রুমিয়‍্যাহ

Citation preview

1

Od ‘Abdullaha bin es-Sa’dija  se prenosi da je rekao: “Došli smo kao delegacija kod Allahovog Poslanika  i moji drugovi su ušli i pitali svoja pitanja. Ja sam bio posljednji koji sam ušao pa mi je rekao: ‘Šta si trebao?’ Rekao sam: ‘O Allahov Poslaniče, napustio sam narod iza sebe a oni tvrde da je hidžra prestala. Pa kada će prestati hidžra?’ Allahov Poslanik  reče: ‘Tvoje pitanje je bolje od njihovih pitanja. Hidžra neće prestati sve dok bude borbe protiv kafira.’” [Bilježe Ahmed, En-Nesai i Ibn Hibban]. Od Ebi Hinda el Bedželija se prenosi da je rekao: “Bili smo kod Mu’avije a on je ležao na svom krevetu i izgledao je pospano pa smo spomenuli hidžru i jedan od nas je rekao: ‘Prestala je.’ A drugi od nas je rekao: ‘Nije prestala.’ I to podiže Mu’aviju pa reče: ‘Na čemu ste vi?’ Pa smo mu rekli. A on nije znao puno hadisa od Allahovog Poslanika 2

Uvodna riječ Foreword

, pa je rekao: ‘Spomenuli smo to Allahovom Poslaniku  pa je rekao: ‘Neće prestati hidžra sve dok tevba bude primljena a tevba će biti primana sve dok sunce ne izađe sa zapada.’“ [Bilježe Ahmed, Ebu Davud i Ed-Darimi]. Da, tako je, hidžra neće prestati sve dok bude borbe protiv neprijatelja od kafira i murtedda, bila to borba u Iraku ili u Šamu, ili van njih. Stalno će biti skupina u ovom Ummetu koja će se boriti na Allahovom putu sve dok ne siđe Mesih  kako bi predvodio (bio Imam) posljednje epske bitke prije Sudnjega dana, kao što nas je o tome obavijestio Iskreni . Pa koliko god da se robovi krsta i murteddi trude da ukinu put hidžre, njeni putevi će ostati otvoreni za one koji se na Allaha oslanjaju, a ono što podstaknjiva i poziva muhadžire na bojna polja islama jeste: {“Gospodar moj će mi pokazati Pravi put!”} [El

Kasas: 22], {“Idem onamo gdje mi je Gospodar moj naredio” – reče – “On će me kuda treba uputiti.} [Es-Saffat: 99], {“Ja se selim onamo kuda mi je Gospodar moj naredio, jer je On, uistinu, silan i mudar.”} [El ‘Ankebut: 26], {“a požurio sam k Tebi, Gospodaru moj, da budeš zadovoljan.” } [Ta Ha: 84]. Njihov uzor su najodabraniji, ulul-’azm, poslanici, ‘alejhim salatu ve-s-selam, koji su bili mučeni na Allahovom putu, ali nisu ljudsku kaznu učinili kao Allahovom kaznom. Štaviše, muhadžir ka Allahu zna da se na njegovom putu nalaze poteškoće i belaji kojima se rob približava svome Vladaru, kao što je došlo u hadisu-kudsijj: „Ako mi se Moj rob približi za jedan pedalj, Ja se njemu približim za jedan lakat; a ako se on Meni približi za jedan lakat, Ja se njemu približim za jedan hvat. Ako on Meni ide običnim Turski murteddi grade zid kojim žele spriječiti muhadžire da uđu u Šam hodom, Ja njemu idem žurno.“ [Bilježe Buhari i Muslim od Ebi Hurejre]. Koliko god prenosi da je rekao: „Kad Allah podari islam u mome da je trnovit i krvav taj put, on će se truditi da pređe srcu, otišao sam Poslaniku i rekao mu: pruži mi svokako bi postigao Džennet i više od toga. Boriće se protiv svog najvećeg neprijatelja (šejtana) na svom ju desnicu da ti iskažem poslušnost! – a kad ju je putu prema zemlji u kojoj muvehhid, mudžahid živi pružio, ja sustegnuh svoju ruku, a on me upita: ‘Šta ponosno i časno. A ako ga zadesi smrt ili bude ubijen je s tobom ‘Amre?’ Rekoh mu: ‘Želio sam jedan uvjet njegovo boravište će biti u blizini Svemoćnog Vladapostaviti.’ Čime da me uvjetuješ’, kaza mi on. ‘Da mi bude oprošteno’ – rekoh mu. Zar ne znaš, Amre, da ra. islam briše ono što je činjeno prije, da hidžra briše Rekao je Allahov Poslanik : “Zaista šejtan staje ono što se događalo prije nje...“ [Bilježi Muslim]. na put čovjeku, pa stane na njegov put islama i kaže: “Nakon što je Allahov Poslanik  učinio hidžru u ‘Zar primaš islam i napuštaš svoju vjeru i vjeru svojih Medinu, za njim je to učinio i Et-Tufejl ibn ‘Amr sa predaka?’, pa ga on ne posluša i primi islam. Zatim još jednim svojim sunarodnjakom. Boravak u Medini on stane na put njegove hidžre i kaže: ‘Zar se seliš im se nije sviđao pa se Tufejlov sunarodnjak razboi ostavljaš svoju zemlju i svoje nebo, a izbjeglica je poput konja u pustoši?’, pa ga on ne posluša i preseli lio i zapao u depresiju. Uzeo je šiljak strijele i njime se. Zatim stane na put njegovog džihada, a on ulaže odrezao zglobove svojih prstiju od čega je umro. Possvoj trud i imetak, i kaže: ‘Zar da se boriš pa da polije toga Et-Tufejl b. ‘Amr ga je vidio u snu. Vidio ga je u lijepom stanju ali su mu ruke bile pokrivene. gineš, da ti se žena preuda, a imovina razdijeli?’, pa Upitao ga je: ‘Šta je s tobom uradio Tvoj Gospodar?’ ga on ne posluša i bori se.” Allahov Poslanik  je Odgovorio je: ‘Oprostio mi je zbog hidžre koju sam rekao: ‘Ko ovako uradi, ima pravo kod Allaha da ga učinio Allahovom Poslaniku ’. Et-Tufejl ga je upOn uvede u Džennet; ako pogine, ima pravo kod Allaha da ga uvede u Džennet; ako se utopi, ima pravo itao: ‘Zašto su ti ruke pokrivene?’ Odgovorio je da kod Allaha da ga uvede u Džennet; ako mu nastrada mu je rečeno: ‘Mi nećemo popravljati ono što si ti njegova jahalica, ima pravo kod Allaha da ga uvede upropastio.’ Taj san je Et-Tufejl ispričao Allahovom u Džennet.’” [Bilježe Ahmed, En-Nesai, Ibn Hibban Poslaniku  Allahov Poslanik  rekao je: ‘Allahu od Sabura bin Ebi Fukaha]. oprosti i njegovim rukama.’” [Bilježi Muslim]. Kraj hidžre donosi oprost i Džennet, bez ikakve Da, to je naš Gospodar, naš Vladar, Uzvišen i sumnje. Ako muhadžir očisti svoj nijjet i učini ga Slavljen je On, oprostio je čovjeku koji se ubio zbog iskrenim radi Allaha i ostane čvrst na Njegovom putu, njegove hidžre koju je učinio iskrenom samo radi AlSlavljeni je rekao: {Onaj ko se iseli Allaha radi naći će laha. na Zemlji mnogo mjesta, uprkos svojim neprijateljiO ti kojem su taguti otežali i zabranili hidžru u Irak i Šam, znaj da će vrata hidžre biti otvorena sve ma, i slobodu. A onome ko napusti svoj rodni kraj do Sudnjega dana. Pa ko ne može učiniti hidžru u radi Allaha i Poslanika Njegova, pa ga stigne smrt, Irak i Šam, neka je učini u Libiju, ili Horasan, ili nagrada od Allaha njemu je sigurna. – A Allah mnogo Jemen, ili Sinaj, ili Zapadnu Afriku ili druga mjesta prašta i milostiv je.} [En-Nisaa’: 100]. gdje se nalaze vilajeti Hilafeta i njegova vojska, na Štaviše, u hidžri se nalazi velika blagodat, kada bi istoku i zapadu. je muvehhid spoznao prodao bi sve što ima od dunjaluka žrtvujući se da bi Allaha umilostivio i Njegovo zadovoljstvo zadobio. Od ‘Amra bin el ‘Aasa  se 3

Zahvala pripada samo Allahu, Njemu se zahvaljujemo, od Njega pomoć i oprost tražimo. Kod Allaha tražimo utočište od zla naših duša i zla naših djela. Onaj koga Allah uputi na pravi put taj neće zalutati, a onaj koga ostavi u zabludi taj neće biti upućen. Svjedočim da nema boga osim Allaha, Koji nema druga i svjedočim da je Muhammed Njegov rob i Poslanik. Neka su mir i salavati na njega, na njegovu porodicu i njegove ashabe sve do Sudnjega dana, a zatim. Rekao je Uzvišeni: {Borite se protiv njih! Allah će ih rukama vašim kazniti i poniziti, a vas će protiv njih pomoći, i grudi vjernika zaliječiti i iz srca njihovih brigu odstraniti. A Allah će onome kome On hoće oprostiti. – Allah sve zna i mudar je. Zar mislite da ćete biti ostavljeni, a da Allah ne ukaže na one među vama koji se bore i koji, umjesto Allaha i Poslanika Njegova i vjernika, nisu uzeli nikoga za prisna prijatelja? – A Allah dobro zna za ono što radite.} [Et-Tevba: 14, 15, 16]. Za mudžahide na Allahovom putu na svakom mjestu. O vojnici Hilafeta, o vi koji saburate držeći žeravicu u svojoj ruci. O vi koji štitite vjeru i čast! O vi koji jeftino žrtvujete svoje živote na Allahovom putu! O vi koji svojim prsima odbijate najžešći krstaški rat u historiji i svojom krvlju štitite zemlju islama! O vi koji ste svojom hrabrošću i čvrstim srcima zastrašili narode kufra i otpadničke vojske! O vi koji ste svojim saburom i izdržljivošću začudili cijeli svijet! Savjetujem vas onim čime je Allahov Poslanik  savjetovao Ibn ‘Abbasa  kada mu je rekao: “Znaj, da se sav narod sakupi da ti donese neku korist ne bi ti donijeli osim ono što ti je Allah zapisao, a kad bi se sakupili da ti nanesu neku štetu ne bi ti nanijeli štete osim 4

Članak

onoliko koliko ti je Allah propisao. Znaj da je pobjeda sa strpljenjem, i izlaz nakon teškoće i da olakšica dolazi nakon teškoće.” [Bilježi Ahmed]. Rekao je ‘Omer ibn el Hattab  uglednicima Beni ‘Absa: “Sa čime ste se borili protiv naroda? Odgovoriše: ‘Sa saburom. Nismo se sukobili sa nekim narodom a da nismo saburali protiv njih kao što su oni saburali protiv nas.’” Rekli su neki od selefa: “Svi mi mrzimo smrt i bol od ranjavanja, ali se razlikujemo po tome ko može više osaburati.” Budite strpljivi o braćo po džihadu! Budite čvrsti i radujte se! Tako mi Allaha, zaista ste vi pobjednici! Zaista ovo iskušenje kroz koje prolazite nije ništa drugo do jedan dio iskušenja (belaja), sa kojim se Allah smilovao Svojim robovima kako bi loše od dobrih odvojio. A zatim vas pripremio za još teži emanet i veću odgovornost koju ćete ponijeti. Zaista ovo iskušenje, koje je ustvari nagrada za vas, nije ništa teže od onoga koje vas je već ranije pogodilo. Uistinu ste vi prošli iskušenja koja kada bi se planinama dala, u prah bi ih pretvorila. Ali vi ste ostali strpljivi i čvrsti na njima. Štaviše, nakon tih iskušenja ste izašli mnogo odlučniji i jači. O vojnici Iraka i Šama! O garibi islama! Zaista je batil prevario ovaj prolazni svijet i zabludjele ga njegove strasti i samoumišljenost. Šejtan je puhnuo oholost u njegov nos. I tako se on digao nemarno, ističući svoju samodopadljivost, i od bijesa počeo da se pjeni i od straha da se trese, a zatim je pokrenuo je kampanju (napad) na Darul-Islam i zemlju Hilafeta. Kampanju kakvu historija od starih vremena zapamtila nije. Krstaška Amerika i Europa, komunistička Rusija, medžusijski Iran zajedno sa sekularnom Turskom, ateističkim Kurdima, rafidijama i nusajrijama, sa sahvatima i milicijama, arapskim tagutima i njihovim vojnicima, svi

oni u jednom rovu, opremljeni sa modernom vojnom opremom, zajedno uz pomoć svojih lažnih i prljavih medija, svima im je povik isti, “uništavanje islama i njegovog naroda”, [kao što je govorio narod ‘Ad]. Govor im je isti, “ima li ko jači i mnogobrojniji od nas”. Napali su vas sa svojim naoružanjem i opremom bacajući u prve redove ogavne murtedde iz njihovih prijateljskih plemena kao žrtvene jarce. Upućuju ih prema vama, sve dok nisu stigli na vaša bojna polja. Pa borite se protiv njih tražeći sebi pomoć u saburu, izdržljivosti i upornosti. Rafidije su se sa svojim jahalicama i vojnicima uputile prema Darul-Islamu i Tel ‘Aferu. Pokreću ih neprijateljstvo i osveta, a sve to kako bi zauzeli Tel ‘Afer i pobili ehlu-sunnije u njemu. Ne dopustite da Allahov neprijatelj predahne ili da skupi snagu. Postavljajte im zasjede i budite čvrsti i žestoki u napadima i borbi. Uistinu se vi borite protiv naroda koji nema pameti ni razuma. Niti imaju vjere, niti na dunjaluku uspjeha. Sa njima upravlja rob krsta kako bi oni zauzeli njegovu ulogu u borbi i ratu. I kako bi ispunili njegove ciljeve u podjeli područja i stavili ga pod vlast rafidija medžusija. A neće tako biti, tako mi Allaha. Pa kada se sukobite sa njima po šijama ih udarite, i udarite ih po prstima! Uništite njihova vozila. Napadnite ih! Iznenadite ih u njihovim uporištima da osjete vašu silu! I neće proći mnogo vremena a Allah će ih poraziti. I nemojte pomišljati da pobjegnete, jer tako mi Allaha, ako pobjegnete, nećete pobjeći osim od časti koja neće imati svoga zaštitnika i vjere koja će se žaliti svome Gospodaru da ju je narod njen napustio i ensarije iznevjerile. Uvijek se sjećajte Allahovog govora: {O vjernici, kada se s kakvom četom sukobite, smjeli budite i neprestano Allaha spominjite da biste postigli što želite i pokoravajte se Allahu i Poslaniku Njegovu, i ne prepirite se da ne biste klonuli i bez borbenog duha ostali; i budite izdržljivi, jer Allah je, zaista, na strani izdržljivih.} [El Enfal: 45-46]. I govora Slavljenog: {A koliko je bilo vjerovjesnika uz koje su se mnogi iskreni vjernici borili, pa nisu klonuli zbog nevolja koje su ih na Allahovom putu snalazile, i nisu posustajali niti su se predavali – a Allah izdržljive voli – i samo su govorili: “Gospodaru naš, oprosti nam krivice naše i neumjerenost našu u postupcima našim, i učvrsti korake naše i pomozi nam protiv naroda koji ne vjeruje!” I Allah im je dao nagradu na ovome svijetu, a na onom svijetu daće im nagradu veću nego su zaslužili – a Allah voli one koji dobra djela čine.} [Aal ‘Imran: 146-148]. Kunem se Allahom da mi vidimo da je On, Uzvišeni dovukao krstaše, ateiste i murtedde u njihovu smrt. A ovo je njihova posljednja kampanja, biiznillah. I uskoro ćemo ih napasti u njihovim uporištima. Ubjeđeni smo u Jednog Jedinog. I imamo lijepo mišljenje o Onome Koji je utočište svakom. O narode islama i lavovi u Rakki! O narode odvažnosti, časti i ponosa! Da li ćete dopustiti da od vas otme zemlju islama nečasna, prljava, žena kafirka? Nakon što njene kolege nisu bile sposobne da naprave dovoljno muškaraca koji će ih predstavljati i boriti se u njihovo ime. Štaviše, među njima ima raznih sljedbenika kufra i obožavaoca kipova koji pomažu njihov batil (zabludu) i bore se protiv islama i njegovog naroda. Pa recite mi, tako vam Gospodara, kakvo

bi stanje bilo da ne odbijete ateističke Kurde i oni ostvare – ne dao Allah –ono što imaju za cilj? Ništa drugo do takvo stanje u kojem bi se borili protiv vaše vjere i uklonili vaš Šerijat. Skrnavili vaše mesdžide i ponižavali vaše muškarce i čast vaših žena. Tako mi Allaha, oni su prljavi, bestidnici, bezumni i jadni. A onda, nema nikakvog hajra u životu, niti će imati svoju vrijednost. Zaista su ovo sati iskrenosti i ispunjavanja ugovora. O muslimani, mudžahidi! Tri su stvari za koje se musliman mora žrtvovati: zemlja kojom vlada Šerijat, odbijanje agresorskog neprijatelja što je najobaveznije nakon imana i šehadet kojem se iskreni nadaju. POEZIJA Moje srce je na ubjeđenju a duša mi slobodna Odbija poniženje a moja sablja siječe Kreni sa svojom dušom, pa ti si živ Ako ne u Šam, pa idi u Irak Nema hajra u životu kojeg kukavičluk grli Sa obje strane poniženje i neimaština Okrivljuju me za moju odbranu vjere i napad na neprijatelje Pa vatru ne možete okriviti za ono što izgori O vitezovi šehadeta i lavovi džihada u El Babu i njegovoj okolici! Allah vam lica osvijetlio i primio vaš trud i zalaganje. Zaista ste vi ponizili turske murtedde, sahvate murtedde, ateistečke Kurde i nusajrije i svojim ste napadima, žrtvovanjem i osvetom za svoju vjeru ostali ponosni i čvrsti. Budite strpljivi i izdržljivi, na granicama bdijte i Allaha se bojte, da biste postigli ono što želite! Potomci onih koji su ubijali muvehhide, od turskih murtedda, žele ponoviti ono što su prije uradili njihovi preci. I da od muslimana i njihovog džema’ata otmu njihovu državu. Pa evo došao je dan osvete za vašu vjeru i tevhid. Zaista se vi ne borite protiv jakog naroda, nego protiv sjena koje se kriju iza zidina. Stoga budite iskreni u vašem napadu na njih. Uzdrmajte ih i zastrašite, ubijajte ih gdje god ih pronađete! Tražite ih na svakom putu, na svakoj zemlji i pod svakim nebeskim svodom.

Erdogan i Putin zajedno spletkare protiv islama

5

Mislila je ihvanijsko-murteddska Turska, moleći na vratima krstaške Europe, da se ona i njena vlast nalaze u blagostanju i sigurnosti. O muslimani ispunjeni žarom na svakom mjestu! O iskreni muvehhidi! O narode el vela’ vel-bera’! Uistinu je ovaj prokletnik (Turska) došao i počeo okupljati najgora stvorenja od izdajničkih sahvata kako bi se borili protiv Allahove vjere i utrnuli Njegovo svjetlo. Neumorno bombarduju i uništavaju kuće na njihove stanovnike. Ne praveći razliku između stvorenja i kamenja. Rukama duboko uronjenim u muslimansku krv. Ponižavajući i ne mareći za njihovu vjeru i čast. Zbog toga mi pozivamo na mobilizaciju svakog muvehhida da na svakom mjestu napadne ustanove turske murteddske sekularne vlade. Sigurnosne, obavještajne, vojne, ekonomske i medijske. Štaviše, i sve ambasade i ustanove koje je predstavljaju u cijelom svijetu. Zatim, znajte o mudžahidi muvehhidi da su najgori zločinci, i najveći kafiri, i griješnici njihovi lajavi psi od zabludjele ‘uleme i pozivača u kufr i šejhova poniženja i raspada, koji su za svoje prijatelje uzeli ovu mušričku, murteddsku vladu i na svaki mogući način je vole i pomažu. To rade na svojim skupovima znanja i sijelima na kojima daju fetve, i medijskim kanalima pa čak i na svojim javnim profilima i na intervjuima i razgovorima. Njihova imena su poznata i njihova mjesta su otkrivena i njihovi kanali poznati. To su oni koji su pohvalili kafirsku tagutsku vlast. I čestitali i obradovali se njegovoj propaloj i jadnoj vlasti. Dolazili su mu iz svih dijelova svijeta čestitajući mu, a on je počinio očigledan riddet i jasan kufr. Pa su uzeli njegovu zemlju za mjesto gdje će provoditi svoje aktivnosti. Mjesto koje predstavlja sklonište za njihovu izdaju i neznanje. I tako svojim rukama uništili znakove upute. I ubili ono što su imali od ponosa uzimajući kafire za svoju braću. Kako su samo loše te ruke i kako je samo loše to bratstvo. Približili su kufr i učinili ga jednostavnim. Izmijenili su uzvišenu vjeru i napravili od nje nešto strašno i ružno. I tako se s tim povećala izdaja. I proširile se novotarije. I počele se oboža-

Najgora stvorenja pod nebeskim svodom koja zaslužuju da budu ubijena

6

Članak

vati strasti a kako je samo loše to što obožavaju. Loše je postalo dobro a dobro je postalo loše. A najgora i najveća nesreća i belaj jeste da su oni postali imami (predvodnici) ljudima, i njihovi dokazi i njihovi zli pozivači. Zaista su oni od onih koji u svojim srcima posjeduju kukavičluk i boje se ljudi kao što se Allaha boje, ili su od onih koji žele slavu i prestiž i da budu poznati, da ih se sluša, ili od onih koji su iskušani sa ljubavlju prema dunjaluku i strahu od rastanka od njega, pa su preuveličali u neredu i zabludi. I napustili su istinu i proširili zlo (zabludu). I tako dalje, ne želimo odužiti sa njihovim spominjanjem. Niti marimo za njihovim otkrivanjem. Molimo Allaha da ponizi ove slomljene duše, plaćene brade i lažljive jezike. POEZIJA Kada nestane kapetana broda i vjetar ga odnese, žabe preuzmu stvar Zar nema neko ko će ih odbiti, ili im noseve sasjeći ili ih zaustaviti? Najprokletiji od njegovih ljudi je bio Bel’am bin Baaura’ a od naroda Musejjleme najprokletiji je bio Er-Redžal bin ‘Unfuva. Među ovim učenjacima zla danas ima onih koji su gori za islam i njegov narod nego od mnogih onih za koje vi mislite da su možda gori. Došlo je vrijeme da se te lobanje razbiju i da se te duše ugase (ubiju), i da se ti jezici presijeku. ‘Ijad el Jahsabi je spomenuo u svojoj knjizi “Tertib el Medarik ve Takrib el Mesalik”: “Poznati ‘alim Ebu Bekr Isma’il ibn Ishak ibn Uzreta  je upitan o hatibima Beni ‘Ubejde , lažnih Fatimijja pa mu je rečeno: ‘Oni su sunnije.’ Pa je rekao: ‘Zar oni ne govore, Allahu pošalji salavate na Svoga roba El Hakima i podaj mu zemlju u vlast?’ Rekoše: ‘Da.’ Zatim reče: ‘Šta mislite kada bi se hatib zahvalio Allahu i donio salavate na Poslanika  a onda rekao Ebu Džehl je u Džennetu, zar takav nije kafir?’ Oni rekoše: ‘Da.’ On odgovori: ‘Pa El Hakim je žešći u kufru od Ebu

Džehla.’” Rekao je ‘Ijad: “Upitan je Ed-Devadi o istoj stvari pa je rekao: ‘Njihov hatib koji im drži govor i dovi za njih na dan džume je kafir koji se mora ubiti, i za kojeg nema pokajanja, i zabranjena mu je njegova žena. On ne nasljeđuje od muslimana niti muslimani nasljeđuju od njega, a njegov imetak pripada muslimanima.” O vojnici tevhida koji nosite u sebi žar, izađite u borbu protiv onih koji su napali Allahovu vjeru i Njegove evlije, od uleme zla i pozivača u fitnu na svakom mjestu. Ako neko od vas vidi nekog od njih, neka se ne odvaja od njega sve dok ga ne napadne i ubije, makar bio u svojoj kući i među svojom porodicom. Počnite sa onima koji su jasno pokazali svoje neprijateljstvo prema mudžahidima i pozivaju na borbu protiv njih. Koji su rekli da su oni haridžije i da su otpali od vjere. Oživite u njima sunnet ubistva kao ubistva Džehma i Dža’da, El Halladža i Ma’beda. Tako mi Allaha kada bi šejtan imao svoju državu oni bi ga pomogli i podržali i bili njegovi spremni vojnici. Nema snage ni moći osim kod Allaha. Rekao je Ebul-Hasan ‘Ali ibn Ebi Talib : “Doći će vrijeme kada će od islama ostati samo ime, a od Kur’ana samo slova. Džamije će im biti izgrađene ali će uputa biti oštećena! Ulema će im biti najgori ljudi pod nebeskim svodom. Od njih će se javljati fitna, i njima će se vraćati!“ I zaista je tako! Fitna je počela iz njihovih usta i sa njihovih minbera. Nakon što su zabranili i učinili džihad na Allahovom putu zločinom, počeli su da pozivaju ljude da uđu u batil i kufr, učestvujući u borbi pod tagutskim zastavama. A sve to kako bi udovoljili i ulizivali se svojim vladarima. I učinili njihovu vlast i visok status sigurnima. Zaista je gubitnik onaj ko izgubi svoju vjeru slijedeći njihove prohtjeve i strasti, i čuvajući njihov dunjaluk. Pa ko svoju dušu ne zaposli sa haqqom (istinom), zaposliće je šejtan sa batilom (zabludom). A ko se danas ne bude borio na Allahovom putu, doće dan kada će ga tagut natjerati da se bori na njegovom putu. Za muslimanime uopšte a posebno za ehlu-sunnije u Iraku i Šamu. Zaista je zlo medžusijske države Irana dostiglo svoj vrhunac. Njeni plamenovi su se proširili širom zemlje i prži sve robove. Ubijali su ehlu-sunnije u Iraku i Šamu preko svojih agenata, milicija, eksperata i savjetnika. Pa je na kraju sunnija ili završio u zatvoru ili postao njihov pokorni sljedbenik. Niko ih, nakon Allaha, nije spriječio prema muslimanima osim Islamske države. Da, istina je jasna a zabluda je tamna. Pa kako se neki izopačenik može takmičiti sa vojnicima Hilafeta? Kako se mogu dva čovjeka raspravljati o tome ko brani vjeru, čast i zemlju? Ko je taj koji je učinio da Iran i njegovi sljedbenici okuse žestoke prizore? Molimo Allaha da unakazi brade učenjaka zla, koliko je samo velik i prljav njihov zločin. Ko je isukao sablju i sa njom stao u lice medžusijskog Irana i učinio da okusi žestinu i uništenje od Bagdada do Bejruta do Halepa do Damaska do Horasana i do Sana’e? Ko, o pozivači u zlo i propast, ko?! Zaista on (medžusijski Iran) danas prolazi zemljama ehlu-sunnija, širinom i dužinom, i bori se protiv Allahovih robova muvehhida mudžahida uz bombardovanje i podršku krstaša i vaših murteddskih sekularnih vlada koji javno govore o prijateljstvu sa njim (Iranom) i nadaju

se mirnom suživotu sa njim. Molimo Allaha da što prije uzdrma i u potpunosti uništi njihova prijestolja i vlast sa rukama mudžahida, sa Njegovom snagom i moći. Zar nije došlo vrijeme o ehlu –sunnije (u Džeziretul-’Arab) da odbacite lakomislenost, besmislen govor žene bludnice i legendarne mitove? Zašto izgledate oholo i ponosno? Da li je to zbog toga što ste odbili agresiju okrutnog neprijatelja koji je napao zemlje i približio se Mekki i Medini koliko se kamen može baciti do njih? Ili je to zbog toga što imate dodatnu snagu i žestinu koju neki od vas pronalaze u svojim vladarima za koje vjeruju da će ih zaštiti i odbraniti? Ne, tako mi Allaha! Uistinu su takva mišljenja pogrešna i gubitnička. Sigurno ćete se mojih riječi sjetiti! POEZIJA Do kad ćemo se utrkivati sa zvijezdama u noći, kad se zvijezde ne utrkivaju u obući, niti na stopalima Zaista je neprijatelj, Allah mu kičmu slomio, napao vaše zemlje i želi – Allah ga ponizio – da uništi vašu vjeru i ponizi vašu čast. Evo ga, put upute je jasan, pa otvorite oči i pogledajte. Islam doziva pa podržite ga. Čast doziva u pomoć pa pomozite je. Vaš brat, mudžahid vas poziva da krenete u boj, pa nemojte ga iznevjeriti. Zaista je Darul-Islam zemlja svih muslimana. A Allahov Šerijat emanet na vašim vratovima. Nisu samo mudžahidi ti koji treba da ih brane. Nećete imati opravdanje kod Allaha niti kod muslimana ako dođu do njih potomci majmuna i svinja. I obožavaoci drveća, kamenja i stvorenja. Stoga, krenite što prije i pridružite se karavani mudžahida. Podržite mudžahide na Allahovom putu sa svim onim što možete. Sa životom, imetkom, podsticanjem i dovom. Vojnicima Hilafeta i njihovim munasirima širom svijeta, opasnim i žestokim lavovima koji su poremetili kafirske snove i učinili ih da zaborave blagostanje. I lice njihovih obavještajnih i tajnih službi u zemlju zabili. I učinili da samo sanjaju o sigurnosti koju žele. Znajte –Allah vas pomogao- da vaše operacije mogu drastično promijeniti stanje i da s njima okrećete topovsku cijev od muslimana. Stoga, napadajte ih u njihovim kućama, na njihovim tržnicama, putevima i mjestima okupljanja, i tamo odakle se najmanje nadaju. Zapalite zemlju pod njihovim nogama. I učinite im nebesa uznemirenim i mutnim kako bi se sobom pozabavili. Uložite što više od vašeg truda i povećajte vaše operacije. Barekallahu fikum. Neću propustiti da ovdje pohvalim vitezove da’ve, zdravstvenih ustanova, medija i drugih od vojnika islama. Pohvaljujem njihov džihad i ribat na raznim bojnim poljima. Njihova borba danas nije ništa manje važna od vojne borbe. Allahu, Tebi pripada sva zahvala sve dok ne budeš zadovoljan. Tebi pripada sva zahvala kad budeš zadovoljan. Tebi pripada sva zahvala nakon što si zadovoljan. Allahu, zaustavi zločinačke kafire, one koji odvraćaju od Tvoga puta. I bore se protiv Tvojih evlija. I lažu na Tvoje poslanike. I žele da na Zemlji Tvoju vjeru prikažu krivom. Allahu pomozi Svoju vjeru i Svoju vojsku i uzdigni Svoju riječ i Svoju zastavu istine o Gospodaru Istine. Nema snage ni moći osim kod Allaha. A sva zahvala pripada samo Allahu, Gospodaru svih svjetova.

7

Nalazeći se iza neprijateljskih linija, mudžahid pravednog terora ima pri ruci veliki izbor naoružanja i tehnika koje može iskoristiti u bilo koje dato vrijeme i tako nanijeti patnju i uništenje Allahovim neprijateljima, demonstrirajući svojim djelima nezaboravnu lekciju svakoj tvrdoglavoj kafirskoj državi koja se želi priključiti ratu protiv Islamske države. Allah  je rekao: {Ako se u borbi s njima sukobiš, tako ih razjuri da se opamete oni koji su iza njih.} [El Enfal: 57]. Ibn Kesir  je u objašnjenju ovog ajeta rekao: “To znači, žestoko ih kazni i strašno ih izmasakriraj tako da drugi neprijatelji od Arapa i nearapa budu zastrašeni i da ti kažnjeni i izmasakrirani budu lekcija za druge neprijatelje ‘da se opamete’.” Kada se želi izvršiti napad važno je odrediti zadatak. Neko možda svojim napadom želi da ubije veliki broj. Neko može recimo ciljati sa svojim napadom da poremeti financijsku stabilnost određene države. A neko može 8

Ekskluzivno

svojim napadom da terorizira Allahove neprijatelje i ne dopusti im da mirno spavaju. Prema tome, pošto postoje različiti zadaci izvršavanja napada, mudžahi mora da izabere metodu koja najbolje odgovara za izvođenje određene operacije. Napadi sa vozilom Iako spada u važan dio modernog života, vrlo malo ljudi shvata žestinu i smrtonosnu sposobnost motornog vozila i njegovu mogućnost nanošenja velikih šteta i žrtava ako se koristi na prethodno osmišljen način. Ovo je savršeno demonstrirano u napadu kojeg je izveo naš brat Muhammed Lahouiaedž-Bouhlel koji se, vozeći brzinom od 90km na sat, zabio sa svojim 19 tona teškim kamionom u grupu koja je proslavljala Bastille Day u Nici, Francuska, i tako svojim napadom ubio 86 krstaških građana i ranio 434 ostalih.

Način izvođenja takvog napada jeste da se pri velikoj brzini vozilom zabije u veliku grupu kafira, raznoseći njihova tijela sa jakim dijelom vozila, vozeći naprijed – gazeći točkovima njihove glave, tijela i udove – i ostavljajući iza sebe veliki masakr. Vozila su kao noževi, jer je vrlo jednostavno doći do njih. No, za razliku od noževa, koji ako se pronađu u posjedu osobe mogu izazvati sumnju, vozila ne izazivaju nikakve sumnje jer se koriste širom svijeta. Upravo zbog tog očiglednog razloga korištenje vozila predstavlja najjednostavniji način za izvršavanje napada, jer predstavlja priliku za pravedni terror za svakog onog ko umije da upravlja sa vozilom. Prema tome, to je jedan od najsigurnijih i najjednostavnijih oružja koje neko može koristiti kako bi izvršio napad na kafire, te čak predstavlja i najsmrtonosniji način napada i najuspješniji u ubijanju velikog broja kafira. Nabavljanje vozila je vrlo jednostavan zadatak zavisno od mjesta gdje se osoba nalazi. Međutim, vrsta vozila i njegove strukturalne i tehničke specifikacije su jako važni faktori da bi se osiguralo uspješno izvođenje operacije. Prateći prethodne napade sa vozilima, možemo vidjeti da malim vozilima nije moguće nanijeti velike štete i napraviti veliki masakr koji se traži. Isto tako, off-road vozila, SUV vozila i vozila kao džipovi 4x4 ne posjeduju potrebna svojstva za nanošenje krvoprolića. Jedan od glavnih razloga ovoga jeste da mala vozila nisu dovoljno teška niti okretna kako bi nanijela veliku štetu. Prema tome, mala vozila nisu pogodna za ovakav napad. Najodgovarajuća vrsta vozila za ovakvu operaciju su teretni kamioni. Idealno vozilo • Teretni kamion, • Velik, imati na umu njegovo upravljanje • Dovoljno brz sa dovoljno ograničenom brzinom (napomena: neke europske države unaprijed ograniče vozila sa određenim brzinama) • Vrlo teški, tako da sigurno uništi ono što udari • Sa duplim točkovima, tako da žrtvi ne daje mnogo šanse da pobjegne kad već bude pretrana sa točkovima vozila • Da bude sa malo podignutom šasijom (donji okvir vozila) i odbojnikom kako bi se sa njim lako prešlo preko trotoara i probile određene prepreke ako je potrebno • Po mogućnosti da bude sa dodatnim metalnim prednjim vanjskim okvirom kako bi nanio još više štete u toku zabijanja u grupu ljudi, što je suprotno novijim vozilima koja su većinom napravljena od plastike i drugog slabog materijala Vozila koja treba izbjegavati • Mala vozila, uključujući SUV (džipovi) • Spora vozila čija brzina ne prelazi 90km na sat • Teretni kamioni sa dodatnim odjeljcima koji nisu pričvršćeni za kabinu što može dovesti do gubitka kontrole i neposredan pad na stranu, posebno ako se ne upravlja kako treba • Teretni kamioni sa velikim dodatnim odjeljcima i prikolicom što može dovesti do velikih problema za vozača Ako neko ima novac, onda je najbolje da kupi vozilo. U suprotnom, može iznajmiti vozilo ili jednostavno pitati nekoga da posudi od neko druga ili rođaka ili koga već može. Ako neko ne može nikako da dođe do vozila, onda može da ukrade isto, i upali ga pomoću žica i iskoristi ga za napad. Ovo je preporučljivo samo za one koji imaju iskustvo u tom domenu. Odgovarajuće mete • Velika vanjska okupljanja, konvencije ili slavlje • Ulice za pješake, kojima prolazi veliki broj pješaka (Glavne ulice)

• Tržnice • Festivali • Parade • Politički skupovi Uopšteno, osoba koja želi da izvrši napad treba da gleda mjesta na kojima se okuplja velik broj ljudi. Kada se odluči za mete, onda treba da se usredotoči na način dolaska do te mete sa vozilom. Meta bi trebala biti na putu koji je širok te na kojem se može postići dovoljna brzina kako bi se što više nanilo štete onima koji stoje na putu vozila sa kojim se izvršava napad. Vrlo je važno da onaj ko želi izvršiti ovakav napad zna da nije obavezno da se on mora izvršiti na okupljanja službenika vlada ili vojnog osoblja. Sve vrste tzv. “civila” na različitim okupljanjima, skupovima predstavljaju odgovarajuću metu za napad što još više nanosi štetu krstašima. Priprema i planiranje • Procjena vozila radi ispravnog korištenja nap utu • Napuniti vozilo sa dovoljno goriva • Napraviti mapu pravca napada • Provjeriti da li se na putu nalaze neke prepreke, kao što su znakovi, stubovi, pregrade, ograde, ležeći policajci, rupe, itd., što je jako važno za napade na trotoare u vrijeme neke povorke ili proslave ili važnog događaja. Provjera puta treba da bude na nesumnjiv način, posebno ako se radi o osobi koju prate obavještajne službe • Po mogućnosti nabaviti dodatno naoružanje Isto tako, trebao se odrediti i odgovarajući način za izjavljivanje prisege Halifi muslimana te da je cilj napada učiniti Allahovu riječ gornjom, tako da se motiv napada potvrdi. Primjer toga je recimo da osoba napiše na desetine papira “Islamska država ostaje!” (Baqiyyah) ili “Ja sam vojnika Islamske države!” i onda baciti iste papire iz prozora tokom izvođenja napada. Kako bi se uspješno izvela operacija i učinio masakr nad Allahovim neprijateljima jako je važno da osoba ne izlazi iz svog vozila tokom napada. Štaviše, treba da ostane unutra, i da vozi preko kafira koje je prethodno pregazio, nastavljajući da ih gazi sve dok ne bude mogao da se više kreće sa vozilom. U tom trenutku, može se napustiti vozilo i skončati operaciju hodajući, ako je prethodno nabavio dodatno naoružanje. A može i ostati u vozilu i pucati na mete od pješaka, službenika hitne pomoći, sigurnosnih službenika koji su došli na scenu pravednog terora, sve dok ne postigne šehadet. Posjedovanje dodatnog naoružanja kao što su nož ili pištolj, je također jedan od odličnih načina da se kombinira uz napada sa vozilom. Zavisno od onoga šta neko posjeduje od naoružanja broj ubijenih se može povećati i stepen terora može biti mnogo veći koristeći vozilo u napadu. Ovo također povećava šansu za postizanje šehadeta, što predstavlja najbolji način za napuštanje ovog dunjaluka i odlazak u velika prostranstva Ahireta. {I nastojte zaslužiti oprost Gospodara svoga i Džennet prostran kao nebesa i Zemlja, pripremljen za one koji se Allaha boje.} [Aal ‘Imran: 133]. Jedan od važnih preduvjeta za uspješno izvršavanje operacije jeste spominjanje Allaha  i iskrena namjera za izvršavanje napada samo radi Njegovog zadovoljstva. Da bi se ovo ostvarilo, osoba bi trebala da stalno svojim jezikom spominje Allaha i da čini dovu da ga On pomogne i primi. Za ovakav jedan napad osoba bi trebala da zna dovu za polazak vozilom, a to je da kaže: “Sub·hā·nal·la·zī seh·ha·re le·nā hā·zā ve mā kun·nā le·hū muk·ri·nīn, wa in·nā i·lā rab·bi·nā la·mun·ka·li·būn,” što znači: {Hvaljen neka je Onaj koji je dao da nam one služe, mi to sami ne bismo mogli postići, i mi ćemo se, sigurno, Gospodaru svome vratiti!} [Ez-Zuhruf: 13-14]. 9

Pitanje: Prošlo je osam mjeseci od našeg intervjua sa šejhom ‘Abdul-Kadirom en-Nedždijem, Allah ga sačuvao, pa možete li nam ukratko reći o dešavanjima koja su se desila u vilajetima Libije u toku tog perioda? Odgovor: Zahvala pripada samo Allahu, Onome Koji sve može, Uzvišenom, Koji ako želi loše nekom narodu niko ga ne može odvratiti od toga, a oni nemaju drugog zaštitnika osim Njega. Onaj Kome se ponizno pokoravaju i nebesa i zemlja. Onaj Koji je zemlju prostranom učinio i planine čvrstima postavio. I grmljavina veliča i hvali Njega, a i meleki, iz strahopoštovanja prema Njemu; On šalje gromove i udara njima koga hoće – i opet oni raspravljaju o Allahu, a On sve može. Neka su mir i salavat na onog koji se sa osmijehom bori, na njegovu porodicu i sve ashabe, a zatim. Što se tiče vašeg pitanja o događajima koji su prošli kraj mudžahida brzinom oblaka. Allahovi vjerovjesnici i Njegov Poslanik  te oni koji su ih slijedili i bili na njihovoj uputi od ashaba, tabi’ina i mudžahida su na istom menhedžu, istom putu, kakvi su bili prvi takvi su i zadnji. Iskušani sa belajima, glađu, neimaštinom i žestokim nevoljama, iz mudrosti Onoga Koji je tako odredio, našeg Gospodara  sve dok im srca do grkljana ne dođu i dok gotovo nadu ne izgube, a onda im dođe Allahova pomoć kad vidi hajr u srcima Svojih robova, i onda im dadne veći hajr od onoga 10

Članak

kojeg su imali. Prošlo je osam mjeseci od džihada protiv Allahovih neprijatelja, truda i temkina, te uspostavljanja Allahovog Šerijata na Njegovoj zemlji. Pobjede i osvajanja u područjima i selima koja su pod kontrolom i utjecajem Martina Koplera, Paolo Gentilonija, Hollanda i Obame. Ubijanje i raseljavanje njihovih saveznika od vojnika i vojnih jedinica „Nacionalne vlade“ i „Nacionalne konvencije“, kako bi im oduzeli njihovu zemlju i ostvarili ponos uspostavljanja Hilafeta i vladanja Šerijatom, božanstvenim zakonom, nakon stoljeća poniženja. Mudžahidi su u ovoj bici uložili, a i dalje ulažu i žrtvuju, svoje najvrijednije što posjeduju, svoje živote, kako bi odbranili tevhid i Šerijat. Bitka u kojoj su vojnici Hilafeta pobjedili prvog dana kada su izabrali smrt na Allahovom putu kako ne bi dopustili murteddima da pregaze Darul-Islam osim preko čistih tijela šehida. I tako su se odrekli dunjaluka u zamjenu za ono što Allah posjeduje. I počeli se takmičiti da bi se priključili božanstvenim karavanama, a to je najveći uspjeh. Pitanje: Krstaška kampanja protiv vilajeta Tarablusa, u kojoj učestvuju murteddi pod nazivom „Operacija bedem čvrsti“, vjerovatno spada u najvažnije događaje koji su se odvili tokom ovog perioda. Kako je počeo napad sahvata na grad Sirt? I zašto su požurili sa ulaskom u grad unatoč tome

što su doživjeli velike gubitke na tom putu? Odgovor: Allahovi neprijatelji krstaši su bili puni straha i nesposobni da zaustave Islamsku državu koja je osvojila velika područja od sjeverne afričke obale u vilajetima Libije, vladajući njima sa Šerijatom i šireći tevhid, te upozoravajući na širk i podsticajući na džihad. Pa su požurili da zarate sa njom i pripremili za to svoje jahalice i vojnike u rat koji ih neće sačuvati od onoga čega se boje, i samo će im povećati njihov bol, Allahovom pomoći i uspjehom. Rat u kojem mudžahid mora da preispita svoje unutarnje osjećaje i ne posumnja u ono što osjeća. Rat u kojem se mudžahidi osjećaju smireno, ubjeđeno u Allahovu pomoć i pobjedu. Nakon što su ih prema njihovom Gospodaru prestigli jedni od naših najboljih šejhova i emira – Allah ih primio – kao što je naš šejh i emir, bivši valij Tarabulusa koji se priključio karavani ingimasija i napao skupinu murtedda i nakon uspjeha od Allaha, detonirao svoj eksplozivni pojas među njih i tako svojim djelima iskreno potvrdio svoje riječi i za Šerijat žrtvovao svoju čistu krv. Molimo Uzvišenog Allaha da ga primi i podari mu uzvišene stepene Firdevsa. A to se desilo prije tri mjeseca. Napad je počeo nakon što se u ratu protiv Šerijata okupilo većina vojnih jedinica koje pripadaju Ministarstvu odbrane na zapadu Libije, a posebno jedinice iz grada Misrata. Imali su direktan kontakt sa krstašima, te njihovu zračnu podršku. Allah je počastio mudžahide da zadaju velike gubitke njihovim borbenim jedinicama koje su bili ujedinjene unutar sobe za vojne operacije pod nazivom „Bedem čvrsti“. Oni su objavili da njihove snage broje više od 10 hiljada vojnika na terenu, zajedno sa zračnom podrškom (krstaško-libijskom) protiv male skupine vjernika, koja je bila saburljiva, nadala se i vjerovala da će sresti Allaha. Bili su ubjeđeni u Njegovo obećanje. I Allah je počastio Svoje robove da odbiju njihovu kampanju, jednu od najvećih vojnih kampanja protiv tevhida u našem vremenu. Sve to u odbrani zemlje na kojoj vlada Šerijat. Odbranili su je robovi koji su sebe pomogli sa tevhidom. Pored svog malog broja oni su se uzdali u Snažnog i Hvaljenog, sukobljavajući se sa Allahovim neprijateljima 6 mjeseci uzastopno. Naš Gospodar je počastio Svoje slabašne robove, koji su izveli 120 šehidskih operacija na skupine murtedda i njihove kolone, kao i detonirali na stotine eksplozivnih naprava i izveli na stotine zasjeda kojima su izmasakrirali murtedde, kojih je do ovog trenutka ubijeno i ranjeno blizu 5000. A zahvala pripada samo Allahu. Mudžahide nisu obeshrabrili niti zastrašili koalicijski avioni (krstaško-libijski) koji su do danas izveli blizu 2300 zračnih napada, te su ispalili na hiljade raketa, topovskih i tenkovskih granata. A što se tiče razloga i motiva njihove borbe to je mržnja

prema tevhidu i njegovim sljedbenicima, te želja za uništavanjem Šerijata, sve to slušanjem naredbi njihovih gospodara od krstaša koji se bore protiv nas kako bi zanevjerovali u Allaha, i pridružili mu druga u Njegovom sudu i vlasti, koji se bori protiv nas kako bi Šerijat bacili iza naših leđa i zanevjerovali u njega i povjerovali u demokratiju, i kako bi napusili džihad. Pa zaista je sretan i uspio onaj ko Allaha sretne držeći žeravicu tevhida i držeći se za najčvršću vezu. Pitanje: Šest mjeseci je prošlo otkad se vode bitke i murteddi još nisu uspjeli da okončaju borbe u Sirtu, pored toga što imaju pomorsku i zračnu pomoć krstaša. Koji je zapravo sebeb (razlog) – nakon Allahove blagodati – zbog kojeg murteddi nisu uspjeli da ostvare napredak tokom ovog perioda? I o kojim se vojnim taktikama, koje su nanijele ogromne gubitke u redovima murtedda, radi? Odgovor: Ova čvrstoća i postojanost vojnika Hilafeta je samo iz Allahove milosti i uspjeha. Oni su čvrsti zbog svog imana da sve što je Allah stvorio, od kamenja, drveća, pijeska, dolina, planina, kiše, vjetra, tame noći i svjetlosti dana, sve to robuje Njemu, i sve su to Njegova stvorenja koja mu se pokoravaju i sedždu čine. Prijateljuju sa Njegovim evlijama (prijateljima) i iskazuju neprijateljstvo Njegovim neprijateljima, ne vole da Mu se čine grijesi na Njegovoj zemlji, to su Njegovi spremni vojnici koje On koristi za pomoć Svojih evlija kad On to hoće, Slavljen je i Uzvišen. A što se tiče borbenih sebeba, pa zahvala pripada samo Allahu. Braća su u ovom ratu koristila razne načine i taktike koje su bili sebeb – nakon uspjeha od Allaha – za ovu bitku koja se još vodi. Od toga su eksplozivne naprave, tuneli, rovovi, zasjede, opkoljavanja koja su uništila Allahove neprijatelje, zatim veliku ulogu u ovoj bici i oduživanju iste unutar grada Sirta – Allahovom blagodati - imaju jedinice koje se nalaze u pustinji izvan grada Sirta i koje su proširene širom morske obale između Sirta i Misrate. Oni su izvodili napade, šehidske operacije koje su zapalile utvrde i pregrade murtedda, zatim su postavljali eksplozivne naprave, zasjede, kontrolne punktove na glavnom putu Allahovih neprijatelja, izvodili su napade i akcije koje su iscprile murtedde koji su došli da se bore protiv Šerijata u Sirtu. Nećemo propustiti da spomenemo jednu od njihovih najvećih bitki kada je jedna vojna jedinica iz pustinje uradila ingimasi napad, prethodno davajući prisegu da neće okrećati svoja lica i neće se povlačiti sve dok ne sretnu svoga Gospodara. Napali su grad Sirt sa njegove istočne strane i zauzeli područja Es-Sevava, Mejna’a, Hotel Sirt, dvorce za goste, nakon što su ušli 30km unutar područja pod kontrolom murtedda, a između 11

njih i njihove okružene braće dijelila ih je samo jedna ulica. Pa su ubijeni, nadajući se da će biti primljeni kao šehidi, nakon što su napali i pobili šejtanove saveznike. Murteddi su tražili podršku krstaških aviona i tako su naši vitezovi postigli šehadet na putu njihovog Gospodara, na putu pomaganja svoje braće i sestara, na putu odbrane Šerijata otišli su kao šehidi. Takvim ih smatramo a njihov obračun je kod Allaha. Pitanje: Krstaši i njihovi saveznici od murtedda se nadaju i uvjeravaju da će bitka za Sirt biti posljednja bitka protiv Islamske države, kakvo je vaše mišljenje u vezi toga? Odgovor: To je ono što im šejtan obećava i primamljuje ih lažnim nadama, a ono što im šejtan obećava samo je obmana. Naš Gospodar, Uzvišen je On, Snažni i Silni, neće poniziti Svoju vojsku, niti će dopustiti da Njegove evlije budu poražene, Njegovi robovi su pobjedonosni, Njegova vojska će pobijediti. Mudžahidi će uvijek biti gornji (pobjednici). A krstaši i njihovi saveznici od murtedda će uvijek biti donji, gubitnici i poniženi i to na najgore načine. Zaista Amerika, Italija, Francuska, Britanija i sve druge ujedinjene krstaške nacije, koje se zajedno bore protiv Hilafeta, ma koliko postali mnogobrojni i ma koliko snažni postali, oni ne upravljaju ni sa čim, niti sebi mogu naštetiti, niti sebi mogu pomoći (biti od koristi). Oni ne mogu nikako ni mušicu stvoriti, makar se radi nje sakupili. A ako bi im mušica nešto ugrabila, oni to ne bi mogli od nje izbaviti; nejak je i onaj koji se klanja, a i onaj kome se klanja! Oni ne poznaju Allaha kako treba; a Allah je, uistinu, moćan i silan. [El Hadždž: 73-74]. Oni se ne mogu boriti protiv Allaha i Njegovih evlija a vidjećete tagute ujedinjenih naroda koji usuđuju izazivati našeg Gospodara kako će poniženi klečati na Sudnjem Danu. {I vidjećeš sve narode kako na koljenima kleče} [El Džasija: 28]. Kažemo onima koji se danas bore protiv mudžahida u Sirtu, onima koji mrze Šerijat, jadnicima, tvrdoglavim kafirima i ateistima, vi se borite protiv naroda kojeg ne možete zaustaviti, i protiv akide koja ne može izgubiti. Vojne jedinice mudžahida se nalaze širom libijske pustinje. Učiniće da osjetite gorčinu i ponovo će vratiti vlast nad gradovima i područjima, Allahovom snagom i moći. A što se tiče naše poruke onima koji napuštaju strogu obavezu (džihad) u Misrati posebno, te u svim ostalim gradovima zapadne Libije inače, podsjećamo ih da se iza njih nalazi slavna historija žrtvovanja i džihada. Njihovi najbolji sinovi se danas bore u Sirtu, a prije njih postoji na stotine onih koji su ubijeni u Iraku i Šamu među najodabranijim ljudinama Islamske države. Ubila ih je krstaška koalicija u to vrijeme, sa istim 12

Članak

avionima kojima danas bombarduju i uništavaju kuće i zgrade stanovnika Sirta. Stoga, pozivamo vas da stanete na stranu vaših sinova mudžahida Islamske države. Pomozite ih sa svim čime možete. Zabranite i spriječite sve one koji su obmanuti i žele da se bore ispod krstaške zastave u Sirtu, i tako je objavio rat Šerijatu. Pozovite ga da se pokaje Allahu prije nego bude uhvaćen i bude na listi ubijenih. Pitanje: Da malo izađemo van Sirta, kakvo je stanje vojnika Hilafeta u ostalim područjima Libije? Odgovor: Allahu pripada sva zahvala, obavještavamo sve muslimane sa radosnom viješću, a posebno mudžahide da se njihova braća u vilajetima Libije nalaze u velikom hajru i blagostanju, hvala Uzvišenom Allahu. Njihove sigurnosne i tajne službe se nalaze širom gradova i područja Libije, a njihove vojne jedinice se kreću širom pustinje od istoka do zapada. A ovi dani su samo prolazno iskušenje, nakon koje će doći velika pobjeda i temkin, Allahovom snagom i moći. A krv koja je prolivena u odbrani Šerijata i odbijanju njegovog nepritelja neće propasti kod Allaha. Allah će pomoći onoga ko pomogne Njega. Pitanje: U periodu prije bitke za Sirt pridošao je velik broj muhadžira u vilajete Libije. Da li je još otvoren put za dolazak muhadžira? I kakva je važnost muhadžira za vaše džihadsko polje? Odgovor: Hvala Allahu, put još postoji za onoga ko želi da učini hidžru i ko žudi za Allahovim zadovoljstvom, za onoga ko je iskren prema Allahu. Muvehhidi, od Arapa i nearapa, sigurno pristižu, pored svih poteškoća, kako bi ispunili obavezu džihada i kako bi se osvetili za čistu krv koju su prolile ruke neprijatelja ove vjere. Napuštaju prolazni dunjaluk, prelaze pustinje kako bi se borili protiv onih koji su zanevjerovali u Gospodara Zemlje i nebesa. A Allah je dovoljan kao pomagač. A što se tiče njihove važnosti za džihadsko polje Libije, pa njihovim trudom i zalaganjem – nakon Allahove blagodati – uspostavljen je Šerijat i vodi se borba protiv Allahovih neprijatelja zajedno sa njihovim prijateljima od braće ensarija. Od Allahovih blagodati je i to da je u naše vilajete došlo mnogo onih koji su imali opravdanja, ali ih nisu zaustavila da učine hidžru, i oni su dokaz protiv onih koji nemaju opravdanja za činjenje hidžre. Dok na drugoj strani imamo i one koji su bili siromašni ali nisu dopustili da ih to zaustavi pa su prodali svoje kuće, posjede, imetke kako bi se pridružili karavani mudžahida. Rekao je Uzvišeni: {Gospodar tvoj će onima koji se isele, nakon što su zlostavljani bili, pa se onda budu borili i sve strpljivo podnosili – Gospodar tvoj će im, poslije toga, doista, oprostiti i samilostan biti} [En-Nahl: 110]. Molimo Allaha da primi njihovu hidžru i njihov džihad. A u Allaha je

nagrada najljepša. Pitanje: Kakvo je stanje grada Sirta i njegovih stanovnika nakon što su murteddi zauzeli njegove veće dijelove? Odgovor: Allahovi neprijatelji su svojim ratom i napadom na grad Sirt postali razlog da se zamijeni šerijatska vlast sa vlašću Koplera i njihovih krstaških gospodara. Većina našeg naroda od stanovnika Sirta se iselilo u okolna područja otprije 6 mjeseci, a i dalje se iseljavaju. Tokom iseljavanja su osjetili gorčinu Allahovih neprijatelja koji su pojačali granatiranje i uništavanje njihovih kuća i krađu njihovog imetka i posjeda. A donosimo ummetu našeg Poslanika Muhammeda  radosnu vijest da će se njihovi sinovi od mudžahida nastaviti boriti protiv murtedda sve dok ne nestane fitne (širka) i dok vjera ne bude samo za Allaha. Pitanje: Glavni razlog krstaške kampanje protiv vojnika Islamske države u vilajetima Libije jeste strah mušrika od toga da se vojske mudžahida ne prošire na susjedne države. Krstaši i njihovi saveznici od murtedda govore o radu na obezbjeđivanju susjednih područja Libije nakon ove kampanje, pa šta vi kažete na to? Odgovor: Džihad na Allahovom putu radi uzdizanja Njegove riječi i borbe protiv Njegovih neprijatelja neće prestati sa opresijom nekog tiranina ili sa pravednošću nekog pravednika. Naš Gospodar neće ostaviti ni jednu kuću niti nastambu a da u nju neće ući ova vjera, ponosom ponosnog i poniženjem poniženog, ponosom kojim će uzvisiti islam i njegove sljedbenike ili poniženjem kojim će poniziti nevjerstvo. Rekao je Allahov Poslanik : „Allah mi je pokazao cijelu Zemlju. Vidio sam njen krajnji istok i krajnji zapad. Pokazano mi je da će moj ummet dostići do krajnjih granica istoka i zapada.“ [Bilježi Muslim]. Ove velike bitke koje vode mudžahidi danas, gdje je na džihadska polja pridošlo na hiljade muvehhida tragajući I žudeći za šehadetom, njima pripadaju radosne vijesti otklanjanja nepravde i pojavljivanja istine. Međutim, vi ste narod koji požuruje. Pitanje: Kakvo je današnje stanje Nacionalne (prelazne) vlade i vlade Nacionalnog kongresa? I kakvi su vaši budući planovi izvođenja operacija protiv ove dvije murteddske vlade? Odgovor: Nacionalna (prelazna), kongresna i parlament, zatim odluka za formiranje četvrte i pete vlade, to je stanje ovih murteddskih vlada u Libiji. Jedni druge proklinju. Srca su im razjedinjena. Jedni druge prate i čekaju kako bi se napali među sobom. Allah ih je razdvojio i učinio neprijateljstvo između njih, rastavio ih je, svako na svoju stranu. A kad se okupe dođe do sukoba između njih, čak i na borbenim poljima gdje ih je okupio rat protiv dina. Vojnici Hilafeta rade po naredbi njihovog Gos-

podara Koji im je naredio borbu protiv svakog onog ko se bori protiv Njegove vjere i ko iskazuje neprijateljstvo Njegovim evlijama. Da, borimo se protiv njih i sve ih tekfirimo. Otvoreno iskazujemo neprijateljstvo i mržnju prema njima. Preziremo i ponižavamo njihovu demokratiju i njihov širk onako kako nam je naredio naš Gospodar. Mi nismo od onih koji kupuju njihovu naklonost ili žele njihovo zadovljstvo radi nečeg malo od prolaznog dunjaluka. Niti smo od onih koji trebaju njihovu pomoć i podršku. U njihovu zamku je upao velik broj onih koji su govorili da pomažu Šerijat, i da vole tevhid i njegove sljedbenike, a na kraju su postali pomagači taguta, tuguju kada i oni tuguju, bore se u njihovim brigadama i jedinicima, u njihovim ministarstvima odbrane. Molimo Allaha da nas sačuva. Pitanje: Da li želite poručiti nešto vojnicima Islamske države u vilajetima Libije, i da li želite poslati poruku svim vojnicima Islamske države na svakom mjestu? Odgovor: Najboljim stvorenjima, strpljivim mudžahidima, onima koji se nadaju nagradi u Sirtu, Bengaziju, Mosulu, Halepu i na svakom drugom mjestu. Vaš Gospodar je Onaj Koji je blizu i Koji se odaziva Svome robu. Vidi gdje se nalazite. I čuje vaš govor. Vi ste se uzdali u Njega. I poduzeli ste sebebe uspjeha od onoga što vam je On, subhanehu, naredio. Naređivali ste dobro, i odvraćali ste od zla (lošeg). Uspostavili ste vjeru. Borili ste se protiv mušrika i murtedda. Naš Gospodar je obećao onima koji se okupe u pokornosti Njemu da će ih pomoći i podariti im temkin i učiniti ih namjesnicima na zemlji i da će njima pripasti sretan kraj, i da će ih u skupinama uvesti u Džennet. Vaš Gospodar  nije Svojim robovima propisao belaje (iskušenja) osim kako bi loše od dobrih odvojio. I iskrene od lažova. Allah vama neće ono što je skriveno otkriti. Ima od robova onih koji kada ih pogodi kakav belaj ili iskušenje, ili poteškoća, počne da loše misli o svome Gospodaru. Misli da su nevjernici iznad nas i da su oni u stanju sve, da su nas prestigli, da su pobjednici, da ih niko ne može poraziti, da će oni ugasiti Allahovo svjetlo. Utječemo se Allahu od ovakvih misli i razmišljanja. Misle o Allahu ono što nije istina, kao što pagani misle. {I to vaše uvjerenje, koje ste o Gospodaru svome imali, upropastilo vas je, i sada ste nastradali.} [Fusilet: 23]. Rekao je Ebu Muslim el Hulani: “Bojte se mišljenja vjernika jer uistinu je Allah stavio istinu na njegov jezik i u njegovo srce.” Naš Gospodar, Uzvišen je On i sveta su Njegova imena rekao je u hadisu-kudsijj: „Ja sam kod mišljenja mog roba o Meni: ako pomisli dobro, u svoju korist; ako pomisli zlo, na svoju štetu.“ {I šta o Gospodaru svjetova mislite?} [Es-Saffat: 87]. 13

14

Članak

15

U ime Allaha, sva zahvala pripada samo Allahu, neka su mir i salavati na Allahovog Poslanika, njegovu porodicu, ashabe i sve one koji ga slijede, a zatim. Onaj kome njegova knjiga predstavlja šejha će više biti na ispravnom nego na pogrešnom. Da, tako je, ako je njegova knjiga uistinu knjiga koja {ne prilazi joj neistina ispred nje, niti iza nje. Objava je od Mudrog, Hvaljenog}, knjiga {u koju nema nikakve sumnje, uputa je svima onima koji se budu Allaha bojali}, knjiga koju je Allah objavio Svome robu {objavljuje Knjigu, i to ne iskrivljenu}, knjiga {čiji se ajeti pomno nižu i od vremena do vremena objavljuju, od Mudrog i Sveznajućeg}, knjiga {u njoj su ajeti jasni, oni su glavnina Knjige}, knjiga {da je od nekog drugog, a ne od Allaha, sigurno bi u njoj našli mnoge protivrječnosti}, knjiga za koju je Allah  rekao: {A Mi smo Kur’an učinili dostupnim za pouku – pa ima li ikoga ko bi pouku primio?}. On  je isto tako rekao: {Mi, uistinu, Kur’an objavljujemo i zaista ćemo Mi nad njim bdjeti!}, a zatim je rekao: {Reci: “Ko je svjedok najpouzdaniji?” – i odgovori: “Allah, On će između mene i vas svjedok biti. A meni se ovaj Kur’an objavljuje i da njime vas i one do kojih on dopre opominjem}. 16

Članak

Prema tome, onaj čija je knjiga nestvorena riječ, koja je došla od Allaha i pripada Njemu, te onaj koji posjeduje srce koje traži i uho koje pozorno sluša, takav će više biti na ispravnom nego na pogrešnom – u to nema sumnje. Isto tako se može reći za one kojima je šejh Buhari ili Muslim, koji uči i prihvata ono što su oni zabilježili od najrječitijeg govornika arapskog jezika, kome je data sposobnost da poseduje bogat riječnik, i ono što su zabilježili od najbolje osobe čovječanstva i Ummeta i od najboljih generacija . Isto to se može reći za onoga koji uči po tefsiru iz knjiga Et-Taberija, Ibn el Munzira ili Ibn Ebi Hatima. Koji shvatanje i razumijevanje akide uzima iz nekih od knjiga Es-Sunnena Imama Ahmeda ibn Hanbela, njegovog sina ‘Abdullaha, El Barbeharija, El Hallala, Ibn Battaha ili Harba el Karmanija. Ili ko uči iz knjiga obnavljača islama, kao što su Ibn Tejmijje ili Ibn ‘Abdil-Vehhab. A što se tiče onoga kome su šejhovi „učenjaci“ taguta, zabludjelih otpadnika i nemarnih griješnika koji su napustili džihad, takav će griješiti puno više nego što će biti ispravan, osim nekolicine kojima se

Allah smilovao. Pa kako je samo loš onaj koji ih slijedi u onome u čemu pozivaju od nereda, bida’ata i otpadništva?! Da nas Allah sačuva! Prema tome, student koji traži znanje neće biti poštovan, niti uvažen slušanjem i učenjem pred „učenjacima“ taguta i onih koji pozivaju u zabludu, kao što su Ibn Baz, Ibn ‘Usejmin, Ibn Džibrin, Salih el Fevzan, Selman el ‘Avda, Safer el Havali, Ebu Ishak el Huvejni, Mustafa el ‘Adevi, Rebi’ el Medhali, Mukbil el Vadi’i, Ebu Katada el Filistini, Ebu Muhammed el Makdisi, ‘Omer el Haduši, Hani es-Siba’i, i tako dalje. Jedan od ovih ruvejbida , koji je inače lažov, je rekao istinu kada je izjavio: „Sunnet koji poziva na vraćanje na objavu, bez obzira na pojedince i primjere, je odlučan element za dokaz u korist onih koji slijede knjigu. Ovaj dokaz je njegova  izjava kada je jednog dana rekao svojim drugovima: „Ko vas od stvorenja najviše zadivljuje vjerovanjem (imanom)?” ‘Meleki’, odgovoriše oni. ‘Kako da ne vjeruju kad su kod Gospodara svog?’ Onda će oni: ‘Vjerovjesnici’. Poslanik  reče: ‘Kako da ne vjeruju kad im se dostavlja objava?’ Onda oni rekoše: ‘Pa, mi’. Ili su rekli: ‘Ashabi’. Poslanik  reče: ‘Šta vam je, kako da ne vjerujete a ja sam među vama?’ (Ashabi su s poslanicima pa kako da ne vjeruju?!) No, najviše zadivljuje vjerovanje ljudi koji će doći poslije mene (ili: poslije vas). Naći će Knjigu te u nju povjerovati i slijediti je. To su ljudi čije vjerovanje najviše zadivljuje.” Ova predaja, u svojoj jasnoći, naređuje uzimanje znanja iz Knjige. Štaviše, on je one koji tako rade učinio ljudima koji zaslužuju najveće nagrade i čije vjerovanje najviše zadivljuje. Ovo nam ukazuje da je vraćanje na Knjigu u vremenima velikih promjena i lošeg stanja, ispunjeno lažnim i zabludjelim uzorima koji pogrešno i zabludjelo tvrde da posjeduju znanje i diplomu, put spasa. Oni pojedinci koji se vraćaju na Knjigu ne treba da obraćaju pažnju na riječi i mišljenja tih i tih, jer niko neće napustiti šerijatski put osim otpadnici zbog svog neznanja, nesposobnosti i zla, kao što je spomenuo Ibn Tejmijje: „Ovaj put, na kojem se znanje uzima iz Knjige – put koji slijedi Šerijat – je put koji spriječava da greške učenjaka odskoče u misli sljedbenika te se smjeste u obliku nepogrešivosti i vjere.“ Zbog toga, svako onaj ko traži znanje bi trebao da razmišlja o predajama koje upozoravaju na zle „učenjake“. Ebu Zerr  je rekao: „Hodao sam sa Allahovim Poslanikom kad je rekao: ‘Pored Dedždžala najviše se za svoj Ummet bojim ovih’. Ponovio je to tri puta. Upitao sam: ‘Allahov Poslaniče, šta je to drugo pored Dedždžala čega se bojiš za svoj ummet?’ On je rekao: ‘Imama koji pozivaju ljude u zabludu.’“ [Bilježi Ahmed]

On g je rekao: „Zaista Allah neće znanje uzeti čupajući ga iz grudi svojih robova, nego će ga uzeti uzimajući duše učenjaka, pa kada ne bude ostao ni jedan učen čovjek, ljudi će za svoje poglavare uzeti neznalice, koji će kada budu pitani za neke propise, davati fetve bez posjedovanja odgovarajućeg znanja i tako će skrenuti sa pravog puta a i druge odvoditi u zabludu.” [Bilježe Buhari i Muslim od ‘Abdullaha Ibn ‘Amra ] ‘Ali Ibn Ebi Talib je rekao: „Doći će vrijeme ljudima kada će od islama ostati samo ime, a od Kur’ana samo slova. Mesdžidi će im biti izgrađeni (puni) ali će uputa biti oštećena (neispravna)! Njihova ulema će im biti najgori ljudi pod nebeskim svodom. Od njih će se javljati fitna, i njima će se vraćati.“ [Bilježi El Bejhaki u djelu Šu’ab el Iman] Kada umru učenjaci i od njih ne ostane osim nekolicina – neki od njih se nalaze na ribatu u udaljenim mjestima, neki se nalaze u tagutskim zatvorima, a neki su u bijegu u divljini – stjecanje znanja od “učenjaka” nema nikakvu vrijednost, osim za onoga koji se okrenuo od istinske vrijednosti ovog časnog znanja. A to je, korisno znanje je ono znanje koje sa sobom nosi svoje plodove u srcima i udovima. ‘Ubade Ibn es-Samit  je rekao: “Hoćeš li da te obavijestim koji dio znanja će biti prvi koji će biti uzdignut od ljudi? To je hušu’ (skrušena pokornost). Ono će se uskoro pojaviti u mesdžidima tokom namaza u džem’atu, kada nećeš vidjeti čovjeka da je skrušen (u namazu ili nekom ‘ibadetu).” [Bilježi Et-Tirmizi]. ‘Ali Ibn Ebi Talib je rekao: “Zaista je istinski fakih onaj koji ne obeshrabruje ljude od Allahove milosti, ne dozvoljava im da budu nepokorni Allahu, ne 17

Osoba ne smije uzeti tagutske “učenjake” zla kao svoje učitelje

govori im da se osjećaju sigurno i spašeno od Allahove kazne, i ne napušta Kur’an u želji za nečim drugim. Zaista nema dobra u obožavanju praznog znanja, niti u znanju koje ne sadrži razumijevanje, niti u čitanju bez razmišljanja.” [Bilježi Ed-Darimi]. Mudžahid  je rekao: “Fakih je onaj koji se boji Allaha.” [Bilježi Ed-Darimi]. Rečeno je Hasanu el Basriju : “Tako nisu govorili fukaha’ (fakihi).” Pa je on odgovorio: “Teško vama! Jeste li vi ikada vidjeli istinskog fakiha?! Fakih je onaj koji je zahid (jako skroman/asketa) u ovosvjetskom životu, onaj koji žudi za drugim životom, jasan (čvrst) u vezi stvari koje se tiču njegove vjere, i postojan u obožavanju svoga Gospodara.” [Bilježi Ed-Darimi]. ‘Ali Ibn Ebi Talib je rekao: “O vi koji posjedujete znanje, radite po njemu! Učenjak je samo onaj koji radi po onom što je naučio, njegovo znanje je popraćeno njegovim djelima. Biće mnogo onih koji će posjedovati znanje ali neće im ući u prsa. Njihova djela će biti suprotna njihovom znanju. Njihovi nijjeti (namjere) će biti suprotne onome što javno iznose. Okupljaće se i sjediti, hvaleći jedan drugog do tog stepena da će se čovjek naljutiti na onog koji sjedi s njim ako ode da sjedne s nekim drugim. Njihova djela na ovim okupljanjima neće se uzdizati prema Allaha.” [Bilježi Ed-Darimi]. Ustinu je istinsko znanje strah od Allaha. {A Allaha se boje od robova Njegovih – učeni} – oni koji posjeduju znanje. Stoga, ko god se ne boji Allaha i ne ostavlja ono što Allah mrzi i što ga ljuti, onda takav nije niti učenjak niti fakih, pa čak i ako traži znanje, uči i tvrdi da je ‘alim (učenjak). Također, onaj koji ne poziva ljude važnim pitanjima i ne upozorava ih 18

Članak

na one koji dozvoljavaju nemoralne stvari, takav nije učenjak. Prema tome, traženje znanja kod onih koji su „najgori pod nebeskim svodom“ i koji su „pozivači na vratima Džehennema“ nije pohvalno. A što se tiče njegovog prelaska (vraćanja) na put objave, u vremenu nestanka ‘uleme, osim onih koji postoje i koji se nalaze na ribatu, u zatvorima i u divljini, takvo je vrlo pohvalno i to je u skladu sa tradicijama, a sva zahvala pripada samo Allahu, Čijom se milošću ispravna djela ispunjavaju. Osoba se mora pripaziti umišljenosti i oholosti, posebno ako je Allah iskuša sa slijeđenjem ovih zlih „učenjaka“. Takva osoba bi se trebala prisjetiti onoga što prenosi ‘Abdullah Ibn Imam Ahmed od ‘Abdur-Rahmana Ibn Ebi Lajle, a on od ‘Ubejja Ibn Ka’ba da je Allahov Poslanik rekao: „U vrijeme Musaa  bila su dva čovjeka koja su se takmičila (hvalila) svojim porijeklom. Jedan od njih reče: ‘Ja sam taj i taj, sin tog i tog’, spominjući devet svojih prethodnika. ‘A ko si ti?’ Drugi čovjek je rekao: ‘Ja sam taj i taj, sin tog i tog, sin El Islama. Onda je Allah objavio Musau : ‘Što se tiče ove dvojice potomaka, za tebe prvog, svih devet tvojih prethodnika se nalaze u vatri, a ti si deseti! A što se tiče tebe drugog, oba tvoja prethodnika se nalaze u Džennetu, a ti si treći!’“ [Zava’id Musned Ahmed]. Pa da li je onaj koji traži znanje zaista ponosan na svoj „rezime“, koji je pun druženja i sjedenja u krugovima nedostojnih ljudi, novotara i otpadnika?! A što se tiče stanja nakon oživljavanja Hilafeta, onda sva hvala pripada samo Allahu Koji je počastio one koji vladaju stvarima muslimana, Allah ih sačuvao, da pruže velike prilike za sve vojnike i civile kako bi stekli znanje u institucijama, džamijama i kampovima za obuku. Tako je omogućeno svima onima koji žele znanje da ga stječu direktno iz govora ljudi, bez ikakvih poteškoća ili iskušenja, Allahovom dozvolom. Ne pristaje ni jednom studentu koji traži znanje da zapostavi ove tradicionalne načine stjecanja znanja pod hladom Hilafeta, znajući da ova blagodat koja je data učiteljima od muhadžira i ensarija nije došla preko druženja sa pokvarenim „učenjacima“ koji se nalaze u zemljama kufra i napuštaju džihad. Zapravo, ova blagodat je došla čitanjem objave, uzimajući je kao pouku i sprovodeći to u vjerovanju i djelu. O Allahu, zaista mi tražimo utočište kod Tebe od znanja koje nam ne koristi, od srca koje Te se ne boji, od duše koja se ne može zadovoljiti, i od dove koja se ne uslišava.

19

Skraćeno izdanje risale Šejhul-islama Ibn Tejmijje  od imama, obnovitelja vjere Muhammeda ibn ‘Abdil-Vehhaba  Znaj, Allah ti se smilovao, otkad je Uzvišeni Allah poslao Muhammeda  i počastio ga hidžrom i pobjedom, ljudi su se podijelili u tri kategorije: vjernici, to su oni koji su povjerovali u njega tajno (srcem) i javno (riječima i djelima); nevjernici, to su oni koji su zanevjerovali u njega, i munafici (licemjeri), to su oni koji su povjerovali u njega javno ali ne i tajno. Zbog toga je Uzvišeni Allah započeo suru El Bekare sa četiri ajeta koji opisuju vjernike, te sa dva ajeta koji opisuju kafire i sa trinaest ajeta koji opisuju munafike. Svaka kategorija od imana (vjerovanja), kufra (nevjerovanja) i nifaka (licemjerstva) posjeduje svoje osnove i ogranke na koje su ukazali Knjiga i Sunnet, ili kako je to opisao ‘Ali bin Ebi Talib  u hadisu, kojeg je on prenio. Nifak podrazumijeva veliki nifak zbog kojeg će osoba, koja ga ima pri sebi, biti u najdonjem dijelu vatre, kao što je nifak ‘Abdullaha bin Ubejje i drugih. U to se ubraja da čovjek laže na Poslanika  ili da poriče nešto od onoga sa čime je on  došao, ili da bude ljut na to, ili da brani vjerovanje u obaveznost slijeđenje njega , ili da se raduje porazu i neuspjehu njegove 20

Članak

 vjere, ili da tuguje zbog pobjede i uspjeha njegove  vjere. Štaviše, osoba koja pri sebi ima ove navedene stvari od nifaka takva je neprijatelj Allaha i Njegovog Poslanika . Ovakve vrste nifaka su postojale u vrijeme Allahovog Poslanika  a i nakon njega jer su iman i vjera bili jači i čvršći u njegovoj vrijeme. Pa ako je tako bilo u njegovo  vrijeme, unatoč tome što je vjera bila čvrsta i jaka, onda je preče da bude u naše vrijeme. Prethodno navedene vrste nifaka spadaju u veliki nifak, i utječemo se kod Allaha od toga. Što se tiče malog nifaka, to je nifak djela kod određene osobe. Ako recimo osoba laže u govoru, prekrši dato obećanje, iznevjeri dati emanet, a prenosi se i poznati hadis o takvoj osobi u kojem stoji: „Tri su osobine munafika: kad nešto kaže slaže, kad obeća ne ispuni i kad mu se nešto povjeri, on iznevjeri, čak i ako posti i klanja i tvrdi da je musliman.“ [Bilježi Muslim]. Među tim stvarima se isto tako nalazi napuštanje džihada, jer od karakteristika munafika jeste, kao što je rekao Allahov Poslanik : „Ko umre a nije se borio na Allahovom putu niti je svoju dušu podsti-

cao na borbu, takav je umro sa ogrankom nifaka.“ [Bilježi Muslim]. Uzvišeni Allah je objavio suru Beraa’ (Et-Tevba) koja se zove i sura otkrivanja (El Fadiha) jer je ona otkrila i ponizila munafike, kao što je to rekao Ibn ‘Abbas : „To je sura El Fadiha u kojoj se mnogo puta spominje {Ima ih...} i {Ima ih...} sve dok niko od njih nije ostao a da nije pomislio da će biti spomenut u njoj.“ Prenosi se od Mikada bin el Esveda da je rekao: „To je sura El Buhus (traženja/ otkrivanja), jer je ona otkrila tajne munafika.“ Rekao je Katada: „To je sura El Musira (otkrivanja), jer je otkrila podmuklost munafika.“ Ova sura je objavljena u posljednjoj bici Allahovog Poslanika , na dan bitke na Tebuku. Allah je islamu dao ponos Murteddski mediji lažima odvode u zabludu bolesna srca i pobjedu, i u njoj otkrio stanje munafika i opisao ih kao kukavice i škrtice. Što se tiče kukavičluka, to je u vezi napuštanja džihada, I rekao je Uzvišeni u njihovom opisu: {A prilozi a što se tiče škrtosti, to je u vezi ne ulaganja na njihovi neće biti primljeni zato što u Allaha i u Allahovom putu. Rekao je Uzvišeni: {Neka oni koji Njegova Poslanika ne vjeruju, što s predanošću moškrtare u onome što im Allah iz obilja Svoga daje litve ne obavljaju i što samo preko volje udjeljuju.} nikako ne misle da je to dobro za njih; ne, to je zlo [Et-Tevba: 54]. Ako je ovo ono što će Uzvišeni Alza njih. Na Sudnjem danu biće im o vratu obješeno lah uraditi sa djelima onih koji preko volje udjeljuono čime su škrtarili, a Allah će nebesa i Zemlju ju, kako je onda sa onima koji nikako ne udjeljuju naslijediti; Allah dobro zna ono što radite.} [Aal od svog imetka? ‘Imran]. I rekao je Uzvišeni: {onaj ko im tada leđa On  nas je obavijestio o munaficima kada su se okrene – osim onog koji se povuče s namjerom da približili Medini jednom bi govorili vjernicima: „Vi se ponovo bori ili drugoj četi pristupi – vratiće se ste krivi za ovo loše što nam se desilo. Vi ste pozivali natovaren Allahovom srdžbom; prebivalište njegoljude u ovu vjeru i borili ste se za nju i suprotstavili vo biće Džehennem, a užasno je on boravište.} [El im se!“ A jednom bi govorili: „Vi ste nam rekli da Enfal: 16]. Uzvišeni ih je opisao sa kukavičlukom i moramo ostati u ovom mjestu, a da nismo putovali strahom tako što je rekao: {Oni se zaklinju Allahom ovo nas ne bi zadesilo!“ I jednom bi govorili: „Vi da su doista vaši, a oni nisu vaši, nego su narod sa svojim malim brojem i slabošću želite slomiti kukavički kada bi našli kakvo skrovište}, traže skneprijatelja, vaša vjera vas je obmanula!“ I jednom lonište kao što su tvrđava, utvrde i dr. {ili kakve bi govorili: „Vi ste ludi, vi nemate razuma, želite pećine} tonu u nju, kao što voda tone {ili kakvu uništiti i sebe i narod zajedno sa sobom!“ jamu} iako ne može ući u nju on se mučno trudi Govorili bi loš i štetan govor pa je Uzvišeni Allah da uđe i sakrije se u nju bježeći od džihada, {oni bi obavijestio o njima govoreći: {Oni misle da saveznitamo trkom pohrlili} [Et-Tevba: 56-58]. Što znači, ci još nisu otišli. A kad bi saveznici opet došli, nabrzo bi pohrlili, brzinom kojom ih ništa odvratilo jdraže bi im bilo da su među beduinima u pustinji ne bi, kao divlji konj, koji kada se uzjaše, ništa ga i da se raspituju za vas; a da s vama ostanu, malo zaustaviti ne može da se smiri. Rekao je Uzvišeni: bi se borili.} [Et-Tevba: 20]. Uzvišeni Allah ih je {Pravi vjernici su samo oni koji u Allaha i Poslanika opisao sa tri karakteristike. Prva karakteristika: oni Njegova vjeruju, i poslije više ne sumnjaju, i bore bi vas zastrašivali, oni misle da saveznici još nisu se na Allahovom putu imecima svojim i životima otišli iz zemlje, a to je stanje kukavice koja u svom svojim. Oni su iskreni!} [El Hudžurat: 15]. Allah srcu ima bolest. Njegovo srce počinje da vjeruje u je ograničio vjernike na one koji vjeruju i bore se vijest o zastrašivanju i laže na vijest o sigurnosti. na Njegovom putu. Rekao je Uzvišeni: {Oni koji Druga karakteristika: kada bi došli saveznici oni vjeruju u Allaha i u onaj svijet neće od tebe tražiti (munafici) bi poželjeli da nisu sa vama, nego da su dozvolu da se ne bore zalažući imetke svoje i živote u pustinji sa beduinima, raspitujući se o vašim sisvoje. – A Allah dobro zna one koji su bogobojazni. novima: ‘Kakve su vijesti o Medini? Kakve su vijesti Od tebe će tražiti dozvolu samo oni koji ne vjeo narodu?’ Treća karakteristika: kada bi saveznici ruju u Allaha i u onaj svijet i čija se srca kolebaju, došli, a oni (munafici) bili među vama ne bi se boripa sumnjaju i neodlučni su.} [Et-Tevba: 44-45]. li osim samo malo. Sa ove tri karakteristike se može Uzvišeni Allah nas ovdje obavještava da vjernik ne opisati većina ljudi. traži dozvolu za napuštanje džihada, pa šta onda reći za one koji su ga napustili bez traženja dozvole? 21

Zahvala pripada samo Allahu, Gospodaru svih svjetova. Neka su mir i salavat na pečat svih poslanika, a zatim. Govor Uzvišenog {Sam Allah mi je milost Svoju ukazao} [En-Nisaa’: 72], nije bio govor vjernika, iskrenih, onih koji se Allahu zahvaljuju na blagodatima, nego je to bio govor munafika koji su izostali iz borbe, udaljili se od mjesta iskušenja, ubistva i ranjavanja. To je govor kojeg rado izgovaraju oni koji izostaju iz bitke u kojoj mudžahidi dožive poraz, ili se povuku sa određenog područja, ili pogine veliki broj njih. To ne proizilazi iz ničega drugog osim iz džehla (neznanja) stvarnog značenja blagodati za koju se vjernik mora zahvaljivati. Rekao je Ibn Kesir  u tumačenju govora Uzvišenog: {Među vama ima i takvih koji će sigurno oklijevati i koji će, ako doživite poraz, reći: “Sam Allah mi je blagodat Svoju ukazao što s njima nisam bio!”} [En-Nisaa’: 72]: “Rekli su Mudžahid i drugi: ‘Ovaj ajet je objavljen u vezi munafika.’ Rekao je Mukatil bin Hajjan: ‘{oklijevati} znači izostajati iz džihada, te isto tako znači da oklijeva u odlasku u džihad i da i druge odvraća od odlaska u džihad, kao što je to radio ‘Abdullah ibn Ubejj ibn Selul, Allah ga prokleo. On bi oklijevao i izostajao iz džihada, te odvraćao ljude od odlaska u džihad. A ovo je mišljenje Ibn Džurejdža i Et-Taberija. Zbog toga je Uzvišeni Allah rekao o munafiku koji odgađa odlazak u džihad (borbu) {ako doživite poraz}, znači ubistvo, šehadet i pobjedu neprijatelja nad vama, a u tome se nalazi Allahova mudrost, on kaže {“Sam Allah mi je milost Svoju ukazao što s njima nisam bio!”}, znači; nije ostao s njima i nije učestvovao u borbi i to ubraja u Allahovu blagodat (milost) kojom je počašćen, ne shvatajući šta je propustio od nagrade za sabur i šehadet.“ Stoga, kada muvehhid spozna ovo i kada čuje da je jedna grupa njegove braća iskušana ili pogođena sa be22

Članak

lajom, biće ubjeđen da je stvarnost blagodati (milosti) upravo u tome da i on bude iskušan i pogođen belajom zajedno sa njima, ili da bude ubijen prije njih. Bježanje od šehadeta nije blagodat. Blagodat je u tome da rob napadne u žestinu bitke i da bude u prvom saffu, i da ne okreće svoje lice sve dok ne bude ubijen. To je stvarna blagodat. I to je ispravno shvatanje koje se treba ukorijeniti duboko u srcu vjernika. Vjernik treba da traži da bude ubijen gdje god se nalazio. Prenosi se od Ebu Hurejre  da je Allahov Poslanik  rekao: „Doći će vrijeme kada će najbolji čovjek biti onaj što se prihvatio uzdi svoga konja u borbi na Allahovom putu – kada god začuje poziv on je pojahao svoga konja tražeći smrt na Allahovom putu.“ [Bilježi Muslim]. Od najprljavijeg govora i djela munafika, jeste njihovo žaljenje za propuštenim čime je Uzvišeni Allah počastio Svoje robove od ganime i pobjede, a to je: {A ako vam Allah da pobjedu, on će sigurno reći – kao da je između vas i njega bilo nekakvo prijateljstvo: “Da sam, kojom srećom, s njima bio, veliki plijen bih dobio!”} [En-Nisaa’: 73]. Ibn Kesir  je u svom tefsiru rekao: „{A ako vas od Allaha dobro zadesi}, tj. ako vam se desi da pobijedite i plijen uzmete, {on će, kao da nije između vas i njega bilo neko prijateljstvo, sigurno reći:}, tj. on će govoriti kao da nije pripadnik vaše vjere, {Kamo sreće da sam s njima bio, veliki bih plijen dobio!”}, tj. žali samo što nema učešća u tome, što predstavlja njegov jedini cilj.“ Nakon ovoga, onaj ko je propustio od onoga što dolazi sa bitkom, od ganime i pobjede, i raduje se tome što je izostao iz bitke koja je zadesila muslimane, treba da preispita svoj iman i da se boji svoga Gospodara, i da još više traži od Allaha da ga uputi i učvrsti. A sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svih svjetova.

23

Uistinu sabur u vremenu žestine i izdržljivost kada se bitka zaoštri spada u najbolja djela kod Allaha. To je jedna od karakteristika onih koji se boje Njega , koje je Allah pohvalio u Svojoj plemenitoj Knjizi kada je rekao: {Oni koji su izdržljivi u neimaštini, i u bolesti, i u boju ljutom. Oni su iskreni vjernici, i oni se Allaha boje i ružnih postupaka klone.} [El Bekara: 177]. Allahov Poslanik  je spomenuo da je to karakteristika najboljih šehida, pa je na postavljeno pitanje: „Ko su najbolji šehidi?“, odgovorio: „Oni koji se bore u prvim redovima ne okrećući svoje lice sve dok ne budu ubijeni, oni će uživati u soboma na najuzvišenijem mjestu u Džennetu..“ [Bilježi Ahmed od Ne’ima bin Hammara]. Pogledaj u opasnost napuštanja i bježanja sa bojnog polja, okretanja leđa neprijatelju, opasnost straha od smrti, kada se potresu redovi muslimana i to bude sebeb za poraz muslimana protiv neprijatelja. Uzvišeni Allah je upozorio Svoje robove vjernike na ovaj grijeh, gdje njegov počinitelj na sebe može navući Allahovu srdžbu pa da ga On  uvede u džehennemsku vatru. Rekao je Slavljeni: {O vjernici, kada se s nevjernicima sukobite, a njih nastupa mnogo, leđa im ne okrećite; onaj ko im tada leđa okrene – osim onog koji se povuče s namjerom da se ponovo bori ili drugoj četi pristupi – vratiće se natovaren Allahovom srdžbom; prebivalište njegovo biće Džehennem, a užasno je on boravište.} [El Enfal: 15-16]. Zbog toga, okretanje leđa i napuštanje borbe protiv neprijatelja spada u velike grijehe kao što je to spomenuo Allahov Poslanik : „Klonite se sedam upropaštavajućih (grijeha)!” “Koji su to, Allahov Poslaniče?”upitaše (prisutni). “PridruživanjeAllahu druga, sihr(magija), ubijanje osobe koju je Allah zabranio ubiti osim kada je to opravdano, jedenje kamate, jedenje imetka siročeta bježanje s bojnog polja i potvaranje čednih i bezazlenih vjernica.“ [Bilježe Buhari i Muslim od Ebi Hurejre]. Pošto su muslimani kao bedem koji ojačava i podpire jedan drugog, od onoga što su ashabi  radili jeste davanje prisege na sabur kod sukoba sa neprijateljem, i na izdržljivost u bici sve dok ne budu ubijeni ili im Allah podari pobjedu. A u Allahovoj Knjizi, sunnetu Allahovog Poslanika  i djelima ashaba  ima jako mnogo dokaza za to.

24

Članak

Prisega znači ugovor (zavjet) na pokornost u dobru (dozvoljenom) Ispunjavanje ugovora je vadžib (obaveza), bilo da se radi o ugovoru sa Allahom ili ugovoru sa nekim od Njegovih robova. Kao što je rekao Slavljeni: {I ispunite zavjet koji ste Mi dali – ispuniću i Ja svoj koji sam vama dao} [El Bekara: 40]. I rekao je Uzvišeni: {I ispunjavajte obaveze na koje ste se Allahovim imenom obavezali i ne kršite zakletve kad ste ih tvrdo dali, a Allaha kao jamca sebi uzeli, jer Allah zna ono što radite.} [En-Nahl: 91]. Hvaleći vjernike Uzvišeni je rekao: {i koji obavezu svoju, kada je preuzmu, ispunjavaju} [El Bekara: 177]. I rekao je: {A jest! Samo onoga ko obavezu svoju ispuni i grijeha se kloni Allah voli.} [Aal ‘Imran: 76]. Ispunjavanje ugovora (zavjeta) biva u stvarima koje su muslimanu dozvoljene a ne u onima koje su zabranjene. Rekao je Ebul-‘Abbas ibn Tejmijje : “Nije dozvoljeno sinu Ademovom da sklapa ugovor, ili zavjet, ili dogovor, ili savez, ili da se uslovljava sa nekim na ono što je suprotno onome što su naredili Allah i Njegov Poslanik.“ [Medžmu’al-Fetava]. Od toga je i ugovor na izdržavanje i čvrstoću u borbi. Ako se radi o borbi u pokornosti Allahu, kao što je borba muslimana protiv kafira, haridžija, bugaata (muslimani koji nepravedno napadaju druge muslimane), onda je obaveza ispunjavanje ovog ugovora. A ako se radi o nedozvoljenoj borbi kao što je izlazak novotara ili bugaata na muslimane, onda nije dozvoljeno učestvovati u takvoj borbi makar bili pod ugovorom, štaviše, obaveza je prekinuti taj ugovor radi približavanja Allahu. Dozvoljenost prisege na smrt kada je borba obavezna U vezi ove vrste prisege, Uzvišeni Allah je rekao: {Oni koji su ti se zakleli na vjernost – zakleli su se, doista, na vjernost samome Allahu – Allahova Ruka je iznad ruku njihovih! Onaj ko prekrši zakletvu krši je na svoju štetu, a ko ispuni ono na što se obavezao Allahu, On će mu dati veliku nagradu.} [El Feth: 10]. Rekao je Et-Taberi : „Uzvišeni Allah se obraća Svome Poslaniku Muhammedu, govoreći mu: {Oni koji su ti se zak-

leli na vjernost} na Hudejbiji, od tvojih ashaba da neće pobjeći od sukoba sa neprijateljem, niti će napustiti bojno polje, {zakleli su se, doista, na vjernost samome Allahu} znači; oni se svojom zakletvom tebi zaklinju Allahu, jer će im Allah dati Džennet ako ispune svoju datu zakletvu.“ Rekao je Ibn Kesir : „To je prisega Er-Ridvan1, prisega koja je data pod drvetom Semer (lat. Acacia) na Hudejbiji. Spominje se da je broj ashaba koji su dali tu prisegu Allahovom Poslaniku  bilo hiljadu i tristo, dok se na drugom mjestu spominje 400 i 500. Ali srednji broj (400) je najispravniji.“ Ovo značenje, a to je da prisega na smrt, na borbu ili na to da se neće bježati, stoji zabilježeno u Knjizi, Sunnetu i onome što ga poduprava. Štaviše, Imam Buhari je napisao poglavlje u vezi ovoga gdje je u svome Sahihu rekao: „Poglavlje: Davanja prisege na borbu da neće bježati iz nje, a neki su spomenuli prisega na smrt zbog govora Uzvišenog Allaha: {Allah je zadovoljan onim vjernicima koji su ti se pod drvetom na vjernost zakleli.}.“ Zatim je naveo poznate hadise u ovom poglavlju. Isto tako je uradio i En-Nevevi u svom djelu kategorizacije Sahih Muslima, gdje je rekao: „Poglavlje: Pohvalnost davanja prisege vojskovođi u vrijeme borbe i objašenjenje prisefe Er-Ridvan koja je data pod drvetom.“ Isto tako En-Nesai je u svom djelu Sunnen el Kubra napisao poglavlje pod nazivom „Prisega da se neće bježati sa bojnog polja“. I drugo poglavlje pod nazivom „Prisega na smrt“. Također se prenose mnoge predaje od ashaba u kojima se spominju uslovi prisege Er-Ridvan, a među tim je i ono što je En-Nevevi spomenuo u djelu Šerh Sahih Muslim: „U predaji od Ma’kil bin Jesaara stoji da je rekao: ‘Na dan Hudejbije dali smo prisegu Allahovom Poslaniku  da nećemo bježati sa bojnog polja, a nismo mu dali prisegu na smrt (bez da se borimo).’ A u predaji od Seleme stoji da su mu tog dana dali prisegu na smrt. A to je značenje predaje ‘Abdullaha bin Zejda bin ‘Aasima. A u predaji od Mudžaaši’a bin Mesu’da stoji da su dali prisegu na hidžru, na islam i na džihad. A u hadisu od Ibn ‘Omera i ‘Ubade stoji: ‘Dali smo prisegu na poslušnost i pokornost i da nećemo oduzeti pravo nadređenog (koji je na vlasti). A u predaji od od Ibn ‘Omera mimo Sahih Muslima stoji: ‘Prisega na sabur’. Rekla je ‘ulema: ‘Ova predaja obuhvata sva značenja i pojašnjava značenje svih drugih predaja. Prisega na ne bježanje sa bojnog polja znači sabur sve dok ne pobjedimo ili budemo ubijeni a to znači prisega na smrt. Što znači saburati pa makar nas to odvelo u smrt. To ne znači da se misli na samu smrt. A isto tako i prisega na džihad odnosno sabur u njemu. A Allah zna najbolje.’“ Rekao je Ibn Hadžer: „Nema suprotnosti u njihovom govoru. Dali su mu prisegu na smrt i da neće bježati sa bojnog polja, jer samim davanjem prisege na smrt znači da neće bježati sa bojnog polja, makar bili ubijeni. Ali to ne znači da moraju biti ubijeni, i to je ono što Nafi’a nije prihvatio nego je rekao: ‘Oni su mu dali prisegu na sabur što znači da će biti izdržljivi i čvrsti i da neće bježati sa bojnog polja bez obzira 1 Beja‘a Er-Ridvan znači prisega koju su ashabi dali Allahovom Poslaniku  na Hudejbiji da će se boriti protiv mušrika Kurejšija sve do smrti, nakon što su čuli da je ʿOsman ubijen. Allah  je rekao: {Allah je zadovoljan onim vjernicima koji su ti se pod drvetom na vjernost zakleli.} [El Feth: 18].

da li će biti ubijeni zbog toga ili ne.’“ [Fethul-Bari]. Rekao je Ibnul-Kajjim : „Allahov Poslanik  je podsticao ashabe da tokom borbe daju prisegu na to da neće bježati sa bojnog polja, a ponekad i prisegu na smrt.“ [Zadul-Me’aad]. Rekao je Er-Rafi’i: „Preporučljivo je da kada Imam pošalje vojnu jedinicu u bitku da joj odredi emira i da joj naredi pokornost njemu i savjetovanje sa njim. I da daju prisegu svome emiru da neće bježati sa bojnog polja.“ [Eš-Šerhul-Kebir]. Tako su radili ashabi , a najpoznatije što je prenešeno u vezi toga je ono što se desilo na Jermuku, kada je ‘Ikrime ibn Ebi Džehl rekao: “Ko će dati prisegu na smrt?” Pa su prisegu dali El Haris ibn Hišaam, Dirar ibn el Ezur zajedno sa 400 muslimana i konjanika. Borili su se ispred vojne jedinice Halida sve dok većina nije bila ranjena i ubijena, osim nekih koji su se oporavili među kojima i Dirar ibn el Ezur.” [Tarih Et-Taberi i dr.]. Rekao je Ibn Hadžer u djelu „El Isaba fi Temjiz es-Sahaba“: „‘Ikrime je bio vođa jednog broja skupina, a to je bilo 15. godine po Hidžri u vrijeme Hilafeta ‘Omera.“ To je ono što se desilo pred mnogim ashabima i oni to nisu odbili. Obaveznost ispunjavanja ove prisege Rekao je Ibnul-Dževzi : “Neispunjavanje (kršenje) ugovora znači zanemarivanje njegovih propisa.“ [Zadul-Mesir]. A to je zabranjeno. Rekao je Uzvišeni Allah: {Onaj ko prekrši zakletvu krši je na svoju štetu} [El Feth: 10]. I rekao je: {I ne kršite zakletve kad ste ih tvrdo dali } [En-Nahl]. Rekao je Allahov Poslanik : “Tri su osobine munafika: kada nešto kaže slaže, kada obeća ne ispuni, i kada mu se nešto povjeri on iznevjeri.” [Bilježe Buhari i Muslim od Ebi Hurejre]. I rekao je Allahov Poslanik : “Muslimani su na onome na čemu se dogovore.” [Bilježe Ebu Davud i El Hakim]. Rekao je Ebul-‘Abbas ibn Tejmijje: “Svako onaj ko uslovi određen uslov ili se dogovori za nešto a onda to prekšri takav je iznevjerio. U Knjizi i Sunnetu je došla naredba ispunjavanja ugovora (zavjeta) te ispunjavanje uslova ugovora, dogovora i vraćanja emaneta te čuvanje toga i zabrana kršenja ugovora, iznevjeravanja i varanja. A onaj ko to učini mora biti žestoko kažnjen.” [Medžmu’al-fetava]. Upozorenje na izdaju je došlo u hadisu u kojem stoji: “Na Sudnjem danu svaki varalica imat će kod stražnjice zastavu, koja će biti velika prema veličini njegove prevare pa će se reći: `To je prevara tog i tog!” [Bilježe Buhari i Muslim od Ibn ‘Omera]. Stoga, ako insan da ovu prisegu nije mu dozvoljeno da je prekrši. Ono biva još veći prekršaj i grijeh ako se desi u vrijeme teškoće i žestine za mudžahide, te kod sukoba i približavanja neprijatelja. Svaki musliman treba da ispuni ugovor koji je dao Allahu tako što će ostati čvrst i izdržljiv. I treba da ispuni ono na što se zavjetovao i dao prisegu svojim emirima i braći, tako što će biti saburljiv kod sukoba sa neprijateljem. Musliman ne smije da ih iznevjeri sve dok mu Allah ne dadne pobjedu ili bude ubijen na onome za što se zavjetovao Allahu i svojoj braći. I neka se sjeti govora Uzvišenog Allaha: {Ima vjernika koji ispunjavaju zavjet dat Allahu, ima ih koji su poginuli, i ima ih koji to očekuju – nisu ništa izmijenili} [El Ahzab: 23].

25

26

Članak

27

Uzvišeni Allah  je Ummetu pojasnio uslove za pobjedu nad neprijateljem i koji sebebi se moraju poduzeti da bi se ostvarili ponos i pobjeda. Ummet treba da radi po onome što je naučio, a u te sebebe spadaju sabur i izdržljivost. Rekao je Uzvišeni: {O vjernici, kada se s kakvom četom sukobite, smjeli budite i neprestano Allaha spominjite da biste postigli što želite} [El Enfal: 45]. Uzvišeni je također rekao da će mala saburljiva skupina vjernika pobjediti mnogobrojnu skupinu kafira. Rekao je Uzvišeni: {O Vjerovjesniče, bodri vjernike na borbu! Ako vas bude dvadesetak izdržljivih, pobijediće dvije stotine; a ako vas bude stotina, pobijediće hiljadu onih koji ne vjeruju, zato što su oni ljudi koji ne shvaćaju.} [El Enfal: 65]. Život Allahovog Poslanika  i onih koji su ga slijedili, te historija muslimana nam 28

Članak

dokazuju da su sabur i izdržljivost jedni od najvažnijih sebeba za ostvarivanje većeg dijela pobjede. U bici El Ahzab (5. godine po Hidžri), kada su se mušrički Arapi zajedno sa svojim saveznicima od židova okupili protiv muslimana i opkolili Medinu Allahovog Poslanika  sve dok nisu došli u stanje koje je Uzvišeni opisao: {Kad su vam došle i odozgo i odozdo, i kad su oči vaše bile uprte jedino u neprijatelja, a duša došla do grkljana, i kad ste o Allahu svašta pomišljali – tada su vjernici bili u iskušenje stavljeni i ne mogu biti goré uznemireni, kad su licemjeri i onī bolesna srca govorili: “Allah i Poslanik Njegov su nas samo obmanjivali kad su nam obećavali!”} [El Ahzab: 10-12]. Ali pored toga odlučnost muslimana nije nimalo oslabila i ostali su čvrsti, ribateći na bojnim poljima svoje Medine, nisu ih uzdrmale laži munafika, štaviše,

bili su ubjeđeni u obećanje Allahovog Poslanika da lijep završetak pripada njima i da će oni osvojiti zemlje Šama i Iraka, i da će potresti prijestolje Kisre i Kajsera. Rekao je Uzvišeni: {A kad su vjernici saveznike ugledali, rekli su: “Ovo je ono što su nam Allah i Poslanik Njegov obećali, i Allah i Poslanik Njegov su istinu govorili!” – i to im je samo učvrstilo vjerovanje i predanost.} [El Ahzab: 22]. Ovim imanom i predajom Allah ih je počastio sa pobjedom i porazio njihovog neprijatelja, ali nakon što je očistio njihove redove, te otkrio i ponizio munafike, nakon toga im je podario velika osvajanja i pobjede a onda je Allahov Poslanik preselio 11. godine po Hidžri. Nakon smrti Allahovog Poslanika  veliki broj Arapa je napustio islam, ali njegova  smrt nije oslabila odlučnost Es-Siddika  i njegovih ashaba  koji su osaburali i ostali čvrsti i odlučno izvršili Allahovu naredbu vođenja džihada protiv murtedda, ma koliko velik njihov broj i oprema bili. U bici na Jemami (11. godine po Hidžri) desila se bitka sa najvećom skupinom murtedda tog vremena koje je predvodio Musejjlema el Kezzab. Bitka nije bila nimalo laka, štaviše, muslimani su doživjeli žestoke gubitke, gotovo da su murteddi uspjeli porazili muslimane. Rekao je Ibnul-Esir: „Borba se zaoštrila. Muslimani nisu okusili žešći rat od ovoga. Muslimani su bili poraženi i Benu Hanifa su uspjeli stići do Medždža’aa (zatvorenik kod muslimana) i do Halida, pa je Halid izašao iz svoje skupine.“ Nakon toga, muslimani su uredili svoje saffove i ashabi zajedno sa hafizima Kur’ana su počeli podsticati narod na šehadet i upozoravati ih na poniženje poraza. Rekao je Ibnul-Esir: „Zatim su se muslimani počeli okupljati, pa je Sabit ibn Kajs rekao. Loše je ono na šta ste navikli svoje duše o skupino muslimana! Allahu ja se odričem od onoga što su napravili ovi, s tim misli na učesnike bitke na Jemami. I tražim od Tebe oprost za ono što su napravili ovi, s tim misli na muslimane. Zatim se borio sve dok nije bio ubijen. Rekao je Ebu Huzejfa: ‘O učači Kur’ana! Uljepšajte Kur’an sa svojim djelima!’ Zatim je Halid poveo ljude sve dok ih nisu odbili daleko od onoga gdje su bili.“ I ostali su strpljivi pored velikog broja ubijenih i ranjenih u njihovim redovima. Rekao je Ibnul-Esir: „Borba se zaoštrila i Benu Hanifa su se okupili i žestoko borili, a tog dana, pobjeda je jednom bila u korist muslimana a jednom u korist kafira. Zatim je ubijen Salim, i Ebu Huzejf,a i Zejd bin el Hattab i mnogi drugi od najboljih ashaba.“ Upravo zbog toga se moraju očistiti saffovi kako bi se znalo odakle dolazi udarac na muslimane. Rekao je Ibnul-Esir: „Kada su se poredali, svako sa svojim plemenom, rekli su jedni drugima, danas nema bježanja.“ I tako se odvijala jedna od žestokih bitaka ovog Ummeta. Bitka koja je zahtjevala da se žrtvuju životi kako bi se vjera u potpunosti i ispravno prenijela. Rekao je Ibnul-Esir: „Poginuo je veliki broj boraca kod obje skupine, posebno kod Benu Hanife, ali

su se nastavili boriti sve dok nisu ubili Musejjlemu. Ubili su ga Džubejr bin Mut’am i jedan čovjek od Ensarija.“ I nakon ubistva ovog Dedždžala, muslimani su ostvarili pobjedu nakon što su osaburali i ostali čvrsti. Nakon rata sa murteddima muslimani su se posvetili borbi i osvajanju dvije zemlje, Perziju i Rim, te stavljanju pod islamsku vlast ono što se nalazilo u njihovim rukama. U bici na Jermuku (13. godine po Hidžri), Rimljani su okupili 240 hiljada boraca, a broj muslimanskih boraca je iznosio 40 hiljada. Veliki broj vojske Rimljana je zastrašio one koji u srcima imaju slabost, pa je jedan od muslimana prišao Halidu  i rekao: „Rimljanja je jako mnogo, a muslimana jako malo! Halid je rekao: ‘Muslimana je jako mnogo, a Rimljana je jako malo. Zaista se broj vojnika povećava sa pobjedom a smanjiva se sa izdajom.’“ [Ibnul-Esir: El Kamil]. Pored velikog broja neprijatelja, muslimani su osaburali i ostali čvrsti dotle da su dali prisegu na smrt. Rekao je Ibnul-Esir: “Tog dana ‘Ikrime je rekao: ‘Borio sam se sa Allahovim Poslanikom  u svakoj bici, pa da danas pobjegnem?!’ Zatim je povikao: ‘Ko će dati prisegu na smrt?’ Pa su prisegu dali El Haris ibn Hišam, Dirar ibn el Ezur zajedno sa 400 muslimana i konjanika. Borili su se ispred vojne jedinice Halida sve dok većina nije bila ranjena i ubijena, osim nekih koji su se oporavili.” Nakon sabura i čvrstoće, Allah ih je počastio sa pobjedom i temkinom a Rimljani su se poraženi dali u bijeg ne okrećući se ni za kim. Nakon toga su muslimani osvojili Damask i druge gradove Šama. 14. godine po Hidžri, El Faruk  je opremio vojsku koja se sukobila sa Perzijancima i za njihovog vođu postavio Sa’da ibn Ebi Vekkasa . Zatim mu je oporučio neke stvari, a od toga što mu je oporučio jeste ono što bilježi Et-Taberi: “Zapamti moju oporuku i znaj da ideš prema žestokoj stvari koju ne može pobijediti osim istina. Stoga, navikni svoju dušu i one koji su sa tobom na hajr i počni sa njim. I znaj da za svaku naviku postoji oprema, a najbolja oprema je sabur.” Ova poruka je bila jako potrebna, posebno je je postojala velika razlika između broja muslimana i njegovih neprijatelja Perzijanaca medžusija. Broj svih muslimana koji su učestvovali u bici na El Kadisiji iznosi nešto više od 30 hiljada, to je nakon popunjavanja broja muslimana i dolaska dodatnih snaga. A što se tiče broja Perzijanaca, njihov broj je bio veći od 200 hiljada boraca, opremljeni sa najboljim naoružanjem u to vrijeme. [Tarih Et-Taberi]. Danima se vodila se žestoka bitka a muslimani su pokazivali veliki sabur. Odužilo bi se kada bi prepričavali kako se bitka odvijala, ali dovoljno je da kažemo da je prvog dana bitke ubijeno i ranjeno 500 pripadnika sela Esed. Rekao je Ibnul-Esir: „Kada su Perzijanci vidjeli šta pleme Esed radi njihovim ljudima i slonu koji je bio sa njima pa su ih počeli gađati kamenjem i udarati ih, a među njima (među 29

plemenom Esed) je bio Zul-Haadžib i El Džalinus. Muslimani su čekali četvrti tekbir od Sa’da. Zatim su se Perzijanci okupili oko i sa slonom krenuli na pleme Esed, a pleme Esed je ostalo čvrsto, nisu se razbježali. Zatim je Sa’da povikao četvrti tekbir. I 500 pripadnika plemena Esed je bilo ubijeno i ranjeno. Oni su bili kao štit od slona i napada Perzijanaca ispred ljudi. A ‘Aasim je isto tako štitio ljude. To se desilo prvog dana. A taj dan se zove dan Ermas.“ Prošla su tri dana bitke u kojoj su muslimani napadali a onda se povlačali i odbijali napade slona. Bili su strpljivi i čvrsti, iščekujući Allahovo obećanje pobjede i temkina. Muslimani su dočekali četvrtu noć. Nalazili su se u najžešćem stanju. Nisu mogli spavati. Svaki put kad bi jutro osvanulo morali su ispočetka da odbijaju i napadaju neprijatelja pored svega što ih je zadesilo. Rekao je Ibnul-Esir: „El Ka’ka’ je došao do ljudi i rekao: ‘Zaista će pobjeda doći nakon sat vremena za onoga ko prvi napadne na ovaj narod, osaburajte još sat i napadnite, zaista pobjeda dolazi sa saburom.“ I nije prošlo ni nekoliko sati nakon toga a Allah  je podario muslimanima pobjedu i porazio njihovog neprijatelja. Nakon što su muslimani žrtvovali sve što su imali i ostali strpljivi pred imperijalističkom vojskom koja je bila daleko jača i veća od njih. Rekao je Ibnul-Esir: „Prije noći El Herir je poginulo 2500 muslimana a u noći El Herir i na dan El Kadisije je poginulo 6000 muslimana.“ Ubijen je i vođa Perzijanaca Restum. Muslimani su ubili veliki broj muslimana i osvojili ogromnu ganimu. Ta bitka je bila polazna tačka za osvajanje ostalih gradova Iraka, čak i za osvajanje glavnog grada medžusijske Perzije. Kada bi navodili pobjede i osvajanja muslimana nakon što su bili strpljivi i ostali čvrsti, odužilo bi nam se, ali dovoljno nam je da spomenemo događaj ‘Ajn Džalut (658. godine po Hidžri), kada su Tatari htjeli da uđu u Egipat nakon što su zauzeli sve zemlje i stavili ih pod svoju vlast. Ali muslimani su ostali čvrsti i strpljivi u sukobu sa njima i Uzvišeni Allah ih je pomogao i podario im pobjedu te porazio njihovog neprijatelja. Zatim su nakon toga istjerali Tatare iz Šama i Allah ih je počastio pobjedom protiv njih. Postoji mnogo sličnih bitaka kao bitka ‘Ajn Džaluta i naših sinova koji su učestvovali u takvim bitkama. Danas, Allahovi neprijatelji su se vratili i okupili svoju opremu i vojnike kako bi se borili protiv Islamske države i utrnuli Allahovo svjetlo. Ali neće to ostvariti, biiznillah. O vojnici Hilafeta u Mosulu, Halepu, Sirtu i drugim mjestima vilajeta Islamske države, budite strpljivi i izdržljivi, pa ustinu je pobjeda nakon kratkog sabura.

30

Članak

31

Od Ebi Hurejre  prenosi se da je Allahov Poslanik  rekao: „Najbolji su u mome ummetu moji savremenici, potom generacija koja slijedi iza njih.“ [Muttefekun ‘alejhi]. Rekao je En-Nevevi: “’Ulema se složila da je najbolja generacija generacija Allahovog Poslanika  a s tim se misli na ashabe. A već smo spomenuli da je ispravno, ono na čemu je džumhur (većina ‘uleme), jeste da svaki musliman koji je vidio Allahovog Poslanika , pa makar sat vremena, se ubraja u njegove  ashabe.” Većina žena te generacije od ashabijki su se udavale nakon smrti ili ubistva njihovih muževa, osim majkih vjernika  koje su bile zabranjene muškarcima da ih žene nakon smrti Allahovog Poslanika . Ako pogledamo u knjige historije, biografije te generacije, malo ćemo naći primjera da se časne, vjernice ashabijke nisu udavale nakon njihovog muža, bilo da su imale djecu ili ne. I nismo pročitali, niti našli igdje da je oko njih bilo žena ili ljudi koji su ih optuživali, ili govorili loše zbog toga što bi se neka od njih udala nakon smrti svoga prvog muža! A ko optužuje i govori loše o ženi koja se udala nakon smrti svoga prvog muža neka se pazi da ne radi nešto protiv onoga što je Allah  Šerijatom dozvolio Svojim robovima. Pa koja god žena se uda nakon smrti svoga muža, i onda se opet uda, pa opet, pa opet, makar se udala stotinu puta, a onda dođe neko i grdi je bez šerijatskog razloga, te govori da je to “loše”, on s tim “loše” koje se proširilo među narodom, govori da je loše ono što je Allah dozvolio ili ono što je On zabranio. Ovakvi što optužuju treba da se dobro priboje onoga šta pričaju. Došlo je u djelu „El Mihber“ od Ebi Dža’fera el Bagdadija u poglavlju o imenima koji se zove 32

Za sestre

„Imena žena koje su se udale tri puta i više“ pa je u tom poglavlju spomenuo grupu najboljih ashabijki . Uistinu su se ashabi, ridvanullah ‘alejhim, utrkivali ko će prvi zaručiti muslimanku kojoj je ubijen muž te preuzeti na sebe brigu o jetimu čiji je otac preselio. Pa kako to da u naše vrijeme to bude „loše“ a najbolji od ljudi, kao što su ashabi i ashabijke, su radili to? Zaista su oni (ashabi i ashabijke) daleko od toga što ovi govore! Kćerke Allahovog Poslanika  i njegove unuke su se udavale po jedan, dva i tri puta. Rekao je Ibn Kesir : „Ebul-’Aas er-Rebi’a bin ‘Abdul-’Uza bin Šems bin ‘Abdu Menaf je oženio Zejneb, a on je sin Hadidžine sestre, njegova majka je tetka Huvejledove kćerke. Ona mu je rodila sina ‘Alija i kćerku Umama bint Zejneb koju je kasnije oženio ‘Ali bin Ebi Talib, nakon Fatimine smrti. ‘Ali je preselio a ona je bila kod njega (bila je njegova žena). Zatim se nakon njega (‘Alija) udala za Mugiru bin Nevfela bin el Harisa ‘Abdul-Muttaliba.“ [El Bidaja ve-n-Nihaja]. A što se tiče Ummul-Kulsum nju je oženio vođa pravovjernih ‘Omer ibn el Hattab a ona mu je rodila Zejda i ‘Omer je preselio dok mu je ona bila žena. Nakon toga ona se udala za sinove svoga strica Dža’fera, jedan za drugim. Udala se za ‘Avn bin Dža’fera koji je preselio dok je bila njegova žena, nakon toga se udala za Muhammeda koji je isto preselio dok je bila njegova žena, a nakon njega se udala za njihovog brata ‘Abdullaha bin Dža’fera koji je isto preselio dok je bila njegova žena. [El Bidaja ve-n-Nihaja]. Da, Ummul-Kulsum se udavala četiri puta, a zna se ko je ona; unuka Allahovog Poslanika  i kćerka ‘Alija i Fatime, radijallahu ‘anhuma, i niko je nije optužio, niti išta ružno rekao. Nije joj niko rekao; kako ćeš zaboraviti svog prvog muža i ono što je bilo među vama, vaš život i ljubav. Isto tako, vjernice imaju najbolji primjer i uzor u ashabijki koja se zove Esma’ bint ‘Umejs  ona koja je učinila dvije hidžre. Došlo je u djelu „Ma’rifetu-Sahaba“ od Ebi Na’ima: „Učinila je hidžru sa svojim mužem Dža’ferom bin Ebi Talibom, i u zemlji Habaše rodila mu ‘Abdullaha i ‘Avna i Muhammeda, sinove Dža’fera ibn Ebi Taliba. Zatim je Dža’fer ubijen dok mu je ona bila žena. Nakon toga se udala za Ebu Bekra es-Siddika u godini hadždža. On je preselio dok mu je ona bila žena, a onda se ona udala za ‘Alija bin Ebi Taliba  i rodila mu Jahju bin ‘Alija bin Ebi Taliba.“ Isto tako, Hula bin Kajs bin Kahd bin Suleba el Ensarija Umm Muhammed, za nju je rečeno: „Umm Habiba je bila žena Hamze bin ‘Abdul-Muttaliba kada je on ubijen, nakon njega ona se udala za En-Nu’mana bin ‘Adžlana el Ensarija.“ A u djelu „Esedul-Gaba“ od Ibnul-Esira piše: „‘Aatika bint Zejd se udala za ‘Abdullah bin Ebi Bekra, pa kada je on ubijen ona se udala za El Faruka ‘Omera, pa kada je on ubijen ona se udala za Zubejra bin ‘Avaama. Na tebi je o muslimanko da razmisliš o tome kako su se preduvale žene čiji su muževi bili primjeri kao što su Ebu Bekr es-Siddik, ‘Omer bin Hattab i Hamza ‘Abdul-Mutallib! A ovo je samo mali dio historije žena najbolje generacije, a kada bi nabrajali žene koje su se udavale nakon njihovih muževa ne bi ih mogli izbrojati. Od žena udovica – Allah ih uputio na ono što je hajr za njih na dunjaluku i Ahiretu – ima onih koje prigovaraju i ne slažu se sa udajom nakon preseljenja njihovih muževa,

pa imaju određene šubhe i oslanjaju se na govor da žena koja se ne uda i osabura odgajajući svoju djecu jetime stajaće pored Allahovog Poslanika  na džennetskim vratima. One kažu da ovu predaju prenosi Ebu Hurejre u kojoj stoji da je rekao: „Allah je zabranio svakom sinu Ademovom da uđe u Džennet prije mene, osim ženi koja će me prestići prema vratima Dženneta. Pa ću reći: ‘Ko je ova što me prestigla?’ Pa će mi se reći: ‘O Muhammede, to je žena dobrog ahlaka i lijepog odnosa prema jetimima, sa kojima je saburala i za koje se brinula sve dok nisu porasli pa ju je Allah nagradio za to.“ Prenosi ga Ebu Ju’laa i El Haraaiti. Ovaj hadis nije prenešen od Allahovog Poslanika . Rekao je El Busajri u djelu „El Ithaf“: „Prenosi ga Ebu Ju’laa sa slabim senedom (lancem prenosilaca) zbog slabosti ‘Abdus-Selama bin ‘Adžlaana.“ Pa da li će se ona koja ima razum pozivati na vjerodostojne, jasne, poznate i lijepe hadise kada je u pitanju udaja ili će se pozivati na jedan slabi hadis?! Zatim, ko kaže da majka jetima neće biti nagrađena za odgajanje svoje djece ako se uda nakon njihovog oca? Zaista to nije tačno, štaviše, njena nagrada je osigurana i spremna, biiznillahi te’ala! Čak štaviše, njena udaja za dobrog čovjeka može njoj i njenoj djeci biti od velikog hajra i blagodati. On će je štititi, čuvati, brinuti se o njoj i odgajati njenu djecu da budu pokorna Allahu. I tako će njena nagrada kod Allaha biti još veća. A da je može vidjeti njen prvi muž i ono na čemu su njegova djeca od hajra i uspjeha, bio bi joj mnogo zahvalan. Neka od žena će reći ja neću da se udajem kako bi bila sa svojim prvim mužem na Ahiretu. U tome nema ništa loše. Međutim, sestra koja to kaže mora da zna da je mesela koja će žena biti kojem mužu na Ahiretu mesela (pitanje) u kojoj ima razilaženja. Neki su rekli da će biti žena posljednjeg muža, neki su rekli da će biti žena onoga koji se prema njoj najljepše ophodio, neki su rekli da će biti žena onoga koji joj je oduzeo nevinost, neki su rekli da će ona moći birati, a neki su rekli druge stvari. Stoga, žena muslimanka – Allah joj podario uputu – treba da pogleda u ovo razilaženje a zatim da vidi da li ima dokaz iz Allahove Knjige ili hadis od Allahovog Poslanika  kojim dokazuje da je njen prvi muž u Džennetu, ili je to samo lijepo mišljenje i nada?! Isto tako, treba da pogleda u svoje stanje danas, mlada djevojka u procvatu svoje mladosti ili ona koja ima jetima, ili dva, ili tri, ili više, zatim ovo je zemlja džihada, napada se i povlači se, a ona odbija zaruke od bogobojaznih. A Uzvišeni Allah zna najbolje hoće li dugo ili kratko živjeti! Žena je u stalnoj potrebi za mužem koji će se brinuti za nju i ispunjavati njene potrebe. A koja kaže drugačije od toga takva je rekla suprotno ono što je u njenoj fitri s kojom ju je Uzvišeni Allah stvorio. A niko od onih koji se nalaze oko nje neće se brinuti o njoj i činiti joj veći hajr kao njen muž, niti njen otac, niti njen brat, niti iko od bliskih rođaka! Isto tako, udovice su izložene fitni čiji prilaz mora

da zatvore one koje se boje Allaha za sebe i druge oko sebe. A ta fitna je da one odbijaju ponude za brak ali kad im je nešto potrebno onda zovu i traže da njihove potrebe ispune muževi njenih prijateljica, ili stričevi njihove djece, a preče im je da se boje šejtanskih zamki. Stoga, njima je najbolje da se klone šubhi i tako sačuvaju svoj din i svoju čast. A uistinu šejtan najviše utječe na one koji su već bili u braku. A što se tiče onih koji govore udovicama i napominju ih da su dale obećanje svome mužu da se neće udati poslije njega, takvi treba da znaju da su imami selefa to mrzili. A neki od njih su čak rekli da je to zabranjeno. Prenosi se: „Neka žena je došla kod Eš-Ša’bija i rekla mu: ‘Ja sam se čvrsto zaklela svome mužu da se neću udavati nakon njega. Kakvo je tvoje mišljenje o tome?’ Pa je rekao: ‘Moje mišljenje da prvo počnemo sa onim što je Allah  dozvolio prije onoga što ti je zabranio.’“ [Bilježi Sa’id bin Mensur u svom Sunnenu]. Pa žena zna svoje stanje bolje od muža koji je preselio i otišao svome Gospodaru. A govora o propisu dozvoljavanja ženi da se uda nakon smrti ili šehadeta svoga muža ima daleko više od govora dozvoljavanja muškarcu da oženi više od jedne žene. Pa zašto se ljudi okreću i zacrvene kad je sve to Allahov Šerijat?! I na kraju, znaj o sestro, udovico šehida – smatramo ga takvim a njegov obračun je kod Allaha – da je Džennet, to uzvišeno i najdragocjenije mjesto, u kojem nema bolesti niti zamora, niti tuge niti žalosti, vjernik će u njemu biti zadovoljan sa onim što mu njegov Gospodar da, bili sa njim njegovi voljeni sa dunjaluka ili ne bili, zaista muž zbog kojeg sebi zabranjuješ udaju, pored potrebe koju imaš za to, će nadati se biti tvoj muž na Ahiretu. A da ti je na Sudnjem danu potrebno samo jedno djelo da bi ušla u Džennet, i dođeš da od njega tražiš to jedno djelo, on ti ga ne bi dao. {Na Dan kada će čovjek od brata svoga pobjeći i od majke svoje i od oca svoga i od drúge svoje i od sinova svojih – toga Dana će se svaki čovjek samo o sebi brinuti} [‘Abese: 3437]. Toga dana će svako govoriti nefsi nefsi (svaki će se čovjek samo o sebi brinuti), čak i svi poslanici osim našeg Poslanika . Zatim ti nećeš znati jel njegov šehadet primljen ili nije. Jer ono što se nalazi u njegovom srcu od nijjeta ne zna niko osim Onaj Koji poznaje skriveno. A nema sumnje da je nadanje Allahovom zadovoljstvu, susretu sa Njim, Njegovoj bliskosti, Njegovom govoru i Njegovom viđenju bolje i uzvišenije od svih ahiretskih blagodati. „Kada stanovnici Dženneta dobiju sve blagodati koje mogu dobiti i pomisle da nema veće blagodati od tih, jasno će im se ukazati njihov Gospodar, pa će gledati u lice Milostivog i zaboraviće na sve blagodati kojima su počašćeni onoga trenutka kada pogledaju u lice Milostivog.“ [Bilježi Ed-Darimi u svom odgovoru El Merisiju]. Pa zar nisi razmišljala o mužu koji ti može pomoći da postigneš ovaj veliki uspjeh tako što će te čuvati od onoga što je zabranio Gospodar svih svjetova?!

33

Allah  je prije američke invazije u Iraku dao blagodat da u njemu bude muvehhida koji su nosili brigu širenja tevhida i borbu protiv širka i novotarija, uprkos tiraniji kufra sekularne Bas partije i njihovom ratu protiv islama i muslimana. Kada su krstaši ušli na tlo Iraka, ovi muvehhidi su bili čvrsta zidina, koja je je stajala ispred njih. Oni su Allahovom dobrotom spriječili njihove planove i protjerali ih ponižene i osramoćene. Uspostavili su Islamsku državu na tlu zemlje dviju rijeka i ostali čvrsti na tome. Među njima ima onih koji su već preselili i drugih koje je Allah ostavio u životu dok im ne pruži milost da dožive dan u kojem je vjera potpuno za Allaha, u jednoj Islamskoj državi koja je predvođena halifom od Kurejšija, na menhedžu poslanstva. Od onih da’ija koji su slijedili put Poslanika  u učenju i podučavanju tevhida i prenosili ga dalje ljudima, te koji su vodili džihad protiv Allahovih neprijatelja sabljom i dokazom i ostali strpljivi na onome što ih je na tom putu pogodilo od iskušenja sve dok nisu pali kao šehidi na Allahovom putu, je šejh i mudžahid Ebu ‘Ali el Enbari (Allah ga primio), takvim ga mi smatramo a njegov obračun je kod Allaha. Mrtvi tagut od Bas režima, Sadam Husejn i njegova otpadnička partija, su vladali Irakom svojom faraonsko-tiranijskom vladavinom. Nisu zastali kod izmjene Allahovih presuda sa izmišljenim zakonima, štaviše, nastojali su da iskrive ‘akidu muslimana otvaranjem kapija mušricima od sufija i rafidija kako bi širili ateističku ideologiju. U ovom vremenu dok su ljudi bili pod vlašću ovoga zločinačkog taguta, šejh, ‘Abdur-Rahman el Kaduli (pravo ime šejha) je javno ispovjedao tevhid u jednom mesdžidu u gradu Tel ‘Afer, zapadno od Mosula. Ljudi su se petkom sakupljali u njegovom mesdžidu, puneći bližne 34

Karavane šehida

ulice. Pa ga je pogodila patnja taguta i njegovih tajnih službi. Prijetnje Basista ga nisu zastrašile i to ga nije spriječilo od džihada protiv njih. Također ga nije spriječilo to što je bio jedini koji je bio odgovoran za izdržavanje jedne velike porodice, te ga isto tako nije spriječio strah za mesdžid u kojem je pozivao ka Allahu. Javno je govorio o kufru Bas partije i o svakom ko joj je se priključio i podsticao je svoju najbližu braću da ih proglase kafirima i da se bore protiv njih. Otpadnici Bas partije nisu se dugo strpjeli i zabranili su mu da drži predavanja, pa čak i da ezani u mesdžidu. Počeli su da vrše pritisak na njega tako da je rijetko prošao koji mjesec a da ga nisu zvale tajne obavještajne službe. U tom vremenu Bas režim u Iraku je postajao sve slabiji nakon nekoliko neuspješnih ratova koji je vodio protiv svojih neprijatelja. Muvehhidi su očekivali njegov pad a istovremeno i da krstaši Amerike napadnu Irak, kako bi ga okupirali pod izgovorom uklanjanja tagutskog režima. Ali nisu bili u stanju da formiraju jednu jaku grupu koja bi kroz odlučujuće bitke oborila taguta. I tako je svaka grupa počela da se sa svojim članovima sakuplja u jednom području kako bi se upoznali i kako bi izučavali vjeru, daleko od očiju Basista. Tako se osnovalo nekoliko međusobno nepovezanih grupa u Bagdadu i okolici, Enbaru i njegovoj okolici, Dijali, Kirkuku, Mosulu i Tel ‘Aferu. U Tel Aferu je bio šejh, Ebu ‘Alaa (njegov pravi nadimak), njegova braća i njihov najstariji, na kojeg su se oslanjali u vezi fetvi i odluka. Aktivnost Ebu ‘Alaa se nije više ograničavala na Tel Afer gdje je držao dersove i kurseve. Štaviše, proširila se na druga područja Iraka, prije svega na Bagdad, univerzitet u kojem je već ranije predavao. On je uspostavio kontakt sa selefijskom grupom šejha Fajeza (Allah ga primio), sa muvehhidima grada Mosula i mudžahidima Kurdistana gdje se nalazila grupa Ensarul-Islam koja je tada predvodila jedino polje džihada u

tom području. I mnogi mladići iz Iraka i drugih zemalja su im se pridružili. Da’va šejha Ebu ‘Alaa i njegove braće u Tel Aferu je počela davati svoje plodove. Mnoge rafidije od stanovnika grada su se pokajale zahvaljujući njegovoj da’vi - Allahovom dobrotom. I mnogi ljudi su učinili kufr u Bas ‘akidu a drugi su se odrekli služenja tagutu Sadamu u njegovoj vojsci i sigurnosnim službama. Od svih ovih je bilo i onih koje je Allah učvrstio i učinio najboljim mudžahidima nakon toga, sve dok ih Allah nije uzeo za šehide na Svom putu – takvim ih smatramo a njihov obračun je kod Allaha. Pored da’vetske aktivnosti šejh nije zapostavio džihad na Allahovom putu. On je surađivao sa mudžahidima na planinama Kurdistana i radio sa nekim povjerljivim muvehhidima u Tel Aferu na tome da izgradi jednu džihadsku grupu, koja bi izvodila vojne operacije protiv tagutskog režima Sadama Husejna, njegove džahilske partije i otpadničkih vojnika i pomoćnika. Obučavanje ove grupe je predvodio šejh Ebul-Mua’tez el Kureši, Allah ga primio, koji je nekada bio jedan od oficira, koji su se pokajali Allahu, učinili kufr u Bas i odrekli se lojalnosti tagutu i njegovoj vojsci. Ali Allah je odredio da ova grupa uzme na metu jednog većeg neprijatelja, a to su krstaši pod vođstvom Amerike koji su napali Irak. Invazija krstaša u Iraku je postigla različite rezultate. Od toga je bio kolaps Bas režima, njegove vojske i sigurnosnih institucija, širenje nereda u zemlji i širenje oružja među ljudima, kao i teški udarac koji je pogodio grupu Ensarul-Islam u Kurdistanu. Mnogi njeni mudžahidi ubijeni su američkim dalekometnim raketama i neki mudžahidi od muhadžira koji su došli u Irak koristeći stanje nereda. Među njima je bio šejh Ebu Mus’ab ez-Zerkavi, Allah ga primio. Od ovih rezultata je također bilo i to da su otpadničke Ihvanije u Iraku otkrile svoju mušričku ‘akidu i kafirski menhedž, te se pridružili redovima krstaša i rafidija. Kratko nakon što je Bagdad pao u ruke krstaša, u Iraku su osnovane mnoge borbene grupe koje su imale različite ideologije i ciljeve. Od ovih grupa su bile “Et-Tevhid vel-Džihad grupa”, koja je osnovana od različitih grupa od muhadžira i ensarija, a predvođena od šejha Ebu Mus’aba ez-Zerkavija i “Ensar es-Sunna”, koja je sastavljena od ostatka “Ensarul-Islam” nakon njihovog povlačenja u gradove Iraka i nekih muvehhidskih grupa iz različitih područja Iraka. Vođstvo je predato vođama od “Ensarul-Islam”, koji su došli u gradove Iraka nakon što su izgubili svoja skloništa u planinama Kurdistana. Selefijska grupa Tel Afera je bila od onih koje su se priključile “Ensar es-Sunna”, kratko nakon čega je agirala pod imenom “Brigade Muhammeda, Allahovog Poslanika” . Nije prošlo dugo vremena dok šejh Ebu Iman (nadimak šejha koju

je koristio nakon američke invazije) nije izabran za općeg šerijatskog zastupnika “grupe Ensar esSunna”. Ali Allah je odredio da dođe do susreta između šejha Ebu Mus’aba ez-Zerkavija i šejha Ebu Imana, Allah ih primio. Svaki od njih je zavolio jedan drugog i radovao se jedan drugom zbog ‘akide i ispravnog menhedža. Opće nastojanje muhadžira u “Ensar esSunna” tada je bilo ujedinjenje redova i sakupljanje pod vođstvo šejha Ez-Zerkavija i pridruživanje El Ka’idi. Vršili su pritisak na svoje vođstvo kako bi se poduzele mjere u vezi toga. I šejh Ebu Iman lično se trudio da organizuje sastanak sa vođama ovih grupa, što mu je i uspjelo. Šejh Ebu Mus’ab ez-Zerkavi sreo je emira “Ensar es-Sunna” Ebu ‘Abdullaha eš-Šafija koji se protivio da ujedini obje grupe, pod izgovorom da želi da se posavjetuje sa svojim vojnicima iako je već poznavao njihovo mišljenje i njihovu želju o ujedinjenju ovih dviju grupa bejom “Ensar esSunna” El Ka’idi tada. U tom trenutku šejh Ebu Iman je proglasio svoju beju šejhu Zerkaviju i priključivanje El Ka’idi u Iraku a nakon njega je većina “Ensar es-Sunna” dala beju. Ova prisega je bila jedna od najvećih prisega u historiji džihada u Iraku i postala je poznata kao “Beja el-Fatihin” . Šejh Ebu Mus’ab proglasio je šejha Ebu Imana za svog zamjenika u vođstvu organizacije ali kratko prije toga šejh Ebu Iman je uhapšen od Amerikanaca i zatvoren u zatvoru Ebu Grejb. Nekoliko mjeseci kasnije, Allah je dozvolio njegovo otpuštanje nakon što je On  zalijepio njihove oči i oni nisu pronašli njegov pravi identitet i ulogu koju je igrao u borbenom dešavanju. Mediji krstaša su vodili jednu strašnu kampanju kako bi iskrivili ugled mudžahida u Iraku i šejha Ebu Mus’aba ez-Zerkavija i njegove braće. U ovoj kampanji su učestvovale vođe zalutalih grupa i vođe partije otpadničkih Ihvanija (“islamska” partija). Prije svega nakon što je svugdje prošireno ime šejha Ez-Zerkavija i nakon što je postojanje mudžahida El Ka’ide u Iraku postalo jednom čvrstom tvrđavom protiv svih projekata izdaje ovih zalutalih murtedda. Ono što je povećalo tugu i brigu šejha Ez-Zerkavija je bilo ono što mu je stiglo od kritike odgovornika El Ka’ide u Horasanu, koji su bez sumnje pokazali da vjeruju u glasine i laži protiv mudžahida Iraka koje su širene u medijima krstaša. Ali pošto se većina grupa Iraka rano otkrile i pokazale svoju zabludu, nisu se ni na šta drugo mogli požaliti osim na lošu vezu između šejha Ez-Zerkavija i njegove braće i “Ensar es-Sunna”. Vođstvo “Ensar es-Sunna” je bilo u stalnoj vezi sa Atijatullah el-Libijom kroz Iran, gdje su obje strane imale kvartire i centre za kontakte. Šejh Ez-Zerkavi (Allah ga primio) je bio veoma tužan radi postupanja nekih odgovornih iz El Ka’ide u Horasanu sa njim i zbog njihovog lošeg mišljenja o njemu. Iz razloga poteškoća u komunikaciji sa 35

njima odlučio je da im pošalje jednog poslanika, kako bi im pokazao istinu o dešavanjima u Iraku i da im pojasni laži vođa od “Ensar es-Sunna” o mudžahidima. Po mišljenju šejha Ez-Zerkavija nije postojalo boljeg za ovaj zadatak od šejha Ebu Imana jer je bio njegov zamjenik i imao veliko znanje i položaj i zato što je bio nekadašnji šerijatski odgovornik ove klevetne grupe “Ensar es-Sunna”. Šejh je slijedio naredbu njegova emira i otputovao za Horasan, gdje je sreo odgovorne iz El Ka’ide u Horasanu i objasnio im istinu o onome što se desilo u Iraku. Zatim se vratio nazad i predstavio šejhu Ez-Zerkaviju rezultate ovog putovanja. U vremenu u kojem je američkoj vojsci malo falilo do kolapsa, osnovani su projekti zalutalih na tom tlu. Svako od njih je pokušao da ukrade plodove džihada u Iraku kroz podršku šejtana Sururijja i tajnih službi otpadničkih arapskih vlada, prije svega onih iz zaljevskih zemalja. Odgovor šejha Ez-Zerkavija i njegove braće bio je da se požuri u razvijanju njihovog projekta kako bi se kroz to najbolje grupe u ‘akidi i menhedžu, među njima i El Ka’ida u Iraku, ujedinile pod jednim krovom. Ovo udruženje je nazvano “Vijeće šure u Iraku” i složili su se na tome da će se vođstvo ovog vijeća sačinjavati naizmjenično između grupa koje ga sačinjavaju. Tu je šejh Ebu Iman izabran za prvog emira vijeća šure mudžahida i lično je održao prvo obraćanje ovog vijeća pod pseudonimom ‘Abdullah Ibn Rašid el Bagdadi koje je postalo poznato u medijima.

36

Karavane šehida

U mjesecu Rabi’ el Evvelu 1427. h.g. Allah je dao da šejh Ebu Iman otputuje na sjever kako bi sreo neke odgovorne iz El Ka’ide, da bi se zatim sa njima zajedno uputio ka šejhu Ez-Zerkaviju u južni Bagdad. Na jednom dijelu puta uslijedila je američka zračna operacija na kuću u kojoj su se nalazili a otputovali su iz grada na selo bez oružja jer su morali prolaziti put na kojem su se nalazile mnoge kontrolne tačke. Krstaši su ih uhapsili Allahovim određenjem nakon okršaja sa jednom grupom istišhadija koja se nalazila u jednoj kući pored njih. Boravište istišhadija je bombardovano i tako je otkriveno boravište u kojem su se nalazili šejh Ebu Iman i njegova braća. Ovo je bio jedan od najtežih udaraca koji je nanešen El Ka’idi u Iraku. Allah je u zatvoru još jednom zaslijepio oči istraživaoca, tako da nisu pronašli pravi identitet većine odgovornih iz organizacije. Ali kada su krstaši vidjeli da su braća pazila na šejha Ebu Imana (Amerikanci su ga za vrijeme njegovog zarobljeništva nazivali Hadži Iman) njihov trud da odstrane tužbe od njega i njihovo nastojanje da ga oslobode sa svim sredstvima, čak iako bi neki od njih uzeli tužbe na sebe, zapazili su ga i došle su do velikih sumnji u vezi njegovog pravog identiteta. Ove sumnje su se povećale kroz ono što su vidjeli od adekvatnosti i mira kod šejha. Pa su povećali istraživanje o njegovom identitetu dok su bili uvjereni da on igra jednu važnu ulogu u organizaciji. Ali Allah ih je osramotio i najviše što su mogli pronaći je bila njegova pri-

padnost organizaciji. I pomislili su da je on emir iz Tel Afera, jer šejh je u svom gradu radio gotovo javno i bio je poznat u mjestu. I tako je šejh ostao nekoliko godina u zatvoru koje je proveo unutar nekoliko američkih zatvora od sjevera do juga Iraka. Nisu ga ostavili ni u jednom zatvoru duže vrijeme jer su vidjeli njegov uticaj na zatvorenicima i njihovo okupljanje oko njega. Krstašima je malo falilo da ubiju šejha u zatvoru kada je jedan murtedd pronađen mrtav i oni nisu mogli da ustanove ko je stojao iza toga. Ali Allah ga je sačuvao njihovog lukavstva. Oni nisu prestajali u svom pokušaju da ga iscrpe stalnim prebacivanjem između zatvora, neznajući da su mu sa time činili uslugu, jer svako mjesto na koje je prebačen bilo je za njega novo mjesto za da’vu i podučavanje. On je usmjerio svoju da’vu na tevhid hakimijjet (pravo u presudi) i ono što ga poništava od širka u pokoravanju i širka palata i ustava. Na svakom novom mjestu govorio je svojim suzatvorenicima kao Jusuf, ‘alejhi selam {“O drugovi moji u tamnici, da li su raznorazna božanstva bolja ili Allah, Jedini i Potčinitelj svega?} [Jusuf: 39]. Braća su se okupljala oko njega kako bi se okoristili od njegovog znanja i on im je bio emir u svim njihovim stvarima. U to vrijeme mnogi vojnici Islamske države su studirali kod njega a među njima su bila i dva heroja i vođe koje je Allah učinio kaznom za rafidije u Bagdadu, Menef er-Ravi i Huzejfa el Bittavi, Allah ih primio. Za vrijeme njegovog zarobljeništva desili su se važni događaji u historiji džihada u Iraka. Šejh Ebu Mus’ab ez-Zerkavi, Allah ga primio, je prešao u Dijalu kako bi pripremio uspostavu jedne Islamske države. Ali je ubijen od strane krstaša prije nego što je mogao lično objaviti ovu državu. Nakon toga vođstvo je preuzeo šejh Ebu Hamza el Muhadžir, Allah ga primio, i objavio prekid postojanja El Ka’ide u Iraku i prisegu šejhu Ebu ‘Omeru el Bagdadiju, Allah ga primio, prvom emiru Islamske države u Iraku. Od ovih ogromnih događaja bilo je također i masovno otpadništvo grupa i organizacija koje su se priključile američkom projektu Sahva (sahvati), a rezultat toga je bio veliki broj ubijenih mudžahida sve do ubistva šejha Ebu ‘Omera el Bagdadija i šejha Ebu Hamze el Muhadžira. Zastava je nakon toga preuzeta od strane šejha Ebu Bekra el Bagdadija i tako je počela jedna nova etapa historije Islamske države u Iraku. Šejh Ebu ‘Ali el Enbari je početkom ove važne etape izašao iz zatvora. Od najvažnijih dešavanja ove etape bio je ulazak mudžahida Islamske države u Iraku u Šam nakon talasa koji je bio proširen u mnogim zemljama muslimana i koji je postao poznat pod nazivom Arapsko proljeće. Islamska država se proširila na Šam i nastala je Islamska država u Iraku i Šamu. Šejh Ebu ‘Ali el Enbari je učestvovao u mnogim važnim događa-

jima ove etape. Nakon 6 godina zarobljeništva u zatvorima krstaša i rafidija, šejh je otpušten i zatekao je jednu drugu situaciju od one koju je ostavio prije svog zarobljeništva. Krstaši su prepustili vlast Iraka svojim marionetama mušricima od rafidija nakon što su njihove rane postale duboke i troškovi postali nepodnošljivi. A mudžahidi su se bili povukli u pustinju nakon vremena časti i moći u kojem su proglasili svoju državu. Dok su frakcije potpuno nestajale sa scene, nakon što su većina njih postali sahvati uništivši sva svoja djela padom u jasno otpadništvo, padala je vlast taguta u nekoliko država najavljujući početak nove etape koja uvodi početak vlasti islama. Glavna uloga u tome bila je učestvovanje mudžahida Islamske države protiv taguta Šama, Bašara el Eseda. Šejh je izašao iz zatvora i našao svoju braću koja su bila sa njim u vijeću šure mudžahida, čekajući ga da ponovo zauzme svoje mjesto u redovima Islamske države u Iraku. On je već u vremenu svog zarobljeništva čuo o uspostavi Islamske države u Iraku i bio je emir i učitelj njenih vojnika u zatvoru. Pa je obnovio svoju prisegu vođi pravovjernih šejhu Ebu Bekru el Bagdadiju (Allah ga sačuvao) samo nekoliko dana nakon što je izašao iz zatvora. Odmah je počeo da radi kao vojnik u usluzi Islamskoj državi nemareći za svoju prošlost, svoj položaj kod svojih učenika i braće, i za svoje znanje i iskustvo. Služio je svojoj braći, od kojih su mnogi bili pod njegovim vođstvom prije i za vrijeme njegovog zarobljeništva. Ali njegova braća su znala vrijednost mudžahidskih učenjaka i dali mu položaj koji mu dolikuje kako bi se okoristili od njegovog znanja i njegovog iskustva. Prvi zadatak koji mu je dat bio je da stupi u kontakt sa borbenim grupama van Iraka, prije svega sa ograncima El Ka’ide u cijelom svijetu, kako bi uspostavil kanale komunikacije sa njima, nakon prekida kontakta za nekoliko godina radi sigurnosnih okolnosti. Odgovorni iz El Ka’ide oljagali su Islamsku državu. Braća su pomislila da je to zbog njihovog neznanja o situaciji. Šejh Ebu ‘Ali im je poslao nekoliko poruka u kojima im je pojasnio nekoliko stvari i mislio je da se obraća ljudima koji nose isti menhedž kao šejh Ez-Zerkavi, Allah ga primio. Onaj menhedž kojeg je on poznavao i zbog kojeg je dao prisegu. Ove poruke su bile početak povratka komunikacije između Islamske države i El Ka’ide i njenih ogranaka. U tom vremenu vojnici Islamske države su postigli veliku prisutnost u Šamu. Uprkos porukama o pobjedama, izvještaji iz Šama u Irak nisu donosili dobre vijesti, jer sadržavali su izvještaje o skretanju odgovornih sa menhedža Islamske države, svojim ranim nastojanjem da zadovolje grupe širka i otpadništva, njihovim pogrešnim predvođenjem posla i zbog jakog plemenskog i 37

narodnog fanatizma unutar grupe što je predstavljalo opasnost preuzimanja grupe od strane jedne skupine izdajnika i pokvarenjaka. Iz tog razloga vođa pravovjernih je odlučio da pošalje jednog zamjenika da bi nadgledao situaciju i provjeravao tačnost izvještaja. Za to je izabrao šejha Ebu ‘Alija iz različitih razloga. Od njih je bilo šejhovo poznavanje Džolanija u vremenu njegovog zarobljeništva, gdje je proveo neko vrijeme sa njim. Ovaj podmukli je pokazivao poštovanje i cijenio šejha u i nakon zatvora, nazivajući ga u porukama čak “moj voljeni oče”. Šejh je mislio dobro o njemu i bio je mišljenja da su izvještaji o njemu čiste svađe, koje se mogu desiti između vojnika i njihovih vođa. Pa je šejh Ebu ‘Ali el Enbari, Allah ga primio, otišao u Šam, a ovo putovanje je bila jedna blagodat od Allaha ovoj Državi. Jer je direktno nakon njegovog dolaska počeo sa obilaskom koji je trajao nekoliko sedmica i koji je bio u različitim područjima Šama. On je svojim očima vidio greške u upravljanju posla i skretanje koje je bilo prošireno među vojnicima i vođama. Glavni razlog tome je bio zapostavljanje šerijatskog odgoja i obučavanja od strane poslovnih vođa. Ali on je bio mišljenja da se ove greške mogu odstraniti putem većeg napora. Šejh je nakon toga odlučio da živi u istom boravištu kao i Džolani, kako bi neko vrijeme bio uz njega i tako prostudirao njegovu ličnost i spoznao njegovu sposobnost vođstva. Za mjesec ili manje, Allah mu je pokazao mnoge činjenice koje su ga dovele da pošalje poziv upozorenja vođi pravovjernih kako bi on spasio situaciju u Šamu prije nego što bude prekrasno. On je poslao jednu poruku u kojoj je Allah pokazao istinu o podmuklom Džolaniju i izvijestio u njoj o onome što je vidio od njega i tačno je ocijenio njegovu ličnost. On je o Džolaniju napisao: “On je jedna podmukla osoba sa dva lica. On voli sam sebe i nemari za din svojih vojnika. On je spreman da žrtvuje njihovu krv da bi bio spomenut u medijima. On leti od radosti kao djeca kada se njegovo ime spomene na TV kanalima...” Ova poruka je bila glavni razlog za odluku vođe pravovjernih da lično dođe u Šam, jer šejh Ebu ‘Ali za njega nije bio lažov i bio je čist od zavidnosti i podmuklosti. On je prešao granicu uprkos velikoj opasnosti i našao šejha Ebu ‘Alija na drugoj strani koji je ga je čekao, moleći ga za dozvolu da se vrati u Irak nakon što je završio svoj zadatak, jer on nije više htio da doživljava ovako loše stanje džihada u Šamu. Ali vođa pravovjernih je to odbio i uzeo ga sa sobom kako bi mu pomogao u popravljanju greški koje su počinili Džolani i njegova banda. Pokušaj Džolanija i njegove bande da ograniče kretanje vođe pravovjernih nakon što je došao u Šam sa tvrdnjom vođenja brige o njegovoj sigurnosti, su propali. Pa je vođa pravovjernih počeo sa nekim obilascima u kojima je sretao 38

Karavane šehida

vojnike i vođe. To je bilo dovoljno da ustanovi da su ih poslovne vođe izdale i da su radili samo za sebe, što je imalo negativne posljedice na vojnike. Zbog toga je vođa pravovjernih pozvao Džolanija i njegovu bandu kako bi saslušao njihove izgovore o onome što je dokazanom protiv njih. Tada je došlo do poznate sjednice na kojoj je došlo do glume plača podmuklog Džolanija. Dedždžal el Harari je insistirao na obnovi prisege vođi pravovjernih i njegovi partneri su ustali jedan za drugim da dadnu prisegu vođi pravovjernih. Učinili su to nadajući se da dobiju nekoliko vremena kako bi upotpunili svoj projekat podjele redova i ukrali povjerenje ljudi i novac. A ova njihova varka - Allahovom dobrotom - nije uvjerila vođu pravovjernih i njegovo vijeće šure. Pa su odlučili da smjene Džolanija i njegovu bandu i da imenuju novo vođstvo za “Džebhetu Nusru”, što je bilo pokrivajuće ime za mudžahide Islamske države u Šamu. Ali ovu opciju nisu mogli primjeniti jer su pronašli da podmukli sa brzim koracima rade na svom projektu kako bi razdvojili redove i pobunili se protiv svog emira. Džolani je već bio pozvao svoje bliske suradnike i informisao ih o svom planu, u zavjeri sa vođstvom El Ka’ide u Horasanu, da se odvoji od Islamske države u Iraku. Ovaj sastanak se desio sedmicu dana nakon obnove njihove prisege vođi pravovjernih Ebu Bekru el Bagdadiju, Allah ga sačuvao. Zato je vođstvo Islamske države odlučilo da ukine ime “Džebhetu Nusra” i da jasno objavi njenu pripadnost Islamskoj državi. Šejh Ebu ‘Ali el Enbari, Allah ga primio, je pristao na to i vođa pravovjernih je u svom poznatom govoru objavio ukidanje imena “Islamska država u Iraku” i “Džebhetu Nusra” i njihovo spajanje pod novim imenom “Islamska država u Iraku i Šamu”. I tako su propali planovi podmuklih i nisu imali drugog izbora osim da dovrše svoju zavjeru protiv Islamske države sa učestvovanjem vođe El Ka’ide Ejmena ez-Zavahirija, kako bi ona izgubila svoje vojnike i odlučnost i da oni tim putem dobiju novu priliku da nastave sa svojim projektom. Ali od Allahovog određenja je bilo da je šejh El Enbari bio voljen i poštovan od vojnika, vođa i studenata znanja u Šamu. Tako je ovo bio jedan od razloga koji su mu pomogli da ponovo učvrsti vojnike Islamske države u Šamu u vremenu velike fitne. Nekoliko posjeta u područja i oblasti bila su dovoljna da vojnicima razjasni istinu i razlog o ukidanju Džebhetu Nusre. Pa je većina vojnika ostala vjerna svojoj prisezi vođi pravovjernih, tako da je sa podmuklim ostao samo jedan mali broj prevarenih ili onih koji su imali koristi od toga. Tako su još jednom propali planovi podmuklih i požurili su da izmisle poznatu priču navodnog traženja Zavahirijeve presude, one sa njim i sa umrlim Ebu Halidom es-Surijem.

Njihova srdžba prema šejhu El Enbariu, Allah ga primio, kroz kojeg je Allah spriječio većinu njihovog projekta, dovelo ih je do toga da pokušaju da ubiju njega i druge šejhove i vođe. To je bio dio jednog plana koji je sadržavao kontrolu granica i sprječavanje svake veze između vojnika Islamske države u Iraku i Šamu. Ali oni su bili kukavice da bi to sproveli, iz straha od osvete vojnika Islamske države, čiju žestinu su dobro poznavali i iz straha brigada tajne službe Islamske države koje su bile proširene u Šamu. Oni su bili uvjereni da su te brigade bile u stanju da dođu do njih i uzmu njihove glave kada bi se usudili da to učine. Šejh Ebu ‘Ali el Enbari nastavio je svoj rad u Šamu bez umora. On je bio odgovoran za šerijatski komitet i bio je član odabranog komiteta u Šamu. Ova etapa je bila od najtežih etapa za njega, Allah ga primio, iz razloga velike odgovornosti koja mu je data. On se mnogo trudio na predavanjima, u da’vi i provjeri šerijatskih tema. Dodatno vođstvu područja data mu je i odgovornost da upravlja problemima frakcija i organizacija i vođstvo sudija i Islamskih sudnica koje je osnovala Islamska država u područjima gdje je postigla nešto moći. I tako je radio na upravljanju ovih sudnica i olakšanju njihovog rada. Od njegovih osobina, Allah ga primio, u ovoj etapi je bilo to da nije odustajao u pozivanju frakcija i organizacija da se drže tevhida i Sunneta. On se sretao sa njihovim vođama i upozoravao ih na opasnost veze sa tagutskim državama i njihovim tajnim službama. On im je najavio da ih taguti kroz podršku i financiranje mame u otpadništvo da bi nakon toga preuzeli kontrolu nad džihadom u Šamu i zatim ih upotrijebili u borbi protiv Islamske države, osnivajući za njih sahvatske projekte slično kao u Iraku. Tačno ovo se i desilo, Allahovom odredbom, samo nekoliko mjeseci kasnije kada su ove frakcije mučki napale Islamsku državu. A historija njihove izdaje prema mudžahidima Halepa, Idliba, Sahila i istočnih područja je poznata. Nakon što su sahvati u Šamu, Allahovom dobrotom, bili neuspješni i Allah Islamskoj državi dao moć nad širokim teritorijama počeo je konstruktivni posao kako bi se izgradile institucije Države, da bi sa time olakšali upravljanje ovih područja i uspostavljanje Allahovog suda u njima. Tako je šejh Ebu ‘Ali el Enbari bio od onih koji su osnovali devavine (urede). On je prije svega radio na izgradnji šerijatskih devavina kao što su devavini suđenja, hisbe, da’ve, zekata i urede za šerijatska izučavanja, nakon što je ukinut naziv šerijatski komitet i njeni zadaci podijeljeni na devavine ovisno o predmetu. Nakon što je Allah Svojim robovima muvehhidima podario da osvoje Mosul i široke teritorije u Iraku, te je Irak spojen sa Šamom lomlje-

njem izmišljenih granica, šejh (Allah ga primio) je zamolio da se riješi datih zadataka i da mu se odobri povratak u mjesto iz kojeg je počeo sa svojom da’vom i džihadom, dakle u grad Tal ‘Afer. On se tamo neko vrijeme nastanio kao vojnik Hilafeta i učestvovao je u mnogim borbama protiv otpadničkih PKK i Pešmergi i mušrika Jezidija na planini Sindžar i okolnim mjestima. Allah je kroz njega učvrstio stope mudžahida u nekoliko bitki. Ali on je ponovo pozvat kako bi vodio državnu kasu muslimana. Pa se nastanio u gradu Mosul kako bi izvršavao ovaj zadatak. On lično je predvodio mnoge etape izvršavanja projekta islamske valute, kako bi zamijenio bezvrijedni papirni novac taguta kroz vrijedne metalne kovanice muslimana. Allah ga je obradovao pa je vidio trgovce da trguju u područjima Islamske države sa zlatnim dinarom i srebrenim dirhemom. Krstaši su pokušali putem svojih špijuna i aviona da pronađu šejha Ebu ‘Alija i nekoliko puta su objavljivali njegovu smrt, dok je on nastavljao sa svojom da’vom i džihadom nemareći za njihove prijetnje. On se i dalje sastajao sa trgovcima i sa odgovornim iz ureda Islamske države. Putovao je po vilajetima i držao predavanja u mesdžidima dok Allah nije odredio njegovu smrt preko krstaša. On je detonirao svoj eksplozivni pojas na jednu od jedinica njihovih vojnika koji su u bezuspješnoj operaciji slijetanja pokušali da ga uhapse, dok je putovao između Iraka i Šama. On se nije htio predati niti obradovati mušrike svojim hapšenjem. Šejh ‘Abdur-Rahman ibn Mustafa el Hašimi el Kureši je ubijen nakon 60 godina svog života. Većinu tog vremena proveo je predavajući i podučavajuči mudžahide i iza rešetaka krstaša i murtedda. Šejh Ebu ‘Ali el Enbari je ubijen kao šehid na rukama mušrika i slijedio je svoje svoje sinove ‘Alaa i Imaad, koji su prije njega ubijeni u džihadu protiv krstaša. On se pridružio svojoj voljenoj braći šehidima Ebu Mus’abu ez-Zerkaviju, Ebu Hamzi el Muhadžiru, Ebu ‘Abdur-Rahmanu el Bilaviju, Ebul-Mua’tezu el Kurešiju i Ebuul-Harisu el Ensariju. Takvim ih smatramo a njihov obračun je kod Allaha. Učenjak, rob, da’ija i mudžahid je ubijen ostavljajući iza sebe naslijeđe znanja, naslijeđe da’ve tevhida i upozorenje na širk i sve njegove vrste, prije svega širk u pokornosti, o kojem je napisao jednu knjigu i održao desetine predavanja. Da Allah primi našeg šejha mudžahida i da ga obilno nagradi i molimo Allaha da nas spoji sa njim u najvećem stepenu Firdevsa sa poslanicima, šehidima i iskrenima.

39

I dok vojnici Hilafeta vode borbu protiv snaga kufra, mi ćemo se nakratko osvrnuti na nekoliko vojnih operacija koje su mudžahidi Islamske države uspješno izveli, uspijevajući tako proširiti teritorij Hilafeta, terorizirati, masakrirati i poniziti Allahove neprijatelje. Ove operacije su samo izbor mnogih operacija koje je Islamska država izvela na različitim frontovima širom mnogih područja tokom zadnjih sedmica. Rat protiv murteddske Turske: 30. muharrema vojnici sahvata murtedda su pokušali napasti selo Sandi Sagir, nakon što je turska murteddska vojska prethodno granatirala selo sa teškom artiljerijom. Vojnici Hilafeta su ih navukli da uđu unutar sela kako bi upali u minsko polje gdje je na njih detonirano pet eksplozivnih naprava, nakon čega su počeli žestoki sukobi unutar sela gdje je ubijeno i ranjeno nekoliko murtedda. 4. safera, vojnici Hilafeta su uspjeli onesposobiti dva tenka turske murteddske vojske gađajući ih sa navodećim raketama blizu sela ‘Ubla. 5. safera, vojnici Hilafeta su uspjeli detonirati 40

Vijesti

parkiranu auto-bombu kod glavne policijske stanice turske murtedske policije u gradu Dijarbakir, na jugoistoku Turske. A na drugoj strani, vojnici Hilafeta su uspjeli onesposobiti dva tenka turske murteddske vojske sa navodećim raketama blizu sela ‘Ubla u sjevernoj okolici Halepa. 13. safera, ubijeno je i ranjeno na desetine sahvata murtedda i vojnika turske murteddske vojske te je uništeno nekoliko njihovih vojnih vozila tokom sukoba koji su se odvili u gradu El Babu. Nakon toga, naš brat istišhadi Ebu Salih el Harbi je izveo šehidsku operaciju sa svojom auto-bombom na skupinu turskih tenkova blizu sela Hazvan. Također, mudžahidi su detonirali parkiranu auto-bombu na konvoj sahvata murtedda blizu sel Nu’man. Isto tako su uništili dva tenka turske murteddske vojske i vozilo BMP sahvata murtedda sa navodećim raketama, kao i dva vozila 4x4 sa montiranim teškim naoružanjem. Također su kao ganimu zaplijenili dva vozila 4x4 te razno naoružanje i municiju. 15. safera, lovci na tenkove iz Islamske države su uništili tenk i oklopnjak koji pripadaju turskoj murteddskoj vojsci, koristeći dvije navodeće rakete blizu sela Hazvan, te su isto tako onesposobili dru-

Istišhadi napad na tursku murteddsku vojsku i sahvatske borce u selu Kufejr

gi tenk koristeći navodeću raketu blizu sela Kudajran, u okolici El Baba. 18. safera, lovci na tenkove iz Islamske države su uspjeli uništiti dva tenka koja pripadaju turskoj murteddskoj vojsci i ubiti posadu koja se nalazila unutar tenkova koristeći dvije navodeće rakete u okolici sela Hazvan, zapadno od grada El Baba. 19. safera, lovci na tenkove iz Islamske države su uništili buldožer i dva oklopnjaka koji pripadaju turskoj murteddskoj vojsci te su isto tako onesposobili jedan od njihovih tenkova sa navodećom raketom u okolici sela Hazvan, zapadno od grada El Baba. 20. safera, naš brat istišhadi Ebu Hamma eš-Šami  je izveo šehidsku operaciju sa svojom auto-bombom na grupu turskih vojnika i sahvatskih boraca u selu Kufejr, sjeverozapadno od El Baba. U toj operaciji je uspio ubiti više od 15 murtedda i raniti nekoliko drugih, te je onesposobio nekoliko njihovih vozila. 21. safera, izvedene dvije šehidske operacije na grupu sahvatskih boraca i turskih vojnika u selu ‘Avlan sjeverno od grada El Baba. 23. safera, naš brat istišhadi Ebul-Beraa’ el Minbidži  se uspio probiti do komandne baze turske murteddske vojske i murtedda sahvata u selu Vaka, sjeverozapadno od grada El Baba. Nakon što se probio među njih detonirao je svoju auto-bombu i tako ubio i ranio određen broj murteddskih vojnika. 24. safera, mudžahidi su uništili turski tenk u selu Barazi, sjeverno od grada El Baba nakon što su ga prethodno pogodili sa navodećom raketom. 26. safera, uništen turski tenk u okolici sela Kufejr zapadno od grada El Baba koristeći navodeću raketu. 28. safera, uništen oklopnjak turske murteddske

vojske sa navodećom raketom južno od sela Kufejr zapadno od El Baba. 29. safera, vojnici Hilafeta uspjeli zarobiti dva turska vojnika blizu sela Dana zapadno od grada El Baba. U međuvremenu, lovci na tenkove iz Islamske države uništili oklopnjak i buldožer koji pripadaju turskoj murteddskoj vojsci južno od sela Ezrak, zapadno od El Baba koristeći dvije navodeće rakete. Vilajet Salahuddin: 6. safera, izvedene tri šehidske operacije na murtedde rafidije u gradovima Sameraa’ i Tikrit. Naš brat Ebu Mus’ab el Mevsili  je detonirao svoju auto- bombu u sred njihovog skupa blizu mušričkog hrama ‘Askeri u gradu Samerra’. Nakon toga naš brat Ebu ‘Abdul-Melik el Mevsili  je detonirao svoj eksplozivni prsluk na one koje su preživjeli prvi napad. Ubijeno je 47 murtedda, među kojima se nalazilo 15 iranskih rafidija, dok je 80 ranjeno. Treću šehidsku operaciju je izveo naš brat Ebu Suhajb eš-Šemmari  koji je detonirao svoju auto-bombu na grupu rafidijskih sigurnosnih službenika na kontrolonom punktu Anva u Tikritu i tako ubio 25 i ranio 30 drugih, te uništio 7 njihovih vojnih vozila. Vilajet El Enbar: 6. safera, sigurnosna jedinica Islamske države je detonirala eksplozivnu napravu na vozilo u kojem su se prevozila četiri Amerikanca koji su radili za sigurnosnu kompaniju u području Tamim, jugozapadno od Remadija, i tako ubili sve četvoricu. Somalija: 6. safera, vojnici Hilafeta su izveli napad sa ručnim granatama na policijsku stanicu u ulici 41

Tevfik u gradu Mogadišu. U tom napadu je ranjen murteddski zamjenik šefa policijske stanice, nakon čega je sljedećeg dana podlegao uslijed rana. 9. safera, vojnici Hilafeta su odbili pomorski napad murteddske somalijske vojske na gradić Kandala koji se nalazi blizu grada Bosaso u istočnom dijelu Somalije. Murteddi su izveli napad koristeći četiri mala broda i nepoznati ratni brod. Napad nije trajao dugo jer su ih mudžahidi dočekali spremni i uspješno odbili, te ih natjerali na povlačenje. Tunis: 6. safera, vojnici Hilafeta likvidirali vojnika tuniske murteddske vojske u njegovoj kući na planini Mugila u Kasrejnu u zapadnom dijelu Tunisa. Vilajet Horasan: 12. safera, naš brat istišhadi Ebu ‘Abdillah el Horasani  se uputio ka grupi rafidijskih murtedda u gradu Hubb u području Balučistan. Detonirao je svoj eksplozivni prsluk među njih i ubio oko 35 i ranio 95. 16. safera naš brat istišhadi Talha el Horasani  je detonirao svoj eksplozivni prsluk na autobus koji je prevozio članove murteddske afganistanske obavještajne službe u području Bul Muhammed u gradu Kabulu i tako ubio i ranio oko njih 20. 21. safera, naš brat istišhadi Hamza el Horasani  je sa svojim eksplozivnim prslukom, koji je težio 16kg eksplozivnog materijala, napao i detonirao isti na rafidijski hram gdje se nalazilo oko 1000 rafidija koji su obavljali svoje mušričke rituale. U ovom napadu je ubijeno i ranjeno oko 200 rafidija.

Vilajet Južni Bagdad: 14. safera, 5 vojnika Hilafeta – naša braća Ebu Jakin el Mevsili, Ebu Mahmud eš-Šami, Ebu Ritadž eš-Šami, Ebu Sejjaf eš-Šami, Ebu Dudžana el Mevsili  – su izveli ingimasi operaciju naoružani sa automatskim puškama, ručnim bombama i eksplozivnim pojasevima na rafidijske murtedde u području ‘Ajn et-Temr u prljavoj Kerbili. Braća su se sukobila sa njima i sukob je trajao nekoliko sati, nakon što su potrošili svoju municiju detonirali su svoje eksplozivne pojaseve na murtedde, jedan za drugim, i tako ubili i ranili više od 60. Šesti vojnik Hilafeta, Ebu Muhammed el Furati  je predvečer napao i detonirao svoj eksplozivni prsluk na grupu rafidijskih vojnika u istom području i ubio 11 i ranio nekoliko drugih. 24. safera, naš brat istišhadi Ebu Fehd el Iraki  je sa svojim eksplozivnim kamionom napao na skupinu raifidijskih hodočasnika na jednom od odmarališta u okolici grada Hilla južno od Bagdada. Detonirao je svoj kamion na njih i ubio i ranio oko 200 rafidijskih murtedda među kojima se nalaze i iranske rafidije. Vilajet ‘Aden Ebjen: 22. safera, vojnici Hilafeta su likvidirali poručnika obavještajne službe koristeći prigušivač u gradu ‘Aden. Amerika: 29. safera, vojnik Islamske države, naš brat ‘Abdur-Rezzak ‘Ali Artan  je izveo napad na Univerzitet Ohio u kojem je ranio 11 Amerikanaca. Svojim vozilom je pretrao nekoliko njih, a nakon toga

Ubijanje murtedda pukovnika obavještajne službe ‘Abdur-Rahima ed-Dali’ia u gradu ‘Aden

42

Vijesti

Posljedice napada na Univerzitet Ohio

je sa nožem napao ostale. Izveo je ovaj napad kao odgovor na poziv Islamske države da se napadaju građani država koje učestvuju u krstaškoj koaliciji. Prije izvršavanja samog napada ‘Abdur-Rezzak  je napisao sljedeću poruku: U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog Braćo moja i sestre, dosta mi je više gledati kako moja draga braća i sestre muslimani bivaju ubijani i mučeni na svakom mjestu. Gledajući moju dragu braću i sestre muslimane kako ih muče, siluju i ubijaju u Burmi me je dovelo da toga da puknem. Ne mogu to više da podnesem. Ameriko, prestani se boriti protiv muslimanskog ummeta. Mi nismo slabi. Mi nismo slabi, zapamti to. Ako želite da mi muslimani prestanemo izvoditi napade „usamljenih vukova“, onda sklopite mir sa Islamskom državom. Potpište ugovor ili pakt kojim ćete obećati da ćete ih ostaviti na miru, kako vi tako i vaši saveznici. Tako mi Allaha, nećemo dopustiti da spavate na miru sve dok se ne pomirite sa muslimanima. Nećete slaviti niti uživati ni u jednom vašem prazniku. Usput da spomenem, svaki musliman ponaosob ovdje je uspavana ćelija, koji čeka na znak. Upozoravam vas o Ameriko! I na kraju poruka za muslimane, nemojte slušati „celebrity“ učenjake koji su prodali svoju vjeru. Govorim o onima kao što su Yasir Qadhi, Omar Suleiman, Nouman Ali Khan, Mufti Menk i drugi slični njima. Čuvajte se Instituta AlMaghrib. Slušajte našeg heroja imama Envera el Avlakija. I želim da vas upi-

tam pitanje. Da su danas Muhammed  i njegovi ashabi  živi ne bi li ih zapadni mediji nazvali „teroristima“? Za kraj želim da kažem. Tako mi Allaha, spreman sam da ubijem milijardu nevjernika u osveti za jednog muslimana ili muslimanku.

Mudžahid, ‘Abdur-Rezzak ‘Ali Artan 

43

44

Članak

45

46

Članak

1

Von Abdullah Ibn as-Saʿdi h ist überliefert, dass er sagte: „Wir kamen zum Gesandten Allahs g und meine Gefährten traten vor mir ein und er erledigte ihre Angelegenheiten. Dann trat ich als Letzter ein und er sagte zu mir: „Was ist dein Anliegen?“ Ich sagte: „O Gesandter Allahs, ich habe diejenigen, die hinter mir sind hinterlassen, während sie behaupteten, dass die Hidschrah aufgehört hat. Wann hört die Hidschrah auf? Der Gesandte Allahs g sagte: „Dein Anliegen ist besser als ihres. Die Hidschrah wird nicht aufhören, solange die Kuffar bekämpft werden.“ [Überliefert bei Ahmad, an-Nasaʾi und Ibn Hibban] Ebenso ist von Abu Hind al-Badschali überliefert, dass er sagte: „Wir waren bei Muaʿwiyah während er auf seinem Bett lag und seine Augen schloss. Wir sprachen über die Hidschrah. Manche von uns sagten: „Sie hat aufgehört.“ und andere sagten: „Sie hat nicht aufgehört.“ Da wurde Muaʿwiyah wach und sagte: „Worüber habt ihr gesprochen?“. So berichte2

Vorwort Foreword

ten wir ihm. Und er pflegte wenig vom Propheten g zu berichten. Er sagte: „Wir sprachen bei dem Gesandten Allahs g und er sagte: „Die Hidschrah wird nicht aufhören bis die Taubah (Reue) aufhört. Und die Reue wird nicht aufhören bis die Sonne vom Westen aufgeht.“ [Überliefert bei Ahmad, Dawud und ad-Darimi] Ja, die Hidschrah wird nicht aufhören, solange der Feind von den Kuffar und Murtaddin bekämpft wird, sei der Kampf im Irak, asch-Scham oder außerhalb davon. Denn eine Gruppe von dieser Ummah wird auf Allahs Weg kämpfen bis Isa n herabkommt, um sie in den letzten epischen Schlachten kurz vor dem Eintreffen der Stunde anzuführen, wie der Wahrhaftige g es erklärte. Also ganzgleich wie sehr die Diener des Kreuzes und Murtaddin danach streben den Weg der Hidschrah abzuschneiden, werden immer Wege für diejenigen, die auf Allah vertrauen offenbleiben. Das Motto der Muhadschirin zu den Fronten des Islams wird sein: {„Mein Herr wird

mich den rechten Weg leiten“} [Al-Qasas: 22], {„Gewiss, ich gehe zu meinem Herrn; Er wird mich rechtleiten.“} [As-Saffat: 99], {“Ich werde zu meinem Herrn auswandern. Er ist ja der Allmächtige und Allweise.”} und {“Und ich bin zu Dir geeilt, mein Herr, damit Du (mit mir) zufrieden seiest.”} [Ta-Ha: 84]. So sind die Besitzer der Entschlossenheit unter den Gesandten p, denen auf Allahs Weg Leid zugefügt wurde und die nicht die Strafe der Menschen mit der Strafe Allahs gleichsetzten, ihr Vorbild bei dieser Hidschrah. Der Muhadschir zu Allah weiß, dass sein Weg mit Drangsal und Prüfungen gefüllt ist, die ihn seinem Herrn näherbringen, wie im Hadith Qudsi berichtet wurde: „Wenn sich Mein Diener Mir um eine Handbreite nähert, so nähere Ich mich ihm um eine Elle. Und wenn er sich Mir um eine Elle nähert, so nähere Ich Mich ihm um zwei Armlängen. Und wenn er gehend zu Mir kommt, so komme ich eilend zu ihm.“ [ÜberlieDie türkischen Murtaddin bauen eine Mauer, um Muhadschirin daran zu hindern, Schaam zu betreten fert bei Buchari und Muslim von Abu Hurayrah]. Ganzgleich wie viel dieser Weg an Schweiß und Blut fordert um ihn zu beschreiten, wird der Muhadschir sich bemühen, Herz für den Islam öffnete, kam ich zum Propheten g und um das Gute und noch mehr zu erlangen. Er wird seinen sagte: „Strecke deine rechte Hand aus, denn ich möchte dir größten Feind, den Schaytan, auf seinem Weg zu einem Bodie Bay’ah geben.“ Daraufhin streckte er seine Hand, jedoch den bekämpfen, auf dem er als Muwahhid und Mudschahid hielt ich meine Hand zurück und er sagte: „Was ist mit dir in Ehre und Würde lebt. Und wenn er stirbt oder getötet los, o ʿAmr?“ Ich sagte: „Ich wollte eine Bedingung stellen.“ wird, dann ist sein Ende ein Sitzplatz der Wahrhaftigkeit bei Er sagte: „Was willst du als Bedingung stellen?“ Ich sagte: Allah, dem allmächtigen Herrscher. „Dass mir vergeben wird.“ Er sagte: „Wusstest du nicht, dass Der Gesandte Allahs g sagte: „Der Schaytan setzt sich der Islam, das was davor war (an Sünden) auslöscht und, dem Sohn Adams in die Wege. So setzt er sich ihm in den dass die Hidschrah das was davor war auslöscht und, dass Weg des Islams und sagt ihm: „Willst du Muslim werden, der Haddsch das was davor war auslöscht?“ [Überliefert deine Religion und die Religion deiner Vorväter verlassen?“ bei Muslim] Und von at-Tufayl Ibn ʿAmr ad-Dausi h ist Doch er widersetzt sich ihm und wird Muslim. Dann setzt er überliefert, dass er nach Medinah auswanderte und mit ihm sich in den Weg der Hidschrah und sagt: „Willst du auswanwanderte ein Mann von seinem Volk aus. Als sie dann in dern, deinen Boden und Himmel verlassen?“ Er gehorcht Medinah ankamen, wurde dieser krank, verzweifelte, nahm ihm nicht und wandert aus. Dann setzt er sich ihm in den ein Messer und schnitt die Adern seiner Hand auf, woraufWeg des Dschihads und sagt: „Es ist eine Anstrengung für hin er starb. Danach sah ihn at-Tufayl Ibn ʿAmr in seinem die Seele und den Besitz. Du wirst kämpfen und dann geTraum und sah, dass er in einer schönen Gestalt war, jedoch tötet. Hierauf wird deine Frau heiraten und dein Vermögen war seine Hand bedeckt. Er sagte zu ihm: „Was hat dein wird aufgeteilt.“ Doch er widersetzt sich ihm und führt den Herr mit dir gemacht?“ Er antwortete: „Er hat mir vergeben Dschihad.“ Der Gesandte Allahs g sagte daraufhin: „Jeder, aufgrund meiner Hidschrah zu Seinem Propheten g. Er der dies tut und stirbt oder getötet wird, oder von einem sagte: „Warum hast du deine Hand bedeckt?“ Er antwortete: Reittier stürzt, oder ertrinkt, so ist es für Allah verpflichtend, „Mir wurde gesagt: „Wir werden von dir nicht das wiederihn ins Paradies eintreten zu lassen.“ [Überliefert bei Ahmad, herstellen, was du zerstört hast.“ At-Tufayl erzählte dies dem an-Nasaʾi und Ibn Hibban von Saburah Ibn Abu Fakih] Gesandten Allahs g, woraufhin er sagte: „O Allah, vergib So ist das Ende der Hidschrah zweifellos die Vergebung ihm auch dafür, was er mit seinen zwei Händen tat.“ [Überund das Paradies, wenn der Muhadschir seine Absicht aufliefert bei Muslim] richtig für Allah sein lässt und standhaft auf Seinem Weg Ja, Allah hat einem Mann vergeben, der Selbstmord bebleibt. Allah c sagte: {Wer auf Allahs Weg auswandert, wird ging, aufgrund einer Hidschrah, die er aufrichtig für Allah auf der Erde viele Zufluchtsstätten und Wohlstand finden. allein vollzogen hat. Und wer sein Haus auswandernd zu Allah und Seinem GeSo, o du der keinen Weg zur Hidschrah nach Irak und sandten verlässt, und den hierauf der Tod erfasst, so fällt es asch-Scham aufgrund der Verschwörungen der Tawaghit Allah zu, ihm seinen Lohn (zu geben). Allah ist Allvergefindet: Die Tore der Hidschrah sind immer noch offen bend und Barmherzig.} [An-Nisa: 100]. und bleiben bis zur Stunde offen. Wer also nicht nach Irak Vielmehr ist in der Hidschrah ein gewaltiger Segen. und asch-Scham auswandern kann, so soll er nach Libyen, Wenn der Muwahhid sie kennen würde, würde er alles, was Churasan, Jemen, Sinai, West-Afrika oder anderen Wilayat er von der Dunya an Besitz verfügt verkaufen, um sich selbst der Chilafah und zu ihren Soldaten im Osten und Westen für das Wohlgefallen Allahs zu verkaufen. Es wurde von der Erde auswandern. ʿAmr Ibn al-ʿAs überliefert, dass er sagte: „Als Allah mein 3

Alles Lob gebührt Allah. Wir preisen Ihn, suchen Seine Hilfe und bitten Ihn um Vergebung. Wir suchen Zuflucht bei Allah vor dem Übel unserer eigenen Seelen und vor unseren schlechten Taten. Wen Allah auch immer rechtleitet, den kann niemand in die Irre führen; und wen Allah in die Irre gehen lässt, für den gibt es keinen, der ihn rechtleiten kann. Ich bezeuge, dass es keinen Gott gibt, außer Allah, einzig ohne Partner und ich bezeuge, dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist – Allahs Segen und Frieden seien auf ihn, seiner Familie und Gefährten bis zum Jüngsten Tag. Um fortzufahren: Allah c sagte: {Kämpft gegen sie! Allah wird sie durch eure Hände strafen, sie in Schande stürzen, euch zum Sieg über sie verhelfen und die Brüste von gläubigen Leuten heilen’ und den Grimm in ihren Herzen vergehen lassen. Allah nimmt die Reue an, von wem Er will. Allah ist Allwissend und Allweise. Oder meint ihr etwa, dass ihr (in Ruhe) gelassen werdet, ohne dass Allah zuvor diejenigen kenne, die von euch den Dschihad führen und außer Allah, Seinem Gesandten und den Gläubigen keinen Vertrauten genommen haben? Und Allah ist Kundig dessen, was ihr tut.} [At-Taubah: 14-16] An die Mudschahidin auf Allahs Weg allerorts: O ihr geduldigen, an Kohle festhaltenden Soldaten der Chilafah! O Verteidiger der Religion und Ehre! O ihr, die ihre Seelen billig auf Allahs Weg opfern! O ihr, die ihr mit euren Brüsten den gewaltigsten Kreuzzug, den die Geschichte je kannte abwehrt und durch euer Blut die Heimat des Islams bewahrt! O ihr, die mit ihrem Mut und ihrer Entschlossenheit die Nationen des Kufrs und die Armeen der Abtrünnigkeit erschrocken und durch eure Geduld und Standhaftigkeit die ganze Welt erstaunen lassen habt! Ich lege euch das nahe, was der Gesandte Allahs g Abdullah Ibn Abbas h nahelegte, als er ihm sagte: „Wenn die Geschöpfe allesamt zusammen dir mit etwas nutzem wollen, was Allah nicht über dich geschrieben hat, dann wären sie dazu nicht imstande. Und wenn sie danach 4

Exklusiv

streben dir in etwas zu schaden, was Allah nicht über dich geschrieben hat, so wären sie nicht dazu imstande. Und wisse das die Geduld bei dem was du verabscheut viel gutes ist und dass der Sieg mit der Geduld, die Erlösung mit der Bedrängnis und dass mit der Erschwernis die Erleichterung kommt.“ [Überliefert bei Ahmad]. Und Umar h fragte Schuyuch (Stammesführern) der Bani Abs: „Womit habt ihr die Menschen bekämpft?“ Sie antworteten: „Mit der Geduld. Wir sind keinen Leuten (im Kampf) begegnet, außer dass wir ihnen mit Geduld entgegenkamen, genauso wie sie uns begegneten.“ Einer der Salaf sagte: „Jeder von uns verabscheut den Tod und den Schmerz der Wunden. Jedoch sind die einen von uns besser als andere durch die Geduld.“ So seid geduldig o Brüder im Dschihad. Bleibt standhaft und erfreut euch, denn bei Allah, ihr seid siegreich. Und diese Heimsuchung, die ihr durchläuft ist nur eine Prüfung von den Prüfungen durch die Allah sich Seiner Diener erbarmt, um das Schlechte vom Guten zu trennen und um euch dann vorzubereiten, um eine schwerere anvertraute Last und größere Verantwortung zu tragen. Diese Heimsuchung, die in Wirklichkeit eine Gabe ist, ist nicht schwerer als die, die vor ihr war und ihr habt bereits vielen Prüfungen ausgesetzt, die die festen Berge zerstören würden, wenn sie ihr ausgesetzt werden. Doch ihr bliebt geduldig und standhaft dabei und kamt sogar entschlossener und kräftiger heraus. O Soldaten des Irak und asch-Schams! O Fremde des Islams! Die Falschheit wurde von dem schnell eintreffenden getäuscht, von der Hoffnung eingebildet und so vertraute sie auf sich selbst. Der Schaytan blies den Hochmut in seine Nase. So stieg es rücksichtslos auf, manifestierte sich eingebildet, schäumte sich verärgert, erschütterte sie mit Angst und führte eine Kampagne gegen Dar al-Islam und Boden der Chilafah, deren gleichen die Geschichte niemals sah. Da ist das Kreuzzügler-Amerika und Europa und das kommu-

nistische Russland, Madschusi1-Iran, die säkularistische Türkei, die Atheisten der Kurden, die Rafidah und Nusayriyyah zusammen mit den Sahwat, Milizen und die Tawaghit der Araber und ihren Soldaten. Alle in einer Reihe, bewaffnet mit modernen militärischen Arsenal und begleitet von einer schmutzigen Medienkampagne und ihr Slogan ist eins: „Die Vernichtung des Islams und seine Leute“ und ihr Motto eins [wie die Kuffar von ʿAd, die sagten: {„Wer ist stärker als wir?“} [Fussilat: 15]. Sie marschierten zu euch mit ihren Waffen und Soldaten und stellten an deren Spitze die widerwärtigen Murtaddin ihrer Völker, die sie zu euch führten, bis sie zu euch kamen. So nimmt die Geduld, das Ausharren in Geduld, die Kraft und Entschlossenheit bei ihrer Bekämpfung zur Hilfe. Die Rafidah kamen mit all ihrer Kraft und Soldaten zum Boden von Tal ‘Afar aufgereizt von ihrem Groll und ihrem Racheverlangen, um sie zu erlangen und Ahl as-Sunnah darin zu peinigen. So lasst den Feind Allahs nicht nach Luft schnappen oder seine Festungen aufbauen. Führt die Hinterhalte genauestens durch und seid hart im Kampf, denn ihr kämpft gegen ein Volk, das kein Verstand, Überlieferung (Beweis), Religion oder siegreiche Dunya hat. Der Anbeter des Kreuzes führte sie vor sich, um sein Platz im Kampf und Krieg einzunehmen und seine Ziele und Zwecke bei der Teilung der Region und Unterwerfung ihrer Leute zur Herrschaft der Madschus-Rafidah zu erreichen. Und bei Allah, niemals ist dies für sie! Wenn also beide Scharen aufeinandertreffen, {schlagt oberhalb der Nacken und schlagt von ihnen jeden Finger!} [Al-Anfal: 12]. Zerstört ihre Fahrzeuge, stürmt (ihre Stellungen) und erschreckt sie in ihren Zufluchtsorten, damit sie etwas von eurer Gewalt kosten und es wird nicht lange dauern, bis Allah euch die Oberhand über sie gewährt. Redet euch niemals ein zu flüchten, denn bei Allah, wenn ihr flüchtet, dann flüchtet ihr nur von einer Ehre (Frauen), das keinen Beschützer findet, einer Religion, die sich bei Allah über Leute beschwert, welche sie verlorengehen ließen und Unterstützer, die ihn im Stich ließen. Erinnert euch immer an die Aussage Allahs: {O die ihr glaubt, wenn ihr auf eine Schar trefft, so bleibt standhaft und gedenkt Allahs häufig, auf dass ihr erfolgreich sein möget! Und gehorcht Allah und Seinem Gesandten, und streitet nicht miteinander, damit ihr nicht versagt, und eure Kraft davonschwindet! Und seid geduldig! Gewiss, Allah ist mit den Geduldigen.} [Al-Anfal: 45-46]. Und Seine Aussage : {Und mit wie vielen Propheten zusammen kämpften zahlreiche Bekenner des Herrn! Doch sie gaben nicht auf ob dessen, was sie auf Allahs Weg traf, noch wurden sie schwach, noch ließen sie davon ab. Und Allah liebt die Geduldigen. Ihre Worte waren nichts anderes, als dass sie sagten: “Unser Herr, vergib uns unsere Sünden und die Maßlosigkeit in unserer Angelegenheit, festige unsere Füße und hilf uns gegen das Kuffar Volk!” Da gab Allah ihnen die Belohnung des Diesseits und die schöne Belohnung des Jenseits. Und Allah liebt die Gutes Tuenden.} [Aal-Imran: 146-148]. Bei Allah wir sehen, dass Allah die Kreuzzügler, Murtaddin und Atheisten zu ihrem Tod gelockt hat und dass dies ist ihre letzte Kampagne sein wird, durch Allahs Erlaubnis. Und bald werden wir sie inmitten ihrer Länder angreifen aus Vertrauen von uns an den Einzigen und Ewigen und gutes Denken an den Einen und Überlegenen. O Leute des Islams und seine Löwen in Raqqah: O Leute des Eifers, Edelmuts, der Ehre, des Stolzes und der Würde: Wird etwa die Sache damit abgeschlossen, dass eine unsittliche atheistische Kafirah-Frau von euch den Boden der Muslime raubt, nachdem sie und ihresgleichen keinen Mann

fanden, dem sie die Führung geben und der seine Bosheit in ihrem Namen verkündet? Zu ihnen kommen die perversen aus aller Welt von den Leuten des Kufrs und Götzendiener, um ihre Falschheit zu unterstützen und den Islam und seine Leute zu bekämpfen. So sage mir bei eurem Herrn, was wird der Zustand sein, wenn die Übertretung der atheistischen Kurden nicht abgewehrt wird und sie das erlangen, wonach sie streben – möge Allah dies nicht bestimmen - außer der Bekämpfung eurer Religion, die Abschaffung eurer Schari’ah, Schmähung eurer Moscheen, Erniedrigung eurer Männer und Verwitwung eurer Frauen und Ehefrauen durch die niederen, atheistischen Kuffar-Frauen, die bei Allah minderwertig, schmutzig, töricht und unglücklich sind. Und da ist nichts Gutes und kein Wert für das Leben und wisset, dass jetzt die Stunde der Wahrheit und Erfüllen der Versprechen eingetroffen ist. O ihr Mudschahidin-Muslime: Drei Sachen sind zusammen zu euch gekommen. Unglücklich ist der Muslim, der sich etwas anderes wünscht: ein Land, welches mit der Schari’ah Allahs beherrscht wird, ein angreifender Feind, bei dem nichts nach dem Iman verpflichtender ist als ihn abzuwehren und eine Schahada (Märtyrertum), wonach sich die Wahrhaftigen lange sehnen. Mein Herz ist in Gewissheit und meine Seele fre, sie lehnt das Minderwertige ab und mein Schwert ist scharf Wozu fürchtet der Mensch das Verlassen seiner Seele, ist nicht das Ende eines jeden Lebens ein Verlassen? So erhöhe deine Seele, während sie noch in ihrer Kleidung ist, wenn nicht in asch-Scham, so ist dort Irak Es ist nichts Gutes am Leben eines Feiglings, einem Leben umgeben von Unterdrückung und Armut Sie tadeln meinen Eifer und meinen Hass und Feuer wird nicht für sein Brennen kritisiert. [Poesie] O Ritter der Schahada und Löwen des Dschihads in al-Bab und sein Landgebiet: Möge Allah euch reichlich belohnen, denn ihr habt die Murtaddin der Türken, Sahwat, Kurden und Vieh der Nusayriyyah erniedrigt mit eure Mut und eurer Opferbereitschaft für eure Religion mit Ehre und Standhaftigkeit. So seid geduldig, harrt in Geduld aus und bleibt standhaft und fürchtet Allah, auf dass ihr erfolgreich

Erdogan und Putin verschwören sich gemeinsam gegen den Islam

1 Feueranbeter 5

sein möget. Die Enkelkinder der Mörder der Muwahhidin von den abtrünnigen Türken sind heute gekommen, um die Taten ihrer Vorfahren zu wiederholen und so den Staat der Muslime und ihre Gemeinschaft zu vernichten2. So ist der Tag der Rache für eure Religion und Tauhid gekommen. Ihr bekämpft kein mächtiges Volk, sondern Schatten, welche sich hinter Mauern verstecken. So seid wahrhaftig bei euren Angriff gegen sie. Belagert und tötet sie, wo immer ihr sie findet und verfolgt sie auf jedem Weg und Boden und unter jedem Himmel. Wahrlich, der abtrünnige türkische Ichwani und seine Regierung, die an den Toren des Kreuzzügler-Europa betteln, dachten, dass sie genügend sicheren Raum haben, um zu tun was sie wollen. So o ihr eifrigen Muslime überall! O ihr wahrhaftigen Muwahhidin! O Leute von Walaʾ und Bara: dieser Verfluchte ist gekommen und mobilisierte den Abschaum der Menschen von den Sahwat der Schande in asch-Scham, um Allahs Religion zu bekämpfen und Sein Licht auszulöschen. Pausenlos bombardiert und zerstört er die Häuser der Bewohner, ohne dabei zwischen Mensch und Stein zu unterscheiden. Dabei klebt das Blut der Muslime an seinen Händen und er missachtete ihre Religion und ihr verbotenes Blut. Daher rufen wir jeden wahrhaftigen Muwahhid dazu auf, die Ämter und Behörden der abtrünnigen türkischen Regierung überall anzugreifen. Die geheimdienstlichen, militärischen und Medien-Einrichtungen; ja sogar jede Botschaft und Konsulat, die sie in allen Ländern der Welt vertreten. Dann wisset o ihr Muwahhidin-Mudschahidin, dass die größten Verbrecher und gewaltigsten Kuffar und Sünder unter ihnen ihre bellenden Hunde von den Gelehrten der Fehlleitung, Prediger des Kufrs und Schuyuch der Erbärmlichkeit und Unsittlichkeit, die loyal zu dieser Muschrik-Gruppe und abtrünnigen Regierung mit allen Arten der Loyalität und Unterstützung sind durch ihre Gelehrten-Komitees, Fatwa-Behörden und Medien, ja sogar auf ihren persönlichen Accounts und Diskussionsforen. Ihre Namen sind berüchtigt, Aufenthaltsorte bekannt und ihre Programme berühmt. Sie sind die2 Damit ist der Angriff des Kufr-Staats der Osmanen gegen den Staat des Tauhids der Imame der Da’wah von Nadschd gemeint. Dieser Kufr-Staat griff damals die Muwahhidin an, vernichtete ihre Städte, versklavte ihre Frauen und Kinder und tötete ihre Männer und Kinder, um die Da’wah des Tauhids auszulöschen.

jenigen, die die Herrschaft des Kafirs und Taghuts absegneten und sich über seine unglückliche Präsidentschaft freuten, trotz seiner Irreleitung. So nahmen sein Land als eine Basis für ihre Operationen und als einen Zufluchtsort für ihre Erniedrigung und Ignoranz. Sie entstellten die Zeichen der Rechtleitung mit ihren Händen und töteten, was von der Ehre übrigblieb im Angesicht der Kuffar und nahmen sie stattdessen zu Brüdern – zu Grunde sollen diese Hände und diese Bruderschaft gehen! Sie haben sich dem Kufr genähert, verharmlosten ihn und entstellten und verfälschten die gewaltige Religion und damit wurden die Täuschungen vermehrt und die Bid’ah verbreitet, die Neigung angebetet und schlimm ist dieses angebetete! Das Gute wurde mit dem verabscheuten vermischt und die größte Katastrophe war, dass sie für die Menschen Imame, Weise und Prediger waren. Sie sind lediglich feige, sie fürchten die Menschen mehr als Allah oder sind arrogant und suchen Ruhm, Bekanntheit und Prestige oder sie werden heimgesucht durch die Liebe der Vergänglichkeiten und die Angst, die Dunya zu verlieren. Sie vergrößerten die Korruption und den Missbrauch, vergruben die Wahrheit und verbreiteten die Boshaftigkeit. Es gibt viele von ihnen, aber wir werden sie nicht weiter erwähnen. Möge Allah ihre leeren Seelen, ihre gemieteten Bärte und falschen Zungen entstellen! Wenn der Seemann abwesend ist und das Schiff durch die Winde herumgestoßen wird, so übernehmen die Frösche die Kontrolle. [Poesie] Gibt es denn niemanden, um sie zu hindern, ihre Nasen abzuschneiden oder sie zu stoppen? Wahrlich, der schlimmste seiner Leute war Bal’am Ibn Ba’urah und der Schlimmste von Musaylimahs Leuten war ar-Raddschal Ibn Unfuwah. Von diesen Üblen Gelehrten heutzutage sind jene, die schlimmer für den Islam und seine Leute sind als viele von jenen, die du als die Schlimmsten ansehen würden. Bei Allah es ist Zeit, dass diese Köpfe zerschlagen, diese Seelen ausgelöscht und diese Zungen abgeschnitten werden. ʿIyadh al-Yahsibi erwähnte in seinem Buch „Tartib al-Madarik wa taqrib al-Masalik“: „Dass der Gelehrte Abu Bakr Ismail Ibn Ishaq Ibn ʿUdhrah  über die Prediger von Bani ‘Ubayd, den falschen Fatimiden gefragt wurde. Und es

Die schlimmsten Kreaturen unter dem Himmel, die es verdienen getötet zu werden

6

Exklusiv

wurde ihm gesagt, dass sie Sunniten sind. So sagte er: „Sagen sie nicht: „O Allah segne deinen Diener Hakim und vererbe ihm die Erde“? Sie sagten: „Ja.“ Er sagte: „Wenn ein Prediger eine Predigt halten würde und Allah und Seinen Gesandten lobt und sagt, dass Abu Dschahl im Paradies sei. Ist er ein Kafir?“ Sie sagten: „Ja.“ Er sagte: „Hakim ist schlimmer im Kufr als Abu Dschahl!“ Und Iyad sagte: „Ad-Dawudi wurde über dies gefragt und er sagte: „Ihr Prediger, der für sie predigt und für sie am Freitag Du’a macht ist ein Kafir, der getötet werden muss und keine Istitabah ist für ihn. Seine Frau ist für ihn verboten und er vererbt nicht. Und sein Geld ist Faiʾ für die Muslime.“ O eifrige Soldaten des Tauhids überall: Stellt euch bereit für denjenigen, der Allahs Religion und Seinen Unterstützern Leid zufügt von den Gelehrten des Übels und Predigern der Fitnah überall. Wenn einer von euch einen von ihnen sieht, dann darf sein Schatten dessen Schatten nicht verlassen, bis er ihn angreift. Möge er ihn angreifen, selbst wenn es im Hause des üblen Gelehrten ist, während er mit seiner Familie ist. Fang mit jenen an, welche die Feindschaft offenkundigen und zum Bekämpfen der Mudschahidin aufriefen oder sie des Atheismus oder Abfall der Religion bezichtigten. Belebt bezüglich ihnen die Sunnah der Tötung von Dschahm Ibn Dscha’d al-Halladsch und Ma’bad, indem ihr die üblen Gelehrten tötet, denn bei Allah, wenn der Schaytan ein Staat etablieren würde, so würde er in ihnen bereitstehende Soldaten und kooperative Unterstützer finden; und es gibt keine Kraft noch Macht außer durch Allah, dem Gewaltigen. Abu al-Hasan Ali Ibn Abi Talib  sagte: „Es wird eine Zeit über die Menschen kommen, wo nichts vom Islam überbleibt, außer sein Name und nichts vom Qur’an außer seiner Schrift. Ihre Masadschid sind an jenem Tage voll, sie sind jedoch frei von der Rechtleitung. Ihre Gelehrten sind die schlimmsten, die unter dem Himmel sind. Von ihnen kam die Fitnah raus und zu ihnen kehrt sie.“ Tatsächlich, die Fitnah begann aus ihren Mündern und auf ihren Manabir (Kanzeln), denn nachdem sie den Dschihad auf Allahs Weg verbaten und kriminalisiert haben, fingen sie an zum Eintritt zur Falschheit und Kufr durch den Kampf unter den Flaggen der Tawaghit aufzurufen, um ihre Herrscher zu erfreuen und ihre Herrschaft und Macht zu sichern. Und der verlorene ist derjenige, der seine Religion verliert durch die Befolgung ihrer Neigung und Bewahrung ihrer Dunya. Wer sich also nicht mit der Wahrheit beschäftigt, den beschäftigt der Schaytan mit der Falschheit. Und wer heute nicht auf Allahs Weg kämpft, den wird der Taghut eines Tages zwingen auf seinem Weg zu kämpfen. An die Muslime im Allgemeinen und speziall an die Ahl al-Sunnah im Irak und asch-Scham, sagen wir: die Bösartigkeit des Staats der Madschus, Iran, hat ihren Höhepunkt erreicht und die Bösartigkeit in den Ländern verbreitet. Sie ermordeten die Ahl as-Sunnah im Irak und asch-Scham durch ihre Agenten, Experten und Berater. So ist der Sunni heute entweder ein gefesselter Gefangener oder ein Erniedrigter, der sich ihnen unterworfen hat. Nach Allah hielt sie niemand von den Muslimen ab, außer dem Islamischen Staat. Jedoch ist die Wahrheit klar und die Falschheit schwach. Wie kann also ein Verlorener den Soldaten der Chilafah etwas unterstellen oder zwei darüber streiten, wer die Religion, Ehre und Boden verteidigt. Wer hat Iran und ihren Marionetten, die größten Massaker und Schrecken zugefügt? Möge Allah die Bärte des Unheils vernichten, denn wie gewaltig ist ihr Verbrechen und wie unsittlich sind sie! Wer hat das Schwert der Wahrheit gegen den Staat der Madschus-Iran gezogen und sie Zerstörung kosten lassen – von Baghdad bis Beirut, bis Halab, bis Damaskus, Churasan bis San’a. Wer, o ihr Prediger des Übels, wer?

Und hier ist Iran heute, in den Ländern der Ahl as-Sunnah, bekämpft die Diener Allahs, die Muwahhidin und Mudschahidin, während sie Luftunterstützung von den Kreuzzüglern und Murtadd-Regierungen bekommen. Sie streben nach ihrer Zufriedenheit und hoffen auf gute Beziehungen mit ihnen. Möge Allah die Vernichtung ihrer Throne und Beseitigung ihrer Herrschaft durch die Hände der Mudschahidin durch Allahs Macht und Kraft bald sein lassen. Ist es nicht Zeit für euch o Ahl as-Sunnah, dass ihr diesen Unsinn, Argumente der Prostituierten und die Gespräche der Träumer unterlässt? Warum seid ihr arrogant und hochmütig? Habt ihr etwa einen angreifenden Feind abgewehrt, der die Länder überrollte und ein Steinwurf von Makkah und Madinah entfernt ist? Oder aufgrund einer Gewalt und Härte, die ihr in euren Herrschern sieht, wo ihr dabei denkt, dass sie euch dabei verteidigen? Nein bei Allah! Diese Gedanken sind falsch und verloren und ihr werdet euch an das erinnern, was ich euch sage. Bis wann werden wir mit den Sternen nachts um die Wette rennen, während die Sterne weder mit Schuhen noch Barfuß rennen [Poesie] Der Feind – möge Allah ihn vernichten – hat euer Land angegriffen, mit dem Zweck eure Religion auszulöschen und eure Ehre zu beflecken. Und hier ist der Weg der Rechtleitung deutlich geworden, damit ihr ihn seht. Der Islam ruft, so unterstützt ihn. Die Ehre schreit, so rettet sie und euer Bruder, der Mudschahid ruft zum Kampf, so lasst ihn nicht im Stich! Wahrlich, Dar al-Islam ist euer Land und Allahs Schari’ah ist ein anvertrautes Gut bei ihnen und das Verteidigen von diesen zwei beschränkt sich nicht lediglich auf die Mudschahidin. So gibt es keine Entschuldigung für euch bei Allah und den Muslimen. Wenn die Nachkommen der Affen und Schweine und die Anbeter der Bäume, Steine und Menschen zu ihnen gelangen. So eilt sofort, um euch der Karawane des Dschihads anzuschließen und unterstützt die Mudschahidin auf Allahs Weg mit allem was ihr könnt; an Leben, Geld, Ansporn und Du’a. Und an die Soldaten der Chilafah und ihren Unterstützern auf der ganzen Welt! An die Löwen, die den Kufr Schlaflosigkeit bereiteten, ihnen den Luxus vergessen ließen, seine Geheimdienste in Schande gestürzt haben und ihre Sicherheit zu einem Traum machten. Wisset, möge Allah euch mit Seinem Sieg unterstützen, dass eure gesegneten Operationen die Waagen verdrehen und die Kanonen des Kufrs von den Muslimen abwenden. So greift sie in ihren Häusern, Märkten, Wegen und Klubs an und von dort, wo sie nicht rechnen und verbrennt den Boden unter ihren Füßen, damit sie mit sich selbst beschäftigt sind und vermehrt eure Bemühungen und Operationen, möge Allah euch segnen. Und es entgeht mir an dieser Stelle nicht die Ritter der Da’wah, Gesundheit, Medien und anderen von den Soldaten des Islams zu loben und ihren Dschihad und Ribat in ihren unterschiedlichen Fronten zu segnen, denn ihre Schlacht ist heute nicht unwichtiger als die militärische. O Allah, dir gebührt das Lob, bis Du zufrieden bist und für Dich ist der Lob, nachdem du zufrieden bist. O Allah vernichte die Verbrecher-Kuffar, die von deinem Weg abhalten, Deine Unterstützer bekämpfen, deine Gesandten verleugnen und Unheil auf der Erde stiften. O Allah unterstütze Deine Religion und Soldaten und erhöhe ihr Wort und erhöhe Deine Flagge der Wahrheit, o Allah! Und es gibt keine Kraft noch Macht außer bei Allah. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten. 7

Die deutsche Kreuzzügler-Regierung hat durch ihren Innenminister, den Versager, das Verbot der fehlgeleiteten und fehlleitenden Gruppe, die als „Die wahre Religion“ bekannt ist, verkündet. Daraufhin haben die Kreuzzügler Razzien in den Vereinsstätten und Privathäusern der Verantwortlichen dieser Gruppe durchgeführt und das Vermögen der Gruppe beschlagnahmt. Die Kreuzzügler führten diese Razzien durch, trotz der Tatsache, dass die Verantwortlichen dieser Gruppe die Religionsgrundsätze, an ihrer Spitze Walaʾ (Loyalität) und Baraʾ (Lossagung), verdrehten und obwohl sie den Kuffar schmeichelten und ständig betonten, dass sie keine Gefahr für die Kreuzzügler darstellen und mit ihnen in Sicherheit und Frieden leben wollen. Die Verantwortlichen dieser Gruppe achteten darauf ein entstelltes und falsches Bild vom Islam zu präsentieren, mit dem die Kreuzzügler zufrieden sein würden. Anstatt Millatu Ibrahim zu offen kund zu tun, die Lossagung vom Schirk und den Muschrikin zu verkünden und die Menschen zum Tauhid des Herrn der Welten aufzurufen, welches die Da’wah der Propheten und Gesandten ist, wählten sie den Weg der Törichten, die sich von dieser gewaltigen Hanifiyyah Millah abgewandt haben. Allah  sagte: {Und wer wendet sich von Millatu Ibrahim ab, außer dem, der sich selbst zum Törichten erklärt?} [Al-Baqarah: 130]. 8

Exklusiv

So verkündete ihr Anführer, der Murtadd Ibrahim Abou Nagie mehrmals, dass sie keinerlei Hass oder Feindschaft in ihren Herzen gegenüber den Feinden Allahs, den Kuffar von den Juden und Christen tragen würden, verurteilte immer wieder die Operationen der Mudschahidin gegen sie und behauptete sogar – möge Allah ihn vernichten –dass der Islam es verbieten würde sie zu töten. Hier für dich, mein Muwahhid-Bruder, ein kleiner Ausschnitt vom Meer der Abtrünnigkeit dieses Lügners: In einem Interview mit Ibrahim Abou Nagie fragte ein Kreuzzügler-Journalist: „Es gibt Menschen, die sich aufgemacht haben, die Juden ins Meer zu treiben. Ist diese Haltung mit dem Qur’an gedeckt?“ So antwortete der törichte Ibrahim Abou Nagie: „Nein, das hat nichts mit dem Qur’an zu tun. Was die normalen Juden angeht, die sind genau wie Sie und ich. Das sind friedliche Menschen. Ich habe damals mit einem Juden zusammengearbeitet. Er hat nicht gefrühstückt, ohne dass ich da bin. So eng haben wir zusammengearbeitet. Wir haben absolut keine Feindschaft gehabt. Nur die verfluchten verdammten Politiker weltweit, haben keine Moralwerte mehr. Bei denen zählt nur Geld und Macht… Die Juden werden sowieso ausgenutzt. Palästina gehört nicht zu den Juden. Palästina gehört zu den Menschen. Zu den friedlichen Menschen, die bereit sind miteinander zu leben. Fanatiker gibt’s auf beiden Seiten. Aber der Islam verbietet uns, dass wir Menschenseelen töten. Mein Vater hat nie Hass gehabt auf die Menschen,

die ihn rausgeschmissen haben… Er hat niemals Hass in seinem Herzen gehabt. Islam führt zu Frieden! Wenn sie Frieden in ihrem Herzen haben, werden sie Hass empfinden auf die Menschen, die auf der Straße sind?“ So existiert Millatu Ibrahim im Manhadsch dieses fehlgeleiteten Lügners nicht. Es gibt keine Feindschaft und keinen Hass gegenüber den Feinden Allahs in seinem Herzen, ganz zu schweigen von der Offenkundigung dieser großartigen Millah, der Verkündung der Millah, der Führung des Dschihads gegen die Feinde Allahs und deren Bekämpfung, bis es keine Fitnah (Schirk) mehr gibt und die Religion gänzlich Allahs ist. Und all dies im Namen der Hikmah (Weisheit), Klugheit, Politik und Da’wah. Als würde er und seinesgleichen sagen: {„Wir fürchten, dass uns eine Schicksalswendung trifft“} [AlMai’dah: 52]. So fingen sie an Rosen und Blumen an die Harbiyyin1-Kreuzzügler auf ihren Straßen zu verteilen, sie anzulächeln, ihnen die Zuneigung und die schönen Worte entgegenzubringen, obwohl sie jene sind, die Allahs Religion bekämpfen, Seinen Propheten beschimpfen, die Muwahhidin und Muwahhidat verfolgen, gefangen nehmen und an der Kreuzzügler-Koalition gegen den Islam und die Muslime teilnehmen. 1 Die Harbiyyin sind Kuffar, die keinen Vertrag mit den Muslimen haben, auch wenn sie den Islam und die Muslime nicht bekämpfen.

Dieser Töricht erkannte nicht, dass diese Feindschaft und Hass der Grundsatz von Millatu Ibrahim ist, dessen Befolgung Allah uns anbefahl und sie uns zu einem vortrefflichen Beispiel machte. {Ihr habt ein schönes Vorbild in Ibrahim und die Seinigen, als sie zu ihrem Volk sagten: „Wir sagen los uns von euch und dem, wem ihr die ʿIbadah anstatt Allah widmet. Wir machen Kufr an euch und zwischen uns und euch herrscht offensichtlich Feindschaft und Hass für immer, bis ihr an Allah allein den Iman verwirklicht.“ [Al-Mumtahanah: 4]. Schaych al-Islam Muhammad Ibn ʿAbd al-Wahhab  sagte: „Das Fundament und die Basis der Religion des Islams beruhen auf zwei Dingen: 1. Der Befehl, die ʿIbadah alleine an Allah zu verrichten und Ihm hierbei nichts beizugesellen. Das Anspornen dazu, sowie die Muwalah (das Zeigen der Loyalität) dafür und den Takfir über denjenigen (auszusprechen), welcher davon ablässt. 2. Das strikte Warnen vor dem Schirk in der ʿIbadah zu Allah und die Feindschaft sowie den Takfir über denjenigen, der ihn (d.h. den Schirk) ausübt.“ Schaych Abdullatif Ibn ʿAbd ar-Rahman sagte in „Ad-Durar as-Saniyyah“: „Ein Mensch kann vom Schirk errettet werden und den Tauhid lieben,

9

Großvater Muhammad Ibn Abd al-Wahhab) sagte im Kontext (des Sprechens) über die an Quraysch gerichete Da’wah zum Tauhid und was von ihnen beim Erwähnen ihrer Götzen vorkam, dass sie weder Nutzen noch Schaden können und dass sie dies als Beschimpfung erachteten: „Wenn du dies weißt, erkennst du, dass der Islam eines Menschen nicht korrekt ist, selbst wenn er Tauhid an Allah hat und vom Schirk ablässt, außer durch die Anfeindung der Muschrikin, sowie das Offenkundigen der Feindschaft und der Hass ihnen gegenüber. So sagt Allah b: {Du wirst kein Volk finden, das an Allah und an den Jüngsten Tag glaubt und dabei diejenigen liebt, die sich Allah und Seinem Gesandten widersetzen...} [Al-Mudschadalah: 22]

Die fehlgeleiteten Köpfe und Prediger des “DWR”-Vereins zusammen mit dem Taghut Suat Kılıç

jedoch ein Problem haben bzgl. der fehlenden Lossagung von den Leuten des Schirks und das Ablassen von der Muwalah und Unterstützung der Leute des Tauhids. Somit folgt er seinen Neigungen und tritt in den Schirk ein, durch Zweige, welche seine Religion und das, was er aufgebaut hat (sprich seine Taten), zerstören. Dieser unterlässt Grundlagen und Zweige des Tauhids, wodurch sein Iman, mit dem er zuvor zufrieden war, nicht korrekt wird. Er liebt und hasst nicht für Allah. Er unterlässt die Anfeindung der Muschrikin und ist nicht loyal für den Willen Allahs, Der ihn erschuf und ebenmäßig geformt hat. All dies entnimmt man vom Bekenntnis „La ilaha illa Allah.“ [Ad-Durar as-Saniyyah] Schaych Husayn und Schaych ʿAbdullah, die Söhne von Schaych Muhammad Ibn ʿAbd al-Wahhab wurden über einen Mann gefragt, welcher in die Religion eintrat und ihn und ihre Anhänger liebt, jedoch die Anfeindung der Muschrikin unterlässt bzw. sie anfeindet ohne den Takfir auf sie auszusprechen. Ihre Antwort lautete: „Wer die Muschrikin nicht anfeindet oder sie anfeindet, ohne den Takfir auf sie auszusprechen, ist kein Muslim! Vielmehr ist er von jenen, über die Allah sagte: {Sie sagen: „Wir glauben an einige und machen Kufr gegen andere“, und wollen einen Weg dazwischen einschlagen. Das sind die wahren Kuffar und den Kuffar haben wir schändliche Strafe bereitet} [An-Nisa: 150151] [Ad-Durar as-Saniyyah].Schaych ʿAbd ar-Rahman Ibn Hasan, der Sohn von Schaych Muhammad Ibn ʿAbd al-Wahhab sagte über die bereits erwähnte Ayah in Surat Al-Mumtahanah: „Wer diese Ayat betrachtet erkennt den Tauhid, mit dem Allah Seine Gesandten entsandt hat und Seine Bücher offenbarte. Und er wird den Zustand von jenen verlorenen eingebildeten Unwissenden erkennen, die dem widersprechen, worauf die Gesandten und ihre Gefolgsleute sind. Unser Schaych, der Imam r (er meint seinen 10

Exklusiv

Wenn du dies gut verstanden hast, wirst du erkennen, dass viele derjenigen, welche behaupten die Religion zu praktizieren, kein Wissen darüber haben. Was hat die Muslime sonst dazu gebracht sich bei Folter, Gefangenschaft und der Auswanderung nach Habaschah (Äthiopien) zu gedulden, wo doch der Prophet der Barmherzigste unter den Menschen ist? Hätte er eine Entschuldigung für sie gefunden, so hätte er sie ihnen mit Sicherheit gewährt. Doch Allah offenbarte die folgende Ayah: {Und unter den Menschen gibt es manchen, der sagt: „Wir machen Iman an Allah.“ Wenn ihm aber um Allahs willen Leid zugefügt wird, setzt er die Fitnah (Versuchung) durch die Menschen der Strafe Allahs gleich.} [Al-ʿAnkabut: 10]. Wenn diese Ayah denjenigen betrifft, welcher nur mit der Zunge (den Muschrikin) zustimmt, wie ist es dann mit etwas anderem, sprich wer mit Aussage und Tat ihnen (den Kuffar) zustimmt, ihnen beisteht, hilft, sie unterstützt, verteidigt und Kritik an ihrem Widersprecher ausübt, ohne dass ihm Leid zugefügt wird, wie es in der heutigen Zeit ist?“ [Ad-Durar as-Saniyyah] Ibn al-Qayyim sagte: „Als Allah den Gläubigen die Muwalah zu den Kuffar verbot, erforderte dies ihre Anfeindung, die Lossagung von ihnen und das Offenlegen der Feindschaft zu ihnen in jedem Zustand.“ [Badaʾiʿ al-Fawaʾid]. So welche Torheit ist nach der Torheit von jenem, der sich dieser gewaltigen Millah widersetzt und welche Da’wah behauptet er, wo er die Menschen zu einer entstellten, verfälschten Religion aufruft, die nichts mit dem Islam zu tun hat? Dieser Murtadd Ibrahim Abou Nagie strebte danach mit all seiner Kraft die Zufriedenheit der Kreuzzügler zu erlangen, so spottete er über die Sunnah-Kleidung und äußerliche (islamische) Erscheinungsbild – möge Allah ihn vernichten – als einige Männer damit an seiner behaupteten Da’wah-Kampagne teilnehmen wollten und dies ist wahrlich nur eine Steigerung in seiner Abtrünnigkeit. Ebenso verkündete er mehrmals seine Gleichgültigkeit bzgl. dem den Muslimen von den Kreuzzüglern und Mur-

taddin zugefügten Leid und Tötung und machte sogar vor der Ehre der Frauen nicht halt. Er lockte die muslimischen Frauen zu den Straßen, damit sie in seinen behaupteten Da’wah-Kampagnen stehen, mit den Kuffar-Männern reden, ihnen Rosen und Blumen schenken und mit ihnen diskutieren. Oft kam es dazu, dass die Diener des Kreuzes zu ihnen unsittliche Wörter sprachen. Dieser Dayuth (Ehrenloser) filmte sie und veröffentlichte die Bilder und Videos im Internet. Ebenso filmte er viele Frauen ohne Hidschab, die neu zum Islam konvertierten und veröffentlichte diese Videos. Obwohl ihm viele die Nasihah gaben damit aufzuhören, beharrte er darauf. Warum filmt er dann nicht seine Frau und seine Töchter und veröffentlicht ihre Bilder im Internet – was bei solch einem Murtadd und Dayuth wie ihm nicht ausgeschlossen wird? Vielmehr hat dieser unsittliche, halbnackte Kuffar-Frauen, die zu seinen „Da’wah-Kampagnen“ kommen, gefilmt und ihre Fotos auf seinen behaupteten Da’wah-Seiten veröffentlicht. Das ist nicht verwunderlich, denn wer beim Grundsatz und Fundament der Religion leichtsinnig ist, wird auch bei den Zweigen der Religion so sein. All dies und mehr von der Torheit haben die Verantwortlichen dieser Gruppe getan, aus Angst vor den Kuffar und im Streben nach ihrer Zufriedenheit. Jedoch haben sie vergessen, dass die Kreuzzügler heute nur mit dem vollständigen Kufr zufrieden sind. So sind sie mit keinem behaupteten „Islam“ zufrieden, selbst wenn dieser entstellt, verfälscht und verändert ist, solange dieser behauptete „Islam“ die Schari’ah – selbst wenn nur in der Aussage – als Autorität anerkennt. Was hat also Ibrahim Abou Nagie und seinesgleichen, die ihre Religion für die Zufriedenheit der Kreuzzügler erlangt? Nichts! Sie haben weder die Religion bewahrt, noch Millatu Ibrahim verkündet, noch die Kuffar bekämpft. Vielmehr schmeichelten, verändern und verfälschten sie sie und somit haben sie ihre Religion für einen geringen Preis verkauft. Und wahrlich, die Muwahhidin rufen sie zur Taubah auf, bevor die Macht über sie erlangt wird, denn die Falschheit des Weges der Torheit, den sie beschreiten, ist ihnen deutlich geworden. O ihr Irregehenden, die von diesen Vereinen, die sich dem Islam zuschreiben in Deutschland getäuscht wurden: Ist nicht die Zeit reif dafür, dass ihr die Wahrheit erkennt, welche die Muwahhidin immer wieder verdeutlicht haben? Allah  sagte: {Weder diejenigen unter den Leuten der Schrift, die Kuffar sind, noch die Muschrikin möchten, dass euch etwas Gutes von eurem Herrn offenbart wird. Aber Allah zeichnet mit Seinem Erbarmen aus, wen Er will, denn Allah besitzt große Huld.} [Al-Baqarah: 105].

Schaych Abu Muhammad al-ʿAdnani  sagte: „Wer Allahs Buch rezitiert und ein Herz besitzt oder Seine Verse so hört, wie jemand der verstehen möchte, der versteht die Realität der Beziehung zwischen den Muslimen und den Religionen des Kufrs. Er wird keine Hoffnung auf etwas Gutes mehr haben, das sie ihm versprechen und er wird jede Hoffnung an jedes Versprechen durch das die sie den Nutzen für ihn behaupten, aufgeben. Er wird sich sicher sein, dass wenn sie es schaffen würden zwischen ihm und der Barmherzigkeit Allahs zu trennen, dann würden sie dies tun, denn ihre Fallen sind Ihm nicht geheim und ihre List täuscht Ihn nicht. Ganz egal wie schön sie zu ihm sprechen oder wie weich sie zu ihm sind.“ Es ist Zeit, dass ihr erkennt, dass die Welt sich in zwei Lager geteilt hat, die kein drittes hat. Entweder seid ihr mit der Gemeinschaft der Muslime und ihrer Partei oder mit den Kreuzzüglern und ihrer Koalition. Und wahrlich, die Kreuzzügler haben euch die Feindschaft deutlicher als je zuvor gezeigt und vieles von dem, was sie in der Vergangenheit versteckten, offen gemacht. Und ihr habt bereits gesehen, was sie mit den Törichten, wie dem Murtadd Ibrahim Abou Nagie und Anderen, taten. Was glaubt ihr dann, was sie mit den Leuten des reinen Tauhids und sauberen Manhadschs tun, wenn sie die Oberhand über sie bekämen? Steht auf o Leute des Tauhids, denn wenn eure Feinde danach streben die Tür der Hidschrah vor euch zuzumachen, dann öffnet die Tore des Dschihads in ihrem Land. Detoniert den Vulkan der Wut in ihren Gesichtern, füllt ihre Straßen mit Terror und vergießt ihr Blut zu Flüssen, denn die Rechnung ist wahrlich lang geworden und die Zeit der Vergeltung ist gekommen. Die Mudschahidin sind am Tag der Auferstehung Gegner eines jedes Muwahhids sein, der einen Tropfen Blut eines deutschen Kafirs vergießen kann und es nicht tut. Und ihr wisst über die Teilnahme der deutschen Truppen an der Schlacht in Mossul und die Tötung der Muwahhidin-Muslime darin Bescheid. Und wenn manch einer von euch nicht dazu im Stande ist einen Sprengsatz oder Munition zu beschaffen, so wird er nicht unfähig sein ein Messer oder Steine zu benutzen. {Und Allah ist in Seiner Angelegenheit überlegen aber die meisten Menschen wissen nicht.} [Yusuf: 21].

11

Frage: Es sind acht Monate seit unseren Interview mit Schaych Abd al-Qadir an-Nadschdi  vergangen. Kannst du uns über die wichtigsten Ereignisse in den libyschen Wilayat in dieser Periode berichten?

bestimmt hat. Wenn dann ihre Situation eng wird und sie verzweifeln, kommt Allahs Sieg zu ihnen, wenn Er in den Herzen Seiner Diener Gutes erkennt, gibt Er ihnen sodann besseres als das was von ihnen genommen wurde.

Antwort: Alles Lob gebührt Allah, dem Allmächtigen und Erhabenen, der, wenn Er ein Volk bestrafen will, es nicht zurückgewiesen werden kann und sie haben außer Ihm keinen Schutzherren. Zu Ihm kamen die Himmel und Erde freiwillig und widerwillig. Er schuf die Erde und Berge und der Donner lobpreist Ihn und auch die Engel, aus Furcht vor Ihm. Und Er sendet die Donnerschläge und trifft damit, wen Er will. Dabei streiten sie über Allah, wo Er doch stark im Streiten ist. Und der Segen und Frieden seien auf dem lächelnden Tötenden, sowie auf seiner Familie und Gefährten allesamt. Um fortzufahren:

Es sind acht Monate vergangen. Acht Monate Dschihad gegen die Feinde Allahs und Streben nach der Etablierung Seiner Schari’ah auf der Erde. Eroberungen und Siege in den Gebieten und Dörfern, welche unter der Kontrolle von Kobler Jenteloni, Orland und Obama waren und Vernichtung ihrer Anhänger von der Armee und Brigaden der Einheitsregierung und der Regierung der Nationalkonferenz, woraufhin ihnen die Gebiete abgenommen wurden und die Ehre der Rückkehr zur Chilafah, zur Herrschaft der Schari’ah und den göttlichen Urteilen nach jahrhundertelanger Verwirrung und Irreleitung wiedererlangten. Danach kamen sie erneut und eine Schlacht wurde entfacht, in der die Mudschahidin das Teuerste und Wertvollste geopfert haben und immer noch opfern, um den Tauhid zu bewahren und die Schari’ah zu verteidigen. Eine Schlacht, in der die Soldaten der Chilafah seit ihren ersten Tagen siegten, als sie den Tod auf Allahs Weg wählten, sodass die Murtaddin Darul-Islam nicht betreten, außer über die reinen Körper der Märtyrer. So opferten sie die Dunya, strebend nach dem, was bei Allah ist und sie eilten, um sich der Karawane der Rechtschaffenen anzuschließen und dies ist wahrlich der klare und deutlichste Erfolg.

Zu Beginn danken wir euch für eure Mühe bei der Verbreitung der Nachrichten der Mudschahidin und Aufklärung der Allgemeinheit der Muslime. Wir bitten Allah, dass Er die Mitarbeiter an diesem gesegneten Projekt reichlich belohnt. Was eure Frage betrifft über die schnellen Ereignisse, die über die Mudschahidin kamen, so sage ich, dass Allahs Propheten und Gesandten und jene, die ihrem Weg folgen von den Gefährten, Tabi’in und Mudschahidin, einen Weg, eine Vorgehensweise haben. Die ersten von ihnen wie ihre Letzten. Hunger, Prüfungen, Drangsal und Mühsal aufgrund einer gewaltigen Weisheit, die unser Herr b 12

Interview

Frage: Vielleicht ist der Kreuzzug gegen Wilayat Tarablus,

an dem die Murtaddin der sogenannten „Das Feste Bauwerk“-Operation teilnehmen, das wichtigste was in dieser Zeit geschah. Wie hat der Angriff der Sahwat auf die Stadt Sirte begonnen und warum beharren sie darauf die Stadt einzunehmen trotz der gewaltigen Kosten und Verluste, die sie erlitten.

zur Stunde nahezu 5000 Murtaddin getötet und verletzt wurden und alles Lob gebührt Allah. Die Flugzeuge der Kreuzzügler-Koalition und der libyschen Tawaghit, welche bis heute mehr als 2300 Luftschläge durchführten und die tausenden Raketen und Mörser, haben die Moral der Mudschahidin nicht gebrochen.

