíama irascible y concupiscente ‘piuymían te ... tÎv 0lógoy merídov prosÎce y agregó el deseo de la parte irracional Aristid–Quint–54–12, cf. Sallust–10–1; crist. concupiscencia pareilÍfamen parà toû kyríoy dià toû nómoy tÃn ‘piuymían ‘kkóptein Clem–Al–Strom–2–20–106, c. gen. subjet. 7 ‘. tÎv sarkòv kaì 7 ‘. tÛn ²fualmÛn 1Ep–Io–2–16. IV Epitimia, Deseo personif., c. la significación alegór. de Afrodita, Tz–AH 63. 1 ofrenda de in‘piuÙmíama , -matov, tó cienso tád' ... stéfh ... k0piuymiámata S–OT 913. 2 fumigación a partir de azabache quemado, Gal– 14–402. ‘piuymíasiv, -ewv, 7 acción de incensar, incensación de la estatua de un benefactor una vez al año como distinción honoríf. Michel 1016A– 24 (Teos II a.C.). 1 quemar, hacer una ofrenda ‘piuÙmiáw de incienso o sustancias aromáticas, frec. en ceremonias relig. tÔ Boréä ídion Men–Car– fr–1, tòn libanwtón tÔ te "Erm[Ê] kaì taîv Moúsaiv Milet 1(3)–145–35 (III/II a.C.), cf. SIG 694–43 (Pérgamo II a.C.), Artem–4–2, IEphesos 10–4 (III d.C.), kassían Plu–2–397a, en v. pas. dìv dè kau' ’kásthn 7méran ‘piuymiâtai tà pántwn e½wdéstata uymiamátwn Ph–2–239, cf. 1–370, líbanov ‘piuymiaueív Dsc–1–68, cf. Orib–11–l–7. 2 abs. quemar incienso, hacer una ofrenda de incienso en ceremonias relig. tò súnpan plÎuov uúei te kaì ‘piuymi kaì eåjetai kaì e½jaristeî ... toîv ... ueoîv IStratonikeia 1101–6 (II d.C.), cf. Plu–2–179e, tÔ 7líö Plu–2–372c, cf. Alex–25, Ph– 2–254, en otro tipo de ceremonias, Str–16–1–20. ‘piuymikóv, -Í, -ón que se inclina al deseo, concupiscente tò pauhtikòn mérov tÎv cyjÎv, ¶per ‘stì tò uymikòn kaì tò ‘. Origenes Fr–in Ps–107–3, cf. 78–11. ‘piuúmiov, -on [-Ù-] I 1 deseoso de, que ansía o anhela c. gen. ²uneíwn kteánwn Man–4– 565. 2 que está en el corazón, amado tà ‘piuúmia tékne (l. tékna) TAM 5–511–4 (Lidia III d.C.); neutr. subst. como pred. ‘piuúmion (sc. ‘stí) c. dat. ser deseado para alguien, tener deseo de c. inf. nû]n dé moi oåte ... P[ári]n ... ‘piuúmion oåte ... [¾m]nÎn Kassándran Ibyc–1(a)–11. II adv. -wv con deseo ‘. “jein toû kálloyv a½tÎv desear su belleza Ps–Callisth–1–4B. 1 corona de flores aro‘piuymív, -ídov, 7 máticas Timachidas en Ath–678c, Seleuc–47, Hsch– s.u. ‘piuymídev, palabra más apropiada que ¾pouymív en el caso de que ésta significara ‘guirnalda que pende sobre el corazón' (cf. uymóv) según 2 bot., otro n. del tomillo Ps–Dsc– Plu–2–647f. 3–36, cf. Orib–11–u–6. [Cf. uúmon, uymiáw.] ‘piuÙmódeipnov, -on cóm. que ansía cenar ref. al que no rechaza una invitación a cenar aunque no tenga tiempo y llegue tarde, Plu– 2.726a. ‘píuÜmon, -oy, tó bot. epítimo, cabellos de tomillo, Cuscuta epithymum L., planta parásita que crece sobre el tomillo, usada como laxante, Hp–Int–10, tò leykòn ‘. usada para purgar la sobreabundancia de humores, Hp–Mul–2–116, flor del tomillo con aspecto de cabellos, Dsc–4–177, cf. Plin–HN 26–55, 56, Orib–11–e–11, Gal–6–414, 11–875, Artem–1–77, usada como purgante de la bilis negra, Aët–3–29, cf. Steph–in Gal–Glauc–150, in Hp–Aph–1–52–24, Paul–Aeg–7–4–9. ‘píuymov, -on deseoso, anhelante Didym–in Ps–130–2, Gloss–3–178, c. inf. ‚rjein Sch–A–Th.881D. ‘pÌuúnw [impf. iter. ‘piuúnesken A.R–3– 1325] I tr. 1 dirigir en línea recta, guiar por el camino recto ‘jétlhn A.R–l.c., fig. 0rótrö aålaka D.P–1043; dirigir un arma hacia su objetivo, apuntar ‘. (¶pla) jerí S–Ph–1059. 2 c. dat. dirigir hacia o tras 0groiÛtai ... damálessin ‘piuúnoysin ‚rotron Opp–C–1–137; dirigir contra 0nurÚpoisin ... ‘piuúnoysin %Erinnún (Litaí) Q.S– 10–303. II intr., c. dat. dirigirse en línea recta hacia, encaminarse hacia, enfilar a9etòv a9ueríoisin ‘piuúnwn gyáloisin Opp–C–1–281, eÅari trÍrwnev ‘piuúnoysi peleíaiv en primavera los palo-

1804 mos persiguen a las palomas Opp–C–1–385; fig. apuntar a, aplicarse a “rgoiv Man–2–340; sin rég. avanzar en línea recta, seguir el rumbo tò gàr ploîon ... ‘piuúnei ‘pì batÛn el barco avanza por lugares accesibles Anon–Arian–Virg–9–126. ‘piuúriov, -on arq. que está sobre la puerta, de puerta ref. dist. apliques (¥loi) IG 2²–1408– 20 (IV a.C.), 0spídev IG 4²–110A–22 (IV/III a.C.); subst. tò ‘. aplique de puerta ‘pi]uúrion ‘lefántin[on IG 11(2)–142–41 (IV a.C.), ¥loi e9v tà ‘piuúria SEG 36–721–22 (Delos III a.C.), karkínoyv kaì 0gkúlav ... kaì ‘. IG 11(2)–165–11 (Delos III a.C.). ‘píuyron, -oy, tó 1 aplique de puerta de metal ID 439a–49, 461Ba–58 (ambas II a.C.). 2 arq. dintel de una puerta IGLS 372 (V d.C.). ‘piuysía, -av, 7 ofrenda de incienso en honor de Deméter a® ‘piuysíai tÎv DÍmhtrov IEphesos 3252–13 (II d.C.), cf. IG 12(1)–762A–23 (Lindos I d.C.). graf. -uú[s]ea IDodona 134B ‘piuúsia, tá (IV a.C.) forma y sent. dud., quizá ofrendas de incienso o sacrificios adicionales, IDodona l.c. ‘piuÜsiáw [dor. 1ª plu. ‘piuysiÛmev Sophr– 115] ofrecer incienso, quemar incienso como ofrenda, Sophr–l.c. ‘piuúsima, -wn, tá sent. dud. sacrificios adicionales o quizá ofrendas que acompañan al sacrificio tales como grano o libaciones IEleusis 177–424 (IV a.C.). 1 prob. sacrificio inau‘píuysiv, -ewv, 7 gural al asumir el cargo de demiurgo ‘n taîv geino[ménaiv kat' ‘niaytòn] ‘piuúsesin IKnidos 73–11 (I/II d.C.) en SEG 46–1417; gener. sacrificio joàv kaì ‘piuúseiv ‘poíoyn los fenicios a sus dioses, Herenn–Phil–Hist–2–6, cf. Sch–Arat–403. 2 ofrenda sobre el altar de sustancias aromáticas ‘piuúseiv 0feideîv libanwtoû kaì 0rwmátwn IKomm–Kult–N 142 (p–67) (Nemrud Dagh I a.C.). el que quema incienso ‘piuúthv, -oy, ³ lat. incensor, Gloss–5–5P. %Epiuytikón, -oû, tó forma y sent. dud., quizá Ofrenda de incienso tít. de una obra de Arato, Sud–a 3745 (pero quizá l. Skyuikón). ‘piuúw [-Ü- pero medido en aor. -Ù- A– A.1504, AP 6–155–3 (Theodorid.)] A relig. I c. 1 ofrendar, hacer una ‘pi- en sent. ‘sobre' ofrenda incruenta sobre, en un altar, el fuego, c. ac. pûr ‘pikaíontev ‘pí t' ‚lfita leykà uúontev encendiendo un fuego y echando encima blanca harina como ofrenda, h.Ap–491 (tm.). 2 de sustancias aromáticas quemar como ofrenda encima, en el fuego keiménhv ‘sjárav ‘joúshv pûr ‘péuyon ... tòn libanwtòn kaì tÛn ... e½wdiÛn tà polyteléstata D.S–18–61, c. compl. prep. ‘piuúwn (zmúrnhn) ‘pì 0nurákwn PMag–4–1497; abs. quemar incienso en el altar 0nébh ‘pì tò uysiastÍrion toû ‘piuûsai LXX 3Re–12–33, cf. 3 ref. sacrificio cruento 13–1, UPZ 24–4 (II a.C.). ofrecer, sacrificar, inmolar sobre, en c. ac. de anim. c. compl. prep. ‘f' oÿ (bwmoû) tàv dekátav ‘péuysen sobre el cual (altar) sacrificó la décima parte del botín consistente en vacas, D.H– 1–40 (cód.), poiÍsav ‘pì tÔ bóurö bwmòn ... kaì ‘piuúsav jÎna ‚spilon PMag–12–213. II c. ‘pi- en sent. ‘después' o ‘además' 1 incruento ofrecer después, ofrendar además c. ac. de cosa kómai ... …v 0pò Foíbö péxato ... d' ‘péuysen 0léktora kaì plakóenta ... tyrofóron cabellos que cortó en honor de Febo y además ofreció un gallo y un pastel cubierto de queso, AP l.c.; c. ac. y dat. del dios ofrecer después en honor de, ofrendar además a Ploytí[w]ni oÅnoy ker[á]meia PLips–30–2 (III d.C.), c. ac. int. tàv te patríoyv uysíav ‘pé[uy]san ... tÔ ueÔ FD 2.48. 2 c. ac. ref. sustancias aromáticas, esp. incienso ofrecer además, quemar después como ofrenda ®]e[reùv] dè toîv ‘ntéroiv ‘piuyét[w u]úh que el sacerdote haga una ofrenda adicional además de los intestinos de incienso, IG 12(4)–378–37 (IV a.C.), líbanon ‘píuye e9v tòn tópon PMag–77–25, cf. 1–62, 4–906, c. ac. int. ‘píuye dè kaì tò selhniakòn ‘píuyma quema luego el sahumerio

lunar, PMag–7–876; abs. quemar incienso después, hacer un sahumerio además 0noîxai dè toùv ®ereîv ... tà ®erà kaì ‘piuúein y que los sacerdotes abran los templos y quemen después incienso, IEryth–504–37 (III a.C.). 3 ref. sacrificio cruento ofrecer como sacrificio además o después en v. med., c. ac. int. ‘piuysaménoy (toû mántewv) dè tò deúteron haciendo después (el augur) un segundo sacrificio Plu–Marc–29, c. compl. prep. kateloúseto kaì ‘péuysen e9v tò dwdekáueon tomó un baño e hizo sacrificios después en honor de los doce dioses, SEG 57–1193–6 (Lidia III d.C.). III c. valor neutr. del preverb., c. ac. de cosa o 1 incruento ofrecer, ofrendar c. ac. de anim. cosa y c. dat. del dios ‘péuye dè ueoîv líbanon, kégjroyv, pópana Iambl–VP 150; abs. hacer ofrendas toútoy •neka a divinidades que aportaron la vid o el trigo, Arr–Epict–3–24–117, cf. 1–4–32. 2 ref. a sustancias aromáticas quemar como ofrenda en v. pas. zmúrnhv ‘piuyoménhv PMag–4.1496. 3 cruento realizar sacrificios, sacrificar c. dat. de la divinidad o persona divinizada tàv gynaîkav ‘piuúein toîv ueoîv ÷onto deîn prÚtav mèn tàv politídav opinaban que las primeras mujeres que realizaran sacrificios debían ser ciudadanas D.S–12–11, en honor de Alejandro muerto, D.S– 18–60, en v. pas. (fasin) a½toì (uûtai) mà katalambánein di' ðn ‘piuúontai (dicen) los propios sacerdotes no entender (los signos) a partir de las (víctimas) que son sacrificadas Artem–1–12; en lit. jud–-crist. con cierto sign. neg. cuando el sacrificio es realizado por los de otras relig. ‘péuyen a½toîv a los Baales, LXX Os–2–15, cf. 1Es–5–66, tò xífov ... pÍxantev ‘piuúein Ñv !Arei clavando una espada hacen sacrificios como a Ares dicho de los escitas, Clem–Al–Prot–5–64, ‘péuyen ´rneiv I–BI 2–290, abs. tò ‘piuúein Þsper nómov ‘stì toîv +Ellhsin I–BI 7–50. B sin sent. relig., pero ref. moral retributiva 1 c. ‘pi- en sent. ‘a propósito de', ‘por' sacrificar por, inmolar a propósito de, asesinar a causa de c. ac. y dat. de pers. téleon nearoîv ‘piuúsav inmolando a un adulto por (e.d. en venganza por) unos niños a Agamenón en pago por el asesinato que su padre, Atreo, cometió contra sus sobrinos, A–l.c., tb. en v. med. póteron ... Nérwni Gálban ‘piuysÚmeua ¿acaso vamos a sacrificar a Galba por (vengar a) Nerón? 2 c. ‘pi- en sent. ‘después' o Plu–Galb–14. ‘además' inmolar además, asesinar después c. ac. de pers. toûton katéktein', ‘pì d' “uysa mhtéra a Clitemnestra, tras Egisto, en venganza por el asesinato de Agamenón, E–Or–562 (tm.). ‘pÌuúw [-Ü- pero poét. siempre -Ù-] 1 lanzarse, abalanzarse sobre Ñv ƒn ‘piuúsantev ’loímeua para que abalanzándonos (sobre ellos) los capturemos a los pretendientes Od–16–297, cf. Opp–H–4–227, c. gen. ‘piuúoysi boÛn líev Euph– 52; fig., en v. med., c. dat. Neîlov ... [‘]peu[ú]sato (sic) d' aålaki gaíhv Dioscorus 11–43 (quizá por confusión c. uúw). 2 c. inf. estar ansioso por, sentir el impulso de, desear vehementemente ‘rússasuai (nékyn) ... TrÛev ‘piuúoysi Il–18–175, toi uymòv ‘piuúei kiuarízein h–Merc–475, kússai ‘piuúoysa téren stóma A.R–1–1238, cf. 2–1154, 3–354. ‘piuÚïov, -on prob. sancionador, facultado para sancionar o imponer multas bÒlà 0gÈrésuw 7 dhmosíh ‘. Schwyzer 687B–6 (Quíos VI a.C.). ‘piuwpeúw adular Ar–V–610 (f.l. en Sud– f 868). casaca o túnica ‘piuwrakídion, -oy, tó que cubre la coraza en el ejército persa ‘piuwrakídia foinikâ Plu–Art–11. ‘piuwrÍssw armar, aprestar contra c. ac. y dat., fig. teíjesi dè ptolíporuon ‘pì flóga uwrÍxantev Triph–680 (tm.). I gener. 1 azuzar, animar ‘piuwõssw con gritos u otros sonidos keleúsw k0piuwõxw ge próv A–Pr–73, cf. Hsch.; animar, instigar a c. dat. de pers. y ac. de abstr. o½k 0koúsaiv ‘peuÚüxav toûto, Promhueû Prometeo, nos has

‘pikauízw

1805 animado a ésto a nosotras no contra nuestra voluntad habla el coro de Oceánides, A–Pr–277, 2 marcar con un sonido cf. Sch–A–Pr–277D. el ritmo c. dat. de cosa Panòv ... kálamov ... kÚpaiv ‘piuwõxei la flauta de Pan marcará el ritmo a los remeros E–IT 1127. II en sent. hostil azuzar contra c. ac. de anim. y dat. de abstr. e½jaîv skúlakav ‘piuwõsswn azuzando (el demonio) contra las plegarias a sus perros Synes–Hymn–1–94. ‘piídmwn, -onov ‘pídmwn Tz–PH 89 conocedor, experto en c. gen. páshv ... ‘piídmona uÍrhv ref. a un perro AP 6–175 (Maced.), Tydeídhv dè kaì ‚lloi ‘pídmonev ®pposynáwn Tz–l.c. ‘piieroyrgéw presidir un sacrificio, Gloss– 2–62. ‘piizánw v. ‘fizánw. ‘piízomai v. ‘fízw. ‘píïnov v. “pinov. I rel. acción autor, rea‘piístwr, -orov lizador megálwn ... “rgwn ref. a Heracles Od–21– 26, kakÛn ... “rgwn Q.S–13–373. II rel. conocimiento 1 experto, buen conocedor nhÛn A.R–2–872, cf. 4–1558, a9ueríwn ‚strwn Anub–10, dískwn ‘. limoforÍwn buen conocedor de platos que traen hambre, AP 11–371 (Pall.), téjnhv Man–2–376, cf. 3–323, sofíhv ‘piístora páshv de Aristóteles IG 2²–4261 (II d.C.), gewmetríhv Euc–Epigr–8, tÛn mysthríwn a½toû 2 saGr.Nyss–Apoll–136–24, cf. Or–Catech–79–2. bedor, conocedor, enterado las sirvientas de Medea de que ha ayudado a Jasón, A.R–4–16, c. gen. ueoùv ... teÛn múuwn ‘piístorav A.R–4–89. ‘pikagjázw reírse, reírse a carcajadas ‘pekákjase (sic) tò d^ ³ ueóv el dios se rió por cuarta vez, PMag–13–492, tÛn Tarantínwn ‘pikagjazóntwn D.C–Epit–8–2–3, cf. Hsch.; c. dat. de causa tÊ komceíä toû pareyrématov Gr–Nyss– Eun–1–610, cf. V–Gr–Thaum–42–14. ‘pikagjÄláw [siempre c. diéct.] 1 estar orgulloso de c. dat. de armas tÔ (boyplÎgi) ‘pikagjalówsa Q.S–1–161, cf. 7–599. 2 jactarse, mostrarse orgulloso tras una victoria, mostrarse triunfante ante c. dat. de pers. tÊ d' (!Arhov uygatrí) ‘pikagjalówn megál' eåjeto Q.S–1.643, 3 abs. regocijarse, alegrarse, cf. 8–210, 409. exultar kúnev d' ‘pikagjalówsi en la cacería, Q.S–2–374, c. adv. póll' ‘pikagjalówn ref. a Agamenón al unirse a su ejército el hijo de Aquiles, Q.S–7–688. burlona Sud–h ‘pikagjástria, -av, 7 686 (ap. crít.), cf. Zonar–p.802. ‘pikagjlázw carcajearse ³ mèn gàr ‘pisténei toîv páuesin, ³ dè ‘pikagjlázei taîv 7donaîv el uno (el pobre) se lamenta en sus desgracias, el otro (el rico) se carcajea en sus deleites Chrys–M–59–756. fijación, ensamblaje de ‘pikadeía, -av, 7 los cangilones de la noria xúlwn ‘laínwn e9v ‘pikad(eíav) kádw(n) SB 16652–215, cf. 178 (II d.C.), keram[e]ídwn ib–175. reducción, dis‘pikauaíresiv, -ewv, 7 minución, eliminación ¶ti tò ‚peiron ‘n toîv megéuesín ‘stin kaì tÊ prosuései kaì tÊ ‘pikauairései Procl–in Euc–198–13. ‘pikauairéw destruir, demoler tò ‘n tÊ Téö teîjov Th–8–20. ‘pikauaírw I tr. 1 purgar aún más, hacer evacuar más c. ac. de pers. a½tón si la fiebre no cesa en cuarenta días, Hp–Iudic–11. 2 agr. purificar, purgar la savia de un almendro para que el fruto sea más dulce, Thphr–CP 1–17–10. II intr. en v. med. 1 eliminarse, evacuarse ‘pikauaíretai ‘lássona toû déontov (tà lojeîa) 2 purgarse más, evacuar todaHp–Mul–1–26. vía más ‘pikauaírontai gàr núktwr los enfer3 de mos, Ruf. en Orib–7–26–169, cf. Gal–19–525. mujeres tener pérdidas, tener como una regla metà dè tÃn súllhcin ‘pikauaírontaí tinev 0p' ‚llwn merÛn después de la concepción algunas (mujeres) tienen pérdidas de otras partes (de la matriz), Sor–1–8–67. ‘pikauáptomai [aor. pas. ‘pikatÍfuh Sch–Er–Il–14–419a] forma y sent. dud. caer sobre

c. dat. ‘pikatÍfuh dè a½tÔ 7 0spív glos. a ‘pì d' 0spìv ’áfuh (Il–13–543) Sch–Er–l.c. ‘pikauarízw purgar, purificar por completo ‘pikauarísate tÃn %Ekklhsían, toùv 0naxíoyv a½tÎv 0pelaúnontev Basil–Ep–54. [gen. -iov IG 4²– ‘pikáuarsiv, -ewv, 7 102–109 (Epidauro IV a.C.)] 1 limpieza tô naô IG l.c. 2 purificación, Cat–Ep–Hebr–5–12 suppl– (p–494–6). ‘pikauézomai I c. suj. de animados 1 c. suj. de anim. volátiles posarse sobre c. dat. 0etòv ‘pikauesueìv tÊ kefalÊ toû 9dóntov Artem–2–20, myîai o½k ‘pikauézontai ... toîv 0lógoiv las moscas no se posan sobre los caballos, Gp–13– 12–4; colocarse, sentarse sobre los huevos para incubarlos ‘pikauezoménhv tÎv mhtróv Hp–Morb– 2 c. suj. de pers. y dat. de anim. o 4–30. cabalgadura montarse sobre, montar toîv ‘pikauezoménoiv a¾tÔ a los que están montados sobre él (un elefante), Gal–4–348, raro c. ac. jalinwuénta a½tòn ‘pikauesuÎnaí tina que alguien lo monte una vez embridado, Hippiatr–34–8, en v. pas. ´nö Origenes Io–10–26, cf. Manes 14–10, ‘pikauésuhtí moi (habla milagrosamente un potro) Act–Thom–A 39, Europa sobre el lomo del toro, Sch–Er–Il–5–629. II c. suj. de cosa o abstr., fig. 1 asentarse sobre, residir en c. ‘pí y dat. ‘f' oÝv ƒn oÿtov ‘pikauézhtai (aquellos) sobre quienes él (el Dinero) se asienta obtienen la victoria, Ar–Pl–185, ³ kairòv ‘pì stómatov ‘pekauézeto el momento apropiado residía en la boca Procl–in Alc–131; apegarse a c. dat. ‘pekauésuh tÔ gynaíö kaì ... synÍfuh a½tÔ pròv gámon Epiph–Const–Haer–66– 2–4, 7 ... cyjà e9dÚloiv ‘pikauézetai Nil–M–79– 2 descansar sobre, situarse sobre c. 785D. dat. 7 ‘pizygìv ‘pikauezoménh tÔ diapÍgmati en una catapulta, Hero Bel–83–9, cf. I–AI 8–80. 1 dormir sobre kƒn ¾poba‘pikaueúdw lómenov a½tà (biblía) ‘pikaueúdëv Luc–Ind–4, c. dat. toîv grámmasi bordadas en un manto, Philostr–VA 3–8, tÊ trapézë Gr–Nyss–Paup–1–106–15; fig. nadar en, acumular polloîv ... talántoiv del rico que disfruta de lo mundano, Gr–Nyss–Or– Dom–19–15. 2 de aves empollar, incubar los huevos 7 d' aÅuyia ... ‘pikaueúdei Þsper a® ‚llai ´rniuev Arist–HA 542°20. 3 dud. olvidarse de, dejar de lado, desdeñar c. dat. mà toútö (lógö) mèn ‘pikaueydétw Iust–Nou–88–2–1. ‘pikauécw cocer, hervir totalmente en v. pas. glÍjwn ‘pikauhchménh Philum–Ven–14–6. ‘pikauhlów fijar, clavar sobre c. dat., en v. pas. ¥loi ‘pikauhloúsuwsan toîv paroruíoiv xúloiv en una máquina de asedio, Apollod– Poliorc–146–7. A c. ‘pi‘pikáuhmai jón. -káthmai en sent. local I c. suj. de pers. y anim. 1 estar sentado sobre c. dat. ‘pikatÍmenov jeirídi pléë 0rgyríoy sentado sobre un bolsillo lleno de mo2 estar sentado en nedas de plata Hdt–6–72. un medio de transporte, montar, ir montado, en o sobre a) vehículos, c. dat. ‘pikauÍmenóv tiv poreíö alguien montado en un carruaje, PPhrur– Diosk–6–12 (II a.C.), c. ‘pí y gen. ‘pì toútwn (balsas) D.S–19–99; b) anim. ´nö PFouad 28–4 (I d.C.), cf. Vit.Aesop–G 59, Hierocl–Facet–166, (‘léfanti) Ach–Tat–4–4–6, tb. c. ac. !Arabev, o° kamÍloyv ... ‘pikauÍmenoi toxeúoysi App–Syr–32; en uso abs. montar, cabalgar en asno, LXX 2Re– 16–2, a caballo, LXX 2Ma–3–25, cf. Si–33–6, en 3 asentar el cuerpo, apoelefante, D.S–18–34. yarse, descansar el propio peso sobre dià tò ‘pikauÎsuai toîv skélesi por cargar el peso en las piernas los atletas bajos y anchos de tórax, 4 de anim. ovíparos colocarse Philostr–Gym–36. sobre los huevos, incubar (÷oiv) el cocodrilo, Arist–HA 558ª19, abs., de un ave, Arist–HA 619°14. 5 de aves e insectos estar posado en c. dat. mo½dókei ... glaûx a½tÊ (sc. tÊ ueÔ) 'pikauÎsuai Ar–Eq–1093, tÔ déndrö D.P–Au–1–7. II de pers. y asim., ref. a situaciones prolongadas o permanentes estar instalado, estar asentado, estar establecido, permanecer en cont. bélico

y de asedio xynejÛv ‘pikauhménwn instalados de forma continuada junto a Atenas para asediarla, tras una primera fase de ataques aislados, Th– 7–27, c. dat. toîv Uemiskyríoiv ‘pikauÍmenoi púrgoyv ‘pÎgon a½toîv instalados junto a los de Temiscira llevaban torres contra ellos App– Mith–78, cf. I–BI 6–45, c. giro prep. pròv toîv Tigranokértoiv ‘pikauÍmenon tò stráteyma el ejército acampado junto a Tigranocerta Plu–Luc– 27, en otros cont. ‘pikáuhntai perì tò jrhstÍrion para recoger las palabras del dios, Plu–2– 407b, o® ‘n tÊ kÚmë kataginómenoi kaì ‘pikauÍmenoi ‚ndrev los habitantes del pueblo y los que se han establecido sin ser originarios de allí PTeb–391–11 (I d.C.), tb. de anim. ‘pikáuhntai d' ‘pì toîv khríoiv a® mélittai kaì sympéttoysin las abejas se instalan en los panales y los calientan Arist–HA 625ª5, c. suj. personif. de abstr. ‘pì soí toi kaì toîv soîsin pollà polloû 'pikauÎto en tí y en tus obras residía mucha (Afrodita) fig. ref. a la temática erótica de Eurípides, Ar–Ra– 1046, “legen ... tÃn peiuÕ toîv jeílesin a½toû ‘pikauÎsuai Luc–Demon–10, cf. Plot–6–7–17, Thdt– HE 1–7–9. III c. suj. de cosa estar asentado, estar situado, apoyarse, descansar en o sobre c. dat. çmoi ... oÝv ‘pekáuhto speîra salientes sobre los que descansaba una espiral I–AI 8–84, de cabellos toîv ×moiv ‘pikauÎsuai Philostr–Ep–58, c. ac. póliv ... lófon ‘pikauhménh D.H–1–14, B c. ‘pi- c. valor temp. indic. continuidad 1 seguir posado un mosquito 7 ‘mpìv ‚nw ‘pikáuhtai en el agua una vez rota la crisálida, Arist– 2 seguir instalado, seguir asentado HA 552ª7. fig. Æna mhdeìv “ti fóbov ‘pikáuhtai toîv Ta3 de cosas quedarse en rantínoiv Plb–8–32–2. el sitio, permanecer, del agua de lluvia quedar estancada en las flores, Thphr–CP 3–24–4, e9 dè tà néfh ... taîv ²frúsin ‘pikáuhtai si las manchas sobre las cejas son permanentes op. kauézomai ‘ponerse', Polem–Phgn–9 (p–306), ¦suómhn dè ‘pikauhménoy moi toû filÍmatov Þsper sÚmatov sentía que el beso permanecía sobre mí como un objeto Ach–Tat–2–8–1, cf. 4–5–1. C c. ‘pi- en sent. ‘al frente de' estar encargado, estar al frente de ³ ‘pikauÍmenov ‘pì tÊ trapézë el encargado del banco D–49–17, cf. D.36–7, plu. o® ‘pikauÍmenoi los empleados del banco, D–49–33. 1 de aves posarse ‘pì tÃn ‘pikauizánw 2 de pers. apostarse kefalÍn Antiph–200–12. en actitud de asedio a½tÃn dé fhsin ‘pikauizánein ‘n tÊ lárnaki kaì ‘mpiprân a½tÍn la mujer de Noé, Epiph–Const–Haer–26–1–8. ‘pikauízw [fut. -kauiÛ LXX Ez–32–4, med. A tr. fut. 3ª sg. ‘pikauieîtai Chrys–M–58–516] I c. ‘pi- en sent. ‘sobre', ‘encima', fact. 1 hacer sentar sobre, en c. ac. de pers. y compl. de lugar sobreentendido jrà ... ‘pikauísai tòn ‚nurwpon en una escalera, Hp–Art–78, tÃn gynaîka en una silla, Hp–Nat–Mul–109, c. ‘pí y ac. ‘pikauísai tòn ‚nurwpon ‘pì tò proéjon toû strwtÎrov hacer sentar al hombre sobre la parte que sobresale de la barra Hp–Art–78, c. dat. me toîv gónasin Thdt–H.Rel–9–4, en v. pas. “ti nÍpia ´nta tà paidía ‘pikauízetai e9v lekánhn uermoû Œdatov Paul–Aeg–6–68. 2 hacer montar sobre, hacer subir a c. ac. de pers. y compl. ref. a medio de transporte ‘pikauísantav ‘pì tò ploîon ... toùv ‘mpléontav Luc–DDeor–25–2, me ‘pì „[r]matov Manes 59–17, a½tòn ‘n tÔ „rmati LXX 3 c. ac. ref. a aves hacer posar 4Re.10.16. sobre c. ‘pí y ac. ‘pikauiÛ ‘pì sè pánta tà peteinà toû o½ranoû LXX l.c.; hacer empollar, poner a empollar ´rnin Gp–14–7–24. II c. ‘pi- en sent. ‘en el extremo', c. ac. de cosa situar, colocar en el extremo superior, c. dat. tina lampròn 0stéra Dioskoúrwn tòn •teron ‘pikauísai tÔ karjhsíö que uno de los Dioscuros había puesto una estrella brillante sobre el mástil ref. al fuego de San Telmo, Luc–Nau–9. III disponer, poner ‘n ¶ploiv 0fanÛv ‘pikauísav tò stratiwtikón poniendo secretamente sobre las armas al ejército I–AI 18–57.

‘pikauíhmi B intr. I c. ‘pi- en sent. ‘junto a' 1 ref. a asedios poner sitio, instalarse junto a c. dat. tÊ pólei Plb–4–61–6. 2 c. suj. de pers. sentarse junto a, sentarse apoyándose en c. dat. fréati ‘pikauízei lypoyménh Deméter, Clem–Al–Prot–2–20. II c. ‘pi- en sent. ‘sobre', ‘encima de' 1 rel. a cabalgaduras o medios de transporte montarse sobre c. dat. ‘pikauísasá moi 8laynen montándose sobre mí cabalgó habla el asno, Luc–Asin–23, ‘pikauísantev ... ²jÍmati ‘xÍluomen Ach–Tat–5– 17–2, c. ‘pí y ac. ‘pì tÃn 7míonon LXX 2Re–13– 29, fig. ‘panapaúsetai a½tÊ (glÚssë) kaì ‘pikauieîtai ³ basileúv en una comparación de la lengua y un caballo, Chrys–l.c., M–64–1048B. 2 de aves e insectos posarse sobre c. dat. toîv kalámoiv ‘pikauísantev D.P–Au–3–2, cf. Aesop–202, tò ‘pikáuizon toîv karpoîv pajnÛdev ref. a una plaga, Origenes Fr–in Ps–77–45. 3 asentarse en la superficie de, posarse sobre c. dat. toútoiv (fytoîv) el vapor, Thphr–CP 6–10–5, fig. peiuÚ tiv ‘pekáuizen ‘pì toîv jeílesin Eup–102–5; asentarse, apoyarse sobre Þste (trojoúv) ‘pikauîsai tÔ ‘dáfei las ruedas de una máquina, Hero Aut– 9–2, cf. 5–5. III c. ‘pi- en sent. ‘en el extremo', c. suj. de ave posarse en el extremo de, en lo alto de glaûka ... toîv karjhsíoiv ‘pikauízoysan Plu–Them–12. I 1 c. contacto apoyar, ‘pikauíhmi asentar sobre sjÎm' ... ‘pikaueìv bakthríä apoyando la figura sobre el bastón Ephipp–14–11, el 2 soltar, cerrar, pie en el suelo, Hp–Art–60. hacer caer una verja o puerta levadiza, op. 0nas3 sin contacto hacer, depáw App–Hann–51. jar caer en v. pas. stafúlh 7 ‘pikaueiménh parà tÛn tektónwn mólibdov la uva (e.d. la plomada) es el plomo que se deja caer por parte de los arquitectos, An–Bachm–2–380–7. II medic. 1 insertar, meter, introducir tÃn 2 insertar de jeîra en la matriz, Sor–2–2–66. nuevo, meter, introducir otra vez ‘pikauiénai deî tÃn 0kmÃn toû trypánoy e9v tò báuov op. kauíhmi Orib–46–11–13, una lanceta para practicar sangrías, 3 introducir, insertar además en Orib–7–5–12. v. pas. eýt' ‘pikauiésuw e9v tÃn •dran ³ lijanòv dáktylov op. ‘ntíuhmi Antyll. y Heliod. en Orib–44–20–53. ‘pikauiknéomai [dór. 3ª sg. fut. -kauixeîtai] imponer una multa, IG 5(1)–1421–15 (Ciparisia IV/III a.C.). 1 asiento ‘pis‘pikáuisma, -matov, tó trwnnúein (tà strÚmata kaì tà pilwtá) toîv ‘pikauísmasi en los caballos, Chrys–M–64–1004A, 2 fig. asencf. lat. insessus, Gloss–2–308, 491. tamiento, acción de intalarse toû Œpnoy Eust– 787–29. A sent. fís. I milit., táct. ‘pikauísthmi 1 colocar, establecer, apostar al lado de la muralla, en v. med. fylakÃn ‘pikauístanto Th–4– 130. 2 táct. avanzar hasta la posición inicial 0pokatásthson ¡ ‘pikatásthson como órdenes de maniobras milit. ¡vuelta a posición inicial! o ¡avance hasta posición inicial! Ascl–Tact–12–11, en v. pas. ‘pikatastaueîsa tÃn abgd restablecida la posición (del batallón definida con letras) a b g d Ascl–Tact–10–11. II econ. pagar además, pagar por añadidura op. kauísthmi ‘pagar' tànv 0plóonv t[i]mánv ICr–4–72–1–48 (Gortina V a.C.). III 1 colocar, depositar tòn 0gorastòn sîton ‘pikauistánai ‘pì toùv ¶rmoyv PLille 53–8 (III a.C.), animales sagrados en sus sepulturas SB 6927–10 (I a.C.), 6926–6 (ambos I a.C.). 2 establecer, colocar sobre, levantar en c. compl. prep. púrgoyv te ‘pì tÛn meteÚrwn kaì fylakàv ‘pikauísth D.C–41–50–2, cf. 42–32–3. B de pers., ref. la posición en un rango o I c. el valor ‘sobre' del preverb. poner cargo por encima, anteponer c. dos ac. ¶uen ... tò tÛn profhtÛn génov ‘pì taîv ‘nuéoiv manteíaiv kritàv ‘pikauistánai nómov por ello (es) ley colocar al gremio de los intérpretes como jueces por encima de los oráculos divinos Pl–Ti–72b.

1806 II c. el valor ‘después' o ‘además' del preverb. 1 nombrar después, substituir por c. ac. de pers.

Leykíoy toû strathgoû teleytÍsantov Mánion ‘pikatésthsan tòn Kórion habiendo muerto el general Lucio nombraron después a Manio Curio Plb–2–19–8, %Iwázaron ... %Eleázaron tòn ‘keínoy ‘pikauístatai 0delfón a Joazar ... lo substituyó por Eleazar, hermano de aquél I–AI 17–340; en part. pas. nombrado después de otro, e.e., recién nombrado en un cargo Márkov "RÍgoylov ³ metà tÃn Flaminíoy teleytÃn ‘pikatastaueív como cónsul, Plb–3–106–2, cf. 2–2–11, IG 5(1)–1390–12 (Andania I a.C.), o® ‘pikauistámenoi strathgoí Plb–3–70–7, cf. 9–4–5, c. pred. patÃr ... toû ‘pikatastauhsoménoy prorrÍsei basiléwv padre del que iba a ser nombrado después rey según su predicción I–AI 17–45. 2 establecer además, añadir Ueopómpoy ... tÃn tÛn ‘fórwn 0rjÃn ‘pikatastÍsantov para controlar al rey, Arist– Pol–1313ª27. ‘pikauoráw [sólo aor.] medic. observar además, examinar también tÃn gastéra kaì tÃn ²sfún Hp–Prorrh–2–37, toùv ²fualmoúv Hp– Prog–7–3. ‘pikauygraínomai mantenerse húmedo mà ‘pikauygraínesuai tÔ spérmati tò gynaikeîon a9doîon Sor–1–14–53, o® tópoi de la matriz, Orib– Ec–148–1, Paul–Aeg–3–63–1. ‘pikauypnów dormir sobre fig. mÍpote ... ‘pikauypnÚswmen taîv 1martíaiv Ep–Barn–4–13. ‘pikainízw renovar, introducir innovaciones en en v. pas., edificaciones tà “rga tÛn 1gíwn LXX 1Ma–10–44, o® ‘pikainisuéntev nómoi Eust–1246–14; part. subst. tà ‘pikainisuénta innovaciones tà ‘feyreuénta ¡ ‘pikainisuénta ‚kyra “stw queden anulados los añadidos o innovaciones introducidas en una convención por una de las partes FXanthos 10–1–104 (II a.C.). acontecimento ‘pikaínisma, -matov, tó nuevo, Cat–Cod–Astr–8(3)–195–6. ‘píkainov, -on de vestidos rehecho, remendado Hdn–Philet–213. ‘pikainotoméw añadir o introducir como novedad c. ac. int. mà deîn ti neÚteron ... ‘pikainotomeîn Eus–HE 7–3, •teron ti pròv toútoiv Cyr–Al–Io–1–577–15, en v. pas. Cyr–Al–Io–2–405–16. 1 intr. hacer nuevas ten‘pikainoyrgéw tativas, intentar cosas nuevas 0eì ‘pikainoyrgeîn 2 tr. inventar, 0nagkázetai Democr–B 191. renovar, innovar en ‚llote ‚llwv tàv kau' 7mÛn a9kíav ‘pikainoyrgoúntwn Eus–HE 8–16–2. ‘pikaínymai destacar sobre, superar a c. ac. de pers. y dat. 7 gàr kaì "Elénhn ‘pekaínyto kálleï pollón Tz–AH 285. ‘pikainów introducir innovaciones en c. ac. a½tÛn politÛn mà ‘pikainoúntwn nómoyv A– Eu–693 (cj., -nóntwn cód.). ‘pikaínw v. ‘pikainów. jón. -íh Hp–Gland–4 ‘pikairía, -av, 7 oportunidad, ocasión a® tríjev tÃn 0pò tÛn 0dénwn ‘pikairíhn “joysai fúontaí te kaì aåxontai los pelos nacen y crecen aprovechando la ocasión proporcionada por las glándulas Hp–l.c.; momento oportuno, ocasión propicia A9tíai perì 0kairiÛn kaì ‘pikairiÛn tít. de una obra de Demócrito, D.L–9–48 (= Democr–B 26e). [plu. ac. -íwv Ti–Locr. ‘pikaíriov, -on 102d (p–144)] A I ref. pers. y abstr. 1 importante, principal frec. subst.: a) de pers. Åsasi ... tàv o9kÍseiv ... tÛn ‘pikairíwn conocen las viviendas de las personas importantes X–Cyr–8–5– 13; esp. en el ejército o® ‘pikaírioi jefes, altos mandos X–Cyr–3–3–12, cf. 5–5–43, An–7–1–6, o® ‘pikairiÚtatoi los jefes más importantes X–HG 3–3–11, c. gen. partit. o® ‘pikaírioi tÛn symmájwn los principales aliados X–Cyr–7–5–1–3, tÛn 6gemónwn toùv ‘pikairiwtátoyv Ephem–Alex–3a–5, 6–4–15; b) de abstr. 0eì ‘n Þrä a® ‘pikairiÚtatai práxeiv e9sín los asuntos más importantes tienen siempre fijada su hora X–Oec–5–4, tí d' ƒn génoito taîv ... %Ekklhsíaiv tÎv %Antiojeíav ‘pikairiÚteron; Basil–Ep–66–2; subst. tà ‘pikairiÚtata tÎv téjnhv los aspectos más im-

portantes del oficio de agricultor, X–Oec–15–11; c. inf. ³póte tiv 0suenÍseie tÛn uerapeúesuai ‘pikairíwn X–Cyr–8–2–25. 2 sup. neutr. como adv. de la manera más oportuna, en las condiciones más oportunas prosÍkein ¾mâv ‘pikairiÚtata ‘n “rgö labeîn tÃn 0gÚnisin Procop–Goth–4–30–15. II rel. cuerpo humano 1 sent. posit. adecuado, 2 de heridas propio, vital tópoi Ti–Locr–l.c. mortal ‘pikaírioi tomaí cuchilladas mortales D.S– 17–58, traûma ‘. Sud–t 791, cf. Sch–E–Ph–1431. III local 1 de ciu. de situación favorable, estratégico %Eláteia ... ‘pikairiwtáth Elatea, la más estratégicamente situada Str–9–3–2, tópoi para la defensa de un territorio, Str–17–1–12. 2 astrol. oportuno, favorable, propicio o® tópoi ‘pikaírioi tÎv genésewv Vett–Val–281–1. B adv. -wv en situación favorable, estratégicamente de ciu. ‘. Ædrytai pròv tàv ‘k tÎv Uettalíav e9sboláv Str–9–3–15, cf. 10–1–7, Eust–1462.58. A I de cosas y abstr. ‘píkairov, -on 1 oportuno, conveniente, apropiado en una circunstancia dada … mà 'píkaira mhdè symféronta S–OT 875, cf. Th–6–34, níkh Th–8–106, fylakaí X.Mem–3–6–10, a9tíai ‘píkairoi acusaciones apropiadas a la circunstancia de cada momento, I–BI 4–364, lógoi Hld–1–25–3, cf. Aristid–Or–2–375, ‘n ‘pi[ka]íroiv tópoiv toû nomoû para almacenar el vino PBeatty Panop–2–110 (III d.C.), ³ stayróv Luc–Prom–1, o½ polùn ‚nurwpoi zÛmen jrónon, 0ll' ‘píkairon los hombres no vivimos mucho tiempo, sino el apropiado Ps–Phoc–114; c. gen. propio para, apropiado para trípod' ... loytrÛn ²síwn uésu' ‘píkairon S–Ai–1406; neutr. plu. subst. tà ‘ndejómena kaì ‘pikairótata los razonamientos posibles y más oportunos para las argumentaciones, Arist–Rh–1396°5. 2 ref. estilo ret. oportuno, acertado, adecuado e9v 0mfotéroyv toùv jaraktÎrav ‘píkairon 0fetÍrion inicio adecuado entre uno y otro tipo de estilos D.H–Dem–3–5. II de lugares 1 estratégico, ventajoso por su situación geográfica, c. inf. tò mèn ‘pikairótaton jwríon pròv tà ‘pì UrÁkhv 0pojrÎsuai Th–1.68, o® ‘píkairoi tÛn tópwn D–18–27, cf. Arist–Pol–1331ª21, jÛrov Ph–1–150, cf. I–BI 4– 447, Polyaen–1–23–2, jwríon D.C–Epit–7–17–4, ‘píkaira ²jyrÚmata LXX 2Ma–10–15, proteíjisma Plu– 2–772d, limÃn ‘. D.C–Epit–8–11; subst. tò ‘ posición ventajosa o punto estratégico X–Hier–10–5, D.C–68–21–1, tÎv pólewv tà ‘pikairótata D.C– 42–31–3, Kórkyra ... ‘n ‘pikairotátö ... keiménh Córcira que se encuentra en el punto más estratégico Isoc–15–108. 2 peligroso, expuesto, vulnerable ante un ataque 9dÕn tòv ‘pikairotátov tÛn tópwn 0nwjúrov ‘óntav viendo que los lugares más peligrosos estaban sin defensa, IG 12(4)–99–7 (Cos III/II a.C.), cf. ITomis 2–10 (I a.C.). 3 astrol. favorable tópoi ‘. posiciones favorables de los astros para producirse ciertos acontecimientos, Heph–Astr–2–26–27, cf. 3–9–20, Paul–Al– 30–23, op. dynastikÚterov ‘poderoso', ref. a los aspectos de los astros, Vett–Val–275–27. III c. valor temp. 1 ocasional, pasajero, temporal, momentáneo tÛn ²fualmÛn ‘. gohteía hechizo momentáneo de los ojos op. 0ídiov kósmov Epict–Gnom–40, tà mèn ‚lla parofuénta ‘píkairon poieî tÃn zhmían otras cosas descuidadas producen un daño temporal Aristid–Or–24–13, ‘. trofÍ alimento temporal op. 7 toû pantòv diamonÍ ‘la perduración del universo', ref. a la siembra frente a la procreación, Clem–Al–Paed–2– 10–83, 7 tÎv dóxhv ‘. e½daimonía Vett–Val–124– 17; subst. tò ‘. la duración temporal, momentánea ‘peì tò mèn tújhv ‘píkairon dáneion, tò dè †tÎv e½daimoníav proairésewv Epict–Gnom–8. 2 instantáneo, espontáneo subst. tò ‘.: toû páuoyv tò ‘. la espontaneidad de la pasión Longin–18–2. B rel. medicina I gener. 1 adecuado, correcto, normal para la buena salud pepasmoì tÛn 0pióntwn ... ‘píkairoi cocciones (e.d. digestiones) correctas de las evacuaciones Hp–Epid–1–11, uésiv ‘. posición adecuada, normal de los órganos, Gal–2–81, 93, toû ¢patov ‘. uésiv Gal–3– 370, ref. farmacopea xhraínein tàv kefalàv toîv

‘pikÄléw

1807 2 propio de, ‘pikaíroiv ‘mpásmasi Aët–1–134. afín a c. gen. •tera páuea Ådia kaì ‘píkairá tinwn meréwn ‘stí, oÝsíper ‘mfúnei otras afecciones (son) particulares y afines a algunas partes, con las que están relacionadas Aret–SA 2–3–2. 3 de pers. que interviene acertadamente, certero 9atÃr ‘pikairótatov Pi–P–4–270. II ref. cualidad o grado 1 serio, grave, peligroso para la salud, ref. a síntomas, enfermedades o heridas ‘píkaira shmeîa Hp–Epid–1–25, ‘n knÍmë trÚmatov genoménoy ‘pikaíroy kaì jroníoy Hp–Fract–11, •lkov ... mÍte líhn ‘píkairon mÍte líhn eåhuev una herida ni demasiado grave ni demasiado benigna Hp–Acut–46, ‘píkairon kakòn flegmasíh un grave mal (es) la inflamación de 2 de partes, órlos pulmones, Aret–CA 2–1–1. ganos anat. vital, necesario, indispensable tónoi ‘píkairoi ligamentos de vital importancia Hp– Mochl–24, ‘n tÔ ‘pikairotátö 0fúlakton “stai quedará sin protección en la parte más vital ref. al tórax, X–Eq–12–7, tÃn toû ¢patov fúsin ‘píkairon oŸsan kaì 0nagkaían ... toîv zÓoiv la naturaleza del hígado siendo esencial y necesaria para los seres vivos Arist–PA 677ª36, ’nòv moríoy ‘pikaíroy metabállontov si una parte esencial se transforma ref. a los órganos sexuales de los animales, Arist–GA 766ª24, tiv “mfraxiv ‘pikaíroy moríoy Gal–11–48, cf. 58, toytéwn ... ‘pikairotérh 7 0napnoÍ de actividades fisiol., Aret–SA 2–1–1; c. gen. o compl. prep. indispensable, vital ³ tópov ‘. Øn toû zÎn Arist–GA 719ª16, neûra ... ‘v kínhsin ‘píkaira Aret–SA 2–1–2; neutr. plu. subst. tà ‘. partes vitales del cuerpo, Hp–Mochl–36. 3 ref. al diagnóstico o consideraciones médicas importante, determinante k8n pollà kwlúë, eÝv dé tiv 0riumòv ‘. ª aunque lo impidan muchos (factores), pero uno solo sea el determinante para fijar el tratamiento, Aret–CA 2–3–3; neutr. plu. subst. tà ‘píkaira cuestiones importantes o determinantes ‘píkaira “nia ‘ónta ‘v tékmarsin siendo algunas observaciones importantes para la interpretación (de los síntomas), Hp–Acut–1, cf. 13, tà ‘pikairótata ‘n 9htrikÊ los principios más básicos en el arte médica Hp–Fract–31, c. inf. ³pósa ... ‘píkaira ‘ónta e9dénai cuantas cosas son importantes de conocer Hp–Acut–7. C adv. -wv I gener. 1 en el momento oportuno, oportunamente ¡ katà koilíhn tarajÚdea jolÚdesin ‘. ... genoíato Hp–Epid–1–19, o® tyjòn ‘. e¾riskómenoi Lyd–Mag–1–50, cf. Sm–Ps– 2 de manera conveniente, apropiadamente 9–10. ¶ti pánta perì tò sÛma kaì ‘ktòv ‘. “jei Ph– Fr–Gen–4–43, ‘klégesuai perì ’kástoy prágmatov ... tà ‘pikairotátwv (¾párjonta) Anon–in Rh–132–8. II ref. cualidad 1 sent. neg. gravemente, seriamente tinèv mèn ‘. plhgéntev “pipton e9v tÃn uálattan D.S–13–79, toîv dè kaì ‘. tetrwménoiv a los heridos de muerte Paus–4–8–4. 2 sent. posit., astrol. favorablemente ‘àn ‘. tújwsin ‘sjhmatisménoi si están en configuración favorable ref. al sol y la luna, Vett–Val–125–10, cf. 19. Epicero localidad de %Epíkairov, -oy, ³ Judea al este del Jordán, junto a Calírroe, Ptol– Geog–5–16–9. ‘pikaíw A tr., por fuego o fuentes de calor I gener. con neutralización del valor del preverb. 1 encender, prender pûr ‘pikaíontev ‘pí t' ‚lfita leykà uúontev del sacrificio h.Ap–491, 509. 2 quemar, incendiar c. ac. de cosa · ‘àn patáxë, diésthsen, ‘pékayse d' oå el cual (el trueno, del que se supone genera un fuerte viento) lo golpea (al objeto), lo parte, pero no lo quema Arist– Mete–371°14, malas hierbas, Plu–2–529b, en v. pas. tÃn mèn ‘pikaiómenon (0éra) ... proleípein (dice que el sol) abandona el aire quemado (tras alimentarse de él, para acceder al aire húmedo), Antipho Soph–B 26. II c. ‘pi- en sent. ‘en honor de' quemar en honor de, como ofrenda c. ac. de cosa y dat. de pers. ¶v moi pollà boÛn ‘pì mhrí' “khen habla Zeus Il–22–170, ueÔ d' ‘pì mhría kaîon Od–3–9, cf. 17–241, Hes–Op–337 (todos tm.).

III c. ‘pi- en sent. ‘sobre', ‘en la superficie', gener. c. ac. de partes del cuerpo de pers. o anim. 1 quemar superficialmente c. suj. del sol o el aire tostar, curtir, broncear tà tÎv ‘pipolÎv Thphr–Ign–38, tòn ¢lion ‘pikaíein 7mâv Apollon–Mir–23, cf. D.Chr–70–2; en perf. estar curtido, tostado de pers. kauáper o® tà sÚmata ¾pò toû 7líoy ‘pikekayménoi Pl–Ep–340d, ‘pikékaytai mén. gewrgóv ‘sti; Men–Dysc–754, en v. pas. tÔ jrÚmati parà fúsin ‘pikekayménov de un color 2 metostado fuera de lo normal Plb–38–8–7. dic., vet. cauterizar ‘ntaûua gàr ƒn ‘pikaúsë tiv dysìn ¡ trisì sidhríoiv en la castración de gallos, Arist–HA 631°26, tà jeílh tÛn traymátwn para contener el flujo de sangre, Aët–13–4, en v. pas. ³ mazóv ... ‘pikaíetai por las mujeres escitas, Hp–Aër–17, tà o½n ‘pikaiómena sÚmata Aët–13–4, las cicatrices de heridas infectadas, Philum–Ven–3–5; en el mito lampádi ... tò 0potmhuèn mérov ‘pikáein el cuello cortado de las cabezas de la Hidra de Lerna, D.S–4–11, cf. Luc–Phal–1–8. 3 a anim. quemar ligeramente, hacer una ligera quemadura en ti toû sÚmatov a un perro para que no ladre y no alerte al enemigo, Aen–Tact–23– 2; marcar a fuego, herrar con un hierro candente un caballo recién comprado PCair–Zen–93–4 (III a.C.), en v. med., c. ac. de la marca boysì kaì 7miónoiv Vópalon Str–15–1–8. B tr., no por el fuego I por el frío 1 quemar, requemar ¾pò toû cújeov 7 leykóthv ‘pikaíetai kaì gínetai pyrrÍ la blancura de la tez es requemada por el frío y se vuelve rubicun2 c. ‘pi- en sent. ‘en el extreda Hp–Aër–20. mo' helar, quemar, resecar en el extremo los arbustos Plu–2–695c, en v. pas. 7 Vodwnià ... ‘pikaioménh dè kaì ‘pitemnoménh el rosal reseco en las puntas de las ramas y podado Thphr–HP 6–6–6. II medic. quemar, abrasar ‘pikaíoysa tÃn ‘pifáneian abrasando (una cataplasma de cierta planta) la superficie de la piel debido a sus propiedades cáusticas, Dsc–3–35, cf. Eup–1–232. C intr., en v. med.-pas. 1 medic. arder, inflamarse como síntoma de enfermedad glÛssa ‘pekaúuh Hp–Epid–1–26–5, 3–1–2, o® jóndroi tÎv ‘n tÔ pneúmoni trajeíav 0rthríav ‘pikaíontai Aët–8–75. 2 quemarse, tostarse en la superficie tajù tà ‘ktòv ‘pikaíetai las partes exteriores se queman rápidamente de un pan en el horno, 3 fig. inflamarse, enarDieuch–13–9, cf. 17. decerse, arder de deseo, en v. pas. sátyrov ... ‘pikaiómenov tÔ "Hrakleî Ath–23d, keínov gàr kradíhn ‘pikaíeai 6iuéois[in Bucol–Fr–Pap–Vind– 16, cf. Sch–Ar–Lys–221. bot., otro n. de la ‘pikaktív, -ídov, 7 ‘lleborính milengrana, herniaria, Herniaria glabra L., Plin–HN 13–114, 27–76 (prob. f.l. por ‘pipaktív q.u.). ‘pikÄlÄmáomai espigar, recoger las espigas, hacer la cosecha de fig. E½rÚphn ‘pikalamÍsetai gymnÍn hará la cosecha de Europa dejándola desnuda, e.d., la expoliará, Orac–Sib– 11–227; fig., en uso abs. hacer la cosecha o® kólakev synéueon ‘pikalamhsómenoi Luc–Tox–16. terreno de ras‘pikalámeion, -oy, tó trojo, rastrojera op. 0nápayma ‘barbecho', PTeb– 115–4 (II a.C.). 1 de rastrojo 7 ‘. (sc. ‘pikálamov, -on gÎ) tierra de rastrojo, rastrojera a® 0pò ‘pikalámoy ‚royrai POxy–499–10 (II d.C.), cf. PLouvre 2 en caña antes de la 50–4, 10 (III d.C.). siega pyroì ‘pikálamoi: o® mhdépw uerisuéntev 3 en gavillas dispuesto en la Phot–p 1565. era antes de la trilla pyroì ‘pikálamoi: ... o® ‘pì 4 en tÎv „lw mÍpw 0phlohménoi Phot–l.c. rastrojo, sembrado en los rastrojos de la cosecha anterior pyroì ‘pikálamoi: ... o® ‘pì tÎv a½tÎv gÎv, ¢tiv o½k “sjen 0nápayma, ‘pisparéntev Phot–l.c. ‘pikÄléw part. pas. plu. ‘pikaleúmena Hdt– A gener., c. ac. de animados, muy frec. 2–118 I c. ac. de pers. y asim. 1 llamar en v. med. ante uno, convocar, citar, en cont. de banquete

invitar gérontav ‘pì pléonav kalésantev Od–7– 189 (tm.), o® “foroi eýpan ‘pikalesámenoi a½tón los éforos tras llamarle ante sí dijeron ... Hdt–5– 39, cf. D.S–16–66, ‘pikalésesue ‘keî (los) convocaréis allí LXX De–33–19, como provocación ¡n mèn 0ntikatizómenoi ‘pikaléswntaí sfeav o® Perínuioi ²nomastì bÚsantev si los perintios estando acampados enfrente los llamaban a gritos por su nombre Hdt–5–1, c. giro prep. indic. causa o finalidad tàv périx kÚmav ‘pikalesámenoi ‘pì ... Åsë tÛn lhfuhsoménwn dianomÊ habiendo convocado a las aldeas de alrededor con la promesa de una distribución igual de las rapiñas Hld–1–33–1; c. compl. de lugar llamar para que venga, invitar a %Argeîoi ¤san o® ‘pikalesámenoi tòn Pérshn ‘pì tÃn "Elláda Hdt–7– 2 llamar en auxilio o como 152, cf. 6–22. aliado, apelar en ayuda poliorkoúmenoi Lakedaimoníoyv ‘pekaloûnto Th–1–101, cf. Plb–8–24–1, %Agríppan tòn basiléa I–BI 2–632, Karjhdoníoyv D.C–Epit–8–6–12, toùv geitniÛntav Luc–Symp–20, cf. LXX Iu–7–26, I–BI 4–228, 350, ‘pekaléonto ‘k Uessalíhv ‘pikoyríhn reclamaron refuerzos militares de Tesalia Hdt–5–63, c. pred. ‘pikalésasuai toùv A9akídav symmájoyv Hdt–8–64, tòn %Iólewn tòn 0delfidoûn bohuòn ‘pekalésato Pl– Euthd–297c, cf. Arr–Epict–2–18–29, Hld–2–33–6, fig. tòn logismòn Þsper 9atròn 0gauòn ‘pikaleîsuai deî ‘n 0tyjíä bohuón Isoc–Fr–30, c. ac. y giro prep. AÅanta ... ‘v tàv májav Paus–3–19–12, tòn delfîna ‘pì boÍueian Aesop–150; fig. c. ac. de abstr. invocar, apelar a súnesin kaì paideían ‘pikaloúmenov apelando a la inteligencia y a la 3 c. inf. llamar a, invieducación D–18–127. tar a fig. de una inscripción a½tÛn tÛn grammátwn ‘pikaleoménwn ... labeîn a½tá a pesar de que la propia inscripción invitaba a cogerlo (el dinero) Hdt–1–187, ‘pekalesámhn a½tÃn ‘ggráfwv 0mfótera poieîn POxy–2187–19 (IV d.C.). II en cont. jur. 1 llamar, apelar como testigo, c. pred. o9kétav toùv sfetéroyv a½tÛn ‘pikaloûntai mártyrav Antipho 1–30, cf. Hld–8– 9–6, c. or. complet. mártyra gàr ‘pikaloûmai tòn despóthn ueòn Ñv ... POxy–2479–24 (VI d.C.), fig. mártyra dè toútwn ‘pikalesaímhn ƒn a½tÃn 2 apelar, recurrir a una tÃn fúsin Plb–38–5–4. autoridad o instancia superior Kaísara Pablo al ser acusado por los judíos Act–Ap–25–11, cf. 25– 25, 26–32, toùv dhmárjoyv Plu–Marc–2, abs. didoùv ‘pikaleîsuai tòn dÎmon 0pò tÛn dikastÛn dando al pueblo el derecho de apelar contra los jueces Plu–TG 16. III c. ac. de dioses y otros entes sobrenaturales llamar para que venga, invocar para el sacrificio, solicitando su ayuda o como testigos: a) c. ac. del n. del dios ‘pikalésantev tòn ueòn sfázoysi los egipcios, Hdt–2–39, tón te Diónyson kaì tÃn O½raníhn Hdt–3–8, !Artemin Ar–Lys–1280 (tm.), más frec. en v. med. ueoùv ‘pekaleîto X–HG 2– 3–55, cf. Ach–Tat–7–12–2, Hld–8–9–16, c. ac. int. taûta d' “ti toútoy ‘pikaleoménoy mientras aquel todavía estaba haciendo esta invocación Hdt–9– 62, Moúsav te kaì Mnhmosúnhn Pl–Euthd–275d, toùv ueoùv kaì tÃn tújhn Plb–38–8–8, tÃn %Auhnân Aesop–30, Día xénion Luc–Am–6, tinav 1gíoyv ... daímonav Luc–Nec–7, toùv ‘n byuÔ ueoùv pántav mág. en POxy–886–10, cf. Suppl–Mag–57– 36, en lit. jud–-crist. ‘pikaleîsuai tòn kúrion LXX 2Ma–13–10, cf. 1Re–12–17, LXX Ps–49–15, tòn Stéfanon ‘pikaloúmenon kaì légonta: kúrie %Ihsoû (apedreaban) a Esteban que invocaba (a Jesús) y exclamaba «¡Señor Jesús!», Act–Ap–7–59, a jerarquías angélicas ‘pikaloûmai tòn kauémenon ‘pì toû trítoy o½ranoû %AÍl GMA 52–30 (Berito IV d.C.), tòn uánaton ‘pikálesai ante el sufrimiento PLond–1676–24 (VI d.C.); b) tb. c. pred. tòn ... Paiâna ‘pikaloúmenov mártyra tÛn legoménwn 0lhueíav péri invocando a Peán como testigo de la verdad de lo dicho Pl–Lg–664c, cf. Plb–11–6–4, Luc–Am–19, Lyd–Mag–3–25; c) c. compl. de lugar pròv tò +Hraion tÛn Plataéwn ‘pikalésasuai tÃn ueón invocando a la diosa al Hereo de los de Platea Hdt–9–61; d) indic. la

‘pikalindéomai finalidad de la súplica, c. inf. %Apóllwna ‘pikaleómenon, ... parastÎnai kaì Vúsasuaí min ‘k toû pareóntov kakoû Hdt–1–87, cf. Th–3–59, uánaton ‘pekalesámhn patéra moy eýnai a la muerte invoqué para que fuera mi padre LXX Ib–17–14, c. giro prep. indic. finalidad pròv tà ‘rwtikà tÃn selÍnhn ‘pikaloûntai Plu–2–372d, cf. SEG 47– 1932–A–4 (Siria II/III d.C.), Hippol–Haer–4–37–4; e) c. ac. de atributos o cualidades tÃn sÃn ... prónoian de Asclepio, anón. en POxy–1381–163, en lit. jud–-crist. tò ueîon I–BI 2–394, tÃn tÛn 1gíwn presbeían Gr–Nyss–Mart–2–166–25, pántav toùv ‘pikaloyménoyv tò ´nomá soy a todos los que invocan tu nombre, Act–Ap–9–14, cf. 1Ep–Cor– 1–2, en v. pas. tò ´noma kyríoy ‘pikéklhtaí soi el nombre del Señor es invocado en tu favor LXX De–28–10, cf. Ge–48–16. IV fig. c. ac. no de pers. 1 c. ac. de n. de acción convocar, proclamar, anunciar un evento oficial ‘pekalésanto ³mologíav convocaron confesiones públicas, LXX Am–4–5, en v. pas. ‘pikéklhtai ‚fesiv kyríö tÔ ueÔ soy ha sido convocada para el Señor tu Dios la remisión de deudas, 2 c. suj. no de pers. provocar LXX De–15–2. toûto gàr a½toû ‘pikalésetai mâllon tÃn e9v se filanurwpían esto (el hablar con franqueza) provocará que sea mayor su benevolencia hacia ti Charito 2–5–3, en cont. medic. provocar c. ac. de abstr. cûjov gàr ‘n toîsi toioútoisi spasmòn ‘pikaleîtai pues el frío provoca el espasmo en tales enfermos Hp–Art–63, cf. Coac–7, 330. B ref. al nombre o la palabra I 1 imponer el nombre de, dar el nombre de, llamar muy frec. en v. pas. ser llamado, ser denominado, recibir el nombre de a) de pers. y seres divinos tòn o9kodespóthn Beelzeboùl ‘pekálesan al señor de la casa llamaron Beelzebul, Eu– Matt–10–25, toútoyv te ‘pikeklÎsuai ... Sarapíwna k(aì) Swkratíwna dos hermanos en un certificado de nacimiento PMich–169–1–5 (II d.C.), “kfrasiv tÛn 0galmátwn ... toû ‘pikaloyménoy Zeyxíppoy AP 2 (tít.) (Christod.), toùv ‘pikaloyménoyv Boreádav D.S–4–44, diò o½k ‘paisjúnetai a½toùv ³ ueòv ueòv ‘pikaleîsuai a½tÛn por lo que Dios no se avergüenza de ellos por ser llamado su Dios, Ep–Hebr–11–16; b) de regiones o lugares Saïtikòv ‘pikaloúmenov nomóv Pl–Ti– 21e, cf. Plb–5–61–7, PTeb–319–8 (III d.C.); c) de cosas e½jaì pròv ueoúv, ´noma dè Œmnoi ‘pekaloûnto Pl–Lg–700b, oÝon tà katà tàv jÚrav ‘pikaloúmena sárdia como las (cebollas) llamadas sardas de por sus zonas (de origen) Thphr– HP 7–4–7, de una obra escrita tò ‘piklhuèn panárion Epiph–Const–Haer–proem–2–tít., ref. a otra lengua bítellon o® "Rwmaîoi tÃn lékiuon toû ñoû ‘pikaloûsin los romanos llaman «vitellus» a la yema del huevo Lyd–Mag–1–23. II c. valor claro de ‘añadidura' del preverb. 1 llamar también o además, dar como nombre adicional o título, dar el apelativo o título de frec. en v. pas. ser también llamado o conocido por, llevar como segundo nombre ‘pì dè Kékropov basiléov ‘peklÍuhsan Kekropídai a partir del rey Cécrope recibieron el apelativo de cecrópidas los atenienses que hasta entonces se llamaban cránaos, Hdt–8–44, de personalidades y dioses Ptolemaîov y®òv toû ‘pikaloyménoy %Alexándroy PSI 1022–9 (II a.C.), Ptolemaîov E½ergéthv ‘piklhueív Posidon–56, por su fama Díwn ·n ‘pekáloyn Jrysóstomon Eun–VS 454, %IwsÃf ... ·v ‘peklÍuh %Ioûstov Act–Ap–1–23, cf. 4–36, Símwná tina ·v ‘pikaleîtai Pétrov Act–Ap–10–5, cf. 12–12, "ErmÎv ³ Trismégistov ‘pikaloúmenov Athenag–Leg–28–6, Fírmov ‘pikaloú(menov) Loúkiov Firmo alias Lucio, SB 15904–18 (II/III d.C.), cf. PBodl–21–7 (II d.C.), POxy–2473–4 (III d.C.). 2 en sent. peyor. llamar como mote o apodo, apodar en v. pas. %Aristódhmov ³ mikròv ‘pikaloúmenov Aristodemo apodado el chico X–Mem–1– 4–2, cf. HG 2–3–31, %Adaîov ³ %AlektryÕn ‘pikaloúmenov Theopomp–Hist–249, Fueiropúlh ‘pekaleîto, ‘. ‘pì tÎv uúrav ’stÛsa ‘fueirízeto 3 llamar, califiuna hetera, Apollod–Hist–209.

1808 car de, tachar de c. ac. y pred. tÃn kauierwueîsan joreían ‘pikaloûsa ... 0rjaióthta llamando antigualla a la danza consagrada por la continua búsqueda de musicas novedosas, Pl–Lg–657b, gúnnin te gàr a½tòn ... ³ Gáiov ‘pekálei Gayo (Calígula) le calificaba de afeminado D.C–59–29–2, en v. pas. ‚nymfov oÿtov ‘pikaleît' el que entre los tracios «sólo» tenía cuatro o cinco esposas, siendo lo habitual tener diez, Men–Fr–877–9, tà ‘pikaloúmena 0frodísia las llamadas casas de Afrofita ref. burdeles asociados a templos de la diosa PTeb–6–28 (II a.C.), c. ac. de rel. o® tò ´noma ‘pikeklhménoi mónon, bioûntev dè o½ katà lógon los que llamándose cristianos solamente de nombre, pero no viviendo según la doctrina Clem– Al–Strom–7–14–87. C c. el valor ‘contra' del preverb. I 1 c. dos compl., frec. uno de ellos sobreentendido, el de pers. gener. en dat. reprochar, echar en cara, imputar, acusar c. ac. ‘pikaloûntev ‘pergasían Megareûsi tÎv gÎv tÎv ®erâv acusando a los megarenses de explotación ilegítima de la tierra sagrada Th–1–139, (Uespieûsi) 0ttikismón Th–4– 133, cf. Isoc–12–9, Ar–Pax 663, ‘pikaloûntev tí tÊ léxei; tóde, Ñv ... Pl–Lg–809e, tÔ Tímwni tà ‘nantía ‘. Luc–Tim–14, Diagórä ... 0ueóthta Athenag–Leg–4–1, cf. D.C–37–6–3, 43–16–1, 0uesían kaì talaipwrían ‘pikalésomai reprocharé (a Dios) su traición y la adversidad (en que me hallo), LXX Ie–20–8, c. inf. acusar de toû polémoy sfísin a9tíoyv eýnai Th–2–27, c. or. complet. ‘pikaloûntev tÃn te ‚llhn 0póstasin ¶ti ... ‘poiÍsanto acusándoles de que hicieron la otra sublevación Th–3–36, part. neutr. plu. subst. tà ‘pikaloúmena las acusaciones, los reproches Isoc–11– 44. 2 objetar en sent. teol. Æna dè mÍ tinev ... ‘pikalÛsin Ñv 0neyuúnwn ´ntwn tÛn progegenhménwn pántwn 0nurÚpwn Iust–Phil–1Apol–46–1. 3 abs. c. giro prep. hacer reproches contra, clamar contra c. giro prep. ‘pekálesen pròv tò uysiastÍrion clamó contra el altar LXX 3Re– 13.2, ‘pì tò uysiastÍrion LXX 3Re–13–4 II jur. 1 querellarse contra, demandar a alguien reclamando bienes considerados propios, reclamar judicialmente c. dat. de pers. o® ‘pikaloûntev 0llÍloiv Pl–Lg–949a, cf. 766e, indic. el objeto de reclamación mediante giro prep. mà ‘pikaleîn a½tÔ perì toû (tetártoy) méroyv PGrenf–2–22–9, cf. 1–26–8, PGen–² 20–11 (todos II a.C.), c. ac. ¶sa ƒn •terov ’térö ‘pikalÊ Pl–Lg– 761e, (tÃn leían) PPetr–3–64(c)–12 (III a.C.), en v. pas. tà ‘pikaleúmena jrÍmata los tesoros (que acompañaban a Helena) reclamados por Menelao, Hdt–2–118; part. pas. neutr. subst. tò ‘pikaloúmenon la suma reclamada, PMich–Zen–57–5 (III a.C.), tò ‘piklhuén SB 6301–17 (III a.C.), plu. tà ‘pikaloúmena las propiedades objeto de reclamación, PPetr–2–32–1–38 (III a.C.); abs. hacer una reclamación judicial, SIG 45–17 (Halicarnaso V a.C.); part. subst. ³ ‘pikalÛn el demandante, 2 acusar c. ac. de pers., PHal–1–216 (III a.C.). c. inf. ’kónta mèn ... o½k ‘pikalÛ 0pokteînai, ‚konta dé no le acuso de haber matado voluntariamente, sino involuntariamente Antipho 3–1–1, c. or. de rel. kakoûrgon tòn t[Ãn] leían poiÍsanta ‘pikaleî PHib–62–5 (III a.C.); part. aor. pas. neutr. plu. subst. tà ‘piklhuénta las acusaciones, los cargos, PMich–Zen–55–23 (III a.C.). ‘pikalindéomai revolcarse en c. dat. o9mÚzwn ‘pekalindeîto tÔ aÆmati Nil–Narr–5–9. ‘pikallúnw adornar, embellecer taûta Them–Or–32–359b, c. dat. instrum. tÃn 0kosmían tÎv fúsewv ... toîv “pesi Chor–Dial–4–19, cf. Sch–Er–Il–2–494-877. ‘pikallwpízw I tr. 1 aplicar como adorno (chfídav) ‘n toîv ‘suÍmasi An–Ox–2–480–20. 2 pintar, maquillar, Gloss–2–83. II intr. en v. med. adornarse ‘pikallwpízetai meizónwv Chrys–M–59–478. ‘píkalov, -on muy bueno, excelente ¾meîv ‘píkalon 7geîsue tÃn porfúran kƒn ²lígë jrÎsue vosotros consideráis la púrpura excelente aunque uséis muy poca Ps–Callisth–2–35AG (p–284).

‘pikálymma, -matov, tó [-Ä-] I en sent. fís. 1 zool. recubrimiento, opérculo de los peces toîv bragjíoiv Arist–HA 505ª1, cf. PA 696°3, de los cangrejos y demás crustáceos teleyt dè tò “nteron ¾pò tò ‘. tò “xw Arist–HA 527°26, cf. 530ª21, 2 cobertor de tela, utilizado para es541°26. conder a unas personas, LXX 2Re–17–19. II fig. velo o tapadera usado como medio de encubrir u ocultar ploûtov dè pollÛn ‘pikálymm' ‘stìn kakÛn Men–Fr–92, ‘. “jontev tÎv kakíav tÃn ‘leyuerían 1Ep–Petr–2–16, deî tàv járitav dídosuai ... pantòv dè ‘pikalúmmatov ‘leyuérav conviene dar regalos (c. juego de palabras con las Járitev, las Gracias, representadas desnudas) libres de toda ocultación Isid–Pel–Ep–1667, 0nurÚpoiv swfronoûsin ‘. 7donÎv núx Clem–Al– Prot–2–22–6, 7 0timía ... ‘. gínetai toû prosÚpoy moy Origenes Hom–5–8–in Ier. ‘pikalyptéon hay que ocultar tò geraiòn tÎv 7likíav ... o½k ‘. Clem–Al–Paed–3–11–63. ‘pikalyptÍrion, -oy, tó protección, medio de proteger ref. a las uñas, Arist–PA 687°24. ‘pikályptov, -on cubierto Thd–Ez–27–20. I tr. 1 cubrir, tapar la nieve ‘pikÄlúptw abundante las huellas de la liebre, X–Cyn–8–1, (tò Œdwr) ‘pekálycen pánta tà ´rh en el diluvio, LXX Ge–7–19, cf. PRoss–Georg–2–22–4 (II d.C.), tàv kefalàv taîv ptéryxi ‘pikalúptoysi las grullas para dormir, D.P–2–18, los ojos del bebé para protegerlos, Sor–2–13–42, en v. pas. tàv d' ¾pÍnav 0neiménav ‘Ûsin, Þste tà stómata a½tÛn ‘pikalúptesuai se dejan crecer el bigote hasta que sus bocas quedan tapadas D.S–5–28. 2 cubrir, envolver por todas partes kakòn d' ‘pì kÛma kalúptei (le) cubre un horrible sopor Hes– Th–798 (tm.), (tò gÎrav) blefárwn skoteinòn fáov ‘pikalúcan la vejez, que envuelve en las tinieblas la luz de los ojos E–HF 641, en v. med.-pas. 7 ‘pikalyfueîsa 7mîn metà pollà mystÍria tajinà ³míjlh A.Andr–Gr–61–2; cegar, nublar en v. pas. ‘pikalúptesuai tòn noûn ‘níote páuei ¡ nósoiv ¡ Œpnö Arist–de An–429ª7. 3 encubrir, ocultar, mantener oculto tÃn 0porían Pl– Chrm–169d, ³ toùv sÚfronav logismoùv ‘pikalúptwn del dios Eros PMag–4–1760, en v. pas. 7 oŸn toû ²nómatov ‘pwnymía smikròn ... ‘pikekályptai la designación del nombre (Atreo) ha sido ligeramente disimulada para ocultar su verdadera naturaleza, Pl–Cra–395b, makárioi ... ðn ‘pekalúfuhsan a® 1martíai dichosos aquellos cuyos pecados han quedado ocultos en virtud del 4 cerrar, sellar en v. perdón, LXX Ps–31–1. pas. tÛn blefárwn ‘pikekalymménwn cuando los párpados están cerrados Arist–Sens–437ª25, ‘pekalúfuhsan a® phgaì tÎv 0bússoy kaì o® katarráktai toû o½ranoû tras el diluvio, LXX Ge–8–2. II intr. en v. med. cubrirse (la cabeza) con un velo synhuésteron dè taîv mèn gynaixìn ‘pikekalymménaiv ... e9v tò dhmósion proiénai Plu–2– 267a, c. ac. de rel. ‘pikalúptesuai tÃn kefalÍn Plu–2–267b. 1 acción de cubrir ‘pikályciv, -ewv, 7 o cubrirse partes del cuerpo tÎv kefalÎv Plu–2– 266e, cf. Const–App–1–8–23, tÛn 0sjhmónwn Basil–M–31–977D, 7 ‘. toû prosÚpoy kaì tÛn podÛn Origenes Io–6–4; fig. ocultamiento, eliminación del pecado original por el bautismo, Didym– 2 ocultación, Trin–2–1–12, cf. Gr–Naz–M–36–405A. encubrimiento de los propios pensamientos, intención oculta del diablo tàv ‘pikalúceiv oŸn a½toû tív faneropoiÍsei; Olymp–Iob 371–14. ‘pikamarów poner por encima a modo de bóveda ³ o9kodómov ... tÃn ²rofÃn ‘pikamarÚsav Ps–Caes–218–184, tÔ malakÔ tò barútaton ‘pekamárwsen de Dios en la creación del mundo, Ps–Caes–91–10. ‘pikáminov, -on puesto en la fragua, junto a la fragua para conjurar el mal de ojo baskánion Ar–Fr–607. ‘pikámison, -oy, tó graf. -my- Tz–ad Hes– Op–534 prenda externa puesta sobre el quitón, Eust–1282–38, 1428–41, Tz–l.c., An–Ox–3–359–14.

‘pikársiov

1809 ‘pikammúw fig. estar ciego a, cerrar los ojos ante c. dat. tÊ uewríä tÎv prokeiménhv 7mîn ®storíav Ephr–Syr–2–190F. ‘pikámnw preocuparse, sufrir con posterioridad c. dat. mÍte toîv pareluoûsin ‘pikámnein mÍte tÛn ‘pióntwn prokámnein Ael–VH 14–6, cf. Hsch–s.u. ‘pitalaipwreîn. ‘pikámpeion, -oy, tó arq. ángulo, rincón tÎv stoâv Plu–2–594b. ‘pikampÍ, -Îv, 7 1 arq. repliegue, sección en ángulo de la muralla exterior para proteger la orilla del río que cruza la ciudad, Hdt–1–180, lateral de un pórtico, op. tò prósuion ‘parte 2 milit. frontal' IEleusis 143B–55 (IV a.C.). curva, giro a partir de un eje de las alas del ejército para desplegarse en oblicuo, X–Cyr–7–1–6, ‘v ‘pikampÃn ... ¡ 0naptúxai ¡ xygkleîsai tÃn fálagga Arr–An–3–12–2, cf. 2–9–2. I 1 curvo, curvado ‘pikampÍv, -év xifídia I–AI 20–186, (xúlon) ‘pikampèv ‘k uatéroy pératov (un bastón) curvado en uno de sus extremos Plu–Cam–32, de las plumas de la cola del gallo, Luc–Gall–28, de los huesos de la pierna, Pall–in Hp–Fract–68–22; curvo, arqueado de las asas de una vasija (²xúbafa) Ðtária “jonta ‘pikampÎ BGU 781–2–4 (I d.C.) en BL 1–66; corvo, ganchudo de las garras del águila, Ael–NA 11–37, ´nyjev Paus–5–19–6, o® dáktyloi tÛn podÛn Heph–Astr–1–1–208, c. ac. de rel. tÃn Vîna ‘. 2 que gira o dobla, que desAlciphr–3–19–4. cribe una curva o ángulo en su recorrido 0krwtÍrion Peripl–M–Rubri 40. II adv. -Ûv de forma curvada Sch–A–Th–385e. curva, EM 722–35G. ‘pikampía, -av, 7 I arq. 1 que forma ‘pikámpiov, -on un ángulo, en ángulo toîjoi para que los defen2 subst. sores se resguarden, Ph–Mech–80–11. tò ‘. repliegue, sección en ángulo de una construcción tÃn krhpîda ‘f' ¥v o® kío[nev ka]ì tà ‘pikámpia tà pròv tàv parastádav IEleusis 151–6 (IV a.C.); sección en zigzag, con inflexiones de la muralla, con ángulos alternativos entrantes y salientes SEG 43–311B–23 (Tesalia II a.C.), tÛn dè teijéwn ... a® ‘kuéseiv kaì ‘gklíseiv kaì tà ‘pikámpia kaì a® e½uywríai Ph– Mech–82–2; ángulo o ala en ángulo o en curva de un edificio tÎ[v] st[o]iÎv tò ‘. IG 12(8)– 266.7 (Tasos), cf. 9²–1931–5 (Opunte I d.C.), de la pista, donde los corredores dan la vuelta ‘n tÔ ‘pikampíö tÔ ‘n tÊ paradromídi IG 12(9)–234– 34 (Eretria I a.C.). II táct. 1 que forma un ángulo, en escuadra ref. las alas de una formación en línea ‘f' ’katéroy dè toû kératov ‘pikámpion ‘poíhse táxin, ¶pwv mà dúnwntai kykloûn o® polémioi ... tÃn ²ligóthta tÛn Makedónwn en una y otra ala dispuso una formación en escuadra para que los enemigos no pudiesen rodear el pequeño contingente macedonio D.S–17–57, cf. Plb– 6–31–2, (poreía) ‘. e9v tò ²písw te kaì prósw avance (de la falange) en forma de pi hacia delante y hacia atrás Ascl–Tact–11–1, ‘pikámcav ... kaì ¾pomhkúnav tà kéra kaì ‘pikámpion ... tÃn fálagga katastÍsav desplegando y replegando las alas y disponiendo la falange en for2 subst. tò ‘. ma de escuadra Agath–2–9–2. formación en ángulo, en escuadra de las alas del ejército con respecto a la línea frontal disjilíoyv dè (®ppeîv) ‘n ‘pikampíö parenébale añadió en los flancos dos mil jinetes dispuestos en escuadra Plb–5–82–9, tò mèn ®ppikòn ... “taxen ‘n metÚpö tò ¢misy, tò dè loipòn ‘n ‘pikampíö Polyaen–4– 3–22, cf. Arr–Tact–26–7, de una flota, Plb–1–27–4. III astrol. tà ‘. ángulos de los puntos nodales entre la eclíptica y la órbita lunar, Ptol–Tetr–3–14– 37, cf. Doroth–436–14. I tr. 1 doblar tòn dákty‘pikámptw lon op. ‘pekteínw ‘extender, estirar', Arist–HA 556°17, un tallo torcido para enderezarlo con la mano tÛn kládwn toùv diastrófoyv fyéntav ... taîv jersì maláttwn te kaì ‘pikámptwn Them– Or–21–249a; doblar en forma de codo, acodar

‘pikámcei (mesómnav) parà toùv pl[a]gíoyv toíjoyv IG 2²–1668–75, cf. 76 (IV a.C.); hacer describir una curva o un arco, curvar, arquear las cejas, en v. pas. tÃn ²frùn tÃn dexiàn ... ‘pikekamménhn “joysi tÎv 0risterâv mâllon Arist– 2 táct. formar, disponer en ánguPA 671°33. lo como maniobra militar tò ¾peréjon ‘pikámcantev e9v kúklwsin tras disponer en ángulo los extremos (de la falange) para el cerco X–HG 4– 2–20, cf. Cyr–7–1–5, tà kérata ... ‘pékamcen formó en ángulo los flancos de la línea de naves en una batalla, D.C–50–31–5, en v. pas., Ascl–Tact– 3 fig. doblegar, ablan11.1, abs., X–An–1–8–23. dar, hacer ceder en su determinación, despertando la compasión ‘pikámptw pròv “leon toùv lëstáv Lib–Decl–46–13, en v. pas. 7 Parúsativ ‘pekámfuh Ctes–15–56. II intr. 1 girar, describir una curva o ángulo en su recorrido ‘pikámcan (tò “nteron) ‚nw féretai pálin pròv tò sarkÛdev el intestino haciendo un recodo sube de nuevo hacia la parte carnosa Arist–HA 529ª12, a® triÍreiv e½uyplooûsai o½k e½marÛv ‘pikámptoysin Arr–Cyn–25–8, en v. med. ‘pikamptoménh ‘v tà 0risterá de una vena, Hp–Oss–10, la espada de Perseo, una de cuyas partes se convierte en una hoz, Ach–Tat–3–7–9. 2 doblarse, flexionarse inclinando la cabeza hacia abajo, op. 0nakúptw ‘enderezarse, desdoblarse', Gal–4–80; fig. inclinarse, doblar el espinazo, desvivirse para ayudar a cualquiera que lo solicite pròv •kaston 0eì tÛn a9toúntwn ‘pikampto3 fig., en v. med. ménh Anon–Mirac–Thecl–10–34. doblegarse, ablandarse, ceder o½k ‘pikámptë pròv “leon ³rÛsa meirákion; ¿no sientes piedad al ver a este jovencito? Aristaenet–2–20–4, pròv tàv ‘keínwn ‘pikamptómeua symforáv Chrys–Serm– Gen–5–244, mà ‘pikamptómenov pròv tòn ²dyrmón sin dejarse doblegar ante los lloros Lib–Loc– 1–31, cf. Conf–2–7. ‘pikampúlov, -on [-Ü-] 1 de pers. encorvado c. ac. de rel. ç géron ... ‘. ×moyv h.Merc–90. 2 de cosas curvo kâla Hes–Op–427. I 1 curvatura del ‘píkamciv, -ewv, 7 pico del águila, Ael–Fr–79, cf. Paul–Aeg–6–30. 2 curva tÎv ³doû Nic–Dam–47–12. II movimiento envolvente realizado con los flancos del ejército en una batalla naval, D.C–50–31.5. ‘pikanuív, -ídov, 7 tumor en el ángulo interno del ojo Hippiatr–34–1, cf. Poll–2–71 (cód.). ‘pikapív, -ídov, 1 prob. parcela de terreno que linda con el huerto, IG 4–823–19, 29 (Trecén IV a.C.). ‘pikapnízw fumigar, quemar para fumigar c. doble ac. ‘láfoy kérav ‘pikápnize tÃn fápthn kaì tà ‚loga fumiga con el cuerno de ciervo el establo y los caballos, Hippiatr–Cant–108–4, en v. pas. a½tòn dè tò kastórion ‘pikapnizómenon tÔ Æppö ‘n tÊ kefalÊ Ðfeleî el (preparado a base de) castor fumigado sobre la cabeza del caballo le ayuda a éste, Hippiatr–Cant–49–4. ‘pikár [-Ä-] adv. normalm. rel. con kárÀ y entendido como de cabeza, cabeza abajo fig. jarádrai ‘v d' „la ... Véoysai ‘x ²réwn ‘. Il–16– 392, cf. Sch–Er–ad loc., EM 360–7G., pero l. quizá diuisim ‘pì kár. ‘pikardía, -av, 7 dud. corazón Vett–Val– 170–4 (quizá l. -pía). ‘pikardiáw [pres. part. c. diéct. ‘pikardiównta Nic–Al–19] sufrir dolores en el cardias en la boca del estómago de resultas de la ingestión de una bebida amarga fÛt' ‘pikardiównta Nic–l.c. ‘pikárdiov, -on ‘pikrad- Hsch. gravoso, lamentable mà soi toûto ... líhn ‘pikárdion “stw no te tomes esto demasiado a pecho cj. en AP 7–477 (Tymn.), ‘pikrádion: ‘pikárdion Hsch. (-sion cód.). %Epikaría, -av, 7 Epicaria ciu. del interior de Dalmacia, Ptol–Geog–2–16–12. %Epíkarov, -oy, 7 Epicaro n. antiguo de Epidauro, Str–8–6–15.

