রুমিয়‍্যাহ

Citation preview

SADR Ž A J

“O MUVEHHIDI, RADUJTE SE, JER TAKO MI ALLAHA MI NEĆEMO STATI DA SE ODMORIMO OD NAŠEG DŽIHADA OSIM POD MASLINOVIM DRVETOM U RUMIJI (RIMU)” EBU HAMZA EL MUHADŽIR r

10. IZDANJE - RAMAZAN 1438.

04

04

UVODNA RIJEČ

06

ČLANAK

12 16 20 28 32 36

EKSKLUZIVNO

38 44

INTERVJU

ALI IM JE ALLAHOVA KAZNA DOŠLA ODAKLE SE NISU NADALI TAKO SU I POSLANICI BILI ISKUŠAVANI - 3. DIO VAŽAN PROGLAS ZA SESTRE

BUDI ONA KOJA POMAŽE, A NE ONA KOJA ODMAŽE ČLANAK

DVANAESTI RAFIDIJA - 4. DIO ŠUHEDA’

MEĐU VJERNICIMA IMA LJUDINA VIJESTI

VOJNE OPERACIJE EKSKLUZIVNO

BALKAN: KRV ZA NEPRIJATELJE A MED ZA PRIJATELJE SA EMIROM VOJNIKA HILAFETA U ISTOČNOJ AZIJI ČLANAK

MURTEDDSKI POKRET TALIBAN

16

38

4

EKSKLUZIVNO UVODNA RIJEČ

Allah  je rekao: {On je prilikom prvog progonstva iz domova njihovih protjerao one sljedbenike Knjige koji nisu vjerovali. Vi niste mislili da će otići, a oni su mislili da će ih utvrde njihove od Allahove kazne odbraniti, ali im je Allahova kazna došla odakle se nisu nadali i On je u srca njihova strah ulio} [El Hašr: 2]. Samo sedmicu dana prije blagoslovljenog mjeseca ramazana, svjetska pažnja je bila usredotočena na britanski grad Manchester. Vojnik Hilafeta je izveo operaciju “Pravedni terror”, napadajući na Manchester Arenu po samom završetku koncerta jedne od američkih pjevačica. Eksplozija je uzdrmala grad i njegove stanovnike ispunila terorom nakon čega su se mnogi uskomešali nastojeći da kontaktiraju svoje voljene i uvjere se da su na sigurnom. A onda je broj žrtava počeo da raste; više od 20 je ubijeno a na desetine ranjeno. Na kraju je ukupan broj bio blizu 100 mrtvih i ranjenih. U svjetlu bombaškog napada, uspaničeni prijatelji i bližnji su na društvenim mrežama počeli tražiti pomoć od stranaca u potrazi za njihovim voljenima. Lokalni pubovi su nudili besplatno alkoholno piće osoblju hitne pomoći kako bi očistili svoje misli od traumatičnih scena kojima su svjedočili. Britanski “muslimani” su izašli izražavati svoje simbolične osude iz straha od osvete. Veliki broj policajaca i vojnog osoblja je bio razmješten po ulicama. Stepen opasnosti u Britaniji je podignut na “kritični”. Političari su odgodili svoje nadolazeće opće izbore, a izbezumljena i “slomljena” američka pjevačica je odgodila svoju europsku turneju i otišla kući. Nogometni klub Chelsea FC je odgodio svoje pobjedonosno slavlje u Londonu. Neprijatelji islama su učinili najbolje od sebe da nabace hrabro i prkosno lice, ali njihov trud je bio uzalud. Oni su zapravo mnogo patili. Operacija u Manchesteru je izgleda potvrdila ono što su mnogi analitičari tvrdili; a to je da će se sa gubitkom teritorije u Iraku i Šamu, Islamska država fokusirati na izvođenje napada na krstaškoj teritoriji. Međutim, ono što mnogi ovi analitičari nisu htjeli priznati jeste da gubljenje teritorije nije ništa novo za Islamsku državu. Gubitak većine teritorije u vremenu pojavljivanja sahvata u Iraku nije dovelo do njenog poraza. Štaviše, ono je samo dovelo do toga da se Islamska država regrupiše, ojača i dobro isplanira, te da ponovo zapali plamenove rata, ponovo osvajajući svaki centimetar teritorije koju je izgubila i šireći se

na Šam, Sinaj, Horasan i mnoga druga područja širom svijeta, područja u koja niko nije očekivao da će mudžahidi zauzeti i uspostaviti Allahov zakon. I nije bilo iznenađujuće kada su, nekoliko hiljada kilometara od Manchestera, vojnici Hilafeta u Istočnoj Aziji napali grad Maravi na južnim Filipinima na otoku Mindanao i istjerali lokalnu policiju i vojsku, te podigli bajrak Islamske države u sceni koja je ličila na oslobađanje Mosula od rafidijskih murtedda i njihovih krstaških saveznika. Pobjeda je došla nekoliko sedmica nakon što je Rodrigo Duterte, krstaški tagut Filipina, priznao da mu stanje u južnom dijelu Filipina zadaje glavobolje i nesanicu. Ovaj tagut je došao na vlast vjerujući da može pregovarati sa “islamskim militantima” u južnom dijelu Filipina, posebno sa onima u njegovoj domovini Mindanao, nadajući se da će okončati njihov džihad i na kraju izbaciti američki snage koje se nalaze u Filipinima. Ali kada su mu vojnici Hilafeta nekoliko puta demonstrirali da oni pregovaraju sa svojim neprijateljima koristeći metke i bombe, bio je prisiljen da moli gradonačelnike koji upravljaju muslimanskim područjima u južnom dijelu države da mu pomognu u borbi protiv mudžahida, dok je u isto vrijeme prijetio da će uspostaviti vojni zakon u područjima u kojima problem ne bude riješen. A onda kada su vojnici Hilafeta napali grad Maravi, on je ispunio svoje obećanje i uveo je vojni zakon, šaljući svoju vojsku da pokuša vratiti kontrolu nad gradom, ali su mudžahidi na kraju ubili na desetine krstaških vojnika i zapalili novi front u svom ratu protiv kufra. Stvarnost s kojom se krstaši danas suočavaju jeste da, unatoč njihovim tvrdnjama da je Islamska država oslabljena, mudžahidi mogu na svakom dijelu Zemlje brzo i iznenada napasti i istjerati krstaše i njihove sluge kao i njihovo uspostavljanje konsolidacije u zemlji, baš kao što su prije uradili u Mosulu. A njihovi napadi na srce krstaških utvrda na Zapadu će se nastaviti izvoditi baš kao što se iznenada i neočekivano desilo u Manchesteru. Allah  je izbacio nevjernike krstaše u vrijeme njihovog prvog okupljanja i mobilizacije u Iraku, i On je Taj Koji će ih izbaciti iz muslimanskih zemalja u Filipinima i ubaciti strah u njihova srca u njihovim utvrdama na Zapadu. {A Allah čini šta hoće, ali većina ljudi ne zna.} [Jusuf: 21].

Rumiyah

5

Nakon što shvatiš prethodne stvarnosti, možemo krenuti u traženje značenja koje se krije iza bitke za Felludžu, kao i njene izdržljivosti i uzdizanja sa svim onim što je posjedovala od snage, jer ona je danas jedina bitka koja se vodi na glavnom bojnom polju islama. Izdržljivost u njoj i ribat na njenim linijama znači štićenje glavnog borbenog polja na kojem odbijamo kufr i agresiju. To ne znači da je neprijatelj ušao duboko unutar grada i kreće se borbenim linijama, niti da se utvrdio u njegovoj okolici, ili da je ostvario svoje ciljeve ka pobjedi, jer naša bitka sa neprijateljem jeste ulični i gradski rat, koji je ispunjen raznim taktikama i načinima odbrane i napada. Žestoki ratovi se ne okončavaju u nekoliko dana ili sedmica, ono zahtjeva dugo vrijeme sve dok ne dođe trenutak pobjede za jednu od dvije strane. A prije samih rezultata bitke, dovoljno nam je ono što godi našim očima koje gledaju sinove islama, čvrste kao planine, na borbenim linijama blagoslovljene Felludže, koji podučavaju Ummet 6

ČLANAK

novom dersu izdržljivosti, sabura i jekina (ubjeđenja). Bacićemo pogled na neke od ovih dersova i ogromnih rezultata koji su proizašli iz ove uzvišene bitke. Prvo: Bitka je ponovo oživjela značenja moći, ponosa i otpora, a Ummet se uvjerio da postoji mala skupina njenih sinova koji su sposobni da se sa svom hrabrošću, izdržljivošću i odlučnošću sukobe sa žestokim zlom, te da je ova mala skupina iskrena prema svome Ummetu u planiranju njenog projekta kojim je Ummet iznova oživljen, na kojem putu su njeni sinovi i vođe prolili mnogo krvi. Drugo: Tokom svog poniženja i sloma, Ummet je naučio da se može sukobiti, ribatiti i boriti protiv vladara zemlje i njenih taguta i to sa malom skupinom svojih sinova i sa malom količinom oružja. Naučio je da s tim može neprijatelju nanijeti žestoke i ogromne gubitke, tjerajući ga da okusi gorak poraz.

Treće: Felludža je otvorila borbeno polje za strategije napad-povlačenje, pa je bio prisiljen da one koji se natječu, i tako zapalila odlučnost si- uđe u bliske sukobe za koje nije bio spreman, a u nova islama unutar Iraka i van njega, i tako što su kojima je (neprijatelj) doživio ogromne gubitke u na njenoj zemlji mnogi sinovi islama prolili svo- ljudstvu i opremi, a čiji broj prelazi stotine ljudi i ju krv kako bi pokrili troškove džihada i krenuli desetine vozila. u odbijanje svjetske krstaške kampanje. Sukobi i Peto: Američka vojna administracija je doživjebitke su postale žestoke širom zemlje Iraka. Vojne la žestok poraz, budući da je sponzorima i planerjedinice i grupe su osnovane i mudžahidi su krenuli u odbijanje kolona neprijatelja i u lov na njihove patrole, te izvršavanje napada na njihove pozicije. Allahovom blagodati, vidjeli smo njihove velike gubitke koje su pretrpjeli širom zemlje Iraka. A od veličanstvenih djela i pobjede jeste to što su sinovi džihada dobili samouvAMERIKANCI SU IZGUBILI STOTINE VOJNIKA U BICI ZA FELLUDŽU jerenost onda kada su vidjeli kako se pred njima ruše mitovi najsavremenijih vojnih ima ovog rata postalo jasno da mudžahide ne vozila. Njihova odlučnost je oslobođena od iluzija može zaustaviti nijedna vrsta zastrašivanja, makar nesposobnosti i straha, i krenuli su ka poljima oz- to zahtijevalo ulazak u iscrpljujući rat u kojem bi biljnosti i borbe. možda svi bili istrijebljeni. Džihadski mentalitet Četvrto: Bitka u Felludži je ostvarila jako je postao veliki problem i poteškoća za planove važnu vojnu i taktičku pobjedu, budući da su svi američkog i globalnog rata. A ono što se desilo u svjesni moći američke vojne opreme i vozila, te na- Felludži od junačkih djela izdržljivosti mudžahida prednost njene vojske i ratnog sistema, koji se os- je iscrpilo neprijateljsko vođstvo i pogodilo ih delanja na gađanje ciljeva iz daljine bez ulaska u su- presijom i psihološkim problemima. A ono što ih kob ili borbu, i tako štiti živote američkih vojnika čeka je žešće i gorčije, Allahovom pomoći. ne koristeći ih u borbi pa da izgube njegov život. Šesto: Felludža je svojom izdržljivošću i Međutim, Felludža je precizno skovanim planom pribranošću uklonila masku sa lica riddeta, nifaka postepeno namamila ova ogromna vozila. Nama- i izdaje i svukla kaput laži kojeg je nosila murteddsmila ih je da uđu u žestoke ulične borbe, u kojima ka Allavi vlada, baš kao što je otkrila laži koje je nisu sposobni da se zaštite od trošenja svoje snage, stalno ponavljala govoreći da radi za ono što je u moći i opreme. Tako da je američki vojnik bio interesima Iračana, za ono što će ih poštedjeti prosuočen sa smrću i uništavanjem odakle se nije ni livanja njihove krvi, te zaštititi od ratova i nevolja, nadao. I američki vojnici su bili prisiljeni da uđu i da nastoje zaslužiti njihovo zadovoljstvo. A onda, u ulične borbe, i da uđu u kuće i zgrade. Nepri- sav narod vidi kako požuruje da donese odluku jatelj je bio izložen vatri mudžahida i njihovim za objavljivanje rata na Felludžu, uranjajući svoje zasjedama, i iznenadila ga je njihova sposobnost ruke u čistu krv sinova ovog grada, ubijajući na

Rumiyah

7

hiljade i progoneći na desetine hiljada, te nadgledajući operacije uništavanja, rušenja i ponižavanja časti i krađe imetka, pod izjavom da vode rat protiv terorizma i radi nacionalnih interesa. Sedmo: Ova bitka je uklonila lažnu masku koja je prekrivala ružno i podlo rafidijsko lice, koji su svojom podlošću ušli duboko u ovu bitku i sa vidljivim zlom učestvovali u vojnoj kampanji protiv Felludže, uz blagoslov vođe kufra i zinidika Sistaniija. Igrali su glavnu ulogu u operacijama ubijanja, krađe i uništavanja, kao i dozvoljavanja ubijanja nedužne djece, žena i staraca, štaviše, njihove prljave duše su ih dovele do toga da počine NAPREDNA OPREMA JE PRETVORENA U SMEĆE

još gore zločine, pa su izvodili napade na Allahove kuće i oskrnavili ih, vješajući slike svoga šejtana Sistanija na zidove i ispisujući na njima svoju zlobu: „Danas vaša zemlja a sutra vaša čast.“ I da se zna, 90% Nacionalne garde sačinjavaju rafidije a samo 10% su snage kurdskih Pešmerga. Učenjak je rekao istinu za rafidija kada je spomenuo: “Doista su oni sjeme kršćana kojeg su židovi posadili u zemlji medžusija.” Osmo: Otkrivanje zadnjih linija neprijatelja džihada u ovoj bici, gdje se otkrila vojna saradnja između onih koji imaju neprijateljsku pozadinu. Ispostavilo se da od 800 izraelskih vojnika, sa kojima je bilo 18 rabina, od kojih su mnogi ubijeni tamo. Ovo je prenešeno od njihovih novinara i 8

ČLANAK

medija. Isto tako, jasno se vidjelo učestvovanje i jordanske vojske preko svojih oficira koji su učestvovali u planiranju i vojnim napadima na grad. I to nam dokazuje da Felludža za sve predstavlja džihadsku bazu zbog koje neprijatelji, od kafira i murtedda, ne mogu mirno spavati. Deveto: Od najvećih rezultata ove žestoke bitke jeste obnavljanje krvi u venama sinova džihada, kao i povećavanje njihove želje za napredovanje džihadskog rada ka svojim zacrtanim ciljevima i određenim planovima. Ova bitka je proizvela generaciju vođa, energičnih i iskusnih ljudi, koji su izučavani kroz događaje, radeći sa eksperimentima, obukom i uspjesima, primjenjujućii to sa čvrstom odlučnošću ka zacrtanom putu, generacija koju je isklesala žestina bitke i proizvela je u čvrstom i jakom kalupu. Rekao je pisac djela „Ez-Zilal“: „U podnošenju iskušenja tokom džihada na Allahovom putu i izloženosti smrti u svakom trenutku, duša postane naviknuta na ovu opasnost, koja je toliko zastrašujuća da mnogi ljudi odbacuju svoje kvalitete i vrijednosti kako bi je izbjegli. Međutim, ono je vrlo lako za onoga ko se navikao na susret sa njom, bilo da je siguran od toga ili ne. Okretanje Allahu svaki put kad se neko suoči sa ovom opasnošću stvara efekat koji je sličan efektu električnog šoka koje je kao poboljšanje za srca i duše sa jasnoćom, prefinjenošću i dobrotom. Ovo su očigledni uzroci za popravljanje cijele ljudske zajednice (džema’ata), stavljajući njegovo vođstvo u ruke mudžahida, koji su svoje duše ispraznili od svih dunjalučkih izazova i njenih užitaka, te kojima je život postao beznačajan, i koji se bacaju u smrt na Allahovom putu. I u njihova srca ne ulazi ono što ih odvraća od Allaha

KRSTAŠI SU NAUČILI ŽESTOKU LEKCIJU U FELLUDŽI

i traženja Njegovog zadovoljstva.“ „I kada je vođstvo stavljeno u ovakvim rukama, cijeli svijet i njegovi stanovnici će biti ispravno postavljeni. A predavanje zastave vođstva kufru, zabludi i korupciji postaje nemoguće, nakon što su je kupili sa svojom krvlju, dušama i svim onim dragocijenim i vrijednim, što su jeftino potrošili kako bi ova zastava bila preuzeta, ne za njih, nego za Allaha.“ „I nakon svega toga, ono postane lako sredstvo za onoga kome Allah želi dobro kako bi postigli Njegovo zadovoljstvo i Njegovu nagradu bez mjere, i postane lako sredstvo za onoga kome Allah želi zlo, kako bi dobili ono što zaslužuju od Njegova srdžbe na osnovu onoga što zna od njihovih skrivenih i tajnih stvari.“ Deseto: šehadet odabira, ova mala skupina vjernika je počašćena da njen put bude popločan krvlju njenih sinova od šehida i da njene glavne vođe i osoblje budu na prvim borbenim linijima. I to dokaziva iskrenost sinova ovog džihada i pokaziva njihovu želju i odlučnost za ostvarivanje onoga što zahtjeva tevhid, ‘akida, uz potpunu odanost i iskrenost. A njihova druga radosna vijest jeste da je Allah odabrao među njima one najbolje da se susretnu sa Njim u Njegovo određeno vrijeme i da im bude ispunjeno Njegovo obećanje, pa im je propisao šehadet i velikih uspjeh u onome čemu su se nadali i tražili, pa im je On ispunio obećanje i dao im ono što su tražili. U takvom stanju su se nalazili njihovi ispravni prethodnici koji su žudili za smrću kao što oni koji su iza njih žude za životom. Šehadet je bila njihova

najveća želja i žurili su ka borbenom polju voljeći borbu na Allahovom putu. A postotak ashaba koji su postigli šehadet u ratovima je bio 80%. Više od polovine šehida muhadžira i ensarija je postiglo šehadet u bici Jemama, [...] I dovoljno nam je da spomenemo da je broj šehida od učača, hafiza Kur’ana i ‘uleme muslimana u to vrijeme – u bici Jemama – bio 300 šehida, a u drugoj predaji stoji da je bilo 500. To znači da je procenat šehida učača u jednoj bici bio od 25% do 45%, a to je vrlo visok procenat. Oni koji istražuju i čitaju o sahabima  pronaći će da je jedan od svakih pet umro na postelji, a četvorica su šehidila na poljima džihada. Stoga, nemoj se čuditi brzini ogromnih osvajanja u prvom hidžretskom stoljeću, i njihovoj izdržljivosti i dugom trajanju. Ovom prilikom vrijedi spomenuti i pohvaliti izdržljivost hrabrih mudžahida, kao i spomenuti jedan mali dio Allahovih  blagodati prema njima od kerameta, božanske plemenitosti koja ih je okruživala u njihovoj borbi protiv Amerikanca i njihovih saveznika u Felludži, koje im je dalo izdržljivost i snagu u njihovom stanju. Od toga je da su trećeg dana bitke, nakon žestokog bombardovanja naselja u Felludži, mudžahidi se probudili u noći i vidjeli američka vozila i tenkove na ulicama i putevima. Nakon toga sinovi islama su uz vođstvo brata Ebi ‘Azzama, ‘Umera Hadida, Ebu Nasira el-Libija, Ebul-Harisa (Muhammed Džasim el ‘Isavi), i drugih heroja, ustali i izbacili agresora u okolicu Felludže, a oružje koje su koristili u ovoj bici je bio PKT i Kalašnjikov.

Rumiyah

9

BITKA ZA FELLUDŽU JE OTKRILA LAŽNE MASKE KOJE SU NOSILE RAFIDIJE

Amerikanci su pretrpjeli masakr, sve dok ih mnogo nije pobjeglo iz bitke, sakrivajući se po kućama muslimana. A mudžahidi se nisu usuđivali napasti te kuće, strahujući da ne bi povrijedili muslimane. Ali kada su se uvjerili da se u njima nalaze samo američki vojnici ušli su u njih i pronašli ih kako se u strahu skrivaju pa su ih počeli ubijati kao muhe i bube, a sva zahvala i čast pripadaju samo Allahu. I nakon nekoliko dana bitke jedan od vođa je predložio bratu ‘Umeru Hadidu i bratu Ebil-Harisu Džasimu el ‘Isaviju da se obriju i izađu iz Felludže, nakon što im se ukaže siguran put za izlazak, i da otpočnu sa radom izvan njega. Ali ova dva heroja su odbila govoreći: „Tako nam Allaha, nećemo izaći iz nje sve dok se u gradu nalazi jedan izdržljivi muhadžir.“ Pa su se borili sve dok nisu šehidili. Molimo Allaha Uzvišenog da im se smiluje i da ih primi među Svoje robove šehide. Od toga je i da su neka braća trpjela žestoku glad koja je trajala nekoliko dana, ali nakon nadanja i ubjeđenja u Allaha , uspjeli su pronaći veliku lubenicu. Kada su je otvorili bila je sva crvena i svježa kao nijedna druga. Pojeli su je i to im je pomoglo da danima budu siti, hvaleći Gospodara i diveći se sve dok nisu priznali da na dunjaluku nisu jeli ništa ljepše od nje. A poznato je da nije bila ni sezona ni mjesto za rast lubenice. Od toga je i da su braća trpjela veliku glad i žeđ, dotle da nisu imali vodu za piće i tako su bili u jako teškom stanju. Na njihovim ustima i usnama su se stvarale gljivice i rane. Pa kad su bili odlučni da pronađu makar nekoliko kapi, ušli su u jednu 10

ČLANAK

kuću u kojoj su našli tri spremnika vode koja su stojala u redu jedan do drugog na veoma čudan način. Pa kad su je ugledali začudili su se da u Felludži, pa čak i u Iraku, vide vodu koja se nalazi upakovana na tako lijep i čudan način. Kada su je probali shvatili su da to nije voda sa dunjaluka. I pili su je sve dok nisu žeđ utolili. Nakon toga su se zakleli da nikad prije u životu na dunjaluku nisu pili vodu kao tu. Od toga je i da je brat iz Polutoka Muhammeda  pogođen u glavu od snajperskog metka koji je ušao kroz njegovo čelo i izašao kroz potiljak, a komadići njegovog mozga su se rasuli po njegovom desnom ramenu. Njegova braća su požurila da mu pomognu i vraćali su dijelove njegovo mozga na njegovo mjesto, zatim su omotali mjesto rane i ostavili ga. I nakon nekoliko dana se izliječio i danas je živ, samo što sporo priča. Molimo Allaha da primi od njega i njegove braće. A što se tiče mirisa miska....znaš li ti šta je miris miska?! Veliki broj mudžahida je prenio ove događaje, gdje se kod većine naše braće osjetio prelijep miris miska koji se širio iz tijela šehida i ranjenika, Allah ih sviju primio. A od toga je i ono što se desilo hrabrom bratu Ebi Talhi el Bejhaniju , koji je zadobio tešku ranu iz koje se širio ugodan miris na svakom mjestu, sve dok se nije proširio po nekim putevima nakon čega su ga osjetila mnoga braća. Nakon toga je preselio kao šehid – takvim ga smatramo a Njegov obračun je kod Allaha. A od onoga što upućuje na izdržljivost i smirenost jeste ono što su prenijeli mnogi od onih

koji su učestvovali u toj ogromnoj bici, a to je da su utišati. Naš Poslanik g nije volio da izostavi jedčuli zvuke galopirajućih konja i zveket sablji koje inicu koja se bori na Allahovom putu, već je znao se čulo kad god bi bitke postale žestoke. Braća su da izvodi mnogo napada i vodi džihada cijelo vrise često čudila tome, pa su pitali svoju braću ensa- jeme. rije da li blizu Felludže ima konja, pa su ensarije to I podsjećam vas na razgovor između Džibrila opovrgnule i potvrdile da u području nema takvih konja. A sva zahvala pripada Allahu, prije i poslije. Bilježi Ahmed u svom Musnedu i El Hakim u Mustedreku od Ebi Berda ibn Kajsa brata Ebi Musaa da je rekao: „Rekao je Allahov Poslanik : ‘Allahu učini da kraj mog ummeta bude pogibijom na Tvom putu, AMERIČKI PLAĆENICI KAŽNJENI OD STRANE MUDŽAHIDA probadanjem i kugom.’“ Rekao je Uzvišeni: {Nikako ne smatraj mrtvi-  i Allahovog Poslanika  nakon bitke El Ahzma one koji su na Allahovu putu izginuli! Ne, oni ab kojeg prenosi Buhari pa kaže: „Nakon što je su živi i u obilju su kod Gospodara svoga, radosni svanulo, Allahov Poslanik  vratio se u Medinu, zbog onoga što im je Allah od dobrote Svoje dao a muslimani su ostavili svoje oružje. Kada je nasi veseli zbog onih koji im se još nisu pridružili, za tupilo podne Džibril mu je došao i rekao: ‘Zar si koje nikakva straha neće biti i koji ni za čim neće odložio oružje?! Tako mi Allaha, meleki još nisu tugovati} [Aal ‘Imran: 169-170]. odložili oružje, pa idi sa onima koji su s tobom Živi kao kralj ili umri sa ponosom, jer ako umreš, do plemena Benu Kurejza, a i ja ću se ispred tebe a tvoja sablja je isukana, tvojom sabljom će ti biti prema njima uputiti da potresem njihove utvrde i oprošteno. ubacim strah u njihova srca.’ I tako je Džibril bio Ovaj kratak sažetak sadrži u sebi rezultate sa svojom četom meleka a Allahov Poslanik  sa izdržljivosti, kao i čvrstinu i istrajnost na tlu bla- svojom četom muhadžira i ensarija .” goslovljene Felludže. Uspjeha i ostvarenja je mnoKako možete biti zadovoljni o muslimani da go, od kojih ima velikih koristi, a svako onaj ko gledate kako vaša braća od sinova vaše vjere birazmišlja o događajima i njihovim mjestima, dok vaju iskušavana sa raznim patnjama, ubijanjem, je u isto vrijeme pravedan, će shvatiti i razmišljati uništavanjem, a vi se nalazite u sigurnosti u vašim o njima. kućama, među svojim porodicama i imecima. O ummete islama, neprekidno bivaš ranja- Kako to? van i kritikovan, a tvoja bolest i invalidnost se ne „A Allah čini šta hoće, ali većina ljudi ne zna.“ može izliječiti osim sa tevhidom koji je pričvršćen [Jusuf: 21]. na zastavama džihada. Pa kada ćeš donijeti svoI sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svju ispravnu odluku i krenuti u borbu kako bi se jetova. oslobodio okova? Bitke se danas neće smiriti niti

Rumiyah

11

Ovlaštena komisija je izdala važan proglas vojnicima Islamske države pod naslovom “Da bi poginuo ko gine s dokazom jasnim i preživio ko živi s dokazom jasnim”, a u kojem potvrđuje mesa’il (pitanja) u vezi ‘akide Islamske države i njenog menhedža. Isto tako odgovara na neke koji su joj pripisali određene govore i izjave, te upozorava ljude da ne govore o Islamskoj državi bez znanja i da joj ne pripisuju govore i vjerovanja bez dokaza. Također, u ovom proglasu Islamska država pojašnjava muslimanima put ehlu-s-sunneta u davanju savjeta njihovim nadređenima, te kako da postupaju u slučajevima nepravde. Proglas, koji je objavljen u srijedu 21. ša’bana 1438., je počeo sa pojašnjenjem da Islamska država nije uspostavljena osim da širi tevhid i da je njena da’va proširenost da’ve vjerovjesnika i poslanika ,i es-selefu-s-saliha iz ovog Ummeta, kao i onih koji su na njihovoj uputi od imama upute i hajra, te potvrđuje da je ona uspostavljena na istom onom na čemu je uspostavljena Država nedždijske blagoslovljene da’ve od sljedbenika imama obnovitelja Muhammeda ibn ‘Abdil-Vehhaba et-Temimija . 12

EKSKLUZIVNO

Islamska država ostaje na svom menhedžu i nije ništa promijenila...niti je izmijenila.. Allahovom blagodati U proglasu je pojašnjeno da je Islamska država i dalje čvrsto na svojoj ‘akidi, nije ništa izmijenila niti promijenila, još od kad je osnovana na rukama šejha Ebu Mus’aba ez-Zerkavija  i njegove plemenite braće, a nakon njega Država šejha Ebi ‘Umera el Bagdadija i njegovog vezira El Muhadžira , sve do povratka Hilafeta na menhedžu poslanstva pod vođstvom vođe pravovjernih šejha Ebi Bekra el Bagdadija, Allah ga sačuvao. U proglasu Ovlaštene komisije stoji: “Država nije promijenila svoj menhedž. Nije se cjenkala sa svojom vjerom. I njena odlučnost nije popuštala. Umjesto toga, ona je nastavila koračati, nije se mijenjala niti je skrenula sa puta.” U proglasu je također potvrđeno da Islamska država javno iskazuje svoju vjeru ne mareći za onim ko je prihvati ili koga razljuti, nego se odnosi prema svima njima na osnovu onoga šta su izabrali, kao što je rekao šejh Ebu Muhammed el ‘Adnani, Allah ga primio: “Nećemo moliti ljude da prihvate Allahovu vjeru, Njegov sud i uspostavljanje

Allahovog Šerijata. Onaj ko to prihvati, pa to je Allahov Šerijat, a onaj ko nije zadovoljan s tim i odbije to, zabit ćemo mu facu u zemlju. To je Allahova vjera. Protekfirićemo murtede i odreći ih se. Ispoljavaćemo neprijateljstvo prema mušricima i mrziti ih.” Govor Islamske države je ono što kaže njen Imam i oni koje on ovlasti ili njen službeni glasnogovornik I kao odgovor na one koji nastoje da prošire svoje zabludjele govore i vjerovanja, šireći ih među ljude tako što ih pripisuju Islamskoj državi, od sljedbenika guluva ili irdža’, posebno u pitanjima tekfira, kao i onih koji klevete ‘akidu Islamske države i njen menhedž, pa čak i tekfire njene vojnike i njene vođe, na osnovu lažnih govora i vjerovanja koje su pripisali Islamskoj državi ili iz njihovog neznanja o ‘akidi ehlu-s-sunneta ve-l-džema’ata, koju kritikuju svaki put kad se suprostavlja njihovim strastima. Ovlaštena komisija je u svojoj blagoslovljenoj izjavi rekla: “A što se tiče izjava koje iskrivljuju ‘akidu el vela’ ve-l-bera’ i zakopavaju millet Ibrahima  u šubhama sljedbenika irdža’ (murdžijskog vjerovanja) i tedžehhuma (džehmijskog vjerovanja) kao i govoru sljedbenika guluva (ekstremista u pitanjima tekfira), onih koji iz vjere izlaze brzinom strijele koja prođe kroz svoju metu; Država se odriče njih. I niko nema pravo da priča u njeno ime ili joj pripiše neki govor koji ona nije izrekla, pa njen govor je ono što kaže njen Imam (Allah ga počastio sa tevhidom), i oni koje on ovlasti ili njen službeni glasnogovornik. A što se tiče izmišljanja laži i pričanja na osnovu pretpostavke, to znači govor bez znanja kojeg je Allah  zabranio.“ Islamska država ne zastaje u tekfiru mušrika i smatra tekfir mušrika jednom od najvećih i najjasnijih osnova (temelja) vjere koju su donijeli poslanici Ovlaštena komisija je spomenula razne vrste sljedbenika zablude od onih koji izmišljaju laži na Islamsku državu, onih koji joj pripisuju određene stavove koje ne zastupaju njene vođe i vjerovanja koja su odbijena.

Od ovih su oni koji se drže mišljenja irdža’, pripisujući svoje greške i zablude Islamskoj državi, kao što je to da oni „prihvataju islam onoga ko ne tekfiri taguta njegovog naroda“, dok je „[službeni stav Islamske države] da ona tekfiri tavagite i sve one koji ih brane i koji ih ne tekfire, bez izuzetka. Slično tome ima onih koji „smatraju tekfir mušrika mes’elom hafijja (nejasnom) ili hilafijja (razilaženja), stavljajući tako na nju (mes’elu tekfira mušrika) teške prepreke da bi se primijenila, na taj način da treći nakid (poništavač islama) biva u potpunosti i kategorično suspendiran (obustavljen)... A gore od ovoga je to da oni tvrde da je ovo stav Islamske države! Ovo je čista izmišljotina. I bliski i udaljeni znaju da Islamska država (Allah joj dao ponos kroz tevhid) ni za jedan dan nije zastala u tekfiru mušrika i da tekfir mušrika smatra jednom od najvećih i najjasnijih osnova (temelja) vjere, koje se mora poznavati prije poznavanja namaza i drugih feraida (obaveznih djela) koje spadaju u obavezno znanje u vjeri. Također, u njenom proglasu od Glavnog ureda za nadgledanje šerijatskih divana, se nalazi pojašnjenje propisa onoga ko zastane u tekfiru mušrika, 22.08.1437.“ Ono što se u proglasu misli pod izrazom „osnove vjere“ (usul ed-din) su one stvari ‘akide kojima su poslanici  podučili svoje ljude, npr. one stvari koje su direktno potvrđene sa njihovim poslanicama, što je suprotno od onoga što se misli pod izrazom „osnova vjere“ (asl ed-din), što podrazumijeva ono što je potvrđeno prije nego što su poslanice došle i poslanici  poslani, kao što je tevhid Allahovog rububijjeta (božanstva) i uluhijjeta (obožavanja). Isto tako, u ove vrste zablude su oni koji „dozvoljavaju širk tehakuma (parničenja) pred tagutom pod izgovorom nužde, stavljajući to u stanje ikraha (prisile)“, kao i oni koji „odbijaju idžma’ ashaba u vezi tekfirenja et-tavaif el mumteni’a (skupina koje na silu odbijaju primjenjivanje Allahovog Šerijata)“, kao i oni koji „zastaju u tekfiru onih koji glasaju pod izgovorom da oni ne znaju stvarnost izbora“, i oni koji „se ne odriču (bera’) od učenjaka taguta koji pozivaju u činjenje širka“. U ovom proglasu Ovlaštena komisija je također spomenula drugu vrstu sljedbenika zab-

Rumiyah

13

lude koji kleveću Islamsku državu, optužujući je za određeni stav ili vjerovanje koje je zapravo ‘akida ehlu-s-sunneta ve-l-džema’ata, pa čak je i tekfire zbog toga, zbog toga što se nalaze pod utjecajem bida’ata havaridža i mu’tezila. Ili su klevetali Islamsku državu na osnovu stavova koji nisu od njene ‘akide. Štaviše, to su samo obične laži i izmišljotine, koje su izmislili ovi zabludnici ili stavovi koje su pripisali Islamskoj državi, pokušavajući da Islamsku državu zaodjenu u ogrtač irdža’. U proglasu piše: „Neki od njih tekfire Državu jer ona ne prihvata novotarski lančani tekfir koje su unovotarile mu’tezile“ i „neki od njih pripisuju Državi da je ona stava da je u zemljama riddeta (el kufr et-tari’ - gdje je kufr novonastala stvar, tj. zemlje koje su bile islamske pa postale nejverničke) asl (osnova) islam, a što je laž na Islamsku državu i čista izmišljotina.“ Zapravo, Islamska država sudi osobi u zemlji el kufr et-tari’ na osnovu onoga što on ispoljava. U proglasu također piše: „tekfire Državu tvrdeći da ona dozvoljava djelo otvorenog kufra radi koristi tokom rata, a slagali su! Ustvari, otvoreno vjerovanje Islamske države u vezi toga jeste da je otvoreni veliki širk i otvoreni veliki kufr nisu dozvoljeni osim pod ikrahom (prisilom)... I ovo je stav i vjerovanje Islamske države u vezi ovog pitanja. Ali ovi su pogriješili zbog neznanja i njihovog nedostatka razlikovanja između onoga šta je otvoren širk i šta je otvoren kufr i između toga koji su izuzeci koji su dozvoljeni u nuždi, kao što stoji u hadisu Muhammeda ibn Mesleme i drugih.” Razlikovanje između iskrenog savjetovanja i klevetanja Proglas Ovlaštene komisije je obavijestio muslimane uopšte o potrebi držanja za metodologiju ehlu-s-sunneta kada se radi o davanju savjeta onima koji se nalaze na vlasti, i da se ne smiju slijediti putevi ljudi u zabludi u ovoj stvari – jer oni su oni koji uzimaju svaku grešku ili manu od nekog od emira kako bi klevetali mudžahide, proširili strah među muslimane i odvratili ih od borbe protiv neprijatelja vjere, pa čak i pozivaju ih na pasivne veze sa mušricima! U proglasu se spominje da oni koji počine ova odvratna djela 14

EKSKLUZIVNO

samo slijede put onih koji su izašli protiv ‘Usmana , tvrdeći da žele pomirenje, suglasnost sa Sunnetom i brigu za Ummet. U vezi ovoga, Ovlaštena komisija je rekla: „A što se tiče onih koji tvrde da daju iskreni savjet emirima, dok ih u isto vrijeme kritikuju, kleveću, šire laži i frustriraju na način koji samo raduje kafire, murtedde i munafike, onda je takav onaj ko je uradio suprotno onome što je u Knjizi i suprotno Sunnetu, i zalutao je sa puta Selefa u davanju iskrenog savjeta emirima. Enes ibn Malik je rekao: „Naši stariji od ashaba Allahovog Poslanika  su nam zabranili, govoreći: ‘Nemojte vrijeđati vaše emire, nemojte ih varati i nemojte ih mrziti, nego se bojte Allaha i budite strpljivi, jer stvar je blizu.’“ U proglasu se navodi: „Zar odmetnik neće razmisliti o naredbi Allahova Poslanika  da se bude strpljiv sa emirima, bilo da se radi o beduinima ili abesinijskim robovima, bilo da su ispravni ili razuzdani, bilo da daju sebi prednost u nekim od prolaznih dunjalučkih stvari; ili da narede nešto da bi se prihvatio status onih koji su na vlasti, pokoravajući im se u onome što je dobro.“ I upozorila je one koje su njihove duše prevarile, što su im pogrešno prikazali istinom, a ono što je loše ispravnim, nastavljajući u svojoj zabludi, tako što je rekla: „I zar neće razmisliti o tome kako Selef opisuje onoga ko ružno govori o emiru, da je on od licemjera i novotara? A poznato je da ružan govor (klevetanje) nije od iskrenog savjeta za ono što je dobro, niti je odricanje od onoga što je loše. Štaviše, to je samo uvreda, podlost, kleveta, širenje loših primjera i prikrivanje dobrih kvaliteta. I nije ono što su neke duše koje im naređuju zlo predstavile razumnim da je ovo klevetanje herojski čin, ovo ponižavanje hrabrost, ovo ogovaranje je objava istine, i da je ovo razdvajanje redova suprotno nepravdi (tiraniji) – tražimo Allahovu pomoć od takvih misli.“ Ovaj proglas kompletira serije proglasa i izjava koje je izdala Ovlaštena komisija i njen Glavni ured za nadgledanje šerijatskih divana u cilju pojašnjavanja svih vrsta nejasnoća u vezi ‘akide Islamske države i njenog menhedža, a posebno onih stvari o kojima mnogo ljudi priča bez znanja, praveći greške i stvarajući zabunu.

Rumiyah

15

16

ZA SESTRE

U ratnim okolnostima, vremenima fitne i poteškoća, povećavaju se brige a srca do grkljana stižu, tako da među ljudima ima onih koje Allah učvrsti sa njihovim imanom i uljepša njihovo mišljenje o Njemu, kao što ima onih koji dožive poraz pa se vrate svojim stopama, okrenu se od svoje vjere i pobjegnu okrećući leđa, izdajući svoju braću. Štaviše, vidimo da mnogima od njih nije dovoljno to što su doživjeli poraz pa rade sve da taj poraz prebace na druge, a zatim ga prošire na sve muslimane i tako olakšavaju posao njihovim neprijateljima i nastoje da zastrašivaju muslimane sa njima, i na taj način ih odvraćaju od borbe protiv njihovih neprijatelja i sukoba sa njima. Poznato je da je to od djela munafika, koji šire taj lažni govor među one sa slabim imanom i krhkim jekinom, od žena i muškaraca. Pa što se tiče muškaraca poznato je da je njihova uloga da šire i prenose govor koji je izrečen, ali što se tiče žena, kod njih je problem u tome što one ovaj govora irdžafa (lažni govor) prenose iz kuća munafika i iz njihovih usta u kuće svoje porodice, i na taj način upadne u ono što rade munafici odakle se nada i ne nada. Irdžaf je djelo munafika Irdžaf je lažan govor koji se širi radi stvaranje

fitne i nereda. Rekao je El Kurtubi u svom tefsiru: „Irdžaf je izazivanje fitne i širenje laži i zablude radi stvaranja rastuživanja.“ Uzvišeni Allah je upozorio na irdžaf i one koji se bave njim na mnogo mjesta u Plemenitom Kur’anu: {Allah dobro zna one među vama koji su druge zadržavali i prijateljima svojim govorili: “Priključite se nama!” – a samo su neki u boj išli} [El Ahzab: 18]. I također je rekao: {Ako se licemjeri i oni čija su srca bolesna i oni koji po Medini šire laži – ne okane toga, Mi ćemo ti vlast nad njima prokleti neka su! Gdje god da se nađu, neka budu uhvaćeni i ubijeni} [El Ahzab: 60-61]. Rekao je El Džasas u Ahkam el Kur’an: „U ovom ajetu se nalazi dokaz da onaj ko se bavi irdžafom rastužujući i vrijeđajući s tim vjernike, zaslužuje da se kazni i progoni ako bude uporan u tome i ne prestane s tim, a munafici i oni koji nemaju upute u vjeri, a to su oni čija srca su bolesna i jekin im je slab, su lagali i izmišljali da se kafiri i mušrici okupljaju, i tako su ih pomagali prenoseći to vjernicima, pa su uveličavali stvar kafira sa tim i zastrašivali ih, pa je Uzvišeni Allah objavio ovo u vezi njih i obavijestio da oni zaslužuju da se progone i ubiju, ako ne prestanu sa tim. I Uzvišeni je obavijestio da je to Allahov Sunnet i put kojeg je naredio i koji se mora slijediti.“

NEKE BUDALE KOJE SU ZALUTALE PA SE VRATILE U DARUL-KUFR SU POČELE ŠIRITI IRDŽAF

Rumiyah

17

ISTIŠHADI EBU ‘OMER EL MASLAVI - SVOJE ZADNJE RIJEČI UPUTIO SVOJOJ ŽENI I REKAO JOJ DA BUDE ČVRSTA

Od opasnosti irdžafa jeste i to što je Uzvišeni Allah upozorio mudžahide da se ne miješaju sa murdžifinima (onima koji šire laži), jer oni slabe redove sa svojim govorom i slabe muslimane sa svojim iznevjeravanjem, kao što je rekao Uzvišeni: {Da su pošli s vama, bili bi vam samo na smetnji i brzo bi među vas smutnju ubacili, a među vama ima i onih koji ih rado slušaju. A Allah zna nasilnike.} [Et-Tevba: 47]. Rekao je Ibn Ishak: “Grupa munafika je pokazivala ka Allahovom Poslaniku , a on se spremao za polazak na Tebuk, pa su jedni drugima rekli: ‘Zar mislite da je borba protiv Beni-Asfar kao borba između arapa! Tako nam Allaha, kao da vas vidimo zarobljene.’ Ovo su rekli kako bi širili laži i zastrašili vjernike.” Vjerovanje u Allahovo određenje i Njegovo obećanje predstavlja štit za ženu vjernicu Propisi žena u vezi ove stvari su isti kao i propisi muškaraca. Ko od muslimanki upadne u takvo nešto od zastrašivanja svojih ukućana ili drugih od muslimana, te širenja laži i izmišljotina koje slabe srca između njih, takva mora da traži oprost od Allaha od tog grijeha i da popravi svoje vjerovanje u Allahovo određenje, te da dobro razmisli o govoru Uzvišenog Allaha: {Reci: “Dogodiće nam se samo ono što nam Allah odredi, On je Gospodar naš.” I neka se vjernici samo u Allaha 18

ZA SESTRE

pouzdaju!} [Et-Tevba: 51]. Kao i o hadisu Allahovog Poslanika  u kojem je rekao ‘Abdullahu ibn ‘Abbasu koji je jahao iz njega: “O mladiću, podučiću te riječima: Čuvaj Allaha čuvat će te. Čuvaj Allaha, naći ćeš Ga pred sobom. Znaj za Allaha u izobilju, znat će za tebe u oskudici. Kada moliš, moli od Allaha. A kada pomoć tražiš, traži je od Allaha. Znaj, kada bi se sva stvorenja okupila da ti budu od koristi, neće ti biti od koristi osim onoliko koliko ti je Allah propisao. I znaj, kada bi se sva stvorenja okupila da ti nanesu štetu, neće ti nanijeti štetu osim onoliko koliko ti je Allah odredio. Pera su se podigla a listovi su presušili.” [Bilježi Imam Ahmed i Tirmizi]. Kad god žena muslimanka čuje nešto od govora murdžifina (laži i izmišljotine) u vezi moći našeg neprijatelja i njihove pripreme za borbu protiv nas i okupljanja protiv nas u broju i opremi, treba da ispred sebe stavi govor Uzvišenog Allaha u kojem govori o Poslaniku  i njegovim ashabima, onda kada su se protiv njih okupili mušrici Kurejšije: {One kojima je, kada su im ljudi rekli: “Neprijatelji se okupljaju zbog vas, trebate ih se pričuvati!” – to učvrstilo vjerovanje, pa su rekli: “Dovoljan je nama Allah i divan je On zaštitnik!” I oni su se povratili obasuti Allahovim blagodatima i obiljem, nikakvo ih zlo nije zadesilo i postigli su da Allah bude njima zadovoljan – a Allah je neizmjerno dobar. To vas je samo šejtan plašio pristalicama svojim, i ne bojte ih se, a bojte se Mene, ako ste vjernici!} [Aal ‘Imran: 173-175].

I ovako žena muslimanka treba da odgovori murdžifinima i munaficima, da im odgovori riječima: “Hasbunallahu ve n’ime-l-vekil” (Dovoljan je nama Allah i divan je On zaštitnik), kako bi bila ubijeđena da je Allah dovoljan Svojim robovima, bez obzira kolika je moć njihovih neprijatelja, kao i zbog njenog vjerovanja u to da neće zadesiti nju, njenu porodicu i ostalje ljude osim ono što im je Allah propisao, te da zna da šejtansko zastrašivanje vara njegove sljedbenike, a ne vjernike. Majka vjernika, Hadidža bint Huvejlid učvrstila Allahovog Poslanika  Ovaj vadžib postaje još veći za žene mudžahida i njihove majke i sestre, tako što će im biti oslonac u njihovim kućama i štiti ih od laži i izmišljotina murdžifina i govora munafika, te tako što im neće prenositi govor osim kojim će učvrstiti njihove korake i njihova srca. A od najboljih i najupečatljivih priča žena vjernica u ovom slučaju jeste priča majke vjernika Hadidže onda kada je učvrstila svoga muža, Allahovog Poslanika  kada je uplašen dotrčao njoj, nakon što mu je prvi put došao Džibril dok se nalazio u pećini. “Pokrijte me, pokrijte me. Pokrili su ga, dok ga strah nije napustio, a onda je ispričao Hadidži slučaj i dodao: ‘Bojao sam se za sebe!’ -Ne, tako mi Allaha! -reče Hadidža -Allah te neće nikada poniziti i osramotiti, jer ti održavaš rodbinske veze, olakšavaš slabima, udjeljuješ siromasima, gostoljubiv si i pomažeš istinu u svim prilikama.” [Muttefekun ‘alejhi]. Bila je prva od vjernika koji su ga pomogli i bila je od onih koji su ga pomagali da bude jak, čvrst i odlučan sve dok je Allah nije uzeo sebi. U srcu Allahovog Poslanika  je ostala ljubav prema njoj koja svjedoči ogromnoj stvari koju je učinila, a o kojoj je on  rekao: “Ona je povjerovala u mene kad ljudi nisu. Vjerovala mi je kad su me drugi u laž utjerivali.” [Bilježi imam Ahmed]. Esma’ bint Ebi Bekr uči svoga sina da bude strpljiv i tjera ga ka smrti

im ocem, na dan kada je njen sin, halifa muslimana ‘Abdullah ibn ez-Zubejr bio opkoljen u Mekki od strane vojske bugata koju je predvodio Hadždžadž es-Sekafi, pa je došao kod nje da se posavjetuje sa njom u vezi izlaska u borbu protiv njega, nakon što su iskušenja postala žešća, pa joj je rekao: “Ljudi su me napustili, pa čak i moj sin i moja porodica i nije sa mnom ostao osim mali broj onih koji nemaju strpljenja ni koliko je jedan sat a neprijatelj mi nudi sve ono što želim od dunjaluka, pa koje je tvoje mišljenje? Pa je rekla: ‘O sinčiću moj, tako mi Allaha, ti sebe znaš najbolje. Pa ako znaš da si na istini i pozivaš ka njoj onda kreni ka njoj, pa tvoji drugovi preselili na njoj i ne dozvoli da dječaci Beni Umejje dođu do tvoje glave pa da se igraju sa njom. A ako želiš dunjaluk, onda si ti uistinu loš rob, doveo si sebe u propast i doveo si u propast one koji budu ubijeni sa tobom. A ako kažeš: ‘Bio sam na istini, pa kad su moji drugovi popustili postao sam slab’, pa to nije put slobodnog čovjeka niti onog od vjere. Koliko dugo ćeš ostati na dunjaluku? Biti ubijen je bolje.’“ A onda joj je vođa pravovjernih prišao i poljubio je u glavu i rekao: „To je, tako mi Allaha, i moje mišljenje, ali sam volio da čujem tvoje mišljenje. Tako da si mi sa svojim povećala mišljenjem pojačala moje. Vidi, majko, ja ću danas biti ubijen. Nemoj tugovati već prepusti stvar Allahu.“ Ibn ez-Zubejr se okrenuo od nje i rekao: „Uistinu kada znam da je došao moje dan, ja strpljivo umrem, a samo slobodan čovjek zna kad njegov dan nastupi; dok neki od njih, kad saznaju oni poriču.“ I njegova majka  je čula njegov govor pa je rekla: “Tako mi Allaha, bićeš strpljiv, in šaa’ Allah, tvoji očevi su Ebu Bekr i Ez-Zubejr, a tvoja majka je Safijja bint ‘Abdul-Muttalib.” Ovako treba da bude stanje žene vjernice sa njenim mužem, kao i majke vjernice sa njenim sinom, i da korača svojim putem vodeći džihad protiv Allahovih neprijatelja i izvršava ono što mu je naredio njegov Gospodar, a njoj pripada dio nagrade njegovih djela, biiznillah.

Od drugih primjera žena jeste i Esma’ bint Ebi Bekr, neka je Allah zadovoljan sa njom i njen-

Rumiyah

19

U prošlom dijelu ovog serijala, bacili smo kratak pogled na historiju i porijeklo rafidijske vjere koja se temelji na lažnoj teoriji “božanstveni imamet” kao i teorije koje su proizašle iz toga, kao što su “vasijja” i “nass”, zatim “tekijja”, “bada”, “gajba” i “radža”, te druge kafirske novotarije i praznovjerja. U ovim dijelovima ćemo, Allahovom dozvolom, pokušati objasniti kako su rafidije bile primorane da se igraju sa teorijom “božanstvenog imameta” koju su učinili uslovom za uspostavljanje Islamske države, te kako su na to dodavali 20

ČLANAK

izmjenu za izmjenom sve dok nisu došli do teorije “vilajeti el fakih”, koja je uništila temelje njihovih izvornih teorija, i na kojoj je osnovan današnji mušrički Iran, te koju nastoje da prošire širom muslimanskih zemalja. U poređenju sa rafidijskim tvrdnjama da je njihova vjera objava sa nebesa koja je došla preko Allahovog Poslanika  i da im je došla u fazama preko ‘Alija ibn Ebi Taliba  i njegovih sinova, i koju su čak i oni zapisali na papirima i prenijeli među ljude, većina istraživača i ispitivača zaključuju da je ova vjera napisana od strane ra-

MUŠRIČKI HRAM HASANA EL ‘ASKERIJA NAKON GAĐANJA OD STRANE MUDŽAHIDA

fidijskih učenjaka nakon smrti svih onih kojima oni pripisuju imamet i nepogrešivost od sinova ‘Alija , i njihovog ulaska u kako oni to nazivaju “doba izostanka”, što znači izostanak njihovog 12-og imama, kojeg su oni izmislili zato što on ne postoji, kako bi ukrpili svoju poderanu odjeću i pojačali svoju porušenu zgradu. Međutim, rafidije nisu bile zadovoljne sa utvrđivanjem nepogrešivosti “nassa” za poziciju imameta, kojeg su koristili kao izgovor za tvrdnju neispravnosti svih halifa Allahovog Poslanika , počinjući od Ebu Bekra es-Siddika , te da bi opravdali svoju pobunu protiv njih i tekfirenje njih. Štaviše, okrenuli su se ka muslimanskim masama, zahtijevajući od njih da daju beju’u njihovim imamima i da uđu u njihovu odbijačku vjeru kako bi postali muslimani. Od najvažnijih stvari sa kojima su počeli jeste pitanje imameta. Tako su ga učinili jednim od temelja vjere, na taj način da onaj ko ne poznaje imama njihovog vremena i ne dadne mu beju’u, nema imana, i zbog toga između njih su se desila razilaženja o imanu nekih od vodećih ashaba od njihovih imama kada su umrli tokom perioda u kojem je došlo do razilaženja u odabiru imama. Ono što je još više ograničilo sljedbenike njihove vjere jeste njihov govor da sve što je povezano sa pozicijom imameta dolazi do zastoja, uključujući propise kao što je sudstvo i izvršavanje

hududa, hisbe, džihada, džumu’e i drugih, jer ne bi bilo ispravno izvršavati ove stvari osim onaj ko je proglašen imamom ili kojeg imam odredi za to, i oni su im zabranili da se sude pred onima koje oni nazivaju “nepravednim imamima”, te da se ne bore iza njih i da ne klanjaju džumu’u iza njih i da im ne daju zekat. Njihova zabluda je čak došla do propisivanje propisa, pa su zabranili svojim sljedbenicima da uzimaju direktno iz Allahove Knjige ili Sunneta Allahovog Poslanika , i obavezali ih da propise uzimaju isključivo od “imama”, te su tvrdili da je govor njihovih imama “govor Kur’ana”, suprotno onome što nazivaju “tihi Kur’an”, koji se nalazi u knjigama i grudima muslimana. Zatim je stvar otišla još dalje onda kada su se suprotstavili tome da je sa smrću Poslanika  prekinuto propisivanje propisa, tvrdeći da je on posebno odredio svoje ukućane da propisuju mnoge propise koji se nisu ni desili u njegovo vrijeme i stoga nije bilo potrebno da on priča o njima, i da sve ono što je pripisano njihovim imamima od riječi i djela je ustvari ono što su oni naslijedili od znanja poslanstva. Štaviše, skrenuli su još više nakon toga i tvrdili da njihovi imami primaju objavu od Allaha , čineći njihove riječi božanstvenom objavom koju uključuju u ono što nazivaju “sunnet” u usul el fikhu, tako da su zabranili idžtihad u vjeri, i smatrali su da svako onaj ko mimo imama daje

Rumiyah

21

fetve jeste tagut koji donosi zakone i sudi mimo Allahove Knjige. I nisu prestali ograničavati tefsir Kur’ana i Sunneta na ono što je pripisano njihovim imamima od izjava, kao niti objašnjavanje dva prenesena teksta sa skrivenim objašnjenjima. Štaviše, njihovi pokvareni jezici su se protegli do toga da su lagali

RAFIDIJSKI TAVAGITI PODUČAVAJU SVOJE SLJEDBENIKE ŠIRKU

i izobličavali same tekstove, na taj način da nije bilo vjerodostojne predaje u Sunnetu osim one koja se slagala sa njihovim mezhebom, sagrađana na izjavi koja je lažno pripisana Dža’feru (Es-Sadiku): “Ko god se suprostavi masama taj je upućen”, a ono što misle pod masama jeste ehlu-s-sunnet ve-l-džema’at. Čak su porekli vjerodostojnost Kur’ana, tvrdeći da su ashabi Allahovog Poslanika  iskrivili njegove ajete i uklonili jasne ajete koji su spominjali imamet ‘Alija  i njegovu porodicu, kao i tvrdeći da su uklonili iz njega ono što je bilo od proklinjanja Ebu Bekra, ‘Umera i Beni Umejje, i sve drugo što se ne nalzi u njihovom lažnom mezhebu i kafirskoj vjeri. Zatim su svojim imamima pripisali mushaf, drugačiji od onog koji se nalazi u rukama ljudi, i kao rezultat toga, imali su monopol nad dva objavljena izvora, Kur’an i 22

ČLANAK

Sunnet, nakon što su uzeli sva prava u njihovom tumačenju i pojašnjavanju propisa u njima. Na vrhu činjenja ljudske vjere isključivo onom koja je u skladu sa imamima, povezali su svoje ovosvjetske poslove sa njima propagirajući širk pokornosti njima među svojim sljedbenicima i podstičući ih da od njihovih imama traže pomoć i da dozivaju njih, te da im se približavaju tako što će žrtvovati za njih i klesti se u njih, te tražiti blagoslov od njihovih kaburova i od onoga što je ostalo od njihovih ostataka i tragova, koje im može donijeti novac i potomstvo, ili ih izliječiti od bolesti – kao što tvrde – i sve to u okviru usklađene i sveobuhvatne operacije da ljude uvedu u svoj kamp i da ih ubrzaju ka njihovom mezhebu. Stvari koje smo spomenuli u vezi izgradnje njihove cijele vjere na temelju imameta su dovoljni i stoga nije potrebno navoditi više primjera radi njenog pojašenjenja, imajući na umu da njihova praznovjerna i ljudski napravljena vjera je puna takvih čudnih stvari. Od “božanstvenog imameta” do imamovog zamjenika Rafidije se nisu sramile u mijenjanju njihove vjere kad je riječ o imametu u nekoliko navrata tokom perioda od oko dva stoljeća. Međutim, najsramotnija faza kroz koju su prošli jeste onda kada je njihov 11 imam, El Hasan (El ‘Askeri) Ibn ‘Ali (El Hadi) umro bez ostavljanja nasljednika, a to se desilo u polovini trećeg stoljeća nakon Hidžre. I kako bi njihova teorija preživjela, oni su izmis-

lili priču o rođenju sina koji pripada El Hasanu (El ‘Askeri) od rimske robinje, i tvrdili su da ga je njegova majka sakrila kako bi ga zaštitila od vladara sve dok ne poraste. Nakon toga, izmijenili su svoju priču i rekli da su se njegovi neprijatelji spotakli na njega kad je bio dječak nakon čega se sakrio od njih u tunelu u gradu Samerra u Iraku. Kada se priča o njegovom skrivanju proširila, i njegovi sljedbenici počeli da sve više pitaju gdje se on nalazi, zahtijevajući da ga vide kako bi uzeli svoju vjeru od njega, lažljive varalice su tvrdili da se on krije od ljudi i da je prekriven od njihovog pogleda, i da ga zbog toga ne može prepoznati niko drugi sem njegov zamjenik ‘Usman ibn Sa’id el ‘Umri, koji je za njih izmislio poruke za koje tvrdi da ih je napisao pretpostavljeni Mehdi u kojima piše da njega postave za njegovog zamjenika kako bi odgovarao na pitanja ljudi, prenoseći im znanje od imama i skupljajući od njih humus – ono zadnje ali najvažnije što ćemo vidjeti kasnije. Pojavljivanje zamjenika 12-og imama, Muhammeda (El Mehdija) ibn el Hasana (El ‘Askerija), obilježilo je kraj dobar u kojem su rafidije poznavale imame, i tako je počelo doba el gajba a ova faza je nazvana el gajba es-sugra, zbog prisutnosti zamjenika koji su bili poznati imamu, a koji će zauzeti njihove pozicije i očuvati za rafidije tavagite njihovu lažnu teoriju i pokvarene temelje. Faza el gajb es-sugra je trajala 70 godina, sa uzastopnim mijenjanjem tri zamjenika tog perioda, od kojih je najistaknutiji nakon El ‘Umrija bio njegov sin Muhammed (navodimo da se zamjeništvo naslijeđivalo sa oca na sina kao i pozicija imameta), koji je ostao na svojoj poziciji 40 godina nakon čega ga je naslijedio El Husejin en-Nevbahti, a nakon njega ‘Ali el Masiri, čijom je smrći – 329. h.g. – okončana ta faza, posebno što su nakon njegove smrti počeli osjećati da laž el gajba es-sugra i prisutnost imama u skrivenom mjestu neće više prevariti nikoga, dodajući tome da je broj godina koliko može živjeti jedna osoba već prešao. Nakon toga, počela je faza el gajba el kubra, tokom koje su zabranili da se iko upušta u razmišljanje o njenoj istinskoj prirodi ili da pita o lokaciji imama i vremenu njegovog pojavljivanja. Ovo je trajalo od tog vremena pa sve do danas, tokom čega su rafidije živjele bez vidljivog imama više

od 1000 godina. Onda su učenjaci rafidija počeli izmišljati hadise i pripisivati ih svojim imamima, i počeli su napredovati u svojim pokušajima da izbjegnu labirint el gajba kroz nekoliko rezolucija – bez sumnje da vilajeti el fakih u rafidijskom Iranu predstavljaju njihovu posljednju fazu – i zbog ovoga pronalazimo da su tokom ovog perioda sve više spominjali predaje “doba pojavljivanja”, a ono što misle pod tim jeste pojavljivanje očekivanog Medija, koji će uspostaviti Islamsku državu i osvetiti se neprijateljima ehlul-bejta (misleći s tim na ehlu-s-sunnije) i proširiti pravdu na zemlji kao što je bila ispunjena sa kufrom i nepravdom, kao što tvrde. Hiljadu godina zbunjenosti.. Rafidijski tavagiti su postali žrtve svojim zlim djelima, i zamka za “božanstveni imamet” kojeg su podigli zbog muslimana. I vidjeli su da su lanci i lisice, sa kojima su sputavali ljude dugo vrijeme, okovali njihove ruke i vratove, jer stvari koje su bile ograničene samo za imama – kao što je zakonodavstvo, idžtihad, vlast, izvršavanje hududa, borba, skupljanje humusa i zekata, kao i dr.stvari – i koje su branili svakom pojedincu, su sada postale stvari koje su sami sebi zabranili da izvršavaju zbog propisa skrivenog imama, i nemogućnosti da umre i nemogućnosti postavljanja imama nakon njega sada kada su zaključili sa njim svoj lanac od 12 imama, i isto tako zbog poteškoće tvrdnje da on ima zamjenika kao rezultat mnoštva koji će biti iskušani sa vlašću imameta i njihovim financijskim dobicima kako bi ganjali poziciju zamjenika (i tokom perioda četiri prihvaćena zamjenika, zapravo je postojalo 30 zamjenika koje su rafidije odbile i koji su se bavili uzimanjem humusa i zekata u ime odsutnog imama). Ovdje je za njih bilo jako važno da izmisle novu stvar koja će rafidijsku vjeru održati u životu i razviti njihov koncept u “božanstveni imamet”. I tako je rafidijsko vjerovanje teško potreseno tokom ovog perioda, i većina njih je napustila ovu lažnu vjeru u kojoj su pronašli mnoge kontradiktornosti, tako što je sav njihov vjerski i ovosvjetski život ograničen na postojanje imama koji ustvari nije ništa drugo do mit i izmišljena laž. Jedan od lažljivih tavagita, kojeg oni nazivaju „iskreni“, je

Rumiyah

23

opisao stanje rafidija na početku perioda el gajba el kubra – koju nazivaju „doba zbunjenosti“ – u svojoj izjavi: „Vidio sam da su mnogi oni od šija, koji se nisu složili sa mnom, postali zbunjeni sa el gajbom, i pojavila im se sumnja u vezi događaja El Kaim (šiitski Mehdi)“, dok je drugi od njihovih tavagita En-Nu’mani rekao: „Koja zbunjenost može biti veća od ove, koja je sve ove ljude izvela iz ove stvari dotle da nije ostalo na njoj osim mali dio?! I to je sve zbog ljudske sumnje.“ „Tevakkufijjini“ i „harakijjini“ Tokom ovog perioda bilo je od velike važnosti razviti teoriju „božanstvenog imameta“ i izmisliti novu teoriju koja se naziva „intiza“ (iščekivanje), čije je objašnjenje kasnije bilo različito, vodeći ka dva glavna stava. Prvi, „tevakkufi“ (suzdržani) trend, je uspostavljen na skrivanje sebe putem tekijje sve dok se skriveni imam ne vrati. Drugi, „haraki“ (aktivni) trend, je uspostavljen na potrebi pripremanje postojećeg stanja radi povratka imama, i to je ostvareno kroz ostvarivanje konsolidacije i pribavljanja snage radi uklanjanja uzroka imamovog straha od neprijatelja kako bi on mogao uspjeti u pojavljivanju, vladanju i uspostavljanju vjere. Što se tiče tavakkufi trenda, ono je istaklo nedopuštenost pokušaja uspostavljanja “Islamske države” i nedopuštenost slijeđenja svakog onog ko se pojavi u dobu izostanka u ime povratka vlasti ehlul-bejt, a Muhammedu (El Bakiru) su pripisali izjavu: “Ako ijedna zastava bude uzdignuta prije zastave Mehdija, njegov vođa je tagut koji se obožava mimo Allaha, i svaka beja’a prije pojave El Kaima (Mehdija) je beja’a kufra, nifaka i zablude.” Menhedž “ihbari” je prevladao sljedbenicima ovog trenda, kojeg su oni lažno smatrali sličnim menhedžu ehlul-hadis, a koji brani njihovim učenjacima idžtihad i brani njihovim neznalicama slijepo slijeđenje, te im naređuje da uzimaju samo iz predaja pripisanih njihovim imamima. Oni su otišli u ekstreme lažući na Allahovog Poslanika  i njegovu porodicu, čak i na njihovog odsutnog Mehdija. Neko bi mogao reći da većina onog što je ubačeno u vjeru rafidija od laži, kufra, mitova i klevetanja islama i onih koji ga se 24

ČLANAK

drže, kao i Kur’ana i njegovih nosioca, jeste od djela ihbarijjina. Čak su i nanovo napisali historiju prijašnjih generacija u skladu sa njihovim mišljenjima i vjerovanjima. I tako rafidije – a najistaknutiji od njih ihbarijjini – nisu bile zadovoljne sa samo izgradnjom njihove vjere na lažnim temeljima “božanstvenog imameta”. Štaviše, nanovo su napisali historiju čovječanstva kako bi se ona podudarala sa ovom lažnom teorijom, pa su čak i odredili događaje u budućnosti (upute za budućnost) kako bi se i budućnost podudarala s tim. Na osnovu ovoga, oni koji pripadaju tavakkufi trendu su sačuvali negativnu poziciju prema svakoj državi koju su rafidije uspostavile u prijašnjim dobima, i porekli ispravnost ovi država koje su osnovane na teorijama “vasijja”, “nass”, nepogrešivost i “intizar”, kao i druge uslove koji nisu postignuti ni od jednog od vladara uprkos njihovom slijeđenju rafidijske vjerem i njhovog vjerovanja u iščekivanje Mehdija, i unatoč tome što su činioci, kojima su opravdali izostanak svoga imama, uklonjeni onda kada su neki od tih kraljeva upitali rafidijske tavagite da zatraže od Mehdija da se pojavi kako mogao preuzeti upravu nad njihovim državama. Oni su to odbili, međutim, pod izgovorom da bi njegova pojava bila zajedno sa znacima koji se još nisu pojavili! A što se tiče onih koji se drže drugog trenda, oni kojima krutost “intizara” nije odgovarala, unatoč njihovom vjerovanju da ne može biti imama osim sa pojavom njihovog Mehdija, u skladu sa njihovim vjerovanjem u teoriju “božanstvenog imameta” i njegove lažne uslove, suočili su se sa velikim problemom slabosti njihovih izmišljenih teorija i njihovih praznovjernih priča onda kada su se suočili sa argumentima suprotnika. I onda su krenuli da se, zbog pritiska svojih sljedbenika, oslobode okrutnosti “intizara”, naoružavajući sebe sa zabludjelim mentalnim menhedžom mu’tezila i temeljima koje su slijedili u traženju znanja, isprobavajući idžtihad i raspravljajući, kako bi ovi rafidijski tavagiti – koje oni nazivaju “usulijjin” – mogli polako da otvore za sebe vrata za isprobavanje idžtihada, skupljanje sljedbenika i obnavljajući primjenu nekih formi ‘ibadeta koje su bile suspendirane od strane tavakkufijjina u doba el gajbe, kao što je namaz džumu’a, hisba,

RAFIDIJSKI IRAN DANAS USPOSTAVLJA TEORIJU “VILAJETI EL FAKIH”

borba, izvršavanje hududa, pa čak i vođstva, a sve to –naravno – u skladu sa rafidijskom vjerom, a ne u skladu sa islamom. Teorija “nijabat el fakih” (namjesništvo Fakiha) Tavagiti usulijjina su uspjeli za sebe otvoriti vrata idžtihada tako što su slomili bravu božanstvenog imamaeta koji je njima zatvorio vrata te odmotavanjem čvora kojeg su stvorili tavagiti ihbarijjina, a koji je povezan sa idejom da svako znanje osim znanja poslanika i imama je samo obično znanje razmišljanja i njihovom zabranom rada u skladu sa takvim znanjem. Tako da su razvili novu teoriju sagrađenu na temelju “opće namjesništvo fakiha” u ime Mehdija, zasnovano na pojašnjenju teksta pripisanog jednom od njihovih imama u kojima on dozvoljava pokornost onome koji poznaje njihove tradicije. Tako da su oni zamjenici Mehdija u ovoj stvari i ničemu drugom, a on (Mehdi) ih upućuje i spriječava ih da griješe, na osnovu teorija mu’tezila “lutf”, i nekad se čini da u vremenima potrebe dođe to poništavanja konsenzus kojeg imaju u vezi greške sa izjavom koju on baci među svoje izjave, bilo da je pripisuje nekom poznatom ili nepoznatom. Osim što u većini slučajeva stvar traženja teorije nijabat el fakih jeste bila da bi se riješio problem skupljanja poreza humus, preko kojeg su učinili obaveznim odbijanje jedne petine njihovog imetka i davanja istog imamu. Nakon toga, ovo obavl-

janje je stopirano na dug period zbog izostanka imama, tako da za rafidijske tavagite nije bilo opcije osim da za sebe otvore vrata kroz koja će moći od ljudi uzimati novac, pod plaštom da će ga čuvati u svojim blagajnama i koristiti ga za Mehdija kada se pojavi, ili za njegovog zamjenika kako bi ga mogli koristiti i trošiti na ehlul-bejt, kao što tvrde, i radi širenja njihove vjere i povećanja broja njihovih sljedbenika. Pa kada su otvorili jedna od vrata za zamjenika skrivenog imama – a to je stvar humusa – rafidijski tavagiti su potom za sebe dozvolili sve druge stvar korak po korak, do toga da je jedan od pionira tog trenda, njihov šejh El Karaki, rekao: “Povjereni fakih, sakupljač niz fetvi, je pripisan imamu Mehdiju.” I tako su rafidijski tavagiti počeli dozvoljavati poziciju njihovih imama, i počeli naličiti na njih sve više i više, i počeli monopolirati za njih ono što je isključivo za njih (imame), od propisivanje dokaza, idžtihada, sudstva i vođstva, pa su počeli iskorištavati teoriju nijabat el fukaha kako bi stisnuli svoje vođe za dozvoljavanje vođstva, a ako ne to onda će biti tavagiti mušrici i tako su sličili onome što su radili popovi kršćana koji su to radili tokom perioda slabosti odobravajući sebi da propisiju zakone za kraljeve Europe, i tako sebi pripisuju namjesništvo ‘Isaa Mesiha.

Rumiyah

25

Od “nijabat el fakih” do “vilajeti el fakih” (vođstvo fakiha) Safavijska država je vjerovatno od prvih rafidijskih država u kojima su rafidije uspjele da sprove-

RAFIDIJSKI TAVAGITI TVRDE DA VLADAJU NA MJESTU MEHDIJA

du svoj autoritet kao zamjenici pretpostavljenog Mehdija, u čemu je Tahmasib ibn Isma’il es-Safavi pripisao autoritet jednom od njih – El Karaki – kako bi vladao kao zamjenik Mehdija, osiguravajući njemu autoritet za upravljanje poslovima Perzije, oduzimajući s tim legitimnost ispred očiju rafidija, koje je namamio u svoje redove protiv svojih neprijatelja Osmanlija, kao i ispred očiju svojih vojnika i pristalica od safavija kizlibašijja batinijja. Ali njihovo propisivanje ovog ovlašćenja “nuvvabeta El Mehdija” za njihove vođe nije čvrsto uspostavljeno kao zakon, prvo zbog kraljeva koji su izbjegavali ovo pitanje, kao i zbog rasprave oko izvora teorije nijaba el fakih sa ihbarijjinima, koji se nikad nisu pokorili svojoj braći usulijjinima, i koji nikad nisu prihvatili njihovo imenovanje za njihovog Mehdija. I unatoč tome, utjecaj rafidijskih tavagita se nastavio povećavati između njihovih sljedbenika. Nakon toga ostvarili su snagu, sa kojom su mogli da izdrže period da stave pritisak na svoje vođe, kao što su prije učinili sa 26

ČLANAK

njihovim Šahsom el Kadžarijjinom sve do kraja njegove vlasti, nadajući se poboljšanju odnosa između njih i vođa, jer se među rafidijskim tavagitima pojavio snažni trend koji je najavio da vlast mora biti direktno u njihovim rukama, a onda će oni dati tio nje onome kome žele od ljudi – što je suprotno da je dijele sa vladarima – i tako da nisu ostvarili od toga osim skrbništvo nad vjerskim propisima. I tako je i bilo, i nakon što su rafidije i njihovi tavagiti stisli svoj obruč snage na način da su koristili teoriju božanstvenog imameta i njegovih uslova, kao i teorije gajba i intizar, počeli su javno tvrditi, sa tihim glasom, nužnost pregledanja ovih lažnih teorija, ili najmanje stvaranja vrata kroz koja je njima dozvoljeno uspostavljanje država i vlada, i raspuštanje pitanja rasprave, i čuvanje bojnih polja, i izvršavanje hududa, i sakupljanje humusa i zekata, i drugo koje je velike važnosti za njihova društva, govoreći da su unaprijedili svoju novu teoriju koje se razvila da bude uspostavljena na njihovoj posljednjoj tagutskoj državi, Allahovom dozvolom, a to je mušrička država Iran protiv koje se Islamska država danas bori, a koja se drži teorije “vilajeti el fakih”. A u slijedećem dijelu ovog serijala ćemo – Allahovom dozvolom – pričati o ovoj teoriji i njenoj stvarnosti danas, koja se nastoji uspostaviti na rukama tavagita Irana. Molimo Allaha da nas poduči onome što će nam koristiti i da nam dozvoli da nam koristi ono što smo naučili, i da nas uputi na pravi put. A sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svih svjetova.

Rumiyah

27

28

ŠUHEDA’

Mladić iz Malezije, strpljiv i čvrst na putu na spletke i planove neprijatelja od učenjaka zla džihada sve dok nije postigao šehadet, smatramo koji pozivaju u vatru i ostavljanje svijetlog puta ga takvim a njegov obračun je kod Allaha. Bio džihada. Kao i od onih izdajnika koji su krenuli je poznat među svojom braćom po blagosti i mi- putem džihada a onda se vratili i otpali. Brat losti i nije žudio za dunjalukom. Bio je od onih je bio saburljiv i čvrst. A spletke i iskušenja od koji su noći provodili u namazu, a dane u pos- neprijatelja su samo njegov iman i jekin povećatu. Mnogo je učio Kur’an i hifzao ga, te razmišljao o njemu. Takav je bio njegov svakodevni život u zemlji džihada. Stalno je bio pri ruci svojoj braći, pogotovo kad bi se radilo o kuhanju i drugim stvarima. I u svakoj bi prilici spominjao i veličao Milostivog. Ovako je radio sve dok nije počašćen šehadetom. Bio je lijepog EBU SABAH (ALLAH GA PRIMIO) SE PRIDRUŽIO MUDŽAHIDIMA U ISTOČNOJ AZIJI KOJI SU DALI PRISEGU HALIFI i milog ahlaka prema muslimanima, zbog čega je bio omiljen među svojom li. U zatvoru je provodio vrijeme u ‘ibadetu i braćom. Također je bio žestok i pun mržnje pre- traženju znanja, zajedno sa braćom mudžahidima kafirima, zbog čega je bio tražen od strane ma koji su bili zatvoreni sa njim. Jedni druge neprijatelja. Njegova snažna odlučnost i žestina su podsticali i savjetovali na sabur i izdržljivost je zastrašivala redove mudžrima tagutske vlade u i stalno je dovio Allahu da ga vrati u redove njegovoj državi. mudžahida. Kada je čuo poziv za džihad, brat se odazvao 2008. godine brat je izašao iz zatvora, ali pozivu Allaha i Njegova Poslanika i 2006. go- malezijska tagutska vlada ga je i dalje pratila dine je učinio hidžru u Filipine, gdje se pridružio gdje god se nalazio. Međutim, brat nije očajavao redovima mudžahida u islamskom pokretu “Ebu niti se predavao u tome da se pridruži redoviSejjaf ”, a koji je u to vrijeme bio pod vođstvom ma mudžahida, sve dok ga Allah nije počastio šejha El Kafazija Džendželanija, Allah ga pri- sa hidžrom, pa je po drugi put učinio hidžru u mio, zajedno sa braćom iz Indonezije i Malezi- Filipine, tačnije 2011. godine. I kada je tagutska je. Borio se s njima kratko vrijeme. Nakon toga malezijska vlada saznala da je brat stigao u Filse vratio u svoju zemlju, a onda u svoje rodno ipine, bili su mnogo isfrustrirani i ljuti, nakon mjesto, noseći u svojim prsima ‘akidu džihada čega je učestvovala u borbi protiv muhadžira i sa čvrstom odlučnošću da u tom mjestu otvori mudžahida tamo, zajedno sa krstaškom filipinsdžihadsko bojno polje. Ali Allah je odredio da kom vladom. I bez obzira koliko neprijatelji zabude uhapšen od strane taguta Malezije, nakon daju muke mudžahidima, oni su i dalje strpljivi čega je stavljen u zatvor. Ovaj lav je, čvrst i str- i uvjereni u Allahovo obećanje i to im samo pljiv, proveo dvije godine u zatvoru, bez obzira još više povećava ljubav prema njihovoj braći

Rumiyah

29

VOJNICI HILAFETA U ISTOČNOJ AZIJI TRENIRAJU KAKO BI SE SUKOBILI SA KAFIRIMA

mudžahidima i mržnju prema njihovim neprijateljima kafirima. Nakon dugo vremena džihada, iskušenja i belaja, došla im je bušra (radosna vijest), uspostavljanja Islamske države, a to je nada i san muslimana kojeg je Allah ispunio. Hilafet, koji je dugo vrijeme bio izgubljen, a kojeg su brat i njegova braća mudžahidi iščekivali u Filipinima i drugim zemljama. I požurili su da se pridruže toj blagoslovljenoj karavani. On i njegova braća mudžahidi od ensarija i muhadžira su 2014. godine dali prisegu halifi. Kada je krstaška filipinska vlada saznala za tu skupinu, te da se vojska Hilafeta uputila u to područje, vlada je proglasila rat protiv nje, želeći da je iskorijeni i ugasi njeno svijetlo. Ali brat i mudžahidi su bili čvrsti, strpljivi i izvršili prisegu datu Hilafetu. Nisu se vraćali niti su bili uzdrmani. Brat je podsticao svoju braću mudžahide na strpljivost i izdržljivost u iskušenjima i belajima, te napuštanje dunjaluka i ljubav prema Ahiretu. Allah ih je iskušao sa lijepim iskušenjem, neki od braće su poginuli a neki su ostali čekati i ništa nisu izmijenili, bez obzira na spletke i planiranja neprijatelja od krstaša i munafika. Ebu Sabah je učestvovao u mnogim bitkama na Filipinima, od toga je i bitka na otoku Džolo Solo, bitka u području Mindenao, te bitka u području Basilan. Brat je također stalno pozivao braću mudžahide da se ujedine pod jednu zastavu, a to je zastava Hilafeta. I zbog 30

ŠUHEDA’

toga je Ebu Sabah 2016. godine, zajedno sa muhadžirima iz Malezije i Indonezije osnovao vojnu jedinicu “Ketiba el Muhadžirin”, koja je po drugi put dala prisegu halifi muslimana, a nakon čega se pridružila redovima mudžahida pod vođstvom glavnog emira kojeg je Islamska država odredila za njihovog vođu i upravitelja, šejha Ebi ‘Abdullaha el-Basilanija, Allah ga sačuvao. A u ševvalu 1438. odvila se žestoka btka između vojnika Milostivog i vojnika šejtana na otoku Basilan koja je trajala mjesec dana, pod vođstvom šejha Ebi ‘Abdillaha. Jednog dana, Ebu Sabah se probudio vrlo rano, i kao što inače radi, brat je pomagao svojoj braći u pripremi hrane. I kada je hrana bila spremna, brat je čuo zvuk broda. Kada je izašao ugledao je dva ratna broda tipa OVI-10 koji su se kretali ka njihovim pozicijama. Brat je požurio da uzme oružje a zatim je potrčao prema neprijateljima, kao što lav trči prema svom plijenu, zatim je zatekbirao i napao brod i odvila se bitka između njih. I Allah je odredio da brod ispali raketu koja je eksplodirala blizu mjesta gdje se brat nalazio nakon čega je pogođen lijepim iskušenjem. Brat je pao na zemlju i kad su njegova braća vidjela to, potrčala su da mu pomognu, ali brat je već preselio. Otišao je u Vječnu kuću, ostavljajući prolazni dunjaluk. Brat je šehidio mjesec dana nakon što se oženio. Allah je njegovu smrt učinio vatrom za mušrike i svjetlom za njegovu braću mudžahide.

Rumiyah

31

I dok vojnici Hilafeta vode borbu protiv snaga kufra, mi ćemo se nakratko osvrnuti na nekoliko vojnih operacija koje su mudžahidi Islamske države uspješno izveli, uspijevajući tako proširiti teritorij Hilafeta, terorizirati, masakrirati i poniziti Allahove neprijatelje. Ove operacije su samo izbor mnogih operacija koje je Islamska država izvela na različitim frontovima širom mnogih područja tokom zadnjih sedmica. Vilajet Horasan 1. ša’ban – vojnici Hilafeta su odbili pokušaj napada specijalnih snaga krstaške američke vojske i murteddske afganistanske vojske na područje Mamand Aćin u Nangarharu. Sukobili su se sa krstaškim vojnicima, koji su bili podržani sa borbenim avionima i helikopterima, te su ubili nekoliko krstaša i ranili nekoliko drugih, a među ubijenima i ranjenima se nalaze i murteddski vojnici, dok su ostali pobjegli. 7. ša’ban – istišhadi Nusratullah Malenk Kabele 32

VIJESTI

je detonirao svoju auto-bombu na konvoj američke krstaške vojske blizu američke ambasade u gradu Kabulu, usljed čega je ubijeno 8 američkih vojnika i nekoliko afganistanskih vojnika, dok je nekoliko drugih ranjeno. Dodatno tome su uništena dva američka oklopnjaka i nekoliko vozila afganistanske vojske. 16. ša’ban – istišhadi Ebu Hanzala el Horasani, Allah ga primio, je detonirao svoj eksplozivni prsluk na konvoj murtedda ‘Abdul-Gafura el Hajderija, zamjenika predsjednika tagutskog pakistanskog senata, blizu grada Quetta u Pakistanu. Uspio ga je raniti i ubiti 30 policajca, obavještajaca i zaštitara, kao i raniti 40 drugih. 21. ša’ban – dva ingimasi vojnika Hilafeta, Ebu Ibrahim el Horasani i Ebu ‘Aiša el Horasani, Allah ih primio, su izveli napad na zgradu televizijske stanice murteddske vlade u gradu Džalalabadu. Parkirali su dva motora sa eksplozivom blizu zgrade a potom ih detonirali na grupu afganistanske policije i sigurnosne snage. Nakon toga su ušli u

zgradu i napravili masakr nad murteddima unutra, tri sata zaredom, što je dovelo do ubijanja oko 30 afganistanskih policajaca i novinara i ranjavanja nekoliko drugih. Istočna Azija 3. ša’ban – vojnici Hilafeta su ubili 5 vojnika krstaške filipinske vojske i ranili 6 drugih u detonaciji eksplozivne naprave u gradu Manila u Filipinima. 10. ša’ban – vojnici Hilafeta su ubili 5 ši’ija i ranili 6 drugih u detonaciji eksplozivne naprave na njih u centru grada Manila. 14. ša’ban – vojnici Hilafeta detonirali eksplozivnu napravu na grupu vojnika krstaške filipinske vojske u gradu Cotabato na jugu Filipina, usljed čega je ubijen jedan od njih i ranjena tri druga. 27. ša’ban – vojnici Hilafeta su izveli veliki napad na pozicije filipinske krstaške vojske u gradu Maravi na otoku Mindenao prema jugu Filipina. Jedan broj mudžahida se uputio ka gradu gdje su napali pozicije krstaške vojske, ubijajući i ranjavajući više od 75 krstaša. Vojnici Hilafeta su također napali gradski zatvor i oslobodili više od 100 zatvorenika, među kojima i mudžahide. Isto tako su zapalili crkvu i zaplijenili nekoliko vozila kao ganimu, te isto tako zaplijenili su razno naoružanje i municiju. U međuvremenu, 10 vojnika filipinske krstaške vojske je ubijeno, među kojima četiri oficira, i uništena su dva vojna vozila u napadu vojnika Hilafeta na otok Džolo Sulu prema jugozapadu Filipina. 29. ša’ban – dva vojnika Hilafeta su izvela napad

na murteddsku indonezijsku policiju na autobusni terminal u gradu Džakarta, ubijajući nekoliko murtedda. 30. ša’ban – vojnici Hilafeta su zapalili oklopnjak koji pripada krstaškoj filipinskoj vojsci tokom sukoba u gradu Maraviju. 6. ramazan – vojnici Hilafeta su zaplijenili dva vojna vozila u napadu koji su izveli na pozicije pod kontrolom filipinske krstaške vojske u Maraviju. Također su ubili četiri vojnika tokom sukoba koji su se odvili u gradu. Isto tako, ubijeno je 14 filipinskih vojnika kad su njihove pozicije greškom bombardovane u gradu Maravi. Ebul-Hajr el Erhabili, Allah ga primio, je izveo ingimasi napad na hotel Resorts World u gradu Manila u Filipinima, u kojem je ubio 35 i ranio 70 drugih. Vilajet Kavkaz 16. ša’ban – vojnici Hilafeta su izveli napad na punkt murteddske policije u gradu Malgobek u Ingushetiji, prema jugu Rusije. Vilajet Bagdad 23. ša’ban – Ebu es-Sahaba el Felludži, Allah ga primio, je izveo ingimasi napad na rafidijsku policiju na punkt Ebu Dušajr u području Devra u Bagdadu. Sukobio se sa njima koristeći oružje poluteškog kalibra, nakon čega je detonirao svoj eksplozivni prsluk na njih. Nakon toga brat Ebu Džellad el Džemili, Allah ga primio, je detonirao svoju auto-bombu na rafidije koje su se uputile na mjestu napada. U obje operacije je ubijeno blizu 80 murtedda u redovima policije i rafidijskih mušrika.

NAPAD NA KONVOJ KUFRA U KABULU

Rumiyah

33

3. ramazan – istišhadi Ijad el ‘Iraki, Allah ga primio, je detonirao svoju auto-bombu na skupinu rafidijskih mušrika u području Karrada u centru Bagdada, ubijajući i ranjavajući oko 70 murtedda. 4. ramazan – istišhadi Ebu Hasan el ‘Iraki, Allah ga primio, je detonirao svoju auto-bombu u sred skupine rafidijskih mušrika u području Ševaka u centru Bagdada i tako ubio i ranio 53 rafidijska murtedda. Vilajet Hama 22. ša’ban – nekoliko vojnika Hilafeta je izvelo napad na nusajrijske pozicije u nusajrijskom selu ‘Akarib es-Safi u istočnom dijelu Hame. Napad je počeo tako što su mudžahidi polako prišli selu nakon čega su ušli u njega i napravili masakr nad onima u selu sve dok ga nisu zauzeli. Jedinice za podršku su zaokupirale murtedde gađajući njihove pozicije u selima Meb’udža i Sabbura sa teškim naoružanjem i minobacačima. Mudžahidi su također gađali grad Selemijja sa raketama Grad prije nego što su se sigurno vratili na svoje pozicije, noseći sa sobom ono čime ih je Allah počastio od ganime nakon što su kaznili neprijatelje vjere, ubijajući i ranjavajući više od 170. Vilajet Idlib 25. ša’ban – vojnik Hilafeta je parkirao svoj motor sa eksplozivom ispred sahvatske baze u selu Tell Tevkan u okolici Idliba, zatim je napao bazu, gdje su se okupljale njihove vođe i u isto vrijeme detonirao motor sa eksplozivom i svoj eksplozivni prsluk BLAGOSLOVLJENA OPERACIJA U MANCHESTERU

34

VIJESTI

te tako ubio i ranio više od 50 murtedda, među kojima trojicu njihovih vođa. Britanija 27. ša’ban – jedan od vojnika Hilafeta je detonirao eksplozivnu napravu u sred okupljanja krstaša u britanskom gradu Manchester na besramnom koncertu u Manchester Areni, ubijajući oko krstaša i ranjavajući 70 drugih. 8. ramazan – vojna jedinica Islamske države koja se sastojala od tri brata, Ebu Sadik el Britani, Ebu Mudžahid el Britani i Ebu Jusuf el Britani, Allah ih primio, su izveli operaciju u kojoj su napali dva mjesta u Londonu. Prvo mjesto je londonski most gdje su vozilom pretrali nekoliko krstaša, a drugo mjesto je restoran gdje su noževima izboli nekoliko drugih prije nego što su postigli šehadet. Somalija 27. ša’ban – istišhadi Ebu Kudama el Merajhani, Allah ga primio, je izveo napad na punkt murteddske somalijske vojske u gradu Bosaso prema isto Somalije. Detonirao je svoj eksplozivni prsluk na njih i ubio 7 murtedda i ranio 10 drugih. Misr 1. ramazan – tajna jedinica Islamske države je napravila zasjedu za desetine kršćana muharibina (koji vode rat protiv muslimana) koji su bili na putu za manastir St. Samuel zapadno od grada Minja. Uspješno su ubili 32 krstaša i ranili 24 drugih, te su zapalili jedno njihovo vozilo.

Rumiyah

35

36

Sva zahvala pripada Allahu, Velikom, Uzvišenom, neka su salavat i selam na našeg Poslanika koji je poslan sa sabljom kao milost svjetovima, na njegovu porodicu, i na njegove ashabe i mudžahide, i one koji ih slijede sve do Sudnjega dana. A zatim: Ne, tako nam Allaha, nismo zaboravili Balkan, ne tako nam Allaha, nismo ga zaboravili i nećemo ga, Allahovom dozvolom, zaboraviti. Samo smo bili malo zaokupirani, i evo nas sada ponovo se vraćamo. Tako nam Allaha, nismo zaboravili Srbe kafire. Ne, o Srbi kafiri, nismo vas zaboravili! Nismo zaboravili vaše ubijanje muslimana u Bosni i na Kosovu. Ne, tako nam Allaha, nismo zaboravili zlostavljanje naše braće i silovanje naših sestara. Ne, tako nam Allaha, nismo zaboravili vaše uništavanje naših mesdžida i kuća. Ne, tako nam Allaha, nismo zaboravili ono što ste uradili u Srebrenici i u drugim mjestima. Ne, tako nam Allaha, nismo to zaboravili, nikada. Mi sa vama imamo jako dug neriješen račun, kojeg ćete platiti svojom krvlju, Allahovom, te’ala, dozvolom. Zar se ne sjećate svoje paščadi čija je krv prolivena u Libiji?

marili niti smo vas zaboravili. Nismo zaboravili vaše ubijanje, zlostavljanje, silovanje, prolijevanje krvi i paljenje kuća po Bosni. Zar ste mislili da je to sve završilo? Zar ste mislili da je sa vašim povratkom u vaše kuće i vašim rukama uprljanim krvlju muslimana završilo sve ono što se desilo? Ne, tako nam Allaha, nije završilo! Štaviše, to je bio samo početak kraja. Zar ste zaboravili kako je zaklana vaša svinja u Sinaju?

A što se tiče Hrvata kafira, vi se isto tako nalazite u našem sjećanju, vaša krv je također prljava i dozvoljena kod nas. Zar ste mislili da smo vas zanemarili? Ne, tako nam Allaha, nismo vas zane-

O neprijatelji milleta i vjere u zemljama Balkana, nemojte misliti da ste vi sigurni od nas i da ste daleko od naših sablji, nemojte se uzvisivati čineći nepravdu ili se oholiti i nemojte se razmetati i

VIJESTI

Za murtedde Balkana, gdje god da se nalaze i gdje god da žive, za sve murtedde Balkana kažemo, onima u Bosni, Sandžaku, Albaniji, Kosovu, Makedoniji, u kojoj god rupi da se krijete i u koje god gnijezdo da ste pobjegli, mi ćemo vas, Allahovom dozvolom, pronaći i doći ćemo do vas. Vaša krv je nama draža i slađa od krvi Srba i Hrvata kafira. Ubijanje murtedda kod nas je jače i bolje. Mi vam dolazimo, dolazimo vam sa sabljama i bodežima. Nećemo stati sve dok se ne vratite islamu ili dok vas, Allahovom dozvolom, do posljednjeg ne istrijebimo. Pa pripremite svoje sanduke i iskopajte svoje kaburove.

MESDŽID U AHMIĆIMA KOJEG SU PORUŠILE HRVATSKE KRSTAŠKE PARAVOJNE SNAGE

hvalisati nikada, nego plačite i vičite jer mi smo vas se sjetili i pripremili smo se za vas. I nemojte nikada misliti da ste vi zaštićeni i udaljeni od nas. Zar niste vidjeli Ameriku, da, Ameriku? Onu koja kaže: „Ima li ko jači od nas?“ Mi smo joj zadali udarac i raskrvarili smo je. Prolili smo krv njenih stanovnika. A znate li za Francusku i Njemačku? Da, te zemlje koje su zahvatili plamenovi našeg rata i vatra naših bitki. I Britanija, ona koja je mislila da živi u sigurnosti i zaštiti, zabili smo njenu facu u zemlju i zgazili smo njen vrat. Kao i mnoge druge zemlje. Sve one su se oholile, uzvisivale, hvalisale, pa je jednu po jednu zadesio naš udarac, nakon čega su postale niske, uplašene i ponižene. Pa nemojte misliti da ste vi daleko od nas. Nemojte misliti da ste zaštićeni i spremni. Ne, tako nam Allaha, vi ste za nas lakši nego ispijanje vode. Nemojte ništa pokušavati uraditi jer biće uzalud. Neće vam, tako nam Allaha, ništa koristiti. A ono što je prethodno spomenuto je najbolji dokaz za to. Vojnici Hilafeta se na Allaha oslanjaju, vojnici Hilafeta radi Allaha džihad vode. Neće im se ništa i niko moći suprostaviti. Kada bi htjeli planine iz zemlje iščupati, iščupali bi ih i uklonili, Allahovom dozvolom. Pa iščekujte i mi s vama iščekujemo.

rovali u taguta, o muslimani, evo ga Hilafet islama, bori se za vas protiv cijeloga svijeta, ostao je, Allahovom blagodati, čvrst i izdržljiv. Sukobljava se sa svim narodima kufra, proliva njihovu krv, čini njihove žene udovicama i njihovu djecu jetimima, sve radi pomaganja Allaha i Njegovog Poslanika i vjernika. Oni se bore sve dok samo Allahova vjera ne ostane i kako bi vratili ponos Ummetu islama. Pa ustanite, krenite Allaha radi i pomozite ga, ustanite i podržite ga, ustanite i prekoljite glave kufra i riddeta gdje god ih pronađete. Prolijte njihovu krv, presjecite njihove vratove, pretvorite im noći u dane, a dane im zapalite, učinite neka teku rijeke njihove krvi. Koračajte koracima heroja islama u zemljama Zapada. Onih koji su učinili da najjače države ostanu nesposobne, slomljene i poražene. Pokažite Allahu od sebe ono što voli. Pokažite kafirima Balkana šta znače vaši napadi. Na Allaha se oslonite, jer nije propao onaj ko se na Allaha oslonio. I radujte se, nije preostalo dugo vremena, a uskoro ćete vidjeti vojnike Hilafeta na ulicama Beograda, Zagreba, Sarajeva, Tirane, Prištine, Skoplja i drugih, kako otkidaju glave i prolijevaju krv kafira, sve dok kafiri ne dadnu džizju, poslušno i ponizno.

I kažemo muslimanima Balkana, o vi koji ste povjerovali da je Allah vaš Gospodar, da je Muhammed  vaš Poslanik i Vjerovjesnik, i koji ste zadovoljni da je islam vaša vjera, i koji ste zanevje-

A sva zahvala pripada Allahu, prije i poslije.

Rumiyah

37

38

INTERVJU

Emir vojnika Hilafeta je dokazao lažne tvrdnje filipinskog taguta u vezi toga da njegova vojska može uništiti mudžahide, te je spomenuo mnogo bitaka koje su vojnici Islamske države vodili protiv filipinske krstaške vojske, a u kojima su sljedbenici tevhida porazili mušrike unatoč njihovom velikom broju i mnoštvu opreme. Šejh Ebu ‘Abdullah el Muhadžir je tokom svog razgovora sa magazinom Rumiyah pričao o džihadu u Istočnoj Aziji i dolasku mudžahida da daju prisegu vođi pravovjernih šejhu Ebi Bekru el Bagdadiju, Allah ga sačuvao, te njihovim pridruživanjem Islamskoj državi. Spomenuo je također i pobjede koje su ostvarili nakon toga. Šejh je pojasnio da je Oslobodilački front Moro, sa svojim raznim pravcima, upao u zamku krstaške vlasti u Filipinima, koja im nije dala ništa drugo osim lažna obećanja. Odložili su oružja na putu dolaska do onoga što im je vlada lažno obećavala. Također je otkrio kako je veliki broj boraca napustilo ovaj Front i pokrete slične njemu, zbog toga što su otkrili njihov podli menhedž i laži njihovih vođa, te su se neki od njih pridružili Islamskoj državi. I poslao je poruku preko magazina Rumiyah svim muslimanima u svijetu pozivajući ih da učine hidžru u područja na kojima se nalaze vojnici Hilafeta u Istočnoj Aziji, kako bi pomogli svoju braću, te uspostavili svoju Državu. Također je spomenuo radosnu vijest dolaska velikog broj muhadžira iz raznih područja koji su se pridružili u njihove redove. Magazin Rumiyah vam prenosi ono što je spomenuto u razgovoru sa šejhom Ebi ‘Abdillahom el Muhadžirom, Allah ga sačuvao, emirom vojnika Hilafeta u Istočnoj Aziji. Pitanje: Es-selamu ‘alejkum ve rahmetullahi ve berekatuhu. Možete li nam reći nešto o stanju muslimana u Istočnoj Aziji? Odgovor: Ve ‘alejkumu-s-selam ve rahmetullahi ve berekatuhu. Zahvala pripada samo Allahu, Gospodaru svjetova, neka su salavati i selam na Allahovog Poslanika, El Emina, na njegovu porodicu, njegove sve

ashabe i one koji ga slijede sve do Sudnjega dana. A zatim: Stanje muslimana u Istočnoj Aziji je isto kao stanje njihove braće u ostalim dijelovima Zemlje, bez džema’ata koji bi ih ujedinio i bez imama koji bi ih predvodio. Bili su podijeljeni u stranke, grupe, skupine, organizacije, razjedinjeni i razbacani, tako da su mušrici na veliko iskoristili ovo stanje. Sa velikim širenjem kršćanske vjere na ovom području pod sabljom i podrškom krstaške kolonizacija koja traje i danas, uništavanje islama u ovom području bilo je od najvažnijih ciljeva mušrika. Pokušali su izvršiti pritisak na muslimane sa svim mogućim sredstvima, te da ih iskorijene iz zemlje, i to je ono što je stvorilo odgovor, tako da se većina ljudi probudila iz svog sna, uzela oružje u ruke protiv krstaške vlasti i njihove kriminalističke vojske. A to je mušrike pogodilo iznenadno, pogotovo što su bili nesposobni da poraze one koji se pripisuju islamu, i da ih suzbiju ispočetka, tako da su bili prisiljeni da stanu sa prolijevanjem krvi i prestanu sa agresijom na njihova područja, tako da je njihova najveća želja bila da učine sve što mogu da ih odvrate od borbe i da ostanu sjediti, ali to se nije desilo. I pored krstaških zločina i izdaje izdajnika, ovdje se i dalje nalaze ljudi sa oružjem, spremni za borbu protiv kršćana u svako vrijeme. I u ovoj atmosferi neprijateljstva između naroda tevhida i naroda širka, odgojena je nova generacija mladića, koja zna tevhid i koja je spoznala el vela’ ve-l-bera’ i svoje poglede uprla ka uspostavljanju Allahove vlasti na ovom prostoru koji je postao trn u oku kršćana muharibina i budista idolopoklonika i drugih od vjera širka. Međutim, nastao je veliki broj stranaka i pojavilo se mnogo zastava, te je došlo do povećanja broja emira koji ljude vode iz zablude u zabludu, udaljavaju ljude od ispunjavanja njihovog željenog cilja, štaviše, odveli su većinu u širk i riddet, koračajući putem murteddske braće i sa ulaskom u demokratiju i prijateljevanje sa mušricima.

Rumiyah

39

DRUGI SA LIJEVA: ŠEJH EBU ABDILLAH EL MUHADŽIR (ALLAH GA SAČUVAO), EMIR VOJNIKA HILAFETA U ISTOČNOJ AZIJI

Međutim, ostala je mala skupina muvehhida koji su bili odlučni da vlast na ovoj zemlji ne pripadne nikom osim Uzvišenom Allahu, a to su oni koji su prvi dali prisegu vođi pravovjernih, Allah ga sačuvao, i prvi koji su se pridružili redovima Islamske države. Allah im dao svako dobro. Pitanje: Kakvo je bilo stanje mudžahida u Istočnoj Aziji prije proglašavanja Hilafeta? I koji su to plodovi koje ste ubrali pridruživanjem u redove Islamske države? Odgovor: Kao što sam prethodno spomenuo da je dobar efekat ostavilo to što su ljudi na otoku Arhipelaga uzeli oružje u ruke protiv krstaša, međutim ljudi se još nisu riješili bolesti stranaka i skupina koja je pogodila i pogađa svako džihadsko polje, posebno nakon povratka Hilafeta i ponovnog formiranja muslimanskog džema’ata pod vođstvom imama muslimana. A zabludnici su odmah iskoristili te događaje i okrenuli su ljude ka pomirenju sa krstašima, te su se popeli na njihova ramena kako bi dobili poziciju u kafirskoj vlasti. Tada su se sljedbenici tevhida maksimalno zalagali da poduče ljude islamu i da ih podstaknu na vođenje džihada sve dok se ne uspostavi vjera na ovoj zemlji. Međutim, ljudi su se čvrsto uhvatili za dunjaluk i bili su zadovoljni sa nešto malo prolaznog koje su dobili od mušrika. I sa malobrojnošću i nedovoljno opreme, te nedostatkom ljudske pomoći, očaj je počeo da ulazi u srca većine 40

INTERVJU

mladića, i nažalost među njima je bilo onih koji su sjedili i napuštali džihad i bili zauzeti sa donošenjem opskrbe i odgajanjem djece, kao i onih koji su učinili hidžru na druga džihadska polja za koja su se nadali da će u njima uspostaviti Allahovu vjeru na Zemlji. Od Allahovih blagodati kojima je počastio nas i sve muslimane u svijetu jeste to da je šejh Ebu Bekr el Bagdadi, Allah ga sačuvao, proglasio povratak Hilafeta, pa smo požurili da dajemo beju’u vođi pravovjernih nakon samo nekoliko dana od proglašavanja povratka Hilafeta, te u pokornosti Allahovoj naredbi i okupljanju mudžahida u ovom području pod zastavom Islamske države. Ali je objava beje’e zakasnila za određen period, sve dok Allah nije olakšao da se ona objavi javno, i tako je sa njom došao veliki hajr za džihad na cijelom otoku Arhipelaga. A posebno u tome jeste to što su se vojne jedinice i ketibe od najboljih džema’ata u menhedžu i najjasnijoj ‘akidi, i najžešćoj borbi protiv mušrika ujedinile pod zastavu Islamske države, a dokaz za to su bitke koje su vojnici Islamske države vodili protiv krstaške filipinske vojske, tokom posljednje dvije godine, a koje su sadržavale nekoliko odbijanja velikih vojnih kampanja, te u kojima je ubijeno na stotine vojnika krstaške vojske, te je izvršeno nekoliko napada na više gradova koji se nalaze pod kontrolom krstaša. A grad Maravi, kojeg su zauzeli mudžahidi, neće biti posljednji, Allahovom dozvolom.

Pitanje: Kakvo je stanje džihadskog polja kod vas i na kojim se područjima nalazite u Istočnoj Aziji? Koje su to najznačajnije bitke koje su mudžahidi vodili protiv krstaške vlade nakon proglašenja Hilafeta i kako se izvršavaju operacije? Odgovor: Stanje mudžahida ovdje uopšteno ide iz boljeg u bolje, i njihov broj i oružje se iz dana u dan povećava, a njihov broj u Mindanau, na jugu Filipina u Istočnoj Aziji, je, Allahovom blagodati, velik. Došlo nam je mnogo muhadžiVOJNICI HILAFETA U GRADU MARAVI ra iz raznih područja Istočne Azije, pa čak i izvan nje, hvala Allahu. Imali smo nekoliko bitki u raznim područjima ove zemlje od proglašavanja Hilafeta. Samo u području Basilan se odvilo pet bitaka. A od najvažnijih je bitka koja je trajala 46 dana. U njoj su korišteni helikopteri, avioni i topovi koji su dan i noć gađali muvehhide. A broj ubijenih neprijatelja je dostigao broj ranjenih. Isto tako i jako važno područje Rano u kojem je grad Rano svjedočio pet drugih bitaka od proglašenja Hilafeta, a od najvažnijih je treća bitka u Butidžu, 1437. h.g., koja je počela nakon što su područja mudžahida bila bombardovana iz zraka od strane helikoptera po noći i aviona po danu, kao i od strane topovskog bombardovanja dan i noć, šest mjeseci zaredom. Neprijatelj je imao mnogo vojnika i opremu kao što su avioni, tenkovi, helikopteri, topovi dok su mudžahidi bili malobrojni i imali malo opreme, ali su imali puno oslonca na Allaha i Njega su stalno dozivali, pa ih je Allah počastio da ubiju na stotine neprijateljskih vojnika i pomogao ih je protiv njih.

A što se tiče Madžindanaa, mudžahidi su u njemu iscrpili svoje ohole neprijatelje krstaše, Allahovom blagodati. Krstaši su od nas okusili velike muke, Allahovom blagodati. Obavijestili smo ih o tome šta im možemo

učiniti preko mnogih naših bitaka koje smo vodili protiv njih i vidjeli smo da su kukavice u sukobu, uprkos njihovoj mnogobrojnosti i ogromnom naoružanju. Allah nas je pomogao protiv njih i nanio im velike rane. Pitanje: Možete li nam reći nešto o “Oslobodilačkom pokretu Moro” i kako su potpisali sporazum sa krstaškom vladom? Odgovor: “Oslobodilački front Moro” je u osnovi mješavina različitih ideja i mezheba kao i raznih ličnosti koje su u sukobu jedni sa drugima, ispunjen raznim ciljevima koji su suprotni jedni drugima, te su njim zavladala murteddska braća. Pretrpio je mnogo tokom prošla četiri desetljeća, te su kroz njega prohujala razna žestoka neslaganja u vezi načina surađivanja sa krstaškom vladom, između toga da li da ih odbiju još odavno i do toga da rade s njom kao oružana skupina. Na kraju su inzistirali za pregovore sa krstaškom vladom, zadovoljavajući se sa bilo čim što im ona da. Dok je drugo mišljenje zastupalo da koriste oružje kako bi istjerali krstašku vojsku iz područja muslimana. I krstaši su us-

Rumiyah

41

pjeli iskoristiti ova neslaganja među njima na najbolji način. Pa su onima, koji su htjeli da na mirovne načine da riješe ovo, dali najmanje što su mogli dati. Tako da su vođe Fronta koje su zastupale suprotno mišljenje vidjele da su se krstaši igrali sa njima tokom posljednjih godina. Ali to nije promijenilo ništa. Ovaj narod je tokom vremena ostao ponižen i bili su zadovoljni bezvrijednom pozicijom do koje su došli. Štaviše, divili su se ulasku u igru mušričke demokratije i učestvovanju u njoj. Ova stvar je, Allahu hvala, pomogla u otkrivanju stvarnosti tih zabludnika, tako da se omladina udaljila od njih, a mnogi njihovi članovi su se priključili mudžahidskim džema’atima, koji su uspostavljeni na tevhidu i ne prihvataju napuštanje oružja nikada. I njihov cijlj je uspostavljanje Allahove vlasti na Zemlji, a na njihovom vrhu su džema’ati, jedinice i ketibe koje su se pridružile Islamskoj državi. I danas vođe Oslobodilačkog fronta Moro stoje sa svojim različitim stavovima i idejama nesposobni ispred nasilja filipinske krstaške vlade, i ne mogu da učine ništa osim da se žale na nasilje krstaša. A u isto vrijeme tvrde da se pod njihovom upravom nalazi na hiljade naoružanih boraca, ali ih ne mogu pokrenuti protiv krstaša, strahujući da ih ne proglase teroristima.

Pitanje: Krstaški mediji govore mnogo o prijetnjama filipinskog predsjednika da će uništiti mudžahide, pa šta je stvarnost toga? Odgovor: Filipinski tagut Duterte je sebi sam uljepšao to i mislio je da će ugasiti Allahovo svjetlo sa svojim govorom, a Allah  je rekao istinu: {Oni žele da ustima svojim utrnu Allahovo svjetlo, a Allah želi vidljivim učiniti svjetlo Svoje, makar ne bilo po volji nevjernicima.} [Et-Tevba: 32]. Od dana kada su stanovnici ove zemlje primili islam kafiri nisu ni za jedan dan prestali da planiraju kako da se bore protiv njih. Kako da ne, kad je Allahov Poslanik  rekao: “U mom Ummetu će biti skupina koja će se boriti na istini, neće im naškoditi oni koji ih napuste, sve dok se posljednji od njih ne bude borio protiv Dedždžala.” [Bilježe Ahmed i Ebu Davud]. Pa da li je taj tagut uništio mudžahide i zbrisao ih sa mape? Ili se njihov broj sve više povećava i bivaju sve jači, od sada pa do kraja, uz dozvolu njihovog Gospodara? Tako mi Allaha, neće moći ugasiti Allahovo svjetlo, jer Allah je nama obećao da će On upotpuniti Svoje svjetlo i da će Njegova vjera pobjediti. {On je poslao Poslanika Svoga s uputstvom i pravom vjerom da bi je izdigao iznad ostalih vjera, makar ne bilo po volji mušricima.} [Et-Tevba: 33]. Pitanje: Da li postoji učestvovanje tavagita u njihovom ratu protiv vojnika Hilafeta u Is-

VOJNICI HILAFETA SU LIKVIDIRALI NEKOLIKO KRSTAŠA MUHARIBINA NAKON NAPADA NA MARAVI

42

INTERVJU

KONTROLNA TAČKA ISLAMSKE DRŽAVE U MARAVIJU

točnoj Aziji, da li tavagiti u okolnim područjima učestvuju u tom ratu? Odgovor: Da, postoji učestvovanje u tome, štaviše, oni vrebaju i iščekivaju vijesti o mudžahidima ovdje, a među njima su Rusija i Amerika, pored toga što obje doživljaju tragediju u Iraku i Šamu. Pitanje: Da li još primate muhadžire? I da li postoji put da vam se pridruži? Odgovor: Da, hvala Allahu. Još primamo muhadžire i pružamo im dobrodošlicu. Postoji nekoliko sigurnih puteva za ostvarivanje toga, ali svako onaj ko želi da učini hidžru mora da uloži sebebe za to, kao i da bude iskren i čini dovu Allahu da mu olakša hidžru i da ga dovede na polja ribata i borbe, kako bi postigao Allahovo zadovoljstvo i milost. Pitanje: Koju poruku želite poslati krstašima uopšte, te posebno u Istočnoj Aziji? Odgovor: Što se tiče moje poruke za krstaše, pa kažem im, o krstaši, radujte se onome što će vas zadesiti od zla. Vojnici Islamske države u Istočno Aziji koračaju svojim putem sve dok Allah s njima ne potrese vaša prijestolja u Washingtonu i Moskvi, sa ponosom ponosnih ili poniženjem poniženih. Ponosom kojim će Allah pomoći islam i poniženjem kojim će Allah poniziti kufr. Htjeli vi to ili ne. Vlast našeg ummeta će dostići do svakog mjesta do kojeg stižu dan i noć, sa dozvolom našeg Milostivog Gospodara. Pa ili

se predajte i plaćajte džizju u poniženju ili se spremite jer mi ćemo vas napasti nakon ovih vaših kampanja, in šaa’ Allah. I vidjećete nas strpljive i pobjedonosne, Allahovom dozvolom. Pitanje: Da li želite poslati poruku muvehhidima u svijetu, a posebno onima u Istočnoj Aziji? Odgovor: O muvehhidi širom svijeta, vaša Država je uspostavljena kao što vam je to spomenuo i opisao vaš Poslanik. I budite sigurni bez ikakve sumnje da je to Hilafet na menhedžu poslanstva. Pazite se, i opet, pazite se da ga ne napadnu i ne naškode mu sa vaše strane, a vaše oko trepće i vena kuca. Prodajte Allahu robu jeftino i neka vaša djela budu iskrena radi Allaha, pa da se On hvali sa njima kod Svojih meleka i da s njima razljuti kafire od šejtana džinna i insana. Obavijestite krstaše da je nastupio nulti čas i da je došlo vrijeme njihove naplate za njihov širk koji čine Allahu i njihovo ubijanje i progon nemoćnih muslimana u svijetu i skrnavljenje njihove časti i imetaka. Obavijestite ih da je naš cilj Washington i Moskva i da je vijest ono što će vidjeti a ne ono što će čuti, Allahovom dozvolom.

Rumiyah

43

Nacionalistički talibani su se mnogo trudili da ugode mušricima u državama koje se nalaze oko Afganistana, tako što su iskazivali poštovanje organizacijama kafirskih vlada, te nastojali očuvati prijateljske veze sa njima. Međutim, oni im nisu bili od nikakve koristi osim što su im još više neprijateljstva iskazali, te su podržali njihove neprijatelje onda kada se vidjelo da su uspostavili neke od šerijatskih propisa i dali utočište muhadžirima, i dopustili mudžahidima da koriste zemlju koja je bila pod njihovom vlašću za boravak i pripremu. Nakon toga, pokret je doživio veliki poraz i došlo je do povlačenja onda kada su izgubili temkin, nakon nekoliko dana krstaškog bombardovanja i prekidanja ugovora sa svojim emirom na dug period, nakon čega su iznevjerili svoga emira i odvojili se od njega u tom teškom trenutku, što je dovelo do toga da se on izolira prije svoje smrti. Nakon toga, uprava pokreta je preuzeta od novih vođa koji su imali podršku pakistanskih obavještajnih službi. Ova murteddska skupina, u čijim rukama su se nalazili dokumenti vanjskih veza pokreta, od vremena zaplijenjivanja istih u Kabulu, te koja je bila odgovorna za sve lijepe riječi upućene mušricima i murteddima u okolnim državama, još više je iska44

ČLANAK

zala prijateljstvo i odanost kafirima, nakon što je u potpunosti preuzela kontrolu nad pokretom. Ulagala je sebe u njihovom služenju i umiljavanju i postala je ona koja štiti njihove granice i zemlje. A svojim stalnim potvrđivanjem da brani mudžahidima da spreme i izvedu nove napada na njih (kafire), tako što im ne dopušta da iste pokrenu iz područja koja se nalaze pod njihovom kontrolom, potvrđuje ono što mušrici priznaju u vezi njih, prihvatajući vezu sa njima i davajući im određenu podršku. Sa proglašavanjem Islamske države i uspostavljanjem Hilafeta, i sa povratkom muslimanskog džema’ata i borbe za uspostavljanje Allahovog Šerijata na cijeloj Zemlji, murteddsko-nacionalistički pokret Talibani je učestvovao sa krstaškim državama i tagutskim vladama, koje vladaju muslimanskim zemljama, u borbi protiv Hilafeta, iz straha od širenja da’ve tevhida među ljude i svega onoga što se tiče obaveze odricanja od širka i mušrika, te iskazivanja neprijateljstva prema njima i borbi protiv njih sve dok vjera samo Allahova ne ostane. Isto tako, iskazivanje prijateljstva prema muslimanima i obaveza držanja za džema’at muslimana, kao i lomljenje izmišljenih granica koje su pocijepale muslimanske zemlje, te uništavanje organizacija i skupina koje su

RUSKI IZASLANIK U AFGANISTANU KAŽE DA RUSIJA KONTAKTIRA SA TALIBANIMA I DA JE ISLAMSKA DRŽAVA NJIHOV ZAJEDNIČKI NEPRIJATELJ

ih podijelili u stranke. I tako je borba protiv Islamske države postala projekat u kojem učestvuje pokret Talibani i kafirske države, koje je uplašilo to što se Islamska država nalazi na njihovim granicama, kao što je uplašilo i Sjedinjene Američke Države, koje su okupirale Afganistan. A murteddi talibani su borbu protiv Islamske države počeli nuditi kao skupocjenu robu za koju se bore sve te države da je kupe, a cijena te robe jeste uspostavljanje veza sa zvaničnicima talibana, kao i obezbjeđivanje političke podrške, a možda i novčane i oružane pomoći. Zato nije ni čudno što krstaši Rusi pravdaju svoje otvorene veze sa murteddskim pokretom Talibani, jer su oni usredotočeni na borbu protiv Islamske države, što jasno pokazuje njihov strah od širenja njene vojske na područja koja su pod ruskim utjecajem, na područja Srednje Azije, nastojeći u isto vrijeme da se pripreme za direktan vojni sukob sa vojnicima Hilafeta u vilajetu Horasan. Ono što Rusiju najviše brine – bez ikakve sumnje – jeste udaljavanje Amerike od njenih granica, kao i područja u kojem ima utjecaj, a to je Srednja Azija. Međutim, ona želi da povlačenje Amerike ne uzrokuje dolazak Islamske države na njeno mjesto, tako da ona u tom cilju surađuje sa Kinom i Iranom. Zbog toga ona nastoji da, ako dođe do američkog povlačenja iz tog područja, bude ta koja će popuniti tu prazninu, bilo da to mora uraditi tako što će direktno učestvovati u popunjavanju te praznine, što je teško i mnogo bi je koštalo, ili da stavi područje Horasana u izolaciju, koje će biti pod nadzorom

njenih saveznika kako bi spriječili ulazak njenih neprijatelja na to područje koje za nju predstavlja opasnost, a gdje će nacionalistički pokret Talibani igrati glavnu ulogu u ispunjavanju toga, koji ima jadne ambicije očuvanja afganistanskog nacionalizma, te njihove plemenske i mezhebske pripadnosti, kao i njihovih čvrstih veza sa vladom rafidijskog Irana, najbližeg saveznika Rusije. Ovaj murteddski pokret sa svojom ponudom borbe protiv Islamske države, u ulozi krstaških država i tagutskih vlada, ponavlja ono što su uradile mnoge prošle organizacije i skupine koje se pripisuju islamu, kao što su sahvatske skupine u Iraku i njihova braća sahvati Šama i Libije, a sa kojima učestvuje organizacija El Ka’ida koja se nalazi pod prisegom nacionalističkih talibana. Završetak ove murteddske skupine kojom su mnogi prevareni, neće biti ništa bolji od završetka sahvata Iraka i Šama, Allahovom dozvolom. A onda će njihovi saveznici tražiti zamjenu za njih, onda kad vide njihovu nesposobnost da zaustave vojnike Hilafeta od dolaska do njih, kao i nesposobnost zaustavljanja njihovih napada unutar njihovih zemalja, ili štaviše, kada vide njihovu nesposobnost da brane sami sebe i njihovu potrebu za njihovom zaštitom. A onda će vojnici Hilafeta u Horasanu nastaviti ono šta su otpočeli u vezi borbe protiv krstaša i murtedda, i sve više će napadati Allahove neprijatelje, kao što i inače rade. Oni će svojim jezicima i djelima pomoći Allaha, i neće ih moći poraziti ni ljudi ni džinni makar se svi okupili protiv njih. A pobjeda samo od Allaha, Silnog i Mudrog, dolazi.

Rumiyah

45

I N H A L T

„O MUWAHHIDIN, SEID ERFREUT, DENN BEI ALLAH, WIR WERDEN UNS NICHT VON UNSEREM DSCHIHAD AUSRUHEN, AUSER UNTER DEN OLIVENBÄUMEN IN RUMIYAH (ROM).“ 10. AUSGABE - RAMADAN 1438

4 6 14 18 22 30 34 38 44 50 4

ABU HAMZA AL-MUHADSCHIR r

VORWORT

DA KAM ALLAH ÜBER SIE, VON WO SIE NICHT RECHNETEN ARTIKEL

UND EBENSO WERDEN DIE PROPHETEN LEIDGEPRÜFT: TEIL 3 EXKLUSIV

WICHTIGE MEMORANDEN SCHWESTERN

ERMUTIGE, UND SEI NICHT ENTMUTIGEND ARTIKEL

DIE ETABLIERUNG DES ISLAMISCHEN STAATES: TEIL 4 SCHUHADA

UNTER DEN GLÄUBIGEN GIBT ES MÄNNER NACHRICHTEN

MILITÄRISCHE OPERATIONEN EXKLUSIV

GERECHTE TERRORTAKTIKEN: GEISELNAHME INTERVIEW

INTERVIEW MIT DEM AMIR DER SOLDATEN DER CHILAFA IN OSTASIEN ARTIKEL

DIE MURTADD TALIBAN BEWEGUNG

14

44

4

EXKLUSIV VORWORT

Allah c sagte: {Er ist es, Der diejenigen von den Leuten der Schrift, die ungläubig sind, aus ihren Wohnstätten zur ersten Versammlung vertrieben hat. Ihr habt nicht geglaubt, dass sie fortziehen würden; und sie meinten, dass ihre Festungen sie vor Allah schützten. Da kam Allah über sie, von wo sie nicht (damit) rechneten, und jagte in ihre Herzen Schrecken} [Al-Haschr: 2] Nur eine Woche vor dem gesegneten Monat Ramadan richtete sich die Aufmerksamkeit der Welt auf die britische Stadt Manchester. Ein Soldat der Chilafa hatte eine gerechte Terroroperation auf die Manchester Arena am Ende eines Konzerts einer amerikanischen Sängerin ausgeführt. Die Explosion erschütterte die Stadt und erfüllte ihre Bewohner mit Schrecken, wobei viele sich beeilten ihre Geliebten zu kontaktieren um sicher zu gehen, dass es ihnen gut geht. Dann kamen die Opferzahlen zum Vorschein: Mehr als 20 waren getötet worden und Dutzende weitere waren verwundet. Die Gesamtzahl stieg später zu mehr als 100 Toten und Verletzten. Im Gefolge der Explosion begaben sich die panischen Freunde und Verwandten auf die sozialen Medien um die Hilfe von Fremden bei der Suche nach ihren Geliebten in Anspruch zu nehmen. Örtliche Kneipen gaben kostenlos Alkohol für Notfallpersonal aus, die ihre Sinne von den traumatisierenden Bildern leeren mussten die sie gesehen hatten. Britische „Muslime“ traten auf und gaben ihre Erklärungen der Verurteilung ab, aus Furcht vor Rache. Ein massives Aufgebot an Polizei und Militär wurde auf den Straßen mobilisiert, der britische Risikolevel wurde zu „kritisch“ angehoben. Politiker stoppten ihre Kampagne für die nahenden allgemeinen Wahlen. Eine bestürzte und „kaputte“ amerikanische Sängerin stoppte ihre Europatour und ging nach Hause. Der Chelsea Fußballclub annullierte seine Siegesparade in London. Die Feinde des Islams taten ihr Bestes um ein mutiges und trotziges Gesicht aufzusetzen, doch ihre Anstrengungen waren ein totaler Reinfall. Sie waren sichtbar am Leiden. Auf der Oberfläche schien die Operation in Manchester das zu bestätigen was so viele Analysten seit einiger Zeit behaupten: Dass mit dem Verlust von Gebieten im Irak und in asch-Scham der Islamische Staat seinen Fokus auf die Ausführung von Angriffen auf dem Boden der Kreuzfahrer konzentrieren würde. Viele dieser Analysten gaben aber nicht zu, dass das Verlieren von Gebieten nichts neues für den Islamischen Staat ist. Der Verlust der meisten Gebiete in Folge der Sahwah Initiative im Irak führte nicht zu seiner Niederlage. Vielmehr führte es nur zur Umgruppierung, zur Verdopplung seiner Anstrengungen, zur Wiederentzündung der Flammen des Kriegs, zur Wiedereroberung eines jeden Quadratzentimeters den er verloren hatte und zur Expansion nach aschScham, Sinai, Churasan und in mehrere andere Regionen auf

der Welt, Regionen von denen niemand gedacht hätte, dass die Mudschahidin sie erobern und darin die Herrschaft Allahs etablieren würden. So war es keine Überraschung, als mehrere tausend Meilen von Manchester die Soldaten der Chilafa in Ostasien die Stadt Marawi im Süden der Philippinen auf der Insel Mindanao stürmten, die Ortspolizei und das Militär verjagten und das Banner des Islamischen Staates erhoben, in einer Szene die an die Befreiung Mossuls von den Rafidi Murtaddin und ihren Kreuzfahrerverbündeten erinnert. Der Sieg kam mehrere Wochen nachdem Rodrigo Duterte, der Kreuzfahrertaghut der Philippinen, eingestand, dass die Situation im südlichen Teil der Philippinen ihm Kopfschmerzen bereitet und ihm den Schlaf raubt. Dieser Taghut kam an die Macht, während er dachte, dass er die Fähigkeit besitzt mit den „islamistischen Kämpfern“ in der südlichen Region der Philippinen zu verhandeln, speziell jene in seiner eigenen Heimat Mindanao, in der Hoffnung der Beendigung ihres Dschihads und damit die Ausweisung der amerikanischen Truppen die in den Philippinen präsent sind. Doch als die Soldaten der Chilafa ihm mehrmals demonstrierten, dass sie mit ihren Feinden nur anhand von Kugeln und Bomben verhandeln, konnte er nichts tun außer die Bürgermeister anzuflehen die die muslimischen Gegenden im südlichen Teil des Landes regieren, damit sie ihm helfen mit den Mudschahidin fertig zu werden, während er gleichzeitig drohte das Kriegsrecht in ihren Gegenden auszurufen, wenn das Problem nicht gelöst wird. Dann, als die Soldaten der Chilafa die Stadt Marawi stürmten hielt er sein Versprechen und rief das Kriegsrecht aus, entsandte sein Militär um wieder die Kontrolle über die Stadt zu gewinnen, woraufhin die Mudschahidin Dutzende seiner Kreuzzüglersoldaten massakrierten und eine neue Front in ihrem Krieg gegen den Kufr eröffneten. Die Wirklichkeit der die Kreuzzügler heute ins Auge sehen ist, dass trotz ihrer Behauptungen, dass der Islamische Staat geschwächt worden sei, die Vertreibung der Kreuzfahrer und ihrer Marionetten, sowie das Erreichen der Konsolidierung (Tamkin) in jeder Region der Welt so schnell und unerwartet kommen kann wie es bereits in Mossul geschah. Und die Angriffe der Mudschahidin im Herzen der Bollwerke der Kreuzzügler im Westen werden weitergehen, ebenso plötzlich und unerwartet wie es in Manchester geschehen ist. Denn ebenso wie Allah c die ungläubigen Kreuzfahrer bei ihrer ersten Versammlung und Mobilisierung im Irak vertrieb, so ist es Er der sie von den Ländern der Muslime in den Philippinen vertreiben wird und Terror in ihre Herzen in ihren eigenen Bollwerken im Westen werfen wird. {Und Allah ist in Seiner Angelegenheit überlegen. Aber die meisten Menschen wissen nicht.} [Yusuf: 21]

Rumiyah

5

Nachdem diese Wirklichkeiten verstanden werden begreifen wir die beabsichtigte Bedeutung hinter der Struktur der Schlacht von Falludscha, ihrer Standfestigkeit und ihre Errichtung mit allem was ihr an Kraft gegeben wurde, weil sie heute die einzige Schlacht auf dem ersten Grenzgebiet des Islams ist. Und die Standhaftigkeit und der Ribat auf ihren Frontlinien bedeutet die Bewahrung des ersten Grenzgebiets, von dem wir den Kufr und die Feindschaft bekämpfen. Und es bedeutet nicht, dass wir sehen, dass der Feind tief eingedrungen ist, auf den Plätzen der Stadt herumspaziert und sich in den Außenbezirken der Stadt einquartiert hat und daher seine Ziele bzgl. des Sieges erreicht hat. Denn unsere Schlacht mit dem Feind ist der Krieg der Straßen und Städte, dessen defensive und aggressive Taktiken und Vorgehensweisen sich unterscheiden. Und die Ergebnisse der wilden Kriege werden nicht innerhalb von Tagen oder Wochen entschieden, sondern benötigen Zeit bis der Zeitpunkt der Verkündung des Sieges für eine der beiden Parteien kommt. 6

ARTIKEL

Und es reicht uns vor der Entscheidung des Ergebnisses, dass unsere Augen gekühlt wurden durch den Anblick der Söhne des Islams die standfest wie Berge auf den Frontlinien des gesegneten Falludscha sind und der Umma neue Lektionen der Geduld, Ausdauer und Gewissheit erteilen. Lasst uns einen Blick auf einige dieser Lektionen und großartigen Ergebnisse werfen, die dieser hochragenden Schlacht geboren haben. So sage ich: Erstens: Die Schlacht hat erneut die Bedeutung der Ehre, Glorie und Selbstachtung wiederbelebt. Und die Umma hat Gewissheit erlangt, dass es eine kleine Gruppe ihrer Söhne gibt, die fähig sind die düsteren Gefahren mit voller Kühnheit, Standhaftigkeit und Entschlossenheit entgegenzutreten. Und dass diese kleine Gruppe aufrichtig mit ihrer Umma bei ihren Plänen und Projekten ist, die sie vorbereitet hat, um die Umma erneut wiederzubeleben. Und für dieses Ziel hat sie viel Blut von ihren Söhnen und Anführern geopfert. Zweitens: Während die Umma erniedrigt ist und am Boden liegt, hat sie gelernt, dass sie in der Lage

ist dem entgegenzutreten, Ribat zu machen und die Falludscha lockte diese riesige Kriegsmaschinerie – Herren und Tyrannen der Welt mit einer kleinen entsprechend eines listigen Plans – zu einem brutaGruppe ihrer Söhne und lediglich mit leichter Aus- len Krieg der Straßenkämpfe, der nicht organisiert rüstung zu bekämpfen. Sie kann damit dem Feind ist, wodurch ihre Anstrengung, Kraft und Ausrüsgroße, schmerzhafte Verluste zufügen und ihn dazu tung aufgebraucht wird. Da traf der amerikanizwingen die bittere Niederlage zu kosten. sche Soldat auf unerwarteten Tod und Verderben Drittens: Falludscha öffnete den Boden der und die Amerikaner waren gezwungen sich in die Schlacht, so entzündete sie die Entschlossenheit der Gassen und Straßen zu begeben, sowie die Häuser Söhne des Islams im Irak und außerhalb. Sie schob ihr reines Blut welches auf ihrem Grund vergossen wurde durch viele von den Söhnen des Islams, um sie zu den Kosten des Dschihads zu animieren und zur Abwehr der globalen Kreuzfahrerkampagne zu mobilisieren. So wurden die Kämpfe und die epischen Schlachten in den verschieDIE AMERIKANER HABEN HUNDERTE SOLDATEN IN DER SCHLACHT VON FALLUDSCHA VERLOREN denen Regionen des Iraks entfacht und die Brigaden und Armeen organisiert. So entgegne- und Gebäude zu betreten. So wurde der Feind dem ten die Mudschahidin den Konvois des Feindes, die Feuer und den Fallen der Mudschahidin ausgesetzt sie schnappten, jagten seine Patrouillen und griffen und durch ihre Fähigkeit zur Ausführung von Maseine Stellungen an. Und durch Allahs Gunst ha- növern und blitzartigen Überfällen überrascht. Er ben wir seine großen Verluste gesehen, die er über- wurde dazu gezwungen die Schlacht aus der Nähe all im Irak erlitten hat. So war es von den Helden- zu führen, die er noch nicht erlebt hat, in denen taten dieser Eroberung, dass die Seelen die Söhne er enorme materielle und menschliche Verluste eindes Dschihad ehrten und vor ihnen die Legenden stecken musste, die über Dutzende und Hunderte der modernen Kriegsgerätschaften kollabierten. So hinausgehen. wurde ihre Motivation jetzt von den Illusionen der Fünftens: Die amerikanische Militärverwaltung Unfähigkeit und Angst befreit und sind nun zu den kostete sie die größte Niederlage. Es ist für die PaFeldern der Ernsthaftigkeit und Arbeit fortgezogen. ten und Planer dieses Krieges deutlich geworden, Viertens: Die Schlacht von Falludscha erzielte dass die Mudschahidin von keinerlei Abschreckung einen wichtigen, strategischen und militärischen gestoppt werden, selbst wenn dies zum Preis eines Sieg. Denn jeder kennt die Überlegenheit der ame- vollständigen Vernichtungskriegs kommen würrikanischen Kriegsmaschinerie, die Entwicklung den, in dem sie vollständig ausgelöscht werden. Die ihrer Armeen und ihre kriegerische Organisation, dschihadistische Mentalität ist zum großen Probdie sich auf die Bombardierung von Zielen aus der lem für die globalen amerikanischen Kriegspläne Entfernung ohne Kampf und Gefecht stützt und geworden. Und das was in Falludscha geschehen ist, die die Sicherheit des amerikanischen Soldaten vo- gehört zu den Heldentaten und zur Standfestigkeit raussetzt, ohne dass er in gefährlichen Gefechten die die Seelen der Führung des Feindes schwächverbraucht wird, die ihn sein Leben kosten. Doch te und ihnen Depression, seelische Ermüdung und

Rumiyah

7

moralische Verwirrung bescherte. Und das, was sie erwartet ist schlimmer und noch bitterer, mit der Erlaubnis Allahs – dem Erhabenen. Sechstens: Falludscha trug mit ihrer Standhaftigkeit und ihrer Selbstbeherrschung zur Enthüllung des Schleiers der Gesichter der Abtrünnigkeit (Ridda), der Heuchelei (Nifaq) und Verrats bei. Und sie entfernte das Gewand des Betrugs, welches die abtrünnige Allawi-Regierung zu tragen pflegte und enthüllte die Falschheiten, die sie zu wiederholen pflegte, wonach sie angeblich die Interessen der Iraker vertritt, sich für die Bewahrung ihres Blutes einsetzt, die Kriege und Katastrophen von ihnen fernhält und sich für ihr Wohlgefallen abmüht. DaIHRE MODERNE AUSRÜSTUNG WURDE ZU SCHROTT GEMACHT

nach sehen sie alle Leute, wie sie zur Umsetzung der Entscheidung der Kriegsführung gegen Falludscha eilt, ihre Hände im reinen Blut der Söhne der Stadt tränkt, Tausende von ihnen tötet, Zehntausende vertreibt, die Operationen der Zerstörung, Ruinierung, Entehrung, Erbeutung der Besitztümer im Namen der Terrorismusbekämpfung und Nationalinteresse beaufsichtigt. Siebtens: Die Schlacht hat die Maske der Falschheit von den Übeltaten der verdorbenen rafiditischen Erscheinung fallenlassen. Denn sie sind tief in ihrer Boshaftigkeit bei dieser Schlacht gegangen, mit einer offenen Boshaftigkeit beteiligten sie sich an den militärischen Operationen gegen Falludscha mit dem Segen des Imams des Unglaubens und der Ketzerei as-Sistani. Und sie spielten eine große Rol8

ARTIKEL

le bei den Operationen der Ermordung, des Raubs und der Zerstörung, sowie beim Erlauben der unschuldigen Seelen der Kinder, Frauen und Senioren. Ihre üblen Seelen führten sie sogar zu gewaltigen Verbrechen, so griffen sie die sicheren Häuser Allahs an, entweihten sie, hängten die Bilder ihres Satans as-Sistani an ihren Wänden auf und schrieben darauf in Boshaftigkeit: „Heute euer Land und morgen eure Ehre.“ Man bedenke, dass 90% der Nationalgarde von den bösartigen Rafidis sind und 10% von den kurdischen Peschmerga-Truppen. Und die Gelehrten sprachen die Wahrheit, als sie über die Rafida sagten: „Sie sind ein christliches Samenkorn welches von den Juden in Madschus-Erde gepflanzt wurde.“ Achtens: Die geheime Handschrift der Feinde des Dschihads wurde in dieser Schlacht entblößt. Denn in ihr wurden mehrere militärische Beteiligen von hinteren, feindlichen Reihen deutlich. So wurde die Beteiligung von 800 israelischen Soldaten in der Schlacht deutlich, und diese wurden von 18 Rabbinern begleitet, von denen viele dort getötet wurden, wie dies von ihren Zeitungen und Medien berichtet wurde. Ebenfalls wurde eine jordanische militärische Beteiligung durch jordanische Offiziere deutlich, die sich an der Planung und am Militärangriff auf die Stadt beteiligten. Und dies deutet darauf hin, dass jeder erkannt hat, dass Falludscha eine dschihadistische Basis ist, die den Feinden der Religion von den Kuffar und Murtaddin schlaflose Nächte bereitet. Neuntens: Von den hervorragenden Ergebnissen der Schlacht ist die Erneuerung des Bluts in den Blutgefäßen der Söhne des Dschihads und die Erhöhung ihrer Achtsamkeit beim Fortschritt der dschihadistischen Arbeit in Richtung der gewünschten Ziele und der versprochenen Pläne.

DEN KREUZFAHRERN WURDE IN FALLUDSCHA EINE HARTE LEKTION ERTEILT

Denn diese Schlacht hat eine Generation der Führerschaft, Kraft und Erfahrung hervorgebracht, die als Innovationen angesehen werden und sie hofft auf die Experimente, Übungen und Ergebnisse und ist mit Entschlossenheit eifrig auf dem vorgezeichneten Weg, während sie durch die Erschwernisse der Schlacht poliert wurden und in einer starken, festen Form hervorgebracht hat. Der Autor von az-Zilal sagt: „So ist in den Leiden des Dschihads für die Sache Allahs und der Todesgefahr bei jedem Marsch das, was die Seele an die Verharmlosung der furchteinflößenden Gefahr gewöhnt, das den Menschen viel von ihrer Seele, Charakter, Waage und Werten kostet, um sich davon fernzuhalten. Aber es ist einfach für denjenigen, der sich an sein Treffen gewöhnt, gleich ob er davor sicher ist oder nicht. Und der Kurs ist damit zu Allah, jedes Mal wenn er dieser Gefahr ausgesetzt ist, produziert es einen Effekt, der dem Effekt eines elektrischen Schocks ähnelt, was wie die Verbesserung der Herzen und Seelen mit Reinheit, Sauberkeit und Tugendhaftigkeit ist. Dann sind sie die offensichtlichen Mittel zur Verbesserung der Gruppe der Menschen allesamt. Durch den Weg ihrer Führung durch die Hände der Mudschahidin, deren Herzen von allen Dingen des Diesseits und allen ihren Garnierungen entleert sind und für sie ist das Leben einfach geworden, obwohl sie in den Erschwernissen des Todes für die Sache Allahs waten und sich in ihren Herzen nichts mehr befindet, dass sie von Allah und dem Antizipieren Seines Wohlgefallens abhält. Und zu einem Zeitpunkt wo die Führung in solcherlei Händen liegt, wird die gesamte Welt und

die Sklaven verbessert werden und für diese Hände wäre es dann ungeheuerlich, dass das Banner der Führung dem Unglauben, Irreleitung und Verderben übergeben wird, wo sie sie doch mit Blut und Seelen erkauften und alles, was wertvoll und teuer ist günstig machte, um dieses Banner zu übernehmen, nicht für sich selber, sondern für Allah. Und nach alledem ist die Erleichterung des Mittels für jenen, für den Allah das Gute will, dass er Sein Wohlgefallen und Seine Belohnung ohne Berechnung erhält. Und die Erleichterung des Mittels für jenen für den Allah das Übel will ist, dass er das erntet, was er verdient, auf ihm lastet Sein Zorn entsprechend dem, was Er von seinem Geheimen und Inneren kennt.“ Ende seiner Aussage, möge Allah ihm barmherzig sein. Zehntens: Das Zeugnis der Auserwählung, denn diese Gruppen von Gläubigen wurde damit geehrt, dass ihr Weg mit dem Blut ihrer Söhne von den Schuhada vorgezeichnet ist und dass die Prominenz ihrer Führung und ihres Personals in der ersten Linie sind. Wenn dies also auf etwas hinweist, so weist es auf die Aufrichtigkeit der Söhne dieses Dschihads hin und die Objektivität ihrer Motivation und Entschlossenheit zur Verwirklichung der Anforderungen des Tauhids und der Aqida mit Pflichteifer und Aufrichtigkeit. Und ihre andere gute Nachricht ist, dass Allah ihre Guten und Vornehmen für Sein Treffen und Sein Versprechen auserwählt hat. So schrieb er für die Schahada und den Erfolg durch die Zufriedenheit mit dem, was sie sich erhofften und wonach sie strebten, so ließ Er das Versprechen für sie zur Wirklichkeit werden und gewährte ihnen ihren Wunsch.

Rumiyah

9

DIE SCHLACHT VON FALLUDSCHA ENTFERNTE DIE MASKE DIE VON DER RAFIDA GETRAGEN WIRD

So sind die Zustände ihrer tugendhaften Vorgänger, sie waren so auf den Tod bedacht wie ihre Nachfolger auf das Leben bedacht waren. So war die Schahada ihr wertvollster Wunsch und sie pflegten zum Schlachtfeld zu eilen aus Liebe zur Tötung für die Sache Allahs. So erreichte der Anteil der Sahaba in der Summe der Kriege 80%. Die Schuhada der Muhadschirin und Ansar repräsentierten mehr als die Hälfte aller Schuhada in der Yamamah-Schlacht. [...] Und es ist ausreichend für uns anzumerken, dass die Anzahl der Schuhada von den Rezitatoren (Qurra), den Trägern des Qurans und den Gelehrten der Muslime damals – bei der Yamamah-Schlacht – 300 Schuhada beträgt. Und laut einer anderen Überlieferung 500. Das heißt, dass der Anteil der Qurra von den Schuhada in lediglich einer einzelnen Schlacht laut einer Überlieferung 25% betrug und laut der anderen Überlieferung 45%, und dies ist ein sehr großer Anteil. Und jene die in den Quellen der Sahaba - möge Allah mit ihnen zufrieden sein - suchen, werden finden, dass ein Fünftel von ihnen auf ihrem Bett verstarben und vier Fünftel auf den Schlachtfeldern des Dschihads die Schahada erhielten. So ist es nicht verwunderlich, wie schnell, standfest und beständig die verblüffenden Eroberungen im ersten Hidschri-Jahrhundert waren. Und es erscheint uns an dieser Stelle passend, die Standfestigkeit unserer heldenhaften Mudschahidin zu loben und wir erwähnen ja nur einen kleinen Teil von den Segnungen Allahs – dem Erhabenen – auf ihnen von den Wundern und göttlichen Vorzügen, die sie während ihrer 10

ARTIKEL

Schlacht mit den Amerikanern und ihren Gehilfen in Falludscha umgab. So war dies eine Festigung für sie und eine Stärkung für ihren Zustand. Dazu gehört, dass die Mudschahidin am dritten Tag der Schlacht, nach starker und brutaler Bombardierung der Stadtviertel Falludschas aufwachten und die amerikanischen Fahrzeuge und Panzer auf den Straßen, Wegen und Gängen sahen. So erschienen ihn die Herrschaften der Leute des Islams im Tumult, unter Führung des Bruders Abu Azzam, sowie Umar Hadid, Abu Nasir al-Libi, Abu al-Harith, Muhammad Dschasim al-Isawi... und viele andere Helden. So verjagten sie die Angreifer zu den Außenbezirken Falludschas und sie hatten keine Waffen, außer PK-Maschinengewehre und Kalaschnikows. Und die Amerikaner erlitten ein großes Massaker, bis viele von ihnen von der Schlacht flohen und sich in einigen der Häuser der Muslime versteckten. Und die Mudschahidin waren anfangs verlegen, jene Häuser anzugreifen, aus Sorge davor den Muslimen Schaden zuzufügen. Als sie sich von der Präsenz amerikanischer Soldaten vergewissert hatten, fanden sie sie versteckt lauernd vor, so töteten sie sie wie Käfer und Fliegen, und das Lob gebührt Allah. Und einige Tage nach der Schlacht bot einer der Anführer den Brüdern Umar Hadid und Abu al-Harith Dschasim al-Isawi an, ihre Bärte zu rasieren und Falludscha zu verlassen, nachdem ihnen ein sicherer Weg zur Rettung möglich wurde, damit sie mit der Arbeit von außerhalb beginnen können. Doch die zwei Helden lehnten ab und sagten:

„Bei Allah, wir werden nicht rausgehen, solange es seiner rechten Schulter verteilten. So eilten seine auch nur einen standfesten Muhadschir in der Stadt Brüder zu ihm, stopften seine Gehirnteile wieder gibt.“ So kämpften sie bis sie beide die Schahada an ihren Ort zurück, verbanden seine Wunden und erlangten, möge Allah der Erhabene ihnen barm- verließen ihn wieder. Nach nur wenigen Tagen war herzig sein und sie beide als Schuhada akzeptieren. er wieder gesund und er ist jetzt noch am Leben Dazu gehört, dass manche der Brüder viele und hat keinen Schaden davongetragen, außer dass Tage Hunger litten und der Hoffnung auf Allah und guter Gewissheit bzgl. Allah, dem Erhabenen, fanden sie eine große Wassermelone. Als sie sie öffneten fanden sie ihr Inneres rot vor, wie es besser nicht sein könnte. So aßen sie sich von ihr tagelang satt, priesen Allah und wunderten sich, bis sie bestätigten, dass in der Dunya nichts AMERIKANISCHE SÖLDNER DIE VON DEN MUDSCHAHIDIN BESTRAFT WURDEN besseres als das gegessen haben und es ist bekannt, dass dies nicht die Zeit und nicht der seine Zunge etwas schwerfällig ist. Wir bitten Allah Ort ist, der für Wassermelonen bekannt ist. von ihm und seinen Brüdern anzunehmen. Dazu gehört ebenfalls, dass die Brüder bzgl. ihUnd was die Moschus-Gerüche betrifft... Was rem Essen und Trinken litten, bis sie das Trinkwas- lässt dich wissen, was die Moschus-Gerüche sind? ser verloren und es sehr schlecht wurde. Daraufhin So sind sie bei den meisten Mudschahidin zu einer begannen Pilze an ihren Mündern und Lippen zu Art der Mutawatir-Überlieferung geworden, denn wachsen und als sie sich auf die Suche nach eini- viele unserer Brüder haben über die wohlriechengen Tropfen Wasser machten, um ihren Durst zu den Düfte gesprochen, die von den Schuhada und löschen, betraten sie ein Haus in dem sie drei mit Verletzten entströmen, möge Allah sie allesamt akWasser gefüllte Lederflaschen fanden die nebenein- zeptieren. ander auf merkwürdige Weise aufgestellt waren. Als Dazu gehört ebenfalls das was dem heldenhafsie sie sahen wunderten sie sich, da es in Falludscha ten Bruder Abu Talha al-Baydschani zugestoßen und im Irak nicht üblich ist Wasser in solche unge- war: Er, möge Allah ihn akzeptieren, wurde schwer wöhnlichen, schönen Lederflaschen abzufüllen. Als verletzt und sein wohlriechender Duft begann übersie das Wasser kosteten wussten sie, dass es nicht all zu entströmen, bis er sich in manchen Straßen von dieser Welt ist, so tranken sie bis ihr Durst ge- ausbreitete und sie viele von den Brüdern wahrnehlöscht war und sie schworen, dass sie in diesem Le- men konnten. Dann erhielt er die Schahada, so seben nie etwas so köstliches getrunken hatten. hen wir ihn an und Allah weiß am Besten über ihn Dazu gehört ebenfalls, dass ein Bruder von der Bescheid. Halbinsel Muhammads, möge Allahs Frieden und Und das was zur Standfestigkeit und GelassenSegen auf ihm sein, durch einen Scharfschützen mit heit führt ist, das was viele von denen berichteten, einer Kugel in seinem Gehirn getroffen wurde, die die jener epischen Schlacht beigewohnt hatten, an seiner Stirn eingetreten und von hinten ausge- dass sie das Wiehern der Rosse und das Klirren der treten war, woraufhin sich Teile seines Gehirns auf Schwerter bei der Entfachung und Verstärkung der

Rumiyah

11

Gefechte hören konnten. So wunderten sich die Brüder darüber immer wieder und fragten ihre Ansar-Brüder, ob es in der Nähe von Falludscha Pferde gibt. Doch die Ansar verneinten dies und versicherten ihnen, dass es in dieser Region solcherlei Pferde nicht gibt. So gebührt das Lob Allah am Anfang und am Ende. Ahmad überlieferte im Musnad und al-Hakim im Mustadrak von Abu Barada Ibn Qays, dem Bruder von Abu Musa: Der Gesandte Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil geben, sagte: „O Allah, mache das Ende meiner Umma durch die Tötung auf Deinem Weg, durch Hieb und Seuche.“ Allah, der Erhabene, sagt: {Und meine ja nicht, diejenigen, die auf Allahs Weg getötet worden sind, seien (wirklich) tot. Nein! Vielmehr sind sie lebendig bei ihrem Herrn und werden versorgt * und sind froh über das, was Allah ihnen von Seiner Huld gewährt hat, und sind glückselig über diejenigen, die sich nach ihnen noch nicht angeschlossen haben, dass keine Furcht über sie kommen soll, noch sie traurig sein sollen.} [Al Imran: 169-170] Lebe wie ein König oder stirb ehrenhaft, denn wenn du stirbst und dein Schwert gezogen ist, wird dir wegen deines Schwertes vergeben. Dies ist nur ein kurzer Blick, der die Früchte und Ergebnisse der Standfestigkeit und des Langmutes auf dem gesegneten Boden von Falludscha zusammenfasst, und die Errungenschaften, die viel Nutzen und große Konsequenzen hat, die der faire Meditierende der Ereignisse und Orte begreift und versteht. O Umma des Islams: Die Wunden und Hiebe sind zahlreich geworden und deine lähmenden Krankheiten und Gebrechen können nicht geheilt werden, außer durch den Tauhid, der sich auf die Banner des Dschihads stützt. Wann wirst du also die richtige Entscheidung zur Mobilisierung und zur Befreiung vom Henker treffen? Wo doch die Schlachten von heute keine Stille und keine Ruhe kennen und unser Prophet, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, wollte keiner Truppe, die für die Sache Allahs zum Kampf auszieht fernbleiben, vielmehr war es seine Praxis die Kämpfe und den Dschihad ständig aufrecht zu erhalten. 12

ARTIKEL

Und ich erinnere euch an den Hadith von Dschibril mit dem Gesandten Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil geben, nach der Schlacht der Ahzab, der bei al-Buchari überliefert wird. Er sagte: Als der Gesandte Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil geben, sich nach al-Madina begab, legte er seine Waffe ab, woraufhin Dschibril sofort zu ihm kam und sagte: „Hast du die Waffe abgelegt? Bei Allah, die Engel haben ihre Waffen noch nicht abgelegt, so gehe mit denen, die mit dir sind zu Bani Qurayda, denn ich werde wahrlich vor dir gehen, ihre Festungen erschüttern und Furcht in ihre Herzen werfen.“ So ging Dschibril in seiner Prozession der Engel und es folgte ihm der Gesandte, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, mit seiner Prozession der Muhadschirin und Ansar. Wie erscheint es euch verächtlich, O Muslime, eure Brüder von den Söhnen eurer Religion zu sehen, während ihnen verschiedene Arten der Pein, Tötung und Zerstörung zugefügt wurden, während ihr in Sicherheit in euren Häusern mit euren Familien und Besitztümern seid... Wie kann das sein? So mischten wir unser Blut mit tränenden Tränen, sodass es kein Ziel für ihre Raketenwerfer gibt. Die schlimmste Waffe sind Tränen, die er vergießt, wenn die Flammen des Krieges durch geschärfte Schneider entzündet werden. O Söhne des Islams, wahrlich hinter euch, sind Ereignisse die Höhen erreichen, selbst wenn Läufer. Wie schläft das Auge wenn die Augenlider gefüllt sind mit Fehlern die alle Schlafenden aufwachen. Eure Brüder im Irak haben ihre Betten gemacht, die Rücken alter Pferde oder Bäuche der Geier. Ihnen wird von Rom in Schande Unrecht getan, während ihr den Schwanz der Scham schleppt, wie es Pazifisten tun. {Und Allah ist in Seiner Angelegenheit überlegen. Aber die meisten Menschen wissen nicht.} [Yusuf: 21] Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

Rumiyah

13

Das Delegierte Komitee hat ein wichtiges Memorandum an die Soldaten des Islamischen Staates mit dem Titel „Damit, wer umkam, auf Grund eines klaren Beweises umkäme, und wer am Leben bliebe, auf Grund eines klaren Beweises am Leben bliebe“ veröffentlicht, das einige Angelegenheiten bzgl. der Aqida des Islamischen Staats und seiner Methodologie bestätigt. Es widerlegt auch einige Meinungen und Entscheidungen, die dem Staat zugeschrieben wurden, warnt die Leute davor, ohne Wissen Behauptungen über den Islamischen Staat zu machen und davor, ihm Meinungen und Glaubenslehren ohne Beweis zuzuschreiben. Und es verdeutlicht den Muslimen den Weg der Ahlus-Sunna beim Ratschlag geben an jene, die die Befehlsgewalt innehaben und wie man mit Beschwerden umgeht, wenn sie aufkommen. Das Memorandum, welches am 21. Schaban 1428 veröffentlicht wurde, begann mit der Erklärung, dass der Islamische Staat nur etabliert wurde, um den Tauhid zu verbreiten und dass seine Dawa lediglich eine Fortführung der Dawa der Propheten und Gesandten  ist, danach der tugendhaften Salaf dieser Ummah und jener die ihrer 14

EXKLUSIV

Rechtleitung folgten. Es bestätigt auch, dass er auf den gleichen Prinzipien, wie die gesegnete Nadschdi-Dawa etabliert wurde, die von den Anhängern des Mudschaddid Imams Muhammad Ibn Abd al-Wahhab r gegründet wurde. Der Islamische Staat verbleibt auf seinem Manhadsch. Nie änderte er sich, noch wechselte er, durch Allahs Gnade Das Memorandum stellte klar, dass der Islamische Staat immer noch standfest auf seiner Aqida ist, die sich nicht verändert hat, noch wurde sie ausgewechselt, seit seine ersten Mauersteine von Schaych Abu Musab az-Zarqawi r und seinen edlen Brüdern gelegt wurden, da es nach ihnen war im Staat von Schaych Abu Umar al-Baghdadi und seinem Wazir Abu Hamza al-Muhadschir , bis die Chilafa auf der prophetischen Methodologie unter der Führung von Amirul-Muminin Schaych Abu Bakr al-Baghdadi  zurückkehrte. So wie es im Memorandum des Delegierten Komitees erwähnt wurde: „Der Staat hat seinen Manhadsch nicht geändert. Er feilschte nicht mit seiner Re-

ligion. Und seine Entschlossenheit wankte nicht. Stattdessen macht er darauf weiter, ohne zu bevorzugen, noch sich vom Pfad abwendend.“ Und das Memo bestätigte, dass der Staat sich nicht darum kümmert, wer zufrieden oder unzufrieden mit ihm ist und dass er stattdessen mit allen entsprechend seiner ausgewählten Methode verfährt, so wie es Schaych Abu Muhammad al-Adnani  sagte: „Wir werden kämpfen und kämpfen und kämpfen, bis die Religion vollständig für Allah ist. Wir werden niemals die Leute anbetteln, die Religion Allahs zu akzeptieren und mit Allahs Scharia zu regieren. Wer auch immer es akzeptiert, so ist dies die Scharia Allahs. Wer auch immer es verabscheut, nicht damit zufrieden ist und es ablehnt, so werden wir ohne ihn weitermachen. Dies ist die Religion Allahs. Wir werden die Abtrünnigen zu Kuffar erklären und uns von allen lossagen. Wir werden die Kuffar und Muschrikin zu Feinden nehmen und sie hassen.“ Die Meinung des Islamischen Staates ist die des Imams, jener die er delegiert hat und die seines offiziellen Sprechers In Widerlegung jener, die ihre eigenen irregeführten Meinungen und Überzeugungen verbreiten, sie den Leuten vermarkten als wären sie vom Islamischen Staat, von sowohl den Leuten des Ghulu und denen des Irdscha, besonders bzgl. den Angelegenheiten des Takfir, sowie jene, die die Aqida und den Manhadsch des Islamischen Staates diffamieren, sogar Takfir auf seine Soldaten und Anführer machen, basierend auf falschen Meinungen und Überzeugungen, die sie ihm zugeschrieben haben oder aufgrund ihrer Ignoranz bzgl. der Glaubenslehre von Ahlus-Sunna wal-Dschamaa, die sie kritisieren, wann auch immer es ihren Gelüsten widerspricht. Das Delegierte Komitee sagte in seiner gesegneten Aussage: „Was die Aussagen angeht, die die Aqida von Wala und Bara verdrehen, die die Milla von Ibrahim  in den Schubuhat der Leute des Irdscha (Murdschi Aqida) und Tadschahhum (Dschahmi Aqida) vergraben. Ebenso sind die Meinungen der Leute von Ghulu (jene die Extrem in Angelegenheiten des Takfir sind), jene die durch die Religion gehen, wie der Pfeil durch sein Ziel schießt. Der Staat hat nichts

mit ihnen zu tun. Und keiner hat das Recht in seinem Namen zu sprechen oder ihm eine Meinung zuzuschreiben, die von ihm nicht vertreten wird, denn seine Aussage ist die Aussage seines Imams (möge Allah ihn mit Tauhid ehren) und jene, die er delegiert hat oder seines offiziellen Sprechers. Was das Erfinden von Lügen betrifft und das Sprechen basierend auf Vermutung, so ist dies das Sprechen ohne Wissen, das von Allah c verboten wurde.“ Der Islamische Staat unterlässt nicht den Takfir der Muschrikin und sieht das Aussprechen des Takfirs auf die Muschrikin als eines der wichtigsten Prinzipien der Religion an die von den Gesandten gebracht wurden Das Delegierte Komitee bezog sich auf die verschiedenen Arten der Leute der Irreführung, von denen die Lügen über den Islamischen Staat erfinden, jene die ihm Meinungen zuschrieben die nicht von seinen Anführern geteilt werden und Überzeugungen, die sie abgelehnt haben. Dazu gehören jene, die Ansichten des Irdscha haben, die ihre eigenen Fehler und Abweichungen dem Islamischen Staat zuschreiben, wie sie „den Islam von jemandem akzeptieren, der nicht Takfir auf den Taghut seines Volkes macht“, während „[es die offizielle Ansicht des Islamischen Staates ist], dass Takfir auf die Tawaghit gemacht wird und auf diejenigen, die sie verteidigen und keinen Takfir auf sie machen, ohne Ausnahme.“ Gleichermaßen gibt es jene, die „behandeln das Aussprechen des Takfirs auf die Muschrikin als eine Angelegenheit die chafiyya (unklar) oder chilafiyya (strittig) ist, wobei schwere Hemmnisse bei seiner Implementierung gemacht werden, sodass der dritte Ungültigmacher des Islams vollständig und kategorisch außer Kraft gesetzt wird. […] Noch schlimmer ist, dass sie behaupten, dass dies die Ansicht des Islamischen Staates ist! Dies ist eine reine Lüge. Sowohl diejenigen, die weit weg sind als auch diejenigen, die nah sind wissen, dass der Islamische Staat (möge Allah ihn durch Tauhid ehren) an keinem einzigen Tag aufgehört hat, Takfir auf die Muschrikin zu machen und dass er das Aussprechen des Takfirs auf die Muschrikin, als eines der wichtigsten Prinzipien der Religion ansieht, die man noch vor dem Gebet und anderen Verpflichtungen wis-

Rumiyah

15

DER MANHADSCH DES ISLAMISCHEN STAATES BLEIBT BESTEHEN

sen muss, die notwendigerweise in der Religion bekannt sind. Gemäß seiner Mitteilung die vom Zentralbüro zur Beaufsichtigung der Scharia-Diwane kam, bzgl. demjenigen der den Takfir auf die Muschrikin unterlässt, am 22.8.1437.“ Was das Memorandum meinte, als es sich auf die „Prinzipien der Religion“ (Usul ad-Din) bezog, sind die Angelegenheiten der Aqida, die die Propheten  ihren Leuten lehrten, d.h. jene Dinge die direkt durch ihre Nachrichten etabliert wurden, was im Gegensatz steht zu dem was mit „Prinzip der Religion“ (Asl ad-Din) gemeint ist, was das ist was etabliert wurde, bevor die Nachrichten kamen und bevor die Gesandten  entsandt wurden, wie der Tauhid von Allahs Rububiyyah (Göttlichkeit) und Uluhiyyah (Anbetung). Ebenso dieser Art von Fehlleitung werden jene zugeschrieben, die „den Schirk des Tahakum (Ersuchen eines Urteils) beim Taghut erlauben mit der Behauptung der Notwendigkeit, wobei sie dies als Zustand des Ikrah (Zwang) betrachten,“ jene die „den Idschma der Sahaba ablehnen bzgl. des Takfirs auf die Mumtani-Gruppen (jene die sich gewalttätig der Implementierung der Scharia widersetzen),“ jene, die „den Takfir auf diejenigen unterlassen, die wählen gehen mit der Begründung, dass sie die Realität der Wahlen nicht kennen,“ 16

EXKLUSIV

und jene die „keine Bara (Lossagung) machen von den Gelehrten des Taghuts, die zur Begehung des Schirks aufrufen.“ In diesem Memorandum bezog sich das Delegierte Komitee auch auf eine andere Art der Leute der Irreleitung, die den Islamischen Staat diffamiert haben, ihn einer Meinung oder Überzeugung beschuldigten die tatsächlich die Aqida der Ahlus-Sunna wal-Dschamaa ist und sogar Takfir auf ihn deswegen machen, weil sie unter dem Einfluss der Bida der Chawaridsch und Mutazila stehen. Oder sie diffamierten den Islamischen Staat auf Grundlage von Meinungen, die nicht von seiner Aqida sind. Vielmehr sind es lediglich Lügen und Lügenmärchen, die von jenen Irregeführten erfunden wurden oder Meinungen, die sie ihm zuschreiben im Versuch dem Islamischen Staat den Mantel des Irdscha umzuhängen. Das Memorandum sagte: „Manche machen Takfir auf den Staat, weil er den ketzerischen Kettentakfir, der von der Mutazila erfunden wurde, nicht akzeptiert“ und „manche schreiben dem Staat zu, dass er den Asl (Ursprungsregelung) der Länder der Riddah („Vorfall-Kufr“) als den des Islams ansieht, was eine Lüge über den Islamischen Staat und eine deutliche Erfindung ist.“ Vielmehr beurteilt der Islamische Staat die Person in einem

Land des „Vorfall-Kufr“ auf Grundlage von dem was offensichtlich an ihm ist. Das Memorandum sagte auch: „Manche von ihnen machen Takfir auf den Staat mit der Behauptung, dass er die Tat des deutlichen Kufrs für den Nutzen im Krieg erlaubt - und sie haben gelogen! Stattdessen ist der offene Glaube des Islamischen Staates diesbzgl., dass deutlicher großer Schirk und deutlicher großer Kufr nicht erlaubt sind, außer durch Ikrah (Zwang). […] Und dies ist die Ansicht und Aqida des Islamischen Staates bei dieser Angelegenheit. Aber jene haben einen Fehler begangen, aufgrund von Ignoranz und ihrer fehlenden Unterscheidung zwischen deutlichem Schirk und Kufr und zwischen dem, was Ausnahmen sind, die erlaubt sind aufgrund von Notwendigkeit, wie im Hadith von Muhammad Ibn Maslama und anderen.“ Zwischen aufrichtigem Ratschlag und Diffamierung unterscheiden Das Memorandum des Delegierten Komitees informiert die Muslime allgemein über die Notwendigkeit der Beachtung der Methodologie der Ahlus-Sunna beim Erteilen von Ratschlägen zu jenen, die die Befehlsgewalt innehaben und dabei nicht den Wegen der Leute der Irreleitung zu folgen – denn sie sind jene, die jeglichen Fehler oder Mangel von einem der Umara als einen Vorwand nehmen, um die Mudschahidin zu diffamieren, Furcht unter den Muslimen zu verbreiten und sie von der Bekämpfung der Feinde der Religion abzuhalten, wenn sie nicht schon zu passiven Beziehungen mit den Muschrikin einladen. Das Memorandum erwähnte, dass jene, die in diese abscheulichen Taten gefallen sind lediglich den Weg derer nehmen, die gegen Uthman  auszogen, mit der Behauptung des Strebens nach Aussöhnung, Übereinstimmung mit der Sunna und Sorge um die Ummah. Diesbezüglich sagte das Delegierte Komitee: „Was jene betrifft, die behaupten aufrichtigen Rat zu den Umara zu geben, während sie sie beschimpfen, diffamieren, Panik machen und frustrieren auf eine Art und Weise, die nur den Feinden Freude bereitet von den Kuffar, Murtaddin und Munafiqin, so ist er im besten Fall ein Übertreter des Bu-

ches, im Gegensatz zur Sunna und ist vom Weg der Salaf bzgl. dem Geben aufrichtigen Ratschlags zu den Umara abgewichen. Anas Ibn Malik sagte: „Unsere Ältesten von den Gefährten des Gesandten Allahs g verbaten uns, indem sie sagten: ‚Beschimpft eure Umara nicht, betrügt sie nicht und hasst sie nicht, sondern fürchtet Allah und seid geduldig, denn die Angelegenheit ist nahe.‘“ Das Memorandum fügte hinzu: „Wird der Deserteur nicht über den Befehl des Propheten g nachdenken, bzgl. der Geduld mit den Umara, egal ob sie nun Beduinen oder Abessinier sind, ob rechtschaffen oder liederlich, selbst, wenn sie sich selber bevorzugen in einer Sache von den vergänglichen Nichtigkeiten der Dunya und seinen Befehl zur Anerkennung des Status derjenigen, die in Autorität sind, ihnen im Guten zu gehorchen.“ Und es warnte jene, deren Seelen sie ausgetrickst haben, die das Falsche als wahr erscheinen lassen und das Korrupt als richtig, davor in ihrer Irreleitung weiterzumachen, als es sagte: „Und es ist bekannt, dass Verleumdung kein aufrichtiger Rat zur Vorzüglichkeit ist, noch ist es die Zurückweisung eines Übels. Vielmehr ist es nur Beleidigung, Schämung, Diffamierung, das Verbreiten schlechter Qualitäten und das Verdecken guter Eigenschaften. Und es ist nicht wie manche, deren Seelen sie zum Üblen rufen, sich rechtfertigen, dass diese Verlästerung heldenhaft sei, dieser Tadel Mut sei, diese Verleumdung die Verkündung der Wahrheit sei und dass diese Spaltung der Reihen im Gegensatz zur Tyrannei steht – und Allahs Hilfe wird vor solchen Gedanken gesucht.“ Dieses Memorandum kommt als eine Vervollständigung einer Serie von Memoranden und Mitteilungen, die vom Delegierten Komitee und seinem Zentralbüro zur Beaufsichtigung der Scharia-Diwane veröffentlicht wurden, um jegliche Uneinigkeiten bzgl. der Aqida des Islamischen Staates und seinem Manhadsch klarzustellen und speziell bzgl. jener Angelegenheiten, über die viele Menschen ohne Wissen sprechen, wodurch Fehler und Verwirrung verursacht werden.

Rumiyah

17

18

SCHWESTERN

Unter den Umständen des Krieges, der Drangsale (Fitna) und Härten nehmen die Sorgen zu und die Herzen erreichen die Kehlen. So gibt es von den Menschen jene, die von Allah durch ihren Iman und ihr gutes Denken über Allah gefestigt werden. Und es gibt jene, die verderben und sich daraufhin umwenden, von ihrer Religion abkehren, den Rücken wenden und ihre Brüder verraten. Vielmehr findet man viele von jenen, die sich nicht mit ihrer Niederlage begnügen, sondern danach bestrebt sind ihre Niederlage auf andere zu übertragen und sie unter allen Muslimen zu verbreiten. So verbreitet er Angst im Interesse ihrer Feinde und strebt danach, die Muslime vor ihnen furchtsam zu machen, um sie dadurch von ihrer Bekämpfung und Konfrontierung abzuhalten. Und diese Tat gehört zu den bekannten Taten der Munafiqin, die bei den Glaubensschwachen und Gewissheitslosen von den Männern und Frauen verbreitet ist. Ihre Absicht bzgl. der Männer ist bekannt und ihre Rolle bzgl. vergangener Rede ist umfangreich bekannt. Was aber die Frauen betrifft, so ist die Katastrophe ihrerseits, dass es möglich ist diese Demoralisierung (Irdschaf ) von den Häusern der Munafiqin und ihren Zungen zu ihrem eigenen Haus, ihrem Ehemann und ihren Kindern zu bringen, wodurch sie die Taten der Munafiqin begeht, ob sie es nun realisiert oder nicht.

Demoralisierung (Irdschaf ) ist eine Tat der Munafiqin Die Demoralisierung (Irdschaf ) ist die falsche Nachricht, die Drangsale (Fitna) und Unruhe stiftet. Al-Qurtubi sagte in seinem Tafsir: „Irdschaf ist die Beschwörung der Fitnah, sowie das Verbreiten der Lüge und Falschheit, um dadurch Kummer herbeizuführen.“ Und Allah, der Erhabene, hat den Irdschaf und seine Leute an vielen Stellen im edlen Quran verurteilt. Allah, der Erhabene, sagte: {Allah kennt wohl diejenigen von euch, die (die anderen) behindern und die zu ihren Brüdern sagen: „Kommt her zu uns.“ Und sie lassen sich nur wenig auf den Kampf ein} [Al-Ahzab: 18] Und Er sagte ebenfalls: {Wenn nicht die Heuchler und diejenigen, in deren Herzen Krankheit ist, und diejenigen, die beunruhigende Gerüchte in der Stadt verbreiten, (damit) aufhören, werden Wir dich ganz gewiß gegen sie antreiben. Hierauf werden sie nur noch kurze Zeit darin deine Nachbarn sein. * (Sie sind) verflucht. Wo immer sie (im Kampf ) angetroffen werden, werden sie ergriffen und allesamt getötet.} [Al-Ahzab: 60-61] Al-Dschassas sagte in Ahkam al-Quran: „In diesem Quranvers ist ein Hinweis darauf, dass die Demoralisierung der Gläubigen und die Verbreitung von dem, was den Gläubigen Kummer bereitet und ihnen schadet, es verdient bestraft und verbannt zu werden, wenn er darauf besteht und nicht davon ab-

EINIGE IRREGEGANGENE DUMMKÖPFE, DIE NACH DARUL-KUFR ZURÜCKKEHRTEN BEGANNEN IRDSCHAF ZU VERBREITEN

Rumiyah

19

lässt. Und ein Volk von den Munafiqin und anderen von jenen, die kein Verständnis der Religion hatten, jene in deren Herzen eine Krankheit – d.h. schwache Gewissheit (Yaqin) – ist, pflegten die Versammlung der Kuffar und Muschrikin, ihre Zusammenarbeit und ihren Marsch gegen die Muslime als Anlass zur Demoralisierung zu nehmen. So präsentierten sie die Angelegenheit der Kuffar den Muslimen gegenüber als gewaltig und flößten ihnen Furcht ein. Da sandte Allah, der Erhabene, dies über sie herab und berichtete, dass sie die Verbannung und Tötung verdienen, falls sie nicht davon ablassen. So informierte Er, der Erhabene, dass dies die Handlungsweise (Sunna) Allahs ist und der anbefohlene Weg ist, der notwendig ist und befolgt werden muss.“ Und zur Gefährlichkeit des Irdschaf gehört, dass Allah die Mudschahidin vor der Gesellschaft der Demoralisierer gewarnt hat, weil sie die Schlachtreihen mit ihrer Rede untergraben und die Muslime mit ihrer Desertierung schwächen, gemäß der Rede Allahs: {Wenn sie mit euch hinausgezogen wären, hätten sie euch nur Verwirrung gebracht und wären unter euch fürwahr umhergelaufen im Trachten danach, euch der Versuchung auszusetzen. Und unter euch gibt es manche, die immer (wieder) auf sie horchen. Und Allah weiß über die Ungerechten Bescheid.} [At-Taubah: 47] Ibn Ishaq sagte: „Eine Gruppe der Munafiqin zeigte auf den Gesandten Allahs, möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein, während er sich auf den Weg nach Tabuk machte. So sagten einige von ihnen untereinander: ‚Denkt ihr etwa, dass der Kampf der Bani al-Asfar, (d.h. die Römer) so wie der Kampf der Araber untereinander ist!? Bei Allah, es scheint wahrlich so als ob wir durch euch morgen gefesselt sein werden‘ Dies, um die Gläubigen zu demoralisieren und abzuschrecken.“ Der Glaube (Iman) an die Schicksalsbestimmung (Qadar) und die Überzeugung bzgl. dem Versprechen Allahs sind die Schutzrüstung der gläubigen Frau Die Regelungen (Ahkam) der Frauen gleichen in diesem Thema vollständig denen der Männer. Wer also von den muslimischen Frauen etwas von diesen Dingen getan hat, indem sie den Leuten ihres Hauses oder anderen Muslimen Furcht einflößt und die Gerüchte unter ihnen verbreitet, die die Herzen schwächen, so muss sie Allah um Vergebung von dieser Sünde bitten, ihren Glauben (Iman) an das Urteil Allahs 20

SCHWESTERN

und Seine Schicksalsbestimmung (Qadar) korrigieren und die Aussage Allahs gut verinnerlichen: {Sag: Uns wird nur das treffen, was Allah für uns bestimmt hat. Er ist unser Schutzherr. Auf Allah sollen sich die Gläubigen verlassen.} [At-Taubah: 51] Sowie die Aussage des Propheten, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, an Abdullah Ibn Abbas, als er hinter ihm in Reserve war: „O Bursche, ich bringe dir wahrlich Worte bei. Behüte Allah, so wird Er dich behüten. Behüte Allah, so wirst du Ihn dir gegenüber finden. Und wenn du frägst, so frage Allah. Und wenn du um Hilfe bittest, so bitte Allah. Und wisse, dass die Nation, falls sie sich darauf vereinen würden um dir zu nutzen, dir nicht nützen können, außer mit dem was Allah für dich geschrieben hat. Und falls sie sich vereinen würden um dir zu schaden, dir nicht schaden können, außer mit dem was Allah gegen dich geschrieben hat. Die Schreibfedern wurden angehoben und die Seiten sind getrocknet.“ [Überliefert bei Imam Ahmad und at-Tirmidhi] Es obliegt der muslimischen Frau, jedesmal wenn sie etwas vom Irdschaf der Demoralisierer über die Stärke der Feinde der Muslime hört, oder über ihre Versammlung zum Angriff auf die Muslime oder über die Mobilisierung der Kuffar gegen sie mit Ausrüstung und Ausstattung, sich die Aussage Allahs vor Augen zu halten, wo vom Propheten, möge Allahs Frieden und Segen auf ihm ruhen, und seinen Gesandten berichtet wird, als die Muschrikin gegen sie mobilisierten die damals über die stärksten Streitkräfte verfügten: {Diejenigen, zu denen die Menschen sagten: „Die Menschen haben (sich) bereits gegen euch versammelt; darum fürchtet sie!“ - Doch da mehrte das (nur) ihren Glauben, und sie sagten: „Unsere Genüge ist Allah, und wie trefflich ist der Sachwalter!“ So kehrten sie mit einer Gunst von Allah und einer Huld zurück, ohne dass ihnen etwas Böses widerfahren war. Sie folgten Allahs Wohlgefallen, und Allah ist voll großer Huld. Dies ist nur der Satan, der (euch) mit seinen Gefolgsleuten Furcht einzuflößen sucht. Fürchtet sie aber nicht, sondern fürchtet Mich, wenn ihr gläubig seid!} [Al Imran: 173-175] So lautet die Antwort der muslimischen Frau auf die Demoralisierer und Munafiqin, indem sie ihnen mit der Aussage „Unsere Genüge ist Allah, und wie trefflich ist der Sachwalter!“ entgegnet, aus ihrer Gewissheit heraus, dass die Hilfe Allahs für Seine Sklaven ausreichend ist, egal wie stark die Feinde der Muslime sind und aus ihrem Glauben (Iman) heraus, dass niemand von etwas ge-

troffen wird, außer das was Allah vorgeschrieben hat und aus ihrer Erkenntnis heraus, dass das Einflößen der Furcht des Schaytans nur seine Verbündeten austrickst, nicht aber die Gläubigen. Die Mutter der Gläubigen Chadidscha Bint Chuwaylid gibt dem Gesandten Allahs – möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein – Halt Diese Antwort kommt umso stärker von den Ehefrauen und Schwestern der Mudschahidin, auf dass sie für sie ein Rückgrat in ihren Häusern sind, dass sie vor dem Irdschaf der Demoralisierer und der Rede der Munafiqin schützt. So sagen sie ihnen keine Rede, außer das, was die Füße festigt und die Herzen stärkt. Wahrlich, von den großartigsten Geschichten der gläubigen Frauen in dieser Sache ist die Geschichte der Mutter der Gläubigen Chadidscha – möge Allah mit ihr zufrieden sein – als sie ihren Ehemann, den Propheten – möge Allah ihm Frieden und Heil schenken - Halt gab, als er furchtsam zu ihr kam, am Tag als Dschibril zum ersten Mal zu ihm kam, während er sich zur Anbetung in der Höhle befand: „Bedeckt mich! Bedeckt mich!“ So bedeckten sie ihn, bis die Angst von ihm wich. Da sagte er zu Chadidscha und informierte sie über die Nachricht: „Ich hatte Furcht um mich selbst.“ Da sagte Chadidscha: „Sicherlich nicht! Bei Allah, Allah würde dich niemals entehren. Du bewahrst die Verwandschaftsbande, trägst die Bürden anderer, hilfst den Bedürftigen, du empfängst den Gast und unterstützt die Wahrheit...“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] Chadidscha war die erste Gläubige von den Frauen und sie pflegte seinen Rücken zu stärken und seine Entschlossenheit zu unterstützen bis Allah sie sterben ließ. Und die Liebe zu ihr blieb im Herzen des Gesandten Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil geben, als Beweis der Gewaltigkeit ihrer Taten, bis Er über sie sagte: „Sie glaubte an mich, als die Menschen mir ungläubig waren und sie schenkte mir Glauben, als die Menschen mich der Lüge bezichtigten und sie unterstützte mich mit ihrem Besitz, als die Menschen mich abwiesen.“ [Überliefert von Imam Ahmad] Asma, die Tochter Abu Bakrs, führt ihren Sohn geduldsam zum Tod

Muslime, Abdullah Ibn az-Zubayr in Makka durch die Armee der Rebellen unter Führung von al-Hadschdschadsch ath-Thaqafi belagert wurde. So kam er zu ihr, um sich mit ihr zu beratschlagen bzgl. der Hinausgehens zu seiner Bekämpfung, nachdem ihr Schaden bei ihm zugenommen hatte. Er sagte zu ihr: „Die Leute haben mich desertiert, selbst mein Sohn und meine Familie. So blieb niemand mit mir übrig, außer ein wenig von jenen, die nichts zur Verteidigung haben außer der Geduld einer Stunde und das Volk gibt mir, was auch immer ich von der Dunya will. Was ist also deine Meinung?“ Sie sagte: „Du, O mein Sohn, bist – bei Allah – wissender über dich selbst. Wenn du weisst, dass du auf der Wahrheit bist und zu ihr aufrufst, so laufe auf ihm, denn deine Gefährten wurden auf ihm getötet. Und gebe nicht deinen Nacken auf, damit die Burschen von Bani Umayyah damit herumspielen. Und wenn du lediglich das Diesseits wolltest, was für ein schändlicher Sklave du dann wärst; du hättest dich und die, die mit dir getötet wurden zum Verderben geführt. Und wenn du sagen würdest: ‚Ich war auf der Wahrheit, weshalb sind also meine Gefährten schwach geworden?‘ So ist dies nicht von der Tat der Freien, noch von den Leuten der Religion. Wie lange du auch im Diesseits verbleibst, die Tötung ist besser.“ So näherte sich ihr Amir al-Muminin, küsste ihren Kopf und sagte: „Dies ist – bei Allah – meine Meinung... Doch es war mir lieb deine Meinung zu hören, so hast du meine Einsicht mit Einsicht gesteigert. So schau, O Mutter, ich bin von diesem meinem Tag an getötet, so soll deine Trauer nicht zunehmen und überlasse die Angelegenheit Allah.“ Danach zog sich Ibn az-Zubayr von ihr zurück, während er sagte: „Wahrlich, wenn ich meinen Tag kenne, bin ich geduldig und nur der Freie kennt seinen Tag.“ So hörte seine Mutter – möge Allah mit ihr zufrieden sein – seine Aussage, so sagte sie: „Du hast Geduld, bei Allah. In scha Allah, dein Vater Abu Bakr und az-Zubayr und deine Mutter Safiyyah Bint Abdil-Muttalib.“ So ist der Zustand der gläubigen Ehefrau mit ihrem Ehemann. Und so ist der Zustand der gläubigen Mutter mit ihrem Sohn. So geht er auf seinem Weg um den Dschihad gegen die Feinde Allahs zu führen und führt das aus, was ihm von seinem Herrn anbefohlen wurde und sie hat mit Allahs Erlaubnis einen Anteil an seiner Tat.

Und zu den Beispielen gehört ebenfalls Asma, die Tochter Abu Bakrs, möge Allah mit ihnen beiden zufrieden sein, am Tag als ihr Sohn, der Chalifa der

Rumiyah

21

Im letzten Teil dieser Artikelserie haben wir eine Blick auf die Geschichte und den Ursprung der Religion der Rafida geworfen, auf der Grundlage der falschen Theorie der „göttlichen Imama“ und den Theorien, die davon abgeleitet werden, wie die „Wasiyya“, „Nass“, „Taqiyya“, „Bada“, „Ghayba“ und „Radscha“ und andere Kufr-Erneuerungen und Aberglaube. Und wir werden in dieser Serie – mit Allahs Erlaubnis - versuchen zu erklären, wie die Rafida gezwungen waren mit der Theorie der „göttlichen Imama“ zu spielen, die sie zu einer Bedingung zur Etablierung des Islamischen Staates gemacht hatten 22

ARTIKEL

und wie sie viele Änderungen daraufhin einführten, bis sie bei der Theorie der „Wilayatul-Faqih“ ankamen, die die Fundamente ihrer ursprünglichen Theorien abrogierte und auf denen der heutige iranische Schirkstaat aufgebaut ist und die sie in allen muslimischen Ländern zu verbreiten versuchen. Im Gegensatz zu den Behauptungen der Rafida, dass ihre Religion eine himmlische Offenbarung auf den Gesandten Allahs, Muhammad – möge Allah ihm Frieden und Heil schenken –, ist und dass sie sie schrittweise über Ali Ibn Abi Talib – möge Allah mit ihm zufrieden sein – und seine Söhne erreichte und sie sie sogar auf Papiere niederschrieben und un-

DER SCHIRKSCHREIN VON HASAN AL-ASKARI, NACHDEM ER VON DEN MUDSCHAHIDIN INS VISIER GENOMMEN WURDE

ter den Leuten verbreiteten, haben die meisten Wissenschaftler und Prüfer gefolgert, dass diese Religion von den Gelehrten der Rafida aufgeschrieben wurde, nachdem Tod all jener, denen sie die Imama und Unfehlbarkeit zuschreiben von den Söhnen Alis – möge Allah mit ihm zufrieden sein – und ihrem Betreten von dem was sie als die „Ära der Abwesenheit“ bezeichnen, d.h. die Abwesenheit ihres 12. Imams, den sie aufgrund seiner Nichtexistenz erfanden, sodass sie dadurch ihr zerrissenes Gewand flicken und ihr ruiniertes Gebäude reparieren. Aber die Rafida gaben sich nicht zufrieden mit der Forderung der Unfehlbarkeit und „Nass“ für die Position der Imama, die sie als Vorwand verwendeten, um die Unrechtmäßigkeit aller Chulafa des Gesandten Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, zu behaupten, anfangs mit Abu bakr as-Siddiq – möge Allah mit ihm zufrieden sein – und um ihre Rebellion gegen sie und ihren Takfir auf sie zu rechtfertigen. Sie wandten sich sogar an die Allgemeinheit der muslimischen Massen und schrieben ihren Dinge bzgl. ihrer Religion vor, forderten sie zur Baya an ihre Imame auf und zum Beitritt in ihre ablehnende Religion damit sie Muslime sind. Von den wichtigsten Dingen, die sie begannen ist die Angelegenheit der Imama. Sie machten es dadurch zu einem Prinzip von den Prinzipien der Religion, so dass jene, die den Imam ihrer Zeit nicht kannt und ihm nicht Baya gaben keinen Iman hatten und deswegen kam Streit auf zwischen ihnen bzgl.

dem Iman einiger der führenden Gefährten ihrer Imame, als sie starben in einer Periode, in der es Streit bzgl. der Auswahl des Imams gab. Und was die Befolger ihrer Religion noch mehr einschränkte, war ihre Aussage, dass alles, was mit der Position der Imama verknüpft ist gestoppt wird, inklusive Regelungen wie Urteile, die Ausführung der Hudud, Hisba, Dschihad, Dschumua und anderes, denn es wäre nicht korrekt diese Dinge auszuführen, außer für denjenigen, von dem behauptet wird der Imam zu sein oder derjenige, der vom Imam dafür ernannt wurde und sie verbaten ihnen das Ersuchen des Urteils von jenen, die sie als „Imame der Tyrannei“ bezeichnen und verbaten ihnen hinter ihnen zu kämpfen, das Dschumuagebet hinter ihnen zu verrichten und ihnen ihre Zakah zu geben. Ihre Irreführung reichte sogar bis zu dem Punkt der Gesetzgebung in der Religion, so verbaten sie ihren Anhängern direkt vom Buche Allahs zu nehmen, oder von der Sunna des Gesandten Allahs – möge Allah ihm Frieden und Heil schenken – und verpflichteten sie dazu, Urteile nur von den „Imamen“ zu nehmen und sie behaupteten, dass die Rede ihrer Imame der „sprechende Quran“ sei, im Gegesatz zu dem, was sie als den „schweigenden Quran“ bezeichnen, der sich in den Büchern und Brüsten der Muslime befindet. Dann ging die Angelegenheit noch weiter, als sie das Ende der Gesetzgebung in der Religion mit dem Tod des Propheten – möge Allah ihm Frieden und Heil geben – ablehnten,

Rumiyah

23

mit der Behauptung, dass er speziell seine Familie mit vielen Urteilen delegierte, die nicht zu seiner Lebenszeit geschahen und es deswegen nicht nötig machten, dass er über sie spricht und dass alles, was ihren Imamen an Aussagen und Taten zugeschrieben wird in Wahrheit das war, was sie vom Wissen der Prophetenschaft geerbt hatten. Vielmehr wichen sie danach noch mehr ab und behaupteten, dass ihre

DIE TAWAGHIT DER RAFIDA LEHREN IHREN ANHÄNGERN SCHIRK

Imame Offenbarungen von Allah, dem Erhabenen, erhalten, wodurch sie ihre Aussagen zu göttlichen Offenbarungen machten, die sie in dem was sie als „Sunna“ in Usul al-Fiqh einschließen, so verbaten sie Idschtihad in der Religion und sahen jeden, außer den Imamen der Fatwas gab, als Taghut der Gesetze gibt und mit etwas anderem außer dem Buch Allahs urteilt. Und sie machten nicht halt bei der Begrenzung des Tafsirs des Qurans und der Sunna zu dem, was ihren Imamen an Aussagen zugeschrieben wird, noch mit der Erklärung der zwei offenbarten Text mit versteckten Interpretationen. Stattdessen, gingen ihre elenden Zungen zu dem Punkt, wo sie den Text an sich der Lüge bezichtigen und ihn verändern, sodass es keine authentische Überlieferung in der Sunna gibt, außer das was mit ihrem Madhhab übereinstimmt, gemäß einer Aussage die fälschlicherweise 24

ARTIKEL

Dschafar (as-Sadiq) zugeschrieben wird: „Wer den Massen wiederspricht, der ist rechtgeleitet.“ Und mit den „Massen“ meinen sie Ahl as-Sunna wal-Dschamaa. Sie verneinten sogar die Authentizität des Quran, in der Behauptung, dass die Gefährten des Gesandten Allahs, möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein, seine Verse veränderten und den klaren Text entferten, der in ihm war bzgl. der Imamah von Ali, möge Allah mit ihm zufrieden sein und seiner Familie, während sie ebenfalls behaupteten, dass sie das entfernten von ihm bzgl. der Verfluchung Abu Bakrs, Umars, Bani Umayyah und allem anderen, das nicht in ihrem falschen Madhhab und ihrer Kufr-Religion enthalten ist. Sie schrieben dann ihren Imamen einen Mushaf zu, der nicht dem entspricht, der in den Händen der Leute ist und als Ergebnis beanspruchten sie dann das Monopol über die zwei offenbarten Quellen (Quran und Sunna), zusätzlich zu ihrer Erlangung aller Rechte über ihre Interpretierung und Klarstellung der Regelungen darin. Zusätzlich dazu, dass sie die Religion der Leute ausschließlich zu dem machten, was in Übereinstimmung mit ihren Imamen ist, verknüpften sie ihre weltlichen Angelegenheiten ebenso mit ihnen durch das Verbreiten des Schirks der Anbetung unter ihren Anhängern, sie spornten sie dazu an, um Hilfe durch ihre Imame zu suchen und Dua zu ihnen zu machen und sich ihnen zu nähern durch das Schlachten und Schwören und Segen von ihren Gräbern zu ersuchen und angeblichen bewahrten Artefakten zu suchen, sodass sie sie mit Geld und Nachkommen versorgen, oder sie von Krankheit heilen – wie sie behaupteten – und all das im Rahmen einer geplanten, umfangreichen Operation, um die Leute in ihr Lager zu füh-

ren und an ihren Madhhab zu binden. Die Punkte, die wir bzgl. der Errichtung ihrer gesamten Religion auf der Grundlage der Imama erwähnten, sind ausreichend und sollten daher keine weiteren Beispiele benötigen, um es deutlich zu machen, während man im Kopf behält, dass ihre abergläubische, von Menschen gemachte Religion voll solcher merkwürdigen Dinge ist. Von der „göttlichen Imamah“ zur Stellvertreterschaft des Imams Die Rafida scheuten sich nicht davor ihre Religion bzgl. der Angelegenheit der Imamah im Laufe von ungefähr zwei Jahrhunderten zu zahlreichen Anlässen zu verändern. Jedoch waren die peinlichsten Perioden, die sie hatten als ihr 11. Imam al-Hasan (as-Askari) Ibn Ali (al-Hadi) ohne Nachkommen verstarb und dies war Mitte des dritten Jahrhunderts nach der Hidschra. Damit ihre Theorie überlebt, erfanden sie eine Geschichte über die Geburt eines Sohnes von al-Hasan (al-Askari) von einer römischen Sklavin und sie behaupteten, dass seine Mutter ihn versteckte, um ihn vor den Herrschern zu beschützen, bis er groß wird. Danach änderten sie die Geschichte und sagten, dass seine Feinde über ihn stolperten, als er ein kleiner Junge war und so versteckte er sich von ihnen in einem Tunnel in der Stadt Samarra im Irak. Als die Geschichte seines Versteckens verlängert wurde und seine Anhänger begannen nach seinem Verbleiben zu fragen, mit der Forderung dass sie ihn sehen, damit sie ihre Religion von ihm nehmen können, da behaupteten die lügenden Betrüger, dass er vor den Leuten versteckt ist und von ihrer Sicht geschützt und dass daher niemand in sehen kann, außer sein Stellvertreter (Uthman Ibn Said al-Umri), der für sie Nachrichten produzierte in der Behauptung, dass sie von dem angeblichen Mahdi geschrieben wurden, um ihn als seinen Stellvertreter bzgl. der Beantwortung der Fragen der Leute ernannte, um ihnen das Wissen des Imams zu überbringen und um von ihnen den Chumus einzusammeln – und das Letzte ist das Wichtigste, wie wir später sehen werden. Die Erscheinung eines Stellvertreters für den 12. Imam, Muhammad (al-Mahdi) Ibn al-Hasan (al-Askari) markierte das Ende der Ära der bekannten Imame der Rafida und so begann die Ära der al-Ghayba und diese Phase wurde als al-Ghayba as-Sughra be-

zeichnet, aufgrund der Präsenz von Stellvertretern, die dem Imam bekannt waren und die ihre Position übernahmen und für die Rafida-Tawaghit ihre falsche Theorie und korrupten Fundamente bewahrten. Die Phase der al-Ghayba as-Sughra dauerte ungefähr 70 Jahre, mit der aufeinanderfolgenden Nachfolge von drei Stellvertretern in dieser Periode, der Prominenteste von ihnen nach al-Umari, war sein Sohn Muhammad (und wir sehen, dass die Stellvertreterschaft des Imams durch den Sohn geerbt wird, wie bei der Position der Imama), der seine Position für 40 Jahre beibehielt und von al-Husayn an-Naubachti gefolgt wurde, und dann von Ali al-Masiri, dessen Tod – im Jahre 329 nach der Hidschra – diese Phase beendete, besonders da sie mit seinem Tod zu spüren begannen, dass die Lüge der al-Ghayba as-Sughra und die Präsenz des Imams an einem versteckten Ort niemanden mehr täuschen kann, da die Anzahl der vergangenen Jahre bereits die normale Lebensdauer einer Person überschritten hatte. Danach begann die Phase der al-Ghayba al-Kubra, während der sie es verbaten sich der wahren Natur der Dinge anzunehmen oder nach dem Ort des Imams zu fragen und nach dem anberaumten Zeitpunkt seiner Erscheinung. Dies dauerte von dieser Zeit bis heute an und ließ die Rafida für mehr als 1000 Jahre ohne einen sichtbaren Imam leben. Die Gelehrten der Rafida begannen dann Ahadith zu erfinden, die sie ihren Imamen zuschrieben und sie machten Versuche, um aus dem Labyrinth der Ghayba zu entfliehen anhand zahlreicher Entschlüsse – zweifellos repräsentiert Wilayatul-Faqih im rafiditischen Iran ihre aktüllste Phase – und aus diesem Grund finden wir, dass sie während dieser Zeit bzgl. ihren Überlieferungen zunahmen, die die „Ära des Erscheinens“ erwähnen und was sie damit meinen, ist die Erscheinung des erwarteten Mahdi, damit er den gerechten Islamischen Staat etabliert und Rache an den Feinden der Ahl al-Bayt nimmt (mit „Feind“ meinen sie die Ahl as-Sunna) und um ebenso Gerechtigkeit auf der Welt zu verbreiten, wie sie früher mit Kufr und Tyrannei gefüllt war, wie sie behaupten. Tausend Jahre Verwirrung Die Rafida-Tawaghit fielen ihren eigenen üblen Taten zum Opfer und der Falle der „göttlichen Imamah“, die sie für die Muslime errichtet hatten. Und sie fanden, dass die Ketten und Handschellen die sie

Rumiyah

25

den Leuten so lange angelegt hatten nun ihre eigenen Hände und Nacken fesselten, denn die Angelegenheiten, die sie auf den Imam begrenzt hatten – wie Gesetzgebung, Idschtihad, Urteil, Etablierung der Hudud, Kämpfen, Einsammeln des Chumus und der Zakah und andere Dinge – und die sie jeglichem Individuum verboten hatten sich darum zu kümmern, waren nun Angelegenheiten, die für sie selbst nun auch verboten waren, aufgrund der Herrschaft des verborgenen Imams und der Unmöglichkeit seines Todes und der Unmöglichkeit der Ernennung eines Imams nach ihm. Jetzt, da sie mit ihm nun die Kette der 12 Imame abgeschlossen hatten und ebenso aufgrund der Schwierigkeit zu behaupten, dass er einen Stellvertreter hat aufgrund der Zahlreichen, die durch die Autorität der Imama und der ihrer finanziellen Gewinne in Versuchung gebracht würden die Position des Stellvertreters zu begehren (und während der Periode der vier akzeptierten Stellvertreter erschienen tatsächlich 30 Stellvertreter die von den Rafida abgelehnt wurden und sich um die Einsammlung des Chumus und der Zakah im Namen des abwesenden Imams kümmerten.) Hier war es essentiell für sie sich einen neuen Plan auszudenken, um ihre rafiditische Religion am Leben zu erhalten und ihr Konzept der „göttlichen Imama“ weiterzüntwickeln. Daher wurde der Glaube der Rafida in dieser Periode stark erschüttert und die meisten von ihnen verließen diese falsche Religion, in der sie viele Widersprüche fanden, aufgrund von jedem Aspekt ihrer Religion und der Einschränkung des weltlichen Lebens auf die Präsenz des Imams, der in Wahrheit nur ein Mythos und ein erfundenes Märchen war. Einer der lügenden Tawaghit, den sie als „den Wahrhaftigen“ bezeichnen beschrieb den Zustand der Rafida zum Anfang der Periode der al-Ghayba al-Kubra – die sie als die „Ära der Verwirrung“ bezeichnen – mit seiner Aussage: „Ich habe die meisten der Schia, die nicht mit mir übereinstimmen in Verwirrung bzgl. der al-Ghayba vorgefunden und Zweifel hat sie bzgl. der Angelegenheit des al-Qaim (dem schiitischen Mahdi) erfasst.“ Ein anderer von ihren Tawaghit, an-Numani, sagte: „Welche Verwirrung könnte größer sein als diese, die all jene Leute aus der Angelegenheit rausgenommen hat, so dass keiner von denen, die sich darauf befanden mehr übrigbleibt, außer eine kleine Anzahl?! Und dies ist aufgrund dem Zweifel der Leute.“

26

ARTIKEL

Die „Tawaqqufiyyin“ und die „Harakiyyin“ Während dieser Periode war es notwendig die Theorie der „göttlichen Imama“ zu entwickeln und eine neue Theorie zu erfinden, die als „Intidhar“ (Warten) bekannt ist, bzgl. deren Interpretation es Meinungsverschiedenheit gab, was zu zwei Hauptansichten führte. Die erste, die „tawaqqufi“ (zurückhaltung) Strömung, ist etabliert auf der eigenen Verschleierung durch Taqiyya bis der verborgene Imam zurückkehrt. Die zweite, die „haraki“ (aktive) Strömung, ist etabliert auf der Notwendigkeit der Vorbereitung der gegenwärtigen Zustände für die Rückkehr des Imams und dies wird erreicht durch das Erreichen der Konsolidierung und die Akquirierung der Stärke, um die Ursachen der Furcht des Imams vor seinen Feinden zu entfernen, so dass er erfolgreich hervortreten und herrschen kann und die Religion etabliert. Was die Tawaqqufi-Strömung betrifft, sie betont die Unzulässigkeit des Versuchs „den Islamischen Staat“ zu etablieren und die Unzulässigkeit der Befolgung eines jeden der in der Ära der Abwesenheit im Namen der Rückkehr der Herrschaft von Ahl al-Bayt erscheint und sie haben Muhammad (al-Baqir) die Aussage zugeschrieben: „Wenn ein jegliches Banner vor dem Banner des Mahdi erhoben wird, ist sein Führer ein Taghut, der neben Allah angebetet wird und jede Baya vor dem Erscheinen des al-Qaim (der Mahdi) ist eine Baya des Kufr, Heuchelei und Betrugs.“ Der „Ichbari“-Manhadsch überwog bei den Anhängern dieser Strömung, die sie fälschlicherweise mit dem Manhadsch der Ahl al-Hadith vergleichen und die ihren Gelehrten den Idschtihad verbietet und ihren ignoranten Anhängern das blinde Befolgen verbietet und ihnen allen befiehlt nur von den Überlieferungen zu nehmen, die ihren Imamen zugeschrieben werden. Und sie trieben es zum Äußersten bzgl. dem Lügen gegen den Propheten, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, und seine Familie und sogar gegen ihren abwesenden Mahdi. Man könnte sagen, dass das meiste, was in die Religion der Rafida an Lügen, Ketzereien, Mythen und Diffamierung des Islams und seiner Anhänger und des Qurans und seiner Träger eingefügt wurde, von den Taten jener Ichbariyyin war. Sie schrieben sogar die Geschichte der vergangenen Generationen erneut gemäß ihrer Gelüste und Glaubenslehren um. Daher waren die Rafida – und am meisten die Ichbariyyin von ihnen – nicht zu-

RAFIDI IRAN IMPLEMENTIERT HEUTZUTAGE DIE THEORIE VON „WILAYATUL-FAQIH“

frieden damit, lediglich ihre Religion auf dem korrupten Prinzip der „göttlichen Imama“ aufzubauen. Stattdessen schrieben sie die Geschichte der Menscheit erneut, so dass sie mit ihrer falschen Theorie übereinstimmt und sie definierten sogar die Anzeichen für die Zukunft, so dass die Zukunft ebenfalls damit übereinstimmt. Auf dieser Grundlage behielten die Angehörigen der Tawaqqufi-Strömung eine ablehnende Haltung gegenüber jedem Staat, bei den die Rafida in vergangenen Zeiten etablierten und verneinten die Gültigkeit dieser Staaten auf der Grundlage der Theorien von „Wasiyya“, „Nass“, Unfehlbarkeit und „Intidhar“, sowie anderen Bedingungen, die von keinem der Herrscher erfüllt wurden, trotz ihrer Anhängerschaft der Religion der Rafida und ihrem Glauben an das Erwarten des Mahdis und trotz der Entfernung der Faktoren durch die sie die Abwesenheit ihres Imams rechtfertigten, als manche der Könige die Rafidi Tawaghit baten, den Mahdi um die Erscheinung zu bitten, sodass er Kontrolle über ihre Staaten nehmen kann. Sie lehnten dies jedoch ab, mit dem Vorwand, dass sein Erscheinen von Zeichen begleitet werden würde, die aber noch nicht erschienen waren! Was diejenigen betrifft, die der anderen Strömung anhängen, jenen denen die Rigidität von „Intidhar“ nicht gefiel, trotz ihres Glaubens, dass es keinen Imam geben kann, außer mit dem Erscheinen ihres Mahdis, in Übereinstimmung mit ihrem Glauben an die Theorie der „göttlichen Imama“ und ihren falschen Bedingungen, hatten sie große Schwierigkeiten mit der Schwäche ihrer erfundenen Theorien und ihrer abergläubischen Geschichten im Angesicht

der Argumente ihrer Widersacher. So begannen sie, aufgrund des Drucks von ihren Anhängern, sich von der Rigidität von „Intidhar“ zu befreien, indem sie sich mit dem irregeleiteten intellektüllen Manhadsch der Mutazila bewaffneten und den Prinzipien die sie beim Erhalten von Wissen, bei der Ausführung von Idschtihad und der Debattierung verwendeten, sodass diese Rafidi Tawaghit – die sie „Usuliyyin“ bezeichnen – dadurch langsam für sich selber eine Tür zur Ausführung des Idschtihads öffnen konnten und Anhänger gewannen und damit die Anwendung einiger Formen der Anbetung wiederherstellen konnten, die von den Tawaqqufiyyin in der Ära der al-Ghayba aufgehoben wurden, wie das Dschumua-Gebet, Hisbah, Kämpfen, die Etablierung der Hudud und sogar Führung, und all das – natürlich – gemäß der Religion der Rafida, nicht gemäß der Religion des Islams. Die Theorie von „Niyabatul-Faqih“ (Stellvertreterschaft des Faqihs) Die Tawaghit der Usuliyyin öffneten erfolgreich für sich eine Tür des Idschtihads durch das Brechen des Schlosses der göttlichen Imama, die ihnen die Türe verschlossen hatte und durch das Entknoten des Knotens, der von den Tawaghit der Ichbariyyin geschaffen wurde, der mit dem Verständniss verbunden war, dass jegliches Wissen, außer dem Wissen der Propheten und der Imame lediglich dhanni Wissen war und ihr Verbot des Arbeitens gemäß solcherlei Wissen. So erstellten sie eine neue Theorie auf dem Prinzip der „allgemeinen Stellvertreterschaft der Fuqaha“ im Auftrag des Mahdi, basierend auf der

Rumiyah

27

Erklärung eines Texts, der einem ihrer Imame zugeschrieben wird, in dem er es erlaubt jemandem zu gehorchen, der die Aussagen ihrer Überlieferungen kennt. Dementsprechend sind sie die Stellvertreter des Mahdi in dieser Hinsicht und nicht mehr und

DIE TAWAGHIT DER RAFIDA BEHAUPTEN, DASS SIE ALS STELLVERTRETER DES MAHDI URTEILEN

er (gemeint ist der Mahdi) leitet sie und bewahrt sie vor Fehlern, basierend auf der mutazilitischen Theorie des „Lutf“ und erscheint sogar manchmal zu Zeiten der Notwendigkeit, um ihren Konsensus, den sie bei einem Fehler durch eine Aussage haben, das er in ihre Aussagen legt, egal ob er es einem bekannten oder unbekannten Individuum zuschreibt. Außer, dass die Angelegenheit der Gründung der Theorie von Niyabatul-Faqih zur Lösung des Problems der Sammlung der Chumus-Steuer war, durch die sie es verpflichtend machten ein Fünftel ihres Besitzes abzuziehen und dem Imam zu geben. Dann wurde seine Ausführung für eine lange Zeitdauer gestoppt aufgrund der Abwesenheit des Imams, deswegen gab es keine Option für die Tawaghit der Rafida, außer für sich die Tür zu öffnen, um dieses Geld von den Leuten zu nehmen, unter dem Deckmantel seiner Bewahrung in ihren Schatzkammern und zur Verwendung für ihren Mahdi, wenn er erscheint oder für seinen Stellvertreter, damit sie es verwenden könnten und es für Ahlul-Bayt verwenden, wie sie behaupteten und für die Sache der Propagierung ihrer Religion und zur Vermehrung ihrer Anhänger. 28

ARTIKEL

Als sie also eine der Türen für die Stellvertreter des verborgenen Imams öffneten – und das war die Angelegenheit des Chumus – erlaubten sich danach die Rafidi Tawaghit schrittweise alle anderen Dinge, bis zu dem Ausmass, dass einer der Pioniere dieser Strömung, ihr Schaych al-Karaki, sagte: „Der vertrauenswürdige Faqih, der Erfüller des Fadens der Fatawa, dem Imam Mahdi zugeschrieben.“ Daraufhin begannen die rafidi Tawaghit ebenfalls damit die Position ihrer Imame erlaubt zu machen und ihnen mehr und mehr zu ähneln und sie monopolisierten für sich selber, was exklusiv ihnen [den Imamen] zusteht bzgl. der Gesetzgebung, Idschtihad, Rechtsprechung und Führung. So begannen sie die Theorie von Niyabat al-Fuqaha auszunutzen, um die Anführer zu zwingen das Herrschen zu erlauben und wenn nicht, so würden sie die Tawaghit-Muschrikin sein und dadurch ähnelten sie dem, was die christlichen Päpsten zu tun pflegten während ihrer Periode der Schwäche, als sie den Königen Europas ihre Genehmigung zur Gesetzgebung vorschrieben, während sie dadurch die Stellvertreterschaft des Messias Isa – möge Allah ihm Frieden geben – beanspruchten. Von „Niyabatul-Faqih“ zu „Wilayatul-Faqih“ (Führung des Faqih)... Wahrscheinlich ist der Safawiden-Staat von den ersten Rafida-Staaten, in denen die rafidi Tawaghit in der Lage waren ihre Autorität als Stellvertreter des angeblichen Madhis zu praktizieren, als Tahmasib Ibn Ismail as-Safawi einem von ihnen – al-Karaki – die Autorität zuwies, um als Stellvertreter des Mahdis zu herrschen, wobei er ihm die Autorität zur Verwaltung der Angelegenheiten Persiens gewährte,

DIE MURTADD BRUDERSCHAFT UND RAFIDA MUSCHRIKIN HAND IN HAND IM KAMPF GEGEN DIE MUSLIME

wodurch er die Legitimität in den Augen der Rafida ergatterte und ebenso in den Augen seiner Soldaten und Unterstützer von den Safawi Qizlibaschiyya Batiniyya. Aber ihre Forderung dieser Erlaubnis von „Nuwwab al-Mahdi“ zu ihren Anführern war nicht fest im Gesetz etabliert, erstens, weil die Könige diese Angelegenheit vermieden und aufgrund dem Zwist über den Ursprung der Theorie von Niyabatul-Faqih mit den Ichbariyyin, die sich nie ihren Usuliyyin-Brüdern unterworfen hatten und die nie ihre Ernennung von Seiten des Mahdis akzeptiert hatten. Und trotzdem dauerte der Einfluss der rafidi Tawaghit fort mit einer Zunahme unter ihren Anhängern. Danach erhielten sie Stärke, mit der sie fähig waren während dieser Periode Druck auf ihre Anführer auszuführen, wie es zuvor mit ihren Schahs al-Qadschariyyin bis zum Ende ihrer Herrschaft getan hatten, mit dem Blick auf den Umbruch der Beziehung zwischen ihnen und den Herrschern, denn unter den rafidi Tawaghit erscheinte eine starke Strömung, die verkündete, dass die Autorität direkt in ihren Händen sein muss und werden sie Teile davon, wem auch immer sie von den Leuten wollen genehmigen – im Gegensatz zur Aufteilung mit den Herrschern – deswegen erreichten sie, damit nicht nur die ausschließliche Autorität über religiöse Urteile. Und dadurch, nachdem die Rafida und ihre Ta-

waghit ihre Handhabe der Macht durch die Theorie der göttlichen Imama und ihre Bedingungen verstärkt hatten und durch die Theorien der Ghayba und Intidhar, da begannen sie öffentlich in einer niedrigen Stimme die Notwendigkeit der Überprüfung dieser falschen Theorien zu verkünden, oder wenigstens die Schaffung von Türen die es ihnen erlauben Staaten und Regierungen zu etablieren, zwistige Angelegenheiten zu verwerfen, die Schlachtfronten zu bewachen, die Hudud zu etablieren, den Chumus und die Zakah einzusammeln und andere Dinge, die notwendig für ihre Gesellschaften sind, ihre Aussage der Förderung ihrer neuen Theorie entwickelte sich zur Etablierung ihres letzten Taghut-Staates darauf, durch Allahs Erlaubnis und das ist der Schirk-Staat Irans der heute vom Islamischen Staat bekämpft wird und der die Theorie von „Wilayatul-Faqih“ aufrecht erhält. Und wir werden – mit Allahs Erlaubnis – im nächsten Teil dieser Serie über diese Theorie sprechen und ihre Realität heute im Schatten ihrer Etablierung durch die Tawaghit Irans. Wir bitten Allah uns das beizubringen, was uns nützlich ist und uns zu erlauben von dem, was wir gelernt haben Nutzen zu ziehen und uns auf den richtigen Weg zu leiten. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

Rumiyah

29

30

SCHUHADA

Ein junger Mann aus Malaysia; Er blieb standhaft Gelehrten des Übels, die zu den Toren des Höllenfeuund geduldig auf dem Weg des Dschihads bis er die ers aufrufen und den erleuchteten Weg des Dschihads Schahada erlangte – so erachten wir ihn und Allah ist verließen. Trotz der Deserteure, die sich einst für den sein Abrechner. Er war unter seinen Brüdern als ein Weg des Dschihads entschieden, ihn sodann verließen Bescheidener bekannt, einer der sich von der Dunya und ihm den Rücken kehrten. Der Bruder blieb gefernhielt. Ein Diener, der Nachts zum Nachtgebet duldig und standhaft und die Pläne und Folter des aufstant, tagsüber fastete, den Quran rezitierte, aus- Feindes konnten ihm nichts anhaben, vielmehr steiwendig lernte und über ihn nachsinnte. Dies war von seinen alltäglichen Taten und seiner Gewohnheit auf dem Boden des Dschihads. Er hatte stets hilfsbereite Hände für seine Brüder in der Küche und überall. Er vergaß in keiner Angelegenheit den Dhikr des ar-Rahman. Dies waren seine Taten bis er durch die Schahada geehrt wurde. Seine gute Wesensart und ABU SABAH (MÖGE ALLAH IHN AKZEPTIEREN) SCHLOSS SICH DEN MUDSCHAHIDIN IN OSTASIEN AN, DIE BAYA AN DIE CHILAFA GABEN Güte den Muslimen gegenüber, machte ihn unter den Brüdern beliebt und seine starke Feind- gerten sie seinen Iman und seine Gewissheit (Yaqin). schaft und Zorn gegenüber den Kuffar machten ihn Im Gefängnis verbrachte der Bruder seine Zeit mit der zu einem Gesuchten unter den Feinden. Seine starke Ibada (Gottesdienst) und dem Streben nach Wissen Entschlossenheit und Tapferkeit terrorisierte die Rei- von den Mudschahidin-Brüdern, mit denen er seine hen der Verbrecher der Taghut-Regierung in seinem Zeit im Gefängnis verbrachte und sie sich gegenseitig Land. in Geduld und Standhaftigkeit halfen und sie baten Als er den Ruf des Dschihads hörte, zog der Bru- Allahs stets, sich erneut den Reihen der Mudschahidin der dem Rufe Allahs und Seines Gesandten antwor- anschließen zu dürfen. tend zum Boden der Philippinen im Jahre 2006 Im Jahre 2008 verließ der Bruder das Gefängnis, und schloss sich den Reihen der Mudschahidin der doch die Taghut-Regierung Malaysias unterließ seine islamischen „Abu Sayyaf“-Bewegung an, die sich zu aktive Observierung nicht. Doch der Bruder wurde der Zeit unter der Führung des Schaychs al-Qadhafi nicht schwach und verlor die Hoffnung nicht, sich al-Dschandschalani (möge Allah ihn akzeptieren) be- den Mudschahidin anzuschließen, bis Allah ihm zum fand mit den Brüdern aus Indonesien und Malaysia. zweiten Mal die Gnade der Hidschra zu den PhilipEr führte den Dschihad eine geringe Zeit mit ihnen, pinen im Jahre 2011 gewährte. Als die Taghut-Regiedann kehrte er zurück in sein Land und an seinen rung Malaysias mitbekam, dass der Bruder den BoGeburtsort in Sabah, mit der Aqida des Dschihads den des Dschihads in den Philippinen erreicht hatte, und der Absicht dort eine Front des Dschihads zu er- wurden sie zornig und schlossen sich der kreuzzügleriöffnen. Doch Allah bestimmte das, was Er wollte, so schen Regierung der Philippinen im Kampf gegen die fasste ihn der Taghut von Malaysia und verhaftete ihn. Muhadschirin und Mudschahidin dort an. Trotz der So verbrachte der Löwe standhaft und geduldig zwei harten Umstände, welche die Mudschahidin Seitens Jahre trotz der List der Feinde und den Plänen der der Kuffar erlitten, blieben sie geduldig und hatten

Rumiyah

31

DIE SOLDATEN DER CHILAFA IN OSTASIEN TRAINIEREN FÜR DIE KONFRONTIERUNG DER TRUPPEN DES KUFR

Gewissheit über das Versprechen Allahs und dies alles steigerte nichts, außer die Liebe zu den Mudschahidin und die Feindschaft gegenüber ihren Kuffar-Feinden. Nach einer langten Zeit des Dschihads, Elend und Katastrophen, erreichte sie die Nachricht der Errichtung des Islamischen Staates, welches eine Erwartung und Traum war, die von Allah soeben für die Muslime wahrgemacht wurde. Der Bruder und seine Mudschahidin-Brüder eilten, um der Chilafa, die seit langer Zeit nicht vorhanden war und worauf der Bruder und seine Mudschahidin-Brüder auf dem Boden Philippinens und anderswo warteten, um sich der gesegneten Karawane anzuschließen. Er und seine Brüder von den Ansar und Muhadschirin gaben dem Chalifa die Baya im Jahre 2014. Als die kreuzzüglerische Regierung der Philippinen von dieser Handlung und dem Vorhandensein der Soldaten der Chilafa in diesem Gebet erfuhren, begann die Regierung ihren Krieg gegen sie, um ihre Wurzeln zu entfernen und ihr Licht auszulöschen. Doch der Bruder und die Mudschahidin blieben geduldig und erfüllten ihre Verpflichtung der Baya zum Chilafa. Sie wanden sich nicht ab, noch wurden sie schwach. Der Bruder rief seine Mudschahidin-Brüder stets zur Geduld und Standhaftigkeit in Zeiten der Katastrophe und Elend auf und zum Verlassen der Dunya und zur Liebe zum Jenseits. Allah prüfte sie mit einem Elend, bis einige Brüder getötet wurden, einige verblieben und einige von ihnen warten immer noch – und sie haben sich trotz der List der Feinde von den kreuzzüglerischen Kuffar und Munafiqin und ihren Plänen nicht geändert. Abu Sabah nahm an vielen Schlachten in den Philippinen teil; darunter war die Schlacht auf der Dscholo Sulu Insel, die Schlacht im Gebiet Maguindanao und die Schlacht auf der Basilan Insel. Ebenso vergaß 32

SCHUHADA

der Bruder nicht, stets seine Brüder zur Vereinigung unter einer Flagge aufzurufen und diese ist die Flagge der Chilafa. Im Jahre 2016 gründete Abu Sabah mit Muhadschirin aus Malaysia ein Bataillon, die er „Das Muhadschirin Bataillon“ nannte und gab zum zweiten Mal die Baya an den Chalifa der Muslime. Sodann betrat er die Reihen der Mudschahidin unter einem allgemeinen Amir, der ihre Angelegenheiten seitens des Islamischen Staates verwaltete; der Schaych Abu Abdillah al-Basilani (möge Allah ihn beschützen). Im Monat Schawwal 1437 fanden intensive Gefechte zwischen den Soldaten Allahs und den Soldaten des Schaytans auf der Basilan Insel statt und einen Monat lang anhielten, unter der Führung des Schaychs Abu Abdillah an. Eines Tages stand Abu Sabah früh auf und so wie es seine Gewohnheit war, arbeitete er in der Küche, um seine Brüder bei der Essenszubereitung zu helfen. Als das Essen zubereitet worden war, hörte der Bruder das Geräusch eines Schiffes und es waren zwei Kriegsschiffe des Typs OVI-10. Das Schiff segelte in Richtung ihres Lagers, so eilte der Bruder, um sich vorzubereiten und nahm seine Waffe und marschierte in Richtung seiner Feinde, wie ein Löwe, der zu seiner Beute rennt. Sodann rief er den Takbir und attackierte eines der Schiffe. Und Allah bestimmte es so, wie Er wollte und das Schiff feuerte eine Rakete nahe der Position des Bruders, sodass der Bruder verwundet wurde und der Löwe im Liegen fiel. Als seine Brüder dies sahen, eilten sie zu ihm, um ihn zu behandeln, doch der Bruder stieg zum höchsten Aufenthalt auf, aufbrechend zum Ort der Ewigkeit, die vergängliche Dunya verlassend. Der Bruder wurde ein Monat nach seiner Heirat zum Schahid und Allah machte seinen Ausgang zum Feuer für die Muschrikin und zu einem Licht für seine Mudschahidin-Brüder.

Rumiyah

33

Wilaya Churasan Am 1. Schaban wehrten die Soldaten der Chilafa einen Angriff der Spezialkräfte der kreuzzüglerischen amerikanischen Armee und der afghanischen Murtadd Armee im Gebiet Mamand Aschin in Nangarhar ab. Sie lieferten sich Gefechte mit den kreuzzüglerischen Soldaten, die von amerikanischen Flugzeugen und Helikoptern unterstützt wurden, wobei mehrere Kreuzzügler getötet und weitere verwundet wurden. Ebenso wurden mehrere Murtaddin getötet und verwundet, während der Rest flüchtete. Am 7. Schaban führte der Istischhadi Nusratullah Malenk Kabele  eine Istischhadi Operation mit seiner Autobombe durch, wobei er seine Autobombe an einem Konvoi der kreuzzüglerischen amerikanischen Armee, nahe der amerikanischen Botschaft in der Stadt Kabul zündete, wobei 8 amerikanische Soldaten getötet und einige afghanische Soldaten getötet und verwundet wurden. Auch wurden zwei Panzerfahrzeuge der Amerikaner zerstört und mehrere andere Fahrzeuge der afghanischen Armee. 34

NACHRICHTEN

Am 16. Schaban zündete der Istischhadi Abu Handhala al-Churasani  seine Sprengstoffweste an einer Autokolonne des Murtadds Abd al-Ghafur al-Haydari, dem Abgeordneten des pakistanischen Taghut Senats, nahe der Stadt Quetta in Pakistan. Er schaffte es ihn zu verwunden und über 30 Polizisten, Geheimdienstler und Bodyguards zu töten, sowie über 40 von ihnen zu verwunden. Am 21. Schaban führten die zwei Inghimasi Soldaten der Chilafa, Abu Ibrahim al-Churasani und Abu Aischa al-Churasani  einen Angriff auf das Gebäude der TV-Station der Murtadd Regierung in der Stadt Dschalalabad aus. Sie parkten zwei Motorradbomben nahe dem Gebäude und detonierten diese gegen zwei Gruppen der afghanischen Polizei und Sicherheitskräfte. Sie betraten dann das Gebäude und führten ein Massaker an den Murtaddin innerhalb des Gebäudes für drei aufeinanderfolgende Stunden aus, wobei ungefähr 30 afghanische Polizisten und Journalisten getötet und weitere verwundet wurden.

Ostasien Am 3. Schaban töteten die Soldaten der Chilafa 5 Soldaten der kreuzzüglerischen philippinischen Armee und verwundeten 6 weitere, infolge der Detonation eines Sprengsatzes in der Stadt Manila auf den Philippinen. Am 10. Schaban töteten die Soldaten der Chilafa 5 Schiiten und verwundeten 6 weitere, infolge der Detonation eines Sprengsatzes in Zentrum der Stadt Manila. Am 14. Schaban detonierten die Soldaten der Chilafa einen Sprengsatz an einer Gruppe von kreuzzüglerischen Soldaten der phippinischen Armee in der Stadt Cotabato im Süden der Philippinen, wobei einer von ihnen getötet und drei weitere verletzt wurden. Am 27. Schaban führten die Soldaten der Chilafa eine Großoffensive auf Stellungen der kreuzzüglerischen philippinischen Armee in der Stadt Marawi auf der Insel Mindanao im Süden der Philippinen aus. Einige Mudschahidin marschierten in Richtung der Stadt und attackierten die Stellungen der kreuzzüglerischen Armee darin und töteten und verwundeten dabei 75 Kreuzzügler. Die Soldaten der Chilafa stürmten ebenso das Gefängnis der Stadt und befreiten über 100 Gefangene, worunter sich Mudschahidin befanden. Sie verbrannten ebenso eine Kirche und erbeuteten mehrere Militärfahrzeuge, sowie verschiedene Waffen und Munition. Währenddessen wurden bei einem Angriff der Soldaten der Chilafa auf der Insel Jolo Sulu im Süden von Philippinen 10 kreuzzüglerische philippinische Soldaten getötet, darunter 4 Offiziere. Ebenso wurden zwei militärische Fahrzeuge zerstört. Am 29. Schaban attackierten die Soldaten der Chilafa eine Ansammlung der abtrünnigen indonesischen Polizei an einem Busterminal in der Stadt Jakarta und töteten dabei mehrere Murtaddin. Am 30. Schaban verbrannten die Soldaten der

Chilafa ein Panzerfahrzeug der kreuzzüglerischen philippinischen Arme bei Gefechten in der Stadt Marawi. Am 6. Ramadan erbeuteten die Soldaten der Chilafa zwei weitere Panzerfahrzeuge bei einem Angriff auf eine Stellung der philippinischen Kreuzzügler-Armee in Marawi. Sie töteten ebenso vier ihrer Soldaten bei Gefechten in der Stadt. Ebenso wurden 14 philippinische Kreuzzügler Soldaten getötet, als eine ihrer Stellungen in der Stadt Marawi versehentlich durch einen Luftschlag bombardiert wurde. Währenddessen führte der Bruder Abu al-Chayr al-Archabili  einen Inghimasi Angriff auf das Resorts World Hotel in der Stadt Manila auf den Philippinen durch, wobei er mindestens 35 tötete und 70 weitere verwundete. Wilaya Qauqaz Am 16. Schaban führten die Soldaten der Chilafa einen Angriff auf einen Kontrollpunkt der abtrünnigen Polizei in der Stadt Malgobek in Ingushetia im Süden von Russland aus. Wilaya Bagdad Am 23. Schaban führte Abu as-Sahaba al-Falludschi  einen Inghimasi Angriff auf den Abu Duschayr Kontrollpunkt der Rafidi Polizei im Gebiet Dawra in Bagdad aus. Er lieferte sich mit ihnen Gefechte mit leichten Waffen und zündete seinen Sprengstoffgürtel unter ihnen. Ihm folgte Abu Dschallad al-Dschamili , der seine Autobombe unter den Rafida detonierte, die zum Ort des Geschehens eilten. Diese zwei Operationen führten zur Tötung von nahezu 80 Murtaddin der Polizei und Rafidi Muschrikin. Am 3. Ramadan detonierte der Istischhadi Iyad al-Iraqi  seine Autobombe bei einer Ansammlung der Rafidi Muschrikin im Gebiet Karrada, im Zentrum von Bagdad, wobei ungefähr 70 Murtaddin ge-

DER ANGRIFF AUF DEN KONVOI DER KUFFAR IN KABUL

Rumiyah

35

tötet wurden. Am 4. Ramadan detonierte der Istischhadi Abu Hasan al-Iraqi  seine Autobombe inmitten einer Ansammlung von Rafidi Muschrikin im Gebiet Schawakan, im Zentrum von Bagdad, wobei mindestens 53 Rafidi Murtaddin getötet und verwundet wurden. Wilaya Hama Am 22. Schaban führten mehrere Soldaten der Chilafa einen Angriff auf Stellungen der Nusayriyya im Dorf Aqarib as-Safi im östlichen Landgebiet von Hama aus. Der Angriff begann mit dem Anschleichen der Mudschahidin in Richtung des Dorfes und massakrierten diejenigen, die sich im Dorf befanden, bis sie die Kontrolle darüber erlangten. Unterstützende Einheiten beschäftigten die Murtaddin, indem sie ihre Positionen in den Dörfern Mabudscha und Sabbura mit schweren Maschinengewähren und Mörsergranaten attackierten. Die Mudschahidin attackierten ebenso die Stadt Salamiyya mit Grad Raketen, bevor sie sich sicher zurück zu ihren Stellungen mit Ghanima begann, die Allah ihnen gewährte, nachdem sie die Feinde Allahs bestraften und 170 von ihnen töteten und verwundeten. Wilaya Idlib Am 25. Schaban parkte ein Soldat der Chilafa seine Motorradbombe vor einer Basis der Sahwat im Dorf Tall Tauqan im Landgebiet von Idlib. Dann stürmte er die Basis, worin sich die Köpfe der Murtaddin versammelten und detonierte zeitgleich sein Motorrad und seine Sprengstoffweste, wobei über 50 Murtaddin verwundet und getötet wurden, wobei drei ihrer Anführer getötet wurden.

DIE GESEGNETE OPERATION IN MANCHESTER

36

NACHRICHTEN

Großbritannien Am 27. Schaban detonierte einer der Soldaten der Chilafa einen Sprengsatz inmitten einer Ansammlung der Kreuzzügler in der britischen Stadt Manchester bei einem schamlosen Konzert in der Manchester Arena, wobei 30 Kreuzzügler getötet und 70 weitere verwundet wurden. Und am 8. Ramadan führte ein Kommando von Soldaten des Islamischen Staates, bestehend aus Abu Sadiq al-Biritani, Abu Mudschahid al-Biritani und Abu Yusuf al-Biritani – möge Allah sie annehmen –, eine Operation aus, die zwei Orte in London traf. Der erste Ort war die Brücke von London, wo sie mehrere Kreuzfahrer überfuhren und der zweite Ort war ein Restaurant, wo sie mehrere andere Kreuzfahrer erstachen, bevor sie selbst die Schahada erhielten. Somalia Am 27. Schaban führte der Istischhadi Abu Qudama al-Marayhani  einen Angriff auf einen Kontrollpunkt der abtrünnigen somalischen Armee in der Stadt Bosaso im Osten von Somalia aus. Er detonierte seine Sprengstoffweste und tötete dabei 7 Murtaddin und verwundete 10 weitere. Misr Am 1. Ramadan stellte eine verdeckte Einheit des Islamischen Staates einen Hinterhalt auf, in der Dutzende kriegerische (Muharibin) Christen sich auf dem Weg zum St. Samuel Kloster, westlich der Stadt Minya befanden. Sie töteten erfolgreich 31 Kreuzzügler und verwundeten 24 weitere. Ebenso verbrannten sie eines ihrer Fahrzeuge.

Rumiyah

37

Während die Kreuzzügler weiterhin ihren barbarischen Feldzug gegen die Länder des Islams in den Wilayat des Iraks, asch-Schams, Churasan, Sayna und anderorts führen, werden sie ständig zurück in die schmerzhafte Realität geweckt, dass diese ehrenhafte Ummah Männer hat. Nämlich Männer des Heldentums, die mit ihren Operationen gegen sie tapfer zeigen, dass ihre Haubitzen, Tomahawks, Phosporbomben und MOABs, die sie über die Köpfe der Muslime und ihre Häuser regnen lassen, auf Klingen treffen werden, die ihre Körper durchbohren, sowie Autos, die unerwartet ihre belebten Bürgersteige befahren und somit in Mengen krachen, Knochen brechen und Gliedmaßen abreißen, wie auch Kugeln, 38

EXKLUSIV

die ihre schmutzigen Körper durchlöchern, während sie sich mitten in ihrem verdorbenen Vergnügen befinden. Dergleichen wie Khalid Masood in Großbritannien, Man Haron Monis, Numan Haider und Farhad Khalil Mohammad Jabar in Australien, Michael Zehaf-Bibeau und Martin Couture-Rouleau in Kanada, Zale Thompson, Abdur-Razzaq Ali Artan, Elton Simpson, Nadir Soofi, Faisal Mohammad, Syed Rizwan Farook und seine Frau Tashfeen Malik in den USA, Bertrand Nzohabonayo, Larossi Abdalla, Mohamed Lahouaiej-Bouhlel, Abu Jarir al-Hanafi und Ibn ‘Umar (Adel Kermiche und ‚Abdul Malik Petitjean) in Frankreich, Muhammad Riyad, Muhammad Daleel und Abul-Bara at-Tunisi (Anis

al-Amri) in Deutschland, Abu Ramadan al-Muhadschir (Omar Abdel Hamidel-Hussein) in Dänemark und andere – möge Allah sie annehmen – setzten mit ihren Operationen heldenhafte Beispiele. Mit ihrem Blut spornten sie andere Muslime an, leiteten sie und zeigten ihnen praktisch wie man Allahs Wohlgefallen erlangen und Seinem Zorn entrinnen kann, wenn man in den Garnisonen der offenen Kriegsarena gegen den kreuzzüglerischen Westen stationiert ist. Geiselnahmen In den Ländern des Unglaubens und insbesondere in Hinblick auf gerechte Terroroperationen ist es nicht das Ziel von Geiselnahmen, viele Kuffar-Geiseln zu halten, um seine Forderungen zu verhandeln. Das Ziel ist vielmehr, so viel Blutbad und Terror anzurichten, wie man dazu im Stande ist, bis dann Allah die festgesetzte Zeit von einem bestimmt und die Feinde Allahs den Standort von einem stürmen oder es ihnen gelingt, einen zu töten. Dies ist so, weil der feindselige Kafir nur eine Sprache versteht und dies ist die Sprache der Gewalt, des Tötens, Abstechens, Kehlendurchschneidens, Köpfens, Überfahrens durch LKWs und Verbrennung bei lebendigem Leibe: {Bis sie die Dschizyah aus der Hand entrichten und gefügig sind!} [At-Taubah: 29] Diese Sunna des Niedermetzelns der Kuffar wurde von Allah – Erhaben ist Er – in Seiner Aussage befohlen: {Wenn ihr auf diejenigen, die ungläubig sind, (im Kampf) trefft, dann schlagt den Hals. Wenn ihr sie schließlich schwer niedergeschlagen habt, dann legt (ihnen) die Fesseln fest an. Danach (lasst sie) als Wohltat frei oder gegen Lösegeld, bis der Krieg seine Lasten ablegt.} [Muhammad: 4] und genauso Seine – Erhaben ist Er – Aussage: {Es steht keinem Propheten zu, Gefangene zu haben, bis er (den Feind überall) im Land schwer niedergekämpft hat. Ihr wollt Glücksgüter des Diesseitigen, aber Allah will das Jenseits. Allah ist Allmächtig und Allweise.} [Al-Anfal: 67] Bewaffnet mit einer Feuerwaffe Das Szenario für so einen Angriff ist, dass man einen belebten, öffentlichen und geschlossenen Ort angreift und die anwesenden Kuffar dort zusammentreibt. Sobald man die Kontrolle über die Opfer erhalten hat, sollte man damit fortfahren, so viele

wie möglich von ihnen hinzurichten, bis die erste Polizeireaktion kommt. Außerordentlich wurde dies von den Mudschahidin – möge Allah sie annehmen – demonstriert, die das Massaker im Bataclan Theater im Verlauf des gesegneten Angriffs in Paris ausführten. Die drei mit Sturmgewehren und Handgranaten bewaffneten Soldaten der Chilafa stürmten das Theater, bezogen Stellung und schossen auf die anwesenden Kreuzzügler-Staatsbürger. Nachdem sie viele von ihnen getötet und verwundet hatten, wurden die übriggebliebenen Kuffar als Geiseln genommen, um jegliche Bemühungen der herbeieilenden Kuffar-Einsatzkräfte zur Erstürmung des Ortes zu verlangsamen. Der Angriff war äußerst erfolgreich. Er resultierte in 89 Toten Kreuzzügler-Staatsbürgern und über 200 Verwundeten. Genauso demonstrierte Omar Matin – möge Allah ihn annehmen – großartig dieses Szenario, als er mit Allahs Erlaubnis bewaffnet mit einem Sturmgewehr und einer Handfeuerwaffe 49 Sodomiten im Alleingang abschlachtete und 44 weitere verwundete, die verzögerte Erstreaktion der Polizei ausnutzte und diese Möglichkeit nutzte, um so viele von ihnen wie möglich hinzurichten. Beschaffung von Schusswaffen Die Beschaffung von Schusswaffen kann sehr leicht sein, je nachdem wo man sich befindet. Zum Beispiel: USA: In den meisten US-Staaten kann von einer Einzelschussflinte bis hin zu einem halbautomatischen AR-15 Gewehr alles via Privatverkäufer in Verkaufsräumen oder per Onlineverkauf ohne Hintergrundprüfung oder Anforderung eines Ausweises oder Waffenscheins gekauft werden. Und mit etwa 5.000 Waffenausstellungen jährlich in den Vereinigten Staaten, wird die Beschaffung von Schusswaffen zum Kinderspiel. Europa: Aufgrund der Nähe zu vielen Konfliktgebieten wie der Ukraine, Russland, Türkei und aschScham und der Unfähigkeit, die durchlässigen Grenzen zu kontrollieren, sind Schusswaffen in Europa weitreichend erhältlich. Ihre Beschaffung wird durch Waffenhändler und kriminelle Untergrundnetzwerke erleichtert, die in ganz Europa weitverbreitet sind und um sich greifen. Dies gilt für diejenigen, denen es möglich ist, an diese Verbindungen zu kommen. Demonstriert wurde dies klar von dem Bruder Abu Basir al-Ifriqi (Amedy Coulibaly), dem es gelungen ist, an ein kleines Waffenarsenal zu kommen, welches

Rumiyah

39

WAFFENAUSSTELLUNGEN SIND EIN GUTES MITTEL ZUR BEWAFFNUNG FÜR EINEN ANGRIFF

aus Pistolen, AK-47 Sturmgewehren, Sprengstoff und einem geheimen Lager aus Munition bestand. England: Ganz wie seine europäischen Kreuzzüglergegenstücke begegnet England einem Waffenkontrolldilemma. Sie versucht kraftlos, die Einfuhr von Waffen zu bekämpfen, es bringt aber nichts. Waffen sind auf den Straßen von England leicht zum Kauf erhältlich, auch wenn nicht in dem Ausmaß, wie auf den Straßen ihrer europäischen Partner. Wenn man keinen direkten oder familiären Kontakt mit Waffenhändlern hat, sollte man davon absehen, willkürlich Leute, die man als „vertrauensvoll“ ansieht, um Hilfe bei der Beschaffung zu fragen. In vielen Fällen kann man dadurch in die Falle von verdeckten Polizeiermittlungen tappen oder geringstenfalls unnötigen Verdacht auf sich ziehen. Andere Methoden zur Beschaffung von Schusswaffen im Westen schließen den Überfall auf einen von hunderten oder vielleicht tausenden Jagd- und Militärbedarfsgeschäften ein. Indem man sein Fahrzeug durch die Ladentür rammt, wenn es geschlossen ist, das Geschäft betritt und soviele Waffen an sich reißt, wie man nehmen kann. Alternativ kann man nach einiger einfacher Ausspähung dem Ladenbesitzer folgen, nachdem er für den Tag zugemacht hat, ihn überfallen oder mit einem Fahrzeug überfahren und dann seine Schlüssel nehmen, um sich dann Zugang 40

EXKLUSIV

zu dem Ladenarsenal oder einem anderen Standort zu beschaffen, wo er möglicherweise Schusswaffen und Munition lagert. Obwohl solche Ziele einen beträchtlichen Gewinn in puncto Ghanima bieten, sind sie von anspruchsvoller Natur. Sie sollten verfolgt werden, während man im Kopf behält, dass Militär- und Waffenladenbesitzer normalerweise der Typ sind, die sich selber bewaffnen und trainieren. Sie wären nicht abgeneigt, sich ein Feuergefecht zu liefern, wenn sie angegriffen werden. Nichtsdestotrotz können sie überrascht werden, wenn man die verfügbaren Mittel nimmt und seinen Angriff gewissenhaft plant. Die Mudschahidin in Wilaya Qawqaz demonstrierten, dass solche Angriffe in keinster Weise unterschätzt werden sollten. Jene, die gegen ein gutbewaffnetes und vergleichbar schwieriges Angriffsziel ausgeführt wurden, als acht Soldaten der Chilafa – möge Allah sie annehmen – einen Militärstützpunkt der russischen Nationalgarde nahe dem Dorf Naurskaya gen Nordwest der Stadt Grozny in Tschetschenien überfielen, bewaffnet mit nichts, außer Messern. Sie griffen die Soldaten auf dem Stützpunkt an und nahmen ihre Waffen in Besitz. Wenn dies das war, was diese Löwen gegen eine ausgebildete Militärmacht erreichen konnten, wie viel einfacher wäre es, dies auf einen feigen Kafir-Ladenbesitzer im Westen anzuwenden?! Und diese Methode

ist in den meisten westlichen Ländern, wie den USA, Europa, England, Kanada, Australien und sonstwo, wo man auf die Kreuzzügler und Muschrikin trifft, anwendbar.

als menschliche Schilder gegen die erwartete Reaktion der Kafir-Einsatzkräfte zu verwenden.

Optimale Ziele

Das Nichtvorhandensein von Waffen oder die Unfähigkeit an sie heranzukommen, schließt einen nicht davon aus, die immense Belohnung zu erhalten, an der Anbetung teilzunehmen, die Feinde Allahs – Erhaben ist Er – zu schlachten und ein Massaker an ihnen zu begehen. Vielmehr öffnet es einem die Türen für etwas Kreativität und etwas grundlegenderer Planung.

Optimale Ziele für Geiselnahmeszenarien beinhalten Nachtklubs, Kinos, belebte Einkaufszentren und große Läden, beliebte Restaurants, Konzerthallen, Universitätsareale, öffentliche Bäder, Indoor-Eislaufhallen und im Allgemeinen jedes geschlossene Areal ein. So eine Umgebung erlaubt einem, Herr der Situation zu werden, indem man die anwesenden Kuffar zusammentreibt und erlaubt einem, sie niederzumetzeln, während das Gebäude einem als natürliche Verteidigung gegen jede intervenierende Kraft dient. Jene, die versucht, einzudringen und der Operation schnell ein Ende zu machen. Genauso gehört zu den Eigenschaften eines guten Angriffszielstandorts eine schlechte Beleuchtung. Dies erlaubt es einem, sich zwischen den Leuten zu bewegen, die Verwirrung auszunutzen und so viele Kuffar zu töten, wie man körperlich dazu im Stande ist. Die Anzahl der Leute, die die Operation ausführen, würde auch das optimale Angriffsziel beeinflussen. Wenn man allein ist, dann ist idealerweise ein Ort, der eine geringe Anzahl an Ausgängen hat, geeigneter. So erlaubt es einem, seine Opfer besser zu kontrollieren und sich einfacher gegen jegliche eindringenden Kräfte zu verteidigen. Wenn die Ausführer einer Operation von größerer Anzahl sind, dann sind sie in ihrer Wahlmöglichkeit von Angriffszielorten flexibler. Es wäre ihnen möglich, eine Örtlichkeit abzudecken, die mehrere Ausgänge hat, indem jeder Mudschahid eine Stelle sichert. Ausführung Die Operation sollte zu Zeiten begonnen werden, wo der Angriffszielort am belebtesten ist. Genauso kann man Tage ausnutzen, an denen Polizei und andere Sicherheitskräfte mit nationalen oder örtlichen Ereignissen beschäftigt sind. Somit lähmt man und verlangsamt ihre Fähigkeit, schnell zu reagieren. Es ist auch notwendig zu wissen, dass es das Ziel ist, so viele Kuffar wie möglich zu töten und so schnell wie möglich, bevor die Polizei reagiert. Nachdem man die Anwesenden getötet hat, sollte man einige Opfer für die Geiselnahme am Leben lassen, um sie

Ohne Schusswaffen

Krieg ist Täuschung Der Gesandte Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, sagte: „Krieg ist Täuschung.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] Dieses Konzept wurde von einigen durch den Gesandten Allahs, möge Allah ihm Frieden und Heil schenken, beauftragte Feldzüge praktisch demonstriert. Ein solches Beispiel wurde bei al-Buchari und Muslim von Dschabir Ibn Abdillah hinsichtlich einem durch den Propheten erlaubten Überfall überliefert. Er wurde von einer kleinen Anzahl von Gefährten, möge Allah mit ihnen zufrieden sein, ausgeführt. Von Muhammad Ibn Maslama, möge Allah mit ihm zufrieden sein, wurde er angeführt und es gelang ihnen, den jüdischen Taghut Kab Ibn al-Aschraf zu töten, nachdem sie sein Vertrauen erlangt hatten und ihm den Eindruck gaben, dass er nicht in Gefahr war. Sie besuchten ihn nachts und riefen ihn außerhalb seines Hauses. Kabs Ehefrau reagierte, indem sie ihm sagte: „Wahrlich, ich höre eine Stimme, als wäre es eine Stimme aus Blut“ oder „mit Blut tropfend.“ Er antwortete: „Wahrlich, es ist mein Bruder Muhammad Ibn Maslama und mein Stillbruder Abu Naila. Wahrlich, wenn der Ehrenvolle gerufen wird, antwortet er, auch wenn er sich einem Risiko aussetzt.“ Muhammad Ibn Maslama hatte schon ein Zeichen vorbereitet. Er sagte seinen Gefährten, dass wenn sie ihn sehen, wie er Kabs Kopf greift, sie auf ihn einschlagen sollen. Kab kam zu ihnen raus und nachdem er ihn täuschte, dass er nur den Duft auf seinem Haar riechen wollte, packte Muhammad Ibn Maslama seinen Kopf und rief seine Gefährten. So fingen sie an, auf ihn einzustechen bis sie ihn töteten. Andere solche Beispiele schließen den Überfall von Abdullah Ibn Atiq – möge Allah mit ihm zufrieden

Rumiyah

41

Nachdem man eine beträchtliche Anzahl von Bewerbern gesammelt hat, kann man den „Bewerbungsgesprächsort und -zeiten“ organisieren. Die Termine werden in Abständen verteilt, um einem selber Zeit zu geben, jedes Opfer bei seiner Ankunft zu überwältigen. So wird es an einen geeigneten Ort lockt, bevor man es attackiert, überwältigt, bindet und dann abschlachtet. Immobilienmietanzeige: Man kann eine falsche Immobilie zur Miete in lokalen Zeitschriften im dafür vorgesehenen Bereich inserieren oder auf Internetseiten für Kleinanzeigen. Oder FALSCHE WERBUNG FÜR WOHNUNGSVERMIETUNGEN AUFZUSTELLEN IST EIN EFFEKTIVER WEG, UM OPFER ANZULOCKEN einfach indem man „zu vermieten“-Plakaben zu lassen, dass es sicher ist, bevor man sie tötet te schriftlich erstellt oder druckt, die man dann an oder unauffällig ermordet, göttlich bestätigt, da dies Wände, Laternen oder örtliche Geschäftsfenster in die Sunna klar demonstriert. Es ist gleichermaßen der Nähe der besagten Immobilie klebt und die mit eine der geeignetsten Anwendungsformen für einen, einer Kontaktnummer versehen sind, auf der man erder danach trachtet, eine große Anzahl von Kuffar zu reichbar ist. Damit die Anzeige keine großen Famitöten, während man nur mit etwas einfachem und lien anzieht, was den Angriffsanfang schwer macht, leicht erhältlichen, wie einem Messer bewaffnet ist. insbesondere wenn man alleine operiert, sollte die Anzeige für eine 1-Zimmerwohnung oder Studioapartment sein. Dies wird dabei helfen sicherzustelDas Anlocken von Zielopfern len, dass der Interessent alleine kommt. Es könnte Die in den Ländern des Kufrs Lebenden werden si- sogar hilfreich sein, in die Anzeige zu schreiben, dass cherlich die Leichtigkeit und Naivität merken, beim das Apartment „ideal für Studenten“ ist. Erhalten des Vertrauens und der Zuversicht eines Secondhand Kauf- und Verkaufsgruppen: OnlineUngläubigen. Wenn man sich ihnen selber als harm- käufe in Form von Kauf- und Verkaufswebseiten wie los darstellt, gibt es ihnen den Eindruck, dass sie si- Craigslist, Gumtree, eBay, The Loot und andere sind cher und außer Gefahr sind. Diese täuschende He- ein alternatives Mittel, um seine Opfer zu locken. rangehensweise, einen Kafir zu locken, kann leicht In vielen Fällen muss die Abholung des Artikels perdurch verschiedene Methoden erreicht werden, von sönlich erfolgen, wenn der Käufer und Verkäufer im selben Land leben und insbesondere wenn der insedenen einige näher beschrieben werden. Jobanzeige: Eine falsche Jobanzeige zu machen, in- rierte Artikel von hohem Wert oder von erheblicher dem man seine Anzeige in einem örtlichen Arbeits- Größe ist. Die Anzeige sollte angeben, dass die Abamt stellt, wird zweifelsfrei eine Antwort ködern. holung und Zahlung nur persönlich und bar erfolgt. Man kann dann seinen Gesuchten nach Ziel (z.B. Außerdem muss der inserierte Artikel etwas sein, das irgendein männlicher Kafir) herausfiltern, indem das Betreten des Anwesens von einem erforderlich man einen Job bewirbt, der wahrscheinlich diesen macht. Zum Beispiel macht ein Auto das Betreten Personentyp anspricht. Zum Beispiel, könnte man des Hauses von einem nicht erforderlich, da es in eine offene Stelle bewerben, die Muslime nicht an- der Einfahrt oder vor dem Haus geparkt sein sollstreben würden oder die nur Männer anspricht. te. Es ist auch wichtig, realistisch beim Inserieren sein – ein, der dem Feind Allahs, Abu Rafi ein Ende setzte. Der Hadith wurde bei al-Buchari, möge Allah ihm barmherzig sein, von al-Bara Ibn Azib erwähnt. Folglich ist die Verwendung der Täuschung als eine Kriegstaktik, um sein Opfer anzulocken oder es glau-

42

EXKLUSIV

zu sein und nicht etwas weit unter seinem Preis zu inserieren. Die Aufmerksamkeit der Behörden, die nach gestohlenen Gütern sucht, könnte auf sich gezogen werden oder es zieht möglicherweise andere Verdächtigungen nach sich. Die Besichtigung und Abholung des Artikels sollte an dem Ort organisiert werden, wo man seine Operation ausführen will. Bei der Ankunft des Opfers kann man dann dazu übergehen, seinen Angriff zu initiieren. Ausführung Um den Erfolg der Operation sicherzustellen, gibt es ein paar wichtige Punkte, die man bedenken sollte und einige Vorkehrungen, die man treffen sollte: Das Gedenken Allahs und sich selber die ganze Zeit daran erinnern, dass diese Handlung eine Anbetung ist und Allah uns befahl, „die Muschrikin zu töten“, wo auch immer wir sie finden, und „die Kuffar zu bekämpfen, die uns am nahesten sind“. Eine Örtlichkeit zu haben, wo man operieren kann, ist eine unerlässliche Voraussetzung. Jeder Ort, an dem man sein Massaker begehen will, sollte das Aussehen der Örtlichkeit haben, die man verwendete, um sie zu locken. In praktischer Hinsicht bedeutet dies, dass wenn die Anlockmethode eine falsche Anzeige für ein Haus oder Wohnung zur Miete war, dann sollte die Örtlichkeit ein Haus oder Wohnung sein. Wenn die Anlockmethode eine Stellenbewerbung war, dann sollte die Örtlichkeit irgendwie einem Ort ähneln, der im Zusammenhang mit Arbeit steht, wie ein Büro zum Beispiel. Sogar, wenn dies die Anmietung eines Gewerberaumes notwendig macht. Einen Raum für die Beseitigung der Opferleichen zu haben, ist auch aus einem offensichtlichem Grund wichtig, damit die Opfer, die später die Immobilie betreten, nicht Verdacht schöpfen. Man muss die Ankunftszeiten seiner Opfer in Abständen verteilen, damit man die Möglichkeit hat, seinen Angriff zu initiieren, während sie alleine sind. Man sollte seinen Angriff nicht starten, bevor das Opfer die Immobilie komplett betreten hat und sich wohlfühlt. Dies, damit man jeder Erschwernis aus dem Weg geht und die Flucht des Opfers verhindert. Es ist wichtig, eine geeignete Waffe für die Operation zu haben, z. B. ein starkes, scharfes Messer und eventuell einen Schläger oder einen kleinen Knüppel, um sein Opfer zu überwältigen, damit man es auf seinen Kopf schlägt, bevor man es abschlachtet.