Antwort: Die Feinde Allahs von den Kreuzzüglern fürchten um ihre Burgen und Festungen, da der Islamische Staat weite Gebiete an der Küste Nordafrikas in den Wilayat Libyens einnahm, die Schari’ah darin implementierte, den Tauhid verbreitete, vor Schirk warnte und zum Dschihad anspornte. So eilten sie, um ihn zu bekämpfen und brachten dafür alles, was sie vermögen. Sie begannen einen Krieg, der sie nicht vor dem schützen wird, was sie befürchten und ihre Situation nur noch mehr verschlimmern wird durch Allahs Hilfe und Unterstützung. Wenn dieser Krieg nicht angefangen hätte, so hätte der Mudschahid seinen Gang überprüfen und an seinem Weg zweifeln müssen. Einen Krieg, den die Mudschahidin beruhigt und mit Gewissheit über Allahs Sieg führen, nachdem die besten unserer Schuyuch und Anführer (möge Allah sie alle annehmen) zum Treffen mit ihrem Herrn wetteiferten. Und unter ihnen war unser Amir und Schaych, der ehemalige Wali von Tarablus. Er führte die Inghimasiyyin und stürmte die Ansammlungen der Murtaddin, mit Allahs Unterstützung hat er seinen Sprengstoffgürtel in ihrer Ansammlung gezündet und so haben seine Taten seine Aussagen bewahrheitet. Und er opferte sich selbst für die Schari’ah. Wir bitten Allah, dass Er seine Stufe erhöht und ihn im Firdaus annimmt. Und dies geschah vor etwa drei Monaten.

Was aber die Murtaddin betrifft, so kämpfen sie aus Groll gegen den Tauhid und seine Leute, und führen die Befehle ihrer Kreuzzüglerherren aus, die uns bekämpfen, damit wir Kufr an Allah begehen und Ihm Partner in Seiner Herrschaft und Urteil beigesellen. Sie bekämpfen uns, damit wir Allahs Schari’ah hinter unseren Rücken werfen, Kufr an sie begehen, an die Demokratie glauben und den Dschihad unterlassen. Wir suchen Zuflucht bei Allah davor. So ist der Glückliche und Erfolgreiche, derjenige, der seinen Herrn trifft, während er an der Kohle des Tauhids und der festesten Handhabe festhält.

Der Angriff begann, nachdem die meisten militärischen Brigaden, welche dem Verteidigungsministerium im Westen Libyens angehören und vor allem die Brigaden der Stadt Misratah versammelten, um die Schari’ah zu bekämpfen. Und dies mit direktem Kontakt zu den Kreuzzüglern und mit ihrer Luftunterstützung. Allah verhalf Seinen Mudschahidin-Dienern dazu ihre untereinander streitenden Brigaden, welche in einem Lagezentrum vereint sind, dem sie den Namen „Das Feste Bauwerk“-Operation gaben, schwere Schäden zuzufügen. Diese Brigaden verkündeten am Anfang der Schlacht, dass sie aus mehr als 10 Tausend Kämpfern auf dem Boden bestehen, zuzüglich der libyschen kreuzzüglerischen Luftunterstützung. Ihnen gegenüber stand eine kleine Anzahl von geduldigen Gläubigen, die von sich denken, dass sie Allah treffen werden und keine Zweifel an Seinen Versprechen hegen. Allah verhalf Seinen Dienern dazu sich ihnen gegenüber in einer epischen Schlacht zu stellen, welche von den größten Schlachten des Tauhids unserer Zeit ist, um einen Boden zu verteidigen der mit der Schari’ah beherrscht wurde. Diese Diener unterstützen sich selbst durch den Tauhid und nahmen Allah zum Unterstützer. Sie bekämpfen die Feinde Allahs seit sechs Monaten, in denen unser Herr Seinen schwachen Dienern die Ehre gewährte über 120 Märtyreroperationen gegen die Ansammlungen der Murtaddin und ihre Fahrzeuge durchzuführen, zuzüglich hunderter Sprengsätze und Hinterhalte, sodass bis

Frage: Sechs Monate sind nun vergangen, während die Murtaddin die Schlacht in Sirte nicht entscheiden konnten, trotz dem Beistand der Kreuzzügler aus der Luft und auf dem Boden. Was ist die direkte Ursache nach Allahs Güte bei der Verspätung des Vorstoßes der Murtaddin während dieser langen Zeit und was sind die wichtigsten militärischen Taktiken, die diese großen Verluste unter ihren Reihen verursachten? Antwort: Diese Standhaftigkeit von den Soldaten der Chilafah in der Stadt Sirte ist nur aufgrund der Unterstützung Allahs. Sie sind standhaft geblieben aufgrund ihres festen Imans, dass alles was Allah c erschaffen hat, an Steinen, Bäumen, Sand, Tälern, Bergen, Wegen, Winden, Finsternissen, Nacht oder Tageslicht alles Diener und Schöpfungen Allahs sind die sich verbeugen und niederwefen. Sie sind loyal zu jenen, die loyal zu Ihm sind und feinden seine Feinde an. Sie lieben es nicht, dass gegen Allah auf der Erde gesündigt wird und sind bereite Soldaten, die Er für die Unterstützung seiner Diener, wann er möchte einsetzt. Was aber die Taktiken betrifft, so haben die Brüder in diesem Krieg unterschiedliche Taktiken angewendet, die nach Allahs Unterstützung dafür sorgten, dass die Schlacht diese Zeit andauerte. Zu diesen Taktiken gehören Sprengfallen, Sprengsätze, Tunnelsysteme und Flankenangriffe, welche die Feinde Allahs ermüdeten. Noch dazu hatten die Brigaden der Wüste, welche sich außerhalb von Sirte befinden und zwischen Sirte und Misratah auf dem Küstenweg verbreitet sind, eine große und wirkungsvolle Rolle bei der Verlängerung der Schlacht innerhalb der Bezirke Sirtes, durch Allahs Güte. So führten sie mehrere Angriffe durch, darunter mehrere Märtyreroperationen, welche die Festungen der Murtaddin durchdrängten, sowie auch die Angriffe durch Sprengsätze und Hinterhalte auf der Versorgungsroute der Feinde Allahs, welche die Murtaddin auf ihrem Weg zur Bekämpfung der Schari’ah in Sirte erschöpften. Um nur ein Beispiel von ihren Heldentaten zu erzählen, berichte ich von einer ihrer erfolgreichen Operationen: 13

Eine der Brigaden der Wüste griff die Stadt Sirte vom Osten an, nachdem die Brüder darin die Bay’ah zum Kämpfen bis zum Tod gegeben hatten. Sie nahmen die Kontrolle auf dem Gebiet Sawawah, sowie den Hafen, Hotel und Gastpaläste in Sirte, nachdem sie 30km an Feindesgebiet durchquerten und nur noch eine einzige Straße sie von ihren belagerten Brüdern in Sirte trennte, und sie wurden auf Allahs Weg getötet, nachdem sie den Unterstützern des Satans schwere Verluste zufügten, woraufhin die Murtaddin die Kampfjets der Kreuzzügler um Hilfe anflehten und unsere Ritter sich über die Schahadah auf dem Wege ihres Herrn erfreuten. Sie unterstützten ihre Geschwister und verteidigten die Schari’ah – so denken wir über sie und Allah kennt sie am besten. Frage: Die Kreuzzügler und ihre Marionetten der Murtaddin reden sich ein, dass ihre Schlacht in Sirte die letzte Schlacht gegen den Islamischen Staat sein wird. Was sagt ihr darüber? Antwort: Dies ist was der Satan ihnen verspricht und eingibt und wahrlich der Satan verspricht ihnen nur Einbildung, denn unser Herr ist stark und allmächtig. Seine Soldaten werden nicht erniedrigt, Seine Unterstützer nicht besiegt und Seine Diener sind siegreich und Seine Soldaten erfolgreich. Die Mudschahidin sind immer die Erfolgreichen und die Kreuzzügler und ihre Anhänger von den Murtaddin sind immer die Verlierer. Amerika, Italien, Frankreich, Großbritannien und alle anderen vereinten kreuzzüglerischen Nationen, welche sich verbündet haben, um die Chilafah zu bekämpfen, ganzgleich wie groß und gewaltig sie sind. Sie sind unfähig eine Fliege erschaffen. Selbst wenn sie sich dafür vereinen würden. Vielmehr sind sie so schwach, dass sie nicht im Stande sind das zurück zu nehmen, was die Fliege von ihnen raubt. {Schwach ist (hier) derjenige, der ersucht, und derjenige, der ersucht wird. Sie schätzen Allah nicht ein, wie es Ihm gebührt. Allah ist wahrlich Stark und Allmächtig.} [AlHaddsch: 73-74]. Ebenso sind sie minderwertiger als dass sie Allah bekämpfen oder seine Unterstützer anfeinden. Und ihr werdet die Tawaghit der vereinten Nationen und jeden, der heute Allah bekämpft, auf den Knien sehen, am Jüngsten Tag. {Und du wirst jede Gemeinschaft kniend sehen.} [Al-Dschathiyah: 28] Wir sagen zu jedem, der die Mudschahidin heute in Sirte bekämpft, von jenen, die die Schari’ah verabscheuen von den Leuten des Unglücks und Kufrs: Ihr bekämpft eine Ummah, die gebärfähig und eine Aqidah die unbesiegbar ist. Die Brigaden der Mudschahidin welche heute in der Wüste Libyens verbreitet sind werden euch gramvolle Schmerzen zufügen und die Dörfer und Städte erneut erobern – mit Allahs Güte. Und wir sagen zu den Zurückgebliebenen, vorallem in Misratah und den restlichen Städten im Westen Libyens im Allgemeinen: Wir erinnern sie daran, dass sie eine ruhmvolle Geschichte im Dschihad und Aufopferung haben. Die besten ihrer Söhne kämpfen heute in Sirte mit den Mudschahidin und vor ihnen hunderte andere, welche in Irak und Scham getötet wurden und von den besten Män14

Interview

nern des Islamischen Staates waren. Sie wurden durch die gleiche Kreuzzügler-Koalition getötet und durch die selben Flugzeuge, die heute die Häuser ihrer Einwohner in Sirte zerstören. So rufen wir euch dazu auf euren Söhnen von den Mudschahidin im Islamischen Staat beizustehen, und behindert ihre Feinde so gut ihr könnt. Haltet jeden auf, der getäuscht wurde und unter der Flagge des Kreuzes in Sirte kämpft und der Schari’ah den Rücken kehrte. Ruft ihn zur Reue auf bevor die Macht über ihn erlangt wird und er zur Liste der Verreckten hinzugefügt wird. Wahrlich, in der Tötung ist Bewahrung des Lebens. Frage: Wenn wir uns außerhalb Sirtes begeben, wie bewertet ihr die Lage der Soldaten der Chilafah in den restlichen Gebieten Libyens? Antwort: Alhamdulillah, wir verkünden den Muslimen im Allgemeinen und speziell den Mudschahidin, dass die Mudschahidin in den Wilayat Libyens immer noch in guter Verfassung und gewaltiger Güte sind. Ihre Sicherheitsbrigaden sind verbreitet in allen Städten und Gebieten und ihre Kampfbrigaden marschieren durch die Wüste. Diese Tage sind Tage einer vergehenden Drangsal worauf Eroberung und Tamkin mit Allahs Güte folgen werden. Das Blut welches zur Verteidigung der Schari’ah vergossen wurde wird Allah nicht verloren gehen lassen und Allah wird diejenigen unterstützen, die Ihn unterstützen. Frage: In der Zeit vor der Schlacht von Sirte ist eine große Anzahl von Muhadschirin zu den libyschen Wilayat gestoßen. Ist der Weg der Hidschrah zu euch immer noch offen und was ist die Wichtigkeit der Muhadschirin im Dschihad-Feld bei euch? Antwort: Alhamdulillah, der Weg war und ist immer noch offen für denjenigen, der die Hidschrah vollziehen möchte und nach Allahs Wohlgefallen strebt und seine Niyyah aufrichtig für Ihn sein lässt. Und immernoch kommen die Muwahhidin von den Arabern und Nicht-Arabern von allen Teilen der Erde, um der Pflicht des Dschihads nachzukommen und Rache für das reine Blut zu nehmen, welches durch die Hände der Feinde der Religion vergossen wurde. Sie verzichten auf die Dunya und ihre Vergänglichkeiten und legen weite Strecken hinter sich, um die Kuffar zu bekämpfen und Allah reicht als Unterstützer. Was aber ihre Wichtigkeit im libyschen Dschihad betrifft, so wurden durch Allahs Güte, durch ihre Hände die Urteile der Schari’ah implementiert und die Feinde Allahs bekämpft an der Seite ihrer geliebten Ansar. Von Allahs Gaben über uns ist, dass viele zu uns ausrückten, die von ihren Entschuldigungen nicht aufgehalten wurden. Diese waren ein Beweis gegen die anderen. Und andere die sich von ihrer Armut nicht aufhalten ließen. Sie verkauften ihre Häuser und Besitz und alles was sie besitzen, um sich der Karawane der Mudschahidin anzuschließen. Allah c sagte: {Hierauf wird dein Herr zu denjenigen, die ausgewandert sind, nachdem sie der Fitnah ausgesetzt wurden, und hierauf den Dschihad führten und geduldig gewesen sind - gewiss, dein Herr wird nach (all) diesem (zu ihnen) wahrlich Allvergebend und Barmherzig sein.} [An-

Nahl: 110]. Wir bitten Allah, dass er ihre Hidschrah und Dschihad annimmt und bei Allah ist der gewaltige Lohn. Frage: Was ist der Zustand der Stadt Sirte und ihre Bewohner, nachdem die Murtaddin weite Teile davon einnahmen? Antwort: Die Feinde Allahs haben durch ihren Krieg gegen die Stadt die Urteile der Schari’ah außer Kraft gesetzt, da sie danach streben diese durch die Urteile der Kuffar (Kobler) und ihre Kreuzzügler-Herren zu ersetzen. Die meisten Bewohner der Stadt sind vor 6 Monaten zu den umliegenden Gebieten geflüchtet. Und die Feinde Allahs haben ihre Häuser zerstört und bombardiert und ihren Besitz geplündert. Jedoch verkünden wir der Ummah unseres Propheten g, dass ihre Söhne, die Mudschahidin ihren Kampf fortsetzen werden bis es keinen Schirk gibt und die Religion allesamt für Allah ist. Frage: Der Hauptgrund für den Kreuzzug gegen die Soldaten des Islamischen Staates in den libyschen Wilayat ist die Angst der Muschrikin vor der Ausweitung der Operationen der Mudschahidin zu den Nachbarländern der Tawaghit. Die Kreuzzügler und ihre Agenten von den Murtaddin sprechen über die Sicherung der benachbarten Länder nach diesem Krieg. Was sagt ihr dazu? Antwort: Der Dschihad auf Allahs Weg, um Allahs Wort zu erhöhen und die Feinde zu bekämpfen wird nicht durch die Tyrannei eines Tyrannen aufgehalten: „Allah wird kein Haus lassen – weder aus Schlamm noch aus Fell (d.h. städtische und nomadische Häuser) –, ohne dass Er diese Religion dort hineinbringen wird, wodurch Er die Geehrten ehren und die Erniedrigten erniedrigen wird; mit Ehre, mit der Allah den Islam ehrt und mit Erniedrigung, mit der Allah den Kufr erniedrigt.“ Denn der Gesandte Allahs g sagte: „Allah hat mir die Erde gezeigt und ich sah ihren Osten und Westen und die Herrschaft meiner Ummah wird dies erreichen, was ich davon sah.“ [Überliefert bei Muslim von Thauban]. Diese gewaltigen Schlachten, welche die Mudschahidin heute führen unter Anschluss tausender Muwahhidin an den Orten des Dschihads, strebend nach der Schahadah, sind frohe Botschaften für die Vertreibung der Finsternis und Erscheinen der Wahrheit, „jedoch seid ihr voreilig“ [Überliefert bei al-Buchari von Chabbab Ibn al-Aratt] Frage: Wie bewertet ihr die Lage der „Einheitsregierung“ und der „Regierung des Nationalkonferenz“ und was ist die Zukunft eurer Operationen gegen diese zwei abtrünnigen Regierungen? Antwort: „Einheitsregierung“, „Nationalkonferenz“ und „Parlament“, sowie Vorhaben zur Bildung einer 4. und 5. Regierung. Dies ist der Zustand der abtrünnigen Regierungen in Libyen. Die einen von ihnen verfluchen die anderen, zerstreute Herzen die einander auflauern. Allah hat die Bande zwischen ihnen gebrochen und machte die einen zu Feinden von den anderen. Sie sind zerstreut und selbst wenn sie sich versammeln, sind sie zerstritten. Sogar an den Kampffronten, die sie vereint haben, um die Reli-

gion zu bekämpfen. Die Soldaten der Chilafah gehen dem Befehl ihres Herren nach und bekämpfen jeden, der Seine Religion bekämpft und seine Unterstützer anfeindet. Ja, wir bekämpfen sie und erklären sie alle zu Kuffar und zeigen ihnen unsere Feindschaft und Hass für sie. Wir tadeln ihre Demokratie und Schirk wie unser Herr uns befahl, denn wir sind nicht von jenen, die nach ihrer Zuneigung und Zufriedenheit für eine vergängliche Dunya streben. In ihre Fallen sind viele gefallen, die zuvor die Unterstützung der Schari’ah und die Liebe zum Tauhid und seine Leute behaupteten. Nun sind sie heute Unterstützer der Tawaghit geworden, die für sie trauern und mit ihren Brigaden, Bataillonen und Verteidigungsministerien kämpfen. Wir suchen Zuflucht bei Allah davor. Frage: Was wollt ihr den Soldaten des Islamischen Staates in den libyschen Wilayat nahelegen und gibt es eine allgemeine Nachricht an die Soldaten des Islamischen Staates überall? Antwort: Zu den besten Menschen, zu den geduldigen Mudschahidin in Sirte, Benghazi, Mossul und Halab und überall: Euer Herr ist nahe und antwortet. Er sieht euch und hört euch, wo ihr auf Ihn vertraut habt und die Ursachen der Errettung, die Allah befohlen hat, nachgegangen seid. Ihr habt das Gute geboten und das Verwerfliche verboten, die Religion implementiert und die Muschrikin und Murtaddin bekämpft. Unser Herr versprach denjenigen, die sich für die Gehorsamkeit Ihm gegenüber vereinen, Sieg, Tamkin und Machterlangung auf der Erde und dass das gute Ende ihnen gehört und dass Er sie Scharenweise ins Paradies eintreten lässt. Euer Herr JLWA hat die Prüfung über Seine Diener nicht geschrieben, außer um das Schlechte vom Guten und den Wahrhaftigen vom Lügner zu trennen. Du findest von den Dienern welche, wenn sie von Drangsal und Heimsuchung heimgesucht werden, von ihrem Herrn schlecht denken. Sie denken, dass die Kuffar über uns siegen, dass sie nun die Oberhand haben und dass keiner sie besiegen kann und dass sie Allahs Licht durch ihr Mundwerk auslöschen werden und das Allah Sein Licht nicht vollenden wird. Wir suchen Zuflucht bei Allah vor diesem schlechten Denken. Sie denken über Allah die Gedanken der Dschahiliyyah {“Und diese eure Meinung, die ihr von eurem Herrn hattet, hat euch ins Verderben gestürzt, so dass ihr jetzt zu den Verlierern gehört.”} [Fussilat: 23] Abu Muslim al-Chaulani sagte: „Hütet euch vor dem Denken des Gläubigen, denn Allah lässt die Wahrheit über seine Zunge und Herz kommen.“ [Ibn ‘Abd alBirr, Bahdschat al-Madschalis] Wahrlich, unser Herr c sagte in einem Hadith al-Qudsi: „Ich bin zu Meinem Diener so, wie er über Mich denkt, wenn er also gutes denkt, so ist es für ihn und wenn er schlechtes denkt, so ist es für ihn.“ [Überliefert bei Ahmad und Ibn Hibban von Abu Hurayrah]. {Also was denkt ihr vom Herrn der Welten} [As-Saffat: 67]

15

16

Artikel

17

Im Namen Allahs, dem alles Lob gebührt. Mögen Frieden und Segen auf dem Gesandten Allahs, seiner Familie, Gefährten und Gefolgsleuten sein. Derjenige, dessen Lehrer sein Buch ist, der liegt eher richtig als dass er falsch liegt, ja! Wenn sein Buch ein Buch ist, {an das das Falsche weder von vorn noch von hinten herankommt, eine Offenbarung von einem Allweisen und Lobenswürdigen.} [Fussilat: 42] Ein Buch {an dem es keinen Zweifel gibt, eine Rechtleitung für die Gottesfürchtigen.} [Al-Baqarah: 2] Ein Buch, das Allah auf Seinen Diener herabsandte, der {daran nichts Krummes gemacht hat.} [Al-Kahf: 1]. Ein Buch, {dessen Zeichen eindeutig festgefügt und hierauf ausführlich dargelegt sind von Seiten eines Allweisen und Allkundigen.} [Hud: 1] Ein Buch, {dazu gehören eindeutige Verse - sie sind der Kern des Buches.} [Al Imran: 7]. Ein Buch, {wenn es von jemand anderem wäre als von Allah, würden sie in ihm wahrlich viel Widerspruch finden.} [An-Nisa: 82.] Ein Buch, über das Allah d sagte: {Und Wir haben den Quran ja leicht zum Bedenken gemacht. Aber gibt es jemanden, der bedenkt?} [Al-Qamar: 17] Ein Buch, worüber Er auch sagte: {Gewiss, Wir sind es, die Wir die Ermahnung offenbart haben, und Wir werden wahrlich ihr Hüter sein.} [Al-Hidschr: 9.] Ein Buch, über das Er ebenfalls sagte: {Sprich: Welches ist das größte

18

Artikel

Zeugnis? Sprich: Allah (, Er) ist Zeuge zwischen mir und euch. Und dieser Quran ist mir eingegeben worden, damit ich euch und (jeden), den er erreicht, mit ihm warne.} [AlAnam: 19]. Wessen Buch also ein unerschaffenes Wort ist – was von Allah kommt und Ihm gebührt - während der Student ein Herz hat oder hinhört, während er (geistig) anwesend ist, so wird zweifellos seine Richtigkeit seine Fehler überwiegen. Dies trifft gleichermaßen für denjenigen zu, dessen Lehrer al-Buchari oder Muslim r ist und von ihnen die Überlieferungen des Gesandten Allahs g, sowie die Berichte der besten Generationen der vorzüglichsten Nation empfängt – möge Allah mit ihnen zufrieden sein. Dies betrifft ebenfalls denjenigen, dessen Buch der Tafsir (Exegese) des at-Tabari, Ibn al-Mundhir, oder Ibn Abi Hatim ist. Sowie denjenigen, dessen Buch in der sunnitischen ʿAqidah von Ahmad, Harb al-Kirmani, ʿAbdullah bin Ahmad bin Hanbal, al-Challal, al-Barbahari oder Ibn Battah stammt. Gleichermaßen betrifft dies auch denjenigen, dessen Buch die Schriften der Erneuerer1 (Mud1 Anmerkung: Mit "Erneuerer des Islams" sind nicht die Ketzer und Häretiker mit ihren von der Sunnah des Gesandten Allahs g abweichenden Lehren gemeint, sondern die aufrichtigen Gelehrten, die durch ihre Predigten und

schaddid) des Islams wie z.B. Ibn Taymiyyah und Ibn ʿAbd al-Wahhab sind. Was aber jenen betrifft, dessen Lehrer die „Gelehrten“ der Tyrannen (Tawaghit) sind, die Gelehrten der irreführenden Ketzer oder die sündigen Gelehrten, die nicht am Dschihad teilnehmen, dessen Fehler werden mehr sein als seine Richtigkeit, außer derjenige, mit dem Allah barmherzig ist – und wie wenige diese sind! Was ist dann erst mit demjenigen, der ihren Aufrufen zur Unmoral, Erneuerung und Abtrünnigkeit folgt? Die Zuflucht ist bei Allah! Ein Student wird nicht bedeutsamer durch sein Studium bei den „Gelehrten“ der Tawaghit und Predigern der Irreleitung, wie zum Beispiel Ibn Baz, Ibn Uthaymin, Ibn Dschibrin, al-Fauzan, al-Audah, al-Hawali, al-Huwayni, al-Adawi, al-Madchali, al-Wadii, al-Filistini, al-Maqdisi, al-Hadduschi, as-Sibai, usw.. Einer dieser Bedeutungslosen sprach die Wahrheit obwohl er immer noch ein Lügner ist als er sagte: „Die Handlungsweise (Sunnah) die die Rückkehr zum Papier ohne die Betrachtung von Individuen oder ähnlichem lobt ist der eindeutige Beweis für diese Gruppe. Diese Sunnah ist seine g Aussage zu seinen Gefährten als er eines Tages sagte: ‚Welches Geschöpf beeindruckt euch am Meisten bzgl. dem Glauben (Iman)?‘ Sie sagten: ‚Die Engel.‘ Er sagte: ‚Wie könnten sie nicht glauben, wo sie doch bei ihrem Herrn sind?‘ Sie sagten: ‚Dann die Propheten.‘ Er sagte: ‚Wie könnten sie nicht glauben, wo doch die Offenbarung zu ihnen kommt?‘ Sie sagten: ‚Dann wir.‘ Daraufhin sagte er: ‚Wie könntet ihr nicht glauben, wo ich doch mit euch bin?‘ Sie sagten: ‚Wer dann, o Gesandter Allahs?‘ Er sagte: ‚Ein Volk, das nach euch kommen wird, welches Seiten auffindet und an diese glaubt.‘ Und gemäß einigen Wortlauten heißt es: ‚Vielmehr ein Volk nach euch, zu denen ein gebundenes Buch kommt, an das sie glauben und nach dem sie handeln, jene bekommen mehr Lohn als ihr.‘ Und in einem anderen Wortlaut heißt es: ‚Sie finden gebundenes Papier vor und handeln gemäß dem, was in ihm ist. Jene sind die vorzüglichsten Leute im Glauben.‘ Die Überlieferung (Hadith) in ihrer Deutlichkeit lobt es, dass man das Wissen den gebundenen Papieren entnimmt. Tatsächlich beschreibt sie diese Leute als jene mit dem größten Lohn und vorzüglichsten Glauben. Dies deutet darauf hin, dass der Schutz beim Wandel der Zeit, wenn verdorbenen Vorbildern fälschlicherweise Wissen zugeschrieben und sie als Gelehrte betrachtet werden, in der Rückkehr zum Papier liegt. Weder die Aussagen Fulans oder Allans werden jenen ‚Widerspenstigen‘ schaden, noch die Meinung Zaids oder Amrs, denn keiner verlässt den rechtmäßigen Weg für einen erneuerten Weg, außer aufgrund von Ignoranz, Unfähigkeit oder für etwas verdorbenes, wie bereits Ibn Taymiyyah sagte. Dieser Weg ist das Nehmen des Wissens vom gebundenen Papier – und dies Schriften anstrebten, den Menschen erneut das richtige Verständnis der Religion beizubringen.

ist ein legitimer Weg – der das Stolpern des Gelehrten daran hindert im Verständnis des Laien zu münden, so bleibt er unter dem Namen des Schutzes und der Religion.“ Möge somit derjenige, der Wissen begehrt über einige prophetische Überlieferungen und Berichte (Athar) der Vorgänger nachsinnen, in denen vor den Gelehrten des Übels gewarnt wird. Abu Dharr h sagte: „Ich lief mit dem Gesandten Allahs g als er dreimal sagte: ‚Wahrlich es gibt außer dem Daddschal etwas vor dem ich mich noch mehr für meine Ummah fürchte. ‚ Ich sagte: ‚O Gesandter Allahs, wovor fürchtest du dich noch mehr für deine Ummah als dem Daddschal?‘ Er sagte: ‚Irreführende Imame.‘“ [Überliefert bei Ahmad.] Der Gesandte Allahs g sprach: „Wahrlich, Allah nimmt das Wissen nicht weg indem Er es von den Dienern herausnimmt, stattdessen entfernt Er das Wissen indem Er die Gelehrten wegnimmt, bis kein Gelehrter mehr übrig bleibt, die Leute sich Unwissende als Anführer nehmen, die befragt werden und ohne Wissen antworten, so sind sie irregehend und leiten in die Irre.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abdullah bin ʿAmr h.] Ali bin Abi Talib h sagte: „Es wird befürchtet, dass eine Zeit auf die Menschen trifft, zu der nichts vom Islam übrig bleibt, außer dessen Name, zu der nichts vom Quran übrigbleibt außer dessen Schrift, und ihre Moscheen gefüllt sind, während sie eine Ruine der Rechtleitung sind. Ihre Gelehrten sind die Schlimmsten auf dem Angesicht der Erde, von ihnen kommt Trübsal (Fitnah) und zu ihnen kehrt sie zurück.“ [Überliefert von al-Bayhaqi in Shuab alIman.] Wenn die Gelehrten verstorben sind und von ihnen niemand übrig bleibt außer einigen wenigen bei den Murabitin in den Grenzgebieten (Thughur) oder als Gefangene 19

der gemäß dem Wissen handelte und dessen Wissen seinem Handeln entsprach. Es wird Völker geben, die das Wissen mit sich tragen, ohne das es über ihre Rezitation hinausgeht, deren Taten ihrem Wissen widersprechen und deren Inneres nicht ihren öffentlichen Taten entsprechen. Sie werden in Kreisen sitzen und vorher gegenseitig prahlen, bis zu dem Ausmaß, dass der Mann zornig auf seinen Gefährten wird, wenn dieser ihn verlässt und sich zu jemandem anderen hinsetzt. Die Taten jener steigen nicht höher zu Allah c auf als ihre Sitzungen.“ [Überliefert von ad-Darimi in seinem Sunan.] Ja, die Realität des Wissens ist die Furcht vor Allah, denn {Allah fürchten von Seinen Dienern nur die Wissenden}. [Fatir: 28] Wer also Allah nicht fürchtet und nicht von dem ablässt das Allah erzürnt und das Er verabscheut, dann ist dieser weder wissend noch verständig. Selbst wenn er studierte, unterrichtete und behauptet ein Gelehrter zu sein. Und derjenige, der die Menschen nicht Man sollte keine “Gelehrten” des Übels der Tawaghit zu seinen Lehrern nehmen zu den großen Angelegenheiten aufrief und sie nicht vor der Erlaubung der Übeltaten warnte ist in den Kerkern oder als Gejagte in den Höhlen, wird das ebenso kein Gelehrter! Ersuchen des Wissens bei den „Maschayich“ (Gelehrten) Das Ersuchen des Wissens bei den „Schlimmsten auf keiner befürworten, außer jemand der die Wahrheit des dem Angesicht der Erde“ und bei den „Predigern an den edlen Wissens nicht kennt. Denn das nützliche Wissen Toren der Hölle“ ist kein lobenswertes Studium. Was aber ist das was Früchte trägt im Herzen und auf den Glieddas Ersuchen des Wissens anhand des Papiers betrifft, zu maßen positiv zu Vorschein tritt. Ubadah bin as-Samit h einer Zeit in der die Gelehrten abwesend sind, außer in sagte: „Wenn du möchtest erzähle ich dir über das erste den Grenzregionen, Gefängnissen und Höhlen, so ist es Wissen welches von den Menschen entfernt wird? Es ist laut den Berichten (Athar) der Vorgänger lobenswert. Das die Bescheidenheit (Chuschu). Es wird befürchtet, dass du Lob gebührt Allah, mit Dessen Segen die guten Dinge volldie Moschee einer Gruppe betrittst und daraufhin keinen bracht werden. bescheidenen Mann in ihr findest wirst.“ [Überliefert bei Man nehme sich vor Arroganz und Hochmut in Acht, at-Tirmizi] wenn Allah jemanden mit der Gesellschaft der Gelehrten Ali bin Abi Talib h sagte: „Der Verständige (Faqih) der des Übels prüft. Man möge sich erinnern an die Überliewirkliche Einsicht besitzt, ist derjenige der die Leute nicht ferung Abdullahs, dem Sohn Imam Ahmads, der von Aban Allahs Barmherzigkeit verzweifeln lässt, ihnen keine Erdur-Rahman bin Abi Layla von Ubayy bin Kab berichtete, laubnis zum Ungehorsam Allahs gibt, sie sich nicht in Sidass der Gesandte Allahs g sagte: „Zur Zeit Musas  becherheit vor Allahs Strafe wägen lasst und der vom Quran schrieben zwei Männer ihre Abstammung. So sagte einer nicht für etwas anderes ablässt. Es ist nichts Gutes an einem von beiden (arrogant): ‚Ich bin der Sohn von Soundso, Gottesdienst ohne Wissen, und es gibt kein Wissen ohne Sohn des Soundso‘, bis er Neun aufgezählt hatte, ‚und wer Einsicht, und es gibt keine Rezitation ohne Betrachtung bist du denn du, o Mutterloser? ‚ Er sagte: ‚‘Ich bin der (Tadabbur).“ [Überliefert von ad-Darimi in seinem Sunan.] Sohn von Soundso, Sohn des Soundso, Sohn des Islams. ‚ Mudschahid r sprach: „Der Verständige (Faqih) ist Er sprach: ‚Daraufhin offenbarte Allah Musa : „Was dich derjenige, der Allah fürchtet.“ [Überliefert von ad-Darimi betrifft, O der sich neun Männern zuschreibt, die im Feuer in seinem Sunan.] sind, so bist du ihr Zehnter! Und was dich betrifft, o der Es wurde zu Hasan al-Basri r gesagt: „Dies ist nicht sich zwei Männern im Paradies zuschreibt, so bist du ihr was die Gelehrten (Fuqaha) sagen.“ Daraufhin antwortete Dritter im Paradies! ‚“ [Zawaid Musnad Ahmad] er: „Wehe dir! Hast du überhaupt je einen Gelehrten geBrüstet sich also ein Student mit einer Biografie gefüllt sehen? Der Gelehrte ist nur der Enthaltsame (Zahid) vom mit der Teilnahme an den Sitzungen der Leute der Gelüste, Diesseits, der das Jenseits begehrt, der auf seine Religion Erneuerungen und Abtrünnigkeit? achtet und beständig seinen Herrn anbetet.“ [Überliefert O Allah, wir suchen Zuflucht bei Dir vor nutzlosem von ad-Darimi in seinem Sunan.] Wissen, vor einem Herzen das nicht bescheiden ist, vor eiAli bin Abi Talib h sagte: „O Träger des Wissens, hanner unersättlichen Seele und vor einem Bittgebet das unbedelt entsprechend! Denn der Wissende ist nur derjenige, antwortet bleibt. 20

Artikel

21

Verfasst von Ibn Taymiyyah  Zusammengefasst von Ibn ‘Abd al-Wahhab  Wisse, möge Allah sich deiner erbarmen, dass seitdem Allah Muhammad g entsandte und ihn durch die Hidschrah und den Sieg ehrte, die Menschen sich in drei Teile spalteten. Die Gläubigen, dies sind diejenigen, die an Ihn innerlich [im Herzen] und äußerlich [in Wort und Tat] glaubten. Die Kuffar, dies sind diejenigen, die ihren Unglauben offenbarten. Die Munafiqin, dies sind jene, die an ihn äußerlich und nicht innerlich glaubten. Aus diesem Grund begann Allah Surat al-Baqarah mit vier Ayat über die Eigenschaften der Gläubigen, zwei Ayat über die Eigenschaften der Kuffar und 13 über die Eigenschaften der Munafiqin. Iman, Kufr und Nifaq alle von ihnen haben Säulen und Zweige, wie es im Qur’an und Sunnah bestätigt ist und wie es Ali Ibn Abi Talib h in dem von ihm überlieferten Hadith verdeutlichte. So gibt es beim Nifaq den großen Nifaq, dessen Besitzer in der untersten Stufe des Feuers ist, wie der Nifaq von Abdullah Ibn Ubayy und anderen. Dazu gehört, dass man dem Gesandten nicht glaubt, etwas von dem, womit er kam leugnet oder verabscheut, glaubt, dass es nicht verpflichtet sei ihm zu folgen, die Freude über die Abnahme seiner Religion, die Trauer über den Sieg seiner Religion und dergleichen. Derjenige der dies begeht kann nur ein Feind Allahs und Seines Gesandten 22

Artikel

sein. Und dies existierte in der Zeit des Gesandten g und blieb auch nach ihm mehr als in seiner Zeit, da die Gründe des Imans in seiner Zeit stärker waren. Wenn also trotz dieser Stärke der Nifaq existierte, dann ist seine Existenz in den schwächeren Zeiten wahrscheinlicher. Und dies ist der große Nifaq, wir suchen Zuflucht bei Allah davor. Was aber den kleinen Nifaq betrifft, so ist er der Nifaq der Taten und seinesgleichen wie z.B., dass man beim Sprechen lügt, seine Versprechen nicht einhält oder das Anvertraute veruntreut. Dies aufgrund dem bekannten Hadith, worin der Gesandte g sagt: „Die Zeichen des Munafiqs sind drei: Wenn er spricht, so lügt er, wenn er etwas verspricht, so hält er es nicht und wenn ihm etwas anvertraut wird, so veruntreut er es, selbst wenn er betet und fastet und von sich behauptet Muslim zu sein.“ [Überliefert bei Muslim von Abu Hurayrah]. Dazu gehört auch die Abwendung vom Dschihad, denn dies ist von den Eigenschaften der Munafiqin, sowie der Gesandte g sagte: „Wer immer stirbt ohne auf dem Wege Allahs gekämpft zu haben oder nicht die Absicht hatte zu kämpfen, der stirbt auf einem Zweig des Nifaqs.“ [Überliefert bei Muslim von Abu Hurayrah].

Allah sandte Surat Bara’a (at-Taubah) herab, die auch „die Bloßstellende“ genannt wird, da sie die Munafiqin bloßgestellt hat, wie Ibn Abbas h sagte: „Sie ist die Bloßstellende. Immer wieder wurde (in ihr) {und unter ihnen sind} herabgesandt, bis man dachte, dass keiner (von ihnen) ausgelassen wird, außer dass er darin erwähnt wird.“ Und von Miqdad Ibn al-Asuad ist überliefert, dass er sagte: „Sie ist die Aufdeckende Surah, weil sie die Geheimnisse der Munafiqin aufdeckte. Ebenso sagte Qatadah: „Sie ist die Suchende Surah, weil sie die Schandtaten der Munafiqin suchte. Diese Surah wurde in der letzten Ghazwah des Gesandten g am Tage der Ghazwah von Tabuk herabgesandt, nachdem Allah den Islam ehrte und ihm die Oberhand gewährte. So hat er darin die Zustände der Munafiqin entblößt und sie darDie abtrünngen Medien täuschen die Herzkranken in mit Feigheit und Geiz betitelt. Was die Feigheit betrifft, so ist es die Unterlassung des Dschihads und was den Geiz betrifft, so ist es beim Spenden auf Allahs (anderes) verhindert, dass ihre Ausgaben von ihnen angeWeg. nommen werden, außer dass sie Kufr an Allah und Seinen Allah c sagte: {Und diejenigen, die mit dem geizen, Gesandten begangen, sich nur schwerfällig zum Gebet was Allah ihnen von Seiner Huld gewährt hat, sollen ja begeben und nur widerwillig ausgeben.} [At-Taubah: 54]. nicht meinen, das sei (so) besser für sie. Nein! Vielmehr Wenn Allah c also denjenigen tadelt, der widerwillig ausist es schlecht für sie. Mit dem, womit sie gegeizt haben, gibt, wie ist es dann mit demjenigen, der das Ausgeben allwerden sie am Tag der Auferstehung umschlungen werden. gemein unterlässt? Und Allah gehört das Erbe der Himmel und der Erde, und Er berichtete ebenso, dass die Munafiqin, als sie sich Allah ist dessen, was ihr tut, kundig.} [Aal-Imran: 180] und Medina näherten, einerseits zu den Gläubigen sagen: „Dies, Er sagte: {Wer ihnen an jenem Tag den Rücken kehrt - auwas uns widerfuhr ist aufgrund eures Unglücks, denn ihr ßer, er setzt sich ab zum Kampf, oder er schließt sich einer seid diejenigen, die die Menschen zu dieser Religion aufrie(anderen) Schar an -, zieht sich fürwahr Zorn von Allah zu, fen, dafür kämpften und ihnen widersprochen habt!“ Anund sein Zufluchtsort ist die Hölle - ein schlimmer Ausdererseits sagen sie: „Ihr seid diejenigen, die uns vorschlugang!} [Al-Anfal: 16]. gen hier zu bleiben, ansonsten, wenn wir abgereist wären, Was ihre Beschreibung in dieser Surah als feige und wäre uns dies nicht widerfahren.“ Und andererseits sagen ängstlich betrifft, so sagte Allah c: {Und sie schwören bei sie: „Trotz eurer geringen Anzahl und Schwäche wollt ihr Allah, dass sie fürwahr zu euch gehören, während sie nicht den Feind brechen und eure Religion hat euch getäuscht!“. zu euch gehören, sondern sie sind Leute, die ängstlich sind. Und sie sagen auch: „Ihr seid verrückt, verstandslos und Wenn sie einen Zufluchtsort oder Höhlen oder (sonst) ein wollt die Menschen mit euch ins Verderben stürzen!“ AnSchlupfloch fänden, würden sie sich wahrlich dorthin wendererseits sagen sie andere Arten der leidzufügenden Worte. den, und zwar fluchtartig.} [At-Taubah: 56-57]. Allah berichtete über sie mit Seiner Aussage: {Sie meinen, Und Er sagte: {Die Gläubigen sind diejenigen, die an die Gruppierungen seien nicht weggegangen. Und wenn Allah und Seinen Gesandten glauben und hierauf nicht die Gruppierungen (wieder)kommen sollten, möchten sie zweifeln und mit ihrem Besitz und Leben den Dschihad auf gern, sie wären in der Wüste unter den Wüstenarabern und Allahs Weg führen. Das sind die Wahrhaftigen.} [Al-Hudwürden sich (nur) über euch erkundigen. Und wenn sie schurat: 15]. So beschränkte Er die Gläubigen auf jene, die unter euch wären, würden sie nur wenig kämpfen.} [Al-Ahglauben und den Dschihad führen. Und Er sagte: {Diejezab: 20]. So beschrieb sie Allah f mit drei Eigenschaften: nigen, die an Allah und den Jüngsten Tag glauben, bitten Erstens, dass sie aufgrund ihrer Angst vom Land nicht dich nicht um Erlaubnis, von der Führung des Dschihads abgereist sind. Und dies ist der Zustand des Feiglings, in mit ihrem Besitz und Leben fernzubleiben. Und Allah weiß dessen Herzen Krankheit ist, denn sein Herz eilt zur Aküber die Gottesfürchtigen Bescheid. Um Erlaubnis bitten zeptanz der angsteinflößenden Nachrichten und zur Ablehdich nur diejenigen, die an Allah und den Jüngsten Tag nung der Nachrichten der Sicherheit. Zweitens, dass wenn nicht glauben und deren Herzen zweifeln; so zaudern sie die Gruppierungen kommen würden, sie sich wünschen in ihrem Zweifel.} [At-Taubah: 44-45]. So ist dies eine Verwürden, nicht unter euch zu sein, sondern in der Wüste kündung von Allah, dass der Gläubige nicht um Erlaubnis unter den Wüstenarabern nach euren Nachrichten fragend: bittet den Dschihad zu unterlassen, vielmehr bitten nur „Was ist die Nachricht über Medina, gibt es Nachrichten diejenigen, die nicht an Allah glauben um Erlaubnis. Wie über die Menschen?“. Drittens, dass wenn die Gruppierunist es dann mit demjenigen, der den Dschihad ohne Ergen kommen würden und sie unter euch wären, sie nur laubnis unterlässt? wenig kämpfen würden. Und diese drei Eigenschaften sind Und Er sagte, als er sie als geizig beschrieb, {Und nichts bei vielen Menschen vorhanden. 23

Alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten und Frieden und Segen seien auf dem Siegel der Propheten und Gesandten. Um fortzufahren: Die Aussage {Allah hat mir fürwahr eine Gunst erwiesen} [An-Nisa: 72] gehörte nie zu den Aussagen der wahrhaftigen Gläubigen, die Allah für Seine Segnungen dankbar sind. Vielmehr war dies die Aussage der Heuchler (Munafiqin), als sie von den Überfällen (Ghazw) zurückblieben und sich von den Gebieten der Prüfung, des Todes und der Verwundung entfernten. Es ist eine Aussage die von jenen getätigt wird, die von einer Schlacht zurückblieben, in der die Mudschahidin einmal verloren, sich von einem Gebiet zurückzogen oder viele von ihnen getötet wurden. Die Ursache davon ist die mangelnde Kenntnis über die Bedeutung des wahren Segens, für den der Muslim dankbar sein muss. Zu der Aussage Allahs c {Unter euch gibt es sehr wohl manch einen, der ganz langsam tut. Wenn euch dann ein Unglück trifft, sagt er: „Allah hat mir fürwahr eine Gunst erwiesen, da ich nicht mit ihnen zugegen war.“ } [An-Nisa: 72] sagte Ibn Kathir r: „Mudschahid und andere sagten: ‚Dies wurde bzgl. der Munafiqin herabgesandt.‘ Muqatil bin Hayyan sagte: ‚{der ganz langsam tut} bedeutet: der vom Dschihad zurückbleibt.“ Damit könnte gemeint sein, dass er in sich selbst langsam ist und andere bzgl. des Dschihads langsam macht. So wie Abdullah bin Ubay bin Salul – möge Allah ihn entstellen – es tat, indem er sich zum Dschihad verspätete und die Menschen vom Ausziehen abhielt. Dies ist auch die Aussage des Ibn Dschuraydsch und at-Tabari. Und deswegen sagte Allah c über den Munafiq, dass er {Wenn euch dann ein Unglück trifft} sagt, wenn er sich zum Dschihad verspätet. Das bedeutet Tötung, Martyrium (Schahadah) und eure Besiegung durch den Feind aufgrund der darin enthaltenen Weisheit Allahs. }“Allah hat mir fürwahr eine Gunst erwiesen, da ich nicht mit ihnen zugegen war.“} bedeutet, dass er sein Fernbleiben vom Kampgeschehen als einen Segen von Allah ansieht, während er nicht begreift was ihm an Belohnung für die Geduld und die Schahadah entgeht, wenn er getötet worden wäre.‘“ Wenn der Muwahhid dies begriffen hat und dann hört, dass eine Gruppe von seinen Brüdern durch eine Prüfung 24

Artikel

oder von einem Unglück getroffen wurden, begreift er mit Gewissheit (Yaqin), dass der wahre Segen darin liegt mit ihnen zusammen geprüft zu werden, oder dass er vor ihnen getötet wird, denn das Fliehen vor der Schahadah ist kein Segen. Eher ist es ein Segen, wenn der Diener in die Mitte der Schlachten angreifend vorprescht und in der ersten Reihe steht, ohne dabei sein Gesicht abzuwenden bis er getötet wird. Dies ist der wahre Segen und das richtige Verständnis welches im Innern des Gläubigen (Mumin) verankert werden muss, damit er überall nach dem Tode sucht. Der Gesandte Allahs g sagte: „Vom besten Lebensunterhalt für die Menschen ist der Mann, der die Zügel seines Reittiers auf dem Wege Allahs reitend hält. Jedes Mal wenn er einen Schlachtruf oder Kampfgeschrei wahrnimmt, eilt er auf ihm zu dem Ort wo er den Tod vermutet, im Begehren nach der Tötung.“ [Überliefert bei Muslim von Abu Hurayrah] Und zu den schändlichen Aussagen der Munafiqin und ihren Taten gehört ihr Bedauern, nachdem ihnen das entgangen ist, was Allah seinen gläubigen Dienern an Sieg und Beute (Ghanimah) beschert hat. Er c sagt: {Wenn euch aber Huld von Allah zuteil wird, sagt er ganz gewiss, als ob zwischen euch und ihm keine Freundschaft bestanden hätte: „O wäre ich doch mit ihnen zugegen gewesen! Dann hätte ich einen großartigen Erfolg erzielt.“} [An-Nisa: 73] Ibn Kathir sagt in seinem Tafsir: „{Wenn euch aber Huld von Allah zuteil wird} bedeutet: Sieg, Triumph und Beute. {Sagt er ganz gewiss, als ob zwischen euch und ihm keine Freundschaft bestanden hätte} bedeutet, dass er so ist, als gehöre er nicht zu eurer Religion. {„O wäre ich doch mit ihnen zugegen gewesen! Dann hätte ich einen großartigen Erfolg erzielt.“} bedeutet, ‚dass ich mit ihnen einen Teil der Beute zugesprochen bekomme‘, und dass dies seine größte Besorgnis und Absicht ist.“ Wer es also bedauert eine siegreiche und beutereiche Ghazwah verpasst zu haben oder sich erfreut von einer Ghazwah zurückgeblieben zu sein, in der die Muslime eine Niederlage erlitten, der muss seinen Glauben (Iman) überprüfen, seinen Herrn fürchten und Allah vermehrt um Rechtleitung und Standfestigkeit bitten. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Schöpfung.

25

Wahrlich, die Geduld bei der Härte und die Standhaftigkeit, wenn die Schlacht ihren Höhepunkt erreicht, ist von den besten Taten bei Allah und eine Eigenschaft der Gottesfürchtigen, die Allah in Seinem edlen Buch lobte als er sagte: {und diejenigen, die geduldig bleiben in Not, Leid und bei der Härte, das sind diejenigen, die wahrhaftig sind, und das sind die Gottesfürchtigen.} [Al-Baqarah: 177]. Ebenso machte Sein Gesandter g diese Eigenschaften zu den Merkmalen der besten Schuhada als er gefragt wurde: „Welche Schuhada sind die besten?“ Er sagte: „Diejenigen, wenn sie in der (Kampf-) Reihe getroffen werden ihre Gesichter nicht wenden bis sie getötet werden. Diese sind in den höchsten Zimmern des Paradieses und dein Herr lacht zu ihnen und wenn dein Herr zu einem Diener in der Dunya lacht, so gibt es keine Abrechnung für ihn.“ [Überliefert bei Ahmad von Nu’aym ibn Hammar]. Aufgrund der Gefahr der Flucht vor dem Feind und das Rückenkehren aus Angst vor dem Tod wegen dem, was es stiftet an Chaos in den Reihen der Muslime und das Verursachen ihrer Niederlage durch ihren Feind, hat Allah c Seine gläubigen Diener vor dieser Sünde gewarnt, dessen Begeher Allahs Zorn auf sich bringt und in das Feuer eintritt. So sagte Er c: {O die ihr glaubt, wenn ihr auf die, die Kuffar sind, trefft, während sie (zur Schlacht) anrücken, dann kehrt ihnen nicht den Rücken. Wer ihnen an jenem Tag den Rücken kehrt außer, er setzt sich ab zum Kampf, oder er schließt sich einer (anderen) Schar an -, zieht sich fürwahr Zorn von Allah zu, und sein Zufluchtsort ist die Hölle – und welch schlimmer Ausgang!} [Al-Anfal: 15-16]. Deshalb ist das Rückenkehren am Tage der Schlacht von den größten der großen Sünden, wie der Prophet g sagte: „Meidet die sieben zerstörenden Sünden. Es wurde gesagt: „O Gesandter Allahs und welche sind diese?“ Er sagte: „Der Schirk an Allah, die Zauberei, die Tötung der Seele die Allah verboten hat, außer gemäß dem Recht, das Verzehren des Vermögensguts der Waisen, das Verzehren der Zinsen, die Flucht am Tage der Schlacht und die Verleumdung der ehrbaren unachtsamen gläubigen Frauen.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abu Hurayrah]. Und da die Muslime wie ein Bauwerk sind, die sich gegenseitig stärken, pflegten die Sahabah die Bay’ah zu schwören, geduldig beim Treffen auf den Feind und standhaft in der Schlacht zu sein, bis sie getötet werden oder Allah ihnen den Sieg gewährt. Die Beweise hierfür von Allahs Buch, der Sunnah Seines Propheten und den Taten der Sahabah j sind viele.

Die Bay’ah zu verweilen durch eine tugendhafte Tat Die Einhaltung des Eides ist verpflichtend, sei es ein Versprechen an Allah oder an einen Menschen, wie Allah c sagte: {Und haltet euer Versprechen Mir gegenüber, so will Ich Mein Versprechen euch gegenüber halten!} [Al-Baqarah: 40] und Er sagte: {Und haltet das Versprechen Allahs, wenn ihr ein Versprechen gegeben habt, und brecht nicht die Eide nach ihrer Bekräftigung, wo ihr doch Allah zum Bürgen über euch gemacht habt. Gewiss, Allah weiß, was ihr tut.} [An-Nahl: 91]. Und Er sagte die Mu’minin (Gläubigen) lobend: {und diejenigen, die ihre Versprechen einhalten, wenn sie eine eingegangen sind} [Al-Baqarah: 77] und Er sagte: {Aber nein! Wer sein Versprechen hält und gottesfürchtig ist, - gewiss, Allah liebt die Gottesfürchtigen.} [Aal-Imraan: 76]. Und die Einhaltung des Versprechens, das für den Muslim erlaubt ist, ist verpflichtend, aber nicht bei dem was für ihn verboten ist. Abu al-Abbas Ibn Taymiyyah r sagte: „Es ist für die Söhne Adams nicht erlaubt Eide, Versprechen, Verträge, Bündnisse oder Bedingungen für etwas zu schließen, was dem Befehl Allahs und Seines Gesandten widerspricht.“ [Madschmu‘ al-Fatawa]. Zulässige Taten beinhalten das Versprechen standhaft im Kampf zu bleiben. Wenn also der Kampf für die Gehorsamkeit Allahs ist, wie der Kampf des Muslims gegen die Kuffar, Chawaridsch und Bughah1, dann ist es verpflichtend für ihn, dieses Versprechen einzuhalten. Und wenn der Kampf verboten ist, wie das Rebellieren der Mubtadi’ah und Bughah gegen die Gemeinschaft der Muslime, dann ist es nicht erlaubt überhaupt an diesem Kampf teilzunehmen, ganz zu schweigen diesbzgl. Versprechen einzugehen. Vielmehr ist es verpflichtend dieses Versprechen zu brechen, um sich Allah zu nähern. Das Urteil der Bay’ah zum Tod bei einem rechtmäßigen Kampf Über diese Art der Bay’ah sagte Allah b: {Gewiss, diejenigen, die dir die Bay’ah geben, geben (in Wirklichkeit) nur Allah die Bay‘ah; Allahs Hand ist über ihren Händen. Wer nun (sein Wort) bricht, bricht es nur zu seinem eigenen Nachteil; wer aber das einhält, was er Allah versprochen hat, dem wird Er großartigen Lohn geben.} [Al-Fath: 10]. At-Tabari r sagte: „Allah c sagt zu seinem Propheten g: {Gewiss, diejenigen, die dir die Bay’ah geben} also in Hu1 Muslime, die fälschlicherweise andere Muslime bekämpfen.

26

Artikel

daybiyyah von den Gefährten, dass sie beim Antreffen des Feindes nicht fliehen und ihnen nicht den Rücken kehren {geben (in Wirklichkeit) nur Allah die Bay’ah}. Er sagte: „Sie geben durch die Bay’ah an dir die Bay’ah an Allah, weil Allah ihnen das Paradies garantierte, wenn sie dies einhalten.“ Und Ibn Kathir r sagte: „Diese Bay’ah ist die Bay’ah von ar-Ridwan2 (Zufriedenheit) und fand unter einem Baum in Hudaybiyyah statt. Die Anzahl der Gefährten, die dem Propheten g an jenem Tag die Bay’ah gaben, betrug 1300. Es wurde auch gesagt, dass es 1400 waren und es wurde auch gesagt 1500…“ Dies ist die Bay’ah zum Tod bzw. zum Krieg, auch als die Bay’ah des Nicht-Flüchtens genannt. Und sie wurde sogar in Kapitelüberschriften der Hadith-Bücher überliefert. So sagte Imam al-Buchari in seinem „Sahih“: „Abschnitt: die Bay’ah im Krieg, nicht zu flüchten und andere sagten: „Zum Tod“, aufgrund der Aussage Allahs c: {Allah hatte Wohlgefallen an den Gläubigen, als sie dir unter dem Baum die Bay’ah gaben.} [Al-Fath: 18].“ Unter diesem Abschnitt überlieferte er einige Ahadith. Das gleiche tat auch an-Nauaui bei seiner Erklärung von Sahih Muslim. Er sagte: „Abschnitt: die Vorzüglichkeit der Bay’ah der Armee an den Imam bei der Absicht des Kampfes und der Ausführung der Bay’ah ar-Ridwan unter dem Baum.“ Auch an-Nasai tat dies in „Sunan al-Kubrah. Er schrieb: „Abschnitt: Die Bay’ah, nicht zu flüchten“ und das andere: „Die Bay’ah zum Tod“. Die Bedingungen der Bay’ah ar-Ridwan wurden von mehreren Gefährten überliefert. So sagte an-Nauaui in seiner Erklärung von Sahih Muslim: „In der Überlieferung von Dschabir und der Überlieferung von Mu’qil Ibn Yasar ist: „Wir gaben ihm am Tage von Hudaybiyyah die Bay’ah, dass wir nicht flüchten und gaben ihm nicht die Bay’ah zum Tod. Und in der Überlieferung von Salamah ist, dass sie ihm an jenem Tag die Bay’ah zum Tod gaben und es ist auch die Bedeutung der Überlieferung von Abdullah Ibn Zayd Ibn Aasim. Und in der Überlieferung von Muschadschi‘ Ibn Mas’du ist die Bay’ah zur Hidschrah und die Bay’ah zum Islam und Dschihad. Ebenso ist im Hadith von Ibn Umar und Ubadah: „Wir gaben die Bay’ahzu hören und zu gehorchen und dass wir die Führung ihren Leuten nicht abstreiten.“ In einer anderen Überlieferung von Ibn Umar, außerhalb von Sahih Muslim ist: „Die Bay’ah zur Geduld“. Die Gelehrten sagten: „Diese Überlieferung umfasst alle Bedeutungen und verdeutlicht das Gemeinte in allen Überlieferungen, denn die Bay’ah nicht zu flüchten bedeutet geduldig zu bleiben, bis wir über unseren Feind siegen oder getötet werden - und genau dies ist die Bedeutung der Bay’ah zum Tod, d.h. dass wir geduldig werden, selbst wenn dies uns zum Tod führt – nicht dass der Tod an sich das ist, was beabsichtigt ist. Ebenso die Bay’ah zum Dschihad. Damit ist die Geduld dabei genannt und Allah weiß es am besten.“ [Scharh Sahih Muslim] Ibn Hadschar sagte: „Es gibt keinen Widerspruch zwischen ihrer Aussage: „Sie gaben ihm die Bay’ah zum Tod“ und ihrer Aussage „die Bay’ah nicht zu flüchten“, denn mit der Bay’ah zum Tod ist gemeint, dass sie nicht flüchten, selbst wenn sie sterben. Sie meinten damit nicht, dass sie sich nur danach sehnten getötet zu werden. Dies ist was Nafiʾ missbilligte und stattdessen sagte: „Vielmehr nahm er die Bay’ah von ihnen, dass sie geduldig bleiben“ bedeutet, dass sie geduldig und Standhaft sein werden und nicht flüchten, selbst wenn 2 Bay’at ar-Ridwan bezieht sich auf die Bay’ah der Sahabah zum Propheten g vor dem Waffenstillstand von Hudaybiyyah, wobei sie die Bay’ah gaben die Muschrikin von Quraysch bis zum Tod zu bekämpfen, als sie von der Tötung Uthmans hörten. Allah b sagte: {Allah hatte Wohlgefallen an den Gläubigen, als sie dir unter dem Baum die Bay’ah gaben } [Al-Fath: 18]

dies zu ihrem Tod führt oder nicht.“ [Fath al-Bari]. Ibn al-Qayyim sagte: „Der Prophet g pflegte es von seinen Gefährten im Krieg die Bay’ah zu nehmen, dass sie nicht flüchten und manchmal schloss er mit ihnen die Bay’ah zum Tod.“ [Zaad al-Ma’aad]. Ar-Rafa’i sagte auch: „Es ist empfohlen, wenn der Imam (Chalifah) eine Brigade losschickt, dass er einen Amir über sie ernennt, ihnen befiehlt ihm zu gehorchen, sie ihm nahezulegen und die Bay’ah von den Soldaten zu nehmen, damit sie nicht flüchten.“ [Asch-Scharh al-Kabir]. Die Gefährten haben genau dies getan und vom Bekanntesten was darüber überliefert wurde ist das, was in der Schlacht von Yarmuk stattfand. An jenem Tag sagte Ikrimah Ibn Abi Dschahl h: „Wer gibt die Bay’ah zum Tod?“ So gab ihm al-Harith Ibn Hischam und Dhirar Ibn al-Azwar mit 400 Soldaten und Reitern der Muslime die Bay’ah. Sie kämpften vor dem Zelt von Chalid bis sie alle verletzt oder getötet wurden. Sie wurden alle getötet, außer Dirar Ibn al-Azwar, dessen Wunden verheilten.“ [Tarich at-Tabari]. Ibn Hadschar sagte in „al-Isabah“: „Er (Ikrimah) war Amir über einige Brigaden und dies geschah im Jahre 15 n. H. in der Zeit der Chilafah von ‘Umar.“ All dies fand in der Anwesenheit der Gefährten statt und keiner widersprach diesem. Die Pflicht der Einhaltung der Bay‘ah Ibn al-Dschauzi sagte: „Das Brechen des Eides ist das Abwenden von der Erfüllung seiner Urteile.“ [Zaad al-Masir]. Dies ist verboten, da Allah b sagte: {Wer nun (sein Wort) bricht, bricht es nur zu seinem eigenen Nachteil} [Al-Fath: 10] und Er sagte: {und brecht nicht die Eide nach ihrer Bekräftigung, wo ihr doch Allah zum Bürgen über euch gemacht habt.} [An-Nahl: 91]. Und der Gesandte g sagte: „Die Zeichen des Munafiqs sind drei: Wenn er spricht, so lügt er, wenn er etwas verspricht, so hält er es nicht und wenn ihm etwas anvertraut wird, so veruntreut er es.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abu Hurayrah]. Abu al-Abbas Ibn Taymiyyah sagte: „Jeder, der einen Vertrag eingeht und diesen dann bricht, hat Verrat begangen, da der Qur’an und die Sunnah mit dem Befehl kam die Verträge, Bedingungen, Schwure und Eide einzuhalten und dem Anvertrauten treu zu bleiben, sowie dem Verbot Verrat zu begehen, die Versprechen zu brechen, Treuebruch und mit Härte gegenüber denjenigen, die dieses begehen.“ [Madschmu al-Fatawa] Die Warnung vor Verrat kam mit dem Hadith des Propheten g: „Für jeden Verräter gibt es am Tage der Auferstehung ein Banner und es wird ihm gesagt: „Dies ist der Verrat von Soundso.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Ibn ‘Umar]. Somit muss der Mensch diese Bay’ah einhalten, wenn er sie gab und es ist ihm nicht erlaubt diese zu brechen. Und das Brechen davon ist gewaltiger in der Zeit der Härte über den Mudschahidin, und zum Beginn des Kampfes und in der Nähe des Kampfes. So soll jeder Muslim darauf achten, seinem Versprechen gegenüber standhaft zu bleiben, es erfüllen und seinen Anführern und Brüdern gegenüber das einhalten, wozu er ihnen die Bay’ah gab und sie nicht zu verraten, bis Allah ihm den Sieg gibt oder er auf dem stirbt, was er Allah und seinen Brüdern versprochen hat. Und er soll sich an die Aussage Allahs erinnern, worin er sagt: {Unter den Gläubigen gibt es Männer, die das wahrgemacht haben, wozu sie sich Allah gegenüber verpflichteten. Unter ihnen gibt es manche, die ihr Gelübde erfüllt haben; und unter ihnen gibt es manche, die noch warten (müssen). Und sie haben keine Änderung vorgenommen;} [Al-Ahzab: 23].

27

28

Artikel

29

Allah b verdeutlichte der Ummah die Bedingungen und Mittel zur Besiegung ihrer Feinde, damit ihre Würde und ihr Triumph bestehen möge, wenn sie entsprechend dem Wissen handelt, und zu jenen Mitteln gehört die Geduld und Standfestigkeit. Allah c sprach: {O die ihr glaubt, wenn ihr auf eine Schar trefft, so steht fest und gedenkt Allahs häufig, auf daß es euch wohl ergehen möge!} [Al-Anfal: 45] und Er c erwähnte, dass eine kleine, geduldsame Gruppe von Gläubigen mit Allahs Erlaubnis eine große Schar von Ungläubigen besiegt. Er c sagte: {O Prophet, sporne die Gläubigen zum Kampf an! Wenn es unter euch zwanzig Standhafte gibt, werden sie zweihundert besiegen. Und wenn es unter euch hundert gibt, werden sie Tausend von denen, die ungläubig sind, besiegen, weil sie Leute sind, die nicht verstehen.} [Al-Anfal: 65] Die Biografie des Propheten g und seiner Gefährten sowie die islamische Geschichte deutet darauf hin, dass das geduldige Ausharren und Ertragen der Erschwernisse den größten Teil des Sieges ausmachen. In der Ahzab-Schlacht (im 5. Jahr nach der Hidschrah), als die Götzendiener der Araber und ihre jüdischen 30

Artikel

Verbündeten sich zum Angriff auf die Muslime versammelten und die Stadt des Propheten g so lange belagerten, bis die Situation so wurde, wie Allah c beschrieb: {Als sie von oben zu euch kamen und von unten her, und als die Blicke unsicher wurden und die Herzen die Kehle erreichten und ihr von Allah verschiedene Meinungen hattet. * Dort wurden die Gläubigen geprüft und heftig erschüttert. * Als die Heuchler und diejenigen, in deren Herzen Krankheit ist, sagten: „Allah und Sein Gesandter haben uns nur Trügerisches versprochen.“} [Al-Ahzab: 10-12] Trotzdessen nahm die Entschlossenheit und Standfestigkeit der Muslime nicht ab, so hielten sie an den Grenzen ihrer Stadt Wache, ohne von den Gerüchten der Heuchler (Munafiqin) erschüttert zu werden. Vielmehr waren sie fest überzeugt vom Versprechen des Gesandten Allahs g, dass der Ausgang letztlich für sie sein wird und dass sie die Eroberer der Städte der Levante (asch-Scham) und des Iraks sein werden, sowie, dass sie die Zerstörer vom Thron des Chosrau und des Cäsar sein werden. Allah c sprach: {Und als die Gläubigen die Gruppierungen sahen, sagten sie: „Das ist, was Allah und Sein

Gesandter uns versprochen haben; Allah und Sein Gesandter sagen die Wahrheit.“ Und es mehrte ihnen nur den Glauben und die Ergebung.} [Al-Ahzab: 22] Aufgrund diesem Glauben (Iman) und dieser Hingabe, gewährte Allah c ihnen den Sieg und schlug ihren Feind, aber erst nachdem Er sie prüfte und die Heuchler (Munafiqin) entlarvte. Danach folgten die zahlreichen Eroberungen bis der Gesandte Allahs g im 11. Jahr nach der Hidschrah verstarb. Zu diesem Zeitpunkt kam die massenweise Apostasie (Riddah) der Araber, die die Entschlossenheit Abu Bakr as-Siddiqs h und seiner Gefährten nicht schwächte, denn er blieb geduldig und standhaft, felsenfest entschlossen den Befehl Allahs zur Bekämpfung der Apostaten (Murtaddin) auszuführen, ganz egal wie gut sie ausgerüstet sind und wie groß ihre Anzahl ist. Bei al-Yamamah (11 n. H.) fand die Schlacht mit der damals größten abtrünnigen Versammlung unter Führung von Musaylimah al-Kazzab [d.h. der Lügner] statt. Die Schlacht war nicht einfach und die Muslime erfuhren in ihr Erschwernisse, bis die Abtrünnigen fast im Stande waren die Muslime von ihren Positionen zu vertreiben. Ibn Kathir sagte darüber: „Der Kampf wurde härter und die Muslime hatten noch nie einen solchen Krieg erlebt. So flohen die Muslime und [der Stamm der] Banu Hanifah kam bei Madschaah [einem Gefangenen bei den Muslimen] und bei Chalid an, so floh Chalid vom Militärzelt.“ Daraufhin organisierten die Muslime ihre Reihen erneut und die Gefährten (Sahabah) j sowie die Leute des Qurans riefen die Leute zum Ersuchen des Martyriums (Schahadah) auf und warnten sie vor dem üblen Ende der Flucht . Ibn al-Athir sagte: „Danach kollabierten die Muslime, woraufhin Thabit bin Qays sprach: ‚Wie übel das ist woran ihr euch gewöhnt habt, o Versammlung der Muslime! O Allah, ich bin frei von dem was diese da (d.h. die Leute von Yamamah) machen und entschuldige mich bei Dir für das was diese da (d.h. die Muslime) tun!‘ Dann kämpfte er solange bis er getötet wurde... Abu Huzayfah sagte: ‚O Leute des Qurans! Verschönert den Quran mit den Taten!‘ So führte Chalid die Leute bis sie sie [d.h den Feind] weiter zurückgetrieben hatten als wo sie ürsprünglich waren.“ Beide Kriegsparteien behaupteten sich und so nahm die Anzahl der Getöteten und Verwundeten zu. Ibn al-Athir sagte: „Der Kampf wurde härter und [der Stamm der] Banu Hanifah spornte sich zum Kampf an, so kämpften sie hart. Im damaligen Krieg waren manchmal die Muslime siegreich und manchmal die Ungläubigen. Salim, Abu Huzayfah, Zayd bin al-Chattab und andere von den Weisen wurden getötet.“ Deswegen war es notwendig die Reihen zu ordnen und zu Erkennen von wo die Muslime kommen. Ibn al-Athir sagte: „Als sie sich geordnet hatten sagten manche zu den anderen: ‚Heute wird man sich schämen zu fliehen.‘“ So fand eine der brutalsten Schlachten dieser Ummah statt und es war zweifellos notwendig Seelen zu opfern damit diese Religion komplett und ohne Mangel verkündet wird. Ibn al-Athir sagte: „Beide Kriegsparteien erlitten viele Tote, besonders [der Stamm der] Banu Hanifah. Sie verblieben so bis Musaylimah getötet wurde, an dessen Tötung Wahschi (der befreite Sklave Dschubayr bin Mutims) und ein Mann von den Ansar teilnahm. Mit der Tötung dieses Scharlatans

beendeten die Muslime dieses Gemetzel und empfingen den Sieg nachdem sie hierfür geduldig und standfest waren.“ Eines der Ergebnisse des Krieges gegen die Apostaten (Murtaddin) war, dass die Muslime sich nun voll dem Kampf gegen die Perser (Furs) und Römer (ar-Rum) widmen konnten, und um deren Besitztümer unter die Autorität des Islams zu bringen. In Yarmuk (13 n. H.) mobilisierten die Römer 240.000 Kämpfer, während die Anzahl der muslimischen Armee lediglich 40.000 betrug, so jagten die Armeen der Römer in ihrer schieren Anzahl demjenigen Angst ein dessen Herz schwach war, selbst einer der Muslime wendete sich an Chalid h und sagte: „Wie viele die Römer doch sind und wie wenige die Muslime!“ Daraufhin antwortete Chalid: „Wie viele die Muslime sind und wie wenige die Römer! Fürwahr werden Soldaten mehr durch die Unterstützung [Allahs] und werden weniger durch Feigheit.“ [Ibn al-Athir: al-Kamil] Die Geduld der Muslime und ihre Standfestigkeit ging trotz der zahlreichen Wunden so weit, dass sie den Eid (Bayah) zum Tod gaben. Ibn al-Athir sagte: „Ikrimah sagte an jenem Tag: ‚Ich kämpfte zusammen mit dem Gesandten Allahs g an allen Orten, und heute soll ich fliehen?‘ Daraufhin rief er: ‚Wer gibt die Bayah zum Tod?‘ So gaben al-Harith bin Hisham und Dirar bin al-Azwar vor 400 Muslimen und ihren Reittieren die Bayah zum Tod. Sie kämpften vor dem Pavillon Chalids bis sie allesamt verwundet wurden, manche von ihnen überlebten und manche wurden getötet.“ Nach dieser Geduld und Standfestigkeit gewährte Allah ihnen den Sieg und die Konsolidierung der Macht (Tamkin), während die Römer (arRum) schwächelten und sich Hals über Kopf fliehend abwendeten. Danach kam die Eroberung von Damaskus und die Eroberung der anderen Städte in der Levante (asch-Scham). Im 14. Jahr n. H. bereitete Umar al-Faruq h die Armeen für das Treffen mit den Persern vor und setzte Sad bin Abi Waqqas h als ihren Emir ein. At-Tabari überlieferte den Wortlaut von Umars h Empfehlung an Sad bin Abi Waqqas h: „Verinnerliche meine Empfehlung, denn du bist auf dem Weg zu einer harten, unerfreulichen Angelegenheit, aus der nichts hervorkommt, außer die Wahrheit. So gewöhne dich und diejenigen mit dir an das Gute, ersuche [Allahs] Hilfe damit und wisse, dass jede Gewohnheit eine Ausrüstung hat, und die Ausrüstung des Guten ist die Geduld.“ Diese Empfehlung war zweifellos notwendig, besonders angesichts des großen zahlenmäßigen Unterschieds zwischen den Muslimen und ihren persischen und römischen Feinden. Die Anzahl der Muslime, inklusive ihrer Verstärkungstruppen, die an der Schlacht von Qadisiyyah teilnahmen betrug mehr als 30.000, was aber die Anzahl der Perser betrifft, so hatten sie mehr als 200 Tausend Kämpfer, sowie Elefanten, eine Spezialwaffe der damaligen Zeit. [Tarich at-Tabari] Eine bittere, mehrere Tage andauernde Schlacht fand statt, während der die Muslime wahrlich geduldig blieben. Es würde den Rahmen sprengen hier alle Details dieses Gemetzels zu nennen, aber es wird dir ausreichen zu wissen, dass allein am ersten Tag der Schlacht 500 Männer vom Stamm der Asad getötet und verwundet wurden. Ibn al-Athir sagte: „Als die Perser sahen was die Leute und Elefanten durch [den Stamm der] Asad traf, griffen sie sie mit aller Gewalt an und brachten gegen sie Zul-Hadschib und Dschalinus auf, während die Muslime noch auf den vierten „Allahu Akbar“-Ruf von Sad 31

[bin Abi Waqqas h] warteten. So konzentrierte sich der Großteil der Perser mit ihren Elefanten auf [den Stamm der] Asad, die ihnen standhielten. Daraufhin rief Sad [bin Abi Waqqas h] zum vierten Mal ‚Allahu Akbar‘... An jenem Tag wurden 500 [Männer vom Stamm der] Asad getroffen, die für die Leute eine Unterstützung waren, während Asim eine Garnison für die Leute war. Dies ist der erste Tag, der Tag von Armath.“ Die Schlacht währte drei Tage, während der die Muslime überfallartig angriffen und sich zurückzogen um die Elefanten abzuwehren, während sie standfest blieben und geduldig auf das Versprechen Allahs bzgl. Sieg und Tamkin warteten. Die Muslime verbrachten die Nacht des vierten Tages im schlimmsten Zustand, da sie in dieser nicht schlafen konnten und sie zu Beginn des Morgens wieder zum ihrem Feind hervortreten mussten, während sie trotz dem was ihnen zustoß ausharrten. Ibn al-Athir sagte: „Al-Qaqa ging zwischen den Leuten umher und sagte: ‚Wahrlich die Runde ist nach einer Stunde für den der mit dem Volk anfängt, so bleibt geduldig für eine Stunde und harrt aus, denn der Sieg ist wahrlich durch Geduld.‘“ Und es vergingen danach nur einige Stunden, bis Allah b Seinen Sieg herabsandte und Seinen Feind besiegte, nachdem die Muslime viel geopfert hatten und geduldig vor der imperialen Armee ausharrten, die ihnen zahlen- und ausrüstungsmäßig mehrfach überlegen war. Ibn al-Athir sagte: „Von den Muslimen wurden vor der Harir-Nacht 2500 [Männer] getötet. Zur Harir-Nacht und am Tag von Qadisiyyah wurden 6.000 [Männer] getötet.“ Danach wurde der Perser-Anführer Rustum getötet, woraufhin die Muslime die Zoroastrier (Madschus) verfolgten, sie überall töteten und von ihnen Beute (Ghanimah) nahmen. Diese Schlacht war das Tor zu den restlichen Städten Iraks und sogar bis hin zu al-Madain, der Hauptstadt der zoroastrischen Perser. Falls wir detailliert die Siege der Muslime über die Armeen der Ungläubigen verfolgen würden, als sie die Bedingung der Standfestigkeit und Geduld erfüllten, so würde dies den Rahmen hier sprengen. Aber es ist ausreichend für uns Ayn Dschalut zu erwähnen, als die Tataren im Jahr 658 nach der Hidschrah Ägypten erobern wollten, nachdem sie bereits die anderen Länder unter ihre Kontrolle gebracht hatten. Doch die Muslime blieben ihnen gegenüber standhaft und geduldig, so machte Allah c sie siegreich und raffte ihre Feinde dahin. Danach marschierten sie weiter um die Tataren aus den Städten der Levante (asch-Scham) zu vertreiben, so gewährte Allah den Muslimen die Überhand über sie. Und so wie Ayn Dschalut gibt es weitere, ähnliche Ereignisse deren Gemetzel und damaligen Zustände der Menschen in der Geschichte verzeichnet wurden. Heute kehren die Feinde Allahs zurück, mit dem was sie an Reittieren und Männern vorbereitet haben, um den Staat des Islams zu bekriegen und sein Licht auszulöschen. Und wie fern dies doch mit Allahs Erlaubnis für sie ist! O Soldaten der Chilafah in Mossul, Aleppo, Sirte und in den Städten der anderen Provinzen (Wilayat) des Islamischen Staates, seid geduldig, ausdauernd und langmütig, denn der Sieg kommt nur mit der Geduld! 32

Artikel

33

Der Gesandte Allahs g sagte: „Die beste Generation ist meine Generation und dann die nächste.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abu Hurayrah]. An-Nauaui sagte: „Die Gelehrten sind sich einig, dass die beste Generation seine g Generation ist. Und damit sind seine Gefährten gemeint… und die Allgemeinheit (der Gelehrten) sagt, dass jeder Muslim, der den Propheten g sah, selbst wenn nur eine Stunde, von seinen Gefährten ist.“ Die Frauen dieser Generation der Sahabiyyat (Gefährtinnen) haben meist nach dem Tod oder Tötung ihrer Ehemänner geheiratet, ausgenommen die Mütter der Gläubigen l, die für die Männer nach dem Propheten g verboten wurden. Und wenn wir die Bücher der Biografien und Geschichte betrachten, finden wir selten eine Frau von jenen frommen vorzüglichen Frauen, die nicht nach ihrem Mann geheiratet hat, ganzgleich ob sie Kinder hat oder nicht und wir lasen nie, dass jemand von den Männern und Frauen sie für ihre Heirat tadelte, schlecht über sie sprach oder ihr vorwarf untreu gegenüber ihrem ersten Mann zu sein. Und wer schlecht über eine Frau spricht, die nach der Tötung ihres Mannes einen anderen heiratet, so soll er sich davor in Acht nehmen etwas von Allahs Urteilen, die Allah für seine Diener erlaubte, zu widersetzen. Denn wenn der Ehemann einer Frau stirbt und sie sodann heiratet, sodann dieser stirbt und sie heiratet, dieser stirbt und sie heiratet und dann dieser stirbt und diese heiratet usw., selbst wenn hundert Mal und dann jemand kommt und sie tadelt oder ihr dies ohne einen Schari’ah Grund verbietet, sondern weil dies „sich nicht gehört“, so verbietet er das, was Allah erlaubt hat, was sehr gefährlich ist. Im Buch „an-Nahdschar“ von Abu Dscha’far al-Baghdadi finden wir ein Kapitel mit der Überschrift „Die Namen der Frauen, welche drei und mehr Ehe34

Für Schwestern

männer hatten“. Darin erwähnte er eine Gruppe von den besten Sahabiyyat l. Noch dazu eilten die Sahabah j immer dazu, die Frau zu heiraten, deren Ehemann verstorben war und die Verantwortung für jeden Waisen zu übernehmen, dessen Vater gestorben ist. Haben die Sahabah und Sahabiyyat also jenes übersehen, dass die Gegner der Heirat der Witwen heutzutage verstanden haben? Wo ist der Glaube jener Frauen, dass die Sahabah die besten Menschen nach den Propheten sind? Vielmehr gab es unter den Töchtern und Enkeltöchtern des Propheten g jene, die einen, zwei oder drei Männer geheiratet haben. Ibn Kathir r sagte: „Zaynab hat Abu al-‘As Ibn Rabi’i Ibn Abd al-Uzzah Ibn al-Schams Ibn Abd al-Manaf geheiratet und er war der Neffe von Chadidschah, seine Mutter war Hala Bint Chuwaylid. Sie gebärte ihm einen Sohn namens Ali und eine Tochter namens Umamah Bint Zaynab. Danach heiratete sie Ali Ibn Abi Talib… und er starb während sie bei ihm war und sie heiratete nach ihm al-Mughirah Ibn Naufal Ibn al-Harith Ibn Abd al-Mutallib.“ [Al-Bidayah wa an-Nihayah]. Er sagte auch: „Was Umm Kulthum betrifft, so heiratete sie Amir al-Mu’minin Umar Ibn al-Chattab und gebärte ihm Zayd und er starb bei ihr. Sie heiratete nach ihm ihre drei Cousins. Sie heiratete Aun Ibn al-Dscha’far und er starb bei ihr und danach heiratete sie seinen Bruder Muhammad und er starb bei ihr. Danach heiratete sie seinen Bruder Abdullah ibn Dscha’far und er starb bei ihr.“ [Al-Bidayah wa an-Nihayah]. Ja, Umm Kulthum heiratete vier Männer und sie ist die Enkeltochter des Propheten g und die Tochter von Ali und Fatimah j und keiner sprach schlecht über sie. Wir hörten nicht, dass jemand zu ihr sagte: „Wie konntest du nur deinen ersten Mann vergessen und was zwischen euch an Liebe und Zuneigung war?“ Ebenso haben die gläubigen Frauen ein gutes Beispiel an der Sahabiyyah Umayyah Bint Umais, die Frau, die zweimal auswanderte i. Abu Nu’aym schrieb im Buch „Ma’rifat as-Sahabah“: „Sie wanderte mit ihrem Mann Dscha’far Ibn Abi Talib aus und gebärte ihm auf dem Boden von Habaschah Abdullah, Aun und Muhammad, die Söhne von Dscha’far Ibn Abi Talib. Danach wurde Dscha’far getötet und Abu Bakr as-Siddiq h heiratete sie und sie gebärte ihm Muhammad Ibn Abu Bakr as-Siddiq… dann starb er und Ali Ibn Abi Talib h heiratete sie und sie gebärte ihm Yahya Ibn Ali Ibn Abi Talib.“ Ebenso: „Chaulah Bint Qais Ibn Qahd Ibn Tha’labah al-Ansariyyah Umm Muhammad (es wurde auch gesagt Umm Habibah). Ihr Mann Hamzah Ibn Abd al-Mutallib wurde getötet und sie heiratete an-Nu’man al-Adschlan al-Ansari h.“ Und im Buch „Usd al-Ghabah“ von Ibn al-Athir: „‘Atikah Bint Zayd heiratete Abdullah Ibn Abi Bakr als dieser dann getötet wurde heiratete sie Umar al-Faruq. Als dieser dann getötet wurde heiratete sie az-Zubayr Ibn Awwam.“ So solltest du o Muslimah darüber nachdenken wie eine Frau nach einem Mann wie Abu Bakr as-Siddiq, Umar Ibn al-Chattab und Hamzah Ibn al-Mutallib heiratet? Diese wenigen die wir erwähnten sind nur ein Bruchteil von der Geschichte der Frauen der besten Generation, denn wenn wir versuchen würden jene Frauen aufzuzählen, die nach ihren Ehemännern geheiratet haben, würden wir sie niemals alle aufzählen können. Die Witwen, welche die Heirat verweigern - möge Allah sie zu dem rechtleiten, was für ihr Jenseits und Diesseits gut ist – haben einige Schubuhat (Scheinargumente). Dazu gehört, dass jene Frau, die geduldig ihre Waisenkinder aufzieht mit dem Propheten

g beim Tor des Paradieses ist. Sie stürzen sich dabei auf dies, was von Abu Hurayrah h überliefert wurde, dass der Prophet g sagte: „Allah verbat jedem Sohn Adams ins Paradies vor mir einzutreten, jedoch schaue ich dann zu meiner rechten und sehe eine Frau, die vor mir zum Tor des Paradieses eilt. So sage ich: „Warum eilt diese vor mir?“ Da wird zu mir gesagt: „O Muhammad, diese war eine schöne Frau und hatte Waisenkinder und sie war geduldig mit ihnen bis sie großgezogen wurden. So belohnte sie Allah dafür.“ [Überliefert bei Abu Ya’la und Abu Charaiti]. Jedoch ist dieser Hadith nicht vom Propheten g bestätigt. Al-Busayri sagte in „al-Ithaf“: „Abu Ya’la überlieferte diesen Hadith mit einer schwachen Überlieferungskette, da Sulayman Ibn Adschlan schwach ist.“ Lässt also die Frau, die Verstand besitzt richtige und authentische Ahadith, die zur Heirat anspornen aufgrund einer schwachen Überlieferung? Noch dazu: Wer sagt, dass die Mutter der Waisen nicht belohnt wird, wenn sie nach der Tötung ihres Ehemanns heiratet? Vielmehr bleibt ihr Lohn durch Allahs Erlaubnis und vielleicht ist ihre Heirat mit einem frommen Mann etwas Gutes für sie und ihre Kinder, der für sie sorgt und ihre Kinder zu Aufrichtigen und Frommen großzieht und lässt ihren Lohn bei ihrem Herrn noch gewaltiger sein. Und wenn ihr erster Mann die Frömmigkeit und Erfolg ihrer Kinder dann sieht, würde er ihr danken. Manch eine Frau kann sagen: Ich heirate nicht, damit ich in der Achirah mit meinem ersten Mann sein werde und kein Tadel ist darüber. Jedoch sollte diese Schwester wissen, dass die Angelegenheit mit wem von ihren Ehemännern die Frau im Paradies sein wird eine Angelegenheit ist, worüber Uneinigkeit herrscht. So gibt es welche, die sagen, dass sie mit dem letzten Ehemann sein wird. Andere sagten, dass sie mit dem Ehemann sein wird, der die besten Charaktereigenschaften mit ihr hatte. Andere sagten wiederum, dass sie mit demjenigen sein wird, der sie entjungfert hat. Andere sagten auch, dass ihr die Wahl gegeben wird und andere tätigten andere Aussagen. So soll die Muslimah zu dieser Meinungsverschiedenheit schauen und darüber nachdenken, ob sie einen Wortlaut aus Allahs Buch oder Hadith des Gesandten Allahs g hat, der besagt, dass ihr erster Mann im Paradies ist oder ist es eher, das gute Denken und Hoffnung? Und dann soll sie auf ihren heutigen Zustand schauen. Eine junge Frau mit zwei, drei oder mehr Waisenkindern auf einem Boden des Dschihads, Rückzug und ständige Veränderung, während sie die Männer der Gottesfurcht, einen nach dem anderen zurückweist und Allah alleine weiß, ob sie ein langes oder kurzes Leben haben wird. Die Frau benötigt immer einen Ehemann, der für sie sorgt und ihre Angelegenheiten erledigt und jede Frau die etwas anderes sagt, widerspricht der Fitrah der Frau, worauf Allah sie erschaffen hat. Und keiner von jenen, die um sie sind, kann ihren Ehemann ersetzen. Weder ihr Vater, ihr Bruder, noch ihre Verwandten. Dazu gibt es noch bei den Witwen eine Tür der Fitnah und jede, die Allah fürchtet, sollte danach streben sie zu sperren. Denn jede die die Heirat ablehnt und ihre Anliegen und die Anliegen ihrer Kinder von den Ehemännern ihrer Freundinnen oder Schwiegerväter oder Schwagern

verlangt, sollte die Wege des Satans meiden und sich selbst von diesen Schubuhat fernhalten, denn jeder der die Schubuhat meidet, der schützt seine Religion und Ehre, und der Schaytan achtet mehr auf eine ledige Frau, die bereits in einer Ehe gelebt hat. Dass aber die Witwe das Versprechen, das sie ihrem Ehemann gab, nicht nach ihm zu heiraten als Ausrede nimmt, so soll sie wissen, dass die Imame der Salaf dies verabscheut haben und einige von ihnen es sogar für ungültig erklärt haben. Eine Frau kam zu asch-Scha’bi und sagte: „Ich schwor meinem Mann, dass ich nach ihm nicht heirate. Was sagst du also (dazu)?“ Er sagte: „Ich bin der Meinung, dass wir mit Allahs Halal vor eurem Haram beginnen.“ [Überliefert bei Said Ibn Mansur]. Und die Frau kennt ihre Lage und ihren Zustand am besten, als der Ehemann der bereits zu seinem Herrn gegangen ist. Das Sprechen über das Urteil der Erlaubnis der Heirat der Frau nach dem Tod ihres Mannes ähnelt bis zu einem gewissen Grad dem Sprechen über die Heirat des Mannes zu ihren Lebzeiten. Wieso werden dann Leute wütend, wo dies alles von Allahs Schari’ah ist? Allah c sagte: {Diejenigen aber, die Kuffar sind, so sollen sie (in Unglück) fallen! Und Er wird ihre Werke fehlgehen lassen. Dies, weil ihnen zuwider ist, was Allah (als Offenbarung) herabgesandt hat, und so lässt Er ihre Werke hinfällig werden.} [Muhammad: 8-9]. Abschließend: Wisse o meine Schwester, die Witwe des Schahids – so denken wir über ihn und Allah kennt ihn am besten -, dass das Paradies jene hohe und wertvolle Stufe ist, wo es keine Drangsal, Mühsal und Trauer gibt und dass der Gläubige darin zufrieden ist mit dem, was sein Herr ihm gibt, ganzgleich ob er mit seinen Geliebten von den Leuten der Dunya ist oder nicht. Und dieser Ehemann für den du dich von der Heirat fernhältst, obwohl du dies benötigst, mit der Hoffnung, dass er dein Ehemann in der Achirah wird, wird dir wenn du am Jüngsten Tag eine einzige gute Tat benötigst, damit du ins Paradies eintreten kannst und du ihn darum bittest, das nicht geben. {Am Tag, da der Mensch flieht vor seinem Bruder und seiner Mutter und seinem Vater und seiner Gefährtin und seinen Söhnen. Jeder von ihnen wird an jenem Tag eine Angelegenheit haben, die ihn beschäftigt.} [Abasa: 34-37]. An jenem Tag wird sich jeder nur um sich selbst kümmern, sogar die Propheten und Gesandten, außer unser Prophet g. Dazu weißt du auch nicht mit Gewissheit ob seine Schahadah angenommen wurde oder nicht, denn die Absicht in seinem Herzen kennt nur Allah c. Und deine Hoffnung ist zweifellos auf Allahs Zufriedenheit, das Treffen mit Ihm, das Sprechen mit Ihm und das Sehen von Ihm, gewaltiger als alles andere in der Achirah. Und im Hadith kam: „Wenn die Leute des Paradieses alle Güten erreicht haben und denken, dass es keine Güte mehr gibt, die besser ist, zeigt sich der Herr und sie sehen das Gesicht des Erbarmers. So vergessen sie jede Güte, die sie zuvor hatten, wenn sie das Gesicht des Erbarmers sehen.“ [Überliefert bei ad-Darimi in seiner Antwort auf al-Malisi]. Ist es nicht besser so, wenn du darüber nachdenkst einen Mann zu haben, der dir dabei hilft diese gewaltige Güte zu erlangen, indem er dich von dem fernhält, was der Herr der Welten verboten hat? 35

Während die Soldaten der Chilafah ihren Krieg gegen die Truppen des Kufrs weiterführen, werfen wir einen Blick auf einige der letzten Operationen, welche die Mudschahidin des Islamischen Staates ausführten und wobei es ihnen gelang das Territorium der Chilafah zu erweitern oder die Feinde Allahs zu terrorisieren, auszurotten oder zu demütigen. Diese Operationen sind nur kleine Auswahl von vielen Operationen, die der Islamische Staat an den verschiedenen Fronten im Osten und Westen in den vergangenen Wochen ausführte. Der Krieg gegen die abtrünnige Türkei Am 30. Muharram versuchten die abtrünnigen Sahwat das Dorf “Sandi Saghir” anzugreifen, nachdem es intensiv von der Artillerie der abtrünnigen türkischen Armee bombardiert wurde. Die Soldaten der Chilafah drängten sie ins Dorf, um sie in ein Minenfeld zu locken. So detonierten fünf Sprengsätze unter ihnen, woraufhin intensive Gefechte innerhalb des Dorfes stattfanden, wobei mehrere Murtaddin getötet wurden. Am 4. Safar beschädigten die Soldaten der Chilafah zwei Panzer der abtrünnigen türkischen Armee mit zwei Lenkraketen im Dorf “Ablah” in nördlichen Landgebiet 36

Operationen

von Aleppo. Am 13. Safar wurden dutzende Soldaten der abtrünnigen Sahwat und türkischen Armee getötet und verwundet. Auch wurden einige ihrer Militärfahrzeuge bei den Gefechten, die im Landgebiet der Stadt al-Bab stattfanden, zerstört. Ebenso fuhr der Istischhadi Bruder Abu Salih al-Harbi (möge Allah ihn annehmen) mit seiner Autobombe los und zündete diese inmitten der Panzer der abtrünnigen türkischen Armee in der Nähe des Dorfes Hazwan. Die Mudschahidin detonierten ebenso eine geparkte Autobombe an einem Konvoi der abtrünnigen Sahwat in der Nähe des Dorfes Nu’man und zerstörten zwei Panzer der türkischen Armee, sowie ein BMP-Fahrzeug der abtrünnigen Sahwat mit Lenkraketen. Dazu zerstörten sie zwei Allradfahrzeuge mit schweren Maschinengewehren. Zwei weitere Allradfahrzeuge wurden erbeutet, sowie verschiedene Waffen und Munition. Am 15. Safar zerstörten die Panzerjäger des Islamischen Staates einen Panzer und ein gepanzertes Fahrzeug der türkischen Armee mit zwei Lenkraketen in der Nähe des Dorfes Hazwan und beschädigten einen Panzer mit einer Lenkrakete in der Nähe des Dorfes Qadiran im Landgebiet von al-Bab. Am 18. Safar haben die Panzerjäger des Islamischen Staates zwei Panzer der abtrünnigen türkischen Armee

Istischhadi Attacke auf die türkische Armee und Sahwat im Dorf Kufayr

zerstört, was zur Tötung der Insassen führte, nachdem dieser mit zwei Lenkraketen in der Umgebung des Dorfes Hazwan, westlich der Stadt al-Bab abgeschossen wurde. Am 20. Safar zündete der Istischhadi Bruder Abu Hammam asch-Schami (möge Allah ihn annehmen) seine Autobombe inmitten der Versammlung der abtrünnigen türkischen Armee und Sahwat im Dorf Kufayr, nordwestlich der Stadt al-Bab, was zur Tötung von mehr als 15 Abtrünnigen führte, sowie zur Verwundung Weiterer. Ebenso wurden dabei einige ihrer Fahrzeuge beschädigt. Am 21. Safar trafen zwei Istischhadi-Operationen eine Versammlung der abtrünnigen türkischen Armee und Sahwat im Dorf Aulan nördlich von al-Bab, im Nordosten von Aleppo. Am 23. Safar erreichte der Istischhadi Bruder Abul-Bara al-Minbidschi (möge Allah ihn annehmen) ein Lagezentrum der Führung der abtrünnigen türkischen Armee und abtrünnigen Fraktionen in der Nähe des Dorfes Waqah, nordwestlich der Stadt al-Bab. Er drang in ihre Reihen ein, detonierte seine Autobombe und tötete und verwundete dabei mehrere von ihnen. Am. 24. Safar zerstörten die Mudschahidin einen Panzer der abtrünnigen türkischen Armee mit einer Lenkrakete im Dorf Brazi, nördlich von al-Bab. Am 26. Safar wurde ein Panzer der abtrünnigen türkischen Armee mit einer Lenkrakete in der Umgebung des Dorfes Kufayr, westlich der Stadt al-Bab zerstört. Am 28. Safar wurde ein gepanzertes Fahrzeug der türkischen Armee mit einer Lenkrakete, südlich des Dorfes Kufayr, westlich von al-Bab zerstört. Am 29. Safar haben die Soldaten der Chilafah zwei abtrünnige türkische Soldaten in der Nähe des Dorfes Dana, westlich der Stadt al-Bab gefangengenommen. Ebenso haben die Panzerjäger ein gepanzertes Fahrzeug und einen Bulldozer der abtrünnigen türkischen Armee mit zwei Lenkraketen, südlich des Dorfes Azraq, westlich von alBab zerstört.

Wilayat Salahuddin: Am 6. Safar begaben sich drei Ritter der Schahadah (möge Allah sie annehmen) zu einer Ansammlung der abtrünnigen Rafidah in der Stadt Samarra und Tikrit. So zündete der Istischhadi Bruder Abu Mus’ab al-Mosuli (möge Allah ihn annehmen) seine Autobombe inmitten ihrer Ansammlung in der Nähe des polytheistischen Askari Schreins in der Stadt Samarra. Sodann stürmte der Istischhadi Abu Abd al-Malik al-Mosuli (möge Allah ihn annehmen) ihre Ansammlung und zündete seine Sprengstoffweste und tötete dabei mehr als 47, darunter 15 iranische Rafidah und verwundete 80 Weitere. Danach zündete der Istischhadi Bruder Abu Suhayb al-Schimari (möge Allah ihn annehmen) eine Autobombe inmitten der Ansammlung der Sicherheitsleute der Rafidah am Kontrollpunkt al-Unwa in der Stadt Tikrit, wobei 25 Abtrünnige getötet wurden und ungefähr 30 Weitere verwundet wurden. Ebenso wurden sieben Militärfahrzeuge zerstört. Wilayat al-Anbar: Am 6. Safar platzierte eine Spezialeinheit des Islamischen Staates einen Sprengsatz und detonierte es an einem Auto, das vier amerikanische Kreuzzügler-Soldaten transportierte, die für die Sicherheitsfirma in der Tamim-Region, südwestlich von Ramadi arbeiten, wodurch sie sofort starben. Somalia: Am 6. Safar führten die Soldaten der Chilafah einen Angriff mit Handgranaten auf ein Zentrum der abtrünnigen Polizei in der Umgebung Taufiqs in Mogadischu aus, wobei der stellvertretende Führer der Zentrale verwundet wurde und am darauffolgenden Tag seinen Verletzungen erlag. Am 9. Safar wehrten die Soldaten der Chilafah einen Seeangriff der abtrünnigen somalischen Armee auf die Stadt Qandala ab, welche in der Nähe der Stadt Bosaso im Osten Somalias liegt. Die Abtrünnigen führten die37

se Operationen mit vier kleinen Booten und einem unidentifizierten Kriegsschiff aus. Die Attacke währte nicht lange, nachdem die Mudschahidin sie konfrontierten und zur Flucht in Richtung der Stadt Bosaso zwangen. Tunesien: Am 6. Safar ermordeten die Soldaten der Chilafah einen Soldaten der abtrünnigen tunesischen Armee in seiner Wohnung im Maghilah Gebirge in Kasserine im Westen Tunesiens. Wilayat Churasan: Am 12. Safar zündete der Istischhadi Bruder Abu Abdullah al-Churasani (möge Allah ihn annehmen) seine Sprengstoffweste inmitten der Ansammlung der abtrünnigen Rafidah in der Stadt Hab in Belutschistan und tötete nahezu 35 von ihnen und verwundete 95 weitere. Am 26. Safar stürmte der Istischhadi Bruder Talhah al-Churasani (möge Allah ihn annehmen) einen Trauerzug des abtrünnigen afghanischen Geheimdienstes im Gebiet Bul Buhammad in Kabul, was zur Tötung und Verwundung von ungefähr 20 von ihnen führte. Und am 21. Safar begab sich der Istischhadi Bruder Hamzah al-Churasani (möge Allah ihn annehmen) mit seiner 16kg mit Sprengstoff gefüllten Sprengstoffweste in einem Tempel der abtrünnigen Rafidah, worin etwa 1.000 Rafidah ihre Schirk Rituale praktizierten und zündete es darin. Die gesegnete Operation führte zur Tötung und Verwundung von etwa 200 von ihnen. Wilayat al-Dschanub: Am 14. Safar stürmten die fünf Soldaten der Chilafah, Abu Yaqin al-Mosuli, Abu Mahmud asch-Schami, Abu Ritadsch asch-Schami, Abu Sayyaf asch-Schami und Abu Dudschanah al-Mosuli (möge Allah sie annehmen)

ausgerüstet mit Sprengstoffgürteln, Maschinengewehren und Handgranaten eine Ansammlung der abtrünnigen Rafidah im Gebiet Ayn Tamr im verschmutzten Karbala. Sie lieferten sich mehrere Stunden andauernde Gefechte und zündeten ihre Sprengstoffgürtel inmitten ihrer Ansammlung. Dies führte zu 60 Toten und Verwundeten in ihren Reihen. Am Abend desselben Tages begab sich ein sechster Soldat der Chilafah, Abu Muhammad al-Furati (möge Allah ihn annehmen) in dasselbe Gebiet und zündete seinen Sprengstoffgürtel inmitten der Ansammlung der Rafidi-Armee, wobei elf Abtrünnige getötet und weitere verwundet wurden. Am 24. Safar erreichte der Istischhadi-Bruder Abu Fahd al-Iraqi (möge Allah ihn annehmen) eine Ansammlung von Pilgern der abtrünnigen Rafidah an einer Raststätte in der Umgebung der Stadt Hillah, südlich von Baghdad mit seiner Lastwagenbombe und detonierte sie unter ihnen. Dabei wurden über 200 getötet und verwundet, darunter mehrere Iraner. Wilayat ‘Adan Abyan: Am 23. Safar töteten die Soldaten der Chilafah einen Geheimdienst-Oberst mit einer Schalldämpferpistole in der Stadt Aden. Amerika: Am 29. Safar führte ein Soldat der Chilafah, ‘Abd ar-Razzaq ‘Ali Artan (möge Allah ihn annehmen) eine Operation an der Universität der Provinz Ohio in Amerika aus. Er überfuhr mit seinem Auto einige Personen, bevor er andere mit seinem Messer attackierte. Er führte diese Operation dem Aufruf des Islamischen Staates folgend aus, die Bürger der Kreuzzügler-Koalition anzugreifen. Vor der gesegneten Operation, hinterließ der Bruder

Die ermordung des abtrünnigen Geheimdienst-Oberst, ‘Abdur-Rahim ad-Dali’i in der Stadt ‘Adan

38

Operationen

Die Folgen der Attacke auf die Ohio Staatsuniversität

Abd ar-Razzaq  folgendes Testament: Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen. Meine Brüder und Schwestern, ich kann es nicht mehr ertragen zuzusehen wie die Muslime überall getötet und gefoltert werden. Die Lage der Muslime in Burma, dass sie gefoltert, getötet und ihre Frauen vergewaltigt werden, brachte mich in diese kochende Lage, die ich nicht mehr ertragen kann.

titut. Hört stattdessen von unserem Helden Imam Anwar al-ʿAwlaki. Lasst mich euch diese Frage stellen: Wenn Muhammad g und seine Gefährten heute hier wären, würden die westlichen Medien sie nicht als „Terroristen“ bezeichnen? Um abzuschließen: Bei Allah, ich möchte eine Milliarde Kuffar als Vergeltung für jeden einzelnen Muslim und Muslimah töten.

Amerika, halte dich aus den Angelegenheiten der muslimischen Ummah raus! Wir sind nicht schwach. Wir sind nicht schwach, merke dir das! Wenn ihr wollt, dass die Muslime ihre Terrorattacken stoppen, so schließt einen Vertrag mit dem Islamischen Staat. Schließt einen Vertrag oder Abkommen, in dem ihr versprecht den Islamischen Staat in Ruhe zu lassen, ihr und eure abtrünnigen Gefährten. Wallahi, wir werden euch nicht schlafen lassen bis ihr die Muslime in Frieden lasst. Ihr werdet weder feiern noch einen jedweden Feiertag genießen können. Und zu eurem Wissen, jeder Muslim ist eine Schläferzelle, der auf ein Zeichen wartet. Ich warne dich o Amerika! Die folgende Nachricht geht an die Muslime: Hört nicht auf die bekannten von den „Schuyuch“, die ihre Religion verkauft haben. Ich rede von Leuten wie Yasir Qadhi,‚ Omar Sulaiman, Nu’man Ali Chan, „Mufti“ Menk und andere. Hütet euch vor dem Al-Maghrib Ins-

Der Mudschahid ‘Abdur-Razzaq ‘Ali Artan 

39

40

Artikel

41

42

Artikel

1

‘Abdullah Ibn as-Sa’di  said, “We came as a delegation to Allah’s Messenger . My companions went in and the Prophet  met their needs. I was the last of them to enter. He said, ‘What is your need?’ I said, ‘O Messenger of Allah, those behind me claim that hijrah has ceased. When does hijrah cease?’ Allah’s Messenger  said, ‘Your need is better than their needs. Hijrah does not cease as long as the kuffar are fought” (Reported by Ahmad, an-Nasai, and Ibn Hibban). Abu Hind al-Bajali said, “We were with Mu’awiyah while he was on his bed, and he had closed his eyes. So we mentioned hijrah to one another. One of us said, ‘It has ceased.’ Another of us said, ‘It has not ceased.’ Mu’awiyah awoke and said, ‘What were you talking about?’ So we told him, and though he did not often narrate hadith from the Prophet , he said, ‘We were once talking in front of Allah’s Messenger  and he said, ‘Hijrah will not 2

Foreword

cease until tawbah (repentance) ceases, and tawbah will not cease until the sun rises from the west’’” (Reported by Ahmad, Abu Dawud, and ad-Darimi). Yes, hijrah will not cease as long as the enemy – the kuffar and the murtaddin – are fought, whether that means the fight is in Iraq or Sham, or whether the fight is somewhere else. For there will be an armed group of this ummah fighting for the cause of Allah until the Messiah  descends to lead them in the last of the epic battles, shortly before the Hour is established – just as the truthful and trustworthy Prophet  explained. So no matter how much the cross worshipers and murtaddin strive to cut off the road to hijrah, some roads will remain open for those who put their trust in Allah. And the call of the muhajirin on the path to the frontlines of Islam is, “Indeed, my Lord will guide me to the right path” (Al-Qasas 22), “Verily I am going to my Lord – He

will guide me” (As-Saffat 99), “Verily I am a muhajir to my Lord – verily He is the Mighty, the Wise” (Al-‘Ankabut 26), and, “I have hastened to You, my Lord, that You be pleased” (Taha 84). Thus, their role models in hijrah are the determined messengers  who were harmed for the sake of Allah and who never considered the torment they received from people to be on par with the punishment of Allah. Rather, the muhajir unto Allah knows that his path contains hardships and trials, which will bring the slave closer to his Master, as is in the qudsi hadith, “If he comes closer to Me by a hand span, I will come closer to him by an arm’s length. And if he comes closer to Me by an arm’s length, I will come closer to him the span of two arms outstretched. And if he comes to Me walking, I will come to him running” (Reported by al-Bukhari and MusThe Turkish murtaddin build a wall to prevent the muhajirin from entering Sham lim from Abu Hurayrah). However much that path requires of blood and sweat for it to be crossed, the muhajir will strive to obtain the good re“When Allah instilled the love of Islam in my heart, I ward and pleasure of Allah. He will wage jihad against came to the Prophet  and said, ‘Stretch out your his greatest enemy (Shaytan), who stands in his way to a right hand so that I may pledge allegiance to you.’ He land in which he can live as a muwahhid mujahid, dignistretched out his right hand and I withdrew mine. He fied and honored; and if he were to die or be killed, then said, ‘What has happened to you, O ‘Amr?’ I replied, ‘I his abode would be a seat of truth in the presence of a want to stipulate a condition.’ He said, ‘What condition Powerful King, Allah. do you want to stipulate?’ I said, ‘That I be forgiven.’ The Allah’s Messenger  said, “Shaytan has sat in wait Prophet responded, ‘Are you not aware that Islam wipes for the son of Adam on his many paths. He sat in wait out all previous sins, that hijrah wipes out all previous for him on his path to Islam, and he said, ‘Will you acsins, and that hajj wipes out all previous sins?” (Reported cept Islam and leave your religion and the religion of by Muslim). your forefathers and their forefathers?’ So he disobeyed At-Tufayl Ibn ‘Amr ad-Dawsi  narrated that when him and accepted Islam. Then he sat in wait for him on he made hijrah to Madinah, a man from his tribe made his path to hijrah, and he said, ‘Will you emigrate and hijrah with him. They found the climate of Madinah unabandon your land and your sky? The muhajir is like a pleasant and the man became ill and began to lose hope horse fastened by a rope to a peg!’ So he disobeyed him of recovering. He then took some broad arrowheads and emigrated. Then he sat in wait for him on his path he had and cut his knuckles, so blood gushed from his to jihad, and he said, ‘It is the exhaustion of oneself and hands until he died. At-Tufayl Ibn ‘Amr later saw him in his wealth. You will fight and be killed. Your wife will rea dream, seeing him in a good state and seeing that he marry and your wealth will be divided.’ So he disobeyed was covering his hands. At-Tufayl said to him, “What him and waged jihad. Whoever does this and then dies did your Lord do with you?” He said, “He forgave me or is killed or drowns or falls from a mount, breaking due to my hijrah to His Prophet .” At-Tufayl said, his back, it is then incumbent upon Allah to enter him “Why do I see you covering your hands?” He said, “It into Jannah” (Reported by Ahmad, an-Nasai, and Ibn was said to me, ‘We will never mend of you what you Hibban from Sabrah Ibn Abi Fakih). have damaged.’” At-Tufayl told this to Allah’s Messenger So hijrah inevitably ends with forgiveness and Jan, who then said, “O Allah, forgive him also for what he nah, as long as the muhajir sincerely dedicates his indid to his two hands” (Reported by Muslim). tention to Allah and remains firm in His cause. Allah  Yes, indeed the Master  forgave a man who killed said, “Whoever makes hijrah for Allah’s cause will find himself due to a hijrah done solely for Allah. in the earth many places of refuge and abundance. And So if the schemes of the tawaghit have prevented you whoever leaves his house as a muhajir unto Allah and from performing hijrah to Iraq and Sham, then know His Messenger, and then death overtakes him, then his that the doors of hijrah will remain open until the Hour reward is then incumbent upon Allah, and Allah is foris established. So whoever is unable to perform hijrah to giving and merciful” (An-Nisa 100). Iraq and Sham, then he should perform hijrah to Libya, Indeed, there is great blessing in hijrah. If the muKhurasan, Yemen, Sinai, West Africa, or any of the other wahhid but knew this, he would sell everything he owns wilayat and outposts of the Khilafah in the East and the of worldly possessions in order to purchase his salvation West. and seek the pleasure of Allah. ‘Amr Ibn al-‘As  said, 3

Indeed, all praise is due to Allah. We praise Him, seek His aid and forgiveness, and seek refuge with Allah from the evil of our souls and the consequences of our deeds. Whomsoever Allah guides, none can misguide, and whomsoever He leaves to stray, none can guide. I bear witness that there is no god but Allah alone, without partner, and I bear witness that Muhammad is His slave and messenger; may abundant peace and blessings be upon him, his family, and his companions until the Day of Recompense. As for what follows: Allah  said, “Fight them, Allah will punish them by your hands. He will disgrace them, give you victory over them, satisfy the breasts of a believing people, and remove the fury in the believers’ hearts. And Allah turns in forgiveness to whom He wills; Allah is knowing and wise. Do you think that you will be left alone while Allah has not yet made evident those among you who strive [for His cause] and do not take other than Allah, His Messenger, and the believers as patrons? And Allah is acquainted with what you do” (At-Tawbah 14-16). To the mujahidin for Allah’s cause everywhere. O soldiers of the Khilafah patiently clenching hot coals! O defenders of the religion and honor! O you who are ready to sacrifice your souls cheaply for Allah’s cause! O you who have confronted with your chests the most insolent crusade known throughout history, defending the homeland of Islam with your blood! O you who have terrified the nations of kufr and armies of apostasy with your bravery and solid hearts! O you who have astonished the entire world with your patience and steadfastness! I advise with what Allah’s Messenger  advised ‘Abdullah Ibn ‘Abbas , as he said to him, “If all creation wanted to benefit you with something that Allah had not decreed for you, they would not be able to do so. And if they wanted to harm you with something that Allah had not decreed against 4

Exclusive

you, they would not be able to do so. Know that there is much good in being patient upon what you dislike, that victory comes with patience, that relief comes with anguish, and that ease comes with difficulty” (Reported by Ahmad). Indeed, ‘Umar  said to some chiefs of Bani ‘Abs, “With what did you fight people?” They replied, “With patience. We did not encounter any enemy except by facing them with patience as they faced us.” Some of the Salaf also said, “All of us dislike death and the pain of wounds, but we vary in rank through patience.” Thus, be patient, O brothers in jihad. Be steadfast and rejoice, for, by Allah, you will be victorious. This tribulation that you are passing through is merely an episode of tribulations by which Allah grants His mercy to His slaves and thereby distinguishes the wicked from the good and thereafter prepares you for a great truth and larger responsibility. This tribulation, which in reality is a gift, is not more difficult than that which preceded it. You have passed through tribulations that if the anchored mountains were exposed thereto, they would have flattened them. However, you were patient and steadfast therein. Rather, you even left the tribulations with stronger resolve and greater resilience. O troops of Iraq and Sham! O ghuraba of Islam! The encampment of falsehood has been duped by the temporal world, been deceived by desire, and become self-conceited. Shaytan has blown arrogance into its nose. Thus, it rose recklessly, manifested itself conceitedly, foamed angrily, and tremored with fear, and launched a campaign – the likes of which history has never seen in past eras – against the abode of Islam and the land of Khilafah. Here are Crusader America and Europe, formerly-Communist Russia, Magian Iran, secularist Turkey, the Kurdish atheists, the Rafidah, the Nusayriyyah, the Sahwat, the Arab tawaghit and their soldiers, all in one trench, armed with a modern military arsenal, hav-

ing in their company a filthy media splendor, all of whose slogans are one, “The eradication of Islam and its people,” and whose logic is one, [like the disbelievers of ‘Ad, who said], “‘Who is greater than us in strength?’” (Fussilat 15). They have marched towards you with their might and arms, placing in their forefronts the despicable apostates from their fellow tribesmen as sacrificial rams, directing them towards you, until they settled in your arena. Thus, seek the aid of patience, perseverance, endurance, and diligence in your fight against them. The Rafidah have come with their steeds and men to the abode of Islam and the land of Tal’afar, incited by their animosity and thirst for vengeance, seeking to seize Tal’afar and inflict harm on Ahlus-Sunnah therein. Thus, do not let the enemy of Allah catch his breath or fortify his defenses. Set up ambushes. Be relentless in the fight and be severe in combat. Do so, as you fight a people who have no intellect, nor proof, nor religion, nor victorious dunya. They are driven by the cross-worshiper before them, to take his place in combat and warfare and to achieve his goals and aims in dividing the region and submitting it and its people to the authority of the Magian Rafidah. This, by Allah, will never be achieved by them. Thus, if the two sides face off, “strike them upon the necks and strike from them every fingertip” (Al-Anfal 12). Destroy their vehicles. Storm their positions. Afflict them with distress in their sanctuaries. Do so that they may taste some of the calamity you afflict. And in no time, Allah will give you power over them. Do not even contemplate retreating. For by Allah, if you retreat, you only retreat from honor, which will find no defender for itself, and religion, which complains to Allah of people who lost it and supporters who forsook it. Always remember the statement of Allah , “O you believe, when you encounter a company [from the enemy forces], stand firm and remember Allah much that you may be successful. And obey Allah and His Messenger, and do not dispute and thus lose courage and then your strength would depart; and be patient. Indeed, Allah is with the patient” (Al-Anfal 45-46), and His statement, “How many a prophet [fought and] with him fought many religious scholars. But they never lost heart due to what afflicted them in the cause of Allah, nor did they weaken or submit. And Allah loves the steadfast” (Al ‘Imran 146). We swear by Allah, we see that Allah  lured the Crusaders, the apostates, and the atheists to their deaths, that this, by Allah’s permission, will be their last campaign, and that soon we will raid their homelands. We say this with trust from Allah, the One and Only, as we have good assumptions of the Single Master. And O people of Islam and its lions in Raqqah! O people of chivalry, honor, and esteem! Has the matter passed with the Muslims’ land being looted by a lewd, atheist, and disbelieving woman, after her peers were incapable of producing a male to represent them and spout his wickedness in their name. Rather, the deviants from the people of disbelief and idolatry flock from the extents of the earth in support of their falsehood and the war against Islam and its people. Thus, tell me, by your Lord, what will the situation be like if the transgression of the atheists from among the Kurds is

not repelled and they achieve what they desire? May Allah not allow such to occur. The situation will be nothing save war against your religion, the absence of your Shari’ah, the desecration of your masajid, the humiliation of your men, and the widowing of your women and wives by the lewd, atheist, and disbelieving women who are, by Allah, the vile, despicable, absurd, and miserable. If this were to happen, there would be neither any good nor any value in life. Know that now is the hour of truth and fulfillment of vows. O mujahid Muslims, three matters have gathered for you and woe to a slave who desires something else instead: A land ruled by Allah’s Shari’ah, an invading enemy whom there is nothing as obligatory as fighting after having iman, and martyrdom that the truthful have sought after for so long. My heart is sure and my soul is free. It refuses degradation and my sword is sharp. Why would a man fear the parting of his soul? Is not the end of every life a parting? Elevate your soul while it is still in its garments. If not in Sham, then there is Iraq. There is no good in the life of a coward, A life surrounded by humiliation and destitution. They criticized my zeal and spite. But fire is not to be criticized for its burning. O knights of martyrdom and lions of jihad in Bab and its countryside! May Allah brighten your faces and reward you for your good efforts, for you have humiliated the apostates from the Turks,A the Sahwat, the Kurds, and flocks of the Nusayriyyah, through your courage and your undertaking of sacrifice for your religion with honor and steadfastness. Thus, be patient, outlast your enemy in perseverance, and fear Allah, that you might be successful. Indeed, the Turkish apostate descendants of the killers of the muwahiddin today repeat the deeds of their forefathers before them. They have struck the Muslim State and the Muslim Jama’ah. Therefore, seek vengeance for your religion and tawhid.

Erdogan and Putin plotting against Islam together

5

You do not fight a mighty people. Rather you fight shadows who seek refuge with walls. Thus, be truthful in your campaign against them. Besiege them. Kill them wherever you find them. Seek them with every method in every land beneath any sky. Indeed, the Turkish apostate Ikhwani and his government begging at the gates of Crusader Europe thought that they had the room to safely do as they please. Thus, O zealous Muslims everywhere! O truthful muwahhidin! O people of wala and bara! This accursed individual came and amassed the scum of men in the Sahwat of disgrace in Sham to wage war against Allah’s religion and to put out His light. He relentlessly bombarded and destroyed houses upon the heads of their inhabitants, soiling his hands with the blood of the Muslims, making light of their religion and sanctity. Accordingly, we make a call to every truthful muwahhid to target the supports of the apostate, secularist, Turkish state everywhere, including the security, military, economic, and media apparatuses, rather, even every embassy and consulate representing them in all lands of the earth. Thereafter, know O mujahid muwahhidin that the worst of them in criminality, kufr, and sin are their barking dogs from the scholars of deviance, callers to kufr, and shuyukh of lowliness and decadence, those who supported that mushrik party and apostate state through all forms of wala and support via their “scholarly” councils, fatwa assemblies, and media programs, rather even via their personal accounts and discussion forums. Their names are infamous, their locations are exposed, and their programs are notorious. They are those who gave their blessings to the rule of the tyrannical kafir. They propagated and rejoiced at his presidency despite its deviance. They came to him from all the lands, congratulating him on what he manifested openly of blatant apostasy and disbelief. They took his lands as a hotbed for their operations and a shelter for their disgrace and ignorance. They defaced the signs of guidance with their hands and killed what remained of glory in the face of the kuffar,

The worst creatures under the sky, deserving to be killed 6

Exclusive

taking them instead as brethren. How evil are those hands and that brotherhood. They brought kufr closer and made it a trivial matter. They disfigured and deformed the great religion. Thereby, the deceptions increased, the innovations spread, and desires were worshiped, and how evil an object of worship! The praiseworthy was not distinguishable from the blameworthy nor was the blameworthy distinguishable from the praiseworthy. The worst calamity and uttermost lowliness was in that they became leaders for the people, calling them to darkness. They are merely cowardly, fearing people more than Allah, or arrogant, seeking fame, celebrityhood, and prestige, or afflicted with the love of vanities and fear of losing dunya. They magnified their corruption and abuse, buried the pure truth, and spread wickedness. There are many, many of them, but we will not go into length therein, for there is so much to mention. May Allah disfigure their empty souls, their hired beards, and their false tongues. When the sailor is absent, and the ship is tossed by winds, the frogs take over; Is there not someone to restrain them, or to cut off their noses, or even to stop them? The worst of his people was Bal’am Ibn Ba’ura and the worst of Musaylimah’s people was ar-Rajjal Ibn ‘Unfuwah. Amongst these wicked scholars today are those who are worse to Islam and its people than many of those whom you might consider to be the worst. By Allah, the time has come for these skulls to be split, for these souls to be smothered, and for these tongues to be cut off! ‘Iyad al-Yahsibi said in his book “Tartib al-Madarik wa Taqrib al-Masalik” that “Abu Bakr Isma’il Ibn Ishaq Ibn ‘Udhrah  was asked about the khutbah-givers of Bani ‘Ubayd, the false Fatimids. It was said to him, ‘They are Sunni.’ He said, ‘Do they not say, ‘O Allah, send blessings upon your slave al-Hakim and grant him inheritance of the earth?’’ They said, ‘Yes.’ He said, ‘Imagine if a khutbah-giver gave the khutbah, beginning with praise for Allah and His

Messenger, doing the praise well, and then said, ‘Abu Jahl is in Jannah.’ Would he be a kafir?’ They said, ‘Yes.’ He said, ‘Al-Hakim is worse in kufr than Abu Jahl.’ Ad-Dawudi was also asked about the matter and said, ‘Their khutbah-giver who gives khutbah for them and supplicates for them on Jumu’ah is a kafir who should be killed. Repentance is not to be demanded of him. His wife is haram for him. He does not inherit from Muslims nor do they inherit from him. His wealth is to be seized by the Muslims.’” This ends his words. Thus, O zealous soldiers of tawhid everywhere, dedicate yourselves to killing those evil scholars and callers of fitnah everywhere who harm the religion of Allah and His allies. If one of you finds one of them, he should not let his shadow separate from the evil one’s shadow until he kills him. Let him attack him – even in the evil scholar’s home while he is amongst his family. Begin with those who publicized their enmity and called to the killing of the mujahidin or accused them of atheism or abandonment of the religion. Revive the sunnah of the killing of Jahm, Ja’d, al-Hallaj, and Ma’bad through your killing of the evil scholars, for, by Allah, if Shaytan were to establish a state, he would find from them prepared soldiers and cooperative supporters. And there is no power nor strength except by Allah, the Almighty. Abul-Hasan ‘Ali Ibn Abi Talib  said, “There shall soon come upon the people a time in which nothing of Islam remains except its name and nothing of the Quran remains except its script. Their masajid will be built with splendor while they are ruins, void of guidance. Their scholars will be the worst creatures under the sky. Fitnah arises from them and is only due to them” (Reported by al-Bayhaqi in Shu’ab al-Iman). Indeed, the fitnah began from their mouths and from upon their pulpits, for after they prohibited jihad for Allah’s cause and considered it a crime, they began to call the people to join falsehood, kufr, and the fight under the banners of the tawaghit, doing so to achieve the pleasure of their rulers and keep their wealth and prestige safe. The loser is he who loses his religion by following their desires and preserving their dunya, for whoever does not busy himself with truth, Shaytan busies him with falsehood. And whoever does not fight for Allah’s cause today, the taghut will make him one day fight for the taghut’s cause. And to the Muslims generally and Ahlus-Sunnah in Iraq and Sham specifically: The evil of the Magian state of Iran has reached its climax. The sparks spread, reaching all lands and harming all slaves. They murdered Ahlus-Sunnah in Iraq and Sham via their proxies, militias, experts, and advisers. The Sunni thereby became either a shackled prisoner or a submissive follower. No one after Allah inhibited them from the Muslims, save the Islamic State. Yes, the truth is bright and falsehood is dark. How can a vain deviant compete with the troops of the Khilafah? How can two people differ over who it is that defends the religion, honor, and the land? Who is it that made Iran and its followers taste horrible atrocities? May Allah disfigure the beards of the evil scholars, how great their evil and falsehood are. Who is it that unsheathed the sword of truth in the face of the Magian state of Iran and made it taste destruction from Baghdad to Beirut to Halab to Dimashq to Khurasan to San’a? Who, O callers of evil and corruption, who? Here is Iran now cruising the lands of

Ahlus-Sunnah from east to west and from north to south, waging war against Allah’s slaves, the mujahid muwahhidin, while protected by the bombardment and support of the Crusaders and the treacherous apostate governments. They propose for its love and hope for good terms with it. May Allah hasten the collapse of their thrones and the end of their kingdoms at the hands of the mujahidin by Allah’s power and strength. Is it not time O Ahlus-Sunnah that you abandon frivolities, riddles of fornicating women, and legendary myths. Why do you look arrogant and act proud? Is it because you repelled the aggression of a cruel enemy who has attacked the lands and reached a stone’s throw from Makkah and Madinah? Or is it because of extra fortitude and severity some find in their rulers with which they believe they will be protected and defended? Nay, by Allah, indeed these thoughts are wrong and at loss. And you will remember what I have told you. Until when will we race against the stars at night, while the stars do not race on shoe nor on foot. The enemy, may Allah break his back, has attacked the land and hopes – may Allah humiliate him – to deface your religion and desecrate your honor. The path of guidance has been made clear, so see it. Islam shouts, so support it. Honor calls out, so save it. The mujahid for Allah’s sake, incites to the fight, so do not abandon him. Darul-Islam is for all Muslims. The Shari’ah of Allah is a trust on their shoulders. The defense of Darul-Islam and the Shari’ah is not a responsibility solely for the mujahidin. Thus, no slave has any excuse with Allah nor with the Muslims if the brothers of apes and swine and the worshipers of stones, trees, and men reach it. Rush, therefore, to join the caravan of jihad and support the fighters for Allah’s cause in any way you can help, with combat, wealth, incitement, and supplication. To the soldiers of the Khilafah and its supporters all over the world! To the predatory lions who pounced upon the beds of kufr, made it forget comfort, muddied the face of its intelligence agencies, and made safety a dream from amongst their many dreams! Know – may Allah support you with His aid – that your blessed operations turn the scales and turn the spout of the cannons of kufr away from the Muslims. Thus, attack them in their homes, markets, streets, clubs, and wherever they least expect it. Enflame the ground beneath their feet and blacken their skies so that they are busied with themselves. Multiply your efforts and intensify your operations, may Allah bless you. I will not forget here to praise the knights of da’wah, health, media, and other soldiers of the Khilafah and ask Allah to bless their jihad and ribat on various fronts. Their battle today is no less of importance than the military battle. O Allah, all praise is due to You until You are pleased. All praise is due to you, when You are pleased. All praise is due to you, after You are pleased. O Allah, stop the criminal kuffar who turn people from Your path, who fight Your allies, who deny Your messengers, and who desire corruption on the earth. O Allah, support Your religion and Your soldiers, make Your word supreme, raise Your banner of truth, O ilah of Truth. There is no power nor strength except by Allah. And all praise is due to the Lord of creation. 7

8

Article

9

Question: Eight months have passed since our interview with Shaykh ‘Abdul-Qadir an-Najdi . Could you summarize for us the most important events the Libyan wilayat have witnessed during this period? Answer: All praise is due to Allah, the Strong, the Capable, the Exalted, whose power is such that “when He intends for a people ill, there is no repelling it, and there is no patron besides Him” (Ar-Ra’d 11). The heavens and the earth have come to Him willingly and by compulsion. He has spread the earth and anchored the mountains. “The thunder and the angels exalt Him with praise out of fear of Him. He sends thunderbolts and strikes therewith whom He wills, while they dispute about Allah. And He is severe in assault” (Ar-Ra’d 13). May blessings and peace be upon the cheerful warrior, and upon all his family and companions. As for what follows: About your question concerning the rapid events that have passed by the mujahidin as quickly as the clouds, then indeed the prophets and messengers of Allah and those who follow in their footsteps and tread their path of guidance – from among the Sahabah, the Tabi’in, and the mujahidin – have one way, one path, and one history. The first of them are like the last of them in that they all will have suffered hunger, tribulations, hardship, and distress due to a tremendous wisdom decreed by our Lord . Then, when their means all become constricted and they almost despair, there comes to them the support of Allah – if He knows there to be goodness in the hearts of His slaves – and there comes to them what is 10

Article

better than all that has been taken from them. Eight months of waging jihad against the enemies of Allah and endeavoring to establish His law on His earth have gone by. There were conquests and victories in the regions and villages under the control and influence of Martin Kobler, Paolo Gentiloni, Hollande, and Obama, as well as the expulsion and impairment of their allies, including the army and battalions of both the “National Accord” and “National Congress” governments, in order to forcefully take the land from them and it thereby attains the honor of returning to the embrace of the Khilafah, the authority of the Shari’ah, and the divine laws, after centuries of misguidance. Thereafter, they attacked once again in a battle in which the mujahidin sacrificed – and continue to sacrifice – everything precious and dear to them to protect the issue of tawhid and defend the boundaries of the Shari’ah. It is a battle in which the soldiers of the Khilafah were victorious in its first days when they chose death in the path of Allah so that the murtaddin would not take a step in Dar al-Islam except over the pure bodies of the shuhada. Thus, they rendered the Dunya cheap, aspiring towards what was with Allah, and competed to join the caravans of the devout mujahidin, and that is the clear victory. Question: Perhaps the subject of the Crusader campaign against Tarabulus Wilayah – in which the murtaddin of what is known as “Operation Solid Structure” are partaking – is the most important of events that have marked this period. How did the attack of the Sahwat

on the city of Sirte begin? And why is there a lot of insistence from them on entering the city despite the heavy cost they have suffered in seeking to achieve that? Answer: Indeed, the Crusader enemies of Allah have become fearful for their fortresses and strongholds due to the capture by the Islamic State of vast areas throughout the coasts of North Africa in Libya, its implementation of the Shari’ah, its spreading of tawhid, its crushing of shirk, and its incitement to wage jihad. So they raced to wage war against it and brought forth their vehicles and infantry. It is a war that will not protect them from what they fear and will only increase their mud in dampness, by Allah’s help and tawfiq. Had this war not occurred, the mujahid would have had to re-examine his heart and doubt his intentions. It is a war the mujahidin have entered with tranquility, being certain of victory from Allah after the best of our shuyukh and leaders  raced to meet their Lord, including our leader and shaykh, the former wali of Tarabulus , who led the caravan of inghimasiyyin, storming the murtaddin, and with Allah’s tawfiq, detonated his explosive belt in their midst. Thus, his deeds affirmed his words, and he sacrificed his pure blood for the Shari’ah. We ask Allah to elevate his status and accept him in Firdaws. This occurred about three months ago. The murtadd attack began after the majority of the military battalions under the “Ministry of Defense” in western Libya – particularly the battalions from the city of Misratah – joined forces to wage war against the Shari’ah. They did so having direct contact with the Crusaders and while being under their air cover. But Allah enabled His mujahid slaves to devastate these quarreling battalions, which are joined together by an operations room they have named “The Solid Structure,” and whose strength was declared in the beginning of the battle to be more than ten thousand fighters on the ground, in addition to Crusader-Libyan air cover. These apostates faced a small group of patient believers who anticipated their reward with Allah, believed that they would meet Him, and had confidence in His  promise. Thus, Allah granted His slaves the tawfiq to confront them in one of the greatest battles of tawhid in our era, in defense of a land ruled by the Shari’ah at the hands of Allah’s slaves, who supported themselves with tawhid and deemed their small numbers to be much greater due to the Mighty and Praiseworthy. They fought the enemies of Allah for six consecutive months, in which our Lord bestowed favor upon His weak slaves, and they carried out 120 istishhadi operations targeting the murtaddin and their convoys, in addition to hundreds of explosive devices and ambushes that shattered the murtaddin, killing and injuring nearly 5000 of them until now, and to Allah belongs all praise and favor. The mujahidin were not weakened or shaken by the Crusader-Libyan coalition’s planes, which have carried out nearly 2300 airstrikes up until today, nor by the thousands of rockets and artillery and tank shells. As for the murtaddin’s desperate efforts in battle, they are motivated by their hatred of tawhid and its people,

and their wish for the Shari’ah to disappear, in addition to their adherence to the orders of their Crusader masters who fight the Muslims so that they might disbelieve in Allah and make partners for Him in His rule and legislation. They fight the Muslims so that they might throw Allah’s Shari’ah behind their backs and disbelieve in it, believe in democracy, and abandon jihad – and Allah’s refuge is sought. Therefore, the one who is truly happy and victorious is he who meets his Lord while holding onto the ember of tawhid, grasping thereby the most secure handhold. Question: Six months have passed since the start of the battle and the murtaddin have still not been able to end the battle in Sirte despite the Crusaders supporting them by land and by air. What is the direct reason – after Allah’s grace – for the delay in the murtaddin’s advance this entire period? And what are the most important military tactics that have brought about this large amount of losses in their ranks? Answer: This steadfastness from the soldiers of the Khilafah in the city of Sirte is entirely tawfiq from Allah. They remained steadfast because of their firm belief that all the things Allah  has created – whether rocks, trees, sand, valleys, mountains, rain, wind, the darkness of night, or the light of day – are His slaves and His creation. These things bow and prostrate to Him, are allies of His patrons, have enmity towards His enemies, and dislike that Allah be disobeyed on His earth. These things are ready soldiers utilized by Allah to bring victory to His patrons when He  wishes. As for our methods of fighting, alhamdulillah, the brothers have utilized several methods in this war that were a reason – after Allah’s tawfiq – for the battle continuing until now, including booby-traps, explosive devices, tunnels, and encircling maneuvers which have frustrated the enemies of Allah. From here, the desert detachments present outside of Sirte and scattered along the coastal line between Sirte and Misratah had a major role and tremendous effect in extending the duration of the battle inside the neighborhoods of Sirte. These detachments conducted assaults and excursions with istishhadi operations that penetrated the murtaddin’s fortifications and explosive devices, ambushes, and checkpoints on the enemy’s supply routes that bled the murtaddin heading to wage war against the Shari’ah in Sirte. We will not miss the opportunity to mention one of the battles, when one of the desert detachments carried out an inghimasi attack after the brothers gave bay’ah promising not to turn their faces until they met their Lord. They stormed the city of Sirte from its eastern side and took control of the area of Sawawah, the city’s port, the Sirte Hotel, and the Diplomatic Guest Palaces after traversing 30 kilometers inside the areas controlled by the murtaddin. There did not remain between them and their brothers besieged in Sirte except one street. They were then killed while advancing, not retreating, after having infuriated and massacred the patrons of Shaytan. The murtaddin called on the Crusader planes for help, 11

leading to our knights rejoicing in shahadah in the path of their Lord, in support of their brothers and sisters, and in defense of the Shari’ah. They departed while advancing and not retreating. We judge them to be shuhada and do not place our judgment of them above Allah’s. Question: The Crusaders and their murtadd agents are raising their own hopes that their battle in Sirte will be the last of the battles against the Islamic State. What do you have to say on this? Answer: This is what Shaytan promises them, but Shaytan does not promise them except delusion, for indeed our Lord  is strong and mighty. He does not humiliate His soldiers and does not cause His awliya to be vanquished. His slaves are victorious and His army prevails. The mujahidin will always be superior. The Crusaders and their murtadd followers will be defeated and humiliated upon their divided paths. Indeed America, Italy, France, Britain, and all the united Crusader nations that have dug themselves in for war against the Khilafah, no matter how audacious or arrogant they may be, do not have the power to draw benefit to themselves or ward off harm. Indeed, they are more ignoble than as to be able to create a fly, even if they were to gather to do so. Rather, they are more lowly and insignificant than as to be able to recover something that a fly takes away from them with its snout. “Feeble is the seeker and the one sought. They did not make a just estimate of Allah. Indeed, Allah is powerful and exalted in might.” (Al-Hajj 73-74). Likewise, they are more lowly and insignificant than as to wage war against Allah or exercise enmity towards His awliya. You will see the tawaghit of the United Nations and all those who are insolent towards our Lord today kneeling on the Day of Judgment. “And you will see every nation kneeling [from fear]” (Al-Jathiyah 28). We say to those miserable, stubborn, disbelieving, apostates who wage war against the mujahidin today in Sirte and who hate the Shari’ah, you are fighting an ummah that has not become barren and a creed that will not be defeated. Indeed, the detachments of the mujahidin spread today throughout the deserts of Libya will make you taste severe hardship and will reclaim the cities and areas once more, by Allah’s power and strength. As for our message to those sitting back from carrying out the personal duty of jihad in Misratah specifically, and in all the cities in western Libya generally, we remind them that they have a glorious history of sacrifice and jihad. The best of their sons are those who are fighting today in Sirte, and before them, hundreds were among the best men of the Islamic State to be killed in Iraq and Sham. They were killed at the hands of the same Crusader coalition and by the same planes that are demolishing homes and buildings on the heads of their inhabitants today in Sirte. So we call on you to stand with your mujahid sons in the Islamic State, to deter others from fighting them, to prevent anyone who fought under the banner of the Cross in Sirte and declared war against the Shari’ah from continuing to do so, and to call them 12

Article

to repent to Allah before they are overpowered and are added to the list of the dead. Indeed, in killing there is preservation of life. Question: Concerning the regions outside of Sirte, how do you view the situation of the soldiers of the Khilafah in the rest of the Libyan regions? Answer: All praise and favor belong to Allah. We give glad tidings to the Muslims in general and the mujahidin in specific that their mujahid brothers in the Libyan wilayat continue to be upon abundant goodness and tremendous grace from Allah. Their covert units are scattered throughout all the cities and regions, and their detachments cruise the deserts both east and west. These days are but a temporary trial that will be followed by conquest and consolidation, by Allah’s power and strength. Indeed, Allah will not make lost the blood that has flowed in defense of the Shari’ah and to repel its enemies. Allah will surely support those who support Him. Question: In the period preceding the battle of Sirte, a large number of muhajirin flooded into the Libyan wilayat. Is the path for making hijrah to you still open? And what is the significance of the muhajirin in your arena of jihad? Answer: Alhamdulillah, the path was and continues to be open for whoever wants hijrah, seeks the pleasure of Allah, and makes his intention sincerely for Him . The muwahiddin – both Arab and non-Arab – continue to arrive from all places to fulfill the obligation of jihad, and to take revenge for the pure blood that has been spilled by the enemies of the religion, all the while showing zuhd towards the Dunya and its fleeting pleasures. They cross the deserts to fight those who disbelieve in the Lord of the heavens and the earth. And Allah is sufficient as a supporter. As for their significance in the Libyan arena of jihad, then it is by their efforts, alongside that of their beloved ansar – after the grace of Allah – that the rulings of the Shari’ah were established and the enemies of Allah were fought. Indeed, from Allah’s blessings upon us is that many people marched forth to our wilayat not allowing their legit excuses to hold them back. They were a proof against those who fabricate excuses for themselves from marching forth. Likewise, others who were held back by their lack of wealth sold their homes, properties, and possessions in order to join the caravan of the mujahidin. Allah  said, “Then, indeed your Lord, to those who emigrated after they had been exposed to fitnah and thereafter fought [for the cause of Allah] and were patient – indeed, your Lord, after that, is forgiving and merciful” (An-Nahl 110). We ask Allah to accept their hijrah and jihad. And with Allah is the best of rewards. Question: How is the situation of the city of Sirte and its people now after the murtaddin have taken control over large parts of the city? And have any residents left the city since the campaign began?

Answer: The enemies of Allah, through their war on the city of Sirte, have brought a halt to the implementation of the laws of the Shari’ah in an endeavor to replace them with the laws of Kobler and their Crusader masters. Most of our people in Sirte moved to neighboring regions as far back as six months ago – and they continue to do so – during the course of which they suffered hunger and homelessness, with the enemies of Allah adding on top of that the bombardment and destruction of their houses and the looting of their properties. We give glad tidings to the ummah of our prophet, Muhammad , that their sons, the mujahidin, will continue with their fight until there is no fitnah and the religion, all of it, is for Allah. Question: The main reason for the Crusader campaign against the Islamic State in the Libyan wilayat is the fear of the mujahidin’s operations expanding to the neighboring states of the tawaghit. The Crusaders and their agents discuss the subject of securing the regions neighboring Libya after this campaign. What are your comments on that? Answer: Jihad for the cause of Allah – to raise high His word – and fighting His enemies will not be stopped by the condition of any ruler. Our Lord will not leave a single home except that He will enter this religion into it, whether by the honoring of some peoples or the humiliating of others – an honor by which Allah gives might to Islam, and a humiliation by which Allah disgraces kufr. Allah’s Messenger  said, “Indeed, Allah gathered for me the earth, then I saw its east and its west, and the rule of my ummah will reach all that was gathered for me of it” (Reported by Muslim from Thawban). Indeed, these great battles which the mujahidin are engaging in today and the entrance of thousands of muwahhidin into the arenas of jihad seeking the places of shahadah are all good tidings of the dispersing of oppression and the emergence of the truth, “But you are indeed being hasty” (Reported by al-Bukhari from Khabbab Ibn al-Arat). Question: How do you view the condition of the “National Accord” and “National Congress” governments today? And what will be the future of your operations against these two murtadd governments? Answer: They have got “National Accord,” “National Congress,” “Parliament,” and possibly fourth and fifth governments. This is the condition of the murtadd governments in Libya. They curse one another, their hearts are divided, and they wish for calamity to strike one another. Allah has divided them and has made them enemies of one another. They are disunited, and when they come together, there is infighting between them, even on the battlefronts that have brought them together to wage war against the religion. Indeed, the soldiers of the Khilafah obey the command of their Lord to fight all those who wage war against His religion and show enmity towards His awliya. Yes, we fight and make takfir of them all, we openly declare

our enmity and hatred towards them, and we condemn their democracy and shirk as our Lord has commanded, for we are not from among those who seek to purchase their love or pursue their pleasure for a fleeting portion of the Dunya, nor are we from among those who seek the means to come closer to them. Many who used to call to supporting the Shari’ah and to the love of tawhid and its people fell into their snares and suddenly became supporters of the tawaghit, grieving for their losses and fighting in their brigades, detachments, and ministries of defense. And refuge is sought with Allah. Question: Do you have advice for the soldiers of the Islamic State in the Libyan wilayat? And do you have a general message you would like to direct to the soldiers of the Islamic State everywhere? Answer: To the best of mankind today, to the patient and reward-seeking mujahidin in Sirte, Benghazi, Mosul, Halab, and all other places: Indeed, your Lord is near and responsive. He sees your place and hears your speech. You relied upon Him and adhered to the means of success with which He  has commanded. You ordered good, prohibited evil, established the religion, and fought the kuffar and murtaddin. Our Lord has promised those who gather for His obedience with victory, consolidation, succession to authority, inheritance of the land, that the best outcome will be for them, and that He will drive them to Jannah in groups. Indeed, Your Lord  did not decree affliction for His slaves except in order to separate the good from the evil and the truthful from the claimants. And it is not for Allah to reveal to you the unseen. You find among the slaves of Allah one whose condition is such that if a wound, affliction, hardship, or difficulty touches him, he makes bad assumptions about his Lord. He thinks that the disbelievers are above us and subduing us, that they have escaped us, that they have become dominant so there is none who can defeat them, that they will extinguish the light of Allah with their mouths, and that Allah will not perfect His light. We seek Allah’s refuge from such thoughts. They assume of Allah other than the truth – the assumption of Jahiliyyah. “That was your assumption which you assumed about your Lord. It has brought you to ruin, and you have become among the losers” (Fussilat 23). Abu Muslim al-Khawlani  said, “Fear the judgment of the believer, for indeed Allah has placed the truth upon his tongue and heart” (Ibn ‘Abdil-Barr: Bahjat al-Majalis). Indeed, our Lord  said in a qudsi hadith, “I am according to My slave’s assumption of Me. If he assumes good then he will have it, and if he assumes bad then he will have it” (Reported by Ahmad and Ibn Hibban from Abu Hurayrah). “Then what do you assume regarding the Lord of creation?” (As-Saffat 87).

13

14

Article

15

In the name of Allah. All praise is due to Allah. May blessings and peace be upon the Messenger of Allah, and upon his family, companions, and those who follow him. To proceed: He whose shaykh is his book will be upon more correctness than error. Yes, indeed, if his book is a book that “falsehood does not approach from before nor behind; a revelation from One Wise and Praiseworthy” (Fussilat 42); a book “in which there is no doubt, a guidance for those conscious [of Allah]” (Al-Baqarah 2); a book Allah revealed to His slave “and did not make any crookedness therein” (Al-Kahf 1); a book whose “verses were perfected, then presented in detail by One Wise and Informed” (Hud 1); a book “containing precise verses, which are the foundation of the Book” (Al ‘Imran 7); a book, which “if it were from other than Allah, they would have found therein many contradictions” (An-Nisa 82); a book of which Allah  said, “We have facilitated the remembrance of the Quran, so is there any who will remember?” (Al-Qamar 17), “Indeed, it is We who sent down the Reminder and, indeed, We will preserve it” (Al-Hijr 9), and, “Say, ‘What is greatest in testimony?’ Say, ‘Allah is a witness between me and you, and this Quran was revealed to me, that I may thereby warn you and those 16

Article

whom it reaches’” (Al-An’am 19). Thus, he whose book is an uncreated word – which comes from Allah and belongs to Him – while the student possesses a heart and lends an attentive ear, he shall be – without a doubt – more correct than mistaken. The same can be said for one whose teacher is alBukhari or Muslim and learns from them what they have reported from the most articulate person to have spoken the Arabic language who was gifted with comprehensive speech and what they related from the best nation brought forth to mankind – the best of generations – may Allah be pleased with them. The same goes for one whose book is the tafsir of atTabari, Ibnul-Mundhir, or Ibn Abi Hatim, or one whose book on creed is one of the books of “As-Sunnah” by Ahmad Ibn Hanbal, Harb al-Karmani, ‘Abdullah Ibn Ahmad Ibn Hanbal, al-Khallal, al-Barbahari, or Ibn Battah, or likewise, one whose book is the works of the revivers of Islam, such as Ibn Taymiyyah or Ibn ‘Abdil-Wahhab. As for the one whose teachers are the “scholars” of the tawaghit, the deviant heretics, and the sinful abandoners of obligatory jihad, he will be mistaken more than he will be correct, except for those whom Allah has spared from such, and how few they are. How worse then is one

who follows them in what they propagate of corruption, bid’ah, and apostasy!? Refuge is sought with Allah. Thus, the seeker of knowledge is not to be honored by his studying under the “scholars” of taghut and the callers of deviance including Ibn Baz, Ibn ‘Uthaymin, Ibn Jibrin, Salih al-Fawzan, Salman al-‘Awdah, Safar al-Hawali, Abu Ishaq al-Huwayni, Mustafa al-‘Adawi, Rabi’ al-Madkhali, Muqbil al-Wadi’i, Abu Qatadah al-Filistini, Abu Muhammad al-Maqdisi, ‘Umar al-Haddushi, Hani as-Siba’i, and so on. One of these ruwaybidah (pathetic persons too sluggish or feeble to achieve great matters) was truthful, though still a liar, when he said, “The Sunnah praising the referral to books without taking individuals and role models into consideration is the definite proof supporting the favorers of books. This proof is his  statement, when he said to his companions one day, ‘Which of creation, according to you, is most amazing in iman?’ They said, ‘The angels.’ He said, ‘But how could they not believe while they are with their Lord?’ They said, ‘Then the prophets.’ He said, ‘How could they not believe when they are given revelation?’ They said, ‘Then us.’ He said, ‘How could you not believe whilst I am in your midst?’ They said, ‘Then who, O Messenger of Allah?’ He said, ‘A people coming after you, finding some pages in which they believe.’ Another wording has, ‘Rather a people coming after you, receiving a book between two tablets, which they believe in and the contents of which they act upon. Their reward shall be greater than yours.’ Another wording has, ‘They find fastened pages and act according to their contents; thus, they are the best people in faith.’1 This narration, in its clarity, commends the taking of knowledge through ‘fastened pages.’ Rather, he made those who do so the greatest of people in reward and the most excellent of them in faith. This shows that returning to books is the path for salvation when times change for the worse and are filled with the evil of corrupt role 1 Editor’s Note: Ibn Kathir  references various chains and wordings of this hadith in several of his works, using it as proof for the concept of “wijadah,” which is the proper relating of what one finds in a book he knows with confidence to be the work of its author (due to factors such as the fame of the author and his works) without the reader having an isnad going back to the author through the reader’s teachers nor the book being handed to him by them. Ibnus-Salah (died 643AH) said, “Some of the experts in the field of Usul al-Fiqh from the Shafi’iyyah firmly stated that it is obligatory to act upon wijadah when confidence is achieved thereby… There is no means other than this for later eras, due to the difficulty of achieving the conditions of riwayah (reporting) therein” (Ibn Kathir: Ikhtisar ‘Ulum al-Hadith), meaning, if a book is known to be that of the author and the isnad from the author to the Prophet  is reliable, then a secondary isnad is not needed from the author to later and current generations whose profiles are not as well documented and who are not on par with earlier generations. Wijadah is the practice of scholars and students of the later eras to the current times, and Allah knows best.

models who wrongly and deceptively claim the honor of knowledge and scholarship. The ‘nonconformist’ individuals who return to books then should pay no heed to the words and opinions of so-and-so and so-and-so, as no one would abandon the shar’i paths for the heretical ones except out of ignorance, incapacity, or corruption, as Ibn Taymiyyah has stated. This path of taking knowledge from ‘fastened pages’ is a shar’i path that prevents the scholar’s errors from leaping into the mind of the follower and settling therein under the guise of infallibility and religion” (‘Umar Ibn Mahmud Abu ‘Umar: Bayn Manhajayn). Thereafter, the one seeking knowledge should consider some of the narrations and reports that warn against the evil “scholars.” Abu Dharr  said, “I was walking with Allah’s Messenger  when he said, ‘I fear something other than the Dajjal for my ummah.’ He said it three times. I said, ‘O Messenger of Allah, what is it you fear for the Ummah other than the Dajjal?’ He said, ‘Misguiding imams’” (Reported by Ahmad). He  also said, “Indeed, Allah does not seize knowledge by taking it from His slaves, but He seizes knowledge by seizing the scholars until, when no scholar remains, the people appoint ignorant leaders. When they are asked, they pass verdicts without knowledge, by which they mislead and are misled” (Reported by alBukhari and Muslim from ‘Abdullah Ibn ‘Amr). ‘Ali Ibn Abi Talib  said, “There shall soon come upon the people a time in which nothing of Islam remains except its name and nothing of the Quran remains except its script. Their masajid will be built with splendor while they are ruins, void of guidance. Their scholars will 17

One should not take the evil “scholars” of the tawaghit as his teachers

be the worst creatures under the sky. Fitnah arises from them and is only due to them” (Reported by al-Bayhaqi in Shu’ab al-Iman). Thus, when the scholars have died and none of them remain except a few – either as murabitin on the frontiers, prisoners held by the tawaghit, or fugitives seeking refuge in caves – attaining knowledge from “scholars” is not respected except by someone who is ignorant of the reality of honorable knowledge. This is because useful knowledge is what bears fruits within the hearts and upon the limbs. ‘Ubadah Ibn as-Samit  said, “Shall I tell you what will be the first part of knowledge to be lifted from the people? It is khushu’ (humble submission, especially in prayer). A time will soon come where you will not find a single man with khushu’ inside any major masjid” (Reported by at-Tirmidhi). ‘Ali Ibn Abi Talib  said, “Indeed, the true faqih is he who does not make the people lose hope in Allah’s mercy, nor does he make allowances for them to commit disobedience of Allah, nor does he make them feel secure against Allah’s wrath, nor does he abandon the Quran, turning away from it for something else. There is no good in worship lacking knowledge, nor knowledge lacking understanding, nor recitation lacking contemplation” (Reported by ad-Darimi). Mujahid  said, “Indeed, the faqih is he who fears Allah” (Reported by ad-Darimi). It was said to al-Hasan al-Basri , “That is not what the fuqaha say.” So he replied, “Woe to you! Have you ever really seen a faqih?! Rather, the faqih is the zahid in the Dunya, the desirous for the Akhirah, the perceptive regarding the matters of his religion, the persistent in worship of his Lord” (Reported by ad-Darimi). 18

Article

‘Ali Ibn Abi Talib  said, “O bearers of knowledge, act according to it, for the scholar is he who acts according to what he learns and whose deeds are consistent with his knowledge. Many peoples will come whose knowledge never passes their throats. Their deeds contradict their knowledge and their intentions contradict their claims. They will sit in circles, boasting before each other to the extent that a man will be angered if his companion leaves him to sit with someone else. Their deeds in these gatherings will not ascend to Allah” (Reported by ad-Darimi). Indeed, true knowledge is the fear of Allah, who said, “Only those of Allah’s servants having knowledge fear Him” (Fatir 28). Whoever does not fear Allah, by leaving that which Allah hates and that which angers Him, then such a person is neither a scholar nor a faqih, even if he studies, teaches, and claims to be a scholar. Likewise, whoever does not call people to serious matters nor warns them against immoral concessions, then he is not a scholar. Thus, seeking knowledge from those who are “the worst creatures under the sky” and those who are from “the callers to the gates of Jahannam” is not praiseworthy. As for following the path of pages, during an era in which the scholars have disappeared – save those on the frontlines, in prisons, or in caves – then such is praiseworthy, according to the traditions, and all praise is due to Allah, by whose blessing righteous deeds are completed. One must also beware of conceit and arrogance, especially if Allah tests him through his accompanying of evil “scholars.” He should remember what ‘Abdullah Ibn Ahmad Ibn Hanbal reported from ‘Abdur-Rahman Ibn Abi Layla, from Ubayy Ibn Ka’b, that Allah’s Messenger  said, “Two men proclaimed their lineages during the time of Musa . One of them [arrogantly] said, ‘I am so-and-so, the son of so-and-so,’ mentioning nine ancestors, ‘and who are you, O pathetic one?’ The other man said, ‘I am so-and-so, the son of so-and-so, the son of Islam.’ Then Allah revealed to Musa , ‘Concerning these two who proclaimed their lineages, then as for you, O you who proclaims his descent from nine people in Hellfire, then you are the tenth of them! And as for you, O you who proclaims his descent from two people in Jannah, then you are the third of them in Jannah’” (Zawa’id Musnad Ahmad). Thus, can a seeker of knowledge ever be proud of a résumé filled with sitting in the circles of corrupt, heretical, and apostate individuals?! O Allah, indeed we take refuge with You from knowledge that does not benefit, from a heart that does not fear, from a desirous soul that is never gratified, and from supplication that goes unheard.

19

Authored by Ibn Taymiyyah  Abridged by Ibn ‘Abdil-Wahhab  Know – may Allah have mercy upon you – that since Allah  sent Muhammad  and honored him with hijrah and victory, mankind has divided into three groups: the muminin (believers), who are those who believe in him inwardly [in the heart] and outwardly [in words and deeds]; the kuffar (disbelievers), those who disbelieve in him outwardly, and the munafiqin (hypocrites), those who believe in him outwardly but not inwardly. In this regards, Allah commenced Surat al-Baqarah with four verses describing the believers, two describing the disbelievers, and thirteen describing the hypocrites. Iman (belief ), kufr (disbelief ), and nifaq (hypocrisy) each have pillars and branches, as proven by the Book and the Sunnah and as explained by ‘Ali Ibn Abi Talib  in a narration reported from him. Nifaq includes major nifaq, which causes one to be in the lowest level of Hellfire. This is like the nifaq of ‘Abdullah Ibn Ubayy and others and it includes belying the Messenger, rejecting part of what he brought, hating him, not believing it to be obligatory to follow him, reveling in the losses suffered by his religion, or becoming upset over victories for his religion, and similar traits only held by the enemies of Allah and His Messenger. This form of hypocrisy 20

Article

existed during the life of the Messenger  and it continues to exist thereafter, even more so, since the causes of iman were stronger in his time. If hypocrisy existed despite the strength of iman then, it is more likely to exist in later times. This is major nifaq, from which we seek refuge with Allah. As for minor nifaq, then it is hypocrisy in one’s own actions, like lying when speaking, going back on one’s promise, or betraying trusts, as is famously reported from the Prophet , that he said, “The signs of the munafiq – even if he prays, fasts, and claims to be a Muslim – are three: When he speaks, he lies, when he promises, he goes back on his promise, and when he is entrusted, he betrays the trust” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). Included in this category is the abandonment of jihad, as this is a trait of the munafiqin, as he  said, “Whoever dies without having fought nor having incited himself to fight, dies upon a trait of nifaq” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). Allah revealed Surat Baraah [at-Tawbah], which was also called al-Fadihah (the Exposer) because it exposed the munafiqin, just as Ibn ‘Abbas  said, “It is the Exposer, as ‘And

amongst them are…,’ continued being revealed until they thought that no one would be spared from being mentioned therein.” Al-Miqdad Ibn al-Aswad said, “It is Surat al-Bahuth (the Seeker) because it sought out the secrets of the munafiqin.” Qatadah said, “It is al-Muthirah (the Revealer), because it revealed the scandals of the munafiqin.” This surah was revealed in the last of the Messenger’s  battles, during the Battle of Tabuk, after Allah had honored Islam and made it victorious. So He revealed therein the conditions of the munafiqin, describing them with cowardice and stinginess. As for cowardice, then that is in their abandoning jihad. And as for stinginess, then that is in their turning away from spending for the cause of Allah. Allah  said, “Those who are stingy with what Allah has given them of His bounty should not think it is something good for them. Rather, it is bad for them. On the Day Apostate media man spreading frightful news of Resurrection, they will be strangled by what they withheld. And to Allah belongs the inheritance of the heavens and the earth, and Allah is informed except reluctantly” (At-Tawbah 54). If this is Allah’s  about what you do” (Al ‘Imran 180). He also said, “Whocensure of one who spends for Allah’s cause, but relucever turns away on that day, unless changing direction for tantly, then what about one who does not spend at all?! combat or joining [another] company [of troops], then He  also explained that when the munafiqin came he has earned the wrath of Allah; and his abode is Hellfire close to Madinah, they would sometimes say, “What – what a wretched destination” (Al-Anfal 16). happened to us is due to the misfortune you bring, as you Also, regarding them being described therein with called people to this religion, fought them because of it, cowardice and panic, He  said, “They swear by Allah and opposed them.” At other times, they would say, “You that they are of you, but they are not of you. Rather, they told us to stay here; otherwise, if we had just abandoned are a people who are fearful – if only they could find a the city, this would not have happened to us.” At other refuge,” like strongholds and fortresses, “or caverns,” in times, they would say, “You, with your small numbers which they could settle, “or any tough entrance,” no matand weakness, want to break the enemy?! Your religion ter how difficult it could be, “they would turn thereto,” has deluded you!” At other times, they would say, “You away from jihad, “while running in flight,” i.e. moving are insane; you have no minds. You want to destroy yourswiftly, undeterred by anything, just as a wild horse bolts selves and those with you!” uncontrollably (At-Tawbah 56-57). At other times, they would say different kinds of harmAllah  also said, “The believers are only those who ful speech, thus Allah  described them, saying, “They believe in Allah and His Messenger – then do not doubt think the factions have not yet parted, and if the factions – and wage jihad with their wealth and their selves for Aldo come [again], they would like to betake themselves to lah’s cause. These, they are the truthful” (Al-Hujurat 15), the Bedouins, asking about your news [from afar]. And so He defined believers as those who believe and wage jiif they remained with you, they would not fight except had. He  also said, “Those who believe in Allah and the very little” (Al-Ahzab 20). So He  described them with Last Day do not seek your permission to be excused from three traits. The first trait was that they – due to their waging jihad with their wealth and their selves, and Allah fear – thought that the factions had not yet left the area. is aware of those with taqwa. Only those who do not beThis is the condition of the coward in whose heart is a lieve in Allah and the Last Day seek your permission [to disease, as his heart is quick to believe frightful news and be excused from waging jihad]. Their hearts are in doubt, reject news of safety and security. The second trait was thus they waver in their doubt” (At-Tawbah 44-45). This that these hypocrites wished not to be amongst the Musis Allah saying that the believer does not seek permission lims when the factions arrived. Rather, they wished to to leave jihad, and that only those who do not believe be in the desert, among the Bedouins, asking about the seek such permission. How, then, about one who leaves Muslims’ news from afar, “What is the news of Madinah? jihad without even asking permission?! What is the news of the people?” The third trait is that He  said, describing them with stinginess, “Nothing when the factions arrived with these hypocrites amongst prevented their contributions from being accepted from the Muslims, the hypocrites would not fight except very them except that they disbelieved in Allah and in His little. Indeed, these three traits are applicable to many Messenger, that they do not come to prayer except while people today. being lazy, and that they do not spend [for Allah’s cause] 21

All praise belongs to Allah, the Lord of creation, and may blessings and peace be upon the Seal of the Prophets and Messengers. To proceed: The saying, “Indeed, Allah has blessed me” (An-Nisa 72) – in the context of the surah – was not the saying of the believers and the truthful, those who were grateful to Allah for His blessings; rather, it was the saying of the munafiqin, when they stayed back from combat, distancing themselves from the site of tribulation, death, and injury. It is a saying considered acceptable by those who stay back from a battle in which the mujahidin lose a round of combat, withdraw from an area, or are killed in large numbers. The source of this saying is nothing but ignorance of the true blessing for which the believer must be grateful. Explaining His  saying, “Of you is he who lingers behind; then, if a disaster strikes you, he says, ‘Indeed Allah has blessed me, since I was not present with them’” (An-Nisa 72), Ibn Kathir  said, “Mujahid and others said that this was revealed about the munafiqin. Muqatil Ibn Hayyan said, ‘‘Lingers behind’ means he stays back from jihad.’ This could possibly mean that he himself lingers behind and makes others linger behind from jihad. This is like what ‘Abdullah Ibn Ubayy Ibn Salul (may Allah curse him) would do. He would delay waging jihad and then discourage others from going out for battle. This is the opinion of Ibn Jurayj and at-Tabari on this verse. For such, Allah  revealed what the munafiq who delays waging jihad would say, ‘then, if a disaster strikes you,’ meaning death, shahadah, or the enemy overcoming you, all by Allah’s wisdom, ‘he says, ‘Indeed Allah has blessed me, since I was not present with them,’’ meaning since I was not present with them during the battle. He considers that to have been from Allah’s blessings upon him, not realizing how much passed him by of reward for patience or shahadah.” When the muwahhid knows this and hears that a group 22

Article

of his brothers have been afflicted by a test or tribulation, he is certain that the true blessing is to have been afflicted alongside them or to have been killed before them. For fleeing from shahadah is not a blessing. Rather, the blessing would be for the slave to plunge into the midst of battle, to be on the frontlines, and to not turn his face away until he is killed. This is the true blessing. This is the correct understanding, which the believer must set firmly in his soul, thus seeking to be killed wherever he expects that. Allah’s Messenger  said, “Of the best livelihood for people, is that a man takes hold of his steed’s reins in the cause of Allah, flying on its back; whenever he hears a battle cry or other sound of war, he flies to it, in search of being killed or dying in its most expected places” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). One of the ugliest of sayings and deeds of the munafiqin is their grief after missing out on what Allah grants His believing slaves of victory and ghanimah (war booty). He  said, “If some favor from Allah reaches you, he will surely say, as if there had never been any love between you and him, ‘Oh, if only I had been with them, then I could have achieved a great success’” (An-Nisa 73). Ibn Kathir said, “‘If some favor from Allah reaches you,’ meaning victory, triumph, and ghanimah, ‘he will surely say, as if there had never been any love between you and him,’ meaning as if he were not from the people of your religion, ‘‘Oh, if only I had been with them, then I could have achieved a great success,’’ meaning I could have taken a share of what they obtained, and that such is his greatest concern and intention.” In conclusion, whoever regrets missing out on ghanimah or triumph or is joyful for staying behind when Muslims are afflicted in battle, then he must review his iman, he must fear his Lord, and he must abundantly ask Allah for guidance and steadfastness, and all praise belongs to Allah, the Lord of creation.

23

Indeed, having patience during war and being steadfast when the battle rages are among the best deeds according to Allah. These are characteristics of those who have taqwa (reverent fear) and those whom Allah has praised in His noble book, saying, “Those who have patience during poverty and hardship and at the time of battle, these are those who are truthful; and these are those with taqwa” (Al-Baqarah 177). Likewise, His Messenger  made these traits those of the best shuhada. When he  was asked, “Who are the best of shuhada,” he said, “Those who, if they are cast into the fray, do not turn their faces until they are killed. These will recline in the lofty chambers of Jannah. Your Lord laughs [out of His contentment with] them, and when your Lord laughs for a slave in the Dunya, then the slave has nothing to account for” (Reported by Ahmad from Nu’aym Ibn Hammar). Considering the danger of retreating before the enemy and fleeing out of fear of death, and what that entails of disrupting the Muslim row and being a cause for enemy victory, Allah  warned His believing slaves of this sin, which results in Allah’s wrath upon the perpetrator and causes him to enter the fire of Jahannam. He  said, “O you who believe, when you meet those who disbelieve in battle, do not turn in flight. And whoever turns away on that day, unless changing direction for combat or joining [another] company [of troops], then he has earned the wrath of Allah; and his abode is Hellfire – what a wretched destination” (Al-Anfal 15-16). Therefore, turning away on the day of battle is one of the greatest of sins, just as the Prophet  said, “Avoid the seven grievous sins.” They said, “O Messenger of Allah, what are they?” He said, “Committing shirk with Allah, sorcery, killing a soul that Allah forbade to be killed except for a rightful cause, consuming the orphan’s wealth, consuming interest, turning away on the day of battle, and defaming believing, unaware, chaste women” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Hurayrah). Since the Muslims are like a structure, which is strengthened by each of its parts, the action of the Sahabah  was to give bay’ah (a pledge) to be patient during encounters with the enemy and to be steadfast in battle until they were to be killed or granted victory by Allah. There is much ev24

Article

idence for this from the Book of Allah, the Sunnah of His Prophet , and the actions of the Sahabah . Pledging to Abide by a Virtuous Deed Indeed, fulfilling covenants is an obligation, whether the pledge is to Allah or to one of His slaves, as Allah  said, “Fulfill My covenant – I will fulfill your covenant” (Al-Baqarah 40), and He said, “Fulfill the covenant of Allah, if you make a covenant, and do not break oaths after making them, after you have made Allah a witness over you. Indeed, Allah knows what you do” (An-Nahl 91), and He said, praising the believers, “Those who fulfill their covenants when they make covenants” (Al-Baqarah 177), and, “Certainly, whoever fulfills his covenants and has taqwa, then indeed Allah loves those who have taqwa” (Al ‘Imran 76). And a covenant should only be fulfilled if the mentioned deed is permissible for a Muslim to do, not if it is haram to do. Ibn Taymiyyah  said, “It is not permissible for the children of Adam to make covenants, contracts, oaths, or conditions upon that which conflicts with what Allah and His Messenger have commanded” (Majmu’ al-Fatawa). Permissible deeds include making a covenant to be steadfast during combat. If that combat is in obedience to Allah, like a Muslim fighting the kuffar, Khawarij, or bughat (Muslims who wrongly fight other Muslims), then it is an obligation to fulfill this covenant. But if the fighting is haram, like the combat performed against the Muslim Jama’ah by the mubtadi’ah and the bughat, then it is not permissible to partake therein to begin with, never mind pledging to do so! Rather, it is obligatory to break such a covenant for the sake of seeking nearness to Allah. The Ruling of Pledging to Die in Shar’i Combat About this kind of pledge, Allah  said, “Indeed, those who make a pledge to you are actually pledging to Allah. The hand of Allah is over their hands. So whoever breaks [his oath] then he is only breaking [it] against his own self. And whoever fulfills what he covenanted with Allah, then He shall give him a great reward” (Al-Fath 10). At-Tabari  said, “Allah  is saying to His Prophet Muhammad , ‘Indeed, those who pledge to you at Hudaybiyyah, from amongst your companions, that they will not

flee upon encountering the enemy, nor will they retreat, they are actually pledging to Allah.’ That is, their pledge to you is actually a pledge to Allah, because Allah is the One who guarantees them Jannah for their fulfilment thereof.” Ibn Kathir  said, “This pledge was Bay’at ar-Ridwan1 and was made beneath the acacia tree at Hudaybiyyah. The Sahabah who pledged to Allah’s Messenger  that day were said to have been 1,300, 1,400, or 1,500, and the middle number is most correct.” Pledging to fight to the death is a tradition preserved in numerous books of hadith. It was even made into chapter headings by imams like al-Bukhari, who said in his sahih, “Chapter: On the pledge during war to not flee, and some said, ‘to die,’ due to His  saying, ‘Indeed Allah was pleased with the believers when they pledged to you under the tree.’” He then mentioned the related hadith in that chapter. Likewise, an-Nawawi named a chapter in “Sahih Muslim,” “Chapter: On the desirability of the army giving a pledge to the Imam when setting out for combat, and the explanation of Bay’at ar-Ridwan under the tree.” Similarly, an-Nasai made two chapters in “As-Sunan al-Kubra,” one entitled, “To Pledge to Not Flee,” and the other, “To Pledge to Fight to the Death.” The conditions of Bay’at ar-Ridwan were transmitted in several reports from the Sahabah, about which an-Nawawi said, “In the report of Jabir and Ma’qil Ibn Yasar, ‘We pledged to him on the Day of Hudaybiyyah to not flee, and we did not pledge to die [without even fighting],’ and in the report of Salamah, that they pledged to him on that day to fight to the death, which is the same meaning of the report of ‘Abdullah Ibn Zayd Ibn ‘Asim, and in the report of Mujashi’ Ibn Mas’ud, ‘The pledge was to abide by hijrah, Islam, and jihad,’ and in the hadith of Ibn ‘Umar and ‘Ubadah, ‘We pledged to listen and obey and to not dispute the matter of those in authority,’ and in a report from Ibn ‘Umar in other than Sahih Muslim, ‘The pledge was to be patient.’ Scholars have said that this last report combines all of the various meanings, clarifying that the intended meaning of all of the reports is that to pledge to not flee means to have patience until we defeat our enemy or we are killed – and that is the meaning of pledging to die, i.e. we remain steadfast, even if that causes us to die – not that death in and of itself is what is intended. Such is also what is meant by pledging to wage jihad, i.e. to have patience therein, and Allah knows best” (Sharh Sahih Muslim). Ibn Hajar said, “There is no contradiction between their saying that they gave him a pledge to die and not flee, as the intended meaning of pledging to die is to not flee even if doing so results in their deaths. They did not mean that they only sought to die. This is what Nafi’ disapproved of, and instead said, ‘Rather, he took a pledge from them that they would be patient,’ meaning they would be patient in being firm and not fleeing whether that led them to their deaths or not” (Fath al-Bari). Ibnul-Qayyim said, “The Prophet  would have his 1 Bay’at ar-Ridwan refers to the Sahabah’s pledge to the Prophet  prior to the truce of Hudaybiyyah, pledging to fight the mushrikin of Quraysh to the death upon hearing a report of ‘Uthman being killed. Allah  said, “Indeed Allah was pleased with the believers when they pledged allegiance to you under the tree” (Al-Fath 18).

companions pledge, during war, to not flee, sometimes having them pledge to die” (Zad al-Ma’ad). Ar-Rafi’i said, “It is recommended, when the Imam sends a company of troops, that he appoints an emir over them, commands them to obey him, instructs him regarding them, and that he takes a pledge from the troops that they not flee” (Ash-Sharh al-Kabir). This was what the Sahabah did. The most famous report being that of Yarmuk, where ‘Ikrimah Ibn Abi Jahl  said, on that day, “Who will pledge to die?” So al-Harith Ibn Hisham and Dirar Ibn al-Azwar and 400 of the Muslims’ dignitaries and knights gave a pledge to him. They fought in front of Khalid’s command tent until they all were injured or killed, except those who survived, including Dirar Ibn al-Azwar (Tarikh at-Tabari). Ibn Hajar said, “‘Ikrimah was an emir over some of the cavalry squadrons, and that was in the year 15AH, during the khilafah of ‘Umar” (Al-Isabah fi Tamyiz as-Sahabah). This happened in the presence of many Sahabah, and none of them objected. The Obligation of Fulfilling This Pledge Ibnul-Jawzi said, “Breaking a covenant means to abstain from fulfilling what it entails of conditions” (Zad al-Masir), and doing so is forbidden. Allah  said, “Whoever breaks [his oath] then he is only breaking [it] against his own self” (Al-Fath 10). He  also said, “Do not break oaths after making them” (An-Nahl 91). The Prophet  said, “The signs of the munafiq are three: When he speaks, he lies; when he promises, he goes back on his promise; and when he is entrusted, he betrays the trust” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Hurayrah). He  also said, “Muslims are bound to their conditions” (Reported by Abu Dawud and al-Hakim). Ibn Taymiyyah said, “Whoever has stipulated a condition and then nullifies it has indeed committed treachery, as the Book and the Sunnah have come with the command to fulfill covenants, conditions, agreements, and contracts, to keep trusts, and to take care in doing so. The Book and the Sunnah have also come with the prohibition of treachery, breaking covenants, and betrayal, and with severity against whoever does so” (Majmu’ al-Fatawa). The warning against treachery has come in the hadith of the Prophet , “A flag is hoisted for each traitor – at his rear [in disgrace] – on the Day of Resurrection, and it will be said, ‘This is the treachery of so-and-so’” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar). Based upon this, it is not permissible for any person who has made a pledge to fight to the death to break that pledge, and it is an even greater crime to do so in hard times for the mujahidin, when the ranks line up to fight, when the enemy nears, or during combat itself. So each Muslim must be careful in fulfilling his covenant to Allah by being steadfast, in fulfilling for his brethren what he pledges to them of having patience during battle, and in not betraying them until Allah grants them victory or he dies seeking that victory, just as he pledged to Allah and pledged to his brothers. And He should remember Allah’s  words, “Among the believers are men who were truthful to the covenants they made with Allah. Of them is he who has fulfilled his vows [and died], and of them is he who is waiting – and they did not alter [their vows] at all” (Al-Ahzab 23). 25

26

Article

27

Allah  clarified for the Ummah the means and conditions for its victory over its enemies so that its honor and triumph would endure as long as it acts in accordance with its knowledge. From among those means are patience and steadfastness. Allah  said, “O you who believe, when you encounter a company [from the enemy forces], stand firm and remember Allah much that you may be successful” (Al-Anfal 45). He  also mentioned that a small, patient group of believers can defeat a large assembly of disbelievers, by Allah’s permission. He  said, “O Prophet, urge the believers to battle. If there are among you twenty [who are] steadfast, they will overcome two hundred. And if there are among you one hundred [who are] steadfast, they will overcome a thousand of those who have disbelieved because they are a people who do not understand” (Al-Anfal 65). The evidences in the biography of the Prophet 28

Article

, the biographies of his followers, and the history of the Muslims prove that patience and perseverance are a major cause for victory. In the Battle of Ahzab (5AH), the mushrikin of the Arabs assembled against the Muslims together with the Jews who had allied with them, and laid siege to the city of the Prophet , until the situation became as Allah  described, “[Remember] when they came at you from above you and from below you, and when eyes shifted [in fear], and hearts reached the throats and you assumed about Allah [various] assumptions. There the believers were tested and shaken with a severe shaking. And [remember] when the hypocrites and those in whose hearts is disease said, ‘Allah and His Messenger did not promise us except delusion’” (Al-Ahzab 10-12). Despite all that, the resolve and steadfastness of the Muslims did not weaken, so they performed ribat on the frontiers of their city. They were not shaken by the scaremongering of the

munafiqin. Rather, they had conviction in the promise of Allah’s Messenger  that the best outcome would be for them, and that they would conquer the cities of Sham and Iraq, and smash the thrones of Khosrau and Caesar. Allah  said, “When the believers saw the [hostile] parties, they said, ‘This is what Allah and His Messenger had promised us, and Allah and His Messenger spoke the truth.’ And it increased them only in faith and acceptance” (Al-Ahzab 22). Because of this faith and acceptance, Allah  graced them with victory and defeated their enemy, but only after He had purified them and exposed the munafiqin. Thereafter the conquests came one after another until Allah’s Messenger  passed away in the 11th year after the Hijrah. In that year, there occurred the mass apostatizing of the Arabs, which did not weaken the resolve of as-Siddiq  and his companions. He was patient and steadfast in the face of it, and resolved to carry out the command of Allah to wage jihad against the murtaddin regardless of their equipment and numbers. Thus, in Yamamah (11AH), there occurred the battle with the largest assembly of apostates at the time, which was led by Musaylimah the Liar, and it was not an easy battle. Rather, the Muslims met various hardships therein, to the extent that the murtaddin almost dislodged the Muslims from their positions. Ibnul-Athir said, “The fighting grew fierce, and the Muslims had never witnessed any battle like it. The Muslims were pushed back and Bani Hanifah reached Mujja’ah (a prisoner with the Muslims) and Khalid, and Khalid was forced out of the Muslim encampment.” The Muslims then formed ranks once more, and the Sahabah  – especially the memorizers of Quran among them – began inciting the people to seek shahadah and warning them of the consequence of defeat. Ibnul-Athir said, “The Muslims then called one another. Thabit Ibn Qays said, ‘Horrible is that which you have accustomed yourselves to, O company of Muslims! O Allah, I disavow myself before You of what these ones are doing (meaning the people of Yamamah), and I seek Your pardon for what these ones are doing (meaning those Muslims who were not steadfast).’ He then fought until he was killed… And Abu Hudhayfah said, ‘O, people of the Quran, adorn the Quran with deeds!’ And Khalid charged against the enemy until the Muslims repelled them further back than they had previously been.” The two sides were patient and there was much killing and wounding amongst them. Ibnul-Athir said, “The fighting grew fierce, and Bani Hanifah incited themselves and fought fiercely. That day, the battle was at times in favor of the Muslims and at times in favor of the disbelievers. Salim, Abu Hudhayfah, Zayd Ibn al-Khattab, and other dignitaries were killed.” It was then necessary to separate the combat divisions and determine where the Muslims were being struck from. Ibnul-Athir said, “Then, when they had been separated, they said to each other, ‘Today, retreating is a matter that one should be embarrassed of.’” Thus was the course of a fierce battle from among the battles of this ummah in which it was necessary to sacrifice lives so that the religion would be conveyed in full with no reduction. Ibnul-Athir said, “Many were killed on both sides, espe-

cially on the side of Bani Hanifah, and this continued on until Musaylimah was killed. Wahshi – the freed slave of Jubayr Ibn Mut’im – and a man from the Ansar partook in his killing. With the killing of this false prophet, the Muslims concluded the battle and were granted victory after being patient and remaining steadfast. From the results of waging war against the murtaddin was that the Muslims were free to battle the Persian and Roman states and bring their lands under the authority of Islam. At Yarmuk (13AH), the Romans mobilized 240,000 fighters, and the number of Muslim soldiers was 40,000. So the Romans – with their numbers – terrified those who had weakness in their hearts, until one of the Muslims turned to Khalid  and said, “How large in number the Romans are and how few the Muslims are!” So Khalid said, “How large in number the Muslims are and how few the Romans are! The number of soldiers is enlarged by victory and reduced by desertion” (Ibnul-Athir: Al-Kamil). The patience and steadfastness of the Muslims reached the point that, despite their many wounds, they pledged to fight to the death. Ibnul-Athir said, “That day, ‘Ikrimah said, ‘I fought alongside Allah’s Messenger  in every place, so would I then flee today?!’ He then called out, ‘Who will pledge to fight to the death?’ So al-Harith Ibn Hisham and Dirar Ibn al-Azwar gave the pledge along with 400 of the Muslims’ knights and dignitaries, and they fought in front of Khalid’s encampment until they all sustained injuries. Among them were those who survived and among them were those who died.” After this show of patience and steadfastness, Allah bestowed upon them victory and consolidation, and the Romans became weak and fled in defeat without turning to look back. After this, the conquest of Dimashq and other cities of Sham took place. And in the year 14AH, ‘Umar al-Faruq  prepared the armies to meet the Persians in battle and appointed Sa’d Ibn Abi Waqqas  as the commander. From that which he advised him before he marched out – as quoted by at-Tabari – was, “Follow my advice, for you are embarking upon a difficult and bitter matter which none can face except for the truthful. So accustom yourself and those with you to goodness, commence with it, and know that every habit has a means of preparation, and the means of preparation for goodness is patience.” This advice was necessary, especially given the large disparity between the Muslims’ numbers and the numbers of their Majusi Persian enemies, for the Muslims who attended the Battle of Qadisiyyah were some thirty odd thousand in number, and this was after the Muslims’ numbers had been completed and their reinforcements had arrived. As for the numbers of the Persians, they exceeded 200,000 fighters supplied with elephants, the unique weapon of the era (Tarikh at-Tabari). A fierce battle took place over the course of several days, during which the Muslims showed an extreme level of patience. There are too many details to mention, but it’s enough to state that the first day witnessed the killing and wounding of 500 men from the tribe of Asad alone. Ibnul-Athir said, “When the Persians saw what their fighters and elephants were being met with at the hands of the tribe 29

of Asad, they fired their weapons at them and charged them, with Bahman and Jalinus among them. The Muslims were waiting for the fourth takbir from Sa’d. The entire Persian army descended upon Asad along with their elephants, but Asad remained steadfast before them. Then, Sa’d made the fourth takbir… 500 members of the tribe of Asad were struck down that day. They had been support for the fighters... This was the first day, the Day of Armath.” Three days passed as the Muslims repeatedly charged and fell back, and confronted the elephants, showing patience and steadfastness and awaiting Allah’s promise of victory and consolidation. The Muslims spent the night of the fourth day in the harshest of conditions, for they couldn’t sleep and they had to rise once more at sunrise to face their enemy and pull themselves together despite what had afflicted them. Ibnul-Athir said, “So al-Qa’qa’ went among the fighters and said, ‘Indeed, today, defeat will be for the one who initiates the combat, so be patient for an hour and then attack, for indeed victory comes through patience.” It wasn’t but a few hours after this that Allah  sent down His victory and defeated His enemy after the Muslims had sacrificed what they’d sacrificed and remained patient in the face of the army of an empire that surpassed them many times in numbers and equipment. Ibnul-Athir said, “Prior to the Night of Harir, 2500 Muslims were killed, and on the Night of Harir and the Day of Qadisiyyah, 6000 were killed.” Then the commander of the Persians, Rustum, was killed, and the Muslims pursued the Majus, killing them and taking ghanimah. That battle was the Muslims’ door to the rest of the cities of Iraq, and even to Madain, the capital of the Majusi Persians. If we were to examine the victories of the Muslims against the multitudes of disbelievers when they fulfilled the condition of steadfastness and patience, it would take long to mention, but it’s enough for us to recall ‘Ayn Jalut (658AH), the day the Tatar wanted to enter Egypt after having brought all the lands under their authority. The Muslims remained steadfast and patient, so Allah  supported them and destroyed their enemy. They then proceeded forth to drive the Tatar out of the cities of Sham, and Allah gave them power over them. ‘Ayn Jalut had many sisters whose stories and participants history has recorded and conveyed to later generations. Today, the enemies of Allah return with what they’ve gathered of equipment and men to wage war against the Islamic State and extinguish its light, but how can they possibly achieve that? And so, O soldiers of the Khilafah in Mosul, Halab, Sirte, and other wilayat of the Islamic State, you must be patient, and you must surpass the enemy in patience. Indeed, victory requires but an hour of patience.

30

Article

31

Allah’s Messenger  said, “The best of my ummah is the generation in which I was sent, and then those who come after them” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Hurayrah). An-Nawawi said, “The scholars have agreed that the best of generations is his  generation, meaning his companions… and what the majority of scholars are upon is that every Muslim who saw the Prophet  – even if only for an hour – is from among his companions.” What was a common practice by the women of that generation from among the Sahabiyyat is that they would remarry after their husbands died or were killed, with the exception of the Mothers of the Believers , who were forbidden for any man after the Prophet . And if we were to examine the books of biographies and histories we would rarely find a woman from among those believing, noble, pious women who did not remarry after the passing of her husband, regardless of whether or not she had children. Likewise, we have never read that any of the men or women around her criticized her for remarrying or accused her of not being loyal to her first husband! And whoever defames a woman that has married another man after her husband died or was killed should beware of opposing something which Allah  has legislated and permitted for His slaves. Thus, if there is a woman whose husband passes away and she remarries, and then he passes away and she remarries, and then he passes away and she remarries – and so on as much as Allah wills, even if a hundred times – and then someone comes and censures and forbids her without a shar’i justification, but rather on the basis that this is “shameful,” thereby placing a false understanding of “shame” that is rampant among many people – except for those whom our Lord has protected – over and above the halal that Allah has permitted or the haram that He has forbidden – then such a censorious individual should fear for his worrisome condition. 32

Article

In “Al-Mahbar” by Abu Ja’far al-Baghdadi, there is a section he titled, “The Names of Women Who Married Three Times or More,” and among them he mentions a collection of the best of the Sahabiyyat . Furthermore, the Sahabah  would race to propose to a Muslim woman whose husband had passed away and to care for an orphan whose father had passed away. Accordingly, were the Sahabah ignorant of the wisdom supposedly grasped by those women today who oppose the marriage of widows? Where is the belief of such women in that the Sahabah were the greatest of people after the prophets? Furthermore, from among the daughters and granddaughters of our prophet  were those who married once, twice, and thrice. Ibn Kathir  said, “Zaynab was married by Abul-‘As Ibn ar-Rabi’ Ibn ‘Abdil-‘Uzza Ibn ‘Abdi Shams Ibn ‘Abdi Manaf, the son of Khadijah’s sister – his mother was Halah Bint Khuwaylid – and she bore him a son named ‘Ali and a daughter named Umamah Bint Zaynab who was married to ‘Ali Ibn Abi Talib… ‘Ali died when she was with him. Then after him, she married al-Mughirah Ibn Nawfal Ibn al-Harith Ibn ‘Abdil-Muttalib” (al-Bidayah wan-Nihayah). He also said, “As for Umm Kulthum, Amirul-Muminin ‘Umar Ibn al-Khattab married her and she bore him Zayd. ‘Umar died and she married after him the sons of her uncle, Ja’far, one after another; she married ‘Awn Ibn Ja’far and he died, then his brother Muhammad married her and then died, then their brother ‘Abdullah Ibn Ja’far married her and she died while she was with him” (al-Bidayah wan-Nihayah). Yes, Umm Kulthum married four men, and she is who she is: the granddaughter of the Prophet  and the daughter of ‘Ali and Fatimah , and not a single eyelid was batted at her, not a single tongue criticized her, and she did not hear a single wretched statement to the effect of, “Woe to you, how could you forget your first husband and what was between you of companionship and love?” Likewise, there is a good example for the believing women in the Sahabiyyah Asma Bint ‘Umays, the performer of two hijrahs – may Allah be pleased with her and her husbands. It is mentioned in “Ma’rifat as-Sahabah” by Abu Nu’aym that “she performed hijrah with her husband Ja’far Ibn Abi Talib. In the land of al-Habashah, she bore him ‘Abdullah, ‘Awn, and Muhammad… Then Ja’far was killed, so Abu Bakr as-Siddiq  married her and she bore him Muhammad Ibn Abi Bak as-Siddiq in the year of the Farewell Hajj at ash-Shajarah. Then Abu Bakr passed away, so ‘Ali Ibn Abi Talib  married her and she bore him Yahya Ibn ‘Ali Ibn Abi Talib.” Likewise, “Khawlah Bint Qays Ibn Qahd Ibn Tha’labah al-Ansariyyah, Umm Muhammad – and it was said, Umm Habibah. Her husband Hamzah Ibn ‘Abdil-Muttalib was killed, so an-Nu’man Ibn ‘Ajlan al-Ansari married her.” And in “Usud al-Ghabah” by Ibnul-Athir, he says, “‘Atikah Bint Zayd was married by ‘Abdullah Ibn Abi Bakr. Then when he was killed, al-Faruq ‘Umar married her. Then when he was killed, az-Zubayr Ibn al-‘Awwam married her.” And you should ponder, O Muslimah, how a woman can remarry after the likes of Abu Bakr as-Siddiq, ‘Umar Ibn al-Khattab, ‘Ali Ibn Abi Talib, and Hamzah Ibn ‘Abdil-Muttalib! These are just a few of the many examples from the history of the women belonging to the best generation. And if we were to try to count the number of women who remarried after their first husbands, we would not be able to do so. Those widows who oppose remarrying – may Allah guide them to that in which there is good for them in the Dunya and the Akhirah – have some doubts. Among them is that any woman who is

patient in raising her orphans will race the Prophet  to the door of Jannah. Their alleged proof for this is the hadith attributed to the Prophet : “Allah has forbidden for any son of Adam to enter Jannah before me, except that I will look to my right and there will be a woman racing me to the door of Jannah, so I will say, ‘Why is this woman racing me?’ I will be told, ‘O Muhammad, this is a woman who was fair and beautiful with orphans. She was patient with them until they became adults, thus, Allah rewarded her for that” (Reported by Abu Ya’la and al-Kharaiti from Abu Hurayrah, and the wording is from al-Kharaiti). However, this hadith is not authentically attributable to the Prophet . Al-Busiri said in “Al-Ithaf,” “It was reported by Abu Ya’la with an isnad that is weak due to the weakness of ‘Abdus-Salam Ibn ‘Ajlan.” So would an intelligent woman leave abundant and profuse authentic ahadith that encourage marriage only to follow a weak hadith?! Furthermore, who said that the mother of orphans would not be rewarded for raising her children if she were to remarry after their father? Rather, her reward is established and enduring, by Allah’s permission. And perhaps her marriage to a pious man would make her reward with her Lord even greater, as this husband would be good for her and her children, keep her chaste, look after her, and raise her children to obey Allah. And if her first husband were to see what his children were upon of uprightness and success, he would thank her profusely. A woman might say, “I will not remarry so that I will be with my first husband in the Jannah,” and there’s nothing wrong with that, but such a sister must know that the question of which husband a woman will be with in Jannah is a disputed issue. There are those who say that she will be with the last of them, there are those who say that she will be with the best of them in character towards her, there are those who say that she will be with the one who took her virginity, there are those who say that she will be given the choice between them, and there are those who’ve stated other opinions. So the Muslimah – may Allah guide her – should examine this dispute and then look and see if she has a text from the Book of Allah or the Sunnah of Allah’s Messenger  stating that her first husband is certainly in Jannah, or if this is just good assumptions and hope? And she should look at her condition today – a young woman at the peak of her youth, with an orphan or two or three or more, and the land is a land of jihad with constant advances and withdrawals – as she rejects the one proposing to her from among pious men, and Allah  knows best as to whether one’s life will be long or short! A woman is always in need of a husband who will look after her and tend to her affairs, and any woman who says otherwise is opposing the fitrah upon which Allah  created her. No one around her can fill the place of a husband, neither her father, nor her brother, nor the closest of her relatives! Furthermore, widows have before them a door to fitnah that is necessary – for the one who fears Allah concerning herself and those around her – to endeavor to shut. So the woman who rejects proposals and seeks her needs and the needs of her children from her friends’ husbands or from

her in-laws, who are her children’s uncles, should fear the slippery slopes of Shaytan and keep herself far away from any shubuhat (questionable matters). And one who avoids shubuhat has protected her religion and honor from being tainted, and there is none more relentless than the Shaytan in pursuing an unmarried woman that has experienced marriage. As for the widow whose excuse is that she made her husband a promise to not remarry after him, she should know that the imams of the Salaf disliked such, and some of them held that such a promise was invalid. “A woman came to ash-Sha’bi and said, ‘I swore a strong oath to my husband that I would not remarry after him, so what is your opinion?’ He said, ‘My opinion is that we should begin with Allah’s halal before your haram’” (Reported by Sa’id Ibn Mansur in his sunan). And a woman is more aware of her situation than a husband who has parted and ascended to his Lord. Discussing the ruling of the permissibility of a woman marrying after the death or martyrdom of her first husband resembles – to a certain extent – the discussion of the permissibility of a man marrying more than one woman while they’re still alive. Why do people stare and turn red when it is all Allah’s law?! Allah  said, “But those who disbelieve – for them is misery, and He will make their deeds stray. That is because they disliked what Allah revealed, so He rendered their deeds worthless” (Muhammad 8-9). In conclusion, know, O my sister, wife of a shahid – as we consider him to be, and Allah is his judge – that Jannah is that lofty and precious place where there is no discomfort, hardship, sadness, or distress, and wherein the believer is pleased with what his Lord has given him, regardless of whether or not he is with his loved ones from among the people of the Dunya. And indeed this husband, on whose account you restrict yourself from getting married despite your need to do so with the hope that he will be your husband in the Akhirah – if you were in need of a single good deed on the Day of Judgment in order to enter Jannah and you came to him hoping he would offer one of his good deeds to you, he would not give it to you. “That day, a man will flee from his brother, his mother, his father, his wife, and his children. Every man, that day, will have an affair that preoccupies him” (‘Abas 34-37). On that day, it will only be, “Myself! Myself!” This will even be the case with the prophets and messengers, except for our prophet . Furthermore, you do not know with certainty whether or not his shahadah has been accepted, for indeed what the heart contains of intentions cannot be seen by anyone but He who knows the unseen. And there is no doubt that the things you hope for, including attaining Allah’s pleasure and His closeness, hearing His speech and speaking to Him, as well as meeting and seeing Him, are greater than all other blessings of the Akhirah. It was reported in an athar, “Indeed, when the people of Jannah attain complete bliss and think that there is no bliss that is greater, the Lord will reveal Himself to them. They will look at the face of ar-Rahman, and they will forget every other bliss they’ve seen as they look at the face of ar-Rahman” (Reported by ad-Darimi in his refutation of al-Marisi). So will you not consider a husband who will aid you in attaining this great bliss by protecting you from what the Lord of creation has forbidden?! 33

As the soldiers of the Khilafah continue waging war on the forces of kufr, we take a glimpse at a number of recent operations conducted by the mujahidin of the Islamic State that have succeeded in expanding the territory of the Khilafah, or terrorizing, massacring, and humiliating the enemies of Allah. These operations are merely a selection of the numerous operations that the Islamic State has conducted on various fronts across many regions over the course of the last few weeks. The War on Apostate Turkey On the 30th of Muharram, Sahwah fighters attempted to attack the village of Sanday Saghir following heavy Turkish artillery bombardment. The soldiers of the Khilafah lured them into the village and into a field of landmines where 5 explosive devices blew up on them, and fierce clashes broke out inside the village in which several murtaddin were killed. On the 4th of Safar, the soldiers of the Khilafah disabled two Turkish tanks using two guided missiles near the village of ‘Ablah. On the 5th of Safar, the soldiers of the Khilafah detonated a car bomb on a Turkish police station in the 34

News

city of Diyarbakir in the southeastern part of Turkey. The mujahidin also disabled two Turkish tanks using two guided missiles near the village of ‘Ablah in the northern countryside of Halab. On the 13th of Safar, dozens of Sahwah fighters and Turkish soldiers were killed and wounded and several of their military vehicles were destroyed in confrontations with the soldiers of the Khilafah in the countryside of Bab. Our brother Abu Salih al-Harbi  set out with his explosive vehicle and detonated it in the midst of a group of Turkish tanks near the village of Hazwan. The mujahidin likewise detonated a car bomb on a convoy of Sahwah fighters near the village of Nu’man, and also destroyed two Turkish tanks and a Sahwah BMP using guided missiles, in addition to destroying two 4-wheel drive vehicles mounted with heavy machine guns. Another two 4-wheel drive vehicles were taken as ghanimah, in addition to a variety of weapons and ammo. On the 15th of Safar, Islamic State tank hunters destroyed a tank and an armored vehicle belonging to the murtadd Turkish army using two guided missiles near the village of Hazwan, and also disabled another tank using a guided missile near the village of Qudayran in the city of Bab’s countryside.

Istishhadi attack on the Turkish army and the Sahwah in the village of Kufayr

On the 18th of Safar, Islamic State tank hunters succeeded in destroying two tanks belonging to the murtadd Turkish army and in killing their crews after targeting them with two guided missiles in the vicinity of the village of Hazwan west of the city of Bab. On the 19th of Safar, Islamic State tank hunters destroyed a bulldozer and two armored vehicles belonging to the murtadd Turkish army, and also disabled one of their tanks with a guided missile in the vicinity of the village of Hazwan west of the city of Bab. On the 20th of Safar, our istishhadi brother Abu Hammam ash-Shami  set out with an explosive vehicle and detonated it on a group of Turkish soldiers and Sahwah fighters in the village of Kufayr northwest of the city of Bab. He succeeded in killing more than 15 murtaddin and injuring a number of others, in addition to disabling several of their vehicles. On the 21st of Safar, two istishhadi operations struck a group of Sahwah fighters and Turkish soldiers in the village of ‘Awlan north of the city of Bab. On the 23rd of Safar, our istishhadi brother Abul-Bara al-Manbiji  succeeded in reaching the operations command base for the murtadd Turkish army and the murtadd Sahwah near the village of Waqah northwest of the city of Bab. He broke into their midst and detonated his explosive vehicle, killing and injuring several of them. On the 24th of Safar, the mujahidin destroyed a Turkish tank in village of Barazi north of the city of Bab after targeting it with a guided missile. On the 26th of Safar, a Turkish tank was destroyed in vicinity of the village of Kufayr west of the city of Bab using a guided missile. On the 28th of Safar, an armored vehicle belonging to the murtadd Turkish army was destroyed using a guided missile south of the village of Kufayr located west of the city of Bab. On the 29th of Safar, the soldiers of the Khilafah suc-

ceeded in capturing two apostate Turkish soldiers near the village of Dana west of the city of Bab. Meanwhile, Islamic State tank hunters destroyed an armored vehicle and a bulldozer belonging to the murtadd Turkish army south of the village of Azraq located west of Bab using two guided missiles. Salahuddin Wilayah On the 6th of Safar, three istishhadi operations were carried out targeting the Rafidi apostates in the cities of Samarra and Takrit. Our brother Abu Mus’ab al-Mawsili  detonated his explosive vehicle in the midst of their gathering near the shirki ‘Askari shrine in the city of Samarra. This was followed by our brother Abu ‘Abdil-Malik al-Mawsili  detonating his explosive vest on those who survived the first attack. Forty-seven murtaddin were killed, amongst whom were 15 Iranian Rafidah, and 80 others were wounded. The third istishhadi operation was carried out by our brother Abu Suhayb ash-Shammari , who detonated his explosive vehicle on a group of Rafidi security personnel at the Anwa checkpoint in Takrit, killing 25 of them and injuring approximately 30 others, in addition to destroying 7 military vehicles. Anbar Wilayah On the 6th of Safar, an Islamic State covert unit planted and detonated an explosive device on a vehicle carrying four American soldiers working for a security company in the area of Tamim southwest of Ramadi, leading to them being killed. Somalia On the 6th of Safar, the soldiers of the Khilafah launched an attack with hand grenades on a police sta35

tion in the neighborhood of Tawfiq in the city of Mogadishu. The murtadd deputy commander for the police station was wounded in the attack and died from his wounds the following day. On the 9th of Safar, the soldiers of the Khilafah thwarted a naval attack by the murtadd Somali army on the town of Qandala located near the city of Bosaso in the eastern part of Somalia. The murtaddin carried out the attack using four small boats and an unidentified warship. The attack did not last long, as the mujahidin confronted them and forced them to retreat towards the city of Bosaso. Tunisia On the 6th of Safar, the soldiers of the Khilafah assassinated a soldier of the murtadd Tunisian army in his home at Mount Mughilah in Qasrayn in the western part of Tunisia. Khurasan Wilayah On the 12th of Safar, our istishhadi brother Abu ‘Abdillah al-Khurasani  set out towards a group of Rafidi apostates in the city of Hubb in the area of Baluchistan. He detonated his explosive vest in their midst, killing approximately 35 and injuring 95 of them. On the 16th of Safar, our istishhadi brother Talhah al-Khurasani  detonated his explosive vest on a bus carrying members of the murtadd Afghan intelligence in the area of Bul Muhammad in the city of Kabul, and succeeded in killing and injuring approximately 20 of them. On the 21st of Safar, our istishhadi brother Hamzah al-Khurasani  set out with an explosive vest containing

16kg of explosive substances and detonated it inside a Rafidi temple where approximately 1000 Rafidah were conducting their shirki rituals. The blessed operation succeeded in killing and injuring approximately 200 of them. South Baghdad Wilayah On the 14th of Safar, 5 soldiers of the Khilafah – our brothers Abu Yaqin al-Mawsili, Abu Mahmud ash-Shami, Abu Ritaj ash-Shami, Abu Sayyaf ash-Shami, Abu Dujanah al- Mawsili  – carried out an inghimasi operation armed with assault rifles, hand grenades, and explosive belts targeting a gathering of Rafidi apostates in the area of ‘Ayn at-Tamr in the defiled city of Karbala. They clashed with them for several hours, and after exhausting their ammunition they detonated their explosive belts on the apostates one after another, killing and injuring more than 60 of them. A 6th soldier of the Khilafah – Abu Muhammad al-Furati  – then set out in the evening and detonated his explosive belt on a group of Rafidi soldiers in the same area, killing 11 of them and injuring a number of others. On the 24th of Safar, our istishhadi brother Abu Fahd al-‘Iraqi  set out with his explosive truck and succeeded in reaching a gathering of Rafidi pilgrims at one of the rest stops on the outskirts of the city of Hillah south of Baghdad. He detonated his truck on the gathering, killing and injuring more than 200 Rafidi apostates, among them Iranians. ‘Adan Abyan Wilayah On the 22nd of Safar, the soldiers of the Khilafah as-

The assassination of the murtadd intelligence colonel, ‘Abdur-Rahim ad-Dali’i, in the city of ‘Adan

36

News

The aftermath of the attack at Ohio State University

sassinated an intelligence colonel using a silenced handgun in the city of ‘Adan. America On the 29th of Safar, a soldier of the Islamic State, our brother ‘Abdur-Razzaq ‘Ali Artan , carried out an attack at Ohio State University that led to 11 kafir Americans being wounded. He ran over several of them with his vehicle, before attacking a number of others with his knife. The attack was carried out in response to the Islamic State’s call to target the citizens of the nations involved in the Crusader coalition. Prior to carrying out his blessed operation, ‘Abdur-Razzaq  left the following message: In the Name of Allah, the Most Merciful and the Most Gracious. My brothers and sisters, I am sick and tired of seeing my fellow Muslim brothers and sisters being killed and tortured everywhere. Seeing my fellow Muslims being tortured, raped, and killed in Burma led to a boiling point. I can’t take it anymore. America, stop interfering with the Muslim Ummah. We are not weak. We are not weak, remember that. If you want us Muslims to stop carrying out “lone wolf ” attacks, then make peace with the Islamic State. Make a pact or a treaty with them where you promise to leave them alone, you and your fellow apostate allies. By Allah, we will not let you sleep unless you give peace to the Muslims. I am warning you, O America! And, a message to the Muslims, don’t listen to celebrity scholars who sold their religion. I am talking about

the likes of Yasir Qadhi, Omar Suleiman, Nouman Ali Khan, Mufti Menk, and the list goes on. Beware of AlMaghrib Institute. Listen instead to our hero Imam Anwar al-‘Awlaki. Let me ask you this question: If Muhammad, peace and blessings be upon him, and his Sahabah were here today, wouldn’t the western media call them “terrorists”? To conclude: By Allah, I am willing to kill a billion infidels in retribution for a single Muslim or Muslimah.

The mujahid, ‘Abdur-Razzaq ‘Ali Artan 

37

38

Article

39

40

Article

‘Abdullah Ibn as-Sa’dî a dit : « Nous vînmes au messager d’Allah  et c’est alors que mes compagnons entrèrent auprès du prophète qui répondit à leur besoin. Je fus le dernier à entrer et le prophète me demanda : ‘‘De quoi astu besoin ?’’ Je lui répondis : ‘‘J’ai laissé, derrière moi, des gens qui prétendent que la hijrah s’est interrompue. Quand donc s’interrompra la hijrah ?’’ Le messager d’Allah  dit : ‘‘Ta demande est meilleure que la leur. La hijrah ne s’interrompra pas tant que les mécréants sont combattus.’’ » [Rapporté par Aḥmad, an-Nasâ`i et Ibn Ḥibbân] Abû Hind al-Bajalî a dit : « Nous étions chez Mu’âwiyah qui était couché sur son lit et qui avait fermé ses yeux. Nous discutions alors de la hijrah et l’un d’entre nous de dire : ‘‘Elle s’est interrompue.’’ Et l’autre de rétorquer : ‘‘Elle ne s’est pas interrompue.’’ » C’est alors que Mu’âwiyah se réveilla et dit : ‘‘De quoi discutiez-vous ?’’ Nous l’en

2

Avant-Propos

informâmes et, bien qu’il ne mémorisait que peu de hadiths du prophète, il dit : ‘‘Nous discutions auprès du messager d’Allah  lorsqu’il dit : La hijrah ne s’interrompra que lorsque le repentir sera interrompu, et le repentir ne s’interrompra que lorsque le soleil se lèvera de son coucher.’’ » [Rapporté par Aḥmad, Abû Dâwud et ad-Dârimî] En effet, la hijrah ne s’interrompra pas tant que les ennemis parmi les mécréants et les apostats seront combattus, que ce combat ait lieu en Irak ou au Châm, où en dehors de ces deux terres. Certes, un groupe de cette communauté ne cessera de combattre dans le sentier d’Allah jusqu’à ce que le messie descende pour la diriger dans les dernières batailles, peu avant la venue de l’Heure, comme l’a mentionné le prophète . Ainsi, quoi que fassent les adorateurs de la croix et les apostats pour

2

couper la route de la hijrah, il restera toujours des routes ouvertes pour ceux qui placent leur confiance en Allah. Le guide des muhâjirîn vers les fronts de l’Islam se trouve dans : {« Je souhaite que mon Seigneur me guide sur la voie droite. »} [al-Qaṣaṣ : 22] et {« Moi, je pars vers mon Seigneur et Il me guidera. »} [aṣ-Ṣâffât : 99] et {« Moi, j’émigre vers mon Seigneur, car c’est Lui le Tout Puissant, le Sage. »} [al-‘Ankabût : 26] et {Et je me suis hâté vers Toi, Seigneur, afin que Tu sois satisfait.} [Ṭâ Hâ : 84] Leurs modèles dans la hijrah sont les messagers doués de fermeté , ceux qui furent persécutés dans le sentier d’Allah et ne considérèrent point l’épreuve venant des hommes comme le châtiment venant d’Allah. Celui qui émigre vers Allah sait que sa route sera parsemée de difficultés et d’épreuves qui rapprochent le serviteur de son Seigneur, comme il est dit dans le hadith divin : « S’il se rapproche de Moi d’un empan, Je me rapproche de lui d’une coudée ; s’il se rapproche de Moi d’une coudée, je Me rapproche de lui d’une brasse. Et s’il vient vers Moi en marchant, je viens vers lui en courant. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim, d’après Abû Hurayrah] Quoi que ce chemin exige de sueur et de sang pour le traverser, le muhâjir s’efforcera d’atteindre la meilleure récompense et même davantage. Il luttera contre son plus grand ennemi, Satan, dans sa route vers une terre dans laquelle il vivra en muwaḥḥid, mujâhid, fier et honnorable. Et s’il meurt ou il est tué, son refuge sera dans un séjour de vérité, auprès d’un Souverain Omnipotent. Le messager d’Allah  a dit : « Le diable a, certes, préparé tous les moyens (pour perdre) le fils d’Adam. Il prend place sur la voie de l’Islam en disant : ‘‘Vas-tu embrasser l’Islam et délaisser ta religion et celle de tes ancêtres ?’’ Il lui désobéit alors et embrasse l’Islam. Il se place, ensuite, sur le chemin de la hijrah en lui disant : ‘‘Vas-tu faire la hijrah et délaisser ta terre et ton ciel alors que le muhâjir est à l’exemple du cheval attaché ?’’ Il lui désobéit alors et émigre. Il prend, ensuite, place sur la voie du jihâd en lui disant : ‘‘C’est un grand effort. Vas-tu combattre et te faire tuer, alors ton épouse sera remariée et tes biens seront partagés ?’’ Il lui désobéit alors et combat. Celui d’entre eux qui fait cela, puis meurt, il est du devoir d’Allah de le faire entrer au Paradis. Ou s’il est tué, il est du devoir d’Allah de le faire entrer au Paradis. Ou s’il meurt noyé, il est du devoir d’Allah de le faire entrer au Paradis. Ou si sa monture lui rompt le cou, il est du devoir d’Allah de le faire entrer au Paradis. » [Rapporté par Aḥmad, an-Nasâˋî et Ibn Ḥibbân, d’après Sabrah Ibn Abî Fâkih] Ainsi, la conclusion de la hijrah est nécessairement le pardon et le paradis si le muhâjir voue son intention exclusivement à Allah et reste ferme dans Son sentier. Allah  a dit : {Et quiconque émigre dans le sentier d’Allah trouvera sur terre maints refuges et abondance. Et quiconque sort de sa maison, émigrant vers Allah et Son messager, et que la mort atteint, sa récompense incombe à Allah. Et Allah est Pardonneur et Miséricordieux.} [an-Nisâˋ : 100]

Les apostats turcs construisent un mur afin d’empêcher les muhâjirîn d’entrer au Châm

En réalité, il y a, dans la hijrah, une telle bénédiction immense que si le muwaḥḥid en avait connaissance, il vendrait tout ce qu’il possède de ce bas monde afin de sacrifier son âme pour l’agrément d’Allah. ‘Amr Ibn al-‘Âṣ a dit : « Lorsqu’Allah fit pénétrer l’Islam dans mon cœur, je vins au prophète  et dis : ‘‘Tends ta main droite afin que je te prête allégeance.’’ Il tendit alors sa main droite que je saisis de ma main. Il dit : ‘‘Qu’y a-t-il, ô ‘Amr ?’’ Je répondis : ‘‘Je désirais poser des conditions. – Quelles conditions ?’’, rétorqua-t-il. Je dis : ‘‘Que je sois pardonné.’’ C’est là qu’il me dit : ‘‘Ne sais-tu pas que l’entrée dans l’Islam détruit les péchés qui lui sont antérieurs et que la hijrah détruit également les péchés qui lui sont antérieurs, tout comme le pèlerinage détruit les péchés qui lui sont antérieurs ?’’ » [Rapporté par Muslim] Aṭ-Ṭufayl Ibn ‘Amr ad-Dûsî  rapporte qu’il avait émigré vers Médine en compagnie d’un homme de sa tribu. En arrivant à Médine, ce dernier tomba malade. Il prit un couteau, se coupa les veines des mains et saigna jusqu’à la mort. Aṭ-Ṭufayl vit dans un rêve qu’il était d’une belle apparence et ses mains étaient couvertes. Il lui dit : « Qu’est-ce qu’Allah a fait de toi ? » Il répondit : « Il m’a pardonné en raison de ma hijrah vers Son prophète . » Aṭ-Ṭufayl ajouta : « Pourquoi vois-je tes mains couvertes ? » Il répondit : « On m’a dit : ‘‘Nous ne réparerons pas ce que tu as abîmé.’’ » Aṭ-Ṭufayl raconta son rêve au messager d’Allah  qui dit : « Ô Seigneur ! Pardonne également à ses mains. » [Rapporté par Muslim] Oui, le Maître de l’univers a pardonné à un homme qui s’est suicidé en raison d’une hijrah sincèrement vouée à Allah. Ô toi que les conspirations des ṭawâghît ont empêché de faire la hijrah vers l’Irak et le Châm, les portes de la hijrah demeurent ouvertes jusqu’à l’arrivée de l’Heure. Ainsi, celui qui ne peut pas émigrer vers l’Irak et le Châm, qu’il émigre vers la Libye, le Khurâsân, le Yémen, le Sinaï, l’Afrique de l’Ouest, ou toute autre wilâyah et armée du Califat, en Orient et en Occident.

3

Louange à Allah. Nous le louons, nous recherchons Son aide et nous implorons Son Pardon. Nous cherchons refuge auprès d’Allah contre les maux de nos âmes et contre les méfaits de nos actes. Quiconque Allah guide, nul ne saurait l’égarer et quiconque Il égare, nul ne saurait le guider. J’atteste qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah, seul sans associé. Et j’atteste que Muḥammad est Son serviteur et messager. Que la prière et la paix soient sur lui, sur sa famille et ses compagnons jusqu’au jour de la Résurrection. Allah  a dit : {14. Combattez-les. Allah, par vos mains,

les châtiera, les couvrira d’ignominie, vous donnera la victoire sur eux et guérira les poitrines d’un peuple croyant. 15. Et il fera partir la colère de leurs cœurs. Allah accueille le repentir de qui Il veut. Allah est Omniscient et Sage. 16. Pensez-vous que vous serez délaissés, cependant qu’Allah n’a pas encore distingué ceux d’entre vous qui ont lutté et qui n’ont pas cherché des alliés en dehors d’Allah, de Son messager et des croyants ? Et Allah est Parfaitement Connaisseur de ce que vous faites.} [at-Tawbah : 14-16] Aux mujâhidîn dans le sentier d’Allah partout dans le monde, ô soldats du Califat endurants comme celui qui tient la braise dans sa main, ô protecteurs de la religion et de l’honneur, ô vous qui sacrifiez vos âmes dans le sentier d’Allah. Ô vous qui repoussez, par vos poitrines, la plus féroce campagne de croisade que l’Histoire ait connue. Ô vous qui préservez, par votre sang, la sacralité de l’Islam, ô vous qui avez effrayé les nations de la mécréance et les armées de l’apostasie par votre courage et votre sérénité. Ô vous qui avez atterré le monde entier par votre endurance et votre fermeté.

4

Bientôt Vous Vous Rappellerez ce que Je Vous Dis

Je vous exhorte par l’exhortation du prophète  à Ibn ‘Abbâs  lorsqu’il lui dit : « Si toute la création décidait de t’être utile par une chose qu’Allah ne t’a pas destinée, elle n’y parviendrait pas. Et si elle décidait de te nuire par une chose qu’Allah ne t’a pas destinée, elle n’y parviendrait pas. Et sache qu’il réside un grand bien dans le fait de patienter face à ce que tu détestes, que la victoire vient avec l’endurance, que le soulagement vient après l’affliction et qu’après la difficulté, il y a la facilité. » [Rapporté par Aḥmad] ‘Umar  demanda à des anciens de la tribu des Banû ‘Abs : « Par quoi avez-vous combattu les gens ? » Ils répondirent : « Par l’endurance. Nous n’avons jamais combattu un peuple sans endurer face à eux comme ils ont enduré face à nous. » Et certains prédécesseurs dirent : « Nous détestons tous la mort et la souffrance des blessures, mais nous nous devançons par l’endurance. » Soyez donc endurants, ô frères du jihâd, restez fermes et recevez la bonne annonce. Par Allah, vous êtes victorieux. Cette épreuve par laquelle vous passez n’est qu’un épisode dans la série d’épreuves par lesquelles Allah fait miséricorde à Ses serviteurs. Afin qu’Il distingue le bon du mauvais et qu’Il vous prépare à porter un dépôt plus lourd et une responsabilité plus importante. De plus, cette épreuve qui est un don, en réalité, n’est pas plus dure que les précédentes. Vous avez, certes, traversé des épreuves telles que si elles étaient imposées aux montagnes fermes, elles les auraient pulvérisées. Mais, vous avez patienté face à elles, vous êtes restés fermes, et vous en êtes sortis plus déterminés et vous en êtes revenus plus forts. Ô armées de l’Irak et du Châm, ô les étrangers de l’Islam, le faux a été trompé par cette vie éphémère, il a été dupé

par les vains espoirs et a placé sa confiance en lui-même. Satan a insufflé l’orgueil dans ses narines et c’est alors qu’il a frémi et s’est hérissé, et qu’il a lancé contre la terre de l’Islam et du Califat, une campagne dont l’Histoire n’a pas connu de pareille dans les temps anciens. Voici, en effet, que l’Amérique, l’Europe croisée, la Russie communiste, l’Iran parsie, la Turquie laïque, les athées kurdes, les rafidites et les nosaïrites, les ṣaḥawât et les milices ainsi que les ṭawâghît Arabes et leurs armées, se sont rangés au sein d’un seul et même rang. Équipés d’un arsenal militaire moderne, accompagnés d’un halo médiatique perfide, leur slogan est un : « En finir avec l’Islam et ses adeptes » et leur langue est une : « Qui est plus fort que nous ? » Ils ont ainsi rampé jusqu’à vous, avec leur équipement, en plaçant à leur avant-garde des moutons à sacrifier qui sont les outils apostats parmi les fils de votre peuple. Ils les conduisent vers vous jusqu’à être arrivés sur votre terrain. Aidez-vous donc, dans votre combat contre eux, de l’endurance, de la fermeté et de la persévérance. Les rafidites sont venus, avec leur cavalerie et leurs fantassins, sur la terre de Tala’far, furieusement poussés, par la haine et la vengeance, vers la terre de l’Islam. Ils désirent s’en emparer et s’en prendre aux sunnites qui la peuplent, alors ne laissez pas l’ennemi d’Allah reprendre son souffle ni structurer sa défense. Tendez-lui des embuscades bien élaborées et prenez l’habitude de la bataille et de la dureté dans le combat. Vous combattez, certes, un peuple qui n’a ni raison, ni texte, ni religion, ni bas monde victorieux. L’adorateur de la croix les a conduits devant lui afin qu’ils se substituent à lui dans le combat et la guerre, et pour qu’ils réalisent ses intérêts et ses objectifs qui visent à découper la région et la soumettre au pouvoir des rafidites parsis. Mais, par Allah, ils n’y parviendront pas. Ainsi, lorsque les deux armées se mettent en rangs, frappez au-dessus des cous et aux extrémités des membres. Détruisez leurs véhicules, attaquez-les, affligez-les dans leurs abris afin qu’ils goûtent une partie de votre force, et vous ne tarderez pas avant qu’Allah ne vous les soumette. Ne réfléchissez pas à la fuite, car, par Allah, si vous fuyez, vous ne fuirez que vers un honneur qui n’a de protecteur, et une religion qui se plaint à Allah de gens qui l’ont perdue et de partisans qui l’ont abandonnée. Remémorez-vous, sans cesse, la parole d’Allah  : {45. Ô vous qui croyez ! Lorsque vous rencontrez une troupe (ennemie), soyez fermes, et invoquez beaucoup Allah afin de réussir. 46. Et obéissez à Allah et à Son messager ; et ne vous disputez pas, sinon vous fléchirez et perdrez votre force. Et soyez endurants, car Allah est avec les endurants.} [al-Anfâl : 45-46] Et Sa parole : {146. Combien de prophètes ont combattu, en compagnie de beaucoup de disciples, ceux-ci ne fléchirent pas à cause de ce qui les atteignit dans le sentier d’Allah. Ils ne faiblirent pas et ils ne cédèrent point. Et Allah aime les endurants. 147. Et ils n’eurent que cette parole : « Seigneur, pardonne-nous nos péchés ainsi que nos excès dans nos comportements, affermis nos pas et donne-nous la victoire sur les gens

mécréants. » 148. Allah, donc, leur donna la récompense d’ici-bas, ainsi que la belle récompense de l’au-delà. Et Allah aime les gens bienfaisants.} [Âl ‘Imrân : 146-148] Quant à nous, par Allah, nous voyons qu’Allah  a attiré les croisés, les apostats et les athées vers leur fin. Il s’agit de leur dernière campagne, par la permission d’Allah, et d’ici peu, nous les envahirons au cœur de leurs terres. Telle est la confiance que nous plaçons en l’Unique, le Seul, et tel est le bon soupçon que nous avons envers le Seigneur éternel. Ô adeptes de l’Islam et ses lions à Raqqah, ô hommes de la bravoure, de la fierté et de l’honneur, la situation arrivera-t-elle à ce que la terre des musulmans vous soit spoliée par une femme libertine, athée et mécréante après que des hommes se soient fortifiés sous son commandement. Par votre Seigneur, dites-moi quelle sera la situation si – à Allah ne plaise – l’agression des athées kurdes n’est pas repoussée et qu’ils atteignent ce qu’ils désirent, hormis la guerre contre votre religion, la disparition de votre charia, la profanation de vos mosquées, l’humiliation de vos hommes tandis que vos femmes sont laissées en vie ? Pourtant, ils sont des vermines abjectes et des idiots malheureux. Mais, si cela devait advenir, il n’y aurait plus aucun bien à vivre et la vie n’aurait plus aucune valeur. Et sachez que c’est l’heure d’être véridiques et de tenir ses engagements. Ô musulmans mujâhidîn, trois choses ont été réunies pour vous et malheur à celui qui aimerait les substituer : une terre qui est gouvernée par la loi d’Allah, un ennemi envahisseur dont rien – après la foi – n’est plus obligatoire que de le repousser, et un martyre que les véridiques ont tant espéré. Ô cavaliers du martyre et lions du jihâd à al-Bâb et sa campagne, qu’Allah illumine vos visages et qu’Il vous gratifie pour vos vertueux efforts. Vous avez, par votre bravoure,

Erdogan et Putin complotant ensemble contre l’islam

5

votre sens du sacrifice pour votre religion, votre fierté et votre fermeté, humilié les apostats turcs, les ṣaḥawât, les athées kurdes et les troupeaux nosaïrites. Soyez donc endurants, surpassez votre ennemi en endurance, luttez constamment et craignez Allah, afin que vous réussissiez. Les apostats turcs, descendants des assassins de muwaḥḥidîn, sont venus répéter les actes de leurs ancêtres afin de s’en prendre à l’État des musulmans et à leur groupe. L’heure de la vengeance pour votre religion et votre tawḥîd a sonné. Vous ne combattez pas des hommes rudes, ce ne sont que des chimères qui se cachent derrière les murs. Attaquez-les vigoureusement, affligez-les et tuez-les où que vous les trouviez. Attaquez-les sur tous les chemins, sur toutes les terres et sous tous les cieux. Le Frère apostat turc, qui mendie aux portes de l’Europe croisée, pensait que lui et son gouvernement disposaient d’une marge de manœuvre et qu’ils étaient en sécurité. Alors, ô vous les musulmans jaloux en tous lieux, ô les muwaḥḥidîn véridiques, ô adeptes de l’alliance et du désaveu, cet être damné a mobilisé les déchets de l’humanité, parmi les ṣaḥawât de la bassesse, afin de faire la guerre à la religion d’Allah et d’éteindre Sa lumière. Il bombarde et détruit les maisons sur les têtes de leurs habitants, sans faire de distinction entre Hommes et pierres, trempant ses mains dans le sang des musulmans, méprisant leur religion et leurs sacralités. Partant de là, nous mobilisons tout muwaḥḥîd véridique pour attaquer, partout, les branches du gouvernement turc laïc apostat, qu’elles soient secrètes, militaires, économiques et médiatiques. Et même, toute ambassade ou tout consulat qui le représentent dans tous les pays du monde. Ensuite, sachez, ô mujâhidîn muwaḥḥidîn, que parmi les pires criminels et les pires mécréants, figurent les chiens aboyant que sont les savants de l’égarement, les prêcheurs de la mécréance et les cheikhs de la bassesse et de la perdition. Ce sont ceux qui se sont alliés à ce groupe idolâtre et ce gouvernement apostat par toutes les formes d’alliance

et d’assistance, à travers leurs assemblées de science, leurs assises de fatwas, leurs programmes médiatiques et même sur leurs comptes personnels et leurs forums de discussion. Leurs noms sont connus, leurs localisations sont dévoilées et leurs programmes sont disponibles. Ils sont ceux qui ont béni le gouvernement du tyran mécréant et se sont réjouis du malheur de sa présidence jusqu’à venir à lui de tous les pays pour le féliciter de l’apostasie claire et de la mécréance évidente qu’il a annoncées. Ils ont, ainsi, pris son pays comme terrain pour leurs activités et un abri pour leur turpitude et leur ignorance. Ils ont anéanti les jalons de la guidée par leurs mains et ont tué le résidu de fierté face aux mécréants par leur fraternité. Quelles mauvaises mains et quelle mauvaise fraternité. Ils ont rapproché la mécréance et l’ont rendue banale tout en altérant et en pervertissant l’immense religion. Par cela, les tromperies se sont donc multipliées, les innovations se sont répandues, les passions ont été adorées et quel mauvais objet d’adoration. Le louable a été confondu avec le blâmable et le blâmable avec le louable. Mais, le plus grand fléau et le pire malheur, c’est qu’ils sont devenus des imams pour les gens, des guides et des prêcheurs malheureux. Pourtant, ils sont soit des lâches qui craignent les gens plus qu’Allah, soit des tyrans qui désirent la célébrité, la réputation et la prestance, soit des gens éprouvés par l’amour du matériel et la peur de s’en séparer. Ils ont alors atteint des sommets dans la corruption, ils ont enterré la pure vérité et propagé la pourriture. Ils ont encore commis d’autres crimes, mais nous n’allons pas tous les mentionner. Désormais, nous ne nous soucions guère de les dévoiler. Qu’Allah maudisse ces gens. N’est-il pas possible de voir quelqu’un les repousser ou leur frapper le nez ? Bal’âm Ibn Bâ’ûrâˋ était le plus maudit de son peuple et même plus que Musaylamah Ibn Rajjâl Ibn ‘Unfuwah. Mais, ces gens sont, aujourd’hui, pires pour l’Islam et les musulmans que ce que vous le pensez. Par Allah, il est temps que ces âmes disparaissent et que ces langues soient coupées. ‘Iyâḍ al-Yaḥṣubî a mentionné dans son livre Tartîb al-Madârik wa Taqrîb al-Masâlik : « Le grand savant Abû Bakr Ismâ’îl Ibn Isḥâq Ibn ‘Udhrah  a été interrogé au sujet des orateurs obeydides fatimides et il lui fut dit : ‘‘Ils sont sunnites.’’ Il dit alors : ‘‘Ne disent-ils pas : Seigneur ! Prie sur Ton serviteur gouverneur et fais lui hériter la terre ?’’ Ils dirent : ‘‘Oui.’’ Il dit alors : ‘‘Voyez-vous si un orateur donnait un sermon en commençant par faire l’éloge d’Allah et de Son messager, puis il dirait : Abû Jahl est au Paradis. Serait-il mécréant ?’’ Ils répondirent : ‘‘Oui.’’ Et lui de rétorquer : ‘‘Eh bien, le gouverneur est pire qu’Abû Jahl.’’ » ‘Iyâḍ a également dit : « Ad-Dâwudî a été interrogé sur le même sujet et il a dit : ‘‘Leur orateur qui prêche pour eux et qui invoque en leur faveur le vendredi est un mécréant qui doit être tués sans qu’on ne lui propose de se repentir. Son épouse lui est interdite, il n’hérite pas et ne peut hériter, ses biens reviennent au trésor musulman.’’ » Ô soldats du tawḥîd partout dans le monde, chargez-

6

Bientôt Vous Vous Rappellerez ce que Je Vous Dis

vous de ceux qui ont nui à la religion d’Allah et Ses alliés, parmi les savants du mal et les prêcheurs de la fitnah en tous lieux. Si l’un d’entre vous voit l’un d’entre eux, qu’il ne le lâche pas et qu’il fonde sur lui, même dans sa maison ou parmi sa famille. Commencez par ceux qui proclament leur inimitié et appellent à combattre les mujâhidîn, qui les traitent d’athées et de mécréants. Faites revivre, sur eux, la sunnah de l’assassinat comme Jahm a été tué ainsi qu’alJa’d, al-Ḥallâj et Ma’bad. Par Allah, si Satan établissait un État, il trouverait en eux des soldats dressés, des supporters et des soutiens. Il n’y a de puissance ni de force qu’en Allah. Abû al-Hasan ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  a dit : « Peu s’en faut que vienne aux gens une époque dans laquelle il ne restera de l’Islam que le nom et du Coran que la forme. Leurs mosquées seront remplies, mais dénuées de toute guidée. Leurs savants seront les plus viles créatures sur terre, c’est d’eux que naîtra le trouble et c’est vers eux qu’il retournera. » Vraiment, la fitnah a débuté de leur bouche et sur leurs minbars. Après avoir interdit le jihâd dans le sentier d’Allah et en avoir fait un crime, ils ont commencé à appeler à entrer dans le faux et la mécréance en combattant sous les bannières des ṭawâghît afin de réjouir leurs gouverneurs et préserver leur trône. Le perdant est celui qui a perdu sa religion en suivant leurs passions et en préservant leur vie d’ici-bas. Ainsi, celui qui ne s’occupe pas par la vérité, Satan l’occupera par le faux, et celui qui ne combat pas, aujourd’hui, dans le sentier d’Allah, le ṭâghût le poussera à combattre dans son sentier. Aux musulmans, en général, et aux sunnites en Irak et au Châm, en particulier, le mal de l’État parsi, l’Iran, a atteint son paroxysme. Le mal s’est répandu pour englober les pays et nuire aux serviteurs. L’Iran a massacré les sunnites en Irak et au Châm, à travers ses représentants, ses experts et ses conseillers, au point que le sunnite soit devenu enchaîné ou humilié et soumis. Mais, cela ne lui a pas suffi puisqu’il n’a connu aucune résistance de la part des musulmans en dehors de l’État Islamique. La vérité est limpide et le faux hésite, alors comment se fait-il qu’un idiot vienne disputer les soldats du Califat ou que deux personnes puissent encore débattre pour savoir qui défend la religion, l’honneur et la terre. Qui a fait subir à l’Iran et ses alliés des atrocités ? Qu’Allah avilisse les barbes du mal ! Comme leur mal est grand et comme leur crime est hideux. Qui a dégainé l’épée à la face de l’État parsi et lui a fait goûter les atrocités de Baghdâd à Beyrouth, d’Alep à Damas, du Khurâsân à Sanaa ? Qui, ô prêcheurs du mal et de la perdition ? Voici, aujourd’hui, que l’Iran parcourt, de long en large, les terres des sunnites pour combattre les serviteurs d’Allah, les muwaḥḥidîn mujâhidîn, avec les bombardements et le soutien des croisés et de vos gouvernements apostats traîtres. Ils recherchent son amitié et espèrent vivre en bonne entente avec lui. Qu’Allah hâte la destruction de leurs trônes et la disparition de leurs royaumes entre les mains des mujâhidîn, par la puissance d’Allah et Sa force.

que vous avez repoussé un ennemi qui a envahi les terres jusqu’à être à proximité de La Mecque et de Médine ? Ou alors, avez-vous trouvé la force et la résistance chez vos gouverneurs et pensez-vous qu’ils vous défendent ? Non, par Allah ! Ces pensées sont vaines et bientôt vous vous rappellerez ce que je vous dis. L’ennemi – qu’Allah le brise – a attaqué votre terre, il désire éteindre votre religion et violer votre honneur. Le chemin de la droiture est, désormais, clair alors ouvrez les yeux et l’Islam appelle à l’aide alors secourez-le. L’honneur est bafoué alors portez-lui assistance et votre frère mujâhid vous appelle au combat alors ne le trahissez pas. La terre de l’Islam est votre terre et la loi d’Allah est un dépôt entre vos mains. Leur défense n’incombe pas seulement aux mujâhidîn. Vous n’avez aucune excuse devant Allah ni devant les musulmans si les descendants des singes et des porcs, les adorateurs d’arbres et de pierres arrivent à les atteindre. Empressez-vous donc de rejoindre la caravane du jihâd et secourez les mujâhidîn dans le sentier d’Allah, autant que vous le pouvez, par votre personne, vos biens, vos encouragements et vos invocations. Aux soldats du Califat et ses partisans partout dans le monde, aux lions qui ont brisé la lance de la mécréance et lui ont fait oublier l’opulence, qui ont traîné le nez des services de renseignement dans la boue et ont fait de leur sécurité un rêve lointain. Sachez – qu’Allah vous apporte Son secours – qu’il y a dans vos opérations bénites un moyen d’inverser les normes et de détourner des musulmans la force de la mécréance. Attaquez-les donc dans leurs demeures, dans leurs marchés, leurs routes et de là où ils ne s’y attendent pas. Allumez la terre sous leurs pieds et faites couler leur sang afin qu’ils soient occupés par leur propre situation. Multipliez vos efforts et intensifiez vos opérations, que la bénédiction d’Allah soit sur vous. Je ne manque pas, ici, de complimenter les cavaliers de la prédication, de la santé, des médias et autres parmi les soldats du Califat. Je félicite leur jihâd et leur lutte sur les différents fronts, car leur bataille, aujourd’hui, n’est pas moins importante que la bataille militaire. Ô Seigneur, louange à Toi jusqu’à ce que Tu sois satisfait, louange à Toi quand Tu es satisfait et louange à Toi après Ta satisfaction. Ô Allah, anéantis les mécréants criminels qui obstruent Ton chemin, combattent Tes alliés, renient Tes messagers et veulent rendre cette voie tortueuse sur terre. Ô Allah, secours Ta religion et Tes soldats, élève Ta parole et Ta bannière, ô Seigneur de la vérité. Nulle puissance ni force en dehors d’Allah. Louange à Allah, le Seigneur des mondes.