‘pikarpía, -av, 7 graf. -eía PMichael– 1 cosecha têv gêv IG 1³– 41–21 (VI d.C.) 430a–11 (V a.C.), cf. IThesp–62–11 (III a.C.), D.H– 3–58, ‘pimetreîn tàn ‘pikarpían ICr–4–43Ba–9 (Gortina V a.C.), tÃn ‘péteion ‘pikarpían ... 0poférein 0gronómoiv fylétav Pl–Lg–955d, ‘pikarpíav jrónov BGU 101–19 (II d.C.), cf. Vett–Val–172.18, Alciphr–3–34–1, en sent. fig., Gr–Nyss–Pss–61–23. 2 econ. renta, ganancias, beneficios económicos o de otro tipo de bienes o propiedades, en sg. o plu. tâd d' ‘pikarpíav pantòv tàn ™mínan 0polankánen obtenga la mitad de los beneficios de todo, ICr–4–72–7–33 (Gortina V a.C.), de un terreno de cultivo tàv ‘k taúthv (tÎv ÐnÎv) ‘pikarpíav tÛn ‘n tÊ gÊ gewrgoúntwn And–Myst–92, producidos por el comercio, Arist–Pol–1258°24, de una fortuna, op. tà 0rjaîa ‘principal, capital', D– 27–50, de un profesional PTeb–725–2 (II a.C.), fruto de actitudes o situaciones, Antiph–21, toû koinoû pónoy Ael–NA 2–8, tÎv 0krátoy parrhsíav ‘pikarpiÛn D.C–39–10–2, obtenidas como recompensa o fruto de acciones destacadas tÔ súmpanti strateúmati tÛn kindúnwn ‘pikarpían 0podidónai Onas–34–4, cf. I–BI 6–53. 3 derecho de explotación, usufructo de un terreno TEracl–1– 108 (IV a.C.), ktâsuai tÃn toútwn (0royrÛn) pantoían prósodón te kaì nomÃn kaì despoteían kaì jrÎsin kaì ‘pikarpeían PMichael–l.c., cf. PMasp–151–71 (VI d.C.), 7 jrÎsiv kaì 7 ‘. Iust– 4 diezmo impuesto Nou–18–3, cf. Dig–31–34–7. sobre los rebaños en los regímenes gobernados por sátrapas, gener. llamado dekáth Arist–Oec– 1346ª3. ‘pikarpídiov, -on del epicarpio de la fruta jnoûv AP 9–226 (Zon.). ‘pikarpízomai agotar, esquilmar ‘pikarpízetai dè sfódra kaì ³ a9gílwc tÃn gÎn Thphr– HP 8–9–3. 1 ‘pikárpiov, -on I que produce frutos ðrai Arat–552, ueoí Max–Tyr–24–4, parádeisov Chrys–M–61–694; Epicarpio, Frugífero epít. de Zeus, Arist–Mu–401ª19, Plu–2–1048c, Arr–Epict–1–19–12, Corn–ND 9, SEG 42–1136 (Ponto II d.C–?), IHadrianopolis 20 (II d.C.), ICil–16–4 (Córico III d.C.), prob. identif. con una divinidad indígena IGLS 9104 (Bostra II d.C.), de Hermes IG 12(7)– 252 (Amorgos, imper.), ICil–17–4 (Córico III d.C.). II subst. tò ‘. 1 pedúnculo del fruto de 2 fig. fruto lagneíav cierta planta, Ath–51c. ‘pikárpion tò pûr Clem–Al–Paed–2–10–89. 2 ‘pikárpiov, -on 1 que se pone en la muñeca ‘pikárpioi ´feiv ref. brazaletes en forma 2 subst. tò ‘. anat. de serpiente, Philostr–Ep–22. muñeca Sor–2–6–131. ‘pikarpologéomai espigar toùv 0mhtoúv LXX 4Ma–2–9. 1 que produce frutos, ‘píkarpov, -on frutal pwmárion ‘píkarpon súndendron un huerto frutal muy arbolado, SB 4483–6 (VII d.C.). 2 subst. tò ‘. cosecha ‘pikárpwn tríton méri (l. mérov) una tercera parte de las cosechas de varios olivares SB 5126–19 (III d.C.). [-ov, -on Plb–6–29–1, ‘pikársiov, -a, -on I indic. oblicuidad 1 escorado, inclinado 30–6] sobre el flanco de los barcos por la fuerza del viento en la tempestad a® mèn (nÎev) “peit' ‘féront' ‘pikársiai Od–9–70, nÎev ... a° mèn ‚r' ‘ssúmenai ‘pikársiai, a° dè kat' 9uù nisómenai unas naves avanzando escoradas, otras yendo derechas Q.S–5–81, cf. 14–593. 2 inclinado, doblado hacia un lado, ladeado neutr. sg. como adv. hacia un lado 0pékline d' ‚r' a½jéna Gar[yónav] ‘pikársion Gerión inclinó el cuello (de una de sus tres cabezas) a un lado asaeteado por Heracles, Stesich–15–2–15S, cf. Nonn–D–48–156, tb. neutr. plu. ‘pikársia dà prospesoûmai Com– Adesp–343. 3 fig. divergente, discordante neutr. plu. como adv. de modo divergente, desviándose de lo esperado pánta brotoîv Zeùv ‘pikársia témnei, kauelÕn mèn dokéont', 0dókhton d' ‘xaeírwn Trag–Adesp–482. 4 subst. tò ‘. prenda cortada o puesta al bies, al sesgo, en diagonal linoû[n] ‘. SB 14178–21 (II d.C.), cf. BGU

‘pikarthréw 816–19 (III d.C.), Stud–Pal–20–31–19 en BL 8–462, ‘. kainón POxy–921–14, cf. PDura 30–20 (ambos III d.C.), SEG 7–417–7 (Dura Europos III d.C.), PMag–13–252, ¾pèr ‘pikarsíoy n. de un impuesto desc. Ostr–64, 67 (ambos II d.C.). II indic. situación en ángulo recto 1 perpendicular, transversal, situado o dispuesto en perpendicular o transversalmente a) urb. y gener. tò dè ‚sty ... katatétmhtai tàv ³doùv 9uéav, táv te ‚llav kaì tàv ‘pikarsíav tàv ‘pì tòn potamòn ‘joúsav la ciudad (Babilonia) está cortada en calles rectas, tanto las otras como las transversales que van a parar al río Éufrates, Hdt–1–180, klîmax ‘pikarsíaiv sanísi kauhlwménh pasarela de tablas clavadas transversalmente Plb–1–22–5, ’téraiv dokoîv ‘pikarsíaiv tàv katà mÎkov keiménav diédeon con otras vigas transversales reforzaban las que estaban colocadas longitudinalmente I–BI 7–313, con respecto al curso de la marcha potamoùv ... ‘pikarsíoyv ´ntav kaì témnontav £n ‘pÉei gÎn Str–15–1–26, c. gen. triÍreav synuéntev ... toû ... Póntoy ‘pikarsíav del puente para el paso del ejército de Jerjes, Hdt–7–36, c. próv y ac. Vúmhv tinòv ‘pikarsíoy pròv tÃn ‚rti Vhueîsan e½ueîan ref. la disposición de los campamentos romanos Plb–6– 29–1, cf. 30–6; neutr. plu. subst. tà ‘pikársia la distancia transversal de oeste a este, op. tà ´ruia ‘la distancia longitudinal' del territorio de los escitas visto como un cuadrado, Hdt–4–101; neutr. como adv. de través, transversalmente 0spìv ¾pèr kefalÎv ‘pikársion 0spíd' ‘reídei en la formación testudo Opp–C–1–215; b) medic. y cirug.: de unas líneas de sutura en la cabeza con respecto de otras, op. katà mÎkov ‘longitudinalmente', Hp–VC 1, de incisiones en la cabeza mà meteÚroyv mhd' ‘pikarsíoyv tàv tomàv poiéein Hp–Loc–Hom–13, cf. Antyll. y Heliod. en Orib–44– 5–1, en las venas, op. e½uúv ‘recto' y loxóv ‘oblicuo', Orib–7–11–3, de heridas mortales en el intestino, Hp–Coac–499, de vendajes ‚gomen tÃn ‘peílhsin ‘gkúklion ‘pikarsían katà nÚtoy Sor– Fasc–34, cf. 4, katà tò ‘pikársion tmÎma con un corte transversal en la venda, op. kat' e½uú Gal– 2 adv. -wv cirug. transversalmente 18(1)–776. ref. a la manera de producir incisiones ‘. diairoûmen mimoúmenoi tàv fysikàv ‘n tÔ metÚpö grammáv Antyll. en Orib–44–5–2, cf. Paul–Aeg–6– 40–3. [De ‘pi- y una forma en grado cero de la r. *ker‘cortar' de gr. keírw, cf. ‘gkársiov. La -s- puede ser una extensión habitual de la raíz, cf. 0kersekómhv, lit. ské"sas, etc., o bien se puede suponer un intermedio *‘píkartov.]

‘pikarthréw tener aún más paciencia, seguir siendo paciente ‘keínoyv ... parekálei mikròn ‘pikarterÎsai Plu–Crass–22. ‘pikarykeúomai preparar Hsch. 1 hija mit. Epicasta %Epikásth, -hv, 7 de Meneceo, esposa de Layo, madre y esposa de Edipo Od–11–271, Paus–9–5–11, 26–3, Apollod–3– 5.7, Nic–Dam–8, Plu–2–516b, Hsch–s.u. KalÍn, v. %Iokásth. 2 esposa de Clímeno de Argos, madre de Harpálice, de Idas y de Teragro, Euph–36–1. 3 hija de Calidón, esposa de Agenor, Apollod–1– 4 hija de Augias, amada de Heracles y 7–7. 5 esposa de madre de Téstalo, Apollod–2–7–8. Agamedes de Arcadia, madre de Trofonio y de Cerción, Charax 5. I c. valor local del pre‘pikatabaínw verb. bajar, descender hasta, llegar bajando hasta c. indic. de destino, en cont. bélico ‘v Plataiáv desde las estribaciones del Citerón, Hdt–9– 25, pròv tÃn pólin a½tÍn desde las Epípolas, Th– 6–97, ‘pikatabántev 0pékteinan plÎuóv ti a½tÛn bajando hasta ellos (los delfios hasta los persas que huían) mataron a un gran número de ellos Hdt–8–38, cf. Th–7–84, Polyaen–18, hacia el mar y cursos de agua ‘pikatabántev ‘táxanto par' a½tÃn tÃn uálassan Th–4–11, cf. 7–23, Plu–Cim– 13, Philostr–Her–62–23, fig. de inanim., del dolor a® dè ‘n toîsin ×moisi genómenai ²dúnai ... ‘v tàv jeîrav ‘pikatabaínoysai Hp–Prorrh–2–40, del pelo de la cabeza que nace cubriendo la mitad de

1810 la frente toû metÚpoy dè e9 e9v tò méson ‘pikatabaínoi 7 jaíth Adam–2–37. II c. valor temp. o de repetición del preverb. 1 bajar después o a su vez el sargo para comer peces del fondo una vez que el salmonete lo ha 2 seguir descenremovido, Arist–HA 591°20. diendo, descender más en la seirá neopl. o® dè (ueoí) cyjÛn proésthsan ‘pikatabántev Dam–in 3 fig. descender continuadamente, ir Prm–130. bajando en calidad o intensidad, decaer 0nurÚpwn 0méleia ‘pì tà jeírona kat' ²lígon ‘pikatabaínei Ath–Al–Inc–12. ‘pikatabállw [fut. dór. 3ª pers. plu. ‘pikatabalíonti TEracl–1–134; aor. 3ª pers. sg. I c. el valor ‘pikábbale A.R–4–187, Q.S–14–583] ‘sobre' y ‘hacia abajo' de los preverb. 1 agachar, bajar ‘pikatabálloysai tà çta agachando las orejas los perros al descubrir el rastro, X–Cyn–4.3. 2 echar encima, poner sobre tÔ d' ‘pì fârov kábbale echó sobre él (el vellocino) un manto 2 c. sent. hostil tirar, arrojar A.R–l.c. (tm.). encima, sobre pétroyv te kaì ‚lloyv tinàv ´gkoyv el ejército de Antonio a la flota de Augusto, D.C–50–33–7, SikelÃn ‘pikábbale nÎson Atenea arrojó la isla de Sicilia sobre el gigante Encelado, Q.S–l–c; tirar, derribar ‘pikatabállei tòn oýkon ... trisjilíoiv 0ndrásin tiró el edificio sobre tres mil hombres dicho de Sansón, I–AI 5– 316, cf. 6–268. II econ. 1 imponer una multa, multar toì polianómoi ... ‘pikatabalíonti kaì zamiwsónti 2 embargar el acreedor bienes hiTEracl–l.c. potecados en caso de impago, sólo en v. pas. e9v ti(mÃn) ‘ggaí(wn) tÛn ‘pikatabeblh(ménwn) BGU 1420–2 (II a.C., cf. BL 11–27), gÎ ‘pikatablhueîsa SB 11533–2–6 (II d.C.), cf. BGU 2441–30 (I a.C.), PHorak 23–9 (II d.C.). ‘pikatabolÍ embargo hipotecario de un bien en beneficio de un acreedor en caso de impago de la hipoteca Æna mà symbÊ ... ‘pikatabolÃn genésuai toû 0mpelÛnov PEnteux–15–9 (III a.C.), ‘pika[t]abolÃn poiÍsasuai tÎv ¾pouÍkhv PTeb–817–19 (II a.C.), cf. PFlor–1–6, 81–12 (ambos II d.C.), tÃn ‘pikatabolÃn p[oih]saménoy [m]oy ‘kyríeysa tÎv ktÍsewv habiendo ejecutado el embargo, obtuve el poder de disposición sobre la propiedad, PPolit–Iud–8–20 (II a.C.), télov ‘pikatabolÎv SB 12344–4 (III a.C.), kúrion tò ‘pika[ta]bolÎv jeirógrafon dissòn grafén SB 14628.6 (II d.C.). ‘pikatabréjw empapar tÔ cyjrÔ (Œdati) tò ptúgma Aët–7–74. ‘pikatageláw reírse de, burlarse de c. dat. soi Paral–Ier–5–20. ‘pikataginÚskw condenar en v. pas. ‘pikataginwskoménh ‘pì ptaísmati Basil–M–31–1316A. ‘pikatágnymi 1 aplicar tras cascar en v. pas. ñà ‘pikatagnúmena huevos cascados y aplicados para impedir la aparición de llagas, Arist– Pr–889°11. 2 fig. quebrantar, debilitar en v. pas. ‘pikathgménov débil, Cat–Cod–Astr–8(3)–188–3. 1 náut., en v. med. y med.‘pikatágw pas. llegar, arribar después, a continuación ref. naves o pasajeros, c. o sin gen. 7 d' ¾stéra (naûv) a½tÎv ‘pikatágetai Th–3–49, o® dè PeloponnÍsioi „ma tÊ •w ‘k tÎv Teijioússhv ‚rantev ‘pikatágontai Th–8–28, cf. I–AI 18–248, ‘pikatagoménwn dè tÛn poruméwn Fauorin–Cor–4, Soynióuen ³ stólov „pav ‘pikatÍgeto Polyaen–4– 7.6, pâsai a® nÎev ‘pikatÍjuhsan D.C–42–7–3. 2 en v. act. realizar un cálculo, calcular Vett– Val–291–10. ‘pikatadaruánw [aor. -édaruon] dormirse después Jrysídov ... lújnon tinà ueíshv 7mménon ... kaì ‘pikatadaruoúshv Th–4–133, e9v AÆdoy ... 0fikómenon ... ‘pikatadaruánein Pl–R–534d, cf. Plu–2–687c, Aristid–47–49. ‘pikatadesméw atar presionando fuertemente sanísin ‘pikatadesmoûntev tà bréfh los tracios para producir un aplanamiento del cráneo, Sor–2–7–3. ‘pikatadéw sujetar encima atando c. dat. instrum., ref. a un fomento e9ríoisin Hp–Epid–5–

58, c. ac. y dat. ¶sa ‘bástasan, ‘pikatédhsan 7mîn cuanto llevaban a cuestas los ladrones nos lo cargaron atándolo encima, e.d., sobre el lomo (habla el asno), Luc–Asin–16. ‘pikatadúnw astron. ponerse después de c. dat. ¶tan (7 selÍnh) ‘pikatadúnë tÔ 7líö Gem–9–1, cf. Arr–Phys–6, Alex–Aphr–in Mete–31–28, Procl–Hyp–5–52. 1 sumergirse kolymbhtaì ‘pikatadúomai 2 astron. ponerse ‘pikatedúonto Poll–1–108. después de c. dat. ³ tÎv %Afrodíthv (0stÍr) ... ³pótan ... ‘pikatadúhtai tÔ 7líö Cleom–1–2–32, cf. Theo Sm–138, Placit–346–9. 1 astron. puesta, ‘pikatádysiv, -ewv, 7 ocaso de un astro después de la salida del sol, 2 astrol., n. Ptol–Alm–8–4, cf. Vett–Val–49–20. dado al octavo tópov, Antioch–Astr. en Cat–Cod– Astr–8(3)–117–11. ‘pikatauéw bajar para atacar D.C–40–36–1. ‘pikatauláw aplastar c. ac. blábh ... ‘pikataul a½táv (kefaláv) Sch–Er–Il–19–93 (var.). ‘pikataigízw abalanzarse, azotar del viento, glos. a ‘paigízw Sch–Er–Il–2–148a. ‘pikataírw abatirse sobre c. dat. 0llotríoiv nekroîv Þsper ´rnin 0rgòn ‘pikataírein Plu–Pomp–31. ‘pikatakaíw quemar c. ac. y dat. toîv 0pouanoûsin ... ®erá Lib–Decl–13–59. ‘pikatakláw doblar Apollon–Lex–72–24, Hsch–s.u. ‘pégnacan. ‘pikatakleíw cerrar Hsch–s.u. ‘pizygkeîn. ‘pikataklúzw inundar además tÃn %Asíhn pâsan Hdt–1–107. ‘pikataklÚuw hilar, tejer Hsch–s.u. ‘peklÚsanto. ‘pikatakoimáomai dormirse encima o al lado de los sepulcros de los antepasados, como práctica mántica de los nasamones, Hdt–4–172. ‘pikatakoimízomai dormirse Sch–Pl–R–534d. ‘pikatakoloyuéw prestar atención, atender ¶pwv ‘pik[ata]koloyuoûntev (tÊ ‘pistolÊ) poiÎte katà taûta para que ateniéndoos a la carta actuéis en consecuencia, PLille 4–6 (III a.C.), tÊ ‘mÊ fwnÊ Sch–Pi–O–6–108. A en sent. fís. I por ‘pikatalambánw el sent. del preverb. indic. superación, contacto 1 alcanzar, dar alcance a algo en mov. o en proceso o® d' %AmprakiÛtai ... Ñv “gnwsan 0pióntav, Þrmhsan kaì a½toì ... ‘pikatalabeîn boylómenoi Th–3–111, cf. Plb–1–66–3, pepaínoysi dè ‘n trisìn “tesin ... ‘pikatalambánontov toû néoy tòn “non maduran a lo largo de tres años (ciertos dátiles) alcanzando la nueva cosecha a la del año anterior Thphr–HP 2–6–10, en uso abs. indic. la llegada de la noche o del día metaxù dè 1méra ‘pikatalambánei IG 4²–122–14 (Epidauro IV a.C.), tÎv nyktòv ‘pikatalaboúshv sorprendiéndo(les) 2 llegar, arribar a un la noche D.S–17–13. sitio tÃn p[ól]ein PIand–102–12 (V d.C.), cf. POxy– 3932–4 (VI d.C.), ‚jriv oÿ ‘pikataláboi ’térav a½lÎv ‚fesin en el alcantarillado, Iul–Ascal–45; en v. med. mismo sent. tÃn pólin PMasp–82–3 3 sobrepasar, superar, dejar atrás (VI d.C.). ‘peidàn selÍnh ... ¢lion ‘pikatalábë Pl–Ti–39c. II en sent. hostil, c. ac. de pers., anim. o asim., a veces sobreentendido alcanzar y apoderarse, sorprender, atrapar tàv d' ‚llav (naûv) ‘pikatalabóntev ... diéfueiran Th–2–90, cf. Aen–Tact– 16–11, en v. pas. ¶tan d' ‘pikatalambánwntai (a® ‚rktoi), ‘pì tà déndra 0naphdÛsin Arist–HA 611°33; fig., c. suj. abstr. ‘pikatalaboúshv dè stásewv tÃn Kórinuon D.H–3–46, cf. Clem–Al– Strom–2–81–4, 0rjà a½toùv ‘pikatalambánei kakÛn I–AI 18–340, e½uéwv taúthn (7donÍn) pólemov ‘pikatalambánei Chrys–M–61–319. III sujetar por encima, atar c. dat. instrum. tò katáplasma ... tainidíö Gal–13–357. B en sent. intelectual comprender después de c. dat., en v. pas. tò shmeîon eÅper katalhptón ‘sti, 8toi prokatalambánetai toû shmeiwtoû ¡ sygkatalambánetai a½tÔ ¡ ‘pikatalambánetai a½tÔ S.E–M–8–166.

‘pikataceúdomai

1811 ‘pikataleípw legar además tÊ kÚmë (dhnária) r^ ANRW 18(3)–1990–1956 (Antioquía de Pisidia, imper.). adelantamiento ‘pikatálhciv, -ewv, 7 7 metà tòn ’aytÎv (sc. tÎv selÍnhv) kúklon ‘. Procl–Hyp–4–39. -á IG 4²–103–41 ‘pikatallagÍ, -Îv, 7 (IV a.C.) numism. revaluación, reajuste por elevación de la paridad o valor de cambio de una moneda respecto a otra CID 2–62–2A–11, 97–7, 15 (ambas IV a.C.), IG l.c., Thphr–Char–30–15, cf. Phot–e 1568. ‘pikatallássw en v. med.-pas. reconciliarse con c. dat. ¶pwv Ælewv genómenov (³ despóthv) ‘pikatallagÊ 7mîn 1Ep–Clem–48–1. ‘pikatalúw debilitar aún más toùv gegyiwménoyv, toytésti toùv katalelyménoyv tÃn dúnamin, ‘pikatalúei tò balaneîon Gal–15–721. ‘pikataménw permanecer más tiempo, prolongar la estancia o® mèn ‚lloi %Arkádev ... a½toû ‘pikatameínantev X–HG 7–4–36, uhríoy •neka X–Cyr–1–2–11. ‘pikatamwkáomai burlarse Poll–8–77 (cód.), cf. Sch–A.R–3–791. ‘pikataxúw rozar, arañar Apollon–Lex–72–27. ‘pikatapássw rociar en v. pas., c. dat. instrum. ueíoy 0púroy katajrisuéntov kaì ‘pikatapasuéntov tÊ píssë Dsc–Eup–2–37. ‘pikatapaúomai cesar Sch–rec–Ar–Pl–859b. ‘pikatapímprhmi arrasar incendiando c. ac. y dat. tò boyleytÍrion ‘pikatéprhsan a½tÔ arrasaron el senado incendiándolo en su honor (de Clodio asesinado), App–BC 2–22. ‘pikatapíptw [aor. ind. ‘pikáppese Q.S– 3–399] 1 caer encima ‘pikatapesÕn 0nakúptein o½k ‘ cayendo encima no deja incorporarse un luchador a otro, Luc–Anach–1, cf. Eust–1107–4, tÛn ‘pikatapiptóntwn shmeíwn tÃn ¶lhn syntiuéntwn grammÍn de los puntos de contacto de una esfera al rodar por una superficie, S.E–M–3– 27, c. dat. ‘pikáppese gaíë Q.S–l.c., cf. Hippol– 2 fig. caer Haer–4–32–1, Bas–Sel–Or–M–85–396A. en suerte c. dat. lygrÔ d' ‘pikáppesen ´lbov Q.S–7–78. ‘pikataplássw aplicar además una cataplasma dià tò oýdov ‘pikataplássein (tò •lkov) Hp–Fract–25, cf. Medic–Fr–Pap–2–3–1, en v. pas. Alex–Trall–2–597–7. ‘pikatapléw entrar en puerto después katapleúsantov dè toû stóloy ... e9v Metapóntion ... ‘pikatépleyse Karjhdonía triÍrhv D.S– 16–66, cf. Charito 8–6–9. ‘pikatapnéw soplar en contra del viento EM 554–1G. 1 c. suj. de pers. mal‘pikataráomai decir laón LXX Nu–22–17, me SEG 34–1212–3 (Lidia III d.C.), toùv Nazwraíoyv Epiph–Const– Haer–29–9–2, tÃn e½logían ¾mÛn LXX Ma–2–2, c. dat. ³ 0póstolov ... ‘pikatarÚmenov laimárgoiv 2 c. suj. de ‘piuymíaiv Clem–Al–Paed–2–1–4. agua, en una frase ritual acarrear la maldición tò Œdwr toû ‘legmoû toû ‘pikatarwménoy toútoy LXX Nu–5–18, 19, 22. ‘pikatárasiv, -ewv, 7 maldición kat' ‘maytoû ×mosa, légei Kúriov, ¶ti ... kaì e9v ‚baton, kaì e9v ‘pikatárasin “së LXX Ie–30–7 (var. en Thdt–M–81–729C). ‘pikatarássomai át. -ttomai caer con estrépito c. adv. ³doû ... plhuoúshv probólwn ‚nwuen ‘pikatarattoménwn D.H–10–16, cf. 11.26. maldito, maldecido, ‘pikatáratov, -on expuesto a maldición por contravenir la voluntad divina o disposiciones sagradas ¶ti ‘poíhsav toûto, ‘. sù 0pò pántwn tÛn kthnÛn la serpiente del jardín del Edén, LXX Ge–3–14, ‘. ‚nurwpov ¶stiv poiÍsei glyptón LXX De–27–15, cf. Io–6– 26, op. e½loghménov Cyr–Al–M–69–857B, toùv [dè] mà ‘mménontav eýnai a½toùv ‘pikata[rá]toyv IMylasa 941–4 (heleníst.), por contravenir disposiciones de la asamblea ‘xÚlhv [“stw] ... kaì ‘. kaì ‚timov ILabr–8–5 (II a.C.), frec. en interdicciones funerarias contra violadores de tumbas ·v ƒn 0dikÍsei, ‘. “stw 0pò tÎv DÍmhtrov SEG 57–

1107 (Estratonicea III a.C–?), 8tw ‘. taîv progegramménaiv 0raîv BMus–Inscr–918–6 (Halicarnaso II/III d.C.), genÍsetai parà ueoîv kaì 0nurÚpoiv ‘. kaì ²léuriov IGR 4–1575–8 (Teos II/III d.C.), cf. IG 12(9)–1179–14 (Cálcide II d.C.), TAM 4(1)–269–7 (imper.). 1 fluir hacia abajo 0pò tÎv ‘pikatarréw kefalÎv toû flégmatov ‘pikatarréontov Hp– 2 caer sobre c. dat. Pelopídav ... Aër–3. ‘pikaterrúh nekroîv Plu–Pel–4. 1 rasgar tàv stoláv ‘pikatarrÍgnymi I–AI 2–134, a½tÔ tÃn jlamúda Anon–V–Thecl–15–60. 2 en v. med. caer ‘xaisíoyv ¾etoùv ‘pikatarrÍgnysuai Plu–Mar–21, c. dat. ‘pikatarageìv a½tÔ pétrov ¾permegéuhv D.H–10–16. ‘pikatarriptéw tirar, lanzar después Víptoysai tà paidía eýta ’aytàv ‘pikaterríptoyn X–An–4–7–13. ‘pikataseíw hacer caer sobre, encima c. ac. y dat. ³ dè tò uhríon ¾pò tÃn gastéra plÍxav ‘pikatéseisen ’aytÔ I–BI 1–43, toîv mèn polloîv ‘pikataseíwn toùv ²rófoyv I–BI 1.338, cf. Basil–M–31–232A, Chrys–Iob 1–20, Iul–Ar–22–9, Ps–Caes–120–18, sólo c. ac. tàv ‘kklhsíav Ps– Caes–208–22. I arrojar encima ‘pika‘pikataskáptw taskácantev “ti zÛntov tÃn gÎn D.H–4–48. II c. valor perfectivo del preverb. 1 destruir, reducir a ruinas tÃn patrída App–Ill–8, c. dat. instrum. ‘pikataskáptei tÊ kalaúropi tò spÍlaion destruye la cueva con el cayado Heracles, 2 reducir a ruinas sobre c. ac. y D.H–1–39. dat. tÃn pólin a½toîv ‘pikataskácav reduciendo a ruinas la ciudad sobre ellos los vencidos, I–AI 13–364, cf. Plu–2–344f. ‘pikataskeyázw I 1 construir, fabricar ’aytÔ tò 0ngeîon SEG 56–1353 (Lidia III d.C.), cf. ISmyrna 333 (imper.), en v. pas. tò pân “rgon ... ‘g uemelíoy MAMA 3–73–4 (Diocesarea IV d.C.). 2 armar, montar sobre o encima de algo skáfh kateskeúase ... kaì ‘p' a½tà púrgoyv te ¾chloùv ‘pikateskeúase D.C–50–23–3. II c. ‘pi- en sent. ‘además' 1 disponer, proveer medios adicionales ref. recursos humanos para la explotación minera, en part. subst. pas. tà ‘pikataskeyazómena X–Vect–4–5; disponer, colocar además mÃd' ‘pikataskeyakénai mhuéna (¶ron) 2 atraer, causar adeFD 1–362–1–22 (II a.C.). más pròv tÔ polémö stásin te ’aytoîv kaì 3 seguir limòn ‘pikateskeúasan I–BI 4–137. construyendo, elaborando, perfilando una idea o un argumento ‘pikataskeyásai kaì dià pleiónwn deîxai ¶ti ... Origenes Cels–8–51, tb. en v. med. tÛn fuasántwn tin' ‘pikataskeyázetai kaì •tera proseiságetai reelabora algunos de los argumentos adelantados (en el discurso anterior) e introduce otros adicionales Lib–Arg–D–38. ‘pikataskeyÍ, -Îv, 7 arq. reparación, refacción toû ue[átr]oy TAM 2–420–8 (Patara I d.C.). ‘pikataskÍptw sobrevenir, irrumpir 7 nósov Dion–Alex. en Eus–HE 7–22–6. ‘pikataspáw medic. arrastrar luego Veymátion e9v a½tón (fárygga) Arist–Pr–901ª2, en v. pas. ¶pwv ƒn ... mhdèn ‘pikataspasuÊ para que nada sea arrastrado luego hacia la laringe, Hp–Vict–3–70. ‘pikataspázomai congratular, felicitar además ‘pikathspázonto a½tÍn (tÃn cyjÍn) Apoph– Mac–Aeg–M–34–228D. ‘pikataspéndw derramar, verter encima ‘keî ... tò aÝma I–BI 1–82. ‘pikatássw moler en v. pas. ‘pikatassoménhv tÎv kriuÎv Sch–Po–Od–2–355. ‘pikatástasiv, -ewv, 7 táct. avance hasta la posición inicial uno de los dif. mov. de las falanges, Ascl–Tact–10–1, cf. 9. ‘pikatastréfw colocar encima al revés, boca abajo, dado la vuelta ‘pikatástrecon jalkoûn 0ggeîon pon encima (del recipiente) una vasija de cobre invertida Dsc–5–79–1, ¾élinon potÍrion ... toîv súkoiv Gp–10–56–6, en v. pas. tÔ Tantálö 7 Sípylov ‘pikatestráfh Sch–S–Ant–134P.

‘pikatasfázw

-sfáttw Phld–Ir–15–15

1 matar, sacrificar junto a otra persona o su

tumba, gener. c. dat. de la tumba o del otro muerto ‘pikatasfázei tÔ túmbö ’wytón Hdt– 1.45, cf. Ach–Tat–3–16–2, ‘pikatasfáxai min keleúwn tÔ nekrÔ Hdt–1–45, ’aytòn tÊ paruénö Plu–2–772c, (tòn basiléa) ‘pikatasfáxai tÔ toû teteleythkótov táfö (pedía que) el rey lo matara junto a la tumba del muerto D.S–9–29, proapouanoûsi pâsai toîv 0ndrásin ’aytàv ‘pikatésfaxan Paus–4–2–7, tàv Æppoyv tÔ Mármaki Paus–6–21–7, c. el dat. sobreentendido, Parth–31–2, Plu–Cleom–37, Luc–Luct–14, en v. pas. ‘pikatas2 matar adefázetai gàr tÔ Gaãö I–AI 19–87. más, quitar la vida también 0poktenÛ se kaì tÛn uerapóntwn ‘pikatasfáxav •na ... te mataré y quitando la vida además a uno de tus servidores ... D.H–4–65, cf. 3–20, tà gúnaia kaì toùv paîdav 0neleîn ... kaì ’aytoùv ‘pikatasfáxai App–Hisp–33, cf. Phld–l.c. ‘pikatasfáttw matar, degollar a uno mismo, e.e. suicidarse a¾toùv ‘pikatasfáttontev Phld–Ir–15–15. ‘pikatatémnw extralimitarse en el tajo de una excavación minera ƒn (tiv) ‘pikatatémnë tÛn métrwn ‘ntóv si (uno) sobrepasa el tajo dentro de los límites de otro D–37–36, cf. Poll–3–87. ‘pikatatolmáw atreverse, arriesgarse toîv toioútoiv Eus–HE–4–15–8 (ap. crít.). extralimitación en ‘pikatatomÍ, -Îv, 7 el tajo de una excavación minera Ath–Agora 19– P26–304, P27–97, 106 (ambas IV a.C.). ‘pikatatréjw cargar contra, abalanzarse sobre c. ac. a½toùv o® Tyrrhnoí ... ‘pikatadramóntev ‘k tÛn jwríwn D.H–9–21, c. dat. o® "Rwmaîoi ... sfisin D.C–36–49–5, cf. 38–33–3, 43–4–4. A tr. derribar, hacer caer ‘pikataférw encima tòn dè 9dÚn tiv skyleúonta plÍxav ‘pikatÍnegken uno, viendo a éste que estaba despojando al que antes había matado lo golpeó y lo derribó encima del muerto, Lib–Descr–1–7. B intr. en v. med. y med.-pas. I gener. 1 caer, desplomarse sobre c. dat. (³ ‘léfav) ‘pikatenejueìv tÔ %Eleazárö diafueírei tòn ‚ndra I–AI 12–374, cf. Oenom–2–52; sin dat. caer encima 2 fig., en ´mbrov ... ‘pikathnéjuh Poll–1–116. cont. de lengua llegar a c. Þste: ¶ti ... Þste ¤uov ‘n tÔ lógö genésuai ‘pikatenejuÍsetai (hay que saber) que (el político) llegará a crear cierto carácter en el discurso Aristid–Rh–2–100. II astrol. y astron. 1 descender a la siguiente posición, de astros en la esfera astral, op. ‘panaféresuai ‘ascender a la siguiente posición', Nech– 21–78, cf. 220, tò dè ‘pikataferómenon (zÓdion) tÔ dúnonti kéntrö Thrasyllus en Cat–Cod–Astr– 2 descender, salir después part. 8(3)–101–7. neutr. subst. plu. tà ‘pikataferómena los que salen después de planetas con respecto al sol, Anon–in Ptol–22. III jur. hacer concesiones, acercar posturas ambas partes en un contencioso BGU 1844–5 (I a.C.). I inclinación Them– ‘pikataforá, -âv, 7 in PN 36–25. II astrol. 1 descenso c. gen. ‘. toû dúnontov descenso a poniente cierta posición en la 2 n. de esfera astral, Paul–Al–61–8, Firm–7–6–8. la octava casa del zodiaco, Firm–2–19–9. de pers. inclinado, ‘pikatáforov, -on proclive pròv 0frodísia Ath–391e, ‘. dè Øn ³ poihtÃv oÿtov ‘pì tà ‚nuh Ath–608d. ‘pikatajéw 1 verter, echar por encima ¶loy toû smÍgmatov ‘klúei tÃn dúnamin, ‘pikatajéwn Œdwr Gal–15–708, cf. 12–594, Orib–10–1–12. 2 fig. hacer recaer sobre ‘pikatajéwn ‘maytoû ... tàv loidoríav Iul–Mis–346d. ‘pikatajríomai untar, aplicar por encima metà dè tò loúsasuai ‘pikatajriésuw Ðoû tò leykòn metà mélitov Orib–Ec–84–12. ‘pikatacáw agr. gradar ligeramente, rastrear superficialmente palioúroiv syndedeménaiv ... tÃn jÚran Str–17–3–11. ‘pikataceúdomai I ref. la lengua 1 decir mentiras c. ac. int. ³ mèn dÍ sfi “lege o½dèn

‘pikatacÍjw ‘pikataceysámenov este le habló sin decir ninguna mentira Hdt–3–63, kaì ‚lla pollà ‘pikataceydómenov “legen Th–8–74, cf. D.H–3–2. 2 inculpar falsamente c. gen. ‘keínwn I–AI 17–114. II ref. la apariencia 1 dar una falsa impresión, simular c. ac. ‘pikataceúsasuai uhlúthta tÎv ´cewv simular una apariencia femenina I–AI 19–30; abs. dar falsa apariencia, aparentar tò ‘pikataceúdesuai Aristid–Rh–1–100. ‘pikatacÍjw atenuar, aplacar ‘pikatacÍjwn a½tÍn (tÃn boylÍn) App–BC 2–145. ‘pikateîdon v. ‘pikauoráw. I ref. procesos patológicos y ‘pikáteimi naturales, c. compl. prep. descender, bajar ‘pikatióntov toû nosÍmatov ‘v tÃn koilían ref. la peste, Th–2–49; abs. bajar la menstruación •tera ‘pikatiónta ‘pimÍnia Hp–Mul–1–4; de pers. bajar a un pozo, I–AI 1–287, cf. Poll–1–202. II fig. 1 descender, extenderse hacia abajo ‘pikatioûsa dè pròv tò pranév descendiendo el monte bajo por la ladera Gr–Nyss–Ep–20–7. 2 fil. descender en una escala de elementos, Dam– Pr.87. ‘pikateráw añadir a, verter sobre un líquido, en recetas de medicamentos compuestos leiotriboûsin a½tà sùn ²lígö glykeî kaì ‘pikaterÛsi Heras en Gal–13–39, cf. Androm. en Gal– 13–491, en v. pas. kaì loipòn tà thktà ‘pikaterâtai Orib–Ec–87–9. ‘pikatergázomai forma y sent. dud., quizá destruir, aniquilar además s. cont. TDA 83 (Beocia), pero prob. l. ‘pì katerg-. 1 medic. bajar, descender ‘pikatérjomai c. prep. y ac. ‘v tàv mÍtrav ref. los períodos menstruales, Hp–Nat–Puer–30, tò flégma ... ‘pì tòn pleúmona Hp–Morb–Sacr–6, cf. 7, en uso gener. e9v tàv k[Úma]v SB 14401.12 (II d.C.). 2 crist. descender después, bajar más tarde 0ll' · mèn kaì uâtton katÎluen, ... · dè ‘pikateluÕn Œsteron Clem–Al–Strom–6–15–132. ‘pikateújomai orar además, elevar además una plegaria, Corp–Herm–Fr–23–7. I 1 c. ac. de pers. retener ‘pikatéjw a alguien en un lugar más tiempo del previsto o deseado Ñv gynaîj' •xwn ‘pikatéjei retiene (Paris a Helena) con intención de hacerla su esposa argumen–Cratin. en POxy–663–39, xenismoû te járin ‘pikatéjontav a½tón D.H–9–60, cf. Luc–Herm–23, a alguien contra su voluntad más allá de la fecha acordada en el contrato POxy–Hels 37–8 (II d.C.). 2 c. ac. de abstr. conservar, mantener o½d' ¶loiv “tesin dúo tÃn 0rjÃn ‘pikatasjóntev sin haber mantenido el poder ni siquiera dos años enteros 3 c. ac. de abstr. refrenar, Eus–HE 7–10–1. contener ²rgÍn D.Chr–3–34. II jur. tomar posesión de bienes sujetos a algún tipo de reclamación …v (0roúrav) ... ‘pikatésje PKöln 227B–9 (I d.C.), ‘pikatesjhkótev pántwn tÛn ka[talelim]mén[wn] ¾pó [te] tÎv 0delfÎv moy tras haber tomado posesión de todos los (bienes) dejados por mi hermana, PCair–Isidor– 77–13 (IV d.C.), en v. pas. ‘pikatesjhménh gÎ PMich–Teb–121re–2–2–1, cf. 9 (I d.C.). I ref. a la denominación ‘pikathgoréw 1 aplicar además el nombre de, designar también, llamar además c. ac. y dat. toùv dè tÊ sygkrísei taútë kaì diakrísei «fúsin» ... kaì «uánaton 0loíthn» ‘pikathgoroûntav a quienes llaman a esta combinación y separación «naturaleza» ... y también «muerte vengadora» Plu–2.1113b, de un epít. de Zeus, c. el dat. elidido ‘pikathgorÍsav tò «mégav» (Platón) designándo además (a Zeus) «el grande» Athenag–Leg–23–10, en v. pas. tÔ a½tÔ 0riumÔ poikíla tinà ‘pikathgoreîtai Iambl–in Nic–2–124, cf. S.E–M–1–45, tò ‘pikathgoroúmenon ´noma sobrenombre aplicado despectivamente, Iust–Phil–1Apol–7–3, Tat–Orat–27. 2 aludir además, hacer referencia también a ‘piklÍsei tò sjÎma ‘pikathgoroúsë con un sobrenombre que alude a su forma D.H–1–66. II ref. a la atribución de un carácter, en sent. neg. 1 atribuir también una cualidad 7 ‘pikathgoroyménh 7mÛn e½jéreia la indiferencia que 2 acutambién se nos atribuye Eus–Hierocl–4–1.

1812 sar de en v. pas. ‘pikathgoroúmenov memhnénai acusado además de estar loco Athenag–Leg–31–2. III lóg. predicar también, atribuir también, aplicar además nombres o conceptos en una proposición lóg. ðv o® ‘k toû Peripátoy, tò ¶lon kaì tò pân tÛn swmátwn mónon, o½jì dè kaì toû kenoû ‘pikathgoroûsin tal como los de la escuela peripatética atribuyen también «lo completo» y «el todo» sólo a los cuerpos, y no al vacío S.E–M– 9.334, en v. pas. 1pántwn, ðn ‘pikathgoreîtai tò ¶lon S.E–M–9–349, cf. Athenag–Leg–5–2; part. subst. tà ‘pikathgoroúmena los predicados añadidos o redundantes Arist–APr–49ª25, cf. Alex– Aphr–in APr–369–13. ‘pikathgoría, -av, 7 lóg. caracterización, predicado tàv 9dióthtav tÛn [‘pi]kathgoriÛn Demetr–Lac–Herc–1012–63–8, cf. 71–1; denominación, apelativo Demetr–Lac–Po–2–48–3, aÿtai dúnantai tÎv toû ’nòv ‘pikathgoríav 0xioûsuai, mà metéjoysaí tinov ‘panabebhkyíav toû ’nòv 9déav éstas (las ideas de A y B) pueden ser merecedoras del apelativo «uno», a pesar de que no participen de ninguna idea suprema del «uno» S.E–M–10.297. ‘pikatÍfuh v. ‘pikauáptw. ‘pikatoikéw vivir, habitar en ¶poy o½deìv ‘pikatoikeî Ceb–15. ‘pikatonomázw dedicar a, consagrar en honor de c. dat., en v. pas. oÝv (sc. daimoníoiv) ‘pikatwnómastai (e9dwlóuyta) Clem–Al– Paed–2–1–8. 1 cirug. enderezar de nuevo, ‘pikatoruów reajustar, reducir una fractura tà ²stéa Hp–Fract– 2 fig. rectificar, mejorar ‘x ðn ‘pika16. tÚruwse ... 0ndreíav ´noma prosektÍsato gracias a las cosas que mejoró se ganó el nombre de valeroso D.C–45–4–1. ‘pikatorúttw enterrar, sepultar además a½tòn ‘pikatorú[ttw] kaì tòv syndíkov a½toû en una defixio judicial, prob. c. alusión al acto mág. de enterrar la lámina de plomo Sitz–Berl. 1934–1030 (IV/III a.C.). ‘pikattúw remendar prendas de vestir tà saprà tÛn jitwníwn Lib–Decl–33–10, zapatos, Poll–7–82, fig., ref. a los dramaturgos que reaprovechan dramas antiguos Com–Adesp–599. ‘pikátw tes. ‘kkátoy SEG 43–311A–74, 75 (Tesalia II a.C.) 1 prep. c. gen. debajo de ‘. 2 adv. hacia abajo, toî Kerdoío SEG ll–cc. de manera descendente Hsch–s.u. ‘piprhnév. ‘pikaylófyllov, -on bot. foliado en el tallo de ciertas plantas herbáceas, Thphr–HP 7.8.3. ‘píkayma, -matov, tó medic. 1 ampolla o llaga producida por quemadura tà ‘pikaúmata tà ‘k toû pyróv Apollod–Hist–279, cf. Dsc–Eup.1.36. 2 laceración ocular producida por quemadura esp. de córnea ‘. ‘stin •lkwsiv ‘sjarÚdhv Gal– 19–434, cf. 12–758, 14–774, nefelíoy 0jlúov kaì ‘pikaúmatov Aët–7–27, ²fualmíav kaì ‘pikaúmata Orib–Ec–9–1, cf. Alex–Trall–Oc–148. 1 incendio, fuego, ‘píkaysiv, -ewv, 7 quema de los campos 7 d' ²reinà kaì petrÚdhv mélaina, Ñv ƒn ‘x ‘pikaúsewv pero la parte montañosa y rocosa es negra, como si fuera resultado de un incendio Str–13–4–11, como técnica agrícola para eliminar un hongo que afecta a las cosechas llamado tizón, Pl–Ax–368c. 2 quemadura producida por el sol en la piel, Str–15–1– 24, Dsc–2–136–3, Hsch–s.u. %EfÍlidev, en los ojos por el fuego, Cass–Pr–67. ‘pikaystéon hay que cauterizar tà dÍgmata Aët–13–12. 1 aguzado o afilado al ‘píkaytov, -on fuego, forjado a fuego 0kóntia Hdt–7–71, 74. 2 tostado, bronceado tò dè sÛma ‘píkayton 7líö Longus 1–13–2. 1 jactarse, ufanarse, va‘pikayjáomai nagloriarse de c. dat. de cosa o abstr. ‘pikayjâtai tÊ tÎv parrhsíav prosuÍkë Gr–Nyss–Hom– in Cant–369–11, tÔ traúmati Gr–Nyss–Hom–in Cant– 383–11, o® 1martwloì tÊ kakíä Gr–Nyss–Pss–99– 20, tò dè 0gállein Åson ‘stì tÔ ‘pikayjâsuai «exaltar» es equivalente a «envanecerse» Gr–Nyss–

Eun–2–157, cf. Hsch–s.u. ‘naroktántav. 2 c. dat. de pers. ufanarse, jactarse ante ‘pikayjâtai tÔ +Ektori se ufana ante Héctor Sch–Er–Il–11–362. ‘pikajlázw 1 resonar, hacer gran ruido, retumbar el agua al golpear contra c. dat. kûma ... pétraiv ‘pikajlázesken A.R–4–944, de ríos, c. dat. instrum. (potamóv) ‘pikajlásav dè tÔ Veúmati eýpen el río retumbando con su corriente dijo Aesop–280–2, cf. Gr–Nyss–V–Gr–Thaum–34–21. 2 en v. med. removerse, agitarse ‘pikajlázetai: diakineîtai Hsch. ‘píkeimai equiv. de v. med. de ‘pitíuhmi q.v. A c. sent. loc. del preverb. I indic. contacto 1 estar superpuesto, estar sin orientación def. sobre, cubrir a) de puertas estar cerradas uúrai d' ‘pékeinto faeinaí en la habitación de Nausícaa Od–6–19, cf. Hld–1–12–2, Hsch–s.u. ‘pikekliménav; b) de sellos estar puesto 7 sfragìv o½k ‘píkeitai el sello no está puesto, e.d., falta el sello, BGU 361–3–29 (II d.C.), a® sfragîdev …v ‘péuhke ‘píkeintai PRyl–121–11 (II d.C.), fig. ‘moì sfrhgìv ‘pikeísuw toîsd' “pesi Thgn–19; c) de otras cosas estar sobre, cubrir toîon ‘piskúnion ... ‘pékeito prosÚpö Theoc–24–118, 7 toîv ´mmasin ‘pikeiménh jaíth Ath–221c. 2 estar fijado, estar instalado, estar en su sitio a) de puertas estar colocadas, estar puestas frec. en contratos de venta o alquiler de casas que incluyen las puertas, que eran fácilmente desmontables paradótw tòn a½tòn tópon kaì tòn peristereÛna ... kaì tàv ‘pikeiménav uúrav dúo devuelva la dicha habitación y el palomar y las dos puertas puestas, en su sitio, POxy–1127–24, cf. 1128–26 (ambos II d.C.), Iul–Ascal–22–2, PStras– 471bis (VI d.C.), fig. glÚssë uúrai o½k ‘píkeintai Thgn–421; b) de frutos, esp. olivas estar en el árbol, colgar sin haber madurado aún sùn toîv ‘pikeiménoiv karpoîv kaì genÍmasi PSI 918.2 (I d.C.), toùv ‘pikeiménoyv kaì [‘]kpeptwkótav e9v tò ‘nestòv ... “tov ‘laikoùv karpoúv los frutos del olivo que aún están en el árbol y alcanzan la madurez en el presente año, PMich– 561–5, cf. BGU 291–13, 603–9 (todos II d.C.). II c. orientación vertical 1 c. suj. de cosa estar encima, encontrarse sobre, cubrir ‘píkeitai líuov como cubierta de un templo, Hdt–2–155, c. dat. ‘píkeitai ... sÊ kefalÊ stéfanov Thgn.1259, cf. X–Oec–19–13, ‘pikeîsuai tÔ naÔ tàv toû basiléwv jrysâv basileíav déka OGI 90–43 (II a.C.), cf. Vett–Val–213–13, loipaì (‚royrai) aÝv ‘pikeîsuai tò Œdwr las restantes aruras que cubre el agua, PTeb–71–8 (II a.C.), ´non sùn tÛi ‘pikeiménö jórtö un burro con su cargamento de forraje, BGU 1824–25 (I a.C.), c. compl. prep. ‘pì básewv ... ‘pikeísuw bwmískov Hero Spir– 2 arq. estar construido encima de, estar 1–38. en el piso superior c. dat. stoaîv ... ‘píkeintai 9diwtikoì oýkoi Iul–Ascal–37–1, cf. 22–1; part. neutr. subst. tò ‘pikeímenon el piso superior Iul–Ascal– 23–1, cf. 2; part. masc. subst. ³ ‘pikeímenov el 3 c. suj. vecino de arriba Iul–Ascal–22–3, 37–2. de pers. yacer encima de, estar echado sobre c. dat. o giro prep. ‘pikeímenov tÔ Ueodosíö ‘n tÔ ‘dáfei tumbado sobre Teodosio en el suelo, PPhrur–Diosk–1–26 (II a.C.), ‘keînon kúnev ... ‘pikeímenon ‘p' a½tÎv (pyrâv) e¾róntev diespáraxan unos perros que lo encontraron yaciendo 3 en sobre la pira lo despedazaron D.C–67–16–3. cont. bélico echarse encima de, abalanzarse sobre, asaltar, atacar indic. un ataque rápido frec. reforz. mediante adv. pesónti d' a½tÔ o® %Auhnaîoi a½tíka ‘pekéato al caerse él (del caballo) los atenienses rápidamente se le echaron encima Hdt–9–22, poiÍsasi dé sfi taûta 9uéwv %Auhnaîoi ‘pekéato Hdt–6–49, cf. 6–78, 8–84, tÔ dexiÔ kérav ... e½uùv 0pobebhkóti ... ‘pékeinto atacaron el ala derecha según desembarcó Th–4–43, cf. 7–71, 8–1, X–An–4–3–7. III indic. proximidad estrecha 1 de territorios limitar con, ser colindante con 7 nÎsov ... pásë gàr ‘píkeitai tÊ ualássë ref. a Creta, Arist–Pol– 1271°34, dià tÎv ‘pikeiménhv Lúkoy ... gÎv a través de la tierra de Lico que es colindante

‘pikéllw

1813 (con la mía), PTeb–50–6 (II a.C.). 2 estar muy próximo, estar al lado, ser adyacente frec. en part. tò ... 7rÔon ùn taîv ‘pikeimé[naiv] soroîv TAM 5–1134B–4 (Tiatira III d.C.), frec. de islas ‘v tÃn Eåboian ... kaì ‘v tàv nÍsoyv tàv ‘pikeiménav a Eubea y las islas vecinas Th–2–14, cf. 4–44, ‘k tÛn nÍswn tÛn ‘pikeiménwn tÊ Urhíkë Hdt–7–185, cf. 235, Th–4–53, c. giro prep. a® ‘pì LÍmnö ‘pikeímenai nÎsoi las islas situadas junto a Lemnos Hdt–7–6. 3 estar al borde de, a la orilla de un río o mar tò stratiwtikòn ... taîv ´juaiv !Istroy ... ‘pikeímenon Hdn–2–9–1, 4 geom. ser adyacente una cf. Ael–NA 6–1. figura en contacto c. una línea o superficie, Papp– 5 fig., c. suj. de abstr. estar 1030, 1032. próximo en el tiempo, avecinarse, ser inminente ‘píkeintai gàr ‘ggùv a¾taií (plhgaí) pues ya están aquí mismo los golpes Ar–Au–1018, un contrato BGU 1572–14 (II d.C.), deinà ²rgà ‘píkeitai tÔ kósmö una gran cólera amenaza al mundo Callinic–V–Hyp–50–2, ³ ‘pikeímenov uánatov toû profÍtoy la muerte inminente del profeta I–AI 6–344, ³ ‘pikeímenov kíndynov Hdn–1– 13–4, cf. BGU 547–1, 10 (biz.). IV indic. contacto y presión, c. suj. de pers. 1 en sent. fís. presionar, hacer presión, hacer fuerza, empujar con el cuerpo a½toùv ... lógjë kauéxw k0pikeísomai barúv los detendré con mi lanza y haré presión con todo mi peso E–Rh–101, polùv d' ‘pékeito neneykÕv ‘v gaîan empujaba continuamente con la cabeza hacia el suelo en la lucha cuerpo a cuerpo, Theoc–22–90, c. dat. tòn ´jlon ‘pikeîsuai a½tÔ que la turba se agolpaba contra él, Eu–Luc–5–1. 2 fig. presionar, acosar, hostigar c. dat. KleÚn m' ¾petáratten ‘pikeímenov Ar–V–1285, cf. Eq–252, 7 dè MessÍnh tóte ¾mîn ‘pékeito Ar–Lys–1142, en cont. bélico, frec. difícil de diferenciar de A II 3 (q.u.) boiwtoîsi Hdt–5–81, 0najwroûsi dè ‘pékeinto los acosaban cuando se retiraban Th–3–97, cf. Th–8–105, X–HG 7–1–21; tb. de ladrones plÎuov ... lëstrikÛn ‘fódwn ‘pikeiménwn 7mîn PMasp–2–3–12 (VI d.C.), cf. UPZ 71–8 (II a.C.). V usos c. ac., c. sent. pas., frec. en part. 1 estar cubierto por, llevar puesto, portar ropa o accesorios stéfanon ‘pikeímenov Plu–Marc–22, ‚ggéloy ¡ uerápontov ... próswpon en la tragedia, Plu–Lys–23, ®eràn ‘suÎta App–BC 4–134, tb. de cicatrices 0sjÍmonav ‘pékeito Ðteiláv tenía unas feas cicatrices en la cabeza, App–Mith–6, c. indic. de la parte del cuerpo llevar sobre c. gen. kynÎn ... tÎv kefalÎv ‘pikeímenov Hld–5–22–1, c. dat. ‚pikav ‘pikeímenoi taîv kefalaîv D.H–2–70, fig. semnòn ‘pikeiménh tò kállov revestida de una 2 estar cuhermosura venerable I–AI 11–234. bierto por, tener encima la tumba o la tierra el muerto thlikoûton ‚juov Luc–Nec–17, fuímenov tÃnd' ‘píkeimai kónin IUrb–Rom–1294–6 (II d.C.). 3 de cosas estar provisto de, tener fijado, tener kiuára ... xylínoyv kóllopav ‘pikeiménh una cítara con clavijas de madera Luc–Ind–10, prúmna ... jrysoûn jhnískon ‘pikeiménh Luc–Nau–5. 5 fig. estar expuesto a tòn a½tón ... kíndynon ‘pikeímenoi App–BC 4–124. B c. valor temp. indic. persistencia 1 c. suj. de abstr. seguir ahí, persistir 7 0grynía ... dià pantóv Th–2–49, 7 nósov ... „ma kaì ³ pólemov Th–2–59, 0lgÍmata Aët–8–30, ³ pyretóv Chrys– Ep–9–3–44; seguir ahí, seguir disponible para c. dat. 0llà kaì toútoiv ... ‘píkeitai metánoia Herm– 2 fig., c. suj. de pers. mantenerse Sim–8–7–2. en, insistir en c. dat. tí toîsde ‘píkeim'; Emp–B 113, esp. continuar, insistir en una acción ‘pekeímhn filopónwv, o½ polùn jrónon Men–Dysc– 528, c. part. pred. ‘pékeinto fwnaîv megálaiv a9toúmenoi a½tòn stayrwuÎnai insistían en pedir a grandes voces que fuera crucificado, Eu–Luc– 23–23, mâllon gàr ‘pékeinto blasfhmoûntev I– AI 20–110, cf. 14–443, 18–184, Mitteis Chr–77–7 (IV d.C.), part. pres. ‘pikeímenov insistiendo págjy ‘pikeímenov ‘nÎge Hdt–5–104. C sent. fig. y nocionales 1 c. suj. de abstr. de sent. neg. estar impuesto, estar establecido,

recaer sobre c. dat. de pers.: a) de obligaciones y males kraterà d' ‘pikeíset' 0nágkh una dura obligación se (te) habrá impuesto, Il–6–458, cf. 1Ep–Cor–9–16, PLond–1925–12 (IV d.C.), thlikoútwn mèn ‘pikeiménwn tÔ moijeúonti kakÛn recayendo sobre el adúltero semejantes desgracias X.Mem–2–1–5, cf. Lac–9–6, 7mâv, oÝv 7 tÛn ¶lw[n] ‘píke[i]tai f[r]ontív UPZ 110–81 (II a.C.); b) de multas o castigos uúsanti uánatov 7 zhmíh ‘píkeitai Hdt–2–38, cf. 6–58, Th–3–70, tÔ mèn gàr ‚rxanti ... megála ‘pitímia ‘píkeitai Antipho 4–4–7, cf. Arist–Pol–1297ª18, c. giro prep. poinÎv ... ‘pikeiménhv katà tÛn taûta parabaíc) nein tolmÚntwn PMasp–24–58 (VI d.C.); de impuestos tàv ‘pikeiménav a½toîv synteleíav e9spráxai PMasp–24–12 (VI d.C.); d) de nombres aplicarse toîv prágmasi tà ²nómata ‘píkei2 c. suj. de tai Pl–Cra–411c, cf. Prt–349c. pers. estar encargado de, atender a, ocuparse de algún trabajo o actividad ‘pistámeuá soy tò spoydaîon kaì Ñv ‘píkeisai toîv “rgoiv toû klÍroy PRyl–243–7 (II d.C.), ‘pikeîsuai toîv ... stratiÚtaiv SB 7656–8 (biz.); part. subst. ³ ‘pikeímenov encargado, responsable de diversas tareas y responsabilidades ³ tÊ ‘peíxei tÛn jwmátwn ‘. el encargado de la supervisión de los diques en el Nilo POxy–1469–7 (III d.C.), tÔ ‘laiwnikÔ títlö PMich–795A–3 (V/VI d.C.), c. gen. ³ ‘pikeímenov tÎv 1gíav kauolikÎv ‘kklhsíav el supervisor de la sagrada iglesia católica de Oxirrinco POxy–2238–4 (VI d.C.), de una explotación agrícola POxy–2239–6 (VI d.C.), ³ ‘. tÛn 0ggareytÛn 3 c. suj. de cosas PIand–24–1 (VI/VII d.C.). añadirse ‘pikeîsuai dè deî metà tÛn 1lÛn kaì ²boloùv ’ptá deben añadirse (al salario) junto con los granos de sal siete óbolos Luc–D–Meretr.4. 4 c. ac., de alimentos estar aderezado con, incorporar, llevar fig. skÚmmata ... katà toùv %Attikoùv ‘keínoyv „lav ‘pikeímena bromas aderezadas con sal a la manera de aquellos (oradores) áticos Longin–34–2. 1 cortar el extremo de, cercenar ‘pikeírw Pátroklov ... prÚtav ‘pékerse fálaggav Patroclo cercenó las primeras líneas de batalla de los troyanos Il–16–394, ´rjoyv ‘pékeiren ²dónti cercenaba las hileras de cepas con su diente el 2 agr. cortar la jabalí de Calidón, B–5–108. superficie de, segar superficialmente, rozar tòn 3 fig. cercesîton Thphr–HP 8–7–4, cf. Hsch. nar, truncar, frustrar májhv ‘pì mÍdea keírei daímwn Il–15–467 (tm.), cf. 16–120; c. ac. de pers. truncar, segar la vida de 0ndrÛn oÇv nûn daímwn ‘pékeiren A–Pers–921. DMic. e-pi-ke-re (?). ‘pikekalymménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘pikalúptw obscuramente, de un modo velado lógoyv, toùv ‘. ... lelegménoyv Iust–Phil– Dial–68–6, cf. Eus–DE 5–3–24, tà 0mfíbola kaì ‘. e9rÎsuai dokoûnta Basil–M–31–1264C. ‘pikekráantai v. ‘pikraínw. ‘pikekroymménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘pikroúw fig. insistentemente, machaconamente légein Cat–1Ep–Petr–4–6-7. ‘pikekrymménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘pikrúptw de modo encubierto, velado o enigmático, crípticamente dokeî ... tò dianooúmenon ‘. •teron tòn dúo poieîn Plot–3–9–1, cf. Porph–Plot–15, crist. ³ noûv ... toû profhtikoû ... pneúmatov ‘. laloúmenov Clem–Al–Strom–1–9–45, cf. Olymp–Iob 38–8, taûta 7mîn ‘. leléjuw Origenes Cels–5–32, Ñv ‘n jrhsmoîv ‘. ‘kfaínein Eus–DE 8–2–6. ‘pikekyfótwv adv. sobre el part. perf. de ‘pikúptw de modo inclinado ‘. poieîn tòn ®eréa tÃn ueían mystagwgían Basil–H–Myst–60. ‘pikelÄdéw gritar a continuación en signo de aclamación o júbilo ßv +Ektwr 0górey', ‘pì dè TrÛev keládhsan Il–8–542, 18–310 (tm.). ‘pikéklomai invocar Moúsav Orph–h.ad Mus–17, para part. ‘pikeklómenov v. s.u. ‘pikélomai. 1 exhortación, arenga ‘pikéleysiv, -ewv, 7 a las tropas antes del combate, Th–4–95, prìn e9v jeîrav ‘lueîn paraklÍsei te pollÊ kaì ‘pikeleúsei jrhsámenov D.H–8–84; grito de aliento, de ánimo

a los combatientes, D.H–2–41. 2 gram. exhortación expresada por algunos adverbios Gramm– 3 orden, mandato de Dios, Pap–1–43, cf. 6–47. Ph–1–158, Eus–DE 4–4, tàv toû patròv ‘pikeleúseiv toîv ‘ggónoiv ... diaggélloysi Ph–1.642. silbido para ‘pikéleysma, -matov, tó azuzar a los perros, glos. a ‘písigma Hsch. ‘pikeleysmóv, -oû, ³ náut. exhortación, grito de ánimo para hacerse a la mar, Sch–Luc–Cat–19. ‘pikeleystÍv, -oû, ³ náut. cómitre, jefe de remeros encargado de dirigir la boga, D.S–20– 50 (cód.). 1 milit. que incita ‘pikeleystikóv, -Í, -ón al ataque, instigador subst. tò ‘. llamada al 2 gram. de exhortaataque Polyaen–5–16–4. ción, exhortativo de algunos adverbios … dè ‘pikeleystiká, „per o® mèn ‘pifuégmata kaloûsin Gramm–Pap–2–97. I gener. 1 dar ánimos, ‘pikeleúw animar c. dat. de pers. ‘gÕ dé emétrhsan fáskontev ... no sólo no se arrepintieron sino que sobrepasaron la medida afirmando ... Plb–5–15–8.

1 medida, medi‘pimétrhsiv, -ewv, 7 ción de una cantidad toû mâllon kaì ¥tton Dam– Pr–50, 7 ‚nwuen ‘. la medida fijada desde arri2 reparto, ba, e.e., por Dios, Soz–HE 1–9–3. distribución ‘pimétrhsin légei tÛn jarismátwn tÃn dianomÍn Thdr–Mops–Rom–12–3b. ‘pimetrída: tò ‘pímetron, · prosáptetai tÔ jitÛni Hsch. ‘pimétriov, -on 1 mediocre, corriente mágeiroi Ath–382b. 2 adv. -íwv en la justa medida, lo justo y necesario e9peîn Cyr–Al–Zach–1. 1 medida o cantidad ‘pímetron, -oy, tó extra, suplementaria de grano, prob. añadida para compensar la falta de compacidad IEleusis 177– 383, cf. 410 (IV a.C.), quizá sustraída para fijar la equiv. entre dif. medidas PTeb–91–11, 92–11 (ambos II a.C.), cf. PCair–Zen–530–4 (III a.C.), tà ‘pímetra tÛn 0leúrwn Ath–618d, de un componente en un preparado, Seuer–Clyst–21; en sent. fig. diplásion d' ×nhsav, “jwn d' ‘. 0pÎluon doblemente me compensaste, y marché con mi medida extra (de amor), Theoc–12–26, métra némein tà díkaia, kalòn d' ‘. 1pántwn Ps–Phoc–14; en la expr. ‘n ‘pimétrö, ‘x ‘pimétroy como medida extra, por añadidura polùn dÍ tina lógon ‘n ‘pimétrö diatíuentai fáskontev ... Plb– 6–46–6, ²líga perì a½tÛn ‘x ‘pimétroy léxomen S.E–P–2–47, cf. Gal–8–493, Aristaenet–1–23–2. 2 sobreabundancia, medida o masa sobreañadida por encima de lo normal, del trigo almacenado en determinadas condiciones, Thphr–CP 4–13–7, (‚rgilov) katamignyménh pròv sîton ‘. poieî dacilév (la arcilla) mezclada con el trigo produce un aumento considerable de su masa Plu–2–676b, en sent. fig. toû ceúdoyv ‘. Plu–2–503d. ‘pímetrov, -on moderado VästÚnh Archig. en Orib–8–23–1. [ac. %EpimÍdhn Paus– %EpimÍdhv, -oyv, ³ 1 mit. uno de los Dáctilos 5–7–6] Epimedes del Ida, con un altar en Olimpia, Paus–5–14–7, l.c. 2 cantor de Príamo, Sch–Er–Il–24–720. bot., prob. un tipo de ‘pimÍdion, -oy, tó helecho Dsc–4–19, Plin–HN 27–76. [Comp. de mÍdion y ‘pí, prob. aludiendo al carácter parásito de la planta, cf. ‘píuymon junto a uúmon.]

‘pimÍdomai urdir, maquinar, tramar contra c. ac. y dat. dólon d' ‘pemÍdeto patrí Od–4–437, cf. Q.S–5–197, ³ppós' %Auhnaíh DanaÛn ‘pemÍdeto nóstö Q.S–14–479. ‘pimÍueia, -av, 7 jón. -eíh Orác. en Epigr– Anat–27–1996–15 (Hierápolis II d.C.) reflexión o conocimiento tardío o posterior a los hechos, op. promÍueia en la etim. de Epimeteo y Prometeo, Corn–ND 18, ²cé pote tò déon ‘x ‘pimhueíav ‘pignoúv Eust–1133–54, como algo positivo, Orác. en Epigr–Anat–l.c. ‘pimhuéomai pensar después, con posterioridad op. promhuéomai Corn–ND 18, Gal–3–772. ‘pimhueúomai pensar a posteriori ‘pifrázesuai kaì ‘pimhueúesuai Eust–67–27. %Epimhueúv, -éwv, ³ dór. %Epimau- Pi–P– 5–27 mit. Epimeteo hijo de Jápeto, esposo de Pandora, hermano de Prometeo, Hes–Op–85, Fr–4, Pl–Prt–320d, 361c, Hdn–Gr–1–45, Apollod–1–2–3, Clem– Al–Strom–5–9–58, Them–Or–27–338a, Eust–117–16, %E. 1martínoov Hes–Th–511, ²cínoov Pi–l.c., padre de Efira, Simon–91, Hecat–120, padre de Pirra, Apollod–1–7–2, Iambl–VP 242, tò metaboyleúesuai %Epimhuéwv “rgon, o½ Promhuéwv Luc–Prom–Es 7. 1 que piensa después de ‘pimhuÍv, -év actuar, precipitado, impulsivo uhríon del perro, Theoc–25–79, o® ‘pimhuésteroi kaì ¾steróboyloi ... o® metà tò páuov tÃn gnÛsin toútwn lábon2 adv. tev Tz–ad Hes–Op–42bis G., cf. 89bis G. -éwv repensándolo, volviéndolo a pensar, pensándolo mejor tras haber tomado una decisión errónea para tomar la correcta, Herod–3–94. adj. fem. epimetíade, %Epimhuiáv, -ádov de Epimeteo ‚ta Synes–Hymn–1–682. ‘pimhkázw mofarse Eust–1761–26 (dud., quizá l. ‘pikhk-). 1 ref. a ‘pimÍkhv, -ev I en sent. local la forma alargado, oblongo de cosas más largas

que anchas chfîdev ‘pimÍkeiv guijarros alargados op. a los redondos, Democr–B 164, cf. Placit– 4–19–3, de las fibras de las plantas, Thphr–HP 1– 2–5, ‘laîai Dsc–1–4–1, fúlla Dsc–1–8–1, nÎsoi Str– 5–2–8, gényv Gal–3–848, pareiaì stenaì ‘pimÍkeiv Adam–2–60. 2 ref. a la longitud largo, extendido a lo largo de cosas muy largas o más largas de lo normal, frec. estrechas: a) geog. katà stenón te kaì ‘pimÍkh ... a½jéna Arist–Mu–393°6, díodov d' ‘stìn a® Uermopúlai stenà kaì ‘. App– Syr–17, cf. Pun–95, (´rh) ‘pimhkéstata de los Alpes, Hdn–8–1–5, ‘stin 7 Paiónwn (gÎ) ... ‘. ‘x %Iapódwn ‘pì Dardánoyv App–Ill–22; b) anat. póroi tinèv ‘pimÍkeiv de los uréteres, Gal–3–362, a® Ðlénai Adam–2–19, skwlÍkion Ael–Prom–53.32; c) otros cont.: de los lados de una pasarela de abordaje, Plb–1–22–6, fársov –n ‘pímhkev de la túnica del sumo sacerdote, I–AI 3–161, majaíraiv ... ‘pimÍkesi kaì stenaîv jrÛntai App–Syr–32. 3 en el plano vertical alto, alargado de un tipo de nardo, Dsc–1–7–2, de los cedros, Gr–Nyss–Hom– in Cant–109–10; alto, de elevada estatura ‚ndrev 4 gener. muy amplio, extenso ³ Artem–4–11. tópov LXX Ba–3–24. II en sent. temp. duradero, largo, prolongado en el tiempo ‘pimhkestéran genésuai o® tÃn núkta Luc–DDeor–10–1, 0rjaì ‘pimÍkeev inicios prolongados de una afección, Aret–SD 1–7–9, oåte mÃn 0ídión ti kaì ‘pímhkev perì monÃn tÛn ‘pì gÎv nada sobre la tierra es eterno ni prolongado en su duración Vett–Val–330–16, de tiempos musicales, op. brajúv Aristid–Quint–82–9, (koláseiv) Chrys–M–50–523. sup. de ‘pímakrov q.u. ‘pimÍkistov, -on 1 muy grande, enorme 0dikÍmata Ph–1–291; de pers. muy alto, altísimo Anon–in Rh–23–32. 2 c. sent. temp., neutr. como adv. durante un largo tiempo mà ‘pimÍkiston ¾peruÊv tÃn boÍueian Ath–Al–M–27–320A. ‘pimhkúnw prolongar, alargar en el tiempo o el espacio májhn Paus–4–10–4, tÃn fálagga Polyaen–2–1–24, tÃn mÎnin Philostr–Her–45–26, tÃn 0ntíuesin Sopat–Rh–Tract–173–25, tòn lógon Epiph– Const–Haer–20–2–4, Gr–Nyss–Eun–1–569, cf. Sch.Er– Il–1–604a. que pertenece al rebaño ‘pimhláv, -ádov aýgev Call–Ap–51 (dud.). %Epimhlídev, -wn, a® tb. %Epimhliádev Paus–8–4–2 mit. ninfas Epimélides, Epimelíades, e.d., protectoras de los rebaños Longus 2–39–3, Paus–l.c., Alciphr–2–8–1, Sch–A.R–4–1322, Sud. %Epimhlídhv, -oy, ³ Epimélides fundador de Corone en Mesenia, Paus–4–34–5, 6. %Epimhlídiov, -oy, ³ Epimelidio, protector de los rebaños epít. de Apolo en Camiro (Rodas) Tit–Cam–135 (III a.C.); cf. %EpimÍliov. bot., n. de un árbol ‘pimÍlion, -on, tó frutal, quizá níspero, Mespilus germanica Orib– 15–1–5–26. Epimelio, protector %EpimÍliov, -oy, ³ de los rebaños epít. de Hermes en Coronea, Paus–9–34–3, de Apolo en Camiro (Rodas), Macr– Sat–1–17–45; cf. %Epimhlídiov. 1 bot., un tipo de nís‘pimhlív, -ídov, 7 pero, Mespilus germanica L. déndron mÍlö ‘mferév Dsc–1–118, ‘.: stryfnòn toûto tò fytón ‘sti kaì Ñv ‚n eÅpoi tiv 0gría mhléa Gal–11–876, cf. Paul–Aeg–7–3 (p–210–27); níspero fruto de dicho árbol, Gal–6–619. 2 bot., un tipo de pera Pam3 broche Hsch. phil. en Ath–82d, cf. Hsch. [De mÎlon.] ‘pimhniáw enfurecerse, encolerizarse contra toîv 6dikhménoiv Cyr–Al–M–68–561D. ‘pimhnídia, -wn, tá dinero, asignación mensual enviada a familiares o personas cercanas desplazadas temporalmente tà ‘. … “pemcáv moi ‘d[e]xámhn PGiss–16–3 (II d.C.), a un soldado por su madre PMich–203–3 (II d.C.); suministros, provisiones mensuales enviadas en las mismas circunstancias POxy–1070–45, PWash–Univ–30–24 (ambos III d.C.), tàv ¾dríav kaì jútrav ... moi 0pósteilon dià toû férontov tà ‘. ploíoy POxy– 4002–8 (IV/V d.C.).

‘pimhnieía ‘pimhnieía, -av, 7 cargo o servicio de oficiante o celebrante en origen con carácter mensual o por un período breve, en Delfos CID 2–32–14 (IV a.C.), en Cos 0polelúsuw ... ‘pimhnieíav pásav ‘f' ˆv a®reîtai [³ dâ]mov IG 12(4)– 320–19 (Cos II a.C.), en una asociación cultual privada leitoyrgén ... tàn prátan ‘pimhnieían dwreán que ejerzan gratuitamente su primer servicio de oficiante, IMaff–31–4–30 (Tera III a.C.). I intr. 1 ejercer, desempeñar ‘pimhnieúw en calidad de ‘pimÍniov, con carácter mensual un cargo o magistratura o® ‘pimhnieúontev tÛn naopoiÛn los administradores del templo de permanencia mensual, CID 2–31–90 (Delfos IV a.C.), tòn dè t[amían tò]n ‘pimhnieúonta tòn mÎna tòn 2 oficiar "HraiÛna ILampsakos 8–5 (IV a.C.). como, ejercer el cargo de ‘pimÍniov con sus responsabilidades asociadas, ref. esp. sacrificios y banquetes: a) en el marco de la ciudad en el ámbito religioso toùv 0podeiknyménoyv ¾pò tÛn jiliastÍrwn ‘pimhníoyv tÎv [uysíav] ... ‘pimhnieúein ‘àn ... IG 12(6)–168–3 (Samos III a.C.), con carácter anual o® ‘pimÍnioi o® ‘pimhnieúontev ‘n tÔ kau' “tov ‘niaytÔ ILampsakos 9–5 (II a.C.), cf. IIl–32–1 (III a.C.), en el ámbito civil con la responsabilidad de organizar y gestionar los banquetes públicos IClaros 1–M–2–51 (II a.C.); b) en fundaciones religiosas vinculadas a cultos funerarios uúen t[òn mè]n tàn prátan (7méran) ‘pimhnieúonta taîv Moúsai[v IMaff–31–4–14 (Tera III a.C.), cf. IMylasa 421–5, IG 12(7)–515–50, 52 (Amorgos II a.C.); c) en asociaciones de culto: en un tíaso de Isis IKios 22–9 (I a./d.C.). 3 presidir, ser presidente de la asamblea ‘pimhnieúontov tÎv ‘kklhsíav IHistriae 54–2 (I a.C.), cf. 8.1 (III a.C.), IGBulg–1²–43–1 (Odeso I a.C.). II tr. 1 recaudar durante el ejercicio del cargo de ‘pimÍniov en v. pas. tò ‘pimhnieyuèn toû 0r[gyríoy IG 12(7)–515–53 (Amorgos II a.C.). 2 aplazar, posponer mensualmente, mes tras mes el pago de deudas, en uso abs. IPE 1²–32B–84 3 dud. calcular mensual(Olbia III/II a.C.). mente gastos y deudas, prob. en v. pas. PPetr–3– 136–1–2 (III a.C.). colegio de ‘pimÍnioi Milet ‘pimhníh, -hv, 7 1(6)–187–11 (V a.C.); cf. ‘pimÍniov II 1. I 1 mensual, correspon‘pimÍniov, -on diente al mes 7 ‘. ‘ktomÍ la cuota mensual de piezas de tejido que deben ser servidas PTeb–703– 112 (III a.C.), lógov ‘. rendición de cuentas mensual, SIG 578–54 (Teos II a.C.), ³ ‘. sîtov la ración mensual de trigo de un ejército, Plu.Flam.5; subst. tà ‘. provisiones mensuales, víveres para un mes y gener. provisiones para viajes en barco tÛn ploïzoménwn tà e9v trofÃn pareskeyasména ‘pimÍnia kaloûmen Sor–1–6–5, cf. Plb–31–14–12, Arr–Epict–2–7–8, en pap. consistentes en comida y otro tipo de objetos de uso cotidiano, gener. enviados a personas desplazadas temporalmente toûtón (fakón) moi pémcon kaì joûn ‘laíoy Vafanínoy, Æna “jw ‘. ðde Papyrusbriefe 38–14 (I d.C.), cf. PPhrur–Diosk–17–8 (II a.C.), pémcw soi kaì 0rgúrion kaì ‘. POxy–531–17, cf. OClaud– 366–6 (ambos II d.C.), POxy–3991–9 (II/III d.C.); subst. tà ‘pimÍnia ofrendas mensuales ofrecidas a la serpiente del Erecteo, consistentes en una torta de miel Ñv ‘ónti ‘. ‘piteléoysi protiuéntev Hdt–8–41, ‘. 8toi tà kau' •kaston mÎna uyómena ¾pèr tÎv pólewv Lycurg–Fr–36, cf. Ath– 234e. 2 menstrual, del menstruo a® ‘pimÍnioi kauárseiv Clem–Al–Paed–2–10–92, cf. Corinth 18(6)– 126–17 (I/II d.C.); subst. tò ‘. menstruo, flujo menstrual, regla ³kótan tà ‘pimÍnia kinÎtai Hp– Nat–Mul–13, cf. Arist–Metaph–1071°32, Gal–11–165, káuarsiv ‘pimhníwn Aret–SA 1–9–4, cf. Dsc–2– 79.2, Sor–1–6–2. II subst. ³ ‘. 1 presidente miembro de un grupo de magistrados que ejercían su cargo de modo rotatorio, prob. sólo en origen c. carácter mensual a) de instancias deliberativas: en Mileto tb. con competencias financieras y ejecutivas Milet 1(6)–187–5 (V a.C.), ‘pimhníwn gnÚmh SEG 31– 969–3 (Eritras IV a.C.), cf. 48–1404–4 (Claros III

1846 a.C.), IAdramytteion 34–43 (IV a.C.), o® ‘pimÍnioi tÎv boylÎv ISmyrna 573–30 (III a.C.), ILampsakos 9–85 (II a.C.); b) de otras instancias: polemárjwn ‘. Robert, OMS 1–504 (Quíos III a.C.), ‘xetastÛ]n ‘. FD 3–214–2 (Quíos III a.C.), o® ‘pimÍnioi tÛn strathgÛn IPriene 57–15 (II/I a.C.), ³ ‘. tÛn tamiÛn IIasos 608–27 (III a.C.). 2 oficiante, celebrante miembro de un colegio reducido de comisarios por elección o designación, responsables de organizar y gestionar sacrificios y banquetes públicos: a) en el marco de la ciudad ‘pimhníoyv d' a®reîsuai treîv ... oÆtinev ‘juyseûntai tà ®erà metà toû ®eréwv IG 12(4)– 348–63 (Cos IV a.C.), cf. SIG 1044–24 (Halicarnaso IV/III a.C.), toùv 0podeiknúmenoyv ¾pò tÛn jiliastÍrwn ‘pimhníoyv tÎv [uysíav kaì t]Îv synódoy tÎv ‘n "Elikwníö ginoménhv IG 12(6)– 168–2 (Samos III a.C.), cf. IG 12(4)–121–9 (Cos III/II a.C.), IClaros 1–M–2–50 (II a.C.), IG 12(7)– 237–63 (Amorgos II a.C.), con carácter anual o® ‘pimÍnioi o® ‘pimhnieúontev ‘n tÔ kau' “tov ‘niaytÔ ILampsakos 9–5 (II a.C.), ‘pimÍnioi: o® ®eropoioí Hsch.; b) en una fundación religiosa vinculada a un culto funerario, en número de tres para cada uno de los tres días que duraban las celebraciones IMaff–31–2–33 (Tera III a.C.). ‘pimhníw sentir cólera, estar furioso con o contra c. dat. de pers. Priámö ... díö Il–13– 460, cf. Nonn–D–47–301, 7mîn App–BC 3–55, Ueòv a½toîv Cyr–Al–M–70–444C, a½tÔ mhdèn ‘pimhnîsai tÛn gegonótwn no sentir cólera alguna contra él por lo sucedido App–Mith–55; sin rég. estar furioso línö d' ‘pimhníoysai dágmat' ‘pipríoysi clavan furiosos sus dientes en la red (los peces aguja), Opp–H–3–607. acusador, denunciante ‘pimhnytÍv, -oû, ³ toû “rgoy Ptol–Lag–13. ‘pimhrúomai mec. enrollar ‚llon (dómon) ‘pánw ... ‘pimhrúoy enrolla otra fibra por encima de otra, para engrosar una soga del mecanismo de una máquina de guerra, Ph–Bel–65–43. ‘pimÍthr, -erov, 7 abuela 7 mámmh Sch– S–OT–183L. ‘pimhtiáw [pres. part. fem. c. diéct. ‘pimhtiówsa A.R–3–668] reflexionar sobre la manera de, planear c. inf. kasignÍthn 0résasuai A.R–l.c. ‘pimhjanáomai [ép. pres. ind. 3ª plu. c. diéct. ‘pimhjanówntai Opp–H–1–322, Q.S–14–427] 1 en buen sent. idear, inventar, ingeniar ‚kea dízhsuai, ‚llon dè ‚llo ‘pimhjanâsuai Hdt–1.94, cf. 6–91, App–BC 4–120, Orib–8–6–28, ‚lla te 0eì kainà ‘pimhjanÛntai ref. a la creación de nuevos guisos, X–Cyr–8–8–16, pân Phld–Ir–11–10, cf. D.H– 10–2, kaytÍria kaì sfÎnav como torturas, Plu–2– 498d, cf. Anon–V–Thecl–21–24, ‘pimhjanÛntai a¾toîv kaì sitía ponhrà kaì balaneîa D.Chr–6–11, kthtoùv dè dómoyv ‘pimhjanówntai ingenian casas de alquiler los cangrejos ermitaños, Opp–H–1–322. 2 en mal sent. maquinar, urdir, tramar contra c. ac. y dat. ‚llo ti deinòn ... tÊ kakodaímoni Luc– DDeor–7–1, cf. Alex–54, 0nektà ueoîv ‘pimhjanówntai 0nérev Q.S–l.c., c. giro prep. mÍde ‚llhn pareúresin e9v Œbrin ... ðn 0fwsíwka uysiÛn ... ‘pimhjanÍsasuai IKomm–Kult–A 173 (Arsameia del Ninfeo I a.C.), cf. N 203 (Nemrud Dagh I a.C.), en v. pas. páshv tÎv ‘pimhjanhueíshv a½tÔ kataplÍxewv Gr–Nyss–Eun–1–120. ‘pimhjánhma v. ‘pimajánama. ‘pimhjánhsiv, -ewv, 7 manipulación ‘x ‘pimhjanÍsewv artificialmente, intencionadamente Chrysipp–Stoic–2–153. ‘pimhjanhtéon hay que idear, hay que ingeniárselas toîv dè ... mélloysi lambánein tò fármakon, ‘. Þste ... Gal–14–169, tÃn toû potoû dósin a½toîv ... ‘. hay que idear el modo de darles de beber Anon–Med–Acut–Chron–12–3–2. que trama, maquinador ‘pimÍjanov, -on c. gen. Mílhte, kakÛn ‘pimÍjane “rgwn Orác. en Hdt–6–19. fil. mezcla, combinación ‘pimigÍ, -Îv, 7 o interferencia n. de uno de los «tropos» o «argumentos» entre los escépticos •ktov ‘stí trópov ³ parà tàv ‘pimigáv S.E–P–1–124.