Man sollte an dem Ort ein Fesselmittel für das Opfer zur Verfügung haben, wie etwa Handschellen, die in großen Umfang für die Öffentlichkeit erhältlich sind. Eine unauffälligere Alternative ist der Kauf von Kunststoffkabelbinden, die oft als Fesseln verwendet werden. Man sollte dafür sorgen, falls es irgendwelche Schreie von seinem Opfer gibt, dass dies nicht die Operation gefährdet. Dies kann gelöst werden, indem man einfach einen Hintergrundlärm hat, der jedes andere Geräusch übertönt. Wie zum Beispiel das Lautstellen des Fernsehers, Radios, etc. Zusätzlich wird die Ausführung dieser Art von Operation bei Tage einem in dieser Hinsicht helfen. Es erlaubt einem, die Lärmbeeinträchtigung auszunutzen, die mit der Bewegung der Leute zu diesen Zeiten kommt, um jegliche anderen Klänge zu übertönen, die man folglich aus seinem Angriff hört. Der Fokus dieser Diskussion so weit lag auf der Erlangung der Kontrolle über mehrere Kuffar. Sei es durch die Stürmung eines geschlossenen öffentlichen Platzes oder die Anlockung in eine geschlossene private Örtlichkeit, um es ihnen dann extrem schwer zu machen zu flüchten und sie dann sofort oder nach einer unmittelbaren, kurzen Zeitspanne zu töten. Jedoch, damit die Operation breite Öffentlichkeit erlangt und Terror in die Herzen der Kuffar wirksamer pflanzt, kann man einige Opfer am Leben und gefesselt lassen. Damit macht man ein längeres und langwierigeres Geiselnahmszenario. Man kann dann die Behörden verständigen, ihnen erklären, dass man ein Soldat des Islamischen Staates ist und ihnen mitteilen, was man gerade getan hat. Dies wird natürlich zur Folge haben, dass sein Standort umstellt und schlussendlich von Einsatzkräften gestürmt wird. Bei solch einem Szenario kann man ihr Eindringen durch den Gebrauch der überlebenden Geiseln als menschliche Schutzschilder hinausschieben. Man lässt nur die am Leben, die für diesen Zweck notwendig sind. Die Absicht dieses Hinausschiebens ist nur dazu da, um den Terror hinauszuzögern, da das ideale Szenario wäre, dass sie den Ort stürmen und man in scha Allah als Schahid getötet wird, nachdem man den Kuffar ein gerechtes Gemetzel zugefügt hat.

Rumiyah

43

44

INTERVIEW

Der Amir der Soldaten der Chilafa in Ostasien verneinte die Behauptungen des philippinischen Taghuts bzgl. der Fähigkeit seiner Armee zur Eliminierung der Mudschahidin und erinnerte an die vielen Schlachten die die Soldaten des Islamischen Staates gegen die kreuzzüglerische philippinische Armee geführt haben, bei denen die Leute des Tauhids die Oberhand über die Muschrikin hatten, trotz ihrer großen Anzahl und ihrer vielen Ausrüstung. Schaych Abu Abdillah al-Muhadschir berichtet während seines Interviews mit Rumiyah über einen Aspekt des Dschihads in Ostasien, bis hin zur Baya der Mudschahidin zu Amirul-Muminin Abu Bakr al-Baghdadi – möge Allah ihn beschützen – und ihrem Anschluss an den Islamischen Staat und die Eroberungen die danach stattfanden. Er verdeutlichte, dass die Moro Befreiungsfront mit ihren verschiedenen Strömungen in die Falle der aufeinanderfolgenden Kreuzfahrerregierungen in den Philippinen getreten ist, die ihnen nichts gegeben haben außer leere Versprechungen, die ihre Waffen zur Erreichung dieser leeren Versprechungen aufgaben und er enthüllt, dass viele der Kämpfer dieser Bewegungen sie verlassen haben, da sie ihren schlechten Manhadsch entdeckten, sowie die Lüge ihrer Anführer und er berichtet ebenfalls vom Anschluss mancher von ihnen an den Islamischen Staat. Und er richtete durch das Rumiyah Magazin eine Nachricht an alle Muslime auf der Welt, er ruft sie auf Hidschra zu den Regionen zu machen in denen die Soldaten der Chilafa in Ostasien präsent sind um ihre Brüder zu unterstützen, ihren Staat zu etablieren und er verkündet die frohe Botschaft der Ankunft vieler Muhadschirin von verschiedenen Regionen und ihrem Anschluss an ihre Ränge. Das Rumiyah Magazin präsentiert das Interview mit Schaych Abu Abdillah al-Muhadschir – möge Allah ihn beschützen – dem Anführer der Soldaten der Chilafa in Ostasien. Frage: Assalamu alaykum wa rahmatullahi wa barakatuh. Berichte uns doch über die Situation der Muslime in Ostasien. Antwort: Wa alaykumussalamu wa rahmatullahi wa barakatuh. Alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten und möge der Frieden und Segen auf dem vertrauenswürdigen Gesandten Allahs sein und auf seiner Familie und seinen Gefährten allesamt, sowie jenen die ihnen im Guten bis zum Tag der Auferstehung folgen. Um fortzufahren:

Der Zustand der Muslime in Ostasien war wie der Zustand ihrer Brüder in den anderen Teilen der Welt; ohne eine Gruppe die sie umfasst, ohne Imam der sie anführt, so waren sie Gruppen, Parteien, Stämme und Organisationen, gespalten, zerstreut und die Muschrikin profitierten hiervon im großen Stil. Und mit der großflächigen Ausbreitung des Christentums in dieser Region durch das Schwert der Kreuzfahrer Kolonisierung und mit seiner Unterstützung und dessen Fortbestand bis zur jetzigen Zeit, war die Auslöschung des Islams in dieser Region von den wichtigsten verlautbarten Zielen der Muschrikin, so versuchten sie auf die Muslime mit jedem Mittel Druck auszuüben um ihre Religion zu verändern, sie von der Erde zu entfernen und dies ist was zu einer guten Reaktion führte, da die Menschen von ihrem Schlaf erwachten und die Waffen gegen die Kreuzfahrerregierung und ihre verbrecherische Armee erhoben. Und dies ist das was die Muschrikin fassungslos machte, besonders inmitten ihrer Unfähigkeit zur Unterwerfung jener die sich dem Islam zuschreiben, und ihrer erneuten Unterjochung, so waren sie gezwungen ihr Blutvergießen zu stoppen und ihre Feindschaft gegen ihre Region einzustellen. Sie konnten sich höchstens noch erhoffen sie vom Kampf abzuhalten, aber nicht im geringsten! Denn trotz der Verbrechen der Kreuzfahrer und dem Verrat der Verräter haben die Menschen immer noch ihre Waffen bewahrt und sind bereit die Christen jederzeit zu bekämpfen. Und in diesem Klima der Feindschaft zwischen den Leuten des Tauhids und den Leuten des Schirks wurde eine neue Generation von Jugendlichen erzogen, sie lernten den Tauhid, erkannten Wala und Bara und machten es sich zum Ziel die Herrschaft Allahs auf diesem Teil der Erde zu errichtten die zu einem Dorn in den Hälsen der kriegerischen Christen und götzendienenden Buddhisten und anderen von den Religionen des Schirks allesamt ist. Doch die Vielzahl der Parteien, die Großzahl der Banner, die Fülle der Anführer die die Menschen von Irreleitung zu Irreleitung führen, entfernten die Menschen von der Realisierung ihres grandiosen Ziels. Tatsächlich führte es gar viele von ihnen zum Schirk und Abtrünnigkeit (Ridda), durch ihren Marsch auf dem Weg der Murtaddbruderschaft (Ichwan Murtaddin) und ihrem Eintritt in die Demokratie und der Loyalität zu den Muschrikin. Doch eine kleine Gruppe von Muwahhidin blieb bestehen um sicherzustellen, dass die Herrschaft auf dieser Erde nur für Allah – dem Erhabenen – ist, und jene sind die Vorfront derjenigen die Baya an Amirul-Muminin – möge Allah

Rumiyah

45

ZWEITER VON LINKS: SCHAYCH ABU ABDILLAH AL-MUHADSCHIR (MÖGE ALLAH IHN BEWAHREN), AMIR DER SOLDATEN DER CHILAFA IN OSTASIEN

ihn bewahren – gaben und sich dem Islamischen Staat anschlossen. Möge Allahs uns in ihm segnen. Frage: Wie war der Zustand der Mudschahidin in Ostasien vor der Verkündung der Chilafa? Und welche Früchte wurden durch euren Anschluss an die Reihen des Islamischen Staates gewonnen? Antwort: Wie zuvor erwähnt wurde, trotz der guten Spuren des Erhebens der Waffen gegen die Kreuzfahrer in den Inseln des Archipels, so haben die Menschen sich nicht der Krankheit der Gruppen und Parteien entledigt die jede dschihadistische Arena befallen hat und befällt, besonders nach der Rückkehr der Chilafa und der Wiederherstellung der Dschamaa der Muslime unter der Führung eines muslimischen Imams, und ebenso wie die Leute der Irreleitung schnell die Ereignisse ausnutzten und die Leute zur Versöhnung mit den Kreuzzüglern verführten, und zum Aufstieg über ihre Schultern zur Erhaltung der Positionen in den ungläubigen Regierungen. Und hier strengten sich die Leute des Tauhids an, um den Menschen die Religion des Islams zu lehren und sie zur Fortführung des Dschihads anzuspornen, bis die Religion auf dieser Erde etabliert wird. Doch die Menschen klammerten sich an die Erde und waren zufrieden mit den wenigen Krümeln, die sie von den Muschrikin erhielten und mit der Geringheit der Anzahl und Ausrüstung, und mit der Schwäche des Unterstützers von den Menschen, begann die Hoffnungslosigkeit sich in die Herzen vieler Jugendlichen einzuschleichen und leider gibt es von ihnen jenen der den Dschihad unterließ und sich durch den Broterwerb und die Erziehung der Kinder ablenken ließ, und von ihnen ist jener der zu an46

INTERVIEW

deren Arenen des Dschihads auswanderte, wo er eine Hoffnung auf die Etablierung der Religion Allahs auf der Erde sieht. Und es war vom Segen Allahs auf uns und auf allen Muslimen der Welt, dass der Schaych Abu Bakr al-Baghdadi – möge Allah ihn bewahren – die Rückkehr der Chilafa verkündete, so beeilten wir uns zur Baya an Amirul-Muminin nur wenige Tage nach der Verkündung der Rückkehr der Chilafa, aus Gehorsam zu Allahs Befehl, um die zerstreuten Mudschahidin in dieser Reigion unter dem Banner des Islamischen Staates zu vereinen, aber die Ankündigung dieser Baya wurde für gewisse Zeit verzögert, bis Allah seinen Ausgang erleichterte, so war darin viel Gutes für den Dschihad in allen Inseln des Archipels. Besonders weil die Bataillone und Kompanieen die sich unter dem Banner des Islamischen Staates versammelten die besten Gruppen im Sinne des Manhadsch sind und am deutlichsten bzgl. der Aqida und am heftigsten bei der Bekämpfung der Muschrikin, und es gibt nichts was mehr darauf hinweist als die großen Schlachten die die Soldaten des Islamischen Staates gegen die krüzzüglerische philippinische Armee während der zwei letzten Jahre geführt hat, die viele Zurückschlagungen großer militärischer Kampagnen beinhaltete und die Tötung hunderter Soldaten der Kreuzfahrerarmee, sowie die Attackierung mehrerer Städte die unter Kontrolle der Kreuzfahrer war, und die Stadt Marawi die von den Mudschahidin eingenommen wurde, wird mit Allahs Erlaubnis nicht die Letzte sein. Frage: Wie ist der Zustand der Arena des Dschihads bei euch und in welchen Regionen Ostasiens seid ihr präsent? Und welche sind die wichtigsten Schlachten die die Mudschahidin mit der Kreuzfahrerregierung

nach der Verkündung der Chilafa geführt haben und wie ist die Natur der Operationen?

Kreuzfahrer von uns viel Elend, durch Allahs Gunst. Wir haben sie durch die vielen Schlacht die wir gegen sie geführt haben gut kennengelernt, so haben wir sie als Feiglinge im Kampf gesehen, trotz ihrer großen Anzahl und ihrer gigantischen Bewaffnung, so gewährte uns Allah den Sieg über sie und fügten ihnen Wunden

Antwort: Der Zustand der Mudschahidin hier ist im Allgemeinen gut und wird besser; ihre Anzahl steigt und ihre Waffen werden mehr und ihre Anzahl wurde – durch Allahs Gunst – groß in Mindanao, im Süden der Philippinen in Ostasien. Viele Muhadschirin haben sich uns angeschlossen, von den verschiedenen Ländern der ostasiatischen Region, und sogar von außerhalb davon und das Lob gebührt Allah allein. Wir hatten mehrere Schlachten in verschiedenen DIE SOLDATEN DER CHILAFA IN DER STADT MARAWI Gebieten der Länder seit der Verkündung der Chilafa. Auf Basilan allein erreicht die Anzahl der zu. Schlachten fünf, die wichtigste Schlacht währte 46 Tage, während der Helikopter, Düsenflugzeuge und Frage: Berichte uns doch bitte über die Moro BeArtillerie verwendet wurden, die die Mudschahidin ta- freiungsfront und wie sie der Übereinkunft mit der gundnacht beschoss. Die Anzahl der Toten des Feindes Kreuzfahrerregierung zustimmte? betrug ungefähr 100, ohne die Verwundeten. Ebenso ist die Situation in der wichtigen Region Antwort: Die Moro Befreiungsfront ist ursprüngRanao, wo in der Stadt Ranao fünf weitere Schlach- lich eine nicht-homogene Mischung von Ideologieen ten seit der Verkündung der Chilafa stattfanden und und Strömungen, sowie verfeindeten Persönlichkeiten, von den wichtigsten Schlachten war die dritte Schlacht die unterschiedliche Ziele verfolgen und die meisten in Butidsch, im Jahr 1437, die begann, nachdem die von ihnen entsprechen der Murtaddbruderschaft (IchGebiete der Mudschahidin mit Luftschlägen von He- wan Murtaddin), und deswegen erlitt sie in den letzten likoptern nachts und von Düsenjets tagsüber bombar- vier Jahrzehnten viele Spaltungen, und ebenfalls haben diert wurden, ebenso wie dem kontinuierlichen Be- starke Meinungsverschiedenheiten ihr zugesetzt bzgl. schuss durch Artillerie bei Tag und Nacht 6 Monate der Natur des Umgangs mit der Kreuzfahrerregierung, lang. Der Feind verfügte über seine Ausrüstung und zwischen einer Strömung die die bewaffnete Arbeit seit Material wie Flugzeuge, Panzer, Hubschrauber und geraumer Zeit ablehnt und von Verhandlungen mit Artillerie, während die Mudschahidin nur wenig Aus- der Kreuzfahrerregierung überzeugt ist und mit einer rüstung und Material hatten, jedoch viel an Vertrauen jeglichen Sache von ihr zufrieden ist und eine ande(Tawakkul) auf Allah und Zufluchtssuche (Iltidscha) re Strömung die die Waffe als das einzige Mittel zur bei Ihm. So gewährte Allah ihnen, dass sie Hunderte Vertreibung der philippinischen Kreuzfahrerarmee aus ihrer Feinde töteten und Er ihnen den Sieg über sie den Regionen der Muslime ansieht. Und die Kreuzgab. fahrer waren äußerst erfolgreich bei der Ausnutzung Und in Maguindanao haben die Mudschahidin ihre dieser Meinungsverschiedenheiten zwischen ihnen. So arroganten kreuzzüglerischen Feinde ermüdet, durch gaben sie der sich ergebenden Strömung sehr wenig, Allahs Gunst und Gnade. Und allgemein kosteten die danach zwangen sie die Strömung des Kampfes zur

Rumiyah

47

Zufriedenheit mit diesem Wenigem. Danach begannen sie von diesem Wenigem Ausflüchte zu machen, das sie versprochen hatten, worauf die Führung der Moro Befreiungsfront mit ihren verschiedenen Strömungen begriff, dass die Kreuzfahrer sie die ganzen letzten Jahre ausgetrickst hatten. Doch dies änderte nichts an der Situation, denn diese Leute hatten bereits Gefallen am Sitzenbleiben gefunden und waren zufrieden mit den unbedeutenden Positionen die sie erreicht hatten. Tatsächlich gefiehl ihnen sogar der Einstieg ins Spiel der Schirk-Demokratie und die Teil-

hungen des philippinischen Taghuts bzgl. der nahenden Auslöschung der Mudschahidin bei euch, wie sieht die Realität diesbezüglich. aus?

Antwort: Wahrlich, der Taghut der Philippinen, Duterte, wurde von seinem Ego verführt, und er denkt, dass er das Licht Allahs mit seiner Rede auslöschen wird und Allah sprach die Wahrheit als Er sagte: {Sie wollen Allahs Licht mit ihren Mündern auslöschen. Aber Allah besteht darauf, Sein Licht doch zu vollenden, auch wenn es den Kuffar zuwider ist.} [At-Taubah: 32] Seitdem die Leute dieses Landes den Islam angenommen haben, haben die Kuffar keinen einzigen Tag aufgehört für ihre Bekriegung zu planen, und wie auch nicht, wo doch der Gesandte Allahs, möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein, sagte: „Es wird nicht aufhören eine Gruppe meiner Umma zu geben die auf der Wahrheit kämpft, offenkundig über denen ist die sich ihr entgegensetzen, bis der DIE SOLDATEN DER CHILAFA EXEKUTIERTEN MEHRERE KRIEGERISCHE CHRISTEN NACH DER ERSTÜRMUNG MARAWIS Letzte von ihnen al-Masih ad-Daddschal bekämpft.“ nahme daran. Und diese Sache hat – und Allah gehört [Überliefert von Ahmad und Abu Dawud] Hat also das Lob – bei der Bloßstellung der Wahrheit jener irre- dieser Taghut die Mudschahidin ausgelöscht und sie führenden Irregehenden geholfen und der Entfernung von der Karte getilgt? Oder ist es nicht eher so, dass der Jugendlichen von ihnen und der Betritt vieler von die Mudschahidin zunehmen, sich vermehren und ihnen zu den dschihadistischen Gruppen, die sich auf ständig durch die Erlaubnis Allahs stärker werden? dem Tauhid befinden und die Aufgabe ihrer Waffen Bei Allah, sie werden nicht fähig sein das Licht Allahs niemals akzeptieren, und deren offenes Ziel die Etab- auszulöschen und Allah hat uns versprochen, dass Er lierung der Herrschaft Allahs auf der Erde ist und an Sein Licht vollenden wird und Seine Religion maniihrer Spitze sind die Gruppen, Bataillone und Trupps festieren wird: {Er ist es, Der Seinen Gesandten mit die sich dem Islamischen Staat angeschlossen haben. der Rechtleitung und der Religion der Wahrheit geUnd heute steht die Führung der Moro Befreiungs- sandt hat, um ihr die Oberhand über alle Religion front mit ihren verschiedenen Strömungen und Vi- zu geben, auch wenn es den Muschrikin zuwider sionen unfähig vor der Brutalität der philippinischen ist.} [At-Taubah: 33] Kreuzfahrerregierung und es gibts nichts für sie, außer das Beklagen über die Übertretungen ihrer Verträge Frage: Gibt es Verwicklungen in der Beteiligung durch die Kreuzfahrer und gleichzeitig behaupten sie, der Tawaghit bei ihrem Krieg gegen die Soldaten der dass sie tausende bewaffnete Kämpfer befehligen, ohne Chilafa in Ostasien? Und spielen die Tawaghit in den dass sie fähig sind sie gegen die Kreuzfahrer zu mobili- benachbarten Regionen oder anderso eine Rolle dabei? sieren, aus Furcht vor der Bezeichnung als Terroristen. Antwort: Ja. Es gibt darin Verwicklungen, denn sie Frage: Die Medien diskutieren viel über die Dro- warten ab und verfolgen die Nachrichten der Mud48

INTERVIEW

EIN KONTROLLPUNKT DES ISLAMISCHEN STAATES IN MARAWI

schahidin hier. Und zu jenen gehören Russland und Amerika, obwohl beide mit ihren Katastrophen im Irak und in asch-Scham beschäftigt sind. Frage: Werden immer noch Muhadschirin empfangen? Und gibt es einen Weg um sich euch anzuschließen? Antwort: Ja, und das Lob gebührt Allah. Wir empfangen immer noch Muhadschirin und heißen sie willkommen. Und es gibt mehrere Wege und sichere Pfade um dies zu tun, aber zweifellos muss jeder der zum Dschihad ausziehen will alle Mittel ausschöpfen, zusammen mit der Aufrichtigkeit (Ichlas) und der Anrufung (Tadarru) Allahs, auf dass Er einem den Weg der Hidschra leicht macht und die Arenen des Ribats und Kampfes erreichen lässt, damit man die Zufriedenheit Allahs erreicht. Frage: Welche Nachricht hast du an die Kreuzfahrer allgemein und an jene in Ostasien speziell? Antwort: Was meine Nachricht an die Kreuzfahrer betrifft, so sage ich: O ihr Kreuzfahrer, ich verspreche euch das was euch schädlich ist, denn die Soldaten des Islamischen Staates in Ostasien sind beständig auf ihrem Weg bis Allah durch sie eure Throne in Washington und Moskau erschüttern lässt, durch die Glorie eines Glorreichen oder durch die Erniedrigung eines Erniedrigten, eine Ehre mit der Allah den Islam ehrt und eine Erniedrigung mit der Allah den Kufr erniedrigt. Ob es euch gefällt oder nicht. Und die Herrschaft

unserer Umma wird ganz gewiss die gesamte Welt umfassen, mit Erlaubnis Allahs. Entweder ihr werdet Muslime oder ihr bezahlt die Dschizya aus der Hand in Gefügigkeit oder ihr bereitet euch vor, denn wir werden euch nach dieser eurigen Kampagne angreifen, in scha Allah, und ihr werdet uns geduldig, dominant und stark vorfinden, mit Allahs Erlaubnis. Frage: Hast du eine Nachricht an die Muwahhidin in der Welt allgemein und in Ostasien speziell? Antwort: O Muwahhidin auf der Welt! Euer Staat wurde etabliert so wie es euch euer Prophet erwähnt hat und er kam so wie er ihn für euch beschrieben hat und wir haben uns ganz fest vergewissert, dass er eine Chilafa auf der Methodologie des Prophetentums ist. So hütet euch davor, dass ihm von eurer Seite Schaden zugefügt wird, solange unter euch ein blinzelndes Auge und ein schlagender Puls ist. So verkauft eure Ware an Allah günstig, und widmet eure Taten nur Allah, so brüsten sich Seine Engel damit und erzürnen damit die Kuffar von den Satanen der Dschinn und Menschen. Und lasst die Kreuzfahrer wissen, dass die Stunde Null gekommen ist, und dass die Zeit der Abrechnung gekommen aufgrund ihres Schirks an Allah und ihrer Tötung und Vertreibung der schwachen Muslime in der Welt und aufgrund ihres Missbrauchs ihrer Ehre und Besitzes. Und lasst sie wissen, dass unser Treffpunkt Washington und Moskau sein wird und dass die Nachricht das ist was ihr seht und nicht das was ihr hört, mit Allahs Erlaubnis.

Rumiyah

49

Die nationalistische Taliban-Bewegung bemüht sich, um den Fortbestand der Sicherheit der Muschrikin in den Nachbarländern Afghanistans, wie durch ihre Ankündigung der Respektierung der ungläubigen Herrschaftsorgane der Muschrikin und durch ihre Einhaltung freundschaftlicher Beziehungen mit ihnen deutlich wird. Doch als von den Taliban die Implementierung einiger Scharia-Urteile bekannt wurde, sowie ihre Beherbergung der Muhadschirin und ihre Erlaubnis für die Muhadschirin ihr Territorium als Zufluchts- und Vorbereitungsort zu verwenden, ernteten die Taliban nichts von den Muschrikin, außer noch mehr Feindschaft und deren Unterstützung ihrer Feinde. Dann wurde die Taliban-Bewegung durch einen großen Rückschlag getroffen, wobei sie die Kontrolle ihrer Territorien innerhalb weniger Tage der Bombardierung durch die Kreuzfahrer verlor und ihre Herrschaft langfristig aufgelöst wurde, nachdem die Taliban ihren Amir im Stich ließen und in dieser schwierigen Situation desertierten, was zu seiner Isolierung vor seinem Tod führte und zur Bildung von neuen Machtzentren innerhalb der Bewegung, die die Angelegenheiten mit Unterstützung und Anleitung durch die pakistanischen Geheimdienste übernahm. Diese abtrünnige Gruppe, die die Abteilung der Angelegenheiten des Äußeren seit der Übernahme von Kabul in der Hand hatte und für alle den benachbarten Muschrikin und Murtaddin schmeichelnden Stellungnahmen verantwortlich war, steigerte ihre Loyalität zu den 50

ARTIKEL

Kuffar nachdem die Kontrolle vollständig in ihrer Hand war und präsentierte sich selbst als gehorsamer Diener für sie und als Wachhund für ihre Grenzen und Territorien, durch ihre ständigen Versicherungen, dass sie den Mudschahidin die Vorbereitung neuer Angriffe gegen sie aus ihren Gebieten heraus nicht erlauben wird. Dies im Gegenzug für ihre Anerkennung durch die Muschrikin, für ihre Einwilligung zur Aufnahme von Beziehungen mit ihnen und für die Bereitstellung von Unterstützung für sie. Und als der Islamische Staat die Wiederbelebung der Regelungen der Chilafa auf der Erde verkündete und die Rückkehr der Gemeinschaft der Muslime, sowie das Streben nach der Implementierung der Scharia Allahs auf der gesamten Welt, da teilte die abtrünnige, nationalistische Taliban-Bewegung mit den Kreuzfahrerländern und den Taghut-Herrschern der Länder der Muslime die Befürchtungen vor der Ausbreitung des Rufs des Tauhids unter den Menschen und was dies beinhaltet bzgl. der Verpflichtung der Lossagung vom Schirk und den Muschrikin, ihrer Anfeindung, ihrer Bekämpfung bis die Religion allein für Allah ist, ebenso wie die Verpflichtung der Loyalität zu den Muslimen und die Verpflichtung ihres Festhaltens an der Gemeinschaft der Muslime, sowie die Zerstörung der imaginären Grenzen, die die Länder der Muslime durchkreuzen, und die Auflösung der Organisationen und Gruppen, die die Muslime in Gruppen und Parteien spalten. So wurde die Bekämpfung des Islamischen Staates ein gemeinsames Projekt der Taliban-Be-

DER RUSSISCHE BOTSCHAFTER IN AFGHANISTAN SAGTE, DASS RUSSLAND MIT DEN TALIBAN KOMMUNIZIERT UND DASS DER ISLAMISCHE STAAT IHR GEMEINSAMER FEIND IST

wegung und der ungläubigen Nationen, die durch die Existenz des Islamischen Staates an ihren Grenzen erschreckt wurden, ebenso wie Amerika erschreckt wurde, die Afghanistan besetzt. So begannen die Abtrünnigen der Taliban die Bekämpfung des Islamischen Staates als ein wertvolles Gut zu präsentieren, das bei all diesen Nationen begehrt ist, wobei der geforderte Preis dafür die Aufnahme von Beziehungen mit den Anführern der Taliban ist, sowie die Sicherstellung der politischen Unterstützung und möglicherweise auch finanzielle und militärische Hilfe. Deswegen war es keine Überraschung, dass die russischen Kreuzfahrer ihre offenen Beziehungen mit der abtrünnigen Taliban-Bewegung rechtfertigten, mit der Begründung, dass sie die Bekämpfung des Islamischen Staates anstrebt, wodurch sie ihre eigenen Ängste vor der Ausbreitung der Soldaten des Islamischen Staates in der Nähe russischen Einflusszone in Zentralasien deutlich machten und gleichzeitig auch aufzeigten, dass sie bereit sind direkt militärisch einzugreifen, um die Soldaten der Chilafa in Wilaya Churasan zu bekämpfen. Für Russland ist es zweifellos äußerst wichtig, Amerika von ihren Grenzen und von ihrer Einflusszone in Zentralasien fernzuhalten, jedoch ohne dass der Rückzug Amerikas dazu führt, dass der Islamische Staat an die Stelle Amerikas tritt. Und dieses Ziel hat Russland mit China und Iran gemeinsam. Aus diesem Grund bemüht sich Russland dieses Vakuum, das bei einem amerikanischen Rückzug entstehen würde zu füllen, entweder durch eine direkte Präsenz, die aber schwer und teuer wäre, oder durch die Umwandlung Churasans zu einer autonomen Region, die von ihren Verbündeten kontrolliert wird, um so die Feinde Russlands vom Aufenthalt in dieser für Russland gefährlichen Region abzuhalten. Dementsprechend stellt die nationalistische Taliban-Be-

wegung eine passende Lösung für diesen Verbündeten dar, aufgrund ihrer afghanisch-nationalistisch begrenzten Ambitionen, ihrem Stammes- und Madhhab-Fanatismus und ihrer stabilen Beziehung mit dem rafiditschen Iran, dem engsten Verbündeten Russlands heutzutage. Diese abtrünnige Bewegung, die die Bekämpfung des Islamischen Staates stellvertretend für die Kreuzfahrernationen und Taghut-Regierungen durchführt, tut damit nichts anderes, als das zu wiederholen, was bereits zuvor die Organisationen und Gruppen getan haben, die sich lügnerisch dem Islam zuschrieben, wie die Sahwat des Iraks und ihre Brüder von den Sahwat von asch-Scham und Libyen, deren Verbündete die al-Qaidah-Organisation ist, die ihren Treueschwur (Baya) der nationalistischen Taliban-Bewegung gegeben hat. Und wahrlich das Ende dieser abtrünnigen Bewegung, durch die viele getäuscht wurden, wird niemals besser sein, als das Ende der Sahwat des Iraks und aschSchams, mit Allahs Erlaubnis. Und die Verbündeten der Taliban-Bewegung werden nach einer Alternative suchen, wenn sie entdecken, dass sie unfähig sind die Soldaten der Chilafa davon abzuhalten, sie zu erreichen und in ihren eigenen Territorien zuzuschlagen. Vielmehr werden sie entdecken, dass die Taliban-Bewegung unfähig ist, sich selbst zu schützen und gar ihres Schutzes bedürftig ist. So sollen die Soldaten der Chilafa in Churasan das zu Ende führen, was sie begonnen haben bzgl. der Bekämpfung der Kreuzfahrer und Abtrünnigen. Und sie sollen ihren Hass für die Feinde Allahs allesamt vergrößern, wie es ihre Gewohnheit ist und sie sollen Allah mit ihren Aussagen und Taten unterstützen. So werden die Menschen und Dschinn sie nicht besiegen, selbst wenn sie sich gegen sie vereinen. Und der Sieg kommt nur von Allah, dem Allmächtigen, dem Allweisen.

Rumiyah

51

C O N T E N T S

O MUWAHHIDIN, REJOICE, FOR BY ALLAH, WE WILL NOT REST FROM OUR JIHAD EXCEPT BENEATH THE OLIVE TREES OF RUMIYAH (ROME).

ABU HAMZAH AL-MUHAJIR r

ISSUE 10 - RAMADAN 1438

04 06 12 16 20 28 32 36 42 04

FOREWORD

BUT ALLAH CAME UPON THEM FROM WHERE THEY HAD NOT EXPECTED ARTICLE

AND LIKEWISE THE MESSENGERS ARE AFFLICTED: PART 3 EXCLUSIVE

IMPORTANT MEMORANDUMS SISTERS

BE A SUPPORTER, NOT A DEMORALIZER ARTICLE

ESTABLISHING THE ISLAMIC STATE: PART 4 SHUHADA

AMONG THE BELIEVERS ARE MEN NEWS

MILITARY AND COVERT OPERATIONS INTERVIEW

WITH THE AMIR OF THE SOLDIERS OF THE KHILAFAH IN EAST ASIA ARTICLE

THE MURTADD TALIBAN MOVEMENT

16

36

4

EXCLUSIVE FOREWORD

Allah c said, “It is He who expelled the disbelievers among the People of the Scripture from their homes at the first gathering. You did not think they would leave, and they thought that their fortresses would protect them from Allah; but [the decree of] Allah came upon them from where they had not expected, and He cast terror into their hearts” (Al-Hashr 2). Just one week before the blessed month of Ramadan, the world’s attention was focused on the British city of Manchester. A soldier of the Khilafah had carried out a Just Terror operation, striking Manchester Arena at the conclusion of a concert by an American singer. The explosion rocked the city and filled its residents with terror as many of them scrambled to try to contact their loved ones and ensure that they were safe. Then, the casualty figures started emerging: More than 20 had been killed and dozens more had been wounded. The total would later climb to nearly 100 dead and wounded. In the wake of the bombing, the panic-ridden friends and relatives took to social media to enlist the help of strangers in the search for their loved ones, local pubs began offering free booze to emergency personnel in need of clearing their minds of the traumatic scenes they had witnessed, British “Muslims” came out and offered their token denunciations out of fear of retaliation, massive numbers of police and military personnel were deployed on the streets, the UK threat level was raised to “Critical,” Politicians brought their campaigning for the upcoming general elections to a halt, the distraught and “broken” American singer placed her European tour on hold and went home, and the Chelsea FC football team cancelled their victory parade in London. The enemies of Islam did their best to put on a brave and defiant face, but their efforts were a complete failure. They were clearly suffering. On the surface, the operation in Manchester seemed to confirm what so many analysts had been asserting for some time now: that with the loss of territory in Iraq and Sham, the Islamic State would shift its focus towards carrying out attacks on Crusader soil. What many of these analysts failed to admit, however, is that losing territory was nothing new for the Islamic State. The loss of most of its territory in the wake of the Sahwah initiative in Iraq did not lead to its defeat. Rather, it only led to the Islamic State regrouping, redoubling its efforts, rekindling the flames of war, recapturing every inch of territory it had lost, and expanding into Sham, Sinai, Khurasan, and multiple other regions around the world, regions where no one would have expected that the mujahidin would take control and establish the rule

of Allah. So it came as no surprise when, several thousand miles from Manchester, the soldiers of the Khilafah in East Asia stormed the city of Marawi in the southern Philippines on the island of Mindanao, chased out the local police and the military, and raised the banner of the Islamic State in a scene reminiscent of the liberation of Mosul from the Rafidi murtaddin and their Crusader allies. The victory came several weeks after Rodrigo Duterte, the Crusader taghut of the Philippines, admitted that the situation in the southern part of the Philippines was giving him a headache and making him lose sleep. This taghut came into power believing that he had the ability to negotiate with the “Islamist militants” in the southern region of the Philippines, particularly those in his own homeland of Mindanao, in the hopes of bringing an end to their jihad and subsequently expelling the American forces present in the Philippines. But when the soldiers of the Khilafah repeatedly demonstrated to him that they only negotiate with their enemies using bullets and bombs, he was reduced to begging the mayors governing the Muslim areas in the southern part of the country to help him deal with the mujahidin, while simultaneously threatening to impose martial law in their areas if the problem wasn’t tackled. Then, when the soldiers of the Khilafah stormed the city of Marawi, he held to his promise and imposed martial law, sending in his military to try to regain control of the city, with the mujahidin subsequently massacring dozens of his Crusader soldiers and kindling a new front in their war against kufr. The reality faced by the Crusaders today is that despite their claims that the Islamic State has been weakened, the mujahidin’s ousting of the Crusaders and their puppets and their attainment of consolidation in the land can come as quickly and unexpectedly in any region of the earth, just as they did previously in Mosul, and their strikes in the heart of the Crusaders’ strongholds in the West will continue to occur just as suddenly and unexpectedly as occurred in Manchester. For just as Allah c expelled the disbelieving Crusaders at their first gathering and mobilization in Iraq, it is He who will expel them from the lands of the Muslims in the Philippines and cast terror into their hearts in their own strongholds in the West. “And Allah prevails over His affair, but most of the people do not know” (Yusuf 21).

Rumiyah

5

After the aforementioned truths are understood, we can grasp the sought after meaning behind what was building up to the Battle of Fallujah, then its steadfastness and its rising up with all it possessed of might. For today, it is the only battle on the primary outpost of Islam, and steadfastness therein and holding ribat on its lines means to safeguard the primary outpost, from which we can strike at kufr and aggression. This doesn’t mean that we consider the enemy’s entering and moving deep into the city, or that they become fortified on its outskirts, that they have achieved their goals and victory. No, for our battle with this enemy is a war of streets and cities, differing in its tactics and methods, defensively and offensively. And fierce wars are not decided over a period of days or weeks, but it takes a long time for the true announcement of success for either side. It is enough for us that, before the results are decided, our eyes are cooled by seeing the sons of Islam standing firm like tall mountains on the blessed lines of Fallujah, teaching the Ummah new lessons of hardness, patience, and certainty. 6

ARTICLE

Perhaps we could cast a look at some of these lessons and the great results produced by this lofty battle. First, this battle gave new life to the meanings of might, honor, and resistance, as the Ummah became certain that there is a group of its sons who are able to confront the grave dangers with boldness, steadfastness, and resolve; and that this group was truthful with its ummah in its plans and projects, through which the Ummah was revived and due to which its sons’ and leaders’ blood was often shed. Second, the Ummah, during its time of humiliation and being fractured, learned that it is able to confront, perform ribat, and battle the heads of the earth and its oppressors with only a few of its sons and a light supply of weapons. It is thus able, thereby, to afflict the enemy with great and painful losses and to force them to sip from the bitter cup of defeat. Third, Fallujah opened the battleground for its contenders, igniting the directed efforts of the sons of Islam inside and outside of Iraq, and by shedding its pure blood which was spilled on its ground through many sons of Islam, in order for them to cover the costs of ji-

had and to march forth to confront the global Crusader waging a war of total annihilation. For the jihadi mencampaign. The battles and carnage burned in various tality has become the greatest dilemma ahead of Amerareas of Iraq. Battalions and groups were formed and ican and global plans of war. And what happened in the mujahidin stood up in defiance, seizing convoys Fallujah, of feats of pride and steadfastness, weakened of the enemy, hunting their patrols, and raiding their the resolve of the enemy’s leadership and afflicted them positions. And by Allah’s grace, we witnessed many of with depression, anxiety, and confusion. And what is their losses, which were inflicted all across Iraq. So of waiting for them is even more disastrous and bitter, by the causes of pride of this conquest was that the sons the help of Allah c. of jihad gained confidence as they saw the myths of modern warfare collapsing before them. Their resolve has now been liberated from the illusion of inability and fear, and they have risen to the fields of earnestness and action. Fourth, the Battle of Fallujah achieved an important, strategic military victory, as everyone knows of the superiority of the THE AMERICANS LOST HUNDREDS OF SOLDIERS IN THE BATTLE OF FALLUJAH American military machine and the development of its armies and war discipline, which reSixth, Fallujah contributed its share of steadfastness lies on striking targets from afar without clashing and and composure by unveiling the mask from the faces combat, thereby securing the safety of the American of riddah, nifaq, and treachery. It removed the cloak soldier without him being wasted in dangerous battles of deceit worn by the apostate Allawi government, just that could cost him his life. But Fallujah lured this great as it uncovered the lies they repeat about wanting what machine through a carefully managed plan. She lured it is in the interest of the Iraqi people by sparing their to harsh, unconventional street wars that would spend blood and shielding them from wars and woes, and that its effort, energy, and equipment. The American soldier they strive to earn their pleasure. Yet all people can see would face death and destruction from whence he did as they move quickly to execute the decision to go to not expect, as the Americans were forced to descend war in Fallujah, washing their hands in the pure blood into alleys and streets, and to enter houses and build- of the sons of the city, killing thousands of them and ings. The enemy was exposed to the fires of the mu- displacing tens of thousands, while overseeing the dejahidin and their ambushes. Their abilities were taken struction, devastation, degradation of honor, and theft by surprise through the strategy of attack-and-retreat. of wealth under the pretext of being at war with terrorThey were compelled to engage in close combat for ism and having concern for the national interest. which they were unprepared, suffering great losses of Seventh, the battle knocked the false mask off the life and equipment, exceeding hundreds of people and ugly Rafidi image. For they penetrated deeply with dozens of vehicles. their spite into this battle. And with an apparent vileFifth, the American military administration tasted ness, they took part in the military campaign against the greatest of defeats, as it became clear to the sponsors Fallujah with a blessing from the imam of kufr and and planners of this war that the mujahidin will not be zandaqah, as-Sistani. They had a major role in operstopped by any kind of deterrent, even if that meant ations of killing, pillaging, demolition, and violating

Rumiyah

7

the lives of unarmed women, children, and the elderly. Their wicked souls brought them to commit great crimes, as they stormed and desecrated the safe houses of Allah, hanging pictures of their shaytan as-Sistani on the walls and writing with spite, “Today your land and tomorrow your honor.” It should be known that 90% of the National Guard are spiteful Rafidah and 10% of them are from the Kurdish Peshmerga forces. And the scholar spoke the truth when he said about the Rafidah, “Indeed they are a Christian seed planted by the Jews in a Magian land.” Eighth, the hidden lines of the enemies of jihad were revealed in this battle, as military cooperation appeared between those with hostile backgrounds. It came to be THEIR ADVANCED EQUIPMENT WAS TURNED INTO JUNK

that 800 Israeli soldiers participated in the battle, accompanied by 18 rabbis, many of whom were killed therein. This was conveyed by their own journalists and media. Just as Jordanian military participation appeared via their officers, who cooperated in the planning and storming of the city. And this indicates the reality to everyone that Fallujah was a base for jihad that made the enemies of the religion, from among the kuffar and the murtaddin, restless and unable to sleep at night. Ninth, among the greatest results of the battle was the renewal of blood in the veins of the sons of jihad, as well as the increase in their devotion to advancing the work of jihad towards its desired goals and determined plans. This battle produced a generation of leaders, energies, and experiences that were learned through 8

ARTICLE

the events and contemplated through experimentation, practice, and gains, being applied with determination towards the designated path, polished by the hardships of the battle, and produced in a strong and mighty mold. The author of “adh-Dhilal” said, “In suffering during jihad for Allah’s cause and facing death at every impasse, the soul becomes accustomed to this danger, which is so frightful that many people discard their morals and values in order to avoid it. Yet this is a simple matter, for those who are used to facing it, whether they are safe from it or not. And turning to Allah at each time one face’s this danger, produces an effect closely comparable to the effect of an electric shock, which is like the reformation of hearts and souls with purity, cleanliness, and righteousness. These are the apparent causes for the overall reconciliation of human society, putting its leadership in the hands of the mujahidin, whose souls care nothing for the vanities and luxuries of the Dunya, and life itself is less important to them as they plunge into the midst of death for Allah’s cause. And nothing comes to their hearts that would distract them from Allah and seeking His contentment.” “When the leadership is placed in the likes of these hands, the whole world and all of its people are set aright. And surrendering the banner of leadership to kufr, misguidance, and corruption becomes impossible, after they had purchased it with their blood, souls, and everything dear and precious to them, which they spent cheaply in order that this banner be taken, not for themselves, but for Allah.” “Then, after all of that, it becomes an easy means to those for whom Allah wants good, that they might attain His pleasure and reward without measure, and an easy means to those for whom Allah wants bad, that they gain what they deserve of His anger, based upon what He knows in His knowledge of all things hidden

THE CRUSADERS WERE TAUGHT A HARSH LESSON IN FALLUJAH

and unseen.” Tenth, there is the shahadah of selecting that which is best, as this group of believers was honored to have its path mapped by the blood of its sons through shahadah. Such that their major leaders and cadres were on the frontlines. If that indicates anything, it indicates the truthfulness of the sons of this jihad and their sheer determination and resolve to achieve the demands of tawhid and ‘aqidah with complete devotion and sincerity. Theirs are the glad tidings that Allah chose the best and most excellent of them to meet Him, as He decreed shahadah and victory for them with contentment upon what they hoped for and requested. So He fulfilled the promise to them and gave them that which they had sought. Such are the conditions of their righteous predecessors, who aspired for death as their successors aspired for life. Shahadah was the dearest of their desires, and they would rush to the battlefield, loving to kill and be killed for the cause of Allah. And the percentage of those who attained shahadah in war from among the Sahabah was 80 percent. More than half of those who were martyred in the Battle of Yamamah consisted of the Muhajirin and Ansar [...] and it is sufficient for us to mention that the number of shuhada from the qurra, those who memorized the Quran and were the scholars of the Muslims at that time, was 300 in the Battle of Yamamah. Another narration says they were 500. This means that the qurra in a single battle made up 25 to 45% of all shuhada, and that is a very high number. Those who research the lives of the Sahabah  will find that one out of every five of them die in his bed, while four out of five were killed as shuhada in the fields

of jihad. So do not be amazed at the speed and duration of spectacular conquests that were achieved during the first century of the Hijrah. It is worthy here to mention our praise of the steadfastness of our heroic mujahidin, and to mention a small part of Allah’s blessings upon them of karamat and divine alleviations, which encompassed them during their battle with the Americans and their supporters in Fallujah. They were made steadfast thereby and their condition was kept stable. Of these was that during the third day of the battle, and after severe and heavy bombardment of the neighborhoods in Fallujah, the mujahidin awoke at night to find American vehicles and tanks in the streets, roads, and alleyways. Under the leadership of Abu ‘Azzam, ‘Umar Hadid, Abu Nasir al-Libi, Abul-Harith Muhammad Jasim al-‘Isawi, and other heroes, the chiefs of the people of Islam went out to them amid the confusion and pushed the invaders to the outskirts of Fallujah. And their weapons during the battle were only the PKT and Kalashnikov. The Americans faced a great massacre, to the extent that many of them were seen fleeing from the battle, hiding in Muslims’ houses. At first, the mujahidin refrained from entering those homes for fear of harming the Muslims, but once they confirmed the presence of the American troops inside them, they found them hiding like cowards and began killing them as if they were beetles and flies, and all excellence and blessing belong to Allah. After some days of the battle, one of the leaders gave an offer to the brothers ‘Umar Hadid and Abul-Harith Jasim al-‘Isawi that they shave their beards and exit Fallujah once a safe way was found for them to escape, so

Rumiyah

9

THE BATTLE OF FALLUJAH REMOVED THE FALSE MASK WORN BY THE RAFIDAH

that they could work from the outside. But these two heroes refused and said, “By Allah, we will not leave as long as there remains a single, steadfast muhajir inside the city.” So they fought until they were killed in battle, may Allah have mercy upon them and accept them among His slaves the shuhada. And of these was that some of the brothers endured severe hunger for several days, and after putting their hope and certainty in Allah , they found a huge watermelon. When they opened it, it was the reddest of reds that it could have been. So they ate from it for a number of days, satisfying their hunger, praising Allah, and being amazed, until they concluded that they never tasted anything in the Dunya as pleasant as that watermelon, while bearing in mind that it was neither the time nor place in which watermelons were known to grow. Of these as well was that the brothers suffered greatly regarding their food and drink, such that they faced a great and diminishing scarcity of drinking water, until their mouths and lips began to crack. When they took to searching for some drops of water to quench their tremendous thirst, they entered a house to find three containers of water lined up next to each other in a strange formation. They were amazed at what they saw, as it was not normal in Fallujah or the rest of Iraq to see water placed in such beautiful and strange containers. Then, when they tasted the water, they knew that this was not regular water of the Dunya, and they drank until they were quenched. Thereafter, they swore that they had never drank anything like it in their entire lives. Also of these was that a brother from the Peninsula of Muhammad g was hit in his brain by a sniper 10

ARTICLE

bullet, which entered through his forehead and exited from his nape, as pieces of his brain scattered on his right shoulder. His brothers then rushed to him and took what pieces had scattered and gathered them to their place. They then bandaged the wound and left him. He then recovered after a few days and is now alive and well, and is only suffering from a slight slowness when he speaks. We ask Allah to accept from him and his brothers. As for the fragrance of musk… and what can explain to you the fragrance of musk?! For it is a matter that has become an overwhelmingly witnessed narration from most of the mujahidin, as many of our brothers have spoken about the pleasant aromas emanating from the shuhada and the wounded, may Allah accept all of them. And of these is what happened with the hero Abu Talhah al-Bayhani r, who was critically wounded, such that this pleasant odor exuded everywhere, until it diffused onto some of the nearby roads, thus many of the brothers could smell it. He then died as a shahid, as we consider him and Allah is his judge, and we do not presume his judgment over Allah. And from that which brings about steadfastness and assuredness is what has been reported by many of those who were present at those battles, which is that they heard the neighing of horses and clashing of swords at the flaring and harshest times of the battles. So the brothers were repeatedly amazed by this. They would ask their brothers of the ansar if there were horses near to Fallujah, to which the ansar would respond in the negative, and they became certain that the area had nothing of steeds. So all praise belongs to Allah, first and last.

Ahmad reported in his musnad and al-Hakim in the angels have not yet put down their weapons! So go, al-Mustadrak from Abu Burdah Ibn Qays, the brother you and those with you to Bani Quraydhah, for I am of Abu Musa, that Allah’s Messenger g said, “O Allah, marching ahead of you to shake them in their fortressmake the end of my ummah through being killed in es and cast terror into their hearts.” So Jibril marched Your cause, by piercing and plague.” forth in his procession of angels, and Allah’s Messenger Allah c said, “And never think of those who have g marched after them in his procession of Muhajirin been killed in the cause of Allah as dead. Rather, they are alive with their Lord, receiving provision, rejoicing in what Allah has bestowed upon them of His bounty, and they receive good tidings about those (to be killed as shuhada) after them who have not yet joined them, that there will be no fear upon them, nor will they grieve” (Al ‘Imran 169-170). AMERICAN MERCENARIES PUNISHED BY THE MUJAHIDIN Live as a king or die with honor, for if you die and Ansar. and your sword is drawn, by your sword you are forHow has it become so minor of a thing to you, O given. Muslims, to see your brothers – the sons of your reliThis is a quick, brief glimpse at the fruits and results gion – after all kinds of torment, murder, and ruin have of steadfastness and endurance on the blessed soil of been committed against them. Yet you remain safe in Fallujah. The achievements that were realized contained your homes, secure with your families and wealth… many benefits and had magnificent consequences. how is that?! Whoever reflects over the events and their places, while Thus, we mixed our blood with flowing tears, being fair, will understand and comprehend them. that there be no target for their launchers. O ummah of Islam! You have been wounded and The worst of one’s weapons are tears he sheds defamed incessantly and your illnesses and ailment when the war’s flames are lit by sharpened cutters. cannot be treated except by tawhid, which is fastened So O sons of Islam, indeed behind you to the banners of jihad. So when will make the cor are events which cast dust into the breeze, rect decision to go forth and escape your executioner? How does the eye sleep when its lids are filled The battles today will neither cease nor settle, and our with errors that waken all of the sleepers? Prophet g truly loved that he not sit back, away from Your brothers in Iraq have made their beds a detachment that went forth to fight for Allah’s cause. the backs of old horses or bellies of vultures. Rather, he kept making raids and waging jihad at all They are wronged by Rome in disgrace while you times. drag the tail of shame, as pacifists do. I remind you of the discussion between Jibril and “Allah prevails over His affair, but most people do Allah’s Messenger g after the Battle of the Ahzab, that not know” (Yusuf 21), and all praise belongs to Allah, when Allah’s Messenger g left for Madinah, he put the Lord of the creation. down his weapon and immediately Jibril came to him and said, “Have you put down your weapon? By Allah,

Rumiyah

11

The Delegated Committee issued an important memo to the soldiers of the Islamic State entitled, “That Those Who Perish would Perish upon Proof and Those Who Live would Live upon Proof,” which confirms some matters regarding the ‘aqidah of the Islamic State and its methodology. It also refutes some opinions and decisions that have been ascribed to the State, warning people from making claims about the Islamic State without knowledge and ascribing opinions and beliefs to it without evidence. And it clarifies to the Muslims the way of Ahlus-Sunnah in giving advice to those in authority and dealing with grievances whenever appear. The memo, which was published on the 21st of Sha’ban 1438, began by explaining that the Islamic State was only established to spread tawhid, and that its da’wah is merely an extension of the da’wah of the Prophets and Messengers , then that of the righteous Salaf of this ummah and of those who followed their guidance. It also confirmed that it was established upon the same principles as the blessed Najdi da’wah state founded by the followers of the Mujaddid Imam Muhammad Ibn ‘Abdil-Wahhab r. 12

EXCLUSIVE

The Islamic State Remains upon Its Manhaj Neither Changed nor Replaced, by Allah’s Grace The memo clarified that the Islamic State is still firm upon its ‘aqidah, which has not changed nor was it replaced, since its first bricks were laid by Shaykh Abu Mus’ab az-Zarqawi r and his noble brothers, as it was after them in the state of Shaykh Abu ‘Umar al-Baghdadi and his wazir Abu Hamzah al-Muhajir , until the Khilafah upon the prophetic methodology returned under the leadership of Amirul-Muminin Shaykh Abu Bakr al-Baghdadi . As it was mentioned in the Delegated Committee’s memo, “The State did not change its manhaj. It did not haggle over its religion. And its resolve did not waver. Instead, it continued thereon, not playing favorites nor turning from the path.” And the memo confirmed that the State doesn’t care who is pleased or displeased with it, but that it instead deals with everyone based on its chosen method, just as Shaykh Abu Muhammad al-‘Adnani  said, “We will fight, and fight, and fight until the religion is entirely for Allah. We will never beg people to accept the religion of Allah and to rule by Allah’s Shari’ah. Who-

ever is content, then this is the Shari’ah of Allah. Whoever dislikes it, is discontent with it, and refuses it, then we will continue in spite of him. This is the religion of Allah. We will declare the apostates as disbelievers and disavow them all. We will take the disbelievers and polytheists as enemies and hate them.” The Opinion of the Islamic State Is That of Its Imam, Those Whom He Delegated, and Its Official Spokesman In refutation of those who spread their own misguided opinions and beliefs, marketing them to people as being held by the Islamic State, of both the people of ghulu and those of irja, specifically regarding the issues of takfir, as well as those who defame the ‘aqidah and manhaj of the Islamic State, even making takfir of its soldiers and leaders, based on false opinions and beliefs that they have ascribed to it or due to their ignorance of the creed of Ahlus-Sunnah wal-Jama’ah, which they criticize whenever it opposes their desires, the Delegated Committee said in its blessed statement, “As for the statements that distort the creed of wala and bara, burying the millah of Ibrahim  in the shubuhat of people of irja (Murjii doctrine) and tajahhum (Jahmi doctrine). Likewise are the opinions of the people of ghulu (those extreme in matters of takfir), those who passed through the religion as the arrow passes through its target; the State is innocent of them. And no one has the right to speak in its name or ascribe an opinion to it that it did not hold, for its saying is the saying of its Imam (may Allah honor him through tawhid), and those whom he delegates, or of its official spokesman. As for the fabricating of lies and speaking based on assumption, then that is to speak without knowledge, which Allah c has forbidden.” The Islamic State Does Not Refrain from Making Takfir of the Mushrikin, and Makes Making Takfir of the Mushrikin One of the Utmost Principles of the Religion Brought by the Messengers The Delegated Committee referred to various kinds of people of misguidance from those who fabricate lies against the Islamic State, those who as-

cribe opinions to it that are not held by its leaders and beliefs that they have rejected. Of these are those who hold the opinions of irja, ascribing their own errors and deviances to the Islamic State, like how they “accept the Islam of one who does not make takfir of his people’s taghut,” while “[the Islamic State’s official opinion] is that of making takfir of the tawaghit and whoever defends them and does not make takfir of them, without exception.” Similarly, there are those who “treat the making of takfir of mushrikin a matter that is khafiyyah (obscure) or khilafiyyah (disputable), placing difficult restraints on its implementation, such that the third nullifier of Islam is completely and categorically suspended […] Worse than this is that they claim that this opinion is that of the Islamic State! This is a pure fabrication. Those both far and near know that the Islamic State (may Allah honor it through tawhid) has not ceased for a single day from making takfir of the mushrikin, and that it treats the making of takfir of the mushrikin as one of the utmost principles of the religion, which must be known before knowing the prayer and other obligations that are known of the religion by necessity. As such, in its statement that came from the Central Office Overseeing Shar’i Dawawin, regarding the one who refrains from making takfir of the mushrikin, on 22/8/1437.” What the memo meant when referring to “principles of the religion” (usul ad-din) are those matters of ‘aqidah that the Prophets  taught their people, i.e. those matters directly established by their messages, which is in opposition to what is meant by “principle of the religion” (asl ad-din), which is what was established before the messages came and before the messengers were sent , like the tawhid of Allah’s rububiyyah (divinity) and uluhiyyah (worship). Also attributed to this kind of misguidance are those who “allow the shirk of tahakum (litigation) to the taghut with the claim of necessity, putting it in the status of ikrah (coercion),” those who “reject the ijma’ of the Sahabah on making takfir of the mumtani’ factions (those who forcefully refuse the implementation of the Shari’ah),” those who “refrain from making takfir of those who vote with the claim of their being ignorant of the reality of elections,” and those who “do not make bara (disavowal) of the scholars of taghut who are calling to committing shirk.”

Rumiyah

13

In this memo, the Delegated Committee also referred to another kind of people of misguidance who defamed the Islamic State, blaming it for an opinion or belief that is actually the ‘aqidah of Ahlus-Sunnah wal-Jama’ah, even making takfir of it because of this, due to their being influenced by the bida’ of the Khawarij and Mu’tazilah. Or they defamed the Islamic State based on opinions not from its ‘aqidah. Rather, they are mere lies and fabrications, invented by these deviants or opinions they attributed to it, attempting to cover the Islamic State in the cloak of irja. The memo said, “Some of them make takfir of the State because it does not accept the heretical chain takfir invented by the Mu’tazilah,” and “some of them ascribe to the State that it considers the asl (default ruling) of lands of Riddah (‘incidental kufr’) to be that of Islam, which is a lie against the Islamic State and a clear fabrication.” Rather, the Islamic State judges the person in a land of “incidental kufr” based on what is apparent of him. The memo also said, “Some of them make takfir of the State using the claim that it permits the act of open kufr for benefits during war, and they have lied! Instead, the open belief of the Islamic State regarding that, is that open major shirk and open major kufr are not permitted except through ikrah (coercion) […] And this is the opinion and belief of the Islamic State on this matter. But these ones have been mistaken due to ignorance and their lack of distinguishing between what is open shirk and open kufr and between what are exceptions that are permitted due to necessity, as in the hadith of Muhammad Ibn Maslamah and others.” Differentiating Between Sincere Advice and Defamation The memo of the Delegated Committee informed the Muslims in general of the need of adhering to the methodology of Ahlus-Sunnah regarding giving advice to those in authority, and of not following the ways of the people of misguidance in this regard – for they are those who take any mistake or shortcoming from one of the umara as a means to defame the mujahidin, spread fear between the Muslims, and distract them from fighting the enemies of the religion, if not even inviting to passive relations with the mushrikin! The memo mentioned that those who fall into these abominable deeds are merely taking 14

EXCLUSIVE

the path of those who went out against ‘Uthman , claiming to be striving for reconciliation, compliance with the Sunnah, and concern for the Ummah. Regarding this, the Delegated Committee said, “As for those who claim to be giving sincere advice to the umara, while reviling, defaming, scaremongering, and frustrating them in a way that only gives joy to the enemies of the kuffar, the murtaddin, and the munafiqin, then the best case for him would be that he is in violation of the Book, in opposition to the Sunnah, and has deviated from the path of the Salaf in giving sincere advice to the umara. Anas Ibn Malik said, ‘Our elders from the companions of Allah’s Messenger g forbade us, saying, ‘Do not insult your umara, do not cheat them, and do not hate them, but fear Allah and have patience, for the matter is near.’’” The memo added, “Will the abandoner not reflect over the command of the Prophet g of having patience with the umara, whether they were Bedouins or Abyssinians, whether righteous or dissolute, even if they preferred themselves in something of the transitory vanities of the Dunya; and his command to recognize the status of those in authority, obeying them in what is good.” And it warned those whose souls tricked them, making what is false seem true and what is corrupt seem right, from continuing in their deviance, saying, “And it is known that slander is not sincere advice to what is virtuous, nor is it the repudiation of a vice. Rather, it is only insult, vilification, defamation, the spreading of bad traits, and the concealing of good qualities. And it is not as some whose souls that command them with evil have rationalized for them, that this slander is heroic, this dispraise is courage, this backbiting is the declaration of truth, and that this dividing the ranks is in opposition to tyranny – and Allah’s help is sought from such thoughts.” This memo comes as a completion to a series of memos and statements issued by the Delegated Committee and its Central Office Overseeing Shar’i Dawawin in order to clarify any disagreements regarding the ‘aqidah of the Islamic State and its manhaj, and specifically regarding those matters in which many people speak about without knowledge, causing error and confusion.

Rumiyah

15

16

SISTERS

During times of war, tribulations, and hardship, worries abound and hearts reach the throats. Some people are supported by Allah through their iman and their good assumption of Allah, while others perish, turning back on their heels, regressing from their religion, and betraying their brothers. Rather, one finds that many of these are not satisfied with their own defeat, but attempt to transfer that defeat to others, spreading it throughout the Muslim collective. They dismay them regarding their enemies, seeking to scare the Muslims and avert them from fighting them and standing up against them. This is one of the well-known deeds of the munafiqin, and it is widespread between those weak in iman and lacking in conviction, of both men and women. As for the matter of men, then it is well known, and their role has already been thoroughly discussed. And as for women, then the calamity that comes from them is hidden in their transporting this scaremongering from the houses and tongues of the munafiqin to their own houses, and to their husbands and children. Thereby, she falls into committing the deeds of the munafiqin, whether she knows it or not. Irjaf is an Act of the Munafiqin News that is untrue and causes fitnah and confusion is called irjaf, or scaremongering. Al-Qurtubi said in his tafsir, “Irjaf is to solicit fitnah and to spread lies

and falsehoods, causing worry and distress thereby.” Allah c has dispraised irjaf and its people in many places in the noble Quran, as He c said, “Allah already knows the hinderers among you and those (hypocrites) who say to their brothers, ‘Come to us,’ and they do not go to battle, except for a few” (Al-Ahzab 18). He also said, “If the hypocrites and those in whose hearts is disease and those who spread rumors in Madinah do not cease, We will surely incite you against them; then they will not remain your neighbors therein except for a little. (They will be) accursed wherever they are found, being seized and massacred completely” (Al-Ahzab 60-61). Al-Jassas said, “In this ayah, there is evidence that scaring the believers and spreading rumors among them that cause them worry and harm is deserving of punishment and exile if they persist in that and do not stop. A group of the munafiqin and others who had no insight in the religion, and they are those in whose hearts is disease, being weak in their certainty, would spread rumors of the kuffar and mushrikin gathering together, cooperating with one another, and marching towards the believers. They would magnify the kuffar’s situation and scare others because of it. So Allah c revealed that about them, telling about their deserving exile and execution if they do not stop. And He c explained that this is the sunnah of Allah, which is the way ordained to adhere to and follow” (Ahkam al-Quran).

SOME FOOLS WHO STRAYED AND RETURNED TO DAR AL-KUFR BEGAN SPREADING IRJAF

Rumiyah

17

THE ISTISHHADI ABU ‘UMAR AL-MASLAWI - HIS LAST WORDS TO HIS WIFE WERE TO REMAIN STEADFAST

And due to the severe danger of irjaf, Allah c warned the mujahidin from mixing with its people, as they undermine the ranks through their words and weaken the Muslims through their betrayal, just as He c said, “Had they gone forth with you, they would not have increased you except in confusion, and they would have been active among you, seeking to cause you fitnah. And among you are avid listeners to them. And Allah is Knowing of the wrongdoers” (At-Tawbah 47). Ibn Ishaq said, “A group of the munafiqin would point to Allah’s Messenger g as he was heading out to the Battle of Tabuk, saying to each other, ‘Do you think the combat of Banil-Asfar (i.e. the Romans) is like the fighting of the Arabs among themselves?! It’s as if tomorrow we will be bound in ropes because of you,’ causing fear and fright among the believers” (As-Sirah). Believing in Qadar and Having Trust in Allah’s Promise is the Believing Woman’s Armor The rulings for women in this regard are the same as the rulings for men. So any Muslim woman who falls into that, of frightening the people of her household or other Muslims, spreading rumors that weaken others’ hearts, then she must ask forgiveness from Allah for this sin and correct her iman in the decree of Allah and His qadar. She should understand well that Allah c said, “Say, ‘Never will we be struck except by what Allah has decreed for us; He is our protector.’ And upon Allah let the believers rely” (At-Tawbah 51), 18

SISTERS

and that the Prophet g said to Ibn ‘Abbas, who was riding behind him, “O boy, indeed I shall teach you some words: Safeguard Allah and He will safeguard you. Safeguard Allah and you will find Him before you. And if you ask, then ask Allah. And if you seek aid, seek the aid of Allah. And know that the Ummah, if they all came together to benefit you, they would not benefit you with anything except what Allah prescribed for you. And if they all came together to harm you, they would not harm you with anything except what Allah prescribed against you. The pens have been lifted and the pages have dried” (Reported by Ahmad and at-Tirmidhi). The Muslim woman, if ever she hears something of the scaremongers’ irjaf, regarding the might of our enemies, their preparing to invade us, or their mobilizing against us with all of their equipment, must always put before her eyes the statement of Allah c, as He told the story of the Prophet g and his companions, when the mushrikin mobilized against them: “Those to whom hypocrites said, ‘Indeed, the people have gathered against you, so fear them.’ But it only increased them in faith, and they said, ‘Sufficient for us is Allah, and He is the best disposer of affairs.’ So they returned with favor from Allah and bounty, no harm having touched them. And they pursued the pleasure of Allah, and Allah is the possessor of great bounty. That is only Shaytan who frightens you of his supporters. So fear them not, but fear Me, if you are believers” (Al ‘Imran 173-175). That should be the response of the Muslim woman to the scaremongers and the munafiqin, replying to

them by saying, “Sufficient for us is Allah, and He is the best disposer of affairs.” This comes from her certainty that the support of Allah is sufficient for His slaves, no matter how strong their enemies may be. And this is due to her belief that nothing will afflict either her, her family, or anyone else, except that which Allah has already prescribed for them. And she knows that the intimidation of Shaytan only works against his allies, and does not work on the believing slaves of Allah. The Mother of the Believers Khadijah Bint Khuwaylid Kept Allah’s Messenger g Steadfast This duty is even greater among the wives, mothers, and sisters of the mujahidin, that they might support them in their homes, protecting them from the irjaf of the scaremongers and the speech of the munafiqin. So they should only speak to them in ways that will make them more steadfast and strengthen their hearts. One of the best stories of the believing women in this regard is that of the Mother of the Believers Khadijah  as she strengthened her husband the Prophet g when he rushed to her in panic on the first day Jibril came to him in the cave, saying, “Wrap me up, wrap me up.” So they wrapped him in a garment until the fright had passed. Then he spoke to Khadijah, telling her what happened, and he said, “I was worried for myself.”1 Khadijah replied to him, “Certainly not! By Allah, Allah will never humiliate you. You keep family ties, you bear the burdens of others, you assist those in need, you are hospitable to guests, and you support the truth…” (Reported by al-Bukhari and Muslim from ‘Aishah). She was the first woman to believe in his call, continuing to strengthen his resolve until Allah brought her life to an end. Her adoration remained in the heart of Allah’s Messenger g as a proof of the magnitude of what she did for him, such that he g said of her, “She believed in me when the people disbelieved in me. She declared me to be truthful when the people declared me to be a liar. She gave her wealth to me when the people withheld from me” (Reported by Ahmad from ‘Aishah). 1  This does not mean that he doubted what came to him from Allah, but he feared that the panic from his encounter with Jibril  could have caused him illness or death, or that he feared that he was not strong enough to accomplish this task nor able to carry the burden of revelation, and Allah knows best (See: Fath al-Bari by Ibn Hajar, Sharh Muslim by an-Nawawi).

Asma Bint Abi Bakr Delivers Her Son Patiently to Death Another example is that of Asma Bint Abi Bakr  on the day her son, the Khalifah of the Muslims ‘Abdullah Ibn az-Zubayr was besieged in Makkah by the army of bughat, led by al-Hajjaj ath-Thaqafi. So he came to seek her counsel about going out to fight them, as their harm had intensified. He said to her, “The people, even my own children and family, have forsaken me. There remains with me only a few, who have no more than an hour’s patience, and the enemy is offering me whatever I want of the Dunya. So what is your view?” She replied, “You, by Allah, O my son, know yourself best. If you know that you are upon the truth and calling to it, then proceed to it – for your companions have been killed for that – and do not let the boys of Bani Umayyah get a hold of and play with your head. But if you only wanted the Dunya, then what a bad slave you would be. You would have destroyed yourself and those who were killed with you. And if you, ‘I was on the truth, but when my companions waned, I became weak,’ then such is not the way of freemen nor those of the religion. For how long will you remain in the Dunya? Being killed is better.” So Amirul-Muminin came close to her and kissed her head, saying, “This, by Allah, is my view. But I loved to know your view. Thus, you have increased my insight with your own. So look, O mother, for I shall be killed on this very day. Do not be saddened, but submit the matter to Allah.” Ibnuz-Zubayr then turned from her and said, Indeed, when I know it’s my day, I patiently die, and only the freeman knows when his day is nigh; while some of them, after they may know, they do deny.” His mother  heard his words and then said, “By Allah, you will be patient, if Allah wills, for your fathers are Abu Bakr and az-Zubayr, and your mother is Safiyyah Bint ‘Abdil-Muttalib.” Such is the condition of the believing wife with her husband, and such is the condition of the believing mother with her son, letting him go forth on his way to wage jihad against the enemies of Allah, doing what Allah commanded him to do, and by Allah’s permission, she will receive a portion of his deed.

Rumiyah

19

In the last part of this series of articles, we provided a glimpse at the history and the origin of the religion of the Rafidah on the basis of the false theory of “al-imamah al-ilahiyyah” (the divine imamah), and the theories derived from it, such as “wasiyyah” (inherited authority), “nass” (verbatim appointment), “taqiyyah” (concealing the truth out of fear), “bada” (occurrence of an idea), “ghaybah” (prolonged absence), “raj’ah” (reincarnation), and other kufri innovations and superstitions. And we shall attempt in this series – by Allah’s permission – to explain how the Rafidah were compelled to play with the theory of al-imamah al-ilahiyyah, 20

ARTICLE

which they made a condition for the establishment of the Islamic State, and how they added modification after modification upon that until they arrived at the theory of “wilayat al-faqih” (the leadership of the jurist), which abrogated the foundations of their original theories, and which the shirki Iranian state is founded upon today, and which they seek to spread throughout all the Muslim lands. In contrast to the claims of the Rafidah that their religion is revelation from the heavens upon Allah’s Messenger, Muhammad g, and that it reached them in stages by way of ‘Ali Ibn Abi Talib  and his sons, and which they even wrote down on sheets of paper

THE SHIRKI SHRINE OF HASAN AL-’ASKARI AFTER BEING TARGETED BY THE MUJAHIDIN

and propagated amongst the people, most researchers and examiners conclude that this religion was written by the scholars of the Rafidah after the death of all those to whom they ascribe imamah and infallibility from among the sons of ‘Ali , and their entering into what they call “the era of ghaybah,” meaning the absence of their 12th imam, whom they invented due to his nonexistence, so that they could thereby patch up their torn garment and reinforce their ruined building. But the Rafidah were not content with stipulating infallibility and nass for the position of imamah, which they used as a pretext to claim the illegitimacy of all of the khulafa of Allah’s Messenger g, beginning with Abu Bakr as-Siddiq , and to justify rebelling against them and making takfir of them. Rather, they even turned to the general Muslim masses and stipulated on them matters concerning their religion, requiring them to give bay’ah to their imams and enter into their rejectionist religion in order for them to be Muslim. From the most important things they began with was the issue of imamah. They thereby made it a principle from the principles of religion, such that those who didn’t know the imam of their time and give him bay’ah had no iman, and because of this, dispute occurred between them concerning the iman of some of the leading companions of their imams when they died during the period in which there was dispute in designating the imam.

And what restricted the followers of their religion even more was their saying that everything connected to the position of imamah comes to a halt, including rulings such as judgment and the carrying out of hudud, hisbah, jihad, Jumu’ah, and other than that, for it would not be correct to carry out these things except for the one who is claimed to be the imam or the one whom the imam appoints for that, and they forbade them from seeking judgment from those whom they refer to as “the imams of tyranny,” and from fighting behind them, and from praying Jumu’ah behind them, and from giving them their zakah. Their deviation even reached the point of legislating in the religion, so they forbade their followers from taking directly from the Book of Allah, or the Sunnah of the Allah’s Messenger g, and obligated that they take rulings strictly from the imams, and they claimed that the speech of their imams was “the speaking Quran,” contrary to what they called “the silent Quran,” which was in the books and the breasts of the Muslims. Then, the matter went even further as they opposed the ceasing of legislation in the religion with the death of the Prophet g, claiming that he specifically delegated his household with legislating many of the rulings that didn’t occur in his lifetime and therefore didn’t require that he speak on them, and that everything ascribed to their imams of words and deeds was in fact what they had inherited from the knowledge of prophethood. Rather, they digressed even further after that and claimed that their imams

Rumiyah

21

receive revelation from Allah c, making their words divine revelation which they include in what they call “sunnah” in usul al-fiqh, so they forbade ijtihad in the religion, and they considered anyone apart from the imams who took it upon himself to give fatwas to be from the tawaghit who legislate and judge by other than the Book of Allah. And they didn’t stop at restricting the tafsir of the

THE TAWAGHIT OF THE RAFIDAH TEACH THEIR FOLLOWERS SHIRK

Quran and the Sunnah to what is attributed to their imams of statements, nor at explaining the two revealed texts with hidden interpretations. Rather, their wretched tongues extended to the point of belying and distorting the text itself, such that there was no authentic narration in the Sunnah except that which agreed with their madhhab, built upon a statement falsely attributed to Ja’far as-Sadiq: “Whoever opposes the masses then he is guided,” and what they mean by the masses is Ahlus-Sunnah wal-Jama’ah. They even denied the authenticity of the Quran, claiming that the companions of Allah’s Messenger g distorted its verses, and removed from the clear text that used to be inside it mentioning the imamah of ‘Ali  and his household, while also claiming that they took away what was inside it of the cursing of Abu Bakr, ‘Umar, and Bani Umayyah, and everything else that isn’t in their false madhhab and kufri religion. They then as22

ARTICLE

cribed to their imams a mushaf other than that which is in the hands of the people, and as a result, they then claimed monopoly over the two revealed sources (the Quran and Sunnah) as well after having assumed all rights over interpreting them both and clarifying the rulings within them. On top of making the people’s religion exclusively that which is in accordance with the imams, they bound their worldly matters to them also by propagating the shirk of worship amongst their followers, and encouraging them to appeal for aid by way of their imams and supplicating to them, and to draw closer to them by means of sacrifice and oaths, and to seek blessings from their graves and that which they claim to be from their remnant artifacts, that they might enrich them with money and offspring, or cure them from sickness – as they claimed – and all of that in the framework of a concerted, and comprehensive operation to marshal the people into their camp and fasten them to their madhhab. The points we’ve mentioned with regards to their construction of their entire religion on the foundation of imamah are sufficient and therefore shouldn’t require any more examples to make it clear, bearing in mind that their superstitious, manmade religion is full of the likes of such strange matters. From the Divine Imamah to the Imam’s Deputyship The Rafidah didn’t shy away from changing their religion on the issue of imamah on numerous occasions during the course of approximately two centuries. However, the most embarrassing of stages

through which they passed was when their 11th imam, Hasan al-‘Askari Ibn ‘Ali al-Hadi, died without leaving a successor, and that was in the middle of the third century after the Hijrah. And in order for their theory to survive, they invented a story about the birth of a son belonging to Hasan al-‘Askari from a Roman slave woman, and they claimed that his mother hid him in order to protect him from the rulers until he grew up. Then, they altered their stor and said that his enemies stumbled upon him when he was a young boy and so he hid himself from them in a tunnel in the city of Samarra in Iraq. When the story of his going into hiding was prolonged, and his followers began to increase in their questioning about his whereabouts, requesting that they see him so that they may take their religion from him, the lying imposters claimed that he had concealed himself from the people and cloaked himself from their sight, and that as such, none would know him except his deputy, ‘Uthman Ibn Sa’id al-‘Umri, who produced for them messages claiming that they were written by the alleged Mahdi to appoint him as his deputy with respect to responding to the people’s questions, conveying to them the knowledge of the imam, and collecting from them the khums – the last being the most important as we will later see. The appearance of a deputy for the 12th imam, Muhammad al-Mahdi Ibn al-Hasan al-‘Askari, marked the end the era of the known imams for the Rafidah, and thus began the era of ghaybah, and this phase was named the minor ghaybah due to the presence of deputies who were known to the imam, and who would take up their position and preserve for the Rafidi tawaghit their false theory and corrupt fundamentals. The phase of the minor ghaybah continued for approximately 70 years, with the consecutive succession of three deputies within that period, the most prominent of them after al-‘Umri was his son Muhammad (and we note that the deputyship of the imam is inherited by one’s son just like the position of imamah), who retained his position for 40 years and was succeeded by Husayn an-Nawbakhti, followed by ‘Ali al-Masiri after that, whose death – in the year 329 AH – ended that phase, especially because with his death they began to feel that the lie of the minor ghaybah and the presence of the imam in a hidden place would no longer fool anyone, given that the number of years equivalent to a typical person’s lifespan had already passed.

Then began the phase of the major ghaybah, during which they forbade delving into its true nature or asking about the location of the imam and the appointed time of his appearance. This continued from that time until today, leaving the Rafidah living without a visible imam for over 1000 years. The scholars of the Rafidah then began inventing ahadith and attributing them to their imams, and they began to advance their attempts to escape the labyrinth of ghaybah through numerous resolutions – no doubt the wilayat al-faqih in Rafidi Iran represents their latest phase – and for this reason we find that during this period they increased in narrations mentioning “the era of emergence,” and what they mean by that is the emergence of the awaited Mahdi, that he may establish the just Islamic State and take revenge on the enemies of Ahlul-Bayt (meaning by them, Ahlus-Sunnah), and spread justice on the earth as it once was filled with kufr and tyranny, as they claim. A Thousand Years of Confusion… The Rafidi tawaghit fell victim to their own evil actions, and the trap of divine imamah which they erected for the Muslims. And they found that the chains and cuffs with which they had fettered the people for so long were now shackling their own hands and necks, for the matters which they had confined to the imam – such as legislation, ijtihad, ruling, establishing the hudud, fighting, collecting the khums and the zakah, and other matters – and which they had forbidden any individual from assuming, were now matters which they themselves were also prohibited from undertaking due to the ruling of the absent imam, and the impossibility of him dying and the impossibility of appointing an imam after him now that they had concluded with him their chain of twelve imams, and likewise due to the difficulty of claiming that he has a deputy as a result of the multitudes who would be tempted by the authority of imamah and its financial gains to pursue the position of deputy (and during the period of the four accepted deputies, there had actually appeared 30 deputies whom the Rafidah rejected and who undertook the collection of the khums and the zakah in the name of the absent imam). Here, it was essential for them to come up with a new ploy to keep their Rafidi religion alive and evolve their concept of divine imamah. And as such, the belief of the Rafidah was severely shaken within this period, and most of them left that

Rumiyah

23

false religion in which they found many contradictions, due to every aspect of their religion and worldly life being restricted to the presence of the imam who in fact was nothing but a myth and an invented fable. One of the lying tawaghit whom they refer to as “the truthful” described the condition of the Rafidah at the beginning of the period of the major ghaybah – which they refer to as “the era of confusion” – with his statement, “I found most of those who disagree with me from the Shi’ah have become puzzled by ghaybah, and doubt has entered them regarding the affair of al-Qaim (the Shi’ah Mahdi),” while another of their tawaghit, an-Nu’mani, stated, “What confusion could be greater than this one, which has taken all these people out of the affair such that there does not remain from among those who had been upon it except for a tiny amount?! And this is due to the people’s doubt.” The “Tawaqqufiyyin” and the “Harakiyyin” During this period it was essential to develop the theory of divine imamah and invent a new theory known as “intidhar” (the awaiting), whose interpretation was subsequently differed upon, leading to two main stances. The first, the “tawaqqufi” (refraining) trend, is established upon concealing oneself by way of taqiyyah until the absent imam returns. The second, the “haraki” (being active) trend, is established upon the necessity of preparing the existing state of affairs for the return of the imam, and that is achieved through the achievement of consolidation and the acquisition of strength in order to remove the causes of the imam’s fear of his enemies so that he may succeed in emerging, ruling, and establishing the religion. As for the tawaqqufi trend, it emphasized the impermissibility of attempting to establish the Islamic State and the impermissibility of following anyone who emerges in the era of absence in the name of returning the rule of Ahlul-Bayt, and they have ascribed to Muhammad al-Baqir the statement, “If any banner is raised before the banner of the Mahdi, its leader is a taghut that is worshiped besides Allah, and every bay’ah before the appearance of al-Qaim (the Mahdi) is a bay’ah of kufr, hypocrisy, and deceit.” The “ikhbari” manhaj prevailed amongst the followers of this trend, which they falsely liken to the manhaj of Ahlul-Hadith, and which forbids their scholars from ijtihad and forbids their ignorant ones from blind following, and orders them all to take only from the narrations attributed to their imams. And 24

ARTICLE

they have gone to extremes in lying against the Prophet g and his family, and even upon their absent Mahdi. One could say that most of what was inserted into the religion of the Rafidah of lies, heresies, myths, and defamation of Islam and its adherents and the Quran and its carriers, was from the actions of those ikhbariyyin. They even rewrote the history of the past generations from anew in accordance with their whims and their beliefs. And as such, the Rafidah – and most significantly among them, the ikhbariyyin – were not content with merely building their religion on the corrupt principle of divine imamah. Rather, they rewrote the history of mankind anew so that it would coincide with this false theory, and even specified guideposts for the future so that the future would also coincide with it. On this basis, those belonging to the tawaqqufi trend maintained a negative position towards every state which the Rafidah established in prior eras, and denied the validity of these states based on the theories of wasiyyah, nass, infallibility, and intidhar, as well as other conditions which were not met by any of those rulers despite their adherence to the religion of the Rafidah, and their belief in the awaiting of the Mahdi, and despite the factors by which they justified the absence of their imam being removed when some of those kings asked the Rafidi tawaghit to request of the Mahdi that he emerge so that he can take control of their states. They refused this, however, on the pretext that his emergence would be accompanied by signs which had not yet appeared! As for those adhering to the other trend, those to whom the rigidity of intidhar did not appeal to, despite their belief that there could be no imam except with the emergence of their Mahdi, in conformity with their faith in the theory of divine imamah and its false conditions, they were greatly troubled by the weakness of their innovated theories and their superstitious stories in the face of their opponents’ arguments. So they set out, due to pressure from their followers, to free themselves from the rigidity of intidhar, arming themselves with the misguided intellectual manhaj of the Mu’tazilah and the principles they followed in acquiring knowledge, exercising ijtihad, and debating, so that these Rafidi tawaghit – whom they refer to as the usuliyyin – could thereby slowly open for themselves the door to exercising ijtihad, gathering followers, and resuming the application of some of the forms of worship which were suspended by the tawaqqufiyyin in the era of ghaybah, such as the Jumu’ah prayer,

RAFIDI IRAN TODAY IMPLEMENTS THE THEORY OF “WILAYAT AL-FAQIH”

hisbah, fighting, the establishment of the hudud, and even leadership, and all of that – of course – according to the religion of the Rafidah, not according to the religion of Islam. The Theory of “Niyabat al-Faqih” (Deputyship of the Jurist) The tawaghit of the usuliyyin succeeded in opening for themselves the door of ijtihad by breaking the lock of divine imamah which had shut the door on them, and by unbinding the knot created by the tawaghit of the ikhbariyyin, which was related to the notion that any knowledge other than the knowledge of the prophets and the imams was merely presumed knowledge, and their prohibition of working in accordance with such knowledge. So they produced a new theory built on the principle of “the jurists’ general deputyship” on behalf of the Mahdi, based on the explanation of a text attributed to one of their imams in which he permits obedience to the one who knows the their traditions. As such, they are the deputies of the Mahdi in this regard and no more, and he (meaning the Mahdi) guides them and prevents them from mistakes, based on the Mu’tazili theory of “lutf,” and even appears at times of necessity to nullify the consensus they have upon a mistake through a statement which he casts among their statements, whether attributing it to a known or unknown individual. Except that for the most part with respect to the principles laid down concerning the theory of niyabat al-faqih, they were established to resolve the problem of collecting the khums tax through which they made

it obligatory to deduct one-fifth of their wealth and give it to the imam, after the practice of collecting it had been halted for a long period of time due to the absence of the imam. As such, there remained nothing before the tawaghit of the Rafidah other than to open the door for themselves to take this money from the people under the claim of preserving it in their treasuries and turning it over to their Mahdi when he appears, or to act on his behalf in utilizing it and spending it on Ahlul-Bayt, as the claimed, and for the cause of propagating their religion and strengthening their followers. So when the door to acting on behalf of the absent imam had been opened concerning one issue – the issue of the khums – the Rafidi tawaghit then permitted for themselves step-by-step to act on his behalf on all other matters, to the extent that one of the pioneers of this trend, their shaykh, al-Karaki, stated, “The trustworthy jurist who fulfills all the conditions for issuing fatawa is appointed by Imam Mahdi.” As such, the Rafidi tawaghit began to assume the position of their imams and imitate them more and more, and to monopolize for themselves what was exclusive to them, including legislation, ijtihad, judgment, and leadership. They began to exploit the theory of the deputyship of the jurists in order to pressure the leaders into allowing them to rule, and if they did not, they would be mushrik tawaghit. In doing so, they resembled what the popes of the Christians used to do during their period of weakness, whereby they would stipulate their approval for the legitimacy of the rule of the kings of Europe, claiming that they were the deputies of ‘Isa the Messiah  in that regard.

Rumiyah

25

From Niyabat al-Faqih to Wilayat al-Faqih… The Safawi state is perhaps the first of the Rafidi states in which the Rafidi tawaghit exercised their authority as deputies of the alleged Mahdi, whereby

THE TAWAGHIT OF THE RAFIDAH CLAIM TO RULE ON BEHALF OF THE MAHDI

Tahmasib Ibn Isma’il as-Safawi gave the reign to one of them – al-Karaki – to rule as deputy to the Mahdi, on the basis that al-Karaki would give him his approval to manage the affairs of the land of Persia. He would thereby acquire legitimacy in the eyes of the Rafidah, whom he sought to conciliate and bring into his ranks against his Ottoman enemies in particular, and likewise acquire legitimacy in the eyes of his soldiers and supporters from among the Qizilbashi Batini Sufis. However, the stipulation that the Mahdi’s deputies approve of the leaders wasn’t firmly established as a law, firstly due to the kings evading the issue, and due to the dispute surrounding the origin of the theory of niyabat al-faqih with the ikhbariyyin, who had never submitted to their brothers the usuliyyin, and who never accepted their appointment on the part of their Mahdi. And despite that, the influence of the Rafidi tawaghit continued to increase among their followers, and as a result, they acquired powers with which they were able to place pressure on the rulers, as they had done previously with the rulers of the Qajari dynasty until the end of their reign. And due to the turbulent relationship between them and the rulers, there 26

ARTICLE

appeared among the Rafidi tawaghit a strong trend which declared that the authority must be directly in their hands, and that they would subsequently delegate part of it to whom they deemed fit from among the people, as opposed to dividing it with the rulers such that they are not left with authority over anything other than religious affairs. And thus it was, and after the Rafidah and their tawaghit experienced trouble due to the theory of divine imamah and its conditions, and the theories of ghaybah and intidhar, they began to openly declare in a softened voice the necessity of reviewing these false theories, or at the very least the creation of some avenues that would permit for them the establishment of states and governments, grant them the final decision on cases and matters of dispute, and give them authority over the guarding of their battle fronts, the implementation of the hudud, the collection of the khums and the zakah, and other such matters which their societies could not do without. So there took shape with them a new theory – the theory of wilayat al-faqih – upon which they built what will be the last of their taghut states, by Allah’s permission, this being the shirki state of Iran, which the Islamic State is waging war against today. And we shall seek – by Allah’s permission – in the next part of this series to speak about this theory and its reality today in the shade of its implementation at the hands of the tawaghit of Iran. We ask Allah to teach us of that which benefits us, and to allow us to benefit from that which we have learned, and to guide us to the sound way. And all praise is due to Allah, Lord of the creation.

Rumiyah

27

28

SHUHADA

He was a young man from Malaysia who was having tread the path of jihad and then turned back – steadfast and patient upon the path of jihad until he call to deserting the mujahidin. Abu Sabah remained attained shahadah – we consider him so, and Allah is patient and steadfast, and the enemy’s plots and the his judge. He was known among his companions for torture he suffered did nothing but increase him in his humility and his lack of desire for the Dunya. He faith and conviction. In prison, he dedicated his time was a devout worshiper who would pray at night and to worship and to seeking knowledge from the mufast during the day, and who would recite the Qu- jahidin imprisoned with him. They would counsel ran, memorize it, and contemplate it. These were his deeds and his habits in his daily life in the land of jihad. He would likewise be gracious in assisting the brothers, whether in the kitchen or elsewhere, and he would not forget to remember Allah at all times. This was how he remained until he was honored with shahadah. His good conduct and his kindness toABU SABAH  JOINED THE MUJAHIDIN IN EAST ASIA WHO WOULD GO ON TO GIVE BAY’AH TO THE KHILAFAH wards the Muslims made him beloved among the brothers, his severe enmity and rage to- one another to remain patient and steadfast, and he wards the kuffar led to him being pursued by his would always make du’a for Allah to return him to enemies, and the strength of his resolve and might the ranks of the mujahidin. terrorized the criminals of the taghut government in In the year “2008,” he came out of prison, and the his land. taghut government of Malaysia continued to moniWhen he heard the call to jihad, he set out, re- tor him wherever he went, but he did not weaken and sponding to the call of Allah and His Messenger. He did not despair of joining the ranks of the mujahimade hijrah to the Philippines in “2006” and joined din once again, and in the year “2011” Allah granted the ranks of the mujahidin in the Abu Sayyaf Islamic him the blessing of making hijrah once more to the movement – which, at the time, was under the leader- Philippines. The taghut Malaysian government was ship of Shaykh Khadaffy Janjalani  – with brothers enraged when it found out that he had reached the from Indonesia and Malaysia. He waged jihad with land of jihad in the Philippines, and it later joined them for a short period and then returned to his land the Crusader Filipino government in its war against and his place of birth in Sabah, carrying with him the mujahidin there. But no matter how harsh the the manhaj of jihad and determined to open a jihad situation became for the mujahidin on account of the front there. However, Allah decreed that he would be kuffar, they remained patient, having certainty in detained and imprisoned by the taghut of Malaysia. Allah’s promise, and their hardships did not increase He remained in prison for two years with patience them in anything but love for their mujahid brothers and steadfastness, despite the plots of the enemies, and enmity towards their kafir enemy. from among the scholars of evil who call to the gates After a long period of jihad, trials, and tribulaof Hellfire and the abandonment of jihad and its il- tions, there came to them the good tidings of the luminated path, and from among those who – after establishment of the Islamic State, the hope and

Rumiyah

29

THE SOLDIERS OF THE KHILAFAH IN EAST ASIA TRAINING TO CONFRONT THE FORCES OF KUFR

dream which Allah brought about for the Muslims. It was the Khilafah which had been lost for an era of time and which Abu Sabah and his mujahid brothers in the Philippines as well as other lands had been awaiting. Thus, he raced to join that blessed caravan, and he and his mujahid brothers from among the muhajirin and ansar gave bay’ah to the Khalifah in the year “2014.” When the Filipino Crusader government came to know of this group of mujahidin and of the presence of the Khilafah’s army in the region, it began waging war against them in order to uproot them and extinguish their light. However, Abu Sabah and the mujahidin showed patience and steadfastness, and remained loyal to their bay’ah to the Khilafah, neither backtracking nor being shaken, and Abu Sabah would advise his mujahid brothers to persist in their patience and steadfastness in the face of the many trials and tribulations, and to abandon the Dunya and yearn for the Hereafter. Allah tested the brothers until some of them were killed, having fulfilled their covenants, while others continued waiting for their opportunity, not having altered in the least, despite the plots of the kuffar and munafiqin. Abu Sabah took part in many battles in the Philippines, including a battle on the island of Jolo Sulu, another in the area of Maguindanao, and one on the island of Basilan, and he did not forget to call the brothers unite under one banner – the banner of the Khilafah – and for this reason, in “2016,” he established a battalion which he named “The Battalion of the Muhajirin and Ansar,” together with several mu30

SHUHADA

hajirin from Malaysia and Indonesia. He then gave bay’ah to the Khalifah of the Muslims for the second time and joined the ranks of the mujahidin under the banner of Shaykh Abu ‘Abdillah al-Basilani , who had been designated as their leader by the Islamic State. In the month of Shawwal in the year 1437 AH, a fierce battle took place on the island of Basilan between the soldiers of Allah and the soldiers of Shaytan. The battle lasted for one month, and the mujahidin fought under the leadership of Shaykh Abu ‘Abdillah. During the course of the battle, Abu Sabah awoke early one morning and, as was his habit, began working in the kitchen to assist his brothers in preparing the food. When the food was ready he heard the sound of a warship heading towards their camp. He raced to get ready, grabbed his weapon, and proceeded towards the enemy like a lion chasing after its prey. He then made takbir and attacked the ship, engaging its crew in battle. By Allah’s decree, the ship fired a shell that struck very close to him and he fell down, wounded. When his brothers saw this they raced to his aid, but he had passed on, leaving behind the Dunya and departing to his eternal abode. Abu Sabah  attained shahadah just one month after his marriage, and Allah made his death a fire against the mushrikin and a light for his mujahid brothers.

Rumiyah

31

As the soldiers of the Khilafah continue waging war on the forces of kufr, we take a glimpse at a number of recent operations conducted by the mujahidin of the Islamic State that have succeeded in expanding the territory of the Khilafah, or terrorizing, massacring, and humiliating the enemies of Allah. These operations are merely a selection of the numerous operations that the Islamic State has conducted on various fronts across many regions over the course of the last few weeks. Khurasan Wilayah On the 1st of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah thwarted an attempted special forces raid carried out by the Crusader American army and the murtadd Afghan army in the area of Mamand Ashin in Nangarhar. They clashed with the Crusader soldiers, who were backed by American warplanes and helicopters, leading to a number of Crusaders being killed and others being wounded, in addition to several murtaddin likewise being killed and wounded, with the rest fleeing. On the 7th of Sha’ban, the istishhadi Nusratullah Malenk Kabele  set out with his explosive vehicle 32

NEWS

and detonated it on a convoy of the Crusader American army near the American embassy in the city of Kabul, leading to 8 American soldiers and a number of Afghan soldiers being killed, with multiple others being wounded. This was in addition to the destruction of two American armored vehicles and a number of Afghan army vehicles. On the 16th of Sha’ban, the istishhadi Abu Handhalah al-Khurasani  detonated his explosive vest on the motorcade of the murtadd, ‘Abdul-Ghafur al-Haydari, the deputy head of the taghut Pakistani senate, near the city of Quetta in Pakistan. He succeeded in wounding him and in killing more than 30 policemen, intelligence personnel, and bodyguards, in addition to wounding more than 40 others. On the 21st of Sha’ban, two inghimasi soldiers of the Khilafah, Abu Ibrahim al-Khurasani and Abu ‘Aishah al-Khurasani , carried out an attack on the murtadd government’s television station building in the city of Jalalabad. They parked two explosive motorbikes near the building and detonated them on two groups of Afghan police and security forces. They then

entered the building and carried out a massacre on the murtaddin inside for three consecutive hours, leading to approximately 30 Afghan policemen and journalists being killed and a number of others being wounded. East Asia On the 3rd of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah killed 5 soldiers of the Crusader Filipino army and wounded 6 others after detonating an explosive device in the city of Manila in the Philippines. On the 10th of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah killed 5 Shi’ah and wounded 6 others after detonating an explosive device on them in the middle of the city of Manila. On the 14th of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah detonated an explosive device on a group of soldiers belonging to the Crusader Filipino army in the city of Cotabato in the southern Philippines, killing one of them and injuring three others. On the 27th of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah launched a wide scale attack on positions of the Filipino Crusader forces in the city of Marawi located on the island of Mindanao towards the south of the Philippines. A number of the mujahidin set out towards the city and attacked the Crusader army’s positions therein, killing and injuring more than 75 Crusaders. The soldiers of the Khilafah also stormed the city’s prison and liberated more than 100 prisoners, among them mujahidin. They also burned a church and took several military vehicles as ghanimah, in addition to a variety of weapons and ammo. Meanwhile, 10 soldiers of the Filipino Crusader army were killed – among them four officers – and two military vehicles were destroyed in an attack by the soldiers of the Khilafah on the island of Jolo Sulu towards the southwest of the Philippines.

On the 29th of Sha’ban, two soldiers of the Khilafah carried out an attack targeting a gathering of the murtadd Indonesian police at a bus terminal in the city of Jakarta, killing a number of murtaddin. On the 30th of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah burned an armored vehicle belonging to the Crusader Filipino army during the course of clashes in the city of Marawi. On the 6th of Ramadan, the soldiers of the Khilafah captured two armored vehicles in an attack they carried out on a position held by the Filipino Crusader army in Marawi. They also killed four of their soldiers during the course of clashes that took place in the city. Likewise, 14 Filipino soldiers were killed when their position was mistakenly bombed in the city of Marawi. Meanwhile, Abul-Khayr al-Arkhabili  carried out an inghimasi attack on the Resorts World hotel in the city of Manila in the Philippines, killing at least 35 and injuring 70 others. Qawqaz Wilayah On the 16th of Sha’ban, the soldiers of the Khilafah launched an attack on a murtadd police checkpoint in the city of Malgobek in Ingushetia. Baghdad Wilayah On the 23rd of Sha’ban, Abus-Sahabah al-Falluji  carried out an inghimasi attack on the Rafidi police at the Abu Dushayr checkpoint in the area of Dawrah in Baghdad. He clashed with them using his light-caliber weapon and then detonated his explosive belt in their midst. He was followed by Abu Jallad al-Jamili , who detonated his explosive vehicle on the Rafidah who were racing to the site of the attack. The two operations lead to nearly 80 murtaddin from among the police and

THE ATTACK ON THE CONVOY OF THE KUFFAR IN KABUL

Rumiyah

33

the Rafidi mushrikin being killed. On the 3rd of Ramadan, the istishhadi Iyad al-‘Iraqi  set out and detonated his explosive vehicle on a gathering of the Rafidi mushrikin in the area of Karradah in the middle of Baghdad, killing and injuring approximately 70 murtaddin. On the 4th of Ramadan, the istishhadi Abu Hasan al-‘Iraqi  detonated his explosive vehicle in the midst of a gathering of Rafidi mushrikin in the area of Shawakah in the middle of Baghdad, killing and injuring at least 53 Rafidi murtaddin. Hamah Wilayah On the 22nd of Sha’ban, a number of Islamic State soldiers carried out an assault on Nusayri positions in the Nusayri village of ‘Aqarib as-Safi in the eastern Hamah countryside. The assault began with the mujahidin stealthily advancing to the village and massacring those in the village until they took control of it. Support detachments then kept the murtaddin busy, targeting their positions in the villages of Mab’ujah and Sabburah with heavy machine guns and mortar rounds. The mujahidin also targeted the city of Salamiyyah with Grad rockets before returning safely back to their positions, carrying with them what Allah had bestowed on them of ghanimah after they had punished the enemies of the religion, killing and injuring more than 170 of them. Idlib Wilayah On the 25th of Sha’ban, a soldier of the Khilafah parked his explosive motorbike in front of a Sahwah base in the village of Tall Tawqan in the Idlib countryside. He then stormed the base, where the heads of the murtaddin were gathered, and simultaneously detoTHE BLESSED OPERATION IN MANCHESTER

34

NEWS

nated the motorbike and his explosive vest, killing and injuring more than 50 murtaddin, with three of their leaders among those killed. Britain On the 27th of Sha’ban, one of the soldiers of the Khilafah detonated an explosive device in the midst of a gathering of Crusaders in the British city of Manchester at a shameless concert at Manchester Arena, killing approximately 30 Crusaders and wounding 70 others. On the 8th of Ramadan, a unit of Islamic State soldiers, Abu Sadiq al-Britani, Abu Mujahid al-Britani, and Abu Yusuf al-Britani , carried out an operation striking two locations in London, the first being London Bridge where they ran over a number of Crusaders, and the second being a pub where they stabbed several others before attaining shahadah. Somalia On the 27th of Sha’ban, the istishhadi Abu Qudamah al-Marayhani  carried out an attack on a checkpoint of the murtadd Somali army in the city of Bosaso towards the east of Somalia. He detonated his explosive vest, killing 7 murtaddin and injuring 10 others. Misr On the 1st of Ramadan, an Islamic State covert unit set up an ambush targeting dozens of belligerent Christians who were on their way to the St. Samuel monastery, west of the city of Minya. They succeeded in killing 31 Crusaders and in wounding 24 others, in addition to burning one of their vehicles.

Rumiyah

35

36

INTERVIEW

The amir of the soldiers of the Khilafah in East Asia contradicts the claims of the taghut of the Philippines concerning the ability of the taghut’s army to wipe out the mujahidin, and reminds us of the many battles which the soldiers of the Islamic State have engaged in against the Crusader Filipino army in which the scales have tipped in favor of the people of tawhid against the mushrikin despite the mushrikin’s large numbers when it comes to personnel and equipment. Throughout his discussion with Rumiyah, Shaykh Abu ‘Abdillah al-Muhajir likewise narrates part of the story of jihad in East Asia, arriving at the mujahidin’s bay’ah to Amirul-Muminin, Shaykh Abu Bakr al-Baghdadi , their joining the Islamic State, and the conquests which have taken place at their hands thereafter. He also clarifies that the Moro liberation front, with its various trends, has fallen into the trap of successive Crusader governments in the Philippines that have offered them nothing but false promises which they abandoned their weapons in order to obtain, and revealed that many fighters have left these movements after discovering the evil nature of their methodology and the lies perpetrated by their leaders, with some of these fighters joining the Islamic State. He then directs a message through Rumiyah Magazine to all Muslims in the world, calling them to make hijrah to the regions in which the soldiers of the Khilafah are widely present in East Asia, and to do so in support of their brothers and in order to establish their state. He also gives glad tidings that many muhajirin from various regions have reached them and joined their ranks. Rumiyah Magazine presents here its interview with Shaykh Abu ‘Abdillah al-Muhajir, the amir of the soldiers of the Khilafah in East Asia. Question: Assalamu ‘alaykum wa rahmatullahi wa barakatuh. Can you tell us about the condition of the Muslims in the Philippines? Answer: Wa ‘alaykum assalam wa rahmatullahi wa barakatuh. All praise is due to Allah, the Lord of the creation. May blessings and peace be upon Allah’s trustworthy Messenger, and upon his family, his companions, and those who follow them in righteousness until the Day of Judgment. As for what follows:

The condition of the Muslims in East Asia is like the condition of their brothers in all the regions of the earth who neither have one jama’ah that brings them together, nor an imam who leads them. They were groups, parties, tribes, and organizations who were scattered and divided, and the mushrikin benefited from this tremendously. With the spread of Christianity on a large scale in this region under the sword of Crusader colonialism and with support from it, and with this continuing until the current period, wiping out Islam in this region was among the most important declared goals of the mushrikin. They attempted to place pressure on the Muslims using every means in order to change their religion and remove them from the land, and this is what gave birth to a good reaction, such that the people awoke from their slumber and carried weapons against the Crusader government and its criminal military. And this was what stunned the mushrikin, especially in the midst of their inability to subdue those attributing themselves to Islam and their inability to subjugate them once more. So they were forced to stop their shedding of blood and bring their aggression against their areas to a halt, and their greatest dream became making them sit back and not fight. But how far that is! For despite the crimes of the Crusaders, and the betrayal and treachery of the treacherous, the people continue to keep hold of their weapons, ready to fight the Christians at any time. And in this environment of enmity between the people of tawhid and the people of shirk, a new generation of youth was brought up. They learned tawhid, knew wala and bara, and placed before themselves the goal of establishing Allah’s rule in the land in this region which had become a thorn in the throats of the belligerent Christians, the pagan Buddhists, and all the other religions of shirk. But the large number of parties and banners, and the multitude of leaders steering the people from one form of misguidance to another distanced the people from achieving their lofty goals, and even plunged many of them into shirk and apostasy with their treading of the path of the murtadd brotherhood, their entrance into democracy, and their allying with the mushrikin. However, a group of muwahhidin remained, concerned with not allowing the rule in this land to be except for Allah c. These were the vanguard among those who gave bay’ah to Amirul-Muminin  and joined the Islamic State – may Allah bless it for us.

Rumiyah

37

SECOND FROM LEFT: SHAYKH ABU ‘ABDILLAH AL-MUHAJIR , AMIR OF THE SOLDIERS OF THE KHILAFAH IN EAST ASIA

Question: How was the condition of the mujahidin in East Asia before the declaration of the Khilafah? And what are the fruits you’ve achieved by joining the ranks of the Islamic State? Answer: As I mentioned previously, despite the good effects of carrying weapons against the Crusaders in the archipelago, the people here have not rid themselves of the disease of the factions and parties, which has afflicted every arena of jihad, especially before the return of the Khilafah and the reformation of the jama’ah of the Muslims under the leadership of a Muslim imam. Likewise, the people of misguidance were quick to take advantage of the events, steering the people towards enacting a truce with the Crusaders and climbing onto their shoulders in order to take up positions within the kafir governments. At this point, the people of tawhid exerted their efforts to teach the people the religion of Islam and to incite them to continue waging jihad until the religion is established in this land. However, the people clung to the earth and were pleased with the few crumbs they obtained from the mushrikin. And given their small number of personnel and equipment, and the weakness of their supporters among mankind, despair began to creep into the hearts of many of the youth, and unfortunately, some of them remained behind from jihad and became busy with obtaining their sustenance and raising their children, while others made hijrah to other jihad arenas where they saw hope in establishing the religion of Allah in the land. From among Allah’s blessings upon us and upon all the Muslims around the world is that Shaykh Abu 38

INTERVIEW

Bakr al-Baghdadi  declared the re-establishment of the Khilafah. So we raced to give bay’ah to Amirul-Muminin just a few days after the announcement of the return of the Khilafah, in obedience to Allah’s command and in an endeavor to bring the mujahidin scattered in this region together under the banner of the Islamic State. However, the announcement of our bay’ah was delayed for a period of time until Allah made it easy for us to release it, and subsequently there was much good in it for the jihad in the entire archipelago. This is especially so given that the battalions and detachments which united under the banner of the Islamic State are among the best groups in terms of manhaj, the clearest in terms of ‘aqidah, and the fiercest in fighting the mushrikin, and there is no greater evidence of that than the large scale battles which the soldiers of the Islamic State engaged in against the Crusader Filipino army over the course of the past two years, including their repelling of several major military campaigns, their killing of hundreds of soldiers of the Crusader army, and their storming of multiple cities that were under the control of the Crusaders. And the city of Marawi, which the mujahidin have taken control of, will not be the last of them, by Allah’s permission. Question: What is the condition of the jihad arena where you are, and what are the areas in East Asia in which you are present? What are the most significant battles which the mujahidin have engaged in against the Crusader government after the declaration of the Khilafah, and what is the nature of your operations?

Answer: The condition of the mujahidin here, in And in general, the Crusaders have tasted cageneral, goes from good to better. They continue to lamities from us, by Allah’s grace, and we became increase in numbers and weapons, and they now have well-acquainted with them throughout these many large numbers – by Allah’s grace – in Mindanao, in battles and have found them to be cowards at the the southern Philippines in East Asia. Also, many time of battle despite their large numbers and the muhajirin have reached us from various countries size of their weapons, so Allah aided us against them in the region of East Asia, and even from regions and we massacred them. outside of East Asia, and all praise is due to Allah. We had several battles in various areas of the country since the declaration of the Khilafah. In Basilan alone there were five battles, among the most important of them being a battle that lasted for 46 days, in which planes, helicopters, THE SOLDIERS OF THE KHILAFAH IN THE CITY OF MARAWI and artillery cannons were used to strike the muwahhidin day and night, and in which the number of Question: Can you tell us about the Moro libersoldiers killed from among the enemy reached a total ation front and how they came to sign an agreement of approximately 100, without including the number with the Crusader government? of wounded. And likewise was the case in the important region Answer: The Moro liberation front was originally of Ranao. The city of Ranao saw another five battles a heterogeneous mix of trends, schools of thought, since the declaration of the Khilafah, among the most and conflicting personalities with incompatible goals, important of which was the third battle in Butig in despite the fact that they were largely characterized the year 1437 AH, which began when the areas of as following the Murtadd Brotherhood. For this reathe mujahidin were bombarded with aerial airstrikes son, it suffered many breakups over the course of the carried out at night by helicopters and during the last four decades, and was also shaken by serious difday by fighter planes, in addition to artillery bom- ferences over how to deal with the Crusader governbardment conducted day and night for a period of 6 ment, with one trend having long rejected taking a consecutive months. The enemy had equipment and militant approach and insisting on negotiating with weapons such as planes, tanks, helicopters, and ar- the Crusader government and accepting anything tillery cannons, whereas the mujahidin had little in that it would offer, and another trend that saw weapthe way of equipment and weaponry but much in ons as the single means of ousting the Crusader Filithe way of reliance upon Allah and seeking refuge pino army from Muslim areas. The Crusaders heavily with Him, so Allah blessed them with the killing succeeded in taking advantage of these differences of hundreds of the enemy and aided the mujahidin among them. They gave the submissive faction the against them. most miniscule of offers, and then forced the proAs for Maguindanao, the mujahidin exhausted war faction to be content with that miniscule offer. their arrogant Crusader enemies therein, by Allah’s They then began to evade their obligation towards grace and favor. that miniscule offer which they had promised to ful-

Rumiyah

39

fill, leading the front’s leadership – with its varying trends – to discover that the Crusaders had been toying with them all those years. But this didn’t change the situation in any way, for the people had already begun to relish sitting back and not fighting, were content with the trivial positions they had obtained, and were even pleased with entering and partaking in the game of shirki democracy. This affair helped uncover the reality of those misleading deviants – and all praise is due to Allah – and also helped distance the youth from them and

Answer: With regards to the taghut of the Philippines, “Duterte,” his soul has enticed him in that regard and he thought that he could extinguish the light of Allah with his words, but Allah spoke the truth when He said, “They want to extinguish the light of Allah with their mouths, but Allah refuses except to perfect His light, although the disbelievers dislike it” (At-Tawbah 32). Ever since the people of this land embraced Islam, the disbelievers have not ceased planning to wage war against them for so much as a single day. And why would they, when Allah’s Messenger g said, “There will not cease to be a group from my ummah fighting upon the truth, manifest over those who oppose them until the last of them fights al-Masih adDajjal” (Reported by Ahmad and Abu Dawud). So has this taghut eliminated the mujahidin and wiped them off the map? Or is it that the mujahidin continue increasing in numbers and growing in strength – with their Lord’s permisTHE SOLDIERS OF THE KHILAFAH EXECUTED SEVERAL BELLIGERENT CHRISTIANS AFTER STORMING MARAWI sion – from one period of time to another? By Allah, led to many of the youth joining the mujahid groups they will not be able to extinguish the light of Allah, which were established upon tawhid and would nev- and Allah has promised us that He will perfect His er accept putting down their weapons, and whose light and make His religion manifest over all others. declared goal was the establishment of Allah’s rule “It is He who has sent His Messenger with guidance in the land, at the forefront of these groups being the and the religion of truth to manifest it over all religroups, battalions, and detachments that joined the gion, although the mushrikin dislike it” (At-Tawbah Islamic State. Today, the leadership of the Moro lib- 33). eration front – with their varying trends and visions – are powerless before the influence of the Crusader Question: Is there anyone who has joined the Filipino government and can do nothing other than tawaghit in their war on the soldiers of the Khilafah to complain against the Crusaders’ violation of the in East Asia, and do the tawaghit in the neighboring pledges they made to them, and yet at the same time, regions or in any other regions play a role in that they claim to have thousands of armed fighters un- regard? der their command without the ability to mobilize them against the Crusaders due to their fear of being Answer: Yes, there are those who’ve become enlabeled as terrorists. tangled in that, and they lie in wait and monitor the news of the mujahidin here, and among them are Question: The Crusader media frequently talks Russia and America, even though each of them is about the Filipino president’s promise that the end of busy with its own wars and catastrophes in Iraq and the mujahidin over there is near. What is the reality Sham. of that? 40

INTERVIEW

AN ISLAMIC STATE CHECKPOINT IN MARAWI

Question: Do you continue to receive muhajirin up until now? And is there a way open for those who wish to join you? Answer: Yes – and all praise is due to Allah – we continue to receive muhajirin, and we welcome them. There are several safe paths and ways to achieve that, but everyone who wishes to march forth must exert effort in that regard with sincerity and supplicate to Allah that He makes hijrah easy for him and brings him to the arenas of ribat and fighting so that he may attain the pleasure of his Lord, the Most Merciful. Question: What is your message to the Crusaders in general, and to those in East Asia in specific? Answer: As for my message to the Crusaders, I say: O Crusaders, rejoice over that which will bring you harm, for the soldiers of the Islamic State in East Asia will continue upon their path until Allah shakes by them the thrones of Washington and Moscow, either by honoring those who are honored or humiliating those who are humiliated – with honor by which Allah honors Islam and with humiliation by which Allah humiliates kufr – whether you like it or not. And the dominion of our ummah will reach everything which night and day reaches, with the permission of our Lord, the Most Merciful. So either you submit or pay the jizyah willingly while subdued, or you prepare yourselves, for we will raid you after this campaign of yours, if Allah wills, and you will find

us patient, triumphant, and conquering, with Allah’s permission. Question: Do you have a message for the muwahhidin around the world in general, and to those in East Asia in specific? Answer: Yes. O muwahhidin around the world, your state has been established just as your prophet has informed you, and it has come to you just as he described it to you, and we have full conviction – without any trace of doubt – that it is a khilafah upon the prophetic methodology. So be very wary of allowing it to be attacked from your direction while you still have an eye that blinks and a vein that pulses. Sell your commodity to Allah cheaply and perform your deeds with sincerety towards Allah, such that the angels boast of them and the disbelieving shayatin among jinn and mankind are enraged by them. And teach the Crusaders that zero hour has arrived, and that the time has come to take them to account for their shirk with Allah, their killing and expelling of the oppressed Muslims around the world and their violation of their honor and wealth. And inform them that our meeting will be at Washington and Moscow, and that the news – with Allah’s permission – will be what they see, not what they have heard.

Rumiyah

41

The nationalist Taliban movement repeatedly strove to reassure the mushrikin in the nations surrounding Afghanistan by declaring their respect for their kafir systems of rule and their devotion to friendly relations with them. But this only earned them further hostility and support for their enemies due to their superficial application of parts of the Shari’ah, their harboring of muhajirin, and their allowing the mujahidin to use their lands as a safe haven and for preparation. The movement was then hit by a major setback when it lost its foothold after just a few days of Crusader bombardment and became broken up for a long time after the Taliban abandoned their amir and forsook him during that difficult period, which led to his isolation prior to his death. Thereafter, new centers of power took shape within the movement, and the reins of power were taken with support and direction from Pakistani Intelligence. This murtadd faction in whose hands was the portfolio for external relations since the movements’ seizure of Kabul – and which was in charge of every flattering address directed towards the mushrikin and murtaddin in the neighboring countries – increased in their allegiance to the kuffar after they took control of the entire affair, and they began to offer themselves to them as a humble servant and a watch dog guarding 42

ARTICLE

their borders and their lands by constantly reaffirming that they do permit the mujahidin to prepare new attacks against them that are launched from the areas that they control, and this was in exchange for attaining the mushrikin’s recognition, their acceptance in establishing relations with them, and their contribution of some support to them. And with the announcement of the Islamic State and the return of the rule of the Khilafah on the earth, and the rebuilding of the jama’ah of the Muslims, and the endeavor to establish the shari’ah of Allah on the entire earth, the murtadd nationalist Taliban movement shared with the Crusader nations and the tawaghit who rule the lands of the Muslims their fear of the spread of the call to tawhid among the people, as well as its implications, including the obligation of disavowal from shirk and its people, showing hostility to them, and fighting them until the religion is entirely for Allah, and likewise what it implied of loyalty to the people of Islam, and the obligation of their adhering to the jama’ah of the Muslims, and breaking the artificial borders that are tearing apart and separating the Muslim lands, and the disbandment of organizations and factions who divide the Muslims into groups and parties. Fighting the Islamic State ultimately became a

THE RUSSIAN ENVOY TO AFGHANISTAN SAID RUSSIA COMMUNICATES WITH THE TALIBAN, AND THAT THE ISLAMIC STATE IS THEIR COMMON ENEMY

joint project between the Taliban movement and the nations of kufr, who were terrified by the presence of the Islamic State on their borders, just as its presence terrified the United States of America, which occupies Afghanistan. The murtaddin of the Taliban then began to present fighting the Islamic State as an expensive commodity which every one of the states sought to purchase, and the price demanded in exchange was the commencement of relations with the Taliban’s officials, and their securing of political support, and possibly financial support and weapons. Due to that it was not surprising that the Crusader Russians justified their open relations with the murtadd Taliban movement under the pretext that they are aimed at fighting the Islamic State, displaying their fear of the spread of its soldiers in the vicinity of Russian interests in the region of Central Asia, while displaying at the same time their preparedness to enter militarily into a fight with the soldiers of the Khilafah in Khurasan Wilayah. What concerns Russia – without doubt – is distancing the Americans from their border, and from their interests in the region of Central Asia, but that is without the withdrawal of America leading to the Islamic State taking its place, and sharing with them in that goal are China and Iran. They therefore seek to fill the vacuum that emerges in the case of the American withdrawal, whether that is through a direct presence – and that is difficult and expensive – or by turning Khurasan into a safe zone which its allies oversee in order to prevent their enemies from having a presence in what they consider a dangerous region.

The nationalist Taliban movement represents an ideal model as that ally, due to its ambitions being confined to a nationalist Afghanistan, and due to its tribal and madhhabi fanaticism, and its strong relationship with the Rafidi government of Iran, the closest ally to Russia in these days. Indeed, this murtadd movement, with its proposal to fight the Islamic State on behalf of the Crusader nations and tawaghit governments, is merely repeating what many other organizations and factions falsely claiming Islam had done before them, such as the Sahwah factions of Iraq, and their likes from the Sahwat of Sham and Libya, which the al-Qa’idah organization – who have bay’ah to the nationalist Taliban movement – are allied to. The fate of this murtadd movement, which many were deceived by, won’t differ from the fate of the Sahwat of Iraq and Sham, by Allah’s permission, and their allies will search for a replacement for them once they discover their inability to prevent the soldiers of the Khilafah from reaching them and striking them in their lands. Rather, they will discover their inability to protect even themselves, and their need for their protection. So let the soldiers of the Khilafah in Khurasan complete what they have begun by fighting the Crusaders and murtaddin, and let them intensify their punishment of all the enemies of Allah – as is their custom – and let them support Allah with their words and deeds, for neither mankind nor the Jinn shall triumph over them even if they were to unite against them. And victory is not except from Allah, the Exalted in Might, the Wise.

Rumiyah

43

S O M M A I R E

Ô MONOTHÉISTES, RÉJOUISSEZ-VOUS CAR, PAR ALLAH, NOUS NE PRENDRONS AUCUN REPOS DE NOTRE JIHÂD HORMIS SOUS LES OLIVIERS DE RUMIYAH (ROME).

ABÛ HAMZAH AL-MUHÂJIR r

NUMÉRO 10 - RAMADAN 1438

04 06 08 10 16 20 24 32 36 40 46 04

AVANT-PROPOS

ALLAH EST VENU À EUX PAR OÙ ILS NE S’ATTENDAIENT POINT EXCLUSIF

ILS ONT CHOISI D’ÊTRE POLYTHÉISTES EXCLUSIF

GÉNÉRATION SACRIFICE ARTICLE

AINSI EN EST-IL DES MESSAGERS - PARTIE 3 EXCLUSIF

COMMUNIQUÉ IMPORTANT SOEURS

SOIS CELLE QUI RAFFERMIT, NON CELLE QUI DÉCOURAGE ARTICLE

L’ÉTABLISSEMENT DE L’ÉTAT ISLAMIQUE PARTIE 4 MARTYR

IL EST, PARMI LES CROYANTS, DES HOMMES NOUVELLES

OPÉRATIONS MILITAIRES ET SECRÈTES ENTRETIEN

AVEC L’ÉMIR DES SOLDATS DU CALIFAT EN ASIE DE L’EST ARTICLE

LE MOUVEMENT TALIBAN APOSTAT

20

40

4

EXCLUSIVE AVANT-PROPOS

Allah  a dit : {C’est Lui qui a expulsé de leurs maisons, ceux parmi les gens du Livre qui ne croyaient pas, lors du premier exode. Vous ne pensiez pas qu’ils partiraient, et ils pensaient qu’en vérité leurs forteresses les défendraient contre Allah. Mais Allah est venu à eux par où ils ne s’attendaient point, et a lancé la terreur dans leurs cœurs.} [al-Ḥachr : 2] Un mois seulement avant le mois béni de Ramaḍân, le monde s’est focalisé sur la ville britannique de Manchester. Un soldat du Califat a mené une opération de terreur juste en frappant le Manchester Arena à la fin d’un concert d’une chanteuse américaine. L’explosion a frappé la ville et a empli ses habitants d’effroi, les poussant à essayer de contacter leurs bien-aimés pour s’assurer que ces derniers allaient bien. Puis, les chiffres des victimes ont commencé à sortir : plus de 20 personnes ont été tuées et des dizaines d’autres blessées. Plus tard, le bilan grimpera à près de 100 morts et blessés. Suite à l’explosion, les amis paniqués et les proches apeurés se sont tournés vers les réseaux sociaux pour aider les étrangers à la recherche de leurs bien-aimés. Les bars ont commencé à offrir des boissons alcoolisées au personnel des urgences qui avaient besoin de vider leur esprit des scènes traumatisantes auxquelles ils ont assisté. Les prétendus « musulmans » britanniques sont sortis pour offrir leurs condamnations symboliques par peur de représailles, un grand nombre de policiers et de militaires ont été déployés dans les rues, le niveau de menace au Royaume-Uni est passé à « critique », les politiciens ont suspendu leurs campagnes pour les prochaines élections, la chanteuse américaine « brisée » a suspendu sa tournée européenne pour regagner sa maison et le club de football de Chelsea ont annulé leur défilé à Londres. Les ennemis de l’islam ont fait de leur mieux pour montrer un visage courageux et brave, mais leur effort s’est soldé par un échec total. Ils souffraient clairement. En surface, l’opération de Manchester semblait confirmer ce que tant d’analystes ont dit depuis un bon moment : avec la perte de territoire en Irak et au Châm, l’État Islamique tournera son attention vers la conduite d’attaques sur le sol des croisés. Cependant, ce que beaucoup de ces analystes ont échoué à admettre, c’est que la perte de territoire n’était rien de nouveau pour l’État Islamique. La perte de la plupart de ses territoires dans le sillage de l’initiative des ṣaḥawât en Irak n’a pas conduit à sa défaite. Plutôt, cela a conduit au regroupement de l’État Islamique qui a redoublé d’efforts, attisé les flammes de la guerre à nouveau, repris chaque parcelle de territoire perdu et s’est étendu au Châm, au Sinaï, au Khurâsân et dans de multiples autres régions du monde. Des régions que nul n’aurait pu s’attendre à ce que les mujâhidîn en prennent le contrôle et y établissent la loi d’Allah.

Ça n’a donc pas été une surprise lorsque, à plusieurs milliers de kilomètres de Manchester, les soldats du Califat en Asie de l’Est ont balayé la ville de Marawi, au sud des Philippines, dans l’île de Mindanao, y ont chassé la police locale et les militaires pour y élever la bannière de l’État Islamique dans une scène rappelant la libération de Mossoul des rafidites apostats et leurs alliés croisés. Cette victoire est venue plusieurs semaines après que Rodriguo Duterte, la ṭâghût croisé des Philippines, a admis que la situation dans le sud des Philippines lui donnait mal à la tête et lui faisait perdre le sommeil. Ce ṭâghût est arrivé au pouvoir en croyant qu’il avait la possibilité de négocier avec les « militants islamistes » dans la région sud des Philippines, particulièrement avec ceux de sa terre d’origine à Mindanao, dans l’espoir de mettre fin à leur jihâd et, par la suite, pouvoir expulser les forces américaines présentes aux Philippines. Mais, lorsque les soldats du Califat lui ont montré qu’ils ne négociaient avec leurs ennemis qu’à travers les balles et les bombes, il en a été réduit à mendier l’aide des maires gouvernant les zones des musulmans pour traiter avec les mujâhidîn. Dans le même temps, il menaçait d’imposer la loi martiale dans leurs zones si le problème n’était pas résolu. Puis, lorsque les soldats du Califat ont attaqué la ville de Marawi, il a tenu sa promesse en imposant la loi martiale et en envoyant ses militaires pour tenter de reprendre le contrôle de la ville. Cela a ainsi permis aux mujâhidîn de massacrer des dizaines de soldats croisés et d’allumer un nouveau front dans leur guerre contre la mécréance. La réalité à laquelle font face les croisés, aujourd’hui, est que malgré leurs prétentions répétées selon lesquelles l’État Islamique a été affaibli, les mujâhidîn peuvent rapidement et brusquement chasser les croisés et leurs agents apostats pour s’installer solidement dans n’importe quelle région de la terre, tout comme ils l’avaient fait à Mossoul. Quant à leurs frappes au cœur des bastions croisés en Occident, elles continueront à arriver aussi soudainement qu’à Manchester. De même qu’Allah  a chassé les mécréants croisés lors de leur première mobilisation en Irak, c’est Lui qui les chassera des terres des musulmans aux Philippines et jettera l’effroi dans le cœur des grandes villes d’Occident. {Et Allah est souverain en Son Commandement, mais la plupart des gens ne savent pas.} [Yûsuf : 21]

Rumiyah

5

6

ARTICLE

Des millions de polythéistes ont participé au culte des démocrates, les adorateurs de l’urne, en donnant leur voix à de faux dieux, qui rêvent d’être à la tête des législateurs, les idoles de notre siècle. Les élections : une célébration diabolique dans laquelle Emmanuel Macron et Marine Le Pen étaient les maitres de cérémonie. Malheureusement, beaucoup de ceux qui se prétendaient partisans de l’islam ont choisi d’être polythéistes en embrassant cette nouvelle religion. En effet, après avoir attesté qu’il n’y a pas de dieu digne d’adoration en dehors d’Allah et que Muḥammad est Son messager, et après avoir cru au Livre d’Allah dans lequel il est mentionné que le jugement n’appartient qu’à Lui Seul, que ceux qui ne jugent pas avec ce qu’Il a révélé sont mécréants, ils se sont laissés tromper, soit pas les imâms de la perdition, soit par leurs propres âmes corrompues par l’égarement. On leur a dit : « choisissez le moindre mal » et ils ont choisi le pire : sortir de la religion du Tout Miséricordieux. On leur a dit : « assumez votre devoir de citoyen » et ils ont oublié leur devoir de musulmans (soumis) monothéistes. On leur a dit : « vous êtes des traitres si vous ne votez pas » et ils ont trahi l’attestation de foi qu’ils ont prononcée avec leur propre langue. On leur a dit : « sans vote, pas de mosquée, pas de cimetière pour les musulmans » et ils sont devenus polythéistes pour des briques et un carré de terre. Ils auront beau expliquer un milliard de fois les raisons de leurs actes : « Nous voulons influencer la politique française », « Cela permettra à la communauté d’avoir plus de droits », « Nous voulons éradiquer avec les urnes l’islamophobie ». Même avec les meilleures intentions du monde, ils ont associé leur Seigneur qui leur a ordonné de n’adorer que Lui. Ô toi qui a annulé ta foi en participant au culte des polythéistes, es-tu prêt à rencontrer le Maître des mondes en ayant commis le plus grand péché qui ne te sera jamais pardonné ? Est-ce que l’orgueil qui t’a poussé à vouer un culte à un autre qu’Allah te poursuivra jusqu’à ta tombe ? Repens-toi, car c’est le seul moyen de sauver ton âme de la géhenne. Mais pour cela, tu devras mécroire en toutes ces divinités que tu as adorées en dehors d’Allah. Redeviens monothéiste en reniant le culte des élections, en proclamant ton désaveu de cette religion, en prenant comme ennemis les adorateurs des urnes et en renouvelant ton attestation : « Je témoigne qu’il n’y a de dieu digne d’adoration en dehors d’Allah et je témoigne que Muḥammad est son messager. »

Rumiyah

7

8

ARTICLE

Louange à Allah qui a rendu parfaite la religion de l’islam et qui a fait que des combattants, des mujâhidîn, à travers les siècles et les générations ont maintenu la vérité et proclamé tout haut la Parole d’Allah . {Et c’est ce qu’Abraham recommanda à ses fils, de même que Jacob : « Ô mes fils, certes Allah vous a choisi la religion : ne mourrez point, donc, autrement qu’en Soumis ! » (à Allah)} [al-Baqarah : 132] Après des centaines d’années à vivre sous l’emprise des mécréants à travers le monde, pervertis et en état de faiblesse, Allah a permis à Ses serviteurs de participer à la revivification du Califat sur terre. Combien de générations ont rêvé de ce retour ? Combien de personnes ont étudié et enseigné les histoires des califes bien guidés, sans pour autant imaginer ou espérer vivre un tel moment ici-bas ? Allah  a favorisé Ses serviteurs, aujourd’hui, en leur permettant d’être une cause du rétablissement du Califat et d’un État islamique fort, puissant et craint de toutes les communautés mécréantes sur terre. Il n’y a pas un musulman sur terre qui ne peut pas apporter son aide à construire cet État, construire sa renommée et en parallèle élever la parole d’Allah dans toutes les contrées et toutes les villes à travers tous les pays du monde. L’État Islamique fait maintenant la une de tous les médias occidentaux. Par ce biais, les gens reçoivent le message de l’islam, menant par la suite plusieurs personnes à être guidées et à œuvrer pour Allah. Allah  ne nous a pas demandé d’avoir un temps d’ancienneté afin d’œuvrer sur Son sentier. Pour preuve, combien de lions se sont élancés après avoir écouté la vérité et avoir fait un repentir profond, affirmant avec la plus grande sincérité l’amour pour leur Seigneur qui les a, ensuite, rappelés vers Lui en toute soumission. Et quelle belle fin ! D’après Al-Barâ’  une personne est venue portant un casque de fer et dit : « Ô messager d’Allah, dois-je combattre ou embrasser l’islam ? » Il lui dit : « Embrasse l’islam puis combat. » Il embrassa l’islam, combattit et fut tué. Le messager d’Allah  a alors dit : « Il a accompli peu d’acte, mais il aura beaucoup de récompenses. » [Rapporté par alBukhârî, n°2808 et Muslim, n°1900] De nos jours, Allah  a permis aux mujâhidîn de conquérir des terres immenses, ainsi que des villes, sans pour autant viser la conquête du monde, mais plutôt l’établissement de la religion d’Allah. C’est pourquoi les mujâhidîn donnent leur vie pour défendre la moindre parcelle de terre qui est à l’ombre de la Charia. C’est là que prend tout le sens du sacrifice. Le sacrifice afin que les familles musulmanes, derrière les lignes de front, puissent vivre leur religion, tout en éduquant et préparant les prochaines générations. Ô toi qui reste à l’arrière ! Que diras-tu devant ton Seigneur ? Penses-tu que tu sois utile à ta religion ? Allah  t’as permis de vivre une page de l’histoire qui marquera toutes les années à venir, par Sa permission. Une page avec laquelle les mécréants s’étoufferont, une page qui restera en travers de leur gorge, une page qui ne s’écrit pas avec de l’encre, mais plutôt avec le sang de tous nos frères qui se sont élancés

pour leur Seigneur. Vous devez rendre honneur à tous ceux qui se sont sacrifiés jusqu’à présent, car tout ceci n’a pas été vain. Aujourd’hui, tout musulman peut être utile dans n’importe quel endroit sur terre : un médecin peut venir en terre d’islam pratiquer son expérience afin d’aider dans les hôpitaux, les frères et sœurs qui ont une expérience dans les médias peuvent tout à fait soutenir leur État Islamique en inondant les mécréants sur la toile. Leur campagne sur internet leur fait perdre des millions. Ceux qui ont beaucoup de biens peuvent faciliter à ceux qui n’en ont pas afin qu’ils œuvrent plus facilement. Pour ceux dont Allah a baigné leur cœur dans le courage et l’honneur, ils peuvent s’élancer en terre de mécréance pour faire trembler les partisans du ṭâghût et installer une peur durable dans leurs cœurs. Vous aurez, certes, des comptes à rendre si vous n’utilisez pas vos capacités pour Allah dans un tel moment où la ummah vous le demande, car la vie d’ici-bas n’est qu’un test et elle est éphémère. {Combattez-les. Allah, par vos mains, les châtiera, les couvrira d’ignominie, vous donnera la victoire sur eux et guérira les poitrines d’un peuple croyant.} [at-Tawbah : 14] Personne ne peut dire qu’il n’a pas de compétence ou qu’il n’a pas les moyens d’effectuer sa hijrah, ou autre. Des sœurs mineures ont réussi à immigrer, seules, venant de tous les pays, que dire donc des autres ? Avez-vous réellement des excuses ? Nous sommes la génération sacrifice et ne visons en aucun cas une longue vie paisible dans ce monde. Nous devons nous efforcer de montrer l’exemple en sacrifiant nos biens et nos personnes et en ne laissant pas la religion d’Allah sans défense. Nous ne pouvons fermer l’œil, la nuit, sans nous demander : « Que puis-je faire demain de plus et de mieux pour ma religion ? » Éduquez vos enfants sur la vérité afin qu’à leur tour ils agissent, œuvrez au quotidien pour votre Seigneur et non pour votre vie d’ici-bas, émigrez ou faites trembler les mécréants chez eux. {Légers ou lourds, lancez-vous au combat, et luttez avec vos biens et vos personnes dans le sentier d’Allah. Cela est meilleur pour vous, si vous saviez.} [At-Tawbah : 41] Allah  a ouvert les portes de Sa miséricorde en donnant des centaines de possibilités pour Le satisfaire. Bien plus que ce qu’auraient espéré les précédentes générations ayant vécu sans un calife. À nous de choisir une porte et d’avancer sans jamais plus nous retourner, ayant en tête une seule question : « Demain serai-je encore en vie pour pouvoir œuvrer encore plus afin de satisfaire mon Seigneur ? » Qu’Allah raffermisse tous les musulmans sur terre, qu’Il les couvre de Son éternelle miséricorde et qu’Il fasse que les mujâhidîn puissent élever Sa Parole au plus haut point sur la terre. Qu’Allah élève en degrés tous les frères qui se sont sacrifiés pour Lui, qui ont laissé veuves et orphelins dans le seul but de construire cet État et d’établir la religion sur terre.

Rumiyah

9

Après avoir compris ces réalités, nous saisissons le sens recherché à travers le fait d’établir la bataille de Fallûjah, de la consolider et l’élever de toutes les forces, car elle est, aujourd’hui, la seule bataille sur le premier front de l’islam. Y rester ferme et monter la garde sur ses lignes de front revient à préserver le premier front à travers lequel nous luttons contre la mécréance et l’agression. Quant au fait que l’ennemi ait pénétré la ville, déambule dans ses places et s’est implanté à ses abords, cela ne signifie pas qu’il a réalisé ses objectifs de victoire. En effet, notre bataille contre l’ennemi est une guerre urbaine dont les tactiques ainsi que les moyens de défense et d’attaque varient. Les guerres sanglantes ne se jouent pas en quelques jours ni en quelques semaines, mais elles prennent leur temps jusqu’à l’annonce de la victoire de l’un des deux camps. Il nous suffit, avant le terme de la bataille, que nos yeux se réjouissent à la vision des fils de l’islam qui restent fermes comme les montagnes enracinées sur les lignes de front de Fallûjah la bénie. Ils dispensent ainsi à la ummah de nouvelles leçons en matière de bravoure, d’endurance et de certitude.

10

ARTICLE

Nous allons donc jeter un œil sur certaines de ces leçons et les résultats immenses générés par cette bataille épique. Je dis donc : Premièrement, la bataille a fait revivre les sens de la fierté, de l’honneur et du courage. La ummah a ainsi atteint la certitude qu’un groupe de ses fils était capable de faire face aux dangers menaçants avec bravoure, fermeté et détermination. Tout comme elle a compris que ce groupe a été sincère envers sa ummah dans ses projets qu’il a tout entrepris pour lui redonner gloire et qu’il a dépensé beaucoup de sang de ses fils et de ses commandants afin d’atteindre cet objectif. Deuxièmement, la ummah a appris – alors qu’elle est en état d’humiliation et de faiblesse – qu’elle est en mesure d’affronter, de lutter et de combattre les maitres de cette terre et ses tyrans à l’aide d’un petit groupe de ses fils et d’un arsenal militaire léger. Par cela, elle est capable d’infliger des pertes immenses et douloureuses à l’ennemi, le contraignant à boire de la coupe de la défaite amère. Troisièmement, Fallûjah a ouvert la terre de la bataille

de toutes parts, attisant les motivations des fils de l’islam combats rapprochés auxquels il n’était pas habitué et qui lui à l’intérieur de l’Irak et à l’extérieur. Elle a ainsi poussé, par ont fait subir des pertes humaines et matérielles immenses le sang pur qui a été versé sur sa terre, beaucoup de fils de qui dépassent les centaines et les dizaines. l’islam à prendre conscience des obligations du jihâd et à s’élancer pour repousser la campagne croisée mondiale. Les Cinquièmement, le commandement militaire américain affrontements ont éclaté dans diverses parties de l’Irak, les a goûté à la grande défaite mentale. En effet, il est devenu bataillons se sont formés et les mujâhidîn se sont élancés clair aux parrains de cette guerre et ses planificateurs que pour rafler les convois de l’ennemi, cibler ses patrouilles les mujâhidîn ne sont arrêtés par aucun type d’obstacles, et fondre sur ses positions. Par la grâce d’Allah, nous avons été témoins de ses nombreuses pertes qu’il a subies sur toute la terre de l’Irak et l’une des fiertés de cette bataille, est que les âmes des fils du jihâd sont devenues immenses tandis que, face à elles, les fables des appareils militaires modernes se sont effondrées. Maintenant, leurs motivations se sont LES AMÉRICAINS ONT PERDU DES CENTAINES DE SOLDATS DANS LA BATAILLE DE FALLÛJAH libérées des illusions d’incapacité et de peur pour s’élancer vers les arènes de la détermination et de même si cela doit leur coûter une guerre d’extermination l’action. totale dans laquelle ils seraient tous anéantis. La mentalité jihadiste est devenue la grande problématique face aux plans Quatrièmement, la bataille de Fallûjah a apporté une militaires américains et mondiaux, car les marques de fierté importante victoire militaire stratégique. En effet, tout le et de fermeté auxquelles on a assisté à Fallûjah ont fragilisé le monde est conscient de la supériorité de l’arsenal militaire moral des commandants ennemis et leur ont causé angoisse, américain et du développement de son armée ainsi que de lassitude et effondrement mental. Or, ce qui les attend est sa doctrine militaire qui s’appuie sur des frappes à distance plus rude et plus amer, avec l’aide d’Allah . sans implication dans des combats directs. Cela est censé assurer la préservation du soldat américain en lui évitant de Sixièmement, Fallûjah a participé – par sa fermeté et s’engager dans des batailles dangereuses dans lesquelles son endurance – à démasquer les visages de l’apostasie, de il perdra la vie. Cependant, Fallûjah a su attirer cet arsenal l’hypocrisie et de la traitrise. De même, elle a enlevé l’habit immense – selon un plan bien élaboré – afin de l’engager de l’imposture porté par le gouvernement apostat d’Allawi dans une guerre urbaine très rude et non conventionnelle et a dévoilé ses mensonges répétés selon lesquels il œuvre qui épuise ses efforts, ses capacités et ses équipements. pour l’intérêt des Irakiens et veut préserver leur sang en Le soldat américain est ainsi confronté à la mort comme il leur évitant les guerres et les malheurs tout en obtenant ne s’y attendait pas et les Américains ont été contraints de leur satisfaction. Puis, tous les gens le voient se précipiter descendre dans les rues et entrer dans les maisons et les pour appliquer la décision de la guerre contre Fallûjah et immeubles. L’ennemi s’est donc retrouvé à découvert face plonger ses mains dans le sang des fils de cette ville pure, aux tirs des mujâhidîn ainsi qu’à leurs embuscades tandis tuant ainsi des milliers d’entre eux et en déplaçant des qu’il a été surpris par leur capacité de mobilité pour frapper dizaines de milliers d’autres. Ce gouvernement supervise et repartir. C’est ainsi qu’il a été contraint de mener des même les opérations de destruction, de sabotage, de viol

Rumiyah

11

des honneurs et de spoliation des biens au nom de la guerre contre le terrorisme et de l’intérêt national. Septièmement, la bataille a retiré le voile mensonger qui cachait l’immondice de l’apparence rafidite. Ils se sont enfoncés, par leur haine, dans cette bataille et ont participé, en faisant preuve d’une lâcheté évidente, à la campagne militaire contre Fallûjah avec la bénédiction de l’imam de la mécréance et de l’hérésie, le dénommé Al-Sistani. Ils ont joué un grand rôle dans les tueries, les vols, les sabotages contre les faibles parmi les enfants, les femmes et les personnes âgées. Leurs âmes putrides les ont poussés à commettre des crimes graves en attaquant les maisons d’Allah, en les souillant, en accrochant des photos de leur diable Al-Sistani sur leurs murs et en y inscrivant avec haine : « Aujourd’hui votre terre et, demain, votre honneur. » LEUR ÉQUIPEMENT AVANCÉ A ÉTÉ RÉDUIT EN DÉCHETS

Et pour information, 90% de la garde nationale est constituée de rafidites haineux et les 10% restant sont des forces peshmergas kurdes. Certes, les savants ont été véridiques lorsqu’ils ont déclaré au sujet des rafidites : « Ils proviennent d’une graine chrétienne, plantée par les juifs, dans une terre mazdéenne. » Huitièmement, les plans cachés des ennemis du jihâd ont été dévoilés dans cette bataille. En effet, plusieurs participations militaires dans les rangs arrière ennemis sont apparues au grand jour, telles que la participation de 800 soldats israéliens à la bataille, accompagnés de 18 rabbins dont beaucoup d’entre eux ont été tués, comme cela a été rapporté par leurs journaux et leurs médias. De même, la

12

ARTICLE

participation militaire de la Jordanie est apparue à travers l’engagement d’officiers jordaniens dans la planification et l’assaut contre la ville. Ceci montre que tous ont réalisé que Fallûjah est une base du jihâd qui hante les nuits des ennemis de la religion parmi les mécréants et les apostats. Neuvièmement, parmi les résultats de cette bataille acharnée, on compte le renouvellement du sang dans les veines des fils du jihâd et l’augmentation de leur désir d’atteindre les objectifs du jihâd et ses promesses. La bataille a engendré une génération de commandants, de capacités et d’expériences qui prennent en compte les évènements, méditent sur les expériences et les acquis en observant attentivement la voie tracée alors que les difficultés de la bataille les ont purifiés pour les faire sortir dans une forme forte et puissante. L’auteur d’aẓ-Ẓilâl a dit : « La souffrance du jihâd dans le sentier d’Allah et l’exposition à la mort à chaque attaque habituent l’âme à mépriser ce danger effrayant dont les gens essayent de se préserver par leur personne, leurs mœurs et leurs valeurs. Or, il devient insignifiant pour celui qui prend l’habitude d’aller à sa rencontre, qu’il s’en sorte ou non, et le fait de se diriger vers Allah à travers lui, à chaque fois, produit durant les moments de danger une chose qui se rapproche de l’effet de l’électricité sur les corps. C’est comme un nouveau façonnage des cœurs et des âmes sur la pureté et la vertu. Il s’agit donc des causes apparentes pour réformer l’humanité tout entière à travers son commandement entre les mains des mujâhidîn dont les cœurs ont été vidés de toutes les considérations de ce bas monde ainsi que de ses ornements. Eux pour qui la vie est devenue insignifiante alors qu’ils s’engagent dans les flots de la mort dans le sentier d’Allah et que plus rien, dans leur cœur, ne les détournent d’Allah et de la recherche de Son agrément. Lorsque le commandement est entre de telles mains, alors toute la terre se réforme ainsi que tous les serviteurs. Il devient donc inconcevable pour ses mains de céder la

LES CROISÉS ONT REÇU UNE LEÇON AMÈRE À FALLÛJAH

bannière du commandement à la mécréance, à l’égarement et à la corruption alors qu’elles ont dépensé leur sang, leur âme et tout ce qu’elles avaient de plus précieux afin de l’acquérir, non pour elles-mêmes, mais pour Allah. Puis, après tout cela, c’est une facilitation du moyen d’obtenir l’agrément d’Allah et Sa récompense sans compter pour ceux à qui Allah veut le bien. De même, c’est pour ceux à qui Allah veut le mal, une facilitation du moyen d’obtenir ce qu’ils méritent de la colère d’Allah en fonction de Sa science cachée. » Dixièmement, l’attestation de sélection. Ce groupe de croyants a décidé que sa route devait être tracée par le sang de ses fils parmi les martyrs et que ses grands commandants ainsi que ses cadres devaient être en première ligne. Si cela prouve quelque chose, c’est bien la sincérité des fils de ce jihâd dont toute la motivation et toute la détermination sont consacrées à la réalisation des exigences du tawḥîd, du dogme et du culte exclusif à Allah. L’autre bonne annonce qu’ils ont reçue, c’est qu’Allah a choisi les meilleurs d’entre eux et leur élite afin qu’ils Le rencontrent. Il leur a ainsi destiné le martyre et la réussite par l’agrément d’Allah comme ils l’espéraient et le recherchaient. C’est ainsi qu’Il leur a réalisé Sa promesse et a répondu à leur demande.

parmi les récitateurs, ceux qui mémorisaient le Coran et les savants des musulmans atteignaient, à ce moment-là, 300 martyrs, et 500 selon une autre version, soit une proportion de 25% à 45%, selon la version, du nombre total de martyrs en une seule bataille. C’est certes une proportion très élevée. Ceux qui cherchent dans les sources mentionnant les compagnons  trouvent qu’un sur cinq parmi eux est mort sur son lit, tandis que les quatre autres sont tombés martyrs dans les arènes du jihâd. Ne t’étonne donc pas de la vitesse des conquêtes extraordinaires lors du premier siècle de l’hégire ni de leur continuité par la suite. À ce propos, nous nous devons de faire l’éloge, ici, de la fermeté de nos héros mujâhidîn en mentionnant une petite partie des faveurs d’Allah  à leur égard, telles que les miracles et les leçons divines qui les ont accompagnés dans leur bataille contre les Américains et leurs alliés à Fallûjah. Cela les a renforcés et encouragés, alors nous en mentionnons une partie.

Telle était la situation de leurs pieux prédécesseurs qui désiraient la mort comme leurs successeurs désirent la vie. Le martyre était leur souhait le plus cher et ils se précipitaient vers le champ de bataille par amour pour la mort dans le sentier d’Allah. D’ailleurs, la proportion de martyrs parmi les compagnons atteint les 80%.

Le troisième jour de la bataille, et après un bombardement intensif et violent des quartiers de Fallûjah, les mujâhidîn se sont réveillés en voyant les véhicules et les chars américains dans les rues et les routes de la ville. Les chefs des musulmans dans la guerre se sont alors levés pour leur faire face sous le commandement d’Abû ‘Azzâm, de ‘Umar Ḥadîd, d’Abû Nâṣir al-Lîbî, d’Abû al-Ḥârith Muḥammad Jâsim al-‘Îsâwî et d’autres héros encore. Ils ont ainsi repoussé les envahisseurs jusqu’à aux abords de Fallûjah alors que leurs armes se limitaient aux PKC et aux kalachnikovs.

Les martyrs muhâjirîn et anṣâr représentaient plus de la moitié des martyrs de la bataille d’al-Yamâmah. [...] Il nous suffit également de mentionner que le nombre de martyrs

Les Américains ont alors été victimes d’une grande tuerie au point que beaucoup d’entre eux ont fui les combats et se sont cachés dans certaines maisons des musulmans. Au

Rumiyah

13

LA BATAILLE DE FALLÛJAH A RETIRÉ LE MASQUE PORTÉ PAR LES RAFIDITES

début, les mujâhidîn étaient gênés à l’idée d’entrer dans ces maisons par crainte de nuire aux musulmans, mais lorsqu’ils ont eu la certitude que des soldats américains y étaient bien présents, ils y sont entrés et les ont trouvés cachés. Ils se sont alors mis à les tuer comme des cafards et des mouches par la grâce d’Allah et Son bienfait.

de manière étonnante. Quand ils les ont vues, ils se sont étonnés, car il n’était pas coutume de voir à Fallûjah ni même en Irak de telles gourdes étranges et belles. Cependant, lorsqu’ils ont goûté l’eau, ils ont su qu’il ne s’agissait pas d’eau de ce bas monde et ils ont bu jusqu’à satiété. Après cela, ils ont juré n’avoir jamais bu une telle eau dans ce bas monde.

Quelques jours après la bataille, un des commandants proposa au frère ‘Umar Ḥadîd et au frère Abû al-Ḥârith de raser leur barbe et de sortir de Fallûjah après avoir trouvé un chemin sécurisé afin de commencer à travailler de l’extérieur de la ville. Cependant, les deux héros ont refusé et ont dit : « Par Allah, nous ne sortirons pas tant qu’il reste un seul muhâjir ferme dans la ville. » Ils ont donc combattu jusqu’à être tués. Puisse Allah leur faire miséricorde et les accepter parmi Ses serviteurs martyrs.

Notons aussi qu’un frère de la péninsule du prophète Muḥammad  a été touché au cerveau par une balle de snipper qui est entrée par le front et est ressortie par la nuque. Des parties de son cerveau sont alors tombées sur son épaule droite, alors ses frères se sont précipités vers lui et ont replacé les parties à l’intérieur du crâne avant de bander l’endroit de la blessure et de le laisser. Quelques jours plus tard, il était guéri de sa blessure et il est vivant aujourd’hui, en bonne santé, si ce n’est qu’il éprouve quelques difficultés quand il parle. Nous demandons à Allah d’accepter de lui ses œuvres ainsi que celles de ses frères.

Mentionnons également que certains frères ont été sévèrement touchés par la faim pendant plusieurs jours, mais après avoir placé leur espoir et leur certitude en Allah , ils ont trouvé une grande pastèque. Lorsqu’ils l’ont ouverte, ils l’ont trouvée très rouge et en ont mangée en se rassasiant plusieurs jours tout en s’étonnant et en louant Allah. Ils ont même assuré n’avoir jamais rien goûté d’aussi bon dans ce bas monde, tout en sachant que ce n’était ni la saison des pastèques ni l’endroit où on pouvait les trouver d’ordinaire. En outre, les frères ont souffert de la faim et de la soif en ayant perdu leur eau à boire jusqu’à ne plus en trouver du tout. Des champignons se sont alors mis à pousser dans leur bouche et sur leurs lèvres, et alors qu’ils étaient à la recherche de quelques gouttes d’eau pour humidifier leur gorge asséchée, ils sont entrés dans une maison et y ont trouvé trois gourdes d’eau posées les unes à côté des autres

14

ARTICLE

Quant aux odeurs de musc et qui te dira ce que sont les odeurs de musc ? Elles sont devenues le sujet de récits répétés chez la plupart des mujâhidîn puisque beaucoup de nos frères ont parlé des odeurs parfumées qui sortent des martyrs et des blessés, qu’Allah les accepte tous. Prenons l’exemple du frère héros Abû Ṭalḥah al-Bayḥânî qui a été grièvement blessé et dont l’odeur parfumée s’est répandue dans certaines rues et a été sentie par beaucoup de frères avant qu’il ne tombe martyr, ainsi nous le considérons et c’est à Allah que revient son compte. Et parmi les choses qui poussent à la fermeté et à la sérénité, il y a ce qui a été rapporté par beaucoup de frères ayant assisté à cette bataille et qui ont entendu les hennissements des chevaux et le bruit des épées au moment

où la bataille s’intensifiait. Les frères se sont plusieurs fois étonnés de cela et ont même posé la question à leurs frères anṣâr pour savoir s’il y avait des chevaux près de Fallûjah. Or, les anṣâr leur ont assuré qu’il n’y en avait pas dans la région et la louange est à Allah au début et à la fin. L’imam Aḥmad rapporte dans son Musnad et al-Ḥâkim dans al-Mustadrak, d’après Abû Burdah Ibn Qays, le frère d’Abû Mûsâ, que le messager d’Allah  a dit : « Ô Allah fais que ma ummah périsse tuée dans Ton sentier, par les blessures ou par la peste. »

al-Bukhârî : « Lorsque le messager d’Allah  retourna à Médine et qu’il déposa les armes, Jibrîl vint alors à lui et lui dit : ‘‘As-tu déposé les armes ? Par Allah, les anges n’ont pas encore déposé leurs armes ! Dirige-toi donc avec ceux qui sont avec toi en direction des Banî Qurayẓah, car j’avancerai devant toi pour faire trembler leurs forteresses et jeter l’effroi dans leur cœur. » Jibrîl s’avança alors dans son

Allah  a dit : {169. Ne pense pas que ceux qui ont été tués dans le sentier d’Allah, soient morts. Au contraire, ils sont vivants, auprès de leur Seigneur, bien pourvus. 170. et joyeux DES MERCENAIRES AMÉRICAINS PUNIS PAR LES MUJÂHIDÎN de la faveur qu’Allah leur a accordée, et ravis que ceux qui sont restés derrière eux et ne les ont pas encore cortège d’anges et le messager d’Allah  le suivait dans son rejoints, ne connaîtront aucune crainte et ne seront point cortège de muhâjirîn et d’anṣâr. » affligés.} [Âli ‘Imrân : 169-170] Comment pouvez-vous rester impassibles, ô musulmans, Vis comme un roi ou meurt dans l’honneur, car si tu meurs en voyant vos frères parmi les fils de votre religion subir Et que ton épée est connue, alors par ton épée tu seras excusé toutes sortes de torture, de tuerie et de destruction, tandis que vous êtes en sécurité dans vos maisons, en paix au sein Ceci était un aperçu qui résume les fruits et les résultats de de vos familles et vos biens ? Comment est-ce possible ? la fermeté et de la bravoure sur la terre bénie de Fallûjah ainsi que les accomplissements très profitables que toute personne Nous avons mélangé notre sang au flot des larmes objective qui réfléchit sur les évènements peut saisir. Et il ne reste plus une cible en nous pour leurs lanceurs La pire arme de l’individu est une larme qu’il lâche Ô ummah de l’islam : Lorsque les flammes de la guerre sont allumées par les lames Les blessures et les coups se sont succédé sur toi et les Comment l’œil peut-il dormir quand ses cils sont pleins maux qui t’ont immobilisée ne peuvent être soignés que Des erreurs qui ont réveillé tout dormeur par le tawḥîd qui est rattaché au jihâd. Quand prendrasEt vos frères en Irak ont fait leurs lits tu la bonne décision de t’élancer et de te détacher de ton Sur le dos des chevaux ou dans le ventre des vautours bourreau alors que les batailles d’aujourd’hui ne connaissent Les Romains leur infligent l’humiliation et vous aucun relâchement. D’ailleurs, notre prophète  désirait ne Traînez la queue de la bassesse comme le fait le pacifiste jamais rester à l’arrière d’un escadron parti combattre dans le sentier d’Allah et il faisait même durer les batailles et le jihâd. {Et Allah est souverain en Son Commandement, mais la plupart des gens ne savent pas.} [Yûsuf : 21] Et la louange Je vous rappelle le hadith de Jibrîl avec le messager est à Allah, le Seigneur des mondes. d’Allah  après la bataille des coalisés et rapporté par

Rumiyah

15

CIRCULAIRE IMPORTANTE DU COMITÉ DÉLÉGUÉ DE L’ÉMIR DES CROYANTS Le comité délégué a publié une circulaire importante adressée aux soldats de l’État Islamique et intitulée : « Pour que, sur preuve, pérît celui qui devait périr, et vécût, sur preuve, celui qui devait vivre. » Cette circulaire confirme certains points du dogme de l’État Islamique et de sa méthodologie, réfute certains des avis qui lui ont été attribués à tort, met en garde les gens contre le fait de parler au nom de l’État Islamique sans science et de lui attribuer, sans preuve, des propos et des croyances, et expose aux musulmans la manière des gens de la sunnah pour conseiller les détenteurs du commandement et agir face aux injustices dans le cas où elles existeraient. La circulaire, publié le mercredi 21 du mois de Cha’bân de l’année 1438 H, a commencé par montrer que l’État Islamique ne s’est établi que pour propager le tawḥîd et que sa prédication est une continuité de la prédication des prophètes et des messagers  ainsi que celle des pieux prédécesseurs de cette ummah et ceux qui ont suivi leur guidée parmi les imams de la vertu.

16

EXCLUSIVE EXCLUSIF

La circulaire confirme également que l’État Islamique s’est établi sur les mêmes fondements sur lesquels s’est établi l’État de la prédication najdite bénie au sein des partisans de l’imam Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb atTamîmiî . L’ÉTAT ISLAMIQUE SE MAINTIENT SUR SA MÉTHODOLOGIE SANS CHANGER NI VARIER, PAR LA GRÂCE D’ALLAH La circulaire a clarifié le fait que l’État Islamique est toujours ferme sur son dogme sans changer ni varier depuis que le cheikh Abû Muṣ’ab az-Zarqâwî  et ses frères ont posé ses premières briques. Après eux, l’État du cheikh Abû ‘Umar al-Baghdâdî et son ministre Abû Ḥamzah al-Muhâjir  jusqu’au retour du califat sur la voie prophétique sous l’émirat de l’émir des croyants, le cheikh Abû Bakr al-Baghdâdî . La circulaire stipule donc : « L’État Islamique n’a donc pas changé sa méthodologie, ni n’a négocié sa religion, ni n’a perdu sa détermination. Il a continué sur cette voie sans se soucier de personne ni perdre son ardeur.

Le cheikh Abû Muḥammad al-‘Adnânî  a dit : ‘‘Nous ne supplierons pas les gens afin qu’ils acceptent la religion d’Allah et la gouvernance par la loi d’Allah. Celui qui l’agréée, eh bien voici la loi d’Allah. Quant à celui qui y répugne, se met en colère et refuse, nous traînerons son nez dans la poussière et telle est la religion d’Allah. Nous excommunierons les apostats et nous nous désavouerons d’eux, nous prendrons pour ennemis les mécréants et les idolâtres et nous les haïrons.’’ » L’AVIS DE L’ÉTAT ISLAMIQUE EST CELUI DONNÉ PAR SON IMAM, SES DÉLÉGUÉS, OU SON PORTE-PAROLE OFFICIEL La circulaire a répondu à ceux qui essayent de propager leurs avis et leurs croyances égarées en les attribuant à l’État Islamique, parmi les adeptes de l’exagération ou de l’irjâ`, dans les questions d’excommunication en particulier. De même pour ceux qui critiquent le dogme de l’État Islamique et sa méthodologie, et rendent mécréants ses soldats et ses émirs, en se basant sur des avis et des croyances fausses qu’ils lui ont attribués, ou par ignorance de leur part du dogme des gens de la sunnah et du groupe dont ils critiquent ce qui va à l’encontre de leurs passions. Le comité délégué a dit dans sa circulaire bénie : « Quant aux déclarations qui diluent le dogme de l’alliance et du désaveu et qui enterrent la religion d’Ibrâhîm  par les ambiguïtés des murjites et des jahmites, et de même pour les paroles des extrémistes qui sont sortis de la religion comme la flèche sort de l’arc. L’État Islamique est innocent de ces paroles et nul n’est en droit de parler en son nom ou de lui attribuer une parole qui n’est pas sienne. Ses positions sont celles exprimées par son imam – puisse Allah le fortifier par le tawḥîd – et ses délégués, ou son porte-parole officiel. Quant à faire dire à l’État Islamique ce qu’il n’a jamais dit ou parler par des suppositions, cela entre dans le fait de parler sans science et Allah  nous a interdit cela. » L’ÉTAT ISLAMIQUE NE S’ABSTIENT PAS D’EXCOMMUNIER LES ASSOCIATEURS ET CONSIDÈRE L’EXCOMMUNICATION DES ASSOCIATEURS COMME UN DES FONDEMENTS APPARENTS DE LA RELIGION AVEC LESQUELS SONT VENUS LES MESSAGERS Le comité délégué a pointé du doigt diverses catégories d’égarés qui mentent sur l’État Islamique et lui attribuent des avis qui ne sont pas ceux de ses

détenteurs du commandement ainsi que des croyances dont ils se désavouent. Parmi ceux-là, certains tiennent des propos de murjites dans leurs avis et ce qu’ils font dire à l’État Islamique, en lui attribuant leurs erreurs et leurs déviances, comme ceux qui « ont dit que celui qui ne rend pas mécréant le ṭâghût de son peuple est musulman », alors que « l’État Islamique est innocent de cette parole puisqu’il rend mécréants les ṭawghît ainsi que ceux qui polémiquent en leur faveur et ne les rendent pas mécréants. » De même, pour ceux qui « ont fait de l’excommunication des associateurs [takfîr al-muchrikîn] un sujet caché ou à divergence et imposent de lourdes contraintes à l’application de l’excommunication par le troisième annulatif de l’islam au point de l’annuler purement et simplement. […] Par-dessus tout, ils prétendent que cet avis est celui de l’État Islamique ! Ceci n’est que pur mensonge, car n’importe qui sait que l’État Islamique – puisse Allah le fortifier par le tawḥîd – ne s’est jamais abstenu un seul jour d’excommunier les associateurs et qu’il considère la question de l’excommunication des associateurs comme faisant partie des fondements apparents de la religion dont la connaissance est obligatoire avant même la connaissance de la prière et des autres obligations nécessairement connues de la religion. C’est ce qui est apparu dans son communiqué publié le 22/08/1437 par le Bureau Central de Contrôle des Diwân Religieux au sujet du jugement de celui qui s’abstient d’excommunier les associateurs. » La circulaire vise, par l’expression « fondements apparents de la religion », les points de dogme que les prophètes  ont enseigné à leur peuple (c’est-à-dire les points confirmés par la preuve établie par les messagers), contrairement à ce qui est visé par l’expression « Aṣl ad-Dîn » (fondement de la religion) qui concerne ce qui est confirmé avant la preuve établie par les messagers  et avant leur envoi, tel que le fait d’unifier Allah dans la seigneurie et dans l’adoration. Appartiennent également à cette catégorie d’égarés : ceux qui « autorisaient le chirk lié à la demande de jugement au ṭâghût sous prétexte de la nécessité qu’ils plaçaient au même niveau que la contrainte », ceux qui « rejetaient le consensus des compagnons quant à l’excommunication des groupes qui refusent d’appliquer une des lois d’Allah », ceux qui « s’abstenaient de rendre mécréants les électeurs sous prétexte de leur ignorance de la réalité des élections » et ceux qui « ne se désavouaient pas des savants du ṭâghût qui appellent au chirk ».

Rumiyah

17

Le comité délégué a également pointé du doigt, dans sa dernière circulaire, une autre catégorie d’égarés qui critiquent l’État Islamique en lui reprochant un avis ou une croyance conformes au dogme des gens de la sunnah et du groupe. Ils l’ont même rendu mécréant pour cette raison, influencés en cela par les innovations des khawârij et des mu’tazilites. Ils ont aussi critiqué l’État Islamique en se basant sur des paroles qui ne font pas partie de son dogme et ne sont que purs mensonges et calomnies créés par ces égarés ou attribués par des murjites à l’État Islamique. La circulaire stipule : « Certains ont rendu mécréant l’État Islamique car il n’adopte pas l’avis de l’enchaînement innové dans l’excommunication et qui a été inventé par les mu’tazilites » et « certains ont attribué à l’État Islamique la parole selon laquelle, dans les terres d’apostasie (où la gouvernance de la mécréance a surgi à la place de celle de l’islam), la base est que les gens sont musulmans. Ceci est un mensonge à l’égard de l’État Islamique et une pure calomnie. » L’État Islamique juge plutôt l’individu qui vit dans la terre d’apostasie en fonction de ce qu’il laisse apparaître. Il est aussi dit : « Certains l’ont rendu mécréant sous prétexte qu’il permettrait les actes de mécréance claire pour l’intérêt de la guerre et ceci est également un mensonge contre lui. Au contraire, la croyance claire de l’État Islamique à ce sujet est la suivante : il est interdit de commettre le chirk et la mécréance majeurs clairs hormis sous la contrainte. […] Ceci est l’avis de l’État Islamique et sa croyance sur la question, mais l’erreur de ceux-ci est venue de leur ignorance et l’absence de discernement entre ce qui relève du chirk et de la mécréance clairs et ce qui relève des ma’âriḍ qui sont permis en cas de nécessité, comme dans le hadith de Muḥammad Ibn Maslamah et d’autres encore. » LA DISTINCTION ENTRE LE CONSEIL CONVENABLE ET LA CRITIQUE BLÂMABLE La circulaire du comité délégué a attiré l’attention des musulmans sur la nécessité de se cramponner à la méthodologie des gens de la sunnah en matière de conseil aux détenteurs du commandement et de ne pas suivre les voies des égarés. Ces égarés qui se servent de toute erreur ou de tout manquement de l’un des émirs pour critiquer les mujâhidîn, répandre des nouvelles alarmistes parmi les musulmans, inciter à abandonner le combat contre les ennemis de la religion et même appeler à pencher vers les associateurs. La

18

EXCLUSIF

circulaire a rappelé à ceux qui ont commis ces actes ignobles qu’il s’agissait là de la voie de ceux qui se sont révoltés contre ‘Uthmân Ibn ‘Affân  en prétendant vouloir réformer, se soucier de la sunnah et être jaloux pour la ummah. Le comité délégué a dit à ce sujet : « Quant à ceux qui prétendent vouloir conseiller les émirs par les injures, la diffamation, la propagation de mauvaises nouvelles, l’incitation à délaisser le combat et d’une manière qui ne réjouit que les ennemis parmi les mécréants, les apostats et les hypocrites, dans le meilleur des cas, ils contredisent le Coran, rejettent la sunnah et dévient de la voie des salafs dans la façon de conseiller les émirs. Anas Ibn Mâlik a dit : « Nos maîtres parmi les compagnons du messager d’Allah  nous ont mis en garde en disant : ‘‘N’insultez pas vos émirs, ne les trompez pas, ne les détestez pas, craignez Allah et soyez endurants, car l’ordre est proche.’’ » Puis, la circulaire ajoute : « Si seulement cet égaré avait médité la recommandation du prophète  de patienter face aux émirs, arabes ou abyssiniens, vertueux ou pervers, même au détriment de quelques parts de cette vie éphémère, et d’honorer les détenteurs du commandement et de leur obéir dans la bienséance. » La circulaire a mis en garde celui dont l’âme l’a dupé en lui montrant le faux comme la vérité et la corruption comme la vertu, afin de ne pas perdurer dans son égarement. Elle stipule : « Il est bien connu que la critique n’est pas le conseil bienveillant ni le fait de réprouver le mal, mais c’est plutôt le fait de blâmer, de diffamer, de propager les défauts tout en cachant les qualités. Ce n’est pas non plus comme certains vaincus par leur âme incitatrice au mal qui leur a montré la critique comme de l’héroisme, le blâme comme du courage, la médisance comme la proclamation de la vérité et la division comme le fait de se distinguer des injustes. Et c’est d’Allah dont nous implorons l’aide. » Cette circulaire vient terminer une série de circulaires et de communiqués publiés par le comité délégué et le Bureau Central de Contrôle des Diwân Religieux qui lui est rattaché, afin de clarifier les points de divergence au sujet du dogme de l’État Islamique et sa méthodologie. En particulier dans les questions où les paroles sans science sont très nombreuses, ainsi que les erreurs et les contradictions.

Rumiyah

19

20

SISTERS SOEURS

En temps de guerre, de troubles et difficulté, les afflictions s’accroissent et les cœurs remontent jusqu’aux gorges. Il y a parmi les gens, ceux qu’Allah raffermit par la foi et la bonne opinion de leur Seigneur, et à contrario, ceux qui ont trépassé, apostasié de leur religion et tourné le dos, trahissant ainsi leurs frères. Tu trouves même beaucoup d’entre eux qui ne se contentent pas d’une défaite personnelle, mais ils tentent par la même occasion de transmettre leur défaitisme aux autres ainsi qu’à l’ensemble des musulmans. Ils leur laissent concevoir que leurs ennemis sont invincibles afin que les musulmans les craignent, se mettant ainsi en travers du chemin du combat. Ceci n’est autre qu’un comportement bien connu au sein des hypocrites et qui prolifère également chez les faibles de foi qui ont peu de certitude, parmi les hommes et les femmes. Les agissements des hypocrites au sein des hommes sont notoires et caractérisés par les propos mentionnés en amont. Quant aux femmes, le fléau résultant de leurs agissements se résume à contaminer leur propre foyer, leur mari et leurs enfants, avec ce défaitisme qui les a touchées en fréquentant les maisons des hypocrites et en ayant foi en leurs propos. Elles ont ainsi adopté l’attitude des hypocrites sans même s’en rendre compte. LE DÉFAITISME, UN TRAIT DE CARACTÈRE DES HYPOCRITES Le défaitisme consiste en une information qui a pour

conséquence de semer le trouble et la confusion. AlQurṭubî a dit dans son exégèse : « Le défaitisme consiste à vouloir semer le trouble, propager le mensonge et le faux dans le but d’alarmer. » Allah  a certes blâmé le défaitisme et ses partisans à de nombreux endroits du Coran. Il nous dit : {Certes, Allah connaît ceux d’entre vous qui suscitent des obstacles, ainsi que ceux qui disent à leurs frères : « Venez à nous », tandis qu’ils ne déploient que peu d’ardeur au combat.} [al-Aḥzâb : 18] Il dit également : {Certes, si les hypocrites, ceux qui ont la maladie au cœur, et les alarmistes [semeurs de troubles] à Médine ne cessent pas, Nous t’inciterons contre eux, et alors, ils n’y resteront que peu de temps en ton voisinage. 61. Ce sont des maudits. Où qu’on les trouve, ils seront pris et tués impitoyablement.} [al-Aḥzâb : 6061] Al-Jaṣṣâṣ a dit dans Aḥkâm al-Qur`ân : « Ce verset indique que le défaitisme et les rumeurs alarmistes qui affligent les musulmans et leur portent préjudice doivent voir l’auteur de leur diffusion sanctionné et exilé si celuici persiste dans cela sans se repentir. Il y avait un groupe composé d’hypocrites et de gens dénués de clairvoyance en religion, tels que ceux ayant une maladie au cœur incarnée par un manque de certitude, qui alarmaient les autres en leur faisant craindre le rassemblement des mécréants et des idolâtres en vue d’une coopération ayant pour objectif d’atteindre les croyants. Ils leur faisaient ainsi concevoir que les mécréants étaient plus forts qu’ils ne le sont réellement afin de les effrayer. C’est à leur sujet qu’Allah  révéla ce verset, nous informant via ce dernier qu’ils méritaient l’exil voir la mort en s’obstinant dans cette voie. Il nous informe également que ceci est la loi immuable d’Allah et la méthodologie à adopter et à suivre. »

CERTAINS IDIOTS RETOURNÉS EN TERRE DE KUFR ONT COMMENCÉ À RÉPANDRE LE DÉFAITISME

Rumiyah

21

L’ISTICHHÂDÎ ABÛ ‘UMAR AL-MAṢLÂWÎ – CES DERNIERS MOTS À SON ÉPOUSE ÉTAIENT DE RESTER FERME

Allah a mis en garde les mujâhidîn du danger suscité par le défaitisme, les enjoignant ainsi à ne pas se mélanger aux alarmistes. Et ceci, car leurs propos créent une forme d’abattement au sein des rangs musulmans et les affaiblissent, comme Allah  le dit : {S’ils étaient sortis avec vous, ils n’auraient fait qu’accroître votre trouble et jeter la dissension dans vos rangs, cherchant à créer la discorde entre vous. Et il y en a parmi vous qui les écoutent. Et Allah connaît bien les injustes} [at-Tawbah : 47] Ibn Isḥâq a dit : « Un groupe d’hypocrites tenait une discussion qui faisait allusion au messager d’Allah tandis que ce dernier partait en direction de Tabûk, se disant les uns les autres : ‘‘Pensez-vous que venir à bout des Romains est aussi aisé qu’une lutte livrée entre Arabes !’’ C’est comme si vous allés être enchainés, demain, du fait que vous causez défaitisme et effroi aux croyants. » LA FOI AU DESTIN ET LA CONFIANCE EN LA PROMESSE D’ALLAH FORMENT LE BOUCLIER DE LA FEMME MUSULMANE Les règles qui prévalent pour les femmes à ce sujet sont exactement les mêmes que pour les hommes. Si une femme musulmane commet une de ces choses en affolant les personnes au sein de son foyer ou autres musulmans et propage parmi eux les rumeurs qui affaiblissent les cœurs, elle devra se repentir à Allah de son péché, corriger sa croyance concernant le destin d’Allah et sa prédestination et bien saisir la parole d’Allah  : {Dis : « Rien ne nous atteindra, en dehors de ce qu’Allah a prescrit pour nous. Il est notre Protecteur. C’est en Allah que les croyants doivent placer leur confiance. »} [at-Tawbah : 51]

22

SOEURS

Celle-ci doit également saisir les propos du prophète  adressé à Ibn ‘Abbâs alors que ce dernier se trouvait derrière lui sur un âne : « Ô jeune homme, je vais certes t’enseigner quelques paroles : préserve la religion d’Allah et Il te préservera. Préserve la religion d’Allah et tu Le trouveras toujours face à toi. Lorsque que tu demandes, alors demandes à Allah et lorsque que tu cherches de l’aide, cherches-la auprès d’Allah. Et sache que si toute la communauté se regroupait en vue de te faire un bien, il ne pourrait te faire que le bien qu’Allah t’a prescrit. A contrario, s’ils se rassemblaient en vue de te faire un mal, ils pourraient seulement te faire le mal qu’Allah t’a prescrit. Les plumes ont cessé d’écrire et les pages ont d’ores et déjà séché. » [Rapporté par Aḥmad et at-Tirmidhî] Lorsque la femme musulmane entend les propos défaitistes des alarmistes concernant la force de nos ennemis, leurs préparatifs en vue de nous combattre et leur mobilisation avec toutes sortes d’équipements et de matériels, elle se doit d’avoir les yeux constamment rivés sur la parole du Très-Haut qui relate les propos tenus par le prophète  et ses compagnons lorsque les idolâtres se mobilisèrent contre eux. Allah  dit : {Certes ceux auxquels l’on disait : « Les gens se sont rassemblés contre vous ; craignez-les » - cela accrut leur foi - et ils dirent : « Allah nous suffit ; Il est notre meilleur garant. » 174. Ils revinrent donc avec un bienfait de la part d’Allah et une grâce. Nul mal ne les toucha et ils suivirent ce qui satisfait Allah. Et Allah est Détenteur d’une grâce immense. 175. C’est le Diable qui vous fait peur de ses adhérents. N’ayez donc pas peur d’eux. Mais ayez peur de Moi, si vous êtes croyants.} [Âl ‘Imrân : 173 à 175]

C’est ainsi que doit être la réponse de la femme musulmane face aux propos des alarmistes et autres hypocrites : « Allah nous suffit et Il est notre meilleur garant », qui est le fruit de sa certitude dans le fait que le soutien d’Allah suffit à Ses serviteurs, et ceci peu importe la force de leurs ennemis. Cette réponse résulte également de sa croyance au fait que rien ne peut la toucher, ni elle, ni sa famille, ni le reste des gens, en dehors de ce qu’Allah leur a prescrit et parce qu’elle a parfaitement conscience que la peur que cherche à susciter Satan ne trompe que ses alliés et non les croyants. LA MÈRE DES CROYANTS KHADÎJAH BINT KHUWAYLID RAFFERMIT LE MESSAGER D’ALLAH  Ce devoir prend toute sa dimension chez les femmes des mujâhidîn, leurs mères et leurs sœurs qui se doivent d’être dans nos foyers comme un bouclier qui protège nos arrières et nous préserve du défaitisme des alarmistes et des propos des hypocrites. Elles ne doivent parler à leurs époux qu’avec des paroles qui les raffermissent et lient les cœurs entre eux. Et parmi les histoires les plus emplies de piété jouées par les femmes croyantes dans ce domaine, se trouve celle de la mère des croyants Khadîjah  qui raffermit son époux, le prophète , lorsqu’il revint tremblotant vers elle le jour où l’ange Jibrîl qui lui apparut pour la première fois, alors qu’il se trouvait en retraite spirituelle dans la grotte. Effrayé le prophète retourna chez lui en disant : « Enveloppez-moi ! Enveloppez-moi ! » Ils l’enveloppèrent donc jusqu’à ce que son effroi fut dissipé, puis celui-ci informa Khadîjah au sujet de l’évènement et dit : « J’ai craint pour ma personne. » Khadîjah lui répondit : « Non, par Allah, Celui-ci ne t’abandonnera jamais. Tu maintiens les liens de parenté, tu soutiens les faibles, tu donnes aux pauvres, tu accueilles généreusement les hôtes, et tu viens en aide aux victimes des vraies crises. » [Unanimement reconnu] Elle fut ainsi la première femme à avoir répondu à l’appel du messager à embrasser l’islam et demeura à le réconforter ainsi qu’à renforcer sa détermination, et ceci, jusqu’à ce qu’Allah la rappelle à Lui. Le cœur du messager d’Allah  resta rempli d’amour pour elle [même après sa mort] témoignant ainsi sa gratitude envers les œuvres grandioses réalisées par cette dernière. Il dit d’ailleurs à son égard : « Elle fut la première à avoir foi en mon message que les gens reniaient et la première à croire en ma véracité alors que les gens me démentaient tout comme elle me tranquillisait avec ses biens au moment où les gens me privaient des leurs. » [Rapporté par Aḥmad]

ASMÂ`, FILLE D’ABÛ BAKR, ENCOURAGE SON FILS À MOURIR EN QUALITÉ D’ENDURANT Parmi les exemples se trouve aussi Asmâ`, la fille d’Abû Bakr , le jour où son fils ‘Abdullah Ibn az-Zubayr, alors calife des musulmans de l’époque, se retrouva assiégé à La Mecque par l’armée des insurgés dirigée par al-Ḥajjâj athThaqafî. ‘Abdullah la consulta sur la convenance ou non de sortir le combattre, après que leur méfaits s’intensifièrent à son égard, et lui dit : « Les gens m’ont abandonné, jusqu’à mon fils et ma propre famille, et il ne reste à mes côtés que peu de gens n’ayant une motivation qui ne les poussera pas à endurer plus d’une heure, tandis qu’en face, leur camp me propose d’obtenir tout ce que je désire de ce bas monde. Qu’en penses-tu ? » Elle lui répondit : « Par Allah mon fils, tu connais mieux que moi ta propre personne. Si tu es certain que la vérité sur laquelle tu es et vers laquelle tu appelles est la bonne, alors va de l’avant, car c’est sur cette vérité qu’ont été tués tes compagnons. Ne laisse donc pas les jeunes hommes des Banî Umayyah faire de toi un esclave qu’ils prendront en dérision. Néanmoins, si tu désires uniquement la vie d’ici-bas, quel méprisable serviteur tu seras. Un serviteur qui aura couru à sa perte et celle de ceux qui combattent avec toi. Et si tu me dis : ‘‘J’étais sur la vérité jusqu’à ce que mes compagnons flanchent par faiblesse’’, ceci n’est guère l’attitude des hommes libres ni des gens de religion. Peu importe le temps que tu perduras dans cette vie d’ici-bas, la mort t’est préférable. » L’émir des croyants s’abaissa et lui embrassa la tête, ensuite il lui dit : « Par Allah, c’est exactement mon opinion. Cependant, j’aime connaitre la tienne et tu as accru ma clairvoyance. Voistu, ô mère, je serais tué aujourd’hui, que ta peine ne soit pas donc démesurée, mais remets-en toi plutôt à Allah. Ibn az-Zubayr s’en alla en disant : « Certes, si je connais le jour de ma mort, je peux patienter et seul l’homme libre connait ce jour. » Sa mère entendit sa parole et dit : « Par Allah, tu patienteras si Allah le veut, car tes pères sont Abû Bakr et az-Zubayr et ta mère est Ṣafiyah Bint ‘Abd al-Muṭṭalib. » Telle était l’état de la femme croyante envers son époux et tel est le comportement de la mère croyante envers son fils, l’encourageant à aller de l’avant afin de combattre les ennemis d’Allah et se conformer à l’ordre de son Seigneur. Et en faisant cela, elle a certes une part de récompense pour l’œuvre qu’il a accomplie, par la permission d’Allah.

Rumiyah

23

Dans l’article précédent de cette série nous avons vu un aperçu de l’histoire de la naissance de la religion des rafidites basée sur la fausse théorie de l’imamat divin [al-imâmah al-ilâhiyah] ainsi que toutes les autres théories qui en ont découlé telles que la recommandation [al-waṣiyah], le texte [annaṣ], la dissimulation [at-taqiyah], l’apparition [albadâ`], l’occultation [al-ghaybah], le retour [ar-raj’ah] et autres innovations de mécréance. Par la permission d’Allah, nous allons tenter, dans cet article, de montrer comment les rafidites furent contraints de jouer avec la théorie de l’imamat divin qu’ils ont conditionné pour

24

ARTICLE

l’établissement de l’État islamique. Nous montrerons également comment ils n’ont cessé de modifier cette théorie jusqu’à arriver à la théorie de l’autorité du juriste [wilâyat al-faqîh] qui contredit les fondements de leur première théorie. C’est également sur cette nouvelle théorie qu’est fondé l’État idolâtre d’Iran, aujourd’hui, et que ce dernier essaye de généraliser à tous les pays des musulmans. Les rafidites prétendent que leur religion est une révélation des cieux à l’attention du messager d’Allah  et qui leur est parvenue par une chaîne partant de ce dernier et

LE TEMPLE IDOLÂTRE DE HASAN AL-‘ASKARÎ APRÈS AVOIR ÉTÉ VISÉ PAR LES MUJÂHIDÎN

passant par ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  et ses fils jusqu’à l’avoir consigné dans des feuillets et propagé parmi les gens. Cependant, la majorité des chercheurs spécialisés sont catégoriques pour dire que cette religion a été écrite par les savants des rafidites après la mort de tous ceux qu’ils prétendent être leurs imams infaillibles parmi les descendants de ‘Alî  et après être entrés dans « l’ère de l’occultation », c’est-à-dire la disparition de leur douzième imam qu’ils ont inventé du néant. Par cela, ils souhaitaient rapiécer l’habit déchiré de cette religion et consolidé leur édifice vacillant. Les rafidites ne se contentèrent pas de conditionner l’infaillibilité et le texte pour le poste d’imam, prétendant par cela l’illégitimité de tous les califes du messager d’Allah , depuis Abû Bakr aṣṢiddîq , et justifiant la révolte contre eux et leur excommunication. En plus de cela, ils conditionnèrent à l’ensemble des musulmans des choses qui leur imposent de faire allégeance aux imams des rafidites et d’entrer dans leur religion afin qu’ils soient considérés musulmans. La chose importante par laquelle ils commencèrent fut le sujet de l’imamat pour en faire un des fondements de la religion. Ainsi, celui qui ne connaît pas l’imam de son époque et ne lui fait pas allégeance, il n’est pas croyant. C’est pourquoi il y eut des divergences

entre eux au sujet de la foi de certains des grands compagnons de leurs imams qui moururent durant les périodes où la désignation d’un nouvel imam était sujette à discorde entre les rafidites. Et pour contraindre encore plus les adeptes de leur religion, ils stipulèrent que tout ce qui était en relation avec le poste d’imam – tel que la justice, l’application des peines, la ḥisbah, le jihâd, la prière du vendredi, et autres – devait être suspendu à la décision de leur imam. Ainsi, en dehors de celui qu’ils prétendent être l’imam ou celui désigné par ce dernier, nul ne peut se charger de cela et il leur est interdit d’être jugés par ceux qu’ils appellent « les imams de l’injustice », ni de combattre derrière eux, ni d’accomplir la prière du vendredi derrière eux, ni de leur verser la zakât. Leur déviance s’étendit même à légiférer dans la religion et ils interdirent à leurs disciples de prendre directement du livre d’Allah ou de la sunnah de Son messager  tout en leur imposant de prendre les lois par le biais de leurs imams uniquement. Ils prétendirent que la parole de leurs imams représentait le « Coran parlant » par opposition à ce qu’ils appelèrent le « Coran muet » et qui correspond au livre que les musulmans possèdent et mémorisent dans leur cœur. Puis, ils allèrent jusqu’à nier l’arrêt de la législation dans la religion avec la mort du prophète , prétendant qu’il spécifia les membres de sa familles

Rumiyah

25

par beaucoup de règles qu’il n’était pas nécessaire d’exposer de son vivant et que toutes les paroles et actes attribués à leurs imams ont été hérités de la science de la prophétie. Après cela, ils allèrent encore plus loin en prétendant que leurs imams recevaient la révélation d’Allah  de sorte que leurs paroles

LES ṬAWÂGHÎT DES RAFIDITES ONT ENSEIGNÉ LE CHIRK À LEURS SUIVEURS

n’étaient que révélation inspirée qu’ils ajoutèrent à ce qu’ils appellent « la sunnah » dans les fondements de la jurisprudence. Ils interdirent donc l’effort de réflexion [ijtihâd] dans la religion et considérèrent ceux qui, en dehors des imams, émettaient des fatwas comme des ṭawâghît législateurs jugeant par autre que ce qu’Allah a révélé. Ils ne se contentèrent pas non plus de limiter l’exégèse des textes du Coran et de la sunnah aux paroles qu’ils attribuaient à leurs imams et d’interpréter les textes révélés par des sens cachés mensongers, puisque leurs langues allèrent jusqu’à qualifier ces textes de mensongers et falsifiés. Rien n’est donc authentique dans la sunnah si ce n’est ce qui s’accorde avec leur doctrine, se basant en cela sur la parole faussement attribuée à Ja’far aṣ-Ṣâdiq : « Ce qui contredit la masse, c’est cela la droiture. » Ils visent,

26

ARTICLE

par « la masse », les gens de la sunnah et du groupe. Ils démentirent même l’authenticité du noble Coran en prétendant que les compagnons du messager d’Allah  avaient falsifié ses versets et supprimé les textes clairs mentionnant l’imamat de ‘Alî  et des membres de sa famille ainsi que les textes maudissant Abû Bakr, ‘Umar, les Banî Umayyah et tous ceux qui ne sont pas en accord avec leur fausse doctrine et leur religion de mécréance comme ils le prétendent. Ils attribuèrent également à leurs imams un autre Coran que celui répandu parmi les gens, s’accaparant ainsi le privilège exclusif des deux révélations après s’être accaparés leur interprétation et l’exposé des lois qu’elles contiennent. Ils restreignirent encore plus la religion des gens à leurs imams puisqu’ils rattachèrent leur vie d’ici-bas à eux en propageant le chirk dans l’adoration parmi leurs adeptes. Ils les incitèrent ainsi à implorer le secours de leurs imams, à les invoquer, à leur vouer des sacrifices rituels et des vœux ainsi qu’à rechercher la bénédiction à travers leurs tombes et leurs traces afin que ceux-ci leur octroient biens, enfants et santé comme ils prétendent. Tout ceci dans le cadre d’une opération globale visant à attirer les gens vers leur parti et à les rattacher à leur doctrine. En outre, dans les informations que nous avons mentionnées sur la manière dont ils construisirent leur religion sur le fondement de l’imamat, il y a suffisamment de quoi comprendre leur égarement, bien que leur religion inventée soit pleine d’autres exemples étranges.

DE L’IMAMAT DIVIN À LA SUPPLÉANC DE L’IMAM Le rafidites n’eurent pas honte de modifier à plusieurs reprises leur religion dans le sujet de l’imamat durant près de deux siècles, mais l’étape la plus embarrassante qu’ils durent traverser fut celle de la mort de leur onzième imam, al-Ḥasan al-‘Askarî Ibn ‘Alî al-Hâdî, au milieu du troisième siècle de l’hégire, sans qu’il ne laisse de descendance. Afin de préserver leur théorie, ils inventèrent l’histoire de la naissance d’un enfant d’al-Ḥasan al-‘Askarî avec une servante romaine et ils prétendirent que sa mère le cacha pour le protéger des gouverneurs jusqu’à ce qu’il grandisse. Puis, ils modifièrent l’histoire en disant que leurs ennemis l’avaient trouvé alors qu’il était enfant et qu’il dut se réfugier à l’intérieur d’une galerie souterraine dans la ville de Samarra, en Irak. Lorsque l’histoire de sa dissimulation commença à durer et que les questions de ses adeptes se firent nombreuses ainsi que leurs demandes pour le voir et prendre la religion de lui, les imposteurs prétendirent qu’il n’était pas visible par les gens. Seul son suppléant (‘Uthmân Ibn Sa’îd al-‘Umarî) le connaissait et leur sortit des messages prétendument écrits de la main du soi-disant Mahdî. Selon ses messages, il aurait désigné un suppléant pour répondre aux questions des gens en son nom, leur transmettre la science de l’imam et – plus important comme nous le verrons par la suite – collecter leurs taxes. Avec l’apparition de suppléants du douzième imam Muḥammad al-Mahdî Ibn al-Ḥasan al-‘Askarî, l’ère des imams bien connus prit fin chez les rafidites et l’ère de l’occultation commença. Cette période fut appelée « l’occultation mineure » en raison de la présence de suppléants de l’imam connus qui se tiennent à leur place et préservent aux ṭawâghît des rafidites leur fausse théorie et leur fondement corrompu. La période de « l’occultation mineure » s’étendit sur près de soixante-dix années durant lesquelles quatre suppléants de l’imam se sont succédés. Le plus important d’entre eux, après al-‘Umarî, est son fils Muḥammad (remarquons que la suppléance à l’imam se transmet par héritage comme le poste d’imam) qui occupa ce poste durant quarante ans. C’est al-Ḥasan an-Nûbakhtî qui lui succéda, puis ‘Alî al-Musayri avec la mort duquel prit fin cette période (en 329 H). Particulièrement parce qu’avec sa mort, ils

ressentirent que le mensonge de l’occultation mineure et de la présence de l’imam dans un lieu caché ne tromperait plus personne étant donné que l’âge de leur dernier imam devrait dépasser l’espérance de vie de la majorité des gens. C’est à ce moment que commença la période de « l’occultation majeure » durant laquelle ils interdirent d’en parler ni d’interroger sur le lieu de l’imam et sa date de sortie. Cette période dure depuis cette date jusqu’à nos jours, soit plus de mille ans au cours desquels les rafidites vivent sans imam apparent. Leurs savants commencèrent à inventer des hadiths attribués à leurs imams et à développer des solutions pour se sortir de l’errance de l’occultation. Nul doute que « l’autorité du juriste » [wilâyat al-faqîh] en Iran est la solution la plus développée. C’est pourquoi, à notre époque, ils parlent énormément de la période de « l’apparition » du Mahdî tant attendu afin qu’il établisse l’État islamique juste, se venge des ennemis de la famille prophétique (en visant par-là les sunnites) et remplisse la terre de justice comme elle avait été remplie de mécréance et d’injustice. MILLE ANNÉES DE CONFUSION Les ṭawâghît rafidites furent victimes de leurs propres actes et tombèrent dans le piège de « l’imamat divin » qu’ils avaient tendu aux musulmans. Ils s’aperçurent que les contraintes qu’ils imposèrent aux gens leur posaient également problème. En effet, tout ce qu’ils avaient limité à l’imam tel que la législation, l’ijtihâd, le jugement, l’application des peines, le combat, le prélèvement des taxes et de la zakât, et autres devenaient aussi interdits pour eux en raison de l’absence de l’imam. Ils ne pouvaient plus prétendre la mort de l’imam et en désigner un autre du fait que le nombre de douze avait été atteint, tout comme ils ne pouvaient plus prétendre la présence d’un suppléant car beaucoup seraient tentés de réclamer ce poste en raison des pouvoirs de l’imamat et des gains pécuniaires qu’il implique (et, en effet, plus de trente personnes réclamèrent la suppléance et furent rejetés par les rafidites à l’époque des quatre suppléants reconnus). Il fallait donc nécessairement trouver une nouvelle ruse leur permettant de continuer à composer la religion rafidite et à développer la théorie de « l’imamat divin ». C’est ainsi que le dogme des rafidites fut souvent ébranlé au cours de cette période et la plupart de

Rumiyah

27

ses adeptes sortirent de cette fausse religion dans laquelle ils trouvaient beaucoup de contradictions du fait qu’ils en avaient restreint tous les aspects à la présence d’un imam qui n’existe que dans les fables et les légendes. D’ailleurs, un de leurs ṭawâghît menteurs qu’ils appellent aṣ-Ṣadûq décrivit l’état des rafidites au début de « l’occultation majeure », durant ce qu’ils appellent « l’ère de la confusion », en disant : « J’ai trouvé que la plupart des chiites qui ont divergé à mon sujet étaient confus face à l’occultation et que l’ambiguïté les avait pénétrés au sujet du Mahdî. » Un autre de leurs ṭâwâghît, le dénommé an-Nu’mânî, dit : « Quelle confusion plus grande que celle qui a fait sortir ces nombreux gens de la religion en n’en laissant qu’une infime partie d’entre eux en raison du doute des gens ? »

le mensonge au sujet du prophète  et sa famille, et même au sujet de leur Mahdî disparu. Nous pouvons, d’ailleurs, dire que la plupart des choses inventées dans la religion des rafidites comme mensonges, innovations et légendes, comme critiques contre l’islam et les musulmans, contre le Coran et ses porteurs (i.e. les compagnons) est du fait des adeptes de la voie « ikhbârî ». Ils allèrent même jusqu’à réécrire l’histoire des siècles passés en fonction de leurs passions et leurs croyances et c’est ainsi que les rafidites, avec à leur tête les « ikhbârî », ne se contentèrent pas de construire leur religion sur leur fondement corrompu de « l’imamat divin », mais ils écrivirent une nouvelle histoire de l’humanité conforme à cette fausse théorie. Ils définirent même les signes du futur afin qu’ils concordent également avec elle.

LES TAWAQQUFIYÛN ET LES ḤARAKIYÛN

Partant de là, la position des adeptes du courant « tawaqqufî » fut toujours négative à l’égard des États établis par les rafidites à travers les époques passées. Ils remirent en cause leur légitimité en se basant sur les théories de « la recommandation », du « texte », de « l’infaillibilité », de « l’attente » et autres dont les conditions ne sont pas en accord avec tous ces gouverneurs, malgré leur confession rafidite et leur croyance en l’attente du Mahdî. Certains proposèrent au ṭawâghît des rafidites de demander au Mahdî d’apparaître pour que la gouvernance de leur État soit acceptée, mais ils refusèrent en avançant que sa sortie est précédée par des signes qui n’étaient pas encore apparus.

Le plus grand développement apporté à la théorie de « l’imamat divin », au cours de cette période, fut l’invention d’une nouvelle théorie appelée « l’attente » [al-intiẓâr] dont l’interprétation les fit diverger, plus tard, selon deux positions principales. La première position dite « tawaqqufî » (immobile) consiste à se dissimuler derrière la taqiyah jusqu’au retour de l’imam absent. La seconde position dite « ḥarakî » (d’action) insiste sur la nécessité de préparer le retour de cet imam en recherchant la force et la suprématie qui feront disparaître les causes de peur de l’imam afin qu’il puisse se manifester, gouverner et établir la religion sans craindre ses ennemis. Quant à la première position, elle insistait sur l’interdiction d’agir pour établir l’État islamique ou de suivre quiconque sortirait durant l’ère de l’occultation en prétendant vouloir faire revenir la gouvernance des gens de la famille prophétique. Ils attribuèrent à Muḥammad al-Bâqir cette parole : « Toute bannière élevée avant celle du Mahdî est la bannière d’un ṭâghût adoré en dehors d’Allah et toute allégeance faite avant sa manifestation est une allégeance de mécréance, d’hypocrisie et de tromperie. » Au sein des adeptes de cette position, c’est la voie dite « ikhbârî » qui prévalut en la comparant mensongèrement à la voie des gens du hadith et qui interdit l’ijtihâd à leurs savants, interdit le suivi aveugle à leurs ignorants et ordonne à tous de ne prendre que des textes attribués à leurs imams. Ils abusèrent dans

28

ARTICLE

Quant aux adeptes du second courant qui ne purent se satisfaire l’immobilisme de « l’attente », en dépit de leur foi qu’il ne peut y avoir d’imam qu’avec l’apparition de leur Mahdî, conformément à leur foi en la théorie de « l’imamat divin » et ses conditions caduques. En effet, ils furent très embarrassés par la faiblesse de leur théorie inventée et leurs histoires fantastiques face aux arguments de leurs opposants. Ils œuvrèrent donc sous la pression de leurs adeptes pour se libérer des chaines de l’immobilisme de « l’attente ». Les ṭawâghit rafidites appelés « les fondamentalistes » s’armèrent donc de la méthodologie égarée des mu’tazilites et leurs fondements dans l’appréhension des textes, dans l’ijtihâd et le débat afin de s’autoriser, petit à petit, l’ijtihâd et recommencer à œuvrer par certaines adorations que les adeptes du courant « tawaqqufî » avaient annulées durant l’ère de l’occultation telles que la prière du vendredi, la ḥisbah,

L’IRAN RAFIDITE APPLIQUE AUJOURD’HUI LA THÉORIE DE « WILÂYAT AL-FAQÎH »

le combat, l’application des peines et même l’émirat. Tout ceci, évidemment, en accord avec la religion des rafidites, non avec l’islam. LA THÉORIE DE LA SUPPLÉANCE DU FAQÎH Les ṭawâghît « fondamentalistes » parvinrent à s’ouvrir la porte de l’ijtihâd en brisant le verrou de « l’imamat divin » qui leur interdisait cela et en défaisant le nœud noué par les ṭawâghît de la voie ikhbârî qui considéraient que toute science en dehors de celle des prophètes et des imams n’était pas sûre. Ils sortirent donc une nouvelle théorie stipulant la suppléance générale des savants vis-à-vis du Mahdî et se basant sur l’interprétation d’un texte attribué à l’un de leurs imams qui autoriserait d’obéir à ceux qui connaissent les paroles des imams. Ils sont donc suppléants du Mahdî dans ce sujet tandis que lui les corrige et les empêche de commettre des erreurs et il apparaît même lorsque c’est nécessaire pour contredire un consensus erroné en prononçant une parole entre eux par le biais d’une personne connue ou inconnue parmi eux. Cependant, le plus répandu concernant la théorie de la suppléance du faqîh est qu’elle est venue répondre au problème de la collecte du cinquième qui consistait à prélever un cinquième des biens des rafidites pour le donner à leurs imams. Cela avait cessé avec la disparition des imams, alors les rafidites n’ont

eu d’autres solutions que de s’autoriser à percevoir ces biens en prétextant les garder pour les remettre au Mahdî quand il sortira ou les utiliser en son nom en les dépensant pour la famille prophétique, pour propager leur religion et renforcer leurs suiveurs. Lorsque la porte de la suppléance de l’imam fut ouverte pour ce qui est de la collecte du cinquième, les ṭawâghît rafidites en firent de même pour le reste des domaines au point où l’un de leurs cheikhs, nommé al-Karkî, déclara : « Le faqîh qui regroupe toutes les conditions pour émettre des fatwas est désigné par l’imam Mahdî. » C’est ainsi que les ṭawâghît des rafidites commencèrent à prendre la place de leurs imams et à s’assimiler à eux de plus en plus en s’octroyant ce qui était limité aux imams tel que la législation, l’ijtihâd, la justice et la présidence. Ils commencèrent à se servir de la théorie de la suppléance du faqîh pour faire pression sur les gouverneurs afin que ces derniers prennent l’autorisation auprès d’eux, ou alors ils seraient considérés comme des ṭawâghît associateurs. DE LA SUPPLÉANCE DU FAQÎH À L’AUTORITÉ DU FAQÎH L’État safavide est peut-être le premier des États rafidites dans lequel les ṭawâghît des rafidites ont pratiqué leur autorité en suppléant au prétendu Mahdî. Cela eut lieu lorsque le safavide Ṭahmâsib

Rumiyah

29

LES ṬAWÂGHÎT DES RAFIDITES PRÉTENDENT GOUVERNER AU NOM DU MAHDÎ

Ibn Ismâ’îl donna la gouvernance au ṭâghût nommé al-Karakî pour qu’il gouverne au nom du Mahdî, lui permettant ainsi de diriger les affaires de la Perse et de gagner la légitimité aux yeux des rafidites qu’il tentait de réunir dans son rang contre ses ennemis ottomans en particulier, et de gagner également la légitimité aux yeux de ses soldats et partisans parmi les qizilbashs soufis. Cependant, la condition de recevoir cette autorisation de la part des suppléants du Mahdî ne s’est pas encrée telle une loi, car les rois essayaient d’y échapper dans un premier temps, et du fait de la dispute au sujet de la théorie de la suppléance du faqîh entre les adeptes de la voie ikhbârî et leurs frères « fondamentalistes ». Malgré cela, l’influence des ṭawâghît continua à grandir au sein de leurs suiveurs, leur donnant les forces nécessaires pour faire pression sur les gouverneurs, comme ils firent avec les dirigeants de la dynastie Kadjar jusqu’à la fin de leur règne. En raison de l’agitation dans la relation entre eux et les gouverneurs, une position forte est apparue au sein des ṭawâghît rafidites pour déclarer obligatoire le fait que l’autorité doit être directement entre leurs mains. Ainsi, ils en délégueraient une partie à ceux qu’ils désirent plutôt que de partager directement le pouvoir avec les gouverneurs qui ne leur laisseraient que l’autorité sur les affaires religieuses.

30

ARTICLE

C’est ainsi qu’après les contraintes imposées aux rafidites et leurs ṭawâghît par la théorie de l’imamat divin et ses conditions ainsi que les théories de l’occultation et de l’attente, ils en arrivèrent à demander, à demi-mots, à ce que ces théories soient revues. Ils désiraient, au minimum, que des issues leur soient proposées afin de leur permettre d’établir un État, de juger entre les gens, de combattre, d’appliquer les peines, de récolter le cinquième et la zakât et autres pratiques dont leurs sociétés ne peuvent se passer. Une nouvelle théorie fut alors développée : la théorie de l’autorité du juriste [wilâyat al-faqîh] sur laquelle ils bâtirent leur dernier État, par la permission d’Allah, l’État idolâtre d’Iran que combat l’État Islamique aujourd’hui. Avec la permission d’Allah, nous nous pencherons, dans un prochain article, sur cette théorie et son application par les ṭawâghît d’Iran. Nous demandons à Allah de nous enseigner ce qui nous profite, de nous faire profiter de ce qu’Il nous a enseigné et de nous guider vers le droit chemin. La louange est à Allah, le Seigneur des mondes.

Rumiyah

31

32

SHUHADA MARTYR

C’était un jeune de Malaisie, ferme et patient sur le retourner leur veste et tentent de décourager les autres. chemin du jihâd, jusqu’à ce qu’il accède au martyre ; c’est Il demeura ferme et patient tandis que la ruse de l’ennemi ainsi que nous le considérons et c’est Allah qui le jugera. et les tortures qu’il lui infligeait ne firent qu’augmenter sa Il s’illustra au sein de ses frères par sa modestie et son foi et sa certitude. En détention, le frère passait son temps détachement de ce bas monde. C’était un adorateur qui dans l’adoration et l’apprentissage de la science auprès priait la nuit, jeûnait le jour, lisait le Coran, le mémorisait et le des mujâhidîn qui étaient emprisonnés à ses côtés et qui méditait. Tel était son comportement et sa pratique dans la se conseillaient mutuellement la patience et la fermeté. vie de tous les jours en terre de jihâd. Il était magnanime quand il s’agissait d’aider ses frères, que cela soit en cuisine ainsi que partout où il se trouvait. Il n’oubliait jamais l’évocation du Miséricordieux, et ceci jusqu’à être honoré par le martyre. Sa conduite irréprochable et sa douceur envers les musulmans a fait de lui une personne aimée de ses frères, tandis que l’inimitié et la haine qu’il vouait ABÛ ṢABBÂḤ - QU’ALLAH L’ACCEPTE – A REJOINT LES MUJÂHIDÎN EN ASIE DE L’EST QUI ONT FAIT ALLÉGEANCE AU CALIFAT aux mécréants ont fait de lui un homme recherché par ses ennemis. Sa détermination et son courage Il invoquait inlassablement Allah afin qu’Il lui permette à exceptionnel effaraient les rangs des criminels au sein du nouveau de rejoindre les rangs des mujâhidîn. gouvernement ṭâghût de son pays. En 2008, le frère fut libéré de prison, mais le Lorsqu’il entendit l’appel à mener le jihâd, il s’élança, gouvernement ṭâghût le plaça sous surveillance où qu’il répondant ainsi à l’appel d’Allah et Son messager et il allait. Cela n’affecta en rien le frère qui ne faiblit pas ni immigra aux Philippines dès l’année 2006. C’est là-bas qu’il ne désespéra de pouvoir rejoindre les rangs des mujâhidîn, put rejoindre les rangs des mujâhidîn dans le mouvement jusqu’à ce qu’Allah le gratifia du bienfait de pouvoir islamique Abû Sayyâf qui était à cette époque sous le immigrer pour la seconde fois vers la terre des Philippines commandement du cheikh al-Qaddhâfî al-Jinjalânî  et au cours de l’année 2011. qui était composé de frères indonésiens et malaisiens. Il participa au jihâd à leurs côtés pendant une courte Lorsque le gouvernement ṭâghût Malaisien apprit période, puis retourna vers son pays d’origine et sa ville que le frère était parvenu à gagner la terre de jihâd aux natale avec le dogme du jihâd, déterminé à implanter Philippines, il fut pris de colère et entra en collaboration un front jihadiste dans ce lieu. Cependant, Allah destina avec le gouvernement croisé philippin en vue de mener ce qu’Il voulait et le ṭâghût malaisien l’interpella et le une guerre aux muhâjirîn et mujâhidîn présents dans ces l’emprisonna. Le lion demeura ainsi en prison pendant contrées. Et en dépit des situations difficiles que vécurent deux ans au cours desquels il resta ferme et endurant, et les mujâhidîn, sous la pression des mécréants, ceux-ci ceci, malgré la ruse et le stratagème des ennemis parmi persistèrent endurants et remplis de certitude quant à la les savants du mal qui appellent aux portes de l’Enfer en promesse d’Allah. Tout cela ne fit qu’accroitre leur amour incitant à abandonner la voie lumineuse du jihâd et les envers leurs frères mujâhidîn et leur inimitié à l’égard de lâches qui ont emprunté cette dernière mais ont fini par leurs ennemis mécréants.

Rumiyah

33

LES SOLDATS DU CALIFAT EN ASIE DE L’EST S’ENTRAINENT POUR AFFRONTER LES FORCES DE LA MÉCRÉANCE

Après une longue période, emplie de jihâd, d’adversité et d’épreuves, il leur parvint la bonne nouvelle de l’établissement de l’État Islamique qui était une espérance et un rêve qu’Allah a fini par réaliser pour les musulmans. Un Califat qui avait disparu depuis une longue période et que le frère et les mujâhidîn attendaient, aussi bien aux Philippines que dans les autres pays. Il s’empressa de rejoindre cette caravane bénie et fit allégeance au calife avec ses frères muhâjirîn et anṣâr en 2014. Lorsque le gouvernement croisé philippin apprit l’existence de cette faction et de la présence de l’armée du Califat dans cette contrée, il entra en guerre contre elle afin de l’éradiquer et d’éteindre sa lumière. Toutefois, le frère et les mujâhidîn restèrent fermes et endurants, respectant ainsi leur engagement envers le Califat. Ils ne retournèrent nullement leur veste ni ne vacillèrent. Le frère prodiguait des conseils à ses frères concernant des sujets tels que la patience et la fermeté face à l’adversité et aux épreuves ainsi que sur le détachement de la vie d’ici-bas et le désir de l’au-delà. Allah leur décréta une épreuve qui fut pour eux un bien et au cours de laquelle certains d’entre eux furent tués tandis que d’autres attendent et n’ont varié aucunement dans leur engagement malgré la ruse et le stratagème des ennemis parmi les croisés, les mécréants et les hypocrites. Abû Ṣabbâḥ participa à de nombreuses batailles aux Philippines, parmi lesquelles celle de l’île Jolo, celle de Maguindanao et la bataille de Basilan, comme il ne négligea guère d’inviter les mujâhidîn à se réunir autour d’une seule bannière, celle du Califat. C’est à cet effet qu’en 2016 Abû Ṣabbâḥ fonda, avec ses frères muhâjirîn malaisiens et indonésiens, le bataillon qu’il nomma « le

34

MARTYR

bataillon des muhâjirîn » avec lequel il fit un deuxième serment d’allégeance au calife des musulmans. Ensuite, ce bataillon a rallié les rangs des mujâhidîn sous la direction d’un émir commun choisi par l’État Islamique avec la responsabilité de gérer leurs affaires, le cheikh Abû ‘Abdillah al-Bâsilânî . Au cours du mois de Chawwâl 1437 H, une violente bataille eut lieu entre les soldats du Tut Miséricordieux et ceux de Satan sur l’île de Basilan. Cette bataille dura un mois sous le commandement du cheikh Abû ‘Abdillah et lors d’une de ses journées, le frère se réveilla de bon matin et se dirigea vers la cuisine en vue d’aider ses frères à préparer la nourriture, comme à son habitude. Une fois cette dernière prête à être servie, le frère entendit un bruit de bateau. Effectivement, deux bateaux de guerre de type OVI-10 se dirigeaient en direction du camp des mujâhidîn. Le frère se prépara aussi tôt et prit son arme pour fondre tel un lion vers sa proie. Il proclama la grandeur d’Allah et attaqua le bateau. Une bataille fut livrée entre les deux camps et Allah, qui décide ce qu’Il veut, décréta qu’un obus tiré par le bateau explose à proximité de la position du lion qui tomba au sol. Lorsque ses frères virent la scène, ils se hâtèrent vers lui en vue de lui apporter les premiers soins d’urgence, mais le frère avait déjà rejoint les hautes sphères du Paradis, vers la demeure éternelle, laissant ainsi derrière lui cette vie éphémère, par la permission d’Allah. Le frère tomba martyr un mois seulement après son mariage et Allah fit de sa mort un feu pour les idolâtres et une lumière pour ses frères mujâhidîn.

Rumiyah

35

Avec la continuité de la guerre menée par les soldats du Califat contre les forces de la mécréance, nous jetons un coup d’œil rapide sur quelques-unes des récentes opérations exécutées par les mujâhidîn. Des opérations qui ont permis d’étendre l’autorité du Califat ou de terroriser, d’anéantir ou d’humilier les ennemis d’Allah. Tout en sachant que ces opérations ne sont qu’un aperçu des très nombreuses opérations menées par l’État Islamique sur différents fronts, en Orient et en Occident, au cours des dernières semaines. DANS LA WILÂYAH DU KHURÂSÂN Le 1er du mois de Cha’bân, les soldats du Califat ont mis en échec une tentative de descente aérienne des armées américaine croisée et afghane apostate dans la localité de Mamand Ashin au Nangarhar. Des combats se sont déroulés contre les soldats croisés soutenus par les avions et les hélicoptères américains, faisant plusieurs morts parmi eux et des blessés ainsi que plusieurs apostats tués et blessés avant que le reste ne prenne la fuite.

36

NEWS NOUVELLES

Le 7 du mois de Cha’bân, le frère istichhâdî Nuṣratullah al-Kâbulî  s’est élancé à bord de son véhicule piégé et l’a fait exploser au milieu d’un convoi de l’armée américaine croisée près de l’ambassade américaine à Kaboul. 8 éléments de l’armée américaine ont ainsi été tués en plus de plusieurs soldats apostats afghans tués et blessés ainsi que deux blindés américains et des véhicules militaires de l’armée afghane détruits. Le 16 du mois de Cha’bân, le frère istichhâdî Abû Ḥanẓalah al-Khurâsânî  est parvenu à faire exploser son gilet explosif contre le convoi de l’apostat ‘Abd al-Ghafûr alḤaydarî, vice-président du parlement pakistanais, près de la ville de Quetta au Pakistan. Il a ainsi été blessé, plus de 30 apostats ont été tués parmi les éléments de la police, des renseignements et de la garde, et plus de 40 autres ont été blessés. Le 21 du mois de Cha’bân, deux inghimâsiyîn du Califat, les frères Abû Ibrâhîm al-Khurâsânî et Abû ‘Â`ichah alKhurâsânî  ont attaqué le bâtiment de la radio du gouvernement apostat dans la ville de Jalalabad. Ils ont

stationné deux motos piégées près du bâtiment et les ont fait exploser contre deux rassemblements de la sureté et de la police afghanes. Ensuite, les deux inghimâsiyîn sont entrés dans le bâtiment et se sont mis à tuer tous les apostats qui s’y trouvaient durant trois heures consécutives. Près de 30 éléments de la sureté et de la police ont ainsi été tués ainsi que des éléments des médias afghans tandis que d’autres ont été blessé. EN ASIE DE L’EST Le 3 du mois de Cha’bân, les soldats du Califat sont parvenus à tuer 5 éléments de l’armée philippine croisée et à en blesser 6 autres par l’explosion d’un IED dans la ville de Manille, aux Philippines. Le 10 du mois de Cha’bân, les soldats du Califat sont parvenus à tuer 5 chiites et à en blesser 6 autres par l’explosion d’un IED au cœur de la ville de Manille. Le 14 du mois de Cha’bân, les soldats du Califat sont parvenus à faire exploser un IED contre des éléments de l’armée philippine croisée au sud de la ville de Cotabato, faisant un élément tué et 3 autres blessés. Le 27 du mois de Cha’bân, les soldats du Califat ont lancé une vaste offensive contre les positions des forces philippines croisées dans la ville de Marawi située dans l’île de Mindanao. Plusieurs mujâhidîn se sont élancés en direction de la ville et ont fondu sur les positions de l’armée philippine croisée pour y tuer et blesser plus de 75 éléments. Ils ont également attaqué la prison de la ville et ont libéré plus de 100 prisonniers dont des mujâhidîn. Une église a été incendiée et plusieurs véhicules militaires ainsi que des armes et des munitions diverses ont été saisis. En outre, 10 croisés de l’armée philippine dont 4 officiers ont été tués tandis que 2 véhicules militaires ont été détruits au

cours d’une attaque des soldats du Califat sur l’île de Jolo. Le 29 du mois de Cha’bân, deux soldats du Califat ont attaqué un rassemblement de la police indonésienne apostate à la station de bus de Jakarta, faisant plusieurs morts et blessés dans les rangs des apostats. Le 30 du mois de Cha’bân, les soldats du Califat sont parvenus à incendier un blindé de l’armée philippine lors de combats dans la ville de Marawi. Le 6 du mois de Ramaḍân, les soldats du Califat ont capturé deux véhicules blindés au cours d’une attaque contre une position de l’armée philippine croisée à Marawi. Ils sont également parvenus à tuer 4 éléments apostats alors que 14 autres ont été tués par une frappe aérienne de l’armée philippine, par erreur, sur une de leurs positions à Marawi. En outre, le frère Abû al-Khayr al-Arkhabîlî  a attaqué un casino (Resorts World) dans la ville de Manille, faisant au moins 35 morts et 70 blessés. DANS LA WILÂYAH DU CAUCASE Le 16 du mois de Cha’bân, les soldats du Califat sont lancé une attaque contre un checkpoint de la police apostate dans la ville de Malgobek en Ingouchie, au sud de la Russie. DANS LA WILÂYAH DE BAGHDÂD Le 23 du mois de Cha’bân, le frère Abû aṣ-Ṣaḥâbah alFallûjî  a attaqué la police rafidite apostate au checkpoint d’Abû Dachîr, dans la localité de Dawrah, à Baghdâd. Il les a affrontés à l’arme légère avant de faire exploser sa ceinture explosive contre eux, puis le frère Abû Jallâd alJamîlî l’a suivi en faisant exploser sa voiture contre les foules de rafidites réunies sur le lieu de la première attaque. Les

L’ATTAQUE CONTRE LE CONVOI DES MÉCRÉANTS À KABOUL

Rumiyah

37

deux opérations ont fait près de 80 tués et blessés parmi les apostats de la police et les rafidites idolâtres. Le 3 du mois de Ramaḍân, l’istichhâdî Iyâd al-‘Irâqî  s’est élancé à bord de sa voiture piégée et l’a fait exploser contre un rassemblement de rafidites idolâtres dans la localité d’al-Karrâdah, au centre de Baghdâd, faisant près de 70 apostats tués et blessés. Le 4 du mois de Ramaḍân, l’istichhâdî Abû Ḥasan al‘Irâqî  est parvenu à faire exploser sa voiture piégée au milieu d’un rassemblement de rafidites idolâtres dans la localité d’ach-Chawwâkah, au centre de Baghdâd, faisant au moins 53 tués et blessés parmi les apostats. DANS LA WILÂYAH DE ḤAMÂH Le 22 du mois de Cha’bân, plusieurs soldats du Califat ont attaqué des positions de l’armée nosaïrite dans le village de ‘Aqârib Ṣâfî, dans la campagne Est de Ḥamâh. L’attaque a commencé par l’infiltration des mujâhidîn dans le village, leur permettant de tuer nombre d’ennemis et de prendre son contrôle. Suite à cela, les escadrons de soutien ont visé les positions des apostats à la mitrailleuse lourde et aux mortiers dans les villages d’al-Mab’ûjah et d’aṣ-Ṣabbûrah. De même, la ville de Salamiyah a été ciblée par des missiles Grad et les mujâhidîn ont, ensuite, regagné leurs positions en portant le butin qu’Allah leur a octroyé et après avoir fait plus de 170 tués et blessés dans les rangs des ennemis de la religion. DANS LA WILÂYAH D’IDLIB Le 25 du mois de Cha’bân, un soldat du Califat  est parvenu à stationner une moto piégé devant un QG des ṣaḥawât de l’apostasie dans le village de Tal Ṭûfân, dans la campagne d’Idlib. Puis, il a attaqué le QG où se trouvaient L’OPÉRATION BÉNIE DE MANCHESTER

38

NEWS

des têtes de l’apostasie en faisant exploser la moto piégée et son gilet piégé simultanément. Plus de 50 apostats ont ainsi été tués et blessés dont 3 commandants tués. EN GRANDE-BRETAGNE Le 27 du mois de Cha’bân, un soldat du Califat est parvenu à placer des IED au milieu d’une foule de croisés dans la ville de Manchester en Grande-Bretagne. Les explosions ont eu lieu dans le Manchester Arena et ont fait près de 30 croisés tués et 70 autres blessés. Le 8 du mois de de Ramaḍân, une cellule de soldats de l’État Islamique, composée des frères Abû Ṣâdiq al-Briṭânî, Abû Mujâhid al-Briṭânî et Abû Yûsuf al-Briṭânî , ont mené une opération qui a frappé deux endroits de Londres. Le premier le pont de Londres où ils ont renversé plusieurs croisés et le second est un restaurant où ils en ont attaqué d’autres à l’arme blanche avant de tomber martyrs. EN SOMALIE Le 27 du mois de Cha’bân, le frère istichhâdî Abû Qudâmah al-Marîḥânî  a attaqué l’armée somalienne apostate en faisant exploser son gilet piégé sur un de leurs checkpoints dans la ville de Bosasso, à l’est de la Somalie. 7 apostats ont ainsi été tués et 10 autres ont été blessés. À MIṢR Le 1er du mois de Ramaḍân, une cellule secrète des soldats du Califat a tendu une embuscade contre des dizaines de chrétiens belligérants qui se dirigeaient vers l’église de Samuel, à l’ouest de la ville de Minia. Plus de 31 apostats ont été tués et 24 autres blessés alors qu’une de leurs voitures a été incendiée.

Rumiyah

39

40

INTERVIEW ENTRETIEN

L’émir des soldats du Califat en Asie de l’Est a démenti les prétentions du ṭâghût des Philippines concernant la capacité de son armée à venir à bout des mujâhidîn. Il a ainsi rappelé les nombreuses batailles menées par les soldats de l’État Islamique contre l’armée philippine croisée et dans lesquelles les muwaḥḥidîn ont eu le dessus sur les associateurs malgré leur grand nombre et leur arsenal. Au cours de son entretien accordé à RUMIYAH, le cheikh Abû ‘Abdillah al-Muhâjir a raconté une partie de l’histoire du jihâd en Asie de l’Est jusqu’à l’allégeance des mujâhidîn à l’émir des croyants, le cheikh Abû Bakr al-Baghdâdî , et leur intégration dans l’État Islamique ainsi que les conquêtes qu’ils ont réalisées après cela. Le cheikh a également expliqué que le front Moro, avec ses divers courants, est tombé dans le piège des gouvernements croisés successifs aux Philippines qui ne leur ont avancé que des promesses mensongères pour lesquelles ils ont déposé les armes. Il a dévoilé que beaucoup de combattants de ces mouvements les avaient abandonnés après avoir découvert leur méthodologie erronée et le mensonge de leurs commandants, précisant que certains d’entre eux ont intégré l’État Islamique. Il a, ensuite, adressé un message aux musulmans dans le monde en les appelant à émigrer vers les zones de présence des soldats du Califat en Asie de l’Est afin de porter secours à leurs frères et d’établir leur État. Le cheikh a, d’ailleurs, annoncé la bonne nouvelle que beaucoup de muhâjirîn sont venus à eux de diverses régions et ont intégré leurs rangs. RUMIYAH vous rapporte cet entretien avec le cheikh Abû ‘Abdillah al-Muhâjir , l’émir des soldats du Califat en Asie de l’Est. Question : As-salâmu ‘alaykum wa raḥmatullâhi wa barakâtuh. Peux-tu nous parler de la situation des musulmans en Asie de l’Est ? Réponse : Wa ‘alaykum as-salâm wa rahmatullâhi wa barakâtuh. La louange est à Allah et que la prière et la paix soient sur le messager d’Allah, sur sa famille, sur tous ses compagnons ainsi que tous ceux qui le suivent jusqu’au jour dernier.

La situation des musulmans en Asie de l’Est était similaire à celle de leurs frères dans le reste du monde, sans un seul groupe qui les comprenait tous ni imam qui les dirigeait. Ils étaient donc divisés en partis, en tribus et en organisation, dispersés et éparpillés, ce dont les associateurs profitèrent grandement. Avec la grande propagation du christianisme dans cette région, sous l’épée de la colonisation croisée et son soutien – ce qui perdure jusqu’à aujourd’hui –, venir à bout de l’islam était l’un des plus importants objectifs déclarés des associateurs. Ils essayèrent donc de faire pression sur les musulmans par tous les moyens afin de changer leur religion et les faire disparaitre de la terre. Ceci engendra une réaction positive, puisque les gens se réveillèrent de leur sommeil et prirent les armes contre le gouvernement croisé et son armée criminelle. Les associateurs furent alors pris de panique, en particulier face à leur impuissance à réprimer les affiliés à l’islam et à les soumettre de nouveau. Ils furent donc contraints de suspendre leur effusion de sang et de cesser leur agression dans ces régions. Leur plus grand souhait est, désormais, de faire déposer les armes aux musulmans, mais ils en sont bien loin, car malgré les crimes des croisés et la traitrise des traîtres, les gens continuent de garder leurs armes et sont prêts à combattre les chrétiens à tout moment. Dans ce climat d’animosité entre les gens du tawḥîd et les gens du chirk, une nouvelle génération de jeunes est née. Une génération qui a appris le tawḥîd, a connu l’alliance et le désaveu et s’est donné l’objectif d’établir la loi d’Allah dans cette parcelle de terre qui est devenue une épine dans la gorge des chrétiens belligérants, des bouddhistes, des païens et autres parmi les nations de la mécréance. Cependant, la multiplication des partis, des bannières et des émirs qui dirigent les gens d’égarement en égarement a éloigné les gens de leur but ultime et en a même poussé beaucoup à tomber dans le chirk et l’apostasie, en suivant la voie des Frères apostats, en entrant dans la démocratie et en s’alliant aux associateurs. Pourtant, un groupe de muwaḥḥidîn demeura pour veiller à ce que la gouvernance dans cette terre ne soit qu’à Allah  et ceux-là sont l’avant-garde de ceux qui ont fait allégeance à l’émir des croyants  et ont intégré l’État Islamique – puisse Allah le bénir pour nous.

Rumiyah

41

LE CHEIKH ABÛ ‘ABDILLAH AL-MUHÂJIR , ÉMIR DES SOLDATS DU CALIFAT EN ASIE DE L’EST (SECOND À PARTIR DE LA GAUCHE)

Question : quelle était la situation des mujâhidîn en Asie de l’Est avant la proclamation du Califat ? Et quels sont les fruits récoltés de leur intégration dans les rangs de l’État Islamique ? Réponse : comme expliqué précédemment, malgré les effets positifs de la prise des armes contre les croisés dans l’archipel, les gens ici ne s’étaient pas libérés du mal des factions et des partis qui touchait toutes les arènes du jihâd, en particulier avant le retour du Califat et la formation du groupe des musulmans sous l’émirat d’un imam musulman. De même, les gens de l’égarement ont rapidement profité des évènements et ont fait dévier les gens vers la trêve avec les croisés et l’alliance avec eux pour obtenir des postes dans les gouvernements mécréants. Là, les partisans du tawḥîd ont œuvré pour enseigner l’islam aux gens et les inciter à persister dans la voie du jihâd jusqu’à l’établissement de la religion sur cette terre. Mais, les gens se sont appesantis sur terre et se sont contentés des miettes accordées par les associateurs, et avec le peu de nombres et de moyens et la faiblesse des soutiens humains, le désespoir a commencé à gagner les cœurs de beaucoup de jeunes. Malheureusement, certains d’entre eux ont abandonné le jihâd en se concentrant sur l’obtention de gains et l’éducation des enfants

42

ENTRETIEN

tandis que d’autres ont émigré vers d’autres terres de jihâd dans lesquelles ils ont vu un espoir d’établir la religion d’Allah. Alors, Allah nous a octroyé à nous et à tous les musulmans du monde un grand bienfait lorsque le cheikh Abû Bakr al-Baghdâdî  a proclamé le retour du Califat. Nous nous sommes donc empressés de faire allégeance à l’émir des croyants quelques jours après l’annonce du Califat, par obéissance à l’ordre d’Allah et pour unir les mujâhidîn divisés dans cette région sous la bannière de l’État Islamique. Cependant, l’annonce de cette allégeance a été retardée un temps jusqu’à ce qu’Allah la facilite et cela a été la source d’un grand bien pour le jihâd dans tout l’archipel. D’autant plus que les bataillons et les escadrons qui se sont réunis sous la bannière de l’État Islamique sont parmi les meilleurs groupes dans la méthodologie, dans le dogme et dans l’acharnement au combat contre les associateurs. Rien ne prouve plus cela que les grandes batailles menées par les soldats du Califat contre l’armée philippine croisée au cours des deux dernières années et qui ont permis de repousser de nombreuses grandes campagnes militaires, de tuer des centaines de soldats de l’armée croisée et d’attaquer plusieurs villes

contrôlées par les croisés. La ville de Marawi dont les mujâhidîn ont pris le contrôle, dernièrement, ne sera pas la dernière, par la permission d’Allah. Question : quelle est la situation de l’arène du jihâd chez vous et quelles sont les zones dans lesquelles vous êtes présents en Asie de l’Est ? Quelles sont également les plus importantes batailles que les mujâhidîn ont menées contre le gouvernement croisé après la proclamation du Califat ? Et quelle est la nature de vos opérations ?

Quant à Majindanao, les mujâhidîn y ont épuisé leurs ennemis croisés lâches par la grâce d’Allah et Son bienfait. Globalement, les croisés ont goûté aux souffrances de notre part, par la grâce d’Allah. Nous les avons bien testés au cours de nos nombreuses batailles contre eux et nous les avons trouvés lâches lors de la rencontre, en dépit de leur grand nombre et de leur armement imposant. Allah nous a secourus face à eux et nous les avons massacrés.

Réponse : Nous avons pu conduire diverses batailles dans plusieurs régions du pays. À Basilan, depuis la proclamation du Califat, nous avons mené cinq batailles dont la plus importante a duré 46 jours. Les ennemis ont utilisé des hélicoptères, des avions, et de l’artillerie qui frappaient les mujâhidîn, nuit et jour. Au moins 100 éléments ont été tués LES SOLDATS DU CALIFAT DANS LA VILLE DE MARAWI chez l’ennemi sans parler des blessés. Puis, dans l’importante localité de Ranao, nous avons Question : Peux-tu nous parler du mouvement de conduit cinq batailles depuis la proclamation du libération Moro et sur la manière dont il a signé un Califat dont la plus importante est la troisième, à Bûtîj, accord avec le gouvernement croisé ? en 1437 H. Nous avons subi des bombardements aériens, par les hélicoptères la nuit et par les avions en Réponse : Le front de libération Moro est, à la base, journée, sans oublier les bombardements d’artillerie, un mélange hétérogène d’idéologies et de doctrines, de nuit et jour, durant six mois consécutifs. La troisième personnalités conflictuelles aux objectifs divergents, bataille a alors commencé alors que l’ennemi disposait même si l’étiquette dominante est celle des Frères d’un lourd arsenal composé d’avions, de tanks, apostats. C’est pourquoi il a souffert de nombreuses d’hélicoptères et d’artillerie, tandis que les mujâhidîn scissions au cours des quatre dernières décennies étaient peu nombreux et faiblement armé en dehors ainsi que d’intenses conflits internes au sujet de la de leur confiance placée en Allah et leur recherche de manière d’agir envers le gouvernement croisé. Un secours auprès de Lui. Allah leur permit alors de tuer courant refusait depuis longtemps de prendre les des centaines d’éléments ennemis et leur donna le armes, préférant négocier avec le gouvernement dessus sur eux. croisé et accepter tout ce qu’il lui propose, tandis qu’un autre courant considérait que les armes étaient le seul moyen d’expulser l’armée philippine croisée des

Rumiyah

43

régions des musulmans. Les croisés ont ainsi réussi à tirer profit de la meilleure manière de cette discorde en donnant au courant pacifiste la moindre chose et en obligeant le courant combattant à agréer ce peu, puis ils ont commencé à éviter ce peu qu’ils avaient promis de donner. Les commandants du front, avec ses différents courants, ont alors compris que les croisés se jouaient d’eux durant les années passées, mais cela n’a rien changé à la réalité puisqu’ils se sont habitués à l’immobilisme, ont agréé des postes stupides qu’ils ont obtenus et ont pris plaisir à entrer dans le jeu démocratique idolâtre pour y participer.

Question : Les médias croisés parlent beaucoup de la promesse du ṭâghût philippin d’arriver à bout des mujâhidîn très prochainement. Qu’en est-il réellement ?

Réponse : Le ṭâghût des Philippines Duterte s’est vu insufflé ces mensonges par son âme et il a pensé qu’il éteindrait la lumière d’Allah par ses mots mais Allah a dit vrai en disant : {Ils veulent éteindre avec leurs bouches la lumière d’Allah, alors qu’Allah ne veut que parachever Sa lumière, quelque répulsion qu’en aient les mécréants.} [at-Tawbah : 32] Depuis que les habitants de ses terres ont embrassé l’islam, les mécréants n’ont cessé de planifier pour leur faire la guerre et comment aurait-il pu en être autrement alors que le messager d’Allah  a dit : « Un groupe de ma communauté ne cessera de combattre sur la vérité en ayant le dessus sur leurs opposants jusqu’à ce que le dernier d’entre eux combatte le Dajjâl. » [Rapporté par Aḥmad et Abû Dâwud] Ce ṭâghût a-til exterminé les mujâhidîn et les a-t-il effacés de la carte, ou alors leur nombre grandit-il et leur force augmente-t-elle de jour en jour, par la permission de leur Seigneur ? Par Allah, ils LES SOLDATS DU CALIFAT ONT EXÉCUTÉ PLUSIEURS CHRÉTIENS BELLIGÉRANTS APRÈS AVOIR ATTAQUÉ MARAWI ne parviendront pas à éteindre la lumière d’Allah alors qu’Allah Cette situation a aidé, par la grâce d’Allah, à dévoiler nous a promis de parachever Sa lumière et de faire la réalité de ces égarés égareurs, à éloigner les jeunes triompher Sa religion : {C’est Lui qui a envoyé Son d’eux et à faire intégrer beaucoup d’entre eux aux messager avec la bonne direction et la religion de la groupes de mujâhidîn qui sont fondés sur le tawḥîd, qui vérité, afin qu’elle triomphe sur toute autre religion, n’acceptent pas de déposer les armes et dont l’objectif quelque répulsion qu’en aient les associateurs.} [atdéclaré est d’établir la loi d’Allah sur terre. À la tête de Tawbah : 33] ces groupes figurent les bataillons et les escadrons qui ont intégré l’État Islamique. Question : Existe-t-il des parties extérieures impliquées dans la guerre des ṭawâghît contre les Et aujourd’hui, les commandants du front de soldats du Califat en Asie de l’Est et les ṭawâghît libération Moro, avec leurs divers courants, sont des régions avoisinantes jouent-il un rôle dans cette incapables face au pouvoir du gouvernement philippin guerre ? croisé et ils ne font plus que se plaindre de la violation des promesses faites par les croisés. Dans le même Réponse : Oui, plusieurs acteurs sont impliqués temps, ils prétendent avoir des milliers de combattants dans cette guerre et guettent les mujâhidîn. Parmi armés sous la main sans pouvoir les bouger contre les eux, la Russie et l’Amérique sont actifs malgré leur croisés, par crainte d’être étiquetés terroristes. occupation avec ce qui les touche en Irak et au Châm.

44

ENTRETIEN

UN CHECKPOINT DE L’ÉTAT ISLAMIQUE À MARAWI

Question : Continuez-vous d’accueillir des muhâjirîn et existe-t-il des chemins pour vous rejoindre ? Réponse : Oui, louange à Allah, nous accueillons toujours les muhâjirîn dont nous nous réjouissons de la venue et il existe plusieurs chemins sécurisés pour nous rejoindre. Cependant, toute personne désirant s’élancer doit prendre les causes avec sincérité en s’en remettant à Allah pour qu’Il lui facilite la hijrah et le fasse parvenir aux arènes du ribâṭ et du combat, afin de gagner l’agrément de son Seigneur le Tout Miséricordieux. Question : Quel message souhaites-tu délivrer aux croisés en général et à ceux d’Asie de l’Est en particulier ? Réponse : Quant à mon message aux croisés, je leur dis : ô croisés, recevez l’annonce de ce qui vous nuira grandement, car les soldats du Califat en Asie de l’Est continuent sur leur voie jusqu’à ce qu’Allah fasse trembler vos trônes à Washington et Moscou par la fierté du fier ou l’humiliation de l’humilié. La fierté par laquelle Allah honore l’islam et l’humiliation par laquelle Il avilit la mécréance, que vous le vouliez ou non. Et la royauté de notre ummah atteindra ce que la nuit et le jour ont atteint, par la permission de notre Seigneur, le Tout Miséricordieux. Alors, soit vous embrassez l’islam, soit vous versez la jizyah par vos

propres mains après vous être humiliés. Dans le cas contraire, préparez-vous, car nous vous attaquerons après vos campagnes et vous nous trouverez, certes, du nombre des endurants et des vainqueurs, par la permission d’Allah. Quel message souhaites-tu délivrer aux muwaḥḥidîn partout dans le monde et en Asie de l’Est en particulier ? Ô vous les muwaḥḥidîn dans le monde, votre État s’est établi comme vous en a informés votre prophète et il vous est parvenu comme il vous l’a décrit. Nous avons la certitude qu’ils s’agit d’un califat sur la voie prophétique, alors prenez garde à ce qu’il ne soit pas atteint par votre cause alors que vous êtes encore en vie. Vendez votre marchandise à Allah et œuvrez sincèrement pour Allah afin qu’Il s’en vante auprès de Ses anges et qu’Il mette la colère dans les cœurs des mécréants parmi les diables humains et jinns. Faites savoir aux croisés que l’heure des comptes est arrivée pour tous leurs crimes envers les musulmans faibles, les meurtres, les vols de leurs biens et les viols de leur honneur. Informez-les également que notre rendez-vous est à Washington et Moscou, et ce qu’ils verront leur parlera plus que ce qu’ils entendent, par la permission d’Allah.

Rumiyah

45

Le mouvement nationaliste taliban concentra tous ses efforts sur la sécurité des associateurs des pays qui entourent l’Afghanistan, annonçant, sans aucune gêne, qu’il respectait leurs organisations politiques mécréantes et qu’il désirait avidement préserver des rapports cordiaux avec ces derniers. Mais malgré cela, il ne trouva auprès d’eux que des hostilités et du soutien apporté à ses ennemis en raison de l’application, en apparence, de quelques lois de la Charia, de l’hébergement des muhâjirîn et pour avoir permis aux mujâhidîn d’utiliser les terres qu’il dirigeait comme refuge et lieu de préparation. Puis, ce mouvement se dissipa, suite à un échec monumental qui les déracina après quelques jours de bombardement croisé et une division interne qui perdura avec l’abandon de leur émir dans cette situation compliquée et sa destitution avant sa mort. C’est alors que de nouveaux centres d’influence se formèrent au sein du mouvement et prirent les rênes des affaires avec le soutien et l’orientation des services de renseignement pakistanais. Ce groupe apostat qui possédait le dossier des relations étrangères au sein du mouvement depuis sa prise de Kâbul. Ce groupe qui était responsable de tous les discours, pleins de flatterie, aussi bien envers les idolâtres que les apostats des pays voisins, a augmenté son alliance avec les mécréants

46

ARTICLE

après que tout le pouvoir est tombé entre ses mains. Il est ainsi devenu un serviteur docile pour ces mécréants et un chien de garde des frontières en affirmant, sans concession, sa dureté envers les mujâhidin, préparant contre eux de nouvelles attaques dans les zones qu’ils contrôlent. Tout cela afin de recevoir de la part des idolâtres une certaine reconnaissance, des liens plus forts et quelques soutiens. Avec l’annonce d’un nouvel État islamique qui redonna vie au Califat sur la terre après sa longue disparition, ainsi que le retour d’un édifice qui représente la communauté musulmane et les lois d’Allah qui s’appliquent dans plus en plus de territoire, nous pouvons constater que le mouvement nationaliste taliban apostat partage les mêmes craintes que les pays croisés et les gouverneurs ṭawâghît des pays des musulmans de voir le tawḥîd se répandre entre les gens. Il ne se préoccupe guère du désaveu du chirk ni même de ses partisans et encore moins de les prendre comme ennemis ou de les combattre jusqu’à ce que la religion n’appartienne qu’à Allah. De plus, il a délaissé l’alliance avec les partisans de l’islam et l’obligation d’être lié à la communauté. Il a abandonné le projet de destruction des frontières artificielles qui déchirent les pays musulmans. Il s’est même interdit de faire disparaitre toutes les organisations et les factions qui se sont divisées en partis et en groupes.

L’ÉMISSAIRE RUSSE EN AFGHANISTAN A DIT QUE LA RUSSIE COMMUNIQUE AVEC LES TALIBANS ET QUE L’ÉTAT ISLAMIQUE EST LEUR ENNEMI COMMUN

Combattre l’État Islamique était inévitable en raison des alliances que le mouvement taliban apostat voulait à tout prix préserver avec les pays mécréants, terrorisés par la présence de l’État Islamique, à leurs frontières, qui crée la panique chez les Américains colonisateurs de l’Afghanistan. Les talibans apostats ont donc exposé leur guerre contre l’État Islamique comme une marchandise de grande valeur devant tous ces pays qui sont tous prêts à payer le prix cher. Les vendeurs apostats se sont contentés d’échanger leur marchandise contre de nouveaux accords, un soutien politique et peut-être même de l’argent ainsi que des armes. Par conséquent, il n’y a rien d’étonnant à voir les Russes croisés justifier leur relation d’ouverture avec le mouvement taliban apostat, car comme eux ils combattent l’État Islamique. Cela laisse paraitre la crainte des Russes de voir les soldats du Califat opérer du côté de leur zone d’influence dans la région de l’Asie Centrale. Et c’est pourquoi ils manifestent, ces derniers temps, une préparation militaire qui a pour but de combattre l’État Islamique dans la région du Khurâsân. La Russie cherche par tous les moyens à éloigner les Américains des frontières qu’elle contrôle et de ses zones d’influence en Asie Centrale. Cependant, un retrait Américain amènerait l’État Islamique à prendre la place de ces derniers, ce qui n’arrange pas la politique menée par la Russie, en accord avec la Chine et l’Iran avec qui elle partage les mêmes objectifs. C’est pourquoi elle œuvre de manière à récupérer les endroits qui seraient abandonnés par les Américains. La Russie veut agir rapidement, mais le coût est trop élevé. Elle pourrait transformer le Khurasân en zone tampon, ce qui permettrait à ses alliés d’empêcher la présence dangereuse de ses ennemis dans cette région.

joue le bon rôle dans ses relations avec les ennemis de la religion. Toutes ses ambitions nationalistes ne sortent pas des frontières afghanes et son attachement aveugle tribal ainsi que son suivi d’une école de pensée sont des critères qu’il n’est pas prêt de changer. Il tient aussi à préserver ses liens bien établis avec le gouvernement Iranien chiite qui, ces derniers temps, est l’une des alliances les plus proches de la Russie. Ce mouvement taliban apostat ne cache pas son combat contre l’État Islamique, prenant ainsi la place des pays croisés et des gouvernements ṭawâghît. Il ne fait qu’imiter les apostats du passé, des organisations et des groupes qui mentent sur leur affiliation à l’islam, comme l’ont déjà fait les ṣaḥawât de l’Irak, du Châm et de Libye auxquelles l’organisation al-Qaïda – qui a une allégeance au mouvement nationaliste taliban – est alliée. Malheureusement, beaucoup ont été trompés par le mouvement taliban apostat et son sort ne sera pas mieux que celui des ṣaḥawât d’Irak et du Châm, avec la permission d’Allah. Lorsqu’il se sentira incapable d’affronter les soldats de l’État Islamique, il cherchera d’autres alliés. C’est au cœur de sa demeure que les soldats de l’État Islamique frapperont jusqu’à que ce mouvement se rendent compte qu’il est incapable de se défendre lui-même et qu’il a lui-même besoin de protection. Que finissent les soldats du Califat au Khurâsân ce qu’ils ont commencé en combattant les croisés et leurs alliés apostats. Qu’ils anéantissent tous les ennemis d’Allah comme ils l’ont toujours fait. Qu’ils portent secours à Allah par leurs paroles et leurs actes. Ni les hommes ni les jinns ne pourront les vaincre même s’ils se réunissent contre eux. La victoire ne peut venir que d’Allah, le Puissant, le Sage.

Dans ce contexte le mouvement taliban nationaliste

Rumiyah

47

DAF TAR ISI

«WAHAI MUWAHHIDUN: DEMI ALLAH, KITA TIDAK AKAN BERHENTI BERJIHAD SAMPAI BISA BERTEDUH DI BAWAH PEPOHONAN ZAITUN RUMIYAH (ROMA).» ABU HAMZAH AL-MUHAJIR r

EDISI 10 - RAMADHAN 1438

04 06 12 16 20 28 32 36 42 04

PENGANTAR

ALLAH DATANGKAN SIKSAAN PADA MEREKA DARI ARAH YANG TAK DIS A N GK A MAKALAH

DEMIKIANLAH PARA RASUL DIUJI LALU MENANG - BAGIAN 3 SPESIAL

PERNYATAAN PENTING KOLOM MUSLIMAH

JADILAH PENEGUH BUKAN PENGGEMBOS MAKALAH

RAFIDHAH ITSNA ‘ASYRIYYAH - BAGIAN 4 KISAH SYAHID

DI ANTARA ORANG BERIMAN ADA KESATRIA KABAR

LIPUTAN OPERASI MILITER WAWANCARA

BERSAMA AMIR JUNUD KHILAFAH DI ASIA TIMUR MAKALAH

GERAKAN TALIBAN MURTAD

16

36

4

EXCLUSIVE PENGANTAR

Allah  berfirman, “Dialah yang mengeluarkan orangorang kafir di antara ahli kitab dari kampung-kampung mereka pada saat pengusiran yang pertama. Kamu tidak menyangka, bahwa mereka akan keluar dan merekapun yakin, bahwa benteng-benteng mereka dapat mempertahankan mereka dari (siksa) Allah; maka Allah mendatangkan kepada mereka (hukuman) dari arah yang tidak mereka sangka-sangka. Dan Allah melemparkan ketakutan dalam hati mereka.” (QS. Al Hasyr:2) Hanya sepekan sebelum tibanya bulan Ramadhan yang berbarokah, seluruh dunia terfokus pada kota Manchester di Inggris. Salah satu prajurit Khilafah melancarkan serangan terror, menargetkan Manchester Arena di Inggris pada saat diselenggarakanya pesta musik. Ledakannya mengguncang seluruh kota dan menimpakan ketakutan yang dahsyat ke dalam hati penduduknya. Mereka pun terperanjak hingga spontant menghubungi saudara-saudara mereka untuk meminta jaminan keamanan. Kemudian jumlah korban mulai terlihat. Lebih dari 20 yang tewas dan puluhan lainnya luka-luka. Jumlah korban terus meningkat hingga mencapai 100 korban tewas dan luka-luka. Setelah ledakan, para teman-teman korban dan kerabat orang-orang yang ketakutan itu bersegera menuju media sosial guna meminta bantuan untuk mencari orang-orang Besayangannya. Bar-bar mulai menyugukan minuman kerasnya kepada para petugas darurat untuk menenangkan dirinya dari trauma setelah mereka melihat pemandangan mengerikan. Dan sebagaimana biasanya orang-orang yang menamai dirinya sebagi “muslim” British keluar mengutuk serangan ini lantaran takut kepada kuffar dan kwahatir mereka akan membalas dan menyakitinya. Sejumlah besar polisi dan tentara dikerahkan di jalanan. Tingkat ancaman di Inggris dinaikkan menjadi “Kritis”. Para politikus menghentikan kampanye pemilu umum yang akan datang, si Ariana Grande mengurungkan rencana jalan-jalanya keliling Eropa dan kembali ke negaranya dalam keadaan ketakutan, dan Team Chelsea membatalkan pawai kemenangannya di London. Para musuh-musuh Islam itu berusaha menampakkan keberanian, namun usaha mereka itu gagal, justru kepedihan mereka sangatlah nampak. ‘Surve’ membuktikan, Operasi di Manchaster ini menguatkan apa yang selama ini diprediksi oleh para pengamat sejak dulu : Bahwa untuk menggantikan kerugianya di Irak dan Syam, Daulah Islamiyyah memefokuskan operasinya di negri-negri salibis. Namun yang belum diakui oleh para pengamat itu adalah bahwa kerugian daerah bukanlah hal baru bagi Daulah Islamiyyah. Daulah Islamiyyah mulai kehilangan banyak daerahnya pada saat munculnya agresi Shahawat di Irak yang menyebabkan kekalahannya. Tetapi, pada akhirnya itulah yang menyebabkan Daulah Islamiyyah kembali, melipat gandakan usahanya, dan menyalakan api peperangannya

sekali lagi. Dengan itu Daulah bisa merebut kembali setiap jengkal yang hilang darinya. Ia berhasil meluas ke Syam, Sinai, Khurasan, dan daerah-daerah lainnya di dunia, bahkan sampai ke beberapa daerah yang tidak disangka mujahidin bahwa mereka bisa menguasainya dan menegakkan hukum Allah di dalamnya. Kejutan terjadi, - ribuan mil jaraknya dari Manchester - tatkala para prajurit khilafah di Timur Asia, tepatnya di kota Marawi yang terletak di kepulauan Mindanao Filipina Selatan membantai para polisi lokal dan para tentara, dan mengibarkan bendera Daulah Islamiyah. Hal ini mengingatkan kita peristiwa pembebasan kota Mosul dari para Syi’ah Rafidhah murtad dan para sekutu salib mereka. Kemenangan ini terjadi hanya selang beberapa minggu setelah pengakuan Rodrigo Duterte si thaghut salibis Filipina bahwa kondisi di wilayah Selatan Filipina membuatnya pusing dan gelisah di malam hari. Si thaghut ini mengambil kendali pemerintahan dengan asumsi mampu mengendalikan “para militan islam bersenjata” di wilayah Selatan Filipina, terutama yang tinggal di pulau Mindanao, mengakhiri jihad mereka dan selanjutnya mengusir kekuatan Amerika yang ada di Filipina. Tetapi tatkala para prajurit Khilafah terus memperlihatkan sikap bahwa mereka tidak bernegoisasi kecuali dengan peluru dan bom, diapun mulai mengemis kepada para pemimpin “islam” lokal di wilayah Selatan agar membantunya dalam menghadapi para mujahidin. Di samping itu, dia juga mengancam akan memberlakukan darurat militer di wilayah-wilayah mereka jika masalah ini tidak selesai. Selanjutnya, ketika para prajurit khilafah menyerang kota Marawi, sesuai janjinya... diapun memberlakukan status darurat militer dan mengirim para tentara nya untuk kembali merebut kota. Tetapi justru para mujahidin berhasil membunuh puluhan para tentara salibnya dan membuka front baru dalam memerangi orang-orang kafir. Realitas yang dihadapi oleh salibis hari ini, meskipun mereka beranggapan bahwa Daulah islamiyah melemah, tetapi para mujahidin masih mampu untuk mengusir para salibis dan antek-antek mereka, serta dengan cepat mampu mewujudkan tamkin dari arah yang tidak diperkirakan oleh musuh di belahan bumi manapun. Sebagaimana yang terjadi di Mosul sebelumnya, serangan-serangan mereka di tengah Negeri-negeri salibis di Barat terus menjadi surprise dan kejutan, seperti yang terjadi di Manchester. Sebagaimana terusirnya para salibis kafir pada pengiriman dan operasi mereka yang pertama di Irak, maka demikian pula mereka akan kembali harus hengkang dari negerinegeri islam di Filipina, dan mereka akan terteror di tengah Negara mereka sendiri. “Dan Allah maha kuasa atas urusan Nya, meskipun banyak manusia yang tidak tahu”. ( QS. Yusuf : 21 )

Rumiyah

5

Setelah memahami semua hakikat ini, kita dapat mengetahui makna yang dikehendaki di balik pengokohan, keteguhan, dan dikobarkannya Perang Fallujah dengan segenap kekuatan yang dikerahkan. Karena pada hari ini1, Perang Fallujah satu-satunya perang di front Islam terdepan. Keteguhan di dalam nya dan ribath di tapal batasnya berarti berjaga-jaga di perbatasan terdepan di mana dari situlah kita akan menikam kekafiran dan agresi. Jika kita melihat musuh melakukan penetrasi dan berkeliling di dalam kota dan berkonsentrasi di pinggiran kota, maka bukan berarti musuh telah meraih kemenangan. Karena peperangan kita melawan musuh adalah perang jalanan dan perang kota. Taktik dan metode dalam bertahan dan menyerang cukup bervariasi. Pertempuran sengit ini tidak dapat diprediksi hasilnya dalam hitungan hari atau minggu, tetapi memakan waktu sampai tiba waktu ketika salah satu pihak mendeklarasikan kemenangan. Sebelum diputuskan hasilnya, cukuplah kita bergembira melihat putra-putra Islam teguh bak gunung kokoh di lini pertahanan Kota Fallujah penuh berkah. Mereka memberi pelajaran baru kepada umat dalam kekuatan, kesabaran, dan 1 Saat itu, Perang Fallujah sedang berkobar (Edt.)