Ô sunnites, n’est-il pas temps de vous réveiller ? De quoi êtes-vous donc fiers et vous enorgueillissez-vous ? Est-ce

7

Huit mois ont passé depuis notre rencontre avec le cheikh ‘Abd al-Qâdir an-Najdî . Pouvez-vous nous résumer les plus importants évènements qu’ont connus les wilâyah libyennes durant cette période ? Louange à Allah, le Fort, le Tout Puissant, le Très Haut, qui lorsqu’Il veut infliger un mal à un peuple, nul ne peut le repousser. Ils n’ont en dehors de Lui aucun protecteur. Les cieux et la Terre sont venus à Lui, bon gré, mal gré. Il a étendu la Terre et y a encré les montagnes. Le tonnerre Le glorifie par Sa louange, et aussi les Anges, sous l’effet de Sa crainte. Et Il lance les foudres dont Il atteint qui Il veut. Or, ils disputent au sujet d’Allah alors qu’Il est redoutable en Sa force. Que la prière et la paix soient sur aḍ-Ḍaḥûk al-Qattâl1, sur sa famille et tous ses compagnons. Pour revenir à votre question sur les évènements accélérés que vivent les mujâhidîn, je dirais que les prophètes d’Allah, Ses messagers et ceux qui marchent sur leur guidée parmi les compagnons, les tâbi’în et les mujâhidîn, ont une seule et même voie, un même chemin, du premier au dernier. Ce chemin, c’est celui de la difficulté et des épreuves, de l’adversité et de l’affliction, et ce, pour une sagesse infinie décrétée par notre Seigneur – Puissant et Majestueux – jusqu’à ce que leurs poitrines se compriment et qu’ils soient sur le point de perdre espoir. Alors, le secours d’Allah leur vient, s’Il voit du bien dans le cœur de Ses serviteurs, et ils reçoivent mieux que ce qui leur a été pris. Huit mois ont passé, huit mois de jihâd contre les ennemis d’Allah et d’efforts pour imposer la loi d’Allah sur Sa Terre. Des conquêtes et des victoires dans les régions et les villages sous le contrôle et l’influence de Kobler et Gentiloni, d’Hollande et d’Obama. Huit mois de châtiment

8

Interview avec le Wâlî de Ṭarâblus

et de souffrances infligés à leurs alliés, parmi les armées et les bataillons des gouvernements d’entente et du congrès national, afin que la terre leur soit enlevée et qu’elle ait l’honneur de retourner au sein du Califat et sous l’autorité de la charia, après des décennies d’errance. Partant de là, les mujâhidîn se sont élancés, une nouvelle fois, dans une bataille au cours de laquelle ils ont dépensé et continuent de dépenser ce qu’ils ont de plus cher afin de préserver le tawḥîd et de défendre la charia. Une bataille dans laquelle les soldats du Califat ont été victorieux depuis son premier jour, lorsqu’ils ont choisi la mort dans le sentier d’Allah afin que les apostats ne foulent pas la terre de l’Islam hormis sur les corps purs des martyrs. Ils ont ainsi donné un vil prix à cette vie d’ici-bas, par espoir en ce qu’il y a auprès d’Allah, et se sont concurrencés pour rejoindre les caravanes des disciples des prophètes. Et c’est là la victoire manifeste. Le sujet de la campagne croisée contre la wilâyah de Ṭarâblus, à laquelle ont participé les apostats de ce que l’on appelle « L’opération édifice renforcé », fait probablement partie des plus importants évènements ayant marqué cette période. Comment a commencé l’offensive des ṣaḥawât contre la ville de Syrte ? Et pourquoi cette insistance de leur part à s’emparer de la ville malgré les coûts exorbitant de cette campagne ? Les ennemis d’Allah croisés craignent, désormais, pour leurs citadelles et leurs forteresses depuis que l’État Islamique a pris le contrôle de larges étendues du désert 1 Ibn Qayyim al-Jawziyah a dit : « Il s’agit de deux noms couplés dont l’un ne va pas sans l’autre. En effet, il est souriant au visage des croyants, non renfrogné, ni maussade, ni en colère, ni rude. Et il est tueur envers les ennemis d’Allah et il ne craint le blâme de personne à leur sujet. » [Zâd al-Ma’âd]

nord-africain, dans les wilâyah de Libye, dans lesquelles il a gouverné par la charia, répandu le tawḥîd, mis en garde contre l’association et incité au jihâd. Ils se sont donc empressés de faire la guerre à l’État Islamique en mobilisant leurs véhicules et leurs fantassins. Une guerre qui ne les a pas protégés de ceux qu’ils redoutaient et n’a fait qu’empirer leur situation par la grâce d’Allah et Son soutien. Une guerre qui si elle n’avait pas été menée, il aurait été du droit du mujâhid de faire un examen de conscience et de douter de son intention.

de leurs maîtres croisés qui nous combattent afin que nous apostasiions et nous donnions des associés à Allah dans Son jugement et Sa législation. Ils nous combattent jusqu’à ce que nous jetions la loi d’Allah derrière notre dos et que nous mécroyions en elle, jusqu’à ce que nous croyions en la démocratie et que nous abandonnions le jihâd. Nous cherchons refuge auprès d’Allah contre cela. Ainsi, le bienheureux, le victorieux est celui qui rencontre son Seigneur en tenant la braise du tawḥîd dans ses mains et en se cramponnant à l’anse la plus solide.

Une guerre dans laquelle les mujâhidîn se sont engagés en toute sérénité, certains du secours d’Allah, après que les meilleurs d’entre nos cheikhs et nos émirs  se soient devancés pour la rencontre de leur Seigneur. Parmi eux, figurent notre émir et notre cheikh, l’ancien wâlî de Ṭarâblus, qui s’est avancé à la tête de la caravane des inghimâsî pour attaquer les foules d’apostats. Avec le soutien d’Allah, il a exécuté son opération en faisant exploser sa ceinture contre les apostats. Ses actes ont ainsi concrétisé ses paroles et il a sacrifié son sang pur pour la charia. Nous demandons à Allah d’élever son degré et de l’accepter dans le Firdaws. Ceci a eu lieu trois mois auparavant.

Six mois de combats et les apostats ne sont toujours pas parvenus à mettre un terme à la bataille de Syrte, en dépit du soutien aérien et terrestre dont ils bénéficient. Quelle est donc le motif direct – après la grâce d’Allah – qui a fait retarder l’avancée des apostats durant cette période ? Et quelles sont les plus importantes tactiques militaires qui ont causé d’aussi grandes pertes dans leurs rangs ?

Leur offensive a débuté lorsque la plupart des bataillons affiliés au ministère de la Défense à l’ouest de la Libye et, en particulier, les bataillons de la ville de Misrata se sont rassemblés pour faire la guerre à la charia, en communication directe avec les croisés et sous leur couverture aérienne. Allah a alors permis à Ses serviteurs mujâhidîn d’infliger un châtiment exemplaire à leurs bataillons rassemblés dans une salle des opérations nommée « L’édifice renforcé ». Cette salle des opérations avait annoncé, au début de la bataille, s’appuyer sur plus de dix mille combattants au sol, en plus de la couverture aérienne croisée-libyenne, face à un petit groupe de croyants endurants qui sont convaincus qu’ils auront à rencontrer leur Seigneur et qui ont confiance en Sa promesse. Allah a donc permis à Ses serviteurs de leur faire face dans une bataille qui compte parmi les plus grandes batailles du tawḥîd, à notre époque, en défense à une terre que des serviteurs ont gouvernée par la charia. Des serviteurs qui se sont secourus par le tawḥîd et ont augmenté leur petit nombre par le Tout Puissant, le Louable. Ils combattent les ennemis d’Allah depuis six mois consécutifs, au cours desquels notre Seigneur a comblé de bienfaits Ses serviteurs faibles, leur permettant d’exécuter 120 opérations martyres contre les rassemblements d’apostats et leurs convois, de faire exploser des centaines de mines et de leur tendre des embuscades. Le bilan de leurs pertes s’élève à près de 5000 apostats tués et blessés, et c’est à Allah que reviennent la louange et le bienfait. Et ni les 2300 raids aériens menés, jusqu’à ce jour, par l’aviation croisée-libyenne ni les milliers de missiles et d’obus d’artillerie n’ont fait plier les mûjâhidîn. Quant à ce qui pousse les apostats à mourir dans cette voie, c’est la haine du tawḥîd et ses adeptes, l’espoir d’annihiler la charia, en plus de se conformer aux ordres

Cette fermeté de la part des soldats du Califat dans la ville de Syrte n’est que pur soutien d’Allah. Ils sont restés fermes en raison de leur foi inébranlable que tout ce qu’Allah a créé, que ce soit les pierres, les arbres ou le sable, que ce soient les vallées ou les montagnes, la pluie ou le vent, l’obscurité de la nuit ou la lumière du jour, tous sont les serviteurs d’Allah et des créatures parmi Ses créatures. Ils Lui sont prosternés et inclinés, ils s’allient à Ses alliés et prennent pour ennemis Ses ennemis, ils n’aiment pas qu’Allah soit désobéi sur Terre et ils forment une armée dressée qu’Allah  met à disposition pour secourir Ses serviteurs quand Il le veut. Quant aux techniques de combat, louange à Allah, les frères ont employé de nombreuses méthodes qui ont été la cause – après l’aide d’Allah – de la continuité des combats aussi longtemps. Parmi ses méthodes : les mines explosives, les tunnels et les encerclements qui ont épuisé les ennemis d’Allah. Ajoutons à cela que les escadrons du désert présents en dehors de Syrte, et dispersés sur le littoral entre Syrte et Misrata, ont joué un grand rôle dans l’allongement de la durée de la bataille à l’intérieur des quartiers de Syrte. Par la grâce d’Allah, ils ont mené de nombreux assauts, des opérations martyres qui ont infiltré les renforcements des apostats et des embuscades, ils ont utilisé des mines explosives et dressé des points de contrôle sur les routes d’approvisionnement des ennemis d’Allah. Tout ceci a épuisé les apostats qui se dirigent vers Syrte pour faire la guerre à la charia. Nous n’oublions pas, ici, de mentionner une bataille mémorable : lorsqu’un des escadrons du désert s’est immergé au cœur de l’ennemi après avoir prêté allégeance sur la mort et fait le serment de ne pas détourner le visage jusqu’à rencontrer leur Seigneur. Ils ont ainsi attaqué la ville de Syrte par l’est et ont pris le contrôle des zones d’as-Sawâwah, de Mînâˋ, de l’hôtel de Syrte et de Quṣûr aḍ-Ḍiyâfah, après avoir traversé 30 km à l’intérieur des zones sous contrôle des apostats. Après avoir décimé les alliés du diable, il ne restait plus qu’une rue entre eux et leurs frères assiégés à Syrte. Ils ont alors été tués en fais-

9

ant face à l’ennemi lorsque les apostats ont demandé le secours de l’aviation croisée. C’est ainsi que nos cavaliers ont pu se réjouir du martyre dans le sentier de leur Seigneur, en secourant leurs frères et sœurs et en défendant la charia. Ils sont partis en faisant face à l’ennemi, non pas en tournant le dos. Ainsi les considérons-nous et c’est à Allah que revient leur compte. Les croisés et leurs agents apostats se donnent de faux espoirs que leur bataille à Syrte sera la dernière bataille contre l’État Islamique. Quel est votre commentaire à ce sujet ? Cela fait partie des promesses et des faux espoirs que leur donnent Satan, mais Satan ne leur fait que des promesses trompeuses. En effet, notre Seigneur – Puissant et Majestueux – est Fort et Tout Puissant, Ses soldats ne sont pas humiliés et Ses alliés ne sont pas vaincus. Ses serviteurs sont victorieux et Ses soldats ont le dessus. Les mujâhidîn seront toujours les plus élevés tandis que les croisés et leurs agents apostats seront toujours défaits et abandonnés, quelles que soient leurs sectes. Les États-Unis, l’Italie, la France, le Royaume-Uni et toutes les Nations Unies croisées qui se sont rangées pour faire la guerre au Califat ne détiennent rien qui puisse leur nuire ou leur profiter, quelle que soient leur longévité et leur importance. Ils sont trop vils pour pouvoir créer une mouche même s’ils se réunissaient pour atteindre ce but et ils sont même incapables de récupérer ce que la mouche leur a volé. {73. Ô hommes ! Une parabole vous est proposée, écoutez-la : « Ceux que vous invoquez en dehors d’Allah ne sauraient même pas créer une mouche, quand même ils s’uniraient pour cela. Et si la mouche les dépouillait de quelque chose, ils ne sauraient le lui reprendre. Le solliciteur et le sollicité sont, tous deux, faibles ! » 74. Ils n’ont pas estimé Allah à sa juste valeur ; Allah est certes Fort et Puissant.} [al-Ḥajj : 73-74] De même, ils sont bien trop vils pour pouvoir faire la guerre à Allah et Ses alliés et vous verrez les tawâghît des Nations Unies et tous ceux qui, aujourd’hui, s’en prennent à notre Seigneur, humiliés et agenouillés au jour de la Résurrection : {Et tu verras chaque communauté agenouillée.} [al-Jâthiyah : 28] Et nous disons à ceux qui combattent, aujourd’hui, les mujâhidîn à Syrte, à ceux qui détestent la charia, les misérables négateurs, mécréants et athées : vous combattez une nation féconde et un dogme qui ne peut être défait. Certes, les escadrons des mujâhidîn dispersés, aujourd’hui, dans le désert de Libye vous feront goûter à l’amertume et reprendront, de nouveau, les villes et les régions, par la puissance d’Allah et Son soutien. Quant à ceux qui ont délaissé l’obligation individuelle du jihâd, à Misrata en particulier, et dans toutes les villes de l’ouest libyen en général, nous leur rappelons qu’ils ont un passé glorieux dans le sacrifice et le jihâd, et que ce sont les meilleurs d’entre leurs fils qui combattent, aujourd’hui, à Syrte. Et avant eux, des centaines ont été

10

Interview avec le Wâlî de Ṭarâblus

tués en Irak et au Châm. Ils étaient la crème des hommes de l’État Islamique et ont été tués par la même coalition croisée et les mêmes avions qui détruisent, aujourd’hui, les maisons et les immeubles sur la tête de leurs habitants à Syrte. Nous vous appelons donc à vous tenir aux côtés de vos fils mujâhidîn de l’État Islamique, à les défendre autant que vous le pouvez et à empêcher tous ceux qui ont été trompés et combattent sous la bannière de la croix à Syrte. Empêchez tous ceux qui ont déclaré la guerre à la charia et appelez-les à se repentir avant qu’ils ne tombent entre nos mains et qu’ils soient ajoutés à la liste des tués. Sortons de la ville de Syrte. Comment évaluez-vous la situation des soldats du Califat dans le reste des régions libyennes ? La louange et le bienfait reviennent à Allah. Nous faisons la bonne annonce aux musulmans en général, et aux mujâhidîn en particulier, que leurs frères mujahidîn dans les wilâyah de Libye sont dans un grand bien et une immense grâce de la part d’Allah. Leurs cellules secrètes continuent de se propager dans toutes les villes et les régions tandis que leurs escadrons parcourent le désert d’est en ouest. Ces jours ne sont qu’une épreuve qui disparaîtra et sera suivie par une conquête et une consolidation, par la puissance d’Allah et Sa force. Allah ne laissera pas perdre le sang qui a coulé pour défendre la charia et repousser ses ennemis, Allah soutient, certes, ceux qui soutiennent Sa Religion. Durant la période qui a précédé la bataille de Syrte, un grand nombre de muhâjirîn ont afflué vers les wilâyah libyennes. La route de la hijrah vers vous est-elle toujours ouverte ? Et quelle est l’importance des muhâjirîn sur le terrain du jihâd chez vous ? Louange à Allah, la route est toujours ouverte pour celui qui désire faire la hijrah tout en visant la satisfaction d’Allah et en dirigeant son intention uniquement vers Lui. Les monothéistes, qu’ils soient arabes ou étrangers, continuent d’affluer de toute part pour accomplir l’obligation du jihâd et venger le sang pur qui a coulé par les mains des ennemis de la religion. Ayant délaissés cette vie d’icibas et sa jouissance éphémère, ils traversent des déserts afin de combattre ceux qui ont mécru au Seigneur de la Terre et des Cieux. Et Allah suffit comme secoureur. Quant à leur importance dans le terrain du jihâd libyen, c’est par leurs mains – après la grâce d’Allah – que les lois de la charia ont été appliquées et que les ennemis d’Allah ont été combattus, aux côtés de leurs bien-aimés anṣâr. Parmi les bienfaits d’Allah sur nous, il y a le fait que beaucoup de personnes ayant des excuses valables sont venues à nous et ont ainsi constitué une preuve contre les autres qui avancent encore des prétextes. D’autres encore ont été arrêtés par la pauvreté et ont alors vendu ce qu’ils possédaient pour rejoindre la caravane des mujâhidîn. Allah  a dit : {Quant à ceux qui ont émigré après avoir subi des épreuves, puis ont lutté et ont enduré, ton Seigneur après cela, est certes Pardonneur et Miséricordieux.} [an-Naḥl : 110] Nous demandons à Allah

d’accepter leur hijrah ainsi que leur jihâd et c’est auprès d’Allah qu’est la plus belle récompense. Quelle est la situation de la ville de Syrte et de sa population après que les apostats aient pris le contrôle de larges parties de la ville ? Par leur guerre contre la ville de Syrte, les ennemis d’Allah ont été la cause de la suppression des lois de la charia et ce dans leur effort pour les remplacer par les lois de Kobler et de leurs maîtres croisés. La plupart de notre population à Syrte s’est exilée et continuent de s’exiler vers les régions voisines depuis six mois au cours desquels ils ont goûté l’amertume. À quoi se sont ajoutés les bombardements de leurs maisons et le vol de leurs propriétés. Cependant, nous annonçons à la communauté de notre prophète Muḥammad  que leurs fils mujâhidîn continuerons de les combattre jusqu’à ce qu’il n’y ait plus d’association et que la religion soit entièrement à Allah. La principale cause de la campagne croisée contre les soldats de l’État Islamique dans les wilâyah libyennes est la peur des idolâtres que les opérations des mujâhidîn ne s’étendent aux États des ṭawâghît voisins. Les croisés et leurs agents apostats évoquent, d’ailleurs, le sujet de la sécurisation des zones voisines de la Libye après cette campagne. Quel est votre commentaire à ce sujet ? Le jihâd dans le sentier d’Allah afin d’élever Sa parole et combattre Ses ennemis n’est arrêté ni par l’injustice du despote ni par l’équité du juste, et Allah ne laissera pas de demeure dans les villes et les villages, sans qu’Il fasse que cette religion y pénètre, apportant la gloire ou l’humiliation. La gloire par laquelle Allah élève l’Islam et l’humiliation par laquelle Allah humilie la mécréance. Le messager d’Allah  a dit : « Certes Allah m’a montré la terre. J’ai vu son Orient et son Occident, et le royaume de ma communauté atteindra ce qui m’a été montré. » [Rapporté par Muslim, d’après Thawbân] Certes, ces batailles immenses que mènent, aujourd’hui, les mujâhidîn et les milliers de monothéistes qui rejoignent les terrains du jihâd en visant les endroits du martyre sont des bonnes annonces de la disparition de l’injustice et de la manifestation de la vérité, « mais vous êtes trop pressés. » [Rapporté par al-Bukhârî, d’après Khabbâb Ibn al-Arat] Comment évaluez-vous la situation des gouvernements d’Entente et du Congrès Général National, aujourd’hui ? Et quelles sont les futures opérations que vous réservez à ces deux gouvernements apostats ? Le gouvernement d’Entente Nationale, le Congrès Général National, le Parlement et, demain, un quatrième et un cinquième gouvernement. Telle est la situation des gouvernements apostats en Libye : ils se maudissent les uns les autres, leurs cœurs sont divisés et ils attendent pour les autres un revers de fortune. Allah a mis une distance entre eux et en a fait des ennemis les uns des autres. Ils sont divisés, et s’ils sont rassemblés, ils se disputent, même sur les fronts qui les ont réunis pour faire

la guerre à la religion. Quant aux soldats du Califat, ils se conforment à l’ordre d’Allah en combattant tous ceux qui combattent Sa religion ou s’en prennent à Ses alliés. Oui, nous les combattons tous, nous les rendons tous mécréants, nous proclamons notre inimitié et notre haine à leur égard et nous insultons leur démocratie et leur idolâtrie comme nous l’ordonne notre Seigneur. Certes, nous ne sommes pas de ceux qui achètent leur amitié, recherchent leur agrément pour un bien éphémère de ce bas monde ou désirent se rapprocher d’eux. Pourtant, beaucoup sont tombés dans leurs pièges parmi ceux qui prétendaient secourir la charia et aimer le tawḥîd et ses adeptes. Et les voilà qui sont devenus des partisans des ṭawâghît, ils s’attristent pour leur tristesse et combattent dans leurs brigades, leurs escadrons et au sein de leurs ministères de la Défense. Puisse Allah nous en préserver. Avez-vous une recommandation pour les soldats de l’État Islamique dans les wilâyah libyennes et un message à adresser à tous les soldats du Califat partout dans le monde ? Aux meilleurs hommes, aux mujâhidîn endurants à Syrte, Benghazi, Mossoul, Alep et partout ailleurs, votre Seigneur est bien proche et Il répond toujours (aux appels). Il voit où vous êtes et entend vos propos. Vous avez placé votre confiance en Lui et vous avez entrepris les causes du salut en suivant ce qu’Il a ordonné. Ainsi, vous avez ordonné le convenable, vous avez interdit le blâmable, vous avez établi la religion et combattu les idolâtres et les apostats. Et notre Seigneur a promis la victoire et la consolidation à ceux qui se réunissent sur Son obéissance. Il leur a également promis la succession sur terre, l’héritage de la terre, la bonne fin et d’être conduits, par groupes, au Paradis. Votre Seigneur – Puissant et Majestueux – n’écrit les épreuves pour Ses serviteurs que pour distinguer le mauvais du bon, le véridique de celui qui ne fait que prétendre, et Allah n’est point tel qu’Il vous dévoile l’Inconnaissable. Pourtant, tu vois certains serviteurs qui, lorsqu’ils sont touchés par la blessure, l’épreuve, la difficulté et l’épuisement, se mettent à faire de mauvaises conjectures au sujet de leur Seigneur. Ils pensent alors que les mécréants sont au-dessus de nous, dominateurs, qu’ils nous ont devancés, qu’ils ont pris le dessus sur nous et que nul ne pourra les vaincre, qu’ils éteignent la lumière d’Allah de leurs bouches et qu’Allah ne parachèvera pas Sa lumière. Nous cherchons refuge auprès d’Allah contre de telles conjectures, des pensées sur Allah non conformes à la vérité, des pensées dignes de l’époque de l’Ignorance. {Et c’est cette pensée que vous avez eue de votre Seigneur, qui vous a ruinés, de sorte que vous êtes devenus du nombre des perdants.} [Fuṣṣilat : 23] Notre Seigneur a dit dans le hadith divin : « Je suis selon ce que Mon serviteur pense de moi. S’il pense du bien, il l’aura, et s’il pense du mal, il l’aura également. » [Rapporté par Aḥmad et Ibn Ḥibbân, d’après Abû Hurayrah] {Que pensez-vous donc du Seigneur de l’univers ?} [aṣ-Ṣâffât : 87]

11

Au nom d’Allah. La louange est à Allah, que la prière et la paix soient sur le messager d’Allah, sur sa famille, ses compagnons et ses alliés. Celui qui prend son livre pour cheikh, ses avis justes seront plus nombreux que ses erreurs. Oui, mais seulement si son livre est un livre dont {le faux ne l’atteint [d’aucune part], ni par devant ni par derrière : c’est une révélation émanant d’un Sage, Digne de louange}. Un livre {au sujet duquel il n’y a aucun doute, c’est un guide pour les pieux}. Un qu’Allah a révélé sur Ses serviteurs {et n’y a point introduit de tortuosité (ambiguïté)}. Un livre {dont les versets sont parfaits en style et en sens, émanant d’un Sage, Parfaitement Connaisseur} Un livre dans lequel {il s’y trouve des versets sans équivoque, qui sont la base du Livre}. Un livre qui {s’il provenait d’un autre qu’Allah, ils y trouveraient certes maintes contradictions !} Un livre au sujet duquel Allah t a dit : {En effet, Nous avons rendu le Coran facile pour la méditation. Y a-t-il quelqu’un pour réfléchir ?} Et au sujet duquel Il dit également : {En vérité c’est Nous qui avons fait descendre le Coran, et c’est Nous qui en sommes gardien.} Tout comme Il dit {Dis : « Qu’y a-t-il de plus grand en fait de témoignage ?» Dis : « Allah est témoin entre moi et vous ;

14

Celui Qui Prend Son Livre pour Cheikh

et ce Coran m’a été révélé pour que je vous avertisse, par sa voie, vous et tous ceux qu’il atteindra.} Celui dont le livre est une parole incréée, venue d’Allah et vers qui elle retourna et à qui l’étudiant ouvre son cœur et prête l’oreille tout en étant témoin ; celui-là, ses avis justes se verront plus nombreux que ses erreurs. Il en est de même pour celui dont le cheikh est alBukhârî ou Muslim, et desquels il puise la parole du plus éloquent ayant jamais parlé la langue arabe et à qui Allah a fait don des paroles concises mais riche en enseignements. Desquels il puise également ce qu’ils ont rapporté de la meilleure communauté jamais sortie pour les gens, la meilleure des générations, qu’Allah les agrée. Il en va ainsi pour celui dont le livre est l’exégèse d’aṭṬabarî, d’Ibn Mundhir ou encore celle d’Ibn Abî Ḥâtim. Ou encore, celui dont le livre en matière de dogme est as-Sunnah de l’Imâm Aḥmad, as-Sunnah de Ḥarb al-Kirmânî, as-Sunnah de ‘Abdullah Ibn Aḥmad Ibn Ḥanbal ou encore as-Sunnah d’al-Khallâl, Charḥ as-Sunnah d’al-Bahbahârî et al-Ibânah d’Ibn Baṭṭah.

Il en est ainsi pour celui dont le livre fait partie des épitres de rénovateurs tels qu’Ibn Taymiyah et Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb. Par contre, celui dont les cheikhs sont les savants des ṭawâghît, les innovateurs de l’égarement et les pervers qui restent assis à l’arrière du jihâd, ses erreurs l’emporteront sur ses avis justes, à l’exception de celui à qui Allah a fait miséricorde et ils sont peu nombreux. Qu’en est-il alors lorsqu’il les suit dans ce à quoi ils appellent comme perversion, innovation et apostasie ? Nous cherchons refuge auprès d’Allah. L’étudiant en science ne doit pas être révéré du fait qu’il ait étudié auprès des savants du ṭâghût et autres prêcheurs de l’égarement tels qu’Ibn Bâz, Ibn al-‘Uthaymîn, Ibn Jibrîn, al-Fawzân, al-‘Awdah, al-Ḥawâlî, al-Ḥuwaynî, al-‘Adawî, al-Madkhalî, al-Wâdi’î, Abû Qatâdah al-Filasṭînî, al-Maqdisî, al-Ḥaddûchî, as-Sibâ’î et d’autres. L’un de ces sots à dit une parole de vérité bien qu’il soit un menteur : « La sunnah qui vante les mérites d’un retour aux feuilles de papier sans prêter attention aux personnages et modèles, est celle qui vient couper court à l’argumentation de ce groupe. Cette sunnah est la parole que le prophète  a dit un jour à ses compagnons : ‘‘Quelles créatures ont pour vous la foi la plus impressionnante ?’’ Ils répondirent : ‘‘Les anges.’’ Il dit alors : ‘‘Et comment pourraient-ils ne pas croire alors qu’ils sont auprès de leur Seigneur ?’’ Ils répondirent donc : ‘‘Les prophètes.’’ Et lui de rétorquer : ‘‘Comment ne pourraient-ils ne pas croire alors que la révélation descend sur eux ?’’ Ils dirent alors : ‘‘Nous.’’ Mais il leur répondit : ‘‘Comment pourriez-vous ne pas croire alors que je suis parmi vous ?’’ Ils demandèrent donc : ‘‘Qui donc, ô messager d’Allah ?’’ Il dit : ‘‘Un peuple qui viendra après vous et trouvera des feuillets auxquels il croira.’’ Et selon une autre version : ‘‘Plutôt, il s’agit d’un peuple qui viendra après vous, à qui parviendra un livre entre deux couvertures et qui pratiquera ce qu’il contient. Ceux-là auront une plus grande récompense que vous.’’ Dans une autre version encore : ‘‘Ils trouveront des feuillets et pratiqueront ce qu’ils contiennent. Ceux-là ont le meilleur degré de foi.’’ Ce hadith expose clairement le mérite de prendre la science directement des feuillets et va même plus loin en décrivant ces gens-là comme ceux jouissant de la meilleure récompense et du plus haut degré de foi. Ceci indique que le moyen d’être préservé de l’erreur, lorsque les temps vont changer et que les modèles corrompus se réclamant mensongèrement de la science et des savants vont chuter, est de revenir aux écrits. Ces ‘‘réfractaires’’ ne seront guère touchés par les paroles d’untel ou d’untel, ni par l’opinion de quiconque, car rien ne saurait faire dévier la personne des voies religieuses légales vers celles de l’innovation si ce n’est l’ignorance, ou l’incapacité, ou encore un gain corrompu comme l’a fait savoir

Ibn Taymiyah. Cette voie consiste à puiser la science directement des livres – ce qui est un moyen légitimé religieusement – est la voie qui empêche l’erreur du savant de s’introduire dans l’esprit du suiveur et de s’y installer durablement au nom de l’infaillibilité et de la religion. » Après cela, que celui qui désire acquérir la science médite sur quelques récits prophétiques et paroles de pieux prédécesseurs sur la mise en garde relative aux savants du mal : Abû Dhar a dit : « Je marchais aux côtés du messager d’Allah  lorsqu’il me dit : ‘‘Il y a une chose que je crains plus pour ma communauté que le Dajjâl.’’ Il répéta cela à trois reprises. Je lui demandai alors : ‘‘Ô messager d’Allah, qu’elle est cette chose que tu crains plus pour ta communauté que le Dajjâl ?’’ Il me répondit : ‘‘Les savants qui égarent.’’ » [Rapporté par l’Imâm Aḥmad] Le prophète  a dit : « Certes Allah ne fait pas disparaître la science en l’enlevant des cœurs des serviteurs mais il la fait disparaître par la mort des savants. Au point où lorsqu’il ne restera plus de savants ; alors les gens prendront des ignorants à leur tête qui seront questionnés et qui émettront des avis juridiques sans science. Ces derniers s’égareront et égareront autrui. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim, d’après ‘Abdullah Ibn ‘Umar, qu’Allah les agrée] ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib a dit : « Peu s’en faut que vienne aux gens une époque dans laquelle il ne restera de l’Islam que le nom et du Coran que la forme. Leurs mosquées seront remplies, mais dénuées de toute guidée. Leurs savants

15

‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  a dit : « ô vous qui portez la science, œuvrez selon elle car, certes, le savant est celui qui pratique ce qu’il a appris et à qui Allah a accordé une science en harmonie avec ses actes. Il viendra des gens qui porteront la science mais celle-ci ne dépassera pas leur gorge et dont les actions seront en opposition avec leur science tout comme l’intérieur contredira l’extérieur. Ils participeront à des assises où les uns les autres vantent leur propre personne à tel point que l’homme se mettra en colère contre celui qui laissera son assise pour celle d’un autre. De telles personnes ne verront pas leurs œuvres, accomplies dans ces assises de science, remonter vers Allah. [Rapporté par ad-Dârimî dans ses Sunan]

Personne ne devrait prendre les “savants” des tawâghit pour enseignants

seront les plus viles créatures sur terre, c’est d’eux que naîtra le trouble et c’est vers eux qu’il retournera. » [Rapporté par al-Bayhaqî dans Chu’ab al-Îmân] Par conséquent, lorsque les savants mourront et qu’il ne restera parmi eux qu’un petit nombre réparti entre celui qui monte la garde dans les tranchées, celui est fait prisonnier et celui qui est chassé dans les grottes, l’apprentissage de la science auprès des cheikhs ne sera admiré que par celui qui ignore la réalité de la science noble. Ceci, car la science profitable est celle qui a un impact sur le cœur ainsi que les membres. ‘Ubâdah Ibn Ṣâmit a dit : « Désires-tu que je t’indique qu’elle est la première science qui disparaitra au sein des gens ? La crainte d’Allah, à tel point que peu s’en faudra pour qu’en rentrant dans la mosquée, dans laquelle se trouve un groupe de personnes, tu ne trouves parmi eux aucun homme craignant (véritablement) Allah [Rapporté par at-Tirmidhî] ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  a dit : « Le véritable savant est celui qui ne fait pas désespérer les gens de la miséricorde d’Allah, sans pour autant leur autoriser des choses qui sont des désobéissances à Allah. Ni celui qui leur fait miroiter qu’ils sont à l’abri du châtiment d’Allah. Non plus, celui qui délaisse le Coran, s’écartant de lui pour s’orienter vers autre que lui. Car certes, il n’y a aucun bien dans une adoration dénuée de science, ni dans une science dépourvue de compréhension ni dans une lecture exempte de méditation. » [Rapporté par ad-Dârimî dans ses Sunan] Mujâhid  a dit : « Certes, le véritable savant est celui qui craint Allah . » [Rapporté par ad-Dârimî dans ses Sunan] Il a été dit à al-Hasan al-Baṣrî  : « Ce n’est pas ainsi que parle les savants. » Ce à quoi il rétorqua : « Malheur à toi, as-tu déjà vu un véritable savant ? Le véritable savant est celui qui est ascète dans ce bas-monde et qui ne désire que l’au-delà, qui est clairvoyant concernant sa religion et qui est persévérant dans l’adoration de son Seigneur » [Rapporté par ad-Dârimî dans ses Sunan]

16

Celui Qui Prend Son Livre pour Cheikh

Effectivement, la véritable science réside dans le fait de craindre d’Allah : {Parmi Ses serviteurs, seuls les savants craignent (véritablement) Allah.} Donc celui qui ne craint pas Allah, délaissant ce qui le met en colère et ce qu’Il déteste, n’est ni un savant ni un jurisconsulte en dépit du fait qu’il étudie, enseigne et prétende être une personne de science. Dès lors, celui qui ne prêche pas les gens concernant les sujets primordiaux et ne les met pas en garde contre les permissions à tout-va n’est pas un savant. Ainsi, l’apprentissage auprès « des pires créatures sur terre », auprès « des prédicateurs qui appellent aux portes de l’Enfer », n’est pas un acte louable. À contrario, l’apprentissage par le biais des livres dans une époque où les savants ne se trouvent plus que dans les tranchées, les prisons ou les grottes, ceci est louable d’après les textes. Louange à celui par qui se réalisent les œuvres vertueuses. Il est donc nécessaire que l’homme prenne garde à ne pas avoir une haute opinion de lui-même ou à ne pas être touché par l’orgueil si Allah l’éprouve par la fréquentation des savants du mal. Qu’il se souvienne plutôt de ce qu’a rapporté ‘Abdullah, le fils de l’Imâm Aḥmad, d’après ‘Abd ar-Raḥmân Ibn Abî Laylah, d’après Ubay Ibn Ka’b, selon qui le prophète  a dit : « À l’époque de Mûsâ, deux hommes se concurrençaient en mentionnant leur généalogie. L’un d’eux dit : ‘‘Je suis untel fils d’untel jusqu’à parvenir au neuvième ascendant, et toi qui es-tu, inconnu ?’’ Il rétorqua : ‘‘Je suis untel fils d’untel fils d’al-Islâm.’’ Allah révéla alors à Mûsâ  au sujet de ces deux hommes qui mentionnaient leur généalogie : ‘‘Quant à toi qui t’affilies et te revendiques de neuf personnes qui sont en Enfer, tu seras le dixième d’entre eux en Enfer. Quant à toi qui t’affilies à deux qui sont des gens du Paradis, eh bien, tu seras le troisième d’entre eux au Paradis. [al-Musnad de l’Imâm Aḥmad] En partant de là, l’étudiant en science peut-il être fier d’une biographie remplie par des assises de science auprès des gens de la perversion, de l’innovation et de l’apostasie ? Ô Seigneur nous cherchons refuge auprès de Toi contre une science qui n’est pas profitable, un cœur qui n’est pas rempli de la crainte d’Allah, une âme insatisfaite et une invocation non exaucée.

18

Résumé par le cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb  d’un écrit d’Ibn Taymiyyah 

son existence est, à fortiori, plus justifiée lorsque ces facteurs sont moins forts. Ceci est le type de l’hypocrisie majeure, et nous cherchons refuge auprès d’Allah contre lui.

Sache – qu’Allah te fasse miséricorde – que, depuis qu’Allah a envoyé Muḥammad  et l’a honoré par la hijrah et le secours, les gens se divisent en trois catégories : les croyants qui sont ceux qui ont cru en Allah intérieurement et extérieurement, les mécréants qui sont ceux qui ont manifesté leur mécréance en Allah, et les hypocrites qui sont ceux qui ont cru en Allah, en apparence et non intérieurement. C’est pourquoi Allah a débuté la sourate al-Baqarah par quatre versets qui décrivent les croyants, deux versets qui décrivent les mécréants et treize versets qui décrivent les hypocrites.

Quant à l’hypocrisie mineure, il s’agit de l’hypocrisie des actes comme le fait que l’individu mente lorsqu’il parle, qu’il ne respecte pas sa promesse, qu’il trahisse lorsqu’on lui fait confiance comme cela est évoqué dans le célèbre hadith où le prophète  a dit : « Les signes de l’hypocrite sont au nombre de trois : s’il parle, il ment, s’il promet, il ne respecte pas sa promesse et si on lui fait confiance, il trahit. » [Rapporté par Muslim]

Chacune de ses catégories, que sont la foi, la mécréance et l’hypocrisie, possède des fondements et des branches comme le prouvent le Livre et la Sunnah, et comme l’a expliqué ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  dans le récit qui lui est attribué. Une partie de l’hypocrisie entre dans l’hypocrisie majeure dont l’auteur est dans le dernier degré de l’Enfer comme l’hypocrisie de ‘Abdullah Ibn Ubay et d’autres. Cette hypocrisie majeure se réalise, par exemple, lorsque l’individu dissimule son démenti du messager, ou le reniement d’une partie de ce avec quoi il est venu, ou sa haine envers lui, ou lorsqu’il ne croit pas qu’il est obligatoire de le suivre, ou lorsqu’il se réjouit de la chute de sa religion, ou s’afflige du triomphe de sa religion, et autres faits de ce type dont l’auteur ne peut être qu’un ennemi d’Allah et de Son messager. Tout ceci existait à l’époque du messager  et encore après lui, de manière plus prononcée, du fait que les facteurs de la foi étaient plus forts à son époque. Mais, si l’hypocrisie existait en présence de ces facteurs forts,

Dans le même type, on trouve également le fait de se détourner du jihâd. Cela fait, certes, partie des caractéristiques des hypocrites comme le dit le prophète  : « Quiconque meurt sans avoir combattu et sans en avoir jamais eu le désir meurt en ayant l’un des traits caractéristiques de l’hypocrisie. » [Rapporté par Muslim]

Epître sur L’hypocrisie

Allah a, d’ailleurs, révélé la sourate du désaveu qui est surnommée « la dévoilante » car elle a dévoilé les hypocrites comme l’a rapporté Ibn ‘Abbâs  en disant : « C’est la dévoilante qui n’a cessé de révéler {Parmi eux, il en est}, {Parmi eux, il en est} jusqu’à ce qu’ils pensent qu’aucun [hypocrite] ne resterait sans y être mentionné. » Et al-Miqdâd Ibn al-Aswad a dit : « C’est la sourate gratteuse car elle a gratté [la

surface des] hypocrites pour laisser apparaître leurs secrets. » Qatâdah a dit : « C’est la susciteuse car elle a suscité l’humiliation des hypocrites. » Cette sourate a été révélée lors de la dernière bataille du messager d’Allah , le jour de la bataille de Tabûk où Allah a renforcé l’Islam et l’a fait triomphé. Il a alors dévoilé l’état des hypocrites et les a décrits par la lâcheté et l’avarice. Quant à la lâcheté, il s’agit de l’abandon du jihâd et pour ce qui est de l’avarice, c’est dans la dépense pour le sentier d’Allah. Allah  a dit : {Que ceux qui gardent avec avarice ce qu’Allah leur donne par Sa grâce, ne comptent point cela comme bon pour eux. Au contraire, c’est mauvais pour eux : au Jour de la Résurrection, on leur attachera autour du cou ce qu’ils ont gardé avec avarice. C’est Allah qui a l’héritage des cieux et de la terre. Et Allah est Parfaitement Connaisseur de ce que vous faites.} [Âli ‘Imrân : 180] Et Allah a dit : {Quiconque, ce jour-là, leur tourne le dos, – à moins que ce soit par tactique de combat, ou pour rallier un autre groupe – celui-là encourt la colère d’Allah et son refuge sera l’Enfer. Et quelle mauvaise destination !} [al-Anfâl : 16] Quant à leur description par la lâcheté et la peur, Allah

Les médias pro-apostats trompent les coeurs malades

prière que paresseusement, et qu’ils ne dépensent (dans les bonnes œuvres) qu’à contrecœur.} [at-Tawbah : 54] Si telle est la réprimande d’Allah  à l’encontre de celui qui a dépensé à contrecœur, que dire alors de celui qui a totalement délaissé la dépense ?

 a dit : {56. Et ils (les hypocrites) jurent par Allah qu’ils

Il a également informé que lorsque les hypocrites s’approchèrent de Médine, parfois ils disaient aux croyants : « Voilà ce qui est arrivé par votre poisse car c’est vous qui avez appelé les gens à cette religion, avez combattu pour elle et les avez contredits ! » Parfois, encore, ils disaient : « C’est vous qui nous avez indiqué de rester ici. Sinon, nous aurions voyagé et nous n’aurions pas été touchés par cela ! » Parfois, aussi, ils disaient : « Avec votre petit nombre et votre faiblesse, vous voulez briser l’ennemi. Votre religion vous a dupés ! » Et parfois, ils disaient : « Vous êtes fous, vous n’avez pas de raison, vous voulez périr et faire périr les gens avec vous ! »

Allah  a dit : {Les vrais croyants sont seulement ceux qui croient en Allah et en Son messager, qui par la suite ne doutent point et qui accomplissent le jihâd avec leurs biens et leurs personnes dans le chemin d’Allah. Ceux-là sont les véridiques.} [al-Hujurât : 15] Il a ainsi restreint les croyants à ceux qui ont cru et accompli le jihâd. Et Allah  a dit : {44. Ceux qui croient en Allah et au Jour dernier ne te demandent pas permission quand il s’agit de mener combat avec leurs biens et leurs personnes. Et Allah connaît bien les pieux. 45. Ne te demandent permission que ceux qui ne croient pas en Allah et au Jour dernier, et dont les cœurs sont emplis de doute. Ils ne font qu’hésiter dans leur incertitude.} [at-Tawbah : 44-45] Ici, Allah nous informe que le croyant ne demande pas la permission de délaisser le jihâd, au contraire, seuls ceux qui ne croient pas demandent la permission. Que dire alors de celui qui le délaisse sans demander la permission ?

D’autres fois, ils tenaient divers propos blessant alors Allah nous a informés à leur sujet en disant : {Ils pensent que les coalisés ne sont pas partis. Or si les coalisés revenaient, [ces gens-là] souhaiteraient être des nomades parmi les Bédouins et [se contenteraient] de demander de vos nouvelles. S’ils étaient parmi vous, ils n’auraient combattu que très peu.} [al-Aḥzâb : 20] Allah  les a ainsi décrits par trois caractéristiques. La première caractéristique, c’est que – du fait de leur peur – ils pensent que les coalisés n’ont pas quitté le pays et telle est l’état du lâche dans le cœur duquel il y a la maladie. En effet, son cœur s’empresse de croire à l’information effrayante et de démentir l’information rassurante. La deuxième caractéristique, c’est que si les coalisés revenaient, ils souhaiteraient ne pas être parmi vous mais plutôt à la campagne, parmi les bédouins, à demander de vos nouvelles : « Quelles sont les nouvelles de Médine et quelles sont les nouvelles des gens là-bas ? » La troisième caractéristique, c’est que si les coalisés revenaient et que les hypocrites étaient parmi vous, ils ne combattraient que très peu. Et ces trois caractéristiques s’appliquent à beaucoup de gens, aujourd’hui.

sont vraiment des vôtres ; alors qu’ils ne le sont pas. Mais ce sont des gens peureux. 57. S’ils trouvaient un refuge} où se réfugier tels que les citadelles et les forteresses, ou {des cavernes} dans lesquelles s’infiltrer comme s’y infiltre l’eau, {ou un souterrain} qui est celui dans lequel on entre difficilement même si cela doit se faire avec pénibilité, {ils s’y tourneraient donc} en se détournant du jihâd {et s’y précipiteraient à bride abattue.} [at-Tawbah : 56-57], c’est-à-dire qu’ils s’y rendraient à toute vitesse sans que rien ne puisse les arrêter, tel le cheval indomptable que la bride ne peut plus arrêter.

Il a aussi dit en les décrivant par l’avarice : {Ce qui empêche leurs dons d’être agréés, c’est le fait qu’ils n’ont pas cru en Allah et Son messager, qu’ils ne se rendent à la

19

Louange à Allah, Seigneur des mondes. Que la prière et la paix soient sur le dernier des prophètes et des messagers. La parole {Certes, Allah m’a fait une faveur} n’était pas une parole prononcée par les croyants véridiques qui étaient reconnaissants envers Allah pour Ses faveurs. Au contraire, il s’agissait là de la parole des hypocrites lorsqu’ils restèrent en marge de la bataille et s’éloignèrent des endroits où se trouvent les épreuves, la mort et les blessures. C’est une parole admise par ceux qui sont restés à l’arrière d’une bataille au cours de laquelle les mujâhidîn ont perdu une expédition, se sont retirés d’une terre ou ont subi beaucoup de pertes humaines. La source de cela est l’ignorance du sens de la faveur réelle pour laquelle le croyant doit être reconnaissant. Ibn Kathîr a dit en commentant la parole d’Allah  {Parmi vous, il y aura certes, quelqu’un qui tardera [à aller au combat] et qui, si un malheur vous atteint, dira : « Certes, Allah m’a fait une faveur en ce que je ne me suis pas trouvé en leur compagnie. »} [an-Nisâˋ : 72] : « Mujâhid et d’autres ont dit qu’il a été révélé au sujet des hypocrites. Muqâtil Ibn Ḥayyân a commenté {qui tardera} en disant : ‘‘Cela signifie : qui tardera à aller au combat.’’ Et il est probable que le sens voulu est qu’il tarde lui-même et qu’il retarde les autres à accomplir le jihâd comme le faisait ‘Abdullah Ibn Ubay Ibn Salûl, qu’Allah l’avilisse. Il tarde ainsi à aller au combat et pousse les gens à retarder également leur sortie au jihâd. Ceci est l’avis d’Ibn Jurayj et d’Ibn Jarîr. C’est pourquoi Allah nous informe au sujet de l’hypocrite qui tarde à aller au combat, en disant {si un malheur vous atteint}, c’est-à-dire : la mort, le martyre et la victoire de l’ennemi sur vous, pour une sagesse dont Allah a connaissance, {il dira : « Certes, Allah m’a fait une faveur en ce que je ne me suis pas trouvé en leur compagnie. »}, c’est-à-dire : en n’assistant pas au combat. L’hypocrite considère cela comme une faveur d’Allah à son égard mais il ne sait pas ce qu’il a manqué de récompense dans l’endurance ou le martyre s’il avait été tué. » Ainsi, si le muwaḥḥid sait cela et entend qu’un groupe de ses frères a été touché par une épreuve ou une ca-

20

Certes, Allah m‘a Fait une Faveur

lamité, il a la conviction que la faveur réelle réside dans le fait d’être touché avec eux ou d’être tué avant eux car fuir le martyre n’est en rien une faveur. Au contraire, la faveur réside dans le fait que le serviteur s’élance dans l’ardeur de la bataille, qu’il combatte dans le premier rang sans détourner le visage jusqu’à être tué. Telle est la réelle faveur et telle est la compréhension correcte qui doit être enracinée dans le cœur du croyant. Il reste ainsi à chercher la mort où qu’il soit comme le prophète  a dit : « Une des meilleures façons de vivre pour un homme est de tenir les rênes de son cheval dans le sentier d’Allah et, chaque fois qu’il entend un cri de guerre, il s’élance en souhaitant être tué ou mourir là où il croit trouver cela. » [Rapporté par Muslim, d’après Abû Hurayrah] Et parmi les paroles et actes abominables des hypocrites, le fait qu’ils se lamentent lorsqu’ils manquent la faveur de la victoire et du butin accordée par Allah à Ses serviteurs croyants. Allah  a dit : {Et si c’est une grâce qui vous atteint de la part d’Allah, il se mettra, certes, à dire, comme s’il n’y avait aucune affection entre vous et lui : « Quel dommage ! Si j’avais été avec eux, j’aurais alors acquis un gain énorme. »} [an-Nisâˋ : 73] Ibn Kathîr a dit dans l’exégèse de ce verset : « {Et si c’est une grâce qui vous atteint de la part d’Allah}, c’està-dire : la victoire, le triomphe et le butin, {il se mettra, certes, à dire, comme s’il n’y avait aucune affection entre vous et lui :}, c’est-à-dire : comme s’il n’était pas des adeptes de votre religion, {« Quel dommage ! Si j’avais été avec eux, j’aurais alors acquis un gain énorme. »}, c’est-àdire : en obtenant une part du butin avec eux. Voilà son plus grand objectif et son plus haut désir. » Après cela, quiconque se lamente d’avoir manqué une bataille qui s’est soldée par la victoire et le butin tandis qu’il se réjouit d’être resté en marge d’une bataille dans laquelle les musulmans ont été éprouvés, qu’il revoie sa foi, craigne son Seigneur et demande, abondamment, à Allah la guidée et le raffermissement. Louange à Allah, Seigneur des mondes.

Certes, se montrer endurant lorsqu’un mal nous touche et demeurer ferme quand la guerre atteint son paroxysme, fait partie des meilleures actions auprès d’Allah. C’est également une caractéristique des pieux dont Allah fait l’éloge dans son noble livre en ces termes : {Ceux qui sont endurants dans la misère, la maladie et quand les combats font rage, les voilà les véridiques et les voilà les vrais pieux !} [al-Baqarah : 177] Le messager d’Allah  a même fait de ces qualités les meilleurs attributs caractérisant les martyrs les plus méritants. D’ailleurs, on lui posa la question : « Quel est le meilleur des martyrs ? » Ce à quoi il répondit : « Ceux qui, lorsqu’ils sont jetés dans la bataille, ne détournent pas leurs visages jusqu’à être tués. Ceux-là se promènent dans les plus hauts appartements du Paradis. Leur Seigneur rit pour eux et lorsque que ton Seigneur rit pour un serviteur ici-bas, il n’aura pas de compte à rendre le jour dernier. » [Rapporté par Aḥmad] Et vu le danger que comporte le fait d’être défait par l’ennemi et de lui tourner le dos au combat par peur de la mort, et ce que cela engendre comme dispersion des rangs musulmans, causant leur défaite face à leur ennemi, Allah  a mis en garde Ses serviteurs croyants contre cette désobéissance. Ce péché qui provoque le courroux d’Allah et l’entrée de son auteur en Enfer, comme Il le dit : {15. Ô vous qui croyez, quand vous rencontrez (l’armée) des mécréants en marche, ne leur tournez point le dos. Quiconque, ce jour-là, leur tourne le dos, 16. à moins que ce soit par tactique de combat, ou pour rallier un autre groupe, - celui-là encourt la colère d’Allah et son refuge sera l’Enfer. Et quelle mauvaise destination !} [al-Anfâl : 15-16] C’est pourquoi le fait de tourner le dos le jour du combat est parmi les plus grands péchés, comme le prophète  dit : « Ecartez-vous des sept péchés capitaux. » On lui demanda : « Mais quels sont-ils, ô messager d’Allah ? » Il répondit : « L’association à Allah, la sorcellerie, tuer l’âme qu’Allah a rendue sacrée sauf de droit, manger les biens de l’orphelin, pratiquer l’usure, tourner le dos lors du combat et accuser à tort les femmes chastes insouciantes et croyantes. » [Rapporté par al-Bukhâri et Muslim, d’après Abû Hurayrah] Et ceci, car les musulmans sont comparables aux matériaux d’une construction qui se renforcent les uns les autres. Pour cela, les compagnons – qu’Allah les agrée – faisaient le serment de patienter lors de la rencontre de l’ennemi et de rester fermes dans la bataille jusqu’à être tués et qu’Allah leur donne la victoire. Les preuves concernant ceci sont nombreuses dans le livre d’Allah, la sunnah de Son prophète  et dans les actes des compagnons . 22

Le Serment d‘Allégeance à la Mort

Premièrement : L’allégeance signifie le serment d’obéir dans le bien Le fait de respecter ses serments est une chose obligatoire, que cela soit un serment envers Allah ou bien envers quiconque parmi les gens, comme le dit Allah  : {Si vous tenez vos engagements vis-à-vis de Moi, Je tiendrai les miens.} [al-Baqarah : 40] Et Il dit : {Soyez fidèles au pacte d’Allah après l’avoir contracté et ne violez pas vos serments après les avoir solennellement prêtés et avoir pris Allah comme garant [de votre bonne foi]. Vraiment Allah sait ce que vous faites !} [an-Naḥl : 91] Il dit également en faisant l’éloge des croyants : {Et ceux qui remplissent leurs engagements lorsqu’ils se sont engagés.} [al-Baqarah : 177] Et Il dit : {Au contraire, quiconque remplit sa promesse et craint Allah... Allah aime les pieux.} [Âl ‘Imrân : 177] Le fait de respecter ses engagements concerne uniquement ce qui est autorisé pour le musulman et non ce qui lui est interdit. Abû al-‘Abbâs Ibn Taymiyah a dit : « Il n’est pas permis aux enfants d’Adam de s’engager ni de contracter un pacte ni une quelconque alliance ni de conditionner quoi que ce soit qui s’opposerait au commandement d’Allah et de Son messager » [Majmû’ al-Fatâwâ] A titre d’exemple, s’engager à rester ferme au combat, si ce combat est dans l’obéissance d’Allah, tel que combat du musulman contre les mécréants, les kharijites ou encore les rebelles, il est obligatoire de respecter cet engagement. A contrario, si ce combat est prohibé comme le fait que les innovateurs ou les rebelles sortent contre le groupe des musulmans, il n’est pas permis, de base, d’y participer, alors, à fortiori, il n’est pas permis de faire le serment de le poursuivre. Ce qui est, plutôt, une obligation dans ce cas c’est de rompre son engagement afin de se rapprocher d’Allah. Deuxièmement : La légitimité de faire le serment de combattre jusqu’à la mort si ce combat est légiféré Au sujet de cette sorte de serment, Allah  a dit : {Ceux qui te prêtent serment d’allégeance ne font que prêter serment à Allah : la main d’Allah est au-dessus de leurs mains. Quiconque viole le serment ne le viole qu’à son propre détriment ; et quiconque remplit son engagement envers Allah, Il lui apportera bientôt une énorme récompense.} [al-Fatḥ : 10] Aṭ-Ṭabarî  a dit : « Allah dit à Son prophète Muḥammad  : {Ceux qui te prêtent serment d’allégeance} à al-Ḥudaybiyah, parmi tes compagnons, s’engageant ainsi à ne pas fuir lors de la rencontre de l’ennemi et à ne pas tourner le dos au com-

bat, {ne font que prêter serment à Allah.} Cela signifie que par leur allégeance à toi, ils prêtent serment à Allah car Allah leur a garanti le Paradis s’ils remplissent leur engagement. » Ibn Kathir  a dit : « Cette allégeance est l’allégeance de l’agrément qui a eu lieu sous un Acacia à al-Ḥudaybiyah. Il est dit que ce jour-là, le nombre de compagnons ayant fait serment d’allégeance était de mille trois cent ou encore mille quatre cent ou même mille cinq cent. Le chiffre du milieu est le plus juste. » Et ce concept, qui est de prêter serment de combattre jusqu’à la mort ou de faire la guerre ou encore de ne pas fuir, est consigné dans les recueils de récits prophétiques tels que les Ṣaḥîḥ, les Sunan et les Musnad. Les imams ont même titré leurs chapitres en utilisant ces termes, à l’exemple d’al-Bukhârî dans son recueil authentique : « Chapitre du serment de ne pas fuir en cas de guerre ou de combattre jusqu’à la mort d’après la parole d’Allah : {Allah a très certainement agréé les croyants quand ils t’ont prêté le serment d’allégeance sous l’arbre.} » Ensuite, il a cité les hadiths qui se rapportent à ce chapitre. C’est également ce que fit an-Nawawî lorsqu’il titra les chapitres du Ṣaḥîḥ de Muslim, en mentionnant : « Chapitre du fait qu’il est préférable, lors de la volonté de combattre, de prêter serment d’allégeance à l’imam de l’armée ; et exposé de l’allégeance de l’agrément prêtée sous l’arbre ». De même, an-Nasâˋî intitula un chapitre : « Le serment de ne pas fuir » et également : « Le serment de combattre jusqu’à la mort ». Beaucoup de récits rapportés des compagnons font allusion aux conditions du serment d’allégeance de l’agrément, comme le mentionne an-Nawawî dans son explication du Ṣaḥîḥ de Muslim : « Dans la version de Jâbir et celle de Ma’qal Ibn Yasâr : ‘‘Nous lui avons prêté allégeance sur le fait de ne pas fuir le combat sans pour autant faire serment de combattre jusqu’à la mort.’’ Quant à la version de Mujâchi’ Ibn Mas’ûd : ‘‘Le serment portait sur la hijrah ainsi que sur l’Islam et le jihâd.’’ Dans le hadith de ‘Umar et ‘Ubâdah : ‘‘Nous avons prêté serment d’allégeance sur le fait d’écouter et d’obéir et de ne pas disputer le pouvoir au détenteur de l’autorité.’’ Dans une autre version d’Ibn ‘Umar, rapportée ailleurs que dans le Ṣaḥîḥ de Muslim : ‘‘Le serment d’allégeance portait sur la l’endurance.’’ Les savants ont dit : ‘‘Cette version rassemble tous les sens à la fois et met en exergue le but voulu par l’ensemble des narrations, et ceci, car le serment de ne pas fuir a pour signification le fait d’endurer jusqu’à triompher sur l’ennemi ou être tué. C’est le même sens que le serment de combattre jusqu’à la mort : rester endurants même si cela doit aboutir à la mort, non que la mort soit l’objectif du serment. De même, le serment qui concerne le jihâd veut dire : patienter dans son sentier, et Allah est plus savant. » Ibn al-Qayyim a dit : « Le prophète  faisait prêter serment à ses compagnons de ne pas fuir en cas de guerre et il se peut qu’il les ait fait prêter serment de combattre jusqu’à la mort » [Zâd al-Ma’âd] Ar-Râfi’î a dit : « Il est recommandé à l’Imâm, au moment d’envoyer une troupe, de désigner à leur tête un émir et d’ordonner à cette dernière de lui obéir, de faire des recommandations à cet émir concernant la responsabilité qui lui incombe concernant ceux sous sa tutelle et de faire prêter serment à

chaque soldat de ne pas fuir le combat. [ach-Charḥ al-Kabîr] C’est ce qui a été mis en pratique par les compagnons et le récit le plus notoire illustrant cela est celui de la bataille d’alYarmûk. Ibn al-Athîr a dit : « Ce jour-là, ‘Ikrimah dit : ‘‘J’ai combattu aux côtés du messager d’Allah  à tous les endroits, vais-je fuir aujourd’hui ?’’ Puis, il appela : ‘‘Qui prête allégeance sur la mort ?’’ Al-Ḥârith Ibn Hichâm lui prêta alors allégeance ainsi que Ḍirâr Ibn al-Azwar et quatre cent figures et cavaliers parmi les musulmans. Ils combattirent, ainsi, à l’avant du camp de Khâlid jusqu’à ce qu’ils soient tous blessés. Certains guérirent et d’autres moururent de leurs blessures. » Troisièmement : L’obligation de respecter son serment et l’interdiction de le rompre Ibn al-Jawzî a dit : « Rompre son pacte, c’est le fait de ne pas respecter ses clauses. » [Zâd al-Masîr] Ceci est prohibé car Allah  a dit : {Quiconque viole le serment ne le viole qu’à son propre détriment.} [al-Fatḥ : 10] Et Il dit : {Ne violez pas vos serments après les avoir solennellement prêtés.} [anNaḥl : 91] Et le prophète  a dit : « Les signes de l’hypocrite sont au nombre de trois : s’il parle, il ment, s’il promet, il ne respecte pas sa promesse et si on lui fait confiance, il trahit. » [Rapporté par Muslim] Il a également dit : « Les musulmans doivent respecter leurs conditions. » [Rapporté par Abû Dâwud et al-Ḥâkim] Abû al-‘Abbâs Ibn Taymiyah a dit : « Toute personne qui émet une condition qu’il rompt par la suite, il a certes trahi. Le Coran et la sunnah commandent de respecter les serments, les conditions, les engagements et les pactes ainsi que de restituer les dépôts, tout comme ils interdisent de tromper, de rompre ses engagements, de trahir et ils menacent sévèrement celui qui viendrait à commettre cela. » La mise en garde de la pratique de la tromperie est stipulée dans le hadith : « Au jour de la Résurrection, chaque traître portera une bannière sur laquelle sera inscrit : ‘‘Telle est la trahison d’untel’’. » [Rapporté par al-Bukhâri et Muslim, d’après Ibn ‘Umar] À partir de là, lorsque que ce genre d’engagements est pris et que l’homme prête serment, il ne lui est pas permis de le rompre. Et l’ampleur du crime devient encore plus immense en période de difficulté pour les mujâhidîn, lorsque les rangs se rencontrent et que l’ennemi se rapproche. Que tout musulman s’efforce de respecter ses engagements pris envers Allah en faisant preuve d’endurance. Il en va de même pour les engagements pris envers les émirs, ainsi que les frères, sur le fait de rester endurant lors de la rencontre de l’ennemi et de ne pas les trahir jusqu’à ce qu’Allah accorde la victoire sur l’ennemi ou mourir pour cette cause. Qu’il se remémore la parole d’Allah : {Il est, parmi les croyants, des hommes qui ont été sincères dans leur engagement envers Allah. Certains d’entre eux ont atteint leur fin, et d’autres attendent encore ; et ils n’ont varié aucunement dans leur engagement.} [al-Aḥzâb : 23]

23

Allah  a montré à la ummah les conditions et les causes de sa victoire sur ses ennemis afin que lui subsistent sa puissance et son triomphe, si elle agit en conformité avec ce qu’elle sait. Parmi ces causes, l’endurance et la fermeté. Allah a dit : {Ô vous qui croyez ! Lorsque vous rencontrez une troupe (ennemie), soyez fermes, et invoquez beaucoup Allah afin de réussir.} [al-Anfâl : 45] Et Il a mentionné que le petit groupe endurant de croyants peut vaincre la foule nombreuse de mécréants, par la permission d’Allah. Allah  a dit : {Ô prophète, incite les croyants au combat. S’il se trouve parmi vous vingt endurants, ils vaincront deux cents ; et s’il s’en trouve cent, ils vaincront mille mécréants, car ce sont vraiment des gens qui ne comprennent pas.} [al-Anfâl : 65] Les exemples ne manquent pas dans les biographies du prophète , de ses suiveurs et dans 26

Des Récits de la Victoire Après L‘endurance

l’Histoire des musulmans pour prouver que le fait d’endurer et de vaincre l’ennemi en endurance permet de réaliser la plus grande partie de la victoire. Lors de la bataille des coalisés, en l’an 5 de l’hégire, les idolâtres arabes et leurs alliés parmi les juifs se réunirent contre les musulmans et encerclèrent la ville du prophète  jusqu’à ce que la situation soit comme l’a décrite Allah  : {10. Quand ils vous vinrent d’en haut et d’en bas [de toutes parts], et que les regards étaient troublés, et les cœurs remontaient aux gorges, et vous faisiez sur Allah toutes sortes de suppositions... 11. Les croyants furent alors éprouvés et secoués d’une dure secousse. 12. Et quand les hypocrites et ceux qui ont la maladie [le doute] au cœur disaient : « Allah et Son messager ne nous ont promis que tromperie. »} [al-Aḥzâb : 10-12] Malgré cela, la détermination et la fermeté des croyants ne faiblirent point. Ils

montèrent donc la garde sur les fronts de Médine sans être ébranlés par le pessimisme des hypocrites. Au contraire, ils avaient la certitude en la promesse du messager d’Allah  que la bonne fin serait en leur faveur, qu’ils conquerraient les villes du Châm et de l’Irak, et qu’ils détruiraient les trônes de César et de Khosrô. Allah  a dit : {Et quand les croyants virent les coalisés, ils dirent : « Voilà ce qu’Allah et Son messager nous avaient promis ; et Allah et Son messager disaient la vérité». Et cela ne fit que croître leur foi et leur soumission.} [al-Aḥzâb : 22] Par cette foi et cette soumission, Allah les gratifia de Son secours et défit leur ennemi, mais, uniquement, après les avoir éprouvés et dévoilé les hypocrites. Après cela, les conquêtes se succédèrent jusqu’à la mort du messager d’Allah  en l’an 11 de l’hégire. À ce moment, survint l’apostasie de masse des Arabes qui n’affaiblit pas non plus la détermination d’Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq  et de ses compagnons. Il endura, resta ferme et se résolut à exécuter l’ordre d’Allah en combattant les apostats, peu importe leur grand nombre. À al-Yamâmah, en l’an 11 de l’hégire, la bataille était contre le plus grand rassemblement d’apostasie de l’époque sous le commandement de Musaylamah al-Kadhdhâb. Ce ne fut pas une bataille facile, bien au contraire, les musulmans y subirent diverses sortes de souffrances jusqu’à ce que les apostats furent sur le point d’expulser les musulmans de leurs positions. Ibn al-Athîr a dit : « Le combat s’intensifia, les musulmans n’avaient jamais vu de guerre telle que celle-ci et ils furent défaits. » Puis, les musulmans réorganisèrent leurs rangs et les compagnons , et en particulier ceux d’entre eux qui avaient mémorisé le Coran, se mirent à encourager les gens à rechercher le martyre et les mirent en garde contre les conséquences de la défaite. Ibn al-Athîr a dit : « Puis, les musulmans se réunirent et Thâbit Ibn Qays leur dit : ‘‘Quelle mauvaise habitude avez-vous prise, ô musulmans ! Ô Allah, je me désavoue de ce que font ces gens – c’està-dire les gens d’al-Yamâmah – et je m’excuse pour ce que font ceux-là – c’est-à-dire les musulmans. Puis, il se mit à combattre jusqu’à être tué […] Abû Ḥudhayfah dit : ‘‘Ô gens du Coran, embellissez votre mémorisation du Coran par les actes.’’ Et Khâlid les attaqua jusqu’à les repousser encore plus loin d’où ils étaient venus. » Les deux camps patientèrent tandis que les morts et les blessés se multiplièrent. Ibn al-Athîr a dit : « Le combat s’intensifia, les Banû Ḥanîfah se motivèrent et combattirent farouchement. La guerre, en ces temps, étaient, parfois, en faveur des musulmans et, parfois, en faveur des mécréants. Sâlim fut tué, ainsi qu’Abû Ḥudhayfah, Zayd Ibn al-Khaṭṭâb et d’autres parmi les compagnons clairvoyants. » Pour cela, il fallait que les rangs se distinguent afin de savoir par la cause de qui les musulmans étaient touchés. Ibn al-Athîr a dit : « Lorsque les rangs furent distingués, ils se dirent les uns les autres : ‘‘Aujourd’hui, il faut avoir honte de prendre la fuite.’’ » C’est ainsi qu’une bataille féroce, parmi les

batailles de la ummah, s’engagea et au cours de laquelle il fallait absolument fournir tous les efforts possibles afin que la religion soit entièrement transmise, sans manquement. Ibn al-Athîr a dit : « Les morts se multiplièrent dans les deux camps, surtout chez les Banû Ḥanîfah, et il en fut ainsi jusqu’à ce que Musaylamah fut tué par Waḥchî, l’esclave affranchi de Jubayr Ibn Muṭ’im, et un homme des anṣâr. » En tuant cet imposteur, les musulmans mirent un terme à cette bataille et furent gratifiés de la victoire après avoir enduré et être restés fermes. L’un des résultats de cette guerre d’apostasie fut que les musulmans purent se consacrer à la lutte contre les États perse et romain afin de soumettre aux lois de l’Islam les terres qu’ils possédaient. À al-Yarmûk, en l’an 13 de l’hégire, les Romains mobilisèrent deux cent cinquante mille combattants alors que le nombre de musulmans s’élevait à quarante mille. La foule nombreuse effrayait celui qui avait une maladie au cœur au point que l’un des musulmans se tourna vers Khâlid  et dit : « Comme les Romains sont nombreux et les musulmans peu nombreux ! » Alors, Khâlid dit : « Comme sont nombreux les musulmans et peu nombreux les Romains ! Ce qui fait que le nombre augmente c’est le secours et ce qui fait que le nombre diminue c’est l’abandon. » [al-Kâmil d’Ibn al-Athîr] L’endurance et la fermeté des musulmans atteignirent un tel niveau, malgré la multitude de blessures, qu’ils prêtèrent allégeance sur la mort. Ibn al-Athîr a dit : « Ce jour-là, ‘Ikrimah dit : ‘‘J’ai combattu aux côtés du messager d’Allah  à tous les endroits, vais-je fuir aujourd’hui ?’’ Puis, il appela : ‘‘Qui prête allégeance sur la mort ?’’ AlḤârith Ibn Hichâm lui prêta alors allégeance ainsi que Ḍirâr Ibn al-Azwar et quatre cent figures et cavaliers parmi les musulmans. Ils combattirent, ainsi, à l’avant du camp de Khâlid jusqu’à ce qu’ils soient tous blessés. Certains guérirent et d’autres moururent de leurs blessures. » Après cette endurance et cette fermeté, Allah les gratifia de Son secours et de la consolidation. Les Romains furent dépités et prirent la fuite, défaits, sans se retourner. Suite à cela, il y eut la conquête de Damas et d’autres villes du Châm. En l’an 14 de l’hégire, ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb  prépara les armées pour rencontrer les Perses et il plaça à leur tête Sa’d Ibn Abî Waqqâṣ . Parmi les exhortations qu’il lui fit avant qu’il ne se mette en route, comme le rapporte aṭ-Ṭabarî : « Retiens mon exhortation car tu te lances dans une affaire ardue et pénible dont seul la vérité en sortira. Habituez-vous donc, toi et ceux qui sont avec toi, à faire le bien et recherche la victoire à travers lui. Et sache que toute habitude a une provision et la provision du bien est l’endurance. » Cette exhortation était nécessaire, particulièrement avec la grande différence entre le nombre de musulmans et celui de leurs ennemis parmi les Perses et les Romains. Le nombre de musulmans ayant participé à la bataille d’al-Qâdisiyah s’élevait à trente et quelques mille hommes, après avoir reçu du renfort, alors que le nom-

27

bre des Perses dépassait les deux cent mille hommes, équipés d’éléphants qui étaient une arme spéciale à cette époque. [Târîkh aṭ-Ṭabarî] Une bataille féroce s’engagea alors durant plusieurs jours au cours desquels les musulmans firent preuve de la plus grande endurance. L’endroit ne permet pas de mentionner les détails de cet évènement mais il suffit de savoir qu’au cours du premier jour, cinq cent hommes ont été tués et blessés dans la seule tribu d’Asad. Ibn al-Athîr a dit : « Lorsque les Perses virent ce que les hommes et les éléphants subissaient de la part de la tribu d’Asad, ils se mirent à l’attaquer […] et cinq cent hommes de la tribu d’Asad furent touchés au cours de cette soirée. » Trois jours passèrent et les musulmans continuaient d’attaquer et de se retirer, de faire face aux éléphants en restant fermes et en guettant la réalisation de la promesse d’Allah de la victoire et de la consolidation. Les musulmans passèrent la quatrième nuit dans la plus rude des situations puisqu’ils ne pouvaient pas dormir et, au lever du soleil, ils devaient, une nouvelle fois, se tenir debout face à l’ennemi malgré ce qu’ils subirent. Ibn al-Athîr a dit : « Al-Qa’qâ’ s’avança parmi les gens et dit : ‘‘Après une heure, le vent tournera en faveur de celui qui les attaquera. Soyez endurants pendant une heure et attaquez car la victoire vient avec l’endurance. » À peine quelques heures passèrent qu’Allah  envoya Son secours et défit Son ennemi, après les sacrifices des musulmans et leur endurance face à l’armée d’un empire qui était beaucoup plus nombreuse et bien mieux équipée. Puis, le commandant perse, Rostom, fut tué et les musulmans poursuivirent les perses pour les tuer s’emparer de leurs biens en butin. Cette bataille fut la porte vers la conquête des autres villes d’Irak et même la capitale des Perses, al-Madâˋin. Si nous devions recenser toutes les victoires des musulmans, contre les foules de mécréants, lorsqu’ils ont réalisé la condition de l’endurance et de la fermeté, cela nous prendrait beaucoup de temps. Cependant, il nous suffit de mentionner la bataille de ‘Ayn Jalût, en l’an 658 de l’hégire, lorsque les Tatars voulurent entrer en Égypte après avoir soumis à leur autorité tous les pays musulmans. Les musulmans leur firent alors face avec fermeté et endurance jusqu’au secours d’Allah qui leur permit de défaire leur ennemi et les expulser des villes du Châm. Et aujourd’hui, les ennemis d’Allah reviennent avec les hommes et la cavalerie qu’ils ont mobilisés pour faire la guerre à l’État Islamique et éteindre sa lumière. Mais, par la permission d’Allah, ils n’y arriveront pas. Ô soldats du Califat à Mossoul, Alep, Syrte et dans les autres wilâyah de l’État Islamique, redoublez d’endurance et surpassez l’ennemi en endurance. La victoire n’est qu’une question d’endurance.

28

Des Récits de la Victoire Après L‘endurance

al-Baghdâdî, il y a un chapitre intitulé : « Noms de celles d’entre les femmes qui se sont mariées à trois reprises et plus ». Il y mentionne un groupe de femmes parmi les meilleures femmes des compagnons . De plus, les compagnons se précipitaient à demander en mariage la musulmane dont le mari était décédé et à prendre en charge l’orphelin. Alors, est-ce que les compagnons et leurs femmes ignoraient ce que les femmes qui s’opposent au mariage de la veuve, aujourd’hui, ont compris ? Il y a, parmi les filles du prophète  et ses descendantes, des femmes qui se marièrent à un, deux, ou trois hommes. Ibn Kathîr a dit : « Zaynab se maria à Abû al‘Âṣ Ibn Rabî’ Ibn ‘Abd al-‘Uzzâ Ibn ‘Abd ach-Chams Ibn ‘Abd Manâf, qui est le neveu de Khadîjah. Sa mère est Hâlah Bint Khuwaylid. Zaynab mit au monde son enfant appelé ‘Alî et une fille appelée Umâmah Bint Zaynab, qui fut mariée à ‘Alî Ibn abî Ṭâlib qui décéda alors qu’elle était encore chez lui. Elle se remaria, par la suite, avec alMughîrah Ibn Nawfal Ibn al-Ḥârith Ibn ‘Abd al-Muṭṭalib. » [al-Bidâyah wa an-Nihâyah] Le messager d’Allah  a dit : « Les meilleurs parmi ceux de ma communauté sont la génération dans laquelle j’ai été envoyé, puis ceux qui lui succèderont. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim, d’après Abû Hurayrah] An-Nawawî commenta ce hadith en disant : « Les savants sont d’accord que la meilleure génération est sa génération, c’est-à-dire ses compagnons […] Selon la masse des savants, tout musulman ayant vu le prophète , ne fût-ce qu’une heure, fait partie de ses compagnons. » La majorité des femmes des compagnons ayant vécu au sein de cette génération se remariait à la suite du décès de leur mari ou après qu’ils aient été tués, excepté les mères des croyants  qui étaient interdites aux hommes après la mort du prophète . Si nous méditons les ouvrages de biographies et d’histoire, nous nous apercevrons que très peu de femmes parmi ces croyantes bienfaisantes ne se sont pas remariées après leurs maris, qu’elles aient eu des enfants ou non. Et nous n’avons jamais lu qu’une personne de leur entourage, femme ou homme, les aurait réprimandées du fait qu’elles se soient remariées, ni blâmées ni critiquées en la qualifiant de déloyale envers son premier époux. Ainsi, que celui qui critique une femme s’étant remariée après que son mari ait été tué prenne garde à ne pas s’opposer à quelque chose qu’Allah  a légiféré et rendu licite à Ses serviteurs. Donc, toute femme qui se marie après le décès de son époux, puis son nouvel époux meut et elle se remarie, et ainsi tant qu’Allah le veut, et même si cela s’était reproduit cent fois, celui qui la blâme sans motif légal, ou sous prétexte que cela est une grossièreté, il a fait passer ce phénomène grandissant avant ce qu’Allah a rendu licite. C’est plutôt lui qui doit être blâmé. D’ailleurs, dans le livre al-Miḥbar, écrit par Abû Ja’far

30

Le Mariage de la Veuve est une Sunnah Établie

Il a aussi dit : « Quant à Umm Kalthûm, elle fut mariée à l’émir des croyants ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb. Elle enfanta de lui Zayd avant que ‘Umar ne décède. Puis, elle se remaria avec ses cousins, l’un après l’autre. Elle se maria ainsi avec ‘Awn Ibn Ja’far, ensuite il mourut, et elle se maria avec son frère Muḥammad qui mourut également. Puis, elle épousa son autre frère ‘Abdullah Ibn Ja’far auprès duquel elle décéda.  » [al-Bidâyah wa an-Nihâyah] Oui, Umm Kalthûm se maria avec quatre hommes, elle qui est la petite fille du prophète  et la fille de ‘Alî et Fâṭimah . Personne ne la dévisagea et aucune langue ne la dénigra. Elle n’entendit guère de paroles malheureuses telles que : « Malheur à toi ! » Ou encore : « Comment as-tu pu oublier ton premier époux et ce que vous avez vécu ? » Observons aussi le cas des femmes des compagnons qui sont un bon exemple pour les croyantes, comme Asmâ` Bint ‘Amîs, la femme aux deux hijrah. Il a été mentionné dans l’ouvrage Ma’rifat aṣ-Ṣaḥâbah d’Abû Nu’aym : « Elle a émigré en compagnie de son mari Ja’far Ibn Abî Ṭâlib de qui elle enfanta ‘Abdullah, ‘Awn et Muḥammad, fils de Ja’far Ibn Abî Ṭâlib, en Abyssinie. Puis, il fut tué de son vivant et elle se remaria avec Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq  de qui elle enfanta Muḥammad Ibn Abî Bakr, l’année du pèlerinage d’adieu. Ensuite, il mourut et ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  l’épousa. Il eut de même un enfant avec elle appelé Yaḥyâ Ibn ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib. » Il est aussi mentionné : « Khawlah Bint Qays Ibn Qahd Ibn Tha’labah al-Anṣâriyah, Umm Muḥammad, (il a aussi été dit Umm Ḥabîbah). Ḥamzah Ibn ‘Abd al-Muṭṭalib fut tué alors qu’elle était mariée à lui. Par la suite, Nu’mân Ibn ‘Ajlân al-Anṣârî l’épousa. »

Et dans l’ouvrage Usd al-Ghâbah d’Ibn al-Athîr : « ‘Âtikah Bint Zayd fut mariée à ‘Abdullah Ibn Abî Bakr et, lorsqu’il fut tué, ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb l’épousa. Et lorsqu’il fut aussi tué, az-Zubayr Ibn al-‘Awwâm l’épousa à son tour. »

mari qui prend soin d’elle et assure ses affaires. En revanche, celle qui contredit cela a certes contredit sa nature innée qu’Allah lui a originellement donnée. Rien ne pourrait remplacer son mari, ni son père, ni son frère, ni le plus proche parmi les siens !

Alors à toi, ô musulmane, de méditer. Comment se fait-il que la femme se remarie après avoir épousé des personnes comme Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq, ‘Umar ibn alKhaṭṭâb et Ḥamzah ibn ‘Abd al-Muṭṭalib ? Et ceci n’est qu’une infime partie de l’histoire des femmes de la meilleure génération, au point où si nous étions amenés à dénombrer le nombre de femmes s’étant remariées après la mort de leurs époux, nous n’en aurions pas été capables.

Et le sujet concernant la licéité du mariage de la femme après le décès ou le martyre de son premier époux est plus ou moins semblable au sujet concernant la licéité du mariage de l’homme avec plusieurs femmes durant leur vie. Par conséquent, sur quoi donc les regards se figent-ils, alors que tout cela fait partie de la législation d’Allah ? Allah le Très Haut a dit : {8. Et quant à ceux qui ont mécru, il y aura un malheur pour eux, et Il rendra leurs œuvres vaines. 9. C’est parce qu’ils ont de la répulsion pour ce qu’Allah a fait descendre. Il a rendu donc vaines leurs œuvres.} [Muḥammad : 8-9]

Par ailleurs, celles qui s’opposent au mariage parmi les veuves – qu’Allah les guide vers le bien dans ce bas monde et dans l’au-delà – ont quelques ambiguïtés, parmi lesquelles : le fait que celle qui patiente dans l’éducation des orphelins fera la course au prophète  vers les portes du Paradis. Et celles-là se basent sur ce qu’Abû Hurayrah rapporte du prophète  : « Allah n’a permis à aucun fils d’Adam d’accéder au Paradis avant moi, sauf que lorsque je regarde à ma droite, je m’aperçois qu’une femme me fait la course vers la porte du Paradis, et je dis : “Qu’a-t-elle donc à me faire la course ?’’ Il me sera alors dit : ‘‘Ô Muḥammad ! Cette femme était élégante et belle, elle avait des orphelins pour lesquels elle a patienté jusqu’à ce qu’ils atteignent ce qu’ils ont atteint. Alors, Allah lui a rendu grâce pour cela.’’ » Ce hadith est rapporté par Abû Ya’lâ et al-Kharâ`iṭî mais il n’est pas authentique. Al-Bûṣayrî dit dans al-Itḥâf : « Il a été rapporté par Abû Ya’lâ avec une chaine de transmission faible à cause de ‘Abd as-Salâm Ibn ‘Ajlân qui est jugé faible. » Par conséquent, est-ce que la douée de raison délaisserait les hadiths mutawâtir1 et abondants, authentiques et bons, qui encouragent et motivent à se marier pour un hadith faible ? Et puis, qui a dit que la mère des orphelins ne sera pas récompensée pour l’éducation qu’elle offrira à ses enfants si elle se remarie après leur père ? Sa récompense est définie et fixée – par la permission d’Allah – et, au contraire, il se peut que son mariage avec un homme pieux lui profite à elle-même et à ses enfants, et qu’il l’a préservera, prendra soin d’elle, élèvera ses enfants dans l’obéissance d’Allah et multipliera sa récompense chez son Seigneur. Et si son premier époux voyait la situation de ses enfants, en ce qui concerne leur bien et leur réussite, il la remercierait certainement. Qu’elle constate sa situation d’aujourd’hui, dans la fleur de l’âge, accompagné d’un, ou deux, ou trois orphelins, voir plus, en terre de jihâd. Tandis qu’elle refoule ceux qui la demandent en mariage parmi les gens pieux, et Allah sait mieux si la vie sera longue ou courte !

Pour conclure, sache ma sœur veuve d’un martyr – ainsi nous le considérons et Allah est celui qui le jugera – que le Paradis est la demeure élevée et chère, là où il n’y a ni fatigue ni labeur, ni tristesse ni affliction. Le croyant y est satisfait de ce que son Seigneur lui a octroyé, qu’il soit ou non avec ses bien-aimés de ce bas monde. Cet époux pour qui tu te prives de mariage alors que tu en as besoin, espérant le retrouver dans l’au-delà, sache que si tu avais besoin d’une seule bonne action, au jour des comptes, pour entrer au Paradis et que tu venais à lui en espérant prendre une de ses bonnes actions, il ne te la donnerait pas : {34. le jour où l’homme s’enfuira de son frère, 35. de sa mère, de son père, 36. de sa compagne et de ses enfants, 37. car chacun d’eux, ce jour-là, aura son propre cas pour l’occuper.} [‘Abasa : 34-37] Ce jour-là, chaque âme pensera à elle-même, même les prophètes et les messagers, à l’exception de notre prophète . Et puis, tu ne sais pas si son martyre a été réellement accepté ou non. Seul le connaisseur de l’Invisible connaît les intentions que renferme le cœur. Et nul doute que ce que tu espères au Paradis comme agrément d’Allah, Sa vision et Sa rencontre, est plus important que tous les plaisirs de l’au-delà. Il a été rapporté : « Les gens du Paradis, lorsque leurs faveurs auront atteint tous les degrés, et qu’ils penseront qu’il n’y a pas de faveur meilleure, le Seigneur se révèlera à eux. Ils regarderont alors le visage du Tout Miséricordieux et, à ce moment-là, ils oublieront toutes les faveurs qu’ils ont goûtées. » [Rapporté par ad-Darîmî dans sa réfutation à al-Marîsî] Ne devrais-tu donc pas, ma sœur, réfléchir au mari qui pourrait t’aider à atteindre cette immense faveur en t’éloignant de ce que le Seigneur des mondes a rendu illicite ?

1 Narrations rapportées par plusieurs rapporteurs de hadith, ce qui veut donc dire qu’il est impossible qu’ils se soient mis d’accord sur un mensonge.

En outre, la femme est toujours dans le besoin d’un

31

Avec la continuité de la guerre menée par les soldats du Califat contre les forces de la mécréance, nous jetons un coup d’œil sur quelques-unes des récentes opérations exécutées par les mujâhidîn. Des opérations qui ont permis d’étendre l’autorité du Califat ou de terroriser, d’anéantir ou d’humilier les ennemis d’Allah. Tout en sachant que ces opérations ne sont qu’un bref aperçu des très nombreuses opérations menées par l’État Islamique sur différents fronts, en orient et en occident, au cours des dernières semaines. La guerre contre la Turquie apostate : Le 30 du mois de Muḥarram, les éléments des ṣaḥawât de l’apostasie ont tenté d’attaquer le village de Ṣindî Ṣaghîr après d’intenses bombardements d’artillerie de l’armée turque apostate. Les soldats du Califat les ont alors attirés à l’intérieur du village afin de les faire tomber dans un champ de mines où cinq mines ont explosé contre eux avant que des affrontements violents n’éclatent à l’intérieur du village. Ces affrontements ont fait de nombreux tués parmi les apostats. Le 4 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat sont

32

Opérations Militaires et Secrètes

parvenus à endommager deux tanks de l’armée turque apostate, à l’aide de deux missiles guidés, près du village de ‘Ablah. Le 5 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat sont parvenus à faire exploser une voiture piégée stationnée près d’un commissariat de la police turque apostate dans la ville de Diyâr Bakr, au sud-est de la Turquie. D’autre part, les soldats du Califat ont pu endommager deux tanks de l’armée turque apostate, à l’aide de deux missiles guidés, près du village de ‘Ablah, dans la campagne nord d’Alep. Le 13 du mois de Ṣafar, des dizaines d’éléments des ṣaḥawât de l’apostasie et de l’armée turque apostate ont été tués et blessés tandis que plusieurs de leurs véhicules militaires ont été détruits au cours d’affrontements qu’a vus se dérouler la campagne nord de la ville d’al-Bâb. Le frère istichhâdî Abû Ṣâliḥ al-Ḥarbî  s’est élancé à bord de son véhicule piégé et l’a fait exploser au cœur d’un rassemblement de tanks de l’armée turque apostate, près du village de Ḥazawân. De plus, les mujâhidîn ont fait exploser un véhicule piégé contre un convoi des ṣaḥawât de l’apostasie près du village de

Une opération martyre contre l’armée turque et les sahawât dans le village de kufayr

Nu’mân et ont détruit deux tanks de l’armée turque et un blindé BMP des ṣaḥawât de l’apostasie, à l’aide de missiles guidés. Ils ont également détruit deux véhicules de type 4x4 surmontés de mitrailleuses lourdes et se sont emparés de deux autres véhicules de type 4x4 ainsi que d’armes et de munitions variées. Le 15 du mois de Ṣafar, les chasseurs de blindés de l’État Islamique sont parvenus à détruire un tank et un blindé de l’armée turque apostate près du village de Ḥazawân et à endommager un autre de ses tanks près du village de Qadîrân, à l’ouest de la ville d’al-Bâb, à l’aide de missiles guidés. Le 18 du mois de Ṣafar, les chasseurs de tanks de l’État Islamique sont parvenus à détruire deux tanks de l’armée turque apostate, conduisant à la mort de leurs équipages, à l’aide de deux missiles guidés, aux alentours du village de Ḥazawân, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 19 du mois de Ṣafar, les chasseurs de blindés du Califat sont parvenus à détruire un bulldozer et deux blindés, et à endommager un tank de l’armée turque apostate, à l’aide de missiles guidés, aux alentours du village de Ḥazawân, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 20 du mois de Ṣafar, le frère istichhâdî Abû Humâm ach-Châmî  s’est élancé à bord de son véhicule piégé et l’a fait exploser au cœur d’un attroupement d’éléments de l’armée turque apostate et des ṣaḥawât de l’apostasie dans le village de Kafîr, au nord-ouest de la ville d’al-Bâb. L’opération a fait plus de 15 apostats tués et d’autres blessés tandis que plusieurs de leurs véhicules ont été endommagés. Le 21 du mois de Ṣafar, deux opérations martyres ont frappé un attroupement d’éléments des ṣaḥawât de

l’apoastasie et de l’armée turque apostate dans le village de ‘Awlân, au nord de la ville d’al-Bâb. Le 23 du mois de Ṣafar, le frère istichhâdî Abû alBarâˋ al-Minbijî  est parvenu à atteindre un centre du commandement des opérations de l’armée turque apostate et des factions de l’apostasie, près du village de Waqâḥ, au nord-ouest de la ville d’al-Bâb. Une fois arrivé au cœur de leur attroupement, il a fait exploser son véhicule piégé, faisant plusieurs morts et blessés dans leurs rangs. Le 24 du mois de Ṣafar, les mujâhidîn ont détruit un tank de l’armée turque apostate, à l’aide d’un missile guidé, dans le village d’al-Barâzî, au nord de la ville d’alBâb. Le 26 du mois de Ṣafar, un tank de l’armée turque apostate a été détruit, à l’aide d’un missile guidé, aux alentours du village de Kafîr, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 28 du mois de Ṣafar, un blindé de l’armée turque apostate a été détruit, à l’aide d’un missile guidé, au sud du village de Kafîr, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 29 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat sont parvenus à capturer deux soldats turcs apostats, près du village d’ad-Dânâ, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. En outre, les chasseurs de blindés ont détruit un blindé et un bulldozer de l’armée turque apostate, à l’aide de deux missiles guidés, au sud du village d’al-Azraq, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Dans la wilâyah de Ṣalâḥuddîn : Le 6 du mois de Ṣafar, trois cavaliers du martyre  se sont élancés en direction d’attroupements de rafid-

33

ites apostats dans les villes de Samarra et de Tikrit. En effet, le frère istichhâdî Abû Muṣ’ab al-Mawṣulî  a fait exploser son véhicule piégé au cœur de leurs attroupements, près du « Dortoir des deux imams ‘askarî », dans la ville de Samarra. Suite à cela, le frère Abû ‘Abd al-Malik al-Mawṣulî  a fondu sur eux pour faire exploser son gilet piégé contre les survivants d’entre eux. C’est ainsi plus de 47 idolâtres qui ont été tués, dont 15 iraniens rafidites, tandis que 80 autres ont été blessés. De son côté, le frère istichhâdî Abû Ṣuhayb ach-Chamrî  a fait exploser son véhicule piégé au cœur d’un attroupement de la sécurité rafidite au checkpoint d’al-Anwâˋ, dans la ville de Tikrit. L’opération a fait 25 apostats tués et près de 30 autres blessés, en plus de sept véhicules militaires détruits. Dans la wilâyah d’al-Anbâr : Le 6 du mois de Ṣafar, une cellule secrète des soldats du Califat est parvenue à placer un engin explosif et à le faire exploser contre une voiture transportant 4 soldats américains croisés qui travaillaient pour une société de sécurité dans la localité d’at-Taˋmîm, au sud-ouest de Ramadi. Ils ont été tués sur le coup. En Somalie : Le 6 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat ont lancé une attaque, à l’aide de grenades, contre un poste de la police apostate dans le quartier Tawfîq de la ville de Mogadiscio. Le commandant-adjoint du poste a été blessé avant de mourir, le lendemain, des suites de ses blessures. Le 9 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat ont fait avorter une offensive maritime de l’armée somalienne apostate contre la commune de Qandalâ située près de la ville de Bosasso, à l’est de la Somalie. L’offensive a été menée par quatre petits bateaux et un navire de guerre dont l’origine demeure inconnue. Mais, cela n’a pas duré longtemps puisque les mujâhidîn ont fait face aux forces assaillantes et les ont contraintes à se retirer en direction de la ville de Bosasso. En Tunisie : Le 6 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat sont parvenus à assassiner un soldat de l’armée tunisienne apostate dans son domicile situé sur le mont Mughaylah, à Kasserine, à l’ouest de la Tunisie. Dans la wilâyah du Khurâsân : Le 12 du mois de Ṣafar, le frère istichhâdî Abû ‘Abdillah al-Khurâsânî  s’est élancé en direction d’un rassemblement de rafidites apostats dans la ville de Ḥabb située au Balouchistan. Arrivé au milieu d’eux, il a déclenché son gilet explosif, tuant – par la grâce d’Allah – près de 35 d’entre eux et en blessant 95 autres.

34

Opérations Militaires et Secrètes

Le 16 du mois de Ṣafar, le frère istichhâdî Ṭalḥah al-Khurasânî  a fondu sur un car transportant des éléments des services de renseignement afghans apostats et y a déclenché son gilet explosif dans la localité de Bûl Muḥammad, dans la ville de Kaboul. L’opération a fait près de 20 morts et blessés dans les rangs des apostats. Le 21 du mois de Ṣafar, le frère istichhâdî Ḥamzah al-Khurasânî  s’est élancé, équipé de son gilet explosif pesant 16kg, et l’a fait exploser à l’intérieur d’un temple des rafidites apostats dans lequel près de 1000 d’entre eux appliquaient un rite idolâtre. Le bilan de l’opération bénite s’élève à près de 200 tués et blessés parmi eux. Dans la wilâyah d’al-Janûb : Le 14 du mois de Ṣafar, cinq soldats du Califat que sont Abû Yaqîn al-Mawṣulî, Abû Maḥmûd ach-Châmî, Abû Ritâj ach-Châmî, Abû Sayyâf ach-Châmî et Abû Dujânah al-Mawṣulî  se sont élancés, équipés de leurs ceintures explosives, de fusils d’assaut et de grenades, en direction d’une foule de rafidites apostats dans la localité de ‘Ayn at-Tamar, dans la ville de Kerbala l’impure. Ils les ont affrontés durant plusieurs heures et, une fois leurs munitions épuisées, ils ont fait exploser leur ceinture explosive, successivement, au milieu des rassemblements de rafidites, faisant plus de 60 tués et blessés dans leurs rangs. Dans la soirée, un sixième soldat du Califat nommé Abû Muḥammad al-Furâtî  s’est élancé en direction de la même localité et y a fait exploser son gilet explosif au milieu d’un attroupement de l’armée rafidite, conduisant à la mort de 11 apostats tandis que d’autres ont été blessés. Le 24 du mois de Ṣafar, le frère istichhâdî Abû Fahd al-‘Irâqî  s’est élancé à bord de son camion piégé pour atteindre un rassemblement de pèlerins rafidites apostats dans une aire de repos aux abords de la ville d’al-Ḥillah, au sud de Baghdâd. Il a, ensuite, fait exploser son camion piégé au milieu de leur foule, faisant près de 200 tués et blessés parmi eux, dont des iraniens rafidites. Dans la wilâyah d’Aden-Abyan : Le 23 du mois de Ṣafar, les soldats du Califat sont parvenus à assassiner un officier du grade de colonel, en lui tirant dessus au pistolet silencieux, dans la ville d’Aden. Aux États-Unis : Le 29 du mois de Ṣafar, le soldat du Califat ‘Abd ar-Razzâq ‘Alî Artân  a mené un assaut dans l’université de l’Ohio, faisant 11 blessés parmi les américains mécréants. En effet, il a renversé plusieurs d’entre eux avec sa voiture avant d’attaquer les autres au couteau. Cette attaque fait écho aux appels du Califat à viser les citoyens des États de la coalition croisée. Avant d’exécuter son opération bénite, le frère ‘Abd ar-Razzâq  a laissé le testament suivant :

Le résultat de l’attaque de l’université de l’Etat de l’Ohio

« Au nom d’Allah le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux. Mes frères et sœurs en Allah, je ne peux plus supporter la vision des musulmans en train de se faire tuer et torturer partout dans le monde. Voir les musulmans en Birmanie se faire torturer, tuer et leurs femmes se faire violer m’a fait entrer dans un état de bouillonnement. Je ne peux plus en supporter davantage. Toi Amérique, cesse de t’ingérer dans les affaires de la communauté musulmane, nous ne sommes pas faibles, nous ne sommes pas faibles, souviens-toi bien de cela. Si tu souhaites que les musulmans cessent leurs attaques individuelles, conclus une trêve avec l’État Islamique. Conclus une trêve dans laquelle tu t’engages à laisser l’État Islamique et ses affaires, toi et tes alliés parmi les apostats. Par Allah, nous ne vous laisserons pas dormir et nous ne vous permettrons pas de vous réjouir tant que vous ne faites pas la paix avec les musulmans. Pour votre gouverne, chaque musulman est une cellule dormante qui attend un signal, je te mets en garde, ô Amérique ! Et ceci est un message aux musulmans, n’écoutez pas les cheikhs célèbres qui ont vendu leur religion. Je parle des semblables à Yasser Qadi, Omar Sulayman, Nu’mân ‘Alî Khân, Mufti Mink et d’autres. Prenez garde à l’Institut Maghreb, et écoutez notre héros, l’imam Anwar al-Awlakî, à la place de ceux-là. Laissez-moi vous poser une question : si le messager  et ses compagnons étaient présents, aujourd’hui,

les médias occidentaux ne les appelleraient-ils pas terroristes ? Pour finir, je suis prêt à tuer un milliard de mécréants pour venger un seul musulman ou une seule musulmane. »

Le mujâhid, ‘Abdur-Razzaq ‘Ali Artan 

35

1

Dari Abi Hind al-Bajali, berkata, “Suatu ketika kami bersama Muawiyyah sedangkan ia telah berbaring di ranjangnya memejamkan mata. Kita berdiskusi tentang hijrah. Salah satu dari kita berkata hijrah telah terputus. Yang lain berkata hijrah belum terputus. Muawiyyah pun terbangun dan berkata, ‘Apa yang kalian perbincangkan? Kami pun memberitahunya. Ia terkenal sedikit meriwayatkan hadits Nabi  maka ia berkata, ‘Kami pernah membicarakan hijrah ini dengan Rasulullah . Maka beliau bersabda, ‘Hijrah tidak terputus sampai terputusnya taubat, dan taubat tidaklah terputus sampai matahari terbit dari barat’.” (HR. Ahmad, Abu Daud, dan ad-Darimi) Ya, hijrah tidak terputus selama musuh kafir maupun murtad masih diperangi. Baik peperangan itu terjadi di Irak, Syam, maupun selain keduanya. Sekelompok umat ini akan senantiasa berperang di jalan Allah sampai turunnya al-Masih Isa  yang dia akan menjadi imam pada 2

Pengantar Foreword

pertempuran terakhir sebelum tibanya hari kiamat, sebagaimana yang dikabarkan oleh sosok yang jujur dan dipercaya . Meskipun para penyembah Salib dan juga para murtaddin berusaha memutus jalan hijrah, jalan akan senantiasa terbuka bagi orang-orang yang bertawakal. Moto para muhajirin yang pergi menuju front Islam adalah, “Mudah-mudahan Rabbku memimpinku ke jalan yang benar.” (QS. al-Qashas: 22). “Sesungguhnya aku pergi menghadap kepada Rabbku, dan Dia akan memberi petunjuk kepadaku.” (QS. as-Shaffat: 99). “Sesungguhnya aku berhijrah menuju Rabbku, dan Dia Mahaperkasa lagi Maha Bijaksana.” (QS. al-Ankabut: 26). “Aku bersegera kepada-Mu wahai Rabbku, supaya Engkau ridha (kepadaku).” (QS. Thaha: 84). Teladan mereka dalam hijrah adalah para rasul ulul azmi  yang mendapatkan siksaan karena beriman kepada Allah, namun tidak menganggap siksaan manusia

itu sebagai azab Allah. Bahkan seorang Muhajir mengerti bahwa jalannya dipenuhi dengan onak dan duri serta berbagai ujian yang mendekatkan seorang hamba kepada penciptanya, sebagaimana disebutkan dalam hadis Qudsi, “Jika ia mendekat kepada-Ku sejengkal, Aku mendekat kepadanya sehasta, jika ia mendekat kepadaku sehasta, Aku mendekat kepadanya sedepa. Jika ia datang kepada-Ku dengan berjalan (biasa), maka Aku mendatanginya dengan berjalan cepat.” (H.R Bukhari dan Muslim dari Abu Hurairah). Meski jalan ini menuntut cucurab keringat dan darah untuk melewatinya, seorang muhajir akan tetap bersungguh-sungguh untuk mendapatkan kebaikan (Surga) dan tambahan (melihat wajah Allah). Ia akan memerangi musuh terbesarnya (Setan) di jalannya menuju negeri yang ia bisa hidup sebagai seorang muwahhid mujahid yang mulia lagi perkasa di dalamnya. Jika ia meninggal ataupun terbunuh tempat kembalinya adalah di tempat yang disenangi di sisi Tuhan Yang Berkuasa.

Murtaddin Turki membangun tembok untuk menghalangi muhajirin memasuki Syam

Rasulullah  bersabda, “Sesungguhnya setan menghadang manusia di setiap jalan kebaikan. Ia menghadang manusia di jalan Islam. Katanya, “Apakah kamu hendak masuk Islam dan meninggalkan agamamu, agama bapakmu dan agama moyangmu? Ia tidak menuruti setan dan masuk Islam. Maka setan menghadangnya di jalan hijrah, katanya, “Kamu hendak hijrah, meninggalkan tanah air dan langit yang menanungimu? Ia tidak menuruti setan dan berhijrah. Maka setan menghadangnya di jalan jihad, katanya, “Kamu hendak berjihad sehingga terbunuh dan istrimu diambil orang lain serta hartamu dibagi-bagi? Ia tidak menuruti setan dan tetap berjihad. Siapa saja melakukan hal itu kemudian dia mati, maka sudah menjadi kewajiban Allah untuk memasukkannya ke Surga. Jika terbunuh, maka sudah menjadi kewajiban Allah untuk memasukkannya ke surga. Jika tenggelam maka sudah menjadi kewajiban Allah untuk memasukkannya ke surga. Jika terlempar dan diinjak tunggangannya (saat hijrah atau jihad) maka sudah menjadi kewajiban Allah untuk memasukkannya ke surga.”(HR Ahmad dan an-Nasa’i dan Ibnu Hibban dari Sibrah bin Abi Fakihah). Hasil pasti hijrah adalah ampunan dan surga, jika seorang muhajir mengikhlaskan niatnya hanya untuk Allah dan teguh di jalannya. Allah  berfirman, “Barangsiapa berhijrah di jalan Allah, niscaya mereka mendapati di muka bumi ini tempat hijrah yang luas dan rezeki yang banyak. Barangsiapa keluar dari rumahnya dengan maksud berhijrah kepada Allah dan Rasul-Nya, kemudian kematian menimpanya (sebelum sampai ke tempat yang dituju), maka sungguh telah tetap pahalanya di sisi Allah. Dan adalah Allah Maha Pengampun lagi Maha Penyayang.” (QS. an-Nisa: 100). Bahkan dalam hijrah terdapat barokah yang besar. Andai seorang muwahhid mengetahuinya, niscaya ia akan menjual seluruh kenikmatan dunia yang dimilikinya untuk membeli dirinya sendiri demi meraih ridha Allah. Dari Amru bin al-

Ash  berkata, “Ketika Allah memasukkan Islam ke dalam hatiku, aku mendatangi Nabi  dan berkata, ‘Ulurkan tangan kananmu aku ingin berbai’at kepadamu.’ Maka beliau pun mengulurkan tangannya, namun aku menggenggamkan tanganku. Nabi bersabda, ‘Mengapa wahai Amr? ‘Aku ingin meminta satu syarat,’ jawabku. ‘Apa syaratnya? Sabdanya lagi. Aku menjawab, ‘Aku ingin agar diampuni dosa-dosaku.’ Jawabnya, ‘Tidakkah engkau tahu bahwa (masuk) Islam itu menghapuskan dosa yang sebelumnya? Bahwa hijrah juga menghapuskan (dosa-dosa) sebelumnya? Demikian juga haji menghapuskan (dosa-dosa) sebelumnya?.” (HR.Muslim). Dari Thufail bin Amru ad-Dausi  bahwa ia pernah berhijrah ke Madinah bersama seseorang dari kaumnya. Temannya itu tidak suka tinggal di Madinah. Ia jatuh sakit dan tidak sabar. Dia mengambil pisaunya lalu memotong urat nadi tangannya dan membiarkannya mengucurkan darah sampai mati. Maka Thufail bin Amru melihatnya dalam mimpi dengan penampilan yang sangat bersih sembari menyembunyikan tangannya. Thufail bertanya, ‘Rabbmu berbuat apa kepadamu? Dia menjawab, ‘Dia mengampuniku lantaran hijrahku menuju Nabi-Nya. Thufail bertanya lagi, “Ada apa gerangan kamu menutup tanganmu? Dia menjawab, ‘Dikatakan kepadaku: Kami tidak akan memperbaiki apa yang kamu rusak.’ Thufail menceritakan hal itu kepada Rasulullah maka beliau bersabda, ‘Ya Allah, adapun tangannya ampunilah’.” Ya, Sang Maha Pelindung  telah mengampuni seseorang yang membunuh dirinya lantaran hijrah yang ia ikhlaskan hanya untuk Allah. Wahai kalian yang dihalangi untuk berhijrah ke Irak ataupun ke Syam oleh konspirasi thaghut, sungguh pintu-pintu hijrah masih senantiasa terbuka sampai hari kiamat. Barangsiapa tidak sanggup untuk berhijrah ke Irak dan Syam, hendaknya ia berhijrah ke Libya, Khurasan, Sinai, Afrika Barat, dan wilayah-wilayah Khilafah selainnya, yang bala tentaranya berada di belahan bumi timur dan barat. 3

Segala puji bagi Allah, kami memuji-Nya, meminta pertolongan kepada-Nya, memohon ampunan-Nya, dan kami berlindung kepada Allah dari keburukan diri kami, serta kejelekan amal-amal kami. Barangsiapa yang Dia beri petunjuk maka tiada yang dapat menyesatkannya, dan barangsiapa yang Dia sesatkan maka tiada yang dapat memberi petunjuk baginya. Dan aku bersaksi bahwasanya tiada Ilah yang berhak diibadahi kecuali Allah semata yang tiada sekutu bagi-Nya, dan aku bersaksi bahwa Muhammad adalah hamba dan Rasul-Nya  tasliman katsiron ilaa yaumiddin. Amma Ba’du. Allah  berfirman, “Perangilah mereka, niscaya Allah akan menghancurkan mereka dengan (perantaraan) tangan-tanganmu dan Allah akan menghinakan mereka dan menolong kamu terhadap mereka, serta melegakan hati orang-orang yang beriman. dan menghilangkan panas hati orang-orang mu’min. Dan Allah menerima taubat orang yang dikehendakiNya. Allah maha Mengetahui lagi Maha Bijaksana. Apakah kamu mengira bahwa kamu akan dibiarkan, sedang Allah belum mengetahui (dalam kenyataan) orang-orang yang berjihad di antara kamu dan tidak mengambil menjadi teman yang setia selain Allah, RasulNya dan orang-orang yang beriman. Dan Allah Maha Mengetahui apa yang kamu kerjakan.” (QS. at-Taubah: 14-16)

4

Khusus

Kepada para Mujahidin fii Sabilillah di setiap tempat. Wahai Junud Khilafah yang sabar dan penggenggam bara api. Wahai para pelindung Dien dan kehormatan! Wahai para pengorban jiwa dengan murah di jalan Allah! Wahai kalian yang menghadang agresi Salibis paling sengit di sepanjang sejarah, dengan dada-dada kalian. Dan kalian yang menjaga benih-benih Islam dengan darah kalian. Wahai kalian yang menggetarkan umat-umat kafir dan tentara-tentara murtad dengan keberanian dan ketabahan hati kalian. Kalian buat bingung seluruh alam ini dengan ketabahan dan kesabaran kalian. Aku wasiatkan pada kalian apa-apa yang telah diwasiatkan oleh Rasulullah  kepada Ibnu Abbas . Beliau bersabda padanya: “Jika seandainya seluruh makhluk itu ingin memberikan manfaat kepadamu dengan sesuatu yang belum Allah tentukan atasmu, niscaya mereka tidak akan mampu memberikannya kepadamu, dan jika mereka ingin menimpakan madharat kepadamu dengan sesuatu yang tidak Allah tentukan menimpamu, maka sungguh mereka tidak akan mampu melakukannya. Dan ketahuilah bahwa didalam kesabaran yang kalian benci itu sesungguhnya terdapat kebaikan yang banyak, dan sesungguhnya kemenangan itu bersama kesabaran, dan jalan keluar itu bersama dengan kesusahan, dan bahwasannya bersama kesulitan itu pasti ada ke-

mudahan.” (HR. Ahmad) Umar  pernah berkata kepada para pembesar Bani Abbas, “Dengan apa kalian memerangi musuh kalian?” Mereka menjawab, “Dengan kesabaran. Tidaklah kami menghadapi suatu kaumpun kecuali kami akan bersabar menghadapi mereka seperti mereka bersabar ketika menghadapi kami.” Sebagian salaf berkata, “Kita semua membenci kematian dan pedihnya luka, akan tetapi kita akan lebih unggul jika bersabar.” Maka bersabarlah kalian wahai saudara-saudaraku dalam Jihad! Teguhkanlah diri kalian dan berbahagialah! Karena demi Allah, sesungguhnya kalian adalah orang-orang yang menang. Ujian yang kalian lalui ini tidak lain hanyalah sebuah episode dari episode demi episode ujian lainnya, yang dengannya Allah merahmati hamba-hamba-Nya, untuk memisahkan yang buruk dari yang baik. Kemudian Dia akan mempersiapkan kalian untuk mengemban amanah yang lebih berat, dan tanggung jawab yang lebih besar. Tiada lain yang terkandung dalam ujian ini tidak melainkan anugrah, ia tidaklah lebih sulit daripada masa kesulitan yang telah berlalu. Sebelumnya telah lewat berbagai macam cobaan yang seandainya di timpakan kepada gunung yang kokoh itu niscaya ia akan bergoncang dengan keras, namun kalian senantiasa bersabar atasnya dan kalian tetap teguh di dalamnya. Bahkan, kalian keluar dari rentetan ujian itu dengan keteguhan yang lebih kuat dan kian kokoh. Wahai bala tentara Mujahidin di Irak dan Syam! Wahai orang-orang yang terasing lantaran keislamannya. Kubu kebatilan telah tertipu oleh dunia yang fana, dibohongi hasrat, menumbuhkan kepercayaan diri yang berlebih. Setanpun meniupkan kesombongan ke dalam hidungnya, membangkitkannya, berlagak kuat, lalu menyerbu Darul Islam dan bumi Khilafah dengan serangan yang belum pernah disaksikan sepanjang sejarah manusia yang lalu. Inilah Salibis Amerika dan Eropa, si Atheis Rusia, Majusi Iran, bersama si Sekuler Turki, Atheis kurdi, Nushairiyyah pun halnya para Shahawat serta milisi-milisinya, para Thawaghit Arab dan bala tentaranya, mereka semua berkumpul dalam satu parit, berbekal peralatan tempur mereka yang modern, dan dibantu oleh kedustaan media yang menjijikkan. Motto mereka satu, “Menghabisi Islam dan umatnnya.” Slogan mereka satu, “Siapakah yang lebih kuat dari kami!” Maka mereka datangi kalian dengan kemarahan dan senjata mereka, serta mereka jadikan hewan-hewan ternak tunggangan mereka,

orang-orang murtad dari bangsa kalian sendiri sebagai tumbal di permulaan perang. Mereka menggiringnya ke arah kalian, hingga mereka sampai di halaman rumah kalian. Pintalah bantuan untuk memerangi mereka dengan kesabaran dan ketabahan, dengan kekuatan dan keteguhan. Sungguh Rafidhah telah datang dengan pasukan berkuda dan pasukan daratnya di bumi Tal Afar, terbujuk rayu oleh dendam, dan tergiur oleh kekayaan Darul Islam untuk dirampasnya, dan menyiksa Ahlus Sunnah yang ada di dalamnya. Maka janganlah kalian membiarkan musuh-musuh Allah mengambil kembali nafasnya atau menancapkan kembali tameng-tamengnya. Lancarkanlah aksi demi aksi serangan penyergapan, berperanglah tanpa henti pun rasa ampun pada musuh, karena sesungguhnya kalian sedang memerangi kaum yang tidak memiliki akal maupun petunjuk, tidak memiliki agama dan tidak akan tertolong di dunia. Mereka digiring oleh Salibis untuk menggantikannya sebagai pasukan di medan peperangan dan pertempuran. Demi mewujudkan tujuan dan cita-cita mereka untuk memecah-belah wilayah kaum muslimin, menundukkannya dan penduduknya di bawah hukum Rafidhah Majusi, demi Allah hal itu tidak akan terwujud! Maka tatkala kedua pasukan telah bertemu di medan perang, penggallah kepala mereka dan pancunglah tiap-tiap ujung jari mereka! Hancurkanlah peralatan-peralatan tempur mereka! Serbulah mereka! Kejutkanlah mereka dengan serangan di benteng-benteng mereka! Agar mereka merasakan sebagian dari kebengisan kalian, dan kalian tidak akan berhenti hingga Allah memberikan kekuasaan pada kalian untuk mengalahkan mereka. Dan janganlah kalian membisikkan keinginan untuk

Erdogan dan Putin membuat makar bersama untuk melawan Islam

5

lari dari pertempuran ke dalam jiwa kalian! Demi Allah jika kalian lari, kalian tidaklah lari kecuali meninggalkan kehormatan yang tiada lagi pelindungnya, kalian tidaklah lari kecuali dari agama yang mengadu kepada Allah bahwa kaum ini telah menyia-nyiakannya, pun halnya para Anshar yang mereka telantarkan. Ingatlah selalu, firman Allah , “Hai orang-orang yang beriman. apabila kamu memerangi pasukan (musuh), maka berteguh hatilah kamu dan sebutlah (nama) Allah sebanyak-banyaknya agar kamu beruntung. Dan ta‘atlah kepada Allah dan Rasul-Nya dan janganlah kamu berbantah-bantahan, yang menyebabkan kamu menjadi gentar dan hilang kekuatanmu dan bersabarlah. Sesungguhnya Allah beserta orang-orang yang sabar.” (QS. al-Anfal: 45-46) Dan firmanNya, “Dan berapa banyaknya Nabi yang berperang bersama-sama mereka sejumlah besar dari pengikut (nya) yang bertakwa. Mereka tidak menjadi lemah karena bencana yang menimpa mereka di jalan Allah, dan tidak lesu dan tidak (pula) menyerah (kepada musuh). Allah menyukai orang-orang yang sabar. Tidak ada do’a mereka selain ucapan, ‘Ya Tuhan kami, ampunilah dosa-dosa kami dan tindakan-tindakan kami yang berlebih-lebihan dalam urusan kami dan tetapkanlah pendirian kami, dan tolonglah kami terhadap kaum yang kafir.’ Karena itu Allah memberikan kepada mereka pahala di dunia dan pahala yang baik di akhirat. Dan Allah menyukai orang-orang yang berbuat kebaikan.” (QS. Ali Imran: 146-148) Demi Allah, kita melihat Allah memperdaya para Salibis, murtadin, dan Atheis untuk mele-

Seburuk-buruk makhluk di bawah langit, yang layak untuk dibunuh

6

Khusus

nyapkan mereka. Dengan izin Allah, ini adalah agresi terakhir mereka! Dan sebentar lagi kita akan memerangi mereka di negeri tempat tinggal mereka, inilah keyakinan kami kepada Dzat yang Maha Esa, dan prasangka baik kita kepada Dzat yang Esa lagi tempat bergantung. Wahai ummat Islam dan para singanya di Raqqah, wahai para pemberani dan para kesatria, pemilik kemuliaan, harga diri, dan kehormatan. Bukanlah para wanita (PKK) fajir lagi kafir telah merampas bumi kaum Muslimin, setelah mereka tak sanggup menghasilkan para lelaki yang menggantikan urusan mereka. Dan orang-orang kafir dari segala sekte dan penyembah berhala berdatangan pada mereka, demi menolong kebatilannya, memerangi Islam dan pemeluknya. Katakan padaku, demi Rabb kalian, bagaimana jadinya jika kalian tidak menangkal serangan pasukan Atheis dari kalangan milisi Kurdi, dan mereka menang atas kalian, (semoga Allah tidak mewujudkan apa yang mereka inginkan). Peperangan yang demi Allah, digelorakan oleh para wanita kotor (wanita-wanita PKK), atheis nan kafir, hina, bodoh, lagi celaka terhadap agama kalian ini hendak menghapuskan syariatnya, menghinakan masjid-masjid kalian, dan merendahkan kaum kalian, menodai saudari-saudari dan istri-istri kalian. Jika hal ini terjadi, maka tiada lagi kebaikan dan artinya untuk hidup. Ketahuilah bahwa sesungguhnya sekarang adalah masa untuk membuktikan kejujuran dan penunaian janji. Wahai kaum Muslimin sekaligus Mujahidin! Tiga hal yang terhimpun pada diri kalian yang sangat di impikan oleh seorang muslim, yakni wi-

layah yang diatur oleh Syariat Allah, menghadapi serangan musuh dimana tidak ada yang lebih wajib setelah iman selain melawannya, dan mati syahid yang telah lama didam-idamkan oleh orang-orang yang jujur. Hatiku berada di atas keyakinan dan jiwaku merdeka, Ia tampik kehinaan dan pedangku yang tajam Lantas ada apakah gerangan seorang lelaki takut berpisah dengan jiwanya? Bukankah akhir dari kehidupan sejatinya adalah perpisahan? Maka angkatlah jiwamu yang masih berada di tempatnya Jika tiada negeri Syam, ada negeri Irak Tiada kebaikan dalam hidup yang dikelilingi oleh sifat pengecut Sebuah kehidupan yang diliputi kehinaan dan nestapa Mereka mencelaku, lantaran kerendahanku dan kekalahanku Sedangkan api tidaklah dicela karena ia membakar Wahai para Ksatria Pemburu Syahadah dan singa-singa jihad di al-Bab dan pinggirannya. Semoga Allah mencerahkan wajah kalian dan memberkati kalian di atas amal sholeh, karena kalian telah menghinakan pasukan murtad Turki, Shahawat, Kurdi pun halnya sekutu-sekutu Nusairiyah dengan keberanian, keteguhan serta pengorbanan kalian demi membela angama dengan kemuliaan dan ketegaran. Maka bersabarlah kalian dan kuatkanlah kesabaran kalian, pun tetaplah berjaga-jaga di medan pertempuran dan bertakwalah kepada Allah, supaya kamu beruntung. Sesungguhnya hari ini, cucu-cucu murtaddin Turki yang membunuhi orang-orang bertauhid tengah meneruskan jejak nenek moyangnya. Mereka telah menyerang Daulah kaum Muslimin dan Jama’ahnya. Karenanya, balaskanlah demi agama dan tauhid kalian. Sesungguhnya kalian tidaklah memerangi kaum yang kuat. Sejatinya mereka adalah kaum pengecut yang berlindung di balik tembok. Maka bersikap jujurlah dalam melawan mereka. Tekanlah mereka, bunuhlah mereka dimanapun kalian jumpai. Dan incarlah mereka dengan setiap cara di setiap penjuru bumi, di bawah kolong langit. Sesungguhnya, Ikhwanul Murtaddin Turki dan pemerintahannya mengemis-ngemis di pintu-pintu Salibis Eropa,

mengira bahwa mereka dalam keadaan aman. Karenanya, duhai kaum Muslimin di setiap tempat yang cemburu akan agamanya, wahai para Muwahhidin yang jujur, wahai Ahli al-Wala’ wal Bara’! Sungguh si Turki terlaknat ini telah menghimpun orang-orang hina dari kalangan manusia, yaitu Shahawat di Syam, untuk memerangi agama Allah dan memadamkan cahaya-Nya. Tanpa henti mereka bombardir dan hancurkan rumah-rumah di atas kepala penghuninya, melumuri tangannya dengan darah kaum Muslimin, menghinakan agama dan kehormatan mereka. Karenanya, kami serukan pada setiap muwahhid yang jujur untuk berangkat berperang menyerbu setiap sendi pemerintahan Turki yang Sekuler lagi murtad di setiap tempat, baik badan keamanan, militer, ekonomi, maupun medianya, bahkan setiap kantor kedutaan dan konsulatnya di seluruh negara dunia. Kemudian, ketahuilah wahai para Mujahidin Muwahhidin, sesungguhnya termasuk yang paling besar kejahatannya dan paling besar kekufuran maupun dosanya diantara mereka adalah anjing-anjing mereka yang menggonggong dari kalangan ulama penyeru kesesatan, kekufuran dan para masyaikh yang rendah lagi lemah, yang loyal kepada kelompok musyrik ini dan pemerintahannya yang murtad, dengan segala bentuk loyalitas dan pertolongan, melalui majelis-majelis ulama, fatwa dan acara-acara media mereka, bahkan di akun-akun pribadi, serta forum-forum dialog mereka. Nama-nama, rumah-rumah, dan program-program tayangan mereka sudah banyak dikenal. Ya, mereka yang mendoakan keberkahan pada penguasa tiran yang kafir, dan turut berbahagia atas kepresidenannya meskipun telah terbukti kesesatannya. Mereka yang dari seluruh penjuru dunia mendatanginya, dan mengucapkan selamat atas kemurtadan yang ia lakukan secara terang-terangan, dan kekafiran yang nyata. Mereka jadikan negaranya sebagai tempat beraktivitas serta bersenang-senang, dan tempat bernaung bagi kehinaan dan kebodohan mereka. Mereka hapus syiar-syiar hidayah dengan tangan-tangan mereka, dan memusnahkan kemuliaan yang tersisa dengan persaudaran mereka bersama kuffar. Sungguh, betapa buruk tangan-tangan dan kelompok Ikhwanul Murtaddin ini. Mereka dekati kuffar dan menyambutnya, lantas menjelek-jelekkan dan menyesatkan Dien yang agung ini. Akibatnya, tersebarlah kesesatan dan bid’ah, serta hawa nafsu disembah, itulah seburuk-buruk sesembahan. Orang yang terpuji hampir tiada bedanya dengan yang tercela, begitu juga sebaliknya. Dan iniah musibah pun malapeta7

ka yang besar. Mereka adalah para pendakwah dan imam yang menyeru manusia kepada kesengsaraan. Mereka lebih takut kepada manusia daripada takut kepada Allah, sangat tamak dengan ketenaran, ‚doyan‘ akan pujian dan jabatan, terkena fitnah kecintaan akan kehidupan dunia yang fana dan merasa takut bila kehilangan akannya. Mereka pun melampaui batas dalam berbuat kerusakan dan kesia-siaan. Mereka pendam kebenaran dan sebarkan keburukan. Masih ada banyak lagi dari mereka, namun kami tak akan menyebutkannya lebih jauh karena saking banyaknya keburukan mereka. Semoga Allah memburukkan jiwa-jiawa yang cacat ini, jenggot sewaan dan lidah yang dipenuhi kalimat kepalsuan. Tatkala pelaut telah pergi dan kapal tunggangannya dihempas angin, katak-katak pun mengambil alihnya Tiadakah orang yang menahan mereka, memotong hidung-hidung, pun bahkan menghentikan mereka? Orang-orang yang lebih buruk darinya adalah Bal’am bin Baurah, dan seburuk-buruk orang Musailamah adalah ar-Rijal bin Unfuwah. Diantara para ulama jahat pada hari ini adalah mereka yang paling buruk terhadap Islam dan ummatnya, lebih buruk dari apa-apa yang kalian sangka lebih buruk sebelumnya. Demi Allah, telah tiba waktunya untuk membelah tengkorak mereka, mencekik jiwa-jiwa mereka, dan memotong lidah-lidah mereka! Iyadh al-Yahsibi menyebutkan dalam kitabnya “Tartib al-Madarik dan Taqrib al-Masalik” bahwa sang Alim Abu Bakar Ismail bin Ishaq bin Udzrah h ditanya tentang para khatib Bani Ubaid, al-Fatimiyyin palsu. Dikatakan padanya, “Sesungguhnya mereka adalah Ahlus Sunnah.” Maka ia berkata, “Bukankah mereka berkata, ‘Ya Allah curahkanlah keselamatan pada hamba-Mu, al-Hakim dan wariskanlah bumi ini kepadanya?’ “ Mereka menjawab, “Ya”. Ia berkata, “Apakah menurutmu jika ada seorang khatib berkhutbah ia memuji Allah dan Rasul-Nya, ia puji dengan pujian yang baik, kemudian dia berkata, ‘Abu Jahal berada di Surga’, dia menjadi kafir?” Mereka menjawab, “Ya.” Ia berkata, “Sungguh al-Hakim lebih kafir dari pada Abu Jahal.” Ad-Dawudi ditanya terkait permasalahan ini, maka ia berkata, “Khatib mereka yang berkhutbah dan mendoakan mereka para hari Jum’at adalah kafir harus dibunuh, tidak perlu dimintai taubat, dan istrinya haram untuk digauli, dan tidak mewarisi 8

Makalah

ataupun mendapatkan warisan, hartanya adalah harta Fai untuk kaum muslimin.” Sampai disini perkataannya. Wahai bala tentara tauhid yang pencemburu akan Dienullah dimana saja mereka berada, dedikasikanlah diri kalian untuk membunuhi mereka yang menyakiti Allah dari kalangan ulama sesat dan para penyeru fitnah di setiap tempat. Jika salah satu dari kalian melihat mereka, jangan biarkan mereka lepas, hendaknya ia membunuh dan menyerangnya meski ia berada di dalam rumah, di tengah-tengah keluarganya. Maka mulailah menyerang mereka yang menampakkan permusuhan dan menyeru manusia untuk memerangi mujahidin, atau menuduh mereka sebagai kaum atheis atau menelantarkan agama. Hidupkan kembali sunnah pembunuhan Jahm, Ja’d, al-Hallaj dan Ma’bad dengan aksi pembunuhanmu terjadap para ulama sesat ini, yang sungguh, demi Allah apabila setan mendirikan negara, mereka akan mencarikan tentara yang terlatih dan pendukung setia padanya. Abul Hasan Ali bin Abi Thalib h berkata, “Akan datang suatu masa yang mana Islam hanya sekedar namanya, dan al-Quran hanya sekedar tulisan saja, tatkala itu masjid-masjid ramai namun hakekatnya ia telah rusak dan kosong dari petunjuk. Ulama mereka adalah makhluk terburuk di bawah kolong langit, dari dari merekalah fitnah keluar dan kepadanyalah fitnah itu kembali.” [Diriwayatkan oleh al-Baihaqi di Syu’ab al-Iman] Benar, fitnah ini telah dimulai dari mulut-mulut dan mimbar mereka, setelah mereka mengharamkan jihad dan menganggap para pelakunya sebagai kriminil. Mereka mulai menyeru manusia untuk masuk ke dalam kebatilan dan kekafiran dengan cara berperang di bawah panji-panji Thawaghit, demi menggembirakan para penguasanya dan menyelamatkan tahta pun jabatan mereka. Orang yang merugi adalah yang rugi dunianya dengan mengikuti bahwa nafsu dan dunia mereka, siapa yang tidak menyibukkannya dengan kebenaran maka ia akan disibukan syaitan dengan kebatilan. Barang siapa yang tidak berperang di jalan Allah pada hari ini, maka pada suatu hari ia akan dibawa oleh setan untuk berperang di jalannya. Kepada kaum muslimin umumnya, dan Ahlus Sunnah di Irak dan Syam khususnya. Keburrukan negara Majusi, Iran telah melampaui batas. Keburukannya tersebar luas di berbagai penjuru bumi, membahayakan manusia. Mereka bantai Ahlus Sunnah di Irak dan Syam menggunakan kaki-kaki tangannya, milisi, pakar ahlis dan penasehat militernya, hingga Ahlus Sunnah terbelenggu antara berada di dalam penjara atau menjadi pengi-

kutnya yang tunduk patuh.Tiada yang menghalangi kejahatan mereka terhadap kaum muslimin setelah Allah kecuali Daulah Islamiyyah. Ya, kebenaran itu amat terang, dan kebatilan itu gelap. Bagaimana mungkin kaum yang menyimpang ini mampu menandingi Junud Khilafah? Bagaimana bisa dua orang saling berselisih pendapat terkait siapakah yang membela agama, kemuliaan dan negeri mereka? Siapakah yang menjadikan Iran dan para pengikutnya merasakan balasan paling menyakitkan? Semoga Allah menghinakan jenggot para ulama Su, betapa besar kejahatan dan kerusakan mereka. Siapakah yang menghunuskan pedang kebenaran di hadapan negara majusi Iran dan membuat mereka merasakan kehancuran dari Baghdad, sampai Bairut, Halab, Damaskus, Khurasan dan Shan’a? Siapakah ia wahai para penyeru keburukan dan kehancuran? Siapa?! Dan inilah Iran pada hari ini menjajah negeri Ahlus Sunnah dari timur hingga barat, utara hingga selatan, mengobarlan perang terhadap hamba-hamba Allah dari kalangan muwahhidin dan mujahidin, dengan bantuan dan sokongan Salibis, pun pemerintahan khianat lagi murtad. Mereka perlihatkan kecintaannya pada mereka dan berharap hidup nyaman dengan mereka, semoga Allah, dengan kekuatan dan kuasa-Nya menyegerakan kehancuran akan tahta kekuasaan dan kerajaan mereka di tangan Mujahidin. Bukankah telah tiba waktunya bagi kalian wahai Ahlus Sunnah untuk meninggalkan kesembronoan kalian, asyik dengan para wanita, dan mitos-mitos legendaris. Mengapa kalian nampak arrogan dan berbangga diri? Apakah kalian telah menghalau agresi musuh kejam yang menyerbu negeri dan mencapai jarak satu lemparan batu dengan Mekkah dan Madinah? Atukah kalian mengira penguasa-penguasa kalian bisa melindungi dan mempertahankan kalian? Demi Allah, tidak! Sesungguhnya ini adalah prasangka yang tidak benar. Dan kalian akan mengingat apa yang aku katakan pada kalian. Sungguh musuh -semoga Allah membinasakan mereka - telah mendobrak negeri kalian, terobsesi untuk menghapus Dien kalian dan menghalalkan kehormatan kalian. Dan inilah jalan lurus yang terlihat sangat jelas, maka bersabarlah. Islam telah memanggil, maka tolonglah ia. Kehormatan berteriak merintih, maka selamatkanlah ia, dan saudara-saudara kalian dari para mujahidin meminta kalian untuk berangkat berjihad, maka jangan telantarkan mereka.

Dan yang bertugas membela keduanya bukanlah hanya mujahidin, maka tiada udzur bagi kalian di hadapan Allah pun halnya di hadapan kaum muslimin, apabila cucu-cucu kera dan babi, dan para penyembah pohon, batu, serta manusia berhasil menguasai Darul Islam ini. Maka bersegeralah untuk bergabung dalam kafilah jihad, dan tolonglah mujahidin di jalan Allah semampu kalian, baik dengan jiwa, harta motivasi dan do‘a. Kepada Junud Khilafah dan para Ansharnya di seluruh penjuru dunia. Kepada para singa yang memperkeruh kehidupan murtaddin dan menghilangkan kenikmatan hidup mereka, dan menyungkurkan hidung agen-agen Intelijennya ke dalam tanah, pun merubah rasa aman mereka hanyalah sebatas mimpi. Ketahuilah -semoga Allah menolong kalianbahwa operasi-operasi kalian yang berbarokah akan membalikkan keadaan, dan memalingkan moncong-moncong artileri orang-orang kafir yang akan menembaki kaum muslimin. Maka seranglah mereka di rumah-rumah, pasar-pasar dan jalan-jalan serta festival-festival perayaan mereka dari arah yang tidak mereka sangka. Bakarlah bumi di atas telapak kaki mereka, dan cerai beraikan barisan mereka supaya mereka sibuk dengan diri mereka sendiri, dan lipat gandakan usahakan kalian serta operasi kalian semoga Allah memberkahi kalian. Dan tidak lupa pada kesempatan ini, aku puji para Kesatria di bidang dakwah, medis, media dan Junud Islam lainnya. Dan aku ucapkan selamat atas kesungguhan mereka, amal ribath mereka di berbagai ranah, peperangan mereka di bidang-bidangnya tidak kalah penting dengan peperangan di medan tempur. Ya Allah, segala puji bagimu sampai Engkau ridha, dan segala puji bagimu jika kami ridha, dan segala puji bagimu setelah Engkau ridha. Ya Allah, hancurkanlah orang-orang kafir penjahat, yang mengahalang-halangi manusia dari jalan-Mu dan memerangi wali-wali-Mu dan mendustakan utusanmu serta menginginkan kerusakan di muka bumi. Ya Allah, tolonglah Dien-Mu dan tinggikan kalimat-Mu, tinggikan panji-Mu. Waha sesembahan yang Haq, tiada daya dan kekuatan kecuali dengan-Mu. Segala puji bagi Allah Rabb semesta Alam.

Sungguh Darul Islam ini adalah negeri kalian, dan syariat Allah adalah amanah di pundak kalian.

9

Tanya: Telah berlalu delapan bulan sejak pertemuan kita dengan Syaikh Abdul Qodir an-Najdi , sekarang bisakah Anda menerangkan pada kami persitiwa-peristiwa penting yang terjadi di berbagai wilayah di Libya akhir-akhir ini? Jawab: Segala puji bagi Allah Yang Maha Kuat dan Maha tinggi, yang jika Dia menghendaki keburukan pada suatu kaum maka tiada akan yang bisa menghentikannya, dan sekali-kali tak ada pelindung bagi mereka selain-Nya, langit dan bumi datang kepada-Nya baik dalam keadaan suka hati atau terpaksa. Dia-lah yang membentangkan bumi dan mengokohkan gunung, dan guntur pun bertasbih dengan memuji Allah, (demikian pula) para malaikat karena takut kepada-Nya, dan melepaskan halilintar, lalu menimpakannya kepada siapa yang Dia kehendaki, dan mereka berbantah-bantahan tentang Allah, dan Dialah Tuhan Yang Maha Keras siksa-Nya. Shalawat serta salam terlimpahkan kepada panglima perang yang murah senyum dan juga kepada para sahabatnya, wa ba’du. Sekarang, kita kembali pada pertanyaan Anda seputar kejadian-kejadian yang berlalu begitu cepat melewati mujahidin, bak cepatnya awan berjalan. Para Nabi Allah dan utusan-Nya, pun orang-orang yang mengikuti jejaknya dan berjalan di atas petunjuknya dari kalangan sahabat, tabi’in, dan mujahidin dalam satu manhaj, satu siroh, generasi pertama mereka seperti generasi terakhirnya, tertimpa ujian demi ujian kekeringan, himpitan, tekanan, dan malapetaka. Karena tersimpan hikmah yang besar dari Rabb kita  hingga pada akhirnnya mereka semakin terhimpit dan hampir putus asa, pertolongan Allah pun datang kepada mereka. Jika Dia dapati dalam hari hamba-ham-

10

Wawancara

ba-Nya kebaikan, Allah menggantikan kebaikan dari apa yang diambil dari mereka (nyawa, harta, keluarga dll). Delapan bulan masa memerangi musuh-musuh Allah telah berlalu, pun masa upaya menegakkan syariat-Nya di bumi-Nya, penaklukkan demi penaklukkan, kemenangan demi kemenangan diraih di sejumlah daerah dan kota yang dulunya berada di bawah kekuasaan Martin Kobler, Paolo Gentiloni, Francois Hollande dan Obama, mengusir dan membantai kaki-kaki tangan mereka dari kalangan pasukan pemerintah GNA (Pemerintah Persatuan Nasional Libya) dan pasukan pemerintah GNC (Kongres Nasional Umum Libya), dibasmi sampai ke akar-akarnya. Dan daerah-daerah ini kembali ke pangkuan Khilafah serta kekuasaan Syariat pun hukum-hukum Rabbani setelah sekian lama tersesat. Kemudian, mereka menyerang sekali lagi di dalam pertempuran yang Mujahidin di dalamnya -hingga saat ini- mengorbankan hal termahal dan berharga demi menjaga Tauhid, dan membela Syariat. Peperangan yang Junud Khilafah meraih kemenangan sejak awal dimulainya,tatkala mereka memilih kematian di jalan Allah, dan bertekad jangan sampai murtaddin menginjakan kaki di Darul Islam kecuali melangkahi jasad suci para Syuhada. Maka mereka memandang dunia ini sebagai hal remeh, demi meraih apaapa yang ada di sisi Allah. Mereka pun berdesak-desakkan untuk bergabung dengan kafilah Ribbiyin (para pengikut nabi yang bertakwa) dan itulah kemenangan yang agung. Tanya: Boleh jadi pembahasan tentang agresi militer Salibis atas wilayah Tarabulus, dimana murtaddin ikut berpartisipasi di dalamnya, yang dikenal dengan nama sandi “Operasi Bunyan al-Marsus (Bangunan yang Kokoh)” adalah kejadian terpenting di masa ini. Bagaimana awal

serangan Shahawat terhadap Sirte? Dan kenapa mereka bersikukuh untuk memasuki kota ini meski biaya peperangan yang dikeluarkan demi meraihnya sangat besar? Jawab: Musuh-musuh Allah dari kalangan Salibis sesungguhnya terus dihantui ketakutan dan kekhawatiran akan runtuhnya benteng-benteng dan kerajaan mereka, lantaran Junud Khilafah berhasil menguasai wilayah yang luas di daerah pesisir utara Afrika, di wilayah-wilayah Libya, lalu menegakkan Syariat, menyebarkan tauhid, memperingatkan manusia dari kesyirikan, dan memotivasi mereka untuk berjihad. Karenanya, musuh-musuh Dien ini pun bersegera untuk memeranginya. Demi hal itu mereka mendatangkan seluruh kendaraan militer dan pasukannya untuk memasuki peperangan yang mereka tidak akan selamat dari apa yang mereka khawatirkan. Dan atas pertolongan Allah dan taufik-Nya, tanah lumpur yang mereka injak hanya akan bertambah becek (memburuk). Ini adalah peperangan yang jika tidak terjadi, maka layak bagi mujahidin untuk mempertanyakan hati dan meragukan niatnya apakah ia berada di jalan yang benar? Peperangan yang diselami mujahidin dalam keadaan tenang dengan pertolongan Allah, setelah para masyaikh dan pemimpin kita berlomba-lomba untuk bertemu dengan Rabb mereka, diantaranya adalah Syaikh kita, Wali Tarabulus terdahulu yang bergabung dengan Kafilah In-ghimasiyyin, menyerbu sekelompok besar murtaddin. Dan atas taufik dari Allah, ia ledakkan bom sabuknya di tengah-tengah pasukan murtaddin. Perbuatannya membenarkan perkataannya, menebus Syariat dengan darah sucinya, kita memohon kepada Allah supaya meninggikan derajatnya dan menempatkannya dalam surga Firdaus. Beliau gugur sekitar tiga bulan lalu. Serangan murtaddin ini dimulai setelah berkumpulnya batalyon-batalyon militer yang berafiliasi pada Menteri Pertahanan Libya bagian barat, khususnya dari kota Misrata untuk memerangi Syariat, menjalin koordinasi langsung dengan Salibis serta ‘support’ udara mereka. Allah karuniakan kemampuan pada hamba-hamba-Nya yang berjihad untuk menghabisi pasukan demi pasukan murtaddin yang sejatinya saling bersaing satu sama lain, dan kini disatukan dalam ruang komando operasi bersama yang mereka namakan “Bunyan al-Marsus (Bangunan yang Kokoh)”. Pada awal agresi militer ini, mereka mengumumkan bahwa pasukannya mencapai lebih dari 10.000 infantri, di samping ‘support’ udara (Salibis-Libya) melawan sekelompok kecil orang-orang beriman yang sabar, mengharapkan pahala dari Allah dan yakin bahwa ia akan bertemu dengan-Nya, serta sangat yakin akan janji-Nya. Maka Allah berikan taufik-Nya pada para hamba-hamba-Nya untuk menghalau serangan terbesar di zaman kita ini, demi membela negeri yang di dalamnya Syariat diterapkan oleh para hamba yang menolong diri mereka dengan tauhid dan memperbanyak jumlah mereka dengan Yang Maha Perkasa dan Maha Terpuji, membantai musuh-musuh Allah selama enam bulan berturut-turut. Di dalamnya Allah memberikan karunia kepada hamba-hamba-Nya yang lemah berupa 120 operasi istisyhadiyyah yang menargetkan konsentrasi pasukan demi pasukan murtaddin dan konvoi demi konvoi mereka, ditambah ratusan bom rakitan dan serangan ‘ambush’ yang membantai habis murtaddin. Hingga jatuh kerugian personil tempur yang hingga kini berjumlah sekitar 5000 murtaddin tewas dan luka-luka.

Segala puji bagi Allah semata. Dan para mujahidin tidak tergoyahkan dan tidak pula terpalingkan oleh pesawat koalisi (Salibis-Libya) yang hingga hari ini telah melancarkan sekitar 2300 serangan udara, tak pula tergoyahkan oleh bombardir ribuan roket, mortir dan tank-tank. Adapun faktor utama bersemangatnya murtaddin, lantaran kebencian mereka terhadap tauhid dan penganutnya, serta cita-cita mereka untuk melenyapkan Syariat, ditambah konsistensi mereka dalam mendengarkan perintah-perintah tuan mereka dari kalangan Salibis, yang memerangi kita sampai kita kufur kepada Allah, dan menjadikan tandingan bagi-Nya dalam hukum pun syariat-Nya. Mereka perangi kita agar kita mencampakkan Syariat ke belakang punggung kita dan mengkufurinya. Namun, kita beriman dengan harapan keberuntungan untuk bertemu dengan Rabb kita dalam keadaan menggenggam bara tauhid, berpegang teguh dengan tali yang kuat. Tanya: Masa peperangan enam bulan telah berlalu, sementara murtaddin sama sekali belum berhasil menuntaskan peperangan di Sirte meski mereka disokong oleh Salibis baik di darat maupun udara. Apa faktor utama –setelah keutamaan dari Allah- keterlambatan majunya murtaddin selama ini? Dan taktik militer apa yang paling menonjol hingga mampu menimpakan kerugian besar di barisan mereka? Jawab: Itu tak lain atas taufik dari Allah lantaran keteguhan Junud Khilafah di kota Sirte. Lantaran keimanan mereka, apa saja yang diciptakan Allah baik itu batu, pohon, pasir, lembah, gunung, hujan, angin, kegelapan malam, dan terangnya siang semuanya tunduk pada-Nya, rukuk dan sujud, akan terus loyal kepada wali-wali-Nya dan memusuhi musuh-musuh-Nya, dan tiada suka akan satupun yang bermaksiat di bumi-Nya. Itulah bala tentara yang disiapkan untuk menjaga mereka, Allah tundukkan mereka untuk menolong wali-wali-Nya kapan saja Dia hendaki . Adapun terkait tentang metode-metode peperangan. Segala puji bagi Allah, Ikhwah dalam peperangan ini menggunakan berbagai macam cara yang menjadi sebab – setelah taufik dari Allah- masih terus berlangsungnya peperangan hingga saat ini. Di antaranya operasi istisyhadiyyah, bom-bom rakitan, terowongan-terowongan, serangan-serangan manuver yang membuat letih musuh-musuh Allah. Kemudian, pasukanpasukan padang pasir yang berada di luar Sirte, tersebar di sepanjang garis pesisir antara Sirte dan Misrata memiliki peranan besar dan dampak yang bagus dalam memperpanjang waktu peperangan di dalam komplek-komplek Sirte, –atas karunia Allah- mereka bisa melancarkan seranganserangan ofensif, diantaranya berupa operasi istisyhadiyyah yang menembus benteng-benteng murtaddin, ledakan demi ledakan bom-bom rakitan, serangan ‚ambush‘, membuat pos-pos checkpoint di jalur suplai logistik musuh, berdampak besar menguras kekuatan murtaddin yang sedang bergerak menuju medan peperangan melawan Syariat di Sirte. Tak lupa juga kami sebutkan salah satu peperangan dahsyat, tatkala salah satu regu pasukan padang pasir menceburkan diri ke tengah sekelompok besar murtaddin, setelah ia berbaiat kepada para Ikhwah dan tidak memalingkan muka mereka (mundur) sampai mereka bertemu Rabb-nya. Mereka menyerang kota Sirte dari front timur dan berhasil menguasai distrik Sawawah, area pelabuhan , hotel Sirte dan villa ad-Dhiyafah, setelah menempuh per11

jalanan sejauh 30 km menuju daerah yang dikuasai murtaddin. Dan tidak tersisa antara mereka dan saudara-saudaranya yang terkepung di Sirte kecuali satu jalan. Mereka pun gugur dalam keadaan maju menyerang dan tidak lari mundur setelah membantai wali-wali setan, dan menghabisi mereka. Murtaddin pun segera melolong mengemis pertolongan kepada pesawat-pesawat Salibis, hingga para Kesatria kita berbahagia meraih syahadah di jalan Rabb mereka, demi menolong saudara-saudara muslim dan muslimah, dan membela syariat. Mereka gugur dalam keadaan maju dan tidak mundur. Demikianlah penilaian kami, dan kami tidak mensucikan satu pun di hadapan Allah.

baik Daulah Islamiyyah. Mereka terbunuh di tangan koalisi Salibis, oleh pesawat yang sama, yang kini menghancurkan rumah-rumah dan bangunan di atas para penghuninya di Sirte pada hari ini. Maka kami seru kalian untuk berdiri di pihak putra-putra kalian, para mujahidin di Daulah Islamiyyah, dan belalah mereka semampu kalian. Dan cegahlah siapa saja yang mulai terperdaya, sehingga berperang di bawah panji Salibis di Sirte. Dan ia umumkan peperangan terhadap Syariat. Serulah mereka untuk bertaubat kepada Allah sebelum ia tertangkap, dan ditambahkan ke daftar orang-orang yang binasa. Sungguh, dengan membunuh akan mencegah seseorang dari terbunuh.

Tanya: Para Salibis dan antek-antek murtaddin membangkitkan angan-angan kosong pada diri mereka bahwa peperangan mereka di Sirte akan menjadi peperangan terakhir mereka melawan Daulah Islamiyyah, apa komentar Anda perihal hal ini?

Tanya: Kita berpindah ke luar Sirte. Bagaimana penilaian Anda tentang Junud Khilafah di daerah-daerah Libya lainnya?

Jawab: Ini merupakan termasuk apa yang dijanjikan Setan kepada mereka dan membangkitkan angan-angan kosong pada mereka, padahal Setan itu tidak menjanjikan kepada mereka kecuali tipuan belaka. Sungguh Rabb kita  Maha Kuat dan Perkasa, tidak akan menghinakan bala tentara-Nya para wali-Nya, tak akan terkalahkan, hamba-hamba-Nya akan selalu tertolong dan merekalah yang akan menang. Mujahidin, mereka adalah yang paling tinggi (derajatnya) sampai kapanpun, sedangkan para Salibis dan murtaddin mereka akan dikalahkan dan dicampakkan dengan berbagai macam cara. Sedangkan Amerika, Italia, Prancis, Inggris serta seluruh kaum Salibis yang berada dalam satu parit untuk memerangi Khilafah, meskipun mereka sesumbar dan merasa paling kuat, sesungguhnya pada hakekatnya mereka tidak bisa memberikan manfaat dan bahaya. Mereka sama sekali tidak bisa menciptakan lalat, sekalipun bersama-sama mengerahkan seluruh kemampuannya. Mereka itu hina, sampai derajat tidak bisa merebut kembali sesuatu yang diambil lalat dengan sayap lemahnya.“Amat lemahlah yang menyembah dan amat lemah (pulalah) yang disembah.” (QS. al-Hajj:73-74) Begitu hina dan rendahnya mereka, sampai tidak pantas sama sekali untuk memerangi Allah atau memusuhi wali-wali-Nya. Niscaya engkau akan melihat seluruh Thagut PBB dan semua orang yang menyombongkan diri atas Rabb kita, niscaya engkau melihat mereka duduk tersimpuh dengan amat terhina pada hari kiamat nanti. Dan kami katakan kepada mereka yang memerangi Mujahidin pada hari ini di Sirte, yang membenci Syariat, para penentang, penganut kekafiran dan atheisme, sungguh kalian telah memerangi ummat yang tidak pernah mandul (selau melahirkan generasi) dan aqidahnya tak kan terkalahkan. Sungguh sariyah-sariyah pasukan mujahidin yang tersebar pada hari ini di padang pasir Libya, akan membuat kalian merasakan dua kepahitan dan mereka akan merebut kembali kota-kota sekali lagi, dengan daya dan kekuatan Allah. Adapun pesan kami untuk orang-orang yang masih duduk dari kewajiban Muayyan, di Misrata khususnya dan seluruh kota di Libya bagian barat secara umum, kami ingatkan bahwa mereka memiliki sejarah dalam pengorbanan jihad dan kemuliaan. Putra-putra terbaik mereka kini tengah berperang di kota Sirte. Dan sebelum mereka, telah terbunuh ratusan di Irak dan Syam. Mereka termasuk putra-putra ter12

Wawancara

Jawab: Segala puji bagi Allah, kami berikan kabar gembira bagi kaum muslimin secara umum dan mujahidin pada khususnya, bahwa saudara-saudara mereka para mujahidin di berbagai daerah di wilayah Libya masih dalam keadaan kebaikan yang melimpah. Dan ini adalah karunia dari Allah Yang Maha Agung. Unit-unit Intelijen mujahidin masih tersebar di seluruh kota dan sejumlah daerah. Dan sama halnya sariyyah-sariyyah pasukan mereka menelusuri padang pasir dari timur hingga barat. Tidaklah hari-hari ini datang melainkan ujian akan hilang, yang akan datang setelahnya penaklukkan pun tamkin, dengan daya Allah dan kekuatan-Nya. Darah yang mengalir demi membela Syariat dan demi mengahalau musuh-musuhnya tidak akan disia-siakan oleh Allah. Dan Allah pasti akan menolong siapa saja yang menolong-Nya. Tanya: Di saat sebelum terjadinya perang Sirte, terjadi gelombang besar muhajirin berdatangan ke sejumlah wilayah di Libya, apakah jalan hijrah masih terbuka? Dan apa urgensi muhajirin di dalam kancah peperangan kalian? Jawab: Alhamdulillah, jalan masih tetap terbuka bagi siapa yang ingin berhijrah dan mengharapkan ridha Allah, seraya mengikhlaskan niatnya untuk-Nya . Dan para muwahhidin baik Arab maupun non-Arab masih terus berdatangan dari segala penjuru untuk melaksanakan kewajiban jihad, demi membalaskan darah suci yang ditumpahkan oleh tangan musuh-musuh Dien ini. Mereka sangat zuhud (tidak tamak) terhadap dunia dan kenikmatannya yang akan sirna, menjelajahi padang pasir guna memerangi mereka yang kufur terhadap Rabb bumi dan langit. Cukuplah Allah sebagai penolong. Adapun tentang urgensi mereka di dalam kancah jihad di Libiya, sungguh – atas karunia Allah – mereka telah tegakkan hukum-hukum-Nya, bersama dengan saudara-saudaranya dari kalangan Anshar mereka perangi musuh-musuh Allah. Termasuk nikmat Allah kepada kami adalah orang-orang yang terhalangi oleh udzur namun tetap berhijrah menuju wilayah-wilayah kami, mereka adalah hujjah bagi orang-orang yang mencari-cari udzur, diantara mereka ada yang dalam kondisi fakir, hingga mereka jual rumah dan seluruh barangnya yang dia punya demi bergabung dengan kafilah mujahidin, Allah  berfirman, “Dan sesungguhnya Tuhanmu (pelindung) bagi orang-orang yang berhijrah sesudah menderita cobaan, kemudian mereka berjihad dan sabar; sesungguhnya Tuhanmu sesudah itu benar-benar Maha Pengampun lagi Maha Penyayang.” (QS. an-Nahl:110), semoga Allah menerima hi-

jrah dan jihad mereka, dan disisi Allah sebaik-baik balasan. Tanya: Bagaimana kondisi Sirte dan penduduknya setelah murtaddin menguasai sebagian besar daerahnya? Jawab: Peperangan musuh-musuh Allah telah menyebabkan terlantarnya hukum-hukum Syariat, dan mereka berusaha untuk menggantinya dengan undang-undang Martin Kobler serta tuan-tuan mereka dari kalangan Salibis. Sebagian besar penduduk Sirte telah mengungsi ke daerah-daerah di sekitarnya sejak enam bulan lalu -yang masih sajamerasakan kepahitan. Musuh-musuh Allah menambah penderitaan mereka dengan membombardir dan menghancurkan rumah-rumah mereka, serta merampok harta-harta mereka. Maka kami berikan kabar gembira bagi ummat nabi kita Muhammad  bahwa putra-putra mereka masih akan terus memerangi musuh-musuh mereka sampai tidak ada fitnah (syirik) dan Dien ini semata-mata milik Allah. Tanya: Faktor utama agresi Salibis melawan Junud Daulah Islamiyyah di semua wilayah Libya ini adalah lantaran takutnya musyrikin akan meluasnya operasi demi operasi mujahidin ke negeri-negeri Thawaghit di sebelahnya. Dan para Salibis pun antek-anteknya membicarakan untuk mengamankan sejumlah daerah yang bersebelahan dengan Libya pasca tuntasnya agresi ini. Apa komentar Anda? Jawab: Jihad di jalan Alllah yang bertujuan untuk meninggikan kalimat-Nya dan memerangi musuh-musuh-Nya tidak akan bisa dihentikan oleh siapapun. Allah tidak akan membiarkan satu rumah pun di kota maupun di pelosok daerah, kecuali Allah pasti memasukan urusan (Islam) ini, dengan kemuliaan orang yang mulia ataupun kehinaan orang yang hina. Kemuliaan yang dengannya Allah memuliakan Islam dan kehinaan yang dengannya Allah menghinakan kekafiran. Rasulullah bersabda, “Sesungguhnya Allah membentangkan bumi ini kepadaku. Maka aku melihat bagian timur dan baratnya, dan kekuasaan ummatku akan mencapai sejauh bumi dibentangkan kepadaku ini.” (H.R Muslim dari Tsuban) Peperangan dahsyat yang diselami mujahidin pada hari ini, dan bergabungnya ribuan muwahhidin ke medan-medan laga jihad menuju tempat-tempat terdapatnya kesyahidan ini, merupakan kabar gembira akan sirnanya kegelapan (kekafiran) dan nampaknya al haq. “Akan tetapi kalian terburu-buru.” (H.R Bukhari dari Khabab bin al-Arat) Tanya: Bagaimana menurut Anda keadaan pemerintahan GNA dan GNC pada hari ini? Dan apa operasi kalian mendatang dalam melawan dua pemerintahan murtad ini? Jawab: Pemerintah GNA, GNC, dan Parlemen, kemudian mereka ingin membentuk pemerintahan keempat serta kelima. Inilah kondisi pemerintahan murtad di Libya, satu sama lain saling melaknat, terpecah belah, saling mengintai satu sama lain. Allah memutuskan tali kecintaan di antara mereka, dan Dia jadikan satu sama lainnya sebagai musuh, berpecah belah. Jika mereka berkumpul saling bersaing bahkan di medan perang yang mereka disatukan untuk memerangi Dien. Sungguh Junud Khilafah merealisasikan perintah Rabb mereka dengan memerangi semua yang memerangi Dien-Nya dan memusuhi wali-wali-Nya. Ya, kami memerangi dan mengkafirkan mereka secara keseluruhan, dan kami lantang-

kan suara permusuhan pun kebencian kami kepada mereka. Kami caci demokrasi dan kesyirikan mereka sebagaimana yang diperintahkan Rabb kami. Kami bukanlah kaum yang membeli kecintaan mereka atau mencari kerelaan mereka dengan imbalan secuil dunia yang fana, dan tidak pula kaum yang menggapai wasilah (sarana) untuk mencapai mereka. Sungguh, banyak sekali yang mengklaim menolong Syariat, dan mencintai Tauhid serta pemeluknya telah terjatuh ke dalam jerat jebakannya. Dan ternyata mereka kini telah menjadi Anshar Thawaghit (penolong-penolong Thaghut), bersedih tatkala mereka bersedih, dan berperang di bawah bendera, sariyyah pasukan dan menteri peperangan mereka. Kita memohon kepada Allah keselamatan. Tanya: Apakah anda memilki wasiat untuk Junud Daulah Islamiyyah di sejumlah wilayah di Libya. Dan apakah ada wasiat secara umum untuk Junud Daulah Islamiyyah dimana saja mereka berada? Jawab: Kepada makluk-makhluk Allah yang terbaik. Kepada mujahidin yang sabar lagi mengharapkan pahala di Sirte, Benghazi, Mosul, Halab (Aleppo) dan di semua tempat lainnya. Sungguh Rabb kalian sangatlah dekat dan Maha Mengabulkan. Dia melihat posisi kalian, mendengar perkataan kalian. Kalian telah bersandar kepada-Nya, kalian ambil sebab-sebab keselamatan seperti yang diperintahkan Allah. Kalian memerintahkan hal yang makruf, dan mencegah perbuatan mungkar. Kalian tegakkan Dien, memerangi musyrikin dan murtaddin. Sungguh Rabb kita telah berjanji kepada mereka yang berkumpul di atas ketaatan kepada-Nya, dengan pertolongan, kemenangan dan diberikan kekuasaan di muka bumi. Dan hasil akhir yang baik adalah bagi mereka. Mereka di giring menuju surga sekelompok demi sekelompok. Sungguh Rabb kalian tidak menakdirkan ujian atas hamba-hamba-Nya kecuali untuk memisahkan yang buruk dari yang baik, yang jujur dari yang sekedar klaim.  Dan Allah sekali-kali tidak akan memperlihatkan kepadamu hal-hal yang ghaib. Kita dapati sebagian hamba, jika ia tertimpa keburukan, ujian, himpitan, dan tekanan, ia langsung berburuk sangka terhadap Rabbnya. Ia menyangka bahwa orang-orang kafir itu kuat di atas kita, dan mereka unggul, mereka akan menang dan tak akan ada yang mengalahkan. Mereka telah berhasil memadamkan cahaya Allah dengan mulut-mulut mereka, dan mereka mengatakan bahwa Allah tidak akan menyempurnakan cahaya-Nya. Kita berlindung kepada Allah dari macam-macam purbasangka demikian. Mereka menyangka yang tidak benar terhadap Allah seperti sangkaan jahiliyah. Kalam-Nya, “Dan yang demikian itu adalah prasangkamu yang telah kamu sangka kepada Tuhanmu, Dia telah membinasakan kamu, maka jadilah kamu termasuk orang-orang yang merugi.”(QS. Fussilat: 23). Abu Muslim al-Khaulani berkata, “Berhati-hatilah dari berprasangka buruk terhadap seorang Mukmin, sungguh Allah menjadikan kebenaran di atas lisan dan hatinya.” (Ibnu Abdul Barr, Bahjatul Majalis). Sungguh Rabb kita –besar pujian-Nya dan suci nama-nama-Nya- berkata dalam hadits Qudsi, “Aku tergantung dengan prasangka hamba-Ku, jika ia berprasangka baik, maka baginya sesuai perasangka itu, dan jika berprasangka buruk, maka keburukan itu juga yang didapatkan.” (HR Ahmad dan Ibnu Hibban dari Abu Hurairah). Kalam-Nya, “Maka apakah anggapanmu terhadap Tuhan semesta alam?“ (QS. as-Shafaat: 87) 13

14

Makalah

15

Dengan nama Allah, segala puji bagi Allah, sholawat dan salam senantiasa tercurah atas Rasulullah, keluarga dan para sahabatnya serta orang-orang yang datang setelahnya. Wa ba’du. Barang Siapa Yang Gurunya Adalah Kitab Maka Benarnya Lebih Banyak Daripada Salahnya. Benar, jika kitabnya adalah sebuah kitab, “Yang tidak datang kepadanya (al-Qur’an) kebatilan baik dari depan maupun dari belakangnya, yang diturunkan dari Rabb Yang Maha Bijaksana lagi Maha Terpuji.” (QS. Fushilat: 42). Sebuah kitab yang, “Tidak terdapat keraguan di dalamnya, sebagai petunjuk bagi orang yang bertaqwa.” (QS. al-Baqarah: 2). Sebuah kitab yang diturunkan oleh Allah kepada hamba-Nya, “Dan Dia tidak menjadikannya bengkok.” (QS al-Kahfi: 1). Sebuah kitab, “(yaitu) Kitab yang ayat-ayatnya disusun dengan rapi serta dijelaskan secara terperinci dari sisi Rabb yang Maha Bijaksana lagi Mahatahu.” (QS. Hud: 1). Sebuah kitab yang, “Di antara (isi) nya ada ayat-ayat yang muhkamaat itulah pokok-pokok isi al-Qur’an (ummul kitab) dan yang lain (ayat-ayat) mutasyabihat.” (QS. Ali Imran: 7). Sebuah kitab yang seandainya, “berasal dari selain Allah, niscaya akan mendapat berbagai pertentangan yang banyak di dalamnya.” (QS. an-Nisa: 82). Sebuah kitab yang Allah  berfirman mengenainya, “Dan sungguh Kami telah memudahkan al-Qur’an untuk menjadi peringatan, maka adakah yang mengambil peringatan.” (QS. al-Qomar: 17). Allah berfirman, “Sesungguhnya Kamilah 16

Makalah

yang menurunkan adz-Dzikra (al-Qur’an) dan sesungguhnya Kamilah yang memeliharanya.” (QS. al-Hijr: 9). Dia berfirman, “Katakanlah, ‘Siapakah yang lebih kuat persaksiannya? Katakanlah, ‘Allah. Dia menjadi saksi antara aku dan kalian. Dan al-Qur’an ini diwahyukan kepadaku agar dengannya aku memberi peringatan kepada kalian dan kepada orang-orang yang al-Qur’an telah sampai (kepadanya)’.” (QS. al-An’am: 19) Maka siapa yang kitabnya adalah bukan perkataan makhluk, dari Allah bermula dan kepada-Nya kembali, dan yang mempelajarinya memiliki hati atau menggunakan pendengarannya sedang dia menyaksikan, maka tidak diragukan lagi benarnya lebih banyak daripada salahnya. Begitu pula siapa yang gurunya adalah Bukhari dan Muslim sedang ia memperoleh dari keduanya riwayat yang sampai kepada orang yang paling fasih dalam melafadhkan huruf “dhadh (‫”)ض‬, yang telah diberikan Jawami’ al-Kalim (kalimat yang ringkas namun mengandung makna yang banyak, padat dan mendalam) pun riwayat yang disandarkan pada generasi terbaik dan sebaik-baik ummat yang diutus kepada seluruh manusia . Begitu pula siapa yang kitabnya adalah Tafsir ath-Thabari, Tafsir Ibnul Mundzir, atau Tafsir Ibnu Abi Hatim.

Begitu pula siapa yang kitabnya dalam beraqidah adalah as-Sunnah karya Imam Ahmad, Harb al-Karmani, Abdullah bin Ahmad bin Hanbal, al-Khillal, al-Barbahariy, atau Ibnu Batthah. Begitu pula siapa yang kitabnya adalah risalah-risalah mujaddid Islam seperti Ibnu Taimiyyah dan Ibnu Abdil Wahhab. Adapun jika gurunya adalah para ulama thaghut dan pelaku bid’ah yang sesat serta orang fasik yang duduk dari jihad, niscaya salahnya akan lebih banyak daripada benarnya – kecuali yang dirahmati Allah dan sedikit sekali jumlahnya –. Lalu bagaimana halnya jika dia mengikuti seruan mereka kepada kefajiran, bid’ah dan murtad? Semoga Allah melindungi kita! Penuntut ilmu tidak akan dimuliakan karena belajar kepada para ulama thaghut dan para dai yang menyeru kepada kesesatan seperti Ibnu Baz, Ibnu Utsaimin, Ibnu Jibrin, Fauzan, Salman al-Audah, Safar al-Hawali, al-Huwaini, al-Adawi, al-Madkhali, al-Wadi’i, Abu Qotadah al-Filistini, al-Maqdisi, al-Hadusyi, as-Siba’i dan seterusnya. Salah satu ruwaibidhah (orang bodoh yang memimpin urusan ummat,pent) itu telah jujur ketika berkata – sedangkan ia pendusta –, “Ada sunnah yang memuji sikap kembali kepada lembaran kertas tanpa melihat kepada personal dan tokoh. Sunnah tersebut menjadi argumentasi kuat bagi kelompok ini. Sunah tersebut adalah sabda beliau  kepada para sahabatnya pada suatu hari, “Siapakah makhluk yang paling menakjubkan imannya menurut kalian? Mereka menjawab, “Para malaikat.” Beliau menyanggah, “Bagaimana mereka tidak beriman sedangkan mereka berada bersama Rabb mereka.” Mereka menjawab, “Para Nabi.” Sabdanya, “Bagaimana mereka tidak beriman sedangkan mereka diberi wahyu? “Kalau begitu kami”, jawab mereka. Beliau menyanggah lagi, “Bagaimana kalian tidak beriman sedangkan aku berada di tengah kalian.” Merekapun bertanya, “Lantas siapa mereka wahai Rasulullah? Beliau menjawab, “Mereka adalah suatu kaum yang datang setelah kalian yang hanya mendapati lembaran-lembaran (shuhuf) lalu mengimaninya.” Dalam lafadz yang lain, “Bahkan mereka adalah kaum setelah kalian, suatu kitab datang kepada mereka diantara lembaran-lembaran lalu mereka mengimaninya, dan mengamalkan isi kandungannya. Mereka itul pahalanya lebih besar dibanding kalian.”,Pada lafadz lain disebutkan, “Mereka mendapati suatu lembaran lalu mengamalkan isi kandungannya. Merekalah orang beriman yang paling utama imannya.” Hadits tersebut dengan jelas memuji metode mengambil ilmu dari sesuatu lembaran. Bahkan kaum tersebut adalah manusia yang paling besar pahalanya dan orang beriman yang paling utama keimanannya. Hal ini menunjukkan bahwa jaminan selamat di zaman perselisihan dan banyaknya contoh rusak pengaku ulama yang jatuh kredibilitasnya yaitu dengan kembali kepada lembaran kertas. Perkataan si A dan si B serta pendapat si Zaid dan si Amr tidaklah mempengaruhi “para pembelot” itu. Tidaklah seseorang itu berpindah jalan dari metode syar’i pada metode bid’ah kecuali

karena faktor kebodohan, ketidakmampuan, atau maksud yang rusak sebagaimana perkataan Ibnu Taimiyyah. Jalan ini, yaitu metode mengambil ilmu dari sesuatu lembaran kertas – dan ini adalah metode syar’i – adalah yang akan mencegah ketergelinciran seorang alim dari mendapatkan legitimasi sebagai bagian dari Din yang tidak bisa diganggu gugat lagi di mata pengikutnya.” , Maka dari itu, para pencari ilmu hendaknya merenungi hadits-hadits dan atsar-atsar yang memperingatkan dari ulama sesat. Dari Abu Dzar  berkata, “Aku pernah berjalan bersama Rasulullah , lalu beliau bersabda, ‘Sungguh selain Dajjal ada yang lebih aku khawatirkan atas ummatku.’ Beliau mengucapkannya sebanyak tiga kali. Akupun bertanya, ‘Wahai Rasulullah, apakah hal tersebut yang lebih engkau khawatirkan menimpa umatmu selain Dajjal? Jawabnya, ‘Yaitu para pemimpin yang menyesatkan’.” (HR. Imam Ahmad) Nabi saw bersabda, “Sesungguhnya Allah tidak akan mencabut ilmu sekaligus dari hamba-hamba-Nya, tetapi Dia akan mencabut ilmu dengan mewafatkan para Ulama, hingga ketika tidak tersisa seorang alimpun manusia mengangkat para pemimpin yang bodoh, lalu mereka ditanya (tentang suatu hal) lantas berfatwa tanpa ilmu, sehingga mereka sesat dan menyesatkan.” (HR. Bukhari dan Muslim dari Abdullah bin Amr ra). Ali bin Abi Thalib  berkata, “Hampir tiba saatnya suatu masa ketika Islam tinggal nama dan al-Qur’an tinggal tulisan. Masjid-masjid ramai akan tetapi kosong dari petunjuk. Para ulama mereka adalah manusia terjahat di bawah kolong langit. Dari merekalah fitnah muncul dan akan berbalik kepada mereka pula.” (HR. Baihaqi dalam Syu’abul Iman).

17

Hendaknya kalian tidak mengambil ulama suu’, anteknya Thawaghit sebagai guru kalian

Apabila para ulama telah meninggal hingga hanya sedikit yang tersisa, tinggal yang berjaga-jaga di tapal batas, ditawan di penjara, dan terusir di goa-goa, menuntut ilmu kepada “para syeikh” tidak akan dianggap mulia kecuali oleh orang yang bodoh terhadap hakekat ilmu yang mulia. Ilmu yang bermanfaat adalah ilmu yang berbuah di hati dan anggota tubuh. Ubadah bin Shamit  berkata, “Jika kamu mau, akan aku beritahu kepadamu tentang ilmu pertama yang diangkat dari manusia. Yaitu khusyu‘. Hampir-hampir tidak akan kamu dapati seorangpun yang khusyu‘ ketika kamu memasuki masjid.” (Diriwayatkan oleh Tirmidzi). Ali bin Abi Thalib  berkata, “Fakih sesungguhnya adalah orang yang tidak membuat manusia berputus asa dari rahmat Allah, tidak mentolelir mereka dalam hal maksiat kepada Allah, tidak menenangkan mereka dari adzab Allah, dan tidak meninggalkan al-Qur’an karena tidak menyukainya. Tidak ada kebaikan dalam ibadah yang tidak didasari ilmu, tidak pula ilmu yang tidak disertai pemahaman dan tidak pula bacaan al-Qur’an yang tidak disertai penghayatan.” (Diriwayatkan ad-Darimi dalam sunannya). Mujahid  berkata, “Hanyasanya orang fakih adalah orang yang takut kepada Allah .” (Diriwayatkan ad-Darimi dalam sunannya ). Dikatakan pada Hasan al-Bashri, “Bukan begini para fuqoha berkata.” Maka beliau menjawab, “Celaka kamu, apa kamu benar sudah pernah melihat seorang fakih? Seorang fakih itu adalah orang yang zuhud terhadap dunia, senang dengan akhirat, peka terhadap urusan agamanya dan tekun beribadah kepada Rabbnya.” (Diriwayatkan ad-Darimi dalam sunannya). Ali bin Abi Thalib  berkata, “Wahai para pengemban ilmu, amalkanlah ilmu kalian. Karena seorang alim 18

Makalah

itu adalah orang yang beramal dengan yang diketahuinya dan ilmunya selaras dengan amalnya. Akan ada suatu kaum yang mengemban ilmu tapi tidak melampaui kerongkongan mereka. Amalnya menyelisihi ilmunya dan batinnya menyelisihi lahirnya. Membentuk majelis tetapi saling membanggakan diri satu sama lain. Hingga ada seorang lelaki yang marah kepada rekan majelisnya karena bermajelis dengan yang lain dan meninggalkan dirinya. Mereka itu adalah orang yang amal mereka di majelis tersebut tidak akan diangkat naik kepada Allah .” (Diriwayatkan ad-Darimi dalam sunannya ) Betul. Hakekat ilmu adalah takut kepada Allah, “Sungguh, yang takut kepada Allah diantara para hamba-Nya hanyalah ulama.” (QS. Fatiir:28) Jadi, siapa yang tidak takut kepada Allah sehingga tidak mau meninggalkan apa yang dimurkai dan dibenci oleh Allah, ia bukanlah orang yang alim maupun fakih, meskipun telah belajar, mengajar dan mengaku sebagai alim. Begitu juga siapa yang tidak menyeru manusia kepada perkara yang mulia dan memperingatkan mereka dari perbuatan dosa juga bukanlah seorang alim.

Jadi, menuntut ilmu pada “Orang yang paling jahat di kolong langit” dan “Para penyeru kepada pintu-pintu Jahannam” bukanlah hal yang terpuji. Adapun menggali ilmu dari lembaran-lembaran kertas pada zaman tiadanya para ulama selain yang berada di tapal batas, penjara dan goagoa adalah hal yang terpuji berdasarkan atsar tersebut. Segala puji bagi Allah yang dengan nikmat-Nya segala kebaikan menjadi sempurna. Hendaknya setiap orang waspada terhadap sifat ujub dan sombong jika diuji Allah dengan berteman dengan ulama sesat. Hendaknya dia mengingat apa yang diriwayatkan oleh Abdullah bin Imam Ahmad dari Abdurrahman bin Abi Laila dari Ubay bin Kaab bahwa Rasulullah  bersabda, “Ada dua lelaki pada zaman Nabi Musa yang berdebat soal nasab. Salah satunya berkata, ‘Aku adalah fulan bin fulan, hingga sembilan keturunan, lalu siapa kamu wahai anak tak beribu? Temannya menjawab, ‘Saya fulan bin fulan bin Islam.’ Lalu beliau melanjutkan, “Lantas Allahpun mewahyukan kepada Musa  mengenai kedua lelaki yang saling mengunggulkan nasab ini, ‘Adapun kamu wahai yang bernasab hingga sembilan keturunan, maka di neraka dan kamu yang kesepuluhnya. Sedangkan kamu wahai yang bernasab hanya dua keturunan, maka di surga dan kamu adalah yang ketiganya di surga.” (al-Musnad). Jadi, layakkah seorang penuntut ilmu berbangga dengan biografi yang dipenuhi dengan bermajelis bersama pelaku dosa, bid’ah dan kemurtadan? Ya Allah, kami berlindung kepada-Mu dari ilmu yang tidak bermanfaat, hati yang tidak khusyu’, jiwa yang tidak kenyang dan dari doa yang tidak didengar.

19

bar, kita berlindung kepada Allah. Karya Syaikh Muhammad bin Abdul Wahhab Diringkas dari Risalah Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah  Ketahuilah -semoga Allah merahmatimu- bahwa sejak Allah  mengutus Muhammad  manusia terbagi menjadi tiga; orangorang mukmin yang beriman kepadanya zahir dan batinnya, orang-orang kafir yang terang-terangan mengkufurinya, dan orang-orang munafik yang beriman secara zahir namun tidak batinnya. Oleh karena itu, Allah membuka surat al-Baqarah dengan empat ayat seputar sifat mukmin, dua ayat seputar sifat kafir, dan tiga belas ayat seputar sifat munafik. Semua bagian itu; iman, kufur, dan nifak, masing-masing mempunyai pondasi dan cabang-cabangnya sebagaimana disebutkan dalam Kitab dan Sunnah, dan sebagaimana ditafsirkan oleh Ali bin Abi Thalib  dalam hadits yang diriwayatkannya. Maka nifak terbagi menjadi nifak akbar yang mengakibatkan pelakunya dijerumuskan dalam dasar neraka yang terdalam. Yaitu seperti nifaknya Abdullah bin Ubay dan selainnya, atau terang-terangan mendustakan Rasul, menentang atau membenci sebagian risalahnya, meyakini tidak wajib mengikutinya, senang dengan keterpurukan Din dan sebaliknya sedih dengan kemenangan Din, dan yang semisalnya yang tidak mungkin muncul kecuali dari musuh Allah dan Rasul-Nya. Yang seperti itu sudah muncul pada zaman Rasul  dan zaman setelahnya. Padahal pada zamannya faktor pendukung keimanan amat kuat. Jika pada zamannya saja yang faktor pendukung keimanan itu amat kuat sudah muncul nifak apalagi pada zaman setelahnya. Ini adalah contoh nifak ak20

Makalah Kajian

Adapun nifak asghar adalah seperti nifak amal dan yang semisalnya. Yaitu seperti berdusta ketika berbicara, menyelisihi janji dan berkhianat jika dipercaya seperti disebutkan dalam hadits masyhur, bersabda , “Tanda-tanda munafik itu ada tiga; jika berbicara maka berdusta, jika berjanji maka mengingkari, jika dipercaya maka berkhianat, (dia itu munafik) sekalipun shalat, berpuasa dan mengaku muslim.” (HR. Muslim). Termasuk nifak asghar juga adalah enggan berjihad. Enggan berjihad adalah salah satu sifat munafik berdasarkan sabdanya , “Barangsiapa mati sedangkan ia belum berperang atau meniatkan dirinya untuk berperang, maka dia mati dalam salah satu cabang kemunafikan.” (HR. Muslim). Allah telah menurunkan surat Bara’ah yang juga dinamakan al-Fadhihah lantaran membongkar orang-orang munafik, sebagaimana perkataan Ibnu Abbas , “Ia (surat at-Taubah) adalah al-Fadhihah (pembongkar), terus menerus turun “Dan diantara mereka” sampai mereka mengira tidak ada seorangpun yang tidak disebutkan.” Dari al-Miqdad bin al-Aswad berkata, “Ia adalah surat al-Bahuts karena menyingkap lubuk hati terdalam orang-orang munafik.” Qotadah berkata, “Ia adalah al-Mutsirah karena mempermalukan orang-

orang munafik”. Surat ini turun ketika ghazwah terakhir Rasulullah  yaitu Ghazwah Tabuk. Pada ghazwah ini Allah memuliakan Islam dan pemeluknya, dan membongkar kondisi orang-orang munafik. Allah menyifati mereka dengan sifat kikir dan pengecut. Yang dimaksud pengecut adalah meninggalkan jihad. Adapun kikir, yaitu enggan berinfak fi sabilillah. Allah berfirman, “Sekali-kali janganlah orangorang yang bakhil dengan harta yang Allah berikan kepada mereka dari karunia-Nya menyangka, bahwa kebakhilan itu baik bagi mereka. Sebenarnya kebakhilan itu adalah buruk bagi mereka. Harta yang mereka bakhilkan itu akan dikalungkan kelak di lehernya di hari kiamat. Dan kepunyaan Allah-lah segala warisan (yang ada) di langit dan di bumi. Dan Allah mengetahui apa yang kamu kerjakan.” (QS. Ali Imran: 180), dan berfirman, “Barangsiapa yang membelakangi mereka (mundur) di waktu itu, kecuali berbelok untuk (sisat) perang atau hendak menggabungkan diri dengan pasukan yang lain, maka sesungguhnya orang itu kembali dengan membawa kemurkaan dari Allah, dan tempatnya ialah neraka Jahannam. Dan amat buruklah tempat kembalinya.” (QS. al-Anfal: 16). Allah juga menyifati mereka dengan sifat pengecut dan panik, kalam-Nya , “Dan mereka (orang-orang munafik) bersumpah dengan (nama) Allah, bahwa sesungguhnya mereka termasuk golonganmu; padahal mereka bukanlah dari golonganmu, akan tetapi mereka adalah orang-orang yang sangat takut (kepadamu). Jikalau mereka memperoleh tempat perlindungan”, yaitu seperti benteng atau kastil, “atau gua-gua”, untuk bersembunyi dengan cepat seperti air yang mengalir, “atau lobang-lobang (dalam tanah)”, yaitu tempat-tempat yang susah payah dibangun atau susah dimasuki (seperti bunker – pent), “niscaya mereka pergi kepadanya” dan kabur dari jihad “dengan secepat-cepatnya.” (QS. at-Taubah: 56-57). Yaitu pergi secepat-cepatnya tanpa bisa dicegah lagi seperti kuda liar yang jika dihardik maka tali kekangnya tidak akan bisa mencegahnya. Allah  berfirman, “Sesungguhnya orang-orang yang beriman itu hanyalah orang-orang yang percaya (beriman) kepada Allah dan Rasul-Nya, kemudian mereka tidak ragu-ragu dan mereka berjuang (berjihad) dengan harta dan jiwa mereka pada jalan Allah. Mereka itulah orang-orang yang benar.” (QS. al-Hujurat: 15). Maka Dia membatasi orang-orang beriman pada yang beriman dan berjihad. Allah berfirman, “Orang-orang yang beriman kepada Allah dan hari kemudian, tidak akan meminta izin kepadamu untuk tidak ikut berjihad dengan harta dan diri mereka. Dan Allah mengetahui orang-orang yang bertakwa. Sesungguhnya yang akan meminta izin kepadamu, hanyalah orang-orang yang tidak beriman kepada Allah dan hari kemudian, dan hati mereka ragu-ragu, karena itu mereka selalu bimbang dalam keraguannya.” (QS. at-Taubah: 4445). Maka ini merupakan kabar dari Allah bahwa seorang mukmin tidak akan meminta ijin untuk meninggalkan jihad, hanyasanya yang meminta ijin adalah orang-orang yang tidak beriman kepada Allah, maka bagaimana halnya dengan yang meninggalkan jihad tanpa ijin? Firman-Nya tentang sifat kikir mereka, “Dan tidak ada yang menghalangi mereka untuk diterima dari mereka nafkah-nafkahnya melainkan karena mereka kafir kepada Al-

Media massa murtaddin mengelabui orang-orang yang berjiwa sakit

lah dan Rasul-Nya dan mereka tidak mengerjakan shalat, melainkan dengan malas dan tidak (pula) menafkahkan (harta) mereka, melainkan dengan rasa enggan.” (QS. at-Taubah: 54). Jika dalam ayat ini Allah  mencela orang-orang yang berinfak dengan rasa enggan maka bagaimana halnya dengan yang sama sekali tidak mau berinfak? Telah dikabarkan bahwa ketika orang-orang munafik mendekati Madinah (setelah selesai dari ghazwah –pent), terkadang mereka berkata-kata kepada orang-orang mukmin, “Inilah kesialan yang menimpa kita lantaran kalian, kalianlah yang menyeru manusia kepada Din ini, kalianlah yang memerangi dan menyelisihi mereka.” Terkadang mereka mengecam, “Kalianlah yang memerintahkan kita untuk berdiam di sini, jika kita pergi tentu tidak akan tertimpa yang sepert ini! Terkadang juga mereka menyindir, “Kalian itu sudah sedikit dan lemah namun tetap nekat hendak mengalahkan musuh, sungguh agama kalian telah menipu kalian! Juga kecamannya, “Kalian orang-orang gila, tidak berakal, kalian hendak membinasakan diri kalian dan menyeret manusia dalam kebinasaan! Mereka juga sering menyemburkan kata-kata yang menyakitkan lainnya. Maka Allah berfirman tentang mereka, “Mereka mengira (bahwa) golongan-golongan yang bersekutu itu belum pergi; dan jika golongan-golongan yang bersekutu itu datang kembali, niscaya mereka ingin berada di dusun-dusun bersama-sama orang Arab Badwi, sambil menanya-nanyakan tentang berita-beritamu. Dan sekiranya mereka berada bersama kamu, mereka tidak akan berperang, melainkan sebentar saja.” (QS. al-Ahzab: 20). Dalam ayat ini Allah  menyifati mereka dengan tiga sifat; Pertama: bahwa mereka – lantaran ketakutannya – mengira golongan-golongan sekutu itu tidak akan pergi. Seperti inilah kondisi para pengecut yang hatinya sakit. Ia akan segera memakan mentah-mentah kabar yang menakutkan dan sebaliknya mendustakan kabar baik. Kedua; jika pasukan sekutu datang mereka berangan-angan bisa kabur jauh ke pedalaman di antara orang-orang badui dan menanyakan kabar kalian, “Bagaimana kabar Madinah? Bagaimana kondisi manusia? Ketiga; jika pasukan sekutu telah datang sedangkan mereka ada di antara kalian maka mereka tidak akan bertempur kecuali sedikit. Ketiga sifat ini ternyata banyak didapati pada diri banyak manusia.

21

Segala puji bagi Allah Rabb semesta alam. Shalawat dan salam tetap tercurah kepada Rasulullah  penutup para nabi dan rasul. Amma ba’du.

padanya. Padahal ia tidak mengetahui pahala yang terlewatkan olehnya, yaitu pahala bersabar dalam peperangan atau mati syahid jika gugur.” Sampai di sini perkataannya.

Perkataan ini , “Sungguh Allah telah memberi nikmat kepadaku” tidak terlontar dari orang-orang beriman yang jujur lagi bersyukur atas nikmat-Nya, tetapi ini adalah perkataan kaum munafik ketika mereka tidak ikut berperang. Mereka menyingkirkan diri dari kecamuk medan perang, dari terbunuh dan terluka. Kata-kata yang terlontar lantaran senang dengan ketidakikutsertaan mereka dalam peperangan yang mengakibatkan kekalahan mujahidin, terusirnya mereka dari suatu wilayah, atau banyak yang terbunuh. Hal ini lantaran kebodohan mereka tentang nikmat hakiki yang wajib disyukuri oleh seorang mukmin.

Maka jika para muwahhid mengetahui hal ini, dan mendengar bahwa segolongan dari saudaranya tertimpa ujian atau terkena musibah, yakinlah bahwa kenikmatan yang hakiki adalah ikut merasakan musibah bersama mereka, atau terbunuh sebelum mereka terbunuh. Lari dari syahadah itu bukanlah nikmat, melainkan nikmat itu adalah ketika seorang hamba terjun dalam sengitnya pertempuran. Nikmat itu adalah ketika berada di barisan terdepan, dan tidak memalingkan wajah sampai ia terbunuh. Inilah nikmat hakiki dan inilah pemahaman yang benar yang wajib ditanamkan di setiap jiwa orang yang beriman sehingga akan dicarinya kematian itu dimanapun berada selama hayat dikandung badan.

Ibnu Katsir r berkata mengenai tafsir firman-Nya: „Dan sesungguhnya di antara kamu ada orang yang sangat berlambatlambat (ke medan pertempuran). Maka jika kamu ditimpa musibah ia berkata: „Sesungguhnya Tuhan telah menganugerahkan nikmat kepada saya karena saya tidak ikut berperang bersama mereka.“(QS. an-Nisa:72) „Mujahid dan yang lainnya berkata, ‚Ayat ini berkenaan dengan orang-orang munafik. Muqotil bin Hayyan berkata, ‚Makna firman-Nya: “sangat berlambatlambat” (yang artinya mereka benar-benar melambatkan) yakni dia tidak ikut berjihad. Dapat pula diartikan bahwa makna yang dimaksud ialah dia memang bersikap lamban dalam menanggapi anjuran berjihad, dan menganjurkan orang lain untuk enggan berjihad. Seperti yang dilakukan oleh Abdullah bin Ubay bin Salul, semoga Allah memburukkannya; dia tidak mau ikut jihad, bahkan menghalang-halangi orang lain untuk ikut berjihad. Demikianlah menurut pendapat Ibnu Juraij dan Ibnu Jarir. Inilah sebab mengapa Allah mengabarkan mengenai munafik; Ia berfirman ketika orang munafik berlambat-lambat memenuhi seruan jihad “Maka jika kamu ditimpa musibah” maksudnya: ada yang gugur dan mati syahid dan musuh dapat mengalahkan kalian, sesuai dengan hikmah Allah, “ia berkata: ‘Sesungguhnya Tuhan telah menganugerahkan nikmat kepada saya karena saya tidak ikut berperang bersama mereka.’(Maksudnya: Yakni karena aku tidak ikut bersama mereka dalam pertempuran, dia menganggap bahwa hal tersebut merupakan nikmat Allah ke22

Makalah

Rasulullah  bersabda, „Sebaik-baik kehidupan manusia adalah seorang laki-laki yang memegang kendali kudanya dan bergegas untuk berjuang di jalan Allah, setiap kali mendengar suara musuh yang menakutkan atau sangat mengerikan, ia melompat ke atas punggung kudanya untuk mengharapkan kematian.“ (HR. Muslim dari Abu Hurairah) Di antara kata-kata dan perilaku kaum munafik yang buruk adalah meratapi sesuatu yang tak dapat diperoleh mereka yaitu yang Allah karuniakan kepada hamba-Nya yang mukmin berupa pertolongan dan ghanimah. „Dan sungguh jika kamu mendapat karunia -kemenangan- dari Allah, tentulah dia mengatakan seakan-akan belum pernah ada hubungan kasih sayang antara kamu dan Dia, „Wahai, sekiranya aku bersama mereka, tentu aku akan memperoleh kemenangan yang agung pula“. (QS. an-Nisa :73) Sehingga, barangsiapa yang masih menyesal karena tertinggal pada pertempuran yang berakhir dengan kemengan dan ghanimah, sedangkan ia senang karena tidak ikut dalam pertempuran yang berakhir dengan kekalahan kaum muslimin, maka hendaknya ia mengevaluasi imannya, bertakwa pada Tuhannya, dan banyak-banyak memohon hidayah dan keteguhan hati pada Allah. Sekian dan segala puji bagi Allah Rabb semesta alam.

23

Tetap sabar ketika tertimpa penderitaan dan tetap teguh ketika sengitnya pertempuran adalah amal yang paling utama di sisi Allah, juga merupakan sifat orang-orang yang bertakwa yang dipuji Allah dalam Kitab-Nya yang mulia, “Orangorang yang sabar dalam kesempitan, penderitaan dan dalam peperangan. Mereka itulah orang-orang yang benar (imannya); dan mereka itulah orang-orang yang bertakwa.” (QS al-Baqarah: 177). Rasul-Nya  juga menjadikan sifat ini sebagai tanda syuhada yang paling utama ketika menjawab pertanyaan, “Syuhada apa yang paling mulia? Jawabnya, ‘Yaitu orang-orang yang jika berada di barisan terdepan pertempuran mereka tidak memalingkan wajahnya sampai terbunuh. Mereka adalah orang-orang yang bergelimang kenikmatan di kamar-kamar yang tinggi di surga. Rabb mereka tertawa. Jika Rabbmu tertawa kepada seorang hamba di dunia maka tidak ada hisab atasnya’.” (HR Ahmad). Melihat dampak yang diakibatkan dari kabur ketika bertemu musuh karena takut mati; diantaranya menyebabkan goyahnya barisan kaum muslimin sehingga berdampak pada kekalahan mereka, maka Allah memperingatkan hamba-hamba-Nya yang beriman dari maksiat ini. Maksiat yang menyebabkan murka Allah  atas pelakunya dan menyeretnya ke dalam Jahannam, kalam-Nya, “Hai orang-orang yang beriman, apabila kamu bertemu dengan orang-orang yang kafir yang sedang menyerangmu, maka janganlah kamu membelakangi mereka (mundur). Barangsiapa yang membelakangi mereka (mundur) di waktu itu, kecuali berbelok untuk (sisat) perang atau hendak menggabungkan diri dengan pasukan yang lain, maka sesungguhnya orang itu kembali dengan membawa kemurkaan dari Allah, dan tempatnya ialah neraka Jahannam. Dan amat buruklah tempat kembalinya.” (QS al-Anfal: 15-16). Kabur ketika bertemu musuh juga merupakan dosa besar sebagaimana sabdanya , “’Jauhilah tujuh perkara yang membinasakan’. Dikatakan, ‘Wahai Rasulullah, apa saja itu? Sabdanya, ‘Menyekutukan Allah, sihir, membunuh jiwa yang diharamkan Allah, memakan harta anak yatim, memakan riba, kabur ketika bertemu musuh, dan menuduh zina kepada wanita-wanita mukmin yang baik dan menjaga diri’.” (HR Bukhari dan Muslim). Kaum muslimin adalah laksana bangunan yang saling menguatkan. Karena itulah para sahabat  sering saling berbaiat untuk bersabar ketika bertemu musuh dan teguh dalam pertempuran sampai terbunuh atau mendapat kemenangan. Dalilnya banyak terdapat dalam Kitabullah dan 24

Makalah

Sunnah Nabi-Nya  serta perbuatan para sahabat . Pertama; Baiat berarti berjanji untuk taat dalam hal makruf. Memenuhi janji adalah wajib, baik janji kepada Allah maupun kepada salah satu manusia sebagaimana kalam-Nya , “Penuhilah janjimu kepada-Ku, niscaya Aku penuhi janji-Ku kepadamu.” (QS al-Baqarah: 40). Kalam-Nya juga, “Dan tepatilah perjanjian dengan Allah apabila kamu berjanji dan janganlah kamu membatalkan sumpah-sumpah (mu) itu, sesudah meneguhkannya, sedang kamu telah menjadikan Allah sebagai saksimu (terhadap sumpah-sumpahmu itu). Sesungguhnya Allah mengetahui apa yang kamu perbuat.” (QS an-Nahl: 91). Firman-Nya dalam memuji orang-orang mukmin, “Orang-orang yang menepati janjinya apabila ia berjanji.” (QS al-Baqarah: 177). Juga kalam-Nya, “(Bukan demikian), sebenarnya siapa yang menepati janji (yang dibuat)nya dan bertakwa, maka sesungguhnya Allah menyukai orang-orang yang bertakwa.” (QS Ali Imran: 76). Menepati janji itu wajib dalam perkara yang diperbolehkan atas seorang muslim bukan dalam perkara yang diharamkan. Abul Abbas Ibnu Taimiyyah  berkata, “Bani Adam tidak diperbolehkan saling berjanji, saling berakad, saling bersekutu dan saling meminta syarat pada perkara yang menyelisihi perintah Allah dan Rasul-Nya.” Termasuk juga saling berjanji untuk tetap teguh ketika berperang. Jika perang itu dalam bingkai ketaatan kepada Allah, seperti memerangi orang-orang kafir, Khawarij dan pemberontak maka wajib menepatinya, namun jika perang itu diharamkan seperti pembangkangan ahli bid’ah dan bughat atas jamaah muslimin maka tidak boleh ikut serta apalagi saling berjanji, yang wajib justru membatalkan perjanjian yang ada dalam rangka bertaqorrub kepada Allah. Kedua; Keabsahan berbaiat untuk mati dalam perang yang disyariatkan. Mengenai baiat ini Allah  berfirman, “Bahwasanya orangorang yang berjanji setia kepada kamu sesungguhnya mereka berjanji setia kepada Allah. Tangan Allah di atas tangan mereka, maka barangsiapa yang melanggar janjinya niscaya akibat ia melanggar janji itu akan menimpa dirinya sendiri dan barangsiapa menepati janjinya kepada Allah maka Allah akan memberinya pahala yang besar.” (QS al-Fath: 10).

Imam at-Thabari  berkata, “Yang Mahatinggi berfirman kepada Nabi-Nya Muhammad , “Bahwasanya orangorang yang berjanji setia kepada kamu,” sahabat-sahabatmu di Hudaibiyyah yang berjanji untuk tidak kabur ketika bertemu musuh atau berpaling mundur, “sesungguhnya mereka berjanji setia kepada Allah”. Ia berfiman sesungguhnya mereka dengan baiat mereka kepadamu itu mereka berbaiat kepada Allah, karena Allah telah menjamin surga jika mereka memenuhi baiatnya itu.” Ibnu Katsir  berkata, “Baiat ini disebut Baiat Ridwan. Terjadi di bawah pohon Samr di Hudaibiyyah. Para sahabat yang berbaiat kepada Rasulullah  ketika itu dikatakan berjumlah 300, 400, atau 500 orang. Yang tengah yang paling benar.” Makna ini, yakni baiat untuk mati atau untuk tidak kabur ketika perang, tersebutkan dalam buku-buku Shahih, Sunan dan Masanid. Bahkan Bukhari membuat bab khusus mengenai hal itu, katanya, “Bab Baiat untuk tidak kabur ketika perang.” Yang lain berkata, “untuk mati berdasarkan kalam Allah , ‘Sesungguhnya Allah telah ridha terhadap orang-orang mukmin ketika mereka berjanji setia kepadamu di bawah pohon.’ (QS al-Fath: 18). Kemudian disebutkan hadits-hadits yang berkaitan dengan bab ini. Demikian juga an-Nawawi membuat bab dalam penjelasannya atas Shahih Muslim, “Bab bolehnya Imam meminta baiat kepada pasukan ketika hendak bertempur dan penjelasan mengenai Baiat Ridwan (yang terjadi) di bawah pohon.” Demikian juga an-Nasai membuat bab dalam Sunan al-Kubra, “Bab Baiat untuk tidak kabur”, dan “Bab Baiat untuk mati”. Syarat-syarat dalam Baiat Ridwan termaktub dalam beberapa riwayat yang berbeda-beda. Diantaranya seperti yang disebutkan an-Nawawi dalam Syarh Shahih Muslim, “Dalam riwayat Jabir dan Ma’qal bin Yasar, ‘Pada saat Hudaibiyyah kami berbaiat untuk tidak kabur bukan berbaiat untuk mati.’ Dalam riwayat Salamah, ‘Bahwasanya mereka ketika itu berbaiat untuk mati’, dan ini adalah makna yang terkandung dalam riwayat Abdullah bin Zaid bin Ashim. Sedangkan dalam riwayat Mujasyi’ bin Mas’ud, ‘Baiat untuk hijrah, Islam, dan jihad.’ Dalam hadits Ibnu Umar dan Ubadah, ‘Kami membaiatnya untuk mendengar dan taat, dan tidak menentang kepemimpinan yang berhak.’ Dalam riwayat Ibnu Umar di selain Shahih Muslim, ‘Baiat untuk bersabar.’ Ulama berkata, ‘Riwayat-riwayat ini menjelaskan seluruh makna-makna itu, dan saling menerangkan maksud tiap-tiap riwayat itu. Baiat untuk tidak kabur maknanya tetap bersabar sampai menang atau terbunuh, dan ini adalah makna baiat untuk mati, yakni kita bersabar sekalipun sampai mati menjemput kita, jadi bukanlah kematian itu yang diinginkan dalam baiat itu. Demikian juga baiat untuk berjihad, yakni bersabar untuk terus berjihad. Wallahu a’lam.” Selesai di sini kutipan dari an-Nawawi. Ibnu Hajar berkata, “Perkataan mereka, ‘berbaiat untuk mati’ tidak menafikan ‘berbaiat untuk tidak kabur’. Karena maksud berbaiat untuk mati adalah untuk tidak kabur sekalipun maut menjemput. Maksudnya bukan pasti mati. Ini yang diingkari oleh Nafi’ dengan ungkapannya, ‘Maksudnya mereka membaiatnya untuk sabar,’ yakni untuk tetap teguh dan tidak kabur baik kematian menjeputnya maupun tidak.” Ibnul Qayyim berkata, “Adalah Nabi  membaiat para sahabat untuk tidak kabur ketika terjadi perang, mungkin juga beliau membaiat mereka untuk mati…”

Ar-Rafi’i berkata, “Adalah bagus jika Imam mengutus sariyyah untuk mengangkat seorang amir, mewasiatkan dan memerintahkan tentaranya untuk menaatinya, serta mengambil baiat agar mereka tidak lari.” (asy-Syarh al-Kabir). Yang demikian itu telah diperbuat oleh para sahabat. Riwayat yang paling terkenal mengenai hal itu adalah ketika Perang Yarmuk. Ketika itu Ikrimah bin Abu Jahal berkata, “Siapa yang ingin berbaiat untuk mati? Maka Harits bin Hisyam dan Dhirar bin al-Azwar bersama 400 kesatria kaum muslimin membaiatnya. Mereka bertempur di bawah komando Khalid sampai seluruhnya terluka dan terbunuh kecuali yang sembuh dari luka-lukanya, diantaranya Dhirar bin al-Azwar sendiri.” (Tarikh ath-Thabari). Ibnu Hajar berkata dalam al-Ishabah fi Tamyizi ash-Shahabah, “Adalah ia – yakni Ikrimah – ketika itu mengomandani satu resimen penunggang kuda. Peristiwa ini terjadi pada tahun 15 H pada masa khilafah Umar.” Peristiwa ini terjadi disaksikan oleh para sahabat dan mereka tidak mengingkarinya. Ketiga; Wajib memenuhi baiat dan haram melanggarnya. Ibnul Jauzi berkata, “Melanggar baiat yakni tidak mau melaksanakan konsekuensi dan hukum-hukumnya.” Melanggar baiat adalah haram. Allah  berfirman, “Maka barangsiapa yang melanggar janjinya niscaya akibat ia melanggar janji itu akan menimpa dirinya sendiri.” (QS alFath: 10), dan firman-Nya, “Janganlah kamu membatalkan sumpah-sumpah(mu) itu, sesudah meneguhkannya.” (QS anNahl: 91). Rasulullah  bersabda, “Tanda-tanda munafik itu ada tiga; jika berbicara maka berdusta, jika berjanji maka mengingkari, dan jika dipercaya maka berkhianat.” (HR Bukhar dan Muslim). Juga bersabda, “Kaum muslimin itu wajib memenuhi syarat-syaratnya.” (HR Bukhari). Abul Abbas Ibnu Taimiyyah berkata, “Setiap orang yang meletakkan suatu syarat kemudian melanggarnya maka dia telah berkhianat. Telah termaktub dalam Kitab dan Sunnah perintah untuk memenuhi janji, syarat, pakta dan akad, juga perintah untuk menunaikan amanat dan memperhatikannya, pun larangan dari tindak khianat dan melanggar janji serta peringatan keras atas pelakunya.” Termaktub dalam Shahihain peringatan keras dari tindak khianat, dari Ibnu Umar  dari Nabi  bersabda, “Pada tiap pengkhianat di hari kiamat akan ditancapkan bendera pada pantatnya tertulis ini pengkhianat fulan.” Berdasarkan demikian, jika seseorang telah memberikan baiat seperti ini maka dia tidak boleh melanggarnya. Dosanya akan semakin besar jika terjadi ketika masa-masa keras menimpa mujahidin, ketika bertemunya dua barisan dan musuh semakin mendekat. Maka hendaknya setiap muslim bersungguh-sungguh memenuhi janjinya kepada Allah untuk tetap teguh. Ia juga hendaknya memenuhi janjinya kepada amir dan kawan-kawannya ketika berbaiat untuk tetap bersabar ketika bertemu musuh. Ia tidak mengkhianati mereka sampai Allah memberikan kemenangan atau mati menjemputnya sebagaimana telah dijanjikannya kepada Allah dan kepada kawan-kawannya. Hendaknya ia selalu mengingat kalam Allah , “Di antara orang-orang mukmin itu ada orangorang yang menepati apa yang telah mereka janjikan kepada Allah; maka di antara mereka ada yang gugur. Dan di antara mereka ada (pula) yang menunggu-nunggu dan mereka tidak merubah (janjinya).” (QS al-Ahzab: 23). 25

26

Makalah

27

Allah  menjelaskan kepada umat syarat-syarat kemenangan dan sebab-sebabnya agar kemenangan dan kemuliaan itu tetap kekal jika memang yang diketahuinya itu dilakasanakan. Diantara sebab-sebab itu adalah kesabaran dan keteguhan, Allah berfirman: “Hai orang-orang yang beriman, apabila kamu memerangi pasukan (musuh), maka berteguh hatilah kamu dan sebutlah nama Allah sebanyak-banyaknya agar kamu beruntung.” (QS. al-Anfal: 45). Allah  juga menyebutkan bahwa sesungguhnya kelompok yang sedikit dari kaum Muslimin namun bersabar dapat mengalahkan kelompok yang banyak dari orangorang kafir dengan izin Allah, Allah berfirman: “Hai Nabi, kobarkanlah semangat kaum Mukminin itu untuk berperang. Jika ada dua puluh orang yang sabar diantara kamu, nisacaya mereka dapat mengalahkan dua ratus orang musuh, dan jika ada seratus orang (yang sabar) di antaramu, mereka dapat mengalahkan seribu daripada orang-orang kafir, disebabkan orang kafir itu tidak mengerti.” (QS. al-Anfal: 65). Bukti-bukti sirah Nabi  dan para pengikut beliau 28

Lembar Sejarah

serta sejarah kaum Muslimin menunjukkan bahwa kesabaran dan menguatkan kesabaran adalah faktor terbesar kemenangan. Dalam perang Ahzab pada tahun 5 H kaum musyrikin Arab bersatu dengan koalisi Yahudi mereka untuk memerangi kaum Muslimin dan mengepung kota Nabi  hingga situasinya seperti yang digambarkan oleh Allah , “(Yaitu) ketika mereka datang kepadamu dari atas dan dari bawahmu, dan ketika tidak tetap lagi penglihatan (mu) dan hatimu naik menyesak sampai ketenggorokan dan kamu menyangka terhadap Allah dengan bermacam-macam purba sangka. Di situlah diuji orang-orang yang beriman dan di goncangkan (hatinya) dengan goncangan yang sangat. Dan (ingatlah) ketika orang-orang munafik dan orang-orang yang berpenyakit dalam hatinya berkata, ‘Allah dan RasulNya tidak menjanjikan kepada kami melainkan tipu daya’.” (QS. Al-Ahzab: 10-12). Meskipun demikian, tekad dan keteguhan kaum Muslimin tidaklah melemah. Mereka justru berjaga-jaga di perbatasan Madinah. Hembusan isu orang-orang munafik tidak me-

lemahkan mereka. Bahkan mereka sangat yakin dengan janji Rasulullah  bahwa pada akhirnya merekalah yang menang. Mereka pasti akan menaklukkan kota-kota Syam dan Irak serta menghancurkan singgasana Kisra dan Kaisar, Allah  berfirman: “Dan tatkala orang-orang mukmin melihat golongan-golongan yang bersekutu itu, mereka berkata, ‘Inilah yang dijanjikan Allah dan RasulNya kepada kita.’ Dan benarlah Allah dan RasulNya. Yang demikian itu tidaklah menambah kepada mereka kecuali iman dan ketundukan.” (QS. al-Ahzab: 22). Lantaran iman dan kepasrahan inilah Allah mengaruniakan pertolongan-Nya kepada mereka dan mengalahkan musuh mereka, setelah Allah menyeleksi kaum Muslimin dan menyingkap kedok orang-orang munafik. Kemudian penaklukkan demi penaklukkan terjadi hingga Rasulullah  wafat pada tahun 11 H. Pada tahun itu juga bangsa Arab murtad secara massal. Hal itu tidak melemahkan tekad Abu Bakar ash-Shiddiq  dan para sahabat. Ia tetap sabar dan teguh, dan bertekad untuk menegakkan perintah Allah dengan memerangi orang-orang murtad meskipun lengkapnya peralatan tempur dan banyaknya jumlah mereka. Pada perang Yamamah (11 H) terjadi pertempuran melawan konsentrasi terbesar orang-orang murtad di bawah komando Musailamah al-Kadzab. Kaum muslimin menghadapi lawan yang cukup berat. Berbagai kesulitan mereka hadapi dalam pertempuran ini sampai hampir-hampir orang-orang murtad berhasil memukul mundur posisi kaum muslimin. Ibnul Atsir berkata, “Terjadi pertempuran sengit. Belum pernah sekalipun kaum Muslimin menghadapi pertempuran seperti itu. Kaum Muslimin terpukul mundur. Bani Hanifah berhasil mencapai Maja’ah (tertawan di tangan kaum Muslimin) dan mendekati paviliun Khalid hingga memaksanya meninggalkannya.” Kemudian kaum Muslimin mengatur ulang barisannya. Para sahabat  dan khususnya para ahlul Quran mulai menghasung orang-orang untuk memburu syahadah dan memperingatkan mereka akan akibat dari kabur dari medan tempur. Ibnul Atsir berkata, “Kemudian kaum Muslimin saling menyeru, maka Tsabit bin Qais berkata, ‘Buruk sekali apa yang kalian lakukan terhadap diri kalian wahai kaum Muslimin! Ya Allah aku berlepas diri kepada-Mu dari apa yang dilakukan mereka – yakni penduduk Yamamah – dan aku meminta ampun kepada-Mu dari apa yang dilakukan mereka – yakni kaum Muslimin –. Kemudian ia maju bertempur sampai terbunuh. Abu Hudzaifah juga berkata, ‘Wahai ahlul Quran, hiasilah al-Quran dengan amal! Khalid lalu menyerbu orangorang murtad dan berhasil mendesak mereka jauh dari posisi sebelumnya.” Kedua kelompok bertempur dengan gigih meskipun banyak yang terbunuh dan terluka. Ibnul Atsir berkata, “Pertempuran semakin sengit. Bani Hanifah saling memprovokasi untuk berperang dan bertempur dengan sengitnya. Ketika itu pertempuran terkadang dimenangkan oleh kaum Muslimin dan terkadang dimenangkan oleh orang-orang kafir. Dalam pertempuran ini Salim, Abu Hudzaifah, Zaid bin al-Khattab dan orang-orang berilmu lainnya gugur terbunuh.” Maka harus ada penyaringan barisan agar dapat diketahui dari arah mana kaum muslimin diserang, Ibnul Atsir berkata, “Ketika mereka telah saling mengenali, sebagian berkata kepada yang lain, ‘Hari ini sangat memalukan jika sampai lari dari perang’.” Demikianlah jalannya pertempuran sengit dari sekian banyak pertempuran yang dialami umat ini. Harus ada pengorbanan jiwa agar Din ini tersampaikan dengan sempurna tidak kurang sedikitpun. Ibnul Atsir berkata, “Korban berjatuhan dari kedua belah

pihak, terlebih di kalangan Bani Hanifah, namun mereka tetap bertempur hingga Musailamah terbunuh. Yang membunuhnya adalah Wahsyi maula Jubair bin Muth’im dan seseorang dari Anshar.” Dengan terbunuhnya dajjal ini kaum Muslimin menyudahi pertempuran. Mereka dianugerahi kemenangan yang gemilang setelah jalan panjang kesabaran dan keteguhan.” Setelah Perang Riddah ini kaum Muslimin dapat memfokuskan diri untuk memerangi dua negara adidaya yaitu Persia dan Romawi dan menundukkan kekuasaan mereka kepada hukum Islam. Pada Perang Yarmuk (13 H) Romawi memobilisasi 240.000 prajurit siap tempur, sedangkan jumlah tentara kaum Muslimin hanya empat puluh ribu orang. Jumlah yang seperti itu menggentarkan orang yang hatinya lemah, sampai-sampai salah seorang dari pasukan Muslim menoleh kepada Khalid  dan berkata, “Betapa banyaknya pasukan Romawi itu, dan betapa sedikitnya kaum Muslimin! Khalid menjawab, “Betapa banyaknya kaum Muslimin dan betapa sedikitnya pasukan Romawi. Banyaknya pasukan itu dibuktikan dengan kemenangan dan sedikitnya pasukan itu ketika kabur dari medan tempur.” [al-Kamil, Ibnul Atsir]. Kaum muslimin tetap sabar dan teguh sekalipun banyak korban berjatuhan, sampai pada derajat mereka saling berbaiat untuk mati. Ibnul Atsir berkata, “Ikrimah bin Abu Jahal pada hari itu berucap, ‘Aku telah berperang bersama Rasulullah  dalam banyak pertempuran, apakah aku hari ini malah kabur?! Kemudian dia menyeru, ‘Siapa yang mau berbaiat untuk mati? Harits bin Hisyam dan Dhirar bin al-Azwar membaiatnya bersama empat ratus pasukan berkuda kaum muslimin. Mereka bertempur habis-habisan untuk melindungi kemah Khalid sampai seluruhnya terluka. Ada yang berhasil sembuh namun ada juga yang lalu terbunuh.” Setelah kesabaran dan keteguhan ini Allah  mengaruniakan kepada mereka kemenangan dan tamkin. Romawi takluk, terpukul mundur dan kabur tidak mempedulikan sesuatupun. Kemudian setelah itulah Damaskus dan kota-kota Syam lain berhasil ditaklukkan satu demi satu. Pada tahun 14 H Umar al-Faruq  menyiapkan pasukan untuk menyerang Persia. Beliau menunjuk Sa’ad bin Abi Waqash  untuk mengomandoi pasukan. Wasiat beliau kepadanya sebelum berangkat adalah seperti yang dinukil ath-Thabari, “Jagalah wasiatku. Sesungguhnya engkau akan menghadapi perkara yang sangat dibenci, tidak ada yang dapat selamat darinya kecuali dengan kebenaran. Maka biasakanlah dirimu dan pasukanmu untuk berbuat kebaikan, dan mintalah kemenangan dengan perantaranya. Ketahuilah bahwa setiap kebiasaan itu membutuhkan penopang, sedangkan penopang kebaikan adalah kesabaran.” Ini adalah wasiat yang harus dilaksanakan. Apalagi ada ketimpangan besar antara jumlah kaum Muslimin dan musuhnya bangsa Persia Majusi. Jumlah total pasukan kaum Muslimin yang mengikuti Perang Qodisiyyah adalah 33.000 sekian setelah datangnya bala bantuan dan berkumpulnya seluruh pasukan. Sedangkan jumlah pasukan Persia melebih dua ratus ribu prajurit yang dibekali dengan pasukan gajah, suatu senjata unik pada waktu itu.” [Tarikh Ath-Thabari]. Selama beberapa hari terus menerus terjadi pertempuran yang amat sengit. Kaum Muslimin betul-betul bersabar. Jika rincian kejadiannya disebutkan tentu tulisan ini akan menjadi panjang. Pada hari pertama saja jatuh korban terbunuh dan terluka sebanyak 500 prajurit dari Kabilah Asad saja. Ibnul Atsir berkata, “Ketika Persia melihat prajurit dan gajah-gajahnya berjatuhan akibat serangan kabilah Asad, mereka menghuja29

ninya dengan anak panah dan menyerbu mereka di bawah komando si pemilik alis lebat (Bahman Jadhuyih) dan Jalinus. Sedangkan kaum Muslimin menunggu takbir keempat dari Sa’ad. Pasukan Persia berhasil mengepung kabilah Asad dengan gajah-gajahnya, meski begitu mereka tetap teguh. Lalu Sa’ad pun meneriakkan takbir yang keempat… Pada hari itu 500 prajurit dari kabilah Asad terbunuh. Mereka adalah pelindung pasukan, dan Ashim juga adalah pelindung pasukan. Ini adalah hari pertama, yaitu hari al-Armats (Hari Kacau Balau).” Tiga hari berlalu sedangkan kaum muslimin masih dalam kondisi menyerang dan mundur dan terus menghadapi pasukan gajah, namun mereka tetap sabar menunggu-nunggu janji Allah berupa kemenangan dan tamkin. Pada malam hari keempat kaum Muslimin bermalam dalam keadaan amat kelelahan karena mereka tidak bisa tidur, sementara saat subuh menyingsing mereka harus segera kembali menyongsong musuh. Mereka melakukannya dengan penuh kesabaran meskipun kondisi yang menimpa mereka. Ibnul Atsir berkata, “al-Qa’qa’ berjalan di tengah-tengah pasukan seraya berkata, ‘Kemenangan akan diraih sebentar lagi bagi yang menyerang lebih dahulu, maka bersabarlah sebentar dan seranglah, karena sesungguhnya kemenangan itu berserta kesabaran’.” Hanya beberapa jam saja berlangsung sampai Allah  menurunkan kemenangan dan menghancurkan musuh-Nya, setelah kaum Muslimin mencurahkan seluruh kesabarannya menghadapi pasukan kekaisaran yang persenjataan dan jumlahnya mengungguli mereka berkali-kali lipat. Ibnul Atsir berkata, “Jumlah kaum Muslimin yang gugur sebelum malam al-Harir adalah dua ribu lima ratus prajurit. Adapun yang gugur tepat pada malam al-Harir dan pada hari penentuan berjumlah enam ribu prajurit.” Pada hari itu sang Jenderal Persia Rustum terbunuh. Pasukan Muslim lalu mengejar dan membunuhi sisa-sisa pasukan Majusi serta merampas banyak ghanimah. Pertempuran ini menjadi pintu gerbang jatuhnya kota-kota Irak satu demi satu ke tangan kaum Muslimin termasuk al-Madain ibukota Persia Majusi. Jika kita ikuti satu demi satu kemenangan kaum muslimin melawan koalisi kafir setelah mewujudkan keteguhan dan kesabaran tentu akan panjang sekali. Cukup kita mengingat pertempuran ‘Ainul Jalut (658 H) ketika Tartar hendak menginvasi Mesir setelah berhasil menaklukkan semua negeri di bawah kekuasaan mereka. Namun kaum Muslimin tetap teguh di hadapan pasukan musuh dan bersabar. Sehingga Allah menolong mereka dan membinasakan musuh-Nya. Kemudian setelah itu kaum Muslimin bergerak untuk mengusir Tartar dari kota-kota di Syam, dan Allah memberikan kemenangan kepada mereka. Masih banyak lagi pertempuran yang serupa dengan ‘Ain Jalut yang terukir dan diceritakan dalam sejarah. Pada hari ini musuh-musuh Allah kembali mengerahkan seluruh prajurit dan persenjataannya untuk memerangi Daulah Islam dan memadamkan cahayanya, akan tetapi dengan izin Allah mereka tidak akan dapat melakukannya. Maka dari itu wahai Junud Khilafah di Mosul, Halab, Sirte dan di wilayah-wilayah Daulah Islam lainya, bersabar dan bersabarlah, kuatkanlah kesabaran kalian, sesungguhnya kemenangan itu hanyalah membutuhkan kesabaran sesaat.

30

Lembar Sejarah

31

atau Lebih’ di dalam bab itu di antaranya tertulis nama segolongan para shahabiyah yang mulia . Para sahabat  juga berlomba untuk meminang para wanita yang ditinggal mati suaminya dan menjamin anak yatim yang ditinggal ayahnya. Mungkinkah para sahabat dan sahabiyat tidak memahami apa yang dipahami oleh para penentang janda untuk menikah lagi dewasa ini? Amat tidak mungkin. Putri-putri juga cucu-cucu perempuan Nabi , di antara mereka ada yang pernah menikah dengan satu, dua, atau tiga laki-laki. Ibnu Katsir  mengatakan, “Zainab dinikahi oleh Abul ‘Ash bin ar-Rabi’ bin Abdul ‘Uzza bin Abdu Syam bin Abdu Manaf yang merupakan anak lelaki saudara perempuan Khadijah, ibunya adalah Halah binti Khuwailid. Lalu Zainab pun melahirkan seorang putra bernama Ali, dan putri bernama Umamah binti Zainab. Lalu Ali bin Abi Thalib menikahinya setelah wafatnya Fathimah, kemudian Ali meninggal dan Zainab berada di sisinya. Setelah wafatnya Ali, Zainab menikah dengan al-Mughirah bin Naufal bin Harits bin Abdul Muthallib.” (al-Bidayah wa an-Nihayah). Ibnu Katsir melanjutkan, “Adapun Ummu Kultsum dinikahi Amirul Mukminin Umar bin Khattab, dan memberikan untuknya seorang putra bernama Zaid, dan Umar pun wafat. Lalu dia dinikahi oleh anak-anak pamannya, Ja’far, satu persatu; dia dinikahi oleh Aun bin Ja’far, dan Aun wafat, kemudian saudaranya bernama Muhammad menggantikannya, lalu Muhammad pun wafat, kemudian saudaranya, Abdullah bin Ja’far, menikahinya dan Ummu Kultsum pun wafat sebagai istrinya.” (al-Bidayah wa an-Nihayah).