‘pimígnymi v. ‘pimeígnymi. ‘pimignúw 1 tr. añadir mezclando, mezclar una sustancia con otra, c. ac. y dat. méli ... a½tÔ Gal–10–475, cf. 12–914, Orib–Syn–3–173–3, 9òn ... 0frÔ Nonn–D–1–162, tà toû Ne]íloy Veúmata ... tÊ ualáttë PMag–1–30, c. gen. partit. y dat. ‘pimignúoysi tÔ ²rrÔ 1lÛn añaden algo de sal mezclándolo con el suero Aët–2–96, fig. ‘pemígnye uaúmati fwnÍn mezcló su voz al asombro, e.d., habló con voz llena de asombro Nonn–Par– 2 intr. c. dat. de pers. relacionarEu–Io–1–49. se con ¶soiv kat' ‘mporían ... ‘pemígnyon (+Ellhnev) Arr–Cyn–2–2–1; v. tb. ‘pimeígnymi. ‘pimiktéon hay que añadir mezclando, hay que mezclar una sustancia con otra, c. ac. y dat. tò “laion tÔ Œdati 0kribÛv Herod–Med. en Orib– 10–38–2, cf. Archig–13–1B., c. gen. partit. y dat. pepérewv ‘. tÔ ‘laíö Paul–Aeg–2–45, cf. 1–79. I sent. pas. 1 mezclado, ‘pímiktov, -on compuesto, resultado de mezcla o combinación de dos o más componentes nóswn 0lktÍria Nic– Th–528, Œdwr Gal–11–389, cf. Vict–Att–22, c. gen. a® d' ‘pímiktoi pleiónwn jymÛn diauéseiv las disposiciones corporales que son resultado de la mezcla de muchos humores Gal–6–815, de poblaciones e9sìn ... ‘pímiktoi %Arábwn te kaì %IndÛn Peripl–M–Rubri 30; que presenta características mezcladas o combinadas, mixto pyretoí op. 1plóv Gal–7–433, fáshloi ... ‘pímiktoi “k te fortídwn neÛn kaì makrÛn «faselos», que son una combinación de barcos mercantes y de guerra App–BC 5–95, “sti dè kaì tà jwría taûta Lydoîv kaì Karsí ‘pímikta estas tierras son mixtas de lidios y carios, e.d., son compartidas por lidios y ca2 de pers., en plu. mezclados rios Str–14–1–38. en su parentesco, e.d. hijos de diferentes progenitores 0delfoùv ‘pimíktoyv, toytéstin ‘x ‚llwn kaì ‚llwn gonéwn Doroth–336–7, perì 0delfÛn nóuwn kaì ‘pimíktwn Vett–Val–321–25, tékna Vett– 3 métr. mezclado, e.d., que combiVal–322–8. na pies diferentes syntíuetai mèn kaì kauarón, syntíuetai dè kaì ‘pímikton pròv tàv 9ambikáv ref. al coriambo, Heph–9–1, cf. Sch–Heph–137–10. 4 subst. ³ ‘. (sc. ´jlov) muchedumbre, masa mezclada LXX Ex–12–38, Iu–2–20, Nu–11–4. II sent. act., de pers. amigo de mezclarse con todos o quizá amigo de enzarzarse en disputas, ref. a Protágoras, Timo SHell–821 (cód. -meikt- edd.). III adv. -wv en forma de mezcla, mezclando unas sustancias con otras Paul–Aeg–3–48–5. ‘pimiméomai imitar, emular ‘pimimeîsuai g' ‘uélein ‚panta todas las cosas tienen deseo de imitación del Bien o el Uno, Thphr–Metaph– 11b–1 (cód.). ‘pimimnÉskomai [raro pres. Thphr–HP 6.6.1, AP 11–37 (Antip–Thess.); aor. part. fem. lesb. ‘pimnásueisa Sapph–96–15; perf. ‘pimémnhsmai POxy–791 descr. (I d.C.)] I como operación mental 1 recordar después a) gener. volver a recordar, e.d., recordar, acordarse de c. gen. de cosa o abstr. gÎv Archil–156–3, 0éuloy A.R–2– 877, tÎv kakíav LXX 1Ma–10–46, cf. Q.S–14– 153, Herod–5–53, ‘pimnhsueìv ðn e½ergetÍkamén se acordándote de los favores que te hemos hecho, UPZ 199–17 (II a.C.), c. gen. de pers. pólla dè ... ‘pimnásueis' !Atuidov Sapph–96–16, fig., c. suj. no de pers. stafylaì drepánhv ‘pimimnÍskontai AP 11–37 (Antip–Thess.); recordar en el sent. de recuperar ‚mfw k' ... ‘pimnhsaímeua jármhv Il–17–103; b) unido a mimnÉskomai seguir recordando c. gen. de pers. mnÍsato gàr katà uymòn 0múmonov %Antilójoio, tón V' ..., toû ¶ g' ‘pimnhsueìv “pea pteróent' 0góreyen se acordó en su mente de Antíloco, héroe sin tacha que ... y sin dejar de recordarlo respondió aladas palabras, Od–4–189, cf. 1–31. 2 recordar también o a la vez c. gen. de pers. ç fíloi 0nérev “ste kaì a9dÛ uésu' ‘nì uymÔ ‚llwn 0nurÚpwn, ‘pì dè mnÍsasue “kastov paídwn 6d' 0lójwn ... amigos, sed hombres y sentid respeto por otros hombres; recordad además cada uno a vuestros hijos y esposas, Il–15–662.

‘pimolúnw

1847 II unido a la expresión verbal recordar en una narración, discurso o diálogo, e.d. mencionar, mentar, hablar sobre a) c. gen., de pers. seîo Od–4–191, cf. Hdt–1–85, X–Cyn–12–18, D–19–276, Luc–Hist–Cons–27, tÛn progónwn Isoc–16–24, cf. Ph–2–291, Gr–Nyss–V–Macr–384–23, Swkrátoyv Pl– La–180e, cf. Critias B 50, tÛn basiléwn Plu– Eum–12, cf. Sull–36, Pyrrh–20, 2–677d, Fauorin–de Ex–3–27, de cosa o abstr. 0meilíjwn pónwn A–Ch– 623, mhd' ‘pimnhsuÊv “ti Troíav ni vuelvas a hablar de Troya S–Ph–1400, toû kaì %Arjílojov ... ‘n 9ámbö trimétrö ‘pemnÍsuh Hdt–12, paidikoû lógoy ‘pimnhsuÎnai X–Cyr–1–4–27, tÛn o9kopédwn Aeschin–1–84, cf. Hdt–1–5, 177, X–HG 6–3–14, Dsc–1–58–3, Fauorin–de Ex–16–21, Clem–Al– Strom–3–3–18, Eus–HE 7–22–12, Gr–Nyss–V–Gr–Thaum– 44–14, Gr–Naz–M–35–812B, tÛn pepragménwn a½tÔ D–20–75, cf. Eun–Hist–20–1, toioútwn Aeschin–1– 146, cf. Chrysipp–3–112, Ph–2–597, I–AI 12–38, 0riumÛn Aristid–Quint–101–24, cf. Gal–6–125, tÛn dè léxewn ... o½k ‘pimnhsuhsómeua Clem–Al– Strom–7–1–1, cf. Basil–M–31–241D; b) c. ac. ‘pimemnhménoi ... tÃn LÍmnoy aÆresin Hdt–6–136, cf. Lyd–Mens–4–26, tosaûta Hdt–1–14, o½d' ³tioûn perì toútoy ‘pemnÍsuh no mencionó nada en absoluto respecto a aquello X–Cyr–1–6–12, cf. Herod–6– 42, tb. c. dat. o9konomíav tí soi ‘pemnÍsuh ³ 0nÍr; ¿te mencionó algo de economía el hombre? X–Cyr–1–6–12, en v. pas. keîntai dè kaì ‚lla ‘ntaûua ‚xia ‘pimnhsuÎnai hay allí otras cosas dignas de ser mencionadas Paus–6–19–6; c) c. perì y gen. toû megáueov péri ... ‘pimnÍsomai Hdt–2–101, toútwn péri moi dokeî jrÎnai ‘pimnhsuÎnai Pl–Mx–239c, cf. D.S–12–11, 14–117, Plb–3.1.5, Hyp–Epit–8; d) c. or. complet. ‘pemnÍsuh tiv ... ¶ti ... X–HG 3–2–8, cf. IEphesos 25–7 (II d.C.), perì gynaikÛn ‘pemnÍsuhmen, Ñv ... Pl–Ti–18c. ‘pimímnw continuar, persistir, seguir en c. dat. “rgon ... þ ‘. Od–14–66, cf. 15–372, ‘mÔ d' ‘pimímnete fíltrö persistid en el amor hacia mí Nonn–Par–Eu–Io–15–9, tÊde ‘pimímnei la artritis en el isquion, Aret–SD 2–12–4, sin dat. ¡n ... 7 kefalaíh ‘pimímnë Aret–CD 1–2–12. 1 ép. de guerreros en el ‘pimíx adv. combate cuerpo a cuerpo en forma mezclada y en contacto, en forma revuelta TrÛev ²rínontai ‘. Æppoi te kaì a½toí Il–11–525, ‘. kteínontai Il–14– 60, cf. Q.S–3–322, ‘. dè te maínetai !Arhv pues Ares enloquece haciendo tomar contacto a los combatientes, como expl. de la lucha a½tosjedíhn 2 gener. de forma mezclada, entreOd–11–537. mezcladamente, en confusión a) ref. a sonidos y colores plÎto Vóov keládwn ‘. Æppwn te kaì 0ndrÛn Il–21–16, ‘keínë gár ... leykaì mèn ‘. ¾péryuroi pareiaí sus mejillas son blancas entremezcladas de sonrojo Aristaenet–1–1–8, fig. pánta d' ‘. “jei aÝma kaì fónov, klopà kaì dólov LXX Sap–14–25; b) de ataduras entrelazándose desmoì d' o½ránioi ... Khteíhv d' ´piuen lofiÎv ‘. foréontai los haces celestes ... se dirigen entrelazados por detrás del lomo de la Ballena Arat– 364; c) en el parentesco, ref. a hijos engendrados con un padre ilegítimo ¶ssoyv t' ‘. ‘tékonto mhtérev 0lloíoisi par' 0ndrásin e½nhueîsai Man–6–309. ‘pimixía v. ‘pimeixía. ‘pímixiv v. ‘pímeixiv. ‘pimísgw [fut. med. ‘pimisgÍsontai Vett– A tr. 1 añadir Val–110–26; v. ‘pimeígnymi] mezclando, mezclar, juntar unas cosas con otras symbaínei ... metágontev (l. -tav) tà smÍnh e9v tòn [%Arsi]noíthn ‘pimísgein kaì tà ‘k toû ["Hra]k[l]eopolítoy sucede que, al trasladar las colmenas al (nomo) Arsinoita, juntan también las procedentes del Heracleopolita, PHeid–362–14 (III a.C.), componentes en recetas o preparados diylísav a½tò ‘pímisge méli tosoûton Dsc–4– 137b, en v. pas. 7 dè Vhtính tóte pollà mà ‘pimisgésuw Hippiatr–34–8; en v. med. mismo sent. tósson d' ‘pimísgeo ‚mmi y mezcla un poco de comino Androm.157. 2 en v. med. cruzar, aparear perros de dist. razas %Arkádav %Hleíoiv ‘pimísgeo Opp–C–1–395.

B intr. en v. med. I c. compl. de pers. y asim. 1 mezclarse, tener trato, relacionarse con frec.

ref. a contactos comerciales, c. dat. o½dé tiv ‚mmi brotÛn ‘pimísgetai ‚llov Od–6–205, cf. 241, A9gúptö Hdt–2–104, cf. 151, ‚lloiv X–Ath–2–7, cf. A.R–3–658, D.P–713, Eus–PE 8–9–11, c. compl. prep. tínav ‘pimísgesuai deî pròv 0llÍloyv Arist– Pol–1327ª39, fig., c. dat. de abstr. galhnaíë d' ‘pimísgeai o½d' ¶son ¶sson y no te unes a la quietud ni un poco Philet–Fr–Poet–4, cf. Opp–H– 4.214, sin compl. Æna mà ‘pimisgómenoi o® MÎdoi ‘kmanuánoien a½tÎv tà prÍgmata Hdt–1–185, cf. I–BI 2–488, raro en v. act. tÛn te ‘ntòv PeloponnÍsoy kaì tÛn “xw ... par' 0llÍloyv ‘pimis2 en sent. sexual unirse, góntwn Th–1–13. mezclarse, tener relaciones sexuales con c. dat. taîv gynaixín D.S–3–17, patérwn ¡ mhtérwn 0delfaîv ¡ 0delfoîv ‘pimísgontai Vett–Val–109– 30, cf. 72–21, Clem–Al–Paed–1–7–55, Ath–Al–Gent– 3 en cont. 12, Paul–Al–72–6, Cyr–Al–M–69–64D. bélico entablar combate de nuevo, volver a enfrentarse pódev Æppwn ƒc ‘pimisgoménwn los cascos de los caballos que regresan al combate, Il–5–505; en pres. reforz. por a9ei combatir una y otra vez, combatir de forma continuada c. dat. a9eì mèn TrÚess' ‘pimísgomai Il–10–548. II c. compl. de lugar asistir a, acudir a, frecuentar c. compl. prep. o½dé pot' ‘v boylÃn ‘pimísgetai o½d' ‘pì daîtav y no asiste a la asamblea ni al banquete Hes–Th–802, ‘pimisgoménoyv ‘v tÃn xymmajían frecuentando el territorio de los aliados Th–4–118, (nÎson) ‘n ¬ ‘pimisgoménwn tÛn Karjhdoníwn pollákiv Arist–Mir– 837ª1, c. dat. 0goraîv Gr–Naz–M–37–549A, cf. Heph–Astr–3–44–1, c. ac. loc. ref. a un monte min ... o½dè gynà ‘pimísgetai Call–Iou–13. III c. suj. y compl. de cosa mezclarse, unirse con, incorporarse a c. dat. tò mèn (¾grón) 0llótrion o½k ‘pimísgetai tÔ ‚llö ref. a los humores, Hp–Morb–4–51, en métr. ‘àn ‘pimísghtai a½toîv básiv 9ambikÍ Choerob–in Heph–239.3, c. e9v y ac. límnh ... e9v £n ³ Tánaïv ... ‘pimísgeu' ref. a un río, Hecat–195. 1 de pers. que está a ‘pimísuiov, -on sueldo, que recibe un salario, asalariado 0késtria Plu–Galb–9, látriv Ar–Byz–Fr–321, khpoyróv Hsch.; fig., c. gen. (fwnÍ) ‘. 0rgyríoy Sch– 2 del cargo remunerado, retriPi–P–11–63M. buido jrhmatízesuai tòn ‘pimísuion toûton jrhmatismón Dam–Hist–Phil–108. de alquiler, de pago ‘pimisuív, -ídov ’taîrai AP 7–403 (Marc–Arg.). 1 sujeto a subsidios o ‘pímisuov, -on dietas, subvencionado 7 prÚth súnodov o½k ‘. synÍjuh, 0llà ‘ueloúsiov kaì jwrì[v] 0rgyríoy 2 fig. pagado, castiIEphesos 17–58 (I d.C.). gado c. gen. 0ulióthtov gàr tÎv ‘sjáthv ‘. ƒn génoitó tiv Cyr–Al–Luc–1–68–12. 1 contratar suplementaria o ‘pimisuów sucesivamente, dar en nueva adjudicación trabajos, en v. pas. tÛn ‘pimisuwuÈsÛn plínuwn 0riumóv número de ladrillos adjudicados suplementariamente para la reconstrucción de una sección de los muros del Pireo IG 2²–1664–8 (Pireo IV a.C.); en v. med., abs. adjudicar tareas adicionales añadidas a la contrata principal kau' 7méran ‘pimisuoûsuai PPetr–3–43ue–3–10, 5–10 (III a.C.); en v. med., abs. ofrecer en segunda adjudicación, realizar una nueva contrata en caso de incumplimiento por parte del primer adjudicatario o½ synteloûntov ... tà “rga, ‘pimisuwsámenoi ... synetelésamen tÃn ²rófwsin IG 11(2)–199A–106 2 dar en arriendo secunda(Delos III a.C.). riamente, en un segundo momento toùv dè tÛn ®erÛn ‘pistátav ... tà ®eréa ... ‘pimisuoûn, ‚n tiv mà paréjei tÛg jÚrwn que los encargados de los sacrificios (les) den en arriendo las víctimas, si alguna de las tribus no las proporciona, 3 dar en IG 12(9)–189–30 (Eretria IV a.C.). arriendo también, coarrendar de modo simultáneo a otro co-propietario Kúrillov ... memísuwka tá te próbata kaì aÅgav ... Ueódwrov ‘pimemísuwka Ñv prók(eitai) PSakaon 71–29 (IV d.C.).

‘pimisuwtóv, -oû, ³ jornalero met' ‘niaytòn ... ‘pimisuwtoû tras un año de jornalero, e.d., tras un año exactamente Procop–Gaz–M–87–2168. ‘pímitron, -oy, tó téc., n. de un elem. del telar, prob. lanzadera 9stópodev dúo, ‘. •n POxy–Hels–34–5 (III d.C.), cf. POxy–264–5 (I d.C.) en BL 8–234, POxy–2773–14 (I d.C.) en BL 8–262. ‘pimnhmoneúw referirse a, mencionar, aludir a en un escrito o discurso, gener. c. gen. ‚llwn dè mónon tÔ ²nómati ‘pimnhmoneûsai aludir a otros sólo de nombre Epiph–Const–Haer–60– 2–1, KlÍmhv ... oÿ ‘pimnhmoneúei Paûlov ‘n tÊ pròv "Rwmaíoyv ‘pistolÊ Epiph–Const–Haer–27– 6–2, cf. Exp–Fid–19–5, tb. c. ac. tà a½tá Epiph– Const–Haer–69–28–1, en v. pas. ³ 7mîn e9v diÍghsin ‘pimnhmoneyómenov Paûlov Epiph–Const–Haer– 65–1–3. ‘pimnÍmwn, -onov, ³ dud., tít. oficial en una syggéneia o clan cívico, quizá archivero o registrador, INordkarien 215–25, 27 (Alabanda, heleníst.). 1 recuerdo, acción ‘pímnhsiv, -ewv, 7 de recordar tÎv zwÎv kaì systásewv Aristeas 2 recuerdo, memoria, 154, cf. EM 357–57G. mención hecha en recuerdo tÛn proeirhménwn biblíwn Hecat–Abd–23, tÛn e½seboúntwn Orph– Fr–387–2, tÎv mhtróv moy SEG 49–1790 (Nicea, imper.), cf. Pelag–Alch–261–2, Gr–Nyss–M–46–1177A. 1 hay que mencionar, hay ‘pimnhstéon que hacer mención en el marco del discurso, c. or. complet. tà gàr ‚lla zÔa ¬ gégonen aŸ ... ‘. Pl–Ti–90e, c. ac. toútwn tó ge tosoûton ‘., ×ste ... Str–2–5–43, c. gen. Vhmátwn 0kolástwn Clem– Al–Paed–2–10–98, múrwn ‘n toîv symposíoiv Poll– 2 hay que acordarse c. gen. tÛ[n ueÛn 6–104. con ocasión de sus fiestas, Epicur–Fr–[86] 29. 1 asignar como parte debida ‘pimoiráw tà ²stâ ... tÔ Dií en el sacrificio, Sch–Hes–Op– 48d, en v. pas. Þrisen nómov ... k0pimoirâsuai kónin nekroîv 0uáptoiv la ley determina que les sea proporcionada su parte debida de tierra a los muertos insepultos Moschio Trag–6–31, cf. Ps– Phoc–99; asignar como destino, decidir, resolver c. or. de inf. ‘pemoírasan toùv e½nastÎrav tÎv "Elénhv ... tà pentágambra nymfeîa merísasuai (las Moiras) asignaron como destino que los maridos de Helena se repartiesen nupcias de cinco esposos ref. a los cinco casamientos de 2 recibir como parte Helena, Sch–Lyc–144a. debida ‘pimoirásoysin ‚lloi toûton ðde spatalistaí Eus–Alex–Serm–M–86–444A; en v. med. mismo sent., c. gen. part. tafÎv ‘. recibir sepultura Ph– 2–178. reparto, adjudicación ‘pimoirasía, -av, 7 de la parte debida ref. al sacrificio en el mito de Prometeo ‘xhpáthsen a½tòn tÊ ‘pimoirasíä Sch– Hes–Th–565F. mat. división Sch– ‘pimoirasmóv, -oû, ³ Euc–10–164. ‘pimoíriov, -on predestinado, del destino nÍmat' 0naplÍsav ‘pimoíria AP 7–504 (Leon). ‘pímoirov, -on partícipe de, que participa de de pers. stefán[wn B–1–158, cf. 29b–6, Euryph–Pyth–Hell–85–16. ‘pimoijeúw cometer adulterio después, seguir cometiendo adulterio dicho de Poseidón, Luc–Philopatr–6, ‘pì toùv geítonav toùv 9díoyv Cat–Cod–Astr–8(3)–196–28. ‘pimoijía, -av, 7 adulterio Ptol–Tetr–4–5–8, Heph–Astr–2–21–12. ‘pimoijídiov, -on adúltero Olymp–in Alc.153. ‘pimoleîn v. ‘piblÚskw. ‘pimÒléw jur. recurrir c. gen. a9 mèn ka níkav ‘pimÒlêi si (alguien) recurre una causa ganada en caso de muerte del perdedor del juicio ICr–4–72–9–31, cf. 28 (Gortina V a.C.). ‘pímolov, -oy, ³ invasor gâv ‘pímoloi A–Th–629, cf. Sch–A–Th–626-630a. 1 manchar superficialmente ‘pimolúnw toùv tópoyv ref. la menstruación, Sor–1–6–72. 2 fig. manchar, mancillar tÃn e½praxían Sch–E– Or–247, c. dat. instrum. tÃn gÎn taîv 0uemítoiv a½tÛn ‘rgasíaiv Epiph–Const–Haer–63–1–8, en v.

‘pimomfá pas. ³ bíov ... tÊ loipÊ tÎv cyjÎv 0taxíä Gr– Nyss–Virg–317–5, cf. 328–21. ‘pimomfá, -âv, 1 censura, reprobación, reproche ²xeîa ‘. Pi–O–10–9. 1 reprobable, censurable ‘pímomfov , -on tà d' aŸte k0pímomfa A–A–553, ‚ta A–Ch–830, cf. Eust–115–38; neutr. plu. subst. ‘pímomfa lé2 amigo de censurar, que gein Eust–88–10. reprocha c. dat. k0pímomfov eý fíloiv E–Rh–327. 1 permanencia, estancia ‘pimonÍ , -Îv, 7 prolongada en un lugar ¢ te ‘n tÔ %IsumÔ ‘. genoménh Th–2–18, cf. PFam–Teb–43–42 (II a.C.); permanencia, supervivencia del alma más allá de la muerte, Plu–2–560b, del fruto en el árbol en virtud de diversos procesos, Thphr–CP 2–9–8, cf. 12; permanencia prolongada, adicional del sol en su posición durante los solsticios, Plb–34–1–10, 2 mantenimiento cf. Gem–6–30, Posidon–211. prolongado de una cataplasma en su sitio sin cambiarla, Sor–3–2–181; econ. depósito, custodia prolongada de una suma de dinero en el banco IG 14–423–2–5, 30 (Tauromenio II/I a.C.); larga duración, duración prolongada tÎv zwÎv Ptol– Tetr–3–10–3, cf. Gp–18–9–5, dià tÃn ‘pimonÃn kaì tò mégeuov tÛn basánwn Eus–HE 5–1–20. 3 constancia, perseverancia, tenacidad como virtud humana para obtener los mejores resultados, de Agamenón en Troya 0gastòv katà tÃn ‘pimonÍn como etim. de su nombre, Pl–Cra–395b, ‘. kaì kartería Plu–2–22d, cf. ILosorakel Ant 35–4 (Cilicia II/III d.C.), en la construcción del Templo, I.BI 5–189, en la lucha contra los placeres, Gr– Nyss–Virg–288–12, de los brahmanes, aguantando un día entero sin moverse, Str–15–1–60, cf. Iambl– VP 16, c. gen. obj. 7 ‘. toû kaloû la perseverancia en el bien Basil–Spir–38–55, cf. Ph–1–146, S.E– P–1–1. 4 ret. epímone, insistencia 7 dè kaloyménh ‘. ‘sti mèn ’rmhneía pleíwn toû prágmatov Demetr–Eloc–280, cf. Longin–12–2, Hermog– Id–1–11–26. 1 prolongado, durade‘pímonov , -on I ro en el tiempo ‘. ²rgÍ cólera duradera Plb–30– 31–13, súllhcív ‘stin kráthsiv ‘. spérmatov la concepción es una retención prolongada del esperma (en la matriz), Sor–1–14–6, o½ gàr stereá tiv ¤n kaì ‘. 7 kat' a½tÛn plhgÍ Eus–M–23– 837D, op. e½kauaíretov ‘inestable, transitorio' katarjÍ Vett–Val–326–17, Ðféleia Aët–3–174; subst. tò ‘. prolongación en el tiempo de una situación, Aret–CA 2–4–5. 2 recurrente, continuado, persistente, que se repite una y otra vez tÃn ²dúnhn mà mónon sfodrán, 0llà kaì ‘pímonon eýnai Alex– Trall–Oc–170, ‘pímonoi strófoi pertinaces retortijones Aret–SD 2–9–12, ‘pímonoi 0skÍseiv ejercicios tenaces Ph–1–360, cf. Callinic–Mon–V–Hyp–42.3, 7 ‘. meléth tÛn toû Ueoû uelhmátwn Basil–M– 31–925B, lhsteíai MAMA 4–297–11 (III d.C.), xúsiv Orib–46–22–14; subst. tò ‘. persistencia de los síntomas de la enfermedad, Gal–10–72, como 3 que característica de la ira, Thdt–M–80–1408C. sigue vigente, que prolonga su vigencia de deudas o pagos pendientes toùv ‘ránoyv ‘pimónoyv poieîn prolongar la vigencia de los escotes Plb– 38–11–10, ³ [ç]nov ‘. “stw ID 502A–17 (III a.C.), cf. SIG 679–80 (Magnesia del Meandro II a.C.); en suspenso, en espera, bloqueado tò génhma ... “stw ‘pímonon méjri ... BGU 1757–3 (I a.C.). II de pers. 1 perseverante, constante, firme en sus creencias, actitudes o propósitos a®retistÍv Iambl–Protr–21 (p–144), cf. Ptol–Tetr–3–14–3, c. dat. o compl. prep. ‘pímonon genésuai tÊ gnÚmë ser firme en su opinión Plb–29–26–2, cf. Plu–2–799d, ‘lafròv mèn ‘n tÔ kolázein kaì o½k ‘. Plu– Flam–1, c. inf. ‘pímonoi proskameîn constantes a la hora de esforzarse Aret–SD 1–6–3; subst. tò ‘. constancia, perseverancia, tenacidad c. dat. o compl. prep. tò tÎv prouésewv ‘. la perseverancia en sus propósitos Plb–16–28–3, tò ‘. soy tÎv pròv filomauían o9keiÚsewv la constancia de tu atracción hacia el aprendizaje Hipparch–1– 2 que per1–1, cf. Eus–Is–5–25, M.Ant–1–16–2. manece en un puesto más allá del plazo fijado por decisión superior ‘paposteîlai strathgòn

1848 •teron ... ¡ tòn ¾párjonta poieîn ‘pímonon enviar un nuevo general o prorrogar en el mando al que está en activo Plb–6–15–6, Æna ‘pì tÛn tópwn ‘pímonoi ¾p[árjw]sin PTeb–24–60 (II a.C.). III adv. -wv 1 de modo duradero, prolongado en el tiempo (brÚmata) ‘gkauízonta toîv sÚmasin ‘. Gal–19–673, cf. Sor–1–14–27. 2 constantemente, continuamente, permanentemente lampásin 3 con per‘. pyroúmenoi PoinÛn Pl–Ax–372a. severancia, de modo pertinaz, insistente ‘. 0pisjyrízeto Eus–HE 6–5–5, cf. Lex–Tht–10 (p–117). ‘pimoriasmóv, -oû, ³ mat. aplicación de la proporción superparticular o superparcial Iambl– in Nic–5–43. ‘pimóriov, -on mat. y mús. 1 superparticular, superparcial ref. a la proporción 1 1/n, utilizada para expresar intervalos musicales 0riumoí Arist–Pr–921°5, lógoi Theo Sm–109, cf. Euc– Sect–Can–proem–22, déon dè ‘n lógoiv ‘pimoríoiv eýnai tà ‘mmelÎ es necesario que haya armonías en ratios superparticulares Ptol–Harm–12–27, o® Vyumoí d' ‘n ‘pimoríö lógö Aristid–Quint–82–11, cf. Porph–in Harm–112–11, Procl–in R–2–80, ‘. diásthma Euc–Sect–Can–3–3, Theo Sm–53; subst. tò ‘. número superparticular Arist–Metaph–1021ª2, cf. Nicom–Ar–1–19–14, Iambl–in Nic–3–34, en plu., Plu– Fr–81, cf. Ptol–Tetr–1–14–2, Sch–Euc–5–84; ref. al 2 adv. -wv con ritmo del pulso, Gal–8–516. números superparticulares, en proporción superparticular Nicom–Ar–2–20, Theol–Ar–56. ‘pimorióthv, -htov, 7 mat. y mús. propiedad de ser superparticular o superparcial tÃn ‘pimorióthta 0pò 7miolíoy tÃn 0rjÃn Åsjoysan Iambl–in Nic–3–39. ‘pimormúrw 1 de ríos y mares borbotear, romper c. dat. tÔ !Iridi ‘pimormúroysi Voaì +Alyov potamoû Eust–in D.P–784; en v. med. mismo sent. tÊ d' ‘pì Sardániov mormúretai “ndoui póntov D.P–82 (tm.). 2 en v. med. gorgotear la mucosidad en la nariz An–Ox–3–220–11. ‘pímortov, -on parcelado, dividido en parcelas ‘. gÎ para su cultivo en régimen de arrendamiento ‘. gÎ Sol–Lg–67, cf. Hsch. 1 fingir, simular, aparentar ‘pimorfázw o representar falsamente ‘gkrateían Ph–1–195, 0gálmata ... oÝv ‘pimorfázete e½sébeian Clem– Al–Prot–4–47–1, cf. Ph–1–340, Eus–HE 8–14–1, c. inf. u or. complet. filosófwn 7 plhuùv tò ... 0ceydèv ‘pimorfázoysa uhrân la multitud de los filósofos que finge perseguir la verdad Ph–1–387, k‚n ‘pimorfázëv ¶ti zhteîv Ph–1–96, cf. 193; en v. med. mismo sent. e½sébeian Eus–Hierocl–45–44, cf. Didym–in Iob 228–3, proswpeíoy díkhn tÃn pyuagóreion ‘pimorfazómenov 0gwgÍn fingiendo el método pitagórico a modo de máscara Eus– Hierocl–5–13, c. inf. tòn ... ‘pimorfazómenon “jein 2 supotÃn 0lÍueian Didym–in Zach–2–164. ner falsamente en, atribuir falsamente a c. ac. y dat. ¡ tÔ Patrì tÃn génnhsin ¡ tÔ Y®Ô tÃn 0gennhsían Gr–Nyss–Diff–Ess–7. 1 modelar, transformar 7 ‘pimorfów poikílaiv e9déaiv tòn jrysòn ‘pimorfoûsa téjnh Philost–HE 3–15, fig., c. ac. de abstr. 0fíketo gàr ‘pimorfÚswn tà kau' 7mâv de Jesús, Cyr– Al–Luc–2–87–17, en v. pas. tò kállov, ¶ moi dià toû 0gaphuÎnai parà tÎv e½uúthtov ‘pemorfÚuh Gr–Nyss–Hom–in Cant–47–7; en v. med. mis2 en v. med.mo sent., Nil–in Cant–24–23. pas. transformarse en Lamíä ‘pemorfÚuh “poc para Lamia (Zeus) se transformó en abubilla, Hom–Clem–5–13. ‘pimórfwsiv, -ewv, 7 falsificación 0pathlà ‘. Leont–Byz–M–86–1276B. ‘pimotów cubrir con una venda, vendar alrededor en v. pas. ‘pimotoúsuw 7 tomà tiltoîv o9nelaíö bebregménoiv que el corte sea vendado con hilas empapadas en una mezcla de vino y aceite Heliod. en Orib–44–7–9. ‘pimojuéw trabajar, esforzarse en Hsch. ‘pimójuhtov, -on fatigoso, esforzado zÍsanti 0ménptwv tòn ‘pimójuhton bíon GVI 2048 (Dorilaeo I/II d.C.).

I 1 de cosas y abstr. ‘pímojuov, -on trabajoso, fatigoso, que supone esfuerzo o causa fatiga 0retá B–1–181, cf. Didym–Gen–104–14, o½k 0tyjÃv mèn “fy bíov, 0ll' ‘. Man–4–248, cf. Porph–Antr–18–15, Gr–Naz–M–35–976C, Gr–Nyss–Usur– 204–4, Chrys–Serm–Gen–5–199, ‘pimójuoy kaì kryfíhv gÎv Hp–Ep–17–5, práxeiv Vett–Val–43– 10, tò barù kaì ‘pímojuon fortíon tÛn 1martiÛn Eus–M–23–217B, “rgon Chrys–M–62–405, en uso pred. kerameùv ... ‘pímojuon plássei pròv ¾phresían 7mÛn –n –kaston LXX Sap–15–7. 2 subst. tò ‘. esfuerzo, pena, dificultad tò ‘pímojuon kaì tò 0phnèv ‘pistasíav Didym–in Zach– 4–68, cf. Heracleo en Origenes Io–13–10, Chrys–M– 55–62. II de pers. 1 laborioso, esforzado, trabajador (cyjáv) o½d' ‘pimójuoyv ¡ filopónoyv Ptol–Tetr– 3–14–5, cf. 10, Heph–Astr–2–15–8, doûlov Gr–Nyss– Usur–198–14, kamathròv kaì ‘. 0nÍr Eust–1701– 57. 2 triste, pusilánime op. uymikóv ‘animoso', Tat–Orat–9. 3 malintencionado, perverso, dañino glos. a mojuhróv Sch–A–Th–257f, glos. a ponhróv Sch–Ar–Pax 384a. III adv. -wv con esfuerzo, laboriosamente toùv mèn oŸn ‚ndrav ‘. periéswsen App–Hisp–88, cf. Syr–42, Praef–6. Epimigdonia so%Epimygdonía, -av, 7 brenombre dado por los macedonios a la ciudad de Antioquía en Mesopotamia, I–AI 20–68. ‘pimúzw [aor. ‘pémyxan Il–4–20] 1 murmurar, rezongar, refunfuñar en señal de disgusto ante las palabras de alguien a® d' ‘pémyxan ref. a Hera y Atenea ante las palabras de Zeus en Troya Il–l.c., cf. 8–457, Eust–723–6; en v. med. mismo sent. ‘pemúxato: ‘pesténaxen, ‘pegóggysen Hsch. 2 mofarse, burlarse ‘pémyxan: ‘pemyktÍrisan, ‘pemújuisan, ‘xefaúlisan Hsch., cf. Trypho Trop–205–25, ref. a expulsar aire por la nariz en señal de burla ‘pémyxen: ‘xemyktÍrisen, ¤jon dià tÛn VinÛn ‘poíhsen Phot–e 1418. ‘pimÙuéomai dar razones repetidas, aconsejar una y otra vez variante antigua a 0pemyueómhn de Il–9–109 en Apollon–536, Sch–Er–Il–9–109 (ap. crít), Hsch–a 5964. ‘pimyueúomai relatar, narrar después c. or. complet. ‘nteûuen ‘pimyueúetai ¶pwv ... Ant– Diog–109b30; neutr. plu. subst. tà ‘pimyueyómena relatos, fábulas tà ‘. péplastai mâllon ¾pò gynaikÛn Arist–HA 605ª5. descripción Hsch–s.u. ‘pimyuía, -av, 7 “kfrasiv. ‘pimúuion, -oy, tó lit. epimitio, moraleja Luc–Bacch–8, Nicol–Prog–10, Olymp–in Grg–4–3, tò ‘. tÛn A9swpeíwn múuwn Olymp–in Grg–49–3, cf. Anon–Prol–7–39. ‘pimykthrízw mofarse, burlarse ‘gÕ mèn deiknúw ‘spoydakÚv, o® dè pálin ‘pemyktÍrisan Men–Fr–607–4, cf. Hsch–e 4402. burla, mofa, ‘pimykthrismóv, -oû, ³ desprecio Hsch–s.u. ‘pismyktón. ‘pímyktov, -on prob. que es objeto de desprecio o asco, rechazado con desprecio peníh ... pántë d' ‘. Thgn–269. de la molienda daímwn ‘pimylídiov, -on Hsch–d 1143, ñdóv Hsch–i 575. I 1 de la molienda ref. ‘pimúliov, -on a una canción que se entonaba durante la molienda 3smä Ael–VH 7–4, ®maîov (ñdÍ), 7 ‘. kaloyménh Trypho Fr–113, cf. Poll–4–53, Philost–HE 2–2. 2 del molino, molinero epít. de Ártemis, Carn–93–185, de otros dioses ueóv tiv ‘. Eånostov ‘kaleîto Eust–214–17, cf. Paus–Gr–e 82, mylánteioi ueoí: ‘pimúlioi Hsch–m 1850, tiv daímwn ‘. “forov tÛn 0letÛn Eust–1885–27. II subst. tò ‘. volandera, muela superior del molino o½k ‘nejyráseiv múlon o½dè ‘. LXX De– 24–6. ‘pimylív, -ídov, 7 anat. rótula Hp–Mochl–1, Hp. en Gal–19–99, Ruf–Onom–120, cf. Poll–2–189. 1 espiración, expulsión ‘pímyxiv, -ewv, 7 de aire por la nariz, en señal de ironía o burla mykthrismòv dè lógov diasyrtikòv metà tÎv tÛn VinÛn ‘pimúxewv ginómenov Choerob–Rh–

‘pinémw

1849 254–29, de los elefantes cuando espiran por la 2 suspiro, gemido ‘.: trompa, Zonar–p.682. stenagmóv Hsch. ‘pimyrízw untar, ungir o® myropÛlai toùv ‘pidistázontav ... ‘pimyrízoysi toútö los perfumistas ungen a los (clientes) dubitativos con esto (perfume de rosas), Thphr–Od–45. ‘pimúrw [-Ù-] 1 bañar, inundar por el oleaje, en v. pas. (nÎsov) e9v „la kekliménh 2 en ¶sson t' ‘pimúretai 9sumóv A.R–1–938. v. med. deshacerse en lágrimas por, lamentarse por tòn ‘ra[tòn] pó[sin MAMA 8–221a (Licaonia IV/V d.C.). ‘pímysiv, -ewv, 7 acción de cerrar, cierre de partes del cuerpo blefárwn ‘pimúseiv Philum–Ven–16–3, cf. Clem–Al–Paed–2–9–80, Gr–Nyss– Res–252–2, tà bléfara ... e9v ‘pímysin ‚gein Erot–47–8, tÛn ²mmátwn Gr–Nyss–Virg–298–28, jeiléwn op. diastolÍ ‘cierre', Gr–Nyss–Hom–Opif– 150–20, cf. Beat–156–7, ref. al orificio cervical externo del útero, Sor–3–4–28. ‘pimyjuízw mofarse, burlarse láurh d' ‘pimyjuízoysi Gr–Naz–M–37–1011A, glos. a ‘pémyxan Hsch–e 4401. I tr. 1 cerrar toùv ‘pimúw [-Ù-] ²fualmoúv D.S–1–48, cf. Hierocl–7–13, Gal–7–89, Basil–M–31–548D, tà bléfara Sor–3–5–48, cf. D.P– Au–1–30, Aret–SA 1–5–4, Alex–Aphr–in Sens–29–3, ´mmata Opp–H–2–110, ²pwpáv Opp–C–4–144; abs. cerrar los ojos ‘án tiv a½tòv ‘pimúë, mhdè toùv pélav ³rân Plb–4–27–7, cf. Ael–NA 13–13, 0eì mèn ‘pimúoysa o½j ³r Alex–Aphr–in Sens–18–6, cf. Opp–C–2–575, fig., como símbolo de impiedad o insensatez toû %IsraÃl pròv tò fÛv ‘pimúsantov Gr–Nyss–Hom–in Cant–205–12, cf. Eun–3–8–40; fig. morir k6pémysa keínwn e½gÍrwv ‘nì jersín Call–Epigr–40–5. 2 abs. guiñar un ojo, hacer un guiño como forma de aprobación o asentimiento, Ar–V–934. II intr. cerrarse ‘pimemykótov ... toû stomíoy tÎv ¾stérav Sor–2–2–12, de las filas en la batalla Erot–Fr–Pap–Nin–B 3–22, las heridas Ðteilaì d' ’káteruen ‘pimúoysin ²dóntwn Opp–C–2–290, tajù tòn ´gkon ‘pimúein rápidamente la hinchazón se cierra (sobre el proyectil incrustado en la carne), Onas–19–3, c. dat. tà ... bléfara mógiv toîsi ²fualmoîv ‘pimúei los párpados apenas se cierran sobre los ojos Aret–CA 1–6–1. ‘pimwkáomai burlarse de, mofarse de ‘feciówntai: ‘peggelÛsi, ‘pimwkÛntai Sch–Od–19– 331, cf. Sch–S–OT 970P., Sch–A.R–1–486a, c. ac. ‘pimwkÚmenov a½toùv ‘pijeiroûntav ‘mprÎsai líuoyv Sch–Il–12–177-178b, c. dat. toîv TrÛsi Eust–898–35. ‘pimwmáomai censurar, reprender por, acusar de c. gen. y dat. de pers. o½d' ƒn “moige múuoy „te ceysuéntov 0nÃr ‘pimwmÍsaito D.P– 896, sólo c. dat. de pers. “moige Ñv ceydoménö Eust–in D.P–882, c. ac. Þste mhd' ƒn tòn MÛmon a½tòn ‘pimwmÍsasuai Dam–Hist–Phil–54. dór. -Àtóv Theoc– ‘pimwmhtóv, -Í, -ón 26–38 digno de reproche, censurable, reprensible (!Eriv) Hes–Op–13, “rgon ... o½k ‘pimwmatón Theoc–l.c. 1 en sent. moral o espiri‘pímwmov, -on tual censurable, digno de reproche c. ac. de rel. tòn bíon ‘. Hld–7–2–1, cf. Ptol–Tetr–3–14–25, pánta tà ‘n o½ranÔ ‚mwma, pánta tà ‘pì gÎv ‘pímwma Corp–Herm–Fr–11–2–29, cf. Gr–Nyss–V–Mos–135– 14, uysía Basil–M–31–992A, cyjÍ Mac–Aeg–Hom– 52–5, cf. 32–6. 2 en sent. fís., de pers. marcado, estigmatizado por un defecto físico, lisiado, tullido noseroùv 9Ísetai 6d' ‘pimÚmoyv pántav Orac–Sib–1–351, paidíon ... gennÚmenon ‘pímwmon ¡ jwlòn ¡ tyflón Mac–Aeg–Serm–B 4.13–1, cf. Artem–5–67; de cosas defectuoso, imperfecto margaríthn ... khlîsin ‘pímwmon Origenes Comm–in Mt–10–7. †‘pimwréwn: 0dikoyménoiv ‘boÍuoyn, Hsch. (prob. l. ‘timwréwn). ‘pínaiov, -on graf. -náeov IChS 1–a–2 (IV a.C.) anejo al templo tòn naòn kàv tà ‘pináe[a o quizá subst. tà ‘. construcciones anejas al tem-

plo, IChS l.c., cf. b–3, prob. en ICr–4–146–1, 4 (Gortina IV a.C.), aunque tb. interpr. como forma de ‘píneiov. ‘pinaíw habitar en v. pas. ‘penásuhn: ‘pökísuh Hsch. ‘pináktion: tòn ‘pididómenon “xw naúthn Hsch. ‘pinássw [aor. inf. act. ‘pináxai Hsch.; 1 encajar perf. med.-pas. ‘pinénaktai Hsch.] 2 condensar un ‘pináxai: ‘pipaktÛsai Hsch. preparado de pez aplicando 0lóhv ... 7mímnaion 3 en v. med.-pas. acumularse, esGp–6–6–2. pesarse la leche materna demasiado densa en la 4 fig., ref. pers. boca del lactante, Sor–2–7–84. trastornar en v. pas. ‘pinénaktai: tétrwtai, syntétriptai tàv frénav Hsch. -eiov Sud. que ha ‘pinástiov, -on emigrado a c. gen. Urhikíhv ‘pinástioi 6peíroio A.R–1–795, ‘.: métoikov, xénov, fygáv Sud. ‘pinayphgéw 1 construir sobre el barco en v. pas. ‘pinayphgoûntai pyrgoûjoi Poll–1–92. 2 construir barcos además, suplementariamente c. ac. int. kainàv (triÍreiv) d' ‘pinayphgeîn ... [d]éka Anon–Argent–in D.10. 1 propenso a vomitar ‘pinaúsiov, -on 2 que siente náuref. a los bebés, Hp–Dent–3. seas, mareado prospoihueìv Ñv ‘. gegonÕv 0phllátteto Plb–31–14–1. ‘pinájomai v. ‘pinÍjomai. I tr. 1 fil. emitir, hacer fluir ‘pináw o emanar de la divinidad ³ dè ueóv ... a½tÔ tÔ eýnai pánta parágei kaì dhmioyrgeî kaì ‘pináei Ascl–in Metaph–23–8, tÃn 0gauóthta ... tÃn 0eì tà o9keîa 0gauà a½toîv ‘pináoysan Simp–in Cael– 106–3, a½tòv ‘pináei tò ‚peiron Dam–in Phd.215. 2 servir, escanciar oÝv +Hbh tò néktar ‘pináei 3 medic. inundar con el Procl–in Prm–1038. flujo sanguíneo, en v. pas. dià tÛn 0rthriÛn ‘pináetai tò próswpon Steph–in Hp–Progn–68–6. II intr. en v. med., fil. fluir, emanar ‘pináetai 7 0uanasía a½tÛn Olymp–in Phd–76, c. compl. de procedencia tò a9suhtón ... 0eì ‘pinaómenon 0pò toû 0eì ´ntov Procl–in Ti–2–100–18, cf. Ascl– in Metaph–186–1. ‘pineázw actuar con espíritu juvenil, disfrutar como un joven toîv jrónoiv SEG 55.862.45 (Panticapeo II d.C.), 0ndreiotérä kinÍsei de un jinete, Poll–10–53. I intr. 1 en mal sent. ‘pineanieúomai comportarse como un joven, incurrir en juvenil insolencia, temeridad o desfachatez al hablar o actuar ‘pineanieyómenov fhsí Chrysipp–Stoic–2–159, cf. Ph–1–203, 2–371, katà tÎv ‘kklhsíav Ath–Al– Apol–Sec–3–3; añadir desfachatez a, sumar insolencia a c. dat. ‘peneanieúsato dè toútoiv kaì grácav kau' 7mÛn a estas muestras de desfachatez sumó también otra al escribir contra nosotros Basil–Ep–130–2. 2 en buen sent. comportarse con juvenil ardor o arrojo Poll–3–121, c. ac. int. ‘pineanieúetai kalÃn kaì ³sían neanieían Ph–1–258. II tr. agraviar además, ultrajar también pólin ¶lhn Lib–Decl–13–56, c. ac. int. ueásasue oÝa ‘peneanieúsanto Lib–Decl–13–9. ‘pinebeúw [aor. part. fem. ‘pinebeúsassa IAtrax 62 (III a.C.)] prob. ser jefa, capitana de un grupo de muchachas (néai) en un rito tesalio de paso de la pubertad a la edad adulta bajo el patronazgo de Ártemis IAtrax l.c.; cf. 0rjineúw, nebeúw. ‘pineióui adv. en el extremo skolioîv ‘. kéntroiv ... dijównto se dividía por su extremo en curvos aguijones la espina dorsal de un monstruo marino, A.R–4–1615. I 1 naval ‘píneion froú‘píneiov, -on rion fortín naval, base naval fortificada App–Pun– 100, ‘píneioi froyraí destacamentos navales App– 2 del puerto, portuario o® ‘píneioi Praef–15. ¶rmoi fondeaderos portuarios, puertos de anclaje en el Nilo CPR 23–10–9 (III d.C.), cf. POxy.4358.9 (IV d.C.), tópoi PSakaon 5–11 (IV d.C.), cf. PBeatty Panop–2–110 (III d.C.), póliv Procop– Aed–5–9–38; situado junto al puerto o® ‘noikoûntev tàv ‘pineíoyv kÛmav los habitantes de las aldeas portuarias, PBeatty Panop–2–47, cf. 102.

II subst. tò ‘. 1 puerto frec. a cierta distancia de la ciudad, gener. incluyendo edificaciones anexas a los muelles o constituyendo una pequeña aglomeración (a veces difícil de distinguir de II 2) toûto (Fálhron) ¤n ‘. tóte tÛn %Auhnaíwn Hdt– 6–116, cf. D.S–11–41, KyllÍnh tò %Hleíwn ‘. Th– 1–30, tòn Peiraiâ ... tò tÛn %Auhnaíwn ‘. Aesop– 75–3, tà !Wstia tÎv "RÚmhv ‘. Str–3–2–6, Misoúa tò Karjhdoníwn ‘. Procop–Vand–2–14–40, Gúueion, tò tÎv Spárthv ‘. Polyaen–2–9–1, tà Kyrhnaíwn ‘píneia Synes–Ep–148, Korínuia ‘píneia Paus–2.2.3, tà ‘píneia tÎv pólewv IG 12(3)–326–9 (Tera II d.C.), políjnh tiv ‘piualáttiov ... ¬ ‘pineíö ... ‘jrÛnto D.H–9–56. 2 fondeadero dist. de limÍn ‘puerto' de mayores dimensiones, Arist–Pol– 1327ª33, artificial en la boca de un río, D.H–3–44, ‘. petrÛdev Str–9–2–28, mikròn ‘. Tyríwn, nhsídion 0péjon ²lígon tÎv Túroy Ach–Tat–2–17–3, ‘.: mikròv limÍn. kaì a® perì a½tòn stoaí Hsch. ‘pineísetai: ‘peleúsetai Hsch. ‘pinemesáw estar enfadado o airado c. dat. tÔ %Alexándroy oÅkö I–AI 13–415 (var.). 1 propagación, ex‘pinémhsiv, -ewv, 7 tensión ‘. toû pyròv 0eì ‘pì toùv ’xÎv tópoyv 9óntov propagación del fuego que se desplaza siempre a los lugares contiguos Epicur–Ep–[3] 93, 7 e9dwlolatreía ‘k toû ’nòv e9v toùv polloùv ‘. oŸsa ueoúv al ser la idolatría una extensión de uno a muchos dioses Clem–Al–Strom–3–12–89, del tejido ulcerado, Antyll. en Orib–50–2.7; propagación, emanación por desprendimiento o® diÁttontev 0stérev o½ Vúsiv e9sìn o½d' ‘. a9ueríoy pyróv Plu–Lys–12; propagación, ramificación de un vaso sanguineo potè mèn 0rajnoeideîv, poté 2 prestación de dè trijoeideîv Gal–2–808. asistencia, de tratamiento al enfermo ‘. 9htrikÍ 3 derecho de pastoreo, pasturaje Hp–Praec–8. tÃn dè ‘pinémhsin kaì xylismòn a½toû (sc. toû ´roy) FXanthos 10–1–27, cf. 32 (II a.C.); cf. 4 imper. y biz. indicción, estima‘pinomía. ción de los tributos en especie llevada a cabo por los prefectos pretorianos, usada como forma de datación 7 tríth ‘. SIG 905–5 (Calcis IV d.C.), cf. PMich–645–5 (IV d.C.), SEG 47–1884–10 (Satala), Iul–Ep–73, Lyd–Mens–3–23, Cod–Iust–10–16–13.5, PMich–608–12, POxy–126–10, PLaur–111–5, POxy– 4788–26 (todos VI d.C.), Tav–Lign–Cer–8–8 (VII d.C.). ‘pinemhtéon hay que distribuir tÍn te gÎn kaì tàv o9kÍseiv Pl–Lg–737c, cf. Clem–Al– Strom–1–6–34. A en v. act. I 1 distribuir, ‘pinémw repartir sîton ’lÕn ‘péneime trapézë kaloîv ‘n kanéoisin Il–9–216, 24–625, sîton dé sf' ‘péneime ... ‘n kanéoisin Od–20–254, télesin ... ‘pinémein o½ gÎn mónhn, 0llà kaì tà ‘k tÛn ®erÛn jrÍmata App–BC 5–22, cf. Philox–Leuc–(e) 12, PFam– 2 atribuir, adjudicar, asigTeb–1–20 (I d.C.). nar ‘f' ’katérö toútwn tò mérov a½tÎv ‘pinémontav ’káteron Pl–Plt–264d, en v. pas., un determinado día a una fiesta, Ph–2–298, tierras en un reparto PAnt–89–7 (IV d.C.), en v. pas. a9 dè mè 0delfeò eÅÈ, 0gjistËdan ‘pinemésuÒ si no hubiere hermano, sea asignada en el reparto al pariente más próximo, IG 9²–609–5 (Lócride VI/V a.C.). II rel. c. el pasto 1 apacentar en añadidura, e.d., apacentar también fuera del terreno en donde se tiene derecho, invadir terreno ajeno apacentando boskÍmata Pl–Lg–843d, tàv boûv PKöln 140–12 (III a.C.), abs. tÛn geitónwn ‘pinemóntwn „ma kaì badizóntwn dià toû jwríoy, tÃn a®masiàn periökodómhsen taúthn D–55–11, cf. CID 4–108–28 (II a.C.); gener. apacentar parà tòn potamòn ‘pinémontev (sc. tà ktÍnh) Arist– Pol–1305ª26. 2 c. ac. del cultivo dar a pastar 3 c. ac. al ganado tòn sîton Thphr–HP 8–7–4. del terreno usar como pasto, apacentar el ganado en 0mfisbhtÍsimov jÚra ––., £n pollákiv ‘pinémoysin ’káteroi tÛn te Fokéwn kaì tÛn LokrÛn Hell–Oxy–37–482, cf. IG 7–2870–14 (Coronea II d.C.). 4 apacentar de nuevo op. némein Longus 1–8. III ‘pineimátw: ‘panagnÚtw Hsch.

‘pinenohménwv B en v. med. y med.-pas. I 1 c. suj. de abstr. extenderse, avanzar, propagarse por gener. c. ac. de ext., esp. del fuego tò pûr ‘penémeto tò ‚sty pân Hdt–5–101, tÃn grafÃn ... tò pûr ‘peneímato Plu–Demetr–22, abs. pûr tajéwv ‘penémeto Plb–14–5–7, cf. D.S–17–26, fig., del mandato de una mujer, A–A–485, de la acritud de una planta pyròv díkhn ‘pinemoménh tà geitniÛnta Plu–2–776f, frec. de enfermedades 7 nósov ... ‘peneímato dè %AuÍnav Th–2–54, c. adv. tò ‘rysípelav polù tajù pántouen ‘penémeto Hp–Epid– 3–4, abs. ¡n dè ‘pinémhtai 7 flegmonÍ Aret–SA 1– 7–1, fig., del poema Moysân 0pò tóxwn ... semnón ... ‘píneimai 0krwtÍrion !Alidov toioîsde bélessin con dardos tales surgidos del arco de las musas extiéndete por el venerado promontorio de Élide, e.d., por Olimpia Pi–O–9–6, tÃn faylóthta kauáper loimikÃn nóson ‘pinémesuai tòn bíon tÛn 0nurÚpwn D.S–12–12, del poderío de los piratas ‘peneímato d' 7 dúnamiv aŒth pâsan ³moû ti tÃn kau' 7mâv uálassan Plu– Pomp–25, de una costumbre ‘peneímato d' oŒtwv tò prâgma tÔ zÍlö toùv diadójoyv 2 c. suj. de pers. extenderse, Plu–Demetr–18. avanzar el médico al aplicar un vendaje jrÍ ... ‘pinémesuai dè tÊ ‘pidései a9eì ‘v tò ‚nw Hp– 2 c. suj. de Fract–27, cf. 26, Paul–Aeg–6–99–4. pers. o anim. estar extendidos por, ocupar, habitar c. ac. tÃn Galatían los germanos, Plu–Caes– 19, ’rpetà ... tÃn gÎn Luc–Dips–3, tà laià toû %Indoû potamoû Luc–Bacch–6, ‘kbalÕn toùv ‘pinemoménoyv barbároyv SEG 39–1426–23 (Cilicia III a.C.), fig., c. dat., de Eros láurä ‘pinemómenov pásaiv cyjaîv PMag–4–1763; indic. hostilidad ocupar, invadir tàv póleiv Chrys–Iob 35–3. II rel. c. el pasto y p. ext. c. la alimentación 1 de anim. pastar, pacer Plu–2–293a. 2 c. ac. tomar como alimento, alimentarse de néhn ... daîta una sanguijuela, Nic–Al–510, fûlon 0krídwn ‘pinémetai tÃn ... sporán I–AI 2–306, cf. Plu–2– 980d, fig. kómhn ‘peneímat' 0lÚphx la alopecia 3 alimendevoró la cabellera Call–Dian–79. tarse después de c. dat. ³ dè sárgov ‘pinémetai tÊ tríglë Arist–HA 591°19. ‘pinenohménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘pinoéw de manera meditada, razonadamente taûta ... e9rÎsuai ... ‘. Simp–in Cael–465–5. ‘pineów dud. renovar, quizá causar, infligir repetidamente en v. pas. tàv ‘pineneoménav (sic) blabàv a½toîv PMasp–24C–44 (VI d.C.). 1 señal, gesto de ‘píneyma , -matov, tó asentimiento moviendo la cabeza hacia abajo, dud. en Lyr–Alex–Adesp–5.8 (nota), op. 0náneyma ‘gesto 2 inclinación Poll– de negación', Gal–5–227. 10–120. ‘pineyróomai fortalecerse ‘peneúrwto tÎv filosofíav 7 diánoia Chrys–M–55–509, cf. 63.717. 1 inclinación de la ‘píneysiv, -ewv, 7 cabeza, Gal–2–461, como signo de asentimiento, Ath–66c, toû sanidÚmatov Agatharch–27, ‘pì tò 0risteròn pleyrón Philum. en Aët–9–23; mec. movimiento hacia abajo de un ariete de guerra, 2 asentimiento op. 0náneysiv Ath–Mech–242. ‘. 7 Kaísarov I–AI 17–209, cf. Gr–Naz–M–35–813C, Chrys–M–55–573, pròv tÃn ’ayto[î]v paraytíka ‘píneysin ... tÛn pollÛn para obtener el asentimiento momentáneo de la mayoría a sí mismos Polystr–Contempt–18–5, c. pròv tà legómena Origenes Cels–6–57, cf. Porph–Sent–32. 3 inclinación por, preferencia e½jaîv Plot–4–4–42. ‘pineystázw inclinarse hacia adelante de la luna creciente, op. ¾ptiân ‘inclinarse hacia atrás', Arat–789. ‘pineúw A ref. la comunicación I no verbal, sólo c. gestos 1 hacer un gesto de asentimiento, de aceptación, acceder con un gesto, asentir gener. con bajando cabeza, en respuesta a una súplica, indic. el compromiso de cumplirla ‘mÔ d' ‘péneysa kárhti hice un gesto de asentimiento con la cabeza, Il–15–75, cf. h.Cer–466, kyanéësin ‘p' ²frúsi neûse Kroníwn Il–1–528 (tm.), indic. aceptación de un ofrecimiento o sugerencia ‘pì glefároiv neûsan 0uanátoisin Pi–I–

1850 8–45a (tm.), cf. h.Cer–169, como respuesta afirmativa a una pregunta ‘péneyse dè tÊ kefalÊ Artem–5–71, cf. Antipho 2–2–7, c. ac. int. "Ellhnikón g' ‘péneysan hicieron el gesto griego de asentimiento, e.d., asintieron al modo griego inclinando la cabeza hacia delante, Ar–Ach–115. 2 indicar o ordenar con un gesto, hacer señas con las cejas para dar órdenes ‘p' ²frúsi neûse Atenea a Odiseo para que acuda junto a ella Od– 16–164 (tm.), c. dat. de la pers. a la que va dirigido el gesto Patróklö ¶ g' ‘p' ²frúsi neûse siwpÊ Foíniki storésai pykinòn léjov Il– 9–620 (tm.), Kûrov gàr a½toîv oŒtwv ‘péneysen X–Cyr–5–5–37. II gener. 1 aceptar, acceder a una petición o súplica, c. dat. tÎ[i] deÍsei moy PGiss–41–2–9 (II d.C.), taîv e½]jaîv 7mÛn POxy–939–8 (IV d.C.), cf. Plot–4–4–26, tÊ a9tÍsei soy Leont–Const– Hom–4–225, c. compl. prep. ‘pì pâsin, oÝv ³ 2 consentir, Lysíav parekálei LXX 2Ma–11–15. aprobar a) en respuesta a una solicitud acceder a, dar el visto bueno a c. ac. o inf. tÍn ... káuodon el pueblo a una acusada de adulterio, Hld–1–17–6, basilÎev ‘pistéllein ‘péney[san los emperadores accedieron a escribirle (a un gladiador una carta como muestra de reconocimiento) GVI 913a–9 (Pisidia II/III d.C.), cf. PLips–34–18 (IV d.C.), tòn stájyn 0mÍsai AP 6–41 (Agath.), c. ac. o inf. y dat. de pers. ‘pineúei tòn gámon a½tÔ tÎv paidóv le da el consentimiento para el matrimonio con su hija I–AI 1–299, kÓdia … ‘péneysen ... pâsin 7mîn ‘rgázesuai PPetr–2–32– 1–28 (III a.C.), c. dat. o compl. prep. ‘péneysan taîv synuÍkaiv accedieron a los tratados LXX 2Ma–14–20, ¾pèr tÎv ‘pitropÎv Plb–21–5–3, c. el compl. elidido ISultan 393–14 (II a.C.), PRyl–119– 21 (I d.C.); c. dat. o compl. prep. de pers. y el ac. elidido consentir, dar la aprobación o el beneplácito ‘péneysen e9v ‘keînon 7 boylà pálin Ar–Eq–657, pâsi toútoiv para pasar, Men–Fr–186.6, e½jómenoi ®léwv ‘pineûsai 7meîn (sic) deómenoiv el emperador a una solicitud IGBulg–4–2236–20 (Escaptopara III d.C.); mostrarse de acuerdo en dar, acceder a otorgar c. ac. y dat. Kúpriv þ m' ‘péneysen Cipris accedió a otorgarme a él como prometida, E–Hel–681, ³ ... ‘pineúwn tÔ kámnonti sitía te kaì potá Them–Or–22–277c, cf. Aristaenet–2–1–7, ref. a liturgias, c. atracción del relat. tÎv ‘pidósewv ¥v ‘péneysen jorhgÛn ... SÚpylon tòn kwmödón IIasos 160–9 (II a.C.), c. el compl. elidido o® ... ‘pineúsantev ‘n Dionysíoiv los que accedieron a dar una donación en las Dionisias, SEG 52–1046–4 (Iasos II a.C.), cf. IIasos 162–3 (III/II a.C.); b) dar el consentimiento, mostrarse de acuerdo con, permitir, respaldar acciones o palabras que no parecen correctas, c. ac. tád' Electra el asesinato de su madre por Orestes, E–Or–284, sigÊ dè tà ceydÎ ... ‘pineyóntwn D–21–139, Hades, la muerte de un joven en la flor de la vida IByzantion 305–4 (III a.C.); fig. favorecer, ser propicio c. dat. de pers. oÝv Ælewv kaì foròv ³ kúbov ‘pineúsei Luc–Sat–4. 3 confirmar, garantizar, comprometerse a cumplir una promesa hecha, táde Zeùv ... ‘péneysen el oráculo sobre la conversión de Cadmo en serpiente, E.Ba–1349, c. dat. ßv faména katéneyse: tò d' ‘ntelév, þ k' ‘pineúsë Palláv tras decir estas cosas hizo un gesto de asentimiento: se cumple por completo lo que Palas garantiza Call–Lau–Pall– 131, toû uanátoy tÃn ‘ggúhn Polyaen–5–2–22. 4 admitir, reconocer, aceptar algo que previamente se había negado, c. inf. 0lhuèv eýnai, ¶ ti ƒn ... ³ logismòv a®rÊ Aeschin–3–59, cf. 61, ‘péneysen toû 0pelueîn en retirada por no poder mantener el asedio a un pueblo, LXX 1Ma–6–57, c. dat. toîv ‘nargési Arr–Epict–1–5–3. B ref. sólo el mov. I intr. 1 inclinarse hacia delante al atacar kóryui d' ‘péneye faeinÊ Il–22–314, lófwn ‘péneyon “ueirai Theoc–22–186, del cuerno superior de la luna, Arat–794, ‘pineúoysai grammaí líneas que se inclinan una hacia a la otra, e.d. convergentes Str–17–1–28, en perf. pétrai ... ‘pineneykyîai Luc–Prom–1, ‚kra

tiv probeblhménh pròv tòn byuòn ‘pinéneyken Gr–Nyss–Beat–137–7, ‘pineneykÕv sfygmóv n. de 2 ir un tipo de pulso, Archig. en Gal–8–479. hacia abajo, marchar cuesta abajo c. compl. de direcc. ‘v tò kátantev aŸuiv ‘pineúein en un carro, Luc–DDeor–24–2, Æna mÍte o® trojoì ... pròv 0nábasin biazómenoi e9v tò ²písw ‘pineúwsin para que las ruedas, al ser empujadas en la subida, no caigan rodando hacia atrás Hero Aut–2–1, fig., de la vejez toû ‘niaytoû tòn ‘pineúonta kúklon el ciclo vital cuando va cuesta abajo Chrys–M–59–527. II tr. 1 inclinar hacia delante tÃn kefalÍn Orib–25–32–19, (tò kéramon) Gp–7–9, en v. pas. 7 a½tà e9kÕn ‘pineyoménh ... ‘xojàv “jein do2 empujar, inclinar hacia abajo keî S.E–P–1–120. el disparadero en una máquina de guerra, op. 0naneúw Hero–Bel–78–6, cf. 89–12. nebuloso, brumoso tòn ‘pineféliov, -on ‘pinefélion a½toû (toû diabóloy) urónon Anon– Hier–Luc–35–4. medic. nebulosidad ‘pinefelív, -ídov, 7 del ojo, Alex–Trall–2–51–28. 1 nublado, nuboso, cu‘pinéfelov, -on bierto de nubes (³ o½ranóv) Arist–Mete–369°23, fuinópwron Hp–Epid–3–2, cf. Pl–Com–67, tò periéjon Gal–17(1)–494, 0Ír Hsch–s.u. knyzón; subst. tò ‘. nubosidad op. a9uría ‘cielo despejado', Arist–Pr–939°39, tà ‘pinéfela el tiempo nuboso Arist–Pr–939°33, ‘pinefélwn ‘óntwn con nubosidad Hdt–7–37, cf. Arist–Pr–939°15, Thphr–Sign–31. 2 que produce nubes o® boréai megáloi ... ‘n toîv cyjroîv tópoiv ‘pinéfeloi, “xw dè aÅurioi 3 medic. turbio, opaco, nuboArist–Pr–947°5. so tò oŸron Hp–Aph–4–71. 1 nublado, nuboso o½ kaua‘pinefÍv, -év roû dè toû 0érov, 0llà uoleroû kaì ‘pinefoûv Thphr–CP 5–12–2, cf. Arist–Pr–941ª5; nublado, tapado por las nubes ³ ¢liov 0nélamcen próteron ‘. ×n LXX 2Ma–1–22; subst. tà ‘pinefÎ tiempo nuboso, nubes ‘pinefÎ kaì a9uríai Thphr–Vent.51. 2 que trae nubes ‘. kaì ¾étiov de algunos vien3 expuesto a un tiempo tos, Thphr–Vent–4. nuboso 9sjnoí Orib–1–2–12. prob. región lumbar, ‘pínefra, -wn, tá Hippiatr–26–38. ‘pinefrídiov, -on que cubre los riñones dhmóv Il–21–204, stéar Gr–Nyss–Hom–in Cant.266– 18, cf. Hsch. ‘pineféw 1 traer nubes, nublar (o® nótoi) megáloi dè genómenoi ‘pinefoûsin Arist–Pr–944°26, toùv dè •wuen (0némoyv) ‘pinefeîn kaì dasúnein 2 impers. estar (tòn o½ranón) Thphr–Vent–61. nublado, cubrirse el cielo de nubes cújh gínesuai kaì ‘pinefeîn Thphr–CP 3–24–4, cf. X.Cyn–8–1. ‘pinéfw traer nubes, nublar ‘pinéfei ... ³ Zeúv Alex–29 (‘pinefeî cód.), cf. Sud–s.u. ‘xéjein tòn ¢lion. nubosidad o® nótoi mikrà ‘píneciv, -ewv, 7 mèn pnéontev o½ poioûsin ‘pínecin Arist–Pr–944°25. 1 ‘pinéw hilar, devanar el destino por las Moiras „ssa o® Aýsa gignoménö ‘pénhse línö cuanto el Hado hiló para él al nacer con su hilo, Il–20–128, cf. 24–210, Luc–IConf–1, Moirân ðd' ‘pénhse lína Call–Lau–Pall–104, en v. pas. Moî' ²loà uanátoy toîsd' ‘pinhsaménh ICr–1– 22–59 (Olunte II d.C.). 2 ‘pinéw 1 llenar c. ac. y gen. 1máxav ... ‘pinéoysi frygánwn Hdt–4–62, tina bwmòn ... plásantev ‘pinÍsantév te ¶swn eýjon 0krodrúwn Iambl–VP 17, en v. pas. a® trápezaí g' e9sìn ‘pinenhménai 0gauÛn „pantwn Ar–Ec–838. 2 amontonar sobre, encima de c. dat., en v. pas. swroì ... líuwn ... ‘penÍuhsan ... pesoûsin 0ndrásin Paus–8–13–3. 3 ‘pinéw 1 flotar, sobrenadar tà fúlla Thphr–HP 4–9–1, a® ‘pineoûsai (‚pioi) Alex–34–5, c. ‘pí y gen. ‘pineî te ‘p' a½tÎv (lekánhv) 2 nadar sobre o en²xúbafa kená Ath–667e. cima de c. dat. •teron ... o½deìv pÚpote ‘pinéonta “swsen a¾tÔ Aristid–Or–2–376, ‚llov ‚llö ‘pinéontev unos (atunes) nadando sobre los otros Philostr–Im–1–13. 3 nadar cerca, en proximidad tà ‘pinéonta (tÛn 9juúwn) Arist–HA 620°22.

‘pinoéw

1851 ‘pinewterízw innovar más c. ac. int. y dat. kainótera kainoîv ‘pinewterízontev sumando a las novedades cosas aún mas novedosas Eus–MP 12. ‘pinÍuw hilar, devanar el huso del destino por las Moiras, en v. pas. mémfë tÃn KlwuÕ kaì tòn ‘pinhuómenon ‚trakton Iul–Ar–256–12, el propio destino tÃn aýsán fhsi línö ‘pinÍuein toîv gennwménoiv Eust–1200–10, en v. pas. tà dè tÛn MoirÛn ‘pinenhsména ‘v „pantav Luc–Philopatr–14, cf. Ael–Fr–258; p. ext. destinar, reservar tòn ‘pinhsuénta a½taîv ... mójuon prouymótata ‘kteloûsi Ael–NA 7–1. que se lleva a cabo a bordo ‘pinÍiov, -on de un barco feûge joroitypíhn ‘pinÍïon AP 9–82 (Antip–Thess.), cf. Et–Gud. ‘pinhnéw 1 amontonar, apilar sobre c. gen. o® dè ... nekroùv pyrkaïÎv ‘penÍneon Il–7–428. 2 amontonar, apilar junto a c. dat. ktaménwn dè boÛn ‘penÍnee nekrÔ sÚmata kyklwuénta Nonn– D–37–52, cf. Q.S–3–685. ‘pinÍsiov, -a, -on que está en una isla ‚kra Stadias–182. ‘pinhsteúw ayunar después deî se labeîn Vodómeli ... kaì ‘pinhsteúein tòn meshmeríon kaì tóte geúesuai Gal–14–553, cf. 556, e9 MwüsÎv nhsteúei, kaì %Hlíav ‘pinhsteúei Chrys–M–62.734. prob. rodillera objeto ‘pínhtron, -oy, tó de arcilla colocado sobre las rodillas, sobre el cual se hilaba la trama ‘.: tò ‘pì tÛn gonátwn, ‘f' oÿ tÃn krókhn “nhuon Phot–e 1648, cf. Paus– Gr–a 145, Poll–7–32, 10–125, Hsch., EM 362–20G. 1 ser austero, sobrio tÔ bíö ‘pinÍfw Plu–2–87e, sin compl. ‘pinenhfénai deî „panta tòn méllonta prosiénai tÔ megálö sÚmati Hi2 mostrarse comedido, ppol–in S–Pasch–32. moderado ‘n mérei goûn tÛn prostagmátwn 3 ser frugal, ‘pinÍcav %AntÚniov I–BI 1–361. parco trápeza tÊ metà mikròn ‘pinÍfoysa práxei una mesa frugal para la actividad que sigue en breve Luc–Am–45. ‘pinÍjomai dór. ‘pináj- Theoc–23–61 I c. ‘pi- en sent. ‘sobre', ‘en superficie' 1 c. suj. inanim. flotar sobre, en la superficie de una extensión líquida, sobrenadar un cadáver en medio del mar méssö d' ‘penÍjeto póntö Batr–(a) 107, el alimento sólido en la leche, Sor–2–17–23, cf. Alex–Aphr–Pr–1–22, (‚sfalton) ¾gròn ‘pinhjómenon taîv krÍnaiv Dsc–1–73, cf. I–BI 4–479, Noé con el arca sobre las aguas del diluvio ‘rrwménwv ‘pikymatízwn kaì ‘pinhjómenov ¾peránw mèn “sth tÛn deinÛn 1pántwn Ph–1–455, una manzana en el vino, op. katadúomai ‘hundirse' Gp–7.8.2, fig. paidòv d' ‘penájeto fwná, Theoc–l.c.; fluir sobre c. dat. o9ómenoi dè sjolaítera ‘pinÍjesuai (tà Veúmata) toîv pedíoiv pensando que (los ríos) fluían reposadamente por 2 c. suj. de pers. o las llanuras Hdn–8–4–3. anim. nadar en o sobre, avanzar nadando en una superficie líquida a½toîv (potamoîv) Ael–NA 17– 17, tÊ ‘pifaneíä toû Œdatov Basil–Hex–7–1, ‘n tÊ ualáttë taûrov ‘penÍjeto Ach–Tat–1–1–3; volar en o sobre el aire tòn neottòn ... 0éri ‘pinÍ3 fig. bambolearse en la vida jesuai Ph–1.602. como un barco en medio de la tempestad, Ph–1– 166; apoyarse de modo vacilante en, mantenerse malamente a flote sobre graÚdesin ... logismoîv Cyr–Al–M–68–464A, cf. 149C, 453A; descansar sobre tÔ stérnö del pectoral del Sumo Sacerdote judío, Cyr–Al–M–68–737C. II c. ‘pi- en sent. ‘hacia' o ‘contra' 1 llegar nadando a c. ac. de direcc. £n (nÎson) ‘penÍxato 2 c. sent. hostil Kúpriv ‘x Œdatov Call–Del–21. nadar contra, atacar nadando c. dat. ‚llö d' ‘pinÍjetai ‚llov pótmon ‚gwn Opp–H–2–46, cf. Cercidea 11. abundante dÛra Orph– ‘pinÍjytov, -on A–39, 312. ‘pinízw lavar mhd' oŒt]wv ‘pínize: katà krâta çn katájeyai no te laves así: echa agua sobre la cabeza Doroth–Vis–211. ‘pinikáw derrotar, superar 0rjaîv ¡ uysíaiv ... tÃn ‘x 0rjÎv katabolÍn Vett–Val–220– 28, cf. Hsch–s.u. “pisin.

[-Ì-] propio de la vic‘piníkeiov, -on toria suénov S–OC 1088. ‘piníkiov, -on [-Ì-] graf. -neik- en inscr. y pap., -nhk- ICil–17 (Córico III d.C.) I 1 de pers. y dioses victorioso, vencedor pygmÎv pagkratíoy t' ‘piníkion 8mati tw½tÔ CEG 844–9 (Tasos IV a.C.), epít. de Zeus y Hermes en Córico ICil–16, 17 (ambas III d.C.); victorioso o que celebra la victoria ref. a los seguidores de 2 de cosas un equipo Milet 6(2)–940c (biz.). o abstr. que acompaña o celebra la victoria gener. militar, deportiva o en certámenes literarios, de victoria, triunfal a) de cantos o himnos 0oidaí Pi–N–4–78, Œmnov D.S–5–29, e½jaí Ph–1– 533, ‘. ñdÍ ‘stin ³ calmóv Ath–Al–M–27–217A; b) de sacrificios uysíai I–BI 7–16, cf. Hld–9–1–4; c) de juegos 0gÛnev Plb–30–22–1, cf. TAM 5– 1008–9 (Tiatira III d.C.); d) de fiestas anuales ’ortÍ Plu–Rom–29, 7méra Plu–Cor–3; e) de premios concedidos por la victoria drajmaí App–BC 3–74; f) de otros elem. que acompañan la victoria krótov Amph–Seleuc–331, dâdev ret. en POxy– 5093–fr–1-2–re–4–30; g) en el triunfo romano stéfanoi D.H–3–21, pompÍ D.H–2–34, stolÍ D.C–37–21.4, timaí Plu–Aem–31, cf. Hdn–4–11–9, D.C–54–24–8. II subst. tò ‘. 1 canto de victoria, epinicio ‘piníkia klázwn al vencer Zeus a Crono, A–A– 174, geraíroys' ‘pinikíoiv Panueída fílon y®ón B–2–13, cf. IG 7–3195–25 (Orcómeno I a.C.), 542– 10 (Tanagra I a.C.), 2727–19 (Acrefia I a.C.), Ath–3e, Gr–Nyss–Pss–138–13. 2 premio por la victoria ‘negkÕn pánta t0piníkia S–El–692, cf. LXX 1Es–3–5, D.H–3–27–2, komízwn tà ‘piníkia Ñv kalòv 0ulhtÍv de un sacerdote crist. subido al cielo al morir MAMA 11–288–6 (Licaonia, imper.). III subst. tà ‘. 1 sacrificio en honor de la victoria tà ‘piníkia “uyen realizó el sacrificio de la victoria Pl–Smp–173a, cf. Luc–Charid–1, Ph.2.34. 2 juegos en honor de la victoria ‘piníkia ‚gein LXX 2Ma–8–33, en Atenas IG 2²–2097–40, 2103– 37 (ambas II d.C.), SEG 26–184–26 (III d.C.), en Éfeso 0gwnouéthv ... tÛn megálwn %Epineikíwn 3 fiesta o banquete IEphesos 671–8 (II d.C.). que celebra la victoria e®stía tà ‘piníkia D–59– 33, cf. Ar–Fr–448, And–4–29, anualmente tÃn tÛn ‘pineikíwn 7méran ’kástoy “toyv panhgyrízon4 triunfo romano, tev POxy–705–34 (III d.C.). entrada solemne en la ciudad ‘piníkia ... pémcai 5 noticias relativas D.C–36–25–3, cf. 37–21–1. a la victoria basiléwv a½toîv ‘piníkia katà PersÛn grácantov Ath–Al–H–Ar–16–2. IV adv. -wv triunfalmente ‘. 0nafuegxÚmeua Didym–in Zach–1–127, cf. Ps–Caes–29–25, Hsch–s.u. 0lalázei. 1 de CíEpinicio %Epiníkiov, -oy, ³ zico, tb. llamado Kynâv, vencedor en la carrera del estadio en la 246 olimpíada, Afric–Chron–65– 395. 2 favorito de la emperatriz Verina, esposa de León I, prob. el mismo que %Epínikov II 3, Candidus 1.89. 1 de victoria, victorioso tôn ‘pínÌkov, -on ‘piníkÒn 0éul[Òn SEG 30–499 (Delfos VII a.C.), ‚wton Bleciádaiv ‘pínikon la excelencia victoriosa de los Blepsíadas Pi–O–8–75; epít. de Heracles Victorioso, SEG 29–569 (Macedonia, im2 masc. subst. ³ ‘. canto de victoria, per.). epinicio Call–Dieg–8–21 (Fr–198), ‘. ‘legiakóv Ath– 144e, cf. Aristid–Or–28–34, Sch–Pi–O–1T., Procl–Chr– 57, 35. %Epínikov, -oy, ³ Epinico I mit., hijo de Níobe, Sch–Statius Theb–3–191. II hist. 1 conocido de Demóstenes, herma2 poeta de la Cono de Polemesto, D–Ep–6–2. media Nueva, III/II a.C., Ath–432b, Sud–e 2493, Epin., I. 3 frigio, praefectus praetorio Orientis en 475 d.C., Malch–Fr–7b–1, Cod–Iust–5–5–8, envuelto en revueltas contra el emperador Zenón, Io–Ant–Fr–Hist–303–10, 23. ‘piníptomai lavarse otra vez, volverse a lavar metaxù niptoménoyv kaì metà tò deîpnon ‘piniptoménoyv Porph–ad Od–44–4. que se da o bebe des‘piniptrív, -ídov pués de lavarse las manos kúlix Poll–6–31.