6

MAKALAH

keyakinan. Kami mencoba menuangkan sebuah analisa seputar beberapa pelajaran dan hasil fantastis yang dipetik dari pertempuran dahsyat tersebut. Jadi, saya katakan : Pertama: Pertempuran ini menghidupkan kembali segenap makna kemuliaan, kehormatan, dan sifat kesatria. Umat meyakini bahwa di sana terdapat sekelompok putranya yang mampu menghadapi segala bahaya genting dengan penuh keberanian, keteguhan, dan determinasi. Kelompok ini berlaku jujur terhadap umatnya dalam hal langkah dan berbagai program yang telah direncakan demi menghidupkan kembali umat. Oleh karena itu, kelompok ini telah mengorbankan banyak darah para putra dan komandannya. Kedua: Umat telah belajar -saat dalam kehinaan dan frustrasi- bahwa ia mampu melawan, bersabar, dan memerangi para pemimpin dan thaghut di dunia, hanya dengan sekelompok kecil putranya, dan dengan berbekal persenjataan sedikit. Kendati demikian, kelompok kecil itu mampu mendera musuh dengan kerugian parah lagi menyakitkan, dan memaksanya menenggak pahitnya gelas kekalahan.

Ketiga: Fallujah telah membuka pintunya menjadi medan Kelima: Administrasi militer AS menelan kekalahan perang. Dan berkobarlah semangat para putra umat baik yang terburuk. Nampak jelas bagi para pengamat perang dan di dalam maupun di luar Irak. Darah suci putra-putra Islam para perencananya, bahwa para mujahidin tidak akan telah banyak tertumpah di negerinya. Mereka bangkit melalui bisa dihentikan oleh serangan model apapun, meskipun beban jihad dan berangkat dalam rangka melawan serangan dengan menjalani perang habis-habisan secara menyeluruh Salibis internasional. Pertempuran dan peperangan dahsyat untuk membasmi mereka semua. Penalaran jihad menjadi pun membara di berbagai sudut bumi Irak. Lalu dibentuklah sandungan terbesar bagi rancangan-rancangan perang AS berbagai katibah (batalion) dan perhimpunan, kemudian dan internasional. Apa yang terjadi di Fallujah, berupa para mujahidin bangkit menyerang konvoi musuh, menarget kebanggaan dan keteguhan (mujahidin) menciutkan nyali patroli mereka, dan menyergap pospos militer mereka. Dengan karunia Allah, kami menyaksikan besarnya kerugian yang diderita mereka di bumi Irak seluruhnya. Yang membanggakan dari kemenangan ini adalah menjulangnya spirit para putra Jihad, sehingga di hadapan spirit tersebut, tumbanglah berbagai mitos peralatan perang canggih mereka. Tekad mereka sekarang ini telah terbebaskan dari ilusi kelemahan dan AMERIKA KEHILANGAN RATUSAN BALA TENTARANYA PADA PERANG FALLUJAH ketakutan, bergerak menuju medan-medan kegigihan dan amal. para komandan musuh, mendatangkan depresi, kelelahan Keempat: Perang Fallujah menorehkan kemenangan psikis, dan gangguan mental. Dan ke depannya, akan lebih strategi militer yang krusial. Semua orang mengetahui dahsyat dan pahit, berkat pertolongan Allah . keunggulan peralatan militer Amerika Serikat (AS), kecanggihan pasukan dan sistem perangnya yang Keenam: dengan keteguhan dan kesabarannya, menggunakan sistem menyerang target dari jarak jauh tanpa Fallujah telah menyingkap kedok dari wajah kemurtadan, harus baku tembak, sehingga meniscayakan terjaminnya kemunafikan, dan pengkhianatan. Fallujah juga mencabut keselamatan jiwa tentara AS, agar tidak tewas dalam pakaian kedustaan yang dikenakan oleh pemerintah murtad pertempuran berbahaya yang mengancam nyawanya. Akan Alawi, serta membongkar kepalsuan yang sebelumnya tetapi, Perang Fallujah berhasil memperdaya peralatan canggih didengungkan bahwa pemerintah menginginkan ini – melalui rencana yang telah disusun— menyeretnya kemaslahatan penduduk Irak, berusaha melindungi darah ke perang jalanan yang bengis lagi tak terkendali, sehingga mereka, menjauhkan mereka dari perang dan penderitaan, mengikis kekuatan, energi, dan artilerinya. Membuat tentara dan rela menderita demi kebahagiaan rakyat. Tetapi AS terpaksa menyongsong kematian dan kebinasaan dari kemudian, justru semua orang melihat pemerintah Irak arah yang tidak dia perkirakan. Pasukan AS terpaksa turun bersegera memutuskan penyerangan ke Fallujah dan langsung ke gang-gang dan jalanan, serta masuk ke rumah- melumuri kedua tangannya dengan darah suci para putra rumah dan bangunan-bangunan. Sehingga musuh pun kota Fallujah, membantai ribuan penduduk, mengusir terbuka dan diberondong tembakan dan sergapan mujahidin. puluhan ribu lainnya, serta merestui aksi-aksi penghancuran, Musuh dikejutkan kemampuan mujahidin dalam menyergap, perobohan, penodaan kehormatan, dan perampokan harta dan melakukan hit and run. Musuh terpaksa terlibat dalam di bawah payung perang melawan teroris dan kepentingan close quarter battle (perang jarak dekat) yang tidak diprediksi. nasional. Sehingga mereka menderita kerugian besar baik korban nyawa maupun peralatan militer yang jumlahnya lebih dari Ketujuh: Perang ini menjatuhkan topeng palsu yang puluhan dan bahkan ratusan. menutupi wajah buruk orang-orang Rafidhah celaka. Dengan

Rumiyah

7

penuh kebencian, mereka menceburkan diri ke dalam perang ini. Dengan kehinaan nampak jelas, mereka berpartisipasi dalam kampanye militer terhadap Fallujah dengan restu dari imam kekafiran lagi zindik As-Sistani. Mereka berperan besar dalam aksi-aksi pembunuhan, perampasan, perusakan, serta pembunuhan nyawa tidak berdosa dari kalangan anak-anak, wanita, dan orang-orang tua renta. Bahkan nafsu busuk mereka mendorong mereka melakukan kejahatan luar biasa. Mereka menyerang rumah-rumah Allah yang damai dan mengotorinya. Mereka sengaja memajang gambar-gambar setan mereka, yaitu As-Sistani, di tembok-tembok, dan dengan penuh kedengkian membuat tulisan: Hari ini tanah kalian, dan esok giliran kehormatan kalian.

para musuh agama, dari kalangan orang-orang kafir dan murtad. Kesembilan: Di antara hasil gemilang pertempuran adalah kembali mengalirnya darah dalam urat nadi para putra jihad, tingginya semangat mereka untuk meninggikan amal jihad menuju segenap sasaran yang diharapkan dan rencana-rencana yang telah dicanangkan. Pertempuran ini telah melahirkan generasi yang terdiri dari para komandan, kecakapan, serta pengalaman yang mendapat pelajaran dari banyak peristiwa, dan jeli menelisik eksperimen, latihan, dan pencapaian. Juga cermat penuh tekad menapaki jalan yang telah dirancang, hasil asahan kerasnya pertempuran, sehingga melahirkan cetakan yang solid lagi kuat.

Perlu diketahui, bahwa 90 persen pasukan Garda

Penulis kitab Fi Zhilal Al-Qur`an (Sayyid Quthb) berkata: “Dalam penderitaan jihad fi sabilillah dan menyongsong kematian di setiap perjalanan, akan menempa jiwa untuk memandang remeh bahaya menakutkan ini yang seringkali membebani manusia dari jiwa, moral, dan barometer mereka, sehingga mereka pun menjauhinya. Namun ia adalah remeh bagi seseorang yang biasa menghadapinya, baik dia selamat darinya (kematian) atau benarbenar menjumpainya, sehingga dia pergi menghadap Allah dengannya. Setiap kali berefek di dalam jiwa dalam keadaan-keadaan genting, ada sesuatu yang dekat dengan deskripsi kerja arus listrik menyengat tubuh. Ia tak ubahnya format baru bagi hati dan jiwa agar senantiasa bersih, suci, dan baik. Kemudian ia merupakan faktor-faktor nyata untuk memperbaiki komunitas manusia seluruhnya. Melalui kepemimpinan di tangan mujahidin yang membersihkan jiwa mereka dari setiap tujuan dan perhiasan dunia. Sehingga kehidupan dipandang mereka mudah, dan mereka menceburkan diri ke dalam lautan kematian di jalan Allah, dan tidak ada lagi di dalam hati mereka segala sesuatu yang dapat memalingkan mereka dari Allah, dan berharap penuh keridhaan-Nya.

PERSENJATAAN CANGGIH MEREKA KINI MENJADI SAMPAH

Nasional (baca: Garda Berhala) adalah orang-orang Rafidhah pendengki, sedangkan yang 10 persen adalah pasukan Kurdi Peshmerga. Alangkah benar seorang ulama yang berkata tentang Rafidhah, “Mereka adalah benih Nashrani, ditanam oleh kaum Yahudi, di tanah kaum Majusi.” Kedelapan: Dalam perang ini, tersingkaplah programprogram rahasia para musuh jihad. Di dalamnya bermunculan berbagai partisipasi militer sejumlah satuan militer yang mempunyai latar belakang berlawanan. Telah jelas ada partisipasi 800 tentara Israel di pertempuran. Mereka ditemani 18 rabi (pendeta Yahudi). Sebagian besar mereka tewas seperti yang diberitakan oleh koran dan media massa mereka. Begitu juga, terlihat jelas intervensi militer Yordania melalui para perwira militer Yordania yang berpartisipasi dalam perancangan dan penyerbuan militer ke kota Fallujah. Hal itu menunjukkan keyakinan semua pihak bahwa kota Fallujah adalah basis jihadis yang mengganggu tidur malam

8

MAKALAH

Ketika kepemimpinan dipegang oleh orang-orang seperti ini, niscaya bumi menjadi baik semuanya, para hamba pun menjadi baik. Melalui tangan-tangan ini mustahil panji kepemimpinan diserahkan kepada kekafiran, kesesatan dan kerusakan, sedangkan mereka telah membayarnya dengan tetesan darah dan nyawa. Semua akan menjadi mulia dan berharga, jika

PARA SALIBIS MENENGGAK CANGKIR PAHIT DI FALLUJAH

panji ini diserahkan kepada Allah, dan bukan kepada dirinya. Kemudian setelah ini semua, adalah memudahkan sarana bagi yang dikehendaki kebaikan oleh Allah, agar mereka memperoleh keridhaan dan ganjaran-Nya tanpa batas, dan juga memudahkan sarana bagi yang dikehendaki keburukan oleh Allah, agar mereka melakukan hal-hal yang mengundang kemurkaan Nya, sesuai dengan rahasia dan dalaman yang diketahui-Nya.” Selesai perkataannya r. Kesepuluh: Kesyahidan orang-orang pilihan. Kelompok orang-orang beriman ini terpilih menempuh jalan yang diukir dengan darah para putranya yang menjadi syuhada. Para komandan senior dan kadernya senantiasa berada di garis terdepan. Jika hal itu menunjukkan sesuatu, maka ia menunjukkan ketulusan para putra jihad serta obyektifitas tekad dan semangat mereka dalam merealisasikan tuntutantuntutan tauhid dengan tulus dan ikhlas. Kabar gembira lainnya untuk mereka adalah Allah telah memilih orang-orang terbaik dan para tokoh utama mereka untuk bertemu denganNya dan memenuhi janji-Nya. Allah menetapkan kesyahidan untuk mereka, dan kesuksesan meraih keridhaan-Nya sesuai harapan dan permohonan mereka. Allah memenuhi janjiNya kepada mereka dan mengabulkan permohonannya.

artinya para penghafal Al-Quran saja yang syahid dalam satu pertempuran mencapai 25 persen menurut satu riwayat, sedangkan menurut riwayat yang lain mencapai 45 persen. Dan jumlah ini cukup fantastis. Orang-orang yang menelisik tentang referensi para sahabat, akan mendapatkan satu dari lima orang meninggal dunia di atas pembaringan, sedangkan empat orang lainnya mati syahid di medan jihad. Maka tak perlu heran dengan cepatnya penaklukan-penaklukan gemilang, keteguhan, dan kontinuitas yang terjadi pada abad ke-1 Hijriyah. Dalam kesempatan ini, baik kiranya kami ketengahkan perihal keteguhan para pahlawan jihad kita, juga kami ceritakan secara ringkas beberapa nikmat Allah kepada mereka, berupa karamah dan kasih sayang Allah yang dihadiahkan kepada mereka dalam perang mereka melawan tentara AS beserta kroni-kroninya di kota Fallujah, sebagai peneguhan bagi mereka dan pendongkrak kondisi mereka.

Demikianlah keadaan para pendahulu mereka yang shalih, mereka berambisi untuk mati sebagaimana ambisi generasi suksesor mereka untuk hidup. Kesyahidan adalah cita-cita mereka yang paling berharga. Mereka bergegas menuju medan perang karena ingin terbunuh di jalan Allah. Jumlah syuhada dari para sahabat mencapai 80 % dari sejumlah peperangan.

Di antaranya: Pada hari ketiga pertempuran, setelah bombardir dahsyat dan keji ke distrik-distrik kota Fallujah, mujahidin terbangun dari tidur malam mereka, dan melihat kendaraan-kendaraan perang dan tank-tank AS berada di jalanan dan gang-gang. Maka, tampillah para pemimpin umat Islam dalam kancah perlawanan, dibawah komando al-akh Abu Azzam, Umar Hadid, Abu Nashir Al-Libi, dan Abu Harits (Muhammad Jasim Al-Aisawy) serta para kesatria lainnya. Mereka mengusir para penjajah sampai ke pinggiran Fallujah. Padahal senjata mereka dalam pertempuran itu hanya PK dan Kalashnikov.

Para syuhada dari golongan Muhajirin dan Anshar lebih banyak dibanding separuh syuhada Perang Yamamah [...] Cukup kita sebutkan bahwa jumlah syuhada dari kalangan al-quraa` (para penghapal Al-Quran dan ulama umat Islam ketika itu) berjumlah 300 syuhada –dalam Perang Yamamah— dalam riwayat lain berjumlah 500 syuhada,

Pasukan AS mengalami korban tewas yang sangat banyak, hingga banyak dari mereka melarikan diri dari pertempuran dan bersembunyi di sejumlah rumah kaum muslimin. Awalnya para mujahidin ragu untuk menyerang rumahrumah tersebut karena khawatir membahayakan kaum muslimin. Ketika mereka sudah yakin dengan keberadaan

Rumiyah

9

PEPERANGAN FALLUJAH MENYINGKAP TOPENG RAFIDHAH

para tentara AS, mereka merangsek masuk dan mendapati para tentara itu bersembunyi ketakutan. Mujahidin kemudian membunuh mereka seperti membunuh serangga dan lalat. Keutamaan dan karunia hanya milik Allah semata.

airnya, mereka sadar bahwa air tersebut bukanlah air dunia. Mereka pun minum hingga puas. Setelah itu, mereka bersumpah bahwa mereka belum pernah minum air yang seperti itu sebelumnya dalam kehidupan dunia ini.

Beberapa hari setelah pertempuran, salah seorang komandan menyarankan al-akh Umar Hadid dan al-akh Abu Harits Jasim Al-’Aisawy agar mencukur jenggot mereka, lalu keluar dari Fallujah, setelah Allah memudahkan bagi mereka jalur yang aman untuk menyelamatkan diri sehingga bisa mulai beraksi dari luar. Kedua kesatria itu menolak seraya berkata, “Demi Allah, kami tidak akan keluar dari kota, selama masih ada seorang Muhajir yang tetap di dalam.” Lalu keduanya bertempur hingga mati syahid. Semoga Allah merahmati dan menerima keduanya dalam barisan para hamba syuhada-Nya.

Contoh lainnya: Salah seorang ikhwah Jazrawi2 terkena tembakan peluru sniper di bagian otaknya. Peluru tersebut menerobos jidat dan keluar melalui tengkuk. Serpihan otak berserakan di bahu kanannya. Para ikhwan pun bergegas menghampiri, lalu mengumpulkan serpihan-serpihan otak, dan mengembalikan ke tempat lukanya, kemudian membalutnya dan meninggalkannya. Beberapa hari kemudian dia pun sembuh, dan sekarang dia masih hidup tanpa ada masalah, hanya saja bicaranya menjadi agak gagap. Kita memohon kepada Allah agar menerima dirinya dan para ikhwah lainnya.

Contoh lainnya: Beberapa ikhwah menderita kelaparan selama berhari-hari. Setelah berharap dan berbaik sangka kepada Allah , mereka mendapatkan sebuah semangka yang besar. Setelah mereka belah, ternyata warnanya sangat merah dan menarik. Mereka pun memakannya selama beberapa hari hingga kenyang. Mereka memuji Allah dan merasa heran hingga merasa yakin bahwa mereka belum pernah mencicipi makanan selezat itu di dunia ini sebelumnya. Padahal diketahui bahwa saat itu bukanlah musim buah semangka, dan disitu bukanlah tempatnya berbuah.

Kemudian terkait aroma kasturi. Tahukah kalian, apa wangi kasturi itu?! Sungguh, fenomena ini dilansir secara mutawatir (valid) di kalangan mayoritas mujahidin. Banyak ikhwah bercerita tentang fenomena aroma mewangi yang menyeruak dari jasad syuhada dan ikhwah yang terluka. Semoga Allah menerima mereka semua.

Contoh lainnya: Para ikhwah sangat kekurangan makanan dan minuman, hingga stok air minum habis dan hanya tersisa sedikit. Menjelang waktu sarapan pagi, mulut dan bibir mereka terasa kering. Ketika mereka ingin mencari beberapa tetes air guna membasahi kerongkongan mereka yang kehausan, mereka memasuki sebuah rumah dan mendapati botol air dengan corak yang aneh di sisi-sisinya. Mereka merasa heran begitu melihatnya, karena di Fallujah ataupun di Irak belum pernah ada air disimpan dalam botolbotol indah lagi asing seperti itu. Begitu mereka mencicipi

10

MAKALAH

Contoh lainnya adalah apa yang dialami Sang Pahlawan al-akh Abu Thalhah Al-Baihani. Beliau  terluka cukup parah, tetapi aroma semerbak menyebar ke setiap tempat hingga menyebar ke jalanan, dan banyak ikhwah mencium aroma tersebut. Kemudian dia menemui kesyahidannya. Demikianlah kami menilainya, dan Allah-lah yang menilainya, serta kami tidak menyucikan siapa pun di hadapan Allah. Dan di antara hal yang mengilhami keteguhan dan kedamaian (tuma`ninah) adalah cerita mayoritas ikhwah yang ikut serta dalam peperangan dahsyat tersebut, bahwa 2 Jazrawi bermakna Jazirah Arabia. Sebutan untuk para ikhwah dari negara-negara Arab Teluk (Edt.)

mereka mendengar suara ringkikan kuda dan dentingan pedang yang saling beradu ketika perang berkecamuk dan semakin sengit. Para ikhwah berulang kali terperangah dari hal itu, dan bertanya kepada para ikhwah Anshar; apakah ada sekumpulan kuda dekat kota Fallujah. Para ikhwah Anshar menegaskan bahwa hal itu tidak ada, dan memastikan bahwa di daerah tersebut tidak ada kuda-kuda seperti ini. Segala puji bagi Allah, baik yang pertama maupun yang terakhir. Imam Ahmad meriwayatkan di dalam Al-Musnad, dan AliHakim di dalam Al-Mustadrak, dari Abu Burdah bin Qais, saudara Abu Musa, menyatakan, Rasulullah  bersabda, “Ya Allah jadikanlah kematian umatku adalah terbunuh di jalan-Mu, baik akibat tikaman atau karena penyakit tha’un.”

benar untuk berangkat berjihad dan melepaskan diri dari para algojo penyiksa? Pertempuran hari ini tidak pernah padam dan tidak mereda. Sungguh Nabi kita  sangat ingin untuk tidak tertinggal dari satu pasukan pun yang berperang di jalan Allah. Kebiasaan beliau adalah tiada henti berperang dan berjihad.

PASUKAN BAYARAN AMERIKA SETELAH DIBANTAI MUJAHIDIN

Allah c berfirman, “Janganlah kalian mengira bahwa orang-orang yang gugur di jalan Allah itu mati. Bahkan mereka itu hidup di sisi Tuhannya dengan mendapat rezeki, mereka dalam keadaan gembira disebabkan karunia Allah yang diberikan-Nya kepada mereka, dan mereka bergirang hati terhadap orang-orang yang masih tinggal di belakang yang belum menyusul mereka, bahwa tidak ada kekhawatiran terhadap mereka dan tidak (pula) mereka bersedih hati.” (Ali ‘Imran: 169-170) Hiduplah bak Raja atau matilah secara mulia jika engkau mati Pedangmu sedang terhunus, dengan pedangmu engkau membenarkan Inilah sekilas analisa terkait buah manis serta hasil keteguhan dan ketabahan di bumi Fallujah penuh berkah, juga beberapa pencapaian bermanfaat dan hasil luhur yang bisa diketahui dan dipahami oleh orang bijak yang menelaah berbagai peristiwa dan realitas. Wahai Umat Islam, Tubuhmu berkali-kali penuh luka dan tikaman. Luka dan penyakit yang membuatmu terbaring tidak akan dapat diobati kecuali dengan tauhid terikat di atas panji-panji jihad. Maka kapan engkau hendak memutuskan dengan putusan

Aku ingatkan kalian dengan hadits Malaikat Jibril bersama Rasulullah  pasca Perang Ahzab, diriwayatkan Imam Al-Bukhari, dia berkata, “Ketika Rasulullah  kembali ke Madinah, baru saja beliau meletakkan pedangnya, Jibril mendatanginya dan mengatakan, ‘Apakah engkau meletakkan senjata? Demi Allah, sesungguhnya para malaikat belum juga meletakkan senjatanya. Bangkitlah engkau bersama sahabatmu ke Bani Quraizhah, sesugguhnya aku berjalan di depanmu untuk menggoncang benteng mereka dan menanamkan rasa gentar di dalam hati mereka.’ Maka Jibril berjalan bersama rombongan para malaikat dan Rasulullah berjalan di belakangnya bersama rombongan para Muhajirin dan Anshar.” Wahai kaum muslimin, bagaimana bisa kalian enteng saja melihat saudara-saudara kalian dari putra-putra agama kalian didera berbagai macam siksaan, pembunuhan, dan kehancuran, sedangkan kalian merasa aman di negeri kalian, nyaman bersama keluarga dan harta kalian, bagaimana bisa seperti itu?! “Dan Allah berkuasa terhadap urusan-Nya, tetapi kebanyakan manusia tiada mengetahuinya.” (Yusuf: 21) Segala puji bagi Allah Rabb semesta alam.

Rumiyah

11

Lajnah Mufawwadhah (Delegated Commitee) merilis pernyataan penting untuk junud Daulah Islamiyyah yang berjudul “Agar Orang yang Binasa itu Binasa dengan Keterangan Nyata dan Orang yang Hidup itu Hidup dengan Keterangan Nyata” menegaskan tentang masalah akidah Daulah Islamiyyah dan manhajnya, dan membantah sebagian perkataan dan pernyataan yang disandarkan padanya, mewanti-wanti manusia agar tidak berdusta atas nama Daulah Islamiyyah tanpa ilmu, dan menisbatkan keyakinan-keyakinan kepadanya tanpa penjelasan, menunjukkan kepada kaum muslimin cara ahlu sunnah menasehati para pemimpinnya, dan mengentas kezhaliman tatkala hal itu terjadi. Pernyataan yang dirilis pada hari Rabu 21 Sya’ban 1438 H menjelaskan bahwa Daulah Islamiyyah tidaklah tegak kecuali ia telah menyebarkan tauhid, dan bahwa dakwahnya sejatinya adalah estafet dari dakwah para Nabi dan Rasul , generasi terdahulu ummat ini dan dan siapa saja yang berjalan di atas jejak para imam yang mendapatkan petunjuk dan shalih, dan menegaskan bahwa Daulah tegak di atas manhaj Daulah Dakwah Najdiyah yang berbarokah dari para pengikut Imam al Mujaddid (pembaharu) Muhammad bin Abdul Wahhab . Atas karunia Allah Daulah Islamiyyah tetap eksis di

12

EXCLUSIVE SPESIAL

atas manhajnya, tidak merubah dan tidak mengganti. Pernyataan ini juga menjelaskan bahwa Daulah Islamiyyah masih tetap tegak di atas akidahnya, tidak merubah dan tidak pula mengganti sejak bata pertamanya diletakkan oleh Syaikh Abu Mus’ab Az-Zarqawi kemudian disusul setelahnya Daulah Syaikh Abu Umar Al-Baghdadi dan menterinya al-Muhajir  sampai dideklarasikannya Khilafah di atas Manhaj Nubuwwah di bawah kepemimpinan satu amir Syaikh Abu Bakar AlBaghdadi . Didalam pernyataan Lajnah Mufawwadhah disebutkan, “Daulah tidak pernah mengubah manhajnya, tidak pernah menegosiasikan agamanya, tekadnya tidak melemah, bahkan terus berjalan di atas hal itu, tidak pernah condong dan tidak bergeser dari kesungguhan. Syaikh Abu Muhammad Al-Adnani berkata, “Kami akan terus berperang, berperang, dan berperang sampai agama ini milik Allah semata, Kami tidak akan mengemis kepada manusia agar mau menerima agama Allah dan berhukum dengan syariat-Nya. Barangsiapa yang ridha maka inilah syariat Allah. Barangsiapa yang membenci dan enggan maka kami akan sungkurkan batang hidungnya ke tanah. Ini adalah agama Allah, kami mengkafirkan orang-orang murtad dan berlepas diri dari mereka. Kami memusuhi orang-orang kafir dan musyrikin, serta membenci mereka.”

Pendapat Daulah Islam adalah apa yang dikatakan imamnya (Khalifah) –semoga Allah menjayakannya dengan tauhid— atau para delegasinya (Lajnah Mufawwadhah), atau juru bicara resminya. Sebagai bantahan atas para klaimer yang berusaha untuk menyebarkan perkataan dan keyakinan mereka yang sesat, mendektekan hal tersebut kepada manusia dan bahkan menisbatkannya kepada Daulah Islamiyyah, baik itu oleh kalangan kaum Irja maupun ghuluw khususnya dalam masalah takfir (pengkafiran). Begitu pula mereka yang menghujat akidah Daulah Islamiyyah dan manhajnya, bahkan mengkafirkan para junud dan amirnya berlandaskan perkataan dan keyakinan-keyakinan batil yang mereka sematkan padanya, atau lantaran mereka bodoh akan akidah Ahlu Sunnah wal Jamaah yang mereka cerca ketika menyelisihi hawa nafsunya. Lajnah Mufawwadhah berkata dalam pernyataannya yang berbarokah, “Adapun pernyaataan-pernyataan yang menyamarkan akidah al-walaa` wa al-baraa` dan mengubur millah Ibrahim  dengan berbagai syubhat (kerancuan) para penganut Murjiah dan Jahmiyah, atau juga perkataan-perkataan kaum ghuluw (ekstrem) yang keluar dari agama sebagaimana anak panah melesat dari busurnya, maka Daulah Islam berlepas diri dari semua itu. Dan siapa pun tidak berhak berbicara mengatasnamakan Daulah Islam, atau menisbatkan kepadanya suatu perkataan yang belum pernah dikatakannya. Pendapat Daulah Islam adalah apa yang dikatakan imamnya (Khalifah) –semoga Allah menjayakannya dengan tauhid— atau para delegasinya (Lajnah Mufawwadhah), atau juru bicara resminya. Adapun perkataan yang terdistorsi atau perkataan penuh prasangka, maka semuanya adalah perkataan tanpa landasan ilmu, dan Allah telah melarang kita dari hal itu.”

berdebat membela mereka dan tidak mengkafirkan mereka, dan tidak ada kemuliaan. Dan juga yang menjadikan pengkafiran (takfir) kaum musyrikin sebagai masalah khafiyah (samar) atau khilafiyah (dipersilisihkan). Dan dia menetapkan berbagai aturan berat untuk mengamalkan takfir, sehingga menyebabkan penegasian pembatal keislaman yang ketiga, baik secara keseluruhan maupun secara mendetil.” Parahnya lagi, dia mengatakan bahwa pendapat yang diyakininya ini adalah pendapat Daulah Islam! Ini murni kedustaan. Karena baik orang yang dekat maupun yang jauh telah mengetahui bahwa Daulah Islam –semoga Allah memuliakannya dengan tauhid– tidak pernah sehari pun abstain dalam mengkafirkan kaum musyrikin. Dan Daulah Islam menjadikan persoalan pengkafiran kaum musyrikin sebagai ushuluddin (prinsip-prinsip fital agama) yang gamblang, dan diwajibkan untuk mengetahuinya sebelum mempelajari shalat serta kewajiban-kewajiban lain yang ma’lum min ad-din bi adh-dharurah (harus diketahui secara pasti, tidak boleh tidak). Hal ini sebagaimana tertuang dalam pengumuman yang dikeluarkan Al-Maktab AlMarkazi li Mutaba’ah Ad-Dawawin Asy-Syar’iyyah (kantor pusat pemantauan hal-hal yang bersifat syar’i di seluruh dewan) tentang hukum orang yang abstain dalam mengkafirkan orang-orang musyrik, pada tanggal 22-081437 H. Pada pernyataan ini yang dimaksud dengan ushuluddien adalah perkara-perkara akidah yang diajarkan para nabi kepada kaumnya (maksdunya yang telah ditetapkan dengan hujjah kerasulan), berbeda dengan maksud dari asluddien pada pernyataan sebelumnya (yaitu apa yang telah ditetapkan sebelum hujjah kerasulan dan pengutusan para rasul , seperti mentauhidkan Allah dengan rububiyah dan mengesahkan-Nya dengan uluhiyah).

Lajnah Mufawwadhah menyebutkan golongangolongan sesat yang berdusta atas nama Daulah Islamiyyah, dan menyandarkan suatu perkataan padanya yang sebenarnya itu bukan pernyataan para wulatul amri (pemimpin) nya, pun keyakinan-keyakinan yang mana mereka berlepas diri darinya.

Di antara golongan ini ada yang membolehkan kesyirikan tahakum (meminta putusan hukum) kepada thaghut dengan alasan darurat yang mereka posisikan setara dengan posisi ikrah (dalih keterpaksaan), siapa saja yang menolak ijmak (konsensus) para sahabat tentang pengkafiran thaa`ifah mumtani’ah (kelompok-kelompok penolak syariat), siapa yang abstain mengkafirkan para pencoblos (pemberi suara) dalam pemilu dengan alasan ketidaktahuan mereka akan esensi pemilu dan : siapa saja yang tidak berlepas diri dari para ulama thaghut yang menyeru kepada kesyirikan.

Di antara orang-orang itu adalah yang melontarkan perkataan-perkataan irja menyelisihi pernyataan atau pernyataan Daulah Islamiyyah, yang menisbatkan kesalahan dan penyelewengan mereka kepadanya sebagaimana yang mengatakan Islamnya orang yang tidak mengkafirkan thaghut kaumnya, Sementara Daulah Islam justru mengkafirkan para thaghut dan siapa saja yang

Lajnah Mufawwadhah juga menyebutkan kelompok sesat lainnya yang menghujat Daulah Islamiyyah, mereka menikam dan bahkan mengkafirkan Daulah Islam, karena terpengaruh paham bidah Khawarij dan Muktazilah. Sebagian dari mereka mencela Daulah sebab pendapatpendapat yang sejatinya murni pendapat ahlusunah waljamaah, dikarenakan kebodohan terhadap manhaj

Daulah Islam menjadikan persoalan pengkafiran kaum musyrikin sebagai ushuluddin (prinsip-prinsp fital agama) yang gamblang, yang dengannya para rasul diutus.

Rumiyah

13

dan pendapat ahlusunah. Dan sebagian lagi menisbatkan kepada Daulah Islam berbagai pendapat yang tidak pernah sama sekali dilontarkan Daulah Islam. Ini adalah murni mengada-ngada dan kedustaan yang direka orang-orang sesat itu, atau perkataan yang dinisbatkan oleh orang yang terkena jerat irja kepada Daulah Islamiyyah. Pernyataan menyebutkan di antara mereka ada yang mengkafirkan Daulah Islam, karena Daulah Islam tidak meyakini rangkaian pengkafiran berantai yang bidah yang dicetuskan kelompok Muktazilah, siapa saja yang menisbatkan kepada Daulah Islam bahwa Daulah Islam memvonis keislaman diyar ar-riddah (negeri murtad/ negeri al-kufr ath-thari`1). Dan ini adalah kedustaan terhadap Daulah, dan sedusta-dustanya. Bahkan Daulah Islamiyyah menghukumi mereka secara zhahirnya (yang terihat) dan juga mereka yang mengkafirkan Daulah Islam dengan tuduhan Daulah Islam membolehkan perbuatan al-kufr ash-sharih (kekafiran yang jelas) untuk kepentingan perang, dan mereka telah berdusta. Justru di antara keyakinan jelas Daulah Islam dalam persoalan ini adalah sejatinya tidak boleh melakukan syirik akbar (terbesar) dan kufur akbar yang sangat jelas, kecuali karena lantaran alikrah (dipaksa di bawah ancaman). Demikianlah pendapat dan akidah Daulah Islam dalam persoalan ini. Akan tetapi mereka keliru, disebabkan kebodohan menimpa mereka yang tidak membedakan antara sesuatu yang merupakan kesyirikan dan kekafiran nyata (sharih) dan sesuatu yang merupakan al-ma’aridh (ungkapan sindiran diplomatis, Edt.) yang ditolerir karena kondisi darurat, sebagaimana dalam hadits Muhammad bin Maslamah dan yang lainnya. Membedakan antara nasehat dengan makruf dan penghujatan yang mungkar Pernyataan Lajnah Mufawwadhah ini memperingatkan kaum muslimin pada umumnya akan pentingnya berpegang teguh dengan manhaj ahlu sunnah dalam menasehati para penguasa, dan jangan sampai berjalan di jalan-jalan para pengusung kesesatan dalam bab ini, yang menjadikan kesalahan atau kelalaian salah seorang umara sebagai celah untuk mencela mujahidin, menggembosi kaum muslimin, dan mengendorkan semangat mereka untuk memerangi musuh-musuh dien, bahkan menyeru untuk condong kepada kaum musyrikin. Pernyataan ini juga mengingatkan bagi yang jatuh ke dalam perbuatan buruk ini, bahwa sejatinya itu adalah jalan orang-orang yang memberontak kepada Utsman yang mengkalim berusaha membawa perbaikan, gigih menjaga sunnah, dan cemburu atas ummat. 1 Negeri al-kufr ath-thari`, sebagaimana dijelaskan salah seorang syar'i di sini, maknanya adalah sebuah negeri Islam yang kemudian menjadi kafir murtad dikarenakan satu dari sekian pembatal keislaman. Tidak seperti dar al-kufr al-ashli (negeri kufur asli) yang kekafirannya bersifat asli pembawaan yakni belum pernah diberlakukan hukum Islam, (Edt.)

14

SPESIAL

Lajnah Mufawwadhah berkata dalam permasalahan ini, “Dan bagi orang yang mengklaim menasihati para umara tapi dengan kata-kata kasar, menjelek-jelekkan, membuat kerusuhan, menghina, dan dengan cara yang malah menggembirakan musuh dari kalangan orangorang kafir, murtad, dan munafik, maka kondisi maksimal mereka setinggi-tingginya adalah menyelisihi Al-Quran dan meninggalkan As-Sunnah, serta tidak berkelindan dengan jalan kaum salaf dalam menasihati umara. Dari Anas bin Malik, dia berkata, “Para sahabat senior Rasulullah  melarang kami, dia berkata, ‘Kalian jangan mencela para pemimpin (umara) kalian, jangan mencurangi mereka, dan jangan membenci mereka. Bertakwalah kepada Allah dan bersabarlah, karena urusan ini dekat.” (HR. Ibnu ‘Ashim di dalam As-Sunnah, no. 1015).” Dan berkata, “Tidakkah orang-orang yang hina ini memperhatikan wasiat Nabi Muhammad untuk senantiasa bersabar terhadap para pemimpin, baik mereka orang Arab atau orang Habasyah, mereka orang baik maupun pelaku dosa, walaupun mereka mendahulukan diri mereka dalam kenyamanan dunia fana ini, dan hendaknya mengakui kedudukan para umara ini, dan menaatinya dalam kebaikan selama mereka tidak memerintahkan melakukan kekafiran yang nyata. Dan juga memperingatkan bagi yang terbujuk oleh hawa nafsunya sehinggga dalam pandangannya kebatilan menjadi haq (benar) dan kerusakan menjadi kebaikan, agar tidak berlarut dalam kesesatanya. Pernyataan menjelaskan, “Dan dapat diketahui bahwa maksud mencela bukanlah menasihati dengan kebaikan dan bukan pula mengingkari kemungkaran, akan tetapi maksudnya adalah menghina, menjelek-jelekkan, menyebarluaskan keburukannya, dan menyembunyikan kebaikannya. Dan bukan seperti pemikiran di benak orang-orang yang dikalahkan hawa nafsu, dia memiliki gambaran bahwa mencela pemimpin adalah sebuah tindakan heroik, dan menghinanya adalah sebuah keberanian, tindakan menggunjing berarti melantangkan kebenaran, dan memecah-belah barisan berarti melawan kezhaliman, Allahul-musta’an. Pernyataan ini dirilis sebagai pelengkap dari serangkaian pengumuman dan penjelasan yang dikeluarkan Al-Maktab Al-Markazi li Mutaba’ah Ad-Dawawin Asy-Syar’iyyah (kantor pusat pemantauan hal-hal yang bersifat syar’i di seluruh dewan) guna menjelaskan perselisihan tentang akidah Daulah Islamiyyah dan manhajnya, khusunya tentang masalah yang banyak diperbincangkan tanpa ilmu, dan banyak kaki yang tergelincir di dalamnya serta banyak pemahaman yang rancu.

Rumiyah

15

16

SISTERSMUSLIMAH KOLOM

Dalam kondisi perang, fitnah dan kesusahan, kegelisahan bertambah, dan hati menyesak hingga kerongkongan, di antara manusia ada orang yang Allah teguhkan sebab keimanan dan persangkaan baik mereka kepada Allah. Dan di antara mereka ada pula yang binasa dan berbalik ke belakang, berpaling dari agamanya, mundur, dan mengkhianati saudaranya. Bahkan engkau mendapati sesungguhnya kebanyakan dari mereka tidak sekadar cukup dengan kekalahannya, bahkan berusaha mentransfer kekalahan tersebut kepada orang lainnya, dan menyebarluaskannya di tengah-tengah kaum muslimin seluruhnya. Dia menakut-nakuti kaum muslimin akan musuh-musuh mereka, berusaha meneror muslimin, serta menghalangi mereka dari memerangi musuh. Perbuatan demikian merupakan salah satu tindakan yang biasa dikakukan kaum munafikin, yang menyeruak di antara orang-orang lemah iman dan berkeyakinan rusak, baik dari kalangan laki-laki maupun wanita. Dari kalangan laki-laki, hal ini adalah perkara yang sudah menjadi rahasia umum. Dari pembicaraan yang telah berlalu, peran mereka telah terkenal dan meluas. Adapun di kalangan wanita, sejatinya musibah mereka tersembunyi dalam tindakan menyebarluaskan gosip dari rumah dan mulut kaum munafikin, sehingga masuk ke rumahnya serta diketahui suami Dan anak-anaknya. Dengan demikian, dia terjatuh ke dalam perbuatan-perbuatan kaum munafikin, baik disadari ataupun tidak. Menyiarkan Kabar Bohong (al-Irjaf) adalah Perbuatan Munafikin AI-Irjaf adalah kabar dusta pengobar fitnah dan kegaduhan. Imam al-Qurthubi mengatakan di dalam tafsirnya, “al-Irjaf adalah mengorek-ngorek fitnah (kekacauan, menyebarkan

kedustaan dan kebatilan untuk menimbulkan keresahan.” Sungguh Allah  telah mencela perbuatan menyiarkan kabar bohong dan pelakunya dalam banyak tempat di dalam al-Quran al-Karim. Allah  berfirman, “Sesungguhnya Allah mengetahui orang-orang yang menghalang-halangi di antara kamu dan orang-orang yang berkata kepada saudarasaudaranya: “Marilah kepada kami”. Dan mereka tidak mendatangi peperangan melainkan sebentar.” (Al-Ahzab: 18) Allah juga berfirman, “Sesungguhnya jika tidak berhenti orang-orang munafik, orang-orang yang berpenyakit dalam hatinya dan orang-orang yang menyebarkan kabar bohong di Madinah (dari menyakitimu), niscaya Kami perintahkan kamu (untuk memerangi) mereka, kemudian mereka tidak menjadi tetanggamu (di Madinah) melainkan dalam waktu yang sebentar, dalam keadaan terla’nat. Di mana saja mereka dijumpai, mereka ditangkap dan dibunuh dengan sehebathebatnya.” (Al-Ahzab: 60-61) Al-Jashash berkata di dalam Ahkam al-Quran, “Di dalam ayat ini terdapat dalil bahwasannya melakukan alirjaf di kalangan mukminin, menyebarluaskan berita yang meresahkan dan mengganggu mereka, maka berhak di-ta’zir (hukuman) dan diasingkan, jika di bersikukuh dan tidak berhenti melakukannya. Kaum munafikin dan orang-orang dari kalangan yang tidak memiliki basirah agama, mereka adalah orang-orang yang hatinya berpenyakit, yaitu lemah keyakinan. Mereka menyebarkan berita terkait mobilisasi orang-orang kafir dan musyrikin, koalisi mereka, dan rencana mereka menyerang kaum mukminin. Sehingga mereka membesar-besarkan perihal orang-orang kafir dan menakut-;

ORANG IDIOT YANG KEMBALI KE DARUL KUFUR DAN MENEBARKAN IRJAF

Rumiyah

17

KESATRIA ISTISYHADI ABU UMAR AL MASLAWI, BERWASIAT UNTUK ISTRINYA AGAR TETAP TEGUH

nakuti kaum mukminin. Maka Allah  menurunkan ayat itu berkenaan dengan mereka, dan Allah  mengabarkan bahwa mereka layak diusir dan dibunuh jika tidak menghentikan perbuatan tersebut. Allah Ta’ala memberitahu bahwa hal itu adalah sunatullah dan jalan yang diperintahkan untuk diamalkan dan diikuti.” Di antara bahaya al-irjaf, Allah mewanti-wanti mujahidin agar tidak berbaur dengan para pelakunya. Pasalnya, ucapan mereka dapat melemahkan barisan, dan penggembosan mereka memperlemah kaum muslimin. Sebagaimana Allah  berfirman, Jika mereka berangkat bersama-sama kamu, niscaya mereka tidak menambah kamu selain dari kerusakan belaka, dan tentu mereka akan bergegas maju ke muka di celahcelah barisanmu, untuk mengadakan kekacauan di antara kamu; sedang di antara kamu ada orang-orang yang amat suka mendengarkan perkataan mereka. Dan Allah mengetahui orang-orang yang zalim.” (At-Taubah: 47) Ibnu Ishaq berkata, “Dulu ada sekelompok munafikin, mereka meminta nasehat kepada Rasulullah yang saat itu sedang menuju Tabuk. Maka sebagian mereka berkata kepada yang lainnya, ‘Apakah kalian mengira bahwa serangan Bani Ashfar (Rum) itu seperti peperangan sebagian bangsa Arab terhadap sebagian lainnya! Demi Allah seakan-akan aku melihat kalian besok terikat dengan tali belenggu. Ucapan demikian sebagai bentuk al-irjaf dan menakut-nakuti kaum mukminin.” Mengimani Qadar dan Meyakini Janji Allah adalah Tameng Wanita Beriman Hukum bagi wanita dalam hal ini sama dengan hukum bagi laki-laki. Barangsiapa muslimah yang terjatuh dalam perbuatan itu, menakut-nakuti keluarganya atau orang lainnya dari kalangan muslimin, serta menyebarkan beritaberita yang dapat melemahkan hati di antara mereka, maka

18

KOLOM MUSLIMAH

wajib baginya beristighfar (memohon ampun kepada Allah) dari dosa ini, serta memperbaiki keimanannya terhadap qadha dan qadar Allah, serta memahami dengan baik firman Allah : “Katakanlah, ‘Sekali-kali tidak akan menimpa kami melainkan apa yang telah ditetapkan Allah untuk kami. Dialah Pelindung kami, dan hanya kepada Allah orang-orang yang beriman harus bertawakal.’” (At-Taubah: 51) Juga memahami sabda Nabi Muhammad kepada Abdullah bin Abbas saat dia dibonceng di belakang beliau: “Wahai gulam (anak), sesungguhnya aku mengajarkan kepadamu beberapa kalimat: Jagalah Allah niscaya Dia akan menjagamu, jagalah Allah maka engkau akan menjumpai-Nya di hadapanmu, jika engkau meminta maka mintalah kepada Allah, dan jika engkau meminta pertolongan maka memintalah pertolongan kepada Allah. Dan ketahuilah seandainya umat ini bersatu untuk memberimu manfaat kepadamu, niscaya mereka tidak akan mampu memberikanmu manfaat kecuali dengan sesuatu yang telah Allah tentukan untukmu, dan jika mereka bersatu untuk mencelakakan dirimu, pastilah mereka tidak akan mampu mencelakakan dirimu kecuali dengan sesuatu yang telah Allah tetapkan padamu. Pena telah diangkat dan lembaran telah kering.” (HR. Imam Ahmad dan AtTirmidzi). Jika mendengar desas-desus dari para penyebar kabar bohong, baik tentang kekuatan musuh-musuh kita, persiapan mereka untuk memerangi kita, dan mobilisasi mereka menyerang kita, maka wanita muslimah harus senantiasa merenungkan firman Allah , kisah Nabi Muhammad dan para shahabat beliau, tatkala kaum musyrikin yang saat itu memiliki pasukan terkuat di dunia ketika itu berhimpun untuk menyerang mereka. Allah berfirman, “(Yaitu) orangorang (yang menaati Allah dan Rasul) yang kepada mereka ada orang-orang yang mengatakan, ‘Sesungguhnya manusia telah mengumpulkan pasukan untuk menyerang kamu, karena

itu takutlah kepada mereka.’ Maka perkataan itu menambah keimanan mereka dan mereka menjawab, ‘Cukuplah Allah menjadi Penolong kami dan Allah adalah sebaik-baik Pelindung.’ Maka mereka kembali dengan nikmat dan karunia (yang besar) dari Allah, mereka tidak mendapat bencana apaapa, mereka mengikuti keridhaan Allah. Dan Allah mempunyai karunia yang besar. Sesungguhnya mereka itu tidak lain hanyalah syaitan yang menakut-nakuti (kamu) dengan kawankawannya (orang-orang musyrik Quraisy), karena itu janganlah kamu takut kepada mereka, tetapi takutlah kepada-Ku, jika kamu benar-benar orang yang beriman.” (Ali ‘Imran: 173175) Begitulah semestinya jawaban yang dilontarkan muslimat kepada para penggembos dan munafikin, seraya merespons mereka dengan ucapan: hasbunallah wa ni’malwakil (cukuplah Allah menjadi Penolong kami dan Allah adalah sebaik-baik Pelindung). Atas keyakinannya bahwa bantuan Allah niscaya sudah mencukupi para hamba-Nya, betapapun kuatnnya musuh mereka. Pun karena keimanannya bahwa tidak akan menimpa diri dan keluarganya, serta seluruh manusia, kecuali apa yang telah Allah tetapkan bagi mereka. Juga karena pengetahuannya bahwa teror setan hanya mampu memperdaya para pembelanya, bukan kepada kaum mukiminin. Ummul Mukminin Khadijah binti Khuwailid Meneguhkan Rasulullah Kewajiban ini mesti ditingkatkan para istri, ibunda, dan saudari mujahidin. Mereka harus ambil peran di rumah mereka, melindunginya dari desas-desus para pelaku allirjaf dan obrolan kaum munafikin. Mereka tidak boleh melontarkan pembicaraan tentang mujahidin kecuali apa yang dapat meneguhkan kaki dan menguatkan hati mereka. Di antara kisah terelok para mukminat dalam hal ini adalah kisah Ummul Mukminin Khadijah dalam meneguhkan suaminya yaitu Nabi Muhammad , saat beliau mendekatinya karena ketakutan, di hari ketika pertama kali Malaikat Jibril mendatangi beliau tengah beribadah di Gua Hira. “’Selimutilah aku, selimuti aku.’ Maka merekapun menyelimuti beliau sampai rasa takut itu pergi darinya, maka beliau bersabda kepada Khadijah dan mengabarkan sebuah kabar: ‘Sungguh aku takut terhadap diriku.’ Maka Khadijah menjawab, ‘Sekali-kali tidak, demi Allah, Allah tidak akan menghinakanmu selamanya, engkau adalah orang yang menyambung tali silaturahim, menanggung nafkah orang yang membutuhkan, mencarikan kerjaan, menghormati tamu, dan membantu para pengemban kebenaran...” (Muttafaq Alaihi) Khadijah adalah wanita pertama yang beriman kepada dakwah beliau, dan selalu menolong beliau, dan menguatkan tekad beliau hingga Allah mewafatkannya. Kecintaan Rasulullah kepadanya berkekalan di hati beliau, menjadi saksi atas apa yang telah dia korbankan. Sampai-sampai Rasulullah bersabda tentangnya, “Dia telah beriman kepadaku di saat

manusia menentangku, dan membenarkanku di saat manusia mendustakanku, dan menolongku dengan hartanya ketika manusia memboikotku.” (HR. Imam Ahmad) Asmaa` binti Abu Bakar Mendorong Sang Putra Menuju Maut dengan Sabar Dan di antara teladan lainnya adalah Asmaa` binti Abu Bakar –semoga Allah meridhai dirinya dan ayahnya. Tatkala sang putra yaitu Khalifah kaum muslimin Abdullah bin az-Zubair dikepung di Makkah oleh tentara pemberontak pimpinan al-Hajjaj bin Yusuf ats-Tsaqafi. Dia mendatangi sang ibunda untuk berkonsultasi dalam rangka memerangi al-Hajaj, setelah intimidasi terhadapnya semakin meningkat. Abdullah bin az-Zubair berkata, “Manusia telah menelantarkan aku, termasuk anak dan keluargaku. Tidak tersisa bersamaku kecuali segelintir orang-orang yang tidak memiliki kekuatan lebih daripada kesabaran sesaat saja, sedangkan kaum mereka memberiku apa yang aku inginkan dari dunia ini, maka bagaimana pendapatmu?” Sang ibu menjawab, “Demi Allah wahai anakku, engkau lebih mengetahui dirimu sendiri. Jika engkau menyadari bahwa engkau berada di atas kebenaran dan menyeru kepada kebenaran, maka berjalanlah untuknya. Sungguh para sahabatmu telah terbunuh di atasnya, dan jangan biarkan seorang pun anak dari Bani Ummayah mempermainkan nyawamu. Jika engkau hanya menginginkan dunia, maka engkau adalah seburuk-buruk hamba, engkau akan membinasakan dirimu, dan engkau membinasakan orang-orang yang terbunuh bersamamu. Namun jika engkau mengatakan, ‘Aku berada di atas kebenaran, namun tatkala teman-temanku melemah, maka lemah pula aku, maka ini bukanlah tindakan orang-orang merdeka, bukan juga pengusung agama. Berapa lama engkau akan tinggal di dunia, maka terbunuh adalah lebih baik.” Sang Amirul Mukminin mendekati ibundanya, lalu mencium kepalanya, dan berkata, “Demi Allah ini adalah pendapatku. Namun aku senang mengetahui pendapatmu, basirahmu menambah basirahku, maka lihatlah wahai ibunda, sungguh aku akan terbunuh di hari ini, maka janganlah engkau bersedih, dan serahkan urusan kepada Allah.” Kemudian Ibnu Zubair meninggalkannya sembari berkata, “Sesungguhnya bila aku mengetahui hariku, maka aku bersabar. Dan dia mengetahui harinya akan berkobar.” Sang ibunda mendengar perkatannya dan berkata, “Bersabarlah, insya Allah, karena ayahmu adalah Abu Bakar dan az-Zubair, dan ibumu adalah Shafiyyah binti Abdul Muthalib.” Demikianlah seharusnya keadaan istri beriman terhadap suaminya. Begitulah semestinya keadaan ibu yang beriman terhadap putranya. Sehingga sang putra menapaki jalan jihad melawan musuh-musuh Allah, dan menjalankan hal yang diperintahkan Rabb-Nya, sehingga sang ibu mendapatkan bagian dari amalnya dengan izin Allah.

Rumiyah

19

Pada seri sebelumnya telah kita bicarakan sekilas mengenai perkembangan agama Rafidhah berdasarkan doktrin imamah ilahiyyah batilnya dan cabangcabangnya berupa doktrin wasiyat, nash, taqiyyah, albada, al-ghaibah (tak hadir), ar-raj’ah (hidup kembali) dan berbagai ilusi serta bid’ah mukaffirah lainnya. Pada tulisan ini kita akan berusaha – dengan izin Allah – untuk menjelaskan bagaimana akhirnya Rafidhah terpaksa berinovasi dengan doktrin imamah ilahiyah yang mereka tancapkan sebagai prasyarat tegaknya Daulah Islamiyyah. Revisi demi revisi terpaksa ditambahkan

20

MAKALAH

sampai akhirnya terbentuk teologi wilayatul faqih yang membongkar sama sekali teologi pertama mereka. Pada teologi inilah negara syirik Iran pada hari ini didirikan dan berusaha menyebarkannya ke seluruh negeri-negeri kaum muslimin. Berlawanan dengan klaim Rafidhah bahwa agama mereka adalah wahyu dari langit yang diturunkan kepada Rasulullah Muhammad  dan terus berlanjut bersambung sampai kepada mereka melalui Ali bin Abi Thalib dan anak cucunya hingga dituliskan dalam kitab-kitab dan tersebar di antara manusia, mayoritas

KUIL SYIRIK HASAN AL-ASKARI SETELAH DIGEMPUR OLEH MUJAHIDIN

peneliti menegaskan bahwa agama ini sejatinya hasil tulisan ulama-ulama Rafidhah setelah meninggalnya anak cucu Ali, yang mereka klaim sebagai para imam maksum, agar agama yang telah tercabik-cabik dan hancur lebur bangunannya ini tetap eksis. Khususnya setelah menghilangnya imam ke dua belas, yang mereka ciptakan sendiri itu. Masa-masa setelahnya mereka sebut sebagai masa al-ghaibah (tak hadir).

Semua hal yang berhubungan dengan jabatan imamah, seperti peradilan, pelaksanaan hudud, hisbah, jihad, shalat jum’at, dan lainnya, harus berdasarkan teks ilahi. Tidak absah jika dilakukan oleh selain imam atau orang yang ditunjuk oleh imam. Mereka juga mengharamkan pengikutnya untuk saling berhakim kepada para “imam lalim”, berperang di belakangnya, melaksanakan shalat jum’at bersamanya, atau menunaikan zakat padanya.

Bagi Rafidhah, syarat mutlak imamah adalah maksum dan ada teks ilahiyyah mengenai pengangkatannya. Oleh karena itu, semua khalifah Rasulullah  dari Abu Bakar  adalah tidak absah. Menentang, memberontak, dan bahkan mengkafirkan para khalifah Rasul adalah sah. Lebih jauh lagi, mereka memaksa kaum muslimin umumnya untuk masuk dalam agama Rafidhah dan membaiat imam mereka sebagai syarat mutlak agar sah “label” islamnya.

Bahkan syariat Din juga tak lepas dari tangan-tangan kotor mereka. Mereka larang pengikutnya mengambil langsung dari Kitabullah atau Sunnah Rasulullah . Syariat-syariat Din harus diambil melalui jalur imamimam mereka saja. Mereka mengklaim bahwa kata-kata imam mereka adalah al-Quran an-nathiq (al-Quran yang hidup) berlawanan dengan yang mereka sebut sebagai al-Quran ash-shamit (al-Quran yang diam) yang berada di dada-dada dan mushaf-mushaf kaum muslimin.

Inovasi terpenting mereka adalah persoalan imamah. Mereka jadikan imamah sebagai prinsip mendasar agama. Barangsiapa yang tidak mengenal dan membaiat imam masanya maka ia tidak beriman. Sehingga mereka sendiripun saling berselisih mengenai apakah sebagian sahabat-sahabat imam-imam mereka yang mati pada masa-masa penentuan imam yang sah itu dianggap beriman?

Mereka juga mengingkari bahwa tasyri’ (kegiatan penyusunan syariat. Penj.) telah berhenti semenjak meninggalnya Nabi . Mereka mengklaim bahwa beliau memberi tahu ahli baitnya banyak hukum yang semasa hidupnya belum perlu dikeluarkan. Mereka juga mengklaim bahwa semua kata-kata dan tindakan para imam bersumber dari ilmu nubuwwah yang diwarisinya. Bahkan lebih jauh lagi, mereka mengklaim para imam itu mendapat wahyu dari Allah . Sehingga kata-kata para imam itu tak lebih dari wahyu belaka.

Pengikut agama mereka lalu lebih ditekan lagi.

Rumiyah

21

Mereka menggolongkannya sebagai sunnah dalam bab Ushul Fiqh. Walhasil, mereka melarang ijtihad dalam agama. Siapapun yang berani berfatwa selain para imam dianggapnya sebagai thaghut yang mencanangkan syariat dan berhakim dengan selain yang diturunkan Allah. Mereka tidak hanya membatasi tafsir Kitabullah dan Sunnah dengan pendapat-pendapat, klaimnya, para imam, dan menakwilkan nash-nash dua wahyu dengan takwil-takwil “miring”, bahkan lidah-lidah pendosa mereka juga mendustakan dan mengubah-ubah nashnash tersebut. Tidak ada sunnah yang shahih kecuali jika sesuai dengan madzhab mereka, berdasarkan ucapan atas nama Ja’far ash-Shadiq, “Apa yang menyelisihi orang-orang umumnya itulah yang benar.” Orang-orang umum-nya itu maksudnya ahlus sunnah wal jamaah. Mereka juga, bahkan, mendustakan keabsahan al-Quran al-Karim. Mereka mengklaim para sahabat Rasulullah  mengubah-ubah ayat-ayatnya, menghapus nash jelas mengenai imamah Ali  dan membuang laknat-laknat atas Abu Bakar, Umar, dan Bani Umayyah. Yang penting semua hal yang tidak sesuai dengan madzhab batil dan millah kafir mereka. Mereka juga mengklaim para imam memiliki mushaf selain dari mushaf yang dimiliki oleh THAWAGHIT RAFIDHAH MENGAJARKAN KESYIRIKAN KEPADA PARA PENGIKUTNYA

22

MAKALAH

orang-orang. Walhasil, mereka memonopoli dua wahyu setelah sebelumnya mereka juga memonopoli takwilnya dan keterangan hukum-hukumnya. Tak cukup mereka membatasi agama manusia pada para imam, dunia mereka juga diikat. Syirik ibadah disebarkan di kalangan pengikutnya. Mereka menyeru pengikutnya untuk meminta tolong pada para imam dan juru dakwahnya, mendekatkan diri dengan sembelihan dan nadzar, dan mencari berkah dengan kuburannya serta semua bekas-bekasnya. Agar dengan itu lancar rezekinya, disembuhkan dari sakit, dan diberi keturunan, demikian klaimnya. Semua itu dalam lingkup kampanye total untuk menggiring dan mengikat manusia masuk dalam madzhabnya. Apa yang telah kita sebutkan mengenai bagaimana mereka membangun seluruh sendi-sendi agamanya itu di atas prinsip imamah itu sudah cukup. Contoh-contoh yang ada tak perlu ditambahkan lagi untuk memperjelas maksud. Meskipun agama mitos inovatif mereka itu penuh dengan kisah-kisah mencengangkan seperti ini.

Dari Imamah Ilahiyyah Ke Perwakilan Imam Rafidhah tak pernah malu untuk terus merevisi teologi imamah mereka berkali-kali selama lebih kurang dua abad. Namun peristiwa paling membingungkan adalah ketika Imam Kesebelas mereka Hasan al-Askari bin Ali alHadi mati pada pertengahan abad ketiga hijriyah tanpa meninggalkan keturunan. Demi menyelamatkan teologi mereka itu, diciptakanlah kisah lahirnya anak Hasan alAskari dari seorang budak Romawi. Mereka mengklaim ibunya menyembunyikannya untuk melindunginya dari penguasa sampai ia dewasa. Kemudian kisah itu direvisi bahwa musuh-musuhnya berhasil menemukannya ketika ia masih kecil, maka ia terpaksa bersembunyi di sebuah gudang bawah tanah di kota Samarra, Irak. Ketika ia tak muncul-muncul juga, dan pengikutnya terus menanyakan dan menuntut untuk melihatnya agar bisa mengambil agama darinya, para dajjal pendusta itu mengklaim bahwa sang imam tak terlihat dalam pandangan mata manusia biasa. Hanya wakilnya yang bisa mengetahuinya, yaitu Utsman bin Sa’id alUmari. Si dajjal ini memperlihatkan sebuah surat yang diklaimnya tulisan tangan “al-Mahdi” mengenai pengangkatan dirinya sebagai wakilnya untuk menjawab pertanyaan manusia, menyampaikan ilmu sang imam, dan menerima harta seperlima. Yang terakhir ini paling penting, sebagaimana akan kita lihat nanti. Bersamaan dengan munculnya wakil-wakil dari Imam Keduabelas mereka Muhammad al-Mahdi bin Hasan al-Askari, bagi Rafidhah masa dua belas imam telah selesai dan dimulailah masa ghaibah. Tahapan ini dinamakan al-ghaibah as-shughra (masa tak hadir pertama). Ditandai dengan munculnya wakil-wakil sang imam, yang sekaligus menggantikannya, sehingga teologi batil dan prinsip rusak thaghut Rafidhah terus eksis. Tahapan al-ghaibah as-shughra ini berlangsung selama lebih kurang 70 tahun. Ada empat wakil imam yang silih berganti. Yang paling penting setelah alUmari adalah putranya, Muhammad (kita perhatikan bahwa jabatan wakil imam ini juga diwariskan layaknya jabatan imamah), yang menjabat selama 40 tahun. Lalu digantikan oleh Hasan an-Nubikhti. Kemudian Ali alMasiri. Dengan matinya yang terakhir ini, pada tahun 329 H, berakhir jugalah masa ini. Khususnya, ketika ia mati, mereka merasa bahwa kisah al-ghaibah as-shughra dan imam yang berada di tempat tersembunyi itu tidak akan dipercaya lagi oleh seorangpun setelah habisnya umur rata-rata manusia. Dengan ini dimulailah masa al-ghaibah al-kubra (masa tak hadir tak tentu). Mereka melarang seorangpun

pengikutnya bertanya-tanya mengenai persoalan ini, atau dimanakah sang imam dan kapan munculnya. Masa ini dimulai sejak waktu tersebut sampai masa kita ini. Sehingga selama lebih kurang 1000 tahun, Rafidhah hidup tanpa ada seorangpun imam yang muncul. Mulailah para pendeta Rafidhah memalsukan hadits atas nama para imam. Bermacam-macam usaha mereka demi mencari jalan keluar dari labirin al-ghaibah ini. Tak diragukan lagi bahwa teologi wilayatul faqih di Iran saat ini adalah inovasi yang paling cemerlang. Oleh karena itu, kita dapati mereka pada masa ini banyak membicarakan mengenai masa muncul kembali, yakni munculnya alMahdi yang ditunggu-tunggu. Yaitu untuk menegakkan Daulah Islamiyyah yang adil, membalas dendam pada musuh-musuh ahlul bait (maksudnya ahlus sunnah wal jamaah), dan memenuhi bumi dengan keadilan setelah sebelumnya penuh dengan kekafiran dan kelaliman, demikianlah klaimnya. Seribu Tahun Kebingungan Thaghut-thaghut Rafidhah itu terperangkap sendiri dalam jebakan imamah ilahiyyah yang mereka pasang untuk kaum muslimin. Simpul dan rantai yang mereka gunakan untuk mengikat manusia ternyata mulai menjerat tangan dan leher mereka sendiri. Mereka sendiri yang membatasi bahwa imam-lah yang berhak membuat syariat, berijtihad, menetapkan hukum, menegakkan hudud, berperang, mengambil harta seperlima, dan mengumpulkan zakat. Mereka melarang siapapun melaksanakan hal-hal tersebut sedikitpun. Namun ternyata mereka sendiri pun terhalangi dari hal-hal tersebut. Akibat dari tak hadirnya sang imam, dan mustahil mengangkat imam lagi setelahnya, karena mereka telah menutup sendiri rangkaian dua belas imam itu. Mengklaim diri sebagai wakil sang imam juga amat sulit. Akan ada banyak orang yang menginginkan dan berusaha mengklaim posisi tersebut karena kebebasan dan harta yang bakal didapatkan. Faktanya, selama masa empat wakil itu, yang diterima oleh seluruh kalangan Rafidhah, lebih dari 30 orang telah mengaku sebagai wakil sang imam agar bisa mengumpulkan harta seperlima dan zakat atas nama sang imam. Maka dari itu, harus ada inovasi baru untuk terus mempertahankan agama Rafidhah, dan mengembangkan teologi imamah ilahiyyah. Demikianlah akidah Rafidhah terus mengalami kegoncangan pada masa ini. Mayoritas pengikutnya keluar dari agama batil ini karena banyak terdapat kontradiksi. Seluruh sendi agama dan dunianya terbatasi pada seorang imam, padahal sang imam itu takwujud

Rumiyah

23

kecuali dalam cerita-cerita mitos dan legenda. Salah satu thaghut pendusta mereka, yang disebut as-Shadhuq (yang teramat jujur), menggambarkan kondisi Rafidhah pada awal mula masa al-ghaibah al-kubra, yang mereka sebut sebagai masa kebingungan, dengan ucapannya, “Mayoritas orang-orang Syiah yang menentangku itu kebingungan dengan al-ghaibah ini. Bagi mereka, perkara al-Qoim (maksudnya Muhammad al-Mahdi) itu sudah tidak jelas.” Thaghut lainnya berujar, yaitu an-Nu’mani, “Kebingungan apa lagi yang lebih besar daripada kebingungan ini yang menggelisahkan sejumlah besar orang-orang ini, sehingga tidak ada yang bertahan kecuali sedikit, lantaran keraguan yang menghinggapi?” Tauqifi dan Haraki Perkembangan terpenting dalam teologi imamah ilahiyyah selama masa ini adalah sebuah inovasi teologis baru yang disebut al-intizhar (menunggu, yakni menunggu sang imam muncul kembali. Penj.). Ternyata kemudian mereka juga saling berdebat bagaimana takwilnya. Akhirnya bercabang menjadi dua gerakan utama. Tauqifi, yang berarti diam bersembunyi di balik topeng taqiyyah sampai kembalinya sang imam yang tak hadir, dan haraki, yang berarti harus tetap bergerak mempersiapkan kondisi demi kembalinya sang imam. Kekuatan dan kekuasaan harus diraih, musuh-musuh yang membuat sang imam takut harus dienyahkan, sehingga memungkinkan bagi sang imam untuk muncul ke khalayak sebagai penguasa dan menegakkan agama. Gerakan pertama, tauqifi, amat keras mengharamkan gerakan apapun atau mengikuti siapapun yang keluar pada masa al-ghaibah atas nama menegakkan Daulah Islamiyyah dan mengembalikan kekuasaan ahlul bait. Mereka beralasan dengan ucapan Muhammad alBaqir, “Semua panji yang diangkat sebelum munculnya panji al-Mahdi, maka pendukungnya adalah thaghut yang diibadahi selain Allah, dan semua baiat yang dilaksanakan sebelum munculnya al-Qoim (al-Mahdi) maka merupakan baiat tipuan, kufur, dan nifak.” Metode Ikhbari menjadi tren di kalangan pengikut gerakan ini. Metode ini mereka serupakan dengan metode ahli hadits. Para ulama metode ini dilarang berijtihad, orang-orang bodoh-nya dilarang bertaklid, semuanya diperintahkan untuk berpegang dengan atsar-atsar para imam saja. Dalam rangka hal itu, mereka berani berdusta atas nama Nabi , dan ahli baitnya, bahkan atas nama al-Mahdi mereka yang tak hadir itu. Bisa dikatakan bahwa mayoritas “kreatifitas” dalam agama Rafidhah berupa kisah-kisah dusta, bid’ah, takhayul, celaan atas Islam dan muslim, serta atas al-Quran dan penghafalnya adalah hasil tangan-tangan busuk ikhbari ini. Bahkan

24

MAKALAH

mereka menulis ulang sejarah masa-masa lampau agar sesuai dengan hawa nafsu dan keyakinannya. Rafidhah, khususnya orang-orang ikhbari ini, tidak cukup hanya dengan membangun agamanya di atas prinsip rusak imamah ilahiyyah, mereka juga menulis ulang sejarah manusia, dan bahkan masa depan, agar sesuai dengan teologi batil mereka. Berdasarkan hal itu, pendukung gerakan tauqifi ini selalu bersikap negatif terhadap semua negara yang didirikan oleh Rafidhah sepanjang sejarahnya. Mereka menolak keabsahannya berdasarkan teologi wasiat, nash, kemaksuman, intizhar (menunggu), dan lainnya. Bagi mereka, penguasa negara-negara itu tidak memenuhi syarat-syarat doktrin-doktrin itu sekalipun beriman dengan agama Rafidhah, dan meyakini harus menunggu al-Mahdi. Sekalipun seluruh faktor penghalang yang menjadi justifikasi tak hadir-nya sang imam itu berhasil dihilangkan, dan ketika raja-raja negara-negara itu menghadap kepada thaghut-thaghut Rafidhah menuntut munculnya al-Mahdi untuk menerima tongkat kekuasaan, mereka tetap menolaknya, beralasan bahwa ada tanda-tanda kemunculannya yang belum lagi tampak. Adapun pendukung gerakan kedua, mereka tidak menerima kejumudan intizhar. Sekalipun mereka beriman bahwa tidak ada imam kecuali dengan kemunculan al-Mahdi, sebagai konsekuensi teologi imamah ilahiyyah dan syarat-syarat batilnya, lemahnya doktrin-doktrin bid’ah dan kisah-kisah khayalan itu membuat mereka jengah. Maka mereka terpaksa bergerak, di bawah tekanan pengikutnya, untuk membebaskan diri dari jerat kejumudan intizhar. Dengan mengeksploitasi rasionalitas sesat, prinsipprinsip talaqqi, ijtihad, dan perdebatan ala Mu’tazilah, sedikit demi sedikit para thaghut Rafidhah itu mampu membuka jalan. Mereka disebut sebagai ushuli. Pintu ijtihad akhirnya terbuka sedikit demi sedikit. Mereka mulai mendapatkan pengikut. Mereka berusaha melaksanakan kembali ibadah-ibadah, yang dipandang batal oleh pengikut tauqifi selama masa al-ghaibah, seperti shalat jum’at, hisbah, perang, penegakkan hudud, dan bahkan imamah itu sendiri. Tentu saja semuanya berdasarkan agama Rafidhah, bukan berdasarkan Dinul Islam. Doktrin Niyabatul Faqih Akhirnya thaghut-thaghut ushuli berhasil membuka lebar-lebar pintu ijtihad. Gembok imamah ilahiyyah yang mengunci pintu itu berhasil dibongkarnya. Jerat yang dipasang oleh thaghut-thaghut ikhbari berhasil diuraikannya. Jerat yang berhubungan dengan doktrin

RAFIDHAH IRAN PADA HARI INI MENGIMPLEMENTASIKAN TEORI “WILAYAH AL FAQIH”

bahwa semua ilmu selain ilmu para nabi dan para imam adalah ilmu zhanni dan tidak boleh diamalkan. Mereka menciptakan doktrin baru, yaitu perwakilan umum fuqoha atas al-Mahdi. Doktrin ini didasarkan atas takwil kata-kata salah satu imam yang membolehkan menaati siapapun yang mengerti pendapat-pendapat para imam. Maka sejatinya, pada sisi ini, para fuqoha itu adalah tak lebih dari wakil al-Mahdi. Ia, al-Mahdi, adalah mentor spiritual yang membimbing dan mencegah mereka dari kesalahan, berdasarkan atas doktrin al-luthfu ala Mu’tazilah. Bahkan ia, al-Mahdi, muncul ketika kondisi mendesaknya, untuk mencegah mereka bersepakat atas suatu kesalahan, dalam bentuk kata-kata yang dilontarkan lewat salah satu mulut para fuqoha itu. Namun sejatinya doktrin niyabatul faqih ini dibentuk untuk memecahkan peliknya persoalan penerimaan harta seperlima yang harus ditunaikan kepada para imam. Harta seperlima ini tak pernah ditunaikan lagi sejak menghilangnya sang imam. Maka untuk mengalirkan kembali sumber pendapatan itu para thaghut Rafidhah menjustifikasi diri mereka sendiri untuk menerima harta tersebut. Dengan alasan bahwa harta itu akan disimpan dan diberikan kepada al-Mahdi ketika ia keluar, atau mewakilinya dalam memanfaatkan harta itu untuk kepentingan ahlul bait, menyebarkan agama, atau menguatkan pengikut, demikian klaimnya. Ketika akhirnya mereka bisa mewakili sang imam yang ghaib dalam persoalan seperlima ini, maka sedikit demi sedikit para thaghut Rafidhah itu menjustifikasi diri

mereka untuk mewakili sang imam dalam semua hal. Sampai salah seorang pendukung gagasan ini, yaitu alKarki, berujar, “Sesungguhnya faqih yang terpecaya, yang memiliki seluruh syarat mufti, sesungguhnya ia diangkat oleh Imam Mahdi.” Demikianlah para thaghut Rafidhah mulai mengambil alih posisi para imam. Sedikit demi sedikit mereka semakin serupa dengan para imam. Mereka memonopoli seluruh hak imam seperti tasyri’ (perundang-undangan), ijtihad, peradilan, dan kepemimpinan. Mereka mulai mengeksploitasi doktrin niyabatul faqih untuk menekan penguasa agar mendapatkan restu mereka jika ingin kekuasaannya sah, jika tidak maka label thaghut musyrik akan ditempelkan. Persis seperti tingkah para paus Kristen yang pada masa lemahnya mensyaratkan pada raja-raja Eropa untuk mendapatkan restu mereka agar kekuasaannya sah, beralasan bahwa mereka-lah wakil Isa . Dari Niyabatul Faqih ke Wilayatul Faqih Mungkin Daulah Shafawiyyah adalah negara Rafidhah pertama medan uji coba para thaghut Rafidhah mempraktekkan kekuasaan mereka sebagai para wakil al-Mahdi. Ketika itu Thahmasib bin Isma’il ash-Shafawi meminta restu kepada al-Karki, sebagai wakil al-Mahdi, agar mensahkan kekuasaannya atas negeri Persia. Sehingga ia mendapat legitimasi di mata orang-orang Rafidhah, yang ketika itu ia berusaha mendapatkan

Rumiyah

25

dukungan mereka atas orang-orang Utsmani. Demikian juga kedudukannya menjadi kuat di mata sekutu dan prajuritnya kalangan Qozlabasyiyyah Bathiniyyah. Namun syarat restu dari para wakil al-Mahdi ini tidak dianggap sebagai undang-undang tetap. Pertama karena para raja tidak menyukainya, dan kedua karena doktrin ini mendapat penentangan keras dari orangorang ikhbari. Mereka tidak menyerah kepada para ushuli, dan tidak menerima doktrin pengangkatan oleh al-Mahdi. Meskipun demikian, kekuasaan thaghutthaghut Rafidhah itu semakin meningkat di antara pengikutnya. Sehingga mereka memiliki kekuatan yang bisa digunakan untuk menekan penguasa, sebagaimana terjadi atas penguasa-penguasa Qojari hingga akhir masa kekuasaannya. Lantaran hubungan tak manis antara thaghut-thaghut Rafidhah dengan penguasa, muncullah pandangan kuat bahwa kekuasaan harus berada di tangan mereka langsung, kemudian setelah itu mereka bisa menyerahkan sebagiannya pada siapapun yang dikehendaki. Karena jika mereka saling berbagi kuasa dengan para penguasa, yang mereka dapatkan hanyalah kekuasaan pada persoalan keagamaan saja. Demikianlah, setelah Rafidhah merasa disempitkan dengan doktrin imamah ilahiyyah, al-ghaibah, dan THAWAGHIT RAFIDHAH MENGKLAIM BAHWA MEREKA ADALAH PERWAKILAN AL-MAHDI

26

MAKALAH

intizhar, mereka mulai berseru malu-malu bahwa doktrin-doktrin ini harus ditinjau ulang, atau paling tidak harus ada celah yang memperbolehkan mereka mendirikan negara dan pemerintahan, peradilan, menjaga perbatasan, menegakkan hudud, dan mengumpulkan khumus (seperlima) serta zakat. Semua itu tidak lepas dari kehidupan kemasyarakatan mereka. Maka berkembanglah pemikiran untuk menciptakan doktrin baru, yang negara terakhir mereka ini – dengan izin Allah – di bangun di atasnya. Yaitu negara syirik Iran yang diperangi oleh Daulah Islamiyyah saat ini, dan doktrin baru itu adalah wilayatul faqih. Para seri berikutnya kita akan berusaha – dengan izin Allah – untuk membicarakan mengenai doktrin baru ini dan fakta penerapannya oleh thaghut Iran. Kita memohon kepada Allah agar berkenan mengajari kita semua hal yang bermanfaat, dan kita mendapat manfaat dari apa yang diajarkan-Nya, serta menunjuki kita kepada jalan yang lurus. Alhamdu lillahi rabbil ‘alamin.

Rumiyah

27

28

SHUHADA KISAH SYAHID

ABU SHABAH  BERGABUNG DENGAN MUJAHIDIN ASIA TIMUR DAN BERBAIAT KEPADA KHILAFAH

Seorang pemuda dari Malaysia, teguh dan tetap bersabar dalam derap jihad sampai merengkuh anugerah syahadah (kesyahidan) –demikianlah kami menilainya dan Allah-lah sebaik-baik penilai. Di tengah kawan-kawannya, pemuda dengan sikap tawadhu dan tidak cinta dunia ini adalah sosok hamba yang rajin mengerjakan ibadah, shalat tahajud , shaum, membaca al-Quran, menghafal, juga mentadaburinya. Demikianlah dia beramal dan seperti itulah karakter dirinya dalam kehidupan seharihari di bumi jihad. Dia sangat gemar membantu rekanrekannya, baik di dapur dan di seluruh tempat. Dia tidak pernah lupa berdzikir kepada Allah di setiap waktu, inilah amalannya sampai kematian syahid menjemputnya. Kebaikan akhlak dan kelembutannya kepada kaum muslmin menjadikkannya dicintai oleh teman-temannya. Kebengisan, permusuhan, dan kebenciannya terhadap kuffar membuatnya dicari-cari musuh. Tekad kuatnya menggentarkan barisan para pendosa, yaitu para aparatur pemerintahan thaghut di negaranya. Tatkala mendengar seruan jihad, ia bersegera menyambut seruan Allah dan Rasul-Nya dan berhijrah ke negeri Filipina pada tahun 2006 dan bergabung dengan barisan mujahidin Harakah Islamiyyah “Abu Sayyaf ” yang kala itu berada di bawah kepemimpinan Syaikh al-Kadafi Janjalani , bersama sejumlah ikhwah dari Indonesia dan Malaysia. Setelah berjihad bersama mereka selama beberapa waktu, dia kemudian dia kembali ke negaranya, tepatnya ke tempat kelahirannya di kota Sabah, dengan membawa akidah jihad dan bertekad untuk membuka front jihad di sana. Akan tetapi Allah berkehendak sesuai yang Dia inginkan, Abu Shabah ditangkap thaghut Malaysia. Sang

singa pun mendekam di penjara selama dua tahun dengan tetap teguh dan bersabar, meski tipu daya musuh dan makar mereka, baik dari kalangan ulama durjana yang menyeru kepada pintu Jahannam dan meninggalkan jalan jihad yang bercahaya, pun para penggembos yang dulunya menempuh jalan jihad kemudian mereka membelot dan berbalik ke belakang. Abu Shabah tetap bersabar dan teguh. Makar para musuh dan penyiksaan mereka terhadapnya semakin menambah keimanan dan keyakinan. Di penjara, dia habiskan waktunya untuk ibadah dan menuntut ilmu dari ikhwah mujahidin yang dipenjara bersamanya, dan saling menasehati dengan kesabaran dan keteguhan antar mereka. Dia selalu meminta kepada Allah agar dikembalikan ke barisan mujahidin. Pada tahun 2008, Abu Shabah bebas dari penjara, namun pemerintahan Malaysia masih terus mengintainya ke mana pun dia berada. Meski demikian, dia tidak pernah melemah dan putus asa untuk bergabung dengan barisan mujahidin. Sampai Allah mengaruniakannya nikmat hijrah untuk kedua kalinya ke negeri Filipina pada tahun 2011. Sesampainya di negeri jihad di Filipina, pemerinthan Malaysia pun kebakaran jenggot. Mereka langsung bekerja sama dengan pemerintahan Filipina untuk memerangi muhajirin dan mujahidin di sana. Meski tekanan kuffar yang dihadapi mujahidin sangat dahsyat, namun mereka tetap bersabar dan yakin akan janji Allah. Semua itu tidak menambah mereka kecuali rasa cinta kepada mujahidin dan permusuhan mereka terhadap orang-orang kafir. Setelah berlalu waktu yang panjang dalam jihad, ujian dan cobaan, kabar gembira datang kepada mereka dengan

Rumiyah

29

BALA TENTARA KHILAFAH DI ASIA TIMUR BERLATIH GUNA MENGHADAPI PASUKAN KUFFAR

tegakknya Daulah Islamiyyah. Hal tersebut merupakan impian dan harapan yang telah Allah wajudkan untuk kaum muslimin. Khilafah yang sejak beberapa zaman telah hilang, dan dinanti-nanti oleh Abu Shabah dan rekan-rekan mujahidinnya di negeri Filipina, juga negerinegeri lainnya. Dia pun segera bergabung dengan kafilah penuh berkah. Dia segera berbaiat kepada Khalifah Abu Bakar Al-Baghdadi bersama rekan-rekan mujahidin-Nya dari kalangan Anshar dan Muhajirin pada tahun 2014. Setelah pemerintahan Salibis mengetahui kelompok kecil tersebut, dan menyadari adanya balatentara Khilafah berada di daerah itu, pemerintahan pun memeranginya dengan tujuan membasminya sampai ke akar-akarnya dan memadamkan cahayanya. Namun, Abu Shabah dan mujahidin tetap teguh dan sabar dalam menjalankan ikrar baiatnya kepada Khilafah, tidak mundur dan tidak goyah. Dia selalu menasehati saudara-saudaranya untuk tetap sabar dan teguh di atas ujian dan cobaan, agar meninggalkan dunia dan mencintai akhirat. Allah pun menguji mereka dengan ujian yang baik. Sampai sebagain ikhwah terbunuh dan menemui ajalnya, sebagian lainnya masih menanti tanpa mengubah atau mengganti janji, meski dahsyatnya tipu daya musuh dan makar dari kalangan Salibis, kuffar, dan munafikin. Abu Shabah mengikuti banyak peperangan di Filipina, di antaranya adalah peperangan di pulau Jolo Sulu, peperangan di distrik Maguindanao dan peperangan di pulau Basilan. Dia juga tidak lupa untuk menyeru ikhwah mujahidin agar bersatu di bawah satu panji, yaitu panji Khilafah. Demi hal itu, pada tahun 2016, bersama dengan muhajirin dari Malaysia dan Indonesia, Abu

30

KISAH SYAHID

Shabah mendirikan batalion bernama Katibah Muhajirin. Dia berbaiat untuk kedua kalinya kepada Khalifah kaum muslimin, kemudian bergabung Dalam barisan mujahidin di bawah satu komando amir yang dipilih oleh Daulah Islamiyyah, yaitu Syaikh Abu Abdullah Al-Basilani . Pada bulan Syawal 1437 H pertempuran sengit berlangsung antara balatentara Ar-Rahman dan tentara Syaitan di pulau Basilan. Peperangan ini berlangsung selama sebulan penuh dibawah komando Syaikh Abu Abdulah. Pada satu hari, sebagaimana biasanya Abu Shabah bangun dengan cepat. Dia menuju dapur guna menyiapkan makanan untuk ikhwah. Tatkala makanan sudah siap, tibatiba dia mendengar suara kapal. Ternyata itu adalah kapal tempur jenis OVI – 10. Kapal tersebut menuju kamp militer mereka, maka dia bersegera mempersiapkan diri, mengambil senjatanya dan berangkat menuju musuhnya bak singa yang akan menerjang buruannya. Kemudian dia bertakbir dan menyerang kapal tersebut. Peperangan berlangsung sengit, namun Allah menunaikan takdirNya, kapal menembakkan mortirnya dan meledak di dekat lokasinya. Sang singa pun terjatuh. Tatkala saudarasaudaranya melihat hal itu, mereka bersegera menujunya untuk memberikan pertolongan darurat, namun dia telah berpindah ke tempat tertinggi, menuju tempat keabadian, meninggalkan dunia yang fana ini. Dia gugur syahid sebulan setelah pernikahannya. Allah telah menjadikan kematiannya sebagai api bagi musyrikin dan cahaya bagi mujahidin.

Rumiyah

31

Bersamaan dengan peperangan yang terus dilancarkan Junud Khilafah terhadap bala tentara kekufuran, kami kutipkan sekilas berita dari sejumlah operasi terbaru yang dilakukan oleh Mujahidin Daulah Islamiyyah yang telah berhasil memperluas wilayah Khilafah maupun hanya meneror, membantai, dan menghinakan musuhmusuh Allah. Berita operasi-operasi ini adalah pilihan dari berbagai operasi militer Daulah Islamiyyah di banyak front pertempuran dari timur hingga barat, selama beberapa pekan terakhir. Wilayah Khurasan Pada tanggal 1 Sya’ban, junud Khilafah menggagalkan operasi penurunan pasukan Amerika dan Afghanistan murtad di distrik Mamind Achin provinsi Nangarhar. Konfrontasi berlangsung sengit melawan pasukan salibis yang disokong oleh pesawat-pesawat tempur dan helikopter, menewaskan dan melukai beberapa murtaddin, dan sebagian lainnya melarikan diri.

32

NEWS KABAR

Pada tanggal 7 Sya’ban, al Akh istisyhadi Nushratullah al-Kabuli berangkat dengan bom mobil dan meledakkannya di tengah konvoi pasukan Amerika salibis dekat kedubes Amerika di kota Kabul, menewaskan delapan tentara Amerika dan Afghanistan serta melukai beberapa lainnya. Menghancurkan dua kendaraan lapis baja Amerika dan beberapa kendaraan pasukan Afghanistan. Pada tanggal 16 Sya’ban, al Akh istisyhadi Abu Handzalah al-Khurasani  berhasil meledakkan bom rompinya di tengah iring-iringan si murtad Abdul Ghafur al-Haidari wakil senat Thaghut Pakistan dekat kota Quetta , menewaskan dan melukai lebih dari 30 murtad dari kalangan aparat kepolisian, Badan Intelijen dan pasukan penjaga. Serta melukai lebih dari 40 lainnya. Pada tanggal 21 Sya’ban, dua kesatria inghimasi junud Khilafah Abu Ibrahim al-Khurasani dan Abu Aisyah al-Khurasani menyerbu bangunan radio milik pemerintahan murtad di kota Jalalabad. Keduanya berhasil memakirkan

bom sepeda motornya dekat bangunan dan meledakkannya di tengah perkumpulan pasukan keamanan dan kepolisian Afghanistan. Setelah itu dua kesatria in-ghimas masuk ke dalam bangunan, menewaskan dan melukai murtaddin selama tiga jam berturut-turut. Dan Berakhir dengan terbunuhnya sekitar 30 personil pasukan keamananan, aparat kepolisian dan awak media Afghanistan serta beberapa lainnya luka-luka. Asia Timur Pada tanggal 3 Sya’ban, junud Khilafah berhasil membunuh lima tentara Filipina dan melukai enam lainnya dengan ledakan bom rakitan di kota Manila, Filipina. Pada tanggal 13 Sya’ban, junud Khilafah berhasil membunuh lima Syiah dan melukai enam lainnya dengan bom rakitan di dalam kota Manila. Pada tanggal 14 Sya’ban, junud Khilafah berhasil meledakkan bom rakitan atas aparat pasukan salibis Fiipina di selatan Cotabato menewaskan satu personil dan melukai tiga lainnya. Pada tanggal 27 Sya’ban, Junud Khilafah melancarkan serangan dengan skala luas atas sejumah lokasi pasukan Filipina di kota Marawi yang terletak di pulau Mindanao. Sejumlah prajurit berangkat menuju kota dan menyerbu posisi tempur pasukan salibis di dalamnya, membunuh dan melukai lebih dari 73 salibis. Sebagaimana mujahidin juga menyerbu penjara dan membebaskan lebih dari 100 tawanan di antaranya adalah mujahidin, membakar gerejagereja Kristen, meraih beberapa ghanimah berupa kendaraan-kendaraan tempur, senjatasenjata berikut amunisnya. Sementara 10 salibis

mati empat di antaranya adalah perwira, setelah serangan junud Khilafah di Jolo Sulu. Pada tanggal 29 Sya’ban dua prajurit Khilafah melakukan serangan atas perkumpulan aparat kepolisian Indonesia di dekat terminal bis kota Jakarta, menewaskan dan melukai beberapa murtaddin. Pada tanggal 30 Sya’ban, Junud Khilafah berhasil membakar kendaraan lapis baja pasukan Filipina selama konfrontasi senjata di kota Marawi. Pada tanggal 16 Ramadhan, junud Khilafah berhasil menguasai dua kendaraan lapis baja setelah serangan mereka atas sebuah lokasi pasukan salibis Filipina di kota Marawi. Mereka juga berhasil membunuh empat tentara selama baku tembak di dalam kota. Sementara 24 tentara Filipina tewas dalam insiden serangan udara yang salah sasaran menembak lokasi mereka di kota Marawi. Al Akh Abu Khair al-Arkhabili menyerbu Resort World di kota Manila Filipina, menewaskan sedikitnya 35 salibis dan melukai 70 lainnya. Wilayah Kaukasus Pada tanggal 16 Sya’ban, junud Khilafah melancarkan serangan atas pos taktis aparat kepolisian murtad di kota Malgopek di Inghushetia selatan Rusia. Wilayah Baghdad Pada tanggal 3 Ramadhan, al Akh Istisyhadi Iyad al-Iraqi dengan bom mobilnya menargetkan perkumpulan Rafidhah musyrikin di distrik alKaradah pusat Baghdad, hasilnya menewaskan dan melukai 70 murtad.

SERANGAN ATAS KONVOI KENDARAAN KUFFAR DI KABUL

Rumiyah

33

Pada tanggal 4 Ramadhan, al Akh Istisyhadi Abu Hasan al-Iraqi berangkat dengan bom mobil dan meledakkannya di tengah konsentrasi Rafidhah musyrikin di distrik asy-Syawakah di pusat Baghdad, menewaskan dan melukai sedikitnya 52 murtad Rafidhah Wilayah Hama Pada tanggal 22 Sya’ban, beberapa prajurit Khilafah menyerbu sejumlah lokasi di desa Aqarib as-Shafi yang dihuni kaum Nushairiyyah di pinggiran timur Hama. Serangan dimulai dengan menyelinapnya mujahidin ke dalam desa, membunuh dan melukai mereka hingga berhasil menguasainya. Setelahnya unit suport menyibukkan murtaddin dengan membombardir posisi tempur mereka di desa al-Mab’ujah dan as-Shaburah menggunakan senapan mesin berat dan sejumlah rudal mortir. Sementara desa as Salamiyah berhasil ditargetkan dengan roket Grad. Mujahidin kembali ke lokasi mereka dengan selamat sembari membawa ghanimah yang Allah karuniakan kepada mereka setelah membantai musuh-musuh dien, menewaskan dan melukai sekitar 170 dari mereka. Wilayah Idlib Pada tanggal 25 Sya’ban, salah satu junud Khilafah berhasil memakirkan bom mobil di depan markas Shahawat murtad di desa Tal Thuqan pinggiran Idlib, setelahnya ia menyerang markas yang didalamnya terdapat pentolanpentolan murtaddin berkumpul, ia ledakkan bom sepeda dan bom rompinya secara bersamaan, menewaskan dan melukai lebih dari 50 murtad, tiga di antaranya adalah para komandan.

OPERASI BERBAROKAH DI MANCHESTER

34

NEWS

Inggris Pada tanggal 27 Sya’ban, salah satu kesatria junud Khilafah berhasil meletakkan bom rokitan di tengah perkumpulan salibis di kota Manchaster. Bom rakitan berhasil diledakkan di gedung Manchaster Arena yang biasa digunakan untuk festival-festival amoral. Hasilnya, Menewaskan sekitar 30 salibis dan melukai 70 lainnya. Pada tanggal 18 Ramadhan, beberapa unit junud Khilafah –Abu Shadiq al-Britani, Abu Mujahid alBritani dan Abu Yusuf al-Britani  menyerbu dua lokasi di London, yang pertama adalah jembatan London dimana mereka menabrak sejumlah salibis dan yang kedua di restorant, menusuk beberapa lainnya sebelum akhirnya mereka gugur syahid Somalia Pada tanggal 27 Sya’ban, al Akh Istisyhadi Abu Qudamah al-Marihani berhasil ber in-ghimas dengan bom rompinya dan meledakkanya di pos taktis pasukan Somalia murtad di kota Bosaso timur Somalia, menewaskan tujuh murtaddin dan melukai 10 lainnya. Mesir Pada tanggal 1 Ramadhan, Unit intelijen junud Khilafah melancarkan serangan ambush ampuh menargetkan puluhan Nasrani muharibin saat mereka menuju gereja Samuel di barat al Menya. Hingga menewaskan 31 salibis dan melukai 24 lainnya, serta membakar salah satu mobil mereka.

Rumiyah

35

36

INTERVIEW WAWANCARA

Amir junud Khilafah di Asia Timur menampik berbagai klaim palsu pemerintah thaghut Filipina seputar kemampuan militernya untuk memberantas mujahidin. Dia menceritakan berbagai pertempuran yang dijalani junud Daulah Islam melawan pasukan Salibis Filipina. Sejumlah pertempuran yang menjadikan para pengusung tauhid mengungguli orang-orang musyrik, kendati jumlah dan persenjataan mereka lebih banyak. Dalam wawancaranya bersama majalah Rumiyah, Syaikh Abu Abdullah Al-Muhajir bercerita mulai dari perjalanan jihad di Asia Timur, sampai berbaiatnya para mujahidin kepada Amirul Mukminin Syaikh Abu Bakar Al-Baghdadi , dan bergabung dengan Daulah Islam, serta penaklukan demi penaklukan yang mereka capai selepasnya. Dia menjelaskan bahwa Front Pembebasan Moro (MILF), dengan berbagai alirannya, telah terjatuh ke dalam perangkap pemerintahan rezim Salibis Filipina yang tidak memberi mereka apa-apa kecuali janji-janji palsu, yang mana mereka meletakkan senjata mereka dalam rangka meraih itu semua. Dia juga menyingkap banyaknya pejuang yang meninggalkan gerakan tersebut, setelah mereka mengetahui kebobrokan manhaj dan kedustaan para komandannya. Kemudian sebagian besar dari mereka bergabung dengan Daulah Islam. Melalui Rumiyah, ia menyeru kaum muslimin di seluruh dunia untuk berhijrah ke kawasan-kawasan junud Khilafah di Asia Timur, dalam rangka membela saudara-saudara mereka dan upaya menegakkan Daulah mereka. Sebagaimana dia juga menyampaikan kabar gembira tentang kedatangan muhajirin dari berbagai daerah, dan bergabungnya mereka ke dalam barisan mujahidin. Majalah Rumiyah menyajikan untuk Anda wawancara bersama Amir Junud Khilafah Asia Timur Syaikh Abu Abdullah Al-Muhajir . Tanya: Assalamu’alaikum wa rahmatullahi wa barakatuh, dapatkah Anda menjelaskan kondisi kaum muslimin di Asia Timur? Jawab: Wa’alaikumussalam wa rahmatullahi wa barakatuh, segala puji bagi Allah Rabb semesta alam, shalawat serta salam terlimpahkan kepada Rasulullah Sang Terpercaya, juga kepada segenap keluarga dan sahabat beliau seluruhnya, dan siapa saja yang mengikuti mereka dengan kebaikan sampai Hari Kiamat, amma ba’du: Kondisi kaum muslimin di Asia Timur tidak

berbeda dengan kondisi saudara-saudara mereka di seluruh penjuru bumi, hidup tanpa jamaah (Khilafah) yang menyatukan mereka, tidak ada imam yang memimpin, mereka hidup dalam kelompok-kelompok, suku-suku, organisasi-organisasi, kabilah-kabilah, terpecah-belah, dan tercerai-berai. Kaum musyrikin sangat memanfaatkan kondisi ini. Dengan banyaknya kaum Nasrani yang tersebar luas di daerah ini di bawah pedang imperialisme Salibis, dan sokongan dari mereka, serta terus berlanjut hingga hari ini, maka menghabisi Islam di daerah ini menjadi target terang-terangan terpenting bagi orang-orang musyrik. Mereka berusaha mengintimidasi kaum muslimin dengan berbagai cara untuk memurtadkan mereka, dan memusnahkannya dari muka bumi. Semua itu menimbulkan reaksi yang baik. Orangorang pun terbangun dari tidur mereka, mendorong mereka menenteng senjata melawan pemerintahan dan pasukan kriminal Salibis. Dan hal itu pula yang membuat kaum musyrikin tercengang, khususnya di tengah lemahnya kemampuan mereka untuk membuat jera orang-orang yang mengaku Islam, dan menaklukkan mereka lagi. Maka kaum musyrikin terpaksa berhenti menumpahkan darah kaum muslimin, dan menghentikan ekspansi ke daerah-daerah mereka. Kemudian ambisi terbesar mereka adalah menjadikan kaum muslimin enggan berjihad. Namun hal itu tidaklah mungkin, meski berlangsung kejahatan-kejahatan Salibis, kecurangan para penipu, dan penghianatan para pengkhianat, orang-orang masih menyimpan senjata, mereka siap untuk memerangi orang-orang Nasrani di setiap waktu. Di tengah atmosfer perseteruan antara ahli tauhid dan ahli syirik ini, muncullah generasi baru dari kalangan pemuda yang mempelajari tauhid, mengenal al-walaa` wal-baraa` (loyalitas dan anti-loyalitas dalam Islam, Edt.), dan bertekad menenegakkan hukum Allah di muka bumi, di negeri yang akan menjadi penyumbat tenggorokan orang-orang Nasrani al-muharibin (yang wajib diperangi), kaum paganis Budha, dan golongangolongan lain dari sekte-sekte syirik seluruhnya. Namun, banyaknya kelompok, berbilangnya panji, serta banyaknya amir (pemimpin) yanbg menggiring manusia dari kesesatan menuju kesesatan lainnya, justru malah menjauhkan manusia dari tujuan tertinggi mereka, bahkan menjerumuskan mereka ke dalam kesyirikan dan kemurtadan, dengan berjalannya mereka menapaki jalan Ikhwanul Murtadin, masuk ke dalam demokrasi, dan loyal kepada kaum musyrikin. Meski demikian, tersisa segelintir muwahid yang menjaga agar tidak ada hukum yang tegak di bumi ini kecuali hukum Allah  saja. Mereka adalah pelopor

Rumiyah

37

KEDUA DARI SEBELAH KIRI : SYAIKH ABU ABDULLAH AL-MUHAJIR , AMIR BALA TENTARA KHILAFAH DI ASIA TIMUR

pasukan yang berbaiat kepada Amirul Mukminin , dan bergabung dengan Daulah Islam, semoga Allah memberkahi kita di dalamnya. Tanya: Bagaimana kondisi mujahidin di Asia Timur sebelum deklarasi Khilafah? Dan buah apa yang kalian peroleh setelah bergabung ke dalam barisan Daulah Islam? Jawab: Sebagaimana yang saya katakan sebelumnya, meskipun ada dampak baik dalam menenteng senjata melawan para Salibis di wilayah kepulauan Nusantara, tetapi orang-orang di sini belum bisa melepaskan diri dari penyakit akibat faksi-faksi dan kelompokkelompok, yang mendera setiap medan jihad, terutama sebelum kembalinya Khilafah, dan terbentuknya kembali jamaah kaum muslimin di bawah satu komando pemimpin muslim (khalifah). Demikianlah, para pengusung kesesatan dengan segera mengeksploitasi berbagai peristiwa dan menyelewengkan manusia sehingga mau berdamai dengan para Salibis, dan bermesraan dengan mereka, demi mendapatkan sejumlah posisi di pemerintahan kafir. Di sini, para ahli tauhid mengerahkan tenaga mereka untuk mengajarkan agama Islam kepada manusia, dan mengobarkan mereka untuk selalu berjihad sampai agama tegak di bumi ini. Akan tetapi, manusia lebih cenderung kepada dunia, dan rela dengan sedikit kesenangan yang mereka dapatkan dari kaum musyrikin. Dengan jumlah pasukan dan persenjataan yang sedikit, serta minimnya manusia yang menolong, mulailah keputusasaan menyusup ke hati para pemuda. Dan sangat disayangkan, di antara mereka ada yang

38

WAWANCARA

tidak mau berjihad, dan malah sibuk mengais rezeki dan mengurus anak-anak. Tapi di antara mereka ada juga yang berhijrah ke medan-medan jihad lain yang punya harapan besar dalam menegakkan agama Allah di muka bumi. Di antara nikmat Allah kepada kita dan kaum muslimin di seluruh dunia adalah tatkala Syaikh Abu Bakar Al-Baghdadi mendeklarasikan kembali Khilafah. Maka kami pun segera berbaiat kepada Amirul Mukmin, beberapa hari setelah pendeklarasiannya, demi menaati perintah Allah dan menyatukan barisan mujahidin yang tercerai-berai di daerah ini, di bawah panji Daulah Islam. Hanya saja, pengumuman baiat ini agak terlambat beberapa waktu, sampai Allah memudahkan pengumumannya. Namun dalam proses tersebut mendatangkan banyak kebaikan bagi jihad di seluruh kepulauan Nusantara. Terlebih lagi, banyak katibah (batalion) dan sariyyah (satuan pasukan) yang bersatu di bawah panji Daulah Islam sebenarnya adalah jamaah-jamaah yang paling baik manhajnya, paling bersih akidahnya, dan paling sengit memerangi orang-orang musyrik. Tidak ada bukti paling kuat selain pertempuran-pertempuran besar yang dilakoni junud Daulah Islam melawan pasukan Salibis Filipina dalam rentang dua tahun silam, meliputi di dalamnya upaya dalam menghadang kampanye militer besar, membunuh ratusan tentara Salibis, dan menyerbu banyak kota yang dikontrol para Salibis. Dengan izin Allah, kota Marawi tidak akan menjadi kota terakhir yang dikuasai oleh mujahidin. Tanya: Bagaimana keadaan medan jihad di daerah

kalian, dan mana saja daerah tempat keberadaan kalian di Asia Timur? Lalu pertempuran apa yang paling mengemuka yang dilakoni mujahidin dalam melawan pasukan pemerintahan Salibis pasca deklarasi Khilafah? Jawab: Secara umum, kondisi mujahidin semakin lama semakin baik. Jumlah pasukan dan persenjataan semakin bertambah. Atas karunia Allah, jumlah mereka sangat besar di Pulau Mindanao, sebelah selatan Filipina, Asia Timur. Banyak muhajir yang mendatangi kami dari berbagai negara di kawasan Asia Timur, bahkan juga dari luar kawasan, segala puji bagi Allah semata.

Salibis congkak, atas karunia dan anugerah Allah. Secara umum, atas karunia Allah, para Salibis sungguh telah mencicipi banyak malapetaka dari kami. Kami telah berpengalaman menghadapi mereka, melalui banyak peperangan yang kami jalani melawan mereka. Kami mendapati mereka adalah para pengecut saat

BALA TENTARA KHILAFAH DI MARAWI

Sejak deklarasi Khilafah, kami menjalani beberapa pertempuran di berbagai daerah di negeri ini. Di Basilan saja berlangsung lima pertempuran, terpenting di antaranya adalah pertempuran yang berlangsung selama 46 hari, di mana di dalamnya disertakan helikopter, pesawat jet, dan senjata artileri yang membombardir muwahidin sepanjang siang-malam. Jumlah musuh yang tewas mencapai sekitar seratus, belum lagi yang luka-luka. Begitu pula di kawasan strategis Ranau. Di Kota Ranau berlangsung lima pertempuran lainnya, sejak dideklarasikannya Khilafah. Salah satu pertempuran terpenting adalah pertempuran ketiga di Putij, tahun 1437 H. Pertempuran meletus setelah daerah-daerah mujahidin sepanjang siang dan malam dibombardir serangan udara oleh banyak helikopter, pesawatpesawat jet tempur sepanjang siang, dan bombardir artileri siang-malam selama enam bulan berturutturut. Musuh memiliki perlengkapan dan persenjataan semisal pesawat tempur, tank-tank, helikopter, dan artileri. Sedangkan mujahidin hanya memiliki semiang (sedikit) persenjataan dan jumlah pasukan, namun banyak bertawakal dan kembali kepada Allah. Meski demikian, Allah menganugerahkan mereka sehingga dapat membunuh ratusan musuh, dan menolong mereka atas musuh-musuhNya. Sementara di Maguindanao, mujahidin berhasil memberi tekanan kepada para musuh dari kalangan

berlangsungnya pertempuran, meski jumlah mereka lebih banyak dan persenjataan mereka lebih hebat, tapi Allah memenangkan kami atas mereka dan kami timpakan kepedihan untuk mereka. Tanya: Bisakah Anda bercerita tentang Front Pembebasan Moro (MILF), dan bagaimana bisa ia menandatangani kesepakatan damai dengan pemerintahan Salibis? Jawab: Pada dasarnya, MILF terdiri dari elemen yang heterogen, tidak memiliki pandangan dan aliran sejenis. Di dalamnya terdapat banyak pribadi yang saling berseberangan, memiliki banyak cita-cita yang bertentangan. Coraknya lebih condong mengikuti Ikhwanul Murtadin. Oleh karenanya, selama empat dekade terakhir, kelompok ini mengalami banyak perpecahan. Demikian pula, kelompok ini juga dihempas perselisihan tajam seputar bagaimana ‘berdialog’ dengan pemerintahan Salibis. Ada kelompok yang sejak lama menolak aksi bersenjata, bersikukuh untuk bernegosiasi dengan pemerintah Salibis, dan rela dengan apa pun yang ditawarkan pemerintah. Sedangkan kelompok lain hanya melihat senjata merupakan satu-satunya sarana untuk mengusir pasukan Salibis Filipina dari wilayah-wilayah kaum muslimin. Para Salibis sukses memanfaatkan perselisihan ini dengan sebaik-baiknya. Orang-orang Salibis memberikan secuil harapan kepada kelompok

Rumiyah

39

yang mau menyerah, kemudian mereka memaksa kelompok yang bersikukuh berperang agar mau menerima secuil harapan tersebut.

ancaman Thaghut Filipina yang sebentar lagi akan menumpas mujahidin. Bagaimana fakta yang sebenarnya?

Kemudian, mulailah para Salibis melepaskan diri memberi secuil harapan yang mereka janjikan itu. Sehingga para pemimpin MILF di berbagai kelompok menyadari bahwa para Salibis mempermainkan mereka selama bertahun-tahun. Akan tetapi, hal itu sama sekali tidak mengubah keadaan sedikit pun, karena mereka adalah orang-orang yang sudah keenakan duduk, dan rela dengan posisi semu yang mereka raih. Bahkan yang

Jawab: Thaghut Filipina Rodrigo Duterte telah teperdaya oleh ambisinya. Dia mengira dapat memadamkan cahaya Allah dengan pernyataanpernyataannya. Mahabenar Allah tatkala berfirman, “Mereka ingin memadamkan cahaya Allah dengan mulutmulut mereka, dan Allah akan tetap menyempurnakan cahaya-Nya meskipun orang-orang kafir tidak suka.” (At-Taubah: 32)

EKESKUSI NASRANI MUHARIBIN SETELAH PENYERANGAN MARAWI

mengherankan lagi adalah mereka ikut masuk ke dalam permainan syirik demokrasi, dan ikut serta di dalamnya. Persoalan itu, segala puji bagi Allah, membantu dalam membongkar hakikat orang-orang yang sesat lagi menyesatkan tersebut, menjauhkan para pemuda dari mereka, dan banyak di antara mereka mau bergabung kembali ke jamaah-jamaah jihad yang tegak di atas tauhid, dan tidak rela menggantungkan senjata selamanya. Tujuan terbuka mereka adalah penegakan hukum Allah di muka bumi. Yang terdepan dari mereka adalah jamaah-jamaah, katibah-katibah, dan sariyah-sariyah yang bergabung dengan Daulah Islam. Sekarang, para komandan MILF dengan berbagai aliran dan panjinya, mereka tak berdaya di hadapan kekuasaan pemerintahan Salibis Filipina. Mereka hanya bisa mengeluhkan mengapa para Salibis melanggar janji mereka? Di saat yang sama, mereka mengklaim masih memiliki ribuan pejuang bersenjata, tetapi tidak mampu memobilisasi mereka untuk melawan para Salibis, karena takut dicap sebagai ‘teroris’. Tanya: Media Salibis sering berbicara tentang

40

WAWANCARA

Semenjak para penduduk negeri ini memeluk Islam, tidak pernah sehari pun orang-orang kafir berhenti merancang peperangan melawan mereka. Betapa tidak, Rasulullah  telah bersabda, “Akan senantiasa ada sekelompok dari umatku yang berperang di atas kebenaran, dan menang atas orang-orang yang melawan mereka hingga generasi terakhir mereka kelak memerangi Al-Masih AdDajjal.” (HR. Ahmad dan Abu Dawud) Lantas, apakah thaghut ini telah berhasil menumpas para mujahidin dan melenyapkan mereka dari peta? Ataukah justru para mujahidin semakin bertambah banyak dan semakin kuat dari waktu ke waktu dengan izin Rabb mereka? Jadi, demi Allah, mereka tidak akan mampu memadamkan cahaya Allah, karena Allah telah berjanji kepada kita bahwa Dia akan menyempurnakan cahaya Nya dan memenangkan agamaNya. Allah berfirman, “Dialah yang telah mengutus Rasul-Nya dengan membawa petunjuk dan agama yang benar, agar Dia memenangkannya atas semua agama, meskipun orang-orang musyrik tidak suka.” (At-Taubah: 33) Tanya: Adakah pihak lain yang ikut terlibat bersama para thaghut memerangi balatentara Khilafah di Asia Timur? Apakah ada para thaghut di kawasan sekitar atau yang lainnya berpartisipasi dalam hal ini? Jawab : Ya, ada pihak lain yang berpartisipasi dalam hal itu, bahkan mereka senantiasa menunggu dan memantau kabar tentang para mujahidin di sini. Di antara mereka adalah Rusia dan Amerika Serikat (AS), padahal keduanya sedang sibuk dengan penderitaan dan kekalahan mereka di Irak dan Syam.

POS CHECKPOINT DAULAH ISLAMIYYAH DI MARAWI

Tanya: Apakah sampai saat ini kalian masih menyambut muhajirin? Adakah jalan untuk bergabung dengan kalian? Jawab: Ya, alhamdulillah. Kami masih menyambut muhajirin dan menerima mereka. Ada beberapa cara dan jalan yang relatif aman untuk berhijrah. Tetapi, setiap orang yang ingin berangkat harus mengupayakan berbagai faktor (sebab) untuk itu, disertai niat ikhlas dan berdoa sungguh-sungguh kepada Allah agar memudahkan hijrahnya, dan mengantarkannya ke sejumlah medan ribath dan perang, demi menggapai Ridha Rabb Yang Mahapengasih. Tanya: Apa pesan yang ingin Anda sampaikan kepada para Salibis secara umum, dan mereka yang berada di Asia Timur secara khusus? Jawab: Pesan saya untuk para Salibis, saya katakan, “Wahai para Salibis, bergembiralah dengan apa yang membuat kalian sengsara, karena sesungguhnya balatentara Daulah Islam di Timur Asia akan terus menapaki jalan mereka, sampai Allah menggoncang singgasana kalian di Washington dan Moskow, dengan kemuliaan orang yang mulia atau kehinaan orang yang hina. Kemuliaan yang mana Allah memuliakan Islam dengannya, dan kehinaan yang dengannya Allah menghinakan kekafiran, baik kalian suka maupun tidak. Kekuasaan umat kami akan membentang sejauh yang bisa dijangkau oleh waktu siang dan malam, dengan izin Rabb kami yang Mahapengasih. Masuk Islamlah kalian, atau kalian membayar jizyah (upeti) dengan patuh sedang kalian dalam keadaan

tunduk, atau bersiaplah kalian, karena sesungguhnya kami akan memerangi kalian setelah agresi kalian ini, insya Allah, dan kalian akan mendapati kami sebagai orang yang sabar, menang, dan menguasai dengan izin Allah. Tanya: Apa pesan Anda untuk para muwahid di seluruh dunia secara umum, dan di Asia Timur secara khusus? Jawab: Wahai para muwahid di seluruh penjuru dunia, negara kalian telah tegak sebagaimana telah disebutkan Nabi kalian, dan negara kalian telah datang sebagaimana yang beliau terangkan kepada kalian. Dan sungguh tanpa ragu, ini adalah Khilafah ‘ala minhaj an-nubuwah (di atas manhaj kenabian). Waspadalah, jangan sampai khilafah ini diserang karena kelalaian kalian selama mata kalian masih bisa berkedip dan urat nadi kalian masih bisa berdenyut. Juallah ‘barang dagangan’ kalian kepada Allah dengan harga murah, dan niatkan amal kalian dengan ikhlas karena Allah, sehingga membuat malaikat bangga dan membuat geram para setan dari kalangan manusia maupun jin. Beritahukan kepada para Salibis, bahwa telah dekat waktu kematian mereka dan telah tiba waktu peradilan mereka disebabkan mereka menyekutukan Allah, membantai dan mengusir kaum muslimin yang lemah di seluruh penjuru dunia, serta merampas kehormatan dan harta-benda umat Islam. Dan kabarkan kepada mereka bahwa tempat ditunaikannya janji kita adalah di Washington dan Moskow. Kabar sebenarnya adalah yang akan mereka lihat, bukan yang akan mereka dengar, dengan izin Allah Ta’ala. []

Rumiyah

41

Gerakan nasionalis Taliban telah berupaya kuat untuk meyakinkan orang-orang musyrik di negaranegara tetangganya. Mereka mengakui keabsahan sistem pemerintahannya. Mereka menginginkan terbangunnya hubungan baik. Namun bukannya mendapat bantuan, justru musuh-musuhnya yang dibantu. Hal itu ketika didapati ternyata ada sebagian syariat Islam yang diterapkan. Sebagaimana mereka juga melindungi para muhajirin dan mengizinkannya menggunakan wilayah kontrolnya untuk beri’dad dan melindungi muhajirin lain. Kemudian gerakan ini tertimpa kemunduran besar. Mereka kehilangan kontrol atas wilayahnya hanya selang beberapa hari saja paska invasi salibis. Mereka mengalami kelemahan dalam waktu yang cukup lama. Dalam situasi genting ini, mereka malah mengkhianati dan mengisolasi pemimpinnya sendiri, hingga kematiannya. Walhasil, terbentuklah pusat kekuasaan baru yang memegang otoritas gerakan dengan dukungan dan arahan intelijen Pakistan. Sekelompok murtad ini, yang bertanggung jawab atas tangan-tangan eksternal dalam tubuh Taliban sejak berhasil menguasai Kabul, dan juga yang bertanggung jawab atas semua pernyataan-pernyataan “manis” kepada negara-negara tetangganya, semakin menambah

42

MAKALAH

loyalitasnya kepada orang-orang kafir setelah berhasil menguasai penuh otoritas gerakan. Ia mengajukan dirinya sebagai abdi kotor dan anjing penjaga perbatasan mereka dengan terus menerus menegaskan bahwa para mujahidin sudah tidak diperbolehkan menggunakan wilayah kontrolnya untuk mempersiapkan seranganserangan baru. Semua itu demi membangun hubungan baik dan mendapatkan pengakuan serta sedikit bantuan dari orang-orang musyrik. Daulah Islamiyyah dideklarasikan. Hukum-hukum khilafah kembali hidup. Jamaah muslimin kembali dibangun. Upaya-upaya untuk menegakkan kembali syariat Allah di bumi terus digalakkan. Dakwah tauhid menyebar di berbagai lapisan masyarakat. Masyarakat mulai memahami wajibnya berlepas diri dari kesyirikan dan orang-orang musyrik dan memusuhi serta memerangi mereka sampai Din semuanya milik Allah. Demikian juga akan keharusan loyal kepada orang Islam, berpegang teguh dengan jamaah muslimin, yang berarti perbatasan-perbatasan palsu yang merobek-robek negeri kaum muslimin harus dilenyapkan, dan organisasiorganisasi yang memecah belah kaum muslimin harus dibubarkan. Semua itu membuat gerakan nasionalisme Taliban murtad “berbagi rasa” khawatir dengan negaranegara salibis dan thaghut-thaghut penguasa negeri kaum muslimin.

KEDUBES RUSIA DI AFGHANISTAN BERKATA, “RUSIA MEMILIKI HBUNGAN DENGAN TALIBAN DAN DAULAH ISLAMIYYAH ADALAH MUSUH BERSAMA BAGI KEDUANYA

Walhasil, pemberantasan Daulah Islamiyyah menjadi proyek bersama antara Taliban dengan negara-negara kafir yang ketakutan dengan eksistensi Daulah Islamiyyah di perbatasannya, sebagaimana juga AS yang menginvasi Afghanistan. Hingga tak diherankan lagi ketika Taliban mengajukan pemberantasan Daulah Islamiyyah itu sebagai barang dagangan berharganya, yang tentu diinginkan oleh negara-negara kafir itu, dan harganya tentu saja membuka hubungan diplomatik dengan petinggipetinggi Taliban, dukungan politik, dan mungkin juga dukungan dana dan persenjataan. Oleh karena itu, bukan sesuatu yang mengejutkan ketika salibis Rusia menjustifikasi hubungan terbukanya dengan Taliban dengan dalih memberantas Daulah Islamiyyah. Ia juga mengungkapkan kekhawatirannya dengan tersebarnya prajurit Daulah Islamiyyah di dekat pusat pengaruhnya di Asia Tengah. Di saat yang sama juga mengungkapkan kesiapannya melakukan intervensi militer secara langsung untuk memberantas Daulah Islamiyyah di Khurasan. Tak diragukan lagi, sebenarnya Rusia hendak mengusir Amerika dari daerah pengaruhnya di Asia Tengah. Target itu pula yang hendak dicapai oleh China dan Iran. Namun jangan sampai kekosongan paska penarikan mundur Amerika itu diisi oleh Daulah Islamiyyah. Oleh karena itu, Rusia berusaha mengeksploitasi kekosongan paska penarikan mundur Amerika, baik dengan intervensi militer langsung, yang itu cukup sulit dan mahal, atau dengan mengubah Khurasan menjadi daerah penyangga, yang dipantau

sekutunya, untuk mencegah kehadiran musuhmusuhnya di daerah strategis ini. Untuk itu, Taliban adalah yang paling cocok dijadikan sekutu, karena ambisinya yang terbatas pada nasionalisme Afghanistan saja, fanatisme kesukuan dan madzhabnya, dan hubungannya yang erat dengan Iran sebagai sekutu Rusia paling dekat pada akhir-akhir ini. Gerakan murtad ini, dengan mengajukan dirinya sebagai wakil negara-negara salib dan pemerintahan thaghut untuk memberantas Daulah Islamiyyah, sejatinya hanya mengulang apa yang telah dilakukan oleh banyak organisasi dan faksi yang mengaku Islam, seperti faksi-faksi Shahwat di Irak, Syam, dan Libya, yang dijadikan sekutu oleh Tanzhim Al-Qaeda, yang ironisnya, berbaiat kepada Taliban. Gerakan murtad ini, yang telah menipu banyak orang, pada akhirnya nasibnya tak akan lebih baik dari nasib Shahawat Irak dan Syam dengan izin Allah. Nanti akan terbukti ketidak mampuannya mencegah serangan-serangan prajurit Khilafah, bahkan ketidak mampuannya melindungi dirinya sendiri. Ketika itulah sekutu-sekutunya akan mencari pengganti yang lebih cocok. Maka dari itu, hendaklah prajurit-prajurit Khilafah di Khurasan terus melanjutkan serangan-serangannya pada salibis dan murtaddin. Mereka harus terus menimpakan kerugian sebesar mungkin kepada seluruh musuh-musuh Allah. Jika mereka terus menolong Allah dengan kata-kata dan aksinya, niscaya persekutuan manusia dan jin tidak akan mengalahkan mereka. Hanyasanya pertolongan itu di tangan Allah Yang Mahamulia lagi Maha Bijaksana.

Rumiyah

43

‫ئه‌بو حه‌مزه‌ى موهاجري‪‬‬

‫‪04‬‬ ‫‪06‬‬ ‫‪12‬‬ ‫‪16‬‬ ‫‪20‬‬ ‫‪26‬‬ ‫‪30‬‬ ‫‪34‬‬ ‫‪40‬‬

‫ژماره‌‪ - 10‬ڕه‌مه‌زان ‪ 1438‬كـ‬

‫ده‌ستپێك‬

‫هللا به‌اڵيه‌كى به‌سه‌رهێنان كه‌ به‌خه‌ياڵيان نه‌هاتبوو‬ ‫وتار‬

‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ پێغه‌مب ـه‌ران تاقيده‌كرێن ـه‌وه‌ پاشــان‬ ‫پاش ـه‌ڕۆژ بــۆ ئه‌وان ـه‌ ‪-‬به‌�شــى �ســێ‪-‬‬

‫تايبه‌ت‬

‫ڕونكردنه‌و ‌هيـه‌ك له‌اليـه‌ن ليژنـه‌ى موفـه‌وه‌زه‌ سـه‌باره‌ت بـه‌‬ ‫بــاوه‌ڕو ڕێبــازى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫خوشكان‬

‫ئه‌ى ئافره‌ت خۆڕاگربه‌ نه‌ك دونياگير‬ ‫وتار‬

‫دامه‌زراندنى ده‌وڵه‌تى ئيسالمى ‪-‬به‌�شى چوار‪-‬‬ ‫شه‌هيده‌كان‬

‫پياوانێك هه‌ن له‌ باوه‌ڕداران‬ ‫هه‌واڵ‬

‫چااڵكيه‌ سه‌ربازى وئه‌منيه‌كان‬ ‫‌دميانه‬

‫ديمان ‌هي ـه‌ك ل ‌هگ ـه‌ڵ فه‌رمانــده‌ى س ـه‌ربازه‌كان ل ـه‌‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتــى ئاســيا‬ ‫وتار‬

‫بزووتنه‌وه‌ى تاڵيبانى موڕته‌د‬

‫‪34‬‬

‫پێــــــــــــــــــــــڕست‬

‫ئه‌ى موه‌حيده‌كان‪ :‬مزگێنى بده‌ن‪،‬‬ ‫ه الله ناحه‌سێينه‌وه‌ له‌‬ ‫سوێند ب ‌‬ ‫جيهادمان ته‌نها له‌ژێ ‌ر دارى‌زه‌يتون‬ ‫نه‌بێت له‌ ڕۆميه‌‪.‬‬

‫‪16‬‬

‫‪04‬‬

44

‫‌ستپێك‬ ‫ده‬ EXCLUSIVE

‫ْ َْ ْ َ‬ ‫ُ َ َّ َ ْ َ َ َّ َ َ َ ُ‬ ‫ـاب‬ ‫هللا ‪ c‬ده‌فه َ‌رموێــت‪{ :‬هــو الـ ِـذي أخــر َج ال ِذيــن كفــروا ِمــن َ أهـ ِـل ال ِكتـ ِ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ‬ ‫ْ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ِمـ ْـن ِد َي ِار ِهـ ْـم ِل َّو ِل ال َحشـ ِـر َمــا ظ َنن ُتـ ْـم أ ْن َيخ ُر ُجــوا َوظ ُّنــوا أ َّن ُهـ ْـم َما ِن َع ُت ُهـ ْـم‬ ‫ُ َ‬ ‫َ َ َ ُُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ َ‬ ‫ُح ُ‬ ‫ص ُون ُهـ ْـم ِمـ َـن اللـ ِـه فأت ُاهـ ُـم اللـ ُـه ِمـ ْـن َح ْيــث لـ ْـم َي ْحت ِسـ ُـبوا َوقــذف ِفــي قل ِوب ِهـ ُـم‬ ‫ُّ‬ ‫الر ْعـ َـب} [الحشــر‪ .]2‬واتــا‪ :‬ه ـه‌رهللا بێباوه‌ڕانــى خــاوه‌ن کتێبــى هه‌ڵك ‌هنــد لــه‬ ‫شوێنه‌واریان وناچاری کۆچی کردن له یه‌که‌م ده‌ست پێکردنی کۆکردنه‌وه‬ ‫‌وده‌رکردنیانــدا‪ ،‬ئێــوه به‌ت ‌همــا ن ‌هبــوون وگومانتــان نه‌د ‌هبــرد ئــاوا به‌ئاســانی‬ ‫بــڕۆن‪ ،‬ئه‌وانیــش گومانیــان وابــوو کــه به‌ڕاســتی قه‌اڵکانیــان به‌رگریــان‬ ‫ده‌کات لــه ویســت وفه‌رمانــی هللا‪ ،‬ئه‌وســا ئیتــر لــه ال‌ی ‌هک ـه‌وه هللا ب ـه‌اڵی‬ ‫ب ‌هس ـه‌ر هێنــان کــه به‌خه‌یاڵیانــدا نه‌هاتبــوو‪.‬‬ ‫ته‌نهــا هه‌فت ‌هي ـه‌ك پێــش مانگــى ڕه‌مه‌زانــى پيــرۆز جيهــان ه ‌همــووى چــاوى‬ ‫خســت ‌ه س ـه‌ر شــارى مانچســته‌رى به‌ريتانــى‪ ،‬كاتێــك يه‌كێــك ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى‬ ‫خيالف ـه‌ت كرده‌يه‌ ـكـى تيــرۆرى دادگ ـه‌رى ئه‌نجامــدا وتيايــدا (ئارينــا‬ ‫مانچســته‌ر)ى كرد ‌ه ئامانج له‌كۆتايى ئاهه‌نگێكى مۆســيقا بۆ گۆرانيبێژێكى‬ ‫ئه‌مريكــى‪ ،‬ته‌قينه‌و ‌هك ـ ‌ه شــاره‌كه‌ى شــڵه‌ژاند ودانيشــتوانه‌كه‌ى خســت ‌ه‬ ‫ترس ـه‌وه‌‪ ،‬به‌ناچــارى وزه‌ليلــى په‌يوه‌نديــان به‌خۆشه‌ويســتانيانه‌و ‌ه د ‌هكــرد‬ ‫بــۆ پاراســتنيان‪ ،‬پاشــان ژمــاره‌ى قوربانيــان ده‌رچــوو‪ :‬زياتــر ل ـ ‌ه ‪ 20‬كــوژراو‬ ‫وده‌ي ‌ههــا برينــدار؛ ئامار ‌هك ـ ‌ه گه‌يشــت ‌ه نزيك ـه‌ى ‪ 100‬كــوژراو وبرينــدار‪.‬‬ ‫و ‌ه دواى ته‌قينه‌و ‌هك ـ ‌ه هــاوڕێ ترســاوه‌كان ونزيك ـ ‌ه ترســنۆكه‌كانيان‬ ‫په‌نايــان بــرد ‌ه ب ـه‌ر هۆكاره‌كانــى كۆمه‌اڵي ‌هتــى وداواى يارمه‌تيــان د ‌هكــرد ل ـ ‌ه‬ ‫وانـه‌ى كه‌ناشــيان ناســن بــۆ گـه‌ڕان بـه‌دواى خۆشه‌ويســتانيان؛ و ‌ه دوكانـ ‌ه‬ ‫ناوه‌خۆييه‌كانــى م ـه‌ى هه‌ڵســان ب ـ ‌ه داب ‌هشــكردنى م ـه‌ى به‌خۆڕايــى ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫ئه‌ندامه‌كانــى فرياكه‌وتــن تــا ئ ـه‌و ديم ‌هن ـ ‌ه زاماوي ـه‌ى ك ـ ‌ه بينيبوويــان ل ـ ‌ه‬ ‫مێشــكيان بێت ـ ‌ه ده‌ره‌وه‌؛ و ‌ه ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه پێيــان ده‌ڵێــن موســڵمانه‌كانى‬ ‫به‌ريتانيــا خ ـه‌م وپه‌ژار ‌هيــان ڕاگه‌يانــد ه ـه‌روه‌ك ئ ـه‌و ‌ه نه‌ريتيان ـ ‌ه له‌تر�ســى‬ ‫تۆڵ ‌هس ـه‌ندنه‌وه‌؛ و ‌ه ژماره‌يه‌ ـكـى زۆر ل ـ ‌ه ئه‌ندامه‌كانــى پۆليــس وســوپا‬ ‫ل ‌هش ـه‌قامه‌كان باڵوبوون ـه‌وه‌؛ و ‌ه ڕێــژه‌ى هه‌ڕ ‌هش ـ ‌ه ل ـ ‌ه به‌ريتانيــا زۆر‬ ‫به‌رزبووي ـه‌و ‌ه و ‌ه گه‌يشــت ‌ه ڕاده‌ى زۆر ترســناك؛ و ‌ه سياســيه‌كان هاتــن‬ ‫وهه‌ڵم ‌هتــى هه‌ڵبژاردنيــان ڕاگــرت ودوايــان خســت بــۆ ســاڵى داهاتــوو؛ و ‌ه‬ ‫گۆرانيبێــژ ‌ه ئه‌مريكي ‌هك ـ ‌ه گه‌ڕان ـ ‌ه ئه‌وروپي ‌هك ـه‌ى كۆتــاى پێهێنــا وگه‌ڕاي ـه‌و ‌ه‬ ‫واڵتــى خــۆى ب ـ ‌ه تێكشــكاوى؛ و ‌ه يان ـه‌ى چێڵ�ســى بــۆ تۆپــى پــێ ئاهه‌نگ ـ ‌ى‬ ‫س ـه‌ركه‌وتنه‌كه‌ى هه‌ڵو ‌هشــانده‌وه‌‪ ،‬و ‌ه دوژمنانــى ئيســام ويســتيان ڕوى‬ ‫ئازاي ‌هتــى ون ‌هب ـه‌ردى نيشــان بــده‌ن‪ ،‬ب ـه‌اڵم به‌قوڕداچــوون و زه‌ليلبــوون‬ ‫وبريــن وزام ـه‌كان زۆر به‌جوانــى دياربــوو پێيان ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫ل ـ ‌ه ڕوى س ـه‌ره‌وه‌‪ ،‬ديــار ‌ه ك ـ ‌ه كــرده‌ى مانچســته‌ر ئ ـه‌وه‌ى دوپاتكــرده‌و ‌ه ك ـ ‌ه‬ ‫زۆرێــك ل ـ ‌ه شــڕۆڤه‌كاران ماوه‌ي ‌هك ـ ‌ه بــۆى د ‌هچــن‪ :‬ئه‌ويــش ده‌ول ـ ‌ه ل ‌هب ـه‌ر‬ ‫له‌د ‌هســتدانى خاكه‌كانــى ل ـ ‌ه عێ ـڕاق وشــام چــاوى ده‌خات ـ ‌ه س ـه‌ر هێــرش بــۆ‬ ‫س ـه‌ر خاچپه‌رســتان‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌و شــڕۆڤه‌كاران ‌ه ئه‌و ‌هيــان ڕونن ‌هكــرده‌و ‌ه‬ ‫ك ـ ‌ه له‌د ‌هســتدانى خــاك بــۆ ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى شــتيكى نــوێ ني ـه‌؛ ل ـه‌دواى‬ ‫دروســتبوونى ص ‌هح ـه‌وات ل ـ ‌ه عێ ـڕاق وله‌د ‌هســتدانى زۆرێــك ل ـ ‌ه خاك ‌هك ـه‌ى‬ ‫ن ‌هبــوو ‌ه هــۆى شكســتپێهينانى‪ ،‬به‌ڵكــو واى كــرد ك ـ ‌ه دوبــار ‌ه ب ـ ‌ه پيالنه‌كانــى‬ ‫‪5‬‬

‫خــۆى دابڕوات ـه‌و ‌ه وهه‌وڵــى خــۆى نــوێ بكات ـه‌و ‌ه بــۆ بڵێس ـه‌ى ج ‌هنــگ س ـه‌ر‬ ‫له‌نوێ‪ ،‬ئه‌وه‌ش به‌گه‌ڕانه‌وه‌ى ته‌واوى ئه‌و ناوچانه‌ى ك ‌ه له‌د ‌هســتى دابوو‪،‬‬ ‫پاشــان درێــژبوونـه‌وه‌ى بــۆ شــام وسـه‌يناء و خۆڕاســان وجگـ ‌ه له‌وانـه‌ش لـ ‌ه‬ ‫هه‌موو جيهان‪ ،‬هه‌تا بۆ هه‌ندێك ناوچ ‌ه ك ‌ه پێشبينى نه‌ده‌كرا موجاهيدان‬ ‫كۆنتڕۆ ڵــى بك ـه‌ن وحوكمــى هللا ل ـه‌و خاك ـ ‌ه جێبه‌جێد ‌هك ـه‌ن‪.‬‬ ‫هيچ شــتێكى كتوپڕ ڕوينه‌دا ‪-‬و ‌ه له‌دورى هه‌زاره‌ها ميل ل ‌ه مانچســته‌ره‌وه‌‪-‬‬ ‫كاتيــك س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـ ‌ه ڕۆژهه‌اڵتــى ئاســيا ل ـ ‌ه شــارى مــاڕاوى ل ـ ‌ه‬ ‫دورگـه‌ى ميندنــاو لـ ‌ه باشــورى فليپيــن ئينغيماســيانكرد و پۆلي�ســى ناو ‌هخــۆ‬ ‫وســوپايان وه‌ده‌رنــا وئــااڵى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســاميان تێــدا ب ـه‌رز كــرده‌و ‌ه ل ـ ‌ه‬ ‫ديمه‌نيك ك ‌ه ئازادكردنى موسڵ ده‌خاته‌و ‌ه ياد له‌چنگى ڕافيزه‌ى موڕته‌د و‬ ‫هاوپه‌يمانه‌كانــى‪ ،‬ئـه‌و سـه‌ركه‌وتنه‌ش دواى ئـه‌و ‌ه هــات كـ ‌ه ڕۆدريگــۆ دوتێرتــى‬ ‫تاغوتــى فليپينــى خاچپه‌رســت دانينــا ب ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه حاڵــى باشــورى فليپيــن‬ ‫ع ‌هقــڵ گێــژده‌كات وخ ـه‌و ده‌زڕێنێــت‪.‬‬ ‫ئـه‌و تاغوتـ ‌ه پێــى وابــوو كـ ‌ه ده‌توانێــت دانوســتاندن بــكات ل ‌هگـه‌ڵ (چ ‌هكــدار ‌ه‬ ‫ئيســاميه‌كان) له‌ناوچ ـه‌ى باشــورى فليپيــن‪ ،‬و ‌ه به‌تايب ‌هتــى دورگ ـه‌ى‬ ‫نيشــته‌جێبوونى خــۆى ميندنــاو‪ ،‬تــا كۆتايــى ب ـ ‌ه جيهاده‌ك ‌هيــان بهێنێــت‬ ‫وپاشــان هێزه‌كانــى ئه‌مريــكا ك ـ ‌ه ئێســتا بونيــان ه ‌هي ـ ‌ه ده‌ريــان بــكات‪ ،‬ب ـه‌اڵم‬ ‫دواى ئ ـه‌وه‌ى چه‌نديــن جــار س ـه‌ربازه‌كانى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ده‌رچــوون‬ ‫ودانوســتانيان ڕه‌تكــرده‌و ‌ه ته‌نهــا به‌فيش ـه‌ك و بۆمب ـه‌كان نه‌بێــت‪ ،‬د ‌هســتى‬ ‫كــرد ب ـ ‌ه ســواڵكردن ل ـ ‌ه س ـه‌رۆكى ناوچه‌كانــى موســڵمانان بــۆ ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫س ـه‌ريخه‌ن ب ‌هس ـه‌ر موجاهيــدان‪ ،‬له‌كاتێكــدا ك ـ ‌ه هه‌ڕ ‌هش ـه‌ى د ‌هكــرد‬ ‫ب ـ ‌ه ياســاى عوڕفــى ئ ‌هگ ـه‌ر بێتــو ئ ـه‌و كێش ـه‌ي ‌ه چار ‌هس ـه‌ر ن ‌هك ـه‌ن‪ ،‬پاشــان‬ ‫له‌كاتــى هه‌ڵكوتان ـ ‌ه س ـه‌رى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت بــۆ س ـه‌ر شــارى مــاڕاوى‪،‬‬ ‫په‌يمان ‌هك ـه‌ى به‌جێگه‌يانــد‪ ،‬س ـه‌ربازه‌كانى نــارد بــۆ كۆنتڕۆڵكردن ـه‌وه‌ى‬ ‫شــاره‌كه‌‪ ،‬موجاهيدان توانيان ده‌يه‌ها سـه‌ربازى خاچپه‌رســت بكوژن وگڕ‬ ‫له‌به‌ره‌يه‌ ـكـى نــوێ بــده‌ن بــۆ جه‌نگيــان ل ‌هس ـه‌ر كاف ـران‪.‬‬ ‫ئ ـه‌و ڕاســتيه‌ى ئ ‌همــڕۆ خاچپه‌رســتان ڕوب ـه‌ڕووى ده‌بن ـه‌و ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ‬ ‫گومانيــان به‌الوازبوونــى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه موجاهيــدان توانــادارن‬ ‫ل ـ ‌ه ده‌ركردنــى خاچپه‌رســتان وبه‌كرێگيراوه‌كانيــان و ‌ه ده‌توانيــن د ‌هس ـه‌اڵت‬ ‫به‌د ‌هســتبێنن به‌خێ ـراى ول ‌هشــوێنێك ك ـ ‌ه حيســابيان بــۆ نه‌كردبێــت‪،‬‬ ‫ه ـه‌روه‌ك ك ـرا له‌موســڵ‪ ،‬و ‌ه تاو ‌هكــو ئێســتا لێدانه‌كانيــان ل ـ ‌ه الن ـه‌ى‬ ‫خاچپه‌رســتان له‌ڕۆژئــاوا به‌رده‌وام ـ ‌ه ول ‌هنــاكاو وكــت وپــڕ ‌ه وه‌ك ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫مانچســته‌ر‪ ،‬هـه‌روه‌ك كافــر ‌ه خاچپه‌رســته‌كانيان ده‌ركــرد لـ ‌ه عێ ـڕاق‪ ،‬هـه‌ر‬ ‫ئه‌وان ـ ‌ه خاچپه‌رســتان ده‌رد ‌هك ـه‌ن ل ـ ‌ه شــاره‌كانى موســڵمانان ل ـ ‌ه فليپيــن و‬ ‫تــرس ده‌خ ‌هن ـ ‌ه دڵيان ـه‌و ‌ه له‌نــاو النه‌كانيان ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫هللا زاڵ ‌ه به‌سه‌رفه‌رمانه‌كانى به‌اڵم زۆربه‌ى خه‌ڵكى نايزانن‪.‬‬

‫جا دواى تێگەیشتن لەم ڕاستیانە؛ لە ماناى خوازراوى دواى توندبوونى‬ ‫جەنگــى فەلوجــە وخۆڕاگــرى وچەســپاویەکەى بەهەمــوو ئــەو هێــزەى کــە‬ ‫هەیەتــى‪ ،‬لەبــەر ئــەوەى ئەمــەى ئەمــڕۆ تاکــە جەنگــە لەســەر ســەنگەرى‬ ‫یەکەمــى ئیســام‪ ،‬وە جێگیــر بــوون تيایــدا وسەنگه‌رنشــینى لەســەر‬ ‫هێڵەکانــى واتــا پارێــزگارى کــردن لــە ســەنگەرى یەکــەم ئــەو ســەنگەرەى کــە‬ ‫زەبــرى پــێ لــە کوفــرودوژمــن دەدەیــن‪.‬‬ ‫وە کــە ئێمــە دەببینیــن کــە دوژمــن چووەتــە نــاو قواڵیــى و لــە گۆڕەپانەکانــى‬ ‫شــارەکە دێــت ودەچێــت وە لــە دەورى شــارەکە جێگیــر بــووە ئەمــە واتــاى‬ ‫ئــەوە نییــە کــە دوژمــن ئامانجەکانــى هێناوەتــەدى لــە ســەرکەوتن‪ ،‬جــا‬ ‫جەنگى ئێمە لەگەڵ دوژمن شــەڕى ناو شــەقام وشــارەکانە وە گۆڕانکارى‬ ‫دەکەوێتــە پــان وهــۆکارى بەرگــرى وهێرشــبردنى‪ ،‬وە جەنگــى زیــان لێــدان‬ ‫ئەنجامەکانــى بەچەنــد ڕۆژ وهەفتەیــەک دەرناکەوێــت و ناپێــورێ بەڵکــو‬ ‫کاتێکى درێژدەخاێنێت تا ئەوەى کاتى ڕاگەیاندنى سەرکەوتن بۆ الیەنێک‬ ‫دێــت‪.‬‬ ‫وە ئەوەمان بەســە بەرلە دەرکەوتنى ئەنجامەکە بەوەى کە چاوەکانمان‬ ‫ڕۆشــنبوو بە بینینى ڕۆڵەکانى ئیســام کە چۆن وەک کێوى مێخ داکوتراو‬ ‫لەســەر هێڵــى فەلوجــەى پیــرۆز وەســتاون‪ ،‬وە وانەیە ـکـى نــوێ دەدەن بــە‬ ‫گەلــى مســوڵمانان لــە خۆڕاگــرى وئارامگیــرى ودڵنیایــى‪.‬‬

‫وە ڕەنگــە هەندێــک ســەرنجمان هەبێــت لەســەر هەندێــک ل ـه‌و دەرس‬ ‫وئەنجامە گەورانە ئەوەى کە لەم جەنگە بەرز وبااڵیە هەڵهێنجراوە‪،‬‬ ‫جــا دەڵێــم‪:‬‬ ‫یەکــەم‪ :‬جەنگەکــە ســەرلە نــوێ واتــاى شــکۆمەندى وڕێــز وســەربەرزى‬ ‫ژيانــده‌وه‌‪ :‬وە ئوممەتــى ئیســام دڵنیــا بــوەوە بــەوەى کــە کۆمەڵێــک لــە‬ ‫ڕۆڵەکانــى هــەن توانــاى بەرەنــگاربوونــەوەى مەترســیە گرژەکانیــان هەیــە‬ ‫بــە هەمــوو شــکۆ وبوێــرى وخۆڕاگریەکــەوە‪ ،‬وە بــەوەى کــە ئــەم کۆمەڵەیــە‬ ‫ڕاستگۆ بوو لەگەڵ ئومەتەکەى لە پالن وپڕۆژەکانى کە ئامادەى کردووە‬ ‫بۆ سەرلەنوێ ژیانەوەى ئەم ئومەتە وە لە پێناو ئەمەدا خوێنى زۆرێک لە‬ ‫ڕۆڵــە وپێشــەواکانى بەخشــیوە‪.‬‬ ‫دووەم‪ :‬ئــەم ئوممەتــە ئەمــە فێربــوو ‪-‬ســەرەڕاى بێهێــزى و شــکانى‪ -‬کــە‬ ‫بەڕاســتى توانــاى ڕوبەڕوبوونــەوە وسەنگەرنشــینى وجەنگکردنــى لەگــەڵ‬ ‫ســەرکردە وطاغوتەکانــى ســەر زەوى هەیــە بــە دەســتەیەکى کــەم لــە‬ ‫ڕۆڵەکانى‪ ،‬وە بە چەک وزەخیرەیەکى سوک‪ ..‬بەمە دەتوانێت زیانێکى زۆر‬ ‫و بــە ئێــش لــە دوژمنــى بــدات وە ناچاریبــکات بــە نۆشــینى پێکــى تاڵــى دۆڕان‬ ‫وهەاڵ تــن‪.‬‬ ‫ســێیەم‪ :‬فەلوجــە خا ـکـى جەنــگ وشــەڕى کــردەوە بەســەردەروازەکانیــدا‪،‬‬ ‫وتار‬ ‫وتار‬

‫‪66‬‬

‫جــا خواســت ویســتى ڕۆڵەکانــى ئیســام لــە نــاوەو ‌ه ودەرەوەى عێ ـڕاق گــڕى‬ ‫گــرت‪ ،‬وە پاڵپشــتى کــرد بــەو خوێنــە پاکانــەى کــە بــە زۆرێــک لــە ڕۆڵەکانــى‬ ‫ئیســام ڕژێنــدراوە لەســەر خاکەکــەى تــا هەڵســتن بــە پێویســتى جیهــاد و‬ ‫دەرچون بۆبه‌رپه‌رچدانه‌وه‌ى هەڵمەتى خاچپەرستى جیهانى‪ ،‬جا داستان‬ ‫وجەنگــەکان داگیرســان وگڕیــان گــرت لــە چەندیــن ناوچــەى جیــاوازى‬ ‫عێڕاق وە دەســتە وکۆمەڵە پێکهێندران وە موجاهیدان هەڵمەتیاندەبرد‬ ‫بــۆ کاروانەکانىــى دوژمــن ودەســتە ودەوریەکانیــان ڕاودەکــرد وە هێرشــیان‬

‫ئه‌مريكا زياترله‌ سه‌د سه‌ربازى له‌ده‌ستدا له‌ جه‌نگى فه‌لوجه‌‬

‫دەکردە سەرپێگەکانیان‪ ،‬وە بە فەزڵى هللا تعالى ئەو زەره‌روزیانە زۆره‌مان‬ ‫بینــى کــە لــە تــەواوى خا ـکـى عێ ـڕاق لێــى کەوتببــو‪ ،‬جــا لــە شــانازیەکانى ئــەم‬ ‫فەتــح وســەرکەوتنە ئــەوە بــوو کــە دەرون ونەف�ســى ڕۆڵەکانــى جیهــاد مــەزن‬ ‫دەبــوو وە لــە بەرامبەریــدا ئەفســانەى ئامێــرە جەنگیــە تــازەکان دادەڕمــان‬ ‫وتێکدەشــکان‪ ،‬جــا ئەمــڕۆ ویســت وئارەزویــان ڕزگارى بــوو لــە ئەندێشــەى‬ ‫بێهێــزى وتــرس وە دەرچــوو بــەرەو گۆڕه‌پانــى کۆشــش وکارکــردن‪.‬‬ ‫چــوارەم‪ :‬جەنگــى فەلوجــە ســەرکەوتنێكى ســەربازى وســتراتیژى گرنگــى‬ ‫بەدەست هێنا‪ ،‬جا هەموو بە سەرکەوتويى ئامرازى سەربازى ئەمەریکى‬ ‫پێشــکەوتوى ســوپاکەى وبنەمــا جەنگیەکانــى دەزانــن ئــەوەى کــە پشــتى‬ ‫پێدەبەســتێت بــۆ لێدانــى ئامانجــەکان لــە دورەوە بەبــێ ڕوبەڕوبوونــەوە‬ ‫وبەرەنگاربوونەوە‪ ،‬وە ئەوەى کە دەیسەپێنێت بەوەى کە دەبێت دڵنیاى‬ ‫بــدات لــە ســەالمەتى ســەربازى ئەمەریکــى بەبــێ ئــەوەى لــە شــەڕى دژوار‬ ‫گیانــى لەدەســت بــدات‪ ،‬بــەاڵم فەلوجــە ئــەم ئامـرازە مەزنــەى پەلکێشــکرد‬ ‫بەپێــى پالنێکــى داڕێــژراو‪ -‬کــە پەلکێشــیکرد بــۆ شــەڕى شــەقام وکۆاڵنــى‬‫ئەســتەم وناڕێــک کــە هــەوڵ وتوانــا وزەخیــرەى لەدەســتت دەدات‪ ،‬وە‬ ‫ســەربازى ئەمەریکــى واى لێهاتــووە کــە ڕوبــەڕوى مــەرگ وتیاچــوون‬ ‫ده‌بێتــەوە بەشــێوەیەک کــە هــەر بیری�شــى لێنەکردبێتــەوە‪ ،‬وە ئەمەریــکا‬ ‫ناچاربوو بە دابەزین بۆ تولەڕێى تەنگ وشەقام وکۆاڵنۆچەکە وە بەوەى‬

‫‪7‬‬

‫کە بچێتە ناوخانوو وباڵەخانەکانەوە‪ ،‬جا دوژمن بۆئاگروگولە وبۆسەى‬ ‫موجاهیــدان ئاشــکرا بــوو وە تواناکانیــان لــە مانــۆڕ وهێــرش و هەڵمەتبــردن‬ ‫تو�شــى شــۆکى کــردن وە شــتێکى لــە پــڕ بــوو‪ ،‬وە ناچــار بــوو کــە بچێتــە نــاو‬ ‫جەنگێکــى نزیــک کــە خــۆى بــۆ ئامادەنەکردبــوو‪ ،‬کــە تیایــدا زەره‌رى مەزنــى‬ ‫لێکــەوت لــە زەرەرى گیانــى وئامێرەکانــى بــە دەیــان وســەدان‪.‬‬ ‫پێنجــەم‪ :‬ئیــدارەى ســەربازى ئەمریکــى دۆڕان وشــار بەدەرکردنــە‬ ‫گەورەکــەى نۆ�شــى وقوتــى دا‪،‬‬ ‫جــا بەڕاســتى ئەمــە ئاشــکراو‬ ‫ڕوون بــوو بــۆ شــیکەرەوەکان‬ ‫وپيالنداڕێژه‌رانــى ئــەم جەنگە؛‬ ‫بــەوەى کــە موجاهیــدان‬ ‫هیــچ جۆرێــک لــە جۆرەکانــى‬ ‫بەربەســت نایــان وەســتێنێت‪،‬‬ ‫وە ئەگــەر چــى بــۆ پێویســت‬ ‫بــە جەنگێکــى وێرانــکار و‬ ‫لەناوبــەرى تەواوەتــى بــکات‬ ‫کــە هەموویــان تیایــدا لــە‬ ‫ناوبچــن‪ ،‬جــا بیــرو بۆچوونــى‬ ‫جیهــادى بۆتــە کێشــەى گــەورە‬ ‫لــە بــەردەم پالنــە جەنگیەکانــى‬ ‫ئەمەریکــى وجیهانــى‪ ،‬وە‬ ‫ئــەوەى ڕویــدا لــە فەلوجــە لــەم‬ ‫شــانازیى چەســپاویە دەرونــى‬ ‫ســەرکردەکانى دوژمنــى لــە‬ ‫باربــرد وە تو�شــى خەمۆ ـکـى‬ ‫دڵتەنگــى و پاشــاگەردانى کــردن ‪ ،‬وە ئــەوەى چاوەڕێیــان دەکات خراپتــروبــە‬ ‫ئازارتــرە بــە پشــتیوانى هللا تعالــى‪.‬‬ ‫شەشــەم‪ :‬فەلوجــە پشــکى هەبــوو بــە خۆڕاگیــرى و دڵقایمیەکــەى لــە‬ ‫هەڵماڵینــى دەمامکــى ڕوى ریــدە ودووڕوى وبەکرێگی ـراوى‪ ،‬وە ئــەم بەرگــە‬ ‫درۆینــەى داماڵــى کــە حکومەتەکــەى عــەالوى موڕتــەد کردبويــە بــەرى‪،‬‬ ‫وە ئــەو درۆ پــڕو پوچــەى دەرخســت کــە بــەردەوام دەیگوتــەوە بــەوەى کــە‬ ‫ئــەو بەرژەوەنــدى عێڕاقیه‌کانــى دەوێــت وە هەڵدەســتێت بــە پاراســتنى‬ ‫خوێنیــان ودورخســتەوەیان لەجەنــگ ونەهامەتــى وە هەوڵــى ئــەوەدەدات‬ ‫ڕەزامەندیــان بەدەســت بێنێــت‪ ،‬دواى ئەمــە خەڵکــى بینیــان کــە ئــەو چــۆن‬ ‫پەلــە دەکات لــە جێبەجێکردنــى بڕیــارى جەنــگ دژى فەلوجــە وە دەســتى‬ ‫دەخاتە ناو خوێنى ڕۆڵەکانى ئەم شــارە پاکە‪ ،‬وە بە هەزارانیان دەکوژێت‬ ‫ودەیــان هەزاریــان دەربــەدەردەکات وە سەرپەرشــتى کــردەوە وێرانــکارى‬ ‫وتێکدان ودەست درێژى کردن بۆسەرئابڕو وزەوتکردنى ماڵ وسامانيان‬ ‫ده‌كات لــە ژێــرنــاوى بەرەنــگاربوونــەوەى تیــرۆروە بەرژەوەنــدى نیشــتیمان‪.‬‬ ‫حەوتــەم‪ :‬جەنگەکــە دەمامکــى ســاختەى ســەردیمەنــى ناشــرینى ڕافیــزەى‬ ‫تیاچــووى خســتەخوارەوە‪ ،‬بەڕاســتى زۆر زیادەڕۆییانکــرد بــە ڕق وقینــەى‬ ‫خۆیــان لــەم جەنگــەدا‪ ،‬بــە ناپا ـکـى دیــار وئاشــکرایان بەشــداریانکرد لــە‬

‫هەڵمەتــە ســەربازیەکە بــۆ ســەر فەلوجــە وە بەدەستخۆ�شــى وهاندانــى‬ ‫پێشــەواى کوفــر وبێدینــى (سیســتانى)‪ ،‬وە هەروەهــا ڕۆڵێکــى گ ـه‌ورە‬ ‫ودەســتى زۆریــان هەبــوو لــە کــردەوە کوشــتارى وتێکــدان وخراپەکاریــەکان‪،‬‬ ‫وە لــە بەحــەاڵڵ دانانــى گیانــى منــداڵ وئافــرەت وپیــر‪ ،‬بەڵکــو دەرونــى‬ ‫بۆگەنیــان ڕێگــەى ئــەم تاوانکاریــە مەزنانــەى پێــدان‪ ،‬جــا وایــان لێهــات‬ ‫هەڵیاندەکوتایــە ســەرماڵــە ئارامگاکانــى پــەروەردگاروپیســیان دەکــرد‪ ،‬و ‌ه‬ ‫به‌د ‌هســتى ئه‌نق ‌هســت وێنــەى شــەیتانەکەیان سیســتانىيان هه‌ڵده‌وا�ســى‬ ‫لــە ســەر دیــوارەکان وە بــەڕق وقینــەوە دەیانو�ســى‪( :‬ئەمــڕۆ خاکەکەتــان‬ ‫ســبەى ئابڕوتــان)‪.‬‬ ‫وە بــۆ زانیــارى؛ لــە ڕاســتیدا ‪ ٩٠%‬ــى ئەندامانــى پاســەوانى بتپەرســتى ڕافیــزە‬ ‫کینــە لــە دڵەکانــن وە ‪ %١٠‬یشــیان هێزەکانــى پێشــمەرگەى کوردیــن‪.‬‬ ‫وە ڕاســتیان گوتــووە ئــەو‬ ‫زانایانــەى ك ـ ‌ه ل ‌هبــاره‌ى‬ ‫ڕافيــزه‌و ‌ه ده‌ڵێــن‪( :‬ئەوانــە‬ ‫خاچپەرســتین‪،‬‬ ‫تــۆوى‬ ‫جولەکــەکان چاندویانــە‪،‬‬ ‫لــە خا ـکـى مەجوســەکان)‪.‬‬

‫دەنێــت بــە ویســت وخواســتێک لــە ڕێگــەى نەخشەکێشـراو ئــەو ڕێگەیــەى‬ ‫کــە دژواریەکانــى جەنــگ ڕێــک وڕەوانــى کــردووە ودایڕشــتووە‪ ،‬وە لــە‬ ‫چوارچێوەیە ـکـى پتــەو وبەهێــز دەرکــردووە‪.‬‬ ‫وە خاوەنــى (الظــال) دەڵێــت‪( :‬جــا لــە چەرمەســەریکانى جیهــاد لــە پێنــاو‬ ‫هللا تعالــى وتوشــهاتنى مــردن لــە هەمــوو دەورانێــک کــە دەرون ڕادەهێنێــت‬ ‫ب ـ ‌ه بەکــەم زانینــى ئــەم مەترســیە تۆقێنــەرە ئــەوەى کــە زۆرێــک لــە خەڵکــى‬ ‫دەرون وڕەوشــت وپێــوەر وپێوانەکانیــان دەخەنــەکار وتەرخانــى دەکــەن‬ ‫تــا خۆیانــى لــێ بپارێــزن‪ ،‬وە ئەمــەش ســادە وســاکارە الى کەســێک کــە‬ ‫ڕاهاتبێــت بــە ڕوبەڕوبوونــەوەى جــا چ ســەالمەت بووبێــت لێــى یــان تو�شــى‬ ‫ببوبێــت لــە پێنــاو هللا تعالــى لــە هەمــوو جارێکــدا لــە هەمــان چرکەســاتى‬ ‫مەترســیدا شــتێک ئەنجامــدەدات کــە نزیکــى دەخاتــەوە بەوێنــەى ئــەوەى‬ ‫کە کارەبا بەسەرالشەیدا دەهێنێت وەک داڕشتنەوەیەکى نوێیە بۆ گیان‬ ‫ودڵــەکان لەســەر پا ـکـى وپوختــى وچاکســازى‪ ،‬ئینجــا ئەمــە هــۆکارى دیــارە‬ ‫چه‌ك ‌ه پێشكه‌وتوه‌كانيان بوبه‌ كه‌ل وپه‌لى بێكه‌ڵك‬

‫هەشــتەم‪ :‬ئاشــکرا بوونــى‬ ‫هێڵــە شــاراوەکانى دوژمنانــى‬ ‫جیهــاد لــەم جەنگــەدا‪،‬‬ ‫جــا بەڕاســتى چەندیــن‬ ‫بەشــداریکردنى ســەربازى‬ ‫ڕیــزە دوژمنکاریەکانــى دواوە‬ ‫دەرکەوتــن؛ جــا بەڕاســتى‬ ‫‪٨٠٠‬‬ ‫بەشــداریکردنى‬ ‫ســەربازى ئیس ـرائیلى لــە‬ ‫جەنگەکــەدا ئاشــکرا بــوو‪،‬‬ ‫وە ‪ ١٨‬حاخامــى جولەکــە‬ ‫هاوڕێ وهاوکاریان بوون کە‬ ‫زۆربەیــان تیاچــوون وەک ئــەوەى ڕۆژنامەکانیــان ودەزگا ڕاگەیاندنەکانیــان‬ ‫گواســتویانەتەوه‌‪ ،‬هــەروەک بەشــداریکردنى ســەربازى ئوردەنیــش‬ ‫دەرکــەوت لــە الیــەن ئەفســەرە ئەردەنیــەکان کــە بەشــداربوون لــە پــان‬ ‫دانان بۆ هێر�شــى ســەربازى بۆســەرشــارەکە‪ ،‬وە ئەمەش بەڵگەیە لەســەر‬ ‫ئەوەى کە هەموو دەریانخست کە فەلوجە بنکەى جیهاد وخەوزڕینەرى‬ ‫شــەوانى دوژمنانــى ئایــن و بێبــاوەڕان وموڕتەددانــە‪.‬‬

‫بــۆ چاکســازى هەمــوو کۆمەڵــگاى مرۆڤای ‌هتــی ‪ ...‬ل ـ ‌ه ڕێگ ـ ‌ه س ـه‌ركردایه‌تی‬ ‫كردنییــان ل ـ ‌ه به‌د ‌هســتی موجاهیدان ـه‌و ‌ه ئه‌وان ـه‌ی ك ـ ‌ه ده‌رونیــان خاڵــی‬ ‫بــوو ‌ه لـ ‌ه ه ‌همــوو به‌رچــاوی وڕازاوییه‌ ـكـی دونیــا‪ ،‬وە ژیانیــان ال ســادە والوە ـکـى‬ ‫بــووە ئــەوە لــە کاتێکــدا ئــەوان ڕۆدەچــن لــە سەرکە�شــی مــردن لــە پێنــاو هللا‬ ‫تعالــى وە شــتێک لــە دڵیانــدا نییــە کــە بــێ ئاگایــان بــکات لــە پــەروەردگار و‬ ‫بەدەســتهێنانى ڕەزامەنــدى ئــەو‪.‬‬

‫نۆیــەم‪ :‬لــە ئەنجامەکانــى ئــەم جەنگــە مێخداکوتـراوە‪ ،‬خوێنــى تازەکــردەوە‬ ‫لــە دەمــارى ڕۆڵەکانــى جیهــاد‪ ،‬وە زیاتــر ســوربوون لەســەر ســەرکەوتن‬ ‫بــە کارى جیهــادى بــەرەو ئامانجــى ویســتراو وبەڵێنــدراو‪ ،‬جــا بەڕاســتى‬ ‫جەنگەکــە نەوەیە ـکـى لــە ســەرکردە و بەهرەمەنــد وپســپۆڕ وخــاوەن ووزەى‬ ‫بژاردەکــرد وجیــاى کردنــەوە لەوانــەى کــە پەنــد وەردەگــرن لــەڕوداوەکان‪،‬‬ ‫وە تێدەگەن بەتاقیکردنەوە ومومارەسەکردن وبەدەستهێنان وە هەنگاو‬

‫وە کاتێــک کــە پێشــەوایەتى بــەم جــۆرە دەســتانە دەبێــت ئــەوا هەمــوو‬ ‫زەوى چاکســاز دەبێــت و هەمــوو بەنــدەکان چاکدەبــن وە ئــەوە زۆر گ ـران‬ ‫وئەســتەم دەبێــت لەســەرئــەم دەســتانە کــە ئــااڵى ســەرکردایەتى بدرێــت‬ ‫بەکوفروگومڕایى و گەندەڵى لە کاتێکدا کە ئەو بەخوێن وبەگیان ئەمەى‬ ‫کڕیــوە وە هەمــوو ئازیــزوگ ـران بەهایە ـکـى هەرزانکــردووە تــا ئــەوەى ئــااڵى‬ ‫پێشــەوایەتى بداتــە پــەروەردگار نــە بۆخــۆى بێــت‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪8‬‬

‫خاچپه‌رستان وانه‌يه‌كى تونديان وه‌رگرت له‌ جه‌نگى فه‌لوجه‌‬

‫ئینجــا دواى هەمــوو ئەمــە هــۆکارەکان ئاســان دەبێــت بــۆ هەرکەســێک‬ ‫کــە هللا تعالــى باشــەى ئەوانــى بوێــت تــا ڕه‌زامەنــدى و پاداشــتى بێژمــارى ئــەو‬ ‫بەدەســت بهێنــن و ‌ههــۆکارەکان ئاســان دەبێــت بــۆ هەرکەســێک کــە هللا‬ ‫تعالى خراپەى ئەوانى ویستبێت بۆ ئەوەى ئەوە بەدەست بێنن لە توڕەیى‬ ‫پەروەردگارکە شایەنیانە بە پێى ئەوەى کە ئەنجامى دەدات لە ئاشکراو‬ ‫پەنهانیــدا)‪ ،‬قســەکەى تــەواو بــوو ‪.r‬‬ ‫دەیــەم‪ :‬شــەهیدبوونى هه‌ڵبژێــردراو؛ بەڕاســتى ئــەم کۆمەڵەیــە‬ ‫شــکۆمەندبوون بــەوەى کــە ڕێگەکەیــان نەخشــاوە بــە خوێنــى ڕۆڵــە‬ ‫شــەهیدەکانى‪ ،‬وە بــەوەى کــە گــەورە ســەرکردە وئەندامەکانیــان لــە هێڵــى‬ ‫پێشــەوەن‪ ،‬جــا ئەگــەرئەمــە بەڵگــە بێــت لەســەرشــتێک بەڵگەیــە لەســەر‬ ‫ڕاســتگۆى ڕۆڵەکانــى ئــەم جیهــادە وە ویســت وخواســتیان یــەکال بۆتــەوە‬ ‫بــۆ بەدیهێنانــى خواســتەکانى تەوحیــد وعەقیــدە وە تەوحیــد بەئيخــاص‬ ‫وخۆبەخشــیەوە‪ ،‬وە یەکێــك لــە موژدەکانــى تریــان ئــەوەى کــە هللا تعالــى‬ ‫باشــترینەکان وشــکۆمەندەکانىى هەڵب ـژاردووە بــۆ چاوپێکەوتنــى و بەڵێنــى‪،‬‬ ‫جــا ســەرکەوتن و شــەهیدى وڕەزامەنــدى بــۆ ئــەوان نو�ســى لەســەرئــەوەى‬ ‫کــە داوایاندەکــرد وئاواتەخــوازى بــوون‪ ،‬جــا بەڵێنەکەیــان هاتــەدى وە‬ ‫داواکاریەکەیــان بەدەســت هــات‪.‬‬

‫‪9‬‬

‫یــەک جەنگــدا لــە ڕیوایەتێکــدا ‪ %٢٥‬بــوو‪ ،‬وە لــە ڕیوایەتێکــدا ‪ ، %٤٥‬وە‬ ‫ئەمــەش ڕێژەیە ـکـى زۆر بــەرزە‪.‬‬ ‫وە ئەوانــەى لــە ســەرچاوەکانى هاوەڵــە بەڕێــزەکان ‪ j‬دەگەڕێــن؛‬ ‫دەبینــن تەنهــا یەکێــک لــە پێنــج کــەس لەســەرجێگاکــەى وەفاتــى کــردووە‬ ‫وە چواریــان شــەهید بــوون لــە گۆڕەپانەکانــى جیهــاد‪ ،‬جــا ســەرت‬ ‫ســوڕنەمێنێ لــە خێرایــى تاوەبارانــى سەرســامکەرلــە ســەدەکانى یەکەمــى‬ ‫کۆچــى وە چەســپاوى و بەردەوامیەکــەى‪.‬‬ ‫وە گرنگە بۆمان کەلەم پێگەیەوە چەسپاوى موجاهیدە پاڵەوانەکانمان‬ ‫پتــەو ببیــن‪ ،‬وە بــەوەى کــە ســەرنجێکى ســادە بــاس بکەیــن لــە بەهرەکانــى‬ ‫هللا ‪ b‬لەســەریان لــە ڕێزلێنــان وکەڕامــات وە ئاوڕدانــەوەى پــەروەردگار‬ ‫لەســەریان ئــەوەى کــە چــاوى لێیــان بــوو لــە جەنگەکەیــان لەگــەڵ‬ ‫ئەمەریکا و پشــتیوانەکانى لە فەلوجە‪ ،‬جا ئەوە جێگیربوون وچەســپاوى‬ ‫وباشــکردنى گوزەرانیــان بــوو بــۆ ئــەوان‪.‬‬

‫جــا ئــەوە حاڵــى پێشــینى چاکیــان بــوو کــە ســور بــوون لەســەر مــردن وەک‬ ‫ســوربوونى ئەوانــەى دواى خۆیــان لەســەرژیــان‪ ،‬بەڕاســتى شــەهادەت لــە‬ ‫بەنرختریــن ئاواتەکانیــان بــوو وە پەلەیــان دەکــرد بــۆ چــوون بــۆ گۆڕەپانــى‬ ‫جەنــگ وەک خۆشەویســتیەک بــۆ مــردن لەپێنــاو هللا تعالــى‪ ،‬بەڕاســتى‬ ‫ڕێــژەى هــاوەڵ وصەحابــە شــەهیدەکان لــە کــۆى هەمــوو جەنگــەکان‬ ‫گەیشــتە ‪%٨٠‬‬

‫وە لەوانــە‪ :‬ئەوەیەکــە لــە ڕۆژى ســێیەمى جەنگەکــە وە دواى بۆردومانــى‬ ‫چڕوپڕبۆسەرگەڕەکەکانى فەلوجە‪ ،‬موجاهیدان لە خەوڕابوون بینیان‬ ‫ئامێــرە ســەربازى وتانکــە ئەمەریکیــەکان لــە شــەقام وکــۆاڵن وجــادەکان‬ ‫بــاو بوونەتــەوە‪ ،‬جــا پێشــەواکانى ئەهلــى ئیســام لێیــان هاتنــە دەســت‬ ‫لــە شــەڕێکى گــەرم و دەســتەو یەخــە‪ ،‬بــە ســەرکردایەتى برامــان (ئ ‌هبــو‬ ‫عـه‌زام وعومـه‌رحه‌ديــد وئه‌بوناصــرى ليبــى وئ ‌هبــو حاريــث؛ محمــد جاســم‬ ‫عيساوى‪ )...‬وە جگە لە وانیش لە پاڵەوانەکان‪ ،‬جا هێرشبەرەکانیان ڕاونا‬ ‫بــەرەو دەوروبــەرى فەلوجــە‪ ،‬لــە کاتێکــدا کــە چەکەکانیــان بیکەی�ســى و‬ ‫کالشــنکۆف بــوو‪.‬‬

‫شــەهیدەکانى کۆچــەران وســەرخەران زیاتــر بــوو لــە نیــوەى شــەهیدەکان‬ ‫لــە جەنگــى یەمامــە (‪ ،)...‬وە ئەوەمــان بەســە کــە با�ســى ژمــارەى قوڕئــان‬ ‫ل ‌هب ـه‌ره‌كان بکەیــن‪ ،‬هەڵگرانــى قوڕئــان وزانایانــى مســوڵمان لــەو کاتــەدا‬ ‫لــە جەنگــى یەمامــە ‪ ٣٠٠ -‬شــەهید بــوون‪ ،‬وە لــە ڕیوایەتێکــدا ‪٥٠٠‬‬‫شــەهید بــوون‪ ،‬واتــا ڕێــژەى قوڕئــان خوێنــەکان لــە شــەهیدەکان تەنهــا لــە‬

‫وە ئەمریکا تو�شى کوشتارێکى مەزن وگەورە هات‪ ،‬تا ئەوەى کە زۆربەیان‬ ‫هەاڵتن وە خۆیان حەشاردابوو لە ماڵەکانى مسوڵمانان‪ ،‬وە لەسەرەتادا‬ ‫موجاهیــدان شــەرمیان دەکــرد کــە هەڵبکوتنــە ســەرئــەم مااڵنــە لــە تر�ســى‬ ‫ئازاردانــى مســوڵمانان‪ ،‬وە کاتێــک کــە دڵنیابوونــەوە لــە بوونــى ســەربازى‬ ‫ئەمەریکــى چوونــە ناویــەوە و دۆزیاننــەوە لــە بنــج پەناکانــدا خۆیــان‬

‫جه‌نگى فه‌لوجه‌ ده‌مامكى له‌سه‌رده‌م وچاوى پي�سى ڕافيزه‌ الدا‬

‫شــاردبوه‌وه‌‪ ،‬جــا دەســتیانکرد بــە کوشــتنیان وەک کوشــتنى قالۆنچــە‬ ‫ومێــش‪ ،‬وە فــەزڵ ومنــەت بــۆ هللا تعالــى‪.‬‬ ‫وە دواى چەنــد ڕۆژێــک لــە جەنگەکــە؛ یەکێــک لــە ســەرکردەکان پێشــنیارى‬ ‫ئــەوەى کــرد بــۆ برامــان (عوم ـه‌ر حه‌ديــد وئ ‌هبــو حاريــث جاســم عيســاوى)‬ ‫بــەوەى کــە ڕیشــیان بتاشــن ودەربچــن لــە فەلوجــە دواى ئــەوەى کــە ڕێگــەى‬ ‫ســەالمەتى دەربازبوونــى بــۆ ئاســان کــردن وە دەســتبکەن بەکارکــردن لــە‬ ‫دەرەوە‪ ،‬جــا ئــەو دوو پاڵەوانــە ئەمەیــان ڕەتکــردەوە و گوتیــان‪( :‬ســوێند بــە‬ ‫هللا دەرناچیــن تــا ئــەوەى کۆچەرێکــى چەســپاو لــە شــارەکەدا مابێــت)‪ ،‬جــا‬ ‫شــەڕیان کــرد تــا ئــەوەى شــەهید بــوون هللا تعالــى بیانخاتــە ژێــر ڕەحمەتــى‬ ‫خۆیــەوە وبــە شــەهیدى قبوڵیــان بــکات‪.‬‬ ‫وە لەوانە‪ :‬ئەوەیە کە هەندێک لە برایان چەند ڕۆژێک تو�شى برسیەتیەکى‬ ‫زۆرهاتــن‪ ،‬وە دواى پاڕانــەوە و گومانــى بــاش بــردن بەپــەروەردگارگەیشــتن‬ ‫بــە شــوتيه‌كى گــەورە‪ ،‬کاتێــک کــە شــکاندیان بینیــان زۆر ســور وجوان ـه‌‪،‬‬ ‫جــا لێیــان خــوارد وتێربــوون وە سوپاســگوزارى پەروەردگاریــان دەکــرد بــە‬ ‫سەرســامیەوە‪ ،‬تــا ئــەوەى بێگومــان بــوون لــەوەى کــە هەرگیــز هاوشــێوەى‬ ‫ئــەم تامەیــان لــە دونیــادا نــە چەشــتووە‪ ،‬وە ئــەوە زان ـراوە کــە شــوتى ئەمــە‬ ‫کات وشــوێنى نییــە کــە پێــى ناسـراوە‪.‬‬ ‫وە هەروەهــا لەوانەیــش‪ :‬ئــەوە بــوو کــە برایــان زۆردەردەســەريان بینــى لــە‬ ‫بــوارى خــۆراک وخواردنەوەیــان‪ ،‬تــا ئــەوەى ئــەوان ئــاوى خواردنەوەیــان‬ ‫نەبــوو وە ئــەوەى کــە هەیــان بــوو بەڕێژەیە ـکـى زۆرگــەورە کەمــى کــرد و داى‬ ‫لە تەواو بوون‪ ،‬تا ئەوەى ك ‌ه ده‌م ولێويان تو�شى قڵيشيان بوو‪ ،‬وە کاتێک‬ ‫د ‌هســتيانكرد ب ـ ‌ه گ ـ ‌هڕان بــە دواى چەنــد دڵۆپێــک ئــاو تــا کەمێــک گــەروى‬ ‫تینویان ئاوبدات چوونە ناوماڵێکەوە بینیان �سێ کوندەى ئاو به‌شێوەیەکى‬ ‫زۆرنامــۆ لــە تەنیشــت یەکــەوە دانـراوە‪ ،‬جــا کاتــک بینیــان ســەریان ســوڕما‬ ‫لــەوەى کــە نەبــووە نــە لەفەلوجــە وە نــە لەعێڕاقیــش ئــاو لەشــێوەى ئــەم‬ ‫کونــدە نامــۆ وجوانانــە داندرابێــت‪ ،‬وە کاتێــک تامــى ئاوەکەیانکــرد زانیــان‬ ‫کــە ئــەو ئــاوە ئــاوى دونیــا نییــە‪ ،‬جــا لێیــان خــواردەوە تــا تینوێتیــان شــکا‪ ،‬وە‬ ‫ســوێندیان دەخــوارد کــە هەرگیــزلــە دونیــادا ئــاوى ئاوایــان نەنۆشــیوە‪.‬‬

‫وە هه‌رەوەهــا لەوانەيــش‪ :‬ئەوەیــە کــە براي ـه‌ک لــە جەزیــرەى محمــد ‪g‬‬ ‫گولەیە ـکـى قەنــاص دابــووى لــە مێشــکى و لەپشــتى ملــى دەرچــو‪ ،‬جــا بەمــە‬ ‫بەشــێک لــە مێشــکى پــڕژاو کەوتــە ســەرشــانى ڕاســتى‪ ،‬وە براکانــى ڕایانکــرد‬ ‫بۆ الى و ئەو بەشــەى کە دەرچو بوو لە مێشــکى خســتیانەوە شــوێنى خۆى‬ ‫ودواى ئەمــە شــوێنى پێکانەکەیــان پێچــا و لێــى گــەڕان‪ ،‬وە بەڕاســتى دواى‬ ‫چەند ڕۆژێک چاکبوەوە‪ ،‬کە ئەویش ئێســتا زیندووە کە هیچ کێشــەیەکى‬ ‫نییــە تەنهــا ئــەوە نەبێــت کــە زمانــى کەمێــک قــورس بــووە‪ ،‬داواکاریــن لــە هللا‬ ‫تعالــى لــە ئەویــش وبراکانی�شــى وەربگرێــت‪.‬‬ ‫وە بــەاڵم ســەبارەت بــە بۆنــى میســک ‪ ...‬جــا چوزانــى بۆنــى میســک چییــە؟‬ ‫بەڕاســتى بۆتــە شــتێک لەنــاو کۆمەڵــى موجاهیــدان دەگێڕدرێتــەوە به‌د ‌همــاو‬ ‫د ‌همــى‪ ،‬بەڕاســتى زۆرلــە ب ـرا شــەهید و بریندارەکانمــان بۆنــى خۆشــیان لــە‬ ‫خوێنەکەیــان بــاو بۆتــەوە هللا تعالــى لێیــان وەربگرێــت‪.‬‬ ‫وە ئــەوەى کــە بەســەر ب ـراى پاڵــەوان (ئ ‌هبــو طه‌ڵح ـه‌ى بيحانــى هــات؛‬ ‫بەڕاســتى پــەروەردگار ڕەحمــى پێبــکات برینــدار بــوو بــە برینێکــى دژوار وە‬ ‫بۆنە خۆشــەکەى هەموو شــوێنێکى داگیرکردبوو‪ ،‬تا ئەوەى لە هەندێک‬ ‫ڕێگەوبــان باڵوبویــەوە وە زۆرێــک لــە برایــان بۆنیانکــرد ئینجــا بەشــەهیدى‬ ‫گەڕایــەوە‪.‬‬ ‫وە ئــەوەى لەبــارەى چەســپاوى ودڵنیــاى هاتــووە؛ کــە گێڕدراوەتــەوە لــە‬ ‫زۆرێــک لەوانــەى بەشــدارى ئــەم داســتانە بــوون بــەوەى کــە ئــەوان گوێیــان‬ ‫لــە زرنگــە شمشــێروحیلــەى ئەســپ بــووە کــە پێکــدا دەدەن لەگــەڵ تونــد‬ ‫بوونى شەڕەکان وگەرم بوونى‪ ،‬بەڕاستى برایان زۆرجارسەریان سوڕماوە‬ ‫لەمــە‪ ،‬وە دەرچــوون دەیانپر�ســى لــە بـرا ســەرخەرەکانیان کــە ئایــا لــە نزیــک‬ ‫فەلوجــەوە ئەســپ هەیــە‪ ،‬جــا بـرا ســەرخەرەکان دڵنیایــان دەکردنــەوە کــە‬ ‫ئــەم ناوچەیــە بــە هیــچ شــێوەیەک هاوشــێوەى ئــەم ئەســپانەى لــێ نییــە‪ ،‬جــا‬ ‫ســوپاس و ســتایش بــۆ هللا تعالــى لــە دەســت پێــک وکۆتایــدا‪.‬‬ ‫پێشه‌وا ئه‌حمه‌د لە موسنەدەکەى وپێشه‌وا حاکم لە موستەدرەکەکەى‬ ‫هێناويان ـ ‌ه لــە ئ ‌هبــو بوڕ ‌هيــده‌ى كــوڕى ق ‌هيــس ب ـراى ئ ‌هبــو موســاو ‌ه‬ ‫وتار‬

‫‪10‬‬

‫گێڕدراوەتــەوە کــە دەڵێــت‪ :‬پێغەمبــەر ‪ g‬فەرموویەتــى‪( :‬پــەروەردگارا‬ ‫لــە ناوچوونــى ئومەتەکــەم بکــە بــە کوژرانێــک لــە پێنــاو تــۆدا بــە پێک ـران و‬ ‫بەطا عــون )‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫َ َ َ ْ َ َ َّ َّ َ ُ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫اللـ ِـه َأ ْم َو ًاتــا َبــلْ‬ ‫هللا تعالــى دەفەرموێــت‪{ :‬وال تحســبن ال ِذيــن ق ِتلــوا ِفــي سـ ِـب ِيل‬ ‫ُ َ ُ‬ ‫ضله َو َي ْس َت ْبش ُرونَ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ ُ ُّ َ ْ‬ ‫َ َْ‬ ‫أحياء ِعند َ ِّرب ِه ْم ي ْرزقون * ف ِر ِحين ِب َما آتاه ُم الله ِمن ف ِ ِ‬ ‫ِ‬

‫به‌كرێگيراوانى ئه‌مريكا سزايان خوارد به‌ ده‌ستى موجاهيدان‬

‫َ َّ َ ٌ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ ْ ْ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫ِبال ِذيـ َـن لـ ْـم َيل َح ُقــوا ِب ِهــم ِّمـ ْـن خل ِف ِهـ ْـم أال خـ ْـوف َعل ْي ِهـ ْـم َوال ُهـ ْـم َي ْح َزنــون} [آل‬ ‫عم ـران‪ ،]170-169:‬واتــا‪( :‬وا گومــان مەبــەن بــەوەى کــە ئەوانــەى لــە‬ ‫پێنــاو هللا تعالــى کــوژراون مــردون بەڵکــو زینــدوون الى پــەروەردگارڕۆزيــان‬ ‫دەدرێــت * دڵخۆشــن بــەوەى کــە هللا تعالــى فەزڵــى خــۆى پێــى بەخشــیون‬ ‫وە مــوژدەدەن بەوانــەى کــە لــە دواى خۆیانــەوەن وپێیــان نەگەیشــتوون‬ ‫بــەوەى کــە ترســیان لەســەرنییــە و دڵتەنگیــش نابــن)‬

‫بژى وەک شا یان بەڕێزبمرە ئەگەردەمرى‬ ‫بە شمشێرى هەڵکێشراوت جا بە شمشێرت بەخشراوى‬ ‫ئەمە سەرنجێکى خێرا بوو وە پوختەى بەروبوم وئەنجامەکانى چەسپاوى‬ ‫ومانەوەیــە لەســەر زەوى پیــرۆزى فەلوجــە‪ ،‬وە بەدەســتهاتووەکان زۆر‬ ‫بــە ســودن شــکۆ بــەدواى خۆیانــدا دێنــن‪ ،‬وە هەمــوو خــاوەن دادوەرى‬ ‫و ویژدانێــک تێــى دەگات و هەمــوو تێڕاماوێــک لــە ڕوداوەکان هەســتى‬ ‫پێدە کــەن‪.‬‬ ‫وە ئەى ئومەتى ئیسالم؛‬ ‫بەڕاســتى بەشــوێنتەوەیە زام وبرینــەکان‪ ،‬وە نەخۆ�شــى ودەرمانــە‬ ‫په‌کخــەرەکان ســارێژنابێــت تەنهــا بــە تەوحیــدى بەڵێنــدراو نەبێــت لەســەر‬ ‫لیواکانــى جیهــاد‪.‬‬ ‫جــا کــەى بڕیــارى ڕاســت دەدەیــت بــە دەرچــوون ودەربازبــوون لــە کــۆت و‬

‫‪11‬‬

‫پێوەند‪ ،‬وە جەنگەکانى ئەمڕۆ نە ئارامى هەیە و نە دەوەستێت‪ ،‬بەڕاستى‬ ‫پێغەمبەرمان ‪ g‬حەزیدەکرد کە دانەنیشێت لە دواى هەردەستەیەک‬ ‫کە دەجەنگێت لەپێناوهللا تعالى بەڵکوبەردەوامى دەدا بە غەزوە وجیهاد‬ ‫بــە درێژایــى کاتــەکان‪.‬‬ ‫وە فەرمــوودەى جوبڕائيلتــان بیردەخەمــەوە لەگــەڵ پێغەمبــەر‪ g‬دواى‬ ‫جەنگــى ئ ‌هح ـزاب ئــەوەى‬ ‫کــە بوخــارى دەیگێڕێتــەوە‬ ‫دەڵێــت‪ :‬کاتێــک پێغەمبــەر‬ ‫‪ g‬گەڕایــەوە مەدینــە‬ ‫وچەکەکــەى دانــا یەکســەر‬ ‫جوبڕائيــل هاتــە الى وگوتــى‪:‬‬ ‫(ئــەوە چەکەکــەت دانــا؟!‬ ‫ســوێند بە هللا تعالى هێشــتا‬ ‫فريشــته‌كان چەکەکانیــان‬ ‫دانەنــاوە‪ ،‬جــا هەڵســتە‬ ‫وئەوانــەى‬ ‫بەخــۆت‬ ‫لەگەڵتــن بچــۆ بــۆ به‌نــى‬ ‫قوڕه‌يزه‌ وەمن لە پێشــتەوە‬ ‫قەاڵکانیــان‬ ‫دەڕۆم‬ ‫وتــرس‬ ‫دەهەژێنــم‬ ‫دەخەمــە نێــو دڵیــان)‪،‬‬ ‫جــا جوبڕائيــل ڕۆیشــت‬ ‫لەگــەڵ گــرۆى فريشــته‌كان‬ ‫وە پێغەمبەریــش ‪ g‬‬ ‫بەدوایــدا لەگــەڵ کۆمەڵــى کۆچــەران و ســەرخەران‪.‬‬ ‫چــۆن ســادە وئاســایى بــوو لەســەرتان ئــەى مســوڵمانان بــەوەى کــە ببینــن‬ ‫براکانتان ڕۆڵەى ئاینەکەتان کە جۆرەها ئازاروئەشکەنجەیان بەسەردا‬ ‫باریــوە لــە کوشــتن و وێرانــکارى وە ئێــوەش ئــارام و بێتــرس لــە واڵتەکانتــان‬ ‫ســەالمەتن لــە نــاو مــاڵ وخێزانتــان‪ ...‬چۆنــە ئەمــە؟!‬ ‫للمراجم‬ ‫السواجم *** فلم يبق منا عرضة‬ ‫مزجنا دمانا بالدموعا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫بالصوارم‬ ‫وشرسالح املردمع يريقه *** إذا الحرب شبت نارها‬ ‫ِ‬ ‫ً‬ ‫فإيها بني اإلسالم إن وراءكم *** وقائع يلحقن الذرى‬ ‫باملناسم‬ ‫ِ‬ ‫نائم‬ ‫وكيف تنام العين ملء جفونها *** على هفوات أيقظت كل ِ‬ ‫وإخوانكم بـ «العراق» أضحى مقيلهم *** ظهور املذاكي أو بطون‬ ‫القشاعم‬ ‫ِ‬ ‫املسالم‬ ‫يسومهم الروم الهوان وأنتم *** تجرون ذيل الخفض فعل‬ ‫ِ‬

‫{هللا زاڵ ـ ‌ه ب ‌هس ـه‌ر فه‌رمانه‌كانــى ب ـه‌اڵم زۆرب ـه‌ى خه‌ڵكــى نايزانــن}‬ ‫[يوســف‪]21 :‬‬ ‫والحمد هلل رب العاملين‪.‬‬

‫ليژن ـه‌ى موف ـه‌وه‌زه‌ گشــتاندنێكى گرنگــى ده‌ركــرد بــۆ س ـه‌ربازه‌كانى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى به‌ناونيشــانى‪( :‬ئ ـه‌وه‌ى تيابچێــت تيابچێــت ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫ڕونــى وه‌ بژيێــت ئـه‌وه‌ى ده‌ژى ل ‌هسـه‌رڕونــى) تيايــدا بابه‌تــى بــاوه‌ڕوڕێبــازى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى تيــادا دوپاتده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ هه‌ندێــك وت ـه‌ وڕاپــۆڕت‬ ‫ك ـه‌ دراو ‌هت ـه‌ پاڵــى ڕ ‌هتــى ده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ خه‌ڵكــى ئــاگادار ده‌كات ـه‌وه‌ ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫قس ـه‌ كــردن ل ‌هس ـه‌ر ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى وبه‌نــاوى ئ ـه‌وه‌وه‌ بــێ زانســت‪،‬‬ ‫وه‌ وتـه‌ و بــاوه‌ڕده‌درێتـه‌ پاڵــى بــێ ڕونكردنـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ڕێــگاى ئه‌هلــى ســونه‌ بــۆ‬ ‫موســڵمانان ڕونده‌كاتـه‌وه‌ لـه‌ چۆني ‌هتــى ئامۆژگاريكردنــى و ‌هلــى ئ ‌همــره‌كان‪،‬‬ ‫ومامه‌ڵ ‌هكــردن ل ‌هگ ـه‌ڵ ســته‌م ئ ‌هگ ـه‌ر ك ـرا‪.‬‬ ‫گشــتاندنه‌ك ‌ه ك ـ ‌ه ڕۆژى چوارش ـه‌مم ‌ه (‪/21‬ش ـه‌عبانى‪1438/‬كۆچى)‬ ‫ده‌رچــوو د ‌هســتپێده‌كات ك ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى ئيســام هه‌ڵســاو ‌ه ب ـ ‌ه‬ ‫باڵوكردن ـه‌وه‌ى ته‌وحيــد‪ ،‬و ‌ه بانگ ـه‌وازى درێــژ ‌ه پێــده‌رى بانگ ـه‌وازى‬ ‫پێغه‌مبه‌رانــى س ـه‌الميان ل ‌هس ـه‌ر‪ ،‬و ‌ه بانگ ـه‌وازى س ـه‌له‌فى چا ـكـى ئ ـه‌م‬ ‫ئوم ‌هت ـه‌‪ ،‬و ‌ه ئه‌وان ـه‌ش ك ـ ‌ه ل ‌هس ـه‌ر ڕێگاك ‌هيــان ڕۆيشــتن ل ـ ‌ه پێش ـه‌وا‬ ‫ڕێنمونيــكاره‌كان وچاكـه‌كان‪ ،‬و ‌ه دڵنيــاى ده‌كاتـه‌و ‌ه كـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫دام ـه‌زراو ‌ه ل ‌هس ـه‌ر ه ‌همــان ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى بانگ ـه‌وازى ن ‌هجــدى‬ ‫پيــرۆز دام ـه‌زرا ل ـ ‌ه شــوێنكه‌وته‌كانى پێش ـه‌واوى نوێك ـه‌ره‌و ‌ه محمــدى‬ ‫كــوڕى عبدالوهــاب ته‌ميمــى رحمــه هللا‪.‬‬

‫ده‌وڵه‌تى ئيسالمى به‌رده‌وام ‌ه له‌سه‌رڕێبازه‌كه‌ى ونه‌گۆڕاو ‌ه ‪..‬‬ ‫وناگۆڕێت ‪..‬به‌فه‌زڵى هللا‬ ‫و ‌ه گشــتاندنه‌ك ‌ه ئ ـه‌و ‌ه ڕونده‌كات ـه‌و ‌ه ك ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى خۆڕاگــر ‌ه‬ ‫وپێچ ‌هســپاو ‌ه ل ‌هس ـه‌ر باوه‌ڕ ‌هك ـه‌ى و ن ‌هگــۆڕاو ‌ه وناگۆڕێــت ه ـه‌ر‬ ‫ل ‌هس ـه‌ره‌تاى دانانــى ي ‌هك ـه‌م خشــته‌كانى له‌الي ـه‌ن شــێخ ئ ‌هبــو موصع ‌هبــى‬ ‫زه‌ڕقاوى ‪ r‬و برا به‌ڕێزه‌كانى‪ ،‬و ‌ه ئه‌وانه‌ى دواى ئه‌و ده‌وڵه‌تى شێخ ئه‌بو‬ ‫عومـه‌رى ب ‌هغــدادى و وه‌زير ‌هكـه‌ى ئ ‌هبــو ح ‌همــز ‌ه هللا ڕ ‌هحــم به‌هه‌ردوكيــان‬ ‫بــكات‪ ،‬تــا گه‌ڕاندنـه‌وه‌ى خيالفـه‌ت ل ‌هسـه‌رڕێبــازى پێغه‌مبه‌راي ‌هتــى له‌ژێــر‬ ‫فه‌رمانڕه‌واي ‌هتــى پێشـه‌واى بــاوه‌ڕداران شــێخ ئ ‌هبــو ب ‌هكــرى ب ‌هغــدادى هللا‬ ‫بيپارێزێــت‪.‬‬ ‫ك ـ ‌ه هاتــو ‌ه ل ـ ‌ه گشــتاندنه‌كه‌ى ليژن ـه‌ى موف ـه‌وه‌زه‌‪( :‬ده‌ول ـ ‌ه ڕێبــازى‬ ‫خــۆى ناگۆڕێــت‪ ،‬و ‌ه سازشــيش نــاكات ل ‌هس ـه‌ر ئاين ‌هك ـه‌ى‪ ،‬و ‌ه ســوربون‬ ‫وپێداگري ‌هك ـه‌ى ناشــكێت‪ ،‬به‌ڵكــو ڕۆيشــت ل ‌هس ـه‌ر فه‌رمان ‌هك ـه‌ى‪،‬‬ ‫خۆشه‌ويســتى ك ـه‌س كاريگ ـه‌رى لــێ نــاكات والنــادات ل ‌هس ـه‌ر ڕێگاك ـه‌)‪،‬‬ ‫وه‌گشــتاندنه‌ك ‌ه ئ ـه‌و ‌ه دوپــات ده‌كات ـه‌و ‌ه ك ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫ڕونك ـه‌ره‌وه‌ى ئاين ـ ‌ه بــۆ خ ‌هڵــك‪ ،‬گــوێ نــادات ب ـه‌وه‌ى ڕازى ده‌بێــت يــان‬ ‫تــوڕ ‌ه ده‌بێــت‪ ،‬به‌ڵكــو مام ‌هڵ ـ ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ هه‌ريه‌ك ‌هيــان ده‌كات به‌گوێــره‌ى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى هه‌ڵيب ـژاردوه‌‪ ،‬هه‌رو ‌هه ـ ‌ا شــێخ ئ ‌هبــو محمــدى عه‌دنانــى هللا لێــى‬ ‫وه‌رگرتبێــت گوتــى‪( :‬ناپاڕێين ـه‌و ‌ه له‌خه‌ڵكــى تــا ئاينــى هللا ق ‌هبــوڵ بك ـه‌ن‪،‬‬ ‫وحوكــم ب ‌هشـه‌رعه‌كه‌ى بكـه‌ن‪ ،‬ئـه‌وه‌ى ڕازى بــوو ئـه‌و ‌ه شـه‌رعى هللا_يـه‌‪،‬‬ ‫‪EXCLUSIVE‬‬ ‫‌ت‬ ‫تايبه‬

‫‪12‬‬

‫ئ ـه‌وه‌ش ك ـ ‌ه توڕ ‌هبــوو ونه‌يويســت لوتــى ده‌ك ‌هيــن ب ‌هقــوڕدا ئ ـه‌و ‌ه ئاينــى‬ ‫هللا_ي ـه‌‪ ،‬ته‌كفيــرى موڕت ـه‌دان ده‌كه‌يــن وخۆمــان لێــى ب ـه‌رى ده‌ك ‌هيــن‪،‬‬ ‫ودوژمناي ‌هتــى كاف ـران وموشــريكان ده‌ك ‌هيــن وتوڕ ‌هيــان ده‌ك ‌هيــن)‪.‬‬ ‫وته‌ى ده‌وڵه‌تى ئيسالمى هه‌رئه‌وه‌ي ‌ه ك ‌ه پێشه‌واكه‌ى يان ئه‌وانه‌ى‬ ‫ليژنه‌ى موفه‌وه‌ز ‌ه يان وته‌بێژى فه‌رمى ده‌يڵێت‬ ‫و ‌ه ڕ ‌هتــى ئه‌وانـ ‌ه ده‌كاتـه‌و ‌ه كـ ‌ه بانگـه‌وازد ‌هكـه‌ن وهه‌وڵــده‌ده‌ن وتـ ‌ه وباوه‌ڕ ‌ه‬ ‫گومڕاكانيــان باڵوبك ‌هن ـه‌و ‌ه و بــازاڕى پێبــده‌ن له‌نــاو خه‌ڵكــى وبيلكێنــن ب ـ ‌ه‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‪ ،‬لـ ‌ه ئه‌وانـه‌ى زياده‌ڕۆييــان كــرد وئه‌وانـه‌ش ئيڕجائيــان‬ ‫ه ‌هي ـ ‌ه به‌تايب ‌هتــى ل ـ ‌ه باب ‌هتــى ته‌كفيــر‪ ،‬به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه ئه‌وان ـه‌ى تان ـ ‌ه‬ ‫ل ـ ‌ه بــاوه‌ڕ وڕێبــازى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ده‌ده‌ن‪ ،‬به‌ڵكــو ته‌كفيــرى س ـه‌رباز‬ ‫وفه‌رمانده‌كانــى د ‌هك ـه‌ن ل ‌هس ـه‌ر وت ـ ‌ه وبــاوه‌ڕى پــوچ ك ـ ‌ه ده‌يد ‌هن ـ ‌ه پاڵــى‪،‬‬ ‫يــان نه‌زانــن ب ـ ‌ه بــاوه‌ڕى ئه‌هلــى ســون ‌ه وجه‌ماع ـه‌ت كــه عه‌يبد ‌هگــرن‬ ‫له‌وان ـه‌ى پێچه‌وان ـه‌ى ئــاره‌زوى ئ ـه‌وان د ‌هك ـه‌ن‪ ،‬ليژن ـه‌ى موف ـه‌وه‌ز ‌ه ل ـ ‌ه‬ ‫گشــتاندن ‌ه پيرۆز ‌هك ـ ‌ه گوتــى‪( :‬هه‌رچــى لێدوانه‌كان ـ ‌ه ك ـ ‌ه بــاوه‌ڕى وه‌الء‬ ‫وب ـه‌ڕاء د ‌هســڕێته‌و ‌ه وميلل ‌هتــى ئيبڕاهيــم ‪ n‬ل ‌هگــۆڕ ده‌نێــت به‌گومانــى‬ ‫ئه‌هلــى ئيڕجــاء وج ‌ههــم‪ ،‬به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه وت ـه‌ى ئه‌هلــى غلــو ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ده‌رچــوون له‌ئايــن ه ـه‌روه‌ك چــۆن تيــرل ـ ‌ه تيــردان ده‌رده‌چێــت‪ ،‬ده‌وڵ ‌هتــى‬ ‫ئيســامى به‌ريـ ‌ه لێيــان‪ ،‬و ‌ه بــۆ هيــچ ك ‌هســێك نيـ ‌ه قسـ ‌ه بــكات به‌ناويـه‌وه‌‪،‬‬ ‫يــان وت ‌هيـه‌ك بخاتـ ‌ه پاڵــى كـ ‌ه نه‌يگوتبێــت‪ ،‬وتـه‌ى ئه‌و ‌هيـ ‌ه كـ ‌ه پێشـه‌واكه‌ى‬ ‫–هللا شــكۆمه‌ندى بــكات بـ ‌ه ته‌وحيــد‪ -‬ده‌يڵێــت وئه‌وانـه‌ن كـ ‌ه ئـه‌و ڕێگـه‌ى‬ ‫پێــداون‪ ،‬يــان وتـ ‌ه بێــژى فه‌رمــى‪ ،‬ئ ‌همــا درۆ و وتـه‌ى به‌گومــان ئـه‌و ‌ه وتـه‌ى‬ ‫بــێ زانســته‌‪ ،‬ك ـ ‌ه هللا ن ‌ههــى لێكردوويــن ل ‌هس ـه‌ر ئ ‌هم ـه‌)‪.‬‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ناو ‌هســتێت ل ـ ‌ه ته‌كفيــرى موشــريكان وته‌كفيــرى‬ ‫موشــريكان ل ـ ‌ه ئه‌صڵه‌كانــى ديــن داده‌نێــت ك ـ ‌ه ديــارن وپێغه‌مب ـه‌ران‬ ‫ب ـه‌و ‌ه هاتــوون‬ ‫و ‌ه ليژنـه‌ى موفـه‌وه‌ز ‌ه ئامــاژه‌ى به‌هه‌ندێــك لـ ‌ه پۆلـه‌كان كــرد كـ ‌ه گومـڕان‬ ‫ودرۆ د ‌هك ـه‌ن به‌د ‌همــى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‪ ،‬و ‌ه چ ‌هنــد وت ‌هي ـه‌ك ده‌ده‌ن‬ ‫پــاڵ ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ك ـ ‌ه له‌وته‌كانــى و ‌هلــى ئ ‌همــره‌كان وباوه‌ڕيــان نيــن‬ ‫وئ ـه‌وان به‌ريــن له‌مان ـه‌‪.‬‬ ‫و ‌ه هه‌ندێكيــان وتـه‌ى ئيڕجائيــان ه ‌هيـ ‌ه وپێچه‌وانـه‌ى ئه‌و ‌هنـ ‌ه كـ ‌ه ده‌وڵه‌تى‬ ‫ئيســامى ده‌يڵێــت‪ ،‬ه ‌هڵ ـ ‌ه والدانه‌كانيــان ده‌د ‌هن ـ ‌ه پاڵــى‪ ،‬وه‌ك ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫(ته‌كفيــرى تاغوتــى قه‌وم ‌هك ـه‌ى ن ـه‌كات اليــان موســڵمانه‌)‪ ،‬له‌كاتێــك‬ ‫(ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ته‌كفيــرى تاغــوت وئه‌وانـه‌ش ده‌كات كـ ‌ه مشــتومڕى‬ ‫ل ‌هس ـه‌رده‌كه‌ن به‌ڵكــو ته‌كفيــرى ئه‌وان ـه‌ش ده‌كات ك ـ ‌ه ته‌كفيريــان‬ ‫نــاكات و هيــچ ڕێزێكيشــيان ني ـه‌)‪ ،‬به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه ئه‌وه‌ى(ته‌كفيــرى‬ ‫موشــريكان بـ ‌ه باب ‌هتــى خ ‌هفــى (ناديــار) داده‌نێــت يــان باب ‌هتــى ئيختيلالفــى‪،‬‬ ‫و ‌ه بۆكارپێكردنــى چه‌نديــن كۆتــى قــورس داده‌نێــت‪ ،‬به‌جۆرێــك واده‌كات‬ ‫ك ـ ‌ه هه‌ڵو ‌هشــێنه‌ره‌وه‌ى ســێيه‌م (له‌هه‌ڵو ‌هشــێنه‌ره‌وه‌كانى ئيســام)‬ ‫په‌كبخــات ب ‌هت ـه‌واوى‪...‬‬ ‫له‌ه ‌همــووى سـه‌يرترئه‌و ‌هيـ ‌ه ك ‌هســێك وادابنێــت كـ ‌ه ئـه‌و ‌ه وتـه‌ى ده‌وڵ ‌هتــى‬ ‫ئيســاميه‌‪ ،‬ئـه‌وه‌ش خــۆى له‌خۆيــدا درۆيـه‌‪ ،‬به‌ڵكــو دور ونزيــك ده‌زانێــت‬ ‫ك ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ‪-‬هللا شــكۆمه‌ندى بــكات به‌ته‌وحيــد‪ -‬بــۆ ڕۆژێــك‬ ‫‪13‬‬

‫نه‌و ‌هســتاو ‌ه ل ـ ‌ه ته‌كفيــرى موشــريكان به‌ڵكــو ئ ـه‌و ته‌كفيــرى موشــريكان‬ ‫ب ـ ‌ه ئه‌ســڵ ‌ه دياره‌كانــى ئايــن داده‌نێــت‪ ،‬كه‌فێربوونــى واجب ـ ‌ه پێــش نوێــژ‬ ‫وت ـه‌واوى فه‌ڕزه‌كانــى تــر ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه پێويســت ‌ه بزاندرێــت‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك‬ ‫ل ـ ‌ه ڕونكردن ـه‌وه‌ى ده‌رچــوو ل ـ ‌ه نوســينگه‌ى ناو ‌هنــدى بــۆ به‌دواداچوونــى‬ ‫ديوانـ ‌ه شـه‌رعيه‌كان هاتــو ‌ه لـ ‌ه حوكمــى و ‌هســتاو لـ ‌ه ته‌كفيــرى موشــريكان‬ ‫ل ـ ‌ه ‪ 1437/8/22‬كۆچــى‪.‬‬ ‫مه‌ب ‌هســت لـ ‌ه گشــتاندنه‌ك ‌ه لـ ‌ه (ئه‌صلــى ئايــن) فه‌رمانـ ‌ه عه‌قيده‌ييه‌كانـ ‌ه‬ ‫ك ـ ‌ه پێغه‌مب ـه‌ران گه‌له‌كانــى خۆيــان فێركــردو ‌ه (ك ـ ‌ه ده‌چ ‌هســپێت ب ـ ‌ه‬ ‫به‌ڵگ ـه‌ى پێغه‌مبه‌راي ‌هتــى وات ـ ‌ه دواى هاتنــى پێغه‌مب ـه‌ران) به‌پێچه‌وان ـه‌ى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه پێــش هاتنــى پێغه‌مب ـه‌ران جێگيرده‌بێــت‪ ،‬وه‌ك ته‌وحيــدى‬ ‫ڕبوب ‌هيــت و به‌ته‌نهــا دانانــى هللا ل ـ ‌ه ئولوهي ـه‌ت‪.‬‬ ‫به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه گومـڕاكان ده‌چنـ ‌ه نــاو ئـه‌و باب ‌هتـه‌وه‌( ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه شــيركى‬ ‫گێڕانه‌وه‌ى حوكمه‌كان بۆالى تاغوت به‌ڕه‌وا دابنێت به‌گومانى پێويستى‬ ‫واى داده‌نێــت ك ـ ‌ه ناچارك ـراوه‌)‪ ،‬و ‌ه (ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ئيجماعــى هــاوه‌اڵن‬ ‫ڕه‌تده‌كات ـه‌و ‌ه ل ‌هس ـه‌ر ته‌كفيــرى كۆم ‌هڵ ـه‌ى ڕێگــر (ممتنعــة))‪ ،‬و ‌ه (ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـ ‌ه ده‌و ‌هســتێت ل ـ ‌ه ته‌كفيــرى ئه‌وان ـه‌ى ب ـه‌ژدارى ده‌نگــدان د ‌هك ـه‌ن ب ـ ‌ه‬ ‫بيانــووى ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه نه‌زانــن ب ـ ‌ه حه‌قيق ـه‌ت و ڕاســتى هه‌ڵب ـژاردن)‪ ،‬و ‌ه‬ ‫(ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه خــۆى ب ـه‌رى نــاكات ل ـ ‌ه زاناكانــى تاغــوت ئه‌وان ـه‌ى بانگ ‌هش ـ ‌ه‬ ‫بــۆ شــيرك د ‌هك ـه‌ن)‪.‬‬ ‫وه‌ ليژنـه‌ى موفـه‌وه‌زه‌ لـ ‌ه گشــتاندنى كۆتايــى ئامــاژه‌ى بـه‌ كۆمه‌ڵيكــى تــردا‬ ‫ل ـه‌ گوم ـڕاكان ك ـه‌ تانه‌يانــدا ل ـه‌ ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‪ ،‬عه‌يبــى گــرت ل ـه‌ وت ـه‌‬ ‫ول ـه‌ بــاوه‌ڕ ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ عه‌قيــده‌ى ئه‌هلــى ســونه‌ وجه‌ماع ‌هي ـه‌ ك ـه‌ ئێم ـه‌‬ ‫ل ‌هس ـه‌رين‪ ،‬به‌ڵكــو ئ ـه‌و ته‌كفيــرى ده‌ول ـه‌ى كــرد به‌هۆي ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫ب ‌ههــۆى كاريگه‌ربوونــى ب ـه‌ بيدع ـه‌ى خه‌واريــج و موعته‌زيل ـه‌‪ ،‬يــان تان ـه‌ى‬ ‫دا له‌ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ل ‌هس ـه‌ر هه‌ندێــك وت ـه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌و وتان ـه‌ له‌بــاوه‌ڕى‬ ‫ده‌وڵه‌تى ئيســامى نين‪ ،‬به‌ڵكو ئه‌وه‌ ته‌نها درۆيه‌كه‌‪ ،‬گومڕاكان ل ‌هسـه‌رى‬ ‫ناكــۆك بــوون‪ ،‬يــان چ ‌هنــد وت ‌هي ـه‌ك ك ـه‌ ئه‌وان ـه‌ داويان ‌هت ـه‌ پــاڵ ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى ك ـه‌ تو�شــى ئيڕجــاء بــوون‪.‬‬ ‫گشــتاندنه‌ك ‌ه گوتــى‪( :‬هه‌يان ـ ‌ه ك ـ ‌ه ده‌ول ـه‌ى ته‌كفيركــرد ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ته‌كفيــرى زنجيــر ‌ه (تسلســل) نــاكات ك ـ ‌ه ئ ـه‌و ‌ه بيدع ـه‌ى موعته‌زيل ‌هي ـه‌)‪،‬‬ ‫(وه‌هه‌يانـ ‌ه ده‌ڵێــت ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى لـ ‌ه (دارى كوفــر) (الكفــرالطــارئ)‬ ‫ده‌ڵێــت ئ ‌هســڵ له‌خه‌ڵكــى ئيســامه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش درۆي ‌هك ـ ‌ه هه‌ڵب ‌هســتراو ‌ه‬ ‫ب ‌هسـه‌رده‌وڵه‌تــى ئيســامى)؛ به‌ڵكــو حوكــم ل ‌هسـه‌رخه‌ڵكــى بـه‌و ‌ه ده‌دات‬ ‫كـ ‌ه ئاشــكراى ده‌كات‪ ،‬و ‌ه به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه گشــتاندنه‌ك ‌ه گوتــى‪( :‬هه‌يانـ ‌ه‬ ‫ته‌كفيــرى ده‌ولـ ‌ه ده‌كات ل ‌هبـه‌رئـه‌وه‌ى گوايـ ‌ه كـ ‌ه كوفــرى ئاشــكرا بـه‌ڕه‌وا‬ ‫ده‌زانێــت بــۆ به‌رژه‌و ‌هنــدى ج ‌هنــگ ب ـه‌اڵم درۆيانكــرد‪ ،‬به‌ڵكــو بــاوه‌ڕى‬ ‫ده‌ولـ ‌ه ل ‌هسـه‌رئـه‌وه‌‪ :‬شــيركى گـه‌ور ‌ه وكوفــرى گـه‌وره‌ى ئاشــكرا جائيــزنيـ ‌ه‬ ‫هيــچ ك ‌هســێك ئه‌نجامــى بــدات ته‌نهــا زۆرلێك ـراو ‪...‬ئ ـه‌و ‌ه وت ـه‌ى ده‌وڵ ‌هتــى‬ ‫ئيســامي ‌ه ل ـ ‌ه باب ـه‌ت وبــاوه‌ڕى‪ ،‬ب ـه‌اڵم ه ‌هڵ ـه‌ى ئه‌وان ـ ‌ه له‌نه‌زانيان ـ ‌ه و ‌ه‬ ‫نه‌زانيان ـ ‌ه ب ـ ‌ه جياكردن ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه نێــوان شــيرك وكوفــرى ڕاشــكراو ل ‌هگ ـه‌ڵ‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ڕێگ ـ ‌ه دراو ‌ه بــۆ پێويســتى وه ـه‌روه‌ك ل ـ ‌ه فه‌رمــوده‌ى محمــدى‬ ‫كــوڕى مه‌ســله‌م ‌ه وهيتريــش هاتــوه‌)‪.‬‬

‫ده‌وڵه‌تى ئيسالمى له‌سه‌رڕێبازى خۆى به‌رده‌وامه‌‬

‫جياكردنه‌و ‌ه له‌نێوان ئامۆژگارى به‌چاك ‌ه وتانه‌دانى خراپ‬ ‫گشــتاندنى ليژن ـه‌ى موف ـه‌وه‌ز ‌ه ئــاگادارى موســڵمانان به‌گشــتى ده‌كات ـه‌و ‌ه‬ ‫ك ـ ‌ه پێويســت ‌ه د ‌هســتبگرن ب ـ ‌ه ڕێبــاز ومه‌نه ‌هجــى ئه‌هلــى ســونه‌ت ل ـ ‌ه‬ ‫ئامۆژگاريكردنــى و ‌هلــى ئ ‌همــره‌كان‪ ،‬و ‌ه ن ـه‌ڕۆن ل ‌هس ـه‌ر ڕێــگاى ئه‌هلــى‬ ‫گومڕايى له‌م بابه‌ته‌دا‪ ،‬ئه‌وانه‌ى ك ‌ه هه‌رهه‌ڵه‌يه‌ك يان كه‌م وكورتيه‌ك‬ ‫ل ـ ‌ه ئه‌ميــر ببينــن بــاوى ده‌ك ‌هن ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه نێــو موجاهيــدان‪ ،‬وخه‌ڵكــى پــێ‬ ‫ده‌ترســێنن‪ ،‬و دوريــان ده‌خ ‌هن ـه‌و ‌ه وتــرس ده‌خ ‌هن ـ ‌ه دڵيــان بــۆ جه‌نگــى‬ ‫دوژمنانــى هللا‪ ،‬به‌ڵكــو بانگـه‌وازبــۆ ڕوكــردن بـه‌الى موشــريكان‪ ،‬وه‌با�ســى‬ ‫هه‌ڵوێســتى ئه‌وان ـ ‌ه ده‌كات ك ـ ‌ه ئ ـه‌م كار ‌ه خراپ ـ ‌ه د ‌هك ـه‌ن ه ‌همــان ڕێــگاى‬ ‫ئه‌وان ‌هيــان گرتو ‌هت ـ ‌ه ب ـه‌رك ـ ‌ه ده‌رچــوون ل ‌هس ـه‌رعوثمــان ‪ ،h‬به‌گومانــى‬ ‫هه‌وڵــدان بــۆ چاكســازى‪ ،‬وپێداگــرى ل ‌هس ـه‌ر ســونه‌ت و خۆشه‌ويســتى‬ ‫ئومم ـه‌ت‪.‬‬ ‫ليژن ـه‌ى موف ـه‌وه‌ز ‌ه ل ‌هس ـه‌ر ئ ‌هم ـ ‌ه گوتــى‪( :‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌وه‌ى بانگ ‌هش ـه‌ى‬ ‫ئامــۆژگارى ده‌كات ل ‌هشــێوه‌ى ترســاندن وباڵوكردن ـه‌وه‌ى گومــان‪،‬‬ ‫به‌ڕێگاي ـه‌ك ك ـ ‌ه جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه دوژمنانــى هللا له‌كاف ـران و موڕت ـه‌دان‬ ‫ومونافيقــان كه‌�ســى تــر دڵــى پێخــۆش نابێــت‪ ،‬چاكتريــن شــت ك ـ ‌ه به‌وان ـ ‌ه‬ ‫بڵێــن ك ـ ‌ه ئ ـه‌و كار ‌ه د ‌هك ـه‌ن ئه‌وان ـ ‌ه پێچه‌وان ـه‌ى قورئــان ده‌جوڵێن ـه‌وه‌‪،‬‬ ‫ودوركه‌وتون ‌هت ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه ســونه‌ت‪ ،‬ودرون ل ـ ‌ه ڕێــگاى س ـه‌له‌ف ل ـ ‌ه‬ ‫ئامۆژگاريكردنــى فه‌رمانــڕه‌واكان‪ ،‬ل ـ ‌ه ئه‌نه‌�ســى كــوڕى ماليك ـه‌و ‌ه هاتــو ‌ه‬ ‫ك ـ ‌ه گوتــى‪( :‬گ ـه‌ور ‌ه هاوه‌اڵنــى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬نه‌هيــان لێكردويــن وگوتــى‪:‬‬ ‫جوێــن م ـه‌ده‌ن ب ـ ‌ه فه‌رمانــڕه‌واكان‪ ،‬وخيانه‌تيــان لێم ‌هك ـه‌ن‪ ،‬وتوڕ ‌هيــان‬ ‫م ‌هك ـه‌ن‪ ،‬ول ـ ‌ه هللا بترســن وئارامبگــرن به‌ڕاســتى فه‌رمان ‌هك ـ ‌ه نزيك ـه‌)‪.‬‬

‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ناكاتت ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه ئارامگــرى ل ‌هس ـه‌ر فه‌رمانــڕه‌واكان‪ ،‬جــا‬ ‫عه‌ڕ ‌هبــى بێــت يــان حه‌به‌�شــى‪ ،‬چــاك بێــت يــان خـراپ‪ ،‬هه‌رچ ‌هنــد ‌ه ئ ‌هگـه‌ر‬ ‫له‌هه‌ندێــك شــتى دونيــاى خــۆش بێــت‪ ،‬و ‌ه ڕێــزى فه‌رمانده‌كانــى بگرێــت‪،‬‬ ‫وه‌گوێڕاي ـه‌ڵ بێــت ل ـ ‌ه چاك ـه‌)‪.‬‬ ‫و ‌ه ئه‌وانـه‌ى كـ ‌ه ئاره‌زويــان وێنـه‌ى باتيڵــى بۆكــردون ب ‌هحـه‌ق وخراپـه‌كارى‬ ‫بـ ‌ه چاكســازى‪ ،‬ئاگاداريــان ده‌كاتـه‌و ‌ه كه‌به‌خ ‌هبـه‌ربێــن لـه‌م بێئاگايي ‌هيــان‬ ‫وگوتــى‪( :‬زان ـراو ‌ه ك ـ ‌ه تان ـه‌دان ئامــۆژگارى ني ـ ‌ه به‌چاك ـه‌‪ ،‬وه‌ڕێگرتــن ني ـ ‌ه‬ ‫له‌خراپ ـه‌‪ ،‬به‌ڵكــو برينداركــردن وناوزڕانــدن وباڵوكردن ـه‌وه‌ى خراپ ‌هي ـ ‌ه‬ ‫وشــاردنه‌وه‌ى چاك ‌هي ـه‌‪ ،‬و ‌ه هه‌ندێــك ك ـه‌س ك ـ ‌ه ئــاره‌زوو زاڵبــوو ‌ه‬ ‫ل ‌هس ـه‌ريان بيــر له‌وه‌نه‌ك ‌هن ـه‌و ‌ه ك ـ ‌ه تان ـه‌دان ل ـ ‌ه ئه‌ميــر پاڵه‌وانيه‌تي ـه‌‪،‬‬ ‫وباســكردنى خراپ ‌هيــان ئازايه‌تي ـه‌‪ ،‬وغه‌يب ـه‌ت ح ـه‌ق بێژي ـه‌‪ ،‬و ‌ه تێكدانــى‬ ‫ڕيــز ڕونكردن ـه‌وه‌ى ســته‌مه‌‪ ،‬وهللا املســتعان)‪.‬‬ ‫گشــتاندنه‌ك ‌ه دواى ئ ـه‌و زنجيــر ‌ه گشــتاندن وڕونكردنه‌و ‌هي ـ ‌ه هــات‬ ‫ك ـ ‌ه ليژن ـه‌ى موف ـه‌وه‌ز ‌ه ده‌ريكــردو ‌ه ‪ ،‬و ‌ه نوســينگه‌ى ناو ‌هنــدى بــۆ‬ ‫به‌دواداچوونــى ديوان ـ ‌ه ش ـه‌رعيه‌كانى س ـه‌ر ب ـ ‌ه ئ ـه‌و‪ ،‬بــۆ ڕونكردن ـه‌وه‌ى‬ ‫ئ ـه‌و جياوازي ـه‌ى ه ‌هي ـ ‌ه س ـه‌باره‌ت ب ـ ‌ه عه‌قيــده‌ى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى و‬ ‫ڕێباز ‌هكـه‌ى‪ ،‬و ‌ه به‌تايب ‌هتــى لـه‌م باب ‌هتـه‌ى كـ ‌ه قسـه‌ى زۆرل ‌هسـه‌رده‌كرێــت‬ ‫بــێ زانســت‪ ،‬وپێي ـه‌كان ده‌خليســكێن تيايــدا‪ ،‬وبيــره‌كان د ‌هشــێوێن‪.‬‬

‫گشــتاندنه‌ك ‌ه زياتــردواى وگوتــى‪( :‬ئايــا كه‌�ســى (مخــذل) بيــرلـ ‌ه و ‌هســيه‌تى‬ ‫تايبه‌ت‬

‫‪14‬‬

15

16

SISTERS ‫خوشكان‬

‫هه‌ندێك ل ‌ه موڕته‌دان گه‌ڕانه‌و ‌ه بۆ خاكى كوفر وده‌ستيانكرد به‌ باڵوكردنه‌وه‌ى ئيڕجاف‬

‫لەبارودۆخــی جەنــگ وفیتنــە وســەختی‪ ،‬خەمــەکان زۆردەبــن‪،‬‬ ‫دڵــەکان دەگەنــە گــەروو‪ ،‬ھەنــدێ کــەس ەللا دامەزراویــان دەکات‬ ‫بەھــۆی ئیمانەکەیــان وگومــان چاکیەکەیــان بــە ەللا‪ ،‬ھەنــدێ‬ ‫کەســیش بەھیــاک دەچێــت ولەسەرپشــت ھەڵدەگەڕێتــەوە‪،‬‬ ‫لێدەبێتــەوە لەئایینەکــەی‪ ،‬پشــتی ھەڵــدەکات‪ ،‬خیانــەت لەبراکانــی‬ ‫دەکات‪ ،‬بەڵکــو دەبینــی زۆربــەی ئەمانــە تەنھــا بەشکســتھێنانی خــۆی‬ ‫دەســتھەڵناگرێت‪ ،‬بەڵکــو ھــەوڵ دەدات ئــەو شکســتە بگوازێتــەوە‬ ‫بــۆ کە�ســی تــر‪ ،‬باڵویدەکاتــەوە لەنــاو تێکــڕای موســڵمانان‪ ،‬بەمجــۆرە‬ ‫پێگــەی دوژمــن بەرزدەکاتــەوە‪ ،‬ھەوڵــدەدات موســڵمانان بترســێنێ‬ ‫لەدوژمــن‪ ،‬وبەمــەش ڕێگــرى دەکــەن لەبەرامبــەر کوشــتاری دوژمــن‬ ‫وڕوبەڕوبونەوە یــان‪.‬‬ ‫ئــەم کــردارەش ل ـه‌ كرداره‌كانــى دووڕووەکان ـه‌‪ ،‬بەربــاوە لەنێــوان‬ ‫ئیمــان الواز ودوودڵــەکان‪ ،‬لەپیــاوان وئافرەتــان‪ ،‬ئەمــا الی پیــاوان‬ ‫ئــەوا زانــراوە‪ ،‬ڕۆڵیــان لــەم بارەیــەوە زۆر باســکرا لەووتەکانــی پێشــوو‬ ‫بــەڕوون وڕەوانــی‪ ،‬بــەاڵم ل ـه‌ ئافرەتــان‪ ،‬کارەســاتی بەرھەمھاتــوو‬ ‫لەالیــەن ئافرەتانــەوە خــۆی دەگرێتــەوە لەگواســتنەوەی ئــەو‬ ‫گومانانــە لەنــاو ماڵــی دووڕووەکان وســەر زمانیانــەوە بــەرەو نــاو ماڵــی‬ ‫خۆیــان ومێــرد ومنداڵەکانــی‪ ،‬بۆئــەوەی بکەوێتــە نێــو کــردەوەی‬ ‫دووڕووەکانــەوە جــا ھەســتی پێبــکات یــان نــا‪.‬‬

‫ھەروەھــا ەللا تعالــی لۆمــەی ترســاندن وئەھلەکــەی دەکات‬ ‫َ‬ ‫لەچەندیــن شــوێن لەقورئانــی بەڕێــزدا‪ ،‬ەللا ‪ b‬دەفەرمووێــت‪{ :‬قـ ْـد‬ ‫َ ْ‬ ‫َ َّ ْ‬ ‫ُ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َي ْعلـ ُـم اللـ ُـه الُ َع ّ ِو ِقيـ َـن ِم ْنكـ ْـم َوال َقا ِئ ِليـ َـن ِل ْخ َو ِان ِهـ ْـم َهلـ َّـم ِإل ْي َنــا َول َيأ ُتــو َن‬ ‫َ‬ ‫َْْ َ ّ َ ً‬ ‫البــأ‬ ‫س ِإل ق ِليــا} [األحــزاب‪ ،]18 :‬ھەروەھــا دەفەرمووێــت‪{ :‬ل ِئــن‬ ‫َ ْ َ ْ َ ْ ُ َ ُ َ َ َّ‬ ‫َْ‬ ‫ُ ُ ْ َ َ ٌ َ ْ ُ ْ ُ نَ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫لــم ينتـ ِـه النا ِفقــون وال ِذيــن فــي قل ِوب ِهــم مــرض والر ِجفــو ِفــي ال ِدينـ ِـة‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َّ َ ً‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ‬ ‫ل ُنغ ِرَي َّنـ َـك ِب ِهـ ْـم ثـ َّـم ل ُي َج ِاو ُرونـ َـك ِف َيهــا ِإل ق ِليــا * َمل ُعو ِنيـ َـن أ ْي َن َمــا ث ِق ُفــوا‬ ‫ُ ُ ُ ُ َ ً‬ ‫أ ِخــذوا َوق ِّتلــوا ت ْق ِتيــا} [األحــزاب‪ ،]61 -60 :‬جەصــاص لــە «أحــکام‬ ‫القــرآن» دەڵێــت‪( :‬لــەم ئایەتــەدا بەڵگــە ھەیــە لەســەر ئــەوەی کــە‬ ‫گومــان وتــرس خســتنە نێــو ئیمانــداران وباڵوکردنــەوەی شــتێک کــە‬ ‫ســەریان لــێ بشــوێوێنێت وئازاریــان بــدات ئــەوا شایســتەی تەمبێکــردن‬ ‫ودوورخستنەوەیە ئەگەر کەلەڕەقی لەسەر بکات و وازی لێ نەھێنێت‪،‬‬ ‫ھەروەھــا گەلێــک لــەدووڕووەکان وھەندێکــی تــر لەوانــەی بەرچاویــان‬ ‫ڕۆشــن نییــە لەدیــن‪ ،‬ئەوانــەن کــە لەدڵیانــدا نەخۆ�شــی ھەیــە‪ ،‬ئەویــش‬ ‫بریتیــە لــە الوازی یەقیــن‪ ،‬تــرس باڵوده‌كه‌ن ـه‌وه‌ بەکۆبوونــەوەی کافــر‬ ‫وھاوبــەش دانــەران وبەھێزییــان وھێرشــکردنیان بۆســەر ئیمانــداران‪،‬‬ ‫بەمجــۆرە پێگــەی کافــرەکان الی ئیمانــداران بەرزدەکەنــەوە‬ ‫وئەیانترســێنن‪ ،‬ەللا تعالــی ئــەو ئایەتــەی دابەزانــد لەســەریان‪ ،‬وە‬ ‫ەللا تعالــی ھەواڵــی پێدایــن کــە شایســتەی دوورخســتنەوە وکوشــتنن‬ ‫ئەگــەر دەســتھەڵنەگرن لــەو کارەیــان‪ ،‬ھەروەھــا ەللا تعالــی ھەواڵــی‬ ‫پێدایــن کــە ئــەوە ســوننەتی (ەللا)یــە وڕێگەیەکــە فەرمانمــان پێکــراوە‬ ‫بیگرینەبــەر وشــوێنی بکەویــن)‪.‬‬

‫ترســاندن والوازكردنــى موســڵمان کــرداری دووڕووەکانــە‬ ‫ترســاندن بریتیــە لەھەواڵــی درۆی پڕفیتنــە وشــڵەژاو‪ ،‬قوڕتوبــی‬ ‫لەتەفســیرەکەیدا دەڵێــت‪( :‬ترســاندن دەســتپێکی ئاشــوبه‌‪ ،‬ھەروەھــا‬ ‫باڵوکردنــەوەی درۆ وباتڵــە بۆئــەوەی بەھۆیــەوە شــێواندن ڕووبــدات)‪.‬‬

‫‪17‬‬

‫ھەروەھــا لەترســناکی ئــەم جــۆرە تــرس وگومانان ـه‌ ئەوەیــە کــە‬ ‫ەللا موجاھیدانــی ئاگادارکــردەوە لەتێکەڵبــوون بەگومــان‬ ‫دروســتکەرەکان‪ ،‬لەبەرئــەوەی ئــەوان ڕیزەکانــی ئیمانــداران الواز‬ ‫دەکەنــەوە‪ ،‬بەمــەش موســڵمانان الواز دەکەنــەوە‪ ،‬ھــەروەک‬

‫ئه‌بو عومه‌رى موساڵوى كۆتا وه‌سيه‌تى بۆ خێزانه‌كه‌ى ئه‌و ‌ه بوو ئارامبگره‌‬

‫ُ َّ َ ً‬ ‫ُ‬ ‫َ َ‬ ‫ەللا تعالــی دەفەرمووێــت‪{ :‬لـ ْـو خ َر ُجــوا ِفيكــم َّمــا َز ُادوكـ ْـم ِإل خ َبــال‬ ‫َ َ ُ ْ َ ْ ُ َ ُ ُ ْ ْ َ َ َ ُ ْ َ َّ ُ َ َ‬ ‫َّ‬ ‫َوَ َل ْو َ‬ ‫اعون ل ُهـ ْـم ۗ َواللـ ُـه‬ ‫ض ُعــوا ِخللكــم يبغونكــم ال ِفتنــة و ِفيكــم ســم‬ ‫َّ‬ ‫َع ِليـ ٌـم ِبالظ ِ ِاليـ َـن} [التوبــة‪ ،]47 :‬ئیبــن ئیســحاق دەڵێــت‪( :‬پێشــتر‬ ‫کۆمەڵــێ لــەدووڕووەکان‪ ،‬ئاماژەیــان بــۆ پێغەمبــەر ‪ g‬دەکــرد کاتێــک‬ ‫دەڕۆيشــت بــەرەو جەنگــی تەبــوک‪ ،‬ھەندێکیــان بەھەندێکیــان‬ ‫گــووت‪ :‬ئایــا وادەزانــن جەنگــی ڕۆمییەکان(بنــي األصفــر) ھاوشــێوەی‬ ‫کوشــتاری نێــوان عەرەبــەکان خۆیــان دەبێــت! ســوێند بــە ەللا ئەڵێــی‬ ‫ئێمــەش ســبەینێ لەگەڵتــان بەپــەت ئەبەســترێینەوە‪ ،‬ئەمەیــان‬ ‫دەووت بــۆ گومــان خســتنە نێــو دڵــی ئیماندارانــەوە)‪.‬‬ ‫باوەڕھێنــان بــە قــەدەر ومتمانــە بــە بەڵێنەکانــی ەللا قەڵغانــی‬ ‫ئافرەتــی بــاوه‌ڕداره‌‬ ‫وه‌حوکمەکانــی ئافرەتــان لــەم بابەتــەدا ھاوشــێوەی حوکمەکانــی‬ ‫پیاوانــە وەکــو یــەک‪ ،‬جــا ھەرکە�ســێ لەئافرەتانــی موســڵمان بکەوێتــە‬ ‫نێــو شــتێکەوە کەببێتــە ھــۆی ترســاندنی خێزانــی ماڵــی خــۆی یــان‬ ‫ھەرکەســێک لەموســڵمانان‪ ،‬وببێتــە مایــەی باڵوکردنــەوەی‬ ‫پڕوپاگەنــدەوە کــە دڵــەکان الواز دەکات ئــەوا پێویســتە لەســەر ئــەو‬ ‫ئافرەتــە داوای لێخۆشــبوون و(إســتغفار) بــکات لــەالی ەللا لــەم‬ ‫تاوانــە‪ ،‬ھەروەھــا پێویســتە لەســەری ئیمانــی خــۆی ڕاســت بکاتــەوە‬ ‫بەقــەزا وقــەدەری ەللا‪ ،‬وبەچا ـکـی ووریابێــت لەفەرمــوودەی ەللا تعالــی‪:‬‬ ‫َّ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ َّ َ ْ َّ‬ ‫َ َ‬ ‫{قــل لــن ُي ِص َيب َنــا ِإل َمــا ك َتـ َـب اللـ ُـه ل َنــا ُهـ َـو َم ْولنــا ۚ َو َعلــى اللـ ِـه فل َي َتـ َـوك ِل‬ ‫ُْْ َ‬ ‫الؤ ِم ُنــون} [التوبــة‪ ،]51 :‬وفەرمــوودەی پێغەمبــەر ‪ g‬بــۆ عبــدەللا‬ ‫کــوڕی عه‌بــاس کــە لەپشــتیەوە ســەرکەوتبوو‪( :‬ئــەی منــداڵ‪ ،‬مــن‬ ‫فێــری چەنــد ووشــەیەکت دەکــەم‪ :‬ەللا بپارێــزە دەتپارێــزێ‪ ،‬ەللا بپارێــزە‬ ‫ئەبینــی لەگەڵتــە‪ ،‬وە ئەگــەر نــزات کــرد داوا لــە ەللا بکــە‪ ،‬وئەگــەر‬ ‫داوای پشــتگیریت کــرد پشــت بــە ەللا ببەســتە‪ ،‬وە بزانــە ئەگــەر‬ ‫ئوممــەت کۆببنــەوە تاکــو ســوودێکت پــێ بگەیەنــن‪ ،‬ھیــچ ســوودێکت‬

‫پــێ ناگەیەنــن ئیــا بەشــتێک کــە ەللا بۆتــی نووســیبێ‪ ،‬وە ئەگــەر‬ ‫کۆبوونــەوە تاکــو زیانێکــت پــێ بگەیەنــن‪ ،‬ھیــچ زیانێکــت پــێ ناگەیەنــن‬ ‫ئیــا بەشــتێک ەللا بۆتــی نوســیبیت‪ ،‬قەڵەمــەکان بەرزکرانــەوە‪،‬‬ ‫وتێنووســەکان ووشــکبوونەوە) [رواه اإلمــام أحمــد والترمــذي]‪.‬‬ ‫بەڕاســتی ئافرەتــی موســڵمان پێویســتە لەســەری ھەمیشــە ئەگــەر‬ ‫شــتێکی بیســت پەیوەســت بــوو بەگومانــی تــرس دروســتكه‌ران‪،‬‬ ‫دەربــارەی ھێــزی دوژمنەکانمــان‪ ،‬وخۆئامادەکردنیــان بــۆ جه‌نگمــان‪،‬‬ ‫وکۆکردنەوەیــان بۆســەرمان بەکەرەســتە وســەرباز‪ ،‬پێویســتە‬ ‫لەســەری ڕووی چــاوی بخاتەســەر فەرمــوودەی ەللا تعالــی‪ ،‬کاتێــک‬ ‫بەســەرھاتەکەی پێغەمبــەر ‪ g‬وھاوەڵەکانیمــان بۆدەگێڕێتــەوە‪،‬‬ ‫کاتێــک قوڕه‌يــش بۆیــان کۆبوونــەوە کــە خاوەنــی بەھێزتریــن ســووپای‬ ‫َّ‬ ‫ـاس إ َّن َّ‬ ‫ـال َل ُهـ ُـم َّ‬ ‫{ال ِذيـ َـن َقـ َ‬ ‫النـ َ‬ ‫النـ ُ‬ ‫ـاس‬ ‫جیھانــی بــوون لــەو ســەردەمەدا‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َ َ ُ َ ُ ْ َ ْ َ ْ ُ ْ َ َ َ ُ ْ َ ً َ َ ُ َ ْ ُ َ َّ‬ ‫اللـ ُـه َون ْعــمَ‬ ‫قــد جمعــوا لكــم فاخشــوهم فزادهــم ِإيمانــا وقالــوا حســبنا‬ ‫ِ‬ ‫َْ ُ َ ََْ‬ ‫ْ َ َ َّ‬ ‫الله َو َف ْ‬ ‫َ‬ ‫ضل َل ْم ْي َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫ٌ‬ ‫مس ْسـ ُـه ْم ُســوء واتبعوا‬ ‫يل * فانقل ُبوا ِب ِنعم ٍة ِمن‬ ‫الو ِك‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ْ َ َ َّ َ َّ ُ ُ َ‬ ‫َّ َ ٰ ُ ُ َّ ْ َ ُ ُ َ ّ ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ِرضــوان اللـ ِـه واللــه ذو فضـ ٍـل ع ِظيـ ٍـم * ِإنمــا ذ ِلكــم الشــيطان يخـ ِـوف‬ ‫ُ‬ ‫َْ َ َ ُ ََ َ َ ُ ُ َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫وهـ ْـم َوخافــو ِن ِإن ك ُنتــم ُّمؤ ِم ِنيـ َـن} [ســورة آل عمــران‪:‬‬ ‫أو ِليــاءه فــا تخاف‬ ‫‪ .]175 - 173‬واتــا‪ ( :‬ئه‌وانـه‌ی کــه خه‌ڵکــی (بــاوه‌ڕ الواز) پێیــان ده‌ڵێــن‪:‬‬ ‫به‌ڕاســتی خه‌ڵکــی بــێ بــاوه‌ڕو خۆیــان بــۆ ئێــوه کــۆ کردۆت ـه‌وه وخۆیــان‬ ‫بــۆ ئێــوه م ـه‌اڵس داوه‌‪ ،‬لێیــان بترســن (خۆتــان توو�شــی ب ـه‌اڵ مه‌ک ـه‌ن)‬ ‫ب ـه‌اڵم ئ ـه‌وان (واتــه ئیمانــداران ب ـه‌و پڕوپاگه‌نده‌ی ـه‌) باوه‌ڕیــان زیاتــر‬ ‫دام ـه‌زراو‪ ،‬گوتیــان‪ :‬هللا به‌ســمانه‌ کــه یاریــده‌ده‌رو یارمه‌تیده‌رێکــی‬ ‫چاکــه * ئه‌وســا ئیتــر موســوڵمانان گه‌ڕان ـه‌وه هــاوڕێ له‌گ ـه‌ڵ ف ـه‌زڵ‬ ‫و نــازو نیعمه‌تــی هللا دا‪ ،‬هیــچ ناخۆشیه‌کیشــیان بــۆ پێــش نه‌هــات‪،‬‬ ‫چونکــه شــوێنی ڕه‌زامه‌نــدی هللا که‌وتبــوون و(ه ـه‌ر ئه‌وه‌شــیان‬ ‫مه‌به‌ســت بــوو)‪ ،‬هللا تعالــى ه ـه‌ر خــۆی خاوه‌نــی ف ـه‌زڵ و ڕێزێکــی‬ ‫زۆر گه‌وره‌ي ـه‌ * ئ ـه‌وه به‌ڕاســتی ته‌نهــا ش ـه‌یتانه یاوه‌ره‌کانــی خــۆی‬ ‫ده‌ترســێنێت‪ ،‬ئێــوه‌ی (ئیمانــدار) لێیــان مه‌ترســن‪ ،‬به‌ڵکــو ه ـه‌ر لــه مــن‬ ‫بترســن ئه‌گ ـه‌ر ئیمانــدارن)‪.‬‬ ‫خوشكان‬

‫‪18‬‬

‫بەمجــۆرە دەبێــت وەاڵمــی ئافرەتــی موســڵمان بــەڕووی گومــان‬ ‫دروســتکەرەکان ودووڕووەکان‪ ،‬کەپێویســتە بەووتــەی خــۆی‬ ‫وەاڵمیــان بداتــەوە بــە‪( :‬حســبنا هللا ونعــم الوكيــل) لەبــەر دڵنیایــی‬ ‫ھــاوکاری ەللا بەســیەتی بــۆ بەندەکانــی ئەگــەر ھێــزی دوژمنەکانیــان‬ ‫ھەرچەنــد بێــت‪ ،‬وھەروەھــا لەبــەر ئیمانەکــەی بــەوەی کــە ھیــچ‬ ‫کارەســاتێک دوچــاری خــۆی وخێزانەکــەی وســەرجەم خەڵکــی‬ ‫نه‌بێتــەوە‪ ،‬جگــە لــەوەی ەللا بــۆی نووســیون‪ ،‬ھەروەھــا لەبــەر زانینــی‬ ‫بەوەی ترســاندنی شــەیطان تەنھا کاردەکات لەدۆســتەکانی شــەیطان‬ ‫بــەاڵم کارناکات ـه‌ س ـه‌ر بــاوه‌ڕداران‪.‬‬ ‫دای ـکـی ئیمانــداران خەدیجــەی کچــی خوەیلــد ئارامــی دەبەخشــێت‬ ‫بەپێغەمبــەر ‪g‬‬ ‫ھەروەھــا ئــەم ئەرکــەش زیاتــر واجــب دەبێــت لەس ـه‌ر خێزانەکانــی‬ ‫موجاھیــدان ودایــک وخوشــکەکانیان‪ ،‬بــەوەی ببــن بەخاوەنــداری‬ ‫بــۆ ماڵــی خۆیــان‪ ،‬بیانپارێــزن لەگومانــی گومــان دروســتکەرەکان‪،‬‬ ‫ووتــەی دووڕووەکان‪ ،‬کەواتــە ھیــچ ووتەیەکیــان پــێ نەڵێــن جگــە لــە‬ ‫ووتەیــەک پێیــەکان دامەزرێنێــت ودڵــەکان ڕاگیربــکات‪ ،‬وبەڕاســتی‬ ‫یەکێــک لەجوانتریــن بەســەرھاتی ئافرەتانــی ئیمانــداران لــەم‬ ‫ئەرکــەدا بەســەرھاتەکەی دایکــی ئیمانــداران خەدیجەیــە ‪i‬‬ ‫لەکاتــی ڕاگیرکردنــی مێردەکــەی واتــە پێغەمبــەر ‪ g‬کاتێــک ڕۆژێکیــان‬ ‫بەترســەوە دێتــە الی کاتێــک جبریــل بۆیەکــەم جــار ھاتبــووە الی‬ ‫لەئەشــکەوتی حــەڕاء بەندایەتــی دەکــرد پێــی گوتــن‪( :‬دامپۆشــن‬ ‫دامپۆشــن)‪( ،‬ئینجــا دایانپۆ�شــی ھەتــا تر�ســى لەســەر نەمــا‪ ،‬ئینجــا‬ ‫بەخەدیجــەی گــوت وھەواڵەكــەی پێــی ڕاگەیانــد‪( :‬مــن ترســام لەســەر‬ ‫گیانــی خــۆم) خەدیجــە گوتــی‪ :‬نــا بــە ەللا ھەرگیــز ەللا پشــتت تێنــاكات‪،‬‬ ‫چونکــە تــۆ ســیڵەی ڕەحــم ئەگەیەنیــت‪ ،‬وبــێ سەرپەرشــتان ئەگریتــە‬ ‫ئەســتۆ‪ ،‬وبــێ پــوول بــەکار دەکەیــت‪ ،‬وڕێــز لەمیــوان دەگریــت‪،‬‬ ‫وھــاوکاری جێگــری حــەق دەکەیــت‪[ )...‬متفــق عليــه]‪.‬‬ ‫ھەرئەویــش یەکــەم ك ـه‌س بــوو لەئافرەتانــدا بــاوه‌ڕى هێنــا‬ ‫بەبانگەوازەکــەی‪ ،‬بەمجــۆرە بــەردەوام پشــتگیری دەکــرد‬ ‫وبڕیارەکــەی بەھێــز دەکــردەوە ھەتــا ەللا کۆچــی دووایــی پێکــرد‪ ،‬وە‬ ‫خۆشەویســتیەکەی مایــەوە لەدڵــی پێغەمبــەر ‪ g‬ئەمــەش بەڵگەیــە‬ ‫لەســەر گەورەیــی ئــەوەی ئەنجامــی دا‪ ،‬ھەتــا پێغەمبــەر ‪ g‬دەربــارەی‬ ‫فەرمــووی‪( :‬ئــەو ئیمانــی پێھێنــام کاتێــک خەڵکــی کوفریــان پێکــردم‬ ‫وبەڕاســتی دانــام کاتێــک خەڵکــی بەدرۆیــان خســتمەوە وھــاوکاری‬ ‫کــردم بەســامانەکەی کاتێــک خەڵکــی لێــی بێبەشــیان کــردم) [رواه‬ ‫اإلمــام أحمــد]‪.‬‬ ‫ئەســمائی کچــی ئەبوبەکــر کوڕەکــەی ھانــدەدات بــەرەو مــەرگ‬ ‫بەئارامگرییــەوە‬ ‫ھەروەھــا لەنمونەکانــی دیکــەی ئەســمائی کچــی ئەبوبەکــر ‪-‬هللا ل ـ ‌ه‬ ‫‪19‬‬

‫خۆى وباوكى ڕازى بێت‪ -‬ئەو ڕۆژەی کە کوڕەکەی واتە عبدەللا کوڕی‬ ‫زوبەیــر کــە خەلیفــەی موســڵمانان بــوو وگەمــاڕۆ درابــوو لــە مەککــە‬ ‫لەالیــەن ســووپای باغییــەکان کــە حەجاجــی ثەقەفــی س ـه‌ركردايه‌تى‬ ‫ده‌كــردن‪ ،‬کوڕەکــەی ھــات وڕاوێــژی بەدایکــی خــۆی کــرد بۆدەرچــوون‬ ‫بــۆ کوشــتاریان لــەدوای ئــەوەی ئازارەکانیــان ســەختبووەوە‬ ‫لەســەریان‪ ،‬وپێــی گــوت‪( :‬خەڵکــی پشــتيان تێکــردم تەنانــەت کــوڕ‬ ‫وخێزانەکەشــم‪ ،‬ھیچــم بۆنەماوەتــەوە جگــە لەھەندێکــی کــەم‬ ‫لەوانــەی کــە ھیــچ توانــاى بەرگریــان نییــە زیاتــر لەئارامــی ســاتێک‪،‬‬ ‫ئــەو گەلــەش ھەرچیــم بوێــت لەدونیــا دەمدەنــێ‪ ،‬ڕای تــۆ چییــە؟‬ ‫گوتــی‪ :‬ســوێند بــە ەللا تــۆ باشــتر لەســەر خــۆت دەزانــی کوڕەکــەم‪،‬‬ ‫ئەگــەر دەزانــی خــۆت لەســەر حەقیــت وبانگــەوازی بــۆ دەکــەی ئــەوا‬ ‫بــۆی دەرچــۆ‪ ،‬ھەرلەســەرئەوەش ھاوەڵەکانــت کــوژران‪ ،‬کارێــک مەکــە‬ ‫بەھۆیــەوە منداڵەکانــی بەنــی ئومەیــە گەمــە بەگەردنــت بکــەن‪ ،‬بــەاڵم‬ ‫ئەگــەر بــۆ دونيــات بــوو ئ ـه‌وه‌ تــۆ خراپتريــن به‌نــده‌ى‪ ،‬خــۆت بەھیــاک‬ ‫بــرد‪ ،‬وئەوانەشــت بەھیــاک بــرد کــە کوشــتار دەکــەن لەگەڵــت‪،‬‬ ‫وئەگــەر بڵێیــت‪ :‬لەســەر حــەق بــووم بــەاڵم کاتێــک ھاوەڵەکانــم الواز‬ ‫بوونــەوە‪ ،‬ئەمەیــان کاری ئــازادەکان نییــە‪ ،‬کاری خــاوەن دیــن نییــە‪،‬‬ ‫دەی تەمەنــت تاچەنــد دەمێنێتــەوە لەدونیــا‪ ،‬کــوژران چاکتــرە)‪،‬‬ ‫ئەمیــری ئیمانــداران لێــی وەرگــرت وســەری مــاچ کــرد‪ ،‬وگوتــی‪( :‬ســوێند‬ ‫بــە ەللا ھەرئەمــە ڕای منیشــە‪ ...‬بــەاڵم حەزمکــرد ڕای تــۆش بزانــم‪،‬‬ ‫بەمجــۆرە بەرچاومــت ڕۆشــناتر کــرد لەســەر ڕۆشــنایی خۆمــەوە‪،‬‬ ‫دەی بڕوانــە دایکــە‪ ،‬چونکــە مــن لەئەمــڕۆوە کــوژراوم‪ ،‬خەمناکیــت‬ ‫زیادنــەکات‪ ،‬وکارەکــە بســپێرە بــە ەللا)‪ ،‬پاشــان ئیبــن زوبەیــر ڕۆيشــت‬ ‫ل ـه‌الى ودەیگــوت‪( :‬مــن ئەگــەر ڕۆژی خــۆم بزانــم ئارامدەگــرم بەڵکــو‬ ‫ئــازادەکان ڕۆژی خۆیــان دەزانــن)‪.‬‬ ‫دایکــی ‪ i‬گوێبیســتی کوڕەکــەی بــوو وگوتــی‪( :‬ئارامدەگریــت بــە ەللا‪،‬‬ ‫إن شــاء هللا‪ ،‬باوکەکانــت ئەبوبەکــر وزوبەیــرە‪ ،‬ودایکــت صەفیــەی‬ ‫کچــی عبدوملوتەڵیبــە)‪.‬‬ ‫ئابــەم جــۆرە دەبێــت حاڵــی ھاوســەری ئیمانــدار لەگــەڵ مێردەکــەی‪،‬‬ ‫وبــەم جــۆرەش دەبێــت حاڵــی دایکــی ئیمانــدار لەگــەڵ کوڕەکــەی‪،‬‬ ‫بەردەوام دەبێت لەســەر ڕێگای جیھادی دوژمنانی ەللا‪ ،‬وھەڵدەســتێ‬ ‫بــەوەی پــەروەردگاری خــۆی فەرمانــی پێکــردووە‪ ،‬ولــەو کارەیــدا بە�شــی‬ ‫دەبێــت بەئیزنــی ەللا‪.‬‬

‫ل ـه‌ زنجيــره‌ ئه‌ڵق ـه‌ى پێشــوو ل ـه‌م زنجيــره‌ باس ـه‌دا چاوێكمــان خشــاند‬ ‫به‌مێــژووى گه‌شه‌س ـه‌ندنى ئاينــى ڕافيــزه‌ له‌س ـه‌ر بناغ ـه‌ى بيــردۆزى‬ ‫(پێشه‌وايه‌تى خوايى) پوچ‪ ،‬وه‌ ئه‌وه‌ش كه‌ لێى ده‌بێته‌وه‌ له‌ بيردۆزه‌كانى‬ ‫(وه‌ســيه‌ت) و (ده‌ق) و (توقيـه‌) (البــداء) و (ونبــوون) و (گه‌ڕانـه‌وه‌)‪ ،‬وه‌‬ ‫جگ ـه‌ له‌وان ـه‌ش ل ـه‌ بيدع ـه‌ كوفري ـه‌كان وبيــره‌ پڕوپوچ ـه‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌م ئه‌ڵقه‌ي ـه‌ ‪-‬به‌ويســتى هللا‪ -‬هه‌وڵده‌ده‌يــن ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ ڕونبكه‌ين ـه‌وه‌‬ ‫ك ـه‌ چــۆن ڕافيــزه‌ ناچاربــوون بــۆ ياريكــردن ب ـه‌ بيــردۆزى (پێش ـه‌وايه‌تى‬ ‫خوايــى) ك ـه‌ وه‌ك م ـه‌رج داياننــا بــۆ دامه‌زراندنــى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪،‬‬ ‫وه‌چــۆن ده‌ســتكاريانكرد وگۆڕيــان تــا گه‌يشــتن ب ـه‌ بيــردۆزى (وياليه‌تــى‬ ‫فه‌قيهــ)‪ ،‬ك ـه‌ بناغ ـه‌ى بيــردۆزى يه‌كه‌ميــان هه‌ڵده‌وه‌شــێنێته‌وه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫ده‌وڵه‌تــى شــيركى ئێرانــى ئه‌مــڕۆ ئـه‌م بيــردۆزه‌ په‌يــڕه‌و ده‌كات وهه‌وڵــده‌دات‬