Dari Abu Hurairah  bahwa Rasulullah  bersabda, “Sebaik-baik ummatku adalah masa ketika aku diutus kepada mereka,kemudian generasi setelah mereka.” (Muttafaq ‘Alaihi). Imam an-Nawawi mengatakan, “Ulama bersepakat bahwa sebaik-baik zaman adalah zaman Nabi , maksudnya adalah para sahabat beliau. Dan kami telah menerangkan bahwa pendapat yang shahih menurut jumhur (mayoritas) ulama; bahwa setiap muslim yang melihat Nabi  meskipun hanya sesaat saja, maka dia termasuk sahabat Rasulullah . Dan telah menjadi kebiasaan kaum wanita yang merupakan shahabiyyah (sahabat wanita) pada masa itu untuk menikah lagi setelah wafat ataupun terbunuhnya suami mereka (dalam peperangan, Penj.), terkecuali Ummahatul Mukminin (ibunda kaum beriman) –semoga Allah meridhai mereka— yang diharamkan bagi setiap lelaki manapun untuk menikahi mereka setelah Nabi . Pun jika kita menelisik kitab-kitab sirah (sejarah), biografi, dan tarikh, kita akan sedikit mendapatkan dari wanita-wanita beriman shalihah juga memiliki keutamaan yang tinggi mereka tidak menikah lagi seusai wafatnya suami mereka, sama halnya apakah mereka memiliki anak ataupun tidak. Dan kita tidak pernah membaca sedikitpun bahwa ada seseorang yang mencaci, mencerca, dan mencelanya disebabkan ketidaksetiaannya pada suaminya terdahulu. Jadi siapa saja yang mencela seorang wanita yang menikah lagi dengan pria lain setelah kematian suaminya, maka hendaknya dia takut karena telah menentang satu syariat yang ditetapkan dan dihalalkan Allah  bagi para hamba-Nya. Dan wanita mana saja yang ditinggal wafat suaminya, lalu dia menikah lagi, kemudian wafat lagi suaminya, dan dia menikah lagi lalu wafat lagi suaminya kemudian wanita itu menikah lagi, padahal itu merupakan kehendak Allah meskipun sampai ratusan kali, kemudian datang orang yang mencela dan melarangnya bukan berdasar pertimbangan syariat akan tetapi berdasarkan pertimbangan bahwa itu adalah “aib”, dan dia pun menjadikan hal itu sebagai “kultur aib” yang disebar di kalangan manusia –kecuali orang yang dijaga Allah— pada suatu perkara yang telah Allah halalkan ataupun perkara haram yang Allah haramkan. Pencela seperti ini ditakutkan telah menyelisihi syariat. Di dalam kitabs al-Mihbar karya Abu Ja’far al-Baghdadi, ada satu bab berjudul ‘Nama Para Wanita yang Tiga Kali Menikah

32

Kolom Muslimah

Demikianlah, Ummu Kultsum menikah dengan empat laki-laki, dan dia adalah cucu perempuan Nabi  yang merupakan putri dari Ali dan Fathimah  dan tidak ada seorang pun yang memicingkan sebelah mata kepadanya atau mencacinya, juga tidak terdengar perkataan yang menyedihkan: “Celakalah engkau! Bagaimana bisa engkau melupakan suamimu terdahulu, juga hubungan serta rasa cinta yang telah terjadi di antara kalian berdua?!” Pun demikian, ada teladan baik bagi para wanita beriman pada diri shahabiyah Asma binti Umais, wanita yang berhijrah ke dua tempat (Shahibah al-Hijratain) – semoga Allah meridhai dirinya dan para suaminya. Dikisahkan dalam Ma’rifat ash-Shahabah karya Abu Na’im: “Dia berhijrah dengan suaminya yaitu Ja’far bin Abi Thalib, lalu dia melahirkan untuknya beberapa putra di negeri Habasyah bernama Abdullah, ‘Aun, dan Muhammad, anak-anak Ja’far bin Abi Thalib. Kemudian Ja’far pun wafat, lalu Abu Bakar ash-Shiddiq  menggantikan posisi Ja’far sebagai suami Asma yang melahirkan untuknya Muhammad bin Abu Bakar Ash-Shiddiq di tahun Haji Wada’ di bawah pohon. Dan Abu Bakar pun wafat, kemudian Ali bin Abi Thalib menikahinya, dan lahirlah seorang putra bernama Yahya bin Ali bin Abi Thalib.” Begitu pula Khaulah binti Qais bin Qahd bin Tsa’labah al-Anshariyyah, Ummu Muhammad, atau dikenal pula sebagai Ummu Habibah. Suaminya, Hamzah bin Abdul Muthalib, terbunuh lalu Nu’man bin ‘Ajlan al-Anshari menikahinya. Dalam kitab Asad al-Ghabah karya Ibnu Atsir, terdapat kisah Atikah binti Zaid yang dinikahi oleh Abdullah bin Abu Bakar. Dan saat Abdullah wafat, al-Faruq Umar bin Khattab pun menikahinya, lalu saat Umar wafat, Zubair bin Awwam pun menikahinya. Wahai muslimah, hendaknya engkau merenungkan bagaimana seorang perempuan bisa menikah dengan orang semisal Abu Bakar ash-shiddiq, Umar bin Khattab, dan Hamzah bin Abdul Muthallib! Hal ini hanyalah salah satu dari sekian banyaknya sejarah para wanita di zaman terbaik. Jika kita mau menghitung jumlah wanita yang menikah lagi setelah wafatnya suami mereka, maka kita tidak dapat menghitung jumlah mereka. Bagi para wanita janda yang menolak untuk menikah (lagi) –semoga Allah memberi hidayah untuk menikah yang di dalamnya terdapat kebaikan bagi mereka di dunia dan di akhirat— memiliki beberapa syubhat (kerancuan), di antaranya adalah syubhat: wanita yang bersabar mengurus anak yatim, maka akan berkumpul dengan Nabi  di pintu surga. Mereka bersandar kepada hadits marfu’ yang diriwayatkan dari Abu Hurairah: “Allah mengharamkan surga dimasuki semua anak Adam sebelum aku masuk, akan tetapi aku melihat dari sebelah kananku ternyata ada seorang wanita

yang bergegas mendahuluiku menuju pintu surga, lalu aku bertanya ‘Apa yang menyebabkan dia bisa bergegas mendahuluiku?’ Maka dikatakan kepadaku: ‘Hai Muhammad, dia adalah seorang wanita baik juga cantik, dan memiliki anak-anak yatim, lalu ia bersabar mengurusi mereka sampai selesai urusan mereka, maka Allah pun berterima kasih kepadanya atas hal itu.” Hadits ini diriwayatkan Abu Ya’la dan Al-Kharaithi, dan lafaz tersebut miliknya. Hanya saja, hadits tersebut bukan hadits shahih dari Nabi Muhammad . al-Bushairi mengatakan di dalam al-Ithaf, “Diriwayatkan Abu Ya’la dengan sanad dha’if (lemah), dikarenakan lemahnya Abdussalam bin ‘Ajlan (salah seorang perawi di hadits tersebut, Penj.). Maka apakah pantas seorang wanita berakal meninggalkan hadits-hadits mutawatir lagi shahih dan hasan yang memotivasi untuk menikah dan menganjurkan hal itu, lalu berpijak pada hadits dha’if? Kemudian siapa yang berpendapat bahwa ibunda anak-anak yatim tidak akan mendapatkan pahala dari mengurus anak-anaknya yang yatim, apabila dia menikah lagi setelah tiadanya ayah mereka? Bahkan pahalanya itu tetap diberikan, seizin Allah . Bahkan sebaliknya, bisa jadi dengan dia menikah lagi dengan laki-laki shalih dapat meneruskan kebaikan bagi dirinya dan anak-anaknya, menjaga ‘iffah (kesucian dirinya), mengayominya, dan mendidik anak-anaknya dalam ketaatan kepada Allah. Hal demikian pahalanya lebih besar di sisi Allah, dan jika suami pertamanya melihat dirinya, juga melihat apa keadaan anak-anaknya yang shalih dan bahagia, niscaya dia akan berterimakasih kepadanya. Terkadang juga ada yang wanita yang mengatakan, “Aku tidak akan menikah sampai aku bertemu dengan suami pertamaku di akhirat.” Hal demikian tidaklah mengapa, namun bagi akhwat (saudari) yang meyakini hal ini hendaknya mengetahui bahwa persoalan istri mana yang nanti akan berkumpul bersama suaminya di surga kelak merupakan persoalan khilafiyah (diperdebatkan). Ada yang berpendapat bahwa dia akan berkumpul dengan suami terakhir, ada pula yang berpendapat dia bersama suami yang paling baik akhlaknya ketika masih bersamanya, ada juga yang berpendapat bahwa dia akan bersama suaminya yang pertama, ada juga yang berpendapat bahwa dia akan dipilih oleh suaminya, dan ada juga yang mengatakan selain pendapat-pendapat tadi. Wahai muslimah –semoga Allah memberinya petunjuk— maka perhatikan perbedaan pendapat ini, kemudian perhatikanlah apakah dia memiliki hujjah (argumentasi) berupa teks dari al-Quran atau hadits Rasulullah  bahwa suami pertamanya ada di surga, ataukah hanya sekadar prasangka baik dan harapannya saja. Dan juga hendaklah wanita muslimah memerhatikan keadaannya saat ini; dirinya seorang wanita muda yang tengah berada di puncak masa mudanya, sedangkan dia memiliki satu, dua, tiga anak yatim, atau bahkan lebih dari itu. Negeri yang dihuninya saat ini adalah negeri jihad di mana peperangan berlangsung fluktuatif (naik-turun/maju-mundur). Kemudian dia menolak para peminang dari kalangan laki-laki bertakwa. Hanya Allah  saja yang Mahatahu apakah usianya akan berlangsung panjang ataukah singkat! Wanita senantiasa membutuhkan seorang suami yang mengayominya, dan mengurus segala keperluannya. Barangsiapa yang tidak berpendapat demikian, maka dia menyelisihi fitrah yang telah Allah ciptakan untuknya. Tidak ada seorangpun di sekitarnya yang bisa menggantikan posisi suaminya, tidak ayahnya, tidak juga saudara laki-lakinya, tidak pula kerabat terdekatnya! Kemudian, para janda dihadapkan pada pintu fitnah (godaan), maka wanita yang takut kepada Allah dan mengkhawatirkan orang-orang di sekitarnya mesti berusaha menutup pintu itu. Maka barangsiapa menolak untuk menikah, lalu malah memohon kebutuhan-kebutuhan diri dan anak-anaknya kepada para suami teman-temannya, atau kepada keluarga iparnya, dari kalangan paman anak-anaknya, maka selayaknya untuk takut tergelincir menuju jeratan setan, dan menjauhkan dirinya dari

syubhat (penyimpangan). Barangsiapa menjauhi syubhat, maka dia telah menjaga diri dan kehormatannya. Dan setan paling berhasrat untuk menggoda para wanita sendirian yang mencoba untuk menikah. Adapun para janda yang berhujjah bahwa dia telah berjanji kepada suaminya untuk tidak menikah lagi, maka ketahuilah bahwa para ulama salaf membenci hal itu, bahkan sebagian mereka berpendapat bahwa perjanjian itu adalah bathil. Suatu ketika seorang wanita mendatangi Imam asy-Sya’bi, wanita itu bertanya, “Aku telah bersumpah kepada suamiku dengan sumpah yang tegas bahwa aku tidak akan menikah lagi, maka bagaimanakah pendapatmu?” Imam asy-Sya’bi menjawab, “Aku berpandangan agar kita mulai melakoni apa yang Allah  halalkan, sebelum kalian menganggapnya haram.” (Diriwayatkan Sa’id bin Manshur di dalam Sunan-nya). Seorang wanita lebih mengetahui keadaan-keadaan dirinya ketimbang suaminya yang telah menghadap Rabbnya (baca: wafat). Dan pembicaraan tentang hukum bolehnya seorang istri menikah lagi setelah wafat ataupun kesyahidan suami pertamanya, tak ubahnya seperti pembicaraan hukum bolehnya seorang lelaki menikahi lebih dari satu istri pada fase kehidupan mereka. Jika demikian, maka atas dasar apa dia membenci hal itu padahal berfirman, “Dan Orang-  semua itu adalah syariat Allah?!. Allah orang yang kafir itu, maka kecelakaanlah bagi mereka, dan Allah menyesatkan amalan-amalan mereka,  Yang demikian itu adalah karena Sesungguhnya mereka benci kepada apa yang diturunkan Allah (Al Quran) lalu Allah menghapuskan (pahala-pahala) amal)amal mereka.” (QS.Muhammad:8-9 Sebagai penutup, maka ketahuilah wahai janda syahid –demikianlah kami menilainya dan Allah-lah yang menilainya—sesungguhnya surga adalah tempat yang tinggi lagi mahal, di mana tidak ada kesulitan pun kepayahan, juga tidak pula ada kesedihan dan kesukaran. Dan orang beriman akan merasa ridha dengan apa yang diberikan Rabbnya, sama saja apakah dia bersama orang yang dikasihinya di dunia ataupun tidak. Suami yang menyebabkan dirimu enggan untuk menikah lagi padahal engkau menginginkannya, dengan hal itu engkau berharap dia akan menjadi suamimu di akhirat. Apabila kelak engkau mengemukakan satu kebaikan di Hari Perhitungan agar engkau bisa masuk surga, lalu engkau datang kepada-Nya sembari berharap dengan satu dari sekian kebaikan itu, maka Dia tidak akan memberimu. Allah berfirman, “Pada hari ketika manusia lari dari saudaranya, dari ibu dan bapaknya, dari istri dan anak-anaknya, setiap orang dari mereka pada hari itu mempunyai urusan yang cukup menyibukkan.” (QS. Abasa: 34-37) Hari yang kelak setiap orang mengurusi dirinya masing-masing, bahkan juga para nabi dan rasul, kecuali Nabi Muhammad . Kemudian di hari itu engkau tidak tahu pasti apakah kesyahidan suamimu diterima atau tidak, karena di dalam hatinya ada niatan yang tidak diketahui kecuali oleh Allah Yang Maha Mengetahui hal-hal ghaib. Dan sudah tidak diragukan lagi, sesungguhnya yang kalian harapkan berupa keridhaan Allah, perjumpaan dengan-Nya, kedekatan dengan-Nya, dialog dengan-Nya, dan juga melihat-Nya, semua ini adalah kenikmatan yang lebih agung dari kenikmatan-kenikmatan lainnya di akhirat. Disebutkan di dalam atsar (riwayat): “Bahwa para penduduk surga itu apabila telah mencapai puncaknya kenikmatan, dan mereka menyangka tidak ada lagi kenikmatan yang lebih utama dari itu, maka Allah menampakkan dirinya pada mereka, kemudian mereka melihat wajahnya ar-Rahman, lalu mereka pun lupa terhadap semua kenikmatan yang telah mereka nikmati saat mereka melihat wajah ar-rahman.” (Diriwayatkan Ad-Darimi dalam tulisan bantahannya terhadap Al-Muraisi). Dengan demikian, apakah engkau tidak terpikir untuk menikah dengan suami yang dapat membantumu untuk menggapai kenikmatan yang agung ini dengan menjauhkanmu dari hal yang diharamkan Rabb Semesta Alam?! [] 33

Abu Zubair al-Iraqi, Arkan Jasim Muhammad al-‘Izawi . Lahir pada tahun 1401 H diantara kebun-kebun kampung as-Sadah yang terletak di timur laut Ba’quba, Provinsi Diyala. Di kampung ini pasukan salibis pernah terhinakan dan jasad mereka tercerai-berai. Masa-masa mudanya dilaluinya di sana. Kemudian ia pindah ke Ba’quba dan bekerja sebagai tukang kayu untuk mencari rizki dan memenuhi kebutuhan hidup dirinya dan keluarganya. Setelah invasi Salibis atas Irak pada tahun 1423 H, kesatria kita meninggalkan pekerjaannya demi berjihad dan mengangkat senjata. Ditinggalkannya semua yang menyibukannya dari kewajiban agung ini. Aktivitasnya bersama kawan-kawannya lebih menyerupai aksi individu hingga akhirnya berbaiat kepada Syaikh Abu Mus’ab Az-Zarqawi  pada penghujung tahun 1424 H. Inilah awal perjalanan jihadnya yang diberkahi ini. Ksatria kita ini mengomandoi sebuah detasemen militer di salah satu sektor Ba’quba bersama Syaikh Abu Daud  pada tahun 1425 H. Tahun ini adalah tahun yang penuh bencana bagi para murtadin dan tuan-tuan mereka di Ba’quba dan sekitarnya. Operasi terpentingnya ketika itu adalah amaliyyah istisyhadiyyah atas Dewan Kepolisian Ba’quba yang berhasil menewaskan puluhan personil relawan kepolisian Rafidhah. Perang berkecamuk semakin sengit. Beliau mempunyai andil besar dalam menyalakan bara api pertempuran. Terjadilah sebuah operasi penyerangan atas Polres Mafraq, yang memakan banyak korban dari musuh-musuh Allah. Abu Zubair menun34

Kisah Syuhada

aikan tugasnya dengan baik pada fase itu. Kemudian beliau menjadi komandan militer distrik as-Sadah atas perintah Syaikh Abu Jabir  dikarenakan beliau yang paling memahami daerah tersebut beserta karakter penduduknya. Di sana beliau dikenal sebagai Abu Umar. Pada tahun 1426 H beliau di amanahi sebagai komandan militer sektor Syahraban. Perannya sangat menonjol dalam berbagai macam operasi yang berhasil melumat tulang-tulang pasukan salibis. Operasi-operasi itu ikut andil dalam membersihkan desa-desa Syahraban dari najisnya rafidhah musyrik seperti desa Abu Karmah, Zahrah dan Abdul Hamid. Amaliyyah istisyhadiyyah yang dikomandoinya berhasil memanen banyak kepala Salibis dan orang-orang murtad di as-Sadah, diantaranya operasi jembatan al-Jurajiyyah yang diberkahi. Ketika Daulah Islam Irak telah berdiri, ksatria kita adalah salah tokoh yang menjadi pelopor Daulah Islam di wilayah Diyala. Beliau bersama pasukannya semakin menguatkan tekanan atas Salibis dan antek-anteknya di perkebunan Syahraban dan menimpakan kerugian besar kepada mereka. Hingga para salibis “melahirkan” anak keturunan mereka dari kalangan Shahawat murtad lagi celaka di akhir tahun 1427 H, yang mengharuskan tentara Daulah Islamiyah untuk menghadapi gelombang ini. Syaikh diserahi jabatan sebagai komandan militer di daerah yang sedang dikuasai oleh Shahawat murtad, diantara-

nya adalah kota Ba’quba. Beliau adalah tokoh pada fase ini. Bom-bom tempel dan ranjau-ranjau menyalak memanen kepala-kepala murtaddin di sana. Pada masa itu Allah memberikan kemampuan pada mujahidin untuk membunuh puluhan gembong-gembong shahawat dan elemen-elemennya. Pada penghujung tahun 1428 H, Syaikh di tawan dan ditahan di penjara Bucca yang dikendalikan oleh salibis. Beliau dipenjara selama satu tahun delapan bulan. Fase baru berupa i’dad dan persiapan untuk perjalanan jihad yang lain dimulainya. Beliau belajar Aqidah, Tajwid dan Fiqih kepada Syaikh Abu Hafsh al-Iraqi  wali Kirkuk. Beliau juga mencurahkan sebagian besar perhatiannya pada materi ilmu kemiliteran. Beliau banyak belajar teori tentang pengembangan senjata dan bom. Selain itu beliau juga menjadi pelatih fisik bagi para ikhwah disana. Beliau bebas dari tahanan pada pertengahan tahun 1431 H dan kembali lagi ke medan perang. Beliau menjadi amir keamanan sektor Syahraban. Pada salah satu operasi keamanan beliau tertawan lagi untuk kedua kalinya. Kali ini beliau ditahan di penjara milik murtaddin. Allah menakdirkan beliau bebas setelah dua bulan ditahan bersama bebarapa ikhwannya. Di awal tahun 1434 H, Abul Bara’ (kun-yah beliau saat itu) terpilih sebagai komandan militer umum wilayah Diyala. Beliau membuat pemerintahan Rafidhah terkuras kekuatannya. Beliau mengomandoi beberapa operasi militer penting di sana, diantaranya adalah operasi Dewan al-Afwaj, operasi Kantor Polisi Habhab, dan penyerbuan al-‘Azhim. Kemudian beliau terpilih sebagai wakil Syaikh Abu Abdillah al-Izzi  gubernur Diyala. Banyaknya tanggung jawab beliau serta kesibukannya tidaklah menghalangi beliau untuk terjun langsung dalam pertempuran. Beliau memimpin langsung pasukannya dalam banyak pertempuran dan menceburkan diri dalam bahaya bersama mereka. Pada salah satu pertempuran di daerah al-Azhim, beliau bertindak sebagai komandan umum, beliau dan pasukannya berhasil mengepung konsentrasi murtaddin di salah satu pangkalan militer. Beliau menyerbu pangkalan militer tersebut dan baku tembak seorang diri melawan para murtadin selama beberapa saat, sedangkan pasukannya hanya melihat keberanian amirnya itu dari luar pagar. Beberapa saat kemudian tiba-tiba terjadi ledakan di dalam pangkalan itu yang membuat hati bergetar dan jiwa menangis. Semua ikhwah berkata Abul Bara’ telah terbunuh. Namun secara mengejutkan beliau kembali dalam keadaan tangan terpotong, pakaian terkoyak dan jasad terluka. Sebuah pemandangan yang membuat para Amir dan Komandan tercengang, ketika mendapatinya begitu berani dan tak kenal takut. Disebabkan parahnya luka-luka yang dideritanya itu beliau menghindari medan tempur selama beberapa waktu untuk menjalani pengobatan, karena tubuhnya dipenuhi dengan luka. Akan tetapi beliau masih berkeinginan kuat untuk kembali berperang untuk ikut serta dalam fase-fase jihad terpenting ini. Tatakala fajar tamkin telah menyingsing di Fallujah, Syaikh dikirim sebagai komandan militer distrik al-Karmah. Di sana beliau dijuluki Abu Hudzaifah. Beliau

memimpin pertempuran-pertempuran yang terjadi. Melalui tangannya Allah menaklukan al-Sijr yang sebelumnya dijadikan benteng oleh tentara rafidhah, yang menjadi pemisah distrik al-Karmah dengan Fallujah, dan membendung serangan shahawat di desa Albu Khnafar. Beliau juga ikut andil dalam memadamkan api yang di sulut oleh shahawat ikwanul murtaddin di kota al-Karmah. Setelah penaklukan gemilang dan deklarasi Khilafah beliau kembali ke wilayah Diyala sebagai Gubernur. Kembalinya beliau menjadi kabar kematian bagi Rafidhah di wilayah ini. Beliau mengawasi setiap strategi dan mobilisasi beberapa pertempuran besar di dalam wilayahnya setelah Rafidhah mengira bahwa mereka telah berhasil menguasainya. Operasi Khan Bani Sa’ad, al-Huwaidar dan amaliyah Baldaruz, amaliyah al-Khalish dan operasi-operasi genting lainnya menjadi saksi kehebatan manajemen tempur beliau. Beliau juga mengejutkan Rafidhah dengan keberhasilannya membunuh seorang Rafidhi mujrim Shadiq al-Husainiy di dalam kantornya di Universitas Diyala. Amaliyah ini berpengaruh besar dalam menimbulkan rasa gentar di hati Rafidhah. Adapun operasi beliau yang paling gemilang adalah perencanaan dan pelaksanaan operasi “Kasrul Quyud” (melepaskan belenggu) atas penjara al-Khalish, yang menjadikan Rafidhan gila karena mengalami kerugian yang amat besar. Operasi ini berhasil membebaskan lebih dari empat puluh ksatria Khilafah, diantaranya adalah komandan militer wilayah Diyala Abu Mu’adz al-Iraqi –Taqabbalahullah- yang akhirnya gugur setelah itu di front ‘Alas di wilayah Karkuk. Setelah itu Syaikh dibebani untuk mengatur beberapa pertempuran di front ‘Alas dan ‘Ajil di wilayah Karkuk. Beliau adalah seorang musyrif yang langsung terjun ke medan laga. Beliau memimpin puluhan pertempuran dan amaliyah sehari-hari melawan kelompok Hasyad Rafidhi. Beliau juga menjadi pelatih batalyon sniper, di samping kejeniusannya dalam bidang industri militer. Beliau membimbing pembuatan meriam, mortar, roket, anti serangan udara, senapan berat sniper, dan pengembangan bahan peledak. Beliau mengawasi beberapa operasi serangan udara dari pesawat-pesawat kecil seperti dalam sebuah amaliyah atas Tazah Rafidhah. Demikian juga beliau juga mengawasi pembuatan bom mobil dan pelapisan baja. Kemudian beliau menjadi anggota dalam Haiah Arkan dibawah Dewan Ketentaraan. Beliau menceburkan diri dalam berbagai macam pertempuran sekaligus memimpinnya baik di wilayah Kirkuk maupun Dijlah. Setelah umurnya genap 35 tahun yang mayoritasnya dihabiskan di medan jihad, ajal menjemputnya ketika pesawat salibis membomnya bersama dua kawan seperjuangannya, yaitu Abu Jabir al-Iraqi dan Abu Shiddiq al-Iraqi. Merekapun menyusul kafilah syuada’ yang telah terlebih dahulu berangkat. Semoga Allah menerima mereka semua, dan mengumpulkan mereka bersama para Nabi, orangorang jujur, dan syuhada’, mereka itu adalah sebaik-baik kawan. 35

Bersamaan dengan peperangan yang terus dilancarkan Junud Khilafah terhadap pasukan kekufuran, kami kutipkan sekilas berita dari sejumlah operasi terbaru yang dilakukan oleh Mujahidin Daulah Islamiyyah yang telah berhasil memperluas wilayah Khilafah maupun hanya meneror, membantai, dan menghinakan musuh-musuh Allah. Berita operasi-operasi ini hanyalah pilihan dari berbagai operasi militer Daulah Islamiyyah di banyak front pertempuran dari timur hingga barat, selama beberapa pekan terakhir. PERTEMPURAN MELAWAN PASUKAN MURTAD TURKI Tanggal 30 Muharram, milisi murtad Shahawat berusaha menyerbu desa “Shandi Shaghir” yang dimulai dengan bombardir artileri intensif pasukan murtad Turki. Mujahidin berhasil menggiring murtaddin memasuki desa, hingga memasuki ladang ranjau, dimana ledakan lima bom rakitan menyergap mereka. Konfrontasi senjata pun meletus di dalam desa, menewaskan banyak murtaddin. Pada 4 Safar, Junud Khilafah berhasil melumpuhkan dua tank pasukan murtad Turki dengan tembakan dua roket ATGM di dekat desa Ablah. Sementara itu, pada 5 Safar, Junud Khilafah berhasil meled36

Kabar

akkan bom mobil yang diparkir di markas kepolisian Turki di kota Diyarbakir, tenggara Turki, dan melumpuhkan dua tank pasukan murtad Turki dengan dua roket ATGM dekat desa Ablah pinggiran utara Halab. Pada tanggal 13 Safar, puluhan militan Shahawat dan tentara Turki terbunuh dan terluka, serta sejumlah kendaraan tempur mereka hancur dalam pertempuran di pinggiran kota al-Bab. Diantara pertempuran ini, al-Akh al-Istisyhadi Abu Shalih al-Harbi  menggempur sekelompok tank pasukan murtad Turki dengan bom mobil di dekat desa Khazwan. Mujahidin juga berhasil meledakkan bom mobil yang diparkir menargetkan konvoi kendaraan milisi Shahawat dekat desa Nukman, dan menghancurkan dua tank pasukan Turki serta unit BMP Shahawat dengan tembakan roket ATGM, di samping hancurnya dua kendaraan yang dilengkapi dengan senapan mesin berat. Dua unit mobil roda empat lainnya dan sejumlah senjata berikut amunisinya diperoleh sebagai ghanimah. Pada tanggal 15 Safar, unit pemburu kendaraan lapis baja Daulah Islamiyyah berhasil menghancurkan tank dan kendaraan lapis baja pasukan Turki dengan tembakan dua roket ATGM dekat desa Hazwan, dan melumpuhkan satu unit tank dengan tembakan roket ATGM dekat desa Qudairan,

Serangan bom syahid menghantam pasukan Turki dan milisi Shahwat di desa Kufair

pinggiran kota al-Bab. Pada tanggal 18 Safar, Mujahidin berhasil menghancurkan dua tank pasukan murtad Turki, dengan tembakan dua roket ATGM di sekitar desa Hazwan barat kota al-Bab. Semua awak militer di dalamnya tewas. Pada tanggal 19 Safar, Junud Khilafah berhasil menghancurkan buldoser dan dua kendaraan lapis baja, serta melumpuhkan tank pasukan murtad Turki dengan tembakan roket ATGM di sekitar desa Hazwan barat kota al-Bab. Pada tanggal 20 Safar, al-Akh al-Istisyhadi Abu Humam asy-Syami -taqabbalahullah- bersenjatakan bom mobil menggempur konsentrasi pasukan murtad Turki dan milisi Shahawat di desa Kufair, barat laut kota al-Bab, menyebabkan terbunuhnya lebih dari 15 murtaddin dan melukai sejumlah lainya, pun sejumlah kendaraan mereka. Pada tanggal 21 Safar, dua operasi istisyhadiyyah menghantam konsentrasi pasukan murtad Turki dan milisi Shahawat di desa Awlan, utara kota al-Bab, di tenggara Halab.

ATGM di selatan desa Azraq, barat kota al-Bab. WILAYAH SHALAHUDDIN Pada tanggal 16 Safar, tiga Kesatria Pemburu Syahadah  berhasil menggempur Rafidhah murtaddin di kota Samarra dan Tikrit. Serangan pertama dilakukan oleh al-Akh Abu Mush’ab al-Mashlawi -taqabbalahullah- menghantam Rafidhah di dekat makam syirik Imam al-Asykari di kota Samarra’, yang disusul dengan serangan kedua oleh al-Akh al-Istisyhadi Abu Abdullah al-Mashlawi -taqabbalahullahdengan ledakan bom rompi menargetkan sisa-sisa musyrikin yang selamat. Hasilnya, dua serangan domino ini menewaskan 74 musyrikin, diantaranya 15 orang Rafidhah Iran, dan 80 lainnya luka-luka. Sementara itu, serangan ketiga dilakukan oleh al-Akh al-Istisyhadi Abu Syuhaib ash-Shammari -taqabbalahullah- menargetkan konsentrasi pasukan aparat keamanan Rafidhah di di pos checkpoint al-Anwa, kota Tikrit, menewaskan 25 murtaddin dan melukai 30 lainnya, serta menghancurkan tujuh kendaraan. WILAYAH AL-ANBAR

Pada tanggal 23 Safar, al-Akh al-Istisyhadi Abul Bara al-Manbiji -taqabbalahullah- berhasil menghajar Markas Komando Operasi Militer pasukan murtad Turki dan milisi Shahawat dekat desa “Waqah”, di barat laut kota al-Bab dengan ledakan bom mobil, membunuh dan melukai banyak murtaddin.

Pada tanggal 16 Safar, unit intelijen Junud Khilafah berhasil menanam bom rakitan dan menyergap kendaraan yang dikendarai empat tentara Salibis Amerika yang bekerja sebagai tentara bayaran di distrik Tamim, barat daya Ramadi. Keempatnya tewas terbunuh.

Pada tanggal 24 Safar, Mujahidin menghancurkan tank pasukan murtad Turki dengan tembakan roket ATGM di desa Barazi, utara kota al-Bab.

SOMALIA

Pada tanggal 26 Safar, tembakan roket ATGM hancurkan tank Turki di sekitar desa Kufair, barat kota al-Bab. Pada tanggal 28 Safar, Junud Khilafah menawan dua tentara murtad Turki, dekat desa Dana, di barat al-Bab. Di samping itu, Mujahidin berhasil menghancurkan kendaraan lapis baja dan buldoser pasukan Turki dengan tembakan dua roket

Pada tanggal 6 Safar, Junud Khilafah melancarkan serangan terhadap markas kepolisian murtad di komplek Taufiq kota Mogadishu, melukai wakil kepala kantor kepolisian tersebut, yang akhirnya tewas pada hari berikutnya akibat luka parah yang dideritanya. Pada tanggal 9 Safar, Junud Khilafah menggagalkan serangan pasukan Angkatan Laut Somalia terhadap kota Qandala yang terletak dekat kota Bosaso di Somalia timur, yang dilancar37

kan menggunakan sejumlah perahu dan kapal perang yang tidak diketahui jenisnya. Serangan mereka tidak berlangsung lama setelah menjumpai perlawanan ‘alot’ Mujahidin yang memaksa mereka mundur menuju kota Bosaso. TUNISIA Pada tanggal 16 Safar, Junud Khilafah berhasil membunuh satu tentara murtad Tunisia di rumahnya, yang terletak di gunung Mughilah, provinsi Kasserine, Tunisia barat. WILAYAH KHURASAN Pada tanggal 12 Safar, al-Akh al-Istisyhadi Abu Abdullah al-Khurasani -taqabbalahullah- menggempur sekelompok Rafidhah di kota Hubb, Balochistan dengan bom rompi, menewaskan sekitar 35 musyrikin dan melukai 95 Rafidhah lainnya. Pada tanggal 16 Safar, al-Akh al-Istisyhadi Thalhah al-Khurasani -taqabbalahullah- berhasil melancarkan serangan in-ghimas, menceburkan diri ke dalam bus yang mengangkut sejumlah anggota Badan Intelijen Afghanistan yang murtad lantas meledakkannya dengan bom rompi. Serangan ini terjadi di komplek Bul Muhammad, kota Kabul, menewaskan dan melukai sekitar 20 murtaddin. Pada tanggal 21 Safar, al-Akh al-Istisyhadi Hamzah al-Khurasani -taqabbalahullah- dengan mengenakan bom rompinya yang berbobot 16 kilogram material peledak membombardir kuil Rafidhah, dimana ribuan musyrikin tengah menggelar ritual syirik. Akibatnya, sekitar 200 Rafidhah tewas dan luka-luka. WILAYAH AL-JANUB

Pada tanggal 14 Safar, lima Junud Khilafah, al-Akh Abu Yaqin al-Mashlawi, Abu Mahmud asy-Syami, Abu Ritaj asy-Syami, Abu Sayyaf asy-Syami, dan Abu Dujanah al-Mashlawi bersenjatakan bom sabuk dan berbekal senapan serbu serta granat tangan menyerbu musyrikin Rafidhah di kota Ain alTamr, di Karbala yang najis. Mereka lancarkan baku tembak melawan Rafidhah selama beberapa jam, kemudian meledakkan bom di tengah-tengah konsentrasi musyrikin setelah amunisinya habis. Hasilnya, 60 musyrikin tewas dan luka-luka. Sore harinya, Junud Khilafah yang keenam, Abu Muhammad al-Furati -taqabbalahullah- melancarkan serangan serupa di daerah yang sama, membunuh dan melukai 11 Rafidhah. Pada tanggal 24 Safar, al-Akh al-Istisyhadi Abu Fahd -taqbbalahullah- membombardir rombongan pezirah Rafidhah musyrikin dengan bom truk, di salah satu terminal pemberhentian di pinggiran kota Hillah, selatan Baghdad, membunuh dan melukai sekitar 200 musyrikin, di antaranya sejumlah Rafidhah Iran. WILAYAH ADEN ABYAN Pada tanggal 23 Safar, Junud Khilafah berhasil meringkus perwira Intelijen berpangkat Kolonel dengan pistol berperedam di kota Aden. AMERIKA Pada tanggal 29 Safar, salah seorang Junud Khilafah, al-Akh Abdu Razzaq Ali Artan -taqabbalahullah melancarkan serangan di Universitas Negara Bagian Ohio, melukai 11 orang kafir Amerika. Dia tabrak sejumlah kuffar dengan mobilnya, sebelum akhirnya menyerang yang lainnya dengan sebilah pisau. Serangan ini ia lakukan dalam rangka memenuhi seruan Daulah Islamiyyah untuk menyerbu warga negara-neg-

Membunuh perwira intelijen, Kolonel Abdrurrahim ad-dali’i di kota Aden

38

Kabar

Kondisi TKP pasca serangan di Universitas Negara Bagian Ohio

ara anggota Koalisi salibis. Sebelum melaksanakan operasi penyerangan yang berbarokah ini, al-Akh Abdu Razzaq -taqabbalahullah- meninggalkan sebuah wasiat yang isinya: Dengan menyebut nama Allah yang Maha Pengasih lagi Maha Penyayang Saudara-saudariku karena Allah, aku sudah tidak sanggup lagi menyaksikan fenomena kaum muslimin yang dibunuh dan dibantai di semua tempat. Contohnya seperti yang kita lihat di Burma, bagaimana mereka disiksa, dibunuh dan wanita-wanitanya diperkosa. Aku sangat marah menyaksikannya, dan tidak bisa menahan rasa geram ini. Wahai Amerika, berhentilah ikut campur dalam urusan ummat Islam. Kami bukanlah kaum yang lemah, kami bukanlah kaum yang lemah! Ingat itu baik-baik.

garkan apa yang dikatakan sang pahlawan kita, Anwar alAwlaki. Dan izinkah aku bertanya kepada kalian, kalau saja Rasulullah  dan para sahabatnya masih ada pada hari ini, tidakkah media barat akan menamai mereka sebagai teroris? Sebagai penutup, aku sudah siap membunuh milyaran kuffar demi membalaskan penderitaan seorang muslim atau muslimah.

jika kamu ingin menginginkan serangan-serangan ‚serigala sendirian‘ kaum muslimin dihentikan, maka buatlah genjatan senjata dengan Daulah Islamiyyah. Kau dan orang-orang murtad yang berkoalisi denganmu, buatlah perjanjian untuk membiarkan Daulah Islamiyyah. Demi Allah, kami tak akan membiarkan kalian tertidur dengan lelap, dan tak akan merasakan kegembiaraan selama kaum muslimin tidak selamat dari kalian. Ketahuilah, setiap muslim adalah sel tidur yang menanti isyarat. Maka waspadalah wahai Amerika! Kemudian, pesanku untuk kaum muslimin, jangan dengarkan para ‚ulama‘ terkenal yang menjual agama mereka, seperi Yasir Qadhi, Omar Solaeman, Nouman Ali Khan, Mufti Menk, dan selainnya. Dan berhati-hatilah kalian dari Institut al-Maghrib, dan den-

Sang mujahid, Abdur Razzaq Ali Artan 

39

40

Makalah

41

42

Makalah

1

‫لــه عبــد هللا كــوڕى الســعدي ‪-‬هللا لێــى‬ ‫ڕازى بــێ‪ -‬گوتويتهــى‪« :‬شــاندێك چويــن‬ ‫بــۆ الى ڕهســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬هاوهڵێكــى هاتهژورهوهــو‬ ‫پێويســتيهكى ههبــوو جێبهجێــى كــرد‪،‬‬ ‫مــن كۆتــا كهــس بــووم‪ ،‬فهرمــووى‪:‬‬ ‫(پێويســتيت؟) گوتــم‪ :‬ئهــى ڕهســول‬ ‫هللا‪[ ،‬مــن لهــدواى خــۆم ههندێكــم‬ ‫جێهێشــتوهپێيان وايههيجرهــت نهمــاوه]‪،‬‬ ‫چ كاتێــك هيجرهــت نامێنێــت؟ ڕهســول‬ ‫هللا فهرمــووى‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم‪:‬‬ ‫([پرســيارهكهى تــۆ لهوانــى تــر باشــتره]‪،‬‬ ‫هيجرهــت كۆتــاى نايهــت تــا كافــر‬ ‫بكوژرێــت)» [ئهحمهــد و نهســائى و ابــن‬ ‫حهبــان گێڕاويانهتهــوه]‪.‬‬ ‫لهابــي هنــد البجلــي‪ ،‬گوتويتهــى‪« :‬الى‬ ‫معاويهبوويــن كاتێــك لهســهر جيــگا‬ ‫كهوتبــوو چاوهكانــى داخســتبوو‪،‬‬ ‫با�ســى هيجرهتمــان كــرد‪ ،‬يهكــێ‪:‬‬ ‫لهئێمهدهيگــوت‪ :‬كۆتايــى هــات؛ و‬ ‫يهكێكــى تــر دهيگــوت‪ :‬كۆتايــى نههاتــوه؛‬ ‫معاويهههڵســا‪ ،‬گوتــى‪ :‬با�ســى چيتــان‬ ‫دهكــرد؟ پێيمــان گــوت‪ ،‬كهئهــو زۆر كهــم‬ ‫فهرموودهــى لهپێغهمبهرهوهدهگێڕايهــوه‬

‫گوتــى‪ :‬با�ســى ئهوهمــان كــرد الى ڕهســول‬ ‫هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬گوتــى‪:‬‬ ‫(هيجرهــت كۆتايــى نايهــت تــا تهوبهتهــواو‬ ‫نهبێــت‪ ،‬و تهوبهــش تهــواو نابێــت تــا ڕۆژ‬ ‫لهڕۆژئــاوا ههڵنهيهــت)» [ئهحمهــد و ئهبــو‬ ‫داوود و دارهمــى گێڕاويانهتهــوه]‪.‬‬ ‫بهڵــێ‪ ،‬هيجرهــت كۆتايــى نايهــت‬ ‫تــا دوژمنــان بكوژرێــن لهكافــر و‬ ‫موڕتهــددان‪ ،‬جــا جهنــگ لهعێــڕاق بێــت‬ ‫يــان لهشــام‪ ،‬يــان لهدهرهوهيــان بێــت‪،‬‬ ‫كۆمهڵێــك لهــم نهتهوهيهجهنــگ دهــكات‬ ‫لهڕێگهــى هللا تــا عي�ســى ‪-‬ســهالمى‬ ‫لهســهر‪ -‬دادهبهزێــت بــۆ ئهوهــى‬ ‫پێشــهوايتهى بــكات لهكۆتــا داســتان‬ ‫پێــش ههڵســانى قيامهــت‪ ،‬ههروهكــو‬ ‫ڕاســتگۆى بهڕاســتگۆدانراو دهيڵێــت‪،‬‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم‪.‬‬ ‫ههرچهندهبهندهكانــى خــاچ پهرســت‬ ‫و موڕتهــددان ههوڵــى بڕينــى ڕێــگاى‬ ‫هيجرهــت بــن‪ ،‬ئهوهڕێگايهــك ههــر‬ ‫دهمێنێــت بهكراوهيــى بــۆ ئهوانهــى‬ ‫پشــتيان بهــاهلل بهســتاوه‪ ،‬و دهڵێــن‪:‬‬ ‫{ئومێدهــوارم پهروهــردگارم ڕێنمونيــم‬ ‫‌ستپێك‬ ‫ده‬ ‫‪Foreword‬‬

‫‪2‬‬

‫كهــوت و مــرد واجبهلهســهر هللا بيخاتهبهههشــتهوه)‬ ‫[ئهحمهــد و ئيبــن حهبــان و نهســائى لهســبرة كــوڕى‬ ‫أبــي فاكــه گێڕاويانهتهــوه]‪.‬‬ ‫كۆتايــى هيجرهــت بريتيهلهلێخۆشــبوون بهههشــت‬ ‫گومانــى تێدانيــه‪ ،‬ئهگهــر موهاجيرهكهنيتهــى خــۆى‬ ‫پــاك كردهوهبــۆ هللا و پێچهســپاو بــوو لهپێنــاوى‪،‬‬ ‫هللا دهفهرموێــت‪{ :‬ههركهســێك لهبهــر ئاينــى‬ ‫لهزێــدى خــۆى كــۆچ بــكات‪ ،‬لهــو شــوێنهدا كهبــۆى‬ ‫دهچێــت گهلــێ جێــگاى با�شــى حهوانهوهــى بــۆ دهبــێ‪،‬‬ ‫ههركهســێك لهماڵهكهــى خــۆى دهرچــێ و كــۆچ بــكات‬ ‫بــۆ الى هللا و ڕهســولهكهى پاشــان لهڕێگهــدا بمرێــت‬ ‫ئهوهــى پاداشــتى دهكهوێتهســهر هللا و پاداشــتهكهى‬ ‫مســۆگهره‪ ،‬بهڕاســتى هللا تــاوان پۆ�شــى ميهرهبانــه}‬ ‫[النســاء‪.]100 :‬‬ ‫بهڕاســتى هيجرهــت بهرهكهتێكــى گهورهــى‬ ‫تێدايهئهگهــر موهحيــد پێــى بزانێــت ههرچــى ههيتهــى‬ ‫لهدونيــا دهيفرۆشــێت لهپێنــاو ڕهزامهنــدى هللا‪،‬‬ ‫لهعهمــرى كــوڕى عاســهوه‪-‬هللا لێــى ڕازى بــێ‪ -‬گوتــى‪:‬‬ ‫سوپاى تورىك موڕتهدد ديوارێك دروست دهكات بۆ ڕێگرتنى موهاجريان له كۆچ كردنيان بۆ شام‬ ‫“كاتێــك هللا ئيســامى خســتهدڵمهوههاتم بــۆالى‬ ‫پێغهمبهــر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬گوتــم‪ :‬دهســتى‬ ‫ڕاســتت درێژكهتــا بهيعهتــت بدهمــێ‪ ،‬دهســتى ڕاســتى درێــژ‬ ‫بــكات بــۆ ڕاســتهڕێ} [القصــص‪ ،]22 :‬و{مــن كــۆچ دهكهــم‬ ‫كــرد‪ ،‬فهرمــووى‪« :‬چيتهئهــى عهمــڕ؟» گوتــم‪ :‬دهمهوێــت‬ ‫بــۆالى هللا ههــر ئهويــش ڕێنمونيــم دهــكات} [الصافــات‪،]99 :‬‬ ‫مهــرج دابنێــم؛ فهرمــووى‪« :‬مهرجــى چــى؟» گوتــم‪ :‬هللا لێــم‬ ‫و{مــن كــۆچ دهكهــم بــۆ الى هللا ههــر ئهــو بهدهســهاڵت و‬ ‫دانايــه} [العنكبــوت‪{ ،]26 :‬پهلهــم كــرد بــۆالت تــا لێــم ڕازى‬ ‫خۆشــبێت؛ فهرمــووى‪« :‬ئايــا نهتزانيوهكهئيســام ئهوهــى‬ ‫پێشــهخۆى لهنــاو دهبــات؟ وهيجرهــت ئهوهــى پێشــهخۆى‬ ‫بێــت} [طــه‪ ،]84 :‬پێشــهوايان بــۆ هيجرهــت كــردن ئولــول‬ ‫لهنــاو دهبــات؟ و حهــج ئهوهــى پێشــهخۆى لهنــاو دهبــات؟»»‬ ‫عهزمهكانهلهپێغهمبهــران ‪-‬ســهالمى هللا يــان لێبێــت‪ -‬ئهوانهــى‬ ‫[موســليم گێڕاويهتيهــوه]‪.‬‬ ‫ئــازار دران لهڕێگهــى هللا ســزاى خهڵكيــان وهــك ســزاى هللا‬ ‫دانهنــا‪.‬‬ ‫وهلهتوفهيلــى كــوڕى عهمــڕى دهوســيهوه‪-‬هللا لێــى ڕازى بــێ‪-‬‬ ‫ئهــو كۆچــى كــرد بــۆ مهدينهــو كهســێكيش لهگهلهكهلهگهــڵ ئهــو‬ ‫بهڵكــو كه�ســى موهاجيــر لهڕێگهــى هللا دهزانێــت تو�شــى تونــدى‬ ‫كۆچــى كــرد‪ ،‬گهيشــتنهمهدينه‪ ،‬نهخــۆش كهــوت‪ ،‬ئارامــى لهبهــر‬ ‫و تاقيكردنهوهدهبێــت بههۆيهوهــش نزيــك دهبێتهوهلهــاهلل‪،‬‬ ‫بــڕا‪ ،‬تيرێكــى دهرهێنــا‪ ،‬و پهنجهكانــى خــۆى پێــى بــڕى‪ ،‬وخوێنــى‬ ‫ههروهــك لهفهرمودهــى قود�ســى داهاتــوه‪( :‬ئهگهــر‬ ‫لێڕۆيشــت تــا مــرد‪ ،‬توفهيلــى كــوڕى عهمــر ئهــو پياوهــى بينــى‬ ‫بهندهكهــم بســتێك لێــم نزيــك بێتهــوه‪ ،‬يهــك بــاڵ لێــى نزيــك‬ ‫لهخهــوا‪ ،‬كهشــێوهى جــوان بــوو‪ ،‬و دهســتى داپۆشــرابوو‪،‬‬ ‫دهبمهــوه‪ ،‬ئهگهــر يهــك بــاڵ لێــم نزيــك بێتهــوه‪ ،‬دهســتێك لێــى‬ ‫پێــى گــوت‪« :‬هللا چــى لێكــردى؟» گوتــى‪« :‬لێــم خــۆش بــوو لهبهــر‬ ‫نزيــك دهبمهــوه‪ ،‬ئهگهــر بــۆم هــات بهڕۆيشــتن‪ ،‬بــۆى دهچــم‬ ‫هيجرهتــم بــۆالى پيغهمبهــر‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم»؛ گوتــى‪:‬‬ ‫بهنيوهڕاكــردن) [بوخــارى و موســليم گێڕاويانهتهوهلهئهبــو‬ ‫«چيتهدهبينــم كهدهســت داپۆشــراوه؟» گوتــى‪« :‬پێــم گوتــرا‪:‬‬ ‫هوڕهيــڕه]‪ ،‬ههرچهندهڕێگاكهپێويســتى بهئارهقهــو خوێــن‬ ‫بێــت بــۆ بڕينــى‪ ،‬ئهــو ههــوڵ دهــدات بــۆ گهيشــتن بهديــدارى‬ ‫ئهوهــى خــۆت خراپــت كــرد چا ـكـى ناكهينهوهبــۆت»؛ توفهيــل‬ ‫ئهوهــى بــۆ ڕهســو هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬گێڕايهــوه‬ ‫هللا‪ ،‬وهجيهــادى دوژمنــى گهورهــى (شــهيتان) دهــكات‬ ‫ئهويــش فهرمــوى‪( :‬يــا هللا دهستي�شــى لێــى خۆشــبه) [موســليم‬ ‫لهڕێگاكهــى بــۆ خاكێــك كهموهحيــدى موجاهيــد تێيــدا‬ ‫گێڕاويهتيهــوه]‪.‬‬ ‫بهشــكۆ و بهڕێزهوهدهــژى‪ ،‬وه ئهگهــر مــرد يــان كــوژرا‪،‬‬ ‫ئهوهشــوێنى لهگهــڵ ڕاســتگۆيان دهبێــت الى هللا‪.‬‬ ‫بهڵــێ‪ ،‬هللا ‪-‬جــل وعــا‪ -‬لهــم پياوهخــۆش بــوو كهخــۆى كوشــت‬ ‫ڕهســول هللا دهفهرمووێــت‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم‪( :‬شــهيتان‬ ‫بههيجرهتيكــى پــاك بــۆ هللا‪.‬‬ ‫دانيشــتوهبۆ نهوهــى ئادهــم لهچهنديــن ڕێــگاوه‪ ،‬لهڕێگهــى‬ ‫ئهــى ئهوانهــى پيالنــى تاغوتــان ڕێگريــان لێكردوهبــۆ‬ ‫ئيســام‪ ،‬پێــى دهڵێــت‪ :‬موســڵمان دهبيــت و واز دههێنيــت‬ ‫هيجرهــت كردنيــان بــۆ عێــڕاق و شــام‪ ،‬بهڕاســتى دهرگاكانــى‬ ‫لهئاينهكهــت‪ ،‬و ئاينــى باوكــت‪ ،‬ئاينــى باپيرانــت؟ بهگوێــى‬ ‫هيجرهــت كراوهــن تــا ههڵســانى قيامهــت‪ ،‬ئهوهــى نهيتوانــى‬ ‫نــاكات‪ ،‬موســڵمان دهبێــت‪ ،‬پاشــان دادهنيشــێت لهڕێگهــى‬ ‫هيجرهــت بــكات بــۆ عێــڕاق و شــام‪ ،‬بــا هيجرهــت بــكات بــۆ‬ ‫هيجرهــت‪ ،‬دهڵێــت‪ :‬هيجرهــت دهكهيــت و واز دههێنيــت‬ ‫ليبيــا و خۆڕاســان و يهمهــن و ســهيناء و غهڕبــى ئهفريقيــا‬ ‫لهخــاك و ئاســمانت‪ ،‬بهڕاســتى وێنهــى موهاجيــر وهــك‬ ‫و جگهلهوانهــش لهوياليهتهكانــى خيالفهــو ســهربازهكانى‬ ‫نمونهــى ئهســپهلهدرێژى! بهگوێــى نــاكات و هيجرهــت دهــكات‪،‬‬ ‫لهڕۆژههــات و ڕۆژئــاواى زهــوى‪.‬‬ ‫پاشــان دادهنيشــێت بــۆى لهڕێگهــى جيهــاد‪ ،‬دهڵێــت‪ :‬جيهــاد‬ ‫بريتيهلهجيهــادى گيــان و جيهــادى مــاڵ‪ ،‬شــهڕ دهكهيــت و‬ ‫دهكوژرێيــت‪ ،‬ژنهكهــت شــودهكاتهوه‪ ،‬و ماڵهكهــت دابهــش‬ ‫دهكرێــت! بهگوێــى ناكهــت و جيهــاد دهــكات‪ ،‬ههركهســێك‬ ‫ئهوانهــى كــرد و مــرد‪ ،‬واجبهلهســهر هللا كهبيخاتهبهههشــتهوه‪،‬‬ ‫يــان كــوژرا واجبهلهســهر هللا بيخاتهبهههشــتهوه‪ ،‬ئهگهــر خنــكا‬ ‫واجبهلهســهر هللا بيخاتهبهههشــتهوه‪ ،‬يــان لهســهر ئاژهڵهكهــى‬ ‫‪3‬‬

‫بسم هللا الرحمن الرحيم‬ ‫إن الحمد هلل‪ ،‬نحمده‪ ،‬ونستعينه‪ ،‬ونستغفره‪ ،‬ونعوذ باهلل من شرور‬ ‫أنفسنا‪ ،‬ومن ّ‬ ‫سيئات أعمالنا‪ ،‬من يهده هللا‪ ،‬فال ُم ِض َّل له‪ ،‬ومن‬ ‫هادي له‪ ،‬وأشهد أن ال ّإله إال هللا وحده ال شريك له‪،‬‬ ‫يضلل‪ ،‬فال‬ ‫ً‬ ‫محمدا ًعبده ورسوله‪ ،‬صلى هللا عليه وعلى آله وصحبه‬ ‫ّ‬ ‫وأشهد أن ً‬ ‫وسلم تسليما كثيرا إلى يوم الدين‪ ،‬أما بعد‪:‬‬ ‫هللا تعالى دهفهرمووێت‪{ :‬بيانكوژن هللا ش سزايان دهدات‬ ‫بهدهستهكانتان و سهرتان دهخات بهسهريان و دڵى گهالنى باوهڕدار‬ ‫خۆشدهكات * ڕق و قينهش لهدڵيان دهردهكات و تهوبهش‬ ‫لهوانهوهردهگرێت كهبيهوێت هللا خۆى زانا و دانايه* يان پێتان‬ ‫وايهكهوا بێتاقيكردنهوهدهردهچن و لهبهر چاوى خهڵكيش بۆهللا‬ ‫ڕون نهبۆتهوهكێ موجاهيده‪ ،‬ئهوانهى كهوا جگهلهاهلل و ڕهسولهكهى‬ ‫و باوهڕدارانيان نهكردوهبهجێگهى متمانهو ڕازيان وهاهلل زانايهبهوهى‬ ‫دهيكهن} [التوبة‪.]16-14 :‬‬ ‫بۆموجاهيدانىڕێگاىهللالهههمووشوێنێك‪،‬ئهىسهربازانىخيالفهت‬ ‫ئهوانهى ئارامگرن و دهستيان گرتوهبهپشكۆى ئاگر‪ ،‬ئهى ئهوانهى‬ ‫پارێزگارى ئاين و ئابڕون‪ ،‬ئهى ئهوانهى گيانيان فرۆشتوهبهنرخێكى‬ ‫كهم لهڕێگاى هللا‪ ،‬ئهى ئهوانهى بهدڵهكانيان بهرپهرچى پتهوترين ههڵمتهى‬ ‫خاچ پهرستى دهدهنهوه كهمێژوو بهخۆيهوهبينيويتهى‪ ،‬وهبهخوێنتان‬ ‫پارێزگارى لهسپيتهى ئيسالم دهكهن‪ ،‬ئهى ئهوانهى بهئازايهتيتان‬ ‫نهتهوهكوفر و سوپا موڕتهددهكانتان ترساند و پتهى شپرزهييتان‬ ‫خستهگهردهنيان‪ ،‬جيهان سهرى سوڕما لهئارام گرى و خۆڕاگريتان‪.‬‬ ‫ئامۆژگاريتان دهكهم بهوهى كهڕهسول هللا ‪-‬صلى هللا عليه وسلم‪-‬‬ ‫ئامۆژگارى ئيبن عهبا�سى كرد ‪-‬هللا لهههردووكيان ڕازى بێت‪ -‬كاتێك پێى‬ ‫فهرموو‪( :‬ئهگهر خهڵك ههموويان‪ ،‬ويستيان سودت پێبگهيهنن كهاهلل‬ ‫بۆى نهنوسيبى‪ ،‬ناتوانن بيكهن‪ ،‬وهئهگهر ويستيان زيانێكت پێبگهيهنن‬

‫كهاهلل لهسهرى نهنوسيبى‪ ،‬ناتوانن بيكهن‪ ،‬بزانهكهئارامگرتن لهسهر‬ ‫ئهوهى پێت ناخۆشهخێرێكى گهورهيه‪ ،‬وهبزانهكهسهركهوتن لهگهڵ‬ ‫ئارامگريهو ڕزگاربوون دواى بهاڵيهو لهگهڵ قور�سى ئاسانى دێت)‬ ‫[ئهحمهدگێڕاويهتيهوه]‪.‬‬ ‫بهڕاستى عومهر ‪-‬هللا لێى ڕازى بێت‪ -‬بهشێخهكانى بنهى عهب�سى گووت‪:‬‬ ‫بهچى شهڕى خهڵكتان كرد؟ گوتيان‪ :‬بهئارامگرى؛ هيچ گهلێكمان‬ ‫نهبينيوهئيال ئاراممان گرتوهچۆن ئهوان ئاراميان گرت بۆمان‪،‬‬ ‫وهههندێك لهپێشينان گوتويانه‪ :‬ههموومان ڕقمان لهمردن و ئازارى‬ ‫برينداريه‪ ،‬بهاڵم ئارامى لهسهر دهگرين‪.‬‬ ‫ئارام بگرن ئهى برايانى جيهاد‪ ،‬وپێچهسپاوبن‪ ،‬و مژدهبدهن‪ ،‬سوێند‬ ‫بهاهلل ئێوهسهركهوتوون‪ ،‬ئهو تاقيكردنهوهدهڕوات و دهبێـت‬ ‫بهبازنهيهكلهبازنهكانىتاقيكردنهوهكهاهللبههۆيهوهڕهحمبهبهندهكانى‬ ‫دهكات‪ ،‬بۆ ئهوهى پيس و پاك جيا بێتهوه‪ ،‬پاشان بۆ ئامادهكردنتان‬ ‫بۆ ههڵگرتنى ڕاسپاردهيهكى قورس‪ ،‬و بهرپرسياريهتيهكى گهوره‪.‬‬ ‫ئهو تاقيكردنهوهيهلهڕاستى دا خهاڵته‪ ،‬ئهوهقورستر نيهلهوهى‬ ‫پێشوتر‪ ،‬بهڕاستى ئێوهبهتاقيكردنهوهى وا داڕۆيشتوون ئهگهر چيا‬ ‫قايمهكان تو�شى بووبان ئهوه ورد و خاش دهبوون‪ ،‬ئارامتان گرت‬ ‫لهسهرى و پێچهسپاو بوون تێيدا‪ ،‬بهڵكو دهرچوون لێى بهپێداگريهكى‬ ‫بههێزتر و ڕاگيرتر‪.‬‬ ‫ئهى سهربازانى عێڕاق و شام‪ ،‬ئهى نامۆكانى ئيسالم‪ ،‬بهڕاستى باتيڵ‬ ‫ههڵخهڵهتاوهبهخێراييهكهى‪ ،‬هيواكان بهههڵهيان دابردووه‪ ،‬لهخۆى‬ ‫ڕازيبوه(خۆى بهگهورهزانيوه)‪ ،‬و شهيتان فوى خۆبهگهورهزانينى‬ ‫لهلوتى كردوه‪ ،‬بۆيهجواڵن و كۆبوونهوهو باڵوبوونهوه‪ ،‬توڕهبوون‬ ‫ههڕهشهيان كرد و ترسان‪ ،‬و ههڵمتهى هێرشبهريان كرد بۆسهر دار‬ ‫االسالم و خاكى خيالفهت‪ ،‬كهمێژوو وێنهى بهخۆيهوهنهبينيبوو لهپێش‬ ‫خۆيدا‪ ،‬ئهوهئهمريكا و ئهوروپاى خاچ پهرست‪ ،‬و ڕوسياى شيوعى‪،‬‬ ‫وتار‬

‫‪4‬‬

‫و ئێرانى ئاگرپهرست‪ ،‬لهگهڵ توركياى عهلمانى‪ ،‬و موليحدانى‬ ‫كورد و ڕافيزهو نوصهيرى‪ ،‬لهگهڵ صهحهوات و چهكدارهكان‬ ‫(ميليشياكان)‪ ،‬و تاغوتى عهڕهب و سهربازهكانيان‪ ،‬ههموويان لهيهك‬ ‫ڕيزدا‪ ،‬و بهجبهخانهى سهربازى نوێوه‪ ،‬و بههاوڕێيتهى ڕاگهياندنى پيس‪،‬‬ ‫ڕهمز يان (شعار) يهك شته(دهستگرتن بهسهر ئيسالم و ئههلهكهى)‪،‬‬ ‫گوتهيانيهكه(كێلهئێمهبههێزتره؟)‪.‬‬ ‫هاتن و كۆبونهوهبۆتان بهچهكهكانيان‪ ،‬وهنهوهموڕتهددهكانتانيان‬ ‫بهپێشهخۆيان دا وهك مهڕى قوربانى‪ ،‬لێيان دهخوڕن بۆ دژتان‪،‬‬ ‫تا هاتنهگۆڕهپانهكانتان‪ ،‬پشت ببهستن بهاهلل لهسهر جهنگيان‬ ‫بهئارامگرى و بهردهوامى و كۆڵنهدان‪.‬‬ ‫بهڕاستى ڕافيزههاتن بهسوارى و پيادهبۆ خاكى تهلهعفهر كهقين‬ ‫و تۆڵههانيان دهدات بۆ دارى ئيسالم‪ ،‬بۆ گهيشتن پێى و‬ ‫تۆڵهكردنهوهلهئههلى سوننه‪ ،‬ڕێنهدهن كهدوژمنى هللا ههناسهبدات‬ ‫يان قهڵغانى توند بكاتهوه‪ ،‬بۆسهكان تۆكمهبكهن و شهڕبكهن و توندبن‬ ‫لهجهنگ‪ ،‬ئێوهجهنگى گهلێك دهكهن نهمێشكيان ههيهو نهشتێكيان‬ ‫ههيهكهلێى وهرگرن نهئاينيان ههيهو نهلهدونيا سهركهوتوون‪ ،‬بهندهى‬ ‫خاچ لێان دهخوڕێت بۆ ئهوهى جێگهيان پڕبكهنهوهلهجهنگ و‬ ‫ئامانجى بپێكێت لهدابهشكردنى ناوچهكهو ملكهچ كردنى ئههلهكهى بۆ‬ ‫حوكمى ڕافيزهى ئاگر پهرست‪ ،‬بهاڵم ‪-‬سوێند بهاهلل‪ -‬بۆيان نابێت‪.‬‬ ‫ئهگهر ههردوو كۆمهڵهكهبهيهك گهيشتن‪ ،‬لهگهردهنيان بدهن و‬ ‫لهههموو سهرهپهنجهكانيان بدهن‪ ،‬و ئامێرهكانيان تێك بشكێنن‪ ،‬و‬ ‫ههڵبكوتنهسهريان‪ ،‬لهالنهكانيان بيانترسێنن‪ ،‬بۆ ئهوى تاڵيانپێبچێژن‪،‬‬ ‫تا هللا زاڵتان دهكات و بهسهر شانهكانيان دا دهڕۆن‪.‬‬ ‫بير لهڕاكردن نهكهنهوه‪ ،‬سوێند بهاهلل ئهگهر ڕاتان كرد ڕادهكهن‬ ‫لهئابڕوانێك كهپارێزگاريان نيه‪ ،‬و ئاينێك كهسكااڵ بۆالى هللا دهكرێت‬ ‫لهدهست گهالنێك كهلهدهستيان داوه‪ ،‬سهرخهرانێك كهپشتيان‬ ‫ههڵكردوهلێى‪.‬‬ ‫وهبهردهوامئهوهبيرخۆتانبهێننهوهكهاهللدهفهرمووێت‪{:‬ئهىئهوانهى‬ ‫باوهڕتان هێناوه! ئهگهر ڕوبهڕوى كۆمهڵێك بوونهوهپێچهسپاوبن و‬ ‫زۆر يادى هللا بكهن بهڵكو سهرفراز بن * و گوێڕايهڵى هللا و ڕهسولهكهى‬ ‫بكهن و ناكۆكى مهكهن ئهوسا شكست دههێنن و تواناتان دهڕوات‬ ‫وهئارام بگرن بهڕاستى هللا لهگهڵ ئارامگرانه} [األنفال‪،]46-45 :‬‬

‫ئۆردغان و پۆتین بەیەکەوە پیالن دژی ئیسالم دادەڕێژن‬

‫‪5‬‬

‫وهفهرموودهىهللا‪{:‬چهندههاپێغهمبهرههبوونكهكهسانىپياوچاكى‬ ‫زۆريان لهگهڵ بوو دژ بهدوژمنان جهنگان‪ ،‬جا ئهوانههيچ كات سستى‬ ‫و بێزارى و بيتاقتهى ڕوى تێنهكردن‪ ،‬بههۆى ئهوهى كهتوشيان هات هللا‬ ‫ئارامگرانى خۆش دهوێت * ئهو كات گوفتاريان ئهوهبووكهگوتويانه‪:‬‬ ‫يا هللا لهگوناهـ و ههڵهكانمان ببورهو لهزيادهڕهوى كاروبارمان خۆش‬ ‫ببه‪ ،‬و دامهزراومان بكه‪ ،‬سهرمان بخهبهسهرگهلى بێ باوهڕ * هللا‬ ‫پاداشتى دانهوهلهدونيا و پاداشتى چاكى دواڕۆژيشي�شى بۆ مسۆگهر‬ ‫كردن و هللا ش چاكهكارانى خۆش دهوێت} [آل عمران‪.]148-146 :‬‬ ‫ئێمهسوێند بهاهلل وا دهبينين كهاهلل خاچ پهرستان و موڕتهددان‬ ‫و مولحيدهكانى هێناوهبۆ شوێنى مردنيان‪ ،‬و ئهوهكۆتا‬ ‫ههڵمهتيانهبهويستى هللا‪ ،‬دواى كهمێكى تر ئێمهجهنگيان دهكهين‬ ‫لهالنهى خۆيان‪ ،‬بهباوهڕمان بهواحد األحد‪ ،‬گومانێكى باش بهالفرد‬ ‫الصمد‪.‬‬ ‫ئهى ئههلى ئيسالم و گهورهكانى ڕهققه‪ ،‬ئهى ئههلى شكۆ و ڕێز‪ ،‬ئايا‬ ‫فهرمانهكهبهداگيركردنى خاكى موسڵمانان لهاليهن ئافرهتێكى داوێن‬ ‫پي�سى مولحيدى كافر تێدهپهڕێت دواى ئهوهى كهپياوانێكى شكۆمهند‬ ‫لهناويان بردن‪ ،‬بهڵكو ئههلى كوفر و بهندهكانى بت كۆبوونهوهلهگهڵ‬ ‫جياوازى ئاسۆيان بۆ سهرخستنى بيرهپوچهكانيان و جهنگى سهر‬ ‫ئيسالم وئههلهكهى‪ ،‬سوێندتان دهدهم بهاهلل حاڵتان چۆن دهبێت‬ ‫ئهگهر بهرپهرچى دوژمنايتهى مولحيدهكانى كوردى نهدهنهوهو دهست‬ ‫بگرن بهسهخاكتان ‪-‬هللا توانايان نهدات‪ -‬جگهلهجهنگى ئاين و‬ ‫بزربوونى شهريعهت و سوكايتهى بهمزگهوتهكانتان و زهليل كردنى‬ ‫پياوهكان و شهرمهزاركردنى ئافرهتهكانتان و شكاندنى ڕێزيان‪ ،‬ئهوان‬ ‫سوێند بهاهلل‪ -‬زهليلى گێژو وێژ و خراپهكارن‪ ،‬لهو كاتهدا ژيان خێرى تيا‬‫نامێنێت‪ ،‬بزانن ئهوهساتێكى ڕاستگۆييهو بهجێگهياندنى پهيمانهكانه‪.‬‬ ‫ئهى موسڵمانهموجاهيدهكان‪� ،‬سێ شت بۆتان كۆبۆتهوههاوار‬ ‫بهموسڵمان ئهگهر بيهوێت بيگۆڕێت؛ خاكێك كهبهشهرعى هللا حوكم‬ ‫بكرێت‪ ،‬و دوژمنێك كهدواى باوهڕ هيچ واجبێك گهورهتر نيهلهبهرپهرچ‬ ‫دانهوهيان‪ ،‬و شههادهتێك كهڕاستگۆكان لهمێژههيواخوازن بۆى‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫قلبي على ثقة ونف�سي ُحرة *** تأبى الدني‪ ،‬وصارمي ذلق‬ ‫فعالم يخ�شى املرء فرقة روحه *** أوليس عاقبة الحياة فراق‬ ‫فارغب بنفسك وهي في أثوابها *** إن لم تكن شام فتلك عراق‬ ‫ال خير في عيش الجبان يحوطه *** من جانبيه الذل واإلمالق‬ ‫عابوا علي ّ‬ ‫حميتي ونكايتي *** والنار ليس يعيبها اإلحراق‬ ‫ئهى سوارچاكانى شههادهت و شێرهكانى جيهاد لهشارى باب و‬ ‫ڕيفهكانى‪ ،‬هللا دهم و چاوتان سپى بكات‪ ،‬پاداشتى ههوڵى چاكهكانتان‬ ‫بداتهوه‪ ،‬بهڕاستى موڕتهددانى توركى و صهحهوات و كوردهكان‬ ‫و مێگهلهكانى نوصهيريتان زهليل كردبهخۆڕاگرى و پێشوازيتان‬ ‫لهقوربانى دان بۆ ئهم ئاينهبهشكۆمهندى و پێچهسپاوى‪ ،‬ئارام بگرن و‬ ‫ئارام گربن و سهنگهربگرن و لهاهلل بترسن بهڵكو سهرفرازبن‪ ،‬بهڕاستى‬ ‫نهوهى بكوژانى موهحيدان ئهمڕۆ‪ ،‬لهموڕتهددانى تورك هاتوون بۆ‬ ‫ئهوهى ئهوهئهنجام بدهن كهئهوانهى پێشهخۆيان ئهنجاميان دا‪ ،‬بۆ‬ ‫ئهوهى كۆتايى بهدهوڵتهى موسڵمانان و كۆمهڵهكهيان بهێنن‪ ،‬بهڕاستى‬ ‫ئهمڕۆ ڕۆژى تۆڵهيهبۆ ئاين و تهوحيدهكهتان‪.‬‬

‫وهئێوهجهنگى پياوانێكى بههێز ناكهن‪ ،‬بهڵكو كهسانێكن پهنايان‬ ‫گرتوهبهشوڕهو ديوارهكان‪ ،‬ڕاستگۆبن لهگهڵ ههڵمهتهكهتان‪،‬‬ ‫ژاوهژاويان بخهنهناو‪ ،‬و بيانكوژن لهههر شوێنێك پێيان گهيشتن‪،‬‬ ‫لهههموو ڕێگاكان بۆيان دانيشن‪ ،‬لهسهر ههموو زهويهك و لهژێر‬ ‫ههموو ئاسمانێك‪ ،‬بهڕاستى ئيخوانى توركى موڕتهدد كهسواڵدهكات‬ ‫لهبهر دهرگاكانى ئهوروپاى خاچ پهرست خۆى و حكومهتهكهى‬ ‫گومانيان وايهكهتواناى ئهم كارهيان ههيهو لهئهماندان‪ ،‬ئهى‬ ‫موسڵمانهبهغيرهتهكان لهههموو شوێنێك‪ ،‬ئهى موهحيدهڕاستگۆكان‪،‬‬ ‫ئهى ئههلى دۆستايتهى و دوژمنايتهى ئهو نهفرين لێكراوهچڵكاوخۆرهكانى‬ ‫كۆدهكاتهوهلهصهحهواتى شهرمهزارى لهشام بۆ جهنگى ئاينى هللا و‬ ‫كوژانهوهى نورهكهى‪ ،‬بۆردومان دهكات و ماڵهكان خاپور دهكات‬ ‫بهسهر سهرى دانيشتوانهكانى بێ ئهوهى جياوازى بكات لهنێوان‬ ‫مرۆڤ و بهرد و دهستى داوهتهخوێنى موسڵمانان و گاڵتهكردن بهئاين‬ ‫وڕێزهكانى‪ ،‬بۆيهئێمهداوا لهههموو موهحيدهڕاستگۆكان دهكهين‬ ‫كهدهرچن بۆ بهئامانج گرتنى بهشهكانى حكومتهى توركى موڕتهدد‬ ‫لهههموو شوێنێك؛ لهئهمنى و سهربازى و بازرگانى و ڕاگهياند‪ ،‬بهڵكو‬ ‫ههموو ميوانخانهو قنسوڵخانهكانى كهلهههموو واڵتان بوونى ههيه‪.‬‬ ‫پاشان بزانن ئهى موجاهيدهموهحيدهكان كهلهههموويان گهورهتر‬ ‫لهستهم و كوفر و تاوان سهگهكانى سهر گوفهكن لهزانا گومڕاكان و‬ ‫بانگهشهكهرانى كوفر و شێخهگێژ و نزمهكان‪ ،‬ئهوانهى دۆستايتهى ئهم‬ ‫كۆمهڵهموشريك و حكومهتهموڕتهددهيان كردوهبهههموو وێنهكانى‬ ‫دۆستايتهى و پشتگيرى لهڕێگاى دانيشتنهزانستى و دانيشتنهكانى فتوا‬ ‫و بهرنامهڕاگهياندنهكان‪ ،‬بهڵكو لهحيسابهتايبهتيهكان و ناديهكانىى‬ ‫گفتوگۆ‪ ،‬ناوهكانيان ناسراوهو پێگهكانيان ئاشكرايهو بهرنامهكانيان‬ ‫باسكراوه‪ ،‬ئهوان بوون پيرۆزباييان لهحوكمى كوفر و تاغوتهكان كرد‪،‬‬ ‫مزگێنيان دا و بوون بهمزگێنى دهرى بههۆى هاتنى بۆ سهر دهسهاڵت‪،‬‬ ‫تاوايان لێهات سهريان خست لهههموو شارهكان و پيرۆزباييان لێكرد‬ ‫لهگهڵ ئهوهى كهئهو ڕيددهو كوفرهديارهكانى خۆى ئاشكرا كردبوو‪،‬‬ ‫واڵتهكهيان كرد بهلهوهڕگاى چااڵكيهكانيان‪ ،‬و پهناگهى زهليلى و‬ ‫نهزانيان‪ ،‬بهيارمتهى ئهوان هيدايهت وڕێنمونى سڕايهوه‪ ،‬و شكۆمهندى‬ ‫سهركافرانيان كوشت و نهيانهێشت بهدهربڕينى برايهتيان بۆ ئهم‬

‫حكومهتهموڕتهدده‪ ،‬خراپترين برايتهى و ههوڵدانه‪ ،‬كوفريان نزيك‬ ‫كردهوهو ئاسانيان كرد‪ ،‬ئهم ئاينهگهورهيان گۆڕى و ناشرينيان كرد‪،‬‬ ‫بههۆيهوهفێڵ زۆر بوو و بيدعهباڵوبويهوه‪ ،‬بهندهى ئارهزوو دروست‬ ‫بوون كهئارهزوو خراپترين پهرستراوه‪ ،‬شتى سوپاسكراويان كرد‬ ‫بهخراپكراو‪ ،‬بهڕاستى بهاڵو كارهساتى گهوره‪ ،‬ئهوهيهكهببن بهپێشهوا‬ ‫و چاوساخ و براى خهڵكى‪ ،‬ئهوان لهنێوان ڕوخانێك كهلهخهڵك‬ ‫دهترسێن زياتر لهتر�سى هللا‪ ،‬و گهورهبوونێك كهحهزى پێدهكهن‬ ‫لهناوبانگ و گهورهيى و ڕێز‪ ،‬وهگومڕابوونهبهخۆشهويستى دونيا و‬ ‫تر�سى نهمانى دونيا و ڕێزهكانيان‪ ،‬ڕۆچوون لهلهپ كوتان لهدونيا و‬ ‫گاڵتهكردن‪ ،‬حهقيان ناشت پيسيان باڵوكردوه‪ ....‬وههى تر و هى تر‬ ‫درێژى ناكهينهوهبهباسكردنيان‪ ،‬وهگرنگى نادهين بهئابڕو بردن و‬ ‫ئاشكراكردنى نهێنيهكانيان‪ ،‬هللا ئهو گيانهبڕاوهو ڕيشدارهبهكرێگيراوو‬ ‫زمانهدرۆزنانهناشرينبكات‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫إذا غاب ملح السفينة وارتمت *** بها الريح يوما َّدب َ ْرتها الضفادع‬ ‫ئايا نابينن خهريكهكهس نهبێت بهرپهرچيان بداتهوهو لوتيان بكات‬ ‫بهخۆڵهوه‪ ،‬بهڵكو كهس نيهبۆ وهستاندنيان؟!‬ ‫نهفرينكراوترن‬ ‫لهگهلهكهى بهلعامى كوڕى باعوڕاء‪،‬‬ ‫بهڕاستى َ‬ ‫َ‬ ‫الر َّج ُ‬ ‫وهلهمسيلمة َّ‬ ‫ال ْب ُن ُع ْن ُف َوة‪ ،‬يهكێك لهوانهئهمڕۆ زيانى گهورهتر‬ ‫دهدهن لهئيسالم و ئههلهكهى لهزۆر لهوانهى كهپێتان وايهزياندهرن‬ ‫لهئيسالم‪.‬‬ ‫بهڕاستى ‪-‬سوێند بهاهلل‪ -‬ئێستا كاتى ئهوههاتوهسپێدهبێت بۆ ئهم‬ ‫كاره‪ ،‬و دامركانهوهبێت بۆ ئهم گيانانه‪ ،‬و ئهم زمانانهبشكێندرێن‪،‬‬ ‫ٌ‬ ‫ّ‬ ‫اليحصبي لهپهرتوكهكهى «ترتيب املدارك وتقر ْيب املسالك»‬ ‫عياض‬ ‫دهڵێت‪« :‬عهالمه أبا بكر إسماعيل بن إسحاق بن ُعذرة ‪-‬ڕهحمتهى‬ ‫هللا ى لهسهر‪ -‬پرسيارى گوتاربێژهكان كرا لهبنهى عوبهيدهفاتميهكان‪،‬‬ ‫و پێى گوترا‪ :‬ئهوان وسوننهن‪ ،‬گوتى‪ :‬ئايا ناڵێن‪ :‬يا هللا درود بنێرهبۆ سهر‬ ‫بهندهكهت حاكم و بيكهجێنشين لهسهر زهوى؟ گوتيان‪ :‬بهڵێ‪ .‬گوتى‪:‬‬ ‫ئايا ئهگهر گوتاربێژێك گوتار بدا و پاشان مهدحى هللا و ڕهسولهكهى‬ ‫بكات‪ ،‬و بهباشهباسيان بكات و پاشان بڵێت‪ :‬ئهبو جههل لهبهههشته‪.‬‬ ‫ئايا ئهوهكافر نيه؟ گوتيان‪ :‬بهلێ‪ .‬گوتى‪ :‬حاكمتوندترهلهكوفرهكهى‬

‫خراپرتینن لەژێر ئاسامن‪ ،‬کە پێویستە بکوژرێن‬

‫وتار‬

‫‪6‬‬

‫لهابو جهل‪.‬‬ ‫ٌ‬ ‫عياض دهڵێت‪ :‬پرسياركرا لهداودى سهبارهت بهمبابهته‪ ،‬گوتى ئهو‬ ‫گوتاربێژهى وتاريان بۆدهدات و دوعايان بۆ دهكات لهڕۆژى ههينى‬ ‫ئهوهكافرهو دهكوژرێت‪ ،‬وتهوبهى پێناكرێت‪ ،‬و ژنهكهى لهسهر حهڕام‬ ‫دهبێت‪ ،‬نهميرات دهگرێت و نهميراتى لێدهگيرێت‪ ،‬و سامانهكهى‬ ‫دهبێت بهفيهئ بۆ موسڵمانان» گوتهكهى كۆتايى هات‪.‬‬ ‫ئهى سهربازانى تهوحيد لهههموو شوێنێك خۆتان ئامادهبكهن بۆ‬ ‫ئهوانهى ئازارى ئاينى هللا و دۆستهكانى دهدهن‪ ،‬لهزانا خراپ و‬ ‫بانگهشهكهرانى فيتنهلهههموو شوێنێك‪ ،‬ئهگهر يهكێكتان يهكێكى بينى‬ ‫با سێبهرى لهسێبهرى جبا نهكاتهوه‪ ،‬و پهالمارى بدات ههرچهندهلهناو‬ ‫ماڵى خۆى بێت و لهناو ئههلهكهى بێت‪ ،‬لهوانهدهست پێبكهن‬ ‫كهدوژمنايهتيان ئاشكراكردوهو بانگهشهى شهڕى موجاهيدانيان‬ ‫كردوه‪ ،‬يان تۆمهتباريان كردوون بهئيلحاد و دهرچوو لهئاين‪،‬‬ ‫سوننتهى كوشتنى جههم و جهعد و حهالج و مهعبهد زيندوو بكهنهوه‪،‬‬ ‫ئهوان ‪-‬سوێند بهاهلل‪ -‬ئهگهر شهيتان دهوڵهتێكيان بۆ دابمهزرێنێت‬ ‫دهيانبينى كهههيانهدهبن بهسهربازى ئامادهو سهرخهر و يارمتهى‬ ‫دهر‪ ،‬وال حول وال قوة إال باهلل العظيم‪ ،‬أبو الحسن علي كوڕى ئهبو‬ ‫طالب‪ ،‬هللا لێى ڕازى بێت دهڵێت‪« :‬سهردهمێك دادێت كهئيسالم‬ ‫تهنها ناوهكهى دهمێنێتهوه‪ ،‬و قورئان تهنها وێنهكهى دهمێنێتهوه‪ ،‬و‬ ‫مزگهوتهكان دروستكراون‪ ،‬بهاڵم خاپورن لهڕێنمونى و هيدايهت‪،‬‬ ‫زاناكانيان خراپترين كهسانێكن لهژێر ئاسمان‪ ،‬فيتنهلهوانهوهدهست‬ ‫پێدهكات و بۆ ئهوان دهگهڕێتهوه»‪ ،‬بهڕاستى فيتنهلهزمان و‬ ‫مينبهرهكانيان دهست پێدهكات‪ ،‬دواى ئهوهى جهنگى جياهديان‬ ‫كرد و جيهاديان بهتاوان دانا‪ ،‬دهستيان كرد بهبانگهشهكردن بۆ‬ ‫باتيڵ و كوفر بهجهنگ كردنيان لهژێر ئااڵى تاغوتهكان لهپێناو چاوى‬ ‫دهسهاڵتدارهكانيان مهليك و گهورهكانيان‪ ،‬دۆڕاو ئهوهيهكهئاينى‬ ‫دهدۆڕێنێت بهشوێنكهوتنى ئارهزويان و پاراستنى دونيايان‪ ،‬ئهوهى‬ ‫نهف�سى خۆى خهريك نهكات بهحهق شهيتان خهريكى دهكات بهباتيڵ‪،‬‬ ‫ئهوهى له پێناو هللا جهنگ نهكات ئهمڕۆ ڕۆژێك دادێت تاغوتهكان‬ ‫بهزۆر دهيانبهن بۆ جهنگ‪.‬‬ ‫بۆموسڵمانان بهگشتى‪ ،‬وئههلى سوننهلهعێڕاق وشام بهتايبتهى‪:‬‬ ‫بهڕاستى خراپهى واڵتى ئێرانى ئاگر پهرست گهيشتهكۆتايى‪ ،‬گڕو بڵێسهى‬ ‫ئاگريان باڵوبوهوهو واڵتى داگرت و تهواوى بهندهكانى داگرت‪ ،‬ئههلى‬ ‫سوننهيان لهعێڕاق و شام لهناوبرد لهڕێگاى بهكرێگيراو و شارهزا‬ ‫و ڕاوێژكارهكانيان‪ ،‬سوننهكهوتهنێوان كهلهمچهو زهليلى داوێن‬ ‫پيسان‪ ،‬ئهوهش بهس نيه‪ ،‬ئهگهر موسڵمانێك نهبێت بهرپهرچيان‬ ‫بداتهوهدواى هللا جگهلهدهوڵتهى ئيسالمى‪ ،‬چونكهحهق ئاشكرايهو‬ ‫باتيڵ نادياره‪ ،‬چۆن كهسێك قسهدهكات لهسهر دووكهس كهبهرگرى‬ ‫لهئاين و ئابڕو و خاكى موسڵمانان دهكات‪.‬‬ ‫كێ ئابڕوى ئێران و كلكهكانيانى برد و ناشرينى كردن؟ هللا ئهو‬ ‫ڕيشدرێژهخراپانهناشيرين بكات تاوانى لهوهگهورهتر نيه‪ ،‬كێ‬ ‫شمشێرى حهقى ڕاكێشا بهڕوى دهوڵتهى ئاگرپهرستانى ئێڕان و هاوار و‬ ‫ناڵهيان پێچێشتن لهبهغدادهوهبۆ بهيروت و بۆ حهلهب و بۆ ديمهشق‬ ‫و خۆڕاسان و بۆ صهنعاء؟ كێ ئهى بانگهشهكهرانى خراپهو كاولكارى؟!‬ ‫ئهوهئهمڕۆ ئهوان جهنگى ماڵهكانى ئههلى سوننهبهدرێژى و پانى و‬ ‫جهنگى بهندهموهحيدهموجاهيدهكان دهكهن لهژێر بۆردومان و‬ ‫يارمتهى خاچ پهرستان‪ ،‬و حكومهتهموڕتهددهبهكرێگيراوهكان‪ ،‬گوتار‬ ‫دهدهن لهسهر خۆشهويستى و هيواخواستنى ژيان لهگهڵيان‪ ،‬هللا‬ ‫پهلهبكات لهوێرانكردنى كۆشك و نهمانى دهسهاڵتيان لهسهر دهستى‬ ‫‪7‬‬

‫موجاهيدان‪ ،‬بههێز و تواناى هللا‪.‬‬ ‫ئهى ئههلى سوننهكاتى ئهوهنههاتوهكهوازبێنن لهقسهى نابهجێ و گووتهى‬ ‫خهيااڵوى‪ ،‬ههتا كهى لهچاڵ ههڵكهندن و چاو سوركردنهوهو‬ ‫خۆبهگهورهزانين دادهبن؟ ئايهبۆ بهرپهرچدانهوهى زرێپۆشهكانى‬ ‫دوژمنى لهخۆبايى بوو‪ ،‬ئهوان كههێرشيان كرد و نزيك بونهوهلهمهكهو‬ ‫مهدينه‪ ،‬يان لهبهر فهزڵى دوژمنايتهى و ئازايتهى حاكمهكانتانهكهئێوهبي‬ ‫نيوتانهلهكاتى جهنگ گومانتان وايهكهحوكمتان دهكهن و بهرگريتان‬ ‫لێدهكهن؟! نهخێر سوێند بهاهلل بهڕاستى ئهوگومانانهبهباداچوون‪،‬‬ ‫گوتهى منتان بيردهكهوێتهوه‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ُ‬ ‫حتام نحن نساري النجم في الظلم *** وما سراه على خف وال قدم‬ ‫بهڕاستى ‪-‬هللا بيان شكێنێت‪ -‬پهالمارى النهتان دهدهن‪ ،‬ئهوان ‪-‬هللا‬ ‫زهليليان بكات‪ -‬سڕينهوهى ئاين و ئابڕوبردنتانيان دهوێت‪ ،‬ئهوهڕێگاى‬ ‫تێگهيشتوانهبهڕاستى هللا بۆى ڕۆن كردونهتهوهبيبينن‪ ،‬و ئيسالم هاوار‬ ‫دهكات سهرى بخهن‪ ،‬ئابڕوهكان داواى يارمتهى دهكهن يارمتهى بدهن‪،‬‬ ‫وهبراتان لهڕێگهى هللا داواى دهرچونتان لێدهكات پشتى لێمهكهن‪.‬‬ ‫بهڕاستى دار االسالم ماڵتانه‪ ،‬و شهريعتهى هللا‬ ‫ڕاسپاردهيهكهلهگهردهنتان‪ ،‬بهرگريكردنيان لهسهر موجاهيدان‬ ‫نيهبهتهنها‪ ،‬بيانوتان نيهالى هللا و الى موسڵمانان‪ ،‬ئهگهر نهوهكانى‬ ‫مهيمون و بهراز‪ ،‬و بهندهى دار وبهرد و مرۆڤ دزهيان كرد بۆ‬ ‫دار االسالم‪ ،‬پهلهبكهن بهخێرايى بۆ گهيشتن بهكاروانى جيهاد‪ ،‬و‬ ‫موجاهيدانى ڕێگاى هللا سهرخهن بهههموو شێوهيهك كهدهتوانن‪،‬‬ ‫بهماڵ و گيان و هاندان و دوعا كردن‪.‬‬ ‫بۆ سهربازانى خيالفهت و سهرخهرهكانى لهههموو جيهان‪ ،‬بۆ‬ ‫شێرهڕاوكهرهكان ئهوانهى كهحهوانهوهيان لهكافران ههڵگرتوهو‬ ‫خۆشيهكانى دونيايان لهبيربردونهتهوه‪ ،‬و لوتى ههواڵگريانيان‬ ‫كردوهبهخۆڵدا‪ ،‬وهئهمانيان كردوهبهخهونێك لهخهونهكانيان‪:‬‬ ‫بزانن ‪-‬هللا سهرتان بخات‪ -‬كردهپيرۆزهكانتان پێوانهى تهرازوى‬ ‫گۆڕى‪ ،‬و لولهى تۆپ هاوێژهكانيان گۆڕى كهلهسهر موسڵمانان بوو‪،‬‬ ‫پهالماريان بدهن لهماڵ و بازاڕ و ڕێگا و ناديهكان و لهههموو شوێنهكان‬ ‫كهحيسابيان بۆ نهكردبێت‪ ،‬و زهوى بكهن بهئاگر لهژێر پێكانيان‬ ‫سافى ئاسمانيان بۆ لێڵ بكهن بۆ ئهوهى خهريكيان بكهن بهخۆيانهوه‪،‬‬ ‫ههوڵهكانتان چهندقات بكهنهوهو كردهكانتان زۆر بكهن‪ ،‬بارك هللا‬ ‫فيكم‪.‬‬ ‫نامهوێت ئهم دانيشتنهم لهدهست بچێت‪ ،‬دهمهوێت مهدحى‬ ‫سوارچاكهكانى بانگهوازى و تهندروستى و ڕاگهياندن و جگهلهوانهش‬ ‫لهسهربازانى ئيسالم بكهم‪ ،‬جيهاد و ڕيباتتان لێ پيرۆز دهكهم‬ ‫لهسهنگهرهجياوازهكان‪ ،‬جهنگيان ئهمڕۆ كهمتر نيهلهجهنگى‬ ‫سهربازى‪.‬‬ ‫يا هللا سوپاس گوزاريت دهكهين تا ڕازى دهبيت‪ ،‬وهسوپاسگوزاريت‬ ‫دهكهين ئهگهر ڕازى بوويت‪ ،‬وهسوپاس گوزاريت دهكهين دواى ڕازى‬ ‫بوون‪.‬‬ ‫يا هللا كافران و موجريمان لهناوببهكهڕێگريان كردوهلهڕێگاكهت و‬ ‫جهنگى دۆستهكانت دهكهن و پێغهمبهرهكانت بهدرۆ دهخهنهوهو الرى‬ ‫و خراپهيان دهوێت‪ ،‬يا هللا ئاين و سهربازهكانت سهربخهو كهليمهى‬ ‫خۆت بهرز بكهوهو ئااڵكهت بهرز كهوهئهى پهرستراوى حهق‪ ،‬وال‬ ‫حول وال قوة إال باهلل‪.‬‬ ‫والحمد هلل ّ‬ ‫رب العاملين‪.‬‬ ‫ِ‬

‫ ههشــت مانــگ تێپهــڕى بهســهر ديدارمــان لهگهــڵ شــێخ‬‫عبدالقــادرى نهجــدى ‪-‬هللا بيپارێزێــت‪ -‬دهتوانــى با�ســى‬ ‫گرنگتريــن بڕوداوهكانمــان بــۆ بكهــى كهوياليهتهكانــى ليبيــا‬ ‫بهخۆيهوهبينيويتهــى لهــم ماوهيــه؟‬ ‫ً‬ ‫الحمــد هلل القــوي القديــر املتعــال‪ ،‬الــذي إذا أراد بقــوم ســوءا‬ ‫فــا مــرد لــه‪ ً ،‬ومــا لهــم مــن دونــه مــن وال‪ ،‬أتتــه الســماوات‬ ‫واألرض طوعــا وكرهــا وبســط األرض وأر�ســى الجبــال‪ُ ،‬يســبح‬ ‫الرعــد بحمــده واملالئكــة مــن خيفتــه ويرســل الصواعــق‬ ‫فيصيــب بهــا مــن يشــاء‪ ،‬وهــم يجادلــون فــي هللا وهــو شــديد‬ ‫املحــال‪ ،‬والصــاة والســام علــى الضحــوك القتــال وعلــى آلــه‬ ‫وأصحابــه أجمعيــن وبعــد‪...‬‬ ‫پاشــان دهگهڕێمهوهبــۆ پرســيارهكهتان ســهبارهت‬ ‫بهڕوداوهبهپهلهــكان كــه وهــك ههوربهســهر موجاهيــدان دا‬ ‫هــات‪ ،‬بهڕاســتى پێغهمبهــران و ئهوانهــى شــوێنيان كهوتــن‬ ‫لههاوهــان و شــوێنكهوتووان و موجاهيــدان يهــك ڕێبازيــان‬ ‫ههيــه‪ ،‬يهــك ڕێــگا‪ ،‬و يهــك ژياننامــه‪ ،‬يهكهميــان وهــك ئهوهــى‬ ‫كۆتاييــان وايــه‪ ،‬برســيتهى و تاقيكردنهوهــو ناخۆ�شــى‬ ‫ونهخۆ�شــى‪ ،‬لهبهــر حيكمهتێــك كهــاهلل خــۆى بڕيــارى داوه‪،‬‬ ‫تــا واى لێدێــت كهبێهيــوا دهبــن‪ ،‬ئــا لهوكاتهــدا ســهركهوتنى‬ ‫هللا دێــت‪ ،‬ئهگهــر چاكهــى لهدڵــى بهندهكانــى بهــدى كــرد‬ ‫وهباشــتريان بــۆ دههێنێــت لهوهــى كهلێــى وهرگرتبــوون‪.‬‬ ‫ههشــت مانــگ تێپهــڕى بهســهر جيهــادى دوژمنانــى هللا‪ ،‬و‬

‫ههوڵــدان بــۆ تهمكينىشــهريعتهى هللا لهزهــوى‪ ،‬فتوحــات‬ ‫و ســهركهوتنهكان لهناوچهــو گوندهكانــى ژێــر دهســهاڵتى‬ ‫كوبلهــر و جنتلونــي و هۆالنــد و ئۆبامــا‪ ،‬و زيانگهيانــدن و‬ ‫دهربهدهركردنــى دۆســتهكانيان لهســوپا و كهتائيبهكانــى‬ ‫حكومتهــى «ويفــاق» و «املؤتمــر الوطنــي» تــا زهويهكهيــان لهژێــر‬ ‫دهســت دهربهێندرێــت‪ ،‬تــا شــكۆمهند بــن بهباوه�شــى خيالفهــت‬ ‫و دهســهاڵتى شــهريعهت و حوكمهكانــى هللا دواى گــوم بوونــى‬ ‫بــۆ چهنــد ســهدهيهك‪ ،‬پاشــان هێرشــيان كردهوهبــۆ دوهــم‬ ‫جــار لهجهنگێــك كهموجاهيدهــكان تاوهكــو ئێســتا گرنگتريــن‬ ‫و بهبههاتريــن شــتيان بهخشــيوهبۆى بــۆ پارێــزگارى كردنــى‬ ‫تهوحيــد‪ ،‬بهرگــرى كــردن لهشــهريعهت‪ ،‬جهنگێــك كهــوا‬ ‫ســهربازانى خيالفهــت تێيــدا ســهركهوتوو بــوون لهيهكهميــن‬ ‫ڕۆژهكانــدا كاتێــك مردنيــان ههڵبــژارد لهڕێگهــى هللا‪ ،‬بــۆ ئهوهــى‬ ‫موڕتهــددان نهيهنهنــاو دار االســام تهنهــا ئهگهــر لهســهر الشــهى‬ ‫شــههيدهپاكهكان نهبێــت‪ ،‬داواى ئيزنيــان خواســت لهدونيــا‬ ‫لهبهــر ئارهزومهنديــان لهوهــى كهــاى هللا ههيــه‪ ،‬وهپهلهيــان‬ ‫كــرد و بــۆ ئهوهــى بگهــن بهكاروانــى ئهوانهــى هللا بهتهنهــا‬ ‫دهپهرســتن‪ ،‬كهئهوهــش ســهركهوتنێكى ئاشــكرايه‪.‬‬ ‫ ڕهنگهبابتهــى ههڵمتهــى خاچپهرســتى بــۆ ســهر وياليتهــى‬‫تهڕابلــوس‪ ،‬كهموڕتهددانــى ناســراو به»عمليــة البنيــان‬ ‫املرصــوص» بهشــداريان تێــدا كردوهگرنگتريــن بابتهــى‬ ‫ئهمماوهبێــت‪ :‬چــۆن ئهــو هێرشــهى صهحهــوات دهســتى پێكــرد‬ ‫بۆســهر شــارى ســرت؟ و لهبهرچــى ئهــو پێداگريهگهورهيــان‬ ‫وتار‬

‫‪8‬‬

‫كــرد بــۆ هاتنهناوشــارهكهلهگهڵ بهفيڕۆدانــى تێچوويه ـكـى‬ ‫گهورهكهلهپێنــاوى دا بهگڕيــان خســتوه؟‬ ‫بهڕاســتى خاچپهرســتان دوژمنانــى هللا دهترســن لهقهــا‬ ‫و قايمكاريهكانيــان‪ ،‬لهبهــر دهســتگرتنى دهوڵتهــى ئيســام‬ ‫بهســهر ڕوبهرێكــى فــراوان لهكهنارهكانــى باكــورى ئهفريقيــا‬ ‫لهوياليهتهكانــى ليبيــا‪ ،‬و جێبهجێكردنــى شــهريعهت‪ ،‬و‬ ‫باڵوكردنهوهــى تهوحيــد‪ ،‬و ئاگاداركردنهوهلهشــيرك‪ ،‬و‬ ‫هاندانــى لهســهر جيهــاد‪ ،‬بهڕاكــردن هاتــن بــۆ جهنگــى‪ ،‬بــۆ ئهــم‬ ‫جهنگهــش بهســوارى وپيادههاتــن‪ ،‬جهنگێــك كهنهيپاراســتن‬ ‫لهوهــى لێــى دهترســان‪ ،‬تهنهــا تهڕايتهــى قوڕهكهيــان زيــادى كــرد‪،‬‬ ‫بهيارمتهــى هللا‪ ،‬جهنگێــك كهئهگهــر ههڵنهگيرســابا پێويســت بــوو‬ ‫موجاهيــد بگهڕابايهوهبــۆ نهێنيهكانــى و بيــرى كردبايهوهلێــى‪،‬‬ ‫و گومانــى بكربــا لهڕێگاكهــى‪.‬‬ ‫جهنگێــك كهموجاهيدهدڵنيــاكان بهســهركهوتنى هللا ئهنجامــى‬ ‫دهدهــن‪ ،‬دواى ئهوهــى باشــترين شــێخهكان و ئهميرهكانمــان‬ ‫پێشــبڕكێيان كــرد بــۆ الى پهرســتراويان ‪-‬هللا لهههموويانــى‬ ‫وهرگرتبێــت‪ -‬لهوانهئهميــر و شــێخمان والــى پێشــووى‬ ‫تهڕابلــوس كهــوا گهيشــت بهكاروانــى ئينغيماســيهكان‪ ،‬و‬ ‫ههڵــى كوتايهســهر گردبوونهوهــى موڕتهــددان‪ ،‬دواى يارمتهــى‬ ‫هللا پشــتێنهبۆمبڕێژكراوهكهى تهقاندهوهلهناوهڕاســتى‬ ‫گردبوونهوهيــان‪ ،‬كردارهكانــى ڕاســتى گوفتارهكانيــان‬ ‫پشتڕاســتكردهوه‪ ،‬و خوێنهپاكهكهــى كردهقوربانــى‬ ‫شــهريعهت‪ ،‬داوا دهكهيــن لهــاهلل كهپلهــى بهرزكاتهوهــو وهــرى‬ ‫بگرێــت لهفيردهــوس‪ ،‬ئهوهــش پێــش �ســێ مانــگ بــوو‪.‬‬ ‫هێرشــهكهلهكاتێكدا دهســتى پێكــرد كهــوا زۆربهــى‬ ‫كهتيبهســهربازيهكانى ســهر بهوهزارهتــى بهر ـگـى لهڕۆژئــاواى ليبيــا‬ ‫و بهتايبتهــى كهتيبهكانــى شــارى مهصڕاتهكۆبوونهــوى لهســهر‬ ‫جهنگــى شــهريعهت‪ ،‬بهيارمتهــى خــاچ پهرســتان‪ ،‬و لهژێــر چهتــرى‬ ‫ئاســمانى ئهــوان‪ ،‬هللا بهندهموجاهيدهكانــى توانــادار كــرد لــه‬ ‫زيانگهيانــد بهكهتيبهتێكچوهــكان كهكۆبونهوهلهژێــر نــاوى‬ ‫«البنيــان املرصــوص»‪ ،‬كهلهســهرهتاى جهنگهكهــڕاى گهيانــد‬ ‫‪ 10‬ههــزار جهنگاوهريــان ههيهلهســهر زهــوى‪ ،‬جگهلهچهتــرى‬ ‫ئاســمانى (خــاچ پهرســت‪-‬ليبى)‪ ،‬بهرامبهــر ژمارهيهكــى كهــم‬ ‫لهــو باوهڕدارانهــى كهپێيــان وايهدهگهڕێنهوهبــۆ ديــدارى هللا‪،‬‬ ‫دڵنيــان لهبهڵێنهكهــى‪.‬‬ ‫هللا بهندهكانــى خــۆى ســهركهوتوو كــرد لهبهرپهــچ دانهوهــى‬ ‫داســتانێك لهگهورهتريــن داســتانهكانى تهوحيــد لهســهردهمى‬ ‫ئێســتا‪ ،‬بهبهرگــرى كــردن لهــم خاكهــى كهــوا حوكميــان تێيــدا‬ ‫كــرد بهشــهريعتهى هللا خۆيــان سهرخســت بهتهوحيــد‪ ،‬ژمارهيــان‬ ‫زيــاد كــرد بهپشــت بهســتن بهعهزيــز و حهميــد‪ ،‬شــهش مانگــى‬ ‫بهردهــوام لهدوژمنانــى هللا يــان دا‪ ،‬هللا منتهــى كــرد بهســهر‬ ‫بهندهالوازهكانــى بهجێبهجێكردنــى ‪ 120‬كردهــى شــههادهت‬ ‫خــوازى كهگردبوونهوهــى موڕتهــددان و كاروانهكانيانــى‬ ‫بهئامانــج گــرت‪ ،‬جيــا لهســهدان بۆمبــى چێنــدراو و بۆســهكهوا‬ ‫موڕتهددانــى برينداركــرد‪ ،‬كهتائێســتا ‪ 5000‬موڕتهــدد‬ ‫كهوتــوون لهكــوژراو و برينــدار‪،‬وهلل الحمــد واملنة‪،‬فڕۆكهكانــى‬ ‫هاوپهيمانانــى خــاچ پهرســت و ليبــى الرى نهكردنهــوه‪ ،‬كهتاوهكــو‬ ‫ئێســتا نزيكهــى ‪ 2300‬هێر�شــى ئاســمانيان ئهنجامــداوه‪،‬‬ ‫‪9‬‬

‫لهگهــڵ ههزارههــا موشــهك و قازيفهــو گوولهــى تــۆپ هاوێــژى‬ ‫و دهبابــه‪.‬‬ ‫ســهبارهت بهمردنــى موڕتهــددان لهجهنــگ ئهوهتوڕهيــى‬ ‫تهوحيــد و ئههلهكهــى‪ ،‬هيواخواســتنيان بــۆ نهمانــى شــهريعهت‬ ‫ئهوانــى كوشــت‪ ،‬جگهلهپابهنــد بوونيــان بهفهرمانــى‬ ‫گهورهكانيــان لهخــاچ پهرســتان ئهوانهــى شــهڕمان دهكهــن‬ ‫تــا كوفربكهيــن بهــاهلل‪ ،‬و شــهريكى بــۆ بڕياردهيــن لهحوكــم و‬ ‫ياســادانان‪ ،‬و جهنگمــان دهكهــن تــا شــهريعتهى هللا پشــت‬ ‫گوێبخهيــن و كافربيــن پێــى‪ ،‬و باوهڕداربيــن بهديموكرا�ســى‪،‬‬ ‫و جيهــاد تهــرك كهيــن‪ ،‬پهنــا بهــاهلل‪ ،‬ســهرفراز ئهوهيهبــگات‬ ‫بهديــدارى هللا و دهســتى گرتبێــت بهپشــكۆى ئاگــرى تهوحيــد‪،‬‬ ‫دهســتگرتوو بهئيســام‬ ‫ شــهش مانــگ تێپهــڕى بهســهر جهنــگ و موڕتهــددان‬‫نهيانتوانــى ئهــم جهنگهيهكالبكهنهوهلهســرت جگهلهوهــى‬ ‫خــاچ پهرســتان يارمهتيــان دهدهــن بهوشــكانى و ئاســمانى؛‬ ‫هــۆكارى ڕاســتهوخۆ چيــه‪-‬دواى فهزڵــى هللا‪ -‬بــۆ دواكهوتنــى‬ ‫پێشــڕهوى كردنــى موڕتهــددان لهــم ماوهدرێــژه؟ وهگرنگتريــن‬ ‫پالنهســهربازيهكان چيــن كهبونههــۆى ئهــو ژمارهزۆرهــى كــوژراو‬ ‫لهڕيزهكا نيــا ن ؟‬ ‫ئهــم پێچهســپاويهى ســهربازانى خيالفهــت لهشــارى ســرت تهنهــا‬ ‫بهيارمتهــى هللا يــه‪ ،‬خۆڕاگربــوون لهبهــر باوهــڕى پتهويــان بهوهــى‬ ‫كهئهوهــى هللا دروســتى كردوهلهبهــرد و دار و لــم‪ ،‬و دهشــت و‬ ‫شــاخ‪ ،‬و بــاران و بــا‪ ،‬تاريكــى شــهو يــان ڕونا ـكـى ڕۆژ‪ ،‬ههموويــان‬ ‫بهندهــى هللا ن‪ ،‬و دروســتكراوێكن لهدروســتكراوهكانى ڕكــوع‬ ‫بهــر و ســوژده بهــرن‪ ،‬و دۆســتانى ئهويــان خۆشــدهوێت‪،‬‬ ‫و ڕقيــان لهدوژمنهكانيانــه‪ ،‬تاوانكهرانيــان خــۆش ناوێــت‪،‬‬ ‫ســهربازى ئامادهــن‪ ،‬هللا دهســتهمۆى كــردوون بــۆ سهرخســتنى‬ ‫دۆســتهكانى ئهــو كاتهــى بيهوێــت‪ ،‬پا ـكـى و بێگهــردى بــۆى‪.‬‬ ‫ههرچــى ســهبارهت بههۆكارهكانــى جهنــگ‪ ،‬ســوپاس بــۆ هللا‪،‬‬ ‫برايــان بــۆ ئهــم جهنگههــۆكارى جياوازيــان بهكارهێنــا كــه‪-‬‬ ‫دواى يارمتهــى هللا‪ -‬هۆكاربــوون بــۆ بهردهــوام بوونــى ئهــم‬ ‫جهنگهلهــم ماوهيهــدا‪ ،‬لهوانهكردهــى هاوبهــش‪ ،‬وبۆمبــى‬ ‫چێنــدراو‪ ،‬و تونێــڵ‪ ،‬و ســوڕانهوهكهدووژمنانى هللا ى‬ ‫تو�شــى ماندوبــوون كــرد‪ ،‬پاشــان ســريهكانى بيابــان كهبونيــان‬ ‫ههيهلهدهرهوهــى ســرت‪ ،‬و باڵوبونهتهوهلهســهر هێڵــى كهنــارى‬ ‫لهنێــوان ســرت و مهصڕاتههۆكارێكــى گهورهچــاك بووهبــۆ‬ ‫درێژبوونهوهــى جهنگهكهلهنــاو گهڕهكهكانــى ســرت ‪-‬بــه‬ ‫فهزڵــى هللا‪ ،-‬كهئهــوان بهردهــوام بــوون لهكردهشــههادهت‬ ‫خوازيهــكان كهقايمكاريهكانــى موڕتهددانيــان تێكــدا‪ ،‬و‬ ‫بۆمبهچێندراوهــكان و بۆســهو بازگهكانــى پشــكنين لهســهر‬ ‫ڕێــگاى يارمتهــى دووژمنانــى هللا‪ ،‬كهموڕتهددانــى شــهكهت كــرد‬ ‫كهڕويــان كردۆتهجهنگــى شــهريعهت لهشــارى ســرت‪.‬‬ ‫ئهوهلهبيــر نهكهيــن كهــوا با�ســى داســتانێك لهداســتهنهكانيان‬ ‫بكهيــن‪ ،‬كاتێــك يهكێــك لهســريهكانى بيابــان كهبرايــان‬ ‫بهيعهتيــان دا كهڕويــان نهســوڕێنن لهدووژمنانــى هللا تــا‬ ‫دهگهڕێنهوهــاى هللا‪ ،‬ههڵيانكوتايهشــارى ســرت لهبهرهــى‬ ‫ڕۆژههــات و دهســتيانگرت بهســهر ناوچهــى الســواوة هۆتێلــى‬

‫ســرت و كۆشــكهكانى ميوانــدارى‪ ،‬دوا ئهوهــى كهــوا ‪30‬كــم بــڕى‬ ‫لهژێــر ناوچهژێردهســتهكانى موڕتهــددان‪ ،‬كهڕێــگا بهتهــواوى‬ ‫كراوهبهجۆرێــك لهنێــوان ئهــوان و بــرا گهماڕۆدراوهكانيــان‬ ‫يهــك كــۆاڵن مابــوو‪ ،‬كــوژران لهڕوهوهــو ئاوڕيــان نهداوهبهرهــو‬ ‫دواوهــدواى ئهوهــى زيانێكــى گهورهيــان دا لهدۆســتهكانى‬ ‫شــهيتان‪ ،‬موڕتهــددان بهپهلهــداواى يارمهتيــان كــرد‬ ‫لهفڕۆكهخــاچ پهرســتهكان‪ ،‬بــۆ ئهوهــى ســوارچاكهكانمان‬ ‫بگهيهنــن بهپلهــى شــههيدى لهڕێــگاى هللا‪ ،‬و سهرخســتنى‬ ‫بــرا و خوشــكهكانيان‪ ،‬و سهرخســتنى شــهريعهت‪ ،‬كــوژران‬ ‫لهڕوهــوه‪ ،‬ئاوايــان دادهنێيــن و تهزكيهــى كهســيش ناكهيــن‪.‬‬ ‫ خــاچ پهرســتان و كلكهموڕتهددهكانيــان هيوادهخــوازن‬‫كهجهنگيــان لهســرت كۆتــا جهنــگ بێــت لهگهــڵ دهوڵتهــى‬ ‫ئيســامى‪ ،‬لێدوانــت چيهلهســهر ئهــم فهرمانــه؟‬ ‫ئهوهشــهيتانهپهيمانيان پێدهــدات و هيواخوازيــان دهــكات‪،‬‬ ‫شــهيتانيش پهيمانهكانــى هيــچ نيهجگهلهههڵخهڵهتانــدن‪،‬‬ ‫بهڕاســتى هللا بههيزهــو ســهربازهكانى زهليــل نــاكات‪ ،‬و‬ ‫دۆســتهكانى نابهزێنێــت‪ ،‬بهندهكانــى ســهركهوتوون‪ ،‬و‬ ‫ســهركهوتن بــۆ ســهربازهكانيتهى‪.‬‬ ‫موجاهيــدان بهردهــوام لهبهــرزى دان‪ ،‬و خــاچ پهرســتان و‬ ‫شــوێنهكهوتوهموڕتهددهكانيان دۆڕاو و سهرشــۆڕن بهههمــوو‬ ‫جۆرهكانيانهــوه‪ ،‬وهبهڕاســتى ئهمريــكا و ئيتاڵيــا و فهڕهنســا‬ ‫و بهريتانيــا و ههمــوو نهتهوهيهكگرتوهخــاچ پهرســتهكان‬ ‫كهســهنگهريان گرتووهبــۆ جهنگــى خيالفهــت ههرچهنــد خــۆى‬ ‫بهگهورهبزانێــت بهــام ئهــو نهدهتوانێــت ســود بگهيهنێــت‬ ‫بهخــۆى نهزيــان‪ ،‬ئهــوان زۆر لهوهگهمژهتــرن كهبتوانــن يهــك‬ ‫مێــش دروســت بكهــن‪ ،‬ههرچهندهكۆببنهوهبــۆى‪ ،‬بهڵكــو‬ ‫ئهــوان زۆر لهمهزهليلتــر و گهمژهتــرن كــه بتوانــن ئهوهــى‬ ‫ـش لێ َّيــان ده ْبـ َـا ْ ُ بيگهڕێننهــوه‪،‬‬ ‫َ‬ ‫كهم ُێـ َ‬ ‫َ‬ ‫ـوب * َمــا َقـ َـد ُروا َّ َ‬ ‫ـف الط ِالـ ُـب َوالطلـ ُ‬ ‫الل َحـ َّـق قـ ْـد ِر ِه ِإ َّن‬ ‫{ضعـ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫الل لقـ ِـو ٌّي َع ِزيـ ٌـز} [الحــج‪ ،]74-73 :‬بهههمــان شــێوهئهوان‬ ‫زۆر لهوهزهليلتــر و گهمژهتــرن كهبتوانــن جهنگــى هللا‬ ‫بكهــن و دژايتهــى دۆســتهكانى بكهــن‪ ،‬وهههمــوو تاغــووت و‬ ‫نهتهوهيهكگرتوهــكان و ئهوانهــى ئهمــڕۆ زمــان درێــژى دهكهــن‬ ‫دهيانبينــنُ كهـ ُـوا بهچۆكـ ًـدا كهوتــوون بهزهليلــى‬ ‫بهرامبهــر بهــاهلل َ‬ ‫لهــڕۆژى دوايــى‪{َ ،‬وتـ َـرى ك َّل أ َّمـ ٍـة َجا ِث َيــة} [الجاثيــة‪.]28 :‬‬ ‫بهوانهدهڵێيــن كهجهنگــى موجاهيــدان دهكهــن ئهمــڕۆ لــه‬ ‫ســرت‪ ،‬كهڕقيــان لهشــهريعهته‪ ،‬و ئههلــى خراپهــو الملــى‬ ‫و كوفــر و ئيلحــادن‪ ،‬ئێوهجهنگــى نهتهوهيهــك دهكهــن‬ ‫كهنهــزۆك نهبووهــو نهــدۆڕاوه‪ ،‬وهســريهباڵوبوهكانى‬ ‫بيابانــى ليبيــا تاڵيتــان پێدهچێــژن و شــار وناوچهكانتــان‬ ‫لێوهردهگرنهوهســهر لهنــوێ‪ ،‬بهيارمتهــى و هێــزى هللا‪.‬‬ ‫ههرچــى پهياممهبــۆ دانيشــتوان لهجيهــاد كهفهــڕزى‬ ‫عهينهلهمهصڕاتهبهتايبتهــى و تهــواوى شــارهكانى ڕۆژئــاواى ليبيــا‬ ‫بهگشــتى‪ ،‬ئهوهيــان بهبيردههێنمهوهكهئهــوان مێژوويهكهيــان‬ ‫ههيهلهقوربانــى و جيهــادى شــكۆدار‪ ،‬وهباشــترين كوڕهكانيــان‬ ‫ئهمــڕۆ دهجهنگــن لهســرت‪ ،‬وهلهپێــش ئهوانهوهبهســهدان‬ ‫كــوژران لهعێــڕاق و شــام‪ ،‬كهلهباشــترين پياوانــى دهوڵتهــى‬

‫ئيســامى بــوون‪ ،‬كــوژران لهســهر دهســتى هاوپهيمانانــى خــاچ‬ ‫پهرســت‪ ،‬و بهههمــان فڕۆكهكهــوا ئهمــڕۆ مــاڵ و باڵهخانهــكان‬ ‫دهڕوخێنــن بهســهر دانيشــتوانى ئهمــڕۆى ســرت‪ ،‬داواتــان‬ ‫لێدهكهيــن كهشــان بهشــانى كوڕهموجاهيدهكانتــان‬ ‫بوهســتن لهدهوڵتهــى ئيســامى‪ ،‬ئهگهرچــى پشــتتان ههڵكــرد‬ ‫لهســهر خســتنيان ئهوهندهــى توانيتــان‪ ،‬ئهوانهــى لهخۆبايــى‬ ‫بــوون و شــهڕ دهكهــن لهژێــر ئــااڵى خــاچ پهرســتى لــه ســرت‪ ،‬و‬ ‫جهنگيــان ڕاگهياندوهلهســهر شــهريعهت‪ ،‬دهوڵتهــى ئيســامى‬ ‫داواى تهوبهيــان لێدهــكات پێــش ئهوهــى دهســتيان بهســهردا‬ ‫بگيرێــت‪ ،‬و بچنهنــاو ليســتى تياچووهــكان‪.‬‬ ‫ بابچيــن بــۆ دهرهــوى ســرت‪ ،‬كاروبــارى ســهربازانى خيالفهــت‬‫چــۆن دهبينــى لهناوچهكانــى تــرى ليبيــا؟‬ ‫هلل الحمــد واملنــة‪ ،‬مزگێنــى دهدهــم بهموســڵمانان بهگشــتى‬ ‫و بهتايبتهــى بهموجاهيــدان‪ ،‬كهــوا بــرا موجاهيدهكانتــان‬ ‫لهوياليهتهكانــى تــرى ليبيــا تاوهكــو ئێســتا زۆربهيــان باشــن‬ ‫فهزڵيــش بــۆ هللا دهگهڕێتهــوه‪ ،‬تاوهكــو ئێســتا دهســتهئهمنيهكان‬ ‫باڵوبونهتهوهلهتهــواوى شــار و ناوچهــكان‪ ،‬وســريهكان‬ ‫دهگهڕێــن لهبيابــان لهڕۆههــات و ڕۆژئــاو‪ ،‬ئهــم چهنــد‬ ‫ڕۆژانهتهنهــا تاقيكردنهوهيهكهكهنامێنێــت‪ ،‬كهفهتــح بهــدواى‬ ‫خۆيــدا دههێنێــت‪ ،‬بهيارمتهــى و هێــزى هللا‪ ،‬ئهــو خوێنانهــى‬ ‫كهــڕژان لهپێنــاو بهرگــرى لهشــهريعهت بهفيــڕۆ ناچێــت الى‬ ‫هللا‪ ،‬و هللا ئهوانهســهردهخات كهئاينهكهــى ســهردهخهن‪.‬‬ ‫ لهــم ماوهــى پێــش جهن ـگـى ســرت موهاجيرێ ـكـى زۆر ڕويــان‬‫كردهوياليهتهكانــى ليبيــا‪ ،‬ئايــا تاكــو ئێســتا ڕێــگاى هيجرهــت‬ ‫كــردن ههيــه؟ ئايــا گرن ـگـى موهاجيرهــكان چيــه الى‬ ‫ئێوهلهگۆڕهپانــى جيهــاد؟‬ ‫الحمــد هلل‪ ،‬تاوهكــو ئێســتا ڕێــگا كراوهيهبــۆ ئهــوى بيهوێــت‬ ‫هيجرهــت بــكات‪ ،‬مهبهســتى ڕهزامهنــدى هللا بێــت‪ ،‬نيتهــى‬ ‫پــاك بكاتهوهبــۆ هللا‪ ،‬وهتاوهكــو ئێســتا بهعهڕهــب و‬ ‫عهجهمهوهلهههمــوو شــوێنێك ههــن بــۆ بهجێگهياندنــى‬ ‫واجبــى جيهــاد‪ ،‬و تۆڵهســهندنهوهبۆ ئهــم خوێنهپاكانهكهــڕژان‬ ‫لهســهر دهســتى دوژمنانــى هللا‪ ،‬پشــتيان كــرد لهدونيــا‪،‬‬ ‫بيابانهــكان دهبــڕن‪ ،‬بــۆ ئهوهــى جهنگــى ئهوانهبكهــن‬ ‫كهكوفريــان كردوهبهپهرســتراوى زهــوى و ئاســمانهكان‪ ،‬هللا‬ ‫بهسهكهســهرخهرمان بێــت‪.‬‬ ‫ههرچــى گرنگيانهلهگۆڕهپانهكانــى جيهــادى ليبيــا‪ ،‬بههاتنيــان‬ ‫دواى فهزڵــى هللا‪ -‬حوكمهكانــى شــهريعهت جێبهجێكــرا و‬‫دوژمنانــى هللا كــوژران‪ ،‬بههاوشــانيان لهگهــڵ ئهنصاڕهــكان‪،‬‬ ‫وه لهنيعمهتهكانــى هللا لهســهرمان ئهوهيهكهــوا كهســانێكى‬ ‫زۆر هيجرهتيــان كــرد بــۆ وياليهتهكانمــان كهبيانــوو‬ ‫نهيبهســتابوونهوه‪ ،‬كهبــوون بهبيانوبــڕ بهســهر ئهوانهــى‬ ‫خاوهنــى بيانــوو نيــن‪ ،‬و ئهوانهــى تريــش كهههــژارى ڕێگرهبــۆ‬ ‫هيجرهــت كردنيــان و مــاڵ و ســامانيان فرۆشــت بــۆ ئهوهــى‬ ‫بگهــن بهكاروانــى موجاهيــدان‪ ،‬هللا تعالــى دهفهرمووێــت‪:‬‬ ‫{پاشــان بهڕاســتى پهرســتراوت بــۆ ئهوانهــى هيجرهتيــان كــردو‬ ‫پاشــان جيهاديــان كــرد و ئاراميــان گــرت بهڕاســتى هللا دواى‬ ‫ئهوهلێخۆشــبوو و ميهرهبانــه} [النحــل‪ ،]110 :‬داوا لهــاهلل‬ ‫دهكهيــن كههيجرهــت و جيهادهكهيــان لێوهرگرتبێــت و الى‬ ‫وتار‬

‫‪10‬‬

‫هللا پاداشــتى باشــتر ههيــه‪.‬‬ ‫ حاڵــى شــارى ســرت و خهڵكهكهــى چۆنهــدواى ئهوهــى‬‫موڕتهــددان دهســتيان گــرت بهســهر ڕوبهرێ ـكـى فــراوان؟‬ ‫بهڕاســتى دوژمنانــى هللا بهجهنگيــان بــۆ ســهر شــارى ســرت‬ ‫حوكمهكانــى شــهريعهتيان ڕاگــرت بــۆ ئهوهــى بيگــۆڕن‬ ‫بهحوكمهكانــى كوبلــر و گهورهخــاچ پهرســتهكانيان‪،‬‬ ‫وهزۆربهــى خهڵكــى ســرت ســرتيان چــۆڵ كــرد و ڕۆيشــتن بــۆ‬ ‫ناوچهكانــى دهوروبهــرى پێــش شــهش مانــگ ‪-‬وبهردهوامــن‬ ‫لهچۆڵكردنــى‪ -‬تاڵيــان بهخهڵكهكهچێشــت‪ ،‬وهبۆردومانيــان‬ ‫كــردن و ماڵهكانيــان تێــك دان‪ ،‬و كهلوپهلهكانيــان تــااڵن‬ ‫كــردن‪ ،‬مزگێنــى بهنهتهوهــى محمــد ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫دهدهيــن كهڕۆڵهموجاهيدهكانيــان بهردهــوام دهبــن‬ ‫لهجهنگــى موڕتهــددان تاوهكــو ئايــن ههمــووى بــۆ هللا دهبێــت‬ ‫و شــيرك نامێنێــت‪.‬‬ ‫ هــۆكارى ســهرهكى بــۆ ههڵمهتهخــاچ پهرســتيهكهدژى‬‫ســهربازانى دهوڵتهــى ئيســامى لهوياليهتهكانــى ليبيــا‪،‬‬ ‫ترســانى موشــريكهكانهلهدرێژبوونهوهى چااڵكيهكانــى‬ ‫موجاهيــدان بــۆ واڵتهتاغوتهكانــى دراوســێى‪ ،‬خــاچ پهرســتان‬ ‫و كلكهموڕتهددهكانيــان با�ســى ئهــم بابهتهدهكهــن بــۆ پێدانــى‬ ‫ئهمــان بهناوچهدراوســێكانى ليبيــا دواى ئهــم ههڵمهتــه‪،‬‬ ‫لێدوانتــان چيهلهســهر ئهمــه؟‬ ‫بهڕاســتى جيهــاد كــردن لهڕێگهــى هللا بــۆ بهرزكردنهوهــى‬ ‫وشــهكهى و جهنگــى دوژمنانــى نهســتهمى ســتهمكار و‬ ‫نهدادگهــرى دادوهــر ڕاى ناگرێــت‪ ،‬هيــچ خانوێكــى لهقــوڕ‬ ‫دروســتكراو و لهخــورى دروســت كــراو نيهئيــا ئهــم‬ ‫ئاينهبــۆى دهچێــت بهشــكۆمهندى خاوهــن ڕێــز بێــت يــان‬ ‫بهزهليلبوونــى زهليــل بێــت‪ ،‬شــكۆمهنديهكهكهاهلل ئيســامى‬ ‫پــێ شــكۆمهند دهبێــت زهليــل بوونێــك كهــاهلل كافرانــى پــێ‬ ‫زهليــل دهــكات‪ ،‬بهڕاســتى پێغهمبهــر صلــى هللا عليــه وســلم‬ ‫فهرمــووى‪( :‬هللا زهــوى بــۆ ڕاخســتم‪ ،‬ڕۆژههــات و ڕۆژئــاوام‬ ‫بينــى‪ ،‬وهدهســهاڵتى نهتهوهكهــم دهــگات بهههمــوو زهــوى)‬ ‫[موســليم لهثهوبانهوهگێڕاويهتيهــوه]‪ ،‬ئهــو داســتانانهى ئهمــڕۆ‬ ‫موجاهيــدان دهيكهــن و گهيشــتنى ههزارههــا موهحيــد‬ ‫بهگۆڕهپانهكانــى جيهــاد بههيــواى پلهــى شــههادهت مژدهيهبــۆ‬ ‫نهمانــى ســتهم و دياركهوتنــى حهــق‪( ،‬بهــام ئێوهپهلهدهكهــن)‬ ‫[بوخــارى لهخهبابــى كــوڕى ئهڕهتهوهگێڕاويهتيهــوه]‪.‬‬ ‫ چــۆن حاڵــى حكومتهــى «الوفــاق» و»املؤتمــر الوطنــي»‬‫ههڵدهســهنگێنى ئهمــڕۆ؟ وهپاشــهڕۆژى چااڵكيهكانتــان چــى‬ ‫دهبێــت دژى ئهــو دوو حكومهتهموڕتهــدده؟‬ ‫«وفــاق» و»مؤتمــر» و»برملــان»‪ ،‬پێداگريــان بــۆ‬ ‫پێكهێنانــى حكومتهــى چوارهــم و پێنجهــم‪ ،‬ئهوهحاڵــى‬ ‫حكومهتهموڕتهددهكانــى ليبيايــه‪ ،‬ههندێــك نهفرهــت‬ ‫لهههندێكيــان دهكهــن‪ ،‬هللا تێكيــان بــدات لهناوهخۆيــان‪،‬‬ ‫وهههندێكيــان بــوون بهدووژمنــى ههندێكــى تــرن‪ ،‬ههتــا‬ ‫لهبهرهكانــى جهنــگ كهكۆبوونهتهوهبــۆ جهنگــى دژى ئايــن‪.‬‬ ‫وهســهربازانى خيالفهــت گوێڕايهڵــى فهرمانــى هللا دهكهــن‬ ‫‪11‬‬

‫لهجهنگيــان دژى ئهوانهــى دژايتهــى ئايــن و دۆســتهكانى دهكهــن‪،‬‬ ‫بهڵــێ جهنگيــان دهكهيــن و ههموويــان بهكافــر دهزانيــن‪ ،‬دژايتهــى‬ ‫و توڕهييمــان بۆيــان دهردهبڕيــن‪ ،‬ديموكڕاسيهشــيركيهكهيان‬ ‫بهناشــرين و ناڕهــوا دهزانيــن ههروهكــو هللا فهرمانــى‬ ‫پێكردوويــن‪ ،‬ئێمهنيــن كهبچيــن خۆشهويســتى ئهوانمــان بوێــت‬ ‫و بگهڕێيــن بــۆ ڕهزامهنديــان بهكهمێــك لهدونيــاى لهناوچــوو‬ ‫نههــۆكار بــۆ ئهــم شــتانهدهگرينهبهر‪.‬‬ ‫زۆر لهوانــه تێكهوتــن كهبانگهشــهى سهرخســتنى شــهريعهت‪،‬‬ ‫و خۆشهويســتى تهوحيــد و ئههلهكهدهكهــن‪ ،‬ئێســتا بــوون‬ ‫بهســهرخهرانى تاغــوت‪ ،‬دڵتهنــگ دهبــن بهدڵتهنگبوونيــان‪ ،‬و‬ ‫جهنــگ دهكهــن لهليــوا و ســريهكانيان‪ ،‬لهوهزارهتــى بهرگريــان‪،‬‬ ‫نســأل هللا العافيــة‪.‬‬ ‫ ئامۆژگاريــت ههيهبــۆ ســهربازانى دهوڵتهــى ئيســامى‬‫لهوياليهتهكانــى ليبيــا‪ ،‬وهپهيامــت ههيهبهگشــتى ئاراســتهى‬ ‫ســهربازانى دهوڵتهــى ئيســامى بكهــى لهههمــوو شــوێنێك؟‬ ‫بــۆ باشــترين دروســتكراوهكان‪ ،‬بــۆ موجاهيدهخۆڕاگرهــكان‬ ‫كهچاوهڕوانى پاداشتن لهاليهن هللا لهسرت و بهنغازى و موصڵ‬ ‫و حهلهــب و ههمــوو شــوێنێك‪ ،‬پهرســتراوتان نزيكهــو وهاڵمــى‬ ‫داواكانتــان بداتهــوه‪ ،‬دهتــان بينــێ‪ ،‬و گوتهكانتــان دهبيســتێ‪،‬‬ ‫بهڕاســتى پشــتان بهســتا پێــى‪ ،‬و دهســتتان گــرت بههۆكارهكانــى‬ ‫ڕزگاربــوون كهــاهلل فهرمانــى پێكردبوون‪،‬فهرمانتــان كــرد‬ ‫بهچاكــه‪ ،‬و ڕێگريتــان كــرد لهخراپــه‪ ،‬ئاينتــان بهرپاكــرد‪ ،‬و‬ ‫جهنگــى موشــريك و موڕتهددانتــان كــرد‪ ،‬بهڕاســتى هللا بهڵێنــى‬ ‫ســهركهوتن و تهمكيــن و جێنشــينايتهى لهزهــوى داوهبهوانهــى‬ ‫كۆبوونهتهوهلهســهر گوێڕايهڵــى هللا‪ ،‬وهپاشــهڕۆژ ههــر بــۆ‬ ‫ئهــوان دهبێــت‪ ،‬وهدهيانگهيهنێــت بهبهههشــت بهكۆمهــڵ‪،‬‬ ‫بهڕاســتى هللا تاقيكردنهوهــى بــۆ بهندهكانــى نهنوســيوهتهنها‬ ‫بــۆ جياكردنهوهــى پيــس لهپــاك‪ ،‬و ڕاســتگۆ لهبانگهشــهكهر‬ ‫نهبێــت‪ ،‬هللا پهنهانهــكان بهبهندهكانــى نيشــان نــادات‪.‬‬ ‫لهبهندهكانــى هللا ههــن ئهگهــر تو�شــى ناخۆ�شــى وبرينــدارى و‬ ‫تونــدى بوونهوهــى ئهوهگومانــى خــراپ بهــاهلل دهبهــن‪ ،‬وا گومــان‬ ‫دهبهــن ئهــو كافرانهلهســهرهوهى ئێمهــن و بهتوانــان‪ ،‬وهئهــوان‬ ‫پێشــكهوتون و ئهــوان دياركهوتــن و كهــس ناتوانێــت بهســهريان‬ ‫زاڵ بێــت‪ ،‬ئهــوان ڕونا ـكـى هللا بهفوهكانيــان دهكوژێننهــوه‪،‬‬ ‫و هللا نــورى خــۆى تهــواو نــاكات‪ ،‬ئهوانهقســهيانه‪ ،‬پهنــا‬ ‫بهــاهلل لهــو گومانهخراپانــه‪ ،‬گومانــى ناڕاســت دهبهــن بهــاهلل‬ ‫گومانێكــى نهزانــى‪{ ،‬ئهوهبــوو گومانــى ناپهســهندتان بهرامبهــر‬ ‫بهــاهلل ئێســتا ئهوهبوههــۆى داخــزان و تياچوونتــان و چونهبــۆ‬ ‫ڕێــزى زهرهرمهندانهــوه} [فصلــت‪ ،]23 :‬أبــو مســلم الخوالنــي‬ ‫دهڵێــت‪« :‬بترســن لهگومانــى باوهــڕدار چونكهــاهلل ڕاســتى‬ ‫لهســهر زمــان و دڵــى دهردهخــات» [ابــن عبــد البــر‪ :‬بهجــة‬ ‫املجالــس]؛ بهڕاســتى پهرســتراومان لهفهرموودهيهكــى قود�ســى‬ ‫دهفهرمووێــت‪( :‬مــن لهشــوێنى گومانــى بهندهكهمــم‪ ،‬ئهگهــر‬ ‫گومانــى چا ـكـى پێبــردم ئهوهچا ـكـى بــۆ دهبێــت‪ ،‬وهئهگهــر‬ ‫گومانــى خراپــى بــرد پێــم ئهوهخراپهــى بــۆ ههيــه) [ئهحمهــد و‬ ‫ئيبــن حهبــان لهئهبوهوڕهيڕهوهگێڕاويانهتهــوه]‪{ ،‬گومانتــان‬ ‫چيهبهپهروهــردگارى جيهانيــان} [الصافــات‪.]87 :‬‬

‫وتار‬

‫‪12‬‬

13

‫بســم هللا‪ ،‬والحمــد هلل‪ ،‬والصــاة والســام علــى رســول هللا‪،‬‬ ‫وعلــى آلــه وصحبــه ومــن وااله‪ ،‬لهپاشــان‪:‬‬ ‫ئهوهــى شــێخ و مامۆســتاكهى پهرتــوك بێــت ڕاســتى زۆرترهلــه‬ ‫ههڵهــى‪ ...‬بهڵــێ‪ ،‬ئهگهــر پهرتوكهكهــى پهرتوكێــك بيــت {ههرگيــز‬ ‫گوفتــار وڕهفتــارى هيــچ و پيچــى تێناكهوێــت نهلهپێــش و‬ ‫نهلهپــاش خــۆى چونكهنێردراوهلهاليهــن هللا كهقســهلهجێيهو‬ ‫ههميشهســوپاس كــراوه}‪ ،‬پهرتوكێــك {گومانــى تێــدا‬ ‫نيهكهڕێنمونــى و ســهرچاوهى هيدايهتهبــۆ پارێــزگاران}‪،‬‬ ‫پهرتوكێــك هللا دايبهزاندوهبــۆ ســهر بهندهكانــى {هيــچ‬ ‫الريهكــى تيــدا دانهنــاوه}‪ ،‬پهرتوكێــك {درێژهيــان پێدراوهــو‬ ‫ڕون كراونهتهوهلهاليهــن زاتێكهوهكهدانــا و بهئــاگا و لێزانــه}‪،‬‬ ‫پهرتوكێــك {تێيدايهكهئايهتهكانــى تهئويــل ههڵناگــرن و مهحكهــم‬ ‫و ڕۆشــن و دامهــزراون و بناغهــن بــۆ ئايهتهكانــى تــر}‪ ،‬پهرتوكێــك‬ ‫ئهگهــر {لهــاى جگهــل هللا بهاتبايهجيــاوازى زۆرى تێدهكهــوت}‪،‬‬ ‫پهرتوكێــك هللا ‪-‬جــل وعــا‪ -‬تيايــدا فهرموويتهــى‪{ :‬بهڕاســتى‬ ‫قورئانمــان ئاســان كردوهبــۆ خوێندنهوهــو تێگهيشــتن‬ ‫ئايــا كهســێك ههيهپهنــدى لێوهربگرێــت}‪ ،‬وهفهرموويتهــى‪:‬‬ ‫{ئێمهدامــان بهزاندوهــو ههــر خۆشــمان دهيپارێزيــن}‪،‬‬ ‫وهفهرموويتهــى‪{ :‬چ شــتێك گهورهتريــن گهواهيدانــه بڵــێ‬ ‫شــايتهى دانــى هللا كهشــايتهى نێــوان مــن و ئێوهيهــو ئهــم‬ ‫قورئانهشــم بهنيــگا بــۆ دابهزيوهبــۆ ئهوهــى ئێوهــى پــێ ئــاگادار‬

‫و بێــدار بكهــم}‪.‬‬ ‫ئهوهــى پهرتوكهكانــى گوتهــى هللا بێــت‪ ،‬لهــاهلل وهدهســتپێبكات‬ ‫و بــۆ ئهــو بگهڕێتهــوه‪ ،‬ئهوهــى داوا�شــى دهــكات دڵێكــى ههبێــت‬ ‫يــان ئهوهــى كهدهيبيســتێ دڵي�شــى ئامادهبێــت‪ ،‬ئهوهڕاســتى‬ ‫زۆرترهلهههڵهــى‪ ،‬گومــان لهمهــدا نيــه‪.‬‬ ‫بهههمــان شــێوهئهوهى شــێخى بوخــارى و موســليم‬ ‫بێــت و لهوانهوهببيســتێت كهئهوانيــش لهــو‬ ‫كهســهوهريانگرتوهكهلهههموو كهــس زمــان پــاراو‬ ‫ترهلهدهربڕينــى پيتــى ضــاد‪ ،‬ئهوهــى كهــوا كــۆى گوفتارهكانــى‬ ‫پێــدراوه‪ ،‬يــان لهســهر باشــترينى ئهــم نهتهوهكهــاهلل دروســتى‬ ‫كــردوون‪ ،‬لهباشــترين ســهده‪ ،‬هللا لهههمويــان ڕازى بــێ‬ ‫بهههمــان شــێوهئهوهى پهرتوكهكهــى بريتــى بێــت لهتهفســيرى‬ ‫تهبهــرى يــان تهفســيرى ابــن منــذر يــان تهفســيرى ابــن ابــي‬ ‫حا تــم‪.‬‬ ‫بهههمــان شــێوهئهوهى پهرتوكهكهــى لهبــوارى بيروباوهــڕ بريتــى‬ ‫بێــت لهپهرتو ـكـى (ســوننهى پێشــهوا ئهحمهــد يــان كهڕمانــى يــان‬ ‫عبــدهللا كــوڕى ئهحمهــدى كــوڕى حهنبهــل يــان خهلــال يــان‬ ‫بهربههــارى يــان ئيبــن بهطــه)‪.‬‬ ‫بهههمــان شــێوهئهوهى پهرتوكهكهــى بريتــى بێــت لهپهيامهكانــى‬ ‫وتار‬

‫‪14‬‬

‫نوێكهرهوهــى ئيســام وهــك ئيبــن تهيمهــو كــوڕى عبدالوهــاب‪.‬‬ ‫بهــام ئهوهــى كهشــێخهكهى بريتــى بێــت لهزاناكانــى تاغــوت‬ ‫و بيدعهكهــران و گومڕاك ــان و فاســيق و دانيشــتوان‪،‬‬ ‫ئهوهههڵهــى زۆرترهلهڕاســتى ‪-‬مهگهــر هللا ڕهحــم بهكهســێك‬ ‫بــكات‪ -‬چجــاى ئهوهــى كهشــوێنكهوتهى ئهوانهــن كهبانگهــوازى‬ ‫بــۆ خراپهــو بيدعهچــى و موڕتهــددان دهكهــن‪ ،‬هللا پهنامــان‬ ‫بــدات؟!‬ ‫بــا ئهوهــى داواى زانســتى كردوهــاى زاناكانــى تاغــوت و‬ ‫بانگهوازكهرانــى گومڕايــى شــانازى بهخۆيانهوهنهكهــن كــه‬ ‫شــوێنكهوتهى ابــن بــاز و ابــن عثيميــن و ابــن جبريــن و الفــوازان‬ ‫و العــودة و الحوالــي و الحوينــي و العــدوي الحمدخلــي و‬ ‫الوادعــي و الفلســطيني و املقد�ســي و الحدو�شــي و الســباغي‪...‬‬ ‫تــا كۆتايــن‪.‬‬ ‫يهكێــك لهــو ڕوهيبيزانهڕاســتى كــرد كهخــۆى درۆزنهكاتێــك‬ ‫گوتــى‪« :‬ئهــو ڕێبازهــى كهمهدحــى گهڕانهوهدهــكات بــۆ پهــڕاو بــێ‬ ‫گوێــدان بهكهســايتهى و مامۆســتا بهســهبۆ بڕينــى بيانــوى ئهــم‬ ‫گروپــه‪ ،‬ئهوهڕێبــازى ئهوهيهكهڕهســول ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫بههاوهڵهكانــى فهرمــوو لهيهكێــك لهڕۆژهــكان‪( :‬گهورهتريــن‬ ‫باوهڕدارترينــى خهڵكــى كێهالتــان؟) گوتيــان‪ :‬فريشــتهكان‪،‬‬ ‫فهرمــووى‪( :‬چــۆن باوهڕناهێنــن كهئهــوان الى هللا ن؟) گوتيــان‪:‬‬ ‫پێغهمبهــران‪ ،‬فهرمــووى‪( :‬چــۆن باوهــڕ ناهێنــن كهئهــوان نيگايــان‬ ‫بــۆ دێــت؟) گوتيــان‪ :‬ئێمــه‪ ،‬فهرمــووى‪( :‬چــۆن باوهڕناهێنــن‬ ‫لهكاتێــك مــن لهناوتــان دام؟) گوتيــان‪ :‬كهواتهكێيهئهــى‬ ‫ڕهســول هللا؟ فهرمــووى‪( :‬گهلێكــن دواى ئێوهدێــن پهڕاوێــك‬ ‫دهبينــن و باوهــڕى پێدههێنــن) وهلهههندێــك دهربڕێــن هاتــوه‪:‬‬ ‫(بهڵكــو گهلێكــن دواى ئێــوه‪ ،‬ئهــوان باشــترين باوهــڕدارن)‬ ‫فهرموودهكهبهجوانــى با�ســى كهســانێك دهــكات كهزانســت‬ ‫وهردهگــرن لهڕێگهــى پهــڕاو‪ ،‬بهڵكــو ئهوانهــى بهگهورهتريــن‬ ‫باوهــڕدار داناوهلهــڕوى پاداشــت‪ ،‬وهلهنــاو ئههلــى باوهــڕ‬ ‫‪15‬‬

‫لهههمــووان باوهڕدارتــرن‪ ،‬ئهوهبهڵگهيهلهســهر‬ ‫ئهوهــى لهســهردهمى ڕاجيايــى‪ ،‬و هاتنــى‬ ‫نمونهــى خــراپ و ههڵگرانــى نــاوى زانســت‬ ‫و زانــا بهــدرۆ‪ ،‬باشــترين ڕێگهگهڕانهوهيهبــۆ‬ ‫پهــڕاو‪ ،‬وهگوتهــى فــان و عهــان‪ ،‬و ڕهئــى‬ ‫زهيــد و عهمــڕ زيانــى نابێــت بۆيــان‪ ،‬لهبهــر‬ ‫ئهوهــى كهــس النــادات لهڕێــگاى شــهرعى بــۆ‬ ‫بيدعهتهنهــا لهبهــر نهزانــى يــان نهتوانيــن يــان‬ ‫لهبهــر مهبهســتێكى خــراپ ههروهــك ئيبــن‬ ‫تهيميهدهڵێــت‪ ،‬ئهــو ڕێگايهبريتيهلهڕێــگاى‬ ‫وهرگرتنــى زانســت لهپهــڕاو ‪-‬كهڕێگايهكهــى‬ ‫زانســتى و شــهرعيهكهدهتپارێزێت لهپێخزانــى‬ ‫زانــا كهخۆيــان دهخزێننهنــاو مێشــكى‬ ‫شــوێنكهوتوانى و نــاوى (العصمــة) و ئايــن‬ ‫بۆخۆيــان داگيردهكهــن»‪.‬‬ ‫دواى ئهــوه‪ ،‬بــا داواكارى زانســت وردبێتهــوه‬ ‫لهههندێــك فهرموودهــو ئاثهــر ســهبارهت‬ ‫بهئاگاداربــوون لهزانــاى خــراپ‪:‬‬ ‫لهئهبــو زهڕهــوه‪-‬هللا لێــى ڕازى بــێ‪ -‬گوتويتهــى‪:‬‬ ‫لهگهــڵ پێغهمبهــر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫دهڕۆيشــتم فهرمــووى‪( :‬جگهلهدهجــال‬ ‫دهمترســێنێت لهســهر نهتهوهكهــم) ئهمهــى‬ ‫ســێجار گــوت‪ ،‬گوتــى‪ :‬گوتــم‪ :‬ئهــى ڕهســول‬ ‫هللا‪ ،‬ئهوهچيهكهجگهلهدهجــال لێــى دهتر�ســى‬ ‫لهســهر نهتهوهكهــت؟ فهرمــووى‪( :‬پێشــهواى گومڕاكهــر)‬ ‫[پێشــهوا ئهحمهــد گێڕاويهتيهــوه]‪.‬‬ ‫وه صلى هللا عليه وســلم دهفهرمووێت‪( :‬بهڕاســتى هللا زانســت‬ ‫وهرناگرێتهوهلهبهندهكانــى‪ ،‬بهڵكــو وهــرى دهگرێتهوهبهنهمانــى‬ ‫زانــاكان‪ ،‬تــاواى لێدێــت زانــا نامێنێــت و خهڵــك كه�ســى نهــزان‬ ‫دهكهــن بهگهورهــى خۆيــان‪ ،‬پرســياريان لێدهكهــن ئهوانيــش‬ ‫فهتــوا دهدهــن ببهــێ زانســت‪ ،‬گومــڕا دهبــن و ئهوانيــش گومــڕا‬ ‫دهكهــن) [بوخــارى و موســليم گێڕاويانهتهوهلهعبــدهللا كــوڕى‬ ‫عهمــڕ هللا لهههردووكيــان ڕازى بێــت]‪.‬‬ ‫عهلــى كــوڕى ئهبــو تاڵيــب هللا لێــى ڕازى بێــت دهڵێــت‪:‬‬ ‫«نزيكهكهزهمانێــك بێــت بهســهر خهڵكــدا كهئيســام تهنهــا‬ ‫ناوهكهــى بمێنێــت‪ ،‬و قورئــان تهنهــا وێنهــى بمێنێــت‪ ،‬و‬ ‫مزگهوتهــكان جــوان دروســت دهكرێــن بهــام بهتاڵهلهڕێنمونــى‬ ‫و هيدايهــت‪ ،‬زاناكانيــان خراپرترينــن لهژێــر ئاســمان فيتنهــاى‬ ‫ئهــوان دهســتپێدهكات و بۆئهــوان دهگهڕێتهــوه» [بهيههقــى‬ ‫گێڕاويهتيهــوه لــه «شــعب اإليمــان»]‪.‬‬ ‫ئهگهــر زانــا مــرد و تهنهــا كهمێكيــان مــان لهسهنگهرنشــينهكان‬ ‫و بهندكراوهــكان و ئهوانهــى ڕايــان كردوهبــۆ ئهشــكهوتهكان‪،‬‬ ‫داوا كهرانــى زانســت كهــداواى زانســت دهكهــن الى‬ ‫«شــێخهكان» گهورهنيــن تهنهــا الى كهســانى نهــزان بهڕاســتى‬ ‫زانســتى شــهريف نهبێــت‪ ،‬زانســتى ســودبهخش بهرههمهكهــى‬ ‫لهســهر دڵ و الشــهدهبێت‪ ،‬عوبادهــى كــوڕى صامــت‪،‬‬ ‫هللا لێــى ڕازى بــێ دهڵێــت‪« :‬ئهگهــر ويســتت با�ســى يهكهــم‬ ‫زانســتت بــۆ دهكهــم كهههڵدهگيرێــت لهنــاو خهڵــك؟ خشــوع‪،‬‬ ‫نزيكهكهبچيتهمزگهــوت و لهنوێــژى جهماعهــت كهــس‬ ‫نهبينيــت كهخشــوعى ههبێــت» [ترمــزى گێڕاويهتيهــوه]‪.‬‬ ‫عهلــى كــوڕى ئهبــو تاڵيــب هللا لێــى ڕازى بــێ دهڵێــت‪« :‬باشــترين‬ ‫فهقيهــ‪ ،‬ئهــو كهســهيهكهخهڵك بێهيــوا نهــكات لهڕهحمتهــى‬

‫هللا‪ ،‬و ڕێ خــۆش نهــكات‬ ‫بــۆ تاوانيــان‪ ،‬و ئهمانيــان‬ ‫نهداتــێ لهســزاى هللا‪ ،‬و واز‬ ‫لهقورئــان نههێنێــت لهبهــر‬ ‫هيــچ كهــس‪ ،‬عيبادهتێــك‬ ‫خێــرى‬ ‫تێدانيهكهزانســتى‬ ‫تێــدا نهبێــت‪ ،‬و زانســتێكيش‬ ‫نيهئهگهــر‬ ‫زانســت‬ ‫تێگهيشــتنى تێــدا نهبێــت‪،‬‬ ‫خوێندنهوهيهكيــش‬ ‫و‬ ‫خو ێند نهو هنيهئهگهــر‬ ‫تێــدا‬ ‫وردبوونهوهــى‬ ‫[دارهمــى‬ ‫نهبێــت»‬ ‫گێڕا ويهتيهوهلهســونهنهكهى ] ‪.‬‬ ‫بهڕهحمهــت‬ ‫موجاهيــد‬ ‫بــێ دهڵێــت‪« :‬فهقيهــى‬ ‫ئهوهيهكهلهــاهلل‬ ‫بهڕاســتى‬ ‫[دارهمــى‬ ‫دهترســێت»‬ ‫گێڕا ويهتيهوهلهســونهنهكهى ] ‪.‬‬ ‫بهحهســنى بهســرى گوتــرا‪:‬‬ ‫«فهقيههــكان ئــاوا ناڵێــن»‪،‬‬ ‫لهوهاڵمــدا گوتــى‪« :‬هــاوار‬ ‫بهماڵــت ئايــا تــۆ فهقيهــت‬ ‫بهڕاســتى‬ ‫بينيوهقهــت؟!‬ ‫ئهوهيهكهپشــتى‬ ‫فهقيه ـ‬ ‫كردۆتهدونيــا‪ ،‬و ڕوى‬ ‫لهــدواڕۆژه‪ ،‬و شــارهزايهلهئاينهكهى‪ ،‬و بهردهوامهلهســهر‬ ‫گێڕاويهتيهوهلهســونهنهكهى]‪.‬‬ ‫[دارهمــى‬ ‫عيبادهــت»‬ ‫عهلــى كــوڕى ئهبــو تاڵيــب هللا لێــى ڕازى بــێ دهڵێــت‪« :‬ئهــى‬ ‫ههڵگرانــى زانســت كار بهزانســتهكهتان بكهــن‪ ،‬بهڕاســتى‬ ‫زانــا ئهوهيهكهــكار بهزانســتهكهى بــكات و كردارهكانــى‬ ‫وهــك گوفتارهكانــى بێــت‪ ،‬گهالنێــك دێــن زانســتيان اليهــو‬ ‫لهگهرويــان ناچێتهخوارهــوه‪ ،‬كردارهكانيــان پێچهوانهــى‬ ‫زانســتهكهيانه‪ ،‬وهپهنهانيــان پێچهوانهــى ئاشــكرايانه‪،‬‬ ‫دادهنيشــن بــۆ خۆبهگهورهزانيــن‪ ،‬تــاواى لێدێــت پيــاو‬ ‫توڕهدهبێــت لهئهوانهــى كهلهدهرســهكانى ئهــو دانيشــتون‬ ‫بچــن بــۆ جگهلهدهر�ســى ئهــو‪ ،‬ئهوهيــان كردارهكانــى‬ ‫لهدانيشــتهكهى بهــرز نابێتهــوه‪ ،‬ئهــوى تريــش بــۆ الى هللا بهــرز‬ ‫دهبێتهــوه» [دارهمــى گێڕاويهتيهوهلهســونهنهكهى]‪.‬‬ ‫بهڵــێ‪ ،‬زانســتى ڕاستهقينهترســانهلهاهلل‪{ ،‬إ َّن َمــا َي ْخ َ‬ ‫�شــى‬ ‫ِ‬ ‫ْ َ‬ ‫َّ َ‬ ‫الل ِمـ ْـن ِع َبـ ِـاد ِه ال ُعل َمـ ُـاء}‪ ،‬ئهوهــى لهــاهلل نهترســێت و واز‬ ‫نههێنێــت لهوهــى كهــاهلل توڕهدهــكات و ئهــو توڕهنهــكات‪،‬‬ ‫ئهوهنهزانايهــو نهفهقيهــ‪ ،‬ههرچهندهئامادهــى وانهبووبێــت‬ ‫و وانهــى گوتبێتهوهــو وابزانێــت زانايــه‪ ،‬ئهوهــى خهڵــك‬ ‫بانــگ نهــكات بــۆ كردارهپێداگرهــكان و نهيانترســێنێت‬ ‫لهڕێگهــدان بهخراپهزانــا نيــه‪.‬‬ ‫داواكردنــى زانســت الى «خراپتريــن كهــس لهژێــر ئاســمان»‬ ‫الى «بانگهــواز كهــران لهســهر دهــرگاى دۆزهــخ»‪،‬‬ ‫داواكردنێكــى پهســهند نيــه‪ ،‬بهــام داواكردنــى لهڕێگهــى‬ ‫پهــڕاو لهســهدهيهك كهزانــاكان كهمــن و لهســهنگهر و‬ ‫بهندينخانهــو ئهشــكهوتهكانن پهســهنده‪ ،‬ســوپاس بــۆ هللا‬ ‫كهبــه بهخششــهكانى خــۆى چاكهــكان تهــواو دهبێــت‪.‬‬

‫پێويسته موسڵامن زاناى خراپ نهكات به شێخى خۆى‬

‫بــا بهندهبترســێت و ئــاگادار بێــت لهخۆبهزلزانيــن و‬ ‫سهرســوڕمان بهخــۆى ئهگهــر تاقــى كراوهبههاوڕێيتهــى زانــاى‬ ‫خــراپ‪ ،‬بــا ئهوهبيرخــۆى بهێنێتهوهكهعبــدهللا كــوڕى پێشــهوا‬ ‫ئهحمهــد لهعبدالرحمــن كــوڕى ابــو ليلــى لهئوبهــى كــورى‬ ‫كهعــب لهپێغهمبهرهوهدهگێڕێتهوه‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫كهفهرموويتهــى‪( :‬دوو پيــاو خۆيــان ههڵدايهوهبهڕهچهڵهكــى‬ ‫خۆيــان لهســهردهمى موســا‪ ،‬يهكێكيــان گوتــى‪ :‬مــن فالنــى‬ ‫كــوڕى فالنــم‪ ،‬تــا نــۆ پشــتى ژمــارد‪ ،‬تــۆ كێــى دايكــت نيــه؟‬ ‫ئهويــش گوتــى‪ :‬مــن فالنــى كــوڕى فالنــى كــوڕى ئيســامم‬ ‫فهرمــووى‪ :‬هللا نيــگاى نــارد بــۆ موســا (ســهالمى لهســهر)‪:‬‬ ‫ئهــو دووهكهخۆيــان ههڵداوهبهڕهچهڵهكيــان‪ ،‬ئهوهــى‬ ‫كهخــۆى ههڵداوهبهنۆپشــتهكهى پێــى فهرمــوو تــۆ لهئاگــردا‬ ‫دهيهمينيانــى‪ ،‬وهئهــى ئهوهــى خــۆى پاڵــدا بــۆ دوو كهســهكهتۆ‬ ‫لهبهههشــت ســێيهمينيانى) [املســند]‪.‬‬ ‫ئايــا داواكارى زانســت شــانازى دهكهيــت بهوهرگێڕانێــك‬ ‫كهپڕهلهدانيشــتن لهبازنهــى ئههلــى خراپهــو بيدعهــو ڕيــد؟!‬ ‫يــا هللا ئێمهپهنــات پێدهگريــن لهزانســتێك ســودى نهبێــت‪،‬‬ ‫و لهدڵێــك تر�ســى تێــدا نبهــێ‪ ،‬و لهگيانێــك تێــر نهخــوات‪ ،‬و‬ ‫لهپاڕانهوهيهــك كهگوێــى بۆنهگيرێــت‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪16‬‬

17

‫بزانــه ‪-‬ڕهحمتهــى هللا ت لێبــێ‪ -‬هللا تعــال لهوهتهــى محمــدى نــاردوه‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬وهپايهــدارى كــردوه بههيجرهــت و ســهركهوتن‪،‬‬ ‫خهڵــك بــوون به�ســێ بهــش‪ :‬بهشــێك باوهڕدارهــكان بــوون‪ ،‬ئهوانهــى‬ ‫كهــوا باوهڕيــان هێناوهبهئاشــكرا وه لهناخهــوه‪ ،‬وهبهشــێك كافــرن‪:‬‬ ‫كهــوا كوفريــان ئاشــكرا كــردوه‪ ،‬وهبهشــێك مونافيقهكانــن‪ :‬ئهوانهــى‬ ‫كهــوا باوهڕيــان هێناوهبهئاشــكرا و بــێ باوهــڕن لهناخهــوه‪ ،‬لهبهــر‬ ‫ئهوهــاهلل ســوڕهتى بهقهڕهــى دهســت پێكردوهبهچــوار ئايهــت لهبا�ســى‬ ‫باوهڕدارهــكان‪ ،‬و دوو ئايهــت لهســهر كافرهــكان‪ ،‬و ســيانزهئايهت‬ ‫لهســهر مونافيقهــكان‪.‬‬

‫بهئاشــكراكردنى ئاينهكهــى‪ ،‬وههاوشــێوهى ئهوانهكهــوا‬ ‫خاوهنهكهــى دوژمنــى هللا و ڕهســولهكهيتهى‪ ،‬وهئهوهــش‬ ‫ههبــوو لهســهردهمى پهيامبهــر‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم‪،‬‬ ‫وهتاوهكــو ئێســتا ههيهــو زياترهچونكهپێويســتيهكانى‬ ‫باوهــڕ لهســهردهمى ئهــودا بههێــز تــر بــوو‪ ،‬ئهگهــر‬ ‫لهگهــڵ بههێزيهكهــى دا نيفــاق ههبــوو بێــت‪ ،‬ئهوهبونــى‬ ‫لهســهردهمى نهبوونــى پهيامبهــر زياتــره‪ ،‬ئهوهنمونهــى‬ ‫نيفاقــى گهورهيــه‪ ،‬هللا پهنامــان بــدات‪.‬‬

‫ههريهكێــك لهباوهــڕ و كوفــر ونيفــاق بانگهشــه و به�شــى خۆيــان‬ ‫ههيهههروهكــو قورئــان و ســوننهت دهاللهــت دهــكات لهســهرى‪،‬‬ ‫وهههروهكــو علــى كــوڕى ئهبــو طالــب ڕاڤهــى كــردوه‪-‬هللا لێــى ڕازى‬ ‫بــێ‪ -‬لهفهرموودهيهكــى پێشــينان ( املأثــور)‪ ،‬و دهڵێــت‪ :‬نيفــاق‬ ‫ههيهگهورهيهــو خاوهنهكهــى دهخاتهژێــرى ژێرهوهــى ئاگــر‪ ،‬وهكــو‬ ‫نيفاقــى عبــدهللا كــوڕى ئوبهــى و جگهلهــو‪ ،‬نمونهكهــوا پهيامبهــر بهــدرۆزن‬ ‫بزانێــت بهئاشــكرا‪ ،‬يــان ئينــكارى لهههندێــك لهوهبــكات كهپهيامبهــر‬ ‫هێناويتهــى يــان ڕقــى لێبێتهــوه‪ ،‬يــان پێــى وابێــت كهــوا شــوێنكهوتنى واجــب‬ ‫نيــه‪ ،‬يــان دڵخــۆش بێــت بهكهوتنــى ئاينهكهــى‪ ،‬يــان ناشــياوى كــردن‬

‫ههرچــى نيفاقــى بچوكــه‪ ،‬بريتيهلهنيفاقــى كــردار و‬ ‫جۆرهكانــى‪ ،‬وهكــو درۆكــردن لهگوفتــار‪ ،‬پهيمــان‬ ‫شــكاندن‪ ،‬ناپا ـكـى كــردن ئهگهــر بهپــاك دانــرا‪ ،‬لهبهــر‬ ‫فهرموودهبهناوبانگهكهــى پهيامبهــر‪ ،‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ ،‬كهفهرموويتهــى‪) :‬نيشــانهكانى مونافيــق ســێنه‪:‬‬ ‫ئهگهــر قســهى كــرد درۆ دهــكات‪ ،‬ئهگهــر پهيمانــى دا‬ ‫نايگهيهنێتهجــێ‪ ،‬ئهگهــر كــرا بهدهســت پــاك ناپا ـكـى‬ ‫دهــكات‪ ،‬ههرچهندهنوێــژ بــكات و ڕۆژو بگرێــت و‬ ‫وابزانێــت كهــوا موسڵمانه‪[.‬موســليم گێڕاويهتيهــوه[‪.‬‬ ‫وهلهــم بابهتهــدا‪:‬‬ ‫وتار‬

‫‪18‬‬

‫كردهوهكانتــان{ ]آل عمــران‪[180 :‬‬ ‫لهــڕۆژى‬ ‫]ههركهســێك‬ ‫وهفهرموويتهــى‪:‬‬ ‫ڕوبهڕوبونهوهپشــتيان تــێ بــكات و خــۆى بدزێتهوهــو‬ ‫شــوێنى خــۆى چــۆڵ بــكات مهگهــر لــه شــهڕكردن‬ ‫لهشــوێنێك بــۆ شــوێنێكى ترهوهيــان فێــڵ بــكات‬ ‫لهدوژمنانــى ئهوســا خێــرا ههمــوو بهيهكهوهباشــتر‬ ‫جهنــگ بكهــن ئهوهبهدهــر لهــو حاڵهتانهخهشــم و قينــى‬ ‫زۆرى هللا ى دهكهوێتهســهر وهجێــى و شــوێنى دۆزهــخ‬ ‫دهبێــت كهخراپتريــن چارهنوســه{ ]األنفــال‪.[16 :‬‬ ‫وهههواڵــى پێداويــن كهــوا منافيقهــكان كاتێــك‬ ‫بونهوهلهشــارى‬ ‫جارێــك‬ ‫مهدينــه‪،‬‬ ‫نزيــك‬ ‫دهيانگوتهباوهڕدارهــكان‪« :‬ئهوهــى كهبهســهرمان‬ ‫دا هــات بههــۆى ئێوهبــوو‪ ،‬ئێوهبــوون بانگهوازتــان‬ ‫ڕاگهياندىن موڕتهددان دڵى گومڕاكراوان خراپ دهكات‬ ‫دهكــرد بــۆ ئهــم ئاينــه‪ ،‬وهجهنگتــان كــرد لهســهرى‬ ‫پشــت كــردن لهجيهــاد‪ ،‬يهكێكهلهئــاكارى مونافيقهــكان لهبهــر‬ ‫و پێچهوانهــى ئهــوان جواڵنهــوه!» ههندێــك جاريــش‬ ‫فهرموودهــى‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم كهدهفهرمووێــت‪( :‬ئهوهــى‬ ‫دهيانگــوت‪« :‬ئێوهواتــان كــرد ئێمهشــوێنمان لێرهبێــت‪ ،‬ئهگهــر نــا‬ ‫مــرد و جيهــادى نهكــرد‪ ،‬و لهگهــڵ دهروونــى خــۆى با�ســى جيهــادى‬ ‫بێتــو بچوبايــن و ســهفهرمان كردبــا ئهوهتو�شــى ئهوهنهدهبويــن!»‬ ‫نهكــرد‪ ،‬ئهوهمردوهلهســهر بهشــێك لهنيفــاق( [موســليم‬ ‫وهههندێــك جاريــش دهيانگــوت‪« :‬ئێوهلهگهــڵ كهمــى ژمارهتــان‬ ‫گێڕاويهتيهــوه[‪.‬‬ ‫و بێتواناييتــان دهتانهوێــت دوژمــن بشــكێنن‪ ،‬ئاينهكهتــان ههڵــى‬ ‫خهڵهتانــدوه!» وهههندێــك جاريــش دهيانگــوت‪ :‬ئێوهشــێتن‪،‬‬ ‫هللا ســوڕهتى بهڕائهــى دابهزانــد كهــوا پێــى دهوترێــت ئابڕوبهــر‬ ‫مێشــكتان نيهدهتانهوێــت خۆتــان بفهوتێنــن و خهڵكيــش لهگهــڵ‬ ‫(الفاضحــة) لهبهــر ئهوهــى كهــوا ئابــڕوى مونافيقهــكان دهبــات‪،‬‬ ‫خۆتــان بفهوتێنــن!‬ ‫ههروهكــو ابــن عبــاس ‪-‬هللا لێــى ڕازى بــێ‪ -‬دهڵێــت‪« :‬ئهوهئابڕوبهــره‪،‬‬ ‫وههندێــك جاريــش چهنديــن جــۆر وشــهى ئازاردهريــان‬ ‫بهردهــوام دادهبهزێــت و دهفهرموێــت تياياندايــه ئاوايــه }‬ ‫بهكاردههێنــا‪ ،‬هللا ههواڵــى ئهوانــى پێدايــن كهدهفهرمووێــت‪} :‬‬ ‫َ‬ ‫ئاوايه}و ِم ْنهــم{ تــا وا گومــان بــرا كهــوا كهــس‬ ‫َو ِم ْنهــم{ تياياندايــه‬ ‫ئهوهنــد ترســنۆكن وادهزانــن كهــوا ئهــو حيزبانهنهڕۆيشــتوون‬ ‫نامێنێــت ئيــا با�ســى دهــكات»‪ ،‬وهلهمقــداد كــوڕى األســود‬ ‫لهدهــورو بهــرى شــارى مهدينهماونهتهوهئهگهــر بێــو ئهــو‬ ‫دهڵــێ‪« :‬ئهوهســوڕهتى توێژينهوهيهلهبهــر ئهوهــى كهــوا لهههمــوو‬ ‫جارهحيزبهــكان بگهڕێنهوهئهوهئهــوان هيوايــان دهخواســت كهــوا‬ ‫پهنهانهكانــى مونافيقانــى توێژيوهتهــوه‪ ،‬وهقهتادهدهڵێــت‪:‬‬ ‫نههاتبــان بــۆ جهنــگ و لهگهــڵ گونــد نشــينهكان بمابانهوهههــر‬ ‫ئهوهبزوێنهــره( املثيــرة)‪ ،‬لهبهــر ئهوهــى كهــوا بيــرى مونافيقهكانــى‬ ‫لهوێوهههواڵــى ئێوهيــان بپرســيبا خــۆ ئهگهــر لهگهــڵ ئێوهــش‬ ‫بزوانــد ‪».‬‬ ‫بونايهلهكاتــى جهنــگ ئهوهكهمێكيــان نهبــان ئهوانــى تــر جهنگيــان‬ ‫نهدهكــرد{ ]األحــزاب‪ ،[16 :‬هللا ‪-‬تبــارك وتعالــى‪� -‬ســێ جــۆر‬ ‫وهئهــو ســوڕهتهلهكۆتا غهزوهــى ڕهســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫پێناســهيان پێدهــدات؛ يهكهــم‪ :‬ئهــوان ‪-‬لهترســان‪ -‬وادهزانــن كهــوا‬ ‫وســلم‪ -‬دابهــزى لهغهزوهــى تهبــوك‪ ،‬وهــاهلل ئيســامى شــكۆمهنهد‬ ‫حيزبهــكان نهڕۆيشــتون لهشــار‪ ،‬ئهوهــش حاڵــى ترســنۆكهكانهكهوا‬ ‫كــرد و ئاشــكرا و ديــارى كــرد‪ ،‬وهحاڵــى مونافيقهكانــى ئاشــكرا‬ ‫دڵيــان نهخۆشــه‪ ،‬چونكهدڵــى دهســت پێشــخهرى دهــكات بــۆ‬ ‫كــرد‪ ،‬وهپێناســهى كــردن بهترســنۆك و ڕهزيــل‪ ،‬ترســهكهيان‬ ‫بهڕاســت دانانــى ههواڵــى ترســناك و بهدرۆخســتنهوهى ههواڵــى‬ ‫ـوو‬ ‫ئهوهبــوو كهــوا جيهاديــان تهــرك كردبــوو ڕهزيليهكهشــيان ئهوهبـ‬ ‫ڕاســت و ئهمــان‪.‬‬ ‫كهــوا نهياندهبهخ�شــى لهڕێــى هللا‪.‬‬ ‫دووهــم‪ :‬ئهگهــر حيزبهــكان بگهڕێنهوههيــوا دهخــوازن لهگهــڵ‬ ‫هللا تعالــى دهفهرمووێــت‪} :‬وا دامهنێــن ئهوانهــى كهــوا ڕهزيلــى‬ ‫ئێوهنهبونايهبهڵكــو لهگوندهــكان بــان تهنهــا لهوێوهپرســيارى‬ ‫دهكهــن‪ ،‬لهــو نــاز و نيعمهتهــى كهــاهلل پێــى بهخشــيون‬ ‫ئێوهيــان بكردبايه»ههواڵــى شــارى مهدينهچيــه؟ ههواڵــى خهڵــك‬ ‫نابهخشــن كارێكــى چاكهبۆيــان‪ ،‬نهخێــر ئهوهكارێكــى خــراپ و‬ ‫چيــه؟» ســێيهم‪ :‬حيزبهــكان‪ ،‬ئهگهــر هاتــن ئهــوا ئهــوان كهمێكيــان‬ ‫ى‬ ‫نادروســتهبۆيان‪ ،‬چونكهئهــو شــتانهى كهنهياندهبهخ�شــى لهــڕۆژ‬ ‫نهبێــت جهنــگ ناكهــن‪ ،‬ئهــو �ســێ سيفاتهلهســهر زۆربهــى خهڵــك‬ ‫قيامهــت دهبێــت بهكــۆت بهگهردهنيــان‪ ،‬وهههرچــى لهئاســمان و‬ ‫جێبهجــێ دهبێــت‪.‬‬ ‫زهــوى دايهههــر خاوهنهكهــى هللا يهوهــاهلل بهئاگايهلهههمــوو كار و‬ ‫‪19‬‬

‫الحمــد هلل ّ‬ ‫رب العامليــن‪ ،‬والصــاة والســام علــى خاتــم األنبيــاء‬ ‫واملرســلين‪ ،‬لهپاشــاندا‪...‬‬ ‫گوتهــى }قــد أنعــم هللا علـ ّـي { لهگوتهــى باوهڕدارهڕاســتگۆ و ســوپاس‬ ‫گوزارهــكان نيــه‪ ،‬بهڵكــو لهگوتهــى مونافيقهكانهكاتێــك دواكهوتــن‬ ‫لهغهزوهــو جيهــاد‪ ،‬و دوركهوتنهوهلهشــوێنى تاقيكردنهوهــو كوشــتن‬ ‫و برينداربــوون‪ ،‬ئهوهگوتهيهكــى ئاســانى ئهوانهيهكهــوا دواكهوتــوون‬ ‫لهجهنگێــك كهــوا موجاهيــدان لهجارێــك دادهدۆڕێــن‪ ،‬يان پاشهك�شــێ‬ ‫دهكهــن لهخاكێكــدا‪ ،‬يــان زۆريــان لێدهكوژرێــت‪ ،‬ســهرچاوهى‬ ‫ئهوهگوتهيهتهنها نهزانينهبهماناى نيعمتهى ڕاستهقينهكهوا پێويستهمرۆڤى‬ ‫باوهــڕدار ســوپاس گــوزارى بــكات لهســهرى‪.‬‬ ‫هللا تعالــى دهفهرمووێــت‪} :‬دهســتهيهك لهناوتانــدا سســتى دهكهــن و‬ ‫خهڵك ساردهكهنهوهئينجا ئهگهر ئێوهتو�شى بهاڵو نههامهتيهك هاتن‬ ‫لهكوشتن يان تێكشكان لهگۆڕهپاندا جا ئهو دوڕوانهدهڵێن بهڕاستى‬ ‫هللا بههرهو نيعمتهى لهگهڵ كردم كهلهگهڵ ئهوان نهبووم ئهگهر نا وهكو‬ ‫ئهوانــم لێدههــات{ ] النســاء‪ ،[72 :‬ابــن كهثيــر ‪-‬ڕهحمتهــى هللا ى لێبێــت‪-‬‬ ‫ئهوهدابهــزى‬ ‫لهڕاڤهكهــى دهڵێــت‪ «:‬موجاهيــد و جگهلهئهــو دهڵێــن‪:‬‬ ‫ُ ّ َّ‬ ‫}ليب ِطئــن{‪،‬‬ ‫لهســهر مونافيقهــكان‪ ،‬وهموقاتيلــى كــوڕى حيــان دهڵێــت‪:‬‬ ‫واتــه‪ :‬دوا دهكهــون لهجيهــاد‪ ،‬وهدهكرێــت مهبهســت لهوهبێــت كهــوا‬ ‫سســت دهبێــت‪ ،‬و خهڵكــى تريــش ســاردهكاتهوه‪ ،‬ههروهكــو عبــد هللا‬ ‫كــوڕى ئوبهــى كــوڕى ســلول كــردى ‪-‬هللا ناش ـرينى بكات‪،-‬كهدواكهــوت‬ ‫لهجيهــاد‪ ،‬و خهڵكي�شــى ســارد كردهوهلهدهرچــوون‪ ،‬وهههــر ئهوهــش‬ ‫گوتهــى ئيبــن و جورهيــج و ئيبــن و جهريــره؛ لهبهــر ئهوهيهــاهلل تعالــى‬ ‫مونافيقهــكان ٌدهــكات كهدواكهوتــن لهجيهــاد دهفهرمووێــت‪:‬‬ ‫َ‬ ‫كهبا�ســى َ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫ُّ‬ ‫بوو‬ ‫}فـ ِـإ ْن أصابتكــم م ِصيبــة{‪ ،‬واتــه‪ :‬كوشــتن و شــههيدى و زاڵ نــى‬ ‫ـكردنى َ ْهللا بـ َّ ُـۆ‬ ‫سـ َ َ‬ ‫دوژمــن بهســهر باوهڕدارهــكان‪ ،‬بهناشــيرين با َ‬ ‫ـال قـ ْـد أن َعـ َـم الل‬ ‫تێدايهكاتێــك دهفهرمووێــت‪} :‬قـ‬ ‫َ َْ‬ ‫ـكان دانايــى َ ً‬ ‫مونافيقهـ َ ُ‬ ‫َعلـ ّـي ِإذ لـ ْـم أكــن َّم َع ُهـ ْـم شـ ِـهيدا{‪ ،‬واتــه‪ :‬لهبهــر ئهوهــى نههاتــم بــۆ شــوێنى‬ ‫جهنگهكــه‪ ،‬ئهوهبهبههرهــو بهخشــش دادهنێنــن‪ ،‬كهچــى بهوهنازانــن‬ ‫كهــوا چ پاداشــێتێكيان لهدهســت چوهلهئارامگــرى يــان شــههادت‬ ‫ئهگهــر كــوژرا»‪ ،‬ووتهكهــى كۆتايــى هــات‪.‬‬ ‫ئهگهــر موهحيــد زانــى و بيســتى كهــوا كۆمهڵێــك لهبراكانــى تو�شــى‬ ‫تاقيكردنهوهبونهيان تو�شى ناڕهحتهى بوونه‪ ،‬ئهوهدڵنيا دهبێت لهوهى‬

‫كهوا نيعمتهى ڕاستهقينهبريتيهلهوهى كهوا ئهويش لهگهڵ براكانى تو�شى‬ ‫ناڕهحتهــى بێــت‪ ،‬يــان بكوژرێــت پێــش ئهــوان‪ ،‬ههاڵتــن لهپلهــى شــههيدى‬ ‫نيعمهــت نيــه‪ ،‬بهڵكــو نيعمهــت ئهوهيهكهــوا بهندهههڵبكوتێتهســهر‬ ‫جهنــگ‪ ،‬و لهڕێــزى پێشــهوهبێت‪ ،‬و ڕوى نهســوڕێنێت تــا دهكوژرێــت‪،‬‬ ‫ئهوهنيعمتهــى ڕاســتهقينهيه‪ ،‬وهئهوهمانــاى تهواوهكهــوا پێويســتهلهدڵى‬ ‫باوهــڕدار بڕوێندرێــت‪ ،‬و بگهڕێــت بهــدواى كــوژران لهههــر شــوێنێك‬ ‫بێــت‪.‬‬ ‫ى‬ ‫لهئهبــو هوڕهيڕهــوه‪-‬هللا لێــى ڕاز بێــت‪ -‬دهڵێــت پێغهمبهــر ‪-‬صلــى هللا‬ ‫عليــه وســلم‪ -‬فهرمــووى‪) :‬لهباشــترينى خهڵــكان‪ ،‬پياوێكهكهــوا دهســتى‬ ‫گرتوهبهجڵهوى ئهســپهكهى لهڕێگاى هللا‪،‬پهلهدهكات بۆ ســواربوونى‪،‬‬ ‫ههركاتێــك گوێبســت دهبێــت كهــوا دووژمــن ئامادهبــوه‪ ،‬يــان دابهزيوه‪،‬‬ ‫داواى كــوژران و مــردن دهــكات لهڕێــگاى هللا ( ]رواه مســلم[‪.‬‬ ‫وهله گووتهو كردارهپيس و نهگريسهكانى مونافيقهكان‪ ،‬ئهوهيهكهوا‬ ‫كاتێــك هللا بهندهباوهڕدارهكانــى خــۆى بههرهمهنــد دهــكات‬ ‫بهســهركهوتن و دهســتكهوت‪ ،‬هللا تعالــى دهفهرمووێــت‪} :‬كاتێــك هللا‬ ‫فهــزڵ دهــكات بهســهر باوهڕدارهــكان ئهــو مونافيقانهوهكــو ئهوهــى‬ ‫هيــچ دۆســتايهتيهكيان لهگهڵتــان نهبووبێــت دهڵێــن خۆزگهلهگهڵيــان‬ ‫بوينايهئهــو كات بههرهمهنــد دهبوويــن و دهســتكهوتمان‬ ‫دهســتدهكهوت{ ]النســاء‪.[73 :‬‬ ‫َ َّ‬ ‫«}و َلئــن َ َ ُ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫الل َ{‪،‬‬ ‫أص َابكْـ ْ َـم ُف ْضـ َ ْ ٌـل َِمـ ْـن َ َ ْ ِ‬ ‫ابــن كثيــر لهڕاڤهكهــى دا دهڵێــت‪َ َّ ِ َ ُ َ َ :‬‬ ‫َ‬ ‫ـه‪ :‬ســهركهوتن و غهنيمهــت‪} ،‬ليقولــن كأن لــم تكــن ب َينكـ َـم ُوبينـ ْـه‬ ‫َوا َتـ َّ ٌ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫مــودة َ{‪َ ،‬واتـ َـه‪َ :‬وهكــو ئهوهــى لهســهر يهــك ئايــن نهبــن‪} ،‬يــا ليتنــي كنــت‬ ‫َم َع ُهـ ْـم فأفــوز فـ ْـو ًزا َع ِظ ًيمــا{‪ ،‬واتــه‪ :‬ئهگهــر تيرێكــم بهاويشــتبا لهگهڵيــان‬ ‫ئهو كات لهو دهســتكهوتانهبهژدار دهبووم‪ ،‬ئهوهگهورهترين مهرام و‬ ‫ئامانجيانــه»‪ ،‬ووتهكهــى كۆتايــى هــات‪.‬‬ ‫دواى ئهــوه‪ ،‬ههركهســێك حهــز بــكات بهغهزوهيهــك كهــوا دهســتكهوت‬ ‫و ســهركهوتنى تێدابێــت‪ ،‬و دڵخــۆش بێــت بهدواكهوتنــى لهغهزوهيهــك‬ ‫كهــوا موســڵمانان تێيــدا بشــكێن‪ ،‬بــا پێداچوونهوهبــۆ ئيمانــى خــۆى‬ ‫بــكات‪ ،‬و لهــاهلل بترســێت‪ ،‬بــا زۆر داواى هيدايهــت و خۆڕاگــرى بــكات‬ ‫بۆخــۆى‪ .‬والحمــد هلل ّ‬ ‫رب العامليــن‪.‬‬ ‫وتار‬

‫‪20‬‬

21

‫ئارامگرتنلهكاتیناخۆ�شیوجێگیربوونلهكاتێكهجهنگگهرمدهبێت‬ ‫لهچاكتریــن كردهوهكانهــای هللا و سیفهتێكهلهســیفتهی خۆپارێ ـزان‬ ‫كهــاهلل ستای�شــی كــردون لهپهرتوكهكهيــدا و فهرمویتهــی‪( :‬ئهوانهــى ئــارام‬ ‫دهگــرن لهناخۆ�شــى و نهخۆ�شــى و لهكاتــى جهنــگ ئهوانهڕاســتيان كــرد‬ ‫وهئهوانهلهــاهلل دهترســن) ]البقــرة‪ . [177 :‬ههروهــا پێغهمبهریــش ئهــم‬ ‫ســیفهتانهی لهســیما و ئاكاری باشــترینی شــههیدهكان داناوه‪ ،‬پرســیاری‬ ‫لــێ دهكهن‪،‬صلــی هللا علیــه وســلم‪(( :‬كام شــههيدانه پلهیــان بهرزتــره؟))‬ ‫پێغهمبهرفهرمووی‪((:‬ئهوانهیكهدهگهنبهدوژمنهكانیان(كافرهكان)‬ ‫لهڕیــزی پێشــهوه‪ ،‬وقهــت ئــاوڕ نادهنهوهبــۆ دوواوهههتــا ئهكوژرێــن‪،‬‬ ‫ئهوانهئهچنهناو ژوورهبهرزهكانی بهههشت‪ ،‬پهروهردگارت پێ ئهكهنێت‬ ‫بۆیــان‪ ،‬خــۆ ئهگهــر پهروهــردگارت پێكنهــی بــۆ بهندهیهــك‪ ،‬ئهوهئیتــر‬ ‫بهندهحســابی لهســهر نیهلهــرۆژی دواییــدا))‪] .‬ئهحمهــد گێڕاويهتيهــوه[‪.‬‬ ‫ئهمهــش بههــۆی ترســناكی كشــانهوه وڕاكردنــه بهرامبهــر دوژمــن‬ ‫لهتر�ســی مــردن وهئهــو زیانهــی كهدهبێتههــۆی پهرتهوازهكردنــی ڕیزهكانــی‬ ‫موســڵمانان و هــۆكاری شكســتخواردن بهرامبهــر دوژمنانیــان‬ ‫بۆیهاللهبهندهكانــی ئــاگادار كردۆتهوهلهــم تاوانهگهورهیهــو ههڕهشــهی‬ ‫ئهنجامــی‬ ‫بهتوڕهبونــی خــۆی و ئاگــری َدۆزه َّخــی‬ ‫كردوه ُبــۆ ئهـ َـو كه ُسـ َّـهی َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫دهفهرموێــت‪{ :‬يــا َأي ُّهـ ّـا ال ِذيــن آمنــوا ِإذا ل ِقيتـ َـم ال ً ِذيــن َكفــروا‬ ‫ئهــدات وهــك‬ ‫َز ْح ًفــا َفـ َـل ُت َوُّل ُ‬ ‫وهـ ُـم ْال َد َبـ َـار َ*و َمـ ْـن ُي َ ِولهـ ْـم َي ْو َم ِئـ ٍـذ ُد ُبـ َـر ُه ّ‬ ‫إل ُمت َح ّ ِرفــا ِل ِ ْق َتـ ٍـال َأو‬ ‫َ َ َ ْ َ َ َ َ ِ َ َّ‬ ‫َُ ًَّ‬ ‫الل َو َمـ ْـأو ُاه َج َ ِهنـ َّـم َوبئـ ْ‬ ‫ـس ال ِصيــر}‬ ‫متح ِيــزا ِإل ِفئـ ٍـة فقــد بــاء ِبغضـ ٍـب ِمــن ِ‬ ‫ِ‬ ‫[األنفــال‪.]15-16:‬‬ ‫ههــر بۆیهپشــت كــردن لهــڕۆژی ڕوبهڕوبونهوهلهگهورهترینــی تاوانهكانــه‪،‬‬ ‫پێغهمبهر (صلی هللا علیه وسلم) ئهفهرموێت‪ :‬خۆتان بپارێزن لهحهوت‬ ‫تیاچووهــكان‪ ،‬گوتـرا‪ :‬ئهــى ڕهســول هللا ئهــم تياچووانهچيــن؟ فهرمــووى‪:‬‬ ‫هاوبهــش دانــان بــۆ هللا و كوشــتنی نهفســێك كهــاهلل حهڕامــی كردوهئیــا‬ ‫مهگهــر بهحهــق‪ ،‬خواردنــی ماڵــی ههتیــو‪ ،‬خواردنــی ریبــا‪ ،‬پشــت كــردن و‬ ‫ڕاكردن لهڕۆژی ڕوبهڕوبونهوه‪ ،‬تۆمهتباركردنی ئافرهتانی ئیمانداری بێ‬ ‫ئــاگا بهزیناكــردن‪] .‬بوخــارى و موســليم گێڕاويانهتهــوه[‪.‬‬ ‫وهچونكهموســڵمانان وهكــو تهالرێــك وان بهــش بهــش یهكتریــان‬ ‫گرتوهبهیهكهوهبهســتراون‪ ،‬كاری صهحابهبهرێزهكانیــش هللا لێيــان‬ ‫ڕازى بێــت بهیعهــت و پهیمانیــان لهســهر ئــارام گرتــن دهــدا لهكاتــی‬ ‫ڕوبهڕوبونهوهــو جێگیــر بــوون لهجهنگــدا ههتــا دهكوژرێــن یــان هللا‬ ‫ســهركهوتن و فهتحیــان پــێ دهبهخ�شــێ بهڵگهــش لهپهرتو ـكـى هللا لهســهر‬ ‫ئهوهزۆرهو لهسونهت و كاری پێغهمبهرهكهی (صلی هللا علیه وسلم) و‬

‫هاوڕێكانــى هللا لێيــان ڕازى بێــت‪.‬‬ ‫یهكهم‪:‬بهیعهتواته‪:‬پهیماندانلهسهرگوێرایهڵیكردنلهچاكهدا‪.‬‬ ‫وهفــا كــردن بهپهیمــان و عههــد واجبــه‪ ،‬جــا ئهــو پهیمانهپهیمانــدان ُبــێ‬ ‫فهرمویتهــی‪(َ :‬و َأوفـ َّـوا‬ ‫بهــاهلل یــان‬ ‫بهیهك ْێـ ُ‬ ‫ـك ْلهخهڵكــی‪ ،‬ههروهــك هللا تعالــی َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫الل‬ ‫‪،[40‬‬ ‫]البقــرة‪:‬‬ ‫ِب َع ْهـ ِـدي ُأو ِف َِبع َه ِدكــم)‬ ‫وهفهرموی َ ْتهــی‪(َ َ :‬و ْ ُأوفــوا َِّب َعهَـ َ ِـد ْ ُ ِ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ْ َ ُْ ُ‬ ‫َْ ْ‬ ‫يد َهــا َوقــد جعلتـ ُـم الل عليكـ ْـم‬ ‫َ ِإذا عاه َّدتـ ُـم َّ َو َل ْت َنق َضــوا َال َ ْي َمـ ُ َـان بعــد تو ِك ِ‬ ‫ك ِفيـ ًـل ِإن الل يعلـ ُـم مــا تفعلــون) [النحــل‪.]91 :‬‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫فهرمویتهــی‪َ( :‬ال َوفــون ِب َع ْه ِد ِهـ ْـمَ ِإذا‬ ‫وهـ‬ ‫ـاهلل تعالــی لهمهدحــی ئیمانــداران َ‬ ‫(بلــى َمـ ْـن َأوف ب َع ْهــده َو َّ‬ ‫ُ‬ ‫اتقــى فــإنَّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫[الب ُقــرة‪ .]177 :‬وهفهرمویتهــی‪:‬‬ ‫ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫ع َّ َاهــد ُوا) ُّ ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫الل يحــب التقيــن ) [آل عم ـران‪ .]76 :‬وهفاكــردن و جــێ بهجــێ كردنــی‬ ‫لهوشتانهدایهكهدروســتهبۆ موســڵمان نهك لهشــتانێك كهحهڕام بێت‪،‬‬ ‫شــێخی ئیســام ئیبــن و تهیمیهرحمــه هللا دهفهرموێــت‪ « :‬بــۆ بنهــی ئادهــم‬ ‫نیهبهڵێــن بدهــن و گــرێ ببهســتن و هاوپهیمانــی و مهــرج بگــرن لهســهر‬ ‫شــتانێك كهپێچهوانهــی فهرمانــی هللا و ڕهســولهكهى بێــت»‪.‬‬ ‫لهوبهیعهتوپهیمانهیكهپێویستهوهفایپێبكرێبریتیهلهپێچهسپاوى‬ ‫لهجهنگ و كوشتار ئهگهر جهنگ و كوشتارهكهلهگوێرایهڵی هللا دا بوو‪،‬‬ ‫وهك جهنگ و كوشتاری كافران و خهواريج و كۆمهڵی دهستدرێژیكار‪،‬‬ ‫موسڵمانواجبهلهسهریوهفابكاتبهمپهیمانهوههستانبهئهنجامدانی‪،‬‬ ‫ئهگهر جهنگ و كوشتارهكهحهڕام بوو ئهوا دروست نیهبهشداری كردن‬ ‫تیایــدا وهــك جهنــگ و كوشــتاری بیدعهــكاران ودهســتدرێژی كاران‬ ‫بــۆ ســهر كۆمهڵــى موســڵمانان‪ ،‬ئهــم جۆرهكوشــتارهبههیچ شــێوهیهك‬ ‫دروســت نیهبهشــداری كــردن تیایــدا چ جــای پهیمــان بهســتن لهســهری‬ ‫بهڵكو واجبهئهو پهیمانهههڵبوهشێنرێتهوهبهوهش نزیك ببیتهوهلهاهلل‪.‬‬ ‫دووهــم‪ :‬شــهرعی بوونــی بهیعهــت دان لهســهر مــردن لهكوشــتارێكی‬ ‫شــهرعیدا‪.‬‬ ‫هــی ئهــم جۆرهبهیعهتهوهــاهلل تعالــی دهفهرموێــت‪ّ :‬‬ ‫(إن َّالذيــنَ‬ ‫َ‬ ‫لهبار َ َّ ُ َ ُ َن َّ َ َ ُ َّ َ َ‬ ‫َ َ َ َ َ ِ ُِ ُ‬ ‫الل ف َ ْوق َأي ِ َّد ِيه َ ْم ف َم ُ ْن نكث ف ِإ َّن َما َي ْنكث‬ ‫ُيبا ِي ُعَونك إ ِنما يبا ِيع َو الل يد‬ ‫ِ‬ ‫َعـ َـل ن ْفســه َو َمـ ْـن َأوف ب َمــا َع َاهـ َـد َعل ْيـ ُـه َ‬ ‫الل ف َســيؤتيه َ‬ ‫أجـ ًـرا َع ِظ ًيمــا)‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫[الفتــح‪.]10 :‬‬ ‫ئیمامــی تهبهــڕى‪ ،‬هللا ڕهحمــى پێبــكا لهمانــای ئهــم ئایهتهپیرۆزهــدا‬ ‫ئهفهرموێــت‪« :‬هللا تعالــی بهپێغهمبهرهكهــی (صلــی هللا علیــه وســلم)‬ ‫ئهفهرمووێــت ئهوانهــی بهیعهتیــان پــێ دای لههاوهڵهكانــت لهحودهیبیــه‬ ‫لهكاتــی ڕوبهڕوبونهوهــی دوژمــن ڕانهكهــن و پشــتیان لــێ نهكهــن‪ ،‬ئــا‬ ‫ئهوانهلهڕاســتیدا بهــو بهیعهتهــی كــه بهتۆیــان دا بهــاهلل یــان داوه‪ ،‬وه لهبهــر‬ ‫وتار‬

‫‪22‬‬

‫ئهــو وهفاداریهیــان هللا بهههشــتی بــۆ مســۆگهركردون»‪.‬‬ ‫وهابــن كثيــر‪ ،‬رحمــه هللا دهڵێــت‪ :‬ئهــم بهیعهتهبهیعتهــی (رضــوان) بــوو‬ ‫كهلهژێر درهختی ‪-‬سمر‪ -‬درا لهحودهیبیه‪ ،‬ئهو هاوهاڵنهى كهبهیعهتیان‬ ‫دا بهپێغهمبهــر (صلــی هللا علیــه وســلم) لهــو ڕۆژهــدا وتراوهژمارهیــان‬ ‫‪ 1300‬كهــس بــوه‪ ،‬وهوت ـراوه‪ 400 :‬كهــس بونهوهوت ـراوه‪ 500 :‬كهــس‬ ‫بونــه‪ ،‬ناوهراســت ڕاســترینیانه‪.‬‬ ‫ئهــم مانایهواتهبهیعهــت دان لهســهر مــردن یــان لهســهر جهنــگان و‬ ‫پشــت نهكــردن‪ ،‬پارێزراوهلهپهرتوكهكانــى (الصحــاح و الســنن و‬ ‫املســانید) تهنانهــت پێشــهواكانى وێنهــی بوخــاری بابتهــی تایبتهــی بــۆ‬ ‫داناوهلهصهحیحهكهیدا گوتويتهى‪« :‬بابی بهیعهتدان لهســهر جهنگ و‬ ‫بههۆی ئهو َّئایهتهی‬ ‫نهكردن و‬ ‫ههندێكیان ْ ُ ْ َ ْ‬ ‫مردن َ َ‬ ‫فهرمویانهلهسهر ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫پشت َ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫�ضــی الل عـ ِـن الؤ ِم ِنيــن ِإذ يب ِايعونــك تحــت الشــجر ِة }‬ ‫هللا تعالــی {لقــد ر ِ‬ ‫پاشــان ئهــو فهرمودانهــی هێناوهكههاتــوون لهــم بارهیهــوه‪.‬‬ ‫بهههمــان شــێوهنهوهوی ههمــان كاری ئهنجــام داوهلهدانانــی بابهــكان‬ ‫لهصهحیحــی موســلیم فهرمویتهــی‪« :‬بابــی ســونهت بونــی بهیعهتــدان‬ ‫بهپێشهوای سوپا لهكاتی ویستی شهڕوكوشتار و ڕونكردنهوهی بهیعتهی‬ ‫رضوانــی ژێــر درهختهكهلهوبارهیهــوه‪ ،‬بهههمــان شێوهنهســائيش ههمــان‬ ‫كاری كردوهلهســونهنهكهیدا بابــى بهیعهتــدان لهســهر ئهوهــی ڕانهكهیــن‪،‬‬ ‫وهبابــی بهیعهتــدان لهســهر مردنــی دانــاوه‪ ،‬وهمهرجهكانــی بهیعتهــی‬ ‫رضــوان لهچهندیــن گێڕانهوهــى هاوهاڵنهوههاتوهلهوانهئهوهــی نهوهــوی‬ ‫هێناوێنــی لهصهحیحــی موســلم‪ :‬لهگێڕانهوهــى جابــر و معقهلــی كــوڕی‬ ‫یهســار‪ :‬لهــڕۆژی حودهیبیهبهیعهتمــان پێــدا كهڕانهكهیــن وبهیعهتمــان‬ ‫لهســهر مــردن پــێ نهدابــوو‪ ،‬وهلــه گێڕانهوهــى ســهلهمه‪ :‬لهــو ڕۆژهلهســهر‬ ‫مــردن بهیعهتیــان پــێ دا‪ ،‬ئهوهــش مانــای گێڕانهوهكهــى عبــدهللا بــن زیــد‬ ‫بــن عاصموهلهگێڕانهوهــى (مجاشــع بــن مســعود)‪ :‬بهیعهــت لهســهر‬ ‫هیجرهــت و ئیســام و جیهــاد‪ ،‬وهلهفهرموودهــى ابــن عمــر و و عوبــاده‪:‬‬ ‫لهســهر گوێبیســتی و گوێڕایهڵــی بهیعهتمــان پێــدا و ملمالنێــێ ئههلــی‬ ‫ئهــم فهرمانهنهكهیــن‪ ،‬وه لهگێڕانهوهيهكــدا لــه ابــن عمرهوهلهجگهلــه‬ ‫صهحیحی موسلیم‪ :‬بهیعهت لهسهر ئارام گرتن‪ :‬زانایان فهرمویانه‪ :‬ئهم‬ ‫گێڕانهوانهههموو ماناكان كۆدهكاتهوهوهمهبهستی ههموو گێڕانهوهكان‬ ‫ڕوون دهكاتهوه‪ ،‬وهبهیعهت دان لهسهر ڕانهكردن واته‪ :‬ئارام گرتن ههتا‬ ‫سهردهكهوین بهسهر دوژمنهكهمان یاخود دهكوژرێین ئهمهشهمانای‬ ‫بهیعهتــدان لهســهر مــردن‪ ،‬واتهئــارام دهگریــن ههرچهندهئهــو‬ ‫ئارامگرتنهمــان بمنبــات بهرهــو مــردن‪ ،‬نهــك خــودی مــردن ئامانجمــان‬ ‫بێت‪ ،‬بهههمان شێوهبهیعهت لهسهر جیهاد واته‪ :‬ئارامگرتن تیایدا‪ ،‬هللا‬ ‫ش زاناتــره»‪ .‬كۆتایــی هــات ووتهكهــی نهوهــوی‪.‬‬ ‫وهابن حجر ئهفهرموێت ‪ :‬هیچ پێكگیرانێ نیه لهنیوان ئهو وتهی بهیعهت‬ ‫دان لهســهر مــردن و لهســهر ڕانهكــردن چونكهمهبهســت لهبهیعهتــدان‬ ‫لهســهر مــردن یهعنــی ئهگهــر بشــمرن ڕانهكهــن‪ ،‬مانــای ئهوهنیهههــر‬ ‫دهبــێ مــردن روبــدات‪ ،‬ئهمهشــهنافع ئینــكاری لــێ كردوهپاشــان بــۆ‬ ‫ئهوهچوهمهبهست پێی ئهوهیهبهیعتهی لێ وهرگرتون لهسهر ئارام گرتن‪:‬‬ ‫واتهلهســهر پێچهســپاوى و ڕانهكــردن جــا ئهگهــر بهرهــو مردنیــان بهرێــت‬ ‫یــان نــا‪.‬‬ ‫ابــن القيــم ئهفهرموێــت ‪« :‬پێغەمبەر(صلــی ەللا علیــە وســلم) لەکاتــی‬ ‫شــەڕدا پەیمانــی لەهاوەاڵنــی وەردەگــرت کەڕانەکــەن وەهەندێــک جــار‬ ‫پەیمانــی لێوەردەگرتــن لەســەر مــردن‪.»....‬‬ ‫وهالرافعي ئهفهرموێت ‪« :‬سونهتهكاتێك ئیمام سریهیهك ئهنێری كهسێك‬ ‫بكات به فهرماندهو ئهمیر بهسهریانهوهفهرمانیان پێ بكات بهطاعهت‬ ‫كردنــی و وهســيتهی ئهوهیــان بۆبــكات وهبهیعهــت لهســهربازهكانی‬ ‫وهربگــرێ كهڕانهكهــن»‪[ .‬الشــرح الكبيــر]‪.‬‬ ‫‪23‬‬

‫وهكاری هاوهاڵن لهو بارهیهوهزۆرهلهدیارترینی ئهو بهسهرهاتانهی لهو‬ ‫بارهیهوهباســكراوهڕوداوی یهرموكهعیکریمــەی کــوڕی ئەبــو جەهــل‬ ‫لــەڕۆژی یەڕموکــدا گوتــی‪ :‬ـکـێ پەیمــان دەدات لەســەر مــردن؟ مامــی‬ ‫پەیمانــی پێــدا حاريثــى كــوڕى هيشــام و ض ـرارى كــوڕى األوز لەگــەڵ‬ ‫چوارســەد کــەس لەموســوڵمانە ناس ـراو و ســوارچاکەکان‪ ،‬لەبــەردەم‬ ‫چادرەکــەی خاليــدا جەنــگان تاهەموویــان برینــدار بــوون و هەندێکیــان‬ ‫كــوژران‪[ .‬تاريــخ الطبــري وغيــره]‪.‬‬ ‫وهابــن حجــر لــه (اإلصابــة فــي تمييــز الصحابــة) دهفهرموێــت‪:‬‬ ‫عیكریمهئهمیــر بــوو بهســهر ههندێــك لهســوپاكهئهوهش لهســاڵی ‪ 15‬ی‬ ‫كۆچی لهخیالفتهی عومهر»‪ ،‬ئهمهش كهڕویدا بهئامادهبونی هاوهاڵن و‬ ‫كهســیش ئینــكاری لــێ نهكــرد‪.‬‬ ‫ســێیهم ‪ :‬واجــب بونــی وهفاكــردن بهــم بهیعهتهــو حه ـڕام بونــی‬ ‫ههڵوهشــا نهوهی ‪.‬‬ ‫ابــن الجــوزي ئهفهرموێــت‪« :‬ههڵوهشــانهوهی پهیمــان‪ :‬پشــت‬ ‫كردنهلهمانهوهــی بهســتان وتوندكردنــی»‪ ،‬ئهمهــش حهڕامهــاهلل عزوجــل‬ ‫ئهفهرموێــت‪{ :‬ههركهســێك پهیمانهكهــی شــكاند ئهوهبێگومــان ئهــو‬ ‫پهیمــان شــكاندنهتهنها زیانــی بۆخۆیتهــی} [الفتــح‪ ]10 :‬وهدهفهرمووێــت‪:‬‬ ‫{پهیمانهكانتــان مهشــكێنن لهپــاش بههێزكردنیــان} [النحــل‪.]91 :‬‬ ‫وهپێغهمبهر‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬فهرمویتهــی‪( :‬نیشــانهی مونافیــق‬ ‫ســیانه‪ :‬ئهگهــر قســهی كــرد درۆ بــكات‪ ،‬كاتــێ بهڵێنــی دا پشــتگوێی بخــات‪،‬‬ ‫ئهگهــر راســپاردهیهكی البــێ خیانتهــی لــێ بــكات) [بوخــارى و موســليم‬ ‫گێڕاويانهتهــوه‪ ،‬وهفهرمویتهــی‪( :‬موســڵمانان لهگهــل مهرجهكانیانــن)‪.‬‬ ‫[بوخــارى گێڕاويهتيهــوه]‪.‬‬ ‫شێخیئیسالمئیبنوتهیمیهئهفهرموێت‪«:‬ههركهسێكمهرجێكلهسهر‬ ‫خــۆی دابنێــت پاشــان ههڵیبوهشــێنێتهوهئهوا خیانهــت و ناپا ـكـی كــردوه‪،‬‬ ‫لهقورئــان و ســونهت هاتوهكهوهفــا بكــرێ بهپهیمــان و مهــرج و گــرێ‬ ‫بهستهكان وهبهگێڕانهوهی ڕاسپاردهبۆخاوهنهكانیان و چاودێری كردنی‬ ‫و نههــی كــردن لهغهــدر و ههڵوهشــانهوهی بهڵێــن وپهیمانهــكان و خیانهــت‬ ‫كردن وهههڕهشهی توند هاتوهبۆئهو كهسهی كاری وا ئهنجام ئهدات»‪.‬‬ ‫لهبارهــی ئــاگاداری و هۆشــیاری كــردن لهغهــدر لهبوخــاری و موســلم‬ ‫هاتوهلهعهبــدواڵی كــوڕی عومهرهوهكهــوا پێغهمبهر‪-‬صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم‪ -‬فهرمویتهــی‪( :‬لهــرۆژی قیامهــت بــۆ ههمــوو پهیمــان شــكێن‬ ‫وخیانهتــكارێ ئااڵیهــك لهدوایهوهههڵدهــدرێ گهورهیــی ئهــو ئااڵیهبهپێــی‬ ‫ئهندازهــی غهــدر و خیانهتهكهيتهــى و دهگوتــرێ ئهمهبههــۆی خیانتهــی‬ ‫فاڵنهكهســهیه)‪.‬‬ ‫ی‬ ‫بۆیهوێنهــی ئهمهئهــو بهیعهتهیهكهجێگیربــو مــرۆڤ لهســهر بهیعهــت‬ ‫و پهیمانــی دا بــۆی نیهههڵیبوهشــێنێتهوهوهلهكاتی تهنگانهتاوانهكهــی‬ ‫گهورهتر دهبێ لهسهر كه�سی موجاهید كاتێ دوژمن نزیك دهبێتهوهو‬ ‫ڕیزهــكان دهگهــن بهیهــك‪.‬‬ ‫بۆیهبــا ههمــوو موســڵمانێ پێداگربــێ لهســهر ئهوهــی وهفــا بهپهیمــان‬ ‫وبهیعهتهكهــی بــكات كهداویتهــی بهــاهلل و پێچهســپاو بێــت لهســهری و‬ ‫وهفــای هبهــێ بــۆ ئهــو بهیعهتهــی داويتهــی بهئهمیــر و براكانــی لهئارامگرتــن‬ ‫لهكاتی ڕوبهڕووبونهوهو غهدریان لێ نهكات تا هللا فهتحی پێ دهبهخ�شێ‬ ‫یان لهو پێناوهدا دهمرێ وهك چۆن پهیمانی بهاهلل و بهب ْ ُر ْاكانی داوهوبا‬ ‫ووتهــی هللا تعالــی ی لهبیــر بێــت كهدهفهرموێــت‪{ :‬مـ َـن الؤ ِم ِنيـ َـن ر َجـ ٌ‬ ‫ـال‬ ‫ِ‬ ‫َ َ ُ َ َ َ ُ َّ َ َ َ ْ َ ْ ُ َّ َ َٰ َ‬ ‫ض ن ْح َب ُه َو ِم ْن ُهم َّمن َي َنت ِظ ُر‬ ‫صدقوا ُما عاهدوا الل عليه * ف ِمنهم من ق‬ ‫* َو َمــا َب َّدلــوا َتب ْديـ ًـل} [األح ـزاب‪.]23 :‬‬

‫وتار‬

‫‪24‬‬

25

‫لهجهنگــى ئهحــزاب (‪5‬ك)‪ ،‬كاتێــك موشــريكهكانى‬ ‫عهڕهــب بههاوپهيمانيتهــى جولهكهكۆبوونهوهلهســهر‬ ‫موســڵمانان‪ ،‬و شــارى مهدينهيــان گهمــاڕۆدا‪ ،‬تــاواى‬ ‫لێهــات ههروهكــو هللا وهســفى دهــكات‪{ :‬كاتێكيــش‬ ‫لهســهرو‬ ‫خواروتانهوههاتنهســهرتان‪،‬‬ ‫دوژمنــان‬ ‫كاتێكيــش چاوهــكان ئهبڵهــق بــوون و دڵهكانيــش‬ ‫گهيشــتن بهگهــروو‪ ،‬گومانــى جۆراوجۆرتــان دهبــرد‬ ‫بهبهڵێنهكانــى هللا كهدايبــوو بهســهركهوتنى باوهــڕداران‬ ‫* لهوێــدا باوهــڕداران تاقــى كرانهوهوتو�شــى تهنگانهــو‬ ‫ســهختيهكى زۆر تونــد و بههێــز بــوون‪ ،‬تو�شــى دڵــه‬ ‫لهرزهيهكــى زۆر ســهخت كــران * كاتێكيــش دوڕوهــكان‬ ‫و ئهوانهــى دڵيــان نهخۆ�شــى گومانــى تێدابــوو دهيانــووت‬ ‫بهڵێنــى هللا و پێغهمبهرهكهــى تهنهــا بــۆ خهڵهتانــدن بــوو‪،‬‬ ‫هيچــى تــر نهبــوو} [األحــزاب‪،]10-12 :‬لهگهــڵ ئهوهشــدا‬ ‫پێداگــرى موســڵمانان و پێچهســپاويان سســت نهبــوو‪،‬‬ ‫ســهنگهريان گــرت لهســهر ســهنگهرى شــارهكهيان‪،‬‬ ‫قســهى مونافيقهــكان نهبوههــۆى ســاردبوونهوهيان‪،‬‬ ‫بهڵكــو دڵنيــا بــوون لهبهڵێنــى ڕهســول هللا ‪-‬صلــى هللا‬ ‫عليــه وســلم‪ -‬كهــوا پاشــهڕۆژ ههــر بــۆ ئهوانــه‪ ،‬وهئهــوان‬

‫هللا ‪-‬عــز وجــل‪ -‬مهــرج و هۆكارهكانــى ســهركهوتنى‬ ‫ئهــم نهتهوهــى بهســهر دوژمنــان و شــكۆمهنديانى‬ ‫ڕون كردۆتهــوه‪ ،‬ئهگهــر كارى كــرد بهزانســتهكهى‪،‬‬ ‫وهلهــو هۆكارانهئارامگــرى و پێچهســپاويه‪ ،‬هللا تعالــى‬ ‫دهفهرمووێــت‪ { :‬ئهــى ئهوانهــى باوهڕتــان هێناوهئهگهــر‬ ‫گهيشــتن بهدوژمنانتــان پێچهســپاو بــن و زۆر يــادى‬ ‫هللا بكهــن بهڵكــو ســهرفرازبن} [األنفــال‪ ،]45 :‬وهبا�ســى‬ ‫ئهوهــى كردوهكهكۆمهڵێكــى كهمــى باوهــڕدارى ئارامگــر‬ ‫بهويســتى‬ ‫ـران‬ ‫زاڵدهبێــت بهســهر كۆمهڵێ‬ ‫زۆرـاى َأ ُّي َهـكاـافـ َّ‬ ‫دهفهرمووكـێــىـت‪َ :‬‬ ‫النبـ ُّـي َحـ ّ‬ ‫ض‬ ‫ـر‬ ‫ـ‬ ‫{ي‬ ‫هللا َ َتعالـ ْـى‬ ‫هللا‪،‬‬ ‫ْ َ ُ ْ ْ ُ ْ ْ ُ َِ‬ ‫ُْْ‬ ‫َ‬ ‫صابـ ُ ِـر ِ َ‬ ‫َ‬ ‫ون َ‬ ‫ون‬ ‫ـر‬ ‫ـ‬ ‫ش‬ ‫ع‬ ‫ـم‬ ‫ـ‬ ‫ك‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫ك‬ ‫ي‬ ‫ن‬ ‫إ‬ ‫ـال‬ ‫ـ‬ ‫ت‬ ‫ق‬ ‫ال‬ ‫ـى‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫ع‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ؤ‬ ‫ال‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ ٌ ْ‬ ‫ْ‬ ‫َي َّغ ِل ُبـ َـوا َ ِم َائ َت ْيـ ِـن َ َو ِ َّإ ْن ْ َي َكـ ْ ْـن ِ َم ْنكـ َ ْ ْـم َ ِمائـ َـة َيغ ِل ُبــوا أل ًفــا ِمـ َـن‬ ‫ٌ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ال ِذيــن كفــروا ِبأنهــم قــوم ل يفقهــون} [األنفــال‪.]65 :‬‬ ‫ديمهنهكانــى ژياننامهــى پێغهمهبهــر ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬و ژياننامهــى شــوێنكهوتوان و مێــژووى‬ ‫موســڵمانان بهڵگهيهلهســهر ئهوهــى كهئارامگرتــن‬ ‫گهورهيهلهســهركهوتن‪.‬‬ ‫بهشــێكى‬ ‫وتار‬

‫‪26‬‬

‫مهدائيــن و شــام و عێــڕاق فهتــح دهكهــن‪ ،‬وهشــكێنهرى‬ ‫كۆشــكى كيســڕا و قهيســهرن‪ ،‬هللا تعالــى دهفهرمووێــت‪:‬‬ ‫{كاتێــك باوهــڕداران حيزبهكانيــان بينــى گوتيــان ئهوهيهكهــاهلل و‬ ‫ڕهســولهكهى پهيمانيــان پێداويــن هللا وڕهســولهكهى ڕاســتيان‬ ‫كــرد ئهوهتهنهــا باوهــڕ و ملكهچــى بــۆ زيــاد كــردن} [األحــزاب‪.]22 :‬‬ ‫بهــم باوهــڕ و ملكهچيهــاهلل منتهــى كــرد بهســهريان بهســهركهوتن‪،‬‬ ‫و دۆڕانــى دوژمنيــان‪ ،‬بهــام دواى ئهوهــى كهــاهلل پا ـكـى كردنهوهــو‬ ‫ئابــڕوى مونافيقانــى بــرد‪ ،‬دواى ئهوهفتوحــات بهردهــوام بــوو‬ ‫تــا پێغهمبهــر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬كۆچــى دوايــى كــرد لهســاڵى‬ ‫يانزهــى كۆچــى‪.‬‬ ‫وهلهوانهموڕتهددبونهوهــى عهڕهــب بــوو بهكۆمهــڵ‪ ،‬كهــوا‬ ‫پێداگــرى صديــق ‪-‬هللا لێــى ڕازى بێــت‪ -‬و هاوهاڵنــى سســت‬ ‫نهكــرد و ئارامــى گــرت و پێچهســپاو بــوو‪ ،‬بهڵكــو پێداگربــوو‬ ‫لهســهر بهجێگهياندنــى فهرمانــى هللا بهجيهــادى موڕتهــددان‬ ‫ههرچهندهژمارهــو ئامێريــان زۆر بێــت‪.‬‬ ‫لهيهمامــه(‪11‬ك)‪ ،‬جهنگێكــى گهورهبــوو لهگهــڵ گهورهتريــن‬ ‫كۆمهڵهــى موڕتهــدد لهوكاتهــدا بهســهركردايتهى موســهيلهمهى‬ ‫درۆزن‪ ،‬جهنگهكهجهنگێكــى ئاســان نهبــوو بهڵكــو موســڵمانان‬ ‫تو�شــى جۆرههــا ناخۆ�شــى بــوون تــاواى لێهــات موڕتهــددان‬ ‫خهريكبــوو زاڵبــن بهســهر موســڵمانان‪ ،‬ئيبــن ئهثيــر دهڵێــت‪:‬‬ ‫«شــهڕهكهگهرم بــوو‪ ،‬موســڵمانان جهنگــى لهــم شــێوهيان قهــت‬ ‫نهبينيبــوو‪ ،‬موســڵمانان دۆڕان‪ ،‬بنهــى حهنيفهدزهيــان كــرد‬ ‫بــۆالى مهجاعه(كهبهندبــوو الى موســڵمانان) وهدزهيــان كــرد‬ ‫بــۆالى خاليــد‪ ،‬خاليــد جيابويهوهلهكۆمهڵهكــه»‪.‬‬ ‫پاشــان موســڵمانان ڕيزهكانيــان پتهوكردهوهــو هاوهــان ‪-‬هللا‬ ‫لێيــان ڕازى بێــت‪ -‬و ئههلــى قورئــان بهتايبتهــى دهســتيان كــرد‬ ‫بههاندانــى خهڵكــى بــۆ داواكردنــى شــههادهت و با�ســى خراپهــى‬ ‫ههاڵتنيــان كــرد‪ ،‬ئيبــن ئهثيــر دهڵێــت‪« :‬پاشــان موســڵمانان‬ ‫دهســتيان كــرد بهپاڕانهــوه‪ ،‬ثابتــى كــوڕى قهيــس گوتــى‪ :‬ئهــى‬ ‫موســڵمانان خراپتريــن شتهكهئێوهلهســهرى ڕاهاتــوون! يــا هللا مــن‬ ‫بهريمهلهوهــى ئهوانهــى دهيكهــن‪ ،‬واتهئههلــى يهمامــه‪ ،‬وهــداواى‬ ‫لێبوردنــت لێدهكهــم لهكارهكانــى ئهمانــه‪ ،‬واتهموســڵمانان‪،‬‬ ‫پاشــان جهنــگا تــا كــوژرا‪ ...‬وهئهبــو حوذهيفهگووتــى‪ :‬ئهــى‬ ‫ئههلــى قورئــان‪ ،‬قورئــان بڕازێننهوهبهكردارهكانتــان! و خاليــد‬ ‫موڕتهددانــى گهڕاندهوهبــۆ شــوێنێكى دورتــر لهــو شــوێنهى‬ ‫كهلێــى بــوون»‪.‬‬ ‫ههــردوو گروپهكهئاراميــان گــرت و كــوژراو و برينــدار زۆر بــوو‬ ‫لهههــردووال‪ ،‬ئيبــن ئهثيــر گووتــى‪« :‬جهنگهكهگهــرم بــوو بهنــو‬ ‫حنيفهههندێكيــان گلهييــان لهههندێكيــان دهكــرد‪ ،‬جهنگێكــى‬ ‫زۆر تونــد ڕويــدا‪ ،‬جهنــگ لهمڕۆژهــدا ههندێــك جــار بــۆ‬ ‫موســڵمانان ههندێــك جاريــش بــۆ كافــران بــوو‪ ،‬ســالم‪ ،‬و ئهبــو‬ ‫حوزهيفــه‪ ،‬و زهيــدى كــوڕى خهتــاب‪ ،‬وجگهلهوانهــش كــوژران‪،‬‬ ‫لهخاوهــن ژيرهــكان»‪ ،‬بۆيهپــاك بوونهوهــى ڕيزهــكان پێويســته‪،‬‬ ‫وهپێويســتهبزاندرێت موســڵمانان لهكوێوهدوژمــن بۆيــان‬ ‫دێــت‪ ،‬ئيبــن ئهثيــر دهڵێــت‪« :‬كاتێــك يهكتريــان ناســيهوهههندێك‬ ‫بهههنديكــى دهگــووت‪ :‬ئهمــڕۆ شــهرمهڕاكردن»‪ ،‬بهــم‬ ‫شــێوهجهنگێكى تونــد ڕويــدا لهجهنگهكانــى ئهــم نهتهوهيــه‪،‬‬ ‫كهپێويســت بــو تێيــدا قوربانــى بدرێــت تاوهكــو ئهــم ئاينهبهتهــواوى‬ ‫و بێكهــم و كورتــى بــگات‪.‬‬ ‫ئيبن و ئهثير دهڵێت‪« :‬زۆرى ژمارهى كوژرا و لهههردووال بهتايبتهى‬ ‫لهبنهــى حهنيفــه‪ ،‬بهــم شــێوهيهبوون تــا موســهيلهمهكوژرا‪،‬‬ ‫وهههريهكهلهوهح�شــى‪ ،‬و پياوێكــى ئهنصــاڕى بهژداربــوون‬ ‫لهكوشــتنى»‪ .‬وهبهكوشــتنى ئهــم درۆزنهموســڵمانان كۆتاييــان‬ ‫هێنــا بهــم داســتانهو هللا ســهركهوتنى پێبهخشــين دواى ئهوهــى‬ ‫‪27‬‬

‫ئــارام گــرو پێچهســپاو بــوون‪.‬‬ ‫لهئهنجامهكانــى ئهــم جهنگهــى موڕتهــددان بريتــى بــوو‬ ‫لهيهكالبوونهوهــى موســڵمانان بــۆ فــارس و ڕۆم‪ ،‬و ملكهــچ كردنــى‬ ‫ئهــو خهڵكهــى كهلهژێــر دهســهاڵتيان دابــوو بــۆ حوكمــى ئيســام‪.‬‬ ‫لهيهڕمــوك (‪13‬ك) ڕۆم كۆبونهوهبهدووســهد و چــل ههــزار‬ ‫جهنگاوهــر‪ ،‬ژمارهــى سهربازهموســڵمانهكان چــل ههــزار كهــس‬ ‫بــوو‪ ،‬گردبوونهوهــى ڕۆمهــكان و كهرهســتهكانيان دڵ الوازهكانــى‬ ‫دهترســاند‪ ،‬تــا يهكێــك لهموســڵمانان ڕوى ســوڕاند بهرهــو‬ ‫خاليــد ‪-‬هللا لێــى ڕازى بێــت‪ -‬و گوتــى‪« :‬ژمارهــى ڕۆمهــكان چهنــد‬ ‫زۆرهــو ژمارهــى موســڵمانهكان چهنــد كهمــه! خاليــد گوتــى‪:‬‬ ‫ژمارهــى موســڵمانان چهنــد زۆرهــو ڕۆمهــكان چهنــد كهمــن‪،‬‬ ‫ژمارهــى ســهرباز بهســهركهوتن زۆر دهبێــت و بهدۆڕانــدن كهــم‬ ‫دهبێتهــوه» [ابــن األثيــر‪ :‬الكامــل]‪.‬‬ ‫ئــارام گــرى موســڵمانان و پێچهســپاويان لهگهــڵ ژمارهــى زۆرى‬ ‫برينــدار تێيانــدا واى لێهــات بهيعتهــى مردنيــان دا‪ ،‬ئيبــن ئهثيــر‬ ‫دهڵێــت‪« :‬عيكريمهلهــم ڕۆژهــدا گوتــى‪ :‬جهنگــم كــرد بههاوشــانى‬ ‫لهگهــڵ ڕهســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬لهههمــوو شــوێنێك‪،‬‬ ‫پاشــان ئهمــڕۆ ههڵبێــم؟! پاشــان هــاوارى كــرد‪ :‬ـكـێ بهيعهــت دهــدا‬ ‫لهســهر مــردن؟ حاريثــى كــوڕى هيشــام و ضــرارى كــوڕى األزور‬ ‫و چــوار ســهد لهكهسهناســراو و ســوارچاكهكان‪ ،‬جهنگيــان‬ ‫كــرد لهژێــر كۆمهڵهكهــى خاليــد ههمويــان پێچهســپاو بــوون‬ ‫برينداربــوون‪ ،‬ههيــان بــوو چــاك بوهوهههيــان بــوو كــوژرا»‪،‬‬ ‫دواى ئهــم ئــارام گريهــو پێچهســپاويهاهلل منتهــى كــرد بهســهريان‬ ‫بهســهركهوتن و تهمكيــن‪ ،‬ڕۆمهــكان پشــتيان ههڵكــرد و ههاڵتــن‬ ‫ســهيرى دواوهيــان نهكــرد دواى ئهــو جهنگهفهتحــى ديمهشــق و‬ ‫شــارهكانى تــرى شــام كــرا‪.‬‬ ‫وهلهســاڵى (‪14‬ك) فــاڕوق ‪-‬هللا لێــى ڕازى بێــت‪ -‬ســوپايهكى‬ ‫ئامادهكــرد بــۆ ڕوبهڕوبونهوهــى فــارس‪ ،‬ســهعدى كــوڕى ئهبــو‬ ‫وهقا�ســى‪-‬هللا لێــى ڕازى بێــت‪-‬‬ ‫كــرد بهئهميريــان لــه وهســيهتهكهى دا پێــش دهرچوونــى بــۆ‬ ‫جهنگهكهههروهــك تهبهــڕى بــۆى گواســتوينهوهدهڵێت‪:‬‬ ‫«وهســيهتهكهم بپارێزهتــۆ بهرهــو فهرمانێكــى قــورس و ناخــۆش‬ ‫بهڕێدهكهــوى كهجگهلهحهــق لێــى ڕزگار نابێــت‪ ،‬خــۆت و ئهوانهــى‬ ‫لهگهڵتــن خۆتــان ڕابهێنــن لهســهر چاكــه‪ ،‬لهخۆتهوهدهســت‬ ‫پێبكــه‪ ،‬بزانهكهبــۆ ههمــوو خووێــك زهخيرهههيــه‪ ،‬زهخيرهــى‬ ‫چاكهــش ئارامگريــه»‪.‬‬ ‫ئهــو وهســيهتهزۆر پێويســت بــوو بهتايبهتىــى لهگهــڵ بوونــى‬ ‫جياوازيهكــى گهورهلهئامادهــكارى كوفــر بهرامبهــر بهئامادهــكارى‬ ‫موســڵمانان‪ ،‬ههمــوو ئهــو ژمارهــى كهبهشــدار بــوون لهجهنگــى‬ ‫قادســيهژمارهيان �ســى ههــزار و قســوربوون‪ ،‬ئهمهــش دواى‬ ‫هاتنــى يارمتهــى بۆيــان‪ ،‬بهــام ههرچــى ژمارهــى فــارس زياتــر بــوو‬ ‫لهــدوو ســهد ههــزار‪ ،‬جگهلهوهــى فيــل و چهكــى تايبهتيــان ههبــوو‬ ‫لهــو ســهردهمهدا [تاريــخ الطبــري]‪.‬‬ ‫جهنگهكهگهــرم بــوو لهچهنــد ڕۆژێكــدا كهموســڵمانان ئاراميــان‬ ‫گــرت بهــام چ ئارامگرتنێــك‪ ،‬بابهتهكهدرێــژ دهبێتهوهئهگهــر‬ ‫با�ســى درێژهــى داســتانهكهبكهين‪ ،‬بهــام ئهمهبهســهكهلهڕۆژى‬ ‫يهكهمــدا پێنــچ ســهد پيــاو تهنهــا لهپياوهكانــى هــۆزى أســد‬ ‫كــوژران و برينداربــوون‪ ،‬ئيــن ئهثيــر دهڵێــت‪« :‬كاتێــك فارســهكان‬ ‫بينيــان كهــوا فيــل و ســهربازهكانيان چيــان كــرد بههــۆزى أســد‬ ‫دهســتيان كــرد بهتيرهاويشــتن و تيرهاوێژيــان لهســهر فيلهــكان‬ ‫دانــا لهوانهنــاوى ذو الحاجــب (خاوهــن بــرۆ)‪ ،‬و الجالينــوس‪،‬‬ ‫موســڵمانهكان چاوهڕوانــى تهكبيــرى چوارهمــى ســهعد بــوون‪،‬‬ ‫ســوارهكانى فــارس كۆبوونهوهــى لهســهر هــۆزى ئهســهد و ئهــو‬

‫فيالنهشــيان لهگهــڵ بــوو‪ ،‬پێچهســپاوبوون‪ ،‬ســهعديش‬ ‫تهكبيــرى چوارهمــى كــرد‪ ...‬هــۆزى ئهســهد تو�شــى ئهمهبــوون‬ ‫كهپێنجهســديان لێكــوژرا و برينداربــوو‪ ،‬كهئهــوان بهرگريــان‬ ‫لهخهڵكــى دهكــرد‪ ،‬وهعاصيــم خهڵكــى دهپاراســت‪ ،‬ئهوهلــه‬ ‫ڕۆژى يهكهمــدا بــوو‪ ،‬كهــڕۆژى (أرمــاث) بــوو»‪.‬‬ ‫�ســێ ڕۆژ تێپهــڕى موســڵمانان لهنێــوان لێــدان و‬ ‫كشــانهوهبوون‪ ،‬و بهپهرچــى فيلهكانيــان دهــداوه‪،‬‬ ‫پێچهســپاو و ئارامگربــوون چاوهڕوانــى بهڵێنــى هللا يــان‬ ‫دهكــرد كهپێــى دابــوون بهســهركهوتن و تهمكيــن‪.‬‬ ‫موســڵمانان لهشــهوى چوارهــم لهناخۆشــترين حــاڵ‬ ‫دابــوون‪ ،‬كهنهيــان دهتوانــى بخهــون وهلهســهريان بــوو‬ ‫كهــوا لهگهــڵ ههاڵتنــى ڕۆژ ئامادهبــن و ســهر لهنــوێ‬ ‫بۆيــان ههڵســتنهوهلهگهڵ ئهوهــى كهتوشــيان بــوو‪ ،‬ئيبــن‬ ‫ئهثيــر دهڵێــت‪« :‬قهعقــاع هــات و گوتــى‪ :‬ئهــو بازنهيهــدواى‬ ‫كاتژمێرێــك دهگهڕێتهوهبۆســهريان‪ ،‬ئارامبگــرن يهــك‬ ‫كاتژمێــر و خۆڕاگربــن‪ ،‬بهڕاســتى ســهركهوتن لهگهــل‬ ‫ئارامگريــه»‪ ،‬چهنــد كاتژمێرێكــى خايانــد تــا هللا ‪-‬عــز وجــل‪-‬‬ ‫ســهركهوتنى بــۆ دابهزانــدن و دوژمنانــى شكســت پێهێنــا‪،‬‬ ‫دواى ئهوهــى موســڵمانان توانــاى خۆيــان بهگهــر خســت و‬ ‫ئاراميــان گــرت بهرامبهــر ســوپاى ئيمپڕاتــۆڕى كهچهندههــاى‬ ‫موســڵمانان بــوون لهژمارهــو چهــك‪ ،‬ئيبــن ئهثيــر دهڵێــت‪« :‬‬ ‫پێــش شــهوى ههريــر دوو ههــزار و پێنــچ ســهد لهموســڵمانان‬ ‫كــوژران‪ ،‬وهلهشــهوى ههريــر و ڕۆژى قادسيهشــهش ههــزار‬ ‫كــوژران»‪ ،‬پاشــان ســهركردهى فــارس ڕۆســتهم كــوژرا‪ ،‬و‬ ‫موســڵمانان بهــدواى ئاگرپهرســتان كهوتــن دهيانكوشــتن‬ ‫و دهســتكهوتيان دهگــرت‪ ،‬ئهــم جهنگهدهرگايهــك بــوو بــۆ‬ ‫فهتــح كردنــى شــارهكانى تــرى عێــڕاق‪ ،‬بهڵكــو ههتــا پايتهختــى‬ ‫فارســهئاگر پهرســتهكان‪.‬‬ ‫ئهگهــر بهدواداچــون بكهيــن بــۆ ئهــو ســهركهوتنانهى‬ ‫موســڵمانان بهســهر كۆمهڵــى كافــران كهســهركهوتوو‬ ‫بــوون دواى جێبهجێكردنــى مهرجهكانــى لهپێچهســپاوى و‬ ‫ئارامگــرى ئهوهبابهتهكهدرێژهدهكێشــێت‪ ،‬بهــام ئهوهمــان‬ ‫بهســهر كهبا�ســى جهنگــى عهيــن جالــوت بكهيــن لــه(‪658‬ك)‬ ‫ئهــو ڕۆژهــى كهتهتارهــكان ويســتيان بێنهنــاو ميصــڕ‬ ‫دواى ئهوهــى ههمــوو شــوێنێكيان گرتبــوو موســڵمانان‬ ‫پێچهســپاو و ئارامگربــوون بهرامبهريــان و هللا ئهوانــى‬ ‫سهرخســت دوژمناني�شــى لهناوبــرد‪ ،‬پاشــان دهســتيان‬ ‫كــرد بهدهركردنــى تهتــار لهشــام و هللا توانــادارى كــردن‪،‬‬ ‫وهجهنگــى عيــن جالــوت و جهنگهكانــى تــر كهلهمێــژوو‬ ‫ههــن‪ ،‬ههواڵــى حاڵــى ئههلــى شــهڕهكانمان بــۆ بــاس دهــكات‪.‬‬ ‫ئهمــڕۆ دوژمنانــى هللا كۆبونهتهوهبهســوارى و پيادهبــۆ‬ ‫جهنگــى دهوڵتهــى ئيســام و كوژاندنهــوى نورهكهــى‪،‬‬ ‫بهــام ئهوهبۆيــان نابێــت بهويســتى هللا‪ ،‬ئهــى ســهربازانى‬ ‫خيالفهــت لهموصــڵ و حهلهــب و ســرت و جگهلهوانهــش‬ ‫لــه وياليهتهكانــى دهوڵتهــى ئيســام ئارامگــرى ئارامگــرى‪،‬‬ ‫خۆڕاگــرى خۆڕاگــرى‪ ،‬بهڕاســتى ســهركهوتن دواى‬ ‫ئارامگــرى ســاتێكه‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪28‬‬

29

‫له»املحبــر» ى ابــو جعفــر البغــدادي بابتهــى ناوهكانى»ئهــو ئافرهتانهــى‬ ‫ســێجار يــان زياتــر شــويان كردۆتهوه»‪،‬تيايــدا با�ســى كۆمهڵێــك‬ ‫لهباشــترين ئافرهتهكانــى هاوهاڵنــى دهــكات‪ ،‬هللا لــه ههموويــان ڕازى‬ ‫بێــت‪.‬‬