‘piníssomai -nísomai S–OC 689, A.R– 4–281 graf. -neis- Pae–Erythr–Dium–19 1 atravesar, recorrer, pasar por c. gen. perlativo o ac. de extensión, de un río pedíwn ‘pinísetai S–l.c., (potamóv) ‘piníssetai aýan Q.S–2–562, oårea de una serpiente, Nic–Th–470, c. adv. “nua kalà Naæv ‘piníssetai allí por donde la bella Nais 2 dirigirse a, encaminarse pasa Theoc–8–43. hacia c. ac. direcc. Kastalídov ... námat' ‘pinísetai (Apolo) se encamina hacia los riachuelos de Castalia, Pae–Delph–7; acudir, presentarse, venir Ælaov d' ‘piníseo tàn ‘màn pólin Pae–Erythr– Dium–19, sin rég. IRhod–Per–331–4 (heleníst.). 3 fig. alcanzar, abatirse sobre c. ac. de pers. o dioses kaì gàr ueoùv ‘pinísetai ‚th también a los dioses alcanza la desgracia A.R–4–817, kakà d' ‘peníseto fúza TrÛav Q.S–12–463. 4 emprender un viaje, viajar ¾grÎv te traferÎv te périx ‘pinisoménoisin para aquellos que viajan alrededor de la tierra y el mar A.R–4–281; proseguir la marcha 0eì d' ‘piníssetai a9Ún el tiempo prosigue eternamente su marcha, Corp–Herm–Fr–29–2. ‘pinífw I tr. 1 cubrir de nieve en v. pas. ¶tan ‘pinifuÊ (7 ‚mpelov) Thphr–HP 4–14–6. 2 hacer caer suavemente del cielo, Dios el rocío, Ph–2–112, potè mèn mánna, potè dè ²rtygomÍtran ‘pinícav (o½ranóv) Nil–M–79–916C, fig., en v. pas. ‘pinifoménwn kaì speiroménwn ‚nwuen 0fanÛv tÛn ‘nuymhmátwn Ph–1–441; fig., c. dat. y ac. hacer caer del cielo sobre oÝv ³ ueòv ‘pinífei kaì ‘pombreî tàv 0gauÛn phgàv ‚nwuen Ph–1–296, cf. 2–383. II intr. 1 impers. nevar ¶tan ‘pinífë X.Cyn– 2 caer del cielo ¾etoû ... ‘piní8–1 (cód.). fontov Chor–Or–2–32. I ref. el pensamiento 1 planear, ‘pinoéw tener en mente, proyectar la puesta en práctica de objetivos, frec. op. verb. sign. ‘hacer', ‘cumplir', ‘llevar a cabo' … mèn ƒn ‘pinoÍsantev mà ‘pexéluwsin en caso de que no alcancen aquellas cosas que han planeado Th–1–70, pánta ²ruÛv Ñv ‘penóei drÛn Antipho 3–2–7, mhdèn práxav, ‘pinoÍsav dè mónon Plb–29–9–6, ‚lla dè o½k ²lí[ga po]litikÛv ... ‘pinoÍsav diÓkhsen IG 11(4)–1052–10 (Delos III a.C.), di' ðn ‘pinoeî kaì próuymóv ‘stin poieîn mediante las cosas que tiene en mente y está dispuesto a hacer, IGR 4.293–2–20 (Pérgamo I a.C.), c. inf. pÛv ‘penóhsav 1rpásai; Ar–Eq–1202, ‘pijeiréein toîsi nhsiÚtësi Hdt–1–27, cf. X–An–6–4–9, ‘rgásasuai Hp– Ep–19, cf. Pl–Ti–37c, E–Rh–195, naòn ... o9kod[o]mÎsai ... ‘n þ ‘pinoeî tópö IG 12(3)–248–29 (Anafe III a.C.), en v. pas. a½tÛn tò télov ‘penoÍuh por parte de Dios, LXX Sap–14–14, 7 synéjeia tÛn prattoménwn kaì ‘pinooyménwn la coherencia de las acciones y los pensamientos, Ath–Decr–261– 28 (II a.C.); en v. med.-pas. mismo sent. Polykráthv gár ‘sti prÛtov ... ·v ualassokratéein ‘penoÍuh Hdt–3–122. 2 c. sent. hostil urdir, tramar, maquinar kakoyrgÍmata pròv 0llÍloyv Pl– Lg–677b, cf. Ph–2–342, en v. pas. aŒth ... ‘pinohueîsa págh tÎv 0sebeíav Gr–Naz–M–35–608B, cf. Lyd–Mag–proem–2–6 (p–8); en v. med.-pas. mism. sent. ‘x %Alkmewnidéwn mhjanÎv a½toùv taûta ‘pinohuÎnai que a partir de una maquinación de los Alcmeónidas ellos tramaron esto Hdt–6–115; abs. tramar insidias, conspirar o½j 7rpásamen, o½k ‘penoÍsamen Chrys–M–61–497, c. dat. toû daimoníoy ... a½tÔ Kikérwni kakÛv ‘pinooûntov tramando insidias de mala manera un démon 3 idear, contra el propio Cicerón App–BC 3–61. inventar, crear nuevos descubrimientos, esp. en el ámbito cien–-téc. ‘painéw ... tòn prÛton ‘pinoÍsanta kaì toûto (‘pinóhma) Hp–Art–42, cf. 77, Ar–Eq–884, D.S–3–28, Aristid–Quint–57–21, sofían ... tÃn perì tà o½ránia I–AI 1–70, Åambon ... ‘penóhsen %Arjílojov Clem–Al–Strom–1–16–79, op. ‘xergázesuai ‘llevar a la práctica', Ph–Bel–58–43, cf. Apollod–Poliorc–138–1, c. dat. ‘pinoeîn tÊ cúxei ... fármakon toûto inventó contra el frío este remedio Ael–NA 9–7, cf. I–AI 6–166, en v. pas. ²nómata ¾pò ... filosófwn ‘pinohuénta Luc– Deor–Con–13, cf. D.P–Au–3–8; en v. med. mismo

‘pinóhma sent. ‘penoÍsanto ‚lla ref. a las dif. partes que componen la ciencia de la astrología, Luc–Astr–17. 4 pensar en, imaginar, concebir mentalmente ‘pinoÍsav tà ¤n 0mÍjanon ‘xeyreîn pensando en algo que fuera imposible de descubrir Hdt–1–48, pròv oÇv o½d' ‘pinoÍsantev oÝoí t' ¤san 0ntofualmeîn a los que no eran capaces de mirar a los ojos ni en sus pensamientos Plb–9–3–7, eÅ tina beltíona kataskeyÃn ‘pinoÎsai dúnantai Gal–4– 19, en v. pas. KyklÚpwn ... a½tÔ ‘penoÍuh génov para él (Odiseo) fue concebido el linaje de los Cíclopes Philostr–Her–30–11, cf. Epicur–Ep– [2] 40, S.E–M–8–381, o® “kdikoi ‘penoÍuhsan ... prò[v] tò boÍueian ²réxai toîv 0dikoyménoiv POxy–902–10 (V d.C.). 5 pensar en, acordarse de Ñv kaì próteron “gracá soi ... ‘án poy ‘pinoÊv como te escribí anteriormente, si es que recuerdas, POxy–2860–10 (II d.C.), c. ac. de pers. ‘pinohsasÛn d' 7mÛn Ptolemaîón tina UPZ 19– 21 (II a.C.). II rel. al conocimiento 1 observar, notar, advertir c. ac. expreso o elidido o½dèn oŸn ‘pinoeîv perì a½tÛn; Herm–Sim–9–9–1, en el discurso kauáper ‘pen[oÍs]amen Phld–Po–5–14–4, c. or. complet. o½denòv a½tÛn ‘pinenohkótov ¶ti toútwn tÛn sjhmátwn ‘stìn symmetría Archim–Sph–Cyl– 1–proem–p.8, c. part. pred. del suj. o½k ‘pinooûsin ... tà tejnhtà tÛn symbólwn 0uetoûntev no se dan cuenta de que desechan los signos artificiales frente a los divinos, Plu–Per–6. 2 averiguar, enterarse de ‘àn ‘pinoîv (sic) [¶]ti ... PSarap–83– 19 (II d.C.). ‘pinóhma, -matov, tó 1 invención, argucia, recurso concebido y puesto en práctica para resolver una situación, ref. tretas y estratagemas milit. dhmioyrgòv ‘pinohmátwn de Arquímedes, Plb–8–7–3, cf. D.S–11–23, tà ‘k toû kairoû ... ‘pinoÍmata Plb–1–57–5, tà ‘pinoÍmata tà Uemistokléoyv, en medic. ‘. 0rjaîon de un método de sucusión para la columna vertebral, Hp–Art–42. 2 opinión, propuesta poikíla kaì tetaragména ‘pinoÍmata Plb–14–6–9, ‘pinoÍmata kaì nomouetÍmata Plb–36–13–2; pensamiento, reflexión que determina el comportamiento, D.C–53–11–2, tà toû Mwõ3 fil. consoy ‘pinoÍmata Eus–PE 9–27–13. cepto, idea concebida de la divinidad por parte de los hombres primitivos, Epicur–Fr–[27–1] 27. 4 ret. idea, reflexión, razonamiento ref. a los argumentos e ideas que forman un discurso ‘pijeírhma dé ‘stin ‘. · kataskeyázei tò zhtoúmenon un argumento es una idea que confirma la cuestión planteada Ruf–Rh–27, cf. Aristid–Rh–1–2. 1 de pers. inge‘pinohmatikóv, -Í, -ón nioso, que tiene recursos o inventiva Teucer en Cat–Cod–Astr–7–199–17, ‘. perì tàv tÛn práxewn 2 relativo al intelecto 0formáv Vett–Val–48–14. métron Procl–in Ti–3–83–18. ‘pinoÍmwn , -onov ingenioso, que tiene recursos o inventiva de pers., Vett–Val–70–3, de Dédalo, Zonar–p.463. 1 concepción, noción ‘pinóhsiv, -ewv, 7 7 ³losjerÃv toútoy ‘. la concepción general de ello (del concepto de causa), S.E–M–9–195, cf. Porph–in Harm–173–19, Phot–Bibl–190a4. 2 concepción, invención de un artefacto de tortura, glos. a ‘pínoia Sch–Luc–Phal–1–12. 1 hay que tener en cuenta, ‘pinohtéon hay que prestar atención ‘. ... tò mâllon kaì tò ¥tton katà posóthta symbaínein Nicom–Harm–4, pròv tòn toû kámnontov trópon Steph–in Gal– 2 hay que pensar o idear ‘. 7mîn Glauc–36. tò praktéon Hld–10–39–1, parhgoríav tinàv ‘. toû dícoyv Philum. en Aët–5–123, cf. Cyr–Al–M– 68–1100A. 1 que piensa, presta ‘pinohtÍv , -oû, ³ atención o se preocupa perì tàv ‘dwdáv M.Ant– 2 que inventa o idea c. gen. obj. 1–16–8. kakíav Eus–MP 7–4, cf. Hsch–s.u. mhjanorráfov, 0gauÛn Io–Mal–Chron–2–54, ‘piuétwn ... pórimov ‘. Eust–Pind–16–1, cf. Hippol–Haer–4–20–2, Gloss–2– 309, Eust–907–22. I 1 inteligente, ‘pinohtikóv, -Í, -ón ingenioso, perspicaz de un escritor, Longin–4–1,

1852 del buen médico, Hp–Test–p.97, de anim. para salvar su vida tà ‚loga ‘pinohtikà kaì fylaktikà tÎv 9díav a½tÛn swthríav Basil–Hex–7–5, cf. Ath–310f. 2 de abstr. propio del intelecto, racional, producto de la razón lógov ‘. op. fysikóv Thphr–CP 2–1–1, fásma Epicur–Fr–[38–3] 6, dúnamiv Gr–Nyss–Eun–2–185. II adv. -Ûv conceptualmente 7 uewría proékeito póteron fúsin ‘ndeíknytai (tà ²nómata) ¡ ‘. ... ²nomázetai Gr–Nyss–Eun–2–354, op. fysikÛv Marc– Er–Consult–3–45. 1 conceptual, especu‘pinohtóv, -Í, -ón lativo, concebido por la mente pero sin existencia real t0lhuèv ‘pinohtòn “stai mónon, o½j ¾párxei dé S.E–M–8–38; imaginado, inventado, imaginario tÃn ‘k uorúbwn ‘pinohtÃn dúnamin ’aytoîv kataskeyázontev procurándose gracias a los tumultos un poder imaginario, CEph–(431) Ep. en ACO 1–1–5 (p–126–20). 2 concebible, que puede pensarse o concebirse o½dè gàr ‘pinohtòn ... fwnàv ‘pibállesuaí ti pròv diáuesin cyjÎv pues no es concebible que los sonidos no contribuyan en nada a una disposición de espíritu 3 dud. especulativo, que Phld–Mus–4–138–13. tiene aptitud para especular o teorizar o½k ‘]pinohtÃn “jw[n tÃn fúsin Vit–Philonid–21–26. ‘pinoÍtria, -av inventora, que idea o concibe poikílwn e½jÛn ‘. de una viuda, Chrys– M–61–791, méuh ... 0sémnwn logismÛn ‘. Leont– Const–Hom–11–497. A I 1 pensamiento, ‘pínoia, -av, 7 reflexión ‘pínoiá ‘stin ‘napokeiménh nóhsiv Gal– 19–381, cf. Ph–1–505, Posidon–92, unhtÛn ‘pinoíai IG 7–2532–1 (Tebas IV a.C.), kat' ‘pínoian a partir del pensamiento op. katà períptwsin ‘a partir de la experiencia' en la teoría del conocimiento, Chrysipp–Stoic–2–29; entendido como filosofía o doctrina tàv a¾tÛn ‘pinoíav e9v tÃn koinÃn féroysin Ðféleian D.H–Pomp–1–2, kynikà 2 idea, noción, ‘. ISinope 171–5 (II/III d.C.). conocimiento c. gen. obj. tÎv ualátthv Plb–1–20– 12, tÎv symforâv I–AI 1–177, cf. Str–1–4–7. 3 idea, concepción, imagen mental frec. c. gen. obj. tÛn] ueÛn Epicur–Fr–[93] 6, cf. Phld–Piet–744, Plot– 5.8.7, S.E–M–7–265, 0naplastikaì ‘pínoiai Porph– Sent–38, pâsan ‘pínoian 0topíav ¾perbállei supera toda idea de lo absurdo Plu–2–1065d, cf. Nil–in Cant–16–6, Ep–Diog–7–1. 4 ingenio, inteligencia, sagacidad oýnon sù tolmÂv e9v ‘pínoian loidoreîn; Ar–Eq–90, del taxiarco, X–Cyr–2–3–19, cf. Vett–Val–102–34, 7 koinà ‘. el sentido común Plb–6–5.2, Longin–Fr–20, katalhptikà ‘. Gr–Nyss– Prof–Chr–134–8. II c. idea de intencionalidad, gener. llevando la 1 idea, ocurrencia, ingenio, idea a la práctica recurso para afrontar alguna situación zhteîn kainÃn ‘pínoian Ar–V–346, cf. Eq–539, 1322, pollaì ‘pínoiai kaì e½mÍjanoi e9v téjnav Pl–R–600a, cf. Clem–Al–Paed–2–7–57, ‘pinoiÛn didáskalov ref. a la pobreza, Secund–Sent–17, pâsan ... ‘feyrískoysa ‘pínoian SIG 799–5 (Cícico I d.C.), cf. IG 5(1)–18A–2 (Esparta I/II d.C.), IEphesos 27–20 (II d.C.), IUrb–Rom–60–5 (IV d.C.); en la expresión e9v ‘pínoian c. verbos de ‘ir' llegar a la idea de, venir a la mente la idea de c. complet. explicativa jrÎn ... mhd' ‘v ‘pínoián tina 7mÛn ‘lueîn ... Ñv ... convenía que ninguno de nosotros llegara a la idea de ... Th–4–92, cf. Philostr–VS 558, c. gen. ¶pwv mhd' ‘v ‘pínoian toútoy Åwsi de una revuelta, Th–3–46, cf. Diog–Oen–12–1–2. 2 invención, creación c. gen. subjet. téjnhv ‘pínoiai Arist–Mu–399°17, c. gen. obj. e9dÚlwn LXX 3 intención, propósiSap–14–12, cf. D.S–1–15. to, pretensión tín' ‘pínoian “sjeuev; E–Ph–408, cf. Med–760, Ar–Au–405, POxy–1468–5 (III d.C.), frec. c. gen. subjet. ‘. toû ueoû Ar–Pl–45, cf. LXX 4Ma–17–2, Act–Ap–8–22, Luc–Nec–2, 7 kakótejnov a½toû ‘. Aesop–36–3, c. giro prep. tÎv katà tÛn ‘piboyleyoménwn ‘pinoíav ‘paúsato cesó en su propósito contra los injuriados Gr– 4 plan, proyecto, diseño Nyss–V–Mos–135–23. tív “stai mhjanà swthríav; tív peîra, tív ‘pí-

noi'; Ar–Th–766, cf. Thphr–Od–7, Aristid–Or–1–131, a® ‘pínoiai kaì paraskeyaì perì tòn %Anníban Plb–5–110–10, cf. App–Hann–46, a® ‘pínoiai kaì a® tÎv níkhv méuodoi Thdt–Is–11–295, cf. OGI 580–7 (Cilicia IV d.C.). B c. ‘pi- en sent. ‘después' reflexión posterior ceúdei gàr 7 'pínoia tÃn gnÚmhn la reflexión posterior desmiente la opinión S–Ant–389. dud. repartir, e.e., testar, hacer ‘pinome[úw testamento, IG 9²–1231–2 (Léucade II a.C.). ‘pinomÍ, -Îv, 7 dór. -á ICr–3–4–1B–33 (Itano I 1 extensión, propagación del III a.C.) fuego, Plu–Alex–35, del veneno tÃn toû 9oû katà toû sÚmatov ‘pinomÃn ²xytáthn te oŸsan kaì 2 extensión, desarroÐkísthn Ael–NA 12–32. llo, recorrido sucesivo, vuelta de un vendaje 0pò toû 9níoy ‚gomen tÃn ‘pinomÃn parà koryfÃn loxÛv ‘pì métwpon Gal–18(1)–792, cf. 787, Orib– 3 extensión, aplicación cutánea tÛn 48–51–2. 4 jur. norma adicional, sikyÛn Aët–3–134. adición legal que establece la sucesión episcopal en la Iglesia primitiva, 1Ep–Clem–44–2. II rel. c. el pasto 1 derecho de pastoreo, de pasto exento de tasas en los pastos públicos de otra ciudad ICr–l.c., discutido en un juicio de arbitraje entre dos ciudades ISE 43–22 (Hermíone 2 acción de pastar el ganado, pasto II a.C.). Þste taútav (0roúrav) xylamÎsai jlwroîv e9v kopÃn kaì ‘pinomÍn para sembrar estas aruras con hierba para siega y pasto, PFouad 43–17, cf. POxy–730–11 (ambos II d.C.), SB 10216–12 (III/IV d.C.), jórtö e9v kopÃn kaì uerinÃn ‘pinomÍn POxy–810 (II d.C.). 3 acción de volver a pastar el ganado, pasto secundario, repasto “jein me tàv nomàv kaì ‘pinomáv POxy–1279–19 (II d.C.). 4 tierra para pasto, pasto ³ ‘pì toû a½toû nomoû kaì tÎv a½tÎv ‘pinomÎv como expl. de ‘pínomov stratóv Sch–Pi–P–11–12d. 1 derecho a la tierra ‘pinomía, -av, 7 recibida en un reparto ‘. d' “stÒ goneûsin kaì paidí IG 9²–609–3 (Naupacto VI/V a.C.); cf. ‘pínomov II 1 . 2 jur. derecho ampliado de pastoreo, e.d., derecho de pastoreo en tierras públicas o comunales aparte de en las propias, frec. otorgado junto a otros privilegios: a) en tratados, como privilegio recíproco ‘pigamíav ... kaì ‘pergasíav kaì ‘pinomíav X–Cyr–3–2–23; b) en acuerdos para saldar deudas públicas con particulares 1 p]óliv ... “dwke Kál[l]wni ... a½tû kà ‘ggó[n]yv ‘pinomían botûv qidíyv penteíkonta la ciudad concedió a Calón el derecho de pastoreo a él y sus descendientes para cincuenta cabezas de ganado de su propiedad, Nouveau Choix 24A–14 (Acrefia III a.C.), cf. IG 7–3171–37 (Orcómeno III a.C.); c) frec. como privilegio en decr. de proxenía ¾párjein dè a½toîv gâv kaì o9kíav “gkthsin kaì ‘pigamían kaì ‘pinomían kaì 0téleian IG 5(1)–961–13 (Laconia II a.C.), ‘pinomían, 0sylían, 0téleian, 0sfáleian kaì ‘m polémö kaì ‘n e9rÍnë kaì a½tÔ kaì génei IG 5(2)– 11.9 (Tegea III a.C.), ‘pinomían [k]aì ‘pixylían SEG 11–470–4 (Orcómeno II a.C.), ‘pinomían kaì tà ‚lla tímia ¶sa ¾[pá]rjei kaì toîv ‚lloiv proxénoiv SIG 623A.8 (Arcadia II a.C.), c. gen. eýnaí te a½tÔ kaì ‘pin[o]mían ðn “ji b[os]khmátwn IG 4–853–20 (Metana I d.C.); d) en decr. de ciudadanía o de otro tipo politeían kaì 9sotimían ... kaì 0sylían kaì ‘pinomían SEG 48–660–16 (Tesalia III a.C.), cf. SIG 534–15 (Delfos III a.C.). ‘pinomízw considerar, tener por en v. pas. toùv 0nwtátw ueoùv ’aytoùv ‘pinomízesuai boúlontai quieren ser considerados ellos mismos como los dioses supremos Eus–PE 4–21–6 (ap. crít.). I econ. 1 tasa sobre ‘pinómion, -oy, tó el pasto, impuesto por el derecho de pastoreo en tierras públicas IG 5(2)–456–7 (Megalópolis I a./d.C.). 2 ingreso, ganancia ‘pinómia dihnekÎ telÛn %Asíav ingresos permanentes de los impuestos de Asia, SEG 39–1180–5, cf. 6 (Éfeso I d.C.). II Apéndice a Las Leyes tít. de una obra atrib. a Platón, Theo Sm–7, 84, 178, Anon–Prol–25–4, 26.6; cf. ‘pinomív 1.

‘píxenov

1853 ‘pinomív, -ídov, 7 1 Apéndice a Las Leyes tít. de una obra atrib. a Platón, Clem–Al– Strom–1–166–1, Eus–PE 10–4–21, a Filipo de Opunte, D.L–3–37, empleado como otro n. del Deutero2 estrena, regalo de año nomio, Ph–1–495. nuevo tÃn ¾pò "Rwmaíwn kaloyménhn strÍnan ... ‘pinomída kalÛn Ath–97d. 3 n. de una parte de la trirreme, Ath–97d, cf. Hsch. 1 regular con leyes adi‘pinomouetéw cionales taûta dè pánta ... o® nomofúlakev ‘pi2 ordenar, disponomouetoúntwn Pl–Lg–779d. ner c. inf. prosepágesuai tÔ 0mnÔ boûv te kaì ´eiv ‘penomouétei Ueóv Cyr–Al–M–68–1088B. 3 imponer leyes c. dat. o½k ‘pinomouetÍseiv ... taîv ueíaiv Grafaîv Cyr–Al–M–75–328A. ‘pínomov, -on I 1 local, del lugar 7rwãdwn stratóv Pi–P–11–7, cf. Sch–Pi–P–11–12d. 2 legal, conforme a la ley ‘pinomÚtatov d' ‘stì "Rwmaíoiv ³ trópov oÿtov ‘pì tÛn 0patórwn App–BC 3–94. II subst. ³ ‘. 1 poseedor del derecho a la tierra en un reparto IG 9²–609–6 (Naupacto VI/V 2 heredero legítimo, a.C.); cf. ‘pinomía 1. directo o indirecto, causahabiente, IG 9²–798–36 (Corcira II a.C.), cf. 96–10 (Etolia III/II a.C.), FD 2–243–19 (II a.C.), SIG² 861–11, Schwyzer 335–18 (ambas Delfos II a.C.), Hsch. ‘píïnov Anecd–Ludw–81–17 “pinov, -on sent. dud., quizá fibroso o musculoso sárx Anecd– Ludw–165–4, l.c. ‘pinoséw enfermar después a® pleîstai (gynaîkev) ... metà toùv tókoyv ‘penóseon Hp– Epid–1–16, cf. Prorrh–1–117, Phryn–PS 120. I 1 de pers. enfermizo, ‘pínosov, -on propenso a contraer enfermedades ‚nurwpoi Arist– EN 1113ª28, cf. Vett–Val–202–30, Clem–Al–Strom– 2–21–128, tà sÚmata tÛn 0nurÚpwn D.S–2–48, 2 de lucf. Chrys–M–61–332, geneá Ph–1–516. gares o momentos insalubre, insano, propicio para contraer enfermedades jwríon Porph–Abst–1– 36, tópov Hierocl–Facet–73, Peripl–M–Rubri 29, katombría Lyd–Ost–37, tò uérov Gp–1–12–34; subst. tò ‘. insalubridad tò ’lÛdev kaì ‘. toû stratopédoy Polyaen–2–30–3. II adv. -wv 1 en situación de enfermedad diágein Hp–Epid–1–5, Crates Theb–Ep–20, ‘. “jein estar enfermo, PPalau Rib–1–9 (III d.C.), POxy– 990, POxy–3758–137 (ambos IV d.C.), c. ac. de rel. e9 mà ‘. ‘sjÍkei tò swmátion ... ³ y®óv 2 con propensión a POxy–939–21 (IV d.C.). enfermar ‘. diakeiménoy toû pantòv sÚmatov en otoño, Sor–2–17–53. ‘pinossopoiéomai anidar en ´resin Ps– Democr–Symp–Ant–43. 1 regresar, volver tÊ patrídi ‘pinostéw Sch–Pi–O–7–36c, fig. ‘pí ti tÛn 0dikeîn e9wuótwn Cyr–Al–M–68–169B. 2 penetrar polù ‘n tÔ báuei tÎv gÎv ‘pinostoûn tò katágeion pûr Lyd.Mens– 4–115. ‘pínostov, -on del regreso ñdÍ Hsch–i 600. ‘pinotízw I tr. humedecer en la superficie a½tá (sc. tà kyklískia) Dsc–2–83–2. II intr. en v. med. 1 humedecerse en la superficie la matriz poco antes del parto Sor–1–22– 14; sudar ligeramente de enfermos con fiebre, 2 condensarse en agua Philum. en Aët–5–78. ‘pinotizoménwn tÛn nefÛn kaì malakoyménwn tÊ toû 0érov pajúthti Ps–Caes–8–4. 1 pasar la noche kremá‘pinyktereúw santev tò 0ggeîon ‘n tÔ fréati ... eÅasan ‘pi2 pernoctar, pasar la nyktereûsai Plu–2–690c. noche junto a c. dat. taîv %Ajaïkaîv ... naysín Heraclit–All–9. ‘pinyktídiov, -on nocturno ref. a pers., en hipálage diajeirízwn tà prágmata ... ‘. Procop– Aed–1–7, s. cont., Call–Fr–775, cf. Hsch–o 1571. nocturno ‘pinúktia mÎla ‘pinúktiov, -on nomeúwn mientras apacentaba los rebaños nocturnos, e.e., de noche, AP 6–262 (Leon.). 1 medic. pústula que ‘pinyktív, -ídov, 7 irrita por la noche, erupción nocturna toîsi ... 0ndrási ... ‘pinyktídav polláv (‘pipíptein) Hp– Aër–3, 7 d' ‘. ²rfnÛdev (flyktainídion) Diocl–Fr–

142–5, cf. Dsc–1–112, Gal–13–527, Ruf. en Orib– 44–17–1, Antyll. en Orib–10–24–10. 2 «nocturno, diario nocturno» ref. un registro para consignar los sueños, término creado c. juego de palabras sobre ‘fhmerív ‘diario', Synes–Insomn–18. 3 dud. detención o guardia nocturna ‘.: fylakà dokoûnti 0dikeîn Hsch. ‘pinymfeúomai prometerse en matrimonio a® ‘pinymfeyómenai las prometidas, IG 12(4).356.5 (Cos III a.C.). 1 desposado %Aãdan ‘pinymfídiov, -on ‘pinymfídion ... déxato (al morir en su noche de 2 nupcial Œmnov Sch– bodas) AP 7–182 (Mel.). S–Ant–815P. 1 pinchar, punzar tòn ‚nurw‘pinússw pon para reanimarlo tras quedarse sin aire, Luc– Lex–11; abs. pinchar, ser punzante Æna mà ‘pinússë ³ kálamov usado en fumigaciones vaginales, Antyll. en Orib–10–19–5, cf. Sch–Pi–P–1–54a. 2 producir un dolor punzante, pinchar en v. pas. ‘pinússetai ... kyría mérh los órganos principales son presa de un dolor punzante Sor–Fract–24, abs. pónoi ... ‘pinússontev dolores punzantes Archig. en Gal–8–110, tà ‘pinússonta tÛn ²stéwn 2 ‘pinenújuai: parafroneîn Paul–Aeg–6–102. Hsch. 3 ‘pinenygménon: tò ‘pítripton Hsch. ‘pinystagmóv, -oû, ³ somnolencia más profunda nystagmòv dé, tò prÛton ‘n tÊ cyjÊ synistámenon 0káuarton nóhma: ‘. dè 7 pròv tà jeírw VopÍ Origenes M–17–177A, cf. LXX Ps– 131–4 en Didym–1Cor–16–13, LXX Pr–6–4 en Ephr– Syr–1–221D. ‘pinystázw 1 dormirse después de, caer dormido tras c. dat. temp. toîv sitíoiv Plu–Brut–36. 2 dormirse, quedarse dormido 8n gár tí poy kaì mikròn ‘pinystáswmen Luc–Bis Acc–2, op. ‘geírw Basil–M–31–1500C, cf. Anon–in Rh–223–25, Agath– 4–18–2, Sch–Ar–V–2b, c. dat. instrum. mà ... ‘pinystáxëv soîv blefároiv LXX Pr–6–4, fig. 7 prógnwsiv prokalúmmasí tisin 0mfibóloiv ‘pinystázoysa Gr–Nyss–Hom–Opif–182–22. ‘pinwmáw 1 distribuir, repartir klÍroyv A– Th–727, lájh tà kat' 0nurÚpoyv A–Eu–311, ‚lla 2 acercarse a, visid' ‘p' ‚lloiv S–Ant–139. tar c. dat. o½dé tin' a½tÔ paiÛna kakÛn ‘pi3 contemplar c. ac. y dat. nwmân S–Ph–168. instrum. e9 ... táde sÚmata nekrÛn ´mmatov a½gaîv saîv ‘penÚmav E–Ph–1564. ‘pinÛv adv., forma y sent. dud. extremadamente, de modo excesivo ‘. 0gapÛsa tòn neanískon Luc–VH 2–25 (var. de ‘pimanÛv), cf. Sch– ad loc., ‘.: tò lían Sud. ict., un tipo de ‘pinwtideúv, -éwv, ³ escuálido, quizá lija Epaenetus en Ath–294d. ‘pinwtídiov, -oy, 7 un tipo de capa o esclavina que cubre la espalda tÍn t' ‘pinwtídion brojetÛn ... 0rwgón AP 6–21. 1 hacer volver la espalda para ‘pinwtízw poner en fuga ‘traymátizon k0penÚtizon fygÊ 2 echarse a la gynaîkev ‚ndrav E–Ba–763. espalda, cubrir la espalda con c. el ac. sobreentendido pyrsÔ d' 0mfekalúfuh xanuòn krât' ‘pinwtísav deinoû jásmati uhróv (Heracles) cubrió por ambos lados su rubia cabeza con las rojizas fauces de la fiera cubriéndose la espalda con la piel del león de Nemea, E–HF 362; en v. med. cargar a la espalda el perdedor al ganador en un juego de chicos, Paus–Gr–e 6. ‘pinÚtiov, -on 1 que está sobre la espalda o la nuca en uso pred. mûn ... ‘pinÚtion ¤gen ‘v oýkon bátrajov Batr–(a) 80, o® mèn ‘pinÚtioi kéjyntai ref. los bucles de una mujer, Luc–Am– 2 subst. ³ ‘. 26, flúktainai Alciphr–3–32–2. uel tò ‘. omóplato Poll–2–133 (v. ap. crít.), cf. SB 16350–8 (VII d.C.). †“pixa: ´rnea. Kúprioi Hsch. (quizá error por spíza). ‘pixaínw arañar, irritar tÃn katáposin Sor–2–7–47, frec. en sent. fig. tà traúmata Basil– Ep–258–1, ‘pixaínein gàr 7 mnÍmh toû pauóntov eÅwue tà •lkh Nil–Narr–7–1, cf. Phot–Bibl–501a14, en v. pas. tò traûma ... 0kánuaiv ‘pixainómenon Gr–Nyss–Flacill–476–2.

‘pixanuízw tostar al fuego, en v. pas. pleyrà delfákei' ‘pexanuisména Pherecr–113–16. ‘píxanuov, -on rojizo, pardo de las liebres, X–Cyn–5–22, de los ciervos, Poll–5–76, de las crines de un hipocentauro, Phleg–36–34; amarillento, dorado, ocre de la flor del tilo, Thphr–HP 3–10.4, cf. 4–2–7. milit. unidad de in‘pixenagía, -av, 7 fantería ligera Ascl–Tact–6–3, Arr–Tact–14–5. ‘pixenagóv, -oû, ³ milit. oficial al mando de una unidad de infantería ligera Ascl–Tact–6–3, Ael–Tact–16–4, Arr–Tact–14–6. ‘pixeneúw hospedarse, alojarse stratiwtÛn ‘pixeneysántwn tÔ oÅkö moy POxy–3581–13 (IV/V d.C.). ‘pixenízomai hospedarse, alojarse c. dat. de la pers. que ejerce de anfitrión ³ ‚nurwpov oÿtov ³ ‘pixenisueìv 7mîn T.Abr–A 4–3, cf. 5–13, Chrys–M–51–345. †‘pixenodokeûmai: ‘pimartyroûmai Hsch. I intr. ‘pixenóomai -xein- A.R–2–764 1 ser huesped, alojarse como huesped, recibir hospitalidad gener. c. dat. de la pers. que ejerce de anfitrión dià tò ... ‘keînon ‘pexenÛsuai polloîv D–50–56, Lhmniádessi ‘pexeinoûnto gynaixín habían recibido la hospitalidad de las mujeres de Lemnos A.R–l.c., (%Orféa) ‘pixenwuÎnai toîv Kadmeíoiv D.S–1–23, Sofokleî dè kaì zÛnti tòn %Asklhpiòn ‘pixenwuÎnai Plu–Num–4, cf. LXX Si–29– 27, Str–16–2–14, I–Ap–1–180, Plu–2–250a, c. indic. loc. ‘n tÊ monÊ ‘n ¬ e9sìn ‘pixenoúmenoi o® 0delfoí PLond–1914–16 (IV d.C.), ‘àn dè déhtai ‘pixenwuÎnai [...] a½tòn ¾podéxe si pide ser alojado como huésped, acógelo, POxy–2275–11 (IV d.C.); fig., de abstr. !Erwv ‘pexenÚ[uh Anacr. en Inc–Lesb–286ii–7S., 7 ‘pixenwueîsa toîv 7metéroiv sÚmasin 0pò toû periéjontov moîra la fracción de sustancia circundante que se hospeda en nuestros cuerpos S.E–M–7–130 (= Heraclit–A 16), ´leurov 0sebésin ‘pixenwuÍsetai LXX Pr– 2 residir, 21–7, cf. Clem–Al–Strom–4–26–165. alojarse temporalmente como forastero en un lugar dist. del habitual, c. indic. loc. ‘pixenw[ueíshv m]oy e9v %Oxórygja (sic), PEnteux–83–2 (III a.C.), tÛ[n ²]réwn ¶poy ‘pix[e]noûmai OClaud–225–9 (II d.C.), de Abraham ‘pexenÚuh ... e9v tÃn drûn tÃn MambrÎ Chrys–M–54–421, en fórmulas epistolares, c. dat. de los dioses locales de la ciudad de residencia temporal t]ò proskúnhmá soy poiÛ kau' ’kásthn 7méran parà pâsi ueoîv oÝv ‘pixenoûmai suplico por tí cada día ante todos los dioses del lugar en que resido como forastero, SB 9867–5, cf. 6262–5 (ambos III d.C.), PLips–110–9 (III/IV d.C.); c. dat. de lugar en plu. visitar de paso ’kástë tÛn LykiakÛn pólewn Luc–Am–7, polloîv ... jwríoiv Basil–M–31–521B. 3 marcharse fuera de casa, desplazarse al extranjero, establecerse fuera en estancia prolongada o definitiva, sin indic. loc. tò mà prépein ‘pixenoûsuai toîv thlikoútoiv el hecho de que no conviene a gente de tal edad marcharse al extranjero Isoc–Ep–6–2, de los metecos en Atenas, Arist–Pol– 1327ª13, ‘x oÿ ‘pexenÚuh[n desde que me fui de casa para incorporarme al ejército, PMich– 502–10 (II d.C.), cf. PCair–Zen–667–10 (III a.C.). II tr. pedir, solicitar como presente de hospitalidad ‘pixenoûmai taûta d' Ñv uanoyménh A–A– 1320, prob. en A–Fr–120, cf. S–Fr–146. I 1 que reside fue‘píxenov, -oy, ³ ra, en el exterior, forastero establecido temporalmente fuera de su lugar de residencia habitual o® ‘pidhmoûntev ‘píxenoi SB 13315–7 (I d.C.), o® ‘píxenoi kataménontev ‘n tÔ ‘poikíö PFay–24– 13 (II d.C.), gener. sujeto al pago del impuesto de capitación en el lugar de residencia PWisc–38– 92 (I d.C.), mÍ[te ‘]píxenon mÍte "Rwmaîon ... o9ke[î]n [par'] ‘moí POxy–Hels–10–20 (I d.C.), cf. POxy–480–11 (II d.C.), Clem–Al–Strom–2–8–41, T.Abr– A 2–2; télov ‘pixénoy n. de impuesto, prob. de capitación OMeyer 31–3 (I d.C.), télov ‘pixénwn Theb–Ostr–87–2 (II d.C.); subst. tò ‘. territorio exterior a la ciudad, como lugar de residencia temporal de los habitantes de Tebtunis ‘píxenoi,

‘pixénwsiv 2 procedente op. 7 kÚmh PTeb–391–15 (I d.C.). de fuera, foráneo e9sìn dè ‘píxenoi kaì ‘pímiktoi %Arábwn te kaì %IndÛn (los habitantes de Socotra) vienen de fuera y son mezcla de árabes e indios, 3 ‘.: ‘pijuóniov Hsch. Peripl–M–Rubri 30. II que tiene lugar en el extranjero prâgma Heph–Astr–Epit–1–31–12. [Se ha propuesto un origen indep. para I 3 rel. c. la r. de juÚn.] ‘pixénwsiv, -ewv, 7 1 alojamiento o visita en calidad de huesped pollÛn mèn ‘n a½toîv gnwrizoménwn dià tàv progegenhménav ‘pixenÚseiv D.S–31–17, cf. Philostr–Iun–Im–13–4. 2 c. valor neg. alojamiento forzoso o abusivo de las tropas de paso en residencias civiles stratiÛtai ‘nepidhmoûntev taîv te ‘pixenÚsesi kaì taîv barÍsesin ‘nojloûsi tÃn kÚmhn IGBulg–4–2236– 147 (Escaptopara III d.C.). arq. obrero que lija o ‘pixésthv, -oy, ³ da el acabado a bloques de mampostería ‘. kaì ¾pagwgeùv o® ‘rgasámenoi ‘pì tÔ pylÛni kaì tÔ púrgö IEleusis 177–31 (IV a.C.). ‘pixestikÛv adv. con ligeros rasguños, arañando ligeramente glos. a ‘pigrábdhn Hsch., glos. a ‘pilígdhn Sch–Er–Il–17–599c. 1 arq. pulir, pulimentar, lijar la ‘pixéw superficie superior del capitel antes de colocar el arquitrabe IOropos 290–47 (IV a.C.); fig. pulir, perfeccionar tà poiÍmata ... dioruoûsuai kaì ‘pixéein Iust–Phil–Coh–Gr–37–2, cf. Sch–A.R–pról– 2 medic. raspar, legrar el hueso en 1b (p–2). una fractura tÃn VwgmÍn Hp–VC 14, tò ²stéon Archig. en Aët–6–50, la piel del cráneo para curar la cefalea tóde (tò dérma) ‘pixésantev ¡ ‘pikócantev mésfi diplóhv Aret–CD 1–2–12, una herida para limpiarla, Leont–Const–Hom–5–46. 3 rozar, tocar levemente, arañar „lmasin 0krwnújoiv tÃn pétran ‘péxeon de unos corderos brincando, en la descripción de la escena grabada en una joya, Hld–5–14–3. tajo, trinchero bwmoû ‘píxhnon, -oy, tó patrÓoy d' 0nt' ‘. ménei (habla Casandra), A–A– 1277, ¾pèr ‘pixÍnoy ... tÃn kefalÃn “jwn Ar– Ach–318, cf. 355, Moer–e 49, Hsch., Phot–e 1545, Eust–1443–16. I tr. se‘pixhraínw frec. en medic. car, desecar mediante una aplicación externa, e.e., por contacto con la superficie de la piel kégjrov ... tÃn koilían ‘pixhraínei para combatir la diarrea, Gal–12–16, mediante ingestión tà Veúmata tÎv kefalÎv Ruf. en Orib–7–26–55; abs. secar, producir efecto desecante tò dè méli ... ‘pixhraínei Arist–Pr–928ª9, cf. Ruf. en Paul–Aeg– 2–35. II intr. en v. med. 1 resecarse, desecarse ¶sa (²stéa) ... ‘pixhraínetai Hp–Fract–33, mhdè tÃn glÛssan ‘pixhraínesuai (jrÍ) Hp–Prorrh– 2.6, en la cicatrización symbÍsetai tàv tomàv ‘pixhraínesuai Thphr–CP 3–15–2, tò ‚nw •lkov Ruf–Ren–Ves–2–37. 2 tener intervalos de sequedad o estreñimiento 7 koilíh e9uisménh ‘pixhraínesuai Hp–Acut–28. 3 sufrir sequedad en el vientre, sufrir estreñimiento ciertos enfermos, Aret–CA 1.1.20. ‘pixhrantikóv, -Í, -ón secante, que produce sequedad póa ... dúnamin “joysa ‘pixhrantikÍn Ps–Dsc–4–137. medic. sequedad stó‘pixhrasíh, -hv, 7 matov Hp–Epid–6–2–6. ‘píxhrov, -on frec. en medic. seco, reseco glÛssa Hp–Epid–1–26–2, 3–17–3, gastÍr Aret–SD 1–15–2, o½ranóv Men–Rh–346, de pers. ‘pixhróteroi gàr (frenitikoí) pyretÛn moúnwn Aret–CA 1–1–7, c. ac. de rel. tÃn koilíhn ‘píxhroi secos de vientre, e.e., estreñidos Aret–SD 2–13–11. ‘pixoá, -âv, 1 arq. pulido de superficies horizontales toû s[t]rÚmat[ov op. kataxoá ‘pulido' de superficies verticales IG 4²–102–84 (IV a.C.), krhpîdov IG 4²–103–17 (IV a.C.), stoibâv ib–19. Epixies sátrapa persa de %Epixúhv, -oy, ³ Frigia superior, preparó una emboscada contra Temístocles, Plu–Them–30. derecho de recogida o ‘pixylía, -av, 7 corta de leña para calefacción eým[en dè a]½tÔ

1854 kaì ‘pinomían [k]aì ‘pixylían kaì a½tÔ kaì ‘kgón[oiv SEG 11–470–4 (Orcómeno II a.C.), cf. IG 5(2)–510–3 (III/II a.C.). ‘píxylon, -oy, tó ribete, cenefa Hsch. de madera pínax Tz–H–12 ‘píxylov, -on tít–405. ‘pixyndéw v. ‘pisyn-. ‘píxÙnov, -on común, compartido ‚royra Il– 12–422, cf. Orác. en SEG 41–1411–1 (Siedra II d.C.). 1 conceder fwnÃn ... ‘pexúnw‘pixÙnów sen ’kástö Nonn–D–26–290. II en v. med. 2 compartir, comunicar, hacer partícipe de khrúkessin ... múuoyv A.R–4–435. 3 participar en, tomar parte en porfúroysa oÝon ’Ê kakòn “rgon ‘pixynÚsato boylÊ A.R–3–1162. ‘pixyráw afeitar, rasurar Cleopatra en Gal–12–404, cf. Gal–14–530. ‘pixyrhtéon hay que afeitar, hay que rasurar tòn tópon Orib–10–15–4. I 1 raspar, legrar un ‘pixúw [-Ù-] hueso fracturado ‘pixúein jrà (tò ²stéon) ... tÔ xystÎri Hp–VC 14, huesos de animales con propiedades terapéuticas, Arist–HA 612°17, Crito en Gal–13–863; rascar ´nyx eåippov ‘pixúseie koníhn que la pezuña caballuna rasque el polvo (trotando sobre un suelo reseco), Nonn–D–27–188. 2 rozar, tocar levemente zÚnë ... Khfeùv gaîan Arat–650; arañar la piel de un león con un arma, Chrys–Ep–Thdr–1–67; despect. rascar, borrajear, garabatear un documento mÍte tÃn o®andÍpote zÍthsin ‘pixûsai a½tÛn ni (es capaz de) borrajear ningún tipo de pesquisa contra ellos, PMo3 pulir, pulimentar en v. nac–14–69 (VI d.C.). pas. (e9kónev) tÔ líuö ‘pixysueîsai estatuas de piedra pulida Procop–Aed–1–11–7, fig. ‘pixúwn te kaì kataleaínwn 7mÛn tÃn diánoian Gr–Nyss–Pss– 116–23. II c. ‘pi- en sent. ‘sobre, por encima' 1 rallar por encima en v. pas., queso en el vino, Pl–R– 406a; desmenuzar por encima en v. pas., una planta tò dè uhlúfonon ... ‘pixyómenon 0pokteí2 verter, nei tòn skorpíon Thphr–HP 9–18–2. derramar sobre c. dat. Diòv ... spóron ¾gròn ‘pixúsantov 0roúrë Nonn–D–40–405. III sent. dud., quizá consolidar con arena para contrarrestar la acción del agua PTeb–1116–36 (II a.C.). ‘piqoikízw v. ‘poikízw. ‘pioikodomá v. ‘poikodomÍ. ‘piqoikodoméw v. ‘poikodoméw. ‘píqoikov v. “poikov. ‘pioíniov v. ‘poíniov. ‘pioinojoeúw escanciar vino, servir el vino ueoîv h.Ven–204. ‘píolpov, -on esperado, previsible subst. plu. neutr. a9nà kaì o½k ‘píolpa pauóntev sufriendo cosas terribles e imprevisibles Q.S–14–291, 295. ‘pioneidízw v. ‘poneidízw. ‘piopteúw v. ‘popteúw. ‘piópthv v. ‘pópthv. ‘pióptomai observar ²pipeúein dè tò ‘popteúein kaì ‘pithreîn kaí, Ñv ‘n %Odysseíä eÅrhtai, ‘pióptesuai Eust–679–39. ‘píora: jwríoy mérov ‘n Sikelíä Hsch. †‘piorantév: terpnón. 1rpaléon Hsch. (prob. l. ‘piéraston). ‘piorexámenov: ‘pidoúv Hsch. ‘piorkéw ‘f- CID 1–10–9 (IV a.C.), ISmyrna 573–69 (III a.C.), PTeb–78–17 (II a.C.), BGU 2589–11 (I a.C.); cret. ‘fiorkíw Rhodiaka 1–2– 14 (II a.C.) [pres. part. atem. dat. sg. ‘]piorkénti IG 5(2)–343–54 (Orcómeno IV a.C.)] 1 jurar en falso, perjurar invocando el nombre de un dios, c. próv y gen. o½d' ‘piorkÍsw pròv daímonov no juraré en falso por la divinidad, Il–19– 188, c. ac. de la divinidad o la autoridad invocada como garante o puesta como testigo del juramento ueoùv ‘piorkÎsai perjurar por los dioses, en nombre de los dioses X–An–2–4–7, cf. Ar–Au– 1609, tàv basilhíav ®stíav Hdt–4–68, oåte toùv ueoùv ²mósav ... “deisen, oÇv ‘piÚrkhsen D–49– 67, tàv semnàv ueàv ‘n %Areíö págö Din–1–47, en uso abs. perì t0frodísia ... tò ‘piorkeîn

syggnÚmhn “jei parà ueÛn Pl–Phlb–65c, cf. Ar– Nu–402, D–21–119, Hierocl–Facet–226; negar jurando en falso, jurar en falso que no ‘piÚrkeiv u' 7rpakÚv Ar–Eq–428, cf. 298. 2 romper, incumplir, violar el juramento a posteriori ²mósasa dÎt' ‘piorkÍsw Ar–Lys–914, ³rkisueìv 1pò toû basiléwv ... ‘piorkÍsav 0pésth obligado por el rey a jurar, violando su juramento se sublevó LXX 1Es–1–46, dif. de ceydorkeîn ‘jurar en falso (a sabiendas en el momento de jurar)', Chrysipp– Stoic–2–63, c. ac. int. polloùv ... ¶rkoyv ‘piwrkhkóta kaì pólesi kaì 9diÚtaiv habiendo violado muchos juramentos a ciudades y particulares D–49–65, cf. Aeschin–1–115, frec. en juramentos y declaraciones juradas op. e½orkéw ‘cumplir, respetar el juramento' e½orkoûnti mèn eýnai pollà kaì 0gauá, ‘piorkoûnti d' ‘xÚlh a½tòn eýnai kaì génov Ley en And–Myst–98, cf. CID l.c., IPArk– 15–70 (Orcómeno IV a.C.), ISmyrna l.c., e½orkeûnti mém moi eŸ eýmen, ‘piorkeûnt[i dè tà ‘nantía IKnidos 221A–32 (IV/III a.C.), cf. PBingen 46–5 (I a.C.), POxy–3264–34 (I d.C.), e½orkoûnti mén moi eÅh … toîv e½sebéoiv, ‘fiorkoûnti dè t0nantía IG 5(1)–1390–6 (Andania I a.C.), cf. Cleanth– Stoic–1–131, Vett–Val–164–4. ‘piorkhtéon hay que jurar en falso, hay que perjurar por algo tòn fílion ueòn ¢kista ‘. Procl–in Al–234, cf. Sch–D–23–103. ‘piorkía, -av, 7 ‘f- SEG 33–1119 (Frigia III d.C.) perjurio, juramento en falso o½lÛn mestà (sc. 7 cyjÍ) ¾pò ‘porkiÛn Pl–Grg–525a, pròv toùv ueoúv X–An–2–5–21, cf. 324, D–19–220, Plu–2–275d, ³ mártyv ‘n ‘fi]orkíä ‘jéstw (sic) sea demandado el testigo por perjurio, IG 9²– 706A–19 (III a.C.), ‘. gynaikía (sic) SEG l.c., cf. LXX Sap–14–25, Gr–Nyss–Hom–in Cant–371–17, Aristaenet–1–10–70, Euther–Confut–10–10, ¾peúuynon a½tòn eýnai tÔ kindúnö tÎv ‘piorkíav PMich–659–269 (VI d.C.), cf. PLond–77–52 (VII d.C.). ‘piorkízw ‘pork- Cyr.H–Procatech–14, CLaod–Can–(343-381) Can–26, Iust–Phil–2Apol–6–6, Ath–Al–Apol–Sec–76–4 1 conjurar, rogar vehementemente a la divinidad tÃn [t]riÚny[mo]n Se[lÍnhn TDA 41B–1 (I/II d.C.), ‘porkízw se tòn zÛnta ueón GMA 52–79 (Berito IV d.C.), a una pers. ‘porkízontev se katà toû ... ueoû ... taûta a½tà e9v gnÛsin 0nenegkeîn rogándote por Dios que lleves noticia de esto al Emperador, Ath–Al–l.c. 2 exorcizar daimoniolÍptoyv ... katà toû ²nómatov %Ihsoû Jristoû Iust–Phil–l.c., cf. CLaod–Can– (343-381) l.c., en v. pas. Cyr.H–l.c. ‘piorkismóv, -oû, ³ ‘pork- Cyr.H–Pro1 conjuro ‘pödáv tinav kaì ‘piorcatech–9 kismoùv ... e9v a½tòn ‘poioûnto Epiph–Const– 2 crist. exorcismo ‚ney ‘porkisHaer–30–8–3. mÛn o½ dúnatai kauaruÎnai cyjÍ Cyr.H–l.c., cf. Catech–1–5. ‘píorkov, -on ‘f- Phryn–279 I 1 ref. a juramentos jurado en falso, objeto de perjurio, falso e9 dé ti tÛnd' ‘píorkon (sc. ‘stí) Il–19– 264, %píorkon ¶rkon ×mosen Ar–Ra–150, frec. ‘píorkon (sc. ¶rkon) ²mósai jurar en falso, Il–19– 260, 3–279, Hes–Th–232, Op–282, Mosch–4–76, Gr– Naz–M–35–661C, ‘píorkon ‘pomósai añadir un juramento en falso Hes–Th–793, Emp–B 115; pero tb. añadir un juramento en falso involuntariamente, e.d. en vano, inútil porque no se llegará a cumplir por voluntad de los dioses Il–10–332, ueoùv ‘píorkon ‘pomnúnai jurar en falso por los 2 ref. pers. que incumple dioses Thgn–1195. el juramento, perjuro tòn (sc. +Orkon) !Eriv téke pÎm' ‘piórkoiv Hes–Op–804, cf. B–Fr–19–7, mhd' ‘piórkwn méta sympleítw E–El–1355, ³ Zeùv Æhs' ‘pì toùv ‘piórkoyv (tòn keraynón) Ar–Nu–399, 0nÃr ‘. epigr. en Plb–4–33–3, toútoyv nomízein ‘piorkotátoyv kaì 0nosiwtátoyv pántwn 0nurÚpwn Antipho 6–48, op. eåorkov ‘que respeta el juramento', Philostr–VA 1–6, cf. LXX Za–5–3, 1Ep–Ti–1–10, Plu–2–223c, Vett–Val–10–22, Ptol– Tetr–3–14–15, IG 10(2)–1–1035–3 (Filipópolis II/III d.C.), Basil–Ep–217–64.

‘piparembállw

1855 II adv. -wv perjurando, violando los juramentos toúv te neaníav ¦tiâto Ñv propetÛv kaì ‘. taûta tetolmhkótav Hdn–6–9–2, cf. Chrys–M–58– 590. ‘piorkosúnh, -hv, 7 perjurio, juramento en falso de carácter amoroso AP 12–250 (Strat.), como falta castigada por la divinidad TAM 5– 1631 (Filadelfia II d.C.). ‘píorov v. ‘píoyrov. ‘piorúttw escardar, arrancar cavando cardos y malas hierbas, Poll–1–246. ‘pióssomai v. ‘póssomai. ‘pioydív adv. en el suelo Theognost–Can– 163–27. l. antigua por ‘pì oŸra ‘píoyra, -wn, tá en Il–10–351, cf. Hsch., Eust–811–10. ‘pioúrion, -oy, tó clavija pequeña de madera, Hero Aut–28–6. ‘píorov ID 504A–16 ‘píoyrov, -oy, ³ I guardián, (III a.C.); lat. epirus Pall–Agr–12–7–15 protector c. dat. o gen., de lugares o territorios KrÍtë ref. a Minos Il–13–450, %Arhtiádi krÍnë ref. a la serpiente matada por Cadmo, A.R–3– 1180, O9jalíhv A.R–1–87, naytilíhv de Cástor y Pólux, A.R–4–652; guardián, cuidador de animales ¾Ûn Od–13–405, boÛn Theoc–8–6, 25–1, boykolíwn de caballos, Opp–C–1–174. II téc. 1 clavo, clavija gener. de madera, sobina ‘píoyroi: ¥loi xúlinoi Hsch., empleado en diversas técnicas: en arq., para sujetar piezas de artesonado pteleíno[yv fátnav] katalabétw ‘pióroiv 0rarótwv ID l.c., en construcción naval ploîa ... ‘pioúroiv xylínoiv kateskeyasména Pall–Gent–Ind–1–5, en mec. 7 mèn mía 0rjà (sc. tÎv spártoy) kekroúsuw di' ‘pioúroy e9v tò báuov toû swlÎnov Hero Aut–16–2, en medic. ‘píoyroi súkinoi introducidas en el hombro dislocado de un caballo Hippiatr–26–13, apodo del sofista Segundo, por ser hijo de un carpintero, Philostr–VS 1–26, tb. de metal, empleado en goznes de puertas daktylío[yv] kaì ‘pioúroyv poì tà dià stúlwn uyrÚmata IG 4²–102–63, cf. 301 2 astilla, cuña de madera introdu(IV a.C.). cida en un agujero practicado en el tronco de un almendro improductivo liparâv ‘píoyron e9v tò trúphma katakroúsav Gp–10–61, cf. Pall–l.c. %Epíoyrov, -oy, ³ Epiuro marinero, Luc– DMeretr–14–2. presencia, compañía tÎv ‘pioysía, -av, 7 ‘piuymíav ... tÎv ’lkoúshv a½tón tÃn toû didaskáloy ‘pioysían del profeta Eliseo y su maestro Elías, Nil–M–79–773A. ‘pioúsiov, -on sólo en la oración del Padre Nuestro, gener. entendido como cotidiano, de cada día tòn ‚rton 7mÛn tòn ‘pioúsion dòv 7mîn sÍmeron Eu–Matt–6–11, Eu–Luc–11–3, cf. Suppl– Mag–29–15; interpr. de dif. maneras en los Padres de la Iglesia: necesario para la naturaleza de uno, sustancial o supersustancial Origenes Or– 27.7, cf. Chrys–M–51–46; aunando los sent. anteriores de cotidiano y sustancial ‘pioúsion ‚rton ... tòn pròv tÃn ‘fÍmeron zwÃn tÊ o½síä 7mÛn jrhsimeúonta Basil–M–31–1252B; futuro, venidero Origenes Or–27–1. ‘piócomai v. ‘foráw. 1 adarce, costra salina ‘pípagov, -oy, ³ adherida a la piel tras bañarse y secarse al sol 1lÚdhv ‘. Plu–2–627f; costra, incrustación bryÚdeiv ‘pípagoi inscrustaciones de algas que se forman en el casco de los barcos, Plu–2–641e; capa, costra viscosa que se forma en la piel del recién nacido ³ fysikòv toû glisjrásmatov katà tÛn swmátwn ‘. Sor–2–6–59; costra, película que se forma sobre ciertas heridas (•lkea) ‘pipágö 2 capa, leykÔ ... xynejómena Aret–SA 1–9–1. tela que se forma en la superficie del caldo dejado a enfriar 7 kaloyménh graûv ¡ kaì ‘. ‘pì tÛn 0pocyjoménwn zwmÛn Gal–6–252, cf. Hsch., en la superficie del agua al batirlo con jugo de acacia, Dsc–1–101–2; nata que se forma en la superficie de la leche gálaktov metríwv ’chménoy kaì 0fërhménoy toû ‘pipágoy Dem–Ophth. en Aët–7–33. 3 humor, sustancia ‘. ¾menÚdhv

ref. al humor acuoso contenido en la cámara anterior del cristalino, Ruf–Anat–17. ‘pípagjÜ adv. en extremo, sobremanera þ ‘. mélei patrÚia pánta fylássein que pone especial empeño en preservar todos los bienes paternos Theoc–17–104, cf. Maiist–42. propenso a sufrir enfer‘pipauÍv, -év medades tà tiktómena Cat–Cod–Astr–8(4)–132–12, 7 mÍthr Paul–Al–71–9, tò sÛma Teucer en Cat– Cod–Astr–9(2)–182–11. ‘pipaianízw -paiwnízw Hsch. 1 entonar, cantar un peán ‘pipaianízontev kaì ‹dontev Œmnon ‘piníkion D.S–5–29, ‘pipaiwnízoysa: 2 celebrar la victoria c. 0lalázoysa Hsch. ac. ‘pipaianísai tÃn 0pólemon taúthn kaì panhgyrikÃn pompÍn celebrar la victoria mediante este cortejo pacífico y festivo Plu–Marc–22. ‘pipaianismóv, -oû, ³ peán que celebra la victoria de Apolo sobre el dragón Pitón, parte final del nomo pítico, Str–9–3–10. ‘pipaideiázw realizar el sacrificio después por el nacimiento de un hijo ‘pipaideiázein: tò mà uúein fratrían. Lákwnev Hsch. (cj., cód. ‘pipaízein, cf. add. p–811). 1 burlarse de c. dat. 7mîn Hld– ‘pipaízw 10–13–5, toîv ’aytoû kakoîv Philostr–VS 614, glos. 2 jugar, retozar a ‘fecíaomai Hsch–e 7426. junto a, al borde de c. dat. de lugar tÊ ualáttë 3 servir como las Nereidas, Philostr–Im–2–17. propina, a los postres, en la sobremesa c. juego de palabras c. 1 Alex–178–16, en v. pas., en boca de un cocinero pedante, Alex–178–15. ‘pipaistikóv, -Í, -ón divertido, gracioso grîfov próblhmá ‘sti ‘pipaistikón Clearch–86. ‘pipaktív, -ídov, 7 bot. milengrana, herniaria, Herniaria glabra L. así llamada por su poder cicatrizante ‘., o® dè ‘lleborínhn, uamnískov mikróv Dsc–4–108; v. ‘pikaktív. ‘pipaktów encajar tàv uúrav Ar–Fr–737, ‘pináxai: ‘pipaktÛsai Hsch. ‘pipallakeúomai tomar concubinas Sch– E–Andr–216. ‘pipamatív, -ídov, 7 heredera n. de la ‘píklhrov en territorio dorio ICr–4–8k (Gortina VI a.C.) (cj. en ap. crít.), Ael–Dion–e 54, Hsch. [De ‘pi- y pâma q.u., cf. páomai.] ‘pipamfÄláw dirigir la vista hacia, mirar los lobos a las ovejas, A.R–2–127. ‘pípan v. ‘pípav. ‘pípax: syntómwv. ‘pítomov ³dóv, kaì 7 ‘p' e½ueíav. kaì e9kÊ. ¡ ‘pì tà 0risterá Hsch.; cf. ‘pitáx. ‘pipáomai aumentar, incrementar en número o cantidad mediante adquisición perì tÛn probátwn ¤ 'pipâmai IDodona 2028A (IV a.C.). 1 bisabuelo Lib–Or– ‘pípappov, -oy, ³ 1–3, cf. Iul–Or–2–82c, Chrys–M–61–63C, Thdt–M–82– 724C, Anon–V–Thecl–6–71, Hsch., Eust–565–29. 2 tatarabuelo Poll–3–18, Sch–S–OT 183L. ‘piparagígnomai 1 c. suj. de pers. y anim. presentarse, aparecer en escena gener. de modo inesperado o® prosbohuoûntev uwrakîtai ... 0táktwv ‘piparagenómenoi Plb–4–12–7, uorúboy te meízonov genoménoy kaì pleiónwn ‘piparagenhuéntwn tras formarse un alboroto mayor y presentarse más gente en escena, PPhrur–Diosk–1–20 (II a.C.), o® d' ‘piparegenÍuhsan Œsteron Satyr– Vit–Eur–39–21–26, cf. PEnteux–83–3 (III a.C.), PWisc– 71–11 (II d.C.), Anon–Mul–10, tà %Antigónoy ... zeúgh SB 14183–7 (II a.C.), con intención hostil ‘p' a½toúv ... ‚fnw LXX Io–10–9; llegar después en sustitución de otra persona ³ ‘piparaginómenov strathgòv ‘k tÎv "RÚmhv el nuevo general llegado de Roma Plb–1–31–4. 2 c. suj. de abstr. sobrevenir, suceder taûta dà tà pauÍmata ... “k tinov tújhv ‘piparagínetai kaì toîv neoîv Iunc. en Stob–4–50–27; producirse inmediatamente diadojÎv d' ‘piparagenoménhv I–AI 18–173. 1 llevar junto a tÃn dè jeîra ‘piparágw ‘piparágein ‘pì tò stÎuov y que lleve el brazo 2 crear a juntarse con el pecho Hp–Mochl–5. además, producir después en v. pas. oåte gàr 0llátta parà tà ‘x 0rjÎv parajuénta ‘pipará-

gontai pues no hay otros seres aparte de los creados desde el origen que hayan sido creados además Procop–Gaz–Fr–7–2–17. ‘piparadéjomai gram. admitir junto a sí ’kásth tÛn kthtikÛn 0ntwnymiÛn ‚ruron ‘piparadéjetai todo pronombre posesivo admite ir acompañado del artículo A.D–Synt–170–13. ‘piparákeimai anat. estar situado junto a, ser contiguo dià tò ‘piparakeîsuai tòn ‘gkéfalon Steph–in Hp–Progn–256–30. astron. parala‘piparállaxiv, -ewv, 7 je adicional, nuevo paralaje a® ‘piparalláxeiv tÎv selÍnhv Ptol–Alm–6–7 (p–501–5), Papp–in Alm– 240–1, cf. Ptol–Pseph–183–6, Theo Al–Can–Paru–3– 195–20. 1 astron. realizar un ‘piparallássw paralaje adicional de la luna, Theo Al–Can–Paru– 2 hacer desencajarse (o® ²dón3–188–27, 195–17. tev) ‘piparallássoysi tàv siagónav Alex–Aphr– Supp–Pr–2–134. ‘piparaménw permanecer junto a Anon– Herc–1041–1–8. ‘piparanéw seguir amontonando un trecho más allá ‘piparénhsan kaì tÎv ‚llhv pólewv ¶son ‘dúnanto ... pleîston ‘pisjeîn Th–2–77. ‘piparapléw avanzar costeando a lo largo de ‘pì tÎv Kerkúrav Th–7–26 (cód.). atacado por un ‘piparáplhktov, -on acceso de locura, enloquecido de Áyax, Sch–S–Ai– 1386aCh. (p–351). ‘piparariuméw contar, calcular al cambio una suma en cobre aplicando una tasa de conversión para un pago estipulado en plata PRev– Laws 76–3 (III a.C.) en BL 8–289. ‘piparaskeyázomai abastecerse después ¶pwv ... eÅ tív ti ‘ndeómenov gnoíh, toûto ‘piparaskeyásaito para que, si alguno echaba en falta algo, pudiera procurárselo posteriormente X–Cyr–6–3–1. 1 sent. dud., ‘piparastrofív, -ídov, 7 quizá clavo ‘pidoúriton: ‘piparastrofída Hsch. 2 ribete, orla ‘píxylon: ‘piparastrofída toû ¾fainoménoy ®matíoy Hsch. 1 ‘pipáreimi 1 presentarse después, comparecer más tarde a una reunión ‚lloy tinòv a9fnidíwv ‘piparóntov presentándose después algún otro (comensal) de improviso Luc–Merc– Cond–26; c. dat. sumarse después al grupo o½k ‚ney ueoû tinov 7mîn ‘piparÚn Luc–Symp–20. 2 estar además junto a c. dat. a½tÊ Ach–Tat–2–7.1. 3 estar presente ‘piparóntov Dhmhtríoy PSI 83– 18 (III d.C.), c. dat. de lugar toîv pâsin o½raníoiv te kaì ‘pigeíoiv ‘piparónta (ueón) Eus–PE 7– 11.4, cf. E–Th–1–13–3. 4 astrol. ocupar también la misma posición de astros, c. dat. ‘pipareînai dè toútö (tÔ tópö) tòn (0stéra) toû Krónoy Nech–21–72, cf. Vett–Val–61–18, c. giro prep. ‘n toútö dè tÔ zödíö o® 0gauopoioì 0stérev ‘piparóntev Paul–Al–54–19, cf. Heph–Astr–2–11–37. 2 ‘pipáreimi 1 venir a socorrer, acudir en ayuda toùv met' %Aristéwv ‘piparióntav Th– 1–61, eÅ poy déoi ti tÎv fálaggov, ‘piparÊsan 2 dirigirse en la misma oÿtoi X–An–3–4–23. dirección junto a, caminar en paralelo, flanquear ³ Brasídav ... ‘pipariÕn tÔ dexiÔ Brásidas al pasar junto al ala derecha Th–5–10, o® mèn ‘n tÊ ³dÔ katà toùv ghlófoyv, o® dè katà tò ´rov ‘piparióntev X–An–3–4–30, parà tà plágia kaì toùv ¾perdexíoyv ‘pipariÚn Plb–10–13–3. 3 alinearse junto a, venir a ponerse al lado ‘pipariénai te keleúontev kaì boylómenoi a½toì •kastoi prÛtoi 0postÎnai ref. a ciudades, Th–4–108. 4 milit. recorrer las filas de un ejército, pasar revista a c. ac. perlat. o giro prep. tò stratópedon tÛn %Auhnaíwn Th–4–94, ³ Níkiav katá te “unh ‘pipariÕn •kasta Th–6–67, ‘piparÉesan o® basileîv 0mfóteroi katà próswpon tàv a¾tÛn táxeiv Plb–5–83–1, abs. Th–7–76; fig. recorrer ins5 gepeccionando toùv nekroúv Hld–6–12–2. ner., de lugares recorrer visitando ‘pipariÕn dè Frygían te kaì Mysían App–BC 5–7. ‘piparembállw táct. 1 tr. volver a formar en orden de batalla tÃn fálagga Plb–12.19.6.

‘piparéxeimi 2 intr. alinearse toùv ’poménoyv ‘piparembál-

lontav ‘pì tÃn a½tÃn e½ueîan toîv 7goyménoiv lo que iban detrás, alineándose a la misma altura de los que les precedian Plb–11–23.4, cf. 5, 3– 115–10. ‘piparéxeimi ir al otro lado de, pasar de largo el sol c. rel. a la luna ‘piparexiÕn ³ ¢liov ‘kklinésteron 7mîn poieî tòn kúklon Arist– Pr–912ª11. ‘piparérjomai marchar, avanzar en una dirección pròv tÃn pólin D.C–47–35–5, ‘pì tÃn Sygambrída D.C–54–32–2, ‘pì tòn kakopoioû tópon ‘pipareluÚn (0stÍr) Vett–Val–278–19. en el teatro segunda ‘pipárodov , -oy, 7 párodov, e.e., nueva entrada del coro en escena tras su primera salida, Poll–4–108, Anon–Com–21c– 43, 96, 109. ‘piparoxúnw I 1 tr. aguijonear, instigar, excitar todavía más c. ac. de pers. málista d' a½tòn ‘piparÚxynen %Iwnáuhv I–AI 13–295, a½toúv D.C–45–8–4, ‘piparoxúnw kat' a½toû pántav ¾mâv Cat–2Ep–Cor–2–5; c. inf. incitar además a, instigar todavía más para ‘piparoxûnai dè zhteîn ‘k pleiónwn tò lanuánon tÎv ‘pijeirÍsewv incitarle además (a Alejandro) a que indagara por más gente la parte oculta de la trama I–AI 16–246, ‘piparÚxynen oŸn tò meirákion 0pouésuai tòn 2 intr. en v. med-pas. gámon Ach–Tat–1–8–1. enfurecerse aún más ³ dÎmov “ti kaì mâllon ‘piparwxúnuh D.C–73–13–4, cf. Men–Sic–112. II medic., intr. en v. med.-pas. 1 ref. a la fiebre o algunos de sus síntomas volver a agudizarse, reproducirse el paroxismo Kleitanássë ’bdómë ‘piparwxúnuh a Clitanasa se le agudizó de nuevo la fiebre el séptimo día Hp–Epid–4–52, cf. 56, Acut–(Sp.) 22, tò pollàv oÝon e9sbolàv Åsjein toùv paroxysmoúv, ¶per ‘piparoxúnesuai 2 c. suj. kaloûmen Gal–7–306, cf. 9–676, 677. de pers. padecer un nuevo acceso de fiebre, volver a sufrir un paroxismo perì tÃn ’bdómhn Þran ‘piparoxynuénta tòn +Exston ‘púuonto sobre la hora séptima percibieron que Sexto volvía a sufrir un paroxismo Gal–14–656, Ñv mhkéti a½toùv (toùv pyrettóntav) ‘piparoxúnesuai Aët–1–35, cf. Alex–Trall–1–321–15. medic. exacerba‘piparoxysmóv , -oû, ³ ción del acceso en fiebres contínuas, Io–Alex–in Hp–Epid–52–15, Steph–in Hp–Aph–1–88–15, 2–318.14. ‘piparormáw incitar, apremiar aún más pròv tòn pólemon ... toùv %Auhnaíoyv Plu.2.118f. ‘piparoysía, -av, 7 astrol. presencia, aparición de un planeta en un tópov Paul–Al–75–11. ‘piparrhsiázomai hablar con toda libertad kauóloy t' ‘piparrhsiázetai sofòv kaì filósofov 0nÍr Phld–Lib–fr–1–6. ‘piparwuéw astrol. echar a un lado, apartar, desviar en v. pas. ¾pò dè tÎv gÎv méshv [oå]shv ‘p[ipa]rwuoûn[tai (Karkínov kaì A9gókerwv) astrol. en PMich–3–149–12–26, cf. 37. I adj., de colect., en ‘pípav, -pasa, -pan sg. todo, en conjunto Górtynv ‘pípansa Gortina toda entera, en su conjunto, ICr–4–64–2 (V a.C.); en plu. todos en conjunto, sin excepción o® ‘pípantev "Ierapútnioi los hierapitnios en su conjunto, todos sin excepción, ICr–3–3–5–18 (II a.C.), ‘pípantev todos (los jóvenes) sin excepción, AP 12–87, cf. 7–490 (Anyt.) (dud.). II neutr. ‘pípan como adv., solo o c. art. y a veces c. prep. u otro adv. e9v, Ñv (tò) ‘pípan 1 en total, en su conjunto jílioi e9v ‘. Xenoph– B 3–4; enteramente, por completo oÆt' ‘. 6peirogenèv katéjoysin “unov (los lidios) que son señores de una nación enteramente continental, e.e., sin costas, A–Pers–42, cf. Supp–822, 7 mèn gymnastikà toîv 0ulhtaîv ‘. dialégetai Aristid– 2 indic. la frecuencia con la que Or–3–589. algo sucede por regla general, normalmente frec. en explicaciones o descripciones de tipo científico restringiendo lo absoluto de una afirmación nhûv ‘. ... katanúei ‘n makrhmeríë ²rgyiàv ’ptakismyríav Hdt–4–86, “wue gàr toûto Ñv tò ‘. poéein Hdt–2–68, (nosÍmata) ðn o® pyretoì tò ‘. synejeîv (enfermedades) en las que las fiebres

1856 son en general continuas Hp–Acut–5, cf. Arist–Pr– 891°21, Thphr–CP 1–22–5, Ptol–Tetr–1–2–8, ¾menÚdh d' ‘stì taûta kaì glísjra, tó t' ‘. ‘n tÊ metaxù jÚrä keímena Gal–2–310, op. spaníwv ‘rara vez', Thphr–HP 6–6–8, (ploîon) ¤n dè Ñv ‘. lëstrikón Din–Fr–1–4, ²ligwreîtai mèn gàr Ñv ‘. tò 0gauón Clem–Al–Paed–1–9–86; para matizar la propia expresión por así decirlo, grosso modo, hablando en términos generales 7 tetárth dè forà ... oåte bradytéra oåte uáttwn tó g' ‘. la cuarta circunvolución no es ni más lenta ni más rápida (que el sol) al menos hablando en general Pl–Epin–986e, kaì Ñv ‘. e9peîn ¡ pleíw ¡ ‘láttw Arist–HA 506°6. incremento de patri‘pipásion, -oy, tó monio o ganancia suplementaria, beneficio adicional, IDodona 4141A (IV a.C.). “pp- SEG 34–355–7 ‘pípasiv, -ewv, 7 (Leuctra IV a.C.), IG 7–3166–6 (Orcómeno III a.C.) 1 incremento de patrimonio o ganancia, beneficio adicional jrhmátwn IDodona 430 (IV a.C.). 2 jur. derecho de adquisición de bienes raíces, en decr. de proxenía SEG l.c., IG l.c. ‘pípasma, -matov, tó 1 medic. aderezo, aliño, condimento que se espolvorea por encima, en la preparación de recetas, Gal–13–564, Aret–CA 2 pasta, masa Eust– 2–2–18, Alex–Trall–1–337–1. 1162–48, cf. Sch–Theoc–15–114-116b. ‘pipassÄleúw clavar, fijar por medio de clavos una imagen en la pared, A–Fr–78a–19. 1 espolvorear, ‘pipássw át. -ttw polvorear, echar por encima sustancias o compuestos en polvo: a) medic., en la cura de heridas, c. dat. o compl. prep. ‘p' ‚r' 8pia fármaka e9dÕv pásse Il–4–218 (tm.), tÔ d' (×mö) ‘pì PaiÍwn ²dynÍfata fármaka pásswn Il–5–401 (tm.), cf. Ael–VH 12–1, kéleysa leptaléhn ‚jnhn ‘pipassémen •lkeï lygrÔ Orph–L–455, sólo c. ac. ‘pípasse ‚nuov jalkoû Hp–Fist–5, batrájoyv leptoùv kaúsav ‘pípason metà písshv ¾grâv jliarâv, eýta ‘píjrie Gal–12–417, cf. Orib–Ec–105–22, Orph– L.Ker–21–6, Paul–Aeg–6–34–3, fig., de Dios tà 8pia ‘pipássei fármaka Clem–Al–Paed–1–9–83, en v. pas. Æna ... ‘pipasuÊ Ñv fármakon anón. en PTeb–1–19; b) farm., en la preparación de fármacos, gener. ref. sustancias en polvo añadidas a líquidos tòn jylòn kerásav Œdati, ‘pípasse lékiuon fakÛn Hp–Mul–1–52, cf. Dsc–5–81–4, balÕn e9v jútran, uérmanon kaì ‘pípason pepérewv ²lígon Hippiatr–129–31, cf. Orib–Ec–32–3, en v. pas. c. compl. prep. ‘p' oýnon Prámneion ‚lfita pollà ‘pipasuénta Pl–R–405e; c) en usos culinarios, c. compl. prep. toùv dè 0tteléboyv ... kataléoysi kaì ... ‘pì gála ‘pipássontev pínoysi Hdt–4–172, ‘pì tò tárijov „lav Men–Epit–fr–5, sin compl. mÍkwnov ‘pipásav ‚nw kókkoyv Euphro 10–10, cf. Theoc–2–18, Poll–6–61; d) en otros usos: polvo sobre el cuerpo de los atletas, Philostr–Gym–56, cenizas calientes sobre los adúlteros, Sud–s.u. Vafanív, polvo de oro sobre los cabellos rubios para darles brillo, Hdn–1–7–5, fig. ‘pípatte oŸn kaì tÎv e9rwneíav espolvorea por encima algo de ironía Luc–Pisc–22. 2 no ref. a sustancias en polvo esparcir flores sobre la no3 en v. med. extenderse via, Luc–DMar–15–3. tÎv lÍuhv 7 lÚbh oÝón tiv 0jlùv ‘pipattoménh la ruina del olvido que se extiende como una niebla Thdt–H.Rel–proem–2. ‘pipastéon medic. hay que espolvorear, hay que echar por encima c. ac. de la sustancia en polvo kaì ‘. Årewv leíav drajmàv d kaì uermantéon en un remedio, Aët–16–104, cf. Paul– Aeg–4–57–8, c. dat. instrum. de la sustancia mánnë ¡ kymínö ¡ 0leúrö ‘. sobre una herida, Antyll. en Orib–7–21–9. ‘pipastáv: ’taírav ‘pÚnymon Hsch. 1 medic. espolvoreado, ‘pípastov, -on aplicado en polvo fármakon zhròn ‘pípaston Gal–13–689, tá t' ‘pípasta (fármaka) kaì tà dià motÛn jrÍsewv prosferómena Gal–13–522, ranas quemadas y espolvoreadas para reducir las hemorragias, Dsc–2–26, tb. de perfumes en polvo, Clem– Al–Paed–2–8–64; subst. tò ‘. polvo, preparado en

polvo ‘pípaston %Orjoménion ‘pipásai Hp–Vlc– 2 subst. tà 17, cf. Hum–5, Aret–CA 2–2–20. ‘pípasta gastron., un tipo de gachas o pasteles espolvoreados con diversos aliños, gener. como signo de exquisitez, Ar–Eq–103, 1089, Pherecr– 137–3, cf. Poll–6–61, ‘pípasta: tà ‘pipassómena tÔ “tnei ‚lfita Hsch. ‘pipásjw padecer, sufrir además „ma gàr toútoiv pâsin ‘pipásjei ti tò sÛma Sophon–in de An–8–2, cf. 71–30. ‘pipatagéw hacer ruido c. dat. instrum. ‘pipatagoûntev dè kÚdwní tini kaì tympánö Men–Prot–10–3–14. ‘pipatéw pisotear, patear fig., c. dat. (7 nhsteía) jwrìv proseyjÎv o½k ‘pipateî daímosin Hsch–H.Hom–17–10, glos. a ‘pisteíbw Lex– Gr–Naz–e 166. ‘pipatrídion, -oy, tó patronímico ‘ngrách ‘n stálh liuí[nh] ... tÛn misu[w]saménwn tá te ²núma[t]a kà tà ‘pipatrídia IThesp–53–4 (III a.C.). ‘pipatrófion, -oy, tó patronímico katalo]gíttasuh tò ´noyma kà ‘. Sokolowski 3–72–28 (Tanagra III/II a.C.). [Se ha supuesto que está formado sobre una expr. ‘pì patrófi no atestiguada, pero el instrum. en -fi es inusitado.]

padrastro Poll–3–26. ‘pipátwr, -orov, ³ ‘pipaflázw hervir, bullir inmediatamente a continuación o a la vez 0naptoménoio dè pyrsoû foíniov ¾datóenti lébhv ‘pepáflasen 0tmÔ Nonn–D–10–71, 0peilhtÎri dè dalÔ kaioménoy potamoîo Voaîv ‘pepáflasan ´juai Nonn–D–23– 260, cf. 1–237, frec. fig. ref. al oleaje o a la turbulencia del agua kúmau' „ t' ... póll' ‘pipaflázonta kylíndetai a9gialoîsin Q.S–11–229, 6eríoy Vóov ´mbroy a9uéra kymaínwn ‘pepáflase geítoni MÍnë Nonn–D–7–34, cf. 43–252. ‘pipajúnw 1 tr., fisiol. espesar todavía más, hacer aún más denso esp. ref. humores tà toiaûta ... tÔ xhraínein “ti mâllon ‘pipajúnei tÃn Œlhn Alex–Trall–1–307–20, cf. 411–22, en v. pas. tò 1lmyròn flégma dià tÛn uermainóntwn ... “ti kaì mâllon ‘pipajynuÎnai Alex–Trall–1–389–2. 2 en v. med.-pas. hacerse más denso e9 mà ‘pepájynto ³ 0Ír en la formación de la nube, Sch–Arat–845. ‘pipáw [sólo pres. inf. ‘pipÎn IG 4²–121– 119 (Epidauro IV a.C.)] esparcir, espolvorear ‘pì tòn dáktylon ... fármakon IG l.c.; cf. ‘pipássw. ‘pipedikóv, -Í, -ón geom. representado en dos dimensiones, e.d., en un plano o superficie kúkloi Simpl–in Ph–59–17. geom. relati‘pipedometrikóv, -Í, -ón vo a la medida de lo representado en dos dimensiones neutr. plu. subst. Diofántoy ‘. como tít. de una obra, Ps–Dioph–15–20. [compar. -pedésterov X.HG ‘pípedov, -on I ref. a superficies 1 llano de la 7–4–13] superficie de un terreno geÚdhv d' ¤n pâsa kaì plÃn ²lígon ‘. ‚nwuen (la Acrópolis) estaba cubierta de tierra y era casi totalmente llana en su parte superior Pl–Criti–112a, jwríon X–HG 7– 1–29, tópoi Plb–1–32–4, koryfÍ Plb–1–55–8, tÎv dè gÎv ‘pipédoy kaì ³malÎv genoménhv Plu–2–370b; subst. tò ‘. terreno llano, llanura ‘n ‘pipédö op. pròv ²ruíö ‘en pendiente', X–HG 6–4–14, cf. Plb–2–3–4, ‘n taîv ¾cÚsesi kaì ‘n toîv ‘pipedwtéroiv en las zonas altas y en los terrenos más llanos Str–7–5–10, shkòv ‘. habitación llana, e.e., sin desniveles, Aret–CA 2–2–2. 2 liso, plano pétra FXanthos 10–1–72 (II a.C.); que no sobresale, plano stóma mÍte ‘pípedon pány mÍte propetév Adam–2–24, ²fualmoí op. koîlov Adam–2–2. 3 geom. plano, de dos dimensiones op. stereoeidÍv ‘sólido, de tres dimensiones', Pl–Ti–32a, de una superficie, Euc–1 Def–7, de un ángulo, Euc–1 Def–8, sjÍmata ‘. figuras geométricas planas Papp–316; subst. tò, tà ‘.: a) superficie, plano como magnitud de dos dimensiones, Democr–B 155, toû ‘pipédoy pragmateían gewmetrían ‘tíueiv definías la geometría como el estudio de las superficies Pl–R–528d, cf. Lg–817e, e9 gár ‘sti sÚmatov lógov tò ‘pipédö Ñrisménon pues si la definición de cuerpo es lo que está

‘pipentakosiostotétartov

1857 limitado por una superficie Arist–Ph–204°6, cf. 212ª28, Cael–268ª7, Plot–3–6–9, parállhloi ... a® mÍte synneúoysai ... ‘n ’nì ‘pipédö Posidon– 197, cf. Ach–Tat–Intr–Arat–25–10, ‘. súmmetron Aristid–Quint–96–30; b) figura plana tà ‘. gewmetroûsa Pl–Tht–173e, op. stereóv Pl–Phlb–51c, cf. Arist–Ph–193°24; c) cara, lado toû ²ktaédroy Papp–412, cf. Simpl–in de An–68–7, del astrolabio en que está la dioptra, Phlp–Astrol–1. 4 mat., de números plano, que representa una superficie en un plano 9sópleyrov kaì ‘. 0riumóv número plano equilátero Pl–Tht–148a, cf. Nicom–Ar–2–6, 0riumoì ‘pípedoi números planos ref. a los números 16 y 18 que representan resp. el cuadrado y el rectángulo, Plu–2–367f. 3 relativo a la superficie terrestre a9tíai ‘pípedoi tít. de una obra de Demócrito, junto a a9tíai o½rániai y a9tíai 0érioi Democr–B 11d. II ref. a construcciones 1 situado a nivel del suelo, inferior stoaí op. ¾perÔov ‘superior, de los pisos superiores', D.H–3–68, 7rÚeion RKilikien 253–3 (imper.); de la planta baja, del piso bajo oýkov eÝv ‘. una habitación del piso bajo, PMich–253–4 (I d.C.), PUps–Frid–1–16 (I d.C.), tamieîon PMich–Teb–298–5 (I d.C.), tópov POxy– 3203–15 (IV d.C.); subst. tò ‘. planta baja, al nivel del suelo, PMag–4–1926; subst. tò ‘. suelo en la expr. ‘x ‘pipédoy trad. de lat. de plano, desde el suelo equiv. a extraoficialmente ¶uen ‘x ‘pipédoy kalÛv 0nagnwsuÎnai dúnatai (expóngase el edicto) donde pueda ser leído fácilmente desde el suelo I–AI 19–291, cf. PSakaon 42–1–3 (IV d.C.). 2 de un piso, de una sola planta stoá op. ¾perÔov ‘de dos pisos' SEG 38–1462–10 (Enoanda II d.C.), stegná ISmyrna 753–27 (I d.C.). III adv. -wv geom. en el plano, como un plano, bidimensionalmente pentágwnov ... 0riumòv ... sjhmatografoúmenov ‘. e9v pentagwnikòn sjÎma Nicom–Ar–2–10, cf. 7, op. stereÛv ‘tridimensionalmente' pollaplasiázesuai ¡ ‘. ¡ stereÛv, toytésti katà dúo diastáseiv ¡ katà treîv Theo Sm–38, op. gwniakÛv Procl–in Ti–2–217–22. ‘pipedóomai geom. expresarse geométricamente, transformarse en una figura sobre plano de números ‘pipedwuÍsetai ... tetragwnikÛv se transformará en un cuadrado de un número impar, Iambl–in Nic–2–93, cf. 4–131, fil., del alma en su peregrinaje según la doctrina neoplatónica, Proc–in R–2–169, cf. 51; en v. act. mismo sent., c. pron. refl. ‘pipedÚsasan ’aytÍn (tÃn cyjÍn) Procl– in R–2–170. geom. representa‘pipédwsiv, -ewv, 7 ción figurativa en un plano o superficie de números según la teoría pitagórica, Iambl–in Nic–4–14. jón. -eíh Semon–2–6 ‘pipeíueia, -av, 7 1 confianza ‘lpìv dè pántav k0pipeiueíh tréfei 2 sometimiento, subordinación, Semon–l.c. obediencia c. dat. ‘. tÔ fantastikÔ tÎv mhtrikÎv cyjÎv Porph–Gaur–6–43. 1 obediente a, sometido ‘pipeiuÍv, -év a c. dat. lógö Arist–EN 1098ª4, tÔ ²ruÔ lógö Hierocl–in CA 24–20, (tò frónhma tÎv sarkóv) tÊ dynasteíä toû pneúmatov ‘pipeiuèv ¾párjon Gr–Nyss–Hom–in Cant–298–9, c. gen. de pers. (tà gennÚmena) ‘pipeiuÎ gé pwv tÛn tekóntwn gíg2 adv. -wv obedientenetai Porph–Gaur–6–23. mente ‘. ¡ 0ntitúpwv pròv tòn nómon “jein Gr– Nyss–Apoll–141–10. 1 intentar convencer ¾pèr oÿ ‘pipeíuw 2 gener. en s' ‘pipeíuw AP 12–211 (Strat.). v. med. y med.-pas. obedecer, dejarse persuadir, someterse, mostrarse obediente a° d' ‘pipeiuómenai stóresan léjov Il–9–660, 7mîn d' aŸt' ‘pepeíueto uymòv 0gÍnwr y nuestro gallardo espíritu se sometió, Od–2–103, cf. h.Cer–324, 0ll' eŸ paraineîv k0pipeísomai S–El–1472, c. dat. de pers. o dioses ¶soi ueoí e9s' ‘n %Olúmpö, soí t' ‘pipeíuontai Il–5–878, cf. 1–218, Hes–Sc–369, Batr– 197, eÅ tiv ‘moì Lykíwn ‘pipeísetai 0ndrÛn oÅkad' Åmen si alguno de los varones licios se deja persuadir por mí, volveremos a casa, Il–17– 154, Pátroklov dè fílö ‘pepeíueu' ’taírö Il– 1–345, oåte tiv 0greytÎri kúwn ‘uàv ²trúnonti

... ‘pipeíuetai Opp–H–5–500, cf. Eudoc–Cypr–2– 431, tb. c. dat. ref. a órdenes Bákjoy neúmasin 0tréptoisin Nonn–D–17–48; conceder crédito a c. dat. de abstr. rel. la palabra ‘mÔ d' ‘pipeíueo múuö Il–4–412, cf. Gr–Naz–Mul–Orn–123, martyríoisi gàr toîsd' ‘pipeíuomai A–A–1095. ‘pipeîn: katalabeîn Hsch. (prob. l. ‘pispeîn). ‘pipeiráomai [pres. subj. 3ª sg. ‘pipÈrËtai ICr–4–72–2–17 (Gortina V a.C.).] sent. dud., prob. intentar aÅ ka tàn ‘leyuéran ‘pipÈrËtai oÅpen quien intente tener trato con una mujer libre, ICr–l.c. ‘pipeírei: moijeúetai, ¡ moijeúei Hsch. ‘pipelázw aproximarse a, acercarse a c. dat. prìn ‘pì xífov aÆmati sÔ pelásai E–IT 880 (tm.), tà ´rnea ... taîv 6peíroiv ‘pipelázei Plu–Fr–20. ‘pipelániai: ²laí. kaì pópana Hsch. ‘pipélomai [sólo part. aor. ‘piplómenov 1 c. suj. de abstr. de excep. Od–15–408 (tm.)] sent. neg., c. dat. de pers. expreso o sobreentendido sobrevenir a, cernerse sobre, asaltar en pres. habitual ²ydé tiv ‚llh noûsov ‘pì stygerà péletai deiloîsi brotoîsin Od–l.c., skótoy néfov ‘món, 0pótropon, ‘piplómenon S–OT 1314, ¤é se 2 sin damn tárbov ‘piplómenon; A.R–1–465. compl. llegar de repente, presentarse, aparecer a) c. suj. dioses o½d' ‘nóhse Kúprin ‘piploménhn y no advirtió la llegada de Cipris A.R–3–127, cf. 3.25; b) de las partes del día ‘piploménë ... nyktí al caer la noche A.R–1–1080, 2–1001, 1231, ‘piploménhv 6oûv A.R–4–670. 3 de ciclos temp. llegar a término, completarse, transcurrir ´gdoón moi ‘piplómenon “tov ¤lue y ya llegó para mi el octavo año cumplido, Od–7–261, ‘piploménoy d' ‘niaytoû Hes–Th–493, tb. en plu., Hes–Sc–87. un tipo de torta o ‘pípemma, -matov, tó pastel de harina, como ofrenda ‘pipémmata ‘x 7mijoinikíoy IPriene 416–14, cf. 147–15 (ambas IV a.C.). ‘pipemptéon hay que enviar ‚llhn mà ‘láttw stratiàn ‘. Alex–Fig–1–1. 1 ‘pípemptov, -on 1 que consiste en una quinta parte neutr. subst. tò ‘. quinto, quinta parte, veinte por ciento sinón. de tò pémpton, ref. a la quinta parte de los votos de una votación, Ar–Fr–212, Eup–73, del total de un préstamo, X–Vect–3–9, del importe de una multa prosapotísav kaì tò ‘. e9v parhgorían toû plhmmelhuéntov pagando además como compensación el quinto de lo que fue el objeto de la ofensa Ph–2–247, cf. IBeroeae 1B–106 (II a.C.), IG 7–3073–1 (Lebadea II a.C.), LXX Le–5–16; en Egipto ptol. tò ‘., tà ‘. ref. un descuento del veinte por ciento previo al cálculo de impuestos aplicado por benevolencia real 0nuyfairoyménwn moi tÛn pefilanurwphménwn ¾pò toû basiléwv PHels–14–14 (II a.C.), cf. PHeid–371–14, PRyl–575– 16 (ambos III a.C.). 2 mat. que equivale a un sesquiquinto, e.d., en proporción de 1 1/5, ref. a la ratio superparticular, Theo Sm–77, cf. Iambl–in Nic–3–44, Ascl–in Introd–1–111–29; subst. tò ‘. sesquiquinto, e.d., la unidad y un quinto 1 1/5, Nicom–Ar–1–22. 2 ‘pípemptov, -on enviado, emisario de un ser maligno Æna ... ‘. ‘xapostalÊ tÔ kósmö Manes por el diablo, Epiph–Const–Haer–66–20–6, toû Satanâ A.Io–63–2, (daimónion) eÅte ‘pípempton ¡ a½tómolon SEG 49–2383–46 (IV/V d.C.). ‘pipémpw I c. ‘pi- en sent. ‘hacia' 1 enviar, mandar a) frec. c. suj. de divinidades que «envían» bienes o males a los hombres ‘pí te klytàn pémpete járin, ueoí Pi–Fr–75–2 (tm.), (´neiron) ueóv ‘sti ³ ‘pipémpwn Hdt–7–15, prìn 0nágkhn tinà ueòv ‘pipémcë Pl–Phd–62c, cf. X.Smp– 8–10, 7 tÛn pollÛn dúnamiv ... desmoùv kaì uanátoyv ‘pipémpoysa Pl–Cri–46c, cf. Ph–1–447, pisteúein tà “xw ... metà ... gohteíav tinov ‘nergeîn kaì tÃn Åasin ‘pipémpein prosartÚmena creer que los (remedios) externos actúan con algún tipo de magia y envían la curación al ser aplicados Luc–Philops–8, c. dat. kindúnoyv ³ ueòv

‘pipémpei toîv 0dikoûsin Lys–6–20, cf. Steph–in Hp–Progn–56–22, Vett–Val–236–2, ‘nargÎ d' ¾gíeian ‘pipémpoiv fresì kaì sÚmasin 0moîv en una invocación a Asclepio, Isyll–60, tÛn %Erinúwn ‘pipempoysÛn tà faûla toîv 0nurÚpoiv Sch–E– Ph–1306, en v. pas. ³ “rwv tÔ ‘rÛnti kaì tÔ ‘rwménö ‘k ueÛn ‘pipémpetai Pl–Phdr–245b; b) medic. y anat., c. suj. de partes del cuerpo, fluidos corporales, etc. ‘nteûuen d' oÝon ‘x 0kropóleÚv tinov „pasi toîv ¾pokeiménoiv moríoiv ²jetoùv ‘pipémpoysin desde ahí como desde una acrópolis envían (los senos cerebrales) conductos a las partes subyacentes Gal–3–708, cf. 6– 427, 15–112, en v. pas. 0pò kardíav ‘pipempoménoy mónö tÔ pneúmoni toû aÆmatov Gal–3–452, cf. 319, pneûma pleîston 0pò tÎv 0rjÎv ‘pi2 c. ac. de pers. e inf. pémpetai Gal–3–642. final enviar con algún encargo tòv ³ristàv ‘pipémfsai ³rísai tà |ierà taûta IG 1³–84–7 (V a.C.), ‘peipépomfa (sic) a½tòn pánta (tà ‘kfória) synléxai POxy–743–30 (I d.C.); en v. med., c. ‘pí y ac. enviar en busca de ‘pepemcámhn toûton ‘pí se lo envié a buscarte, PPhrur–Diosk– 1–22 (II a.C.), en v. pas. Æpparjov ... ‘pépempto ‘pì sîton App–Pun–120. II c. ‘pi- en sent. ‘contra' 1 c. ac. de animado enviar, lanzar contra c. dat. …n (Sfígga) ³ katà juonòv +Aidav Kadmeíoiv ‘pipémpei E–Ph–811, ‘pipémcai a½toîv plÎuov ‚rkwn de Dios, LXX Sap–11–17, ‘pipémpei taîv pólesin ... 0kontistáv 2 c. ac. de armas lanzar, disparar Hdn–3–3–4. ‚kontav Stesich–66. III c. ‘pi- en sent. ‘de nuevo' 1 enviar una y otra vez, repetidamente o con regularidad ‘pipémpontov toû Mazáreov 0ggelíav Hdt–1–160, strathgòn ‘tÍsion a½toîv ‘k "RÚmhv ‘pipémpein App–Pun–135, en v. pas. ‘pipémpesuai toîv stratopédoiv 0eì tàv jorhgíav Plb–6–15–4. 2 anat., c. suj. de partes del cuerpo reenviar, transmitir a su vez una sustancia recibida a½tà próteron 0polaúei tà mória tÎv o9keíav trofÎv, eýu' oŒtwv ’téroiv ‘pipémpei primero estas partes aprovechan el alimento propio y luego lo reenvían a otras partes Gal–6–301, keratoeidÃv jitÕn ... oÝov ‘pipémpein a½gÃn ‘pithdeiótatov eýnai ref. a la córnea, Gal–3–772. 3 enviar de vuelta, devolver al lugar desde donde fue enviado, en v. pas. aÅ ka ‘pipemfuÊ ‘pì tàn o9kían de un suplicante SEG 50–1638–111 (Cirene IV a.C.). IV c. ‘pi- en sent. ‘además' 1 enviar además, enviar por añadidura o como suplemento eýta sitía tív tÎv tekoúshv uâtton ‘pipémceien ‚n; ¿quién más rápidamente que una madre enviaría una ración suplementaria de víveres? para el hijo soldado, Ar–Ec–235, Æna ... pròv tò ‘n Sikelíä stráteyma ¥sson Ðfelían ‚llhn ‘pipémpwsin para que no enviaran al ejército en Sicilia ningún otro refuerzo más Th–6–73, cf. 7–15, Plb– 7.4.7. 2 dud., quizá enviar como segundo en una misión, enviar como vicecapitán o ‘píploov q.u. II 1 en v. pas. ‘pipemfueìv ¾pò t[oû] tri[hrá]rjoy NSRC 5–1 (Rodas II a.C.); cf. ‘papostéllw II 2. 1 envío c. gen. 7 ... ‘pípemciv, -ewv, 7 ‘pì pollà 7mÛn a½tÛn ‘. Th–2–39, doryfórwn ‘pipémceiv Luc–Phal–1–3, sin compl. tò kwnárion ... oÝon tamían ¾párjein toû posoû tÎv ‘pipémcewv la glándula pineal (es) como un regulador de la cantidad del envío de pneûma desde el 2 descarga 0pó tinwn cerebro, Gal–3–675. 0uroismátwn ‘pithdeíwn e9v tàv toiaútav ‘pipémceiv a partir de ciertas acumulaciones (de agua en las nubes) propicias a tales descargas Epicur–Ep–[3] 100. mat. superquintipar‘pipénuektov, -on tiente, e.d., en proporción de 1 5/6 (pyumÍn) Nicom–Ar–1–21. ‘pipenuéw lamentarse Sopat–Rh–Tract–40–11. doloroso oýktov IG 12(4)– ‘pipenuÍv, -év 3013 (Cos I a./d.C.). mús. ‘pipentakosiostotétartov, -on que equivale a un sesquiquingentesimocuarto, e.d., en proporción 1 1/504 (lógov) ‘. ratio sesquiquingentisimocuarta Aristid–Quint–96–25.