‫بــۆ گشــتاندنى ل ـه‌ هه‌مــوو واڵتانــى موســڵمانان‪.‬‬ ‫کەواتــە بەپێچەوانــەی ئــەوەی کەڕافیــزەکان ئەڵێــن ئاینەکەیــان وەحــی‬ ‫بــووە ولەئاســمانەوە دابەزیوەتــە ســەر پەیامبــەر محەمــەد ‪ ،g‬وگوایــە‬ ‫بەشــێوازی زنجیــرە پێیــان گەیشــتووە لەڕێــی عەلــی کــوڕی ئەبــو طالیبــەوە‬ ‫‪ h‬ونەوەکانــی‪ ،‬وئەمانیــش نوســیانەوە لــە کتێــب وباڵویانکــردەوە‬ ‫لەنێــو خەڵکیــدا‪ ،‬چونکــە زۆربــەی لێکۆڵــەران دان بــەوەدا ئەنێــن کەئــەم‬ ‫ئایینــە زاناکانــی ڕافیــزە نوســیویانەتەوە لــەدووای مردنــی گشــت ئەوانــەی‬ ‫کەووتیــان پێشــەوایەتی بۆئەوانــە وھەڵەیــان نییــە لەنەوەکانــی عەلــی‬ ‫‪h‬وگوایــە چوونەتــە نــاو ئــەوەی کەپێــی دەڵێــن (ســەردەمی نادیــاری)‬ ‫واتــە دیارنەمانــی پێشــەوای دوانزەھەمیــان کەلەبنەڕەتــدا نەھاتووەتــە‬ ‫دونیایشــەوە بەڵکــو تەنھــا لەچیڕۆکەکانیانــدا دروســتیانکردووە‪،‬‬ ‫وتار‬

‫‪20‬‬

‫مه‌زارگه‌ى شيركى حه‌سه‌ن عه‌سكه‌رى دواى ئه‌وه‌ى موجاهيدان به‌ئامانجيانگرت‬

‫بۆئــەوەی جلوبەرگــە دڕاوەکەیانــی پــێ پینــە بکــەن‪ ،‬وبینــا ڕوخاوەکەیانــی‬ ‫پــێ بڕازێننــەوە‪.‬‬ ‫ڕافیــزە بــەوە دەســتبەردار نەبــوو کــە بــێ ھەڵەیــی ودەقیــان کــردە مــەرج‬ ‫بــۆ پلەوپایــەی پێشــەوا‪ ،‬بۆئــەوەی بــەم شــێوەیە شــەرعییەتی ســەرجەم‬ ‫خەلیفەکانــی پەیامبــەر ‪ g‬ھەڵبووەشــێننەوە‪ ،‬ھەرلــە ئەبــو بەکــری‬ ‫صدیقــەوە ‪ h‬بۆئــەوەی ڕێگــە بــدەن به‌ده‌رچــوون لەســەریان‪ ،‬وتەکفیــر‬ ‫كردنيــان‪ ،‬بەڵکــو ڕوویانکــردە تێک ـڕای موســڵمانان بۆئــەوەی مەرجییــان‬ ‫بۆدابنێــن لەئایینەکەیــان لەســەر ھەندێــک شــت ك ـه‌ په‌يوه‌ســته‌‬ ‫بەبەیعەتــدان بەپێشــەواکەیان وچوونەنــاو ئایینــی ڕەفــزەوە وايــان‬ ‫نيشــاندا‌ ك ـه‌ ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ ده‌بن ـه‌ موســڵمان‪.‬‬ ‫ھەربۆیــە گرنگتریــن شــت کەدەســتیان پێکــرد بابەتــی پێشــەوایەتی بــوو‪،‬‬ ‫ئینجــا کردیانــە بنچینەیــەک لەبنچینەکانــی دیــن‪ ،‬وھەرکە�ســێ پێشــەوای‬ ‫ســەردەمەکەی نەنا�ســێ‪ ،‬وبەیعەتــی پێه‌ن ـه‌دا ئــەوا ئیمانــی نەھێنــاوە‪،‬‬ ‫ھەربۆیــە جیــاوازی کەوتــە نێوانيــان له‌س ـه‌ر ئیمانــی ھەندێــک ل ـه‌ پێشــەوا‬ ‫گه‌وره‌كانيــان کاتێــک مــردن لەســەردەمی ناکۆ ـکـی لەســەر دیاریکردنــی‬ ‫پێشــەوا‪.‬‬ ‫وه‌بۆئــەوەی زیاتــر لەســەر شــوێنکەوتەکانی ئاینەکــەی خۆیــان تەنــگ‬ ‫بکەنــەوە‪ ،‬گووتیــان پەکخســتن(توقیف)ی گشــت شــتێک ئەکەیــن کــە‬ ‫پەیوەســت بێــت بەپێشــەوایەتی لەحوکمەکانــی قــازی وجێبەجێکردنــی‬ ‫حــەددەکان‪ ،‬ولێپرســینەوە وجیھــاد وجومعــە وھیتــر‪ ،‬کەواتــە لــەالی ئــەوان‬ ‫نابێــت کــەس پێــی ھەســتێ جگــە لەوانــەی خۆیــان حەقــی پێشــەوایەتییان‬ ‫پــێ داون یــان ئەوانــەی پێشــەوای پێــش خــۆی بەوه‌ســيه‌ت داینــاون‪،‬‬ ‫ولەســەریان حەڕامکــردن کــە قەزیەکانیــان بگەڕێننــەوە بــۆالی ئەوانــەی‬ ‫کەپێیــان دەڵێــن (پێشــەوایانی ســتەمکار(أئمة الجــور))‪ ،‬یــان لەپشــتیانەوە‬

‫‪21‬‬

‫کوشــتار بکرێــت‪ ،‬یــان نوێــژی جومعــە لەپشــتیانەوە بکــەن‪ ،‬یــان زەکاتــی‬ ‫خۆیانیــان پــێ بــدەن‪ .‬بەڵکــو لــەڕێ دەرچوونیــان گەیشــتە ئــەوەی شــەرع‬ ‫داڕێــژن لەدیــن‪ ،‬بــەوەی لەســەر شــوێنکەوتەکانیان قەدەغەکــرد‬ ‫کــە ڕاســتەوخۆ لەکتێبــی ەللا حوکــم وەربگــرن‪ ،‬یــان لەســوننەتی‬ ‫پێغەمبەرەکــەی ‪ g‬وکردیانــە واجــب لەســەریان کــە حوکمــەکان تەنھــا‬ ‫لەڕێگــەی (پێشــەواکان) وەربگــرن‪ ،‬وبڕیاریانــدا لەســەرئەوەی کــە ووتــەی‬ ‫پێشــەواکانیان قورئانــی قســەکەرە‪ ،‬بەرامبــەر بــەوەی کــە ناویانلێنــا‬ ‫(قورئانــی بێدەنــگ) مەبەســتیان لــەو قورئانانەیــە کــە لەکتێبــەکان‬ ‫ولەنــاو ســینەی موســڵماناندایە‪ ،‬پاشــان ئــەو سنورەشــیان بەزانــد‬ ‫بــەوەی ڕەتیانکــردەوە کــە شــەرع داڕشــتن وەســتابێ لەپــاش کۆچــی دووایــی‬ ‫پێغەمبــەر‪ g‬اليــان وابــوو كــە پێغەمبــەر ‪ g‬ئالوبەیتــی خــۆی تایبەتمەنــد‬ ‫کــردووە بەزۆربــەی حوکمــەکان کــە لەســەردەمی ژییانــی خۆیــدا پێویســتی ‬ ‫نه‌بووه‌ ئاشکرای بکات‪ ،‬وھەرووتەیەک وھەرکردارێک کە داویانەتەپاڵ‬ ‫پێشــەواکانیان‪ ،‬ئــەوا بەمی ـرات لەزانســتی پێغەمبــەرەوە بۆمــان ماوەتــەوە‪،‬‬ ‫بەڵکو زیاتر پێیان ھەڵخلیســکا بەوەی کە گوتیان پێشــەواکانمان لەالیەن‬ ‫ەللا تعالــی ‪-‬وەحی‪-‬یــان بــۆ دادەبــەزێ‪ ،‬و ووتەکانــی ئــەوان بریتیــە لــە وەحــی‬ ‫ئاســمانی‪ ،‬وکردیانــە ســەرئەوەی کــە پێــی دەڵێــن (ســوننەت) لەبابەتــی‬ ‫ئوصولــی فیقــھ‪ ،‬بەمــەش ئیجتیھــاد ل ـه‌ ئايــن قه‌ده‌غه‌ك ـرا‪ ،‬وئەوانــەش‬ ‫فەتــوا لــە غەیــری پێشــەواکان وەردەگــرن کردیاننــە طەواغیتــی شــەرع‬ ‫داڕێــژەر‪ ،‬وحوکمــدەر بەجگــە لــەوەی ەللا دایبەزانــدووە‪.‬‬ ‫تەنھــا لەوەشــدا کورتیــان نەکــردەوە کــە گووتیــان تەفســیری قورئــان‬ ‫وســوننەت بەیەکجــاری پێویســتە لەووتــەی پێشــەواکانی خۆیانــەوە‬ ‫وەربگیرێــت‪ ،‬ودەقــە بــە وەحــی دابەزیوەکانیــان تەئویلکــرد بەشــێوەی‬ ‫باطنــی ودرۆیــی‪ ،‬بەڵکــو زمانــە تاوانبارەکانیــان درێــژ کردەســەر ئــەو دەقانــە‬ ‫وبەدرۆیــان خســتەوە وتەحریفیــان بــۆی کــرد‪ ،‬کەواتــە لــەالی ئــەوان ھیــچ‬ ‫شــتێ لەســوننەت درووســت نییــە جگــە لــەوەی یەکبگرێتــەوە لەگــەڵ‬

‫مەزھەبەکــەی خۆیــان‪ ،‬لەســەر بنەمــای ئــەو ووتــە ھەڵبەســتراوەی کــە‬ ‫بــۆ جەعفەر(الصادق)یــان ھەڵبەســتوە وگوایــە گووتوویەتــی‪( :‬ھەرچــی‬ ‫پێچەوانــەی گشــتی بێــت ئــەو ڕاســته)‪ ،‬مەبەســتیان لــە گشــتی ئەھلــی‬ ‫ســوننە وجەماعەیــە‪ ،‬بەڵکــو تەنانــەت درووســتی قورئانــی بەڕێزیــان‬ ‫بەدرۆخســتەوە‪ ،‬پێيــان وابــوو کــە ھاوەاڵنــی پەیامبــەر ‪ g‬ئایەتەکانیــان‬ ‫تەحریــف کــردووە‪ ،‬وھەرچــی تیایبــووە لەدەقــە ڕوونــەکان لەســەر‬ ‫پێشــەوایەتی عەلــی ‪ h‬وئالوبەیتەکــەی ســڕیویانەتەوە‪ ،‬وئەوانەشــیان‬ ‫کەتێیــدا‬ ‫ســڕیوەتەوە‬ ‫نەفــرەت کـراوە لەئەبوبەکــر‬ ‫وعومــەر وبەنــی ئومەییــە‪،‬‬ ‫لەســەر‬ ‫وھەرکە�ســێ‬ ‫ڕێبــازە باتڵکــەی خۆیــان‬ ‫نەبووایــە ولەســەر میللەتــە‬ ‫نەبووایــە‬ ‫کافرەکەیــان‬ ‫بەقســەی خۆیــان‪ ،‬وه‌‬ ‫قورئانێكــى تريــان دايەپــاڵ‬ ‫پێشــەواکانی خۆیــان جیــا‬ ‫لــەوەی کەلەبەردەســتی ‬ ‫خەڵکییــە‪ ،‬لەدووایشــدا‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ى وەحییەکانیــان‬ ‫کــرد لــەدووای ئــەوەی‬ ‫تەئویــل وڕونکردنــەوەی‬ ‫ھــۆکاری‬ ‫دابەزینــی ‬ ‫حوکمەکەیــان گــۆڕی‪.‬‬ ‫ئاينـ ‌ـى‬ ‫زیاتــر‬ ‫وه‌‬ ‫خەڵکییــان تەســککردەوە‬ ‫بەپێشــەواکانیان‪ ،‬بــەوەی‬ ‫دونیاشیان پێیان بەستنەوە‬ ‫لەڕێــی باڵوکردنــەوەی شــیرکی پەرســتن لەنێــو شــوێنکەوتەکانیان‪ ،‬و‬ ‫ھانیانــدان لەســەر ھانابــردن بــە پێشــەواکانیان وبانگخوازەکانیــان‪،‬‬ ‫ولەســەر ئــەوەی خۆیانیــان لــێ نزیکبکەنــەوە بەقوربانــی ونەزرکــردن‪،‬‬ ‫وخۆپیرۆزکــردن بەگۆڕەکانیــان‪ ،‬وھەرشــتێ جێپەنجــەی ئەوانــی پێــوە‬ ‫دیاربــێ‪ ،‬بۆئــەوەی ڕزقیــان بــدەن بەســامان ومــاڵ ومنــداڵ‪ ،‬یــان شــیفایان‬ ‫بــدەن لەکاتــی نەخۆ�شــی‪ ،‬بەقســەی خۆیــان‪ ،‬ھەمــوو ئەمانــەش لەنێــو‬ ‫چوارچێــوەی چاالکییە ـکـی گشــتگیر بۆكۆکردنــەوەی خەڵکــی لــەدەوری‬ ‫حزبەکــەی خۆیــان‪ ،‬وبەســتنەوەیان بەمەزھەبــی خۆیــان‪.‬‬ ‫لەوکاتــەی کەھەواڵــی دروســتکردنی ھەمــوو ئاینەکەیانمــان باســکرد‬ ‫لەســەر بنەمای پێشــەوایەتی ھەربەوە به‌ســمانه‌ لەوەی نمونەی زیاترمان‬ ‫بووێــت بۆڕونکردنــەوەی مەبەســتەکەمان‪ ،‬ســەرەڕای ئــەوەی ئایینــە‬ ‫خوڕافیاتەکەیــان پڕیەتــی لەھاوشــێوەی ئــەم سەرســوڕھێنەرانە‪.‬‬

‫لە(پێشــەوایەتی خوايــى)ەوە ھەتــا جێنشــینی پێشــەوا‬ ‫ڕەوافــز هيــچ شــەرمیان نەکــرد لەگۆڕینــی ئاینەکــەی خۆیــان لەبابەتــی‬ ‫پێشــەوایەتی بۆچەندیــن جــار بەدرێژایــی نزيك ـه‌ى دوو ســەدە‪ ،‬بــەاڵم‬ ‫شــەرمەزارترین ھەڵوێســت کــە پێیــدا تێپەڕبــوون لەکاتــی کۆچــی دوایــی‬ ‫پێشــەوای یانزەھەمینیــان بــوو واتــە حەسەن(العســکری) کــوڕی‬ ‫عەلی(الھــادی)‪ ،‬ئــەوەش لەناوەڕاســتی ســەدەی ســێیەمی کۆچــی‪ ،‬بەبــێ‬

‫تاغوته‌كانى ڕافيزه‌ شوێنكه‌وتوه‌كانيان فێرى شيرك ده‌كه‌ن‬

‫ئــەوەی کــەس لەپــاش خــۆی جێبھێڵێــت‪ ،‬بــەاڵم بۆئــەوەی بیردۆزەکەیــان‬ ‫ســەالمەت بێــت چیرۆکێکیــان دروســتکرد کەئەویــش لەدایکبوونــی‬ ‫کوڕێکــی حەســەن عه‌ســكه‌رى لەکەنیزەکێکــی ڕۆمــی‪ ،‬وگوتیــان دایکــی‬ ‫شــاردویەتیەوە بۆئــەوەی بیپارێزێــت لەحوکمڕانــەکان ھەتــا گەورەدەبێــت‬ ‫وگەشــەدەکات‪ ،‬پاشــان چیرۆکەکەیــان ڕاســتکردەوە بــەوەی کــە گوتیــان‬ ‫دوژمنەکانــی شــوێنەکەیان دۆزیوەتــەوە لەکاتــی منداڵیــدا‪ ،‬ئەویــش خــۆی‬ ‫لێیــان شــاردوەتەوە لەژێــرزەوی (ســەرداب) لەشــاری ســامەڕا لەعێ ـراق‪.‬‬ ‫بــەاڵم کاتێــک چیرۆ ـکـی خۆشــاردنەوەکەی درێــژەی خایانــد‪،‬‬ ‫وشوێنکەوتەکانی�شــی زۆرتــر پرســیاریان دەکــرد دەربــارەی‪ ،‬داوایــان ئەکــرد‬ ‫بیبینــن بۆئــەوەی ئاینەکەیانــی لــێ وەربگــرن‪ ،‬لەوکاتــەدا دەجالە درۆزنەکان‬ ‫گووتیــان کــە خــۆی وونکــردووە لــە خەڵکــی‪ ،‬خــۆی پەردەپــۆش کــردووە‬ ‫لەچــاوەکان‪ ،‬وھیــچ کە�ســێ نایناســێت جگــە لەجێگرەکــەی کــە ئەویــش‬ ‫(عثمــان کــوڕی ســەعید العمری)یــە ئــەوەی کــە ھەنــدێ نامــەی بۆیــان‬ ‫دەرھێنــا وگوتــی بــە خەتنوو�ســی مەھــدی نوسـراوەتەوە بەقســەی خۆیــان‪،‬‬ ‫بۆئــەوەی بیکەنــە جێنشــینی مەھــدی و وەاڵمــی پرســیارەکانی خەڵکــی‬ ‫بداتــەوە‪ ،‬وپرســیارەکانیان بگەیەنێــت بەپێشــەوا‪ ،‬و وەرگرتنــی [خمــس]‬ ‫وتار‬

‫‪22‬‬

‫لێیــان‪ ،‬وکۆتاشــت کــە گرنگترینیانــە دواتــر ئەیبینیــن‪ .‬لەگــەڵ دەرکەوتنــی‬ ‫جێنشــین بۆپێشــەوای دوانزدەھــەم محەمــەد مه‌هــدى کــوڕی حەســەن‬ ‫عه‌ســكه‌رى‪ ،‬لــەالی ڕافیــزە ســەردەمی پێشــەوا ناسـراوەکان کۆتایــی پێھــات‬ ‫وســەردەمی نادیــار دەســتی پێکــرد‪ ،‬ئــەم قۆناغــەش نــاوی لێن ـرا نادیــاری‬ ‫بچــووک‪ ،‬لەبــەر ھەبوونــی جێنشــینە ناس ـراوەکان بۆپێشــەوا‪ ،‬کــە شــوێنی‬ ‫پێشــەوا ئەگرنــەوە‪ ،‬وبیــردۆزە باتڵەکەیــان وبنچینــە پووچەڵەکەیــان‬ ‫بۆطاغووتەکانــی ڕافیــزە ئەپارێــزن‪.‬‬ ‫بــەم جــۆرە قۆناغــی (نادیــاری بچــووک) نزیکــەی ‪70‬ســاڵ بــەردەوام بــوو‪،‬‬ ‫تێیدا چوارجێنشینی پێشەوا دەستاودەستیان کرد‪ ،‬گرنگترینیان لەدوای‬ ‫العمــری کوڕەکــەی بــوو واتــە محەمــەد (لێــرەدا ئەبینیــن جێگرتنــەوەی‬ ‫پێشــەوا بەمی ـرات ئەمێنێتــەوە ھــەروەک پۆســتی پێشــەوایەتی)‪ ،‬ئەمیــش‬ ‫لەپۆســتەکەی بــەردەوام بــوو بۆمــاوەی ‪40‬ســاڵ‪ ،‬دوابــەدوای ئەویــش‬ ‫حوســەین النوبختــی هــات‪ ،‬پاشــان عەلــی املســیری‪ ،‬ئــەوەی کــە بەکۆچــی‬ ‫دواییەکــەی ئــەم قۆناغــەش کۆتایــی پێھــات لەســاڵی ‪329‬کــۆچی‪،‬‬ ‫بەتایبــەت لێــرەدا کــە ھەســتیانکرد بەکۆچــی دوایــی ئــەم جێنشــینەش چیتــر‬ ‫درۆی نادیــاری بچــووک وھەبوونــی پێشــەوا لەشــوێنێکی نھێنــی بەســەر‬ ‫ھیچکەســدا تێپەڕنابێــت لەبــەر تەواوبوونــی تەمەنــی سروشــتی مــرۆڤ‬ ‫لــەالی زۆربــەی خەڵکــی‪.‬‬ ‫وه‌قۆناغــی (نادیــاری گــەورە) دەســتیپێکرد ولێرەشــدا قەدەغەیانکــرد‬ ‫ھیچکە�ســێ بچێتــە نــاو گەوھــەری بابەتەکــەوە یــان پرســیاربکات دەربــارەی‬ ‫شــوێنی پێشــەوا وکاتی دەرکەوتنی پێشــەوا‪ ،‬ئەم قۆناغەش ھەرلەوکاتەوە‬ ‫بەردەوامە ھەتا ئەمڕۆی ئێستاش‪ ،‬کەتێیدا ڕافیزە بەدرێژایی ‪1000‬ساڵ‬ ‫بەبــێ پێشــەوایەکی ئاشــکرا ژییــاون‪ ،‬زاناکانــی ڕافیــزەش دەســتیانکرد‬ ‫بەدانانــی فەرمــوودە لەســەر زمانــی پێشــەواکانیانەوە‪ ،‬وھەوڵەکانیــان‬ ‫بۆدەرچــوون لەتەنگەبــەری ئ ـه‌و بيــردۆزه‌ى ناديــارى پێش ـه‌وا بەچەندیــن‬ ‫چارەســەر برەوپێــدا‪ ،‬گومانــی تێدانییــە کــە «ویالیەتــی فەقیــھ» لەئێ ـران‬ ‫ســنوورە بەرزەکەیەتــی‪ ،‬ھەربۆیــە ئەبینیــن لــەم ســەردەمەدا زیاتــر با�ســی‬ ‫(سەردەمی دەرکەوتنی مەھدی) ئەکەن‪ ،‬مەبەستیان لەوەش دەرکەوتنی‬ ‫مه‌هــدى چاوه‌ڕوانك ـراوه‌ بۆئــەوەی دەوڵەتێکــی ئیســامی دادپــەروەر‬ ‫دامەزرێنێــت‪ ،‬وتۆڵەبســەنێتەوە لەدوژمنەکانــی ئالوبەیت(مەبەســتیان‬ ‫لەئەھلــی ســوننەیە)‪ ،‬وزەوی پڕبــکات لــەدادوەری ھــەروەک پڕکرابــوو‬ ‫لەکوفــر وســتەم‪ ،‬بەقســەی خۆیــان‪.‬‬ ‫ھەزار ســاڵ سەرلێشــێواوی‪...‬‬ ‫طاغووتەکانــی ڕافیــزە کەوتنــە نێــو شــەڕی کردەوەکانیانــەوە‪ ،‬وکەوتنــە نێــو‬ ‫تەڵــەی «پێشــەوایەتی ئیالھــی» ئەمــەش کەدایانەپــاڵ موســڵمانانەوە‪،‬‬ ‫وبینییــان کەئــەو کــۆت وزنجیرانــەی بۆماوەیە ـکـی دوورودرێــژە خەڵکــی پــێ‬ ‫ئەبەســتنەوە ئێســتا دەســت وگەردنــی خۆیــان دەبەســتێتەوە‪ ،‬چونکــە‬ ‫ھەرچییــان بەســتبووەوە بەپێشــەواوە لەوانــە شــەرع داڕشــتن وئیجتیھــاد‬ ‫وحوکمڕانــی وجێبەجێکردنــی حــەددەکان وکوشــتار و وەرگرتنــی ســامانی‬ ‫[خمــس] وزەکات وھیتــر‪ ،‬وقەدەغە�شــی ئەکــەن ھیــچ کە�ســێ شــتێک‬ ‫لــەو دەســەاڵتە بگرێتەدەســت‪ ،‬ئــەوا خۆشــیان لێیــان قەدەغەک ـرا‬

‫‪23‬‬

‫ھەســتن بەوکارانــە‪ ،‬بەھــۆی حوکمــی نادیــاری پێشــەوا‪ ،‬ومەحاڵــی مردنــی‬ ‫ونەتوانینــی دانانــی پێشــەوا لــەدوای ئــەو‪ ،‬لەبەرئــەوەی لەزنجیــرەی دوانــزە‬ ‫ئیمامەکەیان کۆتا پێشەوا ئەو بوو واتە دوانزدەھەمین‪ ،‬بەھەمان شێوە‬ ‫ســەختە جێنشــینی بۆدانەنێنــەوە‪ ،‬بەھــۆی زۆری ئەوانــەی بانگه‌ش ـه‌ى‬ ‫جێنشــینیەتی دەکــەن بەھــۆی ئــەوەی چاویــان لەپلەوپایــەی پێشــەوا‬ ‫ودەســتکەوتنی ســامانه‌؛ کەواتــە ھەوڵــی بــۆدەدەن (ئەمــەش بەکــردەوە‬ ‫ڕوویــدا کاتێــک لەســەردەمی چــوار جێنشــینە قبوڵکراوەکــە لــەالی‬ ‫ڕافیــزە ھەرلەوکاتــەدا زیاتــر لــە ‪ 30‬جێنشــین دەرکەوتــن کەڕافیــزە ڕەتــی‬ ‫کردنــەوە‪ ،‬وکردیانــە ئەســتۆی خۆیــان کۆکردنــەوەی [خمــس] وزەکات‬ ‫بەنــاو پێشــەوای نادیــارەوە)‪ ،‬لێرەشــدا پێویســتی کــرد لەســەریان فروفێڵــی‬ ‫نــوێ بەکاربھێنــن بۆئــەوەی بەردەوامییــان پــێ ببەخشــێت لەدانانــی ئایینــی‬ ‫ڕافیــزە‪ ،‬وبرەوپێدانــی بیــردۆزی «پێشــەوایەتی خوايــى»‪.‬‬ ‫بــەم جــۆرە بیروبــاوەڕی ڕافیــزە لــەم ماوەیــەدا زۆرجــار لەرزایــەوە‪،‬‬ ‫وزۆربەشــیان دەرچــوون لــەم ئایینــە باتڵــە کەخۆیــان ھەڵوەشــێنەرەوەی‬ ‫گــەورەی تێــدا بــەدی ئەکــەن‪ ،‬بــەوەی ھەمــوو الیەنەکانــی دیــن ودونیایــان‬ ‫تەســککردوەتەوە لەھەبوونــی پێشــەوا کەلەھیــچ شــوێنێکیش بوونــی نییــە‬ ‫جگــە لەچیڕۆکــە ئەفســانەیی وخوڕافیاتــەکان‪ ،‬یەکێــک لەطاغووتــە‬ ‫درۆزنەکانــی خۆیــان کەپێــی دەڵێــن ڕاســتگۆ (الصــدوق) بارودۆخــی ڕافیــزەی‬ ‫وەســفکرد لەســەرەتاکانی (نادیــاری گــەورە)‪ ،‬ئــەوەی کەپێــی دەڵێــن‬ ‫(ســەردەمی ســەر لێشــێواوی) کەگوتــی‪« :‬بینیــم زۆربــەی ئــەو شــیعانەی‬ ‫ســەرپێچیم ئەکــەن نادیــاری ســەری لــێ شــێواندوون‪ ،‬ولــەم دۆخــەدا‬ ‫گومانیــان بۆدروســتبووە»‪ ،‬ویەکێکیتــر لەطاغووتەکانیــان‪ ،‬نوعمانــى‬ ‫دەڵێــت‪« :‬چ شــێواویەک لەمــە گەورەتــرە کەبەھۆیــەوە خەڵکێکــی زۆری‬ ‫دەرکردووە لەم بارە وکۆمەڵێکی زۆر‪ ،‬وھیچ کە�سێ لەسەری نەماوەتەوە‬ ‫جگــە له‌ك ـه‌م خێــره‌كان؟! ئــەوەش بەھــۆی گومانــی خەڵکییــەوە»‪.‬‬ ‫تەوقیفییــەکان وحەرەکییــەکان‬ ‫برەوپێدانــە گرنگەکــە لەبیــردۆزی «پێشــەوایەتی خوايــى» لەمــاوەی‬ ‫ئــەم قۆناغــەدا بریتــی بــوو لەداھێنانــی بیردۆزێکــی نــوێ کەئەویــش‬ ‫«چاوەڕوانی»یــە ئەمــەش کــە دواتــر ئیختیــاف کەوتــە نێوانیــان لەســەر‬ ‫تەئویلەکــەی‪ ،‬لەنێــوان دوو ھەڵوێســتی ســەرەکی‪ ،‬یەکــەم (تەوقیفــی)‬ ‫يــه كــە وەســتاوە لەســەر خۆشــاردنەوە بــە خۆپاراســتن «توقیــە»‪ ،‬ھەتــا‬ ‫گەڕانــەوەی پێشــەوای نادیــار‪ ،‬ئەویتــر (حەرەکی)یــە کــە وەســتاوە لەســەر‬ ‫گرنگــی ڕێکخســتنی بارودۆخــەکان بۆگەڕانــەوەی ئــەم پێشــەوایە‪ ،‬ئەویــش‬ ‫بەھێنانــەدی جێنشــینبوون وبەدەســتھێنانی ھێــز بۆالبردنــی ھۆکارەکانــی‬ ‫تر�ســی پێشــەوا لەدوژمنەکانــی بۆئــەوەی بتوانــێ دەرکەوێــت وحوکــم بــکات‬ ‫وئايــن دامەزرێنێــت‪.‬‬ ‫بـه‌اڵم ئاڕاســتەی یەکــەم (تەوقیفــی) ئەوەیــان تونــدە لەســەر حەڕامکردنــی‬ ‫ھــەر جوڵەیــەک بۆدامەزراندنــی «دەوڵەتــی ئیســامی» یــان شــوێنکەوتنی‬ ‫ھەرکە�ســێ کــە لەســەردەمی نادیــاری دەرکەوێــت وبەنــاوی گێڕانــەوەی‬ ‫حوکمڕانــی ئالوبەیتــەوە قســەبکات‪ ،‬وقســەیەکیان داوەپــاڵ محەمــەد‬ ‫(باقــر)‪« :‬ھەرئااڵیــەک بەرزکرێتــەوە لەپێــش ئــااڵی مەھــدی ئــەوا‬

‫خاوەنەكــەی طاغووتــە ولەبــری ەللا دەپەرســترێ‪ ،‬وھــەر بەیعەتێــک‬ ‫لەپێــش دەرکەوتنــی پێشــەوای به‌توانــا بریتییــە لەبەیعەتــی کوفــر ونیفــاق‬ ‫وخەڵەتا نــدن»‪.‬‬ ‫وڕێبــازی (ئیخبــاری) دەرکــەوت‪ ،‬لەنێــوان شــوێنکەوتووانی ئــەم‬ ‫ئاڕاســتەیە‪ ،‬ئــەوەی کــە بــەدرۆ وبوھتــان ئەیچوێنــن بەڕێبــازی ئەھلــی‬ ‫حەدیــث‪ ،‬وتێیــدا زاناکانیــان ئیجتیھــاد قەدەغــە دەکــەن‪ ،‬والســایکردنەوە‬ ‫لــە جاھیلەکانیــان قەدەغــە دەکــەن‪ ،‬وتێیــدا فەرمــان بەگشــت دەکرێــت‬ ‫تەنھــا لــە ئاثــارى پێشــەواکانیانەوە وەربگــرن‪ ،‬ئەمانــەش درۆیــان‬ ‫ھەڵبەســت لەســەر پێغەمبــەر ‪ g‬وئالــو بەیتەکــەی‪ ،‬بگــرە لەســەر‬ ‫مەھدییــە نادیارەکــەی خۆشــیان‪ ،‬وه‌ دەکرێــت بووترێــت زۆربــەی ئــەو‬ ‫درۆ وبیدعــە وخوڕافیاتانــەی دان ـراون بۆئایینــی ڕافیــزە‪ ،‬وتانەلێــدان‬ ‫لەئیســام وئەھلەکــەی‪ ،‬ولەقورئــان وھەڵگرەکانــی ئەوانــە ھەمــووی‬ ‫ئەگەڕێتــەوە بۆکــرداری (ئیخبارییــەکان)‪ ،‬بەڵکــو مێــژووی ســەردەمانی‬ ‫ڕابردوویــان ســەرلەنوێ نوســیەوە بەوشــێوەیەی خواســت وبیروبــاوەڕی‬ ‫خۆیانــی لەگــەڵ دەگونجێــت‪ ،‬بــەم جــۆرەش ڕافيــزه‌كان لەســەرووی‬ ‫ھەمووشــیانەوە (ئیخبارییــەکان) وازیــان نەھێنــا بــەوەی دینیــان بونیاتنــا‬ ‫لەســەر بنچینــە پووچەڵەکەیــان «پێشــەوایەتی خوايــى»‪ ،‬بەڵکــو مێــژووی‬ ‫مرۆڤایەتییــان ســەرلەنوێ نوســیەوە بۆئــەوەی یەکبگرێتــەوە لەگــەڵ‬ ‫بیــردۆزە باتڵەکەیــان‪ ،‬بەڵکــو کاروبارەکانــی داھاتووشــیان دیاریکــرد‬ ‫بۆئــەوەی ئەویــش ڕێکبکەوێــت لەگەڵــی بەھەمــان شــێوە‪.‬‬ ‫لەســەرئەمەش وەســتانی ئاڕاســتەی (تەوقیفییــەکان) بــەردەوام بــوو‬ ‫وھەڵوێســتێکی نەرێنــی ھەبــوو لەســەر ھەمــوو ئــەو دەوڵەتانــەی ڕافیــزە‬ ‫دایانمەزرانــد لەمــاوەی ســەردەمانی ڕابــردوو‪ ،‬وشــەرعییەتەکەیان‬ ‫هه‌ڵوه‌شــاندنه‌وه‌ ب ـه‌ دامەزرانــدن لەســەر بیــردۆزی (وه‌ســيه‌ت) و(دەق)‬ ‫و(بــێ ھەڵەیــی) و(چاوەڕوانــی) وھیتــر‪ ،‬ئەمانــەش کەمەرجەکانــی‬ ‫ناگونجــێ لەگــەڵ ســەرجەم ئــەو حوکمڕانانــە ســەرەڕای ئــەوەی ئاینــی‬ ‫ڕافیزەشــیان بۆخۆیــان ھەڵبژاردبــوو‪ ،‬وباوەڕیــان ھێنابــوو بەچاوەڕوانــی‬ ‫مه‌هــدى‪ ،‬وســەرەڕای البردنــی ئــەو بەربەســتانەی کەبەھۆیــەوە نادیــاری‬ ‫پێشــەواکەیان پاســاودار کــرد‪ ،‬ھەنــدێ لــەو پاشــایانە داوانامــەی‬ ‫پێشکە�شــی طاغووتەکانــی کــرد‪ ،‬بــەوەی کەداوابکــەن لــە مه‌هــدى‬ ‫تادەرکەوێــت وحوکمڕانــی دەوڵەتەکەیــان بگرێتەدەســت‪ ،‬بــەاڵم ئــەوان‬ ‫ڕەتیان کردەوە بەپاساوی ئەوەی دەرکەوتنی مەھدی ھەندێک نیشانەی‬ ‫ھەیــە کەھێشــتا دەرنەکەوتــووە!‬ ‫هه‌رچــى خاوەنەکانــی ئاڕاســتەکەی تــرن‪ ،‬ئەوانــەی کــە خۆبەســتنەوە بــە‬ ‫(چاوەڕوانی)یــان قبوڵنەکــرد‪ ،‬ســەرەڕای ئــەوەی باوەڕیــان ھەبــوو بــەوەی‬ ‫ھیــچ پێشــەوایەک نییــە ئيــا ب ـه‌ ده‌ركه‌وتنــى مەھدییەکەیــان‪ ،‬چونکــە‬ ‫ئەمانیــش شــوێنکەوتەی بیــردۆزی «پێشــەوایەتی خوايــى» ومەرجــە‬ ‫باتيڵکانیــن‪ ،‬الوازی بیــردۆزە داھێنراوەکەیــان وچیرۆکــە خوڕافیاتەکانیــان‬ ‫لەبــەردەم بەڵگــەی ڕکابەرەکانیــان زۆر ش ـه‌رمه‌زارى كــردن‪ ،‬ھەربۆیــە‬ ‫جواڵنــەوە لەژێــر پەســتانی شــوێنکەوتەکانیان بۆئــەوەی ئازادبــن لەژێــر‬ ‫كــۆت وبه‌نــدى خۆبەســتنەوە (چاوەڕوانــی)‪ ،‬خۆیــان پڕچــەک کــردووە‬ ‫بەڕێبازێکــی ئەقڵــی گوم ـڕای موعتەزیلــەکان‪ ،‬وبنچینەکانیــان لەوەرگرتــن‬

‫وئیجتیھــاد وچاوپێکەوتــن‪ ،‬بۆئــەوەی طاغووتەکانــی ڕافیــزە ھێــواش‬ ‫ھێــواش دەرگا لەســەر خۆیــان بکەنــەوە بەبەکارھێنانــی ئەمانــە کەپێیــان‬ ‫دەڵێــن (ئوصولییــەکان)‪ ،‬بۆئیجتیھــاد ودەســتکەوتنی شــوێنکەوتە‬ ‫والســایکەرەوەکان‪ ،‬ودووبــارە کارکردنــەوە بەھەنــدێ لەوانــەی کــە‬ ‫(تەوقیفییــەکان) پەکیــان خســتبوو لەســەردەمی نادیــاری‪ ،‬وەکــو نوێــژی‬ ‫جومعــە‪ ،‬ولێپرسینەوە(حســبة)‪ ،‬وکوشــتار وجێبەجێکردنــی حــەددەکان‪،‬‬ ‫بەڵكــو تەنانــەت ئەماڕەتیــش‪ ،‬بێگومــان ھەمــوو ئەوانــەش هــاوڕا لـه‌ ئاینــی‬ ‫ڕافیــزە‪ ،‬نــەک له‌س ـه‌ر ئاینــی ئیســام‪.‬‬ ‫بیــردۆزی جێنشــینی فەقیــھ طاغووتەکانــی (ئوصولییــەکان) توانیــان‬ ‫دەرگای ئیجتیھــاد لەســەر خۆیــان بکەنــەوە‪ ،‬بەشــکاندنی قوفڵــی‬ ‫پێشــەوایەتی خوايى(اإلمامــة اإللهيــة) ئــەوەی کــەدەرگای لەســەریان‬ ‫داخســتبوو‪ ،‬وئــەو گرێیەیــان کــردەوە کــە طاغووتەکانــی (ئیخبارییــەکان)‬ ‫دایاننابــوو‪ ،‬ئــەوەی کەپەیوەســتە بەئامادەکردنــی گشــت زانســتێک‬ ‫جگــە لەزانســتی پێغەمبــەران وپێشــەواکان زانســتێکی گومانــاوی‪،‬‬ ‫وڕێگەیــان پێنــەدا کاری پێبکرێــت‪ ،‬ھەربۆیــە بیردۆزێکــی نوێیــان دەرچانــد‬ ‫کــە وەســتاوە لەســەر بنچینــەی (جێگرتنــەوەی گشــتی بــۆ فوقەھــاکان)‬ ‫دەربــارەی جێگرتنــەوەی مەھــدی‪ ،‬له‌س ـه‌ر بنەمــای تەئویلکردنــی دەقێــک‬ ‫کــە داویانەتــە پــاڵ یەكێــك لەپێشــەواکانیان کەتێیــدا ڕێگــە دەدات‬ ‫بەگوێڕایەڵــی کەســێک ووتــەی پێشــینانی خــۆی بزانێــت‪ ،‬کەواتــە ئــەوان‬ ‫جێگــری مەھدیــن لــەم دەرگایــەوە وھیچیتــر‪ ،‬ئەویــش (واتــە مەھدی) ڕێیان‬ ‫لێدەگرێــت وناھێڵێــت ھەڵەبکــەن‪ ،‬بەپشتبەســتن بەبیــردۆزی (اللطــف)‬ ‫ی یاخیبــوون‪ ،‬بەڵکــو ئــەو دەردەکەوێــت لەکاتــی زەڕوڕەت بۆئــەوەی‬ ‫کۆدەنگیــان لەســەر ھەڵــە ھەڵبوەشــێنێتەوە بەووتەیــەک ئەیخاتــە نێــو‬ ‫ووتەکانیانــەوە جــا بەئاشــکرا بێــت یــان بەنادیــاری‪.‬‬ ‫بــەاڵم ئـه‌وه‌ى كـه‌ ده‌سـه‌اڵتى به‌ده‌ســتبوو لــە دۆســيه‌ى بناغـه‌ى بيــردۆزى‬ ‫(جێنشــینی فەقیــھ) ئەمــە چارەســەرێکە بۆبەدەســتھێنانی بــاج دانــى‬ ‫(خمس) ئەوەی کەلەڕێیەوە فەڕزیان کردەسەر شوێنکەوتەکانیان یەک‬ ‫لەســەر پێنجــی مــاڵ وســامانیان دەربھێنــن وپێشکە�شــی پێشــەواکانیانی‬ ‫بکــەن‪ ،‬چونکــە ئــەم بەخشــینە بۆماوەیە ـکـی دورودرێــژ وەســتابوو بەھــۆی‬ ‫دیارنەمانــی پێشــەوا‪ ،‬طاغووتەکانــی ڕافیــزە دڵیــان دانەکــەوت ھەتــا ئــەم‬ ‫دەرگایەیــان بۆخۆیــان کــردەوە بــۆ وەرگرتنــی ئــەم مــاڵ وموڵکانــە لەخەڵکــی‪،‬‬ ‫بــەدرۆی ئــەوەی ئەیپارێــزن لەخەزێنــەی خۆیــان ولــەو کاتــەی کــە مەھــدی‬ ‫دەردەکــەوێ ئەیدەنــەوە بەمەھــدی‪ ،‬یــان جێنشــینەکانی بەکاریدەھێنــن‬ ‫وخەرجــی دەکــەن لەســەر ئالوبەیــت‪ ،‬بەقســەی خۆیــان‪ ،‬ولەپێنــاو‬ ‫باڵوکردنــەوەی ئاینەکەیــان‪ ،‬وبەھێزکردنــی شــوێنکەوتەکانیان‪ ،‬بــەاڵم‬ ‫کاتێــک دەرگای جێنشــینییان لەیــەک الوە کرایــەوە کەئەویــش (خمــس)‬ ‫ە دەربــارەی پێشــەوای نادیــار‪ ،‬طاغووتەکانــی ڕافیــزە ڕێگەیــان بەخۆیانــدا‬ ‫ببنــە جێنشــین لەســەر ھەمــوو دەرگاکان بــەاڵم ووردە ووردە‪ ،‬تەنانــەت‬ ‫یەکێــک لەسەرنشــینانی ئــەم ئاڕاســتەیە‪ ،‬کــە شــێخێکی خۆیانــە بەنــاوی‬ ‫كه‌ڕ ـكـى گوتــی‪« :‬بەڕاســتی فەقیھــی ئەمینــدار‪ ،‬کۆکەرەوەیــە بۆمەرجەکانــی‬ ‫فەتــوا‪ ،‬دان ـراوە لەالیــەن پێشــەوا مەھدییــەوە»‪.‬‬ ‫بــەم جــۆرە طاغووتەکانــی ڕافیــزە دەســتیانکرد بەشــوێنگرتنەوەی‬ ‫پێشەواکانیان‪ ،‬وبەردەوام زیاتروزیاترخۆیانی پێ ئەچوێنن‪ ،‬وئەوشتانەی‬ ‫وتار‬

‫‪24‬‬

‫ڕافيزه‌كانى ئێران له‌سه‌رڕێبازى وياليه‌تى فه‌قيهـ ده‌ڕۆن‬

‫کــە پێشــتر بەســتبوویانەوە بەپێشــەواکانیانەوە ئێســتا بۆخۆیــان پێــی‬ ‫ھەڵدەســتن‪ ،‬لەشــەرع داڕشــتن‪ ،‬وئیجتیھــاد‪ ،‬ودادوەری‪ ،‬وســەرۆکایەتی‪،‬‬ ‫بــەم جــۆرە ســوودیان وەرگــرت لــە بەرھەمــی بیــردۆزی (جێنشــینی فەقیــھ)‬ ‫لــە پەســتان خستنەســەر حوکمڕانــەکان بۆئــەوەی ئیزنیــان لــێ وەربگــرن‬ ‫لەحوکمکــردن‪ ،‬ئەگەرنــا ده‌بــن ب ـه‌ طاغــووت وموشــریک‪ ،‬بــەوەش‬ ‫خۆیانچوانــد بەکردەوەکانــی «پاپــاکان»ی گاور لەســەردەمانی الوازییــان‬ ‫ك ـه‌ مه‌رجيــان دانــا بــۆ حاكمه‌كانــى ئه‌وروپــا ك ـه‌ پێويســته‌ ئ ـه‌وان ڕێگ ـه‌ى‬ ‫پێبــده‌ن‪ ،‬ئەوانیــش کاتــی خــۆی دەیانگــووت ئێمــە جێنشــینی عیســاین ‪.v‬‬

‫کەبەھۆیــەوە ئەتوانــن پەســتان بخەنەســەر حوکمڕانــەکان‪ ،‬ھــەروەک‬ ‫ئەنجامیانــدا لەگــەڵ ســوڵتانەکانی قاجارییــەکان ھەتــا کۆتایــی پێھێنانــی‬ ‫حوکمڕانیەکەیــان‪ ،‬وبەلەبەرچاوگرتنــی خراپــی پەیوەنــدی نێــوان ئــەوان‬ ‫وحوکمڕانــەکان‪ ،‬ڕێبازێکــی بەھێــز لەنێــو طاغووتەکانــی ڕافیــزە دەرکــەوت‬ ‫کەدەڵێــت پێویســتە ڕاســتەوخۆ دەســەاڵت بدرێتــە دەســتی ئەمانــەوە‪،‬‬ ‫پاشــان خۆیانیش بەشــێک لەودەســەاڵتە دەبەخشــنە ھەرکەس بیانەوێ‬ ‫لەنێــو خەڵکــی‪ ،‬لەبــری دابەشــکردنی لەگــەڵ حوکمڕانــەکان‪ ،‬بــەم جــۆرە‬ ‫ته‌نهــا ده‌س ـه‌اڵتى كاروبــارى ئاينيــان نه‌ويســت به‌ڵكــو زياتــر ل ـه‌وه‌‪.‬‬

‫لــە «جێنشــینی فەقیــھ» بــۆ «ویالیەتــی فەقیــھ»‪..‬‬

‫بــەم جــۆرەش لــەدووای ئــەوەی ڕەوافــز وطاغووتەکانیــان زۆريــان‬ ‫بۆهــات بەبیــردۆزی (پێشــەوایەتی خوايــى) ومەرجەکانــی‪ ،‬وبیردۆزەکانــی‬ ‫(نادیــاری) و(چاوەڕوانــی)‪ ،‬ئێســتا بەئاشــکرا بەدەنگێکــی کــز والواز دەڵێــن‬ ‫پێویســتە دووبــارە چاوپێداخشــان بکەینــەوە بۆئــەم بیــردۆزە باتاڵنــە‪ ،‬یــان‬ ‫بــەالی کەمــەوە پەنجەرەیــەک بدۆزنــەوە بۆخۆیــان بۆئــەوەی دەوڵــەت‬ ‫وحکومــەت بۆخۆیــان دامەزرێنــن‪ ،‬وت ـه‌ى يه‌كالكه‌ره‌وه‌يــان هه‌بێــت ل ـ ‌ه‬ ‫دۆســيه‌ ودووبەرەکییــەکان‪ ،‬وپاراســتنی ســەنگەرەکان وجێبەجێکردنــی‬ ‫حــەددەکان‪ ،‬وکۆکردنــەوەی بــاج وپیتا ـکـی (خمــس)‪ ،‬وزەکاتــەکان‪ ،‬وھیتــر‬ ‫لەوانــەی کەکۆمەڵگاکانیــان ناتوانــن دەســتبەرداریان ببــن‪ ،‬بــەم جــۆرە‬ ‫برەویانــدا بەداھێنانــی بیردۆزێکــی نــوێ کــە کۆتــا دەوڵەتــی طاغووتیــان‬ ‫لەســەری دامەزرانــد‪ ،‬ك ـه‌ كۆتــا ده‌وڵه‌تيان ـه‌ به‌ويســتى هللا ئەویــش‬ ‫دەوڵەتــی ئێرانــی ھاوەڵگەڕییــە کەئەمــڕۆ دەوڵەتــی ئیســام کوشــتاری‬ ‫دەکات‪ ،‬ئــەوەش بیــردۆزی «ویالیەتــی فەقیــھ» بــوو‪.‬‬

‫ڕەنگــە دەوڵەتــی ســەفەوی یەکــەم دەوڵەتــی ڕافیــزی بووبێــت کەتێیــدا‬ ‫طاغووتەکانــی ڕافیــزە دەســەاڵتی جێنشــینی مەھدییــان گرتبێتــە دەســت‪،‬‬ ‫بــەوەی طەھماســب کــوڕی ئیســماعیلی ســەفەوی یەکێکیانــی کردەســەر‬ ‫حوکــم کەئەویــش كه‌ڕ ـكـى بــوو‪ ،‬بۆئــەوەی لەبــری مەھــدی حوکــم بــکات‪،‬‬ ‫لەســەرئەوەی ڕێگــەی پێبــدات کاروبــاری واڵتــی فــارس بەڕێــوە ببــات‪،‬‬ ‫بــەوەش شــەرعیەت بەدەســتبھێنێت لەپێــش چــاوی ڕافیــزەکان ئەوانــەی‬ ‫کــە ھەوڵــی دەدا ڕایانبکێشــێت بۆڕیزەکانــی خــۆی لــەدژی دوژمنــە‬ ‫عوســمانییەکانی بەشــێوەیەکی تایبەتــی‪ ،‬بەھەمــان شــێوە لەپێــش چــاوی‬ ‫ســەرباز وســەرخەرەکانی لــە قزلباشــییە ســۆفییە باطنییــەکان‪.‬‬ ‫بــەاڵم مەرجــی ئــەم ڕێپێدانــە بۆحوکمڕانەکانــی «جێنشــینی مەھــدی»‬ ‫دانەمەزرێــت وەکــو یاســایەک‪ ،‬لەتر�ســی ھەڵھاتنــی پاشــاکان لێــی بەپلــەی‬ ‫یــەک‪ ،‬ولەتر�ســی دووبەرە ـکـی دەربــارەی بنچینــەی بیــردۆزی «جێنشــینی‬ ‫فوقەھــاکان» لەگــەڵ (ئیخبارییــەکان) ئەوانــەی کەھەرگیــز ملکــەچ نابــن‬ ‫بــۆ برا(ئوصولییەکانیــان)‪ ،‬وخۆیانیــان ڕادەســت ناکــەن بــەوەی مەھــدی‬ ‫داینــاون لەســەر دەســەاڵت‪،‬‬ ‫ســەرەڕای ئــەوەش دەســەاڵتی طاغووتەکانــی ڕافیــزە بــەردەوام‬ ‫لەزۆربووندابــوو لەنێــو شــوێنکەوتەکانیان‪ ،‬بەمــەش ھێزیــان دەســتکەوت‬

‫‪25‬‬

‫ولەئەڵقــەی داھاتــوو ‪-‬بەئیزنــی ەللا‪ -‬لــەم زنجیرەیــەدا ھــەوڵ دەدەیــن‬ ‫گفتوگــۆ بکەیــن دەربــارەی ئــەم بیــردۆزە‪ ،‬ولەســەر واقیعــی ئەمــڕۆ لەژێــر‬ ‫ســایەی جێبەجێکردنــی لەالیــەن طاغووتەکانــی ئێرانــەوە‪ ،‬داواکاریــن لــە‬ ‫ەللا زانســتێکمان پێ ببەخشــێت کە ســوودی لێوەربگرین‪ ،‬وســوودمان پێ‬ ‫ببەخ�شــێ لــەوەی کــە فێــری بوویــن‪ ،‬وڕێنمووییمــان بــکات بۆســەر ڕێبــازی‬ ‫ســەرفرازی‪ ،‬وســوپاس بــۆ ەللا پــەروەردگاری جیھانیــان‪.‬‬

‫‪SHUHADA‬‬ ‫شه‌هيده‌كان‬

‫‪26‬‬

‫گه‌نجێــك ل ـه‌ ماليزيــا‪ ،‬پێچه‌ســپاو وئارامگــر ل ـه‌ ڕێگ ـه‌ى جيهــاد تــا پل ـه‌ى‬ ‫ش ـه‌هاده‌تى به‌ده‌ســتهێنا ‪-‬ئــاواى داده‌نێيــن‪ -‬له‌نێــو بــراكان به‌خۆبه‌ك ـه‌م‬ ‫زان ودونيــا نه‌ويســت ناســرابوو‪ ،‬به‌نده‌ي ـه‌ك به‌ش ـه‌و ش ـه‌ونوێژ وب ـه‌ڕۆژ‬ ‫ب ـه‌ڕۆژوو‪ ،‬قورئــان ده‌خوێنێــت وله‌ب ـه‌رى ده‌كات ولێــى ورد ده‌بێت ـه‌وه‌‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ ئــاكارى ڕۆژان ـه‌ى بــوو ل ـه‌ گۆڕه‌پانــى جيهــاد‪ ،‬وه‌ده‌ســتى درێژبــوو برامــان ئارامــى گــرت وپێچه‌ســپاو بــوو‪ ،‬پيــان وســزاى دوژمــن ته‌نهــا بــاوه‌ڕ‬ ‫بــۆ يارمه‌تــى براكانــى‪ ،‬ل ـه‌ چێشــتخانه‌ وهه‌مــوو شــوێنه‌كان‪ ،‬وه‌ ويــردى ودڵنيايــى بــۆ زيادكــرد‪ ،‬وه‌ لــه ‌زينــدان كاته‌كانــى خــۆى ته‌رخــان ده‌كــرد بــۆ‬ ‫ڕه‌حمانــى به‌هيــچ شــێوه‌يه‌ك له‌يــاد نه‌ده‌كــرد‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ كارى بــوو تــا عيبــاده‌ت وداواكردنــى زانســت له‌گ ـه‌ڵ بــرا موجاهيده‌كانــى تــر ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ڕێزداربــوو ب ـه‌ پل ـه‌ى ش ـه‌هاده‌ت‪.‬‬ ‫‌ك ـه‌ به‌ندكرابــوون له‌گه‌ڵــى‪ ،‬وه ‌لــه ‌نــاو خۆيانــدا ئامــۆژگارى يه‌كتريــان‬ ‫ده‌كــرد ب ـه‌ ئارامگــرى وخۆڕاگــرى‪ ،‬وه‌ ب ـه‌رده‌وام ل ـه‌ هللا ده‌پاڕاي ـه‌وه‬ ‫ئــاكارى جوانــى ون ـه‌رم ونيانــى له‌گ ـه‌ڵ موســڵمانان خۆشه‌ويســتى جارێكــى ت ـر‌ بيگه‌ڕێنێت ـه‌وه‌ بــۆ ڕيزه‌كانــى موجاهيــدان‪.‬‬ ‫كردبــوو له‌نێــو براكانــدا‪ ،‬وه‌ تونــدى وقينــى به‌رامب ـه‌ر كافــران واى‬ ‫له‌دوژمــن كردبــوو كه‌ســێكى داواكــراو بێــت‪ ،‬هێــزى پێداگــرى وتونــدى وه‌ له‌ســاڵى ‪ 2008‬برامــان ل ـه‌ به‌ندينخان ـه‌ هات ـه‌ ده‌ره‌وه‌‪ ،‬ب ـه‌رده‌وام‬ ‫تــرس وتۆقينــى خســتبوه‌ ڕيزه‌كانــى حكومه‌تــى تاغــوت ل ـه‌ شــاره‌كه‌ى‪ .‬حكومه‌تــى ماليزيــاى تاغوتــى چاودێــرى ده‌كــرد بــۆ ه ـه‌ر كــوێ بڕۆيشــتبا‪،‬‬ ‫بـه‌الم ئـه‌م برايـه‌ الواز نه‌بــوو بــێ هيــوا نه‌بــوو بــۆ خۆگه‌يانــدن بـه‌ ڕيزه‌كانــى‬ ‫كاتێــك بانگــى جيهــادى بيســت‪ ،‬ده‌رچــوو ب ـه‌ره‌و بانگــى هللا وڕه‌ســوله‌كه‌ى موجاهيــدان‪ ،‬تــا هللا منه‌تــى كــرده‌ س ـه‌رى ب ـه‌ نيعمه‌تــى هيجــره‌ت بــۆ‬ ‫وهيجره‌تــى كــرد بــۆ خا ـكـى فليپيــن ل ـه‌ ســاڵى ‪ 2006‬وچــوه‌ ڕێــزى جــارى دووه‌م هيجره‌تــى كــرد بــۆ خا ـكـى فليپيــن ل ـه‌ ســاڵى ‪.2011‬‬ ‫موجاهيــدان ل ـه‌ بزوتن ـه‌وه‌ى ئيســامى «ئه‌بــو ســياف» ئ ـه‌و كات له‌ژێــر كاتێــك زانــرا ك ـه‌ ئ ـه‌و براي ـه‌ گه‌يشــتوه‌ ب ـه‌ خا ـكـى جيهــاد ل ـه‌ فليپيــن‬ ‫فه‌رمانــى شــێخ قه‌زافــى جه‌نجه‌النــى بــوو ‪-‬هللا لێــى وه‌رگرتبێــت‪ -‬له‌گ ـه‌ڵ حكومه‌تــى تاغوتــى ماليزيــا توڕه‌بــوو‪ ،‬پاشــان به‌شــدارى كــرد له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫بــرا ئه‌نده‌نوســيه‌كان وماليزي ـه‌كان‪ ،‬وه‌ جيهــادى كــرد له‌گه‌ڵيــان بــۆ حكومه‌تــى خاچپه‌رســتى فليپينــى بــۆ جه‌نگــى موهاجي ـران وموجاهيــدان‬ ‫ماوه‌يه‌ ـكـى كــورت‪ ،‬پاشــان گه‌ڕاي ـه‌وه‌ شــارى له‌دايكبوونــى ل ـه‌ ســيباح له‌وێــدا‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ ڕوبه‌ڕووبــووه‌وه وحاڵه‌تــى ناخۆ�شــى موجاهيــدان‬ ‫عه‌قيــده‌ وجيهــادى كردبــوه‌ كۆڵــى خــۆى وپێداگــر بــۆ كردنـه‌وه‌ى به‌ره‌يه‌ ـكـى له‌الي ـه‌ن كافران ـه‌وه‌‪ ،‬ب ـه‌الم ئ ـه‌وان خۆڕاگربــوون ودڵنيابــوون ل ـ ‌ه‬ ‫نــوێ له‌وێــدا‪ ،‬ب ـه‌الم ق ـه‌ده‌رى هللا شــتيكى تــر بــوو‪ ،‬تاغوتــى ماليزيــا به‌ڵێنــى هللا‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ش هه‌مــو ته‌نهــا خۆشه‌ويســتى بــۆ بــرا موجاهيــدان‬ ‫ده‌ستبه‌س ـه‌ريان كــرد وخســتيانه‌ زيندان ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ـه‌م شــێره‌ ل ـه‌ زينــدان ودوژمنايه‌تــى بــۆ كافــران زيــاد كــرد‪.‬‬ ‫ماي ـه‌وه‌ بــۆ مــاوه‌ى دوو ســاڵ ب ـه‌ پێچه‌ســپاوى و خۆڕاگــرى‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫هه‌مــوو پيــان وفێڵه‌كانــى دوژمــن‪ ،‬ل ـه‌ زانــا خراپ ـه‌كان ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه دواى ماوه‌يه‌ ـكـى درێــژ له‌جيهــاد ومه‌ينه‌تــى وتاقيكردن ـه‌وه‌‪ ،‬مزگێنــى‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ى خه‌ڵــك ده‌ك ـه‌ن بــۆ ده‌رگاكانــى ئاگــر ووازهێنــان ل ـه‌ ڕێگ ـه‌ى‬ ‫جيهــادى ڕۆشــن‪ ،‬وه‌ له‌وان ـه‌ى ك ـه‌ پێشــتر ڕێــگاى جيهاديــان گرتبــوه‌ ب ـه‌ر‬ ‫پاشــان گه‌ڕان ـه‌وه‌ وپشــتيان هه‌ڵكــرد لێــى‪.‬‬

‫ئه‌بو صه‌باح هات ‌ه ناو موجاهيدانى ڕۆژهه‌اڵتى ئاسيا بۆ ئه‌وه‌ى به‌يعه‌ت بدات به‌ خيالفه‌ت‬

‫‪27‬‬

‫سه‌ربازانى ده‌وڵه‌تى ئيسالمى له‌ ڕۆژهه‌التى ئاسيا ئاماده‌كارى ده‌كه‌ن بۆ جه‌نگى كوفر‬

‫ده‌وڵه‌تــى ئيســاميان پێگه‌يشــت‪ ،‬ك ـه‌ هيــوا وخه‌ونێــك بــوو هللا بــۆ‬ ‫موســڵمانانى هێناي ـه‌دى‪ ،‬خيالف ـه‌ت كه‌ماوه‌يه‌ ـكـى زۆربــوو دابڕابــوو‪ ،‬ك ـ ‌ه‬ ‫ئـه‌و برايـه‌ وبــرا موجاهيدانــى تــر لـه‌ خا ـكـى فليپيــن وتـه‌واوى شــاره‌كانى تــر‬ ‫چاوه‌ڕوانــى بــوو‪ ،‬په‌له‌يــان كــرد بــۆ خۆگه‌يانــدن ب ـه‌م كاروان ـه‌ پيــرۆزه‌‪،‬‬ ‫وخــۆى وبــرا موجاهيــده‌كان ل ـه‌ كۆچ ـه‌‌ر وپشــتيوانان به‌يعه‌تيــان دا‬ ‫به‌خه‌ليف ـه‌ له‌ســاڵى ‪.2014‬‬ ‫كاتێــك حكومه‌تــى خاچپه‌رســتى فليپينــى ب ـه‌م گروپ ـه‌ى زانــى‪ ،‬وه‌زانــى ك ـ ‌ه‬ ‫ســوپاى خيالف ـه‌ت‌ ل ـه‌م ناوچه‌ي ـه‌ بونيــان هه‌ي ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌و حكومه‌ت ـه‌ هه‌ڵســا‬ ‫به‌جه‌نگــى بــۆ ڕيش ـه‌كێش كــردن وكوژاندن ـه‌وه‌ى نــورى‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌م‬ ‫براي ـه‌ وموجاهيــدان پێچه‌ســپاون ئارامگــرن وبه‌وه‌فــان به‌رامب ـه‌ر ب ـ ‌ه‬ ‫به‌ڵێنــى به‌يعه‌تيــان ب ـه‌ خيالف ـه‌ت‪ ،‬ناگه‌ڕێن ـه‌وه‌ وشــپرزه‌ نابــن‪ ،‬ئ ـه‌و براي ـ ‌ه‬ ‫ئامۆژگاريــكار بــوو بــۆ بــرا موجاهيده‌كانــى ب ـه‌ ئارامگــرى وپێچه‌ســپاوى‬ ‫له‌س ـه‌ر تاقيكردن ـه‌وه‌ ومه‌ينه‌تــى‪ ،‬وه‌ به‌دونيــا نه‌ويســتى وخۆشه‌ويســتى‬ ‫بــۆ دواڕۆژ‪ ،‬برايه‌ ـكـى چــاك بــوو بۆيــان‪ ،‬تــا كــوژرا له‌گ ـه‌ڵ هه‌ندێــك ل ـ ‌ه‬ ‫براكانــى كــوژر‪ ،‬وه‌ هه‌ندێكــى تريــش چاوه‌ڕوانــن وئ ـه‌وه‌ش به‌هيــچ‬ ‫ناگۆڕن ـه‌وه‌‪ ،‬هه‌رچه‌نــده‌ بێــت پيــان وفێڵــى دوژمنــان له‌خاچپه‌رســتان‬ ‫وكافــران ومونافيقــان‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى ئه‌بــو صه‌بــاح چه‌نديــن جه‌نگــى به‌خۆي ـه‌وه‌ بينــى ل ـه‌ فليپيــن‪،‬‬ ‫له‌وان ـه‌ جه‌نگــى جه‌زيــره‌ى جۆلــۆ ســۆلۆ‪ ،‬وجه‌نگێــك ل ـه‌ ناوچ ـه‌ى‬ ‫ماگويندانــۆ‪ ،‬وجه‌نگــى دورگ ـه‌ى باســيالن‪ ،‬به‌هه‌مــان شــێوه‌ ئ ـه‌م‬ ‫براي ـه‌ ئ ـه‌وه‌ى له‌يــاد نه‌كــرد ك ـه‌ بانگــى بــرا موجاهيده‌كانــى بــكات بــۆ‬ ‫كۆبوون ـه‌وه‌ له‌ژێــر ي ـه‌ك ئــااڵدا‪ ،‬ئــااڵى خيالف ـه‌ت‪ ،‬هه‌رله‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ ســاڵى‬ ‫‪ 2016‬له‌گ ـه‌ڵ موهاجيره‌كانــى ماليزيــا وئه‌نده‌نوســيا كه‌تيبه‌‌يه‌ ـكـى‬ ‫پێكهێنــا به‌نــاوى كه‌تيب ـه‌ى (موهاجيريــن) بۆجــارى دووه‌م به‌يعه‌تــى‬ ‫داوه‌ ب ـه‌ خه‌ليف ـه‌ى موســڵمانان‪ ،‬پاشــان چــوه‌ ڕيــزى موجاهيــدان له‌ژێــر‬

‫فه‌رمانــده‌ى گشــتى ك ـه‌ له‌الي ـه‌ن ده‌وڵه‌تــى ئيســاميه‌وه‌ ئ ـه‌و ئه‌رك ـه‌ى پــێ‬ ‫ســپێردا‪ :‬شــێخ ئه‌بــو عبــدهللا باســيالنى هللا بپارێزێــت‪.‬‬ ‫ل ـه‌ ش ـه‌والى ‪ 1437‬كــ‪ ،‬جه‌نگێكــى تونــد ڕويــدا له‌نێــوان س ـه‌ربازانى‬ ‫ڕه‌حمــان وس ـه‌ربازانى ش ـه‌يتان ل ـه‌ دورگ ـه‌ى باســيالن‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌م جه‌نگ ـ ‌ه‬ ‫ب ـه‌رداوام بــوو بۆمــاوه‌ى مانگێــك به‌س ـه‌ركردايه‌تى شــێخ ئه‌بــو عبــدهللا‪.‬‬ ‫ڕۆژێــك ل ـه‌ ڕۆژان ئه‌بــو صه‌بــاح زوو بخه‌ب ـه‌رى بوي ـه‌وه‌‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك‬ ‫ئ ـه‌وه‌ خــوى خــۆى بــوو‪ ،‬يارمه‌تــى براكانــى دا ل ـه‌ ئاماده‌كردنــى خــواردن؛‬ ‫كاتێــك خــواردن ئاماده‌بــوو‪ ،‬ئ ـه‌و براي ـه‌ ده‌نگــى كه‌شــتيه‌كى بيســت‪،‬‬ ‫بينــى دوو كه‌شــتى جه‌نگــى بــوو ل ـه‌ جــۆرى (‪ ،)OVI-10‬به‌ئاراســته‌ى‬ ‫س ـه‌ربازگه‌كه‌يان ده‌هــات‪ ،‬ئ ـه‌م براي ـه‌ په‌ل ـه‌ى كــرد بــۆ خۆئاماده‌كــردن‬ ‫وچه‌كه‌ك ـه‌ى بــرد و وه‌ك شــێر ده‌رچــوو ب ـه‌ره‌و دوژمــن پاشــان (هللا اكبــر)‬ ‫ى كــرد وهێر�شــى بــرد بــۆ س ـه‌ر كه‌شــتيه‌كان‪ ،‬جه‌نــگ ده‌ســتى پێكــرد‬ ‫له‌نێوانيــان ب ـه‌اڵم ق ـه‌ده‌رى هللا ئ ـه‌وه‌ بــوو ك ـه‌ قازيفه‌ي ـه‌ك بته‌قێت ـه‌و ‌ه‬ ‫له‌نزيــك شــوێنى ئ ـه‌م براي ـه‌ ك ـه‌ يه‌كێــك ل ـه‌ كه‌شــتيه‌كان ئاراســته‌ى‬ ‫كردبــوو‪ ،‬ئ ـه‌م براي ـه‌ زامداربــوو وه‌كه‌وت ـه‌ س ـه‌ر زه‌وى‪ ،‬كاتێــك براكانــى‬ ‫ئه‌وه‌يــان بينــى به‌په‌ل ـه‌ هاتــن تــا فرياگــوزارى بــۆ بك ـه‌ن‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌م براي ـ ‌ه‬ ‫گه‌ڕابوي ـه‌وه‌ بــۆالى هللا‪ ،‬ڕۆيشــت ب ـه‌ره‌و شــوێنى مان ـه‌وه‌ى هه‌ميش ـه‌يى‪،‬‬ ‫وپشــتى هه‌ڵكــرد له‌دونيــاى بــڕاوه‌‪.‬‬ ‫ئ ـه‌م براي ـه‌ ش ـه‌هيد بــوودواى ي ـه‌ك مانــگ ل ـه‌ هاوس ـه‌رگيرى‪ ،‬و ‌ه‬ ‫هللا مردنــى ئ ـه‌و براي ـه‌ى كــرد ب ـه‌ ئاگــر بــۆ موشــريكان و ڕونا ـكـى بــۆ بــرا‬ ‫موجا هيــد ه‌كا ن ‪.‬‬

‫شه‌هيده‌كان‬

‫‪28‬‬

29

‫ل ‌هگ ـه‌ڵ به‌رده‌وامــى جه‌نگــى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت بۆس ـه‌ر هێــز ‌ه‬ ‫كافره‌كان‪،‬چاوێــك ده‌خشــێنين به‌هه‌ندێــك له‌چااڵكيه‌كانــى كۆتايــى‬ ‫كه‌جێبه‌جێك ـراو ‌ه له‌الي ـه‌ن موجاهيــدان وتيايــدا س ـه‌ركه‌وتووبوون‬ ‫له‌فراوانكردنــى د ‌هس ـه‌اڵتى خيالف ـه‌ت و بــوون ب ‌ههــۆكارى ترســاندن‬ ‫وتياچوونــى وزه‌ليلــى دوژمنانــى هللا‪ ،‬ئ ـه‌و چااڵكيان ـ ‌ه ب ‌هشــێكى ك ‌همــن‬ ‫له‌چااڵكي ـه‌كان كه‌جێبه‌جێك ـراون له‌الي ـه‌ن ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ل ‌هب ـه‌ر ‌ه‬ ‫جياجيــاكان له‌ڕۆژه ـه‌اڵت وڕۆژئــاوا ل ‌همــاوه‌ى هه‌فته‌كانــى پێشــوو‪.‬‬ ‫وياليه‌تى خۆڕاسان‪:‬‬ ‫له‌ي ‌هك ـه‌م ڕۆژى ش ـه‌عبان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت هه‌وڵێكــى دابه‌زينــى‬ ‫ئاســمانى ســوپاى ئه‌مريكــى خاچپه‌رســت و ئه‌فغانــى موڕته‌ديــان‬ ‫شكســتپێهێنا لـ ‌ه ناوچـه‌ى «مامنــد أشــين» لـ ‌ه نه‌نجه‌رهار‪،‬كاتێــك پێكــدادان‬ ‫ڕويــدا ل ‌هگ ـه‌ڵ س ـه‌رباز ‌ه خاچپه‌رســته‌كانى ك ـ ‌ه پاڵپشــتبوون ب ـ ‌ه فڕۆك ـ ‌ه‬ ‫جه‌نگــى و په‌روانه‌داره‌كانــى ئه‌مريكــى‪ ،‬كـ ‌ه بــو ‌ه هــۆى تياچوونــى ژماره‌يه‌كيــان‬ ‫وبرينداربوونــى چه‌ندانــى تــروكه‌وتنــى ژمار ‌هيـه‌ك لـ ‌ه موڕتـه‌د له‌نێوان كوژراو‬ ‫وبرينــدار‪ ،‬وهه‌اڵتــى ئه‌وانــى تــر‪.‬‬ ‫و ‌ه له‌حه‌وتــى شـه‌عبان‪ ،‬بـرای شــەهادەت خــواز(ملنــك کابولــی) ‪ ،‬توانــی‬ ‫بەســەیارە بۆمبڕێژکراوەکــەی دەربچــێ و لەناوەڕاســتی کاروانێکــی ســوپای‬

‫ئەمریکــی خاچپەرســت بیتەقێنێتــەوە ل ـ ‌ه نزیــك باڵوێزخانــەی ئەمریکــی‬ ‫لەشــاری کابــول‪ ،‬ســەرەنجام بــوە هــۆی تیاچوونــی ‪ 8‬لەچەکدارانــی ســوپای‬ ‫ئەمریکــی هــاوکات لەگــەڵ تیاچوونــی ژمارەیــەك لەســەربازانی ســوپای‬ ‫ئەفغانی موڕتەد وبرینداربونی ژمارەیەکی تر‪ ،‬وە تێکشــکاندنی ‪ 2‬زریپۆ�شــی‬ ‫ئەمریکــی وچەنــد ئامێرێکــی ســوپای ئەفغانــی‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه شــازده‌ى ش ـه‌عبان‪ ،‬ب ـرای شــەهادەتخواز ٲبــو حنظلــة خۆڕاســانى‬ ‫‪ ‬توانــی پشــتێنە بۆمبڕێژکراوەکــەی بتەقێنێتــەوە بەســەرکاروانــی موڕتــەد‬ ‫(عبدالغفــور الحیــدري) جێگــری ســەرۆکی ئەنجومەنــی پیرانــی پاکســتانی‬ ‫تاغــووت نزیــك شــاری کویتــە لــە پاکســتان‪ ،‬کــە بــوە هــۆی برینداربونــى و‬ ‫تیاچونی زیاترلە ‪ 30‬موڕتەد لە پۆلیس وچەکدارانی هەواڵگری وپاسەوانی‬ ‫وە برینداربونــی ‪40‬ی تــر‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه بيســت ويه‌ ـكـى ش ـه‌عبان‪ ،‬دوو ئينغيما�ســى ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫ئه‌بو ئيبڕاهيم خۆڕاسانى و ‌ه ئه‌بو عائيش ‌ه خۆڕاسانى ‹ هێرشيانكرد ‌ه سه‌ر‬ ‫باڵه‌خان ـه‌ى ڕاديۆيــى س ـه‌ر ب ـ ‌ه حكوم ‌هتــى موڕت ـه‌د له‌شــارى ج ـه‌الل ئابــاد‪،‬‬ ‫كاتێــك دوو ماتــۆڕى بۆمبڕێژكراويــان ڕاگــرت وته‌قانديان ـه‌و ‌ه له‌نزيــك دوو‬ ‫گردبوونـه‌وه‌ى ئ ‌همــن و پۆلي�ســى ئه‌فغانــى موڕتـه‌د‪ ،‬پاشــان ئينغيماســيه‌كان‬ ‫چونـ ‌ه نــاو باڵه‌خان ‌هكـ ‌ه ود ‌هســتيانكرد به‌كوشــتن وبرينداركردنــى موڕتـه‌دان‬ ‫بــۆ مــاوه‌ى ‪ 3‬كاتژمێــرى ب ـه‌رده‌وام‪ ،‬كۆتايــى هــات به‌تياچوونــى نزيك ـه‌ى ‪30‬‬ ‫هه‌واڵ‬ ‫‪NEWS‬‬

‫‪30‬‬ ‫‪30‬‬

‫ئ ‌هنــدام ل ـ ‌ه ئ ‌همــن وپۆليــس وڕاگه‌ياندنــى ئه‌فغانــى موڕت ـه‌د وبرنيداربوونــى‬ ‫چه‌ندانــى تــر‪.‬‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتى ئاسيا‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه ســێى ش ـه‌عبان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت توانيــان ‪ 5‬ئه‌ندامــى ســوپاى‬ ‫فليپينــى بكــوژن و‪ 6‬ــى تريــش برينداربك ـه‌ن ب ‌ههــۆى ته‌قاندن ـه‌وه‌ى بۆمبێكــى‬ ‫چێنــدراو ل ـ ‌ه شــارى «مانيــا» ل ـ ‌ه فليپيــن‪.‬‬ ‫و ‌ه لـ ‌ه ده‌ى شـه‌عبان‪ ،‬سـه‌ربازانى خيالفـه‌ت توانيــان ‪ 5‬شــيع ‌ه بكــوژن و‪ 6‬ــى‬ ‫تريش برينداربكه‌ن به‌هۆى ته‌قاندنه‌وه‌ى بۆمبێكى چێندراو ل ‌ه ناوه‌ڕاستى‬ ‫شــارى «مانيــا» لـ ‌ه فليپيــن‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ‌ه چوارده‌ى شه‌عبان‪ ،‬سه‌ربازانى خيالفه‌ت توانيان بۆمبێكى چێندراو‬ ‫بته‌قێننه‌و ‌ه به‌سه‌رئه‌ندامه‌كانى سوپاى فليپينى خاچپه‌رست ل ‌ه باشورى‬ ‫شــارى «كوتاباتــو»‪ ،‬و ‌ه بــو ‌ه هــۆى كوژرانــى ئه‌ندامێــك وبرينداربوونــى ‪ 3‬ــيانى‬ ‫تــر‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه بيســت وحه‌وتــى ش ـه‌عبان‪ ،‬ژمار ‌هي ـه‌ك س ـه‌ربازى خيالف ـه‌ت‬ ‫ده‌ ‌رچــوون ومه‌ب ‌هســتيان شــارى م ـا‌ڕاوى بــوو ك ـ ‌ه ده‌كه‌وێت ـ ‌ه دورگ ـه‌ى‬ ‫ميندانــاو له‌باشــورى فليپيــن‪ ،‬كاتێــك هێرشــيانكرد ‌ه سـه‌رپێگه‌كانــى ســوپاى‬ ‫خاچپه‌رست ل ‌ه شاره‌كه‌‪ ،‬زياترل ‌ه ‪ 75‬خاچپه‌رستيان كوشت وبرينداركرد‪،‬‬ ‫و ‌ه هللا من ‌هتــى كــرد ‌ه س ـه‌ر به‌نده‌كانــى ب ـ ‌ه هه‌ڵكوتان ـ ‌ه س ـه‌ر به‌ندينخان ـ ‌ه‬ ‫وئازادكردنــى زياتــرلـ ‌ه ‪ 100‬ديــل موجاهيدانيشــيان له‌نێوادابــوو‪ ،‬و ‌ه توانـرا‬ ‫په‌رستگايه‌كى گاوره‌كان بستوتێندرێت و چه‌ندين ئامێرى سه‌ربازى وچه‌ك‬ ‫وزه‌خيــر ‌ه بـ ‌ه د ‌هســتكه‌وت بگيرێــت‪ ،‬ئـه‌و ‌ه له‌كاتێكــدا كـ ‌ه ‪ 10‬خاچپه‌رســت لـ ‌ه‬ ‫ســوپا تياچــوون چواريــان ئه‌فس ـه‌ر بــوو و ‌ه دوو ئامێــرى س ـه‌ربازى تێكشــكا‬ ‫دواى هێرشــيكى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـ ‌ه دورگ ـه‌ى «جۆلــۆ ســۆلۆ»‪.‬‬ ‫و ‌ه له‌بيســت ونــۆى ش ـه‌عبان‪ ،‬دوو ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت هێرشــيانكرد ‌ه‬ ‫س ـه‌ر گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى پۆلي�ســى ئه‌نده‌نو�ســى موڕت ـه‌د ل ـ ‌ه وێســتگه‌ى‬ ‫پاس ـه‌كان ل ـ ‌ه شــارى جاكاڕتــا‪ ،‬و ‌ه ژمار ‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه كــوژراوى خســته‌و ‌ه‬ ‫له‌ڕيزه‌كانــى موڕت ـه‌دان‪.‬‬ ‫و ‌ه �ســى ش ـه‌عبان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت توانيــان زرێپۆشــێكىى ســوپاى‬ ‫هێرشه‌كه‌ى سه‌ركاروانه‌كه‌ى كابول‬

‫‪31‬‬

‫فليپينــى بســوتێنن له‌ميان ـه‌ى پێكدادان ـه‌كان له‌شــارى «مــاراوي»‪.‬‬ ‫و ‌ه شه‌�شــى ڕ ‌هم ـه‌زان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت د ‌هســتيانگرت ب ‌هس ـه‌ر دوو‬ ‫زرێپــۆش دواى هێرشــێك بــۆ سـه‌رپێگه‌يه‌ ـكـى ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت‬ ‫ل ـ ‌ه شــارى «مــاراوي»‪ .‬ه ـه‌وروه‌ك توانيــان ‪ 4‬ئ ‌هنــدام بكــوژن له‌ميان ـه‌ى‬ ‫پێكدادان ـه‌كان و‪ 14‬برينــدارى لێكه‌وت ـه‌و ‌ه دواى بۆردومانێكــى ئاســمانى‬ ‫به‌ه ‌هڵ ـ ‌ه ك ـه‌ پێگه‌كانيانــى كــرد ‌ه ئامانــج ل ـ ‌ه شــارى «مــاڕاوى»‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك‬ ‫برامان ئه‌بو خه‌يرى ئه‌رخه‌بيلى ‪ ‬هه‌ڵســا به‌هێرشــێك بۆ سـه‌ر(ڕيزۆرتس‬ ‫ۆرڵــد) ل ـ ‌ه شــارى مانێــا ل ـ ‌ه فليپيــن وبه‌الي ‌هنــى ك ـه‌م ‪ 35‬كــوژراوى خســته‌و ‌ه‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ برينداربوونــى ‪.70‬‬ ‫وياليه‌تى قه‌وقاز‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه شه‌�شــى ش ـه‌عبان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت توانيــان د ‌هســتبگرن ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫بازگه‌يه‌ ـكـى پۆلي�ســى موڕت ـه‌د ل ـ ‌ه شــارى «مالغوبيــك» فــي «إنغوشــيا» ل ـ ‌ه‬ ‫باشــورى وڕوســيا‪.‬‬ ‫وياليه‌تى به‌غداد‪:‬‬ ‫برامــان (أبــو صحاب ـه‌ى فه‌لوجه‌يــى) ‪ ‬هه‌ڵم ‌هتــى بــرد ‌ه س ـه‌ر بازگه‌يه‌ ـكـى‬ ‫پۆلي�ســى ڕافيــزى موڕت ـه‌دد ل ـ ‌ه نزيــك بازگ ـه‌ى (أبــو د ‌هشــير) ل ـ ‌ه ناوچ ـه‌ى‬ ‫ى ب ‌هغــداد ب ‌هشــێوه‌يه‌ك به‌چه‌ ـكـى ســوك پێكدادانــى‬ ‫دۆر ‌ه لــه شــار ‌‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ ئه‌نجامــدان‪ ،‬دواى ئ ‌هم ـ ‌ه پشــتێن ‌ه بۆمبڕێژكراو ‌هك ـ ‌ه ل ـ ‌ه ناوه‌ڕاســتى‬ ‫موڕت ـه‌ددان ته‌قانــده‌وه‌‪ ،‬دواى ئ ‌هم ـ ‌ه برامــان (أبــو جــاد جومه‌يلــى) ‪‬‬ ‫هه‌ڵم ‌هتــى برد ‌هس ـه‌ر گردبوون ـه‌وه‌ى ڕافيــزه‌كان ك ـ ‌ه ل ‌هشــوێنى هێرش ـه‌ك ‌ه‬ ‫كۆببون ـه‌وه‌‪ ،‬و ‌ه ئۆتۆمبيل ـ ‌ه بۆمبڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ل ـ ‌ه ناويانــدا ته‌قانــده‌وه‌‪ ،‬و ‌ه‬ ‫ئه‌نجامــى هـه‌ردوو كــرد ‌ه پيرۆز ‌هكـ ‌ه نزيكـه‌ى ‪ 80‬كــوژراو برينــدارى خســته‌وه‬ ‫ل ـ ‌ه پۆلي�ســى موڕت ـه‌دد و ڕافيــزه‌ى موشــريك‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه ســێى ڕ ‌هم ـه‌زان‪ ،‬ب ـراى ش ـه‌هاده‌تخوازى ئ ‌هيــاد عێڕاقــى ‪‌ ‬س ـه‌يار ‌ه‬ ‫بۆمبڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قاندن ـه‌و ‌ه و گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى ڕافيــز ‌ه موشــريكه‌كانى‬ ‫كــرد ‌ه ئامانــج ل ـ ‌ه ناوچ ـه‌ى ك ـه‌ڕاد ‌ه ل ـ ‌ه ناوه‌ڕاســتى ب ‌هغــداد‪ ،‬و ‌ه بــو ‌ه هــۆى‬

‫تياچوونــى وبرينداربوونــى نزيك ـه‌ى ‪ 70‬موڕت ـه‌د‪.‬‬ ‫و ‌ه لـ ‌ه چــوارى ڕ ‌همـه‌زان‪ ،‬بـراى شـه‌هاده‌تخوازى ئ ‌هبــو ح ‌هسـه‌نى عێڕاقــى ‪‬‬ ‫توانــى ب ‌هس ـه‌يار ‌ه بۆمبڕێژكراو ‌هك ـه‌ى بگات ـ ‌ه ناوه‌ڕاســتى گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى‬ ‫ڕافيــز ‌ه موشــريكه‌كان ل ـ ‌ه ناوچ ـه‌ى ش ـه‌واك ‌ه ل ـ ‌ه ناوه‌ڕاســتى ب ‌هغــداد‪ ،‬و ‌ه بــو ‌ه‬ ‫هــۆى تياچــوون وبريندابوونــى به‌الي ‌هنــى ك ‌هم ـه‌و ‌ه ‪ 53‬موڕت ـه‌دى ڕافيــزى‪.‬‬ ‫وياليه‌يه‌تى حه‌ما‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت ودووى ش ـه‌عبان‪ ،‬ژمار ‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫هێرشــێكيان ئه‌نجامــدا بــۆ س ـه‌ر پێگه‌كانــى ســوپاى نوص ‌هيــرى ل ـ ‌ه گونــدى‬ ‫«عقــارب الصافــي» نوص ‌هيــرى ل ـ ‌ه ڕيفــى ح ‌همــاى ش ـه‌رقى‪ ،‬كاتێــك گــورز ‌ه‬ ‫هێرشـه‌ك ‌ه د ‌هســتى پێكــرد بـ ‌ه دزه‌كردنــى موجاهيــدان بــۆ گوند ‌هكـ ‌ه بــۆ ئـه‌وه‌ى‬ ‫زياتريــان لێبكــوژن وزيانــى باشــتريان لێبــده‌ن تــا د ‌هســتيانگرت ب ‌هس ـه‌رى‪،‬‬ ‫دواى ئ ـه‌و ‌ه د ‌هســته‌ى پاڵپشــتى هه‌ڵســا ب ـ ‌ه س ـه‌رقاڵكردنى موڕت ـه‌دان‬ ‫وپيگه‌كانيــان به‌ئامانجگــرت ل ـ ‌ه گونده‌كانــى «املبعوجــة» و»الصبــورة» ب ـ ‌ه‬ ‫دۆشــكه‌ى قــورس وگولـ ‌ه هــاوه‌ن‪ ،‬هـه‌روه‌ك شــارى سـه‌له‌مي ‌ه بـ ‌ه موشـه‌كى‬ ‫گ ـڕاد به‌ئامانجگي ـرا‪ ،‬و ‌ه موجاهيــدان گه‌ڕان ـه‌و ‌ه بــۆ پێگه‌كانيــان ب ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه‬ ‫هللا به‌هره‌م ‌هنــدى كردبــوون لـ ‌ه غه‌نيمـه‌‪ ،‬دواى ئـه‌وه‌ى زيانــى باشــيان دا لـ ‌ه‬ ‫دوژمنانــى ئايــن وزياتــرلـ ‌ه سـه‌د وحه‌فتــا تياچــوو وبرينداريــان لێخســتنه‌وه‌‪.‬‬ ‫وياليه‌تى ئيدليب‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت وپێنجــى ش ـه‌عبان‪ ،‬يه‌كێــك ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ‪ ‬توانــى‬ ‫ماتۆڕێكــى بۆمبڕێژكـراو ڕابگرێــت له‌به‌رامبـه‌ر ‌ه بــاره‌گاى صه‌حه‌واتــى موڕتـه‌د‬ ‫لـ ‌ه گونــدى «تــل طوقــان» لـ ‌ه ڕيفــى ئيدليــب‪ ،‬و ‌ه پاشــان هه‌ڵيانكوتايـ ‌ه سـه‌ر‬ ‫باره‌گاك ـ ‌ه ك ـ ‌ه س ـه‌رانى ڕيــده‌ى تيــادا كۆببوي ـه‌و ‌ه وماتۆڕ ‌هك ـه‌ى ته‌قانــده‌و ‌ه‬ ‫هــاوكات ل ‌هگ ـه‌ڵ ته‌قاندن ـه‌وه‌ى چاكه‌ت ـ ‌ه بۆمبڕێژكراو ‌هك ـه‌ى‪ ،‬ك ـ ‌ه بــو ‌ه هــۆى‬ ‫خســتنه‌وه‌ى زياتــر ل ـ ‌ه ‪ 50‬موڕت ـه‌د له‌نێــوان تياچــوو وبرينــدار‪ ،‬و ‌ه له‌نێــو‬ ‫كــوژراوان ‪ 3‬س ـه‌ركرد ‌ه ه ‌هبــوو‪.‬‬

‫به‌ريتانيا‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت وحه‌وتــى ش ـه‌عبان‪ ،‬يه‌كێــك ل ـ ‌ه س ـه‌ربازه‌كانى خيالف ـه‌ت توانــى‬ ‫چ ‌هنــد بۆمبێكــى چێنــدراو بته‌قێنێت ـه‌و ‌ه له‌ناوه‌ڕاســتى گردبوونه‌وه‌كانــى‬ ‫خاچپه‌رستان له‌شارى مانچسته‌رى به‌ريتانيا‪ ،‬كاتێك بۆمب ‌ه چێندراوه‌كان‬ ‫ته‌قێندرانـه‌و ‌ه لـ ‌ه باڵه‌خانـه‌ى ( مانچســته‌رئه‌رينــا) بــۆ ئاهه‌نگـ ‌ه خراپـه‌كان‪،‬‬ ‫و ‌ه بــو ‌ه هــۆى تياچوونــى نزيكـه‌ى ‪ 30‬خاچپه‌رســت وبرينداربوونــى ‪70‬ـ ى تــر‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه ه ـه‌ژده‌ى ڕ ‌هم ـه‌زان‪ ،‬د ‌هســته‌يه‌ك ل ‌هس ـه‌ربازانى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫ئه‌وانيش ئه‌بو صاديفى به‌ريتانى وئه‌بوموجاهيدى به‌ريتانى وئه‌بويوسفى‬ ‫به‌ريتانى –تقبلهم هللا‪ -‬كرده‌يه‌كيان ئه‌نجامدا و دوو شوێنيان ل ‌ه له‌نده‌ن‬ ‫به‌ئامانجگــرت‪ ،‬يه‌كه‌ميــان پــردى ل ‌هنــده‌ن كاتێــك چ ‌هنــد خاپه‌رســتيكيان‬ ‫ڕاماڵــى ب ـ ‌ه س ـه‌يار ‌ه دووه‌ميــان چێشــتخانه‌ى كاتێــك به‌چ ‌هقــۆ له‌هه‌ندێكــى‬ ‫تريــان دا پێــش ئ ـه‌وه‌ى بگه‌ڕێن ـه‌و ‌ه بــۆالى هللا ب ‌هش ـه‌هيدى‪.‬‬ ‫صۆماڵ‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت وحه‌وتــى ش ـه‌عبان‪ ،‬ب ـراى ش ـه‌هاده‌تخواز ئ ‌هبــو قودام ـه‌ى‬ ‫مه‌ريحانــى ‪ ‬ئينغيما�ســى كــرد ب ـ ‌ه چاك ‌هت ـ ‌ه بۆمبڕێژكراو ‌هك ـه‌ى‬ ‫وته‌قاندي ـه‌و ‌ه ب ‌هس ـه‌ر بازگه‌يه‌ ـكـى ســوپاى صۆماڵــى موڕت ـه‌د ل ـ ‌ه شــارى‬ ‫بۆصاصــۆ لـ ‌ه ڕۆژهه‌اڵتــى صۆمــاڵ‪ ،‬و ‌ه بــو ‌ه هــۆى تياچوونــى حـه‌وت موڕتـه‌د‬ ‫وبرينداربوونــى ده‌ي ‌ههــاى تــر‪.‬‬ ‫ميصڕ‪:‬‬ ‫له‌ي ‌هك ـه‌م ڕۆژى ڕ ‌هم ـه‌زان‪ ،‬د ‌هســته‌يه‌كى ئه‌منــى ل ‌هس ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫هه‌ڵســا به‌دانانــى بۆس ـه‌يه‌كى تۆكم ـ ‌ه بــۆ ده‌ي ‌ههــا ل ـ ‌ه گاور ‌ه ش ـه‌ڕانگێزه‌كان‬ ‫كاتێك ڕويانده‌كرد ‌ه كڵێساى صاموئيل ل ‌ه ڕۆژئاواى مونيا‪ ،‬ك ‌ه زياترل ‌ه ‪31‬‬ ‫خاچپه‌رســت كــوژرا و‪ 24‬ــى تــربرينداربــوو‪ ،‬و يه‌كێــك لـ ‌ه سـه‌ياره‌كان ســوتا‪.‬‬

‫كرده‌ پيرۆزه‌كه‌ى سه‌رشارى مانچسته‌ر‬

‫‪NEWS‬‬

‫‪32‬‬

33

34

INTERVIEW ‫‌دميانه‬

‫فه‌رمانــده‌ى س ـه‌ربازه‌كانى خيالف ـه‌ت ل ـ ‌ه ڕۆژهه‌اڵتــى ئاســيا بانگ ‌هش ـه‌كانى‬ ‫تاغوتــى فليپينــى ب ـ ‌ه درۆ خســته‌و ‌ه ل ‌هس ـه‌ر توانــاى ســوپاكه‌ى بــۆ كۆتايــى‬ ‫هێنــان ب ـ ‌ه موجاهيــدان‪ ،‬و ‌ه با�ســى زۆر ل ـ ‌ه جه‌نگه‌كانــى كــرد ك ـ ‌ه س ـه‌ربازانى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ئه‌نجاميانــداو ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت‪،‬‬ ‫كه‌د ‌هســتى س ـه‌ركه‌وتوو بــۆ ئه‌هلــى ته‌وحيــد بــوو ب ‌هس ـه‌ر موشــريكه‌كان‬ ‫س ـه‌ره‌ڕاى زۆرى ژمــاره‌ى ســوپا وكه‌رســته‌كانيان‪.‬‬ ‫شــێخ ئەبــو عبــدەللای موھاجیــر لەمیانــەی گفتوکــەی لەگــەڵ (ڕۆمیــە)‬ ‫بەســەرھاتی جیھــادی لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا دەگێڕێتــەوە ل ‌هسـه‌ره‌تاو ‌ه تاو ‌هكــو‬ ‫بەیعەتــی موجاھیــدان بەئەمیــری ئیمانــداران شــێخ ئەبــو بەکــر بەغــدادی‪،‬‬ ‫وە چۆنیەتــی بــوون بەئەندامیــان لەدەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬وئــەو فتوحاتانــەی‬ ‫لەسەردەســتی ئــەوان ھاتــە کایــەوە لەپــاش بەیعــەت‪.‬‬ ‫وڕوونــى دەکاتــەوە کــە بــەرەی ئازادکردنــی مــۆرۆ بــە ســەرجەم ڕه‌وت ـ ‌ه‬ ‫جیاوازەکانیــەوە کەوتوونەتــە نێــو چاڵــی حکومەتــە خاچپەرســتیە یــەک‬ ‫لــەدوای یەکەکانــەوە لەفیلیپیــن ئــەوەی کــە لەبەڵێنــی درۆینــە زیاتــر ھیچــی‬ ‫پێشــکەش نەکــردن‪ ،‬ئەوانیــش چەکیــان جێھێشــت لەپێنــاو بەدەســتھێنانی‬ ‫ئــەو بەڵێنانــە‪ ،‬و وازھێنانــی زۆرێــک لەســەربازەکانی ئــەو بزوتنەوانــەی‬ ‫ئاشــکرا کــرد‪ ،‬بەھــۆی ئــەوەی خراپــی ڕێبازەکەیــان بــۆ ئاشــکرابوو‪ ،‬ودرۆی‬ ‫ســەرکردەکانیان بــۆ ئاشــکرابوو‪ ،‬و ‌ه په‌يو ‌هنــدى كردنــى هه‌ندێكيــان ب ـ ‌ه‬ ‫ڕیزەکانــی دەوڵەتــی ئیســامی‪.‬‬ ‫وە پەیامێکــی ئاڕاســتەی گشــت موســڵمانانی جیھــان کــرد لەڕێــی گۆڤــاری‬ ‫(ڕۆمیــە) بانگهێشــتيان ده‌كات بــۆ کۆچکــردن بــەرەو ئــەو ناوچانــەی‬ ‫ســەربازانی خیالفەتــی تێــدا بــاوە لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا بۆسەرخســتنی‬ ‫براکانیــان‪ ،‬ودامەزراندنــی دەوڵەتەکەیــان‪ ،‬و ‌ه مزگێنــى دا بەگەیشــتنی‬ ‫زۆرێــک لـ ‌ه كۆچـه‌ران لەناوچــە جیاوازەکانــەوە بــۆالی براکانیــان‪ ،‬وچوونــەت‬ ‫نــاو ڕیزەکانیانــەوە‪.‬‬ ‫گۆڤــاری (ڕۆمیــە) بەڕێوەچوونــی گفتوگۆکەتــان بــۆ دەگوازێتــەوە لەگــەڵ‬ ‫شــێخ ئەبــو عبــدەللای موھاجیــر (ەللا بیپارێزێــت)‪ ،‬ئەمیــری ســەربازانی‬ ‫خیالفــەت لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا‪.‬‬ ‫پرســیار‪ :‬الســام عليكــم ورحمــة هللا وبركاتــه؛ با�ســی بارودۆخــی‬ ‫موســڵمانانمان بــۆ دەکــەی لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬وعليكــم الســام ورحمــة هللا وبركاتــه‪ ،‬ســوپاس بــۆ پ ـه‌روه‌ردگارى‬ ‫جيهانيــان‪ ،‬وه‌درود وس ـه‌الم بڕژێــت ب ‌هس ـه‌ر پێغه‌مب ـه‌رى د ‌هســتپاك‬ ‫وخانـه‌واد ‌ه وهاوه‌اڵنــى به‌گشــتى و ‌ه ئه‌وانـه‌ش كـ ‌ه به‌چاكـ ‌ه شــوێنى د ‌هكـه‌ون‬ ‫تــا ڕۆژى دوايــى‪ ،‬لەپاشــان‪:‬‬ ‫پێشــتر بارودۆخــی موســڵمانان لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا ھــەروەک بارودۆخــی‬ ‫براکانــی دیکەیــان بــوو لەپارچەکانــی زەوی بەبــێ ئــەوەی لەیــەک جەماعەتــدا‬ ‫کۆبێتنەوە‪ ،‬بەبێ پێشــەوايه‌ك ك ‌ه پێشــڕەوییان بکات‪ ،‬کۆمەڵێ لەت وحزب‬ ‫وھــۆز وڕێکخ ـراو بــوون‪ ،‬جیاجیــا‪ ،‬بــەش بــەش‪ ،‬وە ھاوەڵگــەڕان ســوودیان‬ ‫‪35‬‬

‫وەرگــرت لــەم ڕاســتەقینەیە بەشــێوەیەکی گــەورە‪.‬‬ ‫ولەگــەڵ باڵوەکردنــی خاچپەرســتان بەشــێوەیەکی گــەورە لــەم ناوچەیــەدا‬ ‫لەژێــر شمشــێری داگیرکــەری خاچپەرســت وبەھــاوکاری ئــەوان‪ ،‬ئەمــەش‬ ‫بــەردەوام بــووە ھەتــا ســاتەوەختی ئێســتامان‪.‬‬ ‫لەناوبردنــی ئیســام لــەم ناوچەیــەدا گرنگتریــن ئامانجــی ئاشــكراى‬ ‫ھاوەڵگەڕان ـه‌‪ ،‬ھەوڵیانــدا پەســتان بخەنــە ســەر موســڵمانان بەھەمــوو‬ ‫ڕێگایــەک بــۆ گۆڕینــی ئایینەکەیــان‪ ،‬والبردنیــان لەســەر زەوی‪ ،‬ئەمــەش کــە‬ ‫ھێزێکــی کاردانــەوەی با�شــی بەرھەمھێنــا‪ ،‬بــەوەی خەڵکــی بەئــاگا ھاتنــەوە‬ ‫لەســڕبوونەکەیان‪ ،‬وچەکیــان ھەڵگــرت لــەدژی حکومەتــی خاچپەرســت‬ ‫وســووپا پیاوکوژەکــەی‪.‬‬ ‫ئەمــەش ھاوەڵگەڕانــی توو�شــی شــۆک کــرد‪ ،‬بەتایبــەت لەوکاتــەدا کــە‬ ‫شکســتیان ھێنــا له‌د ‌هس ـه‌اڵتيان ب ‌هس ـه‌ر ئه‌وان ـه‌ى ل ‌هس ـه‌ر ئيســام‬ ‫ده‌ژمێردرێــن‪ ،‬ونەیانتوانــی دووبــارە چۆکیــان پــێ دادەن‪ ،‬بۆیــە ناچاربــوون‬ ‫خوێــن ڕشــتن بوەســتێنن‪ ،‬ودەســت درێژیەکانیــان بوەســتێنن لەناوچەکانــی‬ ‫خۆیــان‪ ،‬وە وایلێھــات گه‌وره‌تريــن ئاواتیــان ئەوەبــوو ئــەو تــازە موســڵمانانە‬ ‫دانیشــێنن لەکوشــتار‪ ،‬بــەاڵم هــاوار بۆحاڵیــان‪ ،‬ســەرەڕای تاوانەکانــی‬ ‫خاچپەرســتان‪ ،‬وناپا ـکـی ناپــاکان‪ ،‬وخیانەتــی خیانەتــکاران‪ ،‬ھێشــتا خەڵکــی‬ ‫لێــر ‌ه چەکەکانیــان بەدەســتەوەیە‪ ،‬ئامــادەن بــۆ کوشــتاری گاورەکان‬ ‫لەھەمــوو کاتێکــدا‪.‬‬ ‫ولــەم کەشــە جەنگاویــەی نێــوان ئەھلــی تەوحیــد وئەھلــی شــیرک نەوەیە ـکـی‬ ‫نــوێ لەگەنجــان پــەروەردە بــوو‪ ،‬فێــری تەوحیــد بــوو‪ ،‬و وەالء وب ـراء‬ ‫تێگەیشت‪ ،‬وتیشکی چاوی خستە سەرجێبەجێکردنی حوکمی ەللا لەسەر‬ ‫زەوی لــەم پارچــە زەوییــەدا کــە بووەتــە دڕکێــک لەگــەرووی خاچپەرســتە‬ ‫ش ـه‌ڕانگێزه‌كان‪ ،‬وبوزییــە بتپەرســتەکان‪ ،‬وجگــە لــەوان لەنەتەوەکانــی‬ ‫شــیرک بەگشــتی‪ ،‬بــەاڵم زۆری حزبــەکان‪ ،‬وزۆری ڕێــژەی ئــااڵکان‪ ،‬وزۆری‬ ‫ئــەو ئەمیرانــەی کــە پێشــڕەوی خەڵکــی دەکــەن لەگومڕاییــەوە بــۆ گومڕایــی‪،‬‬ ‫خه‌ڵكيــان دورخســته‌و ‌ه لەجێبەجێکردنــی ئامانجــە به‌نرخه‌ك ‌هيــان‪،‬‬ ‫بەڵکو زۆربەیان کەوتنە نێو شــیرک وڕیددە‪ ،‬ســەرەڕای ڕۆيشــتنیان لەســەر‬ ‫ڕێــگای ئیخوانـ ‌ه موڕتـه‌ده‌كان‪ ،‬وســەرەڕای ئــەوەی چوونــە نــاو دیموکرا�ســی‪،‬‬ ‫ودۆســتایەتی ھاوەڵگەڕانــەوە‪.‬‬ ‫بەاڵم دەستەیەک لەموەحیدان مانەوە وسووربوون لەسەرئەوەی حوکم‬ ‫بۆ ھیچکەس نەبێ جگە لە ەللا تعالی‪ ،‬وئەمانەش سوارچاکەکان بوون کە‬ ‫بەیعەتیــان داوە بـ ‌ه ئەمیــری ئیمانــداران‪ ،‬وئەوانــە بــوون کــە بوونــە ئەندامــی‬ ‫دەوڵەتی ئیسالمی‪ ،‬ەللا بەرەکەت بخاتە ناویان بۆمان‪.‬‬ ‫پرســیار‪ :‬بارودۆخــی موجاھیــدان چــۆن بــوو لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا لەپێــش‬ ‫ڕاگەیاندنــی خیالفــەت؟ و ئــەو بەرھەمانــە چــی بــوون کــە بەدەســتتان ھێنــا‬ ‫لەھاتنــە نــاو ڕیزەکانــی دەوڵەتــی ئیســامیەوە؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬ھــەروەک گووتمــان شــوێنه‌وارى با�شــی ھەڵگرتنــی چــەک لــەدژی‬ ‫ھاوەڵگــەڕان لەدوورگەکانــی ئەرخەبیــل‪ ،‬ئــەوا خەڵکــی وازیــان نەھێنــاوە‬

‫دووه‌م موجاهيد له‌الى چه‌په‌وه‌ شێخ عبدهللا موهاجيره‌ فه‌رمانده‌ى سه‌ربازانى خيالفه‌ت له‌ڕۆژهه‌اڵتى ئاسيا‬

‫لەنەخۆ�شــی ئــەو گــروپ وحزبانــەی کــە دوچــاری ھەمــوو گۆڕەپانێکــی‬ ‫جیھــادی بووەتــەوە وئەبێتــەوە‪ ،‬بەتایبــەت لەپێــش گەڕانــەوەی خیالفــەت‪،‬‬ ‫وپێکھێنانــی جەماعەتــی موســڵمانان ســەرلەنوێ لەژێــر فەرمانــی یــەک‬ ‫پێشەوای موسڵمان‪ ،‬وھەروەھا ئەھلی گومڕایەتی بەخێرایی ڕووداوەکانیان‬ ‫قۆســتەوە وســەریان لەخەڵکــی شــێواند بــەرەو ئاگربەســت لەگــەڵ‬ ‫خاچپەرســتان‪ ،‬وســەرکەوتنی خاچپەرســتان بەســەر شــانی موســڵمانان‬ ‫بۆگەیشــتن بەکورســیەک لەحکومەتــە کافــرەکان‪.‬‬ ‫لێــرەدا ئەھلــی تەوحیــد ھەوڵــی خۆیــان دەدەن بۆفێرکردنــی ئاينــى ئیســام‬ ‫بۆخەڵکــی‪ ،‬وھانیــان دەدەن لەســەر بــەردەوام بــوون لەجیھــاد بەئامانجــی‬ ‫جێبەجێکردنــی ئايــن لەســەر ئــەم زەوییــەدا‪ ،‬بــەاڵم خەڵکــی بۆھەمیشــەیی‬ ‫لەســەر زەوی مانــەوە‪ ،‬وڕازیبــوون بــە ووردەیە ـکـی کــەم کــە پاشــماوەی‬ ‫ھاوەڵگەڕەکانــە بۆیــان ماوەتــەوە‪ ،‬وســەرەڕای کەمــی ســەرباز وکەرەســتە‪،‬‬ ‫والوازی ســەرخەرلـ ‌ه بــوارى مرۆيــى‪ ،‬بێئومێــدی دزەی کــردە نــاو دڵــی زۆرێــک‬ ‫لەگەنجان‪ ،‬وبەداخەوە ھەندێکیان دانیشتن لەجیھاد‪ ،‬وخۆیان سەرقاڵ‬ ‫کــرد بەبەدەســتھێنانی ڕۆزى وپەروەردەکردنــی منــداڵ‪ ،‬وھەندێکیــان‬ ‫کۆچیــان کــرد بــەرەو گۆڕەپانەکانــی جیھــادى تــر ئومێدیــان ھەبــوو‬ ‫بەجێبەجێکردنــی ئاینــی ەللا لەســەرزەوی‪.‬‬ ‫وبەشــێک لــە بەخششــەکانی ەللا بــۆ ئێمــە وســەرجەم موســڵمانانی جیھــان‪،‬‬ ‫ئەوەبــوو شــێخ ئەبــو بەکــر بەغــدادی گەڕانــەوەی خیالفەتــی ڕاگەیانــد‪،‬‬ ‫ئێمەش بەپەلە بەیعەتمان دایە ئەمیری ئیمانداران لەپاش چەند ڕۆژێکی‬ ‫کــەم لەڕاگەیاندنــی گەڕانــەوەی خیالفــەت‪ ،‬گوێڕایەڵییــە بــۆ فەرمانــی ەللا‪،‬‬ ‫وکۆکردنەوەیــە بــۆ كۆمه‌ڵه‌كانــى موجاھیــدان لــەم ناوچەیــە لەژێــر ئــااڵی‬ ‫دەوڵەتی ئیسالم‪ ،‬بەاڵم ڕاگەیاندنی ئەم بەیعەتە بۆماوەیەک دوواکەوت‪،‬‬ ‫ھەتــا ەللا دەربڕینەکــەی بۆئاســان کردیــن‪ ،‬وە خێــروچاکــەی زۆری تێدابــوو‬ ‫بــۆ جیھــاد بۆســەرجەم دوورگەکانــی ئەرخەبیــل‪.‬‬ ‫بەتایبــەت ئــەو كه‌تيب ـ ‌ه وســریانه‌ى کــە کۆبوونــەوە لەژێــر ئــااڵی دەوڵەتــی‬ ‫ئیســامی ئەمانــە خاوەنــی چاکتریــن ڕێبــاز بــوون لەنێــوان گرووپــەکان‪،‬‬ ‫وبیروباوەڕیان لەھەموو گرووپەکان ڕوونتربوو‪ ،‬ولەھەموویان تووندوتیژتر‬

‫بوون بۆ کوشتاری ھاوەڵگەڕان‪ ،‬بەڵگەی بەھێزترنییە بۆئەمە لەو جەنگە‬ ‫گەورانــەی کــە ســەربازانی دەوڵەتــی ئیســامی لــەدژی ســووپای فیلیپینــی‬ ‫خاچپەرســتی لەمــاوەی دوو ســاڵی ڕابــردوو بەڕێوەیــان بــردووە‪ ،‬لەوانــەش‬ ‫بەرگریکــردن له‌چه‌نديــن هه‌ڵمه‌تــى ســەربازی گــەوره‌‪ ،‬وکووشــتنی ســەدان‬ ‫سەربازی سووپای خاچپەرستی‪ ،‬وھەڵکوتانە سەرزیاترلەشارێک کە لەژێر‬ ‫دەستی خاچپەرستان بوو‪ ،‬وە شاری ماڕاوی کە موجاھیدان دەسەاڵتیان‬ ‫بەســەردا گرتــووە کۆتــای شــوێن نابێــت بەئیزنــی ەللا‪.‬‬ ‫پرســیار‪ :‬بارودۆخــی گۆڕەپانــی جیھــادی لــەالی ئێــوە چۆنــە وئێــوە لــەکام‬ ‫ناوچــەن لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا؟ ودیارتریــن جەنگــەکان کــە موجاھیــدان‬ ‫لــەدژی حکومەتــی خاچپەرســتی ئەنجامیــان داوە لەپــاش ڕاگەیاندنــی‬ ‫خیالفــەت کامەیــە وە سرووشــتی چاالکیــەکان چۆنــە؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬بەڕاســتی بارودۆخــی موجاھیــدان لێــرەدا بەشــێوەیەکی گشــتی‬ ‫لەباشــەوە بۆ باشــتردەچێت‪ ،‬وســەربازیان زیاتروکەرەســتەیان زۆرتردەبێ‪،‬‬ ‫وە ژمارەیــان ئێســتا ‪-‬بەفەزڵــی ەللا‪ -‬زۆربــووە لــە «میندانــاو» لەباشــووری‬ ‫فیلیپیــن لەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا‪ ،‬وژمارەیە ـکـی زۆر كۆچ ـه‌ران خۆیــان پێمــان‬ ‫گەیانــدووە‪ ،‬لەجۆرەھــا واڵتانــی ڕۆژھەاڵتــی ئاســیاوە‪ ،‬بەڵکــو لــەدەرەوەش‬ ‫ھاتــوون‪ ،‬وچەندیــن جەنگمــان کــردووە لەناوچــە جیاوازەکانــی واڵتــان‬ ‫لەســەرەتای ڕاگەیاندنــی خیالفەتــەوە‪ ،‬لــە «باســێالن» بەتەنھــا ژمــارەی‬ ‫جەنگەکان گەیشتە پێنج‪ ،‬لەھەموویان گرنگترجەنگێک بوو کە بۆماوەی‬ ‫‪ 46‬ڕۆژ بــەردەوام بــوو‪ ،‬تێیــدا ھێلیکۆپتــەر وفڕۆکــەی تۆڕبینــی وگولــە تــۆپ‬ ‫بەکارھێن ـرا‪ ،‬کــە بەشــەو وڕۆژ لەموەحیدانیــان دەدا‪ ،‬وە ژمــارەی کوژراوانــی‬ ‫دوژمــن گەیشــتە ســەد بەنزیکــی جگــە لەبرینــداران‪.‬‬ ‫بەھەمانشــێوە لەناوچــەی «ڕانــاو»ی گرنــگ‪ ،‬شــاری «ڕانــاو» پێنــج جەنگــی‬ ‫دیکەی گرتەخۆ لەسەرەتای ڕاگەیاندنی خیالفەتەوە ولەھەمووی گرنگتر‬ ‫جەنگی سێیەم بوو لە «بۆتیج» لەساڵی ‪ 1437‬کـ‪ ،‬کە دەستیپێکرد لەدوای‬ ‫ئەوەی ناوچەکانی موجاھیدان دوچاری بۆردومان بوونەوە بەھێلیکۆپتەر‬ ‫‌دميانه‬

‫‪36‬‬

‫بەشــەوان وفڕۆکــەی تۆڕبینیــەکان بــەڕۆژ‪ ،‬بەھەمانشــێوە بۆردومانــی‬ ‫تۆپھاوێــژەکان بەشــەو وڕۆژ بۆمــاوەی شــەش مانگــی بــەردەوام‪ ،‬دوژمــن‬ ‫ســەربازوکەرەســتەی زۆربــوو لەوانــە فڕۆکــە وتانــک وھێلیکۆپتــەروتۆپھاوێــژ‬ ‫لەکاتێکــدا موجاھیــدان ســەرباز وکەرەســتەیان کــەم بــوو وپشتبەســتنیان‬ ‫بــە ەللا زۆربــوو وھانایــان بــۆی دەبــرد‪ ،‬ەللا منەتــی خســتە ســەریان بــەوەی‬

‫بــەاڵم خاچپەرســتان بەچاکتریــن ڕوو ســەرکەوتن لــە قۆســتنەوەی ئــەم‬ ‫جیــاوازی بیروڕایــە لەنێوانیــان‪ ،‬بەوجــۆرە کەمتــر لــە کەمیــان داوە ڕه‌وت ـ ‌ه‬ ‫ملکەچەکــە‪ ،‬پاشــان ڕه‌وت ـ ‌ه ش ـه‌ڕكه‌ره‌كه‌يان ناچارکــرد لەســەر ڕازیبــوون‬ ‫بەو کەمە‪ ،‬پاشان ووردەووردە ئەو کەمەشیان لێ سەندنەوە کە بەڵێنیان‬ ‫پــێ دابــوون‪ ،‬بۆئــەوەی ســەرکردەکانی بەرەکــە بەســەرجەم ڕه‌وته‌كانيــان‬ ‫بۆیــان دەرکەوێــت کــە‬ ‫مــاوەی‬ ‫خاچپەرســتان‬ ‫دورودرێــژی‬ ‫چەندیــن‬ ‫ســاڵی ڕابــردوو گەمەیــان‬ ‫پــێ دەکــردن‪ ،‬بــەاڵم‬ ‫ئەمــە ھیــچ شــتێکی‬ ‫نەگــۆڕی لەڕاســتەقینەی‬ ‫چونکــە‬ ‫بارودۆخەکــە‪،‬‬ ‫ئــەو گەلــە ڕاھاتــن لەســەر‬ ‫وڕازیبــوون‬ ‫دانیشــتن‪،‬‬ ‫بەپۆســتی بــێ ســوود کــە‬ ‫بەدەســتیان ھێنــاوە‪ ،‬بەڵکــو‬ ‫لەھەمــووی ســەیرتر چوونــە‬ ‫نــاو گەمــەی دیموکرا�ســی‬ ‫شــیرکییەوە‪ ،‬وبەشــداریان‬ ‫کــرد تێیــدا‪.‬‬

‫ســەدانیان لەدوژمــن کووشــت وسەریخســتن بەســەر ھاوەڵگــەڕان‪.‬‬ ‫ئەمــا لــە «ماجیندانــاو» تێیــدا موجاھیــدان دوژمنــە خۆبەزلزانــە‬ ‫خاچپەرســتەکانیان مانــدوو کــرد بەفــەزڵ وبەخش�شــی ەللا‪.‬‬

‫بــەاڵم ئــەم بــارە ‪-‬ســوپاس بــۆ ەللا‪ -‬یارمەتیــدا بۆئاشــکرابوونی ڕاســتەقینەی‬ ‫ئــەو گوم ـڕای گومڕاکەرانــە‪ ،‬ودوركه‌وتن ـه‌وه‌ى گه‌نجــان لێيــان‪ ،‬وزۆربەیــان‬ ‫بوونــە ئەنــدام لەگرووپــە موجاھیــدەکان‪ ،‬ئەوانــەی کــە ھەســتاون‬ ‫لەســەر تەوحیــد‪ ،‬وھەرگیــز ڕازی نابــن بەفڕێدانــی چــەک‪ ،‬وئامانجــە‬ ‫ڕاگەیەندراوەکەیــان جێبەجێکردنــی حوکمــی (ەللا)یــە لەســەر زەوییــەدا‪،‬‬ ‫لەســەرووی ھەمووشــیانەوە ئــەو گــرووپ ودەســتە وســرییانەی کــە‬ ‫ھاتوونەتــە نــاو دەوڵەتــی ئیســامیەوە‪.‬‬

‫سه‌ربازانى خيالفه‌ت له‌ شارى ماڕاوى‬

‫وبەگشــتی خاچپەرســتان لەئێمــەوە ئاھوناڵەیــان چەشــت بەفەزڵــی ەللا‪،‬‬ ‫ولەمــاوەی جەنگــە زۆرەکانــدا لەنێوانمــان بەچا ـکـی تاقیمــان کردنــەوە‪،‬‬ ‫بینیمــان ترســنۆکن لەکاتــی بەیــەک گەیشــتن‪ ،‬ســەرەڕای زۆری ژمارەیــان‬ ‫وگەورەیــی چەکەکانیــان‪ ،‬ەللا سەریخســتین بەســەریاندا‪ ،‬وبرینەکانیانمــان‬ ‫قووڵتــر کــردەوە‪.‬‬ ‫پرســیار‪ :‬ئەگــەرقســەبکەین لەســەربزوتنــەوەی ئازادکردنــی (مــۆرۆ) وچــۆن‬ ‫ڕێککەوتننامــەی مۆرکــرد لەگــەڵ حکومەتــی خاچپەرســتی؟‬ ‫وه‌اڵم‪ :‬بــەرەی ئازادکردنــی مــۆرۆ لەبنچینــەدا تێکەڵەیە ـکـی فــرە بیــروڕا وفــرە‬ ‫مەزھەبــە‪ ،‬وکەســایەتیەکان ڕکابــەری تێــدا ئەکــەن‪ ،‬خاوەنــی ئامانجــی‬ ‫دژیەکــن‪ ،‬ھەرچەنــدە زیاتــر شــوێنکەوتنی ئیخوان ـ ‌ه موڕته‌ده‌كانيــان پێــوە‬ ‫دیــارە‪ ،‬لەبەرئــەوە ناڕەحەتــی زۆری چەشــت لەبــەش بــەش بــوون لەمــاوەی‬ ‫چــوار ســاڵی ڕابــردوو‪ ،‬بەھەمانشــێوە ڕەشــەبای جیــاوازی بیــروڕای ســەختی‬ ‫پێکەوت سەبارەت بەڕێگەی مامه‌ڵه‌كردن لەگەڵ حکومەتی خاچپەرستی‪،‬‬ ‫لەنێــوان ڕه‌وتــى ڕەتکــەرەوەی کاری چەکــداری بۆماوەیە ـکـی دورودرێــژ‪ ،‬کــە‬ ‫ســووربوون لەســەردانوســتان لەگەڵ حکومەتی خاچپەرســت‪ ،‬وڕازی بوو‬ ‫بەھەرشتێک تێیدا‪ ،‬وە ڕێڕەوێکی ترکە بیروڕای وابوو چەک تاکە ھۆکارە بۆ‬ ‫دەربەدەرکردنی سووپای فیلیپینی خاچپەرست لەناوچەکانی موسڵمانان‪،‬‬

‫‪37‬‬

‫ئەمــڕۆش ســەرکردەکانی بــەرەی ئازادکردنــی مــۆرۆ بەســەرجەم ڕه‌وت ـ ‌ه‬ ‫جیاجیاکانیــەوە بــە بێدەســەاڵتی وەســتاونەتەوە لەبــەردەم دەســەاڵتی‬ ‫حکومەتــی فیلیپینــی خاچپەرســتی‪ ،‬وھیچیــان بەدەســتەوە نەمــاوە جگــە‬ ‫لەتۆمارکردنــی ســکااڵ لەســەر شــکاندنی بەڵێنەکانــى خاچپەرســتان‪،‬‬ ‫ولەھەمان کاتدا بەقسەی خۆیان دەڵێن ھەزاران جەنگاوەری چەکدارمان‬ ‫لەبەردەســتە‪ ،‬بەبــێ ئــەوەی بتوانــن بیانجوڵێننــەوە لــەدژی خاچپەرســتان‪،‬‬ ‫لەتر�ســی ئــەوەی مــۆری تیرۆرســتیان لێنــەدرێ‪.‬‬ ‫پرســیار‪ :‬ڕاگەیاندنــی خاچپەرســتی زۆرجــار دەڵــێ تاغوتــى فیلیپیــن بەڵێــن‬ ‫دەدات بــە لەناوبردنــی موجاھیدانــی الی ئێــوە‪ ،‬ڕاســتەقینەی ئەمــە چییــە؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬بەڕاستی طاغوتی فیلیپین «دوتێرتی» لەناخی خۆیدا وادەڵێ‪ ،‬وایزانی‬ ‫ئەتوانــێ بەووتەکانــی ڕوونا ـکـی ەللا بکوژێنێتــەوە؛ ەللا ڕاســتی فەرمــووە‪:‬‬ ‫ُ ُ َ َ ْ ُ ْ ُ ُ َ َّ َ ْ َ ْ َ َ ْ َ َّ ُ َّ َ ْ ُ َّ ُ َ َ‬ ‫{ي ِريــدون أن يط ِفئــوا نــور اللـ ِـه ِبأفو ِاه ِهــم ويأبــى اللــه ِإل أن ي ِتــم نـ‬ ‫ـور ُه َولـ ْـو‬ ‫َكــر َه ْال َكافـ ُـر َ‬ ‫ون} [التوبــة‪ ،]32 :‬لەوکاتــەوەی خەڵکــی ئــەم واڵتانــە بوونەتــە‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫موســڵمان کافـران بۆیــەک ڕۆژنەوەســتاون لەپیالنگێــڕی بۆدوژمنایەتییــان‪،‬‬ ‫چــۆن نــا پێغەمبــەر ‪ g‬دەفەرمووێــت‪( :‬بــەردەوام دەســتەیەک لــە‬ ‫ئومەتەکەم کوشتاردەکەن لەسەرحەقن دیارن لەنێوئەوانەی دژایەتیان‬ ‫ئەکەن ھەتا کۆتایان مەسیحی دەججال دەکوژێ) [رواه أحمد وأبوداود]‪.‬‬ ‫دەی ئایــا ئــەو طاغوتــە موجاھیدانــی بنبــڕ کــردووە ولەســەر نەخشــە‬ ‫ســڕیویانیەتیەوە؟ یــان زۆرتردەبــن وبەھێزتــردەبــن لەکاتێکــەوە بۆکاتێکــی تــر‬ ‫بەئیزنــی پەروەردگاریــان؟ ســویند بــە ەللا ناتوانــن ڕوونا ـکـی ەللا بکوژێننــەوە‬ ‫وەھەروەھــا ەللا پەیمانــی پێداویــن بــەوەی ڕووناکیەکــە تــەواودەکات‬ ‫َّ‬ ‫وئاینەکــەی دەردەخــات؛ ُ{هـ َـو الـ ِـذي‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ ْ‬ ‫أ ْر َسـ َـل َر ُســول ُه ِبال ُهـ َـدى َو ِديـ ِـن ال َحـ ِ ّـق‬ ‫ُّ َ َ‬ ‫ل ُي ْظهـ َـر ُه َع َلــى ّ‬ ‫الديـ ِـن ك ِلـ ِـه َولـ ْـو كـ ِـر َه‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُْ ْ ِ ُ َ‬ ‫ن‬ ‫الشـ ِـركو } [التوبــة‪.]33 :‬‬

‫بەسەرشــۆڕی سەرشــۆڕان‪ ،‬بتانــەوێ یــان نــا‪.‬‬ ‫وموڵکــی ئوممەتەکەمــان ئەگاتــە ھەرچــی ڕۆژوشــەوی بەســەردادێ بەئیزنــی‬ ‫پەروەردگارمــان‪ ،‬جــا یــان ببــن بەئیســام یــان جیزیــە دەدەن بەدەســتەوە‬ ‫وبەبچووکییــەوە وەیــان خۆتــان ئامــادە بکــەن‪ ،‬چونکــە ئێمــە ھێرشــتان‬ ‫بۆدێنیــن لــەدوای ئــەم ھەڵمەتانەتــان إن شــاء هللا‪ ،‬وئەبینــن کــە ئێمــە‬ ‫خۆڕاگریــن ســەرکەوتوین زاڵیــن‪ ،‬بەئیزنــی ەللا‪.‬‬ ‫پرسیار‪ :‬ئایا پەیامێکت ھەیە بۆ موەحیدانی جیھان بەگشتی وڕۆژھەاڵتی‬ ‫ئاســیا بەتایبەتی؟‬

‫پرســیار‪ :‬ئایــا کــەس ھەیــە تێوەگالبــێ‬ ‫بەبەشــداریکردن لەگــەڵ طاغوتــان‬ ‫بۆجەنگــی خیالفــەت لەڕۆژھەاڵتــی‬ ‫ئاســیا‪ ،‬وئایــا طاغوتــەکان لەناوچــە‬ ‫دراوســێکان یــان ھیتــر ھیــچ ڕۆڵێکیــان‬ ‫ھەیــە لــەم جەنگــەدا؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬بەڵــێ‪ ،‬ھەیــە تێــوەگالوە لــەوەدا‬ ‫بەڵکــو ئــەوان چاوەڕوانــن وھەواڵــی‬ ‫موجاھیــدان ئەگــرن لێــرە‪ ،‬لەوانــەش‬ ‫ڕوســیا وئەمریــکا‪ ،‬ســەرەڕای ئــەوەی‬ ‫ھەریەکەیــان ســەرقاڵە بەناڕەحەتــی‬ ‫ودەردەکانــی خۆیــەوە لەعێ ـراق وشــام‪.‬‬

‫سه‌ربازانى خيالفه‌ت گاوره‌ شه‌ڕانگێزه‌كان ده‌كوژن دواى ئه‌وه‌ى هێرش ده‌كه‌نه‌ سه‌رشارى ماڕاوى‬

‫پرســیار‪ :‬ئایــا پێشــوازیتان ل ـ ‌ه كۆچ ـه‌ران بەردەوامــە تائێســتا؟ وئایــا ھیــچ‬ ‫ڕێگایــەک ھەیــە بــۆ گەیشــتن بەئێــوە؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬بەڵــێ ســوپاس بــۆ ەللا‪ ،‬ھێشــتا كۆچ ـه‌ران وەردەگریــن وپێشــوازییان‬ ‫لــێ دەکەیــن‪ ،‬وچەندیــن ڕێــگا وھــۆکاری پارێــزراو ھەیــە بۆبەدیھێنانــی ئــەوە‪،‬‬ ‫بەاڵم پێویســتە لەســەرھەرکە�ســێ کە کۆچی دەوێ ھۆکارەکانی بۆ جێبەجێ‬ ‫بــکات لەگــەڵ ئیخاڵ�ســی وپاڕانــەوە لــە ەللا کــە ھیجرەتــی بــۆ ئاســان بــکات‪،‬‬ ‫داوا لــە ەللا بــکات بیگەیەنێــت بــە ســەنگەر وقیتــال‪ ،‬بۆئــەوەی ڕەزامەنــدی‬ ‫پــەروەردگاری خــۆی بەدەســتبھێنێت‪.‬‬ ‫پرســیار‪ :‬پەیامــت چییــە بــۆ خاچپەرســتان بەگشــتی ولەڕۆژھەاڵتــی ئاســیا‬ ‫بەتایبەتــی؟‬ ‫وەاڵم‪ :‬ئەما پەیامم بۆ خاچپەرستان دەڵێم‪ ،‬ئەی خاچپەرستان موژدەبێ‬ ‫بــەوەی پێتــان ناخۆشــە چونکــە ســەربازانی دەوڵەتــی ئیســامی لەڕۆژھەاڵتــی‬ ‫ئاســیا بەردەوامــن لەڕێکــردن ھەتــا ەللا بەھۆیانــەوە تەختەکانتــان‬ ‫ئەلەرزێنێتــەوە لەواشــنتۆن ومۆســکۆ جــا بەســەربەرزی ســەربەرزان یــان‬

‫وەاڵم‪ :‬ئــەی موەحیدانــی جیھــان‪ ،‬دەوڵەتەکەتــان ھەســتا ھــەروەک‬ ‫پێغەمبەرەکەتــان بــۆی باســکردبوون‪ ،‬وبۆتــان ھاتــووە ھــەروەک بــۆی‬ ‫وەســفکردن‪ ،‬ودڵنیــا بووینــەوە بەبــێ دودڵــی وشــک وگومــان ئەمــە خیالفەتــە‬ ‫لەســەر ڕێبــازی پێغەمبەرایەتــی‪ ،‬دەســا دووربــن لــەوەی لەبــەردەم ئێــوەوە‬ ‫بۆمــان بێــن مــادەم چاوێکتــان ھەیــە ئەبینێــت ودەمارێکتان ھەیە لێدەدات‪،‬‬ ‫کەواتــە ھەرچیتــان ھەیــە بیفرۆشــن بــە ەللا بەھەرزانــی وکردەوەکانتــان‬ ‫خاڵــص بکەنــەوە بــۆ ەللا‪ ،‬تاکــو شــانازی بــکات الی فریشــتەکانی وکافرەکانــی‬ ‫پــێ دڵتەنــگ بــکات لەشــەیطانەکانی جنۆکــە ومــرۆڤ‪.‬‬ ‫وخاچپەرســتان تێبگەیەنــن بــەوەی کاتژمێــر ســفر دەســتیپێکردووە وکاتــی‬ ‫لێپرســینەوەی دونیاییانــە لەســەرئەوەی ھاوبەشــیان بــۆ ەللا بڕیــارداوە‬ ‫وموســڵمانە الوازەکانیــان لەجیھــان کووشــتووە وئاوارەکــردووە ونامــووس‬ ‫وماڵیــان تــااڵن كــردوون‪ ،‬وھەواڵیــان پێبــدەن کــە بەیــەک گەیشــتنمان‬ ‫لەواشــنتۆن ومۆســکۆیە‪ ،‬وھەواڵیــش ئەوەیــە کــە دەیبینــن نــەک ئــەوەی‬ ‫دەیبیســتن بەئیزنــی ەللا‪.‬‬

‫‌دميانه‬

‫‪38‬‬

39

‫بزوتن ـه‌وه‌ی تاڵیبانــی نیشــتیمانی ل ـه‌ هه‌وڵدای ـه‌ بۆزیاتــر دڵنیاكردن ـه‌وه‌ی‬ ‫واڵتانــی موشــریكی ده‌وروب ـه‌ری ئه‌فغانســتان‪ ،‬ب ـه‌ ڕاگه‌یاندنــی‬ ‫ڕێزگرتنــی ل ـه‌ سیســته‌می حكومه‌ت ـه‌ كافره‌كانیــان‪ ،‬پێداگــره‌ ل ـه‌ به‌ســتنى‬ ‫په‌یوه‌نــدی دۆســتانه‌ له‌گه‌ڵیــان‪ ،‬له‌به‌رامب ـه‌ردا جگ ـه‌ له‌دوژمنایه‌تــی‬ ‫كــردن وپاڵپشــتیكردنی دوژمنه‌كانــی له‌الی ـه‌ن ئ ـه‌و واڵتان ـه‌وه‌ شــتێكی‬ ‫تــرى به‌ده‌ســتنه‌هێناوه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش به‌هــۆی جێبه‌جێكردنــی هه‌ندێــك ل ـ ‌ه‬ ‫حوكمه‌كانــی ش ـه‌ریعه‌ت‪ ،‬وپه‌نادانــی موهاجیرانــی هه‌روه‌هــا مۆڵه‌تدانــی‬ ‫به‌موجاهیــدان تاكــو زه‌ویه‌ك ـه‌ی به‌كاربێنــن بــۆ په‌نــادان وئامــاده‌كاری‪..‬‬ ‫پاشــان بزوتنه‌وه‌ك ـه‌ تو�شــی نوشســتێكی گ ـه‌وره بــوو به‌له‌ده‌ســتدانی‬ ‫ده‌س ـه‌اڵتی به‌ڕۆژانێكــی كه‌مــی بۆردومانــی خاچپه‌رســتان‪ ،‬هه‌روه‌هــا‬ ‫لێكهه‌ڵوه‌شــانه‌وه‌ی گرێكانــی بۆماوه‌یه‌ ـكـی زۆر به‌هــۆی پشــتكردنی‬ ‫تاڵیبــان ل ـه‌ ئه‌میره‌كه‌یــان و وازهێنانیــان لێــی ل ـه‌و هه‌ڵوێســته‌ س ـه‌خته‌‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ش وای كــرد ك ـه‌ ل ـه‌كاری البــده‌ن پێــش مردنــی‪ ،‬بــۆ ئ ـه‌وه‌ی هێزێكــی‬ ‫نــوێ له‌نێــو بزوتنه‌وه‌ك ـه‌دا جڵ ـه‌وی كار بگرێت ـه‌ ده‌ســت به‌پاڵپشــتی و‬ ‫ئاراســته‌كردنی هه‌واڵگــری پاكســتانی‪..‬‬ ‫ئ ـه‌م تاقم ـه‌ موڕت ـه‌ده‌ مه‌له‌فــی په‌یوه‌ندیه‌كانــی ده‌ره‌وه‌ی بزوتنه‌وه‌ك ـه‌ی‬ ‫له‌ژێرده‌ســت بــوو له‌وكات ـه‌وه‌ی ده‌ســتیانگرتبوو به‌س ـه‌ر كابــوڵ دا‬ ‫وه‌ هه‌روه‌هــا به‌رپــرس بــوو‌ له‌هه‌مــوو ئ ـه‌و ووتاران ـه‌ی ك ـه‌ ساز�شــی‬ ‫موشــریكان وموڕته‌دانــی تێدابــوو له‌به‌رامب ـه‌ر واڵتانــی دراو�ســێ‪ ،‬و ‌ه‬ ‫دوای ئ ـه‌وه‌ی فه‌رمانــی به‌ته‌واوه‌تــی كه‌وت ـه‌ ده‌ســت ئه‌وه‌نــده‌ی تــر‬ ‫دۆســتايه‌تى زیــاد كــرد بــۆ كافــران‪ ،‬وای لــێ هــات بــوه‌ خزمه‌تكارێكــی ملكـه‌چ‬ ‫بۆیــان‪ ،‬وه‌ بــوه‌ س ـه‌گی پاس ـه‌وانی كردنــی ســنور وخاكیــان ئ ـه‌وه‌ش‬

‫به‌دڵنیاكردنه‌وه‌یــان ب ـه‌رده‌وام ك ـه‌وا ڕێــگا ن ـه‌دات موجاهیــدان هێر�شــی‬ ‫نــوێ بكه‌ن ـه‌ س ـه‌ریان له‌وناوچان ـه‌ی ك ـه‌ ئ ـه‌وان ده‌س ـه‌اڵتیان هه‌ی ـ ‌ه‬ ‫تیایــدا‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش به‌هیــوای ئ ـه‌وه‌ی دان پێدانانێكــی ل ـه‌ موشــریكه‌كانه‌و ‌ه‬ ‫ده‌ســت بكه‌وێــت بۆخۆیــان‪ ،‬وه‌ ڕازی بــن به‌دروســت كردنــی په‌یوه‌نــدی‬ ‫له‌گه‌ڵیــان تاكوئه‌وانیــش هه‌ندێــك پاڵپشــتی بك ـه‌ن‪.‬‬ ‫وه‌ دوای ڕاگه‌یاندنــی ده‌وڵه‌تــی ئیســام و نــوێ كردن ـه‌وه‌ی حوكمه‌كانــی‬ ‫خیالف ـه‌ت ل ـه‌زه‌وی وه‌ دوبــاره‌ بونیاتنان ـه‌وه‌ی كۆمه‌ڵــی موســڵمانان‬ ‫وه‌ هه‌وڵــدان بــۆ دادوه‌ری كردنــی ش ـه‌رعی هللا له‌هه‌مــوو زه‌وی‪،‬‬ ‫بزوتن ـه‌وه‌ی تاڵیبانــی نیشــتیمانی موڕت ـه‌د به‌هه‌ماهه‌نگــی له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫واڵتانــی خاچپه‌رســت وتاغوتانــی حوكمڕانــی واڵتانــی موســڵمانان‬ ‫كه‌وتن ـه‌ تــرس له‌باڵوبون ـه‌وه‌ی بانگ ـه‌وازی ته‌وحیــد له‌نێــو خه‌ڵكیــدا‬ ‫وه‌ ل ـه‌ هه‌مووپه‌یوه‌ســته‌كانی له‌پێویســتی خۆب ـه‌ری كــردن ل ـه‌ شــیرك و‬ ‫شــوێنكه‌وتوانی شــیرك‪ ،‬وه‌ دژایه‌تــی كردنیــان وش ـه‌ڕ وكوشــتاركردنیان‬ ‫تاكــو دیــن هه‌مــوو بــۆ ئیســام ده‌گه‌ڕێت ـه‌وه‌‪ ،‬به‌هه‌مــان شــێو ‌ه‬ ‫دۆســتایه‌تی بــۆ شــوێنكه‌وتوانی ئیســام و پێویســتی ده‌ســتگرتنیان‬ ‫به‌كۆمه‌ڵــی موســڵمانانه‌وه‌ وشــكاندنی ســنوره‌ ده‌ســتكرده‌كان ك ـ ‌ه‬ ‫واڵتــی موســڵمانانی په‌رت ـه‌وازه‌ كــردوه‌ وه‌ هه‌ڵوه‌شــانه‌وه‌ی رێكخــراو‬ ‫وگروپ ـه‌كان ك ـه‌ په‌رت ـه‌وازه‌ وته‌فره‌ق ـه‌ی تێخســتون ودابه‌�شــى كــردوون‬ ‫بــۆ چه‌نــد حيــزب‪.‬‬ ‫ش‬ ‫ش ـه‌ڕ وجه‌نــگان ل ـه‌دژی ده‌وڵه‌تــی ئیســامی بوب ـه‌ پڕۆژه‌یه‌ ـكـی هاوب ـه‌ ‌‬ ‫له‌نێــوان بزوتن ـه‌وه‌ی تاڵێبــان و واڵتــه ‌كافــره‌كان‪ ،‬ك ـه‌ ده‌وڵه‌تــی‬ ‫وتار‬

‫‪40‬‬

‫نێردراوى ڕوسيا له‌ ئه‌فغانستان دوپاتى ده‌كاته‌وه‌ كه‌ په‌يوه‌نديان هه‌يه‌ له‌گه‌ڵ تاڵيبان و دوژمنى ئێستايان ده‌وڵه‌تى ئيسالميه‌‬

‫ئیســام تو�شــی تر�ســی كــرد‌ به‌بونــی له‌س ـه‌ر ســنوره‌كانی ه ـه‌روه‌ك چــۆن‬ ‫واڵت ـه‌ یه‌كگرتوه‌كانــی ئه‌مریــكای تو�شــی تــرس كــردوه‌ ك ـه‌ داگیرك ـه‌ری‬ ‫ئه‌فغا نســتا نه ‪‌.‬‬ ‫ی‬ ‫وای لــێ هاتــوه‌ موڕته‌دانــی تاڵیبــان جه‌نــگ وكوشــتار ده‌وڵه‌تــی ئیســامی‬ ‫وه‌ك كااڵیه‌ ـكـی گرانبه‌هــا نمایــش بك ـه‌ن ك ـه‌ هه‌مــوو ئ ـه‌و واڵتان ـ ‌ه‬ ‫هه‌وڵــده‌ده‌ن بــۆ به‌ده‌ســتهێنانی‪ ،‬ئ ـه‌وه كااڵ داواكــراوه‌ش بــۆ دیداركردن ـ ‌ه‬ ‫له‌گه‌ڵيــدا وكردن ـه‌وه‌ی په‌یوه‌ندیه‌كان ـه‌ له‌گ ـه‌ل به‌رپرســانی تاڵیبــان و ‌ه‬ ‫دڵنیاكردن ـه‌وه‌ی پاڵپشــتی سیا�ســی به‌ڵكــو دارایــی وچه‌كــداری بۆیــان‪.‬‬ ‫هه‌ربۆی ـه‌ جێــگای سه‌رســوڕمان نی ـه‌ خاچپه‌رســتانی ڕوس كردن ـه‌وه‌ی‬ ‫په‌یوه‌ندیه‌كانیــان له‌گ ـه‌ڵ موڕته‌دانــی تاڵیبــان به‌بیانــوی ئ ـه‌وه‌ بهێین ـه‌و ‌ه‬ ‫ك ـه‌ ئه‌ویــش ئاراســته‌كراوه‌ بــۆ جه‌نگــى ده‌وڵه‌تــی ئیســامی‪ ،‬وه‌ تــرس ل ـ ‌ه‬ ‫باڵوبون ـه‌وه‌ی س ـه‌ربازه‌كانی له‌نزیــك ده‌س ـه‌اڵتی ڕو�ســی ل ـه‌ ئاســیای‬ ‫ناوه‌راســت‪ ،‬وه‌ به‌رده‌وامیــش ئامــاده‌كاری س ـه‌ربازی ڕاســته‌وخۆی‬ ‫خۆیــان نيشــان ده‌ده‌ن بــۆ جه‌نــگ دژی ده‌وڵه‌تــی ئیســامی ل ـه‌ ویالیه‌تــی‬ ‫خۆڕا ســان‪.‬‬ ‫ڕوســیا بــێ گومــان زۆر گرنگ ـه‌ الی دورخســتنه‌وه‌ی ئه‌مریــكا‬ ‫له‌ســنوره‌كانی وه‌ له‌ناوچ ـه‌ی ئاســیای ناوه‌ڕاســت ب ـه‌اڵم به‌بــێ ئ ـه‌وه‌ی‬ ‫كشــانه‌وه‌ی ئه‌مریــكا به‌جێگرتن ـه‌وه‌ی ده‌وڵه‌تــی ئیســامی بێــت‪ ،‬ل ـه‌م‬ ‫ئامانجه‌شــدا هاوبه‌ش ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ چیــن و ئێ ـران‪.‬‬ ‫بۆی ـه‌ هه‌وڵــده‌دات خــۆی ئ ـه‌و بۆشــاییه‌ پــڕ بكات ـه‌وه‌ له‌كاتــی كشــانه‌وه‌ی‬ ‫ئه‌مریــكا ئه‌ویــش ب ـه‌وه‌ی خــۆی راســته‌وخۆ سه‌رپه‌رشــتی بــكات ئه‌ویــش‬ ‫زۆر س ـه‌خته‌ بــۆی‪ ،‬یاخــود خۆڕاســان بكات ـه‌ ناوچه‌یه‌ ـكـی دابــڕاو له‌ژێــر‬ ‫سه‌رپه‌رشــتی هاوپه‌یمانه‌كانــی بێــت‪ ،‬وه‌ دوژمنانــی قه‌ده‌غ ـه‌ بــكات‬ ‫ل ـه‌وه‌ی نزیكــی ئ ـه‌و ناوچ ـه‌ ترســناكه‌ بك ـه‌و‌ن به‌نیســبه‌ت ئ ـه‌وه‌وه‌‪،‬‬ ‫وه‌ بزوتن ـه‌وه‌ی تاڵیبانــی نیشــتیمانیش نمونه‌یه‌ ـكـی گونجــاوه‌ بــۆ ئ ـه‌م‬ ‫هاوپه‌یمانێتی ـه‌ به‌هــۆی ئــاره‌زوه‌ قه‌تیســماوه‌كانی له‌س ـه‌ر نیشــتیمانی‬ ‫ئه‌فغانــی وه‌ ده‌مارگیــری هۆزایه‌تــی ومه‌زهه‌بــی ئ ـه‌و بزوتنه‌وه‌ی ـه‌‪ ،‬و ‌ه‬

‫‪41‬‬

‫بونــی په‌یوه‌نــدی توندوتۆڵــی به‌ده‌س ـه‌اڵتدارانی ڕافیــزی ئێرانــی ك ـ ‌ه‬ ‫هاوپه‌یمانێكــی نزیكــی ڕوســیایه‌ ل ـه‌م ڕۆژگاره‌‪‌.‬‬ ‫ی‬ ‫ئ ـه‌م بزوتن ـه‌وه‌ موڕت ـه‌ده‌ ب ـه‌ نمایــش كردنــی جه‌نگــى دژ ده‌وڵه‌تــی‬ ‫ئیســامی له‌بــری خاچپه‌رســتان وده‌س ـه‌اڵتدارانی تاغووتــان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ی‬ ‫ده‌یــكات دوبــاره‌ كردن ـه‌وه‌ی كاری زۆرب ـه‌ی ئ ـه‌و رێكخــراو وتاقــم‬ ‫وگروپانه‌ی ـه‌ ك ـه‌ خۆيــان داوه‌ت ـه‌ پــاڵ ئیســام ب ـه‌درۆ‪ ،‬وه‌ گروپه‌كانــی‬ ‫صه‌ح ـه‌وات له‌عێ ـراق وده‌سته‌خوشــكه ‌صه‌حه‌واته‌كانــی شــام ولیبیــا‪،‬‬ ‫ئه‌وان ـه‌ هاوپه‌یمانه‌كانــی رێكخــراوی قاعیــده‌ی به‌یع ـه‌ت پێــده‌ری‬ ‫بزوتن ـه‌وه‌ی تاڵیبانــی نیشــتیمانین‪.‬‬ ‫وه‌ چاره‌نو�ســی ئ ـه‌م بزوتن ـه‌وه‌ موڕت ـه‌ده‌ی ك ـه‌ زۆرێــك پێــى خه‌ڵه‌تــاو ‌ه‬ ‫باشــتر نابــێ له‌چاره‌نو�ســی صه‌حه‌واته‌كانــی عێ ـڕاق و شــام به‌ئیزنــی هللا‪،‬‬ ‫وه‌ هاوپه‌یمانه‌كانــی ب ـه‌دوای جێگره‌وه‌یه‌ ـكـی تــردا ده‌گه‌ڕێــن كاتێــك‬ ‫ده‌زانــن بــێ توانای ـه‌ ل ـه‌ ڕێگــری كردنــی س ـه‌ربازانی خیالف ـه‌ت بــۆ گه‌یشــتن‬ ‫پێیــان و لێدانیــان له‌نێــو زه‌ویه‌كانیــان به‌ڵكــو ئاشــكرا ده‌بێــت بۆیــان ك ـ ‌ه‬ ‫توانــای ئه‌وه‌یــان نی ـه‌ له‌گیانــی خۆشــیان به‌رگــری بك ـه‌ن به‌ڵكــو خۆیــان‬ ‫پێویســتیان به‌یارمه‌تــی دانــی ئ ـه‌وان هه‌یــه‪‌.‬‬ ‫ده‌بــا س ـه‌ربازانی خیالف ـه‌ت ل ـه‌ خۆڕاســان ئ ـه‌وه‌ی ده‌ســتیانپێكردو ‌ه‬ ‫ت ـه‌واوی بك ـه‌ن له‌ش ـه‌ڕ وكوشــتاری خاچپه‌رســتان وموڕت ـه‌دان‪ ،‬و ‌ه‬ ‫گــورزی مـه‌زن بــده‌ن له‌دوژمنانــی هللا كـه‌ وه‌ك هه‌میشـه‌ پیشـه‌یان بــوه‌‪،‬‬ ‫وه‌بــا هللا ب ـه‌ كــردار وگوفتاریــان س ـه‌ربخه‌ن تاكــو ئه‌گ ـه‌ر جــن ومــرۆڤ‬ ‫كۆببن ـه‌وه‌ بۆیــان نه‌توانــن به‌س ـه‌ریان س ـه‌ربكه‌ون‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتی‬ ‫س ـه‌ركه‌وتن ته‌نهــا الی پ ـه‌روه‌ردگارى عه‌زيــز وحه‌كيم ـه‌‪‌.‬‬

‫ای موحدینو؛ زیـــری واورئ؛ پـــه اللـه عزوجـل قسـم! مونږ‬ ‫بـــه کلـــه هـــم د خپـــل جهـــاد څخـــه دمـــه ونکړو؛ مګـــر د‬ ‫رومیـــه د زیتونـــو د ونـــو الندې‬ ‫ابو حمزه املهاجر ‪‬‬

‫‪ 10‬ګڼه ‪ -‬رمضان ‪۱۴۳۸‬ه‍‬

‫‪۴‬‬ ‫‪۶‬‬ ‫‪۱۲‬‬

‫ځانګړې مقاله‬ ‫ضروري یادونې‬

‫‪۱۶‬‬

‫خویندې‬ ‫د خپــل میــړه مالتــړ کوونکــې شــه؛ نــه د جهــاد څخــه‬ ‫د هغــه کینوونکې‬

‫مقاله‬ ‫پــه پيغمبرانــو هــم دغــه ډول مشــکالت راځــي خــو‬ ‫بیــا انجــام د همــدوی پــه برخــه وي‪ -‬څلورمه برخه‬

‫فهر س‬

‫‪۲۰‬‬ ‫‪۲۶‬‬ ‫‪۳۰‬‬ ‫‪۳۴‬‬ ‫‪۴۰‬‬

‫سریزه‬ ‫اهلل عزوجــل ورتــه لــه داســې ځایــه راتــګ وکــړ چــې‬ ‫د دوی پــه ګمــان کــې هــم نــه وه‬

‫مقاله‬ ‫د اســامي دولــت قیــام؛ د نبــوي منهــج او د‬ ‫ګمراهانــو د تــګالرو ترمنــځ ‪ -‬څلورمــه برخــه‬ ‫شهیدان‬ ‫من المؤمنین رجال‬ ‫خبرونه‬ ‫امني او نظامي عملیات‬ ‫مرکه‬ ‫پــه ختیځــه آســیا کــې د خالفــت د غازیانــو د امیــر‬ ‫ســره مرکــه‬ ‫مقاله‬ ‫د مرتدو طالبانو تحریک‬

‫‪۳۴‬‬

‫‪۱۶‬‬

‫‪۴‬‬

‫رسیزه‬ ‫ځانګړې مقاله‬

‫‪4‬‬

‫َ‬ ‫ُ َ َّ َ ْ َ َ َّ َ َ‬ ‫ين ك َف ُروا ِم ْن أ ْه ِل‬ ‫هللا سبحانه وتعالی فرمايي‪{ :‬هوال ِذي أخرج ال ِذ‬ ‫ْال ِك َتــاب مـ ْـن ِد َيارهـ ْـم ِ َل َّول ْال َح ْشــر َمــا َظ َن ْن ُتـ ْـم َأ ْن َي ْخ ُر ُجــوا َو َظ ُّنــوا َأ َّن ُهــمْ‬ ‫َ َ ُ ُ ِ ْ ِ ُ ُ ُ ُ ِ ِْ َ ِ َّ َ َ َ ُ ِ ُ َّ ُ ْ َ ْ ُ َ ْ َ ْ َ ُ َ َ َ َ‬ ‫ما ِنعتهــم حصونهــم ِمــن اللـ ِـه فأتاهــم اللــه ِمــن حيــث لــم يحت ِســبوا وقذف‬ ‫ِفي ُق ُل ِوبه ُم ُّ‬ ‫الر ْع َب} [الحشر‪ ،]2‬هللا عزوجل هغه ذات دی چې کافراهل‬ ‫ِ‬ ‫کتاب یې د لومړي ځل لپاره د محشرخاورې ته وشړل‪ ،‬تاسوګمان نه‬ ‫کاوه چې دوی به ووځي اود دوی هم ګمان وچې د دوی کالګانې به دوی‬ ‫د هللا عزوجــل څخــه خونــدي کــړي‪ ،‬خــوهللا عزوجــل دوی تــه لــه دا�ســې‬ ‫خوا څخه راتګ وکړچې د دوی په ګمان کې هم نه وه اود دوی په زړونو‬ ‫ـکـې یــې رعــب واچــاوه‪.‬‬ ‫د رمضــان املبــارک د پیــل کیــدو نــه یــوه هفتــه وړانــدې د ټولــې نــړۍ‬ ‫ســترګې د برتانیــه د مانچســترښــارپــه لــور هغــه مهــال ســتنې شــوې چــې‬ ‫کلــه د عادالنــه ترهګــرۍ د عملیاتــوپــه لــړۍ ـکـې د خالفــت یــوغــازي خپــل‬ ‫عملیــات تــرســره کــړل‪ ،‬پــه دغــو مبارکــو عملیاتــو ـکـې د مانچســترد آرینــا‬ ‫د نڅــا هغــه کانســرت پــه نښــه کــړی شــو چــې یــوې امریکايــي ډمــې پکــې د‬ ‫موســیقي پروګرام درلود‪ ،‬د دغې عملیاتو چاودنې ټول ښــارپه لړزه کړ‬ ‫اود اوسیدونکوزړونه یې له ویرې اورعب ډک کړل‪ ،‬ټول خلک په ډیره‬ ‫تندۍ د کنسرت په لور د ویرې په حال کې والړل ترڅود خپلودوستانو‬ ‫اوخپلوانوسره اړیکه ونی�سي اود سالمتیا څخه یې ځان ډاډه کړي‪ ،‬له‬ ‫دې وروســته د قربانیانــولســته پــه راښــکاره کیــدوشــوه؛ د شــلونــه زیــات‬ ‫مړه اوپه لسګونونور ټپیان؛ چې په مجموع کې ترسلوصلیبیان مردار‬ ‫او تپيــان شــول‪.‬‬ ‫د چاودنې وروسته ویرې اخیستوخپلوانواوترهې نیولیودوستانو‬ ‫ټولنیــزه رســنیو تــه مخــه کــړه ترڅــو د خپلــو دوســتانو پــه لټــه ـکـې د خلکــو‬ ‫مرســته ترالســه کــړي‪ ،‬محلــي ش ـرابخانې د ش ـرابو پــه بوتلــو ډ ـکـې کــړی‬ ‫شــوې‪ ،‬ترڅــو د بیړنیــو چــارو کارمنــدان د دغــو زړه بوګنوونکــو ســحنو د‬ ‫لیدلــوڅخــه خپــل عقلونــه خــاص کــړي؛ د برتانیــې ځــان تــه «مســلمان»‬ ‫ويونكي اتباع هم د خپل عادت سره سم راښکاره شول خپل فریاد یې‬ ‫ښــکاره کــوو ترڅــوتــرې صلیبیــان خپــل غــچ وانښــلي‪ ،‬پــه کوڅــواوواټونــو‬ ‫ـکـې پــه لویــه کچــه پولیــس اوځواکونــه خپــاره شــول؛ پــه متحــده مملکــت‬ ‫برتانیــه ـکـې د ګــواښ کچــه «ډیــرزیــات خطرنــاک» تــه ورســيده‪ ،‬سیا�ســي‬ ‫مشـرانو د راتلونکــو انتخاباتــو لپــاره خپــل کمپاینونــه و درول‪ ،‬امریکايــي‬ ‫ډمې هم د اروپا څخه خپله دوره لنډه کړه اوپه مات زړه د ډیرتشویش‬ ‫ســره بیرتــه خپــل ټاټوبــي تــه ســتنه شــوه‪ ،‬د چیلــي د فــټ بــال کلــب هــم پــه‬ ‫لندن کې د خپلې بریا الریون لغوکړ‪ ،‬د اسالم دښمنانوکوښښ وکړچې‬ ‫پــه جـرات منــد مــخ راښــکاره �شــي‪ ،‬خــو ټــول کوښښــونه یــې بــې ګټــې شــول‬ ‫ځکــه چــې درد یــې هرچاتــه پــه ډاګــه و‪.‬‬ ‫په نړیواله کچه دا�سې ښکاره شوه چې د مانچسترعملیاتود هغو‬ ‫څیړونکــو وینــا ریښــتیا کــړه چــې ویــل بــه یــې‪ :‬اســامي دولــت چــې پــه عـراق‬ ‫او شــام ـکـې د خپلــې خــاورې کومــه برخــه د الســه ورکــړي نــو بیــا بــه د‬ ‫صلیبیانــوپــه خــاوره پــه خپلــوعملیاتــو ـکـې تنــدي راولــي‪ ،‬خــوهغــه څــه چــې‬ ‫دغوڅیړونکوپرې اعتراف ونه کړهغه دا وه چې ځمکه د السه ورکول‬ ‫د اســامي دولــت پــه تاریــخ ـکـې کومــه لومــړۍ پیښــه نــه ده‪ ،‬ځکــه پــه عـراق‬ ‫ـکـې د مرتــدو صحواتــو د پیــل نــه وروســته د اســامي دولــت زیاتــره خــاوره‬ ‫‪5‬‬

‫د الســه وتــل د اســامي دولــت پــه ماتــې بــدل نــه شــول‪ ،‬بلکــې خپــل ځــواک‬ ‫یــې راجمــع کــړ‪ ،‬خپــل کوښــښ یــې دوه برابــره زیــات کــړاو د نــوي ســره یــې‬ ‫د جنــګ ملبــې بلــې کــړې؛ هغــه ټولــه خــاوره یــې بیــا ترالســه کــړه چــې د الســه‬ ‫یــې ورکــړې وه؛ اوبیــا شــام‪ ،‬ســیناء‪ ،‬خراســان او پــه نــړۍ ـکـې نــورو دا�ســې‬ ‫سیموته وغزید چې مجاهدینویې توقع هم نه درلوده چې دلته به ولکه‬ ‫او د هللا عزوجــل حکــم قایــم �شــي‪.‬‬ ‫ځکــه خــوپــه ناڅاپــي ډول ‪ -‬د مانچســترڅخــه پــه زرګونــومیلــه لــرې‪-‬‬ ‫چیرتــه چــې د ختیځــې آســیا د فلیپيــن د میندنــاو ټاپــو مــاراوي ښــارتــه د‬ ‫خالفت غازیان ننوتل‪ ،‬مجاهدینومحلي پولیس اوپوځ له ښاره تیښتې‬ ‫ته اړکړاود اسالمي دولت بیرغونه یې پرې پورته کړل‪ ،‬کټ مټ دا�سې‬ ‫منظــرو لکــه چــې د موصــل د فتــح پــه ورځ ترســره شــوی و؛ چیرتــه چــې‬ ‫مجاهدینوراف�ضي مرتدین اود هغوی صلیبي حلیفان له خاره تیښتې‬ ‫ته اړکړي وو‪ ،‬دغه فتح په دا�سې مهال کې راغله چې څواونۍ مخکې د‬ ‫فلیپيــن صلیبــي طاغــوت رودريګــودوتيرتــي څرګندونــې کولــې چــې د فلیپين‬ ‫په جنوب کې وضعې هغه ته ســردردی جوړ کړی او د شــپې خوبونه یې‬ ‫تــرې اخیســتي دي‪.‬‬ ‫کلــه چــې دغــه طاغــوت د واک وا ـګـې پــه الس ـکـې واخیســتې نــو ویــل بــه‬ ‫یــې چــې پــه ســیمه او پــه ځانګــړې توګــه پــه میندنــاو ټاپــو ـکـې «د مســلمانو‬ ‫وسلوالو» سره د خبرو اترو توان لري‪ ،‬چې بیا به په فلیپين کې میشت‬ ‫امریکايي ځواکونه هم له سیمې ځي‪ ،‬خو کله چې د خالفت غازیانو بار‬ ‫بــارثابتــه کــړه چــې دوی یواځــې پــه مرمیــو او ماینونــو خبــرې اتــرې کــوي نــو‬ ‫طاغــوت د جنــوب پــه ســیمه ییــزو مســلمان میشــته ســیمو ـکـې وګرځیــد‬ ‫ترڅــوورســره د مجاهدینــوپــرخــاف مرســته وکــړي اوګــواښ یــې وکــړکــه‬ ‫مشکل حل نه شونوعرفي قانون به پلی کړي‪ ،‬بیا چې کله مجاهدینوپه‬ ‫ماراوي ښاریرغل وکړنو طاغوت خپله وعده پوره کړه او عرفي قانون‬ ‫یــې پلــی کــړ؛ خپــل لســګونه زره پوځیــان یــې ســیمې تــه واســتول‪ ،‬ترڅــو د‬ ‫ښــارواک بیــا ترالســه کــړي‪ ،‬خــومجاهدینــوپــه لســګونوصلیبــي پوځیــان‬ ‫ووژل او پــه کفــارو یــې یــوه نــوې جبهــه خالصــه کــړه‪.‬‬ ‫د دې دعوا باوجود چې د اسالمي دولت ځواک کمزوری شوی خو‬ ‫هغه تریخ حقیقت چې نن ورځ ورسره صلیبیان مخ دي هغه؛ د خالفت‬ ‫د غازیانــوپــه دې توانیــدل دي چــې صلیبیــان اود هغــوی ګوډاګیــان پــه نــا‬ ‫څاپي ډول له یوې سیمې وشړي اوهلته واکمني ترالسه کړي‪ ،‬خودا چې‬ ‫له کومه راځي؟ نودښمن یې په دې نه دی پوه چې اوس به د نړۍ په کوم‬ ‫ګــوډ ـکـې د خالفــت غازیــان راښــکاره کیــږي!! لکــه مخکــې چــې یــې د موصــل‬ ‫پــه ښــار ـکـې وکــړل‪ ،‬د دې ترڅنــګ د خالفــت غازیــان هــروخــت صلیبیــان‬ ‫په خپلوکورونوکې په ناڅاپي ډول؛ ناګهانه وهي‪ ،‬لکه چې په مانچستر‬ ‫ـکـې یــې وکــړل‪ ،‬نــولکــه څرنګــه چــې یــې پــه لومــړي ځــل د صلیبیــان حشــرد‬ ‫عراق له خاورې کړی وپه همدغې ډول به په فلیپین کې د مسلمانانوله‬ ‫خــاورې هــم صلیبیــان وشــړي اود صلیبیانــود کــور پــه منــځ ـکـې بــه د دوی‬ ‫َ َّ‬ ‫اللـ ُـه َغالـ ٌـب َع َلــى َأ ْمــره َو َلكـ َّـن َأ ْك َثـ َـر َّ‬ ‫ـاس‬ ‫ـ‬ ‫الن‬ ‫پــه زړونــو ـکـې رعــب واچــوي‪{ ،‬و‬ ‫ِِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ل َي ْعل ُمــون} [يوســف ‪ ,]21‬هللا عزوجــل پــه خپــل کارغالبــه دی خــو ډیــر‬ ‫خلــک نــه پوهیــږي‪.‬‬

‫رسیزه‬

‫په تیر پ�سې‪....‬‬ ‫د دغــو حقائقــو پیژندلــو وروســته؛ مونــږ پــه هغــه‬ ‫غوښتنه پوهیږو چې د فلوجې د جنګ د پیاوړتیا‪ ،‬کلک والي او په‬ ‫هــر ډول وســائلو تــرې د دفــاع تــر شــا دي‪ ،‬ځکــه دغــه جګــړه اوس‬ ‫د لومړنــي اســام پــه یواځینــي یــو ســنګر ترســره کیــږي‪ ،‬پــه دغــې‬ ‫جګړه کې په لومړیو خطونو رباط او ټینګښت دا معنا لري چې‬ ‫مونــږ پــه هغــه لومــړي ســنګر ټینــګ یــو‪ ،‬پــه کــوم چــې مونــږ د کفــر‬ ‫او زیاتــي مقابلــه کــوو‪.‬‬ ‫د ښار مینځ ته د دښمن راننوتل یا په ښار کې ګزمې کول او‬ ‫پــه اطرافــو کــې یــې پوســتې او ســنګرونه جــوړول دا معنــا نــه لــري‬ ‫چې دښمن خپل هدف تر السه کړ‪ ،‬بلکې زمونږ جګړه د دښمن‬ ‫ســره د واټونــو او کوڅــو جګــړه ده چــې هــر مهــال یــې تکتیــک او‬ ‫طریقــه د یرغــل او دفــاع پــر مهــال بدلیــږي‪ ،‬د ســختو خونړيــو‬ ‫جګــړو نتیجــه پــه څــو ورځــو او اونیــو کــې نــه پــه ډاګــه کیــږي‪ ،‬بلکــې‬ ‫خپــل وخــت اخلــي ترڅــو د یــو طــرف پــه برخــه د کامیابــۍ اعــان‬ ‫و�شــي‪.‬‬ ‫د نتیجــې څخــه مخکــې دا زمونــږ لپــاره کافــي ده چــې زمونــږ‬ ‫ســترګې یې د اســام د بچو په لیدلو یخې کړې؛ چیرته چې هغوی‬ ‫د فلوجــې پــه مبارکــو خطونــو د پیــاوړو غرونــو پــه څیــر مضبــوط‬

‫والړ دي او خپــل امــت تــه پــه ســختۍ‪ ،‬صبــر او یقیــن کــې نــوي‬ ‫درســونه ورکــوي‪.‬‬ ‫د دغې مضبوطې جګړې څخه د ځینو نتائجو‬ ‫تذکره په الندې ډول ده‪:‬‬ ‫لومــړی‪ :‬د فلوجــې جګــړې یــو ځــل بیــا د عــزت‪ ،‬کرامــت او‬ ‫غیــرت معنــاوې راژونــدۍ کــړې؛ امــت اوس دې یقیــن تــه ورســید‬ ‫چــې هلتــه پــه فلوجــه کــې د امــت یــو شــمیر بچــي پــه جنــګ بوخــت دي‬ ‫او د هر ډول تورتم او مشکالتو مقابله په هرډول جرأت‪ ،‬ثبات‬ ‫او عــزم ســره کــوي‪ ،‬او دا چــې دغــې وړې ډلګــۍ د خپــل امــت ســره‬ ‫په خپلو پالنونو او پروژو کې ریښتینولي وکړه‪ ،‬هغه پروژې چې‬ ‫د امــت د یوځــل بیــا راژونــدي کیــدو لپــاره پــه کار اچــول شــوي او‬ ‫دغو غازیانو په دغو پالنونو سرته رسولو کې خپلې او د خپلو‬ ‫مشــرانو وینــې نذرانــه کــړې‪.‬‬ ‫دویــم‪ :‬کــه څــه هــم دا چــې امــت د ذلــت او انکســار ســره مــخ‬ ‫دې خــو دا خبــره یــې زده کــړه چــې امــت کولــی �شــي د خپلــو بچــو پــه‬ ‫یــوه وړه ډلګــۍ د ټولــې نــړۍ بادشــاهانو او طواغیتــو ســره مقابلــه‬ ‫وکــړي‪ ،‬هغــه هــم پــه ســپکه وســله‪...‬دغه باتــوره ډلګــۍ کولــی �شــي‬ ‫چې خپل دښمن ته درانه دردونکي تلفات واړوي او هغه د ماتې‬ ‫پــه تریــخ جــام څښــولو مجبــور کــړي‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪6‬‬

‫دریــم‪ :‬د فلوجــې جګــړې د جنــګ ځمکــه پراخــه کــړه‪ ،‬د هیــڅ ورتــه معلومــات نــه کیــږي چــې لــه کومــه راتــه مــرګ راځــي‪ ،‬نــن‬ ‫عــراق پــه داخــل او خــارج کــې د اســام د بچــو همتونــه راویــښ امریکايــي ځواکونــه کوڅــو او الرو تــه پــه کوځیــدو مجبــور دي‪،‬‬ ‫شــول‪ ،‬خپلــې وینــې یــې د جهــاد د قیمــت پــه انځــور کــې د دغــې کورونــو او ودانیــو تــه پــه ننوتلــو مجبــوردې‪ ،‬اوس مجاهدینــو‬ ‫نړیوالــې صلیبــي حملــې پــه مقابــل کــې تــوی کــړې او دغــه پاکــې تــه نــن خپــل دښــمن ښــکاره شــو د هغــوی د کمینونــو او ناڅاپــي‬ ‫وينــې بیــا پــه دغــې خــاوره تــوی شــوې ترڅــو نــور خلــک د جهــاد یرغلونــو او خــرپ او تــرپ جنــګ پــه دا�ســې انــداز روان دی چــې‬ ‫لپــاره لــه کــوره را بهــر �شــي‪ ،‬د عراقــي خــاورې پــه مختلفــو برخــو دښــمن ورتــه ګوتــه پــه غــاښ دی‪ ،‬امريکايــي ځواکونــه نــن پــه‬ ‫کــې د جګــړو اور ولږیــد‪ ،‬لــواء ګانــې‪ ،‬کنډکونــه او ډلګــۍ ترتیــب دا�ســې جنــګ کــې اختــه دی چــې مخکــې یــې د هغــه هیــڅ ډول بیلګــه‬ ‫نــه وه لیدلــې خــواوس ېــې‬ ‫پــه دغــه جنــګ کــې یــې‬ ‫ډیــر لــوی مالــي او ځانــي‬ ‫تلفــات وڅــکل ‪ ،‬نــن ېــې د‬ ‫مــړو شــمیره د لســګونو‬ ‫او ســلګونو څخــه‬ ‫واوښــته‪.‬‬ ‫پنځــم‪ :‬امریکايــي‬ ‫نظامــي اداره د لــوی‬ ‫نف�ســي ماتــې ســره مــخ‬ ‫ده‪ ،‬ځکــه د فلوجــې‬ ‫دجنــګ پــان جوړونکــو‬ ‫تــه نــن دا خبــره پــه ډاګــه‬ ‫شــوه چــې مجاهدیــن‬ ‫پــه هیــڅ ډول موانعــو ‪،‬‬ ‫بندونــو او تعذیبونــو نــه‬ ‫امریکایانو د فلوجې په جګړه کې په سلګونو پوځیان د السه ورکړې وو‬ ‫منعــه کیــږي‪ ،‬اګــر کــه پــه‬ ‫ډلــه ییــز ډول ووژل �شــي‬ ‫او ټــول لــه بیخــه ختــم‬ ‫شــوې‪ ،‬مجاهدیــن اوس د دښــمن د قطارونــو مخــې تــه راوځــي او �شي‪ ،‬نو اوس جهادي فکره د امریکا د نړیوال پالن پرخالف یو‬ ‫پــه ګزمــو یــې خونــړي یرغلونــه کــوي‪ ،‬مونــږ ګــورو چــې د ښــمن لــوی خنــډ دی‪ ،‬پــه فلوجــه کــې چــې د ثبــات او فخــر کــوم څــه پیــښ‬ ‫د هللا عزوجــل پــه فضــل د عــراق پــه خــاوره د لــوی او درونــد شــول هغــې د امریکايــي جنــګ ســاالرانو نفســیات ډیــر کمــزوري‬ ‫تــاوان ســره مــخ دی‪ ،‬د دې جګــړې د فخــر یــوه بیلګــه دا هــم وه کــړل‪ ،‬هغــوی تــه یــې ســخت خفــګان او ســتړتیا ور واړولــه او‬ ‫چــې مجاهدیــن زړور شــول او د دښــمن د هــر ډول وســلو پــه اړه معنــوي وارخطايــي یــې ور پــه برخــه کــړه او راتلونکــي حــاالت بــه‬ ‫وهمــې کی�ســې ماتــې شــوې‪ ،‬نــن د مجاهدینــو نفســونه د هــر ډول د هللا عزوجــل پــه مرســته نــور هــم ســخت او تراخــه وي‪.‬‬ ‫کمــزورۍ او ویــرې لــه وهمــه ازاد شــول او د کوښــښ او کار‬ ‫شــپږم‪ :‬د فلوجــې جګــړې پــه خپــل ثبــات او د صبــر د ملنــې پــه‬ ‫میدانونــو تــه یــې مخــه ده‪.‬‬ ‫نیولــو ســره د ارتــداد‪ ،‬نفــاق او ګوډاګیتــوب لــه مخونــو پــردې‬ ‫څلــورم‪ :‬د فلوجــې جنــګ ســترې ‪،‬مهمــې نظامــي او پورته کړې‪ ،‬او د عالوي مرتد حکومت هغه د شرم پرتوګ یې‬ ‫ســتراتيژيکې کاميابــۍ ترالســه کــړې‪ ،‬ځکــه ټــول پــه دې پــوه دي ښــکته کــړ چــې دوی پــرې خپــل عــورت پــټ کــړی و‪ ،‬د هغــوی هغــه‬ ‫چــې امریکايــي نظامــي آالت او د هغــوی پرمختللــې پوځونــه او باطلــه چیغــه رســوا شــوه چــې مرتــد حکومــت یــې رمبــاړې وهــي‪،‬‬ ‫جنګــي نظــام‪ ،‬چــې کولــی �شــي لــه لــري یــوه ســیمه پــه نښــه کــړي او چــې ګواکــې مــوږ د عراقــي ملــت مصلحــت غــواړو او د هغــوی وینــې‬ ‫هیــڅ ډول خپــل پوځیــان لــه دښــمن ســره مخامــخ نــه کــړي‪ ،‬چــې خونــدي کــوو‪ ،‬د جنګونــو او مشــکالتو څخــه خپــل ملــت ســاتو‪،‬‬ ‫پــه دې ســره هغــوی د خپــل امریکايــي پوځــي ســامتیا غــواړي او خــو بــل لــوري تــه خلــک پــه ســر ســترګو ګــوري چــې دغــه مرتدیــن د‬ ‫پــه جنــګ د هغــه روح د الســه وتــل خونــدي کــول غــواړي‪ ،‬خــو د فلوجې د جنګ پریکړه پلې کوي‪ ،‬خپل الس د ښار د مسلمانانو‬ ‫فلوجــې جګــړې دغــه لویــه نظامــي پــروژه پــه تدریــج ســره راکــش په پاکونو وینو کې لړي‪ ،‬په زرګونو وژني او په لسګونو زره نور‬ ‫کــړه‪ ،‬د واټونــو او کوڅــو ســخت غیــر منظــم جنــګ پیــل شــو لــه ســیمې شــړي او د ښــار پــه تخریــب‪ ،‬ویجاړولــو‪ ،‬د ناموســونو‬ ‫چــې د امریکايــي ځــواک‪ ،‬کوښــښ‪ ،‬طاقــت او وســائل پکــې د اور پــه لــوټ کولــو او د مالونــو د چــور لــه پروګرامــه څارنــه کــوي‬ ‫خــوراک کیــږي‪ ،‬اوس امریکايــي پــوځ د مــرګ ســره مخامــخ دی او او دغــه هرڅــه د ترهګــرۍ او ملــي ګټــو د خونــدي کولــو تــر نامــه‬ ‫‪7‬‬

‫النــدې کــوي‪.‬‬ ‫اووم‪ :‬دغې جګړې د راف�ضي تباه شوي ګند څخه هم پرده‬ ‫پورتــه کــړه‪ ،‬ځکــه روافضــو پــه دغــې جګــړه کــې ډیــر الس منډلــی او‬ ‫د زندیقیت دامام سیستاني په امر یې په دغې جګړه کې شرکت‬ ‫کــړی‪ ،‬د روافضــو پــه قتــل‪ ،‬چــور او تخریبــي عملیاتــو کــې هــم لــوی‬ ‫الس دی‪ ،‬د بــې وســلې‪ ،‬کوچنیانــو‪ ،‬ښــځو او بوډاګانــو پــه وژلــو‬ ‫کې هم د دوی الس دی‪ ،‬بلکې له دې هم یو قدم مخکې والړل‪ ،‬د‬ ‫هللا عزوجل په کورونو چاپې وهي هغه په خپلو ناپاکو قدمونو‬ ‫چټلــوي او د مســجدونو پــه دیوالونــو د شــیطان سیســتاني‬ ‫تصویــران لګــوي او د ډیــرې کینــې ســره پــرې دغــه لیکنــه کنــدي‬ ‫چــې (نــن زمونــږ د پښــو النــدې ستا�ســې خــاوره او ســبا ستا�ســې‬ ‫نامــوس)‪.‬‬ ‫د یاداشــت لپــاره بایــد‬ ‫ووایــم‪ ،‬د عراقــي ملــي پــوځ‬ ‫‪ %90‬نــوی ســلنه راف�ضــي‬ ‫کینــه نــاک دي او ‪%10‬‬ ‫ســلنه پيشــمرګه کــردي‬ ‫جنګیالــي دي‪.‬‬ ‫علمــاؤ د روافضــو پــه‬ ‫اړه څــه ښــه خبــره کــړې‬ ‫چــې وايــي‪( :‬دوی نصرانــي‬ ‫تخــم دی‪ ،‬پــه مجو�ســي‬ ‫خــاوره کــې‪ ،‬یهودانــو نــال‬ ‫کــړی دی)‬ ‫اتــم‪ :‬پــه دې جګــړه‬ ‫کــې د دښــمنانو شــاتني‬ ‫خطونــه هــم پــه ډاګــه‬ ‫شــول‪ ،‬ځکــه پــه دې‬ ‫جګــړه کــې د یــو شــمیر‬ ‫روســتنیو لیکــو برخــه‬ ‫منــدي هــم پــه ډاګــه شــوه‪،‬‬ ‫دا پــه ډاګــه شــوه چــې پــه دې جګــړه کــې ‪ ۸۰۰‬اســرائیلي پوځیانــو‬ ‫برخــه اخیســتې‪ ۱۸ ،‬یــې یهــودي مالیــان و‪ ،‬چــې زیاتــره یــې مــردار‬ ‫شــوي او دغــه خبــره د هغــوی پــه رســنیزه خپرندویــه پاڼــو او‬ ‫اخبارونــو کــې هــم راغلــې ده‪ ،‬همــدا ډول د اردنــي ضابطانــو‬ ‫نظامــي ګــډون هــم پــه ډاګــه شــو‪ ،‬ځکــه دغــو ضابطانــو د ښــار‬ ‫پــه یرغــل او پــان کــې حصــه درلــوده‪ ،‬دغــه ټــول پــه دې داللــت‬ ‫کــوي چــې فلوجــه اوس د جهــاد یــو مرکــز دی او د ټولــو کفــارو او‬ ‫مرتدینــو او د دیــن د ټولــو دښــمنانو شــپې یــې نــا ارامــه کــړې دي‪.‬‬ ‫نهــم‪ :‬د دغــې ســرلوړې جګــړې پــه نتائجــو کــې دا خبــره‬ ‫هــم ده چــې؛ د جهــادي زملــو پــه رګونــو کــې یوځــل بیــا وینــې راتــازه‬ ‫شــوې‪ ،‬د خپــل جهــادي کار پــه پرمختــګ او خپــل مرســوم هــدف‬ ‫تــه پــه رســولو ېــې حــرص او عــزم زیــات شــو‪ ،‬دغــې جګــړې د جنګــي‬ ‫قومندانانــو یــو نــوی نســل وروزه‪ ،‬چــې نــوې تجربــې او ځواکونــه‬ ‫لري چې دغه په یوه روښانه پیښه تعبیریدی �شي‪ ،‬دوی په خپلو‬

‫تجربــو‪ ،‬کارونــو او الســته راړونــو کــې پــه پــوره عــزم او ژور فکــر‬ ‫ســوچ کــوي او پــه رســم شــوې الره کــې پــه پوهــه او هوښــیارۍ‬ ‫قــدم ږدي‪ ،‬دغــه تنکــي جنګــي اتــان د جنګونــو ســختو اورونــو‬ ‫پاخــه کــړي او پــه یــو مضبــوط قالــب کــې یــې راویســتي دي‪.‬‬ ‫د «الظــال» مولــف وايــي‪ « :‬د جهــاد فــي ســبیل هللا د ســختیو‬ ‫پــه لیدلــو او مــرګ تــه د ځــان ورمخامــخ کولــو پــه هــر چکــر کــې‬ ‫انســاني نفــس تــه د مــرګ خطــر ســپکیږي‪ ،‬هغــه خطــر چــې د خلکــو‬ ‫پــه نفســونو‪ ،‬اخالقــو او ارزښــتونو کــې ډیــر درونــد وزن لــري‪،‬‬ ‫هرڅــه پــه کار اچــوي ترڅــو لــه دغــه خطــره ځــان وســاتي‪ ،‬خــو‬ ‫د مــرګ ســره دغــه مالقــات پــه هغــه چــا ډیــر زیــات اســان دی چــې‬ ‫دې ورمخــه کــړي او پــه مالقــات یــې روږدی �شــي‪ ،‬کــه بیــا پکــې روغ‬ ‫پاتــې شــو او کــه ورســره غــاړې غــړۍ شــو‪ ،‬ځکــه هللا عزوجــل تــه‬

‫د هغوی پرمخ تليل وسائل په کباړ بدل شول‬

‫هــر ځــل مخــه کــول پــه نفــس بانــدې د خطــر پــر مهــال پــه تصــور کــې‬ ‫دا�ســې یــو حالــت راولــي لکــه د بریښــنا چپــه‪ ،‬چــې د انســان پــه بــدن‬ ‫کــې چلیــږي‪ ،‬ګویــا د انســان زړه او روح بیــا لــه ســره جوړیــږي‬ ‫او نــور هــم صفــا‪ ،‬پــاک او اصــاح کیــږي‪ ،‬د دې ترڅنګــه دغــه د‬ ‫بشــري ټولنــې د اصــاح لپــاره پــوره اســباب دي‪ ..‬چــې د بشــریت‬ ‫واک د یــو مجاهــد پــه الس کــې وي‪ ،‬هغــه څــوک چــې زړونــه یــې د‬ ‫دنیــا لــه هــر ډول اعراضــو څخــه پــاک شــوي‪ ،‬ژونــد ورتــه ســپک‬ ‫ښــکاره شــوی‪ ،‬هغــوی د هللا عزوجــل پــه الره کــې د مــرګ غیــږې‬ ‫تــه دانګــي او پــه زړونــو کــې دا�ســې څــه نــه لــري چــې د هللا عزوجــل‬ ‫او د هغــه د رضــا څخــه یــې ســتانه کــړي‪ ،‬کلــه چــې مشــري پــه دغــې‬ ‫شــان پاکــو الســونو کــې وي‪ ،‬نــو ټولــه ځمکــه او ټــول بنــدګان بــه د‬ ‫اصــاح پــه لــور روان وي او ډیــر بــه مشــکل وي چــې دغــه ســپیڅلي‬ ‫الســونه بیــا بیــرغ کفــر‪ ،‬ګمراهــۍ او فســاد تــه وســپاري‪ ،‬ځکــه چــې‬ ‫دغــو الســونو بیــرغ پــه خپلــو روحونــو او وینــو ترالســه کــړی‪ ،‬پــه‬ ‫مقاله‬

‫‪8‬‬

‫صلیبیانو ته د فلوجې په جګړه کې سخت درسونه زده کړل‬

‫دغــه الره کــې یــې خپــل هــر ډول قیمتــي شــیان پــه کمــه بیــه پلورلــي‬ ‫او دغــه بیــرغ یــې پــرې اخیســتی؛ د خپــل نفــس لپــاره نــه بلکــې د‬ ‫هللا عزوجــل لپــاره‪ ،‬لــه دې ټولــو وروســته بیــا د هللا عزوجــل‬ ‫لخــوا د هغــه چــا لپــاره اســاني پیــدا کیــدل وي چــې هللا عزوجــل‬ ‫ورتــه د نیکــۍ اراده کــړې وي‪ ،‬ترڅــو هغــوی د هللا عزوجــل رضــا‬ ‫حاصلــه کــړي او بــې لــه حســابه جنــت تــه والړ �شــي او هــم هغــه چــا‬ ‫تــه د الرې اســانول وي چــې هللا عزوجــل پــرې د بــدۍ اراده کــړې‬ ‫وي ترڅــو د هغــه دغضــب مســتحق �شــي چــې هللا عزوجــل یــې پــه‬ ‫خپــل علــم د هغــوی پــه نفســونو کــې اســباب ګــوري» د الظــال د‬ ‫مصنــف خبــره پــای تــه ورســیده‪.‬‬ ‫لســم‪ :‬د شــهادت لپــاره غــوره کــول؛ د مومنانــو دغــې ډلــې‬ ‫تــه دا شــرافت حاصــل شــوی چــې د دوی الره د دوی د شــهیدانو‬ ‫بچــو پــه وینــو رســم شــوې او د دوی لــوی مشــران او تجربــه کار‬ ‫خلــک پــه لومړیــو لیکــو کــې والړ دي‪ ،‬کــه دغــه خبــره پــه څــه داللــت‬ ‫کــوي نــو هغــه دا خبــره ده چــې د دې جهــاد بچــي ترټولــو صادقــان‬ ‫دي‪ ،‬د هغوی همتونه او هوډونه د عقیدې او توحید د مطالبو‬ ‫په السته راوړلو کې په پوره بې دردۍ منډې وهي‪ ،‬د دوی لپاره‬ ‫بــل زیــری دا دی چــې هللا عزوجــل د دوی مشــران‪ ،‬تجربــه کار او‬ ‫نیــکان خلــک د خپــل مالقــات لپــاره غــوره کــړل‪ ،‬د هغــوی لپاره یې‬ ‫شــهادت او د هغــه تعالــی پــه رضــا کامیابیــدل ولیــکل‪ ،‬هغــه څــه چــې‬ ‫دوی یــې غوښــتنه کولــه‪ ،‬نــو د دوی لپــاره یــې وعــده پــوره کړلــه او‬ ‫غوښــتنه یــې ور ومنلــه‪.‬‬ ‫تــه د دې مجاهدینــو ســلفو تــه وګــوره چــې د شــهادت پــه مــرګ‬ ‫دومــره حــرص لــري څومــره چــې وروســتني پــه ژونــد حــرص لــري‪،‬‬ ‫ځکــه د ســلف صالحینــو او صحابــه کرامــو لــوړه آرزو دا وه چــې‬ ‫هغوی به د جنګ میدان ته د شهادت في سبیل هللا په محبت کې‬ ‫منــډې وهلــې‪ ،‬همدغــه المــل دی چــې پــه مجموعــي ډول د لومــړۍ‬ ‫پیړۍ د جنګونو په شهیدانو کې دصحابه کرامو احصائیه ‪%80‬‬ ‫اتیــا ســلنه ده‪.‬‬ ‫د یمامــې پــه جګــړه کــې د مهاجرینــو او انصــارو د شــهیدانو‬ ‫‪9‬‬

‫احصائیــه د نیمــې نــه زیاتــه وه‪ ...‬زمونــږ لپــاره دا هــم کافــي ده‬ ‫چــې د دغــه جنــګ د قاریانــو شــهیدانو شــمیره ذکــر کــړو‪ ،‬ځکــه‬ ‫د یمامــي پــه جنــګ کــې ‪ 300‬د قــرآن قاریــان شــهیدان شــوي او پــه‬ ‫یــو روایــت کــې ‪ 500‬تنــه ذکــر شــوي‪ ،‬یعنــې د یــو روایــت مطابــق‬ ‫یواځــې قاریــان د ټولــو شــهیدانو مجمــوع ‪ %25‬یــا د بــل روایــت‬ ‫مطابــق ‪ %45‬وه‪ ،‬چــې دغــه ډیــره لــوړه احصائیــه ده‪.‬‬ ‫که مونږ په کتابونو او تاریخي مصادرو کې د صحابه کرامو‬ ‫ر�ضــي هللا عنهــم پــه اړه څیړنــه کــوو نــو مونــږ تــه بــه دا پــه ډاګــه �شــي‬ ‫چــې پــه صحابــه کرامــو کــې پــه هــرو پنځــو کســانو کــې یــو پــه خپلــه‬ ‫بســتره مړ دی او پاتې څلور یې د جهاد په میدانونو کې شــهیدان‬ ‫شــوي‪ ،‬چــې کلــه پــه دغــو معلوماتــو خبــر �شــې نــو بیــا بــه د هغــو‬ ‫فتوحاتــو پــه اړه هیــڅ حیرانتیــا نــه وي چــې پــه لومــړۍ پیــړۍ کــې پــه‬ ‫حیرانوونکې توګه منځته راغلې او هم د جنګونو په سختیو او‬ ‫د هغــوی پــه ثبــات‪.‬‬ ‫دلتــه بایــد لــه یــاده ونــه باســو چــې د خپلــو اتلــو‬ ‫مجاهدینــو ثبــات هــم ذکــر کــړو او هــم د هغــه څــه‬ ‫پــه اړه ذکــر وکــړو چــې اهلل عزوجــل پــه هغــوی‬ ‫د کومــو کراماتــو احســان وکــړ‪ ،‬چــې کلــه هغــوی‬ ‫د امریکایانــو ســره د فلوجــې پــه جګــړه بوخــت وو‬ ‫نــو د اهلل عزوجــل مهربانــي تــرې چاپیــره شــوه‪،‬‬ ‫چــې پــه دې ســره هغــوی ثابــت قدمــه شــول او‬ ‫د هغــوی حــال راپاټــې شــو‪:‬‬ ‫له دغو کرامتونو او الهي احساناتو څخه‪:‬‬ ‫‪ -۱‬د جګــړې پــه دریمــه ورځ د ښــار پــه مختلفــو ناحیــو ســخته‬ ‫بمبــاري وشــوه‪ ،‬مجاهدیــن چــې کلــه لــه خوبــه راویــښ شــول نــو د‬ ‫امریکایانــو ټانګونــه او عــرادې د ښــار پــه کوڅــو او واټونــو کــې‬ ‫والړې وي‪ ،‬اتــان ورتــه پــه ســخت جنــګ کــې راووتــل چــې مشــري‬ ‫یــې ابــو عــزام‪ ،‬عمــر حدیــد‪ ،‬ابــو ناصــر اللیبــي‪ ،‬ابــو الحــارث محمد‬

‫د فلوجې جګړې د روافضو د مخ څخه هغه پرده لرې کړه چې دوی پرې ځان پټاوه‬

‫جاســم العیســاوي او نــورو اتالنــو کولــه‪ ،...‬نــو یرغلګــر یــې د ښــار‬ ‫څنــډو تــه وشــړل او هغــه هــم یواځــې پــه کالشــنکوف او پیــکا ‪،‬‬ ‫پــه دغــې جګــړه کــې ډیــر زیــات امریکایــان مــردار شــول‪ ،‬تــردې چــې‬ ‫ځینــې د جګــړې نــه وتښــتیدل او د ځینــې مســلمانانو پــه کورونــو‬ ‫کــې پــټ شــول‪ ،‬مجاهدیــن پــه لومــړي ســر کــې مســلمانانو تــه د‬ ‫ضــرر نــه رســولو پــه خاطــر پــه دغــو کورونــو نــه ورتلــل‪ ،‬خــو بیــا‬ ‫چــې پــه دې بــاوري شــول چــې دغلتــه امریکایــان دي نــو ور ننوتــل‪،‬‬ ‫امریکایــان هلتــه ذلیلــه پــټ شــوي وو نــو د مچانــو پــه څیــر یــې‬ ‫ووژل وهلل الفضــل واملنــة‪.‬‬ ‫د جګړې نه څو ورځې وروسته؛ بع�ضې مشرانو عمر حدید‬ ‫او ابــو الحــارث جاســم العیســاوي تــه وویــل چــې ږیــرې وخــروئ او‬ ‫لــه ښــاره بهــر والړ �شــئ اولــه بهــر څخــه کار پیــل کــړئ‪ ،‬د هغــوی‬ ‫لپــار بــې خطــره الره هــم پیــدا شــوې وه‪ ،‬خــو هغــوی وویــل‪ :‬پــه هللا‬ ‫قسم چې په ښار کې یو مهاجر هم پاتې وی مونږ به له ښاره ونه‬ ‫ووځــو‪ ،‬نــو تــر هغــې وجنګیــدل چــې شــهیدان شــول رحمهمــا هللا‬ ‫وتقبلهمــا فــي عبــاده الشــهداء‪.‬‬ ‫‪ -۲‬ځینــې ورونــه څــو ورځــې د ســختې ولــږې ســره مــخ شــول‪،‬‬ ‫بیا د هللا عزوجل څخه د امید او په هغه د یقین څخه وروســته‬ ‫ورتــه یــوه لویــه هندوانــه پــه الس ورغلــه‪ ،‬کلــه چــې یې خالصه کړه‬ ‫نــو ډیــره خایســته ســره وه‪ ،‬څــو ورځــې یــې لــه هغــې خــوراک وکــړ‪،‬‬ ‫مړیــدل بــه او د هللا عزوجــل شــکر بــه یــې اداء کــوو او تعجــب بــه‬ ‫یــې هــم کــوو‪ ،‬هغــوی دا خبــره وکــړه چــې دوی پــه دنیــا کــې دغــه ډول‬ ‫خوند هیڅ کله نه دی څکلی او دا معلومه خبره ده چې دغه ځای‬ ‫او موســم د هندوانــو نــه و‪.‬‬ ‫‪ -۳‬ورونــه د ډیــرې زیاتــې تنــدې او ولــږې ســره مــخ شــول‪،‬‬ ‫تــردې چــې هیــڅ ډول اوبــه نــه وې‪ ،‬خبــره دېتــه ورســیده چــې د‬ ‫هغــوی پــه خولــو او شــونډو پولــۍ راوختلــې ‪ ،‬کلــه چــې هغــوی د یــو‬ ‫څــو څاڅکــو اوبــو پــه تــاالش کــې ووتــل نــو یــو کــور تــه ورســیدل‬ ‫پــه هغــه کــور کــې درې چاټــۍ اوبــه پــه ډیــر عجیــب ترتیــب پرتــې‬ ‫وې‪ ،‬کلــه چــې یــې دغــه حالــت ولیــد ډیــر تعجــب یــې وکــړ‪ ،‬ځکــه دغــه‬

‫ډول ترتیــب پــه عــراق او فلوجــه کــې مخکــې نــه و لیــدل شــوی؛‬ ‫چــې اوبــه دې پــه دغــه ډول خایســته چاټیــو کــې کیښــودل �شــي‪،‬‬ ‫کلــه چــې یــې وڅکلــې پــه دې پــوه شــول چــې دغــه د دنیــا اوبــه نــه دي‪،‬‬ ‫ویــې وڅښــلې تــردې چــې مــاړه شــول‪ ،‬بیــا بــه یــې قســمونه خــوړل‬ ‫چــې دوی پــه خپــل ټــول ژونــد کــې دغــه ډول خــوږې اوبــه نــه دې‬ ‫څښــلي‪.‬‬ ‫‪ -۴‬د محمد صلی هللا علیه وسلم د جزیرې یو ورور د قناص‬ ‫پــه مرمــۍ ولګیــد پــه تنــدي یــې مرمــۍ ننوتــه او پــه څــټ تــرې ووتله‪،‬‬ ‫د هغــه د دماغــو پوټــي پــه ولــو پریوتــل‪ ،‬ورونــو ورمن ـډ‌ې کــړې د‬ ‫هغــه د دماغــو پوټــي یــې راجمــع کــړل او بیرتــه یــې پــر پټــۍ وتــړل‪،‬‬ ‫چــې بیــا څــو ورځــې وروســته روغ شــو‪ ،‬اوس هــم ژونــدی دی هیــڅ‬ ‫خبره نشته‪ ،‬مګر په ژبه کې یې لږ دروند والی دی‪ ،‬د هللا عزوجل‬ ‫څخــه ســوال دی چــې د هغــه او نــورو ورونــو څخــه دغــه عمــل‬ ‫قبــول کــړي‪.‬‬ ‫هــر چــې د مشــکو بــوی دی او تــه څــه خبــر یــې چــې مشــکو بــوی‬ ‫څــه ډول وي؟!!! نــو دغــه خبــره د زیاتــرو مجاهدینــو پــه نیــزد یــو‬ ‫متواتــر خبــر دی‪ ،‬ځکــه د ډیــرو ورونــو لــه پرهرونــو او شــهیدانو‬ ‫څخــه د مشــکو بــوی احســاس شــوی‪ ،‬تقبلهــم هللا جمیعــا‪.‬‬ ‫لــه دغــو واقعاتــو څخــه یــوه؛ اتــل ورور ابــو طلحــه البیحانــي‬ ‫تقبلــه هللا پــه یــو ژور ټــپ ټپــي شــو‪ ،‬د هغــه لــه دغــه پرهــره عجیبــه‬ ‫ښــکلی بــوی روان شــو چــې هــر لــوري تــه خپــور شــو‪ ،‬پــه الرو کــې‬ ‫هم خپور شو او ډیرو ملګرو یې احساس وکړ‪ ،‬تردې چې شهید‬ ‫شــو‪ -‬نحســبه وهللا حســيبه وال نزكيــه علــى هللا‪.‬‬ ‫د اطمئنــان او ثبــات هڅوونکــو کراماتــو څخــه دا هــم ده؛‬ ‫ګڼــو ملګــرو دغــه خبــره پــه اتفاقــي ډول وکــړه چــې پــه دغــې جنــګ‬ ‫کــې بــه کلــه جګــړه ګرمــه او ســخته شــوه‪ ،‬نــو د آســونو شــڼیدل او‬ ‫د تــورو شــرنګار بــه اوریــدل کیــده‪ ،‬ورونــه لــه دغــه کاره پــه تعجــب‬ ‫کــې شــول چــې بــار بــار بــه تکراریــده‪ ،‬هغــوی انصــارو ورونــو تــه‬ ‫والړل چــې وپوښــتي؛ آیــا د فلوجــې ســره نــږدې آســونه شــته؟‬ ‫انصــارو ورتــه د دې خبــرې پخلــی وکــړ چــې دغــه ډول هیــڅ نشــته‬ ‫مقاله‬

‫‪10‬‬

‫او دغــه شــان اســونه د ســره د فلوجــې پــه چاپیریــال کــې نشــته‪ ،‬جهاد ته مخه کړې او د جالد څخه ځان وژغورې‪ ،‬نن ورځ خو‬ ‫فللــه الحمــد أوال وآخــرا‪.‬‬ ‫جنګونــه هیــڅ نــه تــم کیــږي او زمونــږ نبــي صلــی هللا علیــه وســلم دا‬ ‫امــام احمــد پــه خپــل مســند او حاکــم پــه مســتدرک کــې د ابــي خبــره خوښــوله چــې د هیــڅ لښــکر څخــه پاتــې ن�شــي‪ ،‬بلکــې د هغــه‬ ‫بــرده بــن قیــس چــې د ابــو مو�ســی ورور دی ‪-‬ر�ضــي هللا عنهمــا‪ -‬نــه لــه ســیرته دا هــم وه چــې همیشــه بــه پــه غــزا او جهــاد کــې و‪.‬‬ ‫روایــت کــوي‪ ،‬وايــي‪ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬‬ ‫زه تاســو تــه دلتــه د جبریــل علیــه الســام حدیــث یــادوم چــې‬ ‫یــاهللا زمــا د امــت فنــا کیــدل او مــرګ پــه تــوره وهلــو او طاعــون بخــاري روایــت کــړی‪ :‬کلــه چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫د خنــدق لــه غــزا څخــه‬ ‫مدینــې تــه راســتون شــو‬ ‫نــو وســله یــې کیښــوده‪،‬‬ ‫جبریــل علیــه الســام‬ ‫ورتــه راغــی او ویــې‬ ‫فرمایــل‪ « :‬آیــا تــا وســله‬ ‫کیښــوده؟ پــه هللا قســم‬ ‫مالئکــو تــر اوســه خپلــه‬ ‫وســله نــه ده اي�ښــې‪،‬‬ ‫پاڅــه د خپلــو ملګــرو‬ ‫ســره بنــي قریظــه تــه‬ ‫ورشــه‪ ،‬زه ســتا څخــه‬ ‫وړانــدې ځــم د هغــوی‬ ‫کالوی لــړزوم او پــه‬ ‫زړونــو کــې ورتــه رعــب‬ ‫اچــوم‪ ،‬نــو جبریــل علیــه‬ ‫امریکايي پوځیان چې مجاهدینو پرې خپلې کړنې کړې وې‬ ‫الســام د مالئکــو پــه‬ ‫کاروان کــې والړ او‬ ‫کــې وګرځــوې)‪.‬‬ ‫رسول هللا صلی هللا علیه وسلم ورپ�سې د مهاجرینو او انصارو‬ ‫ّ‬ ‫َ َ َ ْ َ َ َّ َّ َ ُ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫عزوجل فرمايي‪{:‬وال تحســبن الذين قتلوا في ســب‬ ‫يل الل ِه پــه کاروان کــې والړ‪.‬‬ ‫َ ْ َ ًهللا َ ْ َ‬ ‫ِ َ ِ َ َ ِ َ ِ ُ ُِ ّ‬ ‫َ َّ ْ َُْ ُ‬ ‫اللــهُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫أمواتــا بــل أحيــاء عنــد ربهــم يرزقــون * فرحيــن بمــا آتاهــم‬ ‫ای مسلمانانو څنګه تاسو ته سپکه خبره ښکاري چې تاسو‬ ‫َ ْ َ َ ْ َ ْ ِ ُ َ ِ ِ َّ َ َ ْ َ ْ َ ُ ِ ِْ ِ ّ ْ َ ْ ْ َ َّ‬ ‫ِمــن فض ِلـ ِـه ويستب ِشــرون ِبال ِذيــن لــم يلحقــوا ِب ِهــم ِمــن خل ِف ِهــم أال خپــل ورونــه ګــورئ؛ ستاســو د دیــن بچــي چــې هــر ډول مشــکالت‬ ‫َ ٌ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫خـ ْـوف َعل ْي ِهـ ْـم َوال ُهـ ْـم َي ْح َزنــون} [آل عمــران‪ ،]170-169:‬ژبــاړه‪ :‬پــرې راغلــي‪ ،‬عــذاب‪ ،‬وژل او کورونــه ویجــاړول او تاســو پــه‬ ‫تاســو پــه هغــو خلکــو د مــړو ګمــان مــه کــوئ چــې هغــوی د هللا خپلــو کورونــو کــې د خپــل اهــل او مالونــو پــه منــځ کــې روغ ناســت‬ ‫عزوجــل پــه الر کــې شــهیدان �شــي‪ ،‬بلکــې هغــوی د خپــل رب پــه یاســت‪ ...‬دا څنګــه کیــدی �شــی؟!‬ ‫َ َ َْ ُ َ‬ ‫َ َّ ُ َ ٌ َ َ َ ْ َ َ َّ َ ْ َ َ َّ‬ ‫نیــزد ژونــدي دي رزق ورکولــی �شــي* پــه هغــه څــه خوشــحاله دي‬ ‫ـاس ل يعلمــون}‬ ‫{واللــه غ ِالــب علــى أمـ ِـر ِه ول ِكــن أكثــر النـ ِ‬ ‫چــې هللا عزوجــل د خپــل فضــل څخــه ورکــړي دي او د هغــه چــا [يو ســف‪]21 :‬‬ ‫پــه اړه خوشــحالي کــوي او یــو بــل تــه زیــري ورکــوي چــې د هغــوی‬ ‫هللا عزوجــل پــه خپــل کار غالبــه دی خــو زیاتــره خلــک نــه‬ ‫څخــه وروســته ور روان دي او تــر اوســه نــه دي ورغلــي چــې پــه پوهیــږي‪.‬‬ ‫هغــوی بــه ویــره نــه وي اونــه بــه غمجــن وي‪.‬‬ ‫والحمد هلل رب العاملين‪.‬‬ ‫دغــه یــوه کوچنــۍ فکــره وه چــې د فلوجــې پــه مبارکــه خــاوره‬ ‫َ‬ ‫َّ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫د ثبــات او ټینګښــت نتائــج پکــې راجمــع کــړی شــول او هــم هغــه‬ ‫أبو مصع ٍب الزرق ِاوي‬ ‫کامیابــۍ چــې د ډیــر منفعــت او اوږد اثــر درلودونکــي دي‪ ،‬دغــه‬ ‫فوائــد او ګټــې هغــه چاتــه معلومیــږي چــې انصــاف کوونکــی وي او‬ ‫پــه حاالتــو کــې فکــر لــري‪.‬‬ ‫ای اســامي امتــه‪ :‬پــه تــا بانــدې ټپونــه او زخمونــه پرلپ�ســې‬ ‫زیــات شــول‪ ،‬خــو ســتا مرضونــه او مشــکالت بــه یواځــې پــه هغــه‬ ‫توحیــد حــل کیــږي چــې د جهــاد پــه بیــرغ پــورې تــړل شــوی وي‪.‬‬ ‫ای اســامي امتــه؛ تــه بــه کلــه دا ســمه فیصلــه کــوې چــې نــوره‬ ‫‪11‬‬

‫څــه وخــت مخکــې د اســامي دولــت لــوړ رتبــه کمیســیون (اللجنــة امــت د ســلف صالحینــو او هغــه چــا دعــوت دی چــې د دغــو نیکانــو پــه‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫املفوضــه) د خالفــت ټولــو غازیانــو تــه د ِ(ل َي ْه ِلـ َـك َمـ ْـن َهلـ َـك َعــن َب ِّينـ ٍـة الره تللــي دي‪ ،‬پــه پریکــړه ـکـې پــه دې خبــره ټینــګار شــوی چــې اســامي‬ ‫َ‬ ‫َو َي ْح َيـ ٰـى َمـ ْـن َحـ َّـي َعــن َب ِّينـ ٍـة) تــرعنــوان النــدې یــوه مهمــه پریکــړه صــادره دولــت پــه هغــه ډول قائــم شــوی لکــه چــې د امــام املجــدد محمــد بــن‬ ‫کړه‪.‬‬ ‫عبــد الوهــاب التمیمــي رحمــه هللا د اتباعــو د نجــدي دعــوت مبــارک‬ ‫دولــت قائــم شــوی و‪.‬‬ ‫ترڅو هالکیدونکی په دلیل هالک شي او‬ ‫ژوندی پاتې کیدونکی په دلیل ژوندی پاتې‬ ‫اسالمي دولت په خپله تګالره تل پاتې دی او‬ ‫شي‬ ‫د لوی اهلل عزوجل په فضل پکې هیڅ تغییر او‬ ‫بدلون نه دی راغلی‬ ‫پــه دغــه پریکــړه لیــک ـکـې د اســامي دولــت د عقیــدې او منهــج یــوه‬ ‫په دغې پریکړه کې دا خبره هم په ډاګه شــوې چې اســامي دولت‬ ‫برخه ذکرشوې او هم په هغو ویناو او مسائلو رد شوی چې اسالمي‬ ‫دولــت تــه بــې بنســټه منســوب کــړی شــوي‪ ،‬پــه پریکــړه ـکـې خبــرداری پــه هماغــې عقیــده روان دی د کومــې ورځــې چــې شــیخ ابــو مصعــب‬ ‫ورکــړل شــوی چــې پــه اســامي دولــت بغیــر لــه علمــه وینــا څخــه بایــد الزرقــاوي رحمــه هللا او د هغــه قدرمنــو ورونــو د دې دولــت د بنســټ‬ ‫ځــان وســاتل �شــي او هغــه وینــاوې او عقائــد ورتــه منســوب نــه �شــي چــې لومــړۍ ډبــره ای�ښــې ده‪ ،‬لــه هغــه وروســته د شــیخ ابــو عمــرالبغــدادي‬ ‫پــه نســبت یــې هیــڅ دلیــل نــه وي‪ ،‬همــد رازپــه پریکــړه ـکـې د مشـرانو او اود هغه د وزیراملهاجررحمهما هللا دولت‪ ،‬تردې چې د شیخ ابوبکر‬ ‫واکمنانــو لپــاره د نصیحــت (خیــرخواهــۍ) او هــم د شــکایاتو د ازالــې پــه البغــدادي حفظــه هللا تــرمشــرۍ النــدې د نبــوت پــه تــګالره خالفــت‬ ‫راســتون شــو‪ ،‬پــه دې اړه پــه پریکــړه ـکـې دا�ســې راغلــي دي‪« :‬اســامي‬ ‫اړه د اهــل الســنت والجماعــت طریقــه بیــان شــوې‪.‬‬ ‫دغــه پریکــړه چــې د (شــعبان ‪۱۴۳۸‬ه‍ـ پــه ‪ ۲۱‬نیټــه د چهــار شــنبې دولــت خپــل مســیر تــه هیــڅ تغییــر ور نکــړ‪ ،‬نــه یــې پــه خپــل دیــن چــا‬ ‫پــه ورځ صــادره شــوه ) پــه دې وضاحــت ســره پیــل شــوه چــې اســامی ســره ســودا وکــړه او نــه د خپــل هــوډ څخــه ســتون شــو‪ ،‬بلکــې پــه دغــه‬ ‫دولــت یواځــې پــه دې خاطــرقائــم شــوی چــې توحیــد خپــور کــړی کــړي‪ ،‬کارثابــت قــدم و‪ ،‬نــه یــې چــا ســره پــه دې کار ـکـې دوســتانې راښــکلي او‬ ‫د اســامي دولــت دعــوت د پيغمبرانــو علیهــم الصــاة والســام‪ ،‬د دې نــه د ســمې الرې څخــه کــوږ شــو»‪ ،‬پــه دغــې پریکــړې ـکـې د دې خبــرې‬ ‫ځانګړې مقاله‬

‫‪12‬‬

‫پخلــی شــوی چــې اســامي دولــت خپــل دیــن خلکــو تــه پــه ډاګــه بیانــوي‬ ‫او پــه دې اړه د چــا د خو�ښــۍ او نــا خو�ښــۍ هیــڅ پــروا نــه لــري بلکــې د‬ ‫ټولو سره د هغه څه په رڼا کې معامله کیږي چې اسالمي دولت یې د‬ ‫ځــان لپــاره غــوره کــوي‪ ،‬لکــه چــې شــیخ او محمــد العدنانــي تقبلــه هللا‬ ‫وايي‪« :‬مونږ به جنګیږو‪ ،‬جنګیږ او جنګیږو تردې چې ټول دین د هللا‬ ‫عزوجــل �شــي‪ ،‬مونــږ بــه خلکــو تــه منتونــه ونــه کــړو چــې د هللا عزوجــل‬ ‫دیــن قبــول کــړي او پــه شــریعت فیصلــې وکــړي‪ ،‬کــه څــوک خــوښ وي‬ ‫نو دغه د هللا عزوجل شریعت دی او که څوک نا خوښ وي او انکار‬ ‫کوي نو د هغه پوزه به سپیره کړو او دا هم د هللا عزوجل دین دی‪،‬‬ ‫مونږ به مرتدینو ته کافروایو او د هغوی څخه به براءت اعالنوو‪ ،‬د‬ ‫کفــارو او مشــرکینو ســره بــه دښــمني او بغــض کــوو»‪.‬‬ ‫د اسالمي دولت وینا هغه ده چې د دې دولت‬ ‫امام‪ ،‬د هغه نائبان او یایې رسمي ویاند ووايي‬

‫د هغــو دعویدارنــو د رد پــه مــورد ـکـې چــې د خپلــو باطلــو وینــاو او‬ ‫ګمراهــو اعتقاداتــو لپــاره منــډې تــرړې وهــي او اســامي دولــت تــه پــه‬ ‫منســوبولو ســره دغــه وینــاوې مشــهوروي‪ ،‬کــه دغــه باطــل پرســت پــه‬ ‫ُ‬ ‫ځانګــړې توګــه د تکفیــرپــه مســئله ـکـې د غلــو کوونکــو څخــه وي او کــه‬ ‫د ارجــاء عقیــده لرونکــي وي‪ ،‬همــدا ډول د هغــو خلکــو پــه رد ـکـې چــې د‬ ‫اسالمي دولت په عقیده او منهج نیوکې لري‪ ،‬بلکې د اسالمي دولت‬ ‫امیران او مجاهدین په دا�سې ویناو او عقائدو کافربولي چې دوی یې‬ ‫ورته منســوبوي‪ ،‬یا دغه باطل پرســت د اهل الســنت والجماعت په‬ ‫عقیده پوه نه وي او په هغه څه عیب وايي چې د دوی د خواهشاتو‬ ‫مخالــف وي‪ ،‬پــه دې اړه لجنــه پــه خپلــه مبارکــه پریکــړه ـکـې وايــي‪« :‬هــر‬ ‫چې هغه څرګندونې دي چې والء اوبراء عقیده ویلي کوي اوابراهيمي‬ ‫ُ‬ ‫ملت د ارجاء اوتجهم په شبهاتوکې دفن کوي‪ ،‬یا د هغوغلوكوونکو‬ ‫ویناوې‪ ،‬څوک چې له اســام څخه دا�ســې وتلي دي لکه غ�شــی چې له‬ ‫لینــدې بهــر�شــي‪ ،‬نــو اســامي دولــت د دغــې ډول ټولــو وینــاو څخــه بــري‬ ‫دی‪ ،‬هیچــا لــره حــق نشــته چــې د اســامي دولــت پــه نــوم خبــرې وکــړي‪،‬‬ ‫یــا اســامي دولــت تــه دا�ســې وینــا منســوبه کــړي چــې هغــه نــه وي کــړې‪،‬‬ ‫د اســامي دولــت وینــا هغــه ده چــې د خالفــت امــام یــا د هغــه نماینــده‬ ‫ګان او یــا یــې رســمي ویانــد وکــړي»‪.‬‬ ‫اسالم دولت د مشرکینو په تکفیر کې‬ ‫توقف نه کوي‬ ‫او د مشرکینو تکفیر د دین د هغو څرګنده‬ ‫بنسټونو څخه ګرځوي چې پیغمبرانو‬ ‫پرې راتګ ګړی دی‬

‫لجنــې پــه خپلــې پریکــړه ـکـې بیــا د هغــو ګمراهانــو ډولونــو تــه‬ ‫اشــاره کــړې چــې پــه اســامي دولــت درواغ وايــي او هغــه وینــاوې ورتــه‬ ‫منســوبوي چــې د اســامي دولــت د مشـرانو لــه وینــاو څخــه نــه دي او‬ ‫‪13‬‬

‫هم ورته دا�ســې عقائد منســوبوي چې اســامي دولت ترې بیزاره دی‪.‬‬ ‫پــه دغــو ګمراهانــو ـکـې یــوه ډلــه دا�ســې ده چــې د مرجئــه وینــاوې‬ ‫کــوي او پــه دغــو درواغژنــو وینــاو ـکـې دوی د اســامي دولــت مخالفیــن‬ ‫دي‪ ،‬اګــر چــې خپلــه دغــه ګمراهــي او انحرافــات اســامي دولــت تــه‬ ‫منســوبوي‪ ،‬لکــه هغــه څــوک چــې وايــي‪ « :‬چــې د خپــل قــوم طاغــوت تــه‬ ‫کافــر نــه وايــي «‪« ,‬اګــرچــې اســامي دولــت د طواغیتــو تکفیــر کــوي او‬ ‫هغــه چــا تــه هــم کافــر وايــي چــې د دغــو طواغیتــو څخــه دفــاع کــوي‪،‬‬ ‫اســامي دولــت پــه دې اړه د چــا د عزتونــو خیــال نــه ســاتي»‪ ,‬همــدا‬ ‫ډول هغه څوک « چې د مشرکینو د تکفیرڅخه یې پټه او یا اختالفي‬ ‫مسئله جوړه کړې او د دغه کارلپاره یې دا�سې درانه شرطونه وضع‬ ‫کړي چې دریم ناقض یې پرې په مکمل ډول معطل کړی‪ ،‬چې باآلخره‬ ‫د دغه ډول خلکوپه نیزهغه څوک هم په خپلوټولواحوالوکې کافر‬ ‫نــه دی چــې د بــت د عبــادت کوونکــو پــه کفــر ـکـې توقــف وکــړي‪ ،‬برابــره‬ ‫خبره ده که دغه عمل یې د شرک له زمرې حسابوي او که نه‪ ،‬دوی‬ ‫وايي‪:‬دغه سړی هغه مهال کافرکیدای �شي چې په خپل کارپوه �شي‪،‬‬ ‫همــدا ډول دا خلــک هغــه چاتــه هــم کافــرنــه وايــي چــې هللا رب العاملیــن‬ ‫ته د کنځلو کوونکو په کفرکې توقف وکړي‪ ،‬مګرد خپل دغه کارد‬ ‫پيژندلــو نــه وروســته ورتــه کفــروايــي‪ ،‬بیــا دوی یــو قــدم نــور هــم مخکــې‬ ‫تللــي او عمــر ر�ضــي هللا عنــه تــه یــې د زکات د نــه ورکوونکــو پــه اړه د‬ ‫تکفیــرنــه کولــو فیصلــه منســوب کــړې‪ ،‬ترڅــو خلکــو تــه دا وهــم پیــدا‬ ‫�شــي چــې د صحابــه کرامــو ترمنــځ ګوا ـکـې (د دوی پــه نیــز) د مشــرکینو‬ ‫پــه تکفیــر ـکـې اختــاف موجــود و‪ ،‬لــه دې هــم ډیــره زیــات بــې کاره قــدم‬ ‫دا دی چــې دوی بیــا دغــه نــاوړه عقیــده اســامي دولــت تــه منســوبوي!‬ ‫اګــرچــې دغــه یواځــې پــه اســامي دولــت تهمــت دی‪ ،‬ځکــه ټــول خلــک‬ ‫پــه دې پــوه دي چــې اســامي دولــت‪-‬هللا عزوجــل دې پــه توحیــد نــور‬ ‫هــم مضبــوط کــړي‪ -‬یــوه ورځ هــم د مشــرکینو پــه تکفیــر ـکـې توقــف نــه‬ ‫دی کــړی‪ ،‬د اســامي دولــت پــه نیــزمشــرکینو تکفیــرد دیــن لــه ښــکاره‬ ‫اصولــو څخــه دی‪ ،‬هغــه اصــول چــې د هغــې پيژنــدل د ملانځــه او نــورو‬ ‫ټولو ضروري فرائضو څخه ډیرمهم دی‪ ،‬لکه چې د شرعي دیوانونو‬ ‫د څارنــې د مرکــزي دفتــر څخــه پــه صــادر شــوي بیــان ـکـې راغلــي دي‪،‬‬ ‫چــې د هغــه د مشــرکینو پــه کفــر ـکـې د توقــف کوونکــي پــه اړه مخکــې پــه‬ ‫‪1438/۸/۲۲‬ه‍ـ نیټــه نشــرشــوی و»‪.‬‬ ‫پــه پریکــړه ـکـې د (اصــول الدیــن) څخــه هغــه عقیــدوي مســائل‬ ‫مـراد دي چــې پیغمبرانــو یــې خپلــو اقوامــو تــه ښــوونه کــړې‪ ،‬یعنــې هغــه‬ ‫چې په رسالي حجت سره ثابت شوي وي‪ ،‬له دې (اصل الدین) مراد‬ ‫نــه دی کــوم چــې د پیغمبرانــو علیهــم الســام د راتلــو نــه مخکــې ثابــت او‬ ‫واجــب دي‪ ،‬لکــه د هللا عزوجــل د ربوبیــت توحیــد او یواځــې د هغــه‬ ‫بند ـګـي کــول‪.‬‬ ‫پــه دغــې دول ګمراهانــو ـکـې هغــه څــوک هــم شــامل دي چــې‬ ‫«طاغــوت تــه فیصلــه وړل پــه دې دعــوا مبــاح ګڼــي چــې ضــرورت دی‬ ‫او بیــا دغــه ضــرورت د اکـراه مرتبــې تــه رســوي» او هغــه څــوک چــې «د‬ ‫ممتنعــه ډلــوپــه تکفیــربانــدې د صحابــه کرامــواجمــاع ردوي» اوهغــه‬ ‫څــوک «چــې پــه ټاکنــو ـکـې د رایــه اچوونکــي پــه کفــر ـکـې توقــف کــوي او‬

‫د دغــه توقــف لپــاره دا دعــوا کــوي چــې دغــه خلــک د انتخاباتــو پــه‬ ‫حقیقــت نــه پوهیــږي» او هغــه څــوک چــې «د طاغــوت د مالیانــو څخــه‬ ‫ب ـراءت نــه کــوي‪ ،‬هغــه مالیــان چــې شــرک تــه بلنــه کــوي»‪.‬‬ ‫هم دا ډول په دغې پریکړه کې لجنې یوې بلې ګمراه ډلې ته اشاره‬ ‫کړې چې په اسالمي دولت نیوکه کوي او یو شمیردا�سې عقائد پرې‬ ‫بــدې ګڼــي چــې هغــه اصــا د اهــل الســنت والجماعــت عقیــده ده او یــا‬ ‫داچې دغه خلک د خوارجواومعتزله له عقائدومتاثروي نواسالمي‬ ‫دولــت تــه د دغــوصحیحــوعقائــدوپــه درلودولــوســره کافــروايــي‪ ،‬یــا په‬ ‫اســامي دولــت بانــدې پــه عقیــده ـکـې دا�ســې وینــاوې تپــي چــې هغــه د‬ ‫اسالمي دولت له عقائدو څخه نه دي‪ ،‬بلکې دغه پرې یواځې درواغ‬ ‫او تهمــت دی چــې ګمراهــان یــې ورپــورې تپــي او یــا د هغــه چــا وینــاوې‬ ‫دي چــې د ارجــاء عقیــده درلودونکــو اســامي دولــت تــه منســوب کــړي‪.‬‬ ‫پــه پریکــړه ـکـې راغلــي‪ « :‬اســامي دولــت تــه ځکــه کافــر وايــي چــې‬ ‫اسالمي دولت د معتزله په څیرپه تکفیرکې د بدعي تسلسل قائل نه‬ ‫دی او « ځینــې اســامي دولــت تــه دا خبــره منســوبوي چــې دوی د دیــار‬ ‫الــردة (هغــه دارکفــرپــرې راغلــی وي) خلکــو ـکـې اســام اصــل بولــي‪ ،‬چــې‬ ‫دغــه پــه اســامي دولــت درواغ او مح�ضــې تهمــت دی»‪ ،‬بلکــې اســامي‬ ‫دولــت پــه دیــار الــردت ـکـې خلکــو پــه اړه هغــه ډول پریکــړه کــوي چــې‬ ‫د دغــو خلکــو څخــه څرګنــد �شــي ( کــه کفــر تــرې څرګنــد شــو د کفــر‬ ‫فیصلــه کــوي او کــه اســام تــرې څرګنــد شــو د اســام فیصلــه پــرې‬ ‫کوي)‪ ،‬په پریکړه کې راغلې « ځینې یې اسالمي دولت ته په دې خبره‬ ‫کافــروايــي چــې ګوا ـکـې اســامي دولــت د کفــرصریــح کارونــه د جنــګ د‬ ‫مصلحــت پــراســاس روا بولــي‪ ،‬چــې پــه دې ـکـې دغــه خــوارج درواغــژن‬ ‫دي‪.‬‬ ‫بلکې په دې اړه د اسالمي دولت ښکاره عقیده دا ده چې‪ :‬صریح‬ ‫شــرک اکبــراو صریــح کفــراکبــرهیــڅ کلــه نــه �شــي جائــزکیــدای‪ ،‬مګــرد‬ ‫اکراه (مجبورۍ) پرمهال‪ ...‬دغه په دې مســئله کې د اســامي دولت‬ ‫وینا او عقیده ده‪ ،‬خو دغو جاهالنو ته غلطي شبهې ځکه پیدا شوې‬ ‫چــې دوی جاهــان دي او دوی د هغــه څــه پــه اړه چــې صریــح کفــر او‬ ‫شــرک وي او هغه څه چې د تعریض له باب څخه دی دوی یې توپیر‬ ‫نــه �شــي کولــی‪ ،‬هغــه تعریــض چــې محمــد بــن ســلمه ر�ضــي هللا عنــه او‬ ‫نــورو کــړی دی»‬ ‫د شریعت سره سم نصیحت‬ ‫او د دین خالف نیوکه‬

‫د لجنــې پــه دغــې پریکــړه ـکـې ټولــو مســلمانانو تــه د دې خبــرې‬ ‫خبــردارۍ ورکــړل شــوی چــې بایــد د مش ـرانو پــه نصیحــت ـکـې د اهــل‬ ‫الســنت والجماعــت پــه تــګالره والړ �شــي او د هغــو ګمراهانــو د الرې‬ ‫څخــه ځــان وســاتي چــې د یــو امیــرهــره خطايــي او کمــي د مجاهدینــو‬ ‫ترمنــځ د بــدۍ پــه مشــهورولو‪ ،‬د مســلمانانو ترمنــځ د درواغژنــو‬ ‫پروپاګنــډو او د دښــمن لــه جنــګ څخــه د خلکــو کینولــو لپــاره المــل‬ ‫وګرځــول �شــي‪ ،‬بلکــې ډیــر یــې دا�ســې دي چــې دغــه کار د مشــرکینو‬

‫ســره د ملتیــا لپــاره المــل ګرځــوي‪ ،‬لجنــې پــه خپلــه پریکــړه ـکـې د دې‬ ‫خبــرې یادونــه کــړې چــې دا ډول نــاکاره عملونــه د هغــه چــا کاردی چــې‬ ‫د عثمــان ر�ضــي هللا عنــه پرخــاف یــې پاڅــون کــړی و‪ ،‬د هغــوی هــم‬ ‫ګمــان دا و چــې مونــږ اصــاح غــواړو‪ ،‬پــه ســنت حــرص لــرو او د امــت‬ ‫پــه اړه غیــرت لــرو‪.‬‬ ‫په دې اړه د لجنې به دغې پریکړه کې راغلي‪ « :‬چاچې د خپلوامیرانو‬ ‫لپــاره د نصیحــت دا الره غــوره کــړې چــې بــدي یــې بیــان کــړي‪ ،‬خلکــوتــه‬ ‫یــې پــه غلتیــومشــهور کــړي‪ ،‬درواغژنــې پروپاګنــډې پ�ســې خپــرې کړي‪،‬‬ ‫خلــک تــرې لــرې با�ســي اودا�ســې طریقــه اختیــارکــړي چــې یواځــې کفــار‪،‬‬ ‫مرتدین او منافق دښمنان پرې خوشحالیږي‪ ،‬نو د دغه ډول خلکو‬ ‫تــرټولــو ښــه حالــت بــه دا وي چــې دوی د قـرآن مخالفــت وکــړ‪ ،‬ســنت‬ ‫یې له مخې لرې کړاو په نصیحت کولو کې د سلف صالحینو په الره‬ ‫روان نــه شــو‪ ،‬ځکــه د انــس بــن مالــک ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت‬ ‫دی وايي‪« :‬مونږ ته خپلو مشرانو صحابه کرامو ر�ضي هللا عنهم ویلي‬ ‫دي‪ :‬تاســوخپلــوامیرانــوتــه کنځــل مــه کــوئ‪ ،‬درغلــي ورســره مــه کــوئ‪،‬‬ ‫بغــض ورســره مــه کــوئ او د هللا عزوجــل څخــه ویریــږئ‪ ،‬صبــروکــړئ‬ ‫ځکــه د خال�صــي وخــت نــږدې دی»‪.‬‬ ‫په پریکړه کې راغلي‪« :‬دغو شرمیدلو خلکو د رسول هللا صلی هللا‬ ‫علیــه وســلم د وصیــت پــه اړه هیــڅ ســوچ نــه دی کــړی چــې پــه امیرانــو‬ ‫بــه صبــرکــوې کــه هغــه بانډچیــان وي کــه حبشــیان‪ ،‬کــه نیــک وي کــه‬ ‫ګناهــګاران‪ ،‬کــه ځــان تــه څــه دنیــاوي اغـراض هــم اخلــي‪ ،‬د امیــرقــدر‬ ‫بــه پیژنــدل کیــږي او پــه نیکیــو ـکـې بــه یــې خبــره منــل کیــږي»‪.‬‬ ‫په پریکړه په هغه چا غږ شــوی چې خپلو خواهشــاتو ورته باطل‬ ‫د حــق او فســاد د اصــاح پــه جامــه ـکـې ښــکاره کــړی دی چــې دوی بایــد‬ ‫نــور پــه خپلــه ګمراهــۍ وړانــدې والړنــه �شــي‪ ،‬وايــي‪« :‬دا معلومــه خبــره‬ ‫ده چــې دغــه ډول نیو ـکـې نــه د شــریعت ســره ســم نصیحــت دی او نــه‬ ‫د منکــرانــکاردی‪ ،‬بلکــې دغــه بــدي بیانــول‪ ،‬جرحــه کــول بــد صفــات‬ ‫مشهورول او ښه پټول دي‪ ،‬دا خبره دا�سې نه ده لکه چې څرنګه یې‬ ‫بع�ضــې هغــه خلــک کــوي چــې نفــس امــاره بالســوء پــرې غالبــه وي چــې‬ ‫ګوا ـکـې دغــه بــې ځایــه نیو ـکـې او بــدي بیانــول بهــادري بولــي‪ ،‬غیبــت تــه‬ ‫د حــق اظهــاروايــي او د مســلمانانو د صــف نــه وتــل د ظاملانــو څخــه د‬ ‫بیلیــدو پــه نــوم تعبیــروي‪ ،‬وهللا املســتعان»‪.‬‬ ‫دغــه پریکــړه د هغــو پریکــړو او خبرتیــاو د لــړۍ یــوه برخــه ده چــې‬ ‫لجنــه مفوضــه (لــوړ رتبــه کمیســیون) او د شــرعي دیوانونــو د څارنــې‬ ‫دفتریې صادروي‪ ،‬ترڅود هغه څه په اړه د اسالمي دولت عقیده او‬ ‫منهــج بیــان �شــي چــې خلــک پکــې اختــاف لــري‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه هغــه‬ ‫مســائل چــې خلــک پکــې بــې علمــه وینــاوې کــوي‪ ،‬قدمونــه پکــې خوييــږي‬ ‫او د خلکــو فهــم پکــې د لــړزان ښــکاروي‪.‬‬

‫ځانګړې مقاله‬

‫‪14‬‬

15

‫خویندې‬ ‫خويندې‬

‫‪16‬‬

‫د جنــګ‪ ،‬فتنــې او ســختیو پــه حاالتــو ـکـې غمونــه زیــات �شــي او زړونــه‬ ‫مــرۍ تــه راور�ســي‪ ،‬ځينــې خلــک هللا رب العاملیــن پــه خپــل خــاص فضــل د‬ ‫هغــوی د ایمــان او پــه هللا عزوجــل د ښــه ګمــان پــراســاس ثابــت قدمــه‬ ‫پاتــې کــړی �شــي او ځينــې نــور دا�ســې وي چــې هــاک �شــي او پــه خپلــو پونــدو‬ ‫واوړي‪ ،‬د خپــل دیــن څخــه ســتون �شــي‪ ،‬شــا را واړوي او د خپلــو ورونــو‬ ‫ســره خیانــت وکــړي‪ ،‬بلکــې ډیــر پکــې دا�ســې هــم وي چــې یواځــې پــه خپلــه‬ ‫نف�ســي ماتــې بــس نــه کــړي‪ ،‬بلکــې کوښــښ کــوي چــې دغــه ماتــې نــورو تــه‬ ‫هــم نقــل کــړي او د ټولــو مســلمانانو ترمنــځ یــې خپــره کــړي؛ د دښــمنانو‬ ‫حیثیــت لــه حــده زیــات لــوی کــړي‪ ،‬مســلمانان لــه کفــارو ویــروي او پــه‬ ‫دغــه کار یــې د قتــال او د کفــارو پــه مخکــې لــه ودریــدو څخــه واړوي‪.‬‬ ‫دغــه د منافقانــو یــو مشــهور عمــل دی‪ ،‬چــې د کمــزوري ایمــان او‬ ‫د یقیــن څخــه پــه خالــي خلکــو ـکـې موجــود وي‪ ،‬برابــره ده کــه هغــه ســړي‬ ‫وي او کــه ښــځې‪ ،‬د ســړو خبــرې خــو پــه تفصیــل شــره شــوې دي‪ ،‬خــو‬ ‫د ښــځو مصیبــت هلتــه وي چــې دغــه شــان پروپاګنــډې او ارجــاف د‬ ‫منافقینــو لــه کورونــو او ژبــو نقــل کــړي او خپــل کــور تــه یــې ننبا�ســي او د‬ ‫خپلــو بچــو او میــړه مخــې یــې واچــوي‪ ,‬چــې پــه دې ســره ښــځه پــه نفــاق ـکـې‬ ‫واقــع �شــي کــه پــه ځــان پوهیــږي او کــه نــه پوهیــږي‪.‬‬ ‫ارجاف د منافقانو کار دی‬ ‫ارجــاف د فتنــو او غوغــا خپروونکــي درواغــژن خبــر تــه وايــي‪ ،‬امــام‬ ‫قرطبــي پــه خپــل تفســیر ـکـې وايــي‪ ( :‬ارجــاف؛ فتنــه لټــول‪ ،‬درواغ او باطــل‬ ‫د خفــګان لپــاره خپــرول)‪.‬‬ ‫هللا عزوجــل ارجــاف او ارجــاف خپروونکــي خلــک د ق ـرآن کریــم پــه‬ ‫ډیــرو آیتونــو ـکـې ســپک کــړي او بــدې ورلــه بیــان کــړې ده‪ ،‬هللا عزوجــل‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َّ ْ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ َْ‬ ‫فرمايــي‪( :‬قـ ْـد َي ْعلـ ُـم اللـ ُـه ال َع ّ ِو ِقيـ َـن ِمنكـ ْـم َوالقا ِئ ِليـ َـن ِ ِلخ َو ِان ِهـ ْـم َهلـ َّـم ِإل ْي َنــا‬

‫َ َ َ ْ ُ َ ْ َ ْ َ َّ َ ً‬ ‫س ِإل ق ِليــا) [االحـزاب‪ ،]۱۸ :‬ژبــاړه‪ :‬یقینــا هللا عزوجــل پــه‬ ‫ول يأتــون البــأ‬ ‫تاســو ـکـې د جهــاد څخــه منــع کوونکــي پیژنــي او هغــه خلــک هــم پيژنــي چــې‬ ‫خپلــو ورونــو تــه وايــي‪ :‬زمونــږ خــوا تــه را�شــئ (او محمــد صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم پریــږدئ) او دوی جنــګ تــه نــه راځــي مګــر ډیــر لــږ‪.‬‬ ‫َّ َّ ْ َ َ ْ ُ َ ُ َ َ َّ‬ ‫َ‬ ‫بــل ځــای هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬ل ِئــن لــم ينتـ ِـه النا ِفقــون وال ِذيــن ِفــي‬ ‫ُ َ‬ ‫ُُ‬ ‫َ َْ‬ ‫َّ َ ٌ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ‬ ‫ض َوال ْر ِج ُفــون ِفــي ال ِد َينـ ِـة ل ُنغ ِرَي َّنـ َـك ِب ِهـ ْـم ثـ َّـم ل ُي َج ِاو ُرونـ َـك ِف َيهــا‬ ‫قل ِوب ِهــم مــر‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ ُ ُ َ ً‬ ‫َّ َ ً ْ‬ ‫ُ‬ ‫ِإل ق ِليــا * َّمل ُعو ِنيـ َـن أ ْي َن َمــا ث ِق ُفــوا أ ِخــذوا َوق ِّتلــوا ت ْق ِتيــا ) [االحـزاب‪-۶۰ :‬‬ ‫‪ ،]۶۱‬ژبــاړه‪ :‬کــه منافقــان‪ ،‬د زړه مریضــان او پــه مدینــه ـکـې د درواغــو‬ ‫اوازې خپروونکــي د خپــل دغــه نــاوړه کار څخــه منــع نــه �شــي نــو مونــږ بــه‬ ‫پــرې تــا ور تیــز کــړو‪ ،‬بیــا بــه دوی تاســره پــه مدینــه ـکـې ونــه وســیږي مګــر‬ ‫ډیــر لــږ‪ ،‬پــه دوی بــه لعنــت وي‪ ،‬هــر چیرتــه چــې راګیــر شــول نیــول کیــږي‬ ‫بــه او پــه ســخت مــرګ بــه وژل کیــږي‪.‬‬ ‫پــه دې آیتونــو ـکـې ښــکاره بیــان دی چــې مومنانــو تــه د درواغــو اوزې‬ ‫او دا�ســې خبرونــه خپــرول چــې هغــوی پــرې خفــه �شــي او ضــرر ورتــه‬ ‫ورســيږي د ســختې س ـزا واجبوونکــی عمــل دی‪ ،‬چــې بیــا د تعزیــر او کــه‬ ‫پــه دغــه کار پاتــې �شــي نــو لــه ســیمې د ش ـړلو مســتحق بــه وي‪ ،‬دا�ســې‬ ‫منافقیــن خلــک پــه مدینــه ـکـې موجــود وو او یــو شــمیرنــور دا�ســې وو چــې‬ ‫علــم یــې نــه درلــود چــې پــه زړه مریضــان ذکــرشــوي او یقیــن یــې کمــزوری‬ ‫وي‪ ،‬دوی پــه مومنانــو ـکـې دا درواغــژن او د غــم اوازې خپرو لــې چــې کفــار‬ ‫او مشــرکین ستاســو پــر ضــد راجمــع شــوي او را روان دي‪ ،‬چــې پــه دې‬ ‫ســره هغــوی د کفــارو شــان لــوی کــړ او مومنــان بــه یــې ویــرول‪ ،‬نــو هللا‬ ‫عزوجــل د دغــو خلکــو پــه اړه دا خبــره را ولیږلــه چــې دغــه خلــک د مدینــې‬ ‫څخــه د ش ـړلو او کــه منــع نــه �شــي د مــرګ الئــق دي‪ ،‬بیــا هللا عزوجــل‬ ‫وفرمایــل چــې دغــه د هللا عزوجــل هغــه ســنت دی چــې بایــد عمــل پــرې‬ ‫و�شــي او مومنــان پــرې روان �شــي‪.‬‬ ‫ځینې احمقان چې ګمراه شول او دار الکفر ته ستانه شول؛ لږیا دي اوس پوچې اوازې خپروي‬

‫‪17‬‬

‫استشهادي ابو عمر املصالوي تقبله الله خپلې میرمنې ته په وروستني پيغام کې د ثبات وصیت وکړ‬

‫د ارجــاف د خطــر لــه املــه هللا عزوجــل مومنانــو تــه امــر کــړی‬ ‫چــې د مرجفینــو ســره بــه ګــډ مجلــس نــه کــوئ‪ ،‬ځکــه دوی پــه دغــو‬ ‫درواغژنــو خبــرو ستاســو صــف کمــزوری کــوي او مســلمانان پــه‬ ‫َ َ‬ ‫ځانتــه پریښــودو ضعیفــه کــوي َ‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬لـ ْـو خ َر ُجــوا‬ ‫ُ َُ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َُ‬ ‫يكــم َّمــا َ ُاد ُوكـ ْـم إ َّل َخ َبـ ًـال َ َول ْو َ‬ ‫ف‬ ‫ض ُعــوا ِخللكـ ْـم َي ْبغونكـ ُـم ال ِف ْت َنــة‬ ‫ز‬ ‫ِ‬ ‫َ ِ ُ ْ َ َّ ُ َ َ ُ ْ َ َّ ُ َ ٌ َّ‬ ‫َ‬ ‫و ِفيكــم ســماعون لهــم واللــه ع ِليــم ِبالظ ِ ِاليــن) [التوبــه‪ ،]۴۷ :‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫کــه دوی ستا�ســې ســره جهــاد تــه والړ�شــي‪ ،‬نــو ستا�ســې پــه لیکــو ـکـې بــه‬ ‫کمــزوي‪ ،‬شــراو فســاد خپــور کــړي‪ ،‬ستا�ســې پــه منــځ ـکـې بــه د چغلــۍ‬ ‫او بغــض منــډې و وهــي‪ ،‬فتنــه اچــول بــه غــواړي‪ ،‬پــه تاســو ـکـې د دوی‬ ‫لپــاره اوریدونکــي هــم شــته او هللا عزوجــل پــه ظاملانــو پــوه دی‪.‬‬ ‫ابــن اســحاق رحمــه هللا وايي‪»:‬یــوه ډلــه منافقیــن د رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم ســره وتلــي وو‪ ،‬کلــه چــې رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیه وسلم تبوک ته روان نو هغه ته به یې په سفرکې اشارې کولې‬ ‫او یــو بــل تــه بــه یــې ویــل‪ »:‬آیــا تاســو د رومیانــو جګــړه د عربــو د جګــړو‬ ‫پــه څیــربولــئ! پــه هللا قســم مونــږ لــه اوس نــه پوهیــږي چــې مونــږ بــه ســبا‬ ‫پــه رســیو ـکـې تړلــي یــو او د رومیــان ســره بــه اســیران یــو»‪ ،‬دغــه خبــره بــه‬ ‫منافقینــو پــه دې خاطــرکولــه چــې مســلمانان کمــزوري �شــي»‪.‬‬ ‫په تقدیر ایمان او د اهلل عزوجل په وعده باور‬ ‫لرل د مومنې ښځې زغره ده‬ ‫پــه دې بــاب ـکـې ښــځې کــټ مــټ د ســړو پــه څیــر دي‪ ،‬کــه کومــه‬ ‫مســلمانه ښــځه پــه دغــه ډول جــرم ـکـې پــه پوهــه یــا ناپوهــۍ ـکـې ولیدلــې‬ ‫وي‪ ،‬خپــل کــور واال یــې ویرو لــي وي او زړه کمــزوري کوونکــي درواغــژن‬ ‫خبرونــه یــې خپــاره کــړي وي نــو بایــد د هللا عزوجــل څخــه د دغــې ګنــاه‬ ‫بښــنه وغــواړي او د هللا عزوجــل پــه قضــا او تقدیــر خپــل ایمــان‬ ‫صحیــح کــړي او د هللا عزوجــل پــه دغــې وینــا ځــان پــه صحیــح توګــه‬ ‫َّ َ‬ ‫ُ َّ‬ ‫َّ َ‬ ‫َ َ‬ ‫پــوه کــړي چــې فرمايــي‪( :‬قــل لــن ُي ِص َيب َنــا ِإل َمــا ك َتـ َـب اللـ ُـه ل َنــا ُهـ َـو َم ْولنــا‬ ‫َ َّ َ ْ َّ ْ ُ ْ َ‬ ‫َو َعلــى اللـ ِـه فل َي َتـ َـوك ِل الؤ ِم ُنــون) [التوبــه‪ ،]۵۱ :‬ژبــاړه‪ :‬ورتــه ووایــه‪:‬‬

‫مونــږ تــه را ونــه ر�ســي مګــر هغــه څــه چــې هللا عزوجــل زمونــږ لپــاره‬ ‫لیکلــي وي پــه تقدیــر ـکـې هغــه زمونــږ مالــک دی او پــه هللا عزوجــل‬ ‫دې مومنــان تــوکل وکــړي‪.‬‬ ‫او د رسول هللا علیه وسلم په دې حدیث دې هم ځان پوره پوه‬ ‫کــړي چــې عبــد هللا ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنــه تــه هغــه مهــال فرمايلــي‬ ‫وو چــې هغــه ورپ�ســې شــاته ســپور و‪ « :‬ای هلکــه زه تاتــه یــو څــو خبــرې‬ ‫ښــایم‪ :‬د هللا عزوجــل ســاتنه وکــړه‪ ،‬هللا عزوجــل بــه ســتا ســتاتنه‬ ‫وکــړي‪ ،‬د هللا عزوجــل ســاتنه وکــړه تــه بــه هللا عزوجــل خپلــې مخــې تــه‬ ‫وګــورې‪ ،‬کلــه چــې ســوال ـکـې وې د هللا عزوجــل نــه یــې کــوه او چــې کلــه‬ ‫مرسته غواړې د هللا عزوجل نه یې وغواړه اوپه دې پوه شه که ټول‬ ‫امت په دې خبره راجمع �شــي چې تاته یوه ښــیګړه او نفع ورســوي نو‬ ‫تاتــه بــه یواځــې هغــه نفــع رســوي چــې هللا عزوجــل درتــه لیکلــې ده او‬ ‫كــه ټــول پــه دې خبــره راجمــع �شــي چــې تاتــه نقصــان ورســوي نــو یواځــې‬ ‫هغه نقصان به درته رسوي چې هللا عزوجل درته لیکلی دی‪ ،‬تقدیر‬ ‫لیکونکــي قلمونــه پورتــه شــوي او پاڼــې وچــې شــوي» [مســند احمــد‪،‬‬ ‫ســنن ترمــذي]‪.‬‬ ‫مسـ ْ‬ ‫ـلمان میرمــن تــه د همیشــه لپــاره پــکار دي چــې کلــه د دښــمن‬ ‫د ځــواک‪ ،‬جنګــي تیاریــو او د هغــوی د جنګــي ســاز ســامان پــه اړه‬ ‫درواغژنــې پروپاګنــډې واوري نــو بایــد د هغــې مخــې تــه د هللا عزوجــل‬ ‫دغــه وینــا کیــږدي چــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم او د هغــه د‬ ‫صحابــه کرامــو پــه اړه یــې فرمايلــي‪ ،‬کلــه چــې د احــد لــه غ ـزا وروســته‬ ‫هغــوی تــه پــه حم ـراء االســد ـکـې خبــر راغــی چــې مشــرکین درتــه تیــاری‬ ‫نیولــی او لښــکرې یــې راجمــع کــړي ترڅــو تاســو لــه منځــه یو�ســي‪ ،‬هللا‬ ‫َّ َ َ َ َ ُ ُ َّ ُ َّ َّ َ َ‬ ‫ـاس قـ ْـد َج َم ُعــوا‬ ‫عزوجــل فرمايــي‪( :‬ال ِذيــن قــال لهــم النــاس ِإن النـ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َُ َ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫لكـ ْـم فاخشـ ْـو ُه ْم ف َز َاد ُهـ ْـم ِإ َيم ًانــا َوقالــوا َح ْسـ ُـب َنا اللــه و ِنعــم الو ِكيـ ُـل*‬ ‫ْ َ ّ َ َّ‬ ‫َ َ‬ ‫ـوء َو َّات َب ُعوا ر ْ‬ ‫الله َو َف ْ‬ ‫انق َل ُ‬ ‫ضل َّل ْم َي ْم َس ْسـ ُـه ْم ُسـ ٌ‬ ‫م‬ ‫ة‬ ‫م‬ ‫ع‬ ‫ن‬ ‫ب‬ ‫وا‬ ‫ب‬ ‫ف‬ ‫ض َو َان‬ ‫ن‬ ‫ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ َ َّ ُ ُ َ‬ ‫َّ َ َٰ ُ ُ َّ‬ ‫الشـ ْـي َط ُ‬ ‫ْ‬ ‫ان ُي َخـ ّـو ُف َأ ْول َيـ َـاءهُ‬ ‫َ‬ ‫اللـ ِـه واللــه ذو فضـ ٍـل ع ِظيـ ٍـم * ِإنمــا ذ ِلكــم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫ََ َ َ ُ ُ َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫وهـ ْـم َوخافــو ِن ِإن ك ُنتــم ُّمؤ ِم ِنيـ َـن) [آلعم ـران‪،]۱۷۵ -۱۷۳ :‬‬ ‫فــا تخاف‬ ‫خویندې‬

‫‪18‬‬

‫ژبــاړه‪ :‬هغــه کســان چــې خلکــو ورتــه وویــل‪ :‬خلــک درتــه راجمــع شــوي؛‬ ‫تاســو تــرې ویــږئ‪ ،‬نــو پــه دې ســره د مومنانــو ایمــان نــور هــم زیــات شــو‬ ‫او ویــې ویــل‪ :‬هللا عزوجــل زمونــږ لپــاره کافــي دي او هغــه ښــه ذمــه وار‬ ‫دی‪ ،‬نــو مومنــان د هللا عزوجــل پــه نعمــت او فضــل ســره راســتانه‬ ‫شــول چــې هیــڅ ډول تکلیــف ورتــه ونــه رســید او د هللا عزوجــل د رضــا‬ ‫مندتیــا تابــع شــول او هللا عزوجــل د لــوی فضــل خاونــد دی‪ ،‬یقینــا‬ ‫دغه شــیطان دی چې خپل دوســتان ویروي‪ ،‬نو تاســو ترې مه یریږئ‬ ‫او زمــا څخــه ویریــږئ کــه تاســو مومنــان یاســت‪.‬‬ ‫نــو د مومنــې میرمنــې لخــوا بــه مرجفینــو او منافقینــو تــه دا ځــواب‬ ‫وي چــې «حســبنا هللا ونعــم الوکیــل» ځکــه د هغــې بــه دا یقیــن وي چــې‬ ‫د هللا عزوجــل مرســته زمونــږ لپــاره کافــي ده اګــرکــه د دښــمن ځــواک‬ ‫هــرڅومــره لــوی وي او ځکــه چــې د مومنــې میرمــن ایمــان دی چــې مــا‪،‬‬ ‫زمــا اهــل او ټولــو خلکــو تــه بــه یواځــې هغــه څــه ر�ســي چــې هللا عزوجــل‬ ‫ورتــه لیکلــي دي او ځکــه چــې مســلمانه میرمــن پــه دې بــاوري ده چــې د‬ ‫شــیطان ویــرول او پروپاګنــډې یواځــې د هغــه پــه دوســتانو تیریــږي نــه‬ ‫پــه مومنانــو‪.‬‬ ‫د مومنانو مور خدیجه رضي اهلل عنها رسول‬ ‫اهلل صلی اهلل علیه وسلم ته د ثابت قدمۍ‬ ‫خبرې کوي‬ ‫بیــا دغــه فــرض د مجاهدینــو پــه میرمنــو‪ ،‬مینــدو او خوینــدو ډیــر‬ ‫واجــب دی‪ ،‬چــې دوی د مجاهــد لپــاره پــه خپلــو کورونــو ـکـې د مرســتې‬ ‫څرګندونــه وکــړي او د مرجفینــو لــه درواغژنــو پروپاګنــډو او د‬ ‫منافقینو له خبرو یې خوندي وساتي‪ ،‬مسلمانه میرمن باید د خپل‬ ‫مجاهــد پــه وړانــدې یواځــې هغــه خبــرې وکــړي چــې د هغــه قــدم پــرې‬ ‫ټینــګ او زړه پــرې راغونــډ �شــي‪ ،‬چــې پــه دې اړه ترټولــو پــه زړه پــورې‬ ‫کیســه د ام املومنیــن خدیجــه ر�ضــي هللا عنهــا کیســه ده‪ ،‬کلــه چــې‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د جبریــل علیــه الســام د لومــړي‬ ‫مالقــات او د هغــه ســره د خبــرو د انــدازاو حالــت څخــه پــه رعــب او‬ ‫ویره کې شواوخپلې میرمنې خدیجې ر�ضي هللا عنها ته راغی اوویل یې‪:‬‬ ‫«پــه مــا بســتره راواچــوئ‪ ،‬پــه مــا بســتره راواچــوئ » نــو هغــې ر�ضــي هللا‬ ‫عنها د ثبات د غره په څیررسول هللا صلی هللا علیه وسلم لومړی په‬ ‫بســتر ـکـې پــټ کــړ‪ ،‬کلــه چــې د هغــه څخــه د ویــرې او رعــب حالــت والړ‪،‬‬ ‫خدیجــې ر�ضــي هللا عنهــا تــه یــې د خبــرپــه اړه وویــل‪« :‬زه پــه خپــل ځــان‬ ‫ویریــدم» هغــې ورتــه وویــل‪ :‬هیڅکلــه دا�ســې نــه ده‪ ،‬پــه هللا عزوجــل‬ ‫قســم چــې هللا عزوجــل بــه تــا هیڅکلــه ونــه شــرموي‪ ،‬تــه خــو خپلولــي‬ ‫پالــې‪ ،‬د کمــزورو مرســته کــوې‪ ،‬بــې وزلــه د الســه نی�ســې‪ ،‬او نــاداره تــه‬ ‫کســب پیــدا کــوې‪ ،‬میلمــه تــه میلمســتیا ورکــوې او د حــق پــه پيښــو ـکـې‬ ‫مالتــړکــوې‪[ »...‬متفــق علیــه]‪ ،‬او بیــا خدیجــه ر�ضــي هللا عنهــا د رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه دعــوت ترټولــو لومــړۍ مؤمنــه میرمــن‬ ‫شــوه‪ ،‬چــې تــرمرګــه پــه دغــه حالــت قائمــه پاتــې شــوه‪ ،‬د هغــه مرســته‬ ‫به یې کوله د هغه مالتړبه یې کاوه او ترمرګه به یې د هغه معنویات‬ ‫مضبوطــول‪ ،‬چــې پــه دې توګــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه‬ ‫‪19‬‬