‫ڕهســول هللا ‪-‬صلى هللا عليه وســلم‪ -‬فهرموويتهى‪) :‬باشــترين ســهدهئهو‬ ‫ســهدهيهكهوا منــى تێــدا نێــردراوه‪ ،‬پاشــان ئهوانهــى دوواى ئهــو ســهده( ]‬ ‫بوخارى و موسليم لهئهبو هوڕهيڕهيان گێڕاوهتهوه[‪ ،‬نهوهوى دهڵێت‪:‬‬ ‫«زانايــان كۆكــن لهســهر ئهوهــى كهــوا باشــترين سهدهســهدهى ئهــوه‪-‬‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬كهمهبهســت لێــى هاوهاڵنيتهــى‪ ،‬وهلهپێشــوتر‬ ‫با�ســى ئهوهمــان كــرد كهــوا ههريهكێــك ســاتيك پێغهمبهــرى ‪-‬صلــى هللا‬ ‫عليــه وســلم‪ -‬بينيبێــت ئهوهلههاوهڵهكانيتهــى ‪».‬‬ ‫زۆربهــى ئافرهتانــى هاوهــان شــويان كردهوهــدواى مردنــى‬ ‫مێردهكانيــان‪ ،‬جگهلهدايكانــى باوهــڕدار نهبێــت ‪-‬هللا لهههموويــان‬ ‫ڕازى بێــت‪ -‬كهــوا شــوكردنهوهحهڕام كراوهلهســهريان‪ ،‬ئهگهــر‬ ‫وردبينهوهلهپهرتوكى غهزوهكان و ژيانى زاناكان و پهرتوكهمێژووييهكان‪،‬‬ ‫زۆر كهم ههيهكهوا ببينين يهكێك لهئافرهت باوهڕدارهچاكهكارهكان‬ ‫شــوى نهكردبێتهوهــدواى مێردهكهــى‪ ،‬جــا چ خاوهنــى منــداڵ بێــت يــان‬ ‫نــا‪ ،‬وهنابينــى بههيــچ شــێوهيهك كهــوا يهكيــك لهنزيكهكانــى لهپيــاوان يــان‬ ‫ژنــان كهــوا لۆمهــى كردبێــت بهشــوكردنهوهى دواى مێردهكهــى‪ ،‬يــان‬ ‫سهرزهنشتى بكهن يان قسهى ناشيرينى پێبڵێن بهوهى كهوا ئهوهوهفاى‬ ‫نهبووهبــۆ مێردهمردووهكهــى! وهههركهســێك قســهى ناشــيرين‬ ‫بڵێــت بهئافرهتێــك كهــوا شــو بكاتهوهــدواى كوژرانــى مێردهكهــى‪،‬‬ ‫ئهوهبابترسێت لهوهى ببێت بهڕهتكردنهوهى شتێك لهشهرعى هللا ‪-‬عز‬ ‫وجل‪ -‬كهوا حهاللى كردوهبۆ بهندهكانى‪ ،‬ههر ئافرهتێك دواى مردنى‬ ‫مێردهكهــى شــو بكاتهوهپاشــان دواى مردنــى مێــردى دووهمــى شــو‬ ‫بكاتهوهپاشان دواى مردنى مێردى سێيهم شوبكاتهوه‪ ،‬بهم شێوهيهتا‬ ‫ئهوهــى هللا بــۆى ديــارى كردوهههرچهندهســهد جاريــش شــوبكاتهوه‪،‬‬ ‫يهكێك بێت و سهرزهنشتى بكات و ڕێگرى لێبكات بێ هيچ بيانويهكى‬ ‫شــهرعى بهڵكو لهبابتهى «شــهرم» بههۆيهوهڕۆشــنبيرى شــهرم پێشــكهش‬ ‫دهــكات «كهــوا لهنێــو خهڵكــدا ئهــو ژنهزمــان درێژانهــزۆرن‪ ،‬مهگهــر هللا‬ ‫ئافرهتێكــى پاراســتبێت‪ ،‬كهقســهدهكهن لهســهر حهاللهكانــى هللا‬ ‫كهــاهلل بهڕهــواى دانــاوه‪ ،‬يــان حه ـڕام كراوهكانــى كهــاهلل بهناڕهــواى‬ ‫دانــاوه‪ ،‬ئهــو سهرزهنشــتكهرانهدهبێت بترســێن‪.‬‬

‫پاشــان هاوهــان ‪-‬هللا لێيــان ڕازى بێــت‪ -‬پێشــبڕكێيان دهكــرد بــۆ‬ ‫مارهكردنــى ئافرهتێكــى موســڵمان كهمێردهكهــى بكوژرابــا‪ ،‬و بــۆ‬ ‫كهفالهتكردنــى ئهــو ههتيوانهــى كهباوكيــان مردبــا‪ ،‬ئايــا ئهــو شــتانهى‬ ‫ئهمــڕۆ دهيكهيــن بهڕێگــر بــۆ خواســتنى ئافرهتهبێوهژنهــكان هاوهــان‬ ‫نهـزان بــوون بهمانــه؟ پا ـكـى بــۆ ئهــوان! وهكچهكانــى پێغهمبهــر ‪-‬صلــى هللا‬ ‫عليه و سلم‪ -‬و نهوهكانى‪ ،‬ههيانهشوى بهپياوێك كردوهههيانهدووجار‬ ‫يــان ســێجار شــوى كردۆتهــوه‪ ،‬ابــن كثيــر ڕهحمتهــى لهســهر دهڵێــت‪:‬‬ ‫«زهينهــب شــوى كــرد بهابــو العا�صــى كــوڕى ڕهبيعــى كــوڕى عبدالعــزى‬ ‫كوڕى عبد شمس كوڕى عبد مناف‪ ،‬كهكوڕى خوشكى خهديجهبوو‪،‬‬ ‫دايكــى هالهــى كچــى خوهيليــد‪ ،‬منداڵێكــى بــوو نــاوى نــا عهلــى‪ ،‬كچێكــى‬ ‫بــوو نــاوى نــا أمامهكچــى زهينهــب‪ ،‬عهلــى كــوڕى ئهبــو طاڵيــب خواســتى‬ ‫دواى مردنى فاتيمه‪ ،‬عهلى مرد و زهينهب ههر الى بوو‪ ،‬پاشان شوى‬ ‫كــرد بهموغيڕهــى كــوڕى نهوفلــى كــوڕى حاريــث كــوڕى عبــد املطلــب»]‬ ‫البدايــة والنهايــة[‪.‬‬ ‫ى‬ ‫وهدهڵێــت‪« :‬ئــوم كهلثــوم پێشــهواى باوهــڕداران عومهــر كــوڕى‬ ‫خهتــاب خواســتى‪ ،‬منداڵێكــى بــوو نــاوى نــا زهيــد و عومهــر مــرد ئهــو‬ ‫ههــر الى بــوو‪ ،‬دواى ئهوهشــوى كــرد بهئامۆزاكانــى لهبنهــى جهعفهــر‬ ‫يهك لهدواى يهك؛ شــوى كرد بهعهونى كوڕى جهعفهر و مرد‪ ،‬پاشــان‬ ‫شــوى كــرد بهبراكهــى عهــون موحهممهــد وئهويــش مــرد‪ ،‬پاشــان شــوى‬ ‫كــرد بهعبــدهللا كــوڕى جهعفهــر كهبـراى عهــون و موحهممهــد بــوو ئــوم‬ ‫كهلثــوم الى عبــدهللا مــرد» ]البدايــة والنهايــة[‪.‬‬ ‫بهڵــێ ئــوم كلثــوم شــوى كــرد بهچــوار پيــاو كهئــوم كلثــوم؛ نهوهــى‬ ‫پێغهمبهــر بــوو ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬وهكچــى عهلــى و فاتيمهبــوو‬ ‫هللا لهههردووكيان ڕازى بێت‪ -‬نهچاويان لێداگرت‪ ،‬و نهتانهيان لێدا‪،‬‬‫ونهوشــهيهكى ناشــيرنى بيســت‪ ،‬پێيــان نهــوت چــۆن مێــردى يهكهمــت‬ ‫لهبيركــرد كهچهنــد خۆشهويســتى ههبــوو لهنێوانتــان؟ ههروهكــو بــۆ‬ ‫باوهڕدارهئافرهتهــكان نمونهــى بهــرز «ئهســمائى كچــى عميــس خاوهنــى‬ ‫دوو هيجرهتهكهههيهــاهلل لهخــۆى و لهمێردهكانــى ڕازى بێــت‪ -‬لهپهرتو ـكـى‬ ‫(معرفــة الصحابــة) ى «ابــو نعيــم» هاتوهكهكۆچــى كــرد لهگهــڵ‬ ‫مێردهكهــى جهعفهــرى كــوڕى ابــو تاڵيــب‪ ،‬لهخا ـكـى حهبهشــهعبدهللا و‬ ‫عهــون و محمــدى بــوو‪ ،‬پاشــان جهعفهــر كــوژرا‪ ،‬ئهبوبهكــرى صديــق‬ ‫خواســتى ‪-‬هللا لێــى ڕازى بێــت‪ -‬لهحهجــى ماڵئاوايــى منداڵێكــى بــوو نــاوى‬ ‫نــا محمــد‪ ،‬پاشــان مــرد و عهلــى كــوڕى ئهبــو تاڵيــب خواســتى‪ ،‬هللا لێــى‬ ‫ڕازى بێــت‪ ،‬منداڵێكــى بــوو بهنــاوى يهحيــا»‪.‬‬ ‫بهههمان شێوه‪« :‬خهولهى كچى قهي�سى كوڕى فههدى كوڕى ثهعلهبهى‬ ‫ئهنصــاڕى دايكــى موحهممهــد‪ ،‬وهپێــى دهوترێــت‪ ،‬ئــوم حهبيبــه‪،‬‬ ‫كهمێردهكهــى حهمزهــى كــوڕى عبداملطلــب بــوو‪ ،‬پاشــان نوعمانــى‬ ‫كــوڕى عجالنــى ئهنصــارى خواســتى»‪.‬‬ ‫ً‬ ‫وهلهپهرتوكى»(أســد الغابــة) ى «ئيبــن ئهثيــر» دهڵێــت‪ :‬عاتيكهــى كچــى‬ ‫زهيــد عبــدهللا ى كــوڕى ئهبوبكــر خواســتى‪ ،‬كاتێــك مێردهكهــى كــوژرا‪،‬‬ ‫عومهــرى فــاڕوق خواســتى‪ ،‬كاتێــك ئهويــش كــوژرا زوبێــرى كــوڕى عهــوام‬ ‫خواســتى»‪.‬‬ ‫تــۆ ئهــى ئافرهتــى موســڵمان لهســهرتهبيربكهيهوه‪ ،‬چــۆن ئافرهتێــك‬ ‫دواى ئهبــو بهكــر و عومهــر و حهمزهشــودهكهنهوه! ئهوهچهنــد‬ ‫وتار‬

‫‪30‬‬

‫دڵۆپێكهلهالفاوێــك لهمێــژووى ئافرهتانــى باشــترين ســهده‪ ،‬وهئهگهــر‬ ‫ئێمهبێيــن و ئهــو ئافرهتانهبژمێريــن كهــدواى مردنــى مێردهكانيــان‬ ‫شــويانكردۆتهوهناتوانين ســهرژمێريان بكهيــن لهبهــر زۆرى‪.‬‬ ‫وهبــۆ ئهوانهــى ڕێگــرى دهكهــن لهئافرهتانــى بێوهــژن ‪-‬هللا‬ ‫ڕێنمونيــان بــكات بــۆ چاكهلهدونيــا و كۆتايــى‪ -‬بهچهنــد گومانێــك‪،‬‬ ‫لهوانهئارامگرتــن لهســهر ههتيــوو و پهروهردهكردنيــان تــا پێشــبڕكێ‬ ‫بــكات لهگهــڵ پێغهمبهــر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬لهبهــر دهــرگاى‬ ‫بهههشــت‪ ،‬ئهوانهــش ســهنهدهكانيان بهمهڕفوعــى هاتوهلهئهبــو‬ ‫هوڕهيڕهوهكهدهفهرمووێــت‪( :‬هللا حهڕامــى كردوهلهســهر ههــر‬ ‫كهســێك كهپێــش مــن بچێتهبهههشــت‪ ،‬جگهلهوهــى مــن ســهيرى ڕاســتم‬ ‫دهكهــم‪ ،‬ئافرهتێــك دهيهوێــت پێشــم كهوێــت بــۆ دهــرگاى بهههشــت‪،‬‬ ‫دهڵێــم‪ :‬ئهوهچيتهــى بــۆ دهيهوێــت پێشــم كهوێــت؟ پێــم دهگوترێــت‪ :‬ئهــى‬ ‫موحهممهــد‪ ،‬ئهوهئافرهتێكــى پــاك و جــوان بــوو‪ ،‬چهنــد ههتيوێكــى‬ ‫لهســهر بــوو‪ ،‬ئارامــى گــرت لهســهريان تــا گهورهبــوون‪ ،‬هللا سوپا�ســى‬ ‫كــرد لهســهر ئهــوه)‪ ،‬ابــو يعلــى و خرائطــي گێڕاويانهتهوهوشــهكهش بــۆ‬ ‫ئهــو دهگهڕێتهــوه‪ ،‬بهــام ئهــم فهرموودهيهدروســت نيــه‪.‬‬ ‫بوصيرى دهڵێت‪« :‬له»اإلتحاف» دا ابو يعلى گێڕاويهتيهوهبهسهنهدێكى‬ ‫الوازهوهلهبهــر ئهوهــى عبدالســام كــوڕى عجالنــى تێدايــه»‪ ،‬ئايــا‬ ‫ئافرهتــى ژيــر واز لهفهرموودهــى دهماودهــم و بهردهســت‪ ،‬و دروســت‬ ‫و چــاك دههێنێــت‪ ،‬كههانــى هاوســهرگيرى دهدهــن‪ ،‬و بينــا دهــكات‬ ‫لهســهر فهرموودهــى الواز؟ پاشــان ـكـێ دهڵێــت كهــوا دايــك ههتيــو‬ ‫ئهگهــر شــوى كردهوهپاداشــت وهرناگرێــت لهســهر بهخێــو كردنــى‬ ‫ههتيوهكانــى ئهگهــر شــوى كردهــوه؟ بهڵكــو پاداشــتى جێگيرهبهويســتى‬ ‫هللا‪ ،‬بهپێچهوانهوهبهڵكــو پياوهكهــى چــاك بێــت و بــاش بێــت لهگهــڵ‬ ‫منداڵهكانــى‪ ،‬بهپا ـكـى ڕايانگرێــت و پهروهردهيــان بــكات گهورهيــان‬ ‫بــكات لهســهر گوێڕايهڵــى هللا‪ ،‬وابــكات كهــوا پاداشــتى الى هللا گهورهتــر‬ ‫بێــت‪ ،‬ئهگهــر شــوى يهكهمــى ببينێــت كهــوا منداڵهكانــى چاكــن و‬ ‫دڵخۆشــن سوپا�ســى دهــكات‪.‬‬ ‫ڕهنگهئافرهتێــك بڵێــت مــن شــوناكهمهوهتا لهــڕۆژى دوايــى بــۆ‬ ‫مێردهكهــم ببمهــوه كێشــهنيه‪ ،‬بهــام پێويســتهئهو ئافرهتهئهوهبزانێــت‬ ‫كهــوا بابتهــى ئهوهــى كهبــۆ پياوهكهــى بێتهوهلهبهههشــت بابهتێكــى‬ ‫ڕاجيايــه‪ ،‬ههيانهدهڵێــت بــۆ كۆتــا شــوى دهبێــت‪ ،‬ههيانهدهڵێــت بــۆ‬ ‫ئهوهــى دهبێــت كهجوانتريــن ڕهوشــتى ههبێــت‪ ،‬ههيانهدهڵێــت بــۆ‬ ‫ئهوهيهكهزوتــر خواســتويتهى‪ ،‬ههيانهدهڵێــت ئافرهتهكهسهرپشــك‬ ‫دهكرێــت و ههيانهگووتهــى تــر دهڵێــت‪.‬‬ ‫بــا ئافرهتــى موســڵمان ‪-‬هللا ڕێنمونــى بــكات‪ -‬ســهيرى ڕاجيايــى‬ ‫بــكات لهســهر ئهــو بابهتهپاشــان وردبێتهوهئايــا هيــچ دهقێكــى‬ ‫بهدهســتهلهقورئان و فهرموودهكانــى ڕهســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وسلم‪ -‬كهوا مێردى يهكهمى لهبهههشته‪ ،‬يان گومانهو هيواخواستنه؟‬ ‫وهباســهيرى حاڵــى خــۆى بــكات‪ ،‬گهنجێــك لهبههــارى گهنجايتهــى و دوو‬ ‫يان �سێ يان زياتر لهوهههتيوى ههيهلهخاكى جيهاد و لێدان وڕاكردن‪،‬‬ ‫كهئهــو داواكارهلهــاهلل ترســهكان دهگهڕێنێتهــوه‪ ،‬هللا شــارهزاترهبهوهى‬ ‫كهتهمنهــى درێــژ دهبێــت يــان كــورت! ئافرهتيــش بهردهــوام پێويســتى‬ ‫بهمێردهكهسهرپهرشــتى بــكات و كارهكانــى بــۆ ئهنجــام بــدات‪ ،‬ئهوهــى‬ ‫پێچهوانهــى ئهوهبڵێــت ئهــوا پێچهوانهــى فيتڕهتى گوتوهكهــاهلل دايناوه‪،‬‬ ‫كهــس لهدهوروبهــرى ناتوانێــت شــوێنى مێــردى بــۆ پڕكاتهــوه‪ ،‬نهباو ـكـى‬ ‫نهب ـراى و نهنزيكتريــن نزيكهكانــى! پاشــان دهرگايهكــى فيتنهههيهلهســهر‬ ‫ئافرهتــى بێوهــژن و پێويســتهكهلهاهلل بترســێت و ههوڵــى داخســتنى‬ ‫بــدات‪ ،‬ئهوهــى داواكارهكانــى ڕهــت بكاتهوهبــۆ هاوســهرگيرى و داواى‬ ‫‪31‬‬

‫پێويســتيهكانى كچهكهــى بــكات لهمێــردى برادهرهكانــى يــان مامهكانــى‬ ‫يــان مامــى منداڵهكانــى‪ ،‬ئهوهبهسهكهلهپێههڵخليســكانى بترســێت‪،‬‬ ‫وهخــۆى بپارێزێــت لهگومانهــكان‪ ،‬ئهوهــى خــۆى پاراســت لهگومــان‬ ‫ئهوهئايــن و ئابــڕوى پاراســتوه‪ ،‬شــهيتان زۆر سورهلهســهر ئهــو‬ ‫ئافرهتانهــى كهمێرديــان ههبــووه‪.‬‬ ‫ئهــو كهســهش كهبيانــوى ئهوهيهكهپهيمانــى بهمێردهكهــى‬ ‫داوهشــونهكاتهوه‪ ،‬بابزانێــت پێشــهوايانى پێشــين ئهوهيــان بهخ ـراپ‬ ‫دانــاوه‪ ،‬بهڵكــو ههندێــك دهڵێــن ئهــو پهيمانهپوچهــو باتيڵــه؛ « بهڕاســتى‬ ‫ئافرهتيــك هاتهــاى شــهعبى‪ ،‬گووتــى‪ :‬مــن بهســوێندهوهپهيمانم دا‬ ‫بهمێــردم كهــدواى ئهــو شــونهكهمهوهچى دهڵێــى؟ گووتــى‪ :‬دهبينــم‬ ‫كهدهســتپێبكهين بهحهاللكراوهكانى هللا پێش حهڕامكردنى لهاليهن‬ ‫تــۆوه» ]ســعيد كــوڕى منصــور گێڕاويهتيهوهلهســونهنهكهى[‪ ،‬ئافرهــت‬ ‫حاڵــى خــۆى باشــتر دهزانێــت لهپياوهكهــى كهگهيشتوهبهپهرســتراوى‪.‬‬ ‫قســهكردن لهســهر حوكمــى حهــال بوونــى هاوســهرگيرى دواى‬ ‫مردنــى يــان شــههيدبوونى مێردهكهــى وهــك قسهكردنهلهســهر‬ ‫ڕهوايــى هاوســهرگيرى پيــاو لهگهــڵ زياتــر لهئافرهتێــك‪ ،‬بــا لوتهــكان‬ ‫ســور ههڵگهڕێــن و چاوهــكان ئهبڵهــق بــن لهتوڕهيــى ئهوهشــهرعى‬ ‫هللا يــه؟! اللهدهفهرمووێــت‪{ :‬ئهوانهــش كهبێبــڕوا بــوون خهجاڵتهــى‬ ‫و سهرشــۆڕيان بــۆ ههيهــو كارهكانيشــيان بــێ ئاكامهــو لهقيامهتيــش‬ ‫مايهپوچــن * ئهوهلهبهــر ئهوهيهكهڕقيــان لهقورئــان بۆتهوهــاهلل كارو‬ ‫كردهوهكانــى پــوچ كردنهـ ْ‬ ‫ـوه} [محمــد‪.]9-8 :‬‬ ‫وهلهكۆتايدا؛بزانهخوشــكى موســڵمان خێزانــى شــههيد ‪-‬ێمهــواى‬ ‫دادهنێيــن هللا ش خــۆى حهسيبهبهههشــت‪ ،‬شــوێنێكى بهــرز و‬ ‫بهبههايــه‪ ،‬كهنهنهخۆ�شــى و نهمردنــى تێدايــه‪ ،‬نهناخۆ�شــى ونهخهفتهــى‬ ‫تێدايــه‪ ،‬وهباوهــڕدار تێيــدا ڕازيهبهوهــى كهــاهلل دهيداتــێ ئهگهــر لهگهــڵ‬ ‫خۆشهويســتانى بێــت لهئههلــى دونيــا يــان لهگهڵيــان نهبێــت‪ ،‬ئهــو‬ ‫مێردهــش كهــوا خــۆت بــۆى گرتۆتهوهلههاوســهرگيرى لهگهــڵ ئهوهــى‬ ‫كهپێويســتتهداوا دهكهيــن ببێــت بههاوســهرت لهبهههشــت‪ ،‬ئهگهــر‬ ‫لهــڕۆژى حيســاب چاكهيهكــت كردبێــت و پێــى بچيــت بــۆ بهههشــت؛ }‬ ‫لهڕۆژێكــدا كهمــرۆڤ ڕادهــكات لهب ـراى‪ ،‬و دايكــى و باو ـكـى و هاوســهر‬ ‫و منداڵهكانــى‪ ،‬ههريهكهــو لهــم ڕۆژهــدا خهريكــى كارى خۆيتهــى‬ ‫پێيهوهخهريكــه{ [عبــس‪ ،]37-34 :‬لهمڕۆژهــدا ههريهكهدهڵێــت خــۆم‬ ‫خــۆم ههتــا پێغهمبهـران و نێرداروهــكان جگهلهپێغهمبهرمــان‪ ،‬ســهالمى‬ ‫لهســهر بێــت‪.‬‬ ‫پاشــان تــۆ بههيــچ شــێوهيهك نازانيــت‪ ،‬ئايهپلهــى شــههادهتى‬ ‫وهرگرتوهيــان نــا‪ ،‬لهبهــر ئهوهــى ئهوهــى لهدڵــى دايهكهــس نايزانــێ‬ ‫جگهلهاهلل كهزانايهبهپهنهان‪ ،‬گومانى تێدا نيهئهوهى چاوهڕوانى دهكهى‬ ‫لهڕهزامهنــدى هللا وگهيشــتن بهديــدارى و بينينــى گهورهترهلهههمــوو‬ ‫خۆشيهكانى ڕۆژى دوايى‪ ،‬كهلهئهثهردا هاتووه‪( :‬كاتێك ئههلى بهههشت‬ ‫گهيشتن بهههموو خۆشيهكانى بهههشت‪ ،‬و گومانيان وابوو كهوا هيچ‬ ‫نيعمهتێك لهوهگهورهتر نيه‪ ،‬هللا خۆيان پێ نيشان دهدات‪ ،‬سهيرى‬ ‫دهموچاوى ڕهحمان دهكهن‪ ،‬ههرچى نيعمهتهلهبيرى دهكهن لهكاتى‬ ‫بينينــى دهــم وچــاوى ڕهحمــان) [دارهمــى گێڕاويهتيهوهلهوهاڵمدانهوهــى‬ ‫مري�ســى]‪ ،‬ئايــا بيــر ناكهيتهوهلهــو مێردهــى كهيارمتهــى دهــرت دهبێــت‬ ‫لهبهدهســت هێنانــى ئهــو نيعمهتهگهورهيهبهدوركهتنهوهــت‬ ‫لهحهڕامكراوهكانــى پهرســتراوى جيهانيــان؟!‬

‫لهگهــڵ بهردهــوام بوونــى ســهربازانى خيالفهــت لهجهنگيــان دژى‬ ‫هێزهكافرهــكان‪ ،‬چــاو دهخهينــه ســهر ههندێــك لهكردهكانــى‬ ‫كۆتايــى كهموجاهيــدان جێبهجييــان كــردوه‪ ،‬و ســهركهوتووبون‬ ‫تيايــدا لهفراوانبوونــى دهســهاڵتى خيالفهــت و ترســاندن‬ ‫و لهناوچــوون و زهليلــى دوژمنانــى هللا‪ ،‬وهئهــو كردانهــش‬ ‫كهمێكهلهكردهزۆرهــكان كهدهوڵتهــى ئيســامى جێبهجێــى‬ ‫كردوهلهبهرهجياجيــاكان لهڕۆژههــات و ڕۆژئــاوا لهميانهــى چهنــد‬ ‫ههفتهيهكــى ڕابــردوو‪.‬‬ ‫جهنــگ لهســهر توركيــاى موڕتهــدد‪:‬‬ ‫لهــڕۆژى �ســى مانگــى موحهڕڕهــم‪ ،‬ئهندامهكانــى صهحهواتــى‬ ‫موڕتهــدد ههوڵيانــدا ههڵبكوتنهســهر گونــدى «صنــدي صغيــر»‬ ‫دواى بۆردومانــى تۆپهاوێــژى چــڕ لهاليهــن ســوپاى تور ـكـى‬ ‫موڕتهــدد‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت ڕێگهيــان بۆخــۆش كــردن تــا بێــن‬ ‫بــۆ نــاو گوندهكهــو بكهونهنــاو كێڵگهيهكــى ميــن‪ ،‬كهپێنــج بۆمبيــان‬ ‫بهســهردا تهقيهــوه‪ ،‬دواى ئهوهپێكدادانێكــى تونــد ڕويــدا لهنــاو‬ ‫گوندهكــه‪ ،‬زۆرێــك لهموڕتهــددان تيايــدا كــوژران‪.‬‬ ‫وهلهچــوارى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت توانيــان دوو‬ ‫دهبابهــى ســوپاى تور ـكـى پهــك بخهــن بهــدوو موشــهكى ئاراســتهكراو‬ ‫لهنزيــك گونــدى «عبلــة»‪.‬‬ ‫وهلهپێنجــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت توانيــان‬ ‫ســهيارهيهكى بۆمــب ڕێژك ـراوى ڕاگي ـراو بتهقێننهوهبهســهر پۆلي�ســى‬ ‫تور ـكـى موڕتهــدد لهشــارى «ديــار بهكــر» لهباشــورى ڕۆژههاڵتــى‬ ‫توركيــا‪ .‬وهلهاليهكــى ترهــوه‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت دوو دهبابهــى‬

‫تور ـكـى موڕتهدديــان پهــك خســت بهــدوو موشــهكى ئاراســتهكراو‬ ‫لهنزيــك گونــدى «عبلــة» لهڕيفــى حهلبهــى باكــور‪.‬‬ ‫وهلهســێزدهى مانگــى ســهفهر‪ ،‬دهيههــا لهئهندامهكانــى صهحهــوات‬ ‫و ســوپاى تور ـكـى موڕتهــدد كــوژران و برينداربــوون و چهنــد‬ ‫ئامێرێكــى ســهربازيان تێــك شــكا لهميانهــى ڕوبهڕووبونهوهــكان‬ ‫كهڕيفــى شــارى بــاب بهخۆيهوهبينــى‪ ،‬كاتێــك ب ـراى شــههادهت‬ ‫خــواز ابــو صالــح الحربــي ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬ســهيارهبۆمب‬ ‫ڕێژكراوهكهــى تهقاندهوهلهناوهڕاســتى چهنــد دهبابهيهكــى تور ـكـى‬ ‫موڕتهــدد لهنزيــك گونــدى «حــزوان»‪ ،‬ههروهــك موجاهيــدان‬ ‫ههڵســان بهتهقاندنهوهــى ســهيارهيهكى بۆمــب ڕێژكراوهــى ڕاگي ـراو‬ ‫بهســهر كاروانێكــى صهحهواتــى موڕتهــدد لهنزيــك گونــدى‬ ‫«نعمــان»‪ ،‬و دوو دهبابهــى ســوپاى تور ـكـى و ســهيارهيهكى ‪BMP‬‬ ‫صهحهواتــى موڕتهديــان بهموشــهكى ئاراســتهكراو تهقاندهــوه‪،‬‬ ‫جگهلهتێــك شــكاندنى دوو ســهيارهى دهبڵــى ههڵگــرى دۆشــكه‪،‬‬ ‫و دهســت گي ـرا بهســهر دوو ســهيارهى دهبــڵ و چهــك و زهخيرهــى‬ ‫جۆراوجــۆر‪.‬‬ ‫وهلهپانزهــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ڕاوچيانــى زرێپۆشــهكان لهدهوڵتهــى‬ ‫ئيســامى توانيــان دهبابهيهــك و زرێپۆشــێكى ســوپاى تور ـكـى تێــك‬ ‫بكشــێنن بهــدوو موشــهكى ئاراســتهكراو لهنزيــك گونــدى «حــزوان»‪،‬‬ ‫و پهــك خســتنى دهبايهــك بهموشــهكى ئاراســتهكراو لهنزيــك گونــدى‬ ‫«قدي ـران»‪ ،‬لهڕيفــى شــارى بــاب‪.‬‬ ‫وهلهههژدهــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ڕاوچيانــى دهبابهلهدهوڵتهــى ئيســامى‬ ‫دوو دهبابهــى ســوپاى توركيــان تێــك شــكاند‪ ،‬كهبوههــۆى كوژرانــى‬ ‫سهرنشــينهكانى ئهوهــش دواى بهئامانــج گرتنيــان بهــدوو موشــهكى‬ ‫هه‌واڵ‬

‫‪32‬‬

‫كردهيهىك شههادهت خوازى بۆ سهر سوپاى تورىك موڕتهدد و صهحهواىت فهحسكراو له گوندى الكفري‬

‫ئاراســتهكراو لهدهوروبهــرى گونــدى «حــزوان» لهڕۆژئــاواى شــارى‬ ‫«بــاب»‪.‬‬ ‫وهلهنۆزدهــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ڕاوچــى زرێپۆشــهكان لهســهربازانى‬ ‫خيالفهــت توانيــان شــۆفهڵێك و دوو زرێپــۆش تێــك بشــكێنن‪ ،‬و‬ ‫دهبابهيهكــى ســوپاى تور ـكـى موڕتهــدد پهــك بهخهــن بــه موشــهكى‬ ‫ئاراســتهكراو لهدهوروبهــرى گونــدى حهــزوان لهڕۆژئــاواى شــارى‬ ‫«بــاب»‪.‬‬ ‫وهلهبيســتى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ب ـراى شــههادهت خــواز ابــو همــام‬ ‫الشــامي ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬دهرچــوو بهســهيارهبۆمب‬ ‫ڕێژكراوهكهــى و تهقانديهوهلهناوهڕاســتى ئهندامهكانــى ســوپاى‬ ‫تور ـكـى موڕتهــدد و صهحهواتــى موڕتهــدد‪ ،‬لهگونــدى «كفيــر»‬ ‫لهباكــورى ڕۆژئــاواى شــارى بــاب‪ ،‬كهبوههــۆى لهناوچوونــى زياتــر‬ ‫لهپانزهموڕتهــدد و برينداربوونــى چهنــدى تــر‪ ،‬و پهكخســتنى‬ ‫چهنــد ئامێرێــك‪.‬‬ ‫وهلهبيســت و يهكى مانگى ســهفهر‪ ،‬دوو كردهى شــههادهت خوازى‬ ‫گردبوونهوهيهكــى صهحهــوات و ســوپاى تور ـكـى موڕتهدديــان كــرد‬ ‫بهئامانــج لهگونــدى «عــوالن» لهباكــورى شــارى «بــاب» لهباكــورى‬ ‫ڕۆژههاڵتــى حهلهــب‪.‬‬ ‫وهلهبيســت و ســێى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ب ـراى شــههادهت خــواز‬ ‫ابــو الب ـراء املنبجــي ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬توانــى بــگات‬ ‫بهبارهــگاى ســهركردايتهى كردهكانــى ســوپاى تور ـكـى موڕتهــدد و‬ ‫گروپهموڕتهددهــكان لهنزيــك گونــدى «وقــاح» لهباكــورى ڕۆژئــاواى‬ ‫شــارى بــاب‪ ،‬لهناوهڕاســتيان تهقانديهــوه‪ ،‬و بوههــۆى خســتنهوهى‬ ‫چهنــد لهناوچــوو و بريندارێــك لهڕيزهكانيــان‪.‬‬ ‫وهلهبيســت و چــوارى مانگــى ســهفهر‪ ،‬موجاهيــدان ههڵســان‬ ‫بهتێــك شــكاندنى دهبابهيهكــى ســوپاى تور ـكـى موڕتهــدد دواى‬ ‫بهئامانــج گرتنــى بهموشــهكى ئاراســتهكراو لهگونــدى الب ـرازي‬ ‫لهباكــورى شــارى «بــاب»‪.‬‬

‫‪33‬‬

‫موڕتهــدد بهموشــهكێكى ئاراســتهكراو تێــك شــكێنرا لهباشــورى‬ ‫گونــدى «الكفيــر» لهڕۆژئــاواى شــارى «بــاب»‪.‬‬ ‫وهلهبيســت و نــۆى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت توانيــان‬ ‫دوو ســهربازى تور ـكـى موڕتهــدد بهديــل بگــرن‪ ،‬لهنزيــك گونــدى‬ ‫«الدانــا»‪ ،‬لهڕۆژئــاواى شــارى «بــاب»‪ ،‬وهلهاليهكــى تــر‪ ،‬ڕاوچيانــى‬ ‫زرێپــۆش ههڵســان بهتێــك شــكاندنى زرێپۆشــێك و شــۆفهڵێكى‬ ‫ســوپاى تور ـكـى موڕتهــدد بهــدوو موشــهكى ئاراســتهكراو لهباشــورى‬ ‫گونــدى «األزرق» لهڕۆژئــاواى شــارى «بــاب»‪.‬‬ ‫وياليتهــى صــاح الديــن‪:‬‬ ‫لهبيســت و شه�شــى مانگــى ســهفهر‪� ،‬ســێ لهســوارچاكانى شــههادهت‬ ‫خــواز ‪-‬هللا لێيانــى وهرگرتبێــت‪ -‬دهرچــوون بهرهــو گردبوونهوهــى‬ ‫ڕافيزهــى موڕتهــدد لهشــارهكانى ســامهڕا و تكريــت‪ ،‬كاتێــك ب ـراى‬ ‫شــههادهت خــواز ابــو مصعــب املوصلــي ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪-‬‬ ‫تهقاندهوهلهناوهڕاســتى‬ ‫ڕێژكراوهكهــى‬ ‫ســهيارهبۆمب‬ ‫گردبوونهوهيــان لهنزيــك «مرقــد اإلماميــن العســكريين» شــيركى‬ ‫لهشــارى ســامهڕا‪ ،‬دواى ئهوهبـراى شــههادهت خــواز ابــو عبدامللــك‬ ‫املوصلــي ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬چاكهتهبۆمــب ڕێژكراوهكهــى‬ ‫تهقاندهوهلهســهر ئهوانهــى مابــوون‪ ،‬چــل و حهــوت تياچــووى‬ ‫لێكهوتهوهكهپانزهيــان ڕافيزهــى ئێرانــى بــوون‪ ،‬و ههشــتى تريــش‬ ‫برينداربــوون‪ ،‬لهكاتێكداب ـراى شــههادهت خــواز ابــو صهيــب‬ ‫الشــمري ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬ســهيارهبۆمب ڕێژكراوهكهــى‬ ‫تهقاندهوهلهناوهڕاســتى گردبوونهوهــى ئهمنــى ڕافيزهلهــاى‬ ‫بازگهــى «األنــواء» لهشــارى تكريــت‪ ،‬كهبوههــۆى لهناوچوونــى‬ ‫پانزهموڕتهــدد و برينداربوونــى �ســى تــر‪ ،‬جگهلهتێــك شــكاندنى‬ ‫حهــوت ســهيارهى ســهربازى‪.‬‬

‫وهلهبيســت و شه�شــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬دهبابهيهكــى تور ـكـى موڕتهــدد‬ ‫تێــك شــكان دواى بهئامانــج گرتنــى بهموشــهكى ئاراســتهكراو‬ ‫لهدهوروبهــرى گونــدى «كفيــر» لهڕۆژئــاواى شــارى «بــاب»‪.‬‬

‫وياليتهــى ئهنبــار‪:‬‬ ‫لهشه�شــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬يهكێــك لهدهســتهكانى ئهمنــى ســوپاى‬ ‫خيالفهــت توانيــان كهبۆمــب بچێنــن و بيتهقێننهوهبهســهر‬ ‫ســهيارهيهك كهچــوار ســهربازى ئهمريكــى ههڵگرتبــوو كهكاريــان بــۆ‬ ‫كۆمپانيــاى أمنيهدهكــرد لهناوچهــى التأميــم لهباشــورى ڕۆژئــاواى‬ ‫ڕهمــادى‪ ،‬كهبوههــۆى ڕاســتهوخۆ لهناوچوونيــان‪.‬‬

‫وهلهبيســت و ههشــتى مانگــى ســهفهر‪ ،‬زرێپۆشــێكى ســوپاى تور ـكـى‬

‫صۆماڵ‪:‬‬

‫لهشه�شــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت هێرشــێكيان‬ ‫ئهنجامــدا بهنارنجۆ ـكـى دهســتى بــۆ ســهر بنكهــى پۆلي�ســى موڕتهــدد‬ ‫لهگهڕهكــى توفيــق لهشــارى «مهقديشــۆ»‪ ،‬جێگــرى ســهركردهى‬ ‫بنكهبرينداربــوو ودواى ڕۆژێــك بههــۆى برينهكهيهوهمــرد‪.‬‬ ‫وهلهنــۆى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت هێرشــێكى‬ ‫دهريايــى ســوپاى صۆماڵــى موڕتهدديــان شكســت پێهێنــا بــۆ ســهر‬ ‫شــارۆچكهى «قنــدال» كهكهوتۆتهنزيــك شــارى «بوصاصــو»‬ ‫لهڕۆژههاڵتــى صۆمــاڵ‪ ،‬كهچــوار بهلهمــى دهريايــى بچــوك و‬ ‫كهشــتيهكى جهنگــى نهناس ـراو جێبهجێيــان كــرد‪ ،‬بهــام زۆرى‬ ‫نهخايانــد‪ ،‬تــا موجاهيــدان بهرپهرچــى هێر�شــى هێرشــيهرانيان داوهــو‬ ‫ناچاريــان كــردن بهگهڕانهوهبهرهــو شــارى بۆصاصــۆ‪.‬‬ ‫تونس‪:‬‬ ‫لهشه�شــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت توانيــان‬ ‫ســهربازێكى ســوپاى تون�ســى موڕتهــدد ئيغتيــال بكهــن لهماڵهكهــى‬ ‫لهچيــاى مغيلــة لهالقصريــن لهڕۆژئــاواى تونــس‪.‬‬ ‫وياليتهــى خۆڕاســان‪:‬‬ ‫وهلهدوازدهــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬بـراى شــههادهت خــواز ابــو عبــدهللا‬ ‫خۆڕاســانى ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬دهرچــوو بهرهــو گردبوونهوهــى‬ ‫موڕتهددانــى ڕافيزهــى موڕتهــدد لهشــارى «حــب» لهناوچهــى‬ ‫«بلوشســتان»‪ ،‬كاتێــك گهيشتهناوهڕاســتيان چاكهتهبۆمــب‬ ‫ڕێژكراوهكهــى تهقاندهوهبهفهزڵــى هللا �ســى و پێنجــى لێكوشــتن و‬ ‫نهوهــد و پێنجــى لــێ برينداركــردن‪.‬‬ ‫وهلهشــازدهى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ب ـراى شــههادهت خــواز‬ ‫تهڵحهخۆڕاســانى ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬توانــى بهچاكهتهبۆمــب‬ ‫ڕێژكراوهكهــى ئينغيمــاس بــكات بــۆ ســهر پاســێك كهئهندامهكانــى‬ ‫ههواڵگــرى ئهفغانــى موڕتهــددى دهگواســتهوهلهناوچهى «بــول‬ ‫محمــد» لهشــارى كابــول‪ ،‬كهبوههــۆى تياچــوون و برينداربوونــى‬ ‫بيســت لێيــان‪.‬‬ ‫وهلهبيســت و يهكــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ب ـراى شــههادهت خــواز‬

‫حهمزهخۆڕاســانى ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬بهچاكتهــى بۆمــب‬ ‫ڕێژكراوهوهكهكێشــهكهى شــازدهكيلۆگرام مادهــى تهقينهوهــى‬ ‫تێدابــوو لهنــاو پهرســتگايهكى ڕافيزهــى موڕتهــدد تهقانديهــوه‪،‬‬ ‫كهنزيكهــى ههزاريــان خهريكــى شــيرك بــوون‪ ،‬وهئامــارى‬ ‫كردهپيرۆزهكهبريتــى بــوو لهتياچــوون و برينداربوونــى نزيكهــى‬ ‫دوو ســهد‪.‬‬ ‫وياليتهــى جنــوب‪:‬‬ ‫لهچواردهــى مانگــى ســهفهر‪ ،‬پێنــج ســهربازى خيالفهــت أبــو يقيــن‬ ‫املوصلــي وأبــو محمــود الشــامي وأبــو رتــاج الشــامي وأبــو ســياف‬ ‫ِ‬ ‫املوصلــي ‪-‬هللا لێيانــى وهرگرتبێــت‪ -‬بهپشــتێنى‬ ‫الشــامي وأبــو دجانــة ِ‬ ‫بۆمــب ڕێژك ـراو و چهكــى ڕهشــاش و نارنجۆ ـكـى دهســتى بهرهــو‬ ‫گردبوونهــوى ڕافيزهــى موڕتهــدد بهڕێكهوتــن لهناوچهــى «عيــن‬ ‫التمــر» لهكهربهــاى پيســكراو‪ ،‬كهپێــك دادان ڕويــدا بــۆ چهنــد‬ ‫كاتژمێرێــك دواى نهمانــى زهخيرهپشــتێنهبۆمب ڕێژكراوهكانيــان‬ ‫تهقاندهوهلهناوهڕاســتى گردبونهوهــى ڕافيزهــكان‪ ،‬زياتــر لــه‪60‬‬ ‫كــوژرا و وبرينــدارى لێكهوتهــوه‪ ،‬وهلهشــهوى ههمــان ڕۆژدا‬ ‫ســهربازى شهشــهم لهســهربازانى خيالفهــت كهابــو محمــد‬ ‫الفراتــي بــوو ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬دهرچــوو بهرهــو ههمــان‬ ‫ناوچهــو پشــتێنهبۆمب ڕێژكراوهكهــى تهقاندهوهلهناوهڕاســتى‬ ‫گردبوونهوهــى ســوپاى ڕافيــزى‪ ،‬كهبوههــۆى تياچوونــى ‪11‬‬ ‫موڕتهــدد و برينداربوونــى هــى تــر‪.‬‬ ‫وهلهبيســت و چــوارى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ب ـراى شــههادهت خــواز‬ ‫ابــو فهــد العراقــي ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬دهرچــوو بهبارههڵگرێكــى‬ ‫بۆمــب ڕێژك ـراو و گهيشــتهگردبوونهوهيهكى زيارهتكهرانــى ڕافيزهــى‬ ‫موڕتهــدد لهيهكێــك لهوێســتگهكانى حهوانهوهلهدهوروبهــرى‬ ‫شــارى «الحلــة» باشــورى بهغــدا‪ ،‬و بارههڵگرهكهــى‬ ‫تهقاندهوهلهناوهڕاســتيان‪ ،‬كهبوههــۆى زياتــر لــه‪ 200‬كــوژراو و‬ ‫برينــدار‪ ،‬كهئێرانينــان لهنــاودا ههبــوو‪.‬‬ ‫وياليتهــى عــدن أبيــن‪:‬‬ ‫وهلهبيســت و ســێى مانگــى ســهفهر‪ ،‬ســهربازانى خيالفهــت توانيــان‬ ‫ئهفســهرێك بهپلهــى عهقيــد ئيغتيــال بكهــن دواى بهئامانــج گرتنــى‬ ‫بهدهمانچهــى بێدهنــگ لهشــارى عهدهــن‪.‬‬

‫ئيغتيال كردىن جێگرى سهركردهى ههواڵگرى شارى عهدهن عهقيد عبد الرحيم الضالعي‬ ‫هه‌واڵ‬

‫‪34‬‬

‫شوێنەواری هێرشەکەی سەر ویالیەتی ئۆهایۆ‬

‫ئهمريــكا‪:‬‬ ‫لهبيســت و نــۆى ّمانگــى ســهفهر‪ ،‬يهكێــك لهســهربازانى خيالفهــت‪،‬‬ ‫ئهويــش عبــد الــرزاق علــي أرتــان ‪-‬هللا لێــى وهرگرتبێــت‪ -‬هێرشــێكى‬ ‫ئهنجامــدا «لهكۆلێــژى وياليتهــى أوهايــو» كهبوههــۆى برينداربوونــى‬ ‫يانزهكافــرى ئهمريكــى‪ ،‬كهههڵســا بهپانكردنهوهيــان بهســهيارهكهى‬ ‫پێــش ئهوهــى هێــرش بكاتهســهر ههندێكــى تــر بهچهقــۆ‪ ،‬ئهــو‬ ‫هێرشــهى جێبهجــێ كــرد وهــك وهاڵمدانهوهيهكــى دهوڵتهــى‬ ‫ئيســامى بــۆ بهئامانــج گرتنــى هاواڵتيانــى واڵتهخــاچ پهرســتهكان‪،‬‬

‫براى موجاهيد عبدالرزاق عيل أرتان ‪-‬الله لێى وهرگرتبێت‬ ‫‪35‬‬

‫و پێــش جێبهجێكردنــى كردهپيرۆزهكــه‪ ،‬ئهــو برايهئهــم وهســيهتهى‬ ‫جێهێشــت ‪:‬‬ ‫بســم هللا الرحمــن الرحيــم‬ ‫ب ـراكان و خوشــكهئايينيهكانم‪ ،‬ناتوانــم ببينــم موســڵمانان‬ ‫دهكوژرێــن و ئــازار دهدرێــن لهگشــت شــوينێك‪ ،‬و بينينــى حاڵــى‬ ‫موســڵمانانى بۆرمــا كهس ـزادهدرێن و دهكوژرێــن و ئابــڕوى‬ ‫ئافرهتــان ههتــك دهكرێــت تــا واى لێكــردم كهبكوڵێــم‪ ،‬و لهمهزياتــر‬ ‫توانــاى بهرگهگرتنــم نهمــاوه‪.‬‬ ‫ئهمريــكا‪ ،‬خــۆت لهــكارى نهتهوهــى موســڵمان وهرمهــده‪ ،‬ئێمهــاواز‬ ‫نيــن‪ ،‬الوازنيــن‪ ،‬ئهوهبــاش بزانــه‪.‬‬ ‫ئهگهــر ويســتت موســڵمانان هێرشــهتاكيهكان ڕابگــرن صوڵــح‬ ‫بكهلهگهــڵ دهوڵتهــى ئيســامى‪ ،‬صوڵــح بكهــو پهيمانبدهكهــواز‬ ‫لهدهڵتهــى ئيســام و كارهكانــى بهێنيــت‪ ،‬تــۆ و هاوپهيمانهكانــت‬ ‫لهموڕتهــددان‪.‬‬ ‫ســوێند بهــاهلل وازتــان لێناهێنيــن بخهــون و ڕێگهتــان پێنادهيــن‬ ‫كهدڵخــۆش بــن بهوهــى بهســهر موســڵمانان دێــت‪.‬‬ ‫بــۆ زانياريتــان ‪،‬ههمــوو موســڵمانێك شــانهيهكى نوســتوهچاوهڕوانى‬ ‫ئيشــارهتێك دهــكات‪ ،‬ئــاگادارت دهكهمهوهئهــى ئهمريــكا!‬ ‫پاشــان ئهــم پهيامهــم بــۆ موســڵمانانه‪ ،‬كهگوێنهگــرن‬ ‫لهكهســهناودارهكان لهــو شــێخانهى كهئاينــى خۆيــان فرۆشــتوه‪،‬‬ ‫قســهدهكهم لهســهر نمونهــى «ياســر قا�ضــي»‪ ،‬و»عمــر ســليمان»‪،‬‬ ‫و»نعمــان علــي خــان»‪ ،‬و»مفتــي منــك»‪ ،‬جگهلهوانهــش‪.‬‬ ‫ئاگاداربـ َـن َ لــه «معهــد املغــرب»‪ ،‬و گوێبگــرن لهپاڵهوانمــان پێشــهوا‬ ‫َ‬ ‫أنـ َـور العولقــي لهشــوێنى ئهوانــه‪.‬‬ ‫وهلێــم گهڕێــن باپرســيارتان لێبكهــم‪ ،‬ئهگهــر ڕهســول هللا ‪-‬صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم‪ -‬و هاوهڵهكانــى لهــم ســهردهمهبان‪ ،‬ئايــا‬ ‫ڕاگهياندنهڕۆژئــاواكان پێيــان نهدهگوتــن «ئيڕهابيهــكان»؟‬ ‫وهلهكۆتايــى‪ :‬مــن ئامادهــم مليارێــك كافــر بكــوژم لهتۆڵهــى يهــك‬ ‫موســڵمانى پيــاو يــان ژن‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪36‬‬

37

‫وتار‬

‫‪38‬‬

‫مقاله‬

‫‪1‬‬

‫د عبــد هللا بــن الســعدي –ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬نــه‬ ‫روایت دی‪ ،‬وايي‪ :‬مونږ رسول هللا صلی هللا علیه وسلم‬ ‫ته راغلو‪ ،‬زما ملګري د رسول هللا صلی هللا علیه وسلم‬ ‫خواتــه ورننوتــل‪ ،‬نــو د هغــوی حاجتونــه یــې پــوره کــړل‪،‬‬ ‫زه په اخیر کې ورغلم نو رسول هللا صلی هللا علیه سلم‬ ‫راتــه وفرمایــل‪« :‬څــه حاجــت لــرئ؟» مــا ورتــه وویــل‪ :‬ای د‬ ‫هللا رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬مــا د خپــل ځــان‬ ‫څخــه وروســته څــه خلــک پری�ښــي دي؛ هغــوی دا ګمــان‬ ‫کــوي چــې هجــرت بنــد شــو‪ ،‬هجــرت بــه کلــه بندیــږي؟ نــو‬ ‫رسول هللا صلی هللا علیه وسلم وفرمايل‪«:‬ستا حاجت‬ ‫د دې نورو د حاجت نه غوره دی‪ ،‬هجرت به ترهغې نه‬ ‫بندیــږي ترڅــو چــې د کفــارو ســره جنــګ دوام لــري[رواه‬ ‫أحمــد والنســائي وابــن حبــان]‪.‬‬ ‫د ابــو هنــد البجلــي نــه روایــت دی‪ ،‬وايــي‪ ”:‬مونــږ د‬ ‫معاویه ر�ضي هللا عنه سره ناست و او د هغه سترګې پټې‬ ‫وې‪ ،‬نو مونږ د هجرت بحث وکړ‪ ،‬چا ویل هجرت ختم‬ ‫شو نور هجرتونه نشته او چا ویل چې ندی بند شوی‪،‬‬ ‫نــو معاویــه ر�ضــي هللا عنــه ســترګې وغړو لــې او ویــې ویــل‪:‬‬ ‫تاســو د څــه بحــث کــوئ؟ مونــږ ورتــه خبــر ورکــړ‪ -‬هغــه‬ ‫به ډیر کم حدیثونه د رسول هللا صلی هللا علیه وسلم‬ ‫څخــه بیانــول‪ -‬نــو هغــه وویــل‪ :‬مونــږ د رســول هللا صلــی‬

‫هللا علیــه وســلم ســره دغــه شــان تذکــره وکــړه نــو هغــه‬ ‫راتــه وفرمایــل‪«:‬ال تنقطــع الهجــرة حتــى تنقطــع التوبــة‪،‬‬ ‫وال تنقطــع التوبــة حتــى تطلــع الشــمس مــن مغربهــا»‬ ‫[رواه أحمــد وأبــو داود والدارمــي]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬هجــرت تــر‬ ‫هغــې نــه بندیــږي چــې توبــه نــه وي بنــده شــوې او توبــه تــر‬ ‫هغــې نــه بندیــږي چــې ملــر د مغــرب څخــه نــه وي راختلــی‪.‬‬ ‫هو ـکـی! ترڅــو چــې د کفــارو او مرتدینــو ســره جنــګ‬ ‫روان وي نــو د هجــرت بهیــر بــه تــم ن�شــي؛ کــه دغــه جنــګ‬ ‫پــه عـراق او شــام ـکـې وي او کــه پــه بلــه خــاوره وي ځکــه‬ ‫د دې امــت یــوه ډلــه بــه همیشــه د هللا تعالــی پــه الره ـکـې‬ ‫تــر هغــې جهــاد کــوي چــې د قیامــت نــه لــږ مخکــې عی�ســی‬ ‫مسیح علیه السالم را�شي او د لویو مالحمو په پای کې‬ ‫بــه د دې امــت امامتــي وکــړي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې دغــه خبــر‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ورکــړی دی‪.‬‬ ‫د صلیــب بنــدګان او مرتدیــن کــه هرڅومــره‬ ‫کوښښــونه وکــړي چــې د هجــرت الره بنــده کــړي‪ ،‬خــو‬ ‫دغــه الره بــه د متوکلینــو لپــاره همدا�ســې خالصــه وي‬ ‫او د اسالم سنګرونو ته به مجاهدینو په دغو ملکوتي‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{:‬ع َ‬ ‫�ســى َرِّبــي‬ ‫َاوازونــو راښــکل کیــږي چــې هللا تعالــی‬ ‫أ ْن َي ْه ِد َينــي َسـ َـو َاء َّ‬ ‫السـ ِـب ِيل} [القصــص‪ ،]22 :‬ژبــاړه‪ :‬ژر‬ ‫ِ‬ ‫دی چې هللا تعالی به ماته سیده الره وښايي او بل ځای‬ ‫رسیزه‬ ‫‪Foreword‬‬

‫‪2‬‬

‫د ترکیــې مرتدیــن پــدې خاطــر ســیمټي دیــوال جــوړوي چــې مهاجریــن شــام تــه لــه ننوتلــو منــع کــړي‪.‬‬

‫َ‬ ‫ّ َ‬ ‫فرمايي‪{:‬إ ِنــي ذ ِاهـ ٌـب ِإلــى َرِّبــي َسـ َـي ْه ِد ِين} [الصافــات‪ ،]99 :‬زه خپــل رب تــه تلونکــی‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫یــم‪ ،‬ژر‬ ‫فرمايي‪{:‬إ ِنــي ُم َه ِاجـ ٌـر ِإلــى َرِّبــي ِإ َّنـ ُـه‬ ‫ـای‬ ‫ـ‬ ‫ځ‬ ‫ـل‬ ‫ـ‬ ‫ب‬ ‫او‬ ‫ـايي‪،‬‬ ‫ـ‬ ‫ښ‬ ‫و‬ ‫الره‬ ‫ـه‬ ‫ـ‬ ‫ب‬ ‫ـه‬ ‫ـ‬ ‫ت‬ ‫ما‬ ‫ـې‬ ‫ـ‬ ‫چ‬ ‫دی‬ ‫ِ‬ ‫ُه َو ْال َعز ُيز ْال َح ِك ُ‬ ‫يم} [العنكبوت‪،]26 :‬ژباړه‪ :‬زه خپل رب ته هجرت کونکی یم او‬ ‫ِ‬ ‫زورور او حکمتونو واال دی‪ ،‬بل ځای فرمايي‪{َ :‬و َعج ْل ُت إ َل ْي َك َر ّب ل َت ْر َ‬ ‫�ضى}‬ ‫هغه‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫[طــه‪ ،]84 :‬او زه پــه تلــوار تاتــه راغلــم ای زمــا ربــه چــې تــه را�ضــي �شــې‪ ،‬نــو د مهاجــر‬ ‫لپاره د تابعدارۍ نمونه او سمبول اولو العزم پیغمبران دي‪ ،‬هغه پیغمبران چې‬ ‫د هللا تعالی په الره کې پرې هرډول عذابونه تیر شوي وو خو د خلکو عذاب يې د‬ ‫هللا تعالــی د عــذاب پــه څیــر نــه ګاڼــه‪.‬‬ ‫بلکې د هللا تعالی لورې ته مهاجر پدې پوه وي چې د هغه په الره کې سختۍ‬ ‫او امتحانونــه شــته‪ ،‬چــې پــدې ســره بــه دغــه بنــده خپــل مــوال تــه نــږدې کیــږي‪ ،‬لکــه‬ ‫چې په یو قد�ســي حدیث کې رســول هللا صلی هللا علیه وســلم فرمايي‪«:‬إن ّ‬ ‫تقرب‬ ‫إلـ ّـي بشــبر‪ ،‬تقربــت إليــه ذراعــا‪ ،‬وإن تقـ ّـرب إلـ ّـي ذراعــا‪ ،‬تقربــت إليــه باعــا‪ ،‬وإن‬ ‫أتانــي يم�شــي‪ ،‬أتيتــه هرولــة» [متفــق علیــه]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬کــه زمــا بنــده ماتــه یــوه ولیشــت‬ ‫رانږدې �شي‪ ،‬زه به ورته یو ګز ورنږدې شم که هغه ما ته یو ګز رانږدې �شي‪ ،‬زه‬ ‫بــه ورتــه یــوه وازه نــږدې شــم‪ ،‬کــه ماتــه پــه قــار راغــی‪ ،‬زه بــه ورتــه پــه منــډه ورشــم‪.‬‬ ‫د هجرت په الره کې که د مهاجر پر مخکې هرڅومره مشکالت او وینې هم‬ ‫وي مګر مجاهد به کوښــښ وکړي چې دغه نیکي او د هغې نه زیات نور څه هم‬ ‫حاصل کړي‪ ،‬مهاجر به د خپل لوی دښمن(شیطان) سره په جنګ وي‪ ،‬ترڅو‬ ‫دا�سې خاورې ته ور�سي چې هلته د یو موحد په حیث د عزت او سرلوړۍ ژوند‬ ‫تیــر کــړي او کــه مــرګ ورتــه راغــی یــا ووژل شــو نــو ځــای بــه یــې د مقتــدر بادشــاه پــه‬ ‫خوا ـکـې د ريښــتینولی چو ـکـۍ وي‪.‬‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪«:‬إن الشــيطان قعــد البــن آدم‬ ‫بأطرقــه‪ ،‬فقعــد لــه بطريــق اإلســام‪ ،‬فقــال لــه‪ :‬أتســلم وتــذر دينــك‪ ،‬وديــن آبائــك‪،‬‬ ‫وآبــاء أبيــك؟ فعصــاه‪ ،‬فأســلم‪ ،‬ثــم قعــد لــه بطريــق الهجــرة‪ ،‬فقــال‪ :‬أتهاجــر وتــذر‬ ‫أرضــك وســماءك‪ ،‬وإنمــا مثــل املهاجــر كمثــل الفــرس فــي الطــول! فعصــاه فهاجر‪،‬‬ ‫فت َ‬ ‫ثــم قعــد لــه بطريــق الجهــاد‪ ،‬فقــال‪ :‬هــو جهــد النفــس واملــال‪ ،‬فتقاتــل ُ‬ ‫قتــل‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫فتنكــح املـرأة‪ُ ،‬ويقســم املــال! فعصــاه فجاهــد‪ ،‬فمــن فعــل ذلــك منهــم فمــات‪ ،‬كان‬ ‫ُ‬ ‫حقا على هللا أن يدخله الجنة‪ ،‬أو قتل كان حقا على هللا أن يدخله الجنة‪ ،‬وإن‬ ‫غــرق كان حقــا علــى هللا أن يدخلــه الجنــة‪ ،‬أو وقصتــه ّ‬ ‫دابــة كان حقــا علــى هللا‬ ‫أن يدخلــه الجنــة) [رواه أحمــد والنســائي وابــن ّ‬ ‫حبــان عــن ســبرة بــن أبــي فاكــه]‪،‬‬ ‫ژباړه‪ :‬شیطان بني آدم ته په ټولو الرو کیناسته؛ د اسالم په الره ورته کیناست‬ ‫ورته یې وویل‪ :‬آیا ته اسالم راوړې او خپل او د پلرونو او نیکونو دین پریږدې؟‬ ‫نــو انســان د هغــه خبــره ونــه منلــه او اســام یــې راوړ‪ ،‬بیــا ورتــه د هجــرت پــه الره‬

‫کیناســت ورتــه یــې وویــل‪ :‬آیــا تــه هجــرت کــوې او خپلــه ځمکــه او‬ ‫اســمان پریــږدې؟ د مهاجــر ســړي خــو دا�ســې مثــال وي لکــه یــو اس‬ ‫چــې پــه ر�ســۍ تــړل شــوی وي؛ دومــره لــرې تلــی �شــي څومــره چــې یــې‬ ‫ر�ســۍ اوږده وي‪ ،‬لیکــن انســان د شــیطان خبــره ونــه منــي او هجــرت‬ ‫وکــړي‪ ،‬بیــا ورتــه د جهــاد پــه الره ـکـې کیناســته‪ ،‬ورتــه يــې وویــل‪ :‬دا‬ ‫خــو د مــال او نفــس تکلیــف دی‪ ،‬تــه بــه جنــګ کــوې‪ ،‬مــړ بــه �شــې‪،‬‬ ‫ښــځه بــه دې بــل څــوک پــه نــکاح کــړي او مــال بــه دې تقســیم �شــي‪،‬‬ ‫نــو مجاهــد د شــیطان خبــره ونــه منــي او جهــاد وکــړي‪ ،‬کــه چــا دغــه‬ ‫کارونه وکړل او په خپل مرګ مړ شو نو په هللا تعالی حق دی چې‬ ‫جنــت تــه بــه یــې داخلــوي‪ ،‬کــه ووژل �شــي هــم پــه هللا تعالــی حــق دی‬ ‫چــې جنــت تــه یــې داخــل کــړي‪ ،‬کــه پــه اوبــو ـکـې ډوب شــو هــم پــه هللا‬ ‫تعالــی حــق دی چــې جنــت تــه یــې داخــل کــړي‪ ،‬کــه ســپرلۍ پــرې چپــه‬ ‫شــوه هــم پــه هللا تعالــی حــق دی چــې جنــت تــه یــې داخــل کــړي‪.‬‬ ‫نــو د هجــرت پــای خامخــا مغفــرت او جنــت دی‪ ،‬خــو دا هغــه‬ ‫وخــت چــې د بنــده نیــت د هللا تعالــی لپــاره خالــص وي او د هغــه پــه‬ ‫َّ‬ ‫ََ ْ‬ ‫َ‬ ‫الل‬ ‫الره ـکـې کلـ َـک �شــي‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫فرمايي‪{:‬ومــن ُي َه ِاجـ ْـر ِفــي سـ ِـب ِيل ِ‬ ‫َ ْ ْ ْ َُ َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اغ ًمــا َك ِثيـ ًـرا َو َسـ َـع ًة َو َمـ ْـن َيخـ ُـرج ِمــن بي ِتـ ِـه م َهاجــراً‬ ‫ض مر‬ ‫ِ‬ ‫ي َ ِجــد ِ َّفــي الر ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫الل َوك َ‬ ‫ُ ُْ ُ ْ ُ َ ْ َ َ ْ ُ َ‬ ‫إلــى َ َ ُ‬ ‫ان‬ ‫الل ورسـ ِـول ِه ثـ َّـم يد ِركــه الــوت فقــد وقــع أجـ ُـره علــى ِ‬ ‫ِ َِ‬ ‫ُ‬ ‫َّ ُ‬ ‫ً‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫الل غفــورا ر ِحيمــا} [النســاء‪ ،]100 :‬ژبــاړه‪ :‬څــوک چــې د هللا تعالــی‬ ‫په الره کې هجرت وکړي نو په ځمکه کې به ډیره خوشــحالي او پراخي وګوري او‬ ‫څــوک چــې د خپــل کــور نــه هللا تعالــی او د هغــه رســول تــه مهاجــر شــو او بیــا ورتــه‬ ‫پــه دغــه الره ـکـې مــرګ راغــی نــو اجــر یــې پــه هللا تعالــی ثابــت شــو‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی‬ ‫بښــونکی مهربــان دی‪.‬‬ ‫بلکې په هجرت کې دومره لوی برکت پروت دی که موحد پرې خبر شو نو‬ ‫خپلې ټولې اثاثې به خرڅې کړي او خپل ځان به په هللا تعالی ور خرڅ کړي ترڅو‬ ‫هغــه تعالــی را�ضــي کــړي‪ ،‬د عمــرو بــن العــاص ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت دی‪،‬‬ ‫وايــي‪“ :‬کلــه چــې هللا تعالــی زمــا پــه زړه ـکـې اســام واچــاوه نــو زه نبــي صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم تــه راغلــم او ورتــه مــې وویــل‪ :‬الس خــاص کــړه چــې بیعــت درســره وکــړم‪ ،‬نــو‬ ‫هغــه الس خــاص کــړ‪ ،‬خــو مــا خپــل الس موټــی کــړ‪ ،‬رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم راتــه وویل‪«:‬څــه دربانــدې وشــول عمــرو؟» مــا ورتــه وویــل‪ :‬زه غــواړم څــو‬ ‫شــرطونه ولګــوم؛ هغــه راتــه وویل‪«:‬څــه شــرط لګــوې؟» مــا ورتــه وویــل‪ :‬ماتــه بــه‬ ‫بښــنه و�شــي؟‪ ،‬هغــه وویــل‪ :‬تــه پــوه نــه یــې چــې اســام مخکنــي ګناهونــه رژوي؟‬ ‫هجــرت هــم مخکنــي ګناهونــه رژوي؟ او حــج هــم مخکنــي ګناهونــه رژوي”[رواه‬ ‫مســلم]‪.‬‬ ‫د طفیل بن عمرو الدو�ســي ر�ضي هللا عنه څخه نقل دي چې د هغه ســره د‬ ‫خپلې قبیلې یو ســړي مدینې ته هجرت وکړ نو مدینه پرې ســمه رانغله؛ مریض‬ ‫شو‪ ،‬نو ټینګ نه شو‪ ،‬نو د غ�شي تیره برخه یې راواخسته او د خپلو ګوتو بندونه‬ ‫یې پرې غوڅ کړل؛ د الس نه یې وینې وبهیدې او مړ شو‪ ،‬طفیل بن عمر په خوب‬ ‫کې ولیده چې ډیر په خایسته شکل کې و خو السونه یې پټ و نو ورته یې وویل‪:‬‬ ‫رب درســره څــه وکــړل؟ هغــه وویــل د خپــل نبــي صلــی هللا علیــه وســلم پــه لــور د‬ ‫هجــرت پــه خاطــر یــې راتــه معافــي وکــړه‪ ،‬مــا ورتــه وویــل چــې دا الس دې ولــې پــټ‬ ‫کړی؟ هغه راته وویل‪ :‬ماته وویل شو‪«:‬کوم �شی چې تا په خپله خراب کړی هغه‬ ‫به مونږ جوړ نه کړو» ‪ ،‬ما دغه خوب رسول هللا صلی هللا علیه وسلم ته بیان‬ ‫کــړ‪ ،‬هغــه وویــل‪«:‬ای هللا تعالــی الســونو تــه یــې هــم بښــنه وکړه»[صحیــح مســلم‪.‬‬ ‫هوکی! هللا تعالی هغه سړي ته په هجرت کې د اخالص په وجه معافي وکړه‬ ‫چې ځان یې وژلی و‪.‬‬ ‫نو ای هغه مسلمانه وروره چې د شام او عراق د هجرت څخه د طواغیتو‬ ‫پــه طوطئــو منــع شــوی یــې‪ ،‬د قیامــت د ورځــې پــورې د هجــرت الرې خال�صــې دي‪،‬‬ ‫که څوک شام او عراق ته هجرت نه �شي کولی نو لیبیا‪ ،‬خراسان‪ ،‬یمن‪ ،‬سیناء‪،‬‬ ‫لویدیځې افریقیا‪ ،‬او دخالفت نورو والیتونو او سیمو ته دې هجرت وکړي چې د‬ ‫دنیا په لویدیځ او ختیځ کې وجود لري‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪3‬‬

‫بسم هللا الرحمن الرحيم‬ ‫إن الحمــد هلل‪ ،‬نحمــده‪ ،‬ونســتعينه‪ ،‬ونســتغفره‪ ،‬ونعــوذ بــاهلل مــن شــرور‬ ‫أنفســنا‪ ،‬ومــن سـ ّـيئات أعمالنــا‪ ،‬مــن يهــده هللا‪ ،‬فــا ُم ِضـ َّـل لــه‪ ،‬ومــن يضلــل‪ ،‬فــا‬ ‫ً‬ ‫هــادي لــه‪ ،‬وأشــهد أن ال إلــه إال هللا وحــده ال شـريك لــه‪ ،‬وأشــهد أن محمــدا عبــده‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ً ً‬ ‫ورســوله‪ ،‬صلــى هللا عليــه وعلــى آلــه وصحبــه وســلم تســليما كثيـرا إلــى يــوم الديــن‪،‬‬ ‫أمــا بعــد‪:‬‬ ‫َ ُ ُ ْ ُ َ ّ ْ ُ ُ َّ ُ َ ْ ُ ْ َ ُ ْ ْ َ َ ْ ُ ُ َ‬ ‫ص ْركـ ْـم َعل ْي ِهـ ْـم‬ ‫هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬قا ِتلوهــم يع ِذبهــم الل ِبأي ِديكــم ويخ ِز ِهــم وين‬ ‫ُ ُ َ َ ْ ُ ْ َ َ ُ ْ ْ َ ْ َ ُ ُ ْ َ َ ُ ُ َّ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫الل َعلــى َمـ ْـن َيشـ ُـاء‬ ‫ـف صــدور قــو ٍم َمؤ ِم ِنيــن * وي َذ ِهــب غيــظ قل ِوب ِهــم ويتــوب‬ ‫َو َيشـ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ َّ ُ َ ٌ َ ٌ ْ َ ْ ُ ْ ْ ُ ْ َ ُ َ َّ َ ْ َ َّ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫الل ال ِذيـ َـن َج َاهـ ُـدوا ِم ْنكـ ْـم‬ ‫والل عليــم حكيــم * أم حســبتم أن تتركــوا ولــا يعلــم‬ ‫َ َ ْ َ َّ ِ ُ ِ ْ ُ ن َّ َ َ ِ َ ُ َ َ ْ ُ ْ َ َ ِ َ ً َ َّ ُ َ ٌ َ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫الل ول رسـ ِـول ِه ول الؤ ِم ِنيــن وِليجــة والل خ ِبيــر ِبمــا تعملــو }‬ ‫ولــم يت ِخــذوا ِمــن دو ِ ِ‬ ‫[التوبــة‪.]16-14 :‬‬ ‫د دوی ســره وجنګیــږئ هللا تعالــی دوی تــه ستاســو پــه الس عــذاب ورکــوي‪،‬‬ ‫دوی شــرموي‪ ،‬ستاســو ســره د دوی پرخــاف مرســته کــوي‪ ،‬د مومنانــو زړونــه‬ ‫پــرې یخــوي‪ ،‬د دوی د زړونــو قهــر او غوصــه ختمــوي او هللا تعالــی د هغــه چــا توبــه‬ ‫قبلــوي چــې خــوښ یــې �شــي او هللا تعالــی د علــم او حکمــت خاونــد دی آیــا تاســو‬ ‫ګمــان کــوئ چــې تاســو بــه پــدې حــال پریښــودل �شــئ او هللا تعالــی بــه پــه تاســو ـکـې‬ ‫پــه ډاګــه نــه کــړي هغــه کســان چــې جهــاد کــوي او د هللا تعالــی‪ ،‬د هغــه د رســول او‬ ‫مومنانــو پرتــه یــې بــل څــوک پــه دوســتۍ ســره نــه وي نیولــی او هللا تعالــی ستاســو پــه‬ ‫عملونــو خبــردار دی‪.‬‬ ‫پــه هــرځــای ـکـې د هللا تعالــی د الرې مجاهدینــو تــه‪ :‬ای د خالفــت پوځیانــو‪،‬‬ ‫صابرانــو او ســکروټې پــه منــګل ـکـې نیوونکــو‪ ،‬ای د دیــن او نامــوس ســاتونکو‪ ،‬ای‬ ‫د هللا تعالــی پــه الر ـکـې خپــل روح ارزانــه قربانوونکــو‪ ،‬ای هغــو اتالنــو چــې تاســو پــه‬ ‫خپلــو ســینو د تاریــخ د تــر ټولــو ســخت صلیبــي یرغــل مخــه نی�ســئ او پــه خپلــو وینــو‬ ‫اســامي ټولنــه او اصــل ســاتئ‪،‬‬ ‫ای هغــو اتالنــو چــې تاســو پــه خپــل زړور تــوب او د خپــل ځــان پــه تــوازن‪،‬‬ ‫ټینګښــت او کنتــرول ټــول کفــري ملتونــه او مرتــد پوځونــه پــه ویــره ـکـې اچولــي او پــه‬ ‫خپــل صبــر او کلکوالــي مــو ټولــه نــړۍ حیرانــه کــړې ده‪.‬‬ ‫زه تاسو ته د هغه څه وصیت کوم چې رسول هللا صلی هللا علیه وسلم پرې‬ ‫ابن عباس ر�ضي هللا عنهما ته وصیت کړی و‪ ،‬کله یې چې ورته وفرمایل‪( :‬فلو أن‬

‫الخلــق كلهــم جميعــا‪ ،‬أرادوا أن ينفعــوك ب�شــيء لــم يكتبــه هللا عليــك‪ ،‬لــم يقــدروا‬ ‫عليــه‪ ،‬وإن أرادوا أن يضــروك ب�شــيء لــم يكتبــه هللا عليــك‪ ،‬لــم يقــدروا عليــه‪،‬‬ ‫واعلم أن في الصبر على ما تكره خيرا كثيرا‪ ،‬وأن النصر مع الصبر وأن الفرج مع‬ ‫الكــرب وأن مــع العســر يسـرا) [رواه أحمــد]‪.‬‬ ‫ژبــاړه‪ :‬کــه دغــه ټــول عالــم پــه تــا را ټــول �شــي‪ ،‬او تــا تــه د څــه �شــي فایــده رســول‬ ‫وغــواړي خــو هللا تعالــی در تــه نــه وي لیکلــی‪ ،‬نــو دوی بــه د دغــه کار تــوان ونــه لــري‪،‬‬ ‫او کــه دوی ټــول تاتــه د یــو ضــرر رســولو کوښــښ وکــړي او هللا تعالــی پــه تــا نــه وي‬ ‫مقــرر کــړی نــو دوی بــه پــه دغــه کار ونــه توانیــږي‪ ،‬تــه پــدې پــوه شــه چــې پــه هغــه څــه‬ ‫صبــر کــول چــې تــه یــې نــه خوښــوې ډیــر خیــر لــري‪ ،‬کامیابــي او نصــرت د صبــر ســره‬ ‫دی او خال�صــی او پراخــي د ســختۍ ســره دي او د تکلیــف ســره اســاني وي‪.‬‬ ‫عمــر ‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬د بنــي عبــس بعضــو ســپین ږیــرو تــه وویــل‪ ”:‬تاســو بــه د‬ ‫خلکــو ســره پــه څــه �شــي جنــګ کولــو؟ هغــوی وویــل‪ :‬پــه صبــر ســره؛ مونــږ کلــه هــم‬ ‫د یــو قــوم ســره پــه جنــګ ـکـې نــه یــو مــخ شــوي مګــر دا�ســې صبــر بــه مــو د هغــوی پــر‬ ‫خــاف کاوه‪ ،‬لکــه هغــوی چــې بــه زمونــږ پــر خــاف کولــو”‪.‬‬ ‫او د بع�ضــې ســلفو څخــه نقــل دی‪ :‬مونــږ ټــول مــرګ او د ټپونــو درد نــه‬ ‫خوښــوو‪ ،‬لیکــن خبــره ټولــه پــه صبــر ـکـې ده پــه یــو بــل پــه صبــر ـکـې غــوره والــی لــرو‪.‬‬ ‫نــو ای مجاهــدو ورونــو تاســو صبــر وکــړئ‪ ،‬ټینــګ �شــئ او زیــری واخلــئ؛ پــه هللا‬ ‫تعالــی قســم دی چــې تاســو کامیــاب یاســت او دغــه مشــکل چــې نــن پــر تاســو دی‪ ،‬دا‬ ‫د هغــو ازموینــو یــوه کــړۍ ده چــې هللا تعالــی یــې پــه خپلــو بندګانــو رحــم کــوي؛ ترڅــو‬ ‫خبیث د پاک څخه جدا کړي او بل پدې خاطر چې هللا تعالی تاســو د یو بل لوی‬ ‫امانــت د بارولــو او لــوی مســؤولیت سـرته رســول لپــاره تیــار کــړي‪.‬‬ ‫دغه مشــکل چې په اصل کې د هللا تعالی له پلوه یو انعام دی؛ دغه په تاســو‬ ‫دومــره ســخت نــه دی لکــه چــې مخکــې در بانــدې تیــر شــول‪ ،‬پــه تاســو خــو دا�ســې‬ ‫امتحانونه تیر شــول که په ســختو غرونو را�شــي نو زره زره به یې کړي‪ ،‬تاســو په‬ ‫هغــې صبــر وکــړ او پــه هغــې ـکـې ټینــګ شــوئ‪ ،‬بلکــې د دغــو امتحانونــو څخــه پــه یــوه‬ ‫نــوې جذبــه او قــوت ســره راووتلــئ‪.‬‬ ‫ای د عـراق او شــام لښــکرو‪ ،‬ای د اســام نــا اشــنا خلکــو‪ :‬باطــل پــه عاجلــو‬ ‫نتائجو تیر وتلی‪ ،‬په امیدونو دوکه شوی او په خپل ځان یې تکیه کړې‪ ،‬شیطان‬ ‫یې په پوزه کې تکبر پوکړی‪ ،‬نو باطل پدې ســره راببر شــوی او پړســیدلی‪ ،‬له خولې‬ ‫خاص‬

‫‪4‬‬

‫یــې زګونــه روان دي لــه غ�صــې رپیــږي‪ ،‬پــه دار االســام او د خالفــت پــه خــاوره یــې‬ ‫دا�ســې یرغــل وکــړ‪ ،‬چــې پــه هیــڅ تیــر شــوي تاریــخ ـکـې ســاری نــه لــري‪ ،‬دغــه دی چــې‬ ‫امریــکا او صلیبــي اروپــا‪ ،‬مخکنــۍ کمیونســته روســیه‪ ،‬مجو�ســي ایـران‪ ،‬ســیکولرې‬ ‫ترکیــې‪ ،‬ملحــدو کردانــو‪ ،‬روافضــو او نصیریانــو ورســره صحــوات او ملی�شــې‪ ،‬د‬ ‫عربــو طواغیــت او د هغــوی دپوځونــو ســره؛ دغــه ټــول نــن پــه یــو صــف ـکـې والړ‬ ‫دي‪ ،‬پــه خپلــه عصــري وســله ســمبال دي‪ ،‬ورســره یــوه لــوی رســنیزه خبیثــه کــړۍ‬ ‫ده‪ ،‬یواځــې یــو شــعار لري‪(:‬چــې اســام او مســلمانان لــه منځــه یو�ســي)‪ ،‬یــوه خبــره‬ ‫کوي‪(:‬څــوک زمونــږ لــوی زبــر ځــواک دی؟)‪.‬‬ ‫دوی د خپلــو وســلو او وســائلو ســره ستاســو پــه لــور را روان شــول‪ ،‬لــه ځانــه‬ ‫یــې پــه ســر ـکـې ستاســو د قــوم څخــه د قربانــۍ مرتــد پســونه رامخکــې کــړي‪ ،‬کفــار‬ ‫یې ستاســو په لور د پســونو د رمې په څیر در شــړي‪ ،‬تردې چې ستاســو ســاحې ته‬ ‫راورســیدل‪ ،‬نــو د هللا تعالــی نــه د دوی پــه جنــګ بانــدې د صبــر‪ ،‬پــه ټینګیــدو‪ ،‬قــوت‬ ‫او پابنــدۍ ســره مرســته وغــواړئ‪.‬‬ ‫نــن روافــض د خپلــو ســپرو او پیــادو ســره د تلعفــر خــاورې تــه راغلــل چــې‬ ‫د کینــو او د غــچ اور یــې د دار االســام پــه لــور خوځــوي‪ ،‬ترڅــو پــه دار االســام‬ ‫برال�ســي �شــي او اهــل ســنت تــه ضــرر ورســوي‪ ،‬نــو دښــمن چــې ســا اخیســتو تــه پــرې‬ ‫نــږدئ او نــه یــې خپــل د دفــاع مضبوطولــو تــه پریــږدئ؛ کمینونــه پــرې محکــم کــړئ‪،‬‬ ‫پرلپ�ســې بریدونه او په جنګ کې پرې ســختي راولئ‪ ،‬ځکه تاســو د دا�ســې قوم ســره‬ ‫جنګیــږئ چــې نــه کــوم عقــل لــري نــو کــوم نقــل‪ ،‬نــه دیــن لــري او نــه کومــه کامیابــه‬ ‫دنیــا‪ ،‬دوی د رمــو پــه څیــر صلیــب بنــده خپــل مــخ تــه روان کــړي ترڅــو د هغــوی پــر‬ ‫ځای په جنګ کې ځای ونی�سي او د سیمې په تقسیم کې خپلو شومو اهدافو ته‬ ‫ورســيږي؛ دغــه ســیمه او وګــړي د راف�ضــي مجوســو د حکــم النــدې کــړي‪ ،‬خــو پــه‬ ‫هللا تعالــی قســم دی چــې دغــه موخــه بــه دوی حاصلــه نــه کــړي‪.‬‬ ‫کلــه چــې ســره صفونــه نــږدې شــول نــو څټونــه یــې ووهــئ‪ ،‬بلکــې هــر بنــد یــې‬ ‫ووهــئ‪ ،‬د دوی عـرادې ویجــاړې کــړئ‪ ،‬یرغلونــه پــرې وکــړئ‪ ،‬پــه خپلــو پټــن ځایونــو‬ ‫کې یې نا ارامه کړئ‪ ،‬ترڅو دوی ستاســو د جنګ څه برخه وګوري؛ ډیر وخت به‬ ‫پاتــې نــه وي چــې هللا تعالــی تاســو تــه د دوی څټونــه درکــړي‪.‬‬ ‫چیرتــه د خپــل ځــان ســره د تیښــتې ســوچ ونکــړئ‪ ،‬پــه هللا تعالــی قســم دی چــې‬ ‫تاســو نــه تښــتئ مګــر د دا�ســې نامــوس د ســاتنې څخــه چــې هیــڅ ســاتونکی نــه لــري‬ ‫او د دا�ســې دیــن د ســاتنې څخــه چــې هللا تعالــی تــه د دا�ســې قــوم څخــه ګیلــه کــوي‬ ‫چــې دغــه دیــن یــې ضایــع کــړی او د دا�ســې مرســتندویانو ګیلــه چــې د دې مرســته یــې‬ ‫پری�ښــې ده‪.‬‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ َ ُ َ َ ُ ْ َ ً‬ ‫همیشــه د هللا تعالــی دغــه وینــا یــاده ســاتئ‪{َ :‬يــا أيهــا ال ِذيــن آمنــوا ِإذا ل ِقيتــم ِفئــة‬ ‫َ َ َ‬ ‫يعــوا َّ َ‬ ‫َف ْاث ُب ُتــوا َو ْاذ ُكـ ُـروا َّ َ‬ ‫الل َكثيـ ًـرا َل َع َّل ُكـ ْـم ُت ْفل ُحــو َن * َوأط ُ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه َول ت َن َاز ُعــوا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ََْ َ ُ ََ ْ َ َ ُ ْ َ ْ‬ ‫اصبـ ُـروا إن الل َمـ َـع َّ‬ ‫الص ِاب ِريــن} [األنفــال‪،]46-45 :‬‬ ‫فتفشــلوا وتذهــب ِريحكــم و ِ ِ‬

‫اردوګان او پیوټن د اسالم پر ضد سودا کوي‬

‫ژبــاړه‪ :‬ای مومنانــو چــې کلــه تاســو د یــوې ډلــې( دکفــارو) ســره پــه جنــګ ـکـې مخامــخ‬ ‫�شــئ‪ ،‬نــو ټینــګ �شــئ او هللا تعالــی ډیــر یــادوئ‪ ،‬ترڅــو کامیــاب �شــئ‪ ،‬د هللا تعالــی او د‬ ‫هغــه د رســول‪-‬صلی هللا علیــه وســلم‪ -‬خبــره ومنــئ‪ ،‬خپــل منځــي شــخړې مــه کــوئ‪،‬‬ ‫چــې نــاکام بــه �شــئ او دبدبــه بــه مــو والړه �شــي‪ ،‬تاســو صبــر کــوئ؛ یقینــا هللا تعالــی د‬ ‫صبــر کوونکــو ســره دی‪.‬‬ ‫ََ‬ ‫َ‬ ‫او د هللا تعالــی ســبحانه وتعالــی دغــه وینــا‪{َ :‬وكأ ِّيـ ْـن ِمـ ْـن َن ِبـ ّ ٍـي ق َاتـ َـل َم َعـ ُـه ِ ِّرب ُّيــو َن‬ ‫َّ‬ ‫الل َو َمــا َ‬ ‫اسـ َـت َك ُانوا َو َّ ُ‬ ‫َكثيـ ٌـر َف َمــا َو َه ُنــوا لَــا َأ َ‬ ‫ض ُع ُفــوا َو َمــا ْ‬ ‫الل ُيَ ِحـ ُّـب‬ ‫ص َاب ُهـ ْـم ِفــي َ َسـ ِـب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َِ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُُ‬ ‫َّ‬ ‫الص ِاب َ ِريـ َـن * َو َمــا ك َان ق ْول ُهـ ْـم ِإل أ ْن قالــوا َ َّرب َنــا اغ ِ َفـ ْـر ل َنــا ذن َوب َنــا َوِإ ْسـ َـراف َنا ِفــي أ ْم ِرنــا‬ ‫ََّ ْ ْ َ َ َ َ ْ ُ َ َ َْ ْ َ‬ ‫َ َ َ ُ ُ َّ ُ َ َ َ ُّ ْ‬ ‫الدن َيــا َو ُح ْسـ َـن‬ ‫ص ْرنــا َعلــى القـ ْـو ِم الكا ِف ِريــن * فآتاهــم الل ثــواب‬ ‫وث ِبــت أقدامنــا وان‬ ‫َ َ َْ‬ ‫ُْ‬ ‫الخـ َـرة َو َّ ُ‬ ‫الل ُي ِحـ ُّـب ال ْح ِس ـ ِن َين} [آل عم ـران‪ ،]148-146 :‬ژبــاړه‪ :‬اوډيــر د‬ ‫اب ِ ِ‬ ‫ثــو ِ‬ ‫پيغمبرانــو نــه جنګونــه كړيــدي او د هغــوي پــه ملګرتيــا ـكـې هللا واال خلقــو ډيــرو‬ ‫نــو سســتي نــۀ وه كــړې هغــوي (د جهــاد كولــو نــه) د وجــې د هغــه تكليفونــو نــه چــه‬ ‫رســيدلي وو هغــوي تــه پــه الره د هللا ـكـې او نــه وو كمــزوري شــوي (پــه مقابلــه د‬ ‫دشــمن ـكـې) او عاجــزي ئــې نــه وه كــړې (دشــمن تــه) او هللا مينــه كــوي د صبرناكــو‬ ‫سره *اونه وه وينا د دوي مګر دا چه وئيل به ئې ای زمونږ ربه ۔زمونږ ګناهونه او‬ ‫زمونږ د دین ّپ کار کې زیاتې وب�ښې او مضبوط كړې قدمونه زمونږ او ته مرسته‬ ‫وکــړې زمونــږ ســره پــه قــوم كافرانــو بانــدې‪ ،‬نــو نــو هللا دوي تــه د دنیــا او آخــرت‬ ‫ښایســته بدلــه ورکــړه او هللا مينــه كــوي د ښائســته عمــل كونكــو ســره‪.‬‬ ‫زمــا دې پــه هللا تعالــی قســم وي! مونــږ ګــورو چــې هللا تعالــی صلیبیــان‪ ،‬مرتدیــن‬ ‫او ملحدیــن د خپــل مــرګ ځــای تــه راوســتل‪ ،‬دغــه بــه د دوی وروســتنۍ حملــه وي‬ ‫بــإذن هللا‪ ،‬لــږه زمانــه بــه نــه وي تیــره چــې مونــږ بــه د دوی ســره د دوی پــه کورونــو ـکـې‬ ‫جنګیــږو؛ دغــه پــه واحــد احــد ذات زمونــږ بــاور دی او دغــه پــه یواځــې صمــد ذات‬ ‫زمونــږ ښــه ګمــان دی‪.‬‬ ‫ای پــه رقــه ـکـې د اســام اتالنــو او زمریــو‪ :‬ای د غیــرت‪ ،‬شــهامت‪ ،‬عــزت او‬ ‫کرامت خاوندانو؛ آیا خبره دیته ورســیده چې ستاســو څخه دا�ســې ښــځه ځمکه‬ ‫نی�سي چې‪ ،‬فاجره‪ ،‬ملحده او کافره ده؟ وروسته له هغې چې سړې یې ورک شول‬ ‫ترڅــو یــې غــم پــه ســر واخلــي او مشــکالت یــې حــل کــړي‪ ،‬بلکــې د دې ملحدینــو ســره‬ ‫دا�سې خلک مل دي چې د بیالبیلو ځایونو څخه نا بلده راغلي ؛ د بتانو د عبادت‬ ‫کونکو(مشرکینو) څخه؛ غواړي چې د خپل باطل دین مرسته وکړي او د اسالم‬ ‫او مســلمانانو پــر خــاف وجنګیــږي‪ ،‬نــو ستاســو دې پــه هللا تعالــی قســم وي تاســو‬ ‫ووایــئ؛ کــه مونــږ د ملحــدو کردانــو د بریــد مخــه ونــه نیســو او‪ -‬هللا مکــړه‪ -‬دوی پــه‬ ‫خپــل مقصــد ـکـې کامیــاب �شــي نــو څــه حــال بــه وي؛ بیــا خــو بــه ستاســو د دیــن ســره‬ ‫جګړه وي‪ ،‬ستاسو د شریعت سپکاوی به وي‪ ،‬ستاسو د مسجدونو بې حرمتي‪،‬‬ ‫ستاســو د س ـړیو ذلــت او د ښــځو او حرمتونــو بــې حیایــي بــه وي‪ ،‬پــه هللا تعالــی‬ ‫قســم چــې دوی ډیــر رذیــل ســپک او بــې عقلــه بــد بختــه دي؛ بیــا پــه دغــه حــال ـکـې پــه‬ ‫ژوند کې هیڅ خیر نشــته‪ ،‬نه یې کوم قیمت شــته‪ ،‬نو پدې پوه �شــئ چې همدغه د‬ ‫ریښــتینولۍ او وعــدو پــوره کولــو وخــت دی‪.‬‬ ‫ای مجاهدومســلمانانو‪ :‬نن ستاســو لپاره درې شــیان راجمع شــوي؛ ‪ -‬هغه‬ ‫یــو مســلمان دې خــوار �شــي چــې د دې دریــو پرتــه بــل څــه اخلــي‪ : -‬لومــړی دا�ســې‬ ‫ځمکــه چــې د هللا تعالــی پــه ش ـریعت فیصلــه کیــږي‪ ،‬بــل دا�ســې پــه کــور راتلونکــی‬ ‫دښــمن چــې د ایمــان نــه وروســته تــر ټولــو مهــم واجــب د ده مخــه نیــول دي او دریــم‬ ‫دا�ســې شــهادت چــې ډیــرو ريښــتونو یــې ارمــان کــړی‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫قلبي على ثقة ونف�سي ُحرة *** تأبى الدني‪ ،‬وصارمي ذلق‬ ‫زما زړه باوري دی‪ ،‬نفس مې ازاد دی‪ ،‬د ذلت څخه انکار کوي او توره مې‬ ‫تیره ده‪.‬‬ ‫فعالم يخ�شى املرء فرقة روحه *** أوليس عاقبة الحياة فراق‬ ‫نو یو سړی د خپل روح په جدا والي ولې ویریږي؟ آیا د ژوند انجام جدا والی‬ ‫ندی؟‬ ‫فارغب بنفسك وهي في أثوابها *** إن لم تكن شام فتلك عراق‬ ‫په خپل ژوند خپل ځان ورسوه‪ ،‬که شام ته نه وي نو دغه عراق دی‪.‬‬ ‫ال خير في عيش الجبان يحوطه *** من جانبيه الذل واإلمالق‬ ‫د بزدلــه پــه ژونــد ـکـې هیــڅ خیــر نشــته‪ ،‬چــې یــو لــوري تــه یــې ذلــت او بــل تــه یــې‬ ‫خاص‬

‫‪5‬‬

‫فقیــري وي‪.‬‬ ‫عابوا علي ّ‬ ‫حميتي ونكايتي *** والنار ليس يعيبها اإلحراق‬ ‫دوی په ما دا عیب وايي چې زه غیرتي یم او دښــمن دردوم‪ ،‬خو په اور باندې‬ ‫د سوځولو عیب لګول کوم عیب ندی‪.‬‬ ‫د باب ښاراود هغې د ریف د شهادت شاسوارانوای د جهاد زمریانو‪ :‬هللا‬ ‫تعالــی دې ستاســو مخونــه خایســته کــړي‪ ،‬ستاســو دغــه نیــک کوښــښ دې قبــول‬ ‫کړي‪ ،‬تاسو مرتد ترکان‪ ،‬صحوات‪ ،‬کردان او د نصیریانو رمې ذلیله کړلې‪ ،‬تاسو‬ ‫پــه خپــل پرمختــګ او د خپــل دیــن لپــاره د قربانــۍ ثابتوونکــي یاســت‪ ،‬تاســو صبــر‬ ‫وکــړئ‪ ،‬پــه صبــر ټینــګ �شــئ‪ ،‬ربــاط کــوئ او د هللا تعالــی نــه ویریــږئ؛ ترڅــو کامیــاب‬ ‫�شــئ‪ ،‬دغــه دی د موحدینــو د قاتالنــو ملســیان تاســو تــه راغلــي دي‪ ،‬دغــه مرتــد‬ ‫تــرکان غــواړي چــې د خپلــو نیکونــو کارونــه بیــا ترســره کــړي؛ د مســلمانانو دولــت او‬ ‫ټولــي تــه مشــکالت پیــدا کــړي‪ ،‬نــو اوس دغــه دی ستاســو مخــې تــه د خپــل دیــن او‬ ‫توحیــد لپــاره د غــچ اخیســتلو ورځ را رســیدلې ده‪.‬‬ ‫تاســو د کومــو پیــاوړو س ـړیو ســره نــه جنګیــږئ‪ ،‬بلکــې د ســیورو پــه څیــر د‬ ‫دیوالونــه شــاته پــټ وي‪ ،‬یــوه صادقانــه حملــه پــرې وکــړئ‪ ،‬چیغــه پــرې وبا�ســئ‪،‬‬ ‫چیرتــه چــې مــو ومونــدل ویــې وژنــئ‪ ،‬پــه هــره طریقــه یــې راپیــدا کــړئ‪ ،‬د هــرې ځمکــې د‬ ‫پاسه او د هر اسمان نه الندې‪ ،‬ځکه دغه مرتد ترکي اخواني؛ د صلیبي اروپا په‬ ‫دروازه کې سوالګر(اردوګان) دا�سې ګمان کوي چې دی او د ده حکومت په پراخۍ‬ ‫او امــن ـکـې دی‪ ،‬پــه هــر ځــای ـکـې چــې اســتئ ای غیرتــي مســلمانانو‪ ،‬ای ریښــتونو‬ ‫موحدینــو‪ ،‬ای د هللا تعالــی لپــاره د دوســتئ او دښــمنۍ خاوندانــو‪ ،‬دغــه دی دغــه‬ ‫لعین اخواني رزیل ترین انسان(په شام کې د شرم صحوات) راجمع کوي؛ ترڅو‬ ‫پــرې د هللا تعالــی د دیــن او د هغــې د رڼــا مــړه کولــو لپــاره وجنګیــږي؛ بمبــاري کــوي‪،‬‬ ‫کورونه په اســتوګنو را ویجاړوي‪ ،‬د انســان او ډبرې توپیر نه کوي‪ ،‬د مســلمانانو‬ ‫پــه وینــو ـکـې یــې الس لړلــي دي‪ ،‬د مســلمانانو وینــه او نامــوس تــه ســپکاوی کــوي‪،‬‬ ‫نــو پــدې بنــاء مونــږ پــه هــر ریښــتوني موحــد غــږ کــوو چــې د تر ـکـي د ســیکولر مرتــد‬ ‫حکومت غړي ووهئ؛ هرچیرته چې وي‪ ،‬که اســتخبارات وي‪ ،‬که پوځیان وي‪ ،‬که‬ ‫اقتصــادي وي کــه رســنیز‪ ،‬بلکــې پــه ټولــه نــړۍ ـکـې چــې هــر چیرتــه دوی ســفارت یــا‬ ‫قونصلګــري لــري وار پــرې وکــړئ‪.‬‬ ‫ای موحــدو مجاهدینــو بیــا پــدې هــم ځــان پــوه کــړئ چــې پــه دوی ـکـې تــر ټولــو‬ ‫د ګنــاه‪ ،‬کفــر او جنایــت پــه لحــاظ د دوی غپیدونکــي ســپي ســخت دي؛ د دوی‬ ‫ګمراه مالیان‪ ،‬د کفر داعیان او د رزالت شیخان‪ ،‬هغه بیکاره چې د دې مشرکې‬ ‫ډلــې او د دوې د حکومــت ســره هــر ډول دوســتي کــوي‪ ،‬د دوی مرســته د خپلــو‬ ‫علمــی حلقاتــو‪ ،‬د فتــوا د مجلســونو او د رســنیزو پروګرامونــو د الرې کــوي‪ ،‬بلکــې‬

‫د رســنیو د ټولنیــزه پروګرامونــو او د مرکــو د الرې یــې مرســته کــوي‪ ،‬د دغــو ســپیو‬ ‫نومونــه معلــوم دي‪ ،‬ځایونــه یــې پــه ډاګــه دي او پروګرامونــه هرڅــوک پيژنــي‪ ،‬هــم‬ ‫دغــو مالیانــو د دې کافــر طاغــوت اســتقبال کــړی‪ ،‬د دې طاغــوت پــه دغــه ســپیره‬ ‫ولسمشــرۍ خوشــحاله شــوي‪ ،‬زیــري یــې یــو بــل تــه ورکــړي‪ ،‬بیــا د دنیــا د هــرې خــوا‬ ‫نــه را روان شــوي؛ دې مرتــد تــه یــې د هغــه ښــکاره ارتــداد او کفــر زیــری ورکــړی چــې‬ ‫دا یې په خپله هم اعالن کوي‪ ،‬دې مالیانو د دې طاغوت هیواد د ســیلونو ځای‬ ‫جــوړ کــړی‪ ،‬د خپــل جهالــت او شــرم لپــاره یــې اډه ګرځولــې؛ د هدایــت عالمــې یــې پــه‬ ‫خپلو الســونو ورانې کړې‪ ،‬د کفارو ســره په انډیوالیو یې پاتې عزت هم له منځه‬ ‫وړي‪ ،‬نــو ډیــرې نــاکاره مټــې او ډیــره نــاکاره وروري ده‪ ،‬دوی کفــر خلکــو تــه رانــږدې‬ ‫او اســان کــړی‪ ،‬عظیــم الشــان دیــن یــې مســخ او خلکــو تــه بــد شــکله ښــکاره کــړی‪،‬‬ ‫چــې پــدې ســره دو ـکـې زیاتــې شــوي او بدعــات خپــاره شــوي‪ ،‬د خواهــش بند ـګـي پیــل‬ ‫شــوې چې ډیر بد معبود دی‪ ،‬نن ښــه د بد ســره او بد د ښــه ســره یو ځای شــوی‪،‬‬ ‫د دې د پاسه لوی مشکل او غټ شرم دا دی چې دغه مالیان د خلکو امامان و‪،‬‬ ‫خــواږه داعیــان او الرښــوونکي و‪ ،‬دغــه نــا کاره مالیــان چــې یــا خــو د خلکــو نــه دومــره‬ ‫ویریــږي چــې د هللا تعالــی د ویــرې نــه هــم زیــات ســخت او یــا دا�ســې جبــار متکبــر وي‬ ‫چــې د شــهرت ســمعت او خپــل شــان ســره یــې مینــه وي‪ ،‬د دنیــا پــه مینــه او د مــرګ‬ ‫پــه ویــره عاشــق وي‪ ،‬دوی پــه نــا پیژنــدل شــویو شــیانو او چټیاتــو ـکـې مبالغــې کــوي‪،‬‬ ‫محــض حــق یــې دفــن کــړی او خباثتونــه یــې خپــاره کــړي‪ ،‬دا�ســې نــور او نــور چــې ډیــره‬ ‫تذکــره یــې نــه کــوو او نــه اوس د هغــوی څخــه پــه پــرده پورتــه کولــو ـکـې شــرم کــوو‪،‬‬ ‫هللا تعالــی دې بــد رنګــه او وشــرموي هغــه بــې همتــه نفســونه‪ ،‬خرڅــې شــوې ږیــرې او‬ ‫درواغژنــې ژبــې‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫إذا غاب ملح السفينة وارتمت *** بها الريح يوما َّدب َ ْرتها الضفادع‬ ‫کلــه چــې د یــوې کښــتۍ کشــتي وان نــه وي او بادونــه یــې کومــې غــاړې تــه ولــي نــو‬ ‫بیــا پکــې چنډ�ښــې مشــري کــوي‪.‬‬ ‫أفال يكاد ُيرى لهم رادع‪ ،‬وال ألنوفهم جادع‪ ،‬بل وال قادع؟!‬ ‫آیــا دا�ســې څــوک نشــته چــې دوی ورټــي او یــا تــرې پــوزې غوڅــې کــړي‪ ،‬بلکــې‬ ‫دا�ســې څــوک نشــته چــې راکــش یــې کــړي‪.‬‬ ‫د بلعــام بــن باعــوراء پــه قــوم ـکـې تــر ټولــو ملعــون بلعــام بــن باعــوراء و او د‬ ‫َ‬ ‫الر َّجـ ُ‬ ‫مســلیمة الکــذاب نــه ډیــر ملعــون َّ‬ ‫ـال ْبـ ُـن ُع ْن ُفـ َـوة و او پــه دغــو مالیانــو ـکـې هــر‬ ‫یــو تــن د اســام او مســلمانانو لپــاره د ډیــرو هغــو نــه خطرنــاک او دردوونکــی دی‬ ‫چــې تاســو پــرې ګمــان کــوئ‪.‬‬ ‫پــه هللا تعالــی قســم دی‪ ،‬هغــه وخــت رارســیدلی چــې دغــه کوپــړۍ دوه ځایــه‬ ‫کــړی �شــي‪ ،‬دغــه نفســونه ســاړه کــړی �شــي او دغــه ژبــې غوڅــې کــړی �شــي‪ ،‬عيـ ٌ‬ ‫ـاض‬

‫د اسامن د سیوري الندې تر ټولو بد ترین خلک؛ چې باید ووژل يش‬

‫خاص‬

‫‪6‬‬

‫اليحصبـ ّـي پــه خپــل کتاب”ترتيــب املــدارك وتقريــب املســالك” ـکـې وايــي‪“ :‬عالمــه‬ ‫ْ‬ ‫ابــو بکــر بــن اســماعیل بــن اســحاق بــن ُعــذرة –رحمــه هللا‪ -‬نــه چــا د فاطمیینــو د‬ ‫خطیبانــو او مالیانــو پــه اړه پوښــتنه وکــړه؛ ورتــه وویــل شــول چــې دوی خــو ســنیان‬ ‫دي! نــو هغــه ورتــه وویــل چــې آیــا دوی نــه وايــي چــې‪ :‬یــا هللا تعالــی تــه پــه خپــل حاکــم‬ ‫بنــده رحمــت وکــړې او د ځمکــې میراثــي یــې کــړې؟ هغــوی وویــل‪ :‬دا�ســې خــو وايــي‪ ،‬نــو‬ ‫ابــن عــذره ورتــه وویــل‪ :‬پــدې مــې پــوه کــړئ چــې یــو خطیــب پاڅــي پــه هللا تعالــی او د‬ ‫هغــه پــه رســول ډیــره ښــه ثنــاء ووايــي او بیــا ووايــي‪ :‬ابــو جهــل پــه جنــت ـکـې دی‪ ،‬نــو‬ ‫دغه خطیب به کافر وي کنه؟ هغوی وویل‪ :‬او‪ ،‬نو ابن عذره وویل‪ :‬دغه فاطمي‬ ‫حاکــم د ابــو جهــل نــه ډیــر ســخت دی”‪.‬‬ ‫عیــاض وايــي‪“ :‬د داودي څخــه چــا د یــوې مســئلې پوښــتنه وکــړه‪ ،‬نــو هغــه‬ ‫وویــل‪:‬د دوی خطیــب چــې د جمعــې پــه ورځ خطبــه کــوي او دوی تــه دعــاء کــوي‬ ‫کافــر دی وژ لــی بــه �شــي او د توبــې غوښــتنه بــه تــرې نــه کیــږي‪ ،‬پــه هغــه خپلــه ښــځه‬ ‫حرامــه ده‪ ،‬نــه بــه د چــا نــه میـراث وړي او نــه تــرې څــوک میـراث وړ لــی �شــي او مــال یــې‬ ‫د مســلمانانو غنیمــت دی”‪.‬‬ ‫نــو ای د توحیــد غیرتــي لښــکرو چــې هرچیرتــه او�ســئ د هغــه چــا د قتــل لپــاره‬ ‫راوړانــدې �شــئ چــې د هللا تعالــی دیــن او د هغــه اولیــاؤ تــه یــې ضــرر رســولی‪ ،‬دغــه‬ ‫علمــاء ســوء او د فتنــې داعیــان پــه هرځــای ـکـې ووژنــئ‪ ،‬پــه تاســو ـکـې چــې هریــو دغــه‬ ‫طاغوتــي مالیانــو ـکـې کــوم یــو تــن وګــوري نــو بیــا دې تــرې نــه جــدا کیــږي‪ ،‬بریــد دې‬ ‫پــرې وکــړي اګــر کــه د کــور پــه منــځ ـکـې د خپــل اهــل پــه خوا ـکـې وي‪ ،‬پــه هغــه چــا یــې‬ ‫پیــل وکــړئ چــې ښــکاره دښــمني کــوي او د مجاهدینــو د جنــګ لپــاره خلــک رابلــي‪ ،‬یــا‬ ‫پــه مجاهدینــو د الحــاد او خوارجــو فتــوې لګــوي‪ ،‬پــه دوی د جهــم‪ ،‬جعــد‪ ،‬حــاج‬ ‫او َم ْع َبــد تاریــخ راتــازه کــړئ‪ ،‬ځکــه پــه هللا تعالــی قســم دی کــه شــیطان هــم خپــل‬ ‫دولــت جــوړ کــړ نــو دوی بــه یــې پوځیــان او مرســتدویان وي‪ ،‬وال حــول وال قــوة إال‬ ‫بــاهلل العظيــم‪ ،‬أبــو الحســن علــي بــن أبــي طالــب‪ ،‬ر�ضــي هللا عنــه وايــي‪ ”:‬پــه خلکــو بــه‬ ‫دا�ســې زمانــه را�شــي چــې د اســام بــه یواځــې نــوم پاتــې �شــي او د قـرآن کریــم بــه یواځــې‬ ‫رســم او رواج پاتــې �شــي‪ ،‬مســجدونه بــه یــې ودان وي خــو د دیــن د لحاظــه بــه کنــډر‬ ‫وي‪ ،‬د دوی علمــاء بــه د اســمان د څرمنــې النــدې بــد تریــن خلــک وي‪ ،‬لــه دوی بــه‬ ‫فتنــې راووځــي او پــه دوی بــه ورننوځــي”‪.‬‬ ‫ډیر څه ریښتیا یې ویلي دي‪ ،‬د همدې علماء سوء د خولو او منبرونو څخه‬ ‫فتنــه پیــل شــوې؛ کلــه چــې دوی جهــاد فــي ســبیل هللا حـرام او جنایــت وبالــه‪ ،‬نــو بیــا‬ ‫یــې پــدې پیــل وکــړ چــې د طاغــوت د بیــرغ النــدې پــه جنګیــدو ســره یــې باطــل او کفــر‬ ‫تــه دعــوت پیــل کــړ او دا پــدې خاطــر چــې د دوی د حاکمانــو ســترګې یخــې �شــي او‬ ‫بادشــاهي او مرتبــه یــې روغــه وي‪ ،‬خــو پــه ټولــو ـکـې ډیــر تاوانــي هغــه څــوک دی چــې‬ ‫خپــل دیــن د مرتــدو حاکمانــو د خواهــش او د هغــوی د دنیــا پــه خونــدي کولــو ـکـې‬ ‫وبایلــي‪ ،‬ځکــه څــوک چــې خپــل ځــان پــه حــق مشــغول نکــړي نــو شــیطان بــه یــې پــه‬ ‫باطــل مشــغوله کــوي او څــوک چــې نــن ورځ د هللا تعالــی پــه الره ـکـې قتــال نــه کــوي نــو‬ ‫یــوه ورځ بــه یــې طاغــوت پــه خپلــه الره ـکـې پــه جنــګ مجبــوره کــړي‪.‬‬ ‫پــه ټولــه نــړۍ ـکـې عامــو مســلمانانو او پــه ځانګــړې توګــه پــه ع ـراق او شــام‬ ‫ـکـې اهــل ســنتو ‪ :‬د ای ـران د مجو�ســي دولــت شــر نــور اخیــري حــد تــه رســیدلی‪ ،‬د‬ ‫دوی مجو�ســي ســپرغۍ رالوتــي؛ ټولــو ښــارونو تــه رســیدلي او بنــدګان یــې تنــګ کــړي‪،‬‬ ‫پــه عـراق او شــام ـکـې یــې خپــل اســتازي‪ ،‬ســاکاران او کار پوهــان ګمارلــي چــې اهــل‬ ‫الســنت پــه ډاګــه ووژنــي‪ ،‬نــن ســنیان یــا خــو پــه زنــدان ـکـې تړلــي دي او یــا ذلیلــه او‬ ‫چاپلوس دي‪ ،‬په دغې یې هم بس نکړل ځکه چې د دوی لپاره په مسلمانانو کې‪-‬د‬ ‫هللا تعالــی نــه وروســته‪ -‬د اســامي دولــت نــه پرتــه بــل رټونکــی او منــع کوونکــی نشــته‪.‬‬ ‫حــق روښــانه او باطــل ګــډوډ دی‪ ،‬نــو څنګــه بــه یــو بــې کاره انســان د خالفــت‬ ‫د غازیانــو ســپکاوی وکــړي او یــا بــه دوه کســان د هغــه چــا پــه ســر وران �شــي چــې د‬ ‫دیــن‪ ،‬نامــوس او خــاورې نــه دفــاع کــوي‪.‬‬ ‫زه پوښــتنه کــوم‪ :‬چــا ایـران او د هغــې لکیــو تــه دغــه دردوونکــې ســخت تلفــات‬ ‫واړول؟ هللا تعالی دې دغه ناکاره ګیرې(بد علماء) نورې هم بد رنګه کړي څومره‬ ‫لــوی جنایتــکاران دي او څومــره فاجـران دي؟! چــا د ایـران د مجو�ســي حکومــت پــه‬ ‫مخکې د حق توره ویستلې او هغوی مرداروي؛ د بغداد نه تر بیروته‪ ،‬د حلب نه‬ ‫تــر دمشــقه‪ ،‬د خراســان نــه تــر صنعــاء یمــن پــورې؟ ای د شــر او هالکــت داعیانــو‬

‫څوک دي دغه اتالن؟! دغه دی نن ایران د سنیانو په ښارونو کې ګرځي د بره نه‬ ‫تر لره‪ ،‬د هللا تعالی د بندګانو؛ موحدو مجاهدینو پرخالف د صلیبیانو د کومک‬ ‫او بمبــارۍ النــدې جنګیــږي‪ ،‬خــو بــل پلــو تــه د ســنیانو مرتــد ګوډا ـګـي حکومتونــه د‬ ‫ایـران محبــت غــواړي او امیــد لــري چــې ښــه ژونــد ورســره تیــر کــړي‪ ،‬هللا تعالــی دې‬ ‫ډیر ژر د دوی عرشونه چپه کړي او د دوی بادشاهي دې د مجاهدینو په الس په‬ ‫خپــل قــوت ســره ختمــه کــړي‪.‬‬ ‫ای پــه جزیــرة العــرب ـکـې اهــل ســنتو‪ :‬آیــا هغــه وخــت نــدی راغلــی چــې تاســو‬ ‫دغــه باطلــې خبــرې‪ ،‬د زنــاکارو ښــځو ملنــډې او د خوبونــو قی�صــې تــوک کــړئ‪،‬‬ ‫ستاســو مخونــه پــه څــه اوږده شــول‪ ،‬ســترګې مــو تنګــې‪ ،‬مخونــه مــو ســره او تکبــر‬ ‫مــو پیــل کــړ؟ آیــا پــدې خاطــر چــې تاســو پــه کــور د راننوتونکــي دښــمن مخــه نیولــې‬ ‫چــې نــن د مکــې او مدینــې څخــه د یــوه کاڼــي ویشــتو پــه فاصلــه دی؟ یــا تاســو پــه‬ ‫خپلــو حاکمانــو ـکـې کــوم غیــرت او میړانــه ګــورئ او خیــال کــوئ چــې دوی بــه تاســو‬ ‫وســاتي او ستاســو څخه به دفاع وکړي؟ دا�ســې نده په هللا تعالی قســم دغه ټول‬ ‫ګمانونــه الړل تاوانــي شــول‪ ،‬ژر دی چــې تاســو بــه زمــا دغــه وینــا رایــاده کــړئ‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫حتام نحن نساري النجم في الظلم *** وما ُسراه على خف وال قدم‬ ‫ترڅــو بــه مونــږ پــه تیــارو ـکـې ســتورو ســره ځــو او دغــه مــزل پــه پښــو او مــوزو‬ ‫نــه وی‪.‬‬ ‫دغــه دښــمن‪-‬هللا دې ورتــه مــا ماتــه کــړي‪ -‬نــن ستاســو پــه کــور راغلــی‪- ،‬هللا‬ ‫دې وشــرموي‪ -‬غواړي چې ستاســو دین له منځه یو�ســي او ناموس مو لوټ کړي‪،‬‬ ‫نــو دغــه دی تاســو تــه ســیده الره ښــکاره شــوه ســترګې وغــړوئ‪ ،‬اســام نــن چیغــې‬ ‫وهــي مرســته یــې وکــړئ‪ ،‬نامــوس نــن پریــاد کــوي ور ورســیږي او د هللا تعالــی لپــاره‬ ‫ستاســو ورور مجاهــد تاســو جهــاد تــه رابلــي نــو یواځــې یــې مــه پریــږدئ‪.‬‬ ‫دغــه دار االســام ستاســو کــور دی‪ ،‬د هللا تعالــی دغــه ش ـریعت ستاســو پــه‬ ‫څټونــو ـکـې امانــت دی‪ ،‬د دغــه دیــن څــه دفــاع یواځــې د مجاهــد کار نــدی‪ ،‬ســبا‬ ‫ستاســو د هللا تعالــی او مســلمانانو پــر وړانــدې کــوم عــذر نشــته‪،‬که د مســلمانانو‬ ‫ګریوان ته د خنزیرانو او شادوګانو بچي ورسیدل او هم د ډبرو‪ ،‬ونو او انسانانو‬ ‫عبــادت کوونکــي‪ ،‬نــو ای مســلمانانو زر تــر زره د جهــادي قافلــې ســره ملګــري �شــي‬ ‫او د مجاهدینــو ســره د خپــل اعظمــي تــوان ســره ســم مرســته وکــړئ؛ کــه پــه نفــس‬ ‫وي‪ ،‬کــه پــه مــال کــه هڅونــه وي او کــه دعــاء‪.‬‬ ‫د خالفــت هغــوغازیانــواومرســتندویانوتــه چــې د نــړې پــه هــرکونــج ـکـې وي‪:‬‬ ‫هغــو داړونکــو زمریانــو تــه چــې د کفــارو خــوب یــې حـرام کــړی او پراخــه ژونــد یې ترې‬ ‫هیــر کــړی‪ ،‬د کفــارو د اســتخباراتو او مخابراتــو پــوزې یــې پــه خــاورو لړلــي او امــن‬ ‫یــې ورتــه یــو خــوب ګرځولــی‪:‬‬ ‫تاسو پوه �شئ‪-‬هللا تعالی دې تاسو په خپل نصرت پیاوړي کړي‪ -‬چې ستاسو‬ ‫مبارکــو عملیاتــو تلــې درنــې کــړې او د مســلمانانو څخــه یــې د کفــر د توپونــو خولــې‬ ‫اړو لــي‪ ،‬نــو پــه کفــارو بریدونــه وکــړئ؛ د دوی پــه کورونــو‪ ،‬بازارونــو‪ ،‬الرو‪ ،‬غونــډو او‬ ‫د هغــې خــوا نــه چــې دوی یــې ګمــان هــم نــه کــوي‪ ،‬د دوی د پښــو النــدې ځمکــه ـکـې‬ ‫اور بل کړئ‪ ،‬د دوی د اسمان وریځې جوړې �شئ چې په خپل ځان مشغوله �شي‪،‬‬ ‫خپــل کوښښــونه دوچنــده کــړئ خپــل عملیــات زیــات کــړئ‪ -‬هللا تعالــی دې پــه تاســو‬ ‫ـکـې برکــت واچــوي‪.‬‬ ‫هیــره دې نــه وي چــې دلتــه د دعــوت‪ ،‬صحــت‪ ،‬رســنیزه چــارو او پــه نــورو برخــو‬ ‫ـکـې د اســام د غازیانــو یادونــه وکــړم‪ ،‬د هغــوی د کوښښــونو ســتاینه وکــړم او پــه‬ ‫بیالبیلــو ســنګرونو ـکـې د دوی ربــاط یــاد کــړم‪ ،‬ځکــه د دوی مبــارزه نــن د پوځــي‬ ‫جنــګ څخــه پــه هیــڅ قیمــت کمــه نــده‪.‬‬ ‫اللهم لك الحمد حتى تر�ضى‪ ،‬ولك الحمد إذا رضيت‪ ،‬ولك الحمد بعد الرضا‪.‬‬ ‫اللهم عليك بالكفرة املجرمين الذين يصدون عن سبيلك ويقاتلون أولياءك‬ ‫ّ‬ ‫ويكذبون رسلك ويبغونها في األرض في عوجا‪ ،‬اللهم انصر دينك وجندك وأعل‬ ‫ّ‬ ‫كلمتك وارفع رايتك إله الحق‪ ،‬وال حول وال قوة إال باهلل‪.‬‬ ‫والحمد هلل ّ‬ ‫رب العاملين‪.‬‬ ‫ِ‬

‫خاص‬

‫‪7‬‬

‫پوښــتنه‪ :‬مونــږ اتــه میاشــتې وړانــدې د شــیخ عبــد القــادر النجــدي‪-‬‬ ‫حفظــه هللا‪ -‬ســره مرکــه کــړې وه‪ ،‬آیــا ممکنــه ده چــې د هغــې وروســته دې‬ ‫مــوده ـکـې د مهمــو واقعاتــو یادونــه راتــه پــه مختصــرو ټکــو ـکـې وکــړې؟‬ ‫ً‬ ‫الحمــد هلل القــوي القديــر املتعــال‪ ،‬الــذي إذا أراد بقــوم ســوءا فــا‬ ‫ً‬ ‫مــرد لــه‪ ،‬ومــا لهــم مــن دونــه مــن وال‪ ،‬أتتــه الســماوات واألرض طوعــا‬ ‫وكرهــا وبســط األرض وأر�ســى الجبــال‪ُ ،‬يســبح الرعــد بحمــده واملالئكــة‬ ‫مــن خيفتــه ويرســل الصواعــق فيصيــب بهــا مــن يشــاء‪ ،‬وهــم يجادلــون فــي‬ ‫هللا وهــو شــديد املحــال‪ ،‬والصــاة والســام علــى الضحــوك القتــال وعلــى‬ ‫آلــه وأصحابــه أجمعيــن وبعــد‪...‬‬ ‫هغــه حــاالت چــې پــه مجاهدینــو د تنــد بــاد پــه څیــر تیــر شــول؛ نــو د‬ ‫هللا تعالــی ټــول نبیــان او پیغمبــران او هغــه څــوک چــې د دوی پــه نقشــقدم‬ ‫روان دي؛ لکــه صحابــه کــرام‪ ،‬تابعیــن او مجاهدیــن‪ ،‬د دغــو ټولــو یــوه‬ ‫تــګ الره ده او د اول نــه تــر اخیــره یــو شــان ســیرت دی؛ ولګــې‪ ،‬تنــدې‪،‬‬ ‫مشــکالت او ســختۍ بــه راځــي او زمونــږ د رب عزوجــل پــدې ـکـې خپــل‬ ‫خــاص حکمتونــه وي‪ ،‬چــې کلــه بیــا ســا مــرۍ تــه ور�ســي‪ ،‬خلــک نــا امیــدۍ‬ ‫تــه نــږدې �شــي‪ ،‬بیــا کــه چیــزت هللا تعالــی د خپلــو بندګانــو پــه زړونــو ـکـې‬ ‫خیــر ولیــده نــو د هللا تعالــی مرســته ورتــه را�شــي او مومنانــو تــه لــه هغــه‬ ‫څــه غــوره ورکــړي چــې لــه دوی اخیســتل شــوي دي‪.‬‬ ‫د هللا تعالــی د دښــمنانو پــر خــاف پــه جهــاد اتــه میاشــتې تیــرې شــوې‬ ‫چــې مجاهدیــن د هللا تعالــی پــه ځمکــه د واکمنــۍ او شــریعت نافذولــو پــه‬ ‫کوښــښ ـکـې دي‪ ،‬پــه هغــو ســیمو او کلیــو ـکـې فتوحــات او کامیابــۍ روانــې‬ ‫وي چــې د کوبلــر‪ ،‬جنتلونــي‪ ،‬هوالنــد او اوبامــا د واکمنــۍ النــدې وي‪ ،‬د‬

‫دغــو صلیبیانــو پــه ګوډاګیانــو؛ د «ايتالفــي حكومــت» او «وطنــي شــورا»‬ ‫پــه پــوځ او کنډکونــو ـکـې وژل او شــړل او درودوونکــې پی�ښــې روانــې وې‪،‬‬ ‫ترڅــو یــې واکمنــي پــه ځمکــه پــای تــه ور�ســي او بیــا د څــو پیړیــو وروســته یــو‬ ‫ځــل بیــا د خالفــت غیــږ او د شــریعت د واکمنــۍ النــدې پــه ربانــي احکامــو‬ ‫فیصلــه کــړی �شــي‪ ،‬د هغــې وروســته مجاهدینــو دویــم ځــل جګــړه پیــل کــړه‬ ‫چــې تــر اوســه پکــې لګیــا دي؛ د توحیــد پــه ســاتنه ـکـې خپــل قیمتــي هــر څــه‬ ‫قربانــي کــوي‪ ،‬ترڅــو د شــریعت د انګــر دفــاع و�شــي او دا�ســې جګــړه روانــه‬ ‫ده چــې د خالفــت غازیــان پکــې د لومــړۍ ورځــې نــه کامیــاب دي‪ ،‬ځکــه دوی‬ ‫پــدې خاطــر د هللا تعالــی پــه الر ـکـې دمــرګ الره اختیــار کــړې چــې مرتدیــن‬ ‫بــه پــه دار االســام ـکـې پښــه کینــږدي مګــر د پاکــو شــهیدانو پــه جســدونو‪،‬‬ ‫بیــا نــو د اتلــو غازیانــو پــه وړانــدې دغــه دنیــا دهللا تعالــی د ثــواب پــه پرتلــه‬ ‫هیــڅ قیمــت نــه لــري او همدغــه وجــه ده چــې د هللا واال خلــک ډلــې ډلــې‬ ‫راوخوځیــدې او همدغــه لویــه کامیابــي ده‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬کیدی�شــي پــه طرابلــس والیــت صلیبــي یرغــل پــدې مــوده‬ ‫ـکـې تــر ټولــو مهمــه واقعــه وي‪ -‬پــه کــوم ـکـې چــې مرتدینــو د «البنيــان‬ ‫املرصــوص» د عنــوان النــدې عملیــات پیــل کــړل‪ -‬تاســو څــه وایاســت‬ ‫دغــه حملــه صحواتــو د ســرت پــه ښــار څنګــه پیــل کــړه؟ او د ډیــرو ســختو‬ ‫تلفاتــو باوجــود د ســرت ښــار تــه ولــې پــه راننوتلــو اصــرار کــوي؟‬ ‫د هللا تعالــی صلیبــي دښــمنان نــن د شــمالې افریقــې پــه پراخــه ســاحلي‬ ‫ســیمه د اســامي دولــت د لیبــي والیتونــو د ولکــې پــه اړه ډیــر پــه ویــره ـکـې‬ ‫دي‪ ،‬ځکــه د صلیبیانــو قالوونــه پــه خطــره ـکـې دي‪ ،‬پــه دغــه ســیمه ـکـې د‬ ‫هللا تعالــی شــریعت نافــذ شــو‪ ،‬توحیــد خپریــږي‪ ،‬د شــرک مخینــوی کیــږي‬ ‫او د مجاهدینــو راغونډیــدل پیــل شــوي‪ ،‬نــو دغــو ټولــو حاالتــو تــه پــه‬ ‫مقاله‬

‫‪8‬‬

‫کتلــو صلیبیانــو منــډې تــرړې پیــل کــړې‪ ،‬خپــل ســپاره او پیــاده یــې مــرش‬ ‫کــړل‪ ،‬خــو دا دا�ســې جنــګ دی چــې صلیبیــان بــه پکــې د خپــل احتیــاط‬ ‫باجــود هــم بــچ پاتــې ن�شــي او د دوی جنګونــه بــه‪ -‬د هللا پــه توفیــق ســره‪-‬‬ ‫دغــه خټــه نــوره هــم لونــده کــړې‪ ،‬ځکــه دا دا�ســې جنــګ دی چــې کــه پیــل‬ ‫شــوی نــه وی نــو مجاهدینــو تــه پــکار و چــې خپــل ایمــان او اخــاص تــه یــې‬ ‫رجــوع کــړې وی او ځــان یــې ارزیابــي کــړی وی‪.‬‬ ‫دا یــو دا�ســې جنــګ دی چــې مجاهدیــن یــې د هللا تعالــی د مرســتې پــه‬ ‫یقیــن پــل تــاووي‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې زمونــږ غــوره شــیخانو او امیرانــو‪-‬‬ ‫تقبلهــم هللا اجمعیــن‪ -‬پکــې د هللا تعالــی د مالقــات لپــاره د یــو بــل څخــه‬ ‫مخکــې والــی وکــړ‪ ،‬چــې پــه دوی ـکـې زمونــږ امیــر او شــیخ د طرابلــس مخکنــی‬ ‫والــي هــم شــامل و؛ هغه‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د انغماســیانو د کاروان څخــه مخکــې‬ ‫شــو‪ ،‬پــه مرتدینــو یــې یرغــل وکــړ او د هللا تعالــی د توفیــق نــه وروســته یــې‬ ‫خپــل بــارودي کمربنــد تــه انفجــار ورکــړ‪ ،‬نــو پــدې ســره یــې د خپلــو خبــرو‬ ‫تصدیــق پــه خپلــو کارونــو وکــړ او د شــریعت څخــه یــې خپلــې پا ـکـې وینــې‬ ‫قربــان کړې‪-‬دغــه واقعــه درې میاشــتې مخکــې مخــې تــه راغلــه‪ -‬د هللا تعالــی‬ ‫نــه ســوال کــوو چــې د شــیخ‪-‬تقبله هللا‪ -‬منزلــه لــوړه کــړي او هغــه پــه اعلــی‬ ‫فــردوس جنــت ـکـې قبــول کــړي‪.‬‬ ‫پــه ســرت ښــار یرغــل هغــه وخــت پیــل شــو‪ ،‬چــې د شــریعت پــر خــاف‬ ‫جنــګ ـکـې زیاتــره هغــه ډلــې را یوځــای شــوې چــې د غربــي لیبیــا د وزارت‬ ‫دفــاع تابــع دي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه د مصراتــه ښــار کنډکونــه چــې د‬ ‫صلیبیانــو ســره یــې نیــغ پــه نیغــه اړیکــه ده او د هغــوی د هوايــي ځــواک د‬ ‫ســیورې النــدې جنګیــږي‪ ،‬هللا تعالــی د خالفــت غازیانــو تــه توفیــق ورکــړ‬ ‫چــې د مرتدینــو پــه لیکــو ـکـې ســخته مــرګ ژوبلــه رامنځتــه کــړه‪ ،‬هغــه‬ ‫بدبختــه مرتدیــن چــې پــه خپــل منــځ ـکـې دښــمنې ډلــې دي خــو د «البنيــان‬ ‫املرصــوص» د عملياتــو خونــې ســره یــو ځــای کــړي دي‪ ،‬د دغــو مرتدینــو د‬ ‫اعــان کــړی شــوې احصائیــې ترمخــه دوی د ‪ 10‬زره نــه ډیــر پوځیــان لــري‬ ‫او ورســره د صلیبیانــو او لیبیــا هوايــي ځــواک هــم شــامل دی‪ ،‬لیکــن پــه‬ ‫مقابــل ـکـې یــې یــوه کوچنــۍ ایمانــي صابــره ډلــه ده‪ ،‬یواځــې دا یقیــن ورســره‬ ‫دی چــې د هللا تعالــی ســره بــه مــخ کیــږي او د هللا تعالــی پــه وعــدو یــې پــوره‬ ‫بروســه ده‪.‬‬ ‫نــو هللا تعالــی خپلــو بندګانــو تــه توفیــق ورکــړ چــې د کفــارو او مرتدینــو‬ ‫مخــه پــه دا�ســې یــوه لویــه خونــړۍ جګــړه ـکـې ونی�ســي چــې زمونــږ پــه زمانــه‬ ‫ـکـې د توحیــد تــر ټولــو لویــه خونــړی جګــړه بلــل کیــږي د هللا تعالــی پــه قانــون‬ ‫د فیصلــې او د شــریعت د نفــاذ لــه خــاورې دا�ســې بنــدګان دفــاع کــوي چــې‬ ‫د خپــل ځــان ســره پــه صحیــح عقیــده مرســته کــړې او د خپــل کــم تعــداد‬ ‫پــه عــوض ـکـې یــې د عزیــز او حمیــد هللا تعالــی نــه مرســته غوښــتې‪ ،‬شــپږ‬ ‫میاشــتې وشــوې چــې پرلپ�ســې د هللا تعالــی د دښــمنانو ســره نښــتې روانــې‬ ‫دي‪ ،‬هللا پــدې دوران ـکـې پــه خپلــو کمــزورو بندګانــو احســان وکــړ او‬ ‫‪ 120‬استشــهادي عملیــات یــې ترســره کــړل چــې د مرتدینــو پنډغالــي او‬ ‫قطارونــه پکــې پــه نښــه شــوي ول‪ ،‬د دې ترڅنــګ پــه ســلګونو ماینونــه او‬ ‫کمینونــه چــې مرتدیــن یــې ټوټــې ټوټــې کــړل‪ ،‬او تــردې دمــه ‪ 5000‬مرتدیــن‬ ‫مــړه او ټپیــان شــوي‪ ،‬وهلل الحمــد واملنــة‪ ،‬پــدې لــړۍ د صلیبیانــو اولیبیــا د‬ ‫مرتدینــو الوتکــو د مجاهدینــو پــه عــزم ـکـې کــوم خوځښــت او کمــزوري نــه‬ ‫ده رامنځتــه کــړې چــې تــر اوســه یــې پــر مجاهدینــو ‪ 2300‬هوايــي بریدونــه‬ ‫ترســره کــړي‪ ،‬د مرتدینــو پــه زروګونــو توپونــو او د ټانګونــو بمبــارۍ پــه‬ ‫مجاهدینــو کومــه لویــه ایمانــي اغیــزه کــړې‪.‬‬

‫هــر چــې د مرتدینــو مرګونــی جنــګ کــول دي نــو د هغــې المــل خــو‬ ‫یــو دا دی چــې دوی د توحیــد او موحدینــو ســره ســخته کرکــه لــري او‬ ‫غــواړي شــریعت لــه منځــه یو�ســي‪ ،‬د دې ترڅنــګ ورتــه د خپلــو صلیبــي‬ ‫بادارانــو اوامــر هــم دي؛ کــوم چــې مــوږ ســره تــر هغــې جنګیــږي چــې مونــږ –‬ ‫نعوذبــاهلل‪ -‬کفــر وکــړو او د هللا تعالــی ســره شــریکان وګرځــوو‪ ،‬دوی مونــږ‬ ‫ســره ځکــه جنګیــږي چــې د هللا تعالــی شــریعت شــاته ګــذار کــړو؛ کفــر‬ ‫پــرې وکــړو‪ ،‬پــه ډیموکرا�ســۍ ایمــان راوړو او جهــاد پریــږدو‪ -‬نعوذبــاهلل مــن‬ ‫ذلــک‪ -‬نــو نیکبختــه ســړی هغــه دی چــې د هللا تعالــی ســره پــه دا�ســې حــال‬ ‫ـکـې مــخ چــې د توحیــد ســکروټه یــې پــه الس ـکـې کلکــه نیولــې وي او د اســام‬ ‫پــه مضبوطــه کــړۍ یــې منګولــې لګولــې وي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬شــپږ میاشــتې وشــوې چــې جګــړه دوام لــري او تــر اوســه‬ ‫مرتدیــن پــدې ونــه توانیــدل چــې د ســرت جګــړه پــای تــه ورســوي؛ ســره د‬ ‫دې چــې صلیبیــان ورســره هوايــي او زمینــي هــر ډول مالتــړ لــري؛ نــو د هللا‬ ‫تعالــی د فضــل نــه وروســته د مرتدینــو د پرمختــګ پــه وروســته کېــدو ـکـې‬ ‫کــوم ظاهــري ســبب دی؟ او هغــه کــوم مهــم عســکري تکتیکونــه دي چــې‬ ‫د مرتدینــو پــه لیکــو ـکـې یــې پــه دومــره لویــه کچــه تلفــات رامنځتــه کــړل؟‬ ‫د ســرت پــه ښــار ـکـې د خالفــت د غازیانــو دغــه ثبــات یواځــې مح�ضــې‬ ‫د هللا تعالــی توفیــق دی‪ ،‬دوی ځکــه ثابــت قدمــه پاتــې شــول چــې پــدې یــې‬ ‫کلــک ایمــان دی چــې هللا تعالــی ټــول مخلــوق؛ کــه ونــې دي کــه ډبــرې‪ ،‬کــه‬ ‫شــګې‪ ،‬کــه ناوونــه‪ ،‬کــه غرونــه‪ ،‬کــه بــاران‪ ،‬کــه بادونــه‪ ،‬تیــارې او شــپې کــه‬ ‫رڼــا او ورځــې دغــه ټــول د هللا تعالــی بنــدګان او د هغــه مخلــوق دی‪ ،‬پــه‬ ‫رکــوع او ســجده پراتــه دي‪ ،‬د هللا تعالــی د دوســتانو ســره دوســتي او لــه‬ ‫دښــمنانو ســره دښــمني کــوي‪ ،‬نــه غــواړي چــې د هللا تعالــی پــه ځمکــه دې‬ ‫ګنــاه و�شــي‪ ،‬د هللا تعالــی حاضــر پــوځ دی‪ ،‬کلــه چــې هللا تعالــی وغــواړي نــو‬ ‫د خپلــو دوســتانو پــه ګټــه یــې اســتعمالوي‪.‬‬ ‫هــر چــې د جنــګ تکتیکونــه دي نــو الحمــدهلل مجاهدینــو ورونــو پــه‬ ‫دې جنــګ ـکـې ګــڼ شــمیر تکتیکونــه وکارول چــې هغــه د هللا تعالــی د فضــل‬ ‫او توفیــق نــه وروســته د دې المــل وګرځیــدل ترڅــو جګــړه تــر دې دمــه‬ ‫راوغــزوي؛ پــه هغــې ـکـې دامونــه ایښــودل‪ ،‬ماینونــه ښښــول‪ ،‬تونلونــه‬ ‫ویســتل او د هللا تعالــی پــه دښــمنانو د یــوې او بلــې خــوا راتاویــدل شــامل‬ ‫و‪ ،‬د دې ترڅنــګ د صحــراء د ګروپونــو هــم د دې جګــړي پــه طوالنــي‬ ‫کیــدو ـکـې پــوره اثــر دی‪ ،‬دغــه ګروپونــه د ســرت او مصراتــه پــه ســاحلي‬ ‫پټــۍ خپــاره دي‪ ،‬چــې د مرتدینــو پــه قطارونــو بریدونــه او کمینونــه کــوي‬ ‫او د مصراتــې نــه ســرت تــه راتلونکــي د شــریعت د ښــمنان پکــې بهیــږي‪.‬‬ ‫دلتــه بایــد د دغــو صحرايــي زمریــو یــوه خونــړۍ جګــړه هــم ذکــر‬ ‫کــړو‪ ،‬دا هغــه وخــت وه چــې د صحــراء د یــوې ډلګــۍ مجاهدینــو پــه مــرګ‬ ‫بیعــت وکــړ چــې تــر هغــې بــه مــخ نــه اړوي ترڅــو د خپــل رب ســره مــخ نــه‬ ‫�شــي‪ ،‬نــو پــه ســرت ښــار یــې د ختیــځ لــوري څخــه بریــد وکــړ او ســواوه‪،‬‬ ‫مینــاء‪ ،‬د ســرت ریســتورانټ او شــاهي ملیمســتون ماڼــۍ یــې ونیولــې او‬ ‫د مرتدینــو پــه ســیمه ـکـې ‪ ۳‬کلومټــره دننــه شــول‪ ،‬د محاصــره ورونــو او‬ ‫بریــد کونکــو مجاهدینــو ترمنــځ یــو واټ فــرق پاتــې شــو‪ ،‬چــې ټــول بریــد‬ ‫کونکــي مجاهدیــن شــهیدان شول‪-‬نحســبهم وهللا حســیبهم‪ -‬او د شــیطان‬ ‫پــه دښــمنانو ـکـې یــې پــه لویــه کچــه مــرګ ژوبلــه رامنځتــه کــړه‪ ،‬کلــه چــې د‬ ‫مرتدینــو وینــې پــه پــوره انــدازه تــوی شــوې نــو د صلیبیانــو څخــه یــې هوايــي‬ ‫مرســته وغوښــته‪ ،‬چــې پــدې ســره دغــه ټــول شاســواران د خپــل رب پــه‬ ‫مقاله‬

‫‪9‬‬

‫الره ـکـې پــه شــهادت مشــرف شــول‪ ،‬د خپلــو ورونــو او خوینــدو پــه مرســته‬ ‫او د شــریعت پــه دفــاع ـکـې دوی مخامــخ روان ول شــاګانې یــې دښــمن تــه‬ ‫نــه وي اړو لــې‪ ،‬نحســبهم وهللا حســیبهم وال نز ـکـي علــی هللا احــدا‪.‬‬

‫د برال�ســي کیــدو نــه وړانــدې بایــد هغــوی توبــې تــه راوبلــل �شــي‪ ،‬مخکــې‬ ‫لــدې چــې د مــردارو پــه جــدول ـکـې یــې نــوم ثبــت �شــي‪ ،‬ځکــه وژنــه د وژنــې‬ ‫مخــه پــه صحیــح توګــه نیولــی �شــي‪.‬‬

‫پوښــتنه‪ :‬صليبیــان او مرتدیــن ځــان پــدې خوشــحالوي چــې پــه‬ ‫ســرت ـکـې بــه د دوی جګــړه د اســامي دولــت پــر خــاف ورســتنۍ جګــړه وي‬ ‫تاســو پــدې اړه څــه وایاســت؟‬

‫پوښــتنه‪ :‬د ســرت نــه بهــر کــه نظــر وکــړو‪ ،‬تاســو د لیبیــان پــه نــور‬ ‫ســیمو ـکـې د خالفــت د مجاهدینــو وضــع څرنګــه ارزیابــي کــوئ؟‬

‫دا هغــه څــه دي چــې شــیطان یــې دوی ســره وعــدې کــوي او امیدونــه‬ ‫یــې ورکــوي‪ ،‬او د شــیطان وعــدې د درواغــو دي‪ ،‬ځکــه زمونــږ رب قــوي‬ ‫او زورور دی‪ ،‬خپلــې لښــکرې نــه ذلیلــه کــوي‪ ،‬خپلــو بندګانــو تــه ماتــې‬ ‫نــه ورکــوي‪ ،‬د هغــه بنــدګان بــه همیشــه کامیــاب وي او لښــکرې بــه‬ ‫یــې برال�ســې وي‪ ،‬مجاهدیــن بــه همیشــه برال�ســي وي او صلیبیــان او د‬ ‫هغــوی مرتــد ګوډاګیــان بــه همیشــه پــه مختلــف الرو ماتــې خوړونکــي او‬ ‫شــرمیدلي وي‪ ،‬امریــکا‪ ،‬ایټالیــا‪ ،‬فرانســه‪ ،‬برطانیــه او د ټولــې نــړۍ هغــه‬ ‫صلیبــي ملتونــه چــې نــن د خالفــت د جنــګ لپــاره پــه یــوه خنــدق ـکـې پراتــه‬ ‫دي‪ ،‬دوی چــې هرڅومــره لــوړ او لــوی �شــي نــو بیــا هــم دوی د خپــل ځــان‬ ‫لپــاره د هیــڅ نفعــې او ضــرر واک نــه لــري‪ ،‬دوی لــدې هــم ډیــر ذلیلــه دي‬ ‫چــې پــه ټولــه ســره یــو مــچ پیــدا کــړي‪ ،‬بلکــې لــدې هــم ذلیلــه دي کــه یــو مــچ‬ ‫َ َ َّ‬ ‫ـتنولی‪{،‬ض ُعف الط ِالـ ُـب‬ ‫تــرې څــه �شــی وتښــتوي نــو دوی یــې تــرې ن�شــي راسـ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ َّ َ ْ َّ َّ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫ٌّ‬ ‫َو ْالَ ْط ُلـ ُ‬ ‫الل لقـ ِـوي ع ِزيــز} [الحــج‪-73 :‬‬ ‫ـوب * َمــا قـ َـد ُروا الل حــق قــد ِر ِه ِإن‬ ‫‪ ،]74‬ډیــر کمــزوری دی غوښــتونکی او هغــه چــې تــرې غوښــتنه کیږي(مــچ‬ ‫او ورپ�ســې انســان چــې تښــتول شــوی څیــز تــرې بیرتــه واخلــي)‪ ،‬دوی لــدې‬ ‫هــم ډیــر ذلیلــه او ســپک دي چــې د هللا تعالــی ســره جګــړه وکــړه یــا د هغــه د‬ ‫دوســتانو ســره دښــمني وکــړي‪ ،‬تــه بــه وګــورې چــې د ملــل متحــد طواغیــت‬ ‫او ټــول هغــه څــوک چــې زمونــږ پــه رب نــن ُورځ تکبــر کــوي؛ دوی ټــول بــه د‬ ‫َ ُ‬ ‫ً‬ ‫قیامــت پــه ورځ پــه ګونــډو وي َ{وتـ َـرى ك َّل أ َّمـ ٍـة َجا ِث َيــة} [الجاثيــة‪ ,]28 :‬تــه‬ ‫بــه ګــورې چــې هــر امــت بــه پــه ګونــډو وي‪.‬‬ ‫مونــږ هغــه چــا تــه وایــو چــې نــن پــه ســرت ـکـې د مجاهدینــو پــر خالفــت‬ ‫پــه جنــګ مشــغول او د شــریعت څخــه نفــرت کونکــي دي؛ د بدبخښــتۍ‪،‬‬ ‫عنــاد‪ ،‬کفــر او الحــاد خاوندانــو تــه وایــو‪ :‬تاســو د دا�ســې امــت ســره پــه‬ ‫جنــګ ـکـې ښــکیل یــئ چــې د هغــوی مینــدې البــورې نــدي‪ ،‬دا�ســې عقیــدې‬ ‫ســره مــو جنــګ دی چــې ماتــې نــه منــي‪ ،‬تاســو تــه بــه د لیبیــا پــه صحــراء‬ ‫ـکـې خپــاره مجاهدیــن د زهــرو ګوټونــه درکــړي او بــاذن هللا تعالــی دغــه‬ ‫ښــارونه او ســیمې بــه درڅخــه بیرتــه ونی�ســي‪ -‬بحــول هللا وقوتــه‪.‬‬ ‫زمونــږ لخــوا هغــو خلکــو تــه پیغــام دی چــې د فــرض عیــن جهــاد څخــه‬ ‫ناســت دي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه پــه مصراتــه او د لیبیــا پــه لویدیــځ ـکـې‬ ‫عمومــا ناســتو خلوتــه پیغــام دی‪ ،‬چــې ستاســو خــو پــه جهــاد او قربانــۍ‬ ‫ـکـې ســپیڅلی تاریــخ دی‪ ،‬ستاســو اتــل بچــي نــن ورځ پــه ســرت ـکـې وژل‬ ‫کیــږي‪ ،‬لــه دوی مخکــې هــم پــه عــراق او شــام ـکـې ستاســو غــوره بچــي د‬ ‫اســامي دولــت پــه صفونــو ـکـې د همدغــو صلیبیانــو پــه الس او پــه همدغــه‬ ‫الوتکــو وژل شــوي؛ چــې نــن ورځ پــه ســرت ښــار ـکـې ودانــۍ او کورونــه پــه‬ ‫اســتوګنو راویجــاړوي‪ ،‬ای مســلمانانو مونــږ ستاســو نــه غوښــتنه کــوو‬ ‫چــې پــه اســامي دولــت ـکـې د خپلــو مجاهــدو بچــو ترڅنــګ ودریــږئ‪ ،‬او د‬ ‫خپــل تــوان ســره ســم تــرې دښــمن وشــړئ‪ ،‬خپــل هغــه بچــي پــه ســرت ـکـې د‬ ‫صلیــب د بیــرغ النــدې د جنګیــدو څخــه منــع کــړئ چــې پــه دوکــه او فریــب‬ ‫ـکـې هلتــه لیږلــی �شــي او هلتــه بیــا د شــریعت پــر خــاف جنګیــږي‪ ،‬پــر هغــوی‬

‫د لــوی هللا شــکر او فضــل دی‪ ،‬مونــږ ټولــو مســلمانانو او پــه‬ ‫ځانګــړې توګــه مجاهدینــو تــه زیــری ورکــوو چــې د لیبیــا پــه والیتونــو ـکـې‬ ‫ستاســو مجاهــد ورونــه د هللا تعالــی پــه لــوی فضــل او مهربانــۍ ـکـې پــټ‬ ‫دي‪ ،‬پــه ټولــو ښــارونو او ســیمو ـکـې امنیتــي ګروپونــه پــه کار مشــغول‬ ‫دي‪ ،‬د مجاهدینــو ډلګــۍ پــه صحــراء ـکـې د غــرب نــه تــر شــرق پــورې پــه‬ ‫بشــپړې ازادۍ ســره حرکــت کــوي او دغــه یــو څــو ورځــې مشــکل دی چــې‬ ‫هللا تعالــی بــه یــې ختــم کــړي‪ ،‬وروســته بــه بیــا فتــح او واکمنــي راځي‪-‬بحــول‬ ‫هللا وقوتــه‪ -‬او کومــې وینــې چــې د شــریعت پــه دفــاع ـکـې تــوی شــوي دغــه‬ ‫بــه کلــه هــم هللا تعالــی ضایــع نکــړي او هللا تعالــی خامخــا د هغــه چــا ســره‬ ‫مرســته کــوي چــې د هللا تعالــی ســره مرســته کــوي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د ســرت لــه جګــړې مخکــې مرحلــه ـکـې لیبــي والیتونــو‬ ‫تــه پــه ډیــره زیاتــه کچــه مهاجریــن راتلــل‪ ،‬آیــا اوس هــم د هجــرت دورازه‬ ‫پــه هغــه ډول خالصــه ده؟ او ستاســو ســره پــه جهــادي ســاحو ـکـې د‬ ‫مهاجرینــو څــه اهمیــت دی؟‬ ‫د لــوی هللا فضــل او شــکر دی د هجــرت الره مخکــې هــم او اوس‬ ‫هــم خالصــه ده؛ د هغــه چــا لپــاره چــې د هللا تعالــی رضــا یــې مقصــد وي او‬ ‫نیــت ـکـې یــې هللا ســبحانه وتعالــی تــه اخــاص وي اوس هــم عــرب او عجــم‬ ‫موحدیــن د هــرې لــورې نــه د جهــاد د فری�ضــې د اداء کولــو لپــاره راروان‬ ‫دي او ترڅــو د هغــو پاکــو وینــو غــچ واخلــي چــې د هللا تعالــی د دښــمنانو پــه‬ ‫الس تــوی شــولې‪ ،‬مهاجریــن پــه دنیــا او متــاع ـکـې بــې رغبتــه پــه دښــتو ـکـې‬ ‫ســفرونه کــوي‪ ،‬ترڅــو د هغــه چــا پــر خــاف وجنګیــږي چــې د اســمانونو او‬ ‫ځمکــې پــه رب کفــر کــوي او هللا تعالــی پــوره مرســتندوی دی‪.‬‬ ‫هرچــې پــه لیبــي ســاحه ـکـې د مهاجرینــو اهمیــت دی نــو د هللا تعالــی د‬ ‫فضــل نــه وروســته د هغــوی پــه مټــو د شــریعت احــکام تطبیــق شــول او‬ ‫د هللا تعالــی د دښــمنانو پــر خــاف د خپلــو خــوږو انصــارو ســره څنــګ‬ ‫پــه څنــګ وجنکیــدل‪ ،‬د هللا تعالــی لــوی فضــل دا و چــې زمونــږ والیتونــو‬ ‫تــه ډیــر هغــه څــوک راغلــل چــې عذرونــو یــې مخــه ونــه نیولــی شــوه او پــه‬ ‫هغــه چــا حجــت وګرځیــدل چــې لــه دوی پرتــه د عذرونــو خاونــدان دي‪،‬‬ ‫نــور دا�ســې خلــک هــم راغلــل چــې خــوارۍ او غریبــۍ هســار کــړې ول‪ ،‬لیکــن‬ ‫خپــل کــور‪ ،‬ســامان او هرڅــه یــې خــرڅ کــړل او د مجاهدینــو پــه کاروان‬ ‫ـکـې شــامل شــول‪ ،‬هللا تعالــى فرمايــي‪{ُ :‬ثـ َّـم إ َّن َرَّبـ َـك ل َّلذيـ َـن َه َ‬ ‫اجـ ُـروا ِمـ ْـن‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َب ْعــد َمــا ُفت ُنــوا ُثـ َّـم َج َاهـ ُـدوا َو َ‬ ‫ص َبـ ُـروا إ َّن َرَّبـ َـك مـ ْـن َب ْع ِد َهــا َل َغ ُفـ ٌ‬ ‫ـور َر ِحيــم}ٌ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫[النحــل‪ ،]110 :‬ژبــاړه‪ :‬بیــا ســتا رب د هغــو کســانو لپــاره چــې هجــرت یــې‬ ‫کــړی وروســته لــه هغــې چــې مشــکالت پــرې راغلــل او دوی بیــا جهــاد او‬ ‫صبــر وکــړ‪ ،‬ســتا رب لــدې وروســته بخښــونکی مهربــان دی‪ ،‬مونــږ د هللا‬ ‫تعالــی نــه ســوال کــوو چــې د دوی هجــرت جهــاد قبــول کــړي د هللا تعالــی‬ ‫ســره ډیــر ښــه ثوابونــه دي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪:‬كله د ســرت د ښــار پــه پراخــه برخــو مرتدینــو ولکــه وکــړه‬ ‫مقاله‬

‫‪10‬‬

‫د ســرت د خلکــو او مســلمانانو وضعــه څنګــه وه؟‬ ‫د ســرت پــه ښــار چــې د هللا تعالــی د دښــمنانو ولکــه شــوه نــو پــه لومــړي‬ ‫وار ـکـې یــې د هللا تعالــی احــکام معطــل کــړل او د کوبلــر او نــورو صلیبــي‬ ‫بادارنــو احــکام یــې پــر ځــای راوســتل‪ ،‬د ســرت لــه ښــاره شــپږ میاشــتې‬ ‫مخکــې زیاتــره خلــک د ګاونــډ ســیموته وتلــي ول‪ ،‬د مرتدینــو د الســه‬ ‫مســلمانانو ډیــرې نــا خوالــې ولیدلــې‪ ،‬پــه کورونــو یــې ورتــه بمباریانــې وکــړې‬ ‫او مالونــه یــې ورتــه تــاالن او چــور کــړل‪ ،‬لیکــن مونــږ د خپــل نبــي محمــد‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم امــت تــه زیــری ورکــوو‪ ،‬چــې ستاســو مجاهــد بچــي بــه‬ ‫خپــل جنــګ او جهــاد تــه تــر هغــې ادامــه ورکــوي چــې پــه ځمکــه هیــڅ فتنــه‬ ‫پاتــې ن�شــي او ټــول دیــن د هللا تعالــی �شــي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬پــه لیبــي والیتونــو ـکـې د اســامي دولــت پرخالفــت‬ ‫د صلیبیانــو د یرغــل اسا�ســي المــل دا ښــودل شــوی و چــې مشــرکین د‬ ‫خالفــت د غازیانــو پــه ســیمه ـکـې د خپریــدا نــه پــه ویــره ـکـې وو‪ ،‬ترڅــو‬ ‫د ګاونــډ هیوادونــو تــه مجاهدیــن ونــه ر�ســي‪ ،‬صلیبیــان او مرتدیــن دغــه‬ ‫خبــره تکــراروي چــې مونــږ پــدې جګــړه د ســیمې د امنیــت تامیــن وکــړ‪،‬‬ ‫ستاســو پــه دې اړه څــه نظــر دی؟‬ ‫د هللا تعالــی پــه الره ـکـې د هللا تعالــی د کلمــې د ســر لــوړۍ لپــاره جهــاد‬ ‫او د دښــمنانو ســره جنــګ دا�ســې بهیــر دی چــې د عــادل عــدل او د ظالــم‬ ‫ظلــم یــې ن�شــي ودرو لــی او هیــڅ د بانــډو او ښــارونو کــور بــه پاتــې ن�شــي مګــر‬ ‫هللا تعالــی بــه ورتــه دغــه دیــن ورننبا�ســي‪ ،‬د عزتمنــدو پــه عــزت او د ذلیلــو‬ ‫پــه ذلــت؛ دا�ســې عــزت چــې هللا تعالــی بــه یــې اســام تــه ورکــړي او دا�ســې‬ ‫ذلــت چــې هللا تعالــی بــه یــې کفــر تــه ور پــه برخــه کــړي‪ ،‬رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم فرمايــي‪«:‬إن هللا َز َوى لــي األرض‪ ،‬فرأيــت مشــارقها ومغاربهــا‪،‬‬ ‫ُ ْ‬ ‫وســيبلغ ُملــك أمتــي مــا ُزوي لــي منهــا» [رواه مســلم عــن ثوبــان]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬هللا‬ ‫تعالــی مــا تــه ځمکــه راغونــډه ګــړه نــو مــا یــې مشــرق او مغــرب ولیــده او زمــا‬ ‫د امــت بادشــاهي بــه هغــه ځــای تــه ر�ســي چــې ماتــه ښــودل شــوې‪ ،‬نــو دغــه‬ ‫لــوی خونــړي جنګونــه چــې نــن یــې مجاهدیــن ســر تــه رســوي او پــه زرګونــو‬ ‫موحدینــو د دغــو لیکــو ســره یــو ځــای کیــږي او د جهــاد ســاحو تــه راځــي‪،‬‬ ‫او د شــهادت منــزل تــه ځــان رســوي‪ ،‬دغــه ټــول د دې خبــرې زیــري دي‬ ‫َ ُ َ‬ ‫ُ َ‬ ‫چــې د ظلــم ټغــر بــه ټــول او حــق بــه راښــکاره �شــي‪(َ ،‬ول ِك َّنكـ ْـم ت ْسـ َـت ْع ِجلون)‬ ‫[رواه البخــاري عــن ّ‬ ‫خبــاب بــن األرت]‪ ,‬ليكــن تاســو بيــړه کــوئ‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬تاســو د «ایتالفــي حکومــت» او «وطنــي شــوار» د‬ ‫حکومــت وضــع څنګــه ارزیابــي کــوئ؟ او پــه راتلونکــي ـکـې بــه ستاســو د‬ ‫دغــو دوه تنظیمونــو پــر خــاف د عملیاتــو ســتراتیژي څــه وي؟‬ ‫«ایتــاف»‪« ،‬شــورا» او «پارملــان» او دا�ســې نــور څلــور او پنځــم‬ ‫حکومــت بــه هــم جــوړ �شــي‪ ،‬دغــه د مرتــدو حکومتونــو وضعیــت دی‪ ،‬یــو‬ ‫پــه بــل لعنــت وايــي‪ ،‬زړونــه یــې بیــل بیــل دي‪ ،‬یــو پــه بــل د مرګونــي وار پــه‬ ‫انتظــار ـکـې دی‪ ،‬هللا تعالــی د دوی زړونــه ســره جــا کــړي دي او یــو یــې د‬ ‫بــل دښــمن کــړی‪ ،‬اګــر چــې د دغــو اختالفاتــو باوجــود د اســام دســپيڅلي‬ ‫دیــن پرخــاف پــه یــوه ســنګر ـکـې ســره راټــول شــوي دي‪.‬‬ ‫د خالفــت غازیــان د هــر هغــه چــا پــر خالفــت د هللا تعالــی حکــم ســرته‬ ‫رســوي چــې د هللا تعالــی د دیــن او اولیــاؤ ســره دښــمني کــوي‪ ،‬هو ـکـي! مونــږ‬ ‫بــه د دوی ټولــو پــر خــاف جنګیــږو‪ ،‬د دوی ســره بــه دښــمني ښــکاره کــوو‪،‬‬

‫بغــض بــه ورســره کــوو‪ ،‬د دوی شــرک او ډیموکرا�ســۍ تــه بــه بــد وایــو‪ ،‬لکــه‬ ‫څرنګــه چــې هللا تعالــی مونــږ تــه امرکــړی‪ ،‬مونــږ د هغــه چــا څخــه نــه یــو چــې‬ ‫د دوی مینــه او خو�ښــي د دنیــا پــه یــو څــه روپــو اخلــي‪ ،‬نــه مونــږ لــه هغــه‬ ‫چــا څخــه یــو چــې د دوی نــه د کومــو وســائلو پــه طمــع ـکـې یــو‪.‬‬ ‫ډیــر دا�ســې خلــک هــم وو چــې د شــریعت د مرســتې چیغــې یــې وهلــې‪،‬‬ ‫د توحیــد او موحدینــو مینــه یــې ښــکاره کولــه لیکــن اوس د طواغیتــو‬ ‫مرســتندویان دي‪ ،‬د هغــوی پــه غــم غمــژن کیــږي او د هغــوی د بیرغونــو‬ ‫النــدې د هغــوی پــه ټولیــو ـکـې جنګیــږي او د هغــوی پــه دفــاع وزارتونــو ـکـې‬ ‫ثبــت دي‪ -‬نســأل هللا العافیــة‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬أيــا پــه لیبــي والیتونــو ـکـې د اســامي دولــت غازیانــو تــه‬ ‫کــوم پیغــام لــرئ؟ یــا پــه ټولــه نــړۍ ـکـې د اســامي دولــت عامــو مجاهدینــو‬ ‫تــه کــوم پیغــام لــرې؟‬ ‫زه د ځمکــې پــه ســر غــوره بندګانــو او هغــو صابــرو محتســبو‬ ‫مجاهدینــو تــه چــې پــه ســرت‪ ،‬بنغــازي‪ ،‬موصــل‪ ،‬حلــب او د نــړۍ پــه هــر‬ ‫ځــای ـکـې دي دا پیغــام لــرم چ ـې‪ :‎‬ستاســو رب نــږدي او ســوال قبلونکــی‬ ‫دی‪ ،‬ستاســو ځــای وینــي‪ ،‬ستاســو خبــرې اوري‪ ،‬تاســو پــر هغــه تــوکل‬ ‫کــړی‪ ،‬تاســو د خپــل رب د امــر ســره ســم د خالصــون اســباب اســتعمال‬ ‫کــړي؛ تاســو امــر باملعــروف ‪ ،‎‬نهــي عــن املنکــر کــړی‪ ،‬تاســو دیــن قایــم‬ ‫کــړی‪ ،‬د مشــرکینو او مرتدینــو پــر خــاف جنګیدلــی یاســت‪ ،‬نــو زمونــږ‬ ‫رب د هغــه چاســره د مرســتې‪ ،‬واکمنــۍ ‪ ،‬خالفــت او د ځمکــې د میــراث‬ ‫وعــده کــړې چــې د هغــه ســبحانه وتعالــی پــه اطاعــت ـکـې ســره یــو ځــای‬ ‫�شــي‪ ،‬د دوی لپــاره بــه ښــه انجــام وي او جنــت تــه بــه ډلــې ډلــې ځــي‪ ،‬ستاســو‬ ‫رب ســبحانه وتعالــی دغــه مشــکالت او امتحانونــه پــر تاســو نــدي مقــرر‬ ‫کــړي مګــر پــدې خاطــر چــې خبیــث د پــاک او ریښــتونی د تــش دعویــدار‬ ‫څخــه جــدا کــړي او هللا تعالــی تاســو پــه غیبــو نــه خبــروي‪.‬‬ ‫بع�ضــې بنــدګان دا�ســې وي چــې کلــه ورتــه مشــکالت او ازموینــې ور�ســي‪،‬‬ ‫ســختۍ او ربړونــې پــرې را�شــي نــو پــه خپــل رب عزوجــل بــد ګمانونــه پیــل‬ ‫کــړي‪ ،‬هغــوی بیــا دا�ســې ګمــان کــوي چــې ګوا ـکـې کفــار زمــوږ د پاســه او‬ ‫غالبــه دي‪ ،‬کفــار زمونــږ څخــه مخکــې دي‪ ،‬کفــار اوس پــه مونــږ برال�ســي‬ ‫دي او ماتــې بــه ونــه خــوري‪ ،‬کفــار بــه پــه خپلــو خولــو د هللا تعالــی رڼــا مــړه‬ ‫کــړي‪ ،‬او یــا دا چــې هللا تعالــی بــه خپلــه رڼــا پــوره نکــړي‪ -‬مونــږ پــه هللا تعالــی‬ ‫پــورې لــه دغــه شــان بــدو ګمانونــو څخــه پنــاه غــواړو‪ -‬دوی پــه هللا َتعالــی د‬ ‫َ ُ َ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ ْ‬ ‫َجاهلیــب باطــل ګمــان کــوي‪{َ ،‬وذ ِلكـ ْـم ظ ُّنكـ ُـم الـ ِـذي ظ َنن ُتـ ْـم ِب َرِّبكـ ْـم أ ْر َداكـ ْـم‬ ‫ص َب ْح ُتـ ْـم مـ َـن ْال َخاســر َ‬ ‫َفأ ْ‬ ‫ين} [فصلــت‪ ،]23 :‬او دغــه ستاســو ګمــان دی‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫چــې پــه خپــل رب یــې کــوئ‪ ،‬تاســو یــې د ګمراهــۍ کنــدې تــه وارتولــۍ کــړئ‬ ‫نــو تاوانیــان شــوئ‪ ،‬أبــو مســلم الخوالنــي وايي‪»:‬اتقــوا ظــن املؤمــن فــإن‬ ‫هللا جعــل الحــق علــى لســانه وقلبــه» [ابــن عبــد البــر‪ :‬بهجــة املجالــس]؛‬ ‫ژبــاړه‪ :‬تاســو د مؤمــن د ګمــان څخــه ځــان وســاتئ‪ ،‬ځکــه هللا تعالــی حــق د‬ ‫هغــه پــه ژبــه او زړه ګرځولــی دی‪ ،‬زمونــږ عظیــم الشــان رب پــه یــو قد�ســي‬ ‫حدیــث ـکـې فرمايي‪(:‬أنــا عنـ َـد ظـ ِ ّـن عبــدي بــي‪ ،‬إن ظـ ّـن خيــرا فلــه‪ ،‬وإن ظـ ّـن‬ ‫شــرا فلــه) [رواه أحمــد وابــن ّ‬ ‫حبــان عــن أبــي هريــرة]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬زه د خپــل‬ ‫بنــده د ګمــان مطابــق د هغــه ســره چلــن کــوم؛ کــه ښــه ګمــان یــې رابانــدې‬ ‫والره نــو د هغــه لپــاره بــه وي او کــه بــد ګمــان یــې وکــړ نــو هــم د هغــه‬ ‫ْ َ‬ ‫َ َ ُ‬ ‫لپــاره دی‪{ ،‬ف َمــا ظ ُّنكـ ْـم ِبـ َـر ِ ّب ال َع ِاليـ َـن} [الصافــات‪ ,]87 :‬نــو تاســو د رب‬ ‫العاملیــن پــه اړه څــه ګمــان لــرئ؟‬ ‫مقاله‬

‫‪11‬‬

‫مقاله‬

‫‪12‬‬

‫مقاله‬

‫‪13‬‬

‫بســم هللا‪ ،‬والحمــد هلل‪ ،‬والصــاة والســام علــى رســول هللا‪ ،‬وعلــى آلــه‬ ‫وصحبــه ومــن وااله‪ ،‬وبعــد‪:‬‬ ‫د چــا اســتاذ چــې د هغــه کتــاب وي نــو رســايي بــه یــې د خطايــي نــه ډیــره‬ ‫َ‬ ‫ْوي! هو ـکـی‪ ،‬همدا�ســې ده؛ کــه چیرتــه دغــه کتــاب دا�ســې کتــاب وي چــې{ل‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َْ‬ ‫َ‬ ‫َْ‬ ‫اطـ ُـل ِمـ ْـن َب ْيـ ِـن َي َد ْيـ ِـه َول ِمـ ْـن خل ِفـ ِـه تن ِزيـ ٌـل ِمـ ْـن َح ِكيـ ٍـم َح ِميـ ٍـد}‪ ،‬نــه‬ ‫يأ ِتيـ ِـه الب ِ‬ ‫راځــې باطــل هغــې تــه مخامــخ او نــه د شــا لــه پلــوه‪ ،‬د حکیــم او حمیــد ذات‬ ‫َ‬ ‫ّْ‬ ‫لــه خــوا رانــازل شــوی دی‪ ،‬دا�ســې کتــاب چــې{ل َرْيـ َـب ِفيـ ِـه ُهـ ًـدى ِلل ُم َّت ِقيـ َـن}‪،‬‬ ‫هیــڅ شــک پکــې نشــته د متقیانــو لپــاره هدایــت دی‪ ،‬دا�ســې کتــاب چــې هللا‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫تعالــی پــه خپلــه رانــازل کړی َ{ولـ ْـم َي ْج َعــل لـ ُـه ِع َو ُ ًجــا}‪ ،‬او نــه یــې دی ګرځولــی‬ ‫َ‬ ‫پــه هغــې ـکـې کــوم کــوږ والــی‪ ،‬دا�ســې کتــاب چې{أ ْحك َمـ ْـت َآي ُاتـ ُـه ُثـ َّـم ُف ّ‬ ‫صلـ ْـت‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ِمــن لـ ُـد ْن َح ِكيـ ٍـم خ ِبيـ ٍـر}‪ ،‬آیتونــه یــې محکــم کــړی شــوي او بیــا د حکیــم‬ ‫او خبیــر ذات لخــوا پــه تفصیــل بیــان شــوي‪ ،‬دا�ســې کتــاب چې{م ْنـ ُـه َآيـ ٌ‬ ‫ـات‬ ‫ِ‬ ‫ُ ْ‬ ‫ُّم ْح َك َمـ ٌ‬ ‫ـاب}‪ ،‬بع�ضــې آیتونــه یــې محکــم دي؛ کــوم چــې د دې‬ ‫ـات ُهـ َّـن أ ُّم ال ِك َتـ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫کتــاب اسا�ســي آیتونــه دي‪ ،‬دا�ســې کتابــټ؛ کــه چیرتــه{ك َ‬ ‫ان ِمـ ْـن ِعنـ ِـد غ ْيـ ِـر‬ ‫َّ َ‬ ‫ْ َ ً َ‬ ‫الل ل َو َجـ ُـدوا ِفيـ ِـه اخ ِتلفــا ك ِثيـ ًـرا}‪ ،‬د غی ـرهللا لــه پلــوه وی نــو دوی بــه پکــې‬ ‫ِ‬ ‫ډیــر اختــاف او تضــاد موندلــی وی‪ ،‬دا�ســې کتــاب چــې هللا تعالــی د هغــه پــه‬ ‫َ َ َ ْ َ َّ ْ َ ْ ُ ْ َ ّ ْ َ‬ ‫آن ِل ِلذكـ ِـر ف َهـ ْـل ِمــن ُّم َّد ِكـ ٍـر}‪ ،‬مونــږ ق ـرآن‬ ‫اړه ویلــي دي‪{:‬ولقــد يســرنا القــر‬ ‫کریــم آســان کــړی نــو آیــا څــوک شــته چــې پنــد تــرې واخلــې؟ او فرمایلــي یــې‬ ‫َ َ‬ ‫َّ َ ْ ُ َ َّ ْ َ ّ ْ‬ ‫ُ َ‬ ‫الذكـ َـر َوِإ َّنــا لـ ُـه ل َحا ِفظــون}‪َ ،‬مونــږ قـر َآن رانــازل کړی او‬ ‫دي‪{:‬إنــا نحــن نزلنــا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ ْ ُّ َ ْ ْ َ ُ َ َ َ ً ُ‬ ‫مونــږ یــې خامخــا ســاتونکي یــو او فرمايي‪{:‬قــل أي �شــي ٍء أكبــر شــهادة قـ ِـل‬

‫َّ ُ َ ٌ َ ْ َ َ ْ َ ُ ْ َ ُ َ َ َّ َٰ َ ْ ُ ْ ُ ُ ُ‬ ‫ََ‬ ‫آن ِل ِنذ َركــم ِبـ ِـه َو َمــن َبلــغ}‪ ،‬تــه‬ ‫وحــي ِإلــي هــذا القــر‬ ‫الل شـ ِـهيد بي ِنــي وبينكــم وأ ِ‬ ‫ورتــه ووایــه‪ :‬چــې کــوم �شــی د ګواهــۍ پــه بنیــاد ډیــر لــوی دی؟ تــه ورتــه ووایه‬ ‫چــې هللا! زمــا او ستاســو ترمنــځ ګــواه دی او ماتــه د دې قـرآن وحیــې شــوې‬ ‫چــې تاســو تــه پــرې دعــوت وکــړم او هغــه چاتــه چــې ور ور�ســي‪.‬‬ ‫نــو د چــا کتــاب چــې دا�ســې خبــرې وې چــې مخلــوق نــدی‪ ،‬د هللا تعالــی نــه‬ ‫پیــل شــوی او هغــه تــه بــه ســتنیږي او د دې ترڅنــګ د طالب(شــاګرد) زړه‬ ‫ویښ و‪ ،‬غوږ یې کیښــود او حاضر و‪ ،‬نو د هغه ســم به د خطايي څخه‬ ‫بې شکه ډیر وي‪.‬‬ ‫ی‬ ‫ي‬ ‫همــدا ډول د چــا اســتاذ چــې بخــار او مســلم و او د هغــو نــه یــې د‬ ‫هغه چا حدیثونه (وینا ګانې) اخیستي و چې په ضاد یې تر ټولو فصیحه‬ ‫نطــق کــړی‪ ،‬هغــه څــوک چــې جوامــع الکلــم ورکــړل شــوي وو‪ ،‬یــا د بخــاري‬ ‫او مسلم هغه حدیثونه چې په خیر القرون ر�ضي هللا عنهم موقوف دي‪،‬‬ ‫هغــه څــوک چــې دا�ســې غــوره امــت و چــې د خلکــو د تبلیــغ لپــاره راویســتل‬ ‫شــوي وو‪.‬‬ ‫همــدا شــان د چــا کتــاب چــې د ابــن جریــر طبــري‪ ،‬ابــن املنــذر او ابــن‬ ‫ابــي حاتــم تفســیرونه وي‪ ،‬د چــا کتــاب چــې پــه عقیــده ـکـې الســنة د امــام‬ ‫احمــد‪ ،‬یــا د حــرب الکرمانــي‪ ،‬یــا د عبــدهللا بــن احمــد بــن حنبــل یــا د‬ ‫خالل‪ ،‬بربهاري او ابن بطه وي او همدا شان د چا کتاب چې د اسالم د‬ ‫مجددینــو رســالې وي‪ ،‬لکــه ابــن تیمیــه او ابــن عبــد الوهــاب‪.‬‬ ‫لیکــن بالعکــس کــه د چــا اســتاذ د طواغیتــو مالیــان وي‪ ،‬یــا مبتدعیــن‬ ‫مقاله‬

‫‪14‬‬

‫ګمراهــان‪ ،‬یــا فاســقان چــې لــه جهــاده ناســت دي‪ ،‬نــو د هغــه خطــا بیــا د‬ ‫ســمون پــه پرتلــه ډیــره وي‪-‬مګــر هغــه څــوک چــې هللا تعالــی پــرې رحــم وکــړي‬ ‫او ډیــر کــم بــه پکــې دا�ســې وي‪ ،-‬د دې نــه اخــوا بــه د هغــه چــا څــه حــال‬ ‫وي چــې د دغــو ګمراهانــو اســتاذانو پــه هغــه څــه ـکـې تابعــداري پیــل کــړي‬ ‫چــې دوی ورتــه بلنــه ورکــوي؛ لکــه فجــور‪ ،‬بدعــت او ارتــداد‪ ،‬نعــوذ بــاهلل‬ ‫مــن ذلــک؟!‬ ‫نــو اصــل خبــره دا ده چــې د علــم کــوم طالــب د خپــل هغــه درس لــه‬ ‫املــه قدرمــن نــه ګڼــل کیــږي‪ ،‬چــې د طواغیتــو د علمــاؤ‪ ،‬یــا یــې د ګمراهــۍ‬ ‫د داعیانــو ســره لوســتلی وي ؛ لکــه ابــن بــاز‪ ،‬ابــن عثیمیــن‪ ،‬ابــن جبريــن‪،‬‬ ‫الفــوزان‪ ،‬العــودة‪ ،‬الحوالــي‪ ،‬الحوينــي‪ ،‬العــدوي‪ ،‬املدخلــي‪ ،‬الوادعــي‪،‬‬ ‫الفلســطيني‪ ،‬املقد�ســي‪ ،‬الحدو�شــي‪ ،‬الســباعي‪ ...‬او دا�ســې نــور‪.‬‬ ‫پــه دغــو یــادو ســپکو او ذلیلــو خلکــو ـکـې یــو تــن څــه رښــتیا ویلي‪-‬اګــر‬ ‫چــې هغــه درواغــژن دی‪«:-‬هغــه ســنت چــې اشــخاصو او ســمبولونو تــه د‬ ‫کتلــو پــر ځــای يــې د کتابونــو پاڼــو تــه د رجــوع مــا تــړ او صفــت کــړی؛ نــو‬ ‫همدغــه ســنت د دې ډلــې دالئــل لــه منځــه وړي دي‪ ،‬د دغــه ســنت م ـراد‬ ‫چــې د مخالفینــو دالئــل لــه منځــه وړي د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫دغــه وینــا ده چــې د خپلــو صحابــه کرامــو څخــه یــې پکــې وپوښتل‪«:‬تاســو‬ ‫تــه پــه مخلــوق ـکـې تــر ټولــو زیــات تعجبــي ایمــان واال څــوک ښــکاري؟»‬ ‫هغــوی وویــل‪ :‬مالئــک‪ ،‬هغــه وفرمايل‪«:‬مالیــک بــه ولــې ایمــان نــه راوړي‬ ‫او هغــوی د خپــل رب ســره دي؟» هغــوی بیــا وویــل‪ :‬پیغمب ـران!‪ ،‬هغــه‬ ‫وفرمایــل‪« :‬پیغمب ـران بــه ولــې ایمــان نــه راوړي او پــه هغــوی وحيــې‬ ‫نازلیــږي!؟» بیــا هغــوی وویــل‪ :‬مونــږ‪ ،‬هغــه وفرمایــل‪« :‬تاســو بــه ولــې ایمــان‬ ‫نــه راوړئ او نــه ستاســو ســره پــه منــځ ـکـې وجــود لــرم؟» هغــوی وویــل‪ :‬ای‬ ‫د هللا تعالــی رســوله نــو هغــه څــوک دي چــې د ډیــر تعجبــي ایمــان خاونــدان‬ ‫دي؟ هغــه وفرمایــل‪ «:‬یــو دا�ســې قــوم دی چــې ستاســو نــه وروســته بــه‬ ‫راځــي‪ ،‬کتابونــه بــه الســته ورځــي او پــه هغــې بــه ایمــان راوړي» د حدیــث پــه‬ ‫بع�ضــې الفاظــو ـکـې دا�ســې هــم دي‪«:‬بلکــې دا�ســې قــوم بــه وي چــې ستاســو‬

‫نــه وروســته بــه راځــي‪ ،‬هغــوی تــه بــه یــو کتــاب د دوه تختــو‬ ‫پــه منــځ ـکـې را�شــي؛ هغــوی بــه پــرې ایمــان راوړي اوعمــل بــه‬ ‫پــرې کــوي‪ ،‬همدغــه د ډیــر لــوی اجــر خاونــدان دي» پــه‬ ‫بــل روایــت ـکـې دي‪«:‬د هغــوی الس تــه بــه ځوړنــدې ورقــې‬ ‫ور�شــي‪ ،‬نــو د هغــې پــه محتــوی بــه عمــل کــوي؛ همــدوی پــه‬ ‫مومنانــو ـکـې د غــوره ایمــان واال دي»‪ ،‬نــو دا حدیــث پــه‬ ‫ډیــر وضاحــت ســره پــدې خبــره داللــت کــوي چــې د کتابونــو‬ ‫څخــه علــم حاصلوونکــي بهتــر خلــک دي‪ ،‬بلکــې دغــه خلــک‬ ‫پــه ټولــو ـکـې د بهتــر اجــر او پــه مومنانــو ـکـې ترټولــو غــوره‬ ‫ایمــان واال دي‪ ،‬نــو دا پــه دې داللــت کــوي‪ ،‬چــې کلــه پــه‬ ‫زمانــه ـکـې اختــاف پیــدا �شــي او پــه درواغــو او بهتانونــو د‬ ‫علــم او علمــاؤ نــوم باروونکــي ســمبولونه ســقوط وکــړي‪،‬‬ ‫نــو عصمــت بــه یواځــې پاڼــو تــه پــه رجــوع ـکـې وي‪ ،‬دغــو‬ ‫“سرشــارو” (متمردینــو) تــه بیــا د فالنــې او دســتاني وینــا‬ ‫ګانــې او د زیــد او عمــرو رایــې کــوم ضــرر نــه رســوي‪ ،‬ځکــه‬ ‫د شــرعي الرې څخــه بدعــي الرې تــه یــو انســان یواځــې د‬ ‫جهــل‪ ،‬عجــز او فاســد غــرض لــه املــه کږیــږي‪ ،‬لکــه چــې‬ ‫دغــه خبــره ابــن تیمیــه هــم کــړې ده‪ ،‬هــر چــې د ځوړونــدو‬ ‫ورقــو څخــه د علــم د اخیســتلو الره ده‪ ،‬نــو دغــه شــرعي‬ ‫الره ده‪ ،‬د دې الرې لټونکــي لــدې خونــدي وي چــې د یــو‬ ‫عالــم خطايــي د تابعــدار ذهــن تــه ونــه ر�ســي او بیــا د دیــن‬ ‫او عصمــت تــر عنــوان النــدې د هغــه پــه مغــزو ـکـې ټينګــه‬

‫نــه �شــي»‪.‬‬ ‫لــدې مقدمــې وروســته بایــد د علــم اراده لرونکــی د رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیه وسلم او په بع�ضې حدیثونو او اثارو کې فکر وکړي چې د علماء‬ ‫ســوء(بدو علمــاؤ) پــه اړه دي‪:‬‬ ‫د ابــو ذر –ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬څخــه روایــت دی وايــي‪ :‬زه یــوه ورځ د‬ ‫رســول هللا‪ -‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬ســره روان وم‪ ،‬ویــې فرمایل‪«:‬لغيــر‬ ‫الدجــال أخوفنــي علــى أمتــي»‪ ،‬قالهــا ثالثــا‪ ،‬قــال‪ :‬قلــت‪ :‬يــا رســول هللا‪ ،‬مــا‬ ‫ً‬ ‫هــذا الــذي غيــر الدجــال أخوفــك علــى أمتــك؟ قــال‪« :‬أئمــة مضليــن» [رواه‬ ‫اإلمــام أحمــد]‪ ،‬ژبــاړه‪« :‬د دجــال پرتــه د یــو بــل څــه نــه زه پــه خپــل امــت ډیر‬ ‫زیات ویریږم» دغه خبره یې درې ځل تکرار کړه‪ ،‬ما ورته وویل‪ :‬ای د هللا‬ ‫رســوله‪ ،‬دغــه څــه �شــی دی چــې تــه تــرې پــه خپــل امــت د دجــال نــه هــم زیــات‬ ‫ویریــږې؟ هغــه وفرمایل‪«:‬ګم ـراه امامــان»‪.‬‬ ‫بــل حدیــث ـکـې رســول هللا‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬فرمايــي‪«:‬إن هللا‬ ‫ال يقبــض العلــم انتزاعــا ينتزعــه مــن العبــاد‪ ،‬ولكــن يقبــض العلــم بقبــض‬ ‫العلمــاء‪ ،‬حتــى إذا لــم ُي ْبــق عاملــا اتخــذ النــاس رؤوســا جهــاال‪ُ ،‬‬ ‫فس ـ ِئلوا‬ ‫ِ‬ ‫فأفتــوا بغيــر علــم‪ ،‬فضلــوا وأضلــوا» [رواه الشــيخان عــن عبــد هللا بــن‬ ‫عمرو ر�ضي هللا عنهما]‪ ،‬ژباړه‪«:‬هللا تعالی علم په یو ځل د خپلو بندګانو‬ ‫څخــه نــه پورتــه کــوي‪ ،‬بلکــې د علمــاؤ پــه مــرګ یــې تــرې اخلــي‪ ،‬تــر دې‬ ‫چــې یــو عالــم هــم پاتــې ن�شــي‪ ،‬نــو خلــک بــه نــا پوهــه مشـران پیــدا کــړي‪ ،‬د‬ ‫هغــوی څخــه بــه فتواګانــې غوښــتل کیــږي؛ نــو هغــوی بــه بــې علمه فتوګانې‬ ‫ورکــوي‪ ،‬نــو پــه خپلــه بــه هــم ګمـراه �شــي او نــور بــه هــم ګمـراه کــړي‪.‬‬ ‫او علــي بــن ابــي طالــب –ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬وايــي‪ ”:‬کیدی�شــي پــه خلکــو‬ ‫دا�ســې وخــت را�شــي چــې د اســام څخــه بــه یواځــې نــوم پاتــې �شــي او د قـرآن‬ ‫کریم څخه به یواځې رسم پاتې �شي‪ ،‬مسجدونه به یې د ابادۍ د لحاظه‬ ‫ډولي وي لیکن د دین د لحاظه به کنډر وي‪ ،‬د هغوی علماء به د اسمان‬ ‫د څرمنــې النــدې تــر ټولــو بــد تریــن خلــک وي‪ ،‬د هغــوی څخــه بــه فتنــه پیــل‬ ‫مقاله‬

‫‪15‬‬

‫کیــږي او پــه هغــوی ـکـې بــه بیرتــه پــای تــه ر�ســي”[رواه‬ ‫البيهقــي فــي «شــعب اإليمــان»]‪.‬‬ ‫کلــه چــې زیاتــره علمــاء مــړه �شــي او ډیــر لــږ یــې‬ ‫ژونــدي پاتــې �شــي؛ هغــوی هــم یــا پــه ســنګرونو ـکـې‬ ‫وي‪ ،‬یا په زندانونو کې وي‪ ،‬یا په کومو ځنګلونو او‬ ‫غارونو کې شړل شوي ګرځي‪ ،‬نو په دغه وخت کې‬ ‫بیا د”شــیخانو” په حلقاتو کې د علم حاصلول به‬ ‫یواځې د هغه چا سره قدر وي‪ ،‬چې د شریف علم‬ ‫حقیقــت نــه پيژنــي‪ ،‬ځکــه فایــده منــد علــم خــو هغــه‬ ‫دی چــې پــه زړه او د بــدن پــه غــړو ـکـې میــوه ولــري‪،‬‬ ‫عبــاده بــن الصامــت ‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬وايي‪”:‬کــه‬ ‫ســتا خوښــه وي زه بــه درتــه د هغــه علــم پــه اړه‬ ‫ووایــم چــې د خلکــو څخــه بــه تــر ټولــو لومــړی پورتــه‬ ‫کیــږي؟ خشــوع‪ ،‬دا�ســې وخــت بــه را�شــي چــې تــه بــه‬ ‫یو جامع مســجد ته ننوځې او یو ســړی به پکې هم‬ ‫خشــوع کونکــی ونــه ګــورې”[رواه الترمــذي]‪.‬‬ ‫د علي ر�ضي هللا عنه څخه روایت دی وايي‪:‬په‬ ‫حقــه توګــه فقیــه هغــه څــوک دی چــې د هللا تعالــی‬ ‫د رحمــت څخــه یــې څــوک نــا امیــده نــه کــړل‪ ،‬نــه یــې‬ ‫هغوی ته د هللا تعالی په ګناهونو کې اجازه ورکړه‪،‬‬ ‫پر مسلامنانو الزم ده چې علامء سوء د خپل استاذ په توګه غوره نکړي‬ ‫نه یې د عذاب څخه بې یرې کړل او نه یې په خلکو‬ ‫نو د هغه چا نه علم حاصلول چې هغوی«د اسمان د څرمنې الندې‬ ‫قـرآن کریــم د بــل کتــاب پــه خاطــر پریښــود‪ ،‬یقینــي‬ ‫بدتریــن خلــک وي» یــا د هغــه چــا څخــه چــې«د جهنــم پــه دروازه اور تــه‬ ‫خبــره دا ده چــې پــه هغــه عبــادت ـکـې هیــڅ خیــر نشــته چــې علــم پکــې نــه وي‪،‬‬ ‫بلونکــي وي» نــو دغــه کــوم غــوره علــم نــدی‪ ،‬هــر چــې پــه دا�ســې وخــت ـکـې د‬ ‫نــه پــه هغــه علــم ـکـې چــې پوهــه ورســره نــه وي او نــه پــه هغــه تــاوت ـکـې چــې‬ ‫ورقې څخه علم حاصلول دي چې علماء پکې ورک دي مګر په سنګرونو‬ ‫تدبر او سوچ ورسره نه وي»‪[ .‬رواه الدارمي في سننه]‪.‬‬ ‫کې‪ ،‬یا په زندانونو کې او یا په غارونو کې نو دغه ډیر غوره نتایج لروونکی‬ ‫مجاهــد رحمــه هللا وايي‪«:‬فقیــه هغــه څــوک دی چــې د هللا تعالــی نــه‬ ‫علــم دی‪ ،‬والحمــدهلل ا ‍لــذی بنعمتــه تتــم الصالحــات‪.‬‬ ‫ویریــږي»[رواه الدارمــي فــي ســننه]‪.‬‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫یــو ســړ دې پــدې تعجــب او تکبــر نــه کــو چــې د علمــاء ســوء پــه‬ ‫حســن بصــري رحمــه هللا تــه چــا وویل‪«:‬فقهــاء دا�ســې نــه وايــي»‪ ،‬نــو‬ ‫ملګرتیــا هللا تعالــی مبتــاء کــړی وي همیشــه دې هغــه روایــت یــاد لــري چــې‬ ‫هغــه ورتــه ځــواب ـکـې وویل‪«:‬خــوار �شــې تــا کلــه چیرتــه فقیــه لیدلــی؟ فقیــه‬ ‫عبــد هللا بــن امــام احمــد روایــت کــړی د أبــي بــن كعــب نــه چــې رســول هللا‬ ‫خــو هغــه څــوک وي چــې پــه دنیــا ـکـې زاهــد‪ ،‬پــه آخــرت ـکـې رغبــت لرونکــی‪ ،‬د‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم فرمايي‪(:‬انتســب رجــان علــى عهــد مو�ســى عليــه‬ ‫خپل دین په اړه لیدونکی او د خپل رب پر عبادت دوام کونکی وي»[رواه‬ ‫َّ‬ ‫ُالسالم‪ ،‬فقال أحدهما‪ :‬أنا فالن بن فالن‪ ،‬حتى عد تسعة‪ ،‬فمن أنت ال‬ ‫الدارمــي فــي ســننه]‪.‬‬ ‫أ َّم لــك؟ قــال‪ :‬أنــا فــان بــن فــان ابــن اإلســام‪ .‬قــال‪ :‬فأوحــى هللا إلــى مو�ســى‬ ‫علــی ‪-‬ر�ضــي هللا عنه‪-‬ويلــي‪«:‬ای د علــم باروونکــو عمــل پــرې وکــړئ‪،‬‬ ‫(عليــه الســام)‪ّ :‬‬ ‫أن هذيــن املنتســبين‪ ،‬أمــا أنــت أيهــا املنتمــي أو املنتســب‬ ‫ځکه علم هغه څوک دی چې په خپل علم عمل کوي او عمل یې د عمل‬ ‫إلى تسعة في النار فأنت عاشرهم‪ ،‬وأما أنت يا هذا املنتسب إلى اثنين في‬ ‫مطابــق وي‪ ،‬دا�ســې خلــک بــه هــم را�شــي چــې علــم بــه یــې د مــرۍ څخــه نــه‬ ‫الجنــة‪ ،‬فأنــت ثالثهمــا فــي الجنــة) [املســند]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬د مو�ســی علیــه الســام‬ ‫تیریــږي‪ ،‬عمــل بــه یــې د علــم مخالــف وي او پــټ حالــت بــه یــې د ښــکاره پــر‬ ‫په زمانه کې دوه سړو خپل نسبونه ذکر کول‪ ،‬یو وویل‪ :‬زه فالنی د فالني‬ ‫خــاف وي‪ ،‬حلقــې حلقــې بــه کینــي او یــو پــه بــل بــه فخــر کــوي‪ ،‬تــردې چــې‬ ‫ځــوی یــم‪ ،‬تــردې چــې نهــه نیکونــه یــې وشــمیرل‪ ،‬بیــا یــې هغــه بــل تــه وویــل‪ :‬تــه‬ ‫پــه دوی ـکـې بــه یــو تــن پــدې هــم خفــه کیــږي چــې څــوک د ده حلقــه پریــږدي‬ ‫څــوک یــې مــور دې مــړه شــه؟ نــو هغــه وویــل‪ :‬زه فالنــی د فالنــی د اســام‬ ‫او بلې حلقې ته والړ �شي‪ ،‬نو د دغو خلکو د دغه مجلس عملونه به هللا‬ ‫ی‬ ‫ځو یم‪ ،‬نو هللا تعالی مو�سی علیه السالم ته وحيې وکړه چې دغو دواړو‬ ‫تعالــی تــه ونــه خیــژي»[رواه الدارمــي فــي ســننه]‪.‬‬ ‫نسب ذکر کوونکو ته ووايي‪ :‬هرچې ته یې چې نهه نیکونه دې ذکر کړل نو‬ ‫هو ـکـي! د علــم حقیقــت د هللا تعالــی خشــیت او د هغــه څــه ویــره ده‪،‬‬ ‫ْ َ‬ ‫�شــى َّ َ‬ ‫ځکه{إ َّن َمــا َي ْخ َ‬ ‫ته به جهنم ته ځې‪ ،‬ځکه ته یې لسم یې‪ ،‬او هر چې ته یې چې دوه کسانو‬ ‫الل ِمـ ْـن ِع َبـ ِـاد ِه ال ُعل َمـ ُـاء}‪ ،‬د هللا تعالــی نــه هغــه څــوک‬ ‫ِ‬ ‫ته دې نسبت شوی نو ته به په جنت کې یې؛ ځکه ته به د هغوی دواړو‬ ‫ویریــږي چــې عاملــان وي‪ ،‬نــو څــوک چــې د هللا تعالــی نــه ونــه یریــده او د هغــه‬ ‫ســره پــه جنــت ـکـې دریــم يــې‪.‬‬ ‫تعالــی غوصــه کونکــي او نــا غوښــه کارونــه یــې پــرې نښــودل‪ ،‬نــو هغــه نــه‬ ‫نــو آیــا کــوم طالــب العلــم بــه پدا�ســې خپــل تاریــخ او تعــارف فخــر وکــړي‬ ‫عالــم دی نــه فقیــه‪ ،‬اګــر کــه درس یــې لوســتلی وي‪ ،‬نــورو تــه یــې تدریــس‬ ‫چې د فاجرانو‪ ،‬مبتدعینو او مرتدینو ســره د ناســتې څخه ډک وي؟!‬ ‫کړی او په ځان یې ګمان وي چې عالم دی! څوک چې خلک لویو کارونو‬ ‫اللهــم إنــا نعــوذ بــك مــن علــم ال ينفــع‪ ،‬ومــن قلــب ال يخشــع‪،‬‬ ‫تــه دعــوت نــه کــړي او د فجــور د رخصتونــو څخــه یــې ونــه یــروي نــو هغــه‬ ‫ومــن نفــس ال تشــبع‪ ،‬ومــن دعــاء ال يســمع‪.‬‬ ‫عالــم نــدی‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪16‬‬

‫مقاله‬

‫‪17‬‬

‫ته پوه شــه ‪-‬هللا تعالی دې پر تا رحم وکړي‪ -‬د هغې ورځې راهی�ســې چې هللا‬ ‫تعالی محمد صلی هللا علیه وسلم دې امت ته رالیږلی او په هجرت او نصرت‬ ‫یې ورته عزت بښــلی‪ ،‬نو خواوشــا خلک یې په درې ډوله ویشــل شــوي‪:‬‬ ‫یــو قســم مومنــان‪ :‬هغــه خلــک چــې پــه محمــد صلــی هللا علیــه وســلم یــې‬ ‫ښــکاره او پــټ ایمــان راوړی‪.‬‬ ‫دویم قسم کفار‪ :‬چې په محمد صلی هللا علیه وسلم د کفر اظهار کړی‪.‬‬ ‫دریــم قســم منافقیــن‪ :‬او دا هغــه خلــک دي چــې پــه محمــد صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم یې په ښــکاره ایمان راوړی خو په باطن کې دا�ســې نه دي‪ ،‬له همدې امله‬ ‫هللا تعالی د سورة البقره پیل د مومنانو په صفت کې په څلورو آیتونو‪ ،‬د کفارو‬ ‫په صفت کې په دوه آیتونو او د منافقینو په صفت کې په دیارلسو آیتونو کړی‪.‬‬ ‫په ایمان‪ ،‬کفر او نفاق؛ درې واړو کې هر یو ستنې او څانګې لري‪ ،‬لکه چې‬ ‫پــدې موضــوع د قـرآن کریــم ډیــری آیتونــه او ډیــر حدیثونــه داللــت کــوي او لکــه‬ ‫څرنګــه چــې علــي بــن أبــي طالــب ر�ضــي هللا عنــه پــه یــوه روایــت ـکـې د دې خبــرې‬ ‫تفســیر بیان کړی‪.‬‬ ‫بیــا پــه نفــاق ـکـې یــو ډول لــوی نفــاق دی‪ ،‬چــې د هغــې خاونــد بــه همیشــه د‬ ‫جهنــم پــه الندینــۍ برخــه ـکـې وي‪ ،‬لکــه د عبــد هللا بــه أبــي بــن ســلول او دا�ســې‬ ‫نــورو نفــاق‪.‬‬ ‫د دغــه ډول نفــاق بیلګــې‪ :‬لکــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم تکذیــب‬ ‫کول‪ ،‬د هغه د بع�ضې راوړي دین څخه انکار کول‪ ،‬د هغه سره بغض کول‪ ،‬د‬ ‫هغه د اتباع د وجوب اعتقاد نه ســاتل‪ ،‬د هغه د دین په ســرټیټۍ خوشــحاله‬ ‫کیدل‪ ،‬یا د هغه د دین په غالبه کیدو خفه کیدل یا دا�سې نور اعمال‪ ،‬چې د‬ ‫دې خاوند نه وي مګر د هللا تعالی او رسول صلی هللا علیه دښمن وي‪.‬‬ ‫بیا دغه اندازه نفاق د رسول هللا صلی هللا علیه وسلم په زمانه کې موجود‬

‫و او د هغې نه په وروسته زمانو کې په زیاته کچه وجود لري‪ ،‬ولې چې د رسول هللا‬ ‫صلی هللا علیه وسلم په زمانه د ایمان اسباب ډیر زیات قوي ول خو بیا هم نفاق‬ ‫موجود و‪ ،‬نو په وروستنیو زمانو کې خو به خامخا په زیاته کچه وجود لري‪ ،‬دغه‬ ‫ډول نفاق ته لوی نفاق وايي(مونږ ترې په لوی هللا تعالی پورې پناه غواړو)‪.‬‬ ‫هر چې کوچنی نفاق دی نو هغه د اعمالو او دا�سې نورو شیانو نفاق دی‪،‬‬ ‫لکه چې یو سړی په خبرو کې درواغ وايي‪ ،‬یا د وعدې خالف کوي‪ ،‬یا په امانت‬ ‫ـهور حدیــث ـکـې د رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫ـکـې خیانــت کــوي‪ ،‬لکــه چــې پــه مشـ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫َ ٌَ َ‬ ‫َ ُ ُْ‬ ‫فرمايي‪(:‬آيــة ال َنا ِفـ ِـق ثــاث ‪ِ :‬إ َذا َحـ َّـدث كــذ َب ‪َ ،‬وِإذا َو َعـ َـد‬ ‫وســلم څخــه ثابــت دي؛‬ ‫َ ْ َ َ َ َ ْ ُ َ َ َ َ ْ َ َ َ َ َّ َ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ٌ‬ ‫ز‬ ‫أخلــف ‪ ،‬وِإذا اؤت ِمــن خــان‪ ،‬وِإن صــام وصلــى و عــم أنــه مسـ ِـلم) [رواه مســلم]‪،‬‬ ‫د منافــق درې عالمــې دي‪ :‬کلــه چــې خبــرې کــوي درواغ وايــي‪ ،‬کلــه چــې وعــده ـکـې‬ ‫خــاف یــې کــوي او کلــه چــې ورســره امانــت کیښــودل �شــي خیانــت پکــې کــوي‪ ،‬اګــر‬ ‫کــه روژه نی�ســي ملونــځ کــوي او دعــوا کــوي چــې مســلمان دی‪.‬‬ ‫د نفــاق د ډولونــو څخــه‪ :‬د جهــاد نــه اع ـراض کــول هــم دي‪ ،‬دغــه هــم د‬ ‫منافقانو د اعمالو څخه شــمیرل کیږي‪ ،‬ځکه رســول هللا صلی هللا علیه وســلم‬ ‫َ ْ َ َ ََ ْ َ ْ ُ ََ ْ ُ َ ّ ْ َ ْ َ ُ َ َ ََ ُ َْ ْ َ‬ ‫ـاق)‬ ‫فرمايي‪(:‬مــن مــات ولــم يغــز‪ ،‬ولــم يحـ ِـدث ِبـ ِـه نفســه‪ ،‬مــات علــى شــعب ٍة ِمــن ِنفـ ٍ‬ ‫[رواه مسلم]‪ ،‬ژباړه‪ :‬څوک چې په دا�سې حال کې مړ شو چې غزا یې نه وه کړې‪،‬‬ ‫یــا یــې د خپــل ځــان ســره د غـزا فکــر نــه و کــړی‪ ،‬نــو د نفــاق پــه یــوه برخــه مــړ شــو‪.‬‬ ‫هللا تعالــی پــدې اړه ســورة ب ـراءة راولیــږه چــې د «فاضحــه» نــوم لــري‪ ،‬یعنــې‬ ‫هغــه ســورة چــې منافقــان یــې شــرمولي دي‪ ،‬لکــه چــې ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫وايــي‪« :‬دغــه ســورة شــرموونکی دی‪ ،‬پــه دغــه ســورة ـکـې َ‬ ‫به{و ِم ْن ُهــم} الفــاظ بــار بــار‬ ‫رانازلیدل‪ ،‬تردې چې منافقانو ګمان وکړ‪ ،‬چې هیڅ یو به یې پاتې نه وې مګر په‬ ‫دې سورة کې به ذکر وي» د مقداد بن اسود ر�ضي هللا عنه نه روایت دی‪»:‬دغه‬ ‫د َ‬ ‫الب ُحوث سورة دی‪ ،‬یعنې د منافقانو د رازونو څخه بحث کوي»‪ ،‬قتاده رحمه‬ ‫مقاله‬

‫‪18‬‬

‫مرتدې رسنۍ ناروغ او فاسد زړونه ګمراه کوي‬

‫هللا وايي‪»:‬دغه سورة املثیره نومیږي‪ ،‬یعنې د منافقانو شرم یې را ښکاره کړی»‪.‬‬ ‫دغــه ســورة د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه آخــري غ ـزا ګانــو ـکـې د‬ ‫تبوک په غزا کې رانازل شو‪ ،‬دا هغه وخت و چې هللا تعالی اسالم غالبه کړی و‪،‬‬ ‫نو پدې سورة سره یې د منافقانو د احوالو نه پرده پورته کړه او هغوی ته یې‬ ‫بزدالن او بخیالن وویل؛ بزدلي یې پدې کې وه چې دوی جهاد پری�ښی و او بخل یې‬ ‫پــدې ـکـې و چــې دوی د هللا تعالــی پــه الره ـکـې خیـرات نــه کاوه‪.‬‬ ‫الل مــن َف ْ‬ ‫ـي‪{:‬وَل َي ْح َسـ َـب َّن َّالذيـ َـن َي ْب َخ ُلــو َن ب َمــا َآت ُاهـ ُـم َّ ُ‬ ‫هللا تعالــی فرمايـ َ‬ ‫ض ِلـ ِـه‬ ‫ُ َ َ ْ ً َّ ُ َ ْ ُ َ َ ٌّ َّ ُ ْ َ ُ َ َّ ُ ِ َن َ َ ُ ِ َ ْ َ ْ َ َ َِ َّ َ ُ‬ ‫ل ِميــراث‬ ‫هــو خيــرا لهــم ْبـ َـل هــو شـ َّـر لهــم َســي ُطو َقو َ مــا ب ِخلــوا ِبـ ِـه يــوم ال ِقيامـ ِـة وِ ِ‬ ‫السـ َـم َاوات َوال ْرض َو ُ‬ ‫َّ‬ ‫الل ِب َمــا ت ْع َملــون خ ِبيـ ٌـر}[آل عم ـران‪ ،]180 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫خلــک دې ګمــان نــه کــوي چــې هللا تعالــی ورتــه د خپــل فضل(مــال) کومــه حصــه‬ ‫ورکــړې چــې دا د دوی لپــاره کــوم خیــر دی‪ ،‬بلکــې دا د دوی لپــاره شــر دی؛ دوی‬ ‫چــې پــه کــوم مــال بخــل کــړی هغــه بــه د قیامــت د دوی پــه غــاړه ـکـې واچــول �شــي‪،‬‬ ‫هللا تعالــی لــره د اســمانونو او ځمکــو میـراث دی او هللا تعالــی ستاســو پــه عملونــو‬ ‫خبــردار دی‪.‬‬ ‫َ‬ ‫ً ّ‬ ‫ّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{:‬و َم ْن ُي َوِل ِه ْم َي ْو َم ِئ ٍذ ُد ُب َر ُه ِإل ُم َت َح ّ ِرفا ِل ِق َت ٍال أ ْو ُم َت َح ِّي ًزا‬ ‫تعالی‬ ‫هللا‬ ‫ځای‬ ‫بل‬ ‫َ ٰ َ َ َ ْ َ َ َ َ ّ َ َّ َ َ َ ُ َ َ َّ ُ َ ْ َ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫الل ومأواه جهنم و ِبئس ال ِصير} [األنفال‪ ،]16 :‬ژباړه‪:‬‬ ‫ِإلى ِفئ ٍة فقد باء ِبغض ٍب ِمن ِ‬ ‫او چا چې کفارو د جنګ پر مهال شا واړوله‪-‬مګر هغه څوک چې د جنګ تکتیک‬ ‫بدلوي‪ ،‬یا د خپل بل ګروپ سره یو ځای کیږي‪ -‬نو دغه انسان د هللا له پلوه په‬ ‫غضب ککړ شو او ځای یې جهنم دی‪ ،‬چې ډیر بد ځای د ورتګ دی‪.‬‬ ‫هــر چــې پــه بزدلــۍ او ویـ َـرې د دوی صفــت کــړی شــوی‪ ،‬نــو هللا تعالــی‬ ‫ُ َ َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ ْ ُ َن َّ‬ ‫ـالل َ ِإ َّن ُهـ ْـم ِل ْنكـ ْـم َو َمــا ُهـ ْـم ِم ْنكـ ْـم َول ِك َّن ُهـ ْـم قـ ْـو ٌم َي ْف َرقــون* لـ ْـو‬ ‫فرمايي‪{:‬ويحلفــو بـ‬ ‫َ ُ َن َ ْ َ ً ِ َ ْ َ َ ِ َ ِ ْ ُ َّ َ ً َ َ َّ ْ َ ْ َ ُ ْ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫ات أو مدخل لولوا ِإلي ِه وهم يجمحو }[التوبة‪،]57-56 :‬‬ ‫ي ِجدو ملجأ أو مغار ٍ‬ ‫ژبــاړه‪ :‬دوی پــه هللا تعالــی قســم کــوي چــې دوی ستاســو څخــه دي‪ ،‬لیکــن دوی‬ ‫ستاســو څخــه نــدي‪ ،‬لیکــن دوی دا�ســې قــوم دی چــې یریــږي‪ ،‬کــه چیرتــه دوی د‬ ‫پنــاه ځایونه(لکــه کالګانــې او مضبــوط ځایونــه) موندلــی‪ ،‬یــا چیرتــه ژور غارونــه‬ ‫وی چــې دوی پکــې ورکیدلــی شــوی‪ ،‬یــا دا�ســې ځایونــه وی چــې دوی پکــې پــه ډیــر‬ ‫تکلیــف او مشــقت ســره ننوتلــی شــوی‪ ،‬نــو دوی بــه د جهــاد څخــه مــخ اړو لــی وی‬ ‫او په منډه به دغو ځایونو ته تښــتیدلي وی‪ ،‬لکه د یو اس واګې چې وشــلیږي او‬ ‫ســرپټه منــډه وهــي‪.‬‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫فرمايي‪{:‬إن َمــا ْالُ ْؤم ُنــو َن َّالذيـ َـن َآم ُ‬ ‫ـالل َو َر ُسـ ِـول ِه ثـ َّـم‬ ‫ـ‬ ‫ب‬ ‫ـوا‬ ‫ـ‬ ‫ن‬ ‫ـی‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫تعا‬ ‫بــل ځــای هللا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ ُ َ َ ِ ُ ُ ِ َّ ُ َ‬ ‫َلـ ْـم َي ْرَت ُابــوا َو َج َاهـ ُـدوا ب َأ ْم َوالهـ ْـم َو َأ ْن ُفســه ْم فــي َ‬ ‫الص ِادقــون}‬ ‫الل أول ِئــك هــم‬ ‫يل‬ ‫ـب‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ِ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِِ‬ ‫[الحجـرات‪ ،]15 :‬ژبــاړه‪ :‬یقینــا یواځــې مومنــان هغــه خلــک دي چــې پــه هللا تعالــی او‬ ‫د هغه په رسول ایمان راوړي او بیا هیڅ ډول شک ونکړي او په خپلو مالونو او‬ ‫نفسونو د هللا تعالی په الر کې جهاد وکړي‪ ،‬همدغه خلک ریښتونې دي‪ ،‬نو هللا‬ ‫تعالی یواځې هغه چاته مومنان وویل چې ْایمان یې راوړی وي او بیا جهاد کوي‪.‬‬ ‫َ َ ْ َ ُ َ َّ َ ُ ْ ُ َ َّ ْ‬ ‫ـالل َوال َيـ ْـو ِم‬ ‫بــل ځــای هللا تعالــی فرمايــي‪{:‬ل يســتأ ِذنك ال ِذيــن يؤ ِمنــون ِبـ ِ‬

‫ُْ‬ ‫ْالخــر َأن ُي َجاهـ ُـدوا ب َأ ْم َوالهـ ْـم َو َأ ُنفســه ْم َو َّ ُ‬ ‫الل َع ِليـ ٌـم ِبال َّت ِقيـ َـن* ِإ َّن َمــا‬ ‫َ ْ ِ َ ْ ِ ُ َ َّ ِ َ َ ُ ِ ْ ُ ِ َِ َّ ِْ ِ ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫الل َوال َي ْو ِم ال ِخ ِر َو ْارت َاب ْت قل ُوب ُه ْم ف ُه ْم‬ ‫يستأذنك الذ‬ ‫ين ل يؤ ِمنون ِب ِ‬ ‫َ ْ ِ ْ َ َ َ َّ ِ ُ َ‬ ‫ن‬ ‫ِفــي ري ِب ِهــم يتــرددو } [التوبــة‪ ،]45-44 :‬ژبــاړه‪ :‬ســتا څخــه پــه خپــل مــال‬ ‫او نفس سره د جهاد کولو نه په پاتې کیدو کې هغه څوک اجازه نه‬ ‫غواړي چې په هللا تعالی او د قیامت په ورځ ایمان لري او هللا تعالی‬ ‫په متقیانو پوه دی‪ ،‬یقینا هغه څوک دغه اجازې غواړي چې په هللا‬ ‫تعالی او د آخرت په ورځ ایمان نه لري او په زړونو کې یې شک وي‪،‬‬ ‫نــو دوی پــه خپــل شــک ـکـې ســرګردان وي‪.‬‬ ‫پــه دغــو آیتونــو ـکـې د هللا تعالــی لــه پلــوه ښــکاره دا بیــان دی چــې‬ ‫مومن د جهاد په پریښودو کې اجازې نه غواړي‪ ،‬بلکې اجازې هغه‬ ‫څوک غواړې چې په هللا تعالی او د قیامت په ورځ يې ایمان نه وي‪،‬‬ ‫نــو اوس بــه د هغــه چــا څــه حــال وي چــې جهــاد بغیــر د کومــې اجــازې‬ ‫غوښــتلو پریــږدي؟!‬ ‫منافقانــو پــه اړه د بخــل ص َفــت پــه دې‬ ‫همــدا ډول هللا تعالــی د‬ ‫َ َ َ َ َ ُ ْ َ ُ ْ َ َ ْ ُ ْ َ َ َ ُ ُ ْ َّ َّ ُ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫وینا کې ذکر کوي‪{:‬و ْما منعهم أن تقبل ِمنهم نفقاتهم ِإل أنهم كفروا‬ ‫ُ َ َ‬ ‫َ َّ‬ ‫َ َ َ ُ َ َّ َ َ َّ‬ ‫َّ‬ ‫ـالل َو ِب َر ُسـ ِـول ِه ول يأتــون‬ ‫الصــاة ِإل َو ُهـ ْـم ك َســال ٰى َول ُي ِنف ُقــون ِإل‬ ‫بـ‬ ‫ِ َ ُ ِْ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫وهــم ك ِارهــون} [التوبــة‪ ،]54 :‬ژبــاړه‪ :‬د دوی صدقــې د قبلیــدو څخــه‬ ‫دې خبرې منع کړې چې دوی په هللا تعالی او د هغه په رسول –صلی‬ ‫هللا علیه وسلم‪ -‬کفر کوي او ملانځه ته نه راځي مګر دوی ناراسته‬ ‫وي او دوی خیرات نه کوي مګر دوی یې بد ګڼونکي وي‪ ،‬ته اوس وګوره چې کله‬ ‫هللا تعالی د یو سړي دا دومره بدي پدې خبره بیانوي چې هغه خیرات کوي لیکن‬ ‫بــدې یــې ګڼــي‪ ،‬نــو د هغــه چــا بــه څــه حــال وي چــې د ســره خیـرات نــه کــوي؟!‬ ‫هللا تعالــی بیــا دا بیــان هــم کــوي‪ :‬چــې کلــه منافقیــن مدینــې تــه رانــږدې شــول‬ ‫نــو کلــه بــه یــې مومنانــو تــه ویل‪«:‬مونــږ تــه چــې دا کــوم څــه تکلیــف را ر�ســي نــو دا‬ ‫ستاســو د ســپیره والــي د الســه‪ ،‬ځکــه تاســو خلــک دې دیــن تــه راوبلــل‪ ،‬بیــا مــو د‬ ‫خلکو سره په دې دین جنګونه او مخالفتونه کول» کله به منافقانو ویل‪«:‬تاسو‬ ‫مونــږ دلتــه پاتــې کــړو‪ ،‬کــه دا�ســې نــه وی‪ ،‬مونــږ بــه وختــي چیرتــه لــرې تللــي وی او‬ ‫دغــه مشــکالت بــه راتــه نــه رســیدل»‪ ،‬کلــه بــه منافقانــو ویل‪«:‬تاســو د خپلــې کمــې‬ ‫شــمیرې او کمــزورۍ باوجــود غــواړئ چــې دغــه طاقتــور دښــمن تــه ماتــې ورکــړئ!‬ ‫تاســو تــه خپــل دیــن دوکــه درکــړې»‪ ،‬کلــه بــه منافقانــو دا�ســې ویل‪«:‬تاســو لیونــي‬ ‫اســتئ‪ ،‬عقــل در پکــې نشــته‪ ،‬تاســو غــواړئ چــې ځــان هــم الهــو کــړئ او نــور خلــک‬ ‫هم د ځان سره الهو کړئ!»‪ ،‬کله به یې نور ډول ډو َل دردوونکې خبرې کولې ْچې‬ ‫َ ْ َ ُ َن ْ َ َ َ ْ‬ ‫اب لـ ْـم َيذ َه ُبــوا َوِإ ْن َيــأ ِت‬ ‫هللا تعالــی یــې پــه اړهَ دغــه وینــا وفرمايلــه‪{ :‬يحســبو األحــز‬ ‫َ ْ َ َ ْ َ َ َ ْ َ ْ َ ُ ْ َ َ ْ َُ‬ ‫ُْ‬ ‫َ ْ َ ُ َ َ ُّ َ ْ َّ ُ ْ َ ُ َ‬ ‫اب يســألون عــن أنبا ِئكــم ولــو كانــوا ِفيكــم‬ ‫األ َحـ َـز ُاب يــو َّد َوا لـ ًـو أنهــم بــادون ِفــي األعــر ِ‬ ‫َما قاتلوا ِإال ق ِليال} [األحزاب‪ ،]20 :‬دوی ګمان کوي چې د کفارو ډلې ندې تللې‪،‬‬ ‫خو که چیرته بیا دغه ډلې را�شي نو دوی به خوښه ګڼي چې کاش دوی چیرته په‬ ‫بانډو کې د بانډچیانو سره اوسیدلی او فقط ستاسو د خبرونو څخه یې ځان‬ ‫خبرولی‪ ،‬خو که چیرته دوی ستاسو په منځ کې هم موجود وی نو دوی به جنګ‬ ‫نه وی کړی مګر ډیر لږ‪.‬‬ ‫نو هللا تبارک وتعالی دوی په درې صفانو یاد کړل‪:‬‬ ‫لومــړی صفــت‪ :‬دوی د ډیــرې ویــرې لــه املــه دا�ســې ګمــان کــوي چــې د کفــارو‬ ‫ډلې به د ښار د اطرافو څخه نه وي ستنې شوې او دغه د بزدله انسان حال وي‬ ‫چې په زړه کې مرض لري‪ ،‬ځکه د هغه زړه د ویرې د خبر تصدیق په منډه کوي‬ ‫خو د امن د خبر تکذیب کوي‪.‬‬ ‫دویم صفت‪ :‬که چیرته د کفارو ډلې بیا را�شي نو دا منافقان به ارمان کوي؛‬ ‫کاش چــې مونــږ د دې مومنانــو ســره نــه وی پاتــې شــوی‪ ،‬بلکــې د بانډچیانــو ســره‬ ‫چیرته په دښتو او غرونو کې وی او یواځې دومره پوښتنه مو کولی چې»د مدینې‬ ‫حــاالت بــه څنګــه وي؟ هلتــه خلــک څنګــه دي؟»‪.‬‬ ‫دریم صفت‪:‬که چیرته د کفارو ډلې راغلې او دا منافقان ستاسو په منځ کې‬ ‫موجود وو‪ ،‬نو دوی به ډیر کم په جنګ کې برخه واخلي‪.‬‬ ‫او دغه درې صفات په دې زمانه کې په ډیرو خلکو تطبیق کیږي بلکې پکې‬ ‫موجــود دي‪.‬‬

‫مقاله‬

‫‪19‬‬

‫الحمــدهلل رب العاملیــن‪ ،‬والصــاة والســام علــی خاتــم األنبیــاء واملرســلین‪،‬‬ ‫أمابعــد‪...‬‬ ‫َ ْ َ ْ َ َ َّ ُ َ َ‬ ‫َّ‬ ‫د هللا تعالــی دغــه قــول چــې فرمايي‪(:‬قــد أنعــم الل علــي)‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی پــه مــا‬ ‫پیرزونه وکړه‪ ،‬دغه وینا د صادقه شکرګذاره مومنانو څخه د هللا تعالی د نعمتونو‬ ‫په وړاندې نده صادره شوې‪ ،‬بلکې دا د هغو منافقانو څخه صادره شوې چې کله‬ ‫د غزا څخه پاتې شو؛ د امتحان‪ ،‬مرګ او ټپي کیدو د ځای څخه لرې شو‪ ،‬نو دغه‬ ‫وینا یې وکړه او دغه ډول وینا هر هغه څوک کوي چې د یو دا�سې جنګ څخه پاتې‬ ‫�شي چیرته چې مجاهدین ماتې وخوري او ناکام �شي‪ ،‬یا د کومې ځمکې څخه شاتګ‬ ‫وکړي او یا پکې مرګ ژوبله ډیره �شي‪.‬‬ ‫د دغــې وینــا ســرچینه یواځــې د هللا تعالــی د حقیقــي نعمــت پــه معنــا نــا پوهــي او‬ ‫جهالــت دی‪ ،‬پــه کــوم چــې بایــد مومــن شــکر وبا�ســي‪.‬‬ ‫َ َّ ُ‬ ‫نك ْم َلَن َّل ُي َب ّط َئ َّن َفإ ْن َأ َ‬ ‫ال َق ْد َأ ْن َعمَ‬ ‫ص َاب ْت ُكم ُّمص َيب ٌة َق َ‬ ‫هللا تعالی فرمايي‪(:‬وإن ِم‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫الل َع َل َّي إ ْذ َل ْم َأ ُكن َّم َع ُه ِ ْم َشه ً‬ ‫َّ ُ‬ ‫يدا)[النساء‪ ،]۷۲:‬ابن کثیر رحمه هللا د دې آیت په‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫تفسیر کې وايي‪« :‬مجاهد او یو شمیر نورو ویلي‪:‬د غه آیت د منافقینو په اړه نازل‬ ‫َّ ّ َ‬ ‫شوی‪،‬اومقاتلبنحیانوايي‪(:‬ل ُي َب ِطئ َّن)معنا‪:‬دجهادنهبهخامخاځانپاتېکوياو‬ ‫د دې معنا احتمال پکې هم شته چې مراد یې د ځان پاتې کول او د نورو را شاته کول‬ ‫وي‪ ،‬لکه عبد هللا بن أبي بن سلول چې به کول؛ په خپله به هم جهاد ته نه تللو او‬ ‫نورخلکبهیېهمجهادتهدوتلونهوروستهکول‪،‬همدغهتفسیرابنجریجاوابن‬ ‫جریرهمکړی؛ځکه َخوهللاتعالیدمنافقپهاړهخبرورکوي‪،‬چېکلهدجهادڅخه‬ ‫َ ْ َ ُ‬ ‫ٌ‬ ‫ص َاب ْتكم ُّم ِص َيبة)‪ ،‬ژباړه‪»:‬که چیرته تاسو ته کوم مصیبت‬ ‫پاتې �شي نو وایي‪(:‬ف ِإن أ‬ ‫در پيښ �شي»‪ ،‬معنا دا چې‪ :‬کله چې تاسو ته مرګ یا شهادت ور�سي یا درباندې کوم‬ ‫�شي‪ ،‬چې د هللا تعالی پهَهغې کې ځانته حکمتونه وي‪ ،‬نو دغه منافق‬ ‫دښمن غالبه‬ ‫َ َ َ ْ َ ْ َ َ َّ ُ َ َ َّ ْ َ ْ ُ َّ َ ُ ْ َ‬ ‫ً‬ ‫بیا وايي‪(:‬قال قد أنعم الل علي ِإذ لم أكن معهم ش ِهيدا)‪ ،‬ژباړه‪»:‬هللا تعالی پر ما ډیر‬ ‫احسان وکړ چې زه ورسره حاضر نه وم»‪ ،‬یعنې کله چې مجاهدینو سره د جنګ‬ ‫سحنېتهحاضرن�شي‪،‬نودغهپهخپلځاندهللاتعالینعمتحسابوي‪،‬خودغه‬ ‫خوارخبرنهوي چېدصبراودشهادتدمرګکومعظیماجرلدهپاتېشو»دابن‬ ‫کثیر رحمه هللا د وینا پای‪.‬‬ ‫خوبالعکسکلهچېمومندغهخبرهواورياوپدېپوه�شيچېدهغهدورونو‬ ‫یوه ډله په مشکل کې واقع شوي او د هللا تعالی له لوري پرې امتحان راغلی ‪،‬نو پدې‬ ‫یې یقین خالص �شي‪ ،‬چې حقیقي نعمت دا دی چې د دوی سره په غم کې شریک‬

‫وی او یا له دوی مخکې شهید شوی وی‪ ،‬ځکه د شهادت نه تښتیدل کوم نعمت‬ ‫نه دی‪ ،‬بلکې پوره نعمت دا دی چې د جنګونو منځ ته ور ودانګې او په لومړي صف‬ ‫کې ودریږې‪ ،‬بیا شاته مخ وانړوې تردې چې ووژل �شې؛ دغې ته حقیقي نعمت وايي او‬ ‫همداهغهصحیحاوسممفهومدیچېبایددمومنپهنفسکېځایونی�سياوپه‬ ‫خپل پاتې ژوند کې د هللا تعالی د الرې دمرګ په تالش کې ويکه هر چیرته چې په الس‬ ‫ورغــی‪ ،‬د ابــو هریــره ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت دی چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫َّ َ ُ ْ َ ُ ٌ ُ ْ ٌ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫هللا‪،‬‬ ‫اسلهم‪،‬رجلمم ِسك ِعن‬ ‫اشالن‬ ‫فرمايي‪(:‬م ْنخ ْي ِر َم َع‬ ‫وسلم‬ ‫ان َف َر ِس ِه ِ ْف َيس ِب ِيل َ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ً َ ً َ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ ُ َّ‬ ‫َي ِط ُير َعلى َم ْت ِن ِه‪،‬كل َما َس ِم َع َه ْي َعة‪،‬أ ْوف ْز َعةط َار َعل ْي ِه‪َ ،‬ي ْب َت ِغيالق ْت َل َوال ْو َت َمظ َّان ُه)‬ ‫[صحیح مسلم]‪ ،‬ژباړه‪ :‬د خلکو لپاره ترټول غوره ژوند دا دی؛ چې یو سړي د خپل‬ ‫اس واګې د هللا په الر کې نیولې وي‪ ،‬د هغه په شا الوځي‪ ،‬هرکله چې د کوم مظلوم‬ ‫چیغه یا د ویرې غږ واوري نو هغې لورې ته په خپل اس والوځي؛ د شهادت وژنه او‬ ‫مرګپهخپلوخونوکېلټوي‪.‬‬ ‫دمنافقینودبېکارهاوچټلوویناوڅخهیوهداهمدهچېکلههللاتعالیپهخپلو‬ ‫مومنانو بندګانو د غنیمت او فتحې کوم احسان وکړي‪َ ،‬نو دا بیا سخت ارمانجن‬ ‫َ َ ْ َ َ ُ َ ْ ّ َ َّ‬ ‫الل‬ ‫وي‪ ،‬چې زه ولې له دوی سره نه وم؟! هللا تعالی‬ ‫فرمايي‪(:‬ول ِئن أص َ َاب ُك ْ َم فَض ٌل ِمن ِ‬ ‫َ َ ُ َ َّ َ َ َّ ْ َ ُ َ ْ َ ُ ْ َ َ ْ َ ُ َ َ َّ ٌ َ َ ْ َ ُ‬ ‫ً‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ً‬ ‫ُ‬ ‫ليقولــن كأن لــم تكــن بينكــم وبينــه مــودة يــا ليت ِنــي كنــت معهــم فأفــوز فوزا ع ِظيما)‬ ‫[النســاء‪ ،]۷۳:‬ژباړه‪ :‬او کله چې تاســو ته د هللا تعالی فضل ور�ســي نو دوی بیا وايي‪:‬‬ ‫دا�سې کړنه مو راسره وکړه لکه چې د سره مو دوستانه نده تیره شوې‪ ،‬هی کاش چې‬ ‫زه هم له دوی سره وی نو په ډیره لویه کامیابۍ به کامیاب شوی وی‪.‬‬ ‫ابن کثیر رحمه هللا د یاد آیت په تفسیر کې وايي‪ «:‬که چیرې دوی ته د هللا تعالی‬ ‫فضــل ور�ســي؛ (یعنــې کامیابــي‪ ،‬فتــح او غنیمــت) نــو بیــا دوی وايــي‪ :‬آیــا دوی ګونــدې‬ ‫ستاسو په دین ندي‪ ،‬یعنې مونږ خو هم مسلمانان یو کنه‪ ،‬هی کاش چې زه هم د‬ ‫دوی سره یو ځای وی نو اوس به زما لپاره هم په غنیمت کې مقرر حصه وی‪ ،‬بیا‬ ‫دغه مال د ده ډیر لوی مقصد او مراد وګرځي»د ابن کثیر رحمه هللا خبره پای ته‬ ‫ورســیده‪.‬‬ ‫د دې ټولو خبرو وروسته باید ټول پدې ځان پوه کړو‪ :‬که څوک د دا�سې غزوې‬ ‫څخه په پاتې کیدو خفه و چې غنیمت او کامیابي پکې وه او د دا�سې غزا نه په پاتې‬ ‫کیدوخوشحالهوچېهغېکېمسلمانانوتهتکلیفرسیدلیونوپهخپلایماندې‬ ‫لــه ســره غــور وکــړي‪ ،‬د هللا تعالــی نــه دې ویریــږي او د هدایــت او ثبــات دعاګانــې دې‬ ‫ډیرې غواړي‪ ،‬والحمدهلل رب العاملین‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪20‬‬