‘pipentamerÍv ‘pipentamerÍv, -év mat. superquintipartiente, e.d., en proporción de 1 5/6 (lógov) ‘. ratio superquintipartiente Iambl–in Nic–3–60, (pyumÍn) ‘. base numérica en ratio 1 5/6 Nicom–Ar– 1–20, cf. 21, 23. decimoquinto ‘pipentekaidékatov, -on subst. tò ‘., tà ‘. decimoquinta parte adicional 0potinétw tÔ nikÍsanti tó te tímhma tÎv 0podikasueíshv díkhv ... kaì tò ‘pidékaton ¡ ‘. PHal–1–63, cf. PLille 29–1–8 (ambos III a.C.). ‘pipeplegménwv adv. sobre el part. perf. pas. de ‘piplékw conjuntamente, a la vez 6 Grafà ... perì tÛn dúo paroysiÛn (toû Jristoû) ‘. 0paggélei ‘níote Basil–M–30–273C, cf. Procop–Gaz–M–87–1892B. ‘pipérdw [sólo aor. ind. ‘péparde] soltar, tirarse un pedo junto a c. dat. moi ‘k dexiâv ‘péparde katapúgwn 0nÍr a mi diestra un maricón se tiró un pedo interpretado como presagio favorable, Ar–Eq–639. ‘piperitrépw hacer darse la vuelta, fig. transformar pân tò ‘nistámenon kaì 0ntibaînon ‘piperitrépei (la naturaleza) transforma todo lo que se le opone y ofrece resistencia M.Ant–8–35. ‘piperkázw oscurecerse más, volverse más oscuro Ñv d' ‘piperkázeiv miarÊ trijí de un joven llegado a la edad adulta AP 11–36 (Phil.). de color oscuro, amo‘píperknov, -on ratado como el de las aceitunas o las uvas cuando empiezan a pasar de verdes a negras, ref. a un tipo de liebre, X–Cyn–5–22, Poll–5–67. ‘piperonáomai mec. fijarse además, empernarse, enclavijarse ‘piperonâtai pròv toùv parastátav perónaiv sidhraîv una pieza en el mecanismo de una máquina de guerra, Ph–Bel–66–43. 1 cocer además ‘pipéssw át. -ttw como ofrenda adicional, o quizá simpl. cocer tà “latra ‘x 7mimedímnÒ Milet 1(3)–133–36 (V a.C.), 2 en v. med. cocerse cf. 132b–6 (VI/V a.C.). (tò toû ‚rrenov spérma) ‘pipéttetaí te kaì tréfetai ... ¾pò toû uÍleov Gal–4–188. †‘pípetai: fuínei kaì sympíptei Hsch. (prob. l. ‘reípetai). ‘pipétamai 1 volar las aves, Arist–PA 694°28, Apostol–11–39. 2 volar contra, lanzarse al vuelo contra c. dat. toîv ‘pì ‚gran a½tÛn 0fiknoyménoiv ‘pipétantai Paus–8–22–5. 1 tr. extender, desplegar ‘pipetánnymi sobre c. dat. o giro prep. çta ‘pipetásav ‘pì tàv Ðmoplátav las liebres, X–Cyn–5–10, ²uónhn ... tÊsi ‘sjárësi Aret–CD 1–2–12, cf. CA 1.10.13. 2 intr. en v. med.-pas. desplegarse, extenderse sobre ‘pípagov ‘pipetánnytai platési 0rajníoisi Åkelov una película se despliega por encima de la sangre semejante a anchas telarañas Aret–SD 2–9–9, bléfara mèn tò ‘pipetannúmenon dérma kaì sygkleîon toùv ²fualmoúv Poll–2–66. dud. ejército ‘pipétasma , -matov, tó desplegado, hueste ‘pipetásmata kaì ‘pegkeleúseiv kaì ³moklaí Rh–3–580–9. ‘pipétomai [fut. ‘piptÍsetai Hdt–7–15; aor. 3ª sg. atem. ‘péptÄto Il–13–821, Ar–Au–48, inf. ‘piptésuai Il–4–126, part. ‘piptómenov X.Cyr–2– 4–19; tard. v. act.: aor. ‘pépta Call–Fr–228–52, ‘pépth Iust–Phil–Dial–88–8, 3ª plu. ‘pépthsan Luc– VH 1–28, part. ‘piptáv Alciphr–3–23.3, Porph–Abst– 1–25, fem. ‘piptâsa AP 11–407 (Nicarch.)] 1 volar a o hasta, llegar volando a c. dat. o® e9pónti ‘péptato dexiòv ´rniv un ave llegó volando hasta él por su derecha mientras hablaba, Il–13– 821, eÅ poy toiaúthn eýde pólin ¬ 'péptato Ar– l.c., fig. soi ... ´neiron Hdt–l.c., c. ac. de direcc. skopiàn ... jionÚdea Call–Fr–228–52, c. giro prep. ‘pépthsan ‘pì tÃn naûn Luc–l.c., fig. ‘pì pánta tà legómena Þsper ‘piptómenoi los jóvenes, Pl– R–365a; sin régimen kau' ¶milon ‘piptésuai de una flecha llegar volando (a su objetivo) por entre el ejército, Il–4–126, 0etòv d' ‘piptómenov 2 posarse sobre c. dat. tò pneûaÅsiov X–l.c. ma oŸn tò „gion ... ‘n eÅdei peristerâv ‘pépth a½tÔ Iust–Phil–l.c., c. giro prep. téttix ‘pì tÃn lúran ‘piptàv ªden Antig–Mir–1, ‘pipétontai ‘pì tà kúmata kaì nÍjontai se posan sobre las olas

1858 y nadan las gaviotas, D.Chr–20–12, ‘piptánta dè e9v tàv jeîrav Porph–Abst–1–25; fig. ¡n ... mÍte o® dáktyloi bradeîv çsin ‘pipétesuai toîv fuóggoiv ni aunque los dedos sean torpes para posarse sobre las notas, e.d., sobre los orificios de 3 c. violencia echarse la flauta, Philostr–VA 5–21. volando sobre, abatirse sobre c. dat. expreso o sobreentendido ‘piptánta moi ... mégan 0etón koyfísantá me toîv ´nyxi Alciphr–l.c., cf. AP l.c., (´rniuev) ‘pipétontai taîv 0roúraiv kaì tó ge pleîston ... sylÛsi Ael–NA 17–16, c. gen. tÎv 4 c. ac. de ext. vouhleíav Arist–HA 564°4. lar por encima de, sobrevolar pedía E–Hel–1486, kaì gÎn ... kaì uálattan ‘n kúklö Ar–Au–118, cf. 1471. 1 planta de bot. ‘pípetron, -oy, tó roca un tipo de planta crasulácea, quizá la Sedum rupestre (Salisb.) Dandy o bien la ombligo de Venus, jusbarba, Sedum anopelatum Hort., Hp– Vlc–11, Thphr–HP 7–7–4, Arist–PA 681ª23, Plin–HN 2 identif. c. “mpetron brezo de mar, 21–89. Frankenia puluerulenta L., Aët–1–143. ‘piphgázw 1 tr. hacer brotar, ser la fuente de tòn noûn kaì tòn lógon Clem–Al–Strom–1–1– 12, tà uaúmata Thdt–Anc–Bapt–6–2, abs. ‘x a½toû tà ‚lla pánta ... proágontai dià tÃn ‘piphgázoysan a½toû dúnamin Ascl–in Metaph–249–4. 2 intr. en v. med. brotar, surgir diò kaì toîv ‚lloiv 0nagkaíoiv ‘nteûuen tò 0nagkaîon ‘piphgázetai ‘k tÎv prÚthv o½síav por lo que también de ahí, de la primera sustancia, brota lo necesario para las demás cosas necesarias Ascl– in Metaph–309–15. 1 mec. vigueta, ‘píphgma , -matov, tó vástago, pasador tà dè ‘pipÍgmata tÎv trapézhv en una máquina de guerra, Ph–Bel–54–5. 2 pieza adherida, pieza accesoria en máquinas para la reducción de luxaciones tò dè ‘pípwma tò legómenon ‘. ‘sti Heliod. en Orib–49–4–39, cf. 41, 49. ‘pipÍgnymi tes. ‘pipág- Bull–Epigr–2015– I tr. 1 fijar, asentar 388 (Feras V a.C.)] tò uermòn ... ³ dè pagetòv ‘pipÍxav ref. al rastro de las liebres que por la congelación de la escarcha queda incrustado en el hielo y no puede ser rastreado, X–Cyn–5–1; fijar a, adherir en c. dat. kúamón te ‘pipÍxav a½tÊ en una trampa para aves, D.P–Au–3–11, c. compl. prep. ‘p' e½kamátoisi dè nÚtoiv 1cídwn ‘péphxe básin Paul–Sil–Soph–497; fijar, sujetar la estela funeraria sobre la tumba Bull–Epigr–l.c.; clavar tò dóry ... tÔ stómati ... ‘pipÍxav toû uhríoy Rom–Mel– 2 medic. espesar, solidificar, coagu81–i^–5. lar tà dé ge (fármaka) tàv ‘sjárav ‘piphgnúnta Gal–10–324, púon ‘pipephgóv Antyll. en Orib– 9–23–2; part. perf. subst. tò ‘pipephgóv coágulo Hp–Loc–Hom–29. II intr., frec. en v. med.-pas. 1 cuajarse por encima, solidificarse en la superficie tÛn a½tomátwv ‘piphgnyménwn dakrúwn de la resina de un árbol, Thphr–CP 6–11–15, tò ‘piphgnúmenon ‘laiÛdev tÔ zwmÔ Sch–Ar–Pl–1206D., tò ‘piphgnúmenon stéar ‚fele Aët–16–79, cf. Hsch– 2 medic. espesarse, coagularse la s.u. graûv. carne en torno a los huesos ‘piphgnyménhv ‘n kúklö tÎv 1plÎv sarkóv Gal–18(2)–354, cf. 10– 427, compar. c. el proceso de fabricación del queso proséoike gàr 7 toiaúth sàrx toîv ‘piphgnyménoiv tyroîv Gal–18(1)–597; cien. condensarse ‘piphgnyménhv tÎv 0tmidÚdoyv 0nauymiásewv Olymp–in Mete–270–23. 3 medic. adherirse sobre, fijarse a la superficie de c. dat. toùv (jymoúv) ‘piphgnyménoyv tÊ glÚttë Gal–17(2)– 277, perf. act. oÝon lepídev tinèv ‘pipepÍgasin o® 0lfoí de ciertos tipos de lepras, Gal–7–227. 4 mec., part. pas. y perf. act. encajado, ensamblado las piezas a una máquina ‘píphgma ... ‘piphgnúmenon tÔ ²rgánö Heliod. en Orib–49–4– 39, toûto tò xúlon “jei katà tà pérata ‘pipephgóta tÊ ... sanídi •tera xúla Orib–49–27–3. ‘piphgnúw helar después, volver a helar jalepÚterov (³ págov) ... ¶tan 0niÊ, kaì pálin ‘piphgnúhtai Thphr–CP 5–13–2.

‘piphdáw I sent. lativo del preverb. 1 saltar, lanzarse, abalanzarse sobre, asaltar gener. bruscamente o de improviso, c. suj. de anim. o de pers., c. dat. expreso o sobreentendido o giro prep.: a) en cont. sexual ‘piphdân tÔ ‘rwménö Pl–Phdr–254a, ³ ‚rrhn ‘piphdÛn ²jeúei tÃn uÍleian Arist–HA 539°32; b) en cont. de violencia fís. 0gríwv a½toîv ‘piphdÂv te lanzas fieramente sobre ellos Filocleón sobre los enemigos de Cleón a la manera de un perro adiestrado para atacar, Ar–V–705, ‘piphdÍsasá moi ... “t[y]cén me SB 9421–17 (III d.C.), cf. PSorb–133–5 (III a.C.), PTeb–44–18 (II a.C.), tò zÔon perì toùv ´rjeiv ... ‘piphd ... 0nurÚpwn Aët–13–16; c) en cont. de hostilidad política ‘légeto ‘piphdhkénai tÔ urónö tÎv ‘kklhsíav se decía que había asaltado el trono de la iglesia para usurparlo, Pall–V.Chrys–4–42, taîv politikaîv 0rjaîv Anon– Dial–66–6; d) en cont. de controversias cien. o fil. tív gàr o½k ‘piphd 7mîn ‘peidàn eÅpwmen ... Gal–8–588, o® ... 0mauÛv ‘piphdÛntev tÊ ueagwgíä Iambl–Myst–2–10; en v. med. mismo sent. 7mîn ... ‘piphdÍsontai ... o® 0ntilogikoí Pl– Ly–216a. 2 sin hostilidad abordar, acometer en el discurso ‘piphdÛsi toîv ®eroîv abordan cuestiones sagradas Aen–Gaz–Ep–21, ‘piphdÍsantev ¾p' 0noíav ... megáloiv ... prágmasi Gr–Thaum– Pan–Or–2–56. II sent. loc. del preverb. 1 saltar a, meterse de un salto en c. trayectoria de arriba a abajo ‘piphdÍsantev dè o® perì tòn Títon tÎv mèn pólewv ‘kráthsan tajéwv el ejército de Tito se apoderó de la ciudad saltando al interior desde lo alto del muro, I–BI 3–302, c. gen., dat. o giro prep. parormoûntov ‘piphdÍsav skáfoyv saltando a una barca anclada cerca I–BI 2–619, e9v tà skáfh I–BI 3–526, ²rníuwn kaliaîv ‘piphd el cuclillo se mete para dejar sus huevos, Ael–NA 3.30, 0samínuö Thdt–H.Rel–8–9, el demonio en el cuerpo de Judas a½tÔ ³ diábolov ‘pepÍdhse 2 dar Ammon–Io–458–3, cf. Chrys–Iob 2–6. saltos, brincar ‘piphd 0tréma un perro saludando a su amo, Arr–Cyn–5–4. ‘pipÍdhsiv, -ewv, 7 1 salto •lxeiv ¡ ‘piphdÍseiv atracciones y saltos fruto de los efluvios que desprende la materia viva e inerte, Plu– 2–916d, fig. ³rmaì kaì ‘piphdÍseiv impulsos y saltos en el estudio de la filosofía, op. ‘pístasiv 2 sent. erót. apareamien‘parada', Plu–2–76c. to, cubrición 0krasía kaì ‘. ref. al homosexual activo, Plu–2–768e, ‘piphdÍseiv toû 0kolástoy Plu–2–1095a. helado potamóv Ps–Ca‘píphktov, -on llisth–2–16. ‘pipÎn v. ‘pipáw. ‘píphx, -hgov, ³ tes. “ppax Topoi 18.2013– 1 arq. maderaje, vigue137 (Larisa III a.C.) ría, ensambladura, armazón de piezas de madera para la construcción de una casa Topoi l.c. 2 mec. vigueta, larguero tetragÚnoyv ‘píphgav en una máquina de asedio, Apollod–Poliorc–188–4. 3 agr. púa, vástago del árbol para el injerto ‘píphgav témnein e9v ‘gkentrismón Gp–4–12–8. medic. contracción toû ‘píphxiv, -ewv, 7 sÚmatov Agathin. en Orib–10–7–25. ‘pipÍssw 1 fijar, sujetar ‘.: infigo, Gloss– 2–310, en v. pas. ‘piphssoménwn ‘x ’katéroy méroyv fliÛn ‘joysÛn klimaktÎra Apollon–Cit– 2 en v. med. cuajar, solidificarse me3–22. lanthría ... ‘pipÍssetai 1lmyrídov trópon Dsc– 5–101. ‘píphjy, -eov, tó anat. parte superior del brazo Poll–2–140, Hsch. ‘pipiézw apretar, oprimir, presionar sobre ‘pì mástaka jersì píeze Od–4–287 (tm.), cf. Sch–ad loc., eÆpeto d' a½tòv laîon ‘pì stibarÔ piésav podí él iba detrás apretando con pesado pie la reja del arado A.R–3–1335 (tm.), dúnamin “jonta kaystikwtéran ... dià tò ‘pipiézein a½tÛn tÃn fúsin Dsc–2–4–2. presión, opresión tÛn ‘pipiesmóv, -oû, ³ daktúlwn Gal–8–509, cf. Archig. en Gal–8–931. ‘pípiuon, -oy, tó cántaro, jarro, Herm– Leid–1342.

†‘pípladon

1859 1 tr. agravar, exacerbar, ‘pipikraínw irritar aún más oåte dícan paúei, 0ll' ‘pipikraínei el agua en las enfermedades agudas, 2 intr. en v. med. indignarse, irriHp–Acut–62. tarse contra c. dat. toûto drÛsi Ueòv o½k ‘pipikraínetai Cyr–Al–M–69–460C, cf. 460B. amargo al gusto, del ta‘pípikrov, -on llo de la alcachofera, Thphr–HP 6–4–10. ‘pipílnamai acercarse hasta entrar en contacto con una superficie, posarse encima oåte jiÕn ‘pipílnatai ni la nieve se posa (en el Olimpo) Od–6–44, cf. SEG 51–1719 (Amasia IV/V d.C.), c. dat. o½ gàr ‘p' oådei pílnatai ni se posa en el suelo, Il–19–93 (tm.), c. adv. relat. o½ núx o½ nefélh ‘pipílnatai ¥ji ... Doroth–Vis–14. ‘pipímplhmi [fut. ind. 3ª sg. ‘piplÍsei Hp–Morb–4–39; aor. opt. 2ª sg. ‘piplÍsaiv AP 6– 288 (Leon.), pas. inf. ‘piplhsuÎnai Gal–11–651] 1 tr. llenar completamente, colmar ¶ ti tÃn moírhn ‘keínhn ‘piplÍsei lo que llenará aquella porción en la descripción del sentimiento de sed y hambre, Hp–l.c., tÛn jérav a9én ... ‘piplÍsaiv tengas siempre a bien colmar sus manos, AP l.c., tò kerámion tÛn tareijíwn POxy–2680–24 (II/III d.C.), c. ac. y gen. kérav ... zwotókoy DÍmh2 intr. trov ‘piplÍsasa genéulhv Io–Gaz–2–22. en v. med. saciarse de c. gen. toútwn ‘piplhsuÎnai pouoûsin Gal–l.c. 1 beber después o además ‘pipínw [Ì] en rel. a otro alimento o fármaco o a otra acción, a veces siendo difícil establecer si hay sucesión temp., gener. c. ac. kre' “dwn kaì ‘p' ‚krhton gála pínwn Od–9–297 (tm.), metà dè tòn sîton ‘àn oýnon ‘pipínwmen X–Cyr–6–2–28, cf. Ar–Eq– 354, Pax 712, op. propínein Hp–Acut–56, pínein mèn tò 0pò toû krímnoy ... kaì ‘pipínein Œdwr Hp–Morb–2–18, cf. Mul–1–85, Thphr–HP 9–8–6, Plu– 2–624f, Dsc–3–61, SB 12529–3 (II d.C.), toútö uanásimon didónai fármakon, kaì tóte paraineî ‘pipínein tÃn 0ntídoton Gal–14–150, cf. Hp–Nat– Mul–34b, tras un atragantamiento, Arist–EN 1146ª35, c. rég. en dat. mían d' ‘pipínomen a½toîv bebemos una sola (copa) después de esto, AP 9–377.9 (Pall.), oåt' ƒn propíwsin oåt' ƒn tÔ farmákö ‘pipíwsin ... oýnon Ctes–45p–45, c. gen. part. e½wjÍsontai ... ‘pipínontev toû oÅnoy ref. al simposio tras la comida, Pl–R–372b, en v. pas. oýnov ‘pipinómenov ‚krhtov Hp–Aff–61, cf. Dsc– 3–35–3, de antídotos de venenos tò kÚneion ‘pipinómenov 9âsuai dokeî polùv ‚kratov mucho vino puro, bebido después, parece remediar los efectos de la cicuta Plu–2–653a, tà fúlla ... uanasímwn ‘stìn 0ntídota propinómena kaì ‘pi2 sin sucesión temp. bepinómena Dsc–4–142. ber en acompañamiento, beber a la vez Ar–Pl– 1133, eÝv ‚rtov, ´con 9sjáv, ‘pipieîn Œdwr un trozo de pan, un higo seco, beber con ello agua 3 en rel. a la Philem–88–3, cf. Posidon–73. misma acción beber de nuevo, beber más, seguir bebiendo ‘án tiv meuúwn 8dh ‘pipíë glykú (oýnon) Arist–Pr–872°33, cf. Hp–Epid–5–1, Phylarch.6, 4 indic. repetición beber una Ael–NA 17–7. vez tras otra, beber sucesivamente kóndy ... trìv ‘pépion mestón tres veces una tras otra me bebí un condio lleno, e.d., tres condios llenos sucesi5 sin otra ref. beber vamente Men–Col–fr–2–3. después de la comida en v. pas. (Vodíthv) ‘pipinómenov vino de rosas bebido después de las comidas Dsc–5–27–2; esp. beber vino después de comer como era costumbre, de donde en oxímoron cóm. tò prö` 'pipínein Eup–385–3. ‘pipipískw dar a beber fákion Hp–Morb– 2–55. ‘pipipráskw revender, vender de segunda mano un sacerdocio, op. pipráskw ‘vender', en v. pas. aÆde ®erhteîai ‘pepráuhsan ‘f' ®eropoioû "Hrakleítoy IEryth–201a–1, cf. d–7, c– 45 (III a.C.). I c. suj. de inanim. 1 caer ‘pipíptw sobre, caer encima de c. dat. o giro prep. (tà ‚jyra) ‘pì tòn sîton por obra del viento, X–Oec– 18–7, cf. LXX Le–11–38, 7 dokòv ... tÊ gynaikí Pherecyd–33, ‘pipíptei dè tÊ pyr tò Veûma

X.Eph–4–2–9, cf. Hero Spir–1–29, ‘pipíptei tÔ stomájö cae sobre la boca del estómago la epiglotis mientras se habla, Plu–2–698c, ¶tan seismòv génhtai, fantázomai ¶ti 7 póliv ‘. moi méllei Arr–Epict–2–16–23, cf. Hierocl–Facet–179, toîv teíjesi tà xúla Apollod–Poliorc–169–3, fig. o® ²neidismoì ... ‘pépesan ‘p' ‘mé los insultos cayeron sobre mí LXX Ps–68–10; tb. c. suj. de animados caer, caerse involuntariamente ‘pépiptón te 0llÍloiv kaì katepátoyn los soldados al huir, Th– 7–84, peteinà ... ‘pépeson e9v méson tÎv parembolÎv a½tÛn cayeron aves en medio de su campamento LXX Ps–77–28; sin rég. caer, caer al suelo, caer a tierra e9 ‘pipésoi spérma Thphr– CP 5–3–5; de precipitaciones meteor. caer, abatirse mégav jeimÚn Pl–Prt–344d, jiÕn ‚pletov X– An–4–4–11, en óptica, ref. a la proyección del flujo visual sobre un objeto lanuánoysin a® ´ceiv ‘pipíptoysai los rayos visuales, al caer, pasan 2 fig., c. suj. de inadvertidos Arist–Pr–911°17. abstr. y gener. rég. de pers. en dat. precipitarse sobre, e.d., sobrevenir, suceder de repente, sorprender frec. c. suj. consid. neg. toîsi dè ... ‘n pelágeï ... núx ‘pépipte les sorprendió la noche mientras navegaban en alta mar Hdt–8–13, “kstasiv ‘pépesen tÔ %Abram LXX Ge–15–12, pero interpr. en sent. posit., Ph–1–511, frec. de desgracias y enfermedades bareîa mèn] ‘pépese moîra aplastante destino se precipitó (sobre ellos), Pi– Fr–52b–64, xymforà tÊ pólei ... 0dókhtov ... ‘pépese Th–7–29, cf. 3–82, 7 nósov ... toîv %Auhnaíoiv Th–3–87, toîsí te paidíoisin ‘pipíptein spasmoùv kaì ‚sumata Hp–Aër–3, cf. Arist–Pr– 865ª37, tò pneûma pyknòn ‘pipíptei a½tÔ le sobreviene una respiración jadeante Hp–Int–21, cf. Aët–4–36, a½toîv ‘pipíptei pólemov Plu–Cam– 33, cf. Cyr–Al–M–70–725D; de malos pensamientos y temores asaltar fóbov skoteinòv mégav ‘pipíptei a½tÔ LXX Ge–15–12, cf. Ib–4–13, Thdt– H.Rel–8–10, ‘pipíptein toioútoyv dialogismoùv toîv ... swfronoûsi Plu–Oth–9; en v. med. mismo sent. ‘pipeseîtai uánatov ‘pì próswpon a½tÛn LXX Iu–11–11, cf. Ps–54–5, Luc–Abd–3; sin rég. sobrevenir tò pûr ‘pipíptei met' a½tó la fiebre sobreviene tras esto Hp–Morb–4–32, cf. Fist.8, a®morragía te laúrwv ‘pipíptei Gal–10–310. 3 econ. caer unos sobre otros, e.d., acumularse bienes o cantidades de dinero plÍuh sítoy ‘pi[pep]twkénai … deî que se ha acumulado la cantidad necesaria de trigo procedente de compra o pago de impuestos en especie en los graneros, Wilcken Chr– 166–2–5 (III a.C.), ‘k tÛn ‘pipesóntwn p[rosódwn IEryth–24–22 en SEG 39–1239 (III a.C.), c. ‘pí y ac. pántwn 0faireuéntov toû méreyv · e¾rískomev ‘pipîpton ‘pì tò jréov tò "Ippokrátei ²feilómenon una vez deducida del total la parte que hallamos acumulada para la deuda contraída con Hipócrates, IKnidos 221B–14 (IV/III a.C.) (tb. entendido como ‘corresponder a'). II c. suj. animado, gener. implicando voluntad 1 gener. c. rég. de pers. o asim. caer, precipitarse, abalanzarse de repente sobre o contra, atacar, asaltar de forma rápida e imprevista, frec. en cont. bélico 7 dè Æppov ... toîsi +Ellhsi Hdt– 6–29, cf. D.C–75–11–2, nhysí Hdt–8–14, o® Sámioi ‘xapinaíwv ... 0fárktö tÔ stratopédö Th–1– 117, cf. Hdt–9–116, toîv %AmprakiÛtaiv “ti ‘n taîv e½naîv Th–3–112, 0paraskeúoiv toîv ‘nantíoiv X–Cyr–7–4–3, cf. Men–Asp–49, LXX Iu–15–6, Ph–2–34, Arr–An–3–17–3, katà nÚtoy toîv polemíoiv I–AI 12–338, ‘pì tÃn pólin LXX 1Ma–1–30, cf. 12–26; en otros cont., en la caza ‘pipíptei katópin tÔ uhríö Luc–Tox–43, en la lucha deport. •terov ‘pipíptei katà toû uÚrakov Gal– 17(2)–798, en ataques violentos en pap. ‘pipesÕn “typten a½tòn katà toû trajÍloy PPetr–2–18–2– 14 (III a.C.), c. suj. de anim. o® dè pleûnev (´fiev) ... sfi ‘x ‘rÍmwn ‘pépeson Hdt–4–105, fig., del viento toîsi barbároisi ³rméoysi ³ BorÎv ‘pépese Hdt–7–189, cf. Arist–Mete–364°3, I–BI 3– 422; metáf. de pers. caer encima, echarse encima dià tò ‘xaífnhv ‘pipeptwkénai 7mîn polloùv toùv 0mfisbhtoûntav porque nos habían caído

encima de repente muchos demandantes D–48–23; en v. med. mismo sent. (o® polémioi) 7mîn ... 2 sin idea de vio‘pipesoûntai X–An–6–5–15. lencia, c. compl. de lugar o cosa precipitarse sobre, arrojarse sobre ‘pì tÃn klínhn LXX Es–7– 8, ‘pì tòn trájhlon Beniamin para abrazarlo, LXX Ge–45–14, cf. 46–29, 50–1, sobre la sabidu3 del espíritu santo desría, Chrys–M–59–611. cender sobre o½dépw gàr ¤n ‘p' o½denì a½tÛn 4 fig. caer en, dar ‘pipeptwkóv Act–Ap–8–16. con, encontrar c. giro prep. oýmai ... ‘pí taúthn ƒn ‘pipeseîn tÃn paráklhsin creo que podría encontrar la siguiente exhortación Isoc–5–89, c. dat. katà syntyjían ‘pipéptwke toútoiv (múuoiv) ³ Plátwn Platón ha encontrado esas historias por azar Origenes Cels–4–39–57. ‘pipíssw rociar sobre Hsch. ‘pipisteúw confiar en c. dat. mhd' ‘pipisteúsav toi ‘legjéa mÛmon ’loímhn no merezca yo, que confío en ti, culpa reprobable Apoll–Met–Ps–24–2. ‘pipístwsiv, -ewv, 7 ret. nueva confirmación, confirmación adicional kaì pístwsin ... kaì ‘pipístwsin Pl–Phdr–266e, cf. Herm–in Phdr–191. “pipla, -wn, tá ‘píploa Hdt–1–94 (cód.), SB 9642–1–9, BGU 86–8 (ambos II d.C.) 1 todo tipo de bienes muebles o enseres de uso doméstico: a) frec. distinguidos de los bienes inmuebles (tierras, casas), los esclavos y el ganado, Arist– Pol–1267°12, Rh–1361ª14, X–Mem–2–7–2, Clem–Al– Paed–2–3–38, dúo uerapaínav kaì paidískhn kaì “. di' ðn ÷kei tÃn o9kían Is–8–35, tà ‘n a½tÊ (ktÍsei) sÚmata kaì urémmata kaì t‡lla “., %Arj–Delt. 1910–354 n–6 (Tesalia I d.C.), o9kía kaì 0ndrápoda kaì “. kaì skeúh kaì boskÍmata Asp–in EN 95–15, “.: tà mà “ggaia ktÍmata, 0ll' 7 kat' oýkon ktÎsiv 7 dynaménh pleûsai Paus–e 54, cf. Poll–10–10; b) transportados consigo por tierra o por mar por pueblos o ciudades forzados a emigrar: los lidios acosados por el hambre, Hdt–l.c., los focenses hostigados por los persas ‘suémenoi tékna kaì gynaîkav kaì “. pánta ... “pleon ‘pì Jîon Hdt–1–164, los de Platea expulsados de Beocia, D.S–15–46, tb. por ejércitos en campaña paîdáv te kaì gynaîkav ‘n taîv 1máxaiv ‘nuémenoi kaì tà “. ¶sa férein oÝoí te ¤san Procop–Goth–1–1–12, por los muertos en su viaje al Hades, Luc–DMort–20–1; c) arrebatados como botín de guerra, Plb–18–38–7, cf. D.C– 48–7–2, confiscados en conflictos civiles, Procop– Arc–12–12, frec. objeto de robo en casas o sepulturas tà “ndon ´nta moy “. ‘lafúreysen UPZ 108–32 (I a.C.), cf. 187–16 (II a.C.), tà “. tÎv ... Didúmhv e¾rÍuhsan e9v tò sákion tÛn ‘ridíwn SeyÍroy SB 9746–25 (IV d.C.); d) ref. a objetos concr.: piezas de vajilla, Hdt–7–119, mobiliario de hierro y bronce, Th–3–68, cacharros y armazones de puertas, Lys–19–31, vestimenta, ropa de cama, armas, utensilios de trabajo, X–Oec–9–6, “.: ®mátia gynaikeîa. ¡ jrÍmata. ¡ skeúh, tà mà “ggeia, 0ll' ‘pipólaia Hsch.; e) ref. esp. al mobiliario por op. a copas, joyas, vestidos, etc. o9kían trisjilíwn, “. dè kaì ‘kpÚmata kaì jrysía kaì ®mátia D–27–10, ‘kpÚmata, ‘suÎtev, strwmnaí, “., t‚lla ¶sa o9kíav kósmov Ph–2– 539, frec. op. skeúh ‘utensilios, vajilla' skeúh dè kaì “. kaì ¶sa ‚lla “ndon eýnai symbébhke Ph– 2–333, cf. Eup–161, Lys–12–19, Eus–LC 11–10, en pap. en herencias o repartos de propiedad tà ¾p' a½tÎv 0poleifuhsómena ‘píploa kaì skeúh kaì ‘ndomenían kaì ®mat[i]sm[ó]n SB 9642–3–10, cf. PMil–Vogl–84–5, POxy–2583–5 (todos II d.C.), frec. en uso asindético sin kaí: ‘[pí]ploa skeúh ‘ndomenía ®matismóv SB 9642–1–9, cf. PStras–284–12, BGU 1654–11 (todos II d.C.), ‘píploa skeúh kaì ‘ndomenía pâsa BGU 86–8 (II d.C.); f) raro en sg. c. valor colect. tò “. Is–Fr–9–3B–-S., 0ndrapódö o9kíä ‘píplö Asp–in EN 96–30. 2 dud. equipamientos, aparejos necesarios en un barco tà “pi]pla tÛn tayrokerkoúrwn PCair–Zen–242–2 (III a.C.). [De ‘pi- y una forma en grado cero de la r. de pélomai.] †‘pípladon: féresuai Hsch.

1 ‘piplázw 1 ‘piplázw [fut. inf. ‘piplágxesuai A.R– 3–1066; aor. part. ‘piplagjueív Od–8–14] errar sobre, vagar por ref. a los vilanos del cardo gÍreia ... 6er' ‘piplázonta Nic–Al–127; en v. med.-pas. mismo sent. pónton ‘piplagjueív Od– l.c., cf. A.R–l.c. 2 ‘piplázw v. ‘piplÍssw. 1 vagar, andar errante ‘piplÄnáomai sobre c. ac. gÎn pleísthn ‘peplanhsámhn Democr–B 299, cf. Basil–Ep–1, fig., c. dat. dakrúwn “ti toîv ´mmasi ‘piplanwménwn Hld–7–17–1, mà toîv Åjnesin ‘piplanÛ tÛn prowdeykótwn tòn bíon Gr–Nyss–Hom–in Cant–67–1; en v. med.-pas. mismo sent. myríon eýdov ... tàv ´ceiv 0mfoîn ‘peplanÍuh miles de formas erraron por los rostros de ambos, e.d., sus rostros cambiaron mil veces de forma Hld–3–5–6, kittòv ‘piplanÚmenov hiedra errante por encima de los zarzales, Lon2 en sent. fís. errar lejos de, apargus 1–2–1. tarse por equivocación de c. gen. ‘peplánhto gàr kaì a½tòv tÎv ‘p' e½uù ³doû X.Eph–2–14–1; en sent. intelectual o moral divagar, vagar a la deriva c. dat. taîv ¾likaîv fantasíaiv ‘piplanÛntai Gr–Nyss–Hom–in Cant–258–12, cf. Eun–3–2–66, 92, sin rég., App–Hann–46, jwleúoysan “jontev tÃn diánoian, ‘peplánhnto Cyr–Al–M–70–740A, cf. 885C. ‘píplasiv , -ewv, 7 [gen. sg. -iov Aret–CA 2–3–6, nom. plu. -iev Aret–CA 1–9–1] 1 medic. cataplasma ‘píprosuen dè tÎv sikúhv ... ‘piplásiov jréov Aret–CA 2–3–6, cf. 1–9–1, Paul– Aeg–4–48–5. 2 ficción, falsedad tÛn dihghmátwn Basil–M–32–1304A. ‘píplasma, -matov, tó medic. emplasto, cataplasma tà ‘piplásmata, kákista mèn tà barútata tò ‘pípan Hp–Art–40, cf. Mul–2–161, (kégjrov) 0lhlesménh ... xùn méliti kaì ‘laíö ... ‘. 0gauón Aret–CA 1–1–18, cf. Dsc–2–174, Aret–CD 2– 2–3, Gal–12–41, Ael–NA 8–22, Lycus en Orib–9– 25.1, Orib–9–43–6, Alex–Trall–2–425–21. I 1 untar, ‘piplássw át. -ttw aplicar por encima c. ac. de la sustancia gÎn shmantrída ‘piplásav ‘pibállei tòn daktúlion aplicando arcilla sigilar imprime su sello el sacerdote en los bueyes aptos para el sacrificio, Hdt–2–38; untar por encima, embadurnar c. dat. de la sustancia tàv Vízav ... bolbítö nearÔ ‘píplasse 2 rellenar, taponar con cera u Gp–12–15–1. otra sustancia tà çta Arist–Pr–875ª36, toùv ... póroyv Thphr–Sens–8, khròn Ñv ‘piplásai toû skafidíoy tà 0neögóta Luc–DMort–14–1; fig. bloquear, embotar en v. pas. dià tò tàv a9suÍseiv ‘pipeplasménav eýnai al estar embotados sus sentidos por el estado de ebriedad, Arist–Pr–875ª31, 3 imprimir o modelar cf. Gr–Nyss–Virg–289–3. figuras sobre tortas o pasteles rituales ‘pipláttoysi toîv popánoiv Æppon potámion modelan sobre los pasteles un hipopótamo Plu–2–371d, cf. 2–362f, en v. pas. nastòn joinikiaîon ‘pipeplasménon IG 2²–1367–14 (I d.C.); fig. modelar, fabricar, inventar en v. pas. tÎv 0gwgÎv ³ trópov ... ¶ti mà “nagjov ¾f' 7mÛn ‘pipéplastai ... ‘pideíxomen demostraremos que el modo de conducta (propio de los cristianos) no acaba de ser inventado por nosotros Eus–HE 1–4–4. II medic. y farm. 1 aplicar en emplasto o cataplasma c. ac. de los ingredientes empleados, gener. machacados y mezclados con líquidos toû prínoy tò perì tò stélejov trícav ‘n oÅnö ‘píplasse Hp–Vlc–17, tà fúlla Hp–Mul–2–212, cf. Philum–Ven–15–11, c. dat. o compl. prep. del soporte del emplasto pánta leiÚsav kaì ‘piplásav e9v ²uónion ‘píuev Hippiatr–52–16, Vakíö Hippiatr–52–9, c. dat. o compl. prep. de la persona o la parte afectada tÃn Vízan ... traúmasin Gal– 12–106, tÃn khrwtÃn gynaixìn ‘gkúoiv Cyran–4– 10–6, ‘pì tò dÎgma ‘pipláttein (tÃn 0ristolojían) Thphr–HP 9–13–3, ‚leyron ... metà Vhtínhv ... 0namijuénta ‘píplasse katà toû uÚrakov Hippiatr–Cant–51–1, cf. Aret–CA 2–4–6, en v. pas. aŒth 7 poíh xùn oÅnö ‘piplássetai Hp–Vlc–17, cf. Dsc–3–153–1, tò dè ‚nuov ‘piplasuèn tÔ metÚpö Dsc–1–95, fúlla platánoy leîa ... ‘pì

1860 toùv ²fualmoùv ‘piplattómena Gal–12–795. 2 emplastar, aplicar un emplasto sobre c. ac. de

la parte afectada téfran ‘rgásasuai kaì bréxanta tÔ tÎv Mareíav límnhv Œdati ‘piplásai toùv ²fualmoúv Ael–Fr–44g, c. dat. de la sustancia aplicada tò stóma tÎv gastròv ... uridakínhv jylÔ metà ‚rtoy leíoy Aët–5–90, en v. pas. tò tÛn paídwn ‘fÍbaion ‘piplassómenon 0leúrö kyamínö Gal–12–50, cf. Dsc–2–126–2; en v. med. mismo sent. tÃn nhdún Ael–Fr–92g. ‘piplastéon vet. hay que aplicar como emplasto un preparado sobre zonas afectadas por sarna Gp–16–18–3. yesero Vett–Val–15–34. ‘piplastÍv, -oû, ³ ‘píplastov, -on I 1 falso, fingido gener. de abstr. “uov Thphr–Fr–85, cf. Cyr–Al–Luc–1–315.5, Dam–in Phlb–168, ²lofyrmóv I–BI 1–627, cf. Luc– DMort–22–7, lógoi I–BI 4–247, cf. Ath–Al–H–Ar– 66.4, skoteinologíai Vett–Val–249–20, tà VÍmata kaì tà sjÍmata Ach–Tat–2–38–2, filíai Luc–Nigr– 17, cf. Hdn–3–15–7, ¾pókrisiv Luc–Am–3, cf. Clem– Al–Paed–3–11–80, mwría Ael–Fr–333, 0retÍ Origenes Hom–29 in Lc., sofisteía Eus–PE 14–4–14, Œcov o½k ‘píplaston, 0ll' 0lhuinón Basil–M–31– 525A, ‘pieíkeia Heph–Astr–3–45–9; putativo, adoptivo goneîv ‘pímiktoi ¡ ‘píplastoi Vett–Val–321–28. 2 ref. al maquillaje o los afeites fingido, artificial jrÚmata Gr–Nyss–M–37–1318A, kállov op. fysikóv Gr–Naz–M–35–993B, cf. Clem–Al–Paed–3–11– 64; maquillado del rostro femenino, Alciphr–2–8– 3; neutr. subst. tò ‘. apariencia, disfraz tò xùn 0nágkë ‘. ‘kdûsa (Uétiv) tòn %Ajilléa ‘kdeíxei Philostr–Iun–Im–1–3. 3 medic. emplastado, aplicado en forma de emplasto fármaka ... ‘píjrista ¡ ‘píplasta Gal–12–415; neutr. subst. tò ‘. emplasto, cataplasma Hp–Hum–5, Vlc–19, jristà gàr ¡ ‘píplasta ¡ brwtà ¡ potá Artem–4–22. II adv. -wv falsamente, fingidamente ¶tan ... ‘. kaì 0nalÍuwv ti poiÊ ¡ légë M.Ant–2–16, cf. Eus–HE 9–9–13, Gr–Naz–M–35–1012B. aplicable en forma ‘piplastÚdhv, -ev de emplasto ref. a la semilla del plántago génoito gàr ƒn oåtw glísjron te kaì ‘piplastÛdev Orib–9–55–1. 1 tr. batir las manos para ‘piplÄtÄgéw aplaudir jeîrav ‘peplatághsen ‘piklágxav "Ymenaíö Nonn–D–37–744, cf. Epic–Alex–Adesp–2–72. 2 intr. ovacionar, aclamar c. dat. de pers. o dioses toîv mèn ‘peplatághsa Theoc–9–22, ‘peplatághse dè Bákjö kúmbala dineúoysa Nonn– D–9–116, c. dat. instrum., para animar a un auriga en las carreras jersìn ‘peplatághse aplaudió Nonn–D–37–277. ‘píplator, ³ un tipo de torta plana Hsch. plano, achatado glos. a ‘píplatov, -on 1rpedÍv Sch–Nic–Th–420c. ‘piplatúnw I 1 prolongar en el tiempo la duración de la Pascua, Epiph–Const–Haer–70–12–2. 2 extender, difundir el sonido 7 dè ¾perÓa ... ‚nwuen ‘piplatúnei tÔ 8jö tòn fuóggon Gr– Nyss–Eun–2–200, ‘pì pántav tòn lógon Cyr–Al– Mt–221–3. II en v. med. 1 extenderse a lo ancho, ensancharse %Wkeanòv ... ‘piplatynómenov 0najeîtai Arist–Mu–393ª20, pÛv ‘k tÎv a½tÎv trofÎv ... tò mèn e9v tríjav leptúnetai, tò dè e9v ´nyjav ... ‘piplatúnetai Gr–Nyss–Mort–44–17. ‘píplat- Procl–in ‘piplatúv, -eîa, -ú Eucl–120–1 plano, aplastado, achatado de las vainas de ciertas plantas o® mèn (loboí) ‘piplateîv ... o® dè kylindrÚdeiv Thphr–HP 8–5–3, en geom., de una clase de sólidos elipsoides, Archim–Con–Sph–proem–p.152, cf. p–155, Procl–l.c. ‘pipleîon v. ‘pípleon. ‘pipleîston [frec. diuisim ‘pì pleîston 1 muy intensamente, al máximo glÛsen ed.] san ... ‘. a½xhueîsan ‘ueasámeua jwrìv 1páshv ²dúnhv vimos una lengua con la máxima hinchazón sin dolor alguno Gal–6–869. 2 durante el mayor tiempo posible tÃn trofÃn ‘. diarkeîn 3 muy lejos, a una gran disBasil–Hex–9–3. tancia jÚra A9uiópwn ‘. diÍkoysa Ptol–Geog–4– 8–5, ´civ ²lígh kaì ‘. fuánoysa Gr–Naz–M–36–

4 muy profundamente ‘. kataféresuai 205A. hacia el fondo del mar, Thdt–M–80–1401A; v. ‘pí D I 2, 4, II a). ‘pipleíwn, -onov superior ‘. gàr toû profÍtoy ³ „giov pues un santo es superior a un profeta Cassian–Sab–Apoc–37, cf. Eus–M–23– 1004A. ‘piplékw [aor. rad. part. nom. plu. ‘piI 1 entrelazar, enplakéntev I–AI 8–192] tretejer flores en una guirnalda AP 12–256 (Mel.), tÔ stÍmoni tÃn krókhn ‘piplékein entrelazar la trama con la urdimbre Ael–NA 9–17, en v. pas. (¾pórriza) 0llÍloiv ‘pipeplegména raíces entrelazadas unas con otras Dsc–1–11–1; trenzar entrelazando, mezclando stémma póuoy nárkisson ‘pipléxav ¾akínuö entrelazando narciso con jacinto en la guirnalda del deseo Nonn–D–10–338; atar, sujetar, apresar con una atadura trenzada, c. ac. de la parte sujeta léontov ‘pépleken a½jéna desmÔ ataba el cuello del león con un lazo Nonn–D–18–189, c. ac. de la atadura gyiopédhn ... ‘pépleke dízygi tarsÔ trenzó grilletes en torno 2 combinar, a sus dos pies Nonn–D–36–365. mezclar sólo en v. pas.: a) medicamentos o componentes ³ khròv kaì tò “laion o½k ²lígoiv ‘pipléketai farmákoiv Gal–12–45, cf. 10–795; b) enfermedades o síntomas ‚llo ti ‚llö nóshmá te nosÍmati kaì súmptwma symptwmáti Gal– 10–810, dittòn eýdov “stai pyretÛn 0llÍloiv ‘pipeplegménwn Gal–7–397, cf. 9–607, Ñv ‘pipléketai Veûma Veúmati ¡ cyjròn uermÔ ¡ uermòn cyjrÔ Aët–12–18; en part. pas. mixto, complejo ’térav flegmonàv ‘pipeplegménav ²nomázoysin Gal–1–97, cf. 80, ‘n taîv tÛn sarkwdÛn moríwn ‘pipeplegménaiv diauésesin eÅrhtai ha sido explicado en la discusión de las condiciones complejas de las partes carnosas Gal–1–387. 3 relacionar, comunicar pueblos sin vínculos previos entre sí "Rwmaîoi ... toúv te 0nepipléktoyv 0llÍloiv ‘péplexan los romanos relacionaron a aquellos que carecían de vínculos entre sí Str–2– 5–26; implicar, inmiscuir c. ac. del pron. refl. y dat. ‘p[ipl]ékein ’a[y]toùv taîv prosódoiv inmiscuirse en (la gestión de) los ingresos del templo, con ánimo de aprovecharse PTeb–6–39 (II a.C.). 4 fil. concatenar, eslabonar tÃn ‘piplékoysan kaì oÝon syneíroysan 0llÍloiv pánta (0rjÍn) 5 ret. combinar, coordiChrysipp–Stoic–2–287. nar palabras o argumentos ‘pipléxanta a½tà (sc. ¶sa d' ƒn lían ‚pista symbaínë) tÔ tÎv paraleícewv sjÍmati Anaximen–Rh–1438°6, en v. pas. tà ²nómata parállhla kaì ‘pipeplegména 0l6 dud. lÍloiv tiuénai Aristid–Rh–2–109, cf. 101. enredar, confundir, engañar me PEnteux–48–7, cf. 10 (III a.C.). II en v. med. 1 trabarse, mezclarse, entrelazarse en el tiempo tàv prÚtav ‘pibolàv tàv %Anníboy taîv "Ellhnikaîv práxesin ... ‘pipepléjuenai que los primeros movimientos de Haníbal se hubiesen trabado con los acontecimientos de 2 relacioGrecia Plb–4–28–2, cf. Str–10–2–26. narse, entrar en contacto, tener trato unos pueblos con otros tÛn gàr ‚llwn oåt' ‘piplekoménwn ... toîv +Ellhsin Str–14–2–28, cf. 7–3–7, Æna mà toîv xénoiv ‘piplakéntev “uesi tÛn patríwn 0postÛsi I–l.c.; en sent. sexual tener trato, relaciones c. dat. taîv 9díaiv uerapaínaiv ‘piplékesuai toùv gegamhkótav Phld–Sto–19–7, cf. Posidon–253–14, IKnidos 150A–7 (II/I a.C.), BGU 1849–8 (I a.C.), D.S–36–1, Vett–Val–110–5, fig. ‘piplékesuai 0llÍloiv ‚rrena kaì uÎlyn 0riumón Theol–Ar–31. ‘pipléon ‘pipleîon [frec. diuisim en ed.] adv. 1 más ampliamente, con mayor detalle o profundidad taûta mèn oŸn ‘ntaûua ®kanÛv, ‘n ‚lloiv dè ‘. te kaì safésteron diÚristai Aristox–Harm–18–1, ‘. perì toútwn dialabeîn Origenes Io–6–58, cf. Plot–4–3–17, Porph– 2 durante más tiemPlot–11, Chrys–Ep–8–10–56. po ‘n toîv ‘. ‘xeirgasménoiv skeletoîv Gal–2– 750, ’katéran ‘. tà ’aytÎv, ‘p' ²lígon dè jrónon tà tÎv ’térav Plot–4–3–27, ‘. strofeîtai Hippiatr–31–3.

‘piplÍssw

1861 ‘pipleonastéon hay que aumentar, hay que intensificar c. dat. ‘. tÔ cyjrÔ Herod–Med. en Orib–5–30–39. ‘pípleov v. ‘píplewv. ‘pípleyrov, -on acent. -pleyróv Apoph– 1 de lado, ladeado ref. al Patr–M–65–141C rumbo de un barco y a la forma de reptar de algunas serpientes, Sch–Nic–Th–268-270a; de pers., en uso pred. que se acuesta de lado, sobre un costado para dormir o½k “uhka ’aytòn ‘pipleyrón, 0llà kauÍmenov ... ‘koimÚmhn Apoph–Patr–l.c. 2 subst. tà ‘pípleyra anat. parte que rodea la pleura ‘.: tà parà toîv mastoîv ¾pò tàv masjálav Hsch. ‘pípleysiv, -ewv, 7 náut. acción de avanzar navegando contra sfÛn ‘jóntwn tÃn ‘pípleysin 0pò toû pelágoyv te kaì 0nákroysin teniendo ellos la capacidad de avanzar para el ataque en el mar y de ciar Th–7–36. ‘pipléw A de pers. y por meton. de barcos I c. ‘pi- en sent. local 1 perlativo navegar sobre o por, recorrer c. ac. ¾grà kéleyua Il– 1.312, cf. Od–4–842, 1lmyròn Œdwr Od–9–227, cf. 470, méga laîtma e9v Púlon h.Ap–469, triÍreiv toùv a9gialoùv ‘pépleon App–BC 4–36, Nhreãdwn dè fálaggev ‘pépleon ‚brojon Œdwr Nonn– D–6–292; c. giro prep., fig. del cefalópodo llamado naytílov ‘navegante' ‘pipleî ... ‘pì tÎv ualátthv Arist–HA 622°6, tb. c. dat. pelágessin ‘. Call–Epigr–5–3, la isla de Delos, Call–Del–36. 2 lativo navegar hacia o hasta, ir por mar a ‘pì tÃn 8peiron Hdt–9–9, cf. X–HG 2–1–16, ‘ntaûua Plb–1–29–2, cf. 25–4, tÊ pólei tÛn FashlitÛn Plu–Cim–12. 3 loc. estar o ir a bordo, estar embarcado ‘pì tÛn neÛn ‘. Hdt–5–36, gener. sin compl. ‘pépleon dè ... jílioi ³plîtai Th–2–66, cf. Procop–Vand–1–11–14, Brasídav a½tÔ xúmboylov ‘péplei Brásidas iba a bordo como consejero de éste Th–3–76, ·v ‘péplei tamíav D–49–14, cf. Plb–16–4–1, Plu–Lys–11; part. subst. o® ‘pipléontev dotación, tripulación tÛn dè ‘pipleóntwn ... oÆde ¤san ²nomastótatoi Hdt–7–98, cf. 8.67. 3 fig. deslizarse, patinar al andar sobre hielo, Plb–3–55–2. II indic. hostilidad navegar contra, atacar por mar a c. dat. tÊ Kerkúrä Th–3–76, cf. X–HG 1–1– 17, D.S–11–18, I–AI 9–286, Plu–2–296e, c. giro prep. pollÊsi nhysì ‘pipléein sfi ‘pì tÃn jÚrhn con una gran flota atacaron su territorio Hdt–5–86, ‘pì tàv Lysándroy naûv X–HG 1–5–11, ‘pì tÃm pólin 7mÛn Milet 1(3)–139–33 (III a.C.), cf. D.S–20–50, ‘v tà paraualássia tÎv LakwnikÎv Paus–4–23–5; en v. med. mismo sent., c. dat. ‘pipleysoúmenov tÊ Sikelíä App–BC 5–78, cf. 97; abs. o® Kaljhdónioi o½d' ¾pémeinan ‘pipléontav toùv Foínikav los calcedonios no aguardaron a que los fenicios atacaran con la flota Hdt–6–33, cf. Plu–Luc–4, App–Mith–24, BC 2–52, perideÃv genómenov mà ‘pipleúswsin a® nÎev temiendo que los barcos atacaran Th–3–80, cf. Longus 2–25–3. III c. ‘pi- indic. mando o supervisión navegar al frente de, a cargo de a) la mercancía en naves comerciales taîv ‘mporíaiv D–56–8, cf. 32– 12, ‘. ‘pì toû ‘laíoy PCair–Zen–77–2 (III a.C.); b) el mando en barcos militares %Antipátrwi tÛi ‘pipléonti ‘pì tÎv neÚv a Antípatro el oficial al mando de la nave, PCair–Zen–36–11 (III a.C.); ser primer oficial o vicecapitán en un barco de guerra romano ID 1856–9 (I a.C.); cf. ‘píploov II 1. B de inanim. 1 flotar cuerpos sólidos en el agua, c. giro prep. Þste mhdèn ... ‘p' a½toû (toû Œdatov) ‘pipléein, mÍte xúlon de modo que nada flotaba sobre ella (el agua), ni la madera Hdt–3–23, tà dè xúla ... ‘pì tÔ Œdati ‘pipleî Arist–Mete–384°17, c. dat. ‘pipleîn ge tÃn kefalÃn tÊ lúrä que la cabeza (de Orfeo) flotaba en el agua sobre la lira Luc–Ind–11, plwtÎrav toîv Œdasi nekroùv ‘pipléontav Chrys–Ep–7–1a, sin compl. ‘pipléoysi tà ÷a Arist–Mete–359ª13, cf. Posidon–237, D.S–2–48–8, Str–13–1–67, Chrys–M– 60–134. 2 sobrenadar líquidos o sustancias fluidas sobre otro líquido sin hundirse 0póca múaki

tò ‘pipléon “laion retira con una concha el aceite que sobrenada Dsc–1–32–1, espuma en un preparado, Dsc–2–76–4, ‘pibállwn Œdwr, méjri ‘pipleúsë PHolm–120, cf. Gp–9–28–1. ‘píplewv, -ea, -wn jón. ‘pípleov, -éh, -on completamente lleno, atiborrado, repleto de c. gen. trapézai ‘pípleai mhléwn kreÛn Hdt–1.119, cf. 3–18, pedía ‘píplea 0nurÚpwn Hdt–7–45, tò ´rov ... dryÛn ‘pípleon Hdt–7–218, súkwn ‘píplewn tò 0ggeîon Plu–Ant–85. 1 en sent. fís. ‘píplhgma, -matov, tó acción de golpear con los pies la tierra, holladu2 fig. reprimenra glos. a ‘píkroyma Hsch. da, reconvención glos. a “nigma Et–Gud–189–25. ‘piplhuúw ret. multiplicar, aumentar en v. pas. Ñv ‘piplhuúwntai a½tÔ a® járitev ref. al pleonasmo o la amplificación, Demetr–Eloc.156. ‘piplÍkteira, -av que estimula, que incita a c. gen. tánde t' ‘piplÍkteiran 0porrútoio diwgmoû mástiga AP 6–233 (Maec.). ‘piplhktéov, -a, -on reprobable, digno de castigo de pers., Ph–1–242. ‘piplÍkthv, -oy, ³ corrector, que reprende, Gloss–2–310. ‘piplhktikóv, -Í, -ón I 1 recriminador, crítico, reprensor de pers. ¤n ‘. kaì ‘n taîv zhtÍsesi dúsmajov ref. al filósofo Carnéades, D.L–4–63, de abstr. ‘píplhxiv dè ‘stin ‘pitímhsiv ‘piplhktikÍ Clem–Al–Paed–1–9–78, cf. Chrys– M–62–180, tò ‘piplhktikòn ... eýdov tÎv paidagwgíav Clem–Al–Paed–1–10–93, de discursos o palabras lógov ‘. kaì ‘legktikóv Origenes Io–6– 25, cf. Cels–7–10, Arr–Epict–Fr–3–21–19, Didym–in Zach–3–219; neutr. como adv. en compar. ‘piplhktikÚteron, gener. c. verb. de lengua a modo de reprimenda, como recriminación pròv oÇv ‘. 0pokrínetai Basil–M–31–1208C, cf. Ath–Al–M–28– 2 subst. tò ‘. re900B, Anon–HE 3–13–20. proche, recriminación Origenes Io–6–31, tò dè ‘. ‘keínö el reproche contra aquél Procl–in Alc–293. II adv. -Ûv con recriminación, como reprimenda tá te ‚lla grácai pròv a½tÃn ‘. D.S–17.114.3, cf. Origenes Io–6–22, ‘. dè ³ kúriov tÔ diabólö laleî Thdr–Mops–Mt–23, cf. Chrys–M–57–419. ‘píplhktov, -on 1 sent. dud., glos. a ‘pímastov Apollon–Lex–73–31. 2 medic. epiléptico 3 reprendido, recriminado HeGal–17(2)–618. renn–Phil–Sign–55, Eust–1919–17. ‘piplhmmyréw [-Ù-] 1 de ríos y fuentes desembocar, verter sus aguas en c. dat. tÊ 2 fig. desbordarse, ualássë Philostr–Im–2–17. aumentar, agudizarse 7 noerà tryfà ... 0koréstwv ‘piplhmmyroûsa Gr–Nyss–Mort–36–7. 1 tr. inundar fig. póliv, ‘piplhmmúrw ¢n ... dysmenéwn págjalkov ‘peplÍmmyre uúel2 intr. rebosar de, abundar la Opp–H–1–465. en c. dat. ³ bíov symforaîv ‘peplÍmmyren Sch– Hes–Op–56 (p–68). ‘piplhxía,, -av, 7 censura, reprimenda op. 0plhxía Euagr–Pont–Eulog–27.27. ‘píplhxiv, -ewv, 7 ‘píplaxiv Ti–Locr– 103e [dor. gen. plu. -plaxíwn Ti–Locr–l.c., jón. 1 censura, gen. sg. -plÍxiov Hp–Decent–12] reconvención, reprimenda, crítica severa de palabra, gener. a pers. como reacción a conductas juzgadas inadecuadas, D–61–18, Aeschin–1–177, Chrysipp–Stoic–3–123, D.S–16–87, Ael–NA 3–1, Philostr– VA 6–34, Didym–Gen–176–5, taîv ‘piplÍxesi ‘n a9sjúnë poieîsuai Plu–2–9a, como método para la educación y fortalecimiento del alma dià kolasíwn kaì ‘piplaxíwn Ti–Locr–l.c., kolázein tà páuh dià tÛn ‘piplÍxewn Procl–in R–1–202, koláseiv ‘mbriuestérav pareíjeto ¡ dià lógwn ‘piplÍxeiv infligía castigos más severos que las reprimendas de palabra Ph–2–85, a los niños, Gal–6–49, al enfermo por el médico, Hp–l.c., de Dios a sus siervos, LXX 2Ma–7–33, pròv tÃn tÛn 0podejoménwn ‘píplhxín te kaì noyuesían para la admonición y reprobación de sus devotos Ph–2–96, a los pecadores, Clem–Al–Paed–1–9–85, a veces afectuosa o benévola a® 0gaphtikaì ‘piplÍxeiv tÛn 0delfÛn Basil–Ep–244–1, cf. I–BI 2– 338, c. próv y ac. noyuesíai kaì ‘piplÍxeiv

pròv toùv %Auhnaíoyv Plu–Sol–3, cf. Tib–Fig–4. 2 castigo, pena por parte de autoridades civiles o

judiciales nomízontev [deî]n ... tygján[ein] tÎv kauhkoú[shv] ‘piplÍxewv considerando necesario que reciban el castigo adecuado, CID 4–107– 9 (II a.C.), Æn' ... ‘xapostalÛsi pròv sè ¶pwv tújwsi tÎv 1rmozoúshv ‘piplÍxewv PTor–Choachiti 12–3–14, cf. PPhrur–Diosk–7–23, PTeb–41–23, 1095–33 (todos II a.C.); castigo, plaga a® dià ... Mwyséwv ‘piplÍxeiv infligidos a Egipto, Ph– 2.100. 1 llenar el banquete de co‘piplhrów mensales, Ephipp–4, toût' (pneûma) ‘piplhroî mèn a½tÛn tàv koilíav par' ·n jrónon e9sérjetai éste (el aire al entrar) llena sus cavidades (las de las arterias) durante el tiempo en que pasa por ellas Gal–4–711, en v. pas. tà 0ggeîa Gal–15–781, cf. 4–472, c. gen. tò ... ®eròn 0swtíav ... ¾pò 2 comtÛn ‘unÛn ‘peplhroûto LXX 2Ma–6–4. pletar kakoîv ‘piplhroûn kaká completar males con males añadiendo más a los existentes, S.E–M– 1–68, en v. pas. ‘pi]plhroyménhv tÎ[v te]tramhniaíoy [‘]f' ‘kás[t]ë ‘parjeíä completadas las provisiones para cuatro meses por cada eparquía, SEG 32–1554–59 (Arabia VI d.C.); en v. med. mismo sent., las dotaciones de las naves, Th–7–14; completar, cubrir completamente una zona del cuerpo con un vendaje, en v. pas. ‚jri oÿ ‘piplhrwuÊ ³ mésov tópov Sor–Fasc–4; en v. med. completar, alcanzar completamente o½k ‘piplhroûtai tò “sjaton o½déteron ninguno de los dos (el agua y el fuego como elementos del cuerpo humano) alcanza el máximo de capacidad 3 completar, culo condensación, Hp–Vict–1–32. minar llevando a su término y perfección (tòn %Ihsoûn) tÃn mèn katà tÃn ‘nswmátwsin o9konomían 4 pa... ‘piplhrÚsanta Origenes Cels–6–78. gar completamente, satisfacer un pago, en v. pas., c. suj. del cobrador ‘peplhrÚmeua parà [soû Stud–Pal–3–95–4 (V d.C.), c. ac. del precio ‘p[eplh]rÚuhn tÃn [ti]mÍn he cobrado el precio completo, PMil–Vogl–257–6 (III d.C.). medic. acción de ‘piplÍrwsiv, -ewv, 7 llenar, de alcanzar el máximo volumen ref. al oxígeno que circula por las venas katà tÃn ‘piplÍrwsin toû parà tÎv kardíav ‘pipempoménoy pneúmatov Erasistr–205–3, ‘piplhrÚsewv d' •neken 0rthriÛn 0napnéomen Erasistr–99–5. ‘piplÍssw át. -ttw; dud. lesb. -plázw 1 golpear, dar golpes a c. ac. ÆpSapph–37 poyv ... tóxö Il–10–500, tà mèn ... máxai laïnéoisin ‘piplÍsswn ¾péroisin amásalo golpeándolo con una mano de mortero de piedra Nic–Th– 952; metáf. de plagas golpear, azotar c. dat. 2 fig. (²rníuwn 0gélai) 0roúraiv Arat–1095. castigar, reprender de palabra, e.d. increpar, censurar, criticar, reprochar a) c. compl. de pers. en ac. o dat. m' oå tiná fhmi ‚llon ‘piplÍxein DanaÛn Il–23–580, ‘péplhtte tòn mà kalÛv a½loûnta Pl–Prt–327a, kolázesuaí te kaì ‘piplÎxai Pl–Lg–964c, cf. Isoc–8–14, Clem–Al–Paed–3– 3–16, en v. pas. Pl–Grg–478e, PTeb–785–32 (II a.C.), POxy–2954–2–24 (III d.C.), ¾pò dè tÛn n[é]wn tà pollà pikró[t]er[on] ‘[pipl]Íttontai Phld–Lib–16a–11, cf. Ph–1–219, trajùv ‘piplÍttesuai irascible al ser amonestado Philostr–Her– 35–20, en dat. +Ektor, 0eì mèn pÚv moi ‘piplÍsseiv Il–12–211, ‘piplÍttontev toîv néoiv 0naisjyntoûsin Pl–Lg–729b, cf. Isoc–1–31, D–61–35, 1Ep–Ti– 5–1, Ph–1–75, Luc–Herc–7, Gal–1–97, Philostr–Her– 25–24, Basil–M–31–448A, Iambl–VP 75, Procl–in Prm–836, Thdt–M–82–421B, 7mîn ... ³ lógov ‘piplÍttei Pl–Tht–200c, cf. Eus–Is–40–27-29; b) c. dat. o ac. de abstr. toîv nûn 1martanoménoiv Isoc–15–62, tÊ toû basiléwv 0noíä D.S–28–2, a½toû tÃn ‚noian D.S–17–101; c) c. dat. de pers. y compl. abstr. indic. el motivo, en ac. tÃn d' ‘mÃn a½uadían ... mà 'píplhssé moi A–Pr–80, cf. Hdt–3–142, 7–136, ‘péplhxáv moi tò ... 1márthma me reprochaste mi error Pl–Plt–257b, c. giro prep. ‘pì toútoiv dà pâsin ‘peplÍxamen 7mîn a½toîv nos censuramos a nosotros mismos por todas estas cosas Pl–Plt– 286b, c. gen. ‘keínaiv te tÎv pròv tòn xénon ‘piplÍttei dyskolíav a aquellas les reprochó su

‘piplinuoboléw actitud malhumorada hacia el extranjero I–AI 1– 246, cf. 2–107, c. or. causal toútoiv o½deìv toûto ‘piplÍttei ... ¶ti ... Pl–Prt–319d, cf. Lg–805b, Philostr–VA 5–35; d) abs. tòn d' ‘piplázont' ‚nemoi féroien Sapph–l.c., cf. Hdn–Gr–2–14, 378, k0gÕ 'piplÍssw kaì légw: S–Ai–288, op. ‘paineîn X–Oec–13–12, op. kolakeúein Gal–5–26, unido a ‘pitimân Plb–3–58.4, cf. Clem–Al–Paed–1–9–75, c. ac. int. tì tód' ‘péplhxav; S–OC 1730. ‘piplinuoboléw proseguir la reparación con ladrillos nuevos de la pared de un parapeto defensivo ‘piplinuobolÍsei Œcov –x stoijoúv IG 2²–463–58 (IV a.C.). ‘píploa v. “pipla. ‘piploenterokÍlh, -hv, 7 medic. hernia omental o epiplóica e intestinal Paul–Aeg–6–65–2. ‘píploion v. ‘píploon. I ref. cosas o abstr. ‘piplokÍ , -Îv, 7 1 entrelazamiento, entretejimiento de las raíces de una planta Vízav d' “jei kat' ‘piplokÍn tiene raíces entretejidas Dsc–4–187, de los hilos del destino de las personas, Luc–Cont–16, de los músculos del cuello, Gal–4–32, de membranas, Antyll. en Orib–7–14–3; ret. entramado, entrelazamiento de secuencias métricas en los discursos (métra) toiaúthn ‘piplokÃn “jonta ‘n 0llÍloiv ... Þste mà dÎlon eýnai ¶ti ‘stì métra D.H–Dem–50–6, de 2 combifiguras retóricas, Hermog–Stat–5–17. nación, mezcla 0llhlotypíai kaì ‘piplokaì 0tómwn las colisiones y combinaciones de los átomos en la teoría de Epicuro, Ph–2–489, de enfermedades poikíla noshmátwn eÅdh pantodapáv te toútwn ‘piplokàv pròv 0llÍlav Plu–2–732e, ‘. tÛn pauÛn Gal–12–709, ‘. kaì míxiv dyoîn pyretÛn Gal–7.367. 3 confusión, enredo, lío pollÃn d' ‘piplokÃn toû bíoy pepoihménoi Men–Fr–500.7, tàv ‘piplokáv te kaì ‘nojlÍseiv tàv sofistikáv Alex–Aphr–in Metaph–270–30, a® ‘piplokaì tÛn swmatikÛn ‘piuymiÛn Ath–Al–Gent–8, frontídwn ‘piplokaí Gr–Naz–Ep–80–2. 4 fil. encadenamiento, concatenación, interconexión de hechos o causas •neka tÎv ‘piplokÎv kaì t[Î]v pántwv 0[ko]lo[y]uíav ‘nío[iv] ‘níwn Phld–Elect–14–17, cf. Chrysipp–Stoic–2–293, 0koloyuía kaì e®rmòv kaì ‘piplokaì a9tiÛn Ph–1–516, 7 tÛn a9tíwn ‘. 5 astrol. conjunción, pròv ‚llhla Plot–3–1–2. combinación de dos o más astros 7 ‘. tÛn ‚llwn 0stérwn pròv toùv G !Arhn, %Afrodíthn, "ErmÎn Heph–Astr–2–19–4, a® myriótropoi tÛn ‚strwn ‘piplokaí Gr–Nyss–Fat–57–15, tÛnde mèn tÛn kinoyménwn ‚strwn 7 ‘. pròv toùv ‘n tÔ zwdiakÔ keiménoyv 0stérav Basil–Hex–6–5, cf. Eus–PE 6–11–1. 6 métr. y gram. conexión, combinación de tiempos para formar unidades métricas tò 9ambikòn kaì trojaïkòn métron kaleîtai ‘. dyadikà ’xáshmov Sch–Heph–110–10, cf. 257–6, Mar–Vict–63, de letras para formar sílabas tà stoijeîa tàv syllabàv 0poteleî katà tàv ‘piplo7 alquim. combikáv A.D–Synt–4–9, cf. 3–10. nación, aleación de dos o más metales, Ps–Democr–B 300–18. II ref. pers. y anim. 1 c. valor neutr. o posit. trato, contacto, relación entre personas o pueblos: a) gener. ‘piplokÃn “jein toùv 0nurÚpoyv pròv 0llÍloyv Chrysipp–Stoic–3–90, 7 ‚ney filíav kaì syggeneíav ‘. ‘níoiv la relación con algunos sin vínculo de amistad o parentesco Phld–Ir–21–21; b) de amistad brajeîá tiv ¤n ... ‘. pròv 0llÍloyv Plb–5–37–2, fílwn ‘piplokaì ’stiatikaí Antip–Stoic–3–254; c) de tipo amoroso o sexual, gener. entre hombre y mujer, D.S– 5–24, Plu–Sol–20, boylómenon tÃn ‘piplokÃn nómimon poiÍsasuai D.S–4–9, pròv ³mÍlikav Ptol– Tetr–4–5–11, 0statoûsí te perì tàv symbiÚseiv kaì tàv ‘piplokáv Vett–Val–184–6, 0delfÛn ¡ syggenÛn ‘piplokaí Ptol–Tetr–4–5–10, a® tÛn 0rrénwn ‘piplokaí las relaciones homosexuales D.S– 5–32; d) de tipo comercial o diplomático ‘. metà presbeíav contacto diplomático entre pueblos, Plb–2–12–7, 7 pròv toùv %Attikoúv ‘. tÛn TrÚwn Str–13–1–48, tÊ pollÊ synhueíä kaì ‘piplokÊ tÛn barbárwn Str–14–2–28, cf. 2–5–18, dià tÃn pròv toùv +Ellhnav ‘piplokÃn "Ellhnogalátai

1862 klhuéntev D.S–5–32; e) de tipo espiritual: con 2 c. valor neg. conDios, Arr–Epict–2–14–27. fabulación, implicación, hecho de inmiscuirse gégoné tiv ‘. tÔ Perseî pròv tòn E½ménh Plb–29– 6.5, ‘zÍtoyn 0formàv kaì profáseiv tÎv e9v Pelopónnhson ‘piplokÎv Plb–4–3–3; conflicto, rencilla ‘. %Assyríwn pròv %Ioydaíoyv Origenes Cels– 3 entre anim. acoplamiento, cópula 7 1–14. tÎv ‘jídnhv kaì tÎv myraínhv ‘. Basil–Hex–7–6. ‘piplokÍlh, -hv, 7 medic. hernia omental, epiplocele taîv ‘nterokÍlaiv te kaì ‘piplokÍlaiv Gal–6–870, cf. 7–36, 14–780, Paul–Aeg–6.65.2. ‘piplokhlikóv, -Í, -ón medic. que padece hernia omental toùv dè ‘nterokhlikoùv kaì ‘piplokhlikoúv Gal–14–789. ‘píplokov, -on neutr. subst. tò ‘. complejidad, elaboración del discurso, Basil–M–31–400C. ‘piplómenov v. ‘pipélomai. “piplon v. “pipla. ‘piplookomistÍv, -oû, ³ medic. que tiene hernia de omento o mesenterio Gal–2–556. ‘piploómfalon, -oy, tó medic. hernia umbilical de omento ‘. ‘stin ¾podromà ‘piplóoy katà tòn ²mfalón Gal–19–444. -oyn Io Hist–5, Gal–2– ‘píploon, -oy, tó 782; ‘píploion Philetaer–16, Hsch–e 5070 anat. omento, redaño, epiplón membrana grasa en los vertebrados que une el estómago y los intestinos con las paredes intestinales, Hp–Aph–5–46, Epich– 69, Arist–HA 495°29, Gal–4–661, 7–36, dist. del mesenterio, Arist–PA 677°12, plu. tà ‘píploa Hp– Gland–5, de anim. sacrificados: de cordero, comido tras el sacrificio, I–AI 3–228, cf. 260, de vaca, empleado en rituales mág., Hippol–Haer–4–41–1, en recetas de cocina: taghnistà ¢pata perieilhména tÔ kaloyménö ‘píplö hígados fritos rebozados en el llamado omento Ath–106e, cf. 197e, syÛn ‘gkéfaloi, ²ptoì xùn tÔ ‘piplóö Aret–CA 1–10–9. [Se ha rel. c. lit. plfv‹ ‘piel fina’, rus. plevá ‘membrana’, etc., en cuyo caso ‘pi- indica ‘recubrimiento’, pero tb. se ha propuesto una subst. de ‘píploov q.u., c. el sent. ‘lo que flota por encima’, cf. 0króploov.]