‫زړه کې د هغې محبت د وفاء په توګه پاتې شو‪ ،‬تردې چې رسول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم د هغــې پــه اړه یــوه ورځ وفرمايــل‪« :‬هغــې پــه مــا‬ ‫هغه مهال ایمان راوړ چې خلکو راباندې کفرکوو‪ ،‬هغه مهال یې زما‬ ‫تصدیــق وکــړچــې خلکــو درواغــژن ګڼلــم او پــه خپــل مــال یــې زمــا هغــه‬ ‫مهــال مرســته وکــړه کلــه چــې زه خلکــو محــروم کــړم» [مســند احمــد]‪.‬‬ ‫اسماء بنت ابي بکر رضي اهلل عنها خپل ځوی‬ ‫مرګ ته هڅوي او په خپله صابره اوسي‬ ‫پــه دې اړه د غــوره مثالونــو څخــه یــوه هــم اســماء بنــت ابــي بکــر‬ ‫ر�ضي هللا عنها وعن ابیها وزوجها وبنیها‪ -‬هم وه کله چې د هغې ځوی‬‫خلیفــة املســلمین عبــد هللا بــن الزبیــرپــه مکــه ـکـې د حجــاج بــن یوســف‬ ‫پــه مشــرۍ د باغــي لښــکرلخــوا محاصــره کــړی شــو‪ ،‬نــو عبــد هللا بــن‬ ‫الزبیــرخپلــې مــور تــه راغــی‪ ،‬ترڅــو لــه هغــې د حجــاج بــن یوســف جنــګ‬ ‫ته په وتلو کې مشوره واخلي‪ ،‬هغه وویل‪« :‬زه خلکو ځانته پریښودم‬ ‫تردې چې خپل بچي هم رانه وتښتیدل‪ ،‬زما سره اوس ډیرکم شمیر‬ ‫خلک دي چې یو ساعت هم دفاع نه �شي کولی او دښمن ماته د دنیا‬ ‫هرڅــه راکولــو تــه تیــاردی‪ ،‬نــو ســتا څــه رایــه ده؟ هغــې ورتــه وویــل‪ :‬ای‬ ‫ځویــه تــه پــه خپــل ځــان د نــورو نــه ښــه پــوه یــې‪ ،‬کــه چیرتــه تــه پــوه یــې‬ ‫چې ته حق ته بلنه کوې او په حق یې نو بیا ورځه‪ ،‬ځکه ستا ملګري‬ ‫هم په دغه حق مړه شول او خپل څټ د بنو امیه هلکانو ته په الس‬ ‫مه ورکوه چې لوبې پرې وکړي او که چیرته ستا مطلب دنیا وه نو ته‬ ‫ډیــربــد بنــده یــې‪ ،‬خپــل ځــان دې هــم هــاک کــړاو هغــه څــوک دې هــم‬ ‫هالک کړل چې ستا سره ووژل شول‪ ،‬که ته وایې چې زه په حق وم‪،‬‬ ‫خو ملګري مې کمزوري شول نو څه وکړم! نو دغه کارهم د ازادو او‬ ‫دیندارو خلکونه دی‪ ،‬ځکه ته به ترکومه په دنیا کې ژوندی او�سې‪،‬‬ ‫پــه دغــه الره ـکـې وژل کیــدل ښــه دي « نــو امیــراملومنیــن خپلــې مــور تــه‬ ‫رانږدې شو‪ ،‬په سریې ښکل کړه او ویې ویل‪« :‬په هللا عزوجل قسم‬ ‫مــورې دغــه زمــا رایــه هــم ده‪ ...‬خــو مــا غوښــتل چــې ســتا رایــه معلومــه‬ ‫کــړم‪ ،‬نــو ســتا پــه خبــرو مــې نــور هــم بصیــرت زیــات شــو‪ ،‬مــورې زه نــن‬ ‫وژل کیدونکــی یــم نــو تــه بایــد خفــه ن�شــې او کارټــول هللا عزوجــل تــه‬ ‫وســپاره» هغــه پــه دا�ســې حــال ـکـې راســتون شــو چــې دغــه خبــرې یــې‬ ‫زمزمه کولې‪« :‬زه چې خپله ورځ پیژنم نو باید صبروکړم او خپله ورځ‬ ‫خــو یواځــې ازاد انســان پیژنــي»‪ ،‬کلــه چــې د هغــې مــور ر�ضــي هللا عنهــا‬ ‫دغــه خبــرې واوریــدې ویــې ویــل‪« :‬تــه صابــره اوســه پــه هللا قســم دی‬ ‫ان شــاء هللا ســتا پالرابو بکراو زبیردی او ســتا مور صفیه بنت عبد‬ ‫املطلــب ده»‪.‬‬ ‫پــه همــدې توګــه بــه مســلمانه میرمــن د خپــل میــړه ترڅنــګ وي او‬ ‫همدغــه ډول بــه مــور خپــل مجاهــد ځــوی تــه نصیحــت کــوي‪ ،‬مجاهــد‬ ‫بــه د هللا عزوجــل د دښــمنانو پــه جهــاد ـکـې روان وي د هللا عزوجــل‬ ‫امــربــه پلــی کــوي او د دغــې مــور او میرمنــې لپــاره بــه ان شــاء هللا د هغــه‬ ‫لــه عمــل څخــه اجــراو حصــه وي‪.‬‬

‫د دې څیړنــې دلــړۍ پــه مخکنــو کړیــو کــې مونــږ (د خدايــي امامــت)‬ ‫نظريــې پــر بنســټ د راف�ضــي باطــل دیــن د پیــل کیــدو پــه اړه تاریخــي‬ ‫وقائــع بیــان کــړل او بیــا چــې لــه دغــې ډلــې کــوم فاســد نظریــات پیــدا‬ ‫شــوي پــه هغــې مــو هــم خبــره وکــړه‪ ،‬لکــه د (وصيــت)‪( ،‬النــص)‪،‬‬ ‫(تقيــه)‪( ،‬بــداء)‪( ،‬ورکیــدل)‪( ،‬بیــا راتلــل) او دا�ســې نــور بدعــي او‬ ‫خرافاتــي نظریــات‪.‬‬ ‫پــه دې کــړۍ کــې بــه مونــږ ‪-‬بــإذن هللا‪ -‬پــه دې خبــره کــوو چــې څرنګــه‬ ‫راوفــض پــه خپلــه نظریــه (خدايــي امامــت) لوبــې کولــو تــه اړ شــول‪،‬‬ ‫هغــه نظریــه چــې دوی د اســامي دولــت د قیــام لپــاره شــرط ګرځولــې‬ ‫وه‪ ،‬خــو بیــا پــه دغــې نظریــه کــې پرلپ�ســې تبدیلیانــې کولــې تــردې چــې د‬ ‫(واليــة الفقيــه) ګنــده نظریــې تــه ورســیدل‪ ،‬هغــه نظریــه چــې د دوی د‬ ‫لومــړۍ نظریــې ســره ښــکاره ټکــر لــري او اوس پــه دغــه نظریــه د دوی‬ ‫شــرکي ایرانــي دولــت هــم والړ دی‪ ،‬بلکــې پــه ټولــه اســامي نــړۍ کــې‬

‫دغــه نظریــه خپــرول غــواړي‪.‬‬ ‫د هغــې دعــوې برخــاف چــې روافــض یــې لــرې چــې ګواکــې د دوی‬ ‫دیــن د اســمان څخــه پــه محمــد صلــی هللا علیــه وســلم رانــازل شــوی‬ ‫او بیــا دوی تــه پــه مسلســل ډول د علــي ر�ضــي هللا عنــه او د هغــه د‬ ‫اوالدې څخــه رانقــل شــوی‪ ،‬تــردې چــې لیــکل شــوی او پــه خلکــو کــې‬ ‫خپــور شــوی‪ ،‬مګــر زیاتــره څیړونکــي پــه دې بــاور دي چــې دغــه دیــن‬ ‫روافضــو د هغــه چــا لــه مــرګ وروســته لیکلــی چــې دوی پکــې د عصمــت‬ ‫او امامــت دعــوا لــري‪ ،‬کلــه چــې د علــي ر�ضــي هللا عنــه د اوالدې دغــه‬ ‫مزعــوم انســان ورک شــو یعنــې دولســم امــام‪ ،‬نــو دوی د خپــل دیــن‬ ‫د ســاتنې لپــاره یــوه درواغژنــه کیســه جــوړه کــړه ترڅــو خپــل جامــه‬ ‫وګنــډي او خپلــه نړیدونکــي ابــادي وســاتي‪.‬‬ ‫روافضو یواځې په دې بس نه کړه چې د امامت د منصب لپاره یې‬ ‫نــص او عصمــت شــرط کــړل ترڅــو پــه دغــې ســره د ابــو بکــر ر�ضــي هللا‬ ‫مقاله‬

‫‪20‬‬

‫د “حسن العسکري” رشکي مزار؛ وروسته له هغې چې د مجاهدینو په الس ویجاړ کړی شو‬

‫عنــه څخــه راواخلــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د ټولــو خلفــاء‬ ‫راشــدینو د خالفــت مشــروعیت لــه منځــه یو�ســي د هغــوی پــر خــاف‬ ‫پاڅــون کــول جائــز کــړي او د هغــوی تکفیــر وکــړي‪ ،‬بلکــې روافــض عامو‬ ‫مســلمانانو تــه هــم متوجــه شــول او د هغــوی پــه دیــن کــې یــې یــو شــمیر‬ ‫کارونــه شــرط وګرځــول ترڅــو هغــوی د بیعــت او د رفــض پــه دیــن کــې‬ ‫د داخلیدلــو لپــاره د مســلمانۍ صفــت ترالســه کــړي‪.‬‬ ‫پــه دې لــړ کــې تــر ټولــو مهــم څیــز چــې دوی پــرې پیــل وکــړ؛ هغــه د‬ ‫امامــت مســئله وه‪ ،‬دوی د امامــت څخــه د دیــن یــو اصــل جــوړ کــړ‪ ،‬کــه‬ ‫چــا د خپلــې زمانــې امــام ونــه پيژنــده او او بیعــت یــې ورســره ونــه کــړ نــو‬ ‫هغه مومن نه دی‪ ،‬ځکه خو د دوی په خپل منځ کې هم د دوی د هغو‬ ‫لویــو امامانــو د ایمــان پــه اړه اختــاف موجــود دی‪ ،‬کــوم چــې د امــام د‬ ‫تعییــن څخــه وړانــدې د اختــاف پــه زمانــه کــې وژل شــوي‪.‬‬ ‫بیــا یــې خپــل دیــن پــه خپلــو اتباعــو نــور هــم راتنــګ کــړ او ویــې ویــل‬ ‫چــې د امامــت د منصــب ســره چــې کــوم احــکام تعلــق لــري هغــه ټــول‬ ‫توقیفــي دي؛ لکــه د قضــاء‪ ،‬حــدود‪ ،‬حســبې‪ ،‬جهــاد‪ ،‬جمعــې او دا�ســې‬ ‫نــور احــکام‪ ،‬نــو لــه دې املــه پــه دغــو احکامــو بــه هغــه څــوک قیــام کــوي‬ ‫چــې هغــه د دوی پــه نیــزد امــام وي یــا هغــه څــوک چــې امــام یــې پــه دغــه‬ ‫غــرض مقــرر کــړي‪ ،‬دوی پــه خپلــو اتباعــو دا حــرام کــړي چــې د هغــوی‬ ‫پــه نیــزد «ظاملانــو امامانــو» تــه چیرتــه فیصلــه وړانــدې نــه کــړي‪ ،‬نــه د‬ ‫هغــوی پــه صــف کــې جهــاد وکــړي‪ ،‬نــه ورپ�ســې ملونــځ وکــړي او نــه ورتــه‬ ‫زکات ورکــړي‪.‬‬ ‫بیــا یــې پــه دې هــم بــس کــړی نــه دی‪ ،‬بلکــې پــه دیــن کــې د تشــریع پــه‬ ‫تحریــف مســلط شــوي‪ ،‬چــې پــه دې لــړ کــې یــې خپــل اتبــاع نیــغ پــه نیغــه‬ ‫د قــرآن او ســنت څخــه منــع کــړي‪ ،‬هغــوی یــې دېتــه اړ کــړي چــې بایــد‬ ‫احــکام د «امامانــو» د الرې واخلــي‪ ،‬دوی پــه دې کــې دعــوا لــري چــې د‬ ‫دوی امامــان ګویــان قــرآن دی او دغــه قــرآن چــې د مســلمانانو ســره‬ ‫موجــود دی چوپــه خولــه قــرآن دی‪ ،‬بیــا لــه دې هــم ور تیــر شــوي او د‬ ‫نبــي صلــی هللا علیــه وســلم پــه وفــات د شــریعت د توقــف څخــه منکــر‬ ‫‪21‬‬

‫شــوي‪ ،‬دوی دعــوا لــري چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم خپــل اهــل‬ ‫بیتــو تــه ډیــر دا�ســې ځانګــړي احــکام پــټ پری�ښــي وو چــې د هغــه پــه ژونــد‬ ‫کــې ورتــه کــوم ضــرورت نــه و‪ ،‬بیــا پــه دغــې لــړۍ چــې دوی خپلــو امامانــو‬ ‫تــه کــوم درواغ منســوبوي ټــول د دوی پــه ګمــان د نبــوت د علــم میــراث‬ ‫دی چــې هغــوی تــه پاتــې دی‪ ،‬بیــا لــه دې هــم نــور ورتیــر شــوي؛ دعــوا لــري‬ ‫چــې د دوی امامانــو تــه هــم وحــي کیــږي‪ ،‬ترڅــو د خپلــو امامانــو وینــا نــص‬ ‫وګرځــوي چــې د هللا عزوجــل لــه خــوا یــې وحیــې شــوې وي‪ ،‬بیــا یــې دغــه‬ ‫وینــاوې پــه خپلــو فقهــي کتابونــو کــې د وحــي پــه نــوم ذکــر کــړی‪ ،‬پــه دې‬ ‫خاطــر یــې پــه خپــل دیــن کــې اجتهــاد منــع کــړی او څــوک چــې اجتهــاد کــوي‬ ‫هغــه یــې لــه هغــو طواغیتــو څخــه ګرځولــی چــې د هللا تعالــی عزوجــل د‬ ‫قانــون پرتــه پــه بــل څــه فیصلــې کــوي‪.‬‬ ‫دوی یواځــې د قــرآن او ســنت تشــریح د خپلــو امامانــو پــه وینــاو کــې‬ ‫نــه ده راګیــره کــړې او یــا دا چــې دوی د قــرآن او ســنت پــه نصوصــو‬ ‫کــې د خپــل باطنــي درواغــژن مذهــب پــه رڼــا کــې تاویــات وکــړي‪ ،‬بلکــې‬ ‫د تحریــف او تکذیــب خپلــې ژبــې يــې پــه قــرآن او ســنت مســلط کــړي او‬ ‫د د وی پــه نیــزد یواځــې هغــه څــه د بــاور وړ او صحیــح دي چــې د دوی د‬ ‫مذهــب ســره ســمون خــوري‪ ،‬پــه دې اړه دوی پــه جعفر(الصــادق) یــوه‬ ‫درواغژنــه وینــا تــړی چــې وايــي‪« :‬مــا خالــف العامــة فهــو الرشــاد»» دوی‬ ‫د دغــې وینــا ترجمــه دا�ســې کــوي چــې‪ :‬هــر هغــه څــه چــې د اهــل الســنت‬ ‫والجماعــت مخالــف وي هغــه ســمه الره ده « بلکــې د قــرآن کریــم پــه‬ ‫صداقــت ګوتــه پورتــه کــوي؛ دعــوا یــې دا ده چــې د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم صحابــه کرامــو د قــرآن کریــم آیتونــه تحریــف کــړي او د‬ ‫علــي ر�ضــي هللا عنــه او د اهــل بیــت امامــت پــه اړه موجــود آیتونــه یــې‬ ‫تــرې حــذف کــړي دي‪ ،‬همــدا ډول دوی دعــوا لــري چــې صحابــه کرامــو‬ ‫د قــرآن څخــه هغــه آیتونــه حــذف کــړي چــې د ابــو بکــر او عمــر ر�ضــي هللا‬ ‫عنهمــا ‪ ،‬بنــي امیــه او د هــر هغــه چــا پــه لعنــت کــې وارد وو چــې د روافضــو‬ ‫پــه باطــل مذهــب او کفــري ملــت نــه وي‪ ،‬روافــض خپلــو امامانــو تــه یــو‬ ‫دا�ســې مصحــف منصوبــوي چــې هغــه د موجــود قــرآن څخــه پرتــه بــل‬

‫ځانګــړی قــرآن دی‪ ،‬نــو پــه نتیجــه کــې دوی د قــرآن او ســنت پــه اړه هــم‬ ‫د احتــکار نظریــه لــري لکــه چــې دوی د خپــل ځــان لپــاره د قــرآن او ســنت‬ ‫تاویل هم خوندي ســاتلی دی او په خپله خوښــه دوی احکام تاویلوي‪.‬‬ ‫د اچــې روافضــو د خپلــو اتباعــو دیــن پــه خپلــو امامانــو پــورې تړلــی‬ ‫خــو پــه دې یــې بســنه ونکــړه بلکــې؛ د خپلــو اتباعــو دنیــا یــې هــم پــه‬ ‫خپلــو امامانــو پــورې د شــرک العبــادت لــه لیــارې کلکــه وتړلــه؛ هغــوی‬ ‫تــه همیشــه د د خپلــو امامانــو څخــه د فریــاد او دعــاء هڅونــه کــوي‪،‬‬ ‫هغــوی تــه د ذبــح او نــذر‪ ،‬د هغــوی پــه قبرونــو او آثــارو تبــرک حاصلــول‪،‬‬ ‫ترڅــو دوی تــه مالونــه او اوالدونــه ورکــړي‪ ،‬یــا یــې د دوی پــه ګمــان لــه‬ ‫مرضونــو روغ کــړي‪ ،‬دغــه هــر څــه خپــل مذهــب تــه د رابللــو پــه چــوکاټ‬ ‫او خپــل ګونــد ســره د تړلــو پــه چــوکاټ کــې ترســره کیــږي‪.‬‬ ‫لکــه چــې مخکــې مونــږ وویــل دوی خپــل دیــن د امامیــت پــه بنســټ‬ ‫ایښــودی‪ ،‬نــو پــه دې کــې د نــورو بیلګــو راوړلــو تــه ضــرورت نــه لیــدل‬ ‫کیــږي دغــه بنســټ یــې یواځــې د رذالــت لپــاره لویــه بیلګــه کافــي ده‪ ،‬ســره‬ ‫د دې چــې د دوی دیــن د دا ډول خــورا زیاتــو خورافاتــو څخــه ډک دی‪.‬‬ ‫د «خدايي امامت» څخه د امام د نیابت په لور‬ ‫روافــض د امامــت پــه مســئله کــې د خپــل دیــن د ګــڼ شــمیر تغیراتــو‬ ‫څخــه هیــڅ حیــا نــه کــوي‪ ،‬کــوم چــې د دوه پيړیــو پــه اوږدو کــې ترســره‬ ‫شــول‪ ،‬خــو د روافضــو پــه تاریــخ کــې ترټولــو شــرموونکی مــوړ هغــه و‬ ‫چــې کلــه د دوی یوولســم امــام الحســن العســکري بــن علــي الهــادي د‬ ‫دریمــې پیــړۍ پــه نیمــه کــې وفــات شــو او هیــڅ ډول بچــي یــې پــري نښــودل‪،‬‬ ‫نــو روافضــو د خپلــې نظریــې د بقــاء پــه خاطــر یــوه درواغژنــه کیســه‬ ‫جــوړه کــړې او هغــه دا چــې د حســن عســکري د یــوې رومــي وینځــې‬ ‫څخــه ځــوی پیــدا شــو‪ ،‬بیــا د دوی پــه ګمــان خپلــې مــور دغــه ماشــوم د‬ ‫واکمنانو څخه پټ وســاته چې لوی �شــي‪ ،‬بیا یې په کیســه کې لږ بدلون‬ ‫وکــړ چــې دغــه کوچنــۍ ماشــوم دښــمنانو تــه پــه الس ورغــی خــو هغــه‬ ‫تــرې د عــراق د ســامراء پــه یــو غــار کــې پــټ شــو‪.‬‬ ‫کله چې بیا د دوی د مهدي د ورکیدو نیټه اوږده شوه‪ ،‬په اړه یې د‬ ‫اتباعــو پوښــتنې ډیــرې شــوې او هغــوی غوښــتل چــې خپــل امــام وګــوري‬ ‫ترڅــو تــرې خپــل شــریعت مخامــخ واخلــي‪ ،‬نــو دجاالنــو دعــوا وکــړه چــې‬ ‫هغــه د خلکــو څخــه پــټ دی‪ ،‬هغــوی یــې ن�شــي لیدلــی‪ ،‬هغــه یواځــې عثمــان‬ ‫بــن ســعید العمــر لیدلــی �شــي‪ ،‬عثمــان هــم خلکــو تــه یــو لیــک راښــکاره‬ ‫کــړ چــې د هغــه پــه ګمــان د دوی د مهــدي پــه الس لیــکل شــوی و او پکــې‬ ‫دا خبــره هــم وه چــې عثمــان د خلکــو د ځوابونــو اختیــار لــري‪ ،‬خلکــو‬ ‫تــه امــام علــم رســولی �شــي‪ ،‬او د خلکــو څخــه خمــس هــم راغونډولــی‬ ‫�شــي‪ ،‬چــې وروســتی خبــره یــې ډیــره مهمــه ده کومــه بــه چــې وروســته مونــږ‬ ‫تشــریح کــوو‪.‬‬ ‫کلــه چــې د دوی د دولســم امــام محمــد بــن الحســن العســکري‬ ‫مرســتیاالن راښــکاره شــول نــو د دوی پــه نیــزد د امامــت دوره پــای تــه‬ ‫ورســیده او د غیبوبیــت دوره پیــل شــوه‪ ،‬کومــې تــه چــې دوی الغیبــة‬ ‫الصغــری وايــي‪ ،‬ځکــه چــې پــه دغــې مرحلــه کــې د امــام نائبیــن موجــود‬ ‫دي؛ د هغــه پــر ځــای کار کــوي او د راف�ضــي طواغیتــو لپــاره د هغــوی‬ ‫فاســده نظریــه ســاتي‪.‬‬

‫دغــه د الغیبــة الصغــری مرحلــه نــږدې اویــا کالــه وچلیــده‪ ،‬چــې پــه‬ ‫دغــې مرحلــه کــې څلــور کســان پرلپ�ســې راغلــل او د امامــت د نائبانــو پــه‬ ‫څیر وچلیدل‪ ،‬لومړی یې عمري‪ ،‬بیا د هغه ځوی محمد چې څلویښت‬ ‫کال موجــود بیــا حســین التوبخــي او بیــا علــي املســیري چــې پــه دې ســره‬ ‫دغــه مرحلــه پــه کال ‪329‬ه کــې پــای تــه ورســیده‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه‬ ‫هغــه مهــال چــې کلــه دوی پــوه شــول چــې د یــو انســان د ورکیــدو لپــاره‬ ‫معقولــه زمانــه پــای تــه ورســیده او نــور پــه خلکــو د الغیبــة الصغــری‬ ‫درواغ نــه چلیــږي‪.‬‬ ‫لــه دې وروســته (الغيبــة الكبــرى) مرحلــه پیــل شــوه‪ ،‬چــې عامــو‬ ‫خلکــو تــه د دغــې مرحلــې پــه اړه د پوښــتنې اجــازه نشــته‪ ،‬نــه د امــام د‬ ‫ځــای او د راښــکاره کیــدو د مهــال ویــش پــه اړه‪ ،‬دغــه مرحلــه هــم د‬ ‫دغــې ورځــې نــه پيــل او د نــن ورځــې پــورې چلیــږي‪ ،‬پــه دې ســره روافضــو‬ ‫‪ ۱۰۰۰‬کالــه بغیــر لــه کــوم ښــکاره امامــه تیــر کــړل‪ ،‬د دې مرحلــې پــه‬ ‫اوږدو کــې راف�ضــي مالیانــو د خپلــو امامانــو پــه ژبــه یــو شــمیر احادیــث‬ ‫درواغ وتــړل‪ ،‬کوښــښ یــې دا و چــې څرنګــه د غیبوبیــت لــه دغــې ډرامــې‬ ‫څخــه و اوځــي؟ د دې لپــاره یــې یــو شــمیر حلــوالت وړانــدې کــړل چــې پــه‬ ‫ایــران کــې اوســنی والیــة الفقیــه یــې د ټولــو لــوړ پرمختــګ دی‪ ،‬ځکــه خــو‬ ‫مونــږ ګــورو چــې دوی لږیــا دي دې زمانــې تــه د ظهــور زمانــه وايــي‪ ،‬معنــا‬ ‫دا چــې د دوی مهــدي بــه راښــکاره �شــي او د دوی لپــاره یــو اســامي عــادل‬ ‫حکومــت جــوړ کــړي چــې پــه هغــې کــې بــه د آل بیــت د دښــمنانو یعنــې اهــل‬ ‫ســنت څخــه انتقــام واخیســتل �شــي او دنیــا بــه د عدالــت څخــه دا�ســې‬ ‫ډکــه کــړي لکــه چــې د ظلــم څخــه ډکــه ده‪.‬‬ ‫د حیرانتیا ‪ ۱۰۰۰‬کاله‪...‬‬ ‫د روافضــو طواغیــت د خپلــو اعمالــو پــه شــر کــې واقــع شــول او د‬ ‫«خدايــي امامــت» کومــه لومــه چــې یــې خلکــو تــه غوړولــې وه پــه هغــې کــې‬ ‫پــه خپلــه ونښــتل‪ ،‬دوی خپلــه پــه دې پــوه شــول چــې هغــه زنځریرونــه‬ ‫پــه کومــو چــې مونــږ خلــک تــړل اوس د دوی الســو او پښــو تــه پریوتــل‪،‬‬ ‫ځکــه دوی مخکــې خپــل ټــول کارونــه پــه یــو امــام پــورې تړلــي وو‪ ،‬لکــه‬ ‫تشــریع‪ ،‬اجتهــاد‪ ،‬د حــدود قیــام‪ ،‬جنــګ‪ ،‬د خمــس اخیســتل‪ ،‬زکات او‬ ‫دا�ســې نــور‪ ،‬دوی بــه خلــک لــه دې منــع کــول چــې پــه دغــو مناصبــو کــې‬ ‫هیــڅ یــو پــه غــاړه وانښــلي کــه هغــه هرڅــوک وي‪ ،‬نــو پــه نتیجــه کــې دوی‬ ‫هــم اوس لــه هغــې اســتفاده ن�شــي کولــی‪ ،‬ځکــه چــې امــام نشــته‪ ،‬د هغــه‬ ‫مــرګ او بــل امــام ودرول نــا شــونی کار دی ځکــه دوی د امامــت درجــه‬ ‫پــه دولســم درولــې‪ ،‬همــدا ډول د نیابــت دعــوا هــم ګرانــه ده‪ ،‬ځکــه چــې‬ ‫دعویــدار یــې ســخت ډیــر دي بلــه دا ده چــې کــوم صالحیــات او مالونــه‬ ‫د دوی پــه الس کــې وي نــو دوی بــه ډیــر ژر ګمــراه �شــي (ځکــه چــې پــه‬ ‫دغــه مــوده کــې د څلــورو نایبانــو پــر ځــای دیــرش امامــان وجــود لــري‬ ‫چــې روافــض یــې هــم نــه منــي‪ ،‬دغــه ټــول د امــام پــه نــوم خمــس او زکات‬ ‫راغونــډوي) نــو دلتــه د روافضــو لپــاره دا ضــروري وه چــې یــو دا�ســې‬ ‫چــل وکــړي ترڅــو د خپــل دیــن پــه جوړولــو کــې اســتمرار پیــدا کــړي او د‬ ‫«خدايــي امامــت» نظریــې تــه وده وکــړي‪.‬‬ ‫پــه دې توګــه د روافضــو عقیــده پــه دغــې مــوده کــې د ســخت لــړزان‬ ‫ســره مــخ شــوه او ډیــر تــرې ځکــه ووتــل چــې دغــه عقیــده پــه خپــل منــځ‬ ‫مقاله‬

‫‪22‬‬

‫کــې ســره تضــاد لــري‪ ،‬ځکــه دوی خپــل دیــن پــه دا�ســې یــو امــام پــورې‬ ‫تړلــی چــې د هغــه بغیــر لــه قصــو او خرافاتــو هیــڅ وجــود نشــته‪ ،‬د دوی‬ ‫لــه درواغژنــو طواغیتــو یــو تــن چــې دوی ورتــه (الصــدوق) وايــي‪ ،‬هغــه‬ ‫د (الغيبــة الكبــرى) د پيــل پــه مهــال د روافضــو حــال دا�ســې بیانــوي‪« :‬‬ ‫زیاتــره شــیعه ګان چــې بــه مــا تــه راتلــل نــو هغــوی بــه د امــام پــه دغــه نــه‬ ‫شــتون (غایبیــدو) کــې ډیــر شــکمن و او پــه خپــل امــام کــې ورتــه شــبهه‬ ‫پیــدا شــوې وه» یــو بــل طاغــوت النعمانــي وايــي‪ « :‬لــه دې بــه بلــه کومــه‬ ‫لویــه حیرانتیــا وي چــې ډیــر زیــات خلــک پــه ډلــو ډلــو لــه دې عقیــدې ووتل‬ ‫او ډیــر کــم پکــې پاتــې شــو؟! ځکــه چــې خلــک پــه شــک کــې دي»‬ ‫توقیفیان او حرکیان‬ ‫د «خدايــي امامــت د نظریــې» د پرمختــګ پــه مراحلــو کــې تــر ټولــو‬ ‫مهــم پرمختــګ دا و چــې دوی یــوه نــوې نظریــه راپیــدا کــړه او هغــه یــې‬ ‫د «انتظــار» پــه نــوم ونومولــه‪ ،‬بیــا د دغــې مرحلــې پــه تاویــل کــې دوه‬ ‫موقفونــه مخــې تــه راغلــل‪ :‬لومــړی (توقیفــي) لــه دې مــردا دا و چــې د‬ ‫امــام د راتلــو پــورې د تقیــې د ســیوري النــدې ځانونــه غلــي کــړئ‪ ،‬دویــم‬ ‫(حرکــي) او هغــه دا چــې د امــام د راتلــو لپــاره بایــد مونــږ حالــت برابــر‬ ‫کــړو‪ ،‬دومــره ځــواک ولــرو چــې زمونــږ واکمنــي وي او لــه دښــمنانو د‬ ‫امــام ویــره ورکــه �شــي ترڅــو هغــه د فیصلــې کولــو لپــاره راښــکاره �شــي‬ ‫او دیــن قایــم �شــي‪.‬‬ ‫هــر چــې (توقفــي) مذهــب دی نــو هغــوی بیــا پــه دې اړه ډیــره ســختي‬ ‫کــړې ده چــې بایــد د «اســامي دولــت» د قیــام لپــاره هیــڅ ډول حرکــت‬ ‫ونکــړی �شــي او د آل بیــت د واکمنــۍ د راســتنیدو پــه نــوم تحریــک او‬ ‫اتبــاع پیــدا نکــړی �شــي‪ ،‬دوی پــه دې بــاب کــې محمــد الباقــر تــه یــو وینــا‬ ‫منســوبوي چــې هغــه ویلــي‪ « :‬د مهــدي څخــه مخکــې چــې د هــر چــا بیــرغ‬ ‫پورتــه شــو هغــه طاغــوت دی او د هللا تعالــی پرتــه یــې عبــادت کیــږي او د‬ ‫مهــدي لــه ظهــور وړانــدې چــې هــر بیعــت قایــم شــو نــو هغــه د کفــر‪ ،‬نفــاق‬ ‫او د درغلیــو بیعــت دی»‪.‬‬ ‫پــه دغــه ډول خلکــو کــې (اخبــاري) تــګالره خپــره شــوه‪ ،‬دغــه تــګالره‬ ‫پــه درواغــو ځــان تــه اهــل الحدیــث وايــي‪ ،‬خپــل مالیــان د اجتهــاد څخــه‬ ‫منــع کــوي او هــم خپــل جاهــان د تقلیــد څخــه منــع کــوي او ټولــو تــه‬ ‫یواځــې د هغــو اثــارو د اخیســتو وصیــت کــوي چــې د دوی امامانــو تــه‬ ‫منســوب دي‪ ،‬پــه دې اړه دوی پــه درواغــو کــې لــه حــده زیاتــی کــړی‪،‬‬ ‫هــم یــې پــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‪ ،‬هــم یــې د هغــه پــه آل بیــت‬ ‫آن تــردې چــې پــه خپــل مهــدي یــې هــم درواغ تړلــي‪ ،‬مونــږ دا�ســې ویلــي‬ ‫شــو‪ :‬د روافضــو پــه دیــن کــې چــې کــوم درواغ‪ ،‬بدعــات‪ ،‬خرافــات‪ ،‬پــه‬ ‫اســام او مســلمانانو او پــه قــرآن کریــم نیوکــې دي دغــه ټولــې د همــدې‬ ‫(اإلخباريينــو) د الس وهنــې نتیجــه ده‪ ،‬پــه دې توګــه االخباریــون پــه‬ ‫خپلــه فاســده نظریــه «خدايــي امامــت» بــس نــه کــړه بلکــې د بشــریت‬ ‫تاریــخ یــې لــه ســره ولیکــه ترڅــو د دوی د باطلــې نظریــې ســره ســمون‬ ‫وخــوري او هــم یــې د مســتقبل پــه اړه د خپلــې نظریــې ســره ســمون‬ ‫خوړونکــې لیکنــې وکــړې‪.‬‬ ‫پــه دې بنــاء د (التوفیقــي) نظریــې خاونــدان د روافضــو د ټولــو‬ ‫دولتونــو څخــه ســلبي نظریــه لــري‪ ،‬او د (الوصيــة)و (النــص)‪،‬‬ ‫‪23‬‬

‫(العصمــة)‪( .‬االنتظــار) او نــورو نظریــو لــه مخــه یــې د دغــو دولتونــو‬ ‫مشــروعیت رد کــړی دی‪ ،‬ځکــه دغــه دولتونــه د راف�ضــي دیــن لــه مخــه‬ ‫د شروطو سره موافقت نه لري او همدا ډول په مهدي د دوی ایمان‬ ‫او دا چې اوس د مهدي د انتظار مهال راغلی او دغه باچاهان باید لرې‬ ‫کــړی �شــي چــې د مهــدي د مشــکل د عــذر پــه اســاس پــه خلکــو حکومتونــه‬ ‫کــوي‪ ،‬دوی وايــي بایــد د مهــدي څخــه غوښــتنه و�شــي چــې نــور راووځــي او‬ ‫خپــل دولــت ځانتــه حوالــه کــړي‪ ،‬اګــر چــې دوی وايــي د مهــدي د راوتلــو‬ ‫ځانګــړې عالمــې دي چــې ال تــر اوســه نــه دي راغلــي‪.‬‬ ‫هــر چــې د بلــې نظریــې خاونــدان دي نــو هغــوی نــور پــه خپــل جمــود او‬ ‫انتظــار پاتــې کیــدل مشــکل شــول اګــر چــې د (خدايــي امامــت) پــه نظریــه‬ ‫او د هغــې پــه باطلــو شــرطونو ایمــان لــري‪ ،‬خــو دوی هغــه مهــال د ذلــت‬ ‫او خجالــت ســره مــخ �شــي چــې کلــه د خپلــې بدعــي باطلــې نظریــې ضعــف تــه‬ ‫وګــوري او د مقابــل لــوري د اعتــراض ځــواب ونــه لــري‪ ،‬نــو ځکــه دوی‬ ‫د انتظــار د جمــود څخــه د وتلــو لپــاره خوځښــت پیــل کــړ او پــه دغــه کار‬ ‫کــې یــې د معتزلــه ګمــراه ډلــې عقلــي منهــج اختیــار کــړ او د هغــوی د اجتهــاد‬ ‫او مناظــرې اصــول یــې خپــل کــړل‪ ،‬ترڅــو پــه دې ســره د روافضــو‬ ‫ظواغیت(اصولیییــن) د ځــان لپــاره پــه ارام ســره الره خالصــه کــړي‬ ‫اجتهاد وکړی �شــي او ځان ته مقلدین او اتباع پیدا کړي‪ ،‬په دې لړ کې‬ ‫دوی د توقیفیــون د نظریــې ســره ســم یــو شــمیر ســاقط شــوي احــکام‬ ‫بیــا جــاري کــړ؛ لکــه د جمعــې ملونــځ‪ ،‬حســبه‪ ،‬جنــګ‪ ،‬حــدود نافــذول او‬ ‫مشــري‪ ،‬خــو دغــه ټــول د روافضــو د دیــن ســره ســم نــه د اســامي دیــن‬ ‫ســره‪.‬‬ ‫( د فقیه د نیابت) نظریه‬ ‫دغــه اصولــي طواغیــت بیــا پــه دې هــم وتوانیــدل چــې خپــل ځــان تــه د‬ ‫اجتهــاد دروازه خالصــه کــړي‪ ،‬او د (خدايــي امامــت) قلــف مــات کــړي؛ د‬ ‫کــوم پــر بنســټ چــې پــر دوی دروازه بنــده وه‪ ،‬همــدا ډول یــې هغــه غوټــه‬ ‫هم خالصه چې اخباریینو د علم په اړه تړلې وه او هغه دا چې هر هغه‬ ‫علــم چــې د انبیــاؤاو امامانــو پرتــه وي هغــه ظنــي دي او پــه دې اړه یــې د‬ ‫عمــل اجــازه نــه ده ورکــړې‪ ،‬لیکــن اصولیانــو یــوه بلــه پلمــه راویســتله‬ ‫چــې نــوم یــې ورتــه د مهــدي څخــه (د فقهــاؤ عــام نیابــت) کیښــود‪ ،‬پــدې‬ ‫اړه یــې یــو شــمیر درواغــژن روایتونــه او مســائل هــم جــوړ کــړل‪ ،‬لکــه‬ ‫خپلو امامانو ته دا�سې روایت منسوبول چې دا کار روا کوي‪ ،‬یا دا چې‬ ‫مهدي د دوی څارنه کوي دوی له خطا ساتي او له بدیو یې منع کوي‪،‬‬ ‫او پــه دې اړه د معتزلــه و د (لطــف) عقیــده کاروي او وايــي چــې مهــدي‬ ‫د ضــرورت ســره ســم راوځــي‪ ،‬د خطایانــو تــدارک کــوي او کــه چیرتــه د‬ ‫فقهــاؤ اجمــاع خطــا وي نــو هغــه ماتــوي او د یــو تــن پــه ژبــه خپلــه وینــا‬ ‫ښــکاره کــوي‪.‬‬ ‫خــو چــې کلــه پــه زیــر ســره وګــورو دغــه د (فقیــه د نیابــت) نظریــه‬ ‫اصــا هغــه مهــال رامنځتــه شــوه چــې کلــه د امــام د نــه موجودیــت پــر‬ ‫مهال د خمس مسألې سره دوی مخ شول‪ ،‬دوی د خپلو مالونو خمس‬ ‫امــام تــه ورکــوي‪ ،‬نــو کلــه چــې هغــه نــه و موجــود او طواغیــت د خپلــو‬ ‫نظریاتــو د پراختیــا لپــاره د خپلــو اتباعــو د مــال خوړلــو پــه چــل نــه‬ ‫پوهیــدل ځکــه امــام موجــود نــه و‪ ،‬نــو دوی اجتهــاد وکــړ او د خمــس‬

‫لپــاره یــې الره خالصــه کــړه‪ ،‬کلــه چــې دغــه الره خالصــه شــوه نــو بیــا‬ ‫پــه تدریــج ســره یــو شــمیر نــورې الرې هــم خال�صــې شــوې‪ ،‬پــه دې اړه د‬ ‫دوی یــو شــیخ الکرکــي وايــي‪« :‬امانتګــر فقیــه چــې د فتــوا شــرطونه پکــې‬ ‫پــوره وي هغــه د امــام لخــوا ودرول شــوی دی»‬ ‫پــه همــدې توګــه د روافضــو طواغیتــو پیــل وکــړ او د خپلــو امامانــو‬ ‫پــر ځــای یــې کار پیــل کــړ‪ ،‬د هغــوی ســره یــې پــه ارام ارام ځــان مشــابه‬ ‫کــول پیــل کــړ او د خپــل ځــان لپــاره یــې هغــه څــه ثابــت کــړل چــې امامانــو‬ ‫پــورې خــاص وو‪ ،‬لکــه د قانــون او تشــریع جوړونــه‪ ،‬اجتهــاد‪ ،‬قضــاء‪،‬‬ ‫رئاســت او دا�ســې نــو‪( ،‬د فقیــه لــه نیابــت) څخــه یــې بیــا دا ګټــه هــم‬ ‫اخیســته چــې پــه خپلــو حاکمانــو زور راوړي اودوی تــه د اجتهــاد اجــازه‬ ‫وکــړي‪ ،‬کــه دا�ســې ونکــړي نــو دوی بــه طواغیــت او مشــرکین �شــي‪ ،‬د‬ ‫دوی دغــه کار بیــا د نصــاراو د باباګانــو ســره کــټ مــټ یــو شــان شــو چــې‬ ‫د خپــل ضعــف پــر مهــال بــه یــې د باچاهانــو د حکــم د مشــروعیت لپــاره‬ ‫اجــازه شــرط ګرځولــه او دا�ســې ګمــان بــه یــې کاوه چــې دوی پــه دغــه کار‬ ‫کــې د عی�ســی علیــه الســام نایبــان دي‪.‬‬ ‫د «فقیه د نیابت» څخه د «فقیه تر والیته»‪..‬‬ ‫کیدی�شــي چــې صفــوي دولــت لومــړی هغــه راف�ضــي دولــت وي چــې‬ ‫طواغیــت یــې د مهــدي پــه نیابــت عهــده کاروي‪ ،‬کلــه چــې طهماســب بــن‬ ‫إســماعيل الصفــوي خپــل یــو مــا کرکــي تــه فیصلــه وســپارله او هغــه‬ ‫یــې پــه دې شــرط د مهــدي نایــب مقــرر کــړ چــې د بــاد فــارس د بادشــاهۍ‬ ‫لپــاره هغــه تــه اجــازه ورکــړي‪ ،‬ترڅــو پــه دې ســره د روافضــو او د‬ ‫صوفــي باطنــي قزلبا�شــي مرســتندویانو زړونــه ځــان تــه د عثمانیانــو پــر‬ ‫خــاف رامــات کــړي‪.‬‬ ‫خو د «مهدي د نائبانو» څخه د حکامو لپاره د اجازې دغه شرط‬ ‫د یــو قانــون پــه توګــه ځکــه ځــای ونــه نیــوه چــې لومــړی خــو د دوی‬

‫بادشــاهان لــه دې تښــتیدل او دویمــه دا چــې د «فقیــه د نیابــت» مقــام‬ ‫اصــا د اخباریینــو لخــوا ونــه منــل شــو‪ ،‬لیکــن د دې باجــود راف�ضــي‬ ‫طواغیــت لږیــا وو خپــل اتبــاع یــې پــه دغــې نظریــه زیاتــول‪ ،‬تــردې چــې د‬ ‫تاریــخ پــه اوږدو کــې یــې پــوره ځــواک ترالســه کــړ‪ ،‬لکــه چــې د قاجاریینــو‬ ‫پــه زمانــه کــې وشــول‪ ،‬خــو د حکامــو او د راف�ضــي طواغیتــو ترمنــځ‬ ‫د عالقــي د نــه ټینګښــت تــه پــه کتلــو پــه روافضــو کــې یــوه بلــه نظریــه‬ ‫هــم راپیــدا او ځواکمنــه شــوه او هغــه دا چــې بایــد واک د روافضــو د‬ ‫طواغیتو په الس کې وي او د هغوی په خوښــه ترې هغه چاته حصه‬ ‫ورکــول کیــږي چــې د دوی خــوښ �شــي‪ ،‬راف�ضــي مالیــان بــه یواځــې لــه دې‬ ‫څخــه پــه دینــي پلــو مشــري لــري‪.‬‬ ‫په دې توګه د هغې تنګۍ وروسته چې د (خدايي امامت) له نظریې‬ ‫او د هغې د شروطو څخه خلک په تنګ راغلي و او هم د غیبتوبیت او‬ ‫انتظــار د نظریــو څخــه‪ ،‬خــو اوس پــه چوپــه خولــه دوی پــه خپلــو باطلــو‬ ‫نظریاتــو کــې بدلونونــه راولــي او یــا لــږ تــر لــږه د ځــان لپــاره د حکومــت د‬ ‫قیــام پــه خاطــر الرې پیــدا کــوي‪ ،‬ترڅــو پــرې دوی خپلــې قضیــې فیصلــه‬ ‫کړي‪ ،‬لکه د سنګرونو ساتل‪ ،‬د حدودو قیام‪ ،‬د خمس او زکات جمع‬ ‫او دا�ســې نور چې ټولنه ورته اړتیا لري‪ ،‬په دې لړ کې د دوی ســره یوه‬ ‫بلــه نظریــه پیــدا شــوه چــې پــه هغــې د دوی وروســتنی طاغوتــي حکومــت‬ ‫والړ دی او هغــه د «واليــة الفقيــه» نظریــه ده‪ ،‬چــې پــه راتلونکــو برخــو‬ ‫کــې بــه پــه همدغــې بحــث و�شــي بــاذن هللا تعالــی‪.‬‬ ‫د هللا عزوجــل نــه ســوال دی‪ ،‬چــې مونــږ تــه فائــده مــن علــم راکــړي‬ ‫او بیــا راتــه پــه دغــه علــم فائــده راکــړي او مونــږ تــه ســمه الر وښــايي‪،‬‬ ‫والحمــدهلل رب العاملیــن‪.‬‬

‫رافيض طواغیت خپلو اتباعو ته د رشک ښوونه کوي‬

‫مقاله‬

‫‪24‬‬

25

26

‫شهيدان‬ SHUHADA

‫ابو صباح تقبله الله په ختیځه آسیا کې د مجاهدینو رسه یوځای شو‪ ،‬څوک چې وروسته د خالفت د بیعت الندې شول‬

‫د مالیزیــا یــو ځلمــی‪ ،‬چــې ثابــت قدمــه او د جهــاد پــه الر ـکـې صابــر‬ ‫و‪ ،‬تردې چې شهادت یې ترالسه کړ‪ -‬نحسبه وهللا حسيبه‪ -‬د خپلو‬ ‫ورونــو ترمنــځ پــه عاجــزۍ مشــهور‪ ،‬د شــپې پــه تهجــدو والړاو د ورځــې‬ ‫روژه‪ ،‬همیشــه قـرآن لوســتل‪ ،‬حفــظ کــول او پکــې تدبرکــول؛ دغــه د‬ ‫جهــاد پــه خــاوره د هغــه ورځنــی کار و‪ ،‬د ورونــو پــه مرســته ـکـې لــوی‬ ‫الس‪ ،‬پــه پخلــي او هــر خدمــت ـکـې مخکــې‪ ،‬مخکــې‪ ،‬د رحمــن ذات‬ ‫ذکــرهیــڅ کلــه نــه هیــرول؛ دغــه د شــهادت تــرورځــې د هغــه عمــل و‪،‬‬ ‫خایســته اخالقــو او پــه مســلمانانو نرمــي کولــو هغــه د خپلــو ورونــو‬ ‫ترمنــځ ډیــرمحبــوب کــړاو د کفــارو ســره ډیــربغــض او دښــمنۍ هغــه‬ ‫د خپلــو دښــمنانو ترمنــځ مطلــوب کــړ‪ ،‬د هغــه د هــوډ ځــواک او پــه‬ ‫کفــارو ســخت زړيتــوب د خپــل هیــواد د طاغوتــي حکومــت پــه لیکــو‬ ‫ـکـې رعــب خپــور کــړ‪.‬‬ ‫کلــه چــې یــې د جهــاد غــږ تــر غــوږه ورســید نــو د هللا عزوجــل او‬ ‫د هغــه د رســول نــداء تــه پــه لبیــک ویلــو پــه ‪۲۰۰۶‬م ـکـې فليپيــن تــه‬ ‫ورســید او د «ابــو ســیاف» اســامي تحریــک ډلــې ســره یوځــای شــو‪،‬‬ ‫هغــه مهــال د دغــه تنظیــم مشــري الشــیخ القذافــي جنجالنــي کولــه‬ ‫او پــه ملتیــا ورســره د مالیزیــا او اندونیزیــا ورونــه هــم وو‪ ،‬ابــو صبــاح‬ ‫هلتــه لــږه مــوده پاتــې شــو او بیــا خپــل هیــواد او خپلــې ســیمې «ســباح»‬ ‫تــه راســتون شــو‪ ،‬د ځــان ســره یــې د جهــاد عقیــده او دا هــوډ لــه‬ ‫ســنګره راوړ چــې پــه خپلــه ســیمه ـکـې بــه د جهــاد جبهــه خالصــوي‪،‬‬ ‫خــو هللا عزوجــل تــه بــه منظــوره نــه وه ‪-‬هغــه قــادر ذات دی چــې‬ ‫څــه وغــواړي هغــه کــوي‪ -‬د مالیزیــا طاغــوت بنــدي کــړ او د صبــر او‬ ‫ثبــات دغــه زمــری دوه کالــه پــه پنجــرو ـکـې و‪ ،‬هرڅومــره چــې دښــمنانو‬ ‫‪27‬‬

‫مکــرجــوړ کــړ؛ د هغــو ش علمــاء ســوء مکــرچــې د جهنــم دروازو تــه‬ ‫بلونکــي او د ســپيڅلي جهــاد څخــه منــع کوونکــي دي او یــا د هغــو بــې‬ ‫غیرتــو مکــرچــې د جهــاد پــه الره یــو ځــل روان شــول‪ ،‬بیــا یــې پریښــود‬ ‫او پــه خپلــو پونــدو ســتانه شــول‪ ،‬ورور صبــر وکــړ او ثابــت قدمــه و‬ ‫اوســید‪ ،‬د دښــمن پــه تعذیــب او شــکنجو یــې نــور هــم ایمــان او یقیــن‬ ‫زیــات شــو‪ ،‬پــه زنــدان ـکـې بــه یــې خپــل وخــت پــه عبــادت او د زنــدان لــه‬ ‫نــورو ورونــو څخــه پــه علــم زده کولــو تیــروو‪ ،‬یــو بــل تــه بــه یــې د صبــر‬ ‫او ثبــات نصیحتونــه کــول او همیشــه بــه یــې د هللا عزوجــل څخــه‬ ‫غوښــتل چــې بیرتــه یــې د مجاهدینــو صــف تــه ســتون کــړي‪.‬‬ ‫پــه کال ‪ ۲۰۰۸‬م ـکـې ابــو صبــاح لــه زندانــه رابهــر شــو‪ ،‬اګــر چــې‬ ‫مالیــزي طاغوتــي حکومــت همیشــه د هغــه څارنــه کولــه او پــه هــر‬ ‫ځــای ـکـې ورپ�ســې و‪ ،‬لیکــن ورور هیــڅ کمــزوري ونــه ښــودله او نــه د‬ ‫مجاهدینــو لیکوتــه لــه ســتنیدو نــا امیــد شــو‪ ،‬تــردې چــې هللا عزوجــل‬ ‫پــرې پــه کال ‪۲۰۱۱‬م ـکـې یــو ځــل بیــا د فلیپيــن خــاورې تــه د هجــرت‬ ‫احسان وکړ‪ ،‬کله چې مالیزي حکومت ته معلومه شوه چې ورور یو‬ ‫ځــل بیــا د فليپيــن جهــادي خــاورې تــه رســیدلی نــو ســخت غوصــه شــو‬ ‫او د فليپیــن د صلیبــي حکومــت ســره یــې د مجاهدینــو او مهاجرینــو‬ ‫پــر خــاف عملیاتــو ـکـې برخــه واخیســته‪ ،‬د کفــارو لخــوا چــې پــه‬ ‫مجاهدینــو هرڅومــره حــاالت ســخت شــول‪ ،‬لیکــن هغــوی صابــره‬ ‫او د هللا عزوجــل پــه وعــده بــاور لرونکــي وو‪ ،‬دغــو ټولــو مشــکالتو‬ ‫هغــوی نــور هــم د خپلــو ورونــو مینــې او د کافــر دښــمن دښــمنۍ تــه‬ ‫وهڅــول‪.‬‬ ‫لــه اوږدې مــودې جهــاد‪ ،‬مشــکالتو او ازموینــو وروســته ورونــو تــه‬ ‫شهيدان‬

‫په ختیځه آسیا کې د خالفت غازیان د کفر د مقابلې لپاره روزنه اخيل‬

‫د اســامي دولــت د قیــام زیــری راغــی او دا دا�ســې امیدونــه او خوبونــه‬ ‫وو چــې هللا عزوجــل مســلمانانو تــه د ډیــرو کړاوونــو وروســته ريښــتیا‬ ‫کــړ؛ هغــه خالفــت چــې ډیــره زمانــه ورک و او دغــه ورور او نــورو‬ ‫ورونــو یــې پــه فلیپيــن او نــوره نــړۍ ـکـې انتظــارکاوه‪ ،‬نــو ســمدس ورور‬ ‫ابــو صبــاح د دغــې کاروان ســره د یوځــای کیــدو لپــاره مخکــې والــی‬ ‫وکــړ‪ ،‬هغــه او د هغــه مجاهــدو؛ مهاجــرو او انصــارو ورونــو د خلیفــه‬ ‫املســلمین ســره پــه کال ‪۲۰۱۴‬م ـکـې بیعــت وکــړ‪ ،‬کلــه چــې د فلیپیــن‬ ‫صلیبــي حکومــت پــه دغــه ګــروپ خبــر شــو؛ چــې د خالفــت غازیــان‬ ‫پــه ســیمه ـکـې وجــود لــري نــو د هغــوی د لــه منځــه وړلــو او د اســام د‬ ‫رڼــا د مــړه کولــو لپــاره یــې پــرې جنــګ پیــل کــړ‪ ،‬لیکــن ورور او د هغــه‬ ‫ملګــري ثابــت قدمــه‪ ،‬صبــرکوونکــي او د خالفــت ســره پــه خپــل بیعــت‬ ‫کلــک والړوو‪ ،‬نــه یــې شــاتګ کــوو او نــه پکــې ویــره وه‪ ،‬ورور بــه همیشــه‬ ‫خپلــو ورونــو تــه پــه مشــکالتو‪ ،‬ازموینــه‪ ،‬د دنیــا بــه پریښــودلو او د‬ ‫آخــرت پــه محبــت د صبــر او ثبــات نصیحــت کــوو‪ ،‬هللا عزوجــل پــه‬ ‫هغــوی خایســته ازموینــه وکــړه‪ ،‬تــردې چــې ځینــې ورونــه شــهیدان‬ ‫شــول او خپــل لــوظ یــې د هللا عزوجــل ســره پــوره کــړ او ځینــې یــې‬ ‫پــه انتظــار دي او هیــڅ ډول بدلــون پکــې نــه دی راغلــی‪ ،‬اګــر چــې‬ ‫صلیبيــان‪ ،‬منافقیــن او کفــار هــر ډول پالنونــه ورتــه جــوړ دي‪.‬‬ ‫ورور ابــو صبــاح د فليپیــن پــه خــاوره پــه ګــڼ شــمیر غزاګانــو ـکـې‬ ‫برخــه واخیســته‪ ،‬چــې د هغــې لــه جملــې څخــه؛ د جولــو ســولو ټاپــو‬ ‫جګــړه‪ ،‬د ماغویندانــو ســیمې جګــړه او د باســیالن ټاپــو جګــړه شــاملې‬ ‫وې‪ ،‬ورور ابــو صبــاح بــه همیشــه مجاهدینــو تــه بلنــه کولــه چــې د یــو‬ ‫بیــرغ النــدې راجمــع �شــي‪ ،‬چــې هغــه د خالفــت بیــرغ دی‪ ،‬پــه همدغــه‬ ‫خاطــر یــې پــه کال ‪ 2016‬ـکـې د مالیزیــا او اندونیزیــا د مهاجرینــو یــوه‬

‫کتیبــه جــوړه کــړه او املهاجریــن نــوم یــې پــرې کیښــود‪ ،‬دویــم ځــل یــې د‬ ‫خلیفــه ســره بیعــت وکــړ‪ ،‬بیــا دغــه ټــول مجاهدیــن د هغــه عــام امیــر‬ ‫الشــيخ أبــو عبــد هللا الباســاني حفظــه هللا د اطاعــت النــدې راغلــل‬ ‫چــې د اســامي دولــت لخــوا پــه ســیمه ـکـې مقــرر شــوی دی‪.‬‬ ‫پــه شــوال ‪۱۴۳۷‬ه‍ـ ـکـې د باســیالن ټاپــو پــه خــاوره د الشــیخ ابــو‬ ‫عبــد هللا پــه مشــرۍ د جنــود الرحمــن او جنــود الشــیطان جګــړه پیــل‬ ‫شــوه‪ ،‬دغــه جګــړه پــوره یــوه میاشــت روانــه وه‪ ،‬د جګــړې پــه یــوســهار‬ ‫ابــو صبــاح لــه خوبــه وختــي راویــښ شــو‪ ،‬د خپــل عــادت ســره ســم د‬ ‫ورونــو لپــاره د خــوراک پــه تیارولــو مشــغول شــو‪ ،‬کلــه چــې خــوراک‬ ‫تیــارشــو‪ ،‬نــو پــه غــوږ یــې د دوه کښــتیو غــږ راغــی‪ ،‬چــې کلــه یــې وکتــل‬ ‫نــو دوه جنګــي (‪ )10-OVI‬ډولــه کښــتۍ د دوی د معســکر پــه لــور‬ ‫راروانــې وې‪ ،‬خپلــه وســله یــې پــه بیــړه پــه ځــان کــړه اود دښــمن پــه لــور‬ ‫دا�ســې ورغــی لکــه زمــری چــې د خپــل ښــکارپــه لــور ځــي‪ ،‬بیــا یــې تکبیــر‬ ‫کــړاو پــه کښــتۍ یــې بریــد پیــل کــړ‪ ،‬لیکــن د هللا عزوجــل تقدیــرو چــې‬ ‫د کښــتۍ څخــه د تــوپ ګولــۍ راغلــه او د ورور پــه خــوا ـکـې ولږیــده‪،‬‬ ‫ورور ټپــي شــو‪ ،‬زمــری پــه ځمکــه راپریــوت‪ ،‬کلــه چــې ورونــوولیــد چــې پــه‬ ‫ټپــي حالــت ـکـې دی ورمنــډه یــې کــړه چــې مرســته یــې وکــړي‪ ،‬خــو هغــه‬ ‫خپــل روح خپــل رب تــه ســپارلی او د دار البقــاء پــه لــور د ســفر پــه‬ ‫حــال ـکـې و‪ ،‬هغــه دا فانــي دنیــا پریښــوده او خپــل اصــل ژونــد تــه والړ‬ ‫‪ ،‬د هغــه د نــکاح یــوه میاشــت کیــده چــې د جلیبــب ر�ضــي هللا عنــه پــه‬ ‫پــل یــې پــل کیښــود او تــرې روان شــو‪ ،‬د هغــه مــرګ د کفــارو لپــاره اور‬ ‫او د مجاهدینــو لپــاره د الرې رڼــا وګرځیــده‪ .‬والحمــدهلل رب العاملیــن‪.‬‬

‫شهيدان‬

‫‪28‬‬

29

‫دا چــې د کفــري ځــواک پــر خــاف د اســامي دولــت د لښــکرو‬ ‫جګــړه دوام لــري‪ ،‬نــو پــدې لــړۍ کــې مونــږ د وروســتنیو عملیاتــو‬ ‫یــوه برخــه راخلــو؛ کومــې چــې د اســامي دولــت د واکمنــۍ پــه پراخــه‬ ‫کیــدو‪ ،‬یــا د دښــمن پــه ویرولــو‪ ،‬وژلــو او ذلیلــه کولــو کــې کامیابــې‬ ‫شــوې وي‪ ،‬دغــه عملیــات د هغــو ګــڼ شــمیره عملیاتــو یــوه کوچنــۍ‬ ‫بیلګــه ده چــې اســامي دولــت پــه تیــرو اوونیــو کــې د نــړۍ د ختیــځ او‬ ‫لویدیــځ پــه بیالبیلــو خــواو کــې ترســره کــړي دي‪:‬‬ ‫خراسان واليت‬ ‫د شــعبان پــه لومــړۍ نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د ننګرهــارد اچیــن‬ ‫پــه مامنــد ســیمه ـکـې د امریکايــي صلیبــي او افغانــي مرتــد پــوځ یرغــل‬ ‫شــنډ کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې د امریکايــي چورلکــو او الوتکــو پــه مــټ د غــره‬ ‫صلیبــي ځواکونــو ســره ســختې نښــتې رامنځتــه شــوې چــې یــو شــمیر‬ ‫امریکايــي پوځیــان پ ـکـې مــرداراو ژوبــل شــول او مرتدینــو تــه هــم مــرګ‬ ‫ژوبلــه واوښــته‪ ،‬پاتــې صلیبیــان او مرتدیــن پــه تيښــته بریالــي شــول‪.‬‬ ‫د شعبان په دریمه نیټه‪ :‬د خراسان په شمال؛ جوزجان سیمه‬ ‫ـکـې د وطنــي طالبانــو ســره هغــه خونــړۍ جګــړه پــای تــه ورســیده چــې‬ ‫څلــور ورځــې یــې دوام درلــود‪ ،‬د نښــتو پــه پایلــه ـکـې ‪ ۳۰‬مرتــد طالبــان‬ ‫مړه‪ ۴۰ ،‬نور اســیران‪ ۳۰ ،‬میله کالشــنکوف‪ ۴ ،‬فکاګانې‪ ۳ ،‬راکټې او‬

‫مختلــف ډولــه مهمــات او یــو شــمیرعــرادې غنیمــت کــړی شــوې‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه څلورمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو شــمیر غازیانــو ســهار‬ ‫وختــي د ننګرهــارپــه چپرهــارســیمه ـکـې د مرتــدو طالبانــو پــه ســنګرونو‬ ‫یرغــل پیــل کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې د درنــو او ســپکو وســلو ســختې نښــتې‬ ‫رامنځتــه شــوې‪ ،‬پــه پایلــه ـکـې لــس مرتدیــن مــردار او درې نــور یــې‬ ‫ژونــدي ونیــول شــول او پاتــې مرتدینــو د تیښــتې الره خپلــه کــړه‪،‬‬ ‫مجاهدینــو د هللا عزوجــل پــه فضــل یــو شــمیرماشــیندارې‪ ،‬توپونــه‪،‬‬ ‫وســله اومهمــات غنیمــت کــړل او د چپرهــار ســیمه یــې فتــح کــړه‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه اوومــه نیټــه‪ :‬ورور نصــرت هللا (ملنــګ کابلــي) تقبلــه‬ ‫هللا خپــل بــارودي موټــرپــه کابــل ـکـې د امریکايــي ســفارت ســره نــږدې د‬ ‫امریکايــي صلیبیانــو د یــو قطــارســره انفجــارکــړ‪ ،‬چــې پــه تــرڅ ـکـې یــې ‪۸‬‬ ‫امریکايــي پوځیــان مــردار‪ ،‬یــو شــمیرټپیــان‪ ،‬ورســره یــو شــمیرافغانــي‬ ‫مرتــد پوځیــان مــردار او ټپيــان شــول‪ ،‬دوه امریکايــي عــرادې او یــو‬ ‫شــمیرد افغــان پــوځ عــرادې ویجــاړاو زیانمنــې شــوې‪.‬‬ ‫د شعبان په شپاړسمه نیټه‪ :‬ورور ابو حنظقه خراساني ‪-‬تقبله‬ ‫هللا‪ -‬د پاکســتان د کویټــې ښــارســره نــږ دې خپــل بــارودي واســکټ د‬ ‫پاکســتاني ســنا مجلــس د رئیــس د معــاون او پخوانــي پارملانــي نماینــده‬ ‫مرتــد عبــد الغفــور حیــدري پــه کاروان انفجــار کــړ‪ ،‬چــې حیــدري‬ ‫مرتــد پ ـکـې ســخت ټپــي شــو ‪ ،‬د اســتخباراتو او پولیســو پــه شــمول ‪۳۰‬‬ ‫مرتدیــن مــرداراو ‪ ۴۰‬نــور ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫خربونه‬ ‫خربونه‬

‫‪30‬‬

‫د شــعبان پــه یوویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت دوه انغما�ســي غازیــان‬ ‫(ورور ابــو ابراهیــم الخراســاني او ابــو عائشــه الخراســاني) تقبلهمــا‬ ‫هللا پــه جــال ابــاد ښــار ـکـې د افغانــي مرتــد حکومــت د راډیــوتلویزیــون‬ ‫پــه ودانــۍ یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې یــې خپلــې دوه بــارودې موټــر‬ ‫ســایکلې لومــړۍ د ودانــۍ ســره نــږدې ځــای پــرځــای کــړې او بیــا یــې د‬ ‫افغــان امنیتــي ځواکونــو او پولیســو پــه ګڼــه ګوڼــه انفجــار کــړې‪ ،‬لــه‬ ‫هغــې وروســته دواړه انغماســیان ودانــۍ تــه ننــول او پــه بشــپړه توګــه‬ ‫یــې هلتــه موجــود مرتدینــو تــه مــرګ ژوبلــه واړولــه‪ ،‬جګــړه تــر درې‬ ‫ســاعتونو روانــه وه چــې پــه پایلــه ـکـې تــردیرشــو افغانــي مرتــد امنیتــي‬ ‫ځواکونــه‪ ،‬پولیــس او د راډیــو تلویزیــون مرتــد کارمنــدان مــرداراو ګــن‬ ‫شمیرنور ټپیان شول‪.‬‬ ‫ختيځه آسیا‬ ‫د شــعبان پــه دریمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د فلیپيــن پــه مانیــا‬ ‫ښــار ـکـې د یــو مایــن پــه چاودنــه ـکـې پنځــه فلیپينــي صلیبــي پوځیــان‬ ‫مــردار او شــپږ نــور ټپیــان کــړل‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه لســمه نیټــه‪ :‬د فلیپيــن پــه مانیــا ښــار ـکـې د خالفــت‬ ‫غازیانــو د دوه ماینونــو د انفجــارپــه تــرڅ ـکـې ‪ ۵‬شــیعه ګان مــرداراو ‪۶‬‬ ‫نــور ټپیــان کــړل‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه څوارلســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د کوتاباتــو‬ ‫ښــارپــه جنــوب ـکـې پــه فلیپينــي صلیبــي پــوځ مایــن انفجــارکــړچــې یــو‬ ‫پوځــي پ ـکـې مــردار او ‪ ۳‬نــور ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه اووه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د فلیپيــن‬ ‫د میندانــاو ټاپــو پــه مــاراوي ښــار ـکـې د فلیپينــي صلیبــي پــوځ پــه‬ ‫ســنګرونو پراخــه یرغــل پیــل کــړ‪ ،‬چــې پــه تــرڅ ـکـې یــې د پنځــه اویــا نــه‬ ‫زیات صلیبیان مردارشــول‪ ،‬ورســره مجاهدینو د ښــارپه زندان هم‬ ‫یرغــل ترســره کــړ او د ســلو نــه زیــات مســلمان اســیران یــې راخــاص‬ ‫کــړل چــې یــو شــمیر مجاهدیــن پ ـکـې هــم شــامل وو‪ ،‬د صلیبیانــو یــوه‬ ‫عبادتخانــه وســوځول شــوه او یــو شــمیر نظامــي عــرادې‪ ،‬وســله او‬ ‫مختلــف ډولــه مهمــات غنیمــت کــړی شــول‪ ،‬پــه همدغــه مهــال ـکـې‬

‫پــه جولــو ســولو ټاپــو ـکـې د خالفــت د غازیانــو پــه یرغــل ـکـې د څلــورو‬ ‫ضابطانــو پــه شــمول شــل صلیبــي پوځیــان مــردار او دوه نظامــي‬ ‫عــرادې ویجــاړ کــړی شــوې‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه دیرشــمه نیټــه‪ :‬د خالفــت دوه غازیانــو د اندونیســیا‬ ‫پــه جاکارتــا ښــار ـکـې د بســونو د اډې ســره نــږدې د مرتــدو پولیســو‬ ‫پــه پنډغالــي یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬چــې ګــڼ شــمیرمرتدیــن پ ـکـې مــرداراو‬ ‫ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫د شــعبان پــه دیرشــمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د مــاراوي ښــاربــه‬ ‫نښــتو ـکـې د فلیپينــي صلیبــي پــوځ یــوه زغــره والــه عــراده ویجــاړکــړه‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه شــپږمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو پــه مــاراوي ښــار ـکـې‬ ‫د فلیپينــي صلیبــي پــوځ پــه ســنګرونو یرغــل ترســره کــړ او دوه زغــره‬ ‫والــې عــرادې یــې غنیمــت کــړې‪ ،‬ورســره پــه ښــار ـکـې د نښــتو پــه تــرڅ ـکـې‬ ‫څلــور نــور صلیبــي پوځیــان مــردار شــول‪ ،‬د دې ترڅنــګ پــه مــاراوي‬ ‫ښــارد صلیبــي الوتکــو پــه خطايــي بمبــار ـکـې څوارلــس صلیبــي پوځیــان‬ ‫مــردار شــول‪ ،‬بــل پلــو تــه ورور ابــو الخیــر االرخبیلي‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــه‬ ‫مانیــا ښــار ـکـې پــه (ريزورتــس وورلــد) ودانــۍ استشــهادي بریــد ترســره‬ ‫کــړچــې لــږ تــرلــږه پنځــه دیــرش صلیبیــان پ ـکـې مــرداراو اویــا نــور ټپیــان‬ ‫شــول‪.‬‬ ‫قوقاز والیت‬ ‫د شــعبان پــه شپاړســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د روســیې پــه‬ ‫جنــوب د انګوشــیا پــه مالغوبیــک ښــار ـکـې د مرتــدو پولیســو پــه یــو‬ ‫پاټــک یرغــل ترســره کــړ‪.‬‬ ‫بغداد واليت‬ ‫د شــعبان پــه درویشــتمه نیټــه‪ :‬ورور ابــو الصحابــه الفلوجــي –‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬د بغــداد د الــدوره ســیمې پــه ابودشــیر پاټــک انغما�ســي‬ ‫بریــد ترســره کــړ‪ ،‬لومــړی یــې پــه خپلــه ســپکه وســله نښــتې پیــل کــړې‬ ‫او بیــا یــې خپــل بــارودي کمربنــد تــه انفجــارورکــړ‪ ،‬ورپ�ســې ورور ابــو‬ ‫جــاد الجمیلــي –تقبلــه هللا‪ -‬د پي�ښــې ځــای تــه پــه راغونــډو شــویو‬

‫په کابل کې د کفارو په کاروان برید‬

‫‪31‬‬

‫راف�ضــي مشــرکینو د خپــل بــارودي موټــر پــه واســطه یرغــل ترســره‬ ‫کــړ‪ ،‬چــې د دواړو عملیاتــو پــه تــرڅ ـکـې نــږدې اتیــا راف�ضــي مشــرکین‬ ‫مــردار او ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه دریمــه نیټــه‪ :‬ورور ایــاد العراقــي –تقبلــه هللا‪ -‬د خپــل‬ ‫بــارودي موټــرپــه واســطه د بغــداد پــه منځنــۍ ســیمه؛ الکــراده ـکـې د‬ ‫راف�ضــي مشــرکینو پنډغالــی پــه نښــه کــړ‪ ،‬چــې تــر اویــا مشــرکین پ ـکـې‬ ‫مــرداراو ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫د رمضان په څلورمه نیټه‪ :‬استشهادي ورور أبو حسن العراقي‬ ‫–تقبلــه هللا‪ -‬د خپــل بــارودي موټــرســره د بغــداد پــه منځنــۍ ســیمه؛‬ ‫الشــواکه ـکـې د راف�ضــي مشــرکینو پنډغالــی تــه پــه رســیدو وتوانیــد‪،‬‬ ‫د بریــد پــه تــرڅ ـکـې لــږ تــرلــږه درې پنځــوس رافضیــان مــرداراو ټپیــان‬ ‫شول‪.‬‬ ‫حماة واليت‬ ‫د شــعبان پــه دوه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو شــمیر غازیانــو‬ ‫د والیــت پــه ختیــځ «عقــارب الصافــي» كلــي ـکـې د نصیــري پــوځ پــه‬ ‫ســنګرونو یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې مجاهدیــن کلــي تــه د نفــوذ‬ ‫د عملیاتــو پــه تــرڅ ـکـې ورســیدل او مرتدیــن یــې لــه هــرې خــوا مــردار‬ ‫او ټپیــان او پــه کلــي یــې ولکــه وکــړه‪ ،‬دفاعــي قطعاتــو پــه «املبعوجــة»‬ ‫او»الصبــورة» كليــو ـكـې مرتدیــن پــه ثقیلــه ماشــیندارو او هــاون‬ ‫توپونــو مشــغوله کــړل او ســلمیه ښــار یــې هــم پــه ګــراد توغنــدو پــه‬ ‫نښــه کــړ‪ ،‬د یرغــل څخــه وروســته مجاهدیــن خپلــو ســیمو تــه د هغــه‬ ‫غنیمــت ســره راســتانه شــول چــې هللا عزوجــل یــې پــرې فضــل کــړی و‪،‬‬ ‫وروســته لــه هغــې چــې مرتدیــن یــې پــه بشــپړه توګــه ودردول او د یــو ســل‬ ‫اویــا نــه زیــات یــې مــردار اوټپيــان کــړل‪.‬‬ ‫إدلب والیت‬ ‫د شــعبان پــه پنځــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو غــازي تقبلــه‬ ‫هللا د ادلــب پــه تــل طوقــان کلــي ـکـې د مرتــدو صحواتــو د هغــه مرکــز‬ ‫مخــې تــه لومــړی خپــل بــارودي موټــرســایکل ځــای پــرځــای کــړچــې د‬

‫مرتدینــو مشــران پ ـکـې راجمــع شــوي وو او بیــا مرکــز تــه ننــوت‪ ،‬خپــل‬ ‫بــارودي واســکټ او موټــرســایکل تــه یــې پــه یــو وارانفجــارورکــړچــې د‬ ‫پنځــوس نــه زیــات مرتدیــن پ ـکـې مــرداراو ټپیــان شــول‪ ،‬پــه مــردارو ـکـې‬ ‫درې لــوړ رتبــه قومندانــان هــم شــامل وو‪.‬‬ ‫برتانيه‬ ‫د شــعبان په اووه ویشــتمه نیټه‪ :‬دخالفت یو تن غازي د برتانیې‬ ‫د مانچســترښــارپــه آرینــا ودانــۍ ـکـې یــو شــمیرماینونــه ځــای پــرځــای‬ ‫کــړل او بیــا یــې د نڅــا د فاحشــه کنســرټ پرمهــال انفجــارکــړل چــې پــه‬ ‫تــرڅ ـکـې یــې تــردیــرش صلیبیــان مــرداراو اویــا نــور ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه اتمــه نیټــه‪ :‬د اســامي دولــت د غازیانــو یــوې‬ ‫ډلګۍ(هــر یــو ورور أبــو صــادق البريطاني‪،‬أبــو مجاهــد البريطانــي او‬ ‫أبــو يوســف البريطانــي تقبلهــم هللا) د لنــدن ښــار پــه دوه ځایونــو‬ ‫ـکـې عملیــات ترســره کــړل‪ ،‬لومــړی یــې د لنــدن پــه پــل ـکـې یــو شــمیر‬ ‫صلیبیــان پــه موټــر وچقــول او وروســته یــو رســټورنټ تــه ننوتــل او‬ ‫هلته یې یو شــمیرصلیبیان په چاکوانو ووهل چې ورپ�ســې دوی درې‬ ‫واړه د شــهادت لــوړ مقــام تــه پورتــه شول‪-‬نحســبهم ک‍ذلــک بــاذن هللا‪.‬‬ ‫صوماليه‬ ‫د شــعبان پــه اووه ویشــتمه نیټــه‪ :‬استشــهادي ورور ابــو قدامــه‬ ‫املریحانــي تقبلــه هللا د صومالیــې پــه ختیــځ بوصاصــو ښــار ـکـې د مرتــد‬ ‫پــوځ پــه یــوپاټــک د خپــل بــارودي واســکټ پــه واســطه بریــد ترســره کــړ‬ ‫چــې اووه مرتدیــن پ ـکـې مــرداراو لــس نــور ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫مصر‬ ‫د رمضــان پــه لومــړۍ نیټــه‪ :‬د خالفــت یــوې امنــي ډل ـګـۍ هغــه‬ ‫صلیبیــان پــه یــو غښــتلي کمیــن ـکـې راګیــر کــړل چــې د املنیــا ښــار پــه‬ ‫لویدیــځ ـکـې صموئیــل کلیســا تــه روان وو‪ ،‬د کمیــن پــه تــرڅ ـکـې ‪۳۱‬‬ ‫صلیبیــان مــردار او ‪ ۲۴‬نــور ټپیــان شــول‪ ،‬ورســره د صلیبیانــو یــوه‬ ‫عــراده هــم وســوځول شــوه‪.‬‬ ‫د مانچسرت مبارکه غزا‬

‫خربونه‬

‫‪32‬‬

33

‫خربونه‬

‫‪34‬‬

‫په ختیځه آسیا کې د خالفت د غازیانو امیر د فلیپیني طاغوت‬ ‫هغــه ادعــاوې پــه کلکــه رد کــړې چــې ګواکــې د هغــه پــوځ د دې تــوان‬ ‫لــري چــې پــه ســیمه کــې مجاهدیــن لــه منځــه یو�ســي‪ ،‬محتــرم امیــر د‬ ‫هغــو جګــړو یادونــه وکــړه چــې د اســامي دولــت غازیانــو د فلیپينــي‬ ‫صلیبي پوځ پرخالف ترسره کړې دي‪ ،‬چې د مشرکینو د شمیر او‬ ‫وســائلو د کثــرت باوجــود د موحدینــو تلــه پــه دغــو ټولــو جنګونــو‬ ‫کــې درنــه وه‪ ،‬وهلل الحمــد واملنــة‪.‬‬ ‫شــیخ ابــو عبــد هللا املهاجــر د (رومیــه) مجلــې ســره پــه خپلــه‬ ‫ځانګړې مرکه کې د ختیځې آسیا د جهاد کیسه وکړه؛ چې څرنګه‬ ‫مجاهدیــن د امیــر املؤمنيــن الشــيخ أبــو بكــر البغــدادي حفظــه هللا‬ ‫بیعــت تــه راورســیدل او د اســامي دولــت یــوه برخــه وګرځیــدل او‬ ‫هــم یــې د هغــو فتوحاتــو یادونــه وکــړه چــې د بیعــت نــه وروســته د‬ ‫خالفــت غازیانــو تــه هللا عزوجــل ور پــه برخــه کــړې‪.‬‬ ‫هغــه دا خبــره هــم یــاده کــړه چــې د مــورو د ازادۍ جبهــه د صلیبــي‬ ‫حکومــت پــه دام کــې څرنګــه راګیــره شــوه‪ ،‬چیرتــه چــې ورســره‬ ‫صلیبیانــو درواغژنــې وعــدې وکــړې او دوی د دغــو درواغژنــو‬ ‫لوظونــو ترالســه کولــو لپــار خپلــه وســله پــه ځمکــه کیښــوده‪،‬‬ ‫امیــر محتــرم لــه دې هــم پــرده پورتــه کــړه چــې د مــورو د جبهــې ډیــرو‬ ‫جنګیالو هغه مهال دغه تحریک پریښود چې کله ورته د تحریک‬ ‫د تــګالرې کوږوالــی او د مشــرانو درواغ پــه ډاګــه شــول‪ ،‬چــې ځینــې‬ ‫جنګیالــي یــې د اســامي دولــت ســره هــم یوځــای شــول‪.‬‬ ‫د ختیځــې آســیا د مجاهدینــو امیــر محتــرم د (رومیه)مجلــې‬ ‫لــه الرې د نــړۍ پــه مســلمانانو غــږ وکــړ چــې پــه ختیځــه آســیا کــې د‬ ‫خالفــت د غازیانــو د واکمنــۍ ســیمې تــه هجــرت او د خپلــو ورونــو‬ ‫ســره مرســته وکــړي ترڅــو هلتــه د اســامي دولــت مټــې مضبوطــې‬ ‫�شــي‪ ،‬هغــه دا زیــری هــم ورکــړ چــې تــر اوســه د بیالبیلــو ســیمو ګــڼ‬ ‫شــمیر مهاجریــن ســیمې تــه رارســیدلي او د مجاهدینــو پــه لیکــو کــې‬ ‫دي‪.‬‬ ‫(رومیــه) مجلــه تاســو تــه پــه ختیځــه آســیا کــې د خالفــت د‬ ‫غازیانــو د امیــر الشــيخ أبــو عبــد هللا املهاجــر حفظــه هللا ســره د‬ ‫مرکــې تفصیــل پــه النــدې ډول رانقــل کــوي‪:‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬الســام عليكــم ورحمــة هللا وبركاتــه؛ کــه پــه‬ ‫ختیځــه آســیا کــې راتــه د مســلمانانو د وضعــې پــه اړه ووایاســت؟‬ ‫ځــواب‪ :‬وعليكــم الســام ورحمــة هللا وبركاتــه‪ ،‬الحمــد هلل‬ ‫رب العامليــن‪ ،‬والصــاة والســام علــى رســول هللا األميــن‪ ،‬وعلــى آلــه‬ ‫وصحبــه أجمعيــن‪ ،‬ومــن تبعهــم بإحســان إلــى يــوم الديــن‪ ،‬أمــا بعــد‪:‬‬ ‫په ختیځه آسیا کې د مسلمانانو حال د نورې نړۍ د مسلمانانو‬ ‫څخــه کــوم لــوی توپیــر نــه لــري‪ ،‬لــه دې مخکــې د دوی کــوم جماعــت‬ ‫نــه و چــې دوی پکــې راجمــع �شــي‪ ،‬نــه یــې کــوم امــام و چــې د دوی مشــري‬ ‫وکــړي‪ ،‬دوی مختلــف ګوندونــه‪ ،‬قبائــل او تنظیمونــه وو‪ ،‬بیــل بیــل او‬ ‫خــواره واره وو‪ ،‬چــې د دغــې واقعیــت څخــه مشــرکینو پــه ډیــره لویــه‬ ‫پیمانــه ګټــه اخیســته‪.‬‬ ‫په سیمه کې د استعمار په توره او مرسته د نصرانیت د خپراوي‬ ‫ســره چــې تــردې مهالــه دغــه خپــراوی روان دی‪ ،‬د مشــرکینو تــر ټــول‬ ‫لویــه ښــکاره موخــه دا وه چــې پــه ســیمه کــې اســام لــه منځــه یو�ســي‪،‬‬ ‫‪35‬‬

‫هغوی په هره وسله او وسیله په مسلمانانو زور راوړ چې خپل دین‬ ‫بــدل کــړي‪ ،‬چــې دغــې کار پــه مســلمانانو مثبتــه اغیــزه وکــړه؛ خلــک د‬ ‫خــوب څخــه را بیــدار شــول او د صلیبــي جنایتګــر پــوځ پــر خــاف یــې‬ ‫وســله پورتــه کــړه‪ ،‬چــې دغــې کار مشــرکین د ډیــر لــوی ســردردي ســره‬ ‫مخ کړل‪ ،‬په ځانګړې توګه هغه مهال چې دوی د اسالم د منسوبینو‬ ‫پــه ټکولــو او د هغــوی پــه ســرټیټولو کــې نــاکام شــول‪ ،‬نــو باآلخــره‬ ‫صلیبیان دېته اړ شول چې د مسلمانانو د وینو تویول ودروي او په‬ ‫سیمو یې یرغلونه تم کړي‪ ،‬بیا نو د صلیبیانو ترټولو لوی ارمان دا‬ ‫شــو چــې مســلمانان د جنــګ څخــه الس واخلــي‪ ،‬لیکــن چیرتــه بــه دغــه‬ ‫کار وکړی �شي؛ ځکه د صلیبیانو د جنایتونو‪ ،‬د غدر کوونکو د غدر‬ ‫او دخیانتګــرو د خیانــت باوجــود مســلمانان خپلــه وســله پــه الس کــې‬ ‫لــري او پــه هــر وخــت کــې د نصرانیانــو جنــګ تــه تیــار دي‪.‬‬ ‫د موحدینــو او مشــرکینو ترمنــځ د دښــمنۍ دغــې چاپیریــال کــې د‬ ‫ځوانانــو یــو نــوی نســل راپیــدا شــو؛ هغــوی توحیــد زده کــړ‪ ،‬والء او‬ ‫براء یې وپيژندله‪ ،‬هغوی د ځمکې په دغې برخه کې د هللا عزوجل د‬ ‫حکم تطبیق خپله لویه موخه وګرځوله؛ چې د محاربو صلیبیانو‪،‬‬ ‫بوذي بت پالو او ټولو مشرکینو لپاره د مرۍ خنډ وګرځیدل‪ ،‬خو‬ ‫پــه دغــې فضــاء کــې لــوی مشــکل دا و چــې ګوندونــه زیــات وو‪ ،‬بیرغونــه‬ ‫مختلــف وو او هغــه امیــران ډیــر وو چــې خلــک بــه یــې د یــوې ګمراهــۍ‬ ‫څخه بلې ته راښــکل‪ ،‬چې دغې ګډوډۍ مســلمانان د خپل لوی هدف‬ ‫څخه لرې ویستل‪ ،‬بلکې ډیر یې هغه مهال په شرک او ردت کې واقع‬ ‫شــول چــې د اخــوان املرتدیــن پــه الره والړل او پــه ډیموکرا�ســۍ او د‬ ‫مشرکینو سره په دوستۍ کې واقع شول‪ ،‬خو د دې هرڅه باوجود‬ ‫د مجاهدینــو یــوه ډلــه پاتــې وه چــې د هغــوی حــرص یواځــې دا و چــې پــه‬ ‫ټولــه ځمکــه دې یواځــې د هللا عزوجــل حکــم نافــذ وي‪ ،‬چــې همدغــه‬ ‫ډلګۍ د هغو کسانو لومړۍ دسته وه چې د امیر املومنین حفظه هللا‬ ‫سره یې بیعت وکړ او د اسالمي دولت لیکو ته راغلل‪ ،‬هللا عزوجل‬ ‫دې مونــږ ټولــو لپــاره پــه دغــه بیعــت کــې برکــت واچــوي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د خالفــت د اعــان څخــه مخکــې پــه ختیځــه آســیا‬ ‫کــې د مجاهدینــو وضعیــت څنګــه وو؟ او کلــه چــې تاســو د اســامي‬ ‫دولــت پــه لیکــو کــې شــامل شــوی نــو څــه الســته راوړنــې مــو ولرلــې؟‬ ‫ځــواب‪ :‬مخکــې مونــږ وویــل؛ اګــر چــې پــه ارخبیــل ټاپوګانــو کــې د‬ ‫صلیبیانو پرخالف د وسلې د پورته کولو ډیر ښه آثار وو‪ ،‬خو خلک‬ ‫د ګوندونــو او جنګــي ډلــو د مــرض څخــه خــاص نــه وو‪ ،‬هغــه مــرض‬ ‫چــې د همیشــه لپــاره هــرې جهــادې ســاحې تــه ر�ســي‪ ،‬چــې دغــه مــرض پــه‬ ‫ځانګــړې توګــه د خالفــت د راســتنیدو او مســلمانان د یــو مســلمان‬ ‫امــام د مشــرۍ النــدې د جمــع کیــدو نــه مخکــې پــه زیاتــه کچــه موجــود‬ ‫و‪ ،‬په دغه شان وضع کې بیا ګمراه خلک په ډیره تیزۍ سره د پيښو‬ ‫نه ګټه اخلي خلک دېته اړ کوي چې د صلیبیانو سره خبرې اترې او‬ ‫سوله وکړي او بیا د همدغو خلکو په اوګو ګمراه مشران په کافر‬ ‫حکومــت لــوړو چوکیــو تــه پورتــه �شــي‪.‬‬ ‫د حاالتــو پــه دغــې خــړ پــړ چاپیریــال کــې بــه موحدینــو همیشــه‬ ‫کوښــښ کاوه چــې خلکــو تــه د اســامي دیــن ښــودنه وکــړي او خلــک‬ ‫مرکه‬

‫د چپې خوا نه دویم؛ په ختیځه آسیا کې د مجاهدینو امیر الشیخ ابو عبد الله املهاجر حفظه الله‬

‫بــه یــې پــه ځمکــه کــې د دیــن د قیــام پــورې د جهــادي مســیر دوام تــه‬ ‫هڅــول‪ ،‬خــو خلــک ځمکــې تــه درانــه شــول او پــه هغــې پاتــې شــونو‬ ‫خــوښ شــول چــې مشــرکینو بــه ورتــه لــه خپــل دســترخوانه راګــذارل‪،‬‬ ‫بیــا چــې کلــه شــمیره او وســائل کــم شــول‪ ،‬انســاني مرســته کمــزورې‬ ‫شــوه‪ ،‬نــو د ډیــرو ځوانانــو پــه زړونــو د نــا امیــدۍ احســاس خپــور‬ ‫شــو‪ ،‬چــې متاســفانه ډیــر یــې د جهــاد څخــه کیناســتل او د خپلــو بچــو‬ ‫تربیــت او د رزق ترالســه کولــو تــه یــې مخــه کــړه‪ ،‬خــو ځینــې یــې دا�ســې‬ ‫وو چې نورو جهادي ساحو ته په دې امید والړل چې د هللا عزوجل‬ ‫پــه ځمکــه بــه دیــن قایــم کــړی �شــي‪.‬‬ ‫بیــا پــه مونــږ او د ټولــې نــړۍ پــه مســلمانانو د هللا عزوجــل د لویــو‬ ‫نعمتونــو څخــه یــو دا و چــې شــیخ أبــو بكــر البغــدادي ‪-‬حفظــه هللا‪ -‬د‬ ‫خالفت د راستنیدو اعالن وکړ‪ ،‬مونږ د خالفت د اعالن څخه څو‬ ‫ورځــې وروســته د امیــر املومنیــن بیعــت تــه الس اوږد کــړ‪ ،‬خــو ددغــه‬ ‫بیعــت اعــان یــو څــه وخــت وروســته شــو‪ ،‬تــردې چــې هللا عزوجــل‬ ‫اســاني راوســتله‪ ،‬نــو پــه دغــه بیعــت کــې د ارخبيــل پــه ټاپوګانــو کــې د‬ ‫جهــادي مســیر لپــاره ډیــر لــوی خیــر پــروت و‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه هغــه‬ ‫ډلګــي او کنډکونــه چــې د اســامي دولــت د بیــرغ النــدې راجمــع شــوي‬ ‫دوی پــه ســیمه کــې تــر ټولــو د غــوره تــګالرې خاونــدان‪ ،‬د واضحــې‬ ‫عقیــدې لرونکــي او د مشــرکینو پــه جنــګ کــې ترټولــو ســخت دي‪،‬‬ ‫پــه دې خبــره لــوی دلیــل دا دی چــې د خالفــت غازیانــو پــه تیــرو دوه‬ ‫کلونــو کــې د فلیپينــي صلیبــي پــوځ پــر خــاف ســخت جنګونــه تــرســره‬ ‫کــړل‪ ،‬چــې پــه هغــې کــې د لویــو نظامــي عملیاتــو شــنډول‪ ،‬پــه ســلګونو‬ ‫صلیبي پوځیان مردارول او د صلیبيانو تر ولکې الندې په یو شمیر‬ ‫ښارونو یرغلونه کول شامل وو‪ ،‬چې باذن هللا عزوجل د ماراوي په‬ ‫ښــار ولکــه بــه د دغــو یرغلونــو د لــړۍ وروســتۍ کــړۍ نــه وي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬اوس ستاســو د جهــاد د ســاحې وضــع څرنګــه ده؟‬ ‫او په ختیځه آسیا کې مجاهدین اوس په کومو ساحو ولکه لري؟‬ ‫ځــواب‪:‬د مجاهدینــو وضــع خــو الحمــدهلل د ښــه نــه ډیــر ښــه‬ ‫لــوري تــه روانــه ده‪ ،‬شــمیره او وســائل یــې د هللا عزوجــل پــه مرســته‬ ‫زیاتیــږي‪ ،‬د ختیځــې آســیا د فلیپيــن پــه جنــوب «ميندانــاو» ســیمه کــې د‬

‫لــوی رب پــه احســان ســره اوس پــه ګــڼ شــمیر کــې مجاهدیــن شــتون‬ ‫لــري‪ ،‬مونــږ تــه لــه ســیمې او حتــی د لیــرو هیوادونــو څخــه پــه لویــه‬ ‫کچــه مهاجریــن راغلــي دي‪ ،‬والحمــدهلل وحــده‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د خالفــت د اعــان څخــه وروســته مجاهدینــو د‬ ‫صلیبــي حکومــت پرخــاف کومــې د یــاد وړ جګــړې ترســره کــړې‬ ‫دي؟ او ستاســو د عملیاتــو ډولونــه څــه دي؟‬ ‫ځــواب‪:‬د خالفــت د اعــان څخــه وروســته مونــږ پــه ســیمه کــې‬ ‫یــو شــمیر جنګونــه ترســره کــړل؛ یواځــې پــه «باســيالن» ټاپــو کــې پنځــه‬ ‫لویــې جګــړې ترســره شــوې چــې یــوې یــې ‪ ۴۶‬ورځــې دوام درلــود‪ ،‬پــه‬ ‫دغــې جګــړه کــې د دښــمن لخــوا چورلکــې‪ ،‬جنګــي الوتکــې او توپونــه‬ ‫وکارول شــول چــې شــپه ورځ بــه یــې د موحدینــو ســاحه بمبارولــه‪ ،‬پــه‬ ‫دغــې جګــړه کــې د دښــمن تــر ســلو پــورې پوځیــان مــردار او پــه زیاتــه‬ ‫کچــه ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫همدا ډول په «راناو» مهمه ستراتیژي سیمه کې جګړې؛ په دغې‬ ‫ســیمه کــې د خالفــت د اعــان څخــه وروســته پنځــه جګــړې ترســره‬ ‫شــوې چــې تــر ټولــو مهمــه یــې پــه ‪ 1437‬ه ـ کــې پــه «بوتيــج» ســیمه کــې‬ ‫ترســره شــوه‪ ،‬مجاهدیــن بــه د شــپې د چورلکــو او د ورځــې د جنګــي‬ ‫الوتکو د سخت بمبار الندې او شپه ورځ د توپو سره مخ وو‪ ،‬دغه‬ ‫حالت شــپږ میاشــتې روان و‪ ،‬د دښــمن ســره هر ډول وســائل وو او د‬ ‫مجاهدینو ســره لږه اندازه وســائل او په زیاته کچه په هللا عزوجل‬ ‫تــوکل او هغــه تــه فریــاد وو‪ ،‬هللا عزوجــل پــه دوی احســان وکــړ چــې د‬ ‫دښمن په سلګونو پوځیان یې ووژل او هللا عزوجل ورته پر هغوی‬ ‫کامیابــي ورکــړه‪.‬‬ ‫په «ماجينداناو» سیمه کې د لوی هللا عزوجل په ځانګړي فضل‬ ‫او احسان سره متکبر صلیبي دښمن ډیر وځپل شو والحمدهلل رب‬ ‫العاملین‪.‬‬ ‫په خالصه توګه به دومره ووایم چې صلیبیانو د هللا عزوجل په‬ ‫فضــل زمونــږ څخــه ډیــر دردونــه ولیــدل‪ ،‬د دوی ســره زمونــږ د ډیــرو‬ ‫جګــړو پــه تــرڅ کــې مونــږ دوی وازمویــل؛ دوی اګــر چــې ډیــره شــمیره‬ ‫او وســائل لــري خــو ډیــر زیــات بزدلــه خلــک دي‪ ،‬هللا عزوجــل زمونــږ‬ ‫مرکه‬

‫‪36‬‬

‫ســره د دوی پرخــاف مرســته وکــړه او دوی ډیــر ودردیــدل‪.‬‬ ‫پوښتنه‪ :‬که د مورو د ازادۍ تحریک په اړه راته ووایاست‬ ‫چې هغوی څرنګه د صلیبي حکومت سره تړون السلیک کړ؟‬ ‫ځواب‪ :‬د مورو د ازادۍ جبهه په اصل کې د یو شــمیر مختلفو‬

‫مذهبونــو او افــکارو او متنازعــه شــخصیاتو څخــه جــوړ یــو اچــار‬ ‫دی‪ ،‬چــې هــر یــو یــې ځانتــه اهــداف لــري خــو پــه عمومــي توګــه پــه‬ ‫دوی بانــدې د اخــوان املرتدیــن نظریــه غالبــه ده‪ ،‬ځکــه خــو دوی پــه‬ ‫تیــرو څلــورو لســیزو کــې ګــڼ شــمیر تفرقــې وزغملــې‪ ،‬د دوی پــه منــځ‬ ‫کــې د صلیبــي حکومــت ســره د تعامــل پــر ســر د اختالفاتــو ســخت‬ ‫طوفانونــه راغلــل‪ ،‬یــوې خــوا یــې ویــل چــې مســلح کار بایــد پیــل نــه �شــي‬ ‫او د صلیبي حکومت ســره د خبرو اترو له الرې مســئله هواره کړی‬ ‫�شــي‪ ،‬بیــا دغــه خــوا پــه هــر هغــه څــه را�ضــي کیدلــه چــې صلیبانــو ورتــه‬ ‫منلــه‪ ،‬خــو د دغــه تحریــک بلــه خــوا دا�ســې خلــک وو چــې هغــوی وســله‬ ‫واله مبارزه د مسلمانانو د سیمو څخه د صلیبیانو د ویستلو لپاره‬ ‫یواځینــۍ وســیله ګڼلــه‪ ،‬صلیبیانــو د دغــو مختلفــو افــکارو ترمنــځ د‬ ‫اختــاف څخــه پــه ډیــره ښــه توګــه ګټــه واخیســته او هغــې خــوا تــه یــې‬ ‫ډیــره لــږه برخــه ورکــړه چــې د تســلمیدو فکــره یــې درلــوده‪ ،‬بیــا دغــې‬ ‫تســلیمدونکو خپلــه جنګیالــۍ برخــه پــه دغــې لــږې برخــې را�ضــي کیــدو‬ ‫ته مجبوره کړه‪ ،‬بیا صلیبیان له دغو وعدو څخه هم په شا شول‪،‬‬ ‫چــې باآلخــره د مــورو د ازادۍ د جبهــې مشــرانو تــه دا خبــره پــه ډاګــه‬ ‫شــوه چــې د دوی ســره پــه تیــرو کلونــو کــې صلیبیانــو یواځــې لوبــې او‬ ‫پــه دوی ملنــډې وهلــې دي‪ ،‬خــو دغــې احســاس د قــوم پــه واقعیــت کــې‬ ‫کــوم لــوی توپیــر رامنځتــه نــه کــړ‪ ،‬ځکــه دوی لــه جهــاد څخــه ناســته‬ ‫غــوره بللــې‪ ،‬د صلیبیانــو څخــه پــه ترالســه کــړی شــویو بــې ارزښــته‬ ‫منصبونــو خــوښ دي‪ ،‬بلکــې د ډیموکرا�ســۍ د شــرکي انتخاباتــو پــه‬ ‫لوبــه او ټاکنــو ورتــه ګــډون ډیــر خونــد ورکــوي‪.‬‬ ‫خــو دغــې وضعــې د هللا عزوجــل پــه فضــل د دغــو ګمراهانــو د‬ ‫‪37‬‬

‫حقیقــت پــه بربنډولــو کــې ډیــره مرســته وکــړه‪ ،‬ځوانــان تــرې جــدا‬ ‫شــول او پــه جهــادي تحریکونــو کــې یــې شــمولیت اختیــار کــړ‪ ،‬هغــه‬ ‫تحریکونــه چــې پــه توحیــد والړ دي او هیــڅ کلــه د وســلې ایښــودلو‬ ‫تــه غــاړه نــه ګــدي او هــدف یــې پــه ځمکــه کــې یواځــې د هللا عزوجــل‬ ‫د شــریعت نفــاذ دی‪ ،‬چــې د دغــو تحریکونــو پــه ســر کــې هغــه ډلګــي‬ ‫او کنډکونــه شــامل وو چــې اوس یــې د اســامي دولــت ســره بیعــت‬ ‫کــړی دی‪.‬‬ ‫نــن ورځ د مــورو د‬ ‫ازادۍ د تحریک حال دا�سې‬ ‫دی چــې د هغــوی د مختلفــو‬ ‫افــکارو مشــران نــن ورځ د‬ ‫فلیپيــن د صلیبــي حکومــت‬ ‫د ظلــم مخــې تــه عاجــزه والړ‬ ‫دي‪ ،‬د دوی ســره اوس لــه‬ ‫دې پرته بل هیڅ نشــته چې د‬ ‫صلیبانــو څخــه ګیلــه وکــړي‬ ‫چــې تاســو زمونــږ ســره خپلــې‬ ‫وعــدې پــوره نــه کــړې!!! اګــر‬ ‫چــې پــه عیــن مهــال کــې د مــورو‬ ‫د تحریــک مشــران دعــوې‬ ‫د خالفت غازیان په ماراوي ښار کې‬ ‫کــوي چــې زمونــږ ســره پــه‬ ‫زرګونــو جنګیالــي وجــود‬ ‫لــري‪ ،‬خــو دغــو لښــکرو تــه ځکــه دوی خوزښــت نــه �شــي ورکولــی چــې‬ ‫چیرتــه پــرې د ترهګــرۍ ټاپــه ونــه لــږي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬صلیبــي رســنۍ دا خبــره پــه ډیــر تکــرار ســره کــوي‬ ‫چــې د فليپيــن ولسمشــر د مجاهدینــو د ملنځــه وړلــو وعــدې او نیټــې‬ ‫ورکــوي‪ ،‬د دې خبــرې حقیقــت څــه دی؟‬ ‫ځــواب‪ :‬د فلیپيــن طاغــوت «دوتيرتــي» خپــل نفــس غــره کــړی او‬ ‫خپلــو خبــرو مــړه کــړي‪،‬‬ ‫ګمــان یــې دا دی چــې د هللا عزوجــل رڼــا بــه پــه‬ ‫ُ ُ َ َ ْ ُ ْ ُ ُ َ َّ‬ ‫ـتیا فرمايــي‪{ :‬ي ِريــدون أن يط ِفئــوا نــور اللـ ِـه‬ ‫هللا عزوجــل څــه ريښـ‬ ‫َ ْ َ ْ َ َ ْ َ َّ ُ َّ َ ْ ُ َّ ُ َ ُ َ َ ْ َ َ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ِبأفو ِاه ِهــم ويأبــى اللــه ِإل أن ي ِتــم نــوره ولــو كـ ِـره الكا ِفــرون} [التوبــة‪:‬‬ ‫‪ ،]32‬دوی غــواړي چــې د هللا عزوجــل رڼــا پــه خپلــو خولــو مــړه کــړي‪،‬‬ ‫خو هللا عزوجل انکار کوي مګر له دې خبرې چې د هغه رڼا دې پوره‬ ‫�شي‪ ،‬اګر که کفار یې بد ګڼي‪ .‬د دغې سیمې خلکو چې له کومې ورځې‬ ‫اســام راوړی نــو کفــارو یــوه ورځ هــم بــې لــه دې نــه ده تیــره کــړې چــې‬ ‫د دوی پرخــاف د جنــګ لپــاره پالنونــه جــوړ کــړي‪ ،‬دوی بــه څرنګــه‬ ‫بــې جنګــه پاتــې �شــي او رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬زمــا‬ ‫د امــت یــوه ډلــه بــه د همیشــه لپــاره پــه حــق جنګیــږي‪ ،‬پــه خپــل دښــمن‬ ‫بــه غالبــه وي‪ ،‬تــردې چــې د دوی وروســتی جنګیالــی د دجــال پــر خــاف‬ ‫وجنګیــږي) [رواه أحمــد وأبــو داود]‪ .‬نــو آیــا دغــه طاغــوت مجاهدیــن‬ ‫تباه او د ځمکې له مخه ورک کړل؟ که نه؛ مجاهدین هره ورځ نور‬ ‫هم زیاتیږي او د یوې نه بلې ورځې ته نور هم پیاوړي کیږي باذن هللا‬ ‫عزوجــل؟ پــه هللا عزوجــل قســم دوی بــه هیڅکلــه ونــه توانیــږي چــې د‬ ‫مرکه‬

‫هللا عزوجل رڼا مړه کړي‪ ،‬ځکه مونږ سره هللا عزوجل وعده کړې‬ ‫چــې د َهغــه رڼــا بــه پــوره او د هغــه دیــن بــه غالبــه کیــږي‪ ،‬فرمايــي‪{ُ :‬هـ َـو‬ ‫ْ َ ّ ُ ْ َ ُ ََ ّ ُّ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ َُ ْ َ َ‬ ‫َ‬ ‫الد ِين ك ِل ِه َول ْو‬ ‫َال ِذي ْأ ُ ْر ْسـ َ ُـل َرســوله ِبال ُهدى و ِد ِين الح ِق ِليظ ِهره على ِ‬ ‫كــر َه الشــرك َ‬ ‫ون} [التوبــة‪ ،]33 :‬هللا عزوجــل هغــه ذات دی چــې خپــل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫رسول صلی هللا علیه وسلم یې په هدایت او حق دین راستولی دی‪،‬‬ ‫ترڅــو یــې پــه ټولــو دینونــو غالبــه او برال�ســی کــړی اګــر کــه مشــرکین‬ ‫یــې بــدې ګڼــي‪.‬‬

‫ځــواب‪ :‬صلیبیانــو تــه خــو مــې دا پیغــام دی‪ ،‬دوی تــه وایــم؛ ای‬ ‫صلیبیانــو د بــدو ورځــو زیــري قبــول کــړئ‪ ،‬پــه ختیځــه آســیا کــې د‬ ‫خالفــت غازیــان پــه خپلــه الره تــر هغــې روان دي چــې پــه واشــنټن او‬ ‫ماســکو کــې ستاســو عرشــونه ولــړزوي‪ ،‬د دا�ســې بــري زیــری درکــوو‬ ‫چــې هللا رب العامليــن پــرې اســام تــه عــزت وب�ښــي او کفــر پــرې ذلیلــه‬ ‫کــړي‪ ،‬کــه ستاســو خوښــه وي او کــه نــا خوښــه‪ ،‬زمونــږ د امــت‬ ‫بادشــاهي بــه تــر هغــه ځایــه رســيږي چــې شــپه او ورځ ورتــه رســیدلې‪-‬‬ ‫بــإذن ربنــا الرحمــن‪ -‬یــا بــه تاســو اســام راوړئ‪ ،‬یــا بــه د ذلــت ســره‬ ‫جزیــه ورکــوئ او یــا ځــان تیــار کــړئ‪ ،‬مونــږ ستاســو لــه دغــو یرغلونــو‬ ‫وروســته ان شــاء هللا پــر تا�ســې پ�ســې در روان یــو‪ ،‬تا�ســې بــه مونــږ‬ ‫صابــره‪ ،‬غالبــه او پــه تاســو برال�ســي ومومــئ بــاذن هللا عزوجــل‪.‬‬

‫ځواب‪ :‬هو؛ د سیمې او نړۍ طواغیت په دغې سیمه کې هم د‬ ‫مجاهدینو پر خالف جنګ کې ښکیل دي‪ ،‬دوی همیشه څارنه کوي‬ ‫او د مجاهدینــو اخبــار ګــوري‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه روســیه او امریــکا‪،‬‬ ‫اګر چې دوی په عراق او شام کې هم په خپل ټول ځواک سره نښتي‬ ‫دي‪.‬‬

‫پوښتنه‪ :‬د نړۍ او سیمې موحدینو ته څه پیغام لرئ؟‬ ‫ځــواب‪ :‬ای د نــړۍ موحدینــو‪ ،‬ستاســو دولــت پــه هغــه ډول‬ ‫قایــم شــوی چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم یــې تا�ســې تــه خبــر‬ ‫درکــړی‪ ،‬پــه هغــه شــکل راغلــی چــې هغــه یــې صفــت بیــان کــړی‪ ،‬مونــږ‬ ‫په دې کې هیڅ شک نه لرو چې دغه د نبوت په تګالره روان خالفت‬ ‫دی‪ ،‬نو خبردار چیرته دغه خالفت ستاســو لخوا ماتې ونه خوري‪،‬‬ ‫چــې ترڅــو پــه تاســو کــې ســا وي نــو لــه دغــه دولتــه دفــاع وکــړئ‪ ،‬خپلــه‬ ‫ســودا پــه هللا عزوجــل ارزانــه خرڅــه کــړئ‪ ،‬پــه خپلــو اعمالــو کــې‬ ‫اخــاص پیــدا کــړئ‪ ،‬ترڅــو دربانــدې هللا عزوجــل پــه خپلــو مالئکــو‬ ‫فخــر وکــړي او د انــس او جــن ټــول شــیطانان خفــه �شــي‪ ،‬صلیبیــان‬ ‫پــه دې پــوه کــړئ چــې د خونــړو جنګونــو د پيــل وخــت رارســیدلی‪ ،‬د‬ ‫هغوی په شرک‪ ،‬په ټوله نړۍ کې د بې وزلو مسلمانانو په وژنه او‬ ‫د هغــوی پــه ناموســونو او مالونــو لــوټ کولــو بــه د دوی ســره ســخت‬ ‫حســاب کیــږي‪ ،‬صلیبیانــو تــه خبــر ورکــړئ چــې زمونــږ موخــه واشــنټن‬ ‫او ماســکو دی او خبــر هغــه دی چــې تاســو بــه یــې وګــورئ نــه هغــه چــې‬ ‫تاســو یــې اورئ‪ ،‬بــإذن هللا‪.‬‬

‫پوښــتنه‪ :‬آیــا دا�ســې ن�ښــې شــته چــې د ســیمې طواغیــت د‬ ‫خالفت د غازیانو پر خالف په ختیځه اسیا کې په جنګ کې ښکیل‬ ‫دي؟ یــا د ســیمې او نــړۍ د طواغیتــو پــه دې اړه کــوم رول شــته؟‬

‫پوښــتنه‪ :‬آیــا د مهاجرینــو بهیــر تــر اوســه روان دی؟ او‬ ‫ستاســو خواتــه د درتلــو کومــې الرې شــته؟‬ ‫ځواب‪ :‬هو‪ ،‬الحمدهلل‪ ،‬مونږ تر اوسه هر وخت مجاهدینو ته‬ ‫هــر کلــی وایــو او یــو شــمیر پــر امنــه الرې هــم شــته چــې دغــه مطلــب تــه‬ ‫مهاجر رسوي‪ ،‬خو څوک چې د هجرت اراده لري نو هغه ته زمونږ‬ ‫وصیــت دا دی چــې پــه دې اړه اســباب وکاروي‪ ،‬لکــه اخــاص او هللا‬ ‫عزوجل ته عاجزي وکړي ترڅو ورته د هجرت الره اسانه کړي او‬ ‫د ربــاط او قتــال ســاحو تــه یــې ورســوي او د هللا عزوجــل رضامنــدي‬ ‫ورتــه حاصلــه �شــي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬تاســو د ټولــې نــړۍ او پــه ځانګــړې توګــه د ختیځــې‬ ‫آســیا صلیبانــو تــه څــه پیغــام لــرئ؟‬ ‫په ماراوي ښار کې د خالفت د غازیانو پاټک‬

‫مرکه‬

‫‪38‬‬

39

‫وطنپــال طالبــان همیشــه پــه دې ـکـې ځــان ســتړی کــوي چــې د‬ ‫افغانســتان څخــه د چاپيــره مشــرکینو لپــاره د اطمئنــان څرګندونــې‬ ‫تک ـرار کــړي‪ ،‬مرتــد طالبــان همیشــه دا اعــان کــوي چــې دوی د ګاونــډ‬ ‫د هیوادونــو د کفــري نظامونــو احت ـرام کــوي او د هغــوی ســره د مینــې‬ ‫او محبــت فضــا غــواړي‪ ،‬خــو دې مرتدینــو بــې لــه دې بلــه څــه ګټــه ونــه‬ ‫کــړه چــې دښــمنان یــې نــور هــم ځــان تــه زیــات کــړل‪ ،‬ځکــه دغــې وطنپــال‬ ‫تحریــک پــه خپــل تیــرتاریــخ ـکـې د ځینــي شــرعي احکامــو تطبیــق کــړی و‪،‬‬ ‫مهاجرینــو تــه یــې ځــای ورکــړی و او دغــو مهاجرینــو تــه یــې پــه خپلــه‬ ‫خــاوره ـکـې د تیــارۍ او نــوره نــړۍ ـکـې د کار اجــازه ورکــړې وه‪.‬‬ ‫بیــا طالبــان د لویــې ماتــې او شــاتګ ســره هغــه مهــال مخامــخ شــول‬ ‫چــې کلــه یــې پــه یــو څــو ورځــو صلیبــي بمبــار ـکـې واکمنــي د الســه ورکــړه‪،‬‬ ‫د خپــل امیــر ځانتــه او بــې مــددګاره پریښــودو او پــه دغــه ســخت‬ ‫موقــف ـکـې د هغــه څخــه تښــتیدلو د طالبانــو د تحریــک کــړۍ یــو لــه‬ ‫بلــه جــدا کــړې او د دوی امیــریــې د مــرګ څخــه وړانــدې پــه یواځــې ژونــد‬ ‫مجبــوره کــړ‪ ،‬پــه دې ســره پــه تحریــک ـکـې یــو بــل ځــواک رامنځتــه شــو‬ ‫چــې د پاکســتاني اســتخباراتو پــه مرســته او اوامــرو یــې وا ـګـې پــه الس‬ ‫ـکـې واخیســتې‪.‬‬ ‫پــه تحریــک ـکـې دغــه مرتــده ډلــه چــې پــه کابــل د دوی واکمنــۍ‬ ‫راهی�ســي د بهرنــو اړیکــو فایــل د دوی پــه الس ـکـې دی او لــه پخــوا‬

‫څخــه دغــه مرتــد ټولــی د ګاونــډ د مرتــدو او مشــرکو هیوادونــو ســره‬ ‫د مداهنــت د خطــاب مســولیت پــه غــاړه لــري‪ ،‬بیــا چــې لــه کومــې‬ ‫ورځــې واک د دوی الس تــه ولویــد نــو دغــه ډول مداهنــت او د کفــارو‬ ‫پرخالف نرمه لهجه کارول یې نور هم زیات کړل‪ ،‬اوس دا�سې حالت‬ ‫تــه رســیدلي چــې د کفــري هیوادونــو ذلیلــه خادمــان او د هغــوی د پولــو‬ ‫او د خــاورو د ســاتلو ســپي دي‪ ،‬دوی همیشــه د دې خبــرې پخلــی‬ ‫کــوي چــې زمونــږ د خــاورې څخــه بــه پــه مشــرکینو او کفــري هیوادونــو‬ ‫یرغــل ونــه �شــي‪ ،‬چــې دغــه کار یواځــې د کفــري هیوادونــو لخــوا د دوی‬ ‫پــه مشــروعیت پیژندنــه‪ ،‬یــا د دوی ســره اړیکــې لــرل او یــا دوی تــه د څــه‬ ‫مرســتو ورکولــو پــه بــدل ـکـې کــوي‪.‬‬ ‫کلــه چــې اســامي دولــت اعــان شــو‪ ،‬پــه نــړۍ ـکـې خالفــت یوځــل بیــا‬ ‫راتــازه شــو‪ ،‬د مســلمانانو ټولنــه بیــا جــوړه شــوه او پــه ټولــه ځمکــه ـکـې‬ ‫د هللا عزوجــل د شــریعت لپــاره هلــې ځلــې پیــل شــوې‪ ،‬نــو د طالبانــو‬ ‫مرتــد وطنپــال تحریــک د صلیبــي دولتونــو او د مســلمانانو پــه خــاوره د‬ ‫واکمنــو طاغوتــي حاکمانــو ســره ویــره شــریکه کــړه چــې چیرتــه توحیــد‬ ‫پــه ســیمه او نــړۍ ـکـې خپــور ن�شــي‪ ،‬چــې بیــا بــه د شــرک او مشــرکانو‬ ‫څخــه ب ـراءت فــرض وي‪ ،‬د هغــوی ســره دښــمني او ترهغــې جنــګ بــه‬ ‫فــرض وي چــې ټــول دیــن د هللا عزوجــل لپــاره �شــي‪ ،‬همــدا ډول بــه د‬ ‫مســلمانانو ســره دوســتي واجــب وي‪ ،‬ټــول بــه پــه یــوه کــړۍ ـکـې نخلــي‬ ‫مقاله‬ ‫مقاله‬

‫‪36‬‬ ‫‪40‬‬

‫په افغانستان کې د روسیې سفر ویيل‪ :‬د طالبانو رسه د روسیې اړیکې شتون لري‪ ،‬او اسالمي دولت د دواړو مشرتګ دښمن دی‬

‫او دغــه نــا مشــروعه پولــې بــه ماتیــږي چــې د مســلمانانو د ویشــلو لپــاره‬ ‫جــوړې شــوې دي‪ ،‬هــم بــه دغــه تنظیمونــه او ګوندونــه منحــل کیــږي‬ ‫چــې مســلمانان یــې در بــدر او ټوټــې ټوټــې کــړي‪.‬‬ ‫نــو ځکــه خــو د اســامي دولــت ســره جنــګ د مرتــدو طالبانــو او‬ ‫هغــو کفــري هیوادونــو ترمنــځ یــوه ګــډه پروجــه شــوه چــې پــه خپلــو‬ ‫پولــو ویــره احساســوي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې د افغانســتان اشــغالوونکې‬ ‫امریــکا هــم پــه ویــره ـکـې ده‪.‬‬ ‫اوس نــو د اســامي دولــت ســره جنــګ د مرتــدو طالبانــو هغــه‬ ‫غــوړه او قیمتــي ســودا ده چــې د ســیمې او نــړۍ هیوادونــه یــې پــه ډیــره‬ ‫لــوړه بیــه ترالســه کــول غــواړي‪ ،‬اګــر چــې د ذلیلــو او مرتــدو طالبانــو‬ ‫مطلــب تــرې د دوی ســره د کفــارو د اړیکــو دروازه خالصــول‪ ،‬د‬ ‫سیا�ســي مرســتو تامینــول او ممکــن چــې مالــي او د وســلې مرســتې هــم‬ ‫پکــې وي‪.‬‬ ‫ځکــه خــو کومــه د تعجــب خبــره نــه ده چــې صلیبــي روســان د‬ ‫طالبانــو ســره خپلــې پراخــه اړیکــې پــه دې المــل روا وبلــي چــې مونــږ‬ ‫ورســره د اســامي دولــت پــرخــاف مرســته کــوو‪ ،‬روســان ویــره ښــکاره‬ ‫کــوي کــه د اســامي دولــت ځواکونــه پــه منځنــۍ آســیا هیوادونــو ـکـې‬ ‫خپاره �شــي نو زمونږ ت�شــی به د هغوی هدف وي‪ ،‬روس دا څرګندونې‬ ‫هــم کــوي چــې پــه خراســان والیــت ـکـې د خالفــت د غازیانــو پرخــاف‬ ‫مونــږ د مخامــخ جنــګ لپــاره راتــګ تــه تیــار یــو‪.‬‬ ‫روســیې تــه بــې شــکه دا خبــره ډیــره مهمــه ده چــې د خپلــو پولــو او‬ ‫پــه منځنــۍ آســیا ـکـې د خپــل نفــوذ لــه ســیمې څخــه امریــکا لــرې با�ســي‪،‬‬ ‫خــو دغــه کارپــه دا�ســې حــال ـکـې کــول نــه غــواړي چــې امریــکا والړه �شــي‬ ‫او اســامي دولــت د هغــې ځــای ونی�ســي‪ ،‬د روس دغــه هــدف د چیــن او‬ ‫ایـران ســره هــم ګــډ دی‪ ،‬ځکــه خــو روس هلــې ځلــې کــوي چــې د امریــکا‬ ‫د وتلــو پــه صــورت ـکـې رامنځتــه کیدونکــی خالــي ځــای ډک کــړي‪ ،‬کــه‬ ‫دغــه ډکــون پــه خپــل مخامــخ وجــود وي چــې ډیــر قیمتــي او پــه دې‬ ‫وضــع ـکـې د روس لپــاره ناشــونی دی او یــا د خراســان ســیمه یــوه د‬ ‫نــه جنــګ ســیمه وګرځــوي او د روس حلیفــان پــه ـکـې واکمــن �شــي‪،‬‬ ‫‪41‬‬

‫ترڅــو د روس لپــاره د خطــر پــه ســیمه د روســیې دښــمنان یرغــل ونــه‬ ‫کــړي‪ ،‬چــې پــه دې صــورت ـکـې د طالبانــو مرتــد وطنــي تحریــک تــرټولــو‬ ‫مناســب ګــډون وال او حلیــف دی‪ ،‬ځکــه د دې مرتــد تحریــک اهــداف‬ ‫یواځــې پــه افغانــي وطــن رابنــد دي او ورســره خپــل قبائلــي او مذهبــي‬ ‫تعصــب هــم د دوی وا ـګـې نیولــې دي‪ ،‬همــدا ډول د دې تحریــک د ایـران‬ ‫ســره ډیــرې غښــتلې اړیکــې دي کــوم چــې پــه دې ورځــو ـکـې د روس نــږدې‬ ‫حلیــف دی‪.‬‬ ‫دغــه مرتــد تحریــک چــې د صلیبــي او طاغوتــي هیوادونــو پــه‬ ‫نمایند ـګـۍ د اســامي دولــت جنــګ تــه راوړانــدې شــوی؛ دا�ســې انځــور‬ ‫تکـراروي چــې لــه دې مخکــې اســام تــه پــه درواغــو منســوبو تنظیمونــو‬ ‫رســم کــړی و؛ لکــه د ع ـراق صحواتــي ډلــې او یــا پــه شــام او لیبیــا ـکـې د‬ ‫هغــوی صحواتــي ورونــه‪ ،‬د کومــو ســره چــې د طالبانــو د مرتــد تحریــک‬ ‫بیعــت کوونکــې القاعــده حلیفــه ده‪.‬‬ ‫اګــرچــې پــه دغــه مرتــد تحریــک ډیــرخلــک دوکــه شــوی خــو ‪-‬بــاذن‬ ‫هللا تعالــی‪ -‬انجــام بــه یــې د هغــو مرتــدو صحواتــو څخــه توپيــر ونــه لــري‬ ‫چــې پــه عـراق او شــام ـکـې وو‪ ،‬بیــا بــه د دوی حلیفــان هغــه مهــال د دوی‬ ‫د لــرې کولــو او د نــوي حلیــف پــه لټــه ـکـې �شــي چــې کلــه وګــوري چــې د‬ ‫طالبانــو مرتــد تحریــک د خالفــت د غازیانــو مخــې تــه کــوم ځواکمــن‬ ‫خنــډ نــه دی‪-‬بــاذن هللا‪ ،-‬بیــا د خالفــت یرغلیــزه دســتې د دغــو کفــارو‬ ‫تــر دهلیزونــو ور�ســي او پــه خپلــو کورونــو ـکـې یــې ووهــي‪ ،‬بلکــې دغــو‬ ‫هیوادونــو تــه بــه دا هــم پــه ډاګــه �شــي چــې طالبــان د خپــل ځــان د‬ ‫ســاتلو ځــواک هــم نــه لــري‪ ،‬چــې بیــا بــه طالبــان د خپــل خونديتــوب پــه‬ ‫لټــه ـکـې وي‪-‬بــاذن هللا تعالــی‪.‬‬ ‫نــو پــه خراســان ـکـې د خالفــت غازیــان دې هغــه جنــګ تــه دوام‬ ‫ورکــړي چــې د صلیبیانــو او مرتدینــو پــر خــاف یــې پیــل کــړی دی او د‬ ‫خپــل همیشــه عــادت ســره ســم دې د ښــمن ډیــرودردوي‪ ،‬د خالفــت‬ ‫غازیــان دې پــه خپلــو وینــاو او کارونــو د هللا عزوجــل مرســته وکــړي‪،‬‬ ‫پــه دوی دې ان�ســي او جنــي شــیطانان غالبــه نــه �شــي‪ ،‬اګــرکــه ټــول ســره‬ ‫ملګــري ولــې نــه وي‪( ،‬ومــا النصــر اال مــن عنــد هللا العزیــز الحکیــم)‪.‬‬

‫مقاله‬

‫‪42‬‬

43

СОДЕРЖ АНИЕ

«Возрадуйтесь, о единобожники! Клянусь Аллахом, мы не остановимся на привал в своем джихаде, не иначе как под оливковыми деревьями в Румии (Рим).» Абу Хамза аль-Мухаджир r

НОМЕР 10 - РАМАДАН 1438

04 06 12 16 20 28 32 36 42 04

ПРЕДИСЛОВИЕ

АЛЛАХ НАСТИГ ИХ ОТТУДА, ОТКУДА ОНИ НЕ ПРЕДПОЛАГАЛИ СТАТЬЯ

ПОСЛАННИКИ ПОДВЕРГАЮТСЯ ИСПЫТАНИЯМ - ЧАСТЬ 3 ЭКСКЛЮЗИВ

ВАЖНОЕ ОБРАЩЕНИЕ СЁСТРАМ

ПОБУЖДАЙ, А НЕ УДЕРЖИВАЙ СТАТЬЯ

УСТАНОВЛЕНИЕ ИСЛАМСКОГО ГОСУДАРСТВА - ЧАСТЬ 4 ИСТОРИЯ ШАХИДА

СРЕДИ ВЕРУЮШИХ ЕСТЬ МУЖЧИНЫ НОВОСТИ

ВОЕННЫЕ ОПЕРАЦИИ ИНТЕРВЬЮ

С АМИРОМ ВОИНОВ ХАЛИФАТА В ВОСТОЧНОЙ АЗИИ СТАТЬЯ

ВЕРООТСТУПНИЧЕСКОЕ ДВИЖЕНИЕ ТАЛИБАН

16

36

4

ЭКСКЛЮЗИВ ПРЕДИСЛОВИЕ

Аллах c сказал: «Он - Тот, Кто изгнал неверующих людей Писания из их жилищ при первом сборе. Вы не полагали, что они уйдут. Они же думали, что их крепости защитят их от Аллаха. Но Аллах настиг их оттуда, откуда они не предполагали, и бросил в их сердца страх. Они разрушают свои дома собственными руками и руками верующих. Прислушайтесь же к назиданию, о обладающие зрением!» [Аль-Хашр:2]. Всего за неделю до благословенного Рамадана мировое внимание было сфокусировано на британском Манчестере. Воин Халифата провёл атаку справедливого террора, атаковав арену Манчестера в завершении концерта одной из американских певиц. Взрыв потряс город и посеял ужас среди его жителей, которые судорожно пытались дозвониться до своих близких, чтобы удостовериться в том, что они находятся в безопасности. А после стали появляться реальные масштабы трагедии: более двадцати человек погибло и ещё большее количество ранено. Общее количество убитых и раненых позже возросло почти до ста человек. Сразу после взрыва, друзья и родственники погибших, ища своих близких, в панике кинулись в соцсети, чтобы обратиться за помощью к посторонним людям. Местные бары стали предлагать бесплатную выпивку работникам спасательных служб, чтобы они могли промыть своё сознание от увиденных ими сцен. Британские «мусульмане», боясь расправы, стали выступать с соболезнованиями, на улицы было выведено большое количество сотрудников полиции и военных, а уровень террористической угрозы в Соединённом Королевстве был повышен до «критического». Политики остановили свои предвыборные кампании перед предстоящими выборами, отчаянная и «разбитая» певица приостановила своё европейское турне и направилась домой, а футбольный клуб «Челси» отменил победный парад в Лондоне. Враги Ислама попытались подойти к ситуации с храбрым и вызывающим видом, но их попытки закончились провалом. Они все сильно страдали. Операция в Манчестере подтвердила предположения, которые уже долгое время высказывали многие аналитики: что с потерей территорий в Ираке и Шаме, Исламское Государство переключит своё внимание к проведению атак на землях крестоносцев. Стоит также отметить, что многие из этих аналитиков забыли сказать, что потеря территорий не является чем-то новым для Исламского Государства. Уже прежде, после выхода сахаватов Ирака, потеря большей части своей территории не привела к гибели Исламского Государства. Наоборот, это стало причиной для перегруппировывания и подходу к роботе с ещё большим усердием, к разжиганию пламени войны с новой силой, а после и

к восстановлению власти над каждым потерянным квадратным метром своей территории и её распространению в Шам, на Синай, в Хорасан и на многие другие регионы мира. На территории, в отношении которых никто не мог предположить, что муджахидам удастся их захватить и установить там власть Аллаха. И потому на этот раз никого не удивило, когда за тысячи километров от Манчестера, воины Халифата штурмовали город Марави на острове Минданао, на юге Филиппин, изгнали отступающую местную полицию и армию и подняли над ним флаг Исламского Государства – сцена, которая напоминала освобождение Мосула от рафидитских муртадов и их союзников-крестоносцев. Эта победа произошла всего несколько недель после того, как крестоносный тагут Филиппин Родриго Дутерте признал, что по причине ситуации в южной части Филиппин он страдает от головной боли и бессонницы. Когда этот тагут пришёл к власти, он верил, что он сможет начать переговоры с «вооружёнными исламистами» в южных Филиппинах и в особенности с теми, кто находится на его родном острове Минданао. Он надеялся покончить с их джихадом, а после этого выдворить американские силы, находящиеся на Филиппинах. Но когда воины Халифата в очередной раз дали ему понять, что со своими врагами они ведут переговоры только пулями и бомбами, ему пришлось унижено просить губернаторов мусульманских регионов на юге страны помочь ему договориться с муджахидами. В тот же момент он грозился ввести на эти территории военное положение в том случае, если проблема не будет решена. Когда же воины Халифата атаковали город Марави, он сдержал своё обещание и ввёл военное положение, послав туда свою армию, чтобы возобновить контроль над городом. Муджахиды же убили большое количество его солдат-крестоносцев и разожгли новый фронт в войне с куфром. Несмотря на то, что крестоносцы постоянно заявляют, что Исламское Государство ослабло, сегодня они стоят перед реальностью, что муджахиды способны изгонять крестоносцев и их прихвостней с внезапно захваченных территориий. Причём это может происходить в таких регионах, где их враги этого не ожидают, также, как прежде это произошло с Мосулом. А их удары на землях крестоносцев на Западе продолжают происходить так же внезапно и неожиданно, как это произошло в Манчестере. Также как Аллах изгнал неверующих крестоносцев, после того как они в первый раз собрались в Ираке, Он также их изгонит и с земель мусульман в Филиппинах и бросит в их сердца ужас на их же землях! «Аллах властен вершить Свои дела, однако большинство людей не ведает об этом» [Юсуф:21].

P

NR

5

Мы должны хорошо понимать значимость битвы в Фаллудже, насколько важно проявлять в таких битвах стойкость и насколько важно обеспечить им поддержку всем, что у нас есть. Это битва, которая является первым рубежом Ислама. Стойкость и рибат в ней – это защита первого рубежа, с которого мы наносим удары по куфру и агрессору. Даже если враг зашёл вглубь города, уже разгуливает по его улицам и разбил на его окраинах свои базы, это ещё не значит, что он победил и добился своих целей. Наша схватка с врагом - это война, проходящая в городах и на улицах, тактика и методы которой в атаке и обороне могут меняться. Результаты этой ожесточённой войны не считают по прошествии нескольких дней или недель. Пройдёт долгое время, пока одна из сторон сможет заявить о своей полной победе. И ещё до её завершения нам уже достаточно одного того, что наши глаза видели, как сыны Ислама стояли подобно горам на подступах благословенной Фаллуджи, показывая этой Умме примеры выносливости, терпения и непоколебимой уверенности! Нам следует обратить внимание на некото-

6

СТАТЬЯ

рые важные уроки и результаты, рождённые в этой великой битве: Во-первых, в этой битве снова ожили понятия величия, чести и гордости. Эта Умма теперь не сомневается, что у неё есть сыны, которые способны противостоять этой мрачной опасности со всей своей смелостью, стойкостью и решимостью. Что эта небольшая группа правдиво следовала своим планам, которые она подготовила для возрождения этой Уммы и ради которых пролила немало крови своих лидеров и бойцов. Во-вторых, находясь в унижении и покорности (врагу), эта Умма узнала, что даже небольшие её группы и при небольшом количестве оружия способны противостоять и бороться с мировыми гигантами и тагутами! Что они могут наносить врагу огромные болезненные потери, заставляя их прочувствовать вкус поражения. В-третьих, в Фаллудже открылись двери битвы, которая разожгла пыл сынов исламской Уммы как в самом Ираке, так и за его пределами. Которые решили выплатить цену джихада и стали стремиться дать отпор мировому крестоносному наступлению. В различных регионах Ирака разгорелись огромные битвы, были созданы группы и

батальоны и муджахиды стали набрасываться на ния врага пал и они стали нервными и унылыми. колонны врага, выслеживать их патрули и штур- И, с помощью Аллаха, то что последует дальше, мовать их позиции. По милости Аллаха, мы стали принесёт им ещё большую боль! свидетелями, как враг понёс огромные потери по В-шестых, из-за своей опасности бои Фаллудвсему Ираку. Гордость за эти победы внушала ве- жи сорвали маски с лиц вероотступников, агентов личие в души муджахидов. Они видели, как перед спецслужб и лицемеров и обнажили ложь вероними рушились басни о непобедимости современ- отступнического правительства Алляви1 о том, ной военной техники. Из их сознания испарились что оно желает достигнуть примирения между ложные фикции слабости и страха, и они приступили к работе с ещё большей серьёзностью. В-четвёртых, битвы в Фаллудже стали важной военной стратегической победой. Всем хорошо известно о техническом превосходстве американской военной машины. Её армия ведёт военные действия, опираясь на нанесение ударов по своим целям издалека, по возможности, не входя в открытый бой и перестрелки. Тем самым они пытаются заАМЕРИКАНЦЫ ПОТЕРЯЛИ СОТНИ СОЛДАТ В БИТВАХ ЗА ФАЛЛУДЖУ щитить жизни своих солдат, обезопасив их от участия в опасных смертельных схватках. Однако, в соответствии с иракцами, чтобы их кровь больше не проливалась планом муджахидов, в Фаллудже эта огромная в этой войне. Эти сочувствия были высказаны военная машина была втянута в жестокие некон- только для того, чтобы заслужить уважение наротролируемые уличные бои, которые стали вы- да. Но вдруг все увидели, как это правительство сасывать их силу и уничтожать их вооружение. мигом ринулось к реализации решения о начале Американские солдаты гибли на каждом углу. военных действий в Фаллудже, замарав свои руки Американцы были вынуждены воевать на улицах чистой кровью её жителей. Они убили там тысягорода и заходить в его здания, превратившись в чи мусульман, а десятки тысяч были вынуждены открытую мишень для огня и засад муджахидов. стать беженцами. Они руководили операциями по Они не ожидали, что муджахиды способны прово- разрушению и разорению города. Операциями, в дить различные манёвры, нанося молниеносные которых под предлогом борьбы с терроризмом и удары и отступая. Они были вынуждены вести национальных интересов, порочилась честь мубои, к которым они не были готовы и в которых сульман и расхищалось их имущество. были уничтожены сотни их солдат и десятки едиВ-седьмых, эта битва сорвала вуаль с мерзких ниц бронетехники. лиц рафидитов. Из-за своей ненависти (к сунниВ-пятых, военное руководство американцев там) они приняли в ней участие со всей своей подпотерпело ещё одно психологическое поражение. лостью, не без дозволения своего предводителя Всем, кто участвовал в планировании этой войны куфра ас-Систани2. Они принимали активное участало ясно, что ничто не способно сдержать муд- стие в убийствах мусульман и разорении города. жахидов, даже если дело дойдёт до вероятности Они не жалели ни детей, ни женщин, ни стариков. их полного уничтожения. Акыда джихада стала Их мерзкие души заставили их совершать всё главным камнем преткновения на пути планов 1 Айад Алляви - премьер-министр Ирака 2004-2005 г. всемирной войны американцев. По причине гор- 2 ‘Али Систани - один из наиболее значимых чалманосцев дости и стойкости муджахидов, дух командова- рафидитов Ирака.

P

NR

7

больше преступлений, после чего они стали штурмовать и осквернять дома Аллаха. Они выражали свою ненависть, вывешивая в них фотографии шайтана ас-Систани, и расписывая стены фразой: «Сегодня ваша земля, а завтра ваша честь!» И как известно, эти ненавидящие нас рафидиты составляют 90% от состава Народной гвардии («Аль-Харс аль-ватани»), а остальные 10% - курдские «Пешмерга». Не даром некоторые учёные сказали в отношении рафидитов: «Это христианское семя, которое иудеи посеяли на землях огнепоклонников». В-восьмых, в этой битве были разоблачены скрытые планы врагов джихада. В ней приняли военное участие стороны, остававшиеся до этого

ИХ СОВРЕМЕННАЯ ТЕХНИКА ПРЕВРАТИЛАСЬ В КОНСЕРВНЫЕ БАНКИ

на заднем плане. Стало известно, что в битве за Фаллуджу участвовало 800 израильских солдат, которых сопровождали 18 раввинов. Как позже писали их же газеты и медиа, многие из них были убиты. Также помощь оказывали офицеры из Иордании, которые принимали участие в планировании штурма города. Всё это указывает, что Фаллуджа стала крепостью джихада, которая вгоняла кафиров и вероотступников в бессонницу. В-девятых, ещё одним результатом этой великой битвы стало то, что кровь в жилах муджахидов потекла с новой силой, они стали активней работать на пути джихада и стремиться к достижению своих целей по заранее намеченным планам. Эта битва породила командиров, обладавших ещё большей силой и опытом. Они стали извлекать уроки из происходящего, размышлять над

8

СТАТЬЯ

своими действиями и результатами и внимательно вглядываться в то, что их ждёт на дороге. Они были отточены жестокостью этой битвы, после чего стали ещё сильнее и мощнее. Автор «Аз-Зыляль» писал: «Тяготы джихада и опасность встречи со смертью при каждом походе приучают душу человека к пренебрежению этими пугающими опасностями. Ради того, чтобы избежать этих угроз, люди часто жертвуют многим: своим нравом, чувством правосудия и ценностями. Но для тех, кто привык сталкиваться с этими опасностями, они кажутся совсем пустяковыми. Причём вне зависимости, постигли они их или нет. Каждый раз, направляясь к Аллаху и попадая в опасные ситуации, с душой (такого человека) происходит нечто подобное воздействию электричества. Его душа и сердце как будто приобретают новую форму безупречности, чистоты и праведности. Прохождение через эти опасности является мирской причиной, которая может исправить всю мусульманскую общину… когда её поведут муджахиды, души которых освободились от любой привязанности к дунье и её красотам, которые не считают свою жизнь чем-то важным, которые бросаются в пучину смерти и которых ничто не способно удержать от стремления к Аллаху и Его довольству! Когда руководство попадёт в руки таких людей, вся земля Аллаха и Его рабы должны прийти в порядок. Такие люди не станут даже помышлять о том, чтобы снова передать бразды правления в руки кафиров или коррумпированных и заблудших людей. Ведь они приобрели это знамя своей кровью и своими душами и ради него оставили всё, чем дорожили позади. Но они это делали не для себя, а ради Аллаха. Этот путь является облегчением для тех, кому Аллах пожелал благо, чтобы они заслужили Его награду и довольство, которое они получат без расчёта. А также, чтобы облегчить путь тем, кому

КРЕСТОНОСЦАМ В ФАЛЛУДЖЕ БЫЛ ПРЕПОДНЕСЁН ЖЕСТОКИЙ УРОК

Аллах пожелал зла, чтобы они прочувствовали заслуженный ими гнев Аллаха за свои скрытые грехи». Конец его слов r. В-десятых, приобретение шахады. Эта группа верующих имела честь пройти по дороге, которая была вымощена кровью их шахидов. И что главные из их лидеров и лучшие из их кадров стояли там в первых рядах! И это безусловно говорит об искренности этих муджахидов и посвящении всей своей устремлённости и решимости для установления единобожия и вероубеждения и для достижения полной преданности и искренности. А ещё одна радостная весть для них кроется в том, что Аллах выбрал лучших и благородных из них для встречи с Самим Собой. Он предписал им шахаду, успех и довольство, на которое они надеялись и к которому они стремились. Он исполнил Своё обещание и ответил на их просьбы. Такими же были и первые праведные поколения мусульман, которые стремились к смерти с таким же упорством, как последовавшие за ними стремились к этой жизни. Их главной целью была шахада и из-за любви к смерти на Пути Аллаха они всегда стремились на поля сражений. Шахидами в различных боях стало 80% из общего числа сподвижников! Больше половины всех шахидов битвы при Ямаме были мухаджирами и ансарами... Достаточ�но одного того, что в битве при Ямаме шахидами стали 300 учёных-знатоков Корана, а в другой версии сказано что их было 500! То есть, знатоки Корана составляли 25% из общего количества шахидов, а по другой версии 45% из их числа. Это очень большой процент. Кто интересуется судьбой сподвижников, знает, что лишь один из пяти из них умер на своей постели, а четверо из пяти – на полях сражения.

Потому мы не должны удивляться их быстрым и неуклонным завоеваниям, которые продолжались на протяжении всего первого века по Хиджре. Здесь также уместно упомянуть некоторые истории, которые ещё больше укрепляют стойкость героев-муджахидов. Я хочу упомянуть часть из дарованной им Аллахом c милости - караматы и особое благо, которым Аллах их окружил во время битв с американцами и их помощниками в Фаллудже. Это действительно сильно укрепляло их и выпрямляло их стан! В третий день битвы, после ожесточённой бомбардировки жилых районов Фаллуджи, муджахиды поутру увидели американские танки и прочую бронетехнику на дорогах, улицах и закоулках города. И тогда против них вышли лучшие из сынов Ислама под предводительством Абу ‘Аззама, ‘Умара Хадида, Абу Насыра аль-Либи, Абу аль-Хариса и Мухаммада Джасима аль-‘Исави… а также многие другие храбрецы. В результате они откинули эту армию к окраинам города, а их единственным оружием были пулемёты и автоматы Калашникова! Американцы понесли огромные потери, а многие из них просто бежали с битвы, спрятавшись в домах у местных жителей. Вначале муджахиды не хотели штурмовать эти дома, чтобы не причинить вред мусульманам. Но когда они убеждались, что в доме действительно находится американец, они заходили внутрь, вытаскивая их из-под кроватей, убивая их как навозных мух и жуков! Хвала Аллаху! Ещё через несколько дней битвы один из командиров предложил братьям ‘Умару Хадиду и Мухаммаду Джасиму аль-‘Исави побрить свои бороды и выйти из города. Он нашёл для них безопасный путь для отступления и сказал, что после

P

NR

9

БИТВА ЗА ФАЛЛУДЖУ СОРВАЛА МАСКИ С ЛИЦ РАФИДИТОВ

выхода они смогли бы продолжить работу снаружи. Но эти храбрецы отказали его предложению, сказав: «Клянёмся Аллахом, мы не выйдем, пока в городе остаётся хоть один мухаджир!» После чего они продолжили сражаться, пока не пали шахидами. Да помилует их Аллах и примет в числе Своих рабов-шахидов! Другим примером является история о братьях, которые испытывали сильнейший голод. Но, не теряя надежду и будучи уверенными в помощи Аллаха, они внезапно нашли огромный арбуз. Когда они его разрезали, оказалось, что он был идеальной спелости. На протяжении несколько дней они наедались им досыта, дивясь и восхваляя Аллаха. Они все были уверены, что это лучшее, что они ели в своей жизни! Стоит также отметить, что это не был сезон арбузов и они не росли в той местности. Братья часто испытывали сильный недостаток еды и питья. Иногда они практически полностью лишались воды, и от этого на их губах и у кончиков рта образовывались трещины. Один раз, пытаясь найти хоть пару глотков, которые хоть немного могли бы утолить их жажду, в одном из домов они увидели три бурдюка с водой, которые в очень необычном виде стояли рядом друг с другом. Они удивились увиденному, потому что ни в Фаллудже, ни в Ираке воду не набирали в такие необычайно красивые бурдюки. Когда же они стали пить из них воду, они поняли, что это не мирская вода. Они напились сполна, а после клялись, что они ещё не пили подобной воды в своей жизни! Также как-то раз брат с Полуострова Мухаммада g получил ранение в голову. Пуля снайпера вошла в лоб и вышла из затылка. Часть его мозга упала на правое плечо. Братья тут же поспеши-

10

СТАТЬЯ

ли к нему и вставили то, что вывалилось, обратно на своё место, а после перевязали ему голову. Брат практически выздоровел уже через несколько дней! Он до сих пор жив и полностью здоров, разве что испытывает небольшие проблемы с речью. Пусть Аллах примет как от него, так и от тех братьев! Что же касается запаха миска... И откуда вам знать, что такое запах миска!? Большинство муджахидов встречали сами и слышали об этом явлении очень много раз! Они рассказывали о приятных запахах, которые исходили от шахидов и раненных. Да примет Аллах их всех! Также удивительная история произошла с братом-храбрецом Абу Тальхой аль-Бейхани. Он получил тяжёлое ранение, после чего от его раны также стал исходить приятный запах, который ощутили многие братья, потому что запах ощущался на улицах! А позже он стал шахидом, каким мы его считаем, а его конечный рассчет у Аллаха. Многие братья рассказывали одно необычное явление, которое придавало муджахидам стойкости и спокойствия. Многие, кто участвовал в этой битве (в Фаллудже) рассказывали, что в особо ожесточённые моменты они слышали ржание коней и звон сабель. Многие братья удивлялись этому явлению. Они приходили к остальным и спрашивали, видел ли кто в городе коней, но они только кивали головой и поясняли, что в этой местности лошадей попросту нет. Хвала Аллаху! Имам Ахмад привёл в своём «Муснаде» и аль-Хаким в «Мустадраке» от Абу Барды бин Кейса – брата Абу Мусы аль-Аш‘ари, что он сказал: «Посланник Аллаха g сказал: “О Аллах, сделай так, чтобы моя Умма погибала на Твоём пути от ранений или чумы”». А Всевышний Аллах сказал: «Никоим образом не считай мертвыми тех, кото-

рые были убиты на пути Аллаха. Нет, они живы О мусульмане! Как вы, видя, каким мучении получают удел у своего Господа, радуясь тому, ям, убийствам и разрушениям подвергают ваших что Аллах даровал им по Своей милости, и ликуя единоверцев, можете находиться в безопасности от того, что их последователи, которые еще не в своих домах, среди своих семей и имущества? присоединились к ним, не познают страха и не Как!? будут опечалены» [Алю ‘Имран:169, 170]. Даже если ты будешь жить королём и умрёшь в почестях, Если ты был известен своим мечом, то тебе найдут оправдания. Это небольшой очерк о благе и плодах стойкости и выдержки на благословенных землях Фаллуджи. Это всё действительно принесло большую пользу и благие последствия. А каждый, кто станет беспристрастно АМЕРИКАНСКИЕ НАЁМНИКИ НАКАЗАННЫЕ МУДЖАХИДАМИ размышлять над произошедшими Наша кровь льётся вперемешку событиями, сможет различить и понять эти вещи. с нашими слезами, О Исламская Умма! Среди нас уже не осталось ни одной мишени. Ты беспрерывно получаешь новые удары и раХудшее же оружие – это слеза, пролитая нения, но твои болезни и недуги могут быть выВ момент, когда пламя лечены только посредством Единобожия, которое и сабли войны поднимутся. находится между знамёнами джихада! Так когда О сыны Ислама, позади вас, же ты примешь это верное решение – решение События, которые достигнут выйти на джихад и оставить слёзы? Сегодняшние верхушек скал, даже идя пешком. битвы не умолкают, а наш Пророк g желал возКак же сомкнутся глаза с веками, можности выходить с каждым отрядом, отправНаполненными слезами, ляющимся в бой на Пути Аллаха. И он действипробудивших каждого спящего. тельно старался постоянно оставаться в битвах и Местом отдыха ваших походах. братьев в Ираке становятся, Спины старых коней или животы хищников. Я хочу напомнить вам хадис из книги имама Это от римлян, от слабости и от вас самих, аль-Бухари, в котором Джибриль n обратился Ведь вы волочёте хвосты в унижении и в к Пророку g: «Когда, после битвы у рва Пророк снисхождении (перед кафиром). g вернулся в Медину и только сложил оружие, к нему явился Джибриль и спросил: “Ты уже сложил «Аллах властен вершить Свои дела, однако оружие? А ангелы еще не сложили оружия. Му- большинство людей не ведает об этом» [Юсуф:21]. хаммад, ступай вместе с теми, кто с тобой, к Бану Хвала Аллаху Господу миров! Курейза. Я (также) отправляюсь к ним, потрясу их крепости и брошу в их сердца страх!” Джибриль направился (к ним) вместе с целым караваном ангелов, а Посланник Аллаха g последовал за ними с караваном мухаджиров и ансаров».

P

NR

11

Обращение от Верховного комитета (Ляджна Муфаввада) уполномоченного от Повелителя Правоверных Верховный комитет издал важное обращение к воинам Исламского Государства под названием «Дабы погиб тот, кто погиб при полной ясности, и дабы жил тот, кто жил при полной ясности», в котором разъясняется вероубеждение и манхадж Исламского Государства. В нём содержится ответ на некоторые обвинения в сторону Исламского Государства, а также предупреждение от распространения о нём слухов. В обращении призывается не приписывать ему без довода различные мнения и убеждения, и разъясняется путь Ахлю-сунна в наставлениях амирам в случае наличия несправедливости. Обращение, которое вышло в среду 21-го Ша’бана 1438 г.х., началось с разъяснения, что Исламское Государство было основано только ради распространения единобожия, и что его призыв является продолжением призыва пророков и посланников p, а также праведных предшественников этой Уммы и тех имамов Прямого пути, которые последовали им. В обращении сказано, что сегодняшнее Исламское Государство построено на тех же основах, на которых было построено первое государство благословенного надждийского призыва, которое основал имам-обновитель религии Мухаммад бин ‘Абдульваххаб ат-Тамими r и его последователи.

12

ЭКСКЛЮЗИВ

По милости Аллаха, Исламское Государство не изменяло и не заменяло свой манхадж В обращении пояснено, что Исламское Государство до сих пор следует своему вероубеждению, которое оно не изменяло и не заменяло с момента закладывания его основ шейхом Абу Мус’абом аз-Заркави r и братьями, которые были вместе с ним. А также это было вероубеждением Государства, которым руководил шейх Абу ‘Умар аль-Багдади и его вазир аль-Мухаджир r, и вплоть до провозглашения Халифата на пророческой методологии под предводительством Повелителя Правоверных шейха Абу Бакра аль-Багдади, да сохранит его Аллах. В обращении Верховного комитета сказано: «Исламское Государство не изменило своего манхаджа, оно не стало торговать религией и его решимость не ослабла. Наоборот, оно всё это время стояло на пути Истины». В обращении также было сказано, что Исламское Государство открыто выявляет религию, не обращая внимания, довольны ли этим люди или нет, и обращается с ними в соответствии с тем, что они сами для себя выбрали. Как сказал шейх Абу Мухаммад аль-‘Аднани: «Мы не станем добиваться расположения людей ради того, чтобы они приняли религию Аллаха и власть Шариата. Кто это примет, то он принял Шариат Аллаха, а кто будет недоволен и откажется, то мы (его установим) вопреки ему. Это религия Аллаха! Мы продолжим отрекать-

ся от вероотступников и обвинять их в неверии и враждовать, и ненавидеть кафиров и многобожников!»

своей страны является мусульманином. Но «Исламское Государство обвиняет в неверии всех тагутов и тех, кто не выносит им такфир и защищает их».

Официальным мнением Исламского Государства является только то, что сказал Повелитель Правоверных, Ляджна муфаввада и официальный представитель

Другие же «считают, что такфир многобожников - это скрытый, неясный вопрос, или вопрос, в котором существуют разногласия среди ученых. Они ставят тяжёлые условия для такфира того, кто не выносит такфир мушрикам, в результате чего третий пункт (имеется ввиду третий из десяти пунктов, выводящих из Ислама, упомянутых в книге Мухаммада бин ‘Абдульваххаба «Навакыд аль-Ислям» - вынесение такфира тому, кто не выносит такфир кафирам) полностью отменяется…

Обращение содержало опровержение людям, которые распространяют различные заблудшие мнения и убеждения, приписывая их Исламскому Государству. В особенности это касается приверженцев крайностей и мурджиитов, и их слов в отношении вопросов такфира, а также тех, кто критикует вероубеждение и манхадж Исламского Государства, выносят такфир его воинам и амирам. Они это совершают, основываясь на ложно приписанные его руководству слова и убеждения, а также из-за своего невежества в отношении вероубеждения Ахлю-сунна. Такие люди просто осуждают всё, что противоречит их желаниям. В благословенном обращении Верховного комитета было сказано: «Такова методология Исламского Государства, да возвеличит его Аллах единобожием! Что же касается слов и шубухатов мурджиитов и джахмитов, которые разбавляют убеждения любви и непричастности, хоронят религию Ибрахима n, а также слов приверженцев крайностей, вылетающих из религии с такой силой, как стрела, на которой не осталось крови дичи, пронзившая её, то Исламское Государство отрекается от их слов! И никто не имеет права говорить от его имени и приписывать ему то, что от него не исходило. От имени Исламского Государства может говорить только его имам, да возвеличит Аллах его посредством единобожия, Ляджна муфаввада и официальный представитель (спикер) Исламского Государства. Что же касается измышлений и подозрений, то это слова без знаний. Аллах предупредил нас от совершения подобного». Исламское Государство не останавливается в такфире мушриков и считает, что их такфир является частью ясных основ религии (Усуль аддин), с которыми приходили пророки Верховный комитет также упомянул несколько видов этих заблудших людей, которые возносят ложь на Исламское Государство и приписывают ему слова, которые не были сказаны его амирами и которые не являются частью их убеждений. Одна из этих групп следует словам мурджиитов и пытается приписать эти слова, свои ошибки и искажения Исламскому Государству. Некоторые из них считают, что не выносящий такфир тагуту

И ещё хуже этого то, что он утверждает, что это мнение, которое он придумал – мнение Исламского Государства! Это не что иное, как навет, потому что каждому хорошо известно, что Исламское Государство, да возвеличит его Аллах единобожием, никогда не раздумывало с обвинением многобожников в неверии. Исламское Государство утверждает, что обвинение многобожников в неверии является одной из ясных основ этой религии (Усуль ад-дин), основой, которую необходимо знать ещё до изучения намаза и других вещей, которые должен знать каждый мусульманин. Всё это подробно описано в обращении Центрального мактаба по инспектированию шариатских диуанов о шариатском положении человека, не выносящего такфир, датируемого 22 Ша’баном 1437 г.х.» Под словами «Усуль ад-дин» подразумеваются вещи и убеждения, которым пророки p обучали свои племена (то есть то, что человек должен знать из доводов, приведённых пророками), и это не то же самое, что понятие «Асль ад-дин», под которым подразумеваются те убеждения, которые были ясны ещё до того, как были посланы пророки p и до того, как они вели своё разъяснение. Под словом «Усуль ад-дин» подразумеваются такие основы вероубеждения как «Таухид ар-рубубия» и «Таухид аль-улюхия». К этой же категории заблудших относятся люди, которые «разрешают обращаться за решением к тагуту, оправдывая это необходимостью (дарура), приравниваемой к принуждению», а также «отрицающие единогласное мнение сподвижников о такфире любой группы, которая отказывается от выполнения какого-либо из обязательных обрядов религии», а также «которые не выносят такфир участвующим в выборах, обосновывая это тем, что они, якобы, не знают сущности выборов», а также «которые не отрекаются от учёных тагута, призывающих к ширку».

P

NR

13

В своём последнем обращении Верховный комитет указал и на другую группу заблудших, которые также отличились нападками на Исламское Государство. Они обвинили его в словах и убеждениях, которые на самом деле являются словами Ахлю-сунна и даже вынесли ему на основе этого такфир! На этих людей оказали влияние заблудшие убеждения и нововведения хариджитов и муатазелитов. Они также обвинили Исламское Государство в том, что не является его вероубеждением, возведя на него хулу. Эти заблудшие люди придумали это сами. Исламскому Государству также ложно были приписаны слова мурджиитов. В обращении было сказано: «Некоторые из них обвинили Исламское Государство в неверии, потому что оно не признало цепной такфир, являющийся плодом ложных измышлений мутазелитов», а также: «Другие обвинили Исламское Государство в том, что оно считает, что основой в людях, проживающих на землях вероотступничества (земли мусульман, которые впоследствии стали землями куфра) является Ислам. Это также ничто иное, как ложь на Исламское Государство». Нет, Исламское Государство судит о человеке, находящемся на землях куфра в соответствии с тем, что в этом человеке проявляется. Там же сказано: «Другие обвинили его в неверии за то, что оно, якобы, разрешает совершать открытый куфр ради достижения лучших результатов на войне. Это также является ложью. Наоборот, Исламское Государство всегда заявляло самым ясным образом, что по его убеждениям, явный большой куфр и большой ширк дозволяется совершать только в случае принуждения (икрах)… Причина превратного понимания этих людей кроется в том, что они не способны различить, что является явным куфром или ширком, а что является только намёком (ма’арид), и не является ясным проявлением неверия и дозволяется при необходимости, как на это указал хадис Мухаммада бин Маслямы h и другие хадисы». Разница между благим наставлением и порицаемым поношением Обращение Верховного комитета также сделало общее обращение ко всем мусульманам, напомнив им о необходимости придерживаться манхаджа Ахлю-сунна в наставлениях амирам и не следовать пути заблудших людей. Некоторые люди используют любую ошибку или упущение амира для того, чтобы опозорить его перед муджахидами, для распространения слухов и удерживания мусульман от сражения с врагами религии. Они даже призывают

14

ЭКСКЛЮЗИВ

сблизиться с мушриками. В обращении упомянуто, что подобное поведение точь-в-точь соответствует действиям вышедших против Усмана h, якобы ради того, чтобы добиться справедливости, ради Сунны и из-за ревности к религии. Верховный комитет сказал в отношении этого: «Что же касается тех, кто даёт наставления амирам в низкой манере, критикуя их открытым образом и распространяя о них ложную информацию и давая повод порадоваться врагам всех мастей – кафирам, вероотступникам и лицемерам, то самое меньшее, что можно сказать о такой манере, что она противоречит Корану, Сунне и примеру саляфов в наставлениях. Передано от Анаса бин Малика, что он сказал: «Большие сподвижники Посланника Аллаха g говорили нам: “Не порочьте ваших амиров, не обманывайте их, не презирайте их, бойтесь Аллаха и проявляйте терпение. Осталось не так долго”». Также в обращении было сказано: «От чего бы этим бедным людям не задуматься о завещании Пророка g в отношении проявления терпения к своим амирам? Будь то бедуины или эфиопы, будь они праведными или грешными, даже если для этого им придётся пожертвовать чем-нибудь из этой гиблой дуньи. И чтобы они признавали за амирами их право и положение, и подчинение им в дозволенных вещах». В обращении предупреждаются те, кто подвергся наущениям души, которая показала им ложь истиной и порчу благом, скитающимся в своём заблуждении: «Как известно, порочение не является ни благим наставлением, ни запретом порицаемого. Это не что иное, как поношение, оскорбление, распространение изъянов и скрытие благих вещей. И это не является тем, что может прийти в голову людям, которых покорили их же призывающие к греховному души, что порочение является геройством, упрёки – смелостью, сквернословие – твёрдым словом истины, а раскол рядов – объяснением несправедливости. Просим Аллаха защитить нас от этого!» Это обращение являлось продолжением серии обращений (та’мимов) Верховного комитета и относящегося к нему Центрального офиса по контролю шариатских диуанов. Эти обращения издаются для разъяснения тех вопросов вероубеждения Исламского Государства, в отношении которых поднимаются споры, и в особенности без знаний, и изза которых человек может потерять силу и ясную убеждённость.

P

NR

15

16

СЁСТРАМ

Во время войн, фитн и испытаний в человеке поднимается тревога, а сердце от страха, порой, достигает глотки. В такой момент Аллах укрепляет некоторых из Своих рабов посредством силы их веры и сохранения ими благих предположений об Аллахе. А некоторые в такой момент поворачивают вспять и губят себя, отказываясь от части своей религии и предавая своих братьев. Зачастую такие люди не только поднимают белый флаг сами, но и стараются передать этот настрой остальным, распространяя его среди мусульман. Они начинают пугать их силой и количеством врага, отстраняя их от того, чтобы встать и сразиться с кафирами. Так во все времена поступали лицемеры, а также люди со слабой верой и убеждённостью. Так себя могут повести как мужчины, так и женщины. Что касается мужчин, то об их роли в подобных ситуациях сказано много и подробно. Но опасность такого поведения со стороны женщины кроет в себе особую угрозу. Посредством женщины ложные слухи переходят с уст лицемеров прямо в её дом - в сердца её мужа и детей. В таком случае её действия становятся действиями лицемеров, вне зависимости, ощущает ли она это сама или нет. Распространение тревожных россказней – качества лицемеров Тревожные слухи - это ложная информация, которая вызывает фитну и беспокойство. Имам

Аль-Куртуби писал в своём тафсире: «Тревожные россказни – это распространение лжи с целью вызвать (у людей) печаль или фитну». Аллах во многих местах в Коране порицает распространяющих тревожные слухи. Всевышний Аллах сказал: «Аллах знает тех из вас, которые отвращают людей от участия в войне, и тех, которые говорят своим братьям: «Идите к нам!». Они принимают в войне ничтожное участие» [Аль-Ахзаб:18]. А также: «Если лицемеры и те, чьи сердца поражены недугом, и те, кто распространяет слухи в Медине, не перестанут, то Мы непременно поможем тебе одолеть их, и тогда они будут соседствовать с тобой здесь совсем недолго, будучи проклятыми. Где бы их ни обнаружили, их будут хватать и безжалостно убивать» [Аль-Ахзаб:60, 61]. Аль-Джассас писал в «Ахкам аль-Куран»: «В этих аятах содержится доказательство, что отвращение верующих от участия в войне и распространение печалящих и доставляющих им боль ложных слухов, является порицаемым действием. Если человек не прекратит это делать, он достоин наказания и изгнания. Группа лицемеров и тех, кого Аллах лишил рассудительности, с болезнью в своём сердце, представляющей из себя слабость убеждённости (в помощи и обещании Аллаха), распространяли слухи, что кафиры и мушрики собрались вместе и идут на верующих. Тем самым они преувеличивали исходящую от кафиров опасность и пугали мусульман. И тогда Аллах ниспослал в

НЕКОТОРЫЕ ГЛУПЦЫ, ВЕРНУВШИСЬ НА ЗЕМЛИ КУФРА, ВПАЛИ В МУРДЖИИЗМ

P

NR

17

ИСТИШХАДИ АБУ ‘УМАР АЛЬ-МАСЛЯВИ В СВОИХ ПОСЛЕДНИХ СЛОВАХ ЗАВЕЩАЕТ ЖЕНЕ ПРОЯВЛЯТЬ СТОЙКОСТЬ

отношении них эти аяты и сказал, что если они не прекратят, они достойны того, чтобы их изгнали прочь или убили. Аллах оповестил, что такова Его Сунна и таков Его путь, которому Он приказал следовать». Распространение пораженческих настроений настолько опасно, что Аллах даже приказал муджахидам держаться от таких людей поодаль, ведь от их слов и пораженчества ряды мусульман ослабевают. Как об этом сказал Всевышний: «Если бы они выступили в поход вместе с вами, то не прибавили бы вам ничего, кроме беспорядка, торопливо ходили бы между вами и сеяли бы между вами смуту. Среди вас найдутся такие, которые станут прислушиваться к ним. Аллах знает беззаконников» [Ат-Тауба:47]. Ибн Исхак в отношении этого сказал: «Группа лицемеров показывала на Пророка g, когда он собирался в поход на Табук. Они говорили друг другу: “Думаете, что война с Бану аль-Асфар1 то же самое, что война с кочевниками? Мы словно видим вас закованными в цепи. Они говорили это, желая устрашить верующих”». Вера в предопределение и убеждённость в истинности обещания Аллаха является щитом женщины-мусульманки Женщины в этих вопросах ничем не отличаются от мужчин. Если распространением слухов она посеет страх в сердцах своей семьи или других мусульман, то она должна просить у Аллаха прощеДословно – племя жёлтых. Таким именем из-за цвета их кожи арабы называли жителей Византийской империи. 1

18

СЁСТРАМ

ние за этот грех и укрепить свою веру в вопросах предопределения. Пусть она хорошо поразмыслит над Словами Аллаха: «Скажи: “Нас постигнет только то, что предписано нам Аллахом. Он - наш Покровитель. И пусть верующие уповают на Одного Аллаха”» [Ат-Тауба:51]. А также над словами Пророка g ‘Абдуллаху бин ‘Аббасу, сидевшему на верховом животном позади него: «О мальчик, я научу тебя нескольким словам: помни об Аллахе, и Он будет хранить тебя, помни об Аллахе, и ты обнаружишь Его перед собой. Если (захочешь) попросить (о чём-либо), проси Аллаха, если обращаешься за помощью, обращайся за ней к Аллаху, и знай, что если все люди соберутся вместе, чтобы сделать для тебя что-нибудь полезное, они принесут тебе пользу лишь в том, что было предопределено тебе Аллахом, и если соберутся они вместе, чтобы нанести тебе вред, они навредят тебе лишь в том, что было предопределено тебе Аллахом, ибо перья уже подняты, а страницы высохли» [Ахмад и ат-Тирмизи]. Каждый раз, когда мусульманка слышит какие-либо пораженческие речи о силе противника и его подготовке к войне с верующими, она должна вспомнить Слова Всевышнего Аллаха, в которых Он описал состояние Пророка g и его сподвижников в момент, когда против них собралось войско многобожников: «Люди сказали им: “Народ собрался против вас. Побойтесь же их”. Однако это лишь приумножило их веру, и они сказали: “Нам достаточно Аллаха, и как прекрасен этот Попечитель и Хранитель!” Они вернулись с милостью от Аллаха и щедротами. Зло не коснулось их, и

они последовали за довольством Аллаха. Воистину, Аллах обладает великой милостью. Это всего лишь дьявол пугает вас своими помощниками. Не бойтесь их, а бойтесь Меня, если вы являетесь верующими» [Алю ‘Имран:173-175]. Таким же должен быть и ответ мусульманки этим пораженцам и лицемерам - «Нам достаточно Аллаха, и как прекрасен этот Попечитель и Хранитель!» Она должна произносить это с уверенностью и помнить, что поддержки Аллаха всегда достаточно, каким бы ни было количество врага. И что её семью и любого человека постигнет только то, что им предопределил Аллах. А Шайтан способен испугать только тех, кто к нему приближен, но не верующих. Мать правоверных Хадиджа бинт Хувейлид укрепляет Посланника Аллаха g Всё это в особенности относится к жёнам, матерям и сёстрам муджахидов. Они должны оказывать им поддержку и хранить свои дома от проникновения в них пораженческих слухов и речей лицемеров. Пусть они говорят им только то, что укрепит их стопы и сердца. А одной из самых великих историй о роли верующей женщины в этих вопросах является история матери правоверных Хадиджи i и её поддержке своего мужа-Пророка g. После первой встречи с Джибрилем в пещере он пришёл к ней в страхе со словами: «Укройте меня, укройте меня!» Его укрыли, а когда страх отступил, он обо всём ей рассказал. Он сказал: «Я испугался за себя», но она ответила: «Нет, нет! Клянусь Аллахом, Аллах никогда не покроет тебя позором, ведь ты поддерживаешь связи с родственниками, говоришь правду, помогаешь нести бремя слабому и оделяешь неимущего, оказываешь людям гостеприимство и помогаешь (им) переносить невзгоды судьбы!» [Аль-Бухари и Муслим]. Она стала первой женщиной, ответившей на его призыв, и она продолжала поддерживать и укреплять его решительность до самой своей смерти. Любовь, которую к ней продолжал питать Посланник Аллаха g является лучшим доказательством её великой роли в его жизни. Он g сказал о ней: «Она уверовала в то, с чем я пришёл, когда люди не уверовали, она поверила мне, когда люди посчитали меня лжецом, и помогла мне своим имуществом, когда люди мне отказали в этом» [Ахмад]. Асма бинт Аби Бакр призывает своего сына с терпением принять смерть Примером такой поддержки со стороны женщи-

ны также является история Асмы бинт Аби Бакр k. Её сын, Халиф мусульман ‘Абдуллах бин аз-Зубейр2, будучи в Мекке, попал в полное окружение армии тирана аль-Хаджаджа ас-Сакафи. Оказавшись в чрезвычайно сложной ситуации, он пришёл к ней за советом, интересуясь, стоит ли ему сразиться с армией аль-Хаджаджа. Он сказал: «Мои люди отступили и оставили меня, даже мои семья и дети! Со мной осталось совсем немного людей, которые также не смогут долго терпеть. (С другой стороны) они мне предлагают всё, что я пожелаю из этого мира (взамен на капитуляцию). Что ты мне посоветуешь?» Она ответила: «Клянусь Аллахом, сынок, тебе лучше знать своё положение. Если ты считаешь, что ты на истине и призываешь к истине, то продолжай идти своим путём. Твои сподвижники погибли ради этого. Не позволяй подросткам Бану Умеййа3 добраться до твоей шеи. Если же ты (всем этим) стремился к дунье, то насколько же ты плохой раб (Аллаха)! В таком случае ты просто погубил себя и тех, кто сражался вместе с тобой. Свободные и религиозные люди так не поступают. Сколько ты хочешь пробыть в этом мире? Смерть (для тебя) будет лучше». Тогда Повелитель Правоверных подошёл к ней, поцеловал её голову и сказал: «Клянусь Аллахом, это истина… я просто хотел узнать твоё мнение, и оно прибавило мне ещё больше понимания и уверенности. Знай же, мать моя, что с этого дня меня стоит считать убитым. Не грусти и полагайся на Аллаха». После этого Ибн аз-Зубейр повернулся и направился прочь со словами: «Если бы я знал день своей смерти, то проявил бы терпение, а свободный человек будет готов к этому дню». А когда его слова услышала его мать i, она произнесла: «Клянусь Аллахом, ты проявишь терпение, с дозволения Аллаха! (И помни), что твоими отцами были Абу Бакр и аз-Зубейр, а твоей матерью была Сафия бинт ‘Абдульмутталиб». Таково должно быть отношение верующей жены к своему мужу, а матери к своим сыновьям, чтобы они шли путём джихада на Пути Аллаха, тем путём, который им заповедовал их Господь, а она за это получит своё вознаграждение, с дозволения Аллаха!

Абдуллах бин аз-Зубейр являлся законным Халифом мусульман в 65-73 годах по Хиджре. Однако на протяжении всего этого времени он сражался с незаконно вышедшими против него потомками Бану Умеййа, в результате чего был окружён и убит. 3 Бану Умеййа было кланом курайшитов, правившим Халифатом в 41-132 годах по Хиджре. Большинство их правителей приходило к власти в молодом возрасте. 2

P

NR

19

В прошлом номере этой серии статей мы упомянули отрывки из истории образования религии рафидитов, которая была выстроена на ложном убеждении о существовании якобы назначенных Аллахом имамов. Мы также упомянули такие основы их религии, как указание на ‘Али и его потомство как на своих единственных преемников со стороны Пророка g («Ан-Насс»), необходимость указания со стороны предшествующего имама на одного из своих сыновей («Аль-Васыя»), разрешении преднамеренной лжи ради пользы или избежание вреда («Ат-Такыя»), убеждение, что Аллаху свойственно не знать будущего, и в результате этого менять своё ре-

20

СТАТЬЯ

шение в отношении назначения имама после того, как Он его узнал («Аль-Бада»), убеждение о скрытом состоянии имамов («Аль-Гайба») и возвращении их последнего имама Аль-Хасана «Аль-’Аскари» («Аль-Радж’а»). Кроме того, у них предостаточно и других нововведений, поверий и видов куфра. В этой же статье, с дозволения Аллаха, мы расскажем, как рафидитам пришлось изменять свои убеждения в отношении назначенных Аллахом имамов, несмотря на то, что их наличие они выдвинули как условие для построения своего исламского государства. Мы проследим, как

ХРАМ ШИРКА ИМЕНИ АЛЬ-ХАСАНА АЛЬ-АСКАРИ ПОСЛЕ АТАКИ МУДЖАХИДОВ

раз за разом изменяя эту основу, они сфабриковали верование о том, что руководство шиитами переходит к рафидитским учёным, действия которых якобы контролирует «Аль-Махди» и назвали её «Вилаят аль-факых». И это несмотря на факт, что это противоречит их первичному убеждению. На этой новой основе построено современное государство многобожников в Иране, которое они желают расширить на все земли мусульман. Рафидиты заявляют, что их религия была ниспослана с Небес Посланнику Аллаха Мухаммаду g, и была передана им через ‘Али бин Аби Талиба h и его сыновей, после чего записана и распространена среди людей. Но большинство историков не сомневается, что эту религию рафидиты написали своими же руками и сделали это после смерти всех тех людей, кому они приписывают безгрешность и статус имамов. Историки полагают, что это было сделано в «эпоху сокрытия имамов» («‘Аср аль-гайба») - период веры в несуществующего двенадцатого имама, который, по их утверждению, скрывается от людей, и историю которого они придумали, чтобы залатать разорванное одеяние своих убеждений. Рафидиты заявили, что Халифы Посланника Аллаха g, начиная с Абу Бакра h, являются незаконными. Они хотели найти причину выхода против Халифов и всех своих противников и обвинить их в неверии. Для этого они придумали ложь, что имам должен быть безгрешен и

должен быть только из потомства Пророка g. Но они не ограничились лишь этим и также заявили, что человек может стать мусульманином, только если даст присягу их имаму и войдёт в их религию! На этом они построили всю свою веру. Кто не знает имама своего времени и не дал ему присягу, тот не мусульманин. Из-за этого они даже стали разногласить, являлись ли верующими некоторые из их крупных учёных, умерших в период разногласия о том, кто должен стать их новым имамом. Чтобы ещё больше контролировать своих последователей, они заявили, что решать судебные вопросы, выполнять шариатские наказания, наставлять людей на добро и останавливать от греха, вести джихад и проводить пятничную молитву может только имам или назначенные им люди. Тем самым они запретили людям обращаться за решением к тем, кого они назвали несправедливыми имамами (к правителям суннитов), а также сражаться вместе с ними, читать за ними пятничную молитву и выплачивать им закят. Они продолжили изменять законы своей религии, введя запрет напрямую следовать за текстами Корана и Сунны, наказали следовать за словами своих «учёных» и запретили слушать кого-либо другого. Более того, они заявили, что слова их учёных являются «Говорящим Кораном», а настоящий Коран назвали «Молчащим Кораном».

P

NR

21

После этого они сказали, что установление законов религии со смертью Пророка g не закончилось, и что после его смерти законы могут вводить его потомки. Они объяснили это тем, что при жизни Пророка g в выявлении многих законов религии просто не было нужды! В соответствии с их убеждением, всё, что говорят и делают их имамы, происходит в соответствии со знаниями, идущими от Пророка g. Заходя ещё

ТАГУТЫ РАФИДИТОВ ОБУЧАЮТ СВОИХ ПОСЛЕДОВАТЕЛЕЙ ШИРКУ

глубже, они заявили, что их имамам снисходят послания от Аллаха, и что все их слова — это божественное внушение! В своём понимании науки «Усуль аль-фикх» они назвали этот невообразимый куфр «сунной», запретили любому, кроме имамов, рассуждать о законах религии и прировняли каждого, кто попытается это делать, к тагутам, судящим не по законам Аллаха. Они также не ограничились тем, что разрешили растолковывать Коран и Сунну лишь так, как это делают их чалмоносцы, которые придают им скрытые значения. Их лживые языки перешли к изменению части шариатских текстов, а другую часть они назвали ложной! По их словам, хадисы, которые не соответствуют их убеждениям, не принимаются. И это в соответствии с ложью, которую они приписали Джа’фару «Ас-Садыку»: «Что противоречит “простолюдинам”, то и есть правильный путь». А под «простолюдинами» они

22

СТАТЬЯ

подразумевают мусульман Ахлю-сунна. К тому же они заявили, что сподвижники исказили часть аятов Корана и стерли все аяты, которые якобы ясным образом указывали на ‘Али h и его потомков как на преемников Пророка g, а также аяты, которые проклинали Абу Бакра, ‘Умара и Бану Умейа. Каждого, кто не относится к их убеждениям, они посчитали кафиром. Кроме этого, по их заявлениям, у их имамов есть особая версия Корана, которой нет у людей. По их мнению, имамы не только являются единственными, кто может толковать аяты Корана и разъяснять его правила, но и самого Корана не существует ни у кого, кроме как у их имамов! Полностью монополизировав религию людей, они распространили среди них ширк в ритуалах поклонения, тем самым связав их и в делах мирской жизни. Они призвали их просить о помощи через дуа своих чалмоносцев, приносить им жертвы, давать им обет и получать баракат от поклонения их могилам, и тому, что, по их утверждениям, считается их останками. Они сказали, что это будто бы должно наделить их детьми, деньгами и излечить их от болезней. Всё это являлось частью обширного плана по привязыванию людей к своей секте. Эти примеры касаются убеждений рафидитов, связанных с их имамами. Но их сфабрикованная религия переполнена похожими примерами во всех сферах. От выбранного «божественного имама» к его заместителям Рафидиты не стеснялись изменять статус и права имамов своей религии на протяжении двух веков. Но самый сложный момент для них настал, когда в середине третьего века по Хид-

жре умер их одиннадцатый имам Аль-Хасан «Аль-‘Аскари», не оставив за собой потомства. Чтобы их религия просто не рухнула, они придумали историю, что у Аль-Хасана «Аль-‘Аскари» был сын от римской наложницы, и что его мать спрятала его от правителей, пока тот не повзрослеет. А после изменили версию этой басни, сказав, что его враги вышли на его след, когда он был ещё в юном возрасте, после чего он спрятался в одном из подземелий города Самарра в Ираке. По прошествии времени, когда вопросов о его местонахождении и требований его увидеть стало всё больше, лжецы рафидиты сказали, что он продолжает скрываться, но у него есть заместитель, который является единственным человеком, которому разрешено с ним встречаться. Им был некто ‘Усман бин Са‘ид аль-‘Умари, который показывал людям письма, якобы написанные рукой двенадцатого имама Мухаммада «Аль-Махди. В них говорилось, что он назначен заместителем последнего имама рафидитов, чтобы отвечать на вопросы людей, доводить до них знания имама и принимать от них пятую часть их денег. Как мы увидим позже, последнее, конечно же, было самой важной причиной этого «назначения». С появлением заместителей двенадцатого имама «Аль-Махди», у рафидитов закончилась эпоха живых имамов и началась так называемая «эпоха сокрытия имамов». Эта эпоха была названа «Малым сокрытием» («Аль-Гайба ас-сугра»), так как существовали люди, которых считали их заместителями и за счёт которых рафидиты смогли защитить свою лживую религию от исчезновения. Этот период продлился примерно семьдесят лет, в течение которого существовало четыре заместителя имама. После Аль-‘Умари заместителем стал его сын Мухаммад (должность заместителя также стала передаваться по наследству), который пробыл в этом чине сорок лет. После него был назначен Аль-Хусейн ан-Нубахти и ‘Али Аль-Масири, который умер в 329 г.х. После его смерти рафидиты поняли, что с момента их заявления о прячущемся имаме прошло уже слишком много времени, и в следующего заместителя уже просто никто не поверит. Рафидиты запретили задавать любые вопросы о местонахождении имама и времени, когда он якобы должен появиться. С этого момента в их истории начался новый период, который был назван «Большим сокрытием» («Аль-Гайба аль-кубра»). Эта эпоха у них идёт и по сей день. Рафидиты уже тысячу лет живут без своего имама и

его заместителя, а их «учёные», чтобы выйти из положения, придумывают россказни, которые ложно называют хадисами. И бесспорно, современное рафидитское государство в Иране - это высшее, чего оно смогли добиться в своей религии. Поэтому в наши дни они всё больше говорят о наступлении Эпохи появления «Аль-Махди», который должен установить справедливое исламское государство, отомстить врагам семейства Пророка g (здесь они имеют ввиду всех суннитов), и наполнить землю справедливостью, после того как она, как они утверждают, была наполнена неверием и тиранией. Тысяча лет смятения Тагуты рафидитов попали с свою же ловушку убеждений о «божественных имамах». После того, как они пытались этой ложью контролировать людей, теперь эта ложь стала связывать по рукам их самих. Так как они заявляли, что иджтихад�, вынесение суждений в религии, исполнение шариатских наказаний, ведение сражений, собирание пятой части денег, закята, и другие вещи может совершать только имам или им назначенные люди, то после окончания эпохи заместителей, рафидиты ничего из этого больше делать не могли. Они также не могли назначить нового имама, потому что в соответствии с их убеждениями цепочка завершена и состоит лишь из двенадцати имамов. Не представлялось возможным и назначить нового заместителя последнего имама, потому что в него уже никто бы не поверил. Сложность этого дела также состояла в том, что наместниками желало стать очень много кандидатов, которые стремились к огромной выгоде, которую получает каждый, находящийся на этой должности (в эпоху четырёх заместителей против них выходило около тридцати других кандидатов на этот чин, стремясь перенять собирание пятой части денег и закята, но они были отвергнуты рафидитами). Для продолжения своей религии и своей власти им нужно было придумать новые трюки и снова видоизменить убеждения о «божественной сущности» имамов. В этот период их религия подвергалась сильным потрясениям и из-за наличия противоречий, в которые просто невозможно поверить, многие её просто оставили. Их религия и жизни были связаны со всех сторон из-за какого-то имама, существующего лишь на бумаге или в легендах. Один из их лживых тагутов, которого они называют «Ас-Садук» (Искренний), описывает состояние рафидитов в начале периода «Большого

P

NR

23

«сокрытия, который они также называют «Периодом смятения»: «Я видел, что большинство обращавшихся ко мне людей находилось в смятении по причине отсутствия имама, и в них закрались сомнения». Другой же их тагут Ан-Ну’амани сказал: «Разве может быть ещё большее смятение, чем это, по причине которого многие вышли из религии, и в ней осталась лишь малочисленная группа людей? Это по причине сомнений, которые появились в людях». Консерваторы и реформисты Самым значительным «изобретением» этого периода в отношении их имамов стала теория об обязательности ожидания его возвращения. В отношении этой теории они поделились на две группы: консерваторов («Таукифи») и реформистов («Хараки»). Консерваторы решили продолжать врать везде, где это необходимо (такъыя) и ожидать его прихода, а реформаторы призвали к изменению положения и подготовке почвы к его возвращению. Под этим они подразумевали захват власти и силы, в результате чего имам должен перестать бояться своих врагов, выйти к людям, править и установить власть религии. Что же касается консерваторов, то они строго-настрого запретили совершать какие-либо попытки по установлению исламского государства или следовать за кем-либо, кто в период отсутствия имамов заявит о желании вернуть власть семейству Пророка g. В доказательство этому они привели слова, которые приписали Мухаммаду «Аль-Бакиру»: «Любой, кто поднимет флаг до флага “Аль-Махди” является тагутом, которому поклоняются помимо Аллаха. И каждая присяга до появления «Аль-Каима» («Аль-Махди») является куфром, лицемерием и предательством». Среди последователей этого направления в 11-м веке по хиджре выделился один из их манхаджей, который они назвали «Аль-Ихбари» (основанный на текстах) и который они лживо сравнивают с суннитским манхаджем «Ахлю аль-хадис». Последователи этого манхаджа считают, что учёным запрещено проявлять собственный иджтихад в религии, а простым рафидитам запрещено слепо следовать за учёными, и каждый из них должен основывать свои убеждения на текстах, оставшихся от их имамов. Эта группа возвела много лжи не только на Пророка  и его семейство, но и на собственного несуществующего «Аль-Махди». Можно смело сказать, что большинство лжи, небылиц, нововведений и историй, в которых идёт порочение Ислама, ве-

24

СТАТЬЯ

рующих, Корана и его чтецов, придумала именно эта группа ахбаритов. Более того, они заново переписали историю прошлых веков в соответствии со своими желаниям и убеждениями и даже сделали наброски будущего пути, чтобы он соответствовал их теориям. Из-за этого сторонники консервативного подхода выбрали враждебную позицию ко всем когда-либо основанным рафидитами государствам. Они сказали, что правителям тех рафидитских государств правление не было завещано от Пророка («Ан-Насс»), на них не указывал прежний имам («Аль-Васыя»), они не были безгрешны («Аль-‘Исма»), и не отказались от прав, которые имеют только имамы и ими назначенные люди до прихода «Аль-Махди» («Аль-Интизар»). Из-за этого чалмоносцы заявили, что все эти государства являлись недействительными. И это несмотря на то, что все эти правители также ожидали прихода «Аль-Махди». Более того, причины, по которым «Аль-Махди» будто бы не может выйти к людям (страх перед врагами), зачастую полностью исчезали. Некоторые из королей были согласны передать бразды правления своим государством последнему имаму рафидитов с единственным условием – если он просто к ним выйдет! Однако рафидитские учёные отвечали, что приметы его появления ещё не настали. Что же касается сторонников реформаторского пути, то они не смогли принять полную стагнацию своей религии и были готовы идти вперёд вопреки своей вере. Рафидитская религия состояла из нововведений и придуманных россказней, которые не смогли устоять перед неопровержимыми доводами их оппонентов. Под силой давления своих последователей, некоторые чалмоносцы стали вырываться из этих оков, означающих полную стагнацию в религии рафидитов. А своим путеводителем они выбрали доводы собственного разума – заблудший манхадж муатазелитов. Они переняли их основы также в вынесении шариатских постановлений и ведении диспутов. Они стали стремиться к тому, чтобы рафидитские «учёные» были вынуждены понемногу открыть двери к вынесению новых постановлений в религии, а также к тому, чтобы собрать вокруг себя своих последователей, а после восстановить проведение некоторых отменённых консерваторами ритуалов (из-за того, что их может проводить только двенадцатый имам или назначенные им люди). Это было проведение пятничных молитв, ведение призыва к законам их религии, сражение, исполнение шариатских наказаний и установление государ-

РАФИДИТСКИЙ ИРАН СЕГОДНЯ ВОПЛОЩАЕТ В ЖИЗНЬ ТЕОРИЮ «ВИЛАЯТ АЛЬ-ФАКЫХ»

ства. И конечно же, всё это в соответствии с религией рафидитов, а не в соответствии с правилами Ислама. Теория об учёных-заместителях «Аль-Махди» («Ниябат аль-Факых») Рафидитские тагуты всё-таки смогли открыть дверь к вынесению новых решений в религии, сломав замок, который они поставили сами на себя, приняв убеждения о «божественной сущности» имамов. Всё это время ахбариты держали эту дверь закрытой и не разрешали рассуждать и выносить новые суждения в том, что они называют знаниями имамов и пророков. В результате, реформисты выдвинули новую теорию о том, что новыми заместителями «Аль-Махди» могут стать их учёные. В доказательство этого они привели слова, приписанные одному из своих имамов, что рафидитам разрешено подчиняться тем, кто хорошо знает их «научные» источники. Они сказали, что такие люди могут являться заместителями «Аль-Махди». В то же время сам «Аль-Махди» контролирует их слова и не даёт им ошибиться. Эту теорию они назвали «Аль-Лютф» (Доброта имама). Более того, они даже заявили, что при необходимости, например, если чалмоносцы собираются принять неверное решение, он появляется собственной персоной и явно или скрытно подсказывает им правильное мнение! Однако настоящей причиной изобретения этого нового убеждения стало возобновление выплаты пятой части имущества, которая раньше выплачивалась их имамам. Длительное время никто не имел права собирать эти огромные деньги и потому рафидитские тагуты в конце

концов решили просто начать их собирать с людей сами. Они сказали, что якобы они это делают для того, чтобы хранить эти деньги в кладовых и передать их «Аль-Махди» при его выходе, чтобы тратить их от его имени на нужды семейства Пророка g, а также для распространения религии и поддержки своих последователей. А после того, как они сделали себя заместителями и стали собирать этот налог, они постепенно дозволили себе и все остальные вещи, которые раньше мог делать только имам. Один из главарей этого нового направления рафидитов Аль-Караки говорил так: «Учёный заслуживает доверия, знает все фатвы и назначен имамом “Аль-Махди”». Рафидитские тагуты поставили себя на место имамов, пытаясь всё больше на них походить и монополизировать приписанные им права. Теперь они стали вводить новые законы и судить между людьми. Посредством своей новой теории «Ниябат аль-Факых» (Заместительство имамов через учёных), они стали оказывать давление на своих королей, которые теперь могли стать законными правителями только с согласия рафидитских чалмоносцев. По сути это было то же самое, что в тёмные века в Европе совершали Римские Папы, без дозволения которых ни один король не мог стать законным. Папы заявляли, что являются наместниками ‘Исы бин Марьям n! От заместителей к наместникам «Аль-Махди» («Вилаят аль-Факых») Скорее всего Сафевидская Империя (основана в 10-м веке по хиджре) стала первым государ-

P

NR

25

ством рафидитов, которым управляли их чалмоносцы, как утверждалось, от имени «Аль-Махди». Тахмасп бин Исма‘ил ас-Сафави был первым, кто назначил одного из их «учёных» Аль-Караки заместителем «Аль-Махди». Сам же Ас-Сафави за

ТАГУТЫ РАФИДИТОВ ЗАЯВЛЯЮТ, ЧТО ОНИ ПРАВЯТ ОТ ИМЕНИ АЛЬ-МАХДИ

это получил разрешение управлять персидскими землями. Этой сделкой Ас-Сафави стал полноценным шариатским правителем в глазах рафидитов. В то время он вёл войну со своими врагами из Османской империи, поэтому поддержка со стороны простых рафидитов и вхождение в его ряды ему была очень кстати. Посредством сотрудничества с чалмоносцами он также добивался поддержки со стороны суфистов батынитского толка казылбашей. Однако необходимость получения разрешения на пост законного правителя со стороны «заместителей “Аль-Махди”» не достигла уровня полноценного закона в религии рафидитов. Во-первых, многие короли просто его игнорировали, а во-вторых, сами чалмоносцы не могли договориться об окончательном виде этого нового нововведения в свою ложную религию. Консервативные ахбариты не приняли его и не согласились, что приверженцы реформаторских идей вдруг стали заместителями «Аль-Махди». Тем не менее, реформисты смогли получить определённую власть, при помощи которой оказывали давление на различных рафидитских правителей. Например, они контролировали султанов

26

СТАТЬЯ

каджаров вплоть до их последнего правителя. Но из-за натянутых отношений с другими правителями, со временем часть последователей этого рафидитского направления поняла, что им необходимо получить безраздельную власть. А после доверять то, что сами захотят и сколько захотят из этой власти тому, кому пожелают. Это будет намного удобнее, чем разделять её с королями, зачастую самим не получая ничего, кроме возможности управления религиозными обрядами. Рафидиты осознали, насколько их связывают их же собственные убеждения о «божественной сущности» имамов (что полноценная власть может быть только у них). В узких кругах они стали обсуждать необходимость пересмотра незыблемых основ этой ложной религии. Или, по крайней мере, решили найти возможность снова образовывать свои государства, правительства, суды, охранять свои границы, приводить в исполнение шариатские наказания, собирать с людей пятую часть их денег, закят и выполнять другие ритуалы своей религии. И тогда у них зародилась новая теория, на которой они построили государство многобожников в Иране, которое сегодня сражается с Исламским Государством и которое, с дозволения Аллаха, станет их последним оплотом. Они придумали теорию, что руководство шиитами переходит к рафидитским учёным, полноценно правящим от его имени, и действия которых, якобы, контролирует сам «Аль-Махди». Они назвали её «Вилаят аль-факых». С дозволения Аллаха, в следующей серии этих лекций мы расскажем об этой новейшей основе их сектантской религии, и каким образом в наши дни она воплотилась в жизнь в Иране. Просим Аллаха, чтобы Он даровал нам полезные знания, дал пользу от того, чему мы научились и повёл нас Прямым путём. Хвала Аллаху Господу миров!

P

NR

27

28

ИСТОРИЯ ШАХИДА

Это был молодой человек из Малайзии, кото- вали пораженцы, вышедшие на джихад в своё рый проявил стойкость и терпение на джихаде, время, однако впоследствии повернувшие пока не удостоился шахады. Таким мы его счи- вспять. Все эти испытания и истязания в тюрьтаем, и его конечный расчёт у Аллаха. Он был ме только прибавили ему веры и убеждённоскромен и был известен своим отречением от сти. Находясь в заключении, он проводил своё мирского. Он выстаивал ночные молитвы, со- время в поклонении и изучал религию вместе с блюдал добровольные посты, читал и заучивал другими муджахидами, брошенными в тюрьму Коран и размышлял над его аятами. Так он проводил свою повседневную жизнь на землях джихада. Он часто помогал братьям на кухне и в других местах, не забывая всегда поминать Аллаха. Таким он был, пока не удостоился шахады. Он обладал прекрасным нравом, был мягок и заботлив к мусульманам, из-за чего его любили остальные братья. Но в свою очередь он питал АБУ САБАХ, ДА ПРИМЕТ АЛЛАХ ЕГО ШАХАДУ, ПРИСОЕДИНИЛСЯ К МУДЖАХИДАМ В ВОСТОЧНОЙ АЗИИ, сильный гнев и КОТОРЫЕ ПОЗЖЕ ДАЛИ ПРИСЯГУ ХАЛИФУ вражду к кафирам, из-за чего находился в розыске. Сила его решительности вместе с ним. Это время прошло в наставлении и его неустрашимость внушала страх преступ- друг друга к терпению и постоянных дуа Алникам правительства его страны. лаху, чтобы Он даровал ему возможность вернуться в ряды муджахидов. Когда в 2006 году он услышал зов к джихаду, наш брат ответил на призыв Аллаха и Его Наш брат вышел из тюрьмы в 2008 году, но Посланника и совершил переселение в Филип- правительство Малайзии не оставило его и пины, примкнув к рядам муджахидов ислам- продолжало следить за всеми его передвижеского движения «Абу Сайяф», которым на тот ниями. Однако он не отчаялся в возможности момент руководил шейх Казафи Джанджиляни, примкнуть к муджахидам, и в 2011 году Аллах да примет Аллах его шахаду, вместе со своими даровал ему возможность снова совершить братьями из Индонезии и Малайзии. Он провёл хиджру в Филиппины. Этот факт немало разос ними на Пути Аллаха некоторое время, после злил малазийских тагутов, а после они вместе чего вернулся в свою страну, неся с собой ве- с крестоносной филиппинской армией начали роубеждение джихада и будучи полон реши- совместную операцию против мухаджиров и тельности открыть там новый фронт. Однако, муджахидов. Ситуация была непростой, однако по предопределению Аллаха, он был схвачен они проявили терпение, не сомневаясь в обемалазийскими тагутами, после чего был зато- щании Аллаха, и эти испытания лишь прибавичён в тюрьму. Наш брат провёл в заключении ли им любви друг к другу и вражды к их врагам. два года, где стойко стоял перед любыми испытаниями и ухищрениями своих врагов. К нему После долгого периода ведения джихада, приглашали учёных зла, пытавшихся уговорить бед и испытаний, наши братья узнали о создаего оставить благословенный Путь джихада и нии Исламского Государства, являвшегося вонаправить его к Огню. С ним также разговари- площением надежд мусульман. Это был Хали-

P

NR

29

ВОИНЫ ХАЛИФАТА В ВОСТОЧНОЙ АЗИИ ТРЕНИРУЮТСЯ ДЛЯ ПРОТИВОСТОЯНИЯ СИЛАМ КУФРА

фат, который не существовал уже длительное время, и на возрождение которого так надеялись наши братья-муджахиды на Филиппинах и в других землях. Они поспешили примкнуть к этому каравану, дав присягу Халифу вместе с остальными мухаджирами и ансарами в 2014 году. Когда же крестоносное филиппинское правительство узнало об этом и о том, что в этой местности находится войско Халифата, оно снова взялось за войну, чтобы вырвать их с корнем и затушить их свет. Однако наш брат и остальные муджахиды проявили терпение, выполняя свою присягу Халифу, не отступая и не колеблясь. Наш брат часто наставлял остальных братьев-муджахидов к терпению и стойкости перед бедами и испытаниями, а также к оставлению любви к этому миру и стремлению к ахире. Аллах испытал их, после чего часть братьев были убиты, выполнив свой завет перед Аллахом. Остальные же остались ждать своего черёда, не отступая и не изменяя этому Пути, несмотря на все козни их врагов, крестоносцев, кафиров и лицемеров. Абу Сабах участвовал во многих битвах на Филиппинах. Он участвовал в битве на острове Джоло Сулу, в битве в местности Магуинданао и в битве на острове Басилан. Наш брат также не забывал призывать остальных муджахидов к объединению под одним знаменем - под знаменем Халифата. Ради этой цели Абу Сабах в 2016

30

ИСТОРИЯ ШАХИДА

году основал батальон под названием «Аль-Мухаджирун», в который входили мухаджиры из Малайзии и Индонезии, которые повторно дали присягу Халифу мусульман. А после этого они вошли в подчинение общего амира, поставленного над ними со стороны Исламского Государства, шейха Абу ‘Абдуллаха аль-Басиляни, да сохранит его Аллах. В Шаввале 1437 года на острове Басилян между воинами Аллаха и воинами шайтана произошла ожесточённая битва, которая продолжалась целый месяц под предводительством шейха Абу ‘Абдуллаха. В один из тех дней Абу Сабах встал рано утром и как обычно принялся помогать своим братьям в приготовлении пищи. Когда еда была готова, Абу Сабах услышал звук приближения корабля. Это были два военных самолёта типа OVI-10, которые приближались к месту их лагеря. Наш брат взял своё оружие и уверенно направился к своим врагам, как лев к своей жертве. Он начал атаку такбиром, после чего завязалась перестрелка. По предопределению Аллаха, одна из выпущенных с самолёта ракет разорвалась рядом с нашим братом, который получил ранение и упал на спину. Когда его заметили остальные муджахиды, они поспешили его госпитализировать, но в тот момент Абу Сабах уже поднялся в лучшее общество и в вечный мир, оставив эту тленную жизнь. Он стал шахидом всего месяц после своей женитьбы, а его смерть стала огнём для многобожников и светом для его братьев муджахидов.

P

NR

31

В то время, как война между воинами Халифата и силами куфра продолжается, взглянем на некоторые последние операции, проведенные муджахидами, в результате которых власть Халифата расширилась или которые подвергли врагов Аллаха еще большему страху и унижению. Эти операции являются лишь малой частью операций, проведенных воинами Исламского Государства на различных фронтах за последние недели. Вилаят Хорасан 1-го числа месяца Ша’бан воины Халифата отбили попытку высадки вероотступнических афганских и американских крестоносных сил в местности Маманд Ашин в Нангархаре. В результате боя с крестоносцами, которых поддерживали американские самолёты и вертолёты, часть из них была уничтожена, а часть получила ранения. Потери убитыми и ранеными понесли также муртады, а оставшиеся в живых бежали. 7-го числа месяца Ша’бан истишхади Насруллах Мальнах Кабули, да примет Аллах его шахаду, подорвал заминированную машину посреди американского крестоносного военного конвоя рядом с амери-

32 32

НОВОСТИ НОВОСТИ

канским посольством в Кабуле. В результате погибло восемь американских солдат, а также муртады афганской армии, которые также понесли потери ранеными. Были уничтожены две бронированные военные машины американской армии и несколько единиц афганской военной техники. 16-го числа месяца Ша’бан истишхади Абу Ханзаля Хорасани, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой начинённый взрывчаткой жилет у города Кветта рядом с кортежем муртада ‘Абдульгафура аль-Хайдари – заместителя тагутского совета старейшин Пакистана. В результате атаки муртад получил ранения, а более тридцати сотрудников полиции, спецслужб и служб охраны были уничтожены. Ещё более сорока из них получили ранения. 21-го числа месяца Ша’бан двое братьев ингимасиев Абу Ибрахим Хорасани и Абу ‘Аиша Хорасани, да примет Аллах их шахаду, провели штурм здания радио вероотступнического правительства в городе Джелалабад. Они оставили два заминированных мотоцикла рядом со зданием, после чего взорвали их в момент, когда рядом находились муртады афганской армии и полиции. Затем ингимасии вошли в здание

и три часа подряд убивали муртадов и нанесли им сильный ущерб. В результате было уничтожено порядка тридцати работников полиции и сотрудников медиа, а другие получили ранения. Восточная Азия 3-го числа месяца Ша’бан воины Халифата подрывом взрывного устройства в городе Манила убили троих солдат филиппинской армии и ранили шестерых. 10-го числа месяца Ша’бан воины Халифата подрывом взрывного устройства посреди города Манила убили пятерых шиитов и ранили шестерых. 14-го числа месяца Ша’бан воины Халифата подрывом взрывного устройства к югу от города Котабато убили ещё одного солдата филиппинской армии и ранили троих. 29-го числа месяца Ша’бан воины Халифата провели крупное нападение на позиции крестоносной филиппинской армии в городе Марави, который находится на острове Майданао. Напав на позиции армии в городе, группа муджахидов убила более семидесяти пяти крестоносцев. Они захватили тюрьму города, освободив более ста пленников, среди которых были и пленные муджахиды. Они также сожгли христианский храм, захватили различную военную технику, оружие и боеприпасы. Ещё десять солдат, среди которых было четверо офицеров, погибли в нападении воинов Халифата на острове Джоло Сулу. Там же были уничтожены ещё две единицы военной техники. 29-го числа месяца Ша’бан двое воинов Халифата провели нападение на муртадов полиции Индонезии

у автобусной станции в Джакарте. Они смогли убить нескольких муртадов. 30-го числа месяца Ша’бан, в ходе боёв в городе Марави воины Халифата сожгли БМП филиппинской армии. 6-го числа месяца Рамадан воины Халифата захватили две БМП филиппинской армии в результате атаки на их позиции в городе Марави. Они также убили четверых солдат, а ещё четырнадцать солдат филиппинской армии погибли в результате ошибочного удара их же авиации по их позициям в Марави. Этим же днём брат Абу Хейр Архабили, да примет Аллах его шахаду, провёл атаку на развлекательный центр «Resorts World» в столице Филиппин Маниле, убив по меньшей мере тридцать пять и ранив семьдесят кафиров. Вилаят Кавказ 16-го числа месяца Ша’бан воины Халифата провели нападение на пост вероотступнической полиции в городе Малгобек в Ингушети. Вилаят Багдад 23-го числа месяца Ша’бан ингимаси Хафид Сахаба Фаллуджи, да примет Аллах его шахаду, провёл атаку на муртадов рафидитской полиции у поста Абу Дашир в районе Даура в Багдаде. Он начал бой с применением лёгкого оружия, а после подорвал посреди них свой заминированный пояс. А после него туда же подоспел Абу Джалляд Джамили, да примет Аллах его шахаду, атаковав группу рафидитов, которая прибыла на место атаки, подорвав посреди них заминированную машину. В результате операции погибло и было ранено около восьмидесяти муртадов из числа мушриков рафидитской полиции.

АТАКА НА ВОЕННУЮ КОЛОННУ КАФИРОВ В КАБУЛЕ

P

NR

33

3-го числа месяца Рамадан истишхади Ийад Ираки, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину в месте скопления рафидитских мушриков в районе Карада посреди Багдада. В результате погибло и было ранено ещё семьдесят муртадов. 4-го числа месяца Рамадан истишхади Абу Хасан Ираки, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину посреди рафидитских мушриков в районе Шавака, в центре Багдада. В результате пятьдесят три муртада погибли и получили ранения. Вилаят Хама 28-го числа месяца Ша’бан воины Халифата провели нападение на позиции нусейритской армии в нусейритском селе ‘Акариб Сафи, на востоке вилаята. Пробравшись в село, муджахиды стали убивать всех находящихся в нём, пока не захватили его полностью. А после по позициям муртадов в сёлах Маб’уджа и Саббура стали работать артиллерийские рассчёты. Они стали стрелять из тяжёлых пулемётов и миномётных снарядов. Ракетами «Град» также был обстрелян город Салямия. После этого муджахиды вернулись на свои позиции вместе с трофеями, нанеся врагам Аллаха потери, исчисляемые цифрой в более чем сто семьдесят убитых и раненых.

пятидесяти муртадов погибли и получили ранения, в том числе погибло трое муртадов из числа их командования. Британия 27-го числа месяца Ша’бан один из воинов Халифата оставил заминированные устройства посреди групп крестоносцев в британском Манчестере, подорвав их в арене Манчестера для проведения праздников и концертов. В результате погибло порядка тридцати крестоносцев, а семьдесят получили ранения. 8-го числа месяца Рамадан отряд воинов Исламского Государства Абу Садык Британи, Абу Муджахид Британи и Абу Юсуф Британи, да примет Аллах их шахаду, провели атаку в двух местах Лондона. Сначала они раздавили на Лондонском мосту группу крестоносцев, а после этого атаковали ресторан, пока не стали шахидами. Сомали 27-го числа месяца Ша’бан истишхади Абу Катада Мурейхани, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой заминированный жилет у поста муртадов сомалийской армии в городе Бусасо, на востоке Сомали. В результате семь муртадов погибло и десять получили ранения.

Вилаят Идлиб Египет 25-го числа месяца Ша’бан один из воинов Халифата, да примет Аллах его шахаду, припарковал заминированный мотоцикл перед штаб-квартирой сахаватов в селе Тель Тукан, в провинции Идлиб. После этого он ворвался в здание, в котором в тот момент собрались главы вероотступничества и одновременно подорвал мотоцикл и жилет. В результате более

ПОСЛЕДСТВИЯ БЛАГОСЛОВЕННОЙ АТАКИ В МАНЧЕСТЕРЕ

34

НОВОСТИ

1-го числа месяца Рамадан спецподразделения Халифата атаковали из засады десятки христиан-мухарибов, когда они направлялись к церкви «Самуила», к западу от города Минья. В результате был убит тридцать один христианин и двадцать четыре были ранены, а также сожжена одна из их машин.

P

NR

35

36 36

ИНТЕРВЬЮ ИНТЕРВЬЮ

Амир воинов Халифата в Восточной Азии в этом диалоге опроверг заявления филиппинского тагута о том, что его армия способна справиться с муджахидами, упомянул различные бои воинов Исламского Государства против крестоносной армии Филиппин, и то, что чаша весов в этих битвах в результате склонилась к единобожникам, несмотря на большое количество и хорошее вооружение мушриков. Шейх Абу ‘Абдуллах аль-Мухаджир в интервью с «Румией» рассказал часть истории джихада в регионе Восточной Азии вплоть до присяги муджахидов Повелителю Правоверных шейху Абу Бакру аль-Багдади, да сохранит его Аллах и их присоединения к Исламскому Государству, а также о победах, которых они достигли после этого. Он также пояснил, что «Джабхат тахрир Мору» («Фронт освобождения Мору») и её различные течения попали в очередную ловушку, сложив оружие взамен на пустые обещания крестоносного правительства Филиппин. Он рассказал, что многие из бойцов этого движения сложили оружие также по причине гиблого манхаджа этого движения и по причине лжи его руководства, а часть из них примкнула к рядам Исламского Государства. Он обратился через журнал «Румия» ко всем мусульманам мира с призывом совершить переселение в регионы Восточной Азии, где воины Халифата имеют сильное присутствие, чтобы помочь своим братьям и чтобы установить и укрепить их Государство. Он также рассказал радостные вести о том, что к ним прибыли многие мухаджиры из самых различных мест, которые встали в их ряды. Журнал «Румия» публикует интервью с шейхом Абу ‘Абдуллахом аль-Мухаджиром, да сохранит его Аллах – амиром воинов Халифата в Восточной Азии. Вопрос: ассаляму алейкум ва рахматуЛлахи ва баракатуху! Расскажите нам о положении мусульман в Восточной Азии? Ответ: ва алейкуму салям ва рахматуллахи ва баракатуху! Хвала Аллаху Господу миров, мир и благословение Посланнику Аллаха, достойному доверия, его семейству, сподвижникам и тем, кто последовал за ними в благе до Судного Дня. Положение мусульман в регионе Восточной Азии раньше было таким же, как и их поло-

жение в других частях Земли. У них не было своего джамаата и имама, который смог бы их вести. Они были разделены на различные разрозненные группы, партии, племена и организации. Мушрики, конечно, удачно использовали эту ситуацию в свою пользу. С приходом в регион крестоносной колонизации, мечом стало распространяться христианство, что продолжается и до сегодняшнего дня. Одной из главных целей мушриков было уничтожение Ислама в регионе, о чём заявлялось в открытую. Чтобы заставить мусульман отказаться от своей религии и забрать их землю, использовались различные методы. Но это породило позитивную ответную реакцию – многие проснулись ото сна и вышли с оружием против крестоносного правительства и их преступной армии. В результате мушрики оказались в растерянности: будучи не способны покорить мусульман, они были вынуждены прекратить пролитие их крови и приостановить свои враждебные действия на их территориях. Теперь они просто мечтали о том, чтобы муджахиды перестали сражаться. Но как бы не так! Несмотря на все преступления, предательства и вероломства крестоносцев, местное население держит при себе оружие, будучи готовым выйти на сражение против христиан в любой момент. И из этой среды вражды и противостояния между приверженцами единобожия и многобожниками вышло новое поколение молодёжи. Они изучили таухид, поняли принцип «аль-валя ва аль-бара» - приверженности к верующим и непричастности к кафирам, и установили своей целью установление законов Аллаха на этой части земли, которая стала колючкой в глотках воинственных христиан, язычников-буддистов и других мушриков. Однако разрозненность их групп, различные знамёна и амиры, которые вводили людей из одного заблуждения в другое – всё это препятствовало достижению той великой цели и даже ввергло многих из них в ширк и вероотступничество. Они последовали пути «Ихван аль-муртаддин», зашли в демократический процесс и проявили лояльность мушрикам. Однако те, кто остались на единобожии, твёрдо решили не допустить, чтобы власть на этих землях принадлежала кому-либо, кроме Всевышнего Аллаха. Эта группа стала

P

NR

37

ШЕЙХ АБУ ‘АБДУЛЛАХ АЛЬ-МУХАДЖИР, ДА СОХРАНИТ ЕГО АЛЛАХ (ВТОРОЙ СЛЕВА) - АМИР ВОИНОВ ХАЛИФАТА В ВОСТОЧНОЙ АЗИИ

авангардом тех, кто дал присягу Повелителю Правоверных и примкнул к Исламскому Государству, да придаст Аллах ему ещё большего блага! Вопрос: расскажите нам о положении муджахидов в Восточной Азии до объявления Халифата? Какую пользу вы извлекли из своего присоединения к Исламскому Государству? Ответ: как я уже говорил, несмотря на позитивное влияние вооружённых действий против крестоносцев на Малайском архипелаге, местные люди не смогли избежать болезни разобщённости по различным группам и партиям, что неизбежно происходит с каждым фронтом джихада. Особенно остро эта проблема стояла до возвращения Халифата и образования настоящего джамаата мусульман под предводительством Имама. Заблудшие стремились сразу использовать эти ситуации и направить людей к заключению перемирия с крестоносцами. А делали они это лишь для того, чтобы на плечах этих людей добраться до должностей в кафирских правительствах. Единобожники стали проявлять всё больше усердия, обучая людей Исламу и призывая их продолжать джихад, пока на этих землях не будет установлена власть религии. Но люди припали к земле, довольствуясь крошками, которые им перепали со стола мушриков. Из-за своей малочисленности, слабости и небольшой поддержки, немалое количество молодёжи, к сожалению, стало отчаиваться.

38

ИНТЕРВЬЮ

Некоторые оставили джихад и занялись заработками и воспитанием детей, другие уехали совершать джихад в другие места, с которыми их надежды по установлению религии Аллаха на земле были более крепкими. Но, по милости Аллаха, по отношению к нам и к мусульманам всего мира, шейх Абу Бакр аль-Багдади, да сохранит его Аллах, объявил о возрождении Халифата. Совсем скоро, покоряясь приказу Аллаха, мы дали присягу Повелителю Правоверных. Под флагом Исламского Государства собрались многие группы местных муджахидов, которые до этого были рассеяны. Однако публичное объявление этой присяги было отложено, пока, с помощью Аллаха, это не свершилось и в результате принесло большую пользу джихаду на островах Малайского архипелага. В особенности это проявилось в том, что батальонами и отрядами, которые вошли под знамёна Исламского Государства, стали группы, которые и до этого имели лучший манхадж, наиболее ясную акыду и как никто другой стремились к сражению с мушриками. На благо этой присяги также указывает то количество крупных битв, которые на протяжении двух прошедших лет воины Исламского Государства провели против крестоносной филиппинской армии. В ходе этого времени были отбиты многие крупные военные наступления и убиты сотни солдат армии крестоносцев. Также были проведены штурмы как минимум нескольких городов, находящихся под контролем крестоносцев, и город Марави, который недавно захватили муджахиды, с дозволения Аллаха, не будет последним из них!

Вопрос: как вы могли бы охарактеризовать ваши фронты и в каких регионах Восточной Азии вы присутствуете? Расскажите о наиболее значимых битвах муджахидов против крестоносного правительства, произошедших после объявления Халифата? Какого рода операции вы совершаете?

С помощью Аллаха, муджахиды также наносили удары по высокомерным крестоносцам в провинции Магинданао. Они не мало страдали от наших ударов, мы их хорошо потрепали в очень многих битвах, и нам стало ясно, что они просто трусы. Сколько бы у них не было

Ответ: в целом, положение муджахидов здесь хорошее или даже лучше этого. Число их самих и количество их оружия растёт. Их наибольшее число находится в регионе Минданао на юге Филиппин. К нам прибыло много мухаджиров из различных стран ВОИНЫ ХАЛИФАТА В ГОРОДЕ МАРАВИ Восточной Азии и даже с других регионов мира. Хвала Аллаху! вооружения и насколько огромным не были бы их орудия, Аллах всё равно даровал нам над С момента объявления Халифата мы про- ними победу. вели множество битв в различных областях. На одном только острове Басилан произошло Вопрос: расскажите нам о движении пять крупных битв. Одна из них продолжалась по освобождению Мору («Джабхат тахрир на протяжении сорока шести дней и враг в ней Мору»). Как получилось, что оно подписаиспользовал вертолёты, реактивные самолёты ло соглашение с крестоносным правительи артиллерию. Они бомбили единобожников ством? днём и ночью, но сам враг понёс потери около ста убитыми, не считая раненых. Ответ: «Фронт освобождения Мору» в своей основе является объединением, в котором соПохоже обстояли дела и в важном округе браны самые различные идеологии, личности Ранау. С момента провозглашения Халифата в с различными целями, спорящими друг с другороде Ранау так же произошло пять крупных гом и действующими наперерез один другому. битв. Третья из них, в 1437 г.х. была наиболее Большинство из них следует идеям «Ихван важной. В течении этой битвы места дисло- аль-муртаддин». Из-за этого на протяжении кации муджахидов подвергались воздушным последних сорока лет они пережили немало бомбардировкам с вертолётов по ночам и с са- расколов, и их раздирали сильнейшие межмолётов днём. На протяжении шести месяцев доусобицы в отношении того, какую позицию их также беспрерывно обстреливали из тяжё- занять по отношению к крестоносному правилой артиллерии. Противник атаковал со всей тельству. Одно из их ответвлений уже давно своей мощью, самолётами, танками, вертолё- полностью отказалось от применения воентами и пушками, в то время, как у муджахидов ных действий и настаивало на необходимости было совсем немного оружия, но они полно- переговоров с крестоносным правительством. стью полагались на Аллаха и искали у Него за- Они были готовы идти на любые уступки ради щиту. И в результате они смогли убить сотни их довольства. врагов, и Аллах даровал им победу.

P

NR

39

Другое же их ответвление наоборот, считало, что единственным путём для победы и для выхода крестоносной филиппинской армии из мусульманских регионов является применение оружия. Крестоносцы умело использовали эти разногласия. Они дали тем, кто был готов капитулировать настолько мало из их требований, насколько это было возможно, а потом принудили тех, кто был готов сражаться, смириться с этой малостью. А потом кафиры стали постепенно отказываться от того мизера, который обещали им дать до этого, пока руководителям всех ответвлений «Фрон-

дится в полном бессилии перед полной властью крестоносного правительства Филиппин. Они способны только жаловаться на очередные невыполненные обещания кафиров. В то же время они заявляют, что под их контролем находятся тысячи бойцов. Но они не способны им приказать сражаться с крестоносцами изза страха, что они тут же будут названы террористами. Вопрос: СМИ крестоносцев не перестают повторять, что тагут Филиппин обещает, что он скоро покончит с муджахидами. Что вы можете сказать по этому поводу?

Ответ: душа филиппинского тагута Дутерте приукрасила ему всё это. Он решил, что своими словами сможет затушить Свет Аллаха. Но Аллах сказал: «Они хотят потушить свет Аллаха своими устами. Но Аллах не допустит этого и завершит распространение Своего света, даже если это ненавистно неверующим» [Ат-Тауба:32]. С моменС ЗАХВАТОМ ГОРОДА МАРАВИ ВОИНЫ ХАЛИФАТА УНИЧТОЖИЛИ НЕКОТОРЫХ ХРИСТИАН-МУХАРИБОВ та, когда жители этих земель приняли Ислам, кафиры не оставляли та освобождения Мору» не стало ясно, что их и непрерывно вели с ними войну. И ведь крестоносцы все годы этого процесса просто Посланник Аллаха g сказал: «Группа из моей с ними игрались. общины не перестанет сражаться за истину, побеждая своих противников, пока последОднако это понимание не подвигло их на ний из них не станет сражаться с Даджалем» какие-либо перемены. Они продолжили си- [Ахмад, Абу Дауд]. Смог ли этот тагут уничтодеть, довольствуясь мелкими должностями, жить муджахидов и стереть их с земли? Или которые им всё-таки удалось получить. Более же, с дозволения Аллаха, наоборот, их количетого, они решили войти в демократический ство растёт и они постепенно становятся всё процесс ширка. Но этот факт, по милости Ал- сильнее? Клянусь Аллахом, они не смогут полаха, разоблачил настоящую суть этих заблуд- тушить Его Свет и Аллах обещал нам, что Он ших людей. После этого молодёжь отдалилась завершит его распространение и даст победу от них, и многие из них примкнули к группам своей религии: «Он - Тот, Кто отправил Своемуджахидов, которые придерживались едино- го Посланника с верным руководством и исбожия. Которые никогда не складывали ору- тинной религией, чтобы превознести ее над жия, а их ясной целью всегда было установле- всеми остальными религиями, даже если это ние законов Аллаха на земле. Лучшие из этих ненавистно многобожникам» [Ат-Тауба:33]. групп, батальонов и отрядов примкнули к Исламскому Государству. Вопрос: помогает ли кто этому тагуту в борьбе с воинами Халифата в Восточной Сегодня руководство «Фронта освобожде- Азии? Участвуют ли в этой борьбе правитения Мору» со всеми своими течениями нахо- ли-тагуты близлежащих стран?

40

ИНТЕРВЬЮ

ПОСТ ИСЛАМСКОГО ГОСУДАРСТВА В МАРАВИ

Ответ: да, есть кто в ней участвует. Они наблюдают и собирают информацию о муджахидах. Среди них также и Россия с Америкой, хотя сейчас они заняты своими страданиями в Ираке и Шаме. Вопрос: принимаете ли вы до сих пор мухаджиров? Существуют ли пути для того, чтобы примкнуть к вашим рядам? Ответ: да, хвала Аллаху, мы до сих пор ждём и принимаем мухаджиров. Для переселения существуют даже сразу несколько безопасных путей. Однако каждый, кто хочет выйти на джихад, должен использовать все мирские причины для достижения этой цели, быть искренним и покорно, приниженно просить Аллаха облегчить ему этот путь, чтобы попасть на поля рибата и сражений, и тем самым удостоиться довольства своего Господа. Вопрос: с каким посланием вы хотели бы обратиться к крестоносцам по всему миру и в Восточной Азии? Ответ: что касается крестоносцев, то я хочу им сказать: «О крестоносцы, ждите худшего, потому что воины Исламского Государства в восточной Азии продолжат идти по своей дороге, пока Аллах их руками не опрокинет ваши троны в Москве и Вашингтоне, будь то силой могущественного человека или слабостью униженного, величием, которым Аллах возвеличивает Ислам и унижением, которым Аллах унижает куфр! Хотите вы этого или нет!

С дозволения нашего Милостивого Господа, власть этой уммы распространится везде, где наступает день и ночь! И тогда вам придётся принять Ислам, или платить джизью собственной рукой в унижении, или же готовиться к войне. С дозволения Аллаха, после этих сражений мы возьмёмся за вас, и вы увидите, как мы проявляем терпение, как мы побеждаем и покоряем!» Вопрос: с каким посланием вы хотели бы обратиться к единобожникам по всёму миру и в Восточной Азии? Ответ: о единобожники всего мира! Как вам поведал ваш Пророк g, ваше Государство было основано. Оно пришло именно таким образом, как он вам это описал. Мы убеждены, и у нас нет сомнений, что это Халифат на пророческой методологии. Так не позвольте же себе стать слабым звеном, дав врагу прийти с вашей стороны, пока в вас бьётся пульс. Продайте свой товар Аллаху, и пусть ваши дела будут искренними, только ради Него! Пусть ими восхищаются ангелы, и пусть они гневят кафиров из числа джинов и людей. Объявите крестоносцам, что час расплаты за их многобожие настал, а также за их убийства и гонения мусульман по всему миру, за попрание их чести и разграбление их имущества. Донесите до них, что место нашей встречи Вашингтон и Москва и что, с дозволения Аллаха, они увидят больше, чем то, что сейчас слышат!

P

NR

41

Националистическое движение Талибан не раз утешало многобожников из окружающих Афганистан стран, объявляя, что оно уважает их кафирские режимы и стремится создать с ними близкие отношения. Несмотря на то, что прежде они установили некоторые законы Шариата, дали прибежище мухаджирам и разрешили муджахидам использовать свою землю для военной подготовки, со временем они стали проявлять всё большую вражду и оказывать всё большую помощь врагам Ислама. Всего за считанные дни после начала крестоносной бомбардировки Кабула, Талибан лишился своей власти и сильно сдал свои позиции. Они расторгли договор с амиром, которого они предали ещё задолго до этого и которого в последствии сместили с должности ещё до его смерти. Внутри этого движения образовались новые центры власти, спонсируемые и управляемые спецслужбами Пакистана. Эта группа вероотступников, которая руководила внешней политикой Талибана с момента их вхождения в Кабул и которая стояла за всеми заискивающими обращениями мушрикам и вероотступникам близлежащих стран, с захватом власти только прибавила в своей приверженности кафирам. Они стали предла42 42

СТАТЬЯ СТАТЬЯ

гать себя в качестве покорных слуг и сторожевых собак их границ и земель. Они постоянно повторяли, что не позволят муджахидам подготовить нападение на своих землях, добиваясь этими заявлениями признания со стороны мушриков, открытия совместных отношений и получения от них помощи. С объявлениям о создании Исламского Государства, возобновлением Халифата, созданием джамаата мусульман и стремлением к установлению Шариата Всевышнего Аллаха на Земле, вероотступническое национальное движение Талибан выразило своё беспокойство крестоносным странам и тагутам мусульманских земель, что среди людей может распространиться единобожие. Ведь это означает, что в таком случае они отрекутся от любого многобожия и многобожников, объявят им вражду и станут с ними сражаться, пока вся власть не станет принадлежать Аллаху. А также станут проявлять приверженность только мусульманам, примкнут к их джамаату, отменят ложные разделяющие их земли границы и распустят все движения и организации, которые разделяют их на различные группы. Талибан стал сражаться против Исламского Государства вместе с кафирскими страна-

ПОСОЛ РОССИИ В АФГАНИСТАНЕ ЗАЯВИЛ, ЧТО РОССИЯ КОНТАКТИРУЕТ С ТАЛИБАНОМ И ЧТО ИХ ГЛАВНЫМ ПРОТИВНИКОМ ЯВЛЯЕТСЯ ИСЛАМСКОЕ ГОСУДАРСТВО

ми, которые испугались наличия муджахидов рядом с их границами. Появление Исламского Государства встревожило и оккупировавшие этот регион Соединённые Штаты. Талибан в этой войне стал предлагать свои услуги, что для всех стран стало ценным товаром. Взамен на это, Талибан желал установления отношений с этими странами, гарантированную политическую поддержку и, вполне возможно, финансовую и военную помощь. Потому нет ничего удивительного, что русские крестоносцы заявляют, что ведут открытые отношения с талибами-вероотступниками для войны с Исламским Государством, потому что его муджахиды присутствуют рядом с границами их зоны влияния в Центральной Азии. Они даже заявляют, что для войны с воинами Халифата в Хорасане готовы ввести свои войска. Хорошо известно, что Россия стремится отдалить влияние Америки от своих границ и от зоны своего влияния в Центральной Азии. Но не за счёт того, чтобы при выходе США из региона их место заняло Исламское Государство. Россия сама хочет занять место Америки и сотрудничает в достижении этой цели вместе с Китаем и Ираном. Они рассматривают вариант прямого военного присутствия, что сложно и дорого, а также вариант совместного контроля этого опасного региона путём его изолирования, дабы не дать врагу окрепнуть на нём. Одним из наиболее удачных партнёров для достижения этой цели являются талибы,

которые стремятся только к национальным и племенным интересам, признают только свой мазхаб и имеют крепкие отношения с рафидитским Ираном – одним из самых близких партнёров России в наши дни. Своей готовностью сражаться с Исламским Государством по поручению крестоносных стран и тагутских правительств, это вероотступническое движение пошло путём многих групп и организаций, которые также когда-то лживо причисляли себя к Исламу. Это были сахаваты Ирака и их братья повстанцы Шама и Ливии, а также Аль-Каида, которая находится под присягой у талибов-националистов. И судьба этой вероотступнической группы, которой обманулись многие, станет такой же, как судьба сахаватов Ирака и Шама, с дозволения Аллаха! Когда же их союзники поймут, что талибы не способны остановить воинов Халифата от нанесения ударов прямо на их землях, они начнут искать им замену. Более того, скоро они поймут, что сами талибы нуждаются в их защите. Так пусть же воины Халифата в Хорасане продолжают начатое сражение с крестоносцами и муртадами и, как обычно это происходит, наносят самые болезненные удары по врагам Аллаха! Да поддержит Аллах их слова и дела! С ними не справятся ни люди, ни джины, даже если соберутся против них, ведь победа приходит только от Одного Аллаха, Величественного, Мудрого.

P

NR

43

iÇiNDEKiLER

EY MUVAHHIDLER! SEVININ! VALLAHI BIZ BU CIHADIMIZDA RUMIYE’NIN (ROMA) ZEYTIN AĞAÇLARI ALTINA VARMAYANA KADAR DINLENMEYECEĞIZ.

EBU HAMZA EL-MUHACİR r

SAYI 10 - RAMAZAN 1438

04 06 12 16 22 26 34 38 42 48 04

BAŞLARKEN

ALLAH’IN EMRI, ONLARA BEKLEMEDIKLERI YERDEN GELDI MAKALE

İŞTE BU ŞEKILDE RESULLER İMTIHAN OLUNURLAR... BÖLÜM 3 ÖZEL MAKALE

ÖNEMLi BiR GENELGE ÖZEL MAKALE

RAMAZAN AYINDAKİ ORUCUN HÜKÜMLERİ

KADINLAR İÇİN

SEBAT ETTİREN OL, ALIKOYAN DEĞİL MAKALE

12 iMAMCI RAFIZiLER - BÖLÜM 4 ŞEHİDLER

MÜ’MİNLER ARASINDA ÖYLE ERKEKLER VARDIR Ki HABERLER

ASKERi VE GÜVENLiK OPERASYONLARI RÖPORTAJ

DOĞU ASYADAKİ HİLAFET ASKERLERiNiN EMiRiYLE RÖPORTAJ MAKALE

MÜRTED TALİBAN HAREKETİ

22

42

4

ÖZEL MAKALE BAŞLARKEN

Allah c şöyle buyurdu: “O, kitap ehlinden inkâr edenleri ilk toplu sürgünde yurtlarından çıkarandır. Siz onların çıkacaklarını sanmamıştınız. Onlar da kalelerinin, kendilerini Allah’tan koruyacağını sanmışlardı. Ancak Allah’ın emri onlara beklemedikleri yerden geldi ve yüreklerine korku düşürdü.” [Haşr, 2]. Mübarek ramazan ayının başlangıcından bir hafta önce, dünyanın dikkati, İngiltere’nin Manchester şehrine yoğunlaştı. Bir Hilafet askeri adil terör operasyonu gerçekleştirdi. Saldırı, Amerikalı şarkıcının konserinin bitiminde Manchester Arena’yı hedef aldı. Patlama, kenti sarstı ve sakinlerinin kalplerine korku doldurdu. Öyle ki; çoğu sevdikleriyle temas kurmaya ve güvende olduklarından emin olmaya çalıştı. Daha sonra kurbanların sayısı ortaya çıkmaya başladı: 20’den fazla kişi öldü ve onlarca kişi yaralandı. Toplam bilanço ise yaklaşık 100 ölü ve yaralıya kadar yükseldi. Patlamanın ardından korku ve paniğe kapılan dostlar ve akrabalar, sevdiklerini bulma konusunda yabancılardan yardım istemek için sosyal medyaya akın etti. Yerel barlar, tanık oldukları travmatik sahneleri akıllarından temizlemek için ücretsiz içki teklif etmeye başladı. Bunların yanı sıra kendilerini İslam’a nispet eden İngilizler çıktı ve misilleme korkusuyla adetleri olduğu gibi kınama yayınladı. Sokaklarda büyük miktarda polis ve askeri personel konuşlandırıldı. İngiltere’de tehdit seviyesi “Kritik” olarak yükseltildi. Politikacılar, yaklaşmakta olan genel seçimler için yaptıkları kampanyaları durma noktasına geldi. Amerikalı şarkıcı, Avrupa turnesini durdurdu ve perişan ve “kırık” bir şekilde evine döndü. Chelsea FC futbol takımı Londra’daki zafer geçit törenini iptal etti. İslam düşmanları cesur ve meydan okuyan bir yüzle ellerinden geleni yapmaya çalıştı, ancak çabaları başarısız oldu. Açıkça acı çekiyorlardı. Yüzeyde, Manchester’daki saldırı, pek çok analistin bir süredir iddia ettiği şeyleri teyit ediyor gibiydi: İslam Devleti’nin Irak ve Şam’daki toprak kaybı onu, haçlı topraklarında saldırılar düzenlemeye yönelik yoğunlaşmaya yönlendirecektir. Ancak bu analistlerin itiraf etmediği şey, kaybedilen toprakların İslam Devleti için yeni bir şey olmadığıdır. Irak’taki Sahavat girişimi sonrasında topraklarının birçoğunun kaybetmesi yenilgisine yol açmadı. Aksine, İslam Devleti’nin yeniden toparlanmasına, çabalarını ikiye katlamasına ve savaş alevlerinin yeniden canlandırılmasına yol açtı. Bunun üzerine kaybettiği bölgenin her santimini tekrar aldı. Sonra Şam, Sina, Horasan ve dünyanın çeşitli bölgelerine genişledi.

Hatta mücahidlerin kontrolü ele geçirmesini ve Allah’ın hâkimiyetini kurmasını hiç kimsenin bekleyemeyeceği bölgelere uzandı. Bu yüzden Manchester’dan binlerce mil uzakta gerçekleşen olay hiç şaşırtıcı olmadı. Öyle ki; doğu Asya’daki hilafet askerleri, güney Filipinler’de Mindanao adasındaki Marawi şehrine baskın yaptı. Yerel polis ve orduyu bölgeden sürdü. Musul’un, mürted Rafızilerden ve müttefikleri haçlılardan kurtarıldığını yeniden hatırlatan bir sahnede İslam Devleti bayrağını kaldırdı. Zafer, haçlı Filipinler tağutu Rodrigo Duterte’nin, Filipinler’in güneyindeki durumun ona bir baş ağrısı verdiği ve onu uykusuz hale getirdiği ile ilgili itiraflarından birkaç hafta sonra geldi. Bu tağut, cihadlarına son verme ve daha sonra Filipinler’de bulunan Amerikan güçlerini bertaraf etme umuduyla Filipinler’in güney bölgesindeki “İslamcı militanlar” ile ve özellikle de kendi anavatanı Mindanao’da olanlar ile müzakere edebileceğine inandıktan sonra iktidar dizginlerini eline aldı. Ancak Hilafet askerleri, kendilerine sadece mermi ve bomba kullanarak düşmanlarıyla görüşmeler yaptıklarını defalarca gösterdiklerinde, ülkenin güney kesimindeki Müslümanları yöneten belediye başkanlarına, Mücahidler ile başa çıkmasına yardım etmesi istendi. Aynı zamanda sorun ele alınmadığı takdirde kendi bölgelerinde sıkıyönetim ilan etmekle tehdit etti. Daha sonra Hilafet askerleri Marawi şehrine baskın yaptığında sözünü tuttu, sıkıyönetim uyguladı ve kentin kontrolünü tekrar kazanmaya çalışmak için orduyu gönderdi. Ancak mücahidler onlarca Haçlı askerini öldürdü ve savaşlarında küfre karşı yeni bir cephe açtılar. Haçlıların bugün karşılaştığı gerçek şu ki; İslam Devleti’nin zayıfladığı iddialarına rağmen mücahidler, daha önce Musul’da yaptıkları gibi haçlıları ve kuklalarını yok etmeye ve dünyadaki her bölgede düşmanlarının hesap etmedikleri yerden hızlı ve beklenmedik bir şekilde gelmeye güçleri vardır. Mücahidlerin darbeleri, Manchester’da olduğu gibi haçlıların Batı’daki yurtlarında ani ve beklenmedik şekilde gerçekleşmeye devam edecektir. Çünkü Allah c, Irak’taki ilk toplama ve seferberlik döneminde kâfir Haçlıları çıkarttığı gibi o, onları, Filipinler’deki Müslümanların topraklarından da çıkartacak ve kendi yurtlarında yüreklerine korku salacaktır. “Allah, emrinde galip olandır, fakat insanların çoğu bunu bilmezler.” [Yusuf, 21].

Rumiyah

5

Bu hakikatlerin anlaşılmasından sonra: Felluce savaşının direnişinin, tüm gücüyle sebatının ve ayakta durmasının ardında anlaşılması gereken manayı kavrıyoruz. Çünkü bu savaş bugün, İslam’ın ilk cephesindeki tek savaştır. Ve bu savaşta sebat ve sınır hatlarında ribat tutmak demek, küfür ve saldırıya karşı koyduğumuz ilk cepheyi korumak demektir. Düşmanın derinlere girdiğini ve şehrin meydanlarında dolaştığını, etrafında konuşlandığını görmemiz demek, zafer adına hedeflerini yerine getirdi demek değildir. Aksine düşmanla savaşımız, sokak ve şehir savaşıdır. Savunma ve saldırı taktikleri ve üslupları çeşit çeşittir. Çetin savaşların nihai sonuçları birkaç günde ya da birkaç haftada belli olmaz. Aksine, taraflardan birinin zaferi ilan tarihine kadar sürer. Nihai neticenin alınmasından önce İslam’ın evlatlarının mübarek Felluce hatlarında dimdik duran dağlar gibi sebat ettiklerini görmek göz aydını olarak yeter. Bu büyük savaştan doğan bazı önemli sonuçlara ve derslere bir değinmemiz iyi olabilir: Birincisi: Bu savaş izzet, onur ve gurur duygularını 6

MAKALE

yeniden yaşattı. Ümmet, kendi evlatlarından kötü tehlikelere karşı tüm cesaretiyle, sebat ve azimle karşı koymaya güç yetiren bir grup olduğunu, bu grubun ümmeti yeniden canlandırmak için hazırladığı plan ve projelerinde dürüst olduğunu, bu uğurda evlatlarından ve komutanlarından birçoğunun kanını feda ettiğini kesin olarak bildi. İkincisi: Ümmet -zillet ve kırılma halinde olduğu bir vakitte- evlatlarından az bir grup ve az bir silah donanımı ile yeryüzünün efendilerine ve tağutlarına karşı koyabileceğini, kendilerine karşı mevzi alıp savaşabileceğini; bu şekilde düşmana büyük, acı hasarlar verdirebileceğini, onu acı yenilgi kadehinden içmeye mecbur bırakabileceğini anladı. Üçüncüsü: Felluce savaş topraklarını sonuna kadar açtı ve gerek Irak’ın içindeki gerek de dışındaki İslam evlatlarının azimlerini harekete geçirdi. Topraklarına akan temiz kanlarıyla çok sayıda İslam evladını cihad masraflarını üstlenip küresel haçlı kampanyasını püskürtmek için cihada çıkmaya itti. Irak topraklarının çeşitli bölgelerinde çatışmalar ve savaşlar başladı. Ketibeler, gruplar kuruldu. Mücahidler düşmanın

konvoylarını ele geçirmeye, devriyelerini avlamaya kendilerinde moral bozukluğuna, can sıkıntısına ve ve mevkilerine saldırılar düzenlemeye başladı. Irak manevi telaşa yol açtı. Kendilerini beklemekte olan ise topraklarının genelinde gördüğü çok sayıda zararı Allah’ın izniyle daha beter ve daha acıdır. Allah’ın lütfuyla gördük. Bu fethin övünç sebeplerinden Altıncısı: Felluce, sebatı ve metaneti ile riddet, nifak biri de cihad evlatlarının maneviyatlarının yükselerek ve işbirlikçilik yüzlerinin maskesini düşürdü. Mürted ‘modern savaş araçları’ destanının, kendileri önünde Allavi hükümetinin büründüğü hile elbisesini çıkardı, parçalanması. Ve şu anda azimleri, acziyet ve korku Iraklıların maslahatını istediği, kanlarının durması, kuruntularından kurtulmuş, ciddiyet ve amel sahalarına savaşlardan, felaketlerden uzak tutulmaları için atılmış durumdadır. Dördüncüsü: Felluce savaşı, önemli askeristratejik bir zafer elde etmiştir. Zira herkes Amerika’nın askeri araç üstünlüğünün ve ordularının gelişmişliğinin ve hiç çatışmalara karışmadan; Amerikan askerinin canına mal olacak tehlikeli çatışmalara girmeksizin selametinin garanti altına alınmasını AMERİKALILAR FELLUCE’DE BİNLERCE ASKERİNİ KAYBETTİLER öngören askeri düzeninin farkında. Ancak Felluce bu dev donanımı, çok iyi hazırlanmış kurulduğu ve memnuniyetlerini kazanabilme tasasını bir plana uygun bir şekilde; tedrici olarak çekti. Onu taşıdığı yalanını ortaya koydu. Sonra insanların çabasını, enerjisini ve mühimmatını tüketen düzensiz hepsi onun, Felluce’ye savaş kararını uygulamak için ve sert sokak savaşlarına zorladı. Böylece Amerikan koşuştuğunu ve ‘terörle mücadele’ ve ‘ulusal maslahat’ askeri ölüm ve helak ile hiç hesap etmediği şekilde adı altında ellerini bu temiz şehrin evlatlarının yüzyüze gelir oldu. Amerikalılar sokaklara, caddelere kanına bulandırdığını, binlercesini öldürdüğünü, inmek, evlere ve binalara girmek zorunda bırakıldılar. on binlercesini yerlerinden ettiğini, yıkım, tahrip, Düşman, mücahidlerin ateşine, pusularına açık namuslara geçilmesi, malların yağmalanması hale geldi. Mücahidlerin manevra ve vurup kaçma operasyonlarına liderlik ettiğini görüverdi. kudreti kendilerini şok etti. Böylece bilmediği; yakın Yedincisi: Bu savaş, kahrolası Rafızilerin çehresinin çatışmalara girmek zorunda kaldı. Bunun neticesinde çirkinliklerini örten sahte maskeyi düşürdü. Öyle ki onlarca; yüzlerce hatta daha fazla can ve araç kaybına kinleri nedeniyle bu savaşa daldılar, küfür ve zındıklık uğradı. imamı Sistani’nin onaması ile açık bir alçaklıkla Beşincisi: Amerikan askeri idaresi büyük psikolojik Felluce’ye karşı gerçekleştirilen askeri operasyona yenilgiyi tattı. Bu savaşın sürücüsünün ve planlayıcısının katıldılar. Öldürmede, yağmalamada, tahripte, sivil kim olduğu, toptan köklerinin kazınacağı kapsamlı çocuk, kadın ve yaşlıların öldürülmesinin mubah bir soykırım savaşına girmek zorunda kalsalar bile kılınmasında büyük payları vardı. Dahası iğrenç mücahidleri hiçbir tür caydırıcının durduramayacağı nefisleri onları büyük suçlar işlemeye itti. Allah’ın açıkça belli oldu. Cihadçı akıl, Amerikan-küresel güvenli evlerini basmaya ve hürmetini çiğnemeye, savaş planları karşısında büyük bir soruna dönüştü. duvarlara şeytanları Sistani’nin resimlerini asıp kinle Felluce’de yaşanan direniş ve sebat kahramanlıkları şöyle yazmaya başladılar: ‘Bugün topraklarınız, yarın düşman komutanların maneviyatlarını zayıflattı, namuslarınız.’

Rumiyah

7

Şu bilinmelidir ki putçu muhafızların yüzde doksanı kindar Rafızilerden ve sadece yüzde onu Peşmerge Kürt kuvvetlerinden oluşmaktadır. Rafıziler hakkında alimlerden şu sözü diyen ne de doğru demiştir: “Onlar, Yahudilerin mecusi topraklarında ektiği Hıristiyanlık tohumlarıdır. Sekizincisi: Bu savaşta, cihad düşmanlarının gizli planları ortaya çıktı. Düşmanın arka saflarında çeşitli askeri katılımların olduğu belli oldu. Zira 800 İsrail askerinin savaşa katıldığı anlaşıldı. Onlara 18 de haham eşlik etti. Kendi gazetelerinin ve medya organlarının verdiği haberlere göre içlerinden çoğu öldü. Aynı şekilde Ürdün askeri katılımı; Ürdünlü subayların şehre yapılan askeri baskına ve plana iştirak GELİŞMİŞ EKİPMANLARI ÇÖPE DÖNÜŞTÜ

ettikleri de ortaya çıktı. Bu da herkesin kesin olarak Felluce’nin, gerek kafirlerden gerek mürtedlerden din düşmanlarının uykularını kaçıran cihadi bir üs olduğunu anladıklarının delilidir. Dokuzuncusu: Bu onurlu savaşın neticelerinden biri de; cihad evlatlarının damarlarında kanın yenilenmesi, cihadi amelle ulaşılması istenen hedeflerine ve belirlenmiş planlarına doğru yükselme yönünde gayretlerinin artmasıdır. Bu savaş ayrıca komutanlardan yeni bir nesil, yeni enerjiler ve tecrübeler ortaya çıkarmıştır. Ki onlar olaylardan ibret almakta, deneyimler, uygulamalar ve kazanımlar üzerinde derince düşünmektedirler. Çizili yola kendilerini azimle vermektedirler. Onları savaşın zorlukları eğitmiş ve sağlam bir kalıba sahip olarak çıkarmıştır. Seyyid Kutup (Allah ona rahmet etsin) Fi Zilali’l 8

MAKALE

Kur’an’da şöyle der: “Allah yolunda cihadda çekilen sıkıntılar ve her seferinde ölüme maruz kalmak, nefsi bu korkunç tehlikeyi küçük görmeye alıştırır. Ki bu tehlike, kendisinden sakınmaya çalışırken çok kere insanların canlarına, ahlaklarına, dengelerine ve değerlerine mal olmaktadır. Bu, kendisine alışan kimse için ise ister ondan kurtulsun ister kurtulamasın çok önemsiz bir tehlikedir. Her seferinde onunla Allah’a yönelmek, tehlike sırasında insanı elektrik şokunu tasavvura yaklaştırır. Bu, kalpler ve ruhlar için saflık, paklık ve salah adına yeni bir şekillendirmedir. Sonra bunlar, insan toplumunun tümünün, mücahidlerin elinde bulunan komutanlığı yoluyla ıslahı için zahiri sebeplerdir... Onlar ki kendilerini tüm dünyevi arazlardan ve dünyanın süslerinden soyutlamış, Allah yolunda ölüm tehlikesine atılırken dünya kendilerine önemsiz gelen ve kalplerinde kendilerini Allah’tan ve rızasını kazanmaya çalışmaktan başka bir şey bulunmayan kimselerdir. Liderlik böylesi ellerde olunca yeryüzünün tamamı ıslah olur, kullar ıslah olur. Bu ellere, liderlik sancağını küfre, sapıklığa ve fesada teslim etmek ağır gelir. Zira bu sancağı kendileri kanlar ve canlarla satın almıştır. Sırf onu teslim alabilmek için tüm değerli ve pahalı şeyleri feda etmiştir. Bunu da kendi nefisleri için değil Allah için yapmışlardır. Sonra cihad, bütün bunlardan başka, Allah’ın kendilerine iyilik dilediği kimselere, kendi hoşnutluğunu ve hesapsız ödülünü elde etsinler, kötülük dilediği kimselere de hak ettikleri gazabına ve azabına uğrasınlar diye gerekli vasıta ve aracı hazırlaması demektir.” [Allah ona rahmet etsin, sözü burada bitti]. Onuncusu: Seçkinlerin şehid olması. Öyle ki mü’minlerden bu grup, yolunun şehid evlatlarının kanıyla çizilmiş olmasıyla onurlandı, önde gelen komutanlarının ve kadrolarının ilk hatta bulunmasıyla şereflendi. Eğer bu, bir şeye delalet ediyorsa delalet ettiği şey; cihadın

HAÇLILARA FELLUCE’DE AĞIR BİR DERS VERİLDİ

evlatlarının samimiyetine, tevhidin ve akidenin gerektirdiklerinin yerine getirilmesi için tüm azimlerini ve gayretlerini ihlasla ve samimiyetle ortaya koymalarıdır. Bir diğer iyi alameti de Allah’ın içlerinden en hayırlı ve en seçkinlerini kendisiyle buluşma için seçmesidir. Umup talep ettikleri gibi kendilerine şehadet ve rızasını kazanmayı yazmış, onlara vaadini gerçekleştirmiş ve sözünü tutmuştur. Bu, onların salih selefinin halidir. Zira onlar da kendilerinden sonra gelenlerin hayatı aşırı istedikleri gibi ölümü aşırı isterlerdi. Şehadet onların en büyük temennisiydi. Onlar, Allah yolunda öldürülmeye sevgileriyle meydanlara koşuşuyorlardı. Öyle ki savaşların tümünde şehid olan sahabelerin oranı %80’e ulaşmıştır. Yemame savaşında şehid olan muhacir ve ensarın sayısı şehidlerin toplam sayısının yarısından fazlaydı. Yemame savaşında o vaktin kurralarından, Kur’an hafızlarından ve alimlerinden şehid olanların sayısının 300 olduğunu hatırlamak dahi aslında bize yeter. Bir rivayete göre ise sayıları 500’dür. Yani tek bir savaştaki kurranın oranı %25. Bir diğer rivayete göre ise %45’tir. Bu ise oldukça yüksek bir orandır. Sahabelerle j ilgili kaynakları araştıranlar onlardan her beşinden sadece birinin yatağında vefat ettiğini dördünün ise cihad meydanlarında şehid olduğunu görür. Bu duruma bakıldığında ilk hicri yüzyıldaki fetihlerin müthiş hızından, sebatından ve devamından ötürü hiç de şaşmamak gerekir. Burada kahraman mücahidlerimizin sebatını tebrik etmemiz, Allah’ın b, Felluce’de Amerika’ya ve işbirlikçilerine karşı savaşlarında kendilerini

kuşatan; kerametler ve Rabbani lütuflardan oluşan nimetlerinden basit bir kısmı zikretmek de yerinde olacaktır. Zira bu nimetler sebatlarına vesile ve durumlarına bir yardım mesabesinde idi. Bunlardan biri: Savaşın üçüncü günü; Felluce’nin semtlerinin yoğun ve şiddetli bir şekilde bombalanmasının ardından mücahidler uyandıklarında Amerikan araçlarını ve tanklarını caddelerde, yollarda ve sokaklarda gördüler. Ve savaş meydanında karşılarına, Ebu Azzam, Ömer Hadid, Ebu Nasır El-Libi, Ebu’l Haris (Muhammed Casim El-İsavi) önderliğinde İslam ehlinin efendileri çıktı. Ve daha başka kahramanlar da çıktı ve işgalcileri Felluce’nin etrafından kovdular. Silahları ise sadece bixi ve kaleşnikoftu. Amerikalılardan çok fazla sayıda ölen oldu. Hatta içlerinden çoğu savaştan kaçıp Müslümanlardan bazılarının evlerine saklanmışlardı. Mücahidler başlangıçta Müslümanlara eziyet verme korkusundan bu evleri basmaktan çekiniyorlardı. Amerikan askerlerinin bu evlerde mevcut olduklarından emin olduktan sonra ise girdiler ve onları tırsmış, saklanır halde buldular. Allah’ın lütfu ve nimetiyle kendilerini bok böcekleri ve sinekler gibi öldürmeye başladılar. Savaştan birkaç gün sonra komutanlardan biri, Ömer Hadid ve Ebu’l Haris (Casim Elİsavi) kardeşe; kurtulup dışarıda çalışmaları için güvenilir bir yol ayarlamasının ardından sakallarını kesip Felluce’den çıkmalarını teklif etti. Ancak bu iki kahraman şöyle diyerek bu teklifi reddettiler: “Vallahi şehirde sebat eden tek bir muhacir var olduğu sürece çıkmayacağız.” İkisi de şehid düşene kadar savaştılar. Allahu Teâlâ onlara rahmet etsin

Rumiyah

9

FELLUCE SAVAŞI RAFIZİLERİN YIPRANMIŞ MASKESİNİ DÜŞÜRDÜ

ve şehid kulları arasında kabul etsin. Bunlardan bir diğeri: Bazı kardeşler günlerce açlıktan kıvrandılar. Allah’a b karşı hüsnü yakin besleyip O’ndan ummalarının ardından büyük bir karpuz buldular. Karpuzu kestiklerinde çok güzel; kıpkırmızı olduğunu gördüler. Günlerce onu doya doya, Allah’a hamdederek ve şaşarak yediler. Hatta onun gibisini dünyada hiç tatmadıklarına hükmettiler. Bilindiği gibi ne o vakit karpuzun vakti ne de o yer karpuzun yeriydi. Bunlardan bir diğeri ise: Kardeşler yiyecekleri ve içecekleri hususunda çok sıkıntı çektiler. Hatta içme suyunu kaybettiler ve büyük bir kıtlık içinde kaldılar. O kadar ki ağızlarında ve dudaklarında mantar çıkmaya başladı. Susuz kalan içlerini biraz da olsa serinletecek birkaç damla su aramaya karar verdiklerinde bir eve girdiler ve bu evde garip bir şekilde yan yana dizilmiş üç su tulumu buldular. Bu tulumları gördüklerinde çok şaşırdılar. Zira ne Felluce’de ne de Irak’ta bu şekilde güzel ve acayip tulumlara su konduğu görülmüştü. Suyu tattıklarında ise onun dünya suyundan olmadığını anladılar. Susuzluklarını giderene kadar ondan içtiler. Ardından da dünyada onun gibisini hiç içmediklerine dair yemin ettiler. Bir diğeri ise: Muhammed’in g yarımadasından bir kardeş keskin nişancı kurşunuyla beyninden vuruldu. Öyle ki kurşun alnından girdi ve kafasının arka tarafından çıktı. Beyninin parçaları sağ omzuna saçıldı. Kardeşler yanına koştular ve dağılan parçaları toplayıp yerine geri koydular. Yara aldığı yeri bağlayarak onu öyle bıraktılar. Birkaç gün sonra kardeş iyileşti. Şu anda yaşıyor ve bir sıkıntısı yok, sadece dilinde; konuşmasında 10

MAKALE

bir ağırlık söz konusu oldu. Allah’tan onun ve diğer kardeşlerin amellerini kabul etmesini diliyoruz. Misk kokusuna gelince... Misk kokusu nedir sen bilir misin? Öyle ki misk kokusu mücahidlerin cumhuru tarafından mütevatir nakil halini almıştır. Çok sayıda kardeş şehidlerden ve yaralılardan -Allah hepsini de kabul etsin- güzel kokular yayıldığından bahsetmiştir. Bunlardan biri de kahraman kardeş Ebu Talha El-Beyhani’nin başına gelendir: Öyle ki derin bir şekilde yaralandığında (Allah ona rahmet etsin) kendisinden çıkan güzel koku her tarafa; hatta bazı yollara kadar yayıldı ve birçok kardeş bu kokuyu aldı. Sonra da şehid oldu. (Öyle olduğuna inanıyoruz, Allah en doğrusunu bilendir, kendisini Allah’a karşı temize çıkarmıyoruz). Sebat ve mutmain olmaya iten sebeplerden biri de şudur: Bu büyük savaşa katılanlardan birçoğu çatışmalar kızışıp şiddetlendiği esnalarda at kişnemeleri ve kılıç sesleri duyduklarını söylediler. Kardeşler bu durum karşısında defalarca şaşkınlığa düştüler. Öyle ki ensar kardeşlerine Felluce yakınında atlar olup olmadığını sorar oldular. Ensar ise kesinlikle olmadığı cevabı vererek bölgede böyle atların asla bulunmadığını vurguladılar. Öncesinde de sonrasında da hamd Allah’a mahsustur. Ahmed Müsned’de, El-Hakim’de Müstedrek’te Ebu Musa’nın kardeşi Ebu Burde bin Kays’tan şöyle dediğini rivayet etmiştirler: Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Allah’ım ümmetimin sonunu kendi yolunda öldürülmek ve ta’un ile kıl. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Allah yolunda öldürülenleri sakın ‘ölüler’ saymayın. Hayır, onlar, Rableri katında diridirler, rızıklanmaktadırlar.