‫مقاله‬

‫‪21‬‬

‫د مشــکل او ســختي په وخت کې صبر کول او چې کله جنګ ګرم �شــي بیا‬ ‫پ�ښې ټینګول؛ دا دوه دا�سې عملونه دي چې د هللا تعالی سره ډیره لویه مرتبه‬ ‫لــري‪ ،‬دا د متقیانــو هغــه صفــت دی چ ْــې هللا تعالــی یــې ْ پـ ْـرې پــه خپــل کتــاب ـکـې‬ ‫لصابريـ َـن فــي ال َبأ َســاء َو َّ‬ ‫َ َّ‬ ‫الضـ َّـر ِاء َو ِحيـ َـن‬ ‫ـتاینه َکــړې َّده‪ ،‬هللا‬ ‫ِ‬ ‫فرمايي‪{:‬وا ْ ُ َّ ُ ِ ِ َ ِ‬ ‫سـ ْ ُ‬ ‫تعالــی َ ُ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ال َبأ ِس أول ِئك ال ِذين صدقوا وأول ِئك هم التقون} [البقرة‪ ،]177:‬ژباړه‪ :‬او صبر‬ ‫کونکي د مالي اونف�سي تکلیفونو په وخت کې او د جنګ پر مهال‪ ،‬همدغه خلک‬ ‫ريښتوني دي او همدغه خلک متقیان دی‪.‬‬ ‫همــدا شــان دغــه صفــات رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم هــم د غــوره‬ ‫ـتنه ْوشــوه‪ ،‬کــوم شــهیدان‬ ‫شــهید پــه صفاتــو ـکـې ذکــر َّکــړی‪ ،‬کلــه ْچــې تــرې پوښـ‬ ‫َّ ّ‬ ‫َ‬ ‫ف َل َيلف ُتو َن ُو ُج َ‬ ‫غوره دي؟ هغه وفرمايل‪«:‬الذ َ‬ ‫ين إ ْن ُيلق ْوا في الص‬ ‫وه ُه ْم َح َّتى‬ ‫ُ ْ َ ُ ُ َ َ َ َ َ َّ ُ َ ْ ِ ُ َ ِ ْ ُ َ ِ َ ْ َ َّ ِ َ َ ْ ِ َ ُ َ ْ ْ َ ُّ َ َ َ‬ ‫يقتلوا‪ ،‬أولئ‬ ‫ك يتلبطون ِفي الغر ِ َف العلى ِمن َالجن ِة‪ ،‬ويضحك ِإلي ِهم ربك‪ِ ،‬وإذا‬ ‫َ‬ ‫ضحـ َـك َ ُّربـ َِـك إ َلــى َع ْبــد فــي ُّ‬ ‫الد ْن َيــا َفــا ح َسـ َ‬ ‫ـاب َعل ْيـ ِـه» [رواه أحمــد عــن نعيــم بــن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍِ‬ ‫ِ‬ ‫همار]‪ ،‬ژباړه‪ :‬هغه کســان که چیرته د دښــمن ســره په ملړي صف کې مخامخ‬ ‫�شي نو تر هغې مخ نه اړوي چې ووژل �شي‪ ،‬دغه خلک به د جنت په لوړو خونو‬ ‫کې اوړي راوړي او هللا تعالی به ورته خاندي او کله چې ستا رب چاته په دنیا‬ ‫کې وخاندي نو په هغه به حســاب نه وي‪.‬‬ ‫او دا چې د دښمن په مخکې ماتې خوړول او د مرګ له یرې د ښمن ته شا‬ ‫اړول خــورا زیــات خطرنــاک کار دی‪ ،‬ځکــه چــې پــدې ـکـې د مســلمانانو صفونــه‬ ‫ګــډوډ کیــږي او د دښــمن پــه وړانــدې ماتــې خــوري؛ نــو هللا تعالــی خپــل مومــن‬ ‫غضب او د َجهنم‬ ‫بندګان د دې ګناه څخه ویرول‪ ،‬ځکه پدې سره د هللا تعالی‬ ‫َ‬ ‫وفرمايل‪{:‬يــا َأ ُّي َهــا َّال ِذيـ َـن َآ َم ُنــوا إ َذا ل ِق ُيتــمُ‬ ‫اور تــه تلــل مرتــب کیــږي‪ ،‬نــو هللا تعالــی‬ ‫َّ َ َ َ ُ َ ْ ً َ َ ُ َ ُّ ُ ُ ْ َ ْ َ َ َ َ ْ ُ َ ّ ْ َ ْ َ ُ ُ َ ُ َّ ِ ُ َ َ ّ ً‬ ‫ال ِذيــن َكفــروا زح َفــا فــا تولوهــم الدبــار * ومــن ي ِول ِهـ ْـم يوم ِئـ ٍـذ دبــره ِإل ْمتح ِرفــا‬ ‫َ َّ َ َ َ ُ َ َ َّ ُ َ ْ َ َ‬ ‫َ ََ َْ َ َ‬ ‫َ ْ َُ ًَّ‬ ‫س ال ِص ُير}‬ ‫الل ومأواه جهنم و ِبئ‬ ‫ِل ِقت ٍال أو متح ِيزا ِإلى ِفئ ٍة فقد ب َاء ِبغض ٍب ِمن ِ‬ ‫[األنفال‪ ،]16-15 :‬ژباړه‪ :‬ای مومنانو تاسو چې د کافرانو سره د جنګ په ډګر‬ ‫کې د نښتو پر مهال مخامخ �شئ نو هغوی ته شاګانې مه اړوئ* چاچې هغوی ته‬ ‫په دغه ورځ شا واړوله‪ -‬مګر هغه چې د جنګ تکتیک بدلوي‪ ،‬یا د خپلې بلې‬ ‫ډلې خواته ځي‪ -‬نو دغه انسان د هللا تعالی په غضب ککړ شو او ځای د ورتللو‬ ‫یې جهنم دی چې ډیر بد ځای د ورتګ دی‪.‬‬ ‫همدغــه المــل دی چــې د جنــګ پــه ډګــر ـکـې د نښــتو پــر مهــال دښــمن تــه‬ ‫شــا اړول یــوه لویــه کبیــره ْګنــاه ده‪ ،‬لکــه چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫َ َ ُ َّ َ َ ّ‬ ‫ْ َ ُ َّ ْ َ ُ َ‬ ‫ات ِق َ‬ ‫يل ‪َ :‬يا َر ُسو َل‬ ‫الش ْر ُك‬ ‫هللا ‪ ،‬و َما هن ؟ ق ْال ‪:‬‬ ‫ق‬ ‫فرمايي‪«:‬اجتنبوا السبع الوب‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َّ َ ّ ْ ِ ُ َ َ ْ ُ َّ ْ ِ َّ َ َّ َ َّ ُ َّ‬ ‫الل ِإال ِب ْال َح ِ ّق ‪َ ،‬وأك ْ ُل َم ِال ال َي ِت ِيم َوأك ُل‬ ‫س ال ِتي ح ْرم‬ ‫الس ّحر ‪ ،‬وقتل النف‬ ‫ِب ِ‬ ‫الل ‪ ،‬و َّ ِ‬ ‫َِ َ ْ ُ ُ‬ ‫َ َ ُْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ات»[صحیح‬ ‫ات الغا ِفال ِت الؤ ِمن ِ‬ ‫ف ‪ ،‬وقذف الح ِصن ِ‬ ‫الربا ‪ ،‬والتوِلي يوم الزح ِ‬ ‫ِ‬ ‫البخاري ومسلم]‪ ،‬ژباړه‪ :‬د اووه هالکونکو ګناهونو څخه ځان وساتئ‪ ،‬هغوی‬ ‫وویل‪ :‬ای د هللا رسوله دغه اووه ګناهونه کوم دي؟ هغه وفرمایل‪ :‬د هللا تعالی‬ ‫سره شرک کول‪ ،‬سحر‪ ،‬هغه نفس وژل چې هللا تعالی یې وژل حرام کړي وي‬

‫مګر په حقه‪ ،‬د یتیم مال خوړل‪ ،‬د سود خوړل‪ ،‬د جنګ په ډګر کې د نښتو پر‬ ‫مهال دښمن ته شا کول او په پاکدامنه غافله مومنانو ښځو د زنا تهمت تړل‪.‬‬ ‫دا چــې مومنــان د یــوې ودانــۍ پــه څیــر دي چــې یــوه برخــه یــې بلــې لــه تقویــه‬ ‫کــوي‪ ،‬نــو د صحابــه کرامو‪-‬ر�ضــي هللا عنهــم‪ -‬عــادت بــه دا و چــې د دښــمن د‬ ‫مالقات پر وخت به یې په صبر بیعت کولو او پدې خبره هم چې په جګړه کې به‬ ‫ترهغې کلک ودریږو ترڅو ووژل شو یا راته هللا تعالی فتح راکړي‪ ،‬پدې موضوع‬ ‫د هللا تعالی د کتاب‪ ،‬نبوي صلی هللا علیه وسلم د سنتو او د صحابه کرامو‬ ‫ر�ضي هللا عنهم د کړنو څخه ډیر دالئل شتون لري‪.‬‬ ‫په دې لړ کې یو شمیر مهمو سرټکو ته ستاسو توجه راړوو‪:‬‬ ‫لومړی‪ :‬د بیعت مطلب‪ :‬د نیکیو په کار کې د خبرې منلو وعده کول دی‪.‬‬ ‫پــه لــوظ بانــدې پــه پــوره والــی کــول واجــب دي؛ هغــه لــوظ کـ َـه د هللا تعالــی‬ ‫َ ُ‬ ‫فرمايي‪{:‬وأ ْوفوا ِب َع ْه ِدي‬ ‫ُسره و او که د کوم انسان سره و‪ ،‬لکه چې هللا تعالی‬ ‫ُ‬ ‫ـوره والــی وکــړئ زه‬ ‫وف ِب َع ْه ِدكـ ْـم} [البقــرة‪ ،]40 :‬ژبــاړه‪ :‬او تاســو زمــا پــه وعــده پـ‬ ‫أ ِ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ ُ َ ْ َّ‬ ‫الل‬ ‫ـد‬ ‫ـ‬ ‫ه‬ ‫ع‬ ‫ب‬ ‫ـوا‬ ‫ـ‬ ‫ف‬ ‫و‬ ‫أ‬ ‫فرمايي‪{:‬و‬ ‫ـې‬ ‫ک‬ ‫ـ‬ ‫ـام‬ ‫ـ‬ ‫ق‬ ‫م‬ ‫ـل‬ ‫ـ‬ ‫ب‬ ‫ـړم‪.‬‬ ‫ـ‬ ‫ک‬ ‫و‬ ‫ـی‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫وا‬ ‫ـوره‬ ‫ـ‬ ‫پ‬ ‫ـده‬ ‫ـ‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫ـه‬ ‫ـ‬ ‫پ‬ ‫ـو‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ستا‬ ‫بــه‬ ‫َ َ ْ ْ ُ َّ َ َ ِ ُ َ ِ ً ِ‬ ‫َ َ َ ْ ُ ْ َ َ َ ْ ُ ُ ْ َْ َ َ َ ْ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫يدها وقد جعلتم الل عليكم ك ِفيل‬ ‫ِإذا عاهدت َم ول تنقض‬ ‫وا اليمان بعد تو ِك ِ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫إ َّن َّ َ‬ ‫الل َي ْعلـ ُـم َمــا ت ْف َعلــون} [النحــل‪ ،]91 :‬ژبــاړه‪ :‬او تاســو د هللا تعالــی پــه هغــه‬ ‫ِ‬ ‫وعــده پــوره والــی وکــړئ چــې تاســو ورســره کــړې ده او تاســو قســمونه وروســته‬ ‫د مضبوطیدو څخه مه ماتوئ‪ ،‬حال دا چې تاسو هللا تعالی پر هغې ذمه وار‬ ‫ګرځولــي یاســت‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی ستاسـْـو پــه کړنــو پوهیــږي‪ .‬بــل ځــای ـکـې هللا‬ ‫َ‬ ‫َ ُ ُ َ‬ ‫فرمايي‪{:‬والوفون ِب َع ْه ِد ِه ْم ِإذا َع َاه ُدوا} [البقرة‪:‬‬ ‫تعالی د مومنانو په صفت کې‬ ‫لوظونو پوره والی کوي‪ .‬بل ځای‬ ‫هغه کسان دي چې په خپلو‬ ‫‪ ،]177‬ژباړه‪ :‬او‬ ‫ُْ‬ ‫فرمايي‪{:‬ب َلــى َمـ ْـن َأ ْو َفــى ب َع ْهــده َو َّات َقــى َفــإ َّن َّ َ‬ ‫َ‬ ‫الل ُي ِحـ ُّـب ال َّت ِقيـ َـن}[آل عمـران‪،]76 :‬‬ ‫ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫بلکې هغه څوک چې په خپل لوظ پوره والی وکړي او د هللا تعالی نه ویریږي‪ ،‬نو‬ ‫یقینا هللا تعالی د متقیانو سره مینه کوي‪.‬‬ ‫پــه لــوظ پــوره والــی کــول بــه پــه هغــه څــه ـکـې وي چــې د مســلمان لپــاره جائــز‬ ‫وي‪ ،‬نــه هغــه څــه چــې پــرې حـرام وي‪.‬‬ ‫ابــو العبــاس ابــن تیمیــه رحمــه هللا وايــي‪»:‬د بنــي آدم لپــاره حــق نشــته جــې د‬ ‫هللا تعالی او د هغه د رسول صلی هللا علیه وسلم د امر پر خالف‪ ،‬کوم لوظ‬ ‫او یا تړون وکړي یا ټلواله جوړه کړي او یا شرط ولګوي»[مجموع الفتاوى]‪.‬‬ ‫لدې ډول جائزو لوظونو څخه یو هم د جګړې پر مهال د ټنیګیدو لوظ‬ ‫کول دي‪ ،‬که چیرته قتال د هللا تعالی په تابعدارۍ کې و‪ ،‬لکه د مسلمان لخوا‬ ‫د کافرو‪ ،‬خوارجو او باغیانو سره جنګ‪ ،‬نو بیا په دغه لوظ پوره والی کول‬ ‫واجب دي‪ ،‬او که چیرته جګړه حرامه وه‪ ،‬لکه د مسلمانانو په ډله د بدعتیانو‬ ‫او باغیانو پاڅون‪ ،‬نو بیا پدې کې له سره ګډون ندی جائز‪ ،‬نو لوظ به څنګه‬ ‫وي‪ ،‬بلکې پدې ډول لوظ کې دا واجبه ده چې هللا تعالی ته د نږدیکت لپاره دغه‬ ‫لوظ مات کړی �شــي‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪22‬‬

‫دویم‪ :‬په روا جنګ کې په مرګ بیعت کول‪:‬‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ـي‪{:‬إ َّن ال ِذَيـ َـن ُي َب ِاي ُعونـ َـك َِإ َّن َ َمــا‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫فرما‬ ‫پــه همــدې ډول بیعتونــو ـکـې هللا تعالــی‬ ‫ُ َ ُ َن َّ َ َ ُ َّ َ ْ َق َ ْ ْ َ َ ْ َ َ َ َ َّ َ َ ْ ِ ُ ُ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫الل فو أي ِد ِيه َم فمن نكث ف ِإنما ينكث على نف ِس ِه ومن أوفى‬ ‫يبايعو الل يد‬ ‫َ ِ َ َ َ َ َ ْ ُ َّ ِ َ َ ْ‬ ‫الل ف َسـ ُـيؤ ِت ِيه أ ْجـ ًـرا َع ِظ ًيمــا} [الفتــح‪ ،]10 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه کســان‬ ‫ِبمــا عاهــد عليــه‬ ‫چــې تــا ســره بیعــت کــوي‪ ،‬یقینــا دوی د هللا تعالــی ســره بیعــت کــوي‪ ،‬د هللا تعالــی‬ ‫الس د دوی د الس دپاسه دی‪ ،‬نو چا چې بیعت مات کړ نو په خپل ځان یې‬ ‫مات کړ او چا چې د هللا تعالی سره په کړي لوظ پوره والی وکړ نو یقینا هللا تعالی‬ ‫به ورته لوی اجر ورکړي‪.‬‬ ‫طبري‬ ‫رحمه هللا وايي‪»:‬هللا تعالی خپل نبي محمد صلی هللا علیه وسلم ته‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{ :‬إ َّن َّالذ َ‬ ‫ين ُي َب ِاي ُعون َك} ســتا هغه ملګري چې ســتا ســره یې په حدیبیه‬ ‫ِ ِ‬ ‫کې پدې خبره بیعت وکړ چې د دښمن سره د مخامخ کیدو پر مهال به نه تښتي‬ ‫او شاګانې به نه اړوي‪{،‬إ َّن َما ُي َباي ُعو َن َّ َ‬ ‫الل} یقینا دوی ستاسره په بیعت کولو‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫سره نیغ په نیغه د هللا تعالی سره بیعت کوي‪ ،‬ځکه هللا تعالی د دوی لپاره د‬ ‫وفا په حال کې په دغه لوظ د جنت ضمانت کړی»‪.‬‬ ‫ابن کثیر رحمه هللا وايي‪»:‬دغه بیعت په بیعة الرضوان نومول شوی‪ ،‬د‬ ‫حدیبیې په مقام کې د کیکر د ونې الندې و او کومو صحابه کرامو چې د رسول‬ ‫هللا صلــی هللا وســلم ســره بیعــت کــړی‪ ،‬نــو بع�ضــې راویــان وايــي‪ ۱۳۰۰ :‬کســان‬ ‫وو‪ ،‬بع�ضــې وايــي‪ ۱۴۰۰ :‬کســان وو او بع�ضــې وايــي‪ ۱۵۰۰ :‬کســان وو‪ ،‬چــې‬ ‫مینځنــۍ شــمیره یــې ډیــره صحیــح ده»‪.‬‬ ‫او دغــه معنــا (پــه مــرګ او جنــګ او نــه تښــتیدلو بیعــت کــول) د حدیثونــو‬ ‫په ډیرو صحاحو‪ ،‬سننو او مسانیدو کتابونو کې راغلې ده‪ ،‬بلکې امام بخاري‬ ‫«باب البيعة في الحرب ْأن ال يفروا‪ ،‬وقال بعضهم‪:‬‬ ‫پرې باب تړلی‪ ،‬هغه وايي‪:‬‬ ‫الل َعــن الُ ْؤمنيـ َـن إ ْذ ُي َباي ُع َونـ َـك َت ْحــتَ‬ ‫علــى املــوت لقــول هللا تعالــى‪{َ :‬ل َقـ ْـد َر�ضـ َـي َّ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِِ ِ ِ‬ ‫َّ‬ ‫الش َج َر ِة}»‪ ،‬بیا یې د دې باب الندې حدیثونه راوړي‪ ،‬همدا ډول کله چې نووي‬ ‫د صحیح مسلم بابونه ایښودل نو هغه وايي‪« :‬باب استحباب مبايعة اإلمام‬ ‫الجيش عند إرادة القتال وبيان بيعة الرضوان تحت الشجرة»‪ ،‬همدغه کار‬ ‫نسائي هم په سنن کبری کې کړی دی‪ ،‬کله یې چې باب ای�ښی‪»:‬البيعة على أن ال‬ ‫نفر»‪ ،‬او بل باب یې ای�ښی‪« :‬البيعة على املوت»‪.‬‬ ‫د بیعــت الرضــوان شــرطونه د ډیــرو صحابــه کرامــو څخــه روایــت دی چــې‬ ‫یو یې نووي د مســلم په شــرحه کې ذکر کړی‪« :‬د جابر او معقل بن یســار په‬ ‫روایــت ـکـې دا�ســې دي‪:‬مونــږ د رســول هللا صلــی هللا وســلم ســره د حدیبیــه پــه‬ ‫ورځ پدې خبره بیعت وکړ چې مونږ به نه تښتو او مونږ په مرګ بیعت نه وو‬ ‫کــړی؛ د ســلمه پــه روایــت ـکـې دي‪»:‬هغــوی پــه دغــه ورځ د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیه وسلم سره په مرګ بیعت کړی و» او دا د عبد هللا بن زید بن عاصم د‬ ‫روایت معنا ده‪ ،‬د مجاشع بن مسعود په روایت کې دي چې په هجرت‪ ،‬اسالم‬ ‫او جهاد یې بیعت کړی‪ ،‬د ابن عمر او عباده ر�ضي هللا عنهما په حدیث کې دي‪:‬‬ ‫مونږ د رسول هللا صلی هللا علیه وسلم سره په خبره اوریدلو او منلو بیعت‬ ‫کړی او دا چې مونږ به د مشرۍ د خاوندانو سره شخړه نه کوو‪ ،‬د ابن عمر په‬ ‫روایت کې دا�سې دي ‪-‬کوم چې د مسلم نه پرته نورو روایت کړی‪ -‬چې بیعت په‬ ‫صبر باندې و؛ علماء وايي‪ :‬په دغه روایت کې ټولې معناوې راجمع دي او د ټولو‬ ‫روایتونو مقصد واضحه کوي؛ ځکه په نه تښتیدلو بیعت کول‪ ،‬دا معنا لري‬ ‫چې‪:‬مونږبهترهغېصبرکووچېپهدښمنغالبهشواویاووژلشواوهمدغه‬ ‫په مرګ د بیعت کولو معنا ده‪ ،‬یعنې مونږ به صبر کوو اګر که مرګ راباندې‬ ‫را�شي‪ ،‬د دې مقصد دا ندی چې د دوی مطلب یواځې مرګ و‪ ،‬په همدې ډول‬ ‫په جهاد بیعت کول‪ ،‬یعنې په جهاد کې په صبر بیعت کول دي‪ ،‬وهللا اعلم» د‬ ‫نووي وینا پای ته ورســیده‪.‬‬ ‫ابن حجر وايي‪« :‬د علماؤ پدې ویناو کې کوم توپير نشــته‪ ،‬که په مرګ د‬ ‫بیعت خبره ده او که په نه تښتیدلو بیعت دی‪ ،‬ځکه په مرګ د بیعت مطلب‬ ‫دا دی چې مونږ به نه تښتو اګر که مړه شو‪ ،‬د دې مطلب دا ندی چې ګواکې‬ ‫خامخا دې مرګ واقع �شي او همدغه خبر نافع بده ګڼلې ده او دا خبره یې غوره‬ ‫کړې چې دوی په صبر بیعت کړی و‪ ،‬یعنې‪ :‬په ټینګیدلو او نه تښتیدلو اګر که‬ ‫دغه کار کې مرګ راغی او که رانغی»‪.‬‬

‫ابن قیم رحمه هللا وايي‪« :‬رسول هللا صلی هللا علیه وسلم به کله د خپلو‬ ‫صحابهکراموسرهپدېبیعتکولوچېنهبهتښتواوکلهبهیېپهمرګبیعت‬ ‫کولو»[زاد املعاد]‪.‬‬ ‫رافعي وايي‪« :‬کله چې یو امام کومه سریه د غزا لپاره لیږي نو دا مستحبه‬ ‫دهچېبایدیوامیرپرېوټاکيکړياوهغویتهدخبرېمنلوامروکړياوامیرته‬ ‫د خپلو ملګرو په اړه بیعت وکړي او باید د مجاهدینو څخه بیعت واخلي چې‬ ‫نه به تښتي»[الشرح الكبير]‪.‬‬ ‫پدې خبره صحابه کرامو عمل هم کړی‪ ،‬چې پدې اړه مشهور روایت هغه‬ ‫دی چــې د یرمــوک پــه ورځ مخــې تــه راغــی‪ ،‬کلــه چــې عکرمــه بــن أبــي جهــل وویــل‪:‬‬ ‫«څوک په مرګ بیعت کوي؟» نو حارث بن هشام او ضرار بن ازور ورسره د‬ ‫نورو څلور سوه مخورو او شاسوارانو کسانو په شمول بیعت وکړ‪ ،‬بیا دوی د‬ ‫خالد ر�ضي هللا عنه د څپر مخې ته وجنګیدل تردې چې ټول د سختو ټپونو له‬ ‫امله پریوتل او ټول مړه شول مګر هغه څوک چې را روغ شو‪ ،‬چې په روغو کې‬ ‫ضرار بن االزور هم دی»‪[ .‬تاريخ الطبري وغيره]‪.‬‬ ‫ابن حجر وايي‪»:‬عکرمه د هجرت په پنځلسم کال د عمر ر�ضي هللا عنه‬ ‫پــه خالفــت ـکـې پــه بع�ضــې ګروپونــو امیــر و او دغــه کار یــې د صحابــه کرامــو پــه‬ ‫موجودګۍ کې وکړ او چا ورته هم بد ونه ویل»[االصابه فی تمییز الصحابه]‪.‬‬ ‫دریم‪ :‬په دې ډول بیعت وفاء واجب او ماتول یې حرام دي‪:‬‬ ‫ابن الجوزي وايي‪« :‬د بیعت ماتول‪ :‬د بیعت د احکامو د عملي کولو څخه‬ ‫َ‬ ‫وايي»[زاد املسير]‪ ،‬او دا حرام کار دی‪ ،‬هللا تعالی فرمايي‪{:‬ف َم ْن‬ ‫منعه‬ ‫کیدلو ْ ُته ُ َ َ‬ ‫ََ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫‪ ،]10‬څــوک چـ ْـېَ بیعــت مــات کــړي نــو‬ ‫نكــث ف ِإنمــا ينكــث علــى نف ِسـ ِـه} [الفتــح‪َ َ :‬‬ ‫ضــوا ال ْي َمـ َ‬ ‫ـي‪{:‬ول َت ْن ُق ُ‬ ‫ـان َب ْعـ َـد َت ْ‬ ‫يد َهــا}‬ ‫ك‬ ‫و‬ ‫ده پــه ځــان مــات کــړ او بــل ځــای فرمايـ‬ ‫ِ ِ‬ ‫[النحــل‪ ،]91 :‬ژبــاړه‪ :‬او تاســو قســمونه وروســته د مضبوطوالــي څخــه مــه‬ ‫ماتــوئ‪ ،‬او رســول هللا صلــی هللا وســلم فرمايي‪(:‬آيــة املنافــق ثــاث‪ ،‬إذا حــدث‬ ‫كذب‪ ،‬وإذا وعد أخلف‪ ،‬وإذا اؤتمن خان) [متفق علیه]‪ ،‬ژباړه‪ :‬د منافق درې‬ ‫ن�ښــې دي‪ :‬کلــه چــې خبــرې کــوي درواغ وايــي‪ :‬کلــه چــې وعــده وکــړي خــاف کــوي‪،‬‬ ‫کلــه چــې ورســره امانــت کیښــودل �شــي خیانــت کــوي‪.‬‬ ‫او رســول هللا صلــی هللا عليــه وســلم فرمايي‪(:‬املســلمون عنــد شــروطهم)‬ ‫[رواه أبو داود والحاكم]‪ ،‬ژباړه‪ :‬مســلمانان په خپلو شــرطونو باندې دي‪.‬‬ ‫ابن تیمیه رحمه هللا وايي‪« :‬هر چا چې یو شرط کيښود او بیا یې مات کړ‬ ‫نو ده غدر وکړ‪ ،‬ځکه په قرآن کریم او سنت کې د وعدو‪ ،‬شرطونو‪ ،‬لوظونو‪،‬‬ ‫تړونونــو‪ ،‬امانــت اداء کولــو او د امانــت پــه خیــال ســاتلو امــر راغلــی او د غــدر‪،‬‬ ‫وعدې ماتولو او خیانت څخه منع کولو او پدې کې سختي راغلې ده»‪.‬‬ ‫همدا ډول د غدر څخه خبرداری او ویره راغلې ده‪ ،‬لکه چې په یوه مرفوع‬ ‫حدیث کې دي‪(:‬ينصب لكل غادر لواء يوم القيامة عند استه بقدر غدرته‪،‬‬ ‫فيقال هذه غدرة فالن) [رواه البخاري ومسلم]‪ ،‬ژباړه‪ :‬د هر غدر کونکي لپاره‬ ‫به د قیامت په ورځ د هغه د کناټي سره یو بیرغ ودرولی �شي او وبه ویل �شي‪ :‬دا‬ ‫د فالني غدر دی‪.‬‬ ‫نو پدې بناء چې کله دغه ډول بیعت و�شي او یو انسان بیعت وکړي‪ ،‬نو‬ ‫بیا ندي جائز چې دغه بیعت مات کړي او دغه جرم به بیا هغه وخت ډیر لوی‬ ‫وي چې کله په مجاهدینو سختي وي او صفونه سره نږدې �شي‪ ،‬دښمن او د‬ ‫جنــګ پیــل رانــږدې‪.‬‬ ‫نو هر مسلمان دې د هللا تعالی لپاره د خپل لوظ په ټینګیدو حرص وکړي‬ ‫او د خپلو امیرانو او ورونو سره دې د دښمن د مخامخ کېدو په وخت کې په‬ ‫صبر سره وفاء وکړي او غدر دې نه کوي تردې چې هللا تعالی فتح راولي او یا دی‬ ‫له هغې مخکې د هللا تعالی سره مامخ �شي او د خپلو ورونو سره یې ْپه وعده‬ ‫ُْ‬ ‫پــوره والــی کـُـړی وي‪ ،‬بایــد همیشـ َـه د َهللا تعالــی د َغــه وینــا یــاد ولري ِ‪:‬مـ َـن الؤ ِم ِنيـ َـن‬ ‫َ َ‬ ‫ص َدقوا َما َع َاه ُدوا َّ َ‬ ‫ال َ‬ ‫َج ٌ‬ ‫�ض ٰى ن ْح َب ُه َو ِم ْن ُهم َّمن َي َنت ِظ ُر‬ ‫الل َعل ْي ِه ف ِم ْن ُهم َّمن ق‬ ‫َ ِر َ َ َّ ُ َ ْ ً‬ ‫وما بدلوا تب ِديل} [األحزاب‪ ،]23 :‬ژباړه‪ :‬بع�ضې د مومنانو څخه هغه دي چې د‬ ‫هللا تعالی سره یې کړې وعدې ريښتیا کړې؛ نو چا خپل نذر او وعده پوره کړه‬ ‫او څوک انتظار کوي چې هیڅ ډول بدلون پکې ندی راغلی‪.‬‬

‫مقاله‬

‫‪23‬‬

‫مقاله‬

‫‪24‬‬

‫مقاله‬

‫‪25‬‬

‫غالبه کیږي او که چیرته ستاســو څخه ســل وو نو په زرو کافرو‬ ‫بــه غالبــه کیــږي بــإذن هللا او دا ځکــه چــې کفــار دا�ســې یــو قــوم دی‬ ‫چــې نــه پوهیــږي‪.‬‬ ‫د نبــي ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬پــه ســیرت‪ ،‬د هغــه د اتباعــو پــه‬ ‫سیرت او د مسلمانانو په تاریخ کې دا�سې ډیر شواهد شته او پدې‬ ‫داللــت کــوي چــې صبــر او پــه صبــر ټینګیــدل پــه دښــمن د برال�ســي‬ ‫لپــاره لویــه برخــه تشــکیلوي‪.‬‬ ‫د هجــرت پــه پنځــم کال د احـزاب پــه جګــړه ـکـې چــې کلــه عــرب‬ ‫مشرکین په مسلمانانو راټول شول‪ ،‬یهودو ورسره هم په ټلواله‬ ‫کې شامل شول وکړه او د رسول هللا صلی هللا علیه وسلم مدینه‬ ‫یــې محاصــره کــړه او دحاالتــو دېتــه ورســیده لکــه چـ َـې هللا تعالــی یــې‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫صفــت بیــان َکــړی ِ{إذ َج ُاءوكـ ْـم ِمـ ْـن ف ْو ِقكـ ْـم َو ِمـ ْـن أ ْســف َل ِم ْنكـ ْـم‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫َ َ ُّ َ َّ‬ ‫صـ ُـار َو َبل َغــت ال ُقلـ ُ َ َ‬ ‫اغــت ْال ْب َ‬ ‫ـالل‬ ‫ِ‬ ‫َوِإذ ز ِ‬ ‫ـوب ال ْحن ً ِاجـ َـر وتظنــون ِبـ ِ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُّ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫الظ ُن َون ُ‬ ‫ا*ه َنالـ َـك ْاب ُتلـ َـي ال ْؤم ُنــون َو ُزلزلــوا زلـ َـزال َشــد ًيد َ‬ ‫ا*وِإذ َي ُقــو ُل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ َّ‬ ‫ض َمــا َو َع َد َنــا َّ ُ‬ ‫ْالُ َنا ِف ُقــو َن َو َّال ِذيـ َـن فــي ُق ُل ِوبهـ ْـم َمـ َـر ٌ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه ِإل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫هللا تعالی د محمدي امت لپاره د دښمن پر خالف د کامیابیدو‬ ‫شروط او اسباب ذکر کړي‪ ،‬ترڅو یې په عزت او کامیابۍ کې دوام‬ ‫پیدا �شي‪ ،‬خو دا هغه وخت چې امت په خپل علم عمل وکړي‪ ،‬له‬ ‫څخه یو سبب صبر او ثبات(ټینګښت) هم دی‪ ،‬هللا‬ ‫دغو اسبابو‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ َ َ ُ ْ َ ً َ ْ ُ ُ َ ْ ُ‬ ‫ُ‬ ‫تعالی فرمايي‪{ :‬يا أيها ال ِذين آمنوا ِإذا ل ِقيتم ِفئة فاثبتوا واذكروا‬ ‫َّ َ َ َ َّ ُ‬ ‫َ‬ ‫الل ك ِثيـ ًـرا ل َعلكـ ْـم ُت ْف ِل ُحــون} [األنفــال‪ ،]45 :‬ژبــاړه‪ :‬ای مومنانــو کلــه‬ ‫چــې تاســو د یــوې ډلــې( دکفــارو) ســره مخامــخ شــوی نــو مضبــوط‬ ‫�شئ(پ�ښې ټینګې کړۍ) او هللا تعالی ډیر ډیر یادوئ‪ ،‬ترڅوکامیاب‬ ‫�شــئ‪ ،‬هللا تعالــی دا خبــره هــم ذکــر کــړې چــې د مومنانــو یــوه کوچنــۍ‬ ‫صابــره ډلــه د کافـ َـرو پــه ډیــرو ډلــو هــم غالبــه کیــږي بــإذن هللا‪ ،‬هللا‬ ‫َ ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُّ َ َّ ُّ َ ّ ْ ُ ْ‬ ‫ض الؤ ِم ِنيـ َـن َعلــى ال ِق َتـ ِـال ِإ ْن َيكـ ْـن‬ ‫تعالــی فرمايي‪{:‬يــا أيهــا النبــي حــر‬ ‫ْ ُ ْ ْ ُ َ َ ُ ِ َ َ ْ ُِ ِ َ َ ْ َ ْ َ ُ ْ ْ ُ ْ َ ٌ‬ ‫ِمنكــم َ ِعشــرون ص ِابــرون يغ ِلبـ َـوا ِمائتيـ ِـن وِإن يكــن ِمنكــم ِمائــة‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫َ َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ََ‬ ‫َيغ ِل ُبــوا أل ًفــا ِمـ َـن ال ِذيـ َـن كفـ ُـروا ِبأ َّن ُهـ ْـم قـ ْـو ٌم ل َي ْفق ُهــون} [األنفــال‪:‬‬ ‫‪ ،]65‬ای نبــي مومنــان د هللا تعالــی پــه الر ـکـې جنــګ تــه وهڅــوه‪ ،‬کــه‬ ‫ستاســو څخــه شــل صابــره خلــک وو نــو پــه دوه ســوه کســانو بــه‬ ‫مقاله‬

‫‪26‬‬

‫ُغـ ُـرو ًرا} [األحـزاب‪ ،]12-10:‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې تاســو تــه کفــار د بــرې او د لــرې‬ ‫خوا څخه راغلل او کله چې سترګې کږې شوې او زړونه مریو ته ورسیدل‬ ‫او تاســو پــه هللا تعالــی مختلــف ډولــه ګمانونــه کــول‪ ،‬همدغلتــه مومنــان‬ ‫امتحان کړی شول او په سختو لړزولو ولړزول شول* کله چې منافقانو او‬ ‫د مریضو زړونو خاوندانو ویل‪ :‬مونږ سره هللا تعالی او د هغه رسول وعده‬ ‫نــده کــړې مګــر د دو ـکـې‪.‬‬ ‫ي‬ ‫لیکن د دې باجود هم د مسلمانانو عزم او ثبات کې کمزور رانغله‪،‬‬ ‫هغوی د مدینې په سنګرونو رباط کاوه د منافقینو په پروپاګنډو هیڅ ونه‬ ‫یریــدل‪ ،‬بلکــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه وعــده یــې یقیــن و چــې‬ ‫ښارونه فتح کوي او دَ کسرا‬ ‫انجام به د دوی وي او دوی به د شام او عراق‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{:‬و َلَّا َ َرأى ْالُ ْؤم ُنو َن ْال ْح َزابَ‬ ‫او قیصر عرشونه به نړوي‪ ،‬هللا تعالی‬ ‫َ ُ َ َ َ َ َ َ َ َّ ُ َ َ ُ ُ ُ َ َ َ َ َّ ُ َ َ ُ ُ ُ َ ِ َ َ َ ُ ْ َّ‬ ‫قالــوا هــذا مــا وعدنــا الل ورســوله وصــدق الل ورســوله ومــا زادهــم ِإل‬ ‫َ‬ ‫ِإ َيم ًانــا َوت ْسـ ِـل ًيما} [األحـزاب‪ ،]22 :‬کلــه چــې مومنانــو د کفــارو ډلــې ولیدلــې ویــې‬ ‫وی‪ :‬دا هغــه څــه دي چــې هللا تعالــی او د هغــه رســول یــې زمونــږ ســره وعــده‬ ‫کړې او هللا تعالی او د هغه رسول رښتیا ویلي او په دغه حالت لیدلو سره‬ ‫په مومنانو کې زیات نه شو مګر ایمان او هللا تعالی ته تسلیمدل‪.‬‬ ‫او په دې ایمان او تسلیمیدو هللا تعالی په مومنانو د نصرت او کامیابۍ‬ ‫احســان وکــړ او د دوی دښــمن تــه یــې ماتــې ورکــړه‪ ،‬لیکــن دغــه امتحــان‬ ‫وروســته د هغــې راغــی چــې هللا تعالــی مومنــان ښــه پــاک کــړل او منافقــان یــې‬ ‫و شــرمول‪ ،‬لدې وروســته بیا فتوحات پرلپ�ســې پیل شــول تردې چې رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم د هجــرت پــه یوولســم کال وفــات شــو‪.‬‬ ‫ل‬ ‫د هغــه د وفــات نــه وروســته عــرب پــه ډلییــزه ډول مرتــد شــو ‪ ،‬لیکــن‬ ‫دغــې ارتــداد د ابــو بکــر ر�ضــي هللا عنــه او د هغــه د ملګــرو عــزم ـکـې کــوم فــرق‬ ‫رانه وست‪ ،‬بلکې هغوی د صبر او ثبات نه کار واخیست او هرڅومره چې‬ ‫مرتدین ډیر ول او وسائل یې زیات ول خو دوی د مرتدینو پر خالف په جهاد‬ ‫ســره د هللا تعالی د امر تنفیذ وکړ‪.‬‬ ‫د هجرت په یوولسم کال په یمامه کې د هغه وخت د مرتدینو د تر ټولو‬ ‫لــوی ټولــي ســره ټکــر راغــی چــې مســیلمة الکــذاب یــې مشــري پــه غــاړه درلــوده‪،‬‬ ‫دغه جګړه کومه اسانه جکړه نه وه‪ ،‬بلکې مسلمانان پکې د مقاومت د یو‬ ‫سخت ډول سره مخامخ شول او دا�سې مرحله هم راغله چې مرتدین دیته‬ ‫نږدې شــول ترڅو مســلمانان د خپلو ســنګرونو څخه وتمبوي‪ ،‬ابن االثیر‬ ‫وايي‪”:‬جنــګ ســخت شــو او مســلمانان د دا�ســې جنــګ ســره کلــه هــم نــه وو‬ ‫مخ شوي‪ ،‬مسلمانانو ماتې وخوړله او بني حنیفه مجاعه ته ورسیدل[چې‬ ‫هغه وخت د مسلمانانو سره بندي و] او د خالد ر�ضي هللا عنه څپر ته هم‬ ‫ورسیدل‪ ،‬خالد ر�ضي هللا عنه هم د خپل څپر څخه لرې شو”‪.‬‬ ‫مســلمانانو صفونــه یــو ځــل بیــا منظــم کــړل او مســلمانانو او د قـرآن‬ ‫قاریانــو پــه ځانګــړې توګــه خلــک شــهادت تــه وهڅــول او د ماتــې د بــد انجــام‬ ‫څخه یې ویرول‪ ،‬ابن اثیر وايي‪”:‬بیا مسلمانانو یو بل ته چیغې کړې‪ ،‬ثابت‬ ‫بن قیس بن شماس وویل‪ :‬ای مسلمانانو تاسو په ډیر بد څه ځان عادت‬ ‫کــړی! یــا هللا تعالــی زه تاتــه بـراءت اعالنــوم د هغــه څــه نــه چــې دغــه خلــک یــې‬ ‫کوي‪ -‬یعنې د یمامې مرتدین‪ -‬او زه تاته عذر وړاندې کوم د هغه څه نه چې‬ ‫دغــه خلــک یــې کوي‪-‬یعنــې مســلمانان‪ -‬بیــا وجنګیــده ترهغــې چــې ووژل شــو‪،‬‬ ‫او ابو حذيفه وويل‪:‬ای د قرآن واالو‪ ،‬قرآن کریم په خپلو کارونو خایسته‬ ‫کړئ‪ ،‬بیا یې په مرتدینو برید وکړ تردې چې ډیر لرې یې وتمبول”‪.‬‬ ‫دواړو ډلو ډیر زیات صبر وکړ تردې چې مړي او ټپیان پکې زیات شول‪،‬‬ ‫ابن اثیر وایي‪”:‬جنګ سخت شو او بنو حنیفه یو بل راټینګ کړل او سخت‬ ‫جنګ یې وکړ‪ ،‬په دغه ورځ به کله جنګ د مسلمانانو په ګټه و‪ ،‬کله به د‬ ‫کفارو په ګټه و‪ ،‬سالم‪ ،‬ابوحذیفه‪ ،‬زید بن الخطاب او نور مخور صحابه‬

‫کرام شــهیدان شــول” لدې امله د مســلمانانو ســر لښــکر دېته اړ شــو چې‬ ‫صفونــه ســره جــا کــړي او وپيژنــي چــې مســلمانان د کومــې خــوا څخــه وهــل‬ ‫خوري‪ ،‬ابن اثیر وايي‪”:‬کله چې صفونه سر جال جال کړی شول نو یو بل ته‬ ‫یې وویل‪ :‬نن ورځ د تیښتې نه باید حیا وکړی �شي”پدې ډول د دې امت له‬ ‫سختو جنګونو څخه د یو جنګ پل تاو شو‪ ،‬په دغه وخت کې د نفسونو‬ ‫قربانۍ ته اړتیا وه ترڅو دین په سمه توګه وروسته خلکو ته ورسول �شي‬ ‫او هیڅ ډول نقصان پکې نه وي‪.‬‬ ‫ابن اثیر وايي‪“ :‬په دواړو ډلو کې مړي ډیر شول په ځانګړې توګه په بني‬ ‫حنیفه کې‪ ،‬دوی همدا�سې و تردې چې مسیلمة الکذاب ووژل شو‪ ،‬د هغه‬ ‫په مرګ کې د جبیر بن مطعم مولی وح�شي او یو بل انصاري شریک شول”‬ ‫چې د دغه دجال په وژنه مسلمانانو دغه خونړۍ جګړه پای ته ورسوله او‬ ‫نصرت یې وروسته له هغې په برخه شو چې دوی صبر وکړ او ټینګ شول‪.‬‬ ‫د مرتدینــو د جنــګ یــوه پایلــه دا هــم وه چــې مســلمانان د روم او فــارس‬ ‫د لویو دولتونو جنګ ته وزګار شول‪ ،‬ترڅو د هغوی په الس کې ځمکه د‬ ‫اســام د حکــم النــدې را�شــي‪.‬‬ ‫د هجــرت پــه دیارلســم کال بیــا رومیانــو دوه لکــه څلویښــت زره پــوځ د‬ ‫مسلمانانو مقابلې ته په یرموک کې راوست‪ ،‬د مسلمانانو شمیره هغه وخت‬ ‫څلویښت زره وه‪ ،‬د رومیانو ډلو د شمیر د لحاظه لیدونکي پریشانه کول‪،‬‬ ‫تردې چې یو مسلمان خالد ر�ضي هللا عنه ته وکتل او ویې ویل‪“ :‬رومیان نن‬ ‫ورځ څــه ډیــر او مســلمانان څــه کــم دي!” خالــد ر�ضــي هللا عنــه ورتــه وویــل‪:‬‬ ‫“بلکــې مســلمانان څــه ډیــر او رومیــان څــه کــم دي! لښــکرې پــه نصــرت او‬ ‫مرسته ډیریږي او په تیښته او شاتګ کمیږي”[ابن األثير‪ :‬الكامل]‪.‬‬ ‫مســلمانانو پــه دغــه ورځ د زیاتــو ټپونــو او مشــکالتو باوجــود ډیــر صبــر‬ ‫وکــړ‪ ،‬تــردې چــې پــه مــرګ یــې بیعــت وکــړ‪ ،‬ابــن اثیــر وايي‪”:‬عکرمــه ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه وویــل‪ :‬مــا د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ســره پــه هــر ځــای ـکـې‬ ‫جنــګ کــړی نــو نــن ورځ بــه تښــتم؟! بیــا یــې غــږ وکــړ‪ :‬څــوک پــه مــرګ بیعــت‬ ‫کــوي؟ نــو حــارث بــن هشــام‪ ،‬ضـرار بــن ازور او نــورو څلــور ســوه مخــورو او‬ ‫شاسوارانو مسلمانانو ورسره بیعت وکړ‪ ،‬د خالد بن ولید د څپر مخې ته‬ ‫وجنګیــدل تــردې چــې ټــول د ټپونــو لــه املــه پریوتــل‪ ،‬بع�ضــې پکــې وروســته‬ ‫روغ شول او بع�ضې مړه شول”‪ ،‬لدې صبر او ثبات وروسته پرې هللا تعالی‬ ‫د فتــح او تمکیــن احســان وکــړ‪ ،‬د رومیــان پ�ښــې و رپیدلــې‪ ،‬ماتــې یــې وخوړلــه‬ ‫او مســلمانانو تــه یــې شــا کــړه چــې هیــڅ تــه یــې بیــا نــه کتــل‪ ،‬لــدې وروســته بیــا‬ ‫دمشــق او د شــام نــور ښــارونه فتــح شــول‪.‬‬ ‫د هجــرت پــه څوارلســم کال عمــر الفــاروق ر�ضــي هللا عنــه د فــارس د‬ ‫جنــګ لپــاره لښــکرې تیــارې کــړې او ســعد بــن ابــي وقــاص ر�ضــي هللا عنــه یــې‬ ‫پــرې مشــر کــړ‪ ،‬هغــه تــه یــې د روانیــدو نــه مخکــې دا وصیــت وکــړ‪ ،‬لکــه چــې‬ ‫طبــري نقــل کــړی‪“ :‬زمــا وصیــت یــاد ولــره‪ ،‬ځکــه تــه دا�ســې یــو کار تــه روان یــې‬ ‫چــې ډیــر ســخت او ناخوښــه دی‪ ،‬صــرف حــق بــه تــرې خالصیــږي‪ ،‬نــو خپــل‬ ‫ځان او ملګري په خیر روګدي کړه‪ ،‬په خیر پیل وکړه او پدې پوه شه چې د‬ ‫هر څه لپاره خپل وسائل وي‪ ،‬نو د خیر وسیله صبر دی”‪.‬‬ ‫دغه وصیت ته ځکه اړتیا وه چې د مسلمانانو او مجو�سي فارسیانو د‬ ‫شمیرې ترمنځ ډیر لوی توپير موجود و؛ د ټولو مرستندویه قواو د راټولیدو‬ ‫وروســته د مســلمانانو شــمیره څــه دپاســه دیــرش زره وه او د فارســیانو‬ ‫شــمیره د دوه لکــه نــه زیاتــه وه او د هغــه وخــت پــه ســمبولیکه وســله یعنــې‬ ‫فیالنــو هــم ســمبال وو‪[.‬تاريــخ الطبــري]‪.‬‬ ‫ګرمــه جګــړه ونښــته او څــو ورځــې یــې دوام وکــړ‪ ،‬مســلمانانو پکــې ډیــر‬ ‫زیــات صبــر وکــړ‪ ،‬چــې د دغــې خونــړۍ جګــړې تفصیــات رانــه اوګــده کیــږي‬ ‫لیکــن دومــره بــه ووایــو چــې پــه لومــړۍ ورځ یواځــې د اســد قبیلــې څخــه پنځــه‬ ‫مقاله‬

‫‪27‬‬

‫ســوه مجاهدیــن شــهیدان شــول‪ ،‬ابــن اثیــر وايــي‪“ :‬کلــه چــې فارســیانو‬ ‫ولیدل چې د هغوی پوځیان او فیالن د اسد قبیلې څخه وهل خوري‬ ‫نو فارسانو د ذوالحاجب او جالینوس په موجودیت کې اسد قبیلې‬ ‫تــه مخــه کــړه او پــر هغــوی یــې بریــد وکــړ او مســلمانانو د ســعد ر�ضــي‬ ‫هللا عنه څخه د څلورم تکبیر انتظار کاوه‪ ....‬به دغه ماښــام د اســد‬ ‫قبیلې څخه پنځه سوه کسان شهیدان شول‪ ،‬اسدیان د مسلمانان‬ ‫د مالتړ او مرستې په توګه موجود وو او عاصم د خلکو په دفاعي قوه‬ ‫ـکـې و‪ ،‬دغــه لومــړۍ ورځ وه او د ارمــاث پــه نــوم یــاده شــوه”‪.‬‬ ‫درې ورځې تیرې شوې او مسلمانان د وار او تیښتې په انداز کې‬ ‫جنګیدل او د فیالنو مخه یې نیوله‪ ،‬ثابت قدمه وو‪ ،‬صبر کونکي وو‬ ‫او د هللا تعالی د نصرت او تمکین د وعدې په انتظار وو‪.‬‬ ‫مســلمانانو د څلورمــې ورځــې شــپه پــه ډیــر ســخت حــال ـکـې تیــره‬ ‫کــړه‪ ،‬ځکــه هغــوی د ډیــرو ټپونــو د الســه نشــو کولــی خــوب وکــړي او‬ ‫سهار وختي په هغوی الزم وه چې پاڅې او په نوې جذبه د دښمن سره‬ ‫وجنګیــږي‪ ،‬خــو بیــا هــم دوی پــه ډیــر تکلیــف او د ټپونــو د درد باوجــود‬ ‫پاڅیــدل‪ ،‬ابــن اثیــر وايــي‪ ”:‬قعقــاع بــن عمــرو پــه خلکــو ـکـې غــږ وکــړ‪ :‬نــن‬ ‫به هغه څوک برال�سی وي چې لومړی یې په جنګ پیل وکړ‪ ،‬تاسو یو‬ ‫ساعت صبر وکړئ او بیا برید وکړئ ځکه کامیابي د صبر سره ده”‪،‬‬ ‫بیانو څو ساعته تیر نه وو چې هللا تعالی خپل نصرت راولیږه او خپل‬ ‫دښــمن تــه یــې ماتــې ورکــړه‪ ،‬وروســته د هغــې چــې مســلمانانو دا�ســې‬ ‫قربانــي ورکــړه چــې مثــال یــې نــه و او د دا�ســې امپراطــوري لښــکر مخــې‬ ‫ته کلک شول چې له دوی په شمیره او وسله کې ډیر لوړ و‪ ،‬ابن اثیر‬ ‫وايي‪“ :‬د مســلمانانو څخه د هریر د شــپې نه مخکې دوه زره او پنځه‬ ‫ســوه کســان ووژل شــول‪ ،‬لیکن په الهریر شــپه او د قادســیې په ورځ‬ ‫ترې شــپږ زره کســان ووژل شــول” بیا د فارســیانو مشــر ووژل شــو او‬ ‫مسلمانانو مجوس راونیول؛ وژل یې او غنیمتونه یې ترې اخیستل‪،‬‬ ‫دغــه جګــړه بیــا د مســلمانانو لپــاره د پاتــې عـراق دروازه شــوه بلکــې پــه‬ ‫مدایــن ـکـې د فار�ســي مجوســیانو د ټاټوبــي لپــاره هــم دروازه شــوه‪.‬‬ ‫کــه مونــږ پــه تاریــخ ـکـې دا واقعــې لټــوو چــې مســلمانانو هغــه وخــت‬ ‫بریالیتوب مندلی چې کله یې د ثبات او صبر شرط پوره کړی نو خبره‬ ‫به رانه ډیره اوږده �شي‪ ،‬لیکن دومره بس دی چې د هغو ټولو پر ځای‬ ‫د عیــن جالــوت واقعــه ذکــر کــړو کومــه چــې پــه ‪ 658‬هجــري کال ـکـې‬ ‫مخــې تــه راغلــه‪ ،‬پــه کومــه ورځ چــې تاتاریانــو غوښــتل د مســلمانانو د‬ ‫نــورو ښــارونو د نیولــو وروســته مصــر هــم د خپلــې ولکــې النــدې کــړي‪،‬‬ ‫لیکن مسلمانان یې مخې ته کلک شول او صبر یې وکړ‪ ،‬نو هللا تعالی‬ ‫ورته نصرت ور په برخه کړ او دښمن یې ورله تباه کړ‪ ،‬په دې پ�سې‬ ‫مســلمانان پرمــخ والړل او تاتاریــان یــې د شــام څخــه وویســتل او هللا‬ ‫تعالــی ورتــه د هغــوی څټونــه ورکــړل‪.‬‬ ‫د عیــن جالــوت نــورې ډیــرې خوینــدې هــم پــه تاریــخ ـکـې وجــود لــري‬ ‫چــې‪ ،‬هغــه تاریــخ د ځــان ســره ســاتلي او مونــږ تــه یــې د هغــې احــوال‬ ‫راکــړی‪.‬‬ ‫نــن هــم د هللا تعالــی دښــمنان یــو ځــل بیــا راغلــي او خپــل پیــاده او‬ ‫ســپاره یــې د اســامي دولــت د جنــګ لپــاره میــدان تــه کــړي‪ ،‬ترڅــو د‬ ‫اســام رڼا مړه کړي‪ ،‬لیکن بإذن هللا دوی چیرته دا�ســې کولی �شــي‪ ،‬نو‬ ‫پــه موصــل‪ ،‬حلــب‪ ،‬ســرت او د خالفــت پــه نــورو والیتونــو ـکـې پــه جنــګ‬ ‫اختــه غازیانــو‪ ،‬صبــر وکــړئ‪ ،‬صبــر‪ ،‬او کلــک �شــئ کلــک‪ ،‬ځکــه نصــرت‬ ‫یواځې د یو ساعت صبر دی او بس‪.‬‬

‫مقاله‬

‫‪28‬‬

‫مقاله‬

‫‪29‬‬

‫َ ْ ُ ُ َّ ْ َ ْ ُن َّ َ ْ‬ ‫ين ُب ِعث ُت‬ ‫رسول هللا صلی هللا علیه وسلم فرمايي‪(:‬خير أم ِتي القر ال ِذ‬ ‫ُ‬ ‫ُ َّ‬ ‫ِف ِيهـ ْـم ‪ ،‬ثـ َّـم ال ِذيـ َـن َيل َون ُه ْم)[متفــق علیــه]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬زمــا پــه امــت ـکـې غــوره پیــړۍ‬ ‫هغــه ده چــې زه پکــې یــم او بیــا هغــه چــې دوی تــه نــږدې دي‪.‬‬ ‫نــووي رحمــه هللا وايــي‪»:‬د ټولــو علمــاؤ پــه دې خبــره اتفــاق دی چــې غــوره‬ ‫پیــړۍ د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پيــړۍ ده‪ ،‬چــې م ـراد تــرې صحابــه‬ ‫کـرام ر�ضــي هللا عنهــم دي‪ ...‬او د جمهــور علمــاء کرامــو وینــا ده چــې هــر هغــه‬ ‫څــوک صحابــي شــمیرل کیــږي چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم یــې لیدلــی‬ ‫وي اګــر کــه د یــو ســاعت لپــاره ولــې نــه وي»‪.‬‬ ‫د دغــې غــوره پیــړۍ پــه صحابیاتــو ښــځو ـکـې ه دا خبــره پــه لویــه کچــه‬ ‫موجــوده وه چــې کلــه بــه یــې میــړه وفــات یــا ووژل شــو نــو بلــه نــکاح بــه یــې کولــه‪-‬‬ ‫بغیر د امهات املؤمنین ر�ضي هللا عنهن څخه‪ ،‬ځکه چې هغوی د رسول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم څخــه وروســته پــه نــورو ســړو حرامــې کــړی شــوې وې‪-‬‬ ‫کــه مونــږ د ســیرت‪ ،‬تراجمــو او تاریــخ پــه کتابونــو ـکـې ګــورو‪ ،‬نــو د دغــو‬ ‫غــوره مومنــو ښــځو څخــه بــه ډیــرې کمــې دا�ســې وي چــې د میــړه د مــرګ نــه‬ ‫وروســته یــې نــکاح نــه وي کــړې‪ ،‬کــه هغــه د بچــو خاونــده وي او کنــه او‬ ‫هیڅکلــه مــو دا خبــره مخــې تــه نــده راغلــې چــې دغــه کونــډه نــکاح کونکــې ښــځه‬ ‫د چاپیریــال کومــې ښــځې یــا ســړي پــه دغــه کار مالمتــه کــړې‪ ،‬یــا یــې ورتــه پــدې‬ ‫خبره اشــارې کړي چې دې ښــځې د لومړي میړه ســره وفاء ونکړه! بلکې څوک‬ ‫چــې کومــې ښــځې تــه د میــړه د مــرګ نــه وروســته پــه بلــه نــکاح د نــا خو�ښــۍ‬ ‫اشــارې کــوي‪ ،‬نــو هغــه دې لــدې څخــه ویریــږي چــې ده د شـریعت د یــو دا�ســې‬ ‫�شــي مخــه ونیولــه چــې هللا تعالــی جائــز کــړی او خپلــو بندګانــو تــه یــې حــال‬ ‫کــړی‪ ،‬نــو کــه د یــوې ښــځې میــړه وفــات شــو او هغــې بلکــه نــکاح وکــړه‪ ،‬بیــا یــې‬ ‫میــړه وفــات شــو او بلــه نــکاح یــې وکــړه او بیــا یــې میــړه مــړ شــو او دریمــه نــکاح‬ ‫یــې وکــړه او همدا�ســې لږیــا وه‪ ...‬اګــر کــه ســل ځــل یــې نــکاح وکــړه او څــوک‬ ‫راغــی او هغــه یــې لــدې کاره بغیــر د کــوم شــرعي دلیــل منــع کــړه یواځــې پــدې‬ ‫خاطر چې دا «عيب او شرم » دی او بیا یې دغه د عیب او شرم «ثقافت»‬ ‫پــه هغــه حــال کار مخکــې کــړ چــې هللا تعالــی حــال کــړی‪ ،‬نــو پــه دغــه ډول‬ ‫مالمتــي ویونکــي ویــره پــکار ده‪.‬‬ ‫د ابــو جعفــر البغــدادي پــه کتــاب املحبــر ـکـې یــو بــاب دی چــې وايــي‪«:‬د‬ ‫هغو ښځو نومونه چې د درې نه ډیر میړونه یې کړي دي»‪ ،‬په دغه جدول‬ ‫ـکـې یــې بیــا ډیــرې صحابیــات او غــوره میرمنــې ذکــر کــړي‪.‬‬

‫بیــا پــه صحابــه کرامــو رضــوان هللا علیهــم اجمعیــن ـکـې دا ډیــر لوی غوره‬ ‫خصلــت موجــود و چــې کلــه بــه د یــوې ښــځې میــړه وفــات شــو‪ ،‬نــو هغــوی بــه‬ ‫ورتــه یــو لــه بلــه مخکــې کیــدل‪ ،‬تــر څــو یــې وغــواړي او همــدا ډول د هغــه یتیــم‬ ‫کفالت ته به مخکې کیدل چې پالر به یې وفات شو‪ ،‬نو آیا دا�سې ویلی شو‬ ‫چې د صحابه کرامو‪-‬ســړو او ښــځو‪ -‬څخه هغه عیب پټ پاتې شــوی و چې‬ ‫نــن ورتــه د کونــډو پــه نــکاح د اعت ـراض کونکــو فکــر او نظــر شــو؟ صحابــه‬ ‫کـرام د دا�ســې ډول جهالــت څخــه پــاک‪.‬‬ ‫د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم لورګانــې او ملســیانو ـکـې بعضــو یــو ځــل‬ ‫نکاحونــه کــړي‪ ،‬بعضــو دوه او درې ځــل‪ ،‬ابــن کثیــر رحمــه هللا وايــي‪« :‬د‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم لــور زینــب ابــو العــاص بــن الربیــع بــن عبــد‬ ‫العــزى بــن عبــد شــمس بــن عبــد منــاف پــه نــکاح کــړه چــې د خدیجــې ر�ضــي هللا‬ ‫عنهــا خوریــي و‪-‬مــور یــې هالــه بنــت خویلــد وه‪ -‬نــو د هغــه څخــه یــې د علــي پــه‬ ‫نــوم ځــوی او د امامــه پــه نــوم لــور پیــدا شــول‪ ،‬امامــه بیــا علــي ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫پــه نــکاح کــړه او د وفــات پــورې ورســره وه‪ ،‬زینــب ر�ضــي هللا د ابــو العــاص‬ ‫نــه وروســته بیــا مغیــره بــن نوفــل بــن الحــارث بــن عبــد املطلــب پــه نــکاح کــړه‬ ‫«[البدايــة والنهايــة]‪.‬‬ ‫ابــن کثیــر وايــي‪« :‬هــر چــې د فاطمــې او علــي ر�ضــي هللا عنهمــا لــور ام کلثــوم‬ ‫وه‪ ،‬نــو عمــر ر�ضــي هللا عنــه پــه نــکاح کــړه او د زیــد پــه نــوم ځــوی یــې تــرې‬ ‫پیــدا شــو‪ ،‬د هغــه د وفــات نــه وروســته د خپــل تــره جعفــر ځامنــو‪ ،‬عــون‪ ،‬د‬ ‫هغه د وفات نه وروسته محمد‪ ،‬د هغه د وفات نه وروسته د هغوی ورور‬ ‫عبــدهللا پــه نــکاح کــړه او هــم د هغــه ســره وفــات شــوه»[البداية والنهايــة]‪.‬‬ ‫هو ـکـي! أم کلثــوم د خپــل اعلــی شــان باوجــود د څلــور ســړو ســره نــکاح‬ ‫وکــړه؛ د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم مل�ســۍ‪ ،‬د علــي او فاطمــې ر�ضــي‬ ‫هللا عنهمــا لــور‪ ،‬نــو کلــه هــم د هغــې پــه بــاره ـکـې کومــه ســترګه چوپــه شــوه؟‬ ‫او کومــې ژبــې د هغــې پــه عیــب ـکـې حرکــت وکــړ؟ هغــې تــه چاوویــل چــې خــواره‬ ‫�شــې لومــړی میــړه او د هغــه بهترینــه زند ـګـي او مینــه دې هیــره کــړه‪ .‬د مومنانــو‬ ‫ښــځو لپــاره پــه یــوه قدرمنــه صحابــۍ اســماء بنــت عمیــس ر�ضــي هللا عنهــا ـکـې‬ ‫د پیــروۍ ډیــره ښــه نمونــه پرتــه ده‪ ،‬هغــه بهترینــه ښــځه چــې د دوه هجرتونــو‬ ‫خاونــده وه‪ ،‬د هغــې د میړونــو پــه اړه ابــو نعیــم پــه «معرفــة الصحابــة» ـکـې‬ ‫دا�ســې وايــي‪« :‬اســماء بنــت عمیــس د جعفــر بــن ابــي طالــب ســره حب�شــې تــه‬ ‫هجــرت وکــړ‪ ،‬نــو هلتــه یــې عبــدهللا‪ ،‬عــون او محمــد ځامــن پیــدا شــول‪ ،‬بیــا‬ ‫تــرې پــه مؤتــه ـکـې جعفــر ر�ضــي هللا عنــه شــهید شــو نــو ابــو بکــر الصدیــق‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه پــه نــکاح کــړه‪ ،‬د هغــه تــرې پــه الشــجره مقــام ـکـې د حجــة‬ ‫الوداع په کال د محمد په نوم ځوی پیدا شــو‪ ،‬د هغه د وفات نه وروســته‬ ‫علــي بــن ابــي طالــب ر�ضــي هللا عنــه پــه نــکاح کــړه‪ ،‬د هغــه تــرې د یحیــی پــه نــوم‬ ‫ځــوی پیــدا شــو»‪.‬‬ ‫همــدا شــان «خولــه بنــت قیــس بــن قهــد بــن ثعلبــة األنصاریــة أم محمــد‪،‬‬ ‫یا أم حبیبه‪ ،‬چې کله ترې حمزه ر�ضي هللا عنه شــهید شــو‪ ،‬نو د نعمان بن‬ ‫عجــان االنصــاري ر�ضــي هللا عنــه ســره یــې نــکاح وکــړه»‪.‬‬ ‫د ابن اثیر په اسد الغابه کې راغلي‪« :‬عاتکه بنت زید د عبد هللا بن ابي‬ ‫بکــر پــه نــکاح ـکـې وه‪ ،‬چــې هغــه ووژل شــو‪ ،‬بیــا د عمــر فــاروق پــه نــکاح ـکـې وه‬ ‫چــې کلــه هغــه ووژل شــو نــو زبیــر بــن العــوام پــه نــکاح کــړه»‪.‬‬ ‫نــو ای مســلمانې خــورې اوس تاتــه وایــم‪ :‬تــه بایــد فکــر وکــړې چــې څرنګــه‬ ‫یــوه ښــځه د ابــو بکــر‪ ،‬عمــر او حمــزه ر�ضــي هللا عنهــم څخــه وروســته نــکاح‬ ‫کــوي!‬ ‫دغــه چــې مونــږ ذکــر کــړل د دریــاب د یــو څاڅکــې قــدرې هــم نــه و‪ ،‬کــه‬ ‫چیرتــه مونــږ هغــه ښــځې شــمارو چــې د خپــل میــړه د وفــات یــا وژل کیــدو نــه‬ ‫وروســته یــې بلــه نــکاح کــړې نــو پــه شــمار ـکـې بــه ران�شــي‪.‬‬ ‫د کونــډو پــه نــکاح د اعت ـراض کونکــو ښــځو یــو شــمیر شــبهې دي(هللا‬ ‫تعالــی دې ورتــه د دنیــا او آخــرت د خیــر هدایــت وکــړي)‪:‬‬ ‫یــوه داچــې‪ :‬کومــه ښــځه د یتیمانــو پــه تربیــت صبــر کــوي نــو د نبــي صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم ســره بــه د جنــت پــه دروازه ـکـې مزاحمــت کــوي‪ ،‬دوی د دې‬ ‫مقاله‬

‫‪30‬‬

‫خبــرې لپــاره د ابــو هریــره ر�ضــي هللا عنــه هغــه مرفــوع حدیــث وړانــدې کــوي‬ ‫چــې فرمايي‪«:‬حـ ّـرم هللا علــى كل آدمــي الجنــة يدخلهــا قبلــي‪ ،‬غيــر أنــي أنظــر‬ ‫عــن يمينــي‪ ،‬فــإذا ام ـرأة تبادرنــي إلــى بــاب الجنــة‪ ،‬فأقــول‪ :‬مــا لهــذه تبادرنــي؟‬ ‫فيقــال لــي‪ :‬يــا محمــد‪ ،‬هــذه ام ـرأة كانــت حســناء جمــاء‪ ،‬وكان عليهــا يتامــى‬ ‫لهــا‪ ،‬فصبــرت عليهــن حتــى بلــغ أمرهــن الــذي بلــغ‪ ،‬فشــكر هللا لهــا ذاك» [رواه‬ ‫أبو يعلى والخرائطي واللفظ له]‪ ،‬ژباړه‪ :‬هللا تعالی په ټولو انسانانو دا خبره‬ ‫حرامــه کــړې چــې زمــا څخــه جنــت تــه مخکــې ننوځــي‪ ،‬مګــر زه بــه ګــورم چــې زمــا‬ ‫پــه �ښــي خــوا ـکـې بــه یــوه ښــځه زمــا نــه جنــت تــه مخکــې �شــي‪ ،‬نــو زه بــه ووایــم‬ ‫چــې دا څنګــه زمــا نــه مخکــې کیــږي؟ نــو ماتــه بــه وویــل �شــي‪ :‬ای محمد‪-‬صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم‪ -‬دا یــوه خایســته ښــځه وه‪ ،‬خــو یتیمــان ور پــه غــاړه وو‪ ،‬نــو‬ ‫دې صبــر وکــړ‪ ،‬تــردې چــې هغــوی خپــل وخــت تــه ورســیدل‪ ،‬نــو هللا تعالــی یــې‬ ‫دغــه عمــل قبــول کــړ‪.‬‬ ‫لیکــن دغــه حدیــث پــه صحیــح ســند ســره نبــي صلــی هللا علیــه وســلم تــه‬ ‫نــدی رســیدلی‪ ،‬بوصیــري پــه «اإلتحــاف» ـکـې وايــي‪ :‬دغــه حدیــث أبــو یعلــی پــه‬ ‫ضعیــف ســند روایــت کــړی‪ ،‬ځکــه عبــد الســام بــن عجــان پکــې ضعیــف‬ ‫دی‪ ،‬نــو آیــا کومــه عقلمنــه میرمــن بــه دغــه ډیــر متواتــر صحیــح او حســن‬ ‫حدیثونــه چــې نــکاح تــه ترغیــب ورکــوي پریــږدي او پــدې ضعیــف حدیــث بــه‬ ‫بنــاء کــوي؟!!!‬ ‫د دې ترڅنــګ د دې کــوم ثبــوت نشــته کــه د یتیمانــو مــور بلــه نــکاح یــې‬ ‫وکــړه نــو هغــې تــه بــه د خپلــو یتیمانــو پــه تربیــت اجــر نــه ورکــول کیــږي! د هغې‬ ‫اجــر ثابــت دی بــاذن هللا تعالــی‪ ،‬بلکــې بالعکــس کیدی�شــي د یــو نیــک ســړي‬ ‫سره یې نکاح و�شي نو د دې نفس او عیال ته به ترې خیر ور�سي‪ ،‬عفت به‬ ‫یــې را�شــي‪ ،‬خیــال بــه یــې ســاتي‪ ،‬او بچــي بــه ورلــه د هللا تعالــی پــه طاعــت رالــوی‬ ‫کــوي‪ ،‬چــې پــدې ســره بــه د دې میرمنــې اجــر نــور هــم زیــات �شــي‪ ،‬کــه بیــا د دې‬ ‫میرمنــې لومــړی میــړه د خپلــو بچــو نیکــی او کامیابــي وګــوري کیدی�شــي ډیــره‬ ‫شــکریه یــې اداء کــړي‪.‬‬ ‫بع�ضــې خوینــدې دا�ســې وايــي چــې زه ځکــه نــکاح نــه کــوم ترڅــو د خپــل‬ ‫لومړي میړه سره په جنت کې شم او دا یوه جائز خبره ده‪ ،‬خو دا�سې خور‬ ‫بایــد پــوه �شــې چــې ښــځه بــه پــه جنــت ـکـې د چــا ســره وي؟ پــدې مســئله ـکـې‬ ‫اختالف دی؛ بع�ضې علماء وايي‪ :‬د وروستني میړه سره به وي‪ ،‬څوک وايي‪:‬‬ ‫د ښــو اخالقــو خاونــد ســره بــه وي‪ ،‎‬څــوک وايــي‪ :‬هغــه چاســره چــې بــکارت‬ ‫مــات شــوی او څــوک وايــي‪ :‬اختیــار بــه ورکولــی �شــي چــې کــوم یــو یــې خــوښ و‬ ‫او نــور اقــوال پکــې هــم شــته‪.‬‬ ‫نــو مســلمانه خــور‪-‬هللا تعالــی دې ورتــه د ســمې الرې هدایــت وکــړي‪ -‬دې‬ ‫اختــاف تــه بایــد وګــوري او بیــا دې دېتــه هــم وګــوري چــې آیــا د دې ســره د‬ ‫قـرآن یــا حدیــث کــوم نــص شــته چــې د دې لومــړی میــړه پــه جنــت ـکـې دی؟ کــه‬ ‫یواځــې ښــه ګمــان او امیــد دی؟!!!‬ ‫نــن دې یــوه خــور پــه خپــل حالــت ـکـې هــم فکــر وکــړي‪ ،‬یــوه پیغلــه چــې د‬ ‫خپلــې ځوانــۍ پــه لومړیــو ـکـې ده؛ یــو یــا دوه یــا درې یــا ډیــر بچــي ورســره دي او‬ ‫خــاوره د جهــاد خــاوره ده‪ ،‬نــن دلتــه‪ ،‬ســبا هلتــه او دا خــور د نــکاح تقــوادار‬ ‫طلبــګاران ســتنوي! هللا تعالــی پوهیــږي چــې عمــر بــه زیــات وي کــه کــم! خــو‬ ‫ښځه همیشه دېته اړتیا لري چې میړه ورسره وي خیال یې ساتي او کارونه‬ ‫ورتــه راســموي‪ ،‬کــه لــدې پرتــه کومــه خــور بلــه خبــره کــوي نــو هغــه د خپــل‬ ‫هغــه فطــرت خــاف کــوي چــې هللا تعالــی پــرې پیــدا کــړې ده‪ ،‬ځکــه د ښــځې‬ ‫لپــاره د میــړه پــه عــوض ـکـې هیڅــوک ن�شــي پیــدا کیــدی‪ ،‬نــه پــار‪ ،‬نــه ورور‪ ،‬نــه‬ ‫بــل کــوم نــږدې خپلــوان!‬ ‫د دې ترڅنــګ کونــډو ښــځو تــه د فتنــې لویــه دروازه خالصــه وي‪ ،‬پــه‬ ‫هغې مسلمانې خور فرض دي چې د هللا تعالی نه په خپل ځان او چاپیریال‬ ‫ـکـې یریــږي چــې دغــه دروازه بنــده کــړي‪ ،‬ځکــه زیاتــره کونــډې د نــکاح طلــب‬ ‫ګاران ردوي‪ ،‬لیکن بل پلو د خپل ځان او بچو حاجتونه د خپلو دوستانو‬ ‫د میړونــو‪ ،‬یــا د لیورونــو یــا د خپلــو بچــو د ترونــو څخــه غــواړي‪ ،‬نــو دا�ســې‬ ‫خــور تــه پــکار دي چــې د هللا تعالــی نــه ویریــږي او د شــیطان د ښــویندي څخــه‬

‫دې ځــان وســاتي او خپــل ځــان دې د شــبهاتو څخــه لــرې وســاتي‪ ،‬ځکــه چــا‬ ‫چې د شــبهاتو څخه ځان وســاته نو هغه خپل دین او ناموس خوندي کړ‪،‬‬ ‫بلــه خبــره دا ده چــې شــیطان تــر ټولــو پــه هغــې بــې میــړه ښــځه پــورې نښــلي چــې‬ ‫میړونــه یــې لیدلــي وي‪.‬‬ ‫هــر چــې بع�ضــې ښــځې دا دلیــل وړانــدې کــوي چــې مــا د خپــل میــړه ســره‬ ‫وعــده کــړې ده چــې زه بــه بلــه نــکاح نــه کــوم‪ ،‬نــو دغــه خــور دې پــدې پــوه‬ ‫�شــي چــې د ســلفو امامانــو دغــه کار بــد ګڼلــی‪ ،‬بلکــې بع�ضــې علمــاء دغــه کار‬ ‫باطــل کڼــي‪ « ،‬شــعبي رحمــه هللا تــه یــوه ښــځه راغلــه‪ ،‬هغــه تــه یــې وويــل‪ :‬مــا‬ ‫د خپــل میــړه ســره کلــک قســمونه کــړی ول چــې زه بــه د هغــه نــه وروســته بلــه‬ ‫نــکاح نــه کــوم نــو پــه دې ـکـې تــه څــه رایــه لــرې؟ هــه ورتــه وویــل‪ :‬زمــا رایــه دا ده‬ ‫چــې بایــد مونــږ د هللا تعالــی پــه حاللــو بایــد ستاســو د حرامــو نــه مخکــې پیــل‬ ‫وکــړو»[رواه ســعيد بــن منصــور فــي ســننه]‪ ،‬او ښــځه د خپــل ځــان پــه اړه د‬ ‫هغــه میــړه څخــه ډیــره ښــه پوهیــږي چــې د خپــل رب حضــور تــه تللــی دی‪.‬‬ ‫دلتــه یــوه مهمــه نکتــه دا ده چــې د ښــځې د میــړه د وفــات یــا شــهادت نــه‬ ‫وروســته د بلــې نــکاح خبــره دا�ســې ده لکــه د یــو ســړي لپــاره د ډیــرو ښــځو د‬ ‫حاللیــدو مســئله‪ ،‬نــو ولــې بع�ضــې پــوزې پــدې خبــره تریویــږي او َّمخونــه ســره‬ ‫َ‬ ‫تعالــی َش ـریعت دی؟! َهللا تعالــی فرمايـ َـي‪{َ :‬وال ِذيـ َـن َك َفـ ُـر َوا‬ ‫کیــږي؟ ټــول د هللا‬ ‫َ َ ْ ً َ ُ ْ َ َ َ َّ َ ْ َ ُ ْ َ َ َّ ُ ْ َ ُ َ ْ َ َ َّ ُ َ‬ ‫َفتعســا لهــم وأضــل أعمالهــم * ذ ِلــك ِبأنهــم ك ِرهــوا مــا أنــزل‬ ‫الل فأ ْح َبــط‬ ‫َ‬ ‫أ ْع َمال ُهـ ْـم} [محمــد‪ ،]9-8 :‬ژبــاړه‪ :‬او هغــه خلــک چــې کافـران دي‪ ،‬نــو د هغــوئ‬ ‫لپــاره هالکــت او خــواري ده او عملونــه یــې بربــاد دي؛ دا ځکــه چــې دوی هغــه‬ ‫څــه بــد ګڼــل چــې هللا تعالــی رانــازل کــړي وو‪ ،‬نــو د دوی عملونــه یــې بربــاد کــړل‪.‬‬ ‫پــه پــای ـکـې زه خپلــې خــور؛ د شهید‪-‬نحســبه وهللا حســیبه‪ -‬کونــډې تــه‬ ‫وایــم‪ :‬تــه بایــد پــدې پوهــه �شــې چــې جنــت؛ ډیــر لــوی او قیمتــي مقــام دی‪،‬‬ ‫چیرتــه چــې نــه ســتړي والــی او نــه خــواري شــته‪ ،‬نــه غــم او مشــکالت‪ ،‬هلتــه بــه‬ ‫مومن د هللا تعالی په ورکړه را�ضي وي او د خپلو ملګرو سره به خوشحاله‬ ‫وي‪ ،‬کــه د دنیــا او کــه نــه او دغــه میــړه چــې نــن تــه د هغــې لپــاره ځــان د بلــې‬ ‫نکاح څخه منع کوې‪ ،‬ســره د دې چې بلې نکاح ته دې ضرورت هم دی خو‬ ‫پــدې امیــد چــې تــه د لومــړي میــړه ســره پــه جنــت ـکـې �شــې‪ ،‬خــو تــه پــدې پوهــه‬ ‫شه چې که ته د قیامت په ورځ یوې نیکۍ ته هم محتاجه شوې چې جنت‬ ‫تــه پــرې ننوځــې او دغــه میــړه تــه راغلــې نــو دغــه میــړه یــې نــه درکوي َ‬ ‫‪{،‬يـ ْـو َم َي ِفـ ُّـر‬ ‫ُ‬ ‫ْالَـ ْـر ُء مـ ْـن َأخيــه * َوُأ ّمــه َوَأبيــه * َو َ‬ ‫ص ِاح َب ِتـ ِـه َو َب ِنيـ ِـه * ِلــك ِ ّل ْامـ ِـر ٍئ ِم ْن ُهـ ْـم َي ْو َم ِئـ ٍـذ‬ ‫َ ْ ِْ ِ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫شــأ ٌن ُيغ ِنيـ ِـه} [عبــس‪ ،]37-34 :‬ژبــاړه‪ :‬پــه هغــه ورځ چــې یــو ســړی بــه د خپــل‬ ‫ورور‪ ،‬پــار‪ ،‬مــور‪ ،‬ښــځې او بچــو نــه تښــتي‪ ،‬د هــر ســړي بــه خپلــه یــو حالــت‬ ‫وي چې دی به یې د نورو څخه مشغوله کړی وي‪ ،‬په دغه ورځ به هرڅوک‬ ‫د خپل ځان په غم کې وي حتی چې پیغمبران هم‪ ،‬مګر زمونږ پیغمبر صلی‬ ‫هللا علیــه وســلم بــه دا�ســې نــه وي‪.‬‬ ‫بیــا تــه پــدې هــم پــه یقینــي ډول پوهــه �شــې چــې آیــا ســتا د لومــړي میــړه‬ ‫شــهادت بــه قبــول شــوی وي کــه نــه؟ ځکــه د هغــه پــه زړه ـکـې پــه پرتــو نیتونــو‬ ‫خــو یواځــې هللا تعالــی؛ عــام الغیــوب پــوه دی او پــدې ـکـې هیــڅ شــک نشــته‬ ‫چــې تــه د هللا تعالــی د رضــا‪ ،‬مالقــات‪ ،‬نږدیکــت‪ ،‬خبــرو او لیدلــو کــوم لــوی‬ ‫امیــد لــرې نــو هغــه د جنــت د ټولــو نعمتونــو څخــه بهتــر دي‪ ،‬پــه یــوه اثــر ـکـې‬ ‫راغلــي‪(:‬إن أهــل الجنــة إذا بلــغ النعيــم منهــم كل مبلــغ‪ ،‬وظنــوا أن ال نعيــم‬ ‫أفضــل منــه‪ ،‬تجلــى لهــم الــرب‪ ،‬فنظــروا إلــى وجــه الرحمــن‪ ،‬فنســوا كل نعيــم‬ ‫عاينــوه حيــن نظــروا إلــى وجــه الرحمــن) [رواه الدارمــي فــي رده علــى املري�ســي]‪،‬‬ ‫ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې جنتیــان پــه نعمتونــو ـکـې پــوره ننوځــي او دا�ســې خیــال یــې را�شــي‬ ‫چــې لــدې بــه نــور غــوره څــه نــه وي‪ ،‬نــو هللا تعالــی بــه ورتــه راښــکاره �شــي‪ ،‬دوی‬ ‫بــه د رحمــن ذات مــخ تــه وګــوري نــو د هللا تعالــی پــه لیدلــو بــه یــې د جنــت ټــول‬ ‫نعمتونــه هیــر کــړي‪.‬‬ ‫نــو ګرانــې خــور آیــا تــا پــه دا�ســې میــړه ـکـې کلــه ســوچ کــړی چــې کیدی�شــي د‬ ‫هللا تعالی د دیدار د دغه لوی نعمت په حاصلولو کې درسره مرسته وکړي‬ ‫او د حرامــو کارونــو څخــه دې لــرې وســاتي؟!‬

‫مقاله‬

‫‪31‬‬

‫دا چې د کفري ځواک پر خالف د اسالمي دولت د لښکرو جګړه دوام‬ ‫لري‪ ،‬نو پدې لړۍ کې مونږ د وروستنیو عملیاتو یوه برخه راخلو؛ کومې‬ ‫چــې د اســامي دولــت د واکمنــۍ پــه پراخــه کیــدو او د دښــمن پــه ویرولــو‪،‬‬ ‫وژلو او ذلیله کولو کې کامیابې شوې وي‪ ،‬دغه عملیات د هغو ګڼ شمیره‬ ‫عملیاتو یوه کوچنۍ بیلګه ده چې اسالمي دولت په تیرو اوونیو کې د نړۍ‬ ‫د ختیځ او لویدیځ په بیالبیلو جبهاتو کې ترسره کړي دي‪:‬‬ ‫په مرتده ترکیا جنګ‬ ‫د محرم میاشت په دیرشمه ورځ د مرتدو صحواتو یو شمیر وسلوالو‬ ‫پــه “صنــدي صغيــر” کلــي هغــه مهــال د یرغــل کوښــښ وکــړ چــې مخکــې ترې‬ ‫د ترکیــې د مرتــد پــوځ توپونــو کلــی ســخت بمبــار کــړ‪ ،‬مجاهدینــو مرتدینــو‬ ‫تــه موقــع ورکــړه چــې د کلــي منــځ تــه را�شــي‪ ،‬ترڅــو د ماینونــو پــه ســیمه ـکـې‬ ‫راګیر �شي‪ ،‬چیرته چې په مرتدینو پنځه ماینونه انفجار شول او ورپ�سې‬ ‫ســختې نښــتې رامنځتــه شــوې‪ ،‬پــه پایلــه ـکـې ګــڼ شــمیر مرتدینــو تــه مــرګ‬ ‫ژوبلــه واوښــته‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه څلورمــه نیټــه د اســامي دولــت مجاهدینــو د‬ ‫“عبلة” کلي ترڅنګ د ترکي مرتد پوځ دوه ټانګونه په ټانګ ضد توغندو‬ ‫زیانمــن کــړل‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه پنځــه نیټــه د خالفــت غازیانــو د ترکیــې پــه جنــوب‬

‫ختیځ “ديار بكر” ښار کې د پولیسو په مرکز د یو بارودي موټر چاودنه‬ ‫وکړه‪ ،‬بل لورې ته مجاهدینو د حلب په شمال د “عبلة” کلي په ملنو کې‬ ‫پــه ټانــګ ضــد توغنــدو د تر ـکـي پــوځ دوه ټانګونــه زیانمــن کــړل‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه دیارلســمه نیټــه د مرتــدو صحواتــو او تر ـکـي مرتــد‬ ‫پوځ په لسګونو وسلوال مردار او ټپیان کړی شول او هم یې د الباب ښار‬ ‫په ریف کې ګڼ شــمیر عرادې ویجاړ کړی شــوې‪ ،‬د تفصیالتو ســره ســم‬ ‫ورور أبــو صالــح الحربي‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د “حــزوان” کلــي پــه ملنــو ـکـې د تر ـکـي‬ ‫مرتــد پــوځ د ټانګونــو پــه یــوه پنډغالــي ـکـې خپــل بــارودي موټــر انفجــار کــړ‪،‬‬ ‫بــل پلــو تــه مجاهدینــو “نعمــان” کلــي تــه نــږدې د مرتــدو صحواتــو پــه یــوه‬ ‫قطار د الرې د غاړې بارودي موټر انفجار کړ او هم د ترکیې دوه ټانګونه‬ ‫د مرتدینو يو ‪ BMP‬یې په ټانګ ضد توغندو ویجاړ کړل‪ ،‬د دې ترڅنګ‬ ‫یې دوه ‪ 4x4‬عرادې چې په ثقیله ماشینونو سمبال وې ویجاړ کړې او هم‬ ‫دوه ‪ 4x4‬موټــرې او ګڼــه وســله او مهمــات یــې غنیمــت کــړل‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه پنځلســمه نیټــه د اســامي دولــت د زغروالــو‬ ‫ښــکاري ګنــډک پــه ټانــګ ضــد توغنــدو د البــاب ښــار پــه ریــف‪“ ،‬حــزوان”‬ ‫کلــي تــه نــږدې د تر ـکـي مرتــد پــوځ یــو ټانــګ ویجــاړ او یــو یــې زیانمــن کــړ‪.‬‬ ‫د صفر میاشت په اتلسمه نیټه د اسالمي دولت د زغروالو ښکاري‬ ‫کنــډک د البــاب ښــار پــه ریــف‪ ،‬د “حــزوان” کلــي پــه چاپيریــال ـکـې پــه دوه‬ ‫خربونه‬

‫‪32‬‬

‫په کفیر کلي کې په ترکي مرتد پوځ او مرتدو صحواتو استشهادي برید‬

‫ټانــګ ضــد توغنــدو د تر ـکـي مرتــد پــوځ دوه ټانګونــه ویجــاړ کــړل چــې پکــې‬ ‫ناســته عملــه هــم ووژل شــوه‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه نولســمه نیټــه د خالفــت د لښــکرو د زغروالــو‬ ‫ښــکاري کنــډک د البــاب ښــار پــه ریــف‪“ ،‬حــزوان” کلــي ـکـې پــه ټانــګ ضــد‬ ‫توغندو د ترکي مرتد پوځ یو بلډوزر او دوه زغره والې عرادې ویجاړ کړې‬ ‫او یو ټانګ زیانمن کړ‪.‬‬ ‫د صفر میاشت په شلمه نیټه استشهادي ورور ابو همام الشامي‪-‬‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬وتوانیــده چــې د البــاب ښــار پــه لویدیــځ “كفيــر” کلــي ـکـې خپــل‬ ‫بــارودي موټــر د مرتــد تر ـکـي پــوځ او مرتــدو صحواتــو پــه يــوه پنــډ غالــي ـکـې‬ ‫انفجــار کــړي‪ ،‬چــې پــه پایلــه ـکـې د پنځــه ویشــت نــه زیــات مرتدیــن مــردار او‬ ‫ګڼ شمیر یې ټپیان شول‪ ،‬ترڅنګ یې ګڼ شمیر عرادې هم زیانمنې شوې‪.‬‬ ‫د صفر میاشت په یوویشتمه نیټه د حلب په شمال ختیځ؛ د الباب‬ ‫ښار په شمال کې د مرتدو صحواتو او ترکي مرتد پوځ په پنډ غالو دوه‬ ‫استشهادي بریدونه ترسره شول‪.‬‬ ‫د صفر میاشــت په درویشــتمه نیټه د الباب ښــار په شــمال لویدیځ‬ ‫د “وقــاح” کلــي پــه ملنــو ـکـې استشــهادي ورور ابــو البـراء املنبجي‪-‬تقبلــه هللا‪-‬‬ ‫پدې وتوانیده چې د ترکي مرتد پوځ او صحواتو د عملیاتو د مشرتابه قرار‬ ‫ګاه ته ور�سي‪ ،‬کله چې د مرتدینو د ګڼې ګوڼې ترمنځ شو نو خپل بارودي‬ ‫موټر یې انفجار کړ او ګڼ شمیر مرتدین یې مردار او ټپیان کړل‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه څلرویشــتمه نیټــه مجاهدینــو د البــاب ښــار پــه‬ ‫شمال “البرازي” کلي کې په ټانګ ضد توغندي د مرتد ترکي پوځ يو ټانګ‬ ‫ویجاړ کړ‪.‬‬ ‫د صفر میاشت په شپږ ویشتمه نیټه د الباب ښار په لویدیځ “كفير”‬ ‫کلي کې د ټانګ ضد توغندي په واسطه د ترکي مرتد پوځ یو ټانګ ویجاړ‬ ‫کړی شو‪.‬‬ ‫د صفر میاشت په اته ویشتمه نیټه د الباب ښار په لویدیځ “كفير”‬ ‫کلي کې د ټانګ ضد توغندي په واســطه د ترکي مرتد پوځ یوه زغره واله‬ ‫عراده ویجاړ کړی شوه‪.‬‬

‫د صفر میاشت په نهه ویشتمه نیټه د الباب ښار په لویدیځ الدانا‬ ‫کلــي ترڅنــګ د خالفــت غازیانــو د تر ـکـې دوه مرتــد پوځیــان ونیــول شــول‪،‬‬ ‫بل پلو ته د الباب ښار په لویدیځ االزرق کلي کې د زغره والو ښکاریانو د‬ ‫ټانګ ضد توغندو په واسطه د ترکې د مرتد پوځ یوه زغره واله عراده او‬ ‫یوبلډوزرویجاړکړل‪.‬‬ ‫صالح الدین والیت‬ ‫د صفــر میاشــت پــه شــپږمه نیټــه د خالفــت درې شاســواران‪-‬تقبلهم‬ ‫هللا‪ -‬په سامراء او تکریت ښارونو کې د مرتدو روافضو د پنډ غالو په لور‬ ‫املوصلي‪-‬تقبله هللا‪-‬‬ ‫وخوځیدل‪ ،‬چیرته چې استشهادي ورور أبو مصعب ِ‬ ‫خپل بارودي موټر په سامراء ښار کې د عسکری امامانو د شرکي زیارت‬ ‫ســره نــږدې د روافضــو پــه پنډغالــي ـکـې انفجــار کــړ‪ ،‬ورپ�ســې استشــهادي‬ ‫ورور عبــد امللــک املوصلي‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د پاتــې مشــرکینو ځــای تــه ورســید‬ ‫او خپــل بــارودي واســکټ تــه یــې انفجــار ورکــړ‪ ،‬پــه مجمــوع ـکـې اووه اویــا‬ ‫مرتدین مردار شول چې پنځلس پکې ایراني رافضیان وو او اتیا تنه نور‬ ‫ټپیان شول‪ ،‬په همدغه مهال کې ورور أبو صهیب الشمري –تقبله هللا‪-‬‬ ‫د تکریت ښار په “األنواء” پاټک کې د راف�ضي استخباراتو په یوه پنډغالي‬ ‫کې خپل بارودي موټر انفجار کړ‪ ،‬چې پنځه ویشت مرتدین پکې مردار او‬ ‫د دیرش نه زیات ټپیان شول او اووه پوځي عرادې ویجاړ شوې‪.‬‬ ‫األنبار والیت‬ ‫د صفــر میاشــت پــه شــپږمه نیټــه‪ ،‬د خالفــت یــوه اســتخباراتي ډلګــۍ‬ ‫پــدې وتوانیــده چــې د رمــادي پــه جنــوب لویدیــځ تأمیــم ســیمه ـکـې یــو مایــن‬ ‫خښ او بیا د هغو څلورو امریکایي پوځیانو په موټر انفجار کړي چې په‬ ‫یوه استخباراتي شرکت کې یې کار کاوه‪ ،‬چې څلور واړه ځای پر ځای مردار‬ ‫شول‪.‬‬ ‫صومالیه‬ ‫د صفر میاشت په شپږمه نیټه د خالفت غازیانو د مقدیشو ښار په‬ ‫توفیقناحیهکېپهمرتدوپولیسودال�سيبمونویرغلترسرهکړچېدمرکز‬ ‫د قومندان مرستیال پکې ټپي او سبا ورځ له همدغو ټپونو له امله مړ شو‪.‬‬ ‫خربونه‬

‫‪33‬‬

‫د صفر میاشت په اتمه نیټه د خالفت مجاهدینو هغه سمندري برید‬ ‫شنډ کړ چې صومالي مرتد پوځ د بوصاصو ښار په ختیځ کې په قندال ښار‬ ‫ګوټي پیل کړ‪ ،‬په دغه برید کې څلورو وړو کښتیو او یوې ناپیژندل شوې‬ ‫بیړۍ برخه درلوده‪ ،‬دغه برید لږه موده دوام وکړ چې مجاهدینو یې مخه‬ ‫ونیوله او دښمن یې د بوصاصو ښار په لور یې شاتګ ته مجبور کړ‪.‬‬ ‫تونس‬ ‫د صفر میاشت په شپږمه نیټه د خالفت غازیانو د تونس په لویدیځ‪،‬‬ ‫د قصرین په جبل مغیله سیمې کې یو تون�سي پوځي په خپل کور کې وواژه‪.‬‬ ‫خراسان واليت‬ ‫د صفــر میاشــته پــه دولســمه نیټــه‪ ،‬استشــهادي ورور أبــو عبــد هللا‬ ‫الخراساني‪-‬تقبله هللا‪ -‬د بلوچستان په “حب” ښار کې د راف�ضي مرتدینو‬ ‫د یوې ګڼې ګوڼې په لور والړ‪ ،‬کله چې ښه د هغوی منځ ته ورسید نو خپل‬ ‫بارودي واسکټ یې انفجار کړ‪ ،‬چې د لوی هللا په فضل یې ‪ ۳۵‬مرتدین‬ ‫مردار او پنځه نوي یې ټپیان کړل‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــتې پــه شپاړســمه نیټــه‪ ،‬استشــهادي ورور ابــو طلحــه‬ ‫الخراساني‪-‬تقبله هللا‪ -‬د کابل ښار په پل محمود خان سیمه کې د مرتدو‬ ‫افغاني استخباراتو په بس کې خپل بارودي واسکټ انفجار کړ چې د ‪۲۰‬‬ ‫پورې مرتدین پکې مردار او ټپیان شول‪.‬‬ ‫د صفر میاشت په یویشتمه نیټه ورور ابو حمزه الخراساني د خپل‬ ‫هغه بارودي واسکټ سره روان شو چې شپاړس کلو وزن یې درلوده او په‬ ‫کابل ښار کې یې د راف�ضي مرتدینو په یوه عبادتخانه کې برید ترسره کړ‪،‬‬ ‫چیرته چې د زرو نه ډیر مشرکین د حسیني شرکي څلویښتمې د ملانځلو‬ ‫لپاره راجمع شوي وو‪ ،‬په دغه برید کې د دوه سوه نه ډی مشرکین مردارا‬ ‫و ټپیان شول‪.‬‬ ‫الجنوب واليت‬ ‫د صفر میاشت په څوارلسمه نیټه د خالفت پنځه تنه مجاهدین‬

‫املوصلــي‪ ،‬أبــو محمــود الشــامي‪ ،‬أبــو رتــاج الشــامي‪ ،‬أبــو‬ ‫هــر یــو أبــو يقيــن ِ‬ ‫املوصلــي ‪-‬تقبلهــم هللا‪ -‬د چټلــې کــړی شــوې‬ ‫ســياف الشــامي او أبــو دجانــة ِ‬ ‫کربال د عین التمر سیمه کې د راف�ضي مرتدینو د لښکرو په لور د خپلو‬ ‫سپکو وسلو‪ ،‬ال�سي بمونو او بارودي واسکټونو سره والړل‪ ،‬د څو ساعته‬ ‫نښتو نه وروسته چې کله د دوی مهمات خالص شول‪ ،‬نو په یو بل پ�سې‬ ‫یې د راف�ضي پوځ په پنډ غالو د خپلو بارودي واسکټونو بریدونه ترسره‬ ‫کــړل‪ ،‬چــې شــپیته مرتدیــن پکــې مــردار او ټپیــان شــول‪ ،‬د دغــې ورځــې پــه‬ ‫ماښــام ـکـې د خالفــت شــپږم استشــهادي ورور أبــو محمــد الفراتــي ‪-‬تقبلــه‬ ‫هللا‪ -‬همدغې سیمې ته والړ او خپل واسکټ یې د راف�ضي مرتدینو په ګڼه‬ ‫ګوڼه کې انفجار کړ چې یوولس مرتدین پکې مردار او یو شمیر ټپیان شول‪.‬‬ ‫د صفــر میاشــت پــه څوارلســمه نیټــه‪ ،‬استشــهادي ورور أبــو فهــد‬ ‫العراقــي ‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د بغــداد پــه جنــوب “الحلــه” ښــار ـکـې د روافضــو د‬ ‫بسونو یوې ارام ګاه ته ورسید او خپل بارودي ټرک یې هلته انفجار ګړ؛‬ ‫پــه نتیجــه ـکـې د دوه ســوه نــه زیــات مشــرکین مــردار او ټپيــان شــول چــې یــو‬ ‫شــمیر پکــې ایرانیــان هــم وو‪.‬‬ ‫عدن أبني واليت‬ ‫د صفــر میاشــت پــه درویشــتمه نیټــه‪ ،‬د خالفــت یــو غــازي د یمــن پــه‬ ‫عدن ښار کې د طمانچې په واسطه د استخباراتو یو ضابط وواژه چې د‬ ‫ډګــروال پــه رتبــه و‪.‬‬ ‫أمريكا‬ ‫د صفر میاشــت په اته ویشــتمه نیټه د خالفت یو مجاهد ورور عبد‬ ‫الــرزاق علــي أرتان‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د “اوهایــو والیــت پــه پوهنتــون ـکـې” پــه کفــارو‬ ‫بریــد ترســره کــړ؛ لومــړی یــې یــو شــمیر کفــار پــه موټــر ووهــل او وروســته یــې‬ ‫بیا نور په خپل چاقو ووهل‪ ،‬دغه برید یې د اســامي دولت د هغه غږ په‬ ‫ځواب کې تر سره شو چې وايي‪ :‬د صلیبي ټلوالې د ملکونو اتباع په نښه کړئ‪،‬‬ ‫ورور عبد الرزاق‪-‬تقبله هللا‪ -‬د عملیاتو وړاندې خپل دغه وصیت پریښود‪:‬‬

‫د یمن د عدن ښار کې د استخباراتو د مرستیان ډګروال عبد الرحیم الضالعي وژنه‬

‫خربونه‬

‫‪34‬‬

‫د امریکا په اوهایو پوهنتون کې د برید وروسته حاالت‬

‫بسم هللا الرحمن الرحيم‬ ‫د هللا لپــاره زمــا ورونــو او خوینــدو‪ ،‬زه نــن د دې تــوان نــه لــرم چــې د‬ ‫مسلمانانو دغه حالت برداشت کړم؛ چې دوی پکې په هر ځای کې وژل‬ ‫کیږي او تعذیبیږي‪ ،‬په برما کې د مسلمانانو حالت لیدلو؛ چې هغوی‬ ‫تعذیبیــږي‪ ،‬وژل کیــږي او ښــځې یــې بــې ابــرو کیــږي؛ زه نــور د خوټیــدو‬ ‫حالــت تــه رســولی یــم‪ ،‬زه اوس د نــور څــه د لیدلــو تــوان نــه لــرم‪.‬‬

‫ای امریــکا نــور د مســلمانانو پــه چــارو ـکـې د الس وهنــې څــه الس‬ ‫واخله؛ مونږ کمزوري نه یو‪ ،‬مونږ کمزوري نه یو؛ دغه خبره ښه یاده‬ ‫لره‪.‬‬ ‫کــه تــه غــواړې چــې مســلمانان د خپلــو انف ـرادي عملیاتــو نــه الس‬ ‫واخلــي نــو تــه د اســامي دولــت ســره ســوله الســلیک کــړه‪ ،‬دا�ســې ســوله‬ ‫چــې تــه بــه پکــې لــوظ کــوې چــې د اســامي دولــت پــه چــارو ـکـې بــه مداخلــه‬ ‫نــه کــوې‪ ،‬تــه بــه هــم دغــه لــوظ الســلیک کــوې او ســتا مرتــده ټلوالــه هــم‪.‬‬ ‫په هللا قسم مونږ به تاسو ارام خوب ته نه پریږدو او مونږ به تاسو‬ ‫نه پریږدو چې تاســو خوشــحاله �شــئ‪ ،‬ترڅو چې مو د مســلمانانو ســره‬ ‫ســوله نــه وي کــړې‪.‬‬ ‫تاســو باید پوه �شــئ‪ ،‬چې هر مســلمان یوه ویده خلیه ده‪ ،‬یواځې د‬ ‫یوې اشــارې انتظار با�ســي‪ ،‬نو ای امریکا ته خبرداره اوســه‪.‬‬ ‫بیا مې مسلمانانو ته دا پیغام دی چې تاسو دغو مشهورو شیخانو‬ ‫تــه غــوږ مــه نی�ســۍ چــې خپــل دیــن یــې خــرڅ کــړی‪ ،‬لکــه‪“ :‬ياســر قا�ضــي”‪،‬‬ ‫“عمر ســليمان”‪”،‬نعمان علي خان”‪“ ،‬مفتي منك” او دا�ســې نور‪.‬‬ ‫خبردار او�سئ د “معهد املغرب” څخه ځان وساتئ او د دغو مالیانو‬ ‫پر ځای زمونږ اتل امام أنور العولقي ته غوږ ونی�سئ‪.‬‬ ‫زه ستاسو څخه یوه پوښتنه کوم‪ :‬که چیرته رسول هللا صلی هللا‬ ‫علیه وسلم او د هغه صحابه کرام ژوندی وی‪ ،‬نو آیا غربي رسنیو به‬ ‫ورته ترهګر نه ویل؟!‬ ‫ي‬ ‫په پای کې‪ :‬زه دیته تیار یم چې یو ملیار کفار د یوه مسلمان سړ او‬ ‫یا یوې مسلمانې ښځې په غچ کې ووژنم‪.‬‬

‫مجاهد ورور عبد الرزاق علي ارتان‪-‬تقبله هللا‬

‫خربونه‬

‫‪35‬‬

‫مقاله‬

‫‪36‬‬

‫مقاله‬

‫‪37‬‬

‫مقاله‬

‫‪38‬‬

УМИЯ

1

Передано от ‘Абдуллаха бин ас-Саади h, что он сказал: «Мы пришли к Посланнику Аллаха g. Мои попутчики уже зашли (к нему) и узнали, что им было нужно, а я зашёл последним. Он спросил: «Что ты хотел?», я ответил: «Я пришёл от людей, которые полагают, что хиджру больше совершать не нужно. Когда прекратится обязанность совершения хиджры?» Посланник Аллаха g сказал: «То, за чем ты пришёл лучше, чем то, за чем приходили те. Обязанность совершения хиджры не прекратится, пока не прекратится сражение с кафирами» [Ахмад, ан-Насаи и Ибн Хиббан]. Передано от Абу Хинда аль-Баджали, что он сказал: «Мы были у Му’авии. Он лежал на кровати с закрытыми глазами. Мы вспомнили хиджру, и некоторые из нас стали говорить, что она больше не совершается, а другие – что совершается. И тогда вмешался Му’авия и спросил: «Вы о чём?», мы ему и

2

Предисловие

рассказали. Он не часто передавал хадисы от Пророка g, но сказал: «Как-то раз мы так же вспоминали о прошлом, сидя у Посланника Аллаха g, и тогда он сказал: «Совершение хиджры не прекратится, пока не исчезнет возможность совершить покаяние, а возможность совершить покаяние не исчезнет, пока солнце не взойдёт с запада» [Ахмад, Абу Дауд и ад-Дареми]. Именно так, обязанность совершения хиджры не прекратится, пока не прекратится сражение с врагами – кафирами и вероотступниками. Вне зависимости, происходит ли оно в Ираке и Шаме или за их пределами. Ведь точно известно, что группа из этой уммы продолжит сражаться на Пути Аллаха, пока не спустится Иса n, чтобы вести их в последней крупной битве незадолго до наступления Судного Дня. Как нам об этом поведал самый правдивый из правдивых - Пророк Мухаммад g.

Как бы крестопоклонники и вероотступники не старались перерезать дорогу к хиджре, полагающиеся на Аллаха всегда её найдут, а их проводником к рибатам Ислама будут слова пророков: «Быть может, мой Господь наставит меня на правильный путь» [Аль-Касас:22], «Я ухожу к моему Господу, Который поведет меня прямым путем» [Ас-Саффат:99], «Я собираюсь совершить переселение ради своего Господа. Воистину, Он — Могущественный, Мудрый» [Аль-‘Анкабут:26], «Я же поторопился к Тебе, Господи, чтобы Ты остался доволен» [Та Ха:84]. Пусть их примером в совершении хиджры станут пророки – обладатели решимости p, которые подвергались мучениям, но всегда понимали, что это ничто по сравнению с наказанием от Аллаха. Более того, совершающие переселение к Аллаху всегда знали, что испытания и тяжёлые ситуации, которые случаются на этом пути, только приближают раба к своему Господу, как об этом сказано в священном хадисе: «Если кто-нибудь приблизится ко Мне на пядь, то Я приближусь к нему на локоть. Если кто-нибудь приблизится ко Мне на локоть, то Я приближусь к нему на сажень. А если кто-нибудь пойдет ко Мне шагом, то Я устремлюсь к нему бегом» [Аль-Бухари, Муслим от Абу Хурейры]. И сколько бы пота и крови не требовалось для прохождения этого пути, мухаджир будет идти к благу и к чему-то ещё лучшему. На своём пути к земле, на которой единобожники приобретают величественную и благородную жизнь муджахида, он будет сражаться со своим главным врагом – шайтаном. Если же он будет убит, то его пристанищем станет место истины возле Всемогущего Властелина. Посланник Аллаха g сказал: «Шайтан поджидал сына Адама на его пути к Исламу и сказал ему: «Ты хочешь оставить религию своих отцов и предков и стать мусульманином». Но сын Адама ослушался его и стал мусульманином. Затем шайтан стал поджидать его, когда тот был на пути к совершению Хиджры и сказал: «Ты собираешься покинуть свою землю и небо». Но он ослушался его и совершил переселение. Затем шайтан стал поджидать его, когда тот был на пути к совершению Джихада, и сказал ему: «Ты хочешь сражаться на Джихаде, а это будет стоить тебе твоего имущества и жизни, а затем тебя убьют, и твоя жена выйдет замуж за другого, и твоё имущество перейдёт к другим людям, и они поделят его между собой!»  Но он ослушался его и сражался на пути Аллаха. Кто поступит таким образом, а после умрёт, то Аллах введёт его в Рай, если он будет убит, то Аллах введёт его в Рай, если он утонет, то Аллах введёт его в Рай, и если его разорвёт животное, то Аллах введёт его в Рай» [Ахмад, ан-Насаи и Ибн Хиббан от Сабра бин Аби Факиха]. Если мухаджир будет искренен в своём намерении и стойким на этом пути, то конечным результатом хиджры в любом случае станет Рай. Аллах сказал: «Кто совершает переселение на Пути Аллаха, тот найдет на земле много пристанищ и изобилие. Если же кто-либо покидает свой дом, переселяясь к Аллаху и Его Посланнику, после чего его насти-

Турецкие муртады построили стену, чтобы мухаджиры не могли попасть в Шам

гает смерть, то его награда ложится на Аллаха. Аллах — Прощающий, Милосердный» [Ан-Ниса’:100]. Более того, если бы единобожник знал о том благе, которое содержит переселение на Пути Аллаха, то он продал бы всё свое имущество, чтобы заслужить подобное довольство Аллаха. Передано от ‘Амра бин аль-‘Аса h, что он сказал: «Когда Аллах заложил в моем сердце Ислам, я пришел к Пророку g и сказал: «Дай мне свою правую руку, я хочу заключить с тобой договор». Он открыл мне свою руку, а я свою закрыл. Пророк g спросил: «Что с тобой, ‘Амр?» Я ответил: «Хочу поставить условие». Он спросил: «Какое условие?» — «Мое условие в том, чтобы мне было прощено [бывшее до этого]». Он сказал: «Разве ты не знаешь, что Ислам устраняет все, что было до этого? И что хиджра стирает всё, что было до этого? И что хадж стирает всё, что было до этого?» [Муслим]. Когда Пророк g переселился в Медину, к нему переселился Туфайль бин ‘Амр и вместе с ним мужчина из его народа. Этот человек заболел и, отчаявшись выздороветь, взял меч и отрезал им себе пальцы по суставам. Его руки «потекли», и (из-за большой кровопотери) он умер. Но Туфайль бин ‘Амр ад-Дауси увидел его во сне в прекрасном облике; увидев, что его руки прикрыты, Туфайль бин ‘Амр спросил: «Как поступил с тобой Господь твой?» И тот ответил: «Он простил меня благодаря моему переселению к Его Пророку». Туфайль бин ‘Амр спросил: «А что это у тебя руки прикрыты?» Он ответил: «Мне было сказано: «Мы не исправим в тебе то, что ты сам испортил». Тогда Туфайль рассказал это Посланнику Аллаха, и Пророк g произнёс: «О Аллах, и его рукам тоже прости» [Муслим]. Да, по причине искренней хиджры, Аллах g простил даже человека, который убил самого себя! Если козни тагутов лишили тебя возможности переселиться в Ирак и Шам, то знай, что двери хиджры будут открыты до Судного Дня. Потому тот, кто не смог переселиться в Ирак или Шам, пусть переселяется в Ливию, Хорасан, Йемен, на Синайский полуостров, в вилаят Западной Африки или в другие вилаяты Халифата и к его войску по всему свету.

УМИЯ

3

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем, у Которого просим о помощи и у Которого просим прощения. К Нему прибегаем от зла наших душ и наших скверных дел. Кого Аллах поведет прямым путем, того никто не собьёт с него, а кого Он сбил — никто не сможет повести прямо. Я свидетельствую, что нет божества достойного поклонения, кроме Аллаха, Единого, у Которого нет сотоварища и свидетельствую, что Мухаммад является Его рабом и посланником. Мир и благословение Аллаха ему, его семейству и всем его сподвижникам. А затем: Всевышний сказал: «Сражайтесь с ними. Аллах накажет их вашими руками, опозорит их и дарует вам победу над ними. Он исцелит груди верующих людей и удалит гнев из их сердец. Аллах прощает, кого пожелает, ведь Он - Знающий, Мудрый. Неужели вы полагали, что вас оставят без испытаний, пока Аллах не распознает тех из вас, которые сражались и не избирали себе помощников, кроме Аллаха, Его Посланника и верующих? Воистину, Аллах ведает о том, что вы совершаете» [Ат-Тауба:14-16]. Я обращаюсь к муджахидам на пути Аллаха по всей земле. О терпеливые воины Халифата, держащие в руках раскалённые угольки. О защитники религии и чести. О те, кто не раздумывая, отдает свои души на пути Аллаха. О те, которые своими грудями отражают самый яростный крестовый поход в истории и своей кровью защищают целостность Ислама. О те, которые своей храбростью и хладнокровием вселили страх в сердца народов неверия и армий вероотступничества, а своей стойкостью и терпением поразили весь мир. Я завещаю вам тоже самое, что завещал посланник Аллаха  Ибн Аббасу , сказав: «Знай, что если все творения соберутся вместе, чтобы сделать для тебя что-нибудь полезное, они принесут

4

Эксклюзив

тебе пользу лишь в том, что было предопределено тебе Аллахом, и если они соберутся вместе, чтобы нанести тебе вред, то они навредят тебе лишь в том, что было предопределено тебе Аллахом. Знай, что терпение несёт много блага, победа приходит с терпением, радость приходит на смену скорби, а облегчение - на смену затруднению». [Ахмад]. Приводится, что ‘Умар спросил глав племени Бану Абс: «Чем вы сражались против людей?» На что они ответили: «Терпением. Каждый раз, встречаясь с врагами, мы проявляли терпение также, как и они». Также некоторые праведные предшественники сказали: «Все мы не любим смерть и боль ранений, однако мы различаемся в проявлении терпения». Будьте же стойки и терпеливы, о братья по джихаду. Возрадуйтесь, ведь, клянусь Аллахом, Он оказывает вам помощь. Поистине, испытания, которые вы сейчас проходите, являются только частью из серии испытаний, посредством которых Аллах милует Своих рабов и отделяет благое от скверного. Этим Он вас готовит к несению еще более тяжелой и великой ответственности. Это испытание, которое в действительности является наградой, не труднее тех испытаний, которые вам пришлось пройти ранее. Ведь вы проходили испытания, которые были способны превратить незыблемые горы в мельчайший песок. Однако вы проявили стойкость и терпение и вышли из череды этих испытаний окрепшие характером и намерением. О воины Ирака и Шама! О гъураба Ислама! Поистине, последователи ложного пути обманулись этой жизнью и обольстились своими мечтами. Они возгордились самими собой, а шайтан внушил им вздёрнуть носы из высокомерия. И тогда они поднялись и ощетинились, забурлили и затряслись, и организовали на землю Ислама и территорию Ха-

лифата невиданную в истории атаку. Вот они - крестоносная Америка и Европа, еще недавно коммунистическая Россия, поклоняющийся огню Иран, секуляристская Турция, курдские атеисты, рафидиты, нусейриты, сахаваты, ополченцы и арабские тагуты со своими войсками. Они с ног до головы вооружены по последнему слову техники и их поддерживает их скверная пресса. У них единый девиз: «Покончим с Исламом и мусульманами». И их логика едина: «Кто может превзойти нас силой?». Они кинулись на вас со всей своей силой и оружием. А впереди себя они поставили козлов отпущения – муртадов из числа ваших народов. Они гонят их в вашу сторону, пока те не растворятся на ваших полях сражений. В войне с ними прибегайте к терпению, стойкости и упорству. Вот рафидиты, подталкиваемые злобой и чувством мести, бросили свою конницу и пехоту на земли Тель Афара, на земли Ислама, чтобы причинить зло ахлю-сунне и одержать над ними победу. Не давайте же врагам Аллаха передышки и возможности строить защитные сооружения. Устраивайте им засады и каждый раз в битве проявляйте жесткость и суровость. Поистине, вы сражаетесь с людьми, у которых нет ни разума, ни книги, ни религии, и даже успеха в этом мире. Крестоносец гонит их впереди себя, чтобы они в бою прикрыли его своими телами. Чтобы они воплотили в реальность его задачи и цели в разделении региона и покорении населения правлению огнепоклонников-рафидитов. Но, клянусь Аллахом, им это не удастся. Когда же две группы выстроятся в ряды, то рубите им головы и рубите им все пальцы, уничтожайте их технику, атакуйте их, поражайте их в их же убежищах, чтобы они могли вкусить частичку вашей суровости. Они долго не продержатся, и Аллах даст вам над ними победу. Не позволяйте себе думать о бегстве. Клянусь Аллахом, если вы сбежите, то сбежите, бросив честь, которая не сможет найти себе защитника, бросив религию, жалующуюся Аллаху на людей, потерявших ее, и помощников, бросивших ее. Чаще вспоминайте слова Аллаха: «О те, которые уверовали! Когда вы сталкиваетесь с отрядом, то проявляйте стойкость и чаще поминайте Аллаха, - быть может, вы преуспеете. Повинуйтесь Аллаху и Его Посланнику и не препирайтесь, а не то вы падете духом и лишитесь сил. Будьте терпеливы, ибо Аллах - с терпеливыми» [Аль-Анфаль:45-46]. А также слова Аллаха: «Сколько было пророков, рядом с которыми сражалось много верующих! Они не пали духом от того, что постигло их на пути Аллаха, не проявили слабости и не смирились. Ведь Аллах любит терпеливых. Они не говорили ничего, кроме слов: «Господь наш! Прости нам наши грехи и излишества, которые мы допустили в нашем деле, утверди наши стопы и даруй нам победу над людьми неверующими».  Аллах даровал им вознаграждение в этом мире и прекрасное вознаграждение в Последней жизни. Ведь Аллах любит совершающих добро.» [Алю ‘Имран:146-148]. Клянусь Аллахом, мы считаем, что Аллах заманил крестоносцев, муртадов и атеистов к их погибели. С дозволения Аллаха, это их последний поход. Скоро мы будем совершать походы в самое сердце их земель. Мы уверены в этом, а также в Одном, Едином, и строим наилучшие предположения о Единственном и Самодостаточном Аллахе.

О мусульмане и львы Ислама в Ракке! О люди доблести, храбрости, чести, достоинства и великодушия. Неужели ваши земли - земли мусульман, будет грабить распутная женщина неверная-атеистка, которая не нашла для себя мужчины, который сумеет руководить ею? Женщина, на помощь которой для войны с Исламом и мусульманами со всех мест стекаются различные авантюристы из числа неверных и идолопоклонников? Скажите, заклинаю вас вашим Господом, что случится, если агрессия курдских атеистов не будет отражена и, не дай Аллах, они получат то, к чему так стремятся? Что, если не сражение с вашей религией, закат вашего шариата, оскорбление ваших мечетей, унижение ваших мужчин и порабощение ваших женщин и жен? Клянусь Аллахом, эти люди униженные и несчастные глупцы. В таком случае, в этой жизни не останется больше ни блага, ни цены. Знайте, что настал час правдивости и выполнения договоров. О мусульмане-муджахиды! Перед вами собрались три вещи, и горе тому мусульманину, который будет искать им замену: 1) Земля, управляемая шариатом. 2) Враг, атакующий ее. А после веры в Аллаха нет ничего более важного, чем отражение нападения такого врага. 3) Шахада, которую так долго ждут искренние мусульмане. Как же часто правдивые желают шахады, Моё сердце не сомневается, и душа свободна, Она сторого отвергает дурное. От чего же человек боится расстаться со своей душой? Разве это расставанье не наступит в конце любой жизни? Стремись попасть в Рай напрямую, Если не в Шаме, то в Ираке. Нет блага в жизни труса со всех сторон, Окружённого унижением и бедою. Они осуждают мою ярость и мою злобу, Но когда Огонь будет жечь, никто не осудит.

Путин и Эрдоган вместе замышляют против Ислама

УМИЯ

5

О всадники шахады и львы джихада в городе Аль-Баб и его окрестностях! Да осветит Аллах ваши лица и отблагодарит вас за ваши праведные старания. Своей отвагой, решительностью и самопожертвованием ради своей религии вы унизили турецких муртадов, сахаватов, курдов и остатки нусейритов, оставаясь стойкими и непреклонными. «Будьте терпеливы, запасайтесь терпением, несите службу на заставах и бойтесь Аллаха, - быть может, вы преуспеете» [Алю ‘Имран:200]. Внуки убийц единобожников из числа турецких муртадов сегодня решили повторить поступки своих предков и навредить государству мусульман и их общине. Настало время отомстить за свою религию и единобожие. Вы не сражаетесь с суровыми мужчинами, вы сражаетесь с тенями, которые скрываются под стенами и заборами. Атакуйте же их, заставьте их реветь, убивайте их, где бы вы их ни находили, ищите их всеми путями на земле или в небе. Турецкий муртад-ихвановец, попрошайничающий у дверей крестоносной Европы, возомнил, что он и его правительство находятся в полной безопасности. О ревностные мусульмане всего мира! О правдивые единобожники! О приверженцы дружбы и непричастности во Имя Аллаха! Этот проклятый решился вступить в войну с религией Аллаха и потушить Его свет, собрав для этого людские отходы из числа сахаватов Шама. Он бомбит и разрушает дома, которые затем рушатся на головы их обитателей. Он не разделяет между камнями и людьми, погрузив свою руку в кровь мусульман, нисколько не считаясь с их религией и честью. И потому, мы мобилизуем каждого искреннего единобожника для атаки на органы светского муртадского правительства Турции в любом месте. Для атаки на органы их спецслужб и военных, на экономические объекты и прессу, для атаки на все посольства и консульства, представляющие эту страну во всем мире. Знайте же, о муджахиды-единобожники, что худшими среди них в своей преступности, неверии и грехе являются их лающие собаки – ученые заблуждений, призывающие к неверию, и падшие, подлые шейхи, которые помогли этой группе многобожников и муртадскому правительству всеми возможными способами. Они это делают посредством своих научных собраний, комитетов по фет-

Худшие создания на земле достойны того, чтобы быть убитыми

6

Эксклюзив

вам и передач на радио и телевидении. И даже через свои личные аккаунты в соцсетях и в беседах. Их имена известны, местоположение открыто, а передачи (на телевидении) расписаны. Это они благословили режим кафира-тагута и возвестили и возрадовались его несчастью стать главой (государства). Они стали искать у него убежища, прибывая с различных стран и поздравляя его с открытым вероотступничеством и явным неверием, о котором заявляет он сам. В его стране они нашли благоприятную почву для своей деятельности и прибежище для своего позора и невежественных поступков. Они закрыли указатели правильного пути своими руками, а, побратавшись с кафирами, убили остатки гордости, которую мусульманин испытывал перед ними. Как же скверны эти руки, и как же скверно это братство. Они приблизили к людям неверие, показали, что в нём нет ничего страшного, исказив и изуродовав великую религию. По этой причине увеличилось количество лжи, и распространились нововведения. Стали поклоняться страстям, и как же скверен этот объект поклонения. Перемешалось похвальное с порицаемым и порицаемое с похвальным. Но самым великим несчастьем и самой большой бедой было то, что они были предводителями людей, указывающими путь, и злыми призывающими. Они стали чем-то между слабым человеком, страшащимся людей больше, чем Аллаха, громилой, стремящимся к известности, славе и высокому званию, и человеком, влюбившимся в обломки этого мира и страшащимся, что его оторвут от кормушки. Они причиняли много порчи и вреда, похоронили чистую истину и распространили скверну. Этот список можно продолжать, но мы не будем упоминать их слишком долго. Нам сейчас не интересно их разоблачение. Да исказит Аллах эти разбитые души, наемные бороды и лжесвидетельствующие языки. Если хоть на день моряк покинет свой корабль и оставит его на волю ветров, то бразды его правления возьмут лягушки. Разве нет тех, кто их удержит? Нет тех, кто отрежет им носы или просто их остановит? Бальам бин Баура (иудейский ученый) был более проклятым, чем весь его народ, а Раджаль бин Унфува (последовавший за Мусейлимой, зная, что он лжец) был более проклятым, чем сам Мусейлима. Поистине, вред одного из них для Ислама сегодня больше, чем вред многих, о ком вы можете подумать. Клянусь Аллахом, пришло время этим внушителям лжи разрушиться, этим личностям погаснуть, а этим языкам быть отрубленными. ‘Ияд аль-Яхсаби упомянул в своей книге «Тартиб аль-Мадарик ва Такриб аль-Масалик», что великий ученый Абу Бакр бин Исма’ил бин Исхак бин Узра был спрошен о проповедниках-фатымидах из Бану ‘Убейд. Ему сказали, что они сунниты, на что он ответил: «Разве они не говорят: «О Аллах, благослови Своего раба Хакима и даруй ему землю в наследство?». Люди ответили: «Да». Тогда он сказал: «Что вы скажете, если проповедник даст хорошую хутбу, восхвалит Аллаха и Его Посланника наилучшим образом, а затем скажет, что Абу Джахль в раю. Будет ли он кафиром?». Люди сказали: «Да». Тогда он продолжил: «Хаким хуже Абу Джахля».

Также ‘Ияд привел, что Дауди также задали подобный вопрос. На что он ответил: «Проповедник, который читает для них хутбу и делает дуа за них в пятницу, является кафиром, которого следует убить, и у него не принимается покаяние. Его жена запретна ему. Он не получает наследства, и от него не наследуют. Его имущество переходит в казну мусульман». О ревностные воины единобожия по всему миру, бросайтесь на ученых зла и призывающих к фитне, которые причиняют вред религии Аллаха и Его любимцам, где бы они ни находились. Если кто из вас увидит одного из них, то пусть станет его тенью, пусть набросится на него и пронзит его, пусть в его собственном доме и на глазах его семьи. Начните с тех, кто открыто заявил о своей вражде и призвал к сражению с муджахидами, или обвинил их в атеизме и выходе из религии. Оживите посредством них сунну убийства Джахма и Джа’да, Халляджа и Ма’бада. Клянусь Аллахом, если сам шайтан провозгласит свое государство, то среди них он найдет для себя воинов, помощников и сторонников. И нет силы и мощи ни у кого, помимо Великого Аллаха. Абу аль-Хасан ‘Али бин Абу Талиб h сказал: «Настанет такое время, когда от Ислама и от Корана останется только имя. Когда мечети будут наполнены, но в них не будет Прямого руководства. Их учёные будут худшими из всех, кто находится под небосводом. От них выйдет смута и к ним вернётся». Так оно и есть! Смута началась с их языков и минбаров. После того, как они запретили и объявили преступным джихад на пути Аллаха, они стали призывать к вхождению в неверие и на ложный путь, сражаясь под знаменами тагутов для того, чтобы успокоить своих правителей и защитить их власть и положение. Поистине, в убытке тот, кто потерял свою религию, последовав за их страстями и защищая их мирские блага. Кто не занял себя истиной, того шайтан займет ложью. Кто сегодня не сражается на пути Аллаха, того тагут в один из дней побудит к сражению на его пути. Я обращаюсь ко всем мусульманам, а в частности к ахлю-сунне Ирака и Шама. Зло Ирана – государства огнепоклонников, достигло своего пика. Его зло распространилось и охватило всю землю и причинило вред рабам Аллаха. Он уничтожает ахлю-сунну в Ираке и Шаме через своих наместников, специалистов и советников. Суннит сегодня либо в тюрьме, заключенный в кандалы, либо в унижении, как слуга. И это далеко не всё. Нет среди мусульман того, кто остановит Иран, кроме Исламского Государства, после Аллаха. Ведь истина сияет, а ложь тускла. Что о воинах Халифата может сказать потерянный и несчастный? Как люди могут спорить о тех, кто защищает религию, честь и землю? Кто дал Ирану вкусить жестокость и суровость? Да изуродует Аллах бороды зла, как же велико и грешно их преступление. Кто обнажил острый меч истины перед лицом Ирана - государства огнепоклонников и дал ему вкусить смерти от Багдада и до Бейрута, до Алеппо, до Дамаска, до Хорасана и до Сан’ы. Кто, призывающие к злу и погибели, кто? Вот он, Иран, при поддержке крестоносцев, сегодня бродит по землям ахлю-сунны вдоль и поперек, сражаясь с рабами Аллаха муджахидами-единобожниками, которые находятся под бомбардировками. А ваши марионеточные муртадские прави-

тельства заявляют о любви к нему и надеются мирно с ним жить. Да ускорит Аллах разрушение их престолов и закат их власти руками муджахидов, с Силой Аллаха и Его Мощью. Не пришло ли время вам, о ахлю-сунна на Аравийском полуострове, отвергнуть вздор и загадки продажных личностей и мечты племени Тамс? Изза чего вы дуете щеки, смотрите искоса, строите гримасы и проявляете высокомерие? Из-за того, что вы отбили агрессию жестокого врага, напавшего на ваши земли, который уже стоит на расстоянии брошенного камня от Мекки и Медины? Или из-за твердости и суровости, которую вы видите в ваших правителях, считая, что они этим хранят вас и защищают? Нет, клянусь Аллахом! Эти предположения развеялись. Вы вспомните то, что я вам говорю. Сколько же мы будем в этой тьме взбираться к звездам, Но взбираться не на ногах и не в обуви. Поистине, враг, да разобьет и унизит его Аллах, напал на ваши земли, желая потушить вашу религию и опорочить вашу честь. Это правый путь, который ясно очерчен, так увидьте же его. Ислам громким криком взывает о помощи, так помогите же ему. Честь зовет вас на помощь, так помогите же ей. Ваш брат по религии – муджахид мобилизует вас, так не бросайте же его. Поистине, земля Ислама – это и ваша земля. Шариат Аллаха – это ответственность, лежащая на ваших шеях. И защита всего этого лежит не только на муджахиде. И нет вам оправдания перед Аллахом и перед мусульманами. Если к ней устремились потомки обезьян и свиней, поклонники деревьев, камней и людей, то спешите же присоединиться к каравану джихада. Помогите муджахидам на пути Аллаха всем, чем можете. Своими душами, имуществом, побуждением и дуа. Обращаюсь к воинам Халифата и его помощникам во всех концах земли. К свирепым львам, которые лишили кафиров сна и жизненного комфорта. Которые утерли носы их спецслужбам и дают им лишь мечтать о безопасности. Знайте, да поможет вам Аллах, что ваши благословенные операции переворачивают весы и отводят дула кафирских пушек от мусульман. Нападайте же на них в их домах, рынках, улицах и клубах, оттуда, откуда они этого не ждут. Зажгите землю под их ногами и омрачите чистоту их неба, чтобы они были заняты собой. Удвойте свои старания и проводите больше операций. Да благословит вас Аллах. Тут я не могу не упомянуть и не похвалить призывающих, медиков, медиа работников и других воинов Халифата. Я поздравляю их с их джихадом и рибатом на различных фронтах. Их сражение сегодня не менее важно, чем военные операции. О Аллах, хвала Тебе, пока Ты не будешь доволен нами. Хвала Тебе, если Ты доволен нами. И хвала Тебе после Твоего довольства. О Аллах, накажи преступников-кафиров, которые сбивают других с Твоего пути, и сражаются с Твоими любимцами, и считают лжецами Твоих посланников, и пытаются исказить Твою религию на земле. О Аллах, помоги Своей религии и воинам, возвысь Свое Слово и знамя, о Аллах. Нет силы и мощи ни у кого, помимо Аллаха. Хвала Аллаху Господу миров.

УМИЯ

7

- С момента нашей встречи с шейхом ‘Абдулькадиром Ан-Неджди, да сохранит его Аллах, прошло восемь месяцев. Расскажите нам о важнейших событиях, произошедших в вилаяте Тараблюс в этот период времени? - Хвала Аллаху, Мощному, Несокрушимому. Который, если пожелает кому-нибудь из людей зла, то они не смогут этого отвратить и у них нет Властелина, кроме Него. Которому, по своей воле или по принуждению покорились Небеса и Земля и Который распластал Землю и установил горы. Которого, страшась, прославляют гром и ангелы. Который мечет молнии и поражает ими, кого пожелает. Они спорят об Аллахе, а ведь Он Силен и Суров в наказании. Мир и благословение сражающемуся Пророку, его семье и всем сподвижникам. Теперь мы можем перейти к вашему вопросу о произошедших здесь событиях, проплывших над муджахидами как облака. Пророки Аллаха, Его посланники и все, кто последовали их путём: сподвижники, табиины и муджахиды, все они следуют одному курсу и идут одной дорогой. Первый из них таков же, как и последний из них. Их постигают голод, испытания, трудности и печаль. Всё это происходит в соответствии с совершенной мудростью нашего Господа, пока не сжимаются их глотки, и они начинают терять надежду. Но если Аллах видит в сердцах Своих рабов благо, именно в такой момент Он оказыва-

8

Интервью с валием Тараблюса

ет им поддержку и даёт им нечто лучшее, чем то, что забрал у них прежде. Прошло ещё восемь месяцев джихада с врагами Аллаха и попыток установления Шариата Аллаха на земле. Свершались победы и открытия земель, которые находились под властью и влиянием Коблера, Джентелони, Олланда и Обамы. Их армии и батальоны “Правительства Национального Единства” и “Национального Конгресса” подверглись жестокой расправе и были прогнаны с этих земель, которые, по прошествии веков снова вернулись под власть Халифата, Шариата и законов Аллаха. А после они напали снова, начав битву, в которой по сей день муджахиды отдают себя полностью ради защиты единобожия и Шариата. И воины Халифата одержали в этой битве победу с самых первых дней, так как они предпочли смерть тому, чтобы позволить муртадам ступить на земли Ислама. Разве что, через тела шахидов. Они не пытались держаться за этот мир, а желали приобрести то, что уготовлено у Аллаха и присоединились к караванам праведных верующих, что и является великим преуспеянием. - Скорее всего самым важным событием в вилаяте Тараблюс за этот период стала крестоносная операция под названием “Прочное строение”. Как сахаваты атаковали город Сирт и почему, несмотря на огромные затраты и потери, они так стремятся завладеть городом?

- Враги Аллаха крестоносцы, сидя в своих крепостях, сильно боятся того, что Исламское Государство захватит обширные прибрежные территории вилаятов Ливии на берегах Северной Африки, установят там Шариат, распространят единобожие, станут предостерегать от многобожия и призывать людей к джихаду. Потому они решили начать против него войну, собрав свою конницу и пехоту. Но в этой войне случилось именно то, чего они так боялись и их строение становилось только мягче. Наоборот, если бы этой войны не случилось, муджахиды должны были бы серьёзно задуматься о чистоте своих намерений и помыслов. Муджахиды вступили в эту войну нисколько не сомневаясь в помощи Аллаха. Лучшие из наших шейхов и амиров, да примет Аллах их шахаду, уже встретились со своим Господом. Одним из них был наш прежний шейх и амир, вали Тараблюса, который атаковал муртадов в составе группы ингимасиев и, по милости Аллаха, подорвал среди них свой пояс, начинённый взрывчаткой. Он подтвердил свои слова своими делами ради защиты Шариата собственной кровью. Это было три месяца назад. Просим Аллаха возвысить его статус и принять в Садах Фирдауса. Эта битва началась после того, как вести войну против Шариата договорились большинство военных батальонов, находящихся в подчинении у Министерства обороны на западе Ливии. В особенности, батальоны города Мисрата. Все действия напрямую согласовывались с крестоносцами, которые также должны были обеспечить воздушное прикрытие. Но, по милости Аллаха, муджахиды смогли нанести сильный урон этим враждующим между собой формированиям, которые все вместе входят в штаб под названием “Прочное строение”. Перед началом операции они объявили, что количество их бойцов на земле насчитывает 10 тысяч человек, а их прикрытие обеспечат крестоносно-ливийские ВВС. Им же противостояла небольшая группа муджахидов, проявивших терпение, верующих во встречу с Аллахом и в Им обещанное . По милости Аллаха, они смогли противостоять им в одной из крупнейших битв наших дней, в которых борьба ведётся за единобожие и за защиту земли, на которой был установлен Шариат. С помощью Аллаха и по причине их единобожия, их малочисленные ряды как будто становятся многочисленными. Они ведут беспрерывную борьбу с врагами Аллаха уже на протяжении 6 месяцев. По милости Аллаха, Его ослабленные рабы провели 120 операций истишхадия, атакуя места скопления муртадов и колонны их техники. К тому же были подорваны сотни заминированных устройств и проведены многочисленные засады, которые нанесли им порядочный урон. В результате, до сегодняшнего дня было убито и ранено порядка 5 тысяч муртадов, хвала Ал-

лаху. Авиация крестоносно-ливийской коалиции нанесла 2300 ударов, но не смогла поколебать ряды муджахидов, так же, как и тысячи выпущенных ими пушечных и танковых снарядов и ракет. Что же касается рвения, с которым муртады бросаются в бой, то причина этого кроется в их ненависти к единобожию и единобожникам, желании стереть Шариат, да и в обязательствах перед своими господами-крестоносцами. Они сражаются с нами ради того, чтобы мы проявили неверие в Аллаха и признали другие законы помимо Его законов. Они сражаются с нами, чтобы мы отбросили Шариат Аллаха долой и уверовали в демократию. А также, чтобы перестали совершать джихад, пусть Аллах убережёт нас от этого. Самым счастливым и успешным окажется тот, кто встретит своего Господа, держась за крепкую вервь единобожия, как за горящий уголёк. - За шесть месяцев боёв за Сирт муртады не смогли одержать решительной победы, несмотря на помощь крестоносцев, которую они им оказывают как на земле, так и в воздухе. Что, не считая милости Аллаха, является причиной такого медленного продвижения муртадов? Какая тактика стала причиной столь крупных потерь в их рядах? - Эта стойкость воинов Халифата в Сирте является просто милостью от Аллаха. Они смогли проявить эту стойкость из-за непоколебимой веры в то, что всё, что создал Аллах : камни, деревья, песок, долины, горы, дождь, ветер, тьма ночи и дневной свет, являются рабами Аллаха. И что все Им созданные творения совершают поклоны Ему, любят Его любимцев и враждуют с Его врагами, что они не любят, когда кто-то ослушается Аллаха, и что они являются воинами, которых Он применяет для помощи своим любимцам, Свят Он и Велик. Что же касается методов ведения борьбы, то братья в этой войне использовали различные средства и тактики, которые, после Аллаха, стали причиной того, что битва затянулась на столь долгий срок. Они действовали сообща, применяли заминированные устройства, рыли туннели и окружали противника. Всё это ослабляло врагов Аллаха. Также важную роль в замедлении битвы в районах Сирта сыграли подразделения, дислоцированные в пустыне вдоль дороги между городами Сирт и Мисрата. По милости Аллаха, они проводили военные походы и нападения, проводили истишхадии, которые уничтожали укрепления муртадов, устанавливали взрывные устройства, устраивали засады и выставляли посты на дорогах, по которым муртадам поступало подкрепление. Всё это сильно истощало ресурсы муртадов, направлявшихся на войну с Исламом в Сирт. Хочу упомянуть одну битву. Братья одного из этих подразделений в пустыне дали присягу на смерть, что они не повернут назад, пока не

УМИЯ

9

встретят своего Господа, после чего стали штурмовать город Сирт с восточной стороны. Они захватили район Савава, порт, отель Сирт и гостевые дворцы. Они зашли 30 км вглубь территории муртадов и до братьев, находившихся в Сирте в окружении, оставалась всего одна улица. Муртады вызвали самолёты крестоносцев, в результате чего, нанеся приспешникам шайтана сильный урон и не повернув назад, муджахиды приняли шахаду на пути своего Господа, помогая своим братьям и защищая Шариат. Такими мы их считаем, и конечный расчёт у Аллаха. - Крестоносцы и их прихвостни муртады тешат себя надеждами, что битва за Сирт станет последней битвой против Исламского Государства. Как бы вы это прокомментировали? - Это шайтан даёт им такие обещания и тешит их такими надеждами. Но шайтан не обещает им ничего, кроме обольщения. Наш Господь является Сильным и Могущественным, Он не унижает своих воинов и не подвергает полному поражению своих любимцев. Его рабам всегда оказывается поддержка, и Его воины в конце концов победят. Муджахиды всегда будут на высоте, а крестоносцы и их прихвостни муртады всегда будут терпеть поражения, и им никогда не будет оказана поддержка Аллаха. Америка, Италия, Франция, Британия и вся крестоносная ООН, которые засели в окопах против воинов Халифата, насколько бы они большими и великими ни были, они не могут принести себе ни пользы, ни вреда. Даже если они соберутся все вместе, они не смогут создать даже мухи. А если она что-то заберёт у них, то не смогут у неё это отнять, «Слаб тот, кто добивается, и тот, от кого он добивается! Они не ценили Аллаха должным образом, а ведь Аллах — Всесильный, Могущественный» [Аль-Хадж:73-74]. Они ничтожны и не способны вести войну против Аллаха и Его приближённых. В Судный День мы непременно увидим ООН и всех, кто проявляет высокомерие к нашему Господу сегодня, стоящими в унижении на коленях. «Ты увидишь все общины стоящими на коленях» [Аль-Джасия:28]. Мы хотим сказать всем, кто сегодня воюет в Сирте с муджахидами из-за ненависти к Шариату, разбойникам, кафирам и атеистам: «Вы сражаетесь с людьми, после которых всегда будут подниматься следующие, и чьё вероубеждение не победить. Группы муджахидов, которые сегодня раскиданы по всей пустыне Ливии, заставят вас вкусить горчайшее и, по воле Аллаха, снова вернут себе города и другие местности». Мы также хотим напомнить тем, кто не участвует в джихаде, который является индивидуальной обязанностью каждого мусульманина. Особенно тем, кто находится в городе Мисрата и во всех городах западной Ливии. Мы хотим напомнить им, что они прежде успешно участвовали в джихаде и тратили свои силы на этом пути,

10

Интервью с валием Тараблюса

и что лучшие из их сыновей сегодня сражаются в Сирте. Также сотни из них уже были убиты в Ираке и Шаме, и были одними из лучших муджахидов Исламского Государства. Они были убиты руками той же крестоносной коалиции, теми же самолётами, которые сегодня уничтожают дома и строения Сирта вместе с находящимися в них людьми. Мы призываем вас встать на сторону ваших сыновей – муджахидов Исламского Государства и помогать им всеми своими силами. Останавливайте каждого, кто был обманут и стал сражаться против Шариата под крестоносным знаменем в Сирте. Призовите его совершить покаяние перед Аллахом, прежде чем его настигнем мы, и его имя добавят к списку погибших. - Как вы расцениваете положение воинов Халифата в остальных местностях Ливии? - Хвала Аллаху, мы спешим обрадовать мусульман и в особенности муджахидов, что положение их братьев в вилаятах Ливии, по милости Аллаха, хорошее. Их спецгруппы до сих пор присутствуют во всех городах и регионах, а военные группы разъезжают по пустыне. Этот период времени является всего лишь временным испытанием, после которого, по милости и при помощи Аллаха, придёт явная победа. И что Аллах ни в коем случае не оставит без награды ту кровь, которая пролилась на защите Шариата и в борьбе против его врагов. Аллах обязательно поможет тем, кто помогает Ему. - До того, как началась битва за Сирт, в вилаяты Ливии прибывало большое количество мухаджиров. Открыта ли дорога для хиджры до сих пор, и какую работу мухаджиры выполняют на полях джихада? - Хвала Аллаху, для тех, кто искренне желает совершить хиджру ради довольства Аллаха, дорога всегда была открыта и открыта и сейчас. Мухаджиры арабы и не арабы до сих пор прибывают к нам из самых различных мест для выполнения обязанности джихада и чтобы отомстить за чистую кровь, пролитую врагами религии. Они не стремятся к временным благам этой дуньи и преодолевают длинные дистанции, чтобы сражаться с теми, кто проявил неверие в Господа Небес и Земли. И достаточно нам Одного Аллаха. Что же касается их роли на полях джихада, то, по милости Аллаха, благодаря их количеству мы смогли установить Шариат, и они сражались против врагов Аллаха бок о бок с ансарами. Одной из милостей, которую нам оказал Аллах, было то, что к нам прибывало много людей, которые имели шариатские оправдания не участвовать в джихаде. Они стали живым свидетельством для тех, у кого такого оправдания нет. Некоторые были бедны и для того, чтобы присоединиться к муджахидам, они продали свои дома, имущество и всё, чем владеют. Всевышний сказал: «Воистину, твой Господь после всего этого прощает и милует тех, которые переселились после того, как были под-

вергнуты искушению, а затем сражались и проявляли терпение» [Ан-Нахль:110]. Просим Аллаха, чтобы Он принял их хиджру и джихад. И самая прекрасная награда у Аллаха. - В каком положении находится Сирт и его жители после того, как муртады захватили крупную его часть? - По причине муртадов законы Аллаха в Сирте были заменены законами Коблера и их хозяев-крестоносцев. Все наши близкие уже 6 месяцев назад перебрались из Сирта в соседние районы, другие до сих пор перебираются. Их положение сложное. К тому же, враги Аллаха бомбят их дома и разворовывают их имущество. Мы обещаем Умме нашего Пророка Мухаммада , что муджахиды продолжат сражаться, пока не исчезнет искушение неверием, и вся религия не станет принадлежать Одному Аллаху. - Основной причиной крестоносного похода против воинов Исламского Государства в вилаятах Ливии является страх многобожников от того, что муджахиды могут перекинуть свои операции на соседние страны тагутов. Крестоносцы вместе со своими прихвостнями муртадами решают вопрос обеспечения безопасности регионов, прилегающих к Ливии после окончания операции. Что вы можете сказать по этому поводу? - Джихад на Пути Аллаха для возвышения Его слова и против Его врагов не сможет остановить никто. И по воле нашего Господа, эта религия войдёт в каждый дом, с величием, которым Аллах возвеличивает Ислам, и с унижением, которым Аллах унижает куфр. Пророк  сказал: «Аллах показал мне Землю, я увидел её запад и восток. Моя Умма завладеет всем, что мне было показано» [Муслим]. Эти великие битвы, которые сегодня ведут муджахиды, и присоединение тысяч единобожников к полям джихада, к полям шахады, всё это является знамениями того, что тьма рассеивается, и выявляется Истина, «однако вы спешите» [привёл Аль-Бухари от Хаббаба бин Аль-Аратта]. - Как бы вы оценили сегодняшнее положение правительств “Национального Единства” и “Национального Конгресса”? И какие операции вы приготовили для этих вероотступнических правительств на будущее? - “Национальное Единство”, “Национальный Конгресс”, парламент, а также четвёртое и пятое правительство, которые планируют создать в Ливии, проклинают друг друга, их сердца разрозненны, и они выжидают, когда их конкурентов постигнут превратности судьбы. Таково положение этих муртадов, да рассорит их Аллах и сделает врагами друг другу. Пусть они враждуют друг с другом даже на полях сражения, где их собрала вместе война против религии. А воины Халифата и дальше будут выполнять приказ своего Господа сражаться с каждым, кто воюет

с Его религией и с Его любимцами. Мы сражаемся с ними всеми и их всех считаем кафирами. Мы открыто проявляем свою ненависть и вражду им, их демократии и ширку, как приказано нашим Господом. Мы не из тех, кто будет покупать их любовь, искать их довольство или искать с ними понимания за кусок этого тленного мира. В эти сети попали многие из тех, кто заявлял о желании установить Шариат и о любви к единобожию и единобожникам. Но в результате, они стали помогать тагутам, печалиться их печали, сражаться под их флагами и в рядах подразделений их министерств обороны. Просим Аллаха уберечь нас от подобного. - Что бы вы хотели посоветовать воинам Исламского Государства в вилаятах Ливии, а также всем воинам Исламского Государства? - Хочу сказать лучшим из людей - муджахидам, проявляющим терпение и надеющимся на награду от Аллаха в Сирте, Бенгази, Мосуле, Халябе и во всех местах: «Ваш Господь близок и отвечает на ваши просьбы. Он видит вас и слышит ваши слова. Вы положились на Него и предприняли Им приказанные меры, ведущие к успеху. Вы повелеваете одобряемое и запрещаете порицаемое, вы установили религию и сражались с многобожниками и вероотступниками. Наш Господь обещал, что Он одарит тех, кто станет Ему подчиняться, победой и укреплением на земле, что они станут наследниками этой земли, что им уготован благой конец и что их поведут в Рай толпами. Ваш Господь испытывает своих рабов только для того, чтобы отделить скверное от благого и правдивого от самозванца. И Аллах никому не открывает сокровенного». Некоторые люди, если их коснётся беда, трудности и неприятности, начинают думать об Аллахе неподобающие мысли. Начинают представлять, что кафиры нас одолеют, и что они окажутся в лучшем положении, и что никто не сможет их одолеть. Они полагают, что они закроют свет Аллаха своими ртами, однако Аллах доведёт Свой свет до конца. Пусть Аллах убережёт нас от подобных предположений. Они несправедливо думают об Аллахе, как это делали во времена невежества. «Эти ваши предположения, которые вы делали о вашем Господе, погубили вас, и вы оказались одними из потерпевших убыток» [Фуссылят:23]. Абу Муслим аль-Хауляни сказал: «Берегитесь предположения верующего, ведь Аллах вложил истину как на его язык, так и в его сердце» [Ибн ‘Абдульбарр – Бахджа аль-Маджалис]. Наш Господь , святы Его имена, сказал в священном хадисе: «Я таков, каковы предположения Моего раба обо Мне. Если он думает благое, то он это и получит. Если думает плохое, то он это и получит» [привёл Ахмад и Ибн Хиббан от Абу Хурейры]. «И что вы думаете о Господе миров?» [Ас-Саффат:87].

УМИЯ

11

12

УМИЯ

13

С именем Аллаха и вся хвала принадлежит Ему. Мир и благословение Пророку Мухаммаду, его семье, сподвижникам и тем, кто за ними последовал. Чьим шейхом была книга, у того ошибок будет меньше, чем правильных решений. Именно так! Если только эта книга будет Книгой, про которую Всевышний сказал: «Ложь не подберется к нему ни спереди, ни сзади. Оно ниспослано от Мудрого, Достохвального». Книгой, про которую Аллах сказал: «Это Писание, в котором нет сомнения, является верным руководством для богобоязненных». Книгой, которую Аллах ниспослал Своему рабу: «Хвала Аллаху, Который ниспослал Своему рабу Писание и не допустил в нем неправды». Книгой, про которую сказано Всевышним: «Писание, аяты которого ясно изложены, а затем разъяснены Мудрым, Ведающим». Книгой, которая является писанием «в котором есть ясно изложенные аяты, составляющие мать Писания». Книгой, о которой Аллах сказал: «Ведь если бы он был не от Аллаха, то они нашли бы в нем много противоречий». Книгой, о которой Аллах сказал: «Мы облегчили Коран для поминания. Но есть ли среди вас вспоминающие?». Книгой, о кото14

рой Аллах сказал: «Воистину, Мы ниспослали Напоминание, и Мы оберегаем его». Книгой, о которой Аллах сказал: «Скажи: «Чье свидетельство является самым важным?». Скажи: «Аллах - Свидетель между мною и вами. Этот Коран дан мне в откровение, чтобы я предостерег посредством него вас и тех, до кого он дойдет». Нет сомнения, что тот, кто избрал своей Книгой несотворенную Речь Аллаха, слова которой исходят и возвращаются к Аллаху, а читающий эту Книгу обладает сердцем, которое прислушивается и присутствует при этом, то такой чаще будет прав, нежели будет ошибаться. И в этом нет сомнений. А также те, кто избрали своими шейхами имамов Аль-Бухари и Муслима и обучились у них тому, что они привели от самого красноречивого человека  и от лучших поколений, когда-либо выведенных для людей . А также, чьей книгой будет “Тафсир ат-Табари”, “Тафсир Ибн Мунзира” и “Тафсир Ибн Аби Хатима”. Также чьими книгами в вероубеждении были «Ас-Сунна» Имама Ахмада или его сына Абдуллаха, или имама Барбахари, или Халляля, или Ибн Батты, или Кирмани.

Чьим шейхом была книга, тот чаще будет поступать правильно, чем ошибаться, если...

А также, чьей книгой стали работы учёных-возродителей Ислама, как Ибн Таймия и Ибн Абдульваххаб. Тот же, кто своими шейхами взял учёных тагутов, заблудших приверженцев нововведений и фасиков, не желающих участвовать в джихаде, то такой будет чаще ошибаться, нежели поступать правильно. Кроме тех, над кем смилостивился Аллах, а их не много. А что можно сказать, если человек ещё и последует за тем распутством, нововведениями и вероотступничеством, к которому они призывают? Да убережёт нас от этого Аллах. Для требующего знания нет ничего почётного в том, что он учился у учёных тагутов и призывающих к заблуждениям, таких как Ибн Баз, Ибн ‘Усаймин, Ибн Джибрин, Аль-Фаузан, Аль-‘Ауда, Аль-Хавали, Аль-Хувейни, Аль-‘Адави, Аль-Мадхали, АльВад’и, Аль-Филистыни, Аль-Макдиси, Аль-Хаддуши, Ас-Сиба’и и т.д. Один из них, хоть и является лжецом, сказал правильные слова: «Сунна, которая призывает к возврату к книгам, без привязки к личностям, является бесспорным доводом группы (следующей этому методу). На эту Сунну указывают слова Пророка  своим сподвижникам: «Как вы думаете, чья вера из всех творений самая сильная?» Они ответили: «Ангелов». Он сказал: «Отчего же им не веровать, когда они находятся у своего Господа?» Тогда они сказали, что у пророков. Он ответил: «Отчего же им не веровать, когда к ним нисходит послание?» Тогда они сказали, что это они сами. Он ответил: «Отчего же вам не веровать, когда я рядом с вами?» И тогда они спросили: «Кто же это, о Посланник Аллаха?» Он сказал: «Это люди, которые придут после вас. Они найдут свитки и уверуют в них». В других вариантах этого хадиса говорится: «Нет, это люди, которые придут после вас. У них будет книга, в которую они уверуют и будут действовать в соответствии с ней. Они получат больше вознаграждения, чем вы». И также в другом варианте хадиса: «Они найдут подвешенные листы, в соответствии с которыми они будут поступать. Их вера является самой сильной». В этом хадисе ясно поощряется получение знаний напрямую из книг. Более того, люди, поступающие подобным образом, получат самое большое вознаграждение, и у них будет самая сильная вера. Это указывает, что какие бы времена не наступали, избежать ошибок и следования неправильным примерам, которые ложно называются знаниями и учёными, возможно путём возвращения напрямую к книгам. И подобным “бунтарям” не помешают чьи-либо слова или мнения. Как сказал Ибн Таймия: «Человек отходит от шариатского пути к нововведенческому только по причине невежества, слабости веры или дурного намерения. Путь приобретения знаний напрямую из книг является настоящим ша-

риатским путём, и он сохраняет разум человека от ошибок учёных, которые могут попасть и укорениться в нём под видом религии». Пусть же стремящийся к знаниям поразмыслит над некоторыми хадисами и асарами с предостережением от обучения у ученых зла: Передано от Абу Зарра , что он сказал: «Я шёл вместе с Пророком  и он сказал: «Поистине, есть кое-что, чего я боюсь для своей Уммы больше Даджаля». Он повторил это три раза. Я сказал: «О Посланник Аллаха, чего же ты боишься для своей Уммы больше Даджаля?» Он ответил: «Имамов, вводящих в заблуждение» [привёл имам Ахмад]. Пророк  также сказал: «Поистине, Аллах не забирает знания, просто лишая его рабов, однако Он забирает знания, забирая учёных. Когда же Он не оставит в живых ни одного учёного, люди станут избирать невежественных предводителей. И им будут задавать вопросы, а они станут выносить решения, не обладая знанием, в результате чего сами собьются с пути и введут в заблуждение других» [привёл Аль-Бухари и Муслим от Абдуллаха бин ‘Амра ]. ‘Али бин Аби Талиб h сказал: «Я боюсь, что настанет такое время, когда от Ислама и от Корана останется только имя. Когда мечети будут наполнены, но в них не будет Прямого руководства. Их учёные будут худшими из всех, кто находится под небосводом. От них выйдет смута и к ним вернётся» [привёл Аль-Бейхаки в “Шу’аб аль-Иман”]. Если настоящие учёные мертвы, а в живых остались лишь немногие, находящиеся на рибатах, заключённые в тюрьмы или скрывающиеся в горах, то получение знаний у остальных “учё-

УМИЯ

15

Человек не должен выбирать себе шейха из “учёных” тагутов

ных” больше не считается великим делом. Разве что теми, кто не знает, что из себя представляют настоящие благородные знания. Знания, приносящие пользу и отображающиеся в сердцах и на органах людей. ‘Уббада бин Самит  сказал: «Если хочешь, я тебе расскажу о первом знании, которое будет отобрано от людей. Это смирение (в молитве). Я боюсь, что настанет такое время, когда в мечеть зайдёт группа людей и среди них не будет ни одного, кто проявит в молитве смирение» [привёл Ат-Тирмизи]. ‘Али бин Аби Талиб  сказал: «Настоящий учёный не позволяет людям отчаяться в милости Аллаха, не разрешает им ослушаться Аллаха, не обещает никому безопасность от наказания Аллаха и не меняет слова Корана на слова других. Поистине, нет блага в поклонении без знаний, и в знаниях без понимания, и в чтении без размышления» [привёл Ад-Дарими в “Ас-Сунан”]. Муджахид  сказал: «Учёным является только тот, кто страшится Всевышнего Аллаха» [привёл Ад-Дарими в “Ас-Сунан”]. Однажды Хасану аль-Басри  сказали: «Учёные говорят по-другому», на что он ответил: «Горе тебе, видел ли ты вообще учёного? Настоящий учёный отстраняется от мирского и стремится к следующей жизни, он проницателен в вопросах религии и постоянно поклоняется своему Господу» [привёл Ад-Дарими в “Ас-Сунан”]. ‘Али бин Аби Талиб сказал: «Обладатели знаний! Совершайте деяния в соответствии с ними, ведь учёным является только тот, кто поступает в соответствии со своими знаниями, и

16

чьи знания соответствуют его делам. Придут такие люди, чьи знания будут достигать лишь их ключиц, чьи дела будут идти вразрез с их знаниями, и чье нутро будет противоречить их внешним проявлениям. Они будут сидеть в кружках, хвалясь друг перед другом и дойдёт до того, что один будет злиться на второго за то, что тот ушёл в другой (кружок). Их деяния в этих кружках не будут подниматься к Всевышнему Аллаху» [привёл Ад-Дареми в “Ас-Сунан”]. Действительно, на самом деле, знания являются богобоязненностью. Как сказано в Коране: «Боятся Аллаха среди Его рабов только обладающие знанием». Тот же, кто не боится Аллаха и совершает то, что гневит Аллаха и что Ему ненавистно, не является учёным, сколько бы он не учился сам, не обучал других и не заявлял, что является учёным. И тот, кто не призывает людей к строгому следованию за приказами Аллаха и не предупреждает их от возможного впадения в грех, следуя за облегчениями, также не является учёным. Потому получение исламских знаний у наихудших из людей под небосводом и у призывающих у ворот Ада не является похвальным делом. В свою очередь, получение исламских знаний из книг в такое время, когда настоящих учёных практически не осталось, кроме как на рибатах, в тюрьмах и горных пещерах, является похвальным, на что указывают шариатские тексты. И хвала Аллаху, по милости Которого мы получаем блага. Если же Аллах испытал человека окружением учёных зла, пусть он особо остерегается самолюбования и высокомерия. ‘Абдуллах бин Ахмад бин ‘Абдуррахман привёл от Посланника Аллаха , что он сказал: «Во время пророка Мусы  двое мужчин стали упоминать своё происхождение. Один из них сказал: «Я такой-то, сын такого-то», и перечислил девять (своих прадедов). «А ты кто такой, безотцовщина?» Второй ответил: «Я такой то, сын такого то, сын Ислама». И тогда Аллах внушил Мусе : «Что касается этих двоих, то потомок девятерых вместе с девятерыми в огне, сам же он десятый из них. Потомок двоих в Раю, и сам он является третьим из них» [Аль-Муснад]. Так неужели стремящийся к исламским знаниям будет гордиться тем, что он присутствовал на кружках знания, в которых преподают грешники, приверженцы нововведений и муртады? О Аллах, убереги нас от знаний, которые не приносят пользу, от сердца, которое не страшится Аллаха, от тела, которое не может насытиться, и от дуа, которое не принимается!

Чьим шейхом была книга, тот чаще будет поступать правильно, чем ошибаться, если...

УМИЯ

17

Краткое изложение одного из посланий Ибн Таймии  шейхом Мухаммадом бин Абдульваххабом  Знай же, да помилует тебя Аллах, что с того момента, как Аллах послал Мухаммада  и возвеличил его хиджрой и победой, люди разделились на три категории. Первая категория – это верующие, которые уверовали в Него сердцем и выразили эту веру внешне. Вторая категория – это неверные, которые выявили свое неверие в Аллаха. И третья категория – это лицемеры, которые внешне показывали веру в Аллаха, однако не веровали в сердцах. По этой причине Аллах начал суру Аль-Бакара четырьмя аятами о качествах верующих, двумя аятами о качествах неверных и тринадцатью аятами о качествах лицемеров. Как указали Коран и Сунна: у веры, неверия и лицемерия есть свои основы и ответвления. Это было растолковано в хадисе, переданном от Али бин Аби Талиба . Один из видов лицемерия - это большое лицемерие. Человек с таким лицемерием станет обитателем нижайшего уровня Ада. Таким лицемерием обладал Абдуллах бин Убай и некоторые другие люди. Это отвержение части (послания), с которым пришел Пророк , неверие в (послание), с которым он  пришел, проявление ненависти к этому (посланию), убеждение, что следование за Пророком  не обязательно, проявление радости,

18

Послание о двух видах лицемерия и качествах лицемеров

когда религия мусульман слабеет, и огорчение, когда она крепнет. А также другие вещи, подобные этим качествам, которые присущи только врагам Аллаха и Его Посланника . Это всё имело место быть во времена Пророка , а после него только распространялось, потому что вещей, побуждающих к вере во времена Пророка , было больше. Если лицемерие имело место существовать в то время, то оно непременно будет во времена, которые хуже того времени. Таков пример большого лицемерия. Пусть Аллах убережёт нас от него! Также лицемерие бывает малым. Это лицемерие проявляется в некоторых действиях и других подобных вещах. Например, это ложь, нарушение обещаний и предательство, как об этом сказано в известном хадисе от Посланника Аллаха : «Лицемера отличают три признака: он врет, когда говорит; нарушает обещания, которые дает; и предает, когда ему доверяются. И даже если он совершает молитву, постится и заявляет, что является мусульманином» [Муслим]. В эту же категорию входит отказ от участия в джихаде. Это, действительно, является чертой лицемеров согласно словам Пророка : «Тот, кто умер, не сражаясь на пути Аллаха и даже не побудив себя к сражению, умер на одном из проявлений лицемерия» [Муслим].

Аллах ниспослал суру «Непричастность» (Ат-Тауба), которую также называют «Разоблачающая» за то, что она разоблачала лицемеров, как об этом сказал Ибн Аббас : «Она разоблачающая. Аяты (с упоминанием лицемеров), говорящие «И из их числа», не переставали ниспосылаться, пока люди не подумали, что не останется никого, кто не был бы упомянут». Также передается, что Микдад бин Асвад сказал: «Это сура «Аль-Бахус» (исследующая), потому что она исследовала тайны лицемеров». А Катада сказал: «Это сура «Аль-Мусира» (раздражающая), потому что она рассказывала о позорных поступках лицемеров». Эта сура была ниспослана в последнем походе Пророка  - в походе на Табук. Аллах возвеличил Ислам и даровал ему могущество, а в этой суре раскрыл положение лицемеров, описав их трусостью и скупостью. Трусость – это оставление джихада. А скупость - (нежелание) расходовать на пути Аллаха. Всевышний Аллах сказал: «Пусть не думают те, которые скупятся расходовать то, что Аллах даровал им по Своей милости, что поступать так лучше для них. Напротив, это хуже для них. В День Воскресения их шеи будут обернуты тем, на что они скупились. Аллаху принадлежит наследие небес и земли, и Аллах ведает о том, что вы совершаете» [Алю Имран:180]. И также сказал: «Те, которые в такой день повернутся спиной к неверующим, кроме тех, кто разворачивается для боя или для присоединения к отряду, навлекут на себя гнев Аллаха. Их пристанищем станет Геенна. Как же скверно это место прибытия!» [Аль-Анфаль:16]. Что же касается их описания трусостью и страхом, то Аллах сказал: «Они клянутся Аллахом, что принадлежат к вам. Однако они не принадлежат к вам. Напротив, они боязливые люди. Если бы они нашли убежище», крепости и укрепления, «пещеру», чтобы уйти в их глубь, как уходит вода, «или укрытие», т.е. место для входа, в которое необходимо приложить усилия, «то они поспешно направились бы туда», убегая от джихада с такой скоростью, что их невозможно было бы вернуть назад, подобно строптивому коню, которого не могут вернуть назад никакие удила [Ат-Тауба:56-57]. Всевышний также сказал: «Верующими являются только те, которые уверовали в Аллаха и Его Посланника, а потом не испытывали сомнений и сражались на пути Аллаха своим имуществом и своими душами. Именно они являются правдивыми» [Аль-Худжурат:15]. Аллах назвал верующими только тех, кто уверовал и совершал джихад. Также Всевышний сказал: «Те, которые веруют в Аллаха и в Последний день, не спрашивают у тебя дозволения на то, чтобы сражаться своим имуществом и своими душами. Ведь Аллах знает богобоязненных. У тебя просят дозволения остаться дома только те, которые не веруют в Аллаха и в Последний день, сердца которых испытывают сомнение. И по причине своего сомнения они пребывают в замешательстве» [Ат-Тауба:44-45]. Тут

Медиа муртадов одурачивают людей с больными серцами

Аллах сообщает, что верующий не просит разрешения оставить джихад, однако его просят те, кто не верует в Аллаха. Что же сказать о тех, кто оставляет его, даже не спросив разрешения? Также, описывая их скупостью, Аллах сказал: «Тому, чтобы их пожертвования были приняты, мешает только то, что они не веруют в Аллаха и Его Посланника, лениво совершают намаз и нехотя делают пожертвования» [Ат-Тауба:54]. Если Аллах здесь порицает тех, кто делает пожертвования с нежеланием, то каково положение тех, кто совсем их не делает? Когда враги приблизились к Медине, лицемеры говорили сподвижникам: «Это несчастье, которое постигло нас по причине вас. Вы призвали людей к этой религии, сражались с ними из-за нее и противоречили им». А иногда говорили: «Это вы указали нам оставаться тут, а если бы мы уехали, то это все не постигло бы нас». А иногда говорили: «Вы, будучи слабыми и малочисленными, желаете сломить врага. Вы обманулись своей религией». А иногда говорили: «Вы сумасшедшие. У вас нет разума. Вы хотите погубить себя, а вместе с собой и остальных людей». И они продолжали говорить болезненные слова сподвижникам. И Аллах сообщил о них: «Они полагают, что союзники не ушли. Если бы союзники пришли, то они захотели бы кочевать среди бедуинов и расспрашивать о вас. Будь они вместе с вами, то они бы не сражались, разве что немного» [Аль-Ахзаб:20]. Тут Аллах описал их тремя качествами. Первое – из-за страха они считали, что союзные племена еще не отступили от Медины. Таково положение труса с больным сердцем. Его сердце спешит поверить в пугающую новость и опровергает новость о безопасности. Второе – они не желают быть с вами в момент, когда придут союзные племена (мушриков). Они желают в такой момент оказаться в пустыне среди бедуинов и расспрашивать о вас людей, говоря: «Какие новости в Медине? Что там у людей происходит?». Третье – будь они с вами, когда придут союзные племена (мушриков), то они сражались бы совсем немного. Эти три качества можно найти во многих людях.

УМИЯ

19

Хвала Аллаху, мир и благословение последнему из Пророков и Посланников . Слова «Аллах оказал мне милость» не были словами искренних и благодарных Аллаху верующих мужей, однако это были слова лицемеров, не пожелавших выйти в военный поход и отдалившихся от мест испытаний, смертей и ранений. Лицемеры, не вышедшие на битву, в которой муджахиды потерпели поражение или были вынуждены отступить, или понесли крупные потери, считают, что это подходящие слова. Причиной таким словам может быть только невежество относительно истинного смысла слова «милость», за которую верующий должен благодарить своего Господа. Ибн Касир  в толковании слов Аллаха «Воистину, среди вас есть такой, который задержится, и если вас постигнет несчастье, то он скажет: «Аллах оказал мне милость тем, что я не присутствовал рядом с ними» [Ан-Ниса:72] сказал: «Муджахид и некоторые другие толкователи сказали: «Этот аят был ниспослан по поводу лицемеров». Мукатиль сказал, что слова «который задержится» означают «не выйдет на джихад». Тут может иметься ввиду, что он не выйдет на джихад сам или же станет отговаривать от джихада других. Так поступал Абдуллах бин Салюль, да обезобразит его Аллах. Он не выступал на джихад сам и удерживал от этого других. Таково было мнение Ибн Джурейджа и Ибн Джарира. Поэтому Аллах сообщил, что лицемер, не вышедший на джихад в случае «если вас постигнет несчастье», то есть смерть, шахада или победа врага, по мудрости Аллаха, то он говорит: «Аллах оказал мне милость тем, что я не присутствовал рядом с ними», то есть не присутствовал с ними в битве. Он считает это милостью от Аллаха, не понимая какую награду он потерял, если бы проявил стойкость вместе с ними, или же получил шахаду, если бы был убит». И если единобожник это понял, то он также должен понять, что когда его братьев постигают несчастья и испытания, истинной милостью являет20

Аллах оказал мне милость

ся быть с ними в этих испытаниях и быть убитым раньше них. Воистину, бегство от шахады не является милостью. Напротив, милостью для раба является погружение в гущу сражения и нахождение в первых рядах, не поворачивая лица от врага. Это и является истинной милостью. Это правильное понимание должно укрепиться в сердце верующего, чтобы он проводил жизнь в поисках смерти. Посланник Аллаха  сказал: «Одна из лучших жизней - это жизнь человека, держащего узды своего коня на Пути Аллаха. Он скачет на нём верхом и каждый раз, когда слышит пронзительный или пугающий крик, летит к нему, стремясь к смерти» [Муслим от Абу Хурейры]. Также одними из наиболее скверных слов и дел лицемеров является выражение ими глубокой печали в случае, если Аллах облагодетельствовал Своих рабов победой и трофеями. Всевышний о них сказал: «Если же вас постигнет милость от Аллаха, то он непременно скажет, словно между ним и вами никогда не было никакой дружбы: «Вот если бы я был вместе с ними и добился великого успеха!» [Ан-Ниса:73] Ибн Касир  сказал в отношении этого аята, что слова «Если же вас постигнет милость от Аллаха» означают победу и трофеи. А слова «то он непременно скажет, словно между ним и вами никогда не было никакой дружбы» означают «словно он не из вашей религии». А слова «Вот если бы я был вместе с ними и добился великого успеха!» означают «И я бы получил долю от трофеев». Это и является его самой большой мечтой, целью и желанием. После вышесказанного пусть тот, кто печалится о пропущенной битве, в которой была одержана победа и взяты трофеи, и радуется, что он пропустил битву, в которой мусульман постигло несчастье, проверит свою веру. Пусть такой побоится Аллаха и чаще просит Его указать ему истинный путь и укрепить на этой религии. И хвала Аллаху Господу миров.

УМИЯ

21

Проявление стойкости и терпения, когда сражение достигает своего апогея, является одним из самых достойных проявлений перед Аллахом. Это также одно из качеств богобоязненных людей, которых Аллах восхвалил в Своей Книге словами: «… проявляли терпение в нужде, при болезни и во время сражения. Таковы те, которые правдивы. Таковы богобоязненные» [Аль-Бакара:177]. Также Пророк g отметил этими качествами лучших шахидов. Когда он g был спрошен о том, какой шахид лучше, то он g ответил: «Которые, столкнувшись с (вражескими) рядами, не поворачивают своих лиц (в сторону), пока не будут убиты. Они находятся в верхних комнатах Рая, и Господь улыбается им. А если Господь улыбнётся Своему рабу в этом мире, то нет на нем расчета» [Ахмад]. Обратите внимание, насколько опасно бегство и поворот к врагу спиной из-за страха смерти. Ведь тем самым расшатываются ряды мусульман, и это становится причиной их поражения. Всевышний Аллах предостерег Своих рабов от этого греха, который ведет к Его Гневу и попаданию совершившего этот грех в Ад. Всевышний сказал: «О те, которые уверовали! Когда вы встретитесь с неверующими на поле битвы, то не поворачивайтесь к ним спиной. Те, которые в такой день повернутся спиной к неверующим, кроме тех, кто разворачивается для боя или для присоединения с отрядом, навлекут на себя гнев Аллаха. Их пристанищем будет Геенна. Как же скверно это место прибытия» [Аль-Анфаль:15-16]. По этой причине бегство с поля боя считается одним из больших грехов. Посланник Аллаха g сказал: «Избегайте совершения семи губительных грехов». Люди сказали: «Что это за грехи, о Посланник Аллаха?». И тогда Пророк g ответил: «Поклонение другим наряду с Аллахом, колдовство, убийство человека, которого Аллах запретил убивать, кроме как по праву, поедание имущества сироты, ростовщичество, бег с поля боя и обвинение в прелюбодеянии целомудренных верующих женщин, даже не помышлявших о подобном» [Аль-Бухари и Муслим]. Мусульмане подобны строению, одна часть которого поддерживает другую. При встрече с врагом на битве сподвижники j давали присягу проявлять терпение и стойкость, пока Аллах не дарует победу, или пока они не погибнут на поле боя. Указания на подобную присягу содержит как Книга Аллаха, Сунна Его Посланника g, так и поступки сподвижников 22

Присяга на смерть и запрет ее нарушения

j. Во-первых, присяга означает обещание подчиняться только в дозволенных вещах. Присягу обязательно нужно сдерживать, будь она дана Аллаху или кому-то из людей. Всевышний сказал: «Будьте верны завету со Мной, и Я буду верен завету с вами» [Аль-Бакара:40]. Аллах также сказал: «Будьте верны завету с Аллахом, который вы заключили; не нарушайте клятв после того, как вы их скрепите, ведь вы сделали Аллаха своим Поручителем. Воистину, Аллах ведает о том, что вы совершаете» [Ан-Нахль:91]. Также, хваля верующих, Аллах сказал: «…соблюдали договора после их заключения» [Аль-Бакара:177]. Также Всевышний сказал: «О нет! Если кто выполняет обязательство и боится Аллаха, то ведь Аллах любит богобоязненных» [Алю Имран:76]. Однако следует знать, что мусульманину необходимо сдерживать только те обещания, которые не являются запретными по шариату. Абу аль-‘Аббас ибн Таймия r сказал: «Потомкам Адама не дозволено договариваться, заключать соглашения, объединяться и обуславливаться на чем-либо противоречащем приказам Аллаха и Его Посланника g» [Маджму’ аль-Фатава]. К этому же относится и обещание проявлять стойкость в сражении. Если это сражение является поклонением Аллаху, как сражение мусульман против кафиров, хариджитов или бунтарей, то мусульманину необходимо придерживаться данного слова. Однако, если сражение является запретным, как выход нововведенцев или бунтарей против общины мусульман, то в нем нельзя принимать участия вообще, не говоря уже о присяге проявлять в нем стойкость. Если же такое слово было дано, то его необходимо нарушить, и это станет поклонением Аллаху. Во-вторых, шариатская легитимность присяги на смерть в сражении, разрешенном по шариату. Всевышний Аллах сказал об этом виде присяги: «Воистину, те, которые присягают тебе, присягают Аллаху. Рука Аллаха - над их руками. Кто нарушил присягу, тот поступил во вред себе. А кто был верен тому, о чем он заключил завет с Аллахом, тому Он дарует великую награду» [Аль-Фатх:10]. Ат-Табари r сказал: «Воистину, те, которые присягают тебе» - твои сподвижники при Худейбии на то, что не побегут и не повернут врагу спины, «Присягают Аллаху» - этой присягой тебе они присягают само-

му Аллаху, потому что Аллах гарантировал им Рай, если они сдержат данное Ему обещание». Ибн Касир r сказал: «Эту присягу назвали Присягой Довольства. Она была дана под деревом в Худейбии. Количество сподвижников, давших присягу Пророку g в тот день, достигало тысячи трехсот человек. Также передается, что их было 1400 или 1500 человек. И более достоверным является среднее число». Указания на присягу на смерть или на то, что никто не сбежит с поля боя, передаются во всевозможных сборниках хадисов. Некоторые имамы даже назвали таким именем целые разделы своих книг. Например, имам аль-Бухари в своем «Сахихе» назвал один из его разделов «Присяга на войне на то, что никто не сбежит с поля боя. Некоторые передали, что это была присяга на смерть. Всевышний сказал: «Аллах остался доволен верующими, когда они присягали тебе под деревом». Затем аль-Бухари привел хадисы из этого раздела. Так же поступил и ан-Навави, назвав один из разделов в «Сахихе» Муслима «Желательность присяги правителю армией, готовящейся к сражению, а также разъяснение Присяги Довольства под деревом». Так же поступил и ан-Насаи в «Ас-Сунан аль-Кубра», назвав один раздел из разделов «Присяга, что никто не сбежит с поля боя» и назвав другой раздел «Присяга на смерть». Через различные цепочки передатчиков от сподвижников j переданы условия той Присяги Довольства. Об этом написал ан-Навави в своем толковании на «Сахих» Муслима. Он писал: «В передаче Джабира и Макиля бин Ясара говорится: «В день Худейбии мы дали присягу на то, что не сбежим с поля боя, и мы не присягали на смерть». В цепочке Салямы говорится, что в тот день они присягнули и на смерть. Такой же смысл несет передача, переданный от Абдуллаха бин Зейда бин ‘Асыма. В передаче Муджашиа бин Мас’уда говорится: «Это была присяга на хиджру и присяга на Ислам и джихад». В хадисе Ибн ‘Умара и ‘Убады говорится: «Мы присягнули слушаться и подчиняться, и что мы не будем оспаривать положение правителя». Также в передаче от Ибн ‘Умара, но уже не в «Сахихе» Муслима говорится: «Мы присягнули проявлять терпение». Ученые сказали, что эта передача включает в себя и разъясняет все предыдущие. Присяга на то, что никто не сбежит с поля боя, означает проявление терпения, пока враг не будет повержен или мы не будем убиты. Это и есть смысл присяги на смерть - проявление терпения, даже если это приведет к смерти. Но это не означает, что необходимо добиться самой смерти. Также и присяга на совершение джихада – это проявление терпения в джихаде. И Аллаху известно лучше». Ибн Хаджар сказал: «Между их словами «Мы присягнули на смерть» и «Мы присягнули, что не сбежим с поля боя» противоречия нет. Присяга на смерть означает, что они не побегут с поля боя, даже если это приведет к смерти. Но это не означает, что обязательно нужно умереть. Это и есть то, что отрицал Нафи’ и прибавил к своим словам: «Он взял у них присягу на проявление терпения». Это значит - на стойкость и на отказ от бегства с поля боя, приведет ли это к смерти или нет». Ибн аль-Кайим сказал: «Пророк g на войне брал у своих сподвижников присягу, что они не побегут с поля боя, а, возможно, брал присягу и на смерть» [Зад аль-Ма’ад]. Ар-Рафии сказал: «Отправляя в поход отряд, правителю желательно назначить над

ним амира. Воинам следует приказать, чтобы они слушались амира и завещать амиру хорошее отношение к воинам. Также с воинов желательно взять присягу, что они не побегут с поля боя» [Аш-Шарх аль-Кабир]. Сподвижники тоже поступали таким же образом. Одной из наиболее известных историй таких присяг является история битвы при Ярмуке. В тот день ‘Икрима бин Абу Джахль сказал: «Кто присягнет на смерть?» Ему присягнули аль-Харис бин Хишам, Дырар бин аль-Азвар и еще четыреста воинов мусульман. Они вступили в ожесточенный бой с врагом перед лагерем Халида бин аль-Валида. Они отстояли лагерь, но все до одного погибли от полученных ранений. Кроме Дырара бин аль-Азвара, который смог исцелится от ран [«Тарих ат-Табари» и другие источники]. Ибн Хаджар в «Аль-Исаба фи Тамйизи ас-Сахаба» сказал: «В пятнадцатом году по Хиджре, во время правления ‘Умара, он (то есть ‘Икрима) был командиром некоторых конных отрядов». ‘Икрима поступил так в присутствии других сподвижников, и никто его за это не порицал. В-третьих, обязательность исполнения этой присяги и запрет ее нарушения. Ибн аль-Джаузи сказал: «Нарушение договора – это отказ придерживаться его правил» [Зад аль-Масир]. Нарушение договора запрещено. Всевышний сказал: «Кто нарушил присягу, тот поступил во вред себе» [Аль-Фатх:10]. И сказал также: «Не нарушайте клятв после того, как вы их скрепите» [АнНахль:91]. От Посланника Аллаха g передано: «Лицемера отличают три признака: он врет, когда говорит; нарушает обещания, которые дает; и предает, когда ему доверяются» [Аль-Бухари и Муслим]. Также в хадисе, который передал Абу Дауд, говорится: «Мусульмане на том, на чем обусловились». Абу аль-‘Аббас ибн Таймия сказал: «Каждый, кто согласился на условие, а затем нарушил его – поступил вероломно. Книга Аллаха и Сунна приказывают соблюдать обещания, условия, договора и контракты. Они приказывают исполнять вверенное и заботиться об этом. А также запрещают вероломство, нарушение договоров и предательство. В них содержатся сильные угрозы тем, кто так поступает». Запрет вероломства содержится в следующем хадисе от Пророка g: «В Судный День рядом с каждым поступившим вероломно будет водружено знамя в соответствии с его вероломством. И будет сказано: «Это вероломство такого-то» [Аль-Бухари и Муслим]. Основываясь на вышесказанном, необходимо знать, что если человек дал подобную присягу, то ему ее нельзя нарушать. Этот грех становится еще большим, если это произошло в тяжелый для муджахидов момент или в момент встречи с вражескими рядами, когда враг рядом, и с ним идет борьба. Пусть же каждый мусульманин стремится выполнить данное Аллаху обещание проявлять стойкость. Пусть он сдержит присягу проявлять терпение при встрече с врагом, данную своим амирам и братьям, и не предает свои слова. И пусть он пробудет в таком состоянии, пока Аллах не одарит его победой или же он не погибнет на этом пути, как он это обещал Аллаху. Всевышний сказал: «Среди верующих есть мужчины, которые верны завету, который они заключили с Аллахом. Среди них есть такие, которые уже выполнили свои обязательства, и такие, которые еще ожидают, но никак не изменяют своему завету» [Аль-Ахзаб:23].

УМИЯ

23

24

УМИЯ

25

Всевышний Аллах разъяснил этой Умме, какие условия необходимо соблюдать, чтобы ей была оказана помощь против её врагов, а также причины, которые помогут сохранять величие и продолжать свои победы. Она должна поступать в соответствии со своими знаниями. Одной же из этих причин является проявление терпения. Всевышний сказал: «О те, которые уверовали! Когда вы сталкиваетесь с отрядом, то будьте стойки и многократно поминайте Аллаха, — быть может, вы преуспеете» [Аль-Анфаль:45]. Он также упомянул, что небольшая группа верующих людей, проявляющих терпение, с дозволения Аллаха сможет победить крупную группу кафиров. Всевышний сказал: «О Пророк! Вдохновляй верующих на сражение. Если будет среди вас двадцать терпеливых, то они одолеют две сотни; если же их среди вас будет сотня, то они одолеют тысячу неверующих, потому что они —

26

люди не разумеющие» [Аль-Анфаль:65]. События из сиры Пророка g, его последователей и история мусульман свидетельствуют, что большая часть поддержки от Аллаха приходит из-за проявления терпения и наставления к терпению остальных. В Битве у Рва в 5 году по Хиджре арабы-многобожники вместе со своими союзниками-евреями вышли против мусульман и осадили город Пророка g. Как сказал Всевышний Аллах о положении тех дней: «Вот они напали на вас сверху и снизу, и тогда взоры замерли, сердца достигли горла, и вы стали делать предположения об Аллахе. Там верующие подверглись испытанию и сильному потрясению. Вот сказали лицемеры и те, чьи сердца поражены недугом: «Обещания Аллаха и Его Посланника были всего лишь обольщением» [Аль-Ахзаб:10-12]. Но вместе с этим, дух мусульман не пал, и они остались настолько же стойки. Они продол-

Истории о победах, приходивших после проявления терпения

жали держать рибат на окраинах города, и ложная тревога лицемеров их не поколебала. Они не сомневались в обещании Посланника Аллаха g, что в результате они всё равно победят, и что они откроют города Шама и Ирака и снесут троны Хесрова и Ираклия. Всевышний сказал: «Когда верующие увидели союзников, они сказали: «Это — то, что обещали нам Аллах и Его Посланник. Аллах и Его Посланник сказали правду». Это приумножило в них лишь веру и покорность» [Аль-Ахзаб:22]. И по причине этой веры и подчинения Аллах оказал им свою поддержку и разбил врага. Но только после того, как испытал их и разоблачил лицемеров. А далее победы последовали одна за другой, и так продолжалось до тех пор, пока Пророк g не умер в 11 году по Хиджре. Почти сразу после этого арабы совершили всеобщее вероотступничество. Но и это не ослабило решительность Абу Бакра Сыддыка h и сподвижников. Он проявил стойкость и терпение, и решительно приступил к выполнению приказа Аллаха сражаться с вероотступниками, сколько бы их не было. В том же 11 году по Хиджре при Ямаме произошла битва с самой многочисленной группой вероотступников того времени, которыми руководил Мусейляма Каззаб. Бой был тяжёлым, положение мусульман было не из лёгких, и враг был близок к тому, чтобы отбить их со своих позиций. Ибн аль-Асир писал: «Битва ожесточилась. Мусульмане до этого не встречали такого сопротивления, и потому они отступили». Но после этого мусульмане снова выстроили свои ряды, и сподвижники j, а в особенности чтецы Корана, стали призывать остальных к стремлению к шахаде и предостерегать их от последствий поражения. Ибн аль-Асир писал: «После этого мусульмане собрались вместе, и Сабит бин Кейс сказал: «Мусульмане! Насколько же плохо то, что вы совершили! О Аллах, я отрекаюсь перед Тобой от того, что совершили те (жители Ямамы) и от того, что совершили те (мусульмане)», а после он стал сражаться, пока не был убит. Абу Хузейфа сказал: «Обладатели Корана! Украсьте Коран действиями!» И тогда Халид бин Валид начал наступление и отбросил их дальше, чем они были до этого». Обе стороны проявляли терпение, и среди них было много убитых и раненых. Ибн аль-Асир писал: «Битва ожесточилась ещё больше, Бану Ханифа зарычали и стали сражаться ещё отважнее. Битва шла с переменным успехом. Был убит Салим, Абу Хузейфа, Зейд ибн Хаттаб и некоторые другие из числа наиболее знающих мусульман». И в такой момент в рядах верующих непременно выявляется слабое звено, и отделяются слабые верой. Ибн аль-Асир писал: «Когда же они (слабые верой) отделились от остальных, они сказали друг другу: «Сегодня бежать будет стыдно». Так проходил один из наиболее ожесточённых боёв этой уммы. Чтобы донести эту религию в чистом образе, в ней было необходимо отдать всего себя. Ибн аль-Асир писал: «Количество убитых в обоих рядах увеличилось ещё больше, но в особенности в рядах Бану Ханифа. Они продолжа-

ли биться, пока не был убит Мусейляма, а убил его Вахши (вольноотпущенник Джубейра бин Мутьима) и один из ансаров». С убийством этого даджаля, мусульмане завершили эту бойню и удостоились победы после того, как проявили стойкость и терпение. А в результате этой победы мусульмане смогли приступить к нападению на две страны персов и римлян и покорению их земель Исламу. В битве при Ярмуке в 13 году по Хиджре римляне собрали 240 тысяч воинов, а количество мусульман составляло всего 40 тысяч. Те, чьи сердца были слабее, ощутили страх перед таким количеством римлян. Один из мусульман повернулся к Халиду бин Валиду h и сказал: «Насколько же много римлян, и как мало мусульман!» На что Халид ответил: «Насколько же много мусульман, и как мало римлян! Количество воинов увеличивается, если им оказывается поддержка и уменьшается, если их её лишают!» [Ибн аль-Асир – Аль-Камиль]. Несмотря на большое количество убитых и раненых в рядах мусульман, они дали присягу на смерть. Ибн аль-Асир писал: «В тот день ‘Икрима сказал: «Я сражался вместе с Посланником Аллаха g во всех его битвах, и что, я побегу сегодня?» После этого он стал звать: «Кто даст присягу на смерть?» Ему дал присягу Харис бин Хишам, Дарар бин Азвар, а также ещё четыреста лучших мусульман и всадников. Они стали сражаться перед лагерем Халида, пока все до одного не получили ранения. Некоторые из них выжили, а некоторые умерли». И после всей этой стойкости и терпения Аллах укрепил их ряды и облагодетельствовал их поддержкой. Ряды римлян рухнули, и они без оглядки пустились в бегство. После этого был завоёван Дамаск и другие города Шама. В 14 году по Хиджре ‘Умар h подготовил армию для встречи с персами и поставил их командиром Са’ада ибн Абу Ваккаса h. Как привёл имам ат-Табари, перед отправкой в путь ‘Умар завещал следующее: «Запомни мои слова, потому что ты идёшь к тяжёлому и неприятному делу, из которого ты сможешь выйти победителем только с истиной. Ты и те, кто с тобой, совершайте добро, посредством чего вы сможете победить. И знай, что у каждого дела есть своё снаряжение. И снаряжением добра является терпение». Зная разницу в количестве войска мусульман и персов-огнепоклонников, такой совет был абсолютно необходим. При Кадисии участвовало тридцать с лишним тысяч мусульман. И это после прибытия к ним подкрепления. Количество же персов составляло более 200 тысяч войнов, в рядах которых сражались слоны – особый вид оружия того времени» [Тарих ат-Табари]. Ожесточённый бой продолжался на протяжении нескольких дней, в которых мусульмане проявляли сильное терпение. У нас не хватит страниц описать все его подробности, но достаточно упомянуть, что в первый день схватки только из племени Асад было убито и ранено 500 мусульман. Ибн аль-Асир писал: «Когда персы увидели, что люди из племени Асад делают с их воинами и слонами, они повернули к ним и стали заки-

УМИЯ

27

дывать (копьями и стрелами). Среди них был Джалинус. Мусульмане же ждали четвёртого такбира от Са’ада ибн Аби Ваккаса. Все персы вместе со своими слонами кинулись на Бану Асад, но они устояли. И тогда Са’ад произнёс четвёртый такбир... В тот день из племени Асад было убито и ранено 500 человек, которые тогда стали опорой и сдерживающей группой для остальных. Это был первый день, который назвали Армас». На протяжении трёх дней мусульмане нападали и отступали, боролись со слонами и ожидали обещанную им Аллахом поддержку и победу. Ночью перед четвёртым днём мусульмане находились в очень тяжёлом положении. Они не смогли заснуть, а с рассветом им снова нужно было готовиться ко встрече с врагом, перебарывая самих себя, несмотря на свои потери и ранения. Ибн аль-Асир писал: «Аль-Ка’ка’ встал перед людьми и сказал: «Выждем час и начнём сражение. Подождите час и наступайте, и поддержка придёт с терпением». Прошло всего несколько часов, как Всевышний Аллах даровал победу и разбил Своих врагов. И всё это после того, как мусульмане проявили терпение и пожертвовали все свои силы перед армией той империи, которая во много раз превышала их своим количеством. Ибн аль-Асир писал: «Аль-Ка’ка’ встал перед людьми и сказал: «До последней ночи было убито 2,5 тысячи мусульман. А в последнюю ночь и в день Кадисии (четвёртый день) – ещё 6 тысяч». А после этого был убит персидский главнокомандующий Рустум, и мусульмане стали бить персов и забирать трофеи. Эта битва послужила воротами к остальным городам Ирака и столице персов-огнепоклонников городу Мадаин. Этих страниц не хватит, чтобы упомянуть все битвы, в которых мусульмане одержали победу над своим врагом после того, как они выполнили условия проявления стойкости и терпения. Но можно также упомянуть битву при ‘Айн Джалуте в 658 году по Хиджре, когда монголо-татары, покорив все земли на своём пути, стремились войти в Египет. Но мусульмане, вышедшие к ним на встречу, проявили стойкость и терпение, после чего Аллах даровал им победу и разбил их врагов. А после этого они изгнали татаро-монголов из всех городов Шама, и Аллах позволил им убить большое количество из них. Страницы истории знают немало битв, похожих на ‘Айн Джалут, которые содержат истории сражавшихся в них мусульман. Сегодня враги Аллаха снова собрали свою пехоту и конницу для войны, дабы потушить свет Исламского Государства. Но, с дозволения Аллаха, у них ничего не выйдет. О воины Халифата в Мосуле, Халябе, Сирте и в других вилаятах Исламского Государства! Терпение и ещё раз терпение, и призывайте к терпению остальных! Ведь поистине, победа приходит с терпением.

28

Истории о победах, приходивших после проявления терпения

УМИЯ

29

Пророк  сказал: «Лучший век моей Уммы это век, в котором я был послан, а после - следующий» [Аль-Бухари и Муслим от Абу Хурейры]. Имам ан-Навави сказал: «Учёные единогласны в отношении того, что лучшим из веков был его век . Имеется ввиду - век его сподвижников. Большинство учёных считает, что каждый мусульманин, который видел Пророка  хоть на час, является его сподвижником». Многие женщины-сподвижницы, жившие в то время, после смерти или гибели своих мужей выходили замуж повторно. Исключением были Матери Правоверных , которые были запретными для других мужчин и после смерти Пророка . Если открыть книги истории, в которых описываются те праведные верующие женщины, мы едва ли найдём такую, которая бы не вышла замуж повторно, будь она с детьми или без. И мы никогда не видели, чтобы кто-то из её окружения, будь то женщины или мужчины, ругали или обвиняли бы её в том, что она не соблюдает верность своему мужу! Человек, злословящий о женщине, вышедшей замуж после смерти своего мужа, своим действием противоречит тому, что Аллах разрешил Своим рабам. Если у женщины умер или погиб муж, и она снова вышла замуж, после умер второй, и она снова вышла замуж, после умер третий, и она снова вышла замуж, даже если это будет продолжаться хоть сто раз, никто не имеет право обвинить её и сказать, что таким образом она совершает грех. Только в случае, если на это будет обоснованный шариатский довод, но ведь эти обвинения не имеют под собой никакой основы, кроме слов, что повторное замужество является постыдным делом или что-то в этом роде. Их слова - это всего лишь традиции, которыми они закрывают Сунну, запрещают разрешённое Аллахом или разрешают запрещённое Им, кроме тех, кого Аллах уберёг от подобного. Таким людям стоило бы побояться впадения в грех противоречия указам Аллаха. 30

Сунна женитьба на вдовах

В книге “Аль-Мухбар” Абу Джа’фара аль-Багдади приводится глава под названием: “Имена женщин, которые выходили замуж три и более раз”. В ней упомянута группа превосходных сподвижниц . Сподвижники  также опережали друг друга в сватании к мусульманкам, у которых умер муж, и дабы позаботиться об оставшихся без отца сиротах. Неужели сподвижники и сподвижницы не понимали чего-то из того, что в сегодняшние дни понимают противники женитьбы на вдовах? Конечно же, их понимание было более правильным. Даже некоторые дочери и внучки Пророка  в течение своей жизни были замужем за двумя и тремя мужчинами. Ибн Касир  писал: «Зейнаб вышла за Абу ’Аса бин Раби’а бин Абдуль’изза – сына сестры Хадиджы. Его мать была Халя бинт Хувейлид. Она родила ему сына ’Али и дочь Амаму бинт Зейнаб, которую взял в жёны ‘Али ибн Аби Талиб… Она оставалась его женой до его смерти, а после вышла за Мугиру бин Науфаля бин Хариса бин ‘Абдульмутталиба» [Аль-Бидая уа ан-Нихая]. Он также писал: «Повелитель Правоверных ‘Умар ибн аль-Хаттаб взял в жёны Умм Кульсум. Она родила ему Зейда и была его женой до его смерти. После него она выходила за своих двоюродных братьев, одного за другим: она вышла за ’Ауна бин Джа’фара и была с ним пока он не умер, после за его брата Мухаммада, пока он не умер, и после за их брата ‘Абдуллаха бин Джа’фара и была с ним, пока он не умер» [Аль-Бидая уа ан-Нихая]. Умм Кульсум, внучка Пророка  и дочка ‘Али и Фатимы  была замужем за четырьмя мужчинами! Но никто о ней не злословил, не хулил и не ругал словами: «Горе тебе! Ты что, уже забыла своего мужа и то, что было между вами!?» Для мусульманок хорошим примером также является сподвижница, совершившая две хиджры - Асма’ бинт ‘Умейс . В книге “Ма’рифат ас-Сахаба” Абу На’има сказано: «Она совершила хиджру вместе со своим мужем Джа’фаром бин Абу Талибом. В Эфиопии она родила ему ‘Абдуллаха, ‘Ауна и Мухаммада. После этого Джа’фар был убит и её взял в жёны Абу Бакр ас-Сыддык . В год Прощального хаджа в Аш-Шаджара она родила ему Мухаммада бин Абу Бакра. Когда Абу Бакр умер, её взял ‘Али ибн Аби Талиб  и она родила ему Яхью ибн ‘Али ибн Аби Талиб». Он также писал: «Хауля бинт Кейс бин Кахд бин Са’ляба аль-Ансария Умм Мухаммад: её муж Хамза бин ‘Абдульмутталиб был убит, и тогда её взял Ну’аман бин ‘Аджлян аль-Ансари». В книге Ибн аль-Асира “Асад аль-Габа” сказано: «’Атика бинт Зейд вышла замуж за ‘Абдуллаха бин Абу Бакра. Когда он был убит, на ней женился ‘Умар аль-Фарук. Когда и он был убит, её взял Аз-Зубейр бин аль-‘Аввам». Мусульманка должна задуматься об этих поступках, ведь эти женщины были замужем за такими сподвижниками, как Абу Бакр ас-Сыддык, ‘Умар ибн аль-Хаттаб и Хамза ибн ‘Абдульмутталиб. И это всего лишь небольшая часть подобных историй из жизни женщин лучшего поколения. Количество сподвижниц, вышедших замуж повторно, бесчисленно. Нежелание вдовы выходить замуж повторно обычно является результатом некоторых неверных убеждений. Пусть Аллах направит их к тому, что для них будет лучше в этой и следующей жизни. Например, некоторые считают, что та, кто вырастит детей, оставшихся без отца в одиночку, будет сто-

ять рядом с Пророком  у ворот Рая. Хадис, повествующий об этом, имеет цепочку до Пророка , и он передан от Абу Хурейры. В нём сказано: «Аллах запретил кому-либо из людей заходить в Рай до меня. Но (в тот день) я посмотрю на право и увижу женщину, которая будет стоять у врат Рая уже до меня. Я спрошу: «Чем она меня опередила?» Мне ответят: «Мухаммад, эта женщина была очень красива и у неё были двое детей без отца. Но она проявила терпение, пока не постарела, и Аллах отблагодарил её за это». Этот хадис привёл Абу Я’аля аль-Хараиты, но он является недостоверным. Аль-Бусейри в книге “Аль-Иттихаф” сказал: «Его привёл Абу Я’аля со слабым иснадом по причине слабости передатчика ‘Абдуссаляма бин ‘Аджляна». Разумная женщина не станет закрывать глаза на сильные распространённые достоверные хадисы, поощряющие и призывающие к замужеству, и строить своё понимание вещей на слабых хадисах. Во-вторых, кто сказал, что мать детей, оставшихся без отца, не получит вознаграждение, если она будет их растить, находясь замужем за другим мужчиной? С дозволения Аллаха, её вознаграждение никуда не денется. Наоборот, если она выйдет замуж за праведного мусульманина, то это может оказать благое влияние как на неё саму, так и на её детей, придать ей целомудренности и поможет взрастить детей в подчинении Аллаху. В таком случае её вознаграждение от Господа может стать только больше. А если бы её первый муж видел, как его дети растут в успехе и на праведности, то он только щедро возблагодарил бы её за это. Женщина может сказать, что она не выходит замуж, чтобы в следующей жизни быть вместе со своим первым мужем. В таком намерении нет ничего плохого. Но сестра должна знать, что вопрос - с каким из своих мужей женщина будет в Раю содержит много разногласий. Некоторые учёные сказали, что, наоборот, она будет с последним из мужей. Другие сказали, что она будет с тем, у кого был лучший нрав; другие - что с тем, от кого у неё родился первый ребёнок, другие сказали, что она это сможет выбрать сама. Есть также и другие мнения. Пусть мусульманка поразмыслит над этими разногласиями и над тем, существует ли аят из Корана или хадис Посланника Аллаха , указывающий, что её первый муж точно в Раю? Или же это лишь добрые предположения и надежда? Мусульманка должна посмотреть на сегодняшнюю ситуацию. Возможно, она в самом рассвете своей молодости, и у неё есть ребёнок, двое, трое или больше, а вокруг идёт джихад, в котором как наступают, так и отступают. Стоит ли ей отвергать предложения богобоязненных братьев? Одному Аллаху известно, сколько ещё продлится наша жизнь. И ведь женщина непременно нуждается в мужчине, который смог бы о ней позаботиться. Если женщина это отрицает, то она противоречит своему естеству, на котором её создал Аллах. Никто никогда не сможет ей дать то, что ей может дать муж - ни её отец, ни брат, ни кто-либо из родственников. Вдова также подвержена фитне, двери которой богобоязненная сестра обязательно постарается закрыть. Если, конечно, она страшится перед Аллахом за себя и за остальных. Неужели, отвергать предложения выйти замуж и просить о помощи в

своих нуждах и нуждах своих детей у мужей подруг, от своего дяди или тестя - более достойно? Мусульманке стоит отдаляться от сомнительного и бояться попадания на путь шайтана. Ведь тот, кто боится попасть в сомнительное, защитит свою честь и религию. А для шайтана нет более лакомой цели, чем незамужняя женщина, познавшая мужчину. Если же доводом вдовы является обет, данный мужу, что она больше не выйдет замуж, то она должна знать, что учёные первых праведных поколений считали подобную клятву порицаемой, а некоторые даже недействительной. Передаётся, что женщина пришла к Аш-Ша’аби и сказала: «Я дала сильную клятву своему мужу, что после него не выйду ни за кого замуж. Какое ваше мнение в отношении этого?» Он ответил: «Я считаю, что нам стоит начать с халяля Аллаха, Свят Он и Велик, перед вашим харамом» [Са’ид бин Мансур – “Сунна”]. Женщина лучше знает своё положение, чем её муж, который уже поднялся к своему Господу. Вопрос о дозволенности женщине выйти замуж снова после смерти или шахады её первого мужа, сроду вопросу о дозволенности мужчине иметь более одной жены в одно время. Ведь это всё шариат Аллаха, от чего же тогда эти нахмуренные лица и закатывающиеся глаза? Всевышний Аллах сказал: «Гибель тем, которые не уверовали! Он сделает тщетными их деяния. Это — потому, что они возненавидели ниспосланное Аллахом, и Он сделал тщетными их деяния!» [Мухаммад:8,9]. И в завершении мы хотим, чтобы сестра-вдова шахида, каким мы его считаем, знала, что Рай - это очень дорогое и возвышенное место, в котором не будет ни усталости, ни боли, ни печали, ни беспокойства. Верующий, попавший в него, будет полностью доволен дарованным ему его Господом, будь он там вместе с теми, кого любил в этой жизни или без них. И знай, что твой бывший муж, по причине которого ты не выходишь замуж, надеясь быть с ним в Раю, в Судный День не сможет тебе даровать ни одного доброго дела, в которых мы все так будем нуждаться. «В тот день человек бросит своего брата, свою мать и своего отца, свою жену и своих сыновей, ибо у каждого человека своих забот будет сполна» [‘Абаса:34-37]. Это будет Днём, когда даже посланники и пророки будут думать только о себе, кроме нашего Пророка Мухаммада . Ты также не можешь знать наверняка, принял ли Аллах его шахаду. Ведь только Аллах знает сокровенное человеческих сердец, их помыслы и намерения. И в одном нет сомнения: что стремление к довольству, встрече и близости Аллаха, а также к разговору с Ним и Его лицезрению намного важнее и значимей, чем любые другие блага, которые мы можем получить в следующей жизни. Как передаётся в одном из асаров: «Когда наслаждение обитателей Рая дойдёт до предела, и они подумают, что лучшего наслаждения быть не может, к ним явится Господь. Когда они посмотрят на Лик Милостивого, они забудут все прежние блага» [Ад-Дареми – “Ар-Радд ‘аля аль-Мариси”]. Так, возможно, стоит задуматься, не лучше ли быть вместе с мужем, который поможет тебе отдалиться от запрещённого Господом миров и достичь этого великого блага и наслаждения?

УМИЯ

31

В то время, как война между воинами Халифата и силами куфра продолжается, взглянем на некоторые последние операции, проведенные муджахидами, в результате которых власть Халифата расширилась, или которые подвергли врагов Аллаха еще большему страху и унижению. Эти операции являются всего лишь маленькой частью операции, которые провели воины Исламского Государства на различных фронтах за последние недели. Война против вероотступнической Турции 30-го числа месяца Мухаррам члены вероотступнических сахаватов провели атаку на село Синди Сагир, предварительно обстреляв его артиллерией турецкой армии. Воины Халифата заманили их в деревню на минное поле. Под ними подорвалось пять заминированных устройств, а после началась ожесточённая перестрелка внутри села, в результате которой часть муртадов была убита. 4-го числа месяца Сафар воины Халифата повредили два турецких танка управляемыми ракетами рядом с селом Ибля. 5-го числа месяца Сафар воины Халифата подорвали заминированную машину у полицейского

32

Новости

управления в городе Диярбакыр на юго-востоке Турции. Также воины Халифата смогли повредить ещё два танка турецкой муртадской армии управляемыми ракетами рядом с селом Ибля на севере вилаята Халяб. 13-го числа месяца Сафар были уничтожены и ранены десятки сахаватов муртадов и солдатов турецкой армии, а также несколько единиц их техники в ходе боёв рядом с городом Аль-Баб. Истишхади Абу-Салих Аль-Харби, да примет Аллах его шахаду, направился на своей заминированной машине и подорвал её посреди скопления танков турецкой муртадской армии рядом с селом Хазван. Также муджахиды подорвали заминированную машину у колонны сахаватов муртадов рядом с селом Нуаман, уничтожив два турецких танка и БМП сахаватов управляемыми ракетами. А также два внедорожника с установленными на них пулемётами. Ещё два внедорожника были захвачены в трофеи, а также оружие и боеприпасы различных видов. 15-го числа месяца Сафар воины Халифата уничтожили танк и броневую машину турецкой армии управляемыми ракетами рядом с селом Хазван, а также повредили ещё один танк рядом с селом Ку-

Атаки истишхади на турецкую армию и сахаватов в селе Куфейр

дейран недалеко от города Аль-Баб. 18-го числа месяца Сафар противотанковые подразделения Исламского Государства уничтожили два танка турецкой армии управляемыми ракетами рядом с селом Хазван к западу от города Аль-Баб. Вместе с ними были уничтожены их экипажи. 19-го числа месяца Сафар воины Халифата уничтожили экскаватор и две броневых машины, а также танк турецкой муртадской армии в окрестностях этого же села. 20-го числа истишхади Абу-Хамам Аш-Шами, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину посреди вероотступников солдат турецкой армии и сахаватов в селе Кафир к северу от города Аль-Баб. В результате было уничтожено более пятнадцати муртадов, часть было ранено, а также повреждено несколько единиц техники. 21-го числа месяца Сафар были проведены две истишхадии на муртадов турецкой армии и сахаватов в селе Аулян к северу от города Аль-Баб. 23-го числа месяца Сафар брат-истишхади Абу Аль-Бара аль-Манбиджи, да примет Аллах его шахаду, сумел добраться до штаба турецкой армии и муртадских формирований рядом с селом Ваках к северо-западу от города Аль-Баб. Добравшись до них, он подорвал свою машину, в результате чего часть муртадов была убита и ранена. 24-го числа месяца Сафар муджахиды Исламского Государства уничтожили танк турецкой армии управляемой ракетой в селе Брази к северу от города Аль-Баб. 26-го числа месяца Сафар муджахиды Исламского Государства уничтожили танк турецкой армии управляемой ракетой в районе села Кафир к западу от города Аль-Баб. 28-го числа месяца Сафар муджахиды Исламского Государства уничтожили БМП турецкой ар-

мии управляемой ракетой к югу от села Кафир к западу от города Аль-Баб. 29-го числа месяца Сафар войны Халифата взяли в плен двух турецких солдат-муртадов рядом с селом Дана к западу от города Аль-Баб, а также воины Халифата смогли уничтожить бульдозер и броневую машину турецкой армии управляемыми ракетами к югу от села Азрак к западу от города Аль-Баб. Вилаят Салаххуддин 6-го числа месяца Сафар трое братьев, ищущих шахаду, направились в город Самурра в Тикрите. Истишхади Абу-Мусаб аль-Масляви, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою машину рядом с храмом двух имамов-азкари на востоке города Самурра. В свою очередь брат-истишхади Абу ‘Абдульмалик аль-Масляви, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой заминированный пояс возле выживших после первого взрыва. В результате было уничтожено сорок семь муртадов, среди которых пятнадцать были иранскими рафидитами, а ещё восемьдесят были ранены. В то же время истишхади Абу-Сухайб аш-Шамри, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину посреди рафидитских служб безопасности у поста Аль-Анва в городе Тикрит, в результате чего погибло двадцать пять муртадов, а тридцать было ранено. Также было уничтожено семь военных машин. Вилаят Анбар 16-го числа месяца Сафар спецподразделение Халифата заложило заминированное устройство и подорвало его под машиной, перевозившей четырёх крестоносных солдат, которые работали в охранной компании в местности Та’мим к юго-западу от города Рамади. Все четверо были уничтожены.

УМИЯ

33

Сомали 6-го числа месяца Сафар воины Халифата провели нападение при помощи ручных гранат на полицейский участок в районе Тауфик в городе Могадишо. Замначальника полиции был ранен и на следующий день скончался от полученных ранений. 9-го числа месяца Сафар воины Халифата отразили нападение с моря армией Сомали на село Кандаля, которое расположено рядом с городом Бусасу на востоке Сомали. Нападение проводили четыре военных катера при поддержке военного корабля без опознавательных знаков, но бой продлился недолго и муджахиды заставили нападающую сторону отступить в город Бусасу. Вилаят Хорасан 12-го числа месяца Сафар истишхади ‘Абдуллах аль-Хорасани, да примет Аллах его шахаду, направился к муртадам в городе Хабб в местности Белуджистан. Добравшись до муртадов, он взорвал свой заминированный пояс и, по милости Аллаха, уничтожил тридцать пять муртадов и ранил девяносто пять из них. 16-го числа месяца Сафар истишхади Тальха аль-Хорасани, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой заминированный пояс в автобусе, перевозившем членов афганских спецслужб в районе Буль Мухаммад в Кабуле, в результате чего было убито и ранено порядка двадцати из них. 21-го числа месяца Сафар истишхади Хамза аль-Хорасани, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой заминированный пояс, который весил 16 килограммов, в храме рафидитских муртадов, в то время как в нём находилась тысяча муртадов, исполняющих свои ритуалы ширка. В результате по-

рядка двухсот из них было убито и ранено. Вилаят Джануб 14-го числа месяца Сафар пять воинов Халифата Абу Йакын аль-Моусули, Абу Мухаммад аш-Шами, Абу Ратадж аш-Шами, Абу Сайаф аш-Шами и Абу Дуджана аль-Моусули, да примет Аллах их шахаду, надев свои заминированные пояса, с огнестрельным оружием и ручными гранатами в руках провели нападение на рафидитов-муртадов в местности ‘Айн Тамр в порочной Карбале. На протяжении пяти часов они вели перестрелку, а после того, как закончились их боеприпасы, подорвали свои заминированные пояса посреди рафидитов. В результате было убито и ранено более шестидесяти муртадов. А вечером этого же дня шестой воин Халифата Абу Мухаммад аль-Фурати, да примет Аллах его шахаду, направился в эту же местность, подорвав свой заминированный пояс посреди солдат рафидитской армии. В результате одиннадцать солдат было убито, а часть из них была ранена. 24-го числа месяца Сафар истишхади Абу Фахд аль-Ираки, да примет Аллах его шахаду, направился на своей заминированной машине к рафидитским паломникам-муртадам в одном из мест отдыха на окраине города Хилля на юге Багдада, подорвав свою машину посреди них. В результате было убито и ранено более двухсот муртадов, среди которых были иранцы. Вилаят ‘Аден Абьян 23-го числа месяца Сафар воины Халифата в Адене уничтожили офицера безопасности пистолетом с глушителем.

Уничтожение полковника спецслужб муртада ‘Абдуррахима ад-Дали’и в городе ‘Аден

34

Новости

После атаки в Университете Штата Огайо

Тунис 6-го числа месяца Сафар воины Халифата уничтожили солдата муртадской тунисской армии в его доме на горе Мугиля в местности Касрейн на западе Туниса. Америка 29-го числа месяца Сафар один из воинов Халифата ‘Абдурраззак ‘Али Артан, да примет Аллах его шахаду, совершил нападение в Университете Штата Огайо, в результате чего было ранено одиннадцать американских кафиров. Сначала он наехал на них на своём автомобиле, а потом накинулся на них с ножом. Нападение было проведено, отвечая на призыв Исламского Государства нападать на граждан стран крестоносной коалиции. Перед выполнением этой благословенной операции брат ‘Абдурраззак, да примет Аллах его шахаду, оставил завещание:

мы не позволим вам спать спокойно и не позволим вам радоваться жизни, пока вы не заключите мир с мусульманами. И я предупреждаю тебя, Америка, что каждый мусульманин — это спящая ячейка, ждущая приказа! Также я хочу обратится к мусульманам. Не слушайте известных шейхов, продавших свою религию. Я имею ввиду Ясира Кады, ‘Умара Сулеймана, Ну’мана ‘Али Хана, Муфтия Менка и остальных. Также сторонитесь “Ма’хада аль-Магриб”, а вместо них слушайте нашего героя - имама Анвара аль-‘Ауляки. Позвольте вас спросить: если бы Пророк  и его сподвижники были бы живы сегодня, разве западные медиа не назвали бы их “террористами”? И в конце хочу сказать: в отместку за одного мусульманина или мусульманку, я готов убить миллиард кафиров!

“С Именем Аллаха, Милостивого, Милосердного. Мои братья и сёстры по вере, я не смог смотреть на то, как по всему миру убивают и подвергают мучениям мусульман. Положение мусульман в Бурме, где их убивают, подвергают мучениям и насилуют их женщин, довело меня до такого состояния, которое я больше не смог вынести. Америка, прекрати вмешиваться в дела мусульман! Мы не являемся слабаками, мы не слабаки, хорошо это запомни! Если ты хочешь, чтобы индивидуальные нападения прекратились, то заключи перемирие с Исламским Государством. Заключи перемирие, в котором ты и твои союзники-муртады будут обязаны оставить Исламское Государство в покое. Клянусь Аллахом,

Муджахид ‘Абдурраззак ‘Али Артан, да примет Аллах его шахаду

УМИЯ

35

36

УМИЯ

37

38

1

Abdullah bin Sa’di’nin h şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Bir heyetle Allah Resulü’nün g yanına gelmiştik. Arkadaşlarım Allah Resulü’nün g yanına giriyor ve ihtiyaçlarını gideriyorlardı. Son giren ben olmuştum. Allah Resulü g bana: ‘Senin ihtiyacın nedir?’ buyurdu. Ben de: ‘Muhakkak ki ben, arkamda, artık hicretin sona erdiğine inanan bir toplum bıraktım, hicret ne zaman sona erecektir?’ dedim. Bunun üzerine Allah Resulü g şöyle buyurdu: ‘Kâfirlerle savaş devam ettiği sürece hicret bitmez.’ [Ahmed, Nesai ve İbni Hibban rivayet etti.] Ebu Hind El-Baceli’den rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Bizler, Muaviye’nin yanında oturmuştuk. O da, yatağının üzerinde oturmuş, gözlerini yummuştu. Bizler de bu sırada kendi aramızda hicreti konuşuyorduk. Bizden biri; ‘Hicret artık bitmiştir.’ diyordu. Bir diğeri ise; ‘Hicret sona ermedi.’ diyordu. Bunun üzerine Muaviye uyandı ve şöyle dedi: ‘Ne 2

Önsöz

konuşuyorsunuz?’ Biz de ona durumu anlattık. Muaviye, Allah Resulü’nden az hadis nakledenlerdendi. Bunun üzerine şöyle dedi: ‘Bizler bunu Allah Resulü’nün yanında zikrettiğimizde o şöyle buyurdu: ‘Tevbe kesilinceye kadar hicret de kesilmez. Güneş de batıdan doğmadıkça tevbe kesilmez.’ ” [Ahmed, Ebu Davud ve Darimi rivayet etti] Evet, kâfir ve mürtedlerle savaş devam ettiği sürece hicret sona ermeyecektir. İster savaş, Irak ve Şam’da olsun, isterse de bu iki bölgenin dışında olsun farketmez. Allah Resulü’nün de bize bildirdiği gibi kıyamet kopmadan önce Mesih n inene ve son savaşlarda onlara önderlik yapana kadar bu ümmetten bir grup, Allah yolunda savaşmaya devam edecektir. Her ne kadar haçın kulları ve mürtedler, hicret yolunu kapatmaya çalışsalar da, muhakkak ki, tevekkül edenler ve İslam’ın sınır hatlarına hicret etmeyi arzulayanlar için açık birçok yol vardır. “Umarım Rabbim beni

doğru yola iletir.” [Kasas, 22]. “Ben Rabbime (O’nun emrettiği yere) gideceğim. O, bana yol gösterecektir.” [Saffat, 99]. “Ben, Rabbime (gitmemi emrettiği yere) hicret edeceğim. Şüphesiz O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Ankebut, 26]. “Rabbim! Sen hoşnut olasın diye, acele ederek sana geldim.” [Taha, 84]. Hicret konusunda böyle kimselerin örneği, Allah yolunda eziyet çeken ve insanların eziyetini Allah’ın azabı gibi saymayan Ulu’l Azm Resulleridir. Allah’a hicret etmek isteyen kimse, hicret yolunda, kulu mevlasına yaklaştıran sıkıntı ve imtihanlarla karşılaşacağını bilir. Nitekim kutsi bir hadiste şöyle geçmektedir: “O bana bir karış (miktarı) yaklaşırsa, ben ona bir kulaç (miktarı) yaklaşırım. O bana bir kulaç (miktarı) yaklaşırsa, ben ona bir arşın (miktarı) yaklaşırım. O bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak gelirim.” [Buhari ve Müslim, Ebu Hureyre’den rivayet Türk mürtedler muhacirlerin Şam’a girmesini engellemek için bir duvar örüyor etti.] Bu yol, onun geçişi için her ne kadar ter ve kan dökmeyi gerektirse de onun, daha güzeline ve daha fazlasına erişmek için daha çok mücadele etmesi gerekir. bunu bilseydi, kendisine Allah’ın rızasını satın almak için Ayrıca izzetli ve onurlu bir muvahhid ve mücahid olarak yanındaki bütün dünya metaını satardı. Amr bin As’tan yaşayacağı bir toprağa gitmek isteyen birinin, en büyük h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Allah’u Teâlâ İslam’ı düşmanı olan şeytan ile mücadele etmesi gerekecektir. Eğer kalbime yerleştirdiği zaman Peygamber’e g gelerek; ‘Uzat bu yolda ölür veya şehid olursa yeri, muktedir hükümdarın sağ elini de sana biat edeyim’ dedim. Hemen sağ elini uzattı. katında, doğruluk meclisinde olacaktır. Ben elimi çektim. Allah Resulü g: ‘Ne oldu sana ya Amr?’ Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Şeytan, âdemoğlunun dedi. Şart koşmak istedim, dedim. ‘Neyi şart koşuyorsun?’ her yerde önüne oturur. Müslüman olma yoluna oturur buyurdular. ‘Af olunmamı’ dedim. ‘Bilmez misin ki; İslam, ve şöyle der; ‘Sen Müslüman mı olacaksın? Dinini mi kendinden önceki günahları yok eder, hicret de ondan terk edeceksin? Babalarının ve atalarının dinini mi terk önceki günahları yok eder, Hac da ondan önceki günahları edeceksin?’ O kimse şeytanı dinlemez, ona isyan eder ve yok eder?” buyurdular. [Müslim rivayet etti]. Müslüman olarak kalır. Daha sonra Şeytan, hicret eden Tufeyl bin Amr’dan rivayet edildiğine göre kimsenin yoluna oturur ve şöyle der: ‘Kendi yurdunu Peygamberimiz g Medine’ye hicret ettiği zaman Tufeyl bin terk edip hicret mi edeceksin? Hicret edenin durumu Amr Ed-Devsi de h kavminden biriyle birlikte Medine’ye dizginlerinden bağlanmış at gibidir.’ O kimse yine ona hicret etti. Fakat Medine’de hastalandılar ve sıkıntı çektiler. isyan edip hicret eder. Daha sonra şeytan, cihad yolu Bilhassa Tufeyl bin Amr’ın h arkadaşı, hastalıktan çok üzerine oturur ve şöyle der: ‘Cihad, hem malını hem de elem ve acı duymaya başladı. Nihayet bir gün keskin bir gayretini harcama demektir. Savaşacak ve öldürüleceksin. bıçakla kendi parmak eklemlerini kesti. Parmaklarından Karın başkasıyla nikâhlanacak, malların taksim edilecek.’ aşırı kan gelmesi sebebiyle öldü. Sonra Tufeyl bin Amr h O kimse yine şeytana isyan eder ve cihad eder.” Daha arkadaşını rüyasında gördü. Onu çok güzel bir surette fakat sonra Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Kim bunları böyle eli sarılı olduğu halde görünce ona: ‘Rabbin sana ne yaptı?’ yapar ve ölürse, o kimseyi Cennete koymak Allah üzerine diye sordu. O da: ‘Peygamberinin yanına hicret ettiğim için bir haktır. Savaşta öldürülse, o kimseyi Cennete koymak Rabbim beni affetti, beni bağışladı’ diye cevap verdi. Tufeyl Allah üzerine bir haktır. Boğularak ölse, o kimseyi Cennete bin Amr h: ‘Neden seni iki elin sarılmış görüyorum?’ diye koymak Allah üzerine bir haktır. Hayvanın sırtından sordu. Arkadaşı da: ‘Bana, ‘Kendi vücudundan bozduğun düşüp ölse, o kimseyi Cennete koymak Allah üzerine bir şeyi düzeltmeyiz!’ denildi, diye cevap verdi. Tufeyl bin Amr haktır. [Ahmed, Nesai ve İbni Hibban Sebure bin Ebi h bu vakıayı ve rüyasını Peygamberimize g anlattı. Bunun Fakih’ten rivayet etti] üzerine Peygamberimiz g: ‘Allah’ım! İki eli için de mağfiret Eğer hicret eden kimse, Allah’a karşı niyetini ihlaslı eyle’ diye dua buyurdu.” [Müslim rivayet etti] kılar ve onun yolunda sebat ederse, onun hicretinin sonu Evet, Allah b kendisini öldüren bir adamı, Allah’a bağışlanma ve cennetle müjdelenmek olur ve bunda bir ihlaslı bir niyetle hicret ettiği için bağışladı. şüphe yoktur. Allah c şöyle buyurdu: “Kim Allah yolunda Ey tağutların entrikalarının kendilerini Irak ve Şam’a hicret ederse, yeryüzünde gidecek çok yer de bulur, genişlik hicret etmelerini engelleyenler! Muhakkak ki, hicretin de. Kim Allah’a ve Peygamberine hicret etmek amacıyla kapısı kıyamet kopana kadar açık olmaya devam edecektir. evinden çıkar da sonra kendisine ölüm yetişirse, şüphesiz Her kim Irak ve Şam’a hicret edemiyorsa Libya, Horasan, onun mükâfatı Allah’a düşer. Allah, çok bağışlayıcıdır, çok Yemen, Sina, Batı Afrika veya hilafetin diğer vilayetlerine merhamet edicidir.” [Nisa, 100] hicret etsin veya yeryüzünün doğusunda ve batısında Bilakis hicrette büyük bir bereket vardır. Şayet muvahhid bulunan hilafet askerlerine katılsınlar. 3

Hamd, Allah’a mahsustur. O’na hamdediyor, O’ndan yardım istiyor ve O’na istiğfar ediyoruz. Nefislerimizin şerrinden ve amellerimizin kötülüğünden Allah’a sığınırız. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak yoktur, kimi de saptırırsa onu doğru yola iletecek yoktur. Şehadet ederim ki; Allah’tan başka ilah yoktur. O tektir. O’nun bir ortağı yoktur ve şehadet ederim ki; Muhammed g O’nun kulu ve elçisidir. Salat ve selam kıyamet gününe kadar O’nun, ailesinin ve sahabesinin üzerine olsun. Ve sonra; Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Onlarla savaşın ki, Allah onlara sizin ellerinizle azap etsin, onları rezil etsin, onlara karşı size yardım etsin, mü’min topluluğun gönüllerini ferahlatsın ve onların kalplerindeki öfkeyi gidersin. Allah, dilediğinin tevbesini kabul eder. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir. Yoksa Allah içinizden, Allah’tan, Resulünden ve mü’minlerden başkasını kendilerine sırdaş edinmeksizin cihad edenleri ayırt etmeden bırakılacağınızı mı sandınız? Allah, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.” [Tevbe, 14-16] Her yerdeki Allah yolundaki mücahidlere; ey kor ateşi elinde tutan ve sabreden hilafet askerleri! Ey dinin ve namusun koruyucuları! Ey Allah yolunda canlarını kolay bir şekilde feda edenler! Ey göğüsleriyle tarihin bildiği en şiddetli haçlı kampanyasını püskürtenler ve İslam toplumunu kanlarıyla koruyanlar! Ey cesareti ve yürekliliğiyle küfür milletlerini ve riddet ordularını korkutan ve sabır ve sebatıyla tüm dünyayı dehşete düşürenler! Size, Allah Resulü’nün g İbn-i Abbas’a h vasiyet ettiğini vasiyet ediyorum. Nitekim Resulullah g şöyle dedi: “Eğer bütün yaratılmışlar, Allah’ın sana yazmadığı bir konuda sana fayda vermek için toplansalar, buna güç yetiremezler. Ve eğer bütün yaratılmışlar Allah’ın sana 4

Özel Makale

yazmadığı bir konuda sana zarar vermek için toplansalar, buna güç yetiremezler. Bil ki; hoşuna gitmeyen bir şey üzere sabretmende çok hayır vardır. Zafer, sabırla ve kurtuluş, sıkıntıyla gelir. Zorluktan sonra kolaylık vardır.” [Ahmed rivayet etti] Ömer h Abs oğullarının yaşlılarına şöyle dedi: “İnsanlarla neyle savaştınız?” Dediler ki: “Sabırla. Ve hiç bir kavimle karşılaşmadık ki; onların bize sabrettiği gibi biz de onlara sabretmeyelim.” Selefin bazısı şöyle demiştir: “Hepimiz ölümü ve yaraların acısını kerih görürdük, ancak sabır ile üstünlük konusunda yarışırdık.” O halde ey cihad kardeşleri! Sabredin, sebat edin ve sevinin! Vallahi sizler muzaffer olanlarsınız. Geçirdiğimiz bu sıkıntılar, yalnızca temizlerin pislerden ayrılması için Allah’ın onunla kullarına rahmet ettiği imtihan halkalarından bir halkadır. Tüm bunlar, Allah’u Teâlâ’nın size daha ağır bir emaneti ve sorumluluğu ve daha büyük bir yükü yüklemek için sizi hazırlamasıdır. Hakikatinde bir armağan olan bu sıkıntılar, bundan önce geçmiş zorluklardan daha zor değildir. Daha önce birçok belaya maruz kaldınız. Şayet bu belalar, dimdik dağlara arz olsaydı onları param parça ederdi. Ancak sizler buna sabrettiniz ve bu sıkıntıların içinde sebat ettiniz. Hatta bu sıkıntıların içerisinden daha azimli ve daha kararlı bir şekilde çıktınız. Ey Irak ve Şam’ın orduları! Ey İslam’ın garipleri! Şüphesiz batıl ehlinin aceleciliği ve emniyeti onları aldattı. Kendileriyle gururlandılar ve şeytan burunlarına kibri üfledi. Silkelendiler, tüyleri kabardı, köpürdüler ve titrediler. İslam diyarına ve hilafet topraklarına yönelik tarihin bir benzerini görmediği bir saldırı başlattılar. İşte haçlı Amerika ve Avrupa, komünist Rusya, Mecusi İran, laik Türkiye, ateist Kürtler, Rafıziler, Nusayriler, sahavat ve milisler ve Arap tağutları ve orduları hepsi tek saftadır.