contr. ‘píployv, -oyn ‘píploov, -on 1 que navega contra el enemigo, que ataca de naves de guerra provistas de espolón naûv ‘. nave de ataque Plb–1–50–6, cf. 27–5, Ph–Mech–104– 16. 2 que navega detrás ‘píployv dè toútoiv “taxen ’xÍreiv déka D.S–20–50. II subst. ³ ‘. 1 vicecapitán en la marina rodia oficial que ejercía de capitán de la nave en ausencia del trierarco ITheor–Samothr–61–8 (II a.C.?), Nouveau Choix 29–3 (Rodas I a.C.), ICos EV 14.5 (I a.C.), Lindos 420–14 (I d.C.). 2 sobrecargo, escolta militar a bordo de un barco de transporte de mercancías, esp. trigo estatal enviado a Alejandría PRyl–576–1 (III a.C.), tÛ]n [perì tÃn] dioíkhsin majairofórwn kaì ‘píplwn SB 8754– 20, cf. BGU 2736–7 (ambos I a.C.), tb. en época romana POxy–276–8, Wilcken Chr–443–2 (ambos I d.C.); más tarde como cargo litúrgico civil con las mismas funciones POxy–2670–1–11, 4113–15, PPetaus 58–2 (todos II d.C.). 1 ‘píploov, -oy, ³ contr. -oyv , -oyn 1 expedición naval contra el enemigo, ataque por mar c. dat. de lugar tÊ PeloponnÍsö ’katòn neÛn ‘píployn ‘xartúontev preparando una expedición naval de cien naves contra el Peloponeso Th–2–17, cf. 56, tÊ MilÍtö Th–8–79, cf. 30, tÊ Sikelíä D.C–42–56–3, c. dat. de pers. a® nÎev „ma tòn ‘píployn toîv %Auhnaíoiv ‘poioûnto Th–3–78, c. compl. prep. ‘pì tÃn Sámon Th–8–63, perì Knîdon X–HG 4–3–11, diakwlúein tòn ‘píployn tÎv bohueíav 0pégnwsan renunciaron a impedir la expedición de socorro Plb–1–44–4, 0spída ... ‘párasuai prÓrauen ‘píploy súmbolon que levantaran en la proa el escudo como señal de ataque Plu–Lys–11, 0prosdókhton ‘píployn uémenov Plu–Aem–9, cf. Luc–Bis Acc–9, Paus–4–23–7. 2 flota, armada, escuadra mà diafúgoien pléonta tòn ‘píployn sfÛn o® %Auhnaîoi “xw toû ’aytÛn kérwv Th–2–90, cf. 8–102. 3 llegada por mar, arribada nyktòv ‘pì tÃn nÎson pantì tÔ strateúmati Plb–3–18–10, cf. Hierocl–Facet–192. I

2 ‘píploov , -oy, ³ contr. -oyv Hp–Ep– 23, Poll–2–224, Hsch–e 5070, EM 363–16G. anat. omento, epiplón (cf. ‘píploon) kúriov dè 1páshv koilíhv ³ kaloúmenov ‘píployv gastéra pâsan ‘mperieílhfen Hp–l.c., cf. Poll–l.c., de un animal sacrificado, Hdt–2–47. ‘piplúnomai lavarse Hsch–a 6407, Phot.a 2528. ‘piplwía, -av, 7 graf. -ploía PSI 1552–6 (III d.C.) cargo o servicio de escolta naval (cf. ‘píploov II 2) e9sdoueìv ¾pò toû kwm[ogrammatéwv] e9v ‘piplwían dhmosíoy pyroû katag[o]ménoy e9v %Alexándr[ia]n POxy–Hels–20–1–9, cf. 2–13 (II d.C.), PSI l.c. ‘piplÚw [pres. ind. dór. 3ª plu. ‘piplÚonti Theoc–17–91, impf. iter. -plÚeskon A.R– 1–549; aor. ind. rad. ‘péplwn Od–3–15, Hes–Op– 650, A.R–2–152, part. ‘piplÚv Il–6–291] 1 navegar sobre, atravesar, surcar c. ac. de ext. ‘n néessi pónton Il–3–47, e½réa pónton Il–6–291, cf. Od–3–15, Hes–l.c., Hdt–2–116, A.R–1–549, Theoc– l.c., Orph–A–286, uálassan Opp–H–1–9, cf. Q.S–14– 2 mantenerse en el agua sobre, flotar 243. sobre c. dat. aŒth ... nÎsov ‘piplÚoysa ualássë Call–Del–213, knÚdalon 0krotátoisin ‘piplÛon ¾dátessi animal que flota sobre la superficie de las aguas ref. a una sanguijuela, Nic–Al–504, toîv dè tót' 0spaliÎev ‘piplÚoysin ’toímhn e9v ‚grhn los pescadores se mantienen sobre ellas (las llampugas) para una pesca fácil Opp–H–4–425, ¾lotómö ‘nì oÅkö ‘piplÚsav ¾dátessin sùn uhrsín ref. a Noé Orac–Sib–3–825, c. ac. de ext. 1lòv ³ppóte ... ‚kron ‘piplÚwsi ref. a las pelusas 3 navegar hasta, llegar del cardo, Arat–923. por mar a c. compl. de direcc. expreso o sobreentendido makrÊsi nhysì ‘v tÃn %AttikÍn Hdt–5– 81, 0peloíato a½tòn nhysì makrÊsi ‘piplÚsantev llegando con naves de guerra se apoderaron de ella (la cratera), Hdt–1–70, cf. 8–129. ‘pipneíw v. ‘pipnéw. ‘pípneysiv, -ewv, 7 I 1 medic. inspiración espasmódica Gal–17(2)–750. 2 soplo, aliento 7 uermà ‘. toû nótoy Chrys–M–59–588. II fig. inspiración de origen divino ¶ te ‘nuoysiasmòv ‘pípneysín tina ueían “jein dokeî Str– 10–3–9, cf. Gr–Naz–M–35–652A. inspirado, que ‘pipneystikóv, -Í, -ón sucede por inspiración ref. un tipo de mántica, Sch–A–Pr–484a. ‘pipneúwn: eol. ‘piblépwn Hsch–e 5076, ‘pipneûsai: ‘forân, ‘piskopeîn Hsch–e 5075, quizá error por ‘popt-, pero v. tb. 2 ‘pipnéw. 1 ‘pipnéw ép. -pneíw Il–5–698, Hes–Th– 872, Call–Del–318, SHell–288–50, Hsch–e 5073 A en I c. suj. del viento y similares sent. fís., intr. 1 soplar gener. de manera favorable, c. compl. expreso o elidido perì dè pnoià Boréao zÚgrei ‘pipneíoysa Il–l.c., 0Îtai Od–9–139, tò pneûma D.S–24–2 (p–127), ‚nemov ... ¢distov ‘pépnei Plu– Sert–17, aårh Boréoy cyjrà ‘pipneíoysa Aret–CA 2–3–14, cf. Luc–DMar–11–2, Q.S–14–343; soplar sobre o hacia c. ac. de direcc. aŸrai ‘pipneíoysi uálassan Hes–Th–872, o½j oŒtw megáloi min ‘pipneíoysin 0Îtai ref. a una nave, Call–l.c., 1lwáv AP 7–532 (Isid–Aeg.), cf. I–BI 2–155, Luc–Charid–1, c. dat. nhûv ––., ¬ ligùv oŸrov ‘pipneíësin ´pisuen Od–4–357, a½toîsi ‘pipneûsai nóton mégan te kaì ‘xaísion Hdt–3–26, cf. Ar–V–265; fig. soplar favorablemente, favorecer ‘pipneoúshv ... e½pragíav soplando favorablemente la (brisa de la) prosperidad Ph–2–245, c. dat. a½toîv lamprâv 2 soplar ‘pipneoúshv tÎv tújhv Plb–11–19–5. después o además de ¶tan ... ‘pipneúsë ³ boréav ... jeimÛna poieî si sopla después o además del Noto, Arist–Pr–945°1, cf. Thphr–Sign–27, ‘pipneî d' a½tÔ (pneúmati pelagíö) nótov kaì eŸrov Thphr–Vent–53, cf. 9. II c. suj. de pers. o anim. 1 en sent. hostil resoplar, bufar mainómenov d' ‘pipneî ... !Arhv A–Th–343, ‘pépnei Vipaîv ‘juístwn 0némwn (Ares) resoplaba con los ímpetus de los más terribles vientos S–Ant–136, c. ac. int. lábron ‘pipneíonte pyròv sélav (los dos toros) resoplando violento chorro de fuego A.R–3–1327, noeroùv spinuÎrav

‘pipolázw

1863 ‘pipneíoysa Lyaíö resoplando con furia chispas de sabiduría sobre Lieo Atenea enfurecida con 2 tener aliento, resDioniso, Nonn–D–30–256. pirar, vivir Hsch–e 5074. B usos abstr. y fig., gener. c. suj. de dioses o I tr. inspirar en la idea fig. de similares meter algo soplando a) c. ac. de pers. o asim. inspirar Ñv Ur[iaì tÃn] grÎü[n] ‘pipneíoysi korÚn[hn cómo inspiran las Trías a la anciana corneja Call–SHell–288–50, en v. pas. toû poihtikoû génoyv pròv a½tÛn tÛn MoysÛn ‘pipneoménoy Iul–Or–3–78b, cf. Longin–13–2; inspirar, infundir el amor en alguien o½dé se Kúpriv oåt' ... ‘pipneíoysin !Erwtev A.R–3–937, me Kúpriv ‘pépneen Nonn–D–3–121, c. el ac. elidido !Erwtov mà ‘pipneúsantov Plu–2–759f, en v. pas. pánta tà mérh tÎv o9kíav ... aårä tinì ... 0retÎv ‘pipneysuénta todas las partes de la casa habiendo sido inspiradas por un soplo de virtud Ph–2–18, cf. 1–524; b) c. ac. de abstr. ref. a aquello que es transmitido por inspiración (el amor, la sabiduría etc.) inspirar, insuflar deinà gàr tà pánt' ‘pipneî de Cipris, E–Hipp–563, a¯ KyuerÍav ‘pipneît' ´rgia (vosotras) que insufláis los ritos de Citerea, Lyr–Adesp–57(c), ´lbon ‘pipneíoysa ("Estía) Orph–H–84–8, tÃn fwnÃn ... ‘pipnéoysa ueoû dúnamiv 8geire el poder de Dios insuflándola despertó la voz del hombre en la creación, Ph–2–186, c. ac. y dat. de pers. o® tÛn MoysÛn profÎtai ... ‘pipepneykótev 7mîn toûto tò gérav Pl–Phdr–262d; abs. inspirar, otorgar la inspiración c. dat. ¶soiv mèn ‘n tÔ zÎn daímwn 0gauòv ‘pépneysen Pl–Ax–371c. II intr. 1 incitar contra, excitar contra, inflamar contra c. doble dat. %Argeíoiv ‘pipneúsav SpartÛn génnä inflamando a la raza de los Espartos contra los argivos ref. a Ares, E–Ph– 794, pero dud. c. ac. y dat. stratòn %Argeíwn †‘pipneúsav aÆmati UÍbav† inflamando al ejército argivo contra la sangre de Tebas E–Ph– 2 excitar, desear con ansia ‘pipneíhtai: 789. 3 c. suj. de abstr. y ‘piuymÊ Hsch–e 5073. compl. prep. soplar en, influir, penetrar ceûdov dè o½damÛv ‘v 0riumòn ‘pipneî Philol–B 11. 2 ‘pipnéw mirar con atención, contemplar nómism' ‘pipnéoisa contemplando el orden del ejército, quizá por mala interpr. de 1 ‘pipnéw Alc–382–2; cf. ‘pipneúwn. ‘pipnígw extinguir, sofocar una fuente de calor, Them–in PN 26–31. ‘pipnoÍ, -Îv, 7 1 soplo pleúsav ... taîv tÛn 0némwn ‘pipnoaîv Sch–Pi–N–3–101a. 2 inspiración tÛn kalÛn Didym–in Eccl–44–6. jón. -íh Man–6–492 ‘pípnoia , -av, 7 1 sucesión de vientos jeimerinaí ... ‘pípnoiai kaì 0ntikóceiv las sucesiones y choques de vientos 2 fig. soplo, inspiinvernales Thphr–Vent–55. ración a) gener. c. gen. de una divinidad ‘x ‘pipnoíav Dióv A–Supp–17, cf. 43, ‘. ueía inspiración divina A–Supp–577, Marin–Procl–23, cf. Man– l.c., o½k ‚ney tinòv ‘pipnoíav ueÛn Pl–Lg–811c, cf. Cra–399a, ‘pipnoíä daimoníoy tinòv ... ‘nuoysiázein Arist–EE 1214ª23, tÛn MoysÛn Luc–Hes.7, dià tàv ‘n ’ortaîv ‘pipnoíav e9v tò ‹dein ‘xágontai (las almas de los ancianos) son llevadas a cantar por la inspiración en las fiestas Aristid– Quint–58–32; b) ref. a la adivinación mantikà ‘. %Apóllwnov Pl–Phdr–265b, ‘. PyuikÍ Hld–2– 26.3, (mantikÍ) ¢tiv ‘x ‘nuoysiasmoû kaì ‘pipnoíav la (predicción) que resulta de la posesión divina y de la inspiración Plot–3–1–3; c) en lit. jud–-crist., de Dios, I–Ap–1–37, kat' ‘pípnoian toû Ueoû e9sin 7rmeneyménai a9 grafaí ref. a la trad. de los LXX, Iren–Lugd–Haer–3–21–2, en los profetas, Clem–Al–Strom–1–21–135, en los filósofos griegos que creen en un dios único, Clem–Al–Prot–6– 71, cf. Origenes Cels–4–30, en sabios egipcios, Hippol–Haer–4–43–4, del Espíritu Santo 7 profhteía 7 ‘x ‘pipnoíav 1gíoy pneúmatov Origenes Io–2–34, en sent. neg., de lo carnal ‘piuymía ... ¢tiv ‘x ‘pipnoíav ... ‘genÍuh toû ¾likoû pneúmatov Meth–Res–2–6 (p–340); d) en sent. intelectual o moral präóthtóv tiv ‘k dianoíav ‘. Pl– Ti–71c, pròv tò kalón Plu–Agis 7.

‘pípnoov, -on contr. -pnoyv, -oyn I 1 que es muy ventoso, de mucho viento jwríon Poll–5– 110. 2 inspirado esp. por la divinidad ‘pípnoyv ´ntav kaì katejoménoyv ‘k toû ueoû Pl–Men– 99d, cf. Clem–Al–Strom–2–2–7, ‘k toútoy toû “rwtov Pl–Smp–181c, ‘k ueÛn Plu–Cat–Mi–42, ‘. kaì foibólhptov Plu–Pomp–48, los poetas, Pl–Cra–428c, Poll–4–52, paîdev ... ‘pípnooi sùn tÔ VyumÔ niños inspirados con el ritmo de la música, Ael– NA 11–10. 3 fig. ardiente, que inflama pyróessan: ‘pípnoyn, pûr pnéoysan Sud. II adv. -wv por medio de la inspiración divina ueíwv kaì ‘. ³ %Iwánnhv ... fhsí Clem–Al–QDS 37–6, cf. Poll–1–16. ‘pipouéw át. -Û I tr. 1 echar de menos, echar en falta, añorar c. ac. de pers. o anim. 0meíbeto ... Korinuíoyv ... ‘pipouÍsein Peisistratídav respondió que los corintios iban a echar de menos a los Pisistrátidas Hdt–5–93, tòn 0pónta D.S–17–101, cf. Str–15–1–42, tituàv ‘pipoueîv kaì mámmhn; ¿añoras a unas nodrizas y a mamá? en sent. cóm., Arr–Epict–3–24–53, en v. pas. jr]hstè kaì ‘pi[p]ouoúmene ‚wre en un epitafio SEG 50– 1453 (Siria, imper.), c. ac. de cosa o abstr. ‘pipoueî tÃn neóthta el anciano, Teles 5–50, tÃn ... tÎv "Elládov dynasteían los lacedemonios, D.S–15–5, kaì mhdèn ‘pipóuei tÛn kátw Luc– DDeor–10–3, tò palaiòn 0xíwma tÎv Spárthv Plu–Agis 6, tà a9nígmata kaì tàv metaforàv tÎv 2 en explicaciones o mantikÎv Plu–2–409d. discursos, frec. ante un juez echar en falta, requerir, necesitar a) c. suj. de pers. y ac. abstr. toût' ‘stìn · “ti ‘pipouÛ ref. a una explicación de la virtud, Pl–Prt–329d; c. ac. de pers. dikastÃv ... ‘pezÍtei kaì ‘pepóuei dynaménoyv 0pokrínasuai un juez investigaba y requería a los que podían dar respuesta Ph–2–598; b) c. suj. y ac. abstr. ‘pipoueî dé tina kaì tà toiáde lógon lo siguiente requiere una explicación Thphr– Metaph–8a–8, pollà gàr ‘pipoueî e9v safÍneian ³ lógov pues muchas cosas requiere el tema para su claridad Plot–3–2–18, cf. 5–1–6. 3 desear, enamorarse de c. ac. de pers. gynaîka mà ‘pipouÍsëv LXX Si–25–21; desear, ansiar c. ac. de abstr. tàv ‘ntoláv soy LXX Ps–118–131, cf. 174, tÃn 0retÍn Ph–2–8, Ñv ... bréfh tò logikòn ‚dolon gála ‘pipouÍsate como niños desead una leche espiritual no adulterada 1Ep–Petr–2–2, 0delfoì 0delfoîv ... tò mégiston kakòn ‘pipouoûntev D.Chr–1–76, tÃn ‘nanurÚphsin toû kyríoy Nil–in Cant–7–16, Æna tà mèn kátw Ñv gÍïna katapatÊ, tà dè ‚nw Ñv o½ránia ‘pipouÊ ref. al hombre, Leont–Const–Hom–13–83, c. or. de inf. o® gàr zhtoûntev kaì ‘pipouoûntev ueòn 0neyreîn pues los que buscan y desean encontrar a Dios Ph–2–14, cf. 2Ep–Cor–5–2, Ep–Rom–1–11, Euagr– Pont–Cogit–19–24. II intr. 1 anhelar, suspirar por c. compl. prep. c. ac. ·n trópon ‘pipoueî 7 “lafov ‘pì tàv phgàv tÛn ¾dátwn, oŒtwv ‘pipoueî 7 cyjÍ moy pròv sé LXX Ps–41–2, cf. 83–3, mà ‘lpízete ‘pì 0dikían kaì ‘pì „rpagma mà ‘pipoueîte LXX 2 tener miramiento, Ps–61–11, cf. Ep–Iac–4–5. compasión por c. ‘pí y dat. de pers. o½k ‘pipouÍseiv ‘p' a½tÔ o½d' o½ mà skepásëv a½tón ni te compadecerás por él ni le encubrirás LXX 3 estar consumido, languidecer por De–13–9. c. gen. ‘pepóuhsen 7 cyjÍ moy toû ‘piuymÎsai tà krímatá soy mi alma se ha consumido de deseo por tus juicios LXX Ps–118–20. deseo 0seboûv ‘pipóuhma, -matov, tó Aq–Ps–139–9. 1 añoranza 0nag‘pipóuhsiv, -ewv, 7 géllwn 7mîn tÃn ¾mÛn ‘pipóuhsin, tòn ¾mÛn ²dyrmón, tòn ¾mÛn zÎlon ¾pèr ‘moû refiriéndonos vuestra añoranza, vuestro llanto, vuestro celo 2 deseo, anhelo por mí 2Ep–Cor–7–7, cf. 11. App–Gall–5, Aq–Ez–23–11, 7 tÎv toiaúthv a9tíav ‘. Dam–Pr–38, cf. EM 678–39G. 1 muy deseado, de‘pipóuhtov, -h, -on seado con ansia o entrañablemente ref. pers. ausentes o situaciones que se echan en falta 0delfoí moy 0gaphtoì kaì ‘pipóuhtoi Ep–Phil–

4.1, kyríä moy kaì ‘pipouÍtë ueíä en el encabezamiento de una carta PBouriant 25–1 (IV d.C.), c. dat. de pers. 7 e½ktaîa kaì ‘pipouÍth 7mîn e9rÍnh kaì ³mónoia la paz y concordia que ansiamos y deseamos 1Ep–Clem–65–1, 7 ‘moì ‘pipouÍth ´civ ¾mÛn Ep–Barn–1–3; que se echa en falta, de menos ¶rkoyv te ×mosen a½toîv kaì “laben, ‘pipouÍtoyv ‘n toîv Œsteron polémoiv pollákiv genoménoyv les dio y tomó juramentos que serían a menudo echados de menos en las gue2 adv. -wv gerras posteriores App–Hisp–43. nerosamente, caritativamente kalÛv kaì ‘. jrhsimeúwn pénhsin zÓhv crist. en PKöln 256–18. 1 vivo deseo ‘pipouían ‘pipouía, -av, 7 “jwn toû ‘lueîn pròv ¾mâv Ep–Rom–15–23. 2 ‘.: 7 0gáph Sud. I 1 añadir artificialmente, c. ‘pipoiéw ac. y dat. diabolaì dè ‘p' a½tòn ‘foíthsan, Ñv neóthta ‘pipoioûnta tÔ eÅdei circulaban comentarios malévolos contra él, de que añadía juventud a su aspecto natural Philostr–VS 570, Åsje jrwmatopoiían kaì mhdèn ‘pipoíei tÔ kállei Philostr–Ep–40; abs. hacer añadidos, introducir innovaciones ³ nómov o½k ‘Â toîv biblíoiv ‘pipoieîn Synes–Dio 16 (p–274), cf. 3 (p–241); constituir un añadido fÛv dè o½k ‚morfon ... o½dè o®oyÍtinov ‘pipoioûntov deómenon una luz ni amorfa ni necesitada de algún tipo de cosa que se añada Hippol–Haer–8–9–3. 2 hacer como verbo genérico para evitar la repetición del verbo principal a9 zè m‘piueîan tà zíkaia ... zéka mnaîv ka 0potínoi qékastov tôn m™pipoeóntÒn si no impusieran las penas cada uno de los que no (lo) haga pagaría diez minas, IDEl–20–4 (VI a.C.). II en v. med. 1 procurarse, hacerse con koinwnòn dè tÎv ³doû taúthv ‘pepoiÍmhn synÍuh tiná como compañero de este camino me procuré un amigo Thdt–H.Rel–6–9, polù ´noma kaì 0ndreían ‘pepoihsámeua nos procuramos reputación y valentía, Res Gestae Saporis 69; en v. 2 conact. mismo sent. Res Gestae Saporis 36. siderar además meízw symforàn ‘pepoíhto tÎv basileíav ‘kpeptwkénai tòn ‚ndra consideraba una desgracia aún mayor que su esposo hubiera sido expulsado de la realeza Synes–Prouid–13. restauración, repa‘pipoíhsiv, -ewv, 7 ración kálloyv Eust–1843–15, 37. 1 artificial, ficticio uroûn ‘pipoíhtov, -on ... eÅte tòn ´nta eÅte tòn ‘pipoíhton un rumor ya real ya ficticio Synes–Ep–43 (p–83), tò kállov Synes–Calu–19; subst. tò ‘. lo postizo Synes– 2 adv. -wv artificialmente Regn–16 (p–35). súntaxin ... “n tisi léxesin ‘. prosuÍkhn “joysan Epiph–Const–Haer–42–11–12. ‘pipoíkilov, -on que está hecho de muchos componentes, compuesto de ingredientes diversos 7 toû Miuridátew ‘pipoikilwtérh (0ntídotov) Aret–CD 1–4–7. ‘pipoimÍn, -énov, ³, 7 guardián del rebaño ueaì d' ‘pipoiménev e9sí de los rebaños de Helios Od–12–131, pero prob. falso corte de ‘pì poiménev e9sí (cf. 1 “peimi A I 2). ‘pípokov, -on lanudo, cubierto de lana, sin esquilar esp. de ovejas y carneros krióv LXX 4Re–3–4 (var.), cf. IG 12(4)–280–6 (Cos II a.C.), Gnomol–Vat–250–2, timÃn ‘ríwn tÛn ´ntwn ‘pì tÛn probátwn ‘pipókwn PEnteux–3–2, cf. 91–4 (ambos III a.C.), 0rÍn op. kekarménov SB 14577re.9, ue–35 (III a.C.). A c. mov. I de cosas ‘pipolázw 1 aflorar, asomar, subir o salir a la superficie, al exterior desde abajo o el interior: a) de la tierra, las malas hierbas, X–Oec–16–14; b) del cuerpo: xhraínei gàr 7 uermóthv ‘pipolázoysa el calor seca (la humedad de la piel) al salir a la superficie Thphr–Sud–37, pneymátwn ‘napolÍceiv ... ‘pipolázoysai toîv sÚmasin Plu–2–134c, la sangre, Plu–2–495d, jroià melaínoysa tÃn ‘pifáneian ‘pepólazen una tez de apariencia ennegrecida asomó a la superficie Hld–8–8–2; c) fig. emerger, salir a la superficie tras una mala racha o½ polloîv “tesin Œsteron pálin ‘pipolá2 elesai kaì kyríoyv genésuai Isoc–8–107.

%Epipolaí varse, subir ascender, situarse por encima, superponerse el vapor debido al calor, op. ¾físthmi ‘subyacer, situarse por debajo' tÃn mèn pneymatÚdh (0tmída) ‘pipolázein dià tò uermón, tÃn dè ¾grotéran ¾fístasuai dià tò bárov Arist– Mete–341°11, el fuego tò dè pûr ‚nw mà ‘pipolázein Plu–2–587b; c. dat. situarse por encima de, superponerse a op. ¾físthmi ‘situarse por debajo' 0Ãr ... ‘pipolázei Œdati el aire se sitúa por encima del agua al pesar menos, Arist–Cael–311ª28, cf. 311°21; part. neutr. subst. tò ‘pipolázon lo que se sitúa por encima, lo que asciende a la superficie op. tò ¾fistámenon ‘lo que se sitúa por debajo', ‘lo que baja al fondo', Arist–Cael– 312ª6. 3 expandirse, crecer el agua hasta inundar, anegar la tierra tò ‘pipolázon Œdwr por exceso de lluvia, D.S–5–56, los ríos saliéndose de su cauce y anegando las llanuras, Str–3–3–4, el mar embravecido barriendo la orilla, Luc–Asin–34. II de pers. y anim. 1 merodear, ir de aquí para allá esp. con malas intenciones pollÛn ‘pipolazóntwn 9ktínwn ‘n tÊ panhgúrei Apollon–Mir–10, Dhiótarov ‘pipolázonta a½tòn synedíwxe App–Mith–75; c. ac. o dat. merodear por con malas intenciones ("RodÛpiv) ‘pepólazen tÃn AÅgypton Hld–2–25–1, tò sústhma tÛn ‘pipolasántwn tÊ Termhséwn [jÚ]rä lëstÛn la banda de ladrones que merodearon por el territorio de Termeso, ZPE 110–1996–268 (Licia III d.C.). 2 rondar, frecuentar, tener tratos c. dat. paúsomai tÊ "RhtorikÊ ‘pipolázwn comparando el arte retórica con una mujer, Luc–Rh–Pr–26. B sin mov. I en sent. fís. 1 vivir en la superficie del agua, una especie de pulpos, Arist– 2 permanecer, mantenerse en la HA 525ª14. superficie de los líquidos, flotar a) cuerpos sólidos en el agua o el vino 0pouanoûsai d' a® ‘gjélyv o½k ‘pipolázoysin o½dè férontai ‚nw al morir las anguilas no flotan ni suben a la superficie Arist–HA 592ª10, kaì ‘pepólasen tò sidÍrion y el hacha flotó milagrosamente, LXX 4Re–6–6, tò dè melanòn ¡ xanuòn ‚nuov ‘pipolázon tÔ oÅnö Gp–7–15–6, fig. 0paryuénta tÃn ‚nw taúthn ‚noian ‘pipolázoysan espumado de esta insensatez que le flota por encima del hombre maduro comparado con el vino añejo, Alex–46–7; b) el aceite en el agua, sin hundirse ni mezclarse (tò “laion) ‘n tÔ Œdati ‘pipolázei (el aceite) sobrenada en el agua Arist–Mete–383°25; c) alimentos en la parte superior del estómago, sin proseguir la digestión mojuhròn 7 Víza, ‘pipolázon dè kaì dúspepton la raíz (del rábano es) una cosa mala, que flota y difícil de digerir Hp–Vict– 2–54, mà ‘pipolázein tà sitía pròv tÔ stómati tÎv koilíav Arist–APo–94°15, cf. Gal–6–431. II fig. 1 prevalecer, dominar, ocupar una posición de preeminencia sobre los demás, c. suj. de pers. y asim., unas ciudades sobre otras, Isoc– 5–64, Filipo sobre el mundo griego, D–9–25, ‘pipolázontev ... o® dokoûntev eýnai fíloi "Rwmaíwn ‘n pâsi toîv politeúmasin Plb–30–13–2, c. suj. de abstr. ‘pipolázein oåti jrà tòn uymón, 0llà tòn nóon Epich–264. 2 ser abundante, abundar, proliferar, estar muy extendido a) realidades juzgadas negativamente: 7 nûn ‘pipolázoysa kakopragmosúnh Plb–13–3–1, katà tÃn "Elláda tÎv dwrodokíav ‘pipolazoúshv Plb–18–34–7, las falsificaciones de documentos legales SEG 19–840– 11 (Pisidia II d.C.), los filósofos, Luc–Icar–29, los extranjeros en Roma, D.C–37–9–5; b) realidades objetivas: tÃn dè Œelon ... parà toîv ‘gjwríoiv ‘pipolázein D.S–2–15, cf. 3–45. 3 ser corriente, común, habitual o generalizado, predominar en un momento o lugar: a) especies animales: o® ‘pipolázontev múev los ratones comunes Arist– HA 580°14, cf. PA 680ª18, tà katà toûton tòn kairòn ‘pipolázonta ²rnéwn ¡ 9juúwn génh Ptol– Tetr–2–8–11; b) actitudes, opiniones, etc.: 7 ‘pipolázoysa tà nûn lesjhneía Pl–Ax–369d, cf. Aristid–Quint–65–19, a® málista ‘pipolázoysai (dóxai) las (opiniones) predominantes Arist–EN 1095ª30, katamauÕn gàr toîv thlikoútoiv mégiston mèn frónhma, málista dè Œbrin ‘pipolá-

1864 zoysan dándose cuenta de que en tales edades es muy grande el orgullo y muy especialmente predomina la insolencia X–Lac–3–2, ‘x oÿ filosofía kaì lógwn “ridev ‘pepólasan a½toîv desde que la filosofía y los debates se convirtieron en algo 4 de pers. habitual entre ellos Luc–Tim–9. mostrarse insolente, comportarse de modo altanero o arrogante fortikÛv dè kaì sobarÛv ‘pipolázonta toîv syndeipnoûsi filosófoiv Plu–2– 634c, tòn %AntÚnion ‘pipolázonta ¾perocíä App– BC 3–76, en la política toùv ‘pipolázontav kaì prìn ¡ klhuÎnai proexanistaménoyv eÅrgomen rechazamos a los insolentes y a los que se levantan antes de ser llamados a la tribuna, D.H– 11–6, cf. D.C–44–33–3. geog. Epípolas, Al%Epipolaí, -Ûn, a® turas meseta triangular al noroeste de Siracusa Ðnómastai ¾pò tÕn Syrakosíwn dià tò ‘pipolÎv toû ‚lloy eýnai %Epipolaí Th–6–96, cf. 7–2, Plb–8–37–13, D.S–11–73, Plu–Tim–21, Nic–17, 21, Ael–VH 12–44, tò ‘n taîv %Epipolaîv parateíjisma Luc–Hist–Cons–38, cf. 57, St–Byz–s.u. y s.u. E½rúhlov, Sud–s.u. %Epipoláv. %Epipolaía, -av, 7 Epipolea epít. de Deméter oŒtwv ‘n Lakedaímoni 7 DhmÍthr ®dryménh timâtai Hsch. -órizov Isid–Pel– ‘pipolaiórrizov, -on Ep–M–78–552C bot. que tiene raíces a lo largo de la superficie o superficiales ref. al olivo, granado, higuera, etc., Thphr–HP 1–6–4, cf. 2–5–1, op. bauúrrizov Thphr–CP 2–7–1, cf. 3–4–2, fig., de pers. cuya fe es superficial, Isid–Pel–l.c. omento, redaño de ‘pipólaion, -oy, tó animal, ofrecido en sacrificio a Dioniso, Eub–94.3 (dud.), cf. Hsch. ‘pipólaiov, -on [tard. fem. -a Gal–14–396] I en sent. fís. 1 superficial, poco profundo, que se encuentra en o cerca de la superficie, a poca profundidad a) raíces de plantas a ras de tierra, Thphr–HP 9–12–5, 19–3, Dsc–4–184; subst. tò ‘. superficialidad, condición superficial tò ‘. tÛn VizÛn Thphr–CP 2–1–4; neutr. sup. como adv. más cerca de la superficie, a menor profundidad op. bauyrrizótaton y metríwv Thphr–HP 3–6–4; b) metales preciosos a ras de suelo, Ath–233d; c) partes del cuerpo humano: leptóteron gàr tò ²stéon kaì ‘pipolaióteron tÛn néwn ¡ tÛn presbytérwn pues el hueso (del cráneo) de los jóvenes es más fino y más cercano a la superficie que el de los de más edad (al ser menos grueso), Hp–VC 18, cf. 21, 7 mèn ... o½là tò dérma leptòn kaì ‘pipólaion Åsjei Arist–Pr– 890ª13, ²fualmoì ‘pipólaioi ojos saltones que sobresalen por fuera de la cuenca, X–Smp–5–5, flébev op. bauúv ‘profundo', Philostr–Gym–35; neutr. subst. tà ‘pipolaiótera las partes más superficiales, las partes más exteriores de huesos y tejidos, Hp–Art–69; neutr. compar. como adv. ‘pipolaióteron más superficialmente, de modo más superficial ‘sflâtai tò ²stéon ... ¥sson kaì ‘pipolaióteron Hp–VC 6; d) heridas e incisiones ‘pipólaiai ’lkÚseiv Gal–14–396, cf. Orib– Ec–83–3, 100–4, traûma Luc–Nau–37, sjázein ... deî ... ‘pipolaíaiv 0myjaîv conviene hacer cortes con incisiones superficiales Gal–11–119, cf. Aët–7– 71, Paul–Aeg–6–5. 2 ligero, sutil, delgado floiòv ‘. corteza ligera del avellano, Thphr–HP 3– 15–2; fig., ref. al sueño ligero, poco profundo Œpnov ‘. Luc–Gall–25, Œpnoi baueîv ... ¡ ‘pipólaioi Orib–Eup–4–117–1; fig., ref. a síntomas o dolores ligero, leve, de poca gravedad o intensidad (pyretóv) Diocl–Fr–60–13, ‘pipólaioi drimúthtev producidas por la abundante bebida, Mnesith–Ath–45–8, ‘pipolaíav dè oåshv tÎv ²dúnhv 3 econ. mueble op. ‘inmueble, raíz' Aët–12–26. ‘pipólaia krËmata bienes muebles, ICr–4–72–5–41 (Gortina V a.C.); subst. tà ‘pipólaia bienes muebles op. dist. bienes inmuebles (‚royran, leimÛna, etc.) IEpir–App–77–4 (Dodona IV a.C.), quizá ref. ganado o esclavos ICr–4–182–14 (Gortina II a.C.); cf. “pipla. II fig. 1 superficial, poco profundo, simple o trivial a) de abstr. paideía ... ‘. kaì pâsi

koinÍ op. 0phkribwménh ‘refinado', Isoc–15–190, 7donaì kaì diatribaí D–61–56, cf. Luc–DMeretr– 8.2, 7 ‘pipolaiotáth tÎv 0poríav zÍthsiv el examen más simple de la dificultad Arist–Pol– 1276ª19, “reyna op. bauúv Ph–1–485, ‘pipolaíö planhuéntev piuanóthti errados por una superficial persuasión Dsc–Ther–proem–p.44, cf. Clem– Al–Strom–7–3–20, Gr–Nyss–Or–Catech–27–5, ¶soi taîv ‘pipolaíoiv parágontai fantasíaiv cuantos se dejan llevar por las apariencias superficiales Ph– 2–572; neutr. subst. tò ‘. superficialidad, trivialidad tò koûfon toû lógoy kaì ‘pipólaion la ligereza y superficialidad del discurso Philostr–VS 595; neutr. subst. tò ‘. literalidad, interpretación literal de las Escrituras, op. su interpretación profunda tò blepómenon tÎv grafÎv kaì tò ‘. a½tÎv Origenes Princ–4–3–11 (p–340–4), toû nómoy tò mèn a9suhtòn kaì ‘. Thdt–Qu–in Le–1 (p.156); neutr. compar. como adv. más superficialmente, de manera menos profunda toîv ‘pipolaióteron 0pofhnaménoiv Arist–Metaph–993°13; b) de pers. o® ‘pipolaióteroi personas de convicciones o conocimientos más superficiales Gr–Nyss–Or–Dom– 18–1, op. la élite intelectual, Origenes Cels–1–12, ‘n mèn toîv mauÍmasin ®kanòv 0nÍr, ‘n dè toîv ‚lloiv filosofÍmasin ‘pipolaióterov un hombre competente en matemáticas, pero más bien superficial en las otras ramas de la filosofía Dam–Hist–Phil–89A, “n te toîv 8uesin “n te toîv lógoiv Dam–Hist–Phil–57B. 2 extendido, corriente, común “sti d' o½ pány gnÚrimon tò páuov o½d' ‘pipólaion Arist–EE 1230°16, tò nûn ‘. génov tÛn ‘ristikÛn D.L–9–52, tÃn toû ²nómatov metáptwsin, pollÃn kaì ‘pipolaían oŸsan ‘n pâsi toîv “unesin la transformación de un nombre, que es frecuente y corriente en todos los 3 que está a la vista, evipueblos Str–1–2–34. dente, manifiesto ¡ toûto ‘pipólaion tò ceûdov; Arist–Pol–1282°30, ‘pipólaia gàr légomen tà (‘nuymÍmata) pantì dÎla Arist–Rh–1410°22, cf. 1412°27. III adv. -wv 1 superficialmente, de manera poco profunda titrÚskein I–BI 3–236; fig. de modo superficial, sin profundizar ³rízein Arist– Metaph–987ª22, o® tÔ lógö proseluóntev ‘. kaì ²ligópistoi los que se han acercado a la Palabra superficialmente y con poca fe Gr–Naz–M–35– 2 fig. ligeramente, levemente, con poca 541A. gravedad pyréssein ‘. sufrir fiebres ligeras de 3 fig. aparentetipo benéfico, Hp–Aph–2–28. mente, externamente ‘. tàv tÎv pólewv e½sebeíav ‘pibáurav stygoûntev aborreciendo en apariencia las escaleras de religión de la ciudad LXX 3Ma–2–31. epipoleo ét. de %Epipolaîov, -a, -on Epípolas St–Byz–s.u. %Epipolaí. ‘pipolaióthv, -htov, 7 1 superficialidad, simplicidad de carácter dokeî gàr ... 7 praóthv toîv polloîv ‘pipolaióthta shmaínein Didym–in 2 ligereza, frivolidad castigada por Ps–81–11. Dios, Didym–in Ps–150–23. ‘pipolaiófytov, -on fig. plantado cerca de la superficie, de raíz poco profunda de pers. cuya fe es superficial, Isid–Pel–Ep–M–78–552C. 1 subida a la su‘pipólasiv, -ewv, 7 perficie, salida al exterior katábasiv tÛn kátw 2 superpo(jymÛn), ‘. tÛn ‚nw Hp–Hum–3. sición de colores unos sobre otros sin mezclarse, Arist–Sens–440°16. 1 subida a la su‘pipolasmóv, -oû, ³ perficie tÎv zésewv Arist–Pr–930°31; medic. subida, movimiento de ascenso del alimento en los vómitos, Archig. en Orib–8–1–26. 2 fig. altivez, arrogancia propia de los jóvenes, D.H–6–65. 1 medic. que ‘pipolastikóv, -Í, -ón permanece en la superficie, que flota o sobrenada en el estómago sin digerir, produciendo indigestión e incluso vómito, de líquidos o sólidos ³ ¾darÃv oýnov Arist–Pr–873°36, el agua en ciertas enfermedades, Hp–Acut–62, tò glykù Arist–Sens– 442ª12, plÍsmioi kaì ‘pipolastikoí de ciertos moluscos, Xenocr–23, cf. Arist–Pr–928ª37, Antyll. en Orib–Inc–34–2, tà kárya Diph–Siph. en Ath– 54a; subst. tò ‘ alimento que sobrenada en el

‘píponov

1865 estómago ‘meîn mèn málista poieî tà ‘pipolastiká Arist–Pr–873°26, cf. Aët–9–21, gener., el agua 2 adv. en la superficie del aceite, Arist–Pr–881ª7. -Ûv con insolencia, arrogantemente ‘. kaì katakórwv jrÚmenoi tÊ kraygÊ Plb–4–12–9, cf. Eust–336–7. ‘pipólemov, -on belicoso, sumido en la guerra o® pròv Krhtaiéav ‘pipolemÚtatoi kairoí ISE 153–4 (Cos II/I a.C.), cf. SEG 52–1197B– 26 (Misia II a.C.). I 1 permanecer en la super‘pipoleúw ficie de la piel un veneno tò dè (fármakon) o½k ‘pipoleúei, 0ll' ‘v toùv “sw póroyv katolis2 de líquidos subir a la uánei Ael–NA 9–61. superficie hasta desbordarse, el agua de un pozo, 3 fig., tr. rebasar, franquear Rom–Mel–9–k^–6. tàv ueíav nûn e9sódoyv ‘pipoleúsav noerÛv de San Nicolás ascendiendo al cielo tras su muerte, Rom–Mel–78–v^–2. II astrol. regir, gobernar sobre Åde tò zÓdion tò ‘pipoleûon tÔ mhnì ... kaì tòn planÍthn tòn ‘pipoleúonta tÃn 7méran Cat–Cod–Astr–11(2)–144. ‘pipoléw dirigirse hacia, visitar fig. con la mirada o la atención, en v. med., c. ac. Bósporon Them–Or–6–75c, c. dat. Súroiv kaì %Assyríoiv Them–Or–11–152b, tb. en v. act. e9v tòn noûn ref. a las Musas, Sch–Hes–Th–2F. ‘pipolÍ, -Îv, 7 dór. -á SEG 34–285 (Nemea IV a.C.), Schwyzer 89–15 (Argos III a.C.) A 1 superficie del tronco de un árbol, Str–12– 7–3, del cuerpo humano ‚nikmoi dè tÃn ‘pipolÍn resecos en la superficie de la piel, Aret–SD 2–7–4, koilóthtá tina katà tò tÎv ‘pipolÎv a½toû safÛv 9deîn ‘stin se puede apreciar claramente una cavidad en la superficie de éste (el lóbulo), Gal–2–626, fig. tájion ‘kuéoysa di' ‘pipolÎv ‘sti tÛn léxewn (la aspiración) desplazándose más rápidamente se mantiene por encima de las palabras Seleuc–70, raro en plu. ‘x 0bússoy ... e9v tàv ‘pipolàv tÎv ‘grhgórsewv desde la profundidad (del sueño) hasta la superficie del 2 exestado de vigilia Clem–Al–Paed–2–9–80. planada de terreno ×rov ‘pipolâv SEG l.c., tàn ‘pipolàn Ñmálixan Schwyzer l.c. B usos adv., en gen. sg. ‘pipolÎv c. o sin la I c. valor local 1 en o cerca de prep. ‘x la superficie frec. por op. a lo situado a mayor profundidad: a) de la tierra o el agua tà fytá ... e9 lían ge oŒtwv ‘. pefyteyména eÅh si (los plantones) estuviesen demasiado superficialmente plantados X–Oec–19–4, tajù diajeîtai tò leptòn kaì cyjròn (spérma) ‘. el esperma frío y ligero se dispersa rápidamente por la superficie del agua, ref. a una prueba para saber si un hombre es estéril, Arist–GA 747ª5, o½k ‘x ‘. e¾riskómenov (kattíterov) ... 0ll' ²ryttómenov D.S–5–38; b) del cuerpo humano (neûron) ‘. ¾pò tÔ dérmati prósw paraginómenon Gal–4–300, ‘sjárai gínontai ‘. Aret– CA 1–9–1, cf. CD 1–2–11, en uso adnom. dià tÛn ‘. toû trajÍloy myÛn a través de los músculos superficiales del cuello Gal–4–304; c) subst. tò ‘. superficie tò ‘. toû ‘nóptroy la superficie del espejo Arist–Insomn–459°30, tÛn swmátwn Epicur–Ep–[2] 48, tà ‘. te kaì ‘ntóv (toû sÚmatov) las partes superficiales e internas del cuerpo, Pl–Phlb–47c, tà ‘. kaì tà dià báuoyv Steph– in Hp–Aph–1–194–23; d) en la expr. c. ‘x, condenada por los aticistas o® gàr 0rjaîoi ‚ney tÎv “x prouésewv eýpon ‘. Phryn–98, cf. PS 67, Luc–Sol–5. 2 encima, en la parte superior o externa tòn dè ‚nurwpon plágion katakeîsuai, tò sinaròn skélov ‘. “jonta y que el hombre se eche de lado teniendo la pierna enferma encima Hp–Art–77, ‘. dè “pesti a½tò tò ‘llújnion en la parte de encima (de la lámpara) se encuentra la mecha Hdt–2–62, en una construcción, op. kátw X–Mem–3–1–7; hacia la parte superior ¶ti tà mèn baréa kátw péfyke féresuai, tà dè koûfa ‘. porque lo pesado es llevado naturalmente hacia abajo, y lo ligero hacia arriba Arist–Ph–200ª3; desde la parte superior del aparato fonador, op. kátwuen ‘desde abajo', Aristid–Quint–7–6.

II fig. 1 superficialmente, de modo superficial, sin profundizar o½ gàr ‘x ‘. ... ³ lógov kauíketo pues el discurso no me había alcanzado superficialmente Luc–Nigr–35, zhteîn Plot–3–6– 19, ‘x ‘. 0nagnóntev ... tàv grafáv Clem–Al– Strom–7–16–97, cf. Thdt–M–80–1360B, Ñv ³ %Akúlav 7rmÍneysen ‘x ‘., légwn: Epiph–Const–Mens– M–43–240B (var.); en su apariencia externa, exteriormente op. “swuen ‘en su interior', ref. actitudes morales kaì “stin ³ toioûtov 0rjiereùv ‘x ‘. Ñraîov Origenes Hom–19–12 in Ier. (p–167–22). 2 fácilmente, sencillamente, de manera simple 7 tÛn myrmÍkwn ‘rgasía pâsín ‘stin ‘. 9deîn la laboriosidad de las hormigas es fácil de ver para todo el mundo Arist–HA 622°25, cf. Rh–1376°14, subst. dià mèn 0rgíav kaì Väuymíav kaì tà pantelÛv ‘. dysjeírwt' ‘stí con pereza e indolencia incluso los trabajos completamente superficiales resultan difíciles de manejar D–61–37; fácilmente, obviamente faneròn dà tív ‘sti pantelÛv kaì ‘. 7 a9tía es evidente cuál es la explicación completa y obvia Aristox–Harm–92–1. III como prep. de gen. c. valor local 1 encima de, sobre ‘. toû sÍmatov Ar–Ec–1108, cf. Pl– 1207, ‘. a½téwn tÛn pyléwn Hdt–1–187, katúperue dè ‘. tÛn xúlwn y encima de las maderas Hdt– 2 por encima de, más arriba de sin 4–201. contacto, en descripciones geogr. Ðnómastai ... dià tò ‘. toû ‚lloy eýnai %Epipolaí recibe el nombre de Epípolas por estar por encima del resto (de la comarca), Th–6–96. [Quizá en origen adv. ‘pipolÎv por univerbación de *‘pì polÎv, c. un n. verbal *polÍ, y a partir del adv. se habría formado el subst. ‘pipolÍ. Gener. interpr. como de la r. de pélomai, pero tb. se ha propuesto una rel.c. sueco fala ‘llanura', aesl. polje ‘campo' < ant. rus. polO ‘abierto', ‘libre', cf. quizá a® %Epipolaí junto a Siracusa.]

mit. Epipola de Caris%Epipólh, -hv, 7 to, hija de Traquión, participó en la expedición a Troya disfrazada de varón, Ptol–Chenn–5–14. ‘pipolhãdev: a® perónai, aÝv a® gynaîkev peronÛntai Hsch. , Epipolieo epít. de %Epipolíaiov -oy, ³ Hermes en Rodas, Gorgo 21, quizá epít. de Zeus en Mileto, Hsch–e 5089 (cf. ap. crít.). ‘pipolízw edificar encima Hsch. ‘pipolióomai encanecer, volverse gris a® tríjev Arist–GA 785ª18. ‘pipoliorkéw sitiar, asediar además tÃn Mariéwn pólin kaì tòn ‚rjonta Arr–Post Alex.24.6. ‘pipoliorkhtÍv, -oû, ³ asediador en sent. erót., Alciphr–4–17–3. canoso de pers., D–54–34. ‘pipóliov, -on ‘pipoliteúomai conducirse, proceder pÛv jrà ‘pipoliteúesuai e9v tòn laón Eus–Alex–Serm– M–86–348D. ‘pípolov, -oy, ³ acompañante sù mèn ‘mòv ‘. “ti mónimov S–OT 1322, cf. Sch–S–OT 1322P., Eust–642–38. ‘pipolú [gener. diuisim] adv. 1 c. valor local mucho, en mucha distancia e½rúnetaí ... ‘. tÊ ualáttë synáptwn (el río Tíber) se enchancha mucho al juntarse con el mar D.H–3–44, ‚kanuai ... ‘. Vizwueîsai zarzas que hunden sus raíces a gran profundidad Origenes Io–6–58 (p– 166–21). 2 c. valor modal mucho, con mucha atención o intensidad perì tÛn ‘nestÚtwn ‘. ‘reynÛn Ep–Barn–4–1a. 3 c. valor temp. durante mucho tiempo ‚paida ‘. ´nta Arist–Fr–504, o½k 0nejoménh ‘n tÔ mà ´nti ‘. ’stánai no soportando (el alma) quedarse en el no-ser por mucho tiempo Plot.2.4.10. ‘pipolypragmonéw investigar, escudriñar con más detalle tà kau' •kaston a½tÛn Ptol– Tetr–3–6–4 (var.), cf. Iudic–13–8. ‘pipompeúw celebrar un triunfo por, organizar una procesión triunfal por c. dat. taîv tÎv patrídov symforaîv Plu–Caes–56. 1 c. sent. neg., como ‘pipompÍ, -Îv, 7 fruto de una intervención divina o demónica castigo, pena tàv blábav ... kaì tàv ¾pò toû ueoû ginoménav ‘pipompàv toîv a9tíoiv Aristeas 131; hechizo, encantamiento enviado por algún ser

maligno kalòn fytòn ‘sti forÎnai próv ... daímonav 6d' ‘pipompáv Poet–de herb–22, selhniakà ‘pì sÛma kakà ‘. Poet–de herb–177, fúlaxón me 0pò pantòv daímonov ... kaì ‘pipompÎv PMag–4– 2 c. sent. posit. éxito, triunfo 2702, cf. 5–169. %Attáloy cyjésuw ... 7 ‘. en una maldición SEG 35–216–24, cf. 214–15 (ambas Atenas III d.C.). 3 c. sent. neutr. envío de contingentes de tropas, Afric–Cest–1–1–76, cf. 1–2–152. ‘pípompov, -on 1 prob. desterrado, proscrito 0poteisátw ... triákonta mnâv ... kaì ‘. “stw en un juicio IG 9²–138–11 (Calidón IV/III a.C.). 2 llevado, transportado en procesión (skeúh) Poll– 10–192. ‘pipompóv, -oû, ³ el que envía, expedidor ç tÎv Moírav ... ‘pipompoí PMag–12–222. 1 esforzarse, asumir o reali‘piponéw zar un esfuerzo ‘n gàr toîv toioútoiv o® 0gauoì ‘piponeîn ‘uéloysi X–Cyr–5–4–17, cf. HG 6–1–15, c. ac. int. o½dèn ‘piponÍsav D.C–47–28–1; c. dat. esforzarse en, dedicarse a, afanarse con tÊ gÊ I– 2 c. ‘pi- indic. duraAI 18–283, cf. 19–207. ción continuar esforzándose, seguir haciendo esfuerzos nomízwn toùv oŒtw paideyoménoyv ... dúnasuai ... 0sitÍsantav ‘piponÎsai X–Lac–2–5, cf. Plb–Fr–79, Plu–2–237e, tàv trofoùv ... ‘piponeîn feroúsav •wv ƒn trietèv 0potelesuÊ que las nodrizas prosigan el esfuerzo de llevar (al niño) hasta que cumpla tres años Pl–Lg–789e. 3 c. ‘pi- indic. sucesión temp. esforzarse después, en el futuro c. ac. int. o½dèn “ti méga ‘piponÍsein (pensaban) que ya no iban a hacer ningún gran esfuerzo posterior D.C–49–9–4, op. proponéw D.C–56–8–3. jón. -íh medic. dolor, ‘piponía, -av, 7 sufrimiento en el bazo gígnetai ... pónov mèn o½ trhjúv, ´gkov dè poylù tÎv ‘piponíhv mézwn Aret–SD 1–14–1, glos. a ponhría Hsch–p 2983. ‘píponov, -on [compar. -Úterov, sup. -Útatov, pero -ésterov Sch–A.R–2–244a, -éstaI de pers. 1 que tov Sch–A.R–2–373-76b] se esfuerza, laborioso, esforzado en sent. intelectual ‘píponoí g' o® dexioí Ar–Ra–1370, deinòv kaì 2 expuesto a la fatiga, ‘. 0nÍr Pl–Phdr–229d. agotado, cansado en sent. fís. o® dià tàv synejeîv ... ‘rgasíav kamathroì te kaì ‘píponoi tÛn 0nurÚpwn los hombres fatigados y cansados por los continuos trabajos Aristid–Quint–91– 22, nwuròv kaì ‘. Thphr–Sens–11, ‘. kaì deilóv Polem–Phgn–79 (p–429), glos. a smygeróv Sch– A.R–ll–cc.; sufriente, enfermo gynà e9 dè ‘n gastrì “joysa ... eÅh jolÚdhv kaì ‘. Hp–Mul–1–26, ‘k tókoy ‘. ‘oûsa ‘pipolaíwv Hp–Epid–6–4–4, cf. Gal–17(2)–127. II de cosas y abstr. 1 doloroso, que produce o viene acompañado de dolor o sufrimiento a) físico pyretoí Hp–Epid–1–6, ‚lghma Hp–Coac– 127, oŸra Hp. en Gal–16–735, tÃn Ðdîna xhràn eýnai kaì ‘píponon Hp–Foet–Exsect–3, máshsiv Gal– 6–626, uánatoi Phld–Ir–11–13, IOropos 745a–39 (III/II a.C.); b) mental o emocional “rwti filosofíav 0lhuinÎv pâsa tarajÚdhv kaì ‘. ‘piuymía ‘klúetai por amor a la verdadera filosofía todo deseo perturbador y doloroso se diluye Epicur–Fr–[248]. 2 fatigoso, laborioso, trabajoso, dificultoso de actividades o trabajos que conllevan dedicación o esfuerzo continuado, físico o mental xymforàn te o½j ¥sson 7syjían 0prágmona ¡ 0sjolían ‘píponon que una inactividad ociosa es desgracia no menor que una actividad sujeta a esfuerzo Th–1–70, cf. 3.58, “rga ‘xeirgasménoi kalà kaì ‘pípona Pl–Lg–801e, a® mégistai 0retaì kaì ‘piponÚtatai X–Cyr–8–1–29, tò télov e¾reîn ¤n ‘píponon I–AI 8–26, de acciones militares ‚skhsiv Th–2–39, cf. X–Cyr–2–3–11, prâxiv X–An–1–3–19, tÃn tÛn %AlpeinÛn ²rÛn ¾perbolÃn ‘píponon mèn kaì dysjerÎ lían, o½ mÃn 0dúnaton eýnai Plb–3–34–6, de trabajos agrícolas mà misÍsëv ‘píponon ‘rgasían LXX Si–7–15, sygkomidàv karpÛn kaì thrÍseiv ‘píponoi Plu–2–137c, oficios y ocupaciones diversas: ‘. latreía S–Tr–829, la medicina, Hp–Flat–1, la crianza de los niños pequeños, Pl–R–450c, el oficio de parásito, Alex–200,

‘pipóntiov taúthn eýnai lëtoyrgían ‘piponwtáthn Lys–21– 19, de otros trabajos manuales e½marÎ d' a½toîv kaì o½ sfódra ‘píponon tÃn o9kodomían (afirmó) que la construcción les sería fácil y no muy dificultosa I–AI 7–377, “rgon X.Eph–5–8–3; neutr. subst. tò ‘. esfuerzo, fatiga X–Cyn–12–15, tà kamathrà kaì ‘pípona Ph–1–243, cf. Plu–2–136c; neutr. compar. como adv. de modo más fatigoso o½deìv dediakónhken ‘piponÚteron Arched–3–8; ac. neutr. sup. como adv. muy fatigosamente, con muchas fatigas o esfuerzos ‘piponÚtata zÎn dià tÃn tÎv jÚrav trajúthta X–Cyr–7–5–67, cf. D.C– 68–26–2. 3 duro, adverso, arduo, difícil de sobrellevar tò gÎrav metríwv ‘stìn ‘píponon Pl– R–329d, ‘. bíov una vida aperreada Men–Epit– 733, cf. A.Andr–Gr–57–5, ‘piponwtátwn „ma kaì sfalerwtátwn kairÛn SEG 35–304–11 (Epidauro I d.C.); neutr. subst. tò ‘. dificultad, adversidad malakía gàr tò feúgein tà ‘pípona pues es debilidad el rehuir las dificultades Arist–EN 1116ª14, tò tÛn bíwn ‘. kaì sklhrón Plb–4–21–1, cf. Luc– Merc–Cond–22. III adv. -wv 1 penosamente, fatigosamente, con esfuerzo o sufrimiento físico ‘. taûta toîsi pleístoisi Hp–Epid–1–1, cf. 1–26–1, tà ‘pimÍnia ‘piponotérwv jwréei en las mujeres que no han dado nunca a luz, Hp–Mul–1–1, ‘. dè kaì talaipÚrwv ¾pémenon tÃn kakopáueian Plb–3–79–6, ‘. kaì ²dynhrÛv Plu–2–567a, ‘. e9rgázeto X.Eph–5– 2 trabajosamente, labo10–1, cf. Str–3–4–17. riosamente, con esfuerzo o dificultad en el desempeño de una actividad (tà “rga) ‘. dè h¾rísketo Th–1–22, pántav ... ‘. kaì ‘pikindúnwv katestrécato D.C–51–25–1; con dificultades, con estrecheces materiales ‘. kaì 0lysitelÛv ... biÚsetai X– Mem–1–7–2, cf. Arist–Pol–1265ª34. 3 en sent. posit. aplicadamente, esforzadamente, con esfuerzo o dedicación ‘. kaì kalÛv a½tòn ‘uerápeysa Isoc.19– 11, frontízein ‘pimelÛv kaì ‘. tÛn ... deilaíwn moy téknwn PMasp–151–240, cf. 186 (VI d.C.). 1 marítimo, que es ‘pipóntiov, -a, -on transportado por mar tà ‘pipóntia ... jrÍmata ref. a los préstamos marítimos, lat. pecunia traiec2 del mar, ticia Ath–Scholast–Coll–17–1 (p–161). marino epít. de Afrodita, Hsch. ‘piporeía, -av, 7 movimiento de inicio en un mecanismo, op. 0poporeía Hero Aut–19–1, 2. 1 recorrer, transitar por ‘piporeúomai c. ac. de ext. pâsan ... ³dón Heraclit–B 45, tÃn gÎn LXX Ez–39–14, tÛn présbewn ‘piporeyoménwn tàv póleiv D.S–18–10, tÃn plateîan PHib– 200–3 (III a.C.), polloùv tópoyv Plu–2–235c, frec. c. sent. hostil (cf. 2) pâsan ‘piporeyómenoi tÃn jÚran realizando incursiones por todo el territorio Plb–1–30–14, cf. I–AI 12–400, tàv póleiv Plb– 39–4–3, toùv 0groúv Plu–Lyc–28; recorrer, pasar revista a las tropas tà systÍmata tÛn falaggitÛn Plb–11–12–1, cf. LXX 3Ma–1–4; fig. revisar, pasar revista, examinar katà mérov ’kásthn a½tÛn (a9suÍsewn) Demetr–Lac–Herc–1012–58–6, 0kribÛv kaì katà mérov •kaston (poíhma) ‘piporeyómenoi Plu–2–470a, cf. 961a, tà byblía POxy–3807–39 2 milit. marchar de tropas o ejérci(I d.C.). tos en campaña, ataque o invasión, gener. por tierra ‘piporeyoménoyv ... toùv Pérsav ‘níkwn Plb–6–49–4, metà megálhv stratiâv Plb–2–18–7, di' ¶lhv 7mérav ‘piporeyuéntev ’spérav katalaboúshv parÎsan e9v tÃn pólin habiendo marchado durante todo el día llegaron a la ciudad al caer la tarde D.H–11–43.5, tb. por mar. o® katà uálattan ‘piporeyómenoi Plb–8–3–5, cf. Ph– Mech–90–19, fig. o® ‘v 9htrikÃn oŒtwv ‘piporeyómenoi los que de esa manera dirigen sus ataques contra la medicina Hp–de Arte 1, ‘xanalÚsei ¾mâv ‘piporeyoménh 7 májaira LXX Le–26–33. 3 ir, dirigirse c. compl. prep. de lugar e9v %Antiójeian I–BI 2–481, e9v TalaÛtin PHib–249–2 (III a.C.), cf. PLille 3–78 (III a.C.), PYale 53–11 (II a.C.); fig. encaminarse a, dirigirse a, pasar a otro punto en el relato, c. ac. de ext. tòn pròv A9twloùv pólemon D.H–Th–9–7; presentarse, acudir c. dat. o compl. prep. de pers. ³ o9konómov ‘piporeúetai 7mîn syntásswn ... PPetr–2–10(1)–11

1866 (III a.C.), tÛn Messhníwn ... ‘piporeyuéntwn ‘pì tò plÎuov cuando los mesenios se presentaron ante la asamblea del pueblo Plb–4–9–2, tÛn katà pólin ‘piporeyoménwn pròv a½tón Eu–Luc– 8–4. 4 tomar medidas legales, presentar una reclamación, proceder legalmente contra un acuerdo, esp. para reclamar bienes ¢ te “fodov tÔ ‘piporeyoménö ‚kyrov “stw BGU 1964–7 (III a.C.), cf. PSorb–15–10, 11 (III a.C.), mà ‘xeînai ‘pì tà tÛn teteleythkótwn ‘piporeúesuai PTor–Choachiti 12–7–13 (II a.C.), cf. PAdler 2–13 (II a.C.), mà ‘piporeúesuai ‘pì toûto no proceder contra 5 adherirse a, esto, POxy–4586–22 (III d.C.). seguir c. dat. de abstr. tò dè ‘piporeúesuai toîv ¾pogrammoîv tÎv ‘pitomÎv diaponoûntev esforzándose en adherirse a las normas de la abreviación LXX 2Ma–2–28. ‘pipóreysiv, -ewv, 7 1 astron. curso, carrera de los planetas, Ptol–Phas–11–14, tÛn 0stérwn Ptol–Tetr–2–11–7, de la luna, Ptol–Tetr–2–13–5. 2 astrol., n. del quinto tópov Cat–Cod–Astr–8(4)– 152–7. ‘piporízw ganar más, obtener mayores ingresos ¶sö spoydázoysi prokóptein kaì ‘piporízein Mac–Aeg–Hom–15–37. ‘piporpáomai abrocharse, sujetar con un broche c. ac. porfyrída ... ‘pipeporphménov Plb–38–7–2, a® katà Pelopónnhson kórai ... ‚zwstoi kaì ‚jítwnev ®mátion mónon ‘pì uátera ‘pipeporphménai Orus Eth–21 (p–321). dór. -Àma Pl– ‘pipórphma, -matov, tó Com–10 1 capa o manto abrochado, sujeto por un broche o fíbula a la espalda, llevado por los citarodos, Pl–Com–l.c., cf. Ael–Dion–e 58, Eust.905– 54, en los pueblos libios consistente en una piel de animal que sirve tb. de protección para el pecho, Str–17–3–7. 2 adorno de broche o fíbula consistente en una piedra preciosa o joya sujeta a la fíbula Faméan d' ‘tímhsan 1loyrgídi kaì ‘piporpÍmati jrysÔ App–Pun–109, cf. Phot–e 1667, Hsch. 1 manto o capa que ‘piporpív, -ídov, 7 se sujeta con un broche o alfiler, como prenda masc. llevada por Apolo Ðpóllwni tó t' ‘ndytòn ¢ t' ‘. Call–Ap–32, como prenda fem. ofrecida a Ilítia por un buen parto AP 6–274 (Pers.) (cj.). 2 broche o alfiler para sujetar el manto, prob. por mala interpr. del pasaje ‘.: 7 pórph Sch– Call.Ap.32. ‘piporpóomai sujetar con un broche o alfiler, abrochar ságoyv D.S–5–30. ‘pipórpwma, -matov, tó manto abrochado Plu–Alex–32; cf. ‘pipórphma. 1 adv. más lejos, más allá ‘. ‘pipórrw d' e¾reîn 0dúnaton ref. a la posición del acento, Arc–190–17. 2 en uso prep., c. gen. más allá de tò ‘. toútwn fhsìn ‚baton eýnai ref. a las columnas de Hércules, Sch–Pi–O–3–79f. ‘piporsúnw [act. impf. iter. 3ª plu. ‘piporsúneskon Q.S–7–712] preparar, arreglar, disponer a° d' ... ‚llouen ‚llai ... lhiádev klisíhn ‘piporsúneskon Q.S–l.c. ‘piporfyrízw en descr. bot. tender a rojo púrpura, tener tintes purpúreos tò mèn ‚nuov ‘stì leykòn ‘piporfyrízon la flor del manzano, Arist–Col–796°14, la del sauzgatillo, Thphr–HP 3– 18–2, la de un tipo de jara, Thphr–HP 6–2–1. ‘pipórfyrov, -on purpúreo, de color púrpura de ciertas algas costeras, Thphr–HP 4–6–7, ‘suÍv App–Sam–4. ‘pipotámiov, -a, -on jón. -íh Hellanic–54 que está junto a un río, ribereño póliv Hellanic– l.c., ³dóv Gr–Nyss–Ep–6–5; subst. ³ ‘. habitante de la ribera, ribereño Synes–Prouid–1–16. ‘pipotáomai 1 volar sobre, sobrevolar c. ac. o® dè toútwn (sc. pelargÛn) ... gÎn kaì ualáttan ‘pipotÚmenoi Ph–2–200, c. dat. tàv cyjàv ‘pipotwménav tÔ ¾grÔ Porph–Antr–10, tà páuh ... pthnÛn trópon ‘pipotâtai tÊ dianoíä Ph–1–68, sin compl. 0etòv ... ‘pipotâtai parafyláttwn Ael–NA 2–39; c. sent. hostil cernerse sobre Stygía gár tiv ‘p' 0jlùv pepótatai A–Pers–668 (tm.), c. dat. toîon ‘pì knéfav 0ndrì músoyv pepótatai A–Eu–378 (tm.). 2 flotar en c. dat. tÔ 0éri de un óxido de zinc, Dsc–5–75.

‘pipótiov, -on del final del banquete, de sobremesa skolià ... ‘stì tà ‘n symposíoiv ‘pipótia ‹smata Sch–Aristid–3–488–11. ‘pipotízw 1 sent. dud., quizá regar después de arrancar las malas hierbas, en v. pas. Æn]a prosbotanisuÊ kaì ‘pipoti[suÊ PCair–Zen– 286 (III a.C.). 2 dar de beber, dar a tomar después de una mordedura de serpiente, prob. en forma de zumo, en v. pas. ’spérion mÎlon ... propotisuèn mèn 0ntipaueî, ‘pipotisuèn dè 0rÍgei Afric–Cest–3–30 (= Hippiatr–Cant–71–15). sent. dud., quizá ‘pipotismóv, -oû, ³ simpl. riego, irrigación esp. mediente apertura de esclusas PHamb–62–11 (II d.C.). ‘píprasiv, -ewv, 7 sent. dud., prob. reventa, venta de segunda mano, IDodona 277B (V a.C.), 3853B (IV a.C.). ‘piprássw át. -ttw 1 causar molestia o desorden Vett–Val–15–28. 2 transmitir, inculcar (0retáv) toîv meirakíoiv Ath–Al–M–28–1500A. ‘pipreígistov, -a, -on jur. siguiente de más edad t]ôi ‘pipreigístÒi ²pyíeuai cásese (la siguiente heredera) con el siguiente (hermano del padre) de mayor edad, ICr–4–72–7–20 (Gortina V a.C.). 1 correlación, adecua‘piprépeia, -av, 7 ción, congruencia significativa entre rasgos físicos y psíquicos, Arist–Phgn–809ª13, cf. 810ª34, ‘nantía ‘. tâv 0lauinâv diauésiov Archyt–Pyth– Hell–12–21, entre sonidos y sentimientos asocia2 especificidad, rasgo dos, Phld–Po–1–114–17. distintivo en la apariencia física a® katà tàv ³losjereîv diaforàv tÛn 7likiÛn ‘piprépeiai Plb–3–78–2, 7 pantòv toû 0nurÚpoy ‘. Adam–2–1. I 1 en sent. moral ‘piprepÍv, -év conveniente, adecuado eÅh dè k0mèn tàn ‘piprepéa járin teîsai goneûsin séame dado a mí también dar a mis padres la muestra de agradecimiento adecuada, SEG 23–220 (Mesene I d.C.), deî kaì uésiav kaì •xiav ‘piprepéav ‘pitadeúen tòn 0gauòn basiléa Diotog–Pyth–Hell–73–20; subst. tò ‘. lo apropiado, lo conveniente Cyr–Al–M–69– 2 en sent. fís. que brilla, que destaca 7 77B. mèn jróa ‘. a½toîv tÔ eÅdei mélaina Polem– Phgn–15 (p–318); subst. tò ‘. apariencia favorecedora, tono idóneo por el color empleado ²frúwn tò ‘. Luc–Im–7. II adv. -éwv de manera notable, destacada, magnífica %Alkeídan teûxav ‘. o9nobarÎ Lindos 177–2 (II a.C.). 1 ser evidente, ser visible, lu‘piprépw cir, destacar en visualmente, c. dat. o½dé tí toi doúleion ‘piprépei e9soráasuai eýdov kaì mégeuov nada propio de esclavo destaca en ti al mirarte en cuanto a figura y estatura, Od–24–252, fy tò gennaîon ‘piprépei ‘k patérwn paisì lÎma por naturaleza la noble determinación heredada de los padres es visible en los hijos Pi–P– 8–44, cf. Theoc–25–40, Opp–H–4–560, Adam–1–4, Paus–2–4–5, M.Ant–3–2–1; abs. brillar, refulgir ‚strwn 2 convenir a, ser apropiado uésiv Plot–3–2–14. a, ir bien con c. dat. tÊ e½daimoníä fÍsei tiv tÃn kakían ‘piprépein X–Cyr–7–5–83, járiv ‘piprépoysa toîv thlikoútoiv una gracia adecuada a los de tal edad Plu–2–794a, cf. Eus–PE 5.24.3, Gr– Nyss–Hom–in Cant–228–4, c. subord. de inf. o½dè metérjesuaí min ‘piprépei ‚llote ‚llë no es adecuado que la divinidad se mueva ahora aquí, ahora allí Xenoph–B 26. ‘pipresbeúomai [act. sólo en Poll–8–137] 1 enviar una segunda embajada App–Gall–18. 2 enviar embajadores c. compl. prep. pròv 7mâv D.H–6–56, par' ‘keînon Themist–Ep–12–4, c. dat. toîv perì PompÍïon Plu–Sert–27, cf. Ant–68. 3 ir como embajador, acudir en embajada gynaîkev a® ‘pipresbeysámenai D.H–2–47. ‘piprhnÍv, -év 1 inclinado hacia delante 2 vuelto boca abajo, cabeza abajo Hsch. Hsch. de anim., prob. de un ‘piprhtÍn, -Înov año de edad, añal un cabrito, Ar–Byz–Fr–102, Hsch.; cf. pratÍniov. ‘piprhõnw someter, doblegar 0maimakétoyv per ‘óntav A½soníoy basilÎov ‘peprÍünen 0kwkÍ D.P–1052.

‘piprospléw

1867 ‘pipríw [-Ì-] hacer rechinar los dientes ²dóntav dud. en Call–Fr–332, géneion AP 7– 531 (Antip–Thess.), bryjâtai ‘pipríoysa ²dónta Ath–Al–Decr–40–3, cf. Hsch–s.u. ‘pipríwn. ‘pipró adv. I indic. mov. hacia adelante ‘. ... 0íssoysin (mélissai) A.R–2–133. II indic. posición 1 de frente en una des2 más adelante, más cripción geog., D.P–276. allá prÛton ¾per Pá[rnhuov], ‘. dè mâsson ‘p' ‚kroy A9galéwv ... “sth de una nube, Call–Fr– 238–22, cf. Sch–A.R–1–983b. 1 extenderse ¶sson ‘pipro‘piprobaínw bébhke Jelidoníwn ‘pì nÍswn en cuanto espacio se extiende hasta las islas quelidonias D.P–128. 2 sobresalir kóndylov Ruf–Oss–37. ‘piprobállw 1 lanzar hacia adelante ¶pla ... koúrë ‘pì stygerÊ Simyl–724–7. 2 emanar prosdexámenov tÛn A9Únwn tÃn déhsin, ‘piprobaleîn keleúei ... Jristón (el Padre) acogiendo las súplicas de los Eones, ordena (a Mente y Verdad) que emanen a Cristo Hippol–Haer–6–31.2. ‘piproblÚskw [sólo aor. part. -molÚn] presentarse, acercarse tiv ‚fnw ... ‘pipromoloûs' ... dmwáwn A.R–3–665, ‘nnújiov gàr ‘pipromolÕn e½nÊ acercándose al lecho durante la noche Maiist–56. ‘piproéhka, ‘piproémen v. ‘piproãhmi. ‘piproéjomai prolongarse, proyectarse, adentrarse en el mar nÎsoi ... ‘piproújonto uameiaí A.R–4–524. 1 avanzar hacia adelante de ‘piprouéw un barco Phliádav dè parexÍmeibon ‘rípnav a9èn ‘piprouéontev A.R–1–582, cf. Orph–A–1080, Paul– Sil–Ambo 238; c. ac. de direcc. avanzar hacia, abalanzarse hacia kúrton Opp–H–3–379. 2 salir, brotar una erupción en la superficie de la piel ¶t' ‘n palámësin 0ergoì málkai ‘piprouéwsin ¾pò krymoîo daméntwn Nic–Th–382. ‘piproïállw I colocar delante de c. dat. sfwïn ... trápezan Il–11–628, cf. Hsch–s.u. ‘piproíhlen. II 1 enviar a uno tras otro, enviar sucesivamente patÃr mákarav ueoùv ... pántav ‘piproãallen 2 disparar continuadamente, dispah.Cer–326. rar uno tras otro ‚llon ‘p' ‚llö 9ón Q.S–6–231. ‘piproãhmi [aor. inf. ‘piproémen Il–4–94] I c. ‘pi- en sent. local 1 enviar antes a, mandar antes hasta o junto a a) c. ac. de pers., c. compl. de lugar y frec. inf. final keînon ... nhysìn ‘piproéhka uoÊsin, ‘lueîn e9v %AjilÎa he enviado a aquel a las veloces naves, para que vaya ante Aquiles, Il–17–708, ‚ndrav dè líssesuai ‘piproéhken 0rístoyv antes ha enviado (aquí) a los mejores hombres para que (te) supliquen, Il–9– 520, tb. c. part. fut. tòn mèn ... ‘piproéhka ... !Ilion eÅsw Trwsì majhsómenon Il–18–58; b) c. ac. no de pers. nhmertéa báxin +Hrh ‘piproéhke a los campesinos, A.R–4–1185, c. inf. final ligùn oŸron ‘piproéhke 0Înai +Hrh a los Argonautas, Orph–A–361. 2 c. ac. de embarcaciones impulsar hacia delante hasta, dirigir hasta c. dat. (nÎa) nÍsoisin ‘piproéhke Od–15–299, min (sc. %ArgÚ) ‘piproéhke ualássë nisoménhn la impulsó hasta el mar en su avance (Tritón que la sujeta conduciéndola por un río), A.R–4–1617, fig., un río su corriente hacia el mar Kaspíë ... Véeuron ‘pi3 arrojar proãhsi ualássë D.P–49, cf. 794. por encima de los peces una red de pesca, Opp– 4 fig. tirar, arrojar, desperdiciar •neka H–4–145. ‘paínoy ‘piproeìv tò sÛma kaì tÃn cyjÍn Didym–in Ps–281–19. II c. ‘pi- indic. hostilidad lanzar primero contra, disparar primero contra c. dat., proyectiles Meneláö ... tajùn 9ón Il–4–94, moi a9nòn ²istòn ... kryfhdón Q.S–3–68, fig. frîkav ‘piproãhsi: ... ‘pì toîsi ... primero (le) lanza corrientes, tras éstas ... (el escorpión verde contra su víctima), Nic–Th–778, tóxoy ‚po lygròn pótmon ‘piproïeív de su arco disparando funesto destino Orác. en Luc–Alex–27, cf. Q.S–13–177. ‘píproika: tò deúteron ‘pì proikì dÛron Hsch.

1 que recibe su parte ‘píproikov, -on 2 provisde la herencia como dote, AB 256. ta de dote op. ‚proikov ‘carente de dote', Poll– 3–35, cf. Hsch., EM 359–27G., Eust–675–53. ‘piprókeimai sobresalir Sch–Ruf–Onom–p.240. ‘piprokóptw avanzar ³ “ti ‘pipr[o]kóptwn Ñv di' “rgwn kaì práxewn ‘pì tò télov ‘peígesuai Didym–in Iob 136–19. ‘pipromoleîn v. ‘piproblÚskw. ‘pipronéomai avanzar, moverse hacia adelante en barco ‘pipronéonto memaótev A.R–4.1588. ‘piproneúw sobresalir 0mblù gàr 0mfotérwuen ‘pipronéneyke géneion Nic–Th–374, ’káteruen ‘pipronéneyke keraíh (‚rkyov) Opp– C.4.122. ‘pipropínw ofrecer, obsequiar con, brindar toîv 0xíoiv 0pwleíav swthrían ‘pipropínei brindando la salvación a los que merecen la destrucción Chrys–M–48–1072. ‘pipropíptw 1 inclinarse hacia adelante para beber agua del río baueîan nhdún, forbádi ýsov, ‘pipropesÕn ‘korésuh A.R–4–1449, cf. Nic– 2 sobresalir en el inicio del parto Al–496. Þste tò prójeiron toû joríoy mérov ‘pipropíptein Sor–2–1–70. ‘piprosbállw llegar, arribar después a c. dat. Dardaníhn dè lipóntev ‘piproséballon %Abúdö A.R–1–931. ‘piprosgígnomai añadirse, sumarse ‘n tÔ ’xÎv tómö ‘piprosginoménö i (“tei) POxy–1725– 18 (III d.C.), c. dat. o giro prep. tà 9diázonta pròv ’kátera tÛn merÛn toû lógoy A.D–Synt– 260–28, tÔ ¶lö sygkrámati ... tiv pleíw moîra toû prokatabeblhménoy Corp–Herm–Fr–26–29. ‘piprosdéomai pedir, solicitar por añadidura ‘piprosdéomeua spérmata dáneia solicitamos un préstamo adicional de semillas, PYoutie 26–2 (II d.C.). ‘pipróseimi estar presente también en cont. astrol. ¶poy ³ toû Krónoy téteyjen ‘piprosÚn Nech. en Vett–Val–267–6. ‘piproseújomai rezar Aristaenet–2–2 (tít.). ‘píprosuen ‘píprosue Pl–Smp–213a, Antiph–244, Men–Asp–43, Pouilloux Choix 7–12 I adv. 1 c. valor local (Histiea III a.C.) delante poîon ‘. néfov uÛmai; E–Or–468, lófon tinà ‘. “jontev “menon Men–l.c., kÚmav te kaì ghlófoyv ‘. poihsámenov poniendo delante aldeas y colinas para resguardarse tras ellas, X–Cyr– 3–3–28, cf. 1–4–24, fúlakev d' “. “asin hay unos guardianes delante Orph–Fr–476–5, cf. Gal–9–101; c. gígnomai y dat. taûta (sc. tà 0mfiésmata) dà a½toîv pánta ‘. gígnetai todas estas envolturas se les interponen impidiéndoles la visión, Pl–Grg– 523d, ‘kleípein tòn ¢lion selÍnhv ‘. a½tÔ genoménhv Sch–Od. en POxy–3710–2–39. 2 c. valor temp. más adelante, después 0pò mesembríhv ‘v ’spérhn ¡ ‘. ‘v núkta desde mediodía hasta el atardecer o más adelante hasta entrada la noche Aret–SD 1–2–1. II en uso prep. c. gen. 1 c. valor local ante, delante de ‘. tÛn ²fualmÛn “jwn (sc. tàv tainíav) Pl–Smp–213a, cf. Prm–137e, IStratonikeia 1018.6 (V d.C.), taîv dè nÍsoiv o½dèn ‘. tÎv forâv Thphr–Vent–30, proboskída tÍnde kaléoysi: ‘. gàr toû zÚoy ¢de bósketai Aret–SD 2–13–6. 2 indic. preferencia o preeminencia por delante de, por encima de a) c. e9mí o gígnomai: ‘. ta9sjrà faínet' eýnai tÛn kalÛn Antiph– l.c., tà makrà tÛn smikrÛn lógwn ‘. ‘sti E–Or– 641, cf. D.H–9.47, tò tÛn basiléwn lysitelèv ‘. gínesuai toû kat' 9dían symférontov Plb–22–8.7, cf. I–BI 1–128; b) c. tíuhmi o poiéw: mà %píprosuen tÛn ‘mÛn toùv soùv lógoyv uÊv E– Supp–514, ‘. poioúmenov tò pròv tÃm pólin e½járiston toû 9díoy lysiteloûv Pouilloux Choix l.c., cf. Plu–Brut–4, Gr–Nyss–Eun–3–8–12, toû jarízesuai tÊ despoínë tÃn tÎv swfrosúnhv dókhsin ‘. uémenon I–AI 2–49; “. 8 c. inf. kérdh ... ‚dika ‘. ¡ pistòv eýnai poioúmenov Paus–4–4–6. ‘piprósuesiv, -ewv, 7 astron. 1 c. gen. subjet. interposición de un cuerpo celeste ³ ¢liov di' ‘piprósuesin tÎv selÍnhv ‘kleípei Aristarch–

Sam–8, cf. Plu–Fr–14. 2 c. gen. obj. ocultación tÎv o9koyménhv Ptol–Geog–7–6–3, cf. Theo Al–in Ptol–391–9. ‘piprosuetéw 1 administrar en v. pas., del alimento, Hp–Alim–4. 2 astron. ocultar un cuerpo celeste a otro, Phld–Sign–10–6, Ptol–Alm–10–9. ‘piprosuéthsiv, -ewv, 7 1 astron. superposición, ocultación de los cuerpos celestes, en los eclipses y otros fenóm., Epicur–Ep–[3] 92, 95, 96. 2 en agrimensura sombra proyectada por un objeto, Hero Def–135–8. ‘piprosuetikóv, -Í, -ón astron. aditivo s. cont. POxy–Astr–4143ue–2, 11 (IV d.C.). ‘piprosuéw I c. suj. del obstáculo 1 interponerse, situarse delante o en medio a) en la trayectoria de los vientos constituyendo un obstáculo o freno ‘piprosuoûntov toû KiuairÛnov Thphr–Vent–32, c. dat. dià tò ... mhdèn “jein tò ‘piprosuoûn toîv pneúmasin porque (los territorios elevados) no tienen nada para interponerse a los vientos Ath–Med. en Orib–9–12–1; b) interrumpiendo o dificultando la línea de visión ‘piprosueî toîv pléoysin 7 kyrtóthv tÎv ualátthv la curvatura del mar se interpone para los navegantes impidiéndoles la visión, Str–1–1–20, toútoiv ... ¡ 7líoy 0ntaúgeia ¡ pajúthv 0érov Ascl–Tact–12–10, astron, de los cuerpos celestes en los eclipses, c. dat. ‘kleípein dè tòn mèn ¢lion ‘piprosuoúshv a½tÔ selÍnhv se eclipsa el sol cuando la luna se le interpone Zeno Stoic– 1–34, cf. Chrysipp–Stoic–2–199, Cleom–2–4–127, Procl– Hyp–5–14, en v. pas. ³ dè ¢liov ¾pò mèn tÎv selÍnhv ‘piprosueîtai Theo Sm–193; c) fig., constituyendo un obstáculo para la percepción intelectual o espiritual þ dè “ti tò 0gnoíav ‘piprosueî skótov aquel para el cual aún se interpone la sombra de la ignorancia (que le impide comprender), Ph–1–325, c. dat. o giro prep. tÔ plÍuei tÛn tropikÛn ... ‘piprosueî toû VÍtorov uymóv la cólera del orador se interpone impidiendo percibir la abundancia de metáforas Longin–32–2, cf. Chrysipp–Stoic–3–95, tòn jrónon ‘piprosuoûnta tÊ gnÚsei tÛn pragmátwn Plu– Per–13, oÝv ³ zófov oÿtov ‘piprosueî ... pròv tÃn toû 0lhuoûv katanóhsin Gr–Naz–M–36–32A, en v. pas. Plu–2–41c, Hierocl–Exc–53, del cuerpo como obstáculo del alma, Eus–PE 11–28–12, Max– Tyr–9–6. 2 ocultar la visión de, interponerse en la visión de c. dat. (‘pípedon) oÿ tò méson ‘piprosueî toîv pérasin Arist–Top–148°27, Þste toîv pròv tÃn Libúhn tetramménoiv púrgoiv tÎv pólewv ‘piprosueîn „pasi de tal modo que (la torre próxima al mar) ocultase la visión de todas las torres de la ciudad que miran a Libia Plb–1–47–2. 3 c. ac. interponerse a, obstaculizar la visión interponiéndose diá tinov teíjoyv ¡ ´royv ‘piprosuoûntov tàv ´ceiv a causa de algún muro o montaña que se interpone a la mirada Gr–Nyss–V–Mos–56–28. II c. suj. de pers. poner un obstáculo que impide la visión tòn ualásshv 0pócei ‘n tÔ o9kodomeîn ‘piprosuoûnta aquel que al edificar obstaculiza la visión del mar Iul–Ascal–52–2. I c. gen. subjet. ‘piprósuhsiv, -ewv, 7 1 interposición sÚmata ... 7mîn ‚dhla dià tÃn ‘piprósuhsin tÎv gÎv Arist–Cael–293°22, cf. Gem– 11–3, Theo Sm–131, Thphr–Vent–30, dià tÃn ‘piprósuhsin toû ‘pikeiménoy a½tÔ sÚmatov 0po2 superposición de krúptetai Basil–Hex–2–1. un color sobre otro dando lugar a uno mixto, Arist–Mete–342°9, cf. Alex–Aphr–in Sens–63–5. II c. gen. obj. 1 ocultación 7 skià gàr mélan ti kaì ‘. ‘sti toû leykoû la sombra es algo negro y la ocultación de lo blanco Thphr–Sens– 81, tÛn 7liakÛn fwtismÛn Procl–Hyp–5–15, cf. Ptol–Alm–4–1; sin gen. medio de o lugar para ocultarse del enemigo, escondite Plb–3–71–3. 2 obstáculo, impedimento ‘. tÛn ²mmátwn impedimento de la visión ref. a la cornamenta de los ciervos, Thphr–Metaph–10b–13, cf. Plu–2–121b. ‘piprospléw navegar hacia c. dat. tÔ tópö Str–1–3–16.