Allah’ın kendi fazlından onlara verdikleriyle sevinç içindedirler. Onlara arkalarından henüz ulaşmayanlara müjdelemeyi isterler ki onlara hiç bir korku yoktur, mahzun da olacak değillerdir.” [Al-i İmran, 169-170] Ya kral olarak yaşa ya da onurlu öl, Eğer kılıcın kınından çekilmiş olarak ölürsen o vakit mazursun.

alayı ile O’nun n ardından ilerledi.” Ey Müslümanlar! Nasıl oldu da şu durum size öyle önemsiz geldi? Din kardeşlerinizin başına çeşit çeşit azaplar geldiğini, öldürüldüklerini, yıkımlara maruz kaldıklarını (evlerinin barklarının yıkıldığını) görmüyor musunuz? Siz ise bu sırada ailelerinizin yanında mallarınızla yurtlarınızda güven içinde yaşıyorsunuz! Bu nasıl oluyor?

Bu, mübarek Felluce topraklarındaki sebat ve direnişin meyvelerini, neticelerini özetleyen hızlı bir göz atıştı. Elde edilen başarıların çok faydaları ve önemli getirileri bulunmaktadır. Bunu da olayları ve konuları derince düşünen insaflı kişiler idrak edip a n layabi l i r. MÜCAHİDLERİN CEZALANDIRDIĞI AMERİKAN PARALI ASKERLERİ Ey İslam ümmeti! Birbiri ardınca yaralar ve darbeler aldın. Seni kötürüm kılan Kanlarımızı akan gözyaşlarımızla birleştirdik hastalıkların ve dertlerin ise ancak cihad sancağına Bize atılacak şeylere maruz kalacak bir yerimiz bağlı tevhid ile tedavi olabilir. kalmadı Ne zaman cihad etmek ve cellattan kurtulmak Savaşın ateşi, keskin kılıçlarla şaha kalktığında için doğru kararını alacaksın? Bugünkü çatışmalar kişinin en şerli silahı akıttığı gözyaşlarıdır sakinleşip yatışacak değil. Nebimiz g, Allah yolunda Haydi Ey İslam’ın evlatları! gazveye çıkan hiçbir seriyyeden geri kalmamayı Arkanızda, tozu hayvanların ayaklarına ulaştıracak temenni etti. Aksine her vakitte gazveleri ve cihadı olaylar vardır. devam ettirmek O’nun g fiilindendir. Her uyuyanı uyandıran bu kadar taksirata rağmen Sizlere Ahzab gazvesinden sonra Cibril n ile Allah gözler nasıl doyasıya uyur Resulü g arasında geçen ve Buhari’nin rivayet ettiği Irak’taki kardeşleriniz alevlerin içinde veya savaşın şu hadisi hatırlatıyorum: “Allah Resulü g (Hendek ortasında kurbanlarını feda ediyorlar harbinden) (Medine’deki evine) dönüp geldiğinde, Rumlar onları zilletle zehirlerken sizler, barış içinde silahını çıkarıp yerine koymuştu. Bu sırada Cibril n alçaklığın kuyruğunu taşıyorsunuz Peygamber’e geldi de: - ‘Silahı bıraktın mı? Vallahi melekler henüz “Allah, emrinde galib olandır, ancak insanların çoğu silahlarını bırakmadı. Haydi, beraberindekilerle birlikte bilmezler.” [Yusuf, 21] Beni Kurayza’ya doğru yola çık. Ben senin önünden Hamd, âlemlerin rabbi Allah’a mahsustur. ilerleyeceğim; onların kalelerini sarsıp kalplerine korku Ebu Musab Ez-Zerkavi atacağım.’ Cibril, meleklerden oluşan alayı ile ilerledi. Mezopotamya topraklarındaki El-Kaide Örgütü’nün Emiri Allah Resulü g de muhacirlerden ve ensardan oluşan Irak - Mezopotamya toprakları

Rumiyah

11

El-Lecnetu’l Mufavvada, İslam Devleti askerlerine yönelik “Ölen Açık Bir Delille Ölsün, Yaşayan da Açık Bir Delille Yaşasın” başlıklı önemli bir genelge yayınladı. Bu genelge, İslam Devleti’nin akidevi ve menheci bazı konulardaki inancıyla ilgili yaptığı beyanatları pekiştirmektedir. Ayrıca ona nispet edilen bazı sözleri ve iddiaları reddetmektedir. Bunu yanı sıra, bilgisizce İslam Devletine söz nispet eden ve delilsiz bir şekilde ona sözler ve itikatlar nispet eden insanları sakındırmaktadır. Öte yandan Müslümanların emir sahiplerine nasıl nasihat etmeleri gerektiğini ve zulme maruz kalmaları halinde nasıl davranacaklarını beyan etmektedir. 21 Şaban 1438 h. tarihinde çıkan genelge, İslam Devleti’nin ancak tevhidi yaymak için kurulduğunu, davetlerinin, resullerin, nebilerin, bu ümmetin salih selefinin ve onların yolu üzerine 12

ÖZEL MAKALE

yürüyen hidayet ve salah imamlarının davetlerinin bir uzantısı olduğunu, bu devletin, Muhammed bin Abdulvehhab et-Temimi –Allah O’na rahmet etsin- etbaının kurduğu mübarek necid davet devletinin kaim olduğu şeyin aynısı üzere kaim olduğunu beyan etti. İslam Devleti, Allah’ın Fazileti ile Menhecini Değiştirmeden Aynı Menhec Üzere Devam Etmektedir. Genelge, İslam Devleti’nin şeyh Ebu Musab ezZerkavi’nin –Allah O’na rahmet etsin- ve onurlu kardeşlerinin bu devletin ilk tuğlalarını koyduğu ilk günden ve daha sonra onların arkasından gelen şeyh Ebu Ömer el-Bağdadi ve muhacir bakanının -Allah her ikisine rahmet etsin- devletine kadar ve onların ardından mü’minlerin emiri şeyh Ebubekir el-Bağdadi -Allah O’nu korusun- emirliğinde

nubuvvet menheci üzere hilafet ilan edilene kadar aynı akidesi üzerine sebat ettiğini açıkladı. Nitekim bu konuda, el-Lecnetu’l Mufavvada’nın genelgesinde şunlar zikredilmişti: “İslam Devleti menhecini değiştirmedi. Dini üzerinde pazarlık yapmadı ve azmi zayıflamadı. Bilakis bu hal üzere ilerlemeye devam etti, doğru yoldan sapmadı ve ayrılmadı.” Genelge, İslam Devleti’nin insanlara dini izhar ettiğini, buna razı olan veya kin duyanlara itibar etmediğini, bilakis herkese tercih ettiği şeye göre muamelede bulunacağını bir kez daha pekiştirdi. Nitekim Şeyh Ebu Muhammed El-Adnani –Allah O’nu kabul etsin- şöyle demişti: “Allah’ın dinini kabul etmek ve şeriatla hükmetmek için insanlara ricada bulunmayız. Kim bundan hoşnutsa işte Allah’ın şeriatı budur. Kim de bundan hoşnut değil, istemiyor ve başkaldırıyorsa burnunu yere sürteriz. Allah’ın dini budur. Mürtedleri tekfir edeceğiz ve onlardan beri olacağız. Kâfirlere ve müşriklere düşmanlık edip onlara kin besleyeceğiz.” İslam Devleti’nin Sözü, İmamının, Onun Tarafından Yetkilendirilenlerin veya Resmi Sözcüsünün Sözüdür. El-Lecnetu’l Mufavvada, sözlerini ve batıl akidelerini İslam Devleti’ne nispet ederek insanlar arasında yaymaya ve pazarlamaya çalışanların, özellikle tekfir konusunda aşırı veya irca ehli davetçilerin veya İslam Devleti’ne nispet ettikleri batıl sözler ve inançlara binaen yahut hevalarına uymayan ve İslam Devleti’ni kötüledikleri konulardaki ehlisünnet ve’l Cemaatin akidesinden bilgisiz olduklarından dolayı İslam Devleti’nin akidesini ve menhecini kötüleyenlerin hatta askerlerini ve emirlerini tekfir edenlerin sözlerini reddederek şöyle dedi; “İrca ve cehmiyelerin şüpheleriyle, vela ve bera akidesini kayıran ve İbrahim’in n dinini gömen açıklamalarına ve aşırıların, okun yaydan çıkması gibi dinden çıkaran sözlerine gelince; İslam Devleti tüm bunlardan beridir. Hiç kimsenin, onun adıyla konuşmasının veya söylemediği bir sözü ona nispet etmesinin hakkı yoktur. Onun sözleri, imamının –Allah onu tevhidle izzetlendirsin-, onun tarafından yetkilendirilenlerin ve resmi sözcüsünün söylediği sözlerdir.”

İslam Devleti, Müşriklerin Tekfirinde Duraksamamakta ve Bu Konuyu Resullerin Kendisiyle Geldiği Dinin Açık Usullerinden Kabul Etmektedir. El-Lecnetu’l Mufavvada, İslam Devleti’ne iftira atan ve emirlerinin beri oldukları itikatları ve söylemediği sözleri onlara nispet eden sapıklık ehlinin sınıflarına işaret etti. Bunlardan bazıları, söylemleri ve kabul ettikleri şeyler İslam Devleti’ne zıt olduğu halde hatalarını ve sapıklıklarını İslam Devleti’ne nispet eden irca ehlinin sözlerini söylemektedirler. Örneğin bazıları, “kavminin tağutunu tekfir etmeyen kimsenin Müslüman olduğunu söylemektedir.” Hâlbuki “İslam Devleti, hiç şüphesiz tağutları, onları destekleyenleri ve onları tekfir etmeyenleri tekfir etmektedir.” Aynı şekilde bazıları, “Müşriklerin tekfirini gizli veya ihtilaflı bir mesele kılan ve bununla amel etmek için genel veya detaylı olarak İslam’ı bozan üçüncü unsuru tatil etmeye götüren ağır şartlar öne süren kimselerdir. … Bundan daha kötüsü ise getirmiş olduğu bu sözün İslam Devleti’nin sözü olduğunu iddia etmesidir. Bu, katıksız bir iftiradır. Bilakis uzak ve yakın herkes bildi ki, İslam Devleti – Allah O’nu tevhidle izzetlendirsin-, müşriklerin tekfiri konusunda bir gün dahi duraksamamış ve o, müşriklerin tekfiri meselesini, namaz ve dinde bilinmesi zaruri olan diğer farzlardan önce bilinmesi gereken dinin açık usullerinden olduğunu söylemiştir. Nitekim 22/08/1437 tarihinde, müşriklerin tekfirinde duraksayanın hükmü konusunda Şer-i Divanları Takip Etme Merkezi Ofisi’nden çıkan beyanda bunu ifade etmiştir.” Genelge, ‘Usuluddin’ (dinin usulleri) ile nebilerin a.s kavimlerine öğrettiği ve risalet hücceti ile sabit olan akidevi konuları kastetmektedir. Bu kavram, Allah’ın rububiyet ve uluhiyyet tevhidi gibi risalet hüccetinden ve resullerin gönderilmesinden önce sabit olan ‘asluddin’ kavramıyla kast edilen kavram ile aynı değildir. Bu sapık sınıfa dâhil olan bazıları; “İkrah derecesine getirdikleri zaruret iddiasıyla tağuta muhakeme şirkini mubah görmekte, mümteni olan taifenin tekfiri konusundaki sahabenin icmasını reddetmekte, seçimlerin hakikatini bilmediği iddiasıyla seçime katılanların tekfirinde

Rumiyah

13

duraksamakta ve şirke davet eden tağutların âlimlerinden beri olmamaktadırlar.” Aynı şekilde El-Lecnetu’l Mufavvada bu son genelgesinde, İslam Devleti’ni kötüleyen, ehlisünnet ve’l cemaatin akidesi olan söz ve itikatlarda onu ayıplayan, hatta mutezile ve haricilerin bidatlarından etkilendiği için bu konulardan ötürü onu tekfir eden veya İslam Devleti’nin akidesi olmayan bilakis bu sapıkların ahlak edindiği katıksız iftira ve yalan sözlerden yahut ircaya bulaşanların İslam Devleti’ne nispet ettikleri sözlerden ötürü onu kötüleyen bir diğer sınıfa işaret etti. Genelgede şunlar geçmektedir; “onlardan bazıları, mutezilenin ortaya çıkarmış olduğu silsile bidatını söylemediği için onu tekfir etmektedir. Onlardan bazıları ise; İslam Devleti’ne, riddet diyarındaki (bir dönem İslam diyarı olup daha sonra küfrün hâkim olduğu beldelerdeki) insanlarda asıl olanın İslam olduğunu söylediğini nispet eden kimselerdir. Ancak bu İslam Devleti’ne atılan yalan ve katıksız bir iftiradır.” Bilakis İslam Devleti, küfrün daha sonra hâkim olduğu beldelerde, kişiden zahir olan şeye göre ona hüküm vermektedir. Ve şöyle geçmektedir; “Onlardan bazıları, İslam Devleti’nin, savaş maslahatı açısından küfür işlemeyi mubah gördüğü iddiasıyla İslam Devleti’ni tekfir eden kimselerdir. Bunlar yalan söylemişlerdir. Bilakis İslam Devleti’nin bu konudaki açık akidesi şudur ki: Açık büyük şirk ve açık büyük küfür olan şeyleri, ikrah olmaksızın bunları yüklenmek caiz değildir. … İslam Devleti’nin bu meseledeki sözü ve akidesi işte budur. Ancak bu kimseler, Muhammed bin Mesleme ve diğerlerinin olayında olduğu gibi, açık küfür ve şirk ile zaruri durumlarda kullanılan mearid (birkaç anlama gelen) sözlerin arasını ayıramadıkları ve cehaletlerinden dolayı hataya düştüler.” Maruf Olan Nasihat ile Münker Olan Kötüleme Arasını Ayırmak El-Lecnetu’l Mufavvada’nın bu genelgesi, genel olarak Müslümanları uyararak emir sahiplerine nasihat etme konusundaki ehlisünnetin menhecine bağlanılması gerektiği ve bu konuda sapıkların yolundan gidilmemesi uyarısında bulundu. Nitekim bu sapık yol sahipleri, emirlerin herhangi birisinin herhangi bir eksikliğini veya hatasını, mücahidleri teşhir etmek, Müslümanları korkutup 14

ÖZEL MAKALE

ümitsizleştirmek ve Allah’ın düşmanları ile savaşta onları yüzüstü bırakmak için kullanırlar. Hatta bu sebeple insanları müşriklere meyletmeye davet ederler. Genelge, bu tür kötü eylemlere düşenlere, yaptıkları bu eylemin, ıslah etmek için çalıştığını, sünneti muhafaza ettiğini ve ümmet için gayretli olduğunu iddia eden Osman’a h karşı çıkanların yolu olduğunu hatırlattı. El-Lecnetu’l Mufavadda bu durum için şöyle dedi; “Kötüleme, teşhir etme, yalan haber yayma, korkutma ve yalnızca kâfir, mürted ve münafık düşmanları sevindiren bir yolla emirlere nasihat ettiğini iddia eden kimseye gelince; böyle kimsenin en iyi hali onun, kitaba muhalefet ettiği, sünneti bir kenara attığı ve emirlere nasihat etmede selefin yolunu terk ettiğidir. Enes bin Malik’ten rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Allah Resulünün g sahabelerinden büyüklerimiz, bizi nehyettiler ve şöyle dediler: Emirlerinize sövmeyin, onları aldatmayın, onlara kin beslemeyin, Allah’tan korkun ve sabredin. Muhakkak ki iş yakındır.” Genelge şunları da sözlerine ilave etti; “Yardımsız bırakılan, Allah Resulü’nün g, ister Arap olsun ister Habeşli, ister temiz olsun ister facir, fani dünyanın nimetlerinden herhangi bir şeyde nefislerini tercih etseler bile emirlere karşı sabır vasiyetini düşünmez mi? Emir sahiplerinin değerlerinin bilinmesi gerekir ve açık bir küfür emretmediği sürece maruf olan konularda onlara itaat edilir.” Genelge, nefsinin kendisini aldattığı, batılı hak olarak ve ifsadı da ıslah olarak gösterdiği kişilerin sapıklıklarında devam etmemeleri konusunda onları uyararak şöyle dedi; “Malumdur ki ayıplama, güzellikle nasihat etme ve münkeri nehyetme değildir. Bilakis o, kötüleme, yaralama, teşhir etme, kötüyü yayma ve güzellikleri gizlemektir. Kötülüğü emreden nefsinin kötülükle kendisine galip geldiği ve ayıplamayı kahramanlık, kötülemeyi cesaret, gıybeti hakkı haykırma ve safı ayırmayı zulmü açıklama olarak kendisine gösterdiği bazılarının aklına geldiği gibi değildir.” Bu genelge, İslam Devleti’nin akidesi ve menheci hakkında ihtilaf edilen konularda, özellikle de hakkında bilgisizce konuşmaların çoğaldığı, ayakların kaydığı ve anlayışların sarsıldığı konularda, el-Lecnetu’l Mufavvada ve ona bağlı olan ‘Şer-i Divanları Takip Etme Merkezi Ofisi’nden çıkan bir dizi genelge ve beyanları kapsamındandır.

Rumiyah

15

16

ÖZEL MAKALE

Bizi İslam’la izzetlendiren, orucu bize farz kılan, onu İslam’ın dördüncü rüknü kılan ve orucundan sonra iftar edene iki sevinç kılan; iftar ettiği zamanki sevinç ve orucunun sevabıyla Rahman olan rabbine kavuştuğu anki sevinç, Allah’a hamdolsun. Bu yazımız, Kur’an ayının; Ramazan ayının hükümleri ile ilgilidir. Allah’u Teâlâ’dan ecir ve ateşten azat olmayı diliyoruz. Orucun Tanımı Oruç niyetiyle, sadık fecrin doğuşundan güneşin batışına kadar yemekten, içmekten, cinsel ilişkiden ve diğer orucu bozan şeylerden uzak durmaktır. Ramazan Orucunun Hükmü Ramazan orucu vaciptir çünkü İslam’ın rükünlerinden bir rükün ve Allah’ın Müslümanlara emrettiği bir farzdır. Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakınmanız için oruç, sizden öncekilere farz kılındığı gibi, size de farz kılındı.” [Bakara, 183]. İbn-i Ömer’den k rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “İslâm dini beş esas üzerine kurulmuştur: Allah’tan başka ilah olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Resulü olduğuna şehadet etmek, namaz kılmak, zekat vermek, hacca gitmek ve ramazan orucunu tutmak.” [Muttefekun Aleyhi]. Orucun Vacipliğinin Şartları Müslüman olmak: Çünkü kâfirin ameli sahih değildir ve kabul da olunmaz. Buluğa ermek ve akıllı olmak: Çocuğa ve deliye oruç vacip değildir. Nitekim Aişe’den i rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Kalem üç kişiden kaldırılmıştır: (Uykusundan) uyanıncaya kadar uyuyan kimseden, akıl-baliğ oluncaya kadar çocuktan, akli dengesi yerine gelinceye kadar deliden.” [Ahmed ve Sünen sahipleri rivayet etti]. Güç yetirebilme: Oruç, hastaya ve yolcuyla vacip değildir. Nitekim Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Kim de hasta veya yolcu olursa, tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun.” [Bakara, 185].

Orucun Sıhhatinin Şartları Birincisi: Geceden farz oruca niyet etmek: Peygamberimizin eşi Hafsa’dan i rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Fecirden evvel oruca niyet etmeyenin orucu yoktur.” [Ahmed, Ebu Davud, Tirmizi ve Nesai rivayet etti]. O zaman şunu anlıyoruz ki, bir amel veya ibadet ancak niyet ile sahih olur. Nitekim Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Ameller ancak niyetlere göredir ve herkese ancak niyet ettiği şey vardır.” [Muttefekun Aleyhi]. Niyetin yeri ise kalptir. Vakti ise, eğer farz oruç ise güneşin batışından fecrin doğuşuna kadardır. Bundan sonra yemek, içmek ve cinsel ilişkiye girmek niyeti bozmaz. Kişi şöyle bir soru sorabilir: Tek bir niyet, tüm oruç için yeterli midir? Yoksa her gece niyeti yenilemek vacip midir? Bu soruya cevap olarak şunu diyebiliriz ki; bu konuda ihtilaf vardır. Bu konuda tercih edilen görüş ise, Ramazan orucu gibi peş peşe tutulan oruç için tek bir niyetin yeterli olduğu görüşüdür. Ancak eğer hayız, nifas, hastalık veya yolculuğa çıkmak gibi acil bir durum olursa ve oruca ara girerse o zaman orucu engelleyen şeyler bittikten sonra niyetin yenilenmesi gerekir. İkincisi: Sadık fecirden güneşin batışına kadar orucu bozan şeylerden uzak durmak: Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Artık eşlerinize yaklaşın ve Allah’ın sizin için yazıp takdir etmiş olduğu şeyi arayın. Şafağın aydınlığı gecenin karanlığından ayırt edilinceye (tan yeri ağarıncaya) kadar yiyin, için. Sonra da akşama kadar orucu tam tutun.” [Bakara, 187]. Üçüncüsü: Kadının hayız ve nifastan temizlenmesi: Hayız ve nifas olan kadınlara oruç vacip değildir. Ebu Said’ten rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Kadın adetli iken namaz kılmaz ve oruç tutmaz değil mi? İşte bu dinlerinin noksanlığıdır” [Buhari rivayet etti]. Müslüman kadın, hayız veya nifas kanını gördüğü zaman orucunu bozması gerekir. Velev ki bu, akşam ezanına yakın bir vakitte olsa bile farketmez. Böyle bir durum yaşayan kadın, daha sonra bu günü kaza eder. Aynı şekilde hayız veya nifas olan kadın fecirden önce temizlendiğinde oruca niyet etmesi gerekir. Örneğin hayız ve nifasta olan kadın uyuduğunda ve hayızdan ve nifastan fecrin doğuşundan önce mi yoksa sonra mı temizlendiğini bilmediğinde onun orucu bozan şeylerden uzak durması ve orucunu tutması gerekir. Ancak daha sonra bu günü kaza eder. Şayet gün içerisinde ve günün bitiminden önce temizlenirse o zaman tercih edilen görüşe göre o günde

Rumiyah

17

orucunu yemeye devam eder ancak daha sonra bu günü kaza eder. Allah en iyi bilendir.

engel tanımayan bereketli rüzgârdan daha cömert davranırdı.” [Muttefekun aleyhi].

Ramazan Ayındaki Ameller ve Faziletler

Orucun Faziletleri

Bu ayda Kur’an’ı Kerim indirilmiştir: Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Ramazan ayı, insanlara yol gösterici, doğrunun ve doğruyu eğriden ayırmanın açık delilleri olarak Kur’an’ın indirildiği aydır.” [Bakara, 185].

Oruç, günahlardan ve Allah’ın azabından korunmaktır. Ondan âdemoğlunun bir payı yoktur ve ecrini yalnızca Allah’u Teâlâ bilir. Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Allah’u Teâlâ: ‘İnsanın oruç dışında her ameli kendisi içindir. Oruç benim içindir, mükâfatını da ben vereceğim’ buyurmuştur. Oruç kalkandır. Biriniz oruç tuttuğu gün kötü söz söylemesin ve kavga etmesin. Şayet biri kendisine söver ya da çatarsa: ‘Ben oruçluyum’ desin. Muhammed’in canı kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki, oruçlunun ağız kokusu, Allah katında misk kokusundan daha güzeldir. Oruçlunun rahatlayacağı iki sevinç anı vardır: Birisi, iftar ettiği zaman, diğeri de orucunun sevabıyla Rabbine kavuştuğu andır.” [Muttefekun aleyhi].

Bu ayda, bin aydan daha hayırlı kadir gecesi bulunmaktadır: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Faziletine inanarak ve karşılığını Allah’tan bekleyerek Kadir gecesini değerlendiren kişinin geçmiş günahları bağışlanır.” [Muttefekun aleyhi]. Allah’u Teâlâ bu ayın gecelerini, faziletine inanarak ve karşılığını Allah’tan bekleyerek yapanlara büyük ecirler hazırlamıştır: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Her kim faziletine inanarak ve karşılığını Allah’tan bekleyerek Ramazan gecelerini ikame ederse, geçmiş günahları bağışlanır.” [Muttefekun aleyhi]. Bu ayda cennetin kapıları açılır, cehennemin kapıları kapatılır ve şeytanlar zincire vurulur: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Ramazan ayı girdiğinde cennet kapıları açılır, cehennem kapıları kapanır ve şeytanlar bağlanır.” [Muttefekun aleyhi]. Bu aydaki sünnet ve salih ameller: Son on günde itikâf yapmak: Aişe’den i rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Peygamber g, Ramazan’ın son on günü girdiği zaman eteğini toplar (eşleriyle cima etmekten imtina eder), bütün ciddiyet ve heyecanıyla geceyi uykusuz geçirerek ibadet ve taatle ihya eder ve ev halkını (gece namazı kılmaları için) uyandırırdı.” [Muttefekun aleyhi]. Hayırla ve Kur’an okumakla cömert olmak: İbn-i Abbas’tan k rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Peygamber g insanların en cömerdi idi. Onun en cömert olduğu anlar da ramazanda Cebrail’in, kendisi ile buluştuğu zamanlardı. Cebrail aleyhisselâm, ramazanın her gecesinde Peygamber ile buluşur, (karşılıklı) Kur’an okurlardı. Bundan dolayı Allah Resulü g Cebrail ile buluştuğunda, esmek için 18

ÖZEL MAKALE

Oruçlular, cennette Reyyan adında bir kapıdan girecek: Sahl’dan h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Cennette Reyyan denilen bir kapı vardır ki, kıyamet günü oradan ancak oruçlular girecek, onlardan başka kimse giremeyecektir. Oruçlular nerede? diye çağrılır. Onlar da kalkıp girerler ve o kapıdan onlardan başkası asla giremez. Oruçlular girince o kapı kapanır ve bir daha oradan kimse girmez.” [Muttefekun aleyhi]. Orucun Müstehapları Sahur: Enes bin Malik’ten h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Sahur yapınız, zira sahurda bereket vardır.” [Muttefekun aleyhi]. Sahuru geciktirme: Zeyd bin Sabit’ten h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Biz, peygamber g ile beraber sahur yaptık. Sonra Peygamber g namaza kalktı. (Enes der ki: Zeyd bin Sabit’e:) ezan ile sahur yemeği arasında ne kadar zaman vardı? dedim. (Zeyd bin Sabit): Elli ayet okunacak kadar süre idi, dedi.” [Muttefekun aleyhi]. Oruç açmakta acele etmek: Sahl bin Said EsSaidi’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Oruç açmakta acele ettikleri sürece Müslümanlar hayır üzere yaşarlar.” [Muttefekun aleyhi].

HİLAFET DİYARINDA İFTAR EDEN MÜSLÜMANLAR

Taze hurma, taze hurma bulunmazsa kuru hurma, kuru hurma bulunmazsa su ile oruç açmak: Enes bin Malik’ten h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Allah Resulü g akşam namazından önce bir kaç taze hurma ile orucunu açardı. Taze hurma bulamazsa, kuru bir hurmayla iftar ederdi. Kuru hurma da bulamazsa, birkaç yudum su içerek iftar ederdi.” [İmam Ahmed ve Ebu Davud rivayet etti] Oruç açarken dua etmek: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Üç kimsenin duası reddedilmez: İftar edinceye kadar oruçlu kimsenin, âdil imamın ve mazlumun duası. Allah, mazlumun duasını bulutların üzerine kaldırır ve o dua için sema kapılarını açar ve ‘İzzetime yemin ederim ki; belli bir süre de olsa mutlaka sana yardım edeceğim’ buyurur.” [Ahmed ve Tirmizi rivayet etti]. İbn-i Ömer’den k rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Allah Resulü g iftar ederken şöyle derdi: Susuzluk gitti, damarlar ıslandı, inşallah ecir sabit oldu.” [Ebu Davud ve Nesai rivayet etti]. Orucu Bozan Şeyler Unutma olmadan bilerek bir şey yemek veya içmek: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Bir adam Peygamber’e g geldi ve; ‘Ey Allah’ın Resulü! Ben oruçlu iken unutarak yedim, içtim’ dedi. Bunun üzerine Allah Resulü g şöyle cevap verdi: Sana Allah

yedirip, içirdi.” [Ebu Davud ve diğerleri rivayet etti]. Hadiste zikredilen adamın durumuna baktığımızda şunu anlıyoruz ki; unutarak bir şey yemek veya içmek orucu bozmaz. Cinsel ilişki veya ihtilamın dışında başka bir yolla meninin çıkması: İhtilam, kişi uyku halinde iken iradesi dışında gerçekleşmektedir. Bundan dolayı ihtilam, orucu bozmaz. Çünkü bu, kendi iradesi dışında gerçekleşen bir şeydir. Bu, cinsel ilişki ve diğer orucu bocan şeyler gibi kendi iradesiyle yaptığı bir şey değildir. Kusmağı gelmediği halde bilerek kusmak: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Oruçlu kimseye kusmak gelir de kendisine hâkim olamazsa ona kaza gerekmez. Her kim de kendi isteği ile kusarsa orucunu kaza etsin” [Ahmed, Ebu Davud ve diğerleri rivayet etti]. Söz, amel ve itikat ile dinden çıkmak: Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Andolsun, sana ve senden önceki peygamberlere şöyle vahyedildi: Eğer Allah’a ortak koşarsan elbette amelin boşa çıkar ve elbette ziyana uğrayanlardan olursun.” [Zümer, 65]. Yeme ve içme olmadan kalpte iftar etmeye niyet etme: Ameller niyetlere göredir hadisine binaen her kim iftar etmeyi niyet ederse iftar etmiş olur ve orucu bozulur.

Rumiyah

19

Gün içerisinde cinsel ilişki ile orucunu bozan kimsenin kefaret vermesi vaciptir: Kefaret sıralaması ise şöyledir: Bir köle azat etmek. Bunu yapamazsa iki ay üst üste oruç tutmak. Bunu da yapamazsa altmış miskini yedirmesidir. Buna delil ise Ebu Hureyre’den h rivayet edilen şu hadistir. Nitekim Ebu Hureyre şöyle dedi: “Bizler, Peygamber’in g yanında otururken ansızın bir adam çıkageldi ve: Ey Allah’ın elçisi! Helak oldum! dedi. Peygamber g: Seni helak eden nedir? diye sordu. Adam: (Ramazan’da) oruçlu olduğum halde eşimle cinsel ilişkiye girdim, dedi. Bunun üzerine Allah Resulü g: Bir köle azat edebilir misin? diye sordu. Adam: Hayır, köle azat edemem, diye cevap verdi. Allah Resulü g: Öyle ise aralıksız iki ay üst üste oruç tutabilir misin? diye sordu. Adam: Hayır, tutamam, diye cevap verdi. Allah Resulü g: Altmış yoksulu doyurabilir misin? diye sordu. Adam: Hayır, doyuramam, diye cevap verdi. Ebu Hureyre dedi ki: Peygamber g bir süre öyle bekledi. Bizler bu hal üzereyken Peygamber’e g içerisinde (on beş sa’ alabilen) hurma dolu bir zenbil getirildi. Peygamber g: Soruyu soran nerede? diye sordu. Adam: Benim, diye cevap verdi. Allah Resulü g: Bunu al ve sadaka olarak dağıt, buyurdu. Adam: Benden daha fakir birisine mi sadakayı vereyim ey Allah’ın elçisi! Allah’a yemin ederim ki, Medine’nin karataşlı bir ucundan diğer bir ucuna kadar aile halkı benden daha fakir hiç kimse yoktur, dedi. Bunun üzerine Peygamber g azı dişleri görülünceye kadar güldü. Sonra o adama: (Öyleyse) kendi aile halkına yedir, buyurdu.” [Buhari rivayet etti].

“Hiçbiriniz, oruçlu olduğu gün çirkin söz söylemesin ve kimse ile çekişmesin. Eğer biri kendisine söver veya çatarsa, ben oruçluyum desin.” [Muttefekun Aleyhi].

Orucun Mekruhları

Hayız ve nifaz olan kimse: Muaze El-Adudiye’den rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Aişe’ye i: ‘Neden adetli kadın oruç tutuyor da namaz kılmıyor?’ diye sordum ‘Sen Haruriyye (harici) misin?’ dedi. ‘Hayır, Haruriyye değilim ama soru soruyorum’ deyince şöyle dedi: Bizim başımıza bu olay gelince orucu tutmamız emredilirdi ama namazı kılmamız emredilmezdi.” [Müslim rivayet etti].

Cinsel arzusunu tutamayanların eşini öpmesi ve sarılması: Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Bir adam Peygamber’e g oruçlu için hanımı ile mübaşeretin hükmünü sordu. Allah Resulü g ona ruhsat verdi. Sonra bir başkası geldi, o da aynı şeyi sordu. Ona mübaşereti yasakladı. Allah Resulünün g ruhsat tanıdığı kimse yaşlı birisiydi, yasakladığı kimse de gençti.” [Ebu Davud rivayet etti]. Ağza ve buruna su vermede aşırıya kaçmak: Bunda suyun mideye girme korkusu vardır. Nitekim Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Oruçlu olmadığın zaman suyu burnuna iyice çek!” [Ahmed ve dört sünen sahipleri rivayet etti]. Kötü söz söylemek, sövmek, küfür etmek ve öfkelenmek: Allah Resulü g şöyle buyurdu: 20

ÖZEL MAKALE

Ramazanda Kaza veya Fidye İle İftar Edilmesine Ruhsat Tanınanlar Allah yolunda savaşan kimse: Buna delil ise Allah Resulünün g Mekke’nin Fethi Gazvesi’ndeki sözüdür: “Siz düşmanınıza yaklaştınız, artık oruç tutmamak size daha kuvvet kazandırır, buyurdu. Bu, bir ruhsat idi. Onun için kimimiz oruç tuttu, kinlimiz tutmadı. Sonra başka bir yere indik. Bu sefer Allah Resulü g: Sizler yarın sabah düşmanınızla karşılaşacaksınız, oruç tutmamak size daha çok kuvvet kazandırır. Binaenaleyh oruç tutmayın, buyurdular. Bu, kati bir emirdi. Hemen orucu bıraktık.” [Müslim rivayet etti]. Allah yolunda savaşan kimsenin iftar etmesi hem ona hem de mücahidlere güç sağlar. Mücahid, düşmanla savaşmaya yaklaştığında iftar etmesi müstehaptır ve oruçlu olmasından daha evladır. Nitekim Allah Resulü g, savaş yaklaştığında iftar etmeyi emretti. Hasta ve yolcu olan kimse: Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Kim de hasta veya yolcu olursa, tutamadığı günler sayısınca başka günlerde tutsun.” [Bakara, 185].

Hamile veya süt emziren kimse: Enes’ten h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Allah misafirden orucu ve namazın yarısını, çocuk emziren veya hamile olandan da orucu kaldırmıştır.” [Ahmed ve Nesai rivayet etti]. Allah yolunda savaşan, hasta olan, hayız olan, nifas olan, hamile olan ve süt emzirenler iftar ettiklerinde daha sonra iftar ettikleri her bir gün için kaza olarak bir gün oruç tutarlar.

Oruç tutmaya gücü yetmeyen yaşlılara gelince; Böyle olan kimseler tutmadıkları oruçlar için daha sonra kaza orucu tutmazlar ancak miskinleri duyururlar: Ata, İbn-i Abbas’ın ayetteki “yutikune” kelimesini “yutevvekune” yani “Oruç tutmaya gücü yetmeyenlere bir fakir doyumu kadar fidye gerekir.” şeklinde okurken işittiğini söyledi. İbn-i Abbas şöyle dedi: “Bu ayet nesh edilmiş değildir. Ayetteki kişiler yaşlı erkek ile yaşlı kadındır ki, bunlar oruç tutmaya muktedir olamazlar; bu sebeple bunlar, her bir gün yerine bir fakiri doyururlar.” [Buhari rivayet etti]. Bu sınıfa, iyileşme umudu olmayan hastalarda girmektedir. Not: Kaza oruçlarında peş peşe tutma şartı yoktur. İmam Buhari sahihinde şöyle dedi: “İbn-i Abbas k, yüce Allah’ın mutlak olan ‘Tutamadığı günler sayısınca başka günler tutar’ [Bakara, 184] kavlinden dolayı, kaza oruçlarının ayrılmasında, yani aralıklı tutulmasında bir beis yoktur, demiştir.” Oruçlunun Yapması Mubah Olan Şeyler Serinlemek için suyun başa dökülmesi veya suya girmek: İmam Bagavi –Allah O’na rahmet etsin- şöyle dedi: “Onun soğukluğunu içinde hissetse bile suyun başa dökülmesi veya suya dalmak orucu bozmaz.” Rivayet edildi ki Allah Resulü g, susuzluktan veya sıcaklıktan ötürü oruçlu iken başına su dökerdi. Enes h şöyle dedi: “Benim içinde yıkanılacak bazam (Bakırdan edinilen bir havuzum, küvetim) vardı. Ben oruçlu iken (sıcak hissettiğimde serinlemek için) kendimi onun içine atar dururdum.” Ve hatta İbn-i Ömer, oruçlu iken su dolu havuza girerdi. [Şerhi’s Sünne]. Yemek yaparken yemeğin tadına bakmak: İcmaa ile yemeğin orucu bozan unsurlarından biri olmasıyla beraber yemekten az bir şey tatmak da bir beis yoktur. Bundan dolayı yemek yapan kimse eğer mecbursa yemeğin tadına bakması caizdir. İmam İbn-i Teymiyye şöyle dedi: “İhtiyaç olmaksızın yemeğin tadına bakmak mekruhtur. Ancak bu onu iftar ettirmiş olmaz. İhtiyaç olursa bu, ağza su vermek gibidir.” Sürme çekmek, koku sürünmek, tütsülenmek ve yağlanmak mubahtır. İbn-i Teymiyye –Allah O’na rahmet etsin- şöyle dedi: “Eğer hüküm, herkesi kapsayan bir şey ise, Allah Resulünün g bunu beyan

etmiş olması ve ümmetin de bunu nakletmiş olması gerekir. Malumdur ki sürme çekme ve benzeri şeyler geneli kapsayan şeylerdendir. Aynı şekilde yağlanma, yıkanma, tütsülenme ve koku sürünme de geneli kapsayan şeylerdendir. Şayet bunlar, orucu bozan şeylerden olsaydı Allah Resulü g, orucu bozan diğer unsurları açıkladığı gibi bunu da açıklardı. Ancak bunu açıklamadığı için bilindi ki bu, koku sürünme, tütsülenme ve yağlanma cinsindedir. Tütsülenme, buruna yükseliyor, beyine giriyor ve beden dinçleşiyor. Yağlanma ise, beden onu emiyor, bedenin içine giriyor ve insan onunla güçleniyor. Aynı şekilde koku sürünme ile de iyi bir dayanaklılık elde ediliyor. Allah Resulünün g bundan nehyetmemesi, koku sürünmenin, tütsülenmenin, yağlanmanın ve sürme çekmenin caiz olduğuna delalet etmektedir.” [Mecmuu’l Fetava]. Ramazanda Mazeret Olmaksızın Gün İçerisinde İftar Edenin Cezası İmam İbn-i Teymiyye -Allah O’na rahmet etsinşöyle dedi: “Bir kimse haram olduğunu bilmesine rağmen helal gördüğü için Ramazanda iftar ederse onun öldürülmesi vaciptir. Ancak eğer fasık ise ramazanda iftar ettiği için cezalandırılır.” [Mecmuu’l Fetava]. Son olarak Müslümanlara orucun, sadece yemekten, içmekten ve cinsel ilişkiden uzak durup diğer azalarının –dil, göz, kulak, el, ayak- günah ve masiyetler içerisinde dolaşması olmadığını hatırlatıyoruz. Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle dedi: “Kim yalan konuşmayı ve yalan-dolanla iş yapmayı terketmezse, Allah o kimsenin yemesini, içmesini bırakmasına kıymet vermez.” [Buhari rivayet etti]. İmam Nesai -Allah O’na rahmet etsin- Süneni Kubra kitabında zikrettiği hadiste Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Nice oruçlu vardır ki, onun orucu sadece açlık (ve susuzluktur). Nice gece ibadete kalkan vardır ki, onun bu kalkışı sadece uykusuzluktur.” Allah’ım! Bu ayda İslam’ı izzetlendir. Ve bu ayı zafer, fetih ve temkin ayı kıl. Son duamız âlemlerin rabbi olan Allah’a hamdolsun. Salat ve selam peygamberlerin ve resullerin önderinin, ailesinin ve tüm sahabesinin üzerine olsun.

Rumiyah

21

22

KADINLAR İÇİN

Savaş, fitne, şiddet koşullarında tasalar artar, kalpler gırtlağa dayanır. Allah, insanlardan bazılarına imanları ve Allah’a hüsnü zan beslemeleri nedeniyle sebat verir. Bazıları ise helak olur ve topukları üzerinde gerisin geri döner, sırtını çevirip kardeşlerine ihanet ederek dinini terkeder. Dahası bunların çoğu, kendi kaymalarıyla yetinmeyerek bunu başkalarına da taşımaya, tüm Müslümanlar arasında yaymaya, düşmanları konusunu abartmaya çalışır. Böylelikle Müslümanları düşmandan korkutmaya ve ona karşı savaşıp karşısında durmalarından alıkoymaya çabalarlar. Bu, münafıkların, zayıf imanlı ve yakinleri gitmiş kadın ve erkeklerin arasındaki yaygın amellerindendir. Erkeklerle ilgili yaptıkları da kapsamlı ve vasıflı sözlerle geçmiş olaylarda oynadıkları rol de bilinmektedir. Kadınlar tarafından hasıl olan musibet ise; kadınların ister farkında olarak ister farkında olmaksızın bu söylentileri münafıkların evlerinden ve dillerinden kendi evlerine, eşleri ve evlatlarıyla aralarına sok ma larıdır. Asılsız Haberler Çıkarıp Yaymak Münafıkların İşidir İrcaf (Korkutucu Haber): Fitnelere ve kargaşaya yol açan yalan haberdir. Kurtubi tefsirinde şöyle demiştir: İrcaf (korkutucu haber):

Fitne dileme, uğrunda tasalanılsın diye yalan ve batılı yaymadır. Allahu Teala, Kur’an-ı Kerim’in birçok yerinde kışkırtıcı haberleri ve bunu yayanları yermiştir. Allahu b şöyle buyuruyor: “Gerçekten Allah, içinizden alıkoyanları ve kardeşlerine: “Bize gelin” diyenleri bilir. Bunlar, pek azı dışında savaşlara gelmezler.” [Ahzab, 18]. Ayrıca şöyle buyuruyor: “Andolsun, eğer münafıklar, kalplerinde hastalık bulunanlar ve şehirde kışkırtıcılık yapan (yalan haber yayan)lar (bu tutumlarına) bir son vermeyecek olurlarsa, gerçekten seni onlara saldırtırız, sonra orada seninle pek az (bir süre) komşu kalabilirler. Lanete uğratılmışlar olarak; nerede ele geçirilseler yakalanırlar ve öldürüldükçe öldürülürler.” [Ahzab, 60-61]. El-Cessas, Ahkamu’l Kur’an’da şöyle demiştir: Bu ayette, Mü’minler arasında kendilerini tasalandırıp eziyet vermek için ürkütücü haberleri çıkarıp yayanların bunda ısrar edip vazgeçmedikleri takdirde tazir ve sürgün cezasını hakettiklerine delalet vardır. Münafıklardan bir grup ve dinde basiret sahibi olmayan; kalplerinde hastalık bulunup zayıf bir yakine sahip olanlar, kafirlerin ve müşriklerin toplandığı, Mü’minlere karşı dayanışma içinde olup harekete geçtikleri söylentileri yayıyor, bu şekilde mü’minlerin yanında kafirlerin şanını yüceltiyor ve onları korkutuyorlardı. Allahu Teala bu ayetleri onlar

YOLUNU KAYBEDİP KÜFÜR DİYARINA GERİ DÖNEN BAZI AHMAKLAR KORKUTUCU HABERLERİ YAYMAYA BAŞLADI

Rumiyah

23

İSTİŞHADÇI EBU ÖMER EL-MASLAVİ – EŞİ İÇİN SÖYLEDİĞİ SON SÖZÜ SABİT BİR ŞEKİLDE KALMASIYDI

hakkında indirdi ve bunun, Allah’ın sünneti, tutulması ve izlenmesi emredilen yol olduğunu haber verdi. Korkutucu söylentinin tehlikesinden ötürü Allah, mücahidleri, bu söylentileri yayanlarla bir arada olma hususunda uyardı. Çünkü onlar sözleriyle safın cesaretini kırıyor, aksilik çıkararak Müslümanları zayıflatıyorlar. Allahu Teala’nın şu buyruğunda olduğu gibi: “Eğer onlar da sizin içinizde (savaşa) çıksalardı, size bozgunculuktan başka bir katkıları olmayacak ve sizi fitneye düşürmek için aranızda koşuşturacaklardı. Aranızda onları dinleyecek kişiler de vardı. Allah, zalimleri hakkıyla bilendir.” [Tevbe, 47] İbn-i İshak şöyle demiştir: “Allah Resulü g, Tebuk’a giderken münafıklardan bir grup Allah Resulü’ne g işaret ediyordu. İçlerinden bazıları bazılarına şöyle dediler: “Asfar oğullarıyla savaşmayı Arapların birbirleriyle savaşması gibi mi sanıyorsunuz? Allah’a yemin olsun ki yarın sizin iplerle bağlanmış olduğunuzu görür gibiyiz, diyorlardı. Bununla inananları üzmek ve korkutmak istiyorlardı.” Kadere İman ve Allah’ın Vaadine Güven, Mü’mine Kadının Zırhıdır Bu konuda kadınların hükmü, aynen erkeklerin hükmü gibidir. Müslüman kadınlardan her kim bu gibi bir hataya düşüp ailesini ya da başka Müslümanları korkutur, kalpleri zayıflatacak söylentileri aralarında yayarsa bu günahtan ötürü Allah’a tevbe etmesi, Allah’ın kaza ve kaderi 24

KADINLAR İÇİN

hakkında imanını düzeltmesi, Allahu Teala’nın ‘De ki: “Allah’ın bizim için yazdıkları dışında, bize kesinlikle hiç bir şey isabet etmez. O bizim mevlamızdır. Ve mü’minler yalnızca Allah’a tevekkül etmelidirler.”’ [Tevbe, 51] kavlini ve Allah Resulü’nün g Abdullah bin Abbas’a söylediği şu hadisini iyi idrak etmesi gerekir: “Ben bir gün Nebi’nin g terekesinde idim. Resulullah g şöyle buyurdu: “Ey evlatçığım! Sana bazı kelimeler öğreteceğim. Allah-u Teâlâ’yı muhafaza et ki, Allah da seni muhafaza etsin. Allah-u Teâlâ’yı muhafaza et ki, O’nu sana yönelmiş bulasın. İstediğin zaman yalnız Allah’tan iste. Yardım dileyeceğin zaman da yalnız Allah’tan yardım dile. Bil ki! Eğer bütün ümmet sana fayda vermek için toplansa, Allah’ın senin için yazdığından başka sana fayda veremez. Ve eğer bütün ümmet sana zarar vermek için toplansa, Allah’ın senin için yazdığından başka sana zarar veremez. Kalemler kaldırıldı ve sayfalar(ın mürekkebi) kurudu.” [Tirmizi, Hadis No:2516; Ahmed bin Hanbel, Hadis No:2669] Müslüman kadın, kışkırtıcıların söylentilerinden; düşmanın gücü-kuvveti, yaptığı savaş hazırlıkları, donanım ve mühimmatla bize karşı toplandığına dair herhangi bir şey duyduğu takdirde Allahu Teala’nın, o dönemde müşriklerin, Müslümanlara karşı toplandığı zaman Nebi g ve ashabından bahsettiği şu ayetlerini göz önünde bulundurması gerekir: “Onlar öyle kimselerdir ki, halk kendilerine, “İnsanlar size karşı ordu toplamışlar, onlardan korkun” dediklerinde, bu söz onların imanını artırdı ve “Allah bize yeter,

O ne güzel vekildir!” dediler. Bundan dolayı Allah’tan bir nimet ve lütufla kendilerine hiçbir fenalık dokunmadan geri döndüler ve Allah’ın rızasına uydular. Allah, büyük lütuf sahibidir. İşte o şeytan, ancak kendi dostlarını korkutur. Şu halde, eğer iman etmiş kimseler iseniz onlardan korkmayın, benden korkun.” [Al-i İmran, 173175] Müslüman kadının, söylentileri yayanlara ve münafıklara cevabı işte böyle olur. Düşmanlarının gücü her ne kadar çok olursa olsun Allah’ın desteğinin kullarına yeteceğine yakinen inancı, kendisine de ailesine de diğer insanlara da Allah’ın yazdığı dışında hiçbir şeyin isabet etmeyeceğine imanı, şeytanın korkutmasının mü’minleri değil kendi dostlarını kandırabileceğini bilmesi nedeniyle onlara “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir” diye karşılık verir. Mü’minlerin Annesi Hadice Bin Huveylid, Allah Resulü’nü g Sebat Ettiriyor Bu vacip, mücahid eşleri, anneleri ve kız kardeşlerinin üzerine daha da çok düşüyor. Öyle ki evlerinde mücahidlere destek olmalı, evlerini yaygaracıların söylentilerinden ve münafıkların sözlerinden korumalı, ayakları sabit ve kalpleri kararlı kıldıracak söz dışında bir söz söylememelidirler. Bu konuda, mü’mine kadınların kıssalarından en güzeli Mü’minlerin Annesi Hadice’nin (radiyallahu anha ve ardaha), eşi Nebi g, Cibril kendisine mağarada ibadet ederken ilk defa geldiğinde korkudan yüreği titreyerek hemen kendisine gelip ‘beni sarıp örtünüz, beni sarıp örtünüz’ dediğinde sebat etmesi için onu desteklemesidir. Kendisinden korku gidene dek Allah Resulü’nü g sardılar. Ondan sonra Allah Resulü g vaki olan hâdiseyi Hadice’ye haber vererek: “Kendimden korktum” dedi. Hadice i: “Öyle deme; Allah’a yemin ederim ki, Allah hiçbir vakit seni utandırmaz. Çünkü sen akrabana bakarsın, işini görmekten aciz olanların ağırlığını yüklenirsin, fakire verir, kimsenin kazandıramayacağını kazandırırsın, misafiri ağırlarsın, hak yolunda zuhur eden hâdiselerde (halka) yardım edersin” dedi… .” (Müttefekun aleyh). Kadınlardan kendisine ilk iman eden idi. Allah, canını alana kadar da O’nu g destekledi, azmini artırdı. Onun yaptıklarının üstünlüğüne tanık olarak kendisinin sevgisi, Allah Resulü’nün g kalbinde kaldı. Hatta Allah Resulü g, onun

hakkında şöyle buyurdu: “İnsanlar beni inkar ederken o bana iman etti, insanlar beni yalanlarken o beni doğruladı, insanlar beni yoksun bırakırken o malını benimle paylaştı.” [İmam Ahmed rivayet etmiştir] Esma Bint-i Ebu Bekr, Oğlunu Sabırla Ölüme Sevkediyor Örneklerden biri de, Müslümanların halifesi Abdullah bin Zubeyr’in, Haccac Es-Sakafi komutasındaki bağiler ordusu tarafından Mekke’de kuşatma altına alındığında Esma bint-i Ebu Bekir’in, oğlu ile arasında geçen diyalogdur. İbn-i Zübeyr, kendisine karşı eziyetleri iyice artınca Haccac’a karşı savaşmak için istişare etmek üzere annesinin yanına geldi ve ona şöyle dedi: “İnsanlar beni yüzüstü bırakıp gittiler. Hatta oğlum ve ehlim bile. Yanımda çok az kişi kaldı. Onlar da ancak bir saat dayanabilirler. Bana dünyada ne istersem vereceklerini söylüyorlar. Sen ne dersin? Annesi şöyle dedi: Vallahi oğlum sen kendini daha iyi bilirsin. Eğer sen hak üzere olduğuna ve ona davet ettiğine inanıyorsan arkadaşlarının da uğrunda öldüğü bu yolda yürü. (Kendini teslim edip de) Emevilerin çocukları senin kellenle oynamasın. Eğer dünyayı istiyorsan sen ne kötü bir kulsun. O zaman kendini ve seninle birlikte öldürülenleri helak ettin. Eğer sen hak üzere isen din zayıf düşmemiştir. Dünyada ne kadar kalacaksın? Öldürülmek daha güzel! Mü’minlerin emiri, ona yaklaştı ve kafasını öperek kendisine şöyle dedi: Vallahi benim görüşüm budur… Ancak ben senin görüşünü de bilmek istedim. Benim basiretimi artırdın. Bak anneciğim! Ben bugün öldürülmüş olacağım. Hüznün artmasın. İşi Allah’a teslim et. Sonra İbn-i Zübeyr, onun yanından şöyle diyerek ayrıldı: Ben eğer günümü bilirsem sabrederim. Zira gününü hür olan bilir. Annesi -Allah ondan razı olsun- onun bu sözünü duyarak şöyle dedi: Vallahi sabredersin inşallah. Senin baban Ebu Bekir ve Zübeyr, annen de Safiyye bint-i Abdulmuttalib’tir.” Mü’mine hanımın, eşine karşı hali işte böyle olur. Mü’mine bir annenin oğluyla hali işte böyle olur. Mü’min erkek yolunda ilerler ve Allah’ın düşmanlarına karşı cihad eder, Rabbinin kendisine emrettiğini yerine getirir. Ve ona da (annesineeşine) kendisinin amelinden –Allah’ın izniyle nasip vardır.

Rumiyah

25

Bu dizinin bundan önceki bölümünde Rafızi dininin batıl ‘ilahi imamlık’ teorisi esası üzerine kurulması tarihine ve bu teoriden doğan vasilik, nass, takiyye, bidaa, gaybe, rec’a vs. gibi; dinden çıkaran bidatlar, hurafeler kapsamına giren diğer teorilere de bir bakış atmıştık. Bu bölümde ise Rafızilerin, bir İslam devleti kurulması için şart koştukları ‘İlahi imamlık’ teorisiyle nasıl da oynamak zorunda kaldıklarına, ardarda değişiklikler ekleye ekleye nasıl da ilk 26

MAKALE

teorilerinin temellerine ters düşen, bugünkü şirkçi İran devletinin kendisi üzerine kurulduğu ve tüm Müslüman ülkelerine de yaymaya çalıştığı ‘velayetu’l fakih’ teorisine ulaştıklarına değineceğiz. Rafızilerin dinlerinin semadan Allah Resulü’ne indiğini, kendilerine de Allah Resulü’nden g Ali bin Ebi Talib h ve oğulları aracılığıyla ulaştığını, bu dini kâğıtlara yazarak insanlar arasında yaydıkları iddialarının aksine ince araştırmacıların

MÜSLÜMANLAR TARAFINDAN HEDEF ALINDIKTAN SONRA HASAN EL-ASKERİ’NİN ŞİRK TÜRBESİNİN GÖRÜNTÜSÜ

büyük kısmı bu dini (Rafızilik dinini) Ali’nin h oğullarından kendisine imamlık ve masumluk atfettikleri her birinin ölümünün ardından Rafızi âlimlerin yazdığını, ‘gaybe çağı’ (yani on ikinci imamlarının kayıp olması) diye isimlendirdikleri bir döneme girmelerinin, yırtık elbiselerini yamama, yıkık binalarını takviye babından olduğunu kesin bir dille ortaya koymuştur. Rafıziler, ‘masumluk’ ve ‘nass’ şartlarını sadece imamlık makamı için koşmakla da yetinmemiştir. Aksine bu şartları aynı zamanda Ebu Bekir Sıddık’tan h itibaren Allah Resulü’nün g tüm halifelerinin meşruiyetini ortadan kaldırmak, kendilerine karşı ayaklanmaya ve kendilerini tekfir etmeye mazeret türetmek için de ortaya atmışlardır. Dahası Müslümanların geneline de Müslüman sayılabilmeleri için; kendi (Rafızi) imamlarına biat etmelerine ve Rafızi dinine girmelerine kendilerini mecbur kılan bazı şeyler şart koşmuşlardır. İşe kendisiyle başladıkları en önemli şey imamlık mevzusuydu. Bunu dinin temellerinden biri kıldılar. Kim zamanının imamını bilmez ve ona biat etmezse onun imanı yoktur, dediler. Bu anlayış gereği, imamları öldükten sonra yeni bir

imam seçilmesi için ihtilaf yaşadıkları dönemlerde, imamlarının önde gelen bazı arkadaşlarının imanında da ihtilaf olmuş oluyor! Kendi dinlerinin tabilerini daha da zora sokmak için bir de, kadılık, hadlerin ikame edilmesi, hisbe, cihad, cuma vs. gibi imamlık makamıyla bağlantılı ahkâmların tevkifinden bahsettiler. Yani onlara göre bunları ancak imamlığı sahih olan kimse ya da onun bu işler için görevlendireceği kişi yapabilir. ‘Zalim imam’ diye isimlendirdiklerine gidip dava açmalarını, onların arkasında savaşmalarını ya da arkalarında cuma namazı kılmalarını veya zekâtlarını onlara vermelerini kendilerine haram kıldılar. Dahası tahrifleri dinde kanun çıkarmaya kadar vardı. Takipçilerinin Allah’ın kitabını ya da Allah Resulü’nün g sünnetini direk almaktan men ettiler. Kendilerine hükümleri sadece imamlar aracılığıyla almayı zorunlu kıldılar. İmamlarının sözlerinin ‘konuşan Kur’an’ olduğunu iddia ettiler. Müslümanların mushaflarında ve göğüslerindeki Kur’an’ı ise ‘sessiz Kur’an’ diye isimlendirdiler. Sonra kendilerini aşıp işi; teşri’nin (kanun koyma) Nebi’nin g vefatıyla durmasını inkâra vardırdılar. Bunu yaparken de Allah Resulü’nün g, hayatı

Rumiyah

27

sırasında ortaya çıkarılmasına gerek olmayan birçok ahkâmla ehli beytini tahsis ettiğini iddia ettiler. Aynı şekilde imamlarına atfettikleri tüm söz ve fiilleri, imamlarının nübüvvet ilminden miras aldıklarını öne sürdüler. Hatta bunun ardından iyice haddi aşarak imamlarına Allahu Teala’dan vahiy geldiğini iddia ettiler ki sözleri vahyedilen bir vahiy kabul edilsin ve bu sözleri fıkıh usulü

RAFIZİ TAĞUTLARI TAKİPÇİLERİNE ŞİRKİ ÖĞRETİYOR

babında ‘sünnet’ diye isimlendirdikleri şeyin içine katabilsinler. Dinde ictihadı yasakladılar ve imamlar dışında fetva vermeye kalkanları da ‘kanun koyan ve Allah’ın indirdiği dışıyla hükmeden tağutlar’ makamında addettiler. Kitap ve sünnetin tefsirini imamlarına atfettikleri sözlerle sınırlı kılmakla, iki vahyin naslarını batıl, yalan tevillerle tevil etmekle de kalmadılar. Dahası o günahkâr dilleri, bu naslara yalanlama ve tahrifle de uzandı. Öyle ki onlara göre mezheplerine uyanlar dışında sünnetten sahih hiçbir nass yoktur. Bunu da yalandan Cafer Es-Sadık’a atfedilen şu söze binaen söylemektedirler: ‘Genele muhalif olan doğrudur.’ ‘Genel’ ile kasdettikleri de Ehli Sünnet ve’l Cemaat’tir. Hatta Kur’an-ı Kerim’in doğruluğuna da iftira atmışlar ve Allah Resulü’nün g ashabının ayetleri tahrif ettiklerini, ayetlerden Ali’nin ve ehli 28

MAKALE

beytinin imamlığına açıkça işaret eden nasları sildiklerini, Ebu Bekir, Ömer ve Beni Ümeyye’ye (Emeviler) lanet eden ayetleri ve batıl mezheplerine, kafir dinlerine uymayan her şeyi kaldırdıklarını iddia ettiler. İmamlarına, insanların elinde olanlardan başka bir mushaf atfettiler. Aynı şekilde iki vahyin tevilinin tekelleri altında olduğunu iddialarının ardından aynı şekilde iki vahyin (Kur’an ve sünnet) ve bu ikisinde inen hükümlerin beyanının da tekelleri altında olduğunu ileri sürdüler. İnsanların dinlerini kendi imamlarıyla kısıtlamaya bir de takipçileri arasında ibadet şirkini yayma, kendilerini -iddialarına göremal ve evlatla rızıklandırsın ya da hastalıklardan şifa versin diye imamlarından istiğasede bulunup onlara dua etme, kendileri için kurban kesip adak adama, kabirlerinden bereket bekleme yoluyla (insanların) dünyalarını da imamlarına bağlamayı kattılar. Tüm bunlar, insanları kendi hizipleri etrafında toplamak ve kendi mezheplerine bağlamak için gerçekleştirilen kapsamlı çalışma kapsamında yer almaktadır. Dinlerinin tamamını imamlık temeli üzerine kurmakla ilgili zikrettiklerimiz, anlatılmak istenenin açıklanması için yeterlidir. Onların beşeri-hurafeci dinleri bunlar gibi garipliklerle dolu olmasına karşın daha fazla örneğe gerek yoktur. ‘İlahi İmamlık’tan ‘İmam Vekilliği’ne Rafıziler, yaklaşık iki yüz yıl boyunca dinlerindeki imamlık meselesini birkaç kez değiştirmekten hiç utanmadılar. Ancak en sıkıntılı duruma, on

birinci imamları Hasan (El-Askeri) bin Ali (ElHadi), arkasından kimseyi bırakmadan öldüğünde düştüler. Bu hadise üçüncü hicri yüzyılın ortasında gerçekleşmiştir. Teorilerini kurtarmak için, Hasan El-Askeri’nin Rum bir cariyeden bir oğlunun doğduğu hikâyesini uydurdular ve annesinin kendisini büyüyene kadar yöneticilerden korumak için sakladığını iddia ettiler. Sonra hikâyeyi değiştirip düşmanlarının kendisini çocukken bulduklarını ve kendisinin Irak’taki Samerra şehrinde bir tünele saklandığını söylediler. Saklanma kıssası uzayıp da takipçilerinin kendisi hakkında soruları artmaya başlayınca ve dini kendisinden almak için kendisini görmeyi talep etmeleri üzerine yalancı deccaller, kendisinin insanlardan gizlendiğini, gözlerine görünmediğini ve kendisini sadece vekili olan Osman bin Said El-Umri’nin bildiğini iddia etmişlerdir. Bu vekil de insanların sorularına cevap vermek, imamın ilmini kendilerine tebliğ etmek, kendilerinden humus (beşte bir vergi) almak için vekil tayin edildiğinin, sözde Mehdi tarafından yazılı olduğu mektuplar çıkarıp göstermiştir. On ikinci imam Muhammed (El-Mehdi) bin El-Hasen’in (El-Askeri) vekillerinin ortaya çıkmasıyla Rafıziler’de bilinen imamlar dönemi sona ermiş ve ‘gaybe’ dönemi başlamıştır. Bu döneme, imamın insanlarca bilinen vekillerinin varlığından ötürü de ‘El-Gaybetu’s Sugra adı verilmiştir. Bu vekiller imamlarının makamında olup Rafızilerin tağutlarının batıl teorilerini ve bozuk temellerini korumaktadırlar. ‘Küçük gaybe’ dönemi yaklaşık yetmiş yıl sürdü. Bu süreçte arka arkaya dört vekil geldi. Bunların en önemlisi El-Umri’den sonra, oğlu Muhammed’dir (İmamın vekilliğinin de imamlık makamı gibi babadan oğula geçtiği dikkat çekmektedir) ki bu görevi kırk yıl sürdürmüştür. Ondan sonra ise El-Hüseyin En Nubahti, onun ardından da Ali El-Mesiri gelmiştir. El-Mesiri’nin 329 hicri senesinde vefat etmesiyle bu dönem sona ermiştir. Özellikle El-Mesiri’nin ölümüyle ‘küçük gaybe’ ve imamın gizli bir yerde bulunuyor olması yalanının bugünden sonra; özellikle de insanların çoğunluğunun tahmin edilen yaşlarının tutmaması üzerine artık kimseye sökmeyeceğini anladılar.

Bunun ardından ‘büyük gaybe’ dönemi başladı. Bu süreçte ise insanları imamın yeri, ne zaman ortaya çıkacağı; kısacası işin içyüzüyle ilgili sorular sormaktan menettiler. Bu dönem o günden günümüze kadar sürmektedir. Yani Rafıziler 1000 yıldır ortada olmayan bir imamla yaşamaktadır. Rafızi âlimler imamlarının dilinden hadisler uydurmaya başladı, gaybe girdabından çıkma girişimleri çeşitli çözüm yolları bulmaya çalışmalarıyla gelişim gösteriyor. Hiç şüphesiz Rafızi İran’daki velayetu’l fakih de bu girişimlerin zirvesidir. Bu nedenle şu dönemde ‘ortaya çıkma’ evresinden çokça bahsettiklerini görmekteyiz. Bununla adil İslam devletini kurması ve ehli beytin düşmanlarından intikam alması (düşman derken Ehlisünnet ve’l cemaat’i kasdediyorlar), yeryüzünü nasıl küfür ve zulümle dolduysa -iddialarına göre- adaletle doldurması beklenen Mehdi’nin ortaya çıkmasını kasdediyorlar. Şaşkınlık İçinde Geçen Bin Yıl Rafızilerin tağutları amellerinin şerri içine ve Müslümanlar için tayin ettikleri ‘ilahi imamlık’ tuzağına düştüler. İnsanlara koydukları sınırlamaların ve bağların kendi ellerini ve boyunlarını sardığını gördüler. Teşri’i, ictihadı, hükmü, hadlerin ikame edilmesini, savaşı, mallardan humus (beşte bir) ve zekât alınmasını ve daha başka şeyleri sadece imamla sınırlı kılmalarının ve insanları bunlardan herhangi bir şeyi yapma görevini üstlenmekten menetmelerinin neticesinde kendileri de bu işleri yerine getirmekten menedilmiş halde kaldılar. Hepsi imamın ortada olmaması, ölmesinin ve ardından başka bir imam getirmenin imkânsız olması yüzünden! Çünkü onunla ‘on iki’ zincirlerini tamamlamış oldular. Aynı şekilde imamın vekilliği iddiasının zor olması nedeniyledir de ki bu zorluk da, imamlığın yetkileri ve maddi kazanımlarının imam vekilliği iddiasında bulunan birçoklarını yoldan çıkarmasından ötürüdür! Gerçekten de Rafızilerde makbul olan dört vekil döneminde Rafızilerin kendilerini reddettiği otuz vekil ortaya çıkmıştır. Bu vekiller humus ve zekâtları kayıp imam adına toplamışlardır. Rafızi dinini iyice yerleştirmeyi sürdürmek ve ‘ilahi imamlık’ teorisini geliştirmek için yeni hilelere ihtiyaçları vardı.

Rumiyah

29

Rafızi akidesi bu dönem sırasında işte böyle sarsıldı. İçlerinden birçoğu kendisinde büyük tezatlık buldukları ve tüm dünyalarını ve dinlerini ancak efsanelerde ve hurafelerde varolan bir imama bağladıkları için bu dinden çıktılar. Es-Saduk diye isimlendirilen yalancı tağutlarından biri, Rafızilerin ‘şaşkınlık çağı’ diye isimlendirilen ‘büyük gaybe’ döneminin başındaki halini şöyle vasıflandırmıştır: ‘Şiilerden benimle farklı düşünenlerin çoğunu gaybenin, şaşkınlığa düşürdüğünü ve el-kaim (Mehdi)meselesinde içlerine şüphe girdiğini gördüm. Tağutlarından bir diğeri En-Numani de şöyle demektedir: “Hangi şaşkınlık bundan daha büyük olabilir? Öyle ki çok fazla insanı bu işten çıkardı (ayırdı) ve ancak çok az sayıda kişi kaldı. Bu, ancak insanların şüphesidir.” Tevkifciler ve Hareketçiler Bu aşama esnasında ‘ilahi imamlık teorisindeki en önemli gelişme, ‘bekleyiş’ adı altında yeni bir teori daha türetmeleridir. Ancak daha sonra bunun tevilinde de yok olan imam dönene kadar takiyyeyle gizlenme anlayışı üzerine kurulu tevkifciler ve temelini imamın dönmesine hazırlık yapılması gerekliliği oluşturan (ki bu da imamın, ortaya çıkıp yönetimi ele alarak dini ikame etmesinin mümkün olabilmesi için düşmanlarından korkusunun sebeplerini ortadan kaldıracak temkinin gerçekleştirilmesi, kuvvet sahibi olunmasıyla olur) hareketçiler arasında ihtilaf vuku bulmuştur. İlk cihet (tevkifciler) İslam devleti kurulması için yapılacak her türlü hareketin tahriminde veya gaybe döneminde ‘yönetimin ehli beyte döndürülmesi’ adı altında ortaya çıkacak herhangi birine tabi olunmaması gerektiği hususunda çok sıkı davranmışlardır. Öyle ki Muhammed El-Bakır’a şu sözü atfetmişlerdir: “Mehdi’den önce açılan her bayrağın sahibi, Allah’tan başka kendisine tapılan bir tağuttur. Mehdinin zuhurundan önce gerçekleştirilen her biat; küfür, nifak ve hilekârlık biatıdır.” İftira ve yalanla hadis ehlinin menhecine benzettikleri, âlimlerini ictihaddan, cahillerini de 30

MAKALE

taklitten alıkoydukları, herkese sadece imamlarına atfedilen eserleri almalarını emrettikleri ihbari menhec, bu yönelimin takipçileri arasında baskın bir hal aldı. Bunlar yalanda iyice aşırıya giderek işi Allah Resulü g, ehli beyti, hatta kayıp Mehdi’leri hakkında dahi yalan söylemeye vardırdılar. Şunu demek mümkündür: Rafzilerin dinlerinde ortaya atılan yalanların, bidatların, hurafelerin, İslam’a, ehline, Kur’an’a, Kur’an hafızlarına yapılan hakaretlerin çoğu bu ihbarilerin (haber verenlerin) işidir. O kadar ki onlar, geçen yüzyılların tarihini hevalarına ve itikadlarına uyacak şekilde yeniden yazmışlardır. İşte böyle! Rafıziler; başta da ihbariler, dinlerini bozuk bir temel olan ‘ilahi imamlık’ üzerine bina etmekle kalmamış, dahası sırf bu batıl teoriye uysun diye insanlık tarihini yeniden yazmışlardır. Hatta daha da ötesi; geleceğin hatlarını da sırf bu teoriyle uyum göstermesi için baştan belirlemişlerdir. Buna binaen tevkifci yönelim ehlinin duruşu, geçen zaman zarfında Rafızilerin kurduğu tüm devletlere karşı olumsuz olmuştur. Zira vasilik, nass, masumluk, bekleyiş ve diğer teorilere binaen bu devletlerin meşruluğunu geçersiz kabul etmiştir. Çünkü bu teorilerin şartları, her ne kadar Rafızilik dininden olsalar, her ne kadar Mehdi’nin beklenmesine iman etseler de, her ne kadar bazı kralların, Rafızilerin tağutlarına, Mehdi’den devletlerinin yönetimini eline almak üzere ortaya çıkmasını istemeleri teklifini sunmasıyla imamlarının yok oluşuna mazeret olarak sundukları engellerin ortadan kalkmasına rağmen bu, yöneticilerin hiçbiriyle uyuşmamaktadır. Bu teklifi de, Mehdi’nin çıkışının alametleri olduğu ve henüz bu alametlerin zuhur etmediği bahanesiyle reddettiler. Diğer yönelim ehline gelince; ‘ilahi imamlık’ teorileri ve bu teorinin batıl şartlarına imanlarının gereği olarak Mehdi’lerinin zuhur etmesi dışında başka bir imam olmadığına iman etmelerine karşın ‘bekleyiş’ donukluğu kendilerinde ilerlemedi. Bidatçı teorilerinin zayıflığı ve hurafelerden ibaret olan kıssaları kendilerini, düşmanlarının delilleri karşısında oldukça sıkıntıya soktu. Bekleyiş donukluğunun zincirlerinden kurtulmak için takipçilerinin baskısı altında, Mutezile’nin sapık akılcı menheciyle, bilgiyi edinme, ictihad ve münazaradaki temelleriyle donanarak harekete

BUGÜN RAFIZİ İRAN “FAKİH VEKİLLİĞİ” TEORİSİNİ UYGULUYOR

geçtiler. Bunu da, ictihad, takipçileri ve mukallidleri kazanma, tevkıfçilerin gaybe döneminde düşürdüğü; cuma namazı, hisbe, savaş, hadlerin uygulanması, hatta emirlik gibi bazı ibadetleri (İslam dinine değil Rafızi dinine uygun şekilde) yeniden yapma yolunda kendilerine (yani köktenci diye isimlendirilen Rafızi tağutlara) kapıları yavaş yavaş açmak için yaptılar. Fakih Vekilliği Teorisi Köktencilerin tağutları, önlerinde kapıyı kapatan ‘ilahi imamlık’ kilidini kırarak ve ihbarilerin tağutlarının koyduğu; peygamberlerin ve imamların ilmi dışındaki tüm ilimleri zanni ilim addetme ve bu ilimlerle amel etmeye izin verilmemesi ile ilgili düğümü çözerek kendileri önünde ictihad kapısını açmayı başardılar. Böylece, imamlarından birine atfedilen ve kendilerinden öncekilerin sözlerini bilenlere itaati caiz kılan nassın teviline binaen ‘Fakihlerin Mehdi adına genel vekilliği’ esasına dayalı yeni bir teori türettiler. İtizalci lütuf teorisine göre onlar, Mehdi’nin sadece vekilleridir, daha öte bir şey değil. Mehdi kendilerini yönlendirmekte ve hatadan alıkoymaktadır. Dahası, zorunluluk halinde zuhur etmekte ve hata üzerine birleşmelerini engellemek için söyledikleri sözler arasında malum ya da meçhul bir söz söylemektedir. Fakihin vekilliği teorisinin kökleştirilmesi daha çok humus vergisinin teslim alınması sorununu çözmek

içindir. Zira bu vergi aracılığıyla mallarının beşte birinin kesilip imamlarına verilmesini kendilerine farz kılmışlardır. Ancak bu verginin alınması imamın yok olması nedeniyle uzun bir dönem duraksamıştır. Rafızi tağutlar bu malları insanlardan, Mehdi çıktığında kendisine teslim etmek üzere depolarda saklama ya da onun adına kullanma ve Ehli beyte harcama, dinlerini yayma, takipçilerini güçlendirme bahanesiyle alma yolunda kendilerine kapı açtılar. Tek bir meselede ki o da humus vergisinin alınmasıdır. Yok olan imamın vekilliği kapısı açılınca Rafızi tağutlar kendilerine kademeli olarak tüm kapıları açma izni verdiler. Hatta bu yönelimin öncülerinden biri olan şeyhleri El-Kerki şöyle demiştir: “Fetva verme şartlarını kendinde toplayan güvenilir fakih, İmam Mehdi tarafından tayin edilmiştir.” Rafızi tağutlar imamlarının yerlerini işte bu şekilde almaya, onları gittikçe daha çok taklit etmeye teşri, ictihad, yargı, başkanlık gibi imamlarıyla sınırlı kıldıkları şeyleri kendi tekelleri altına almaya başladılar. Sonra fakihlerin vekilliği teorisini, yönetimin kendilerine verilmesine izin alabilmek için yöneticilere baskı yapmada kullanmaya koyuldular. Ancak onlar müşrik tağutlardı ve bu yaptıkları, zayıf oldukları dönemlerde Avrupa krallarının yönetiminin meşru kılınmasında Hıristiyan papaların kendi verecekleri izni şart koşmaları gibidir. Zira onlar da bu şekilde yaparken İsa Mesih’in n vekili oldukları iddiasında bulunuyorlardı.

Rumiyah

31

RAFIZİ TAĞUTLARI MEHDİ ADINA HÜKÜM VERDİKLERİNİ İDDİA EDİYORLAR

Fakihin Vekilliğinden Velayetine Belki de Safevi devleti, Rafızi devletler arasında, yöneticilerin Rafızi tağutlar tarafından, iddia edilen Mehdi’nin vekilleri kılındığı ilk devlettir. Bu da Tahmasib bin İsmail Es-Safevi’nin, yönetimi Mehdi’nin vekili olarak sürdürmesi için içlerinden birinde kılmasıyla olmuştur ki o da El-Kerki’dir. Bunu da Fars ülkesinin işlerini idare için kendisine izin verme adına ve kendilerini özellikle düşmanları olan Osmanlılara karşı safına çekmeye çalıştığı Rafızilerin, aynı şekilde askerlerinin ve batıni Safevi kızılbaşlardan destekçilerinin gözünde meşruiyet kazanabilmek için yapmıştır. Ancak Mehdi’nin vekillerinden yöneticilere bu iznin verilmesi şartı, öncelikle kralların bundan kaçması, sonra da fakihlerin vekilliği teorisi temeli üzerine köktenci kardeşlerine teslim olmayan ve Mehdileri tarafından tayin edilmelerini de kabul etmeyen ihbarcılarla çekişmenin varolması nedeniyle kanun gibi yerleşmemiştir. Ancak buna karşın Rafızi tağutların nüfuzu, takipçileri arasında artmaya devam etti. Ayrıca, kendisi aracılığıyla yöneticilere baskı yapabilecekleri güç sahibi oldular. Aynen yönetimlerinin son dönemine kadar aralarındaki kargaşadan ötürü Gacarlı yöneticilere yaptıkları gibi. Rafızi tağutlar arasında güçlü bir yöneliş ortaya çıktı. Bu yönelişe göre otorite direk ellerinde olmalıdır. Sonra 32

MAKALE

yöneticilerle paylaşmak yerine, uygun gördükleri bir kısım insanlara verirler. Dini meselelerde egemenlik dışında bir şeye de ulaşamazlar. İşte böyle! Rafıziler ve tağutları ‘ilahi imamlık’ teorisi ve şartları, ‘gaybe’ ve ‘bekleyiş’ teorileri hususunda iyice sıkıntıya düşünce bu batıl teorilere yeniden göz atılması ya da en azından davalarda ve çekişmelerde karar verecek, cepheleri koruyacak, hadleri uygulayacak, humus ve zekâtları toplayacak ve toplumlarının ihtiyacı olan; yapılması gerekli diğer işleri yapacak devletler ve hükümetler kurmalarına izin verecek çıkış yolları bulunması gerektiğini kısık sesle açığa vurmaya başladılar. Yeni bir teori ile sözlerini geliştirerek Allah’ın izniyle son tağut devletleri olan ve bugün İslam devletinin kendilerine karşı savaştığı; şirkçi İran devletini kurdular. Bu yeni teorileri de fakihin velayetidir. Allah’ın izniyle bu dizinin bir sonraki bölümünde bu teoriden ve İran tağutları tarafından uygulanması gölgesinde bugünkü gerçekliğinden bahsetmeye çalışacağız. Allah’tan bizlere, bize fayda verecek şeyleri öğretmesini, öğrettiği şeylerden fayda vermesini, bizleri dosdoğru yola iletmesini diliyoruz. Hamd, âlemlerin rabbi olan Allah’a mahsustur.

Rumiyah

33

34

ŞEHİDLER

Malezya’dan; şehadete kavuşana kadar cihad kardeş sabredip sebat etti. Düşmanın hilesi ve yolunda sebat edip sabreden bir genç (öyle olduğuna kendisine yaptığı işkenceler imanı ve yakininden inanıyoruz. Allah en iyisini bilendir). Kardeşleri başka bir şeyi artırmadı. Kardeş hapiste vaktini arasında tevazuu ve dünyaya rağbet etmemesi, gece ibadet ve kendisiyle birlikte hapsedilen mücahid namazı ve gündüz orucu abidi, Kur’an okuyan, onu kardeşlerden ilim talep etmekle geçiriyordu. ezberleyen ve tefekkür eden biri olarak ünlendi. Birbirlerine sabır ve sebatı nasihat ediyorlardı ve Cihad topraklarında onun günlük hayatındaki işi kardeş Allah’ın kendisini mücahidlerin saflarına ve kendini verdiği şey buydu. Gerek mutfakta gerek diğer tüm mekânlarda kardeşlere yardımda da eli uzundu. Hiçbir an Rahman’ı zikretmeyi unutmazdı. Şehadetle onurlanana kadarki ameli işte bu idi. Onun güzel ahlakı ve Müslümanlara karşı kibarlığı kendisini kardeşler arasında sevilen bir kimse, kafirlere karşı düşmanlığının ve EBU SABAH (ALLAH ONU KABUL ETSİN) HİLAFETE BİAT EDECEK OLAN DOĞU ASYADAKİ MÜCAHİDLERE KATILDI öfkesinin şiddeti de kendisini düşmanlar tarafından aranan biri kılıyordu. Azminin kuvveti döndürmesi için daima dua ediyordu. ve aşırı cesareti ise ülkesindeki tağut hükümetinden mücrimlerin safları arasında korku yayıyordu. 2008 senesinde kardeş hapisten çıktı. Tağut Malezya hükümeti hala her yerde kendisini Cihad nidasını duyunca kardeş, Allah’ın ve gözetliyordu. Ancak kardeş zayıflamadı ve Resulünün nidasına icabet ederek harekete geçti mücahidlerin saflarına katılma ümidini yitirmedi. ve 2006 yılında Filipin topraklarına hicret etti. Ve nihayetinde Allah kendisine yine hicret lütfunda Ebu Seyyaf İslami hareketindeki mücahidlerin bulundu. Öyle ki; 2011 yılında ikinci kez Filipin saflarına katıldı. O vakit bu hareket, Şeyh Kazzafi topraklarına hicret etti. Tağut Malezya hükümeti, Cencelani (Allah onu kabul etsin) ile Endonezya kardeşin Filipin’de cihad topraklarına ulaştığını ve Malezya’dan kardeşlerin komutanlığı öğrenince öfkelendi. Sonra oradaki muhacirlere altındaydı. Onlarla birlikte kısa bir süre cihad etti. ve mücahidlere karşı savaşında Haçlı Filipin Sonra ülkesine döndü. Cihad akidesini taşıyarak hükümetine ortak oldu. Mücahidler, kafirlerden ve orada cihad cephesi açma azmiyle Sebah’ta çektikleri sıkıntıların şiddetine rağmen sabrediyor doğduğu yere gitti. Ancak Allah, kendi dilediği ve Allah’ın vaadine kesin bir şekilde inanıyorlardı. şeyi takdir etti ve Malezya tağutları kendisini Aksine tüm bunlar onların mücahid kardeşlerine yakalayarak hapse attılar. Arslan, hapiste sebat karşı sevgilerini, düşmanları olan kafirlere karşı ve sabırla iki sene kaldı. Düşmanın, nurlu cihad ise düşmanlıklarından başka bir şeyi artırmıyordu. yolunu bırakıp ateş kapılarına çağıran kötü âlimlerin, cihad yolunu tutup da sonra kararını Uzun süren bir cihad, sıkıntı ve imtihandan değiştirip gerisin geri dönen yüzüstü bırakmışların sonra kendilerine İslam devletinin kurulduğu aracılığıyla kurduğu tuzağına ve hilesine rağmen müjdesi geldi ki bu, Allah’ın gerçekleştirdiği;

Rumiyah

35

DOĞU ASYADAKİ HİLAFET ASKERLERİ KÜFÜR KUVVETLERİNE KARŞI KOYMAK İÇİN EĞİTİM GÖRÜYOR

Müslümanların umudu ve rüyasıdır. Uzun bir zamandır zayi edilmiş, bu kardeşin ve Filipin topraklarındaki diğer mücahid kardeşlerinin ve tüm ülkelerdeki mücahidlerin beklediği hilafet! Ve kardeş bu mübarek kafileye katılmakta hızlı davranarak 2014 yılında ensar ve muhacirlerden oluşan kardeşleriyle birlikte halifeye biat ettiler. Haçlı Filipin hükümeti bu grubu ve bölgede hilafet ordusu bulunduğunu öğrenince kökünü kurutmak ve nurunu söndürmek için kendilerine karşı savaşa girişti. Ancak kardeşler sabırla sebat ettiler. Hilafete biat ahdlerini yerine getirdiler. Gerilemiyor ve gevşemiyorlardı. Kardeş, mücahid kardeşlerine imtihan ve sıkıntıya karşı sabrı, dünyayı (sevgisini) terki ve ahireti sevmeyi nasihat ediyordu. Ve Allah onları güzel bir imtihanla imtihan etti ta ki bazı kardeşler öldürüldü, adağını yerine getirdi, bazıları ise beklemektedirler. Onlar, haçlı, kâfir, münafık düşmanların hile ve tuzaklarına rağmen (sözlerini) hiçbir şekilde değiştirmediler. Ebu Sabah, Filipin’de birçok çatışmaya katıldı. Bunlardan bazıları da Jolo Sulu adasında, Maguindanao bölgesinde, Basilan adasında yaşanan çatışmalardır. Kardeş aynı zamanda mücahid kardeşleri tek bir sancak altında; hilafet sancağı altında toplanmaya davet etmeyi de unutmadı. Ebu Sabah bu uğurda 2016 yılında Malezya’dan ve Endonezya’dan muhacirlerle birlikte bir ketibe kurdu ve bu ketibeye ‘El-Muhacirun’ ismini 36

ŞEHİDLER

vererek Müslümanların halifesine ikinci kez biat etti. Sonra İslam Devleti tarafından kendilerinin işlerinden sorumlu kılınan genel emir Şeyh Ebu Abdullah El-Basilani’nin (Allah onu korusun) emirliği altına girdi. Hicri 1437 yılı Şevval ayında Basilan adasında Rahman’ın askerleri ile şeytanın askerleri arasında şiddetli bir çatışma yaşandı. Bu çatışmalar, Şeyh Ebu Abdullah komutanlığında bir ay boyunca sürdü. Çatışmaların sürdüğü bir gün Ebu Sabah her zamanki hali üzere erkenden kalktı. Mutfakta kardeşlere yemek hazırlamaları için yardımcı oldu. Yemek hazır olmuştu ki kardeş bir gemi sesi duydu. Gerçekten de OVI-10 tarzı iki savaş gemisi idi. Gemi muaskerlerine doğru yönelmişti. Kardeş hemen hazırlığını yapmak için koştu, silahını aldı ve aslanın avına doğru yürüyüşü misali düşmanına doğru ilerledi. Sonra tekbir getirerek bu gemiye saldırdı. Aralarında çatışmalar yaşandı. Allah, dilediğini takdir etti ve gemi topunu fırlattı. Top, kardeşin mevkiine yakın bir yerde patladı ta ki kardeş güzel bir imtihanla imtihan edildi. Arslan düşüp yere uzandı. Kardeşleri bunu görünce kendisine ilk yardım yapmak için koştular. Ancak o beka yurduna göç edip fani dünyayı terk ederek en yüksek dostlara intikal etti. Kardeş, şehadetinden sadece bir ay önce evlenmişti. Allah, onun ölümünü müşriklere bir ateş, mücahid kardeşleri için ise bir nur eyledi.

Rumiyah

37

Hilafet askerlerinin küfür güçlerine karşı devam eden savaşları kapsamında bizler hilafet saltanatının genişlemesinde ve Allah’ın düşmanlarını korkutmada, öldürmede ve zelil etmede başarılı olan mücahidlerin son olarak düzenlediği bazı operasyonlara göz atacağız. Bu operasyonlar, İslam Devleti’nin geçmiş haftalarda yeryüzünün doğusundaki ve batısındaki farklı cephelerde düzenlediği çok sayıda operasyondan sadece bir kaçıdır. Horasan Vilayeti: Şabanın 1’inde; Hilafet askerleri, Nangarhar’ın Mamind Eşin mıntıkasında mürted Afgan ve Amerikan ordusunun havadan indirme girişimini püskürttü. Havadan indirme girişimi sırasında hilafet askerleri ile Amerikan savaş uçakları ve helikopterleri destekli haçlı askerleriyle çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalarda haçlılardan birkaç kişi ölüp yaralanırken, bunun yanı sıra mürtedlerden de birkaç kişi öldü ve yaralandı. Mürtedlerden ve haçlılardan geriye kalanlar ise kaçtı. Şabanın 7’sinde; şehadet süvarilerinden Nusretullah (Melink Kabili) Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını, Kabil şehrindeki Amerikan konsolosluğu yakınlarında Amerikan 38

HABERLER

ordusunun konvoyunun ortasında patlattı. Patlamada Amerikan ordusundan 8 ve mürted Afgan ordusundan birkaç kişi ölürken, diğer birkaç kişi de yaralandı. Bunun yanı sıra 2 Amerikan zırhlı aracı ve mürted Afgan ordusunun birkaç aracı imha oldu. Şabanın 16’sında; şehadet süvarilerinden Hanzala El-Horasani Š kardeşimiz, Pakistan’ın Kuetta şehri yakınlarında tağuti Pakistan Senatosu Başkan Yardımcısı ‘Abdul Gaffur El-Hayderi’ adlı mürtedin konvoyunun üzerine patlayıcı yeleğini patlattı. Patlamada mürted polislerden, istihbarat unsurlarından ve koruma görevlilerinden 30’dan fazla kişi ölürken, 40’tan fazla kişi de yaralandı. Bunun yanı sıra tağuti Pakistan Senatosu Başkan Yardımcısı ‘Abdul Gaffur El-Hayderi’ adlı mürted ise yaralandı. Şabanın 21’inde; Hilafet askerlerinden Horasanlı Ebu İbrahim ve Ebu Aişe -Allah onları kabul etsinkardeşlerimiz Celalabad şehrinde mürted hükümetin radyo binasına fedai operasyonu düzenledi. Düzenlenen operasyonda fedailer ilk olarak bomba yüklü motosikletlerini binanın yakınına park etti ve daha sonra motosikletleri mürted güvenlik birimlerinin ve polislerin toplulukları üzerine patlattı. Patlamaların ardından

fedailer, binaya girdi ve üç saat boyunca mürtedlerden binada bulabildiklerini öldürdü. Düzenlenen fedai operasyonu sonucunda, mürted Afgan güvenlik biriminden, polislerinden ve medyacılarından yaklaşık 30 kişi öldürülürken, diğer birçok kişi de yaralandı. Doğu Asya: Şabanın 3’ünde; Hilafet askerleri, Filipinler’deki Manila şehrinde Filipin ordusuna bombalı saldırı düzenledi. Düzenlenen bombalı saldırıda Filipin ordusundan 5 kişi ölürken, 6 kişi de yaralandı. Şabanın 10’unda; Hilafet askerleri, Filipinler’deki Manila şehri merkezinde Şiilere bombalı saldırı düzenledi. Düzenlenen bombalı saldırıda Şiilerden 5 kişi ölürken, 6 kişi de yaralandı. Şabanın 14’ünde; Hilafet askerleri, Kutabatu şehri güneyinde haçlı Filipin ordusuna bombalı saldırı düzenledi. Düzenlenen bombalı saldırıda haçlı Filipin askerlerinden 1 kişi ölürken, 3 kişi de yaralandı. Şabanın 27’sinde; Hilafet askerleri, haçlı Filipin kuvvetlerinin, Mindanao adasında bulunan Maravi şehrindeki mevkilerine geniş çaplı operasyon başlattı. Başlatılan operasyonda Hilafet askerlerinden çok sayıda kişi şehre doğru harekete geçti ve haçlı ordusunun şehirdeki mevkilerine operasyonlar düzenledi. Düzenlenen operasyonlarda Hilafet askerleri, 75’ten fazla haçlıyı öldürdü ve yaraladı. Ayrıca mücahidler, şehir hapishanesine saldırdı ve aralarında mücahidlerin de bulunduğu 100’den fazla esiri özgürleştirdi. Hıristiyanların şehirdeki mabedi yakıldı ve çok sayıda askeri araç, çeşitli silah ve mühimmatlar ganimet alındı. Aynı zamanda Jolo Sulu adasında; Hilafet askerlerinin düzenlediği operasyonda aralarında üst düzey rütbeli 4 kişinin de bulunduğu haçlı Filipin ordusundan 10 kişi öldürülürken, 2 askeri araçları da imha edildi. Şabanın 29’unda; Hilafet askerlerinden 2 kişi, Jakarta şehrindeki otobüs terminalinde mürted Endonezya

polislerinin topluluğuna saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırıda mürtedlerden birkaç kişi öldü. Şabanın 30’unda; Hilafet askerleri, Maravi şehrindeki çatışmalarda Filipin ordusunun bir zırhlı aracını yaktı. Ramazanın 6’sında; Hilafet askerleri, haçlı Filipin ordusunun Maravi şehrindeki bir mevkiine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda haçlı Filipin ordusunun 2 zırhlı aracı ganimet alındı. Ayrıca şehirde; Hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu arasında meydana gelen çatışmalarda haçlı Filipin ordusundan 4 kişi öldürüldü. Aynı zamanda haçlı Filipin ordusunun Maravi şehrindeki bir mevkiine yanlışlıkla düzenlenen hava bombardımanında haçlı Filipin ordusundan 14 kişi öldü. Ayrıca Ebu’l Hayr El-Arhabili Š kardeşimiz Manila şehrinin “Resorts World” merkezine saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırıda en az 35 kişi öldürülürken, 70 kişi yaralandı. Kafkasya Vilayeti: Şabanın 16’sında; Hilafet askerleri, Rusya’nın güneyinde bulunan İnguşetya’daki Malgopak şehrinde mürted polislerin kontrol noktasına saldırı düzenledi. Bağdat Vilayeti: Şabanın 23’ünde; fedailerden Felluceli Ebu Sahabe Š kardeşimiz Bağdat’ın Ed-Davra mıntıkasında bulunan Ebu Deşir kontrol noktasındaki mürted Rafızi polislerine saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırıda fedai kardeşimiz ilk olarak hafif silahıyla kontrol noktasındaki mürtedlerle çatıştı ve daha sonra patlayıcı yeleğini mürtedlerin topluluğu ortasında patlattı. Aynı zamanda saldırının ardından fedailerden Ebu Cellad El-Cemili Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla, saldırı bölgesine aceleyle giden Rafızilerin topluluğuna daldı ve aracını toplulukları içinde patlattı. Düzenlenen 2 saldırı sonucunda müşrik Rafızilerden ve polislerden yaklaşık 80 kişi öldü ve yaralandı.

KABİL’DE KAFİRLERİN KONVOYUNA SALDIRI

Rumiyah

39

Ramazanın 3’ünde; şehadet süvarilerinden İyad elIraki Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını Bağdat’ın merkezinde bulunan Karada mıntıkasındaki müşrik Rafızilerin topluluğu üzerine patlattı. Patlamada yaklaşık 70 mürted öldü ve yaralandı. Ramazanın 4’ünde; şehadet süvarilerinden Iraklı Ebu Hasan Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla, müşrik Rafızilerin Bağdat’ın merkezinde bulunan Şevaka mıntıkasındaki topluluğuna ulaşmayı başardıktan sonra bomba yüklü aracını müşrik Rafızilerin topluluğu ortasında patlattı. Patlamada müşrik Rafızilerden en az 53 kişi öldü ve yaralandı. Hama Vilayeti: Şabanın 22’sinde Hilafet askerleri, Nusayrilerin yoğunlukla yaşadığı doğu Hama kırsalında bulunan Akarib Es-Safi köyündeki Nusayri ordusunun mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda mücahidler köye sızdı ve köyde bulunanları öldürmeye başladı. Mücahidler, köyü kontrol altına aldı. Daha sonra destek birlikleri, mürtedleri meşgul etmek için mürtedlerin Mab’uca ve Sabbura köyündeki mevkilerini havan ve ağır makineli silahlarla hedef aldı. Ayrıca Selemiye şehri grad füzeleriyle hedef alındı. Operasyonun ardından mücahidler, aldıkları ganimetlerle beraber mevkilerine geri döndü. Düzenlenen operasyon sonucunda mürtedlerden 170’ten fazla kişi öldü ve yaralandı. İdlip Vilayeti: Şabanın 25’inde şehadet süvarilerinden biri Š İdlip kırsalında bulunan Tel Tukan köyünde mürted sahavatların karargâhı önüne bomba yüklü bir motosiklet park etti. Daha sonra mürtedlerin liderlerinin toplandığı karargâha saldırdı ve saldırıyla eşzamanlı olarak bomba yüklü motosikleti ve patlayıcı yeleğini patlattı. Patlamalarda mürtedlerden 50’den fazla kişi öldü ve yaralandı. Ölenlerin MANCHESTER ŞEHRINDEKI MÜBAREK OPERASYON

40

HABERLER

arasında mürtedlerin 3 lideri de bulunuyor. İngiltere: Şabanın 27’sinde; bir Hilafet askeri, İngiltere’nin Manchester şehrinde haçlıların toplulukları ortasına bir dizi bomba yerleştirdi. Daha sonra ‘Manchester Arena’ binasındaki necis konserde yerleştirilen bombalar patlatıldı. Patlamalar sonucunda haçlılardan yaklaşık 30 kişi ölürken, 70 kişi de yaralandı. Şabanın 28’inde; İslam Devleti askerlerinden bir grup; İngiltereli Ebu Sadık, Ebu Mücahid ve Ebu Yusuf -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz, Londra’da iki mevkii hedef aldıkları bir saldırı düzenledi. Hedef alınan bu mevkilerden biri Londra köprüsüydü. Londra köprüsünde düzenlenen saldırıda kardeşlerimiz, haçlılardan birkaç kişiyi araçla ezdi. İkinci hedef alınan mevki ise bir restorandı. Restoranda düzenlenen saldırıda ise kardeşlerimiz, haçlılardan birkaç kişiyi bıçakladı ve daha sonra şehid edildiler. Somali: Şabanın 27’sinde, şehadet süvarilerinden Ebu Kudame El-Marihani Š kardeşimiz patlayıcı yeleğiyle, Somali’nin doğusunda bulunan Bosaso şehrinde mürted Somali ordusunun kontrol noktasına daldı ve kontrol noktasında patlayıcı yeleğini patlattı. Düzenlenen istişhadi operasyon sonucunda mürtedlerden 7 kişi ölürken, 10 kişi de yaralandı. Mısır: Ramazanın 1’inde; Hilafet askerlerinin güvenlik biriminden biri, Minye şehri batısında bulunan Samuel kilisesine gidişleri sırasında onlarca muharip Hıristiyan’a pusu kurdu. Kurulan pusuda Hıristiyanlardan 31’den fazla kişi öldürüldü ve bir diğer 24 kişi de yaralandı. Bunun yanı sıra bir araçları da yakıldı.

Rumiyah

41

42

RÖPORTAJ

Doğu Asya’daki hilafet askerlerinin emiri, Filipinler tağutunun, ordusunun gücüyle mücahidleri yok ettiği hakkındaki iddiaları yalanladı ve İslam Devleti askerlerinin, sayılarının ve teçhizatlarının çok olmasına rağmen müşriklere karşı tevhid ehlinin değerinin yükseldiği ve öneminin arttığı haçlı Filipin ordusuna karşı girdiği birçok savaşı zikretti. Şeyh Ebu Abdullah El-Muhacir, Rumiyah dergisi ile yaptığı röportajda mücahidlerin, mü’minlerin emiri Şeyh Ebu Bekir El-Bağdadi’ye -Allah O’nu korusun- biat etmesine, İslam Devleti kervanına katılmasına ve bundan sonra elleriyle gerçekleşen fetihlere kadar uzanan Doğu Asya’daki cihad kıssası hakkında açıklamalarda bulundu. Aynı zamanda farklı hareketleriyle beraber Moro Ulusal Kurtuluş Hareketi cephesinin, kendilerine yalnızca yalan vaatler sunan Filipin’deki haçlı hükümetlerinin tuzağına düştüğünü açıkladı. Öyle ki; bu hareketler, bu vaatleri elde etme uğrunda silahlarını bıraktılar. Bozuk menhecinin ve liderlerinin yalanlarının ortaya çıkması sebebiyle bu hareketlerin birçok savaşçısının bu hareketleri terk ettiğini ve bunlardan bazılarının İslam Devleti saflarına katıldığını belirtti. Ayrıca Şeyh, Rumiyah dergisi aracılığıyla dünyadaki tüm Müslümanlara bir mesaj yöneltti. Bu mesajında Müslümanlara, kardeşlerine yardım etmeleri ve devletlerinin ikamesi için Doğu Asya’daki hilafet askerlerinin bulunduğu mıntıkalara hicret etmeye davet etti ve farklı mıntıkalardan birçok muhacirin onlara ulaştığını ve saflarına katıldığını müjdeledi. Şimdi ise Rumiyah dergisi, hilafet askerlerinin Doğu Asya’daki emiri Şeyh Ebu Abdullah ElMuhacir -Allah O’nu korusun- ile yaptığı röportajın akışını aktaracağız. Soru: Es-Selamu aleykum ve rahmetullahi ve berakatuhu. Doğu Asya’daki Müslümanların durumundan bize bahsedebilir misiniz? Cevap: Ve aleykum selam ve rahmetullahi ve berakatuhu. Hamd, âlemlerin rabbi olan Allah’a olsun. Salat ve selam emin olan Allah Resulünün, ailesinin, tüm sahabesinin ve kıyamet gününe

kadar onları iyilikle takip edenlerin üzerine olsun. Bundan sonra: Doğu Asya’daki Müslümanların hali, hepsini içine alan tek bir cemaat ve onları yürüten bir imam olmadan, dünyanın diğer bölgelerindeki kardeşlerinin durumu gibi, dağılmış ve birbirlerinden ayrılmış bölükler, gruplar, kabileler ve örgütler halindeydiler. Müşrikler ise bu vakıadan büyük ölçüde yararlandılar. Haçlı sömürge kılıcı ve desteği altında bu bölgede Hıristiyanlığın büyük ölçüde yaygınlaşması ve bunun bu zamana kadar devam etmesiyle birlikte bu mıntıkada İslam’ı yok etmek, müşriklerin ilan ettikleri en önemli hedeflerinden biriydi. Bundan dolayı dinlerini değiştirmek ve onları mıntıkada yok etmek için Müslümanlara her türlü yolla baskı kurmaya çalıştılar. Bu durum, insanların uykularından uyanmasına ve haçlı hükümeti ve mücrim ordusuna karşı silah kuşanmaları için iyi bir tepki doğurttu. Özellikle Müslümanlara galip gelme ve onlara yeniden boyun eğdirmeye aciz kaldıkları bir durumda iken bu, müşrikleri dehşete düşürdü. Bundan dolayı Müslümanların kanlarını akıtmamaya ve mıntıkalarına yönelik düşmanlıklarını durdurmaya mecbur kaldılar. Öyle ki, savaştan uzak tutulmaları en büyük istekleri haline geldi. Ancak bu ne kadar da uzaktır. Haçlıların cürümlerine ve hainlerin hainliklerine rağmen buradaki insanlar silahlarını saklamaya devam ediyor ve her zamanda Hıristiyanlarla savaşmaya hazırlar. Şirk ve tevhid ehli arasındaki bu düşmanlık atmosferinde yeni genç bir nesil yetişti. Tevhidi öğrendi ve vela bera’yı tanıdı. Ve bu nesil gözlerini, muharip Hıristiyanların, putperest Budistlerin ve diğer tüm şirk milletlerinin boğazlarında bir diken haline gelen bu toprak parçasında, Allah’ın hükmünü ikameye dikti. Ancak grupların çokluğu, yükseltilen birçok bayrağın olması ve insanları sapıklıktan sapıklığa sürükleyen emirlerin çokluğu, insanları en büyük hedeflerini gerçekleştirmekten uzaklaştırdı. Hatta bunların birçoğu, mürted ihvanın izinde giderek, demokrasiye girerek ve müşrikleri dost edinerek şirke ve riddete girdi.

Rumiyah

43

SOLDAN İKİNCİ: ŞEYH EBU ABDULLAH EL-MUHACİR (ALLAH ONU KORUSUN), DOĞU ASYADAKİ HİLAFET ASKERLERİNİN EMİRİ

Ancak bu topraklarda yalnızca Allah’u Teâlâ’nın hükmünün hayata hakim olması için çaba sarf eden bir grup muvahhid kaldı. Ve onlar, mü’minlerin emirine biat eden ve İslam Devleti saflarına katılanların öncüsü oldular. Allah’u Teâlâ bu devlette bizi mübarek kılsın. Soru: Hilafetin ilanından önce doğu Asya’daki mücahidlerin durumu nasıldı ve İslam Devleti saflarına katılarak elde ettiğiniz meyveler nelerdir? Cevap: Daha öncede söylediğim gibi takımadalarında haçlılara karşı silahın kuşanmasının güzel etkileri olmasına rağmen buradaki insanlar, özellikle hilafetin geri dönüşünden ve Müslümanların cemaatinin tek bir imamın emirliği altında yeniden oluşmasından önce, her cihad sahasının zarar gördüğü ve zarar göreceği grupçuluk ve cemaatçilik hastalığından burası da kurtulamadı. Dalalet ehli, hızlı bir şekilde olaylardan faydalandı. Kâfir hükümetlerde mevkiler elde etmek için insanların omuzlarına bindiler ve haçlılarla anlaşmaya yönlendirdiler. Ayrıca burada, insanların İslam dinini öğrenmesi için çaba sarf eden ve bu topraklarda din ikame oluncaya kadar onları cihada devam etmeye teşvik eden tevhid ehli de oldu. Ancak insanlar toprağa meylettiler. Müşriklerden elde ettikleri az kırıntılara razı oldular. Sayının ve teçhizatın az olmasından ve destekçilerinin zayıf olmasından ötürü maalesef, birçok gencin kalbine umutsuzluk girmeye başladı. Bundan dolayı onlardan bazıları cihaddan geri kaldı. Bazıları çocuk büyütmek 44

RÖPORTAJ

ve rızık elde etmekle meşgul oldu. Bazıları da, yeryüzünde Allah’ın dininin ikame edilmesi için umut gördüğü diğer cihad sahalarına hicret etti. Bizim ve dünyadaki tüm Müslümanların üzerindeki Allah’u Teâlâ’nın nimetlerinden biri de Şeyh Ebu Bekir El-Bağdadi’nin -Allah O’nu korusun- hilafetin geri dönüşünü ilan etmesi oldu. Bunun üzerine hilafetin geri dönüşünün ilanından birkaç gün sonra Allah’ın emrine itaat etmek ve bu bölgedeki dağınık olan mücahidleri İslam Devleti bayrağı altında toplamak için mü’minlerin emirine biat etmede acele davrandık. Ancak Allah’u Teâlâ bunu ortaya çıkmasını kolaylaştırana kadar biatımızın ilanı biraz gecikti. Böylece bu biatımızda tüm takımadalarında cihad için birçok hayır oldu. Özellikle İslam Devleti bayrağı altında toplanan seriye ve bölükler, menheç bakımından en hayırlı cemaatler, akide bakımından en net ve müşriklerle savaşmada en şiddetli olanlar oldu. İslam Devleti askerlerinin geçen iki sene içerisinde haçlı Filipin ordusuna karşı girdiği büyük savaşlara değinmeyeceğim. Öyle ki bu savaşlarda birçok büyük askeri saldırılar püskürtüldü, yüzlerce haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü ve haçlıların kontrolünde bulunan birçok şehre saldırılar düzenlendi. Ve mücahidlerin kontrol altına aldığı Maravi şehri ise, Allah’ın izniyle fethedeceğimiz son mıntıka olmayacaktır. Soru: Yanınızdaki cihad sahasının durumu nedir ve doğu Asya’da bulunduğunuz mıntıkalar

nelerdir? Ayrıca hilafetin ilanından sonra mücahidlerin haçlı hükümetiyle girdiği en önemli savaşlar hangisidir ve bu operasyonların mahiyeti nedir? Cevap: Buradaki mücahidlerin durumu genel olarak iyiden iyiye gidiyor. Sayıları artıyor ve silahları çoğalıyor. Doğu Asya’da bulunan Filipinlerin güneyindeki Mindanav’da sayıları - Allah’u Teâlâ’nın lütfuylaartık baya çoğaldı. Doğu Asya mıntıkasındaki farklı ülkelerden ve hatta doğu Asya’nın dışından birçok muhacir bize ulaştı. Allah’a hamdolsun. Hilafetin HILAFET ASKERLERI MARAVI ŞEHRINDE ilanından bu yana ülkenin farklı mıntıkalarında birçok savaşlarımız oldu. Sadece Basilan’da savaşların sayısı beşe ulaştı. Bu savaşların en önemlisi ise 46 gün süren bir savaş oldu. Bu savaşta gece gündüz muvahhidleri vuran helikopterler, jet uçaklar ve toplar kullanıldı. Bu savaşta düşmanın, yaralıların dışında kayıplarının sayısı yaklaşık yüz kadar oldu. Aynı şekilde bu durum, önemli bir yere sahip olan Ranav mıntıkasında da oldu. Hilafetin ilanından bu yana Ranav şehrine yönelik beş savaşımız oldu. Bu savaşların en önemlisi ise mücahidlerin mıntıkalarının altı ay boyunca, gece helikopterlerle, gündüz jet uçaklarıyla ve aynı şekilde gece gündüz topçu bombardımanına maruz kalmasının ardından başlayan hicri 1437 yılında Butic’deki üçüncü savaş oldu. Düşmanın sayı ve teçhizat bakımından uçakları, tankları, helikopterleri ve topları vardı. Bunun yanı sıra mücahidlerin sayı ve teçhizatı az ancak Allah’a tevekkülleri ve ona sığınışları ise çoktu. Bunun için

Allah’u Teâlâ onlara düşmanlarından yüzlercesini öldürmeyi ve onlara karşı zaferi lütfetti. Maguindanao’ya gelince; mücahidler, Allah’u Teâlâ’nın lütfu ve nimetiyle burada kibirli haçlı düşmanlarını bitkinleştirdi. Genel olarak

haçlılar, Allah’u Teâlâ’nın lütfuyla bizden acılar tattılar. Onlarla girdiğimiz birçok savaşta onları iyi sınadık. Sayılarının çok olmasına ve büyük silahlarına rağmen karşılaşma anında ne kadar korkak olduklarını gördük. Böylece Allah’u Teâlâ onlara karşı bize yardım etti ve onlara ağır kayıplar verdirdik. Soru: Moro Ulusal Kurtuluş Hareketi’den bahsedecek olursak bu hareket nasıl haçlı hükümetiyle ittifak yaptı? Cevap: Moro Ulusal Kurtuluş Hareketi cephesi, ‘Mürted Kardeşler’ cemaatinin markası ona galebe gelse bile, birbiriyle çelişen hedef lerden, fikir ve yol bakımından aynı olmayan düşüncelerden ve çelişkili kişiliklerden oluşan karışık bir yapıdır. Bunun için, son dört yıl içerisinde çatlaklardan çok zarar gördü. Aynı şekilde haçlı hükümetiyle alıp verme konusunda, silahlı eylem zamanından bu yana bunu reddedenler arasında şiddetli

Rumiyah

45

anlaşmazlıklar hareketi kasıp kavurdu. Ancak yine de haçlı hükümeti ile pazarlık yapmaya ısrar ettiler ve ondan gelecek herhangi bir şeyle memnun olmaya razı oldular. Bir diğer hareket ise, haçlı Filipin ordusunu Müslümanların mıntıkalarından çıkarmanın tek yolu olarak silahı gördü. Haçlılar, aralarındaki bu ihtilaf lardan en güzel şekilde faydalanmayı başardı. Bu barışçı hareketlere çok az şey verdiler. Daha sonra savaşçı hareketleri, bu azlığa razı olmaya mecbur bıraktılar. Daha sonra vermeye söz verdikleri bu

HİLAFET ASKERLERİ MARAVİ’YE SALDIRDIKTAN SONRA BİRKAÇ MUHARİP HIRİSTİYANI İNFAZ ETTİ

az şeyden de kurtulmaya (vermemeye) başladılar. Farklı hareketleriyle cephenin liderleri, haçlıların uzun senelerce onlarla oynadığının farkına vardı. Ancak bu durumdan bir şey değişmedi. Kavim cihaddan geri kalmayı hoş gördü. Elde ettikleri değersiz mevkilere razı oldular. Hatta şirki demokrasi oyununa girmeleri ve ona katılmaları onların pek hoşuna gitti. Bu durum, -Allah’a hamdolsun- bu sapan ve saptıranların hakikatinin ortaya çıkmasına, gençlerin onlardan uzaklaşmasına ve onlardan birçoğunun tevhid üzere kurulan, silah bırakmayı asla kabul etmeyen ve hedefi yeryüzünde Allah’ın hükmünün ikame edilmesi olan cihad cemaatlerine katılmalarına yardımcı oldu. Bunların başında ise; İslam Devleti’ne katılan cemaatler, bölükler ve seriyelerdir. Bugün farklı hareketleri ve gruplarıyla Moro Ulusal Kurtuluş Hareketi liderleri, haçlı Filipin 46

RÖPORTAJ

hükümetinin saldırısı karşısında aciz bir şekilde durmaktadırlar. Tek şikâyetleri ise haçlıların onlara verdiği sözleri bozması oldu. Aynı zamanda, elleri altında binlerce silahlı savaşçı olduğunu zannettiler lakin terörist olarak damgalanma korkusundan ötürü onları haçlılara karşı harekete geçiremediler. Soru: Haçlı medyası, Filipin tağutunun yanınızdaki mücahidlerin yok edilmelerinin yakın olduğu hakkındaki tehdidinden çok bahsediyor. Bunun hakikati nedir? Cevap: Filipin tağutu Duterte’yi nefsi aldattı ve bu sözüyle Allah’ın nurunu söndürebileceğini zannetti. Ve Allah’u Teâlâ şöyle dediğinde doğru söyledi: “Allah’ın nurunu ağızlarıyla söndürmek istiyorlar. Oysa kâfirler hoşlanmasalar da Allah, nurunu tamamlamaktan başka bir şeye razı olmaz.” [Tevbe, 32]. Bu ülkenin halkının Müslüman olmasından bu yana kâfirler, onlarla savaşmak için bir gün dahi plan yapmaktan geri durmadı. Nasıl dursun ki. Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Ümmetimden bir taife, hak üzere savaşmaya devam edecektir. Onlar, kendilerine düşmanlık yapanlara karşı muzafferdirler. Öyle ki, bunların sonuncuları Mesih-Deccal’le savaşırlar.” [Ahmed ve Ebu Davud rivayet etti]. Bu tağut, mücahidleri yok etti ve onları haritadan sildi mi? Yoksa onlar rablerinin izniyle bir zamandan bir zamana doğru arttılar, çoğaldılar ve güçlendiler mi? Allah’a yemin olsun ki, Allah’ın nurunu asla söndüremeyecekler. Çünkü Allah’u Teâlâ bize, nurunu tamamlayacağını ve dinini üstün kılacağını vadetti. “O, Allah’a ortak koşanlar hoşlanmasalar bile dinini, bütün dinlere üstün kılmak için, peygamberini hidayetle ve hak dinle gönderendir.” [Tevbe, 33]. Soru: Doğu Asya’daki hilafet askerlerine karşı savaşlarında tağutların ortaklığı oldu mu ve civar mıntıkalardaki veya diğer tağutların bu konuda bir rolü oldu mu?

MARAVI ŞEHRINDE ISLAM DEVLETI’NE AİT BIR KONTROL NOKTASI

Cevap: Evet, bu ortaklığa karışanlar oldu. Hatta onlar, buradaki mücahidlerin haberlerini bekliyor ve gözetliyorlar. Bunların arasında Irak ve Şam’daki trajedi ve sıkıntılarıyla meşgul olmalarıyla birlikte Amerika ve Rusya’da bulunuyor. Soru: Muhacirleri karşılamanız şuana kadar da devam ediyor mu ve sizlere katılma yolu var mı? Cevap: Evet Allah’a hamdolsun. Muhacirleri karşılamaya ve onları ağırlamaya devam ediyoruz. Buraya gelmek için birçok güvenli yol bulunmaktadır. Ancak cihada çıkmak isteyen herkesin, rahman olan rabbinin rızasına ulaşmak için Allah’ın ona hicreti kolaylaştırması ve onu savaş ve nöbet sahalarına ulaştırması için Allah’a karşı ihlas ve itaat gibi sebeplere sarılması gerekir. Soru: Genel olarak tüm haçlılara, özellikle de doğu Asya’dakilere yöneltmek istediğiniz mesajınız nedir? Cevap: Haçlılara olan mesajıma gelince; onlara diyorum ki: Ey haçlılar! Sizi, başınıza gelecek kötü şeylerle müjdeliyorum. Muhakkak ki doğu Asya’daki İslam Devleti askerleri, Allah’ın İslâm’ı aziz kıldığı bir izzet ile ve Allah’ın küfrü zelil kıldığı bir zillet ile Allah’ın onlarla Washington ve Moskova’da tahtlarını sarsana kadar yollarında yürümeye devam edecekler. İsteseniz de

istemesiniz de ümmetimizin mülkü, Rahman olan rabbimizin izniyle gecenin ve gündüzün ulaştığı yere ulaşacaktır. Ya Müslüman olacak veya küçük düşürülmüş bir şekilde cizye vereceksiniz ya da kendinizi (savaşa) hazırlayın. Bizler Allah’ın izniyle, bu hamlelerinizden sonra size saldıracağız ve bizi, sabreden, galip gelen ve kahredici olarak bulacaksınız. Soru: Genel olarak dünyadaki ve özellikle doğu Asya’daki muvahhidlere mesajınız nedir? Cevap: Ey tüm dünyadaki muvahhidler! Peygamberinizin size söylediği gibi devletiniz kuruldu ve size tanımladığı gibi geldi. Biz bu devletin, şek ve şüphe olmaksızın peygamber menheci üzere bir hilafet olduğuna yakinen inandık. Sakın ola ki, gören gözünüz ve atan bir damarınız olduğu sürece bu devlete sizin tarafınızdan bir halel gelmesin. O halde metalarınızı Allah’a ucuz bir şekilde satın ve amellerinizi Allah’a halis kılın. Melekler bununla övünürler, insanlardan ve cinlerden olan şeytanlardan olan kâfirler ise bununla öfkelenirler. Bilin ki ey haçlılar! Artık şirkinizin ve tüm dünyadaki savunmasız Müslümanları öldürmeniz, yerlerinden sürmeniz, namuslarını kirletmeniz ve mallarını gasp etmenizin hesabını verme vakti geldi. Onlara buluşma yerimizin Washington ve Moskova’da olacağını haber veriyorum. Allah’ın izniyle haber, gördükleri gibidir duydukları gibi değil.

Rumiyah

47

Ulusal Taliban hareketi, Afganistan’ı çevreleyen devletlerdeki müşrikleri tekrar tekrar rahatlatmak için büyük çaba sarfetti. Bunu da kafir yönetim rejimlerine saygı duyduğunu ve kendileriyle dostça ilişkiler kurmaya istekli olduğunu ilan ederek yaptı. Halbuki daha önce ise; bazı şeriat hükümlerini uyguladığı, muhacirleri barındırdığı, mücahidlerin barınma ve hazırlık için hükmettiği toprakları kullanmasına izin verdiği için, bu hükümetten daha fazla düşmanlık ve kendi düşmanlarına yardım etmelerinin dışında hiçbir şey elde etmemişti. Sonra hareket, Haçlı bombardımanından sadece birkaç gün sonra nüfuzunu kaybederek büyük bir gerilemeye maruz kaldı. Ve Taliban’ın (üyelerinin), bu zor konumda emirlerini yüzüstü bırakıp onu terk etmeleri, kendisinin ölümünden önce inzivaya çekilmesi sonucunu doğurdu. Böylece hareketin içinde Pakistan istihbaratının desteği ve yönlendirmesiyle kontrol iplerini elinde tutan güçlü yeni merkezler oluştu. Kabil’i ele geçirdiğinden bu yana hareketin dış ilişkiler dosyası bu mürted grubun elindeydi. Komşu devletlerdeki müşriklere ve mürtedlere yalakalık mesajlarının hepsinden sorumlu olan grup da bu idi. İş elinde tamamen istikrar bulduktan sonra ise kâfirlere 48

MAKALE

velası daha da arttı ve kendisini onlara bir hizmetçi, alt sınıf, onların sınırlarını ve topraklarını koruyan bir köpek olarak sunar oldu. Bunu da sürekli, kontrolü altındaki topraklardan mücahidlerin kendilerine karşı yeni saldırılar hazırlamasına izin vermeyeceğini vurgulayarak yaptı. Bu yaptıkları, müşriklerin kendilerini tanıması, kendileriyle ilişkiler kurması, kendisine bir kısım destek sunmaları karşılığındaydı. Yeryüzünde hilafet hükümlerinin yenilenmesi, Müslümanların cemaatinin yeniden bina edilmesi, tüm yeryüzünde Allah’ın şeriatının hakim kılınması için çabalayan İslam Devleti’nin ilanı ile mürted ulusal Taliban hareketi, şirkten ve ehlinden beri olmanın, onlara düşmanlık beslemenin, dinin tümü Allah’ın oluncaya kadar onlara karşı savaşmanın vücubiyetini, aynı şekilde Müslümanları dost edinmeyi, Müslüman cemaatine sımsıkı sarılmayı, Müslüman ülkelerini parçalayan yapay sınırları ortadan kaldırmayı, Müslümanları gruplara ve hiziplere bölen örgüt ve oluşumları iptal etmeyi gerektiren tevhid davetinin insanlar arasında yayılması adına taşıdıkları endişede haçlı devletlerine ve Müslüman ülkelerinde hakim tağutlara ortak oldu. Böylece İslam Devleti’ne karşı savaş, Taliban hareketi ile İslam Devleti’nin varlığı kendisi için korku sebebi olan Afganistan işgalcisi Amerika ve (sınırları

AFGANİSTAN’DAKİ RUS ELÇİSİ, RUSYA’NIN TALİBANLA İLETİŞİM İÇİNCE OLDUĞUNU VE İSLAM DEVLETİ’NİN KENDİLERİNİN ORTAK DÜŞMANI OLDUĞUNU SÖYLEDİ

adına korku yaşayan) kafir devletler arasında ortak bir projeye dönüştü. Taliban mürtedleri İslam devletine karşı savaşı, tüm bu devletlerin elde etmeye çalıştığı değerli bir emtia gibi göstermeye başladılar. Bunun karşılığında umulan bedel ise; Taliban yetkilileriyle ilişkiler başlatılması, siyasi desteğin; belki de mali ve silahlandırma desteğinin temin edilmesi! Bu nedenle Rus haçlıların, Orta Asya bölgesinde Rus nüfuzunun yakınında İslam devleti askerlerinin yayılmasından korkularını ortaya koyup aynı zamanda da Horosan Eyaleti’ndeki Hilafet askerlerine karşı savaşa askeri olarak direk müdahale etmeye hazır olduklarını belirterek mürted Taliban hareketiyle açık (sınırsız) ilişkilerini ‘İslam devletine karşı savaşa yönelik’ diyerek temize çıkarmaları hiç de sürpriz olmadı. Hiç şüphesiz ki Amerika’yı, sınırlarından ve Orta Asya’daki nüfuz sahibi olduğu bölgeden uzaklaştırmak Rusya için çok önemli. Ancak Amerika’nın çekilmesinin, İslam devletinin onun yerini almasına yol açmasını da istemiyor. Çin ve İran ile bu ortak hedefi paylaşıyor. Bu nedenle de Amerika’nın çekilmesi halinde oluşacak boşluğu kendisi doldurmak istiyor. Bu ister direk varlık yolu ile olsun (bu zor ve külfetli olan tercihtir) ister de Horosan’ın, Rusya’nın müttefikleri tarafından idare edilen bir tampon bölgeye dönüştürülmesi yoluyla olsun. Önemli olan, kendisi adına tehlikeli olan bu bölgede düşmanlarının

varlığını engellemek! Bu durumda Taliban Hareketi, ‘Afganistan ulusallığı’ ile sınırlı beklentileri, kabile ve mezhep taassupçuluğu, bugünlerde Rusya’nın en yakın müttefiki olan Rafızi İran hükümeti ile sağlam ilişkisi nedeniyle bu (aranan) müttefik olma adına uygun bir örnek teşkil ediyor. Bu mürted hareket, Haçlı devletleri ve tağut hükümetleri temsilen İslam devletine karşı savaşa soyunmasıyla, daha önce İslam’a sözde mensup olan birçok örgüt ve grubun; Irak savhe grupları, (ulusal Taliban hareketine biatlı El-Kaide Örgütü’nün kendileriyle ittifak ettiği) Şam ve Libya’daki sahvelerden kardeşlerinin yaptığı şeyin aynısını yapıyor. Birçoklarının kendisine bakaraktan aldandığı bu mürted hareketin sonu da, Allah’ın izniyle Irak ve Şam sahvelerinin sonundan daha iyi olmayacak. Hilafet askerlerinin kendilerine ulaşmasını ve topraklarını vurmasını engellemekten aciz olduğunu keşfettiklerinde müttefikleri onun da alternatifini arayacaklar. Dahası onun kendisini bile korumaktan aciz olduğunu ve onların korumasına muhtaç olduğunu keşfedecekler. O halde Horasan’daki hilafet askerleri, adet edindikleri üzere, Haçlılara ve mürtedlere karşı başladıkları savaşı sürdürsünler ve tüm Allah düşmanlarına verdirdiği zararı artırsınlar. Sözleri ve fiilleriyle Allah’a yardım etsinler. Nitekim bu duruma tüm insanlar ve cinler kendilerine karşı toplansalar bile kendilerini yenemezler. Zafer ancak Aziz ve Hakim olan Allah’ın katındandır.

Rumiyah

49

‫ئــې مۇۋەھھىدلــەر! خۇشــۋاخ بولــۇڭالر‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قەســەمكى بىــز جىھادىمىــزدا پەقــەت رۇمىيەدىكــى‬ ‫زەيتــۇن دەرىخــى ئاســتىدىال ئولتۇرىمىــز‪.‬‬ ‫ئەبۇ ھەمزە مۇھاجىر ‪r‬‬ ‫‪ - 10‬سان ‪ -‬ھىجىرىيە ‪ 1438‬رامىزان‬

‫‪04‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪06‬‬ ‫ئاالھىدە‬ ‫‪12‬‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬ ‫‪16‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪20‬‬ ‫شەھىدلەر‬ ‫‪28‬‬ ‫خەۋەرلەر‬ ‫‪32‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪36‬‬ ‫سۆھبەت‬ ‫‪42‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪48‬‬ ‫مۇقەددىمە‬

‫ئۇالرغا ئالالھنىڭ ئازابى ئويلىمىغان يەردىن كەلدى‬ ‫ئەلچىلەر مۇشۇنداق سىنالغان ‪ - 3‬بۆلەك‬

‫مۇندەرىجە‬

‫ئىسالم دۆلىتىنىڭ مەنھىجى ھەققىدىكى بايانات‬ ‫جىھادتىن توسقۇچى بولماستىن ئىلھام بەرگۈچى بولۇڭ‬ ‫ئىسالم دۆلىتىنى قۇرۇش ‪ - 4‬بۆلەك‬ ‫مۇئمىنلەردىن شۇنداق رىجالالر بار‬ ‫ئەسكىرى ئەمەلىيەت خەۋەرلىرى‬

‫ئەلقائىدىنىڭ شامدىكى ئىتتىپاقداشلىرى‬

‫شەرقى ئاسىيادىكى خىالفەت قۇشۇنىنىڭ قوماندانى بىلەن سۆھبەت‬

‫مۇرتەد تالىبان ئىراق ‪-‬شام سەھەۋاتلىرىنىڭ ئىزىدا‬

‫‪42‬‬

‫‪16‬‬

‫‪04‬‬

4

EXCLUSIVE ‫مۇقەددىمە‬

‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ئەھلــى‬ ‫كىتابتىــن بولغــان كافىرالرنــى (يەنــى بەنــى نەزىــر‬ ‫يەھۇدىيلىرىنــى) تۇنجــى قېتىملىــق ســۈرگۈندە‬ ‫ئۆيلىرىدىــن ھەيــدەپ چىقــاردى‪ ،‬ســىلەر ئۇالرنــى‬ ‫(كۈچلــۈك تــۇرۇپ مۇنــداق خــار ھالــدا) چىقىــپ‬ ‫كېتىــدۇ دەپ گۇمــان قىلمىغــان ئىدىــڭالر‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫قورغانلىرىنــى ئۆزلىرىنــى ئالالھنىــڭ (ئازابىدىــن)‬ ‫توســىيااليدۇ دەپ ئويلىغــان ئىــدى‪ ،‬ئۇالرغــا ئالالھنىڭ‬ ‫ئازابــى ئــۇالر ئويلىمىغــان يەردىــن كەلــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ئۇالرنىــڭ دىللىرىغــا قورقۇنــچ ســالدى»‪[ .‬ھەشــىر ‪2‬‬ ‫ ئايــەت]‪.‬‬‫رامىــزان ئېيــى كىرىپــا ئەنگىلىيەنىــڭ مانچېســتىر‬ ‫شــەھىرى دۇنيانىــڭ دىققىتىنــى تارتتــى‪ .‬بىــر نەپــەر‬ ‫خىالفــەت ئەســكىرى‪ ،‬ئامېرىكىلىــق ناخشــىچىنىڭ‬ ‫ناخشــا كېچىلىكىــدە شــەھەر ئاھالىســىنى قورقۇتــۇپ‬ ‫ئۇالرنــى ساراســىمىگە كەلتۈرگــۈدەك دەرىجىــدە مىنــا‬ ‫پارتالتتــى‪ .‬بــۇالر بىخەتەرلىكىگــە كاپالەتلىــك قىلىش‬ ‫ئۈچــۈن يېقىنلىرىنــى ياردەمگــە چاقىــردى‪ ،‬ئۇندىــن‬ ‫كېيىــن ئۆلۈكلىرىنــى ئېلىــپ چقىشــقا باشــلىدى‪.‬‬ ‫‪ 20‬دىــن كۆپــرەك ســەلىبى ئۆلــدى ۋە نەچچــە‬ ‫ئونلىغانلىــرى يارىالنــدى‪ ،‬بــۇ يــەردە ئۆلگــەن ۋە‬ ‫يارىالنغانــار تەخمىنــەن ‪ 100‬گــە يەتتــى‪.‬‬ ‫پارتــاش نەتىجىســىدە قورقــۇپ كەتكەنلــەر‬ ‫ئىجتىمائــى ئاالقــە ۋاســتىلىرىدا ئۆزلىرىنىــڭ‬ ‫يېقىنلىرىنــى ئىــزدەپ يــاردەم بېرىشــنى تەلــەپ‬ ‫قىلــدى‪ .‬شــۇ يەردىكــى كۆڭــۈل ئېچىش ســورۇنلىرىمۇ‪،‬‬ ‫كۆرگــەن ئىشــتىن قورقــۇپ ئەقىللىرىنــى يوقاتقــان بــۇ‬ ‫كىشــىلەرنى تىنىچالنــدۇرۇش ئۈچــۈن ھاراقلىرىنــى‬ ‫ھەقســىز تارقىتىشــقا باشــلىدى‪ .‬كوچا‪-‬كوچىــاردا‬ ‫ســاقچى ۋە ھەربىيلــەر چېچىلىــپ كەتتــى‪ .‬مەملىكەت‬ ‫مىقياســىدىكى تەھدىــد ئىنتايىــن خەتەرلىــك‬ ‫باســقۇچقا ئۆتتــى‪ .‬سىياســىيۇنالر كېيىنكــى‬ ‫قېتىملىــق چــوڭ ســايالمنىڭ بىخەتەرلىكــى ئۈچــۈن‬ ‫ھەرىكەتكــە كەلــدى‪ .‬ئامېرىكىلىــق ناخشــىچىمۇ‬ ‫ياۋرۇپــا ســەپىرىنى توختۇتــۇپ يارىــدار ھالەتتــە‬ ‫ئامېرىكىغــا قايتتــى‪« .‬چىيــازى پۇتبــول كوماندىســى»‬ ‫لوندۇندىكــى پۇتبــول مۇسابىقىســىنى بىــكار قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىســام دۈشــمەنلىرى قورقۇنچىســىنى يۇشۇرۇشــقا‬ ‫ئۇرۇنــدى‪ ،‬لېكىــن يەنىــا قورقۇنــچ ۋە ئۈمىدســىزلىك‬ ‫ئاشــكارا بولــدى‪.‬‬ ‫مانچېســتېردىكى ئەمەلىيــەت بولۇپــا نەچچە مىڭ‬ ‫چاقىرىــم يىراقلىقتىكــى شــەرقى ئاســىيادا خىالفــەت‬ ‫‪5‬‬

‫قۇشــۇنى‪ ،‬فىلىپىننىــڭ جەنۇبــى مىندەنــاۋ ئارىلىدىكى‬ ‫مــاۋارى شــەھىرىگە باســتۇرۇپ كىــردى‪ .‬بــۇ يەردىــن‬ ‫ســاقچى ۋە ئارمىيەنــى قوغــاپ چىقىرىــپ‪ ،‬ئىســام‬ ‫دۆلىتــى بايرىقىنــى لەپىلدەتتــى‪ .‬بىرقانچــە ھەپتىدىن‬ ‫كېيىــن فىلىپىــن تاغۇتــى دۇتېــرى مەغلۇبىيىتىنــى‬ ‫ئىتــراپ قىلــدى‪.‬‬ ‫بــۇ تاغــۇت «فىلىپىننىــڭ جەنۇبىدىكــى‬ ‫رايۇنالردىكــى بولۇپمــۇ مىندەنــاۋ ئارىلىدىكــى‬ ‫ئىســامى قۇراللىــق گۇرۇھــار بىلــەن ســۈلھى تــۈزۈش‬ ‫ۋە جىھادنــى توختۇتــۇپ فىلىپىندىكــى ئامېرىــكا‬ ‫ئارمىيەســىنى چىقىرىمــەن» دەپ ھاكىمىيەتنــى‬ ‫قولىغــا ئالغــان ئىــدى‪ .‬لېكىــن خىالفــەت قۇشــۇنى‬ ‫بــۇ تاغۇتقــا بىرقانچــە قېتىــم قارشــى چىقىــپ‪،‬‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭ پەقــەت ئابتۇمــات ۋە مىنــاالر بىلەنــا‬ ‫سۈلھىلىشــىدىغانلىقىنى نامايــەن قىلــدى‪ .‬ئــۇ‬ ‫جەنۇبتىكــى مۇســۇلمانالرنىڭ ئاقســاقاللىرىنى‬ ‫مۇجاھىدالرغــا قارشــى ئۆزىگــە يــاردەم بېرىشــكە‬ ‫قىزىقتۇرالمىــدى‪ .‬خىالفــەت قۇشــۇنى مــاراۋى‬ ‫شــەھىرىنى كونتــرول قىلغانــدا‪ ،‬يەرلىــك قانۇننــى‬ ‫تەتبىقاليدىغانلىقىغــا ۋەدە بېرىــپ‪ ،‬بۇنــى قايتــۇرۇپ‬ ‫ئېلىشــقا ئەســكەر ئەۋەتتــى‪ ،‬مۇجاھىــدالر ئۇنىــڭ‬ ‫نەچچــە ئونلىغــان ئەســكىرىنى ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫ســەلىبىلەر بۈگــۈن يولۇققــان ھەقىقــەت شــۇكى‪،‬‬ ‫ئــۇالر ئىســام دۆلىتىگــە قارشــى تۇرۇشــتىن‬ ‫ئاجىــز كەلــدى‪ .‬مۇجاھىــدالر ســەلىبىلەرنى ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ غالچىلىرىنــى ئويلىمىغــان يەردىــن قوغــاپ‬ ‫تەمكىنلىكنــى ئەمەلگــە ئاشــۇردى‪ .‬ئــۇالر بــۇرۇن‬ ‫مۇســۇلدىمۇ شــۇنداق قىلغــان ئىــدى‪ .‬غــەرب‬ ‫ســەلىبىلىرىگە ئــۆز يۇرتىــدا زەربــە بېرىــش‪،‬‬ ‫مانچېســتېر شــەھىرىدىكىگە ئوخشــاش داۋاملىشــىدۇ‪.‬‬ ‫مۇجاھىــدالر ســەلىبى كاپىرالرنــى ئىراقتىــن‬ ‫چىقارغانــدەك‪ ،‬ئۇالرنىمــۇ فىلىپىندىــن قوغــاپ‬ ‫چىقىرىــدۇ‪ .‬ئۇالرنىــڭ يۇرتىــدا ئۇالرنىــڭ قەلىبلىرىگــە‬ ‫قورقۇنــچ ســالىدۇ‪.‬‬ ‫{ئالــاھ (خالىغــان) ئىشــىنى ئاشۇرۇشــقا قادىردۇر‪،‬‬ ‫لېكىــن ئىنســانالرنىڭ تولىســى (بۇنــى) ئۇقمايــدۇ}‬ ‫[يۇســۇف ‪ - 21‬ئايــەت]‪.‬‬

‫بــۇ ھەقىقەتلەرنــى چۈشــەنگەندىن كېيىــن؛‬ ‫بىــز فەللۇجــە ئۇرۇشــىنىڭ قاتتىقلىقــى ۋە بارچــە‬ ‫ئىمكانىيــەت بىلــەن ســابىت تۇرۇشــنىڭ ســەۋەبىنى‬ ‫بىلىــپ يېتىمىــز‪ .‬چۈنكــى بــۇ بۈگــۈن ئىســامنىڭ‬ ‫بىرىنچــى چېگراســىدىكى ئۇرۇشــتۇر‪ .‬بۇنىڭــدا‬ ‫مۇســتەھكەم تــۇرۇش ۋە رىباتتــا تــۇرۇش‪ ،‬كۇفــر ۋە‬ ‫دۈشــمەنگە زەربــە بېرىدىغــان تۇنجــى چېگرانــى‬ ‫ساقالشــنى بىلدۈرىــدۇ‪.‬‬ ‫بــۇ بىزنىــڭ دۈشــمەن شــەھەرگە ئىچكىرلــەپ‬ ‫كىــردى ۋە ئــۇ نىشــانىنى ئەمەلگــە ئاشــۇردى دەپ‬ ‫قارىشــىمىزدىن دېــرەك بەرمەيــدۇ‪ .‬دۈشــمەن بىلــەن‬ ‫بولغــان ئۇرۇشــىمىز‪ ،‬جــەڭ تاكتىكىســى‪ ،‬ھۇجــۇم ۋە‬ ‫مۇداپىئــە ئۇســۇللىرى ئۆزگــۈرۈپ تۇرىدىغــان‪ ،‬بىــر‬ ‫قانچــە كــۈن ياكــى بىرقانچــە ھەپتىــدە نەتىجىســىنى‬ ‫ئايرىغىلــى بولمايدىغــان ۋە ھــەر ئىككىــا تــەرەپ‬ ‫غەلبــە قىلغانلىقىغــا ئېــان قىلىشــقا خېلــى ۋاقىــت‬ ‫كېتىدىغــان شــەھەردىكى ۋەھشــى كۇچــا ئۇرۇشــى‪.‬‬ ‫نەتىجــە چىقىشــتىن بــۇرۇن‪ ،‬فەللۇجــە‬

‫چېگراســىدا تــاغ كەبــى مۇســتەھكەملىك‪،‬‬ ‫ســەۋرچانلىق چىدامچانلىــق ۋە چىــن ئىشــەنچتە‬ ‫ئۈممەتكــە دەرىــس بېرىدىغــان ئىســام ئوغالنلىــرى‬ ‫بىلــەن خۇشــال بولــۇش بىزگــە يېتەرلىــك‪.‬‬ ‫ئۇرۇشتىن چىققان زور نەتىجە ۋە‬ ‫تەجىربىلەرگە نەزەر تاشالپ باقايلى‬ ‫بىرىنچــى‪ :‬ئــۇرۇش ئىــززەت‪ ،‬شــەرەپ ۋە‬ ‫يۈكســەكلىك بىلــەن قايتىدىــن جانالنــدى‪ .‬ئۈممــەت‬ ‫شــىجائىتى ۋە ئىرادىســى بىلــەن زور خەتەرلەرگــە‬ ‫قارشــى تۇرااليدىغــان ئوغالنلىرىنىــڭ بارلىقىغــا‬ ‫ئىشــەندى‪ .‬بــۇ ئوغالنــار ئۈممەتكــە ئەۋەتىــش‬ ‫ئۈچــۈن تەييارالنغــان پىالنــدا ســادىق بولــدى‪ .‬بۇنىڭ‬ ‫ئۈچــۈن ئۆزىنىــڭ ئوغالنلىــرى ۋە رەھبەرلىرىنــى‬ ‫قۇربــان قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىككىنچــى‪ :‬خارالنغــان ئۈممــەت ئۆزىنىــڭ‬ ‫ئازغىنــە كۈچــى ۋە ئــاددى قۇراللىــرى بىلــەن‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬ ‫ماقالە‬

‫‪6‬‬

‫زېمىــن زومىگەرلىرىگــە تاغۇتلىرىغــا قارشــى ئــۇرۇش‬ ‫قىالاليدىغانلىقىنــى ۋە دۈشــمەننى زور زىيانغــا‬ ‫ئۇچرىتىــپ ئاچچىــق مەغلۇبىيــەت شــارابىنى‬ ‫ئىچىشــكە مەجبۇرلىيااليدىغانلىقىنــى بىلىــپ‬ ‫يەتتــى‪.‬‬ ‫ئۈچىنچــى‪ :‬فەللۇجــە ئــۇرۇش مەيدانــى‬

‫فەللۇجەدە ‪ 100‬دىن كۆپ ئامېرىكا ئەسكىرى ئۆلدى‬

‫ھازىرالنــدى‪ ،‬ئىســام ئوغالنلىرىنىــڭ ھىممىتــى‬ ‫ئىــراق ئىچى‪-‬ســىرتىغا تارقالدى‪ .‬جىھادقــا ئويغىتىش‬ ‫ۋە خەلقئارالــق ســەلىبى يۈرۈشــىنى تۇسۇشــقا‬ ‫چاقىرىــش ئۈچــۈن بــۇ زېمىنــدا كۆپلىگــەن ئىســام‬ ‫ئوغالنلىرىنىــڭ قانلىــرى ئاقتــى‪ .‬ئىراقنىڭ ھەرقايســى‬ ‫رايۇنلىرىــدا ئــۇرۇش ئوتلىــرى يانــدى‪ .‬كــۆپ قىســىم‬ ‫ۋە گۇرۇپىــار تەشــكىللەندى‪ .‬مۇجاھىــدالر دۈشــمەن‬ ‫پادىلىرىنــى تۇتۇشــقا ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ تانكىلىرىنــى‬ ‫ئوۋالشــقا ۋە ئۇالرغــا باســتۇرۇپ بېرىشــقا باشــلىدى‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن‪ ،‬ئىراقنىــڭ بارلىــق‬ ‫زېمىنلىرىــدا زور زىيانالرغــا ئۇچراتقىنىنــى كــۆردۇق‪.‬‬ ‫بــۇ غەلبىدىــن پەخرلىنىشــكە ئەرزىيدىغىنــى شــۇكى‪،‬‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ قەلبــى كۈچلەنــدى‪ ،‬زامانىــۋى‬ ‫ھەربــى ماشــىنا ئەپســانىلىرى بۇالرنىــڭ ئالدىــدا‬ ‫يىمىرىلــدى‪ .‬ھازىــر ئۇالرنىــڭ ھىممىتــى ئاجىزلىــق‬ ‫قورقۇنچتىــن ئــازات بولــدى‪ .‬بــۇ جىھــاد ۋە ئەمــەل‬ ‫مەيدانىغــا چۈشــتى‪.‬‬ ‫تۆتىنچــى‪ :‬فەللۇجــە ئۇرۇشــىدا‪ ،‬مۇھىــم‬ ‫‪7‬‬

‫ئىســتىراتىگىيىلىك ئەھمىيەتكــە ئىگــە بىــر‬ ‫غەلبىگــە ئېرىشــىلدى‪ .‬ھەمــدە ئامېرىــكا ھەربــى‬ ‫ماشــىنىلىرىنى‪ ،‬قۇشــۇنىنىڭ تەرەققىياتىنــى ۋە‬ ‫جــان تەلــەپ قىلىدىغــان خەتەرلىــك ئۇرۇشــارنى‬ ‫ئارمىيەنىــڭ بىخەتەرلىكىگــە كاپالەتلىــك قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن يىراقتىــن زەربــە بېرىــش ئۇســۇللىرىنىڭ‬ ‫قانداقلىقىنــى بىلىــپ يەتتــى‪ .‬لېكىــن فەللۇجــەدە‬ ‫بــۇ زور ھەربــى‬ ‫ئەســلىھەلەرنى بەكمــۇ‬ ‫كۇچــا‬ ‫تەرتىپســىز‬ ‫ئۇرۇشــىغا ســۆرەپ‬ ‫بارلىــق‬ ‫كىرىــپ‪،‬‬ ‫ئىقتىدارىنــى كارغــا‬ ‫قىلىــپ‬ ‫كەلمــەس‬ ‫ئامېرىــكا‬ ‫قويــدى‪.‬‬ ‫ئەســكىرى ئويلىمىغــان‬ ‫يەردىــن ئۆلــۈم ۋە‬ ‫دۇچ‬ ‫ھاالكەتكــە‬ ‫كەلــدى‪ .‬ئامېرىكىلىقــار‬ ‫كوچىدىــن ئورەكلەرگــە‪،‬‬ ‫ئۆيلەرگــە ۋە بىناالرغــا‬ ‫ېلىشــقا‬ ‫ىۋ‬ ‫كىر‬ ‫بولــدى‪.‬‬ ‫مەجبــۇر‬ ‫مۇ جا ھىد ال ر نىــڭ‬ ‫ھۇجۇمــى ۋە پىســتىرمىدا ئۇالرنىــڭ ئاجىزلىقــى‬ ‫ئاشــكارا بولــدى‪ .‬نەچچــە يــۈز ئەســلىھە ۋە‬ ‫ئايرىلــدى‪.‬‬ ‫ئادەملىرىدىــن‬ ‫بەشــىنچى‪ :‬ئامېرىــكا ھەربــى كومېتىتــى‪،‬‬ ‫زور مەغلۇبىيــەت تەمىنــى تېتىــدى‪ .‬بــۇ ئــورۇش‬ ‫ۋە پىالنــار ئەرەبلەرگــە ئايدىــڭ بولــدى‪.‬‬ ‫مۇجاھىدالرنــى تــۈپ يىلتىزىدىــن يۇقىتىــش ئۈچــۈن‬ ‫زور بــەدەل تۆلىگــەن بولســىمۇ ھەرقانــداق ئۇســۇل‬ ‫بىلــەن ئۇالرنــى تۇســۇپ قااللمــدى‪ .‬جىھــاد روھــى‪،‬‬ ‫ئامېرىــكا ئــۇرۇش پىالنــى ۋە خەلقئــارا ئالدىــدا ئــەڭ‬ ‫چــڭ قىيىــن مەســىلە بولــۇپ قالــدى‪ .‬فەللۇجەدىكــى‬ ‫ئۇتــۇق ۋە چىدامچانلىــق‪ ،‬دۈشــمەن رەھبەرلىرىنىــڭ‬ ‫روھىنــى ئاجىزالشــتۇردى‪ ،‬بىئــارام قىلىــپ ئىچــى‬ ‫ســىقىلىش روھــى چۈشــكۈنلۈككە گىرىپتــار بولــدى‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ ياردىمــى بىلــەن ئــۇالر بۇنىڭدىنمــۇ‬ ‫قاتتىــق ۋە ئاچچىــق ئازابالرنــى كۈتۈۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫ئالتىنچــى‪ :‬فەللۇجەدىكــى مۇجاھىــدالر‬ ‫ئۆزىنىــڭ چىدامچانلىقــى ۋە مۇســتەھكەملىكى‬

‫بىلــەن مۇرتــەد‪ ،‬مۇناپىــق‪ ،‬جاسۇســارنى ۋە ئەلــاۋى‬ ‫مۇرتــەد ھۆكۈمىتىنىــڭ كــۆز بۇيامچىلىقىنــى ئېچىــپ‬ ‫تاشــلىدى‪ .‬يەنــە «بــۇ ھۆكۈمــەت ئىــراق خەلقىنىــڭ‬ ‫مەنپەئەتــى ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىــدۇ‪ ،‬قېنىنــى‬ ‫قوغدايــدۇ‪ ،‬ئۇالرنــى ئۇرۇشــتىن ھىمايــە قىلىــدۇ ۋە‬ ‫ئۇالرنىــڭ رازىلىقــى ئۈچــۈن تىرىشــىدۇ» دەيدىغــان‬ ‫ئالدامچىلىقىنــى ئېچىــپ تاشــلىدى‪ .‬كىشــىلەر بــۇ‬ ‫ھۆكۈمەتنىــڭ فەللۇجــە ئۇرۇشــى قارارىنــى ئىجــرار‬ ‫قىلىشــقا ئالدىرىغانلىقىنــى‪ ،‬ئــۆز قولىنــى شــەھەر‬ ‫خەلقىنىــڭ پــاك قېنى بىلــەن بۇيىغانلىقىنــى‪ ،‬نەچچە‬ ‫ئونمىــڭ كىشــىنى ئۆلتۈرگەنلىكىنــى‪ ،‬نەچچــە مىــڭ‬ ‫كىشــىنى ســەرگەردان‬ ‫قىلغانلىقىنــى‪ ،‬كــۆپ‬ ‫ئىلغار ھەربى ئەسلىھەلىرى كېرەكسىز تۆمۈرگە ئايالندى‬ ‫بۇ ز غۇ نچىلىقال ر غــا‬ ‫كچىلىــك‬ ‫يېتە‬ ‫قىلغانلىقىنــى‪ ،‬تىرورلــۇق‬ ‫قارشــى تــۇرۇش ۋە‬ ‫مەنپەئەتــى‬ ‫ۋەتــەن‬ ‫نامىــدا كــۆپ مالالرنــى‬ ‫تا ر تىۋ ا لغا نلىقىنــى‬ ‫كــۆردى‪.‬‬ ‫يەتتىنچــى‪ :‬ئۇرۇش‬ ‫راپىزىالرنىــڭ ســاختا‬ ‫قىياپىتىنــى يۆگــەپ‬ ‫تۇرغــان چۈمپەردىنــى‬ ‫ئېچىــپ تاشــلىدى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ئۆچمەنلىكــى بىلــەن‬ ‫بــۇ ئۇرۇشــقا چۆكــۈپ‬ ‫كىــردى‪ .‬كاپىــر دىنســىز‬ ‫ئىمامــى سىســتانىنى مۇبارەكلــەپ فەللۇجەگــە ئىكەنلىكىنــى ئىســپاتالپ بېرىــدۇ‪.‬‬ ‫قىلىنغــان ھەربــى يۈرۈشــكە قاتناشــتى‪ .‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫توققۇزىنچــى‪ :‬بــۇ ئۇرۇشــنىڭ نەتىجىلىــرى‬ ‫ئۆلتــۈرۈش‪ ،‬بــۇزۇش‪ ،‬بىگۇنــاھ ئايال‪-‬بالىــار ۋە شــۇكى؛ مۇجاھىدالرنىــڭ تۇمۇرلىرىدىكــى قانــار‬ ‫قېرىالرنــى ئۆلتۈرۈشــتە رولــى چــوڭ بولــدى‪ .‬يېڭىالنــدى ۋە بەلگىلەنگــەن نىشــانالرغا زەربىنــى‬ ‫بەلكــى ئۇالرنىــڭ يامــان نىيىتــى ئۇالرنــى چــوڭ كۈچەيتىــش قىزغىنلىقــى تېخىمــۇ ئاشــتى‪ .‬بــۇ‬ ‫جىنايەتلەرگــە باشــلىدى‪ .‬بىگۇنــاھ كىشــىلەرنىڭ ئۇرۇشــتا رەھبەرلىــك قىلىدىغــان‪ ،‬كۈچلــۈك ۋە‬ ‫ئۆيلىرىگــە باســتۇرۇپ كىرىشــكە ۋە شــەيتان تەجىربىلىــك بىــر ئــەۋالد مەيدانغــا چىقتــى‪.‬‬ ‫سىســتانىنىڭ ســۈرەتلىرىنى تامالرغــا ئېسىشــقا‬ ‫ئونىنچــى‪ :‬شــەھىدلەرنى تالــاپ ئېلىــش؛‬ ‫باشــلىدى‪.‬‬ ‫مۇئمىنلەردىــن بىــر گــۇرۇھ شــەھىدلەرنىڭ قانلىــرى‬ ‫راپىــزى ئالىملىرىدىــن بىــرى راســت ئېيتقــان‪ :‬بىلــەن ســىزىلغان يولــدا مېڭىشــقا ۋە رەھبەرلىــرى‬ ‫«ئــۇالر يەھــۇدى نەســلىدىن‪ ،‬ئۇنــى يەھۇدىــار بىرىنچــى ســەپتە تۇرۇشــقا مۇشــەررەپ بولــدى‪.‬‬ ‫مەجۇســىالر زېمىنىغــا تارقاتقــان»‬ ‫چۈنكــى بــۇ مۇجاھىدالرنىــڭ ســادىق ئىكەنلىكىگــە‪،‬‬ ‫ســەككىزىنچى‪ :‬بــۇ ئۇرۇشــتا جىھــاد ئۇالرنىــڭ ھىممىتى ۋە ئىرادىســىنىڭ پەقــەت تەۋھىد‬ ‫دۈشــمەنلىرىنىڭ مەخپــى پىالنــى ۋە ئارقــا ســەپتە‬ ‫بىرقانچــە ئەســكىرى ئىشــارغا قاتناشــقانلىقى‬ ‫ئاشــكارىالندى‪ .‬ئۇالرنىــڭ تەشــۋىقاتلىرى ۋە‬ ‫گېزىتلىرىــدا بــۇ ئۇرۇشــقا ‪ 800‬نەپــەر ئىســرائىلىيە‬ ‫ئەســكىرى قاتناشــقانلىقى ۋە ئۇالرنىــڭ ئارىســىدا ‪18‬‬ ‫نەپــەر يەھــۇدى ئالىمــى بولــۇپ‪ ،‬كۆپىنچىســىنىڭ‬ ‫ئۆلگەنلىكــى ئوتتۇرغــا چىقتــى‪ .‬شــۇنداقال‬ ‫شــەھەرگە قىلىنغــان ھۇجۇمــدا ئىئوردانىيەلىــك‬ ‫ئوفىتســېرالرنىڭمۇ قاتناشــقانلىقى ئاشــكارا بولــدى‪.‬‬ ‫مانــا بــۇالر فەللۇجەنىــڭ كاپىــر مۇرتەدلەرنىــڭ‬ ‫قانلىرىنــى ئاقتۇرىدىغــان جىھــاد مەيدانــى‬

‫ماقالە‬

‫‪8‬‬

‫فەللۇجەدە قاتتىق ئاچچىق ئەلەملەرنى چەكتى‬

‫ۋە ئەقىدىنىــڭ شــەرتلىرىنى ئەمەلگــە ئاشــۇرۇش بىرىنچــى ئەســىردىكى ھەيــران قاالرلىــق تېــز‬ ‫ئىكەنلىكىگــە دەلىــل‪ .‬يەنــە ئالــاھ ئۇالرنىــڭ غەلبىلــەر‪ ،‬چىدامچانلىــق ۋە ئىزچىللىقتىــن‬ ‫ئــەڭ ياخشــىلىرىنى ئــۆى بىلــەن ئۇچرىشىشــقا ئەجەپلەنمــەڭ‪.‬‬ ‫تالــاپ ئۇالرغــا شــاھادەت ۋە بۇرۇنقىــار ئۈمىــد‬ ‫قىلىــپ تەلــەپ قىلغــان رازىلىقىنــى پۈتتــى‪ .‬شــۇنىڭ بــۇ يــەردە بىــز باتــۇر مۇجاھىدلىرىمىزنىــڭ‬ ‫بىلــەن ۋەدە ئەمەلگــە ئاشــتى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ســورىغىنى چىدامچانلىقــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ ئۇالرغــا بەرگــەن‬ ‫بېرىلــدى‪.‬‬ ‫نېمەتلىــرى ۋە فەللۇجەدىكــى ئامېرىــكا‬ ‫بــۇ كېيىنكىلــەر ھاياتلىققــا ھېرىســمەن بولغاندەك ۋە ئۇنىــڭ ياردەمچىلىــرى بىلــەن بولغــان‬ ‫ئۆلۈمگــە ھېرىســمەن بولغــان ســەلەفلەرنىڭ ئۇرۇشــتا ئۇالرنــى ئورىۋالغــان رەببانــى‬ ‫ئەھۋالىــدۇر‪ .‬شــاھادەت ئۇالرنىــڭ ئــەڭ قىممەتلىــك تائىپىلەرنــى تىلغــا ئېلىــپ ئۆتۈشــكە‬ ‫ئارزۇســى ئىــدى‪ .‬ئــۇالر ئالــاھ يولىــدا ئۆلتۈرۈلىشــنى‬ ‫ئەرزىيــدۇ‬ ‫ئــارزۇ قىلىــپ مەيدانالرغــا ئالدىرايتتــى‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ســاھابىلەرنىڭ بارلىــق ئۇرۇشــاردا شــەھىد بولــۇش‬ ‫بــۇ نېمەتلەردىــن‪ :‬ئۇرۇشــنىڭ ئۈچىنچــى‬ ‫نىســپىتى سەكســەن پىرســەنتكە يەتكــەن‪.‬‬ ‫كۈنــى فەللۇجــە مەھەللىلىــرى قاتتىــق بومباردىمــان‬ ‫مۇھاجىر‪-‬ئەنســارالرنىڭ شــەھىدلىرى‪ ،‬يەمامــە قىلىنغاندىــن كېيىــن‪ ،‬مۇجاھىــدالر كېچىســى‬ ‫ئۇرۇشــىدىكى شــەھىدلەرنىڭ يېرىمىدىــن كــۆپ‪ .‬ئويغىنىــپ كوچىــار‪ ،‬چــوڭ يولــار ۋە دوقمۇشــاردا‬ ‫[‪ ]...‬شــۇنى زىكىــر قىلىــش بىزگــە يېتەرلىــك؛ ئامېرىــكا تانكىلىــرى ۋە ماشــىنىلىرىنى كــۆردى‪.‬‬ ‫يەمامــە ئۇرۇشــىدا مۇســۇلمانالرنىڭ قــارى ئىســام شــىرلىرى ئەبــۇ ئــەززام‪ ،‬ئۆمەر ھەدىــد‪ ،‬ئەبۇ‬ ‫ئالىملىرىدىــن ‪ 300‬كىشــى شــەھىد بولــدى‪ ،‬يەنــە ناســىر لىيــۋى‪ ،‬ئەبــۇ ھارىــس‪ ،‬مۇھەممــەد جاســىم‬ ‫بىــر رىۋايەتتــە ‪ 500‬كىشــى شــەھىد بولــدى‪ .‬يەنــى ئەيســاۋى ۋە باشــقا شــىرلەرنىڭ قوماندانلىقىــدا‬ ‫مۇشــۇ بىــر قېتىملىــق ئۇرۇشــتىكى شــەھىدلەرنىڭ مەيدنغــا چىقتــى‪ .‬تاجاۋۇزچىالرنــى فەللۇجەنىــڭ‬ ‫‪ 25‬پىرســەنتى قارىــار ۋە ‪ 45‬پىرســەتنى باشــقىالر ئەتراپلىرىغــا قوغلىۋەتتــى‪ .‬بۇالرنىــڭ قولىــدا پەقــەت‬ ‫بولــۇپ بــۇ يۇقىــرى نىســبەتتۇر‪.‬‬ ‫پىــكا ۋە كىالنشــىنكوفال بــار ئىــدى‪.‬‬ ‫ســاھابىلەر ھەققىــدە تەتقىقــات ئېلىــپ‬ ‫كــۆپ ئامېرىكىلىقــار ئۆلــدى‪ ،‬كۆپىنچىســى‬ ‫بارغۇچىــار‪ ،‬ســاھابىلەرنىڭ ھــەر بــەش كىشــىدىن جەڭدىــن قېچىــپ مۇســۇلمانالرنىڭ ئۆيلىرىگــە‬ ‫پەقــەت بىــر كىشــىنىڭ كۆرپــە ئۈســتىدە ۋاپــات يۇشــۇرنىۋالغان‪ .‬بــۇ ئۆيلەرگــە بېســىپ كىرىشــتىن‬ ‫تاپقانلىقىنــى قالغــان تۆتىنىــڭ جىھــاد مەيدانلىرىــدا بــۇرۇن مۇســۇلمانالرغا ئــازار يېتىــپ قېلىشــتىن‬ ‫شــەھىد بولغانلىقىنــى بايقايــدۇ‪ .‬شــۇڭا ھىجىرىيــە ئەنســىرىگەن‪ ،‬لېكىــن ئامېرىكىلىقالرنىــڭ ئۆيلەرگــە‬ ‫‪9‬‬

‫فەللۇجە ئۇرۇشى راپىزىالرنىڭ ھەيۋىسىنى سۇندۇرۇپ تاشلىدى‬

‫كىرىۋالغانلىقــى ئېنىقالنغانــدا‪ ،‬ئۇالرنــى يۇشــۇرۇنغان‬ ‫يــەردە تېپىــپ ئۆلتۈرۈشــكە باشــلىغان‪ .‬ئالالھقــا‬ ‫ھەمدىلــەر بولســۇن!‬ ‫جەڭدىــن بىرقانچــە كۈندىــن كېيىــن‪،‬‬ ‫رەھبەرلەرنىــڭ بىــرى قېرىندىشــىمىز ئۆمــەر ھەدىــد‬ ‫بىلــەن ئەبــۇ جاســىم ئەيســاۋىغا «ئۆزىنىــڭ يولنــى‬ ‫قىلىــپ بەرســە فەللۇجەدىــن چىقىــپ كېتىشــنى‬ ‫ۋە ئىشــنى ســىرتتا باشالشــنى» ئېيتتــى‪ .‬بــۇ‬ ‫ئىككــى شــىر قەتئــى رەت قىلىــپ‪« :‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قەســەمكى‪ ،‬شــەھەردە بىــر مۇھاجىــر بولىدىكــەن‬ ‫ھەرگىــز شــەھەردىن چىقىــپ كەتمەيمىــز» دېــدى‪.‬‬ ‫ئــۇ ئىككىســى تاكــى شــەھىد بولغىچــە ئــۇرۇش‬ ‫قىلىــدى‪.‬‬ ‫يەنــە‪ :‬بــەزى قېرىنداشــار بىرقانچــە كــۈن‬ ‫قاتتىــق ئــاچ قالــدى‪ .‬بىــر كۈنــى چــوڭ بىــر تاۋۇزغــا‬ ‫پۇلىشــىپ كەتتــى‪ .‬ئۇنــى كېســىپ قارىســا باشــقا‬ ‫تاۋۇزدىنمــۇ بەكــرەك قىزىــل ئىــدى‪ .‬ئۇنــى بىرقانچــە‬ ‫كــۈن يېــدى تويــدى‪ .‬بۇنىڭغــا ھەمــدە ئېيتتــى‬ ‫ۋە ئەجەپلەنــدى‪ .‬بــۇ تــاۋۇز چىقىدىغــان ۋاقىــت‬ ‫ئەمــەس ئىــدى‪ ،‬ئــۇالر بۇنــداق تاتلىــق تاۋۇزنــى‬ ‫دۇنيــادا تېتىــپ باقمىغــان ئىــدى‪.‬‬ ‫يەنــە‪ :‬قېرىنداشــار كــۆپ يېمەك‪-‬ئىچمــەك‬ ‫ئۇچراتتــى‪ .‬بىــر نەرســە يېســە‪ ،‬ئېغىزلىــرى ۋە‬ ‫لەۋلىرىــدە كۆپىيىــپ قاالتتــى‪ .‬ســۇ ئىزدىمەكچــى‬ ‫بولســىمۇ‪ ،‬ئۇسســۇزلىقى قانغانــدەك بوالتتــى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫بىــر ئۆيگــە كىــردى‪ ،‬قارىســا ئــۇ يــەردە ئــۈچ تۇلــۇم‬ ‫ســۇ تاپتــى‪ .‬ئــۇالر بۇنــى كــۆرۈپ ئەجەپلەنــدى‪.‬‬ ‫چۈنكــى فەللۇجــە ۋە ئىراقتــا بۇنىڭغــا ئوخشــاش‬

‫چىرايلىــق تۇلۇمــدا ســۇ قۇيىدىغانلىقىنــى كۆرگىلــى‬ ‫بولمايتتــى‪ .‬ئــۇالر ســۇنى تېتىــپ بۇنىــڭ دۇنيا ســۈيى‬ ‫ئەمەســلىكىنى بىلــدى‪ .‬ئــۇالر ســۇنى قانغۇچــە‬ ‫ئىچتــى‪ .‬ھاياتــى دۇنيــادا بۇنــداق ســۇنى ئىچىــپ‬ ‫باقمىغانلىقىغــا قەســەم قىلىشــتى‪.‬‬ ‫يەنــە‪ :‬جەزىرەلىــك بىــر قېرىندىشــىمىز‪ ،‬مەرگەن‬ ‫قۇرالــى بىلــەن يارالنغــان بولــۇپ‪ ،‬ئــوق چېكىســىدىن‬ ‫كىرىــپ كەينىدىــن چىقىــپ كەتكــەن‪ .‬گۆشــلىرى‬ ‫تىتىلىــپ مۆرىســىگە چۈشــكەن‪ ،‬قېرىنداشــار ئــۇ‬ ‫گۆشــلەرنى يىغىــپ جايىغــا ســېلىپ تېڭىــپ قويغــان‪،‬‬ ‫بىرقانچــە كۈندىــن كېيىــن ســاقايغان بولــۇپ‪ ،‬ئــۇ‬ ‫ھازىــر ســاالمەت‪ .‬پەقــەت تىلــى ئــازراق ئېغىــر‪.‬‬ ‫ئالالھدىــن ئۇنىــڭ ۋە قېرىنداشــلىرىنىڭ ئەمىلىنــى‬ ‫قۇبــۇل قىلىشــنى ســورايمىز!‬ ‫يەنــە قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ تەلھــە‬ ‫بىيھانــى‪ :‬ئــۇ ئېغىــر يارىالنــدى‪ ،‬ئۇنىــڭ خــۇش‬ ‫پۇراقلىــرى ھەممــە يەرگــە تارقىلىشــقا باشــلىدى‪،‬‬ ‫يولالرغىمــۇ تارقىلىــپ كــۆپ قېرىنداشــار ئۇنىــڭ‬ ‫پۇرىقىنــى پۇرىــدى‪ ،‬ئۇنىڭدىــن كېيىــن شــەھىد‬ ‫بولــدى‪ .‬شــۇنداق ئوياليمىــز‪ ،‬ئالــاھ شــۇنداق‬ ‫ھىسابلىســۇن‪.‬‬ ‫ئەۋەتىلگــەن قۇشــۇن؛ بۇ ئۇرۇشــقا قاتناشــقان‬ ‫قېرىنداشــار‪ ،‬ئــۇرۇش تــازا قىزىغانــدا ئاتالرنىــڭ‬ ‫كىشــنىگەن ۋە قىلىچالرنىــڭ ئۇرۇلغــان ئاۋازلىرىنــى‬ ‫ئاڭلىغــان‪ .‬قېرىنداشــار بۇنىڭدىــن ئەجەپلىنىــپ‪ ،‬بــۇ‬ ‫يــەردە ئــات بارمىــدۇ دەپ ئەنســار قېرىنداشــاردىن‬ ‫ســورىدى‪ .‬ئەنســارالر بــۇ رايۇنــدا ئــات يوقلىقىنــى‬ ‫ئېيتتــى‪ .‬ئالالھقــا ھەمدىلــەر بولســۇن!‬ ‫ماقالە‬

‫‪10‬‬

‫ئەھمــەد [مۇســنەد] تــە ۋە ھاكىم [مۇســتەدرەك]‬ ‫تــە ئەبــۇ ھۇرەيــرە ‪ h‬دىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۈممىتىمنىــڭ‬ ‫ئۆلۈمىنــى‪ ،‬ســېنىڭ يولۇڭــدا يارىلىنىــش ۋە ۋابــا‬ ‫بىلــەن قىلغىــن»‪.‬‬

‫مۇجاھىدالر ئامېرىكا ئەسكەرلىرىنىڭ جەسەتلىرىنى ئاستى‬

‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالالھنىــڭ يولىــدا‬ ‫شــەھىد بولغانالرنــى ئۆلــۈك دەپ گۇمــان‬ ‫قىلمىغىــن‪ ،‬بەلكــى ئــۇالر تىرىــك بولــۇپ‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫يېنىدىكــى رىزىقتىــن بەھرىمــەن قىلىنىــدۇ‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئالالھنىــڭ ئۆزلىرىگــە بەرگــەن پەزلىدىــن‬ ‫خۇرســەندۇر‪ ،‬ئۆزلىرىنىــڭ ئارقىســىدىن تېخــى‬ ‫يېتىــپ كەلمىگــەن قېرىنداشــلىرىغا (ئاخىرەتتــە)‬ ‫نــە قورقۇنــچ‪( ،‬دۇنيادىــن ئايرىلغانلىقىغــا) نــە قايغــۇ‬ ‫يــوق ئىكەنلىكــى بىلــەن خــۇش خــەۋەر بېرىشــنى‬ ‫تىلەيــدۇ»‪[ .‬ئــال ئىمــرا ‪ - 170 - 169‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫مانــا بــۇالر‪ ،‬فەللۇجەدىكــى مۇســتەھكەملىك‬ ‫ۋە چىدامچانلىــق نەتىجىلىرىدىــن قىســقىچە بىــر‬ ‫كۆرۈنــۈش‪ .‬ئۇتۇقــار كــۆپ مەنپەئەتلىــك‪ .‬بۇنــى‬ ‫پەقــەت ۋەقەلەرنــى تەپەككــۇر قىلغــان ئــادەم‬ ‫چۈشــىنىپ يېتەلەيــدۇ‪.‬‬ ‫ئــەي ئىســام ئۈممىتــى؛ ســاڭا كۈلپەتلــەر‬ ‫ئارقىمــۇ ئارقــا كەلــدى‪ ،‬ســېنىڭ كېســەللىرىڭ‬ ‫پەقــەت جىھــاد بايرىقــى ئۈســتىگە چېكىلگــەن‬ ‫تەۋھىــد بىلەنــا ســاقىيىدۇ‪.‬‬ ‫‪11‬‬

‫ســەن جالالتالردىــن قۇتۇلــۇش ۋە جىھادقــا‬ ‫چىقىــش ئۈچــۈن قاچــان توغــرا قــارار چىقىرىســەن‪.‬‬ ‫بۈگۈنكــى ئۇرۇشــقا ســۈكۈت قىلىنمايــدۇ‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬ئالــاھ يولىــدا ئەۋەتكــەن قۇشــۇننىڭ كەينىــدە‬ ‫قېلىــپ قالماســلىقنى ياخشــى كۆرەتتــى‪ .‬ئۇنىــڭ‬ ‫جىھــادى داۋام قىلغــان‬ ‫ئىــدى‪.‬‬ ‫ســىلەرگە‬ ‫مــەن‬ ‫بۇخــارى رىۋايــەت قىلغان‬ ‫ئەھــزاب ئۇرۇشــىدىن‬ ‫كېيىنكــى بىــر ھەدىســنى‬ ‫ئە ســلىتىمە ن ‪:‬‬ ‫‪g‬‬ ‫«رەســۇلۇلالھ‬ ‫مەدىنىگــە قايتقانــدا‪،‬‬ ‫قويــدى‪،‬‬ ‫قۇرالىنــى‬ ‫كېلىــپ‬ ‫جىبرىئىــل‬ ‫«قۇرالىڭنــى قويدۇڭمــۇ؟‬ ‫بىلــەن‬ ‫ئالــاھ‬ ‫قەســەمكى‪ ،‬پەرىشــتىلەر‬ ‫قۇرالىنــى‬ ‫تېخــى‬ ‫قويمىــدى‪ .‬دەرھــال‬ ‫قۇرەيزىگــە‬ ‫بەنــى‬ ‫ئاتالنغىــن‪ ،‬مــەن ئالدىــدا ماڭىمــەن‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫قورغانلىرىنــى تىترىتىمــەن ۋە قەلبلىرىگــە قورقۇنــچ‬ ‫ســالىمەن» دېــدى‪ ،‬جىبرىئىــل پەرىشــتىلەر كارۋىنــى‬ ‫بىلــەن ماڭــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئۇنىــڭ كەينىدىــن‬ ‫مۇھاجىــر ئەنســارالر بىلــەن ماڭــدى»‪.‬‬ ‫ئــەي مۇســۇلمانالر! ســىلەر دىيارىــڭالردا‬ ‫ئەھلىــڭالر بىلــەن خاتىرجــەم ئولتــۇرۇپ دىنــى‬ ‫قېرىنداشــلىرىڭالرغا يەتكــەن تۈرلــۈك ئازابالرنــى‬ ‫كۈرۈشــكە قانــداق تاقــەت قىلىۋاتىســىلەر؟!‬ ‫«ئالــاھ (خالىغــان) ئىشــىنى ئەمەلگە ئاشۇرۇشــقا‬ ‫قادىــردۇر‪ ،‬لېكىــن ئىنســانالرنىڭ تولىســى (بۇنــى)‬ ‫ئۇقمايــدۇ»‪[ .‬يۈســۈف ‪ - 21‬ئايــەت]‪ .‬والحمــد للــه‬ ‫رب العالميــن‪.‬‬

‫ۋەكىللــەر ھەيئىتــى ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىغــا‬ ‫«ھــاالك بولغــان كىشــى روشــەن دەلىلنــى كــۆرۈپ ھــاالك‬ ‫بولســۇن‪ ،‬ياشــىغان كىشــى روشــەن دەلىلنــى كــۆرۈپ‬ ‫ياشىســۇن» ناملىــق مۇھىــم باياناتنــى چىقــاردى‪ .‬بــۇ‬ ‫بايانــات‪ ،‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ ئەقىدىســى ۋە مەنھىجــى‬ ‫ھەققىدىكــى مەســىلىلەرنى يەنىمــۇ تەكىتلەيــدۇ‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە نىســبەت بېرىلگــەن بــەزى ســۆز ۋە‬ ‫دوكالتالرغــا رەددىيــە بېرىــدۇ‪ .‬كىشــىلەرنى بىلمەســتىن‬ ‫ئىســام دۆلىتــى ئۈســتىدىن سۆزلەشــتىن‪ ،‬ئوچــۇق‬ ‫بولمىغــان ئەقىــدە ھەققىدىكــى ســۆزلەرنى ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە نىســبەت بىرىشــتىن قاتتىــق ئاگاھالندۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫يەنــە مۇســۇلمانالرغا ئەھلــى ســۈننەت مۇســۇلمانلىرىنىڭ‬ ‫ئىــش ئىگىلىرىگــە نەســىھەت قىلىــش ۋە زۇلۇمغــا قانــداق‬ ‫مۇئامىلــە قىلىــش يوللىرىنــى بايــان قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ھىجىرىيــە ‪ - 1438‬يىلــى شــەئباننىڭ ‪ - 21‬كۈنــى‬ ‫چارشــەنبە چىقىرىلغــان بــۇ بايانــات‪ ،‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ‬ ‫پەقــەت تەۋھىدنــى تارقىتىــش ئۈچۈنــا قۇرۇلغانلىقــى‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ ئەنبىياالرنىــڭ‪ ،‬بــۇ ئۈممەتنىــڭ ســەلەفلىرىنىڭ‬ ‫ۋە ئۇالرنىــڭ يولىــدا ماڭغــان ئىمامالرنىــڭ دەۋىتىنــى‬ ‫كېڭەيتىدىغانلىقــى ۋە بــۇ دۆلەتنىــڭ ئىمــام مۇھەممــەد‬ ‫ئىبنــى ئابدۇلۋاھھــاب ئەگەشــكۈچىلىرىدىن ئىبــارەت‬

‫نەجــدى دەۋەتچــى ئالىملىــرى قۇرغــان دۆلــەت بىلــەن‬ ‫ئوخشــاش ئىكەنلىكىنــى بايــان قىلىــش بىلــەن باشــلىنىدۇ‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتــى بورۇلــۇپ كەتمەســتىن ۋە‬ ‫ئۆزگەرمەســتىن ئــۆز مەنھىجــى ئۈســتىدە ئىزچىــل‬ ‫ماڭىــدۇ‪.‬‬ ‫بــۇ بايانــات‪ ،‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ شــەيخ ئەبــۇ‬ ‫مۇســئەب زەرقــاۋى ‪ r‬ۋە ئۇنىــڭ قېرىنداشــلىرىنىڭ قولىــدا‬ ‫قۇرۇلغاندىــن بۇيــان شــەيخ ئەبــۇ ئۆمــەر باغــدادى ۋە ئەبــۇ‬ ‫ھەمــزە مۇھاجىــر ‪ r‬دىــن تاكــى شــەيخ ئەبــۇ بەكىــرى‬ ‫باغدادىنىــڭ ئەمىرلىكــى ئاســتىدا نەبــەۋى مەنھــەج‬ ‫ئاساســىدىكى خىالفــەت قۇرۇلغانغــا قــەدەر ئــۆز ئەقىدىســى‬ ‫ئۈســتىدە بورۇلــۇپ كەتمەســتىن ۋە ئۆزگەرمەســتىن‬ ‫ئىزچىــل ســابىت تــۇرۇپ كەلگەنلىكىنــى ئوچۇقالشــتۇرۇپ‬ ‫بېرىــدۇ‪.‬‬ ‫ۋەكىللــەر ھەيئىتىنىــڭ باياناتىىــدا «ئىســام دۆلىتــى‬ ‫مەنھىجىنــى ئۆزگەرتكىنــى يــوق‪ ،‬دىــن ئۈســتىدە‬ ‫سودىالشــمىدى ۋە ئىرادىســىدىن بۇشــاپ قالمىــدى‪ .‬بەلكى‬ ‫ئۇنىــڭ ئۈســتىدە ماڭــدى‪ ،‬ئۈمىدســىزلەنمىدى ۋە توختــاپ‬ ‫قالمىــدى» دەپ كەلــدى‪ .‬باياناتتــا‪ ،‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ‬ ‫كىشــىلەرگە دىنىنــى ئاشــكارىلىغانلىقىنى‪ ،‬بۇنىڭغــا رازى‬ ‫بولغــان ياكــى بولمىغــان كىشــىگە پــەرۋا قىلمىغانلىقىنــى‬ ‫‪EXCLUSIVE‬‬ ‫ئاالھىدە‬

‫‪12‬‬

‫بەلكــى ئۇالرنىــڭ ھەربىرىگــە ئــۆزى تاللىغــان يــول‬ ‫ئاساســىدامۇئامىلە قىلىدىغانلىقىنــى تەكىتلىــدى‪.‬‬ ‫شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد ئەدنانــى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئىنســانالرنىڭ ئالالھنىــڭ دىنىنــى قوبــۇل قىلىشــتا ۋە‬ ‫شــەرىئەت بىلــەن ھۆكــۈم قىلىشــتا‪ ،‬ھەرگىزمــۇ ئۇالرنــى‬ ‫ۋاســتە قىلمايمىــز‪ .‬كىمكــى رازى بولســا‪ ،‬بــۇ ئالالھنىــڭ‬ ‫شــەرىئىتى‪ .‬يامــان كۆرســە ۋە قوبــۇل قىلمىســا‪ ،‬پــات‬ ‫يېقىنــدا بۇرنىنــى تۇپراققــا مىلەيمىــز‪ .‬بــۇ ئالالھنىــڭ‬ ‫دىنــى‪ .‬مۇرتەدلەرنــى كاپىرغــا چىقىرىــپ ئۇالردىــن ئــادا‬ ‫جــۇدا بولىمىــز‪ ،‬كاپىــر مۇشــرىكالر بىلــەن دۈشمەنلىشــىپ‬ ‫ئۇالرنــى غەزەپلەندۈرىمىــز»‪.‬‬ ‫خەلىفە ياكى ئۇنىڭ ۋەكىلى ياكى رەســمى باياناتچى‬ ‫قىلغان ســۆز‪ ،‬ئىسالم دۆلىتىگە ۋەكىللىك قىلىدۇ‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭ ئازغــۇن ئەقىــدە ســۆزلىرىنى تارقىتىشــقا‪،‬‬ ‫بولۇپمــۇ كاپىرغــا چىقىرىــش مەســىلىلىرىدە چەكتىــن‬ ‫ئاشــقۇچى ياكــى مۇرجىئەلەرنىــڭ ســۆزلىرىنى ئىســام‬ ‫دۆلىتــى نامىدىــن بازارغــا سېلىشــقا ھەرىكــەت قىلىۋاتقــان‬ ‫دەۋەتچىلەرگــە‪ ،‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ ئەقىدىســى ۋە‬ ‫مەنھىجىنــى ئەيىپلەۋاتقــان كىشــىلەرگە‪ ،‬بەلكــى ئۆزىنىــڭ‬ ‫باتىــل ئەقىــدە ســۆزلىرىگە ئاساســەن ياكــى ئــۆز نەپســى‬ ‫خاھئىشــى بۇيىچــە ئەھلــى ســۈننەت ئەقىدىســىنى‬ ‫بىلمەســتىن ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى ۋە‬ ‫رەھبەرلىرىنــى كاپىرغــا چىقىرىۋاتقــان كىشــىلەرگە رەدىيــە‬ ‫بېرىــش ئۈچــۈن‪ ،‬ۋەكىللــەر ھەيئىتــى بــۇ باياناتتــا مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئىســام دۆلىتــى‪ ،‬مۇرجىئــە‪ ،‬جەھمىيلــەر ۋە‬ ‫ئــوق ئوقيادىــن چىقىــپ كەتكەنــدەك دىندىــن چىقىــپ‬ ‫كەتكــەن چەكتىــن ئاشــۇرۋەتكەنلەرنىڭ شــۈبھىلىرى‬ ‫بىلــەن ئەلــۋەال ۋەلبــەرا ئەقىدىســىنى يــوق قىلىدىغــان ۋە‬ ‫ئىبراھىــم مىللىتىنــى كۆمىدىغــان دەۋاالردىــن ئــادا جــۇدا‪.‬‬ ‫ھەرقانــداق كىشــىنىڭ دۆلــەت نامىــدا ياكــى ئۇنىڭغــا‬ ‫تــەۋە قىلىــپ دۆلــەت ئىمامىنىــڭ ســۆزى ياكــى ۋەكىلىنىــڭ‬ ‫ســۆزى ياكــى رەســمى باياناتچىســىنىڭ ســۆزى دېيىشــى‬ ‫توغــرا ئەمــەس»‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتــى مۇشــرىكالرنى كاپىرغــا‬ ‫چىقىرىشــتا توختــاپ قالمايــدۇ‪ .‬مۇشــرىكالرنى‬ ‫كاپىرغــا چىقىرىــش‪ ،‬بارلىــق ئەلچىلــەر ئېلىــپ‬ ‫كەلگــەن دىننىــڭ ئاشــكارا ئاساســلىرىدىن بىــرى‬ ‫ۋەكىللــەر ھەيئىتــى‪ ،‬ئىســام دۆلتىگــە يالغــان چاپلىغان‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ رەھبەرلىــرى دىمىگــەن ســۆزلەرنى ئىســام‬ ‫‪13‬‬

‫دۆلىتىگــە نىســبەت بەرگــەن ئازغــۇن كىشــىلەردىن‬ ‫ئىســام دۆلىتىنىــڭ ئــادا جــۇدا ئىكەنلىكىنــى ئۇقتــۇرۇپ‬ ‫قويىــدۇ‪.‬‬ ‫بۇالردىــن‪ :‬ئــۆز قوۋمىنىــڭ تاغۇتىنــى كاپىرغــا‬ ‫چىقارمايدىغــان كىشــىنى مۇســۇلمان دەيدىغــان كىشــىگە‬ ‫ئوخشــاش‪ ،‬ئىســام دۆلىتــى تاغۇتالرنــى‪ ،‬تاغۇتــار ھەققىدە‬ ‫دەتــاالش قىلغــان ۋە ئۇالرنــى كاپىرغــا چىقارمىغان كىشــىنى‬ ‫كاپىرغــا چىقىرىۋاتقــان بولســىمۇ‪ ،‬ئۆزىنىــڭ خاتالىقــى ۋە‬ ‫ئازغۇنلىقــى بىلــەن ئىســام دۆلىتىگــە بۆھتــان چاپاليدىغان‬ ‫مۇرجىئەلەرنىــڭ ســۆزلىرىنى ئىســام دۆلىتىگــە نىســبەت‬ ‫بېرىدىغــان كىشــىلەر بــار‪ .‬مۇشــرىكنى كاپىرغــا چىقىرىــش‬ ‫مەسىلىســىنى‪ ،‬مەخپــى ياكــى ئىختىالپلىــق مەســىلە‬ ‫قاتارىــدا ھىســابالپ‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئەمــەل قىلمايدىغــان‪،‬‬ ‫ھەتتــا ئۈچىنچــى ئىســامنى بۇزغۇچــى ئامىلنــى مۇجمــەل‬ ‫ۋە تەپســىلى شــەكىلدە بىــكار قىلىشــقا ئېلىــپ بارىدىغــان‬ ‫كىشــىلەر بــار‪.‬‬ ‫مانــا بــۇ ئوچــۇق تۆھمــەت‪ .‬يىــراق يېقىندىكىلەرئىســام‬ ‫دۆلىتىنىــڭ مۇشــرىكالرنى كاپىرىغــا چىقىرىشــتا بىــر كۈنمــۇ‬ ‫توختــاپ قالمىغانلىقىنــى ۋە ئىســام دۆلىتىنىــڭ مۇشــرىكنى‬ ‫كاپىرغــا چىقىرىــش مەسىلىســىنى‪ ،‬نامــاز ۋە باشــقا‬ ‫دىندىكــى زۆرۈر مەشــھۇر پەرىزلەردىــن بــۇرۇن بىلىــش‬ ‫پــەرز بولغــان دىننىــڭ ئوچــۇق ئاساســلىرى قاتارىدىــن‬ ‫ســانايدىغانلىقىنى بىلىــدۇ‪ .‬شــۇنداقال شــەرئى دىــۋان‬ ‫مەركىــزى تەرىپىدىــن چىقىرىلغــان باياناتتــا مۇشــرىكنى‬ ‫كاپىرغــا چىقىرىشــتىن توختــاپ قالغۇچىنىــڭ ھۆكمىــدە بــۇ‬ ‫مەســىلە ئايدىڭالشــتۇرۇلغان‪.‬‬ ‫بــۇ باياناتتىكــى دىننىــڭ ئاساســلىرىدىن دېيىشــتىن‬ ‫مەقســەت؛ ئەنبىيــاالر قوۋملىرىگــە ئۆگەتكــەن (رىســالەت‬ ‫ھۆججىتــى بىلــەن دەلىللەنگــەن) ئەقىــدە ئىشــلىرى‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬دىننىــڭ ئەســلىنى كۆرســەتمەيدۇ‪ ،‬ھالبۇكــى‬ ‫دىننىــڭ ئەســلى بولســا ئەلچىلــەر ئەۋەتىلىشــتىن بــۇرۇن‬ ‫دەلىللەنگــەن رۇبۇبىيــەت ۋە ئۇلۇھىيەتتىكــى تەۋھىدتتــۇر‪.‬‬ ‫بــۇ تۈردىكــى ئازغۇنــار يەنــە؛ زۆرۈرىيەتنــى‬ ‫مەجبۇرلىنىــش قاتارىدىــن ھىســابالپ‪ ،‬تاغۇتقــا ھۆكــۈم‬ ‫ئېلىــپ بېرىشــتىن ئىبــارەت شــېرىك ئەمەلگــە رۇخســەت‬ ‫بېرىــدۇ‪ ،‬ســاھابىلەرنىڭ (زاكاتنــى) رەت قىلغۇچــى‬ ‫تائىپىلەرنــى كاپىرغــا چىقىرىشــتا بىرلىككــە كەلگەنلىكىنــى‬ ‫رەت قىلىــدۇ‪ ،‬ســايالم ماھىيىتىنــى بىلمەيــدۇ دېگــەن دەۋا‬ ‫بىلــەن ســايلىغۇچىالرنى كاپىرغــا چىقىرىشــتىن توختىۋالىدۇ‬ ‫ۋە شــېرىككە چاقىرغۇچــى تاغــۇت ئالىملىرىدىــن ئــادا‬ ‫جــۇدا بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫ۋەكىللــەر ھەيئىتــى بــۇ باياناتنىــڭ ئاخىرىــدا يەنــە‪،‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىنــى ئەيىپلىگــەن‪ ،‬ئەھلــى ســۈننەت‬

‫ۋەلجامائــە ئەقىدىســىنى ئەيىپلىگــەن‪ ،‬بەلكــى خاۋارىــج‬ ‫ۋە مۇئتەزىلەرنىــڭ بىدئەتلىرىدىــن تەســىرلىنىپ كاپىرغــا‬ ‫چىقارغــان‪ ،‬يەنــە بەزىلىــرى ئىســام دۆلىتــى ئەقىدىســىدە‬ ‫يــوق ســۆزلەر بىلــەن ئىســام دۆلىتىنــى ئەيىپلىگــەن‬ ‫ئازغۇنالرنىــڭ بارلىقىنــى‪ .‬بەلكــى بــۇ ئازغۇنــار پەيــدا‬ ‫قىلغــان ئوچــۇق يالغــان تۆھمــەت ياكــى ئىســام دۆلىتــى‬ ‫نامىــدا دېيىلگــەن مۇرجىئەلەرنىــڭ ســۆزلىرى ئىكەنلىكىگــە‬ ‫ئىشــارەت قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫باياناتتــا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىســام دۆلىتــى مۇئتەزىلــەر‬ ‫پەيــدا قىلغــان زەنجىرســىمان شــەكىلدىكى كاپىرغــا‬ ‫چىقىرىــش بىدئىتىنــى قىلمىغانلىقــى ئۈچــۈن‪ ،‬ئىســام‬ ‫دۆلىتىنــى كاپىرغــا چىقارغــان كىشــىلەر بــار‪ .‬يەنــە‬ ‫ئىســام دۆلىتــى كۇفــر دىيارىــدا ياشــىغان مۇســۇلماننى‬ ‫كاپىرغــا چىقــاردى دەيدىغــان كىشــىلەر بولــۇپ‪ ،‬بــۇ‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە قىلىنغــان ئوچــۇق بۆھتانــدۇر‪ .‬بەلكــى‬ ‫ئىســام دۆلىتــى كۇفــر دىيارىــدا ياشــىغان كىشــىلەرنىڭ‬ ‫ســىرتىغا قــاراپ (كۇفــر كۈرۈلســە كاپىــر‪ ،‬ئىســامنى‬ ‫ئاشــكارا قىلســا مۇســۇلمان) ھۆكــۈم قىلىــدۇ‪.‬ۋە يەنــە‬ ‫«ئىســام دۆلىتــى ئۇرۇشــنىڭ مەنپەئەتــى ئۈچــۈن ئوچــۇق‬ ‫كۇفــر ئەمەلنــى قىلىشــقا رۇخســەت قىلــدى» دەپ كاپىرغــا‬ ‫چىقارغــان كىشــىلەر بــار‪ .‬ئــۇالر يالغــان ئېيتتــى‪ .‬ئىســام‬ ‫دۆلىتىنىــڭ بــۇ ھەقتىكــى ئەقىدىســى؛ «چــوڭ شــېرىك‬ ‫بىلــەن چــوڭ كۇفرنــى مەجبۇرالنغۇچىالردىــن باشــقىالرنىڭ‬ ‫قىلىشــى توغــرا ئەمــەس» دەيــدۇ‪ .‬مانــا بــۇ ئىســام‬ ‫دۆلىتىنىــڭ بــۇ مەســىلىدىكى ئەقىــدە ســۆزى‪ .‬لېكىــن‬ ‫ئــۇالر نادانلىقىدىــن خاتالىشــىپ مۇھەممــەد ئىبنــى‬ ‫مەســلەمەگە زۆرىرىيــەت ئۈچــۈن رۇخســەت بىرىلگــەن‬ ‫ۋەقەلىكنــى پەرىقلەندۈرمەســتىن چــوڭ شــېرىك بىلــەن‬ ‫چــوڭ كۇفرقاتارىدىــن ســانىۋالىدۇ‪.‬‬ ‫ياخشىلىقچە نەسىھەت قىلىش بىلەن ناچار‬ ‫ئەيىپلەشنى پەرىقلەندۈرۈش‬

‫ئازغۇنالرنىــڭ يولىــدا ماڭماســلىققا چاقىرىــدۇ ۋە قاتتىــق‬ ‫ئاگاھالندۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫ۋەكىللــەر ھەيئىتــى بــۇ ھەقتــە مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫بۆلۈنــۈش‪ ،‬پىتنــە ۋە ياردەمســىز قۇيــۇش ئارقىلىــق پەقــەت‬ ‫كاپىــر مۇرتــەد مۇناپىقالرنــى خۇشــال قىلىدىغــان شــەكىلدە‬ ‫نەســىھەت قىلىشــنى دەۋا قىلغــان كىشــى‪ ،‬كىتــاب‬ ‫ســۈننەتكە‪ ،‬ســەلەفلەرنىڭ ئەمىرلەرگــە نەســىھەت قىلىــش‬ ‫ئۇســلۇبىغا ئاساســەن ئەھۋالىنــى تۈزۈتىۋالســۇن‪ .‬ئەنــەس‬ ‫ئىبنــى مالىكتىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬مۇھەممەدنىــڭ ســاھابىلىرىنىڭ چوڭلىــرى بىزنــى‬ ‫چەكلــەپ «ئەمىرىلىرىڭالرنــى تىللىمــاڭالر‪ ،‬ئۇالرنــى‬ ‫ئالدىمــاڭالر‪ ،‬ئۇالرنــى يامــان كۆرمــەڭالر‪ ،‬ئالالھدىــن‬ ‫قۇرقــۇڭالر ۋە ســەبرە قىلىــڭالر‪ .‬ئىــش يېقىنــدۇر» دېگــەن‪.‬‬ ‫بــۇ باياناتتــا يەنــە مۇنــداق دېيىلىــدۇ‪« :‬ئىتائەتســىزلىك‬ ‫قىلغانــار رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ‪ ،‬ئەمىرلــەر ئــەرەب ياكــى‬ ‫ھەبــەش بولســۇن‪ .‬ياخشــى ياكــى پاســىق بولســۇن ۋە ياكــى‬ ‫ئــۇالر دۇنيانــى دەپ ســىلەرگە ئىتىبارســىزلىق قىلســۇن‬ ‫ســەۋر قىلىــڭالر دىگــەن ۋەســىيىتىنى ئويلىمامــدۇ؟‬ ‫ئۇالرنىــڭ ھۆرمىتىنــى قىلمامــدۇ؟ كۇفرلــۇق كۆرۈلمىگــەن‬ ‫مەئرۇپقــا ئىتائــەت قىلمامــدۇ؟ ســەلەپلەرنىڭ ئەمىرگــە‬ ‫ئىتائــەت قىلمــاي تەنــە قىلىشــنى نىفاقلىــق‪ ،‬بىدئــەت‬ ‫بىلــەن ســۈپەتلىگەنلىكىنى ئويــاپ باقمامــدۇ؟‬ ‫تەنــە دېگــەن مەئــرۇپ بىلــەن نەســىھەت قىلماســلىق‪،‬‬ ‫مۇنكەرنــى ئىنــكار قىلماســلىقتۇر‪ .‬بەلكــى تېخــى ئەمىرنىــڭ‬ ‫ياخشــىلىقنى يوشــۇرۇپ ئۇنىڭغــا نائىنســاپلىق قىلىشــتۇر‪.‬‬ ‫نەپســىنىڭ كەينىگــە كىرگــەن كىشــىلەر چۈشــەنگەندەك‪،‬‬ ‫تەنــە قىلىــش‪ ،‬غەيــۋەت قىلىــش‪ ،‬ھەقنــى دېگەنلىــك ۋە‬ ‫بۆلگۈنچىلىــك قىلىــش‪ ،‬زۇلۇمنــى ئاشــكارىالش بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫كىشــىلەر رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئەمىرلــەر ھەققىــدە ســەۋر‬ ‫قىلىــش توغرىســىدىكى ۋەســىيىتىنى ئىنچىكــە تەپەككــۇر‬ ‫قىلمامــدۇ؟!‬

‫ۋەكىللــەر ھەيئىتىنىــڭ بــۇ ئۇقتۇرىشــى‪ ،‬ئۇمۇمــى‬ ‫مۇســۇلمانالرنى ئىــش ئىگىلىرىگــە نەســىھەت قىلىشــتا‬ ‫ئەھلــى ســۈننەت مەنھىجىنــى تۇتۇشــقا‪ ،‬ئىــش ئىگىلىرىدىن‬ ‫بىــرەر خاتالىــق ياكــى ســەۋەنلىك ســادىر بولســا‬ ‫مۇجاھىــدالر ئارىســىدا يايىدىغــان‪ ،‬دىــن دۈشــمەنلىرىگە‬ ‫قارشــى ئۇرۇشــتا مۇســۇلمانالرنى سۇسالشــتۇرىدىغان ۋە‬ ‫مۇســۇلمان قۇشــۇننى ياردەمســىز تاشــاپ قۇيىدىغــان‪،‬‬ ‫مۇشــرىكالرغا تايىنىشــقا چاقىرىدىغــان‪ ،‬ئىســاھ قىلىــش‪،‬‬ ‫ســۈننەتكە ئەھمىيــەت بېرىــش ۋە ئۈممەتنــى قوغــداش‬ ‫نامىــدا ئوســمانغا قارشــى چىققــان كىشــىلەرگە ئوخشــاش‬ ‫ئاالھىدە‬

‫‪14‬‬

Rumiyah

15

‫ھەمشىرىلەرگە‬

‫‪16‬‬

‫ئــۇرۇش ۋە پىتنــە ‪ -‬پاســات ۋاقىتلىرىــدا غــەم قايغــۇ‬ ‫كــۆپ بولىــدۇ‪ .‬يۈرەكلــەر ئاغىزغــا قاپلىشــىدۇ‪ .‬ئىمانــى‬ ‫ۋە ئالالھقــا بولغــان ياخشــى گۇمانــى بىلــەن ســابىت‬ ‫تۇرىدىغــان كىشــىلەر بــار‪ .‬دىنىدىــن قايتىــپ ھــاالك‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬قېرىنداشــلىرىنى تاشــاپ خىيانــەت قىلىدىغــان‬ ‫كىشــىلەرمۇ بــار‪ .‬بــۇالر ئــۆزى بىلــەن چەكلىنىــپ‬ ‫قالماســتىن بەلكــى باشــقىالرنىمۇ بــۇ مەغلۇبىيەتكــە‬ ‫تارتىــپ ئەكىرىشــكە ئۇرىنىــدۇ‪ .‬بارچــە مۇســۇلمانالر‬ ‫ئارىســىدا پىتنــە تارقىتىــپ دۈشــمەننىڭ كۈچىنــى چــوڭ‬ ‫كۆرســىتىپ‪ ،‬ئۇالرنــى قورقۇتــۇش ئۈچــۈن ھەرىكــەت‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬مۇســۇلمانالرنى دۈشــمەنگە قارشــى ئۇرۇشــتن‬ ‫توســىدۇ‪.‬‬ ‫مۇناپىقالرنىــڭ بۇنــداق مەشــھۇر ئادىتــى‪ ،‬ئىمانــى‬ ‫ئىنتايىــن ئاجىزلىغــان ئەر‪-‬ئايالالرنىــڭ ئارىســىدا كــەڭ‬ ‫تارقالغــان‪ .‬ئەرلەرنىــڭ ئارىســىدا تارقالغــان پىتنىلىــرى‬ ‫ھەممىگــە مەلــۇم‪ .‬لېكىــن مۇناپىقــار پىتنــە ‪ -‬پاســاتنى‬ ‫ئايالالرنىــڭ ئۆيلىرىىگىچــە ئەكىرىــپ بىلمەســتىن ئــۆز‬ ‫ئۆيىــدە ئەۋالدلىرىغــا تارقاتتــى‪.‬‬ ‫پىتنە ‪ -‬پاسات تارقىتىش‪ ،‬مۇناپىقالرنىڭ ئادىتى‬ ‫ئالــاھ قۇرئاننىــڭ كــۆپ ئورۇنــدا پىتنــە ‪-‬پاســاتنى ۋە‬ ‫ئۇنــى تارقاتقۇچىنــى ئەيىپلىــدى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫«ئالــاھ ئىچىڭالردىكــى باشــقىالرنى (جىھادتىــن)‬ ‫توســقۇچىالرنى ۋە قېرىنداشــلىرىغا (مۇھەممەدنــى ۋە‬ ‫بەزى ئازغۇن ئەخمەقلەر‪ ،‬كۇفر دىيارىغا قايتىپ پىتنە تارقىتىشقا باشلىدى‬

‫‪17‬‬

‫ســاھابىلىرىنى تــەرك ئېتىــپ) بىزنىــڭ قېشــىمىزغا‬ ‫كېلىــڭالر دېگۈچىلەرنــى ئوبــدان بىلىــدۇ‪ ،‬ئــۇالر جەڭگە‬ ‫(رىيــا قىلىــپ) ئاندا ســاندا قاتنىشــىدۇ»‪[ .‬ئەھــزاب ‪18‬‬ ‫ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر مۇناپىقــار‪،‬‬‫(نىفاقتىــن) دىللىرىــدا كېســەل بــارالر‪ ،‬مەدىنىــدە‬ ‫يالغــان خــەۋەر تارقاتقۇچىــار (قىلمىشــلىرىدىن)‬ ‫يانمىســا‪( ،‬ئــى مۇھەممــەد) ئەلۋەتتــە بىــز ســېنى‬ ‫ئۇالرغــا مۇســەللەت قىلىمىــز‪ ،‬ئاندىــن ئــۇالر مەدىنىــدە‬ ‫لەنەتكــە ئۇچرىغــان ھالــدا ســەن بىلــەن ئازغىنــا ۋاقىــت‬ ‫تۇرااليــدۇ (يەنــى ئــۇالر مەدىنىدىــن ســۈرگۈن قىلىنىــپ‬ ‫ھەيــدەپ چىقىرىلىــدۇ‪ ،‬چىقىــپ كېتىشــكە تەييارلىــق‬ ‫قىلىۋېلىــش ئۈچــۈن مەدىنىــدە پەقــەت ئازغىنــا ۋاقىــت‬ ‫تۇرااليــدۇ)‪ .‬ئــۇالر قەيــەردە بايقالســا‪ ،‬شــۇ يــەردە‬ ‫تۇتۇلىــدۇ ۋە ئۆلتۈرۈلىــدۇ»‪[ .‬ئەھــزاب ‪- 61 - 60‬‬ ‫ئايــەت]‪ .‬جەسســاس [قۇرئــان ئەھكاملىــرى] ناملىــق‬ ‫تەپســىرىدە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇئمىنلــەر ئارىســىدا‬ ‫پىتنــە ‪-‬پاســات تارقىتىــپ ئۇالرنــى غــەم ‪-‬قايغۇغــا‬ ‫تاشــاپ ئەزىيــەت بېرىدىغانــار قىلمىشــلىرىنى‬ ‫ئۈزلىكســىز داۋامالشتۇرســا‪ ،‬ئەدەپلەشــكە اليىــق‬ ‫بولىدىغانلىقىغــا بــۇ ئايــەت دەلىــل بۇلىــدۇ‪ .‬مۇناپىقــار‪،‬‬ ‫قەلبىــدە كېســەللىك بــارال ۋە ئىمانــى ئاجىــز ئەقىلســىز‬ ‫كىشــىلەر‪ ،‬مۇشــرىك كاپىرالرنىــڭ مۇســۇلمانالرغا قارشــى‬ ‫توپالشــقانلىقىنى زور ئىــش دەپ قــاراپ مۇســۇلمانالر‬ ‫ئارىســىدا پىتنــە ‪-‬پاســات تارقىتىــپ دۈشــمەندىن‬ ‫قورقىتىــدۇ‪ .‬مانــا بــۇالر ھەققىــدە ئالــاھ بــۇ ئايەتنــى‬

‫پىدائىي ئەبۇ ئۆمەر مەسالۋى ئايالىغا ئاخىرقى قېتىم سابىت تۇرۇڭ دەپ ۋەسىيەت قىلدى‬

‫نازىــل قىلــدى‪ .‬ئەگــەر ئــۇالر بــۇ رەزىــل قىلمىشــىدىن‬ ‫توختىمىســا‪ ،‬ئۇالرنــى ئۆلتۇرۇشــكە بۇيرىــدى‪ .‬بــۇ‬ ‫ئالالھنىــڭ ســۈننىتى‪ .‬مۇجاھىتالرنــى پىتنــە ‪-‬پاســات‬ ‫تارقاتقۇچىالرغــا ئارلىشىشــتىن ئاگاھالنــدۇردى‪،‬‬ ‫چۈنكــى بــۇالر رەزىــل ســۆزلىرى بىلــەن مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫ســەپلىرىدە بۆلگۈنچىلىــك پەيــدا قىلىــدۇ»‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر ئــۇالر ســىلەر بىلەن‬ ‫بىرلىكتــە چىققــان بولســا‪ ،‬ئــاراڭالردا پەقــەت پىتنــە‬ ‫پاســاتنى كۆپەيتەتتــى‪ ،‬ئاراڭالرغــا بۆلگۈنچىلىك ســېلىش‬ ‫ئۈچــۈن چوقــۇم ســۇخەنچىلىك بىلــەن شــۇغۇللىناتتى‪.‬‬ ‫ئــاراڭالردا ئــۇالر ئۈچــۈن تىــڭ تىڭاليدىغانــار بــار‪،‬‬ ‫ئالــاھ زالىمالرنــى (يەنــى مۇناپىقالرنىــڭ ئىچــى‬ ‫تېشــىنى) ئوبــدان بىلگۈچىــدۇر»‪[ .‬تەۋبــە‪- 47‬ئايەت]‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئىســھاق ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بىــر تۈركــۈم‬ ‫مۇناپىقــار تەبۇكقــا كېتىۋاتقــان رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە‬ ‫ئىشــارەت قىلىــپ‪ ،‬مۇئمىنلەرنــى قورقۇتــۇش ئۈچــۈن‬ ‫بىــر بىرىگــە «ســىلەر بەنــى ئەســفەرگە ئــۇرۇش‬ ‫قىلىشــنى ئەرەبلەرنىــڭ بىــر بىرىگــە ئــۇرۇش قىلغانغــا‬ ‫ئوخشــاش بولىــدۇ دەپ ئويالمســىلەر؟ ئەتــە ســىلەرنى‬ ‫ئارغامچــا بىلــەن بىــر بىرىڭالرغــا باغالنغــان ھالەتتــە‬ ‫ئۇچۇرتىمىــز» دېيىشــتى‪.‬‬ ‫مۇئمىن ئايالنىڭ قالقىنى‪ ،‬ئالالھنىڭ ۋەدىسىگە‬ ‫ۋە تەقدىرىگە چىن ئىشىنىش‬ ‫بــۇ مەســىلىدە ئــەر ‪ -‬ئايالالرنىــڭ ھۆكمــى‬ ‫ئوخشــاش‪ .‬مۇســۇلمان ئايــال ئۆيىــدە ياكــى مۇســۇلمانالر‬ ‫ئارىســىدا بــۇ پىتنــە – پاســاتنى تارقاتقــان بولســا‪،‬‬

‫دەرھــال ئالالھقــا تەۋبــە قىلىشــى‪ ،‬تەقدىرگــە بولغــان‬ ‫ئىمانىنــى ئىســاھ قىلىشــى كېــرەك‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئېيتقىنكــى‪« ،‬بىزگــە پەقــەت ئالالھنىــڭ‬ ‫تەقدىــر قىلغــان نەرسىســى يېتىــدۇ‪ ،‬ئــۇ بىزنىــڭ‬ ‫مەدەتكارىمىــزدۇر‪ .‬مۇئمىنلــەر ئالالھقــا تەۋەككــۈل‬ ‫قىلســۇن (يەنــى مۇئمىنلــەر ھەممــە ئىشــنى‬ ‫ئالالھقــا تاپشۇرســۇن‪ ،‬ئۇندىــن باشــقا ھېــچ كىشــىگە‬ ‫يۆلەنمىســۇن)»‪[ .‬تەۋبــە ‪ - 51‬ئايــەت]‪ .‬ئابدولــاھ‬ ‫ئىبنــى ئاببــاس ‪ ‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئۇلىغىنىــڭ‬ ‫ئارقىســىغا مىنىۋالغانــدا‪« :‬ئــەي غــۇالم! ســاڭا بىرقانچــە‬ ‫ســۆزنى ئۈگىتىــپ قويــاي‪ ،‬ئالالھنــى ئەســلىگىن‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ســېنىمۇ ئەســلەيدۇ‪ .‬ئالالھنــى ئەسلىســەڭ ئالدىڭــدا‬ ‫تاپااليســەن‪ .‬بىــرە نەرســە سورســاڭ‪ ،‬ئالالھدىــن‬ ‫ســورىغىن‪ .‬يــاردەم تەلــەپ قىلســاڭ‪ ،‬ئالالھدىــن تەلــەپ‬ ‫قىلغىــن‪ .‬شــۇنى بىلگىنكــى‪ ،‬ســاڭا پايــدا يەتكــۈزۈش‬ ‫ئۈچــۈن پۈتــۈن ئۈممــەت يىغىلســىمۇ‪ ،‬ئالــاھ تەقدىــر‬ ‫قىلغاننــى يەتكۈزەلەيــدۇ‪ .‬زىيــان يەتكــۈزۈش ئۈچــۈن‬ ‫پۈتــۈن كىشــىلەر يىغىلســىمۇ‪ ،‬ئالــاھ پۈتكــەن نەرســېنى‬ ‫يەتكۈزەلەيــدۇ‪ .‬قەلــەم كۆتۈرۈلــۈپ كەتتــى‪ ،‬ســەھىپىلەر‬ ‫قــۇرۇپ كەتتــى» دېــدى»‪[ .‬ئەھمــەد ۋە تىرمىــزى‬ ‫رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫كاپىــرالر پۈتــۈن كــۈچ ‪ -‬قۇۋۋىتىنــى توپــاپ بىزگــە‬ ‫قارشــى كەلگەنــدە‪ ،‬مۇســۇلمان ئايــال پىتنــە ‪ -‬پاســات‬ ‫تارقاتقۇچىالرنىــڭ ســۆزلىرىنى ئــاڭالپ قالســا‪ ،‬ئەينــى‬ ‫ۋاقىتتىكــى رۇمنىــڭ زور قۇشــۇنى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە‬ ‫ۋە ســاھابىلەرگە قارشــى كەلگەنــدە‪ ،‬ئــۇالر ھەققىــدە‬ ‫نازىــل بولغــان ئالالھنىــڭ مۇنــۇ ســۆزىنى ئەســلەپ‬ ‫تۇرىشــى الزىــم‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬مۇشــرىكالر‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬

‫‪18‬‬

‫تەرەپــدارى بولغــان) ئادەملــەر ئۇالرغــا‪« :‬شۈبھىســىزكى‪ ،‬مەھــرۇم قويغانــدا‪ ،‬ئــۇ مــال دۇنياســىنى مــاڭا بــەردى»‪.‬‬ ‫كىشــىلەر (يەنــى قۇرەيشــلەر) ســىلەرگە قارشــى [ئىمــام ئەھمــەت رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫قوشــۇن توپلىــدى‪ ،‬ئۇالردىــن قورقــۇڭالر» دېــدى‪ .‬بــۇ‬ ‫ســۆز ئۇالرنىــڭ ئىمانىنــى كۈچەيتتــى‪ .‬ئــۇالر‪« :‬بىزگــە ئەبۇ بەكىرنىڭ قىزى ئەسما ئوغلىنى سەۋر قىلىپ‬ ‫ئالــاھ كۇپايــە‪ ،‬ئالــاھ نېمىدېگــەن ياخشــى ھامىــي!»‬ ‫ئۆلۈمگە ئىتتىرىدۇ‬ ‫دېــدى‪ .‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ نېمىتــى ۋە پەزلــى بىلــەن‬ ‫قايتىــپ كەلــدى‪ ،‬ھېچقانــداق زىيــان زەخمەتكــە‬ ‫ئابدۇلــاھ‬ ‫خەلىپىســى‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫ئۇچرىمىــدى‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ رازىلىقىنــى ئىزدىــدى‪ .‬ئىبنــى زۇبەيىرنــى مەككىــدە ھەججــاج ســەقەپى‬ ‫ئالــاھ ئۇلــۇغ پــەزل ئىگىســىدۇر‪ .‬ئەنــە شــۇ شــەيتان قوماندانلىكىدىكــى باغىيــار مۇھاســىرگە ئېلىــپ‪،‬‬ ‫ئــۆز دوســتلىرىنى (يەنــى كۇففارالرنــى) قورقىتىــدۇ‪ .‬ئەزىيىتــى ھەددىدىــن ئاشــقاندا‪ ،‬ئۇالرغــا ئــۇرۇش‬ ‫ئەگــەر مۇئمىــن بولســاڭالر‪ ،‬ئۇالردىــن قورقمــاڭالر‪ ،‬قىلىــش توغرىســىدا ئانىســىغا مەســلىھەت ســېلىپ‪:‬‬ ‫مەندىــن قورقــۇڭالر»‪[ .‬ئــال ئىمــران ‪« - 175 - 173‬كىشــىلەر مېنــى ياردەمســىز تاشــاپ قويــدى‪ ،‬ھەتتــا‬ ‫ئايــەت]‪ .‬مۇســۇلمان ئايالنىــڭ مۇناپىقالرغــا بېرىدىغــان ئەھلــى باللىرىممــۇ شــۇنداق قىلــدى‪ ،‬ئازغىنە ســەۋردىن‬ ‫جاۋابــى مۇنــداق بولىــدۇ‪( :‬حســبنا اللــه ونعــم الوكيــل) باشــقا نەرســە قالمىــدى‪ .‬بۇنىڭغــا قانــداق قارايســەن؟»‬ ‫كاپىرالرنىــڭ كۈچــى قانچىلىــك زور بولســىمۇ‪ ،‬ئالالھنىــڭ دەپ ســورىدى‪ .‬ئــۇ ئوغلىغــا «ئوغلــۇم‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫مۇئمىــن بەندىلىرىگــە بېرىدىغــان نۇســرىتىگە كەســكىن قەســەمكى‪ ،‬ئــۆزۈڭ بىلگىــن‪ ،‬ھەقكــە دەۋەت قىلســاڭ‪،‬‬ ‫ئىشــىنىدۇ‪ .‬پەقــەت رەببىنىــڭ تەقدىــر قىلغىنىــا ھەمراھلىرىــڭ ئۆلــۈپ تۈگىگىچــە ماڭغىــن‪ ،‬ئۇمەييــە‬ ‫بولىدىغانلىقىغــا ئىشــىنىدۇ‪ .‬يەنــە شــەيتاننىڭ ھىيلــە ‪ -‬بالىلىرىغــا بوينىڭنــى ئەگمــە‪ ،‬دۇنيانــى كۆزلىســەڭ‬ ‫مىكــرى ئۇنــى دوســت تۇتقانالرغىــا يىتىدىغانلىقىنــى ۋە يامــان ئادەمســەن‪ ،‬ئۆزۈڭنــى ۋە ھەمراھلىرىڭنــى‬ ‫مۇئمىنلەرگــە يەتمەيدىغانلىقىنــى بىلىــدۇ‪.‬‬ ‫تۈگەشتۈرىســەن‪ .‬ئەگــەر ســەن ھەقتــە بولســاڭ‪،‬‬ ‫ھەمراھلىرىــڭ ئاجىزالشســا‪ ،‬بــۇ دىــن ئەھلىنىــڭ‪،‬‬ ‫مۇئمىنلەرنىڭ ئانىسى رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نى‬ ‫مەردلەرنىــڭ ئىشــى ئەمــەس‪ .‬دۇنيــادا ياشــىغىنىڭدىن‬ ‫سۇباتلىققا ئۈندەيدۇ‬ ‫ئۆلگىنىــڭ ئــەۋزەل» دېــدى‪ .‬مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىــرى‬ ‫ئۇنىڭغــا يېقىلىشــىپ بېشــىغا ســۆيۈپ‪« :‬ئالــاھ‬ ‫مۇجاھىتالرنىــڭ ئانىلىــرى‪ ،‬ھــەدە ‪ -‬ســىڭىللىرى بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬مېنىڭمــۇ پىكرىــم شــۇنداق ئىــدى‪.‬‬ ‫ۋە ئاياللىــرى بــۇ مەجبۇرىيىتىنــى تولــۇق ئۇرۇندىشــى ســېنىڭكىنى ئاڭالشــنى ياخشــى كۆرگــەن ئىدىــم‪.‬‬ ‫كېــرەك‪ .‬ئــۇالر ئــۆز ئۆيىنــى مۇناپىقالرنىــڭ پىتنــە ‪ -‬ســۆزۈڭ ئىرادەمنــى كۈچەيتتــى‪ .‬ئــەي ئانــا! بۈگۈندىــن‬ ‫پاســاتلىرىدىن ھىمايــە قىلىشــى كېــرەك‪ .‬مۇئمىنلەرنىــڭ باشــاپ ئۆلۈمىمنــى كۈتــۈڭ‪ ،‬مېنــى يۇقاتقىنىڭىزدىــن‬ ‫ئانىســى خەدىچــە ‪ ‬نىــڭ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نى ســابىت قايغۇرمــاڭ‪ ،‬مېنــى ئالالھقــا تاپشــۇرۇڭ» دېــدى‪ .‬ئــۇ‬ ‫تۇرۇشــقا ئۈندىگــەن بولــۇپ‪ ،‬مۇئمىــن ئايالــار بۇنــى ئوغلىنىــڭ ســۆزلىرىنى ئاڭالۋېتىــپ‪« :‬ســەۋر قىلغىــن‪،‬‬ ‫ئۈلگــە قىلىشــى كېــرەك‪« .‬جىبرىئىــل تۇنجــى قېتىــم ئالــاھ خالىســا ئاتــاڭ ئەبــۇ بەكىــر‪ ،‬زۇبەيىــر ۋە ئانــاڭ‬ ‫ھىــرا غارىــدا كەلگەنــدە‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئۇنىڭدىــن ســەفىيە بىنتــى مۇتەللىــپ بىلــەن بىرگــە بولىســەن»‬ ‫كەتكەنــدە‪ ،‬خەدىچــە «ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬دېــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ ســېنى ھەرگىــز رەســۋا قىلمايــدۇ‪ ،‬ســىلە ‪-‬‬ ‫مۇئمىــن ئايالنىــڭ ئېــرى بىلــەن بولغان مۇئامىلىســى‪،‬‬ ‫رەھىمنــى ئۈزمەيســەن‪ ،‬موھتاجغــا ۋە يوقســۇلغا يــاردەم ســەفىيەنىڭ ئوغلــى بىلــەن بولغــان مۇئامىلىســىدە‬ ‫قىلىســەن‪ ،‬مېھماننــى ھۆرمــەت قىلىســەن ۋە ھــەق بولىشــى كېــرەك‪ .‬كاپىرالرغــا قارشــى تۇرۇشــتا رەببىنىــڭ‬ ‫ئىگىســىگە يــاردەم قىلىســەن» دېــدى‪[ .‬بىرلىككــە بۇيرىقىنــى ئۇرۇنلىشــى كېــرەك‪.‬‬ ‫كەلگــەن ھەدىــس]‪ .‬خەدىچــە ۋاپــات بولغانغــا قــەدەر‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نــى ســابىت تۇرۇشــقا ئۈندىــدى‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ قەلبىــدە ئۇنىــڭ مۇھەببىتــى‬ ‫چوڭقــۇر ئــورۇن ئالــدى‪ .‬بــۇ ھەقتــە ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«كىشــىلەر مــاڭا كاپىــر بولغانــدا‪ ،‬ئــۇ مــاڭا ئىمــان‬ ‫كەلتــۇردى‪ .‬كىشــىلەر مېنــى يالغانغــا چىقارغانــدا‪،‬‬ ‫مېنــى تەســتىقلىدى‪ .‬كىشــىلەر مېنــى مــال ‪ -‬دۇنيادىــن‬ ‫‪19‬‬

‫بىــز ئالدىنقــى بۆلەكتــە راپىزىالرنىــڭ ئاتالمىــش‬ ‫باتىــل ئىالھــى ئىماملىــق پەلسەپىســى ئاساســىدا‬ ‫پەيــدا بولغــان دىــن ھەققىــدە قىســقىغىنا ئۈزۈنــدە‬ ‫كەلتۈرگــەن ئىــدۇق‪« .‬ۋەســىيەت‪ ،‬بەلگىلــەش‪ ،‬بەدائ‪.‬‬ ‫دۈشــمەندىن قورقــۇپ ۋاپــات قىلــدۇرۇش‪ ،‬غايىــپ‬ ‫بولــۇش ۋە قايتىــش» ۋە ئۇنىڭدىــن باشــقا بىددىئــەت‬ ‫خۇراپــات پەلســەپىلىرىنى ئوتتۇرىغــا قويــدۇق‪.‬‬ ‫ئەمــدى راپىزىالرنىــڭ ئىســام دۆلىتــى قــۇرۇش‬ ‫ئۈچــۈن شــەرت قىلغــان ئىالھــى ئىمام پەلسەپىســىنى‬ ‫ئويناشــقا قانــداق مەجبــۇر بولغانلىقىنــى بايــان قىلىــپ‬

‫ئۆتىمىــز‪ .‬ئۆزلىرىنىــڭ بۇرۇنقــى ئەقىدىســىنى بۇزغــان‪،‬‬ ‫ھازىرقــى مۇشــرىك ئىــران دۆلىتــى تۇتــۇپ ماڭغــان‬ ‫ۋە بــۇ ئەقىدىنــى پۈتــۈن مۇســۇلمان دىيارلىرىغــا‬ ‫ئومۇمالشــتۇرۇش ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىۋاتقــان‬ ‫«پىقھــى ھاكىمىيىتــى» پەلسەپىســىنى قانــداق پەيدا‬ ‫قىلغانلىقىنــى بايــان قىلىمىــز‪.‬‬ ‫راپىزىــار «دىــن ئالالھنىــڭ ئەلچىســى مۇھەممــەد‬ ‫‪ ‬گــە ئاســماندىن ۋەھىــي قىلىنغــان‪ .‬ۋەھىينــى‬ ‫كىشــىلەر ســەھىپىلەرگە يېزىــپ كىشــىلەر ئارىســىدا‬ ‫تارقىتىشــتىن بــۇرۇن ئەلــى ۋە ئۇنىــڭ ئەۋالدلىــرى‬ ‫ماقالە‬

‫‪20‬‬

‫ھەسەن ئەسكەرىنىڭ شېركى ئىبادەتخانىسىغا مۇجاھىدالر زەربە بەرگەندىن كېيىن‬

‫بــۇ دىننــى كىشــىلەرگە يەتكۈزگــەن ۋە تارقاتقــان‪.‬‬ ‫كۆپلىگــەن تەتقىقاتچىــار بــۇ دىننــى ئەلىنىــڭ‬ ‫ئەۋالدلىرىدىــن چىققــان پــاك ئىمامــار ئۆلگەندىــن‬ ‫كېيىــن ۋە ئــۇالر غايىــب بولغاندىــن كېيىــن راپىــزى‬ ‫ئالىملىرىنىــڭ توپلىغانلىقىنــى ئېنىقــاپ چىقتــى»‬ ‫دەپ داۋا قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫راپىزىــار ئىمامنىــڭ پــاك بولۇشــى ۋە شــۇنىڭغا‬ ‫بەلگىلەنگــەن بولۇشــىنى شــەرت قىلىــش بىلەنــا‬ ‫كۇپايىلەنمەســتىن بەلكــى ئەبــۇ بەكىــر تەرىپىدىــن‬ ‫بارلىــق خەلىفىلەرنىــڭ شــەرىئىتى بۇزۇلغانىقىنــى‪،‬‬ ‫شــۇڭا ئۇالرغــا قارشــى چىقىشــنى ۋە ئۇالرنــى كاپىرغــا‬ ‫چىقىرىشــنى توغــرا دەپ دەۋا قىلىــدۇ‪ .‬بەلكــى‬ ‫بارلىــق مۇســۇلمانالرنى ئۆزلىرىنىــڭ دىنىغــا كىرىــپ‬ ‫ئىماملىرىغــا بەيئــەت بېرىشــكە ۋە راپىــزى دىنىغــا‬ ‫كىرىشــكە چاقىرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ باشــلىغان ئــەڭ مۇھىــم تېمىســى‬ ‫ئىماملىــق بولــۇپ‪ ،‬ئــۇالر بۇنــى دىننىــڭ ئەســلى‬ ‫يىلتىــزى دەيدىغــان بولــۇپ‪« ،‬كىمكــى ئــۆز‬ ‫دەۋرىدىكــى ئىمامنــى تۇنۇمىســا ۋە بەيئەت بەرمىســە‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ ئىمانــى يــوق» دەپ ئىتىقــاد قىلىــدۇ‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ئــۇالر ئارىســىدا ئىمامنــى بەلگىلەشــتە ئىختىــاپ‬ ‫قىلىشــىۋاتقان مەزگىلــدە ئۆلگــەن بــەزى ئىماملىرىنىڭ‬ ‫ئىمانــى ھەققىــدە دەتــاالش قىلــدى‪.‬‬ ‫‪21‬‬

‫ئۇالرنىــڭ دىنىغــا ئەگەشــكۈچىلەر كۆپ ســىقىلىپ‪،‬‬ ‫ئىمامغــا باغالنغــان ھۆكــۈم‪ ،‬ھــەد يۈرگــۈزۈش‪،‬‬ ‫ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىــق توســۇش‪ ،‬جىھــاد‪،‬‬ ‫جۈمــە نامىــزى ۋە ئۇنىڭدىن باشــقا بارلىق ئىشــارنىڭ‬ ‫توختــاپ قالغانلىقىنــى‪ ،‬ئەممــا بۇنــى پەقــەت ئىمــام‬ ‫بولغــان كىشــىال قىلىشــى توغــرا بولىــدۇ دەپ قارىــدى‪.‬‬ ‫ئۆزلىرىگــە (جــور) ئىماملىــرى دېيىلىدىغــان كىشــىلەر‬ ‫ھۆكــۈم ئېلىــپ بېرىشــنى ياكــى ئۇالرنىــڭ كەينىــدە‬ ‫ئــۇرۇش قىلىشــنى ياكــى ئۇالرنىــڭ كەينىــدە جۈمــە‬ ‫نامىــزى ئوقۇشــنى ياكــى ئۇالرغــا زاكات بېرىشــنى‬ ‫ھــارام قىلــدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ خۇراپاتلىــرى شــۇ دەرىجىگــە يەتتىكــى‪،‬‬ ‫ئەگەشــكۈچىلىرىنى قۇرئاندىــن ياكــى رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬نىــڭ ســۈننىتىدىن بىۋاســىتە دەلىــل ئېلىشــنى‬ ‫چەكلىــدى‪ .‬ھۆكۈملەرنــى پەقــەت ئىمامــار ئارقىلىــق‬ ‫ئېلىشــنى بەلگىلىــدى‪ .‬ئــۇالر ئىماملىرىنىــڭ‬ ‫ســۆزلىرىنى قۇرئــان بىلــەن ئوخشــاش ســۆزلىگۈچى‬ ‫قۇرئــان دەپ دەۋا قىلىشــتى‪ .‬ئاندىــن كېيىــن تېخىمــۇ‬ ‫ھەددىدىــن ئېشــىپ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ۋاپاتــى‬ ‫بىلــەن دىننىــڭ مۇكەممــەل بولغانلىقىنــى رەت قىلىــپ‬ ‫«رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ھايــات ۋاقتىــدا ئاشــكارا بولمىغــان‬ ‫ئەھكامالرنىــڭ كۆپىنچىســى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ‬ ‫ئائىلىســىدىكىلەر يولغــا قويىــدۇ‪ ،‬ئىمامالرنىــڭ ســۆز‪-‬‬

‫ھەرىكەتلىرىنىــڭ ھەممىســى دىنغــا تــەۋە بولىــدۇ ۋە‬ ‫ئىمــام پەقــەت نەبــەۋى ئىلىمغــا ۋارىســلىق قىلىــدۇ»‬ ‫دەپ دەۋا قىلــدى‪ .‬بەلكــى ئۇنىڭدىــن كېيىــن تېخىمــۇ‬ ‫ھەددىدىــن ئېشــىپ ئىماملىرىغــا ئالالھدىــن ۋەھىــي‬ ‫كېلىدىغانلىقىنــى ۋە ئۇالرنىــڭ ســۆزلىرىنىڭ ۋەھىــي‬ ‫ئىكەنلىكىنــى دەۋا قىلــدى‪ .‬بــۇالر شــۇ ســۆزلىرىنى‬ ‫پىقھىــدا «ســۈننەت»‬ ‫دەپ ئاتىــدى‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ئــۇالر دىنــدا ئىجتىھاتنى‬ ‫ئــۇالر‬ ‫چەكلىــدى‪.‬‬ ‫ئىمامدىــن باشــقىالرنى‬ ‫«ئالــاھ نازىــل قىلغــان‬ ‫شــەرىئەتتىن باشــقا‬ ‫قانــۇن بىلــەن ھۆكــۈم‬ ‫قىلغۇچــى ۋە قانــۇن‬ ‫تۈزگۈچــى تاغــۇت» دەپ‬ ‫قارىــدى‪.‬‬ ‫كىتــاب‬ ‫ئــۇالر‬ ‫تنى‬ ‫ننە‬ ‫ســۈ‬ ‫ئىماملىرىنىــڭ ســۆزلىرى‬ ‫ۋە يالغــان ۋەھىــي‬ ‫بىلــەن تەپســىر قىلىــش‬ ‫بىلەنــا چەكلىنىــپ‬ ‫راپىزى تاغۇتلىرى ئەگەشكۈچىلىرىگە شېرىكنى ئۆگىتىۋاتىدۇ‬ ‫قالماســتىن‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫تىللىــرى‬ ‫نېجىــس‬ ‫ئايەتلەرگــە يالغــان چاپالشــقىچە ســۇزۇلدى‪ .‬جەئفــەر بوغــۇزالش‪ ،‬نەزىــر قىلىــش ۋە ئۇالرنىــڭ قەبرىلىرىنــى‬ ‫ســادىقنىڭ «ئومۇمغــا خىــاپ كەلمىگــەن ســۆز ئۇلۇغــاش ئارقىلىــق كىشــىلەرنىڭ مــال دۇنياســىنىمۇ‬ ‫توغرىــدۇر» دېگــەن ســۆزىگە ئاساســەن ســۈننەت كونتــرول قىلــدى‪ .‬مال‪-‬دۇنيــا ۋە ئەۋالدلىــرى بولۇشــنى‬ ‫شــۇالرنىڭ مەزھىپىگــە مۇۋاپىــق بولغانــدا توغــرا ياكــى كېســەلدىن شــىپا تېپىشــنى ئىماملىــرى‬ ‫بولــدى‪ .‬ئومۇمنــى ئەھلــى ســۈننەت ۋەلجامائــەت دەپ تەرىپىدىــن بولــدى دەپ قارىــدى‪ .‬ئــۇالر پۈتــۈن‬ ‫قارىــدى‪ .‬ھەتتــا «قۇرئاننــى ســاھابىلەر ئۆزگەرتكــەن‪ ،‬ھاياتلىقــى شــۇ مەزھــەب رامكىســى ئىچىــدە بولىــدۇ‬ ‫ئۇنىڭدىكــى ئەلىنىــڭ ئىماملىقىغــا دەلىــل بولىدىغــان دەپ دەۋا قىلــدى‪.‬‬ ‫ئوچــۇق ئايەتلەرنــى ئۆچۈرۈۋەتكــەن ۋە ئەبــۇ بەكىــر‪،‬‬ ‫ئۆمــەر‪ ،‬بەنــى ئۇمەييــە‪ ،‬ئۆزىنىــڭ باتىــل مەزھىپىــدە‬ ‫ئىالھى ئىمامەتچىلىكتىن ئىمامنىڭ‬ ‫ۋە راپىــزى دىنىــدا بولمىغــان كىشــىلەرگە لەنــەت‬ ‫ۋەكىللىكىگىچە‬ ‫ئوقۇغــان ئايەتلەرنــى يــوق قىلغــان» دەپ قۇرئاننــى‬ ‫يالغانغــا چىقــاردى‪ .‬ئــۇالر كىشــىلەرنىڭ قوللىرىــدا يوق‬ ‫راپىزىــار ئىمــام مەسىلىســىدە ئەســىرلەردىن بېرى‬ ‫قۇرئاننــى ئىماملىرىغــا نىســبەت بــەردى‪ .‬نەتىجىــدە دىنىنــى ئۆزگەرتىشــتىن ھېــچ ھايــا قىلمىــدى‪ .‬لېكىن‬ ‫قۇرئــان ســۈننەتنى ئۆزگەرتىــپ تەپســىر قىلىشــنى ئۇالرنىــڭ بېســىپ ئۆتكــەن ئــەڭ قىيىــن ئۆتكىلــى‪،‬‬ ‫راســت دەپ تۇرۇۋالغاندىــن كېيىــن ئىماملىرىغــا ۋەھىي‬ ‫كەلگەنلىكىنــى راســت دەپ دەۋا قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىمــام كىشــىلەرنىڭ دىنىنــى كونتــرول قىلىپــا‬ ‫قالماســتىن بەلكــى ئەگەشــكۈچىلىرى ئارىســىدا‬ ‫قۇلچىلىــق‪ ،‬شــېرىكىنى تارقىتىــش‪ ،‬ئىماملىرىغــا‬ ‫يــاردەم بېرىشــكە قولالشــقا قىزىقتــۇرۇش‪ ،‬ئۇالرغــا مال‬

‫ماقالە‬

‫‪22‬‬

‫‪-11‬ئىمــام ھەســەن ئەســكىرى ئىبنــى ئەلــى‬ ‫ھادىنىــڭ ۋاپاتــى ئىــدى‪ .‬ئــۇ ھىجىرىيــە ئۈچىنچــى‬ ‫يىلىنىــڭ يېرىمىــدا ۋاپــات بولغــان بولــۇپ‪ ،‬ئــۇ ئۆزىدىن‬ ‫كېيىــن ئىمــام قالدۇرمىغــان ئىــدى‪ .‬شــۇنىڭ بىلــەن‬ ‫ئــۇالر ھەســەن ئەســكەرىنىڭ بالىســىنىڭ تۇغۇلــۇش‬ ‫قىسسىســىنى ئويــدۇرۇپ چىقىــپ «ئانىســى ئــۇ‬ ‫بالىنــى چــوڭ بولغىچــە ھاكىمالردىــن ھىمايــە قىلىش‬ ‫ئۈچــۈن يوشــۇرۇپ قويغــان» دەپ دەۋا قىلــدى‪.‬‬ ‫ئاندىــن كېيىــن يەنــە بــۇ قىسسىســىنى ئۆزگەرتىــپ‬ ‫«دۈشــمەنلىرى بــۇ بالىغــا ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬شــۇڭا‬ ‫ئانىســى ئۇنــى ئىراقنىــڭ ســامرا شــەھىرىدىكى غارغــا‬ ‫يوشــۇرۇپ قويــدى» دېيىشــتى‪.‬‬ ‫بــۇ قىسســىنىڭ ۋاقتــى ئۆتكەنســېرى‬ ‫ئەگەشــكۈچىلىرى ئىمــام ھەققىــدە كــۆپ ســوئال‬ ‫سوراشــقا باشــلىدى‪ ،‬ئۇنىڭدىــن دىــن ئۆگىنىشــنى‬ ‫تەلــەپ قىلــدى‪ .‬يالغانچــى دەججالــار «ئۇنىــڭ‬ ‫كىشــىلەردىن مەخپىــي يۈرىدىغانلىقى‪ ،‬كىشــىلەر ئۇنى‬ ‫كۆرەلمەيدىغانلىقــى‪ ،‬ئۇنــى پەقــەت ئۇنىــڭ ۋەكىلــى‬ ‫ئوســمان ئىبنــى ســەئىد ئۆمــەرال بىلىدىغانلىقىنــى‬ ‫ۋە ئىمــام كىشــىلەرگە شــۇ ئارقىلىــق رىســالە‬ ‫چىقىرىدىغانلىقىنــى» دەۋا قىلــدى‪ .‬ئوســمان «ئۇنىــڭ‬ ‫مەھــدى ئىكەنلىكىنــى‪ ،‬كىشــىلەرنىڭ ســوئالىغا‬ ‫جــاۋاب بېرىشــكە ۋە ئىمامنىــڭ ئىلىمىنــى كىشــىلەرگە‬ ‫يەتكۈزۈشــكە ئۆزىنــى ۋەكىــل قىلغانلىقــى» دەۋا‬ ‫قىلــدى‪.‬‬ ‫‪-12‬ئىمــام ھەســەن ئەســكەرىنىڭ ئوغلــى‬ ‫مۇھەممــەد مەھدىنىــڭ ۋەكىللىــرى چىقىشــى بىلــەن‬ ‫راپىزىالرنىــڭ ئاشــكارا ئىمــام دەۋرى ئاخىرلىشــىپ‬ ‫غايىــب ئىمــام دەۋرى باشــاندى‪ .‬ئىمامنىــڭ ئورنىــدا‬ ‫تۇرىدىغــان راپىــزى تاغۇتلىرىنىــڭ بــۇزۇق پەلسەپىســى‬ ‫ۋە ئەقىدىســىنى ھىمايــە قىلىدىغــان ئىمامنىــڭ‬ ‫ئاشــكارا ۋەكىللىــرى بولغانلىقــى ئۈچــۈن بــۇ دەۋرىنــى‬ ‫«كىچىــك غايىــب بولــۇش» باســقۇچى دەپ ئاتىــدى‪.‬‬ ‫كىچىــك غايىــب بولــۇش دەۋرى ‪ 70‬يىــل‬ ‫داۋامالشــتى‪ .‬بــۇ دەۋردە تــۆت ۋەكىــل ئوتتۇرىغــا‬ ‫چىققــان بولــۇپ‪ ،‬ئۆمەرىدىــن كېيىــن بۇالرنىــڭ ئــەڭ‬ ‫گەۋدىلىــك بولغىنــى ئۇنىــڭ ئوغلــى مۇھەممــەد‬ ‫(ئىمامنىــڭ ۋەكىللىكىمــۇ ئىمــام مەنســىبىگە‬ ‫ئوخشــاش ۋارىســلىققا ئايالنغــان) ئىــدى‪ .‬ئۇنىــڭ‬ ‫‪23‬‬

‫ۋەكىللىكــى ‪ 40‬يىــل داۋامالشــقان بولــۇپ‪ ،‬ئۇنىڭدىــن‬ ‫كېيىــن ھۇســەيىن نەۋبەختــى ئاندىــن كېيىــن ئەلــى‬ ‫مەســىيرى بولــدى‪ ،‬بــۇ باســقۇچ ھىجىرىيــە ‪-329‬‬ ‫يىلــى ئۇنىــڭ ۋاپاتــى بىلــەن ئاخىرالشــتى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ئۇنىــڭ ۋاپاتــى بىلــەن «كىچىــك غايىــب بولۇشــنىڭ‬ ‫يالغانلىقــى‪ ،‬ئىمامنىــڭ يوشــۇرۇنغان جايــدا بارلىقــى‬ ‫ۋە ئۆمەرنىــڭ ۋاپاتــى بىلــەن ھېــچ كىشــىنىڭ ئۇنــى‬ ‫كۆرمىگەنلىكىنــى» دەۋا قىلىشــتى‪.‬‬ ‫راپىزىــار بــۇ ئىشــنىڭ ماھىيىتىنــى چوڭقــۇرالپ‬ ‫تەكشۈرۈشــتىن ياكــى ئىمامنىــڭ ئورنىنــى ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫ئاشــكارا بولىدىغــان ۋاقتى ھەققىدە ســۇئال سوراشــتىن‬ ‫چەكلــەش ئۈچــۈن «چــوڭ غايىــب بولــۇش» دەۋرى‬ ‫باشــاندى‪ .‬بــۇ بىزنىــڭ دەۋرىمىزگىچــە داۋامالشــقان‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئىمــام ئاشــكارا بولمــاي ‪( 1000‬مىــڭ)‬ ‫يىلدىــن بېــرى راپىزىــار شــۇنداق ياشــىۋاتىدۇ‪.‬‬ ‫راپىــزى ئالىملىــرى ئىماملىــرى نامىــدا ھەدىســلەرنى‬ ‫توقۇشــقا باشــلىدى‪ .‬مەســىلىنى ھــەل قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن «غايىــب بولــۇش» ئېزىتقۇلىرىدىــن چىقىــپ‬ ‫كېتىشــكە كــۆپ تىرىشــتى‪ .‬شەكســىزكى ئىراندىكــى‬ ‫راپىــزى پىقھــى ھاكىمىيىتــى بۇنىــڭ ئــەڭ يۇقىــرى‬ ‫تەرەققىياتــى بولــدى‪ .‬شــۇڭا بىــز ئۇالرنىــڭ «ئاشــكارا‬ ‫بولــۇش دەۋرى» ھەققىــدە كــۆپ ســۆزلىگەنلىكىنى‬ ‫ئۇچرىتىمىــز‪ .‬ئــۇالر بــۇ ئارقىلىــق ئادىــل ئىســام‬ ‫دۆلىتىنــى قۇرىدىغــان‪ ،‬ئەھلــى بېيت دۈشــمەنلىرىدىن‬ ‫ئىنتىقــام ئالىدىغــان ۋە زېمىننــى كۇفــر قاپلىغانــدەك‬ ‫ئادالەتكــە تولدۇرىدىغــان ئــۇزۇن مــۇددەت كۈتكــەن‬ ‫مەھدىنىــڭ چىقىشــنى مەقســەت قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئازغۇنلىقتىكى مىڭ يىل‬ ‫راپىــزى تاغۇتلىــرى يامــان ھالغــا چۈشــتى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫مۇســۇلمانالر ئۈچــۈن ســايالنغان «ئىالھــى ئىمــام»‬ ‫نىــڭ قاپقىنىغــا چۈشــتى‪ .‬ئــۇالر ئۇزۇندىــن بېــرى‬ ‫كىشــىلەرنى باغــاپ كەلگــەن كويزا‪-‬كىشــەنلەردىن‬ ‫پۇت‪-‬قوللىــرى ئاجرىغانــدەك ھېــس قىلــدى‪ .‬چۈنكــى‬ ‫ئــۇالر بەلگىلىمــە ئوتتۇرىغــا قۇيــۇش‪ ،‬ئىجتىھــات‬ ‫قىلىــش‪ ،‬ھۆكــۈم قىلىــش‪ ،‬جــازا ئىجــرا قىلىــش‪،‬‬ ‫ئــۇرۇش قىلىــش‪ ،‬بەشــتىن بىــر مالنى‪ ،‬زاكاتنــى ئېلىش‬ ‫ۋە باشــقا ئىشــار ئىمامغىــا خــاس دەپ قارايتتــى‪.‬‬

‫ئــۇالر ھەرقانــداق كىشــىنىڭ بۇ ئىشــارنى قىلىشــىنى‬ ‫چەكلەيتتــى‪ .‬چۈنكــى ‪ 12‬ئىمــام ئاخىرالشــقان‬ ‫شــۇنداقال ئىمامنىــڭ ۋەكىلىنــى دەۋا قىلىــش قىيىــن‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئىماملىــق ســاالھىيىتىگە ئىگــە ئىكەنلىكىنــى‬ ‫ۋە مالىيــە يىغىشــقا ھەقلىــق ئىكەنلىكىنــى دەۋا‬ ‫قىلىدىغانــار (ھەقىقەتــەن راپىزىــار قوبــۇل قىلغــان‬ ‫تــۆت ۋەكىــل ئىمــام دەۋرىــدە ‪ 30‬دىــن كــۆپ ۋەكىــل‬ ‫مەيدانغــا چىقتــى‪ .‬ئۇالر غايىــب ئىمام نامىدا بەشــتىن‬ ‫بىــر مالنــى ۋە زاكاتالرنــى يىغقــان ئىــدى) كــۆپ‬ ‫چىقتــى‪ .‬بــۇ يــەردە راپىزىالر دىنىنــى داۋامالشــتۇرۇش‬ ‫ۋە ئىالھــى ئىمــام دەۋاســىنى داۋامالشــتۇرۇش ئۈچــۈن‬ ‫يېڭــى مىكىرلــەر بولۇشــى كېــرەك‪.‬‬ ‫راپىزىالرنىــڭ ئەقىدىســى ئۇزۇندىــن بېــرى مانــا‬ ‫مۇشــۇنداق داۋالغــۇپ كەلــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ كۆپىنچىســى‬ ‫پەقــەت ئەپســانە ۋە رىۋايەتلىرىدىال تاپقىلــى بولىدىغان‬ ‫ئىمــام ســەۋەبلىك دىنــى دۇنيــاۋى جەھەتتــە چــوڭ‬ ‫بۇزغۇنچىلىقنــى بايقــاپ بــۇ باتىــل دىندىــن چىقىــپ‬ ‫كەتتــى‪.‬‬ ‫توختاپ تۇرغۇچىالر ۋە ھەرىكەتچىلەر‬ ‫بــۇ مەزگىلدىكــى ئىالھــى ئىمــام پەلسەپىســىنى‬ ‫ئــەڭ مۇھىــم تەرەققىياتــى بولســا‪ ،‬يېڭــى ئويــدۇرۇپ‬ ‫چىققــان پەلســەپى بولــۇپ‪ ،‬ئىككــى ئاساســى‬ ‫نۇقتىــدا دەتــاالش قىلىــپ كېلىۋاتقــان (كۈتــۈش)‬ ‫پەلسەپىســىدۇر‪ .‬بىرىنچىســى؛ غايىــب بولغــان ئىمــام‬ ‫قايتقانغــا قــەدەر توختــاپ تــۇرۇش‪ .‬ئىككىنچىســى؛‬ ‫ئىمامنىــڭ قايتىشــى ئۈچــۈن زۆرۈر شــارائىتالرنى‬ ‫ھازىــرالش ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىــش‪ .‬بــۇ شــۇنىڭ‬ ‫ئۈچۈندۇركــى‪ ،‬تەمكىنلىكنــى ئەمەلگــە ئاشــۇرۇش‪،‬‬ ‫ئىمــام ئاشــكارا بولــۇپ ھاكىــم بولۇشــى ۋە دىننــى‬ ‫ئۈســتۈن قىلىشــى ئۈچــۈن ئىمامنىڭ دۈشــمەنلىرىدىن‬ ‫قورقىدىغــان بارلىــق ســەۋەبلىرىنى يــوق قىلىدىغــان‬ ‫كۈچ‪-‬قۇۋۋەتكــە ئىگــە بولۇشــتۇر‪.‬‬ ‫بىرىنچــى (توختــاپ تــۇرۇش) ئېقىمىدىكىلــەر‬ ‫ئىســام دۆلىتــى قــۇرۇش ئۈچــۈن قىلىنغــان ھەرقانداق‬ ‫ھەرىكەتنــى ۋە بــۇ مەزگىلــدە ئەھلــى بېيتنىــڭ‬ ‫ھاكىمىيىتىنــى قايتــۇرۇش نامــى بىلــەن ھــەر‬ ‫قانــداق كىشــىگە ئەگىشــى ھــارام دەيــدۇ‪ .‬ئــۇالر‬