Hepsi, tepeden tırnağa son teknoloji silahlarla donanmış ve korkutucu habis medyaları onlara destek vermektedir. Sloganları birdir; o da, ‘İslam’ı ve ehlini yok etmek.’ Mantıkları da birdir; o da, ‘bizden daha güçlü kim vardır?’ Böylece toplanıp tüm güç ve demirleriyle size doğru geldiler ve soyunuzdan olan hayvan mürtedlerden kurbanlık koçları önlerine koydular. Onları size doğru sürdüler. Öyle ki onlar, sahanıza girdiler. O halde onlara karşı savaşınızda sabırla, sabırda yarışmayla, canla ve başla mücadeleyle Allah’tan yardım dileyin. Rafıziler askerleriyle ve teçhizatıyla Telafer topraklarına yöneldiler. Orayı alarak zafer kazanmak ve oradaki ehlisünnete zarar vermek için İslam diyarına karşı kinleri ve intikam alma hırsları onları kışkırttı. O halde Allah düşmanlarının kendilerini kurtarmalarına veya siperleri yükseltmelerine izin vermeyin. Onlara tuzaklar kurun, savaşı ve savaştaki şiddetinizi yeniden tekrarlayın. Çünkü sizler, ne aklı, ne nakli, ne dini ne de dünyalarını kazanmış bir kavimle savaşmıyorsunuz. Haçın kulları, savaştaki yerini doldurmak, mıntıkaları bölmedeki hedeflerini ve amaçlarını gerçekleştirmek ve bu bölgelerdeki halkı Mecusi Rafızilerin hükmü altına sokmak için onları önünüze sürdü. Vallahi onlar bunu beceremeyecekler. İki topluluk karşı karşıya gediği zaman şiddetinizden birazını tatmaları için vurun boyunlarının üstüne! Vurun bütün parmaklarına! Araçlarını imha edin! Onlara saldırın! Onlara barınaklarında acıyı tattırın! Allah, onları sizin elinize düşürmeyene kadar asla durmayın. Nefislerinize kaçma konusunda telkinde bulunmayın. Vallahi eğer kaçarsanız, koruyucusu olmayan namusları bırakıp gideceksiniz. Kendisini zayi eden bir kavmi ve yüzüstü bırakan yardımcılarını Allah’a şikâyet eden bir dinden kaçmış olursunuz. Ve sürekli Allah’u Teâlâ’nın sözlerini hatırlayın: “Ey iman edenler! (Savaş için) bir toplulukla karşılaştığınız zaman sebat edin ve Allah’ı çok anın ki, kurtuluşa eresiniz. Allah’a ve Resul’üne itaat edin ve birbirinizle çekişmeyin. Sonra gevşersiniz ve gücünüz elden gider. Sabırlı olun. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.” [Enfal, 45-46]. Ve Allah’u Teâlâ’nın şu sözünü hatırlayın: “Nice peygamberler var ki, kendileriyle beraber birçok Allah dostu çarpıştı da bunlar Allah yolunda başlarına gelenlerden yılmadılar, zaafa düşmediler, boyun eğmediler. Allah, sabredenleri sever. Onların sözleri ancak, ‘Rabbimiz! Bizim günahlarımızı ve işimizdeki taşkınlıklarımızı bağışla ve (yolunda) ayaklarımızı sağlam tut. Kâfir topluma karşı bize yardım et’ demekten ibaretti. Allah da onlara hem dünya nimetini, hem de ahiretin güzel mükâfatını verdi. Allah, güzel davrananları sever.” [Ali İmran, 146-148] Allah’a yemin olsun ki, Allah’u Teâlâ’nın haçlıları, mürtedleri ve ateistleri sonlarına doğru sürüklediğini görüyoruz. Allah’ın izniyle bu, onların son saldırılarıdır. Pek yakında onlara yurtlarında saldıracağız. Bu, tek olan Allah’a olan güvenimiz ve hiçbir şeye muhtaç olmayan, her şeyin ona muhtaç olduğu ve bir olan Allah’a olan hüsnü zannımızdır. Ey Rakka’daki İslam’ın ehli ve aslanları! Ey cesaret, yiğitlik, izzet, gurur ve onur ehli! Onların eksikliklerini erkekler giderdiği ve onlara üstün olduğu halde, Müslümanların topraklarını facir, ateist ve kâfir bir kadın

mı sizden alacak? Puta tapan ve küfür ehlinden olan ufkun yabancıları, batıllarına yardım etmek, İslam ve Müslümanlarla savaşmak için dağınık gruplarının üzerine damlayacaklar. Rabbinizin hakkı için söyleyin. Eğer ateist Kürtlerin saldırısı püskürtülmezse ve Allah göstermesin, arzuladıkları şeyi elde ederlerse durum nasıl olur? Onlar ancak, dininizle savaşmayı, şeriatınızı kaldırmayı, mescidlerinizi aşağılamayı, erkeklerinizi zelil etmeyi ve kadınlarınızı ve mahremlerinizi rezil etmeyi arzulamaktadırlar. Vallahi onlar ancak, rezil, hakir, sefih ve eşkıyadırlar. Bu haldeki yaşamın hiç bir hayrı ve hayatın hiçbir değeri kalmaz. Biliniz ki; bu zaman, doğruluk ve ahitlere vefalı olma zamanıdır. Ey Müslüman mücahidler! Sizin için üç şey bir araya gelmiştir. Bunlardan herhangi birini değiştirmeyi isteyene yazıklar olsun! Bunlar; Allah’ın şeriatıyla hükmedilen topraklar, imandan sonra onu defetmekten daha vacip olmayan saldırgan bir düşman ve sadıkların uzun süredir temenni ettiği şehadet. Kalbim güvende ve nefsim hürdür Kılıcım bilenmişken nefsim alçaklığı reddeder Kişi ruhunun ayrılmasından neden korksun ki Hayatın sonu ölüm değil midir? Nefsin, sevapları içinde olduğu halde onu teşvik et Şam olmasa da Irak orada Korkaklığın kuşattığı hayatta hayır yoktur Korkaklığın her iki tarafında zillet ve fakirlik vardır İzzetim ve öfkem beni ayıpladı Yakmak ateşi ayıplamaz Ey El-Bab ve kırsalındaki şehadet süvarileri ve cihadın aslanları! Allahu Teâlâ yüzlerinizi aydın kılsın ve salih çalışmalarınızın mükâfatını versin. Sizler, mürted Türkleri, sahavatı, ateist Kürtleri ve Nusayri sürülerini zelil kıldınız. Yiğitliğinizle ve dininiz için fedakârlığa öne atılmanızla sebat

Erdoğan ve Putin İslam’a karşı beraberce komplo kuruyor

5

eden izzetliler oldunuz. O halde sabredin, sabırda yarışın, sınır hatlarında nöbetleşin ve Allah’tan korkun ki, kurtuluşa eresiniz. Mürted Türklerden olan muvahhidlerin katillerinin torunları bugün, Müslümanların devletini ve cemaatini yok etmek için, daha önceki öncülerinin yaptığını yapmaya çalışmaktadırlar. Artık dininizin ve tevhidinizin intikamını alma günü gelmiştir. Sizler, sert adamlarla savaşmıyorsunuz. Bilakis surların ve duvarların arkasına sığınanlarla savaşıyorsunuz. Hamlelerinizi onlara yöneltin. Onları çökertin. Onları bulduğunuz yerde öldürün. Her toprağın üstünde, her göğün altında ve her türlü yollarla onları arayın. Haçlı Avrupa’nın kapılarında dilenen mürted ihvancı Türk, kendisinin ve hükümetinin rahat ve güven içinde kalacağını zannetti. Ey her yerdeki gayretli Müslümanlar! Ey sadık muvahhidler! Ey Vela ve Bera ehli! Şam’da, Allah’ın diniyle savaşmak ve nurunu söndürmek için ayaktakımı rezil sahavatları toplayan bu lanetli adam, elini Müslümanların kanına bulayarak, onların dinlerini ve mahremlerini hor görerek, insan veya taş olduğunu gözetmeden, evleri bombaladı ve evleri, sakinlerinin başlarına yıktı. Bunun için bizler, her sadık muvahhidi mürted laik Türk hükümetinin her yerdeki organlarını, emniyet teşkilatlarını, askeri birimlerini, iktisadi yerlerini, medyalarını ve hatta tüm dünyadaki beldelerde onu temsil eden elçiliklerini ve konsolosluklarını hedef almaya çağırıyoruz. Sonra ey muvahhid mücahidler! Biliniz ki; cürüm bakımından bunların en kötüleri, küfür ve günah bakımından da bunların en büyüğüne sahip olanları, havlayan köpekleri olan sapık âlimleri, küfür davetçileri, sefilliğin ve fesadın şeyhleridir. Nitekim bunlar, bu müşrik taifeyi ve mürted hükümeti, tüm ilmi gruplarında, fetva meclislerinde, medya programlarında, sohbet programlarında ve hatta şahsi hesaplarında bütün dost edinme ve destek çeşitleriyle dost edindiler ve onları desteklediler. Bu kimselerin isimleri bilinmekte, yerleri belli ve programları tanınmaktadır. Onlar, kâfir tağutun hükmünü tebrik eden ve onun başkanlığındaki kötü hallerini kutlayan ve bundan memnun kalan kimselerdir.

Gökyüzü altında, öldürülmeyi hakeden en kötü yaratıklar 6

Özel Makale

Bunlar, birçok ülkeden onun yanına geliyorlar ve ilan ettiği açık küfür ve riddetini tebrik ediyorlar. O’nun yurdunu, etkinlikleri için bir otlak, cahiliyeleri ve rezillikleri için bir sığınak edinmişler. Elleriyle hidayetin şiarlarını sildiler. Kâfirlere karşı kalan İslam’ın izzetini, onlara gösterdikleri kardeşlikleriyle öldürdüler. Bu kardeşlikleri ve elleriyle yaptıkları ne kötüdür. Küfrü yakınlaştırdılar ve kolaylaştırdılar. Yüce dini değiştirdiler ve onu kötülediler. Bunlarla hainlik arttı ve bidatler yayıldı. Hevaya ibadet edildi. O ne kötü mabuttur. Kötüler iyilerle, iyiler de kötülerle karıştı. İnsanlar için en büyük bela ve rezillik, imam, yol gösterici ve davetçilerinin sapıkların olmasıdır. Bunlar, Allah’tan daha çok insanlardan korkan böğürenler ile şöhreti, tanınmayı ve prestiji teşvik eden despotlar arasında kalmışlardır. Dünya sevgisinin ve ayrılık korkusunun meftunudurlar. Fesad ve faydasız şeyleri artırdılar. Safi olan hakkı gömdüler ve pisliği yaydılar. Ve bunların dışında diğer vasıflarını zikrederek uzatmayacağız. Şuan onların gizlediklerini deşifre etmeyi önemsemiyoruz. Allah, bacaksız nefisleri, kiralık çeneleri ve günahkâr dilleri çirkinleştirsin. Geminin kaptanı kaybolduğunda ve rüzgâr onu parçaladığında kurbağalar gemiyi idare eder. Onları caydıranın, burunlarını kesenin ve durduranın görülmesi yakın değil midir? Bel’am bin Baura ve Museylemetu’r ricali bin Unfuva, kavimlerinin en melunudurlar. Bugün bunlardan (günümüz bel’amları) biri, sizin daha kötü zan ettiğiniz kişilerden daha çok İslam’a ve Müslümanlara zarar verenlerdir. Vallahi bunların gizlediklerinin açığa çıkması, ateşlerinin sönmesi ve dillerinin kesilmesi yakındır. İyad el-Yahsabi, “Tertibu’l Medarik ve Takribu’l Mesalik” isimli kitabında şunları zikretti: “Allame Ebubekir İsmail bin İshak bin Uzra r Fatimi Ubeyd oğullarının hatiplerinden soruldu. Ve ona denildi ki; Onlar sünnidirler. Şeyh dedi ki; onlar şöyle demiyorlar mı? ‘Allah’ım Hakim kuluna rahmet et ve onu yeryüzüne mirasçı kıl.’ Dediler ki; evet. Dedi ki; şayet bir hatip Allah ve Resulüne hamdeder ve güzel bir şekilde onları

övdükten sonra Ebu Cehil cennetedir derse size göre kâfir olur mu? Dediler ki; evet. Dedi ki; Hakim Ebu Cehil’den daha şiddetlidir.” İyad dedi ki; Davudi’ye bu mesele soruldu. O da dedi ki; onlara Cuma günü hutbe okuyan, dua eden hatipleri kâfirdirler ve öldürülürler. Tevbeye de çağırılmazlar. Eşleri onlara haram olur. Müslümanlara mirasçı olmazlar, Müslümanlar da onlara mirasçı olmazlar. Malları Müslümanlara fey olarak kalır. (Şeyhin sözü bitti.) Ey tüm mekânlardaki tevhidin gayretli askerleri! Allah’a ve dostlarına eziyet eden her yerdeki kötü âlimlere ve fitne davetçilerine hazırlıklı olun. Sizden biri onlardan birini gördüğünde gölgesini gölgelerinden ayırmasın. Evinde ve ailesinin yanında olsalar bile onlara saldırın ve onları öldürün. Mücahidlere düşmanlığını açığa vuran, onları dinden çıkmakla veya dinsizlikle itham eden ve onlara karşı savaşa teşvik edenlerle başlayın. Onların içinde Cehm, Ca’d, Hallac ve Ma’bed’in öldürülme sünnetini yaşatın. Vallahi eğer şeytanın bir devleti olsa, onlardan hazır askerler, yardımcılar ve destekçiler bulacaktır. Tüm güç ve kuvvet yalnızca Allah’tandır. Hasan bin Ali bin Ebi Talip h dedi ki; “İnsanlara öyle bir zaman gelecek ki, İslam’ın sadece ismi ve Kur’an’ın sadece sureti kalacaktır. O gün mescidleri yapılmış olacak fakat hidayet olarak harap olacaktır. Âlimleri, göğün altında yaşayanların en şerlileri olacaktır. Fitne onlardan çıkacak ve tekrar onlara dönecektir.” Evet, fitne onların ağızlarından ve minberlerinden başladı. Allah yolunda cihadı haram kılıp engelledikten sonra, yöneticilerinin gözlerinin aydınlığı, krallarının mevki ve selameti için insanları, tağutların bayrakları altında savaşıp batıla ve küfre girmeye davet etmeye başladılar. Asıl zarar edenler, onların dünyalarını korumak ve hevalarına tabi olmak için dinlerini heba edenlerdir. Kim hak ile meşgul olmazsa, şeytan onu batıl ile meşgul eder. Bugün kim Allah yolunda cihad etmezse, tağutlar onu kendi yollarında savaştırırlar. Genel olarak tüm Müslümanlara ve özel olarak da Irak ve Şam’daki ehlisünnete; Mecusi İran’ın yaptığı kötülükler artık doruk noktasına vardı. Kötülükler arttı ve tüm kulları ve şehirleri kapladı. Irak ve Şam’daki ehlisünneti; uşakları, uzmanları ve müsteşarları vasıtasıyla öldürdüler. Sünniler, elleri bağlı bir şekilde gizlenen zeliller haline geldiler. Eğer Allah’tan sonra İslam Devleti’nden başka bunları caydıran olmazsa bu yaptıkları ile yetinmeyeceklerdir. Çünkü hak ortaya çıktı ve batıl geveledi. Mecusi İranlılar, hilafetin askerlerinin aleyhinde azıtıp kendini kaybedenleri nasıl da destekliyorlar. Aklı başında iki kişi, dini, ırzı ve toprağı savunanlar hakkında hiç şüphe eder mi? İran ve kuyruklarına kim acıyı ve dehşeti tattıracak? Allah kötü çeneleri çirkinleştirsin. İşlediği cürmü ve kötülükleri ne büyüktür. Kim Bağdat’tan Beyrut’a, Haleb’e, Dımeşk’e, Horasan’a ve San’a’ya kadar Mecusi İran devleti yüzüne karşı hak kılıcını çekecek ve onlara helaki tattıracak? Kim, ey şer ve helak davetçileri, kim? İşte bugün İran, ehlisünnetin yurtlarında uzunluğu ve genişliğiyle dolaşıp haçlıların desteği ve bombardımanı altında Allah’ın muvahhid ve mücahid kullarıyla savaşıyor. Mürted

ve uşak hükümetleriniz, onlara sevgilerini dile getiriyorlar ve onlarla birlikte en güzel hayatı yaşamayı umuyorlar. Allah b güç ve kuvvetiyle onların tahtlarının yıkımını ve mülklerinin zevalini mücahidlerin elleriyle hızlandırsın. Ey ehlisünnet! Boş şeyleri, yanıltıcı yumuşak sözleri belirsiz ve hayali şeyleri terk etme zamanı geldi. Yanakları çevirip gözleri kapatmak, yüzleri çevirip övünmek ve kibirlenmek neden? Bunlar, yurtları işgal eden, Mekke ve Medine’nin kalelerinde sabahlayan zalim düşmanın saldırısını püskürttüğünüz için mi? Ya da yöneticilerinizde gördüğünüz sertliğin ve şiddetin faziletinden mi? Onlarla sizi koruyacaklarını ve sizi savunacaklarını zan ettiğiniz için mi? Hayır! Vallahi bu zanlar zarar etti ve hüsrana uğradı. Size bu söylediklerimi hatırlayacaksınız. Ne zamana kadar karanlıklarda yıldızları yürüteceğiz, onlar ne mest ne de ayaklar üstünde yürütülmezler. Muhakkak ki; düşmanlar -Allah onları helak etsindiyarınıza saldırdılar. Dininizi yok etmek ve namuslarınızı kirletmek istiyorlar. Bu doğruluk yolu artık belirmiştir. O halde onu idrak edin. İslam size haykırıyor, ona yardım edin. Irzlar yardım istiyor, onlara yardım edin. Allah yolundaki mücahid kardeşiniz de sizi harekete geçmeye davet ediyor, onları yüzüstü bırakmayın. Muhakkak ki; İslam diyarı sizin diyarınızdır. Ve Allah’ın şeriati boyunlarınızda bir emanettir. Bunları savunmak sadece mücahidlere ait değildir. Eğer maymun ve domuzun torunları ve ağacın, taşın ve insanın kulları buralara ulaşırlarsa Allah katında ve Müslümanların yanında hiçbir mazeretiniz yoktur. O halde hızlı bir şekilde cihad kafilesine katılmaya acele edin. Elinizden geldiğince; nefis, mal, teşvik ve dua ile Allah yolunda mücahidlere yardım edin. Dünyanın her tarafında bulunan Hilafet askerlerine ve destekçilerine; küfrün tahtını sarsan, refahı onlara unutturan, istihbaratçılarının ve istihbaratlarının burunlarını toprağa sürten ve güvenliği rüyalarından bir rüya kılan şiddetli aslanlara; Biliniz ki; -Allah sizi yardımıyla desteklesin- mübarek operasyonlarınızın mizanda büyük bir değeri ve küfrün atışlarını çevirmede önemli bir yeri vardır. O halde onlara evlerinde, pazarlarında, yollarında, meclislerinde ve onların hesap etmedikleri yerlerden onlara saldırın! Kendileriyle meşgul olmaları için yeryüzünü ayakları altından ateşe verin ve semalarının paklığını bulandırın. Gayretlerinizi ve operasyonlarınızı arttırın. Allah sizi mübarek kılsın. Bu makamda davet, sağlık ve medya süvarilerine ve diğer İslam Devleti askerlerine de değinmeden geçmeyeceğim. Farklı sınır hatlarındaki cihadlarını ve nöbetlerini tebrik ediyorum. Bugünkü bunların savaşları, önem bakımından askeri savaşlardan daha düşük değildir. Allah’ım! Sen razı olana kadar sana hamdolsun, razı olduğun zamanda sana hamdolsun ve razı olduktan sonra da sana hamdolsun. Allah’ım! İnsanları senin yolundan alıkoyan, dostlarınla savaşan, Resullerini yalanlayan ve yeryüzünde eğrilik isteyen mücrim kâfirleri sana havale ediyoruz. Allah’ım! Dinine ve askerlerine yardım et, kelimeni yücelt ve hak ilahi bayrağını yükselt. Güç ve kuvvet yalnızca Allah’ındır. Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun. 7

Hamd, kâfirler ve Müslümanlar olmak üzere insanları iki sınıfa ayıran ve onların arasında kıyamete kadar düşmanlığı yaratan Allah’a aittir. Salat ve selam, kıyamete yakın kılıçla gönderilen Peygamberin üzerine olsun... Bundan sonra: Bu nidamız, tevhidin ne manaya geldiğini bilen, kendini gerçek İslam’a ve tevhide nispet eden, İslam ve tevhid cemaatlerine, o cemaatlerin liderlerine ve fertlerinedir. Hiç şüphe yok ki; bu nasihatimiz, bir babanın çocuğuna, bir sevenin sevdiğine ettiği şefkat ve merhamet nasihatidir. Şeytan her ne kadar nefisleri kabartıp bu nasihati azarlama ve eleştirme saysa da aslın da bu; sevenin sevdiğini bir kötülükten ve şerden kurtarma çabası ve sevdiğinin iyiliği için bir mücadelenin ifadesidir. Şeyh Muhammed bin Abdulavehhab söyle dedi: “Tağuta küfretmenin keyfiyeti; Allah’tan başkasına ibadetin batıl olduğuna inanmak, bunu terketmek, buna kin beslemek, ehlini tekfir etmek ve onlara düşmanlık etme ile olur. 8

Özel Makale

Tağut ve tağutun kullarına düşmanlık ise, sadece söz ile olmaz. Bilakis düşmanlığın, hem sözle hem de fiille olması gerekir. Şeyh Süleyman bin Sahman söyle diyor: ‘Allah b söyle buyurdu: ‘Tağuta kulluk etmekten kaçınan ve içtenlikle Allah’a yönelenler için müjde vardır. O halde, kullarımı müjdele!’ [Zümer, 17] Bu ayet-i kerimelerde tağuttan kaçınmanın vacip oluşu hakkında birçok yönden deliller vardır. Kaçınmadan maksat ise: ona kin beslemek, kalp ile düşmanlık yapmak, dil ile kötüleyip sövmek ve güç yetirebildiğinde onu ortadan kaldırıp ondan uzak durmaktır. Kim tağuttan içtinap ettiğini söylüyor ve bunları yapmıyorsa söylediğinde sadık değildir.’ ” [Ed Dureru’s Seniyye] Tağuta küfretmenin zirvesi ise; Allah’ın kelimesini yüceltmek için tağutlar ve onların tabileri ile savaşmaktır. Allah b söyle buyurdu: “İman edenler, Allah yolunda savaşırlar. İnkâr edenler de tağut yolunda savaşırlar. O hâlde, siz şeytanın dostlarına karsı savaşın. Şüphesiz şeytanın hilesi zayıftır.” [Nisa, 76]

Ey Muvahhidler! Tevhidi, tağutlara ve onların kulları olan müşriklere ve mürtedlere düşmanlık olarak öğrendiniz, insanlara bunu öğretmeye çalıştınız, bunun için hapsedildiniz ve eziyetler çektiniz. Her zaman ve gücümüz yettiğince, tekfirden öte tağutlarla ve onların kulları ile savaşmaya söz verdiniz. Ama şimdilik, gücümüz yok, diyerek bu vacibi sürekli ertelediniz. İddia ettiğiniz ve dilleriniz ile söylediğiniz tağuta ve kullarına düşmanlığınızı sadece diliniz ile veyahut onları tekfir ederek değil de, bu sözünüzdeki sadakatinizi amele döküp onlarla savaşarak ortaya koymanızın vakti gelmedi mi? Şöyle bir geçmişinize bakın ve meclislerinizde sarf ettiğiniz sözlerinizi hatırlayın. Tıpkı sizden öncekilerin dediği gibi siz de aynı sözleri söylemiştiniz. Sizden öncekiler dediler ki: “Musa’dan sonra İsrailoğullarının ileri gelenlerini görmedin mi (ne yaptılar)? Hani, peygamberlerinden birine, ‘Bize bir hükümdar gönder de Allah yolunda savaşalım’ demişlerdi. O, ‘Ya üzerinize savaş farz kılındığı hâlde, savaşmayacak olursanız?’ demişti. Onlar, ‘Yurdumuzdan çıkarılmış, çocuklarımızdan uzaklaştırılmış olduğumuz hâlde Allah yolunda niye savaşmayalım’ diye cevap vermişlerdi.” [Bakara, 246] Şimdi birçoklarınızın, şöyle şöyle şartlar olsa niye savaşmayalım, biz de Allah yolunda savaşmanın vacip olduğuna inanıyoruz ama bizim için bu savaşın vakti, yeri, kimle ve nasıl olacağı önemlidir, gibi bahanelerle kendinizi ikna ettiğinizi biliyoruz. Sizden öncekilerin de böyle dediklerinden haberiniz var mı? Allah dedi ki: “ Dediler ki: Rabbimiz! Niçin bize savaş yazdın? Bizi yakın bir zamana kadar erteleseydin ya!” [Nisa, 77] Onlar da sizin gibi cihadı ve Allah yolunda savaşı inkâr etmiyorlardı ama vakti konusunda Allah ile pazarlığa girişmişlerdi. Peki ya siz, Allah ile bu pazarlığı yapıp önce şu işler var, onları halledelim, daha sonra bakarız, diyenlerden misiniz? Yoksa işitip itaat edenlerden misiniz? Peki bunlar, sizce neden savaşın vakti konusunda Allah ile pazarlığa girdiler biliyor musunuz? Rabbimiz bize onu da haber vererek diyor ki: “Üzerlerine savaş yazılınca, hemen içlerinden bir kısmı; insanlardan, Allah’tan korkar gibi, hatta daha çok korkarak, ‘Rabbimiz! Niçin bize savaş yazdın? Bizi yakın bir zamana kadar erteleseydin ya!’ derler.” [Nisa, 77] Onlar, bu korkuları sebebi ile Allah ile savaşın farziyetinde değil, savaşın vaktinde pazarlığa tutuşarak savaşı biraz daha öteye erteleyip biraz daha zaman kazanmayı düşündüler. Eğer siz de korkuyorsanız, burada her gün uçakların bombalar yağdırdığı şehirlerde bu eziyete sabreden kadınların varlığını sizlere hatırlatırız. Evet, kadınlar var! Tağutu ve onun kullarını reddeden bir muvahhid, nasıl olur da bir kadın kadar sabredemez korkuya! Şimdiye kadar şeytanların sizi oyalayıp uzak tuttuğu cihad emrini yerine getirme ile karşı karşıya kaldığınızdaki sözlerinize bakın bir bakalım, sizin sözünüz şu iki sınıftan hangisinin sözüne benziyor; Allah’ın b Talut’un kıssasında bahsettiği kalbi hastalıklı olanlara mı? Yoksa Talut’un ordusunda cihada katılıp, itaat edip ve düşmana karşı sabredip Allah’ın kendilerine zafer bahşettiği mü’minlere mi? Nitekim Allah b, kalbi hastalıklı olanların şöyle dediklerini bizebildirmektedir: “Talut ve onunla beraber iman edenler ırmağı geçince,

‘Bugün bizim Calut’a ve askerlerine karşı koyacak gücümüz yok.’ dediler. [Bakara, 249] Talut’un ordusundaki mü’minlerin ise şöyle dediğini bize bildirmektedir: “Allah’a kavuşacaklarını kesin olarak bilenler ise şu cevabı verdiler: ‘Allah’ın izniyle büyük bir topluluğa galip gelen nice küçük topluluklar vardır. Allah, sabredenlerle beraberdir.’.” [Bakara, 249] Evet kardeşlerim, Rabbimizin yardımı, gücü ve maddi teçhizatları çok olanlarla değil, bilakis zayıf ve maddi teçhizatı az fakat imanları kamil ve tevekkülleri tam olanlarla beraberdir. Biz zayıfız, gücümüz yok, ne yapabiliriz, sayımız az, silahımız yok demeyin! Rabbinize tevekkül edin ve elinizden geleni ortaya koyun! Göreceksiniz ki, Rabbiniz size hesap etmediğiniz yerden rızıklar ve yardımlar gönderecektir ve eksikliğinizi giderecektir. “Andolsun, siz son derece güçsüz iken Allah size Bedir’de yardım etmişti. O hâlde Allah’a karşı gelmekten sakının ki; şükretmiş olasınız. Hani sen mü’minlere, ‘Rabbinizin, indirilmiş üç bin melek ile yardım etmesi size yetmez mi?’ diyordun. Evet, sabrettiğiniz ve Allah’a karşı gelmekten sakındığınız takdirde; onlar ansızın üzerinize gelseler bile Rabbiniz nişanlı beş bin melekle size yardım eder. Allah, bunu size sırf bir müjde olsun ve kalpleriniz bununla yatışsın diye yaptı. Yardım ve zafer ancak mutlak güç sahibi, hüküm ve hikmet sahibi Allah katındadır.” [Al-i İmran, 123-126] Eğer sizler, bizler canlarımızdan değil, bilakis çocuklarımız ve kadınlarımız hakkında endişe ediyoruz diyorsanız; biz şehid olduktan sonra ailemiz ortalıkta kalır, kimse sahip çıkmaz gibi vesveseler sizi cihaddan alıkoyuyorsa, o zaman yapacağınız şey Allah’a tevekkül etmektir. Ve bu konuda örnek alacağınız insanlar sahabelerdir. Ayrıca İslam Devleti’ne hicret ve cihad için gelen her bir muhacire de size gelen bu şeytani vesveselerin bir kısmı gelmiştir. Lakin onlar, Allah’a tevekkül ederek bu korkularını atmış, iman ve samimiyetle işlerini Allah’a teslim etmiş, onun farz kıldığı savaşa iştirak ederek Allah’a olan teslimiyetlerini ispatlamışlardır. Allah’a hamd olsun ki, şuana kadar ne sahabelerin hanımları ve çocukları açıkta kalıp perişan olmuş, ne de mücahidlerin çocukları ve kadınları... Bil ki, rızık Allah’tandır ve bizi yaratan ve gözeten de O’dur. “Hani münafıklar ve kalplerinde hastalık bulunan kimseler, ‘Bunları dinleri aldatmış’ diyorlardı. Hâlbuki kim Allah’a tevekkül ederse, hiç şüphesiz Allah mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.”[Enfal, 49] Dikkat ettiyseniz sadece münafık kâfirler değil, Müslümanlardan olup Allah’ın kendilerini hastalık ile vasıflandırdığı Müslümanlar da bu hataya düştüler. Münafıkların ve kalbi hastaların mü’minler hakkında söyledikleri bu söz, mü’minlerin Allah’a olan tevekküllerindendi. Allah b kendisine tevekkül eden mü’minleri yüz üstü bırakmayıp onlara sahip çıkacağını şu şekilde belirtmiştir. “Kim Allah’a tevekkül ederse, hiç şüphesiz Allah mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” Evet kardeşlerim! Bulunduğunuz mıntıkalarda tevhid akidesine sahip olmak, küfre ve şirke girmemek için ne kadar mücadele ettiğinizi bilmekteyiz. Gelin bu onurlu tevhid akidenizi hicret ve cihadla şereflendirip İslam’ın zirvesine bir adım atın ve Allah’ın b bahsettiği şu ayet-i kerimelerin muhatabı olun. “İman edenler, hicret edenler, Allah yolunda cihad 9

edenler; şüphesiz bunlar Allah’ın rahmetini umarlar. Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” [Bakara, 218] “İman edip hicret eden ve Allah yolunda cihad edenler ve (muhacirleri) barındırıp (onlara) yardım edenler var ya; işte onlar gerçek mü’minlerdir. Onlar için bir bağışlanma ve bol bir rızık vardır.” [Enfal, 74] “İman edip hicret eden ve Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihad eden kimselerin mertebeleri, Allah katında daha üstündür. İşte onlar, kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.” [Tevbe, 20] Bugün tağutlar size, İslam Devleti’ne hicretin yollarını kapatmışlarsa, sizler de onların yurtlarında cihadı başlatın. Ebu Basir ve Ebu Cendel gibi sahabeleri örnek alın. Mü’minlerin emiri, Türkiye’de cihadı başlatmanız için sizi cihada davet etti. Artık hiçbir mü’min hicret edememe bahanesi altına sığınıp cihaddan uzak duramaz. Çünkü cihadın farz-ı ayn olduğu durumlardan biri de; halifenin cihad çağrısı yapmasıdır. Halife, muvahhidlere seslenerek Türkiye’de cihadı başlatmaları çağrısında bulundu ve şöyle dedi: “Ey muvahhidler! Artık bugün Türkiye, eylemlerinizin çerçevesine ve cihadınızın kapsamına girmiştir. Allah’tan yardım dileyin ve oraya saldırın! Güvenliğini korkuya, rahatlığını dehşete çevirin! Sonra orayı ateşli mücadelenizin mıntıkalarına katın.”1 İbn-i Kudame el-Hanbeli şöyle demektedir: “Cihad üç yerde farzı ayn olur: “… Üçüncüsü; İmam bir kavmi cihada çağırdığı vakit o kavmin buna icabet etmesi gerekir. Çünkü Allah b şöyle buyurmaktadır: ‘Ey iman edenler! Size ne oldu ki, ‘Allah yolunda savaşa çıkın!’ denildiği zaman yere çakılıp kalıyorsunuz? Dünya hayatını ahirete mi tercih ediyorsunuz? Fakat dünya hayatının faydası ahiretin yanında pek azdır. Eğer savaşa çıkmazsanız, Allah sizi pek elem verici bir azap ile cezalandırır ve yerinize sizden başka bir kavim getirir; siz (savaşa çıkmamakla) O’na hiçbir zarar veremezsiniz. Allah her şeye kadirdir.’ [Tevbe, 38-39] Allah Resulü g şöyle buyurdu: ‘Cihada çağırıldığınız vakit, buna icabet edip cihada çıkın.’ ” [Buhari, Hadis No:1834]2 1 Mü’minlerin Emiri Ebubekir el-Bağdadi’nin, “Bu, Allah’ın ve Resulünün Bize Vaad Ettiğidir” başlıklı konuşması. 2 El-Muğni, C.9, S.197.

10

Özel Makale

Evet kardeşlerim, önünüzde iki yol vardır. Ya Allah’ın size farz kıldığı cihadı başlatırsınız ya da zillet içerisinde tağutların sizi hapsetmesini beklersiniz. Binlerce kardeşinizin sebepsiz yere hapsedilmesi size bir şey ifade etmiyor mu? Hapse girme sıranızı mı bekliyorsunuz? Daha ne duruyorsunuz? Artık kâfirlerin kalbine bıçağı saplama zamanı geldi. Karanlık odalarda konuştuklarınızı haykırma zamanı geldi. Tağutlara sadece sözde değil de fiilde düşmanlığı izhar etme zamanı geldi. Ey muvahhidler! Ey tevhid mücadelesi verenler! Sözlü olarak verdiğiniz bu mücadelenizi artık cihadla devam ettirin! Size küfrü ve şirki dayatanlara siz de tevhid ve İslam’ı dayatın! Bu uğurda canlarınızı feda etmekten çekinmeyin! Kâfirlere korku salın! Rahatlarını bozun ve tuğyanlarına son verin! İslam’a ve Müslümanlara savaş açan Erdoğan ve destekçilerini hedef alın! Ak parti hükümetini, binalarını ve üyelerini hedef alın! Ak parti il ve ilçe başkanlarını hedef alın! Gençlik kolları başkanlarını ve diğer tüm yönetici ve üyelerini hedef alın! Ak partiyi destekleyen, onları meşrulaştıran ve ona oy vermeye davet eden tüm belam âlimlerini hedef alın! Onlar, kardeşlerinizin kanlarını akıttığı gibi sizde onların kanlarını akıtın! Allah’ın hükmüyle hükmetmeyen ve kardeşlerinizi hapseden polis ve hâkimleri hedef alın! İslam Devleti’ndeki kardeşlerinizi öldürmeye gelen tağutun askerlerini kendi yurtlarında hiç beklemedikleri bir anda hedef alın! Allah’ın kanunlarından yüz çevirip kendi kanunlarını insanlara dayatan milletvekillerini hedef alın! Onları bıçaklayın, araçla ezin, boğun, yakın, binalarını başlarına yıkın, silahla kafalarını patlatın, onları zehirleyin ve elinize geçen her türlü imkânla onların kanını akıtın ve vücut parçalarını sokağa saçın! Ey yıllarca tağutlara düşmanlık eden ve onları tekfir eden muvahhid kardeşlerim! Tevhidinizi artık hayata aktarın, tağutlar ve destekçilerine karşı en amansız bir şekilde cihadı başlatarak Türkiye’de, Allah’ın şeriatinin ikame edildiği İslam topraklarını oluşturun. Sözlerin pratiğe döküldüğü ve hayallerin gerçeğe dönüştüğü toprakları... Müşriklerden uzak ve gerçek kardeşliğin yaşandığı tevhid topraklarını… İnancınızı hayata hâkim kıldığınız ve Rabbinizin razı olduğu dini yaşayacağınız toprakları… Zilleti terk edip izzetinizle yürüdüğünüz toprakları… Kâfirlerden korkmadığınız, bilakis kâfirlerin sizden korktuğu toprakları… Rabbinizin farzlarını terk etmediğiniz, bilakis en ufak emirlerini dahi rahatlıkla yerine getirdiğiniz toprakları…

Hamd, yeryüzünü yaratan, yöneten ve yegâne yasama hakkına sahip âlemlerin Rabbi olan Allah’a olsun. Salat ve selam O’nun şeriatini kullarına ulaştıran ve nasıl yaşanılacağını onlara öğreten elçisine, ehline, sahabesine ve tüm takipçilerine olsun. Son dönemlerinde küfrü, şirki ve kabirperestliği iyice açığa çıkan Osmanlı Devleti yıkıldıktan sonra yeni devletin başına geçen tağut Mustafa Kamal ve tağut arkadaşları, siyasal hayatta az bir kısım da olsa kalmış olan İslami kuralları tümüyle kaldırdılar ve cumhuriyet rejimini ilan ettiler. İnsanları, az da olsa kalmış dinlerinden uzaklaştırdılar, dinsizleştirdiler ve istedikleri gibi bir kâfir yapmaya çalıştılar. Bunu yaparken çok zalimce davrandılar. Asmaktan, kesmekten ve öldürmekten hiç çekinmediler. Ortalığı fesada boğdular, yaktılar ve yıktılar… Dinsizliği, laikliği ve ırkçılığı dayattılar. İnsanları, İslami şiarlardan ve sembollerden olabildiğince uzaklaştırdılar. Hurafe ve bidat bile olsa dinle anılan her türlü olguyu yerle bir etmek için ellerinden geleni yaptılar. Tabiri caiz ise, dinin kökünü kazımak için var güçleriyle mücadele ettiler. Tağut Mustafa Kamal ve tağut arkadaşları var güçleriyle İslam ve Müslümanlara saldırırken, elbette

dini gayreti olanlar da bu konuda boş durmadılar. Onlar da bu dinsizlik hareketine karşılık dini muhafaza etme gayreti içerisine girdiler. Tağut Mustafa Kamal’ın bu saldırılarına ilk büyük karşılık Nakşibendi tarikatının şeyhlerinden olan şeyh Said ve arkadaşlarından geldi. Şeyh Said ve arkadaşları bu ayaklanmada başarısız oldular ve tağut Kamal ve kâfir arkadaşları Şeyh Said’in bu ayaklanmasını bastırdılar ve onlarcasını darağaçlarına asarak idam ettiler. Tağut Mustafa Kamal’dan sonra da İslam dini ile mücadele devam etti. Hatta ondan sonra gelen tağutlar ilk tağut Kamal’ı aratmayacak derecedeydi. Kâfirler, kendi cephelerinde İslam dini ile mücadele ederken, din gayreti olanlar da bu harekete karşı gerek gizli gerekse de açık bir şekilde mücadele ettiler. Elbette dine karşı yapılan bu saldırılara karşılık vermek ve dini savunmak her Müslümana farz olan bir ameldir. Lakin önemli olan husus, bu mücadeledeki yöntem ve metottur. Verdiğin mücadele, hak bir mücadele olmuş olsa bile, yanlış yollarla hakkı savunmak caiz değildir. Bu mücadele yöntemlerinde kullanılan metotlar kimi zaman haram bir metot iken, kimi zaman da sahibini kâfir, müşrik hatta tağut yapan bir metottur. 11

Tağut Erbakan’ın İslami Motiflerle Kurduğu MNP

Bu süreç içerisinde irili ufaklı nice şahıslar ve yapılanmalar doğru ve yanlış bir şekilde bu yeni gelen din düşmanı rejimle mücadelesini sürdürdü. Ve bu mücadeleler, günümüze kadar da devam edip geldi. İşte bunlardan biri de taraftarlarının iddia ettiklerine göre, bir din mücadelesi veren veya din mücadelesi güdenlerin etrafında toplandığı ve gayri İslami bir yol seçerek laik rejime karşı mücadele başlatan tağut Necmettin Erbakan ve kâfir arkadaşlarıdır. İşte makalemizin asıl konusunu teşkil eden amaç, bu tağutların, İslam kılıfıyla işledikleri küfürleri, fesatları ve saptırmalarının az bir kısmına değinmektir. Tağut Erbakan, ilk defa 1969’da Konya’dan bağımsız aday olarak milletvekili seçildi. 1970’te de bazı arkadaşlarıyla birlikte Milli Nizam Partisi’ni (MNP) kurdu. Bu tağut, dini ve İslami bir motifle siyasete atılmıştı. Ve iddialarına göre amaçları; kâfir Kamal ve kâfir takipçilerinin yürürlüğe koyduğu ve halkı mecbur kıldığı din dışı uygulamalara son vermek ve İslam’a bu yolla hizmet etmekti. Yani şer ve gayri İslami bir yolla bu dine hizmet etmeyi amaçladıklarını söylüyorlardı. Bu yapının öncü ve liderlerinin çoğu, bu iddialarında samimi değillerdi. Lakin takipçilerinden onlara bu yolda inanmış olanların sayısı da az değildi. Erbakan ve Erdoğan Yeni Laik Sistemi Meşrulaştırdılar: Tağut Erbakan ve kâfir takipçilerinin hedefledikleri gerçek İslam olmasa bile, tağut Mustafa Kamal ve kâfir takipçileri gibi dini yerle bir etme gibi bir amaçları da yoktu. Amaçları; bir nebze olsun İslam dininin yasaklanmış bazı ilkelerini geri getirmek ve dini bir rahatlık sağlamak, bir nebze olsun dini siyaset ve riyasetlerine araç yapmak, bilerek veya bilmeyerek yeni rejimi kabullenememiş olan kitleyi rejime entegre etmekti. Tağut Mustafa Kamal’ın yeni 12

Özel Makale

getirmiş olduğu bu laik ve din düşmanı rejim, halkın büyük bir kesimi tarafından bir türlü benimsenmedi. Bu yeni rejimin sahipleri, dine olan düşman tavırlarıyla dine meyilli olan bu halkın beğenisini bir türlü kazanamadıklarını anlayınca, bu sefer din kisvesi altında halkı sisteme bağlama oyununa giriştiler. Bu tağuti rejimi insanlara kabullendiren ve dini olarak bu halka en büyük zararı verenlerin önderi maalesef tağut Erbakan ve arkadaşlarıdır. Erbakan’dan daha önce rejim, aynı oyun için Adnan Menderes’i kullanmıştı. Lakin Erbakan ve ardından gelen Erdoğan’ın üstlendiği rol daha büyük, daha tehlikeli ve daha zararlıydı. Erbakan’dan sonra da rejim, tağut Tayyip Erdoğan’ı aynı görev için kullandı ve halen kullanmaya devam etmektedir. Yani din kisvesi ile dine hizmet ettiklerini iddia eden bu ekipler, İslam dinine ve Türkiye halkına dini olarak en büyük zararı verenlerdir. Rejime düşmanlığı iddia edip prim toplayanlar, aslında bu rejime en büyük katkıyı sağlayanlardır. Çünkü bunlar, halkın büyük bir kesiminin meşruluğunu kabul etmedikleri bir rejimi onlara kabullendirdiler. Kelime oyunları yaparak, farklı tanımlar geliştirerek ve maksatlarının farklı olduğunu ileri sürerek halka laikliği ve demokrasiyi öyle veya böyle kabullendirdiler. İşte Erbakan ve Erdoğan tağutlarının işlediği en büyük küfür ve şirklerden birisi de, laik rejimi aklama ve meşrulaştırma küfrüdür. Bunlar, İslam, şeriat, din, cihad, adalet gibi söylemleri dillerine dolasalar da, çoğu zaman tevriyeli kelimeler kullandıklarını iddia etseler de, haddi zatında bunlar, dinden çıkmış ve tağutlaşmış kimselerdir. Tağut Erbakan, tevriyeli söz ve cümleleriyle meşhur bir düzenbazdı. Bir taraftan taraftarlarını ikna etmekte, diğer tarafta da rejim yanlılarını kandırdığını zannetmekteydi. Milli düzen, milli nizam, adil düzen, saadet, refah gibi söylemleri ile taraftarlarına İslam’ın anayasasını ve düzenini kastettiğini söylerken, diğer bir taraftan da bu söylemlerle mevcut düzeni kast ettiği söyleyerek rejim yanlılarını kandırdığını zannetmekteydi. Erbakan ve Erdoğan’ın Yasama Hakkını Kendilerinde Görmeleri: Demokratik sistemlerde yasama hakkı, Allah’a değil de halk adına milletvekillerine verildiği için bu sistem küfür sistemleridir. İslam’a göre teşri ve yasama hakkı sadece Allah’a aittir. Nitekim Allah b Kur’an’ı Kerim’de şöyle buyurmaktadır: “Hüküm (yasama) yalnızca Allah’ındır.” [Yusuf, 40] ve şöyle buyurmaktadır: “O, hükmüne hiçbir kimseyi ortak etmez.” [Kehf, 26] “Yoksa onların Allah’ın izin vermediği şeyleri dinde kendilerine meşru kılan ortakları mı var? Eğer o fasıl kelimesi (azabımın ertelenmesine dair ezelde geçen söz) olmasaydı aralarında hüküm verilir (işleri) bitirilirdi. Gerçekten zalimler için acı bir azap vardır.” [Şura, 21] İbn-i Kesir bu ayetin tefsirinde şöyle demektedir: “Yoksa onların Allah’ın izin vermediği şeyleri dinde kendilerine şeriat kılan ortakları mı var?” yani onlar, Allah’ın kanun

olarak koymuş olduğu dosdoğru dine uymamakta; aksine insanlardan ve cinlerden olan şeytanların onlara meşru kıldıklarına uymaktadırlar. İnsanlardan ve cinlerden olan şeytanları, onlara beş defa doğurmuş (beşincisi dişi olan) deveyi, adak devesini, on batın doğurmuş veya yedi batın ikiz doğurmuş deveyi, on batın dölleyen erkek deveyi haram kılmış, ölüyü, kanı, kumarı ve benzeri sapıklıkları ve bâtıl cehaletleri helâl kılmıştır. Onlar helâl kılmayı, haram kılmayı, bâtıl ibadetleri ve bozuk sözleri cahiliye dönemlerinde uydurmuşlardı.”1 “De ki: ‘Ey kitap ehli! Bizimle sizin aranızda ortak bir söze gelin: Yalnız Allah’a ibadet edelim. O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım. Allah’ı bırakıp da kimimiz kimimizi rabler edinmesin.’ Eğer onlar yine yüz çevirirlerse, deyin ki: ‘Şahit olun, biz Müslümanlarız.’ ” [Al-i İmran, 64] Kurtubi bu ayetin tefsirinde şunları söylemektedir: “Ve Allah’ı bırakıp da kimimiz kimimizi rabler edinmesin.” Yani yüce Allah’ın helal kıldığının dışında, hiçbir kimseyi herhangi bir şeyi helâl ya da haram kılma hususunda izlemeyelim ve ardından gitmeyelim. Bu da yüce Allah’ın: “Onlar, Allah’ı bırakıp âlimlerini ve rahiplerini rabler edindiler.” (Tevbe, 31) buyruğunu andırmaktadır. Yani onlar, Allah’ın haram ve helâl kılmadığı şeyler ile ilgili olarak âlim ve rahiplerini, haram ve helâl kılmalarını kabul etmek suretiyle rableri konumuna getirdiler. Bu da, Şer’î hiçbir delile dayanmayan nıücerred istihsanı kabulün, batıl olduğunu göstermektedir. el-Kiyâ et- Taberi der ki: Apaçık dayanakları olmaksızın tayin etmiş olduğu ölçüler hususunda Ebu Hanife’nin istihsanları gibi. Ayrıca bu buyruk: “Şer’î dayanağı açıklamaksızın imamın sözünü kabul etmek icabeder” diyen ve yine imamın, şeriatten dayanağını açıklamaksızın Allah’ın haram kıldığını helâl kılabileceğini kabul eden Rafızîlerin de görüşünü reddetmektedir. Yüce Allah’ın: “Eğer yüz çevirirlerse” yani davet olundukları şeyi kabul etmezlerse “o vakit şahit olunuz ki biz Müslümanlarız, deyin.” Yani İslam dinine bağlı kalmak, bizim ayrılmaz vasfımızdır. Biz bu dinin hükümlerine uyan kimseleriz. Bu hususta Allah’ın üzerimizdeki lütuf ve nimetlerini itiraf eden kimseleriz. İsa olsun, Üzeyr olsun, melekleri olsun hiçbir kimseyi Rab edinmeyiz. Çünkü İsa ve Üzeyr de bizim gibi birer insandır. Ve hepsi de bizim gibi sonradan yaratılmışlardır. Bizler Allah’ın bize haram kılmadığı bir şeyi, rahipler haram kıldı diye haram kabul edemeyiz. O takdirde onları Rab edinmiş oluruz.”2 Buna binaen her kim insanlar için yasama da bulunur, Allah’ın yasak kılmadığını yasak, serbest kılmadığını serbest kılarsa kendini Allah’a ortak görmüş ve kendini rab ilan etmiş olur. Ve bu şekilde tağut olmuş olur. İşte günümüzdeki milletvekillerinin hali de budur. Onlar Allah’ın hakkı olan yasama hakkının millete vekâleten kendilerinde 1 İbn-i Kesir Tefsiri, C.7, S.198. 2 Kurtubi Tefsiri, C.4, S.106-107.

olduklarını iddia ederek, Allah’ın razı olmadığı kanunları insanlara kanun yapmaktadırlar. Ve insanları bu kanunlara uymaya zorlamaktadırlar. İşte bunu yapan herkim olursa olsun muhakkak ki; o kâfirdir. Aynı şekilde onlara bu konuda oy vererek yasama hakkını onlara veren ve çıkardıkları kanunlarda onlara boyun eğip itaat edenler de onların kulları olan kâfirlerdir. Kâfirlerle Dostluk Yapmaları: Allah b şöyle buyurmaktadır: “Mü’minler, mü’minleri bırakıp da kâfirleri veliler edinmesinler. Kim böyle yaparsa Allah ile bir ilişiği kalmaz.” [Al-i İmran, 28] Ve şöyle buyurmaktadır: “Ey iman edenler, Yahudi ve Hıristiyanları dostlar (veliler) edinmeyin; onlar birbirlerinin dostudurlar. Sizden onları kim dost edinirse, kuşkusuz o da onlardandır. Şüphesiz Allah, zalimler topluluğuna hidayet vermez.” [Maide, 51] İbn-i Hazm şöyle demiştir: “Allahu Teâlâ’nın, ‘Sizden onları kim dost edinirse, kuşkusuz onlardandır’ kavlinin zahirine göre olduğu; yani kâfirler cümlesinden bir kâfir olduğu doğrudur. Bu, Müslümanlardan iki kişinin (hiç kimsenin) üzerinde tartışmadığı bir haktır.”3 Nitekim Erbakan ve Erdoğan’ın kâfirlere dostluk eylemleri ve söylemleri sayılamayacak kadar çoktur. Özellikle Erdoğan, küfrün ve tuğyanın başı Bush, Obama ve Putin’e karşı defalarca dostluk eylemlerinde bulunmuş ve diliyle de bunu açıkça ifade etmiştir. Ayrıca gerek Erbakan’ın, gerekse Erdoğan’ın onlarca küfür kuruluşuna üye olmaları, o küfür teşkilatlarının bir parçası olmaları ve oradaki kâfirleri ve tağutları dost edinmeleri ayrıca içine düştükleri dostluk küfrünü daha da derinleştirmektedir. Onların bizzat kendilerinin başlattıkları veya üyelik için başvurdukları veya onlardan önce başlayıp onların bunlara devam ettiği birçok küfür ve tuğyan kuruluşu vardır. Örneğin; D8, NATO, Birleşmiş Milletler (BM, UN), Avrupa Konseyi (COE), Avrupa Birliği (AB, EU) ve Uluslararası Para Fonu (IMF) gibi. 3 El-Muhalla, C.12, S.33.

Tağut Erdoğan kadim dostu tağut Bush ile birlikte

13

“Eğer Allah’a, Peygamber’e ve ona indirilene (Kur’an’a) inanıyor olsalardı, onları (müşrikleri) dost edinmezlerdi. Fakat onlardan birçoğu fasık kimselerdir.” [Maide, 81] Kurtubi bu ayetin tefsirinde şöyle demektedir: “Fakat onlardan birçoğu fasık kimselerdir.” Yani onlar, dinlerini tahrif ettiklerinden ötürü Nebilerine olan imandan çıkmışlardır. Yahut nifaklarından ötürü Muhammed’e g imandan çıkmışlardır.”1 Müslümanlara Karşı Kâfirlere Destek Vermeleri: “Sizden kim onları dost edinirse o onlardandır. Allah zalimler topluluğunu doğru yola eriştirmez.” [Maide, 51] Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab, İslam’ın nevakızları hususunda şöyle demiştir: “Sekizinci nakız: Müslümanlara karşı müşriklere destek olup yardım etmek. Bunun delili Allahu Teâlâ’nın şu kavlidir: “Sizden kim onları dost edinirse o onlardandır. Allah zalimler topluluğunu doğru yola eriştirmez.”[Maide, 51] İbn-i Cerir şöyle demiştir: “Yani Allahu Teâla, ‘Sizden kim onları dost edinirse, şüphesiz o onlardan olur’ kavliyle, her kim mü’minler yerine Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinirse o da onlardandır, demek istemiştir. Şöyle diyor: Kim onları dost edinir ve mü’minlere karşı onlara yardım ederse o da onların dininden ve inancındandır.”2 Tağut Erdoğan, özellikle Afganistan, Irak ve Suriye’de defalarca kez kâfirleri destekleyip Müslümanların katledilmesine yardımcı oldu. Hala da, gerek bizzat kendisi gerekse de Rusya, Amerika ve Avrupa kâfir devletlerine her türlü yardımı yaparak Irak ve Suriye’de Müslümanları katletmektedir. Tağut Erdoğan; İncirlik gibi hava üslerini ABD ve Avrupa gibi küfrün ve tuğyanın başı olan ülkelere açarak, kâfirlerin Müslümanları öldürmesine yardımcı oldu. Ayrıca Peşmerge, YPG, Irak Rafızi hükümeti, Suriye’deki Muhalifler gibi birçok kâfir ülke, örgüt ve yapılanmaya Müslümanların aleyhinde destek verdi ve hala da bu 1 Kurtubi Tefsiri, C.6, S.254. 2 Taberi Tefsiri, C.10, S.400.

Tağut Erdoğan’ın Müslümanlara Karşı Haçlılara Açtığı İncirlik Havaüssü

14

Özel Makale

desteğine devam etmektedir. Hiç şüphe yok ki, Erdoğan’ın Müslümanların aleyhinde kâfirlere verdiği bu destek, onu İslam dininden çıkartır. Ve herkim Müslümanların aleyhinde kâfirleri desteklerse o da kâfir olur. Allah’ın Haramlarını Serbest Kılıp Helallerini Yasaklamaları: “Üzerinde Allah’ın isminin anılmadığı şeyi yemeyin; çünkü bu fısk’tır (yoldan çıkıştır). Gerçekten şeytanlar, sizinle mücadele etmeleri için kendi dostlarına gizli çağrılarda bulunurlar. Onlara itaat ederseniz şüphesiz siz de Allah’a ortak koşanlar olursunuz.” [Enam, 121] Taberi, tefsirinde İkrime’nin bu ayetin nüzul sebebi hakkında şöyle dediğini nakletmektedir: “Müşriklerden bazıları, Allah Resulü’nün yanına girerek O’na şöyle dediler: ‘Bir koyun öldüğü zaman onu kim öldürmüştür?’ Allah Resulü dedi ki; ‘Allah onu öldürmüştür.’ Müşrikler dediler ki; ‘Sen ve ashabının öldürdüğü hayvanlar helaldir de, Allah’ın öldürdüğü haram mıdır?’ Bunun üzerine Allah b şu ayeti kerimeyi indirdi. “Üzerinde Allah’ın isminin anılmadığı şeyi yemeyin…”3 Şeytan, müşriklerden olan dostlarının kulaklarına bazı şeyleri fısıldayarak onlar vesilesiyle sahabeleri saptırmak istemişti. Nitekim Şeytan, müşrik dostlarına şöyle vahyetmişti: “Müslümanlar, kendi elleriyle kesip öldürdükleri hayvanların etlerini helal sayıp yiyorlar lakin Allah’ın öldürdüğü hayvanların etlerine haram diyorlar.” Bunun üzerine Allah b bu ayeti indirerek şeytanların müşriklere vahyettiğine tabi olup ölü eti yiyenlerin müşrik olduğunu beyan etti. Allah c, tek bir haramını dahi helal görenlere tabi olanlara müşrik demektedir. Allah’ın haramlarını serbest kılan ve helallerini yasaklayanların kâfir olduğu konusunda İslam âlimlerinden hiçbir ihtilaf yoktur. İbn-i Teymiyye r şöyle demektedir: “Üzerinde icma edilen bir haramı serbest kılan veya üzerinde icma edilen bir helali yasaklayan veya üzerinde icma edilen Allah’ın şeriatini değiştirenler, tüm âlimlerin ittifakıyla kâfir ve mürted olur.”4 İşte tağut Erbakan ve Erdoğan’ın yönettikleri ve başına geçtikleri devlet, Allah’ın yüzlerce haramını serbest, yüzlerce helalini ve emrini de yasaklayan bir devlettir. Allah’ın bir tek haramını serbest kılan veya bir tek helalini yasaklayan kâfir olurken, Erbakan ve Erdoğan, neredeyse Allah’ın tüm haramlarını serbest kıldılar ve tüm helallerini ve farzlarını yasakladılar. Bunların bir kısmını kendi elleriyle yaptılar, bir kısmı da başına geçtikleri devlette var olan bu küfrî ameli devam ettirdiler. Bu tağutlar, içki fabrikaları açtılar. Hatta Erdoğan hükümetinin bakanlarından biri, hükümeti devralmadan önce Tekirdağ’da iki içki fabrikası varken kendi dönemlerinde bunu 3 Taberi Tefsiri, C.12, S.80. 4 Mecmuu’l Fetava, C.3, S.267.

on sekiz fabrikaya çıkarttıklarını övüne övüne anlatmıştır. Allah’ın en nefret ettiği ve büyük günahlardan biri olan faizi, zorunlu hale getirdiler ve neredeyse her caddede bir faiz bankası kurdular. Genelevlere ruhsat verdiler. Hatta fahişeleri sigortalı yapıp onlardan vergi aldılar. Birçok kumar çeşitlerini tesis ettiler ve kendi elleriyle milli piyango denen kumarı her sene işlettiler. Allah’ın hiçbir haddini tatbik etmediler, bilakis Allah’ın hadlerini anayasalarına bile almadılar. Cihad eden mücahidleri terörist ilan ettiler, hicretin kapısını kapattılar ve sırf, ‘Rabbim Allah’tır’ dedikleri için binlerce muvahhidi hapse tıkadılar. Bunların serbest kıldığı haramları veya yasakladığı helal ve farzları saymaya kalksak konu gerçekten çok uzayacaktır. Çünkü bunların neredeyse tüm yasakları Allah’ın helal veya farz kıldığı şeyler iken, serbest kıldıkları şeyler ise Allah’ın haram kıldığı şeylerdir. Türkiye’de yaşayan veya Türkiye’nin vakıasını bilen herkes bilir ki; Erdoğan’ın yapmış olduğu uygulamalar İslam dinine asla dayanmamaktadır. Zaten onlar da bunu açıkça defalarca kez dile getirdiler. Ve Türkiye’nin yasalarını bilen herkes bilir ki; Türkiye devletinin kanunlarının hiçbir yerinde İslami kanunlar bulunmamaktadır. Hatta kendi anayasalarına göre yasalarının, az bir kısmı dahi olsa, İslam’dan alınması kesinlikle yasaktır. Allah’ın İndirdikleriyle Hükmetmeyen Tağuti Mahkemeleri Ayakta Tutmaları: “Hakkında ayrılığa düştüğünüz herhangi bir şeyin hükmü Allah’a aittir.” [Şura, 10] “Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler kâfirlerin ta kendileridir.” [Maide, 44] Bu ayetin nüzul sebebini Buhari ve Müslim, Abdullah bin Ömer’den şöyle rivayet etmektedirler: “Abdullah bin Ömer şöyle demektedir: Resulullah’a g zina etmiş bir Yahudi erkekle bir Yahudi kadın getirildi. Bunun üzerine Resulullah g kalkarak Yahudilerin yanına gitti ve: ‘Zina eden bir kimseye siz Tevrat’ta ne (ceza) buluyorsunuz?’ diye sordu. Yahudiler: Yüzlerini karaya boyar; kendilerini yük üzerine bindirir; yüzlerini birbirlerine ters döndürürüz ve (sokaklarda) dolaştırılırlar! dediler. Allah Resulü g, ‘Eğer doğru söylüyorsanız o halde Tevrat’ı getirin!’ dedi. Yahudiler hemen Tevrat’ı getirerek okudular. Recim ayetine gelince, okuyan genç elini recim ayetinin üzerine koymuş ve onun evvelindekini ve sonundakini okudu. Allah Resulü’nün g yanında bulunan Abdullah bin Selâm peygamberimize: Buna emir buyur da elini kaldırsın! dedi. Yahudi elini kaldırınca baktılar ki; altında recm ayeti var! Bunun üzerine Resulullah g recim edilmelerini emretti ve her ikisi de recmedildi. Abdullah bin Ömer: Ben de onları recmedenler arasında idim. Yemin olsun erkeğin, kadını kendi vücudu ile koruduğunu gördüm! dedi.”1 Yahudiler Allah’ın tek bir hükmünü değiştirdiği için Allah b bunlara kâfir dedi ve kendi kanunlarıyla insanlar 1 Buhari, Hadis No:2841; Müslim, Hadis No:1699-26.

arasında hükmetmeyenlerin kâfir olacağını ifade etti. Allah’ın yasalarıyla hükmedilen mahkemelerin dışında başka mahkemelere başvuranlar kâfirdir. Nitekim Allah b bunu yemin ederek ifade etmektedir. “Hayır! Rabbine andolsun ki; onlar, aralarında çıkan çekişmeli işlerde seni hakem yapıp, sonra da verdiğin hükme, içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle boyun eğmedikçe iman etmiş olmazlar.” [Nisa, 65] Evet, Erbakan ve Erdoğan, Allah’ın yasalarıyla ve kanunlarıyla değil de, insanların kendi kafalarına göre uydurdukları kanunlarla hükmeden mahkemeleri tesis ettiler ve onları ayakta tuttular. O mahkemelere kendileri başvurdular, insanlara dayattılar ve insanlar arasında hükmedilmesi için o mahkemelere kanunlar çıkardılar. O mahkemeler, Erbakan ve Erdoğan tağutlarının çıkardıkları kanunlarla insanları yargıladılar ve cezalandırdılar. Allah b bu mahkemelerde hükmedenler için bakınız ne demektedir: “(Ey Muhammed!) Sana indirilen Kur’an’a ve senden önce indirilene inandıklarını iddia edenleri görmüyor musun? Tağutu tanımamaları kendilerine emrolunduğu hâlde, onun önünde muhakeme olmak istiyorlar. Şeytan da onları derin bir sapıklığa düşürmek istiyor.” [Nisa, 60] Allah b bu ayet-i kerimede, Allah’ın yasalarıyla hükmedilmeyen mahkemelerde hükmedenlere tağut demektedir. Ayrıca Erbakan ve Erdoğan’ın mahkeme konusundaki küfürleri sadece kendilerinin beşeri kanunlarla hükmeden mahkemeleri tesis etmeleri veya tesis edilen mahkemeleri idame etmeleri değildir. Tüm bunların üstüne, onların Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Lahey Uluslararası Ceza Mahkemesi gibi uluslararası küfür mahkemelerine hem başvurmaları hem de o mahkemeleri mahkeme olarak tanımaları, onları ayrıca küfre sokan bir unsurdur. Erbakan ve Erdoğan’ın Tağut Olmaları: “Andolsun biz, her ümmete, “Allah’a kulluk edin, tağuttan kaçının” diye peygamber gönderdik. Allah, onlardan kimini doğru yola iletti; onlardan kimine de (kendi iradeleri sebebiyle) sapıklık hak oldu. Şimdi yeryüzünde dolaşın da peygamberleri yalanlayanların sonunun ne olduğunu görün.” [Nahl, 36] “(Ey Muhammed!) Sana indirilen Kur’an’a ve senden önce indirilene inandıklarını iddia edenleri görmüyor musun? Tağutu tanımamaları kendilerine emrolunduğu hâlde, onun önünde muhakeme olmak istiyorlar. Şeytan da onları derin bir sapıklığa düşürmek istiyor.” [Nisa, 60] İbn-i Kayyım tağut hakkında şunları söylemektedir; “Kulun kendisiyle haddini aştığı her ibadet edilen, tabi olunan ve itaat edilendir. Her kavmin tağutu, Allah ve Resulü’nün dışında kendisine muhakeme olunan, Allah’ın dışında kendisine ibadet edilen, Allah’ın gösterdiğinin dışında kendisine tabi olunan ve sadece Allah’a yapılması gerektiğini bilmedikleri bir konuda bile olsa kendisine itaat edilendir. İşte bunlar âlemin tağutlarıdır. Bunu ve insanların bu konudaki hallerini düşündüğünde; insanların çoğunun Allah’a ibadetten yüz çevirip tağutlara ibadete yöneldiklerini, Allah ve Resulü’ne muhakeme olmaktan yüz çevirip tağutlara 15

muhakeme olduklarını ve Allah’a itaatten ve Resulüne tabi olmaktan yüz çevirip tağutlara itaat edip onlara tabi olduklarını göreceksin.1 Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab şöyle diyor; “Kendisine ibadet edilen ve kendisine yapılan ibadetten de razı olan bütün ibadet edilenler, kendisine tabi olunanlar ve Allah ve Resulü’nün emretmiş olduğu itaatin dışındaki konularda kendisine itaat edilen her şey tağuttur. “O hâlde, kim tağuta küfredip Allah’a inanırsa, kopmak bilmeyen sapasağlam bir kulpa yapışmıştır. Allah, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.” [Bakara, 256] Tağuta küfretmenin şekli şudur; Allah’ın dışındaki şeylere ibadetin batıllığına itikat etmen, onu terk edip ona buğzetmen ve ehlini tekfir edip onlara düşmanlık etmendir. Tağutlar çoktur. Bunların önderleri beştir. 1-Allah’ın dışındakilerin ibadetine çağıran İblis (Allah ona lanet etsin) 2-Allah’ın hükümlerine saldıran zalim hâkim 3-Allah’ın indirdiğinin dışındaki hükümlerle h ü k m e d e n l e r, 4-Gayb ilimlerini bildiğini iddia eden kişiler 5-Allah’ın dışında kendisine ibadet edilen ve onun da bundan razı olan kişi.”2 Bu nakillerden de anlaşıldığı üzere, Allah’ın bir özelliği olan yasama hakkını kendisinde gören, Allah’ın yasalarını bir kenara bırakarak insanlar için yasamada bulunan tağuttur. Allah b, insanlar için dünya hayatında uyulması gereken kurallar koymuş ve ona tabi olmalarını emretmiştir. Ve her kim Allah’ın bu kurallarına tabi olursa ona ibadet etmiş olur. Her kim de kendisini bir ilah gibi görüp kanun çıkartır ve insanlara buna uymalarını isterse kendisini ilah yerine koymuş olur ve ona tabi olanlar da onun kulu olmuş olurlar. Aynı şekilde onun kanunlarına uyanlar da ona ibadet etmiş olurlar. Allah’ın dışında kendisine ibadete davet edenler şüphesiz tağutlardır. Tağut Erbakan ve Erdoğan, öncelikle Türkiye yasama meclisine girerek tağutluğunu ve rabliğini ilan etmiş oldular. Bu da yetmiyormuş gibi parti kurup diğer rablik iddia edenleri de yanlarına alarak insanlardan kendilerine kul olmalarını istediler. Erbakan, Erdoğan ve beraberindeki tağutlar, halkın dini duygularını istismar ettiler ve dini bir mücadele verdiklerini iddia ettiler. Lakin İslam dini onlardan ve onların bu yaptıklarından uzaktır. Onların bu davetine icabet edip onlara destek verenler, onların rabliğini kabul eden ve onlara ibadet eden kullarıdır. Etbaına yıllar boyunca laiklikle mücadele ettiğini iddia eden ikiyüzlü münafık Erbakan, bir konuşmasında laiklik hakkında şunları söylüyor: “Müslümanlığın bizatihi kendisi laiktir… Bundan dolayı eğer Milli Görüş okulundan ve arka kapıdan kaçıp top oynamazsan, o zaman bilirsin ki, Müslümanlık, 1 2

16

İ’lamu’l Muvakkiin, C.1, S.40. Mecmutu Resailu’n fi-tevhid Ve’l İman, S. 377.

Özel Makale

laiklikle tamamen bir aradadır, hiçbiri arasında tezat bulunmamaktadır. Bu sebepten dolayıdır ki; bizim elli senelik geçmişimizde, Anayasanın laiklik maddesiyle değil, bu maddeye aykırı hareket edilmesiyle mücadele ettiğimiz ortadadır.” Erbakan ve Erdoğan’ın Demokrasi Bizim İçin Araçtır Amaç Değildir Oyunu Tağut Erbakan ve tağut Erdoğan ve tağut arkadaşları, demokrasiyi kabullenemeyen takipçilerine; ‘amacımız demokrasi değil, biz bunu sadece hedefimize ulaşmak için bir araç olarak kullanıyoruz’ diyorlardı. İddialarında doğru olduklarını farz etsek bile -ki onlar her konuda olduğu gibi bu konuda da en büyük yalancılardır- daha sonraları demokrasi ve laiklik havarileri ve savunucuları haline geldiler. Araç dedikleri şey, onlar için amaç oldu. Ve artık amaç haline getirdikleri demokrasiyi elde etmek için büyük bedeller ödediler. Peki, İslam düzenini getirmek için demokrasi gibi küfrî bir sistem araç olarak kullanılabilir mi? Veya meşru bir hedefe ulaşmak için haram, şirk ve küfür gibi bir araca başvurulabilir mi? Yahut İslam düzeninin getirilmesi için küfür, şirk veya haram olan ameller işlenebilir mi veya sözler sarfedilebilir mi? Hiç şüphesiz Allah c bize göndermiş olduğu dini yaşarken, bunu ona isyan içerisinde gerçekleştirmemizden razı değildir. Nasıl razı olsun ki; o bizden itaat beklerken biz ona isyan ederek nasıl itaat edebiliriz. Bize farz kıldığı şeyler, hiç şüphesiz bizim güç yetirdiğimiz şeylerdir. Güç yetiremediğimiz şeylerle zaten bizi sorumlu tutmamaktadır. Bize kendi dinini ikame etmek için her türlü yolu mubah kılmamış bilakis dinin nasıl ikame edileceğini de bize öğretmiştir. Bu konuda bizim için en güzel örnek Allah Resulü g ve diğer peygamberlerdir. Bizler Allah’ın rızasına ancak O’nun istediği şekilde ulaşabiliriz. Onun razı olmadığı amelleri işleyerek onun rızasına ulaşamayız. Demokrasi ister araç olsun, ister amaç olsun her hâlükârda şirktir ve Allah’ın razı olmadığı bir sistemdir. İslam düzenini gerçekten de getirmeyi amaçlayarak demokrasiyi araç olarak kullananlar, İslami düzene geçene kadar müşriktirler. Bunların iyi niyetleri, işledikleri küfür ve şirkleri temize çıkartmaz. İster iyi niyetle, ister kötü niyetle, hangi niyetle şirk işlersen işle her halükarda müşrik olursun. Evet, işte bu makalemizde tağut Erbakan ve Erdoğan’ın işlediği küfürlerden bazılarına örnek verdik. Onların işlediği tüm küfür, şirk ve sapıklık yazılacak olsa ciltlerce kitap yazılması gerekirdi. Her Müslümanın bilmesi gerekir ki; Necmettin Erbakan ve Tayyip Erdoğan kâfir ve tağutturlar. Bunlara oy ve destek verenler de bunlara ibadet eden kâfir kullarıdır. Ve bir kişi bunları ve bunlara ibadet edenleri tekfir etmeden Müslüman olamaz. Her bir Müslümanın, bunlara kin ve öfke duyması ve elinden geldiği kadar bunlara düşmanlık göstermesi gerekir. Bunlar Allah’ın b hâkimiyet özelliğini kendilerinde gören ve Allah’ın kullarını kendilerine kul yapmaya çalışarak haddini aşan tağutlardır.

17

Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allah’a olsun. Salat ve selam O’nun Resulüne, ehline, sahabesine ve tüm takipçilerine olsun. Bugün, tüm küfür milletleri, elinden gelen tüm imkânlarıyla İslam Devleti’ne savaş açmıştır ve elindeki tüm silahlarını Müslümanların üzerinde kullanmaktadır. Her türlü teknolojik, yakıcı ve yıkıcı silahlarını, çocuklar, kadınlar, yaşlılar ve masumların üzerinde denemektedir. Muvahhidler, Rabbimiz Allah’tır dedikleri ve Allah’ın şeriatini yeryüzüne hâkim kıldıkları için tüm küfür ümmetleri üzerlerine üşüştüler ve onlara yaşam hakkı vermemek için ellerinden geleni yaptılar ve hala yapmaya devam ediyorlar. Dünyanın onlarca küfür ve riddet devleti ve yüzlerce küfür ve riddet örgütü, İslam Devleti aleyhinde bir araya geldiler ve onu yok etmek için çabalamaktadırlar. Bu küfür ve riddet ehli olan zalimler, Müslümanları öldürürken her çeşit silaha başvurmaktan çekinmemektedirler. Müslümanları yakmaktan, üzerlerine evlerini yıkmaktan ve onları bombalarla parçalamaktan hiç geri durmamaktadırlar. İşte İslam Devleti, bu zalimlerle mücadele ederken İslami çizgiden çıkmamakta ve sadece İslam’ın kurallarına göre hareket etmektedir. Nitekim İslam Devleti, Müslümanları öldüren bu kâfir ve mürtedlere karşı sert tutumundan da taviz vermemektedir. Bu makalemizde, İslam Devleti’nin bazen uyguladığı yakarak öldürmenin İslam’daki yerine değineceğiz. Kâfirler, hemen hemen her gün attıkları bombalarla Müslümanları yakarak öldürmektedirler. Attıkları bombalarla çoğu zaman kadın, çocuk ve yaşlı kimseler de yanarak ölmektedir. Yakarak öldürmek, Allah’ın b kısas olarak bize vermiş olduğu bir haktır. Nitekim O, şöyle buyurmaktadır: “Ey akıl sahipleri! Kısasta sizin için hayat vardır. Umulur ki, sakınırsınız.” [Bakara, 179] 18

Özel Makale

“Öyleyse kim size saldırırsa, onun saldırdığının misli ile siz de ona saldırın.” [Bakara, 194] “Eğer ceza verecekseniz, size yapılanın misliyle cezalandırın. Eğer sabrederseniz, elbette bu, sabredenler için daha hayırlıdır.” [Nahl, 126] Kurtubi, bu ayetin tefsirinde şunları söylemektedir: “Bu ayet, kısasta misli ile cezalandırmanın delilidir. Kim demirle öldürürse, o da demirle öldürülür. Kim taş ile öldürürse, o da taş ile öldürülür. Vacip olan miktarın sınırı aşılmaz.”1 İbn-i Kesir bu ayetin tefsirinde şöyle demektedir: “Allah b kısas ve misli ile cezalandırmada adaleti emretmektedir. Abdurrezzak Sevri’den, O da Halid’den O da İbn-i Sirin’in ‘Eğer ceza verecekseniz, size yapılanın misliyle cezalandırın’ ayeti hakkında şöyle dediğini rivayet etmektedir: ‘Eğer bir adam sizden bir şey alırsa, siz de ondan aynısını alın.” Aynı şekilde Mücahid, İbrahim, Hasan el-Basri ve onların dışındakilerde bunu söylediler. İbn-i Cerir bunu tercih etti.2 Allah b bu ayeti kerimelerde, bize yapılana karşılık misli ile karşılık verebileceğimizi bize beyan etmektedir. Bizi yakarak öldürenleri yakmamızda, bizi boğanları boğmamızda, evlerimizi başlarımıza yıkanların evlerini başlarına yıkmamızda hiçbir beis yoktur. Bazı sahabeler, kısas gereği olmadan bile, mürted ve zındıkları yakarak öldürmüştür. Buhari, bu konuda şu hadisi rivayet etmektedir: “İkrime’den şöyle rivayet edilmiştir: ‘Ali’ye h bazı zındıklar getirildi ve Ali h onları yaktı. Bu olay, İbn-i Abbas’a ulaşınca şöyle dedi: ‘Ben olsaydım, Allah Resulü’nün ‘Allah’ın azabı ile azap etmeyin’ nehyi gereği onları yakmazdım. Bilakis Allah 1 Kurtubi Tefsiri, C.10, S.202. 2 İbn-i Kesir Tefsiri, C.4, S.613.

Resulü’nün g ‘Kim dinini değiştirirse onu öldürün’ emri gereği onları öldürürdüm.”1 Bu hadisi Ahmed bin Hanbel Müsned’inde şu ilave ile rivayet etmektedir: “İbn-i Abbas’ın h sözü Ali’ye h ulaşınca Ali h şöyle dedi: ‘İbn-i Abbas’ın annesinin oğluna yazıklar olsun.”2 İbn-i Hacer bu hadisin şerhinde şöyle demektedir: “Abdullah bin Şerik el-Amiri’den, O da babasından naklettiğine göre; Ali’ye h, mescidin kapısında, senin onların rabbi olduğunu iddia eden bir kavmin olduğu haberi verildi. Bunun üzerine Ali h onları çağırttı ve onlara dedi ki; ‘Yazıklar olsun size! Ne söylüyorsunuz?’ Dediler ki; ‘Sen bizim rabbimizsin, yaratıcımızsın ve bize rızık verensin.’ Ali h dedi ki; ‘Yazıklar olsun size! Ben de sizin gibi bir insanım. Sizin yediğiniz gibi, ben de yemek yerim. Sizin içtiğiniz gibi, ben de içerim. Eğer Allah’a itaat edersem, dilerse beni mükâfatlandırır. Eğer O’na isyan edersem beni azaplandırmasından korkarım. Allah’tan korkun! Dönün ve bundan vazgeçin!’ Ertesi gün aynı inanç üzere sabahlayınca, Kanber geldi ve dedi ki; ‘Vallahi onlar aynı şeyi söylemeye devam ediyorlar.’ Ali h dedi ki; ‘Onları getir!’ Ali’nin h yanına gelince aynı şeyi söylediler. Bu olay üç sefer tekrar edince Ali h şöyle dedi: ‘Eğer bunu söylerseniz sizi en feci şekilde öldüreceğim.’ Onlar bu söylemlerinden vazgeçmediler ve aynı şeyi söylemeye devam ettiler. Ali h dedi ki; ‘Ey Kanber! Onları işçilerle beraber getir.’ Mescidin kapısı ile şadırvan arasında onlar için çukurlar kazıldı. Ve Ali h şöyle dedi: ‘Kazın! Derin kazın!’ ve odunları getirdi ve yakarak çukurlara attı.’ Daha sonra şöyle dedi: ‘Ya bu söylemlerinizden dönersiniz yahut sizi buraya atarım.’ Onlar söylediklerinden dönmediler ve Ali h onları o çukurlara attı. Ta ki, hepsi içinde yandılar. Ve şöyle dedi: ‘Ne zaman işi, münker bir iş olarak gördüysem ateşimi yaktım ve Kanber’i çağırdım.’ Bu rivayet hasen bir seneddir.”3 Ali’nin h mürtedleri yakarak öldürme olayını İmam Acuri eş-Şeria kitabında şöyle rivayet eder: “Osman bin Ebi Osman’dan şöyle rivayet edilmiştir; “Bazı Şialar, Ali bin Ebi Talib’in h yanına geldiler ve: ‘Ey Mü’minlerin emiri! Sen O musun?’ dediler. Ali h: ‘Ben kimim?’ dedi. Şialar: “Sen O’sun” dediler. Ali h: ‘Yazıklar olsun size, kimim ben?’ dedi. Şialar: ‘Sen rabbimizsin’ dediler. Ali h: ‘Dönün ve tevbe edin’ dedi. Onlar kabul etmeyince boyunlarını vurdu. Sonra çukurlar kazarak onları çukurlara attırdı. Sonra Kanber’e: ‘Bana yakılacak odun bağları getir’ dedi. O da getirdi ve onları yaktı. Sonra Ali h şöyle dedi: “Ne zaman işi, münker bir iş olarak gördüysem ateşimi yaktım ve Kanber’i çağırdım.”4 İşte Buhari’nin rivayet ettiği bu hadis ve Acuri ve İbn-i Hacer’in de açıkladığı gibi, Ali h bazı mürtedleri yakarak öldürmüştür. Ve bunları herhangi bir kısas gereği de yapmamıştır. Bilakis onları sırf riddetinden ötürü yakarak öldürmüştür. Buhari, yakarak öldürmenin nehyi hakkında şöyle bir hadis nakletmektedir: Ebu Hureyre’nin şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Allah 1 Buhari, Hadis No:6922. 2 Müsned, Ahmed bin Hanbel, Hadis No:2552; Süneni Ebi Davud, Hadis No:4351. 3 İbn-i Hacer, Fethu’l-Bari, C.12, S.270. 4 Acuri, eş-Şeria, C.5, S.2520-2521.

Resulü g bizi bir göreve gönderirken (iki Kureyşli müşriği kasdederek) ‘Eğer falanca ile filâncayı bulursanız onları yakın’ buyurdu. Daha sonra biz yola çıkmak üzereyken şöyle buyurdu: ‘Ben size falanca ile filâncayı yakmanızı emretmiştim. Oysa ateş ile ancak Allah b azap eder. Eğer onları bulursanız öldürün.’ ”5 İbn-i Battal, bu hadisin şerhinde Muhelleb’ten şunları nakletmektedir: “Allah Resulü’nün g buradaki ateşle yakmayı yasaklaması, haram olduğundan değildir. Bu nehyi ancak, Allah’a b karşı tevazu kabilindendir. Ayrıca yaratıkları azaplandırmada O’nun buğzuna benzememek içindir. Zaten yakılan aynı zamanda öldürülmüş de oluyor. Bunun haram olmadığına delil ise, Allah Resulü’nün Medine’nin namazgâhında sahabelerin huzurunda Ureynilerin gözlerini ateş ile çıkarması ve ayrıca Ali bin Ebi Talib’in h haricileri ateş ile yakmasıdır. Medine âlimlerinin çoğu, kalelerin, ehli içinde bulunduğu halde yakılmasını caiz görmüşlerdir. Yine çoğunun sözleri, gemileri (içinde insanlar olduğu halde) yakmanın caiz olduğudur. Tüm bunlar, hadisin manasının teşvik etmek ve istihbab amaçlı olduğunu, farz veya vacip anlamında söylenmediğini ifade eder. Allah en doğrusunu bilendir. Ömer bin Hattap, İbn-i Abbas, Ömer bin Abdulaziz ve bir görüşünde İmam malik, şirk ehline ateş ile atış yapmayı kerih görenlerdendirler. Halid bin Velid mürtedlerden bazılarını yakmıştır. Ömer h, Ebubekir’e h; ‘Allah’ın azabıyla azap eden şu kişiyi (Halid bin Velid) görevden al.’ Ebubekir h şöyle dedi: ‘Allah’ın müşriklerin üzerine çektiği kılıcı, kınına sokmam.’ Sevri, kalelerin ateş ile vurulmasını caiz görmüştür. Evzai şöyle demiştir: ‘Savaşçılardan başka kimsenin olmadığı sığınaklarda üzerlerine duman yollamanın (dumanla boğmanın) bir sakıncası yoktur. Onlar her çeşit öldürülür ve yakılırlar. Eğer onlara denizde rastlasak, onlara petrol ve katran ile atış ederiz.’ İbn-i Kasım, sığınak ve gemilerin içinde sadece savaşçılar varsa, yakılmalarını caiz görmüştür.6 İbn-i Hacer, Fethu’l Bari’de şöyle demektedir: “Selef, yakma konusunda ihtilaf etti. Ömer bin Hattap, İbn-i Abbas k ve onların dışında bazıları, bunu mutlak olarak kerih gördüler. İster bu küfür sebebi ile olsun, ister savaş anında olsun, isterse de kısas ile olsun. Ali bin Ebi Talip, Halid bin Velid k ve onların dışında bazıları ise bunu caiz gördüler. Kısas ile ilgili bölüm yakında gelecektir. Muhelleb dedi ki, bu nehiy (Allah Resulü’nün ‘ateş ile ancak Allah b onunla azap eder’ hadisi) haramlık için değildir. Bu nehiy ancak, Allah’a b karşı tevazu kabilindendir. Yakmanın caiz olduğuna delil, sahabenin uygulamasıdır. Allah Resulü g Ureynilerin kızartılmış demir ile gözlerini çıkarmıştır. Ayrıca Ebubekir h bağileri, sahabelerin huzurunda ateş ile yakmıştır. Ayrıca Halid bin Velid, mürtedlerden bir grup insanı ateş ile yakmıştır.”7 Bu konuda bazı mezhep âlimleri de şöyle demektedir: Hanefiler: Eğer cizye kabul etmezlerse, Allah’tan yardım diler ve mancınıklar dikerek, onları yakarak, boğarak ve ağaçlarını keserek onlarla savaşırız. “Ve yakarak” Zahir olan, bu sözden kasıt; şahısların mancınıkla vurulup yakılmasıdır.8 5 6 7 8

Buhari, Hadis No:3016. Şerhu Sahihi’l Buhari Li İbn-i Battal, C.5, S.172. Fethu’l Bari, C.6, S.150. Ed-durrul Muhtar Haşiyetu İbn-i Abidin, C.4, S.129; En-Nehru’l

19

Şafiiler: İmam Maverdi (vefat 450h) kısas konusunda şöyle demektedir: “İmam Şafi şöyle dedi: Eğer bir kişi birini ateşe atarak öldürürse, bunu yapan kişi de ateşe atılıp öldürülür.”1 Nevevi şöyle dedi: “Eğer onu yakarsa, boğarsa, taşla vurursa, yüksek bir yerden atarsa, odunla vurursa veya onu hapsedip yeme ve içmesini engeller ve o da ölürse, bu durumlarda veli, kısas olarak bunları tercih edebilir. Çünkü Allah b şöyle buyurmaktadır: “Eğer ceza verecekseniz, size yapılanın misliyle cezalandırın.” [Nahl, 126] Ayrıca Bera’dan h rivayet edildiğine göre Nebi g şöyle buyurmuştur: “Kim yakarsa onu yakarız, kim boğarsa onu boğarız.”2 Ayrıca kısas, misli ile olmaya bağlıdır. Ve bu sebeplerle misli ile cezalandırmak mümkündür. Dolayısıyla, bu öldürme çeşitleriyle kısasın yerine getirilmesi caizdir.”3 Hanbeliler: İbn-i Kudame şöyle demiştir: “Eğer yakarak öldürürse, bazı arkadaşlarımız (kısas olarak) yakılmaz dediler. Çünkü yakma, Allah’ın hakkı olduğu için haramdır. Çünkü Nebi g şöyle dedi: ‘Ateş ile ancak Allah b azap eder.’ Kısas da bu nehyin genel kapsamına girmektedir. Bu, Ebu Hanife’nin mezhebidir. El-Kadî dedi ki; ‘Sahih olan, boğma konusunda olduğu gibi bu konuda da iki görüş vardır.’ O görüşlerden biri de (kısas olarak) yakılmasıdır. Bu Şafi’nin mezhebidir. Çünkü Bera bin Azip’ten rivayet edildiğine göre Nebi g şöyle buyurmuştur. ‘Kim yakarsa onu yakarız, kim boğarsa onu boğarız.” (Yakmanın nehyini ifade eden) Birinci hadisi, kısasta yakmanın dışındaki konulara hamletmişlerdir.4 İbn-i Müflih şöyle dedi: “Eğer yakarak öldürürse, arkadaşlarımızın bir kısmı bu konudaki nehiyden ötürü (kısas olarak) yakılmaz demişlerdir. El-Kadî dedi ki: ‘Sahih olan, boğma konusunda olduğu gibi bu konuda da iki görüş vardır.’ İkinci görüş ise (kısas olarak) yakılır. Bunu Mesruk ve Katade söylemişlerdir. Bu konudaki nehyi ise, kısasın dışındaki yerlere hamletmişlerdir.”5 İbn-i Teymiyye şöyle dedi: “Fakihlerin çoğu dedi ki; eğer bir kişi yakma, boğma ve benzeri şekillerle birini öldürürse, yaptığı şey, içki içirme ve livata gibi haram bir şey olmadığı sürece ona yaptığı şeyin aynısı yapılarak öldürülür. Âlimlerden bazıları da, bu şekilde (yakma, boğma) öldürülenlere ancak kılıçla kısas yapılır demişlerdir. Birinci görüş, Kur’an, sünnet ve adalete daha yakındır.”6 Yukarıdaki nakillerden de anlaşıldığı üzere, gerek kısas olarak gerekse de sırf mürted olduğu için yakarak öldürmenin, caiz olduğu anlaşılmaktadır. Bu konuda sahabeler ve âlimler ihtilaf etmişlerdir. Lakin kısas gereği bunu yapma konusunda İbn-i Teymiyye’nin dediği gibi âlimlerin çoğu bunu caiz görmüşler ve Kur’an, sünnet ve adalete en yakın olan görüş de budur. İşte İslam Devleti, kendisine saldıran ve Müslümanları her türlü yakıcı ve patlayıcı silahla öldüren zalimlere, hak ettikleri karşılığı vermektedir ve vermeye de devam edecektir. 1 2 3 4 5 6

20

Faik Şerhu Kenzu’d Dekaik, C.3, S.203. El-Havi’l Kebir, C.12, S.139. Beyhaki, Sünenü’l Kübra, Hadis No:15993. El-Mecmu’ Şerhu’l Muhezzeb, C.18, S.458. El-Muğni, C.8, S.304. El-Mubdi Fi Şerhi’l Mukni, C.7, S.237. Mecmu’l Fetava, C.28, S.381.

Özel Makale

Onlar bizim askerlerimizi yakarak öldürdüğü gibi, bizler de onların askerlerini yakarak öldürüyoruz. Bizim yaptığımız bu eylem Kur’an ve sünnete uygundur. Her gün onlarca Müslümanı bombalarla yakarak öldüren zalimlerin askerlerini yakarak öldürmek, onlara verilecek en adil karşılıktır. Binlerce kilometre uzaktan gelip Müslümanları yurtlarında yakarak öldürenlere verilecek ceza da elbette basit ve hafif olmayacaktır. “Ceza, amelin cinsine göredir” kuralı gereği, bize yaptıklarıyla onlara muamele edeceğiz. Kâfir ve mürtedlerin binlerce kardeşimizi yakarak öldürmesine karşılık bizler, onların çok az sayıdaki askerlerini yakmışızdır. Yakarak öldürmenin vahşet ve kabul edilemez olduğunu savunan zalimler, öncelikle kendilerinin, hükümetlerinin veya askerlerinin bize attıkları bombalara ve kardeşlerimizi nasıl öldürdüklerine baksınlar. Sizin Müslümanları öldürmek için attığınız bombalardan gül çıkmıyor ve Müslümanlar o bombalardaki gül kokusuyla da ölmüyorlar. Sizlerin, Müslümanları öldürdüğünüz şekliyle biz de sizin askerlerinizi öldüreceğiz. Bu size verilecek en hafif karşılıktır. Sizler, bunu hak ettiniz ve size verilecek asıl büyük ceza için bekleyin! Muhakkak ki; gelecek daha şiddetli ve daha acı olacaktır. Televizyonlara çıkıp bizi eleştiren düşünür, yazar ve belamlara şunu söylemek isteriz ki; eğer siz de zerre kadar vicdan varsa, sizler İslam Devleti’ni eleştirip kötülemeden önce kendi ülkenizin yaptığı zulümleri anlatırsınız. İslam Devleti’nin öldürme şeklini eleştirmeden önce kendi askerlerinizin bizi öldürme şeklini eleştirirsiniz. Dilinizi, İslam Devleti’ne uzatmadan önce, tağutların ve zalimlerin bize yaptıklarına uzatırsınız. Ey tağutlar! Hep sizler mi Müslümanları öldürecek ve yakacaksınız? Artık acı çekme sırası sizde! Bize tattırdığınız acıyı, hatta daha fazlasını siz çekeceksiniz. Artık dilediğiniz gibi Müslümanları öldüremeyeceksiniz. Ve öldürdüğünüz her Müslümanın hesabını verecek ve tattırdığınız her acıyı kendiniz tadacaksınız. “Eğer siz acı duyuyorsanız, kuşkusuz onlar da sizin acı duyduğunuz gibi acı duyuyorlar. Üstelik siz Allah’tan onların ümit edemeyecekleri şeyleri umuyorsunuz. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Nisa, 104] Ey tağutun askerleri! Vallahi sizler, bizim kardeşlerimizi yaktığınız gibi, bizler de sizleri yakacağız. Sizler çocuklarımızı yetim bıraktığınız gibi, bizler de sizin çocuklarınızı yetim bırakacağız. Sizler annelerimizin gözlerini yaşlı bıraktığınız gibi, bizler de sizin annelerinizin gözlerini yaşlı bırakacağız. Sizler kadınlarımızı dul bıraktığınız gibi, bizler de sizlerin kadınlarınızı dul bırakacağız. Eğer yakılmak istemiyorsanız tağutlara askerlik yapmayı bırakın. İçinde bulunduğunuz küfür ve şirkten tevbe edip bizimle savaşmaktan uzak durun. “Bir kötülüğün karşılığı, onun gibi bir kötülüktür (ona denk bir cezadır).” [Şura, 40] Bizler, kâfir ve mürtedleri bizimle savaştan elinizi çekin, diye defalarca kez uyardık. Onlar her seferinde bizimle savaşmak için öne atıldılar ve bizimle savaşanlara ellerinden geldiği kadar yardım ettiler. “Biz bir kavmin yurduna girdik mi, uyarılmış olanların hâli yaman olur!”7 Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun. 7 Buhari, Hadis No:371.

21

Soru: Şeyh Abdulkadir En-Necdi  ile görüşmemizin üzerinden sekiz ay geçti. Bu süreç içerisinde Libya Vilayetlerinin sahne olduğu önemli olayları bize açıklamanız mümkün müdür? Cevap: El-Kavi, El-Kadir ve El-Müteal olan Allah’a hamdolsun. O, bir kavme kötülük diledi mi, artık o geri çevrilemez. Onlar için Allah’tan başka hiçbir yardımcı da yoktur. Göklerdeki ve yerdeki herkes ister istemez O’na boyun eğer. O, yeryüzünü sermiş ve dağları dikmiştir. Gök gürlemesi O’na hamd ederek tesbih eder. Melekler de O’nun korkusundan tesbih ederler. O, yıldırımlar gönderir de onlarla dilediğini çarpar. Onlar ise Allah hakkında mücadele ediyorlar. Hâlbuki O, azabı çok şiddetli olandır. Salat ve selam Ed-Dahhuk ve El-Kattal olan Allah Resulü’nün, ailesinin ve tüm sahabesinin üzerine olsun. Ve sonra; Mücahidlerin üzerinden bulutların geçişi gibi hızlı geçen olaylar hakkındaki sorularınıza dönecek olursak; muhakkak ki, Allah’ın peygamberlerinin, resullerinin, sahabelerden, tabiinlerden ve mücahidlerden onların izinde gidenlerin ve onların yolu üzere yürüyenlerin menheci bir, yolu bir ve hayat hikâyeleri hep bir olmuştur. İlkleri, sonrakileri gibidir. Açlığa ve imtihana tabi tutulmaları ve sıkıntı ve acı çekmeleri Rabbimizin apaçık bir hikmeti gereğidir. Öyle ki; sıkıntılar boğazlarına dayandığında ve artık Allah’tan ümitlerini kestiklerinde Allahu Teâlâ’nın yardımı onlara geldi. Çünkü O, kullarının kalbindeki hayrı bilendir. Ve 22

Makale

onlardan aldıklarından daha hayırlılarını onlara verdi. Obama, Hollande, Jnthelona ve Kobler’in nüfuzunda ve kontrolünde bulunan mıntıkalarda ve köylerde kazanılan zafer ve fetihlerle, Allah’ın arzında Allah’ın şeriatını tahkim etme çalışmalarının ve Allah’ın düşmanlarıyla yapılan cihadın üzerinden sekiz ay geçti. Aynı zamanda bunların dostu ‘El-Vafak’ ve ‘El-Mu’temer El-Vatani’ hükümetlerinin ordusunun ve bölüklerinin bu topraklardan çıkarılıp sürülmeleri, cezalandırılmaları ve toprakların onlardan alınıp yokluk yıllarından sonra hilafetin kucağına, şeriatın otoritesine ve rabbani hükümlere döndürme şerefine erişilmesinin üzerinden de sekiz ay geçti. Bu yokluk yıllarından sonra mücahidler, tevhidi korumak ve şeriatın onurunu savunmak için en değerli şeylerini ve nefislerini halen de feda etmeye devam ettiği savaşa tekrar döndüler. Bu savaşın ilk günlerinden beri, mürtedlerin İslam diyarına ancak şehidlerin temiz cesetlerinin üzerinden geçerek ayak basabileceğini söyleyen hilafet askerleri, Allah yolunda ölmeyi seçtiğinde zafer kazandılar. Bunlar, Allah katındakini arzulayarak dünyayı terk ettiler ve ribbiyunların kafilesine katılmak için acele ettiler. İşte bu, apaçık kurtuluştur. Soru: Mürtedlerin katılımıyla Trablus Vilayetine yönelik haçlı saldırıları kapsamında gerçekleşen ve bu döneme damgasını vuran en önemli olaylardan biri olan “Bunyan El-Marsus Operasyonu” olarak bilinen sahavatların Sirte şehrine yönelik saldırıları nasıl

başladı? Ve bu yolda yüklendikleri ağır maliyetlere rağmen şehre girmek için neden bu kadar çok ısrar ediyorlar? Cevap: Çünkü İslam Devleti’nin Afrika’nın kuzey sahillerindeki Libya vilayetlerinde geniş bir alanı kontrol altına alması, buralarda şeriatı ikame etmesi, tevhidi yayması, insanları şirkten sakındırması ve cihada teşvik etmesiyle, Allah’ın düşmanı haçlılar artık kendi kalelerinin ve korunaklarının üzerinde korkar hale gelmişlerdi. Bunun için İslam Devleti’yle savaşmak için koşuştular ve güçlerini ve donanımlarını seferber ettiler. Allah’u Teâlâ’nın yardımı ve muvaffakiyetiyle bu savaş, sakındıklarından onları koruyamayacak ve çamurlarına ancak su katacaktır. Aynı zamanda bu savaş eğer gerçekleşmemiş olsaydı, mücahidlerin nefislerine dönüp kalplerinde gizlediklerini gözden geçirmeleri gerekirdi. Bu savaş, en hayırlı şeyhlerimizin ve emirlerimizin -Allah onları kabul etsin- Rableriyle buluşmak için birbirleriyle yarıştıkları ve mücahidlerin Allah’ın yardımına kesin bir şekilde inanarak girdikleri bir savaştır. Bu emir ve şeyhlerimizden birisi de eski Trablus valisidir. Nitekim üç ay önce bu şeyhimiz ve emirimiz, fedailerin kafilesine katıldı ve mürtedlerin topluluğuna saldırarak Allah’u Teâlâ’nın muvaffakiyetiyle mürtedlerin ortasında patlayıcı kemerini patlattı. Eylemleri sözlerini doğruladı ve şeriat için temiz kanını akıttı. Allah’u Teâlâ’dan mertebesini yükseltmesini ve O’nu Firdevs cennetine kabul etmesini diliyoruz. Şehre yönelik saldırı, Libya’nın batısındaki savunma bakanlığına bağlı askeri bölüklerinin çoğunun ve özellikle Misrata şehrindeki bölüklerin haçlılarla koordinasyon kurmaları ve onların hava desteğiyle, şeriata karşı savaşmak için bir araya gelmelerinden sonra başladı. Ancak Allahu Teâlâ mücahid kullarına, ‘El-Bunyan El-Marsus’ olarak adlandırılan operasyonlar odası adı altında bir araya gelen bu mürted bölüklerine ağır kayıplar verdirmeyi lutfetti. Nitekim bu operasyonlar odası, savaşın başlangıcında, sabreden, ecirlerini Allah’tan bekleyen, Allah’a kavuşacaklarını kesin olarak bilen ve vaadine kesin kez inanan az bir mü’min topluluğa karşı, on binden fazla savaşçı güçlerinin ve haçlıların ve Libya’nın hava desteğinin bulunduğunu ilan etmişlerdi. Ancak Allah’u Teâlâ, zamanımızdaki tevhid savaşlarının en büyük savaşlarından birinde, şeriat ile hükmedilen toprakları savunmak için mürtedleri püskürtmede, nefisleriyle tevhide yardım eden kullarını muvaffak kıldı. Azlıklarına rağmen Aziz ve Hamid olan Allah’ın yardımıyla çoğaldılar ve peş peşe altı aydır Allah’ın düşmanlarını cezalandırmaktadırlar. Bu süreç içerisinde Rabbimiz b mustazaf kullarına lütufta bulundu ve mürtedlerin topluluklarının ve konvoylarının hedef alındığı 120 istişhadi operasyon düzenlendi. Buna ek olarak mürtedleri parçalayan yüzlerce bombalı saldırı ve tuzaklar yapıldı. Şuana kadar mürtedlerden 5000’e yakın kişi öldü ve yaralandı. Allah’a hamd ve şükürler olsun. Şuana kadar 2300’e yakın hava saldırısı düzenleyen koalisyonun (Haçlı

- Libya) ne uçakları ne de attıkları binlerce füze, top ve tank mermileri mücahidleri caydırmadı veya onları sarsmadı. Mürtedlerin ölesiye savaşmaları, tevhide ve ehline duydukları kin, şeriati kaldırmayı istemeleri ve buna ilaveten, kâfir olana ve Allah’ın hükmünde ve şeriatinde ona şirk koşana kadar bizimle savaşacak olan haçlı efendilerinin emirlerini yerine getirmeleri içindir. Onlar, Allah’ın şeriatını arkamıza atıp onu inkâr edene, demokrasiye inanıp cihadı terk edene kadar bizimle savaşacaklar. Allah bizi bundan muhafaza etsin. Kazanan mutlu kimse, sağlam kulpa tutunmuş ve kor ateş haline gelmiş olan tevhidi elinde tutarak Rabbine kavuşandır. Soru: Savaşın üzerinden 6 ay geçmesine ve haçlıların hem havadan hem de karadan desteğine rağmen mürtedler, Sirte’deki savaşı bitiremediler. Bu süreç içerisinde mürtedlerin ilerleyişlerinin gecikmesindeki -Allah’ın lütfundan sonra- ana sebep nedir? Ve aynı zamanda mürtedlerin saflarında bu kadar büyük kayıplara sebep olan en önemli askeri taktikler nelerdir? Cevap: Hilafet askerlerinin Sirte şehrindeki bu sebatı, yalnızca Allah’u Teâlâ’nın muvaffakiyetindendir. Ayrıca hilafet askerleri, Allah’ın c yarattığı taş, ağaç, kum, vadi, dağ, yağmur, rüzgâr, gecenin karanlığı ve gündüzün aydınlığının hepsinin Allah’ın yaratıklarından bir yaratık olduğuna ve O’na boyun eğdiğine, O’na rükû edip O’na secde ettiğine, O’nun dostlarına dostluk, düşmanlarına ise düşmanlık ettiğine, yeryüzünde Allah’a isyan edenleri sevmediklerine, bunların Allah’ın hazır askerleri olduğuna ve Allah’ın dilediği vakit onları kullarına yardım etmek için seferber ettiğine dair yakini imanlarından ötürü sebat ettiler. Kullanılan savaş yöntemlerine değinecek olursak; Allah’a hamdolsun ki; kardeşler, bu savaşta savaşın bu döneme kadar devam etmesine -Allah’ın muvaffakiyetinden sonra- sebep olan çok sayıda yöntemler kullandılar. Bu yöntemlerden bazıları; mayınlar, bombalar, tüneller ve Allah’ın düşmanlarını zora sokan etraflarını sarmalarıdır. Bunların yanı sıra, Sirte’nin dışında bulunan çöl birliklerinin ve Sirte ile Misrata şehri arasındaki sahil hattı üzerinde dağılan birliklerin savaşın Sirte şehri mahallelerinin içine uzama süresini uzatma konusunda büyük rolleri ve apaçık etkileri oldu. Allahu Teâlâ’nın lütfuyla bu birlikler, mürtedlerin kalelerini yakan istişhadi operasyonlar, bombalı saldırılar, pusular ve Sirte’de şeriat devletiyle savaşmaya giden mürtedleri tüketen Allah düşmanlarının yardım yolları üzerinde kontrol noktaları kurmaları gibi Allah düşmanlarına saldırılar ve ataklar düzenlediler. Onların gerçekleştirdiği bir saldırıya değinmeden geçmeyeceğim. Nitekim çöl birliklerinden biri, Rableriyle buluşana kadar savaşıp kâfirlere yüzlerini geri çevirmeyeceklerine dair biat edip sözleştikten sonra, Allah’ın düşmanlarına saldırmak için harekete geçtiler. Birlik, Sirte şehrine doğu yönünden saldırdı ve mürtedlerin kontrolündeki mıntıkaların içinde otuz kilometre mesafe kat ettikten sonra Es-Savava 23

mıntıkasını, limanı, Sirte otelini ve konuk evini kontrol altına aldı. Öyle ki; onlar ile Sirte’de muhasarada olan kardeşleri arasında yalnızca bir cadde kalmıştı. Şeytanın dostlarına ağır kayıplar verdikten ve mürtedleri çökertmelerinden sonra arkalarını dönenler olarak değil de Allah’a yönelenler olarak şehid oldular. Mürtedler, süvarilerimizin Rableri yolunda, kardeşlerine yardım etme ve şeriatı savunma uğrunda şehadetle şereflenmeleri için haçlıların uçaklarından yardım istediler. Böylece arkalarını dönenler olarak değil de, Allah’a yönelenler olarak göçtüler. Bizler onları böyle biliyoruz ve onları Allah’a karşı temize çıkartmıyoruz. Soru: Haçlılar ve kuyrukları olan mürtedler, Sirte’deki savaşlarının, İslam Devleti’ne karşı son savaşları olacağını söylüyorlar, bu konuda ne söylemek istersiniz? Cevap: Bu, şeytanın onlara verdiği vaad ve kuruntudur. Oysa şeytan, ancak aldatmak için onlara vaadde bulunuyor. Şüphesiz Rabbimiz, güçlü ve azizdir. Onun askerleri zelil olmaz ve onun dostları yenilmezler. Onun kulları muzaffer olanlardır ve galip olanlar da onun askerleridir. Mücahidler her zaman üstündürler. Haçlılar ve tabileri olan mürtedler ise değişik yollarla yenilenler ve yüzüstü bırakılanlardır. Amerika, İtalya, Fransa, İngiltere ve hilafetle savaşmak için aynı hendeğe giren diğer bütün haçlı birleşik devletlerinin girdikleri bu savaş, uzun sürse ve büyüse de, onlar kendilerinden bir darlığı uzaklaştıracak veya kendilerine bir yarar sağlayacak güce sahip değillerdir. Hepsi bir sineği yaratmak için toplansalar bile bir sineği yaratmaktan acizdirler. Bilakis sinek onlardan bir şey kapsa onu geri almaktan dahi aciz ve zelildirler: “İsteyen de âciz, istenen de. Allah’ın kadrini gereği gibi bilemediler. Şüphesiz Allah kuvvetlidir, mutlak güç sahibidir.” [Hac, 73-74]. Aynı şekilde onlar, Allahu Teâlâ ile savaşmaya veya onun dostlarına düşmanlık etmeye güçleri yetmeyen hakirler ve zelillerdir. Birleşmiş milletlerin tağutlarını ve günümüzde Rabbimize dil uzatanların hepsini kıyamet gününde zelil bir şekilde diz çöktüklerini göreceksiniz. “O gün her ümmeti diz çökmüş görürsün.” [Casiye, 28] Bugün Sirte’de mücahidlerle savaşan ve şeriata kin güden şekavet, inat ve küfür ehli ve dinsizlere diyoruz ki; muhakkak ki sizler, kısır olmayan bir ümmetle ve asla yenilmeyecek bir akideyle savaşıyorsunuz. Bugün Libya çöllerine dağılmış Mücahidlerin birlikleri, size iki acıdan birini tattıracak ve Allah’ın gücü ve kuvvetiyle şehirleri ve mıntıkaları yeniden alacaklardır. Özellikle Misrata’da ve genel olarak Libya’nın batısındaki diğer bütün şehirlerde farzı ayn olan cihad emrinden geri kalanlara mesajımıza gelince; onlara, onların fedakârlık ve cihadda şerefli bir tarihleri olduğunu hatırlatıyoruz. İşte bugün o bölgenin en hayırlı evlatları, Sirte’de savaşıyorlar. Onlardan önce de İslam Devleti’nin halis yiğitlerinden olan yüzlercesi, Irak ve Şam’da şehid oldular. Onlar da, aynı haçlı koalisyonunun eliyle ve bugün Sirte’de binalarında ve evlerinde oturanların başlarına evlerini ve binalarını 24

Makale

yıkan aynı uçaklarla şehid oldular. Sizleri, İslam Devleti’ndeki mücahid evlatlarınızın tarafında durmaya, gücünüz yettiğince onlardan(haçlılardan) yüz çevirmeye, Sirte’de haçlıların bayrağı altında savaşması için kandırılan ve şeriata savaş ilan eden her bir kimseyi bundan uzak tutmaya, bizler onları yakalamadan veya ölüm listemize eklemeden önce onları Allah’a tevbe etmeleri için davet etmeye çağırıyoruz. Soru: Sirte’nin dışında Libya’nın diğer mıntıkalarındaki hilafet askerlerinin durumunu nasıl d e ğ e r l e n d i r i yo r s u n u z ? Cevap: Allah’a hamd ve şükürler olsun ki; genel olarak Müslümanları ve özellikle hilafet askerlerini müjdeliyoruz ki; Libya Vilayetlerindeki mücahid kardeşleri genel bir hayrın ve Allah’u Teâlâ’nın büyük fazileti içerisindedirler. Güvenlik müfrezeleri bütün şehir ve mıntıkalarda bulunmaya ve seriyeler doğudaki ve batıdaki çöllerde dolaşmaya devam ediyorlar. Bugünler ancak geçici sıkıntı günleridir. Bu sıkıntı günlerinden sonra, Allah’u Teâlâ’nın gücü ve kuvvetiyle fetih ve temkin olacaktır. Muhakkak ki Allah’u Teâlâ, şeriati savunmak ve düşmanlarını defetmek için akan kanları asla zayi etmeyecektir. Ve muhakkak ki Allahu Teâlâ, kendisine yardım edenlere yardım edecektir. Soru: Sirte savaşından önce Libya Vilayetlerine büyük oranda muhacir akını olmaktaydı, hicret yolu halen açık mı? Ve size göre cihad sahasında muhacirlerin önemi nedir? Cevap: Allah’a hamdolsun ki yol açıktı ve hicret etmek isteyen, Allah’ın rızasını uman ve Allah’a karşı niyetini ihlaslı kılanlar için halen de açıktır. Arap ve acem muvahhidler, dünyayı ve geçici metalarını terk ederek ve yerin ve göğün Rabbini inkâr edenlerle savaşmak için çölleri aşarak, cihad farzını yerine getirmek ve din düşmanlarının eliyle akıtılan temiz kanların intikamını almak için her taraftan gelmeye devam ediyorlar. Yardımcı olarak Allah yeterdir. Muhacirlerin Libya’nın cihad sahalarındaki önemine gelince; onların yardımıyla –Allah’ın lütfundan sonraşeriatın hükümleri ikame edildi ve sevdikleri Ensarların yanında yer alarak onlarla Allah’ın düşmanlarıyla savaşıldı. Mazeretlerin kendilerini alıkoymadığı birçok kimsenin vilayetlerimize akın etmesi, Allah’ın üzerimizdeki nimetlerinden biridir. Aynı zamanda bunlar, özürleri onları cihaddan alıkoyanların aleyhinde de bir delil oldular. Kendilerini yoksulluğun alıkoyduğu kimseler ise, mücahidlerin kafilesine katılmak için evlerini ve eşyalarını sattılar. Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Sonra şüphesiz ki Rabbin, eziyete uğratıldıktan sonra hicret eden, sonra Allah yolunda cihad edip sabreden kimselerin yanındadır. Şüphesiz Rabbin bundan sonra da çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” [Nahl, 110]. Allah’tan hicretlerini ve cihadlarını kabul etmesini diliyoruz. Mükâfatın en güzeli Allah katındadır. Soru: Mürtedlerin Sirte şehrinin geniş bir bölümünü

kontrol altına almalarından sonra Sirte şehrinin ve halkının durumu nasıl? Cevap: Şeriatın hükümlerini Kobler ve haçlı efendilerinin hükümleriyle değiştirmenin peşinde olan Allah düşmanlarının Sirte şehrine yönelik savaşları, şeriatın hükümlerinin iptal olmasına neden oldu. Halkımızın çoğu 6 aydan beridir yakın mıntıkalara göç ettiler ve halen göç etmeye devam ediyorlar. Bu süreç içerisinde iki acıya birden katlandılar. Allah düşmanlarının halka karşı bombardımanı ve evlerinin yıkımı ise oldukça arttı. Ancak peygamberimizin g ümmetini müjdeliyoruz ki; mücahid evlatlarınız fitne(şirk) kalmayıp din tamamen Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşmaya devam edeceklerdir. Soru: Libya Vilayetlerinde İslam Devleti’ne karşı haçlı saldırılarının ana sebebi; müşriklerin, mücahidlerin operasyonlarının civardaki tağutların ülkelerine uzanmasından korkmalarıydı. Haçlılar ve kuyrukları olan mürtedler, bu saldırının ardından Libya’nın civar mıntıkalarının güvenli kılınması konusunu konuşuyorlar. Bu konuda ne söylemek istersiniz? Cevap: Muhakkak ki; Allah yolunda cihad, onun kelimesini yüceltmek ve onun düşmanlarıyla savaşmaktır. Zalimin zulmü bir mücahidi asla durduramaz. Rabbimiz bu dini, izzetlinin izzeti veya zelilin zilleti ile girdirmediği hiçbir çamurdan yapılmış ev veya tüyden yapılmış hiçbir çadır bırakmayacaktır. Bu öyle bir izzettir ki, Allah Teâlâ onunla İslam’ı izzetlendirecek ve bu öyle bir zillettir ki, Allah Teâlâ onunla küfrü zelil edecektir. Allah Resulü g şöyle buyurmaktadır: “Gerçekten Allah, benim için arzı topladı da onun doğusunu ve batısını gördüm. Muhakkak ki ümmetimin mülkü, bana toplanan yerlere ulaşacaktır.” [Müslim, Sevban’dan rivayet etti]. Mücahidlerin bugün girdiği bu büyük savaşlar ve binlerce muvahhidin şehadeti talep ederek cihad sahalarına gelmesi, zulmün dağılışının ve hakkın ortaya çıkışının müjdeleridir. “Ancak sizler acele ediyorsunuz.” [Buhari, Habbab bin Eret’ten rivayet etti] Soru: Bugünkü ‘El-Vafak’ ve ‘El-Mu’temer El-Vatani’ hükümetlerinin durumlarını nasıl değerlendiriyorsunuz? Ve bu iki mürted hükümete karşı gelecekteki operasyonlarınız ne olacak? Cevap: “Vafak”, “Mutemer” ve “Berlaman” ve şimdi de dördüncü ve beşinci hükümeti kurmaya çalışıyorlar. Libya’daki mürted hükümetlerin durumu işte budur. Kalpleri dağınık olan bu hükümetler, birbirilerini lanetlemekte ve bazıları bazılarının kuyusunu kazmaktadır. Allah’u Teâlâ aralarını ayırmış ve bazılarını bazılarına düşman kılmıştır. Birbirlerinden ayrıdırlar. Eğer bir araya gelseler birbirlerini yerler. Hatta bu dinle savaşmak için onları bir araya getiren cephelerde bile birbirlerini yemektedirler.

Ancak hilafet askerleri, Allah’ın diniyle savaşan ve dostlarına düşmanlık eden her bir kimseyle savaşarak Rablerinin emirlerini yerine getiriyorlar. Evet, onlarla savaşıyoruz ve hepsini tekfir ediyoruz. Onlara düşmanlıklarımızı ve kinimizi açığa vuruyoruz ve Rabbimizin bize emrettiği gibi demokrasilerini ve şirklerini kötülüyoruz. Bizler, geçici az bir dünya malı için onların sevgisini satın alan veya onların rızasını kazanmaya çalışan veyahut bunlara ulaşmak için vesileler arayanlar da değiliz. Şeriatın zaferini istediğini ve tevhidi ve ehlini sevdiğini iddia edenlerin birçoğunun gerçek maskeleri düştü. Bilakis onlar tağutların yardımcıları haline geldiler. Onların dertleri için hüzünleniyor ve tugaylarında, seriyyelerinde ve savunma bakanlıklarında savaşıyorlar. Allah’tan afiyet diliyoruz. Soru: Libya Vilayetlerindeki İslam Devleti askerlerine tavsiyeniz nedir? Ve her yerdeki İslam Devleti askerlerine yöneltmek istediğiniz genel bir mesajınız var mı? Cevap: Yaratılmışların en hayırlılarına, Sirte’de, Bingazi’de, Musul’da, Halep’te ve diğer tüm bölgelerde Allah’tan ecirlerini bekleyerek sabreden mücahidlere diyorum ki; Muhakkak ki Rabbiniz size yakın ve dualarınıza icabet edendir. Yerinizi görmekte ve konuşmalarınızı işitmektedir. Sizler ona tevekkül ettiniz ve onun emrettiği şekilde kurtuluşun esbaplarına sarıldınız. İyiliği emredip kötülükten alıkoydunuz. Dini ikame ettiniz ve müşrik ve mürtedlerle savaştınız. Rabbimiz, onun itaati üzere bir araya gelenlere zafer, temkin ve yeryüzü hâkimiyeti ve verasetini, akıbetin onların olacağını ve onları grup grup cennete koyacağını vadetmiştir. Şüphesiz Rabbimiz, kullarını yalnızca kötüleri iyilerden ve doğru olanları yalancılardan ayırmak için imtihana tabi tutmaktadır. Allah, size gaybı bildirecek değildir. İnsanlardan bazılarına bela, sıkıntı, yara ve meşakkat dokunduğunda onları Rableri hakkında kötü zanlarda bulunduklarını görürsünüz. Böyle kimseler, kâfirlerin üzerimizde kahredici bir güçleri olduğunu, önde olduklarını, güçlü olduklarını ve onları kimse yenemeyeceğini, Allah’ın nurunu ağızlarıyla söndüreceklerini ve Allah’ın nurunu, asla tamamlamayacağını zannederler. Bu tür zanlardan Allah’a sığınıyoruz. Allah’a karşı cahiliye zannı gibi gerçek dışı zanda bulunuyorlar. “İşte bu sizin, Rabbiniz hakkında beslediğiniz zannınızdır. O, sizi mahvetti de ziyâna uğrayanlardan oldunuz.” [Fussilet, 23]. Ebu Müslim El-Havlani şöyle dedi: “Mü’minin zannından korkun çünkü Allah’u Teâlâ hakkı, onun lisanı ve kalbi üzerine kılmıştır.” [İbn-i Abdul Ber, Behcet-ul Mecalis]. Yüce Rabbimiz kutsi hadiste şöyle buyuruyor: “Ben kulumun zannı üzereyim. Eğer benim hakkımda hayır zannetmiş ise bu onundur. Benim hakkımda şer zannetmiş ise bu onundur.” [Ahmed ve İbn-i Hibban Ebu Hureyre’den rivayet etti]. “O hâlde, âlemlerin Rabbi hakkında görüşünüz nedir?” [Saffat, 87]

25

26

Makale

27

Allah’ın adıyla. Hamd Allah’a, salat ve selam Allah Resulü’nün, ailesinin, sahabesinin ve onları dost edinenlerin üzerine olsun. Ve sonra... Kimin yol göstericisi kitabı olursa, onun doğruları hatalarından daha çok olur. Çünkü o kitap, “Ona ne önünden ne de ardından batıl gelmeyen, hüküm ve hikmet sahibi, övülmeye lâyık olan Allah tarafından indirilmiştir.” [Fussilet, 42] Çünkü bu kitap, “Kendisinde şüphe olmayan, muttakiler için yol gösterici olandır.” [Bakara, 2] Çünkü bu “kitabı kulu üzerine indiren ve onda hiç bir çarpıklık kılmayan” [Kehf, 1] Allah’tır b. Bu kitabın “ayetleri muhkem kılınmış, sonra hüküm ve hikmet sahibi ve her şeyden haberdar olan (Allah) tarafından birer birer (bölüm bölüm) açıklanmıştır.” [Hud, 1] Çünkü bu kitabın “bazı ayetleri muhkemdir, onlar kitabın anasıdır.” [Ali İmran, 7] Çünkü bu kitap, “Eğer Allah’tan başkası tarafından (indirilmiş) olsaydı, mutlaka onda birçok çelişki bulunurdu.” [Nisa, 82] Ve çünkü Allah b bu kitap hakkında şöyle buyurmuştur: “Andolsun, biz Kur’an’ı düşünüp öğüt almak için kolaylaştırdık. Var mı düşünüp öğüt alan?” [Kamer, 40] Ve şöyle 28

Makale

buyurmuştur: “Şüphesiz o Zikr’i (Kur’an’ı) biz indirdik biz! Onun koruyucusu da elbette biziz.” [Hicr, 9] Ve şöyle buyurmuştur: “De ki: ‘Şahitlik bakımından hangi şey daha büyüktür?’ De ki: ‘Allah benimle sizin aranızda şahittir. İşte bu Kur’an bana, onunla sizi ve eriştiği herkesi uyarayım diye vahyolundu.’ ” [Enam, 19] Kimin kitabı Allah tarafından indirilen ve mahlûk olmayan bir kelam ise, Allah’tan başlayıp yine O’na dönüyorsa ve aklı olup bu kitaba kulak veren talebeler için, içinde öğüt varsa, o kişinin doğrularının hatalarından daha çok olacağı konusunda bir şüphe yoktur. Aynı zamanda kimin şeyhi Buhari veya Müslim ise ve bu ikisinin, en hayırlı asırda insanların içerisinden çıkarılıp en hayırlı ümmetin üzerine emir tayin edilen, özlü sözlerin kendisinde toplanan ve ‘dad’ harfini en iyi nutuk eden Allah Resulü’nden rivayet ettiği rivayetleri dinleyen kimse de bu şekildedir. Kitabı, Taberi’nin, İbn-i Munzir’in veya İbn-i Ebu Hatem’in tefsiri olan kimse de bu şekildedir. İtikattaki kitabı, İmam Ahmed, Harb El-Kermani, Abdullah bin Ahmed bin Hanbel, Hallal, Berbehari veya İbn-i Batta’nın kitabı olan kimse de bu şekildedir. Kitabı, İbn-i Teymiyye ve İbn-i Abdulvahhab gibi

İslam’ın müceddidlerinin risaleleri olan da bu şekildedir. Ancak kimin şeyhi, tağutların âlimleri, sapkın bidatçiler ve cihaddan geri kalan fasıklar olursa, onun hataları doğrularından daha çok olur. Fücur, bidat ve riddette bunlara tabi olanların hali çok daha kötü bir haldir. Bundan Allah’a sığınırız. İlim talebesi, İbn-i Baz, İbn-i Useymin, İbn-i Cibrin, Favzan, El-Avda, El-Havali, El-Huveyni, El-Adavi, El-Madheli, ElVadi’i, El-Filistini, El-Makdisi, ElHadduşi, Es-Sibai ve benzeri tağutların âlimlerinin ve sapıklık davetçilerinin yanında ders almasıyla tazim edilmez. Bu ruvaybidalardan biri, yalancı olmasına rağmen şu sözde doğru söyledi: “Şahıslara ve örneklere bakmadan, sahifelere dönmeyi öven sünnet, bu grubun delillerini çürüten bir sünnettir. Bu sünnet, Allah Resulü’nün g bir gün ashabına söylediği şu sözüdür: ‘İman bakımından size en sevimli gelen topluluk hangisidir?’ Sahabeler: Meleklerdir, dediler. Allah Resulü g: ‘Onlar Rableri katında oldukları halde nasıl iman etmesinler ki?’ dedi. Sahabeler: Peygamberlerdir, dediler. Allah Resulü g: ‘Onlara vahiy geldiği halde nasıl iman etmesinler ki?’ dedi. Sahabeler: Bizleriz, dediler. Allah Resulü g: ‘Ben sizin aranızda olduğum halde nasıl iman etmezsiniz ki?’ Sahabeler: O halde kimlerdir ey Allah’ın Resulü? dediler. Allah Resulü: ‘Sizden sonra gelecek olan bir topluluktur. Bu topluluk, bazı sayfaları bulacak ve bunlara iman edecekler’ dedi. Bazı rivayetlerde şöyle geçmektedir: ‘Bilakis sizden sonra gelecek bir topluluktur. Kendilerine iki kapak arasında bir kitap getirilecek, onlar buna inanıp içindekilerle amel edeceklerdir. Onlar ecir bakımından sizden daha üstündürler.’ Bir başka rivayette şöyle geçmektedir: ‘Asılmış bir sayfa bulduklarında içindekileriyle amel ederler. İşte bunlar iman bakımından iman ehlinin en faziletlileridir.’ ” Bu hadis tüm açıklığıyla, asılmış sayfalardan ilim almayı övmektedir. Hatta böyle yapan bir kavim, ecir bakımından insanların en üstünü ve iman bakımından iman ehlinin en faziletlileri kılınmıştır. Bu hadis bize, ihtilafların çok olduğu ve ilim ve âlim ismini taşıyan sahte tiplerin yaygın olduğu bir dönemde, sahifelere sarılmayı göstermektedir. Böylece kitaba sarılanlara, falanın veya filanın sözleri veya Amr’ın ve Zeyd’in görüşleri asla zarar veremeyecektir. Çünkü cehalet, acziyet veya bozuk bir amaç gütmenin dışında hiç kimse, şer’i yollardan çıkıp bidat yollarına girmez. Nitekim İbn-i Teymiyye şöyle dedi: “Bu yol, asılmış sayfalardan ilim alma yoludur. Bu da şer’i yoldur. Bu yol, âlimin yanılgılarının, tabilerinin zihnine girip ismet ve din adına zihinlerde yer etmesini engelleyendir.” Bunları zikrettikten sonra, ilim talebesi, kötü âlimlerden sakınma konusunda gelen bazı hadis ve rivayetleri iyice tefekkür etsin. Nitekim bunlardan bazıları şunlardır: Ebu Zer’den h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: “Ben, Allah Resulü ile beraber yürürken şöyle buyurdu: ‘Deccalin dışında ümmetim için beni korkutan şeyler var.’

Bunu üç defa söyledi. Ebu Zer: ‘Dedim ki; ey Allah’ın Resulü! Deccalin dışında seni korkutan nedir?’ Allah Resulü g: ‘Saptıran imamlardır’ dedi.” [İmam Ahmed rivayet etti] Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Allahu Teâlâ, ilmi, kullarının akıl ve kalplerinden silmek suretiyle almaz, fakat âlimlerin vefatı suretiyle ilmi insanların arasından alır. Nihayet hiçbir hakiki âlim kalmayınca halk, cahil bir takım kimseleri önder edinirler. Bunlara her şey sorulur; onlar da ilimleri olmadığı halde fetva verirler. Böylece hem kendileri dalâlete düşerler, hem de insanları doğru yoldan saptırırlar.” [Buhari ve Müslim, Abdullah Bin Ömer’den h rivayet etti] Ali bin Ebi Talib h şöyle dedi: “İslam’ın isminin dışında hiçbir şeyi kalmadığı bir zamanın insanların üzerine gelmesi yakındır. Kur’an’ın satırlardaki resminin dışında hiç bir şeyi kalmayacak. Mescidleri mamur olacak fakat hidayet bakımından harap olacaktır. Âlimleri, semanın altındaki en şerli kimseler olacaktır. Fitne onlardan çıkar ve yine onlara döner.” [Beyhaki, Şuabu’l İman’da rivayet etti]. Âlimler vefat ettiği ve onlardan çok az bir kısım kaldığında, kalanlar da sınır hatlarında ribatta, hapishanelerde tutuklu ve mağaralara sürgün edilmiş iken, ilmin hakikatinden cahil olanlar hariç hiç kimse, sapık âlimlerin yanında ilim talep etmeyi tazim etmez. Fayda veren ilim, kalplere ve uzuvlara fayda veren ilimdir. Ubade bin Samit h şöyle dedi: “İnsanlardan ilk olarak kaldırılacak ilmi sana haber vermemi ister misin? Huşudur. Bir topluluğun mescidine girdiğinde orada huşu içerisinde olan hiç kimseyi görmeyebilirsin.” [Tirmizi rivayet etti]. Ali bin Ebi Talip h şöyle dedi: “Gerçek fakih, 29

Kimse tağutun habis alimlerini öğretmeni olarak almamalı

insanları ne Allah’ın rahmetinden ümitsizliğe düşürür, ne onları Allah’ın azabından emin kılar, ne onlara Allah’a isyan hususlarında kolaylık tanır, ne de Kur’an’ı bırakıp başka bir kitaba yönelir. Durum şu ki; kendisinde ilim olmayan ibadette hiçbir hayır yoktur, kendisinde anlama olmayan ilimde hiçbir hayır yoktur, kendisinde düşünme olmayan okumada hiçbir hayır yoktur.” [Darimi, Süneninde rivayet etti]. Mücahid r şöyle dedi: “Fakih kimse, Allahu Teâlâ’dan korkan kimsedir!” [Darimi, Süneninde rivayet etti] Hasan Basri’ye r şöyle denildi: “Fakihler böyle söylemiyor?” Bunun üzerine o şöyle dedi: “Yazıklar olsun sana! Sen hiç fakih gördün mü? Ancak fakih, dünyaya karşı isteksiz, ahirete karşı arzulu, dininde basiret sahibi, Rabbine ibadete devam eden kimsedir.” [Darimi, Süneninde rivayet etti]. Ali bin Ebi Talip h şöyle dedi: “Ey ilim sahipleri! İlimle amel ediniz. Çünkü âlim, bildiğiyle amel eden ve ameli ilmine uygun düşen kimsedir. İlim taşıyan bazı topluluklar gelecek, (ama onların ilimleri) köprücük kemiklerinden öteye geçmeyecek, amelleri ilimlerine aykırı olacak, gizli halleri, açık hallerine muhalif olacak, onlar halkalar halinde oturacak ve birbirlerine karşı övünecekler. Üstelik (bunlardan olan) adam arkadaşına, kendisini bırakarak başkasının yanına gidip oturmasından dolayı kızacaktır. İşte bunların bu meclislerindeki amelleri, Allah’ın katına yükselmeyecektir.” [Darimi, Süneninde rivayet etti]. Evet, ilmin hakikati, Allahu Teâlâ’dan korkmaktır. Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Kulları içinden ancak âlimler, Allah’tan (gereğince) korkarlar.” [Fatır, 28]. Her kim, Allah’tan korkup Allah’ın öfke duyduğu ve Allah’ı öfkelendiren şeyleri terk etmiyorsa o, ne âlimdir ne de 30

Makale

fakihtir. Ders alması, ders vermesi veya kendisini âlim zannetmesi hiçbir şeyi değiştirmez. İnsanları azimetli işlere çağırmayan ve onları günahların ruhsatından sakındırmayan âlim değildir. Semanın altındaki en şerli kimselerin veya cehenneme çağıran davetçilerin yanında ilmin talep edilmesi övülen bir ilim talebi değildir. Sınır hatlarında, hapishanelerde ve mağaralarda kalan âlimlerin dışında âlimlerin kalmadığı bir dönemde ilmin sayfalardan talep edilmesi, gelen rivayetlerden de anlaşıldığı üzere övülen bir yoldur. Nimetleriyle salih amellerin tamamlandığı Allah’a hamdolsun. Allah b bir kişiyi kötü âlimlerle arkadaşlık yapmakla imtihan ettiğinde, kendini beğenmekten ve kibirden sakınsın. Ve Abdullah İbnu’l İmam Ahmed’in Abdurrahman bin Ebi Leyla’dan O’nun da Ubey bin Ka’b’tan rivayet ettiği hadisi hatırlasın. Nitekim Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Musa’nın n döneminde iki adam birbirlerine neseplerini zikrettiler. Bunlardan biri: ben falanın oğlu falanım dedi ve dokuz tane dedesini saydı. O halde ey annesini yitirecesi sen kimsin? Bunun üzerine diğeri şöyle dedi: ben İslam’ın oğlu, falanın oğlu falanım. Daha sonra Allah’u Teâlâ Musa’ya n neseplerini zikreden bu iki adam hakkında vahiy indirdi ve şöyle buyurdu: “Ey cehennemdeki dokuz dedesini zikreden kimse! Sen de onuncularısın. Ve ey cennetteki iki dedesini zikreden kimse! Sen de cennetteki üçüncülerisin.” [ElMüsned] İlim talebesi, fücur, bidat ve riddet ehlinin oturma halkalarını dolduran şeyleri zikrederek gurur duyabilir mi? Allah’ım! Fayda vermeyen ilimden, korkmayan kalpten, doymayan nefisten ve işitilmeyen duadan sana sığınırız.

31

Muhammed bin Abdulvahhab’ın r Risalesi (İbn-i Teymiyye’nin r risalesinden kısaltılmıştır.) Bil ki; -Allah sana rahmet etsin- Allahu Teâlâ’nın Muhammed’i g göndermesinden ve O’nu hicret ve zaferle izzetlendirmesinden bu yana insanlar üç kısma ayrılmıştır: Mü’min olan kısım; bunlar Nebi’ye g zahiren ve kalben iman edenlerdir. Kâfir olan kısım; bunlar onu inkâr ettiklerini izhar edenlerdir. Münafık olan kısım; bunlar ise zahiren ona iman ettiğini iddia eden ancak kalben iman etmeyenlerdir. Bunun için Allahu Teâlâ Bakara suresine, mü’minlerin sıfatları hakkında dört ayetle, kâfirlerin sıfatları hakkında iki ayetle ve münafıkların sıfatları hakkında ise on üç ayetle başlamıştır. Kitap ve sünnetin belirttiği ve Ali bin Ebi Talib’in de h kendisinden nakledilen bir eserde beyan ettiği üzere; imanın, küfrün ve nifakın kısımları ve türleri vardır. Nifakın türlerinden biri, büyük nifaktır. Bu nifak sahipleri, cehennemin en alt tabakasında olurlar. Abdullah bin Ubey ve onun dışındaki münafıkların nifakı gibi. Bu nifak çeşidine şunları örnek verebiliriz; Resulullah’ı g yalanladığını izhar etmek, Resulullah’ın g getirdiklerinden bazılarını inkâr veya buğzetmek, O’na tabi olmanın vacip olmadığına inanmak, O’nun dininin düşüşüne sevinmek veya O’nun dininin yükselmesine hoşnut olmamak ve ancak Allah’ın ve Resulü’nün düşmanlarının sahip olduğu şeyler. Bu nifak miktarı, Allah Resulü’nün g döneminde vardı. O’nun döneminde var olan nifaktan daha fazlası, ondan sonraki dönemlerde de var olmaya 32

Makale

devam etti. Çünkü onun döneminde imanın gerekleri daha güçlü idi. O’nun döneminde imanın gücüne rağmen nifak var oldu ise, imanın daha zayıf olduğu dönemlerde nifakın olması gayet doğaldır. İşte bu, büyük nifak örnekleridir. Allah muhafaza etsin! Küçük nifak türüne gelince; bu, ameller ve buna benzer şeylerdeki nifaktır. Örneğin; konuştuğunda yalan söylemek, söz verdiğinde sözünde durmamak ve kendisine emanet verildiğinde ona ihanet etmek. Çünkü bu konuda meşhur olan bir hadiste Allah Resulü g şöyle buyurmaktadır: “Münafığın alameti üçtür: Konuştuğunda yalan söyler. Söz verdiğinde sözünde durmaz. Kendisine bir şey emanet edildiğinde hıyanet eder.” [Müslim rivayet etti]. Cihattan yüz çevirmek de bu konunun altına girmektedir. Çünkü bu, münafıkların özelliklerindedir. Nitekim Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Kim gazve yapmadan ve gaza yapmayı temenni etmeden ölürse nifaktan bir şube üzerine ölmüş olur.” [Müslim rivayet etti.] Allahu Teâlâ, El-Fadıha (rezillikleri ortaya çıkaran) olarak adlandırılan Beraat suresini indirdi. Çünkü bu sure, münafıkların iç yüzlerini açığa çıkartmaktadır. Nitekim İbn-i Abbas h şöyle dedi: “O, el-Fâdıha suresi’dir. Zira o devamlı şekilde “Ve minhum... Ve minhum...” (Ve onlardan... Ve

onlardan...) diye iniyordu. Nihayet münafıklar, onlardan dokunulmadık hiç kimsenin kalmayıp mutlaka bu surede zikrolunacaklarını zannettiler.” Mikdad bin El-Esved şöyle dedi: “O, El-Bahus Suresi’dir. Çünkü o, münafıkların gizli hallerini anlatmaktadır.” Katade ise şöyle dedi: “O, El-Musire’dir. Çünkü o, münafıkların rezilliklerini dile getirmektedir.” Bu sure, Allah Resulü’nün g yaptığı son gazvede yani Tebuk gazvesi gününde indi. Şüphesiz Allahu Teâlâ, İslam’ı izzetlendirip onu desteklemiştir. Bu surede, münafıkların durumları açığa çıktı ve Allah b onları korkaklık ve cimrilikle vasıflandırdı. Korkaklıktan kasıt, cihadı terk etmeleri, cimrilikten kasıt ise Allah yolunda infak etmemeleridir. Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Allah’ın kendilerine lütfundan verdiği nimetlerde cimrilik edenler, bunun, kendileri için hayırlı olduğunu sanmasınlar. Hayır! O kendileri için bir şerdir. Cimrilik ettikleri şey kıyamet gününde boyunlarına dolanacaktır. Göklerin ve yerin mirası Allah’ındır. Allah, Mürted medya kalbi hastalıkları aldatıyor yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.” [Ali İmran, 180] “-Savaş taktiği olarak düşmanı vurmak için çekilme, ya da diğer bir birliğe katılmak durumu hariç- böyle kötülemesi bu olmuşsa o zaman infakı bütünüyle terk edenin bir günde her kim onlara arkasını dönerse mutlaka o, Allah’ın durumu nasıl olur? gazabına uğramış olur. Onun varacağı yer de cehennemdir. Ne Allah’u Teâlâ, kâfirlerin Medine’ye yaklaştıklarında kötü varılacak yerdir orası!” [Enfal, 16] münafıkların mü’minlere şöyle dediklerini bize haber Allahu Teâlâ’nın onları korkak olarak vasıflandırması vermektedir; “Üzerimizde cereyan eden bu şeyler sizin konusuna gelince; Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Kesinlikle uğursuzluğunuzdur. Sizler, insanları bu dine davet ettiniz, bu sizden olduklarına dair Allah’a yemin ederler. Oysa onlar, din üzere savaştınız ve onlara muhalefet ettiniz.” sizden değillerdir. Fakat onlar korkudan ödleri patlayan bir Bazen de şöyle derler; “Sizler burada kalmakla bize işaret topluluktur. Eğer sığınacak bir yer bulsalardı” yani kaleler ve ettiniz. Şayet buradan çıkmış olsaydık bu şeyler bize isabet korunaklar gibi bir yer bulsalardı ‘veya (gizlenecek) mağaralar etmezdi.” bulsalardı’ yani suyun yerin dibine girdiği gibi onlar da içine Bazen de şöyle derler; “Sizler azlığınız ve zayıflığınıza girecek mağaralar bulsalardı ‘yahut girilecek bir delik bulsalardı’ rağmen düşmanlarınızı yenmek mi istiyorsunuz? Dininiz sizi yani külfet ve meşakkatle girilecek bir yer bile olsa, ‘hızla oraya aldatmış durumda.” yönelip’ yani cihadı bırakıp oralara ‘koşarlardı’ yani binildiği Bazen de şöyle derler; “Sizler delisiniz. Sizin aklınız yok. vakit dizginlerin kendilerini geri çevirmediği hırçın atlar gibi Kendinizi ve kendinizle beraber insanları da helak etmeyi onlar da öyle hızlı koşarlar ki, hiçbir şey onları geri çeviremez.” istiyorsunuz!” [Tevbe, 56-57] Münafıklar, bazen de eziyet verici sözler söylerlerdi. Allahu Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “İman edenler ancak, Allah’a Teâlâ onlar hakkında şöyle haber vermektedir: “Düşman ve Peygamberine inanan, sonra şüpheye düşmeyen, Allah birliklerinin gitmediğini sanıyorlar. Düşman birlikleri (bir yolunda mallarıyla ve canlarıyla cihad edenlerdir. İşte onlar daha) gelecek olsa, isterler ki, (çölde) bedevilerin arasında doğru kimselerin ta kendileridir.” [Hucurat, 15] Allahu Teâlâ bulunsunlar da size dair haberleri (gidip gelenlerden) sorsunlar. mü’minlerin sadece, iman edip cihad edenler olduğunu İçinizde bulunsalardı da pek az savaşırlardı.” [Ahzab, 20] beyan etti. Ve Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Allah’a ve ahiret Zikrettiğimiz ayette Allahu Teâlâ münafıkları üç vasıfla gününe iman edenler, mallarıyla ve canlarıyla cihad etmekten vasıflandırdı. geri kalmak için senden izin istemezler. Allah, kendine karşı Birincisi: Onlar -korkularından ötürü- düşman gelmekten sakınanları çok iyi bilendir. Ancak Allah’a ve ahiret birliklerinin beldeyi terk etmediklerini sanıyorlar. İşte bu, gününe inanmayan, kalpleri şüpheye düşüp kendileri de o kalbinde hastalık bulunan korkakların durumudur. Çünkü şüphelerinin içinde bocalayan kimseler senden izin isterler” onların kalbi doğru olmayan haberi hemen onaylıyor, doğru [Tevbe, 44-45] Allahu Teâlâ bu ayette, mü’minlerin cihadı olan haberleri ise yalanlıyor. terk etmek için izin istemediklerini bildirmektedir. Ancak izin İkincisi: Düşman birlikleri bir daha gelecek olsaydı sizin isteyenler, Allah’a iman etmeyenlerdir. O halde, izin almadan aranızda olmamayı isterlerdi. Hatta çölde bedevilerin arasında cihadı tümüyle terk edenin durumu nasıl olur? bulunup, Medine’nin durumu nasıldır? İnsanların durumu Allahu Teâlâ, münafıkların cimrilik sıfatları hakkında şöyle nasıldır? diye, sizin hakkınızdaki haberleri gidip gelene sormak buyurdu: “Nafakalarının kabul edilmesine, yalnızca, Allah’ı ve isterlerdi. Resulünü inkâr etmeleri, namaza ancak üşene üşene gelmeleri Üçüncüsü: Düşman birlikleri bir daha gelecek olsa ve ve ancak gönülsüzce infak etmeleri engel olmuştur.” [Tevbe, onlar sizin aranızda olsalar da pek az savaşırlardı. İşte bu üç 54] Eğer Allahu Teâlâ’nın gönülsüzce infak eden kimseye karşı sıfat, insanlardan birçoğunu kapsamaktadır. 33

Hamd âlemlerin Rabbi olan Allah’a, salat ve selam nebilerin ve Resullerin sonuncusunun üzerine olsun. Ve sonra… “Doğrusu Allah, bana nimet verdi” sözü, Allah’ın kendilerine verdiği nimete karşılık ona şükreden sadık mü’minlerin sözleri değildir. Bilakis bu söz, münafıkların gazveden geri kaldıklarında ve sıkıntı, öldürülme ve yaralanma bölgelerinden uzak kaldıkları anda söyledikleri sözdür. Bu söz, mücahidlerin kayıplar verdiği, bir yerden çekildiği veya onlardan birçok kişinin şehid olduğu bir savaştan geri kalması hoşuna giden kimselerin sözüdür. Bunu söylemelerinin sebebi ise, mü’minlerin üzerine şükretmesi vacip olan gerçek nimetin anlamından cahil olmalarıdır. İbni Kesir r Allah Teâlâ’nın; Şüphesiz içinizden (cihad konusunda) ağır davrananlar vardır. Şayet, size bir musibet isabet edecek olsa: “Doğrusu Allah, bana nimet verdi, çünkü onlarla birlikte olmadım” der. [Nisa, 72] bu sözünün tefsirinde şöyle dedi: Mücahid ve diğer birçok kimse şöyle dedi: bu ayet, münafıklar hakkında inmiştir. Mukatil bin Hayyan ise şöyle dedi: ‘Ayette geçen ‘Ağır davrananlar’ sözünden kasıt cihaddan geri kalanlardır. Ayrıca ayetteki bu sözden; kişinin cihad konusunda ağır davranması ve başkalarını da cihada karşı ağır kılması (geri bırakması) kastı da muhtemeldir. Abdullah Bin Ubey Bin Selul’un -Allah onu zelil etsin- yaptığı gibi. Nitekim O, cihaddan geri kaldığı gibi insanları da cihada çıkmaktan alıkoyuyordu. Bu söz, İbn-i Cureyc ve İbn-i Cerir’in sözüdür. Allah Teâlâ, münafıkların cihaddan geri kaldıklarında söylediklerini, bize şu şekilde haber vermektedir; “Eğer başınıza bir musibet gelirse” yani Allah’ın bir hikmeti gereği size öldürülme, şehidlik ve düşmanın size galip gelmesi gibi başınıza bir musibet gelirse münafıklar şöyle derler; “Doğrusu Allah, bana nimet verdi, çünkü onlarla birlikte olmadım” der. Yani savaş gerçekleştiği zaman ben onlarla beraber olmadım. Bunun da Allahu Teâlâ’nın üzerindeki nimetlerden bir nimet olduğunu hesap ediyor. Ancak sabırdaki ve eğer öldürülürse şehid olmaktaki kaçırdığı ecirleri idrak etmemektedir. [İbn-i Kesir’in sözü bitti.] Muvahhid biri bunları bildiğinde ve kardeşlerinden bir gruba sıkıntı ve bela isabet ettiğini işittiğinde, onlarla beraber 34

Makale

yaralanmasının veya onlardan önce şehid olmasının gerçek nimet olduğunu yakinen bilecektir. Şehadetten kaçmak nimet değildir. Bilakis nimet; kulun savaşın sıkıntılarına katlanması, en ön safta olması ve şehid olana dek yüzünü geri çevirmemesidir. İşte bu, gerçek nimettir. Ve mü’minin kalbinde kökleşmesi gereken sahih mefhum da budur. Bunları iyice idrak eden bir mü’min, nerede olursa olsun savaşı arar. Nitekim Ebu Hureyre’den h rivayet edildiğine göre Nebi g şöyle buyurdu: “İnsanların en hayırlı geçim yolu tutanlarından biri, Allah yolunda atının dizginine yapışıp, onun üzerinde âdeta uçan kimsedir. Düşman geldiğine dair bir ses veya düşman üzerine hücum feryadı işittiğinde, düşmanın bulunması muhtemel yerlere atının üzerinde uçarcasına saldırıp, öldürmeyi ve öldürülmeyi ister.” [Müslim] Münafıkların çirkin söylemlerinden ve eylemlerinden biri de; Allah Teâlâ’nın mü’min kullarına lütfettiği zaferi ve ganimeti kaçırmalarından sonra buna hayıflanmalarıdır. Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Eğer size Allah’tan bir fazıl (zafer) isabet ederse, o zaman da, sanki onunla aranızda hiç bir yakınlık yokmuş gibi kuşkusuz şöyle der; “Keşke onlarla birlikte olsaydım, böylece ben de büyük ‘kurtuluş ve mutluluğa’ erseydim.” [Nisa, 73] İbn-i Kesir bu ayetin tefsirinde şöyle dedi: “Eğer size Allah’tan bir fazıl (zafer) isabet ederse” yani size, Allah’tan bir yardım, zafer ve ganimet ulaşırsa. “o zaman da, sanki onunla aranızda hiç bir yakınlık yokmuş gibi” yani sanki sizin dininizden değilmiş gibi, kuşkusuz şöyle der; Keşke onlarla birlikte olsaydım, böylece ben de büyük ‘kurtuluş ve mutluluğa’ erseydim” yani onlarla beraber bana da bir pay verilseydi ve ben o payı alsaydım. Bu, onun en büyük maksadı ve en nihai isteğidir. [İbn-i Kesir’in sözü burada bitti.] Bunları zikrettikten sonra, her kim, içinde zafer ve ganimet olan bir gazveyi kaçırdığı için hayıflanıyorsa ve Müslümanlara sıkıntı isabet eden bir gazveden geri kaldığı için de seviniyorsa o zaman imanına yeniden bir göz atsın, Rabbinden korksun ve Allah’tan çokça hidayet ve sebat dilesin. Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun.

35

Sıkıntı anında sabretmek ve savaş kızıştığında sebat etmek, Allah katında en faziletli amellerdendir. Aynı zamanda sabır ve sebat, Allahu Teâlâ’nın yüce kitabında şu sözüyle onları övdüğü muttakilerin sıfatlarından biridir: “Asıl iyilik, o kimsenin yaptığıdır ki, Allah’a, ahiret gününe, meleklere, kitaplara, peygamberlere inanır. Yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, dilenenlere ve kölelere sevdiği maldan harcar, namaz kılar, zekât verir. Antlaşma yaptığı zaman sözlerini yerine getirir. Sıkıntı, hastalık ve savaş zamanlarında sabreder. İşte doğru olanlar, bu vasıfları taşıyanlardır. Muttakiler ancak onlardır!” [Bakara, 177] Nitekim Allah Resulü g bu sıfatları en faziletli şehidlerin sıfatlarından biri olarak saymıştır. Bir adamın kendisine sorduğu: “Hangi şehid daha faziletlidir?” sorusuna cevaben: “Onlar ki; safta en önde durur ve öldürülene dek yüzlerini geri çevirmezler. İşte onlar cennetin en yüksek odalarında yuvarlanırlar ve Rableri b onlara güler. Rabbin dünyada bir kuluna gülerse o kula artık hesap yoktur” diye buyurdu. [Ahmed] Ölümden korkarak düşmanın karşısında durmayıp geri çekilmenin, Müslümanların saflarının bozulması ve yenilgiye uğramaları gibi tehlikeli bir duruma neden olduğu için, Allah Teâlâ mü’min kullarını bu masiyete karşı uyarmıştır. Çünkü bu masiyeti işleyen kişi, Allah Teâlâ’nın gazabına uğrar ve cehenneme girer. Allah c şöyle buyurdu: “Ey iman edenler, toplu olarak kâfirlerle karşılaştığınız zaman, onlara arka çevirmeyin (savaştan kaçmayın). Kim onlara böyle bir günde -yine savaşmak için bir yana çekilen ya da bir başka bölüğe katılmak için yer tutanın dışında- arkasını çevirirse, gerçekten o, Allah’tan bir gazaba uğramıştır ve onun barınma yeri cehennemdir. O ne kötü bir yataktır.” [Enfal, 15-16] Aynı zamanda kâfirlerle karşılaşıldığı zaman onlara sırt dönüp kaçmak, büyük günahlardan biridir. Nitekim Allah Resulü g şöyle buyurdu: “(İnsanı) helâk eden şu yedi şeyden kaçının. Bunlar nedir ey Allah’ın Resulü? diye sorulunca: “Allah’a şirk koşmak, sihir yapmak, Allah’ın haram kıldığı bir cana haksız yere kıymak, yetim malı yemek, faiz yemek, düşmana saldırı anında savaştan kaçmak ve namuslu, kendi halinde mü’min kadınlara zina iftirası atmaktır.” buyurdular. [Buhari ve Müslim] Çünkü Müslümanlar, bazılarının bazılarıyla güç kazandığı birbirine kenetlenmiş yapılar gibidirler. Düşmanla 36

Makale

karşılaşıldığı zaman sabretmek ve şehid olana kadar veya Allah Teâlâ fetih verene kadar sebat etmek üzere biat etmek sahabelerin j amellerinden biri olmuştur. Bu konuya dair deliller Allah’ın kitabında, Nebisi’nin g sünnetinde ve sahabelerin j eylemlerinde pek çoktur. Birincisi: Marufta İtaat Üzere Biat Etmek Yani Söz Vermek Ahde vefa göstermek vaciptir. Bu söz ister Allah’a, ister insanlardan herhangi birine verilmiş olsun farketmez. Nitekim Allah c şöyle buyurmaktadır: “Bana verdiğiniz sözü yerine getirin ki, ben de size verdiğim sözü yerine getireyim.” [Bakara, 40] Ve şöyle buyurmaktadır: “Antlaşma yaptığınız zaman, Allah’a karşı verdiğiniz sözü yerine getirin. Allah’ı kendinize kefil kılarak pekiştirdikten sonra yeminlerinizi bozmayın. Şüphesiz Allah, yaptıklarınızı bilir.” [Nahl, 91]. Ve Allah c mü’minleri överken şöyle buyurmuştur: “Antlaşma yaptıklarında sözlerini yerine getirirler.” [Bakara, 177]. Ve şöyle buyurmaktadır: “Hayır! (Gerçek, onların dediği değil.) Kim sözünü yerine getirir ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsa, şüphesiz Allah da sakınanları sever.” [Ali İmran, 76]. Şunu da belirtelim ki; ahde vefa göstermek ancak, caiz olan şeylerde geçerlidir, haram olan işlerde değil. Ebu’l Abbas İbn-u Teymiyye r şöyle dedi: “Âdemoğluna, Allah Teâlâ’nın ve Resulü’nün emrine muhalefet olan bir şeyde şart koşmaları, ittifak, sözleşme ve ahit yapmaları caiz değildir.” [Mecmuu’l Fetava] Savaşta sebat etmek üzere anlaşmak da bu konudandır. Şayet savaş, Allah’ın emri için ise, yani Müslümanların kâfirlerle, haricilerle veya bağilerle savaşı gibi bir savaş ise, o zaman Müslümanın ahde vefa göstermesi vaciptir. Şayet savaş, haram olan bir şey için ise, yani bidatçilerin ve bağilerin Müslümanların cemaatine karşı ayaklanması gibi bir savaş ise, o zaman Müslümanın böyle bir şeye iştirak etmesi caiz olmadığı gibi böyle bir şey için sözleşmesi de caiz değildir. Bilakis Allah’ın rızası için ahdi bozması üzerine vaciptir. İkincisi: Meşru Bir Savaşta Ölüm Üzerine Biat Etmenin Meşruiyeti Biatın bu türü hakkında Allah b şöyle buyurdu: “Sana biat edenler ancak Allah’a biat etmiş olurlar. Allah’ın eli onların ellerinin üzerindedir. Verdiği sözden dönen kendi aleyhine dönmüş olur. Allah’a verdiği sözü yerine getirene, Allah büyük bir mükâfat verecektir.” [Fetih, 10]

Taberi r şöyle dedi: “Allahu Teâlâ, Nebisi Muhammed’e g şöyle buyuruyor: Düşmanla karşılaştıkları zaman kaçmamak üzere Hudeybiye’de sahabelerinden ‘Sana biat edenler’, ‘ancak Allah’a biat etmiş olurlar.’ Yani Allah Teâlâ şöyle diyor: Sana biat edenler ancak Allah’a biat etmiş olurlar. Çünkü Allah Teâlâ onlara, ahidlerine vefalı olmalarına karşılık cenneti vereceğine kefil olmuştur.” İbn-i Kesir r şöyle dedi: “Bu biat, Rıdvan biatidir. Ve bu biat Hudeybiye’de Semer ağacının altında olmuştur. O gün Allah Resulü’ne g biat eden sahabelerin sayısı hakkında bazıları 1300, bazıları 1400 ve bazıları da 1500 kişi olduğunu söylemiştir. Ancak ortası (1400) en doğru olanıdır.” Ölüm üzerine, savaş üzerine veya savaştan kaçmamak üzere yapılan biatler, sahihlerde, sünenlerde ve müsnedlerde mevcuttur. Hatta Buhari gibi bazı imamlar, bu konu hakkında kitaplarında konular açmışlardır. Buhari sahihinde bu konu hakkında şöyle bir başlık atarak bu konuyu açmıştır: “Savaşta kaçmamak üzere biat etme, bazıları da dedi ki; ‘ölüm üzere biat etme’ babı, çünkü Allah Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “Andolsun ki, Allah, sana o ağacın altında biat ederlerken mü’minlerden razı olmuştur.” [Fetih, 18] Ve bu konu hakkında varid olan hadisleri zikretmiştir. Aynı şekilde Nevevi, Sahihi Müslim’in üzerine yazdığı şerh kitabında: “Savaşın gerekliliği durumunda ordunun imama biat etmesinin müstehaplığı ve ağacın altında yapılan Rıdvan biatinin beyanı” isimli bir konu açmıştır. Ve yine aynı şekilde Nesai es-Sünenu’l Kübra adlı kitabında bu konu hakkında: “(Savaşta) kaçmamak üzere biat” ve “Ölüm üzerine biat” isimli konular açmıştır. Sahabelerden rivayet edilen birçok rivayette Rıdvan biatinin şartları geçmektedir. Bunun hakkında Nevevi, Sahihi Müslim’in şerhinde şöyle dedi: “Cabir ve Ma’kel bin Yesar rivayetinde şöyle geçmektedir: ‘Hudeybiye gününde ona kaçmamak üzere biat ettik. Ona ölüm üzerine biat etmedik.’ Seleme’nin rivayetinde ise şöyle geçmektedir: ‘Onlar o gün O’na, ölüm üzere biat ettiler.’ Bu, Abdullah bin Zeyd bin Asım’ın rivayetinden de anlaşılandır. Mecaşi bin Mesud rivayetinde ise şöyle geçmektedir: ‘Biat, hicret, cihad ve İslam üzereydi.’ İbn-i Ömer ve Ubade’nin hadisinde şöyle geçmektedir: ‘İşitip itaat etmek üzere ve emir sahipleriyle çekişmeyeceğimize dair biat ettik.’ Sahihi Müslim’in dışında İbn-i Ömer’den yapılan başka bir rivayette: ‘Biat, sabır üzereydi’, diye geçmektedir. Âlimler şöyle dedi: Bu rivayetler, bütün anlamları kendisinde toplamakta ve bütün rivayetlerin maksadını beyan etmektedir. Kaçmamak üzere biat etmenin anlamı; düşmanlarımıza karşı muzaffer olana veya şehid olana kadar sabretmek demektir. Aynı zamanda bu, ölüm üzere biat etmenin de anlamıdır. Yani bizi ölüme götürse bile sabredeceğiz. Burada bizatihi kastedilen ölmek değildir. Aynı şekilde cihad üzere biat etmek ise cihadda sabretmek demektir. Allah daha iyi bilir.” Nevevi’nin sözü bitti. İbni Hacer şöyle dedi: “Ölüm üzerine” ve “kaçmamak üzere biat ettiler” sözleri arasında herhangi bir zıtlık yoktur. Çünkü ölüm üzerine biat etmelerinden kasıt, ölseler bile kaçmamalarıdır. Buradaki sözden kasıt, mutlak olarak ölümün gerçekleşmesi değildir. İşte Nafi’nin de kabul etmediği şey budur. Ve bundan ötürü şu rivayete meyletmiştir. ‘Bilakis onlara sabır üzere biat ettiler.’ Yani sebat etmek ve kaçmamak üzere biat ettiler. İster bu şey onları ölüme sürüklesin ister sürüklemesin farketmez.” İbn-i Kayyım şöyle dedi: “Nebi’nin g ashabı, savaşta kaçmamak üzere biat ederlerdi ve çoğu zaman da ölüm

üzerine biat ederlerdi.” [Zadu’l Mead] Rafiî şöyle dedi: “İmam, bir seriyyeyi savaşa gönderdiği zaman onlara bir emir tayin etmesi, ona itaat etmelerini emredip vasiyet etmesi ve kaçmamak üzere askerlerden biat alması müstehaptır.” [Eş-Şerhu’l Kebir] Sahabeler de j bu şekilde amel etmişlerdir. Bunun hakkında rivayet edilen en meşhur rivayet ise Yermuk savaşında gerçekleşen olaydır. O gün İkrime bin Ebi Cehil şöyle dedi: “Kim ölüm üzerine biat edecek?” Bunun üzerine Müslümanların öncülerinden ve süvarilerinden 400 kişi ona biat etti. Bunların arasında Haris bin Hişam ve Dirar bin El-Ezver de bulunuyordu. Böylece bunlar Halid’in öncü birliklerinin arasında savaştılar ve hepsi yaralandılar. İçlerinden iyileşen bir kısmın dışındaki herkes şehid oldu. Onlardan birisi de Dirar bin El-Ezver idi. İbn-i Hacer “El-İsabe Fi Temyizi’s Sahabe” adlı kitabında şöyle dedi: “İkrime, Ömer’in h hilafetinin on beşinci senesinde bazı büyük süvari alayının emiri olmuştu.” Bu, sahabelerin döneminde gerçekleşti ve kimse buna karşı çıkmadı. Üçüncüsü: Bu Biate Vefa Göstermenin Vacipliği ve Bozmanın Haramlığı İbnu’l Cevzi şöyle dedi: “Ahdi bozmak: yapılması gereken ahkâmlardan dönmektir.” [Zadu’l Mesir] Bu ise haramdır. Allah b şöyle buyurdu: “Verdiği sözden dönen kendi aleyhine dönmüş olur.” [Fetih, 10]. Ve Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Allah’ı kendinize kefil kılarak pekiştirdikten sonra yeminlerinizi bozmayın.” [Nahl, 91]. Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Münafığın alameti üçtür: Konuşunca yalan söyler, söz verince sözünden cayar, kendisine bir şey emanet edildiğinde hıyanet eder.” [Buhari ve Müslim rivayet etti]. Ve yine Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Müslümanlar, şartlarının yanındadırlar.” [Ebu Davud ve Hâkim rivayet etti]. Ebu’l Abbas İbn-i Teymiyye şöyle dedi: “Her kim bir şart koşarsa ve daha sonra onu bozarsa sözüne vefasızlık etmiş olur. Kitap ve sünnet ahde vefalı olmayı, verilen şartları yerine getirmeyi, misaklara ve yapılan anlaşmalara vefalı olmayı, emaneti sahibine verip buna riayet etmeyi emretmekle ve vefasızlığı, ahitleri bozmayı ve ihaneti nehyetmek ve böyle yapanları tehdit ile gelmiştir.” Allah Resulü g ahde vefa göstermeme hakkında uyarıda bulunmuş ve nitekim merfu bir hadiste şöyle buyurmuştur: “Vefasız olan her kişi için kıyamet gününde arkasında vefasızlığı miktarınca bir alamet dikilir ve ‘Bu alâmet, falan kişinin vefasızlığı(nın cezası)dır, denilir.” [Buhari ve Müslim rivayet etti.] Buna göre; bu gibi biatler yapıldığında bunları bozmak caiz değildir. Özellikle mücahidlerin içinde bulunduğu sıkıntı şiddetlendiğinde, savaş kızıştığında, düşman yaklaştığında veya düşman başarılı olduğunda biati bozmanın günahı daha da büyüktür. O halde her Müslüman, sebat edeceğine dair Allah’a verdiği ahde vefa göstermeye ve düşmanla karşılaşıldığı zaman sabır üzere biat ettiği kardeşlerine ve emirlerine vefalı olmaya özen göstersin. Aynı şekilde Allah Teâlâ’ya ve kardeşlerine verdiği söz gibi Allah Teâlâ’nın kendisine fetih verene veya şehid olana kadar biat ettiği kardeşlerine ve emirlerine vefasızlık etmemeye de özen göstersin ve Allah Teâlâ’nın şu sözünü hatırlasın: “Mü’minlerden öyle adamlar vardır ki, Allah’a verdikleri söze sadık kaldılar. İçlerinden bir kısmı verdikleri sözü yerine getirmiştir (şehid olmuştur). Bir kısmı da (şehid olmayı) beklemektedir. Verdikleri sözü asla değiştirmemişlerdir.” [Ahzab, 23] 37

38

Makale

39

Şüphesiz Allah b, İslam ümmetine eğer bildiği şeyle amel ederse izzetinin ve zaferinin devam etmesi için düşmanlarına karşı zafer elde etmenin şartlarını ve sebeplerini açıklamıştır. Bu sebeplerden biri de sabır ve sebattır. Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Ey iman edenler! (Savaş için) bir toplulukla karşılaştığınız zaman sebat edin ve Allah’ı çok anın ki, kurtuluşa eresiniz.” [Enfal, 45] Aynı zamanda Allah c, sabreden az bir mü’min topluluğun, Allah’ın izniyle çok olan kâfir topluluğa galip geleceğini zikretmiştir. Nitekim Allah c bu konuda şöyle buyurmaktadır: “Ey Peygamber, mü’minleri savaşa karşı hazırlayıp teşvik et. Eğer içinizde sabreden yirmi (kişi) bulunursa, iki yüz (kişiyi) mağlup edebilirler. Ve eğer içinizden yüz (sabırlı kişi) bulunursa, kâfirlerden binini yener. Çünkü onlar (gerçeği) kavramayan bir topluluktur.” [Enfal, 65] Nebi’nin g ve tabilerinin hayatı ve Müslümanların tarihi, sabrın ve sabırda üstün 40

Makale

gelmenin, zaferin en büyük parçasını oluşturan unsur olduğunu bize göstermektedir. Hicri beşinci senesinde Ahzab savaşında müşrik Araplar ve onlarla müttefik olan Yahudiler, Müslümanlara karşı birleşmiş ve Nebi’nin g Medine’sini muhasaraya almışlardı. Öyle ki; durum, Allahu Teâlâ’nın bize şu sözünde vasfettiği gibi oldu: “Hani onlar size hem üst tarafınızdan hem alt tarafınızdan gelmişlerdi. Hani gözler kaymış ve yürekler ağızlara gelmişti. Siz de Allah’a karşı çeşitli zanlarda bulunuyordunuz. İşte orada mü’minler denendiler ve şiddetli bir şekilde sarsıldılar. Hani münafıklar ve kalplerinde hastalık olanlar, ‘Allah ve Resulü bize, ancak aldatmak için vaadde bulunmuşlar’ diyorlardı.” [Ahzab, 10-11-12]. Buna rağmen Müslümanların azmi ve sebatı zayıflamadı. Şehirlerinin sınır hatlarında nöbet tuttular. Münafıkların yalan haberleri onları sarsmadı. Bilakis akıbetin onların olacağı konusunda Allah

Resulü’nün g vaadine kesin bir şekilde inanıyorlardı. Ve işte onlar, Şam ve Irak şehirlerini fethettiler ve Kisra ve Kayser’in tahtını yıktılar. Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Mü’minler, düşman birliklerini görünce, ‘İşte bu, Allah’ın ve Resulü’nün bize vaad ettiği şeydir. Allah ve Resulü doğru söylemişlerdir’ dediler. Bu, onların ancak imanlarını ve teslimiyetlerini artırmıştır.” [Ahzab, 22]. Allahu Teâlâ, onları imtihan ettikten ve münafıkları açığa çıkardıktan sonra bu iman ve teslimiyet sahiplerine zaferini lütfetti. Daha sonra Nebi’nin g hicri 11. senesinde vefat etmesine kadar fetihler birbiri ardınca gelmeye devam etti. Nebi’nin g vefatından sonra Araplar toplu olarak dinden çıktılar. Ancak bu olay Ebu Bekir Es-Sıddık’ın h ve ashabının azmini zayıflatmadı. Bilakis buna sabrettiler ve sebat ettiler. Ve riddete girenlerin sayıları ve toplulukları her ne kadar çok olsa da mürtedlerle cihad ederek Allah’ın emrini yerine getirmeye azmettiler. Hicri 11. senesinde Yemame’de o dönemde riddete girenlerin en büyük topluluğuyla Müseylemetu’l Kezzab’ın öncülünde bir savaş oldu. Ve bu savaş kolay bir savaş olmadı. Bilakis Müslümanlar türlü türlü sıkıntılar çektiler. Öyle ki; mürtedlerin Müslümanları yerlerinden uzaklaştırmalarına az kalmıştı. İbnu’l Esir bunu şöyle anlatıyor: “Savaş son derece kızıştı. Müslümanlar bundan önce benzeri bir savaşla hiçbir zaman karşılaşmamışlardı. Müslümanlar yenilgiye düştüler. Ve Hanifeoğulları Meccâ’a (Müslümanların esir aldığı biri) ile Halid’in bulunduğu yere kadar vardılar. Bunu gören Halid çadırdan ayrılıp gitti.” Daha sonra Müslümanlar saflarını yeniden derleyip düzenlediler ve sahabeler j ve özellikle onlardan Kur’an ehli olanlar insanları şehadeti istemeye teşvik etmeye ve yenilginin sonucu hakkında onları uyarmaya başladılar. İbnu’l Esir bunu şöyle anlatıyor: “Daha sonra Müslümanlar birbirlerini derleyip toparlanmaya çağırdılar. Sabit Bin Kays: ‘Ey Müslümanlar! Kendinizi çok kötü alıştırdınız’ dedikten sonra Yemâme’lileri kastederek: ‘Allah’ım! Ben bunların yaptıklarından uzak olduğumu sana bildiriyorum.’ diğer taraftan Müslümanları kastederek de: ‘Bunların yaptıklarından dolayı da sana özür beyan ediyorum’ deyip şehid edilinceye kadar savaştı… Ebu Huzeyfe de: ‘Ey Kur’an ehli! Kur’an’ı davranışlarınızla süsleyiniz’ dedi. Halid karşı taraf üzerine onları ilk noktalarından daha uzak bir yere püskürtünceye kadar kesintisiz bir hamle yaptı.” Her iki topluluk da sabretti. Ölümler çoğaldı ve yaralar arttı. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Savaş oldukça kızıştı. Hanifeoğulları da birbirlerini teşvik ettiler ve çetin bir şekilde çarpışmalarını sürdürdüler. O gün savaş kâh Müslümanların lehine, kâh kâfirlerin lehine gelişiyordu. Salim, Ebu Huzeyfe, Zeyd bin Hattab ve benzerleri gibi görüş sahibi olan kimseler şehid edildiler.” Bunun için safların belirlenmesi ve Müslümanların hangi taraftan zarar gördüğü bilinmesi gerekti. İbnu’l Esir bu konuda şöyle dedi: “Herkes kendi grubunun yanına çekilince birbirlerine: ‘Bugün geri kaçmak utanılacak bir şeydir’ dediler.” Bu ümmetin yaptığı savaşlardan şiddetli bir savaşının seyri işte bu şekilde gerçekleşti. Ve canlar feda edildi, ta ki; din eksiksiz ve tam bir şekilde tebliğ edilsin. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Her iki taraf da özellikle Hanifeoğulları büyük kayıplar verdiler. Ve bu durum

Museyleme’nin öldürülmesine kadar devam etti. Onu Cübeyr bin Mut’im’in azadlı kölesi Vahşi, ensardan bir kişi ile birlikte öldürdü.” Bu deccal’in öldürülmesiyle Müslümanlar bu savaşı bitirdiler ve savaşın sıkıntılarına sabretmelerinden ve sebat etmelerinden sonra zaferle rızıklandılar. Rum ve Pers devletleriyle savaşılması ve elleri altındakileri İslam’ın hükmüne boyun eğdirmeye geç kalınmasına mürtedlerle yapılan savaşlar neden olmuştu. Hicri 13. senesinde Yermük’te Rumlar iki yüz kırk bin savaşçı topladılar. Müslümanların ordusunun sayısı ise kırk bin idi. Rumların sayıca üstünlüğü Müslümanlardan imanında zayıflık olanları korkutmuştu. Öyle ki; Müslümanlardan biri Halid’e h dönerek: “Rumlar ne kadar çok, Müslümanlar ne kadar az!” deyince Halid: “Müslümanlar ne kadar çok ve Rumlar ne kadar az! Şunu bil ki; ordular zaferle çoğalır, yenilgiyle azalırlar.” [İbnu’l Esir, El-Kamil]. Sıkıntıların çok olmasına rağmen Müslümanların sabrı ve sebatı ölüm üzerine biat etmeye kadar bile varmıştı. İbnu’l Esir şöyle dedi: “O gün İkrime: ‘Ben, Peygamber g ile birlikte her alanda savaştım. Bugün mü kaçayım?’ dedikten sonra şöyle seslendi: ‘Ölmek üzere kim sözleşir’ Haris bin Hişam ve Dırar bin El-Ezvar Müslümanların ileri gelenlerinden ve atlılarından dört yüz kişi ile birlikle ona ölmek üzere söz verdiler. Halid’in çadırı önünde hepsi yaralanıncaya kadar savaştılar. Onlardan kimisi iyileşti, kimisi de aldığı yaralar sonucu öldü.” Bu sabır ve sebatın ardından Allahu Teâlâ onlara zafer ve temkin verdi. Rumlar zayıfladı ve böylece yenilmiş bir şekilde arkalarına bakmadan kaçtılar. Daha sonra Dımeşk ve Şam’ın diğer şehirleri fethedildi. Hicri 14. senesinde Ömer El-Faruk h Farslarla savaşması için ordular hazırladı ve bu ordulara Sa’d bin Ebi Vakkas’ı h emir tayin etti. Ve savaşa çıkmadan önce Ömer El-Faruk’un h O’na vasiyeti şu oldu. Nitekim Taberi, bunu şu şekilde nakletmektedir: “Vasiyetimi aklında iyice tut! Çünkü sen, zor ve kerih olan bir işe atılmaktasın. Ve bundan ancak hak ehli kurtulur. O halde nefsini ve seninle beraber olanları hayra teşvik et ve onunla başla. Bil ki; her bir âdetin bir levazımı vardır. Hayrın gereği ise sabırdır.” Kadisiye savaşına katılan bütün Müslümanların sayısı 30 küsür bin olduğu ve Mecusi Farslıların sayıları arasında büyük bir fark olduğu halde Sa’d bin Ebi Vakkas’ın bu vasiyete bağlı kalması gerekiyordu. Bu sayı, Müslümanların sayısının tamamlanması ve onlara destek gelmesinden sonraki sayılarıydı. Ancak Farslıların sayısı ise iki yüz bin savaşçıyı geçiyordu. Ve bu savaşçılar, fillerle ve o dönemdeki çeşitli silahlarla donatılmışlardı.” [Taberi Tarihi] Daha sonra, Müslümanların birçok sıkıntıya göğüs gerip sabrettiği birkaç gün boyunca devam eden şiddetli bir savaş gerçekleşti. Savaşın detayını zikretmek konumuzu uzatır. Ancak özetle; savaşın birinci gününde sadece Esed kabilesinden 500 kişi öldü ve yaralandı. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Farslar askerlerinin ve fillerinin Esad kabilesinden neler çektiklerini görünce onlara ellerindeki silahlarla hücum etmeye ve hamle yapmaya başladılar. Bunlarla birlikte onların komutanlarından Zülhâcib ve Câlinûs da vardı. Müslümanlar da Sa’d’ın dördüncü defa tekbir getirmesini bekliyorlardı. Fars atlıları beraberlerinde 41

fillerle birlikle Esedliler üzerine toplandılar, ancak Esedliler önlerinden çekilmediler. Bu sırada Sa’d dördüncü tekbiri getirdi… Esedoğullarından bu öğleden sonraki çarpışmalarda beş yüz kişi öldü. Esedoğulları askerlerin yardımcı kuvvetleri, Asım ve beraberindekiler ise askerlerin koruma güçleri durumunda idiler. İşte Kâdisiyye Savaşı’nın birinci günü böyle geçti. Buna Ermas Günü adı verilir.” Üç gün geçti ve Müslümanlar ise saldır ve geri çekil ve filleri püskürtme pozisyonundaydılar. Allah’ın zafer ve temkin vaadini gözetleyerek sabrediyor ve sebat ediyorlardı. Müslümanlar savaşın dördüncü gecesinde çok sıkıntılı bir durumdaydı. Çünkü bütün gece boyunca kimse gözünü kırpmamıştı. Müslümanlar sabahın doğmasıyla beraber düşmanlarına yeniden saldırması ve kendilerine isabet eden sıkıntılara rağmen zorluklara katlanmaları gerekiyordu. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Ka’ka, askerler arasında dolaşıp, bir saat sonra kimler karşılarındakilere hücum ederse zafer onların olacaktır. Bir saat bekleyip arkasından hamlenizi yapın ve sabırlı olun, çünkü zafer sabır ile birliktedir, dedi.” Sadece birkaç saat sonra Müslümanlar feda edebildiklerini feda ettikten ve hem sayı hem de donanım bakımından kendilerinden üstün olan İmparatorun ordusu karşısında sabretmelerinin ardından Allah Teâlâ yardımını indirdi ve düşmanını bozguna uğrattı. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Müslümanlardan El-Herir Gece’sinden önce iki bin beş yüz, El-Herir Gecesi ile Kadisiyye Günü’nde ise, altı bin kişi şehid düşmüştü.” Daha sonra Farslıların komutanı Rüstem öldürüldü. Müslümanlar kaçan Mecusileri takip etti ve onlardan öldürebildiklerini öldürdüler ve ganimet aldılar. Bu savaş, Müslümanlar için Irak’ın diğer şehirlerine açılan bir kapı oldu. Hatta Mecusi Farslıların başkenti Medaine açılan bir kapı oldu. Şayet Müslümanların kâfirlerin topluluklarına karşı sebat ve sabırla kazandığı zaferleri irdeleyecek olursak bunları burada zikretmemiz konumuzu uzatır. Ancak Hicri 658. yılında meydana gelen Ayn Calut kıssasını özetle hatırlatmamız bize kâfidir. O günde Tatarlar, bütün beldeleri saltanatları altına aldıktan sonra Mısır’a girmeyi istiyordu. Ancak Müslümanlar onların karşısında sebat etti ve sabretti. Böylece Allah Teâlâ onlara yardım etti ve düşmanlarını helak etti. Daha sonra Müslümanlar, Tatarları Şam’ın diğer şehirlerinden çıkarmak için harekete geçti ve Allahu Teâlâ onlara Tatarları bozguna uğratmayı lütfetti. Tarihin destanlarını yazdığı ve ehlinin durumunu haber verdiğimiz Ayn Calut savaşı gibi savaşlar çoktur. İşte bugün de, Allah’ın düşmanları İslam Devleti’yle savaşmak ve ışığını söndürmek için topladığı güç ve ayak takımı uşaklarıyla yeniden döndü. Ancak Allah’ın izniyle bizler onları bozguna uğratacağız. O halde ey Musul, Halep, Sirte ve İslam Devleti’nin diğer vilayetlerindeki hilafetin askerleri! Sabredin ve sabırda yarışın. Muhakkak ki, zafer bir saat sabırladır. 42

Makale

43

Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Ümmetimin en hayırlıları, içlerinde benim gönderildiğim asırdır. Sonra onların peşinden gelenlerdir.” [Buhari ve Müslim Ebu Hureyre’den rivayet etti]. Nevevi şöyle dedi: “Âlimler, en hayırlı asrın O’nun g asrı olduğu konusunda ittifak etmişlerdir. O’nun asrından kasıt ise ashabıdır. Cumhurun üzerinde olduğu görüş; Nebi g’i, bir saat dahi gören her bir Müslümanın onun ashabı olduğu görüşüdür.” Bu asırdaki sahabe kadınlarının, eşleri vefat ettikten veya öldürüldükten sonra evlendikleri çokça görülmüştür. Nebi’den g sonra erkeklerin onlarla evlenmeleri haram olan mü’minlerin anneleri j bundan istisnadır. Siyer veya tarih kitaplarına bakarsanız, bu saliha ve faziletli mü’min kadınlardan çok azı, eşlerinin vefatlarından veya öldürülmelerinden sonra evlenmediğini görürsün. Bu evlenen kadınların etrafındaki kadın veya erkeklerden hiçbiri, bu kadınların birinci eşlerine vefa göstermediğini söyleyip onları ayıpladığını, kınadığını veya kötülediğini asla okumadık. Her kim, bir kadını, eşinin vefat etmesinden veya öldürülmesinden sonra başka biriyle evlendiği için onu ayıplarsa, bu konuda Allah’ın b emrettiği ve kuluna helal kıldığı bir şeye karşı geldiğini bilsin ve bundan sakınsın. Eşi öldüğünde evlenen, yeni eşi de öldüğünde yine evlenen, bu yeni eşi de öldüğünde yine evlenen ve yüz defa da olsa Allah’ın izin verdiği kadar evlenen bir kadını, hiçbir şer’i gerekçe olmadan onu bundan engelleyip kınayan ve bunu da insanlar arasında büyütülen utanç kültürü denen şeyden ötürü yapanlara, azabın dokunmasından korkulur. Ebu Cafer El-Bağdadi, ‘El-Mahber’ adlı kitabında isimleri tasnif ederken: “Üç veya daha fazla evlenen kadınların isimleri” adında bir konu açmıştır. Ve bu bapta bu kadınlardan en hayırlı kadın sahabelerden j bir grubun ismini zikretmiştir. 44

Makale

Aynı zamanda sahabeler j eşi vefat eden Müslüman kadınlarla evlenmek ve babaları vefat eden yetim çocuklarının sorumluluğunu almak için birbirleriyle yarışırlardı. O halde, bugün dulların evlenmesine itiraz edenlerin anladıklarını, o dönemdeki erkek ve kadın sahabeler anlamadı mı? Onları bundan tenzih ederiz! Peygamberimizin g kızları ve kız torunlarının bazıları bir, bazıları iki ve bazıları da üç erkekle evlenmiştir. İbn-i Kesir r şöyle dedi: “Zeynep, As bin Rebi bin Abdiluzza bin Abdişems bin Abdimenaf ile evlenmiştir. As, Hatice’nin kız kardeşinin oğludur. Annesi Hale binti Hüveylid’dir. Zeynep ile As’ın bu evliliğinden Ali adında bir erkek çocukları ve Umame adında bir kız çocukları dünyaya gelmiştir. Fatıma’nın i vefatından sonra Ali bin Ebi Talib, Zeyneb’in kızı ile evlenmişti. Hz. Ali, Zeyneb’in kızı ile evli iken vefat etti. Bundan sonra Zeyneb’in kızı, Muğire bin Nevfel bin Haris bin Abdülmuttalib ile evlendi.” [El-Bidaye Ve En-Nihaye] Ve İbn-i Kesir r şöyle dedi: “Ümmü Gülsüm’e gelince; mü’minlerin emiri Ömer bin Hattab h onunla evlenmişti. Bu evlilikten Zeyd adında bir çocukları dünyaya gelmişti. Ancak Ömer h vefat edince Ümmü Gülsüm dul kalmıştı. Sonra Ümmü Gülsüm, amcası oğlu Avn bin Cafer’le evlenmiş, Avn vefat ettikten sonra onun kardeşi Muhammed ile evlenmiş, Muhammed vefat edince onun kardeşi Abdullah bin Cafer’le evlenmişti. Ümmü Gülsüm, Abdullah bin Cafer’in nikâhında ve yanında iken vefat etmişti.” [El-Bidaye Ve En-Nihaye]. Evet, Ummu Gülsüm dört adamla evlenmişti. Peki, Ummu Gülsüm kimdi? O, Peygamberimizin g torunu ve Ali ve Fatıma’nın j kızıydı. Ve evlendiğinde ona kötü gözle bakılmadı, kötülenmedi ve yazıklar olsun sana! Nasıl birinci eşini unuttun, ikinizin arasında sevgi ve muhabbet olmadı mı? gibi kötü bir söz de işitmedi. İki hicrete nail olmuş Esma binti Umeys –Allah ondan ve eşlerinden razı olsun - adlı kadın sahabede mü’min kadınlar için güzel örneklikler vardır. Ebu Nuaym, ‘Marifetu’s Sahabe’ adlı kitabında şöyle dedi: “Esma binti Umeys, eşi Cafer bin Ebi Talib ile (Habeşistan’a) hicret etti. Habeşistan topraklarında Esma binti Umeys ile Cafer bin Ebi Talib’in Abdullah, Avn ve Muhammed adında üç çocukları oldu. Daha sonra Cafer vefat etti. Ve daha sonra Ebu Bekir Es-Sıddık h onunla evlendi. Veda haccı senesinde eşŞecere’de Muhammed Bin Ebi Bekir Es-Sıddık adında bir çocukları dünyaya geldi. Sonra Ebu Bekir vefat etti. Daha sonra Ali bin Ebi Talib h onunla evlendi ve Yahya bin Ali bin Ebi Talib adında bir çocukları dünyaya geldi.” Aynı durumda olan kadın sahabelerden biri de; Havle binti Kays bin Kahd bin Salabe El-Ensaridir. Künyesi Ummu Muhammed’dir. Denildi ki künyesi; Ummu Habibe’dir. Eşi Hamza bin Abdulmuttalib öldükten sonra, onunla Numan bin Aclan El-Ensari evlendi.” İbnu’l Esir ‘Usdu’l Ğabe’ adlı kitabında şöyle dedi: “Atike binti Zeyd ile Abdullah bin Ebi Bekir evlendi. Abdullah bin Ebi Bekir öldükten sonra Ömer El-Faruk onunla evlendi. O da ölünce Zübeyr bin Avam onunla evlendi.” O halde ey Müslüman kadınlar! Bir kadının, Ebu Bekir Es-Sıddık, Ömer bin Hattab ve Hamza bin Abdulmuttalib gibi kimselerle evlendikten sonra başkalarıyla nasıl evlendiğini düşünün! Ve bu, en hayırlı dönemin kadınlarının tarihinden birçok örnek arasından zikrettiğimiz yalnızca bir kaçıdır. Şayet, o dönemdeki kadınların vefat eden eşlerinden sonra bir daha evlenenlerini saymaya kalkışırsak bunu sayamayız. Şimdi de dullardan evlenmeye karşı gelenlerinin –Allah’u Teâlâ onları dünya ve ahiret hayırlarına iletsin- bazı şüphelerine değineceğiz. Bu şüphelerden biri ise şöyledir: Her kim yetimlerini büyütmek için sabrederse cennetin kapısında Nebi ile g kapışacaktır. Ve bunu

söyleyenler, bu sözlerini Ebu Hureyre’den rivayet edilen merfu bir hadise dayandırmaktadırlar. Bu hadis ise şöyledir: “Allah’u Teâlâ benden önce cennete girmeyi Âdemoğluna haram kılmıştır. Ancak ben sağıma baktığımda bir de ne göreyim! Bir kadın benden önce cennet kapısına varmak istiyor. ‘Şu kadının durumu nedir ki benden önce cennet kapısına varmak istiyor?’ diye sorduğumda bana denildi ki: ‘Ey Muhammed! Bu, güzel ve ahlaklı bir kadındı. Yanında yetimleri vardı. Onları büyütmek için sabretti. Onların işleri yoluna girinceye kadar durum böyle devam etti. Bu bakımdan Allah Teâlâ bu kadın kuluna bu hareketinden ötürü teşekkür etti.” Bu hadisi Ebu Yala ve El-Haraiti rivayet etti ve lafız El-Haraiti’ye aittir. Ancak bu hadisin Nebi’den g rivayet edildiği doğru değildir. El-Busayri ‘El-İthaf’ adlı kitabında şöyle dedi: “Ebu Yala bunu zayıf bir senetle rivayet etti. Çünkü ravilerden olan Abdusselam bin Aclan zayıf bir ravidir.” O halde akıllı bir kadın, nikâha teşvik eden çok sayıda Mütevatir, Sahih ve Hasen hadisleri bırakıp zayıf hadislerle amel eder mi? Ayrıca bazı kimseler, eşinin vefat etmesinden sonra yetim kalan çocukların annesinin başka biriyle evlendiğinde çocukları büyüttüğüne karşılık bir ecir kazanmayacağını söylemektedirler. Bilakis onun ecri Allah’ın izniyle vardır. Hatta onun, onu iffetli kılan, gözeten, çocuklarını Allah’ın itaati üzere yetiştiren, hem kendisi hem de çocukları için hayırlı ve salih bir eşle evlenmesi, onun Rabbi katındaki ecrini daha da fazlalaştırır. Şayet çocuklarının üzerinde olduğu iyilik ve başarı üzere birinci eşini gözetirse bu, daha büyük bir şükür olur. Ayrıca bazı dul kadınlar, ahirette birinci eşiyle beraber olmak için evlenmeyeceğini söylemektedirler. Bunda bir beis yoktur ancak böyle söyleyen bacılar bilmeleri gerekir ki; kadının eşlerinden hangisiyle cennette olacağı konusu ihtilaflı bir meseledir. Bu konuda âlimlerden bazıları; cennette sonuncusuyla olacağını, bazıları; eşlerinin en güzel ahlaklı olanıyla birlikte olacağını, bazıları; kızlığını bozanla birlikte olacağını, bazıları; eşleri arasından dilediği kimseyle birlikte olacağını ve bunların dışında başka görüşler de ileri sürülmüştür. O halde Müslüman kadınlar, öncelikle şu ihtilaflara baksınlar. Daha sonra, Allah’ın kitabında veya Resulünün hadisinde birinci eşlerinin cennette olacağına dair ellerinde bir kati delil mi var? Yoksa bu söylemleri sadece bir hüsnü zan ve beklenti mi? Ayrıca günümüzde içinde bulunduğu haline bir baksın. Yaşadığı toprakların cihad ve saldır ve geri çekil toprakları olduğuna, daha gençliğinin baharında genç bir kadın ve yanında bir, iki, üç veya daha fazla yetim bulunduğuna ve takva ehlinden kendisini isteyenleri reddettiğine bir baksın. Ömrünün kısa veya uzun olacağını Allahu Teâlâ bilir. Kadın her zaman onu koruyacak ve işlerini yerine getirecek bir eşe ihtiyaç duymaktadır. Her kim bunun aksini söylerse Allahu Teâlâ’nın onu yarattığı fıtrata muhalefet etmiş olur. Aynı şekilde etrafındaki hiçbir kimse ne babası, ne kardeşi ne de en yakın akrabası eşi gibi olamaz. Sonra bilinmelidir ki, dulların üzerinde açık olan bir fitne kapısı vardır. Nefsi veya etrafındakiler hakkında Allah’tan korkan kimsenin bu kapıyı kapatması gerekir. Her kim evlenmeyi reddediyor ve ihtiyaçlarını ve çocuklarının

ihtiyaçlarını, arkadaşlarının eşlerinden veya çocuklarının amcaları gibi eşinin akrabalarından istiyorsa, ona yaraşan şey; şeytanın tuzaklarından sakınması ve nefsini şüphelerden uzaklaştırmasıdır. Her kim şüphelerden uzak durursa, muhakkak ki o, dini ve namusu hususunda fenalıklardan beri olmuştur. Ayrıca evlilik tecrübesi yaşamış dullara karşı şeytandan daha hırslısı yoktur. Dullardan, vefat eden eşlerine, vefatlarından sonra evlenmeyeceğine dair söz verdiklerini delil olarak öne sürenlere gelince; biliniz ki selef ümmeti, bunu kerih görmüştür ve bazıları bunun batıl olduğunu söylemiştir. Nitekim Şa’bi’nin yanına bir kadın geldi ve şöyle dedi: “Ben eşime, kendisinden sonra evlenmeyeceğime dair ağır yeminler etmiştim. Peki, bu konudaki görüşün nedir? Dedi ki: Ben sizin haramlarınızdan önce Allah’ın helal saydığı şeyle başlamayı ön görüyorum.” [Said Bin Mansur Süneninde rivayet etti]. Ayrıca kadın, Rabbine yükselen ve O’na yönelen eşinden, kendi durumunu ve ihtiyaçlarını daha iyi bilendir. Birinci eşinin vefatından veya şehid olmasından sonra, kadının evlenmesinin helal olması, erkeğin birden fazla kadınla evlenmesinin helal olması ile aynıdır. Her ikisi de Allah’ın şeriati olduğuna göre, burunlar niçin kızarsın ve gözler niçin açılsın? Allah c şöyle buyurdu: “İnkâr edenlere gelince, helak onlara olsun! Allah, onların işlerini boşa çıkarmıştır. Bu, Allah’ın indirdiğini beğenmemeleri, bu sebeple de Allah’ın onların amellerini boşa çıkarmasındandır.” [Muhammed, 8-9]. Son olarak; ey şehid eşi dul bacım! Bil ki cennetin, makamları yüksek ve değerlidir. Çünkü orada ne yorgunluk, ne sıkıntı, ne hüzün ne de keder vardır. Mü’minler orada ister dünya ehlinden sevdikleriyle beraber olsunlar ister olmasınlar, Rablerinin kendilerine verdiği her şeye razıdırlar. Ahirette yine senin eşin olmasını isteyen ve seni evlenmekten mahrum bırakan bu eş, kıyamet gününde cennete girmen için bir haseneye ihtiyaç duyduğunda ve onun hasenatlarından bu hasenatı istemek için geldiğinde o bunu sana vermez. Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: “Kişi o gün, kendi kardeşinden kaçar; Annesinden ve babasından, eşinden ve çocuklarından. O gün, onlardan her birisinin kendine yetecek bir işi vardır.” [Abese, 34-37]. O gün herkes kendi nefsinin derdine düşer. Hatta Peygamberimizin g dışında diğer peygamberler de kendi nefislerinin derdine düşerler. Ayrıca eşinin şehadetinin kabul edilip edilmediğini kesin bir şekilde bilemezsin. Çünkü onun kalbindeki şeyleri, gaybı bilen Allah’ın dışında hiç kimse bilemez. Muhakkak ki sizin umduğunuz Allah’ın rızası, ona yakınlaşmak, onunla buluşmak, onunla konuşmak ve onu görmek, ahiretteki diğer tüm nimetlerden daha büyük bir nimet olduğu konusunda hiçbir şüphe yoktur. Bir rivayette şöyle geçmektedir: “Cennet ehli bütün nimetlere eriştiğinde zannettiler ki; bundan daha faziletli başka bir nimet yoktur. Daha sonra Rab, onlara tecelli etti ve Rahmanın yüzüne baktılar. Rahmanın yüzüne baktıkları zaman, gördükleri diğer bütün nimetleri unuttular.” [Darimi rivayet etti]. O halde, âlemlerin Rabbinin haram kıldığı şeyden seni uzaklaştıracak ve bu büyük nimete erişmen için sana yardım edecek bir eşi hala düşünmedin mi? 45

İslam Devleti kuvvetlerinin küfür güçlerine karşı devam eden operasyonları kapsamında bizler hilafet saltanatının genişlemesinde ve Allah’ın düşmanlarını korkutmada, öldürmede ve zelil etmede başarılı olan İslam Devleti mücahidlerinin son olarak düzenlediği bazı operasyonlara göz atacağız. Bu operasyonlar, İslam Devleti’nin geçmiş haftalarda yeryüzünün doğusundaki ve batısındaki farklı cephelerde düzenlediği çok sayıda operasyondan sadece bir kaçıdır. Mürted Türkiye’ye Karşı Savaş Muharrem ayının otuzunda; Mürted sahavat unsurları, mürted Türk ordusunun yoğun topçu bombardımanının ardından ‘Sandi Sagir’ köyüne yönelik saldırı girişiminde bulundu. Mürted sahavat unsurlarının saldırı girişimi sırasında hilafet askerleri, mürtedlerin mayın tarlasına girmesi için onları köyün içine çekti. Mürtedlerin mayın tarlasına girmesi üzerine mürtedlerin üzerine beş bomba patladı. Daha sonra hilafet askerleri ile mürted sahavat unsurları arasında şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalar sonucunda mürtedlerden çok sayıda kişi öldü. Safer ayının dördünde; Hilafet askerleri, ‘Abla’ köyü yakınlarında mürted Türk ordusunun iki tankını güdümlü füzelerle vurarak kullanılamaz hale getirdi. Safer ayının beşinde; Hilafet askerleri, Türkiye’nin güneydoğusunda bulunan Diyarbakır şehrinde mürted Türk polis emniyet binası önünde park etmiş olduğu bomba yüklü bir araç patlattı. Öte yandan hilafet askerleri, kuzey Halep kırsalında bulunan ‘Abla’ köyü yakınlarında mürted Türk 46

Haberler

ordusunun iki tankını güdümlü füzelerle vurarak kullanılamaz hale getirdi. Safer ayının on üçünde; ‘El-Bab’ şehri kırsalında hilafet askerleri ile mürted Türk ordusu ve sahavatlar arasında meydana gelen çatışmalarda mürted Türk ordusu unsurlarından ve mürted sahavatlardan onlarca kişi ölüp yaralanırken çok sayıda askeri araçları da imha oldu. Şehrin kırsalında meydana gelen çatışmalar sırasında şehadet süvarilerinden Ebu Salih ElHarbi Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını ‘Hazvan’ köyü yakınlarındaki mürted Türk ordusu tanklarının topluluğu ortasında patlattı. Diğer bir taraftan mücahidler, ‘Numan’ köyü yakınlarında park etmiş oldukları bomba yüklü bir aracı mürted sahavatların konvoyunun üzerine patlattı. Ayrıca mürted Türk ordusunun iki tankı ve mürted sahavatlara ait BMP tipi bir araç güdümlü füzelerle vurularak imha edildi. Buna ek olarak mürtedlerin otomatik ağır silah yüklü iki aracı da imha edildi. Ve ayrıca iki araç ve bazı silah ve çeşitli mühimmat da ganimet alındı. Safer ayının on beşinde; İslam Devleti zırh avcıları, ‘ElBab’ şehri kırsalında bulunan ‘Hazvan’ köyü yakınlarında mürted Türk ordusunun bir tankını ve bir zırhlı aracını güdümlü füzelerle vurarak imha ederken ‘Kudeyran’ köyü yakınlarında da mürted Türk ordusunun bir tankını güdümlü füzeyle vurarak kullanılamaz hale getirdi. Safer ayının on sekizinde; İslam Devleti tank avcıları, ‘ElBab’ şehri batısında bulunan ‘Hazvan’ köyü çevresinde mürted Türk ordusunun iki tankını güdümlü füzelerle vurarak imha ederken tankların mürettebatı ise öldü.

Kufayr köyündeki Sahve ve Türk ordusuna düzenlenen istişhadi operasyon

Safer ayının on dokuzunda; İslam Devleti zırh avcıları, ‘El-Bab’ şehri batısında bulunan ‘Hazvan’ köyü çevresinde mürted Türk ordusunun bir buldozerini ve iki zırhlı aracını güdümlü füzelerle vurarak imha ederken bir tanklarını da güdümlü füzeyle vurarak kullanılamaz hale getirdi. Safer ayının yirminci gününde şehadet süvarilerinden ‘Ebu Hummam Eş-Şami’ kardeşimiz bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını ‘El-Bab’ şehri kuzeybatısında bulunan ‘Kufayr’ köyündeki mürted Türk ordusu ve sahavat unsurlarının topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerin çok sayıda aracı kullanılamaz hale gelirken mürtedlerden de 15’ten fazla kişi öldü ve diğer birkaç kişi de yaralandı. Safer ayının yirmi birinde; ‘Halep’in’ kuzeydoğusunda bulunan ‘El-Bab’ şehri kuzeyindeki ‘Uvlan’ köyünde mürted Türk ordusunun ve sahavatların topluluğuna iki istişhadi operasyon düzenlendi. Safer ayının yirmi üçünde; Şehadet süvarilerinden ‘Ebu Bera El-Menbici’ Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla mürted Türk ordusu ve sahavat gruplarının ‘El-Bab’ şehri kuzeybatısında bulunan ‘Vakah’ köyü yakınlarındaki operasyonlar komutanlığı binasına ulaşmayı başardı. İstişhadçı kardeşimiz hedefine ulaştıktan sonra mürtedlerin topluluklarının ortasına gelince bomba yüklü aracını mürtedlerin toplulukları ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerden birkaç kişi öldü ve yaralandı. Safer ayının yirmi dördünde; Hilafet askerleri, ‘El-Bab’ şehri kuzeyinde bulunan ‘El-Barazi’ köyünde mürted Türk ordusunun bir tankını güdümlü füzeyle vurarak imha etti. Safer ayının yirmi altısında; ‘El-Bab’ şehri batısında bulunan ‘Kufayr’ köyü çevresinde mürted Türk ordusunun bir tankı güdümlü füzeyle vurularak imha edildi. Safer ayının yirmi dokuzunda; Hilafet askerleri, ‘El-Bab’ şehri batısında bulunan ‘Ed-Dana’ köyü yakınlarında iki mürted Türk askerini esir aldı. Öte yandan zırh avcıları, ‘ElBab’ şehri batısında bulunan ‘Azrak’ köyü güneyinde mürted Türk ordusuna ait bir zırhlı aracı ve bir buldozeri güdümlü füzelerle vurarak imha etti.

Selahaddin Vilayeti Safer ayının altısında; Şehadet süvarilerinden üç kişi -Allah onları kabul etsin- mürted Rafızilerin ‘Samarra’ ve ‘Tikrit’teki’ topluluklarına doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşlerimiz belirlenen hedeflerine ulaştıktan sonra şehadet süvarilerinden ‘Ebu Musab El-Musuli’ Š kardeşimiz bomba yüklü aracını ‘Samarra’ şehrinde bulunan Şii imamlarının şirk mezarlığındaki mürted Rafızilerin topluluğu ortasında patlattı. Daha sonra şehadet süvarilerinden ‘Abdulmelik El-Musuli’ Š kardeşimiz bomba yüklü araçla düzenlenen saldırıdan sonra mürted Rafızilerden kurtulanların ortasına daldı ve patlayıcı kemerini mürtedlerin toplulukları ortasında patlattı. Düzenlenen iki istişhadi operasyonda aralarında on beş İranlı Rafızi’nin de bulunduğu mürted Rafızilerden 47’den fazla kişi ölürken 30 kişi de yaralandı. Aynı zamanda şehadet süvarilerinden ‘Ebu Süheyb EşŞümeri’ Š kardeşimiz bomba yüklü aracını ‘Tikrit’ şehrindeki ‘El-Anva’ kontrol noktasında bulunan Rafızi güvenlik birimlerinin topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerden 25 kişi ölürken 30’a yakın kişi de yaralandı. Buna ek olarak yedi askeri araçları da imha oldu. Anbar Vilayeti Safer ayının altısında; Hilafet ordusunun güvenlik müfrezelerinden biri ‘Ramadi’ şehri güneybatısında bulunan ‘Et-Temim’ mahallesinde bir bomba yerleştirdi ve daha sonra bombayı güvenlik şirketinde çalışan dört haçlı Amerikan askerini taşıyan aracın üzerine patlattı. Patlamada dört haçlı Amerikan askeri de öldü. Somali Safer ayının altısında; Hilafet askerleri, ‘Mogadişu’ şehrinin ‘Tevfik’ mahallesinde mürted Somali Polis merkezine el bombalarıyla saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırıda polis merkezinin komiser yardımcısı yaralandı ve yaraların etkisiyle ertesi gün öldü. Safer ayının dokuzunda; Hilafet askerleri, mürted 47

Somali ordusunun ‘Somali’nin’ doğusundaki ‘Bosaso’ şehri yakınlarında bulunan ‘Kandala’ kasabasına yönelik denizden düzenlediği saldırıyı püskürttü. Saldırı, dört küçük bot ve uyruğu belirsiz bir savaş gemisi tarafından düzenlendi. Ancak saldırı pek uzun sürmedi. Hilafet askerleri, kasabaya saldıran kuvvetleri püskürttü ve onları ‘Bosaso’ şehrine geri dönmeye mecbur bıraktı. Tunus Safer ayının altısında; Hilafet askerleri, bir Tunus askerine ‘Tunus’un’ batısındaki ‘Kasrin’de’ bulunan ‘Mugila’ dağındaki evinde suikast düzenledi. Horasan Vilayeti Safer ayının on ikisinde; Şehadet süvarilerinden ‘Ebu Abdullah El-Horasani’ Š kardeşimiz ‘Belucistan’ mıntıkasında bulunan ‘Hubbu’ şehrindeki mürted Rafızilerin topluluğuna doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz mürted Rafızilerin topluluğunun ortasına ulaştıktan sonra patlayıcı yeleğini mürted Rafızilerin topluluğu ortasında patlattı. Patlamada Allah’u Teâlâ’nın lütfuyla mürted Rafızilerden 35’e yakın kişi ölürken 95 kişi de yaralandı. Safer ayının on altısında; Şehadet süvarilerinden ‘Talha ElHorasani’ Š kardeşimiz ‘Kabil’ şehrinin ‘Bul Muhammed’ mıntıkasında mürted Afgan istihbarat unsurlarını taşıyan otobüse saldırarak patlayıcı yeleğini otobüste patlattı. Patlamada mürted Afgan istihbarat unsurlarından 20’ye yakın kişi öldü ve yaralandı. Safer ayının yirmi birinde; Şehadet süvarilerinden ‘Hamza El-Horasani’ Š kardeşimiz on altı kilogram ağırlığındaki patlayıcı yeleğini kuşandı ve patlayıcı yeleğini mürted Rafızilerin mabedi içinde patlattı. Bu mabette bine yakın mürted Rafızi şirki ayinlerini yapıyordu. Patlama sonucunda mürted Rafızilerden iki yüze yakın kişi öldü ve yaralandı.

Aden şehrinde, mürted istihbarat subayı Abdurrahim ed-Dali’i’ye düzenlenen suikast

48

Haberler

Cenub Vilayeti Safer ayının on dördünde; Hilafet askerlerinden ‘Ebu Yakin El-Musuli’, ‘Ebu Muhammed Eş-Şami’, ‘Ebu Ratah Eş-Şami’, ‘Ebu Seyyaf Eş-Şami’ ve ‘Ebu Dücane El-Musuli’ -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz patlayıcı kemerlerini, otomatik silahlarını ve el bombalarını kuşanarak kirletilmiş ‘Kerbela’da’ bulunan ‘Ayn Et-Temr’ mıntıkasındaki mürted Rafızilerin topluluklarına doğru harekete geçti. Hilafet askerleri belirlenen hedeflerine ulaştıktan sonra bölgede mürted Rafızilerle birkaç saat boyunca çatıştı. Daha sonra hilafet askerlerinin mühimmatlarının bitmesinin ardından patlayıcı kemerlerini mürted Rafızilerin toplulukları ortasında patlattılar. Düzenlenen saldırıda mürted Rafızilerden 60’tan fazla kişi öldü ve yaralandı. Aynı zamanda saldırının düzenlendiği aynı günün akşamında bir diğer hilafet askeri ‘Ebu Muhammed El-Furati’ aynı mıntıkaya doğru harekete geçti ve patlayıcı kemerini Rafızi ordusunun topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerden 11 kişi ölürken diğerleri ise yaralandı. Safer ayının yirmi dördünde; Şehadet süvarilerinden ‘Ebu Fahd El-Iraki’ Š kardeşimiz bomba yüklü kamyonuyla Bağdat’ın güneyinde bulunan ‘El-Hille’ şehri etrafında bulunan dinlenme tesislerinden birindeki mürted Rafızi ziyaretçilerin topluluğuna doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz hedefine ulaştıktan sonra bomba yüklü kamyonunu dinlenme tesisindeki mürted Rafızilerin topluluğu ortasında patlattı. Patlamada aralarında İranlılarında bulunduğu mürted Rafızilerden 200’den fazla kişi öldü ve yaralandı. Aden Abyan Vilayeti Safer ayının yirmi üçünde; Hilafet askerleri, ‘Aden’ şehrinde Albay rütbeli bir istihbarat subayına susturucu tabancayla suikast düzenledi.

Ohio Eyalet Üniversitesi’ndeki saldırı sonrasında

Amerika Safer ayının yirmi dokuzunda; Hilafet askerlerinden ‘Abdurrezzak Ali Ertan’ Š kardeşimiz ‘Ohio’ Eyaleti üniversitesinde bir saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırıda 11 kâfir Amerikalı yaralandı. Düzenlenen saldırıda kardeşimiz ilk olarak aracıyla birkaç kişiyi ezdi ve daha sonra bıçağıyla da birkaç kişiyi bıçakladı. Kardeşimiz saldırıyı, İslam Devleti’nin haçlı koalisyon ülkelerinin vatandaşlarını hedef alma çağrılarına cevaben düzenledi. Düzenlediği mübarek operasyonundan önce ‘Abdurrezak’ Š kardeşimiz şu vasiyette bulundu: “Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla Ey Allah yolundaki erkek ve kız kardeşlerim! Her yerde Müslümanların öldürülmelerini ve işkence edilmelerini görmeyi artık kaldıramıyorum. Burma’daki Müslümanlara işkence edilmeleri, öldürülmeleri ve kadınlarına tecavüz edilmesi durumunu görmek beni çok öfkelendirdi. Artık bunu daha fazla kaldıramıyorum. Ey Amerika! Müslüman ümmetlerin işlerine karışmayı bırak. Bizler zayıf değiliz. Bizler zayıf değiliz. Bunu iyi hatırla. Eğer Müslümanların ferdi saldırılarını durdurmasını istiyorsan o zaman İslam Devleti’yle sulh yap. Kalk ve İslam Devleti’ne ve işlerine karışmama sözü vererek onunla sulh yap. Sen ve müttefiklerin mürteddirler. Vallahi rahat uyumanıza asla izin vermeyeceğiz. Vallahi Müslümanları selamette bırakmadığınız sürece sevinmenize müsaade etmeyeceğiz. Sizde biliyorsunuz ki; her bir Müslüman işaret bekleyen uyuyan bir hücredir. Seni uyarıyorum ey Amerika! Bundan sonra; Müslümanlara olan mesajım: dinlerini satan meşhur kötü âlimleri dinlemeyin. ‘Yasir Kadi’, ‘Ömer

Süleyman’, ‘Numan Ali Han’, ‘Müfti Mink’ ve bunlara benzer kimseleri kastediyorum. Batının okullarından sakının. Bunların yerine Enver El-Evlaki gibi kahramanlarımızı dinleyin. Sizden bana dua etmenizi istiyorum. Şayet Allah Resulü g ve sahabesi bugün aramızda bulunsaydı batı medyası onları terörist olarak adlandırmaz mıydı? Son olarak; Ben, bir erkek veya kadın Müslümanın intikamı için bir milyar kâfiri öldürmeye hazırım.