‘piprostíuhmi ‘piprostíuhmi 1 añadir c. ac. y dat. tÊ tÛn ‘fhmérwn pyretÛn didaskalíä tosoûton ‘piprosueìv 0palláxomai Gal–10–579, cf. Vett– Val–30–20, Papp–in Alm–94–1, Paul–Al–41–9, Ammon–in Cat–4–10, en v. pas. ‘f' ’aytÃn 7 monàv ‘piprosteueîsa genn tÃn dyáda Hippol–Haer–4– 2 progresar, avanzar, mejorar ¶pwv o® 43–5. filomaueîv ... pollÔ mâllon ‘piprosuÛsin dià tÎv ‘nnómoy biÚsewv LXX Si–pról–14. ‘piprósw adv. delante en uso adj. 7 ‘. ptérnh la parte anterior del talón junto a la fascia plantar, Aret–SD 2–12–5. 1 que tiene una cara ‘pipróswpov, -on representada fiálh leía ‘. SEG 4–187–17 (Halicarnaso III a.C.), cf. 188b–3 (Halicarnaso IV/III a.C.). 2 que está enfrente, frente a como expl. de ‘nantíov Didym–in Ps–267–11. ‘piprotérwse adv. hacia adelante, más allá ‘. uéontev SÍsamon ... parexenéont' en una embarcación, A.R–2–940. ‘piprotíuhmi ofrecer fílion stómasin mastòn ‘piprouétw IKaunos 51–2 (III a.C.) (“pi prou- ed.). ‘piprofaínw aparecer delante, salir al encuentro en v. med.-pas. ‘piprofanéntev ... o9wnoí A.R–3–917. ‘piprofhteúw profetizar (SymeÚn) perì toû paidíoy (%Ihsoû) Origenes Hom–16 in Lc. ‘piproférw llevar hacia adelante, adelantar, avanzar tarsòn podóv A.R–4–1519. ‘piprojéw 1 tr. verter, derramar fig. ´rniv ... urÎnon ‘piprojéoys' h.Pan–18, en v. pas. (aÆmatov) ‘piprojeoménoy tÊ básei toû uysias2 intr. en v. med.thríoy Cyr–Al–M–68–760. pas. abalanzarse sobre o contra c. dat. ‘piprojyueîsa karÍnö 0ndròv 0maimakétoio abalanzándose sobre la cabeza del hombre enfurecido Nonn–D–21–69. ‘piprowuéw [sólo aor. imperat. ‘píprwson] empujar en sent. obs. ‘píprwson kaì báuynon Luc–Asin–10. ‘piprytaneúw promover, fomentar t0lhuèv ‘n tÔ koinÔ Asclep–Trall–Ep–1. náut. ‘. (sc. naûv) (nave) ‘píprörov , -on que no está varada por popa Hsch. ‘píptaima, -matov, tó golpe en el dedo del pie Hsch–e 5039. ‘piptaírw 1 estornudar acompañando a o a continuación de consid. signo de buen augurio, c. dat. moi y®òv ‘péptare pâsi “pessi Od–17– 545, c. giro prep. 0mfì dè múuö ... ‘péptaron 2 c. suj. de Nonn–D–7–107, abs. h–Merc–297. divinidades estornudar por o en favor de, e.d., favorecer con su estornudo c. dat. Simijídä mèn !Erwtev ‘péptaron Theoc–7–96, cf. 18–16, c. giro prep. ‘p' 6iuéoio níkë ... ‘péptare mántiv %Apóllwn Nonn–D–13–82. ‘píptaisma, -matov, tó contusión, golpe en el dedo del pie Ar–Fr–818, cf. Men–Fr–285, Hsch–e 5039. ‘piptárnymai: metakalÛ. katéjw: ‘pisjetikòn gàr ³ ptarmòv pollákiv Hsch., cf. Phot– e 1671. ‘pípteron , -oy, tó lenteja Ps–Dsc–4–87, cf. quizá ‘pípetron. ‘pipterússomai sobrevolar revoloteando un barco ‘àn dè (aÅuyia) ‘pipteryjuÊ ... eåploian dhloî Cyran–3–6–3. ‘piptésuai v. ‘pipétomai. 1 c. ‘pi- en sent. ‘pípthsiv, -ewv, 7 ‘hacia' vuelo o½ranóuen 7 toû Pneúmatov ‘. hacia Cristo, Chrys–M–50–801, cf. Thdt–Anc–Bapt– 11–16, del Sueño personif. hacia los héroes, Afric– Cest–1–17–7, de las Harpías hacia su alimento, 2 vuelo, acción de sobrevolar Sch–A.R–2–269b. c. ‘pi- en sent. ‘sobre', c. gen. subjet. tÛn o9wnÛn en mánt., Iul–Gal–88–358e, c. gen. de lo sobrevolado tÛn tópwn Ariston–Il–15–80. ‘piptÍssw agazaparse, encogerse por el miedo ‘n teíjei Philostr–VS 584. ‘piptíssw machacar en v. pas. 7 zeiá Gp–3–7–1, cf. ib. ‘piptómenov v. ‘pipétomai.

1868 opérculo de al‘píptygma, -matov, tó gunos moluscos “jei gàr ‘piptúgmat' ‘pì tÔ fanerÔ tÎv sarkóv Arist–PA 679°18, de los cangrejos, Arist–HA 526°29, 528°7, de otros crustáceos, Arist–Iuu–477ª4. contracción, superpo‘píptyxiv, -ewv, 7 sición de las cuerdas vocales superiores e inferiores en la glotis, Gal–3–564; contracción, cierre 7 tÛn bragjíwn diastolà kaì ‘. la dilatación y la contracción de las branquias en los peces, Basil– Hex–7–1, tÛn jeiléwn EM 712–3G. I 1 plegar, doblar tò gram‘piptússw mateîon Luc–Dem–Enc–25, tò ®mátion perì tàv Vînav Dam–Hist–Phil–87a, en v. pas., de la tela de un turbante, I–AI 3–157. 2 contraer, superponer en perf. pas. tÛn jeilÛn ‘peptygménwn por estar superpuestos los bordes de las cuerdas vocales, Gal–3–564; prob. cerrar las puertas ‘pip3 arrugar tò dérma túxai: ‘pereîsai Hsch. Gal–11–508. II en v. med.-pas. replegarse ³ lobòv toû ¢patov Hp–Epid–6–8–28, tÃn ‘piglwttída ... ‘piptússesuai dynaménhn ‘pì tò tÎv 0rthríav trÎma Arist–HA 495ª28, cf. PA 664°28; doblarse ‘piptyjueîsa (7 proboskív) kátw pròv tÃn gényn tÔ stómati tÃn trofÃn diakoneî Ach–Tat–4–4–5. I 1 remiendo, pedazo ‘piptyjÍ, -Îv, 7 de paño cosido en los agujeros de un manto viejo a® ‘piptyjaì tÛn Vakíwn Luc–DMort–1–2; pieza, lámina metálica unida a otras en una arma2 juntura entre dura de escamas, Hld–9–15–2. las túnicas superior e inferior cosidas entre sí ‘ntòv tÎv ‘piptyjÎv krúptesuai tà grámmata I–AI 17–136; juntura, punto de sujeción de las escamas al cuerpo del pez, Plu–2–979c, entre las piezas de la coraza “balen ‘pì tÃn toû uÚrakov ‘piptyjÊ 0kontísmati Plu–Pomp–35. II revestimiento 7 tÛn lepídwn ‘. en una armadura de escamas, Afric–Cest–1–1–28. ‘piptúw escupir gener. en cont. mág. o relig., c. dat. kólpoisin Call–Fr–687, skorpíö tiv ‘piptúsav dív Gal–6–754, toîv ²fualmoîv a½toû Pall–H.Laus–18–27, sin compl., Hippon–78–15, cf. Afric–Cest–1–5, Sch–Theoc–7–127a. ‘píptwsiv, -ewv, 7 1 en sent. hostil ataque, acometida sobre el ejército enemigo jrÉzwn a9fnídion poieîsuai tÃn ‘píptwsin I–AI 18–319; ataque, asalto a una propiedad por individuos violentos tÔ tópö PCair–Isidor–75–15 (IV d.C.); medic. ataque tÎv bhjóv Dsc–Eup–2–32, nóswn 2 caída, acción de caer el Sch–Er–Il–11–624. pelo sobre la frente tÛn trijÛn Antyll. y Heliod. en Orib–44–5–1, fig. fuóggov ‘stì ... ‘. fwnÎv ‘pì mían tásin Nicom–Harm–12; fig. caída en suerte de los lotes del destino a® ... tÛn klÍrwn ... ‘piptÚseiv tÃn tújhn pareiságoysin Plu–2– 740d; p. ext. casualidad, azar tyjikÍ Phld–Rh–1– 211, katà ‘píptwsin kaì syntyjían Str–2–3–7. I tr. 1 comprimir, encoger ‘pipyknów en v. pas. tÊ cúxei ... ‘pipyknoyménoy toû sÚmatov Sor–3–5–173. II intr. en v. med.-pas. 1 adensarse, concentrarse ‘pipyknwueìv (³ 0Ír) ... pántwn ley2 concentrarse, kótatón ‘stin Arist–Col–794ª14. reunirse de naves en una línea de combate 9sjyrÛv tÊ syntáxei ‘pepúknwnto D.C–50–31–4, cf. Hsch– s.u. 6rÍrei. dud. pasillo o vía de ‘pipúliov, -oy, ³ acceso a la entrada de la vivienda, Gr–Nyss–Hom– in Eccl–323–1. ‘pipynuánomai 1 enterarse de, averiguar después tà gegenhména par' ’téroiv D.H–Th.29.3. 2 preguntar de nuevo Diogenian–1–3–34. ‘pipyrgídiov, -a, -on que está en la torre, sobre la atalaya epít. de un héroe Ath– Agora 19–L4a–86 (Atenas IV a.C.), de Ártemis en Atenas, venerada a la entrada de la Acrópolis IG 2²–5050 (I a.C.), IEleusis 300–10 (I a.C.), de Hécate en Egina, Paus–2–30–2. %Epipyrgîtiv, -idov que está en la torre, sobre la atalaya epít. de Atenea en Abdera, Hsch. ‘pipyréssw át. -ttw Gal–18(1)–568 [aor. part. ‘pipyréxantev Hp–Prorrh–1–15, Herod–Med.

en Orib–5–27–23] tener fiebre después o® ‘kstántev ²xéwv ‘pipyréxantev sùn ®drÛti frenitikoí Hp–l.c., cf. Gal–l.c., pyretÔ ²xeî Ruf–Interrog–55, tras haber bebido vino, Herod–Med–l.c. ‘pipyretaínw tener fiebre después pollaì dè tÛn gynaikÛn kaì ‘pipyretaínoysi toútwn ginoménwn Hp–Oct–6–2, cf. Aret–CA 2–2–16. ‘pipyriáw medic. aplicar fomentos en, fomentar tòn daktúlion Paul–Aeg–3–77–2, Orib–Ec– 74–2, ‘pityfÛsa: ‘pipyriásasa Hsch. 1 brasero de un incen‘pípyron, -oy, tó sario ‘sjára[n] l[eontó]basin ‘. “joysan py[r]fóron ID 1416A–1–15, cf. IG 11(2)–199–B–16 (Delos III a.C.), ID 1417A–1–113 (II a.C.), u]ymiatÍrion ‘pì kioníoy xylínoy ‘ntelèv “jon ‘. ID 1416A– 1–10 (II a.C.), sùn tÔ 0popeptwkóti ‘pipúrö kaì kateagóti ID 1450A–173 (II a.C.), cf. PCair– Zen–13–34, 782–50 (ambos III a.C.), como indic. de la posición de una estrella en la descripción astronómica de la constelación UymiatÍrion Ptol– 2 hogar de un altar, Hero Spir–2–21, Alm–8–2. cf. Hsch–s.u. uymélh. ‘pipyrów incendiar, inflamar, arder glos. a ‘pityfÊ Hsch. 1 rojizo, tirando a rojo ‘pípyrrov, -on del fruto de la carricera, Thphr–HP 4–10–4, de un tipo de liebre, Poll–5–68. 2 de pers. rubicundo, rojizo de piel ‘. tò sÛma Arist–Phgn–807°32, cf. PKöln 187–18 (II a.C.), PLond–1207–17 (I a.C.), Polem–Phgn–71 (p–427). señal con antorcha ‘pipyrseía, -av, 7 añadida, adicional para neutralizar una señal enemiga a sus aliados, Polyaen–6–19–2. †‘pipystai forma y sent. dud., Philox– Leuc–(b) 15. noticia, anuncio tÛn ‘pípystiv, -ewv, 7 progenoménwn Th–3–82 (var. en D.H–Th–29–1, 3). ‘pipwléomai recorrer en combate las filas enemigas Il–11–264; recorrer, pasar revista a las tropas ktílov ßv ‘pipwleîtai stíjav 0ndrÛn Il– 3–196; en sent. cóm. pasar revista, deambular entre ‚lfita ‘pipwloúmenov 0nurÚpoyv metaitÛ Diog–Ep–34–1. ‘pipwléw revender, vender de segunda mano un sacerdocio, en v. pas. ®erhteîai a® ‘pipwlh[ueîs]ai IEryth–201c–65 (III a.C.), op. pwléw ‘vender' ib–201a–74. inspección, revista ‘pipÚlhsiv, -ewv, 7 n. dado a la sección del canto cuarto de la Ilíada en que Agamenón recorre su campamento arengando a diversos caudillos y a sus tropas Tab–Il– 8–59, Str–9–1–10, Apio ad Hom–51, Plu–2–29a, Eust– 435–14, Sch–Er–Il–13–713b, n. tb. de la sección intermedia de un idilio de Teócrito, Theoc–25–85152. cubierta exterior, ‘pípwma, -matov, tó tapadera ‘. ... toûto toû stomájoy tÛn ¾sterÛn ‘stin esto (la vulva) constituye una tapadera del cuello del útero Gal–4–636, n. de una pieza en forma de letra p en máquinas para reducir luxaciones, Heliod. en Orib–49–4–39. 1 obstruir, obturar, taponar ‘pipwmázw ejerciendo cierta presión que impide la salida de aire tòn 0éra tòn kátwuen la tierra, en teorías presocráticas sobre el universo, Arist–Cael–294°15, tÔ daktúlö tòn sífwna Hero Spir––proem–p.20, 0ntiádwn ‘pipwmazoysÛn tò toû brógjoy stóma Paul–Aeg–6–33, en v. pas. 0pofrajueîsa 7 mÍtrh kaì ‘pipwmasueîsa ¾pò tÎv ‘mblÍsewv tÎv ‘v tòn krhmnón Hp–Loc–Hom–47. 2 tapar, colocar una tapa sobre, cubrir tò stóma (sc. toû fréatov) Sm–Ps–68–16, cf. Pall–in Hp–115, Gp–10– 56–3, Hsch–s.u. ‘pidyojeîn, en v. pas. Anthem– 46.20. ‘pipwmánnymi obturar en v. pas. trÍmata ... ‘pipwmannúmena tympaníoiv en una bomba hidráulica, Hero Spir–1–28. ‘pipwmatízw cubrir, tapar ‘pipwmatízei ... a½tòn (swlÍn) ... kÛnov Synes–Ep–15, cf. Simp–in Cael–520–29, en v. pas. (a® ‘gjéleiv) ¾pò toû uoloû toùv póroyv Arist–Fr–311, tò pûr ‘pipwmatizómenon sbénnytai Alex–Aphr–Pr– 1–16, cf. Thphr–Ign–49, Gal–14–716; abs. hacer de

‘pirrépw

1869 cubierta, actuar como tapón tò (glísjron) ... ‘pipwmatízei sofocando el fuego, Thphr–Ign–59. ‘pipwmatikóv, -Í, -ón que tapa o cierra los poros de la piel “laion Sch–rec–Ar–Pl–616a. ‘pipwmátisiv, -ewv, 7 acción de cubrir o tapar 7 dè ‘. tÎv kardíav 7 ‘x a½tÛn (pajéwn 0tmÛn) ginoménh Phlp–in APo–420–13. acción y efecto ‘pipwpasmóv, -oû, ³ de cubrir o tapar c. gen. obj. tÎv farétrav Eust–1630–63. ‘pipwróomai hacerse calloso, encallecer una fractura o dislocación, en un dedo Hp–Art–29, en el codo, Hp–Fract–38, Paul–Aeg–6–117–2, fig. ¶sa taîv cyjaîv ... ¾lÚdh perittÚmata ‘pipwroûtai Gr–Nyss–Or–Catech–33–6. 1 callo superfi‘pipÚrwma, -matov, tó cial que se forma sobre un hueso fracturado ‘. 2 concreción, dureza Åsjei 7 Vív Hp–Art–36. formada por la gota ¶soi ... perì toîsin ‚ruroisin ‘pipwrÚmata “joysin Hp–Prorrh–2–8. [jón. nom. plu. ‘pipÚrwsiv, -ewv, 7 1 callo óseo, ‘pipwrÚsiev Aret–SD 2–12–9] en la consolidación de una fractura tajeíhn ... tÃn ‘pipÚrwsin poieîtai tà toiaûta (²stéa jaû2 callosidad, dureza en la piel na) Hp–Art–14. por efecto de la artritis, Aret–SD l.c., cf. Aët–11– 15, en el uréter por la fricción continua de los cálculos ‘pì toîv póroiv ‘pipwrÚsiev Aret–SD 2–3–6, en la matriz como causa de esterilidad ‘pipwrÚseiv ¡ sarkÚseiv Placit–5–13–1. ‘pipwtáomai revolotear por encima ¾pèr „lmhv de un ruiseñor AP 9–88 (Phil.). ‘pirabdízw golpear en v. pas., c. dat. instrum. krádaiv kaì uríoiv Hsch–s.u. kradíhv nómov. ‘píramma v. ‘pírramma. ‘pirápixiv, -ewv, 7 reprimenda, censura ³ mèn %Eretrieùv ‘nwpÍuh tÊ ‘pirapíxei Io Hist.6. ‘piráptw v. ‘pirráptw. ‘píregma, -matov, tó sacrificio Hsch. ‘pirézw v. ‘pirrézw. ‘pirékwn: ‘pispeúdwn Hsch. ‘pirémbomai errar por c. dat., fig. aÅsuhsiv ‘piremboménh toîv a9suhtoîv Nil–M–79–1068D. ‘píriza v. ‘pírriza. ‘piríptw v. ‘pirríptw. Epirnitio epít. de %Epirnútiov, -oy, ³ Zeus en Creta, Hsch. ‘pírouv. ‘pírrou-. ‘pirrabdoforéw galopar, correr al galope a golpe de fusta, op. diatrojázw ‘correr al trote', X–Eq–7–11, cf. 12, Poll–1–220. ‘pirräuyméw relajarse, descuidarse ¡n gár ti kƒn ²lígon ‘pirräuymÍsav láuë, 0fhníasantev o® Æppoi ... katéflexan tà pánta Luc–Bis Acc–1. 1 rociar líquidos o materias ‘pirraínw viscosas: a) c. ac. del líquido diseminado o derramado y dat. o compl. prep. de la parte rociada rociar sobre oÿtov (sc. ³ ueóv) ... tò Œdwr ‘k nefelÛn ... ‘pirraínei tÊ gÊ Gr–Nyss– Paup–1–101–5, prov. tí gàr kaì ´felov 0peíroiv pelágesin ‘pirraínein cekádav; ¿de qué sirve rociar gotas sobre el piélago infinito? Anon– Mirac–Thecl–44–7, en rituales de aspersión uallÔ ‘pirraínein ‘stemménö 0blabèv Œdwr Theoc–24– 98, ‘pérranen 0p' a½toû (toû ‘laíoy) ‘pì tò uysiastÍrion roció (un poco) de aceite sobre el altar Chrys–M–48–911, vinagre en un preparado, Gal–13–512, escamas de cobre con vinagre, para producir herrumbre, Dsc–5–78, en la reproducción de los peces ³ ‚rrhn ‘pirraínei ‘pì tà ñà tò uorón el macho derrama el semen sobre los huevos para fertilizarlos, Arist–HA 567°5, cf. Thphr– CP 2–9–15; b) c. ac. de la parte rociada rociar por encima el rostro de alguien desfallecido con agua para reanimarlo, Hld–2–6–4, en rituales previos al sacrificio ‘kéleysen ... ‘pirrânai tÔ Œdati tá te xúla kaì tà ‘pikeímena LXX 2Ma– 1–21, cf. Ph–2–157, en la reproducción de los peces ¶sa (ñá) ƒn ‘pirránë ³ ‚rrhn tÔ uorÔ Arist–HA 567°4, en v. pas. Arist–GA 756ª24. 2 esparcir granos de espelta y sal sobre los bueyes antes del sacrificio, D.H–7–72. 3 irrigar, regar, bañar el Indo y el Nilo sus territorios

en la época de las inundaciones ‘pirraínoysi ... tàv 6peíroyv ‘n Þrä “toyv Philostr–VA 6–1. 1 que se cierra de ‘pirraktóv, -Í, -ón golpe ¾perÔon oÅkhma uúran “jon ‘pirraktÍn una habitación superior provista de trampilla 2 que es ingerido a la fuerza Plu–2–781d. ¶pwv (tò potón) ... mà tajù mhd' ‚uroyn ‘pirraktòn 0pobiázhtai tò pneûma Plu–2–699d. ‘pírramma, -matov, tó ‘píramma ID 1409Ba–2–118 (II a.C.) 1 sent. dud., quizá algún tipo de grapa o laña para unir piezas de cerámica ‚llhn (‘jinéan) mó[nwton] ... ‘. “joysan ID 2 dud., quizá un tipo de guardal.c., cf. 114. polvo o delantal blanco llevado por los esclavos encima de la túnica, Poll–4–119 (cj. en ap. crít.). 1 salpicar de sangre, c. ac. ‘pirrantízw de pers. ‘k dè toû aÆmatov ... ‘pirrantízei %Aléxandron Ps–Callisth–8–4E, en v. pas. ‘àn ‘pirrantisuÊ 0pò toû aÆmatov a½tÎv ‘pì tò ®mátion del sacerdote al sacrificar un animal, LXX Le–6–20. 2 espolvorear, esparcir por encima, rociar de c. ac. de la sustancia esparcida xhríon sobre una herida Hippiatr–16–5. ‘pírraxiv, -ewv, 7 ímpetu, violencia de un golpe, Cass–Pr–25 (var. ‚raxiv q.u.). 1 golpear 0llÍloyv Alciphr– ‘pirrapízw 3–7–2, me katà kórrhv Aristaenet–1–4–11; extinguir a fuerza de golpes tò kaiómenon pûr D.H–1–59. 2 fig. reprender, censurar c. ac. de pers. o asim. ‘perrápise DhmÍtrion ... lágynon pémcanta oÅnoy censuró a Demetrio que le hubiera mandado una jarra de vino Sosicr. en Ath–422c, cf. Herm– in Phdr–85, Them–Or–16–206b, Eus–PE 6–6–73, en v. pas. ¾pò pántwn Diog–Bab–Stoic–3–221, c. ac. de abstr. tàv a®réseiv Clem–Al–Strom–1–19–95, cf. Phot–Bibl–256a31. 3 frenar, contener en v. pas. ‘pirrapízetai ... 7 kínhsiv Olymp–in Mete–24.20. ‘pirrapismóv, -oû, ³ reproche, censura c. gen. subjet. ¾poférein tòn ‘pirrapismòn tÛn ´jlwn Plb–2–64–4. ‘pirráptw ‘piráptw Eu–Marc–2–21 coser, zurcir, remendar un saco roído por un ratón, Thphr–Char–16–6, sandalias de cuero, Poll– 7–82, los rabos de los carneros, antes abiertos para extraer la grasa, Ael–NA 4–32, en v. pas., piezas de cuero, Gal–18(2)–579; c. dat. o ‘pí c. ac. coser en o sobre o½deìv ‘píblhma Vákoyv 0gnáfoy ‘piráptei ‘pì ®mátion palaión Eu–Marc– l.c., cf. Gr–Nyss–Hom–in Cant–329–2, fig. dólö dólon ‚llon ‘pérrafen Nonn–D–42–315. ‘pirrássw át. -ttw; ép. ‘pirrÍssw I 1 cerrar de golpe, encajar de golpe el pasador de la puerta uúrhn d' “je moûnov ‘piblÃv e9látinov, tòn treîv mèn ‘pirrÍsseskon %Ajaioí Il–24–454, cf. 456, púlav ... ‘pirráxas' S–OT 1244, líuon como cierre de una prisión subterránea, Plu–Phil–19, tò pÛma Plu–2–356c, en v. pas. 2 dar prìn ‘pirrajuÎnai tàv púlav D.H–8–18. golpes, golpear c. dat. instrum. juóna tarsÔ Nonn–D–19–113, trojalÊ barúdoypon ... pédon ³plÊ Nonn–D–41–189, en v. pas. c. suj. del instrumento ®mántev ‘n toîv ®eroîv ‘pirrÍsontai los látigos son obligados a azotar en los templos 3 c. ac. de parte del cuerpo Eus–PE 4–23–2. golpear, dar golpes con pódav Adam–2–53, c. dat. loc. golpear sobre o contra Åjnov ... kolÚnaiv un toro, Nonn–D–11–195. II fig. 1 en cont. milit. golpear, dirigir una ofensiva contra, atacar con rapidez c. dat. toîv 2 fact. Mantineûsin D.S–15–84, cf. D.H–8–67. hacer atacar de golpe c. dat. a½toîv tÃn Æppon 3 c. suj. de fenón. meteor. y abstr. D.H–3–25. de sent. neg. golpear, azotar, abatirse de repente sobre c. ac. oÆ (sc. 0Îtai) ... min Opp–H–1–634, se ... ³ politikòv fuónov D.H–8–52, c. dat. diakeiménoiv d' oŒtwv meîzon ‘pirráttei kakón Ph–2– 173, abs. tiv ²mbría jálaz' S–OC 1503, o® d' 0legeinoì ... nótoi Arat–292, cf. App–BC 2–59, fig., de pers. Þsper néfov ‘pirráxantav Ph–1–507. ‘pirrajîtiv, -idov raquídeo, de la médula espinal 0rthríai Hippiatr–33–5. ‘pirracödéw recitar versos épicos tà pándhma ‘keîna toû "Hsiódoy ... “ph Luc–Nec–4,

tò “pov a½tÔ (AÅanti) ‘perracÓdei Ñv deilÔ Philostr–Her–19–13. ‘pirrézw ‘pirézw Sokolowski 3–136–29 (IV a.C.) [impf. iter. ‘pirrézeskon Od–17–211] sacrificar, ofrecer en sacrificio oý]n ‘pirrezétw télewn [¾pèr %Am]fiareidân IG 12(4)–332–62 (IV a.C.), Zhnì d' ‘pirréxai ... ‚rsena joîron Theoc– 24–99, cf. AP 6–157 (Theodorid.); en uso abs. hacer, ofrecer un sacrificio bwmòv ... ¶ui pántev ‘pirrézeskon ³dîtai Od–l.c., tò témenov kauairétw kaì ‘pirezétw Sokolowski l.c. ‘pirrembÛv adv. moviéndose sin rumbo, sin sentido ‘. diazÛsi Corp–Herm–Fr–26–11. ‘pirrépeia, -av, 7 inclinación, tendencia, propensión a® pròv tà eÅdh tÛn 0retÛn ... ‘pirrépeiai Origenes Comm–in Mt–10–12; sesgo, parcialidad de la opinión, Chrys–M–62–102. ‘pirep- POxy–4397–121 ‘pirrepÍv, -év I 1 inclinado xestoîsin ‘pir(VI d.C.) 2 fig., de repéesi líuoisin Gr–Naz–Test–Add–55. pers. inclinado hacia, que siente inclinación por, propenso a c. compl. prep. sù d' 0kíndynov kaì pròv o½déteron ‘pirrepésterov Luc–Hist–Cons– 60, pròv 0frodísia Ath–576f, cf. Chrys–M–55–46, e9v tò filánurwpon Hdn–6–9–8, e9v kakían Hierocl–in CA 3–8, c. inf. ‘pirepeîv ´ntev tàv a9t[Íseiv] tÛn deoménwn ... prosíesu[ai que sienten inclinación por aceptar las peticiones de los solicitantes, POxy–l.c.; neutr. como adv. c. “jw ser propenso, ser proclive ‘pirrepésteron “joysin ‚nurwpoi pròv tÃn toû jeíronov ‘klogÍn los hombres son más propensos a la elección de lo peor S.E–M–1–280, ‘v tò 0pólemon ‘pirrepéstata eýjon Men–Prot–26–1–122; neutr. subst. tò ‘. inclinación, propensión pròv 7donÍn Basil– 3 fig., de abstr. inclinado favoraM–29–212B. blemente hacia, favorable a, propicio a tà mèn tÛn Karjhdoníwn ... ‘pirrepestérav eýje tàv ‘lpídav los asuntos de los cartagineses tenían perspectivas más favorables Plb–1–55–1, c. próv y ac. ‘pirrepestérav toínyn tàv gnÚmav pròv tòn %Aléxandron eýjon Hdn–5–8–2. II en sent. act. que inclina la balanza, e.e., que pesa más mnâv ‘pirrepésteron brajú un poco más pesado que una mina Damocr. en Gal–13– 919, cf. Hsch; fig., milit. que inclina la balanza en la batalla, con más peso en recursos para la batalla, e.e. decisivo, fuerte op. ¾podeÍv: tò mèn gàr dexiòn kérav ‘pirrepésteron ¾pÎrjen ’katéroiv, tò d' 0risteròn ¾podeésteron D.H–20–2. III adv. -Ûv 1 fig., de pers. con inclinación hacia, de manera proclive, con propensión a ‘. “jwn pròv tò kynísai siendo proclive hacia el 2 fig. favorablemencinismo Arr–Epict–3–22–1. te, de manera propicia tÎv Tújhv oŒtwv ‘. 3 generosamente, kinoyménhv Chor–Decl–4–62. con gran estipendio, Gloss–2–84 (ap. crít.). I tr. 1 inclinar hacia uno u ‘pirrépw otro lado Zeùv gár toi tò tálanton ‘pirrépei ‚llote ‚llwv Thgn–157. 2 fig. imponer sobre, hacer recaer sobre c. ac. y dat. oå tƒn dikaíwv tÊd' ‘pirrépoiv pólei mÎnin A–Eu–888, c. inf. y dat. Díka dè toîv mèn pauoûsin maueîn ‘pirrépei A–A–251. II intr. 1 inclinarse tò pròv tÔ ×mö ²stéon 2 fig., ‘v tò katwtérw ‘pirrépei Hp–Art–14. c. suj. de pers. mostrar inclinación por, inclinarse c. compl. prep. o® ‘ndoiastaì ‘pirrépontev ... pròv “leon inclinándose los dubitativos hacia la piedad Ph–2–582, ‘pì tÃn 7donÍn Chrysipp–Stoic–2– 280, e9v tòn tÛn A9gyptíwn ... plánon Thdt– Affect–2–58. 3 fig., c. suj. de abstr. recaer sobre, tocar(le) a uno, corresponder c. dat. ´fr' ... 7mîn d' a9pùv ´leurov ‘pirrépë Il–14–99, ·v (sc. ¾ménaiov) tót' ‘pérrepe gambroîsin 0eídein A– A–707, e9 ... 0nágkh tÎsd' ‘pirrépoi tújhv si la necesidad de este destino (te) tocara en suerte A– A–1042; recaer sobre, oprimir, atosigar toîon gàr dákov a9nòn ‘pirrépei los parásitos al atún, Opp– 4 fig. ser inminente dí[k]hn ‘pirH–2–520. ré[p]oysan ‘de[doík]ein Antipho Fr–1a–1; c. dat. cernerse sobre, amenazar ³ ‘pirrépwn tÊ tlÍmoni pólei jrhsmóv I–BI 6–109.

‘pirreymatízomai 1 de partes ‘pirreymatízomai medic. del cuerpo sufrir una afluencia o plétora de humores mórbidos ³ nefróv Gal–19–664, cf. Aët– 2 de pers. sufrir un nuevo ataque de 12–48. reumatismo Alex–Trall–2–513–23, cf. Hippiatr–Cant– 100–1. ‘pirreymatismóv, -oû, ³ medic. afluencia, aflujo, plétora de humores hacia una herida ‘. kaì flegmonà ‘k flebotomíav tÎv ‘k brajíonov Hippiatr–10–11, c. gen. 9jÚrwn Harp–Astr. en Cat– Cod–Astr–8(3)–150–20. afluencia, aflujo a® ‘pírreysiv , -ewv, 7 tÛn ¾grÛn drimeîai ‘pirreúseiv Seuer–Clyst–25, cf. Sch–Opp–H–1–116, Sophon–in de An–93–8. ‘pirréw [aor. ‘pérreysa Procop–Aed–4–6, med. ‘perrúhn Hp–VM 19, part. fem. ‘pirrúsasa Hsch.; perf. ‘pérreyka Gal. en Orib–43–36–18] A intr. I c. ‘pi- c. valor local 1 fluir hasta, llegar fluyendo a a) un líquido a otro o½dèn gígnetai ‘pirreóntwn tÛn potamÛn pleíwn (el mar) en nada crece por llegar (a él ) los ríos Ar– Nu–1294, cf. Vit.Aesop–G–71, la bilis al torrente sanguíneo, Pl–Ti–85e; b) a otras cosas, seres o lugares, c. giro prep. ‘pì tàv 0roúrav Œdwr ‘pirreî Pl–Ti–22e, cf. BGU 2746–2–5 (I a.C.), Clem–Al–Paed–3–7–39, c. dat. potamoîsi toîsin a½toîsin ‘mbaínoysin •tera kaì •tera Œdata ‘pirreî a los que se bañan en los mismos ríos les llegan aguas diferentes Heraclit–B–12, ‘. tò aÝma tÔ mérei llegar el riego sanguíneo a la parte afectada, Gal–12–193, cf. Arist–Col–798°32; c) fig. þ ƒn tújë málista 7 glÛssa ‘pirryeîsa pròv tòn ´jlon aquel cuya lengua resulte fluir más hasta la audiencia Hp–Nat–Hom–1, swmátwn 0llofúlwn ‘k tÎv 0peiríav ‘pirreóntwn ‘ntaûua cuando llegan aquí (e.d. a la tierra) cuerpos extraños desde el infinito Plu–2–733d, tà ‘nuymÍmata ... kauáper námata ... e9v to½mfanév Ph–1– 199, katà koryfÃn ‘pirréonta tòn pólemon el ataque que (les) caía en vertical I–BI 4–34, de pers. ´jlov polùv ‚mmin ‘pirreî una gran río de gente llega hasta nosotros Theoc–15–59, cf. Aen–Tact–10–24. 2 fluir por encima de c. dat. tòn potamòn ‘pirreîn dià pantòv tÊ gÊ tà ‘x 0rjÎv fasi dicen que al principio el río fluía sobre la tierra durante todo su curso ref. a un río que después desaparecía durante un tramo, Paus–9–30–8, ®drÚv te polùv ‘perrúh tÔ sÚmati Gr–Nyss–Hom–Opif–186–15, fig. Åoylon ‘pirréonta tÊ parei Philostr–Iun–Im–6–3; en v. pas. estar cubierto por corrientes, ser irrigado (jwría) Œdasin ‘pirreómena Polyaen–2–30–3, cf. Paus–9–8–6; fluir por encima de, sobrenadar sobre c. ac. de ext. min kauúperuen ‘pirréei 6õt' “laion un río sobre otro sin mezclarse Il–2–754. II sin compl., c. ‘pi- indic. adición, sucesión o 1 fluir a la vez, fluir también op. repetición Véw: toû Œdatov Véontov, ‘pirreúsei kaì ³ oýnov de una jarra que vierte vino y agua ya 2 fluir de nuevo, mezclados, Hero Spir–1–9. fluir después, continuar fluyendo op. Véw: ‘níote ... tà dè Veîura tÛn potamÛn paúetai Véonta kaì metà jrónon ‘pirreîn pálin ‚rjetai Gal–14– 294, fig. del tiempo o¾pirréwn ... jrónov el tiempo que seguirá fluyendo A–Eu–853, cf. Pro3 fluir continuadamente, fluir 7 cop–Aed–4–6. ¾gróthv 7 ‘perryhkyîa 0pò tÎv sarkóv Hp– Loc–Hom–7–5, tò dákryon ... tò ‘pirréon pleíw jrónon ref. a la resina exudada por el almendro, Thphr–HP 2–2–11, ¢syjón ti Veûma potamoû ‘pirréonta Clem–Epit–A–62–9, cf. LXX Ib–22–16, Œdatov dè ‘pirréontov ‘n tÔ 0gwgÔ Callinic.Mon– V–Hyp–19–1, fig. de colect. pollà aåxh ¶tan ‘pirréë Pl–Lg–788d, tb. en v. med. ´lboy ... ‘pirryéntov 4 fig., mientras fluye la riqueza E–Med–1229. c. suj. plu. afluir unos tras otros, ir añadiéndose unos a otros, acumularse de pers. “unea pezÛn a los jinetes Il–11–724, ‘pirreóntwn dè tÛn "EllÍnwn kaì ginoménwn pleúnwn Hdt–9–38, cf. ib., ´jlov toioútwn Gorgónwn a otros seres míticos, Pl–Phdr–229d, cf. Men–Asp–60, Plu–Dio 45; de cosas y abstr. 0gauá X–Ap–27, pleíw 0eì ‘pirréonta las digresiones en un razonamiento, Pl–Tht–177c,

1870 tÛn ‘pirreóntwn 7 metástasiv el cambio de curso de las cosas que fluyen ref. a la inconstancia de la fortuna, Aen–Gaz–Thphr–24–22, c. inf. tò plÎuov tÛn e9peîn ‘pirreóntwn la multitud de cosas que se acumulan (en mi cabeza) para decirlas Isoc–12–95. B tr. fact. 1 hacer fluir, escanciar c. gen. partit. tÛn dè tripódwn o® mèn dúo oÅnoy ‘pér2 hacer fluir hasta o reon Philostr–VA 3–27. sobre c. dat., fig. ³ pâsi toîv oŸsi tÃn zwÃn ‘k tÎv 9díav phgÎv ‘pirréwn Gr–Nyss–Hom–in Cant– 303–14. I tr., en v. act. 1 romper, ‘pirrÍgnymi rasgar tejidos péplon A–Pers–1030, cf. Call–SHell–287–13, Vákov Gal–18(1)–782, a½tón (telamÛna) Heliod. en Orib–48–21–3, tb. en v. med. tàv ‘suÎtav App–Pun–81; romper, partir náruhkav Alciphr–3–15–3, en v. pas. kíonev ... ‘perrÍgnynto 2 batir, golpear tàv jeîrav Nonn–D–2–428. contra el pecho, Chrys–M–59–518. II intr., en v. med.-pas. 1 brotar, irrumpir, surgir repentinamente ciertas enfermedades en ve2 estallar con violencia o rano, Hp–Epid–6–7–1. estruendo ‘pirragéntov ¾etoû estallando un chaparrón Ael–NA 7–8, brontÎv ‘pirrageíshv D.Chr– 7–25, fig. fwnÎv ‚nwuen kataplhktikÛv ‘pirrhgnyménhv la voz de Dios, Gr–Nyss–V–Mos–21–3. 1 francamente, abierta‘pirrÍdhn adv. mente ‘. metéeipen A.R–2–640, ‘. ®láesuai A.R–2– 2 claramente, distintamente, sin posible 847. confusión 0stérev oÆ min pâsan (sc. Kassiépeian) ‘. stijówsin Arat–191, ’ptà d' ‘keînai ‘. kaléontai las Pléyades recibiendo cada una un nombre propio, Arat–261. ‘pírrhma, -matov, tó I 1 epirrema discurso en tetrámetros tras las estrofas de la parábasis de la comedia, Heph–Poëm–8–2, Hsch., Sud. 2 verso corto o estribillo yámbico intercalado en poemas líricos, Hsch. 3 encantamiento, hechizo c. gen. tÛn a½tÛn mysthríwn Epiph–Const–Haer–31–7–8. II gram. 1 adverbio D.H–Comp–2–3, A.D–Adu– tít., Plu–2–1009c, Et–Gen–a 767, Tz–Ex–13–23L., Clem– 2 interjección Al–Strom–7–8–50, Ath–Al–Ar–3–22–4. no distinguida de los adv. por los griegos y consid. como parte indeclinable de la oración, A.D–Synt–52–23, 25, tà uaymastiká (sc. ‘pirrÍmata) D.T–642–7, tà sjetliastikà tÛn ‘pirrhmátwn los adverbios que expresan dolor, e.e., las interjecciones, A.D–Pron–34–30, cf. Adu–127–19, D.T– 642–2, Sch–Ar–Nu–1, ref. a la exclamación o½aí Chrys–Virg–21–24, urhnhtikón Tz–ad Lyc–31, cf. Eust–1581–21. ‘pirrhmatikóv, -Í, -ón gram. 1 adverbial de las formas 0nwtérw y 0nwtátw A.D–Adu–169– 11, de los adj. neutr. usados como adv., Sch–Ar– Pl–244, súntaxiv Sch–Er–Il–13–53a, 0ntwnymía Eust– 230–20, mórion Eust–258–44, táxiv Hdn–Gr–1–220. 2 adv. -Ûv adverbialmente tà ²nómata ‘. 0koúetai A.D–Synt–10–9, cf. Phryn–PS 10. ‘pírrhxiv, -ewv, 7 1 grieta, fisura jeilÛn Dsc–2–76–18, cf. Gal–14–424. 2 rotura, desgarro tÎv ‘pifaneíav Paul–Aeg–6–89–2, c. gen. subjet. tÛn 0némwn Eust–1890–29. 1 c. ‘pi- en sent. ‘pírrhsiv, -ewv, 7 ‘contra' crítica, censura, reproche c. gen. subjet. deiloû (sc. 0ndróv) Archil–15–1, cf. Plu–2–19c, Hsch. 2 c. ‘pi- en sent. además' apelativo, epíteto divino ueÛn Phld–Piet–822, sinón. de ‘pwnymía Them– Or–15–194a; designación, denominación tò faínesuai parà tò fáov “jein tÃn ‘pírrhsin Ar– Did–16. 3 invocación o ensalmo incomprensible, bárbaro o ficticio, para espantar un espíritu frikwdestáth ‘. Luc–Philops–31, en encantamientos ‘pödÛn dÍ tinwn metá tinov 0sÍmoy kaì barbarikÎv ‘pirrÍseov Eus–PE 4–1–11, cf. Afric–Cest– 5–45, acompañando ritos heréticos mystagwgían ‘piteloûsi met' ‘pirrÍsewn Epiph–Const–Haer– 4 c. ‘pi- en sent. ‘después' conclu34–20–1. sión op. prórrhsiv ‘premisa', Phld–Rh–2–63Aur. ‘pirrÍssw v. ‘pirrássw. †‘pírrhtai: ‘pikátaktai Hsch. (cj. ‘peírhtai: ‘pitétaktai ap. crít.). ‘pirrhtéon hay que decir, se debe decir ‘. ¶ti ... Plu–2–36b.

‘pirrhtoreúw declamar, pronunciar en voz alta toùv ‘pilogikoùv oÅktoyv ‘k tÎv ´cewv a½tÎv ‘perrhtóreysen pronunció en alto un epílogo de lamentos ante su vista Ath–590e, a favor o en contra de alguien, c. dat. toiaûta kaì tosaûta ‘perrhtóreysen a½tÔ Luc–Hist–Cons–26, c. giro prep. ‘pirrhtoreúsaí ti kat' ‘moû formular alguna queja en mi contra Ach–Tat–8–8–4. I 1 criticado, desacre‘pírrhtov , -on ditado, que goza de mala reputación o escaso crédito a® banaysikaì (téjnai) X–Oec–4–2, ‘pírrhta gynaikária mujerzuelas de mala fama Eus– HE 9–5–2, o® kakíä tinì ‘pírrhtoi D.C–54–13–1, unido a 0selgÍv ‘lascivo', Philostr–VA 1–12; subst. tò ‘. descrédito, ignominia tív tó ... ‘pírrhton toû ploútoy ... diafúgoi; Clem–Al–QDS 39–1, o® ‘n taîv 0goraîv tà ‘pirrhtótata ‘pideiknúmenoi 2 criticable, censurable, reproCels–Phil–3–50. bable la riqueza conseguida por medios ilícitos, Philostr–VA 7–23, a® ‘pírrhtoi 7donaí de Nerón, Philostr–VA 7–23, · toîv ‚lloiv ‘pírrhton dokeî kaì mémcewv ‚xion de las maneras y actitudes de una prostituta, Philostr–Ep–38, Œbriv ‘. kaì dysÚnymov Hld–5–7–1, ‘pírrhton: ‘pícogon, a9sjrón 3 acordado entre las partes en litigio Hsch. diaithtÍv Lex–Patm–163. II adv. -wv mediante crítica o censura Poll–3–139. ‘pirrigéw medic. tener escalofríos después o además o® mèn oŸn pleîstoi tÛn noshsántwn perì krísin ‘perrígoyn Hp–Epid–1–14, cf. 18, Prorrh–1–138. ‘pirrigów medic. tener escalofríos después Hp–Prorrh–1–66, Gal–7–828; part. neutr. plu. subst. tà ‘pirrigÚsanta los escalofríos que se producen después de ciertos síntomas, Hp–Prorrh–1–61. bot. raíz secundaria ‘pirrízion, -oy, tó Dsc–1–11 (var.). ‘pírriza , -wn, tá bot. raíces, raigambre de un árbol 7 tÛn 0kanuÛn 0nabolà ‘x [‘]pirízwn POxy–909–25 (III d.C.). ‘pirrizów hacer enraizar, hacer que arraigue kolÚnav ... ualássë Nonn–D–40–532. ‘pírriknov, -on recogido, contraído de las patas traseras de los perros de caza, de mayor tamaño que las delanteras, X–Cyn–4–1, cf. Poll.5.58. 1 mortaja pròv ‘pírrimma, -matov, tó 2 medic. emplasto, comtafÍn Lyd–Mag–3–60. presa ‘. cûjon Orib–Syn–3–76 (tít.). ‘pirrínion , -oy, tó pequeño aro en la nariz Sm–Ez–16–12. ‘pírrinon, -oy, tó aro en la nariz jrysoûn Sm–Ib–42–11. ‘pírrin, -inov graf. ‘pírin de pers. de nariz larga, narigudo, POxy–3617–9 (III d.C.); cf. ‘pírriv. de pers. de nariz larga, ‘pírrinov, -on narigudo Luc–Philopatr–12, de los nacidos bajo ciertos signos del zodiaco, Heph–Astr–2–2–30, Hippol–Haer–4–15–4; de nariz aguileña o saliente mikrÛv ‘. de San Pablo A.Paul–et Thecl–3. ‘pirripízw 1 reavivar, inflamar de nuevo, volver a encender soplando sobre c. dat. didúmaiv stratiÊsin ‘perrípizen %EnyÚ reavivaba el fuego de la batalla en los dos ejércitos Nonn–D– 30–187. 2 lanzar, arrojar 0ndroméhn ‘pì fútlhn ... 0Ítav Io–Gaz–2.294. ‘pirriptéon hay que aplicar un fomento o emplasto khrwtÍn Herod–Med. en Aët–5–134, cf. Orib–Ec–105–3, c. dat. tÊ kardíä a½tÊ ‘. tà metríwv ‘mcújonta Paul–Aeg–2–47. ‘pirriptéw I tr. 1 lanzar, tirar, arrojar frec. proyectiles o armas arrojadizas, a mano o con máquinas de guerra xúla megála ‘perríptoyn ‚nwuen X–An–5–2–23, cf. D.H–20–1, stefánoyv a un general victorioso, Plb–18–46–12, c. dat. taûta (frúgana) ... ‘perríptoyn toîv 0ulíoiv Ph–2–564, cf. Luc–VH 1–41, fig. toútoiv ceydeîv a9tíav D.S–14–5, cf. Cyr–Al–M–70–16B, c. compl. de direcc. ‘v toùv prosmignúontav jeîrav sidhrâv ‘perríptoyn D.C–50–32–5, cf. Ph–Mech–100–13, en v. pas. tà ‘pirriptoúmena 0mfíblhstra Ph–Mech– 99–48, gérra toîv skólocin ‘pirripteîsuai App– BC 5–36; descargar, dejar caer, propinar golpes

‘pirroféw

1871 ‘mastígoyn a½tòn 0dialeíptwv pollàv ‘pirriptoûntev a½tÔ plhgáv LXX 2Ma–3–26. 2 echar sobre, por encima de kónin aÅrontev jeroîn ²líghn ‘perríptoyn toîv sÚmasi como ritual funerario practicado con cadáveres insepultos, I–BI 4–332. 3 medic. echar, extender, aplicar sobre la piel cataplasmas o emplastos, Sor–3–7–55, Orib–Syn–3.76– 1, en v. pas. Damocr. en Gal–13–1001; fig. aplicar, pegar sobre mononoyjì tò próswpon taîv lopásin ‘pirriptoûntav pegando casi la cara en los platos en el banquete, Clem–Al–Paed–2–1–11. II intr. lanzarse a la carrera los perros tras la presa, X–Cyn–6–22. ‘pirríptw ‘piríptw AP 5–129–7 (Autom.) A tr. I en sent. fís., frec. c. dat. 1 arrojar, dejar caer, descargar, echar sobre ¶te moi ... doûra TrÛev ‘pérrican Od–5–310, dokoùv ... 0pò tÛn ‘pálxewn Plb–10–13–9, a½toîv líuoyv jalázhv ‘k toû o½ranoû LXX Io–10–11, ‘pirrícantev (toùv 9juûv) dè taîv pétraiv katoptÛsi pròv tòn ¢lion echando los peces sobre las rocas los asan al sol Str–16–4–13, en v. pas. ‘pirriptómenov ... ³ krióv ref. un tipo de torre de ataque con una pasarela que se deja caer sobre el muro enemigo, Apollod–Poliorc–172–1, en recetas taûta ‘laíö ²rgásauai jrà kaì ‘pì bólbiton ... ‘. hay que amasar esto con aceite y echarlo en estiércol Hp–Mul–206–39; frec. echar por encima de, cubrir con prendas de tela a½tÔ tò Ådion ®mátion sobre los hombros, I–AI 8–353, Broútö dè tÃn a¾toû foinikída para cubrir su cadáver, Plu–Ant–22, díktya toîv ... diamajoménoiv D.S–17–43, cf. D.P–Au–3–25, ‚nwuen te a½tÎv (sc. piuáknhv) ‘pírricon skepásmata Dsc–5–88, fig. ceydeîv a9tíav ‘pérrice toîv Kymaíoiv D.S– 13–73, 7 0kauarsía toû kósmoy ‘piríptetaí soi la impureza del mundo ha sido arrojada sobre ti dirigido al agua de una fuente, Manes 95. 2 c. ac. del pron. refl.: a) echarse encima de, arrojarse sobre ‘pirrícav ’aytòn tÔ nekrÔ Philostr–Her– 45–1, cf. Hld–10–30–2, Str–16–4–13, sin compl. diÚkwn ... ‘pirríptei ’aytón, ¶tan ª plhsíon el león sobre su presa, Arist–HA 629°20; b) lanzarse, arrojarse a ualássë Agatharch–83, ‘v kolymbÍuran Polyaen–4–2–6, fig. e9v kindúnoyv Chrys–M– 60–153, toîv kindúnoiv Clem–Al–Str–7–11–66. 3 ‘. jeîra echar mano, e.e., agarrarse al casco de un barco naufragado AP 9–84 (Antiphan.). 4 medic. echar, extender, aplicar sobre fomentos ‚nwuen ‘pirríptein kat' ‘pigastríoy Sor–2–1–62, stypthrían ... ‘. tò metÚpö Anon–Med–Acut–Chron–5– 5 echar además, añadir, 3–11, cf. Gal–13–339. incorporar en la preparación de una receta medic. kaì teútloy fúlla ‘. a un cocimiento, Hp– Mul–186, ‘pírripte katà mikròn tò ´xov añade el vinagre poco a poco Gal–12–846. II fig. 1 echar encima, e.d., endosar, infligir, imponer castigos o tareas no deseadas tÊde ... unhtÊ ueòv ... tásd' ‘pérrecen plánav A–Pr– 738, toîv linúfoiv ... “rga dwreán PTeb–5–249 (II a.C.), c. inf. mósjoyv mhdè ®ereîa tréfein PTeb–5–183 (II a.C.), en v. pas. o½ gàr brajùv ‘pérripto kíndynov no pequeño peligro (le) había sido impuesto Ph–2–594, cf. Nech. en Cat– 2 echar encima, descargar Cod–Astr–7–146–2. sobre, dejar en manos de, confiar a bienes o responsabilidades a½tÔ ‘pirrícai tÃn ‘xoysían dejar en sus manos la potestad de decidir, Pall– H.Laus–22–6, deî ‘pirríptein tàv 1martíav a½tÔ (sc. tÔ diabólö) Origenes Hom–23 in Lc. (p–153– 22), ¶la tà prágmatá moy ‘piríptw e9v ¾mâv SB 7655–5 (VI d.C.), ‘pírricon ‘pì kúrion tÃn mérimnán soy LXX Ps–54–22, cf. 1Ep–Petr–5–7, ‘pérrifa ¾mîn tà “unh LXX Io–23–4, en v. pas. ‘pì sè ‘perrífhn ‘k mÍtrav a ti fui confiado desde el útero LXX Ps–21–11. 3 c. ac. del pron. refl. imponerse para una elección o® boylómenoi ‘. ’aytoúv Æna jeirotonhuÛsi Dig–26–5–21–6. B intr. en v. med. 1 extenderse sobre, recubrir tà ‘pì tòn stómajon ‘pirriptómena skir2 en v. med.-pas. añadirse, rÚmata Dsc–1–42. ser accesorio o½dè 0nypárktwv ‘perrimménov, ¡ symbebhkÚv no es un añadido sin existencia

independiente, o algo accidental de la naturaleza de Dios Hijo respecto de la de Dios Padre, Cyr– Al–Dial–Trin–558e. ‘pírriv, -înov de pers. de nariz larga, narigudo Teucer en Cat–Cod–Astr–7–196–4, Heph– Astr–3–45.9; cf. ‘pírrin. graf. ‘píreic- IMylasa ‘pírriciv, -ewv, 7 601–7 (I a.C.) 1 acción de verter, vertido jóloy Aq–Hb–2–15. 2 imposición telÛn IMylasa l.c. 3 lanzamiento mÍlwn jryséwn Eust–1185–1. ‘pirróganon: 0pómaktron Hsch. (prob. l. -rroj-, cf. Vójanon). ‘pírrodov, -on de rosas fig. oýmov AP 7– 50 (Archimel.). I concr. 1 afluente, ‘pirroÍ, -Îv, 7 corriente secundaria 9Õ Káike Músiaí t' ‘pirroaí A–Fr–143, ‘pirroaì %Hridanoîo A.R–4–623. 2 corriente de ríos y manantiales namátwn I–AI 8–186, cf. Aristid–Quint–69–18, fig. sù ... ¤sua phgà drosízwn a½toùv kaì potízwn tÊ toû 1gíoy pneúmatov ‘pirroÊ Eus–Is–25–1-5, cf. Clem– Al–Paed–3–8–44, tÎv gnÚsewv Cyr–Al–M–77–1257A; fig. corriente, influencia, influjo de pensamiento a½tÛn politÛn mà 'pikainoúntwn nómoyv kakaîv 2 chorro, río, flujo, ‘pirroaîsi A–Eu–694. derramamiento a®mátwn A–A–1510, dakrúwn E– Fr–573, cf. Hld–10–16–2, D.P–Au–1–4, ‘laíoy en el mar para capturar ostras, Philostr–VA 3–57, gálaktov Longus 1–2–2, ¾dátwn ‘k tÛn ‚nwuen katarraktÛn Gr–Nyss–Res–284–14, tb. del fuego, Thphr–Ign–54; fig. profusión, abundancia, proliferación kakÛn E–Andr–349, sbennúnai tÃn aåxhn te kaì ‘pirroÍn (noshmátwn) Pl–Lg–783b. 3 medic. vía, canal, conducto de circulación de flujos cerebrales, Hp–Gland–12. II como n. de acción 1 riego de las plantas, Ph–1–249. 2 medic. y bot. flujo, riego, circulación aÆmatov Hp–VC 13, tÎv trofÎv Thphr–CP 5–4–6, ¾grÛn Gal–12–384, cf. Plu–2–688e, tâv mèn trofâv diadidoménav dià tÛn flebÛn e9v ¶lon tòn ´gkon kat' ‘pirroán Ti–Locr–101d. 3 flujo, secreción, salida de la leche, Ael–NA 3–39. 4 cien. aflujo, flujo op. 0porroÍ ‘reflujo', de la luz, Phlp–in de An–343–18, de los nutrientes, Ti–Locr– 102b, ref. al aflujo de la reminiscencia op. el reflujo del pensamiento, Pl–Lg–732b. 1 resonar, retumbar c. dat. ‘pirrouéw ktúpö d' ‘perróuei krothtòn 1mòn panáulion kára A–Ch–427; hacer ruido los peces con sus colas joròv d' 0naúdwn 9juúwn ‘perróuei S–Fr– 762. 2 gritar, chillar, alzar la voz en respuesta o en señal de aprobación stásiv dè págkoinov „d' ‘pirroueî A–Ch–458, laoì d' ‘perróuhsan E.Hec–553, cf. Ph–1238, Philostr–Im–1–19, c. or. complet. ‘perróuhsan d' o® mèn Ñv kalÛv légoi E–Or–901, cf. Chr–Pat–403, ‘n d' ‚ra fwnÊ laòv ‘perróueen Minúaiv ‘pikoíranon eýnai %Alkeídhn Orph–A–294, c. dat. instrum. ‘perróuhsan „pantev boÊ megálë D.H–6–83. 3 vilipendiar, denostar, criticar a voz en grito en señal de reprobación o queja pollà mèn lógoiv ‘perróuhse S.Tr–264. censurable, expuesto a ‘pirróuhtov, -on la vergüenza o el reproche ‘pirróuhta: ‘pícoga Hsch., Phot–e 1681. ‘pírrouov, -on ‘pírou- SEG 41–1068B–1 I 1 auxiliador, que presta (Misia II a.C.) ayuda, socorro o protección, tb. interpr. como que asiste dando valor, audacia o decisión esp. los dioses a los guerreros, de Atenea 0gauÍ moi ‘. ‘luè podoîin Il–23–770, cf. 4–390, de Ares, Q.S–8–265, oŒv t' ‘sáwsen ¡ ueòv ¡ daímwn tiv ‘. Q.S–14–628, en cont. no guerreros: ‘pírrouoi ‚mmi pélesue A.R–2–1193, PhlÎov ... yÝa 8gagon %Atreídësin ‘pírrouon Q.S–5–257, de Apolo como dios oracular Foîbe, [m]antosúnaisin [‘pí]rroue PMag–6–25, quizá de Hermes en su papel de psicopompo SEG l.c.; de cosas y abstr. que sirve de ayuda, defensa o protección o quizá que proporciona confianza o seguridad makraì gàr ‘pírrouoi e½frónai e9sín Hes–Op–560, pántessi d' ‘. ¢ndane mÎtiv A.R–2–1068, púrgov A.R–4– 1045, mûuov Gr–Naz–M–37–629. 2 que socorre

contra, que alivia ‘lpív ‘sti núkteron télov moleîn, pagklaútwn 0lgéwn ‘pírrouon hay esperanza de que llegue el fin de la noche, aliviador de llorados dolores A–Th–368. II 1 que conlleva vergüenza o deshonor, injurioso ‘pírroua kaká malas palabras injuriosas dirigidas a quienes eluden una responsabili2 sent. dud., quizá censuradad, S–Ant–413. ble, expuesto a la vergüenza o el reproche, afrentoso dÚmatá S–Fr–583–10; cf. ‘pirróuhtov. [La posible rel. c. su sinón. ‘pitárrouov es difícil de explicar. La rel. semán. c. Vóuov ‘ruido' y Vouéw se ha expl. entendiendo ‘. I como ‘el que llega hasta alguien haciendo ruido', de donde ‘el que llega en ayuda con ruido' (cf. bohuóv), y ‘. II, en otra evol. semán., como ‘el que injuria a gritos'. Tb. se ha defendido la existencia de dos homónimos, un ‘. deriv. de Vóuov que daría lugar al sign. II, y otro ‘. con el sign. I que sería forma apocopada de ‘pitárrouov q.u.]

I concr. 1 afluente, ‘pírroia, -av, 7 corriente secundaria de un río o® dè (potamoí) ‘k tÛn ²rÛn “joysi tàv phgàv kaì tàv ‘pir2 conducto, canal ¾dátwn ... roíav D.S–5–25. 3 medic. ‘pírroiai acueductos Luc–Phal–1–3. chorro, flujo de sangre al realizar una amputación Archig. en Orib–47–13–12, Paul–Aeg–3–22–5; fig. chorro, abundancia tÛn 0gauÛn D.S–33–22, tÛn 4 flujo abundante, gran pragmátwn D.S–2–2. caudal de agua ³ potamòv ... tÊ 0nabásei ‘píroian Åsjei kaì dacíleian Œdatov el canal en la época de la crecida tiene un gran caudal y sobreabundancia de agua, POxy–2341–5 (III d.C.), ‘x ‘piroíav toû Neíloy SB 13747–12 (III d.C.). II como n. de acción 1 riego, irrigación, precipitación tÛn ¾dátwn ref. al agua de lluvia que hace crecer las semillas, Ph–2–151; como sinón. de lluvia 7 toû o½raníoy (Œdatov) ‘. D.C– 2 medic. flujo, 78–25–3, cf. Basil–M–29–316B. riego, circulación e9v kústin de líquidos, Thphr– Sud–20, e9v tòn boybÛna de sangre, Steph–in Gal–Glauc–24, tÛn jymÛn Ael–NA 12–20, ’aytoû (sc. toû aÆmatov) Placit–4–22–1 (= Emp–A 74). 3 fil. aflujo, flujo de tipo inmaterial Corp–Herm– Fr–2a–4, tÎv ‘pirroíav ‘keínoy (sc. poihtikoû) synejoûv oåshv tÔ ‘pidektikÔ Alex–Aphr–Febr– 24–1, ‘. tiv kaì ‘pipnoà ... tÛn kalÛn Didym–in Eccl–44–6, toû Pneúmatov Gr–Naz–M–35–1109A. ‘pirroibdéw 1 fact. hacer silbar una flecha hacia c. dat. balÕn d' ¶ ge deúteron 9òn laimÔ ‘perroíbdhse Q.S–8–322. 2 intr. gruñir, ladrar un perro furioso, E–HF 860; rechinar, hacer un ruido estridente un cuervo batiendo las alas, Thphr–Sign–16. ‘pirroíbdhn adv. ruidosamente ‘. ³marteîn ... kynhgétë kúnav E–HF 860 (cód.). I tr. 1 gritar, proclamar ‘pirroizéw a voz en grito toiaútav tÔd' ‘pirroizeîv fygáv; 3 fact. hacer resonar taûta A–Eu–424, cf. Hsch. mèn mítoisi jalkéwn pálai strómbwn ‘pirroizoûsi ghraiaì kórai Lyc–585. II intr. 1 rechinar, hacer ruido estridente los cuervos batiendo las alas, Thphr–Sign–16, Arat.969. 2 silbar, zumbar de objetos lanzados a gran velocidad ²istoí Nonn–D–48–940, un disco, Nonn–D– 37–688. ‘pirrombéw lesb. -hmi Sapph–31–11 (var.). 1 zumbar como una peonza, zumbar ‘pirrómbeisi d' ‚koyai Sapph–l.c. 2 lanzarse en barrena sobre a½tÃn boylómenov 1rpásai (sc. a9etóv) Sch– Pi–I–4–77c. ‘pirropÍ, -Îv, 7 inundación Chrys–M–47.320. 1 que se inclina kairoî‘pírropov, -on sin ‘pírropon ¤tor un corazón que se inclina según la ocasión en una u otra dirección, Gr–Naz– 2 tendente, inclinado pròv tò M–37–1260. 0gauón Eustr–in EN 33–16. ‘pírroyv, -oy, ³ 1 aflujo de sangre por las venas, causa de hinchazón en los pies, Hp–Vlc–24. 2 flujo adicional de excremento líquido, Orib–8– 36–3. 3 corriente de un río toùv ‘léfantav katà tòn ‘pírroyn diabÎnai prosétaxe D.C–Epit–8.24.1. ‘pirroféw jón. -rryféw Hp–Acut–24 1 beber a continuación, inmediatamente después

‘pirrófhma de beber o ingerir otra cosa tÎv ... ptisánhv, ¶tan píë tò fármakon, ‘pirryfeîn a½tíka jrà didónai mhdèn “lasson ... ¡ ¶son eÅuisto Hp–l.c., ¶tan ... tò Œdwr pnígë, tí ‘pirrofÍsomen; Gal– 8–577, eýt' ‘pirrofeîn oýnon kekraménon Dsc–4– 1.3, cf. Sor–1–20–65, Paul–Aeg–1–95, Œdwr tras chupar el veneno de una mordedura de serpiente, 2 beber además de c. dat. o® Ael–NA 9–62. goûn ‘pirrofoûntev tÔ ... gálakti cyjroû ²lígon Œdatov Clem–Al–Paed–1–6–50. 3 dar tragos, beber una y otra vez en uso abs. (o® 0gwniÛntev) diaklúzontai kaì ‘pirrofoûsi Arist–Pr–948ª2, cf. Clearch–Com–1, c. gen. partit. pollákiv ... toû Œdatov Plu–Phoc–9; beber uno tras otro en uso abs. %Agauoû Daímonov ‘pirrofeîn beber la copa del Buen Genio al concluir la comida antes del simposio pasándose la copa, Theopomp–Hist–406. dud. papilla Alex– ‘pirrófhma, -matov, tó Trall–1–521–7. ‘pirrójanon v. ‘pirróg-. punta, extremo del ‘pirrygjív, -ídov, 7 pico de aves rapaces y otras, de tipo ganchudo gamcÚnyja dè eÅrhtai ¶sa tÛn pterwtÛn tÃn ‘pirrygjída gegámcwken ¾pò tÃn gényn Ar–Byz– Epit–1–22, cf. Sud–g 53. ‘pirrúzw [aor. part. masc. ‘pirrúxav Ar– V–705] azuzar a un perro de caza contra su presa, fig. ¶tan oÿtov s' ‘pisízë ‘pì tÛn ‘jurÛn tin' ‘pirrúxav Ar–l.c., cf. Sch–Ar–V–704b, 705, ‘pirúzein kúnav: ‘pafiénai. kaì parormân Hsch– e 5142. ‘pirryumízw 1 adaptar rítmicamente, remodelar, recomponer antiguos poemas en cuanto a la métrica o el ritmo, Pl–Lg–802b, cf. Hsch–e 5140. 2 suavizar, moderar a9dÕv d' ‘perrúumizen 6piÚtaton ‘rúuhma la modestia suavizaba el delicado rubor de sus mejillas, Chaerem–1–3, e9v tò 0felèv kaì 0kósmhton ’aytÃn ‘perrúumizen moderaba (su forma de vestir) hacia la sencillez y la falta de ornamentos Luc–Pisc–12. ‘pirrúomai salvar, preservar ’ptápylon •dov ‘pirrúoy A–Th–165. ‘pirrypaínw ensuciar, manchar en la superficie Þsper 9oû ... ‘pirrypaínontov tÃn polytéleian Plu–2–828a, en v. pas., ref. a heridas y úlceras tàv ’lkÚseiv ... ‘piflegmainoúsav kaì ‘pirrypainoménav Philum–Ven–3–3, cf. Archig. en Orib–46–27–3; fig., en sent. moral ensuciar, mancillar tà dè 0pò kakíav páuh ¶sa tò kauaròn tÎv zwÎv 7mÛn ‘pirrypaínei Basil–Ep–261–3. ‘pirrúptw medic. limpiar, desinfectar 7 ptisánh, ¶son mèn ‘pirrúptei Steph–in Gal–Glauc.132. ‘pírys- Didym–Gen– ‘pírrysiv , -ewv, 7 188–21 [nom. plu. jón. ‘pirrúsiev Hp–Acut– I medic. 1 como proceso interno (Sp.) 7] flujo excesivo que puede producir fluxión ‘pÃn ... 0potrécëv tÃn ‘pírrysin Hp–Loc–Hom–21, katacûjon ... tÃn 0pò tÎv trofÎv toû aÆmatov ‘pír2 como proceso hacia rysin Arist–PA 653ª13. el exterior derrame, efusión, excreción en sangrías o hemorragias toû aÆmatov Hp–Vlc–26, de humores, Paul–Aeg–6–99–3, melaínhv jolÎv kaì driméwn Veymátwn ‘pirrúsiev Hp–l.c., podÛn ‘pirrúseiv sudores de pies, Cyran–4–36–9; sent. dud., quizá flujo, corriente de crecimiento que compensa el desgaste natural de los dientes tajù gàr ƒn katetríbonto mà ginoménhv tinòv ‘pirrúsewv Arist–GA 745ª28. II de ríos o de aguas superficiales 1 flujo, torrente, corriente tÛn Veymátwn Arist–Mete–356ª3, tÛn potamÛn Posidon–221, cf. Plb–4–39–10, Basil– Hex–4–2, en una fuente “stai plÍrhv 7 básiv toû ¾groû dià tò meízona eýnai tÃn ‘pírrysin tÎv 0porrúsewv la base estará llena de agua porque el torrente de entrada es mayor que el de salida Hero Spir–1–30; fís. flujo, torrente de átomos que conforma los seres ‘k tÎv synejoûv ‘pirrúsewv tÛn ³moíwn e9dÚlwn Epicur–Sent– 2 desbordamiento, subida tÛn ¾dátwn [5] 1. D.S–1–74, cf. 40, Basil–Ep–365, en el diluvio bíblico, Didym–l.c. 3 agr. riego, irrigación dià tò mà “jein ‘pírrysin tajù maraínetai Arist–Pr–925ª23; entrada, toma de agua por la que se distribuye el

1872 agua de riego desde los grandes canales a los más pequeños PTeb–703–31, 37 (III a.C.). ‘pirrytÍv, -oû, ³ conducto, boquilla de cada una de las lámparas del candelabro del Templo, Aq–Za–4–2. graf. en inscr. ‘piryt‘pírrÜtov, -on I sent. act. 1 que fluye, que corre naturalmente, el agua de ríos o arroyos ‘n toîv ‘pirrútoiv kaì ²jeteyoménoiv (Œdasi) Thphr–CP 3–8–3, cf. HP 5–9–5, Œdwr pótimon ‘pírryton D.C–59–17–3, op. phgaîov ‘de fuente' y freátiov ‘de pozo' Gp–2–6–33, el agua de fuente o manantial ‘n krÍnë ¡ ‚ntrö ¡ kauóloy ¶poy ‘. Œdwr ‘stín Hero Spir–1–16; de riego, corriente Œdata op. ¾étiov ‘de lluvia', Plu–2–911f; que fluye, que 2 fluido, que fluye, mana phgaí Gp–2–6–11. que se extiende como un fluido: a) los alimentos por el cuerpo y el propio cuerpo kau' ¶lon tò sÛma ... tà tÎv trofÎv námata oŒtwv ‘pírryta gégonen Pl–Ti–80d, ‘pírryton sÛma kaì 0pórryton un cuerpo sometido a flujos y reflujos interiores, Pl–Ti–43a, 7 ‘. zwà kaì 0pórrytov Gr– Nyss–Apoll–167–2; subst. tò ‘. fig. tò ‘pírryton tÎv fúsewv 7mÛn Gr–Nyss–Anim–et res–109–2; b) las facultades corporales: la facultad de la vista consid. como un fluido procedente del sol, Pl–R–508b, op. súmfytov ‘innato' “nia dè symfútoyv (dynámeiv) „ma kaì ‘pirrútoyv “jei Gal–1– 319, fig. ... o½ dià sarkÛn o½dé ge di' a9suÍsewn ‘pírrytoi (7donaí), 0ll' a½tofyeîv tinev placeres que no fluyen por las carnes o los sentidos, sino innatos Max–Tyr–25–7, cf. 41–4; c) sustancias corporales Œlh ‘. sustancia fluida excretada en dist. enfermedades, Gal–7–733, Alex–Trall–2–147.4; 3 fig. subst. tò ‘. flujo de sangre, Gal–2–96. abundante, que fluye en abundancia karpòn te gaíav kaì botÛn ‘pírryton A–Eu–907. 4 vertido a granel, a chorro, sin medida del aceite distribuido en el gimnasio a cargo del gimnasiarca desde grandes tinajas g[ym]nasiarjÍsantev ... ‘pirrútö ‘laíö IStratonikeia 242–14 (Panamara II d.C.), gymnasiarjÍsanta dìv draktoîv ‘laíoiv ‘pirútoiv 0nellipÛv IAph2007 12–308–11 (I d.C.); subst. ³ ‘., tò ‘. prob. tinaja o contenedor de aceite (cf. draktóv 2) gymnasiarjÍsanta ‘k tÛn 9díwn ‘pirútö IStratonikeia 523–4 (Lagina, imper.), 0leícasan dìv draktoîv kaì ‘pirútoiv 0parathrÍtwv SEG 6–185–7 (Sebaste, imper.), cf. IAph2007 12–29–2–10 (II d.C.). II sent. pas. regado, bien regado natural o artificialmente pedíon X–An–1–2–22, cf. Str–8–6–8, ‘. jloíh péfyke urémmasin jortásmata Ezech– 252 (cód.), gewrgía PPetra 25–4 (VI d.C.); subst. tà ‘pírryta terrenos regados ‘v tà ¥tton ‘pírryta 0ntleîn para regar los terrenos menos regados Ael–NA 7–1. III adv. -wv por infusión, como un fluido tàv cyjàv ‘. ‘nágage la naturaleza en los seres vivos, Ti–Locr–99e. ‘pirryfánw beber, tomar además oýnon ‚krhton Hp–Int–6. ‘pirryféw v. ‘pirroféw. ‘pirrwgologéomai graf. ‘pirwg- Euagr– Pont–Cap–Pract–epíl–4 (p–713) agr. rebuscar, ir al rebusco de la uva después de la añada ‘pirrwgologoúmenov toùv 0mpelÛnav LXX 4Ma– 2.9, cf. Hsch., en sent. fig. ¶sa ... ‘pirwgologoúmenoi e¾rÍkamen Euagr–Pont–l.c. I tr. 1 c. ac. de pers. y ‘pirrÚnnymi asim. animar, alentar, infundir coraje o fuerza aÿtaí te (néev) dÍ sfeav ‘pérrwsan Hdt–8–14, toùv mèn ... ‘xéplhxe, toùv dè ... pollÔ mâllon ‘pérrwsen Th–4–36, cf. 8–89, X–HG 7–5–6, toùv stratiÚtav Polyaen–8–23–32, cf. D.C–56–14–4, toùv néoyv Hld–8–15–4, cf. Philostr–Gym–54, Eus–HE 7– 7–3, en v. pas. %Auhnaîoi mèn tÔ lógö tÎv níkhv ‘pirrwsuéntev Polyaen–1–35–1, c. giro prep. tò meirákion ‘pérrwse pròv tòn pólemon animó al joven a entrar en guerra Plu–Lys–4, cf. Hld–8–9– 15, Basil–Ep–164–1, Gr–Nyss–Eun–3–1–1, en v. pas. toîv ¾metéroiv ¾pofwnÍmasin ‘pirrwsuÎnai pròv tòn 0gÛna Basil–Ep–222, fig. ç díkella, nûn moi ‘pírrwson seaytÍn oh azada, esfuérzate para mí

2 c. ac. de concr. fortalecer, reLuc–Tim–41. forzar tà jÚmata I–BI 4–52, en cont. medic. tÃn ... ureptikÃn dúnamin Gal–6–417, cf. 600, Antyll. en Orib–6–28–1, tb. c. ac. de abstr. ‘pérrwse tÃn ... gnÚmhn Plu–2–62a, cf. Iambl–Protr–5, Clem–Al– Paed–1–1–3, Eus–HE 6.43.6, tÃn spoydÍn Gr–Nyss– Pss–73–3. II intr. en v. med.-pas. 1 animarse, sentirse fuerte de nuevo, recobrar el coraje o® Lakedaimónioi ... pollÔ mâllon ‘perrÚsuhsan Th–6–93, cf. 7–2, 17, X–HG 3–4–18, Luc–Somn–18, Plot–6–7–31, toû dè daimoníoy polù mâllon ‘perrwménoy UPZ 144–43 (II a.C.), c. giro prep. de finalidad kaì ‘v t‡lla polù ‘pérrwnto para todo lo demás también se habían sentido muy animados Th–7–7, cf. Plot–5–3–3, Clem–Al–Strom–7–12–74–3, ‘pì tÔde tÔ “rgö ‘v tosónde ‘pirrwsuÎnai tÃn stratián Arr–An–6–26–3, c. dat. limitativo diplasíwv ‘perrÚsuhsan taîv ³rmaîv pròv tòn pólemon se sintieron el doble de animados en sus impulsos hacia la guerra Plb–1–24–1, cf. PTor–Amenothes 8– 65 (II d.C.), c. ac. de rel. táv te cyjàv ‘pirrwsueív el ejército, Hdn–3–3–8, c. inf. como suj. keínoiv d' ... ke9 deín' ‘perrÚsuh légein si aquellos tuvieron coraje para decir cosas terri2 en sent. fís., de pers. recobles S–OC 661. brar fuerza, esforzarse ‘pì d' ‘rrÚsanto pódessin proprobiazómenoi cogían fuerza empujando hacia delante con los pies al remar, A.R–1.385 (tm.), cf. 3–1258. 1 c. ac. de pers. expreso o ‘pirrwnnúw sobreentendido animar, alentar, infundir fuerza, ánimo o coraje toùv Smyrnaíoyv Philostr–VA 4.7, tÃn ... ueòn taúthn ‘pirrwnnúoysán me pròv tÃn ®storían D.C–72–23–4, en uso abs. ³ jeimÕn ... pròv tò fageîn ‘perrÚnnye el invierno animaba a comer Lib–Decl–29–18, 7 presbytáth légei ‘pirrwnnúoysa Longus 2–23–2, cf. Arr–Epict–3–7– 23, Didym–Trin–2–4–9. 2 c. ac. de abstr. fortalecer, reafirmar, reforzar tÃn dúnamin Gal–18(2)– 893, tòn tónon Antyll. en Orib–6–23–3. I sin rég. 1 de cosas hacer ‘pirrÚomai movimientos ondulantes, ondear, flotar, agitarse el cabello jaîtai ‘perrÚsanto ‚naktov kratòv 0p' 0uanátoio Il–1–529, h–Bacch–14, plojmoì ... ‘perrÚonto kiónti A.R–2–677, cf. Nonn–D–37.286. 2 de pers. moverse dando vueltas con el cuerpo, serpentear, evolucionar en la danza ‘perrÚonto dè Bákjai Nonn–D–27–221, c. ac. int., ref. a la acción de pisar el vino ‘pírrwsai dè joreíhn muévete haciendo girar la danza, AP 9–403–3 (Maec.); moverse de acá para allá trabajando, trajinar e9lapínhv drhstÎrev Nonn–D–18–97. II c. rég. en dat. 1 desplazarse haciendo líneas curvas sobre, serpentear sobre, evolucionar sobre ‘perrÚsanto dè possín ref. a las Musas al danzar, Hes–Th–8, ‘perrÚo[nto dè nekrÔ 9ju]úev Blemyom–13, cf. Nonn–D–1–158. 2 hacer movimientos giratorios, dar vueltas una y otra vez o seguir dando vueltas junto a algo al moverlo con las manos tÊsin (sc. múlaiv) dÚdeka ... ‘perrÚonto gynaîkev junto a esas ruedas de molino daban vueltas una y otra vez doce mujeres, e.d., hacían girar esas ruedas de molino una y otra vez, Od–20–107, ‘pì 8mati núkta nÍnemon 0kamátësin ‘perrÚont' ‘látësin tras el día, durante la noche sin viento seguían haciendo girar los remos infatigables A.R–2–661, cf. 4– 3 moverse rápidamente acompañando o 504. junto a otra pers., en cont. bélico tÔ d' „ma uarsÍentev ‘perrÚonto majhtaí Nonn–D–13–562, cf. GDRK 22–1ue–2, Pamprepius 3–119, de un ejército de amores revolotear siguiendo a !Erwtev ‘perrÚonto tiuÍnë Colluth–100. ‘pirrÚpia: e½telÎ Hsch. 1 estímulo, ánimo, ‘pírrwsiv, -ewv, 7 aliento para la acción tà dè zÔa o½ deîtai tÎv “xwuen ‘pirrÚsewv Ael–NA 6–1, cf. Eust–1267.23. 2 refuerzo, confirmación ‘. tÎv VÚmhv ‘keínhv 3 ret. intensificación, Lib–Decl–48–60, cf. Hsch. refuerzo pragmátwn ¡ kataskeyÛn ‘. Longin– 11.2, cf. Anon–Seg–20.