‫تۆۋەندىكــى ســۆزنى مۇھەممــەد باقىرنىــڭ ســۆزى‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬مەھــدى بايرىقىدىــن بــۇرۇن كۆتۈرۈلگــەن‬ ‫ھەرقانــداق بايراقنىــڭ ئىگىىســى‪ ،‬ئالالھنــى قۇيــۇپ‬ ‫ئىبــادەت قىلىنغــان تاغۇتتــۇر‪ .‬ئىمــام چىقىشــتىن‬ ‫بۇرۇنقــى ھەرقانــداق بەيئــەت‪ ،‬كۇفــر‪ ،‬نىپــاق ۋە يالغان‬ ‫بەيئەتتــۇر»‪.‬‬ ‫(ئىخبــارى) مەنھىجــى ئەھلــى ھەدىســكە‬ ‫يالغاندىــن ئوخشــىۋالغان بــۇ ئېقىمنىــڭ‬ ‫ئەگەشــكۈچىلىرى بىلــەن ئالىملىــرى ئجتىھاتتىــن‬ ‫دوراشــتىن‬ ‫بىلىمســىزلىرى‬ ‫چەكلەيدىغــان‪،‬‬ ‫چەكلەيدىغــان ۋە ھەممىســى ئىمامالردىنــا تەلىــم‬ ‫ئېلىشــقا بۇيرۇدىغــان كىشــىلەر ئارىســىدا يېتەكچىلىك‬ ‫قىلــدى‪ .‬بــۇالر رەســۇلۇلالھگە ۋە ئائىلىســىگە يالغــان‬ ‫چاپــاپ ھەددىدىــن ئاشــتى‪ .‬شــۇنداق دېيىشــكە‬ ‫بولىدۇكــى‪ ،‬راپىــزى دىنىغــا كىرگۈزۈلگــەن يالغانچىلىق‪،‬‬ ‫بىددىئــەت ۋە خۇراپاتــار‪ ،‬ئىســامغا مۇســۇلمانالرغا ۋە‬ ‫قۇرئانغــا قىلىنغــان ئاھانەتلــەر پەقــەت شــۇ (ئىخبــار)‬ ‫نىــڭ قىلمىشــىدۇر‪ .‬بەلكــى بــۇالر نەپســى خاھىشــىغا‬ ‫ۋە ئەقىدىســىگە مــاس كەلگــەن قەدىمكــى تارىــخ‬ ‫يازمىلىرىنــى قايتــا جانالنــدۇردى‪ .‬راپىزىــار ۋە‬ ‫ئۇالرنىــڭ بېشــىدا (ئىخبــارى) الرغــا ئىالھــى ئىمــام‬ ‫ئەقىدىســىگە ئاساســەن مۇشــۇنداق داۋاملىشــىپ‬ ‫مېڭىشــى كۇپايــە قىلماســتىن بەلكــى ئىنســانىيەت‬ ‫تارىخىنــى ئۆزىنىــڭ باتىــل پەلسەپىســىگە مۇۋاپىــق‬ ‫يېڭىدىــن يېزىــپ كەلگۈســى نىشــانلىرىنى بەلگىلــەپ‬ ‫چىقتــى‪.‬‬ ‫مۇشــۇنىڭغا ئاساســەن (توختــاپ تــۇرۇش)‬ ‫ئېقىمىدىكىلــەر بــۇرۇن قۇرۇلغــان راپىــزى دۆلەتلىرىگــە‬ ‫قارشــى مەيدانــدا تــۇرۇپ كەلــدى‪ .‬بــۇالر يەنــە‬ ‫(ۋەســىيەت‪ ،‬بەلگىلــەش‪ ،‬پــاك بولــۇش ۋە كۈتــۈش)‬ ‫پەلســەپىلىرىگە ئاساســەن‪ ،‬گەرچــە راپىــزى دىنىــدا‬ ‫دىيانەتلىــك‪ ،‬مەھدىنىــڭ چىقىشــىغا ئىمانــى بــار‪،‬‬ ‫غايىــب بولغــان ئىمامنــى پاك دېســىمۇ‪ ،‬ئىمام ئاشــكارا‬ ‫بولســا ھاكىمىيەتنــى شــۇنىڭغا تاپشــۇرىدىغانلىقى‬ ‫دەۋا قىلســىمۇ بــۇ ھاكىمــار شــەرتلىرىگە مۇۋاپىــق‬ ‫كەلمىگەنلىكــى ئۈچــۈن ئۇالرغــا قارشــى چىقتــى‪.‬‬ ‫ئەممــا (كۈتــۈش) ئېقىمدىكىلــەر مەھدىنىــڭ‬ ‫چىقىشــىغا ئىمانــى بولســىمۇ ۋە ئىالھــى ئىمــام‬ ‫پەلسەپىســىگە ئىمانــى بولســىمۇ‪ ،‬بۇالرنــى ئۆزىنىــڭ‬ ‫ماقالە‬

‫‪24‬‬

‫ئىران راپىزىلىرىنىڭ پىقھى ۋەكىللىرى‬

‫بىددىئــەت باتىــل خۇراپاتلىرىنىــڭ ئاجىزلىقــى قارشــى‬ ‫ھۆججەتلــەر ئالدىــدا كــۆپ ھالســىراتتى‪ .‬شــۇڭا بــۇالر‬ ‫ئەگەشــكۈچىلىرىنىڭ بېســىمى ئاســتىدا (كۈتــۈش)‬ ‫كىشــەنلىرىنى ئــازاد بولــۇش ئۈچــۈن ھەرىكــەت‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئەقلــى ئازغــۇن مەنھــەج بىلــەن قۇراللىنىــپ‬ ‫(ئەســلىيەتچى) دەپ ئاتالغــان بــۇ تاغۇتــار ئۆزلىرىگــە‬ ‫ئاستا‪-‬ئاســتا ئىجتىھــات قىلىــش‪ ،‬ئەگەشــكۈچى‬ ‫دورىغۇچىالرنــى تۇتــۇش‪ ،‬ئىمــام غايىــب بولغــان‬ ‫ۋاقىتتــا (توختــاپ تــۇرۇش) ئېقىمىدىكىلــەر ئەمەلدىن‬ ‫قالدۇرغــان (جۈمــە نامىــزى‪ ،‬ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ‬ ‫يامانلىــق توســۇش‪ ،‬جىھــاد‪ ،‬جــازا ئىجــرا قىلىــش ۋە‬ ‫دۆلــەت قــۇرۇش) قاتارلىــق ئىبادەتلەرنــى ئەســلىگە‬ ‫كەلتــۈرۈش ئۈچــۈن يــول ئېچىشــقا ھەرىكــەت‬ ‫قىلــدى‪ .‬بۇنىــڭ ھەممىســى ئىســام دىنىغا ئاساســەن‬ ‫بولماســتىن بەلكــى شــۇ راپىــزى دىنىغــا مۇۋاپىــق‬ ‫بولــۇپ كەلــدى‪.‬‬ ‫(پىقھى ۋەكىلى) پەلسەپىسى‬ ‫(ئەســلىيەتچى) تاغۇتلىــرى (ئىالھــى ئىمــام)‬ ‫پەلسەپىســى قۇلۇپلىرىنــى ســۇندۇرۇپ ئۆزلىرىگــە‬ ‫ئىجتىھــات ئىشــىكىنى ئاچتــى‪( .‬ئىخبــارى)‬ ‫تاغۇتلىــرى ئوتتۇرىغــا قويغــان قىيىنچىلىقنىمــۇ‬ ‫ھــەل قىلــدى‪ .‬ئاندىــن «ئىمامالرنىــڭ ســۆزلىرىنى‬ ‫بىلىدىغــان كىشــىگە ئىتائــەت قىلىــش دۇرۇس»‬ ‫دېگــەن ئەقىدىگــە ئاساســەن مەھدىگــە ۋەكىللىــك‬ ‫‪25‬‬

‫قىلىدىغــان (پىقھىشــۇناس ۋەكىللــەر) دېگــەن يېڭــى‬ ‫بىــر پەلســەپىنى ئوتتۇرىغــا قويــدى‪ .‬بــۇالر مەھدىنىــڭ‬ ‫ۋەكىللىــرى بولــۇپ‪ ،‬مەھــدى ئۇالرنــى خاتالىقتىــن‬ ‫توســۇپ تۇرىــدۇ‪ .‬بەلكــى ۋەكىللــەر خاتــا ئىشــتا‬ ‫ئجماغــا كەلســە‪ ،‬مەھــدى ئاشــكارا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫لېكىــن (پىقھــى ۋەكىــل) پەلسەپىســىنىڭ ئەســلى‬ ‫نىشــانى‪ ،‬ئىماملىرىغــا تاپشــۇرىدىغان بەشــتىن بىــر‬ ‫مالنــى باشــقىالرغا بېرىشــنى رەت قىلىــپ كەلگــەن‬ ‫مەســىلىنى تىنــچ يــول بىلــەن ھــەل قىلىــش ئىــدى‪.‬‬ ‫چۈنكــى ئىمــام ئۇزۇندىــن بېــرى غايىــب بولغانلىقــى‬ ‫ئۈچــۈن بــۇ مالنــى تاپشۇرۇشــتىن توختــاپ قالغــان‬ ‫ئىــدى‪ .‬شــۇڭا راپىــزى تاغۇتلىــرى بــۇ مالالرنــى ئېلىش‬ ‫ئۈچــۈن مەھىــد چىققانغــا قەدەر بــۇ مالالرنى ســاقالپ‬ ‫بېرىــش ياكــى ئۇنــى ۋەكىــل بولــۇپ ئىشــلىتىش‬ ‫دەۋاســى بىلەنــا ئۆزلىرىگــە ئىشــىك ئاچااليتتــى‪ .‬بۇالر‬ ‫دىننــى تارقىتىــش ۋە ئەگەشــكۈچىلىرىنى بــۇ ئارقىلىق‬ ‫كۈچەيتىشــنى دەۋا قىلــدى‪ .‬نــاۋادا بــۇ مالنــى ئېلىــش‬ ‫ئىشــىدا غايىــب ئىمامنىــڭ ۋەكىلــى بولۇشــنى قولغــا‬ ‫كەلتۈرەلىســە‪ ،‬راپىــزى تاغۇتلىرىغــا تەدرىجىــي باشــقا‬ ‫يولالرمــۇ ئېچىالتتــى‪ .‬ئۇالرنىــڭ ئۇســتازى كەركــى‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬پەتىــۋا شــەرتلىرىنى ھازىرلىغــان‬ ‫ئىشــەنچلىك پىقھىشــۇناس‪ ،‬ئىمــام مەھــدى‬ ‫تەرىپىدىــن بەلگىلەنگــەن»‪.‬‬ ‫راپىــزى تاغۇتلىــرى ئىماملىرىنىــڭ ئورۇنلىرىنــى مانــا‬ ‫مۇشــۇنداق ئىگەللەشــكە‪ ،‬ئىماملىرىغــا ئوخشىۋېلىشــقا‬ ‫ۋە ئىماملىرىغــا خــاس بولغــان قانــۇن چىقىرىــش‪،‬‬

‫ئجتىھــات‪ ،‬ھۆكــۈم قىلىــش ۋە رىياســەتچىلىك‬ ‫قىلىــش ھوقۇقلىرىنــى ئىگەللەشــكە باشــلىدى‪ .‬بــۇالر‬ ‫ئاســتا ئاســتا ئەيســا ئەلەيھىسســاالمنىڭ ۋەكىلــى‬ ‫ئىكەنلىكىنــى دەۋا قىلىدىغــان پاپاالرغــا ئوخشــىدى‪.‬‬

‫ئىمــام) ۋە ئۇنىــڭ شــەرتلىرى‪ ،‬غايىــب بولــۇش ۋە‬ ‫كۈتــۈش پەلســەپىلىرى بىلــەن ســىقىلغاندىن كېيىــن‬ ‫بــۇ باتىــل پەلســەپىنى ئويــدۇرۇپ چىقتــى‪ .‬ئۇالرغــا‬ ‫دۆلــەت قــۇرۇش‪ ،‬ھۆكۈمــەت تەشــكىللەش‪ ،‬ســوت‬

‫پىقھى‬ ‫ۋەكىللىكىدىن‬ ‫پىقھى‬ ‫ھاكىمىيىتىگىچە‬ ‫بەلكىــم ســەفەۋى‬ ‫دۆلىتــى مەھدىنىــڭ‬ ‫ۋەكىلــى ئىكەنلىكىنــى‬ ‫دەۋا قىلغــان راپىزىــار‬ ‫تۇنجــى‬ ‫قۇرغــان‬ ‫بولۇشــى‬ ‫دۆلــەت‬ ‫مۇمكىــن‪ .‬مەھدىنىــڭ‬ ‫ۋەكىلــى بولــۇپ ھۆكــۈم‬ ‫ئۈچــۈن‬ ‫قىلىــش‬ ‫تەھماســىب ئىبنــى‬ ‫راپىزى تاغۇتلىرى‪ ،‬مەھدىنىڭ ئورنىدا ھۆكۈم قىلىدىغانلىقىنى دەۋا قىلىدۇ‬ ‫ئىســمائىل ســەفەۋى‬ ‫نــى‬ ‫(كەركــى)‬ ‫ئىراننىــڭ ئىشــلىرىنى ئىــدارە قىلىشــى توغــرا دەپ مەھكىمىلىرىنــى قــۇرۇش‪ ،‬چېگــرا مۇداپىئــە‪ ،‬جــازا‬ ‫ۋەكىــل قىلــدى‪ .‬بــۇ ئۇســۇل بىلــەن ئومۇمىي شــەكىلدە يۈرگــۈزۈش‪ ،‬مالنىــڭ بەشــتىن بىرىنــى يىغىــش‪،‬‬ ‫ئۆزىنىــڭ دۈشــمىنى ئوســمانىالرغا قارشــى ئــۆز زاكات ئېلىــش ۋە شــۇ جەمئىيــەت ئېھتىياجلىــق‬ ‫ســېپىگە قۇشــۇلىدىغان كىشــىلەرنى قولغــا كەلتــۈردى‪ .‬ئورگانلىرىنــى قــۇرۇش قاتارلىــق ئىمتىيــازالر بېرىلــدى‪.‬‬ ‫مەھدىنىــڭ ۋەكىلــى بولغــان ھاكىمالرغــا شــۇنىڭ بىلــەن ھازىــر ئىســام دۆلىتىگــە قارشــى‬ ‫شــەرت قانۇنالشــمىدى‪ .‬چۈنكــى پادىشــاھالر ئــۇرۇش قىلىۋاتقــان تاغــۇت ئىــران دۆلىتىنــى بىنــا‬ ‫بۇنىڭدىــن قاچتــى‪ .‬شــۇنداق بولســىمۇ راپىــزى قىلغــان يېڭــى پەلســەپىگە تەرەققىــي قىلــدى‪ .‬بــۇ‬ ‫تاغۇتلىرىنىــڭ نۇپــۇزى ئەگەشــكۈچىلىرى ئارىســىدا پەلسەپىســى دەل پىقھــى ھاكىمىيىتــى ئىــدى‪.‬‬ ‫ئاشــتى‪ .‬نەتىجىــدە ۋەكىللــەر ھاكىمالرغــا بېســىم‬ ‫كېيىنكــى ماقالىمىــزدا ئالالھنىــڭ ئىزنــى بىلــەن‬ ‫ئىشــلىتەلەيدىغان كۈچكــە ئىگــە بولــدى‪ .‬شــۇنىڭ ئىــران تاغۇتلىــرى تەرىپىدىــن بــۇ پەلســەپىنى قانــداق‬ ‫بىلــەن راپىــزى تاغۇتلىــرى ئارىســىدا «رىياســەتچىلىك تەتبىقلىغانلىقــى ھەققىــدە ســۆزلەيمىز‪ .‬ئالالھدىــن‬ ‫بىۋاســىتە شــۇالرنىڭ قولىــدا بولۇشــى كېــرەك‪ ،‬بىزگــە پايدىلىــق ئىلىملەرنــى بىلدۈرۈشــنى ۋە بىزنــى‬ ‫ئاندىــن كېيىــن ئــۇالر بــۇ ھوقۇقنىــڭ بىــر قىســمىنى توغــرا يولغــا باشالشــنى ســورايمىز! بارچــە ھەمدىلــەر‬ ‫ھاكىمالرغــا بېرىــدۇ‪ .‬لېكىــن بــۇالر ۋەكىلســىز دىنــى ئالالھقــا خاســتۇر‪.‬‬ ‫ھۆكــۈم چىقىرالمايــدۇ» دەيدىغــان كۈچلــۈك ئېقىــم‬ ‫مەيدانغــا چىقتــى‪.‬‬ ‫راپىزىــار ۋە ئۇالرنىــڭ تاغۇتلىــرى (ئىالھــى‬ ‫ماقالە‬

‫‪26‬‬

Rumiyah

27

‫‪SHUHADA‬‬ ‫شەھىدلەر‬

‫‪28‬‬

‫مااليســىيالىق يىگىــت شــاھادەتكە ئېرىشــكەنگە‬ ‫قــەدەر جىھــاد مەيدانىــدا ســەۋر قىلىــپ ســابىت‬ ‫تــۇردى‪ .‬قېرىنداشــار ئارىســىدا ئۇنىــڭ كەمتەرلىكــى‬ ‫ۋە زاھىدلىقــى مەشــھۇر ئىــدى‪ .‬ئــۇ كېچىــدە‬ ‫نامازغــا تۇرىدىغــان‪ ،‬قۇرئــان ئۇقــۇپ ياداليدىغــان ۋە‬ ‫تەپەككــۇر قىلىدىغــان ئىبادەتگــۇي ئىــدى‪ .‬مانــا بــۇ‬

‫ئەبۇ سەباھ شەرقى ئاسىيادىكى خىالفەتكە بەيئەت بەرگەن مۇجاھىدالر سېپىگە قۇشۇلدى‬

‫ئۇنىــڭ جىھــاد مەيدانىدىكــى كۈندىلىــك ئەمــەل‬ ‫ئادىتــى ئىــدى‪ .‬ئــۇ ئاشــخانىدا بولســۇن ياكــى‬ ‫ھەرجايــدا بولســۇن قېرىنداشــلىرىغا يــاردەم قىالتتى‪.‬‬ ‫ھەرۋاقىــت رەھماننــى زىكىــر قىلىشــنى ئۇنتــۇپ‬ ‫قالمايتتــى‪ .‬ئــۇ شــەھىد بولغانغــا قــەدەر شــۇنداق‬ ‫قىلــدى‪ ،‬ئۇنىــڭ گــۈزەل خۇلقــى ۋە مۇســۇلمانالرغا‬ ‫مۇاليىملىقــى ســەۋەبلىك قېرىنداشــلىرى ئۇنــى‬ ‫ســۆيەتتى‪ .‬كاپىرغــا بولغــان دۈشــمەنلىكى ۋە غــەزەپ‬ ‫نەپرىتــى ســەۋەبلىك دۈشــمەنگە ھۇجــۇم قىلىشــنى‬ ‫تەلــەپ قىلىــپ تۇراتتــى‪ .‬ئۇنىــڭ كۈچلــۈك ئىرادىســى‬ ‫ۋە ھەيۋىتــى ئــۆز يۇرتىدىكــى تاغــۇت ھۆكۈمىتىنــى‬ ‫قورقۇتــۇپ تۇراتتــى‪.‬‬ ‫ئــۇ جىھــاد چاقىرىقىنــى ئاڭلىغانــدا‪ ،‬ئالــاھ ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ رەســۇلىنىڭ چاقىرىقىغــا ئــاۋاز قوشــۇپ ‪2006‬‬ ‫ يىلــى فىلىپىــن زېمىنىغــا ھىجــرەت قىلــدى‪،‬‬‫ھىندونېزىيــە ۋە مااليســىيالىق قېرىنداشــلىرى بىلــەن‬ ‫شــەيخ قەزافــى جىنجىالنــى رەھبەرلىكىدىكــى‬ ‫«ئەبــۇ ســەيياف» ئىســام ھەرىكىتىگــە قوشــۇلدى‪.‬‬ ‫‪29‬‬

‫بــۇ يــەردە بىــر مەزگىــل جىھــاد قىلغاندىــن كېيىــن‪،‬‬ ‫ئــۆز يۇرتىــدا مۇجاھىدالرنــى تەشــكىللەش ئۈچــۈن‬ ‫قايتتــى‪ .‬لېكىــن ئالالھنىــڭ تەقدىــر قىلىشــى‬ ‫بىلــەن ئۇنــى مااليســىيا تاغۇتــى تۇتــۇپ تۈرمىگــە‬ ‫تاشــلىدى‪ .‬ئــۇ تۈرمىــدە تاغۇتالرنىــڭ مىكىرلىــرى‬ ‫ۋە جەھەننــەم ئىشــىكلىرىگە چاقىرغۇچــى‬ ‫يامــان ئالىمالرنىــڭ‬ ‫زەھەرلىــرى ئالدىــدا‬ ‫قىلىــپ‬ ‫ســەۋر‬ ‫بىلــەن‬ ‫ســۇباتلىق‬ ‫ئىككــى يىــل تــۇردى‪.‬‬ ‫جەريانىــدا‬ ‫بــۇ‬ ‫ھىيلــە‬ ‫بۇالرنىــڭ‬ ‫ مىكىرلىــرى ۋە‬‫ئازاپالشــلىرى پەقــەت‬ ‫ئىمانىنــى‬ ‫ئۇنىــڭ‬ ‫تېخىمــۇ كۈچەيتتــى‪.‬‬ ‫قېر ىند ىشــىمىز‬ ‫ۋاقتىنــى تۈرمىگــە‬ ‫تا شــا نغا ن‬ ‫قېرىنداشــلىرى بىلــەن‬ ‫ئىلىــم‬ ‫ئىبــادەت‪،‬‬ ‫بىلــەن‬ ‫ئېلىــش‬ ‫ئۆتكــۈزدى‪ .‬بــۇالر‬ ‫بىر‪-‬بىرىنــى ســەۋرگە‬ ‫تەۋســىيە قىالتتــى‪ ،‬مۇجاھىــدالر ســېپىگە قايتىشــقا‬ ‫ئالالھقــا دۇئــا قىالتتــى‪.‬‬ ‫‪ - 2008‬يىلــى تۈرمىدىــن چىقتــى‪ ،‬لېكىــن‬ ‫مااليســىيا تاغۇتــى ئۇنــى ئىزچىــل كۆزۈتــۈپ كەلــدى‪.‬‬ ‫ئەممــا قېرىندىشــىمىز مۇجاھىدالرغــا قوشۇلۇشــتىن‬ ‫بوشىشــىپ ئۈمىدســىزلىنىپ قالمىــدى‪ .‬ئــۇ ‪- 2011‬‬ ‫يىلــى يەنــە فىلىپىنغــا ئىككىنچــى قېتىــم ھىجــرەت‬ ‫قىلــدى‪ .‬قېرىندىشــىمىز ھىجــرەت زېمىنىغــا‬ ‫يېتىــپ كەلگەنــدە‪ ،‬غەزەپكــە كەلگــەن مااليســىيا‬ ‫تاغــۇت ھۆكۈمىتــى‪ ،‬فىلىپىــن تاغــۇت ھۆكۈمىتــى‬ ‫بىلــەن ھەمكارلىشــىپ ئــۇ يەردىكــى مۇھاجىــر‬ ‫مۇجاھىدالرغــا ئــورۇش ئاچتــى‪ .‬مۇجاھىــدالر‬ ‫كاپىــرالر تەرىپىدىــن قاتتىــق قىيىنچىلىقالرغــا‬ ‫يولۇققــان بولســىمۇ‪ ،‬ئالالھنىــڭ ۋەدىســىگە چىــن‬ ‫ئىشــىنىپ ســەۋر قىلىــپ ســابىت تــۇردى‪ .‬بــۇالر‬ ‫پەقــەت ئۇالرنىــڭ قەلبىــدە قېرىنداشــار ئــارا‬ ‫مۇھەببەتنــى ۋە كاپىرالرغــا قاتتىــق دۈشــمەنلىكنىال‬ ‫كۈچەيتتــى‪.‬‬

‫شەرقى ئاسىيادىكى خىالفەت قۇشۇنى كاپىرالرغا قارشى تۇرۇشنى مەشىق قىلىۋاتىدۇ‬

‫بــۇ ســىناقتىن كېيىــن ئۇالرغــا ئىســام دۆلىتــى‬ ‫قۇرۇلغانلىقــى ھەققىــدە خــۇش خــەۋەر كەلــدى‪.‬‬ ‫بــۇ ئۇزۇندىــن بېــرى يوقالغــان‪ ،‬فىلىپىــن ۋە باشــقا‬ ‫جايدىكــى قېرىنداشــار سەۋەرســىزلىك بىلــەن‬ ‫كۈتكــەن خىالفەتنــى ئالــاھ مۇســۇلمانالرغا نېمــەت‬ ‫قىلىــپ بــەردى‪ .‬ئــۇ مۇبــارەك كارۋانغــا قوشۇلۇشــقا‬ ‫ئالدىــراپ ‪ -2014‬يىلــى قېرىنداشــلىرى بىلــەن‬ ‫خەلىفىگــە بەيئــەت بــەردى‪ .‬فىلىپىــن ســەلىبى‬ ‫ھۆكۈمىتــى بۇنــى بىلىــپ‪ ،‬بــۇ رايۇندىكــى خىالفــەت‬ ‫قۇشــۇنىنى يىلتىزىدىــن قۇرۇتــۇش ئۈچــۈن‬ ‫ئــۇرۇش ئاچتــى‪ .‬لېكىــن بــۇ قېرىندىشــىمىز ۋە‬ ‫باشــقا مۇجاھىــدالر ئىنتايىــن ســەۋر قىلىــپ‬ ‫ســابىت تــۇردى‪ .‬بەيئىتىگــە ۋاپــا قىلــدى‪.‬‬ ‫كەينىگــە چېكىنمىــدى ۋە بوشىشــىپ قالمىــدى‪.‬‬ ‫قېرىندىشــىمىز بــۇ كۈلپەتلەرگــە ســەۋر قىلىشــقا‬ ‫تەۋســىيە قىلــدى‪ .‬قېرىندىشــىمىز بىرقىســىم‬ ‫بۇرادەرلىــرى بىلــەن شــەھىد بولــدى‪ .‬يەنــە بىــر‬ ‫قىســمى شــاھادەتنى كۆتۈۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ســەباھ فىلىپىنــدا جولــو ســولو ئارىلىدىكــى‪،‬‬ ‫ماغويىندانــو ۋە باســىيالن رايۇنىدىكــى جەڭلەرگــە‬ ‫قاتناشــقان ئىــدى‪ .‬قېرىندىشــىمىز خىالفــەت‬ ‫بايرىقــى ئاســتىغا ئۇيۇشۇشــقا چاقىرىشــنى‬ ‫ئۇنتــۇپ قالمايتتــى‪ - 2016 .‬يىلــى مااليســىيا ۋە‬ ‫ھىندونېزىيەلىــك مۇھاجىرالرنــى بىرلەشــتۈرۈپ‬ ‫«ئەبــۇ ســەباھ» كەتىبىســىنى قــۇرۇپ‪ ،‬يەنــە بىــر‬ ‫قېتىــم مۇســۇلمانالرنىڭ خەلىفىســىگە بەيئــەت‬ ‫بــەردى‪ .‬كېيىــن ئىســام دۆلىتــى تەرىپىدىــن‬ ‫تەيىنلەنگــەن ئەمىــر شــەيخ ئەبــۇ ئابدۇلــاھ‬

‫باســىيالنى ئەمىرلىكــى ئاســتىدىكى مۇجاھىدالرغــا‬ ‫قوشــۇلدى‪.‬‬ ‫ھىجىرىيــە ‪ - 1438‬يىلــى شــەۋۋال ئېيىــدا‪،‬‬ ‫باســىيالن ئارىلىــدا ئالالھنىــڭ قۇشــۇنى بىلــەن‬ ‫شــەيتان قۇشــۇنى ئارىســىدا قاتتىــق جەڭ باشــلىنىپ‬ ‫كەتتــى‪ .‬بــۇ جــەڭ شــەيخ ئەبــۇ ئابدۇلالھنىــڭ‬ ‫قوماندانلىقىــدا بىــر ئــاي داۋامالشــقان ئىــدى‪ .‬بىــر‬ ‫كۈنــى ئەبــۇ ســەباھ ئادەتتىكىــدەك بــۇرۇن ئويغاندى‪،‬‬ ‫قېرىنداشــارغا تامــاق تەييارلىــدى‪ .‬تامــاق تەييــار‬ ‫بولغانــدا‪ ،‬قېرىندىشــىمىز پاراخــۇت ئاۋازىنــى‬ ‫ئاڭلىــدى‪ .‬ئــۇ تۇيۇقســىز (‪ )OVI-10‬تىپلىــق‬ ‫ئىككــى دانــە ھەربــى پاراخۇتنــى كــۆردى‪ ،‬پاراخۇتالر‬ ‫ھەربىــي بازىغــا قــاراپ كېلىۋاتاتتــى‪ .‬قېرىندىشــىمىز‬ ‫قۇرالىنــى ئالــدى دە دۈشــمەن تەرەپكــە ئولجىغــا‬ ‫ئېتىلغــان شــىردەك ئېتىلــدى‪ .‬تەكبىــر ئېيتىــپ‬ ‫پاراخۇتقــا ھۇجــۇم قىلــدى‪ .‬ئــۇالر ئارىســىدا‬ ‫ئــۇرۇش باشــاندى‪ ،‬ئالالھنىــڭ تەقدىــرى بىلــەن‬ ‫پاراخۇتتىــن بىــر راكېتــا ئېتىلىــپ قېرىندىشــىمىزغا‬ ‫يېقىــن جايــدا پارتلىــدى‪ ،‬قېرىندىشــىمىز ئېغىــر‬ ‫يارىالنــدى‪ ،‬قېرىنداشــار ئۇنىــڭ قۇتقۇزماقچــى‬ ‫بولــدى‪ ،‬لېكىــن قېرىندىشــىمىزنىڭ روھــى دۇنيانــى‬ ‫تاشــاپ ئالــاھ تەرەپكــە كۆتۈرۈلــۈپ كەتكــەن‬ ‫ئىــدى‪ .‬قېرىندىشــىمىز تــوي قىلىــپ بىــر ئايدىــن‬ ‫كېيىــن شــەھىد بولــدى‪ .‬ئالــاھ قېرىندىشــىمىزنىڭ‬ ‫جەھەننــەم‪،‬‬ ‫مۇشــرىكالرغا‬ ‫شــاھادىتىنى‬ ‫قېرىنداشــلىرىغا نــۇر قىلىــپ بەرســۇن!‬

‫شەھىدلەر‬

‫‪30‬‬

Rumiyah

31

‫خىالفــەت مۇجاھىدلىرىنىــڭ كۇپــۇر كۈچلىرىگــە‬ ‫قارشــى جەڭلىــرى ئۈزلۈكســىز داۋامالشــماقتا‪ ،‬بىــز‬ ‫تۆۋەنــدە خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى ئېلىــپ بارغــان بەزى‬ ‫جــەڭ ئەمەلىيەتلىرىنــى ھۇزۇرۇڭالرغــا ســۇنماقچىمىز‪.‬‬ ‫بــۇ ئەمەلىيەتلــەر ئىســام دۆلىتــى ئۆتكــەن بىرقانچــە‬ ‫ھەپتــە ئىچىــدە دۇنيانىــڭ ھەرقايســى جايلىرىــدا ئېلىپ‬ ‫بارغــان ئەمەلىيەتلەرنىــڭ بىــر قىســمى خــاالس‪.‬‬ ‫خۇراسان ۋىاليىتى‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 7‬كۈنــى ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلــەن‪،‬‬ ‫قېرىندىشــىمىز نۇســرەتۇلالھ كابــول شــەھىرىدىكى‬ ‫ئامېرىــكا ئەلچىخانىســى ئەتراپىــدا ســەلىبى‬ ‫ئارمىيەســىگە پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 8‬نەپــەر‬ ‫ئامېرىــكا ئەســكىرى ۋە بىرقانچــە ئافغانىســتان مۇرتــەد‬ ‫ئەســكىرى ئۆلــدى‪ ،‬بىرقانچىســى يارىــدار بولــدى‪2 ،‬‬ ‫دانــە ئامېرىــكا بىرونىۋىكــى ۋە بىرقانچــە ماشىنىســى‬ ‫پاچاقالنــدى‪.‬‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 16‬كۈنــى ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلــەن‬

‫قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ھەنزەلــە خۇراســانى پاكىســتاننىڭ‬ ‫كۇۋەيتــە شــەھىرى ئەتراپىدا پاكســتان تاغــۇت ئالىملىرى‬ ‫مەجلىســىنىڭ مۇئاۋىــن رەئىســى مۇرتــەد ئابدۇلغەفــۇر‬ ‫ئولتۇرغــان ماشــىنىنى نىشــانالپ پارتلىغۇچــى جىلىتكــە‬ ‫بىلــەن پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە بــۇ مۇرتــەد‬ ‫يارىالنــدى‪ 30 ،‬دىــن كــۆپ ســاقچى ۋە ئىســتىخبارات‬ ‫مۇرتەدلىــرى ئۆلــدى‪ 40 ،‬دىــن كــۆپ يارىالنــدى‪.‬‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 21‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫ئىبراھىــم خۇراســانى بىلــەن ئەبــۇ ئائىشــە خۇراســانى‬ ‫ئالالھقــا تەۋەككــۇل قىلىــپ‪ ،‬جــاالل ئاباد شــەھىرىدىكى‬ ‫رادىئــو ئىستانسىســى بىناســىغا ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬بىنــا‬ ‫ئەتراپىدىكــى مۇرتــەد ســاقچىالر يىغىلغــان ئورۇنــدا‬ ‫ئىككــى موتســكلت پارتالتتــى‪ ،‬ئارقىدىــن ئىككىســى‬ ‫بىنــا ئىچىگــە كىرىــپ بىنــا ئىچىدىكــى مۇرتەدلەرنــى‬ ‫ئۆلتــۈردى‪ ،‬بــۇ ھۇجــۇم ئۈچ ســائەت داۋامالشــقان بولۇپ‪،‬‬ ‫ئىچىدىكــى تەشــۋىقاتچى‪ ،‬ســاقچى ۋە بىخەتەرلىــك‬ ‫خادىملىرىدىــن ‪ 30‬نەپــەر مۇرتــەد ئۆلــدى‪.‬‬

‫خەۋەرلەر ‪32‬‬ ‫‪32‬‬ ‫‪NEWS‬‬

‫شەرقى ئاسىيا‬

‫قاۋقاز ۋىاليىتى‬

‫شــەئباننىڭ ‪ - 3‬كۈنــى فىلىپىننىــڭ مانىيــا‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 6‬كۈنــى رۇســىيەنىڭ جەنۇبــى‬ ‫شــەھىرىدە مىنــا پارتــاپ‪ 5 ،‬نەپــەر فىلىپىن ئەســكىرى مالغۇبىــك شــەھىرىدە مۇرتــەد ســاقچىلىرىنىڭ‬ ‫ئۆلــدى ۋە ‪ 6‬نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫تەكشــۈرۈش پونكىتىغــا ھۇجــۇم قىلــدى‪.‬‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 10‬كۈنــى فىلىپىننىــڭ مانىيــا‬ ‫شــەھىرى مەركىزىــدە مىنــا پارتــاپ ‪ 5‬نەپــەر شــىئە‬ ‫باغدات ۋىاليىتى‬ ‫ئۆلــدى ۋە ‪ 6‬نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 27‬كۈنــى ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 29‬كۈنــى باغداتنىــڭ مەركىــزى‬ ‫خىالفــەت قۇشــۇنى فىلىپىننىــڭ جگنۇبــى مىندەنــاۋ كىــرادە رايۇنــى كىرىــش ئېغىزىــدا مۇشــرىكالر يىغىلغــان‬ ‫ئارىلىغــا جايالشــقان مــاراۋى شــەھىرىدىكى ســەلىبى ئۇرۇنــدا ماشــىنا پارتــاپ‪ 50 ،‬نەپــەر راپىــزى ئۆلــدى ۋە‬ ‫ئارمىيەســىگە تۇيۇقســىز ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىدە ‪ 75‬يارىالنــدى‪ ،‬بىرقانچــە ماشىنىســى كۈيــۈپ كەتتــى‪.‬‬ ‫دىــن كــۆپ ســەلىبى ئۆلــدى‪ ،‬يەنــە تۈرمىگــە باســتۇرۇپ‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 23‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫كىرىــپ ‪100‬دىــن كــۆپ مەھبۇســنى ئــازات قىلــدى‪ ،‬ســەھابە ئىراقــى ئالالھقــا تەۋەككــۇل قىلىــپ‪ ،‬باغداتنىڭ‬ ‫ناســاراالرنىڭ ئىبادەتخفنىســىنى كۆيــدۈردى‪ ،‬بىرقانچــە دەۋرە رايۇنىــدا ئەبــۇ دەشــىر تەكشــۈرۈش پونكىتىغــا‬ ‫ئەســكىرى ماشــىنا‪ ،‬تۈرلــۈك ئــوق‪-‬دورا ۋە قۇرال‪-‬يــاراق باســتۇرۇپ كىــردى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئارىســىغا كىرىــپ بــەل‬ ‫غەنىيمــەت ئالــدى‪ .‬جولــو ســولو ئارىلىدىكــى ھۇجۇمــدا بومبىســىنى پارتالتتــى‪ .‬كەينىدىــن قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫‪ 4‬نەپــەر ئوفىتســېرنى ئــۆز ئىچىگــە ئالغــان ‪ 10‬نەپــەر جەلــاد جەمىيلــى راپىزىــار توپىغــا باســتۇرۇپ كىرىــپ‬ ‫ســەلىبى ئۆلــدى‪ 2 ،‬دانــە ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪.‬‬ ‫ماشىنىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬بــۇ ئىككــى قېتىملىــق ھۇجــۇم‬ ‫ســەلىبى ئايرۇپىالنــى مــاراۋى شــەھىرىدە فىلىپىــن نەتىجىــدە ‪ 80‬نەپــەر مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ئارمىيەســىنى خاتــا بومباردىمــان قىلىــپ‪ 14 ،‬نەپــەر‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 3‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەيــاد ئىراقــى‬ ‫فىلىپىــن ئەســكىرى ئۆلــدى‪ .‬يەنــە قېرىندىشــىمىز ئالالھقــا تەۋەككــۇل قىلىــپ‪ ،‬باغــدات مەركىــزى كىــرادە‬ ‫ئەبــۇ خەيىــر ئالالھنىــڭ ياردىمــى بىلــەن‪ ،‬فىلىپىننىــڭ رايۇنىــدا راپىزىــار يىغىلغــان ئورۇنــدا پىدائىيلىــق قىلىپ‬ ‫مانىيــا شــەھىرىدە ناســاراالر يىغىلغــان ئۇرۇنغــا ‪ 70‬نەپــەر مۇشــرىك ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫باســتۇرۇپ كىرىــپ‪ ،‬شــەھىد بولغۇچــە ئۇالرنــى‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 4‬كۈنــى ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلــەن‬ ‫ئۆلتــۈردى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 35‬نەپىــرى ئۆلــدى ۋە ‪ 70‬قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ھۇســەيىن ئىراقــى باغــدات‬ ‫نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫مەركىــزى شــەۋاكە رايۇنىــدا مۇشــرىك راپىزىــار‬ ‫يىغىلغــان ئورۇنــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ئــاز‬ ‫دېگەندىمــۇ ‪ 53‬نەپــەر مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬

‫كابولدىكى كاپىرالرغا قىلىنغان ھۇجۇم‬

‫‪33‬‬

‫‪Rumiyah‬‬

‫ھەما ۋىاليىتى‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 22‬كۈنــى خىالفــەت قۇشــۇنى ئالالھقا‬ ‫تەۋەككــۇل قىلىــپ‪ ،‬ھەمانىــڭ شــەرقى ئەقارىــب ســافى‬ ‫كەنتىــدە نۇســەيرىيە ئارمىيەســىگە ھۇجــۇم قىلــدى‪،‬‬ ‫مۇجاھىــدالر ھۇجۇمنــى مەخپــى باشــلىغان بولــۇپ‪،‬‬ ‫كەنتتىكــى مۇرتەدلەرنــى ئۆلتــۈرۈپ كونتــرول قىلــدى‪،‬‬ ‫كەينىدىــن توپچــى قىســىم مەبئۇجــە ۋە ســەببۇرە‬ ‫كەنتلىرىدىكــى مۇرتەدلەرگــە تــوپ قــۇرال ۋە ھــاۋۇن‬ ‫بىلــەن زەربــە بــەردى‪ .‬يەنــە ســەلەمىيە شــەھىرىگە‬ ‫گىــراد ئوقلىــرى بىلــەن زەربــە بــەردى‪ ،‬ھۇجــۇم‬ ‫ئاياقالشــقاندىن كېيىــن مۇجاھىــدالر غەنىيمەتلەرنــى‬ ‫ئېلىــپ قايتتــى‪ ،‬بــۇ ھۇجۇمــدا ‪ 170‬دىــن كــۆپ مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ئىدلىب ۋىاليىتى‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 25‬كۈنــى ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلەن‪،‬‬ ‫بىــر قېرىندىشــىمىز ئىدلىبنىــڭ تــەل تۇفــان كەنتىــدە‬ ‫مۇرتــەد ســەھەۋاتالرنىڭ ئىــش بىجىرىــش ئورنىغــا‬ ‫باســتۇرۇپ كىرىــپ مۇرتەدلــەر ئارىســىدا موتىســكىلىتنى‬ ‫ۋە پارتلىغۇچــى جىلىتكىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە‬ ‫‪ 50‬دىــن كــۆپ مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئارىســىدا مۇرتەدلەرنىــڭ ‪ 3‬نەپــەر قوماندانىمــۇ بــار‪.‬‬

‫ئۈچــۈن قىســاس ئېلىــش‪ ،‬مۇشــرىكالرنى قورقۇتــۇش‬ ‫ۋە ئۇالرنــى مۇســۇلمان دىيارىدىــن قايتــۇرۇش ئۈچــۈن‬ ‫ئەنگىلىيەنىــڭ مانچېســتىر شــەھىرىدە ســەلىبىلەر‬ ‫يىغىلىدىغــان ئورۇنغــا مىنــا قويــدى‪ ،‬بۇزۇقچىلىــق‬ ‫مەركىــزى بولغــان بىنــادا بىرقانچــە مىنــا پارتــاپ ‪30‬‬ ‫نەپــەر ســەلىبى ئۆلــدى ۋە ‪ 70‬نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 8‬كۈنــى (ئەنگىلىيەلىــك ئەبــۇ ســادىق‪،‬‬ ‫ئەبــۇ مۇجاھىــد ۋە ئەبــۇ يۇســۇف) قاتارلىــق خىالفــەت‬ ‫مۇجاھىدلىــرى لوندۇنــدا ئىككــى ئورۇنــدا ھۇجــۇم‬ ‫قىلــدى؛ لونــدۇن كۆۋرۈكىــدە بىرقانچــە ســەلىبىلەرنى‬ ‫ماشــىنا بىلــەن باســتۇردى‪ ،‬شــەھىد بولۇشــتىن بــۇرۇن‬ ‫بىــر ئاشــخانىدا بىرقانچــە ســەلىبىگە پىچــاق تىقتــى‪.‬‬ ‫سۇمالى‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 27‬كۈنــى ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلەن‪،‬‬ ‫ئىنغىماســچى قېرىندىشــىمىز ســۇمالىنىڭ شــەرقى‬ ‫بوساســۇ شــەھىرىدە ســۇمالى مۇرتــەد ئارمىيەســىنىڭ‬ ‫تەكشــۈرۈش پونكىتىــدا بــەل بومبىســى بىلــەن‬ ‫پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 7‬نەپــەر مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە ‪ 10‬نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫مىسىر‬

‫رامىزاننىــڭ ‪ - 1‬كۈنــى خىالفــەت قۇشــۇنىنىڭ مىنيــا‬ ‫ئەنگىلىيە‬ ‫شــەھىرىنىڭ غەربــى ســەموئىل چېركاۋىغــا بۆكتۈرمــە‬ ‫قويــۇش نەتىســىجىدە ‪ 31‬دىــن كــۆپ ســەلىبى ئۆلــدى‬ ‫شــەئباننىڭ ‪ - 27‬كۈنــى ئالالھنىــڭ ياردىمــى بىلەن‪ ،‬ۋە ‪ 24‬ســەلىبى يارىالنــدى‪ ،‬بىــر دانــە ماشىنىســى‬ ‫بىــر نەپــەر خىالفــەت ئەســكىرى‪ ،‬ئالالھنىــڭ دىنــى كۈيــۈپ كەتتــى‪.‬‬

‫مانچېستېردىكى مۇبارەك ئەمەلىيەت‬

‫‪NEWS‬‬

‫‪34‬‬

Rumiyah

35

‫ئەبــۇ ھەمزە مۇھاجىــر ‪ ‬ئىراقتىكــى قوۋمپەرەس‬ ‫گورۇھالرغــا مۇنداق دېگــەن ئىدى‪« :‬قوۋمــى ئۈچۈن‪،‬‬ ‫ۋەتەنپەرەســلىك ۋە قوۋمپەرەســلىك بايرىقــى ئاســتىدا‬ ‫ئــۇرۇش قىلىۋاتقــان كىشــىلەرگە شــۇنى دەيمەنكــى‪،‬‬ ‫بۇخــارى ۋە مۇســلىم ئەبــۇ مۇســا ‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلغــان ھەدىســتە‪ ،‬بىــر كىشــى كېلىــپ رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬گــە‪« :‬ئــەي رەســۇلۇلالھ! ئالــاھ يولىدىكــى‬ ‫جىھــاد دېگــەن نېمــە؟ بىرىمىــز غــەزەپ ئۈچــۈن‬ ‫ياكــى ھەمىييــە (شان‪-‬شــەرەپ) ئۈچۈن ئۇرۇشىشــى‬ ‫مۇمكىــن» دېگەنــدە‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بېشــىنى‬ ‫كۆتــۈرۈپ ئۇنىڭغــا قــاراپ‪« :‬كىمكــى ئالالھنىــڭ‬ ‫ســۆزىنى ئــەڭ ئۈســتۈن قىلىــش ئۈچــۈن ئۇرۇشســا‪،‬‬ ‫ئــۇ ئالــاھ يولىــدا ئۇرۇشــقان بولىــدۇ» دەپ جــاۋاب‬ ‫بەرمىدىمــۇ؟ نــەۋەۋى‪ ،‬ئىبنــى ھەجــەر ۋە باشــقىالر‬ ‫بــۇ يەردىكــى ھەمىييەنى «شان‪-‬شــەرەپ‪ ،‬ھەســەت‬ ‫ياكــى قوۋمىنــى قوغــداش ئۈچــۈن ئۇرۇشــۇش»‬ ‫دېگــەن‪ .‬شــۇنداقال‪ ،‬ھافىــز بىــن ھاجــەر [ئەلفەتــھ]‬ ‫دە‪« :‬ھەمىييــە ئۈچــۈن ئۇرۇشــۇش‪ ،‬بەلكىــم‬

‫يامانلىقنــى كەتكــۈزۈش ئۈچــۈن ئۇرۇشــۇش بولۇشــى‬ ‫ۋە غــەزەب ئۈچــۈن ئۇرۇشــۇش بولســا بىــرەر پايدىغــا‬ ‫ئېرىشــىش ئۈچــۈن ئۇرۇشــۇش بولۇشــى مۇمكىــن»‪.‬‬ ‫ئــەي ئىنســانالر! ســىلەرنىڭ كۈرەشــلىرىڭالر‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئاگاھالندۇرغــان نەرســىدىن‬ ‫ھالقىــپ كەتمىدىمــۇ؟! شــۇنداقال ســىلەرنىڭ پۈتــۈن‬ ‫مەقســىدىڭالر شــۇ‪ ،‬ھالبۇكــى ئالالھنىڭ شــەرىئىتىدە‬ ‫تەلــەپ قىلىنىدىغــان نەرســە بولســا خۇددىــي ھافىــز‬ ‫بىــن ھەجــەر ]ئەلفەتــھ[دە ئېيتقانــدەك‪« :‬پۈتــۈن ۋە‬ ‫بىردىنبىــر مەقســەت‪ ،‬پەقــەت ئالالھنىــڭ ســۆزىنى‬ ‫ئــەڭ ئالىــي قىلىــش ئۈچــۈن بولمىغانغــا قــەدەر‬ ‫ئــۇرۇش ئالــاھ يولىدىكــى ئــۇرۇش بولمايــدۇ»‪.‬‬ ‫قوۋمىنــى ئــازاد قىلىــش ۋە باشــقا غايىلــەر نەتىجــە‬ ‫ســۈپىتىدە مۇشــۇنىڭغا كىرىــدۇ‪ ،‬ئەممــا مەقســەت‬ ‫ســۈپىتىدە كىرمەيــدۇ‪ .‬ســىلەر بۇنــداق ئۇرۇشــنىڭ‬ ‫زىيىنىنــى بىلدىــڭالر‪ ،‬چۈنكــى كــۆپ قىســىم ئــەرەب‬ ‫ھاكىملىــرى مۇشــۇنداق قوۋمپەرەســلىك بايراقلىــرى‬ ‫ئاســتىدا ئۇرۇشــۇپ ھۇقــۇق تۇتقــان‪ .‬نەتىجىــدە‬ ‫ماقالە‬

‫‪36‬‬

‫نېمــە بولــدى؟ بــۇ دۇنيــا ۋە ئاخىرەتتىكــى زىيــان‬ ‫ئەمەســمۇ؟!»‪.‬‬ ‫مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىــرى ئەبــۇ ئۆمــەر باغــدادى‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دېگــەن ئىــدى‪« :‬قوۋمپەرەســلىك‬ ‫ۋە ۋەتەنپەرەســلىك دىننىــڭ ئاساســلىرىغا كــۆپ‬ ‫تەرەپتىــن زىــت كېلىــدۇ‪.‬‬ ‫بىرىنچى‪ :‬كىشــىلەرنىڭ باشــقىالردىن ئۈستۈنلىكى‬ ‫تەقۋالىــق بىلــەن بولىــدۇ‪ ،‬قــان بىلــەن بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــى ئىنســانالر! ســىلەرنى‬ ‫بىــز ھەقىقەتــەن بىــر ئــەر‪ ،‬بىــر ئايالدىــن‪( ،‬ئــادەم‬ ‫بىلــەن ھەۋۋادىــن ئىبــارەت) بىــر ئاتــا‪ ،‬بىــر ئانىدىــن‬ ‫ياراتتــۇق‪ ،‬ئۆزئــارا تونۇشۇشــۇڭالر ئۈچــۈن ســىلەرنى‬ ‫نۇرغــۇن مىللــەت ۋە ئــۇرۇق قىلــدۇق‪ ،‬ھەقىقەتــەن‬ ‫ئــەڭ تەقــۋادار بولغانلىرىــڭالر ئالالھنىــڭ يېنىــدا ئەڭ‬ ‫ھۆرمەتلىــك ھىسابلىنىســىلەر (يەنــى كىشــىلەرنىڭ‬ ‫بىــر‪ -‬بىرىدىــن ئارتــۇق بولۇشــى نەســەب بىلــەن‬ ‫ئەمــەس‪ ،‬تەقۋالىــق بىلــەن بولىــدۇ)‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ھەقىقەتــەن ھەممىنــى بىلگۈچىــدۇر‪ ،‬ھەممىدىــن‬ ‫خــەۋەرداردۇر»‪[ .‬ھۇجــۇرات ‪ - 13‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئىككىنچــى‪ :‬ئــۇ دىننىــڭ مۇھىــم تۇتقىســى‬ ‫بولغــان ئەلــۋەال ۋە ۋەلبــەرا ئەقىدىســىگە زىــت‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئۇنــى پەقــەت يــوق قىلىــپ تاشــايدۇ‪.‬‬ ‫ئىراقلىــق ئــەرەب ناســارا ئۇالرنىــڭ قېرىندىشــى‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئۇنىــڭ ھەممــە ھوقۇقــى بــار‪ .‬ئەممــا‬ ‫ھىنــدى ياكــى تــۈرك مۇســۇلماننىڭ ھۇقۇقــى يــوق‪.‬‬ ‫بــۇ كىشــىلەرنىڭ شــەرىئىتى‪ ،‬ئۇقبــە بىــن ئەبــۇ‬ ‫مۇئەيــت ۋە ئەبــۇ جەھللەرنــى بىــال ھەبەشــى ۋە‬ ‫ســەلمان پارىســىالردىن ئارتــۇق كۆرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئۈچىنچــى‪ :‬ئــۇ مۇئمىنلــەر ئارىســىدىكى‬ ‫مۇناســىۋەتكە خىــاپ كېلىــدۇ‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫مۇنــداق دېگــەن‪« :‬مۇئمىنلــەر ئۆزئــارا بىــر بىناغــا‬ ‫ئوخشــايدۇ‪ ،‬ھەربىــرى باشــقىلىرىنى چىڭىتىــپ‬ ‫تۇرىــدۇ»‪[ .‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم ئەبــۇ مۇســا‬ ‫ئەشــئەرىدىن رىۋايــەت قىلغــان]‪ .‬ئــۇ ‪ ‬يەنــە‬ ‫دېدىكــى‪« :‬مۇئمىنلــەر مۇھەببــەت‪ ،‬شــەپقەت‬ ‫ۋە كۆيــۈم جەھەتتىــن خۇددىــي بىــر بەدەنگــە‬ ‫ئوخشــايدۇ‪ .‬بىــر ئــەزا ئاغرىســا‪ ،‬بەدەننىــڭ باشــقا‬ ‫ئەزالىرىمــۇ بىئاراملىــق ۋە قىزىتىشــتا ئۇنىــڭ بىلــەن‬ ‫ئوخشــاش بولىــدۇ»‪[ .‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم نۇئمــان‬ ‫‪37‬‬

‫بىــن بەشــىردىن رىۋايــەت قىلغــان]‪.‬‬ ‫تۆتىنچــى‪ :‬ئــۇ جاھىلىيــەت ۋە تەرەپبازلىــق‬ ‫ئۈســتىگە قۇرۇلغــان‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«كافىــرالر قىزىققانلىقىنــى ‪ -‬جاھىلىيــەت دەۋرىنىــڭ‬ ‫قىزىققانلىقىنــى ‪ -‬دىللىرىغــا پۈككــەن چاغــدا»‪.‬‬ ‫[فەتــھ ‪- 26‬ئايــەت]‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق‬ ‫دېگــەن ئىــدى‪« :‬ئەســەبىييەگە (تەرەپبازلىققــا)‬ ‫چاقىرغــان كىشــى بىزدىــن ئەمــەس»‪[ .‬ئەبــۇداۋۇد‬ ‫جۇبەيــر بىــن مۇتئىمدىــن رىۋايــەت قىلغــان]»‪.‬‬ ‫مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىــرى ئەبــۇ ئۆمــەر باغــدادى‬ ‫‪ ‬يەنــە مۇنــداق دېگــەن‪« :‬ئەپسۇســكى‪،‬‬ ‫ئىلمانىزىمنىــڭ بــەزى باچكىلىــرى ئىشــغالىيەت‬ ‫يالغانلىرىنــى تارقاتتــى‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئــۇل ســالدى‪ ،‬ئۇنىڭ‬ ‫ئۈچــۈن تاالش‪-‬تارتىــش قىلــدى ۋە ۋەتەنپەرەســلىك‬ ‫ۋە قوۋمپەرەســلىك نامىــدا جاھىلىييــەت بايرىقىنــى‬ ‫كۆتــۈردى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ھــەر ئىككىســى مەجۇســىيالر‬ ‫دۆلىتــى ئاساســىي قانۇنىنىــڭ ئىچىگــە ئېلىنغــان‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئىراقنىــڭ بايلىــق مەنبەلىرىنى‪-‬بولۇپمــۇ ســۇ‬ ‫ۋە نېفىتنى‪-‬ئىراقنىــڭ يەرلىــك پۇقرالىرىغــا مەنســۇپ‬ ‫قىلىشــتى! ئۇنداقتــا رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇبــادا‬ ‫زېمىنىمىزغــا ھىجــرەت قىلىــپ كەلســە قانــداق‬ ‫بولىــدۇ؟ ھەقىقەتــەن‪ ،‬ئــۇ باشــقا بىــر زېمىنغــا‬ ‫ھىجــرەت قىلغــان ۋە ئۆزىنىڭىدىــن باشــقا بىــر ئۆيگە‬ ‫ماكانالشــقان‪ .‬ئۇنداقتــا بــۇ كىشــىلەرنىڭ يولــى‬ ‫بويىچــە ئــۇ بايلىقــار رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫ســاھابىلىرىگە ھــاالل بوالمــدۇ؟ يــاق‪ .‬ئــۇ ھالــدا‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ۋە ئۇنىڭدىــن كېيىنكــى نوپــۇزى بــار‬ ‫مۇھاجىــرالر‪ ،‬ئۇالردىــن كېيىنكىلــەر بــۇ كىشــىلەرنىڭ‬ ‫ئەشــەددىي قارشــىلىقىغا دۇچــار بولىشــى كېــرەك‬ ‫بوالتتــى! قانداقســىگە ئۇنــداق بولمىســۇن‪ ،‬بــۇالر‬ ‫«ئىــراق پەقــەت ئىراقلىقالرنىــڭ‪ ،‬ئۇنىــڭ بايلىقىمــۇ‬ ‫پەقــەت ئىراقلىقالرنىــڭ مۈلكــى» دەيدىغان كىشــىلەر‬ ‫تۇرســا؟! شــۇنداق‪ ،‬پەقــەت ئىراقلىقالرنىــڭال‪،‬‬ ‫ھەتتاكــى ئــۇالر شــەيتانغا چوقۇنغۇچــى يەزىــدى‬ ‫ياكــى ســابىئى مەندائىــن بولســىمۇ! ئۇنىــڭ ئۈچــۈن‬ ‫بــۇ ئىراقلىــق رەببىمىزگــە ياكــى ئىســيانكار شــەيتانغا‬ ‫چوقۇنغۇچــى بولســىمۇ بەرىبىــر‪ .‬ئۇنىــڭ ھەققــى‬ ‫قوغدىلىــدۇ! ئــى مۇۋەھھىدلــەر‪ ،‬بىزنىــڭ ئەقىدىمىــز‬ ‫شــۇكى‪ ،‬ئاســىيالىق فىلىپىنلىــق مۇســۇلمان بىزنىــڭ‬ ‫قېرىندىشــىمىز ۋە شــەيتانغا چوقۇنغۇچــى بىزنىــڭ‬

‫دۈشــمىنىمىز‪ ،‬گەرچــە ئــۇ ھەقىقىــي ئىراقلىــق‬ ‫بولغــان تەقدىردىمــۇ!» [فەئەممەززەبــەدۇ فەيەزھەبۇ‬ ‫جۇفائــە]‪.‬‬ ‫‪-2014‬يىلــى ‪-25‬دېكابىــر كۈنــى‪« ،‬شــامىييە‬ ‫فرونتــى (جەبھەتۇششــامىييە)» ھەلەبتــە‬ ‫ئېــان قىلىنــدى‪ .‬ئــۇ «ئىســامىي فرونــت‬ ‫«مۇجاھىــدالر‬ ‫(جەبھەتۇلئىســامىييە)»‪،‬‬ ‫ئارمىيەســى (جەيشــۇل مۇجاھىدىــن)»‪« ،‬نۇرىددىــن‬ ‫زەنگــى ھەرىكىتــى»‪« ،‬ســاڭا بۇيرۇلغــان كەبــى‬ ‫توغــرا يولــدا بــول»‪ ،‬ھەقىقــەت ۋە تەرەققىيــات‬ ‫فرونتــى‪ ،‬شــۇنداقال يېقىنقــى ھــەزم ھەرىكىتــى‬ ‫قاتارلىقالردىــن تەشــكىللەندى‪ .‬بــۇ گورۇھالرنىــڭ‬ ‫ئەزالىرىنىــڭ كــۆپ قىســمى قوۋمپــەرەس ســۇرىيە‬ ‫ئىنقىالبىــي ئەســكىرىي مەجلىســىنىڭ ئەزالىرىــدۇر‪.‬‬ ‫بــۇ گورۇھالرنىــڭ ھەممىســى پــارس قولتۇقــى‬ ‫دۆلەتلىرىدىنمــۇ‪( CIA ،‬ئامېرىــكا مەركىــزى‬ ‫ئىســتىخبارات ئىدارىســى) دىنمــۇ‪ ،‬ســۇرىيە مىللىــي‬ ‫ھەمكارلىــق تەشــكىالتىدىنمۇ‪ ،‬شــۇنداقال ســۇرىيە‬ ‫ئازادلىــق ئارمىيەســى (جەيشــۇلھۇر) نىــڭ يۇقىــرى‬ ‫ئەســىكىرىي كېڭىشــىدىنمۇ گەرچــە «ئۇالرغــا‬ ‫ھېــچ تــەۋە بولمىســىمۇ»‪ ،‬ئۇالردىــن ئاتالمىــش‬ ‫«شەرتســىز» ياردەملەرنــى ئالىــدۇ‪-2015 .‬يىلــى‬ ‫فېۋرالــدا‪ ،‬بــۇ يېڭــى فرونــت كــۇرد دېموكراتىــك‬ ‫ئاپتونــۇم ئىچكــى كابىنتــى ۋە خەلــق قوغدىغۇچــى‬ ‫بىرلەشمىســى (‪ -)YPG‬دېموكراتىــك بىرلىــك‬ ‫پارتىيىســى (‪ )PYD‬نىــڭ قوراللىــق تارمىقــى‪ ،‬ئــۇ‬ ‫بولســا كۇردىســتان ئىشــچىالر پارتىيىســى (‪)PKK‬‬ ‫نىــڭ ســۇرىيەدىكى تارمىقــى ‪ -‬بىلــەن ئەفرىنــدا‬ ‫شــەرىئەت يۈرگۈزۈشــكە كېلىشىشــتى! قوۋمپــەرەس‬ ‫«ئىســامچىالر» نىــڭ ماركســچى ۋە دېموكراتچــى‬ ‫ئىلمانىيــار بىلــەن بىرلىشــىپ «شــەرىئەت»‬ ‫يۈرگۈزۈشــنى پىالنلىشــى قانداقمــۇ ئەقىلگــە‬ ‫سىغســۇن؟! ئۇالردىــن ســورايدىغان ســۇئال شــۇكى‪،‬‬ ‫ســەلىبى ئايروپىالنلىــرى ئەينۇلئىســامدا ‪PKK‬‬ ‫الرنىــڭ «شــەرىئەت» ئىجــرا قىلىشــىغا يــاردەم‬ ‫قىلغانمۇ‪-‬يــوق؟‬ ‫قوۋمپەرەســلىك «ئىســامىزىمى» نىــڭ‬ ‫قوۋمپەرەســلىك ئىلمانىزىمــى بىلــەن بىرلىشــىپ‬ ‫«ئىســام»نىڭ بــەزى ئېلېمېنتلىــرى بىلــەن‬ ‫دېموكراتىيــە بىرلەشــكەن ئاساســىي قانــۇن‬

‫ئەلقائىدىنىڭ ئىتتىپاقداشلىرىنىڭ قوۋمپەرەس بايراقلىرى‬

‫قۇرۇلمىســى بــار قوۋمپــەرەس دۆلــەت قــۇرۇش‬ ‫سىنارىيەســى (ئويــۇن اليىھەســى) مىســىر‪ ،‬لىۋىيــە‬ ‫ۋە تۇنىســاردا بــۇرۇن ئوينالغــان ســىنارىيەنىڭ ئــۆزى‬ ‫شــۇ‪ .‬ســەلىبىلەر ئۆزىنىــڭ پىالنــى بويىچــە ئىككــى‬ ‫تەرەپنىــڭ بۆلۈنــۈپ بىر‪-‬بىرىگــە قارشــى قوپۇشــىنى‬ ‫كۈتــۈپ‪ ،‬ئۆزلىــرى ئىككىنچــى تەرەپكــە قارشــى‬ ‫تــۇرۇش ئۈچــۈن ئۆزلىرىگــە كۆپــرەك پايدىســى بــار‬ ‫تەرەپنىــڭ ئارقىســىدا ئولتــۇرۇپ ئۇالرغــا يــاردەم‬ ‫قىلىشــقا تەييــار تۇرىــدۇ‪ .‬بــۇ ئىككــى تــەرەپ‬ ‫ســەلىبىلەر ۋە ئۇالرنىــڭ ئىتتىپاقداشــلىرى بولمىــش‬ ‫ئــەرەب تاغۇتلىرىنىــڭ ياردىمىنــى قولغــا كەلتــۈرۈش‬ ‫ئۈچــۈن مۇرتەدلىكتــە بىر‪-‬بىــرى بىلەن بەسلىشــىدۇ‪.‬‬ ‫گەرچــە بــۇ ئويــۇن ئىمــان ۋە ۋاقىئەنــى ياخشــى‬ ‫چۈشــەنگۈچىلەر ئۈچــۈن ئوپئوچــۇق بولســىمۇ‪،‬‬ ‫لېكىــن شــامدىكى جىھــاد دەۋاگەرلىــرى (ئۆزلىرىنــى‬ ‫جىھادچىــار دەپ جــار ســالىدىغانالر) بولمىــش‬ ‫جەۋالنــى فرونتىغــا مۇجمــەل بولــدى‪ .‬بــۇ ئازغۇنــار‬ ‫بەلكــى كېىينچــە شــامىييە فرونتىنــى تەشــكىللىگەن‬ ‫ســەھەۋات گورۇھــار بىلــەن بىرلىشــىپ ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە قارشــى ئۇرۇشــتى‪ ،‬ۋە بــۇ گورۇھالرنــى‬ ‫ســەمىمىي مۇجاھىــد قەھرىمانــار دەپ ئاتىــدى‪.‬‬ ‫جەۋالنــى فرونتــى تەرىپلىگــەن بــۇ گورۇھالرنىــڭ‬ ‫ســەمىمىيىتى كۈندىــن كۈنگــە روشەنلىشــىپ‬ ‫كېلىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫تۆۋەندىكىســى ‪-2015‬يىلــى ‪-1‬مايــدا تۈركىيەدە‬ ‫«ھەلەبتىكــى ئىنقىالبىــي كۈچلــەر» تەرىپىدىــن‬ ‫چاقىرىلغــان يىغىنــدا شــامىييە فرونتىنىــڭ سىياســىي‬ ‫ۋە ئاخبــارات بۆلۈمىنىــڭ باشــىلىقى زەكەرىيــا‬ ‫ماقالە‬

‫‪38‬‬

‫مەلەھىفجىنىــڭ نۇتقىنىــڭ تەرجىمىســى‪ .‬ئــۇ‬ ‫دېدىكــى‪:‬‬ ‫«زوراۋانالرنىــڭ تاجاۋۇزىغــا قارشــى تــۇرۇش‬ ‫ئۈچــۈن ھەلەبتىكــى ئىنقىالبچىالرنىــڭ بىرلىشــىش‬ ‫ۋە تەرتىپكــە ســېلىش ھەققىدىكــى تەلەپلىرىگــە‬ ‫ئــاۋاز قوشــۇپ ئىنقىالبنىــڭ ئىزچىــل داۋام قىلىشــى‬ ‫ئۈچــۈن‪ ،‬شــۇنداقال شــامىييە فرونتىنىــڭ نامــى‬ ‫بىلــەن‪ ،‬مــەن ئالدىــڭالردا بىــر قانچــە پرىنســىپالرنى‬ ‫قايتــا ئوتتۇرغــا قويماقچىمــەن»‪.‬‬ ‫«بىرىنچــى‪ ،‬شــامىييە فرونتــى بولســا غەلبىنــى‬ ‫قولغــا كەلتــۈرۈش ئۈچــۈن بىرلەشــكەن بۈيــۈك شــام‬ ‫ئىنقىالبىنىــڭ بىــر قىســمى‪ .‬بىرلىــك‪ ،‬غەلبىنىــڭ‬ ‫بىردىنبىــر يولــى‪ .‬بۆلۈنــۈش مۇســتەبىت ھۆكۈمەتنــى‬ ‫خۇشــال قىلىــدۇ خــاالس‪».‬‬ ‫«ئىككىنچــى‪ ،‬شــامىييە فرونتــى ســۇرىيە ۋە‬ ‫ســۇرىيە خەلقىگــە ۋەكىللىــك قىلىدىغــان گــورۇھ‪.‬‬ ‫ئــۇ ســۇرىيەنى پەقــەت بارلىــق ســۇرىيە خەلقىنىــڭ‬ ‫دەپ قارايــدۇ‪ .‬ســۇرىيە قوۋمــى ۋە ســۇرىيە خەلقىنــى‬ ‫ئىراننىــڭ بېسىۋېلىشــى ۋە يېقىلىۋاتقــان ئەســەد‬ ‫ھۆكۈمىتىدىــن قۇتۇلــدۇرۇش بىزنىــڭ زۇلۇمنــى‬ ‫ئاخىرالشــتۇرۇش ۋە ئەركىــن دۆلــەت قــۇرۇش‬ ‫يولىدىكــى ئاساســىي غايىمىــز‪».‬‬ ‫«ئۈچىنچــى‪ ،‬بىــز ســۇرىيەنىڭ مىللىــي‬ ‫ســاالھىيىتى ســۇرىيەدىكى بارلىــق قوۋملەرنىــڭ‪-‬‬ ‫قوۋمپەرەس شامىييە فرونتى‬

‫‪39‬‬

‫ئەرەبلــەر‪ ،‬كــۇردالر‪ ،‬تۇركمەنلــەر‪ ،‬قاۋقازالر‪ ،‬ئاشــۇرالر‬ ‫ۋە شــاملىقالرنىڭ ھەممىســىنىڭ (قەدىمىــي‬ ‫ئىراقتىكــى بىــر دۆلــەت) ســاالھىيىتى‪ ،‬ۋە باشــقا‬ ‫بارلىــق دىــن مۇرىتلىرىنىــڭ ســاالھىيىتىنى ئــۆز‬ ‫ئىچىگــە ئالىــدۇ‪».‬‬ ‫«تۆتىنچــى‪ ،‬ســۇرىيە شــۇئان خەلقئــارا ئېتىــراپ‬ ‫قىلىدىغــان چىگراســى بىلــەن ســۇرىيە خەلقىنىــڭ‬ ‫دۆلىتىــدۇر‪ .‬فرونتىمىــز ھــەر قانــداق بىــر گورۇھىــي‪،‬‬ ‫سىياســىي ياكــى پارتىيىۋىــي كۈنتەرتىــپ ياكــى‬ ‫نىشــان بويىچــە شــامنىڭ بۆلۈنۈشــىگە ياكــى‬ ‫ئۆزگەرتىلىشــىگە قارشــى تۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫«بەشــىنچى‪ ،‬ســۇرىيە ھۆكۈمىتىنىڭ بــۇ رايوندىكى‬ ‫ئــەڭ ۋەھشــىي تېرورلــۇق ھەرىكەتلىرىنــى قوللىغۇچى‬ ‫ئىكەنلىكىنــى پۈتــۈن دۇنيــا بىلىــدۇ‪ .‬ئــۇ ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئارىســىدا تېرورلــۇق شــايكىلىرىنى تەربىيەلىــدى‬ ‫ۋە تەشــكىللىدى‪ ،‬ئــۇ بارلىــق قوشــنا دۆلەتلــەردە‬ ‫تېرورلــۇق ھەرىكەتلىــرى ۋە قەســتلەپ ئۆلتــۈرۈش‬ ‫ھەرىكەتلىرىنــى ئېلىــپ بــاردى‪ .‬ھۆكۈمــەت ئۇالرنــى‬ ‫بۈگــۈن ئۆزىگــە ياردەمگــە چاقىــردى ۋە ســۇرىيە‬ ‫خەلقىنىــڭ ئىنقىالبىغــا قارشــى ئۇرۇشــتا ئۇالردىــن‬ ‫پايدىالنــدى»‪.‬‬ ‫«ئالتىنچــى‪ ،‬ھەممىمىزگــە ئېنىــق بولغىنىــدەك‪،‬‬ ‫ســۇرىيە ئىنقىالبــى بــۇ رايونــدا تېرورلۇقتــا ئــەڭ‬ ‫مۇتەكەببىــر دۆلەتلەرنىــڭ بىرلىكىگــە دۇچ كەلمەكتە‪.‬‬

‫شامىييە فرونتى سىياسىي بۆلۈمىنىڭ باشلىقى مەلەھىفجى‬

‫بــۇ بىرلىكنىــڭ بېشــى ئىــران‪ ،‬ئــۇ ســۇرىيەدە‬ ‫نۇرغــۇن رايونالرنــى بېســىۋالدى‪ .‬دۇنيادىكــى‬ ‫تەشــكىالت ۋە جەمئىيەتلــەر ئــۇالر ســۇرىيە‬ ‫خەلقىگــە تــۆت يىلدىــن بېــرى ئېلىــپ بېرىۋاتقــان‬ ‫قەتلىئامالرنــى توختىتىشــتىكى ئەخالقىــي ۋە‬ ‫قانۇنىــي مەجبۇرىيىتىنــى تاشــاپ قويــدى‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئىنقىالبنىــڭ تۇنجــى يىلــى نۇرغۇنلىغــان‬ ‫ئېتىرازلىقالرنــى بىلدۈرگــەن تىنچلىقپــەرۋەر ئــاۋام‬ ‫پۇقراالرنــى قوغدىمىــدى»‪.‬‬ ‫«يەتتىنچــى‪ ،‬شــامىييە فرونتى ســۇرىيە خەلقىنىڭ‬ ‫قېرىنداشــلىرى ۋە دوســتلىرىغا تەشــەككۈرىنى‬ ‫بىلدۈرىــدۇ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئىچىدىــن بولۇپمــۇ تۈركىيــە‪،‬‬ ‫ســەئۇدى ئەرەبىســتان‪ ،‬قاتار‪ ،‬شــۇنداقال باشــقا بارلىق‬ ‫دۆلەتلەرگــە‪ .‬شــۇنداقال ئــۇ ئۇالردىــن شــام خەلقىنــى‬ ‫ئىراننىــڭ بېسىۋېلىشــىدىن‪ ،‬ئىــراق قاراقچىلىرىدىــن‬ ‫ۋە ھۆكۈمەتنىــڭ زىيانكەشــلىكلىرىدىن ساقالشــتا‬ ‫مۇســتەھكەم تۇرۇشــنى ئۆتۈنىــدۇ‪».‬‬ ‫«ســەككىزىنچى‪ ،‬شــامىييە فرونتى دېمىســتورانىڭ‬ ‫تەلىپىنىــڭ ســۇرىيە ئۈچــۈن سىياســىي ھــەل قىلىش‬ ‫چارىســى ئەمەســلىكىگە ئىشــىنىدۇ‪ ،‬دېمىســتورا‬ ‫بىــرەر يازمــا ھۆججــەت بەرگىنــى يــوق‪ ،‬بەلكــى ئــۇ‬ ‫ھەلەبتــە ئــۇرۇش توختىتىــش ئارقىلىــق ھۆكۈمەتنىڭ‬ ‫ئارقا‪-‬ئارقىدىــن مەغلــۇب بولۇشــىدىن ســاقالپ‬

‫قېلىــش ۋە ھۆكۈمەتكــە دەۋمــا‪ ،‬دەرئــا ۋە شــۇنىڭدەك‬ ‫ســۇرىيەنىڭ باشــقا جايلىرىنــى تەلتۆكــۈس ۋەيــران‬ ‫قىلىشــىغا پۇرســەت يارىتىــپ بېرىشــنى مەقســەت‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬دېمىســتورا ســۇرىيە ھەققىدىكــى جەنــۋە‬ ‫‪ -1‬ۋە ‪ - 2‬يىغىنلىرىنىــڭ ھۆكۈملىرىگــە قارشــى‬ ‫چىقماقچــى‪ ،‬بــۇ ھۆكۈملــەردە ئىنقىالبچىــار ئۇنىــڭ‬ ‫ئــەڭ ئالدىنقــى ھۆكمىنىــڭ مۇســتەبىت ھۆكۈمەتنــى‬ ‫ئاغــدۇرۇپ‪ ،‬ئورنىغــا مۇســتەقىل ۋە ئەركىــن ســۇرىيە‬ ‫قىلىــپ ئۆزگەرتىــش شــەرتى بىلــەن ئىنقىالبچىــار‬ ‫ماقۇللــۇق بىلدۈرگەنىــدى‪ .‬ئــى قېرىنداشــار‪ ،‬بــۇ‬ ‫بىزگە شــۇنى تەكىتلەيدۇكــى‪ ،‬دېمىســتورانىڭ تەلىپى‬ ‫ۋە باشــقىالرغا قارشــى بىــز بىرلىــك مەۋقەســىدە‬ ‫چىــڭ تۇرۇشــىمىز كېــرەك‪ ،‬بىرلىكنــى بۇزمايلــى‪،‬‬ ‫چۈنكــى شــەھىدلەرنىڭ قانلىــرى ۋە نۇرغــۇن‬ ‫ســۇرىيە ئىنقىالبلىرىنىــڭ ئالدىــدا ھەممىمىزنىــڭ‬ ‫مەســئۇلىيىتى بــار‪».‬‬ ‫فرونتــى‬ ‫شــامىييە‬ ‫«توققۇزىنچــى‪،‬‬ ‫ئىنقىالبچىالرنىــڭ ھــەر تۈرلــۈك تــاالش‪-‬‬ ‫تارتىشــلىرىنى قــورال كۈچــى بىلــەن ئايرىشــتىن‬ ‫چامىنىــڭ يېتىشــىچە ساقلىنىشــقا چاقىرىــق‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬بــۇ تاالش‪-‬تارتىشــنىڭ ئاخىرقىلىــرى‬ ‫ھەلەبتــە يــۈز بــەردى‪ .‬ئــۇ مۇســتەقىللىق ئەدلىيــە‬ ‫ئورگانلىرىنىــڭ ئىشــارنى اليىقىــدا ھــەل قىلىــپ‪،‬‬ ‫مۇســتەبىت ھۆكۈمەتنــى خۇشــال قىلىدىغــان قــان‬ ‫تۆكۈلۈشــلەردىن ساقلىنىشــقا چاقىرىــدۇ‪».‬‬ ‫«ئونىنچــى‪ ،‬بىــز قاتناشــقان قېرىنداشــارغا‬ ‫تەشــەككۇر بىلدۈرىمىــز‪ ،‬ســۇرىيە مىللىــي‬ ‫بىرلەشمىســى ۋە ســۇرىيە ۋاقىتلىــق ھۆكۈمىتىدىكــى‬ ‫قېرىنداشــارغا تەشــەككۇر بىلدۈرىمىــز‪ .‬بىــز‬ ‫ئۇالردىــن ھەلەبتىكــى ئىنقىالبچىالرغــا تۇراقلىــق ۋە‬ ‫تەشــكىللىك ھالەتتــە ياردىمىنــى داۋام قىلىشــىنى ۋە‬ ‫ســۇرىيە خەلقىنىــڭ ئىتتىپاقداشــلىرى ۋە دوســتلىرى‬ ‫بىلــەن بىللــە خىزمەت قىلىشــنى داۋامالشتۇرۇشــىنى‬ ‫ئۆتۈنىــدۇ‪ ،‬شــۇنداق بولغاندىــا ئــۇالر بــۇ ياردەمنــى‬ ‫ئۈزۈۋەتمەيــدۇ ياكــى كېمەيتىۋەتمەيــدۇ‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫جىنايــەت ماشىنىســى (يەنــى ئەســەد ھۆكۈمىتــى)‬ ‫گــە قارشــى تۇرۇشــنى داۋامالشــتۇرغىلى بولىــدۇ‪ .‬بىــز‬ ‫يەنــە خەلقىمىزگــە شــۇنى قايتــا تەكىتلەيمىزكــى‪،‬‬ ‫بىــز ئالالھنىــڭ ياردىمــى بىلــەن ياكى شــەھىدلىككە‬ ‫ياكــى غەلىبىگــە ئېرىشــىمىز‪ .‬ئــەڭ ئاخىرىــدا‪ ،‬بىــز‬ ‫ماقالە‬

‫‪40‬‬

‫بــۇ يىغىلىشــقا ئېھتىــرام بىلدۈرىمىــز‪ ،‬بىــز ئۇنىــڭ‬ ‫ھەلەبتىكــى بارلىــق شــەھەرلەر‪ ،‬ئۇندىــن كېيىــن‬ ‫ســۇرىيەنىڭ بارلىــق زېمىنىنــى قاپلىغــان ئىنقىــاب‬ ‫ئۈچــۈن بىرلەشــكەن فرونتقــا ئايلىنىشــىنى ئۈمىــد‬ ‫قىلىمىــز‪».‬‬ ‫ئــۇ ئۇنىــڭ ئازغــۇن ســۆزلىرى بىلەن ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫شــۇنداق‪ ،‬ســۇرىيەدىكى ئەلقائىدە ئىتتىپاقداشــلىرىغا‬ ‫نىســبەتەن‪ ،‬مۇســۇلمان‪ ،‬ناســارا (ئاشــۇرىييەلىك‬ ‫ياكــى شــاملىق) ۋە نۇســەيرى‪ ،‬رافىــزى‪ ،‬دۇرزى ۋە‬ ‫ئىســمائىلىيەلەرنىڭ ھېــچ پەرقــى يــوق؛ ســۇرىيە‬ ‫ئۇالرنىــڭ ھەممىســىنىڭ دۆلىتــى! ســۇرىيەدىكى‬ ‫ئەلقائىــدە ئىتتىپاقداشــلىرىغا نىســبەتەن‪ ،‬ســۇرىيە‬ ‫مىللىــي بىرلەشمىســى‪ ،‬ســۇرىيە ۋاقىتلىــق ھۆكۈمىتى‬ ‫ۋە تۈركىيــە ھۆكۈمىتــى‪ ،‬ســەئۇدىي ۋە قاتارالرنىــڭ‬ ‫‪1‬‬ ‫ھەممىســى ئۇالرنىــڭ مۇســۇلمان قېرىنداشــلىرى!‬ ‫ســۇرىيەدىكى ئەلقائىــدە ئىتتىپاقداشــلىرىغا‬ ‫نىســبەتەن‪ ،‬قوۋمپەرەســلىك ئۈچــۈن بىرلىشــىش‬ ‫تەۋھىــد ۋە ھەققانىيــەت ئۈچــۈن ئايرىلىشــتىن‬ ‫مۇھىمــراق! يەنــە كېلىــپ ئــۇالر قوۋمپــەرەس‬ ‫جاھىلىييــەت بايرىقىنىــڭ‪ ،‬ســايكىس ۋە پىكودىــن‬ ‫ئىبــارەت ئىككــى ســەلىبىنىڭ بايرىقــى ئاســتىدا‬ ‫تــۇرۇپ‪ ،‬مۇشــۇنداق ئازغــۇن باياناتالرنــى ســۆزلىدى!‬ ‫جىھــاد دەۋاگەرلىرىنىــڭ ھەر بىر ئەگەشكۈچىســى‬ ‫سوراشــقا تېگىشــلىك ســۇئالالر شــۇكى‪ ،‬نېمــە‬ ‫ئۈچــۈن جەۋالنــى فرونتــى بــۇ گورۇھــار بىلــەن‬ ‫‪  1‬بۇ مۇرتەد سەھەۋات گورۇھلىرى ئىسالم ئەھلىنى (ئىسالم دۆلىتىنىڭ مۇھاجىر‬ ‫ۋە ئەنسارلىرىنى خاۋارىج دەپ ئاتاپ تۇرۇپ) ئۆلتۈرىدۇ ۋە شىرك ئەھلىنى (ئۇالر‬ ‫قېرىنداشلىرىمىز دەۋلى دىغان سۇرىيە مىللىي بىرلەشمىسى ۋە سۇرىيە ۋاقىتلىق‬ ‫ھۆكۈمىتىنى) قويۇپ قويىدۇ!‬ ‫شامىييە فرونتىنىڭ رەئىسى ئابدۇلئەزىز سەالمەت‬

‫‪41‬‬

‫ئىســام دۆلىتىگــە قارشــى ئىتتىپاقلىشــىدۇ؟‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە قارشــى بۇنــداق ئوخشــىمىغان‬ ‫جــەڭ مەيدانلىــرى ۋە ئىتتىپاقالرغــا كىرگــەن ۋە‬ ‫ئۇنىڭدىنمــۇ ناچــار گورۇھالرغــا قاتناشــقانالرنىڭ‬ ‫ھۆكمــى نېمــە؟ ئىســام دۆلىتىگــە قارشــى بــۇالر ۋە‬ ‫بۇنىڭدىنمــۇ ناچــار گورۇھــار بىلــەن ھەمكارالشــقان‬ ‫ۋە ماسالشــقانالرنىڭ ھۆكمــى نېمــە؟ نېمــە ئۈچــۈن‬ ‫بــۇ گورۇھــار جاھىلــى قوۋمپەرەســلىك ھەققىــدە‬ ‫نۇمۇسســىزالرچە باياناتالرنــى چىقىرىــدۇ‪ ،‬بــۇ‬ ‫باياناتالرنىــڭ كــۆپ قىســمى كۇفــر تۇرســا؟ شــۇنداق‬ ‫تۇرســىمۇ جەۋالنــى فرونتــى بــۇ خاتالىقالرنــى‬ ‫داۋاملىــق كۆرمەســكە ســالىدۇ ۋە ئاشــكارا رەددىيــە‬ ‫قايتۇرمايــدۇ (بەزىــدە ھەتتــا ئۇالرغا چاپــان ياپىدۇ)؟‬ ‫بەلكــى ئۇالرنىــڭ تەشــۋىقاتىنىڭ قىزىــق نۇقتىســىنى‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە قارىتىــدۇ؟ قوۋمپەرەســلەرنىڭ‬ ‫خاتالىقلىــرى ئىســام دۆلىتىنىــڭ ئاتالمىــش‬ ‫«خاتالىقلىرى»غــا نىســبەتەن كۆزگــە كۆرۈنمــەس‬ ‫بولــۇپ قالدىمــۇ؟‬ ‫ئــەڭ ئاخىرىــدا‪ ،‬ھــەزم ۋە ســۇرىيە ئىنقىالبىــي‬ ‫فرونتــى (ئىلگىرىكــى جەۋالنــى فرونتىنىــڭ‬ ‫ئىتتىپاقداشــلىرى) ۋە «مۇجاھىــدالر» ئارمىيىســى‪،‬‬ ‫«نۇرىددىــن زەنگــى»‪« ،‬فەســتەقىم كەمــا ئۇمىرت»‪،‬‬ ‫ھەقىقــەت ۋە تەرەققىيــات فرونتــى ۋە باشــقا‬ ‫نۇرغــۇن «ئىســامىي» فرونتــى تەشــكىالتلىرىنىڭ‬ ‫ئوتتۇرىســىدىكى پــەرق نېمــە؟ مۇرســى بىلــەن‬ ‫سىســى ئوتتۇرىســىدىكى پــەرق پەقــەت نەچچــە‬ ‫ســانتىمېتېر ســاقال ۋە باشــقا يۈزەكــى پەرقلەرمــۇ‪،‬‬ ‫ھالبۇكــى ئۇالرنىــڭ ھــەر ئىككىلىســى تاغــۇت قانۇنى‬ ‫بىلــەن باشــقۇرۇلىدىغان ۋە ســىناي مۇجاھىدلىرىغــا‬ ‫قارشــى ھەرىكەتلەرنــى ئېلىــپ بارغــان تۇرســا؟!‬ ‫جەۋالنــى فرونتــى پــات يېقىنــدا ئىســام‬ ‫دۆلىتىنىــڭ مۇھاجىر ۋە ئەنســارلىرىنىڭ خائىنلىقىنىڭ‬ ‫(يەنــى جەۋالنــى فرونتىنىــڭ ئىســام دۆلىتىگــە‬ ‫قىلغــان خىيانىتىنىــڭ) ســەھەۋاتالرنىڭ جەۋالنــى‬ ‫فرونتىغــا قىلغــان خائىنلىقــى بىلــەن خاتىمــە‬ ‫بېرىلىدىغانلىقىنــى كــۆرۈپ قالىــدۇ‪ ،‬شــۇنداقال بــۇ‬ ‫باشــلىنىپمۇ بولــدى‪.‬‬

‫سۆھبەت‬

‫‪42‬‬

‫شــەرقى ئاســىيادىكى خىالفــەت قۇشــۇنىنىڭ‬ ‫قوماندانــى‪ ،‬فىلىپىــن تاغۇتنىــڭ «فىلىپىــن‬ ‫ئارمىيەســى مۇجاھىدالرنــى پۈتۈنلــەي يــوق‬ ‫قىلىــدۇ» دېگــەن دەۋالىرىنــى يالغانغــا چىقــاردى‪.‬‬ ‫خىالفــەت قۇشــۇنىنىڭ‪ ،‬ســانى ۋە تەييارلىقــى كــۆپ‬ ‫بولغــان ســەلىبى فىلىپىــن ئارمىيەســىگە قارشــى‬ ‫ئۇرۇشــلىرىنى ســۆزلەپ بــەردى‪.‬‬ ‫شــەيخ ئەبــۇ ئابدۇلــاھ مۇھاجىــر ســۆھبەت‬ ‫جەريانىــدا‪ ،‬شــەرقى ئاســىيادىكى جىھــاد‬ ‫ۋەقەلىكتىــن‪ ،‬مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىــرى شــەيخ ئەبــۇ‬ ‫بەكىــر باغدادىغــا بەيئــەت بېرىــپ ئىســام دۆلىتىگــە‬ ‫قۇشــۇلغان ۋە ئۇالرنىــڭ قولللىــرى ئارقىلىــق مەيدانغــا‬ ‫كەلگــەن غەلبىلــەر ھەققىــدە ســۆزلەپ بــەردى‪.‬‬ ‫يەنــە تۈرلــۈك ئېقىمالردىكــى ئازاتلىــق‬ ‫ھەرىكەتلىرىنــى‪ ،‬بــۇ ھەرىكەتلەرنىــڭ يالغــان‬ ‫ۋەدىلەرگــە ئىشــىنىپ فىلىپىــن ســەلىبى‬ ‫ھۆكۈمىتىنىــڭ توزاقلىرىغــا تەكــرار چۈشــكەنلىكىنى‪،‬‬ ‫شــۇ ۋەدە قىلىنغــان نەرســىلەرگە ئېرىشــىش ئۈچــۈن‬ ‫قــۇرال تاشــلىغانلىقنى بايــان قىلىــپ بــەردى‪ .‬يەنــە‬ ‫بــۇ ھەرىكەتلەرنىــڭ مەنھىجىنىــڭ خاتالىقــى ۋە‬ ‫رەھبەرلىرىنىــڭ يالغانچىلىقــى ســەۋەپلىك كــۆپ‬ ‫ئەزالىرىنىــڭ قــۇرال تاشــاپ بەزىلىرىنىــڭ ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە قۇشــۇلغانلىقنى ئېيتىــپ بــەردى‪.‬‬ ‫ئــۇ يەنــە رۇمىيــە ژورنىلــى ئارقىلىــق دۇنيــا‬ ‫مۇســۇلمانلىرىغا رىســالە ئەۋەتكــەن بولــۇپ‪ ،‬بۇنىڭــدا‬ ‫مۇســۇلمانالرنى قېرىنداشــلىرىغا يــاردەم بېرىــش‬ ‫ۋە ئىســام دۆلىتىنــى كۈچلەنــدۈرۈش ئۈچــۈن‬ ‫شــەرقى ئاســىيادىكى خىالفــەت قۇشــۇنى تارقالغــان‬ ‫رايۇنالرغــا ھىجــرەت قىلىشــقا چاقىــردى‪ .‬ھەرقايســى‬ ‫رايۇنالردىــن كەلگــەن مۇھاجىرالرنىــڭ ئۆزلىرىنىــڭ‬ ‫ســەپلىرىگە قۇشــۇلغانلىقى بىلــەن خــۇش خــەۋەر‬ ‫بــەردى‪.‬‬ ‫رۇمىيــە ژورنىلــى‪ ،‬شــەرقى ئاســىيادىكى خىالفەت‬ ‫قۇشــۇنىنىڭ قوماندانــى شــەيخ ئەبــۇ ئابدۇلــاھ‬ ‫مۇھاجىــر بىلــەن ئېلىــپ بارغــان ســۆھبىتىنى‬ ‫ھۇزۇرۇڭالرغــا ســۇنىدۇ‪.‬‬ ‫س‪ :‬ئەسساالمۇ ئەلەيكۇم؛ بىزگە شەرقى‬ ‫ئاسىيادىكى مۇسۇلمانالرنىڭ ئەھۋالىنى‬ ‫سۆزلەپ بەرسىڭىز؟‬ ‫ج‪ :‬ۋەئەلەيكــۇم ئەسســاالم‪ ،‬بارچــە ھەمدىلــەر‬ ‫‪43‬‬

‫ئالالھقــا خاســتۇر‪ ،‬دۇرۇت ســاالمالر رەســۇلۇلالھگە‪،‬‬ ‫ئائىلــە ‪ -‬تاۋابىئاتلىرىغــا‪ ،‬بارلىــق ســاھابىلىرىگە‬ ‫ۋە قىيامەتكىچــە ئۇالرغــا ئېھســان بىلــەن‬ ‫ئەگەشــكەنلەرگە بولســۇن!‬ ‫ئىلگىــرى شــەرقى ئاســىيادىكى مۇســۇلمانالرنىڭمۇ‬ ‫ئەھۋالــى‪ ،‬باشــقا جايالردىكــى قېرىنداشــارنىڭ‬ ‫ئەھۋالىغــا ئوخشــاش ئىــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ قوشــۇلغۇدەك‬ ‫ياكــى ئەگەشــكۇدەك ئىمامــى يــوق ئىــدى‪ .‬تۈرلــۈك‬ ‫پارتىيــە‪ ،‬تەشــكىالت‪ ،‬گــۇرۇھ بولــۇپ ياشــايتتى‪.‬‬ ‫مۇشــرىكالر بــۇ بوشــلۇقتىن كــۆپ پايدىالنــدى‪.‬‬ ‫ســەلىبىلەرنىڭ قــۇرال كۈچــى ۋە ياردىمــى‬ ‫ئاســتىدا بــۇ رايۇنــدا ناســاراالر ئىنتايىــن كــۆپ‬ ‫تارقالــدى‪ ،‬ھازىرغىچــە شــۇنداق داۋامالشــتى‪.‬‬ ‫چۈنكــى مۇشــرىكالرنىڭ ئــەڭ مۇھىــم نىشــانى‪،‬‬ ‫بــۇ رايۇنالردىــن ئىســامنى يۇقىتىــش بولــۇپ‪،‬‬ ‫دىننــى ئۆزگەرتىــش ۋە يوقىتىــش ئۈچــۈن تۈرلــۈك‬ ‫يولــار بىلــەن مۇســۇلمانالرغا كــۆپ بېســىمالرنى‬ ‫ئىشــلەتتى‪ .‬شــۇڭا كىشــىلەر ســەلىبى ھۆكۈمەتكــە‬ ‫قارشــى قولىغــا قــۇرال ئالــدى‪ .‬مۇشــرىكالر ئىســامغا‬ ‫نىســبەت بېرىلگــەن كىشــىلەرنى بويســۇندۇرۇش‬ ‫ئالدىــدا ئاجىــز كەلــدى‪ ،‬ھەمــدە ئــۇرۇش‬ ‫توختۇتۇشــقا مەجبــۇر بولــدى‪ .‬بۇالرنىــڭ ئــەڭ‬ ‫چــوڭ ئارزۇســى ئۇالرنــى جىھادتىــن توختۇتــۇش‬ ‫بولــۇپ قالــدى‪ .‬لېكىــن ســەلىبىلەر بۇنىڭغــا شــۇنچە‬ ‫كــۈچ چىقارغــان ۋە ئويۇنالرنــى ئوينىغــان بولســىمۇ‪،‬‬ ‫كىشــىلەر ھەرۋاقىــت ناســاراالرغا قارشــى ئۇرۇشــقا‬ ‫تەييــار تــۇرۇش ئۈچــۈن قۇراللىرىنــى ســاقالپ‬ ‫كېلىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫مۇۋەھھىلــەر بىلــەن مۇشــرىكالر ئارىســىدىكى‬ ‫دۈشــمەنلىك داۋاملىشــىۋاتقان بــۇ مۇھىتتــا‪،‬‬ ‫تەۋھىدنــى ئۆگەنگــەن‪ ،‬ئەلــۋەال ۋەلبەرا ئەقىدىســىنى‬ ‫تونۇغــان يېڭــى بىــر ئــەۋالد يېتىشــىپ چىقتــى‪.‬‬ ‫ناســارا‪ ،‬بۇتپــەرەس ۋە بارلىــق مۇشــرىكالرنىڭ‬ ‫كۈچىنــى يــوق قىلىدىغــان ئالالھنىــڭ ھۆكمىنــى‬ ‫زېمىنــدا تەتبىقــاش بۇالرغــا نىســىپ بولــدى‪.‬‬ ‫لېكىــن پارتىيەلەرنىــڭ‪ ،‬بايراقالرنىــڭ ۋە كىشــىلەرنى‬ ‫ئازغۇنلۇققــا يېتەكلىگۈچــى كىشــىلەرنىڭ كــۆپ‬ ‫بولىشــى ســەۋەبلىك كىشــىلەر ئۆزلىرىنىــڭ يۈكســەك‬ ‫غايىســىدىن يىراقلىشــىپ كەتتــى‪ .‬بەلكــى نۇرغــۇن‬ ‫كىشــىلەر مۇرتــەد ئىخــۋان يولىــدا مېڭىشــى‪،‬‬ ‫دىموكراتىيــە يولىغــا كىرىشــى ۋە مۇشــرىكالرنى‬ ‫دوســت تۇتــۇش ســەۋەبلىك شــېرىك ۋە مۇرتەدلىككــە‬

‫سولدىن ئىككىنچى كىشى؛ شەرقى ئاسىيادىكى خىالفەت قۇشۇنىنىڭ قوماندانى شەيخ ئەبۇ ئابدۇلالھ مۇھاجىر‬

‫چۈشــۈپ قالــدى‪ .‬لېكىــن زېمىنــدا ھۆكۈمنــى پەقــەت‬ ‫ئالالھقىــا خــاس قىلىشــقا ھېرىســمەن مۇۋەھھىدلەر‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬بــۇالر مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىرىگــە بەيئــەت‬ ‫بېرىــپ ئىســام دۆلىتىگــە قۇشــۇلدى‪.‬‬ ‫س‪ :‬خىالفەت ئېالن قىلىنىشتىن بۇرۇن شەرقى‬ ‫ئاسىيادىكى مۇجاھىدالرنىڭ ئەھۋالى قانداق‬ ‫ئىدى؟ سىلەر ئىسالم دۆلىتىگە قوشۇلۇپ‬ ‫ئېرىشكەن نەتىجىلەر قايسى؟‬ ‫ج‪ :‬بــۇرۇن ئېيتقىنىمــدەك‪ ،‬ئەرخەبىــل ئارىلىــدا‬ ‫ســەلىبىلەرگە قارشــى ئــۇرۇش بىلــەن زور نەتىجىلــە‬ ‫قولغــا كەلگــەن بولســىمۇ‪ ،‬بــۇ يەردىكــى كىشــىلەر‬ ‫يەنىــا خىالفــەت ئېــان قىلىنىشــتىن بــۇرۇن پارچــە‬ ‫گۇرۇھۋازلىقتىــن خالــى بواللمىــدى‪ .‬شــۇنداقالر‬ ‫ئازغۇنــار بــۇ پۇرســەتتىن پايدىلىنىــپ كىشــىلەرنى‬ ‫تېــزال ســەلىبىلەر بىلــەن يېقىنلىشىشــقا ۋە كاپىــرى‬ ‫ھۆكۈمەتلىرىــدە مەنســەپكە ئېرىشــىش ئۈچــۈن‬ ‫باشــاپ ماڭــدى‪.‬‬ ‫تەۋھىــد ئەھلىمــۇ كىشــىلەرگە ئىســامنى‬ ‫ئۆگىتىــش ئۈچــۈن كــۈچ چىقــاردى‪ ،‬دىننــى زېمىنــدا‬ ‫ئالىــي قىلىــش ئۈچــۈن جىھادقــا قىزىقتــۇردى‪ .‬لېكىن‬ ‫كىشــىلەر دۇنيانــى ئارتــۇق كــۆرۈپ مۇشــرىكالردىن‬ ‫ئېرىشــكەن ئازغىنــە ماتاغــا رازى بولــدى‪ .‬شــۇنىڭ‬ ‫بىلــەن كــۆپ ياشــارنىڭ قەلبىــدە ئۈمىدســىزلىك‬ ‫پەيــدا بولۇشــقا باشــلىدى‪ ،‬بەزىلىــرى جىھادنــى‬ ‫تاشــاپ دۇنيــا تىرىكچىىكــى ۋە ئــەۋالد تەربىيلــەش‬ ‫بىلــەن بولــدى‪ .‬بەزىلىــرى دىننــى ئالــى قىلىــش‬ ‫ئۈچــۇن جىھــاد مەيدانلىرىغــا ھىجــرەت قىلــدى‪.‬‬

‫شــەيخ ئەبــۇ بەكىــر باغدادىنىــڭ خىالفەتنــى‬ ‫ئېــان قىلىشــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ بىزگــە ۋە باشــقا پۈتــۈن‬ ‫دۇنيادىكــى مۇســۇلمانالرغا بەرگــەن بىــر نېمىتــى‬ ‫ئىــدى‪ .‬شــۇڭا بىــز خىالفــەت ئېــان قىلىنىــپ‬ ‫ئازغىنــە كۈندىــن كېيىنــا دۇنيادىكــى بارلىــق‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ ئىســام دۆلىتــى بايرىقــى ئاســتىغا‬ ‫توپلىنىشــى ئۈچــۈن‪ ،‬مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىرىگــە‬ ‫بەيئــەت بېرىشــكە ۋە ئالالھنىــڭ بۇيرۇقىغــا ئىتائــەت‬ ‫قىلىشــقا ئالدىرىــدۇق‪ .‬لېكىــن بەيئــەت ئېالنــى بىــر‬ ‫مەزگىــل كېچىكتۈرۈلــدى‪ ،‬چۈنكــى بۇنــداق قىلغانــدا‬ ‫ئەرخەبىــل ئارىلىدىكــى جىھادقــا ئۇمۇمىيۈزلــۈك‬ ‫پايدىســى بــار ئىــدى‪.‬‬ ‫بولۇپمــۇ مەنھىجــى‪ ،‬ئەقىدىســى ۋە مۇشــرىكالرغا‬ ‫ئــەڭ قاتتىــق ئــۇرۇش قىلغــان جامائەتلــەر ئىســام‬ ‫دۆلىتــى بايرىقــى ئاســتىغا توپالنــدى‪ .‬بۇنــداق‬ ‫بولمىغــان بولســا‪ ،‬خىالفــەت قۇشــۇنى ئالدىنقــى‬ ‫ئىككــى يىلــدا فىلىپىــن ســەلىبى ئارمىيەســىگە‬ ‫قارشــى كــۆپ جەڭلەرگــە كىرەلمەيتتــى‪ ،‬زور ھەربــى‬ ‫يۈرۈشــلەرنى تۇســۇپ قااللمايتتــى‪ ،‬يۈزلەرچــە‬ ‫فىلىپىــن ئارمىيەســىنى ئۆلتــۈرۈپ ســەلىبىلەر‬ ‫قولىدىكــى شــەھەرلەرگە ھۇجــۇم قىاللمايتتــى‪.‬‬ ‫بۈگــۈن مۇجاھىــدالر كونتــرول قىلغــان مــاراۋى‬ ‫شــەھىرىمۇ بولمايتتــى‪.‬‬

‫ ‬

‫سۆھبەت‬

‫‪44‬‬

‫س‪ :‬سىلەر تەرەپتە جىھاد مەيدانىنىڭ‬ ‫ئەھۋالى قانداق؟ سىلەرنىڭ قولۇڭالردا قايسى‬ ‫رايۇنالر بار؟ خىالفەت ئېالن قىلىنغاندىن‬ ‫كېيىن مۇجاھىدالرنىڭ سەلىبى ھۆكۈمەت‬ ‫بىلەن بولغان ئەڭ گەۋدىلىك ئۇرۇشالر قايسى؟‬

‫ماراۋى شەھىرىدىكى خىالفەت قۇشۇنى‬

‫ئۇرۇشالر قانداق بولدى؟‬ ‫ج‪ :‬بــۇ يەردىكــى مۇجاھىدالرنىــڭ ئۇمۇمــى‬ ‫ئەھۋالــى‪ ،‬بارغانســېرى ياخشــىلىنىۋاتىدۇ‪ .‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ســانى ئېشــىپ قۇراللىــرى كۆپىيىۋاتىــدۇ‪ .‬ئالالھنىــڭ‬ ‫پەزلــى بىلــەن شــەرقى ئاســىيا فىلىپىننىــڭ جەنۇبــى‬ ‫مىندانــاۋدا ئۇالرنىــڭ ســانى ئــەڭ كۆپ‪.‬بــۇ يەرگــە‬ ‫شــەرقى ئاســىيادىكى ھەرقايســى دۆلەتلەردىــن ۋە‬ ‫يىراقالردىنمــۇ كــۆپ مۇھاجىــرالر كەلــدى‪ .‬ئالالھقــا‬ ‫ھەمدىلــەر بولســۇن!‬ ‫خىالفــەت ئېــان قىلىنغاندىــن بۇيــان‪،‬‬ ‫ھەرقايســى رايۇنــاردى بىرقانچــە قېتىــم جــەڭ‬ ‫بولــدى‪ .‬باســىيالن ئارىلىدىــا بــەش قېتىــم جــەڭ‬ ‫بولــدى‪ .‬ئــەڭ چــوڭ جــەڭ ‪ 46‬كۈنــى داۋامالشــتى‪.‬‬ ‫بــۇ جەڭلــەردە تىــك ئۇچــار‪ ،‬پۈركۈگۈچــى ئايرۇپىــان‬ ‫ۋە تــوپ قۇراللىرىنــى مۇۋەھھىدلەرنــى ئۆلتــۈرۈش‬ ‫ئۈچــۈن كېچە‪-‬كۈنــدۈز ئىشــقا ســالدى‪ .‬ئۆلگــەن‬ ‫دۈشــمەننىڭ ســانى يۈزگــە يەتتــى‪ .‬يارىدارلىرىمــۇ‬ ‫بــەك كــۆپ‪.‬‬ ‫يەنــە رانــاۋ شــەھىرىدە خىالفــەت ئېــان‬ ‫قىلىنغاندىــن كېيىــن ‪ 5‬قېتىــم جــەڭ بولــدى‪.‬‬ ‫‪45‬‬

‫ئــەڭ چــوڭ جــەڭ‪ ،‬ھىجىرىيــە ‪ - 1437‬يىلــى‬ ‫بوتىجدىكــى ئۈچىنچــى قېتىملىــق جــەڭ بولــۇپ‪،‬‬ ‫ئالتــە ئــاي داۋام قىلغــان بــۇ ئۇرۇشــتا‪ ،‬ســەلىبىلەر‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ قولىدىكــى رايۇنالرنــى‪ ،‬تۈرلــۈك‬ ‫ئايرۇپىالنــدا كېچە‪-‬كۈنــدۈز بومباردىمــان قىلــدى‪.‬‬ ‫دۈشــمەننىڭ ئايرۇپىــان‪،‬‬ ‫تانــكا ۋە تــوپ قۇراللىــرى‬ ‫ئىنتايىــن كــۆپ بولــۇپ‪،‬‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ ســانى‬ ‫ۋە تەييارلىقــى بــەك ئــاز‬ ‫ئىــدى‪ .‬مۇجاھىــدالر‬ ‫ئالالھقــا تەۋەككــۇل‬ ‫قىلىــپ جــەڭ قىلــدى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە نەچچــە‬ ‫يۈزلىگــەن دۈشــمەننى‬ ‫غەلبــە‬ ‫ئۆلتــۈرۈپ‬ ‫قىلــدى‪.‬‬ ‫يەنــە مۇجاھىــدالر‬ ‫ماجىندانــاۋ ئارىلىدىكــى‬ ‫جەڭــدە ســەلىبىلەرنى‬ ‫قاتتىــق ھالســىراتتى‪.‬‬ ‫قىسقىســى ســەلىبىلەر بىزدىــن قاتتىــق ئاچچىــق‬ ‫ئازابالرنــى تېتىــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ ســانى تەييارلىقــى‬ ‫مــول بولســىمۇ ئۇرۇشــتا بــەك قۇرقۇنچــاق‬ ‫ئىكەنلىكىنــى بىلــدۇق‪ .‬ئالــاھ ئۇالرغــا قارشــى‬ ‫بىزگــە يــاردەم بــەردى‪.‬‬ ‫س‪ :‬بىزگــە مــورۇ ئازاتلىــق ھەرىكىتــى‬ ‫ھەققــدە ســۆزلەپ بەرگــەن بولســىڭىز؟‬ ‫بــۇ ھەرىكــەت ســەلىبىلەر بىلــەن قانــداق‬ ‫ئىتتىپاقالشــتى؟‬ ‫ج‪ :‬مــورۇ ئازاتلىــق ھەرىكىتــى‪ ،‬ئەســلىدە‬ ‫مۇرتــەد ئىخــۋان تەشــكىالتىنىڭ تەســىرىگە‬ ‫ئۇچرىغــان‪ ،‬لېكىــن ســەلىبى ھۆكۈمــەت بىلــەن‬ ‫يارىشــىش ھەققىــدە ئارىســىدا قاتتىــق ئىختىــاپ‬ ‫پەيــدا بولــدى‪ .‬بىــر پىرقىســى ســەلىبىلەر‬ ‫بىلــەن كېڭىشىشــنى خااليــدۇ‪ .‬يەنــە بىــرى‬ ‫قــۇرال ئارقىلىــق ســەلىبىلەرنى چىقىرىشــنى‬ ‫دەۋا قىلىــدۇ‪ .‬لېكىــن ســەلىبىلەر بۇالرنىــڭ‬ ‫ئارىســىدىكى ئىختىالپتىــن ناھايىتــى ئۈنۈملــۈك‬ ‫شــەكىلدە پايدىالنــدى‪ .‬ســەلىبىلەر رازى بولغــان‬

‫پىرقىگــە ئــازراق نەرســە بېرىــپ‪ ،‬رازى بولمىغــان‬ ‫پىرقىگــە قارشــى ئۇرۇشــقا ســالدى‪ .‬بــۇ ھەرىكــەت‬ ‫رەھبىــرى ســەلىبىلەرنىڭ نەچچــە يىلالردىــن بېــرى‬ ‫ئۆزلىرىنــى ئوينىتىۋاتقانلىقىنــى ئاشــكارىلىدى‪.‬‬ ‫لېكىــن ئەھۋالىــدا ئۆزگــۈرۈش بولمىــدى‪ .‬كىشــىلەر‬ ‫ئېرىشــكەن كىچىككىنــە پايدىســىز مەنســەپكە رازى‬ ‫بولــدى‪ ،‬بەلكــى ئــۇالر شــېرىك دىموكراتىيــە ئۇيۇنىغــا‬ ‫كىرىــپ كەتتــى‪ .‬ئالالھنىــڭ ياردىمــى بىلــەن‪ ،‬بــۇ‬ ‫ئازغۇنالرنىــڭ ھەقىقىتــى ئاشــكارلىنىپ‪ ،‬ياشــار‬ ‫يىراقالشــتى‪،‬‬ ‫ئۇالردىــن‬ ‫تەۋھىــد‬ ‫كۆپىنچىســى‬ ‫مېڭىۋاتقــان‪،‬‬ ‫ئۈســتىدە‬ ‫قــۇرال تاشالشــنى قۇبــۇل‬ ‫قىلمايدىغــان ۋە زېمىنــدا‬ ‫ئالالھنىــڭ ھۆكمىنــى ئالــى‬ ‫قىلىدىغانلقىــى ئېــان قىلغــان‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە قۇشــۇلغان‬ ‫جامائەتلەرگــە‬ ‫جىھــادى‬ ‫قۇشــۇلدى‪.‬‬ ‫مــورو ئازاتلىــق ھەرىكىتــى‬ ‫فىلىپىــن‬ ‫رەھبەرلىــرى‪،‬‬ ‫ســەلىبى ھۆكۈمــەت ئالدىــدا‬ ‫ئاجىــز ھالەتتــە تۇرىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫خىالفەت قۇشۇنى ماراۋى شەھىرىگە كىرگەندىن كېيىن بىرقانچە ناسارانى ئۆلتۈردى‬ ‫ســەلىبىلەر ئەھدىســىنى‬ ‫بــۇزدى‪ .‬شــۇنداق بولســىمۇ‬ ‫ئــۇالر يەنــە قولىــدا مىڭالرچــە قۇراللىــق ئادىمىنىــڭ ئۆچۈرەلمەيــدۇ‪ .‬ئالــا بىزگــە ئــۆ نۇرىنــى تولۇقاليدىغانلىقــى‬ ‫بارلىقىنــى دەۋا قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬لېكىــن تىرورچــى دەپ ۋە دىنىنــى ئۈســتۈن قىلىدىغانلىقــى بىلــەن ۋەدە بــەردى‪.‬‬ ‫ئاتىلىــپ قېلىشــىدىن قورقــۇپ ســەلىبىلەرگە قارشــى «ئالــاھ ھــەق دىــن (ئىســام) نــى بارلىــق دىنالردىــن‬ ‫ئۈســتۈن قىلىــش ئۈچــۈن‪ ،‬ئۆزىنىــڭ رەســۇلىنى (يەنــى‬ ‫ھېــچ ئىــش قىاللمىــدى‪.‬‬ ‫بىركۈنمــۇ ئۇرۇشــتىن توختــاپ باققىنــى تــوق‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۈممىتىمدىــن بىــر تائىپــە‬ ‫دۈشــمەنلىرى ئۈســتىدىن غەلبــە قىلغــان ھالــدا ھــەق‬ ‫ئۈســتىدە ئىزچىــل ئــورۇش قىلىــدۇ‪ ،‬بۇالرنىــڭ ئاخىــرى‬ ‫مەســىھ دەججــال بىلــەن ئــورۇش قىلىــدۇ»‪[ .‬ئەھمــەد‬ ‫ۋە ئەبــۇ داۋۇت رىۋايىتــى]‪ .‬بــۇ تاغــۇت مۇجاھىدالرنــى‬ ‫مۇجاھىدالرنــى يــوق قىلدىمــۇ؟ ياكــى بــۇالر ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىزنــى بىلــەن تېخىمــۇ كۆپىيىــپ كۈچىلىنىۋاتامــدۇ؟ ئالــاھ‬ ‫بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬ئــۇالر ھەرگىزمــۇ ئالالھنىــڭ نۇرىنــى‬

‫س‪ :‬سەلىبىلەر تەشۋىقاتى فىلىپىن رەئىسىنىڭ‬ ‫مۇجاھىدالرنىڭ يېقىندا يوق قىلىدىغانلىقى‬ ‫ھەققىدىكى تەھدىدلىرىنى تارقاتتى‪ .‬بۇنىڭ‬ ‫ماھىيىتى نېمە؟‬

‫مۇھەممــەد ئەلەيھىسســاالمنى تولــۇق) ھىدايــەت ۋە ھــەق‬ ‫دىــن بىلــەن ئەۋەتتــى‪ ،‬مۇشــرىكالر ئۇنىــڭ (ئۈســتۈن‬ ‫بولۇشــىنى) يامــان كۆرگــەن تەقدىردىمــۇ»‪[ .‬تەۋبــە ‪- 33‬‬ ‫ئايــەت]‪.‬‬

‫س‪ :‬شەرقى ئاسىيادىكى خىالفەت قۇشۇنىغا‬ ‫ج‪ :‬فىلىپىــن تاغۇتــى دوتــرى‪ ،‬پەقــەت ئۆزىنــى ئالــداپ‪ ،‬قارشى تاغۇتالر بىلەن ھەمكارالشقان كىشىلەر‬ ‫ئالالھنىــڭ نۇرىنــى ئۆچىرىمــەن دەپ گۇمــان قىلــدى‪ .‬ئالالھ بارمۇ؟ قوشنا رايۇنالر ياكى باشقا رايۇنالردىكى‬ ‫تاغۇتالرنىڭ بۇنىڭدا رولى بارمۇ؟‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ نۇرىنــى (يەنى ئىســام‬

‫دىنىنــى) ئېغىزلىــرى بىلــەن ئۆچۈرمەكچــى بولىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ‬

‫ج‪ :‬شــۇنداق‪ ،‬بۇنىڭغــا ئارالشــقان كىشــىلەر بــار‪.‬‬ ‫ئــۆز نۇرىنــى ئۈســتۈن قىلمــاي قالمايــدۇ‪ ،‬كافىــرالر (بۇنــى)‬ ‫يامــان كۆرگــەن تەقدىردىمــۇ»‪[ .‬تەۋبــە ‪ - 32‬ئايــەت]‪ .‬بەلكــى ئــۇالر مۇجاھىدالرنىــڭ خەۋەرلىرىنــى كۈتــۈپ‬ ‫بــۇ دىياردىكىلــەر مۇســۇلمان بولغاندىــن تارتىــپ‪ ،‬كاپىــرالر تىــڭ تىــڭالپ تۇرىــدۇ‪ .‬يەنــە رۇســىيە ۋە ئامېرىــكا‬ ‫كېپىــل بولىدىغــان كىشــىلەرمۇ بــار‪.‬‬ ‫سۆھبەت‬

‫‪46‬‬

‫ماراۋىدىكى ئىسالم دۆلىتىنىڭ تەكشۈرۈش پونكىتى‬

‫س‪ :‬سىلەر ھازىرغىچە مۇھاجىرالرنى قارشى‬ ‫ئېلىۋاتامسىلەر؟ ئۇالرنىڭ سىلەرگە قوشۇلۇشقا‬ ‫يول بارمۇ؟‬

‫س‪ :‬پۈتۈن دۇنيادىكى بولۇپمۇ شەرقى‬ ‫ئاسىيادىكى مۇجاھىدالرغا دەيدىغىنىڭىز‬ ‫بارمۇ؟‬

‫ج‪ :‬شــۇنداق‪ ،‬بىــز ئىزچىــل مۇھاجىرالرنــى‬ ‫قارشــى ئېلىــپ كۈتۈۋاتىمىــز‪ .‬بــۇ يەرگــە كېلىدىغــان‬ ‫بىرقانچــە بىخەتــەر يــول بــار‪ .‬لېكىــن جىھادقــا‬ ‫چىقماقچــى بولغــان ھەربىــر كىشــى‪ ،‬ئىخــاس‬ ‫بىلــەن ئالالھدىــن ئاســانلىق بېرىشــنى ۋە جىھــاد‬ ‫مەيدانىغــا يېتىشۋېلىشــىنى ســوراپ شــۇنىڭغا‬ ‫ســەۋەب قىلىشــى كېــرەك‪.‬‬

‫ج‪ :‬ئــەي پۈتــۈن دۇنيادىكــى مۇۋەھھىدلــەر‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬دېگەنــدەك دۆلىتىــڭالر قۇرۇلــۇپ‬ ‫بولــدى‪ .‬ســىلەرگە ســۈپەتلەپ بەرگــدەك دۆلــەت‬ ‫مەيدانغــا كەلــدى‪ .‬شەكســىزكى بــۇ نەبــەۋى مەنھەج‬ ‫ئاساســىدىكى خىالفــەت‪ .‬ســىلەر تەرىپىڭالردىــن‬ ‫كېتىــپ قېلىشــتىن ئــاگاھ بولــۇڭالر‪ .‬ســىلەردە‬ ‫يىغاليدىغــان كــۆز ۋە ئاقىدىغــان تــەر بولســۇن‪.‬‬ ‫تاۋارلىرىڭالرنــى ئالالھقــا ســېتىڭالر‪ .‬ئەمەللىرىــڭالر‬ ‫ئالالھقــا خالىــس بولســۇن‪ .‬پەرىشــتىلەر بۇنىڭدىــن‬ ‫پەخىرلەنســۇن‪ .‬ئىنســان ۋە جىنالردىــن بولغــان‬ ‫كاپىــرالر غەزەپلەنســۇن‪ .‬بىلىڭالركــى‪ ،‬ســەلىبىلەر‬ ‫خىيانــەت بىلــەن كەلــدى‪ .‬ئەمــدى ئالالھقــا‬ ‫كەلتۈرگــەن شــېرىكى‪ ،‬ئاجىــز مۇســۇلمانالرنى بــوزەك‬ ‫قىلغانلىقــى‪ ،‬مــال ‪ -‬دۇنيــا ۋە يــۈز ‪ -‬ئابرويالرنــى‬ ‫دەپســەندە قىلغانلىقىغــا ھىســاب بېرىدىغــان ۋاقتــى‬ ‫كەلــدى‪ .‬ئۇالرغــا ۋاشــىنگىتون ۋە موســكۇۋادا‬ ‫ئۇچرىشــىدىغانلىقىمىزدىن خــەۋەر بېرىــڭالر‪.‬‬

‫س‪ :‬سىلەرنىڭ شەرقى ئاسىيادىكى ۋە باشقا‬ ‫يەردىكى سەلىبىلەرگە دەيدىغىنىڭالر نېمە؟‬ ‫ج‪ :‬ســەلىبىلەرگە دەيدىغىــم؛ ئــەي ســەلىبىلەر!‬ ‫شــەرقى ئاســىيادىكى خىالفــەت قۇشــۇنى‪ ،‬ســىلەر‬ ‫خــاالڭالر ياكــى خالىماڭالر‪ ،‬ســىلەرنىڭ ۋاشــىنگىتون‬ ‫ۋە موســكۇۋادىكى تەختلىرىڭالرنــى ۋەيــران قىلغانغان‬ ‫قــەدەر ئــۆز يولىــدا ئىزچىــل ماڭىــدۇ‪ .‬ســىلەر ياكــى‬ ‫مۇســۇلمان بولىســىلەر ياكــى خــار ھالــدا جىزيــە‬ ‫تۆلەيســىلەر ياكــى ئۆزۈڭالرنــى تەييــار قىلىســىلەر‪،‬‬ ‫بىــز يېقىنــدا بــۇ يۈرۈشــۈڭالردىن كېيىــن ســىلەرنىڭ‬ ‫ئۈســتۈڭالرغا باســتۇرۇپ بارىمىــز‪ .‬ســىلەر بىزنــى‬ ‫غالىــب ھالەتتــە ئۇچرىتىســىلەر‪.‬‬ ‫‪47‬‬

‫ۋەتەنپــەرەس تالىبــان ھەرىكىتــى‪ ،‬كاپىــر‬ ‫ھۆكۈملىرىگــە ھۆرمــەت قىلىدىغانلىقىنــى ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫بىلــەن دوســتلۇق ئاالقــە ئورنىتىشــقا قىزىقىدىغانلىقىنــى‬ ‫تەكــرار ئېــان قىلىــپ‪ ،‬ئافغانىســتان ئەتراپىدىكــى‬ ‫مۇشــرىكالرنى خاتىرجــەم قىلىشــقا كــۆپ تىرىشــتى‪.‬‬ ‫لېكىــن ئــۇالر تالىباننىــڭ بــەزى شــەرىئەت ھۆكۈملىرىنى‬ ‫تەتبىقلىغانلىقــى‪ ،‬مۇھاجىرالرغــا ئــورۇن بەرگەنلىكــى‬ ‫ۋە زىمىنىدىــن مۇھاجىرالرغــا تەييارلىــق قىلىشــقا‬ ‫ئــورۇن بەرگەنلىكــى ئاشــكارا بولغانــدا‪ ،‬بۇالردىــن‬ ‫پەقــەت قاتتىــق دۈشــمەنلىك ۋە ئۆزلىرىگــە قارشــى‬ ‫دۈشــمەنلىرىگە يــاردەم بەرگەنلىكىنــى كــۆردى‪.‬‬ ‫كېيىنچــە ۋەتەنپــەرەس تالىبــان ھەرىكىتى‪ ،‬ســەلىبى‬ ‫بومباردىمانىدىــن ئــۇزۇن ئۆتمەيــا تەمكىنلىكنــى‬ ‫يوقىتىــپ‪ ،‬تالىبــان ئەمىرىنــى شــۇ قىيىــن شــارائىتتا‬ ‫ياردەمســىز تاشــاپ قويــۇپ‪ ،‬ئەھدىســىنى بــۇزۇپ زور‬ ‫كۈلپەتلــەر بىلــەن ســىنالدى‪ .‬يەنــى ئەمىــرى ۋاپــات‬ ‫بولۇشــتىن بــۇرۇن پاكىســتان ئىســتىخباراتىنىڭ ياردىمــى‬ ‫ۋە كۆرسەتمىســى بىلــەن تالىبــان ئىچىــدە كۈچلــۈك‬ ‫مەركــەز قــۇرۇش ئۈچــۈن ئۇنــى ئەمىرلىكتىــن ئېلىــپ‬ ‫تاشــلىدى‪ .‬كابــول بېســىۋېلىنغاندىن بېــرى‪ ،‬تاشــقى‬ ‫ئاالقــە ئارخىپــى پاكىســتان ئىســتىخباراتىنىڭ قولىــدا‬ ‫بولغــان ۋەتەنپــەرەس مۇرتــەد تالىبــان ھەرىكىتى‪ ،‬قوشــنا‬ ‫دۆلەتتىكــى مۇشــرىك مۇرتەدلەرگــە خۇشــامەت قىلىــپ‪،‬‬

‫دوســتلۇقىنى ئېــان قىلــدى‪ .‬بارلىق ئىش مۇقىملىشــىپ‬ ‫بولغاندىــن كېيىــن كاپىرالرغــا بولغــان دوســتلۇقىنى‬ ‫تېخىمــۇ كۈچەيتتــى‪ .‬ئۇالرنىــڭ خىزمەتچىســى بولــدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ چېگــرا ۋە زېمىنلىرىنــى قوغدايدىغــان ئىتىغــا‬ ‫ئايالنــدى‪ .‬ئــۆزى كونتــرول قىلىۋاتقــان رايۇنالردىــن‬ ‫چىقىــپ مۇجاھىدالرنىــڭ ئۇالرغــا يەنــە ھۇجــۇم‬ ‫قىلىشــقا رۇخســەت قىلمايدىغانلىقىنــى ئىزچىــل‬ ‫تەكىتلــەپ كەلــدى‪ .‬مۇشــرىكالرنىڭ ئۇالرنــى ئىتــراپ‬ ‫قىلىشــى‪ ،‬ئــۇالر بىلــەن ئاالقــە ئورنىتىشــى‪ ،‬پىكىرىنــى‬ ‫قۇبــۇل قىلىشــى ۋە ئۇالرغــا بــەزى ياردەملەرنى قىلىشــى‬ ‫ئۈچــۈن كــۆپ ئۇچرىشىشــار بولــدى‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتــى زېمىنــدا خىالفــەت ئەھكاملىرىنــى‬ ‫يېڭىلىغانلىقىنــى‪ ،‬مۇســۇلمانالر جامائىتىنــى بىنــا‬ ‫قىلغانلىقىنــى ۋە پۈتــۈن زېمىنــدا ئالالھنىڭ شــەرىئىتىنى‬ ‫ھاكىــم قىلىشــقا ھەرىكــەت قىلىدىغانلىقىنــى ئېــان‬ ‫قىلىشــى بىلــەن‪ ،‬كىشــىلەر ئارىســىدا تەۋھىــد دەۋىتــى‪،‬‬ ‫شــېرىك ۋە شــېرىك ئەھلىدىــن ئــادا جــۇدا بولۇشــنىڭ‬ ‫ۋە ئۇالرغــا دۈشــمەنلىك قىلىشــنىڭ‪ ،‬دىــن پۈتۈنلــەي‬ ‫ئالالھقــا بولغانغــا قــەدەر ئــۇالر بىلــەن ئــۇرۇش‬ ‫قىلىشــنىڭ ۋە شــۇنداقال مۇســۇلمانالرنى دوســت‬ ‫تۇتۇشــنىڭ ۋاجىپلىقــى‪ ،‬مۇســۇلمانالر جامائىتىنــى الزىــم‬ ‫تۇتۇشــنىڭ‪ ،‬مۇســۇلمانالرنى بۆلىدىغــان چېگراالرنــى‬ ‫سۇندۇرۇشــنىڭ ۋە گۇرۇھالرغــا بۆلۈنــۈپ كەتكــەن‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬ ‫ماقالە‬

‫‪48‬‬

‫رۇسىيەنىڭ ئافغانىستاندا تۇرۇشلۇق ئەلچىسى مۇنداق دەيدۇ‪ :‬بىزنىڭ تالىبان بىلەن بولغان ئاالقىمىز ياخشى‪ ،‬ھازىرقى دۈشمىنىمىز ئىسالم دۆلىتىدۇر‬

‫جامائەتلەرنــى بىرلەشــتۈرۈش ئەقىدىســى مۇســۇلمانالر‬ ‫ئارىســىدا تارقىلىــپ كېتىشــتىن قورقــۇپ ۋەتەنپــەرەس‬ ‫مۇرتــەد تالىبان ھەرىكىتى ســەلىبىلەر ۋە مۇســۇلمانالرنى‬ ‫بېســىۋالغان تاغۇتــار بىلــەن ھەمكارالشــتى‪.‬‬ ‫تالىبــان بىلــەن كاپىــر دۆلەتلىــرى ئارىســىدا ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە قارشــى ئــۇرۇش ئۈچــۈن ھەمكارلىــق‬ ‫ئورنىتىلــدى‪ .‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ بــۇ چېگــرادا پەيــدا‬ ‫بولىشــى‪ ،‬ئافغانىســتاننى ئىگەللىۋالغــان ئامېرىكىنــى‬ ‫قورقۇتقانــدەك بــۇ مۇرتەدلەرنىمــۇ قاتتىــق قورقۇتتــى‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە قارشــى ئــۇرۇش قىلىۋاتقــان تالىبــان‬ ‫مۇرتەدلىــرى‪ ،‬ھەممــە دۆلــەت ئېرىشــىش ئۈچــۈن‬ ‫ھەرىكــەت قىلىۋاتقــان بىــر تاۋارغــا ئايالنــدى‪ .‬بــۇ‬ ‫تاۋارنىــڭ باھاســى پەقــەت تالىبــان مەســئۇلى بىلــەن‬ ‫ئاالقــە ئورنىتىــش‪ ،‬سىياســى بەلكــى ئىقتىســادى ۋە‬ ‫قۇرال‪-‬يــاراق ياردىمــى بىلــەن تەمىنلــەش بولــدى‪.‬‬ ‫شــۇڭا ســەلىبى رۇســىيە ئوتتــۇرا ئاســىيادىكى نۇپۇزى‬ ‫بــار رايۇنــاردا‪ ،‬ئىســام دۆلىتىنىــڭ تارقىلىشــىدىن‬ ‫قورقــۇپ ئۇنىڭغــا قارشــى ئــۇرۇش قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫مۇرتــەد تالىبــان ھەرىكىتــى بىلــەن ئاالقــە ئورناتقانلىقى‬ ‫ۋە خۇراســان ۋىاليىتىــدە خىالفەتكــە قارشــى بىۋاســتە‬ ‫قــول تىققانلىقــى ئەجەپلىنەرلىــك ئەمــەس‪.‬‬ ‫رۇســىيە شەكســىزكى ئامېرىكىنــى ئۆزىنىــڭ‬ ‫چېگراســىدىن ۋە ئوتتــۇرا ئاســىيادىكى نۇپــۇزى بــار‬ ‫رايۇنالردىــن يىراقالشتۇرۇشــقا ئەھمىيــەت بېرىــدۇ‪.‬‬ ‫لېكىــن ئىســام دۆلىتىنــى يۇقاتماســتىن ئامېرىكىنىــڭ‬ ‫چېكىنىشــى بىلــەن جۇڭگــو ۋە ئىــران بىلــەن پىكىــر‬ ‫بىردەكلىككــە كەلــدى‪ .‬ئامېرىــكا چېكىنگەندىــن‬ ‫كېيىنكــى بــۇ بوشــلۇقنى پۇرســەت بىلىــپ‪ ،‬خۇراســاندىن‬ ‫ئىتتىپاقداشــلىرى‬ ‫چەكلــەپ‬ ‫دۈشــمەنلىرىنى‬ ‫‪49‬‬

‫يېتەكچىلىــك قىلىدىغــان مۇســتەقىل رايۇنغــا‬ ‫ئايالنــدۇرۇش ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬چۈنكــى‬ ‫تالىبــان ھەرىكىتىنىــڭ تــار دائىرىدىكــى ۋەتەنپەرەســلىك‬ ‫قەبىلىۋازلىــق مەزھەببازلىــق ئىدىيىســى ۋە بــۇ‬ ‫كۈنلەردىكــى رۇســىيەنىڭ يېقىــن ئىتتىپاقدىشــى ئىــران‬ ‫بىلــەن ئاالقىســى بولغانلىقــى ئۈچــۈن ئــەڭ مۇناســىپ‬ ‫ئىتتىپاقــداش دەپ قارايــدۇ‪.‬‬ ‫بــۇ مۇرتــەد ھەرىكــەت ســەلىبى دۆلەتلىــرى ۋە تاغۇت‬ ‫ھۆكۈمەتلىرىگــە ۋەكىــل بولــۇپ ئىســام دۆلىتىگــە‬ ‫قارشــى ئــورۇش قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬تالىبــان بــۇرۇن ئىــراق‬ ‫ســەھەۋاتلىرى‪ ،‬شــام ۋە لىۋىيەدىكــى ۋەتەنپــەرەس‬ ‫تالىبــان ھەرىكىتىگــە بەيئــەت بەرگــەن ئەلقائىدىنىــڭ‬ ‫ئىتتىپاقداشــلىرىغا ئوخشــاش ئىســامغا نىســبەت‬ ‫بېرىلگــەن تەشــكىالت پارتىيەلــەر قىلغــان ئىشــارنى‬ ‫تەكرارالۋاتىــدۇ‪ .‬كــۆپ كىشــىلەرنى ئالــداپ كېلىۋاتقــان‬ ‫بــۇ مۇرتــەد تەشــكىالتنىڭ ئاقىۋىتــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ ئىزنــى‬ ‫بىلەن ئىــراق ۋە شــامدىكى ســەھەۋاتالرنىڭ ئاقىۋىتىدىن‬ ‫يامــان بولىــدۇ‪ .‬يېقىنــدا خىالفــەت قۇشــۇنىنى توسۇشــقا‬ ‫ئاجىــز كەلگەنــدە يېڭــى ئىتتىپاقــداش ئىزدەيــدۇ‪.‬‬ ‫بەلكــى ئۆزىنــى ھىمايــە قىلىشــقىمۇ ئاجىــز ئىكەنلىكــى‬ ‫ئاشــكارا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫خۇراســاندىكى خىالفــەت قۇشــۇنى ســەلىبى ۋە‬ ‫مۇرتەدلــەر بىلــەن بولغــان ئۇرۇشــنى داۋامالشــتۇرىدۇ‪.‬‬ ‫بۇرۇنقىــدەك ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە قاتتىــق تاالپەت‬ ‫يەتكۈزىــدۇ‪ .‬ئــۇالر ســۆزلىرى ۋە ئەمەلــى ھەرىكىتــى‬ ‫بىلــەن ئالالھنىــڭ دىنىغــا يــاردەم بېرىــدۇ‪ .‬ئىنســان‬ ‫جىنــار توپالشــقان تەقدىردىمــۇ ئۇالرنــى مەغلــۇپ‬ ‫قىاللمايــدۇ‪ .‬نۇســرەت پەقــەت ھېكمــەت بىلــەن ئىــش‬ ‫قىلغۇچــى بۈيــۈك ئالــاھ تەرىپىدىنــا كېلىــدۇ‪.‬‬

‫ت‬ ‫ج ت‬ ‫�م‬ ‫ہ�‬ ‫ی‬ ‫ن‬ ‫ب‬ ‫ومحدو‪ ،‬ت ں وخربخشی توہ ہک اہلل یک مسق ‪� �،‬‬ ‫اے ّ‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫مہ روم م نز�ون ےک دروتخں � � چنہپ اجےت‪ ،‬مہ‬ ‫اہجد ےس ی‬ ‫� ی‬ ‫رک ےگ‬ ‫ابوحمزہ املہاجر ‪r‬‬

‫‪04‬‬

‫شامرہ منرب ‪ - 10‬رمضان ‪ 1438‬ہجری ‪UR -‬‬

‫ئ‬ ‫ا�‬ ‫ادتب ی‬

‫پس الہل اک ذع�ا�ب ُا�ن رپ اییس ہگج ےس آیا سج اک و�ہ امگ�ن یھب ںیہن‬ ‫کر ےتکس ےھت‬ ‫اقمہل‬

‫‪06‬‬ ‫‪� 14‬اہم دسات�ویز�ا�ت‬ ‫‪� 18‬آگا�ہ رہو ہک الہل یک امجعت یہ‬ ‫�ا�ر�ِض خالفت ےس اہلِ شکریم ےک ان�م اغیپ�م‬ ‫اخص اقمہل‬ ‫اخص اقمہل‬

‫ل‬ ‫ونہبں ےک ی‬

‫اغلب رہے یگ‬

‫‪30‬‬ ‫‪� 34‬اثان رشع�ی ر�افیض ‪ -‬حہص اہچ�ر�م‬ ‫‪� 42‬ا�و�ر وممون�ں ںیم ایےس رم�د یھب ںیہ‬ ‫‪ 46‬فخہی ا�و�ر وفجی ایلمع�ت‬ ‫‪ 50‬مرشقی اشیای ںیم ونج�د الخفت ےک امری ےس انرٹ�ویو‬ ‫‪ 56‬مرتد رحتیک اطلاب�ن‬ ‫‪30‬‬ ‫‪50‬‬ ‫حامیت ا�و�ر دم�د رکنے و�الی ونب ہن ہک زع�م ےس اٹہنے و�الی‬

‫اقمہل‬

‫دہشاء‬

‫ی‬ ‫ربخ�‬ ‫ی‬ ‫ارٹنو�و‬

‫ت‬ ‫رہفس‬

‫�ا�و�ر اسی رط�ح رسولو�ں وک آ�زمایا اجتا ےہ ا�و�ر رھپ آخر�ی ہجیتن ُا�ن ےک‬ ‫حق ںیم وہتا ےہ‬

‫اقمہل‬

‫‪04‬‬

‫ئ‬

‫ادتبا�‬ ‫اقمہل‬ ‫اخص ی‬

‫‪4‬‬

‫�الہلاعتلٰیےن م ُ َ َّ َ ْ َ َ َّ َ َ َ ُ ْ َ ْ ْ َ‬ ‫اب‬ ‫رفایا�‪{ْ :‬هوال ِذي أخ َرج ْ ال ِذ َين كفروا ِمن أه َِل ال ِك َت ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ِم ْن ِد َيا ِر ِه ْم ِل َّو ِل ال َحش ِر َما ظ َنن ُت ْم أ ْن َيخ ُر ُجوا َوظ ُّنوا أ َّن ُه ْم‬ ‫ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ َ‬ ‫َمان َع ُت ُه ْم ُح ُ‬ ‫ص ُون ُه ْم ِم َن الل ِه فأت ُاه ُم الل ُه ِم ْن َح ْيث ل ْم َي ْحت ِس ُبوا‬ ‫ِ‬ ‫َ َ َ َ ُُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُّ‬ ‫وقذف ِفي قل ِوب ِهم الرعب} [الحشر‪�(�]2:‬وہیےہسجےناہلاتک�بےک‬ ‫کافرو�ںوکا�نےکرھگ�و�ںےسالہپرکشلعمجرکنےےک قوتاکن�لدیااحلانہکںیہمت‬ ‫�‬ ‫�ا�نےکےنلکناکامگ�نیھبہناھتا�و�رو�ہیہیھجمسرہےےھتہکا�نےکےعلقاہنںیالہل‬ ‫سے اچب ںیل ےگ رھپالہلاک ذع�ا�ب ا�ن رپ وہا�ں ےسآیاہک اہج�ںاک ا�نوکامگ�نیھب‬ ‫نہ اھت ا�و�ر ا�ن ےک لدو�ں ںیم تبیہ ڈ�ا�ل د�یہک اپےنرھگ�و�ںوک اپےن ا�و�راملسمنو�ں‬ ‫کےاہتوھ�ںےسآ�پاجا�ڑنےےگلسپا�ےآکنوھ�ںو�الوربع�تاحصلرک�و�)�۔‬ ‫�رماض�نےسرص�فایکےتفہلبق�‪،‬دناییکامت�م ترتوجہربطانہیےکرہشامچنرٹس‬ ‫پرُا�سوقترمکو�زہویئگ�‪،‬جبد�ولتاسالمہیےکایکاجمہدےندہتشرگ�د�ی‬ ‫کی ایک اع�دلانہاک�ر�و�ائیرکتے وہئے امچنرٹسایریان ںیم ایک امرییکولگکا�ر�ہیک‬ ‫مویسیقیکلفحموکاشننہ انبیا�۔�ِا�س دھامکے ےن امچنرٹسوک الہرک رکھ دیا ا�و�ر ِاسےک‬ ‫�ئ ش‬ ‫�رہا ��ی�و�ںوکوحتشا�و�ررعبںیمالتبمرکدیاا�و�رو�ہاضرط�ا�بںیمالتبموہرکاپےن‬ ‫پای�ر�و�ںیکریخیتد�ریافترکنےےکےیلر�ابےطرکنےےگل�۔پرھِا�ساک�ر�و�ائی‬ ‫کےاتنئجاسمےنآنےےگل�‪ 2�0�:‬ےسزیا�د�ہالہ�کا�و�ردسوی�ںزخیم�؛یاہ�ںکتہک‬ ‫ہال�ک دشگا�ن ا�و�ر مخزوی�ںیک دعت�ا�د �‪ 1�0�0‬کت ڑب�ھیئگ�۔‬ ‫زد�ہ اقربا�ء ا�و�ر د�وسوت�ں ےن وسشل ڈیمیا‬ ‫�دھامکے ےک دعبولگو�ں ےک فوخ �‬ ‫پر اناج�ن ولگو�ںیک دم�د امگنین رش�و�عرک د�یہک و�ہ ُانےک ایپ�ر�و�ںیک ریخیت‬ ‫سے ُانوکآگا�ہرکیں�۔شر�ا�ب اخنے�ایرمنجیس وپلسیوک تفم رش�ا�ب دیےن ےگل‬ ‫تاکہ و�ہ دھامکے ےک دعب ےک وہلان�ک انمظروکوھب�لںیکس�؛�اپےنآپوک ربطانو�ی‬ ‫�"سمامل�ن�"نے و�الے ابہرآرک ِا�س ےلمحیک ذممترکنے ےگلاتکہولگو�ں ںیم‬ ‫�ِاسےکر�ّدعلمےسچبںیکس�؛سڑکو�ںرپوپلسیا�و�روف�جیکایکڑب�یدعت�ا�دافحظیت‬ ‫�اتناظما�ت ےک ےیلآیئگ�؛برطانہی ںیم رطخ�ےیک و�ا� نرگن�"�اتناہئی�" حطس کت دنلب‬ ‫کرد�ییئگ�؛سایسدت�ا�نآگےآنےو�الےاتناخبا�توکوتلم�یرکنےاکاطملہبرکنے‬ ‫لےگ�؛�امرییکولگکا�ر�ہ ےنخموب�ط الوح�ا�س وہرک وی�ر�پاک د�و�ر�ہوسنم�خرک دیا ا�و�ر‬ ‫�اپےن کلم ول�ٹیئگ�؛ چ��یلس�ی�ا ایفیس ٹف اب�لمیٹ ےندنل�ن ںیم اپین حتف یک وخشی‬ ‫مںی وہنے و�الی رپیڈوسنم�خرک� �دی�۔�ِاسال�م مشدون�ں ےن وپ�ر�یوکششیکہک و�ہ‬ ‫شاجعت و اہب�د�ر�ی ےس دکاھںیئہکُاہنںیھچکرف�قںیہن ڑپ�ا�‪،‬یلنک ِا�س ےلمح ےک‬ ‫�اثر�ا�ت ا�و�ر�ِا�س ےس وہنے و�الیفیلکت ابللک و�اضحیھت�۔‬ ‫ظاہر�یوط�ررپِا�سےلمحےنُا�نزجتیو�ںیکدصتیقرکد�یوجتہبےسزجتیہ‬ ‫را�قا�و�راش�مںیمضعبالعقےوھکدیےنےکےجیتنںیم‬ ‫ناگررکتےآئےںیہہک‪:‬ع �‬ ‫�د� لوتِاسالمہی�‪ ،‬صل ی��ب�ی�و�ںیک رس�زمنیرپےلمحرکنےرپزیا�د�ہوتجہرمکو�زرک�ے‬ ‫العو�ںرپہضبقوھکدیان‪،‬‬ ‫گی�‪،‬یلنکوجامرہیزجتیہاگن�رںیہنھجمسےکسو�ہہیےہہکضعب ق‬ ‫رعا�قںیموحص�ا�تےکوصنمبےیک‬ ‫�د� لوتِاسالمہیےکےیلوکئییئناب�تںیہن�۔بالشہب �‬ ‫شر�وعا�تےکدعب‪�،‬د� لوتِاسالمہیوکاپینتنطلسےکاکرثوصح�ںےکاہتھےس‬ ‫جانے ےک دعبتسکش اٹاھنا �ڑپی�‪،‬لبہک اساک ہجیتن ہیالکنہک د� لوتِ اسالمہی ےن اپین‬ ‫جامعتوکد�وبا�ر�ہمّظنمرکایل�‪�،‬اپینوکشوش�ںوکیئکانگڑبھادیاا�و�رگنجےکولعش�ں‬ ‫‪5‬‬

‫العو�ںرپ‬ ‫کو یاکابررھپڑھبکادیاسجےکےجیتنںیمد� لوتِاسالمہیےنُا�نامت�م ق‬ ‫لت اسالمہییکتنطلس‬ ‫�د�وبا�ر�ہہضبقرکایلوجُاسےکاہتھےسلکنےئگےھت‪،‬لبہکد�و ِ‬ ‫العو�ںکتاجیچنہپاہج�ںاجمہدینےک‬ ‫شا�م�‪،‬یسان�ء� خ‪،‬ر�اسا�نا�و�ردنایےکد�وسر�ے ق‬ ‫بقےضا�و�رالہلیکرشیتعےکافن�ذیکیسکوکوتقعیھبہنیھت�۔‬ ‫ریحا�نرکنے و�الا اعممہل ہن اھت بج ‪ -‬امچنرٹسےس زہ�ا�ر�و�ںلیم‬ ‫پس ہیًاعطق �‬ ‫�د�و�ر�‪-‬رشمقی اشیای ںیم ونجبی اپلفئن ےک زجیر�ے ڈنم�انا�ؤکےرہشام�ر�ا�و�ی ںیم‬ ‫خالفتےکاجمہدینسھگےئگا�و�روپلسیا�و�روف�جوکوہا�ںےسام�راگھبایا�و�رد� لوتِ‬ ‫�اسالمہیاکڈنھج�اوہا�ںدنلبرکےکومصلیکرمتدر�اضفوی�ںا�و�رانےکیبیلصوفیلح�ں‬ ‫سےآ�ز�ا�د�یاکرظنمات�ز�ہرکدیا�۔ہیہلمحاپلفئیندص�رر�و�ڈ�ریوگڈیوترتیےکا�سایب�ن‬ ‫کےضحمدنچوتفہ�ںدعبوہ�اسجںیمُا�سےناعرت�ا�فایکاھتہکونجبیاپلفئنےک‬ ‫حالا�ت ُا�س ےک ےیل�د�ر�ِدرسنب ےکچںیہ ا�و�رُاسیک ر� تاو�ںیک دنین ِا�س وجہ ےس‬ ‫�ُاچا�ٹ وہیکچ ےہ�۔‬ ‫وکحتِا�سزعمںیماھبنسلییھتہکو�ہونجبیاپلفئنںیم"سمحّل‬ ‫�ِا�ساطغو�تےن م‬ ‫�اسال�م دنسپ�و�ں�" ےس کذم�ار�ا�ترکنےیک اطقت رھکات ےہ�‪ ،‬اخ�ص وط�ر رپ زجیر�ہ‬ ‫مڈن�انا�ؤںیم�‪،‬اتکہُا�نوکاہج�دےسر�و�کےکسا�و�ررھپاپلفئنںیمامرییکوفجو�ںوک‬ ‫باہراکن�ل ےکس�۔یلنک بجد�ولتِ�اسالمہی ےکاجمہد�و�ںےن ُا�س رپیئک اب�ر ہی و�اضح‬ ‫کردیاہکو�ہرص�فوگلوی�ںا�و�ردھامکو�ںیکزبا�نںیم کذم�ار�ا�ترکتےںیہوتو�ہ‬ ‫العو�ںےکوگ� نرر�و�ںےساجمہدینےکالخ�فدم�دامگنےنرپ‬ ‫جونبیاپلفئنےکملسم ق‬ ‫العو�ںےکوگ� نرر�و�ںوک مھہیدیکیھب‬ ‫جموب�روہایگہکبجاستھیہاستھُا�سےنِا�ن ق‬ ‫�دیینرش�و�عرکد�یہکاگرِا�سےلئسماکلحُا�نیکاجنبےسہناکنلاایگوتو�ہُا�نےک‬ ‫عالقو�ں ںیم ام�رشل ال�ء انفذرک د�ےاگ�۔پرھبجونج�دالخفت ےن ام�ر�ا�و�ی رہش رپ‬ ‫محہلایکوتُا�سےنہیدمھیکوپ�ر�یرکتےوہئےام�رشلال�ءاگلدیاا�و�رام�ر�ا�و�یرہشرپ‬ ‫�د�وبا�ر�ہہضبقرکنےےکےیلاپینوف�جیجیھبوتاجمہدینےندسوی�ںیبیلص جوفوی�ںوک‬ ‫ہال�کرکےکرفکےکالخ�فاپینگنجےکایکا�و�راحم�ذوکرگمادیا�۔‬ ‫وؤ�ں‬ ‫بالبشہہآ�ج صل ی��ب�ی�و�ںوکسجتقیقحاک اسمان ےہ�‪ ،‬و�ہ ہی ےہہکُانےک دع �‬ ‫لت اسالمہیزمک�و�روہیکچےہ�‪،‬اجمہدینآ�جیھبِا�ساب�ترپاق�د�ر‬ ‫کےربعسکہکد�و ِ‬ ‫ل‬ ‫ص‬ ‫�‬ ‫ہںیہکدنایےکیسکیھبوکنےےس ی�ب�ی�و�ںا�و�رُانےکاجیوٹن�ںوکام�راگھبئںی‪ُ�،‬ا�ن‬ ‫العو�ں رپ‬ ‫پر وہا�ں ےسہلمحرکیں اہج�ں ےس ُاہنںیامگ�نیھب ہن وہ ا�و�ررھپُانےک ق‬ ‫لغہباحصلرکںیل�‪،‬یجاسہکِا�سےسےلہپاجمہدین صوملںیمرکےکچںیہا�و�راب�ذ�ن‬ ‫ریحا�ننک‬ ‫�الہل‪،‬صل ی��ب�ی�و�ںیکرس�زمنیےکنیعوسطںیماجمہدینُا�نرپاچانکا�و�ر �‬ ‫ضربںیاگلتےرہںیےگےسیجُانوہ�ںےنامچنرٹسرپاچانکا�و�ر �رلز�ادیےنو�الاہلمح‬ ‫فرو�ںےکےلہپاکھٹوکتسکشوخ�ر�د�ہرک‬ ‫رعا�قںیمیبیلصاک �‬ ‫کای�۔جسرط�حالہلےن �‬ ‫فرو�ںوکاکن�لد�ےاگ‬ ‫العو�ںےسِا�ناک �‬ ‫کےاکنلااھت�‪ِ�،‬اسیرط�حو�ہاپلفئنےکملسم ق‬ ‫�ا�و�رُانےکرھگ�و�ں ا�و�رُانیک رس�زمنی ےکنیع وسط ںیم ُانےک لدو�ں ںیم رعب ا�و�ر‬ ‫�دبدبہ ڈ�ا�ل د�ےاگ�۔‬ ‫َ َّ ُ َ ٌ َ َ َ ْ َ َ َّ َ ْ َ َ َّ َ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫اس ل يعلمو }‬ ‫{والله غ ِالب على أم ِر ِه ول ِكن أكثرالن ِ‬ ‫�(ا�و�رالہلاپےناک�مرپاغلبےہا�و�رنکیلاکرثول�گںیہناجنےت�)‬

‫ولفہ ےکرعمکے ںیمرظنآنے و�الی‬ ‫اقحقوکھجمس ےنیل ےک دعب ؛ہم ج‬ ‫�ِا�ن ئ‬ ‫شّد�ت�‪ِ،‬ا�سںیماجمہدینیکاثبتدقمیا�و�رامت�مرتوق�توکاپھکدیےنیک‬ ‫�وجہ ا و�رقمدصھجمس ےتکسںیہ�‪ ،‬ا�و�ر و�ہ ہیہک ‪،‬فولجہاک رعمکہ و�ہ و�احدرعمکہ‬ ‫ہے وجآ�ج اسال�م ےک دفا�ع ےک ےیل طخِّ ا�و�ل رپڑل�ا اج�رہا ےہ�؛ ا�و�ر ِا�س‬ ‫مرعکے ںیم اثبت دقمی ا�و�ر ربا�ط ‪�،‬د�ر�اصل طخِّ ا�و�ل ےک ِا�س وم�رچے‬ ‫کیافحظتےکےیلےہاہج�ںےسمہرفک �وزیا�دتیےکالخ�فگنجربپا‬ ‫کےی وہئے ںیہ�۔‬ ‫�آ�جاگرمہدیھکرہےںیہہک شدنمرہشےکاند�رکتد� خالوہچاکےہا�و�ر‬ ‫�ا�و�رویلگ�ں ولحم�ں ںیم دندناتا رھپرہا ےہ ا�و�ر ُا�س ےن رہشےکرگ�د اپین‬ ‫چاھ�ؤنای�ںانبیلںیہ�‪،‬وتِاساکہیبلطمںیہنہک شدنمےناپےناہد�ا�فاحصل‬ ‫کرلےیںیہ�‪،‬ویکنہکامہ�ر�ارعمکہد�ر�اصلرہش�و�ںںیمآبا�دیو�ںےکاند�ر‬ ‫ہےا�و�رِا�سںیمدفا�عا�و�رےلمحےکرحبےوص�رتاح�لےکاحل�ظےسدبلےت‬ ‫�رہےتںیہ�۔ا�و�رِا�سرط�حیکدشیدگنجےکاتنئجدنچ ندو�ںایوتفہ�ں‬ ‫مںیرب�آمدںیہنوہتےہکلبایےسرعمکو�ںںیمیسکیھبرفیقےکےیلحتفاک‬ ‫�اعال�نرکنا�ایک وطیل وقتاک اقتمضی ےہ�۔‬

‫�ِا�س رعمکےاک ہجیتن بجیھب رب�آمد وہ�‪ ،‬امہ�ر�ے ےیل اتان یہاکفی ےہہک‬ ‫وپسو�ںوکدیھکرکامہ�ر�یآکنںیھڈنھٹ�یوہ�رہیںیہہکوج‬ ‫�ِاسال�مےکِا�ن ت‬ ‫فولجہےکابم�ر�کاحم�ذرپوبضم�طاٹچ�نیکامندناثبتدق�مںیہا�و�رُامتوک‬ ‫صربوہتما�و�رزع�موقینیےکےئنقبسد�ےرہےںیہ�۔‬ ‫ہم ِا�سمیظعرعمکے ےس احصل وہنے و�الے اساب�ق ا�و�راتنئج ںیم ےس‬ ‫بضع رپاطئر�انہرظند� �وڑ�اتےںیہ�‪:‬‬ ‫�ا�و�ل�‪ِ :‬ا�س رعمکے ےنزع�ت شواہمت�‪ ،‬ا�و�رریغ�ت ومحتی ےک اعمنی‬ ‫کو ا�زسرِنو نزد�ہرک�دیا ےہ ا�و�ر امتوک ہینیقی دلایا ےہہک ا�بیھب ِا�س‬ ‫رجأ�ت وجو�ا�ں رم�د�ی ا�و�رزع�م‬ ‫کے رجا�ل�‪ ،‬ڑب�ے ےس ڑب�ےرطخ�ےاک �‬ ‫ن�وثابت دقمی ےکاستھاسمانرکنے رپاق�د�رہںی�‪،‬وہنج�ں ےن امتیک‬ ‫ش‬ ‫الئہحعلموکقحتقیانبنےےک‬ ‫�� أ���ۃاثنہیےئلیکوضعےیکےئگوصنمبو�ںا�و�ر ِ‬ ‫وپسو�ںا�و�راقئدینےکوخ�نیکشیب‬ ‫لےی دص�قواچسئیےکاستھاپےن ت‬ ‫باہقربانای�ں شیپیک ںیہ�۔‬ ‫�د� �وم�‪ :‬امتّ�‪ ،‬وجکہ لذت وبے یسب ےکڑچیکںیمڑھتل�ی ڑپ�ییھت�‪ُ ،‬ا�س‬ ‫نےہیاج�نایلا�و�رُاسےہیاتعام�داحصلوہایگہکو�ہوسہش�ا�ر�و�ںےکایک‬ ‫اقمہل‬

‫‪6‬‬

‫وھتڑ�ے ےس السےح ےکساتھیھب زمنی رپاقبض طر�حو�ہد�وبد�وڑل�ائییکاجبئےد�و�رےسیہاہد�ا�فوکاشننہانبنےرپ حنااص�ر‬ ‫چوھٹے ےسرگ�و�ہ ا�و�ر �‬ ‫حکّ�ا�ما�و�رطو�اغتیاکاسمانرککسیتےہ‪ُ�،‬انےکالخ�فرعمکہربپارککسیتےہ‪ ،‬کرتی ےہ ا�و�ر امرییک وفجییک السمیتوکوحلم�ِظاخطر�رھکیت ےہ ا�و�رُاسے‬ ‫�دشنموکمیظعاصقننا�تےسد� چوا�ررککسیتےہا�و�رُاسےتسکشاکزم�ہاھکچ �ایےسرطخنا�کرعمکو�ںںیموھجکنےنےساتجان�برکتیےہنجںیمُاسےک‬ ‫فوجییک اج�ن اجنےکا رطخ�ہ ومجو�د وہ�۔نکیل ولفجہیک رس�زمنی رپ ایک‬ ‫کسیت ےہ�۔‬ ‫ریبو�ن سوچےےھجمسوصنمبےےکتحتامریاکوکیلگولحم�ںےکاند�ر‪،‬غریمظنمگنج‬ ‫رعا�قا�و�ر �‬ ‫وم�‪:‬ولفجہےناپےناند�ررعمکےاکدیم�ا�ناجسدیاےہا�و�ر �‬ ‫س �‬ ‫کیاجنبچنیھکالیاایگ�‪،‬جس‬ ‫مںی ا�ب ُاساک اس�ز�وساما�ن ‪،‬‬ ‫طاتقںی ا�و�روکششںی ڑب�ی‬ ‫تزی�یےکاستھپھکرہی‬ ‫ہںی ا�و�ر ا�ب امرییک وفجی‬ ‫مو�ت وہالکت اک وہا�ں‬ ‫سے اسمانرکتا ےہ اہج�ں‬ ‫سے ُاسےامگ�نیھبںیہن‬ ‫ہوتا�۔�امرییک یلگ ولحم�ں‬ ‫مںیاترنےا�و�ررھگ�و�ںا�و�ر‬ ‫عام�رتو�ںںیمد�اخلوہنے‬ ‫پر وبجم�ر وہگےئ ںیہ�‪ ،‬ا�و�ر‬ ‫یو�ں و�ہاجمہدینیکوگلوی�ں‬ ‫ولفہج ی‬ ‫ی‬ ‫ارم� وفیج الہک وہےئ‬ ‫م یئک وس‬ ‫�ا�و�رُانےک ےیل اگلئی اجنے‬ ‫�و�الیاھگ�تیکز�دںیمآگےئ‬ ‫را�قےکوج�انو�ںیکوتمہ�ںوکڑھبکادیاےہ�۔ِا�سرس�زمنیرپ�اسال�مےک ہںی ‪�،‬اہنںی اجمہدینیکوکینکت�ں ا�و�ر ُانےک ےنٹلپ ےنٹپھجیک الصیحوت�ں ےن‬ ‫ع �‬ ‫تکےنیہوسہش�ا�ر�و�ںےناپانوخ�نشیپایکوجرفیہضٔاہج�دیکا�د� یئایگیکتمیق �اگنتشدبند�ا�نرک�دیاےہا�و�رو�ہایےسرعمکو�ںیکآ�گںیمےنسلھجرپوبجم�ر‬ ‫چاکنےےئلیکا�و�راعلیمیبیلصےلمحیکر�و�کاھت�مےئلیکاٹےھںیہ�۔سپرس�ز تمنی ہوگےئںیہ وجانوہ�ںےن�ِا�سےسےلہپیھبکںیہندکیےھا�و�رنجںیماہنںی‬ ‫را�ق ںیمیئک اقمما�ت رپ نوخریزوگنج�ں ےکےلعشڑھب�ک اٹےھ ا�و�ر ک��ی�بے جا�ن ا�و�ر ام�ل ےکدشیداصقننا�ت اٹاھنے ڑپ رہےںیہ�۔‬ ‫ِع �‬ ‫�ا�و�رومجمعےلیکشتاپگےئ‪،‬ماجہدیندشنمےکقافول�ںوکُاکچےنےگل�‪ُ�،‬اسےک نپمج�‪ِ:‬ا�سرعمکےںیمامرییکوفجیاتناظمہیوکبسےسڑب�یتسکشوہئی‬ ‫گتشرکنے و�الے دسوت�ںوک اپان اکش�ر انبنے ےگل ا�و� �رُاسےکاکھٹنو�ں رپ ہے�۔ُا�نرپہیو�اضحوہگایےہہکیسکیھبمسقیکرکا�و�ٹاجمہدینوکںیہنر�و�ک‬ ‫محہلآ�و�روہنےےگل�۔ا�و�رلضفبالہلاعتلٰیمہےندشنموکوپ�ر�ے �‬ ‫رعا�ق کسیت�‪،‬اچہےاجمہدینوکاییسگنجیہویک�ںہنڑلنیڑپ�ےسجںیمو�ہبس‬ ‫مںیدشیداصقننا�تاکاسمانرکتے کیداھےہ۔پسِا�سحتفرپرخفرکنے کےبسہحفصٔیتسہےسٹماجئںی�۔اہج�د�یرکفامریاکا�و�رنیبال قاو�امییگنج‬ ‫کےاساب�بںیمےسہییھبےہہکِا�سےساجمہدینےکوحصےلدنلبوہئے نموصبو�ںیکر�ا�ہںیمبسےسڑب�یرکا�و�ٹا�و�ر شدو�ا�ر�ینبیکچےہ�۔‬ ‫دقیاکاظمہر�ہایکایگ‪ُ،‬ا�سےن شدنمےکاقئدین‬ ‫�‪ ،‬دجیدیگنج اس�ز وساما�ن ا�و�رانکیٹلوجی ےک رعباک تب اپ�ش اپ�ش وہگای فولجہںیمسجاثبت م‬ ‫�‪،‬ماجہدینیک ںیتمہزجعا�و�روخ�ف ےک ابطل ا�وہا�م ےسآ�ز�ا�د وہئگںی ا�و�ر و�ہ کےوحصےلتسپرک�دیےںیہ‪�،‬اہنںیایسفنتیدبا�ؤ�‪،‬پریاشنیا�و�روبھکالہٹ‬ ‫کا اکش�ررک�دیا ےہ ا�و�رُانےکوحصول�ںوکوت�ڑرک�رکھ دیا ےہ�‪ ،‬ا�و�رآنے و�الا‬ ‫�ا�ب اہج�د�ا�و�رعلم ےکدیم�انو�ںیک اجنباگمز�ن ںیہ�۔ ٹ‬ ‫�‬ ‫چاہ�ر�م�‪ :‬ولفجہ ےکرعمکے ےناجمہدینوکرکسع�ی ا�و�ررٹس�ی� ی � جک احل�ظ ےس �وقت اب�ذ�ن الہلاعتلٰی ُا�نےئلیک ا�و�رزیا�د�ہ دہتش ان�ک ا�و�رخلت ےہ�۔‬ ‫دقی‪،‬ربصمہیپا�و�ردجلیعمےسا� ترد�ا�د�‪،‬افن�ق‬ ‫بتہاہمحتفدلائیےہ�۔امرییکوف�جا�و�رِاسےکیگنجاظن�مںیموہنےو�الی شمش�‪:‬ولفجہےناپیناثبت م‬ ‫ترقیےسبسو�اقفںیہا�و�رِا�سڈنکھتہ�ےےسیھبو�اقفںیہہکسک �ا�و�ردغ�ا�ر�یوک ےب اقن�برک�دیا ےہ�‪ ،‬الع�و�ییک رمتدوکحمت ےن دجل‬ ‫‪7‬‬

‫�وفریبیک وجاچ�د�ر ا� �وڑ�ھ رکیھیھت ُاسے اتا�ر اکنیھپ ےہ�ا�و�روھج�ٹاک و�ہ‬ ‫رعاقوی�ں‬ ‫پر�د�ہاچ�کرک�دیاےہوجُا�سےناپےناسمےناکٹلرکاھاھت�‪،‬ہکو�ہ �‬ ‫کیریخوخ�ا�ہےہ‪ُ،‬اناکوخ�ناہبنےےسانچباچہیتےہا�و�رُاہنںیوگنج�ںا�و�ر‬ ‫یصموتب�ںےساچبنااچہیتےہ۔رھپبسےندکیاھہکِا�سوکحمتےن‬ ‫فولجہرپگنجربپارکنےےکےلصیفمںیدلج�ییک‪ِ،‬اسےکسوپتو�ںےکوخ�ن‬ ‫سے اپےن اہتھ رنےگ�‪ ،‬زہ�ا�ر�و�ںوکلتق ا�و�ر الکوھ�ںوک ےبرھگرک�دیا ا�و�ر‬ ‫�دہتشرگ�د�ی ےکالخ�ف گنج ا�و�ر وطن ےک افم�د ےک ان�م رپابتہی�‪،‬وت�ڑ‬ ‫وھڑ�‪،‬تمصع د�ر�ی ا�و� لرو�ٹ ام�ریکاک�ر�و�ائوی�ںیک رسپرسیتیک�۔‬ ‫پ �‬ ‫فہمت�‪ِ:‬ا�سرعمکےےنر�اضفوی�ںےکدبنامرہچ�ےوکےباقن�برک�دیاےہ�۔‬ ‫�ُانوہ�ں ےن ِا�س رعمکے‬ ‫مںیاپےنضغبا�و�ررفن�تیک‬ ‫خو�بڑھب�ا�ساکنلیا�و�ررفک‬ ‫� �و نزدقہ ےک اما�م ‪،‬یساتسنی‬ ‫کی ایق�د�ت ںیم ِا�س ےلمح‬ ‫مںیرب�ا�ہر�استہصحایل�۔‬ ‫قلت وغا�ر�ت�‪ ،‬ول�ٹ ام�ر‬ ‫کی اک�ر�و�ائوی�ں ا�و�ر ےتہن‬ ‫بوچ�ں�‪،‬وع�رتو�ں�‪� ،‬وب ھڑو�ں‬ ‫کےلتقںیمیہیبسےس‬ ‫�آگے ےھت�؛ ہکلب ِانےک‬ ‫ناپا�ک وجو�د�و�ں ےن ِا�ن‬ ‫جر�ائمےسیھبڑب�ےرج�ماک‬ ‫�ا�رتاک�برکتےوہئےالہل‬ ‫رھگسم‪،‬دج�و�ں رپ ےلمح‬ ‫کے �‬ ‫کرکے�ُانیکےبرحمیترش�و�عرک �دی�۔�ِانوہ�ںےندجسم�و�ںیکدیو�ا�ر�و�ں‬ ‫پر اپےن اطیش�ن�‪،‬یساتسنییک وصتیریں اکٹلنی رش�و�عرک دیں ا�و�ر اپےن‬ ‫زعائماک اظاہ�ررکتے وہئے ُا�ن رپ ہی انھکل رش�و�عرک دیا�‪�" :‬آ�ج‬ ‫ناپا�ک �‬ ‫متاہ�ر�یزمنی(لوٹیےہ�)�‪،‬لکوکاہمت�ر�یزع�تو�آبر�و(لوٹںیےگ�)�"�۔‬ ‫�و�اضحرہےہکلنشیناگ�ر�ڈ�ز(�وطنےکتبےکرکوھ�الو�شں�)ںیمےسونّ�ے‬ ‫��‬ ‫یفدصہنیک رپ�و�ر ر�افیض ںیہ ا�و�ر د�س دصیفرک�د�ی پ ی�م�رگہیک وف�رسزںیم‬ ‫سےںیہ�۔‬ ‫�ا�و�ریسکاعلم ےنر�اضفوی�ںےکاب�ر�ےںیمابللکد�رستاہکےہہک�‪"�:‬بالشہب‬ ‫یہر�افیض�‪،‬رصن�انتیاکو�ہجیبںیہےسجوہی�دیو�ںےنوجمسوی�ںیکرس�زمنی‬ ‫مںی وبیا ےہ�"�۔‬ ‫شہمت�‪ِ:‬ا�سرعمکےںیماہج�دےککیئ مشدون�ںیکسپرپ�د�ہرشکت اکناکاش�ف‬

‫ہو�ا ےہ ا�و�ر ابہم اعتم�ر�ض اہج�ت ےناجمہدین ےکالخ�ف ایک د�وسر�ے‬ ‫سےاعت�و�نایکےہ�۔�‪ 8�0�0‬اسر�ایئیل جوفوی�ںےنِا�سرعمکےںیمرشکت‬ ‫ےس ارث الہ�ک‬ ‫کی ا�و�رُا�ن ےک رمہ�ا�ہ �‪ 1�8‬وہی�د�ی ِر�بّی یھب ےھتنج ںیم ک‬ ‫ہوچےکںیہ اسیج ہکُانےک�اپےن اخاب�ر�ا�ت ا�و�ر ذ�ر�ائع ابال�غ ںیم اتبیاایگ‬ ‫ہے�۔ ِاسی رط�ح ُا�ر�د�ن ےکوفجی افرس�و�ں ےنوصنمبہ دنب�ی ا�و�ررہش رپ‬ ‫اقحق ِا�س اجنب اشا�ر�ہرکتےںیہہکولفجہیہ‬ ‫محےل ںیم ہصحایل�۔ ہیامت�م ئ‬ ‫�و�ہاہج�د�یدیم�ا�نےہسجےندیندشنمافک�را�و�ررمتدینیکدنینیںرح�ا�م‬ ‫کر رکیھ ںیہ�۔‬ ‫نمہ�‪ِ:‬ا�سرعمکےےکےجیتنںیماہلِاہج�داکوہلرھپےسرگ�موہگایےہا�و�ر�ُاناک‬ ‫اُاکن دج�ی د ی ن‬ ‫گا‬ ‫رت� یگنج اسز و اسامن وکڑے اک ڈھ �ی�ر نب ی‬

‫عز�م ا�و�ر ِا�س اب�ت رپرح�ص زمید ڑب�ھ یکچ ےہہک اہج�د�یلمعوکرتہبےس‬ ‫ہبرتیکاجنباجیلیااجئےاتکہہیاپےناہد�ا�فوکاحصلرکےکسا�و�رِا�س‬ ‫با�ر�ےںیمانبئےےئگوصنمبے�‪،‬اپیہلیمکتکتچنہپںیکس�۔ِا�سرعمکے‬ ‫نے ایےساقئدین ا�و�رشیپآنے و�الے و�اقاع�ت و احد�ا�ث ےسیھکیسیئگ‬ ‫صالیحوت�ں ا�و�ررجتبا�توکمنج دیاجن ںیمرجتبے�‪،‬سملسلوکشش ا�و�ر‬ ‫فوتحا�تےساضافہوہتارہاتےہ؛�ایےساقئدینوجپو�ر�ےزع�ما�و�روق�ت‬ ‫سے ِا�س ر�اسےت رپ ےتلچ ںیہ�‪،‬نجںیہ رعمکو�ں ےندنک�ن انب دیا ےہ ا�و�ر‬ ‫�ُاہنںی ایکوبضم�طاقلب ںیم ڈھا�ل دیا ےہ�۔‬ ‫�"فی الظ�ل الرق�آ�ن�" ےکوملفاک وق�ل ےہ�‪ :‬اہج�د یفلیبس الہل ںیمآنے‬ ‫�و�الیالکشم�تا�و�ررہےلمحںیموم�تاکاسمانرکنےےکےجیتنںیمسفنِا�س‬ ‫خرط�ے ےس ڑب�ی دحکت ےب رپ�و�ا وہاجتا ےہبجہکوم�تاک رطخ�ہ و�ہ ےہ‬ ‫اقمہل‬

‫‪8‬‬

‫ولفہج ی‬ ‫گا‬ ‫م صل �ی �ب�ی�وں وک تخس قبس اھکس یا� ی‬

‫جس ےسول�گ اتناہئی وخ�فاھکتےںیہ ‪،‬جس ےس اھبگےنےئلیک و�ہ تہب‬ ‫سیوت�انائای�ںرخ�چرکتےںیہا�و�رمو�تےسےنچبےکےیلاپےناخال�ق�‪،‬‬ ‫عمای�ر ا�و�ر اقد�ا�روک د�ا�ؤ رپ اگل دیےت ںیہ�‪،‬نکیل وم�ت ُا�سصخشےئلیک تہب‬ ‫لہیکوہتیےہسجوکُاساکاسمانرکنےیکاع�د�توہ�‪،‬اچہےو�ہِا�سےسچب‬ ‫جائےایو�ہُاسےآلے�۔ا�و�ررطخ�ےےکاحمل�تںیمر�باعتلٰییکاجنب‬ ‫�رجو�عرکناایاستبثماثرڈ�الاتےہہکوگیامسجںیمیلجبیسد�و�ڑیئگوہا�و�رد�ل‬ ‫�ا�و�ر ر�و�ح ‪،‬صد�ق وصاف ا�و�ر اصال�ح ےک ایک ےئناسنےچ ںیم ڈھل ےئگ‬ ‫ہو�ں�‪ ،‬رھپیہی امراصًال اعمشر�ےکی اصال�ح ےک اظہر�ی اساب�ب ںیم ےس‬ ‫ہے�۔ ۔ ۔ وجکہُاسی وقتنکمم ےہ بج ِاسیک ایق�د�تاجمہدینرکیں�‪،‬‬ ‫کوینہک و�ہ دناییک امت�م ریگنوین�ں ا�و�ر رعانئوی�ں ےس ےب رغتب وہچےک‬ ‫ہوتےںیہ�‪،‬زندگیاٹلدیانُا�نےئلیکاع�ماب�توہتیےہ�‪،‬اسیےیلو�ہالہلیک‬ ‫�رضا ےک ےیلشدیدرتین رعمکو�ں ںیموک�د ڑپتےںیہ اہج�ں اظبہرو�اضح‬ ‫مو�تدھکیت وہ ا�و�رُانےک لدو�ں ںیموکئی اییس وخ�اہش ابقیںیہن رہیت وج‬ ‫�انوک الہل ا�و�رُاسیک رضا کت ےنچنہپ ےس ر�وکے رکےھ�۔‬ ‫�اگرایق�د�ت ایےسولگو�ں ےک اہتوھ�ں ںیم وہوت وپ�ر�ی زمنییک ا�و�رولگو�ں‬ ‫کیاصال�حوہجائےیگ�‪،‬ویکنہکِا�نولگو�ںرپہیاتناہئیرگ�ا�ںوہگاہکو�ہ‬ ‫ربملعد�ا�ر�و�ںوکامھتدیںاخ�صوط�ررپ‬ ‫قای�د�تاکملع�‪،‬رفک�‪،‬اسف�دا�و�ررمگ�اہیےک �‬ ‫بجہکانوہ�ںےناج�نا�و�رہریتمیقاتم�عوکِا�سدصقمےکآگےےبوقتع‬ ‫جا�نرکد�ا�ؤرپاگلتےوہئےاحصلایکوہ�‪،‬ا�و�رو�ہیھباپیناخطرںیہنہکلب‬ ‫�الہلیکرضاےک ےیل�۔‬ ‫پرھ�ِا�س بس ےک دعب ‪،‬جن ےک ےیل الہل ےنخریاک ہلصیفایک وہ�‪ُ�،‬انےک‬ ‫لےی ہیآسا�ن وہاجتا ےہہک و�ہ ُاسیک رضا ا�و�ر ےب اتناہ اناعما�توکاحصل‬ ‫وُالہلےکرہ‬ ‫کرںیل�‪�،‬ا�و�رنجےکےیلالہلےنیسکرب�ائیاکہلصیفایکوہ� ت‪� ،‬‬ ‫ھچیپ ا�و�ریلھک زیچےک اب�ر�ے ںیمملع ےکاطمبق ‪ُ�،‬انےک ےیلیھب ہیآسا�ن‬ ‫‪9‬‬

‫ہواجتا ےہہک و�ہ ُاسیک ان�ر�اضیگوک اپ ںیل�)فی الظ�ل الرق�آ�ن ےکؤملفاک‬ ‫کال�ممتخ وہ�ا�۔‬ ‫ےکدی�ہ ا�و�راخ�ص الاخ�ص وہنےیکوگ�اہی�؛ اجمہدین ےک‬ ‫� ہدم�‪ :‬ا�سرگ�و�ہ نچ‬ ‫عزا�زاحصلےہہکِاساکر�اسہت�‪ِ�،‬ا�سرگ�و�ہےکوسہش�ا�ر�و�ں‬ ‫�ِا�سرگ�و�ہوکہیا �‬ ‫کےوخ�نےسومہ�ا�روہ�اےہا�و�رِاسےکاقئدینا�و�رذمہد�ا�رصفا�و�لںیم‬ ‫کڑھ�ےرظنآتےںیہ�۔یہاب�تاگریسکزیچرپ لدلیےہوتو�ہہی�‪،‬ہکِا�س‬ ‫جاہ�دےکاباط�لاپےناہج�دںیمےچسںیہا�و� �رُانوہ�ںےناپےنزع�موہتموک‬ ‫توحدیا�و�ردیقع�ےےکاقتضو�ںوکوپ�ر�ارکنےےکےیل�وقفرکدیاےہ‬ ‫�ا�و�ر ِا�س ںیم ایک ا�و�ر اشب�ر�تیھب ےہہک الہل ےن ُا�ن ںیم ےسرتہبین‬ ‫گلوو�ںوکاپینالمقا�تےئلیکا�و�رُا�نےساپانایکوہ�ا عود�ہوپ�ر�ارکنےےئلیک‬ ‫چنایلےہ�۔ر�ّباعتلٰیےنُا�نےئلیکاہش�د�تا�و�رُاسیکرضاےکوصح�لوک‬ ‫لھکدیاےہاسیجہکُانیکوخ�اہشا�و�ربلطیھت�‪،‬سپُا�سےناپان عود�ہوپ�ر�ا‬ ‫کر�دیا ا�و�ر�ُاہنںی ُانیک امنیگ وہئی زیچاطع رفما �دی�۔‬ ‫ییہاجمہدینےکفلسِاصحلنیاکاح�لاھت�‪،‬ہکو�ہوم�تیکِا�سرط�حرح�ص‬ ‫کرتےےھتسجرط�حُا�نےکدعبآنےو�الے�(�اکرث �ولگ�)زندگییک‬ ‫حر�صرکتےںیہ�۔اہش�د�ت ُانیک بس ےس ڑب�یاّنمت ا�و�روخ�اہش وہتییھت‬ ‫�ا�و�ر و�ہ الہلیک ر�ا�ہ ںیملتق وہنےکیوجتسج ےیلدیم�ا�ِن اہج�دیک اجنب ےتکپل‬ ‫تےھ�۔یہیوجہےہہکامت�موگنج�ںںیمدیہشوہنےو�الےاحصبہرک�ا�م ضری‬ ‫�الہلمہنعیکلکاحصبہرک�ا�مےستبسن �‪ 8�0‬دصیفےہ�۔‬ ‫یاممہےکرعمکےںیمدہش�ا�ءیکفصندعت�ا�داہمجرواناص�راحصبہرک�ا�مرضیالہل‬ ‫نعمہیکیھت۔�۔�۔�۔ا�و�رہیذکررک�دیانیہاکفیےہہکِا�سرعمکےںیمدیہش‬ ‫رقا�ء�‪ ،‬حفّ�ا�ظ ا�و�راملع�ءیک دعت�ا�د ایک ر�و�ایت ںیم �‪ 3�0�0‬ا�و�ر‬ ‫ہونے و�الے �‬ ‫�د�وسر�یر�و�ایتںیم�‪ 5�0�0‬ایب�نیکیئگےہوجہکلکدعت�ا�داکیلہپر�و�ایت‬ ‫کےاطمبق �‪2�5‬یفدصہکبج د�وسر�ی ر�و�ایت ےکاطمبق �‪4�5‬یفدصیتنب ےہ�‪،‬‬

‫ض‬ ‫ولفہج ےک رعمےک ےن راف � ی��وں ےک رہچے ےس اقنب ااتر دی یھت‬

‫�ا�و�رالبہبشہی یاکتہبڑب�یتبسنےہ�۔‬ ‫اقحقاک اطملہعرکتا ےہ�‪ُ�،‬ا�س رپ ہی‬ ‫جویھب احصبہ ضری الہلمہنع ےسقلعتم ئ‬ ‫�و�اضح وہاجتا ےہ ہکرہ اپنچ ںیم ےسرص�ف یاکاحصبی ےن اپےن رتسب‬ ‫پروفا�تاپئیا�و�رابقیاچ�راہج�دےکدیم�انو�ںںیمدیہشوہئے�۔ِاسیےیل‬ ‫ہپیلدص�یرجہ�یںیماحصلوہنےو�الیوتفحا�تیکزیت�یا�و�رد�و�ا�مںیم‬ ‫حری�تیکوکئی اب�تںیہن�۔‬ ‫یاہ�ںانمسبوہاگہکمہولفجہںیمامرکیوی�ںا�و�رُانےکدم�دگا�ر�و�ںےس‬ ‫برسریپاک�روہنےو�الےِا�نریشوج�ا�ںاجمہداھبئوی�ںےکزع�م ثواب�توکیھب‬ ‫مکحتسمرھکےنےئلیک‬ ‫سر�اہںیا�و�رر�ّباعتلٰییکاجنبےسُاہنںیاثبتدق�ما�و�ر‬ ‫جویبیغ امد�ا�د ا�و�ررک�اما�ت اطع وہئںی ُاناکیھب کذتر�ہرکیں�۔‬ ‫ولفہےک‬ ‫�ا�نںیمےسہیو�اقہعیھبےہ�‪،‬ہکرعمکےےکرسیت�ےد�نبج ج‬ ‫محلّ�و�ںرپر�ا�تںیم دشیدابمب�ر�یےکےجیتنںیماجمہدیندیب�ا�روہئےوت‬ ‫�دکیاھ ہک امرییکاگ�ڑیا�ں ا�و�رکنیٹڑسکو�ں ا�و�ر ر�اہو�ں ںیم دندنا رہے‬ ‫ہںی�۔پسابو �‬ ‫زعا�م�‪،‬رمعدحید�‪،‬ابوانصرالل� ی ب�ی�‪،‬ابوالاح�ر�ثاجسمالع�یس�ا�و�ی‬ ‫�وغری�ہیک ایق�د�ت ںیم اہلِ اسال�م ےکرس�د�ا� �رُا�ن رپہلمحآ�و�ر وہئے ا�و�ر‬ ‫�ُانوہ�ں ےنہلمحآ�و�ر�و�ںوک ولفجہ ےکرگ�د نوو�ا�حیک رط�ف اکن�ل ابہر‬ ‫کایبجہک ِا�س رعمکے ںیم ُاناک السہحرص�ف اکیپ ا�و�رالکنشوک�فیھت�۔‬ ‫�ِا�سرعمکےںیمریثکدعت�ا�دںیمامرییکرم�د�ا�روہئےا�و�رُا�نںیمےسےنتک‬ ‫رفا�روہکراملسمنو�ںےکرھگ�و�ںںیماجھچےپ�۔ےلہپلہپوت‬ ‫ہیرعمکےےس �‬ ‫ماجہدین�‪،‬املسمنو�ںوکا�ذیتےنچنہپےکوخ�فےسِا�نرھگ�و�ںرپہلمحرکنے‬ ‫سےرتک�ا رہے ےھت�‪،‬نکیل بج امرییک جوفوی�ںیک ومجو�دگییک دصتیق‬ ‫وکو�ںدھک�ر�و�ںںیم‬ ‫ہوگیئوتو�ہِا�نرھگ�و�ںںیمد�اخلوہگےئا�و�رُاہنںی ن‬ ‫ھچےپوہئےاپیا�۔سپاجمہدینُاہنںیِا�سرط�حلتقرکنےےگلسجرط�ح‬ ‫کمویھ�ںا�و�ررھچم�و� �ں‪/‬تپوگن�ں وکام�راجاتاےہ�‪،‬ا�و�رامت�ملضفواحاس�نالہل‬

‫ہییکاجنبےسںیہ�۔‬ ‫مرعکےےسدنچد�ندعباقئدینںیمےسیسکےنرمعدحیدا�و�رابوالاح�ر�ث‬ ‫جاسم الع�یس�ا�و�یوک ہیوجتیز د�یہک و�ہ اپین د�ا� ھڑای�ں ومنڈ ںیل ا�و�رُاسےک‬ ‫باتئےوہئےرطخ�ےےساخلیر�اسےتوکاپانرکولفجہےسلکناجئںیا�و�ر‬ ‫باہرےسا�زسرِنواک�ر�و�ائوی�ںاکآغا�زرکیں�‪،‬نکیلِا�ند� نوو�ںریش�و�ںےنِا�س‬ ‫توجیزوکرتسم�درک�دیاا�و�راہک�‪�":‬الہلیکمسق�!مہِا�سرہشےسُا�س قوتکتںیہن‬ ‫دقیےکاستھڈٹا‬ ‫کنںیلےگبجکتہکِا�سںیم یاکیھباہمجراثبت م‬ ‫ہو�اےہ�"�۔سپو�ہد� نوو�ںاتق�لرکتےرہےاہی�ںکتہکدیہشوہگےئ�‪�،‬الہل‬ ‫رفائے�۔‬ ‫رفائے ا�و�ر اہنںی دہش�ا�ء ےک زمر�ے ںیم وبق�ل م‬ ‫�ُا�ن رپ رحم م‬ ‫�ِا�نںیمےسہیو�اقہعیھبےہ�‪،‬ہکضعباھبئوی�ںوکیئک ندو�ںکتدشیدافقہ‬ ‫را�ررہےنےکدعب‬ ‫کرناڑپ�ا�‪،‬رھپر�ّباعتلٰیےسامدیا�و�رِنسحنیقیرپربق �‬ ‫�اہنںی ایک ڑب�ا رتبو�ز الم�۔ بج انوہ�ں ےن ُاسےاکٹا وت دکیاھ ہک و�ہ ال�ل‬ ‫سر�خا�و�ررتہبینذ�ائےقو�الااھت�۔سپو�ہِا�س رتبو�زسےیئک ندو�ںکتاھکرک‬ ‫ریحا�ن‬ ‫شمکریسوہتےرہے ا�و�رالہلاکرکشا�د�ارکتےرہےا�و�رِا�سامررپ �‬ ‫ہوتےرہے�‪،‬اہی�ںکتہکُاہنںیِا�ساب�تاک نیقیوہگایہکانوہ�ںےن‬ ‫�ا�سرط�حاکذلیذذ� ئاہق ندایںیمیھبکاھکچیہںیہن�۔ا�و�ربساجنےتںیہہک‬ ‫نہوتو�ہرتبو�زاک سومماھتا�و�رہنیہُا�سہگجرتبو�زرسیم توہااھت�۔‬ ‫�ِا�نںیمےسایکو�اقہعہییھبےہ�‪،‬ہکاجمہدینوکاھکنےےنیپںیمتہبیگنت‬ ‫کااسمانوہ�ایتحہکُا�نےکاپ�سےنیپاکاپنییھبہنرہاا�و�رایپ�سیکدش�ت‬ ‫سےُانےکوہنٹا�و�رہنمیکدلجےنٹھپیگل�۔رھپبجو�ہاپنییکالت�شںیم‬ ‫کنےلہک اہنںی اپنی ےک دنچرطق�ے یہ لم اجئںی نج ےس و�ہ اپےنقلح‬ ‫تررک ںیل�‪،‬وت یاکرھگںیم ُاہنںی ترتبی ےس ےگل اپنی ےکنیت ڑب�ے‬ ‫رعا�ق‬ ‫برتنےلم�۔�ُاہنںیہیدیھکرکتہببجعتوہ�اویکنہکولفجہہکلبوپ�ر�ے �‬ ‫مںییھبکاپنیایےسبیجعا�و�روخنشامربتون�ںںیماتسامع�لںیہنایکاجتا�۔بج‬ ‫اقمہل‬

‫‪10‬‬

‫�انوہ�ںےن ہیاپنیایپوتجا�نایل ہکہیِا�س ندایاکاپنیںیہن۔سپُانوہ�ں ییہامگ�نرکتےںیہا�و�رُاناکیقیقحاحمسبوتالہلیہےہ�‪،‬ا�و�رمہالہلوکُا�ن‬ ‫نےوخ�بریس کوہرہیاپنیایپا�و�ردعبا�ز�ا�ںُانوہ�ںےنمسقاٹاھرکاتبیاہک کی اپکزیگیںیہن التجتے�۔‬ ‫ثاب�تا�و�رامطانی�نوکوجزیچیںوقتیتدییتںیہ�‪ُ،‬ا�نںیمہییھباشملےہ‬ ‫�ُانوہ�ںےنایاساپنی نزدگیرھبںیمیھبکںیہنایپ�۔‬ ‫وھگڑ�و�ںیکاٹ�پا�و�رولت�ا�ر�و�ں‬ ‫�ا�و�رِا�نںیمےسہیو�اقہعیھبےہ�‪،‬ہکزجیر� ٔہدمحمﷺےک یاکاھبئیوک کہدشیدرعمکو�ںںیماشملاھبئوی�ںےن �‬ ‫کی اکنھج�ر ینس�۔ ا�س رپ‬ ‫باھئوی�ںوکبجعت وہتا وت و�ہ‬ ‫�اپےناناص�ر�یاھبئوی�ںےس‬ ‫ولفہےک‬ ‫پوھچےنےتگلہکایک ج‬ ‫وھگڑ�ے اپئے‬ ‫قریب �‬ ‫جاتے ںیہ�؟ ِا�س رپ اناص�ر‬ ‫تاکدی ےک استھیفن ںیم‬ ‫جو�ا�ب دیےت ا�و�رےتہکہک‬ ‫وھگڑ�ے‬ ‫�ِا�س العقے ںیم �‬ ‫ہنںی اپئے اجتے�۔ سپ‬ ‫�ا�ّو�ل و�آخر ںیم�‪�،‬الہلیہیک‬ ‫حدم ثوان�ء ےہ�۔‬ ‫�ا�و�ر اسیج ہک رسو�ل‬ ‫ین‬ ‫ی‬ ‫اجمدہ� یک اجبن ےس ےنلم وایل زسا‬ ‫ارم� ڈاوکؤں وک‬ ‫رفایا�‪:‬ا�ے‬ ‫�اکر�مﷺےن م‬ ‫�الہل�! ریم�ی امتاک اختہم‬ ‫�دما�غںیمانسئرپیکوگلییگلوجُاسےکامتےھںیمد�اخلوہکررگ�د�نےکےلھچپ �اپین ر�ا�ہ ںیم خزوم�ں ا�و�راطعو�ن ےکببسلتقیک وص�ر�ت ںیمرکنا�(�ر�و�ا�ہ‬ ‫حےصےسابہریلکنسجےسِا�ساھبئیےکدما�غےکڑھتیچ�ےاسےکد�ائںی �احدم و الاحکم�)‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫کدنھےرپرھکبےئگ�۔ُاسےکاھبئیُاسیکرط�فاھبگےا�و�ردما�غےکِا�ن �ا�و�رفرما�ِن اب�ر�ی اعتلٰی ےہ�‪{َ :‬وال ت ْح َس َب َّن الذ َ‬ ‫ين ق ِتلوا ِفي َس ِب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫ّ‬ ‫الله َأ ْم َو ًاتا َب ْل َأ ْح َياء ع َ‬ ‫ند َرّبه ْم ُي ْر َز ُقون * َفر ِح َين بماَ‬ ‫ٹڑک�و�ںوکُانیکہگجرپرکھرکزخموکیسدیاا�و�رُاسےِاسیرط�حوھچ�ڑدیا�۔‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َ َ ْ َ ْ ِ ُ َ َّ َ َ ِْ َ ْ َ ُِ ْ‬ ‫َ ُ ُ ّ‬ ‫ُ‬ ‫�و�ہاھبئیدنچیہ ندو�ںںیمافشای�بوہگای�‪،‬ا�و�رو�ہا�بیھب نزد�ہےہا�و�رُاسے آتاهم الله ِمن فض ِل ِه ويستب ِشرون ِبال ِذين لم يلحقوا‬ ‫َ َّ َ ٌ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫کوئیرض�رںیہناچنہپ�‪،‬وس�ائےِا�سےکہکُاسیکزبا�نںیمھچکتنکلآگیئ ِب ِهم ِّم ْن خل ِف ِه ْم أال خ ْوف َعل ْي ِه ْم َوال ُه ْم َي ْح َزنون}[آل‬ ‫ہے�۔ر�باعتلٰیےسدعاےہہکو�ہِا�ساھبئیےسا�و�رُاسےکاسھتوی�ںےس عمران‪�(� ]170-169:‬ا�و�روتا�نولگو�ںوکوجالہلےکر�اسےتںیملتق‬ ‫کر�دیے ےئگ�‪ ،‬رہگزرم�د�ہامگ�ن ہنرک�‪ ،‬ہکلب و�ہ نزد�ہ ںیہ�‪ ،‬اپےن ر�ب ےک‬ ‫رفائے�۔‬ ‫�ِا�سلمعوکوبق�ل م‬ ‫ےہ؟�! پا�س �رز�قدیےاجتےںیہ�۔الہلاعتلٰیےنوجاپانلضفاہنںید�ےرکاھ‬ ‫�رہیکسمیکوخشوبیکاب�ت�‪،‬ا�و�رآ�پایکاجنںیہککسمیکوخشوبایک �‬ ‫یہوتوہمج�راجمہدینںیموت�اترےسلقنوہنےو�الیتقیقحنبیکچےہ�ا�و�ر ہے ا�س ےسوخ�ش ںیہ ا�و�روخ�ش ربخ�ی دیےت ںیہ ا�ن ولگو�ںوک وج ا�ن‬ ‫ہام�ر�ےشدہ�ا�ءا�و�ر مخزوی�ں ےسیئک رمتہبرتہبینوخشوبآتی اپئییئگےہ�‪ ،‬سےںیہنےلما�و�رابیھا�نےکےھچیپںیہاہنںیہنوکئیوخ�فوہگاا�و�رہنو�ہ‬ ‫مغنیگ وہ�ں ےگ�)‬ ‫رفائے�۔‬ ‫�الہلُا�ن بسوکوبق�ل م‬ ‫پرھ اھبئی ابوہحلط ال� ب ی�ح�انیاک و�اقہعیھب ُا�ن و�اقاع�ت ںیم اشمل ےہ�۔ اہنںی‬ ‫بتہرہگ�ا خزماگلا�و� �ر خزمےسوھپٹےنو�الیوخشوبرہہگجےنلیھپیگل�‪،‬اہی�ںکت‬ ‫کہ ہیوخشوبضعبویلگ�ںکتیھب اجہپیچن ا�و�رےنتک یہ اھبئوی�ں ےن ِا�س‬ ‫خوشوبوکوسگناھا�و�روسحم�سایک�۔رھپو�ہدیہشوہےئگ�‪،‬ہمُانےکاب�ر�ےںیم‬ ‫‪11‬‬

‫ً‬ ‫عش ملكا أو مت كريما فإن تمت‬ ‫شاہانہ زندگیزگ�ا�ر ای زع�تیک وم�ت رم�‪،‬ہکاگروترم�ے‬ ‫وسيفك مشهور بسيفك ُ‬ ‫تعذر‬ ‫�ا�و�رریت�یولت�ا�رےباین�موہوت ہیولت�ا�رےھجتذع�ردلاد�ےیگ‬ ‫سر�زمنی ولفجہ رپزع�م وثابت دقمی ےکرمث�ا�ت وناتئج اک ہی ایکرسسر�ی‬ ‫سااجئز�ہاھتہکبج ولفجہںیماحصلوہنےو�الیاکمایبای�ںا�و�روتفحا�تریثک‬ ‫نعفیک احمل ںیہںیہنج وہیھجمساتکس ےہ وج اناص�ف ےساک�م ےنیل و�الا ا�و�ر‬ ‫حالا�ت و�و�اقاع�ت رپوغ�ررکنے و�الا وہ�۔‬ ‫�ا�و�را�ےامتاسال�م�!ےھجتزخماھکتےوہئےایکرعصہزگ�رایگا�و�رےھجت‬ ‫�(جاہ�دوقات�لےس�)اھٹبدیےنو�الےامر�ا�ضیکد�و�ااییسوتحدیےکوس�اھچک‬ ‫ہنںیسجےکاستھاہج�دکاڈنھج�ادنلبایکاجئے�۔‬ ‫�آخروتاقتل دشنمیکرگفت ےسلکنرک اہج�درکنے اکحیحص ونعم�ں ںیم‬ ‫یفہلصبکرک�ےیگ�؟اج�نولہکآ�جوجرعمکےرش�و�عوہےکچںیہو�ہےنمھت‬ ‫�و�الےںیہن�۔ا�و�ر الببشہہامہ�ر�ےیبنﷺوکہیوبحم�باھتہکو�ہالہلیک‬ ‫زغو�ہڑلنےو�الےیسکرسیےےسےھچیپہنرہںیہکلبآ�پﷺ‬ ‫�ر�ا�ہںیم �‬ ‫غزو�ا�تاک ہلسلسرہوقت اج�ر�ی رھکےت ےھت�۔‬ ‫تو اہج�د و �‬ ‫زغو� ٔہأحز�ا�بےک‬ ‫مںیآ�پوکربجیلامنییکرسو�لالہلﷺےکاستھ �‬ ‫بدع وہنے و�الی اب�ت ےک ذ�ریےعتذکریو ای�د دہانیرک�و�اتا وہ�ں�‪،‬سجوک‬ ‫باخ�ر�یےنوی�ںر�و�ایتایکےہ�‪:‬بجرسو�لالہلﷺدمیہنیکاجنب‬ ‫�و�اپسولٹےوتاپانالسہحرکھدیا�۔ا�سرپربجیلہیلعاسلال�مآئےا�و�راہک�‪:‬‬ ‫کای آ�پ ےن السہح رکھ دیا�؟�! و�الہل شرفوت�ں ےن ابیھکت اپان السہحںیہن‬ ‫ک�راھ�‪،‬سپاپےناسھتوی�ںوکےلرکونبرقیہظیکاجنبںیلچ�‪،‬ا�و�رںیمیھب‬ ‫�آ�پےکآگےآگےاج�رہاوہ�ں�‪،‬اتکہُانےکوعلق�ںوکا�نرپالہام�ر�و�ںا�و�ر‬ ‫�ُانےک لدو�ں ںیم رعب ڈ�ا�ل د�و�ں�۔ سپ ربجیل ہیلع اسلال�م شرفوت�ں ےک‬ ‫قافےلےکاستھر�و�انہوہئےا�و�رُانےکےھچیپرسو�لالہلﷺاہمجرین‬ ‫�و�اناص�ر ےکاقفےل ےکاستھ ےلکن�۔‬ ‫�ا�ےاملسمنو�! مت اپےن دیین اھبئوی�ںوک دیھک رہے وہہکُا�ن رپلتق و�ا�ذیت‬ ‫العو�ںںیم‬ ‫وتڑ�ےاج�رہےںیہا�و�رایکمتوہہکاپےن ق‬ ‫�ا�و�رابتہیےکاہپ�ڑ �‬ ‫�امنو�اما�نےکاستھ‪�،‬اپےناہل عوای�لا�و�رام�لومات�عےکد�رمای�نےھٹیب‬ ‫ےہ؟�!‬ ‫ہو�ا�و�راہمت�ر�ے امتےھ رپلبکتںیہنآتا�‪،‬آخر ایاسویک�ں �‬

‫کوینہکدشنمیکوتپو�ںےئلیکوکئیو�اضحدہ�ف ابقییہںیہنرہا‬ ‫وشر سالح املر دمع يريقه‬ ‫�ا�و�رآ�دمیاک دبترین السہحآنوسںیہ وج و�ہ ا�س وقت اہبئے‬ ‫إذا الحرب شبت نارها بالصوار ِم‬ ‫جب گنج ز�و�ر�و�ں رپ وہ ا�و�رولت�ا�ریں اگنچ�ریا�ں اکن�ل رہی وہ�ں‬ ‫ً‬ ‫فإيها بني اإلسالم إن وراءكم‬ ‫�ا�ے اہل اسال�م�! اہمت�ر�ےاسمےن ایےس اح�دثا�ت و�و�اقاع�ت ںیہ‬ ‫وقائع يلحقن الذرى‬ ‫باملناسم‬ ‫ِ‬ ‫کہوجامت�مدح�و�ں ےساجت�و�زرکچےکںیہ‬ ‫وكيف تنام العين ملء جفونها‬ ‫�آکنںیھےسیکوسیتکسںیہہکبجہیرھبیکچںیہ‬ ‫نائم‬ ‫على هفوات أيقظت كل ِ‬ ‫�ُا�ن رج�ائموک دیھک دیھکرکنج ےسدنینیں رح�ا�م وہجائںی‬ ‫وإخوانكم بـ "العراق" أضحى مقيلهم‬ ‫را�ق ںیم اہمت�ر�ے اھبئوی�ں ےک رتسب‬ ‫ع �‬ ‫ظهور املذاكي أو بطون‬ ‫القشاعم‬ ‫ِ‬ ‫گوھڑ�و�ںیکھٹیپایرکگسےکٹیپنبےکچںیہ‬ ‫�‬ ‫يسومهم تالروم الهوان وأنتم‬ ‫�ر�و�م اہنںی ذلّ��و�ںاک زم�ہاھکچ رہا ےہ ا�و�رمت‬ ‫املسالم‬ ‫تجرون ذيل الخفض فعل‬ ‫ِ‬ ‫نا�ماہن�دحلصوجئییکرط�فذلتےکاستھد�ماکٹلئےڑبھےتاج�رہےوہ‬ ‫َ َّ ُ َ ٌ َ َ َ ْ َ َ َّ َ ْ َ َ َّ َ َ َ‬ ‫اس ل َي ْعل ُمون}‬ ‫{والله غ ِالب على أم ِر ِه ول ِكن أكثر الن ِ‬ ‫[يوسف‪]21:‬‬ ‫�(�ا�و�ر الہل اپےناک�م رپ اغلب ےہنکیلاکرثول�گںیہن اجنےت�)‬ ‫والحمد هلل ر ّب العاملين‪.‬‬

‫السواجم‬ ‫مزجنا دمانا نبالدموعا‬ ‫ِ‬ ‫�ؤ‬ ‫ہمےناپےنوخ�نوکآ�س��و�ںےکاستھالمایلےہ‬ ‫اجم‬ ‫فلم يبق منا عرضة للمر ِ‬ ‫اقمہل‬

‫‪12‬‬

13

‫ن‬ ‫ل� ج�ہ ّوفمضہ ےن د� لوتِ �اسالمہی ےک ونج�د ےک ےیل(لیھلک من‬ ‫ھلک عن ّبینۃ و یحیی من ّ‬ ‫حی عن ّبینۃ)( تاکہ وج الہ�ک وہنا‬ ‫چاہاتےہو�ہدللی پرقحاج�نرکالہ�کوہا�و�روج نزد�ہرہاناچہاتےہو�ہدللی‬ ‫پرقح اج�نرک نزد�ہ رہے) کےونع�ا�ن ےس ایک اہم اعال�ن اج�ر�یایک ےہ‬ ‫جس ںیم د� لوتِ �اسالمہی ےکاقعئد ا�و�رجہنم ےکقلعتم ضعب اہم اسمئلاک‬ ‫تاکدی�ی ایب�نایکایگ ےہ ا�و�ر د�ولتِ�اسالمہی ےسوسنم�ب ےیک ےئگضعب‬ ‫� قاو�ا�ل ا�و�ر ایبنا�تاک ر�ّد بیھایکایگ ےہ ۔�اسی رط�ح ولگو�ںوکملع ےک ریغب‬ ‫�د� لوتِ�اسالمہیرپابتںیڑھگرکاگلنےا�و�ر قاو�ا�لا�و�رعاقئدوکیسکدللیےک‬ ‫ربخد�ا�رایکایگ ےہ�۔نزی ِا�س‬ ‫غبرید� لوتِ �اسالمہی ےسوسنم�برکنے ےس �‬ ‫�اعال�ن ںیم امر�ا�ء �ا�و�ر ولا�ۃ الامو�روکتحیصنرکنے �ا�و�ریسک ولی الامرےسملظ‬ ‫کےدص�و�ریکوص�ر�تںیمُا�سےساعتملےکاب�ر�ےںیم �اہلتّنساکجہنم‬ ‫بیھ و�اضحایکایگےہ�۔‬ ‫یہ اعال�ن وج دب�ھ ‪ 21‬عشاب�ن ‪ 1437‬ہرج�یوک اج�ر�یایک ایگ�؛�ُاسےک‬ ‫�آغا�زمںی یہ و�اضح ایک ایگ ہک د� لوتِ �اسالمہیاک ایق�م � ت‪،‬وحدییک رشنو‬ ‫�اشاعتا�و�رالیھپ�ؤےکےیلایکایگاھت�ا�و�رالبشہبد� لوتِ�اسالمہی�‪،‬تام�مابنای�ء‬ ‫�ورسلمہیلعاسلال�م�‪ِ�،‬ا�سامتےکفلسِصاحلنیا�و�رُا�نےکر�اسےترپےنلچ‬ ‫�و�الےآئہمِہد�ایتواصال�حاکیہلسلستےہا�و�رسجدعو�ترپخیشدمحمنب‬

‫عدب�ال ھوا�بامتلیمیرحہمالہل �ا�و�رُانےکنیعبتمےن �ریاستاقئمیکیھتُاسی‬ ‫�دعو�ت ا�و�رُاٹاھ�ن رپ د�ولت اسالمہیاقئمیکیئگ ےہ�۔‬ ‫ن‬ ‫م�ہج ث � ت‬ ‫ت‬ ‫�د�ول� �اسالہیم �اےنپ � رپ ��ا ب� دقم ےہ �ا�و�ر ا�ُس ےن‬ ‫�اہلل ےک لضف ےس �اِس ںیم �ذ��ر�ا یھب دبتیلی ںیہن یک‬ ‫�ِا�ساعال�نںیمہییھبو�اضحایکایگےہہکبج شخیابوبعصمالز�رقا�و�ی‬ ‫رمعدغ�ا�د�ی‬ ‫�رحہم الہل ےن �د� لوتِ �اسالمہییک اینب�د کریھ�‪ِ�،‬اسےک دعبخیش ابو ابل‬ ‫�ا�و�رخیش ابوزمح�ہ املاہجر رمحامہ الہلیک ریاست ےک �د�و�ر ںیم ا�و�ررھپخیش ابورکب‬ ‫�ابلدغ�ا�د�یہظفحالہلیکاما�ر�تںیمالخفتےکد�وبا�ر�ہایق�مےسےلرکا�ب‬ ‫تک د�ولتِ�اسالمہی �اپےندیقع�ے رپاثبت دق�م ےہ �ا�و�ر ِا�س ںیم ذ�ر�ا‬ ‫بیھ رتممی ای دبتییلںیہنیک�۔�اعال�ن ںیماہک ایگ‪�":‬د� لوتِ �اسالمہی ےن اپان‬ ‫نمجہدبتیلںیہنایک�‪�،‬اپےندینرپوس�د�ےاب�ز�یںیہنیک�‪،‬نہیہُاساکزع�مو‬ ‫�ا�ر�ا�د�ہزمک�و�روہ�اےہلبہکو�ہُاسیر�اسےترپلچرہیےہ�‪،‬نہیہِا�سےنیسک‬ ‫کیاجندب�ا�ر�ییکےہ�‪،‬نہیہہیر�اسےتےسیٹہےہ�"�۔�ِا�س سدات�ویزںیمہی‬ ‫تِاسالمہیوکہیرپ�و�اںیہنہک‬ ‫�و� ضاحرکدیاایگہکدینےک ماعمےلںیمد� لو �‬ ‫کوئیوخ�شوہتاےہایان�ر�ا�ض�‪،‬لبہکہیرہایکےساپےنےط تدش�ہرطیےق‬ ‫کےاطمبق یہ اعممہلرکتی ےہ�‪،‬یجاس ہکخیش ابودمحم الدعنانی �ق�بلہ الہل ےن‬ ‫اخص اقمہل‬

‫‪14‬‬

‫فرمایا�‪:‬ہمولگو�ںےسہیکیھبںیہنماگنںیےگہکو�ہالہلےکدینوکوبق�لرک‬ ‫رشتع‬ ‫رشتعوک انفذرکیں ۔ وج ر�اضی وہ اوت ہی الہلیک ی‬ ‫لںی ا�و�ر الہلیک ی‬ ‫زیبا�ر�یاک اظاہ�رایک وت و�ہ ان�ر�ا�ض وہتا‬ ‫ہے ا�و�رسج ےن ِاسے انسپدنایک ا�و�ر �‬ ‫پرھے�‪،‬یہ الہلاک دین ےہ �‪،‬ہم رمتدینیکریفکترکیں ےگ�ا�و�رُا�ن ےس‬ ‫�‬ ‫بر�ا�ء�ترکیں ےگ�‪،‬کاف�ر ا�و�ررشمکنی ےس دع�ا�و�ت و دمشین رھکںی ےگ ا�و�ر‬ ‫�ُا�ن ےسضغبورفن�ترھکںی ےگ�"�۔‬

‫ل ت‬ ‫� �اسالہیم اک وقل �� جآ� یھب �ویہ ےہ وج �اِےکس‬ ‫�د�و ِ‬ ‫ن‬ ‫�� آہمئ‪�،‬ریمس رتامج� �ی�ا رقم�ررک�دہ �اف�ر�ا�د اک اھت‬ ‫�ِا�ساعال�نںیمد� لوتِ�اسالمہیےن خا�صوط�ررپریفکتےکاسمئلںیم‬ ‫�اہلِغولا�و�راہلا�رجا�ءپریھبر�ّدکایوجاپےن قاو�ا�ل �ا�و�رگرم�ا�ہاقعئدوکد� لوتِ‬ ‫�اسالمہیےستبسند�ےرکُاہنںیولگو�ںےکامبنیالیھپرہےےھت�۔�ِاسی‬ ‫طر�حِا�س سدات�ویزںیمُا�نولگو�ںاکیھبر�ّدکایایگےہوجد� لوتِ�اسالمہی‬ ‫کےدیقع�ے ا�و�رجہنم رپنعطرکتےںیہ ہکلب ابطل قاو�ا�ل و اتعاق�د�ا�ت کا‬ ‫لت�اسالمہیےسوج�ڑرکرھپ �ِاسےکونج�دا�و�رامر�ا�ءکیریفکترکتے‬ ‫عتقل �د�و ِ‬ ‫ہںیایرھپایاساہلتّنسواجلامعتےکدیقع�ےےساپیناہجلتیکانب�ءپر‬ ‫کرتےںیہ سجوکہیدیقنتاکاشننہانبتےںیہاگرو�ہُانیکوخ�اہاش�تیکاخملتف‬ ‫ن‬ ‫کر�ے�۔ل� ج�ہّوفمضہےناپےنا�سابم�ر�کایب�نںیماہک‪":‬جاہ�ںکتولا�ء‬ ‫لِا�رجا ��ءا�و�رہیمہجےکاہبش�تا�و�ردین‬ ‫�ورب�ا�ءکےدیقع�ےاکینعمدبلےن�‪� ،‬اہ �‬ ‫سےنلک اجنے و�الے اہل ولغ ےک قاو�ا�ل مںی تّلم ابر�اہمیوک دفنرکنے‬ ‫لت �اسالمہیِا�نےسرب�یےہ�‪�،‬ا�و�ریسکوکقح‬ ‫�و�الےایبنا�تاکقلعتےہوتد�و ِ‬ ‫تِاسالمہیےسو�ہوسنم�ب‬ ‫ہنںیہکو�ہِاساکان�ماتسامع�لرکےکھچکےہکاید� لو �‬ ‫کر�ے وجُا�س ےنںیہناہک�۔�د� لوتِ �اسالمہیاک (�رسیموق�ل وہی امنا اجئے‬ ‫گا) جوُاسےک اما�م –�الہل اہنںیوتحدی ےک ذ�ریےع ےسزع�ت د�ے –نے‬ ‫فرا�دےناہکایِاسےکرسیمرتجام�نےناہک�۔جاہ�ںکت‬ ‫کاہای�ِاسےکرقم�ررک�د�ہا �‬ ‫جوھ�ٹڑھگنےیکاب�تےہایامگ�نا�و�رنظیکاینب�درپ(�د� لوتِ�اسالمہیےک‬ ‫تمقلع�)کھچانہکہےوتہیملعےکریغبالک�مرکنےیکامندنےہا�و�رالہلاحبسنہو‬ ‫تاعلٰینے ِا�س ےسعنمایکےہ�"�۔‬ ‫ل ت‬ ‫� �اسالہیم رشمنیک یک ریفکت ںیم وتفق ںیہن رکیت‬ ‫�د�و ِ‬ ‫ظ‬ ‫�ا�و�ر رشمنیک یک ریفکت وک�دنی ےک �و�احض �ا�و�ر ��ا�ہ�ر �اوصولں‬ ‫ںیم ےس امیتن ےہ‬ ‫ن‬ ‫ل� ج�ہ ّوفمضہ ےن ا�س سدات�ویز ںیم ُا�نرمگ�ا�ہ ولگو�ںاک ذکرایک وج د� لوتِ‬ ‫�اسالمہیرپوھج�ٹابندھےتںیہا�و�رِا�سیکرط�فُا�ن قاو�ا�لیکتبسنرکتے‬ ‫ہںی وج ِاسےک امر�ا�ء نےںیہن ےہک ا�و�رُانےک اتعاق�د�ا�ت ِا�نذک�ب ایبنوی�ں‬

‫‪15‬‬

‫سے رب�ی ںیہ�۔‬ ‫�ِا�ن ںیم ےسضعب و�ہ ںیہ وج اہلِ �ا�رجا�ء کے قاو�ا�لوک اتخای�ررکتےںیہ‬ ‫�ا�و�ر ِا�ن انرح�افا�توک د� لوتِ �اسالمہی ےستبسن دیےت ںیہ�‪،‬یجےس "بضع‬ ‫�ُا�سصخشاک اسال�م قوب�لرکتےںیہ وج اپینوق�م ےکطاغو�تیکریفکتںیہن‬ ‫کرتا"�‪،‬بجہک�"�د� لوتِ�اسالمہیوط�اغتییکریفکترکتیےہ�‪�،‬ا�و�ربالیسکاتسانث�ء‬ ‫کے �ُانیکیھبریفکترکتی ےہ وجُاناک دفا�عرکتےںیہ ا� خو�رُانیکریفکتںیہن‬ ‫کرتے�"�ا�و�ر اسی رط�ح وج�"مرشکنییکریفکتوکاسمئلِ �َف� یہ ںیم ےس امنات‬ ‫ہے ای اتخالفی ہلئسم امنات ےہ�ا�و�ر ِا�س اصو�ل رپلمع ےک ےیل اھب�ر�ی دح�و�د و‬ ‫قوی�داگلتاےہسجاکال�زمیہجیتنہیاتلکنےہہک نو� قاضِ�اسال�مںیمےسرسیت�ا‬ ‫ناقض�‪،‬کملما�و�ریعطقوط�ررپلطعموہاجتاےہ�۔�۔�۔لبہکِا�سےسدبتراعممہل‬ ‫�ُاساکےہاکسجہیامگ�نےہہکد�ولتِ �اسالمہیاکیھبیہیوق�لےہا�و�رہیضحم‬ ‫رتا�ء �ا�و�روھج�ٹ ےہ�۔لبہک رہرقیب ا�و�ر د�و�راکصخش ہیاج�ن اکچ ےہہک‬ ‫�اف �‬ ‫ے‪-‬نےایکد�ن‬ ‫�د� لوتِ�اسالمہی–�الہلُاسےوتحدیےکذ�ریےعزع�تد� �‬ ‫کےےیلیھبرشمکنییکریفکتںیموتقفںیہنایکا�و�رو�ہرشمکنییکریفکتےک‬ ‫ےکُا�ن �و�اضحا�و�راظہراصولو�ں�(�اصو�لالدینالاظہر�ۃ) مںی‬ ‫سمےلئوکدین � ن‬ ‫رفائضےس‬ ‫رضو�ریا�تدینےسولعم�مامت�م �‬ ‫سےامنیتےہ ج�ک�واجنانامن�زا�و�ر �‬ ‫رضو�ر�یےہ�‪،‬یجاسہک‪�22/8/1437‬ھوکاملکتب املرکزی‬ ‫قلباجنان �‬ ‫ملتابعۃ الدواوین الشرعیۃ کی اجنب ےس اج�ر�یرک�د�ہ سدات�ویز‬ ‫حکم املتوقف فی تکفیر املشرکین مںی ایب�نایکایگ اھت�"�۔‬ ‫�ا�س سدات�ویز ںیم "�اصو�ل الدین" سےرم�ا�د �‪،‬قعدی�ے ےک و�ہ امو�ر‬ ‫رفائے�(عیین و�ہ امو�ر‬ ‫ہںی وجہک ابنای�ء لعمہی اسلال�م ےن اپین قاو�ا�موکمیلعت م‬ ‫جوابنای�ء�وُرسلمہیلعاسلال�میکالئیوہئیتّجحےساثبتوہتےیہ)�‪،‬بجہک‬ ‫وو�ںیک الئی‬ ‫"�اصل الدین�"سےرم�ا�ددیقع�ے ےک�و�ہ امو�رںیہ وجہک رس ل‬ ‫وو�ںیک تثعب ےس ےلہپیسک�(قو�م‬ ‫ہوئیتّجح ےکآنے ےس ےلہپ ا�و�ر رس ل‬ ‫یاصخش) پرثابت واقئم وہتےںیہ�‪،‬یجےس ربوبتی ںیم الہلیکوتحدی ا�و�ر‬ ‫�الوہتی ںیم الہلیکوتحدی�۔‬ ‫�ِاسی رط�حرمگ�ا�ہ ولگو�ں ںیم ےسضعباک ومقف ےہہک�"طاغو�ت ےس‬ ‫سی رط�ح اجئز‬ ‫رو�ر�ت ےک وقت ُا‬ ‫کتاحم�(یفےلصرک�و�انے) کا �رشک�‪ ،‬ض �‬ ‫م تن‬ ‫ہےسجرط ک�حار�ا�ہںیماجئزوہتاےہ" �ا�و�روج�"طو� ئافِ م��عہیکریفکت‬ ‫کے اعممےل ںیم احصبہ رضی الہلمہنع ےک اجام�عوک ر�ّد کرتےںیہ" �ا�و�ر‬ ‫جو�"�و� ٹور�و�ںیکریفکتںیموتقف ہی دعو�یرککےرکتے ںیہہک ہی و�وٹر‬ ‫�اتناخبا�تیکتقیقح ےس اجہل ںیہ" �ا�و�ر وج�"شر�کیک رط�ف دعو�ت‬ ‫�دیےنو�الےاطغو�تےکاملع�ءسےرب�ا�ء�تںیہنرکتے�"�۔�ِاسیرط�حِا�س‬ ‫ن‬ ‫لِال�ل‬ ‫تِاسالمہیرپنعطرکنےو�الے�اہ ض‬ ‫� سدات�ویزںیمل� ج�ہّوفمضہےند� لو �‬ ‫کی ایک ا�و�رمسقیک رط�فیھب اشا�ر�ہایک ےہوہنج�ں ےن�د� لوتِ �اسالمہیوک‬

‫�ایےسوق�ل ای دیقع�ےیک جوہ ےس الممتاک اشننہ انبیا وج اصًال �اہل تّنس‬ ‫�و اجلامعتاک دیقع�ہ اھت �‪،‬لبہک و�ہ خو�ا�ر�ج ا�و�رزتعملہیک دبعت ےس اتمثر‬ ‫ریفکترتےںیہ�۔�اسی رط�ح ضعب‬ ‫ہونےکی وجہ ےس د� لوتِ �اسالمہییک ک‬ ‫�د�وسر�ے د� لوتِ �اسالمہی �رپُا�ن قاو�ا�لیک وجہ ےسنعطرکتےںیہ وجُاساک‬ ‫رتا�ء �وذک�ب ںیہ وج ِا�نرمگ�ا�ہ ولگو�ں ےنتر�ا�ش ےیل‬ ‫قعدی�ہںیہن ہکلبضحم اف �‬ ‫ہںی ای ُا�ن قاو�ا�لیک وجہ ےسنعطرکتےںیہ وجہکضعب ولگو�ں ےن د� لوتِ‬ ‫�اسالمہی رپ ا�رجا�ء کا دیقع�ہوھتپےن ےک ےیلڑھگ�ےںیہ�۔‬ ‫�ا�س سدات�ویزںیمزمیدو�اضحایکایگہک�"بضعےند� لوتِ�اتسالمہییک‬ ‫ل�‬ ‫کتریف ِا�س اینب�د رپیکہک و�ہزتعملہیک ایاج�درک�د�ہ دبعت�‪،‬کتریف اب سلسل یک‬ ‫قائلںیہن" �ا�و�ر"�ِا�نںیمےسضعبد� لوتِ�اسالمہیےسہیوسنم�برکتے‬ ‫ہںیہکو�ہدیا�رالر�ّد�ۃ�(�اکلرفالاط�ر�ئ)(جاہ�ںاع�رضیوط�ررپ کرفاغلبوہ‬ ‫جائے) مںی( گلوو�ںیک) �اصلاسال�مامنیتےہ�ا�و�رہید� لوتِ�اسالمہیرپ‬ ‫کلرفلاط�ر�ئےک‬ ‫رتا�ءہے"�‪،‬لبہکد� لوتِ�اسالمہید�ا�ر�ا ا‬ ‫جوھ�ٹےہا�و�رضحماف �‬ ‫شصخرپوہیمکحاگلتیےہوجُا�سےساظہر توہاےہ�۔�اسیرط�حِا�ساعال�ن‬ ‫تِاسالمہییکریفکتہیدعو�ی کر‬ ‫مںیہییھباہکایگہک�"�اسیرط�حضعبد� لو �‬ ‫ومفےہہکیگنجتحلصمےکےیلملھک‬ ‫تِاسالمہیاک ق‬ ‫کےکرتےںیہہکد� لو �‬ ‫تِاسالمہی‬ ‫ںیہ‪،‬لبہکد� لو �‬ ‫ےہ‪�،‬ا�و�رہیوھج�ٹےتہک �‬ ‫ھکال�‪،‬صریحرفکرکنااجئز �‬ ‫رصاحًات �ا�رتاک�ب رص�ف‬ ‫کا و�اضح ومقف ہی ےہہکرش�ِک�اکربا�و�رکرفِ�اکرباک �‬ ‫ک �ار�ا�ہیک احلت ںیم یہ اجئز ےہ�۔�۔�۔ییہ ِا�سےلئسم ںیم د� لوتِ �اسالمہی‬ ‫کا وق�ل ا�و�ردیقع�ہ ےہ �‪،‬یلنک ِا�ن ولگو�ںوک ہییطلغ �اپین اہجلتیک وجہ ےس‬ ‫رضو�ر�ت ےکتحت�‪� ،‬اتسانثئی احلت ںیم‬ ‫�ا�و�ررش�ِک صریح�‪،‬کرفِ صریح ا�و�ر �‬ ‫�رختص کےامبنیرف�قہنرکنےیکوجہےسلیگاسیجہکدمحمنبہملسمرضی‬ ‫�الہلہنعیک دحیثںیمےہ�"�۔‬ ‫رعم�وف یک تحیصن �ا�و�ر م ن�ک�ر ےک ��ذ�رےعی نعط ےک �د�رایم�ن‬ ‫ف�رق‬ ‫ن‬ ‫�ِا�س سدات�ویز ںیم ل� ج�ہ ّوفمضہ ےنامت�ماملسمنو�ںوکہبنتمایکہک ولا�ۃ‬ ‫�الامو�ر�(�امر�ا�ء)کوتحیصنرکنے ےک اعممےل ںیم اہلِ ستن ےکجہنم‬ ‫کو ال�ز�مڑکپ�ا اجئے�ا�و�ر ِا�س اب�ب ںیم اہلِ ضال�ل ےک ر�اسےت رپ ہن الچ‬ ‫جائےجو �امر�ا�ءکییسکیھباطخ ��ءا�و�روکتاہیوکاجمہدینےکالخ�فابتںیوہشم�ر‬ ‫کرنے�‪،‬سماملنو�ں ںیم افو�اہںیالیھپنے ا�و�ر الہل ےک مشدون�ں ےساتق�لوک‬ ‫تر�کرکنےکاذ�ریہعانبےتیلںیہہکلبآخرکا�رایےسول�گرشمکنییکرط�ف‬ ‫ھجاک�ؤیکدعو�تدیےنےتگلںیہ�۔�ِا�ساعال�نںیمہییھبو�اضحایکایگہکِا�ن‬ ‫�افاع�ِلنشہعیےکرمتبکافرا�داکومقف �د�رقحتقیامثع�نرضیالہلہنعےک‬ ‫خال�فرخ�و�جرکنےو�الےابغوی�ںاسیجیہےہاکنجامگ�ناھتہکو�ہاصال�ح‬

‫کی شوکشرکرہےںیہ�‪،‬نستّوکاچبنےےکےیلا�و�رامترپریغ�ترکتے‬ ‫ہوئے اٹےھںیہ�۔‬ ‫ل ن‬ ‫ّوفمہےناہک‪":‬جاہ�ںکتُا�نولگو�ںاکقلعتےہ‬ ‫�ِا�ساب�ر�ےںیم �ج�ہ ض‬ ‫جناکدعو�یےہہکو�ہامر�ا�ءکوتحیصنرکنااچہےتںیہہکبجُا�ن کارط ِ�ز علم‬ ‫طنعوعینشت�‪�،‬افو�اہںیالیھپناا�و�رر ک�ّدرنےاکےہسجےسرص�فاکفر�‪،‬مرتد‬ ‫ںیہ‪،‬توُا�نےکاب�ر�ےںیمرتہبیناب�تیہی‬ ‫�ا�و�رانمفقشدنم ہیوخ�شوہےتکس �‬ ‫کیہاجیتکسےہہکامر�ا�ءکواصلخمنہتحیصنرکنےےکاعممےلںیم �و�ہاتک�ب‬ ‫�وتّنسیکاخملتفرکرہےںیہ�‪�،‬ا�و�رفلسےکرطیےقےسٹہےکچںیہ�۔‬ ‫رفایا�‪�:‬الہلےکرسو�لﷺےکاحصبہرضی‬ ‫�انسنباملکرضیالہلہنعےن م‬ ‫�الہلمہنعںیمےسامہ�ر�ےڑب�و�ںےنںیمہعنمرکتےوہاہک�‪�:‬اپےنامر�ا�ءکے‬ ‫با�ر�ےںیم �دبزبانیہنرک ��و‪ُ�،‬ا�نےسدھوکاہنرک�و�‪،‬نہیہُا�نےسضغبورفن�ت‬ ‫کر�و�‪� ،‬ا�و�ر الہل ےس ڈ�ر�و ا�و�رربصرک�و�‪،‬کوینہکاعممہلرقیب ےہ ۔�۔�۔ سپ‬ ‫�ا�ے (�د�ا�ر�الاسال�م) کووھچ�ڑاجنےو�الے�‪ ،‬نیبﷺیکِا�سوصتیرپ‬ ‫غو�ررک�وہکامر�ا�ءپرربصرکناچاہےی�‪،‬چاہےو�ہرعبیوہ�ںاییشبح�‪،‬نکیوہ�ں‬ ‫یاافجرا�و�راچہےو�ہافنیدنایاٹکیھرکنےےکاعممےلںیمد�وسر�و�ںےسآگے‬ ‫بڑ�ھاجئںیا�و�راچہےیہکولیالامریکتیثیحاچہپنیاجئےا�و�ررعم�و�فںیم‬ ‫�ُاسیک اطاعتیک اجئے�"�۔‬ ‫ربخد�ا�رایکایگ ںیہنج‬ ‫�ِاسی رط�ح ا�س سدات�ویز ںیم ُا�ن ولگو�ںوکیھب �‬ ‫�ُانےکسفن ےن ھدوکے ںیم ڈ�ا�لرک ابطلوکقح �ا�و�راسف�دوک اصال�ح انبرک‬ ‫ک�داھیاتاکہ و�ہ اپینرمگ�اہی ںیمرگ�ے رہںی‪� :‬ا�و�ر ہیوتولعم�م ےہہکنعط‬ ‫�وعینشتتحیصنںیہنا�و�رہنیہہیرکنماکاناک�رےہہکلبہیرص�فرسو�ارکنا�‪،‬بدنا�م‬ ‫کرنا� ع‪،‬وی�بیکریہشتا�و�راچےھاخال�قوکاپھچناےہ�‪�،‬ا�نو�رہیاعممہلویاسںیہن‬ ‫یجاسہکضعبولگو�ںےک ہذنںیمآتا ہے کہ�ج�ک�وسفنِ �اماّ�ر�ہرب�ائییک‬ ‫طر�ف دیکھےتل وہئے ہی کداھتا ےہہک امری رپنعطرکنا اہب�د�ر�ی ےہ�‪ُ�،‬اسیک‬ ‫مذمتّرکنااجشعتےہ�‪ُ�،‬اسیکتبیغرکناقحاکاعال ت�نرکناےہا�و�روفص�ںوک‬ ‫تو�ڑنا ملظ ےکالخ�ف اٹھڑھک�ے وہنا ےہ�‪�،‬الہل المس�ع�ا�ن�"�۔‬ ‫ن‬ ‫یہ اعال�ن �‪،‬ل� ج�ہ ّوفمضہ ا�و�ررشعیہمکحم اج�تیک اتمبتع ےک ےیل اقئم‬ ‫ز�ی دفرتیک اجنب ےس اج�ر�ی ےیک ےئگ اعالنا�ت ا�و�ر ایبنا�ت ےکےلسلس‬ ‫مرک ت ت‬ ‫کا ��مّہ ےہ �‪،‬جو ِا�س ےیل اج�ر�ی ےیک ےئگںیہ اتکہ د� لوتِ �اسالمہی ےک‬ ‫قعدی�ےا�و�رجہنمےکاب�ر�ےںیمولگو�ںںیموجاتخال�فومجو�دےہُا�س‬ ‫مںی د� لوتِ �اسالمہیاک ومقف و�اضحایک اج ےکس�‪،‬خا�ص وط�ر رپُا�ن اسمئل‬ ‫مںی�‪،‬جنںیمول�گملعےکغبریالک�مرککےاطخ ��ءا�و�راضرط�ا�باکاکش�روہتے‬ ‫ہںی �۔‬

‫اخص اقمہل‬

‫‪16‬‬

17

‫اخص اقمہل‬

‫‪18‬‬

‫شکریم �؛جس رپ ایک وطیل‬ ‫فرو�ں ےن ہضبقرک‬ ‫عرصے ےس اک �‬ ‫�رکاھ ےہ�‪،‬یلنک اہلِ شکریمیھبکیھب‬ ‫ظملوزیا�دتیےکالخ�فاخمو�شںیہن‬ ‫یبےھٹہکلبہشیمہہی شوکشرکتےرہے‬ ‫فرو�ں ےک لگنچ ےسآ�ز�ا�د�ی‬ ‫کہاک �‬ ‫حاصلرکںیکس�۔یلنکافوسسان�کامر‬ ‫یہ ےہہک ہی امت�موکششںیحیحص ُر�خ‬ ‫پرںیہنیکںیئگ ہکلبایسسی امجتعںی‬ ‫�ا�و�رحّلسم ںیمیظنت ُانیک رقبانوی�ں رپ‬ ‫�اپین ایسست اکمچتی رہںی� خ۔الفتِ‬ ‫�اسالمہی ےک د�وبا�ر�ہ ایق�م ےن وطن‬ ‫پرست ایسسی امجعوت�ں ا�و�ررمگ�ا�ہحّلسم‬ ‫ظنتومی�ںیک دکاند�ا�ر�ی رپ اییساک�ر�ی رض�ب اگلئیہکنیطسلف ےسریمشککت‬ ‫قربانوی�ںےکِا�ناتجر�و�ںیکڈنمیا�ںامندڑپںیئگ�۔�د� لوتِخالفتِ�اسالمہی‬ ‫رصا�ِط تسممیقیک رط�ف‬ ‫نےاملسمنو�ںوکاص�فرھتس�ے اخلص دیقع�ے ا�و�ر �‬ ‫رطح�‪ ،‬جوم�ں�وریمشکےک ول�گیھب‬ ‫�ر�انہامئییک �‪،‬پس ابقی دنای ےک ولگو�ںیک �‬ ‫خالفتےکےتکمچوس�ر�جےسر�وشیناحصلرکنےےگلا�و�رہیاچہپنےنےگلکہ‬ ‫�دنایںیمزع�تورش�فیکزندگیا�و�رآخر�تںیموف�زوالف�حِاسیر�اسےترپلچ‬ ‫کراحصلوہیتکسےہ�۔‬ ‫ت‬ ‫ریمشک یک ��ا�رخی‬ ‫‪ 18‬ما�ر�چ‪1846‬کوالگ�بھگنسڈ�وگر�ہےنانرگیز�و�ںےساعمہد�ِہ�امرترس‬ ‫کےذ�ریےعومج�ںوریمشکا�و�رزہ�ا�ر ت�ہاکالعقہ ‪ 75‬لاکھاننکاشہیر�وپےئںیم‬ ‫خریدرکوہا�ںےکاملسمنو�ںرپلمکم�سلّطاحصلرکایلا�و�رُا�نرپملظوربجیکاتناہرک‬ ‫وتڑتے‬ ‫تکرگیز�و�ںےکزیراسیہھکسڈ�وگر�ہاظملمےکاہپ�ڑ �‬ ‫�د�ی۔‪ 1947‬ان‬ ‫�رہے�‪،‬یاہ�ںکتہکربغصرییکمیسقتےکانرگیز�یوصنمبےےکتحت�‪،‬شکریم‬ ‫پر دنہ� سوات�ن ا�و�ر اپسکات�ن ےک امبنی ایک وطیلشکمشک رش�و�ع وہیئگسج ےک‬ ‫تنےجیںیمریمشکےکایکےصحرپاپسکات�نےنا�و�رایکےصحرپدنہ� سوات�نےن‬ ‫بقہضرکایل�۔ دنہ� سوات�نیک بصعتم دنہ�ووکحمت ےنریمشکںیم اظملم اج�ر�ی‬ ‫�رکےھہکلبملظوسمتںیم زمیداضافہرکدیا�۔‬ ‫ت‬ ‫�پ�ااتسکین حک�وم� اک انماقفہن رط��زلمع‬ ‫پاسکاتنی وکحمت ےن اپےن دشنم دنہ� سوات�نوک ز�ک اچنہپنے ےک ِا�س‬ ‫نسرہ�ےموقےعوکاہتھےسہناجنےدیاا�و�رریمشکا�و�راہلریمشکےکےلئسموکاٹاھ‬ ‫‪19‬‬

‫ش‬ ‫کر رپ ملظ و متس ی‬ ‫‪ 1947‬ےک دعب دنہواتسن ےن الہ ی‬ ‫م ااضہف رک د ی�ا‬

‫کراملسمنو�ںیکاخ�صوط�ررپا�و�روپ�ر�یدناییکاع�موط�ررپدمہ�ر�دیا�ںےنٹیمسیک‬ ‫کوششیک�۔نکیلاگروغب�ِرنرظ�‪،‬قحتقیاکاطملہعایکاجئےوترہصخشاپسکاتنی‬ ‫�ریاستیکانمفاقنہاپیلیسا�و�رد�وغےلنپوکوسحم�سےیکریغبںیہنر�ہےکساگ�۔‬ ‫الیاعشئروکاتسامع�لایک‬ ‫پاسکات�ناحصلرکنےےکےیلملسمگیلےناس م‬ ‫�‪،‬حالانہکملسمگیلا�و�ررمتدانج�حاکِاسال�مےسد�و�راکیھبوکئیو�اسہطہناھت�۔سممل‬ ‫ریپو�ں ن�‪،‬و�ابو�ں�‪،‬جاگری�د�ا�ر�و�ں‬ ‫لگیر�افیضوعیش�ں�‪،‬خاناقہیدگیو�ںےکاملک �‬ ‫�ا�و�ررسمایہاک�ر�و�ںیکامجعتیھتسجےندنہ ک�وارثیتےسوخ�فوسحم�سرکتے‬ ‫ہوئے اپےن افم�د�ا�ت ےکظفحت ےک ےیل اسال�م ےک ان�موک اتسامع�لایک �‪،‬تاکہ‬ ‫�ایلنشکںیمو�و�ٹاحصلےیکاجںیکس۔�ِا�سدصقمےکےیل"سمملےہوتملسم‬ ‫لگیںیمآ" �ا�و�ر"پاسکات�ناکبلطمایکالالہٰالاالہل" کےرعن�ےاگلرکولگو�ں‬ ‫وخوص�ر�تانمو�ںا�و�روخنشامرعن�و�ںےسدھوکادیاایگا�و�ر�"پاسکات�ن" نامی‬ ‫کو ب‬ ‫� یاکاییسایخلیتّنجےکزبساب�غ کداھئےےئگاہج�ںالہلاکہملکرسدنلبوہاگ�‪،‬لا‬ ‫�الہٰالاالہلےکےملکےکاقتضےزندگیےکرہےبعشںیموپ�ر�ےےیکاجئںیےگ‬ ‫�ا�و�ررہرط�فوخشاحلیاکد�و�رد�و�ر�ہوہاگ�۔یلنکہیوھجٹےرعن�ے�ا�و�رایخلیتّنج‬ ‫کے عود�ےضحم ایک رفیب ےھت ا�و�ر وچنہکوھج�ٹ ےک ریپںیہن وہتے‬ ‫�ِا�س ےیل ‪ 1947‬مںی اپسکات�ن ےکایق�م ےک دعب ِا�س کلم ںیمملسم گیلیک‬ ‫خو�اہاش�ت ا�و�رُانےک ایشطنی ےکوشم�ر�و�ں ےکاطمبق �‪�،‬انرگیز�یوق�اننی رپ‬ ‫بمین وہمج�ر�ی اظن�ماک لسلست اج�ر�ی رہا ہکلب ‪ 1951‬تک اپسکات�ناک اقدت�ا�ر اعٰیل‬ ‫پاسکاتنیآئنی ےکاطمبق ہکلم ربطانہی ےک اپ�س اھت�۔�اپےنایق�م ےک دعب ےس‬ ‫ہی ہی ایاس کلم نبایگ اہج�ں الہل ا�و�رُاسےک رسو�لﷺ ےک احاک�م رپ و�وٹگن‬ ‫ہوتیےہہکاہنںیانفذایکاجئےایر�ّدکردیااجئے�!�ا�و�رالہلیکذ�ا�تِا�سےس‬ ‫بتہ دنلب ےہہکُاسےک احاکما�توکوبق�لرکنے ای ر�درکنے ےک ےیل شیپایک‬ ‫جائے�۔پاسکات�نایاسکلمنبایگاہج�ںالہلےکاستھوبق�ر�یرش�کیکرسکا�ر�ی‬

‫سحط رپرسپرسیتیک اجتی ےہ�‪ ،‬جاہ�ں رشکہی ایلنشک و اتناخبا�ت ےک رپ�د�ے ںیم‬ ‫�ایےسوط�اغتیبختنمےیکاجتےںیہوجالہلےکمکحوکھٹیپےھچیپکنیھپرکاناسنو�ں‬ ‫کیوخ�اہاش�تےکاطمبقوق�اننیانبتےںیہ�‪،‬جاہ�ںالہلا�و�رُاسےکرسو�لﷺ‬ ‫کیوتہنی ا�و�راتسگخیرکنے و�الو�ںوکوکحمیتوحتیل ںیم ےلرکُانیک افحظت‬ ‫کیاجتیےہ�‪،‬جاہ�ںاخلصوتحدی‬ ‫کا دیقع�ے رھکےن و�الو�ں ا�و�ر‬ ‫جاہ�دیفلیبسالہلرکنےو�الو�ںوک‬ ‫یجول�ںںیمڈ�الااجتاےہا�و�رلتقایک‬ ‫جاتا ےہ�‪،‬جاہ�ں صل ی��ب�ی�و�ں ےس‬ ‫�اتاح�د اقئمرککے اہل اسال�م رپ‬ ‫جگنربپایکاجتیےہ�‪،‬موحدین‬ ‫رگات�ررک ےک بیلص ےک‬ ‫کو ف‬ ‫پاج�ریو�ںےکوح�الےایکاجتاےہ‬ ‫�ا�و�راہج�ںاّفک�را�و�ررشمکنیاکوخ�ن‬ ‫�اتناہئییتمیقےہہکبجاملسمنو�ںا�و�ر‬ ‫ت ش‬ ‫موحدیناک وخ�ن اپنییک رط�ف‬ ‫رمدت �پااتسکین وکحم ی‬ ‫ل اامعتسل رکےن یک وکشش رکیت ریہ‬ ‫کر ےک اعمےلم وک اےنپ افمدات ےک ی‬ ‫سسات ےہ�!�۔‬ ‫بکیھرھگںیمرظندنب�‪،‬پسوجاپےنآ�پوکآ�ز�ا�دںیہنرک�ااکسو�ہیسکد�وسر�ےوک‬ ‫�الہِ ریمشک یک �پ� ن‬ ‫ااتسک� ےس �ادیمںی‬ ‫کای آ�ز�ا�درک�ائےاگ �؟�‪،‬بجہک د�وسر�ی رط�ف وپ�ر�ےریمشکیک وص�رتاح�ل ایک‬ ‫‪�1947‬ءسےےلہپاسالمیا�و�راع�دلانہریاستےکوجاہسنےوخ�ا�ب�‪،‬ہدن حسبز�د�ہلیجیکیسےہہکاہج�ںہنوکئیانیکےننسو�الاےہہنوکئیوج�ا�بدیےن‬ ‫مںی اسال�م ےس اتناس�ب رھکےن و�الو�ںوکملسم گیل ےن کداھئے �‪� ،‬وہی وخ�ا�ب �و�الا�۔‬ ‫پاسکات�نےکایق�مےکدعبپاسکاتنیوکحمتےناہلریمشکوک کداھنےرش�و�عرک‬ ‫ہدن� سوات�ن ےک زیرہضبقریمشکںیم ےسضعب دیرگ ےن وہمج�ریت ےس‬ ‫�دیے�۔یتنًاتجہدن� سوات�نےکزیرِبقہضریمشکںیمرہےنو�الو�ںوکایکوق�یامدی مایو�س وہنے ےک دعب�‪ 1990 ،‬کی دہائی ںیم اپسکات�ن ا�و�ر دنہ� سوات�ن ےک‬ ‫پدی�اوہیئگہکاپسکات�نےسالاح�قےکےجیتنںیمو�ہاپےنوقح�قا�و�رملظومتسےس مابنی وخ�دساخہترسحدوکوبع�ررک ےک�‪ ،‬پاسکات�ن ےک زیرہضبقریمشکاجرکحّلسم‬ ‫ناج�ت احصلرک اپئںی ےگ�۔‬ ‫جامتعںیلیکشتدیںاتکہدنہ� سوات�نےسگنجرکےکریمشکوکآ�ز�ا�درک�ایااج‬ ‫�ِا�ساچ�لںیمآرکاہلِشکریمےنمرتداپسکاتنیوکحمتیکدہ�ایا�تےک سےک�۔�ِا�س دصقم ےک ےیلرمتد اپسکاتنی وکحمت �‪،‬فو�ج ا�و�ر اٹنیلیسنج ےن‬ ‫ماطبق اپین دج�وجدہاک آغا�زایک سجاک دصقم الہل ےک ےملکیک رسلبدن�ی ا�و�ر �ُانوکاپسکات�نا�و�راپےنزیرہضبقریمشکںیمرکسع�یرتیبیترم�اکزاقئمرکنےیکیلھک‬ ‫شریتعےکافن�ذیکاجبئےدنہ� سوات�نےکلگنچےسآ�ز�ا�دوہرکاپسکات�نےس ھچیٹ د�ی ا�و�ر ِاسےک الع�و�ہ ُا�ن رپ السےح ا�و�ر ےسیپیک اب�ر�شرک د�یویکنہک اپسکاتنی‬ ‫�الاح�قایایکآ�ز�ا�دریاستےکوط�ررپریمشکاکایق�ماھت�۔�ا�سدصقمےکےیل�اہلِ �ریاستوک اپےن دشنم ےکالخ�ف اییس رپ�اکیس و�ا�رڑلنےاک رہنس�ی ومقع لم‬ ‫وھتڑ�ےرخ�چ رپُانےک دشنم دنہ� سوات�ن ںیموگ�ریال‬ ‫شکریمےنیھبک وق�م رپست �‪ ،‬بکیھ مُلح�د وکیسلر ا�و�ریھبک�"�اسال�م دنسپ�"سایسی �رہا اھت سج ںیم اہنیت �‬ ‫جامعوت�ںیک �‬ ‫ریپو�ییک ا�و�ریھبک اپسکاتنی رمتدوف�ج ےک اشا�ر�و�ں رپھٹک یلتپیک کا�ر�و�ائای�ںرکےکدنہ� سواتنیوف�جوکُاسےکاپےنکلمےکاند�ریہرصم�و�فایک‬ ‫طر�حانچےنو�الیومیظنت�ں�(حز�باملاجہدین�‪،‬شلرکہبیط�‪،‬جشیدمحموغری�ہ) کے جانااھت�۔پاسکاتنیوف�جےندنہ� سوات�نوکدبا�ؤںیمالنےےکےیلِا�نامجعوت�ں‬ ‫ھجڈن�ےےلتابطلا�و�رےبافئد�ہاتق�لیفلیبسالاطغو�تاکر�اسہتاتخای�رایک�۔ �ا�و�رومیظنت�ںوکرہم�ے ےکوط�ر رپ اتسامع�لرک ےت وہئے ُاہنںی دنہ� سوات�ن‬ ‫وجگؤ�ںیک رص�ف ایکدحم�و�د دعت�ا�د یہےنجیھبیک‬ ‫سایسی امجعوت�ں ےن اہلریمشکوک ہیرفیب دیاہکوہمج�ریت یہملظ ومتس کے زیرہضبقریمشکںیم � نج‪� ،‬‬ ‫سےےنلکناکر�اسہتےہا�و�رمہ قاو�ا�مدحتم�ہںیماپین �‬ ‫وجگنجؤ�ںےکڑب�ےےلمحیکوص�ر�تںیم‬ ‫رقا�ر�د�ا�دیںشیپرکےکا�و�ر �اجا�ز�تد�یویکنہکدنہ� سوات�نرپِا�ن �‬ ‫�ایلنشکںیماکمای�بوہرکآ�ز�ا�د�یاحصلرکںیلےگ�۔آ�ج‪ 70‬سا�لزگ�رنے‬ ‫کے دعب ِا�س وخمشان رفیباک وپ�للمکم وط�ر رپلھک اکچ ےہہک دنہ� سوات�ن ےس‬ ‫شکریموکآ�ز�اک�در�انا وت د�و�ریک اب�ت �‪،‬خو�د ِا�ن امجعوت�ں ےکاقئدین�؛مرتدعیل‬ ‫یگالنی�‪،‬مرتدایسنیکلما�و�ررمتدریمو�اعظیھبکلیجںیمدیقوہتےںیہا�و�ر‬

‫اخص اقمہل‬

‫‪20‬‬

‫ہدن� سوات�ن�‪،‬پاسکات�نےکزیرِ بقہضریمشکںیمِا�نومیظنت�ںےکرتیبیترم�اکزرپ‬ ‫محہلرککساتاھت�‪،‬سجےکےجیتنںیمدنہ� سواتنیوف�جا�و�راپسکاتنیوف�جںیمگنجڑھچ‬ ‫جاتی ا�و�ر ہی اپسکاتنی وف�ج رہگزیھبںیہن اچہیتیھتویکنہک و�ہ اچیھ رط�ح اجنیت‬ ‫تیھہکدنہ� سواتنیوف�جےسآمےناسمےنیکگنجںیماپسکاتنیوف�جوکاھب�ر�ی‬ ‫قناص�نرب�د�اشترکناڑپ�ےاگ�۔�ِا�نومیظنت�ںےندنہ� سواتنیوف�جےکالخ�ف‬ ‫دعب‪،‬پاسکات�ن‬ ‫کیئوھچٹےوھچٹےرعمکےڑل�ےنکیل‪ 11‬تسربمےکو�اقےعےک �‬ ‫پرڑبھےتوہئےاعلیمدبا�ؤےکتحتاپسکات�نےندنہ� سوات�نےسگنجدنب�یاک‬ ‫ماعہد�ہرکایل ا�و�ر ِا�نومیظنت�ں رپرمحہل و�ا�ر اپبدن�ی اگلنی رش�و�عرکد�یاسیج ہک‬ ‫پاسکات�نےکرمتد �وزیرد�اخہلرستا�جزعیزےکایکایب�نےسو�اضحوہتاےہہک‬ ‫�و�ہرمحہلو�ا�رِا�نامجعوت�ںا�و�رومیظنت�ںوکمتخرکنااچہےتےھتویکنہککید�مِا�ن‬ ‫ظنتومی�ںوکمتخرکنےےکےجیتنںیم�‪،‬پاسکات�نےکاند�راپسکاتنیوف�جا�و�راجییسن‬ ‫کےےیلالکشم�تڑھک�یوہنےاکرطخ�ہدیپ�اوہاتکساھت�۔�ِا�سوصنمبےےکتحت‬ ‫ہپےلدنہ� سوات�نےکزیرہضبقریمشکںیموجگنجیھبےنجرپلمکماپبدن�یاگلد�ییئگ�‪ِ�،‬ا�ن‬ ‫رقا�ر‬ ‫ظنتومی�ںےکرمتداقئدینوکزیرِحر�استےلرکِا�نومیظنت�ںوکاکلدع�م �‬ ‫�د�ےدیاایگا�و�رِانےکزہ�ا�ر�و�ںاک ک�رون�ںوکولیج�ںںیمڈ�ا�لدیاایگ۔�ِا�نںیم‬ ‫سےضعبےنہیوکششیکہکاپینوکشوش�ںاکر�خابطلدعوتیرسگرموی�ںیک‬ ‫طر�فوم�ڑدیااجئے�‪،‬یلنکآخرِکا�ررکسع�یرتیبیترم�اکزوکدنبرکدیاایگایدحم�و�د‬ ‫کردیاایگا�و�رِا�نومیظنت�ںوکوجڈنفاپسکاتنیاجییسنےسےتلمےھتو�ہیھبدحم�و�د‬ ‫کر دیے ےئگ ا�و�ررھپآخرِ کا�ر دنبرک دیے ےئگ�۔مرتد اپسکاتنی وکحمت ےک‬ ‫ںیئگا�و�ردنہ� سوات�ن‬ ‫�ِا�ناقد�اما�تےکےجیتنںیمہیںیمیظنترھکبرکاتناش�راکاکش�روہ‬ ‫کےزیرہضبقریمشکںیمرکسع�یرحتیکد�موت�ڑیئگ�۔جوریمشک�یدنہ� سوات�نےک‬ ‫ونصمیرسحداپ�ررکےکاپسکات�نےکزیرہضبقآئےےھت‬ ‫�زیرہضبقریمشکےس ع‬

‫�و�ہدنہ� سوات�نےکزیرہضبقریمشکو�اپساجرکدنہ� سواتنیوکحمتا�و�روف�جےک‬ ‫�آگے السہحکنیھپرکرسمیلستِ خمرکنے ےگل ا�و�ر اہلریمشکایک دنب د�و�ر�اہے‬ ‫مںید� خالوہےئگ�۔�اہلریمشکرپایسسیر�اسےتاکانکا�موہناو�اضحوہاکچاھتہکبج‬ ‫سعرک�یرحتیکیک امد�ا�د ا�و�رامحیت ےس اپسکاتنی ریاست اہتھ اٹاھ یکچیھت�۔‬

‫غ‬ ‫�پ� ن‬ ‫ااتسک� ےک ��زری س�اہی ےنلچ �و�ایل رکسعی ومیظنتں اک �د�و�ال‬ ‫ت‬ ‫نپ �ا�و�ر اضت�د�ا�‬ ‫�اگروکئی ِا�نرکسع�یومیظنت�ں رپرظنڈ�الےوتُا�س رپومعملی وغ�ر ورکف ےس ہی‬ ‫�و�اضحوہاجئےاگہکِا�نومیظنت�ںےکرظنیے�‪�،‬ر�اسےتا�و�رزنم�لںیماضت�د�ا�ت‬ ‫ہی اضت�د�ا�ت ںیہ�۔‬ ‫�آخرآ�ز�ا�د�یےسایکرم�ا�دےہ�؟�اگرآ�ز�ا�د�یےسرم�ا�د�‪،‬سمامل�نرہےتوہئے‬ ‫ہدن� سوات�ن ےکملظ ومتس ےساجن�ت اپنے ےک ےیل دنہ� سوات�ن ےسدحیلع�ہ وہرک‬ ‫ومدین‬ ‫�ریاستِپاسکات�نےسالاح�قرکناےہوتاپسکات�نںیموتوخ�داملسم�نا�و�ر ح‬ ‫مرتد اپسکاتنی وف�ج ا�و�ر اجییسن ےکاظملماک اکش�رںیہ ہکلباملسم�ن وع�رتو�ں ا�و�ر‬ ‫مر�د�و�ںوکصل ی��ب�ی�و�ںےکوح�الےایکاجتاےہجوانےکاپےنوکلم�ںںیماجیلرکرط�ح‬ ‫طر�حیکا�ذتیںیدیےتںیہ�؟�ا�و�راگروتحدیا�و�راسال�میکوکئیامہتیںیہنوترھپ‬ ‫بترپستدنہ� سوات�نےکاستھیہرہےنںیمایکابقحتےہ�؟‬ ‫رشتعاکافن�ذا�و�رالہلاکہملکرسلبدنرکناےہاسیجہک‬ ‫�اگرِا�نومیظنت�ںاکدصقم ی‬ ‫�ِا�نںیمےسضعب�‪ ،‬گلوو�ںوکدھوکادیےنےکےیلہیدعو�یرکتےںیہ�‪،‬تورھپ‬ ‫رشتعےکافن�ذےکےیلرمتداپسکاتنیوف�جےساتق�ل‬ ‫یہںیمیظنتاپسکات�نںیم ی‬ ‫کوی�ںںیہنرکتںی�؟�ا�و�رپاسکات�نےکرشکہیدسوت�رےکذ�ریےعوہمج�ر�یاظن�م‬ ‫کوانفذرکنےو�الےوط�اغتییکریفکتکوی�ںںیہنرکتںیا�و�رُا�نےساتق�لویک�ں‬

‫ق ن‬ ‫رمدت الصح ی ن‬ ‫ادل�‪ ،‬رمدت احظف ی‬ ‫عسد اور رمدت وعسمد ارہظ ولوگں یک �ر�ب یا�وں یک اجترت رکےت رےہ‬

‫‪21‬‬

‫ہنںیرکتںی�؟ہدن� سوات�ن ںیم وہمج�ر�ی وکحمت ےہ وجولگو�ں ےک و� ٹوو�ں‬ ‫وکحتےہوجو� ٹوو�ںےس‬ ‫سےبختنموہتیےہا�و�راپسکات�نںیمیھبوہمج�ر�ی م‬ ‫نمبخت وہتی ےہ�‪،‬تو ہیحّلسم امجتعںیآخر دنہ� سوات�ن ےسکوی�ں گنجرکتی ںیہ‬ ‫وھچڑ�ے رھکیت ںیہ �؟‬ ‫�ا�و�ر اپسکات�نوکویک�ں �‬ ‫�اگر�ِا�نامجعوت�ںیکدج�وجدہاکدصقم�‪،‬یجاسہکُا�نںیمےسضعبدعو�ی‬ ‫کرتےںیہ �‪،‬مرشکنی ےساتق�ل ےہوت‬ ‫ییہ امجتعںی اپسکات�ن ںیمھکسرشمکنیاک‬ ‫�اتسابق�لویک�ںرکتی ںیہ ا�و�ر دنہ� سوات�ن‬ ‫سےاخصلات�نیکدحیلعگییکامحیتویک�ں‬ ‫کرتیںیہہکبجو چ�ہایھرط�حاجنےتںیہہک‬ ‫مرش�کوھکس�ںیکرحتیکاکدصقمرش�ک‬ ‫پرینبم اخصلات�نیک ریاستاک ایق�م ےہ �؟‬ ‫�ِاسیرط�حہیںیمیظنتنیچےکتبرپست‬ ‫کافرو�ں ےک الخ�ف اہج�داک اناک�رویک�ں‬ ‫�‬ ‫کرتی ںیہ احلانہک ایک وطیل رعصے‬ ‫سےرشمقی سکرتات�نںیمنیچ ��‪،‬اسال�مےس‬ ‫�اتناس�ب رھکےن و�الو�ں رپلسلسمملظ ڈھا‬ ‫�رہاےہ�؟کایِا�نامجعوت�ںیکاجنبےس‬ ‫چنی ےکالخ�ف اہج�د ےس اناک�ریک و�احد‬ ‫�وجہیہیںیہنہکانےکاطغو�تاپسکات�نیک‬ ‫چنی ےسرہگ�ی د�وسیت ےہ ا�و�رچنی ےس‬ ‫پاسکات�نیکرمتدوکحمتا�و�روف�جےکاملیافم�د�ا�تو�اسبہتںیہ۔�اسیرط�حاش�م�‪،‬‬ ‫العو�ں ںیم اہل تنس رپاظملم ڈھانے و�الے ر�افیض‬ ‫را�ق �‪،‬ینم ا�و�ر دیرگ ق‬ ‫ع �‬ ‫مرشکنیوکیھب ہی امجتعںی اپیناکنرفنوس�ں ا�و�روجیٹس�ں رپ البتی ںیہ ا�و�رُانیک‬ ‫زائیرکتی ںیہ�۔‬ ‫عز�ت اف �‬ ‫ہدن� سوات�ن ےک زیرِ بقہضریمشکںیم ایکدحم�و�ددعت�ا�د ںیم یہوجگنجکوی�ں‬ ‫لانچ ےیک اجتے ےھت ہکبج ِا�ن امجعوت�ں ےک رتیبیت رم�اکز ںیم ا�و�ر ِا�ن ےس‬ ‫فرا�دومجو�دےھت�‪،‬جودنہ� سوات�نےکزیرِبقہضریمشکاجرک‬ ‫�و�اسبہتزہ�ا�ر�و�ںایےسا �‬ ‫ہدن� سواتنی وف�ج ےسہلصیفنک گنجرکنے ےک ےیلایت�ر ےھت �؟کای ِاسیک وجہ‬ ‫ییہںیہنیھتہکاپسکاتنیوف�جا�و�راجییسناپےنافم�د�ا�تےئلیکِانوکدنہ� سوات�نےک‬ ‫ساتھرپ�اکیسو�ا�رںیماتسامع�لرکرہییھت�؟�ا�و�راپسکاتنیوف�جًاعطقیہںیہناچہیت‬ ‫تیھہکہیںیمیظنتریمشکرپوکئیہلصیفنکہلمحرکیںسجےکےجیتنںیمدنہ� سواتنی‬ ‫�ج‪،‬پاسکاتنیوف�جےکالخ�فڑب�یگنجڑیھچیتکسیھت�‪،‬جسےکناتئجاپسکات�ن‬ ‫فو �‬ ‫کےےیلرطخنا�کوہےتکسےھت�۔‬ ‫�آخرایکوجہےہہکِا�نومیظنت�ںوکاسال�ما�و�راہج�دےکرعن�ےدنلبرکنےکے‬

‫با�وجو�د�‪،‬پاسکاتنی وف�ج ا�و�ر اجییسن ِاہنںیرکسع�ی رتیبیت رم�اکزالچنےیک اجا�ز�ت‬ ‫یھت‪ِ�،‬اہنںیدفاتروھکلےن‬ ‫�دییتیھت ��‪ِ،‬انوکاپاناظن�مالچنےےکےیلامہانہرخچہدییت �‬ ‫�ا�و�رالچنےیکلمکم اجا�ز�تیھت ا�و�ر اپسکات�ن ےک اند�ر ِاہنںیوھگمےنیکلمکم‬ ‫�آ�ز�ا�د�ی ا�بیھب احصل ےہ �‪،‬بجہک ِا�س ےک ربعسک رشیتع ےک افن�ذ ا�و�ر الہل‬ ‫ومدینوکہیبسھچکرکنا‬ ‫کےےملکیکرسلبدن�یےکےیلاہج�درکنےو�الے ح‬

‫مرتد ںیمیظنت وط�اغتی ےک افم�د�ا�ت ےک ےیل رسگر�م ںیہ‬

‫رگات�ررکےکا�ذتیںی‬ ‫تود�و�ر�‪،‬یہدعو�تالیھپنےیکیھباجا�ز�تںیہن�‪ُ�،‬اہنںی ف‬ ‫�د�ی اجتی ںیہ �‪،‬لصیبی ُا�ن ےسشیتفترکتےںیہ ا�و�ر و�ہ اسلاہسا�ل ولیج�ں ںیم‬ ‫گز�ا�رنےےکدعبدیہشرکدیےاجتےںیہ�۔یہوہیہںیہناتکسہکِا�ند� نوو�ں‬ ‫کا دیقع�ہ ا�و�رجہنم ایک وہ ا�و�ر ہی وہیہںیہن اتکس ہک ہی د� نوو�ں اسال�م ا�و�ر اہج�د‬ ‫کےدعو�و�ںںیمےچسوہ�ںہکلبِا�نںیمےسایکاپےندعو�ےںیموھجٹاا�و�ر‬ ‫�ے‪�،‬اخالقای�تا�و�راملیوط�ررپےب‬ ‫�ایکاچسےہ�۔�ا�سےکالع�و�ہہیںیمیظنتدیقع �‬ ‫شام�ررخ�ابوی�ںاک اکش�رںیہ�۔‬ ‫�ِا�ن ابطل امجعوت�ں ےنولگو�ںوکاطغوتی اپ�ریلٹنم ا�و�ررشکہی دسوت�روک‬ ‫�اتخای�ررکنےا�و�راپسکاتنیریاستےکدفا�عا�و�راتساکح�مےئلیک�ااھب�ر�ا�‪،‬حالانہکہی‬ ‫رفکو�رِا�سےسا�و�رِا�سےک‬ ‫جانےتےھتہکاتک�بوتنسںیمانوکاطغو�تےس ا�‬ ‫�اناص�رےسرب�ا�ء�ترکنےاکمکحدیاایگےہ�۔�ِانوہ�ںےنولا�ء�ورب�ا�ء(�د�وسیتو‬ ‫مش�دین�)کےدیقع�ےوک سپ تشپ ڈ�ا�ل دیا ا�و�روط�اغتی�‪ُ�،‬انیک وف�ج�‪�،‬اٹنیلیسنج‬ ‫�ا�و�روپلسیےکاجیٹننبرکومحدّاجمہدینےکالخ�فُا�نےساعت�و�نرش�و�عرک‬ ‫وای�ںںیک ا�و�ر‬ ‫�دیا�۔ ہیاجمہدین ےک ر�ا�ز�و�ںیکوھک�ج ںیمگل ےئگ�‪ُ�،‬انیک اجس س‬ ‫اخص اقمہل‬

‫‪22‬‬

‫رگات�ررک�و�ایا ہکبج اپسکاتنی ریاست‬ ‫�ُاہنںی رمتد اپسکاتنی اجییسن ےک اہتوھ�ں ف‬ ‫وکحتیکرپجو�ش‬ ‫رفکہافاع�لرپہیوگنےگاطیش�ننبےئگہکلباپسکاتنی م‬ ‫کے ی‬ ‫حامیت ا�و�ر دم�درکنے ےگل�۔‬ ‫�ِا�نومیظنت�ںےکاقئدین�‪،‬عا�مولگو�ںےساسال�ما�و�راہج�دےکان�مرپدنچ�ہ‬ ‫رتو�ںا�و�ررپعتشیرھگ�و�ںںیمرہےنےگلہکبج‬ ‫�ں‪ �،‬فد �‬ ‫�اٹکاھرکےکڑب�یڑب�یاگ�ڑیو �‬ ‫بضعےنیلھکیلھکایخنترکتےوہئےِا�نوسیپ�ںےساپےنکنیباکا� نووٹ�ں‬ ‫کورھبایل�۔عا�م ونجو�انو�ںوک انوہ�ں ےن دنہ� سوات�ن ےک زیرہضبقریمشکںیم‬ ‫جگنےکےیلاجیھبنکیلوخ�دِا�نامجعوت�ںےکاقئدینایُا�نیکا�ولا�دیںابطل‬ ‫طریےق ےسعمج ےیک ےئگ امو�ا�ل رپشیعرکتے رہے ا�و�روخ�دیھبکیھب ِا�س‬ ‫رفا�و�انی‬ ‫جگنںیمرشکتےکےیلںیہنےئگ�۔�ِا�سےکالع�و�ہام�لود�ولتیک �‬ ‫سےِا�نومیظنت�ںےکاقئدینتہبیساخالقیرخ�ابوی�ںںیمیھبالتبموہےئگ�۔‬

‫"ال ٰإلہ إال ہللا ّ‬ ‫محمد رسول ہللا" ےک ےملک اک ینعم‬ ‫پسھجمسولہک"ال ٰالہ اال ہللا ّ‬ ‫محمد رسول ہللا" کےےملکےکد�و‬ ‫حےصںیہ�۔‬ ‫ٰ‬ ‫ہپےل ےصح "ال الہ اال ہللا" مںی امت�موبعم�د�ا�ِت باطہل ا�و�روط�اغتییک‬ ‫عاب�د�تیکیفنےہا�و�رصر�فالہلےکوبعم�دربحقوہنےا�و�رابع�د�توکالہلےک‬ ‫را�ر ےہ�۔�ا�و�راطغو�تایک ےہ �؟�ابنمیق رحہم الہل ےن‬ ‫لےی اخلصرکنےاک اق �‬ ‫رہ�سابطلوبعم�د�‪،‬ماط�عایوبتم�عوک‬ ‫رفایا�‪:‬طاغو�ت ا‬ ‫طاغو�تےکاب�ر�ےںیم م‬ ‫ہکےتںیہسجیک جوہےسدنب�ہاپیندحےسلکناجئے�‪،‬پسرہوق�ماکاطغو�ت‬ ‫�و�ہ ےہیکسج رط�ف و�ہ الہل ا�و�ر اسےک رسو�ل ﷺ ےک الع�و�ہاحتکم ‪/‬یفےلص ےک‬ ‫لےیاجئںی ی�‪،‬او�ہےہیکسجو�ہوق�مالہلےکالع�و�ہابع�د�ترکتیوہایو�ہیکسجاتاب�ع‬ ‫ریصبت�(� لدلی�)کے ریغبیک اجئے�‪ ،‬یا و�ہیکنج اطاعت‬ ‫�الہلیک اجنب ےسیسک �‬ ‫�ُا�نامو�رںیمیکاجتیےہنجےکاب�ر�ےںیمولگو�ںوکہیولعم�مںیہنہکہیاصل‬ ‫ّ‬ ‫مںی الہلیک اطاعت ےک امو�رںیہ(اعالم املوقعین)�۔‬ ‫رفکو�رُا�سےسرب�ا�ء�تےکاب�ر�ےںیمخیشدمحمنبدبع�ال ھوا�ب‬ ‫طاغو�تاک ا�‬ ‫ریغہلیکابع�د�تےک‬ ‫رفاتےںیہ�‪:‬کرفابلاطغو�تیکتقیقحہیےہہک ال‬ ‫�رحہمالہل م‬ ‫باطل وہنےاک دیقع�ہ رکاھ اجئے�‪،‬غریالہلیک ابع�د�توکرت�کایک اجئے�‪ُ�،‬ا�ن‬ ‫سےضغب رکاھ اجئے �‪،‬غریالہلیک ابع�د�ترکنے و�الو�ںیکریفکتیک اجئے ا�و�ر‬ ‫�ُا�ن ےس دمشینیک اجئے�۔‬ ‫�الہلرپایام�ناکہیینعمےہہکہیدیقع�ہ کراھاجئےہکایکالالہلیہِالہٰا�و�روبعم�د‬ ‫ہے�‪ُ�،‬اسےکوس�اوکئییھب وبعم�ِد قحیقی ومجو�دںیہن ا�و�رابع�د�تیک امت�م اقاس�موک‬ ‫�الہل ےک ےیل اخلصرکلای اجئے �‪،‬غریالہل ےسابع�د�تیک امت�م انو�ا�عیکیفنیک‬ ‫جائےا�و�راہلِ �اخال�ص�(�الہلیکاخلصابع�د�ترکنےو�الو�ں) سےتبحماک‬ ‫عتقل رکاھ اجئے�‪ُ�،‬انیک امحیت ورصن�تیک اجئے ا�و�ر اہل رش�ک ےسضغب و‬

‫ت‬ ‫وترھپاجن� اک ایک �ر�اہتس ےہ؟‬ ‫بالبشہہ الہلاحبسنہ وتاعلٰی نے ولگو�ںوک اپین ابع�د�ت ےک ےیل دیپ�اایک‬ ‫�ا�و�ر وہی ےہ وج اپےن دنب�و�ںیک رصن�ت ا�و�ر دم�درکتا ےہاگر و�ہوتحدیوک‬ ‫ضموبطیےسڑکپںیل�‪،‬عیینایکےلالہلیکابع�د�ترکیںا�و�رُاسےکوس�اامت�مابطل‬ ‫عموب�د�و�ںاک اناک�ر ا�و�ررفکرکیں�‪�،‬ا�و�ریہی دنای ا�و�رآخر�ت ںیماکمایبیاک ر�اسہت‬ ‫َّ‬ ‫َّ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ہے�‪�،‬الہل اعتلٰی نے م َ َ ْ ُ‬ ‫وت َو ُيؤ ِمن ِبالل ِه‬ ‫رفایا‪ :‬ف َمن يكف ْر ِبالطاغ ِ‬ ‫َ َ‬ ‫ََ ْ َ َ َ ْ ُ َ َُْْ َ‬ ‫َّ‬ ‫ص َام ل َها ۗ َوالل ُه َس ِم ٌيع‬ ‫انف‬ ‫فق ِد است ْمسك ِبالع ْرو ِة الوثق ٰى ل ِ‬ ‫َع ِل ٌ‬ ‫يم (البقرۃ‪ ()256:‬پسوجوکئیاطغو�تاکاناک�ررک�د�ےاگ�‪�،‬ا�و�رالہلرپ‬ ‫�ایام�نےلآئےاگ ��‪،‬ا�سےند�رقحتقیایکایےسوبضم�طڑک�ےوکوپ�ر�یوق�ت‬ ‫کےاستھاھت�مایل�‪،‬جویھبکںیہنوٹٹےاگ�‪�،‬ا�و�رالہلڑب�ایہےننسو�الاا�و�راجنےنو�الا‬ ‫َ ْ َ َ َ ٓ ٰ َّ ّٰ‬ ‫اعل ْم ا َّن ٗه ل ِال َه ِال الل ُه(محمد‪ ()19:‬پساج�نول‬ ‫رفایا‪ :‬ف‬ ‫ہے)�ا�و�ر م‬ ‫کہوس�ائےالہلےکوکئیوبعم�دںیہن�)�ا�و�ر‬ ‫َّ ُّ َّ َ َ َ ْ َ‬ ‫ال ْ‬ ‫ض‬ ‫ر‬ ‫شکریم ےک ان�م رپ ڑلنے و�الی ںیمیظنت وہمج�ر�ت ا�و�ر ونطتی ےک رش�ک ںیم ڑھتل�ی وہئی ںیہ‬ ‫فرمایا‪ :‬رب السماو ِ‬ ‫ات و ِ‬ ‫َو َما َب ْي َن ُه َما َف ْ‬ ‫اع ُب ْد ُه َو ْ‬ ‫اص َطبرْ‬ ‫ِ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ِل ِع َب َاد ِت ِه ۚ َه ْل ت ْعل ُم ل ُه َس ِم ًّيا‬ ‫(مریم‪� ()65:‬آسامنو�ں ا�و�ر زمنیاک‬ ‫�ر�ب ےہ ا�و�ر وج زیچِا�ن ےک د�رمای�ن‬ ‫ہےوسُاسییک ابع�د�ترک�و ا�و�رُاسییک‬ ‫بدنگیرپاثبتدق�مرہو�‪،‬کایریت�ےملع‬ ‫مںیوکئید�وسر�ایھبا�ساکمہان�مےہ�؟)‬

‫‪23‬‬

‫�دمشین رکیھ اجئے�۔(رسالۃ فی الطاغوت)‬ ‫رفایا�‪:‬کرف‬ ‫�اسیرط�حخیشدمحمنب دبع�ال ھوا�برحہمالہلےنایکا�و�رہگج م‬ ‫بالاطغو�تاک ینعم ہی ےہہکوتغریالہل ںیم ےسنجیک ابع�د�تیک اجتی ےہ ُا�ن‬ ‫رھتپ‪�،‬د� خرت�‪�،‬وغری�ہھچکیھب‬ ‫سے رب�ا�ء�ترک�‪ ،‬چاہے و�ہ نج وہ�ں ای اناس�ن ای �‬ ‫ہو�ں�‪ُ�،‬ا�نیکرمگ�اہیا�و�ررفکیکوگ�اہید�ے�‪ُ�،‬ا�نےسضغبورفن�ترکھاچہے‬ ‫�و�ہریت�ےاب�پا�و�راھبئییہویک�ںہنوہ�ں�‪�،‬ا�و�روجہیےہکہک‪:‬مںیالہلےکوس�ا‬ ‫کیسیک ابع�د�تںیہنرکتا �‪،‬یلنک ںیمربق�و�ں رپ ینب امع�رتو�ں ا�و�ر ِا�ن ںیم ےھٹیب‬ ‫یپوش�ا�ؤ�ں�(�ا�و�رّدگ�یونیشن�ں) �ا�و�رِاسیرط�حےکدیرگامو�ریکاخملتفںیہن‬ ‫را وت ہیصخش ال الہٰ الا الہل ےکوق�ل ںیموھجٹا ےہ�‪�،‬ا�و�ر ہیصخش الہل رپ ایام�ن‬ ‫ک ت‬ ‫ہنںی الیا ا�و�ر ِا�س ےن اطغو�تاکرفکںیہنایک)( مجموعة الرسائل‬ ‫واملسائل النجدية‪�)33 / 4:‬ا�و�رکاہ�‪:‬لبہک الہل ےک وس�ا وپجے اجنے‬ ‫�و�الےابطلوبعم�د�و�ںا�و�روط�اغتیےسرب�ا�ء�تےیکریغبا�و�رُانیکریفکتےیکریغب‬ ‫کیساک اسال�محیحص ںیہن وہاتکس(الدرر السنية‪)10/53:‬‬ ‫وو�ںمہیلعاسلال�میک‬ ‫جا�ن �ول‪�،‬الہلمترپرحمرک�ے�‪،‬کہیہیامت�مابنای ��ءا�و�ررس ل‬ ‫َََ ْ َََ ْ َ َْ‬ ‫َ‬ ‫رفایا‪ :‬ولقدولقد بعثنا ِفي‬ ‫�دعو�ترہیےہاسیجہکالہلاحبسنہواعتلٰینے م‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ ّ ُ َّ َّ ُ ً َ ْ ُ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫الل َه َو ْ‬ ‫اج َت ِن ُبوا الطاغوت ۖ ف ِم ْن ُهم‬ ‫ك ِل أم ٍة رسول أ ِن اعبدوا‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫الل ُه َوم ْن ُهم َّم ْن َح َّق ْت َعل ْيه َّ‬ ‫َّم ْن َه َدى‬ ‫الضللة ۚ ف ِس ُيروا ِفي‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ َُْ ّ‬ ‫ْ َْ َ ُ ُ َ ْ َ‬ ‫ف َك َ‬ ‫ان َعا ِق َبة الك ِذ ِب َين (النحل‪�()36:‬ا�و�ر‬ ‫ض فانظروا كي‬ ‫الر ِ‬ ‫رہمتںیم یاکرسو�لا�سدعو�تےکاستھاجیھبہکالہلیہیکدنبگی‬ ‫ہمےن ا‬ ‫کر�وا�و�راطغو�تےسوچبوتا�نںیمےسھچکوکالہلےندہ�ایتیشخبا�و�را�نںیم‬ ‫�ایےسیھبوہئےنجرپالضلتطلسموہےکرہیوتکلمںیمولچرھپ�وا�و�ردکیوھ‬ ‫کہایک وہ�ا الٹھجنے و�الو�ںاک اناج�م)‬ ‫پس اپین امت�م ابع�د�ا�ت �‪،‬جاہ�د�واتق�ل �‪،‬یجان�‪،‬مرنا ا�و�ربسھچک الہل ےک ےیل‬ ‫رفایا‪ُ :‬ق ْل إ َّن َ‬ ‫ص َل ِتي َو ُن ُس ِكي َو َم ْح َي َ‬ ‫اي‬ ‫خالصرکول�‪�،‬الہلاعتلٰی نے م‬ ‫ِ‬ ‫ْ َ‬ ‫َّ‬ ‫َو َم َما ِتي ِلل ِه َر ِ ّب ال َع ِال َين (االنعام‪()162:‬کہہ د�و ریم�ی امن�ز ا�و�ر‬ ‫مری�ی رقبانی�‪ ،‬مری�ی زندگی ا�و�رریم�ی وم�ت الہل ر�ب الاعملنی ےک ےیل‬ ‫ہے)�‪،‬جا�نولہکالہلریغ�تو�الاےہا�و�رُاساکوکئیرشیکںیہن�‪،‬پسسجلمع‬ ‫ریغلہلیکرضااچہییئگوت‬ ‫مںیالہلےکاستھیسکوکرشیکایکایگایُا�سلمعےس ا‬ ‫یہلمعرہگزوبق�لںیہنایکاجئےاگا�و�رہیلمعرکنےو�الااسخ�ر�ےںیمرہےاگ�۔‬ ‫لکےم ےک د�وسر�ے ےصح ّ‬ ‫"محمد رسول ہللا"کا ینعم‪ :‬یہ ےہہک ہی‬ ‫گو�اہیہکدمحمﷺالہلےکرسو�لںیہہیاقتضارکتیےہہکمکحا�و�ریہنےکامت�م‬ ‫�امو�ر ںیم ُانیک اّتاب�عیک اجئے�‪ُ�،‬انیک تنس ےکےھچیپےھچیپالچ اجئے�‪،‬کات�ب و‬ ‫ہرناس�نا�و�ر‬ ‫نستّےسیہےلصیفرک�و�ائےاجئںی�‪ُ�،‬انیکزع�تووتقرییکاجئے�‪ ،‬ا‬ ‫ہرزیچےسڑب�ھرکُا�نےستبحمیکاجئےا�و�رُا�نیکزع�تاکدفا�عایکاجئے�۔‬ ‫رفایا‪:‬‬ ‫شخی دبع�الرحنم نبنسح رحہم الہل ےناتک�ب الوتحدییک رش�ح ںیم م‬

‫ً‬ ‫(وأن محمدا عبده ورسوله)عیینہیوگ�اہیہکالببشہہدمحمﷺالہلےک‬ ‫بدن�ےا�و� �رُاسےکرسو�لںیہ�‪،‬عییندص�قواچسئیا�و�رنیقیےکاستھوگ�اہی�‪�،‬ا�و�ر‬ ‫�اییسوگ�اہی اقتضارکتی ےہہکُانیک اّتاب�عیک اجئے�‪ُ�،‬اناکیسک زیچاک�امررکنے‬ ‫یایسک زیچےس ر�وکےن ےکمکحیکمیظعتیک اجئے�‪ُ�،‬انیک تّنس رپانلچ ال�ز�مرکایل‬ ‫جائے�‪،‬کیس ا�و�ر ےکوق�ل ےس ُانیک اخملتف ہنیک اجئے �‪،‬کوینہکیبن ﷺ‬ ‫رہاک ےساطخ�ء ہویتکس ےہبجہکیبنﷺ وک الہل ےناطخ�ء سے‬ ‫کے الع�و�ہ ی‬ ‫باچ ایل ےہ ا�و�رُانیک اطاعترکنے ا�و�رُاناک اسو�ہ اتخای�ررکنےاک مکح دیا ےہ‬ ‫�ا�و�رُانیک اطاعت رت�کرکنے رپ وعدیانسئی ےہ �‪،‬یجاس ہک الہلابت�ر�ک واعتلٰی‬ ‫ُ‬ ‫َ َ َ َ ُ ْ َ َ ُ ْ َ َ َ َ َّ‬ ‫�ضى الل ُه َو َر ُسول ُه‬ ‫رفایا‪{ :‬وما كان ِلؤ ِم ٍن ول مؤ ِمن ٍة ِإذا ق‬ ‫نے م‬ ‫َْ ً َ َُ َ َُ ُ ْ ََُ ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫أمرا أن يكون لهم ال ِخيرة ِمن أم ِر ِهم }[األحزاب‪ (]36/‬کیس‬ ‫مومنرم�دا�و�ریسک مومنوع�ر�توکہیقحںیہنےہہکبجالہلا�و�را�ساکرسو�ل‬ ‫کیس اعممےل ںیم ہلصیفرک�دیںوترھپاسے ا�س اعممےل ںیم ہلصیفرکنےاک‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ ْ َ َّ َ َ‬ ‫ين ُيخ ِال ُفون َع ْن أ ْم ِر ِه‬ ‫رفایا‪{ :‬فليحذ ِر ال ِذ‬ ‫�اتخای�راحصلرہے�)�ا�و�ر م‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫اب أ ِل ٌ‬ ‫َأن ُت ِص َيب ُه ْم ِف ْت َن ٌة َأ ْو ُي ِص َيب ُه ْم َعذ ٌ‬ ‫يم }[النور‪ (]63/‬لذہ�ا‬ ‫جوول�گرسو�لےکمکحیکاخملتفرکتےںیہاہنںیا�ساب�تےسڈ�رنااچہےئ‬ ‫رگات�ر ہن وہجائںی ای اہنںیوکئی د�ر�دنا�ک ذع�ا�ب‬ ‫کہ و�ہیسک تبیصم ںیم ف‬ ‫رفایا�‪:‬کایمتاجنےتوہہکہنتفایکےہ�؟تفہن‬ ‫ہپچناجئے)�‪�،‬اما�ماحدمرحہمالہلےن م‬ ‫شر�ک ےہکہاگروکئی ُانےک�(نیبﷺ�)کےضعب قاو�ا�لوک ر�ّد کر د�ےتو‬ ‫�ُاسےک د�ل ںیم ڑیٹ�ھ دیپ�ا وہ اجئے ا�و�ر و�ہ الہ�ک وہ اجئے(قرۃ عیون‬ ‫املوحدین‪،‬ص‪)26‬‬ ‫�والء �و �ب�ر�اء (�د�ویتس �و �دینمش اک دیقعہ)‬ ‫�ولا�ء �و رب�ا�ء(�د�وسیت ا�و�ر دمشین) کا دیقع�ہ دین ِ �اسال�م ےکمیظع اصولو�ں‬ ‫�ا�و�ر ر�اسخ رتین اینب�د�و�ں ںیم ےس ایک ےہ ا�و�رکیسصخشیکوتحدیُا�س وقت‬ ‫تکتقیقحںیہنیتنببجکتو�ہالہلےکےیلد س�ویت�‪�،‬الہلےکےیلمشدین�‪�،‬الہل‬ ‫کےےیلتّبحما�و�رالہلےکےیلضغبہنرکےھ�‪،‬پسومحدّا�و�روممناہلاسال�م‬ ‫سے د�وسیت رھکات ےہ ا�و�رُانیک رصن�ترکتا ےہ ا�و�ر اہلِ شر�ک ےس دمشینرکتا‬ ‫ہے�‪ُ�،‬ا�نےسضغبرھکاتےہ�‪ُ�،‬ا�نےکالخ�فاہج�درکتاےہا�و�رُا�نےسرب�ا�ء�ت‬ ‫کرتا ےہ�۔‬ ‫کات�ب وتّنس ںیموتحدی ےک وجو�ب ا�و�ررش�ک ےک ر�ّد کے دعب�‪� ،‬ولا�ء‬ ‫�و رب�ا�ء کےدیقع�ے رپ دلائل بس ےس و�اضح ا�و�ربس ےس زیا�د�ہ ںیہ�۔ ِاسی‬ ‫طر�حیبنﷺیکتنسا�و�راحصبہرضیالہلمہنعےکآثا�رِا�سدیقع�ےےک‬ ‫تذکر�ے ےسرھب�ے ڑپ�ےںیہ�۔‬ ‫رطےقےس‬ ‫یلنکِا�سد�و�رےکوط�اغتییکہیوکششرہیےہہکرہنکمم ی‬ ‫�ِا�سدیقع�ےےکالخ�فگنجربپایکاجئے�‪،‬پسُانوہ�ںےناملسم�ن�‪،‬کافر‬ ‫اخص اقمہل‬

‫‪24‬‬

‫�ا�و�رامت�مینبون�عاناس�نےکد�رمای�نرپ�امناقبئےابہیمےکرظنیےوکر�و�ا�ج‬ ‫�دیا�ا�و�رونطتیووقمتییکدبعتڑھگ�یسجےکتحتد س�ویت�‪،‬حمتبا�و�ررصن�ت‬ ‫کاقحرص�فمہوطنا�و�رمہوق�ماکےہ�‪،‬چاہےو�ہڑب�ےےسڑب�ااکفریہویک�ں‬ ‫ذم کہرک‬ ‫نہوہ�۔�ِاسیرط�حُانوہ�ںےنرحبیاکفراصیلوکاہلدہعا�و�راہل ّ‬ ‫رفو�غدیاہکبجرمتدینےکاحرت�ا�مےکےیلدینا�و�ردیقع�ے‬ ‫�ُانےکاحرت�ا�موک �‬ ‫کیآ�ز�ا�د�ی ےک ابطلرظنیےاک اتسامع�لایک�۔�ِا�س ےک ربعسک وط�اغتی ےن‬ ‫دینوکرہمسقیکفیلکتاچنہپئی�‪،‬حیتہکہیوقتآ�ناچنہپہکوط�اغتیےک‬ ‫موح ت‬ ‫ومدینوک ای وتلتقرک دیاایگ�‪،‬یا دیقرکایلایگ ای و�ہ‬ ‫العو�ں ںیم ح‬ ‫�زیرِ �سلّط ق‬ ‫�د�ربد�ر�یاک اکش�رںیہ�۔�ِا�ن وط�اغتی ےن املع�ء سو�ء کو اتسامع�لرکتے وہئے‬ ‫�دینےکافمہمیوکطلخطلمرکدیاا�و�رولگو�ںاکاح�لہیوہایگہکو�ہاسال�مےس‬ ‫�اتناس�بوترھکےتںیہنکیلِاسےکاینب�د�یاصو�لکتںیہناجنےت!‬ ‫نیبﷺ�‪�،‬ولا�ء�ورب�ا�ءکےمیظعدیقع�ےرپاحصبہرضیالہلمہنعےستعیب‬ ‫لایرکتے ےھت�۔جریر نب دبع�الہل ابلیلج رضی الہلہنع ےس ر�و�ایت ےہہک و�ہ‬ ‫نیبﷺےکاپ�سےئگوتٓا�پولگو�ںےستعیبےلرہےےھت�۔�آ�پےن‬ ‫عر�ضیک‪� :‬ا�ےاﷲےکرسو�لﷺ! �اپاناہتھ ھڑبایےئاتکہںیمٓا�پیک‬ ‫یبتعرک�و�ں�۔ ا�و�ررشطںیٓا�پوخ�د اتب دجیےیویکنہکٓا�پ زیا�د�ہ اجنےت ںیہ�۔‬ ‫رفایا‪ :‬مںیھجتےستعیباتیلوہ�ںہکوتاﷲ حود�ہیکابع�د�ت‬ ‫�ٓا�پﷺنے م‬ ‫کر�ےاگ�‪،‬نام�زاقئمرک�ےاگ�‪�،‬زکا�ۃا�د�ارک�ےاگ�‪،‬ہراملسم�نیکریخوخ�اہیرک�ے‬ ‫گا ا�و�ررشمکنی ےس دج�ا رہےاگ�(�ر�و�ا�ہ احدم و انلاسئی)‬ ‫َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫رفایا‪( :‬ا َلول َیۃ)عیین د�وسیت(العداوۃ)‬ ‫�اما�م ابن ہیمیت رحہم الہل ےن م‬ ‫َ‬ ‫عیین دمشیناک اضتم�د ےہ�۔�ا ََلول َیۃُ کا�اصلینعم تبحم ا�و�ررقبت ےہ ۔�ا�س‬ ‫کے عربسک العداوۃ کا اصلینعم رفن�ت ا�و�ر د�و�ر�ی ےہ َ‬ ‫۔الو ِل ُّی کاعمین‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫القریب عیینرقییبےہ ع۔ربیزبا�نںیماہکاجتاےہہک ٰھذا َی ِلی ٰھذا�ا�س‬ ‫عاب�ر�تاکبلطمےہہکہیزیچا�سزیچےکابللکرقیبےہ۔�الہلاعتلٰینے‬ ‫َ‬ ‫َ ٌ ُ ُ َّ‬ ‫َ ُْ‬ ‫الله ۚ َو َّالذ َ‬ ‫ين َم َع ُه أ ِش َّد ُاء َعلى الك َّف ِار‬ ‫ِ‬ ‫فرمایا‪ُّ { :‬مح َّمد َّرسول ِ‬

‫ُر َح َم ُاء َب ْي َن ُه ْم } (الفتح‪ ()29:‬حمدمالہلےکرسو�لںیہا�و�روجول�گآ�پ‬ ‫َ‬ ‫رفایا‪{ :‬ق ْد‬ ‫کے استھ ںیہافک�ر رپتخس ںیہآپس ںیم رحم د�ل ںیہ) �ا�و�ر م‬ ‫ْ َ َ َ َّ َ َ َ ُ ْ َ ُ‬ ‫ٌ‬ ‫َ َ َُ ُ ٌ‬ ‫كان ْت لك ْم أ ْس َوة َح َس َنة ِفي ِإبر ِاهيم وال ِذين معه ِإذ قالوا‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ِلق ْو ِم ِه ْم ِإ َّنا ُب َر ُآء ِمنك ْم َو ِم َّما ت ْع ُب ُدون ِمن ُدو ِن الل ِه كف ْرنا‬ ‫ُ ْ ََ َ َََْ َََْ ُ ُ ْ َ َ َ ُ َ َْ ْ َ َ‬ ‫ُْ‬ ‫ض ُاء أ َب ًدا َح َّت ٰى تؤ ِم ُنوا‬ ‫ِبكم وبدا بيننا وبينكم العداوة والبغ‬ ‫َّ‬ ‫ِبالل ِه َو ْح َد ُه } (املمتحنۃ‪ ()4:‬یبکشاہمت�ر�ے ےیل ابر�اہمی ںیم اچاھ‬ ‫نومنہےہا�و�را�نولگو�ںںیموجا�سےکرمہ�ا�ہےھتہکبجا�نولگو�ںےناپین‬ ‫قو�مو�الو�ںےسہہکدیاہکمہمتےسا�و�رنجیکمتالہلےکوس�اابع�د�ترکتے‬ ‫زیبا�رںیہ�‪ ،‬ہماہمت�ر�ےرکنمںیہ ا�و�ر امہ�ر�ے ا�و�راہمت�ر�ے‬ ‫ہو�‪� ،‬ا�ن بس ےس �‬ ‫�د�رمای�نہشیمہےکےئلدع�ا�و�تا�و�رضغباظہروہگایبجکتہکمتالہلو�احدرپ‬ ‫رفایا‪ :‬جسےنالہلےکےیلتبحمیک‬ ‫�ایام�نہنےلآ�ؤ�)�۔نزینیبﷺےن م‬ ‫�ا�و�رالہلےکےیلدمشینیک�‪�،‬الہلےکےیلدیاا�و�رالہلےکےیلہندیاقیقحتا�ساک‬ ‫رفایا�‪�:‬ایام�ناک‬ ‫�ایام�نلمکم وہایگ (�ابو د�ا�ؤ�د�‪،‬حاکم) �‪�،‬اسی رط�ح یبنﷺ ےن م‬ ‫ضموب�طرتینڑک�ا ہی ےہہک الہل ےک ےیل د�وسیت وہ�‪�،‬الہل ےک ےیل دمشین وہ�‪� ،‬الہل‬ ‫ربانی�)�۔‬ ‫کےےیلتبحموہا�و�رالہلےکےیلضغبوہ(ط �‬ ‫رفاتےںیہ‪ :‬مومن ےس ولا�ء کی‬ ‫شخی دبع�اللفیط نبخیش نسح رحہم الہل م‬ ‫عالمتہیےہہکُا�نےسُا�نےکؤممنوہنےیکوجہےستبحمیکاجئے�‪،‬‬ ‫�ُا�نیک رصن�تیک اجئے�‪ُ� ،‬ا�ن ےکاستھریخوخ�اہانہ ر�ویہ رکاھ اجئے�‪ُ� ،‬ا�ن ےک‬ ‫لےئُدعائںییکاجئںی�‪،‬مالقا�ترپُاہنںیالس�ماہکاجئے�‪،‬یبام�روہ�ںوتایع�د�ت‬ ‫رضو�ر�تاعانت‬ ‫کیاجئے�‪،‬فو�توہنےرپانج�ز�ہںیمرشکتیکاجئے ب�‪،‬وقت �‬ ‫کی اجئے ا�و�رتقفش وحمتباک تربا�ؤایک اجئے وغری�ہ�۔�۔�۔‬ ‫بجہکافک�رےسرب�ا�ء�تیکالعما�تہیںیہےکا�نےکانپا�کونسجدینیک‬ ‫�وجہ ےس ُا�ن ےسضعب رکاھ اجئے�‪ُ� ،‬ا�ن ےسدحیلعگی اتخای�ریک اجئے�‪ُ� ،‬ا�نیک‬ ‫طر�فیسکمسقاکیبلقاکھج�ؤا�و�رالیم�نہنوہ�‪،‬نہیہُا�نےکیسکاک�رنامےرپوخ�ش‬ ‫ہو�ااجئے�‪ُ�،‬ا�نےسیسکیھبمسقیکہیبشتاتخای�ررکنےےسرسکیرگیزایکاجئے‬ ‫ن‬ ‫ش‬ ‫ن‬ ‫ہ ت‬ ‫ا� ی‬ ‫�زد� االسم یک ذرا یھب ی‬ ‫ک ےس دوھاک رکےن واےل رمدت راامنہؤں ےک � ی‬ ‫�‬ ‫الہ ی ر‬

‫‪25‬‬

‫ت �خ‬ ‫امجع� �ا�و�ر التف یک �اتیمہ‬ ‫رشتعےننجزیچ�و�ںںیمانیکاخملتفاتخای�ررکنےیکنیقلتیکےہا�ن‬ ‫لبہک ی‬ ‫َ ْ َ ُ َ ْ َّ َ ً َ َ َ ُ‬ ‫يعا َول تف َّرقوا‬ ‫رفایا‪{ :‬واعت ِصموا ِبحب ِل الل ِه ج ِم‬ ‫�الہلاعتلٰینے م‬ ‫َ‬ ‫مںیوپ�ر�یدش�ومدےکاستھُا�نیکاخملتفیکاجئے�‪ُ�،‬ا�نےسام�ل�‪�،‬زبا�نا�و�ر‬ ‫َّ َ ُ ْ ُ‬ ‫ُْ‬ ‫َ َ َّ َ‬ ‫ۚ َواذك ُروا ِن ْع َم َت الل ِه َعل ْيك ْم ِإذ ك ُنت ْم أ ْع َد ًاء فألف َب ْي َن‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َ‬ ‫تول�ا�رےکاستھاہج�دایکاجئے ��‪،‬اسیرط�حدیرگتہبےسایےسُامو�رںیہوجُا�ن ُق ُلوب ُك ْم َف َأ ْ‬ ‫ص َب ْح ُتم ِب ِن ْع َم ِت ِه ِإخ َو ًانا َوك ُنت ْم َعل ٰى شفا ُح ْف َر ٍة‬ ‫کےاستھ اظاہ�ردع�ا�و�ت ےکاک اقتضارکتےںیہ�۔�۔�۔(الدرر السنیۃ) ّ َ ِ َّ َ َ َ َ ُ ّ ْ َ َ َٰ َ ُ َ ّ ُ َّ‬ ‫الل ُه َل ُك ْم َآياته َل َع َّل ُكمْ‬ ‫ِمن الن ِار فأنقذكم ِمنها ۗ كذ ِلك يب ِين‬ ‫ِِ‬ ‫ََْ ُ ّ ُ‬ ‫�ا�و�رخیشدمحمنبدبع�ال ھوا�برحہمالہلےنہملکوتحدیڑپھےننکیلد�رقحتقی َ ْ َ ُ َ‬ ‫نك ْم ُأ َّم ٌة َي ْد ُعو َن إ َلى ْال َخ ْير َو َي ْأ ُم ُرونَ‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ن‬ ‫ك‬ ‫ت‬ ‫ل‬ ‫(*)و‬ ‫تهتدو‬ ‫ِ‬ ‫لکےمکیاخملتفرکنےو�الو�ںیکاقاس�مےکاب�ر�ےںیم م‬ ‫َ َ ْ َ ْ َ َ ْ ُ َ َ ُ َٰ َ ُ ِ ُ ْ ُ ْ ُ ِ َ َ َ‬ ‫رفایا�‪:‬بضعول�گایکےل ْ َ ْ‬ ‫وف وينهون ع ِن النك ِر ۚ وأول ِئك هم الف ِلحون (*)ول‬ ‫�الہلیک ابع�د�ترکتےںیہنکیل رش�کاک اناک�رںیہنرکتے�‪،‬نہ یہ اہلِ شر�ک ِبالع ُر ِ‬ ‫َ ُ ُ َ َّ َ َ َ َّ ُ َ ْ‬ ‫اخ َت َل ُفوا من َب ْعد َما َج َاء ُه ُم ْال َب ّي َن ُ‬ ‫ات‬ ‫تكونوا كال ِذين تفرقوا و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب َع ِظ ٌ‬ ‫سے مشدینرکتےںیہ�‪�،‬ا�و�رضعب ُا�ن ےس دمشینرکتےںیہنکیل ُانیکریفکتںیہن ۚ َو ُأ َٰول ِئ َك َل ُه ْم َع َذ ٌ‬ ‫يم} (آل عمران‪103:‬تا‪� ()105‬ا�و�ربس‬ ‫کرتے۔�۔�۔�ا�و�رضعب–�ا�و�رہیبسےسزیا�د�ہرطخ�ےںیمںیہ� ت‪-‬وحدیرپوت‬ ‫ملرکالہلیکرسیوکوبضمطیےسڑکپولا�و�ردج�ادج�اہنوہجا�ؤا�و�راپےنا�وپرالہل‬ ‫علمرکتےںیہنکیلُاسیکدق�رںیہناجنےت�‪،‬نہیہوتحدیوکرت�کرکنےو�الے‬ ‫کیتمعنای�درک�و�‪،‬جبمتدشنمےھتوتا�سےناہمت�ر�ے لدو�ںےکد�رمای�ن‬ ‫سےرفن�توضغبرھکےتںیہ�‪،‬نہیہُاسیکریفکترکتےںیہ�‪�،‬ا�و�رضعبرش�کوک‬ ‫�التفڈ�ا�لد�یوتمتا�سیکتمعنےساھبئیاھبئینبےئگا�و�رمتآ�گےک یاک‬ ‫تر�کرکتےںیہا�و�رِا�سےسرک�اہترکتےںیہ�‪،‬یلنکِاسیکرطخناکیوکںیہن‬ ‫گڑھے ےکانک�ر�ے رپ ےھتوت ا�س ےنںیہمت ا�س ےس اچب ایل�۔ ا�س رط�ح‬ ‫جانےت ��‪،‬ا�و�راہلِشر�کےسدمشینںیہنرکتے�‪،‬نہیہُانیکریفکترکتےںیہ�؛توہی‬ ‫�الہلاہمت�ر�ے ےیل اپینآیا�توھک�لرک ایب�نرکتا ےہ�‪ ،‬تاکہمت دہ�ایت اپ�ؤ�۔‬ ‫سبابنای�ءلعمہیاسلال�میکالئیوہئیامیلعت�تا�و�رالہلاحبسنہواعتلٰیکےدینیک‬ ‫�ا�و�رال�ز�مےہہکمتںیمایکاییسامجعتوہ‬ ‫جویکینیک رط�ف دعو�ت دیں ا�و�ر اچےھاک�م‬ ‫کامکحدیںا�و�ررب�ائیےسعنمرکیںا�و�ریہی‬ ‫لو�گالف�حاپنےو�الےںیہ�۔ا�و�را�نولگو�ں‬ ‫کی رط�ح ہن وہجا�ؤ وج الگ الگ وہگےئ‬ ‫�ا�و�رایکد�وسر�ےےکالخ�فوہگےئ ��‪،‬ا�س‬ ‫کے دعبہک ا�ن ےک اپ�س و� ضاح احاک�مآ ےکچ‬ ‫�ا�و�ر یہی ول�گ ںیہ نج ےک ےیل تہب ڑب�ا‬ ‫عذ�ا�ب ےہ�)�۔‬ ‫حذیہف نب ایلام�ن رضی الہلامہنع ےس‬ ‫�ر�و�ایت ےہہک انوہ�ں ےن ایب�نایک ہک‬ ‫لو�گرسو�لالہلﷺےسریخےکاب�ر�ے‬ ‫مںی وپچاھرکتے ےھتنکیل ںیم رشےک‬ ‫با�ر�ے ںیم ھچوپات اھت ۔ ا�س وخ�ف ےسہک‬ ‫شکریم ےک رمتد ایسسی ر�انہام وخ�د دیق ںیہ وت ریمشک وک ےسیک آ�ز�ا�د رک�و�ائںی ےگ�؟‬ ‫ہکںی ریم�ی نزدگی ںیم یہ رشہن دیپ�ا وہ‬ ‫جائے�۔ںیمےنوپچاھایرسو�لالہل! ہماجلہتیا�و�ررشےکد�و�رںیمےھترھپالہل‬ ‫ماخلتفرک�رہےںیہ�‪� ،‬و�الہل اعمل) ( الدرر السنية ‪)2/22‬‬ ‫تاعلٰینےمہںیا�سریخےسون�ا�ز�اوتایکا�سریخےکدعبرھپرشاکزمانہوہاگ�؟نیب‬ ‫پس ا�ےریمشکںیم اہلِ توحدی ! مجوہ�ریت ا�و�ر ِا�س ےک ر�و�ا�ج دیےن‬ ‫رفایاہکاہ�ں۔ںیمےنوپچاھایکا�سرشےکدعبریخاکزمانہآئے‬ ‫ﷺےن م‬ ‫�و�الےاپسکاتنی�‪،‬ہدن� سواتنیا�و�رامت�موط�اغتیےسرب�ا�ء�ترک�ووجوہمج�ر�تیک‬ ‫رفایاہک اہ�ںنکیل ا�سریخںیمزمک�و�ر�ی وہگی ۔ ںیم ےن‬ ‫گا �؟ نیبﷺ ےن م‬ ‫نرشو اشاعترکتےںیہ ا�و�ر ِاسے زب�و�روق�ت انفذرکتےںیہ ۔�اپےن اعام�ل‬ ‫پوچاھہکزمک�و�ر�یایکوہگی�؟ فرمایاہکھچکول�گوہ�ںےگوجریم�ےرطیےق‬ ‫�ا�و�راپینامت�موکشوش�ںوکالہلےک ےیلاخلصرکولا�و�راپےن رہلمعںیمرسو�ل‬ ‫کےالخ�فںیلچےگ�‪�،‬ا�نیکضعبابتںیاچیھوہ�ںیگنکیلضعبںیممترب�ائی‬ ‫�الہلﷺ یک اقدت�ارک�و�۔‬ ‫�دکیوھےگ۔ںیمےنوپچاھایکرھپد�و�رریخےکدعبرشاکد�و�رآئےاگ�؟فرمایاہک‬ ‫اخص اقمہل‬

‫‪26‬‬

‫ہا�ںمنہجیکرط�فےسالبنےو�الےد� �وز�خےکد�ر�و�ا�ز�و�ںرپڑھک�ےوہ�ں جامعوت�ں ا�و�رومیظنت�ں ںیمومشلتی ا�و�ر انیک اطاعت رصیحرمگ�اہی ےہ ا�و�ر�دنای‬ ‫گے‘ جوا�نیکاب�تام�نےلاگو�ہا�سںیماہنںیکٹھجدیںےگ۔ںیمےناہک �ا�و�رآخر�ت ںیم اسخ�ر�ےاکسو�د�ا ےہ�۔‬ ‫رفایاہکو�ہامہ�ر�ےیہےسیجوہ�ں‬ ‫یارسو�لالہل! �ا�نیکھچکتفصایب�نےئجیک�۔ م‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫گے ا�و�ر امہ�ر�ی یہ زبا�ن رعبی وبلںی ےگ ۔ ںیم ےن وپچاھ رھپاگر ںیم ےن و�ہ �داین �ا�و�ر �� آرخ� ںیم اعس�د� �و اکایمیب اک یلمع �ر�اہتس ‪:‬اہج�د �و‬ ‫�زمانہاپایوتآ�پےھجما�نےکاب�ر�ےںیمایکمکحدیےتںیہ�؟فرمایاہکاملسمنو�ں‬ ‫اتقل‬ ‫کیامجعتا�و�را�نےکاما�مےکاستھرہان۔ںیمےناہکہکاگراملسمنو�ںیک‬ ‫ومدّ�واج�نولہکاگرالہلاہمت�ر�یدم�درک�ےوتمترپوکئیاغلبںیہن‬ ‫�ا�ے ح‬ ‫جامعتہنوہا�و�رہنا�ناکوکئیاما�موہ�؟فرمایاکہرھپا�نامت�مولگو�ںےسالگ �آ اتکس�‪� ،‬ا�و�راگر و�ہںیہمتوھچ�ڑ د�ےوتوکئی اہمت�ر�ی دم�درکنے و�الاںیہن�‪ ،‬کای‬ ‫رفا�ناہمت�ر�ےےیلاکفی‬ ‫�‪،‬مولٰیا�و�ردم�دگا�راکیہ م‬ ‫لک‪�،‬ر�ا�ز�ق �‬ ‫ہواج�ؤوخ�ا�ہںیہمتلگنجںیماجرک د�رخوت�ںیک ڑجیںابچنیڑپیںاہی�ںکتہک متاہ�ر�ےاخلق م�‪،‬ا �‬ ‫َ ُ ْ ُ ُ َّ ُ َ َ َ َ َ ُ ْ َ َ ْ ُ ْ ُ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫�اسی احلت ںیم اہمت�ر�ی وم�تآجائے)(تمقف ہیلع�)�۔ہفیلخیک تعیب ا�و�ر ہنںی‪ِ :‬إن ينصركم الله فل غ ِالب لكم ۖ وِإن يخذلكم فمن‬ ‫ْ‬ ‫َ َّ َ ْ‬ ‫َ َّ َ ُ ُ‬ ‫نص ُركم ِّمن َب ْع ِد ِه ۗ َو َعلى الل ِه فل َي َت َو َّك ِل الُ ْؤ ِم ُنو َن‬ ‫جامعت ےکاستھ رہان ہی اتان ڑب�ا امرےہہک رسو�ل الہلﷺ ےن ا�سیک اب�ر ذا ال ِذي ي‬ ‫با�راتکدییکا�و�ررق�ٓا�نوتنسںیما�ساکاب�راب�رذکرایکایگ�‪،‬چاننہچآ�پﷺ (آل عمران‪� ()160:‬اگر الہلاہمت�ر�ی دم�درک�ےوتوکئیمت رپ اغلبآنے‬ ‫نے م‬ ‫رفایا‪ :‬تمول�گامجعتوکلا�ز�مڑکپ�و�ا�و�رگر�و�ہدنب�یےسوچب�(�ر�و�ا�ہاحدم) �و�الاںیہن ا�و�راگر و�ہ اہمت�ر�ا استھوھچ�ڑ د�ےوتوک�ن ےہ وج ا�س ےک دعب‬ ‫�ا�و�رفرمایا�‪:‬مںیںیہمتاپنچزیچ�و�ںاکمکحدیاتوہ�ںنجاکمکحالہلےنےھجممکحدیا متاہ�ر�ی دم�درک�ےاگ�۔ ذہل�ا وممون�ںوک الہلیہ رپرھب�وسہرکنا اچہےی)�‪،‬پس‬ ‫ہے(�‪)١‬جامعتاک(�‪� )٢‬امرییکاب�تےننساک(�‪ )٣‬با�تامنےناک(�‪ )٤‬ہرج�ت جو الہل رپ ایام�ن رھکات ےہ اسے الہل رپیہرھب�وسہ ا�و�روتکل رھکان اچہےی ا�و�ر‬ ‫کا (�‪� )٥‬ا�و�ر اہج�د یفلیبس الہلاک �‪ ،‬کوینہک وجصخشیھب یاک ابلتش ےک رب�ابر �اسی ےسامت�م امدییں رھکین اچہںی ا�و�ر الہل ےکوس�ایسک ےسوخ�فںیہناھکنا‬ ‫جامعتاسملنیملےسرخ�و�جرکتاےہ�‪�،‬و�ہاپینرگ�د�نےساسال�ماکالق�د�ہاتا�ر چاہےی�۔ ہن اپسکات�ن�‪ ،‬نہ دنہ� سوات�ن�‪ ،‬نہ وہمج� �ری�‪ ،‬نہوسلشٹس �‪ ،‬نہوکیسلر �‪ ،‬نہ‬ ‫یھپاتکن ےہ�‪� ،‬الا ہیہک و�اپس امجعتیک رط�ف ول�ٹآئے ا�و�ر وجصخش زمانہ لرب�ل �‪،‬کوئییھب دنای ا�و�رآخر�ت ںیم اہمت�ر�ی تسدریگ�ی ا�و�ر دم�دںیہنرکاتکس‬ ‫جالہتی ےکرعن�ے اگلتا ےہ�‪� ،‬و�ہمنہجاک ایدنھن ےہ�‪ ،‬صاحبہ رضی الہلمہنع ےن سو�ائے الہل ےک س۔ن ول ا�و�ر اج�ن ولہک الہلیک دم�دےسیک احصل وہتی ےہ�‪،‬‬ ‫ّٰ َ‬ ‫َ َ َ ْ ُ َ َّ ّٰ‬ ‫الل ُه َم ْن َّي ْن ُ‬ ‫ص ُر ٗه ۭ ِا َّن الل َه ل َق ِو ٌّي‬ ‫رفایا‪ :‬ولينصرن‬ ‫پوچاھایرسو�لالہلﷺ! �اگرچہو�ہامن�زڑپھاتا�و�رر� �وز�ہرھکاتوہ�؟نیبﷺ �الہلاعتلٰی نے م‬ ‫نے م‬ ‫رضو�ر ا�سیک دم�درک�ےاگ وج ا�سیک دم�د‬ ‫رفایااگرچہو�ہامن�زڑپھاتا�و�رر� �وز�ہرھکاتوہا�و�راپےنآ�پوکاملسم�ناتھجمسوہ�‪َ ،‬ع ِزْي ٌز(الحج‪�()40:‬ا�و�ر انیقی الہل �‬ ‫سومتاملسمنو�ںوکا�نانمو�ںےساکپ�ر�ونجانمو�ںےسالہلےناپےناملسم�ن کر�ےاگ�‪،‬یبکشالہلانیقیتہبوق�تو�الا�‪،‬سبرپاغلبےہ�)�ا�و�رالہلیکدم�د‬ ‫ََ َ ْ‬ ‫بدن�و�ںوک اکپ�ر�ا ےہ�(�ر�و�ا�ہ احدم)‬ ‫رفایا‪ :‬لق ْد أ ْر َسل َنا‬ ‫کا ینعمایک ےہ�‪�،‬ا�س اب�ر�ے ںیم الہلابت�ر�ک واعتلٰی نے م‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ّ‬ ‫اب َو ِاليزان ل َيق َ‬ ‫ات َوأ َنزلنا َم َع ُه ُم الكت َ‬ ‫وم الن ُ‬ ‫اس‬ ‫سو ا�ےریمشکںیم اہل اسال�م�!جا�ن ولہک ہی احاک�م ہفیلخ ا�و�رالخفت ےک ُر ُسلنا ِبال َب ِين ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِْ‬ ‫س َشد ٌيد َو َم َناف ُع ل َّ‬ ‫رفاتے وہئے ب ْال ِق ْس ِط ۖ َو َأ َنزْل َنا ْال َح ِد َيد ِف ِيه َبأ ٌ‬ ‫تمقلع ںیہ�‪ ،‬سو الہل ےن د�ولت ِ�اسالمہی رپ اپان اناع�م ا�و�رلضف م‬ ‫اس‬ ‫لن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ َّ‬ ‫َ َ ْ َ َ َّ ُ َ َ ُ ُ ُ َ ُر ُ َ ُ ْ َ‬ ‫الل َه َقو ٌّي َعزيزٌ‬ ‫ْ‬ ‫�زمنی ںیمنیکمت د�ی ا�و�ر ِاسےکوسہش�ا�ر�و�ںوک ہیوتفقی د�یہک و�ہ الخفتاک ایق�م و ِليعلم الله من ينصره و سله ِبالغي ِب ۚ ِإن‬ ‫ِ ِ‬ ‫وو�ںوکو� ضاح یلدول�ںےکاستھ‬ ‫کرںیکس�‪ ،‬پس انوہ�ں ےن امتاک اعممہلآ�ِل �رسو�ل ﷺ ںیم ےسخیش ابو (الحدید‪()25:‬بالہبشانیقیمہےناپےنرس ل‬ ‫برکابلدغ�ا�د�یہظفحالہلےکوح�الےایکوہنج�ںےننیبﷺ�‪،‬صاحبہرضیالہل ھباجی ا�و�ر ا�ن ےکاستھاتک�ب ا�و�ررت�ا�ز�ووک ان�ز�لایک�‪ ،‬تاکہول�گ اناص�ف رپ‬ ‫نعمہ ا�و�ررتہبین رطیےق رپُانیک �‬ ‫ریپو�یرکنے و�الو�ں ےکِشقن قد�م رپ ےتلچ قائم رہںی�‪� ،‬ا�و�رمہ ےنولہا اتا�ر�اسج ںیمتخس ڑل�ائی ( کا اسما�ن) ہے ا�و�ر‬ ‫ہوئےسماملنو�ںوکدحتمایک�‪،‬شریتعاکافن�ذایک�‪� ،‬‬ ‫کافرو�ں� م‪،‬رشکو�ںا�و�ررمتدین گلوو�ںےکےیلتہبےسافئد�ےںیہا�و�راتکہالہلاج�نےلہکوک�ندکیےھ‬ ‫وو�ںیک دم�درکتا ےہ�۔ انیقی الہل ڑب�یوق�ت و�الا�‪،‬‬ ‫کےالخ�ف اہج�دایک �‪،‬سماملنو�ںوک د�وبا�ر�ہ رش�ف ا�و�رزع�ت ےس ر� شوان�سرک�ایا غبریا�سیک ا�و�ر ا�س ےک رس ل‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫ض اق ُاموا‬ ‫کہےتیجںیہوتزع�تےسا�و�رانیکوم�تالہلیکر�ا�ہںیموہتیےہ�۔پساٹوھ سبرپاغلبےہ�)�۔ا�و�ر م‬ ‫رفایا‪ :‬ال ِذ ْي َن ِان َّمك ّٰن ُه ْم ِفي ال ْر‬ ‫ِ‬ ‫َّ ٰ َ َ ٰ َ ُ َّ ٰ َ َ َ َ ُ ْ ْ َ ْ ُ ْ َ َ َ ْ َ ْ ُ ْ َ‬ ‫�ا�و�را ا‬ ‫مریلومنمنییکتعیبرک ��و‪�،‬اپینوفص�ںوکد�وبا�ر�ہرتتبید�وا�و�رالخفتےک الصلوة واتوا الزكوة وامروا ِبالعرو ِف ونهوا ع ِن النك ِر ۭ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ّٰ‬ ‫ُ‬ ‫ھجڈن�ےےلتد�وبا�ر�ہاتق�لاکآغا�زرک�و�۔اج�نولہکالخفتےکایق�مےکاستھ َو ِلل ِه َعا ِق َبة ال ُم ْو ِر (الحج‪�)41:‬و�ہول�گہکاگرمہاہنںیزمنیںیماقدت�ا�ر‬ ‫ہی دنای ںیم امت�م امجعوت�ں ا�و�رامت�مومیظنت�ںیک تیثیح ابطل وہیئگ ےہویکنہک خبںیشوتو�ہامن�زاقئمرکیںےگا�و ک�رزٰو�ۃدیںےگا�و�راچےھاک�ماکمکحدیںےگ‬ ‫سماملنو�ںاک ایک اما�م�‪� ،‬ایک ریاست ا�و�ر ایکڈنھج�ا وہتا ےہ�‪،‬پس ِا�ن امت�م �ا�و�ررب�ےاک�مےسر�وکںیےگ�‪�،‬ا�و�رامت�ماکمو�ںاکاناج�مالہلیہےکہضبقںیم‬ ‫‪27‬‬

‫ہے) �۔پس نیقی رکوھ ا�و�ر چایھ رط�ح اج�ن ولہک الہلیک دم�د انیہوکاحصل‬ ‫ہوتیےہوجالہلےکرسو�لﷺا�و�رانےکالئےوہئےدینیکدم�درکتے‬ ‫ہںی�‪،‬جو الہلیک ر�ا�ہ ںیم اہج�د واتق�لرکتےںیہ�۔ییہ و�ہ ول�گ ںیہ نج رپ الہل‬ ‫�اناع�مرفمارکُاہنںیزمنیںیمہبلغا�و�رنیکمتدیاتےہ�ا�و�ررھپو�ہامن�زاقئمرکتے‬ ‫ہںی�‪�،‬زکو�ۃدیےتںیہ�‪،‬ینیکاکمکحدیےتںیہا�و�ررکنمےسر�وکےتںیہا�و�راج�نول‬ ‫کہبسےسڑب�ارکنمرش�کےہ�۔یہیو�ہول�گںیہوجالہلیکدم�دےکقحتسمںیہ‬ ‫�ا�و�ریہیاکمای�ب رہںی ےگ�۔‬ ‫َّ َ َ ُ ُ َ ُ نَ‬ ‫�الہلےنومنمنییکیہیتفصایب�نیکےہہک‪ :‬ال ِذين آمنوا يقا ِتلو‬ ‫َ ُ َ‬ ‫َّ ُ‬ ‫َّ َ َّ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫وت‬ ‫ِفي س ِب ِيلَ الل ِه ۖ وال ِذين كف ُروا ُيقا ِتلون ِفي س ِب ِيل الطاغ ِ‬ ‫َ َ ُ ْ َ َ َّ ْ َ‬ ‫َّ َ ْ َ َّ‬ ‫الش ْي َطان َك َ‬ ‫ان َ‬ ‫ض ِع ًيفا‬ ‫د‬ ‫ي‬ ‫ك‬ ‫ن‬ ‫إ‬ ‫ۖ‬ ‫ان‬ ‫ط‬ ‫ِ‬ ‫فقا ِتلوا أو ِلياء الشي ِ ِ‬ ‫(النساء‪�()76:‬و�ہول�گوجایام�نالئےو�ہالہلےکر�اسےتںیمڑلتےںیہا�و�ر‬ ‫�و�ہول�گوہنج�ںےنرفکایکو�ہابطلوبعم�دےکر�اسےتںیمڑلتےںیہ�۔سپمت‬ ‫یشاط�ن ےک د�وسوت�ں ےسڑل�و�‪ ،‬یبکش اطیش�نیک اچ�ل ہشیمہاہنیتزمک�و�ر رہی‬ ‫ہے�)�۔�ا�و�رہیتقیقحیھبذہون�ںںیمرضحتسمرہےہکآ�پیکدنلب�یوکامایبیاک‬ ‫�ر�ا�زاسیاتک�بںیماہنپ�ںےہسجیکآیا�تےسمہآ�پوکای�ددہانیرک�و�ارہے‬ ‫رفایا ‪�( :‬الہلاعتلٰی �ا�ساتک�بیک اینب�د رپ (بضعوقمو�ں‬ ‫ہںی�۔یبنﷺ ےن م‬ ‫رفاتاےہ�۔�ا�و�رضعبوقمو�ںوکا�ساتک�ب�(کےسپ‬ ‫رو�جا�و�ررتقیاطع م‬ ‫کو) ع �‬ ‫ُپتش ڈ�الےن) کی وجہ ےس ذللی �و سُرو�ارکتا ےہ) (سممل�‪�،‬احدم)‬ ‫یا�د رکوھہک الہل ےک اہ�ں رص�ف ُاسیصخشاک اہج�دوبقم�ل ےہ سج ےک‬

‫لےئایکصخشگنجںیم کرشترکتاےہانمو�ر�یےکےیل�‪ �،‬یاکصخشگنج‬ ‫مںی رشکترکتا ےہاتکہُا�سیک اہب�د�ر�ییک ھدا�ک ھٹیب اجئےوت ا�ن ںیم‬ ‫رفایا وجصخش ِا�س‬ ‫سے الہل ےک ر�اسےت ںیموک ن ڑلتا ےہ �؟ �آ�پ ﷺنے م‬ ‫�ا�ر�ا�د�ہےسگنجںیمرشیکوہتاےہہکالہلیہاکہملکدنلبرہے‘ صر�فوہی‬ ‫�الہلےکر�اسہتںیم ڑلتاےہ(سممل)‬ ‫سواج�ن ولہکزع�ت �‪ ،‬لبدن�ی ا�و�ررش�فکت ےنچنہپاک ر�اسہت �‪�،‬الہلیک ر�ا�ہ ںیم‬ ‫قات�ل�‪ ،‬کافرمرش�ک ا�و�ررمتداک وخ�ن اہبنے�‪،‬یقیتم ا�و�رزعیز زیچیں الہلیک ر�ا�ہ‬ ‫مںیرقبا�نرکنےا�و�رالہلےکدینرپربصوابث�ت کداھنےےسوہرکزگ�رتاےہ‬ ‫�‪،‬ییہو�ہو�احدر�اسہتےہسجرپلچرکالہلےکےملکوکدنلبایکاجاتکسےہا�و�ر‬ ‫جوالہلےکےملکوکدنلبرک�ےا�و�رُاسےکےیلاپیناج�نا�و�رام�لرقبا ن ت�نرک�ے‬ ‫رفاتا ےہ ا�و�ر اپین ج��ّ��و�ں ںیم‬ ‫تو الہلُاسیک رصن�ترکتا ےہ�‪ُ�،‬اسے ہبلغاطع م‬ ‫�د�اخلرکتا ےہ�۔‬

‫ن‬ ‫�الہ ریمشک ںیم ومنینم �ا�و�ر ومدحنی ےک ��ام اغیپم‬ ‫�ا�ےریمشکںیماہلوتحدی! ہمآپوکاخلصا�و�رمکحمدینیکرط�فالبرہے‬ ‫ہںی سج ںیم ذ�ر�ایھبیمک ا�و�ریجکںیہن�‪ ،‬ہم پآوک�دوع�ت دیےت ںیہہک امت�م‬ ‫مشینرںی�‪،‬‬ ‫طو�اغتیا�و�رابطلوبعم�د�و�ںےسرب�ا�ء�ترکیں ��‪ُ،‬ا�نےسبضغود ھک‬ ‫�الہلےکےیل�اپےناعام�لا�و�رابع�د�ا�توکاخلصرکںیل�‪،‬نیبیکتّنسوکاپےنےیل‬ ‫�و�احدلعشم ر�ا�ہ انب ںیل�‪،‬خالفت اسالمہی وجاملسمنو�ںیک امجعت ےہ ےکینیسح‬ ‫ریش امرییک تعیبرک ںی اسیج ہکزمنی ےک‬ ‫ق ی‬ ‫ومدین ےن ایک امرییک‬ ‫کونےوکنےسے ح‬ ‫یبتعرک ےکسماملنو�ںوکدحتمرکنےیکوکشش‬ ‫کی�‪ ،‬خالفت ےکڈنھج�ے ےلت امت�م وط�اغتی‬ ‫سےاتق�ل ا�و�ر اہج�داک آغا�زرکیں�۔‬ ‫�ا�ےوتحدیےکوسہش�ا�ر�و�!ہدن� سوات �نی‪،‬پاسکاتنی‬ ‫�ا�و�ررع�بومجعےکامت�موط�اغتیا�و�رُانیکوفجو�ں‬ ‫وھچڑ�وہکُانیک اسسنںی‬ ‫کو ِا�س اح�ل ںیم تم �‬ ‫چل رہی وہ�ں ای و�ہ اپےن دفا�عیک اطقت رھکےت‬ ‫ہو�ں�‪ُ�،‬ا�نرپاھگ�تاگل�ؤ�‪ُ�،‬ا�نےساقمبہلرک�وا�و�ر‬ ‫�ُا�ن ےساتق�ل ںیم ّدش�ت ا�و�ریتخسوک اپان�ؤ�۔پس‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫جب د� نوو�ںںیفصآمےناسمےنآ اجئںیوتُانیک‬ ‫ب� رپس اےنپ رشک یک وہج ےس ااہتنیئ ب��زدل ہ ی�‬ ‫گر�دنںیُا�ڑ�ا�ؤا�و�رُانےکوج�ڑوج�ڑرپاک�ر�یرض�ب‬ ‫قعدی�ےںیمیجکہنوہا�و�رسجیکتینالہلےکےملکوکرسلبدنرکناوہ�‪�،‬ابوومسی لاگ�ؤ�‪ُ�،‬انیکاگ�ڑیو�ںوک ابت�ہرک�د�و�‪ُ�،‬ا�ن رپہلمحرک�و�‪ُ�،‬انیک انپ�ہاگہو�ں ٹںیم ُا�ن رپ‬ ‫ج��یک‬ ‫�اشرع�ی ضریالہلہنعےسر�و�ایتےہہکایکاحصبیےنرسو�لالہلﷺےس �ا�چ�انکہلمحرک و�ا�و�رُا�ن رپ اب�ر�و�د�یاگ�ڑیا�ں ا�و�ر اب�ر�و�د�ی ��یں اھپ�ڑ�و‬ ‫سو�ا�لایکہک‪� :‬ایکصخشگنجںیمرشکترکتاےہتمینغاحصلرکنےےک تاکہ و�ہاہمت�ر�ی گنجاک زم�ہ ںیھکچ� ق‪،‬ریب ےہہک الہلاہمت�ر�ے دم�د‬ ‫اخص اقمہل‬

‫‪28‬‬

‫کر�ےا�و�رمتُاہنںیھٹیپریھپرکاھبگاتدکیوھ�۔اج�نولہکمتتخسا�و�ردشید‬ ‫فوجو�ںاک اقمبہلںیہنرک رہےلبہک تب ےک اجپ�ریو�ں�‪ ،‬گائےاک اشیپ�ب‬ ‫یپےن�و�الو�ں�‪،‬عز�ت ےکوس�د�اگر�و�ں ا�و�راقمبےل ےک�وقت ھٹیپریھپےک‬ ‫وکو�ں‬ ‫باھگےنو�الےزب� لدو�ںےساہمت�ر�ااسمانےہ�‪،‬لبہکہیوتدیو�ا�ر�و�ںا�و�ر ن‬ ‫کدھ�ر�و�ںےکےھچیپےنپھچو�الےکزم�و�ررتینا�و�ررم�د�و�دول�گںیہ�‪،‬پسِا�ن‬ ‫پرحیحصونعم�ںںیمہلمحرک�و�‪ِ�،‬ا�ناکاحمصر�ہرک ��و‪ِ�،‬ا�نوکاہج�ںاپ�ؤلتقرکد�وا�و�ر‬ ‫رطےقےسِاناکاھچیپرک�و�۔‬ ‫�آسام�نوزمنیےکےچینہرہگجرہ ی‬ ‫�ا�ےوتحدییکریغ�ترھکےنو�الےاجمہد�و�!پو�ر�یدنایںیماملع�ءسو�ء�ا�و�ر‬ ‫تفون�ںیکرط�فدعو�تدیےنو�الو�ںوکلتقرکنےںیمہمہنترصم�و�فوہ‬ ‫جا�ؤ�‪،‬ییہںیہوہنج�ںےنالہلےکدینا�و�رُاسےکا�ولای�ءکوا�ذتیںیاچنہپئی‬ ‫ہںی�۔�اگرمتُا�نںیمےسیسکوکاپولوتاہمت�ر�ااسیہُانےکاسئےےسدحیلع�ہہن‬ ‫ہورگم ِا�س احلت ںیمہکمت ُاسےلتقرک ےکچ وہ�‪ِ�،‬اہنںیلتقرک�واچہےی و�ہ‬ ‫�اپےنرھگںیما�و�راپےناہلوایع�لںیمیہوہ�ں�۔�ابدت�ا ��ءُا�ناملع س�ءو�ءسے‬ ‫کر�ووجاجمہدینےسیلھکدمشینرکتےںیہا�و�رُا�نےساتق�لرپُاباھ�رتے‬ ‫ہںیایُا�نرپالاح�داکالز�ا�ماگلتےںیہایُاہنںیدینےساخ�ر�جاتبتےںیہ�۔‬ ‫�الہلیکمسق! �وقتآایگےہہکِا�نرس�و�ںوکلچکدیااجئے�‪،‬بخثیاجنو�ں‬ ‫کولتقرکدیا اجئے ا�و�ر ِانیک زبانو�ںوکاک�ٹ دیا اجئے!‬ ‫�ا�ےوتحدی�یوسہش�ا�ر�و�!�ا�ےدمحم نبہملسم ےک توپو�!ہدن� سواتنی "�ر�ا"‬ ‫�ا�و�راپسکاتنی"�آئیایسآئی�"کےالہاک�ر�و�ںا�و�رُاُ�نےکےیلوسگنےنھو�الے‬ ‫وو�ںوکنچنچرکرہہگجرپالہ�ک‬ ‫کوت�ںیکامندناک�مرکنےو�الےاجس س‬ ‫کر�و ��‪ِ،‬انےکاب�ر�ےںیمیسکمسقاککشہنرک�وا�و�رہنیہیسکالممتیکرپ�و�ا‬ ‫رفوخترک ےک‬ ‫کر�و �‪،‬یہ و�ہ ول�گ ںیہ وج اپان دین اہنیتےتسس د�امو�ں �‬ ‫�الہلاکذع�ا�برخیدےکچںیہ�‪،‬چاہےانےکان�ماملسمنو�ںےسےتلمےتلجوہ�ں‬ ‫یلنک ہیرمتدںیہ ا�و�ر الہل ےک دین ےسلکن ےکچںیہ ےسیجریتامک�ن ےس‬ ‫نلکاجتاےہ�‪،‬پسِا�نآتسنیےکاسنوپ�ںاکرسلچکد�و�ا�سےسےلہپہک‬ ‫یہرمتدینمترپاپانو�ا�ررکزگ�ریںا�و�راج�نولہکالہلیکامجعتیہاغلب‬ ‫ہے�‪�،‬ا�و�رالہلاپےندینا�و�رومنمنییکال�زمًانرص�ترک�ےگا�‪،‬یہالہلاک عود�ہ‬ ‫نکیل ارثول�گںیہن اجنےت�‪�،‬الہلّزع�وّلج نے‬ ‫ہے وج وپ�ر�ا وہرک رہےاگ ک‬ ‫َ َ َ َ َ َّ َّ‬ ‫الل َه َو َر ُس َول ُه َو َّالذ َ‬ ‫ين َآم ُنوا َفإ َّن ح ْزبَ‬ ‫فرمایا‪ :‬ومن يتول‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّ ُ ُ ْ َ ُ نَ‬ ‫الل ِه هم الغ ِالبو (املائدہ‪� ()56:‬ا�و�روجوکئیالہلوکا�و�را�سےک‬ ‫ًانیقیالہلیک‬ ‫�رسو�لوکا�و�را�نولگو�ںوکد�وستانبئےوجایام�نالئےںیہوت �‬ ‫جامعت یہ اغلبآنے و�الی ےہ)‬ ‫ہم الہل ےس دعارکتے ںیہہک و�ہ اہلِ شکریمےک لدو�ںوکقحیک‬ ‫طر�ف ریھپد�ے�‪ُ�،‬انےک لدو�ں ںیم ایام�نوک امج د�ے ا�و�ر�الہل�‪�،‬اسےک‬ ‫‪29‬‬

‫�رسو�لﷺا�و�راہلایام�نیکتبحمڈ�ا�لد�ے�ا�و�ررفککیرفن�ترپانوک‬ ‫ضموب�طرک د�ے ا�و�ر اہلرفکورش�ک ےکضغب ا�و�ر دمشین رپ انوکدشیدکر‬ ‫�د�ے�۔ہمالہلالزعیزالرحمیےسدعارکتےںیہہکو�ہانیکالکشم�توکد�و�ر‬ ‫رفائے�‪�،‬انےکدشنموط�اغتیرپانوکاغلبرک‬ ‫کر�ے�‪�،‬انیکدم�دونرص�ت م‬ ‫�د�ےا�و�راہنںیالخفتاسالمہییکتعیبیکوتفقید�ےرکُانوکوبضم�طرک‬ ‫�د�ے� �‪،‬آمنی ای ر�ب الاعملنی‬ ‫َ َّ ُ َ ٌ َ َ ٰ َ ْ َ َٰ َّ َ ْ َ َ َّ َ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫اس ل يعلمو‬ ‫والله غ ِالب على أم ِر ِه ول ِكن أكثر الن ِ‬ ‫(�ا�و�رالہلاپےناک�مرپاغلبےہا�و�رنکیلاکرثول�گںیہناجنےت)‬

‫ن‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫آ� یہ امتم الکشمت اک لح ےہ‬ ‫یا� اامم یک �ب �یع� اور یا� امجع ےک تحت ا‬

‫اقمہل‬ ‫ل‬ ‫اخصےک ی‬ ‫ونہبں‬

‫‪30‬‬

‫جگن‪،‬ونتف�ںا�و�رویتخس�ںےکاحلا�ت ںیممغا�و�ررپیاشنای�ںزیا�د�ہوہجاتیںیہ‬ ‫�ا�و�رےجیلکہنموکآنےےتگلںیہ۔پس ضعبولگو�ںوکالہلابت�ر�کواعتلٰیانےکایام�ن‬ ‫�ا�و�رالہلےسِنسحنظیکوجہےسثابتدق�مرکدیاتےہا�و�رضعبد�وسر�ےدقمو�ں‬ ‫کے لب ےتٹلپ وہئے دین ےس رھپرک الہ�ک وہاجتےںیہ ا�و�ر اپےن اھبئوی�ں ےس‬ ‫ےسارثاسیرپ‬ ‫خاینترکتےوہئےھٹیپریھپرکاھب�گاجتےںیہ� لب۔ہکِا�نںیم ک‬ ‫�اتکافںیہنرکتےہکلبُانیکوکششوہتیےہہکاپینتسکشوکد�وسر�و�ںرپیھبوھت�پ‬ ‫�دیںا�و�رو�ہاییسربخیںاملسمنو�ںںیمالیھپتےںیہہک و�ہ مشدون�ںیکاش�نووشکت‬ ‫زد�ہ‬ ‫سے عرمو�بوہاجئںی�۔ُانیکوکششوہتیےہہکاملسم�ناپےن مشدون�ںےس فوخ �‬ ‫فرو�ں ےسآمےناسمےن ےک اقمبےل ںیم‬ ‫ہو اجئںی ا�و�ر ِا�س رط�ح و�ہ اتق�ل ا�و�راک �‬ ‫ثابت دق�م ہن ر�ہںیکس�۔‬ ‫یہاک م انمقفنی ےکوہشم�راکمو�ں ںیم ےس یاک ےہ وجہکزمک�و�ر ایام�ن ا�و�ر‬ ‫قینیہنرھکےن و�الےرم�د�و�ں ع‪،‬و�رتو�ںےکد�رمای�نلیھپاجتاےہ�۔جاہ�ںکت‬ ‫مر�د�و�ںاکقلعتےہوتِا�ساب�ر�ےںیماناکرک�د�ا�ررعم�و�فےہ ا�و�رو�ہمہا�وپراچیھ‬ ‫طر�ح ایب�نرک ےکچںیہ�۔�ابلہت اہج�ںکتوع�رتو�ںاکقلعت ےہوتُانیک تبیصم ہی‬ ‫رھگ�و�راپےن‬ ‫ہےہک ہیافو�اہو�ںوکانمقفنیےکرھگ�و�ںا�و�رُانیکزبانو�ںےساپےن ا‬ ‫شوہرا�و�روچب�ں ےک امبنیلقتنمرک دییت ںیہ ا�و�ر ِا�س رط�ح اجنےت وہئے ای اناجنے‬ ‫مںیانمقفنیےکرط�زِ لمعرپلچڑپتیںیہ�۔‬ ‫� ن‬ ‫�اوف�اںیہ پھ�یال��ا انمنیقف اکاکم ےہ‬ ‫فرتارف�ییتلیھپ‬ ‫�افو�اہںیوھجٹیربخیںوہتیےہ نجےکےجیتنںیمےنتف ا�و�را �‬ ‫رفایا�‪�:‬افو�ا�ہ ونتف�ںاک بلطرکنا ےہ ا�و�ر‬ ‫ہے�۔قرطیب رحہم الہل ےن اپینریسفتںیم م‬ ‫جوھ�ٹ ا�و�ر ابطل ابتو�ںاک الیھپنا ےہاتکہ ِاساک (ناجائز�) افئد�ہ اٹاھیا اج ےکس�۔‬

‫�الہل اعتلٰی ےن رق�آ�نرکیم ںیم تہب ےس اقمما�ت رپ افو�اہو�ں ا�و�ر ِانےک‬ ‫َ‬ ‫َ َّ‬ ‫ھپالینے و�الو�ںیک ذممتیک ےہ الہل اعتلٰیاک ا�رشا�دہے�‪:‬ق ْد َي ْعل ُم الل ُه‬ ‫ُْ َ ّ َ ُ‬ ‫نك ْم َو ْال َقا ِئ ِل َين ل ْخ َو ِانه ْم َه ُل َّم إ َل ْي َنا ۖ َ َول َي ْأ ُتو َن ْال َب ْأ َ‬ ‫الع ِو ِقين ِم‬ ‫س‬ ‫ِ‬ ‫ِِ ِ‬ ‫َّ َ ً‬ ‫ِإل ق ِليل(االحزاب‪ (�)18:‬انیقی الہلمت ںیم ےس رکا�وٹںی ڈ�الےن و�الو�ںوکاجنات‬ ‫ہے ا�و�ر اپےن اھبئوی�ں ےس ہیےنہک و�الو�ںوک یھبہک امہ�ر�ی رط�فآجا�ؤ ا�و�ر‬ ‫ْ‬ ‫َّ َّ‬ ‫رفایا�‪ :‬ل ِئن ل ْم َي َنت ِه الُ َنا ِف ُقو َن‬ ‫�و�ہ ڑل�ائی ںیمںیہن آتےرگم تہبمک�) ا�و�ر م‬ ‫َّ َ ٌ َ ْ ُ ْ ُ َ ْ َ َ َ ُ ْ َ َّ َ ْ ُ َّ َ‬ ‫َ َّ َ ُ ُ‬ ‫ين ِفي قل ِوب ِهم مرض والر ِجفون ِفي ال ِدين ِة لنغ ِرينك ِب ِهم ثم ل‬ ‫وال ِذ‬ ‫ُ َ ُ َ َ َ َّ َ ً‬ ‫َّ ْ ُ َ َ ْ َ َ ُ ُ ُ ُ َ ُ ّ ُ‬ ‫يج ِاورونك ِفيها ِإل ق ِليل (*) ملعو ِنين ۖ أينما ث ِقفوا أ ِخذوا وق ِتلوا‬ ‫َ ً‬ ‫ت ْق ِتيل (االحزاب‪(�)60،61:‬اگرانمفقا�و�رو�ہنجےک لدو�ںںیمرم�ضےہا�و�ر‬ ‫مدیہنںیمطلغربخیںا�ڑ�انےو�الےاب�زہنآئںیےگوتآ�پوکمہا�نےکےھچیپاگلدیں‬ ‫گے�‪،‬رھپہیول�گآ�پےکاپ�سدمیہنںیمتہبیہمکر�ہاپیںےگ�)�۔�اجلاص�صےن‬ ‫رفایا�‪ِ�"�:‬ا�سآیتںیمدللیےہہکوممون�ںںیمافو�اہںیالیھپنے‬ ‫�احاک�مالرق�آ�نںیم م‬ ‫�و�الا ا�و�رُا�ن ںیم و�ہ ابتںیالیھپنے و�الا نج ےس ُانوکمغ اتچنہپ ےہ ا�و�رفیلکت وہتی‬ ‫صرا�ر‬ ‫ہےوتایاسصخشزعتیر�یزس�اا�و� جرال�وطین اکقحتسمےہاگرو�ہاپےنِا�سلمعرپا �‬ ‫کر�ےا�و�رِا�سےسہنرکے�۔یہومعمًاانمقفنیا�و�رو�ہول�گوہتےںیہںیہنجدین‬ ‫کیذ�ر�ایھبھجمسوبجھںیہنوہتیا�و�رنجےک لدو�ںںیمرم�ضوہتاےہ�‪�،‬ا�و�رہیرم�ض‬ ‫قینییکزمک�و�ر�ی ےہ�۔پس ہیول�گافک�ر ا�و�ررشمکنی ےکعمج وہنے�‪�،‬انےک ابہیم‬ ‫تاع�و�ن ا�و�راملسمنو�ںیک رط�ف دقشیپمییک افو�اہںیالیھپتےںیہسجیک وجہ ےس‬ ‫کافرو�ںیکاش�نووشکتاملسمنو�ںےک لدو�ںںیمڑب�ھاجتیےہا�و�رِا�سرط�حو�ہ‬ ‫�‬ ‫زد�ہرکنےاکابعثےتنبںیہ�۔پسالہلاعتلٰیےنہیآیتُا�نےک‬ ‫سماملنو�ںوک فوخ �‬ ‫ربخد�ا�رایک‬ ‫با�ر�ےںیمان�ز�لیکےہا�و�راگرو�ہافو�اہںیا�ڑ�انےےساب�زںیہنآتےوت �‬ ‫رھپوکجال وطین ا�و�رلتقیک زس�ا د�ی اجئے�۔پس الہلاعتلٰی ےن ِا�س امرےک‬ ‫ہےہک ان‬ ‫اوفا� پ ی‬ ‫ضعب ب ی�ووقف وج رمگاہ وہ ےئگ اور دارا ل کف �ر واسپ ےلچ ےئگ‪ ،‬وہ ہ ی‬ ‫�ا رےہ ہ ی�‬

‫‪31‬‬

‫ت‬ ‫ااہشتسدی اوب رمع ال مص لاوی یک اینپ ا � ہل �یہ وک �ی وص �ی� یھت ہک وہ اثتب دقم ہ ی‬ ‫ر�‬

‫با�ر�ےںیماتبدیاہکیہیالہلیکتنسےہا�و�رِاسیمکحوکال�زمًااتخای�ررکنااچہےیا�و�ر‬ ‫�ِاسییک اتاب�عرکنی اچہےی�"�۔‬ ‫پسافو�اہو�ںےکرطخ�ا�تےسےنچبےکےیلالہلاعتلٰیےناجمہدینوک افو�اہو�ں‬ ‫ربخد�ا�رایک ‪،‬کوینہک‬ ‫کےالیھپنے و�الو�ں ےس ےنلم ےنلج ا�و�راستھ رہےن ےسسے �‬ ‫�ُانیکابتو�ںےساجمہدینیکوفص�ںںیمزمک�و�ر�ییتلیھپےہا�و�راہج�د�یوفص�ںوکرت�ک‬ ‫کرنےیک وجہ ےس و�ہاملسمنو�ںیک اطقتوکمکرکتےںیہ�‪،‬یجاس ہک الہلاعتلٰی‬ ‫ُ‬ ‫َ َُ‬ ‫َ َ‬ ‫يكم َّما َز ُاد ُوك ْم إ َّل َخ َب ًال َ َو َل ْو َ‬ ‫رفایا�‪ :‬ل ْو خ َر ُجوا ِف‬ ‫نے م‬ ‫ض ُعوا ِخللك ْم‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫َ ْ ُ َ ُ ُ ْ ْ َ َ َ ُ ْ َ َّ ُ َ َ ُ ْ َ َّ‬ ‫الظالينَ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫يبغونكم ال ِفتنة و ِفيكم سماعون لهم ۗ والله ع ِليم ِب ِ ِ‬ ‫(التوبۃ‪(�)47:‬اگرو�ہاہمت�ر�ےاستھےتلکنوتاہمت�ر�ےےیلرشواسف�دںیماضافہیہ‬ ‫کرتے�‪،‬ا�و�رہنتفالیھپنےےکا�ر�ا�د�ےےساہمت�ر�یوفص�ںںیموھجٹیابتو�ںےک‬ ‫گوھڑ�ےد� �وڑ�اتے�‪،‬ا�و�را�بیھباہمت�ر�ےد�رمای�نا�نےکاجسو�سومجو�دںیہ�‪،‬‬ ‫�‬ ‫�ا�و�ر الہلاظلوم�ںوکوخ�ب اجنات ےہ�)�۔�ابن اساح�ق ےناہک�‪:‬جب رسو�ل الہلﷺ‬ ‫توب�ک ےک ےیل ر�و�انہ وہ رہے ےھتوتانمقفنی ےک یاکرگ�و�ہ ےن نمومنیوک‬ ‫زد�ہرکنےےکےیلآ�پﷺیکرط�فاشا�ر�ہرکتےوہئےاہک�‪:‬کایمتینب‬ ‫خوف �‬ ‫�اصرف�(�ر� �وم�)ےکالج�دسےاقمبےلوکویاسیہےتھجمسوہاسیجہکرع�بایکد�وسر�ے‬ ‫سےڑلتےںیہ�!یہوت ایاساتگل ےہہکاہمت�ر�ی جوہ ےس لک مہ رسوی�ں ںیم دنبھے‬ ‫ہو�ں ےگ�۔‬ ‫ت‬ ‫دقتری رپ � ن‬ ‫اامی� �ا�و�ر �اہلل ےک �ودع�وں رپ نیقی ومنم وع�ر� یک‬ ‫�‬ ‫ڈ�اھل ےہ‬ ‫�ِا�ساب�بںیموع�رتو�ںےکاحاک�م ابللکوہیںیہوجرم�د�و�ںےکےیلںیہ�۔پس‬ ‫سمامل�ن وع�رتو�ں ںیم ےس وجوکئی ایےسلعفیک ترمبک وہئی وہ ‪،‬یجےس اپےنرھگ‬ ‫زد�ہرکنا ای اییس ربخیںالیھپنا وج لدو�ںیک‬ ‫�و�الو�ںوک ای د�وسر�ےاملسمنو�ںوک فوخ �‬ ‫کزم�و�ر�یاک ابعث یتنب وہ�ںوتُاسے اچہےیہک و�ہ الہل ےس ِا�نانگہو�ں رپ اتسافغ�ر‬

‫کر�ے ا�و�ر الہل ےکولصیف�ں ا�و�رُاسیک دقتیر رپ اپےن ایام�نیکحیحصترک�ے ا�و�ر الہل‬ ‫َّ َ‬ ‫ُ َّ‬ ‫َّ َ‬ ‫کے ِا�سوق�لوک چایھ رط�حھجمس ےل�‪ :‬قل لن ُي ِص َيب َنا ِإل َما ك َت َب الل ُه ل َنا‬ ‫َ َّ َ ْ َّ ْ ُ ْ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ُه َو َم ْولنا ۚ َو َعلى الل ِه فل َي َت َوك ِل الؤ ِم ُنون (التوبۃ‪ (�)51:‬ہہک د�وںیمہ‬ ‫ہرگز ہن ےچنہپاگرگم وہی وج الہل ےن امہ�ر�ے ےیلھکل دیا وہی امہ�ر�ااک�رسا�ز ےہ ا�و�ر‬ ‫�الہلیہرپاچہےیکہوممنرھب�وسہرکیں�)ا�و�ریبنﷺیکِا�سدحیثوکیھباچیھ‬ ‫طر�حھجمسانیلاچہےیسجںیمآ�پﷺےندبع�الہلنبابع�س ضریالہلوکاخمطب‬ ‫رفایا�‪�" :‬ا�ےڑلکے�! کشیب ںیمںیہمت دنچ�اہم ابتںی التب�رہاہو�ں�‪:‬‬ ‫کرتے وہئے م‬ ‫رفائےاگ�‪ ،‬الہل ےکوقح�قاک‬ ‫تم الہل ےک احاک�میک افحظترک و�‪�،‬و�ہاہمت�ر�ی افحظت م‬ ‫خای�لرکوھاسےمتاپےناسمےناپ�ٔوےگ�‪،‬بجمتوکئیزیچامنوگوتصر�فالہلےسامنوگ�‪،‬‬ ‫جب دم�داچہووتصر�ف الہل ےس دم�دبلطرک�و�‪ ،‬ا�و�ر ہی اب�ت اج�ن ولہکاگراس�ر�ی‬ ‫�امتیھبعمج کوہرمتںیہھچکعفناچنہپنااچہےوتو�ہںیہمتا�سےسزیا�د�ہھچکیھبعفن‬ ‫ہنںی اچنہپ یتکس وج الہل ےناہمت�ر�ے ےیلھکل دیا ےہ�‪ ،‬ا�و�راگر و�ہںیہمتھچکاصقن�ن‬ ‫ہپاچننے ےکےئلعمجوہجائےوتا�س ےس زیا�د�ہھچکاصقن�نںیہناچنہپکسیتوجالہل‬ ‫نےاہمت�ر�ے ےئلھکل دیا ےہ�‪،‬ملق اٹاھلےی ےئگ ا�و�ر (تدقیر ےک�)حصےفیکشخ‬ ‫ترمذی�)�۔‬ ‫ہوگےئںیہ�" (�احدم�‪� ،‬‬ ‫سمامل�ن وع�ر�توک ہشیمہاچہےیہک بجیھب و�ہ افو�اہو�ں ںیم ےسھچک ےنس‬ ‫�‪،‬یجےس شدنمیک وق�ت ےک اب�ر�ے ںیم ای ُاناک مہ ےس گنج ےک ےیل ےنلکن ےک‬ ‫با�ر�ے ںیم ای ُانےک السےح�‪،‬سا�ز�وساما�ن ا�و�رایت�ر�ی ےک اب�ر�ے ںیم�‪،‬وتُاسے الہل‬ ‫ال َل ُه ُم َّ‬ ‫رفا�ن رہوقت اپےنسامےن رھکان اچہےی ‪َّ :‬الذ َ‬ ‫ين َق َ‬ ‫الن ُ‬ ‫اس‬ ‫تاعلٰیاک ہی م‬ ‫ِ‬ ‫َّ َّ َ َ ْ َ َ ُ َ ُ ْ َ ْ َ ْ ُ ْ َ َ َ ُ ْ َ ً َ َ ُ‬ ‫ِإن الناس قد جمعوا لكم فاخشوهم فزادهم ِإيمانا وقالوا‬ ‫َ ْ ُ َ َّ ُ َ ْ َ ْ َ ُ َ َ َ‬ ‫ْ َ ّ َ َّ َ َ ْ َّ‬ ‫ض ٍل ل ْم‬ ‫يل (*) فانقل ُبوا ِب ِنعم ٍة ِمن الل ِه وف‬ ‫حسبنا الله و ِنعم الو ِك‬ ‫ْ َ َ َّ َ َّ ُ ُ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َي ْم َس ْس ُه ْم ُس ٌ‬ ‫وء َو َّات َب ُعوا ِرضوان الل ِه ۗ والله ذو فض ٍل ع ِظ ٍيم (*)‬ ‫َّ َ َٰ ُ ُ َّ ْ َ ُ ُ َ ّ ُ َ ْ َ َ ُ َ َ َ َ ُ ُ َ ُ‬ ‫وه ْم َوخافو ِن ِإن‬ ‫ِإنما ذ ِلكم الشيطان يخ ِوف أوِلياءه فل تخاف‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ك ُنتم ُّمؤ ِم ِن َين (آل عمران‪ 173:‬تا ‪(�)175‬و�ہول�گہکولگو�ںےنا�نےس‬ ‫ل‬ ‫ونہبں ےک ی‬

‫‪32‬‬

‫کاہ ہک کشیب ولگو�ں ےناہمت�ر�ے ےیل (فو�ج�) عمجرکلی ےہ�‪ ،‬وس ا�ن ےس ڈ�ر�و�‪،‬‬ ‫توا�س(با�ت�)ےناہنںیایام�نںیمزیا�د�ہرک�دیاا�و�ر ناوھ�ںےناہکںیمہالہلاکفی‬ ‫ہےا�و�رو�ہاچاھاک�راس�زےہ�۔توو�ہالہلیکرط�فےسمیظعتمعنا�و�رلضفےکاستھ‬ ‫ریپو�ییکا�و�رالہل‬ ‫لوٹے�‪،‬اہنںیوکئیرب�ائیںیہنیچنہپا�و�رانوہ�ںےنالہلیکرضایک �‬ ‫بتہڑب�ےلضفو�الاےہ�۔یہوتاطیش�نیہےہوجاپےند�وسوت�ںےسڈ�ر�اتاےہ�‪،‬وت‬ ‫تم ا�ن ےستم ڈ�ر�و ا�و�رھجم ےس ڈ�ر�و�‪،‬اگرمت وممن وہ�)�۔‬ ‫پساملسم�ن وع�ر�توک اچہےیہک افو�اہںی الیھپنے و�الو�ں ا�و�رانمقفنیوک‬ ‫"حسبنا ہللا و نعم الوکیل"�( ںیمہ الہلاکفی ےہ ا�و�ر و�ہ اچاھ اک�راس�ز ےہ�)‬ ‫کاوج�ا�بدیںا�و�رُاسےنیقیوہنااچہےیہکالہلیکدم�دُاسےکدنب�و�ںےکےیلاکفی‬ ‫ہے اچہے مشدون�ںیکوق�تینتک یہ زیا�د�ہویک�ں ہن وہ ا�و�رُاسے ایام�ن رھکان اچہےی‬ ‫کہُاسے�‪ُ�،‬اسےکاہلوایع�لوکا�و�رامت�مولگو�ںوکوکئیفیلکتچنہپںیہنیتکسرگموہی‬ ‫جےسالہلاعتلٰیےنُا�نےکےیلدقتیرںیمھکلدیاےہا�و�رُاسےہییھباج�نانیلاچہےی‬ ‫زد�ہرکاتکس ےہ ا�و�رومنمنی رپُاساکھچک‬ ‫کہاطیش�ن رص�ف اپےن د�وسوت�ںوکیہ فوخ �‬ ‫�د�ا�ؤںیہن اتلچ�۔‬

‫�خ‬ ‫�ا ّم �اوملنینم �دہجی نب وخدلی �ریض �اہلل اہنع ےن �روسل �اہلل‬ ‫ث ت‬ ‫ﷺ وک ��ا�ب� دقم �رےنہ یک نیقلت یک‬ ‫�ِاسیرط�حاجمہدینیکویبیو�ں�‪،‬ما�ؤ�ںا�و�رونہب�ںرپہیزیا�د�ہو�اجبےہہکو�ہرھگ‬ ‫مںیُا�نےکےیلیتشپاب�ن ا�و�ردم�دگا�رںینبا�و�رانمقفنییکابتو�ںا�و�رافو�اہو�ںےک‬ ‫خال�ف ُانیک دم�درکیں ‪ُ�،‬ا�ن ےس وہی اب�ترکیںسج ےس و�ہ اثبت دق�م وہاجئںی‬ ‫�ا�و�رُانےک د�لنئمطم رہںی�۔�ِا�س اعممےل ںیم وممن وع�رتو�ں ےک و�اقاع�ت ںیم‬ ‫سےرتہبین ہصق ‪ُ�،‬ا�ّم ال نمومنی دخیہج ضری الہلاہنع اک و�اقہع ےہ بجیبنﷺ‬ ‫کے اپ�س یلہپ دفہع ربجیل ہیلع اسلال�مآئے وتآ�پوخ�فیک احلت ںیم دخیہج‬ ‫�رضی الہلاہنع ےک اپ�سآئے ا�و�رُاہنںیاہک�"جمےھلبمک ا� �وڑھا د�و�‪،‬جمےھلبمک ا� �وڑھا‬ ‫�د�و�"�‪،‬توآ�پ رضی الہلاہنع ےن اہنںیلبمک ا� �وڑھا دیا اہی�ںکتہکآپاک وخ�ف اجتا‬ ‫رفایا�‪ :‬ھجموک‬ ‫�رہا وتآ�پ ےنخدیہج ضری الہل اہنعوک ہی و�اقہع اتبیا ا�و�رُا�ن ےس م‬ ‫رفایا�‪ :‬آ�پاک ایخ�ل‬ ‫�ا�ب اپین اج�ناک وخ�ف وہایگ ےہ�‪،‬وتدخیہج ضری الہلاہنع ےن م‬ ‫گہرزحصحیںیہنےہ�۔الہلیکمسقآ�پوکالہلیھبکرسو�اںیہنرک�ےاگ� �‪،‬آ�پرشوت�ںوک‬ ‫جوڑنے و�الےںیہ�‪�،‬د�وسر�و�ںاک وبجھ اٹاھنے و�الےںیہ�‪،‬حماتجو�ںیک دم�درکنے‬ ‫�‬ ‫�و�الے ںیہ� ہم‪،‬امنو�ں کاک ار�ا�مرکنے و�الے ںیہ ا�و�رقح اک استھ دیےن و�الے‬ ‫ہںی�۔�۔�۔�(باخ� �ری�‪،‬سممل�)‬ ‫�ا�و�ردخیہجرضیالہلاہنععو�رتوںںیمبسےسےلہپایام�نالنےو�الیںیھت�‪�،‬ا�و�ر‬ ‫�اپین وفا�تکت و�ہآ�پﷺ اک وبجھ ابٹنیت رہںی ا�و�رُانےکزع�موکوقتیت دییت‬ ‫�رہںی‪�،‬اسیےیللکشموقتںیمُانےکِا�نمیظعاعام�لرپیبنﷺےکد�لںیم ُانیک‬ ‫رفایا�‪�:‬و�ہھجم رپُا�س‬ ‫حمتب ہشیمہ ابقی رہی ا�و�رآ�پ ﷺ ےن انےک اب�ر�ے ںیم م‬ ‫�وقت ایام�ن الئںی بج ولگو�ں ےنریم�ا اناک�رایک ا�و�رریم�ی دصتیق ُا�س وقتیک‬ ‫جب ولگو�ں ےن ےھجمالٹھجیا ا�و�ر ےھجم ُا�س قوت ام�ل دیا بج ولگو�ں ےنھجم ےس‬ ‫�ر�و�ک ایل�(�احدم�)‬

‫‪33‬‬

‫ت‬ ‫�اامسء تنب �ایب ركبےن �اےنپ ےٹیب وک ربص ےک س�اھت وم� یک رطف‬ ‫�ر�و�اہن ایک‬ ‫�انیہاتبدن�ہاثملو�ںںیمےسیاک�‪،‬اسامتنبابیرکب ضریالہلاہنعیکاثم�لےہبج‬ ‫�آپےکےٹیبا�و�رۃفیلخاسملنیملدبع�الہلنبزبریرضیالہلہنعاکاحمصر�ہہّکمںیمابغوی�ں‬ ‫کےرکشلےنرکایلسجیکایق�د�تاجح�جیفقثرکرہااھت�۔جبآ�پ ضریالہلہنعرپ‬ ‫�ُانیکد�یوہئیںیفیلکتدشیدوہںیئگوتآ�پاپینو�الد�ہےکاپ�سگنجےکےیلےنلکن‬ ‫کے اب�ر�ے ںیم وشم�ر�ہرکنےآئے ا�و�راہک�‪ :‬گلوو�ں ےن ےھجموھچ�ڑ دیا ےہ ‪،‬یاہ�ں‬ ‫تکہکریم�ےاپےنےٹیبا�و�رریم�ےاہلوایع�لےنیھبا�و�رریم�ےاستھرص�ف‬ ‫وھڑ�ے ےسول�گ ر�ہ ےئگںیہ وج ایکےٹنھگ ےس زیا�د�ہ دفا�عرکنےیک اطقت‬ ‫ت �‬ ‫ہنںی ھکرےت ‪ ،‬ا�و�ر ہیہلمحآ�و�ر ےھجم نداییک رہ زیچدیےن رپایت�رںیہ�‪،‬توآپیکایک ر�ائے‬ ‫رفایا�‪�:‬ا�ےریم�ےےچبالہلیکمسقمتاپےناب�ر�ے‬ ‫ہے؟�۔توآ�پرضیالہلاہنعےن م‬ ‫�‬ ‫مںیرتہباجنےتوہ�‪�،‬اگرمتےتھجمسوہہکمتقحرپوہا�و�رقحیکرط�فالبتےوہوتاج�ؤُا�ن‬ ‫سےڑل�و ویکنہکِاسیےیلاہمت�ر�ےاسھتوی�ںےنڑلتےہوئےاج�ند�یےہ�ا�و�ر‬ ‫�اپینرگ�د�نوکُانےکاہتھںیمہندیانہکونبامہیےکڑلکےھجتےسںیلیھک�‪�،‬ا�و�راگرمت‬ ‫�دنایےکاطلبےھتوتمتایکدبتریناناس�نوہ‪،‬تمےناپےنآ�پوکیھبالہ�کایکا�و�ر‬ ‫�ُا�نوکیھبوجاہمت�ر�ےاستھلتقوہئےا�و�راگرمتہیوہکہکںیمقحرپوہ�ںنکیلبج‬ ‫مری�ےاسھتوی�ںےنزمک�و�ر�ی کداھئیوتںیمیھبزمک�و�روہایگ�‪،‬وتہیآ�ز�ا�دا�و�ررشیف‬ ‫گلوو�ںاکاک�مںیہن‪،‬نہیہاہلدیناک �‪،‬آخردنایںیمانتکویجےئگ�‪،‬قلتوہنارتہبےہ�۔‬ ‫مریلومنمنیآپےکرقیبآئے ا�و�رآپاک رس وچما ا�و�راہک�‪�:‬الہلیکمسق ریم�ی‬ ‫پس ا ا‬ ‫بیھیہیر�ائےےہ�۔�۔�۔یلنکںیمےندنسپایکہکآپیکر�ائےولعم�مرک�و�ں�‪،‬پس‬ ‫�آ�پ ےنریم�ی ریصب�ت وکزمید ھڑبا دیا ۔�دکیوھریم�ی ام�ں ےھجمآ�ج ےس یہ‬ ‫قموت�لوھجمساتکہآ�پےکمغںیمزمیداضافہہنوہ�ا�و�راس�ر�ااعممہلالہلےکرپس�دا�و�ر‬ ‫مریلومنمنی رضی الہلہنع وہا�ں ےس ےٹلپ ا�و�راہک ‪:‬‬ ‫حو�الےرک د�و�۔پرھا ا‬ ‫بالشہببجںیمبجںیماج�ناتیلوہ�ںہکہیریم�اد�نےہوتںیموم�تآنے‬ ‫پرربصرکتا وہ�ں‬ ‫�ا�و�ررص�فآ�ز�ا�داناس�ن یہاجناتےہہکُاساکد�ن رقیبآایگےہ‬ ‫بجہک‪،‬بضعول�گ ہیاج�نیھبےتیلںیہ� یل‪،‬نکِاساکاناک�ررکتےںیہ‬ ‫جب انیک و�الد�ہ رضی الہلاہنع ےن ُاناک ہیوق�ل انس وتاہک�‪�:‬الہلیکمسقمت ربصکر�و‬ ‫گے�‪�،‬ا�ن اش�ء الہل�‪،‬متاہ�ر�ےبا�پ ابورکب ا�و�ر زبریہںی ا�و�راہمت�ر�ی ام�ں ہیفص نب‬ ‫عدب�املبلط ںیہ�۔‬ ‫ییہاح�لوممنویب�یاکاپےنوشہرےکاستھا�و�روممنام�ںاکاپےنےٹیبےکاستھ‬ ‫ہوتاےہ�۔پسو�ہاپےنر�اسہترپاثبتدق�مرہےتوہئےالہلےک مشدون�ںےساہج�د‬ ‫کرتےںیہ ا�و�ر اپےن ر�ّب ےک�احاک�م رپلمعرکنے ےک ےیلدعتسم وہتےںیہ‬ ‫�ا�و�ر اب�ذ�نالہلُانیک ام�ؤ�ںا�و�رویبیو�ںےک ےیلُانےکلمع ےکاجر ںیمہصح وہاگ�۔‬

‫�ِا�سےلسلسیکیلھچپاقاس�طںیممہر�اضفوی�ںےکامامتاٰلہیہےکباطل‬ ‫نرظیےا�و�رِا�سےسبر�آمدوہنےو�الیدیرگرفکیہدبعا�تورخ�افا�تےسیج‬ ‫� صوتی�‪،‬صن�‪،‬ہیقت�‪ ،‬دب�ا�ء�‪ ،‬وبیغبتی ا�و�ر رجتع (�و�اپیس�) وغری�ہیک اینب�د رپ‬ ‫�ُانےک دین ںیم وہنے و�الے�ا�رتاق�ءیک ات�ریخ رپ ر�وشین ڈ�ا�ل ےکچںیہ�۔‬ ‫ِا�سطسقںیممہاب�ذنالہلِا�سامررپر�وشینڈ�الےنیکوکششرکیںےگ‬ ‫کہسک رط�ح ر�و�افض�"�امامِت اٰلہیہ�" ےکوخ�داسخہترظنیےسےھکول�ا�ڑ‬ ‫رقا�ر‬ ‫پروبجم�ر وہگےئ ےسج ُانوہ�ں ےن اسالمی ریاست ےکایق�مےئلیک ال�ز�م �‬ ‫�دیااھت�۔ا�و�رہییھباجنےنیک شوکشرکیںےگہکسکرط�حانوہ�ںےنےکی‬ ‫بدع دیرگ�ے اپےن ابطلرظنیا�ت ںیم رتممیرککے ُاسےرظنیہ ولایت‬

‫وکحتہیقف�)کتاچنہپ�دیاوجُا�نےکایسسیرظنیےےکرس�اسر‬ ‫قفہی(عیین م‬ ‫تماض�د�ا�و�رُا�ساکضیقنےہ�۔ییہو�ہرظنیہےہسجرپ�آ�جیکرشکہیایر�انی‬ ‫�ریاستاقئمےہا�و�رو�ہوپ�ر�یدنایںیمالب�ُداسملنیملرپِا�سرظنیےوکانفذ‬ ‫کرنےےئلیکوکشا�ں ےہ�۔‬ ‫�اگرچہ ر�اضفوی�ںاک امگ�ن ہی ےہہکُا�ناک (باطل�) دینآسامنو�ں ےس‬ ‫�وحیےکذ�ریےعرسو�لالہلﷺا�و�رُا�نےسہلسلسو�ا�ردیسنایلعرضیالہل‬ ‫عہنا�و�رُانیکا�ولا�دےکذ�ریےعُا�نکتاچنہپ ےہجےسانوہ�ںےندعبںیم‬ ‫کاتبو�ںںیمھکلرکولگو�ںکتاچنہپیا�؛نکیلِا�سےکربعسکاکرثنیققحمہی‬ ‫ثابترکچےکںیہہکہی(باطل�)دینِا�نےکاملع�ءےندیسنایلعرضیالہلہنع‬ ‫اقمہل‬

‫‪34‬‬ ‫‪34‬‬

‫ین‬ ‫اجمدہ� یک رطف ےس اشنہن انبیئ یئگ نسح رکسعی یک ربق رپ ینب رشک �یہ امعرت‬

‫کیا�ولا�دںیمےسنجےکاب�رےمںیہیامامتا�و�رتمصعاکدیقع�ہ ھکرےت‬ ‫ہںی ‪ُ�،‬ا�نیک وفا�ت ےک دعبکلاھہے ‪ ،‬ا�و�ر ِانیہ املع�ء ےن اب�رہویں اما�موکوخ�د‬ ‫رقا�ر د�ے‬ ‫سےڑھگرکُاسے د�و�ِروبیغبتی ںیم د�اخلرک�دیا�(عیین ر�وپو�ش �‬ ‫�دیا)تاکہو�ہِا�سرحتیفےساپےنرکم�و�ہرہچ�ےوکاپھچکسںیا�و�راپینرگتی‬ ‫ہوئیامع�ر�توکےکنتاکاہس�ر�اد�ےںیکس�۔ِا�نر�اضفوی�ںےنبصنمامامت‬ ‫رقا�ر�دیا اتکہ ِا�س رط�ح ےس و�ہ ابورکب‬ ‫یکےئلوصعم�م وہنا�ا�و�رصنوک ال�ز�م �‬ ‫�رضی الہلہنع ا�و� �رُانےک دعبتام�م افلخئے رسو�ل ﷺ یک الخفتوک ابطل‬ ‫رقا�رد�ےکسںی�۔‬ ‫را�رد�ےرکُا�نےکالخ�فرخ�و�جا�و�رُانیکریفکتوکاجئز �‬ ‫ق �‬ ‫�ِانوہ�ںےنِاسیرپاتکافںیہنایک�‪،‬ہکلبُانوہ�ںےناع�ماملسمنو�ںرپدینںیم‬ ‫رقا�ردیںنجےکذ�ریےعےسو�ہولگو�ںوکاپےن�امامو�ں‬ ‫�اییسزیچیںال�ز�م �‬ ‫کی تعیباک اپبدن انب ںیکس ا�و�رُاہنںی ر�اضفتی ںیم د�اخلرکںیکس اتکہ‬ ‫لو�گُانےکدینںیمد�اخلوہرکُانےکزعمےکاطمبقاملسم�نوہجائںی�۔‬ ‫ومو�ع‬ ‫ومو�ع ےس انوہ�ں ےن ابدت�ا�ءیک و�ہ امامتاک ض‬ ‫پس سج ض‬ ‫رقا�ر دیا ا�و�رُانےک‬ ‫تاھ ےسج انوہ�ں ےن دین ےک اصولو�ں ےس ایک اصو�ل �‬ ‫نز�دیکوجاما�ِمزمانہوکہناجنےا�و�رہنیہُا�سیکتعیبرک�ےوتایےسصخش‬ ‫کاایام�نُانےکاہ�ںربتعمںیہن�۔ِاسیوجہےسر�و�افضےکاہ�ںضعبامامو�ں‬ ‫کےاصاح�بےکایام�نےکاب�ر�ےںیماتخال�فےہہکآیاو�ہوممنےھتای‬ ‫ہنںیویکنہکُانیکوفا�تُا�سوقتےکد�و�ر�ا�نوہئیبجیسکاما�مےکنیعت‬ ‫مںی اتخال�ف لچ رہا اھت�۔ ت‬ ‫م�ّ� بع� ی ن‬ ‫لبہک ر�اضفوی�ں ےن اپےن � رپ ر�اہو�ںوکُا�س وقت زمیدگنت‬ ‫کر�دیا بج ُانوہ�ں ےن بصنم امامت ےسقلعتم امت�م احاکما�توکیھب‬ ‫‪35‬‬

‫موقو�فرکدیاےسیجاسالمیدع�الت�‪،‬دح�و�داکایق�م�‪،‬ہبسح(�امرابملرع�و�فونیہ‬ ‫عن املرکن�)�‪ ،‬اہج�د ‪ ،‬ہعمج وغری�ہ�؛ ا�و�رےنہک ےگلہک ہیامت�م انمصب اما�م ای اما�م‬ ‫جےسوخ�داپانانئبرقم�ررک�ے�‪ُ،‬اسےکالع�و�ہیسکےئلیکاجئزںیہن�۔�اسےکالع�و�ہ‬ ‫�ُانوہ�ںےنہییھبرح�ا�مرک�دیااھتہکول�گُا�نحکّ�ا�مےساپےنےلصیفرک�و�ائںی‬ ‫نجںیہہی"ظالمحکّ�ا�م�"ےتہکےھت�‪،‬ایُا�نیکایق�د�تںیماہج�درکیں�‪،‬ایُا�ن‬ ‫کےےھچیپامن�ز ہعمج ا�د�ارکیں�‪ ،‬ای ُانوکزکو�ۃ دیں�۔‬ ‫پرھانیکرحتیف دین ںیمرشتیع (عیین رشعیوق�اننی وضعرکنے�)کت‬ ‫جا یچنہپ�۔�ُانوہ�ں ےن اپےن ریپ�وکا�ر�و�ںوکاتک�ب الہل (قر�آ�ن�) ا�و�رتنس‬ ‫�رسو�لﷺےسالبو�اسہطر�انہامئیاحصلرکنےےسر�و�کدیاا�و�رُا�ن‬ ‫پر ہی ال�ز�مرک�دیاہک و�ہ رص�ف اپےن امامو�ں ےس یہ دیین احاکما�ت ںیل�۔‬ ‫�و�ہ ہیزعمرکنے ےگلہکُانےک امامو�ںاک الک�م�‪،‬رق�آ�ِن انطق ینعی وبلات وہ�ا‬ ‫قر�آ�نےہا�و�روجرق�آ�ناملسمنو�ںےکاپ�ساصمحفا�و�رونیس�ںںیمےہ‬ ‫�و�ہرق�آ�ِناصمتینعیاخمو�شرق�آ�نےہتاکہِا�ستقیقحاکاناک�ررککسںی‬ ‫کہیبنﷺیکوفا�تےکدعبےئنرشعیاحاکما�تآنےاکہلسلسُر�کاکچ‬ ‫ہے�‪،‬ا�و�راتکہاپےنِا�سابطلزعموکاع�مرکںیکسہکےنتکیہایےساحاکما�ت‬ ‫تےھ وج اہل تیب ےکاستھاخ�ص ےھت ا�و�رںیہنجآ�پﷺ یک نزدگی‬ ‫مںی اظہررکنےیک احجت شیپںیہنآئی ا�و�رتاکہولگو�ںوک ہی اب�و�ررک�و�ا‬ ‫کسںیہکاپےنامامو�ںیکرط�فوج قاو�ا�لوافاع�لو�ہوسنم�برکتےںیہو�ہ‬ ‫�ُاہنںیوبن�تےکملعںیمےسو�رثےںیماحصلوہئےںیہ�۔ہکلبہیِا�س‬ ‫سےیھبزیا�د�ہد�و�ریکرمگ�اہوی�ںںیمکٹھبےئگا�و�رہیدعو�یرک�دیاہکُانےک‬ ‫�امامو�ںرپر�ّباعتلٰییکاجنبےسوحیآتیےہ�‪،‬اتکہُا�نےک قاو�ا�ل(جو‬

‫�و�ہامامو�ںےسوسنم�برکتےںیہ�)�وحینباجئںیا�و�رُا�سبساکہصحنب‬ ‫جائںیسجوکاصو�لہقفںیمہیاپےنںیئت"نستّ�"اکان�مدیےتںیہ�۔سپ‬ ‫�ُانوہ�ںےندینںیماتجاہ�درپاپبدن�یاعئدرک�د�یا�و�راپےنامامو�ںےکوس�ا‬ ‫تام�مویتفم�ںوکُانوہ�ں ےنرشیتع وضعرکنے و�الا ا�و�رریغالہل ےکمکح ےس‬ ‫یفہلصرکنے و�الا اطغو�ت امش�رایک ۔‬ ‫پس انوہ�ں ےناتک�ب و‬ ‫ستنیکریسفتورشتیحوکاپےن‬ ‫مزعو�م امامو�ں ےک قاو�ا�ل‬ ‫تک یہ دحم�و�دکر دیےن�ا�و�ر‬ ‫باطلابطینات�ویال�تیکاینب�د‬ ‫پر�وحی اٰلیہیک ات�ویلرکنے‬ ‫پریہاتکاف ںیہنایک ہکلب انیک‬ ‫بےاگل�مزبانںیاتک�بوتنس‬ ‫رحتف وذکتیبکت اج‬ ‫کی ی‬ ‫نہپںیچ�۔سپُا�نےکزن�دیک‬ ‫�وہیتنسحیحصےہوجا�نےک‬ ‫مذہب ےک وم�افق وہ�ا�و�ر‬ ‫وھجاوق�لےہوج‬ ‫�ِاسیکاینب�دوہ ٹ‬ ‫�ُانوہ�ں ےنرفعج(صا�د�ق�)‬ ‫کےاستھوسنم�برکرکاھےہ‬ ‫کہ "ما خالف العامۃ‬ ‫فھوالرشاد" عیینوجومع�م‬ ‫کے الخ�ف وہ و یہ رشد و‬ ‫ہد�ایت ےہ�"�۔ ا�و�رومع�م ےس ُانیک رم�ا�د اہل تنس و�اجلامعت ںیہ�۔ ہکلب‬ ‫رحتفےسوفحم�ظوہنےوکِا�سزعمںیمالٹھجدیاہک‬ ‫�ُانوہ�ںےنرق�آ�نےک ی‬ ‫�اصاح�ِبرسو�لﷺےناسیکآیا�تںیمرحتیفیکا�و�رُا�نآیا�توکذح�ف‬ ‫کر�دیانجںیمدیسنایلعرضیالہلا�و�راہلتیبیکامامترپو�اضحصنومجو�د‬ ‫تیھ ا�و�رُا�نآیا�توکیھب ذح�فرک�دیا نج ںیم دیسنا ابورکب رضی الہلہنع�‪،‬‬ ‫سدینارمعرضیالہلہنع�‪،‬ونبامہیا�و�ررہُا�سصخشرپتنعلیھتوجُانےکامگ�نںیم‬ ‫�ُانےک(باطل�)دینرپہنوہ�۔انوہ�ںےناپےنامامو�ںیکرط�فایاسرق�آ�ن‬ ‫بیھوسنم�بایکوجاملسمنو�ںےکرق�آ�نےکالع�و�ہےہا�و�رپرھِا�سزمعومہ‬ ‫قر�آ�نا�و�رزمعومہتّنسرپاپیناجا�ر�ہد�ا�ر�یاکدعو�ییھبرکدیاسجرط�حِا�س‬ ‫ریسفتو�راش�ِنزن�و�لےکقلعتماجا�ر�ہد�ا�ر�یاکدعو�ی‬ ‫سےےلہپو�ہِانیکات�ویلو ا�‬ ‫کرےکچےھت�۔ولگو�ںوکدییناقعئدمںیاپےنامامو�ںاکاتحم�جِکلانبنے‬

‫کےدعب�انوہ�ںےنولگو�ںیکدنایوکیھباپےنامامو�ںےسرمتطبرکدیاا�و�ر‬ ‫گلوو�ںوکابع�د�تںیمرش�کیکدعو�تدیےنےگل�۔�ر�اضفوی�ںےنولگو�ں‬ ‫کواپےنامامو�ںےسدم�دا�و�ردعاامگنےنیکدعو�ت �دی�‪ُ،‬ا�نےئلیکذبحا�و�رذن�ر‬ ‫�واین�ز ےک ذ�ریےع ُاناکرقت�ب احصلرکنے رپ اباھ�ر�ا ا�و�رُا�نیکربق�و�ں ا�و�ر‬ ‫را�ردیےتےھت�‪ُ،‬ا�نےسربت�کاحصلرکنےپر‬ ‫جنزیچ�و�ںوکو�ہانےک�آثا�رق �‬

‫ت‬ ‫ن‬ ‫ض‬ ‫ت‬ ‫�غ ت‬ ‫ی� ہ ی‬ ‫ا� رشک یک ی‬ ‫راف � �ی�وں ےک وطا �‬ ‫� ی‬ ‫د� ہ ی�‬

‫ترغبید�یاتکہو�ہُا�نےکامگ�نےکاطمبقُاہنںیام�لوا�ولا�ددیں�‪،‬اہنںی‬ ‫�امر�ا�ضےسافش�ءںیشخب�؛ہیبسڈھونگُانوہ�ںےنِا�سےیل چرایااتکہ‬ ‫وجڑ�ے رکھںیکس�۔‬ ‫گلوو�ںوک اپےن ذمہب ا�و�ر امجعت ےس �‬ ‫�اگرچہامامتےکرظنیےرپےننبو�الاہیوخ�داسخہتدینِر�اضفتی�‪ِ،‬اسی‬ ‫طر�حےکوجعبو�ںےسرھب�اڑپ�اےہ�‪،‬نکیلِاسےکاب�ر�ےںیموجاثملںیمہشیپ‬ ‫کرچےکںیہو�ہِا�سیکابقحتوکاجنےنےئلیکاکفیںیہ۔‬

‫ت‬ ‫� ت‬ ‫ت‬ ‫� �اامم �ک‬ ‫�"�اامم ِ� �الہٰ�یہ�" ےس این ب ِ‬ ‫�ر�افیضرقتیًابد�ودصیو�ںکتامامتےکہلئسمںیمر�دودب�لرکتے‬ ‫�رہےنےسیھبکںیہنرشمائے�‪،‬رگمُا�نےئلیکبسےسزیا�د�ہرشمان�کرمحہل‬ ‫سعرکی�)نبیلع(ھا� �دی�)یکوفا�ت‬ ‫�و�ہاھتبجُانےکایگ�رہویںاما�منسح( �‬ ‫اقمہل‬

‫‪36‬‬

‫وھچڑ�ے ریغبرسیت�ی دص�ی رجہ�ی ےک د�رمای ن وہ‬ ‫�اپےنےھچیپوکئی ا�ولا�د �‬ ‫گیئ�؛توُا�سوقتانوہ�ںےناپےنوخ�داسخہتابطلرظنیےوکاچبنےےئلیک‬ ‫یہہصقڑھگ�اہکنسحرکسع�یاک یاک اٹیب اھت وج ر� موی ولنڈ�ی ےس دیپ�ا وہ�ا ا�و�ر‬ ‫�ُاسیکام�ںےن�ُاسےرمکح�انو�ںےساچبنےیکرغ�ضےساپھچ�دیایتحہکو�ہڑب�ا‬ ‫ہوجائے۔رھپِا�سےصقوکزمیددب�لرکہیہہکدیاہکدشنمُا�سکتچنہپےئگ‬ ‫رعا�قےکرہشاسمر�ا�ءےکایکاغ�رںیماجاپھچ�۔‬ ‫تےھوتو�ہُا�نےساھب�گرک �‬ ‫پرھبجُاسےکےپھچرہےناکرعصہوطیلوہگایا�و�رُا�نےکریپ�وکا�ر�و�ں‬ ‫کےوس�الا�تڑبھےنےگلا�و�رُاسےدکیےنھیکاچہتںیماضافہوہگایاتکہ‬ ‫�ُا�سےسدینھکیسںیکسوتِا�نوھجٹے�دجالو�ںےنہیہہکدیاہکو�ہولگو�ں‬ ‫سےاپھچ وہ�ا ےہ ا�و�رُا�نیکرظن�و�ں ےس ا�وجلھ ےہ ا�و�رُاسے اسےک انئب‬ ‫رمی�)ےکوس�اوکئیںیہندیھکاتکس�۔�ِا�سصخشےنولگو�ں‬ ‫�(ثعام�ننبدیعساعل �‬ ‫کےد�رمای�نایےسوطخ�طرشنےئکنجےکاب�ر�ےںیمُاساکہیدعو�ی اھتہکہی‬ ‫خو�داسخہتدہم�یےکطخ ںیہ�۔ِا�نوطخ�طںیم ولگو�ںےکوس�الا�تےک‬ ‫رمی�)ا�سزمعومہدہم�یاک‬ ‫جو�ا�بںیمہیاھکلاھتہکہی(ثعام�ننبدیعساعل �‬ ‫نائبا�و�رُا�سیکرط�فےسولگو�ںکتاما�ماکملعاچنہپنےو�الاا�و�رُا�نےک‬ ‫�امو�ا�ل ںیم ےسسمخ ےنیل و�الا ےہ ا�و�رآخر�ی اب�ت بس ےس�اہم ےہاسیج‬ ‫کہ مہا�ناش�ءالہلآگےدکیںیھےگ�۔‬ ‫سعرکی�) ےک انئب‬ ‫مدہی�) نبنسح ( �‬ ‫�ِا�س رط�ح اب�رہویں اما�مدمحم�( �‬ ‫کے اظہروہنے ےس ر�اضفوی�ں ےک اہ�ں امامو�ںاک زمانہ اتخات�م ذپیر وہ�ا‬ ‫�ا�و� �رزمانہوبیغبتی رش�و�ع وہ�ا ۔�ِا�س رمحےلوک اما�م ےک انبئنی ےکومجو�د‬ ‫ہونےےکببسوبیغبتیرغص�یاکان�مدیاایگوجِا�نےکامامو�ںےکاقئم‬ ‫ماق�م وہتےتےھ ا�و�ر ر�افیض وط�اغتی ےک ابطل رظنیا�ت ا�و�ر افسد‬ ‫�اصولو�ںاک دفا�عرکتے ےھت�۔‬ ‫رقتًاب رتساس�لکت اج�ر�ی رہا سج ےک‬ ‫وبیغبتی ِصرغ�ٰیاک ہی د�و�ر ی‬ ‫�د�و�ر�ا�ناچ�رولگو�ںےنُانےکاغئباما�میکاینبتیکنجںیماعلرم�یےک‬ ‫بدعاہمرتینُا�ساکاٹیبحمدمےہ(�امامتےکبصنمیکامندناہی�ںیھبمہ‬ ‫نایبتےکبصنموکو�ر�اثتںیملقتنموہتاوہ�ادکیےتھںیہ�)وجاپےنبصنم‬ ‫ل‬ ‫پر�‪ 4�0‬اس�لکتافئزرہا�‪ُ،‬ا�سےکدعبسحنیالونخبیت�‪،‬رھپنسحا مس�ی�ر�یسج‬ ‫کیوفا�ترپ�‪�۳�۲�۹‬ھںیمہیرمحہلیھباتخات�مذپیروہ�ا�۔ِا�سرمحےلےکاتخات�م‬ ‫کیایکڑب�یوجہہییھبیھتہکر�افیضآخر�یانئبیکوفا�تےکدعبہیھجمس‬ ‫چےکےھتہکوبیغبتیا�و�ریسکاقم�مرپےپھچاما�میکڈھوکسےلاب�ز�یا�بزمید‬ ‫رمعتینیبملںیہنوہتی�۔‬ ‫ہنںیےلچیگویکنہکومعمًایسکاناس�نیک ا‬ ‫ربکٰی�)اک رمحہلرش�و�ع وہ�اسج ںیم ُا�ن ےک ڑب�و�ں ےن‬ ‫پرھ(یغوببتی �‬ ‫گلوو�ںوک اما�ِم اغئب ےک�رہےنیک ہگج ا�و� �رُا�س ےکوہظ�ر ےک وقت ےک‬ ‫‪37‬‬

‫با�ر�ےںیموس�ا�لرکنےےسر�و�کدیاا�و�رہیرمحہلا�سد�نےسےلرکآ�ج‬ ‫اظہرا�م‬ ‫تک ِاسیرط�حلچرہاےہ�۔سپر�و�افضایکزہ�ا�راس�لےسیسک ام‬ ‫کےریغبیہزندگیزگ�ا�ررہےںیہ�‪،‬ابلہتُا�نےکاملع�ءاپےنامامو�ںرپوھجٹی‬ ‫حدثیںیڑھگتے ےلچ ےئگ ا�و�ریئک ذ�ریوع�ں ےسوبیغبتی ےکنچلگ ےس‬ ‫کنےنلیکدعتم�د ششوکںیرکتےرہے�‪،‬ا�و�را�سںیموکئیکشںیہن ہکِا�ن‬ ‫کوشوش�ںںیمبسےسڑب�یوکششر�افیضایر�ا�نںیمولایتہیقف�(عیین‬ ‫وکحت�)اکاظن�مےہ�۔ِاسیےئلمہدیھکرہےںیہہکہیول�گِا�س‬ ‫قفہییک م‬ ‫�د�و�رںیموہظ�رےک قوتےکاب�ر�ےںیمتہبوگتفگرکرہےںیہا�و�رِا�س‬ ‫سےُا�ناکبلطمدہم�یسجےکو�ہرظتنمںیہاکوہظ�رےہ�‪،‬اتکہو�ہ یاک‬ ‫عا�دلانہریاستاسالمہیاکایق�مرک�ےا�و�راہلتیبےک مشدون�ں(عییناہل‬ ‫ستن�)ےساتناق�مےلا�و�ر(�ُانےکامگ�نںیم�)زمنیوکُاسیرط�حدع�لےس‬ ‫برھ�د�ےسجرط�حو�ہِا�سےسےلہپملظوزیا�دتیےسرھب�یوہئییھت�۔‬

‫ت‬ ‫ریح� ےک � ہ �ز��ا�ر س�ال‬ ‫�ر�افیض وط�اغتی اپینرکت توو�ں ےک رب�ے اتنئج اک اکش�رہو ےئگ ا�و�ر‬ ‫�و�ہوخ�د"�الوہیامامت�"ےکاج�لںیمسنھپےئگےسجُانوہ�ںےناملسمنو�ں‬ ‫یکےئل اھچبیا اھت�‪ ،‬ا�و�رُانوہ�ں ےن اج�ن ایلہکنج زجنری�و�ں ےس انوہ�ں ےن‬ ‫بڑ�ےرعصےکتولگو�ںیکرگ�دنںیابند�ھرکیھںیھتا�بو�ہانیہےکےلگاک‬ ‫ھپدن�ہنبرکر�ہںیئگںیہ�۔سپنجزیچ�و�ںوکو�ہاما�مےکاستھاخ�صرکتے‬ ‫تےھ ےسیجرشتیع و اتجاہ�د�‪،‬مکح وہلصیف�‪ ،‬دح�و�داک ایق�م�‪ ،‬اتق�ل�‪ ،‬کزٰو�ۃ وسمخیک‬ ‫�وصولی وغری�ہ�‪ ،‬ا�و�ریسکوکیھب ہیبصنماھبنسلےن ہن دیےت ےھت�‪ ،‬ا�بوخ�دُا�ن‬ ‫کویھباما�مےکاغئب وہنےیک وجہ ےس�ِا�نامت�ماعام�ل ےسرکانڑپ�ا�‪،‬ا�و�ر‬ ‫چونہکُا�سیکوم�تو�اقعوہناانممنکےہ�(�انےکزعمںیم�)ذٰہل�اُا�سےکدعب‬ ‫کیس د�وسر�ے اما�موکیھب ہیبصنمںیہن دیا اجکساتویکنہک و�ہ اب�رہویں اما�م‬ ‫پر اپان اب�ر�ہ امامی ہلسلسمتخرک ےھٹیب ےھت�؛ زینا�س ےیلیھبویکنہک�‪ ،‬اینبتاک‬ ‫�دعو�ٰی ایکلکشماک�ماھتویکنہکانئبےکاتخای�ر�ا�تا�و�رام�لیکریللیپ‬ ‫بتہےسولگو�ںوکالسھپ�دیےنو�الیزیچیںںیہہکو�ہا�سبصنمےکوصح�ل‬ ‫یکےئل دعو�ےرک�دیں (�ا�و�رًاتقیقح �‪4‬قموب�ل بئاننی ےک د�و�ر ںیم �‪3�0‬سے‬ ‫�ز�ائد ایےس انئب ےلکننجاک وخ�د ر�افیض اناک�ررکتےںیہ�‪ ،‬وج اما�م اغئب‬ ‫کےان�مرپامو�ا�ل کزٰو�ۃا�و�رولگو�ںےسسمخعمجرکتےرہے�)سپا�نےئلیک‬ ‫رو�ر�یوہگایہکھچکاینڈ�ر�امہ چرایااجئےوجاہنںیدینر�اضفتیرپاقئم‬ ‫ض �‬ ‫رفاہمرک�ےا�و�رانےکاینب�د�یرظنیے(�امامتال ہوتی�)وک‬ ‫�رہےنںیمدم�د �‬ ‫مزیدوقتیت ےشخب�۔‬

‫�ا�و�را�سرط�حدیقع� ٔہر�اضفتیا�سرعصہںیمایاسڈمگاگیاہکا�سےک‬ ‫رہاب�رےسرخ�افا�ت‬ ‫�اکرثول�گا�سابطلدینوکوھچ�ڑےلکنوجدیینو ندای�و�ی اتع‬ ‫�وتاض�د�ا�تےسرھب�اڑپ�ااھت‪،‬ا�و�روتا�و�را�سدیناکایکایاساما�میھباھتسج‬ ‫کا ےصقاہکنوی�ں ےس ابہروکئی وجو�دںیہن اھت�۔ ذٰہل�ا انیہ ےک ایکوھجٹے‬ ‫طاغو�ت ےسج ہی الدص�و�ق (ساچ�)ےتہکںیہ ےنوبیغبتیربک�ٰی ےک ابدت�ائی‬ ‫ریحت�)ےتہکںیہ‪،‬اپےنیاکوق�لںیمھچکا�سرط�ح‬ ‫حالا�تاکےسجہی(�زمانۂ �‬ ‫سےہشقناچنیھکےہ�‪"�:‬مھجےس�اتخال�فرکنےو�الےاکرثہعیشوبیغبتییک‬ ‫�وجہےسریح�تںیمںیہا�و�ردہم�یےکاب�ر�ےںیمو�ہےہبشںیمڑپےکچںیہ�"‬ ‫�ا�و�رانےکایکا�و�راطغو�ت"�انلامعنی�"کاہکانےہ�"�ا�سےسڑب�یریح�تیک‬ ‫با�تا�و�رایکوہگیہکا�سدیقع�ےیک جوہےس قلخِثکریا�و�رمجِّریفغ دین‬ ‫سےابہرلکنےئگںیہا�و�رےھچیپدنچ یاکےکوس�اےئوکئییھبابقیںیہنرہا�؟�!‬ ‫�ا�و�رہیولگو�ںےکِا�سدیقع�ے ےکاب�ر�ےںیمکشںیمڑپنےیکوجہ‬ ‫سے وہ�ا�"�۔‬ ‫وتقّفی �ا�و�ر رح ّ‬ ‫یک‬ ‫ا�س رمحےل ںیم "�امامت اٰلہیہ�" ےکرظنیے ںیم بس ےس اہم شیپ‬ ‫� فرتہیوہئیہکا�باتناظ�راکو�ہاینرظنیہڑھگ�اایگسجیکات�ویلںیمہیول�گ‬ ‫بیھ دعب ا�ز�ا�ں اتخال�ف ںیم ڑپگےئ�۔ ا�س ںیم الہپ رفقہ "توقّف�ی�و�ں�" اک‬ ‫رظنہہیاھتہکاما�ِماغئبےکول�ٹآنےےکوقتکتہیقتاتخای�ر‬ ‫تاھاکنج ی‬ ‫کرکےےپھچرہاناچہےی�‪،‬ہکبجد�وسر�ارگ�و�ہرحک ّی��و�ںاکاھتنجاکرظنیہہیاھت‬ ‫کہایےساساب�بایہمےئکاجئںیہکوجاما�ماغئبیکو�اپیساکببسںینب�۔ینعی‬ ‫�اییسنیکمت ووق�ت ایت�ریک اجئےسج ےس اما�م رپاط�ر�ی ُا�س ےک مشدون�ںاک‬ ‫خو�فز�ائلوہا�و�رو�ہاظہروہکروکحمتاھبنسلےا�و�ردینوکاقئمرک�ے�۔‬ ‫رقا�ر‬ ‫ےلہپرگ�و�ہ (عیینوتقّف�ی�و�ں�) ےن ِا�س امروکیتخس ےکاستھرح�ا�م �‬ ‫الیریاست�"ےکایق�مےئلیکوکئییھبدج�وجدہیکاجئے‪،‬اییسک‬ ‫�دیا ہک"�اس م‬ ‫بیھ ایےسصخشیک اتاب�عیک اجئے وجرصعوبیغبتی ںیم لکنرک اہل تیبیک‬ ‫حوکمتولٹانےاکدعو�ٰیرک�ے�۔اسیےیلُانوہ�ںےندمحمابقریکرط�ف‬ ‫یہوق�لوسنم�برک رکاھ اھت�‪" :‬ہرو�ہڈنھج�ا وجدہم�ی ےکڈنھج�ے ےس ےلہپ‬ ‫کنےلوتُا�ساک اکنلےن و�الا و�ہ اطغو�ت ےہسجیک الہل ےک الع�و�ہ ابع�د�تیک‬ ‫جاتی ےہ ا�و�ررہتعیب وجوہظ�ردہم�ی ےس ےلہپ وہ و�ہ تعیبرفکوافن�ق ا�و�ر‬ ‫�دھوکے رپینبم ےہ�"�۔‬ ‫�ِا�سرگ�و�ہےکریپ�وکا�ر�و�ںںیمجہنم(�ِاخاب� �ری�)ر�ائجرہاسجوکہیوھج�ٹ‬ ‫�ا�و�راتہب�ن اگلتے وہئےجہنمِ�اہلِحدیث ےسہیبشت دیےت ںیہ�۔ ِا�س جہنم‬ ‫مںیاملع�ءےکےیلاتجاہ�دونمم�عےہا�و�راسیرط�حاجہول�ںےکےیلدیلقتیھب‬

‫وہ� �)آئہمےکآثا�رےکےھچیپےنلچاکمکحدیا‬ ‫معنےہہکلببسوکاپےن(مزع م‬ ‫جاتاےہ�۔انوہ�ںےنالہلےکیبنﷺا�و�راہلتیبرپہکلبدہم�یٔغائب‬ ‫پریھبوھج�ٹ ابندھےن ںیم دحرک� �دی�۔ اسی ےئل ہیانہک اجب وہگا ہک دین‬ ‫�ر�اضفتی ںیم وج دبعا�ت ورخ�افا�ت�‪ ،‬ا�و�ر اسال�م�‪،‬رق�آ�ن ا�و�ر اصاح�برق�آ�ن‬ ‫ےسارثیت‬ ‫�(صاحبہرک�ا�مرضیالہلمہنع�)رپوجہنعطزنیومجو�دےہُا�سںیم ک‬ ‫�ِاسی(�اخاب� �ری�)رگ�و�ہیکاک� سراتنای�ںںیہ�۔ہکلبانوہ�ںےنوتیلھچپدصیو�ں‬ ‫کی ات�ریخ یھب ےئنرس�ے ےسیھکل ا�و�ر ا�س ںیم و�ہھچکاشملایک وجانیک‬ ‫خو�اہاش�ت واقعئد ےکوم�افق ےہ�۔ ا�س رط�ح ا�ن ر�اضفوی�ں ا�و�ر ا�ن ںیم‬ ‫سےیھبوصخصًااخاب�ریو�ںےنرص�فافسداینب�درپانبئےےئگاپےندینِ�"‬ ‫�امامتاٰلہیہ�" تکرپااف�ءںیہنایکہکلبانوہ�ںےناناسنیات�ریخوکےئنرس�ے‬ ‫سےاھکلاتکہو�ہُا�نےکِا�سابطلرظنیےیکاتئدیرک�ے�۔ہکلبِا�سںیم‬ ‫تسملبقیکیھباییسوصتیریشکےہوجا�نےکابطلرظنیےےکوم�افقوہ�۔‬ ‫ذٰہل�ا ِا�س انب�ء رپ اہلوتقّف امضی ںیم اقئم وہنے و�الی رہر�افیض‬ ‫�ریاست ےکایق�م ےک اب�ر�ے ںیم ُس بل�ی واجمدموقف رپیہ اقئم رہے�‪،‬‬ ‫�ا�و�ر صوتی�‪،‬صن�‪،‬تمصع�‪ ،‬اتناظ�ر وغری�ہ ےکرظنیا�تیک انب�ء رپ ِا�ن امت�م‬ ‫رقا�ر دیےت ےلچ ےئگویکنہک ہیوکحتمںی‬ ‫�ریاسوت�ںیک رشعی تیثیحوکاکلدع�م �‬ ‫�ُا�ن یک رش�ائط رپاقئمںیہنیکیئگںیھت�۔ اسی رط�ح و�ہ ا�ن ریاسوت�ں ےک‬ ‫کحرم�انو�ںیکوکحموت�ںوکیھبمیلسترکنےےساناک�ررکتےرہےاحلانہکو�ہ‬ ‫�دینر�اضفتیرپاک�ربدنےھت�ا�و�راتناظ�ردہم�یےکدیقع�ےرپایام�نرھکےت‬ ‫تےھ�‪ ،‬ا�و�راحلانہک و�ہ وم�انعیھب ز�ائل وہچےک ےھتنجیک اینب�د رپ ہی اپےن‬ ‫�اما�مےکاغئبرہےنوکقحاجبنباثبترکتےےھت�؛�ا�و�رو�ہِا�سرط�حہک‬ ‫بضع اب�دشاہو�ں ےن ر�افیض وط�اغتی ےکاسمےن ہیاطملہب رکاھہکآ�پ‬ ‫�اما�مدہم�یےسںیہکہکو�ہاظہروہجائںیاتکہمہہیوکحتمںیُا�نےکوح�الے‬ ‫کر�دیں�‪،‬نکیلا�سرپیھبر�افیضاطغ توو�ںےناص�فاناک�ررک�دیاا�و�رےنہک‬ ‫لےگہکوہظ�ردہم�ییکھچکالعما�تںیہوجابیھکتاظہرںیہنوہئںی�۔ہکبج‬ ‫�ا�ساعممےلںیمد�وسر�یر�ائے ھکرےنو�الےوجاتناظ�رےکومج�دےکاقئل‬ ‫ہنںی ےھت�‪ ،‬احلانہک اناک�امامت الوہتی ےک ابطل دیقع�ے ےکتحت ہی‬ ‫�ایام�ن اھت ہکوہظ�ردہم�ی ےسلبقوکئی اما�مںیہن ےہنکیل و�ہاخمفلنی ےک‬ ‫�دلائلےکاسمےناپےنوھجٹےےصقاہکنوی�ںاکدفا�عرکنےےساقصررہے‬ ‫وتڑنے‬ ‫رظنۂ اتناظ�ر ےک ومج�دوک �‬ ‫�ا�و�ر اپےن ریپ�وکا�ر�و�ں ےک دبا�ؤ ےکتحت ی‬ ‫یکےئلوبجم�ر�ًااٹھڑھک�ےوہئے�۔انوہ�ںےنلقعرپسیترپاقئمزتعملہاکرمگ�ا�ہ‬ ‫نمجہ�‪�،‬ا�و�رلتیق ‪ ،‬اتجاہ�د ا�و�رانمظر�ے ںیم انےک اصولو�ںوک اپانیا اتکہ ہی‬ ‫�ر�افیضوط�اغتیوجاصولیالہکتےںیہ�‪،‬ا�بآسہہتآسہہتاپےنےئلاتجاہ�د‬ ‫کاد�ر�و�ا�ز�ہوھکلںی�‪،‬اپےندلقمینانبئںیا�و�رضعبُا�نابع�د�ا�توکرھپےسلمع‬ ‫اقمہل‬

‫‪38‬‬

‫ت‬ ‫رایضف ا�ی ران ی‬ ‫وال� فق �یہ اک اظنم انذف ےہ‬ ‫م ی ِ‬

‫مںیالئںیںیہنجوتقّفیر�اضفوی�ںےنزمانہوبیغبتیںیماسقطرکرکاھاھت‬ ‫یجےسامن�ز ہعمج�‪ ،‬ہبسح�‪ ،‬اتق�ل�‪ ،‬اقامت دح�و�د�‪ ،‬ہکلب ریاست و امامتیھب�۔‬ ‫ت‬ ‫این�ب� ہیقف اک رظنہی‬ ‫�ا�س رط�ح ےس "�اصولی�" ر�افیض�‪�" ،‬امامت اٰلہیہ�" اک اتلا وت�ڑرک اپےن‬ ‫لےئ اتجاہ�داکد�ر�و�ا�ز�ہوھکلےنںیماکمای�بوہگےئا�و�رانوہ�ںےنُا�سرگ�ہ‬ ‫کووھک�لڈ�الاوج"�اخاب� �ری�"وط�اغتیےنُا�نرپاگلرکیھیھت�۔ا�و�روچنہکو�ہ‬ ‫�ابنای�ء ا�و�ر امامو�ں ےکملع ےکوس�ا امت�م ےکملعوکیّنظملع امش�ررکتے ےھت ا�و�ر‬ ‫�ُا�نرپلمعیکاجا�ز�تںیہندیےتےھت�‪،‬ا�سےیلا�بُانوہ�ںےنایاسرظنیہ‬ ‫�ایاج�دایکوجاہقف�ءیکدہم�ییکاینبتیکاسا�سرپاقئماھت�‪ُ،‬ا�سوق�لیکانب�ءرپ‬ ‫جوُا�نےکیسکاما�میکرط�فوسنم�باھتہکوج(�امامو�ں�)ےک قاو�ا�لاجنےت‬ ‫ہو�ںا�نیکاطاعتاجئزےہ�۔سپو�ہِا�سوح�الےےسدہم�یےکانئب‬ ‫رقا�ر‬ ‫رظنۂفطل(فشتق�)یکانب�ءرپ ہی �‬ ‫را�راپئے�۔ا�و�ر�ُاناکرظنیہاعزت�الی ی‬ ‫ق �‬ ‫دہمی�)اہنںیدیسھیر�ا�ہرپاگلتاےہا�و�راہنںییطلغےساب�ز‬ ‫پایاہکو�ہ(عیین �‬ ‫�رھکاتےہ�‪،‬ہکلبضعبا�وقا�توتو�ہاظہریھب توہاےہ اتکہاگرو�ہیسکیطلغرپ‬ ‫�اجام�عرکںیلوتو�ہِاساکوت�ڑاپےنیسکوق�لےسرکد�ےےسجو�ہیسکولعم�مای‬ ‫جموہ�ل رف�دکےکال�م ںیم ڈ�ا�لرکُا�نکت اچنہپ ےئاگ�۔‬ ‫د�رقحتقی "نایبت ہیقف�" اکرظنیہ ِا�س ےئل انبیاایگ اھت ہکولگو�ں‬ ‫سےام�لسمخ�‪،‬وجاما�مےکاغئبوہنےےکببسایکوطیلرعصےےس‬ ‫موقو�ف اھت�‪ُ ،‬اسے وصو�لایک اجسےک ا�و�ر اسے اپےن امامو�ں کت اچنہپیا‬ ‫جاسےک�۔وسُا�ناکہید�ر�و�ا�ز�ہوھکلانضحمولگو�ںاکام�ل ِا�سےلیحےسوٹب�رنے‬ ‫وہےئلیکہیام�لعمجرکرہےںیہاتکہُا�س‬ ‫یکےئلاھتہکو�ہاما�مدہم�یزمع م‬ ‫کےوہظ�ر رپ ہی ام�ل ُا�س ےکوح�الےایک اجسےک ای ُا�سیک اینبت ںیم ہی ام�ل‬ ‫‪39‬‬

‫�اہلتیبرپرخ�چایکاجسےکا�و�رِاسےاپےندینیکرشنواشاعتا�و�را�سیک‬ ‫توقیت ںیم اگلیا اجسےک�۔ سپ امو�ا�لسمخاک د�ر�و�ا�ز�ہوھک�ل ےنیل ےک دعب‬ ‫�ا�ن ر�افیض وط�اغتی ےن اپےن ےئلدت�ریاجً ایک ایکرککےبس دنب‬ ‫�د�ر�و�ا�ز�ےوھک�ل ےیلحیتہک ِا�سرظنیے ےک "�الرککی "نامی چرپا�ر�ی‬ ‫نےہیدعو�ٰیرک�دیاہکامانتد�ا�رہیقفوجوتف�ٰیدیےنیکرش�ائطرپوپ�ر�ااترتا‬ ‫ہو�‪،‬و�ہاما�مدہم�ییکرط�فےسا�سبصنمرپافئزےہ�۔‬ ‫�ا�و�را�سرط�حہیوط�اغتیاپےنامامو�ںےکاقم�مرپڈیر�ہامجےھٹیبا�و�رُا�ن‬ ‫سےاشمبتہاتخای�ررکنےےگل�‪،‬ا�و�رآسہہتآسہہتو�ہاس�ر�ےاتخای�ر�ا�توج‬ ‫�ابیھکترص�فامامو�ںےکاستھاخ�صےھتےسیجاقنو�ناس� �زی�‪،‬اتجاہ�د�‪،‬‬ ‫عد�الت�‪،‬وکحمت وغری�ہ�‪ ،‬بس اپےن ےضبق ںیمرکنے ےگل ا�و�ر (نایبت‬ ‫قفہی�)اک افئد�ہ اٹاھتے وہئے رمکح�انو�ں ےسولصیف�ں ا�و�روکحمت الچنے‬ ‫ت‬ ‫کیاجا�ز�تا�سعلّ� یکانب�ءپرےلیلہکاگرو�ہاہنںیاجا�ز�تہندنیےگوت‬ ‫مرشکنیا�و�روط�اغتینباجئںیےگویکنہکو�ہاما�مدہم�یےکانبئنیںیہ�۔‬ ‫باللک یہیلعف ُا�ن اسیعئی اپ�د�ریو�ںاک اھت وج وی�رپی امملک ںیم رمکح�انو�ں‬ ‫ت‬ ‫وکحتاکوج�ا�زےتیلےھتہکو�ہدیسناٰیسیعہیلع‬ ‫سےا�سعلّ�رپولصیف�ںا�و�ر م‬ ‫�اسلال�م ےک انئب ںیہ�۔‬

‫ت‬ ‫� ت‬ ‫� ت‬ ‫� ہیقف �ک‬ ‫� ہیقف ےس �وال ی ِ‬ ‫این ب ِ‬ ‫صوف�یریاستاغلابیلہپر�افیضریاستیھتسجںیمر�افیضوط�اغتی‬ ‫نےدہم�یزمعومہیکرط�فےساینبتاکاک�مرس�اناج�مدیاا�و�رامہطسپنب‬ ‫وکحت ُا�ن ےک یاکخیش الرککیوک دہم�ی ِ‬ ‫�اسامعلی اصلوف�ی ےنہلصیف و م‬ ‫وہیکاینبترکنےےکےیلِا�ساب�تےکعو�ضوسناپ ہکو�ہُاسےینعی‬ ‫مزع م‬ ‫ہطامسپوفص�یوک الب�د اف�ر�س ےک اعممال�ت الچنےیک ذمہ د�ا�ر�ی وسنپ‬

‫ض‬ ‫غ ت‬ ‫راف � �ی�وں ےک وطا� �ی� دہمی ےک انبئ ےک وطر رپ وکحتم رکےن اک دوعی رکےت ہ ی�‬

‫�د�ےاتکہُاسیکتیثیحر�اضفوی�ںیکرظنںیماقنونیوہےکسا�و�رتاکہو�ہ‬ ‫�د� لوتِامثعنہیےکالخ�فر�اضفوی�ںوکاپینوفص�ںںیمد�اخلرکےکُانیکدم�د‬ ‫زقاب�ش ابطین وصفی‬ ‫حاصلرک ےکس ا�و�ر ِاسیرط�حاپےنرکشل واناص�رجوہک ل‬ ‫تےھ�‪ُ،‬انیکرظن�و�ںںیمیھباپاناقم�مدنلبرکےکس�۔‬ ‫یلنک "مدہ�ی ےک انئب�" یک اجنب ےس حکّ�ا�موک د�ی اجنے و�الی ہی‬ ‫�اجا�ز�تر�اضفوی�ںںیمر�اسخہنوہیکسویکنہکا�و�لوتکحرم�ا�نیہا�سرظنیے‬ ‫سے اھبگےت ےھت�‪ ،‬ا�و�ر�د�وسر�ا ہیہک "نایبتِ ہیقف�" ےک�اصو�ل رپ�اخاب�ریو�ں‬ ‫�ا�و�ر�اصولوی�ںاکآپسںیماتخال�فاھت۔ہنیہاخاب�ریو�ںےناصولوی�ںےک‬ ‫�ا�سرظنیےوکمیلستایکاھتا�و�رہن و�ہہیمیلسترکنےوکایت�رےھتہکُا�نیکرقت�ر�ی‬ ‫�اما�مدہم�ییکاجنبےسہے�۔رگمِا�نبساتخالفا�تےکاب�وجو�در�افیض‬ ‫طو�اغتی اپےن ریپ�وکا�ر�و�ں رپ اپان اثر نووف�ذ ا�و�روکحمتاقئمرکنے ںیم‬ ‫کامای�ب وہگےئ ا�و�ر دعب ا�ز�ا�ں ُانوہ�ں ےن و�ہ اطتقںییھب احصلرکلںی‬ ‫جن ےک ذ�ریےع و�ہرمکح�انو�ں رپ دبا�ؤ ڈ�ا�ل ےتکس ےھت�؛یجےس ِا�س ےسلبق و�ہ‬ ‫قاچا�ر�ی رمکح�انو�ں ےکاستھیہیھچکرک ےکچ ےھتسج ےک ےجیتن ںیم ُانیک‬ ‫حوکمتمتخوہیئگ�۔�ِا�سےکدعبر�افیضوط�اغتیا�و�ررمکح�انو�ںےکد�رمای�ن‬ ‫�اتخال�فواضرط�ا�باکافئد�ہاٹاھتےوہئےر�افیضاطغ توو�ںےنایکا�و�ر‬ ‫شوشہڑھک�ارک�دیاہکوکحمتوتنطلسالب�و�اسہط دہم�یےکانبئنیےکاہتھ‬ ‫مںیوہنیاچہےئا�و�ررھپ و�ہ ولگو�ںںیمےسےسجاچہںیانتجاچہںیوکحمت‬ ‫مںیےسہصحد�ےدیں�۔‬

‫پس ِا�س رط�ح بج ر�افیض اپےنوط�اغتییک اجنب ےس وضعرک�د�ہ‬ ‫باطلرظنیہ"�امامتاٰلہیہ�"ا�و�را�سیکرش�ائطورظنیا�ت ےسیج�"یغوببتی�"‬ ‫�ا�و�ر "�اتناظ�ر�" وغری�ہ ےسگنتآگےئوت و�ہ دیھیمآ�و�ا�ز�و�ں ںیم ہیےنہک ےگل‬ ‫رضو�ر�ت‬ ‫کہا�بںیمہِا�س"�امامتاٰلہیہ�"ےکابطلرظنیےرپرظناثنییک �‬ ‫ہے�‪،‬ایمکا�زمکھچکاییساجنگئشاکنلیاجئےسجےسریاستووکحمتاقئم‬ ‫کرنے�‪،‬انت�زعا�توکلحرکنے�‪،‬رسحد�و�ںیکافحظترکنے�‪ ،‬زکا�ةوخسم‬ ‫یسک‬ ‫ٹک �ااھرکنےا�و�رِاسیرط�حےکدیرگامو�ریکاجا�ز�تلمےکسنجےکریغب‬ ‫ماعشر�ےاکانلچنکممںیہن�۔سپِا�سرط�حر�اضفوی�ںےکِا�سرظنیےںیم‬ ‫تدبییلد�ردبتییلوہتییئگ�‪،‬یاہ�ںکتہک�"�ولایِتہیقف�"ےکنرظیےرپُانیک‬ ‫�آخر�یریاست�(با�ذ�ن الہل�)�‪،‬عیین ایر�ا�نیک رشکہیریاستاقئم وہئی وج‬ ‫�آ�جد�ولتِ اسالمہیےکالخ�ف گنج ربپا ےیک وہئےےہ�۔‬ ‫ا�ناش�ءالہلاگیلطسقںیممہا�سرظنیےینعی"�ولایتہیقف�"یکد�و�ر‬ ‫حاضرںیمایر�ا�نےکوط�اغتی یکرط�فےسیکیئگقیبطترپر ش�وینڈ�الںی‬ ‫رفائے ا�و�ر وجملع‬ ‫گے�۔ مہ الہل ےس دعاوگںیہہک و�ہںیمہعفن شخبملع اطع م‬ ‫رصا�طمیقتسم یکاجنبامہ�ر�ی‬ ‫رفایاےہُا�سےسںیمہافئد�ہاچنہپئےا�و�ر �‬ ‫عاط�ء م‬ ‫رفائے�۔ و�احلدملہل ر�ب الاعملنی�۔‬ ‫� نہرامئی م‬

‫اقمہل‬

‫‪40‬‬

41

‫دہشاء‬ ‫دہشاء‬

‫‪42‬‬

‫ت‬ ‫ق‬ ‫یلمایشےسقلعترھکےنو�الےایکونجو�ا�نوجاہج�دکےر�اسےترپاثبت � �بلہالہلرکرہےےھت�۔�آ�پےنھچکدم�تُا�نےکاستھاہج�دایکا�و�ررھپ‬ ‫قد�م رہے �‪،‬یاہ�ںکتہکاہش�د�ت ےکرمتےب رپ افئز وہ ےئگ�‪ ،‬ہم ُا�ن ےک �اپےنآبائیطون�"ساب�ح" جاہ�د�یدیقع�ہورکف لےرکول�ٹےئگ تاکہوہا�ں‬ ‫با�ر�ے ںیم یہیامگ�ن رھکےت ںیہ ا�و�ر الہلُاناک اسح�ب ےنیل و�الا ےہ�۔�آ�پ جاہ�د�یاک�ر�و�ائوی�ں کاآغا�زرکںیکس�‪،‬یلنکالہلیکدقتیرںیمہیوتکم�باھت کہ‬ ‫رگات�ررکےل�‪،‬پسہیریش جلیںیمد�واس�لاثبت‬ ‫باھئوی�ں ا�و�راسھتوی�ں ںیموت�اضع و اعجز�ی ا�و�ر دنای ےس دع�م ربغیت ےک یلمایشئیاطغو�تُاہنںی ف‬ ‫قدمی ا�و�رربصاک اظمہر�ہرکتا‬ ‫�رہا�۔�دین مشدون�ں �‪،‬ہجمّن ےک‬ ‫�د�ر�و�ا�ز�و�ں رپڑھک�ے املع� ِء‬ ‫سو�ء�ا�و�راہج�د کےر�اسےتوک‬ ‫تر�کرکدیےنو�الو�ںیکامت�م‬ ‫چالو�ں ےک اب�وجو�د ہیوسہش�ا�ر‬ ‫�ڈٹارہاا�و�راثبتدق�مرہا لبہک‬ ‫�ِا�سےکربعسکُانےکامت�مرکم‬ ‫�ورفیب ا�و�ردشت�د وذعتیب‬ ‫نےآپےکایام�نا�و�رنیقیںیم‬ ‫مزید اضافہ رفما دیا ۔جلی‬ ‫مںیآ�پ اپان زیا�د�ہ رت وقت‬ ‫عاب�د�ت �‪،‬جلی ںیم ومجو�د‬ ‫�دیرگاجمہدین ےسملع احصل‬ ‫ت‬ ‫ت خت‬ ‫ش‬ ‫ت‬ ‫ین‬ ‫ا�ار رک یل وہنجں ےن دعب ی‬ ‫اجمدہ� ی‬ ‫ا� ی‬ ‫ی‬ ‫ومشل ی‬ ‫م الختف یک �ب �یع � رک یل‬ ‫م‬ ‫م‬ ‫اوب ابصح � ق �بلہ اہلل ےن رشمیق ی ی ا‬ ‫کرنے�‪� ،‬ایک د�وسر�ےوک‬ ‫صربرکنے ا�و�راثبت دق�م‬ ‫حو�الے ےسوہشم�ر ےھت�۔�ر� تاو�ںوک الہلیک ابع�د�ترکنے و�الے �‪�،‬د�نوک �رہےنیکتحیصنرکنےںیمزگ�ا�رتےےھت�۔�آ�پہشیمہدعاوگرہےتہکالہل‬ ‫�ر� �وز�ہ رھکےن و�الے�‪،‬قر�آ�نیک الت�و�ترکنے�‪ِ�،‬اسےظفحرکنے ا�و�ر ا�س �ُاہنںی د�وبا�ر�ہ اہج�د�ی وفص�ں ںیمومشلتیاک ومقع د�ے�۔‬ ‫‪ 2008‬مںی ابوابص�ح لیج ےس رہا وہ ےئگ ۔�ِاسےک اب�وجو�دہکایشیلمئی‬ ‫پروغ�ر ورکفرکنے و�الے ےھت ا�و�ر ا�ر�ِض جاہ�د ںیم یہیآ�پ ےک ر�و�زمر�ہ‬ ‫رظنریھ وہئییھتنکیل اجمہدین ےس د�وبا�ر�ہ اج‬ ‫کےومعملا�ت ےھت�۔�آ�پاھکنا اکپنےہکلبرہاک�م ںیم اھبئوی�ں کےاستھ حوکمت ےن ُا�ن رپلسلسم ک‬ ‫فر�اخدلیےکاستھاعت�و�نرکتےےھتنکیلِا�سبسےکاب�وجو�دآ�پالہل لمےن ےک اعممےل ںیم اھبئی ابوابص�ح ہنیسکزمک�و�ر�یاک اکش�ر وہئے ہن یہ و�ہ‬ ‫رفایا‬ ‫کے کذرےسیھبکاغفل نہرہےتےھت�۔�آ�پاسیرط�زلمعرپاک�ردنبرہے مایو�سوہئے�‪،‬یاہ�ںکتہکالہل تاب�ر�کواعتلٰینےُا�نرپاپاناناع�م م‬ ‫یاہ�ںکتہکدیہشوہےئگ�۔�آ�پاپےنِنسح�اخال�قا�و�ررنمیوتقفشیک جوہ �ا�و�رآ�پد�وسر�یرمتہباپلفئنیکرس�زمنییکرط�فرجہ�ت کرےئگ�۔جب‬ ‫وکحتوکولعم�م وہ�اہک و�ہ اپلفئن ںیم ا�ر�ِض جاہ�دچنہپ ےئگ‬ ‫فرو�ںرپیتخس یلمایشیک اطغوتی م‬ ‫سےامت�م باھئوی�ںا�و�راسھتوی�ںےکزن�دیکوبحم�بےھتبجہکاک �‬ ‫�ا�و�رّدش�تیک انب�ء پر مشدون�ںوکولطم�ب ےھت�۔آپےکعالقے ںیم اطغوتی ہںیوتو�ہاہمجرینا�و�راجمہدینےکالخ�فگنجربپارکنےےکےیلیبیلص‬ ‫حوکمت ےکرجممنیآپےکزع�م ا�و�ردشید گنجیک الصحتییک وجہ ےس لفاپئینوکحمت کےاستھ شریکوہیئگ�۔یلنکافک�ریکویتخس�ںیک جوہےس‬ ‫حالا�تےنتکیہلکشمویک�ںہنوہاجئںی� ت‪،‬وماجہدینِا�نامت�مدش�ائدرپربص‬ ‫زد�ہ رہےت ےھت�۔‬ ‫خوف �‬ ‫جبآ�پےناہج�دیکاکپ�رینسوتالہلا�و�رُاسےکرسو�لﷺیکاکپ�ررپ ہی کرتےںیہا�و�ر�ُاہنںیالہلےک عود�و�ںرپلمکمنیقیےہہکلب �ِا�نبس‬ ‫فرو�ں ےس دع�ا�و�ت و‬ ‫بلکیےتہک وہئے ا�ر�ِض لفاپئنیک اجنب ‪ 2006‬مںی رجہ�ترک ےئگ ا�و�ر شمالک�ت ےک ےجیتن ںیم اجمہدینیک ابہیم تبحم ا�و�راک �‬ ‫�الرحکۃالاسالمہی�"�ابوایس�ف" مںیاجمہدینیکوفص�ںںیماجےلم۔�انڈ� نوینیش �دمشین مزید ڑب�ھ اجتی ےہ�۔‬ ‫جاہ�د ا�و�رآ�زمائش و اتبال�ء کے ر�اسےت رپ ایک ابمل رعصہ ےنلچ ےک دعب‬ ‫�ا�و�رایشیلمئیاجمہدینیکِا�سامجعتیکایق�د�تُا�سوقتخیشذق�افی� ج��جلانی‬ ‫‪43‬‬

‫ش‬ ‫ب ت‬ ‫رت� رک رےہ ہ ی� اتہک رفک یک وفوجں ےس اتقل رک ی‬ ‫ا� ی‬ ‫م ونجد الختف ی‬ ‫رشمیق ی ی ا‬ ‫کس‬

‫�ُانوک د�ولت اسالمہی ےک ایق�میک خشوخرب�ی یلم� خ۔الفت اسالمہی وج ایک‬ ‫طویل رعصے ےس ر�وئے زمنی ےس اغئب وہیکچیھت ُاسےکوخ�ا�ب ا�و�ر‬ ‫�ُاسےکایق�میک امدی�و�ںوک الہل ےناملسمنو�ں ےک ےیل چسرک کداھیا�۔�ِاسیاک‬ ‫العو�ں ںیم اجمہد نیرک‬ ‫�اتناظ�ر اھبئی ابوابص�ح املاہجر ا�و�راپلفئن ا�و�ر دیرگ ق‬ ‫�رہےےھت�۔پسآ�پےنِا�سابم�ر�کاقفےلےساجلمےن مںیدلج�ییک‬ ‫�ا�و�ر‪ 2014‬مںیآ�پےنا�و�ردیرگاناص�رواہمجرینےنۃفیلخاسملنیملیک‬ ‫یبتعرکیل�۔جباپلفئنیکیبیلصوکحمتوکد� لوتِ�اسالمہیےستعیب‬ ‫وکحت‬ ‫اپلفین م‬ ‫�ا�و�راپلفئنںیمالخفتیکوف�جیکومجو�دیگاکولعم�موہ�اوت ئ‬ ‫نے ونج�د الخفت ےک الخ�فیلھک گنج ربپارک د�ی اتکہ اپےنںیئت ُاناک‬ ‫نا�م واشن�ن اٹم دیں ا�و�ر ِا�س ون�روکاھجب دیںنکیل اھبئی ابوابص�ح املاہجر ا�و�ر‬ ‫�دیرگاجمہدین اصبر ا�و�رثابت دق�م رہے ا�و�رۃفیلخ اسملنیمل ےس اپین تعیب‬ ‫سے وفا�د�ا�ر رہے�‪،‬نہ یہ ےھچیپ ےٹہ ا�و�ر ہن یہ زتملز�ل وہئے�۔�ابوابص�ح‬ ‫ربص‪�،‬اتماح�نوآ�زمائشںیماثبتدقمی �‪�،‬دنایوکرت�ک‬ ‫مہہشیاجمہداھبئوی�ںوک �‬ ‫کرنےا�و�رآخر�تےسرغتبرھکےن کینیقلترکتےرہےتےھت�۔اجمہدین‬ ‫کو الہلمیلع ومیکح � �‪،‬آ�زمائش و اتماح�ن ےک ر�اسےت ےسزگ�ا�رتے رہے اہی�ں‬ ‫تکہکضعب اھبئی الہلیک ر�ا�ہ ںیملتق وہ ےئگ ا�و�ر اپین ذن�ر وپ�ر�یرک د�ی ا�و�ر‬ ‫کھچاک �‬ ‫فرو�ں�‪،‬صل ی��ب�ی�و�ںا�و�رانمقفنییکاچلو�ںا�و�ررکمےکاب�وجو�داپینذن�ر‬ ‫پو�ر�یرکنے ےک �اتناظ�رمںی ںیہ ا�و�رُانوہ�ں ےن اپےن ا�ر�ا�د�و�ں مںی ذ�ر�ا‬ ‫بیھ دبتییلںیہنیک�۔‬ ‫�ابوابص�ح ےناپلفئن ںیمیئک رعمکو�ں ںیم کرشتیک ےسیج لوجووسلواک‬ ‫مرعکہ�‪،‬ماغویدن�انواک رعمکہ ا�و�ر زجیر�ہ ابیسال�ناک رعمکہ�۔ اھبئی ابوابص�ح‬ ‫ماجہدینوکالخفتےکڈنھج�ےےلتدحتموہنےیکہشیمہدعو�تدیےترہےت‬

‫ایشیلمئی‬ ‫تےھ۔�ِا�سدصقمےکےیلُانوہ�ںےن ‪ 2016‬مںیانڈ�وینیشا�و�ر ت‬ ‫ماہجرین رپلمتشم ایک دسےتیک اینب�د ڈ�الی سجاک ان�م ُانوہ�ں ےن ک� ی��ب��ۃ‬ ‫�املاہجرینرکاھ�‪،‬پرھۃفیلخاسملنیملیکد�وسر�یرمتہبتعیبیک �ا�و�ر �د� لوتِ‬ ‫�اسالمہییکرط�فےسرقم�ررک�د�ہامریخیشابودبع�الہلالابسالنی فحہظالہلےک‬ ‫تتحاجمہدینیکوفص�ںںیماشملوہےئگ�۔‬ ‫شو�ا�ل ‪ 1437‬ہرج�ی ںیم زجیر�ہ ابسال�ن ںیم ونج�د الرحنم ا�و�ر ونج�د‬ ‫ِیشاط�نےکامبنیدشیدڑھجپںیرش�و�عوہںیئگوجخیشابودبع�الہلیکایق�د�ت‬ ‫مںیایکہنیہماج�ر�یرہںی�۔�ِاسید�و�ر�ا�نایکد�ناھبئیابوابص�ححبصاٹھرک‬ ‫باھئوی�ںیکاھکنااکپنےںیمدم�درکرہےےھت ک۔اھنےیکایت�ر�یےکدعباھبئی‬ ‫�ابوابص�حوکایکیتشکیکآ�و�ا�زآئی توآ�پےندکیاھہکد�و (‪)OVI-10‬‬ ‫م‬ ‫نجیگایتشک�ں ُانےک عسک�ر رپہلمحرکنے ےک ےیلرقیبآ یکچ ںیہ�۔پس‬ ‫�آ�پےنُاناکاقمبہلرکنےےکےیل تزی�یےساپانالسہحایت�ررکایل�ا�و�رُا�ن‬ ‫ےسیجشریپےن اکش�ریک اجنب ڑبھات ےہ�۔پرھآ�پ‬ ‫ا‬ ‫کی اجنب ایےس ڑبھے‬ ‫نےریبکتدنلبرکتےوہئے یاکیتشکرپہلمحرکدیاا�و�رُا�ند� نوو�ںےکامبنی‬ ‫ماقبہلرش�و�عوہایگا�و�راسیجہکالہلےناچہا�‪،‬تو نجیگیتشکےنایکوگلاافئرایک‬ ‫جوُانےکرقیبآرکرگ�ا جسیکوجہےسآ�پزخیموہ کررگےئگ�۔جب‬ ‫�د�وسر�ےاجمہدین ےن ہی دکیاھ وت و�ہزیت�ی ےس ُانیک رط�ف ڑبھےہک انوک‬ ‫�ابدت�ائییبطامد�ا�دد�یاجےکسنکیلاھبئیابوابص�حرفقیاعٰیلکیرط�فرم�اجتع‬ ‫کرےکچےھت�ا�و�رِا�سافنیدنایوکوھچ�ڑرکد�ا�رابلاق�ءکیرط�فاجےکچےھت�۔‬ ‫�آ�پ اپین اش�د�ی ےک ایک ےنیہم دعبدیہش وہئے ا�و�ر الہل ےن ُانیک اہش�د�ت‬ ‫کواجمہدینےکےیلون�را�و�ررشمکنیےکےیلڑھبکیتوہئیآ�گانبدیا�۔‬

‫دہشاء‬

‫‪44‬‬

45

‫کرفیکوفجو�ںےکالخ�فونج خ�ِدالفتیکلسلسمگنجںیم ہم بضع‬ ‫کا�ر�و�ائوی�ںاک کذتر�ہرکیںےگوجالخفتیکتنطلسںیموستعاکببس‬ ‫نبںیایالہلےک مشدون�ںوکدہتشز�د�ہرکنےایالہ�کرکنےایذللیرکنے‬ ‫کا ابعث نبںی گ۔ز�ر�ے دنچوتفہ�ں ںیمرشم�ق ورغم�ب ےکاحم�ذ�و�ں رپ‬ ‫�د�ولت ِ �اسالمہییک اجنب ےسیکیئگاک�ر�و�ائوی�ں ںیم ےس ہی ایکرصتخم‬ ‫جائز�ہ ےہ�۔‬ ‫�ولایہرخ�اسا�ن‪:‬‬ ‫عشاب�نیک یلہپ ات�ریخ وکرگننہا�ر ےک العقے اممدنآچنی ںیم ونج�ِد‬ ‫خالفت ےنیبیلص امرییک وف�ج ا�و�ررمتد افاغنی وف�جیک اضف�ء سے�زمنی رپ‬ ‫�اترنےکیوکششانکا�مانب �دی�‪،‬جسےکد�و�ر�ا�نیبیلص جوفوی�ںےسڑھجپںی‬ ‫ہوئںیںیہنجامرییکیگنجایط�ر�و�ںا�و�ریلیہاکپرٹ�و�ںیکدم�داحصلیھت۔�ا�ن‬ ‫جڑھپو�ں ےک ےجیتن ںیمیئکیبیلص الہ�ک ا�و�ریئک دیرگزخیم وہ ےئگ ا�و�ریئک‬ ‫رفا�ر توہےئگ�۔‬ ‫مرتدینیھبالہ�کا�و�رزخیموہےئگہکبجابقیچبرہےنو�الے �‬ ‫عشاب�نیک اس�ت ات�ریخ وک �‪�،‬اتساہش�د�ی اھبئی رصن�ت الہلاکبیل �ق�بلہ الہل‬ ‫نے اپین اب�ر�و�د�یاگ�ڑ�ی �‪،‬کابل رہشںیم امرییک افس�ر�ت اخنے ےکرقیب‬

‫لصیبی امرییک وف�ج ےکاقفےل ےک سوط ںیم اھپ�ڑ د�یسج ےک ےجیتن ںیم‬ ‫�امرییک وف�ج ےک ‪ 8‬عانصر الہ�ک وہ ےئگہکبجرمتد افاغنی وف�ج ےکیھبیئک‬ ‫عانصر الہ�ک وہ ےئگ ا�و�ر د�و امرییکرتکب دنباگ�ڑیا�ں ا�و�ر افاغنی وف�جیکیئک‬ ‫گا�ڑیا�ں ابت�ہ وہںیئگ�۔‬ ‫ت‬ ‫عشاب�نیک ‪ 16‬تا�ریخ وک �‪�،‬اتساہش�د�ی اھبئی ابوہلظنح الرخ�اسانی �ق�بلہ الہل‬ ‫نےاپیناب�ر�و�د�یٹکیج�‪،‬پاسکات�نےکرہشوکئہٹےکرقیب نائبرئیچنیم‬ ‫یسٹن رمتددبع�اغلوف�ردیح�ر�ی ےکاقفےل رپ اھپ�ڑ د�ی �‪،‬جس ےک ےجیتن ںیم‬ ‫پولسی�‪�،‬اٹنیلیسنجا�و�رُاسےکاب�ڈ�یاگ�ر�ڈ�زںیمےس ‪ 30‬سےزیا�د�ہرمتدین‬ ‫ہال�کوہےئگ بجہک ‪� 40‬دیرگزخیموہےئگ�۔‬ ‫عشاب�نیک‪ 21‬تا�ریخوکونج�ِدخالفت تںیمےسد�واغنامسیاھبئوی�ں�‪�،‬ابو‬ ‫�ابر�اہمی الرخ�اسانی ا�و�ر ابو اعئہش الرخ�اسانی �ق�بلہ الہل ےن الج�لآبا�د رہشںیم‬ ‫وکحتےکاتبعریڈیونشیٹسیکامع�ر�ترپہلمحایک۔ہپےلانوہ�ںےند�و‬ ‫مرتد م‬ ‫با�ر�و�د�یومٹراسکیئںیل� ع‪،‬ام�ر�تےکاپ�سڑھک�یںیکا�و�ررھپُاہنںیافاغنی‬ ‫�اٹنیلیسنجا�و�روپلسیےکاکھٹرپاھپ�ڑدیاا�و�ررھپامع�ر�تںیمد� خالوہرکلسلسم‬ ‫تنیےٹنھگکترمتدینوکوخ�بلتقا�و�ر نوخریز�یوکزم�ہاھکچیا�‪،‬جسےکےجیتن‬ ‫مںیافاغنی �اٹنیلیسنج�‪،‬پولسیا�و�رڈیمیاےک ‪ 30‬عانصرالہ�کوہےئگہکبج‬ ‫ربخ� ی‬ ‫ی‬ ‫ربخ�‬

‫‪4646‬‬

‫جڑھپو�ں ےک د�و�ر�ا�ن اپلفئین وف�جیک ایکرتکب دنباگ�ڑ�یوکالج دیا�۔‬ ‫کیئدیرگزخیم وہےئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک‪ 6‬تا�ریخوکام�ر�ا�و�یرہشںیمیبیلصاپلفئینوف�جےکاکھٹنےرپ‬ ‫وڈنے و�الی د�واگ�ڑیو�ں رپہضبقرکایل�۔‬ ‫محےل ںیم امئن ڈھ ن‬ ‫مرشقی اشیای‪:‬‬ ‫�اسی رط�ح رہشکے اند�ر وہنے و�الیڑھجپو�ں ںیم اجمہدین ےن انےک ‪4‬‬ ‫عشاب�نیک‪ 3‬تا�ریخوکالخفتےکاجمہدینےناپلفئنےکرہشالینمںیم‬ ‫اپلفینوف�جےک‪ 5‬عانصروکالہ�کا�و�ر‪� 6‬دیرگوکزخیمرکدیا�۔ فوجوی�ںوکالہ�کرکدیا�‪،‬بجہکام�ر�ا�و�یرہشںیماپلفئینوف�جرپیطلغےساضفئی‬ ‫مائنمباھپ�ڑرک ئ‬ ‫عشاب�نیک‪ 10‬تا�ریخوکونج�ِدخالفتےنالینمرہشےک سوطںیمامئنمب مباب�ر�یوہنےےکےجیتنںیمانےک ‪ 14‬عانصرالہ�کوہےئگ�۔‬ ‫پاھ�ڑرک ‪ 5‬یشہعوکالہ�کا�و�ر ‪� 6‬دیرگوکزخیمرکدیا�۔‬ ‫وکاباتورہشےکونج�ب ںیمیبیلص اپلفئین وف�ج‬ ‫عشاب�نیک ‪ 14‬تا�ریخ وک ت‬ ‫�ولایہ الوققا�ز‪:‬‬ ‫پراجمہدینےنامئنمباھپ�ڑ�اسجےکےجیتنںیماناک یاکرصنعالہ�کا�و�رنیت‬ ‫عشاب�نیک‪ 16‬تا�ریخوکونج خ�ِدالفتےنونجبیر�و�سںیمانوگشایےکرہش‬ ‫�دیرگزخیم وہ ےئگ�۔‬ ‫مالوگبکیںیمرمتدوپلسییکایککیچوپسٹرپہلمحایک۔‬ ‫عشاب�نیک‪ 27‬تا�ریخوکڈنم�انا�ؤزجیر�ےےکرہشام�ر�ا�و�یںیمالخفت‬ ‫اپلفینوف�جےکاکھٹنو�ںرپ یاکڑب�اہلمحایک �‪،‬جب‬ ‫کےاجمہدینےنیبیلص ئ‬ ‫�ولایہ دغب�ا�د‪:‬‬ ‫ماجہدینیک ایک دتعمبہدعت�ا�د ےن ام�ر�ا�و�ی رہشںیمیبیلص وف�ج ےکاکھٹنو�ں‬ ‫عشاب�نیک ‪ 23‬تا�ریخ وک دغب�ا�د تںیم الد�و�ر�ہ ےک العقے ںیم ابو دشری‬ ‫پر اچانکہلمحایک ا�و�ر ‪ 75‬سے ز�ائدیبیلص جوفوی�ںوک الہ�ک ا�و�رزخیمرک چکی وپسٹ رپ ابو اصلاحبہ افلولجی �ق�بلہ الہل ےنرمتد ر�افیض وپلسی ےک‬ ‫ںیکا�و�ر ترھپُا�نےکد�رمای�ناپیناب�ر�و�د�ی‬ ‫�دیا�۔نزیاجمہدین ےنرہشیکلیج رپہلمحرک ےک ‪ 100‬سے زیا�د�ہ دیقیو�ں �د�رمای�نسھگرکُا�نےسڑھجپںی ل‬ ‫�‬ ‫ج‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫ل‬ ‫کوآ�ز�ا�درک�اایلنجںیماجمہدینیھباشملںیہ�۔پرھاسیعئوی�ںےکرچچو�ں یبٹلاھپ�ڑد�یسجےکدعبابوالج�دا ی ی�ق�بلہالہلےنےلمحیکہگج اٹکرپےھ‬ ‫کوالج دیاایگ ا�و�راجمہدینوکیئک وفجیاگ�ڑیا�ں�‪�،‬السہح ا�و�ر ایومیننش تمینغ ہونے و�الے ر�اضفوی�ں رپہلمحرکتے وہئے اپین اب�ر�و�د�یاگ�ڑ�ی ُا�ن ےک‬ ‫حاصلوہ�ا�‪،‬بجہکِا�سد�و�ر�ا�ند�سیبیلصوفجیالہ�کوہےئگنجںیم‪� 4‬افرس �ا�وپر اھپ�ڑ د�ی ۔�ا�ن د�واک�ر�و�ائوی�ں ےک ےجیتن ںیم رمتد پولسی ا�و�ر ر�افیض‬ ‫فرا�د الہ�ک ا�و�رزخیم وہ ےئگ ت�۔‬ ‫شاملںیہ�۔�ا�سےکالع�و�ہد�ووفجیرٹ�کیھبوجلووسلوزجیر�ےںیمونج�ِد مرشکنی ےکرقتیاب ‪� 80‬ا �‬ ‫خالفتےکےلمحںیمابت�ہوہےئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک‪ 3‬تا�ریخوکاتساہش�د�یاھبئیایا�دالرع�اقی�ق�بلہالہلےندغب�ا�د‬ ‫عشاب�نیک ‪ 29‬تا�ریخ وکالخفت ےک د�واجمہدین ےن اکج�رتا رہشںیم کےوسطںیم لارک�ا�د�ہےکالعقےںیمر�افیضرشمکنیےکایکاکھٹوکاپین‬ ‫مرتدانڈ�وینیشوپلسیےکایکاکھٹرپہلمحا�و�رُا�نںیمےسیئکرمتدینوک با�ر�و�د�یاگ�ڑ�یےساشننہانبیاسجےکےجیتنںیمرقتیاب‪ 70‬مرتدینالہ�ک‬ ‫�ا�و�رزخیم وہ ےئگ�۔‬ ‫ہال�کرک دیا�۔‬ ‫ت‬ ‫�رماض�نیک اچ�رات�ریخ وک اتساہش�د�ی اھبئی ابونسح الرع�اقی �ق�بلہ الہل ےن‬ ‫عشاب�نیکسیتات�ریخوکونج�ِدخالفتےنام�ر�ا�و�یرہشںیموہنےو�الی‬ ‫اکرفوں ےک اقےلف رپ اکلب ی‬ ‫م ہلمح‬

‫‪47‬‬

‫ےکاھٹےک‬ ‫بدغ�ا�دےک سوطںیمالوش�اکہےکالعقےںیمر�افیضرشمکنی ک‬ ‫�د�رمای�ن اپین اب�ر�و�د�یاگ�ڑ�ی اھپ�ڑ د�یسج ےک ےجیتن ںیممک ا�زمک ‪ 53‬مرتد‬ ‫�ر�افیض الہ�ک ا�و�رزخیم وہ ےئگ�۔‬

‫برطانہی‪:‬‬ ‫عشاب�نیک‪ 27‬تا�ریخوکربطانہیےکرہشامچنرٹسںیمالخفتاک یاکاجمہد‬ ‫�‪،‬صل ی��ب�ی�و�ںےکاکھٹےکامبنی کیئمبرھکےنںیماکمای�برہا نجںیہامچنرٹس‬ ‫�ایریان ںیم امتشائوی�ں رپ اھپ�ڑ دیاایگ سج ےک ےجیتن ںیمرقتیاب ‪ 30‬لصیبی‬ ‫ہال�ک ا�و�ر ‪� 70‬دیرگزخیم وہ ےئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک ‪ 8‬تا�ریخ وک د� لوتِ �اسالمہی ےک اپسہوی�ں ںیم ےس ایک‬ ‫�� تدسےت وج ابو اص�د�ق الربیاطنی�‪�،‬ابواجمہد الربیاطنی ا�و�ر ابو ویسف الربیاطنی‬ ‫ق�بل�‬ ‫ہم الہل رپلمتشم اھت�‪ ،‬نےدنل�ن ںیم د�ووہگج�ں رپہلمحایک�۔ہپےل ےلمح ںیم‬ ‫لدن�نےکلپرپیئکصل ی��ب�ی�و�ںوکاگ�ڑ�یےکےچینلچکدیاایگا�و�رد�وسر�ے‬ ‫محےل ںیم دیہش وہنے ےس ےلہپ ا�ن اھبئوی�ں ےن ایک وہٹل ںیمیئک‬ ‫رجنخو�ں ےس زخیمرک دیا�۔‬ ‫صل ی��ب�ی�و�ںوک �‬

‫�ولایہامح�ۃ‪:‬‬ ‫عشاب�نیک‪ 22‬تا�ریخوکرشمقیامح�ۃےکاضمفا�تںیماقع�ر�بالاصفی‬ ‫کےریصن�یاگ�ؤ�ںںیمریصن�یوف�جےکاکھٹنو�ںرپونج�ِدخالفتےنہلمحایک‬ ‫�۔محہلےکرش�و�عںیماجمہدینےناگ�ؤ�ںںیمہیفخوط�ررپد�اخلوہرکاگ�ؤ�ں‬ ‫مںی وخ�بلتق ا�و�روخ�ں ریز�ییک ا�و�ررھپ ِا�س رپہضبقرکایل �‪،‬جس ےک دعب‬ ‫ل‬ ‫�امد�ا�د�یدسوت�ںےنرمتدینوکرصم�و�فےیکرکاھا�و�را م� بع�وجہا�و�راصلوب�ر�ۃ‬ ‫گا�ؤ�ںںیمانےکاکھٹنو�ںوکاھب�ر�ینیشمونگ�ںا�و�رام�رٹرےکوگلو�ںےساشننہ‬ ‫بانیا�۔نزیالسلم� یہرہشوکیئکرگ�ا�ڈ کر�اوٹ�ںےساشننہانبیاایگا�و�رِا�سےکدعب‬ ‫ماجہدیناپےناکھٹنو�ںرپحیحصالسمت�‪�،‬الہلےکاحاس�نےستمینغےلرک‬ ‫صومالہی‪:‬‬ ‫ت‬ ‫�و�اپسآ ےئگ �‪ِ�،‬ا�س ےک دعبہک انوہ�ں ےن دین مشدون�ںوک اچیھ رط�ح قبس‬ ‫عشاب�نیک‪ 27‬تا�ریخوکاتساہش�د�یاھبئیابودق�امہال ی‬ ‫رماحنی�ق�بلہالہل‬ ‫کساھیا ا�و�ر انےک ‪ 170‬عانصروک الہ�ک ا�و�رزخیمرک دیا�۔‬ ‫� م‪،‬رشقیوصمالہیےکرہشوبصاصوںیمرمتدوصمالیوف�جیکایککیچوپسٹ‬ ‫مںیسھگایگ ا�و�رُا�ن رپ اپین اب�ر�و�د�ی ٹکیج اھپ�ڑ د�ی �‪،‬جس ےک ےجیتن ںیم‪7‬‬ ‫مرتدین الہ�ک ا�و�ر ‪� 10‬دیرگزخیم وہ ےئگ�۔‬ ‫�ولایہ ا�دلب‪:‬‬ ‫عشاب�نیک‪ 25‬تا�ریخوکونج�دالخفتںیمےسایکاھبئی�‪�،‬الہلُاسےوبق�ل‬ ‫کر�ے�‪،‬نےلت وطقا�ناگ�ؤ�ں ںیم رمتدوحص�ا�ت ےکاکھٹنے ےکاسمےن‬ ‫مرص‪:‬‬ ‫با�ر�و�د�ی ومٹراسیئلکڑھک�ییک ا�و�ر رھپُا�س اکھٹنے مںی رمتدین ےک‬ ‫کہیفخ دسےت ےنرحبی‬ ‫�رماض�نیک یلہپ ات�ریخ وکونج�دالخفت ےک یا ل ن‬ ‫سرغون�ںرپہلمحرکدیاا�و�راستھیہاستھُا�نرپاب�ر�و�د�یومٹراسیئلکا�و�راپین یعاسئوی�ں ےک ےیل یاکوبضم�طاھگ�ت اگلئی وج ا م��ی�ا رہشےکرغم�ب ںیم‬ ‫با�ر�و�د�یٹکیجاھپ�ڑد�یسجےکےجیتنںیم ‪ 50‬سےزیا�د�ہرمتدینالہ�ک صم�وئلیرچ�چیکاجنباجرہےےھتسجےکد�و�ر�ا�ن‪ 31‬سےزیا�د�ہیبیلص‬ ‫�ا�و�رزخیم وہ ےئگ�‪،‬بجہک ا�ن ‪ 50‬مںی انےکنیت اقئدینیھب اشمل ںیہ�۔‬ ‫ہال�ک ا�و�ر ‪� 24‬دیرگزخیم وہگےئ ا�و�رُانیک ایکاگ�ڑ�یلجیئگ�۔‬ ‫‪.‬‬

‫امرٹسچن اک ابمرک ہلمح‬

‫ی‬ ‫ربخ�‬

‫‪48‬‬

49

‫‪50‬‬

‫ی‬ ‫ارٹنو�و‬

‫ی‬ ‫ارٹنو�و‬

‫‪50‬‬

‫مرشقی اشیای ںیمونج�ِد خالفت ےک امری ےن اپلفئین‬ ‫طاغو�ت ےک ِا�ن دعو�و�ںیکلمکم رت�دیدیکہکاپلفئین وف�ج �‪،‬‬ ‫ماجہدین ےکاختےمیک اطقت رھکیت ےہ�‪،‬نزیُانوہ�ں‬ ‫لت �اسالمہی‬ ‫ِ‬ ‫نےیبیلصاپلفئینوف�جےکالخ�فد�و‬ ‫کےونج�دےکربپاےیکوہئےریثکرعمکو�ںاکذکرایک�‪،‬جنںیم‬ ‫مرشکنییکریثکدعت�ا�دا�و�راس�زواسما�نیکرثک�تےک‬ ‫با�وجو�داہلوتحدیےنُا�ناکوپ�ر�اوپ�ر�ااقمبہلایک�۔‬ ‫جمہّل ر�ومہی ےس انرٹ�ویوںیمخیش ابو دبع�الہل‬ ‫�املاہجرےنرشمقیاشیایںیماہج�دیکابدت�ا�ءسےےلرک‬ ‫ماجہدینیکامریالومنمنیخیشابورکبابلدغ�ا�د�یہظفحالہلےس‬ ‫تِاسالمہییکوفص�ںںیمومشلتی‬ ‫�‬ ‫یبتعا�و�رد� لو‬ ‫کاہّصقایب�نایک�ا�و�رِا�سےکدعباجمہدینوکاحصل‬ ‫ہونےو�الیوتفحا�تےسیھبہّلجمر�ومہیوکآگا�ہایک�۔‬ ‫�‬ ‫�اسی رط�ح انوہ�ں ےن � ج� ۃبھ� رحتیروم�ر�و�(مو�ر�وربلینش‬ ‫فرنٹ�)کےحالا�ت رپیھب ر�وشین ڈ�الی �‪،‬جس ےن‬ ‫�اپےنفلتخمرگ�وہو�ںتیمسیبیلص حوکمتےکاج�ل‬ ‫مںی سنھپرک ا�و�ر ُانےکوھجٹے عود�و�ں رپنیقیرک ےک‬ ‫تہایھ�ر ڈ�ا�ل دیے�‪،‬جس ےک ےجیتنںیم ُا�ن ےسقلعت رھکےن‬ ‫وجگنجؤ�ں ےن�اپین امجعت ےکجہنمیک‬ ‫�‬ ‫�و�الے بتہ ےس‬ ‫خر�ابی ا�و� قرای�د�ت ےکوھج�ٹ ےک و�اضح وہنے ےک‬ ‫تِاسالمہیںیمومشلتیاتخای�ررکیل�۔‬ ‫�‬ ‫بدعد� لو‬ ‫�اسیرط�حُانوہ�ںےنہّلجمر�ومہیےکذ�ریےعوپ�ر�یدنایےک‬ ‫سماملنو�ںےساخمطبوہتےوہئےُانوکرشمقیاشیایںیم‬ ‫جون خ�ِدالفت سےاجےنلما�و�رُانیکرط�فرجہ�تیک‬ ‫�دعو�تد�یاتکہوہا�ں ماجہدینیکرصن�تیکاجےکس‬ ‫ودینیک ریاستوک اقئمایک جا ےکس�۔�اسی‬ ‫�ا�و�ر م ح‬ ‫طر�حُانوہ�ںےناہمجرینیکایکڑب�یدعت�ا�دکیرشمقی‬ ‫�اشیایںیماجمہدینےسآےنلمیک خشوخرب�ییھب �دی�۔‬ ‫جمہّلر� موہی�‪�،‬ا�بآ�پےکےیلرشمقیاشیایںیمونج�ِد‬ ‫خیشابودبع�الہلاملاہجرہظفحالہل‬ ‫خالفتےکامری‬ ‫سےاپےنانرٹ�ویووکشیپرکتاےہ�۔‬

‫سو�ا�ل ‪� :‬اسلال�ممکیلع و رحتم الہل و ربکاتہ�‪،‬مہںیرشمقی اشیای ںیماملسمنو�ں‬ ‫کے احلا�ت ےک اب�ر�ے ںیم اتبئںی�؟‬ ‫‪51‬‬

‫جو�ا�ب‪ :‬وعليكم السالم ورحمة هللا وبركاته‪ ،‬الحمد هلل‬ ‫رب العاملين‪ ،‬والصالة والسالم على رسول هللا األمين‪،‬‬ ‫وعلى آله وصحبه أجمعين‪ ،‬ومن تبعهم بإحسان إلى‬ ‫يوم الدين‪ ،‬أما بعد‪:‬‬ ‫�ل‪�،‬دنایےکابقیوصح�ںںیمرہےنو�الے‬ ‫مرشقیاشیایںیمیھباملسمنو�ںاکاح �‬ ‫سماملنو�ںیہیکرط�حاھتہکہنُانیکوکئیدحتمامجعتیھتہکُاسیکرتھچ�یےلت‬ ‫�زندگیزگ�ا�رتے�‪،‬نہ ُاناکوکئی اما�م اھت�۔پس و�ہرگ�وہو�ں�‪،‬جامعوت�ں�‪،‬قابئل‬ ‫�ا�و�رومیظنت�ں ںیمرشتنما�و�ر ےٹب وہئے ےھت�‪�،‬ا�و�ر ِاسی اب�تاک رشمکنی وپ�ر�ا‬ ‫پو�ر�ا افئد�ہ اٹاھتے رہےںیہ�۔‬ ‫�ِا�س العقے ںیمیبیلص اتسامع�ر کے تحت�‪،‬پو�ر�ی وق�ت ےس ولگو�ں‬ ‫کونرص�انی( یعاسئی) باننےیکوکششیکیئگ کوینہک ِا�س العقے ںیم‬ ‫مرشکنیاک اہم رتین دہ�ف اسال�ماک اختہماھت�‪،‬پس ُانوہ�ں ےن رہمسق ےک‬ ‫�دبا�ؤاکاتسامع�لرککےاملسمنو�ںوکاپاندیندبلےنرپوبجم�ررکنےیکوکشش‬ ‫کیا�و�رِا�سرس�زمنیےساملسمنو�ںےکاختےمےکےیلاپینامت�موکششںی‬ ‫صر�فرکدیں�‪،‬جسےکےجیتنںیمولگو�ںںیمُانےکالخ�فدشیدر�ّدعلم‬ ‫پدی�ا وہ�ا�‪،‬لو�گتلفغ ےس دیب�ا�ر وہ ےئگ ا�و�ریبیلص وکحمت ا�و�ر ِاسیکرجم�م‬ ‫فو�ج ےکالخ�فایھتہ�رُاٹاھ ےیل�۔‬ ‫�ِا�س اعممےل ےنرشمکنیوکریح�ت ںیم التبمرک دیا�‪،‬خا�ص وط�ر رپ بج و�ہ‬ ‫�ِا�س العقے ںیم اسال�م ےس اتناس�ب رھکےن و�الو�ں رپ اغلبآنے ےس‬ ‫عاجزوہےئگا�و�رُانوکاکھجنےںیمانکا�موہےئگ�‪،‬یاہ�ںکتہکُانوہ�ںےن‬ ‫�ِا�س العقے رپ اپےنولمح�ںوک ر�و�ک دیا ا�و�ر و�ہ اہلِ عالقہاک وخ�ن اہبنے‬ ‫سے رکےن رپوبجم�ر وہ ےئگ�‪�،‬ا�و�رُانیک بس ےس ڑب�ی وخ�اہش ہی نبیئگہک‬ ‫�ِا�سالعقےےکول�گُا�نےسگنجرکنےےسُر�کاجئںی�‪،‬یلنکو�ہاپےن‬ ‫قمدص ےسےنتک یہ د�و�رںیہ�۔پس صل ی��ب�ی�و�ں ےکرج�ائم�‪،‬غد�ا�ر�یرکنے‬ ‫�و�الو�ںیکدغ�ا�ر�یا�و�ر ئاخون�ںیکایخنتےکاب�وجو�دِا�سالعقےےکول�گ‬ ‫�ابیھیھب السےح ےس سیل ںیہ ا�و�ر رہد�م اصن�ر�ٰی (یعاسئوی�ں) سے اتق�ل‬ ‫کے ےیلایت�رںیہ�۔‬ ‫�اہلِ توحدی ا�و�ر اہلِ شر�ک ےک امبنی دمشین ا�و�ر دع�ا�و�ت ےک ِا�س امحو�ل‬ ‫ڑچی�‪،‬جسےنوتحدیاکعملاحصل‬ ‫مںیونجو�انو�ںیکایکیئنلسنرپ�و�ا�ن ھ‬ ‫کای�‪�،‬د�وسیت ا�و�ر دمشین ےکدیقع�ےیک رعمفت احصلیک ا�و�ر زمنی ےک‬ ‫رشتع ےک افن�ذوک اپان بصن اعلنی انب ایل�؛�و�ہرس�زمنی‬ ‫�ِا�س ےصح رپ الہلیک ی‬ ‫جورحبی اسیعئوی�ں�‪،‬بد�ھتم ےک امنےن و�الو�ں �‪،‬بت سرپوت�ں �ا�و�ر امت�م‬ ‫کرفیہوتّلم�ں ےک ےلگاک اکناٹ نب یکچیھت یلنک امجعوت�ں� ظنت‪،‬ومی�ں ا�و�ر‬ ‫ھجڈن�و�ںیکرثک�تا�و�رولگو�ںوکایکرمگ�اہیےسد�وسر�یرمگ�اہییکرط�ف‬

‫ئ‬ ‫شی خ‬ ‫ش‬ ‫ا�ا ی‬ ‫م ونجد الختف ےک ی‬ ‫ی‬ ‫امر‬ ‫اب� ےس دورسے ‪ � :‬اوب دبعاہلل ہظفح اہلل (رشمیق ی ی‬

‫ہاکنےنو�الےامر�ا�ءکیرثک�تیکوجہےسلو�گِا�سدنلبدہ�فوکاپنےےس‬ ‫�د�و�ر وہتے ےلچ ےئگ�‪،‬لبہک اخو�ا�ن الرمتدین ےک ر�اسےت رپ ےتلچ وہئے‬ ‫مجوہ�ریتںیمد�اخلوہرکا�و�ررشمکنیےسوم�الا�ت �ود�وسیترکےکایک‬ ‫ثکریدعت�ا�درش�ک و �ا� ترد�ا�د ےکڑگھے ںیم اجرگ�ی ۔‬ ‫ومدینیک ایکلیلق دعت�ا�د رپینبمرگ�و�ہ اثبت دق�م ا�و�ر ڈٹا رہا ہک‬ ‫یلنک ح‬ ‫�زمنی رپ الہلیک ان�ز�لرک�د�ہ رشیتع یہ احکم ےنب�ا�و�ر یہی و�ہ ول�گ ےھت‬ ‫ریل نمومنی ہظفح الہلیک تعیب‬ ‫نجوہ�ں ےنبس ےس ےلہپآگے ڑب�ھرک ام ا‬ ‫کی ا�و�ر د�ولتِ �اسالمہی ںیممض وہ ےئگ�‪�،‬الہل امہ�ر�ے ِا�سلمع ںیم ربکت‬ ‫�ڈ�ا�ل د�ے�۔‬ ‫سو�ا�ل�‪�:‬اعال�ِن خالفت ےس ےلہپمرشقی اشیای ںیم اجمہدین ےک احلا�ت ےک‬ ‫با�ر�ےںیماتبئںی�؟�ا�و�ریھباتبئںیہکد� لوتِ�اسالمہییکوفص�ںںیماشمل‬ ‫ہورکآ�پ ےک احلا�ت ںیمایک دبتییلآئی ےہ �؟ خ‬ ‫جو�ا�ب�‪:‬یجاس ہک ںیم ےن الہپ اتبیا اھت ہک زج�ائرِ �ا�ر��ب�یل ےک العقے‬ ‫کےولگو�ںیک اجنب ےس صل ی��ب�ی�و�ں ےکالخ�فایھتہ�ر اٹاھنے ےک اچےھ‬ ‫�اثر�ا�ت ےک اب�وجو�د�‪،‬لو�گفلتخم امجعوت�ں ا�و�رومیظنت�ں ےک اثر�ا�ت ےس‬ ‫ہنںی چب ےکس�‪،‬یجاس ہکامت�م اہج�د�ی احم�ذ�و�ںاک اح�ل ےہ�۔خا�ص وط�ر رپ‬ ‫خالفتیک و�اپیس ا�و�ر ایک اما�م ےکتحتاملسمنو�ںیک امجعت ےک د�وبا�ر�ہ‬ ‫قای�م ےس ےلہپرمگ�اہو�ں ےن و�اقاع�تاک افئد�ہ اٹاھتے وہئے ولگو�ںوک‬ ‫صل ی��ب�ی�و�ںےسحلص �ا�و�رُانےکآگےےنکھجرپوبجم�ررکدیااتکہرفکیہوکحموت�ں‬ ‫مںی فلتخم انمصب احصلرکںیکس ہکبج اہلوتحدی ِا�س اب�تیکلسلسم‬ ‫کوششںیمےھتہکولگو�ںوکدینیکمیلعتدیںا�و�رُانوکرحتیضدلائںیہک‬ ‫جاہ�دوکاج�ر�یرکاھاجئے�‪،‬یاہ�ںکتہکِا�سرس�زمنیرپالہلاکدیناقئموہ‬ ‫جائے�‪،‬یلنکولگو�ںےندنایےسےنٹمچوکرتجحید�یا�و�ررشمکنیےساحصل‬

‫کر�د�ہ اتم�ِع لقلی رپ ر�اضی وہ ےئگ�۔�افوس�سیک اب�ت ہی ےہہک اعو�ا�ن و‬ ‫�اناص�ریکتّلقا�و�ریگنجاس�زواسما�نیکیمکیکوجہےساکرثونجو�انو�ںامیو�س‬ ‫ہونے ےگل�۔�ُا�ن ںیم ےسضعب اہج چدوھ�ڑرکامکئیرکنے ا�و�ر وچب�ںیک‬ ‫تربتی ںیم رصم�و�ف وہ ےئگ�ا�و�رضعب دیرگ اہج�د�ی دیم�انو�ںیک رط�ف‬ ‫ہرج�ترک ےئگ اہج�ں ُاہنںیوسحم�س وہتا اھت ہک دین اقئم وہنےیک امدی‬ ‫ہے �۔‬ ‫رفایاہکخیش ابو‬ ‫پرھالہل ےن مہ رپ ا�و�راس�ر�ی دنای ےکاملسمنو�ں رپیہ اناع�م م‬ ‫�‬ ‫برک ابلدغ�ا�د�ی ہظفح الہل ےن الخفت ےک د�وبا�ر�ہ ایق�ماک اعال�نایک�۔پس‬ ‫ہمےناعال�ِنخالفتےکدنچد�ندعبیہالہلےکمکحرپلمعرکتےوہئے‬ ‫مریلم��ؤنمنی ےس‬ ‫�ا�و�راجمہدینوک ایکڈنھج�ے ےلتعمجرکنے ےک ےیل �ا ا‬ ‫یبتعاک اعال�نرک دیا�‪،‬یلنک ِا�س تعیب ےک اعال�نوکمہ ےنھچکرعصے‬ ‫کے ےیلؤمخر خرک دیا �‪،‬یاہ�ںکتہک الہل ےن ِا�س امروک�آسا�ن رفما دیا ا�و�ر‬ ‫�و�اعقًات جز�ائرِ �ا�ر��ب�یل ںیم اہج�د ےک اعممےل ںیمںیمہ ِا�س تعیب ےسریخِ‬ ‫ثکریاحصل وہئی�۔‬ ‫خا�ص وط�ر رپ وجومجمعے اہی�ں د� لوتِ �اسالمہی ےکڈنھج�ے ےک ےچین‬ ‫جعم وہئے ںیہ و�ہرتہبینجہنم ا�و�ر و�اضح رتین دیقع�ے ےک احمل ںیہ ا�و�ر‬ ‫رشنی ےساتق�ل ںیم بس ےسدشیدںیہ ۔ ِا�س اب�ت رپرتہبین لدلی‬ ‫م ک‬ ‫چپےلھد�واسلو�ںںیمیبیلصاپلفئینوف�جےکالخ�فونج خ�ِدالفتےکربپاےیک‬ ‫ہوئےرعمکےںیہنجںیماجمہدینےنیئکوساپلفئین جوفوی�ںوکالہ�کایک‬ ‫�ا�و�ریئک رہش�و�ں رپہلمحایک �‪،‬بجہک صل ی��ب�ی�و�ں ےکیئک ڑب�ےولمح�ںیک ر�و�ک‬ ‫تاھ�میھبیک ا�و�ر اب�ذ�ن الہل ام�ر�ا�و�ی و�ہآخر�ی رہشںیہن وہاگ سج رپاجمہدین‬ ‫بقہضرکیں ےگ�۔‬

‫ی‬ ‫ارٹنو�و‬

‫‪52‬‬

‫سو�ا�ل ‪� :‬آ�پ ےک اہ�ں اہج�د خ�ی احم�ذ�و�ں ےکایک احلا�ت ںیہ ا�و�ررشمقی اشیای توپاخنےےسیھبد�نر�ا�تلسلسمابمب�ر�یرکتےرہے�۔�دشنمےکاپ�س‬ ‫پرٹو�روتپںی‬ ‫مںیآ�پیک ومجو�دگینک �ِط�و�ں ںیم ےہ �؟�ا�و�ر اعال�ِن خالفت ےک دعب ہبرتینیگنجاس�زواسما�ناھتےسیجیگنجایط�ر�ے�‪،‬یٹکن�‪،‬یہیلاک ا�‬ ‫ماجہدینےنیبیلص م‬ ‫وکحتےکالخ�فوک�نےسڑب�ےڑب�ےرعمکےربپا بجہکاجمہدیناکیگنجاس�زواسما�ناتناہئیلیلقاھت�۔ُاناکرھب�وسہا�و�روتکلالہل‬ ‫کےیںیہ�؟‬ ‫پراھت ا�و�ر�و�ہ �ُاسی ےس اتساعنت و اتلاج�ء کرتے ےھت�‪،‬سو الہل ےناجمہدین‬ ‫پریئک وس مشدون�ں ےکلتقاک‬ ‫�اناع�مایک ا�و�رُا�ن ےکالخ�ف‬ ‫ماجہدینیک رصن�تیک�۔‬ ‫ن‬ ‫�ِا�س ےک الع�و�ہ ام ج� ی���د�انا�ؤ‬ ‫مںییھب �الہل ےکلضف ا�و�ر‬ ‫�ُاسیک تمعن ےس اجمہدین‬ ‫�‪،‬مرغ�و�ر صل ی��ب�ی�و�ں رپ اھب�ر�ی‬ ‫�ر ہے �۔‬ ‫�ِا�س ےک الع�و�ہومعمی وط�ر رپ‬ ‫صل ی��ب�ی�و�ںوکمہ ےسیئک ہگج‬ ‫پر رببا�د�ی ا�و�رابتہیاک اسمان‬ ‫ین‬ ‫امراوی رہش ی‬ ‫اجمدہ�‬ ‫م الختف ےک‬ ‫کرناڑپ�ا�ا�و�رُا�نےسوہنے‬ ‫�و�الےرعمکو�ں ںیم مہ ےن‬ ‫جو�ا�ب�‪�:‬الہل ےکلضف ےساجمہدیناک اعممہلرتہبےسرتہبیک اجنب اج رہا �ُاہنںی انیک دعت�ا�د ا�و�ر السےحیکرثک�ت ےک اب�وجو�د زب�د�ل اپیا�‪،‬پس الہل ےن‬ ‫ہے�‪ُ�،‬انیک دعت�ا�د ا�و�ر السہح د�ن دب�ن ڑب�ھ رہا ےہ�؛مرشقی اشیای ںیم ونجبی �ُانےکالخ�ف امہ�ر�ی رصن�تیک ا�و�رمہ ےن اہنںیفیلکت ا�و�رتبیصماک زم�ہ‬ ‫لفاپئن ےک العقےڈنیم�انا�ؤ ںیم ُانوہ�ں ےن ڑب�ے امیپنے رپیگنج ایت�ر�ی کچاھیا �۔‬ ‫کریلےہہکبجرشمقیاشیایےکفلتخم ق‬ ‫العو�ں�‪،‬لبہکد�و�راپ�رےکامملک سے سو�ا�ل‪:‬مو�ر�وربلینشرفنٹےکاب�ر�ےںیماتبئںیا�و�رہییھباتبئںیہکیبیلص‬ ‫بیھاہمجرینیکایکڑب�یدعت�ا�د�‪�،‬د� لوتِ�اسالمہیےسآمیلےہ�‪�،‬ا�و�رامت�م حوکمت ےکاستھ ِاساک اعمہد�ہےسیک وہ�ا�؟‬ ‫جو�ا�ب�‪:‬مو�ر�و ربلینش رفنٹ رپاگرچہومجمعی وط�ر رپ اخو�ا�ن الرمتدیناک‬ ‫رعںی ایکےل الہلیہ ےک ےیلںیہ�۔‬ ‫ت فی‬ ‫�اعال�نِ خالفتےکدعبالہلےکلضفےسمہ نےیئکانمطقںیمرعمکے �رنگ ڑچھا وہ�ا ےہنکیل ہیفلتخمرظنیا�ت و ذم�اہب�‪،‬تمان�زعہایصخش�ت‬ ‫� ےہ�‪ِ�،� ،‬اسی ےیلیلھچپ اچ�ر دہائوی�ں ںیم ِاسے‬ ‫برپا ےیک�۔صر�ف ابیسال�ن ےک العقے ںیم اپنچ رعمکے وہئے نج ںیم �ا�و�راضتم�د اہد�ا�فاک رم ّک ب‬ ‫سب ےس ڑب�ا رعمکہ ‪� 46‬د�ن اج�ر�ی رہاجس ےک د�و�ر�ا�ن دشنم ےنیلیہ کیئ رمتہبوٹ�ٹ وھپ�ٹ ا�و�رمیسقتاک اکش�ر وہنا ڑپ�ا�‪،‬نزییبیلص وکحمت ےس‬ ‫ومدین برتا�ؤکےاعممےلرپیھبُا�نںیمآپسںیمدشیداتخالفا�توہئے۔�ُا�ن‬ ‫کاپرٹ�‪،‬نجیگایط�ر�ےا�و�روتپاخنےاکالھکاتسامع�لایکا�و�رد�نر�ا�ت ح‬ ‫کواشننہانبیا�۔�ا�سرعمکےںیمدشنمےکرقتیاب‪ 100‬عانصرالہ�کوہئے مںی ےس یاکرگ�و�ہرعصے ےسحّلسم گنجوک ر�ّد کرتا اھت ا�و�ر انسپدنرکتا اھت‬ ‫�ا�و�ریبیلص وکحمت ےس کذم�ار�ا�ت رپز�و�ر دیات اھت�‪�،‬ا�و�ر صل ی��ب�ی�و�ں ےس ا�دنٰی‬ ‫بجہکزخیم وہنے و�الے ِا�س ےک الع�و�ہ ںیہ�۔‬ ‫�اسی رط�ح ر�انا�ؤ العقےاک رعمکہیھب اہم ہے�۔�اعال�ِن خالفت ےک دعب ترینافم�د�ا�تےکوصح�لےکدعبُا�نےسر�اضیوہنےےکےیلایت�راھت‬ ‫العو�ں ےساکنلےناک‬ ‫�ر�انا�ؤ رہشےک ےیل اپنچ رعمکے وہئے نج ںیم بس ےس اہم ‪ 1437‬بجہک د�وسر�ارگ�و�ہحّلسم دج�وجدہوکیہاملسمنو�ں ےک ق‬ ‫ہرج�ی ںیم وبتجی ںیم وہنے و�الارسیت�ا رعمکہ ےہجس ےکآغا�ز ےسیھب �و�احدر�اسہتامناتاھت�۔صل ی��ب�ی�و�ںےنُانےکد�رمای�نِا�ساتخال�فوکاتسامع�ل‬ ‫العو�ںرپر�ا�توکیلیہاکپرٹےسا�و�رد�ن کرتے وہئے امن دنسپرگ�و�ہوک اتناہئیلیلق اتم�ِع �دنای د�ے اپےناستھ‬ ‫ہپےلصل ی��ب�ی�و�ںےناجمہدینےک ق‬ ‫مںی یگنج ایط�ر�و�ں ےس ابمب�ر�ی رش�و�عرک د�ییھت بجہکلسلسم ےھچ ےنیہم مال ایل ا�و�رپرھ ِا�س ےک دعب نجوجگرگ�و�ہوکیھب �ِا�س رپوبجم�رایکہک و�ہیھب‬ ‫‪53‬‬

‫وھتڑ�ییس رم�اعا�ت رپ ر�اضی وہاجئںی�‪،‬پرھ صل ی��ب�ی�و�ں ےن ُا�ن ےس‬ ‫�ِانیہ �‬ ‫جو عود�ے ےیک ےھت ُا�ن ےسیھب رھپنا رش�و�عرک دیا�‪،‬یاہ�ںکتہکوم�ر�و‬ ‫لربینشرفنٹیکایق�د�ترپہیو�اضحوہایگہکیبیلصاسلاہسا�لُا�نےسلیھک‬ ‫یھکےتل رہےںیہ�‪،‬یلنک ہیاج�ن ےنیل ےک اب�وجو�دوص�رتاح�ل ںیموکئی دبتییل‬ ‫ہنںیوہئیویکنہکہیول�گایٹھگانمصباحصلرکےکھٹیبرہےنرپانقعت‬ ‫کر ےکچ ےھتلبہکآخرِکا�ریہرشکہیوہمج�ریت ےکلیھک ںیم اج ےسنھپ�۔‬ ‫�ِا�نامت�مامو�رےنِا�نرپلےد�رجےےکرمگ�اہو�ںیکتقیقحوکولگو�ںےک‬ ‫سامےن و�اضحرکنے ںیم –�احلدملہل‪-‬‬ ‫مد�دیکسج ےک ےجیتن ںیم ونجو�ا�ن ُا�ن‬ ‫سے د�و�ر وہرکوتحدی رپ اقئم اہج�د�ی‬ ‫جامعوت�ںںیماشملوہےئگ�۔یہامجتعںی‬ ‫کیسیھب وص�ر�ت ںیم السہحکنیھپرک‬ ‫ستمیل وہنے رپ ر�اضیںیہنںیھت ا�و�ر‬ ‫�و�ہ و�اضح وط�ر رپ ہی اعال�نرکتیںیھت‬ ‫کہُاناک دہ�ف زمنی رپ الہلیک رشیتع‬ ‫کو اقئمرکنا ےہ�۔�انیہ جامعوت�ں‬ ‫�ا�و�ررگ�وہو�ں ےن بدع ںیم د�ولت ِ‬ ‫�اسالمہی ںیمومشلتی اتخای�ریک�۔‬ ‫�آ�ج وم�ر�و ربلینش رفنٹیک ایق�د�ت‬ ‫�اپےنامت�مرگ�وہو�ںتیمسیبیلصاپلفئین‬ ‫حوکمتےکآگےاعجزوہیکچےہ�‪�،‬ا�و�رُانےکپا�سرص�فیہیر�ہایگےہہک‬ ‫وتڑنےیک اکشیترکتے رہںی�۔ساتھیہ استھ‬ ‫صل ی��ب�ی�و�ں ےس عود�ے �‬ ‫�ُانوک ہییھب زعم ےہہک زہ�ا�ر�و�ںوجگنجُا�ن ےک ریپ�وکا�رںیہ�‪،‬یلنکتقیقح ہی‬ ‫ہےہک ہدتشرگ�د �‬ ‫رقا�ردیےاجنےےکوخ�فےسہیصل ی��ب�ی�و�ںےکالخ�ف‬ ‫وجگنجؤ�ںوکرحکتیھبںیہن د�ےکسےت�۔‬ ‫�ِا�ن �‬ ‫اپلفین اطغو�ت ےک ِا�س ایب�ناک کذتر�ہرک اکچ‬ ‫سو�ا�ل�‪:‬لصیبی ڈیمیایئک فدہع ئ‬ ‫ہےہک و�ہاجمہدین ےک اختےم ےکرقیبچنہپ ےکچںیہ�‪ِ�،‬ا�س اب�ت ںیمینتک‬ ‫قحتقی ےہ �؟‬ ‫جو�ا�ب‪ :‬بالشہباپلفئنےکاطغو�ت"�د�وتریتی" نےہیوھج�ٹوخ�دےسڑھگ‬ ‫ےہ‪�،‬ا�و�رُا�سےنامگ�نایکہکاپےنہنمیکوھپنوک�ںےسو�ہالہلےکون�روک‬ ‫لای �‬ ‫ُ ُ نَ‬ ‫رفایاہک‪{ :‬ي ِريدو‬ ‫جباھنےںیماکمای�بوہاجئںیےگ�‪،‬بجہکالہلےنچس م‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ ْ ُ ْ ُ ُ َ َّ َ ْ َ ْ َ َ ْ َ َّ‬ ‫الل ُه إل أ ْن ُيت َّم ُن َ‬ ‫أن يط ِفئوا نور الل ِه ِبأفو ِاه ِهم ويأبى‬ ‫ور ُه‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َو َل ْو َكر َه ْال َكاف ُر َ‬ ‫ون} [التوبة‪� (]32 :‬و�ہ اچہےت ہیںیہہک الہل ےک‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫نو�روک �اپینوھپنوک�ںےساھجب�دیںنکیلالہلوکہیاب�توظنم�رںیہنو�ہاپےنون�ر‬

‫فرو�ںوکینتک یہ رب�ی ےگل�)�۔جب‬ ‫کو وپ�ر�ارککے رہےاگ�‪ ،‬خو�ا�ہ ہی اب�تاک �‬ ‫سےِا�سالعقےےکولگو�ںےنِاسال�موبق�لایکےہوتاکفرلسلسمُا�نےس‬ ‫جگن ےک ےیلایت�ریو�ں ںیم رصم�و�ف ںیہ�‪�،‬ا�و�ر ہیےسیک ہن وہہکبج رسو�ل‬ ‫�الہلﷺ رفما ےکچںیہہک‪ :‬مری�ی امتاک ایکرگ�و�ہ ہشیمہقح ےک ےیل‬ ‫قات�لرکتارہےاگا�و�رو�ہاپےناقمبلآنےو�الو�ںرپاغلبرہںیےگٰیتحکہ‬ ‫�ُا�ناکآخر�یرگ�و�ہحیسمِ�دجا�لےسڑل�ائیرک�ےاگ�(�ابو�د�ا�ؤ�د�‪�،‬احدم)�‪،‬توایکہی‬ ‫طو�اغتیاجمہدینوکانفرکدیےنا�و�رےشقنےساٹمدیےنںیماکمای�بوہئےیا‬

‫ئ‬ ‫ین‬ ‫اجمدہ� ےن یئک ع �یس � یا�وں وک لتق ی‬ ‫امراوی رہش رپ ےلمح ےک دعب‬ ‫کا‬

‫ماجہدین ر�ّب تاعلٰی کے ا�ذ�ن ےس د�ن دب�ن دعت�ا�د ںیم زیا�د�ہ وہ رہے‬ ‫ہںیا�و�روق�تڑکپرہےںیہ�؟�الہلیکمسقہیرہگزالہلےکون�روکاھجبہناپئںی‬ ‫گے�ا�و�رالہلےنمہےسہی عود�ہایکےہہکو�ہاپےنون�ریکلیمکترک�ےاگا�و�ر‬ ‫ُ َّ َ‬ ‫ا‪{:‬ه َو ال ِذي أ ْر َس َل‬ ‫رفای‬ ‫�اپےن دینوکبلغرک�ےاگ یجےسہکُا�س ےن م‬ ‫َ ُس َول ُه ب ْال ُه َدى َودين ْال َح ّق ل ُي ْظه َر ُه َع َلى ّ‬ ‫الدين ُك ّله َو َلوْ‬ ‫ِ ِ ِِ‬ ‫َر ْ ُ ِ ُ َ ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ْ‬ ‫ك ِر َه الش ِركون} [التوبة‪� (]33 :‬وہیوتےہسجےناپےنرسو�لوک‬ ‫ہد�ایتا�و�رےچسدینےکاستھاجیھباتکہا�سدینوکبسا�دیا�نرپاغلب‬ ‫کر�د�ے�۔وخ�ا�ہ ہی اب�ترشمکو�ںوکینتک یہ انگو�ا�ر وہ�)�۔‬ ‫سو�ا�ل�‪:‬کای رشمقی اشیای ںیم ونج�دالخفت ےکالخفت گنج ںیم وط�اغتی‬ ‫العو�ںےکوط�اغتی‬ ‫کےاستھوکئیا�و�ریھبرشکترکرہاےہا�و�رایکاسمہیہ ق‬ ‫کایھب ِا�س ںیموکئی اہتھ ےہ �؟‬ ‫جو�ا�ب�‪:‬ہا�ں�‪،‬ہام�ر�ے الخ�ف گنج ںیم ِا�ناک استھ دیےن و�الےیئک‬ ‫ماملکںیہا�و�رو�ہاجمہدینےکاب�ر�ےںیمنسنگےنیلا�و�رُا�نیکاجسوسی‬ ‫کرنےکیوکششرکتے رہےت ںیہ�‪�،‬ر�و�س ا�و�ر امریاک ُا�ن ںیم ےس د�و‬ ‫ی‬ ‫ارٹنو�و‬

‫‪54‬‬

‫ت‬ ‫ٹ‬ ‫امراوی رہش ی‬ ‫ی‬ ‫االسم یک یا� چ ی‬ ‫� وپس‬ ‫م دول‬

‫رعا�ق ا�و�راش�م ںیم اپےن رپ ڑپ�یآفوت�ں ا�و�ر‬ ‫ماملک ںیہ �‪،‬یلنک یف الاح�ل ہی �‬ ‫یصموتب�ںاک اسمےنرکنے ںیم رصم�و�ف ںیہ�۔‬ ‫ںیہ؟�ا�و�رایکآ�پےس‬ ‫سو�ا�ل�‪:‬کایآ�پےکاپ�سا�بیھباہمجرینآرہے �‬ ‫�آلمےناک ر�اسہت ا�بیھب ومجو�د ےہ �؟‬ ‫جو�ا�ب�‪�:‬احلدم ہلل �‪ ،‬ہا�ں�۔ہام�ر�ے اپ�س ا�بیھب اہمجرینآ رہےںیہ ا�و�ر‬ ‫ہمُاناکا�بیھباتسابق�لرکرہےںیہ�۔اہی�ںرجہ�ترکےکآنےےکےیل‬ ‫کیئوفحم�ظر�اسےتومجو�دںیہ�‪،‬یلنکوجیھبرجہ�ترکنااچہاتےہُاسےاچہےی‬ ‫کہِاسےکےیلانمسباساب�باتخای�ررک�ے�۔نزیُاسےاچہےیہک �اخال�ص‬ ‫�ا�و�رّرضت�عےکاستھالہلےسدعارک�ےہکالہلُاسےکےیلرجہ�توکآسا�ن‬ ‫کر د�ے ا�و�رُاسے ربا�ط ا�و�راتق�لیک رس�زمنیکت اچنہپ د�ے�‪ ،‬تاکہ و�ہ‬ ‫�الہل محرنٰ و حرمییک ضرا اپ ےکس�۔‬ ‫سو�ا�ل‪ :‬مرشقیاشیایےکصل ی��ب�ی�و�ںےئلیکاخ�صوط�ررپا�و�راع�موط�ررپامت�م‬ ‫صل ی��ب�ی�و�ںوکآ�پایک اغیپ�م دیان اچہںی ےگ �؟‬ ‫جو�ا�ب�‪:‬جاہ�ںکت صل ی��ب�ی�و�ںاکقلعت ےہوت ںیم ُاہنںیوہک�ںاگ �؛�ا�ے‬ ‫صل ی��ب�ی�و�‪،‬متںیہ رشمقی اشیای ںیم ونج�ِد خالفت ےک اہتوھ�ں ےنچنہپ و�الی‬ ‫بربا�د�ی ا�و�رابتہییک اشب�ر�ت وہ وج اب�ذ�ن الہل ِا�س ر�اسےت رپ ےتلچ رہںی ےگ‬ ‫یاہ�ںکتہک و�انشنٹگ ا�و�ر امسوک ںیم اہمت�ر�ے اپیہتختوک الہرک رکھ دیں‬ ‫�‪،‬خو�ا�ہ ِا�س امروکّزع�ت ےسوبق�لرکایل اجئے ای ر�ّد کر ےک ذلتّوبق�لرک‬ ‫لی اجئے �‪،‬عز�ت و�الےوک الہل اسال�م ےسزع�ت د�ےاگ ا�و�ر ذلتّ و�الے‬ ‫کو الہلُاسےکرفکیک جوہ ےس لذلیرک�ےاگ�‪،‬چاہےمت اچہو ای ہن اچہو ا�و�ر‬ ‫با�ذ�ن الہل ِا�س امتیک وکحمت وہا�ںکت ےچنہپیگ اہج�ں د�ن ا�و�ر ر�ا�ت‬ ‫نہپےتچ ںیہ�‪،‬پس ایوت ِاسال�موبق�لرکول ای وھچٹے وہرک اہتھ ےس زجیہ د�و ای‬ ‫‪55‬‬

‫تای�ر�یرکول �‪،‬کوینہکمہاہمت�ر�ے ِا�نولمح�ں ےک دعب ا�ن اش�ء �الہلمت رپہلمح‬ ‫�آ�و�روہ�ںےگ�ا�و�راب�ذ�نالہلمتںیمہاصبر�‪،‬غالب�‪،‬فحتدنما�و�ررفظمونموص�ر‬ ‫ہی اپ�ؤ ےگ�۔‬ ‫ومدینےئلیکاخ�صوط�ررپا�و�راع�موط�ررپوپ�ر�ی‬ ‫سو�ا�ل‪ :‬مرشقیاشیایےک ح‬ ‫ومدینوکآ�پایک اغیپ�م دیں ےگ�؟‬ ‫�دنای ےک ح‬ ‫ومدّ�و�!جس ریاستاک اہمت�ر�ےیبنﷺ‬ ‫جو�ا�ب�‪�:‬ا�ے وپ�ر�ی دنای ےک ح‬ ‫نے کذرایک اھت و�ہ الب ہہبشاقئم وہیکچ ےہ ا�و�ر و�ہ ُانیہ افص�تیک احمل ےہ‬ ‫نجاک ذکر رسو�ل الہلﷺ ےنایک اھت ا�و�ر ابیلنیق �‪،‬کیس کش و ہہبش ےک‬ ‫غبرییہالخفتیلعاہنم�جانلوب�ۃےہ�‪،‬پسدکیوھںیہکایاسہنوہہکدشنمِا�س‬ ‫پر�ِا�ساحلتںیم چڑ�ھد� �وڑھےہکمتںیماسنسابقیوہ�ںایاہمت�ر�یضبن‬ ‫لچیت وہ�۔�الہل ےک ےیل اپین اج�نیتسسرک ےکرقبا�نرک د�و ا�و�ر اپےنامت�م‬ ‫�اعام�لوک الہل ےک ےیل اخلصرکول�‪،‬تاکہ المئہکمت رپرخفرکیں ا�و�رایشطنیِ‬ ‫جن و ِانسضیغ وبضغ ںیم التبم وہ�ں ا�و�راج�ن ولہک قوتآ ایگ ےہہک‬ ‫صل ی��ب�ی�و�ں ےس وپ�ر�ی دنایمںیزمک�و�راملسمنو�ں ےکلتقِ عا�م ا�و�رُانیک زعتںی‬ ‫ربخد�ا�ررک د�وہک‬ ‫�ا�و�ر ام�ل ولٹےناک دبلہایل اجئے ا�و�رںیہمت اچہےیہکُاہنںی �‬ ‫ہام�ر�ا عود�ہ و�انشنٹگ ا�و�ر امسوکمںی رعمکےاک ےہ �ا�و�ر اب�ذ�ن الہلمتربخونس‬ ‫گےںیہن ہکلب دکیوھ ےگ�۔‬

‫�وطنرپستاطلاب�نےنافاغسنات�نیکرسحدےسکلسنماسمہیہامملکےک‬ ‫مرشکنیوکاب�ربا�رہینیقیدہانای�ںرک�ائںیہکو�ہانیکرفکیہوکحموت�ںاکاحرت�ا�مرکتے‬ ‫ہںی ا�و�رُا�ن ےس د�وساتنہاقلعت�تاقئمرکنےیک وخ�اہش ورح�ص رھکےت ںیہ‬ ‫�۔یلنک جباطلاب�نےنرشیتعےکضعباحاکما�توکانفذایک�‪،‬ماہجرینوکانپ�ہ‬ ‫�د�یا�و�راہمجرینوکاجا�ز�تد�یہکو�ہافاغسنات�نیکرس�زمنیوکانپ�ہاگ�ہ�‪،‬سعرک�ی‬ ‫تربتیاگ�ہا�و�رایت�ر�یےکےیلاتسامع�لرکیںوترشمکنیوکامطانی�ندلانےاک‬ ‫یہ �امرُانوکھچکافئد�ہہند�ےاکسا�و�ردنم�رجہابلاامو�ریکوجہےساطلاب�نےک‬ ‫مش�دون�ں ےن ُا�ن ےس اپین دمشین ںیم زمید اضافہرک دیا�۔‬ ‫وھتڑ�ے یہ رعصے ےک دعب طالاب�ن‬ ‫لصیبی ابمب�ر�ییک رش�وعا�ت ےک �‬ ‫�زمنی ںیمنیکمتوھکرک یاک ڑب�ے رحب�ا�ناک اکش�ر وہ ےئگ�۔شملک قوت ںیم‬ ‫�اپےن امریکا استھوھچ�ڑ دیےن ےک دعب و�ہ �ایک وطیل رعصہاہنتئیاک اکش�ر‬ ‫�رہے�‪،‬یاہ�ںکتہکرحتیک اطلاب�ن ںیم امت�م اعممال�ت سے ُانےک امری�(مال‬ ‫عرم) کو سایکوم�تےسلبقےبدخلرکدیاایگا�و�رُانےکامت�مامو�ریکاب�گ‬ ‫�ڈ�و�ر وطن رپست اطلاب�ن ےک اند�روق�ت ےک ےئنرم�اکز ےک اہتھ ںیم یلچیئگ‬ ‫جواپینتمکحِمعیلا�و�راعممال�ت�‪،‬پاسکاتنیاٹنیلیسنجیکدم�دا�و�رُاسیکدہ�ایا�ت‬ ‫کےاطمبق الچنے ےگل�۔‬ ‫کابل رپ ےضبق ےک دعب سےآ�س اپ�سیک رمتد ا�و�ررشم�ک ریاسوت�ںوک‬ ‫مد�اہتن ا�و�روخشامد واچپولسی ےک اغیپما�توجیھب�انےاک ذمہ د�ا�ر ہیرمتدرگ�و�ہ‬ ‫ریبونی اعممال�ت �ا�و�راقلعت�توکالچنے کا‬ ‫�‪� ،‬وطن رپست اطلاب�ن ےک �اند�ر �‬

‫کافرو�ں ےس ِا�سرگ�و�ہیک د�وسیت ا�و�ر ولایت ُا�س وقت زمید‬ ‫سموئ�و�ل اھت ۔ �‬ ‫ضموب�ط وہیئگ بج اطلاب�نیک اب�گ ڈ�و�ر ِا�ن ےک اہتھ ںیمآیئگ �ا�و�ر ہیامت�م‬ ‫ماعمال�ترپاقبضوہےئگ�۔�ِا�سرمتدرگ�و�ہےناسمہیہریاسوت�ںیکاچکر�ی‬ ‫شر�و�عرک د�ی ا�و�رُانیک رسحد�و�ں �ا�و�رُانےکوکلم�ںیک افحظت �‪ ،‬پرہ�ا دیےن‬ ‫�و�الے ےتکیک امندنرکنے ےگل�۔�ِا�س ےک دعبُانوہ�ں ےن اب�ربا�راتکدی ےک‬ ‫العو�ںےساجمہدینوکِا�نوکلم�ںرپےئن‬ ‫ساتھاعال�نایکہکو�ہاپےنزیرِبقہض ق‬ ‫محےلرکنےیکاجا�ز�تںیہندیںےگ۔�ِا�ساعال�نےک بدلےںیمرشمکنی‬ ‫نےاہنںیایکرفیقمیلستایک�‪ُ�،‬ا�نےساقلعت�تاقئمرکنےرپر�اضیوہئے‬ ‫�ا�و�رُاہنںیفلتخم اقاس�میک امد�ا�د �دی�۔‬ ‫یلنک بج د�ولت ِ �اسالمہی ےک ایق�ماک اعال�ن وہ�ا�‪�،‬زمنی ںیم الخفت‬ ‫�ا�و�راملسمنو�ںیک امجعتاقئم وہئی ا�و�ر وپ�ر�ی دنای ںیم الہلیک رشیتعوکاقئم‬ ‫کرنےیکےئلوکشا�ں رہےناک اعال�نایکایگ وترمتد وطن رپست اطلاب�ن ےن‬ ‫ماک�ر�یرکتےوہئے لصیبیامملکا�و�رالب�ُد�اسملنیملرپمسلّطوط�اغتیوک‬ ‫گلوو�ںےکد�رمای�نوتحدیا�و�رُا�س کےافمہمیےنلیھپےسڈ�ر�انارش�و�عرکدیا�‪،‬‬ ‫عیینرش�کا�و�راہلِشر�کےسرب�ا�ء�تا�و� �رُا�نےسدمشین�‪�،‬دینِ �اسال�مےک‬ ‫لِاسال�مےسوم�الا�تود س�ویت�‪،‬جامعتاسملنیمل کو‬ ‫کملمےبلغکتاتق�ل ��‪،‬اہ �‬ ‫ضموبطیےسڑکپنے�‪،‬سماملنو�ںوکفلتخمامملکںیممیسقترکنےو�الیونصمعی‬ ‫وتڑنےا�و�راہلِ �اسال�موک فرقہدنب�یا�و�ررگ�و�ہدنب�ی‬ ‫خو�داسخہترسحد�و�ںوک �‬ ‫مںیمیسقترکنے و�الی امجعوت�ں ا�و�رومیظنت�ںوکمتخرکنے ےسیج افمہمی ا�و�راتنئج‬ ‫اقمہل‬ ‫اقمہل‬

‫‪56‬‬

‫ل روس ےک امندنئے ےن اہک ہک روس اطابلن ےک اسھت راےطب ی‬ ‫ی‬ ‫االسم ان دوونں یک رتشمہک دنمش ےہ‬ ‫م ےہ‪ ،‬اور دوتلِ‬ ‫ااغفاتسنن ےک ی‬

‫سے ڈ�ر�انا رش�و�عرک دیا�۔‬ ‫پسد� لوتِ�اسالمہیےکالخ�فگنج�‪،‬طالاب�نا�و�راکفرامملکاکرتشمکہ‬ ‫�اجیڈن�انبایگویکنہکد�ولتاسالمہییک �اپینرسحد�و�ںرپومجو�دگیےساطلاب�ن‬ ‫مرعو�با�و�ردہتشز�د�ہےھت�‪،‬باللکُاسیرط�حسجرط�حافاغسنات�نرپہلمح‬ ‫زد�ہ اھت�۔‬ ‫�آ�و�ر امریہک �‪�،‬د�ولت اسالمہییک افاغسنات�ن ںیم ومجو�دگی ےس فوخ �‬ ‫مرتداطلاب�نےنِا�نامت�مامملکےکاسمےند�ولتاسالمہیےسگنجوک‬ ‫� یاکوس�د�ےوط�ررپشیپرکنارش�و�عرکدیاسجیکتمیقو�ہِا�نامملکےس‬ ‫طالاب�ن ےکاقلعت�ت کووبضم�طرکنے�‪،‬سایسی امحیت ا�و�راشید املی امد�ا�د ا�و�ر‬ ‫رفاہیمیک وص�ر�ت ںیم اچہےت ےھت�۔‬ ‫�السےحیک �‬ ‫ریحا�ننک ہنیھتہکیبیلص ر�و�س ےنرمتدرحتیک‬ ‫�اسی جوہ ےس ہی اب�ت �‬ ‫تِاسالمہی‬ ‫طالاب�نےسےلھکےلھکاقلعت�تیکوجہہیایب�نیکہکہیاقلعت�تد� لو �‬ ‫سے جگن ےک ےیلاقئم ےیک ےئگںیہ�۔لصیبی ر�و�س ےک ِا�س اعال�ن ےس ہی‬ ‫العو�ںںیم‬ ‫با�تو�اضحوہاجتیےہ کہوسیطاشیایںیمر�وسیاثرورسو�خےک ق‬ ‫زد�ہےہ�۔�ِا�سےکاستھیہیبیلصر�و�س‬ ‫�و�ہد� لوتِ�اسالمہیےکالیھپ�ؤےس فوخ �‬ ‫نےہییھبایب�ندیاہکو�ہولایہرخ�اسا�نںیمونج خ�ِدالفتےسگنجڑلنےےک‬ ‫لےی رب�ا�ِہ �ر�است وفجی دم�اختل ےک ےیلایت�ر ےہ�۔‬ ‫بالہبشر�وسیتمکحِمعیلںیمہیاب�تاتناہئیاہمےہہکوسیطاشیایںیمر�وسی‬ ‫العو�ں ا�و�ر ر�وسی رسحد�و�ں ےس امریاکوک د�و�ر�رکاھ اجئے �‪،‬‬ ‫�اثر و رسو�خ ےک ق‬ ‫یلنک ِا�س اند�ا�ز ںیم�‪ ،‬کہ ِا�س ےطخ ےس امریاک ےک اخنال�ء کی وص�ر�ت ںیم‬ ‫�ُاسیکہگجد� لوتِ�اسالمہیہنےلےکس�۔�ا�و�ریہیدہ�فنیچا�و�رایر�ا�ناک بیھ‬ ‫ہے�۔�امرییکاخنال�ءکےدعبِا�سدصقموکاحصلرکنےےکےیلایوتر�و�سوک‬ ‫خر�اسا�نےکےطخںیمرب�ا ��ِہر�استدم�اختلرکنیڑپ�ےیگا�و�ر �ِا�سوص�ر�ت‬ ‫مںیر�و�سوکِاسیکاھب�ر�یتمیقا�د�ارکنیڑپ�ےیگاید�وسر�یوص�ر�تںیم �ر�و�س‬ ‫کی شوکشوہیگہکِا�سےطخوکابقی ندایےکاثرورسو�خےساک�ٹرکر�و�سےک‬ ‫لحوفی�ںیکرگن�انی ا�و ربقےض ںیم د�ے دیا اجئےتاکہ و�ہ ِا�س ےطخ ںیم ر�و�س‬ ‫‪57‬‬

‫کےلےیرطخ�ہ ےننب و�الییسکیھب تہجاک اقمبہلرکںیکس�۔�وطن رپست اطلاب�ن‬ ‫�‪�،‬ر�وسی اقمصد ےکوصح�ل ےک ےیل ُانےکرتہبین فیلح اثبت وہ ےتکسںیہ‬ ‫ںیہ‪�،‬و�ہابقئیلا�و�رذمہیببصعت‬ ‫کوینہکانیکامت�موکششںیافاغسنات�نکتدحم�و�د �‬ ‫کااکش�رںیہا�و�رایر�ا�نیکر�افیضوکحمتےساطلاب�نےکوبضم�طاقلعت�تںیہ‬ ‫جو ِا�س وقتر�و�ساک رقییبفیلحےہ�۔‬ ‫�د� لوتِ �اسالمہی ےسیبیلص امملک ا�و�ر اطغوتی وکحموت�ںیک اخطررمتد‬ ‫طالاب�ناک گنجرکنا �وہیلعف ہے وج ِا�ن ےس ےلہپ اسال�م ےسوھجٹی تبسن‬ ‫رعا�قیکوحص�اتیامجتعںی‬ ‫�رھکےن �و�الیریثکںیمیظنتا�و�رامجتعںیرکیکچںیہےسیج �‬ ‫�ا�و�رموجو�د�ہوقتںیم شا�ما�و�رایبیل کیوحص�ا�ت�‪،‬جواطلاب�نیکتعیب مںید�اخل‬ ‫نتمیظ الاقعد�ہیک اتاح�د�ی ا�و�رفیلح ںیہ �۔‬ ‫بالشہبرمتدرحتیکاطلاب�نسجےنتہبوس�ں کو ھدوکےںیمالتبمرک‬ ‫رعا�قا�و�راش�میکوحص�ا�تےسرتہبںیہنوہاگبج‬ ‫�رکاھےہ�‪،‬کااناج�ماب�ذ�نالہل �‬ ‫�ِاسےکفیلحرقنعیب ُاناک ابتم�د�ل الت�شرکتےرظنآئںی ےگویکنہکُا�ن رپ‬ ‫یہو� ضاحوہاجئےاگہکاطلاب�ن�‪،‬جون�دالخفتوکُا�نکتےنچنہپےسر�وکےنیک‬ ‫�اتساطعتںیہنرھکےتا�و�رہنیہو�ہہیاطقترھکےتںیہہکد�ولتاسالمہیےک‬ ‫العو�ںںیمرض�باگلنےےسر�و�کںیکس�‪،‬لبہکرقنعیبُا�ن‬ ‫ماجہدینوکُانےک ق‬ ‫پرہیاکناش�فوہاگہکاطلاب�نوتاپینافحظتےسیھباعجزآےکچںیہا�و�رُانوک‬ ‫�اپےنظفحتےک ےیلاپےنوفیلح�ں ےس دم�دد�رکا�رےہ�۔‬ ‫پس رخ�اسا�ن ںیم ونج�ِد خالفتوکاچہےیہک صل ی��ب�ی�و�ں ا�و�ررمتدین ےس‬ ‫�ُانوہ�ںےنسجاتق�لاکآغا�زایکےہاسوکاپیہلیمکتکتا�و�رِاسےکاناج�مکت‬ ‫ہپاچنئںی �‪�،‬الہل ےک مشدون�ںوکاک�ر�ی رضبںی اگلرک زیا�د�ہ ےس زیا�د�ہ اصقن�ن‬ ‫ہپاچنئںیاسیجہکُاناکومعم�لےہا�و�رالہلیکدم�دورصن�تاپےن قاو�ا�لا�و�رافاع�ل‬ ‫سےرکتے رہںی �‪،‬پس امت�م اناس�ن ا�و�رانج�ت انوکولغم�بںیہنرک ےتکس اچہے‬ ‫�و اٹک�ہےھوہرکُا�نرپہلمحآ�و�روہاجئںیا�و�رہبلغورصن�توتالہلالزعیزاحلمیکیک‬ ‫جانبےسیہاطعایکاجتاےہ�۔‬