‘piseúw

1873 ‘pirrwstéon hay que intensificar, hay que reforzar pâsan ¶mwv ‘. ‘stí moi spoydÃn soû ge keleyoúshv Nicom–Harm–1. ‘pirúzw v. ‘pirrúzw. ‘pírysiv v. ‘pírrysiv. ‘pirúsmiov, -h, -on 1 que reelabora nuevas formas, que adopta nuevas configuraciones ‘pirysmíh ’kástoisin 7 dóxiv Democr–B 7. 2 ‘pirúsmion: ‘piréon Hsch. *‘piryteúv DMic. e-pi-u-ru-te-we. ‘pírytov v. ‘pírrytov. ‘pirúw volver a dar forma, volver a modelar piezas de madera ya trabajadas, en v. pas. Alch–Fr–Pap–3–47. ‘pirwgologéomai v. ‘pirrwgologéomai. 1 carga, peso fig. ‘písagma, -matov, tó to½písagma toû nosÍmatov S–Ph–755; concr. ‘. 2 albarda ‘. ´noy, tÛn ´nwn Sch–Ar–Nu–449D. ‘f' · ƒn ‘pibÊ ... ³ gonorryÍv LXX Le–15–9. ‘písaurov, -on frágil, inconsistente, expuesto a malograrse tàv ¾párxeiv pefantasiwménav poioûsi kaì ‘pisáuroyv kaì ‘pikindúnoyv Vett–Val–86–1, 7 plínuov Ðmà oŸsa 0suhnÃv ¾párjei kaì ‘. Ephr–Syr–2–66A, glos. a ‘píkhrov Hsch– e 4852, ‘.: fragilis, Gloss–2–310; débil, endeble ‘písaura kaì 0dranÎ (pneúmata) Iren–Lugd–Haer– 1–13–4. ‘pisÄlÄgéw agitarse, soplar violentamente en contra salageûntov “pi droseroîo nótoio Opp–C–4–74 (tm.). ‘pisaleúw I intr. 1 náut. recalar, costear c. dat. uewrìv dè naûv ... ‘pisaleúei toîv 0krwthríoiv Philostr–Her–67–10, cf. Him–39–6. 2 de pers. contonearse, caminar moviendo afectadamente los hombros o® dè toîv ×moiv ‘pisaleúontev ²ruoîv ‘ktetaménoiv Arist–Phgn–813ª11. 3 flotar, ondear, agitarse sobre c. dat. 7 kómh xanuà ‘pisaleúei tÔ metÚpö Philostr–Iun–Im–7–3, cf. Philostr–Im–1– 23; en v. med. mismo sent. ‚jri tÛn metafrénwn o® ´pisuen ‘pisaleúontai plókamoi Luc– Am–40. II tr. agitar, provocar contra c. dat. tinev tÛn ³mórwn ‘unÛn toîv %Ioydaíoiv ‘pesáleyon toû polémoy tÃn “fodon Cyr–Al–M–77–805C. 1 sacudido por el mar, ‘písalov, -on agitado por las olas ‘. prâxiv como def. de un 2 agitado, revuelto tÃn barco, Secund–Sent–14. uálassan ... ‘písalon oŸsan Chrys–M–50–817; fig. agitado, inestable, convulso eýje gàr zwÃn ‘písalon Rom–Mel–63–u^–11. 3 abierto, expuesto al mar ‘. ¶rmov rada abierta, Peripl–M–Rubri 8, ‘. ‘stin ³ tópov de Ptolemaide en Cirenaica Stadias–55. ‘pisalpízw 1 acompañar tocando la trompeta c. dat. de pers. o® dè loipoì ®ereîv ... ‘pesálpizon toîv ¾mnödoûsi I–AI 9–269. 2 soplar, tocar c. dat. del instrumento toîv kérasin I–AI 7– 356. ‘písamov v. ‘píshmov. sent. dud., prob. ‘pisandalív, -ídov, 7 cordón o cinta para sujetar el quitón, dispuesto en parejas jitÛna korikòn ... ‘pisandalídav “jonta •x SEG 43–212–29 (Tanagra III a.C.). 1 amontonamiento, ‘písaxiv, -ewv, 7 acumulación por encima 7 ‘. tÎv gÎv Thphr–CP 2 medic. llenado, repleción ¶tan dè 5–6–3. mhkéti ‘písaxin ‘pidéjhtai tà 0ggeîa Erasistr– 161–3, cf. Gal–7–542. ligeramente descompuesto ‘písaprov, -on ref. a un tipo de excrecencia del roble 0noigómenon d' ‘sti mélan kaì ‘písapron Thphr–HP 3–7.5. ‘pisarkázw burlarse de, hablar con sarcasmo de, despreciar ¶sa ³moiótropa syneírwn ... kaì ‘pisarkázwn Ph–1–587, cf. Sch–Er–Il–9.347a, Sch–S–El–1457X., c. dat. toîv ‘pisÍmoiv tÛn foneyoménwn Sch–Er–Il–11–110-1. ‘pisarkídiov, -on que está sobre la piel Gal– 15–891 (var. de Hp–Acut–(Sp.) 20–1, cf. ¾posark-). ‘písarkov, -on cubierto de carne ²stéon Hp–Fract–18; subst. plu. tà ‘písarka partes carnosas, carnosidad que recubre el hueso, Phot–g 1. I ref. a la carga ‘pisássw át. -ttw cargar a) c. ac. de la carga y compl. prep. o

dat. del anim. tàv dè difuérav ... ‘pì toùv ´noyv Hdt–1–194, cf. 3–9, tòn 0skòn e9v tÃn kámhlon T.Sal–22–16, tà pròv tÃn ®eroyrgían ... ´nö I–AI 1–225, cf. Ael–NA 17–32, Hsch–s 2056; b) c. ac. del anim. toùv ‘léfantav Luc–Bacch–3, c. dat. de la carga ‘ríoiv ‘pisáxai a½tón (sc. tòn ²réa) Ael–NA 7–42, en v. pas. ´nov ‘pisesagménh SB 12468–13 (III a.C.); en v. med. mismo sent., fig. ³ patÍr moy ‘pesásseto ¾mâv kloiÔ bareî LXX 3Re–12–11; c) c. dos ac. ‘pisáxanta tÃn ´non sûka Alciphr–2–17–1. II no ref. a la carga 1 de caballerías aparejar, ensillar c. ac. del anim. Æppoyv X–Cyr–3–3–27, cf. X–An–3–4–35, Abraam ... ‘pésaxen tÃn ´non a½toû LXX Ge–22–3, cf. Nu–22–21, 3Re–13–13, Luc–Asin– 22, Chrys–M–56–548, Cyr–Al–M–69–137C. 2 amontonar, acumular en v. pas. tÃn ‘pisesagménhn 3 medic. llenar por comgÎn Thphr–HP 7–2–5. pleto, colmar en v. pas. tà ‘n tÔ sÚmati 0ggeîa Gal–7–541. ‘pisafhnízw hacer más claro, esclarecer tà proeirhména Clem–Al–Strom–3–11–77, tínav eýpen ... lógoyv Heph–Astr–Epit–4–25–34, cf. Heph– Astr–2–11–21. †‘pisajuÍv: jrewfeiléthv Hsch. 1 apagar glos. a ‘zeína ‘pisbennúw Hsch. 2 en v. med.-pas. apagarse, extinguirse sobre c. dat. libanwtoû jóndroyv ... ‘pisbesuÎnai tÔ ‚nuraki Luc–ITr–15, cf. Eus–M–23–1364B. ‘pisebázw forma y sent. dud., quizá venerar tà tÛn progónwn TAM 4(1)–76 (Nicomedia) (pero cf. Bull–Epigr–1974–390). ‘píseion v. ‘písion. ‘piseismóv, -oû, ³ prob. extorsión en la exigencia de prestaciones públicas POxy–2664–8 (III d.C.). 1 agitado o que cae en ‘píseistov, -on ondas el cabello sobre la frente, Luc–Gall–26. 2 colgante ref. a las piezas que cuelgan de un 3 de collar o gargantilla ID 461Ba–5 (II a.C.). una máscara cómica con bucles que se agitan y caen sobre la frente ³ d' ‘. 7gemÕn ‘oíkoi ƒn tÔ 7gemóni ueráponti plÃn perì tàv tríjav Poll–4– 150, cf. 146. ‘piseíw poét. ‘piss- A tr. I en sent. 1 agitar contra, blandir contra alguien hostil armas o símbolos de poder o fuerza para producir temor, amenazar agitando c. dat. ¶t' ‚n ... Zeùv ... ‘pisseíësin ‘remnÃn a9gída pâsi cuando Zeus agite la tenebrosa égida contra todos, Il–4– 167, (kómhn) ‘juroîv App–Hisp–67, los puños contra las ranas, Artem–2–15, c. dat. y compl. prep. dÂdav ... toîv uhríoiv katà prosÚpoy ... ‘piseíontev Ael–NA 8–10; fig. esgrimir contra, amenazar con tò ... dilÍmmaton tÎv 0pokrísewv mà lían foberÛv ‘piseiétw toîv 9diÚtaiv 7mîn Gr–Nyss–Eun–2–463; sin dat. agitar, blandir amenazadoramente (a9gída) ‘pisseíwn fobéein ... %Ajaioúv Il–15–230, cf. Luc–DDeor–6–2, Anon–V–Thecl–27–60, ‘piseíoysa tòn lófon ‘kplÍttei me Luc–DDeor– 23–1, Vomfaíav barysidÍroyv Plu–Aem–18, tà dórata Hdn–2–13–4, xífov A.R–1–1254, Ael–VH 2– 44, cf. Lib–Decl–40 proem–1, fig. o½ Dareîon o½dè Pérsav ... ‘piseíwn ni esgrimiendo el nombre de Darío ni de los persas como posibles amena2 abs. amenazar, resultar zas, Plu–Them–4. amenazante ref. a una Escila de bronce tósson 3 c. ac. de pers. o asim. ‘pisseíei AP 9–755. poner en movimiento, azuzar, instigar, espolear contra c. dat. moi tàv a®matwpoùv ... kórav E– Or–255, cf. Alex–3, LXX 2Re–24–1, D.H–6–38–1, Basil–Ep–227–53, moi toùv ... fylakítav PTarich 13–15 (II a.C.), cf. PPetr–3–32(f)–20 (III a.C.), c. giro prep. ³ ueòv ‘piseíei se ‘p' ‘mé LXX 1Re– 26–19, tb. c. ac. de anim. S–Fr–147, c. inf. ‘piseísw pólin soí ... leúsimon doûnai díkhn incitaré a la ciudad para que te imponga la pena de lapidación E–Or–613, ‘péseisen a½tÃn a9tÎsai parà toû patròv a½tÎv tòn 0grón LXX Id–1–14, 4 c. ac. de abstr. suscitar, focf. 1Pa–21–1. mentar contra c. dat. tÊ patrídi pólemon I–BI 2– 412, a½tÔ skiàn 0dikÍmatov I–BI 1–215, cf. 4.303, fóboyv ... tÊ boylÊ Lib–Or–56–11; sin dat. suscitar, promover, poner en marcha Œmnoyv B–4–10,

toùv krótoyv Alciphr–3–35–3, tà jalepÚtera mhjanÍmata Them–Or–7–91d; fig., en v. med.-pas. levantarse, suscitarse tòn dè ‘piseisuénta tÛn pauÛn ... skhptón el huracán de pasiones que se había levantado Ph–1–210. II 1 c. ac. del cabello agitar, sacudir, hacer ondear ‘pì d' “seisen kóman E–IT 1276 (tm.), tÃn kefalÃn uaminà ‘péseien Hp–Ep–17–2, cf. Arr– Epict–1–22–18, Ps–Callisth–2–4E, Hld–1–21–3; c. dat. agitar sobre, agitar en contacto con 7 kómh ... taîv pareiaîv ‘péseie tòn bóstryjon la cabellera hacía ondear sus bucles sobre las mejillas ref. a una estatua, Callistr–6; abs. part. ‘piseíwn que hace ondear sus bucles característica del personaje de viejo de la Comedia Nueva llamado ³ d' presbúthv makropÚgwn kaì ‘piseíwn Poll–4– 2 c. ac. de 144, tb. llamado ‘píseistov q.u. los brazos agitar, sacudir, mover como para saludar o abriendo y cerrando tÃn dexiàn ... jeîra Artem–5–92, tÃn jeîra ‘. mover el brazo en señal de aprobación o aclamación, Luc–Pr–Im–4, Dom–2, tò ‘piseîsai tÃn jeîra ‘ntòv tÛn ¶rwn sacudir el brazo dentro de unos límites Luc–Bis Acc–28, c. dat. ‘piseísav a½toîv tÎn jeîra moviendo el 3 poner en brazo hacia ellos, Mart–Pol–9–2. movimiento sobre o hasta, arrojar encima de c. dat. ‘piseíei stibaròn a½tÔ pétron: kaì ³ mèn parjrÎma ‘teunÍkei sobre uno que está metido en un pozo, Parth–14–4. B intr., en v. med. I de pers. agitarse contra, revolverse contra c. dat. ³ tÛn A9gyptíwn ... laòv xifÍrhv a½toîv ‘peseíeto Chrys–M–55–596. II de cosas 1 agitarse sobre c. dat. kómai mèn a½tÔ toîv krotáfoiv ‘piseíontai Lib–Decl–12.27; sin régimen agitarse, levantarse por encima la arena ‘piseíetai plÎuov „mmoy Hecat–Abd–25–30. 2 agitarse, ondear 7 a9gív Luc–Tim–3, a® tríjev Poll–4–147. ‘piseíwn, -ontov, ³ náut. gallardete tò dè ¾pèr tÃn keraían ‚traktov, oÿ kaì a½tòn tòn ‘piseíonta 0partÛsi Poll–1–91, cf. 90. 1 que tiene luna, de ‘pisélhnov, -on 2 en forma de media luna núx Longin–Rh–29. luna lagÔa dÚdek' ‘pisélhna doce tortas de liebre en forma de media luna Pl–Com–188–10; neutr. subst. tò ‘. torta en forma de media luna Hsch. tortita o bollito en ‘piselÍnion, -oy, tó forma de media luna Phot–s 132. ‘piséllion, -oy, tó banco, taburete, Gloss– 2–310. [Deriv. de lat. sella.] ‘pisemnologéw ret. encubrir, disimular dando una apariencia de honestidad a algo que no lo es ‘pisemnologoûsi tÃn prâxin, kaì lógoiv 0dikwtéroiv dikaiosúnhn tÃn 0dikían dokeîn 0podeiknúein ‘pijeiroûsin Rh–1–599–29. ‘písemnov, -on bastante orgulloso ref. a los signos zodiacales representados por cuadrúpedos (aries, tauro, leo y sagitario) Cat–Cod–Astr–8(4)–137–7. 1 sent. posit. enorgulle‘pisemnúnomai cerse, mostrarse orgulloso uarrÍseiv ‘pisemnynómenov e9peîn: ... Ph–1–369, cf. 599, Cyr–Al–Luc– 1–108–18; c. dat. enorgullecerse de, hacer gala de 1gíoiv gàr 7mâv “rgoiv ‘pisemnúnesuai jrÍ Cyr– Al–M–68–761A, cf. M–77–556A, toîv katà toû diabóloy tropaíoiv Gr–Nyss–Mart–1–141–19. 2 sent. neg. presumir, vanagloriarse, jactarse indebidamente Ñv ‘pisemnynómenoi prospoioûntai tÃn syggéneian I–Ap–2–31, de los propios pecados, Ph– 2–254. †‘piséptylon: ‘pítaxon Hsch. ‘pisesyrménwv adv. sobre el part. perf. 1 descuidadamente, de modo pas. de ‘pisúrw desordenado o negligente en la conducta o actitud spéndein dè kaì uúein ... prosÍkei kauarÛv kaì mà ‘. mhdè 0melÛv Epict–Ench–31–5, tÔ te jeîron kaì ‘. biÚsanti Clem–Al–QDS 40–3, 0táktwv kaì ‘. op. kosmíwv ref. la actitud de un comensal, Simp–in Epict–23–23, cf. Harp–s.u. dieskarifhsámeua. 2 confusamente, de modo balbuceante ‘. fuéggesuai kaì parasÍmwv EM b 74. I tr. 1 en sent. ‘piseúw poét. ‘pisshostil, c. dat. expreso o sobreentendido hacer que

‘pisÍuw se lance, incitar, azuzar, lanzar contra alguien, c. ac. de anim. 6é tí moi kaì kÎtov ‘pisseúë méga daímwn Od–5–421, ¶te tiv siáloisin 0nÃr ... 0ntí' ‘pisseúë krateroùv kúnav Q.S–11–172, fig. KÎrav ‘pisseúasa bíoy kúnav AP 7–439 (Theodorid.), desgracias tósa gár moi ‘pésseyen kakà daímwn Od–18–256, cf. 20–87; c. ac. e inf. dmÛav ‘pisseúav baléein megálhv katà pétrhv incitar a los sirvientes para que (me) arrojen desde una gran roca, Od–14–399. 2 poner en movimiento, e.d., provocar leûkaí t' 0rginóessan ‘pisseúoysin “fhlin y erupciones leprosas provocan un sarpullido blanquecino tras la mordedura de una serpiente, Nic–Th–333. II intr. en v. med.-pas. 1 en sent. hostil, en cont. bélico o de caza, normalm. en aor. lanzarse al ataque, acometer, atacar ‘péssyto daímoni ýsov Il–5–438, cf. A.R–2–103, Opp–H–4–624, Epic– Alex–Asdesp–3–19, Glaûkon ... ‘pessúmenon bále hirió a Glauco mientras atacaba, Il–12–388, ‘pessúmenov PelopÍia nÛta daãxai A.R–1–758, Æppoi ‘pessúmenoi metópisuen Q.S–1–351, cf. 3.266, Orph– L–115; gener. c. dat. expreso o sobreentendido lanzarse contra o sobre, atacar a a½tÔ moi ‘péssyto Il–5–459, cf. 21–227, Nonn–D–37–403, +Ektwr dè TrÚessin ‘kékleto ... nhysín ‘pisseúesuai Héctor ordenaba a los troyanos que atacaran hasta las naves, Il–15–347, pántev ³mÛv ®ppÎev ‘péssyuen contra el león al verlo, Opp– C–4–136, c. ac. de direcc. teîjov ‘pessyménoyv Il–12–143, fig., de elem. naturales o abstr. min ... “lasen méga kûma ... deinòn ‘pessúmenon Od–5– 314, cf. 431, c. ac. pûr, tó t' ‘pessúmenon pólin Il–17–737, cf. E–Hel–1162, leijÃn ... pédon ‘pisúmenov A–Eu–786, ‘pésyto tánde gaîan ... tiv ‚ta 2 en aor., normalm. c. suj. sg. E–Ph–1065. echar a correr, lanzarse hacia o sobre c. ac. de direcc. ‘péssyto démnia Atenea en forma de brisa Od–6–20, tív ´rea ... tád' ‘pésyto brotÛn; Ar–Fr–718, c. gen. ‘pessúmenov pedíoio Il–14– 147, cf. 22–26, c. dat. de pers. o® ‘nargèv ´neiron ‘péssyto le había asaltado un claro sueño, Od–4–841, c. inf. ³ d' ‘péssyto possì diÚkein Il– 21–601, c. n. de acción tÛid' ‘pessúuhn drómwi me lancé a correr así, eché a correr así S–Fr– 314–49, en part. c. valor casi adv. %OdysÎov ‘pessúmenov lábe goúnwn se apresuró a coger las rodillas de Odiseo, Od–22–310, cf. 5–428, 3 en impf., A.R–1–1020, AP 9–329 (Leon.). normalm. c. suj. plu., prob. c. ‘pi- indic. simultaneidad o sucesión ir corriendo, apresurarse a la vez o apresurarse (unos) detrás (de otros) boylÎv ‘xÎrje néesuai, o° d' ‘panésthsan ... basilÎev: ‘pesseúonto dè laoí. 6õte “unea ... melissáwn ... a9eì néon ‘rjomenáwn fue el primero en regresar del consejo, y los demás reyes se pusieron de pie ––., las huestes iban corriendo unos detrás de otros; como las multitudes de abejas que van marchando en permanente procesión, Il–2–86, c. ac. de direcc. ‘pesseúonto nomónde unas vacas en el escudo de Aquiles Il–18– 575, o° d' 0gorÍnde aŸtiv ‘pesseúonto neÛn ‚po ... 6jÊ, Ñv ¶te kûma ... Il–2–208, cf. Od–13– 19, c. giro prep. ‘v ... Poylydámanta pántev ‘pesseúont', ‘peì +Ektorov “klyon a½dÍn Il–13– 757, ‘pesseúonto dè pyknaì e9v jóron Nonn–D– 3–70, c. n. de acción ‘pesseúonto dè porumÔ Nonn–D–24–117. 4 c. suj. uymóv impulsar, incitar, animar c. dat. de pers. eÅ toi uymòv ‘péssytai Il–1–173, c. inf. moi ... ‘péssyto uymòv ... térpesuai Il–9–398, c. or. final moi uymòv ‘péssytai ´fr' ‘pamúnw TrÚess' Il–6–361. ‘pisÍuw rociar, esparcir sobre c. ac. y dat. cÎgma dè jrysoû ... a½tÛn ‘péshuon taîv kómaiv I–AI 8–185. ‘pishkrhteúw ejercer además como secretario Lyd–Mag–3–27. ‘pishkrÎtov, -oy, ³ lat. a secretis, secretario Leontíoy ‘pishkrÍtö Kaisaríö Ps–Caes–tít. ‘píshma , -matov, tó -sama SEG 24–405 (Tesalia V a.C.) 1 numism. cuño, tipo de una moneda drajmaì taì Páriai, tÛn ‘. trágov Simon–FGE 941. 2 milit. divisa, emblema, insignia

1874 pintada en un escudo, A–Th–659, ‘. “jwn o9keîon ‘n mésö sákei E–Ph–1107, cf. 1125. 3 sent. dud., quizá mojón que delimita un terreno o tal vez tumba o sepulcro Filomrótoi t²písama SEG l.c. ‘pishmaínw -sam- IKnidos 221A–52 A tr. I en v. med., no ref. el (IV/III a.C.) lenguaje 1 marcar, señalar con una marca identificativa, c. ac. de aquello que es marcado tÃn ³dón LXX 2Ma–2–6, ‘pishmaínesuai grámmata marcar (ciertas) letras prob. c. un punzón fino u otro recurso para encriptar un mensaje secreto en un texto aparentemente anodino, Aen–Tact–31–3, ‘pishmhnámenov ‘ánte 9ásimov ‘ánte 0níastov dokÊ eýnai Pl–Grg–526b, ‘sfragísav dé moy tàv 0nomíav ‘n ballantíö, ‘peshmÍnw dé, eÅ ti ‚kwn parébhn sellaste en un saco mis injusticias y pusiste una señal si cometí alguna transgresión sin querer LXX Ib–14–17, en v. pas. ³pósoi (líuoi) ƒn ‘pishmanuÛsin [jrÍ]simoi ´ntev e9v tÃn o9kodom[ían t]Ûn newríwn cuantos (bloques de piedra) hayan sido marcados como útiles para la construcción de los astilleros, IG 2³(1)– 429–92 (Pireo IV a.C.); marcar, señalar la enfermedad al paciente, en v. pas. o½ gàr “ti ‘pílhpton gínetai, ¡n „pax ‘pishmanuÊ Hp–Morb–Sacr.8; colocar como marca c. ac. de la marca, fig. taîv ‚llaiv ‘ktropaîv –n ‚llo eýdov ‘pishmhnaménoyv colocando como señal otra única imagen en los diferentes desvíos Pl–Plt–258c, cf. Phlb–25a. 2 marcar mediante un sello, sellar para validar un documento tàv martyr[íav] ... ‘pisamainésuw t damosíä sfragîdi IKnidos l.c.; fig. aprobar mediante signos o gestos tàv e½uúnav D–18– 250, en v. pas. ¾pò pántwn ‘pishmainómenov habiendo recibido muestras de aprobación por parte de todos Aesop–85; abs. manifestar la aprobación ³rÛn ‘pishmainómenon tòn dÎmon kaì dedegménon toùv par' ‘moû lógoyv Aeschin–2– 49, cf. Isoc–12–2. 3 distinguir, otorgar distinción a personas destacadas con honores, recompensas o prerrogativas toùv ... sÚsantáv tinav tÛn politÛn ... ‘pishmaínetai dÚroiv Plb–6–39–6, toùv toioútoyv tÛn 0ndrÛn ‘pishmainoménoyv timân taîv prepoúsaiv timaîv distinguiendo a tales hombres honrarlos con los honores adecuados, OGI 51–12 (Ptolemaide III a.C.), cf. IG 12(4)– 110–7 (II a.C.), toùv 0xíoyv ‚ndrav kaì polù diaférontav ‘n pâsin ID 1518–13 (II a.C.), tà kalà tÛn “rgwn kaì ‚xia mnÍmhv ID 1518–13 (II a.C.), en v. pas. k0pishmanuÍsetai keínoy keklÎsuai laòv ´nom' ‘pÚnymon y un pueblo será distinguido para recibir su nombre a partir de él (de Aqueo) E–Io 1593; en sent. neg. distinguir, señalar con castigos como sanción ‘pishmÍnasuai toùv mèn járisin, toùv dè kolásesin Plb–Fr–148. II en v. med., ref. el lenguaje oral o escrito 1 señalar, indicar, destacar, poner de relieve oralmente o por escrito · metà tò deúteron ... +Omhrov ‘peshmÍnato el que Homero señaló tras el segundo tipo de régimen político, Pl–Lg– 681e, cf. Str–1–2–39, kauÍkein ... toîv syggrafeûsi tàv paranómoyv tÛn práxewn ‘pishmaínesuai Phylarch–55, ¶per ‘oíka[si]n o® prÛtoi tÛn poihtÛn ‘piseshmánuai Phld–Ir–fr–6–9, tàv diaforáv Phld–Rh–2–113Aur., cf. Chrysipp–Stoic–3–113, Phld– Mus–4–47–4, Luc–Salt–76, pròv tÔ télei dè tÎv e9kostÎv tÎv «%Arjaiologíav» ‘pishmaínetai ... Ñv ... Eus–HE 3–10–7, en v. pas. kefalaiwdÛv ‘piseshmánuw que (el argumento) sea señalado en sus elementos principales Anon–Herc–862–13–4. 2 declarar, manifestar oralmente o por escrito ‘pishmainoménoyv ‘n toîv ¶rkoiv ¶ti «o½k 0dikÍsw tòn dÎmon» Arist–Pol–1310ª11, cf. Thphr–Char– 2.4, Basil–Ep–67 ‘pishmaínesu' ‘àn 7 skeyasía kauáreiov ª Men–Phasm–73, mentalmente a uno mismo toût' oŸn dè pollákiv ‘pishmaínesuai jrà tòn nomouéthn: «tí te boúlomai;» Pl–Lg– 744a; en v. act. mismo sent. ³ dè ueòv ‘pesÍmainen a½tÔ ¶sion eýnai mà dejoménö spondàv 0díkwv ¾poferoménav el dios le hizo saber que era lícito no aceptar las treguas injustamente 3 desigpuestas como pretexto X–HG 4–7–2.

nar, identificar, especificar tÃn swmatouÍkhn ’aytÔ ... kaì oÝv ƒn ‘pishmaneîtai di' 0rjeíwn (sea) el sarcófago para sí mismo y para quienes designará en los archivos, TAM 3(1)–418 (Termeso II d.C.). III en v. act. 1 manifestar, poner en evidencia con gestos meidiámati tÃn 7donÃn ‘pishmaínei (el niño) manifiesta su satisfacción con una sonrisa Gr–Nyss–Mos–60–24, pollà toû nosÚdoyv ‘pishmaínoysi evidencian muchos de los efectos de su constitución enfermiza Philostr–Gym–30; en v. med. mismo sent. manifestar, dar a entender o½d' ¶son ‚krö tÔ meidiámati ‘pishmhnámenov tÎv glÚtthv tÃn diamartían ni siquiera con un esbozo de sonrisa evidenciando el error de lengua Luc.Laps.1. 2 indicar, anunciar, ser un signo o presagio de a½uhmeròn ‘pishmaínei (nubes enrojecidas al amanecer) anuncian (lluvia) para el mismo día Thphr– Sign–10, a½jmoùv ... tÊ jÚrä Philostr–Her–18–27, la crecida del Nilo, Ptol–Tetr–2–11–4, en v. pas. kÚlymá ti tÛn kau' ³dòn ‘pishmaínesuai proålegen afirmaba que era un signo de un obstáculo que encontrarían en el camino Hld.6.1.2. 3 abs. dar la señal para el ataque con un toque musical, tocar a la carga "Abrótonon, ‘pisÍmhnon Men– Pc–476. B intr. I 1 manifestarse, mostrarse, aparecer la divinidad mediante signos o acontecimientos tò daimónion e½uùv ‘pesÍmhne la divinidad inmediatamente se manifestó mediante una tromba de agua, Plu–Sull–14, c. dat. 0dikoûsi tajù tò daimónion a½toîv ‘pesÍmainen D.S–19–103, cf. Paus–3– 12–7, tÔ "RÚmö gûpev ‘pishmaínoysin –x 0pò tÛn dexiÛn petómenoi a Remo se le aparecen seis buitres por la derecha como augurio favorable, D.H–1–86, un fenómeno astronómico ‘n dè tÊ iv Dhmokrítö %Aetòv ‘pitéllei ... kaì ‘pishmaínein fileî brontÊ kaì 0strapÊ el día 16 según Demócrito tiene su orto la constelación del Águila y suele aparecer acompañada del trueno y el relámpago Democr–B 14–3 (p–143–11), cf. B 2 astrol. tener significado tà 14–7 (p–144–41). mèn 9shmerinà toîv ®eroîv kaì taîv perì toùv ueoùv urhskeíaiv ‘pishmaínei los signos equinocciales son significativos para los ritos y el culto de los dioses Ptol–Tetr–2–8–11. II medic. y fisiol. 1 manifestarse, aparecer, presentarse a) síntomas de enfermedades ‘pesÍmainon o® paroxysmoì ‘n krisímoiv Hp–Epid–1.26.6, fwnaí te polloîsin ‘pesÍmainon kakoúmenai en muchos pacientes las voces aparecían dañadas Hp–Epid–3–5, ‘llefueíshv d' a½tÎv (tÎv kauársewv) a½tíka tò páuov ‘pishmaínei Gal–18(1)– 80, cf. Aristid–Quint–106–13; b) hechos físicos en el cuerpo humano tóte dà ‘pishmaínei kaì tò gála tÊ mhtrí Hp–Nat–Puer–21, toîv uÍlesi tà katamÍnia Arist–GA 728°24, cf. 727ª8, Arist–Pr– 2 manifestarse, delatar la presencia, 877°38. ser un indicador visible de la presencia de la enfermedad tÛn ge 0krwthríwn 0ntílhciv a½toû 3 en uso impers. darse ‘pesÍmainen Th–2–49. síntomas o indicios de la enfermedad toîsi mèn oŸn kaysÚdesin 0rjoménoisin ‘pesÍmainen Hp– Epid–1–18; ser visible, haber evidencia visible toîv mèn oŸn probátoiv ... ‘pishmaínei prò toû ²jeúesuai en las ovejas cabe advertir (pérdidas menstruales) antes de la cubrición Arist–HA 572°32, 4 en v. med. c. suj. de pers. cf. GA 728°29. presentar signos o síntomas de un ataque Ñv 0rjoménoyv ‘pishmaínesuaí tinav e9v tò balaneîon ‘kpémpein que enviaban a los baños a algunos que comenzaban a presentar síntomas Gal–14–661, cf. Vett–Val–272–10. indicio, rastro pol‘pisÍmansiv, -ewv, 7 là (Œdata) uermà ‘stin 0pò ‘pishmánsewv keraynÛn muchas (aguas termales) estan calientes por (tener) rastro de rayos Arist–Pr–937°26. ‘pishmantéon hay que indicar además, hay que señalar también ‘. tò mà dokeîn Arist– Top–160ª3, cf. Herm–in Phdr–112, ‘. ¶ti ... Arist– Top–160ª10, e9 d' ‘nnóhma, prÛton tò ´noma ‘. ¶uen si es una noción, primero hay que indicar también de dónde (viene) el nombre Plot–2–9–11, cf. Didym–Trin–1–32–6, Tit–Bost–Man–2–13, Cosm–

‘píshmov

1875 Ind–Top–3–30, rel. fenóm. meteorológicos y celestes ‘. dè ¶ti ‘n nhnemíä 7 drósov ... gínetai Arist–Pr–939°35, cf. Antig–Nic–1–27. que indica, indi‘pishmantikóv, -Í, -ón cativo ‘. tÛn krásewn ref. a la influencia de los signos zodiacales en la temperatura terrestre, Ptol– Tetr–2–12–3, cf. Cat–Cod–Astr–4–84–1. ‘pishmasía, -av, 7 A abstr. I no ref. pers. 1 meteor., astron. significación, indicación, como predicción o anuncio de cambio del tiempo, esp. por la observación de los cuerpos celestes, Democr–B 14–7, Epicur–Ep–[3] 98, 115, Chrysipp– Stoic–3–184, prolégein tàv ‘pishmasíav Str–7– 3.5, a® ‘pishmasíai uerinaì kaì jeimerinaì katà tàv 0stérwn ‘pitoláv Placit–2–19–1, c. gen. obj. ¾etÛn ref. a las Híadas, Eust–1155–60. 2 consideración, mención, explicación “nia tÛn nûn paraleleimménwn ‘pishmasíav 0xiwuÍsetai algunos de los puntos ahora dejados de lado serán considerados dignos de mención Phld–Po–1–21Aur. 3 ling. significación, significado ‘tymología ... ‘stin ‘. léxewn EM 817–4G. II ref. pers. 1 distinción, consideración, notoriedad pública alcanzada por acciones distinguidas ‚xiov ‘pishmasíav Plb–39–1–1, ¾pò toû plÍuoyv ‘pishmasíav tygjánein e½noïkÎv Plb–6–6–8, cf. 30–1–2, IClaros 1–M–1–6, IEphesos 202–9 (ambas II a.C.), ¶]pwv 7 toû dÍmoy ‘. e9v toùv eŸ poioûntav e½katanóhtov pâsi gínhtai TAM 5– 48–11 (II/I a.C.), parà toû plÍuoyv D.H–6–72; entre particulares atención, consideración, trato distinguido o considerado dispensado a alguien ‘pì tÔ mà di' 7mâv ‘pishmasíav a½tòn teteyjénai PTeb–23–6 (III a.C.), cf. POxy–292–10 (I d.C.). 2 caracterización, presentación, modo de presentar a los personajes en una obra histórica, Plb–10– 26–10. B concr. I 1 signo, figura celeste de constelaciones, la de Sirio, Plb–1–37–4, dibujadas en una tumba egipcia, D.S–1–49, lampraì ‘pishma2 marca, señal sobre letras síai Vett–Val–175–30. 3 medic. de un texto cifrado, Aen–Tact–31–3. síntoma, acceso, ataque de una enfermedad Medic–Fr–Pap. en PTurner 14–25, Gal–7–426, 10– 4 meteor., astron. 604, Alex–Aphr–Pr–1–130. cambio meteorológico Gem–3–2, 9, cf. Ptol–Phas– 11, como causante de la alteración del vino Gp– 7–10. II muestra de aprobación, ovación ‘pì tÔ gegonóti ‘króthse metà pollÎv ‘pishmasíav dedicó un aplauso a la acción con una gran ovación Plu–2–235d, cf. Cic–Att–1–16–11, 14–3–2. sello, señal ‘pisÍmasma, -matov, tó impresa Phot–e 1685. ‘pishmeióomai 1 señalar, poner de relieve, hacer notar a) por escrito o de palabra 0súgjyton didaskalían ‘pishmeioûtai ³ lógov Gr–Nyss–Eun–2–246, cf. S.E–M–5–68, Anon–Lond–21– 21, ‘pishmeioûtai ¶ti ... Asp–in EN 139–6; b) con gestos o señas ‘pishmeioúmenon tòn a½tokrátora tÎv liparÍsewv a½tòn 0podéjesuai dando muestra el dictador (Julio César) de que él acogía su 2 distinguir, reconocer petición Memn–1–40–3. públicamente tÛn dè PanellÍnwn ‘pishmeiwsaménwn krótö tò “uov distinguiendo públicamente con un aplauso todos los griegos esta costumbre la de ceder el asiento a un anciano, Plu–2–235c. 3 certificar 0xiÛ ¾mâv ‘pishmiÚsasuai moi solicito de vosotros que me emitáis un certificado (de que he sacrificado) PLips–152– 12 (III d.C.). ‘pishmeíwsiv, -ewv, 7 1 nota, anotación 2 marcado de las piedras para Zeno Stoic–1–68. su correcta colocación en la estructura de un edificio, Origenes Io–10–40 (p–274). 3 puntualización, comentario a modo de aclaración, Basil– Ep–125–3. ‘pishmeiwtéon hay que señalar, hay que destacar en el discurso toûto ‘., ¶ti ... Origenes Io–6–60, cf. Phlp–in APo–188–7, ‘. tÊ léxei Phlp–in APo–261–19. ‘pishmóomai observar, distinguir con reconocimiento tÃn ‘soménhn stefánwsin a½toû IGR 4–159–27 (Cícico I a.C.).

‘písam- IG 9²–1197–1 ‘píshmov, -on (Corcira II a.C.), IPrusa 1028–5 (I a./d.C.), Hsch. A I de cosas provistas de una marca o señal distintiva o identificativa, gener. en superficie 1 numism. acuñado, amonedado con el emblema de la ciudad, frec. op. ‚shmov ‘sin acuñar, en lingotes' jrysóv Hdt–9–41, cf. X–Cyr–4–5–40, IGDOlbia 14.4 (IV a.C.), 0rgúrioy ‘pisÍmoy ’xakisjília tálanta Th–2–13, cf. IEleusis 52A–58 (V a.C.), SEG 44–949–36 (Teos III a.C.), PTor–Choachiti 9.26 (II a.C.), PLouvre 16–3 (I d.C.), PTurner 19.5 (II d.C.), PEuphr–13–8 (III d.C.), nómisma te ‘píshmon jrysoûn kaì 0rgyroûn kaì •tera ‚shma 2 de pers. o anim. IOropos 324–7 (III a.C.). marcado con alguna deformidad física sobrevenida perigínetai ‘píshma ‘ónta (los niños que sufren ataques epilépticos) sobreviven quedando marcados Hp–Morb–Sacr–8; marcado, con marcas distintivas de nacimiento próbata ref. crías moteadas o manchadas, op. ‚shmov ‘sin marcas', 3 de LXX Ge–30–42, cf. Origenes Io–28–2. escudos provisto de divisa, emblema o blasón en forma de imagen o inscripción 0spídev ‘písÈmoi IG 1³–343–13 (V a.C.), cf. Men–Fr–417, 0spídev ‘píshmoi ... toútwn treîv gegramménai IG 2²– 1424a–339 (IV a.C.), ¶pla ISestos 1–79 (II a.C.). 4 de barcos, dud. provisto de mascarón o quizá provisto de enseña o estandarte (nÎev) Polyaen–3– 11–11. II de cosas portadoras en sí mismas de un 1 de días marcado, señavalor o significado lado, distinguido por alguna conmemoración o celebración 7méra op. 0parasÍmantov ‘no señalado', LXX 2Ma–15–36, cf. Es–5–4, taîv ’ortasímoiv kaì ‘pisÍmoiv tÎv ueoû 7méraiv IStratonikeia 668–4 (Lagina II d.C.), cf. ILaod–Lyk–82–7 (I/II d.C.), en honor a los difuntos a® toû uanátoy ‘píshmoi 7mérai Mitteis Chr–359–58 (VI d.C.), cf. PRyl–2–153–5 (II d.C.), PLips–30–1 (III d.C.). 2 distintivo, característico de un grupo humano (³ paragaúdhv) Pérsaiv kaì Sayromátaiv ‘. Lyd– Mag–1–17. 3 significativo, que significa o indica, que tiene significado de sueños ‘n gastrì dè ‘joúsë o½dèn ‘píshmon para una mujer embarazada (soñar con una comadrona) carece de significado Artem–3–32, cf. 1–59, de síntomas, Gal–9– 762, de los astros ‚stra ueÛn ‘píshma kat' o½ranòn 0ntéllonta IMEG 168–32 (Talmis, imper.). III ref. a la valoración emocional o intelectual 1 c. valor neutr. o neg. famoso, célebre, bien conocido ‘píshmoi boylómenoi genésuai sofíhn Hdt–2–20, tújh ref. Medea, E–Med–544, génov ref. a la familia de Tíndaro, E–Or–249, Klytaímhstrav léjov ‘píshmon e9v +Ellhnav E–Or–21, désmiov ‘. ref. Barrabás Eu–Matt–27–16, ‘píshmon eýnaí me ‘pì tÊ mojuhríä toû trópoy Luc–Rh–Pr– 25, bíov dià dhmokopían ‘. Plu–Fab–14; patente, notorio, espectacular, de gran repercusión o resonancia mnÎm' ‘píshmon ref. el cadáver de Hemón en brazos de su padre Creonte, S–Ant–1258, ‘píshmoi symforaí E–Or–543, biaíoiv dè kaì ‘pi2 c. sÍmoiv (uanátoiv) Ptol–Tetr–4–9–10, cf. 14. valor posit. distinguido, destacado, tenido en gran consideración en un grupo humano por su relevancia social, religiosa o de otro tipo: a) de pers. o ref. pers. táfov ‘pishmótatov Th–2–43, e½nÍ E–HF 68, ‘. ‘n brotoîv de Afrodita, E–Hipp– 103, cf. Hec–379, 0nÃr ‘. tÛn 0pò tÎv jÚrav ®eréwn LXX 3Ma–6–1, tÃn 9dían 0retÃn ... pâsin 0nurÚpoiv ‘píshmon katastÎsai poner en evidencia su propio valor ante todos los hombres, IClaros 1–P–4–44 (II a.C.), póliv ‘pishmotáth pasÛn D.S–27–23, fáma IPrusa l.c., e9sin ‘píshmoi ‘n toîv 0postóloiv gozan de gran consideración entre los apóstoles, Ep–Rom–16–7, progónwn lamprÛn kaì ‘pisÍmwn TAM 2–838f–5 (Idebeso II d.C.), 0rjaì kaì leitoyrgíai ISide 70– 11 (II d.C.), parà toîv +Ellhsin IG 5(2)–517–8 (Licosura II/III d.C.), gúnaión ti tÛn ‚gan ‘pisÍmwn kaì e½patridÛn Anon–Mirac–Thecl–44–5, cf. Iust–Nou–26–3–1; b) de cosas: de lugares por su situación o importancia stÎsai a½tàv (déltoyv) ... ‘n tópö ‘pisÍmö LXX 1Ma–14–48, 0ndrián-

twn 0nauései ‘n toîv ‘pishmotátoiv tÎv pólewv t[ó]poiv TAM 5.920 (Tiatira I a.C.), cf. IPriene 69–99 (I a.C.), ‘n tÔ tÎv kÚmhv ‘pishmotátö tóp[ö SEG 8–527–30 (Egipto I d.C.), de vestidos por su vistosidad o riqueza symparóntwn ‘n ‘suÎs[in] ‘pisÍmoiv ... polemárjwn IM 100a–39 (II a.C.), de ceremonias relig. a® uysíai ‘pishmóterai gegónasin tÊ %Artémidi SEG 50–1101–8, cf. 3 (Bargilia II/I a.C.). B subst. tò ‘. I ref. marcas distintivas o 1 huella, identificativas, gener. en superficie impronta, marca de las pisadas de las vacas en el 2 sello en un suelo tÛn ³plÛn S–Fr–314–108. anillo (daktúlion) ‘f' oÿ ‘. "ErmÎv PCair–Zen– 659–24 (III a.C.), (kondúlion) oÿ ‘. "Hlíoy próswpon PSorb–132–12 (III a.C.), (daktúlion) “jonta ‘. %Apóllwna ID 442B–3 (II a.C.), tb. en documentos (cÍfisma) “jon ‘. zÓdion gynaikeîon (decreto) con una figura femenina como sello, IG 12(4)–177–24 (Cos II a.C.), (cáfisma) “jon ‘. grûpa IG 9²–1197–1 (Corcira II a.C.); figura dibujada o en relieve en el centro de una copa (fiálh) ‘. “joysa ‘pì toû ²mfaloû próswpon Dionúsoy Didyma 433–11, cf. 428–6 (ambas III a.C.). 3 numism. cuño, tipo tríainan ‘píshmon “joysi toû nomísmatov tienen un tridente como cuño de su moneda Plu–Thes–6, cf. Peripl–M–Rubri 47, Synes–Calu–23; p. ext. moneda, dinero amonedado Kúprion jalkòn MakedonikÔ nomísmati míxav ‘. “kocen Polyaen–3–10–14; fig. marca o signo superpuesto toîv d' ´nom' ‚nurwpoi katéuent' ‘píshmon ’kástö a ellas (las cosas) los hombres les impusieron un nombre como marca 4 milit. divisa, para cada una Parm–B 19–3. emblema, distintivo pintado en el escudo ‘fóree ‘. ‚gkyran Hdt–9–74 (var.), toútwn (0spídwn) mía o½k “jei tò ‘. IG 2²–1424a–302 (IV a.C.), ‘pì tÎv 0spídov myîan “jwn ‘. Plu–2–234c, de una unidad militar a cargo de una sección o barrio ‘.: Delfikòv trípoyv SEG 44–917 (Estratonicea III a.C.), ‘. Vópalon IStratonikeia 1004–6, 5 náut., prob. cf. 1003–6 (ambas III/II a.C.). parasemo o mascarón en el espolón de la nave tò ‘. tÎv neóv Hdt–8–88, (ploîa) … kaleîn Æppoyv, 0pò tÛn ‘n taîv prÓraiv ‘pisÍmwn Posidon–49–186; tb. emblema, divisa o estandarte c. una figura representada, prob. funcionando tb. como nombre de la nave (kérkoyron) oÿ ‘. ?Isiv PHeid–368–4 (III a.C.), cf. Hp–Ep–17, Polyaen–3– 11–11. 6 urb. marca, señal, distintivo para identificar una casa tamieîon ... o¾ [‘]píshmon . una tienda con el número 50 como distintivo, PPetr– 3–73–9 (III a.C.), ‘pisÍmö lúrä o9kídion una casita con una lira como señal Wilcken Chr–115– 13 (III d.C.). 7 marca, señal en el rostro como rasgo distintivo, Hsch–s.u. ‘píshma. II ref. cosas provistas de un valor o significado 1 distintivo, insignia de clase, rango o dignidad, colocado en la empuñadura del bastón, Hdt–1– 195, implicando vestimenta, corona, etc. tÎv basileíav Lyd–Mag–1–9, Philost–HE 10–8, tÛn ¾pátwn Lyd–Mag–1–32, cf. Iust–Edict–8–3–4. 2 carácter, signo de la escritura jeroglífica katà tà ‘píshma tÎv ®erâv grammatikÎv OGI 56–64 (Canopo III a.C.). 3 cifra insigne de carácter simbólico, dicho del 6 por el número de letras del n. %Ihsoûv Iren–Lugd–Haer–1–15–2, de la letra digamma desaparecida de la escritura, por su valor numérico, Clem–Al–Strom–6–16–140, tò ‘., · ... dhloî tÃn •kthn Ammon–Io–596–3. C adv. -wv 1 conspicuamente “uhkan tà shmeîa a½tÛn ‘. gnÚrima Sm–Ps–73–4; ostensiblemente e9 ... ³ sfygmòv gínoito ... malakòv ‘. 2 de modo distinguido, destacado, Gal–9–763. con gran distinción en cont. milit. o agon. táv te pompàv ‘. pompeúoysi celebran las procesiones de modo distinguido por el atavío que les es concedido llevar en reconocimiento de sus hazañas militares, Plb–6–39–9, strateysámenov IPrusias 104 (imper.), cf. IPalmyre 127–13 (II d.C.), uhriomajeîn Mart–Pol–3–1, en cont. cívico o relig. e9rhnarjÍsav TAM 5–989–6 (Tiatira), gymnasiarjÍsav IGLS 1302 (II d.C.), ‘pishmotérwv ‚rxai

‘pishmóthv ¡ ®erÚsasuai Artem–2–9. 3 de modo significativo tÛn ‘. parodeyóntwn 0stérwn de los astros que transitan manifestando algún significado Ptol– Tetr–3–1–2. 1 posición cons‘pishmóthv , -htov, 7 picua, predominante tò ‘n perifaneíä kaì ‘pishmóthti genésuai Jristón Cyr–Al–Io–1–226–10. 2 lat. nobilitas, Gloss–2–310. 3 lat. elegantia, Gloss–2–59. ‘píshv v. Åsov. %Episuénhv, -oyv, ³ Epístenes 1 de Anfípolis, capitán del cuerpo de peltastas, X–An–1.10.7. 2 de Olinto, capitán griego, X–An–7–4–7-10. ‘pisuénw tener sobrada fuerza c. inf. final, Q.S–4–567, 14–177. gorguera, gorjal Hsch. ‘písumion , -oy, tó ‘písigma, -matov, tó silbido para azuzar a los perros, S–Fr–9, cf. Hsch–e 5159. 1 silbar para azuzar a los perros ‘pisízw contra la presa, fig. ¶tan oÿtov s' ‘pisízë ‘pì tÛn ‘jurÛn tin' ‘pirrúcav Ar–V–704, cf. Hsch– e 5165, 5251, glos. a ‘pirroizéw Hsch–e 5129, 2 sent. dud., glos. a ‘pisobéw Phot–e 1690. quizá aguijar ‘pisíxav %Attikoí: ‘pistíxav +Ellhnev Moer–e 53. ‘pisillaínw burlarse de, ridiculizar se Sch–Pi–N–4–60. 1 tr. curvar, doblar hacia aden‘pisimów tro tÃn proboskída el elefante, Ael–NA 8–10. 2 intr. maniobrar dando un rodeo en la batalla ‘pisimÚsav dè pròv tÃn pólin ¨ei X–HG 5–4–50. I 1 de pers. enfermo, ‘pisinÍv, -év inválido o lisiado frec. dicho del declarado inútil por enfermedad o defecto físico para la prestación de liturgias PMich–223–1782, PCair–Mich–359– 1696 (ambos II d.C.), SB 4435–11, POxy–2754–1 (ambos III d.C.), ‘.: 0suenÍv Hsch., glos. a phróv 2 de cosas dañado, deteriorado Erot–54–7. jwrìv uerapeysímwn kaì ‘pisinÛn (koúfwn) POxy– 3596–34, 3597–34 (ambos III d.C.). II 1 susceptible de ser dañado, expuesto a daño ´rnisin ¡ ‚lloiv uhríoiv ‘. 7 jÚra Thphr– HP 8–6–1, ‘pisinéstera toû sítoy (ciertas legumbres) tienen más posibilidades que el trigo de ser dañadas Thphr–CP 4–10–3. 2 frágil, enfermizo, propenso a enfermar ‘pisineîv dè ¡ ‘pinósoyv de niños nacidos bajo cierto signo zodiacal, Ptol– Geog–3–5–6, cf. 4–6–3. III perjudicial, dañino, nocivo de ciertas plantas, Thphr–HP 9–8–6, del viento para algunas plantas, op. Ðfélimov Thphr–CP 2–3–2, de pers. impuras, Chaerem–Hist–1, de ciertas posiciones de los astros, Vett–Val–14–5, 15–7, del nacido bajo ciertos signos feidwlòv ¡ ‘. Cat–Cod–Astr–2–166– 13, ‘pisinév: blaberón Hsch. insidioso Hsch. ‘pisíniov, -on ‘pisínomai dañar, destruir una oruga a la planta de la ruda, Nic–Al–413. ‘písÏon, -oy, tó ‘peísion Lyc–1385, Hdn– Gr–2–509–12, Moer–e 12; ‘píseion Hp–Mul–1–64, 2–120, Gal–4–198, 19–99, Ruf–Onom–110, Hdn–Gr– 2–509–14, Hsch. [-Ìs-] anat. pubis parte media inferior del hipogastrio en hombres y mujeres, a veces abarcando ingle y sexo, en cont. erót., pardakòn d' ‘. Archil–38, cf. Lyc–l.c., en cont. medic. y gener. Hp–ll–cc., Carn–14, Gland–4, Arist– HA 493ª20, Medic–Fr–Pap. en PIand–82–10, Ruf– l.c., Gal–ll–cc., Poll–2–170, 174, EM 363–55G., sólo de la mujer, Sud., término át. frente a ‘fÍbaion Moer–l.c. [Se ha propuesto que sea un deriv. con el suf. -ion de partes del cuerpo como gonátion, mhríon, etc. a partir de *“pisov (cf. “pissov) doblete de *´pis(s)ov, glosado en neutr. subst. por Cyr. como ´pison: tò tÎv gynaikòv a9doîon, Makedónev. Las formas con -ei- e -Ìse explicarían por etim. pop. en rel. c. ‘peisiénai ‘entrar'.]

‘písiston, -oy, tó silbido con el que azuzar a los perros en la caza AB 252, EM 363–54G. ‘pisíthsiv, -ewv, 7 abastecimiento de grano, lat. commeatus, Gloss–2–510 (ap. crít.). ‘pisÌtízomai fut. inf. -sitieîsuai Hdt–7– 176, part. -sitieúmenov Hdt–9–50, -sitioúmenov I intr. 1 aprovisionarse, Philostr–VA 6–15]

1876 abastecerse, conseguir o tomar provisiones, víveres frec. en cont. milit. ²péwnev 0popemfuéntev ... Ñv ‘pisitieúmenoi servidores enviados para conseguir provisiones Hdt–9–50, cf. X–Vect–4–48, An–1–5–4, para la navegación, a® nÎev ‘pisitisámenai dyoîn 7mérain Th–8–101, cf. D.S–4–48, Luc– VH 2–35, c. giro prep. ‘k taúthv (kÚmhv) Hdt– 7–176, e9v tÃn poreían X–An–7–1–7, e9v poliorkían Plu–2–127e, c. adv. ‘keîuen Th–6–94, ³póuen X–An–6–2–4, cf. Arist–Rh–1411ª10, fig. pròv sofisteían Plu–2–78f, c. gen. ‘pisitisámenov ²lígwn 7merÛn e9v toùv %Epikoyreíoyv kósmoyv 0podÍmhson tras tomar provisiones para algunos días sal de viaje hacia los universos de Epicuro 2 ir en busca de comida oåpw Herm–Irris–10. ‘mpépelhsmai, dialipÕn dè ²lígon pálin ‘pisitioúmenov ¢kw no me he saciado todavía, sino que al rato llego de nuevo para comer Philostr– l.c.; ir en busca de pan o sustento, ejercer de ganapán Pherecr–37. II tr. 1 procurarse, proveerse de ‘k tÎv 0gorâv ‚riston Th–8–95, klecúdran Philostr–VS 585, en v. pas., víveres, Synes–Regn–16 (p–36). 2 alimentar, aprovisionar c. ac. de pers. a½tón Tz–ad Hes–Op–12. ‘pi[si]tikón, -oû, tó forma y sent. dud., quizá aprovisionamiento, BGU 362–8–2 (III a.C.). I 1 que trabaja ‘pisítiov, -on [-Ì-] por comida, a cambio del sustento, que cobra lo comido por servido ‘uélei d' ‚ney misuoû pár' a½toîv kataménein ‘. Eub–20, cf. Pl–R–420a, Hsch., ‘pisítioi gàr kaloûntai o® ‘pì trofaîv ¾poyrgoûntev Ath–247f, c. dat. dÚdeka toîv ’téroiv ‘pisítioi doce hombres que trabajan para otros a cambio de comida Ar–Fr–452; subst. ³ ‘. Crates 2 arrimadizo, gorrón, parásito o° Com–37–1. (‘pisítioi) deipnoûsin ‘sfydwménoi t0llótri' Timocl–31, cf. Poll–6–123. II subst. neutr. plu. tà ‘pisítia provisión o asignación para comida Lys–Fr–83, cf. Sud., EM 364–3G. ‘pisítisiv, -ewv, 7 provisión, abastecimiento de víveres a soldados, D.S–20–73. ‘pisítisma, -matov, tó provisión de víveres, para naves, Polyaen–3–10–11. I en cont. milit. ‘pisitismóv, -oû, ³ 1 aprovisionamiento, abastecimiento, acopio de víveres o provisiones o½ diatríbwn ¶poy mà ‘pisitismoû •neka no perdiendo tiempo más que a causa del aprovisionamiento X–An–1–5–9, stratiÛtai ... ‘pisitismoû deómenoi X–An–7–1–9, cf. Plu–Cam–23, 7 strateía Þsper ‘. tÊ PeloponnÍsö la expedición (llegó a ser) como un aprovisionamiento para el Peloponeso X–HG 3–2–26, katà Foiníkhn prosésjon ‘pisitismoû járin Plb– 2–5–3, tÛn strateyoménwn D.H–4–19, xyleía te kaì ‘. ... kaì ¾dreía abastecimiento de leña, víveres y agua I–BI 3–85, lat. commeatus, Gloss–2– 2 provisión, 104, frumentatio, Gloss–2–310. provisiones, vituallas “jontev ‘pisitismòn 7merÛn tessarákonta Philipp–Maced–6, cf. D–23–155, D.S– 13–95, Polyaen–4–2–10, urécantev a½toùv bóesín te kaí ‘pisit[is]mÔ 0nnÚ(nhv) IAxoum 270–15, cf. 270bis–13 (ambas IV d.C.). II gener. 1 manutención, subsistencia perso2 de grupos en viaje provinal, Hyp–Lyc–2. siones, viático para un viaje comercial en barco u otro, D–34–7, ‘. e9v tÃn ³dón LXX Ge–42–25, e¾reîn ‘pisitismón Eu–Luc–9–12, cf. Hsch. ‘písitov, -on 1 que trabaja por la comida Sud. 2 subst. ³ ‘. gorrón, parásito Poll–6– 34, Eust–1119–8. ‘pisíttw silbar, jalear para azuzar a los perros de caza, Hsch., Phot–e 1694. ‘pisífliov , -on vergonzoso, censurable Hsch. ‘pisiwpáw callar, guardar silencio perì tòn kairòn tÛn Vhmátwn oÝv ‘pesiÚphsa en el momento de las palabras con las que callé, e.d., justo cuando dejé de hablar Philostr–VA 8–26, ‘pisiwpÍsasa tÔ lógö brajún tina jrónon Eun– VS 469, cf. Soz–HE 2–16–7.

I intr. 1 cojear por dolores, ‘piskázw heridas o defectos en las piernas ²dúnh Åsjei ... tò skélov kaì ‘piskázei un dolor se apodera de la pierna y (la mujer) cojea Hp–Nat–Mul–47, cf. Mul–2–140, poreían poieîsuai toîv ‘piskázoysin ¶moian Corn–ND 19, c. ac. de rel. ‘pisjázwn (sic) tòn póda dexión cojo del pie derecho, BGU 997–2–5 (II a.C.), c. dat. ‘. tÔ mhrÔ cojear del 2 renquear, caminar muslo LXX Ge–32–32. tambaleándose o de modo vacilante por debilidad producida por heridas o por la vejez ‘piskázoysa pódessi, báktrö ‘reidoménh caminando vacilante sobre sus pies, apoyada en un bastón una anciana, A.R–1–669, lygròn ‘piskázonta de Paris herido en el bajo vientre, Q.S–10–333. II tr. mover a trompicones, desplazar a golpes de costado dojmà ‘piskázwn ²lígon démav de serpientes del desierto para avanzar sobre la arena, Nic–Th–294. ‘piskaírw 1 saltar, brincar, dar brincos o saltos una anguila mordiendo el cebo, Ael–NA 14–8, una pantera, Nonn–D–48–902. 2 dar saltos por c. ac. perlat. ‘piskaírontev ‘rípnhn tigrídev Nonn–D–22–36; saltar sobre c. dat. Léontov ‘piskaíronta prosÚpö Karkínon a Cáncer que salta por encima del rostro (de la constelación) del León Nonn–D–2–657. ‘piskalízw fig. remover, provocar ‘piskalízwn 0sebÛn ³rmáv CCP (536) Act–4 (p–12–18). ‘piskállw usar la azada para enterrar las semillas tÔ mèn despótë tò 0roûn ––., tÔ dè o9kétë tò ‘piskállein Sch–Hes–Op–469-472. ‘piskalmív, -ídov, 7 náut. escálamo, tolete al que se sujeta el remo, Agath–5–22–2, cf. Poll–1– 87, Hsch. I arq. 1 labrar, tallar en ‘piskáptw superficie bloques de piedra para asegurar un buen ensamblaje IOropos 293–38 (IV a.C.). 2 remover, remezclar adobe o argamasa para fabricar un tapial PMil–Vogl–308–85, 87 (II d.C.). II agr. 1 desbrozar, limpiar de rastrojos o malas hierbas con escarda o azada tò ktÎma ‘piskácei kaì paradeíxei kauaròn 0pò urúoy PTeb–815–6–53 (III a.C.), cf. PMil–Vogl–302–188, 206 (II d.C.), en trabajos de mantenimiento de canales de riego BGU 2590–11 (I a.C.). 2 remover el estiércol llevado en burros, mezclándolo con la tierra y esparciéndolo PSoterichos 1–25, 2– 21 (ambos I d.C.), cf. PMil–Vogl–302–225 (II d.C.), PPrincet–174–2–1 (III d.C.). 3 entrecavar, escavanar con la azada los sembrados para enterrar bien las simientes ‘piskafeúv: ³ metà tòn 0rotÎra ‘piskáptwn Hsch., en v. pas. tà sparénta ... ‘piskáptesuai Gp–2–24–1; cavar, escarbar en superficie con las manos para enterrar algo AP 9– 52 (Carph.). ‘piskardamúttw hacer señas con guiños Hsch–s.u. †‘pizygkeîn. ‘piskafeîon, -oy, tó agr. azuela o piqueta, CID 4–57–12 (III a.C.). %Episkáfia, -wn, tá fiesta de las Episcafias en Rodas, Hsch. , agr. azadonero que ‘piskafeúv -éwv, ³ con la azada vuelve la tierra para enterrar bien las simientes, Hsch. ‘piskedázw esparcir toû stómatov ’aytoû tÃn dyswdían Gr–Nyss–Eun–2–618, cf. Infant– 91–22. 1 rociar toålaion Alex– ‘piskedánnymi 191–9; esparcir en v. pas. a½tÔ ... kopríwn 2 en v. ‘peskedásuh kófinov Plu–Cat–Mi–32. med. diseminarse (tò flégma) ‘pì tàv periódoyv ... tàv ‘n tÊ kefalÊ ... ‘piskedannúmenon (la flema) que se disemina por las circunvoluciones de la cabeza Pl–Ti–85a. tranco o salto ini‘piskélisiv, -ewv, 7 cial del galope, X–Eq–7–12. ‘piskepázw 1 recubrir, cubrir de sombra ‘pesképasav ‘n uymÔ (nos) cubriste con tu ira LXX La–3–43, skótov ‘piskepásei me la oscuridad me recubrirá Sm–Ps–138–11, Sa[baÚu, ·v dúsin ‘piskepázev 0ntolíësin Sabaot, tú que velas el ocaso desde el orto, PMag–3–220 (quizá

‘piskeyastóv

1877 por ‘piskopiázw q.u.); cubrir, tapar abs. ´rofov ‘piskepázwn Gr–Nyss–Hom–in Cant–124–15, en v. pas. ‘piskepasuéntov toû stómatov tÎv jútrav 2 extender sobre para Hippol–Haer–4–37–4. cubrir, c. ac. y dat. ‘pesképasav nefélhn seaytÔ LXX La–3–44. superficie de ‘pisképasma, -matov, tó la córnea entendida como un tipo de piel, Phlp– in GA 221–23. ‘piskepáw [inf. -kepáein] velar, cubrir, tapar pánta Eudoc–Cypr–2–153. ‘piskepÍv, -év que está a cubierto, abrigado contra el viento jÛrai Thphr–Vent–30; neutr. subst. tò ‘. lugar abrigado, protegido contra el viento kauízei ... ‘n ‘piskepeî cierto pájaro, Arist–HA 616°14. ‘piskeptéon hay que examinar, hay que analizar tÃn tragödían Pl–R–598d, c. giro prep. ‘pì tÛn dihrménwn ‘n poiÍmasi Longin–7–1; c. or. interr. indir. hay que considerar, hay que tomar en consideración tà parà tÛn ueÛn ‘. e9 ... X–Mem–2–6–8, cf. Aen–Tact–10–20, ‘. pÛv ... Nil–in Cant–15–27, dià tí ... Gal–4–621, tí]na ‘stin tà [mé]rh toû l[ó]goy anón. en POxy–1012–1–2–7. que debe ser exa‘piskeptéov, -a, -on minado, considerado ‘piskeptéon ¾mîn ... tò ¢syjon Th–6–18, ¾pouéseiv Pl–Phd–107b, súgkrisiv kaì diákrisiv ‘piskeptéa pÛv Plot–6–3–25. I en actividades rel. ‘pisképthv, -oy, ³ 1 en el Egipto greco-romano administración revisor o inspector de las zonas sometidas a la inundación para determinar tamaño y rendimiento de los terrenos cultivables, operación con efectos catastrales y fiscales PLond–1171re–63 (I a.C.), SB 10556–11 (III d.C.), tÛn parà tÛn potamÛn ‘dafÛn POxy–589 descr. (II d.C.), ‘. 0brójoy SB 10270–14 (III d.C.), cf. PFlor–6–14 (III d.C.), de la cosecha de propietarios con deudas al fisco SB 4416–9 (II d.C.), cf. SB 14672–4 (V/VI d.C.). 2 supervisor, alto funcionario ‘pisképtai: ‚rjontev ‘piskeptómenoi toùv ¾phkóoyv kaì tà toútwn prágmata AB 254, ‘pisképthn, kaì túrannon, kaì koryfaîon Aq–Ez–23–23. II 1 observador, verificador o® ‘pisképtai tÎv fÍmhv los enviados a verificar el rumor App–BC 3–25. 2 visitador de los enfermos, Ephr– Syr–2–197F, trad. como salutigerulus o visitador encargado de repartir «salutationes», Gloss–2– 178. 1 examinador, que ‘piskeptikóv, -á, -ón examina o investiga (tà logiká) tÛn ‚llwn ‘stì diakritikà kaì ‘piskeptiká Arr–Epict–1–17–10, 7 ‘piskeptikà méuodov el método de investigación 2 adv. -Ûv de de los astrólogos, S.E–M–5–3. modo analítico dialambánein Ptol–Tetr–3–15–7. inspector o alto ‘piskeptíthv, -oy, ³ funcionario, MAMA 7–190 (Frigia, biz.), IApameia 130–4 (biz.). ‘pisképtomai [en v. act. sólo Hsch.] I 1 visitar acudiendo en ayuda o visita de buena voluntad, c. ac. de pers. y suj. de divinidades o pers. ç Uánate, Uánate, nûn m' ‘pískecai molÚn S–Ai–854, kúriov ‘peskécato tÃn Sárran LXX Ge–21–1, cf. Iust–Phil–Dial–29–1, a unos aliados en apuros, D–9–12, a familiares tÃn 0delfÍn PLille 6–5 (III a.C.), toùv 0delfoùv a½toû toùv y®oùv %IsraÍl de Moisés tras haber sido criado en Egipto Act–Ap–7–23, frec. a enfermos 0rrwstÍsantóv ge fíloy frontistikÛv ‘piskécasuai X–Mem–3–11–10, cf. Plu–2–129c, tòn Gadátan pÛv “joi ‘k toû traúmatov X–Cyr–5–4–10, nosoûnta Artem–3–22, cf. Hierocl–Facet–34, como acto de piedad ‚rrwston ‚nurwpon LXX Si–7–35, cf. Eu– Matt–25–36, como deber del buen presbítero, Po2 poner la vista en, prestar lyc–Sm–Ep–6–1. atención a, fijarse en jrónö mèn t‚m' ‘peskécw kaká tarde has puesto la vista en mis desgracias E–Heracl–869, c. or. interr. indir. Åui oŸn ‘piskecÚmeua tí jalepón ¨suhsai toû ‘moû bíoy X– Mem–1–6–4, ‚ndrav ‘x ¾mÛn martyroyménoyv ’ptá 3 hacer averiguaciones sobre, inAct–Ap–6–3. formarse de c. giro prep. o ac. de pers. perì moû PCair–Zen–151–7, cf. PTeb–762–19 (ambos III a.C.)

oåte d[ià l]ógwn oåte dià gramm[á]twn ‘[pes]kécasté me SB 13867–19 (II d.C.). II fil. y cien. 1 fil. examinar, investigar, estudiar de palabra o por escrito, c. ac. o giro prep. perì 0retÎv Pl–Prt–348e, tàv ‚nwuen 0rjàv ... ‘piskeptómenon (la parte teórica de la música es) la que investiga los principios supremos Aristid–Quint–6–12, tb. c. or. subord. Æna ... ‘piskecaímeua e9 ... Pl–R–544a, tóde ‘pískecai, eÅ ti légw examina esto, si es que digo algo con sentido, Pl– Phd–87b, oåu' ¾pèr tÛn ‚llwn diastÍmatwn ‘piskecámenoi tína pròv ‚llhla syntíuentai trópon ni habiendo examinado en cuanto al resto de los intervalos de qué manera se disponen entre sí Aristox–Harm–9–20, en v. pas. ‘péskeptai próteron ... ¶ti o½k “stin 0diaíreta mÍkh Arist–Cael–299ª10, cf. PA 692ª18, ‘n taîv 7metéraiv dóxaiv ‘piskefuÍsetai (la teoría de Demócrito) será examinada en la exposición de nues2 cien. exatras opiniones Diog–Oen–6–2–14. minar, explorar, observar en medic. tà te jwría ‘peskéfuai tà ‘n toîsi sÚmasin, ¶son diaférei uátera uatérwn Hp–Prorrh–2–11, cf. VM 14, en astron. dysmáv te kaì 0natolàv ‘peskemménov Pl–Epin–990a, (tà metéwra) Phld–Mus–4–145–15, en astrol. tòn ... tÎv genésewv jrónon para determinar la fortuna del niño, S.E–M–5–89. III admin. y milit. 1 inspeccionar, revisar en la administración faraónica y en la grecoromana “pempe toùv ‘piskecoménoyv ... ¶sö ‘lásswn ³ jÛrov gégone enviaba funcionarios para inspeccionar cuanto había mermado el terreno ribereño del Nilo por la inundación anual, Hdt–2–109, o® ... ‘piskecám(enoi) “gra(can) pefhnénai a½toîv eýnai ‘n jé[r]sö PThmouis 1–69– 12 (II d.C.), en v. pas. ‘n toîv ‘piskefuhsoménoiv (klÍroiv) PLips–124–92 (II a.C.), tÎv gÎv ‘n jérsö ‘piskefueís(hv) PThmouis 1–134–7, cf. 2 investigar para verificar, 141–23 (II d.C.). comprobar informaciones orales o documentos en archivos presbeytàv ‘xapésteilan toùv ‘piskecoménoyv ¾pèr tÛn prospiptóntwn enviaron embajadores para que verificaran las noticias que les llegaban Plb–3–15–2, tàv perì toútwn ®storíav kaì t‡lla “ggrafa Milet 1(3)–155–9 (II a.C.), en v. pas. 0koloúuwv tÊ diagrafÊ ¥v tò 0ntígr[a]fon ... ‘peskemméno[n PLips–9–21 (III d.C.), cf. PFlor–67–43 (II d.C.). 3 milit. inspeccionar, pasar revista a las tropas, LXX 1Re–15–4, tà tÛn Æppwn kaì tà ¾mÛn a½tÛn ¶pla X–Cyr– 6–3–21, ‘piskecámenov pánta safÛv diasáfhson moi póswn “ti jreíav •xeiv stratiwtÛn IPessinous 1–4 (II a.C.). ‘pískeptov, -on examinado lógov An–Ox– 3–208–25 (quizá l. -éov). secretario de actas ‘pisképtwr, -orov, ³ ‘pisképtorav ¡ skriniaríoyv ¡ 0ntigraféav ¡ notaríoyv Paul–Al–67–11. 1 cubrir, recubrir, tapar el ‘pisképw cuerpo con una piel, Apollod–1–6–2, cf. Longus 1– 21–3, el sepulcro al difunto IAmastris 51–3; velar, cubrir con un velo en v. pas. gÍrä kanuòv ‘pesképeto sus ojos fueron velados por la vejez 2 ocultar, al quedarse ciego AP 6–62 (Phil.). esconder, disimular e½prepestéroiv tisì múuoiv tà ‚semna Hom–Clem–6–18, dià symbólwn ‘péskepon tàv pròv 0llÍloyv dialéxeiv Iambl–Protr–21. ‘piskeyázw graf. ‘piskeáz- FD 4–136–14 A I 1 preparar, poner a (III/II a.C.) punto para su uso o disfrute, las lámparas del templo, rellenándolas de aceite, LXX Ex–30–7, comidas daîtav Dion–Ar–Ep–9–1, en v. pas. tò deîpnon a½toîv ‘st' ‘peskeyasménon Ar–Ec–1147; preparar, aprestar fortalezas e infraestructuras defensivas tà froúria D–19–125, en v. pas., D.Chr– 31–104; preparar, aparejar carros o anim. de lucha, tiro o carga tàv 7miónoyv Ñv 0goúsav 0rgúrion Arist–Oec–1350°23, ¾págein toùv Æppoyv tÊ zeúglë kaì tò „rma ‘piskeyázein Luc– DMar–8–2, en v. pas. toùv Æppoyv ‘peskeyasménoyv kaì toùv 0mbátav ‘xwplisménoyv “jwn X– HG 5–3–1, ‘peskeyasménwn boÛn ¾f' 1máxaiv Poll–1–139; en v. med. mismo sent. ‘piskeyasá-

menoi ³pósa ‘dúnanto ¾pozúgia X–HG 7–2–18. 2 disponer, colocar, cargar la carga en el carro

t‡lla jrÍmata ... ‘n zygástroiv stÍsantav ‘f' 1maxÛn ‘piskeyásai X–Cyr–7–3–1. 3 dud. preparar, disponer los medios necesarios 7 ‘piskeyázoysa ‘v máuhsin ‘piuymíh el afán (dél médico) que prepara para el conocimiento Hp–Praec–6. II c. ‘pi- c. valor de repetición 1 arq. y gener. restaurar, reparar a) edificios, construcciones, monumentos y partes de ellos, frec. op. kataskeyázw ‘construir': (pólin) palaiàn diefuarménhn ‘piskeyázein op. (pólin) kainÃn ‘x 0rjÎv poieîn Pl–Lg–738b, muros y estructuras milit., Th–7–24, cf. X–HG 4–8–8, Poll–10–16, I–Ap–1–240, ‘àn faínontai ‘piskeyásimoi, ‘piskeyazétwsan SEG 13–521–104 (Pérgamo II a.C.), tÛn newríwn ... tà stázonta Aen–Tact–11–3, templos tòn naón X–An–5–3–13, IG 9²–1700–7 (Ítaca II d.C.), ®erá X– Vect–6–1, cf. Isoc–4–156, FD l.c., tòn oýkon kyríoy LXX 2Pa–24–12, tÃn klímaka kaì toùv bwmoúv IG 11(2)–199A–96 (III a.C.), tà 0nalÍmmata ¾pò seismÛn kaì palaióthtov dialelyména ‘peskeúasen IG 4–201–23 (Istmo II d.C.), tòn [“s]w pylÛna POxy–2272–7 (II d.C.), edificios públicos £n mèn (stoán) ‘k kainÎv kateskeúasen, £n dè ‘peskeúasen syntetreimménhn IG 12(9)–906–9 (Cálcide III d.C.), cf. IEphesos 2038–9 (II d.C.), en v. pas. tÛn deoménwn tópwn zwgrafíav toû ... ‘piskeyazoménoy ... dhmosíoy ... balaníoy de los lugares necesitados de pintura del baño público que esta siendo reparado, POxy–896–7 (IV d.C.), a® stoaì toû naoû IPE 1²–98–16 (III d.C.), tumbas tò progonikòn mnÎma TAM 5–1284 (Hierocaesarea, Lidia), cf. MAMA 6–316–5 (Frigia III d.C.), casas particulares tàv ²rofáv ID 340–15 (III a.C.), tàv dè lhnoùv oåte ‘piskeyázei o½deìv oåte ‚llav o9kodomoûsi nadie arregla los lagares ni construyen otros, PCair–Zen–300–15 (III a.C.), tà kaueirhména mérh PTor–Choachiti 12– 2.1 (II a.C.), tàv uúr(av) tÎv a½l(Îv) PLond– 1170ue–125 (III d.C.); b) obras públicas: caminos tàv ³doúv Arist–Ath–54–1, cf. D–3–29, IBeroeae 117–11 (I d.C.), sistemas hidraúlicos ‘peskeúsen ‘x ³loklÍroy tò ¶lon ¾dragÚgion IGMus–Vars–28–2 (Isauria V d.C.), en v. pas. puentes prò tÎv toû Œdatov 0fésewv PPetr–2– 13–2–12 (III a.C.); c) objetos, esp. de metal: despojos de guerra, Plu–2–273c, armas ¶pla Polyaen–8–16–8, cf. Luc–Tim–10, (‚rotron) D.L–1–107, 2 náut. un soporte para vasijas, Lys–Fr–101a. reparar, carenar barcos y partes de barcos tàv naûv Th–1–29, cf. Hdt–6–104, X–HG 1–5–10, D.S– 14–42, tàv triÍreiv And–3–14, tÃn prÔran ... toû ploíoy PSI 382–3 (III a.C.), en v. pas. Th–8– 43, tÛn ploíwn mà ‘piskeyazoménwn ¾pò jeîra Wilcken Chr–166–2–7 (III a.C.), cf. POxy–1220–13 (III d.C.); en v. med. mismo sent. tàv ... naûv ‘piskeyasámenoi ... ‘naymájoyn Th–7–36, cf. Poll– 3 reorganizar, rediseñar, reestructurar 1–125. op. kataskeyázw ‘organizar' tÃn dialektikÃn ¡ taúthn (sc. tÃn VhtorikÍn) ... ‘piskeyázwn e9v ‘pistÍmav ¾pokeiménwn tinÛn pragmátwn Arist– Rh–1359°15. B intr. en v. med. prepararse para un viaje, avituallarse ‘piskeyasaménoi 0nebaínomen e9v "Ierosólyma Act–Ap–21–15. ‘piskeyásimov, -on necesitado de reparación prob. de muros SEG 13–521–104 (Misia II a.C.). ‘piskeúasma, -matov, tó construcción 0nurÚpina ‘piskeyásmata Eus–Is–54–16-17. fabriquero ma‘piskeyastÍr, -Îrov, ³ gistrado encargado de la fabricación y reparación de objetos de culto ILocri 21–2 (IV/III a.C.). ‘piskeyastÍv, -oû, ³ comisario encargado del mantenimiento, conservador de templos y objetos cultuales o® tÛn ®erÛn ‘piskeyastaí IOropos 290–23 (IV a.C.), en Atenas, Arist–Ath– 50–1, Ley en Crates Hist–7, pompeíwn D–22–78. I 1 restaurado, ‘piskeyastóv, -Í, -ón renovado 0uanasía Pl–Plt–270a, cf. Procl–in Ti–1– 2 creado, fabricado con posteriori260–15. dad, adventicio, artificial járiv Procl–in Prm–645, o½d' ‚llhn tinà próuesin ‘piskeyastÃn mhjanâs-

‘piskeyÍ uai toû dialógoy Procl–in Alc–8, o½k ‘piskeyastÃn “jon (tò „gion pneûma) tÃn 0gauóthta, 0ll' ‘k fúsewv a½tÔ synypárjoysan Basil–Eunom– 661B, cf. Gr–Nyss–Eun–3–1–116. II adv. -Ûv de modo adventicio, artificial o½k ‘. zÛn, 0llà zwÎv jorhgón dicho del Espíritu Santo, Basil–Spir–22–24. -á IG 12(4)–319–21 (Cos ‘piskeyÍ, -Îv, 7 I como n. de acción 1 arq. y gener. II a.C.) restauración, reparación frec. op. kataskeyÍ ‘construcción': a) edificios, construcciones, monumentos y partes de ellos: muros y estructuras defensivas teijÛn D–18–311, púrgoy Aeschin– 1–80, cf. Plu–2–845f, templos y partes de templos tÛn ®rÛn Hdt–2–174, cf. Timae–150b, IRhamn– 167–11 (III a.C.), Aristeas 42, toû me]g[á]loy naoû IG 12(6)–1–3 (Samos III a.C.), tÎv synagwgÎv SEG 17–823–5 (Cirene I d.C.), tÎv krÍnhv kaì toû bwmoû IG 12(5)–186–5 (Paros III a.C.), edicios públicos a® ‘piskeyaì kaì kataskeyaì tÛn dhmosíwn Plb–6–17–2, 7 ‘piuerapeía kaì ‘. a½toû (toû gymnasíoy) IGR 4–293a–2–64 (Pérgamo II a.C.), cf. SEG 33–460 (Larisa II a.C.), toû boyleythríoy IG 12(5)–755 (Andros I d.C.), tÎv ‘piskeyÎv kaì beltiÚsewv tÎv ‘xédrav IStratonikeia 1026–10 (I d.C.), toû loytrÛnov Antig–Fr–32, uermÛn Wilcken Chr–34–13 (III d.C.), tÎv 0gorâv IPrusias 20–16 (III d.C.), edicios privados toû balaneíoy Is–5–28, ®ppotrofiÛn PYale 49–15 (III a.C.), toû ‘rgasthríoy BGU 1117–15 (I a.C.); b) otras obras públicas: caminos, App–BC 2–27, cloacas tÃn 0nakáuarsin a½tÛn (tÛn táfrwn) kaì tÃn ‘piskeyÍn D.H–3– 67; c) maquinaria hidráulica 7 ‘. kaì kataskeyà a½toû toû ¾dreúmatov PFlor–50–105 (III d.C.), cf. PRyl–157–16 (II d.C.), tÛn mhjanÛn Stud–Pal– 22–177–16 (II d.C.), cf. PBerl–Leihg–23–11 (III d.C.); d) objetos de metal o madera uymiatÍria ... ‘piskeyÎv deómena IG 2²–1424a–189, cf. 120–39 (ambas IV a.C.), (trápezai) ‘piskeyÎv deómenai ID 104–145 (IV a.C.), tinà dè (0rgyrÚmata) ‘piskeyÎv jreían “jein IOropos 324–5 (III a.C.); e) libros, Aristeas 29; f) fig. toû swmatikoû op. kataskeyÍ ‘conservación', Plot–4–4–26. 2 náut. reparación, carena de barcos y sus componentes tÛn neÛn Th–1–52, tÛn triÍrwn IG 2²–1628–567 (IV a.C.), toû ploíoy IRhamn–31–4 (III a.C.), cf. Plb–3–22–6, Wilcken Chr–166–1–6, PCair–Zen–649– 31 (ambos III a.C.), tÎv ³lkádov Hld–5–22–7. 3 fil. corrección, reforma en sent. moral tÛn 6uÛn D.S–10–12; edificación, enriquecimiento cyjÎv Aristeas 5, cf. 284. II concr. 1 utensilio, aparejo majairÛn labàv kaì ‚llav ‘piskeyáv mangos de cuchillos y otros utensilios D–27–20. 2 atelaje, equipamiento del carro tÃn „maxan sùn t]Ê ‘piskeyÊ PDryton 3–12 (II a.C.). 3 pertrechos jorhgíai kaì ‘piskeyaí provisiones y pertrechos para el ejército Plb– 1.72.3; efectos, enseres personales %Ioydaíwn oÅ-

1878 koyv disjilíoyv sùn ‘piskeyÊ metagageîn trasladar dos mil familias judías con sus efectos I–AI 12–150. ‘piskeyów restaurar, reparar ¶sai uúrai [e9]sin [p]eponhkeîai, ‘piskeúwsin (sic) ID 1416B–1–17, cf. 5 (II d.C.), en v. pas., s. cont. IG 4–558–20 (Argos II a.C.) (dud., quizá l. kata]sk-). ‘pískeciv, -ewv, 7 [jón. gen. plu. ‘pisI 1 pase de revista, kecíwn Hp–Prorrh–2–4] recuento, censo de personas, LXX Nu–1–44, Ex– 39.3, de objetos de culto, LXX Nu–3–36; verificación, comprobación de los aparejos y útiles necesarios en un barco y de su estado, X–Oec–8–15. 2 escrutinio, inspección, examen para detectar faltas, carencias o irregularidades tÛn ®erÛn ‘pískecin, ... mÍ tiv 0dikÊ ti Pl–Lg–849a, de los hombres en el juicio de Dios, LXX Nu–16–29, cf. Ie–23–12, de los animales destinados al sacrificio e9v tÃn tÛn mÚmwn ‘pískecin 0pò kefalÎv ‚jri podÛn ‚krwn Ph–2–238, de los equites romanos por el censor, que incluía la valoración de su condición física, moral y financiera, trad. de lat. recognitio Plu– Crass–13; medic. examen, exploración por el médico para detectar a los enfermos que se saltan la dieta, Hp–l.c., tÛn nosoúntwn Gal–8–151, 19–14, tÛn sfygmÛn Gal–2–391, cf. 9–697; vigilancia, supervisión por parte de la divinidad tÎv ueíav pronoíav ‘mfanÃv ‘. Eus–HE 8–16–2, cf. Const– 3 revisión, insOr–S–C–15, toû ueoû Ph–1–308. pección sobre el terreno, gener. para determinar lindes o extensiones de propiedades y tierras de cultivo con propósitos catastrales y fiscales PAmh– 32–8 (II a.C.), poreía pròv ‘pískecin ³rismoû ‘laikÛn kaì foinik(ikÛn) karpÛn PSI 796–3 (III d.C.), cf. PTeb–343–11, PThmouis 1–69–7 (ambos II d.C.), PStras–31–17 (II/III d.C.), de los diques y canales antes de la inundación anual 7 ‘. tÛn jwmátwn kaì diwrújwn toû b (“toyv) POxy–57– 13 (II d.C.), cf. BGU 12–17 (III d.C.), ³ pròv tàv ‘piskécesin PSI 1066–3 (III d.C.), tb. ref. al informe resultante de la inspección £n “pemcav ‘pískecin kwm[Ûn] tinÛn POxy–589 descr. (II d.C.); inspección, comprobación de documentos en archivos tÛn grammátwn SEG 33–679–79 (Paros II a.C.), cf. Tit–Cam–110–14 (II a.C.), Plu–2– 4 visita a familiares o amigos ¡ dià 526e. syggéneian ¡ dià filían ‘pískecin poieîsuai Basil–M–31–1304D, cf. Callinic–Mon–V–Hyp–16–1, a enfermos para interesarse por su salud, Plb–5– 56.8, cf. Aesop–147, Nil–M–79–1157D, cf. Ephr– Syr–1–320D. II 1 fil., cien. investigación, indagación, examen, estudio a) sobre cuestiones fil.: (’rmhneîai) ‘piskécewv deómenai Pl–R–524b, tÛn ´ntwn Arist– Metaph–983°2, perì tÛn dikaíwn Arist–EE 1227ª3, de Sócrates sobre la realidad de las cosas, X– Mem–4–6–1, seguido de or. interr. indir. o dir. 7 ‘. 7mîn ¤n, e9 ... Pl–R–456c, cf. Arist–Top–162°25, ‘pískecin eýjen «tí tÎv e½daimoníav poihtikón;»

Diog–Oen–32–1–9; b) sobre cuestiones científicas lhptéon te tÃn symfwnían e9v tÃn ‘pískecin Aristox–Harm–25–9, ‘n tÊ tÛn 1plÛn farmákwn ‘piskécei Gal–13–566, cf. Vett–Val–340–1. 2 polít., milit., jur. investigación, pesquisa oficial llevada a cabo por el senado romano para esclarecer casos de traición o asesinato dhmosía ‘. Plb–6–13– 4, por parte de embajadores desplazados in situ para comprobar informaciones orales, Plb–2–8–3, por un militar para esclarecer abusos cometidos por los soldados, Welles RC 30–2 (Cilicia III/II a.C.), de tipo judicial tras una denuncia ‘pískecin poieîn abrir una investigación, PPetr–3–32re– b–11 (III a.C.), tÃn prosÍkoysan ‘x ‘piskécewv diálhcin poiÍsasuai UPZ 187–27 (II a.C.), cf. PCair–Zen–303–8 (III a.C.), PPhrur–Diosk–6–39 (II a.C.). ‘pískhmma, -matov, tó sent. dud., quizá jur. impugnación de procesos judiciales, Lex–Rhet– Cant–p.76; cf. ‘piskÍptw B II 3. ‘piskhnéw montar tiendas, acampar Phot– e 1435. alojamiento forzoso, ‘piskhnía, -av, 7 prob. acantonamiento de tropas SEG 39–605–4 (Morrilo III a.C.). ‘piskÍniov, -on I 1 escénico, dramático 2 sent. dud., quizá acamléxiv Porph–Chr–71. pado, acantonado (cf. ‘pískhnov II 2) s. cont. PZen–Col–116d–4 (III a.C.). II subst. tò ‘. plataforma o parte superior de la escena quizá donde aparecerían los dioses ex machina Vitr–7–5–5, ‘.: tò ‘pì skhnÎv katagÚgion Hsch. ‘pískhnov, -on I 1 que se produce delante del pabellón mhd' ‘piskÍnoyv góoyv dákrye no derrames lágrimas delante del pabellón en el que se aloja Áyax, e.d. «no llores delante de todos», S–Ai–579. 2 instalado provisionalmente, sin domicilio fijo, sin techo, transeúnte como tropas acampadas (cf. II 2) ´jlov D.H–6–53, cf. 9–53. II subst. 1 7 ‘. plataforma o parte superior 2 ³ ‘. soldado acamde la escena Vitr–5–6–6. pado, acantonado, ISE 95–28 (Tesalia II a.C.), 3 tà ‘. las Episcenas fiestas en Plu–Sert–24. Esparta, Hsch. 1 milit. montar tiendas, acam‘piskhnów par, acantonarse ‘n Labaúndoiv ILabr–46–7 (III 2 fig. alojarse Æna a.C.), cf. Plb–4–72–1, 18–8. ‘piskhnÚsë ‘p' ‘mè 7 dúnamiv toû Jristoû 2Ep–Cor–12–9, cf. Gr–Nyss–Ep–3–19. tabernáculo ‘. ‘piskÍnwma, -matov, tó toû SwtÎrov 7mÛn metáf. de su Iglesia, Eus–M– 23–1161A. 1 acantonamiento, ‘piskÍnwsiv, -ewv, 7 campamento de tropas mercenarias SEG 41–625–8 2 fig. cobijo, amparo ‘àn (Fanagoria I a.C.). ... 7 0nurwpính fúsiv tÊ ‘piskhnÚsei tÊv ueíav dynámewv sÓzhtai Gr–Nyss–Apoll–214–24, cf. Ep– 3–19, tÎv járitov Basil–M–31–261A.