Mücahid, Abdurrezzak Ali Ertan 

49

50

Makale

51

52

Makale

1

‫ئابدۇلالھ ئىبنى سەئىد ‪ ‬نىڭ‬ ‫مۇنداق دېگەنلىكى رىۋايەت قىلىنىدۇ‪:‬‬ ‫بىز رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ يېنىغا كەلدۇق‪،‬‬ ‫ھاجەتلىرىنى‬ ‫كىرىپ‬ ‫ھەمراھلىرىم‬ ‫سوراشتى‪ ،‬مەن ئاخىردا كىرگەن ئىدىم‪،‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪- ‬سېنىڭ نېمە ھاجىتىڭ‬ ‫بار؟ ‪ -‬دەپ سورىدى‪ ،‬مەن‪-‬ئەي‬ ‫رەسۇلۇلالھ! مەن ھىجرەت توختىدى‬ ‫يېنىدىن‬ ‫كىشىلەرنىڭ‬ ‫دەيدىغان‬ ‫كەلدىم‪ ،‬ھىجرەت قاچان توختايدۇ؟‬ ‫ دەپ سورىدىم‪ ،‬رەسۇلۇلالھ ‪- ‬‬‫ھاجەتلىرىدىن‬ ‫ئۇالرنىڭ‬ ‫ھاجىتىڭ‬ ‫كافىرالر‬ ‫ھىجرەت‬ ‫ياخشىراقكەن‪،‬‬ ‫ئۆلتۈرۈلمىگىچە توختاپ قالمايدۇ‪-‬دەپ‬ ‫جاۋاب بەردى‪ [ .‬ئەھمەد ۋە نەسەئىي ۋە‬ ‫ئىبنى ھەببان رىۋايىتى]‪.‬‬ ‫ئەبى ھىندى جەبەلىنىڭ مۇنداق‬ ‫دېگەنلىكى رىۋايەت قىلىنىدۇ‪ :‬بىز‬ ‫مۇئاۋىيە ‪ ‬نىڭ يېنىدا ئىدۇق‪،‬‬ ‫ئۇ كارىۋات ئۈستىدە بولۇپ ئىككى‬ ‫كۆزىنى يۇمۇۋالغان ئىدى‪ ،‬بىز ھىجرەت‬ ‫توغرىسىدا پاراڭغا چۈشتۇق‪ ،‬ئارىمىزدىن‬ ‫بىرى ‪ -‬ھىجرەت توختىدى‪-‬دېدى‪،‬‬ ‫بىرى‪-‬توختىمىدى‪-‬دېدى‪،‬‬ ‫يەنە‬ ‫مۇئاۋىيە بۇ سۆزنى ئاڭالپ قېلىپ‪-‬سىلەر‬ ‫بۇرۇن يوقمىدىڭالر؟ بىزگە بۇ توغرىسىدا‬

‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ ھەدىسى كەلگەن‪،‬‬ ‫بىز رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ يېنىدا بۇ‬ ‫توغرىسىدا پاراڭالشتۇق‪ ،‬شۇنىڭ بىلەن‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنداق دېگەن‪ :‬تەۋبە‬ ‫ئۈزۈلۈپ قالمىغۇچە ھىجرەت توختاپ‬ ‫قالمايدۇ‪ ،‬قۇياش مەغرىبتىن چىقمىغىچە‬ ‫تەۋبە ئۈزۈلۈپ قالمايدۇ‪[ .‬ئەھمەد ۋە‬ ‫ئەبۇ داۋۇت ۋە دارىمى رىۋايىتى]‪.‬‬ ‫شۇنداق‪ ،‬كافىر ۋە مۇرتەدلەر مەيلى‬ ‫ئىراق شامدىكى ئۇرۇشتا بولسۇن‬ ‫ياكى باشقا جايدىكى ئۇرۇشتا بولسۇن‬ ‫ئۆلتۈرۈلمىگىچە ھىجرەت توختىمايدۇ‪،‬‬ ‫شۇڭا بۇ ئۈممەتتىن بىر تائىپە‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬خەۋەر بەرگىنىدەك‪،‬‬ ‫قىيامەت بولۇشتىن بۇرۇنقى ئۇرۇش‬ ‫ئاخىرىدا ئىمام بولۇش ئۈچۈن ئەيسا‬ ‫‪ ‬چۈشكىچە ئالالھ يولىدا ئۇرۇش‬ ‫قىلىدۇ‪،‬‬ ‫ئەھلى سەلىب ۋە مۇرتەدلەر ھىجرەت‬ ‫يولىنى توسۇپ قويغان بولسىمۇ‪،‬‬ ‫تەۋەككۈل قىلغۇچىالرغا يەنە ئىككى‬ ‫يول ئۇچۇق تۇرىدۇ‪ ،‬ھىجرەت قىلغان‬ ‫چېگراسىغا‬ ‫ئىسالم‬ ‫مۇھاجىرالرنىڭ‬ ‫توپلىنىشى‪ ،‬ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫رەببىم مېنى ئەڭ ياخشى يولغا باشلىشى‬ ‫‪Foreword‬‬ ‫مۇقەددىمە‬

‫‪2‬‬

‫ئەگەر ئۇنى ئۇالغ تېپىۋەتسە‪ ،‬ئالالھنىڭ ئۇنى‬ ‫جەننەتكە كىرگۈزۈشكە كېپىل بولدى‪ [ .‬ئەھمەد‬ ‫ۋە نەسەئى ۋە ئىبنى ھەببانالر سۇبرە ئىبنى‬ ‫ئەبى فاكە ‪ ‬دىن رىۋايەت قىلغان]‪.‬‬ ‫ئەگەر مۇھاجىر نىيەتنى ئالالھ ئۈچۈنال قىلسا‬ ‫ۋە شۇ يولدا مۇستەھكەم تۇرسا‪ ،‬مەغپىرەت‬ ‫قىلىنىدىغان ۋە جەننەتكە كىرىشكە اليىق بولغان‬ ‫ھىجرەتنىڭ چېكى يوق‪ .‬ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫كىمكى ئالالھ يولىدا ھىجرەت قىلىدىكەن‪ ،‬ئۇ‬ ‫زېمىندا چىقىش يولى ۋە كەڭچىلىك تاپىدۇ‪.‬‬ ‫كىمكى ئۆيىدىن ئالالھنىڭ ۋە ئۇنىڭ رەسۇلىنىڭ‬ ‫تەرىپىگە ھىجرەت قىلىپ چىقسا‪ ،‬ئاندىن يولدا‬ ‫ئۆلسە‪ ،‬ئۇنىڭ ئەجىرىنى چوقۇم ئالالھ بېرىدۇ‪.‬‬ ‫ئالالھ ناھايىتى مەغپىرەت قىلغۇچىدۇر ۋە‬ ‫ناھايىتى مېھرىباندۇر‪ .‬سۈرە نىسا ‪- 100‬ئايەت‪.‬‬ ‫كاتتا‬ ‫ھىجرەتتىكى‬ ‫مۇۋەھھىد‬ ‫ئەگەر‬ ‫بەرىكەتنى بىلسە ئىدى‪ ،‬ئالالھنىڭ رازىلىقىنى‬ ‫كۆزلەپ جېنىنى سېتىش ئۈچۈن يېنىدىكى‬ ‫بارلىق دۇنيا ماتاسىنى ساتقان بوالتتى‪ .‬ئەمىر‬ ‫ئىبنى ئاس ‪ ‬نىڭ مۇنداق دېگەنلىكى رىۋايەت‬ ‫مۇرتەد تۈركىيە مۇھاجىرالرنىڭ شامغا كىرەلمەسلىكى ئۈچۈن تام سېلىۋاتىدۇ‬ ‫قىلىنىدۇ‪ :‬ئالالھ قەلبىمگە ئىسالمنى سالغىنىدا‪،‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ يېنىغا كېلىپ‪-‬ئوڭ قۇلۇڭنى‬ ‫مۇمكىن‪ .‬سۈرە قەسەس ‪- 22‬ئايەت‪ .‬يەنە مۇنداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫چىقارغىن مەن ساڭا بەيئەت قىلىمەن‪-‬دېدىم‪ ،‬رەسۇلۇلالھ‬ ‫مەن رەببىم تەرەپكە ھىجرەت قىلىمەن‪ ،‬رەببىم مېنى توغرا‬ ‫‪ ‬ئوڭ قولىنى چىقاردى‪ ،‬ئىككى قۇلۇم بىلەن تۇتتۇم‪،‬‬ ‫مۇنداق‬ ‫يولغا يېتەكلەيدۇ‪ .‬سۈرە ساففات ‪- 99‬ئايەت‪ .‬يەنە‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪- ‬ئەمىر ساڭا نېمە بولدى؟‪-‬دەپ سورىدى‪،‬‬ ‫غالىب‬ ‫ئۇ‬ ‫دەيدۇ‪ :‬مەن رەببىم تەرەپكە ھىجرەت قىلىمەن‪،‬‬ ‫مەن‪-‬شەرت قويماقچى‪-‬دېدىم‪ ،‬رەسۇلۇلالھ ‪- ‬نېمە‬ ‫‪26‬‬ ‫ئەنكەبۇت‬ ‫ھېكمەك بىلەن ئىش قىلغۇچى زاتتۇر‪ .‬سۈرە‬ ‫شەرتىڭ بار؟‪-‬دەپ سورىدى‪ ،‬مەن‪-‬مېنىڭ گۇناھلىرىم‬ ‫قىلىش‬ ‫رازى‬ ‫سېنى‬ ‫ئايەت‪ .‬يەنە مۇنداق دەيدۇ‪ :‬رەببىم‬‫كەچۈرلەمدۇ؟‪-‬دەپ سورىدىم‪ ،‬رەسۇلۇلالھ ‪- ‬ئىسالمنىڭ‬ ‫ئۈچۈن سەن تەرەپكە ئالدىرىدىم‪ .‬سۈرە تاھا ‪- 84‬ئايەت‪.‬‬ ‫بۇرۇنقى گۇناھالرنى ئۈچۈرىدىغانلىقىنى‪ ،‬ھىجرەتنىڭ‬ ‫چۈنكى ئالالھ يولىدىكى ھىجرەتتە ئەزىيەت تارتقانالر‬ ‫ھەجنىڭ‬ ‫ئۈچۈرىدىغانلىقىنى‪،‬‬ ‫گۇناھالرنى‬ ‫بۇرۇنقى‬ ‫بىلەن ئىرادىلىك ئەلچىلەر‪ ،‬ئىنسانالرنىڭ ئەزىيەتلىرىنى‬ ‫بۇرۇنقى گۇناھالرنى ئۈچۈرىدىغانلىقىنى بىلمىدىڭمۇ؟!‪-‬‬ ‫ئالالھنىڭ ئازابى بىلەن ئوخشاش دەپ بىلمىدى‪.‬‬ ‫دېدى‪ [ .‬مۇسلىم رىۋايىتى]‪.‬‬ ‫بەلكى ئالالھ تەرەپكە ھىجرەت قىلغۇچى يولدا ئالالھقا‬ ‫تۇفەيىل ئىبنى ئەمىر دەۋسى ‪ ‬دىن رىۋايەت‬ ‫يېقىنالش تۇرىدىغان قىيىنچىلىق سىناقالرنىڭ بارلىقىنى‬ ‫قىلىنىدۇكى‪ ،‬ئۇ مەدىنىگە ھىجرەت قىلدى‪ ،‬قوۋمىدىن‬ ‫بىر‬ ‫بىلدى‪ ،‬ھەدىس قۇدۇسىدا مۇنداق دەيدۇ‪ :‬بەندە ماڭا‬ ‫بىر كىشىمۇ ئۇنىڭ بىلەن بىللە ھىجرەت قىلغان ئىدى‪،‬‬ ‫غېرىچ يېقىنالشسا‪ ،‬مەن ئۇنىڭغا بىر گەز يېقىنلىشىمەن‪.‬‬ ‫ئۇالر مەدىنىگە كەلدى‪ ،‬ھېلىقى كىشى كېسەل بولۇپ‬ ‫ئەگەر ماڭا بىر گەز يېقىنالشسا‪ ،‬ئۇنىڭغا بىر غوالچ‬ ‫ئۈمىدسىزلەندى‪ ،‬ئۇ تىغ ئېلىپ كېسەل بارماقلىرىنى‬ ‫يېقىنلىشىمەن‪ .‬ئەگەر مەن تەرەپكە مېڭىپ كەلسە‪ ،‬مەن‬ ‫كېسىۋەتتى‪ ،‬ئۇنىڭ ئىككى قولى ئېقىپ‪ ،‬ئۇ شۇ ھالەتتە‬ ‫يۈگۈرۈپ بارىمەن‪[ .‬بۇخارى ۋە مۇسلىم ئەبۇ ھۇرەيرە ‪‬‬ ‫ۋاپات بولدى‪ ،‬تۇفەيىل ئىبنى ئەمىر ئۇنى چۈشىدە كۆردى‪،‬‬ ‫تەر‬ ‫دىن رىۋايەت قىلغان]‪ .‬بۇ يول قانچىلىك قان ‪-‬‬ ‫ئۇنىڭ شەكلى ناھايىتى چىرايلىق‪ ،‬قولى ئورالغان ھالدا‬ ‫تەلەپ قىلسۇن‪ ،‬ياخشىلىققا ئېرىشى ئۈچۈن تىرىشىدۇ‪،‬‬ ‫كۆردى‪ ،‬تۇفەيىل ئۇنىڭدىن‪-‬رەببىڭ ساڭا نېمە قىلدى؟‪-‬‬ ‫مۇۋەھھىد مۇجاھىد بولۇپ ئەزىز ياشايدىغان زېمىنغا‬ ‫دەپ سورىدى‪ ،‬ئۇ‪-‬رەسۇلۇلالھ ‪ ‬تەرەپكە ھىجرەت‬ ‫يېتىش ئۈچۈن‪ ،‬بۇ يولدا چوڭ دۈشمىنى شەيتان بىلەن‬ ‫قىلغانلىقىم ئۈچۈن ئالالھ گۇناھلىرىمنى مەغپىرەت‬ ‫ئۇرۇش قىلىدۇ‪ .‬ئەگەر ئۆلسە ياكى ئۆلتۈرۈلسە‪ ،‬ئۇنىڭ‬ ‫ھالەتتە‬ ‫ئورالغان‬ ‫تۇفەيىل‪-‬قولۇڭ‬ ‫قىلدى‪-‬دېدى‪،‬‬ ‫ئورنى جەننەت بولىدۇ‪.‬‬ ‫تۇرىدىغۇ؟ ‪ -‬دەپ سورىدى‪ ،‬ئۆزۈڭ تەرىپىدىن بۇزۇلغان‬ ‫نەرسىنى بىز ھەرگىز ياخشىلىيالمايمىز‪-‬دېدى‪ ،‬تۇفەيل‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬شەيتان ئادەم بالىسىنىڭ‬ ‫بۇنى رەسۇلۇلالھ ‪ ‬گە سۆزلەپ بەردى‪ ،‬رەسۇلۇلالھ ‪-‬‬ ‫يوللىرىدا ئولتۇرىدۇ‪ ،‬ئۇنىڭ ئىسالم يولىدا ئولتۇرۇپ‪-‬‬ ‫ئې ئالالھ ئۇنىڭ ئىككى قۇلى‪ ،‬مەغپىرەت قىلغىن‪-‬دېدى‪.‬‬ ‫مۇسۇلمان بولۇپ ئۆزۈڭنىڭ ئەجدادىڭنىڭ ئاتاڭنىڭ‬ ‫[ مۇسلىم رىۋايىتى]‪.‬‬ ‫دىنىنى تاشالمسەن؟ ‪ -‬دەيدۇ‪ ،‬بەندە بۇنىڭغا قارىماي‬ ‫مۇسۇلمان بولىدۇ‪ ،‬ئاندىن كىيىن شەيتان ھىجرەت يولىدا‬ ‫شۇنداق‪ ،‬ئالالھ ئۆزى ئۈچۈن قىلىنغان خالىس ھىجرەت‬ ‫تاشالپ‬ ‫ئولتۇرۇپ‪-‬سەن زېمىنىڭ ۋە يۈز ئابرويىڭنى‬ ‫سەۋەبى بىلەن ئۆزىنى ئۆلتۈرگەن كىشىنى مەغپىرەت‬ ‫تۇرسا‪-‬‬ ‫ھىجرەت قىالمسەن؟ مۇھاجىر ئاتقا ئوخشاش‬ ‫قىلدى‪.‬‬ ‫دەيدۇ‪ ،‬بۇنىڭغا قارىماي ھىجرەت قىلىدۇ‪ .‬ئاندىن ئۇنىڭ‬ ‫جىھاد يولىدا ئولتۇرۇپ‪-‬بۇ جان ۋە مالنى بېرىدىغان ئىش‪،‬‬ ‫ئەي ئىراق شامغا ھىجرەت قىلىشنى چەكلىگەن تاغۇت‬ ‫سەن ئۇرۇش قىلىسەن ئاندىن ئۆلتۈرۈلىسەن‪ ،‬ئايالىڭ‬ ‫مەجلىسلىرى! ھىجرەت ئىشىكلىرى قىيامەتكىچە ئىزچىل‬ ‫توي قىلىدۇ‪ ،‬ماللىرىڭ تەقسىم قىلىنىدۇ‪-‬دەيدۇ‪ ،‬بەندە‬ ‫ئۇچۇق تۇرىدۇ‪ ،‬كىمكى ئىراق شامغا ھىجرەت قىاللمىغان‬ ‫بۇنىڭغا قارىماي جىھاد قىلىدۇ‪ .‬كىمكى يۇقىرىقىالرنى‬ ‫بولسا‪ ،‬لىۋىيەگە خۇراسانغا يەمەنگە سەيناغا غەربى ئافرىقىغا‬ ‫قىلىپ ئۆلسە‪ ،‬ئالالھ ئۇنى جەننەتكە كىرگۈزۈشكە كېپىل‬ ‫ياكى خىالفەتنىڭ باشقا ۋىاليەتلىرىگە ۋە زېمىننىڭ شەرق‬ ‫بولدى‪ ،‬ياكى ئۆلتۈرۈلسە‪ ،‬ئالالھنىڭ ئۇنى جەننەتكە‬ ‫ۋە غەرىبلىرىدىكى خىالفەت قوشۇنلىرىنىڭ يېنىغا ھىجرەت‬ ‫بولسا‪،‬‬ ‫كىرگۈزۈشكە كېپىل بولدى‪ .‬ئەگەر سۇدا غەرق‬ ‫قىلسۇن!‬ ‫ئالالھنىڭ ئۇنى جەننەتكە كىرگۈزۈشكە كېپىل بولدى‪.‬‬

‫‪3‬‬

‫بارچــە ھەمدىلــەر ئالالھقــا خاســتۇر‪ ،‬ئالالھقىال ھەمــدە ئېيتىمىز‬ ‫ۋە‪ ،‬ئالالھقىــا تايىنىمىــز‪ ،‬ئالالھدىنــا مەغپىــرەت ســورايمىز‪،‬‬ ‫نەپســىمىزنىڭ ۋە ئەمەللىرىمىزنىــڭ يامانلىقىدىــن ئالالھقــا‬ ‫ســېغىنىپ پانــاھ تىلەيمىــز‪ .‬ئالــاھ كىمنــى ھىدايــەت قىلســا‬ ‫ئۇنــى ھېــچ كىشــى ئازدۇرالمايــدۇ‪ ،‬ئالــاھ كىمنــى ئازدۇرســا‬ ‫ئۇنــى ھېــچ كىشــى ھىدايــەت قىاللمايــدۇ‪ ،‬يېگانــە شــېرىكى‬ ‫يــوق بىــر ئالالھدىــن باشــقا ھېــچ مەبــۇد يــوق‪ ،‬مۇھەممــەد‬ ‫ئۇنىــڭ بەندىســى ۋە ئەلچىســى دەپ گۇۋاھلىــق بېرىمــەن‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇالرغــا ئــۇرۇش ئېچىــڭالر‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ئۇالرنــى ســىلەرنىڭ قولــۇڭالر بىلــەن ئازاباليــدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ئۇالرنــى خــار قىلىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ ســىلەرنى ئــۇالر ئۈســتىدىن‬ ‫غالىــب قىلىــدۇ‪( .‬ئىســام دىنىنى ئۈســتۈن قىلىــپ‪ ،‬كاپىرالرنى‬ ‫جــازاالپ) مۆمىــن قوۋمنىــڭ كۆڭلىگــە شــىپالىق (يەنــى‬ ‫تەســەللى) بېرىــدۇ‪ .‬ھــەم ئۇالرنــى دىللىرىدىكــى ئاچچىقتىــن‬ ‫خــاالس قىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ خالىغــان ئادەمنــى تەۋبىگــە مۇۋەپپەق‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ ھەممىنــى بىلىــپ تۇرغۇچىــدۇر‪ ،‬ھېكمــەت‬ ‫بىلــەن ئىــش قىلغۇچىــدۇر‪ .‬ئالــاھ ســىلەرنىڭ ئاراڭالردىكــى‬ ‫جىھــاد قىلغانالرنــى‪ ،‬ئالالھدىــن‪ ،‬ئالالھنىــڭ رەســۇلىدىن ۋە‬ ‫مۆمىنلەردىــن باشــقىنى ســىرداش قىلىۋالمىغانالرنــى بىلمــەي‬ ‫(يەنــى ئوتتۇرىغــا چىقارمــاي) تــۇرۇپ ســىلەر ئــۆز ھالىمىزغــا‬ ‫قويــۇپ بېرىلىمىــز‪( ،‬يەنــى ســىنالمايمىز) دەپ ئويالمســىلەر؟‬ ‫ئالــاھ ســىلەرنىڭ قىلمىشــىڭالردىن خــەۋەرداردۇر‪ .‬ســۈرە‬ ‫تەۋبــە ‪-16 ~ 14‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ھــەر جايدىكــى ئالــاھ يولىدىكــى مۇجاھىدالرغــا! ئــەي‬ ‫چوغنــى تۇتقــان چىدامچــان خىــاڧەت مۇجاھىدلىــرى! ئــەي‬ ‫دىننــى ۋە ئابرۇينــى ھىمايــە قىلغۇچىــار! ئــەي ئالــاھ يولىــدا‬ ‫جانلىرىنــى ئەرزانــا پىــدا قىلغۇچىــار! ئــەي كۆكرەكلىــرى‬ ‫بىلــەن ســەلبىي يۈرۈشــنى تۇســۇۋاتقان قانلىرىنــى بىلــەن‬ ‫ئىســامنى ســاقالۋاتقانالر! ئەي شــىجائىتى ۋە مۇســتەھكەملىكى‬ ‫بىلــەن كۇپــۇر مىللەتلىرىنــى مۇرتەدلەرنــى قورقۇتقانــار!‬ ‫ئــەي ســەۋرىڭالر ۋە ئىــرادەڭالر بىلــەن ئالەمنــى ھــاڭ تــاڭ‬ ‫قالدۇرغانــار!‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئىبنــى ئاببــاس ‪ ‬قىلغــان ۋەســىيىتىنى‬ ‫ســىلەرگە قىلىمــەن‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەگــەر‬

‫پۈتــۈن خەلــق توپلىنىــپ ئالــاھ ســاڭا پۈتمىگــەن بىــر ئىشــتا‬ ‫پايــدا يەتكۈزمەكچــى بولســا‪ ،‬ئــۇالر ئۇنىڭغــا ھەرگىــز قادىــر‬ ‫بواللمايــدۇ‪ .‬ئەگــەر ئــۇالر ئالــاھ ســاڭا پۈتمىگــەن بىــر ئىشــتا‬ ‫زىيــان يەتكۈزمەكچــى بولســا‪ ،‬ئــۇالر ئۇنىڭغــا ھەرگىــز قادىــر‬ ‫بواللمايــدۇ‪ .‬ياخشــى بىلگىنكــى‪ ،‬ســەن يامــان كۆرىدىغــان‬ ‫ئىشــتا ســەۋر قىلىشــتا كــۆپ ياخشــىلىق بــار‪ ،‬نۇســرەت ســەۋر‬ ‫بىلــەن كېلىــدۇ‪ ،‬خۇشــاللىق غەمدىــن كىيىــن بولىــدۇ‪ ،‬بىــر‬ ‫قىيىنچىلىقتىــن كىيىــن ئاســانچىلىق بــار‪[ .‬ئەھمــەد رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئۆمــەر ‪ ‬بەنــى ئەبــەس شــەيخلىرىدىن‪« :‬كىشــىلەرگە‬ ‫قارشــى نېمــە بىلــەن ئــۇرۇش قىلدىــڭالر؟» دەپ ســورىدى‪،‬‬ ‫ئــۇالر‪ « :‬ســەۋر بىلــەن‪ ،‬بىــر قومگــە ئۇچراشســاق پەقــەت‬ ‫ئــۇالر بىزگــە قارشــى ســەۋر قىلغانــدەك بىــز ئۇالرغــا قارشــى‬ ‫ســەۋر قىلــدۇق» دەپ جــاۋاب بــەردى‪ .‬بــەزى ســەلەپلەر‪:‬‬ ‫« ھەممىمىــز ئۆلۈمنــى ۋە يــارا ئازابىنــى خالىمايمىــز‪ ،‬لېكىــن‬ ‫ســەۋردە مۇسابىقىلىشــىمىز» دەيــدۇ‪.‬‬ ‫مۇجاھىــد قېرىنداشــار مۇســتەھكەم تــۇرۇڭالر ۋە خــۇش‬ ‫بېشــارەت ئېلىــڭالر! ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى ســىلەر چوقــۇم‬ ‫غالىــب بولىســىلەر‪ ،‬ســىلەرگە كېلىۋاتقــان بــۇ قىيىنچىلىقــار‬ ‫پەقــەت بىــر ئىمتىھــان‪ ،‬ئالــاھ ياخشــىنى ياماندىــن ئايرىــش‬ ‫ئۈچــۈن ۋە ســىلەرنى كىيىنكــى ئېغىــر ئامانەتنــى ۋە چــوڭ‬ ‫بىــر مەســئۇلىيەتنى كۆتۈرۈشــكە تەييــارالش ئۈچــۈن بــۇ‬ ‫ئىمتىھــان بىلــەن بەندىلىرىگــە مەرھەمــەت قىلىــدۇ‪ ،‬بــۇ چــوڭ‬ ‫قىيىنچىلىــق ئەمەلىيەتتــە قىيىنچىلىــق ئەمــەس‪ ،‬بۇرۇنقــى‬ ‫قىيىنچىلىققــا قارىغانــدا قىيىــن ئەمــەس‪ ،‬نــاۋادا مۇســتەھكەم‬ ‫تاغالرغــا چۈشســە ســورۇلۇپ كېتىدىغــان ســىناقالر ســىلەرگە‬ ‫كەلــدى‪ ،‬بۇالرغــا ســەۋر قىلىــپ مۇســتەھكەم تــۇردۇڭالر‪،‬‬ ‫بەلكــى كۈچلــۈك ئىــرادە بىلــەن مەيدانغــا چىقتىــڭالر‪.‬‬ ‫ئــەي ئىــراق ۋە شــام قوشــۇنلىرى! ئــەي ئىســام غېرىپلىــرى!‬ ‫باتىلنــى ئالدىراقســانلىق ئالدىــدى‪ ،‬بىخەتەرلىــك ئالــداپ ئۇنى‬ ‫ئۆزىگــە دۈشــمەن قىلــدى‪ ،‬شــەيتان ئۇنىــڭ بۇرنىغــا كىبىرنــى‬ ‫پۈۋلىــدى دە ســىلكىنىپ پاخپايــدى‪ ،‬ئاچچىقــاپ جانالنــدى‪،‬‬ ‫ئاندىــن بۇرۇندىــن تارىختــا كۆرۈلمىگــەن دەرىجىــدە ئىســام‬ ‫دىيــارى خىالفــەت زېمىنىغــا شــىددەتلىك ئــۇرۇش ئاچتــى‪،‬‬ ‫بــۇالر ئەھلــى ســەلىب ئامېرىــكا ۋە ياررۇپــا‪ ،‬كومىنىســت‬ ‫ئاالھىدە‬

‫‪4‬‬

‫روســىيە ۋە مەجۇســى ئىــران‪ ،‬ئىلمانــى تۈركىيــە ۋە دىنســىز‬ ‫كــوردالر‪ ،‬ســەھەۋات ۋە ياردەمچىلىــرى‪ ،‬ئــەرەب تاغۇتلىــرى ۋە‬ ‫ئەســكەرلىرى‪ ،‬بۇالرنىــڭ ھەممىســى زامانىــۋى قوراللىرىدىــن‬ ‫پەخىرلىنىــپ بىــر ســەپ بولــۇپ كەلــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ شــوئارى‬ ‫بىــر بولــۇپ‪ ،‬ئىســام ۋە مۇســۇلمانالرنى يــۇق قىلىۋېتىــش‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ تىلــى بىــر بىزدىــن كۈچلــۈك كىشــىلەر‪.‬‬ ‫ئــۇالر تىغ‪-‬تۆمۈرلىــرى بىلــەن ســىلەرگە باســتۇرۇپ كەلــدى‪،‬‬ ‫ئــۇالر ئالدىــدا ســىلەرنىڭ ئاراڭالردىــن چىققــان مۇرتەدلەرنــى‬ ‫قۇربانلىــق قىلىدىغــان قوچقــار قىلــدى‪ ،‬ســىلەرنىڭ‬ ‫ماكانىڭالرنــى ئېلىــش ئۈچــۈن ئۇالرنــى ســىلەر تەرەپكــە‬ ‫ھەيــدەپ كېتىۋاتىــدۇ‪ .‬شــۇڭا ئۇالرغــا قارشــى ئۇرۇشــتا ســەۋر ۋە‬ ‫چىدامچانلىققــا تايىنىــڭالر‪ .‬راڧىزىــار ئادەملىــرى ۋە قوراللىــرى‬ ‫بىلــەن تەلــەڧەر تەرەپكــە يۈزلەنــدى‪ ،‬پۈتــۈن كۈچــى ۋە‬ ‫ئۆچمەنلىــك بىلــەن ئىســام دىيارىنى بېســىش ۋە بــۇ يەردىكى‬ ‫ئەھلــى ســۈننەت مۇســۇلمانلىرىنى يــوق قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫تاجــاۋۇز قىلىۋاتىــدۇ‪ ،‬شــۇڭا ئالالھنىڭ دۈشــمەنلىرىنى نەپەس‬ ‫ئالغىلــى ياكــى ئىســتىھكام قۇرغىلــى قويمــاڭالر‪ ،‬پىســتىرمىالرنى‬ ‫پۇختىــاڭالر‪ ،‬شــىددەتلىك قايتۇرمــا ھۇجۇمغــا ئۆتــۈڭالر‪،‬‬ ‫چۈنكــى ســىلەر نــە ئەقلــى نــە نەقلــى بولمىغــان‪ ،‬نــە دىــن نــە‬ ‫دۇنيــا ئۈچــۈن ئــۇرۇش قىلمايدىغــان كىشــىلەر بىلــەن ئــۇرۇش‬ ‫قىلىۋاتىســىلەر‪ ،‬كىرســىتكە چۇقۇنغۇچىــار ئۇرۇشــنى توســۇش‬ ‫ۋە ئۆزلىرىنىــڭ رايونالرنــى بۆلۈۋېلىــش مەقســىتىنى ئەمەلگــە‬ ‫ئاشــۇرۇش ئۈچــۈن ۋە بــۇ يەردىكــى كىشــىلەرنى راڧىزىالرغــا‬ ‫بويســۇندۇرۇش ئۈچــۈن ئۇالرنــى ھەيــدەپ كېلىۋاتىــدۇ‪ ،‬ئۇالرغا‬ ‫بــۇ ئىــش ئۇنــداق ئاســان ئەمــەس‪.‬‬ ‫شــۇڭا ئىككــى گــۇرۇھ ئۇچراشــقاندا‪ ،‬ئۇالرنــى ئۆلتــۈرۈڭالر‪،‬‬ ‫قىرىــپ تاشــاڭالر‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ماشــىنىلىرىنى پاچاقــاپ‬ ‫تاشــاڭالر‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئۈســتىگە باســتۇرۇپ‪ ،‬ئازابىڭالرنــى‬ ‫تېتىتىــش ئۈچــۈن ئۇالرنىــڭ پاناگاھلىرىنــى ۋەيــران قىلىــڭالر‪.‬‬ ‫قېچىشــنى ئويلىمــاڭالر‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى ئەگــەر‬ ‫قاچســاڭالر‪ ،‬پەقــەت ئۇنىڭغــا باشــقا ھىمايــە قىلغۇچــى تاپقىلى‬ ‫بولمايدىغــان ئابرۇيدىــن ۋە ئالالھنىــڭ دىنىدىــن قاچىســىلەر‪.‬‬ ‫دائىــم ئالالھنىــڭ مۇنۇ ســۆزىنى ئەســلەڭالر‪ :‬ئــى مۆمىنلەر! بىر‬ ‫جامائەگە (يەنى دۈشــمەن قوشــۇنىغا) ئۇچراشــقان چېغىڭالردا‬ ‫ســاباتلىق كۆرســىتىڭالر‪ ،‬مۇۋەپپەقىيــەت قازىنىشــىڭالر ئۈچــۈن‬ ‫ئالالھنــى كــۆپ يــاد ئېتىڭالر‪( .‬پۈتۈن ســۆز ھەرىكەتلىرىڭالردا)‬ ‫ئالالھقــا ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا ئىتائــەت قىلىــڭالر‪ ،‬ئىختىــاپ‬ ‫قىلىشــماڭالر‪ ،‬بولمىســا‪( ،‬دۈشــمەن بىلــەن ئۇچرىشىشــتىن)‬ ‫قورقــۇپ قالىســىلەر‪ ،‬كــۈچ ـ قۇۋۋىتىــڭالر كېتىــپ قالىــدۇ؛‬ ‫ســەۋر قىلىــڭالر‪ ،‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن ســەۋر قىلغۇچىــار‬

‫ئەردوغان بىلەن پۇتىن ئىسالمغا قارشى ھىيلە ‪ -‬مىكىر قىلىۋاتىدۇ‬

‫‪5‬‬

‫بىلــەن بىللىــدۇر‪ .‬ســۈرە ئــەنڧال ‪-46 ~ 45‬ئايــەت‪ .‬يەنــە بــۇ‬ ‫ســۆزىنى ئەســلەڭالر‪ :‬نۇرغــۇن ئەنبىيــاالر بىلــەن كۆپلىگــەن‬ ‫رەببانــى ئۆلىمــاالر بىرلىكتــە جــەڭ قىلــدى‪ .‬ئــۇالر ئالــاھ يولىدا‬ ‫يەتكــەن كۈلپەتلەردىــن روھســىزالنمىدى‪ ،‬بوشاشــمىدى‪،‬‬ ‫بــاش ئەگمىــدى‪ ،‬ئالــاھ ئۆزىنىــڭ يولىــدا دۇچ كەلگــەن‬ ‫قىيىنچىلىقالرغــا چىداشــلىق بەرگۈچىلەرنــى دوســت تۇتىــدۇ‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ســۆزى پەقــەت‪« :‬رەببىمىــز! گۇناھلىرىمىزنــى‪،‬‬ ‫ئىشــىمىزدا چەكتىــن ئاشــقانلىقىمىزنى مەغپىــرەت قىلغىــن‪،‬‬ ‫قەدەملىرىمىزنــى (جــەڭ مەيدانىــدا) مۇســتەھكەم قىلغىــن ۋە‬ ‫كاپىــر قوۋمگــە قارشــى بىزگــە يــاردەم بەرگىــن» دېگەندىــن‬ ‫باشــقا بولمىــدى‪ .‬ئالــاھ ئۇالرغــا دۇنيانىــڭ ســاۋابىنى (يەنــى‬ ‫دۈشــمەنلەر ئۈســتىدىن غەلىبــە قىلىشــنى) ۋە ئاخىرەتنىــڭ‬ ‫ياخشــى ســاۋابىنى (يەنــى جەننــەت ۋە ئۇنىــڭ نېمەتلىرىنــى)‬ ‫ئاتــا قىلــدى‪ ،‬ئالــاھ ياخشــىلىق قىلغۇچىالرنــى دوســت‬ ‫تۇتىــدۇ‪ .‬ئــال ئىمــران ‪-148 ~ 146‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬بىــز ئالالھنىــڭ ســەلىبىلەرنى‬ ‫مۇرتەدلەرنــى دىنســىزالرنى تەدرىجىــي ئۆلتۈرۈۋاتقانلىقىنــى‬ ‫كۆرۈۋاتىمىــز‪ ،‬بــۇ ئالالھنىــڭ ئىزنــى بىلــەن ئۇالرنىــڭ ئاخىرقى‬ ‫يۈرۈشــى‪ ،‬يېقىنــدا يېگانــە زاتقــا چىــن پۈتــۈپ ۋە ياخشــى‬ ‫گۇمــان قىلىــپ ئۇالرنىــڭ دىيارىغــا باســتۇرۇپ بارىمىــز‪.‬‬ ‫ئــەي رىققىدىكــى مۇســۇلمانالر ۋە دىــن ئىگىلىــرى! ئــەي غەيــۇر‬ ‫ئىززەتلىــك غۇرۇرلــۇق ئېســىل ھۆرمــەت ئىگىلىــرى‪ ،‬پۈتــۈن‬ ‫كۇپــۇر ۋە بۇتپەرەســلەر ئۆزىنىــڭ باتىلىغــا يــاردەم بېرىــش‬ ‫ۋە ئىســام ۋە مۇســۇلمانالغا قارشــى ئــۇرۇش ئېچىــش ئۈچــۈن‬ ‫ھەممــە تەرەپتىــن ئارقىمــۇ ئارقــا كېلىۋاتىــدۇ‪ .‬رەببىــڭالر بىلــەن‬ ‫قەســەم قىلىــپ تــۇرۇپ‪ ،‬ئەھــۋال قانــداق بولىدىغانلىقىنــى‬ ‫دەپ بېقىــڭالر‪ ،‬ئەگــەر دىنســىز كورتالرنىــڭ تاجــاۋۇزى‬ ‫قايتۇرۇلمىســا‪ ،‬ئــۇالر كۆزلىگــەن نىشــانىغا يەتســە‪ ،‬پەقــەت‬ ‫دىنىــڭالر تاجاۋۇزغــا ئۇچرايــدۇ‪ ،‬شــەرىئىتىڭالر يــوق بولىــدۇ‪،‬‬ ‫مەســچىتلىرىڭالر بۇزۇلــۇپ ئەرلىرىــڭالر خــار‪ ،‬ئاياللىرىــڭالر ۋە‬ ‫ھۆرمىتىــڭالر دەپســەندە بولىــدۇ‪ ،‬ھالبۇكــى ئــۇالر ئــەڭ رەزىــل‬ ‫پــەس دۆت بەختســىز كىشــىلەردۇر‪ ،‬بۇنــداق ھاياتتــا نــە‬ ‫ياخشــىلىق نــە قىممــەت بولمايــدۇ‪ .‬ياخشــى بىلىڭالركــى‪ ،‬بــۇ‬ ‫راســتچىللىق ۋە ۋەدىگــە ۋاپــا قىلىدىغــان ۋاقىــت‪.‬‬ ‫ئــەي مۇجاھىــد مۇســۇلمانالر! ئــۈچ نەرســە ســىلەرنىڭ‬ ‫ئالدىــڭالردا جەملىنىپتــۇ‪ ،‬بىــرى ئالالھنىــڭ شــەرىئىتى بىلــەن‬ ‫ھۆكــۈم قىلىنغــان زېمىــن‪ ،‬يەنــە بىــرى ئىماندىــن قالســىال‬ ‫ئۇنــى قايتۇرۇشــتىنمۇ بەكــرەك پــەرز بولمىغــان تاجاۋۇزچــى‪،‬‬ ‫يەنــە بىــرى ســىلەر ئۇزۇندىــن بېــرى ئــارزۇ قىلغــان شــاھادەت‪.‬‬ ‫بىر ئىشەنچ قەلبىمدە قۇچاق ئاچىدۇ‪،‬‬ ‫خارلىققا شەمشىرىم ئىشك ياپىدۇ‪.‬‬ ‫قورقۇپال يۈرسەڭمۇ ئۆلۈمدىن شۇنچە‪،‬‬ ‫ئۇ سىنى ئاقىۋەت ھامان تاپىدۇ‪.‬‬ ‫بېغىشال ئۆزۈڭنى ياخشىلىق ئۈچۈن‪،‬‬ ‫بولساڭمۇ ئىراق شام‪ ،‬چامىڭ يىتىدۇ‪.‬‬ ‫قورقۇنچاق ھاياتتا نە بولسۇن مەنا‪،‬‬ ‫بەخىتمۇ ئۇنىڭدىن بەدەر قاچىدۇ‪.‬‬ ‫ۋاي ئۇالر ئارقامدىن ماڭا ئوت ياقار‪،‬‬ ‫بۇ ئوتى ئاقىۋەت ئۇالرنى تاپار‪.‬‬ ‫ئــەي بــاب ۋە ئۇنىــڭ ئەتراپىدىكــى شــاھادەت چەۋەندازلىــرى‬ ‫ۋە جىھــاد شــىرلىرى! ئالــاھ يۈزۈڭالرنــى يــورۇق قىلســۇن‪،‬‬ ‫ســالىھ ئەمەلىڭالرغــا مۇكاپــات بەرســۇن‪ ،‬ســىلەر بــۇرۇن‬ ‫شــىجائىتىڭالر بىلــەن دىنىــڭالر ئۈچــۈن جاننــى پىــدا قىلىــپ‪،‬‬ ‫مۇرتــەد تۈرۈكلەرگــە ســەھەۋاتالرغا كورتالرغــا نۇســەيرىيە‬ ‫پادىلىرىغــا قارشــى چىققــان ئىدىــڭالر‪ ،‬نىجــات تېپىشــىڭالر‬ ‫ئۈچــۈن ســەۋر قىلىڭالر‪ ،‬دۈشــمەنگە قارشــى زىيــادە چىدامچان‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئۇرۇشــقا تەييــار تــۇرۇڭالر‪ ،‬بۈگــۈن تــۈرۈك مۇرتەدلىرى‬ ‫تەرىپىدىــن شــەھىد قىلىنغــان مۇۋەھھىدالرنىــڭ نەۋرىلىــرى‬

‫بۇرۇنقىالرنىــڭ قىساســىنى ئېلىــپ مۇســۇلمانالر دۆلىتــى ۋە‬ ‫جامائىتىگــە ئېرىشــىش ئۈچــۈن يۈزلەنــدى‪ ،‬دىنىــڭالر ۋە‬ ‫تەۋھىدىــڭالر ئۈچــۈن قىســاس ئالىدىغــان كــۈن كەلــدى‪.‬‬ ‫ســىلەر باتــۇر كىشــىلەر بىلــەن ئــۇرۇش قىلمايۋاتىســىلەر‪،‬‬ ‫بەلكــى تــام ۋە ســېپىلالرغا كىرىۋالىدىغــان ســۈرەتكە ئوخشــاش‬ ‫ســايىلەر بىلــەن ئــۇرۇش قىلىۋاتىســىلەر‪ ،‬شــۇڭا ئۇالرغــا‬ ‫ھۇجــۇم قىلىــڭالر‪ ،‬ئۇالرنــى تىــز چۆكتــۈرۈڭالر‪ ،‬ئۇچراتقــان‬ ‫يــەردە ئۆلتــۈرۈڭالر‪ ،‬ئۇالرنــى زېمىننىــڭ ئۈســتى ئاســماننىڭ‬ ‫ئاســتىدا تۇتقــان يــەردە ئۆلتــۈرۈڭالر‪ .‬ســەلىبى ياۋروپانىــڭ‬ ‫ئىشــىكلىرىدىكى قەلەنــدەر ئىخۋانچــى مۇرتــەد تــۈرك ئۆزىنــى‬ ‫ۋە ھۆكۈمىتىنــى تىنــچ دەپ ئويــاپ قالــدى‪ ،‬شــۇڭا ئــەي‬ ‫ھــەر جايدىكــى مۇســۇلمانالر! ئــەي ســادىق مۇۋەھھىــدالر!‬ ‫ئــەي دوســتلۇق ۋە دۈشــمەنلىك ئەقىدىســى بــار كىشــىلەر!‬ ‫بــۇ لەنەتكــە ئۇچرىغۇچــى تۈركىيــە ئالالھنىــڭ دىنىغــا ئــۇرۇش‬ ‫ئېچىــش ۋە ئالالھنىــڭ نۇرىنــى ئۆچــۈرۈش ئۈچــۈن‪ ،‬شــامدا‬ ‫ئىنســانالرنىڭ يارىماســلىرى بولغــان ســەھەۋاتالر بىلــەن‬ ‫بىرلەشــتى‪ ،‬شــامدا تۇرۇۋاتقــان كىشــىلەرنىڭ ئۆيلىرىنــى‬ ‫تــاش ياكــى ئىنســان دەپ ئايرىماســتىن بومباردىمــان قىلىــپ‬ ‫ۋەيــران قىلىۋاتىــدۇ‪ ،‬مۇســۇلمانالرنىڭ قانلىــرى بىلــەن قولىنــى‬ ‫بۇيىۋاتىــدۇ ۋە مۇســۇلمانالرنىڭ دىنغــا ۋە ھۆرمىتىگــە تاجــاۋۇز‬ ‫قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬شــۇڭا بىــز ھــەر بىــر ســادىق مۇۋەھھىدنــى ھــەر‬ ‫جايــدا مۇرتــەد ئىلمانــى تۈركىيــە ھۆكۈمىتىنىــڭ (بىخەتەرلىك‪،‬‬ ‫ئەســكىرى‪ ،‬ئىقتىســادى‪ ،‬تەشــۋىقات) تارماقلىرىغــا قارشــى‬ ‫زەربــە بېرىشــكە چاقىرىمىــز‪ ،‬بەلكــى پۈتــۈن دۇنيانىــڭ ھەممــە‬ ‫يېرىدىكــى بــۇ مۇرتەدكــە ۋەكىللىــك قىلىدىغــان ئەلچىخانــا ۋە‬ ‫كونســۇللىرىغا زەربــە بېرىشــكە چاقىرىمىــز‪.‬‬ ‫ئــەي مۇۋەھھىدلــەر شــۇنى ياخشــى بىلىڭالركــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫جىنايىتــى كۇپــرى گۇناھــى ئــەڭ چــوڭ بولغانلىــرى‪ ،‬ئازغــۇن‬ ‫ئالىملىــرى ۋە كۇپۇرغــا چاقىرغۇچــى دۆت كالــۋا شــەيخلىرىدىن‬ ‫ئىبــارەت كاپشــىۋاتقان ئىتلىــرى بولــۇپ‪ ،‬بــۇالر بــۇ مۇرتــەد‬ ‫مۇشــرىك ھۆكۈمەتنــى ئىلىمــى جەھەتتىكــى خۇشــامەتلىرى‬ ‫ۋە پەتىۋالىــرى ۋە تەشــۋىقات پىروگراممىلىــرى ئارقىلىــق‬ ‫ئۇچــۇق دوســت تۇتتــى‪ ،‬بەلكــى شەخســى ســەھپىلىرىدە ۋە‬ ‫ســۆھبەت ســورۇنلىرىدا ئۆزلىرىنىــڭ نامىــدا‪ ،‬تــور بەتلىرىــدە‪،‬‬ ‫پىروگراممىلىرىــدا بــۇ كاپىــر تاغۇتنــى تەبرىكلەشــتى‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫رەئىــس بولغانلىقــى بىلــەن تەنتەنە قىلىپ خۇشــال بولۇشــتى‪،‬‬ ‫دۇنيانىــڭ ھــەر قايســى جايلىرىدىــن كېلىــپ بــۇ يــەردە‬

‫پاناھلىنىشــقا باشــلىدى‪ ،‬ئــۇالر تۈركىيەگــە ئۇچــۇق مۇرتەدلىــك‬ ‫ۋە كۇپرىنــى تەييــارالپ بــەردى‪ ،‬يەنــە ئۇنىــڭ دۆلىتىنــى‬ ‫ئــۇالر پائالىيــەت قىلىدىغــان ۋە ئۆزىنىــڭ جاھىلىيىتىنــى‬ ‫يايىدىغــان مەركــەز قىلىۋالــدى‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن بــۇالر‬ ‫تۈركىيەنىــڭ ياردىمىــدە ھىدايەتنــى ئۆچۈرۈشــكە باشــلىدى‪،‬‬ ‫ئــۇالر كاپىرالرنــى قېرىنــداش تۇتــۇپ كاپىرالرغــا بولغــان‬ ‫دۈشــمەنلىكنى يۇقاتتــى‪ ،‬بــۇ يــاردەم ۋە دوســتلۇق نېمــە‬ ‫دېگــەن يامــان ھــە! ئــۇالر كۇپۇرغــا يېقىنلىشــىپ بۈيــۈك دىننــى‬ ‫ئۆچــۈردى ۋە خۇنۈكلەشــتۈردى‪ ،‬بۇنىــڭ بىلــەن ئالدامچىلىــق‬ ‫كۆپىيىــپ بىددىئــەت تارقالــدى‪ ،‬ھاۋايــى ھەۋەســكە قــۇل‬ ‫بولــدى‪ ،‬بــۇ مەبــۇد نېمــە دېگــەن يامــان ھــە! ياخشــى‬ ‫يامــان بىلــەن ئوخشــاش‪ ،‬يامــان ياخشــى بىلــەن ئوخشــاش‬ ‫بولــدى‪ ،‬بــۇ چــوڭ بــاال مۇســىبەت بولــدى‪ ،‬بــۇالر كىشــىلەرگە‬ ‫ئىمــام يولباشــچى دەۋەتچــى بولــۇپ قالــدى‪ ،‬ھالبۇكــى بــۇالر‬ ‫ئىنســانالردىن ئالالھدىنمــۇ بەكــرەك قۇرقۇيدىغــان ۋە شــۆرەت‬ ‫ۋە نــام ۋە يــۈز ئابرۇيغــا قىزىقىدىغــان ۋە دۇنياغا ئاشــىق بولۇپ‬ ‫ئايرىلىــپ قېلىشــتىن قۇرقۇيدىغــان كىشــىلەر ئىــدى‪ .‬چۈنكــى‬ ‫بــۇالر باتىلنــى تارقاتتــى‪ ،‬ھەقنــى يوشــۇردى‪ ،‬يامانلىقنــى‬ ‫تارقاتتــى‪ ،‬يەنــە يەنــە كــۆپ ئىشــارنى قىلــدى‪ ،‬بۇالرنــى‬ ‫دەپ ســۆزىمىزنى ئۇزاتمايمىــز‪ ،‬ئالــاھ ئۇنــى ئۆزىدىــن ئىجــارە‬ ‫ئالغــان ســاقىلىدىن ۋە ســاختا تىلىدىــن سەتلەشــتۈردى‪.‬‬ ‫ئەگــەر كېمىنىــڭ رولــى يــوق بولســا‪ ،‬شــامال بىــر كۈنــى ئۇنــى‬ ‫ئۇرىــدۇ‪ ،‬ئۇنــى پاقىــار ۋەيــران قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئۇالرنــى توســقۇچى بۇرۇنىنى كەســكۈچى بەلكــى چەكلىگۈچى‬ ‫يوقــاپ كەتتىمۇ؟!‬ ‫بەلئــام ئىبنــى بائــۇرا قوۋمــى ئىچىــدە مۇســەيلىمە رەججــال‬ ‫ئىبنــى ئۇنڧۇۋەدىنمــۇ بەكــرەك لەنەتكــە ئۇچرىغــان ئىــدى‪،‬‬ ‫بۇالرنىــڭ بىــرى بۈگــۈن ســىلەر ئويلىغاندىمــۇ بەكــرەك ئىســام‬ ‫ۋە مۇســۇلمانالرغا مۇســىبەت بولــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى بۇنــى پاچىــاش‪ ،‬بۇنىــڭ ئۈچــۈن‬ ‫جانالرنــى كېســىش‪ ،‬بۇنىــڭ ئۈچــۈن تىلــار كېسىلىشــى‬ ‫كېــرەك‪ .‬ئىيــاز يەھســىبى [ترتيــب المــدارك وتقريــب المســالك]‬ ‫ناملىــق كىتابىــدا بايــان قىلىدۇكــى‪ ،‬كىشــىلەر ئەلالمــە ئەبــۇ‬ ‫بەكىــر ئىســمايىل ئىبنــى ئىســھاق ئىبنــى ئۇزرەدىن‪-‬بەنــى‬ ‫ئۇبەيــدە پاتمىــي خاتىپلىــرى توغرىسىدا‪-‬ســورىدى‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫بــۇ خاتىپــار ئەھلــى ســۈننەت مۇســۇلمان دېيىلــدى‪ ،‬ئــۇ‪-‬‬ ‫ئــۇالر ئــې ئالــاھ بەنــدەڭ ھاكىمغــا ســاالمەتلىك بېغىشــلىغىن‬

‫بۇالر ئۆلتۈرلۈشكە اليىق ئاسمان ئاستىدىكى مەخلۇقاتالرنىڭ ئەڭ يامىنى‬

‫ئاالھىدە‬

‫‪6‬‬

‫ۋە زېمىنــدا ۋارىــس قىلغىــن دېمەمــدۇ؟ ‪ -‬دەپ ســورىدى‪،‬‬ ‫كىشىلەر‪-‬شــۇنداق‪-‬دېدى‪ ،‬ئۇ‪-‬ئەگــەر بىــر خاتىــپ خۇتبــە‬ ‫ســۆزلەپ ئالالھقــا ۋە رەســۇلىغا ســانا ئېيتىــپ ئاندىــن ئەبــۇ‬ ‫جەھىــل جەننەتتــە دېســە‪ ،‬ئەبــۇ جەھىــل يەنىــا كاپىــر‬ ‫بولىۋېرىدىغانــدۇ؟ ‪ -‬دەپ ســورىدى‪ ،‬ئۇالر‪-‬شــۇنداق‪-‬‬ ‫دېىشــتى‪ ،‬ئۇ‪-‬ھاكىــم شــۇ ئەبــۇ جەھىلدىنمــۇ بەكــرەك كاپىــر‪-‬‬ ‫دېدى‪.‬‬ ‫ئىيــاز مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬دەۋادىــي بىــر مەســىلە توغرىســىدا‬ ‫ســورالدى‪ ،‬ئۇ‪-‬جۈمــە كۈنــى خۇتبــە ســۆزلەپ بېرىدىغــان‬ ‫ۋە دەۋەت قىلىدىغــان خاتىپــى كاپىــر‪ ،‬ئــۇ ئۆلتۈرلىــدۇ‪،‬‬ ‫تەۋبىگــە جاقىرىلمايــدۇ‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئايالــى ھــارام‪ ،‬ئــۇ ۋارىســمۇ‬ ‫بولمايــدۇ ۋە مالمــۇ قالدۇرمايــدۇ‪ ،‬ئۇنىــڭ مېلــى مۇســۇلمانالرغا‬ ‫غەنىيمەت‪-‬دېــدى‪ ،‬ئىيازنىــڭ ســۆزى ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫ئــەي ھــەر جايدىكــى مۇۋەھھىدلــەر! ســىلەر ئالالھنىــڭ‬ ‫دىنــى ۋە ئالالھنىــڭ دوســتلىرىغا ئەزىيــەت بەرگــەن ھــەر‬ ‫جايدىكــى يامــان ئالىمــار ۋە پىتنىگــە چاقىرغۇچىالرغــا قارشــى‬ ‫تەييارلىنىــڭالر‪ ،‬ئەگــەر بىرىــڭالر ئۇالرنىــڭ بىرەســىنى كۆرســە‬ ‫ئــۆز سايىســى بىلــەن ئۇنىــڭ سايىســى ئايرىلمىســۇن‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫ھويلىســىدا ئەھلىنىــڭ ئالدىــدا بولغــان تەقدىردىمــۇ ئۇنــى‬ ‫تۇتــۇپ ئۆلتۈرســۇن‪ .‬ئــۇالر دۈشــمەنلىكىنى ئاشــكارىلىدى‬ ‫ۋە مۇجاھىدالرنــى ئۆلتۈرۈشــكە چاقىــردى‪ ،‬ياكــى ئۇالرنــى‬ ‫دىنســىز بولۇشــقا ياكــى دىندىــن چىقىشــقا چاقىــردى‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫شــەيتاننىڭ دۆلىتى بولغان بولســا‪ ،‬شــەيتان شــۇ كىشىلەردىن‬ ‫تەييــار ئەســكەر ۋە ياردەمچــى تاپقــان بوالتتــى‪ .‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ياردىمىســىز ۋە مەدىتىســىز قولىمىزدىــن ھېــچ ئىــش كەلمەيدۇ‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ھەســەن ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ تالىــپ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫كىشــىلەرگە شــۇنداق بىــر زامــان كېلىدۇكــى‪ ،‬بــۇ ۋاقىتتــا‬ ‫پەقــەت ئىســامنىڭ نامىــا قېلىــپ قالىغىلــى تــاس قالىــدۇ‪،‬‬ ‫قۇرئاننىــڭ پەقــەت خەتلىرىــا قېلىــپ قالىغىلــى تــاس قالىدۇ‪،‬‬ ‫مەســچىتلىرى ئــاۋات لېكىــن ھىدايەتســىز‪ ،‬ئالىملىــرى ئاســمان‬ ‫ئاســتىدىن پىتنــە چىقىدىغــان ۋە شــۇالرغا قايتىدىغــان ئــەڭ‬ ‫ناچــار كىشــىلەر بولىــدۇ‪ .‬ھەقىقەتــەن پىتنــە ئۇالرنىــڭ ئېغىــزى‬ ‫ۋە مۇنبەرلىرىدىــن باشــاندى‪ ،‬كىيىــن ئــۇالر ئالــاھ يولىدىكــى‬ ‫جىھادنــى ھــارام ۋە جىنايــەت دېــدى‪ ،‬ھاكىملىرىنىــڭ قــارارى‬ ‫ئۈچــۈن ۋە پادىشــاھلىقى ۋە تىنچلىقــى ئۈچــۈن تاغۇتالرنىــڭ‬ ‫بايراقلىــرى ئاســتىدا ئــۇرۇش قىلىــپ باتىلغــان كىرىشــكە‬ ‫چاقىرىشــقا باشــلىدى‪ ،‬زىيانــكار كىشــى شــۇالرنىڭ ھاۋايــى‬ ‫ھەۋەســلىرىگە ئەگىشــىپ دۇنياســىنى ســاقالپ دىنىــدا زىيــان‬ ‫تارتقــان كىشــىدۇر‪ .‬چۈنكــى بىــر كىشــى ھــەق بىلــەن مەشــغۇل‬ ‫بولمىســا‪ .‬شــەيتان ئۇنــى باتىــل بىلــەن مەشــغۇل قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫بۈگــۈن ئالــاھ يولىــدا ئــۇرۇش قىلمىغــان كىشــىنى تاغــۇت ئــۆز‬ ‫يولىــدا ئــۇرۇش قىلدۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئىــراق شــامدىكى مۇســۇلمانالرغا بولۇپمــۇ ئەھلــى ســۈننەت‬ ‫مۇســۇلمانلىرىغا‪:‬‬ ‫ئىــران مەجۇســى دۆلىتىنىــڭ زىيانكەشــلىكى ئاخىرقــى‬ ‫چەككــە يەتتــى‪ ،‬زىيانكەشــلىكى رايونــاردا كــەڭ تارقالــدى‬ ‫ۋە بەندىلــەر يامانلىقــى يەتتــى‪ ،‬ئىــراق شــامدىكى ئەھلــى‬ ‫ســۈننەت مۇســۇلمانلىرىغا ۋەكىللــرى ۋە مۇتەخەسسىســلىرى ۋە‬ ‫مەســلىھەتچىلىرى ئارقىلىــق زىيانكەشــلىك قىلــدى‪ ،‬ئەھلــى‬ ‫ســۈننەت مۇســۇلمانلىرى بۇالرنىــڭ ئالدىــدا خــار بولــدى‪،‬‬ ‫بۇنــى بىرەســى توســمىدى‪ ،‬ئەينــى ۋاقىتتــا ئالالھدىــن قالســا‬ ‫ئىســام دۆلىتىدىــن باشــقا مۇســۇلمانالردىن بىرەســىمۇ بۇنــى‬ ‫توســمىدى‪ ،‬ھــەق باتىــل‪ ،‬باتىــل ھــەق بولغــان ئىــدى‪.‬‬ ‫كىــم ئىــران ۋە ئۇنىــڭ ياالقچىلىرىغــا قاتتىــق ئازابنــى تېتىتتى؟‬ ‫ئالــاھ ئۇنىــڭ جىنايىتــى ۋە كۇپرىنىــڭ كۆپلۈكىدىــن ئۇنــى‬ ‫سەتلەشــتۈردى‪ .‬كىم ئىران ۋە ئۇنىڭ ياالقچىلىرىغا باغدادتىن‬ ‫بېيــروت ھەلــەب دەمەشــق خۇراســان ســەنئاغىچە ھــەق‬ ‫قىلىچىنــى ســۇغاردى؟ كىــم ئــەي يامانلىققــا چاقىرغۇچــى زادى‬ ‫كىــم؟ مانــا بۈگــۈن ســەلىبىلەرنىڭ ياردىمــى ئاســتىدا ئەھلــى‬ ‫ســۈننەت مۇســۇلمانلىرىنىڭ يۇرتلىــرى كېســىپ‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬

‫‪7‬‬

‫مۇۋەھھىــد مۇجاھىــد بەندىلىرىگــە ئــۇرۇش ئاچقــان مۇرتــەد‬ ‫ياالقچــى ھۆكۈمەتلىرىــڭالر كاپىرالرغــا دوســتلۇقىنى ئاشــكارا‬ ‫ئېــان قىلىۋاتىــدۇ‪ ،‬شــۇالر بىلــەن بىــر ســەپتە ياشاشــنى ئــارزۇ‬ ‫قىلىۋاتىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ مۇجاھىدالرنىــڭ قولــى ئارقىلىــق ئۇالرنىــڭ‬ ‫پادىشــاھلىقى ۋە تەختىنــى گۇمــران قىلســۇن‪.‬‬ ‫ئەممــا ئــەي ئــەرەب يېرىــم ئارىلىدىكــى ئەھلــى ســۈننەت‬ ‫مۇســۇلمانلىرى! تەكەببۇرلــۇق بىلــەن قىلغــان بىــكار ســۆزلەرنى‬ ‫ســېرىق قىسســىلەرنى ئازغــۇن ســۆزلەرنى ئــاڭالپ تۇرمــاڭالر‪،‬‬ ‫ســىلەر زالىم دۈشــمەننىڭ دىيارالرغا كىرىشــىنى ۋە مەككىدىكى‬ ‫تاشــنى ئېتىشــنى ۋە مەدىنىگــە كىرىشــنى توســتۇڭالرمۇ‪ ،‬ياكــى‬ ‫ســىلەر ھاكىمالرنىــڭ قىينــاق ۋە قاتتىــق ئازابىنــى كــۆرۈپ‪،‬‬ ‫ئــۇالر بىزنــى ھىمايــە قىلىۋاتىــدۇ دەپ ئويالمســىلەر؟! ئۇنــداق‬ ‫ئەمــەس‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى بــۇ قــۇرۇق خىيــال‪،‬‬ ‫ســىلەرگە دېگەنلىرىمنــى يېقىنــدا ئەســلەپ قالىســىلەر‪.‬‬ ‫دۈشــمەن دىيارىڭالرغــا كىرىــپ بولــدى‪ ،‬دىنىڭالرنــى‬ ‫بۇزۇۋاتىــدۇ ۋە ئابرويىڭالرنــى ھــاالل ســاناۋاتىدۇ‪ ،‬بــۇ توغــرا‬ ‫يــول ئۇچــۇق‪ ،‬ئىســام ئىڭراۋاتىــدۇ ئۇنىڭغــا يــاردەم بېرىــڭالر‪،‬‬ ‫ئابــرۇي ياردىــم تەلــەپ قىلىۋاتىــدۇ يــاردەم قىلىــڭالر‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫يولىدىكــى مۇجاھىــد قېرىندىشــىڭالر ســىلەرنى جىھادقــا‬ ‫چاقىرىۋاتىــدۇ‪ ،‬ئۇنــى ياردەمســىز تاشــاپ قويمــاڭالر‪.‬‬ ‫ئىســام دىيــارى ســىلەرنىڭ دىيارىــڭالر‪ ،‬ئالالھنىــڭ شــەرىئىتى‬ ‫ســىلەرنىڭ ئۈســتۈڭالردىكى ئامانــەت‪ ،‬بــۇ ئىككىســىنى ھىمايــە‬ ‫قىلىــش پەقــەت مۇجاھىدالرغىــا خــاس ئەمــەس‪ ،‬ئەگــەر دىيــار‬ ‫ۋە شــەرىئەتكە توڭغــۇز ۋە مايمۇنالرنىــڭ ئــەۋالدى ۋە دەرەخ‬ ‫تــاش ئىنســانغا چۇقۇنغۇچىــار كىرســە‪ ،‬ســىلەرنىڭ ئالــاھ‬ ‫ئالدىــدا ۋە مۇســۇلمانالر ئالدىــدا ئــۆزرەڭالر يــوق‪ ،‬دەرھــال‬ ‫جىھــاد كارۋىنىغــا قوشــۇلۇڭالر‪ ،‬قولۇڭالردىــن كېلىشــىچە جــان‬ ‫مــال قىزىقتــۇرۇش دۇئــا بىلــەن ئالــاھ يولىدىكــى مۇجاھىدالرغا‬ ‫يــاردەم بېرىــڭالر‪.‬‬ ‫دۇنيانىــڭ ھــەر تەرەپلىرىدىكــى خىــاڧەت قوشــۇنى ۋە‬ ‫ياردەمچىلىرىگــە‪ :‬كۇپــۇر ئورۇنلىرىغــا زىيــان ســالغۇچى‬ ‫ۋە كۇپۇرنىــڭ خاتىرجەملىكىنــى بۇزغــان‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫مىلىگــەن‪،‬‬ ‫توپىغــا‬ ‫بۇرۇنىنــى‬ ‫ئىســتىخباراتلىرىنىڭ‬ ‫خاتىرجەملىكىنــى پەقــەت چۈشــىدە كۆرىدىغــان چۈشــكە‬ ‫ئايالندۇرغــان شــىرالرغا‪:‬‬ ‫ياخشــى بىلىڭالركــى ئالــاھ ســىلەرگە ئــۆز نۇســرىتى بىلــەن‬ ‫يــاردەم بېرىــدۇ‪ ،‬مۇبــارەك ئەمەلىيەتلىرىــڭالر تــارازا‪ ،‬كۇپۇردىــن‬ ‫مۇســۇلمانالرنى قوغدايدىغان قۇرال‪ ،‬شــۇڭا ئۇالرنىڭ ئۆيلىرىدە‬ ‫بــازارالدا يولــاردا ســورۇنالردا قەيــەردە بولســا ئۇالرغا تۇيۇقســىز‬ ‫ھۇجــۇم قىلىــڭالر‪ ،‬ئۇالرنىــڭ قەدەملىــرى ئاســتىدىن زېمىننــى‬ ‫يانــدۇرۇڭالر‪ ،‬ئۆزلىــرى بىلەنال مەشــغۇل بولۇپ قېلىشــى ئۈچۈن‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئاســمىنىنى قااليمىقانالشــتۇرۋېتىڭالر‪ ،‬ھەسســىلەپ‬ ‫تىرىشــچانلىق كۆرســىتىپ ئەمەلىيەتنــى كۈچەيتىــڭالر‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ســىلەرگە بەرىكــەت بەرســۇن‪.‬‬ ‫بــۇ يــەردە شــۇنى دېيىشــنى اليىــق كۆردۈمكى‪ :‬دەۋەت ســەھىيە‬ ‫تەشــۋىقات چەۋەندازلىرىنىــڭ ۋە باشــقا ئىســام قوشــۇنىنىڭ‬ ‫جىھادىنــى ۋە چېگراالردىكــى رىباتىلىرىنــى تەبرىكلەيمــەن ۋە‬ ‫رەھمــەت ئېيتىمــەن‪ ،‬چۈنكــى ئۇالرنىــڭ ئۇرۇشــىنىڭ رولىمــۇ‬ ‫ئەســكىرى ئۇرۇشــتىن قېلىشــمايدۇ‪.‬‬ ‫ئــې ئالــاھ ســەن رازى بولغۇچــە ھەمدىلــەر بولســۇن‪ ،‬رازى‬ ‫بولغىنىڭــدا ســاڭا چەكســىز ھەمدىلــەر بولســۇن‪ ،‬رازى‬ ‫بولغاندىــن كېيىنمــۇ چەكســىز ھەمدىلــەر بولســۇن‪.‬‬ ‫ئــې ئالــاھ ســېنىڭ يولۇڭدىــن تۇســۇۋاتقان‪ ،‬دوســتلىرىڭغا‬ ‫ئــۇرۇش ئېچىۋاتقــان‪ ،‬ئەلچىلىرىڭنــى يالغانغــا چىقارغــان‪،‬‬ ‫زېمىنــدا ئۇنىڭغــا دۈشــمەنلىك قىلغــان مۇجرىــم كاپىرالرنــى‬ ‫ســاڭا قۇيىمىــز‪ ،‬ئــې ئالــاھ دىنىڭغــا ۋە قۇشــۇنىڭغا يــاردەم‬ ‫بەرگىــن‪ ،‬ســۆزۈڭنى ئۈســتۈن قىلغىــن‪ ،‬ھــەق بايرىقىڭنــى‬ ‫كۆتۈرگىن‪ ،‬ســېنىڭ مەدىتىڭســىز ۋە ياردىمىڭســىز قولىمىزدىن‬ ‫ھېــچ ئىــش كەلمەيــدۇ‪ .‬والحمــد هلل ّ‬ ‫رب العامليــن‪.‬‬ ‫ِ‬

‫ســۇئال‪ :‬شــەيخ ئابدۇقادىــر نەجدىنــى زىيــارەت‬ ‫قىلغىنىمىزغــا ســەككىز ئــاي بولــدى‪ .‬بــۇ مەزگىللــەردە‬ ‫لىۋىيــە ۋىاليەتلىرىــدە بولغــان ئــەڭ مۇھىــم ۋەقەلەرنــى‬ ‫بىزگــە قىســقىچە ســۆزلەپ بېرەلەمســىز؟‬ ‫ھەممىدىــن‬ ‫ھەمدۇ‪-‬ســانا‬ ‫بارلىــق‬ ‫جــاۋاب‪:‬‬ ‫قۇدرەتلىــك ۋە ھەممىگــە قادىــر بولغــان‪ ،‬ئەگــەر بىــر‬ ‫قوۋمگــە يامانلىــق ئىــرادە قىلســا‪ ،‬ئۇنــى ھېچقانــداق‬ ‫كــۈچ قايتۇرالمايدىغــان‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئۇنىڭدىــن باشــقا‬ ‫ھېچقانــداق ئىگىســى بولمىغــان‪ ،‬ئاســمان‪-‬زېمىن ئۇنىڭغــا‬ ‫مەجبــۇرى ۋە ئىختىيــارى بويســۇنىدىغان‪ ،‬زېمىننــى يېيىــپ‬ ‫تاغالرنــى ئۇنىڭغــا قــوزۇق قىلغــان‪ ،‬گۈلدۈرمامــا ئۇنىڭغــا‬ ‫ھەمــدە ئېيتىدىغــان‪ ،‬پەرىشــتىلەر ئۇنىڭدىــن قورقــۇپ‬ ‫تەســبىھ ئېيتىدىغــان‪ ،‬چاقماقالرنــى ئەۋەتىــپ ئۇنــى‬ ‫خالىغــان كىشــىگە تەككۈزىدىغــان زات ئالالھقــا بولســۇن‪.‬‬ ‫رەھمــەت ۋە ســاالم مۇســۇلمانالرغا خۇشــخۇي‪ ،‬كاپىرالرغــا‬ ‫شــىددەتلىك بولغــان رەســۇلۇلالھگە ۋە ئۇنىــڭ ئائىلــە‪-‬‬ ‫تاۋابىئاتلىرىغــا ۋە بارلىــق ســاھابىلىرىگە بولســۇن‪.‬‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ بېشــىدىن بۇلۇتتــەك تېــز ئۆتــۈپ‬ ‫كەتكــەن ۋەقەلــەر ھەققىــدە ســورىغان ســوئالىڭالرغا‬ ‫كەلســەك‪ :‬ئالالھنىــڭ ئەلچىلىــرى ۋە ئۇالرنىــڭ يولىــدا‬ ‫ماڭغــان ســاھابىلەرنىڭ تابىئىنالرنىــڭ مۇجاھىدالرنىــڭ‬ ‫مەنھىجــى بىــر ‪ ،‬يولــى بىــر‪ ،‬ئۇالرنــى ئاۋالقىلىــرى‬ ‫ئاخىردىكىلەرگــە ئوخشــاش ئالالھنىــڭ ھېكمىتــى‬ ‫تەقــەززا قىلغــان قاتتىقچىلىــق ۋە ئىمتىھان‪-‬ســىناقالر‬ ‫كېلىــدۇ‪ ،‬ئــۇالر ئۈمىدســىزلىنىپ ســىقىلغاندا‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫نۇســرىتى كېلىــدۇ‪ ،‬ئۇالردىــن ئېلىۋالغــان نەرســىلەردىن‬ ‫ياخشــىراقىنى قايتــۇرۇپ بېرىــدۇ‪.‬‬

‫ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە قارشــى جىھــاد قىلىۋاتقىلى‪،‬‬ ‫زېمىنــدا ئالالھنىــڭ شــەرىئىتنى تۇرغۇزۇشــقا ھەرىكــەت‬ ‫قىلىۋاتقىلــى‪ ،‬كوبلىــر‪ ،‬جىنىتلۇنــى‪ ،‬ھولالنــدى‪،‬‬ ‫ئوبامانىــڭ قــول ئاســتىدىكى رايــون ۋە كەنىتلــەردە‬ ‫غەلبــە قىلىۋاتقىلــى ســەككىز ئــاي بولــدى‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫ئۇالردىــن زېمىننــى تارتىــپ خىالفــەت قوينىغــا ئۈچــۈن‬ ‫ئۇالرنىــڭ مااليلىــرى «ۋەفــاق» ۋە «ۋەتــەن قۇرۇلتىيــى»‬ ‫ھۆكۈمىتىنىــڭ قوشــۇنلىرىغا زەربــە بېرىۋاتقىلــى ســەككىز‬ ‫ئــاي بولــدى‪ .‬بــۇ مااليــار جانلىــرى بىلــەن تەۋھىدنــى‬ ‫ۋە شــەرىئەتنى ھىمايــە قىلىۋاتقــان مۇجاھىدالرغــا‬ ‫قارشــى ئىككىنچــى قېتىــم ھۇجــۇم باشــلىدى‪ ،‬خىالفــەت‬ ‫مۇجاھىدلىــرى ئالــاھ يولىدىكــى ئۆلۈمنــى تالــاپ نەچچــە‬ ‫كۈندىــن بۇيــان بــۇ ئۇرۇشــتا غەلبــە قىلــدى‪ ،‬مۇرتەدلــەر‬ ‫ئىســام تۇپرىقىغــا مۇجاھىدالرنىــڭ پــاك جەســەدلىرىگە‬ ‫دەسســىمەي تــۇرۇپ كىرەلمىــدى‪ ،‬مانــا بــۇ ئــەڭ بۈيــۈك‬ ‫غەلىبــە‪.‬‬ ‫ســۇئال‪« :‬مۇســتەھكەم بىنــا» ھەرىكىتــى دەپ‬ ‫تەرابۇلــۇس‬ ‫قاتناشــقان‬ ‫مۇرتەدلــەر‬ ‫تونۇلغــان‪،‬‬ ‫ۋىاليىتىدىكــى ئەھلــى ســەلىپ يۈرۈشــى بــۇ مەزگىللــەردە‬ ‫بولغــان ئــەڭ مۇھىــم ۋەقەلــەر‪ .‬ســەھەۋاتالر شــەھەر‬ ‫ئىچىگــە قانــداق ھۇجــۇم باشــلىدى؟ نېمــە ئۈچــۈن ئــۇالر‬ ‫شــۇنچە زور چىقىــم تارتىشــىغا قارىمــاي شــەھەر ئىچىگــە‬ ‫كىرىشــكە ئۇرۇنىــدۇ؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ئالالھنىــڭ دۈشــمىنى ئەھلــى ســەلىپ‬ ‫ســارايلىرىدا ۋە ســېپىللىرىدا ئەنســىرەپ قاتتىــق قورقتــى‪،‬‬ ‫چۈنكــى ئىســام دۆلىتــى لىۋىيــە ۋىاليەتلىرىنىــڭ شــىمالىي‬ ‫ئافرىقىــدا كــەڭ كەتكــەن رايونالرنــى قولىغــا ئېلىــپ‪ ،‬ئــۇ‬ ‫رايونــاردا شــەرىئەت ئورنىتىــپ تەۋھىدنــى تارقاتتــى‪،‬‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪8‬‬

‫شــېرىكتىن ئاگاھالنــدۇرۇپ جىھادقــا قىزىقتــۇردى‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ئــۇالر بارلىــق ھەربىــي كۈچــى بىلــەن ئىســام دۆلىتىگــە‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش ئاچتــى‪ ،‬بــۇ ئــۇرۇش ھەرگىــز ئــۇالر‬ ‫دېگەنــدەك بولمايــدۇ‪ ،‬ئەگــەر بــۇ ئــۇرۇش قوزغالمىســا‪،‬‬ ‫مۇجاھىــد كۆرپىســىگە چىقىــپ ئۇخــاپ‪ ،‬ئىرادىســى‬ ‫بوشىشــىپ كېتەتتــى‪.‬‬ ‫مۇجاھىــدالر ئالالھنىــڭ نۇســرىتىگە ئىشــىنىپ‬ ‫بــۇ ئۇرۇشــقا چىقتــى‪ ،‬بىزنىــڭ ئــەڭ ئېســىل ئەمىــر ۋە‬ ‫شــەيىخلىرىمىزمۇ ئــۆز رەببىگــە ئۇچرىشىشــتا بەسلىشــىپ‬ ‫مەيدانغــا چىقتــى‪ ،‬بۇالردىــن؛ شــەرىئەت ئۈچــۈن پــاك‬ ‫قېنىنــى تۆككــەن‪ ،‬قىلغــان ئىشــلىرى ئارقىلىــق ســۆزلىرىنى‬ ‫تەســتىقلىغان‪ ،‬ئالالھنىــڭ تەۋپىــق بېرىشــى بىلــەن‬ ‫مۇرتەدلەرنىــڭ ئوتتۇرســىغا كىرىــپ بــەل بومبىســىنى‬ ‫پارتالتقــان تەرابلــۇس ۋىاليىتىنىــڭ ســابىق ئەمىــرى‬ ‫بــار‪ ،‬ئالالھدىــن ئۇنىــڭ ئورنىنــى ئۈســتۈن قىلىــپ ئۇنــى‬ ‫فىــردەۋس جەننەتلەرگــە كىرگۈزۈشــىنى ســورايمىز‪ ،‬بــۇ‬ ‫ئىــش ئــۈچ ئــاي بــۇرۇن يــۈز بەرگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫شــەرىئەتكە قارشــى جــەڭ ئېــان قىلىــش ئۈچــۈن‪،‬‬ ‫غەربىــي لىۋىيەدىكــى مۇداپىئــە مىنىســتىرلىكىگە‬ ‫قاراشــلىق بېرگادىالرنــى كۆپىنچىســى‪ ،‬بولۇپمــۇ مىســراتە‬ ‫شــەھىرىدىكى ئەســكىرى بېرىگادىــار‪ ،‬ئەھلــى ســەلىپ‬ ‫بىلــەن بىۋاســىتە مۇناســىۋەت باغــاپ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئايرۇپىالنلىرىنىــڭ ياردىمىــدە ئــۇرۇش باشــلىدى‪.‬‬ ‫«مۇســتەھكەم بىنــا» دەپ ئاتالغــان ھەرىكەتكــە‬ ‫قاتناشــقانالرغا مۇجاھىــدالر ئەجەللىــك زەربــە بېرىشــكە‬ ‫مۇيەسســەر بولــدى‪ ،‬ئالالھنىــڭ ۋەدىســىگە ئىشــەنگەن‬ ‫ســەۋرچان ئازغىنــە گۇرۇھقــا قارشــى تەشــكىللەنگەن‬ ‫بــۇ جــەڭ بېشــىدىال ‪ 10‬مىڭدىــن كــۆپ ئەســكەر‬ ‫قاتناشــقانلىقى‪ ،‬يەنــە ئەھلــى ســەلىپ ئايرۇپىالنلىرىنىــڭ‬ ‫يــاردەم بېرىدىغانلىقىنــى ئېــان قىلــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئــۆز بەندىلىرىگــە زامانىمىزدىكــى ئــەڭ كاتتــا‬ ‫تەۋھىــد ئۇرۇشــىدا كاپىرالرنىــڭ ھۇجۇمىنــى تۇســۇش‬ ‫ئىمكانىيىتىنــى بــەردى‪ ،‬مۇجاھىــدالر جانلىــرى بىلــەن‬ ‫ئالالھنىــڭ شــەرىئىتىنى ۋە تەۋھىدنــى ھىمايــە قىلــدى‪،‬‬ ‫ئالالھدىــن مــەدەت ئالالھنىــڭ دۈشــمنەلىرى بىلــەن‬ ‫ئالتــە ئــاي ئۈزلۈكســىز جــەڭ قىلــدى‪ ،‬ئالــاھ ئاجىــز‬ ‫بەندىلىرىگــە قىلغــان ئېھســاننى بىلــەن‪ ،‬مۇجاھىــدالر‬ ‫‪ 120‬قېتىــم مۇرتەدلەرنىــڭ بازىلىرىغــا پىدائىيلىــق‬ ‫ئەمىلىيىتــى قىلــدى‪ ،‬ئۇنىڭدىــن باشــقا مۇرتەدلەرگــە مىنــا‬ ‫ۋە پىســتىرما قۇيــۇپ‪ ،‬ھازىرغــا قــەدەر ‪ 5000‬غــا يېقىــن‬ ‫كاپىر‪-‬مۇرتەدلەرنــى ئۆلتــۈردى‪ .‬مۇجاھىــدالر ھازىرغــا‬ ‫قــەدەر ‪ 2300‬قېتىمغــا يېقىــن قىلىنغــان ھــاۋا ھۇجۇمــى‬ ‫ۋە مىڭلىغــان تانكا‪-‬زەمبىــرەك ئوقلىــرى ۋە بومبىلىــرى‬ ‫ئاســتىدا قىلچىلىــك بوشىشــىپ تــەۋرەپ قالغىنــى يــوق‪.‬‬ ‫ئەممــا مۇرتەدلــەر بــۇ جەڭگــە قاتنىشــىپ توپ‪-‬تــوپ‬ ‫ئۆلــدى‪ ،‬چۈنكــى بــۇالر تەۋھىدنــى ۋە تەۋھىــد ئەھلىنــى‬ ‫ئــۆچ كۆرىــدۇ ۋە شــەرىئەتنىڭ يوقىلىشــىنى ئــارزۇ‬ ‫قىلىــدۇ‪ ،‬شــۇنداقال بىزنــى ئىماندىــن چىقىرىــش ۋە‬ ‫ئالالھقــا ھۆكۈمــدە ۋە شــەرىئەتتە شــېرىك كەلتۈرىدىغــان‬ ‫مۇشــرىك قىلىــش ئۈچــۈن بىزگــە قارشــى ئەھلــى‬ ‫ســەلىپتىن بۇيــرۇق ئالىــدۇ‪ ،‬بىــز تاكــى ئالالھقــا كافىــر‬ ‫بولــۇپ جىھادنــى تاشــاپ دىمكوراتىيەگــە ئىمــان‬ ‫كەلتۈرگەنگــە قــەدەر بىــز بىلــەن بولغــان ئۇرۇشــنى‬ ‫توختاتمايــدۇ‪( .‬ئالــاھ ساقلىســۇن)‪ .‬بەختلىــك كىشــى‬ ‫مۇســتەھكەم تۇتقــا‪ ،‬تەۋھىــد چوغىنــى چىــڭ تۇتــۇپ ئــۆز‬ ‫رەببىگــە ئۇچراشــقان كىشــىدۇر‪.‬‬ ‫‪9‬‬

‫ســۇئال‪ :‬مۇرتەدلــەر قۇرۇقلــۇق ۋە ھاۋادىــن ئەھلــى‬ ‫ســەلىپنىڭ ياردىمــى بىلــەن ئالتــە ئــاي كەســكىن جــەڭ‬ ‫قىلىــپ غەلبــە قىاللمــدى‪ .‬ئالالھنىــڭ فەزلــى بىلــەن‬ ‫مۇرتەدلەرنىــڭ ئىلگىرىلىشــىنىڭ بۇنچىلىــك كېچىكىــپ‬ ‫كىتىشــىنىڭ ئاساســلىق ســەۋەبى نېمــە؟ ئۇالرنىــڭ‬ ‫ســەپلىرى ئىچىــدە بۇنچىلىــك زور زىيانالرنىــڭ كېلىــپ‬ ‫چىقىشــىغا ســەۋەب بولغــان ئــەڭ مۇھىــم ئەســكىرى‬ ‫تاكتىكىــار قايســى؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ســېرت شــەھىرىدىكى مۇجاھىــدالر‬ ‫ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلــەن مۇســتەھكەم تــۇردى‪،‬‬ ‫بۇالرنىــڭ تاشــار‪ ،‬دەل‪-‬دەرەخلــەر‪ ،‬تاغــار‪ ،‬يامغــۇر‪-‬‬ ‫شــامالالر‪ ،‬قاراڭغۇلــۇق‪ ،‬يورۇقلۇقنــى ئالــاھ ياراتقانلىقىغــا‬ ‫چىــڭ ئىمانــى بــار‪ ،‬پۈتكــۈل مەخلۇقاتالرنىــڭ ئالالھقــا‬ ‫ســەجدە رۇكــۇ قىلىدىغانلىقىغــا پۇختــا ئىمانــى بــار‪،‬‬ ‫شــۇڭا ئالالھنىــڭ دوســتلىرىنى دوســت‪ ،‬دۈشــمەنلىرىنى‬ ‫دۈشــمەن تۇتىــدۇ‪ ،‬زېمىنــدا ئالالھقــا ئاســىي بولۇشــنى‬ ‫ياخشــى كۆرمەيــدۇ‪ ،‬ئالــاھ بۇالرنــى قاچــان خالىســا ئــۆز‬ ‫دوســتلىرىغا يــاردەم بېرىشــكە ئەۋەتىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەممــا ئــۇرۇش تاكتىكىلىرىغــا كەلســەك؛ ئالالھقــا‬ ‫چەكســىز ھەمدىلــەر بولســۇن! قېرىنداشــار بــۇ ئۇرۇشــتا‬ ‫ھازىرغىچــە ھەرخىــل تاكتىكىالرنى ئىشــلەتتى‪ ،‬مەســىلەن‪:‬‬ ‫مىنــا كۆمــۈش‪ ،‬خەنــدەك كــوالش‪ ،‬پىســتىرما قۇيــۇش‬ ‫قاتارلىقــار‪ .‬يەنــە ســېرت شــەھىرىنىڭ ســېرتىدىكى‬ ‫ســەھرادىكى جىھــاد گۇرۇپپىلىــرى‪ ،‬شــۇنداقال ســېرت‬ ‫شــەھىرى بىلــەن مىســراتە شــەھەر بۆلىكــى ئارىســىدىكى‬ ‫ئارقــا ســەپ يولــى‪ ،‬ســېرت شــەھىرى ئۇرۇشــىنىڭ‬ ‫ئۇزۇنغــا سۇزىلىشــىغا زور تەســىر كۆرســەتتى‪ .‬مۇجاھىــدالر‬ ‫مۇرتەدلەرنىــڭ ئېســتىھكاملىرىغا پىدائىيلىــق ئەمەلىيىتــى‬ ‫قىلىــپ‪ ،‬شــۇنداقال تەكشــۈرۈش پونكىتلىرىغــا پىســتىرما‬ ‫قۇيــۇپ ســېرت شــەھىرىدىكى شــەرىئەتكە قارشــى جــەڭ‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن توپالشــقان مۇرتەدلەرنــى قاتتىــق‬ ‫ھالســىراتتى‪.‬‬ ‫بىــر جەڭنــى ســۆزلەپ ئۆتۈشــنى اليىــق كــۆردۈم‪،‬‬ ‫ســەھرادىكى جىھــادى گۇرۇپپىالردىــن بىــرى رەببىگــە‬ ‫ئۇچراشــقانغا قــەدەر ئارقىغــا چېكىنمەســلىككە بەيئــەت‬ ‫بېرىــپ‪ ،‬ســېرت شــەھىرى ئىچىگــە شــەرق تەرەپتىــن‬ ‫بۆســۈپ كىــردى‪ ،‬ئــۇالر مۇرتەدلــەر قولىدىكــى رايــون‬ ‫ئىچىگــە ‪ 03‬كىلومېتىــر كىرىــپ‪ ،‬ســەۋاۋە مىينــا ۋە ســېرت‬ ‫مېھمانخانىســى شــۇنداقال زىياپــەت قەســىرلىرىنى كونتــرول‬ ‫قىلــدى‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن ســېرت شــەھىرى ئىچىدىكــى‬ ‫مۇھاســىرىدە قالغــان قېرىنداشــلىرى بىلــەن ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئارىلىقىــدا بىــرال چــوڭ يــول قالغانــدا‪ ،‬مۇرتەدلــەر ئەھلــى‬ ‫ســەلىپ ئايروپىالنلىرىنــى جىــددى ياردەمگــە چاقىــردى‪،‬‬ ‫ئاخىــرى شــەرىئەتنى قوغــداش ۋە ئــۆز قېرىنــداش‪-‬‬ ‫ھەمشــىرىلىرىگە يــاردەم بېرىــش ئۈچــۈن ئالــاھ يولىــدا‬ ‫چىققــان بــۇ چەۋەندازلىرىمىــز چېكىنمەســتىن شــاھادەت‬ ‫نېمىتىگــە ئىرىــش‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬ئەھلــى ســەلىپ ۋە ئۇالرنىــڭ مۇرتــەد‬ ‫مااليلىــرى ســېرت شــەھىرىدىكى بــۇ ئۇرۇشــنى ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە قىلىنغــان ئاخىرقــى قېتىملىــق ئــۇرۇش‬ ‫دېيىشــتى‪ ،‬ســىلەر بۇنىڭغــا ســىلەرنىڭ پىرىكىرىــڭالر‬ ‫قانــداق؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬بــۇ شــەيتان ئۇالرغــا ۋەدە قىلغــان قــۇرۇق‬ ‫خىيــال‪ ،‬شــەيتان ئىنســانغا پەقــەت يالغاننىــا ۋەدە‬ ‫قىلىــدۇ‪ ،‬بىزنىــڭ رەببىمىــز كۈچلــۈك ۋە ئەزىــز زاتتــۇر‪،‬‬ ‫ئــۇ ئــۆز قوشــۇنىنى خــار قىلمايــدۇ‪ ،‬دوســتلىرىنى مەغلــۇپ‬

‫قىلمايــدۇ‪ ،‬ئالالھنىــڭ قۇشــۇنى غالىــپ بولغۇچىــاردۇر‪،‬‬ ‫مۇجاھىــدالر مەڭگــۈ ئۈســتۈندۇر‪ .‬ئەھلــى ســەلىپ ۋە‬ ‫ئۇالرنىــڭ مۇرتــەد ئەگەشــكۈچىلىرى خــار ھالــدا مەغلــۇپ‬ ‫بولىــدۇ‪ ،‬ئامېرىــكا ئىتالىيــە فىرانســىيە ئەنگلىيــە ۋە‬ ‫خىالفەتكــە ئــۇرۇش قىلىــش ئۈچــۈن بىــر بولــۇپ‬ ‫كەلگــەن بىرلەشــكەن دۆلەتلــەر تەشــكىالتى قانچىلىــك‬ ‫بۈيــۈك ۋە كۈچلــۈك بولــۇپ كەتســۇن ئۆزىگــە پايــدا‪-‬‬ ‫زىيــان ئېلىــپ كېلىشــكىمۇ قادىــر بواللمايــدۇ‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ھەممىســى بىرلەشــكەن تەقدىردىمــۇ بىــر دانــە چىۋىننــى‬ ‫يارىتىشــقىمۇ قادىــر بواللمايــدۇ‪ ،‬بەلكــى ئــۇالر چىۋىــن‬ ‫ئېلىــپ كەتكــەن نەرســىنى قايتــۇرۇپ ئەكىلىشــكىمۇ‬ ‫قادىــر ئەمــەس‪ « ،‬بۇتمــۇ ۋە چوقۇنغۇچىمــۇ ئاجىــزدۇر‪،‬‬ ‫ئــۇالر ئالالھنــى تېگىشــلىك رەۋىشــتە ئۇلۇغالشــمىدى‪،‬‬ ‫شۈبھىســىزكى‪ ،‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن كۈچلۈكتــۇر‪ ،‬غالىبتــۇر‬ ‫» (ســۈرە ھــەج ‪-37‬ئايــەت)‬ ‫شــۇنىڭدەك ئــۇالر ئالــاھ ۋە ئالالھنىــڭ دوســتلىرىغا‬ ‫ئــۇرۇش ئېچىشــقا قادىــر ئەمــەس‪ ،‬قــاراپ باقىدىغــان‬ ‫بولســاق رەببىمىزگــە تىــل تەگكۈزگــەن بىرلەشــكەن‬ ‫دۆلەتلــەر تاغۇتلىــرى قىيامــەت كۈنــى تىزلىنىــپ ئولتۇرغــان‬ ‫ھالــدا خــار بولىــدۇ‪« ،‬ھــەر ئۈممەتنــى تىزالنغــان ھالــدا‬ ‫كۆرىســەن» (ســۈرە جاســىيە ‪-82‬ئايــەت)‪.‬‬ ‫ســېرت شــەھىرىدىكى شــەرىئەتكە ئۆچمەنلىــك‬ ‫قىلىــپ مۇجاھىدالرغــا قارشــى ئــۇرۇش ئاچقــان‬ ‫بەختســىز كۇفــۇر ئەھلىگــە شــۇنى دەيمىزكــى‪ :‬ســىلەر‬ ‫ئەقىدىســى يىمىرىلمەيدىغــان بىــر ئۈممــەت بىلــەن‬ ‫ئــۇرۇش قىلىۋاتىســىلەر‪ ،‬لىۋىيــە ســەھرالىرىغا تارقالغــان‬ ‫مۇجاھىــدالر گۇرۇپپىســى پــات يېقىنــدا ســىلەرگە ئــازاب‬ ‫ۋابالىنــى تېتىتىــپ ئالالھنىــڭ كۈچ‪-‬قۇدرىتــى بىلــەن‬ ‫شــەھەر رايونلىرىنــى يېڭىدىــن قايتۇرۇۋالىــدۇ‪.‬‬ ‫غەربــى لىۋىيــە شــەھەرلىرىدىكى خۇسۇســەن مىســراتە‬ ‫شــەھىرىدىكى جىھــاد پــەرز ئەيىــن بولســىمۇ جىھادتىــن‬ ‫ئولتۇرىۋالغانالرغــا شــۇنى ئەســلىتىپ قويىمىزكــى‪:‬‬ ‫ســىلەرنىڭ جىھــاد ۋە باتۇرلۇقتــا ماختىلىدىغــان‬ ‫جــەڭ تارىخلىرىــڭالر بــار‪ ،‬ســىلەرنىڭ ئــەڭ ياخشــى‬ ‫ئوغالنلىرىــڭالر بۈگــۈن ســېرت شــەھىرىدە ئــۇرۇش‬ ‫قىلىۋاتىــدۇ‪ ،‬ئۇالردىــن بــۇرۇن ئىــراق ۋە شــامدا ئۇالردىــن‬ ‫يۈزلىگەنلىــرى مانــا بۈگــۈن ســېرت شــەھىرىدە ئۆيلەرنــى‬ ‫ۋە بىناالرنــى بومباردىمانىــدا‪ ،‬ئەھلــى ســەلىپنىڭ قۇلىــدا‬ ‫ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬بىــز ســىلەرنى ئىســام دۆلىتىدىكــى مۇجاھىد‬ ‫ئوغالنلىرىــڭالر ســېپىدا تــۇرۇپ ئۇالرغــا قۇلۇڭالردىــن‬ ‫كېلىشــىچە يــاردەم بېرىشــىڭالرنى ۋە ئەھلــى ســەلىپكە‬ ‫ئالدىنىــپ شــەرىئەتكە قارشــى جــەڭ ئېــان قىلغــان‬ ‫كىشــىلەرنى ئۆلــۈم تىزىملىكىگــە يېزىلىشــتىن بــۇرۇن‬ ‫تۆۋبىگــە ئالدىرىتىشــىڭالرنى تەۋســىيە قىلىمىــز‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬ســېرت شــەھىرىنىڭ ســېرتىغا يۆتكەلدىــڭالر‪،‬‬ ‫خىالفــەت‬ ‫رايونلىرىدىكــى‬ ‫باشــقا‬ ‫لىۋىيەنىــڭ‬ ‫قوشــۇنلىرىنىڭ ئەھۋالــى قانــداق؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ئالالھقــا چەكســىز ھەمدۇ‪-‬ســاناالر بولســۇن‪،‬‬ ‫پۈتكــۈل مۇســۇلمانالرغا خۇسۇســەن مۇجاھىتالرغــا‬ ‫شــۇنداق خــۇش بېشــارەت بىرىمىزكــى‪ ،‬ســىلەرنىڭ‬ ‫لىۋىيەنىــڭ ۋىاليەتلىرىدىكــى مۇجاھىــد قېرىنداشــلىرىڭالر‬ ‫ھەمىشــە ئالالھنىــڭ پەزلى‪-‬مەرھەمىتــى بىلــەن ئالالھنىــڭ‬ ‫ياخشــىلىق ئىچىــدە تۇرۇۋاتىــدۇ‪ ،‬مۇجاھىدالرنىــڭ‬ ‫بىخەتەرلىــك تارماقلىــرى شــەھەر رايونلىرىنىــڭ ھەممــە‬ ‫تەرەپلىرىگــە تارىلىــپ كەتتــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ گۇرۇپپىلىــرى‬ ‫شــەرق ۋە غــەرب تەرەپلەردىكــى ســەھراالردا كېزىــپ‬

‫يۈرمەكتــە‪ ،‬بــۇ ئىمتىھــان كۈنلىــرى پــات يېقىنــدا‬ ‫يوقۇلــۇپ‪ ،‬ئۇنىڭدىــن كىيىــن ئالــاھ ئــۆز كۈچ‪-‬قۇدرىتــى‬ ‫بىلــەن فەتىــھ ۋە تەمكىنلىــك بىرىــدۇ‪ ،‬شــەرىئەتنى‬ ‫قوغــداپ ئۇنــى دۈشــمەنلەردىن مۇداپىئــە قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫ئاققــان قانالرنــى ئالــاھ ھەرگىــز زايــە قىلىۋەتمەيــدۇ‪،‬‬ ‫ئالــاھ ئۆزىگــە يــاردەم قىلغانالرغــا يــاردەم بىرىــدۇ‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬ســېرت شــەھىرى جېڭىدىــن بــۇرۇن لىۋىيــە‬ ‫ۋىاليەتلىرىگــە زور تۈركۈمــدە مۇھاجىــرالر كەلگــەن‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ســىلەر تەرەپكــە ھىجــرەت قىلىــش يولــى ھېلىھــەم‬ ‫ئۇچۇقمــۇ؟ مۇھاجىرالرنىــڭ بــۇ يەردىكــى جىھــادى‬ ‫ســاھەدىكى ئەھمىيىتــى نېمــە؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ئالالھقــا شــۈكرى‪ ،‬يــول ھىجــرەت قىلىشــنى‬ ‫ئىــرادە قىلغــان ۋە ئالالھنىــڭ رازىلىقىنــى كۆزلىگــەن‬ ‫شــۇنداقال نىيىتىنــى ئالالھقــا خالىــس قىلغــان كىشــىگە‬ ‫بۇرۇنمــۇ ۋە ھازىرمــۇ ئوچــۇق‪ ،‬ئــەرەب ۋە ئەجــەم‬ ‫مۇۋەھھىدلــەر ئــۇزۇن يولالرنــى بېســىپ ئاســمان‪-‬‬ ‫زېمىننىــڭ رەببىگــە كاپىــر بولغانالرغــا قارشــى ئــۇرۇش‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن‪ ،‬دۇنيادىــن ۋاز كېچىــپ پــەرز جىھادنــى‬ ‫ئــادا قىلىــپ‪ ،‬دىــن دۈشــمەنلىرىنىڭ قۇلىــدا ناھــەق‬ ‫تۆكۈلگــەن قانــار ئۈچــۈن قىســاس ئېلىشــقا توپ‪-‬تــوپ‬ ‫بولــۇپ ھېجــرەت قىلىــپ كەلمەكتــە‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرغــا‬ ‫يــاردەم بەرســۇن‪.‬‬ ‫ئەممــا ئۇالرنىــڭ جىھــاد ساھەســىدىكى ئەھمىيىتىگــە‬ ‫كەلســەك‪ :‬ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئەنســار‬ ‫دوســتلىرى بىلــەن بىرگــە شــۇالرنىڭ ياردىمــى بىلــەن‬ ‫شــەرىئەت ھۆكۈملىــرى تۇرغۇزۇلــدى ۋە ئالالھنىــڭ‬ ‫دۈشــمەنلىرىگە قارشــى ئــۇرۇش قىلىنــدى‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىنئامــى بىلــەن يەنــە‪ ،‬بىزنىــڭ ۋىاليەتلىرىمىزگــە‬ ‫ئۆزرىســى بــار نۇرغــۇن كىشــىلەر ھىجــرەت قىلىــپ كەلدى‪،‬‬ ‫ئــۇالر قىيامــەت كۈنــى ئۆزرىســىز تــۇرۇپ ئــۆزرە كەلتــۈرۈپ‬ ‫ھىجرەتكــە ئاتالنمىغانالرغــا ھۆججــەت بولىــدۇ‪ ،‬ئۇنىڭدىــن‬ ‫باشــقا نامراتلىــق ســەۋەبىدىن ھىجــرەت قىاللمىغانــار‪،‬‬ ‫مۇجاھىــدالر كارۋىنىغــا قېتىلىــش ئۈچــۈن ئۆيلىرىنــى ۋە‬ ‫قــول ئىلىكىــدە بــار بولغــان مال‪-‬مۈلۈكلىرىنــى ســېتىپ‬ ‫ھىجــرەت قىلغــان ئىــدى‪ ،‬ئالــاھ تەئــاال مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئاندىــن (ئــى مۇھەممــەد) زىيانكەشــلىككە‬ ‫ئۇچرىغاندىــن كېيىــن‪ ،‬ھەقىقەتــەن (مەدىنىگــە)‬ ‫ھىجــرەت قىلغــان ئاندىــن (ئالالھنىــڭ يولىــدا) جىھــاد‬ ‫قىلغــان ۋە (جىھادنىــڭ مۇشــەققەتلىرىگە) چىدىغانالرغــا‬ ‫رەببىــڭ (مەغپىــرەت قىلىــدۇ)‪ ،‬شۈبھىســىزكى‪ ،‬رەببىــڭ‬ ‫شــۇنىڭدىن (يەنــى ئۇالرنىــڭ ھىجــرەت‪ ،‬جىھــاد‪ ،‬ســەۋر‬ ‫قىلغىنىدىــن) كېيىــن ئۇالرغــا ئەلۋەتتــە مەغپىــرەت‬ ‫قىلغۇچىــدۇر‪ ،‬رەھمــەت قىلغۇچىــدۇر‪( .‬ســۈرە نەھىــل‬ ‫‪-110‬ئايــەت) ئالالھدىــن ئۇالرنىــڭ ھىجرىتــى ۋە‬ ‫جىھادىنــى قوبــۇل قىلىشــىنى ســورايمىز‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬مۇرتەدلــەر ســېرت شــەھىرىنىڭ كۆپىنچــە‬ ‫رايونلىرىنــى ئىگىلــەپ بولغاندىــن كىيىنكــى ســېرت‬ ‫شــەھىرى ۋە ئۇنىــڭ ئاھالىســىنىڭ ئەھۋالــى قانــداق؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىنىڭ شــەرىئەت‬ ‫ھۆكۈملىرىنــى بىــكار قىلىــپ ئۇنىــڭ ئورنىغــا كوبلىــر‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ ســەلىب رەھبەرلىرىنىــڭ قانۇنلىرىنــى‬ ‫تۇرغــۇزۇش ئۈچــۈن ســېرت شــەھىرىگە قىلغــان ئۇرۇشــى‬ ‫نەتىجىســىدە ســېرت شــەھىرى ئىچىدىكــى مۇســۇلمان‬ ‫خەلــق ئەتراپتىكــى شــەھەرگە قوشــنا رايونالرغــا چىقىــپ‬ ‫كەتتــى‪ 6 ،‬ئايدىــن بۇيــان ســېرت ئەھلــى شــۇ ئىشــنىڭ‬ ‫ئاچچىقىنــى تېتىماقتــا‪ ،‬ئۇنىــڭ ئۈســتىگە ئالالھنىــڭ‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪10‬‬

‫دۈشــمەنلىرى ئۇالرنىــڭ ئۆيلىرىنــى بومباردىمــان قىلىــپ‬ ‫مال‪-‬مۈلۈكلىرىنــى بــۇالپ تالىماقتــا‪ ،‬بىــز رەســۇلىمىز‬ ‫مۇھەممــەد ســەلاللالھۇ ئەلەيھــى ۋەســەللەمنىڭ ئۈممىتىگــە‬ ‫شــۇنداق دەپ بېشــارەت بىرىمىزكــى ســىلەرنىڭ مۇجاھىــد‬ ‫ئوغالنلىرىــڭالر ئــۆز جىھادىنــى تاكــى فىتنىلــەر تۈگــەپ‬ ‫دىننىــڭ ھەممىســى ئالــاھ ئۈچــۈن بولغانغــا قــەدەر‬ ‫داۋامالشــتۇرىدۇ‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬لىۋىيەنىــڭ ھــەر قايســى ۋىاليەتلىرىدىكــى‬ ‫ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىغــا قارشــى ئەھلــى‬ ‫ســەلىپ يۈرۈشــىنىڭ ئاساســلىق ســەۋەبى‪ ،‬مۇجاھىــدالر‬ ‫ئۇرۇشــىنىڭ ئەتراپتىكــى قوشــنا تاغــۇت دۆلەتلىرىگــە‬ ‫كېڭىيىــپ كەتكەنلىكىدىــن مۇشــرىكالر قورقــۇپ كەتكــەن‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ئەھلــى ســەلىپ ۋە ئۇالرنىــڭ مۇرتــەد چاكارلىــرى‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭ قىلغــان بــۇ يۈرۈشــىدىن كىيىــن‪ ،‬لىۋىيەگــە‬ ‫قوشــنا رايونالرنىــڭ ۋەزىيىتىنىــڭ تىنچالنغانلىقىنى داۋراڭ‬ ‫ســالماقتا‪ ،‬ســىلەر بۇنــى قانــداق چۈشەندۈرىســىلەر؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ئالالھنىــڭ كەلىمىســىنى ئالىــي قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىــش ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫دۈشــمەنلىرىگە قارشــى ئۇرۇشــنى زالىمنىــڭ زۇلمــى ۋە‬ ‫ئادىلنىــڭ ئادالىتــى توختىتىــپ قويالمايــدۇ‪ ،‬رەببىمىــز‬ ‫بــۇ دىننــى ئىســامنى ئەزىــز‪ ،‬كۇفۇرنــى خــار قىلغــان‬ ‫ھالــدا ھەربىــر ئۆيگــە كىرگۈزىــدۇ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ مۇنــداق‬ ‫دېگــەن‪ :‬ئالــاھ زېمىننــى قاتــاپ مــاڭا ئۇنىڭ مەشــرىق ۋە‬ ‫مەغرىــب تەرەپلىرىنــى كۆرســەتتى‪ ،‬مىنىــڭ ئۈممىتىمنىــڭ‬ ‫ســەلتەنىتى مــاڭا قاتالنغــان يەرگىچــە يېتىــپ بارىــدۇ‪.‬‬ ‫[مۇســلىم رىۋايىتــى]‬ ‫بۈگۈنكــى كۈنىمىزدىكــى مۇجاھىــدالر قىلىۋاتقــان بــۇ‬ ‫كاتتــا جەڭلــەر‪ ،‬مىڭلىغــان مۇۋەھھىدالرنىــڭ شــاھادەتنى‬ ‫ئىــزدەپ جىھــاد مەيدانلىرىغــا توپلىشىشــى‪ ،‬زۇلۇمنىــڭ‬ ‫يىمىرىلىــپ‪ ،‬ھەقنىــڭ ئاشــكارا بولۇۋاتقانلقىدىــن‬ ‫بىشــارەت‪ ،‬ھەدىســتە «لېكىــن ســىلەر ئالدىــراپ‬ ‫كىتىۋاتىســىلەر» دەپ كەلگــەن‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬ھازىرقــى «ۋەفــاق» ۋە «ۋەتــەن قۇرۇلتىيــى»‬ ‫دىــن ئىبــارەت ئىككــى ھۆكۈمەتنىــڭ ۋەزىيىتىگــە قانــداق‬ ‫قارايســىلەر؟ بــۇ ئىككــى مۇرتــەد ھاكىمىيەتكــە قارشــى‬ ‫قانــداق پىالنىــڭالر بــار؟‬ ‫جــاۋاب‪« :‬ۋەفــاق» ۋە «قۇرۇلتــاي» ۋە «پارالمېنت»‬ ‫ئىبــارەت تۆتىنچــى ۋە بەشــىنچى ھۆكۈمەتلەرنــى قــۇرۇپ‬ ‫چىقىــش‪ ،‬لىۋىيــە مۇرتــەد ھۆكۈمەتلىرىنىــڭ ھازىرقــى‬ ‫ۋەزىيىتــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ قەلبــى بىر‪-‬بىرىگــە قارشــى‬ ‫بولــۇپ بىر‪-‬بىرىنــى تىلــاپ ســۆكۈپال يۈرۈيــدۇ‪ ،‬ئــۆز‪-‬‬ ‫ئــارا سۇيقەســىت پىالنلىشــىدۇ‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرنــى تېخىمــۇ‬ ‫پارچىــاپ بىر‪-‬بىرىگــە دۈشــمەن قىلىــپ قويــدى‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ھەممىســى ئايرىم‪-‬ئايرىــم تــۇرۇپ دىنغــا‬ ‫ئــۇرۇش قىلىــش ئۈچــۈن جــەڭ مەيدانىــدا بىرلەشــكەن‬ ‫بولســىمۇ يەنىــا ئۆز‪-‬ئــارا ئىختىــاپ ئىچىــدە تۇرۇۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫خىالفــەت قوشــۇنلىرى ئالالھنىــڭ دىنىغــا قارشــى‬ ‫ئــۇرۇش قىلىۋاتقــان‪ ،‬ئالالھنىــڭ دوســتلىرىغا جــەڭ‬ ‫ئېــان قىلغــان ھــەر قانــداق ئــادەم بىلــەن ئــۇرۇش‬ ‫قىلىــپ ئالالھنىــڭ بۇيرۇقىنــى ئىجــرا قىلىۋاتىــدۇ‪،‬‬ ‫شــۇنداق ئۇالرغــا قارشــى ئــۇرۇش قىلىمىــز‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ھەممىســىنى كافىرغــا چىقىرىمىــز‪ ،‬ئۇالرغــا بولغــان‬ ‫دۈشــمەنلىك ۋە ئۆچمەنلىكىمىزنــى ئاشــكارا ئوتتۇرىغــا‬ ‫قۇيىمىــز‪ ،‬رەببىمىــز بۇيرۇغانــدەك ئۇالرنىــڭ شــېرىكى ۋە‬ ‫دىمكوراتىيەســىنى ســۆكىمىز‪ ،‬بىــز ئازغىنــە مال‪-‬دۇنياغــا‬ ‫‪11‬‬

‫ئۇالرنىــڭ رازىلىقىنــى ئىزدەيدىغــان ۋە دوســتلۇقىنى‬ ‫ســېتىۋالىدىغان كىشــىلەردىن ئەمــەس‪.‬‬ ‫كافىرالرنىــڭ قىلتىقىغــا‪ ،‬شــەرىئەتكە ياردەم بېرىشــنى‪،‬‬ ‫تەۋھىدنــى مۇۋەھھىدلەرنــى ياخشــى كۆرىدىغانلىقىنــى داۋا‬ ‫قىلىۋاتقــان كۆپىنچە كىشــىلەر چۈشــۈپ كەتتــى‪ ،‬نەتىجىدە‬ ‫ئــۇالر تاغۇتالرنىــڭ ياردەمچىلىرىگــە ئايلىنىــپ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫قايغۇســىغا قايغۇرىدىغــان‪ ،‬ئۇالرنىــڭ گورۇپپىلىرىنىــڭ‬ ‫رەھبەرلىكــى ئاســتىدا ئــۇرۇش قىلىدىغــان ھالەتكــە‬ ‫چۈشــۈپ قالــدى‪ ،‬ئالالھدىــن خاتىرجەملىــك ســورايمىز‪.‬‬ ‫ســۇئال‪ :‬لىۋىيــە ۋىاليەتلىرىدىكــى ئىســام دۆلىتــى‬ ‫قوشــۇنلىرىغا قىلىدىغــان تەۋســىيەڭالر بارمــۇ؟ ھەممــە‬ ‫جايدىكــى ئىســام دۆلىتــى قوشــۇنلىرىغا دەيدىغــان‬ ‫ســۆزۈڭالر بارمــۇ؟‬ ‫جــاۋاب‪ :‬ئىنســانالرنىڭ ئــەڭ ياخشــىلىرىغا‪،‬‬ ‫ســېرت‪ ،‬بېنغــازى‪ ،‬مۇســۇل‪ ،‬ھەلەپتىكــى شــۇنداقال‬ ‫پۈتكــۈل ئورۇنالردىكــى ســەۋرچان مۇجاھىدالرغــا شــۇنى‬ ‫دەيمىزكــى‪ :‬رەببىــڭالر ســىلەرگە يېقىــن ۋە دۇئايىڭالرنــى‬ ‫ئىجابــەت قىلغۇچىــدۇر‪ ،‬ئــۇ ســىلەرنىڭ ئەمىلىڭالرنــى‬ ‫كــۆرۈپ ســۆزۈڭالرنى ئــاڭالپ تۇرىــدۇ‪ ،‬ســىلەر ئۇنىڭغــا‬ ‫تەۋەككــۈل قىلدىــڭالر‪ ،‬غەلىبــە ســەۋەبلىرىنى ئالــاھ‬ ‫بۇيرۇغــان بۇيىچــە بىجىردىــڭالر‪ ،‬ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ‬ ‫يامانلىقتىــن توســتۇڭالر‪ ،‬شــەرىئەتنى بەرپــا قىلدىــڭالر‪،‬‬ ‫مۇشــرىك ۋە مۇرتەدلەرگــە قارشــى ئــۇرۇش قىلدىــڭالر‪،‬‬ ‫رەببىمىــز بىزگــە ئوخشــاش ئۇنىڭغــا ئىتائــەت قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن بىــر يەرگــە يىغىلغانالرغــا نۇســرەت ۋە تەمكىنلىــك‬ ‫بېرىــپ‪ ،‬يــەر يۈزىــدە ئورۇنباســار قىلىدىغانلىقىغــا ۋە‬ ‫ياخشــى ئاقىۋەتنىــڭ ئــۇالر ئۈچــۈن بولىدىغانلىقىغــا‪،‬‬ ‫شــۇنداقال ئۇالرنــى جەننەتكــە توپ‪-‬توپــى بىلــەن‬ ‫كىرگۈزىدىغانلىقىغــا ۋەدە بەرگــەن ئىــدى‪ ،‬رەببىــڭالر‬ ‫ئــۆز بەندىلىرىگــە ئىمتىھــان ۋە مۇســىبەتلەرنى پەقــەت‬ ‫راســچىلنى يالغانچىدىــن‪ ،‬مەينەتنــى پاكىزدىــن ئايرىــش‬ ‫ئۈچۈنــا تەقدىــر قىلىــپ بېكىتكــەن‪.‬‬ ‫بەندىلــەر ئارىســىدا ئېغىرچىلىــق ۋە بااليى‪-‬مۇســىبەت‬ ‫كەلســە «كافىــرالر غەلىبــە قىلىــپ كەتتــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئۈســتىدىن مەغلــۇپ بولــدۇق‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ نۇرىنــى‬ ‫ئۆچۈرمەكچــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ نــۇرى ئۆچــۈپ قــاالي دېــدى‬ ‫دەپ ئــۆز رەببىگــە ھەر‪-‬خىــل يامــان گۇمانالرنــى‬ ‫قىلىدىغانــار بــار‪ ،‬ئالالھدىــن ناھــەق رەۋىشــتە خاتــا‬ ‫گۇمــان قىلىــپ قېلىشــتىن پاناھلىــق تىلەيمىــز‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬رەببىڭالرغــا قىلغــان ئەنــە‬ ‫شــۇ (قەبىــھ) گۇمانىــڭالر ســىلەرنى ھــاالك قىلــدى‪،‬‬ ‫شــۇنىڭ بىلــەن زىيــان تارتقۇچىالردىــن بولــدۇڭالر‪».‬‬ ‫ســۈرە فۇسســىلەت ‪-32‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ئەبــۇ مۇســلىم خەۋالنــى ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۆمىننىــڭ‬ ‫گۇمانىدىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬چۈنكــى ئالــاھ ھەقنــى ئۇنىــڭ‬ ‫قەلبــى ۋە تىلىــدا قىلىــپ قويــدى‪.‬‬ ‫رەببىمىــز بىــر ھەدىــس قۇددۇســتا مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫مــەن بەندەمنىــڭ گۇمانىنىــڭ قېشــىدا‪ ،‬ئەگــەر ئــۇ‬ ‫مــاڭا ياخشــى گۇمــان قىلســىمۇ ئۆزىگــە‪ ،‬يامــان گۇمــان‬ ‫قىلســىمۇ ئۆزىگــە‪[ .‬ئەھمــەد رىۋايىتــى]‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالەملەرنىــڭ رەببــى بولغــان‬ ‫(ئالالھقــا) نېمىشــقا گۇمــان قىلىســىلەر؟» (ســۈرە ســاففات‬ ‫‪-78‬ئايــەت)‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪12‬‬

13

‫بســم هللا‪ ،‬والحمــد هلل‪ ،‬والصــاة والســام علــى رســول هللا‪ ،‬وعلــى آلــه‬ ‫وصحبــه ومــن وااله‪ ،‬وبعــد‪:‬‬ ‫كىمنىــڭ ئۇســتازى كىتــاب بولســا‪ ،‬ئۇنىــڭ توغرىســى‬ ‫خاتاســىدىن كۆپــرەك بولىــدۇ‪ .‬شــۇنداق‪ ،‬ئەگــەر ئۇنىــڭ‬ ‫كىتابــى « ئۇنىڭغــا ئالدىدىنمــۇ ئارقىســىدىنمۇ باتىــل‬ ‫يۈزلەنمەيــدۇ‪ ،‬ئــۇ ھېكمــەت بىلــەن ئىــش قىلغۇچــى‬ ‫مەدھىيىگــە اليىــق ئالــاھ تەرىپىدىــن نازىــل قىلىنغانــدۇر‬ ‫» بــۇ كىتــاب بولســا‪ ،‬يەنــە ئۇنىــڭ كىتابــى « بــۇ كىتابتــا‬ ‫ھېــچ شــەك يوقتــۇر تەۋادارالرغــا يېتەكچىــدۇ » بــۇ كىتــاب‬ ‫بولســا‪ ،‬يەنــە ئۇنىــڭ كىتابــى « ئۇنىڭــدا ئەگىرلىــك‬ ‫يــوق » بولغــان ئالــاھ ئــۆز بەندىســى مۇھەممــەد ‪ ‬غــا‬ ‫نازىــل قىلغــان كىتــاب بولســا‪ ،‬يەنــە « ئايەتلەرنىــڭ‬ ‫تۈزۈلۈشــى پۇختــا‪ ،‬تەپســىلىي بايــان قىلىنغــان كىتابتــۇر‬ ‫» كىتابــى بولســا‪ ،‬يەنــە « ئۇنىڭدىــن مۇھكــەم ( يەنــى‬ ‫مەنىســى ئۇچــۇق ) ئايەتلــەر بولــۇپ‪ ،‬بــۇ كىتابنىــڭ‬ ‫ئاساســىدۇر » كىتابــى بولســا‪ ،‬ئەگــەر « بــۇ كىتــاب ئالالھ‬ ‫تەرىپىدىــن نازىــل قىلىنمىغــان بولســا‪ ،‬ئــۇالر بۇنىڭــدا‬ ‫كــۆپ ئىختىالپالرنــى كۆرەتتــى » بــۇ كىتابــى بولســا‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ توغرىســى خاتاســىدىن كــۆپ بولىــدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بىــز ھەقىقەتــەن قۇرئاننــى ھىپــزى‬ ‫ئۈچــۈن ئاســان قىلــدۇق‪ ،‬ئىبــرەت ئالغۇچــى بارمــۇ؟‪.‬‬ ‫ئالــاھ يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬قۇرئاننــى ھەقىقەتــەن‬ ‫بىــز نازىــل قىلــدۇق ۋە چوقــۇم ئۇنــى قوغدايمىــز‪.‬‬

‫يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪( :‬ئــى مۇھەممــەد!) ئېيتقىنكــى‪،‬‬ ‫قايســى نەرســە ئــەڭ چــوڭ گــۇۋاھ؟» ئېيتقىنكــى‪،‬‬ ‫«ئالــاھ مــەن بىلــەن ســىلەرنىڭ ئــاراڭالردا گۇۋاھتــۇر‬ ‫(مــاڭا ئالالھنىــڭ گۇۋاھلىقــى كۇپايىــدۇر)‪ .‬بــۇ قۇرئــان‬ ‫مــاڭا ســىلەرنى ۋە (قىيامەتكىچــە) قۇرئــان يەتكــەن‬ ‫كىشــىلەرنى ئاگاھالنــدۇرۇش ئۈچــۈن ۋەھيــى قىلىنــدى‪.‬‬ ‫كىمنىــڭ كىتابــى مەخلۇقنىــڭ ســۆزى بولماســتىن‬ ‫ئالالھنىــڭ ســۆزى بولســا‪ ،‬ئۇنىڭغــا كۆڭــۈل بەرســە ۋە‬ ‫گۇۋاھلىــق بېرىــپ قــۇالق سالســا‪ ،‬ئۇنىــڭ توغرىســى‬ ‫خاتالىقىدىــن كــۆپ بولىــدۇ‪ ،‬بۇنىڭــدا شــەك يــوق‪.‬‬ ‫يەنــە كىمنىــڭ ئۇســتازى بۇخــارى ياكــى مۇســلىم‬ ‫بولســا‪ ،‬ئۇنىڭــدا ئىككــى ئۇســتاز توپلىغــان ئــەڭ‬ ‫پاســاھەتلىك ۋە ســائادەت دەۋرىدىكــى ئىنســانالرنىڭ‬ ‫مەنپەتــى ئۈچــۈن چىقىرىلغــان ئــەڭ ياخشــى ئۈممــەت‬ ‫بولغــان ســاھابىلەردىن رىۋايــەت قىلغــان ئىلىــم بــار‪.‬‬ ‫يەنــە كىمنىــڭ كىتابــى تەبــەرى ياكــى ئىبنــى مۇنزىــر‬ ‫ياكــى ئىبنــى ئەبــى ھاتەمنىــڭ تەپســىرلىرى بولســا‪،‬‬ ‫توغرىســى خاتاســىدىن كــۆپ بولىــدۇ‪ .‬يەنــە كىمنىــڭ‬ ‫ئىتىقاتتىكــى كىتابــى ئىمــام ئەھمــەد ياكــى ھــەرب‬ ‫كىرمانــى ياكــى ئابدۇلــاھ ئىبنــى ئەھمــەد ئىبنــى‬ ‫ھەنبــەل ياكــى خەلــال ياكــى بەربىھــارى ياكــى ئىبننــى‬ ‫بەتتــە بولســا‪ ،‬توغرىســى خاتاســىدىن كــۆپ بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪14‬‬

‫سوراشــتى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ – ‬ســىلەردىن‬ ‫كىيىــن بىــر قــوۋم كېلىــدۇ‪ ،‬ئــۇالر كىتابنــى‬ ‫كــۆرۈپ ئىمــان ئېيتىــدۇ – دەپ جــاۋاب‬ ‫بــەردى‪.‬‬

‫يەنــە كىمنىــڭ كىتابــى ئىســامنى يېڭىلىغۇچــى‬ ‫ئىبنــى تەيمىيــە ۋە مۇھەممــەد ئىبنــى ئابدۇلۋاھھابنىــڭ‬ ‫رىســالىلىرى بولســا‪ ،‬توغرىســى خاتاســىدىن كــۆپ‬ ‫بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەممــا كىمنىــڭ ئۇســتازى تاغۇتالرنىــڭ بىددىئەتچــى‬ ‫ئازغــۇن پاســىق جىھادتىــن ئولتۇرۋالغۇچــى ئالىملىــرى‬ ‫بولســا‪ ،‬ئۇنىــڭ خاتالىقلىــرى توغرىســىدىن كــۆپ‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬ئەگــەر ئــۇالر چاقىرىۋاتقــان گۇنــاھ بىددىئــەت‬ ‫ۋە مۇرتەدلىــك قاتارلىقالرغــا ئەگەشســە قانــداق بولىــدۇ؟‬ ‫ئالالھدىــن پانــاش تىلەيمىــز‪.‬‬ ‫ئىلىــم تەلــەپ قىلغۇچــى ئىبنــى بــاز‪ ،‬ئىبنــى‬ ‫ئۇســەيمىن‪ ،‬ئىبنــى جىبرىيــن‪ ،‬فــەۋزان‪ ،‬ئــۇۋدە‪،‬‬ ‫ھەۋالــى‪ ،‬ھۇۋەينــى‪ ،‬ئەدۇۋىــي‪ ،‬مەدخەلــى‪ ،‬ۋادىئىــي‪،‬‬ ‫فەلەســتىنى‪ ،‬مەقدىســى‪ ،‬ھەدۇشــى‪ ،‬ســىبائىي‪ ،‬ۋە‬ ‫باشــقىالردىن ئىبــارەت تاغــۇت ئالىملىرىدىــن ئىلىــم‬ ‫ئېلىــپ يۈكســىلەلمەيدۇ‪.‬‬ ‫ئازغــۇن شەخىســلەرگە مۇراجىئــەت قىلماســتىن قۇرئــان‬ ‫ ســۈننەتگە قايتىــش ئۇســۇلى ياخشــى ئەمــەس – دەپ‬‫يالغــان ئېيتىلغانــدا‪ ،‬رەت قىلغۇچىالرنىــڭ بىــرى راســت‬ ‫ئېيتقــان ئىــدى‪ :‬بــۇ ئۇســۇل رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئېيتقــان‬ ‫ســۈننەتتۇر‪ ،‬بىــر كۈنــى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ســاھابىلىرىدىن‬ ‫– قايســى خەلــق ئىمــان جەھەتتــە ســىلەرنى ھەيــران‬ ‫قالدۇرىــدۇ؟ ‪ -‬دەپ ســورىدى‪ ،‬ســاھابىالر – پەرىشــتىلەر‬ ‫– دەپ جــاۋاب بەردى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ –‬ئــۇالر رەببىنىڭ‬ ‫يېنىــدا تــۇرۇپ قانداقمــۇ ئىمــان ئېيتمىســۇن؟! –‬ ‫دېــدى‪ ،‬ســاھابىلەر – ئەنبىيــاالر – دېــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ –‬ئۇالرغــا ۋەھىــي كېلىــپ تۇرســا قانداقمــۇ ئىمــان‬ ‫ئېيتمىســۇن؟! دېــدى‪ ،‬ســاھابىلەر – ئۇنداقتــا بىــز –‬ ‫دېيىشــتى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ –‬مــەن ئــاراڭالردا تۇرســام‬ ‫قانداقمــۇ ئىمــان ئېيتمايســىلەر؟! دېــدى‪ ،‬ســاھابىلەر ‪-‬‬ ‫ئــەي ئالالھنىــڭ ئەلچىســى! ئۇنداقتــا ئــۇالر كىــم؟– دەپ‬ ‫‪15‬‬

‫بــەزى رىۋايەتلــەردە‪ :‬بەلكــى ســىلەردىن‬ ‫كىيىــن بىــر قــوۋم كېلىــدۇ‪ ،‬ئــۇالر كىتابقــا‬ ‫ئىمــان ئېيتىــدۇ‪ ،‬ئۇنىڭدىكــى نەرســىلەرنى‬ ‫ئۆگىنىــدۇ‪ ،‬ئەنــە شــۇالر ســىلەردىن‬ ‫كاتتىــراق ئەجىرگــە ئېرىشــىدۇ‪ .‬يەنــە‬ ‫بىــر ىۋايەتتــە‪ :‬ئــۇالر قۇرئاننــى تاپىــدۇ‪،‬‬ ‫ئۇنىڭدىكــى نەرســىلەرنى ئۆگىنىــدۇ‪ ،‬مانــا‬ ‫بــۇالر مۆمىنلەرنىــڭ ئــەڭ ئەۋزىلــى‪ .‬بــۇ‬ ‫ھەدىســلەر ئۇچــۇق قۇرئــان ســۈننەتتىن‬ ‫ئىلىــم ئېلىشــنى تەكىتلەيــدۇ‪ ،‬بەلكــى بــۇ‬ ‫قوۋمنــى ئەجــرى ئــەڭ كاتتــا ۋە ئــەڭ ئــەۋزەل‬ ‫مۆمىنلــەر دېــدى‪ .‬مانــا بــۇ ھەدىــس ئىختىــاپ‬ ‫زامانىــدا ســاالمەت قېلىــش ئۈچــۈن‪،‬‬ ‫ئىلىــم ۋە ئالىــم نامىدىكــى ســاختا بــۇزۇق‬ ‫نەمۇنىلەرنــى تاشــاش ئۈچــۈن قۇرئــان ‪-‬‬ ‫ســۈننەتكە قايتىشــنىڭ توغــرا ئىكەنلىكىگــە‬ ‫دەلىــل‪ ،‬شــۇ ۋاقىتتــا پاالنىنىــڭ ياكــى‬ ‫پاالنــى كاتتىنىــڭ ســۆزى ھەرگىــز زىيــان‬ ‫يەتكۈزەلمەيــدۇ‪ .‬ئىبنــى تەيمىيــە ‪ ‬مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬بىراۋنــى شــەرىئەت يولىدىــن پەقــەت‬ ‫بىلىمســىزلىك ياكــى ئاجىزلىــق ياكــى بــۇزۇق‬ ‫غەرەزدىــن باشقىســى چىقىرۋېتەلمەيــدۇ‪ .‬بــۇ‬ ‫يــول بولســىمۇ قۇرئــان ‪ -‬ســۈننەتتىن ئىلىــم ئېلىــش‬ ‫يولىــدۇر‪ .‬بــۇ يــول ئالىمنىــڭ ئەگەشــكۈچىنى دىــن‬ ‫نامىــدا ئازدۇرىشــىدىن ســاقالپ قالىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەمــدى يامــان ئالىمالردىــن ئاگاھالندۇرغــان‬ ‫ھەدىســلەرنى ۋە ئەســەرلەرنى تەپەككــۇر قىلىــڭ!‬ ‫ئەبــۇ زەر ‪ ‬نىــڭ مۇنــداق دېگەنلىكــى رىۋايــەت‬ ‫قىلنىــدۇ‪ :‬مــەن رەســۇلۇلالھ‪‬بىلەن مېڭىۋاتاتتىــم‪ ،‬ئــۇ‬ ‫– دەججالدىــن باشــقا نەرســىلەر مېنــى ئۈممىتىمدىــن‬ ‫قورقۇتىــدۇ – دەپ ئــۈچ قېتىــم تەكرارلىــدى‪ ،‬مــەن‬ ‫ ئــەي رەســۇلۇلالھ! دەججالدىــن باشــقا ســېنى‬‫ئۈممىتىڭدىــن قورقۇتقــان نېمــە؟ – دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئــۇ‬ ‫– ئازدۇرغۇچــى ئىمامــار – دەپ جــاۋاب بــەردى‪[ .‬ئىمــام‬ ‫ئەھمــەد رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالــاھ ئىلىمنــى‬ ‫بەندىلەردىــن تارتىــپ ئالمايــدۇ‪ ،‬بەلكــى ئالىمالرنــى‬ ‫تارتىــش ئارقىلىــق ئالىــدۇ‪ ،‬ھەتتــا ئالىــم قالمىغانــدا‬ ‫كىشــىلەر جاھىلالرنــى بــاش قىلىــدۇ‪ ،‬ئۇالردىــن ســۇئال‬ ‫ســورىلىدۇ‪ ،‬ئىلىمســىز پەتىــۋا بېرىــدۇ‪ ،‬ئازىــدۇ ۋە‬ ‫ئازدۇرىــدۇ‪ [ .‬ئىككــى شــەيخ ئابدۇلــاھ ئىبنــى ئەمىــر ‪‬‬ ‫دىــن رىۋايــەت قىلغــان]‪.‬‬ ‫ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ تالىــپ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫كىشــىلەرگە شــۇنداق بىــر زامــان كېلىدۇكــى‪ ،‬بــۇ ۋاقىتتــا‬ ‫پەقــەت ئىســامنىڭ نامىــا قېلىــپ قالىغىلــى تــاس‬ ‫قالىــدۇ‪ ،‬قۇرئاننىــڭ پەقــەت خەتلىرىــا قېلىــپ قالىغىلــى‬ ‫تــاس قالىــدۇ‪ ،‬مەســچىتلىرى ئــاۋات لېكىــن ھىدايەتســىز‪،‬‬ ‫ئالىملىــرى ئاســمان ئاســتىدىن پىتنــە چىقىدىغــان ۋە‬ ‫شــۇالرغا قايتىدىغــان ئــەڭ ناچــار كىشــىلەر بولىــدۇ‪.‬‬ ‫[بەيھەقــى رىۋايىتــى‪ ،‬شــعب الإيمــان]‪.‬‬ ‫ئالىمــار ئۆلســە‪ ،‬ئۇالردىــن پەقــەت چېگراالردىكــى‬

‫رىباتتــا تۇرغۇچــى ۋە تۈرمىدىكــى ئەســىر‬ ‫ۋە غــاردا ئىبــادەت قىلغۇچىالردىــن‬ ‫باشــقا كىشــى قالمايــدۇ‪ .‬شــۇنىڭ بىلــەن‬ ‫ئىلىــم تەلــەپ قىلغۇچــى ھەقىقــى‬ ‫ئىلىمنــى بىلمەيدىغــان كىشــىنىال‬ ‫ئىلىــم‬ ‫پايدىلىــق‬ ‫ھۆرمەتلەيــدۇ‪.‬‬ ‫قەلىبتىكــى بولــۇپ مېۋىســى ئەمەلــدە‬ ‫نامايــەن بولىــدۇ‪ .‬ئۇببــادە ئىبنــى‬ ‫ســامىت ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬خالىســاڭ‬ ‫ســاڭا كىشــىلەردىن تۇنجــى كۆتۈرلــۈپ‬ ‫كېتىدىغــان ئىلىمنــى دەپ بېرەيمــۇ؟‬ ‫ئــۇ بولســىمۇ قورقۇنــچ (ئالالھدىــن‬ ‫قۇرقــۇپ ئىبــاەدت قىلىــش) كۆتۈرلــۈپ‬ ‫كېتىــدۇ‪ ،‬جامائــەت بــار مەســچىتكە‬ ‫كىرســەڭ ئۇنىڭــدا قورققۇچــى بىرمــۇ‬ ‫ئادەمنــى كۆرەلمىگىلــى تــاس قالىســەن‪.‬‬ ‫[ تىرمىــزى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ تالىــپ ‪‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ھەقىقــى ئالىــم‬ ‫كىشــىلەرنى ئالالھنىــڭ رەھمىتىدىــن‬ ‫ئۈمىدســىزلەندۈرمىگەن‪ ،‬كىشــىلەرنىڭ‬ ‫ئالالھقــا ئاســىي بولۇشــىغا يــول‬ ‫قويمىغــان‪ ،‬كىشــىلەرنى ئالالھنىــڭ‬ ‫ئازابىدىــن غەپلەتتــە قويمىغــان‪،‬‬ ‫باشــقىالرنىڭ قۇرئاندىــن يــۈز ئۆرۈشــىگە‬ ‫رۇخســەت قىلمىغــان كىشــىدۇر‪ .‬بىلمــەي‬ ‫قىلغــان ئىبادەتتــە ياخشــىلىق يــوق‪ ،‬چۈشــەنمىگەن‬ ‫ئىلىــم ئىلىــم ئەمــەس‪ ،‬تەپەككۇرســىز ئۇقۇشــتا مەنپەئــەت‬ ‫يــوق‪ [ .‬دارىمــى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫مۇجاھىــد ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالىــم پەقــەت‬ ‫ئالالھدىــن قورقۇيــدۇ‪[ .‬دارىمــى رىۋايتىــى]‪.‬‬ ‫ھەســەن بەســىرى ‪ ‬گــە – مۇنــداق دەيدىغــان‬ ‫كىشــى ئالىــم ئەمــەس ‪ -‬دېيىلــدى‪ ،‬ھەســەن بەســىرى‬ ‫– ۋاي ئىســت‪ ،‬ســەن ئالىمنــى پەقــەت شــۇنداق كىشــى‬ ‫دەپ قالدىڭمــۇ؟ ئالىــم دۇنيــادا زاھىــد‪ ،‬ئاخىرەتكــە‬ ‫قىزىققۇچــى‪ ،‬دىــن ئىشــىنى بىلگۈچــى‪ ،‬رەببىگــە دائىــم‬ ‫ئىبــادەت قىلغۇچىــدۇر – دېــدى‪[ .‬دارىمىــي رىۋايتــى]‪.‬‬ ‫ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ تالىــپ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــەي‬ ‫ئىلىــم كۆتۈرۋالغۇچىــار! ياخشــى بىلىڭالركــى‪ ،‬ئالىــم‬ ‫دېگــەن؛ بىلگىنىگــە ئەمــەل قىلغۇچــى ۋە ئىلمــى ئەمىلىگە‬ ‫ئوخشــاش بولغــان كىشــىدۇر‪ .‬يېقىنــدا ئىلىــم ئالغانالرنىــڭ‬ ‫ئىلمــى ئەمىلىگــە ئوخشــىمايدىغان‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئىچــى‬ ‫تېشــى بىلــەن ئوخشــاش بولمىغــان‪ ،‬ئــۇالر بىــر ســورۇندا‬ ‫ئولتــۇرۇپ بىــر بىرىدىــن پەخرىلىنىدىغــان‪ ،‬ھەتتــا بىــر‬ ‫كىشــى باشــقىالرنىڭ ئــۆز ئورنىــدا ئولتۇرىشــىغا ئاچچىقــى‬ ‫كېلىدىغــان‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئەمەللىــرى ســورۇندىن ئالــاھ‬ ‫تەرەپكــە كۆتۈرۈلمەيدىغــان كىشــىلەر پەيــدا بولىــدۇ‪[ .‬‬ ‫دارىمــى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫شــۇنداق‪ ،‬ئىلىمنىــڭ ماھىيىتــى ئالالھدىــن قورقــۇش‪،‬‬ ‫« ئالالھدىــن پەقــەت ئۇنىــڭ ئالىــم بەندىلىرىــا قورقىــدۇ‬ ‫» چۈنكــى ئالالھدىــن قورقمىغــان‪ ،‬ئالــاھ غــەزەپ‬ ‫قىلىدىغــان ۋە ئــۆچ كۆرىدىغــان ئىشــارنى تاشــلىمىغان‬ ‫كىشــى‪ ،‬گەرچــە ئۆگەنســىمۇ‪ ،‬ئۆگەتســىمۇ‪ ،‬مــەن ئالىــم‬ ‫دەپ دەۋا قىلســىمۇ ئــۇ ئالىــم ئەمــەس‪ .‬كىشــىلەرنى گۇنــاھ‬ ‫قىلىشــتىن ئاگاھالندۇرمىغــان كىشــى ئالىــم ئەمــەس‪.‬‬

‫تاغۇت ئالىملىرىدىن ئىلىم ئالماسلىق كېرەك‬

‫شــۇڭا ئاســمان ئاســتىدىكى ئــەڭ ناچــار كىشــىلەردىن‬ ‫ۋە جەھەننــەم ئىشــىكى يېنىدىكــى كىشــىلەردىن ئىلىــم‬ ‫ئېلىــش تەكىتلەنگــەن ئىلىــم ئېلىــش ئەمــەس‪ .‬بەلكــى‬ ‫ئالىمــار پەقــەت چېگــراالردا تۈرمىلــەردە غــارالردا قالغــان‬ ‫زامانــدا قۇرئــان ‪ -‬ســۈننەتتىن ئىلىــم ئېلىــش‪ ،‬بــۇ‬ ‫ئەســەرلەردە دېيىلگــەن ئىلىــم ئېلىــش يولىــدۇر‪.‬‬ ‫بىــر كىشــىنى ئالــاھ يامــان ئالىمــار بىلــەن ســۆھبەتتە‬ ‫قىلىــش ئارقىلىــق ســىنىغان بولســا‪ ،‬ئەجەبلىنىــش ۋە‬ ‫كىبىردىــن ھــەزەر قىلســۇن! ئەبــى ئىبنــى كەئىــب ‪‬‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان ھەدىســنى ئەسلىســۇن! رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۇســا ‪ ‬دەۋرىــدە ئىككــى‬ ‫كىشــى نەســەبىنى تىلغــا ئالغــان بولــۇپ‪ ،‬بىــرى –‬ ‫مــەن پاالنىنىــڭ بالىســى پاالنــى ‪ -‬دەپ تۇققۇزىنچــى‬ ‫ئەجدادىغىچــە ســانىدى‪ ،‬ئاندىــن ئــۇ ‪ -‬ســەن كىــم؟‬ ‫ئاناڭمــۇ يوقمــۇ؟ – دېــدى‪ ،‬ئــۇ ‪ -‬مــەن پاالنــى‬ ‫مۇســۇلماننىڭ بالىســىنىڭ بالىســى ‪ -‬دېــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالــاھ مۇســا ‪ ‬غــا ۋەھــى قىلىــپ‬ ‫دېدىكــى‪ :‬بــۇ ئىككــى نەســەبىنى تىلغــا ئالغۇچىدىــن‪:‬‬ ‫ئــەي نەســەبىدىن پەخرىلەنگۈچــى! تۇققۇزىنچــى‬ ‫ئەجدادىڭغىچــە دوۋزاختــا‪ ،‬ســەن ئونىنچىســى دېــدى‪.‬‬ ‫ئەممــا ئــەي ئىككىگىچــە نەســەبىنى تىلغــا ئالغىنــى! ئــۇ‬ ‫ئىككىســى جەننەتتــە‪ ،‬ســەن جەننەتتىكــى ئۈچىنچىســى‪.‬‬ ‫[ مۇســنەد]‪.‬‬ ‫ئۇنداقتــا ئىلىــم تەلــەپ قىلغۇچــى فاجىــر‬ ‫بىددىئەتچــى مۇرتەدلــەر بىلــەن ســۆھبەتتە بولغىنىدىــن‬ ‫پە خىر لىنمە مــد ۇ ؟ !‬ ‫ئــې ئالــاھ ســاڭا ســېغىنىپ پايدىســىز ئىلىمدىــن‪،‬‬ ‫قورقمــاس قەلىبتىــن‪ ،‬تويمــاس نەپســىدىن‪ ،‬ئىجابــەت‬ ‫بولمــاس دۇئادىــن پانــاھ تىلەيمىــز‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪16‬‬

17

‫مۇھەممــەد ئىبنى ئابدۇلۋاھھاب ‪‬‬ ‫ئىبنى تەيمىيە ‪ ‬نىڭ رىسالىســىدىن قىسقارتىلغان‬ ‫ياخشــى بىلىۋالغىــن! ئالــاھ مۇھەممــەد ‪ ‬نــى ئەۋەتكەندىــن‬ ‫تارتىــپ‪ ،‬ئۇنــى ھىجــرەت ۋە غەلىبــە بىلەن ئىززەتلىــك قىلغاندىن‬ ‫تارتىــپ‪ ،‬كىشــىلەر ئــۈچ قىســىمغا بۈلۈنــدى‪ ،‬بىــرى ئاشــكارا ۋە‬ ‫يوشــۇرۇن ئىمــان ئېيتقــان مۆمىنلــەر‪ ،‬يەنــە بىــرى كۇفرىنــى‬ ‫ئاشــكارا قىلغــان كافىــرالر‪ ،‬يەنــە بىــرى ئىماننــى ئاشــكارىالپ‬ ‫كۇفۇرنــى يوشــۇرغان مۇناپىقــار‪ .‬شــۇڭا ئالــاھ ســۈرە بەقــەرەدە‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ســۈپىتى توغرىســىدا تــۆت ئايــەت‪ ،‬كافىــرالر‬ ‫توغرىســىدا ئىككــى ئايــەت‪ ،‬مۇناپىقــار ســۈپىتى توغرىســىدا ‪13‬‬ ‫ئايــەت نازىــل قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىمــان ۋە كۇفــۇر ۋە نىفاقنىــڭ ھــەر بىرىنىــڭ ئاساســى‬ ‫ۋە شــاخچىلىرى بــار‪ ،‬بۇالرنــى كىتــاب ســۈننەت كۆرســەتتى‪،‬‬ ‫شــۇنداقال ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ تالىــپ ‪ ‬بىــر ھەدىســتە ئۇنــى‬ ‫چۈشــەندۈردى‪ .‬چۈنكــى نىپــاق ئارىســىدا ئابدۇلــاھ ئىبنــى‬ ‫ئۇبــەي ۋە باشــقىالردەك قىلغۇچــى جەھەننەمنىــڭ تېگىگــە‬ ‫چۈشــىدىغان نىپــاق بــار‪ ،‬مەســىلەن‪ :‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نــى يالغانغــا‬ ‫چىقىرىــش‪ ،‬ياكــى بــەزى ســۈننەتلەرنى رەت قىلىــش‪ ،‬ياكــى‬ ‫يامــان كــۆرۈش‪ ،‬ياكــى ئۇنىڭغــا ئەگىشــىش زۆرۈر ئەمــەس دەپ‬ ‫قــاراش‪ ،‬ياكــى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ دىنىنىــڭ مەغلۇبىيىتىدىــن‬ ‫خۇشــال بولــۇش‪ ،‬ياكــى غەلىبــە قىلىشــىنى ياخشــى كۆرمەســلىك‬ ‫قاتارلىقــار‪ ،‬بۇنــى قىلغۇچــى پەقــەت ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا‬ ‫دۈشــمەن بولىــدۇ‪ ،‬بــۇ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ زامانىــدا بــار ئىــدى‪،‬‬ ‫ئۇنىڭدىــن كېيىنمــۇ مەۋجــۇت بولــۇپ كەلــدى‪ ،‬بــۇرۇن ئىمــان‬

‫شــۇنچە كۈچلــۈك بولســىمۇ يەنىــا نىفــاق بــار‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ئالالھدىــن پانــاھ ســورايمىز‪.‬‬ ‫كىچىــك نىفــاق ئەمەللەردىكــى نىفــاق ۋە‬ ‫شــۇنىڭغا ئوخشــاش نىفــاق بولــۇپ‪ ،‬مەســىلەن؛‬ ‫سۆزلىســە يالغــان ئېيتىــش‪ ،‬ۋەدە قىلســا ۋاپــا‬ ‫قىلماســلىق‪ ،‬ياكــى ئامانــەت قۇيۇلســا خىيانــەت‬ ‫قىلىــش‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫مۇناپىقنىــڭ ئاالمىتــى ئــۈچ بولــۇپ؛ سۆزلىســە‬ ‫يالغــان ئېيتىــدۇ‪ ،‬ۋەدە قىلســا ۋاپــا قىلمايــدۇ‪،‬‬ ‫ئامانــەت قۇيۇلســا خىيانــەت قىلىــدۇ‪ ،‬ئەگــەر نامــاز‬ ‫ئۇقــۇپ روزا تۇتســا ئۆزىنــى مۇســۇلمان دەپ دەۋا‬ ‫قىلىــدۇ‪[ .‬مۇســلىم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫جىھادتىــن يــۈز ئۆرۈشــمۇ مۇناپىقالرنىــڭ‬ ‫ئاالمەتلىرىدىــن بولــۇپ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى جىھــاد قىلمــاي‪ ،‬جىھــاد‬ ‫قىلىشــنىمۇ كۆڭلىگــە پۈكمــەي ئۆلســە‪ ،‬نىپاقنىــڭ‬ ‫بىــر شاخچىســى ئۈســتىدە ئۆلگــەن بولىــدۇ‪.‬‬ ‫[مۇســلىم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئالــاھ ســۈرە تەۋبىنــى نازىــل قىلدى‪ ،‬بۇ ســۈرە‬ ‫«ئەپتىبەشىرىســىنى ئېچىــش» دەپ ئاتىلىــدۇ‪،‬‬ ‫چۈنكــى بــۇ ســۈرە ئابدۇلــاھ ئىبنــى ئاببــاس ‪‬‬ ‫ئېيتقىنىــدەك مۇناپىقالرنىــڭ ئەپتىبەشىرىســىنى‬ ‫ئېچىــپ تاشــايدۇ‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇالردىــن‬ ‫ئۇالردىــن دەپ ئايــەت چۈشكەنســېرى ســاھابىالر‬ ‫بۇنىڭــدا زىكىــر قىلىنمىغــان بىرمــۇ ئــادەم‬ ‫‪Article‬‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪18‬‬

‫ھۇجــرات ‪- 15‬ئايــەت‪ .‬مۆمىنلەرنــى ئىمــان ئېيتقــان‬ ‫ۋە جىھــاد قىلغــان كىشــىلەر بىلــەن چەكلىــدى‪،‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪( :‬ئــى مۇھەممــەد!)‬ ‫ئالالھقــا ۋە ئاخىــرەت كۈنىگــە ئىشــىنىدىغانالر‬ ‫ســەندىن ماللىــرى بىلــەن ۋە جانلىــرى بىلــەن‬ ‫جىھــاد قىلىشــقا رۇخســەت ســورىمايدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫تەقۋادارالرنــى ئوبــدان بىلىــدۇ‪( .‬ئــى مۇھەممــەد)‬ ‫ســەندىن پەقــەت ئالالھقــا ۋە ئاخىــرەت كۈنىگــە‬ ‫(ئالالھنىــڭ‬ ‫دىللىرىــدا‬ ‫ئىشــەنمەيدىغانالر‪،‬‬ ‫بىرلىكىگــە ۋە ســېنىڭ رىســالىتىگە) گۇمانــى بــارالر‬ ‫رۇخســەت ســورايدۇ‪ ،‬ئــۇالر ئــۆز گۇمانىــدا تېڭىرقــاپ‬ ‫يۈرىــدۇ‪ .‬ســۈرە تەۋبــە ‪- 44‬ئايــەت‪ .‬مانــا بــۇ‬ ‫ئالالھنىــڭ خەۋىــرى بولــۇپ‪ ،‬مۆمىــن جىھادنــى‬ ‫تاشــاش ئۈچــۈن رۇخســەت ســورىمايدۇ‪ ،‬پەقــەت‬ ‫ئالالھقــا ئىمــان ئېيتمىغانــار رۇخســەت ســورايدۇ‪،‬‬ ‫ئۇنداقتــا رۇخسەتســىز جىھادنــى تاشــلىغانالر‬ ‫قانــداق بــوالر؟!‬ ‫ئالــاھ ئۇالرنــى بېخىل دەپ ســۈپەتلەپ مۇنداق‬ ‫مۇرتەدلەرنىڭ تەشۋىقاتى پەقەت كېسەل قەلىبلەرنى ئالدىيااليدۇ‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئۇالرنىــڭ بەرگــەن نەپىقىلىــرى شــۇنىڭ‬ ‫ئۈچــۈن قوبــۇل بولمايدۇكــى‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنــى‬ ‫قالمايدىكــەن دەپ ئويلىــدى‪ .‬مىقــداد ئىبنــى ئەســۋەد ‪‬‬ ‫ۋە ئالالھنىــڭ رەســۇلىنى ئىنــكار قىلىــدۇ‪ ،‬نامازنــى خــۇش‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ ســۈرە «ئېچىــپ تاشــاش» دەپ‬ ‫ياقماســلىق بىلــەن ئوقۇيــدۇ‪( ،‬پــۇل ـ مېلىنــى) رازىلىــق‬ ‫ئاتىلىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى بــۇ ســۈرە مۇناپىقالرنىــڭ ســىرلىرىنى‬ ‫بىلــەن بەرمەيــدۇ‪ .‬ســۈرە تەۋبــە ‪- 54‬ئايــەت‪ .‬خۇشــياقماي‬ ‫ئېچىــپ تاشــايدۇ‪ .‬قەتــادە ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ ســۈرە‬ ‫نەپىقــە بەرگــەن كىشــىنى ئالــاھ بۇنــداق ئەيىبلىگــەن‬ ‫مۇناپىقالرنىــڭ رەســۋاچىلىقلىرىنى ئوتتۇرىغــا قۇيىــدۇ‪.‬‬ ‫بولســا‪ ،‬ئۇنداقتــا نەپىقــە قىلىشــتىن بــاش تارتقــان كىشــى‬ ‫بــۇ ســۈرە رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئاخىرقــى قېتىملىق غازىتى‬ ‫قانــداق بــوالر؟!‪.‬‬ ‫«تەبــۇك غازىتــى» دا نازىــل بولغــان‪ ،‬ئالــاھ ئىســامنى‬ ‫يەنــە شــۇنى خــەۋەر بېرىدۇكــى‪ ،‬مۇناپىقــار مەدىنىگــە‬ ‫ئەزىــز ئۈســتۈن قىلــدى‪ ،‬بــۇ غازاتتــا مۇناپىقالرنىــڭ ئەھۋالىنــى‬ ‫يېقىنالشــقاندا‪ ،‬بەزىــدە مۆمىنلەرگە‪-‬بــۇ ســىلەر ســەۋەبلىك‬ ‫ئېچىــپ بــەردى‪ ،‬ئۇالرنــى بــۇ ســۈرىدە قورقۇنچــاق بېخىــل‬ ‫بولــدى‪ ،‬ســىلەر كىشــىلەرنى بــۇ دىنغــا چاقىرىــپ‪،‬‬ ‫دەپ ســۈپەتلىدى‪ ،‬قورقۇنچــاق جىھادنــى تاشــلىغان كىشــى‪،‬‬ ‫شــۇ توغرىســىدا ئــۇرۇش قىلدىــڭالر‪ ،‬ئــۇالر بىلــەن‬ ‫بېخىــل ئالــاھ يولىــدا مــال ســەرپ قىلمىغــان كىشــىدۇر‪.‬‬ ‫قارشىالشــتىڭالر‪-‬دەيدۇ‪ .‬بەزىدە‪-‬ســىلەر بــۇ يــەردە تــۇرۇپ‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالــاھ ئــۆز پەزلىدىــن بەرگــەن‬ ‫بىزگــە يامــان بولــدى‪ ،‬ئەگــەر بــۇ يەردىــن كەتكــەن‬ ‫نەرســىلەرگە (يەنــى پــۇل ـ مالغــا) بېخىللىــق قىلىدىغانــار‬ ‫بولســاق بۇنــداق مۇســىبەت يەتمەيتتى‪-‬دەيــدۇ‪ .‬بەزىــدە‪-‬‬ ‫بېخىللىقنــى ئۆزلىــرى ئۈچــۈن پايدىلىــق دەپ گۇمــان‬ ‫ســىلەر ئــاز ۋە ئاجىــز تــۇرۇپ دۈشــمىنىڭالرنى يەڭمەكچــى‪،‬‬ ‫قىلمىســۇن‪ ،‬ئەمەلــدە بــۇ ئــۇالر ئۈچــۈن زىيانلىقتــۇر؛ ئۇالرنىڭ‬ ‫دىنىــڭالر ســىلەرنى ئالدىدى‪-‬دەيــدۇ‪ .‬يەنــە بەزىــدە‪-‬‬ ‫بېخىللىــق قىلغــان نەرسىســى قىيامــەت كۈنــى ئۇالرنىــڭ‬ ‫ســىلەر ســاراڭ كالــاڭالر ئىشــلىمەيدۇ‪ ،‬ســىلەر ئۆزۈڭالرنــى‬ ‫بوينىغــا تاقــاق قىلىــپ ســېلىنىدۇ‪ .‬ئاســمانالرنىڭ ۋە يەرنىــڭ‬ ‫ۋە ئــۆزۈڭالر بىلــەن كىشــىلەرنى ھــاالك قىلماقچى‪-‬دەيــدۇ‪.‬‬ ‫مىراســى ئالالھنىڭــدۇر‪ .‬ئالــاھ قىلغــان ئەمەللىرىڭالردىــن‬ ‫يەنــە بەزىدە‪-‬ھــەر خىــل تەنــە ســۆزلەرنى قىلىــدۇ‪ .‬شــۇڭا‬ ‫خــەۋەرداردۇر‪ .‬ســۈرە ئــال ئىمــران ‪- 180‬ئايــەت‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ئالــاھ ئــۇالر توغرۇلــۇق مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇالر (يەنــى‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى قايتــا ئۇرۇشــۇش ياكــى (يــاردەم‬ ‫مۇناپىقــار) (قاتتىــق قورققانلىقتىــن) ئىتتىپاقــداش قوشــۇننى‬ ‫تىلــەش) ئۈچــۈن مۇســۇلمانالر جامائەســىگە قوشــۇلۇش‬ ‫چېكىنمىــدى دەپ ئوياليــدۇ‪ ،‬ئەگــەر ئىتتىپاقــداش قوشــۇن‬ ‫مەقســىتىدە بىــر تەرەپكــە يۆتكىلىــش قىلماســتىن‪ ،‬بەلكــى‬ ‫قايتــا كەلســە‪ ،‬ئــۇالر (قىــردا) ئەئرابىالرنىــڭ (يەنــى قىــر‬ ‫دۈشــمەنگە ئارقىســىنى قىلىدىكــەن (يەنــى قاچىدىكــەن)‪،‬‬ ‫ئەرەبلىرىنىــڭ) يېنىــدا تــۇرۇپ ســىلەرنىڭ خەۋەرلىرىڭالرنــى‬ ‫ئــۇ ھەقىقەتــەن ئالالھنىــڭ غەزىپىگــە ئۇچرايــدۇ‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫ئۇققــاچ (تىنــچ يېتىشــىنى) ئــارزۇ قىلىــدۇ‪ ،‬ئــۇالر (ئــۇرۇش‬ ‫جايــى دوزاخ بولىــدۇ‪ .‬دوزاخ نېمىدېگــەن يامــان جــاي!‪.‬‬ ‫ۋاقتىــدا) ئــاراڭالردا بولغــان تەقدىردىمــۇ‪( ،‬قورققانلىقتىــن)‬ ‫ســۈرە ئەنفــال ‪- 16‬ئايــەت‪.‬‬ ‫جەڭگــە (رىيــا قىلىــپ) ئانــدا ـ ســاندا قاتناشــقان بوالتتــى‪.‬‬ ‫ئالــاھ بۇنىڭــدا مۇناپىقالرنــى قورقۇنچــاق دەپ‬ ‫ســۈرە ئەھــزاب ‪- 20‬ئايــەت‪ .‬ئالــاھ ئۇالرنــى ئــۈچ تۈرگــە‬ ‫ســۈپەتلىدى‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇالر‪« :‬بىــز چوقــۇم‬ ‫بۆلــۈپ ســۈپەتلىدى‪ ،‬بىرىنچــى ســۈپىتى‪( :‬قاتتىــق‬ ‫ســىلەر (يەنــى ســىلەرگە ئوخشــاش مۇســۇلمانالر) دىــن»‬ ‫قورققانلىقتىــن) ئىتتىپاقــداش قوشــۇننى چېكىنمىــدى‬ ‫دەپ‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن قەســەم ئىچىــدۇ‪ .‬ئــۇالر ســىلەردىن‬ ‫دەپ ئوياليــدۇ‪ ،‬بــۇ قەلبىــدە كېســەل بــار كىشــىلەرنىڭ‬ ‫ئەمــەس‪ ،‬لېكىــن ئــۇالر (زىيــان ـ زەخمەتكــە ئۇچراشــتىن‬ ‫ئەھۋالــى‪ ،‬چۈنكــى ئۇنىــڭ قەلبــى قورقۇنچلــۇق خەۋەرنــى‬ ‫قورقــۇپ‪ ،‬ئاغزىــدا مۇســۇلمان بولغــان) قورقۇنچــاق قوۋمــدۇر‪.‬‬ ‫تەســتىقاليدۇ‪ ،‬ئامانلىــق خەۋىرىنــى يالغانغــا چىقىرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەگــەر ئــۇالر بىــرەر قورغــان ياكــى غــار ۋە ياكى گەمىنى تاپســا‬ ‫ئىككىنچــى ســۈپىتى‪ :‬ئىتتىپاقــداش قوشــۇن كەلگەنــدە‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ئــۇالر شــۇ تەرەپكــە قــاراپ ئەلۋەتتــە يۈگۈرۈشــكەن‬ ‫مۇناپىقــار ســىلەر بىلــەن بىرگــە بولــۇپ قالماســلىقنى ئــارزۇ‬ ‫بوالتتــى‪ .‬ســۈرە تەۋبــە ‪- 56‬ئايــەت‪.‬‬ ‫قىلىــدۇ‪ ،‬بەلكــى يىــراق قىشــاقالردا «شــەھەرنىڭ ئەھۋالــى‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬شۈبھىســىزكى‪( ،‬ھەقىقىــي)‬ ‫قانــداق» دەپ ســىلەرنىڭ خەۋىرىڭالرنــى بىلگــەچ قىرلىقــار‬ ‫مۆمىنلــەر ئالالھقــا ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا ئىمــان كەلتۈرگــەن‪،‬‬ ‫ئارىســىدا تۇرىــدۇ‪ .‬ئۈچىنچــى ســۈپىتى‪ :‬ئىتتىپاقــداش‬ ‫ئاندىــن (ئىمانىــدا) شــەك كەلتۈرمىگــەن‪ ،‬ماللىــرى بىلــەن‪،‬‬ ‫قوشــۇن كەلگەنــدە ئــۇالر ئازراقــا ئــۇرۇش قىلىــدۇ‪ .‬مانــا بــۇ‬ ‫جانلىــرى بىلــەن ئالالھنىــڭ يولىــدا جىھــاد قىلغانــاردۇر‪،‬‬ ‫ئــۈچ ســۈپەت كــۆپ كىشــىلەرگە مــاس كېلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەنــە شــۇالر (ئىمــان دەۋاســىدا) راســتچىلالردۇر»‪ .‬ســۈرە‬ ‫‪19‬‬

‫الحمد هلل رب العاملين‪ ،‬والصالة والسالم على خاتم‬ ‫األنبياء واملرسلين‪ ،‬أما بعد‪...‬‬ ‫«ئالالھ ماڭا مەرھەمەت قىلدى»‬ ‫دېگەن سۆز ئالالھنىڭ نېمەتلىرىگە شۈكۈر‬ ‫قىلغۇچى سادىق مۆمىنلەرنىڭ سۆزلىرىدىن‬ ‫غازاتقا كېچىكىپ‬ ‫ئەمەس‪ ،‬بەلكى بۇ‬ ‫قالغان ۋە سىنىلىدىغان ئۆلتۈرلىدىغان‬ ‫يىراقالشقان‬ ‫مەيداندىن‬ ‫يارلىنىدىغان‬ ‫مۇناپىقالرنىڭ سۆزى‪ .‬بۇ مۇجاھىدالر‬ ‫زىيان تارتقان ۋە چېكىنگەن ياكى كۆپ‬ ‫كىشى شەھىد بولغان جەڭگە چىقمىغان‬ ‫كىشىنىڭ سۆزى‪ .‬بۇ سۆز پەقەت مۆمىن‬ ‫شۈكۈر قىلىشقا تېگىشلىك بولغان ھەقىقىي‬ ‫نېمەتنىڭ مەنىسىنى بىلمەسلىكتىن كېلىپ‬ ‫چىقىدۇ‪.‬‬ ‫ئىبنى كەسىر ‪ ‬بۇ ئايەتنىڭ‬ ‫تەپسىرىدە مۇنداق دەيدۇ‪ :‬شۈبھىسىزكى‪،‬‬ ‫ئاراڭالردا جىھادقا چىقماي قېلىپ قالغانالر‬ ‫(يەنى مۇناپىقالر) بار‪ ،‬ئەگەر سىلەرگە‬ ‫بىرەر مۇسىبەت (يەنى مەغلۇبىيەت ياكى‬ ‫قىرغىنلىق) كەلسە‪( ،‬ئۇ مۇناپىق) «ئالالھ‬ ‫ماڭا ھەقىقەتەن مەرھەمەت قىلدى‪،‬‬ ‫چۈنكى مەن ئۇالر بىلەن (ئۇرۇشتا)‬ ‫بىللە بولمىدىم (بولمىسا ئۆلتۈرۈلگەنلەر‬ ‫قاتارىدا ئۆلتۈرۈلگەن بوالتتىم)» دەيدۇ‪.‬‬

‫سۈرە نىسا ‪- 72‬ئايەت‪ .‬مۇجاھىد ‪ ‬ۋە‬ ‫باشقا بىرى بۇ ئايەت مۇناپىقالر توغرىسىدا‬ ‫نازىل بولغان دەيدۇ‪ .‬مۇقاتىل ئىبنى‬ ‫ھەببان ‪ ‬بۇ يەردىكى «جىھادقا چىقماي‬ ‫قالغانالر» دېگىنىدىن مەقسەت؛ ئابدۇلالھ‬ ‫ئىبنى ئۇبەي ئىبنى سەلۇلدەك ئۆزى‬ ‫چىقمايال قالماي باشقىالرنىمۇ چىقماسلىققا‬ ‫چاقىرغۇچى دەيدۇ‪ .‬ئىبنى جەرىيج ۋە‬ ‫ئىبنى جەرىرمۇ شۇنداق دەيدۇ‪ .‬شۇڭا ئالالھ‬ ‫مۇناپىق توغرىسىدا خەۋەر بېرىپ‪ ،‬ئەگەر‬ ‫ئۇ جىھادقا چىقمىسا‪ « ،‬ئەگەر سىلەرگە‬ ‫بىرەر مۇسىبەت (يەنى مەغلۇبىيەت ياكى‬ ‫قىرغىنلىق) كەلسە» يەنى ئۆلتۈرۈلسە‬ ‫شەھىد بولسا دۈشمەن غەلىبە قىلسا‪،‬‬ ‫(ئۇ مۇناپىق) «ئالالھ ماڭا ھەقىقەتەن‬ ‫مەرھەمەت قىلدى‪ ،‬چۈنكى مەن ئۇالر‬ ‫بىلەن (ئۇرۇشتا) بىللە بولمىدىم» دەيدۇ‪.‬‬ ‫يەنى (بولمىسا ئۆلتۈرۈلگەنلەر قاتارىدا‬ ‫ئۆلتۈرۈلگەن بوالتتىم)‪ ،‬شۇنىڭ بىلەن‬ ‫ئۇنىڭدىن ئالالھنىڭ مەرھەمىتى يوق‬ ‫بولىدۇ‪ ،‬ئۇ سەۋردىكى ياكى شاھادەتتىكى‬ ‫ئەجىردىن قۇرۇق قالغىنىنى بىلمەيدۇ‪.‬‬ ‫ئىبنى كەسىرنىڭ سۆزى ئاخىرالشتى‪.‬‬ ‫ئەگەر مۇۋەھھىد بۇنى بىلسە ۋە بەزى‬ ‫قېرىنداشلىرىغا مۇسىبەت كەلگەنلىكىنى‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪20‬‬

‫ئاڭلىسا‪ ،‬ھەقىقىي نېمەتنىڭ شۇالر‬ ‫بىلەن مۇسىبەتلىنىش ياكى ئۆلتۈرلۈش‬ ‫ئىكەنلىكىگە چىن ئىشىنىدۇ‪ .‬چۈنكى‬ ‫شاھادەتتىن قېچىش نېمەت ئەمەس‪،‬‬ ‫بەلكى نېمەت جەڭلەرگە چۆكۈش ۋە‬ ‫ئالدىنقى سەپلەردە بولۇش ۋە ئۆلتۈرۈلگىچە‬ ‫قاچماسلىقتۇر‪ ،‬مانا بۇ ھەقىقىي نېمەت‪ ،‬مانا‬ ‫بۇ مۆمىننىڭ قەلبىدىن ئۇرۇن ئالىدىغان‪،‬‬ ‫ئاندىن ئۇرۇشنىڭ قەيەردە ئىكەنلىكىنى‬ ‫ئىزدەيدىغان توغرا چۈشەنچ‪ .‬رەسۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬كىشىلەرنىڭ ئەڭ‬ ‫ياخشى ھايات كەچۈرگىنى‪ ،‬ئالالھ يولىدا‬ ‫ئېتىنىڭ تىزگىنىنى تۇتۇپ تۇرغۇچى‪ ،‬بىرە‬ ‫ئاۋاز ياكى چۈچۈش ئاڭلىسا ئاتقا مىنىپ‬ ‫ئۇچىدىغان‪ ،‬شەھىدلىكنى ئۆلتۈرلىشنى‬ ‫ئارزۇ قىلىدىغان كىشىدۇر‪[ .‬مۇسلىم ئەبۇ‬ ‫ھۇرەيرە ‪ ‬دىن رىۋايەت قىلغان]‪.‬‬ ‫سۆز‪-‬‬ ‫يامان‬ ‫مۇناپىقالرنىڭ‬ ‫ھەرىكەتلىرىدىن شۇكى‪ ،‬ئالالھ ئۆزىنىڭ‬ ‫مۆمىن بەندىلىرىگە ئىنئام قىلغان غەلىبە ۋە‬ ‫غەنىيمەت ئۇالرنى ھەسرەتتە قويىدۇ‪ .‬ئالالھ‬ ‫مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئەگەر سىلەرگە ئالالھنىڭ‬ ‫پەزلى يەتسە‪ ،‬گويا سىلەر بىلەن ئۇ‬ ‫(يەنى مۇناپىق) نىڭ ئارىسىدا ھېچقانداق‬ ‫دوستلۇق يوقتىكىدەك‪« ،‬كاشكى مەن‬ ‫(ئۇرۇشتا) ئۇالر بىلەن بىللە بولغان‬ ‫‪21‬‬

‫بولسام‪ ،‬چوڭ بىر مۇۋەپپەقىيەتكە (يەنى‬ ‫غەنىيمەتتىن زور نېسىۋىگە) ئېرىشكەن‬ ‫بوالتتىم» دەيدۇ‪ .‬سۈرە نىسا ‪- 73‬ئايەت‪.‬‬ ‫ئىبنى كەسىر ‪ ‬بۇنىڭ تەپسىرىدە مۇنداق‬ ‫دەيدۇ‪ « :‬ئەگەر سىلەرگە ئالالھنىڭ پەزلى‬ ‫يەتسە» يەنى غەلىبە ۋە غەنىيمەت يەتسە‪،‬‬ ‫« گويا سىلەر بىلەن ئۇ (يەنى مۇناپىق)‬ ‫نىڭ ئارىسىدا ھېچقانداق دوستلۇق‬ ‫يوقتىكىدەك» يەنى سىلەرنىڭ دىنىڭالردا‬ ‫ئەمەستەك‪« « ،‬كاشكى مەن (ئۇرۇشتا)‬ ‫ئۇالر بىلەن بىللە بولغان بولسام‪ ،‬چوڭ‬ ‫بىر مۇۋەپپەقىيەتكە ئېرىشكەن بوالتتىم»‬ ‫دەيدۇ» يەنى غەنىيمەتتىن زور نېسىۋىگە‬ ‫ئېرىشەتتىم دەيدۇ‪ ،‬مانا بۇ ئۇنىڭ ئەڭ چوڭ‬ ‫مەقسىتى ۋە غايىسى‪ .‬ئىبنى كەسىرنىڭ‬ ‫سۆزى ئاخىرالشتى‪.‬‬ ‫بۇندىن كىيىن‪ ،‬كىمكى ئۇرۇشتا غەلىبىگە‬ ‫غەنىيمەتكە ئېرىشەلمىگەنلىكىگە ھەسرەت‬ ‫چەككەن بولسا ۋە مۇسۇلمانالرغا مۇسىبەت‬ ‫يەتكەن جىھادقا چىقمىغانلىقىدىن خۇشال‬ ‫بولسا‪ ،‬ئۇنداقتا ئۇ ئىمانىنى يېڭىلىۋالسۇن‪،‬‬ ‫ئالالھدىن قورقسۇن‪ ،‬ئالالھدىن ھىدايەت‬ ‫ۋە مۇستەھكەملىكنى كۆپ سورىسۇن!‬ ‫والحمد هلل رب العاملين‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪22‬‬

‫قورققــان ۋاقىتتــا ســەۋر قىلىــش‪ ،‬جــەڭ‬ ‫قىزىغــان ۋاقىتتــا مۇســتەھكەم تــۇرۇش ئالالھنىــڭ‬ ‫نەزىرىــدە ئــەڭ پەزىلەتلىــك ئەمــەل‪ .‬بــۇ ئالــاھ‬ ‫تۆۋەندىكــى ئايەتتــە ماختىغــان تەقۋادارالرنىــڭ‬ ‫ســۈپىتى‪ :‬يوقســۇزلۇققا كېســەللىككە (ئالالھنىــڭ‬ ‫يولىــدا قىلىنغــان) ئۇرۇشــقا ســەۋر قىلغۇچىــار‪،‬‬ ‫ئەنــە شــۇالر (ئىمانىــدا) راســتچىل ئادەملــەردۇر‪،‬‬ ‫ئەنــە شــۇالر تەقــۋادار ئادەملــەردۇر‪ .‬ســۈرە بەقــەرە‬ ‫‪ – 177‬ئايــەت‪.‬‬ ‫شــۇنىڭدەك رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مانا بۇ سۈپەتلەرنى‬ ‫ئــەڭ ئــەۋزەل شــەھىدلەرنىڭ ســۈپەتلىرى دېگەن‪.‬‬ ‫بىر كىشــى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬دىن ‪ -‬شەھىدلەرنىڭ‬ ‫ئــەڭ ئەۋزىلــى قايســى؟ ‪ -‬دەپ ســورىدى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ - ‬ئــۇالر يەنــى شــەھىدلەرنىڭ‬ ‫ئــەڭ ئەۋزىلــى‪ ،‬ســەپتە دۈشــمەنگە ئۇچراشــقان‬ ‫ۋاقىتتــا ئۆلتۈرۈلگەنگــە قــەدەر كەينىگــە قاچمىغان‬ ‫كىشــىلەر بولــۇپ‪ ،‬ئەنــە شــۇالر جەننەتنىــڭ‬ ‫ئــەڭ ئالــى ھۇجرىلىرىــدا بولىــدۇ‪ ،‬ئۇالرغــا رەببــى‬ ‫كۈلىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ دۇنيادا بىرەر بەندىســىگە كۈلســە‬ ‫ئۇنىڭغــا ھىســاپ يــوق‪[ .‬ئەھمــەد نەئىــم ئىبنــى‬ ‫ھىماردىــن رىۋايــەت قىلغــان]‪.‬‬ ‫دۈشــمەن ئالدىــدا مەغلــۇپ بولــۇش‪ ،‬ئۆلۈمدىن‬ ‫قورقــۇپ كەينىگــە قېچىــش‪ ،‬مۇســۇلمانالر‬ ‫ســەپلىرىدە داۋالغــۇش پەيــدا قىلىشــنىڭ خەتىرى‬ ‫بولغانلىقتىن ‪ ،‬ئالالھ مۆمىن بەندىلىرىنى غەزەپكە‬ ‫ۋە دەۋزەخكــە كىرىشــكە ســەۋەپ بولىدىغــان بــۇ‬ ‫گۇنــاھ ‪ -‬مەئســىيەتتىن ئاگاھالنــدۇرۇپ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئــى مۆمىنلــەر! كاپىرالرنىــڭ ھۇجۇمىغــا‬ ‫دۇچ كەلگــەن چېغىــڭالردا‪ ،‬ئۇالرغــا ئارقاڭالرنــى‬ ‫قىلمــاڭالر (يەنــى قاچمــاڭالر)‪ .‬كىمكــى قايتــا‬ ‫ئۇرۇشــۇش ياكــى (يــاردەم تىلــەش) ئۈچــۈن‬ ‫مۇســۇلمانالر جامائەســىگە قوشــۇلۇش مەقســىتىدە‬ ‫بىــر تەرەپكــە يۆتكىلىــش قىلماســتىن‪ ،‬بەلكــى‬ ‫‪23‬‬

‫دۈشــمەنگە ئارقىســىنى قىلىدىكــەن (يەنــى‬ ‫قاچىدىكــەن)‪ ،‬ئــۇ ھەقىقەتــەن ئالالھنىــڭ‬ ‫غەزىپىگــە ئۇچرايــدۇ‪ ،‬ئۇنىــڭ جايــى دوزاخ بولىدۇ‬ ‫دوزاخ نېمىدېگــەن يامــان جــاي!‪[ .‬ســۈرە ئەنفــال‬ ‫‪- 15‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫شــۇنىڭ ئۈچــۈن جــەڭ كۈنــى كەينىگە قېچىش‬ ‫چــوڭ گۇناھــار قاتارىدىن ســانالغان‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬بــۇ توغرىســىدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬يەتتــە خىــل‬ ‫ھــاالك قىلغۇچــى گۇناھتىــن ســاقلىنىڭالر!‬ ‫ســاھابىلەر‪ -‬ئــەي رەســۇلۇلالھ! ئــۇالر قايســى‬ ‫گۇناھــار؟ ‪ -‬دەپ ســورىدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪- ‬‬ ‫ئالالھقــا شــېرىك كەلتــۈرۈش‪ ،‬ســېھىرگەرلىك‪،‬‬ ‫ئالــاھ ھــارام قىلغــان جاننــى ناھــەق ئۆلتــۈرۈش‪،‬‬ ‫يىتىمنىــڭ مېلىنــى يىيىــش‪ ،‬جازانــە يىيىــش‪،‬‬ ‫جــەڭ كۈنــى كەينىگــە قېچىــش ۋە گۇناھســىز پاك‬ ‫مۆمىنــە ئايالالرغــا توھمــەت چاپــاش‪[ .‬بۇخارىــي‪،‬‬ ‫مۇســلىم ئەبــۇ ھۇرەيرە ‪ ‬دىــن رىۋايەت قىلغان]‪.‬‬ ‫چۈنكــى مۇســۇلمانالر بىناغــا ئوخشــاش بولۇپ‪،‬‬ ‫ئــۇالر بىــر بىرىنــى چىڭىتىــدۇ‪ .‬ســاھابىلەر‬ ‫دۈشــمەنگە ئۇچراشــقاندا ســەۋر قىلىشــقا‪،‬‬ ‫ئۆلتۈرۈلگەنگــە قــەدەر ياكــى ئالــاھ ئۇالرغــا پەتــھ‬ ‫نۇســرەت بەرگەنگــە قــەدەر جــەڭ مەيدانىــدا‬ ‫مۇســتەھكەم تۇرۇشــقا بەيئــەت بەرگــەن‪ .‬بــۇ‬ ‫توغرىســىدا ئالالھنىــڭ كىتابىدىــن رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫نىــڭ ســۈننىتىدىن ســاھابىلەر ئىــش ئىزلىرىدىــن‬ ‫دەلىللــەر كــۆپ‪.‬‬ ‫‪- 1‬بەيئــەت ياخشــىلىقتا ئىتائــەت قىلىشــقا‬ ‫بەرگــەن ئەھــدە‪.‬‬ ‫ئالالھقــا بەرگــەن ئەھــدە بولســۇن ياكــى‬ ‫ئىنســانالرغا بەرگــەن ئەھــدە بولســۇن ۋاپا قىلىش‬ ‫ۋاجىــب‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مــاڭا بەرگــەن‬ ‫(ئىمــان ئېيتىــش ۋە تائــەت ـ ئىبــادەت قىلىــش‬ ‫ھەققىدىكــى) ئەھدەڭالرغــا ۋاپــا قىلىــڭالر‪ ،‬مەنمــۇ‬

‫ســىلەرگە قىلغــان (ســاۋاب بېرىــش ھەققىدىكــى)‬ ‫ۋەدەمگــە ۋاپــا قىلىمــەن‪[ .‬ســۈرە بەقــەر ‪40‬‬ ‫ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســىلەر‬‫ئەھــدە تۈزۈشــكەنلىرىڭالردا‪ ،‬ئالالھنىڭ ئەھدىگە‬ ‫ۋاپــا قىلىــڭالر‪ ،‬قەســىمىڭالرنى (ئالالھنىڭ نامىنى‬ ‫تىلغــا ئېلىــپ) پۇختىلىغاندىــن كېيىــن بۇزماڭالر‪،‬‬ ‫چۈنكــى ســىلەر ئالالھنــى گۇۋاھچــى قىلدىــڭالر‬ ‫شۈبھىســىزكى‪ ،‬ئالــا قىلمىشــىڭالرنى بىلىــپ‬ ‫تۇرىــدۇ‪[ .‬ســۈرە نەھىــل ‪- 91‬ئايــەت]‪ .‬يەنە ئالالھ‬ ‫مۆمىنلەرنــى ماختغانــدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇالر‬ ‫ئۆز‪-‬ئــارا ئەھــدە تۈزۈشــكەندە‪ ،‬ئەھدىلىرىگــە ۋاپا‬ ‫قىلغۇچىــاردۇر‪[ .‬ســۈرە بەقــەر ‪- 177‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇنــداق ئەمــەس ئەھدىگە‬ ‫ۋاپــا قىلغــان ۋە گۇناھتىــن ســاقالنغانالر (ئالــاھ‬ ‫دوســت تۇتقــان كىشــىلەردۇر)‪ ،‬چۈنكــى ئالــاھ‬ ‫تەقۋادارالرنــى ھەقىقەتــەن دوســت تۇتىــدۇ‪.‬‬ ‫[ســۈرە ئــال ئىمــران ‪- 76‬ئايــەت]‪ .‬ئەھدىگــە‬ ‫ۋاپــا قىلىــش مۇســۇلمانغا دۇرۇس بولغــان‪ ،‬ھــارام‬ ‫بولمىغــان ئىشــاردا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەبــۇل ئاببــاس ئىبنــى تەيمىيــە ‪ ‬مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئــادەم بالىلىــرى ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلى بۇيرىغــان ئىشــقا قارشــى كېلىدىغــان‬ ‫ئىشــاردا ئۆز‪-‬ئــارا ئەھــدە تــۈزۈپ ۋەدە بېرىــپ‬ ‫ئىتتىپاقالشماســلىقى ۋە شەرتلەشمەســلىكى‬ ‫كىــرەك‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫ئۇرۇشــتا مۇســتەھكەم تۇرۇشــقا ئەھــدە بېرىــش‬ ‫ئەھــدە قاتارىدىن بولۇپ‪ ،‬ئەگەر مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫كاپىرالرغــا خاۋارىجالرغــا باغىالرغــا قارشــى ئۇرۇشــقا‬ ‫ئوخشــاش ئالالھقا ئىتائەت قىلىش توغرىســىدىكى‬ ‫ئــۇرۇش بولســا‪ ،‬ئەھدىگــە ۋاپــا قىلىــش ۋاجىــب‪.‬‬ ‫ئەگــەر بىدئەتخورالرنىــڭ باغىيالرنىــڭ مۇســۇلمان‬ ‫جامائىتىگــە قارشــى ئۇرۇشــىغا ئوخشــاش ھــارام‬ ‫ئــۇرۇش بولســا‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئەھــدە بېرىــش ۋە‬ ‫قاتنىشــىش دۇرۇس ئەمــەس‪ .‬بەلكــى ئالالھقــا‬ ‫يېقىنلىشــىش ئۈچــۈن ئەھدىنــى بــۇزۇش ۋاجىــب‪.‬‬ ‫‪ - 2‬ئالــاھ يولىدىكــى ئۇرۇشــتا ئۆلۈمگــە‬ ‫بەيئــەت بېرىــش شــەرىئەتتە يولغــا قۇيۇلغــان‪.‬‬ ‫بەيئەتنىــڭ بــۇ تــۈرى توغرىىســىدا ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬شۈبھىســىزكى‪( ،‬ئــى مۇھەممــەد!‬ ‫ھۇدەيبىيىدە) ســاڭا (رىزۋان) بەيئىتىنى قىلغانالر‬ ‫(ھەقىقەتتــە) ئالالھقــا بەيئــەت قىلغــان بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ئالالھنىــڭ قولــى ئۇالرنىــڭ قولىنىڭ ئۈســتىدىدۇر‬ ‫(يەنــى ئالــاھ ئۇالرنىــڭ قىلغــان بەيئىتىنــى‬ ‫كــۆرۈپ تۇرغۇچىــدۇر‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرنــى بەيئــەت‬ ‫قىلغانلىقــى ئۈچــۈن مۇكاپاتاليــدۇ)‪ ،‬كىمكــى‬ ‫ئەھدىنــى بۇزىدىكــەن‪ ،‬ئەھدىنــى بۇزغانلىقىنىــڭ‬ ‫زېيىنــى ئۇنىــڭ ئۆزىگــە بولىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قىلغــان ئەھدىســىگە ۋاپــا قىلغانالرغا ئالــاھ كاتتا‬

‫ئەجىــر ئاتــا قىلىــدۇ‪ .‬ســۈرە پەتىــھ ‪ 10‬ئايــەت‪.‬‬ ‫تەبەرىــي ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالــاھ ئۆزىنىــڭ‬ ‫رەســۇلىغا مۇنــداق زىكىــر قىلىــدۇ‪ « :‬ســاڭا‬ ‫بەيئــەت بەرگــەن كىشــىلەر » يەنــى ھۇدەيبىيەدە‬ ‫دۈشــمەنگە ئۇچراشــقاندا كەينىگــە قاچماســلىققا‬ ‫بەيئــەت بەرگــەن ســاھابىلەر « ئــۇالر پەقــەت‬ ‫ئالالھقــا بەيئــەت بىرىــدۇ» يەنــى ئــۇالر ســاڭا‬ ‫بەيئــەت بېرىــش بىلــەن ئالالھقــا بەيئــەت‬ ‫بەرگــەن بولىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى ئالــاھ ئەھدىگــە ۋاپــا‬ ‫قىلغانلىقــى ئۈچــۈن ئۇالرغــا جەننەتنــى بېرىشــكە‬ ‫كىپىــل بولــدى‪.‬‬ ‫ئبنــى كەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ بەيئــەت‬ ‫رىــزۋان بەيئىتــى بولۇپ‪ 1300 ،‬ســاھابە ( بەزىلەر‬ ‫‪ 1400‬يەنــە بەزىلــەر ‪ 1500‬دەيــدۇ) بــۇ بەيئەتنــى‬ ‫ھۇدەيبىيــەھ ســەمۇدە دەرىخــى ئاســتىدا بەرگــەن‪.‬‬ ‫بــۇ بەيئەتنىــڭ ئۆلۈمگــە جەڭدىــن قاچماســلىققا‬ ‫بېرىلگــەن بەيئــەت ئىكەنلىكــى ســەھىھ كىتاپــار‬ ‫ۋە ھەدىس‪-‬ســۈننەتلەردە كەلگــەن‪ .‬ئىمــام‬ ‫بۇخارىــي ‪ ‬غــا ئوخشــاش ئىمامــار ئايرىــم بــاب‬ ‫كەلتۈرگــەن بولــۇپ‪ ،‬ئۆزىنىــڭ ســەھىھ ھەدىســلەر‬ ‫كىتابىــدا « جەڭدىــن قاچماســلىققا بەيئــەت‬ ‫بېرىــش» دەپ بــاب كەلتۈرگــەن‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئالــاھ مۆمىنلەردىــن ھەقىقەتــەن رازى‬ ‫بولــدى‪( ،‬ئــى مۇھەممــەد!) ئــۆز ۋاقتىــدا ئــۇالر‬ ‫(ھۇدەيبىيىــدە) دەرەخ (سايىســى) ئاســتىدا ســاڭا‬ ‫بەيئــەت قىلــدى‪[ .‬ســۈرە فەتىــھ ‪- 18‬ئايەت]‪ .‬شــۇ‬ ‫بابتــا بــۇ توغرىســىدا ھەدىســلەرنى كەلتۈرگــەن‪.‬‬ ‫ئىمــام نەۋەۋىــي ‪ ‬مــۇ ســەھىھ مۇســلىمدا « جەڭ‬ ‫مەقســەت قىلىنغــان ۋاقىتتــا‪ ،‬قۇشــۇننىڭ ئىمامغــا‬ ‫بەيئــەت بېرىشــى مۇســتەھەپ ۋە دەرەخ سايىســى‬ ‫ئاســتىدىكى رىــزۋان بەيئىتــى توغرىســىدا » دەپ‬ ‫بــاب كەلتۈرگــەن‪ .‬نەســەئىمۇ «قاچماســلىققا‬ ‫بەيئــەت بېرىــش ۋە ئۆلۈمگــە بەيئــەت بېرىــش»‬ ‫دەپ بــاب كەلتۈرگــەن‪.‬‬ ‫رىــزۋان بەيئىتىنىــڭ شــەرتى توغرىســىدا‬ ‫ســاھابىلەردىن بىــر قانچــە رىۋايــەت كەلگــەن‪.‬‬ ‫ئىمــام نەۋەۋىــي ‪ ‬مۇســلىمنىڭ شەرھىســىدە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬جابىــر ۋە مەئقــەل ئىبنــى‬ ‫يەســار رىۋايــەت قىلىــپ مۇنــداق دىگــەن‪ :‬بىــز‬ ‫ھۇدەيبىيــە كۈنــى قاچماســلىققا بەيئەت بــەردۇق‪،‬‬ ‫ئۆلۈمگــە بەيئــەت بەرمىــدۇق‪ .‬ســەلەمە ‪ ‬نىــڭ‬ ‫رىۋايىتىــدە‪ :‬ئــۇالر شــۇ كۈنىســى ئۆلۈمگــە بەيئــەت‬ ‫بــەردى دەپ كەلگــەن‪ .‬ئابدۇلــاھ ئىبنــى زەيــد‬ ‫ئىبنــى ئاســىم ‪ ‬نىــڭ رىۋايىتىــدە ھــەم شــۇنداق‬ ‫كەلگــەن‪ .‬مەجاشــى ئىبنــى مەســئۇد ‪ ‬نىــڭ‬ ‫رىۋايىتىــدە مۇنــداق دەپ كەلگــەن‪ :‬ھىجرەتكــە‬ ‫بەيئــەت بېرىــش‪ ،‬ئىســام ۋە جىھادقــا بەيئــەت‬ ‫بېرىــش‪ .‬ئىبنــى ئەمىــر ئۇببــادە ئىبنــى ســامىت‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪24‬‬

‫‪ ‬نىــڭ رىۋايىتىــدە مۇنــداق كەلگــەن‪ :‬بىــز‬ ‫ئاڭالشــقا‪ ،‬ئىتائــەت قىلىشــقا‪ ،‬ئىــش ئەھلىدىــن‬ ‫ئىشــنى تارتىۋالماســلىققا بەيئــەت بەرگــەن»‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەمىرنىــڭ ســەھىھ مۇســلىمدىن باشــقا‬ ‫رىۋايەتلىرىــدە ســەۋرگە بەيئــەت بېرىــش دەپ‬ ‫كەلگــەن‪ .‬دىمــەك قاچماســلىققا بەيئــەت بېرىــش‬ ‫دىگــەن‪ :‬دۈشــمەندىن غالىــپ كەلگەنگــە ياكــى‬ ‫ئۆلتۈرۈلگەنگــە قــەدەر ســەۋر قىلىــش‪ .‬ئۆلۈمگــە‬ ‫بەيئــەت بېرىــش بولســا‪ :‬بىزنــى ئاشــۇ ئەھۋالــار‬ ‫ئۆلۈمگــە ئېلىــپ بارغــان تەقدىردىمــۇ ســەۋر‬ ‫قىلىشــتۇر‪ .‬ئۆلــۈم مەقســەت ئەمــەس‪ ،‬جىھادقــا ۋە‬ ‫ســەۋرگە بەيئــەت بېرىشــتۇر‪ .‬ئالــاھ بىلگۈچــى‪.‬‬ ‫ئىمــام نەۋەۋىنىــڭ ســۆزى ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ھەجــەر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۆلۈمگــە ۋە‬ ‫قاچماســلىققا بەيئەت بېرىش‪ ،‬بىر بىرىگە قارشــى‬ ‫ئەمــەس‪ ،‬چۈنكــى ئۆلۈمگــە بەيئــەت بېرىشــتىكى‬ ‫مەقســەت‪ ،‬ئۆلىدىغــان بولســىمۇ قاچماســلىقتۇر‪.‬‬ ‫مەقســەت چۇقــۇم ئۆلــۈش ئەمــەس‪ ،‬بەلكــى ســەۋر‬ ‫قىلىشــقا بەيئــەت بېرىــش‪ ،‬مەيلــى ئۆلۈمگــە‬ ‫ئېلىــپ بارىدىغــان ئىــش بولســىمۇ قاچماســلىق ۋە‬ ‫مۇســتەھكەم تــۇرۇش‪.‬‬ ‫ئىبنــى قەييىــم ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬ســاھابىلەردىن جەڭــدە قاچماســلىققا بەيئــەت‬ ‫ئاالتتــى‪ ،‬بەلكــى ئۆلۈمگــە بەيئــەت ئاالتتــى‪[ .‬زاد‬ ‫المعاد]‪.‬‬ ‫رافىئــي ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىمــام قۇشــۇننى‬ ‫ئەۋەتكــەن ۋاقىتتــا‪ ،‬ئۇالرغــا ئەمىــر بەلگىلــەپ‬ ‫ئىتائــەت قىلىشــقا بۇيرىشــى‪ ،‬ئۇالرغــا نەســىھەت‬ ‫قىلىشــى‪ ،‬قۇشــۇندىن قاچماســلىققا بەيئــەت‬ ‫ئېلىشــى مۇســتەھەپ‪[ .‬شــرح الكبيــر]‪.‬‬ ‫ســاھابىلەر شــۇنىڭغا تىرىشــاتتى‪ ،‬يەرمــۇك‬ ‫ۋەقەلىكــى ئــەڭ مەشــھۇر ۋەقــە بولــۇپ‪ ،‬شــۇ‬ ‫ۋاقىتتــا ئىكرەمــە ئىبنــى ئەبــۇ جەھىــل ‪ - ‬كىــم‬ ‫ئۆلۈمگــە بەيئــەت بېرىــدۇ؟ ‪ -‬دېــدى‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫ھارىــس ئىبنــى ھىشــام ۋە زەرار ئىبنــى ئــەزۇر ‪400‬‬ ‫مۇســۇلمان ۋە چەۋەنــدازالر ئارىســىدا بەيئــەت‬ ‫بــەردى‪ ،‬ئــۇالر ئۇرۇشــۇپ ھەممىســى يارالنــدى‪،‬‬ ‫زەرار ئىبنــى ئەزۇردىــن باشــقا ھەممىســى شــەھىد‬ ‫بولــدى‪[ .‬تاريــخ الطبــري وغيــره]‪ .‬ئىبنــى ھەجــەر ‪‬‬ ‫[اإلصابــة فــي تمييــز الصحابــة] دا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىكرەمە‬ ‫‪ ‬شــۇ ۋاقىتتــا بــەزى گۇرۇپىغــا قومانــدان ئىدى‪،‬‬ ‫بــۇ ۋەقــە ئۆمــەر ‪ ‬نىــڭ دەۋرىــدە ھجرىيــە ‪– 15‬‬ ‫يىلــى بولغــان‪.‬‬ ‫‪ – 3‬بــۇ بەيئەتكــە ۋاپــا قىلىشــنىڭ ۋاجپلىقــى‬ ‫ۋە ئۇنــى بۇزۇشــنىڭ ھاراملىقــى‪.‬‬ ‫ئىبنــى جــەۋزى ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەھدىنــى‬ ‫بــۇزۇش ھۆكۈمدىــن يــۈز ئۆرۈشــتۇر‪[ .‬زاد المســير]‪،‬‬ ‫بــۇ ھــارام‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى‬ ‫‪25‬‬

‫ئەھدىنــى بۇزىدىكــەن‪ ،‬ئەھدىنــى بۇزغانلىقىنىــڭ‬ ‫زېيىنــى ئۇنىــڭ ئۆزىگــە بولىــدۇ‪ .‬ســۈرە پەتىــھ‬ ‫‪ – 10‬ئايــەت‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەھــدە‬ ‫بەرگەندىــن كىيىــن ئۇنــى بۇزمــاڭالر‪ .‬نەھىــل‬ ‫‪ – 91‬ئايــەت‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫مۇناپىقنىــڭ ئاالمىتــى ئــۈچ بولــۇپ؛ سۆزلىســە‬ ‫يالغــان ئېيتىــدۇ‪ ،‬ۋەدە بەرســە ۋاپــا قىلمايــدۇ‪،‬‬ ‫ئامانــەت بېرىلســە خىيانــەت قىلىــدۇ‪[ .‬بۇخــارى‬ ‫ۋە مۇســلىم ئەبــۇ ھۇرەيــرى ‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلغــان]‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫مۇســۇلمانالر ئۆزلىرىنىــڭ شــەرتلىرىدە‪ [ .‬ئەبــۇ‬ ‫داۋۇت ۋە ھاكىــم]‪.‬‬ ‫ئىبنــى تەيمىيــە ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ھــەر‬ ‫بىــر شــەرت قويــۇپ بۇزغــان ۋە ئالدىغــان كىشــى‬ ‫بىلســۇنكى‪ ،‬كىتــاب ســۈننەتتە ئەھدىگــە شــەرتكە‬ ‫ۋەدىســگە ۋاپــا قىلىــش‪ ،‬ئامانەتنــى ئــادا قىلىــش‪،‬‬ ‫شــۇنىڭغا رىئايــە قىلىــش‪ ،‬ئالدامچىلىقتىــن‬ ‫ئەھدىنــى بۇزۇشــتىن خىيانەتتىن ئۇنىڭ قىلىشــتا‬ ‫چىــڭ تۇرۋېلىشــتىن تۇســۇش قاتارلىقــار كەلدى‪.‬‬ ‫مەرفــۇ ھەدىســتە كەلگىنىــدەك ئالدامچىلىقتىــن‬ ‫ئاگاھالنــدۇردى‪ :‬قىيامــەت كۈنــى ھــەر بىــر‬ ‫ئالدامچــى ئۈچــۈن بايــراق تىكلىنىــدۇ‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫ئېگىزلىكــى ئالدامچىلىــق مىقــدارى بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ئاندىــن بــۇ پاالنىنىــڭ ئالدامچىلىقــى دېيىلىــدۇ‪.‬‬ ‫[ بۇخــارى ۋە مۇســلىم ئىبنــى ئۆمــەر ‪ ‬دىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان]‪.‬‬ ‫بۇنىڭغــا ئاساســەن‪ ،‬بۇنىڭغــا ئوخشــاش‬ ‫بەيئەت بېرىلســە ئۇنى بــۇزۇش دۇرۇس بولمايدۇ‪،‬‬ ‫مۇجاھىــدالر قىيىــن شــارائىتتا بولســا ۋە ســەپلەر‬ ‫گىرەلەشــكەن دۈشــمەن يېقىنــاپ قالغــان بولســا‬ ‫جىنايــەت تېخىمــۇ چــوڭ بولىــدۇ‪.‬‬ ‫شــۇڭا ھــەر بىــر مۇســۇلمان ئالالھقــا بەرگــەن‬ ‫ئەھدىســىدە مۇســتەھكەم تــۇرۇپ ۋاپــا قىلىشــىقا‬ ‫ئەھمىيــەت بەرســۇن‪ ،‬ئۇرۇشــتا ســەۋر قىلىشــقا‬ ‫بەرگــەن بەيئىتــى بىلــەن ئەمىرلىــرى ۋە‬ ‫قېرىنداشــلىرىغا ۋاپــا قىلســۇن‪ ،‬ئالــاھ غەلبــە‬ ‫بەرگۈچــە ياكــى ئالالھقــا بەرگــەن ئەھدىســىدەك‬ ‫ئۆلگۈچــە ئۇالرنــى ئالدىمىســۇن‪ ،‬ئالالھنىــڭ مۇنــۇ‬ ‫ســۆزىنى ئەسلىســۇن‪ :‬مۆمىنلەرنىــڭ ئىچىــدە‬ ‫(رەســۇلۇلالھ بىلــەن غازاتقــا چىققانــدا ســاباتلىق‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬شــېھىت بولغانغــا قــەدەر دادىللىــق‬ ‫بىلــەن جــەڭ قىلىــش توغرۇلــۇق) ئالالھقــا‬ ‫بەرگــەن ئەھدىنــى ئىشــقا ئاشــۇرغان نۇرغــۇن‬ ‫كىشــىلەر بــار‪ .‬ئۇالرنىــڭ بەزىســى (ئەھدىگــە ۋاپــا‬ ‫قىلىــپ) شــېھىت بولــدى‪ ،‬بەزىســى (شــېھىت‬ ‫بولۇشــنى) كۈتكمەكتــە‪ ،‬ئــۇالر (رەببىگــە بەرگــەن‬ ‫ئەھدىســىنى) ھەرگىــز ئۆزگەرتكىنــى يــوق‪ .‬ســۈرە‬ ‫ئەھــزاب ‪ – 23‬ئايــەت‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪26‬‬

27

‫ھاياتــى ۋە مۇســۇلمانالر تارىخــى شــۇنىڭغا دەلىكــى؛‬ ‫ســەۋر ۋە چىدامچانلىــق بىلــەن چــوڭ غەلىبىنــى روياپقــا‬ ‫چىقارغىلــى بولىــدۇ‪ ،‬ئەھــزاب كۈنــى ئــەرەب مۇشــرىكلىرى‬ ‫يەھۇدىــي ياردەمچىلىــرى بىلــەن مۇســۇلمانالرغا قارشــى‬ ‫توپلىنىــپ‪ ،‬مەدىنىنــى مۇھاســىرىگە ئالــدى‪ ،‬بــۇ ۋاقىتتىكــى‬ ‫ئەھــۋال ئالــاھ ئېيتقىنىــدەك‪ :‬ئەينــى ۋاقىتتــا ئــۇالر يۇقىــرى‬ ‫تەرىپىڭالردىنمــۇ‪ ،‬تــۆۋەن تەرىپىڭالردىنمــۇ (ھۇجــۇم قىلىــپ)‬ ‫كەلگــەن ئىــدى‪ .‬بــۇ چاغــدا كــۆزۈڭالر چەكچىيىــپ قالغــان‪،‬‬ ‫يۈرىكىــڭالر ئاغزىڭالرغــا قاپلىشــىپ قالغــان‪ ،‬ئالــاھ ھەققىــدە‬ ‫تۈرلــۈك گۇمانــاردا بولغــان ئىدىــڭالر‪ .‬بــۇ يــەردە مۆمىنلــەر‬ ‫ســىنالغان ۋە (بېشــىغا كەلگــەن كۈننىــڭ قاتتىقلىقىدىن گويا‬ ‫ئۇالرنــى يــەر ســىلكىگەندەك) قاتتىــق تەۋرىنىشــكە ئۇچرىغان‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئەينــى ۋاقىتتــا مۇناپىقــار ۋە دىللىرىــدا (مۇناپىقلىــق)‬ ‫كېســىلى بــارالر‪« :‬ئالــاھ ۋە ئۇنىڭ رەســۇلى بىزلەرگە يالغان‬ ‫ۋەدىلەرنــى قىلىپتىكــەن» دېيىشــەتتى‪ .‬ســۈرە ئەھــزاب ‪10‬‬ ‫ئايــەت‪ .‬شــۇنداق تــۇرۇپ مۇســۇلمانالرنىڭ ئىرادىســى ۋە‬‫ســەۋرى سۇسالشــمىدى‪ ،‬مەدىنــە ئەتراپىــدا مۇســتەھكەم‬ ‫رىباتتــا تــۇردى‪ ،‬مۇناپىقالرنىــڭ يالغــان خەۋەرلىــرى ئۇالرنــى‬ ‫تەۋرىتەلمىــدى‪ ،‬بەلكــى ئــۇالر رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ «ئاقىۋەت‬

‫ئالــاھ بــۇ ئۈممەتكــە دۈشــمىنى ئۈســتىدىن غەلىبــە‬ ‫قىلىشــنىڭ شــەرتلىرىنى ۋە دائىــم ئەزىــز كۈچلــۈك‬ ‫بولۇشــنىڭ ســەۋەبلىرىنى بايــان قىلىــپ بــەردى‪ ،‬ســەۋر‬ ‫ۋە مۇســتەھكەم تــۇرۇش شــۇ ســەۋەبلەردىن بولــۇپ‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــى مۆمىنلــەر! بىــر جامائەگــە (يەنــى‬ ‫دۈشــمەن قوشــۇنىغا) ئۇچراشــقان چېغىــڭالردا ســاباتلىق‬ ‫كۆرســىتىڭالر‪ ،‬مۇۋەپپەقىيــەت قازىنىشــىڭالر ئۈچــۈن ئالالھنــى‬ ‫كــۆپ يــاد ئېتىــڭالر‪ .‬ســۈرە ئەنفــال ‪- 45‬ئايــەت‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ســەۋر قىلغۇچــى ئازغىنــە مۆمىنلــەر تائىپىســىنىڭ ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىزنــى بىلــەن ســانى كــۆپ كافىــر قوشــۇنىنى مەغلــۇپ‬ ‫قىلغانلىقىنــى زىكىــر قىلــدى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــى‬ ‫نەبىــي! مۆمىنلەرنــى (مۇشــرىكالر بىلــەن) ئــۇرۇش قىلىشــقا‬ ‫رىغبەتلەندۈرگىــن‪ ،‬ئەگــەر ســىلەردىن چىداملىــق يىگىرمــە‬ ‫ئــادەم بولســا‪( ،‬دۈشــمەندىن) ‪ 200‬نــى يېڭەلەيــدۇ؛ ئەگــەر‬ ‫ســىلەردىن (چىداملىــق) ‪ 100‬ئــادەم بولســا‪ ،‬كاپىرالردىــن‬ ‫‪ 1000‬نــى يېڭەلەيــدۇ؛ چۈنكــى ئــۇالر (جاھىــل) قــەۋم‬ ‫بولــۇپ‪( ،‬ئالالھنىــڭ ھېكمىتىنــى) چۈشــەنمەيدۇ‪ .‬ســۈرە‬ ‫ئەنفــال ‪- 65‬ئايــەت‪.‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ ھاياتى ۋە ئۇنىڭغا ئەگەشكەنلەرنىڭ‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪28‬‬

‫مۆمىنلەرگــە خــاس‪ ،‬ئــۇالر شــام ئىــراق شــەھەرلىرىنى پەتھــى‬ ‫قىلىــپ‪ ،‬كىســرا ۋە قەيســەرنىڭ تەختىنــى ســۇندۇرۇپ‬ ‫تاشــايدۇ» دېگــەن ۋەدىســىگە شەكســىز ئىشــەندى‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۆمىنلــەر ئىتتىپاقــداش قوشــۇننى‬ ‫كۆرگــەن چاغــدا‪« :‬بــۇ (يەنــى قېيىــن ئەھۋالــدا قالغانــدا‬ ‫دۈشــمەن ئۈســتىدىن غەلىبــە قىلىــش) ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلى بىزگــە ۋەدە قىلغــان ئىشــتۇر‪ .‬ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلى راســت ئېيتتــى» دېيىشــتى‪( .‬بــۇ ئىــش) ئۇالرنىــڭ‬ ‫(ئالالھقــا بولغــان) ئىمانىنــى ۋە (ئالالھنىــڭ بۇيرۇقلىرىغــا‬ ‫بولغــان) بويسۇنۇشــىنى تېخىمــۇ كۈچەيتتــى‪ .‬ســۈرە ئەھــزاب‬ ‫‪- 22‬ئايــەت‪.‬‬ ‫بــۇ ئىمــان ۋە بويســۇنۇش بىلــەن ئالــاھ ئۇالرغــا ئــۆز‬ ‫نۇســرىتىنى ئىنئــام قىلــدى‪ ،‬دۈشــمەننى مەغلــۇپ قىلــدى‪،‬‬ ‫لېكىــن ئۇالرنــى تــاۋالپ مۇناپىقالرنــى ئاشــكارالنغاندىن‬ ‫كىيىــن‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ھجرىيــە ‪- 11‬يىلــى ۋاپــات‬ ‫بولغانغــا قــەدەر ئارقىمــۇ ئارقــا پەتىھلــەر بولــدى‪.‬‬ ‫كىيىــن ئەرەبلــەر مۇرتــەد بولــدى‪ ،‬بۇمــۇ ئەبــۇ بەكــرى‬ ‫‪ ‬ۋە ئۇنىــڭ ئەتراپىدىكــى كىشــىلەرنىڭ ئىرادىســىنى‬ ‫ئاجىزالشــتۇرالمىدى‪ ،‬بەلكــى بۇنىڭغــا ســەۋر قىلىــپ‬ ‫مۇســتەھكەم تــۇردى‪ ،‬مۇرتەدلەرنىــڭ تەييارلىقــى پۇختــا‬ ‫ۋە ســانى كــۆپ بولســىمۇ‪ ،‬ئۇالرغــا قارشــى جىھــاد قىلىــپ‬ ‫ئالالھنىــڭ بۇيرۇقىنــى ئورۇنداشــقا بــەل باغلىــدى‪.‬‬ ‫ھجرىيــە ‪- 11‬يىلــى يەمامــەدە مۇســەيلىمە كــەززاب‬ ‫باشــچىلىقىدا چــوڭ مۇرتەدلــەر قوشــۇنى بىلــەن ئــۇرۇش‬ ‫بولــدى‪ ،‬ئــۇرۇش ئاســان بولمىــدى‪ ،‬بەلكــى مۇســۇلمانالر‬ ‫بــۇ ئۇرۇشــتا قاتتىــق ســىناققا دۇچ كەلــدى‪ ،‬مۇرتەدلــەر‬ ‫مۇســۇلمانالرنى كەينىگــە چېكىندۈرگىلــى تاســا قالــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى كەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇرۇش قاتتىــق بولدى‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالر بــۇرۇن بۇنــداق ئۇرۇشــقا دۇچ كېلىــپ باقمىغان‬ ‫ئىــدى‪ ،‬شــۇنداقتىمۇ مۇســۇلمانالر غەلىبــە قىلــدى‪ ،‬بەنــى‬ ‫ھەنىفــە مۇســۇلمانالرغا ئەســىر بولــۇپ چۈشــتى‪ ،‬خالىــد ‪‬‬ ‫ئۇالرنــى يــوق قىلــدى‪.‬‬ ‫ئاندىــن كىيىــن مۇســۇلمانالر ســەپلىرىنى قايتــا‬ ‫تەرتىپكــە ســالدى‪ ،‬ســاھابىالر بولۇپمــۇ قۇرئــان ئەھلــى‬ ‫مۇســۇلمانالرنى شــاھادەتكە قىزىقتۇرۇشــقا‪ ،‬مەغلۇبىيەتنىــڭ‬ ‫ئاقىۋىتىدىــن ئاگاھالندۇرۇشــقا باشــلىدى‪ .‬ئىبنــى ئەســىر‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۇســۇلمانالر ھۇجــۇم قىلــدى‪ .‬ســابىت‬ ‫ئىبنــى قەيىــس ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــەي يەمامــە ئەھلــى!‬ ‫ســىلەر قىلىۋاتقــان ئىــش نېمــە دېگــەن يامــان ھــە! ئــې‬ ‫ئالــاھ مېنــى يەمامــە ئەھلــى قىلىۋاتقــان ئىشــتىن ئــادا‪-‬‬ ‫جــۇدا قىلغىــن‪ ،‬مــەن ئــۇالر قىلىۋاتقــان ئىشــتىن ســاڭا ئۆزرە‬ ‫ئېيتىمــەن‪ ،‬ئاندىــن ئــۇ ئۇرۇشــۇپ شــەھىد بولــدى‪ .‬ئەبــۇ‬ ‫ھۇزەيفــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــەي قۇرئــان ئەھلــى! قۇرئاننــى‬ ‫ئەمەللــەر بىلــەن بېــزەڭالر!‬ ‫خالىــد‪ ‬مۇرتەدلــەر بىلــەن ئۇرۇشــتى‪ ،‬ئىككــى تــەرەپ‬ ‫ســەۋر قىلــدى‪ ،‬كــۆپ ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬كــۆپ يــاردار بولــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇرۇش قاتتىــق بولــۇپ‪،‬‬ ‫بەنــى ھەنىفــە مۇســۇلمانالرنى ئۆلتۈرۈشــكە بىــر بىرىنــى‬ ‫قىزىقتــۇردى‪ ،‬قاتتىــق ئۇرۇشــتى‪ ،‬شــۇ ۋاقىتتــا ئۇرۇشــتا‬ ‫بەزىــدە مۇســۇلمانالر بەزىــدە كافىــرالر غەلىبــە قىلــدى‪،‬‬ ‫ســالىم‪ ،‬ئەبــۇ ھۇزەيفــە‪ ،‬زەيــد ئىبنــى خەتتــاب‪ ،‬ئۇالردىــن‬ ‫باشــقا ھېكمــەت ئىگىلىــرى ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن‬ ‫ســەپلەر ئايرىلــدى‪ .‬ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ئــۇالر ئۇرۇشــقا ئاتالنغانــدا بىــر بىرىگە‪-‬بۈگــۈن قېچىشــتىن‬ ‫ھايــا قىلىدىغــان كۈن‪-‬دەيتتــى‪ ،‬بــۇ ئۈممــەت ئۇرۇشــلىرى‬ ‫مۇشــۇنداق قاتتىــق بولــۇپ كەلــدى‪ .‬شــۇنداق بــۇ دىننــى‬ ‫مۇكەممــەل يەتكــۈزۈش ئۈچــۈن جانالرنــى پىــدا قىلىــش‬ ‫كېــرەك‪.‬‬ ‫‪29‬‬

‫ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىككــى تەرەپتىــن‬ ‫بولۇپمــۇ بەنــى ھەنىفــە تەرەپتىــن ئۆلگەنلــەر كــۆپ بولــدى‪،‬‬ ‫لېكىــن مۇســۇلمانالر مۇســەيلىمەنى ئۆلتۈرگەنگــە قــەدەر‬ ‫ئىزچىل ئۇرۇشــتى‪ ،‬ئۇنى ۋەھشــىي ‪ ‬بىلەن ئەنســارالردىن‬ ‫بىــر كىشــى ئۆلتــۈردى‪ ،‬بــۇ دەججالنىــڭ ئۆلتۈرلىشــى بىلــەن‬ ‫مۇسۇســۇلمانالر بــۇ ئۇرۇشــنى ئاخىرالشــتۇردى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ســەۋر قىلىــپ مۇســتەھكەم تۇرغاندىــن كىيىــن غەلىبىگــە‬ ‫ئېرىشــكەن ئىــدى‪.‬‬ ‫پــارس بىلــەن رۇمنىــڭ ھاالكىتــى ۋە ئۇالرنىــڭ ئىســامغا‬ ‫بويسۇنۇشــىمۇ مۇرتەدلــەر بىلــەن بولغــان ئۇرۇشــنىڭ‬ ‫نەتىجىســى ئىــدى‪.‬‬ ‫ھجرىيــە ‪- 13‬يىلــى يەرمــۇك ئۇرۇشــىدا رۇملۇقالرنىــڭ‬ ‫ســانى ‪ 240‬مىــڭ‪ ،‬مۇســۇلمانالرنىڭ ســانى ‪ 40‬مىــڭ ئىدى‪،‬‬ ‫شــۇ ۋاقىتتىمــۇ رۇملۇقالرنىــڭ كۆپلۈكــى قەلبىــدە كېســەل‬ ‫بــار كىشــىلەرنى قورقۇتقــان ئىــدى‪ ،‬مۇســۇلمانالرنىڭ بىــرى‬ ‫خالىــد‪ ‬غــا قاراپ‪-‬رۇملۇقــار نېمــە دېگــەن كــۆپ‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالر نېمــە دېگــەن ئــاز ھــە! ‪ -‬دېــدى‪ ،‬خالىــد ‪‬‬ ‫مۇســۇلمانالر نېمــە دېگــەن كــۆپ‪ ،‬رۇملۇقــار نېمــە دېگەن‬‫ئــاز ھــە!‪ ،‬قوشــۇن كۆپلۈكــى بىلــەن غەلىبــە قىلســا‪ ،‬ياردەم‬ ‫ئاجىزاليــدۇ ‪ -‬دېــدى‪[ .‬ابــن الأثيــر‪ :‬الكامــل]‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالر كــۆپ يارىالنغــان بولســىمۇ ســەۋرى‬ ‫چىدامچانلىقــى بىلــەن ئۆلۈمگــە بەيئــەت بەرگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىكرەمــە ‪ ‬شــۇ‬ ‫ۋاقىتتــا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مــەن رەســۇلۇلالھ ‪ ‬بىلــەن بىــر‬ ‫ســەپتە تــۇرۇپ ھەممــە ئۇرۇشــقا قاتناشــتىم‪ ،‬ئەمــدى بۈگــۈن‬ ‫قاچىمەنمــۇ؟! ئاندىــن كىيىــن ئــۇ ‪-‬كىــم ئۆلۈمگــە بەيئــەت‬ ‫بېرىــدۇ؟‪-‬دەپ توۋلىــدى‪ ،‬ھارىــس ئىبنــى ھىشــام بىلــەن‬ ‫زەرار ئىبنــى ئــەزۇر مۇســۇلمانالر چەۋەنــدازالر ئارىســىدا‬ ‫ئۇنىڭغــا بەيئــەت بــەردى‪ ،‬قاتتىــق ئۇرۇشــتى‪ ،‬ھەممىســى‬ ‫يارالنســىمۇ مۇســتەھكەم تــۇردى‪ ،‬ئۇالردىــن ســاالمەت‬ ‫قالغانالرمــۇ بــار ۋە ئۆلتۈرۈلگەنلەرمــۇ بــار ئىــدى‪ ،‬بــۇ ســەۋر‬ ‫ۋە چىدامچانلىقتىــن كىيىــن‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرغــا غەلىبــە ۋە‬ ‫تەمكىنلىــك بــەردى‪ ،‬رۇمنــى ۋەيــران قىلــدى‪ ،‬رۇملۇقــار‬ ‫مەغلــۇپ بولــۇپ كەينىگــە قاچتــى‪ ،‬شــۇنىڭدىن كىيىــن‬ ‫دەمەشــق ۋە باشــقا شــام شــەھەرلىرى پەتھــى بولغــان ئىدى‪.‬‬ ‫ھجرىيــە ‪- 14‬يىلــى ئۆمــەر فــارۇق ‪ ‬پارســقا قارشــى‬ ‫قوشــۇن تەييارلىــدى‪ ،‬قوشــۇنغا ســەئىد ئىبنــى ئەبــى‬ ‫ۋەققــاس ‪ ‬نــى قومانــدان قىلــدى‪ ،‬قوشــۇن مېڭىشــتىن‬ ‫بــۇرۇن مۇنــداق ۋەســىيەت قىلــدى‪ :‬تەبــەرى ‪ ‬رىۋايــەت‬ ‫قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ۋەســيىتىمنى ئېســىڭدە چىــڭ‬ ‫تۇتقىــن‪ ،‬ســەن ھەقتىن باشقىســى قۇتۇاللمايدىغــان قاتتىق‬ ‫بىــر باالغــا كېتىۋاتىســەن‪ ،‬شــۇڭا ئــۆزۈڭ ۋە ســەن بىلــەن‬ ‫بىرگــە بولغانــار ياخشــىلىقنى ئــادەت قىلىــڭالر‪ ،‬شــۇنىڭ‬ ‫بىلــەن غەلىبــە قىلىســىلەر‪ ،‬ياخشــى بىلگىنكــى! ھــەر بىــر‬ ‫ئادەتنىــڭ تەييارلىقــى بــار‪ ،‬تەييارلىقنىڭ ياخشىســى ســەۋر‪.‬‬ ‫بــۇ ۋەســىيەت زۆرۈر‪ ،‬بولۇپمــۇ مۇســۇلمانالرنىڭ ســانى‬ ‫بىلــەن ئوتپــەرەس پارســارنىڭ ســانىدا زور پــەرق بولغــان‬ ‫ۋاقىتتــا تېخىمــۇ زۆرۈر ئىــدى‪ ،‬چۈنكــى مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫ســانى ياردەمچــى قوشــۇن بولــۇپ ھەممىســى ‪ 30‬نەچچــە‬ ‫مىــڭ ئىــدى‪ ،‬ئەممــا پارســارنىڭ ســانى ‪ 200‬مىڭدىــن‬ ‫ئاشــاتتى‪ ،‬بۇنىڭدىــن ســىرت ئــۇالر شــۇ دەۋردىكــى ئىلغــار‬ ‫ئــۇرۇش قوراللىرىنىــڭ بىــر تــۈرى پىــل بىلــەن قۇرالالنغــان‬ ‫ئىــدى‪[ .‬تاريــخ الطبــري]‪.‬‬ ‫ئــۇرۇش بىــر نەچچــە كــۈن قاتتىــق بولغــان بولــۇپ‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالر قاتتىــق ســەۋر قىلــدى‪ ،‬بــۇ ئۇرۇشــنىڭ‬ ‫تەپســىالتى بايــان قىلىنســا ماقالــە ئۇزىــراپ كېتىــدۇ‪،‬‬ ‫ســىزگە پەقــەت ئۇرۇشــنىڭ بىرىنچــى كۈنىنــى بايــان‬ ‫قىلىــش كۇپايــە قىلىــدۇ‪ ،‬شــۇ كۈنــى يالغــۇز ئەســەد‬

‫قەبىلىســىدىن ‪ 500‬كىشــى شــەھىد بولغــان ۋە يارىالنغــان‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬پارســار‬ ‫ئەســەد قەبىلىســى تەرىپىدىــن قوشــۇن ۋە پىلغــا يەتكــەن‬ ‫مۇســىبەتنى كۆرگەنــدە‪ ،‬ئۇالرنــى ئاتتــى ۋە ئۇالرغــا ھۇجــۇم‬ ‫قىلــدى‪ ،‬بۇالرنىــڭ ئارىســىدا زۇلھاجىــب بىلــەن جالىنۇســمۇ‬ ‫بــار ئىــدى‪ .‬مۇســۇلمانالر ســەئىدنىڭ تۆتىنچــى تەكبىرىنــى‬ ‫كۈتۈۋاتاتتــى‪ ،‬پارســارنىڭ ئاتلىــق ۋە پىل قوشــۇنى ئەســەد‬ ‫قەبىلىســىگە ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬ئەســەد ئۇالرغــا قارشــى‬ ‫مۇســتەھكەم تــۇردى‪ ،‬ئەســەد قەبىلىســىدىن بــۇ قېتىــم‬ ‫‪ 500‬كىشــى يارىالنــدى‪ ،‬بــۇالر كىشــىلەرنى ھىمايــە قىلغــان‬ ‫ئىــدى‪ .‬مانــا بىرىنچــى كۈنــى ئەرمــاس كۈنــى ئىــدى‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالر چېكىنىــش ۋە قايتــا ھۇجــۇم قىلىــش ۋە‬ ‫پىــل توســۇش بىلــەن ئــۈچ كــۈن ئۆتتــى‪ ،‬ســەۋر قىلىــپ‬ ‫مۇســتەھكەم تــۇرۇپ ئالالھنىــڭ غەلىبــە ۋە تەمكىنلىكتىــن‬ ‫ئىبــارەت ۋەدىســىنى كۈتتــى‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالر تۆتىنچــى كۈنــى كېچىســى قاتتىــق‬ ‫قىيىنچىلىققــا دۇچ كەلــدى‪ ،‬ئــۇالر ئــۇ كېچىســى‬ ‫ئۇخلىيالمايتتــى‪ ،‬تــاڭ ئېتىشــى بىلــەن گەرچــە كــۆپ‬ ‫يارىالنغــان بولســىمۇ دۈشــمىنىگە قايتــا ھۇجــۇم قىلىــش‬ ‫كېــرەك ئىــدى‪ .‬ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬قەئقــا‬ ‫كىشــىلەر ئارىســىدا مېڭىــپ ‪ -‬مۇســىبەت بىــر ســائەتتىن‬ ‫كىيىــن تۈگەيــدۇ‪ ،‬بىــر ســائەت ســەۋر قىلىــڭالر‪ ،‬ھۇجــۇم‬ ‫قىلىــڭالر‪ ،‬چۈنكــى غەلىبــە ســەۋر بىلــەن قولغــا كېلىــدۇ‪،‬‬ ‫بىــر نەچچــە ســائەتتىن كىيىــن ئالــاھ نۇســرەت بېرىــدۇ‪،‬‬ ‫دۈشــمىنىنى مەغلــۇپ قىلىــدۇ ‪ -‬دېــدى‪ .‬مۇســۇلمانالر‬ ‫بارچــە نەرسىســىنى ســەرپ قىلــدى‪ ،‬ســان ۋە تەييارلىــق‬ ‫جەھەتتــە ئۆزىدىــن بىــر نەچچــە ھەسســە ئۈســتۈن‬ ‫تۇرىدىغــان ئىمپېراتــور قوشــۇنى ئالدىــدا ســەۋر قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ھەرىــر كېچىســىدىن‬ ‫بــۇرۇن مۇســۇلمانالردىن ‪ 2500‬كىشــى شــەھىد قىلىنغــان‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ھەرىــر كېچىســى ۋە قادىســىيە كۈنــى ‪ 6000‬كىشــى‬ ‫شــەھىد قىلىنــدى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن پــارس قوماندانــى‬ ‫رۇســتەم ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬ممۇســۇلمانالر ئوتپــەرەس پارىســارنى‬ ‫ئۆلتــۈرۈپ كۆپغەنىمــەت ئالدى‪.‬بــۇ ئــۇرۇش مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫باشــقا ئىــراق شــەھەرلىرىگە بارىدىغــان ئىشــىكى بولــۇپ‬ ‫قالــدى‪ ،‬بەلكــى پــارس پايتەختىگــە بارىدىغــان يــول بولۇپ‬ ‫قالــدى‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالر ســەۋر ۋە چىدامچانلىــق شــەرتلىرىگە اليىــق‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬كــۆپ دۈشــمەن ئۈســتىدىن غەلىبــە قىلغــان‬ ‫ۋەقەلەرنــى يازســاق ماقالــە ئۇزىــراپ كېتىــدۇ‪ .‬لېكىــن‬ ‫ھجرىيــە ‪658-‬يىلدىكــى ئەيىــن جالۇتنــى ئەســلىتىش‬ ‫بىزگــە كۇپايــە قىلىــدۇ‪ ،‬بــۇ ۋاقىتتــا موڭغۇلــار كــۆپ‬ ‫رايونالرنــى قولىغــا ئالغاندىــن كىيىــن‪ ،‬مىســىرغا كىرمەكچــى‬ ‫بولــدى‪ ،‬مۇســۇلمانالر ئۇالرنىــڭ ئالدىــدا مۇســتەھكەم تۇرۇپ‬ ‫ســەۋر قىلــدى‪ ،‬ئالــاھ مۇســۇلمانالرغا غەلىبــە بــەردى ۋە‬ ‫دۈشــمەننى مەغلــۇپ قىلــدى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن مۇســۇلمانالر‬ ‫موڭغۇلالرنــى شــام شــەھەرلىرىدىن قوغــاپ چىقىرىــش‬ ‫ئۈچــۈن ماڭــدى‪ ،‬ئالــاھ مۇســۇلمانالرغا موڭغۇلالرنــى‬ ‫ئۆلتــۈرۈش پۇرســىتى بــەردى‪ .‬ئەيىــن جالــۇت ئۇرۇشــىغا‬ ‫ئوخشــاش تارىختــا بولغــان ۋە بىزگــە يېتىــپ كەلگــەن‬ ‫ۋەقەلــەر ئىنتايىــن كــۆپ‪.‬‬ ‫بۈگــۈن ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرى بارلىــق تەييارلىقــى‬ ‫بىلــەن ئىســام دۆلىتىنــى يوقىتىــش ۋە ئۇنىــڭ نۇرىنــى‬ ‫ئۆچــۈرۈش ئۈچــۈن ئــۇرۇش ئاچتــى‪ ،‬لېكىــن ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىزنــى بىلــەن بۇنــداق قىلىــش ئۇالرغــا نــەدە تۇرۇپتــۇ؟!‬ ‫ئەي مۇســۇل ۋە ھەلەب ۋە ســىرت ۋە باشــقا ۋىاليەتلەردىكى‬ ‫خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى! ســەۋرچان چىدامچــان بولــۇڭالر!‬ ‫غەلىبــە پەقــەت ســەۋر بىلــەن قولغــا كېلىــدۇ‪.‬‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪30‬‬

31

‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئۈممتىمنىڭ ئەڭ‬ ‫ياخشىسى مېنىڭ دەۋرىمدىكىلەر‪ ،‬ئاندىن كىيىن ئۇالردىن‬ ‫كىيىن كەلگەنلەردۇر‪[ .‬بۇخارى ۋە مۇسلىم ئەبۇ ھۈرەيرە ‪‬‬ ‫دىن رىۋايەت قىلغان]‪ .‬ئىمام نەۋەۋى ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫ئالىمالر رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ دەۋرىنىڭ ئەڭ ياخشى دەۋر‬ ‫ئىكەنلىكىگە بىرلىككە كەلگەن‪ ،‬بۇ يەردە ساھابىلەر‬ ‫مەقسەت قىلىنىدۇ‪ ،‬جۇمھۇر ئالىمالرنىڭ قارىشىدا گەرچە‬ ‫بىر سائەت بولسىمۇ رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نى كۆرگەن مۇسۇلمان‬ ‫ساھابە ھېسابلىنىدۇ‪.‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬دىن كىيىن مۆمىنلەرنىڭ ئانىلىرىنىڭ‬ ‫باشقا ئەرلەر بىلەن توي قىلىشى ھارام قىلىنغان‪ ،‬ئەمما‬ ‫شۇ دەۋىدىكى كۆپىنچە ساھابە ئايالالر ‪ ‬ئېرى ۋاپات‬ ‫بولغان ياكى شەھىد بولغاندىن كىيىن توي قىلغان ئىدى‪.‬‬ ‫ئەگەر بىز تارىخ بەتلىرىنى ۋاراقالپ باقىدىغان بولساق‪،‬‬ ‫ئاشۇ پەزىلەتلىك سالىھ ئايالالرنىڭ ئىچىدە مەيلى بالىلىرى‬ ‫بولسۇن ياكى بولمىسۇن‪ ،‬ئېرىدىن كىيىن توي قىلماي‬ ‫ئولتۇرغان بىرەر ئايالنى ئىنتايىن ئاز ئۇچرىتىمىز‪ ،‬بىز ئۇ‬ ‫دەۋردىكى ئايالالردىن ياكى ئەرلەردىن بىرەر كىشىنىڭ‬ ‫تۇل ئايالالرنىڭ توي قىلىشىنى مەسخىرە قىلغانلىقىنى‬ ‫ياكى ماالمەت قىلغانلىقىنى ياكى دەسلەپكى ئېرىغا ۋاپادار‬ ‫بولمىدى دەپ ئەيىبلىگەنلىكىنى بىلمەيمىز‪ ،‬ئېرى شەھىد‬ ‫بولغاندىن كىيىن باشقا ئەرگە تەگكەن ئايالنى ئەيىبلىگەن‬ ‫ئادەم ئالالھنىڭ ئۆز بەندىلىرىگە ھاالل دەپ يولغا قۇيۇپ‬ ‫بەرگەن نەرسىگە قارشى چىقىشتىن ئاگاھ بولسۇن‪ ،‬بىر‬ ‫ئايال ئېرى ۋاپات بولۇپ كېتىپ توي قىلغان‪ ،‬ئاندىن‬ ‫يەنە ئېرى ۋاپات بولۇپ كېتىپ يەنە توي قىلغان‪ ،‬ئاندىن‬ ‫يەنە ئېرى ۋاپات بولۇپ كېتىپ يەنە توي قىلغان بولسا‪،‬‬ ‫بۇنداق ئايال كىشىنى ئەنە شۇنداق ئارقىمۇ‪-‬ئارقا يۈز قېتىم‬ ‫توي قىلغان بولسىمۇ‪ ،‬ئۇنى ئەيىبلىگەن كىشى ئالالھدىن‬ ‫قورقسۇن‪.‬‬ ‫ئەبۇ جەئفەر باغدادى ‪[ ‬قەلەم سىياھى] ناملىق كىتابىدا‬ ‫«ئۈچ ياكى ئۇنىڭدىن كۆپ ئەرگە تەگكەن ئايالالرنىڭ‬ ‫ئىسىملىرى» دەپ بىر باب تۆزگەن بولۇپ‪ ،‬ئۇ كىشى بۇ‬ ‫بابىدا بىر تۈركۈم ئايال ساھابىلەرنى تىلغا ئېلىپ ئۆتكەن‬ ‫ئىدى‪.‬‬

‫ساھابىلەر ‪‬ئېرى ۋاپات بولغان مۇسۇلمان ئايالالرنى‬ ‫نىكاھىغا ئېلىپ‪ ،‬دادىسىز يېتىم قالغان بالىالرنى ئۆز‬ ‫كېپىللىكىگە ئېلىشقا ئالدىرايتتى‪ ،‬ئۇ دەۋردىكى ئەر‪-‬‬ ‫ئايال ساھابىلەر بىزنىڭ دەۋرىمىزدىكى تۇل ئايالالرنىڭ‬ ‫توي قىلىشىغا قارشى كىشىلەر چۈشەنگەن نەرسىنى‬ ‫چۈشەنمەيدىغان كىشىلەرمىدى؟! ئۇنداق بولۇشى مۇمكىن‬ ‫ئەمەس‪.‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ قىزلىرى ۋە قىز نەۋرىلىرى ئىچىدە‬ ‫بىر ۋە ئىككى ھەتتا ئۈچ ئەر بىلەن توي قىلغانلىرى بار‬ ‫ئىدى‪ ،‬ئىبنى كەسىر ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬زەينەپ ‪ ‬نى‬ ‫دەسلەپ ئەبۇ ئاس ئىبنى رەبى ئىبنى ئابدۇل ئۇززا ئىبنى‬ ‫ئابدۇشەمىس ئىبنى ئابدۇ ماناف نىكاھىغا ئالغان ئىدى‪ ،‬ئۇ‬ ‫خەدىچە ‪ ‬نىڭ ھەمشىرىسىنىڭ ئوغلى بولۇپ‪ ،‬ئۇنىڭ‬ ‫ئانىسى ھالە بىنتى خۇۋەيلىد ئىدى‪ ،‬زەينەپ ئۇنىڭغا ئەلى‬ ‫ئىسىملىك ئوغۇلدىن بىرنى‪ ،‬ئۇمامە ئىسىملىك قىزدىن‬ ‫بىرنى تۇغۇپ بەردى‪ ،‬كىيىن ئۇنى ئەلى ئىبنى ئەبۇ تالىپ‬ ‫‪ ‬نىكاھىغا ئالدى‪ .‬ئەلى ۋاپات بولغاندىن كىيىن ئۇ‬ ‫مۇغىيرە ئىبنى نەۋفەل ئىبنى ھارىس ئىبنى ئابدۇلمۇتەللىپ‬ ‫‪ ‬بىلەن توي قىلغان ئىدى‪[ .‬ئەلبىدايە ۋەننىھايە]‪.‬‬ ‫ئىبنى كەسىر ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئۇممۇ گۇلسۇمنى‬ ‫مۆمىنلەرنىڭ ئەمىرى ئۆمەر ئىبنى خەتتاپ ‪ ‬نىكاھىغا‬ ‫ئالدى‪ ،‬ئۇ ئۆمەرگە زەيىد ئىسىملىك بىر ئوغۇل تۇغۇپ‬ ‫بەردى‪ ،‬ئۆمەر ۋاپات بولغاندىن كىيىن تاغىسى جەئفەرنىڭ‬ ‫ئوغۇللىرى بىلەن بىر‪-‬بىرلەپ توي قىلغان ئىدى‪ ،‬دەسلەپتە‬ ‫ئەۋىن ئىبنى جەئفەر بىلەن توي قىلدى‪ ،‬ئۇ ۋاپات بولغاندىن‬ ‫كىيىن ئۇنىڭ قېرىندىشى مۇھەممەد بىلەن توي قىلدى‪،‬‬ ‫ئۇ ۋاپات بولغاندىن كىيىن ئۇ ئىككىسىنىڭ قېرىندىشى‬ ‫ئابدۇلالھ ئىبنى جەئفەر بىلەن توي قىلىپ‪ ،‬شۇ ئەرنىڭ‬ ‫نىكاھى ئاستىدا ۋاپات تاپتى‪( .‬ئەلبىدايە ۋەننىھايە]‪.‬‬ ‫شۇنداق‪ ،‬ئۇممۇ گۇلسۇم تۆت ئەر بىلەن توي قىلغانتى‪،‬‬ ‫ئۇ كىم ئىدى؟ ئۇ ئەلى ‪ ‬بىلەن فاتىمە ‪ ‬نىڭ قىزى‪،‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ نەۋرىسى ئىدى‪ ،‬ئۇ ئايالنى ھېچكىم‪-‬‬ ‫ۋاي ئىسىت ساڭا! تۇنجى ئېرىڭ بىلەن بولغان تۇرمۇشۇڭنى‬ ‫شۇنچە تىز ئۇنتۇپ كەتتىڭمۇ؟ ‪ -‬دەپ ئەيىبلەپ باقمىغان‬ ‫ئىدى‪ .‬مۆمىن ئايالالرنىڭ يەنە بىر ئېسىل ئۈلگىسى بار‪،‬‬ ‫ئۇ بولسىمۇ ئىككى ھىجرەت ساھىبى ساھابە ئەسما بىنتى‬ ‫ئۇمەيىس ‪ ،‬ئەبۇ نۇئەيىمنىڭ «ساھابىلەرنى تونۇش»‬ ‫دېگەن كىتابىدا مۇنداق كېلىدۇ‪ :‬ئەسما بىتنى ئۇۋەيىس‬ ‫ئېرى جەئفەر ئىبنى ئەبۇ تالىپ ‪ ‬بىلەن ھىجرەت‬ ‫قىلدى‪ ،‬ئۇ ھەبەشىستاندا جەئفەرگە ئابدۇلالھ‪ ،‬ئەۋىن‪،‬‬ ‫مۇھەممەد دەپ ئۈچ ئوغۇل تۇغۇپ بەردى‪ ،‬ئاندىن جەئفەر‬ ‫شەھىد قىلىندى‪ ،‬كىيىن ئۇ ئايالنى ئەبۇ بەكىر سىددىق‬ ‫‪‬نىكاھىغا ئالدى‪ ،‬ئۇ ئەبۇ بەكىرگە ۋىدالىشىش ھەجى‬ ‫يىلىدا مۇھەممەد ئىسىملىك بىر ئوغۇل تۇغۇپ بەردى‪ ،‬ئەبۇ‬ ‫بەكىر ۋاپات بولغاندىن كىيىن ئەلى ‪ ‬غا ياتلىق بولۇپ‬ ‫ئۇنىڭغا يەھيا ئىسىملىك بىر ئوغۇل تۇغۇپ بەردى‪.‬‬ ‫يەنە بۇنداق ئايالالردىن «خەۋلە بىنتى قەيىس ئىبنى‬ ‫فەھىد ئىبنى سەئلەبە ئەنسارى ‪ »‬يەنە بىر ئىسمى ئۇممۇ‬ ‫مۇھەممەد‪ ،‬ئۇممۇ ھەبىيبە دەپمۇ ئىسمى بار‪ ،‬ئۇ ھەمزە‬ ‫ئىبنى ئابدۇلمۇتەللىپ ‪ ‬نىڭ ئايالى بولۇپ‪ ،‬ئۇ شەھىد‬ ‫قىلىنغاندىن كىيىن نوئمان ئىبنى ئەجالن ئەنسارى بىلەن‬ ‫توي قىلغان ئىدى‪.‬‬ ‫ئىبنى ئەسىر ‪ ‬نىڭ [ئورمان يولۋىسى] دېگەن كىتابىدا‬ ‫مۇنداق دېيىلگەن‪ :‬ئاتىكە بىنتى زەيىدنى ئابدۇلالھ ئىبنى‬ ‫ئەبۇ بەكىر ‪ ‬نىكاھىغا ئالغان ئىدى‪ ،‬ئۇ ئۆلتۈرۈلگەندىن‬ ‫كىيىن ئۆمەر فارۇق ‪ ‬نىكاھىغا ئالغان‪ ،‬ئۇنىڭدىن كىيىن‬ ‫زۇبەيىر ئىبنى ئەۋۋام ‪‬نىكاھىغا ئالغان ئىدى‪.‬‬ ‫ئەي مۇسۇلمان ھەمشىرەم! سىز ئۇ ئايالالرنىڭ ئەبۇ بەكىر‪،‬‬ ‫ئۆمەر ۋە ھەمزە ئىبنى ئابدۇلمۇتەللىپ ‪ ‬الرغا قانداق ياتلىق‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪32‬‬

‫بولغانلىقىنى تەپەككۇر قىلىپ بېقىڭ‪ ،‬يۇقىرىقىالر شۇ ئەڭ‬ ‫ياخشى دەۋر ئاياللىرى ئىدى‪ ،‬بۇالر تارىخىنىڭ بىر تامچىسى‬ ‫خاالس‪ ،‬ئەگەر بىز بىرىنچى ئېرىدىن كىيىن توي قىلغان‬ ‫ئايالالرنى سانايدىغان بولساق ساناپ تۈگىتەلمەيمىز‪ .‬تۇل‬ ‫ئايالالرنىڭ توي قىلىشىغا ئېتىراز بىلدۈرۈۋاتقان ئايالالرنىڭ‬ ‫(ئالالھ ئۇالرنى دۇنيا‪-‬ئاخىرەتتە ياخشى يولغا باشلىسۇن)‬ ‫بىر شۈبھىسى بولۇپ‪ ،‬ئۇ بولسىمۇ ئەگەر قانداق ئايال‬ ‫يېتىم بالىلىرىنى تەربىيەلەشتە سەۋر قىلىپ توي قىلمىسا‪،‬‬ ‫ئاخىرەتتە رەسۇلۇلالھ ‪ ‬بىلەن جەننەتنىڭ ئىشىكىدە‬ ‫جەننەتكە كىرىشتە ئالدىرىتىدىكەن دېگەن ھەدىسنى‬ ‫دەلىل قىلىپ كەلتۈرىدۇ‪ ،‬بۇ ھەدىس ئەبۇ ھۈرەيرە ‪ ‬دىن‬ ‫رىۋايەت قىلىنغان بولۇپ بۇ ھەدىستە مۇنداق دېيىلگەن‪:‬‬ ‫ئالالھ مەندىن بۇرۇن بىرەر كىشىنىڭ جەننەتكە كىرىشىنى‬ ‫ھارام قىلغان‪ ،‬لېكىن مەن جەننەتنىڭ ئىشىكىنىڭ ئوڭ‬ ‫تەرىپىگە قارىسام بىر ئايال مېنى جەننەت ئىشىكى تەرەپكە‬ ‫ئالدىرىتىۋاتاتتى‪ ،‬مەن‪-‬بۇ ئايال نېمىشقا مېنى ئالدىرىتىدۇ؟‬ ‫ دەپ سورىسام‪ ،‬ماڭا‪-‬ئى مۇھەممەد‪ ،‬بۇ ئايال ئىنتايىن‬‫گۈزەل ئىدى‪ ،‬ئۇنىڭ يېتىم بالىلىرى بار ئىدى‪ ،‬ئۇ ئايال ئۇ‬ ‫ئىشالرغا سەۋر قىلىپ ئالالھقا ئۇچراشتى‪ ،‬ئالالھ بۇ ئىش‬ ‫سەۋەبلىك بۇ ئايالنى مۇكاپاتلىدى‪-‬دېيىلدى‪ .‬بۇ ھەدىسنى‬ ‫ئەبۇ يەئال ۋە خەرائىتى رىۋايەت قىلغان‪ ،‬بۇ ھەدىس ئاجىز‬ ‫ھەدىس بولۇپ ئىمام بۇۋەيسىرى ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬بۇ‬ ‫ھەدىسنى ئەبۇ يەئال ئابدۇساالم ئىبنى ئەجالننىڭ ئاجىز‬ ‫ئىسنادى بىلەن رىۋايەت قىلغان‪ .‬ئەقىللىك ئايال توي‬ ‫قىلىشقا قىزىقتۇرىدىغان سەھىھ تەكرار كەلگەن ھەدىسلەرنى‬ ‫تاشالپ قۇيۇپ ئاجىز ھەدىسكە ئېسىلىۋاالمدۇ؟!‬ ‫بەزىلەر ئەگەر يېتىملەرنىڭ ئانىلىرى ئۇالرنىڭ دادىسىدىن‬ ‫كىيىن توي قىلسا‪ ،‬بالىلىرىنى تەربىيلىگەنلىكىگە قارىتا‬ ‫ئەجىرگە ئېرىشەلمەيدۇ دېيىشى مۇمكىن‪ ،‬ئەكسىچە ئەجىرگە‬ ‫ئېرىشىپال قالماستىن بەلكى كىيىنكى ئېرى ئۇنىڭغا ۋە باال‪-‬‬ ‫چاقىلىرىغا بۇرۇنقى ئېرىدىن بەكرەك ياخشى قارىشى ۋە‬ ‫بالىالرنى ئالالھنىڭ ئىتائىتى ئۈستىدە تەربىيلىشى مۇمكىن‪.‬‬ ‫بەزى ئايالالر‪-‬مەن ئاخىرەتتە بىرىنچى ئېرىم بىلەن‬ ‫بىرگە بولۇش ئۈچۈن توي قىلمايمەن‪-‬دېيىشى مۇمكىن‪،‬‬ ‫بۇ سۆز توغرا‪ ،‬ئەمما بۇ پىكىردىكى ھەمشىرىلەر ئايالنىڭ‬ ‫جەننەتتە قايسى ئېرى بىلەن بىرگە بولىدىغانلىق‬ ‫مەسىلىسىنىڭ دەتاالش قىلىۋاتقان مەسىلە ئىكەنلىكىنى‬ ‫بىلىۋېلىشى كېرەك‪ ،‬بەزىلەر‪-‬ئەڭ ئاخىرقى ئېرىغا مەنسۇپ‬ ‫بولىدۇ‪-‬دېسە‪ ،‬يەنە بەزىلەر‪ -‬ئەخالقى ئەڭ ياخشىسىغا‬ ‫مەنسۇپ بولىدۇ ‪ -‬دەيدۇ‪ .‬بەزىلەر‪-‬قىز پېتى ئالغانغا‬ ‫مەنسۇپ بولىدۇ‪-‬دېسە‪ ،‬يەنە بەزىلەر‪-‬ئايال تالاليدۇ‪-‬‬ ‫دەيدۇ‪ .‬بەزىلەر بۇنىڭدىن باشقا سۆزلەرنى قىلىدۇ‪،‬‬ ‫دېمەك مۇسۇلمان ئايال «ئالالھ ئۇنى ھىدايەت قىلسۇن»‬ ‫بۇ ئىختىالپالرغا قارىسۇن ئاندىن دەسلەپكى ئېرىنىڭ‬ ‫جەننەتتە ئىكەنلىكىگە ئالالھنىڭ بىرەر ئايىتى دەلىلمۇ‬ ‫ياكى ئۇ ئۈمىدىمۇ ۋە ياخشى گۇمانمۇ؟ شۇنىڭغا قارىسۇن‪.‬‬ ‫ئۇ ھازىرقى ئەھۋالىغا قارىسۇن‪ ،‬سىز بىر ياش ئايالسىز‪،‬‬ ‫سىزنىڭ بىر ياكى ئىككى ياكى ئۇنىڭدىن كۆپرەك يېتىم‬ ‫بالىڭىز بار‪ ،‬بۇ جىھاد مەيدانى بۈگۈن قۇلىمىزدىكى يەر‬ ‫ئەتىسى يوق‪ ،‬بۇ خىل ئەھۋال ئاستىدا ئايال كىشى باشقا‬ ‫سالىھ ئەرلەرنىڭ تەكلىپىنى رەت قىلىۋەتسە قانداق بولىدۇ؟!‬ ‫ئايال كىشى دائىم يېتەكلەپ ئىشلىرىنى بېجىرىپ‬ ‫بېرىدىغان بىر ئەرگە موھتاج‪ ،‬بۇنىڭغا قارشى سۆزلىگەنلەر‬ ‫ئالالھنىڭ ھۆكمىگە قارشى سۆزلىگەن بولىدۇ‪ ،‬بىر ئايال‬ ‫كىشىگە نىسبەتەن ئەتراپىدىكى كىشىلەردىن دادىسى‬ ‫بولسۇن ياكى قېرىندىشى بولسۇن ياكى ئۇرۇق‪-‬تۇغقانلىرى‬ ‫بولسۇن ئەرنىڭ ئورنىنى باسااليدىغان بىرەر كىشى يوق‪.‬‬ ‫يەنە تۇل ئايالالر ئۆزى ۋە ئەتراپىدىكى كىشىلەر ھەققىدە‬ ‫ئالالھدىن ھەقىقىي رەۋىشتە قورقسا‪ ،‬توي قىلىش ئارقىلىق‬ ‫‪33‬‬

‫پىتنە ئىشىكىنى تاقايدۇ‪ ،‬ئەگەر توي قىلىشنى رەت قىلىپ‬ ‫ئۆزىگە ۋە بالىلىرىغا ئېھتىياجلىق بولغان نەرسىلەرنى ئۆز‬ ‫دوستلىرىنىڭ ئەرلىرىدىن ياكى بالىلىرىنىڭ تاغىلىرىدىن‬ ‫تەلەپ قىلسا‪ ،‬شەيتاننىڭ قىلتىقىغا چۈشۈپ ئۆزىنى ھەرخىل‬ ‫شۈبھىلەردىن ساقلىيالماسلىقى مۇمكىن‪ ،‬كىمكى شۈبھىدىن‬ ‫ساقالنسا دىنىنى ۋە يۈز‪-‬ئابرۇيىنى قوغدىيااليدۇ‪ ،‬تۇل‬ ‫ئايالالر ۋە بويتاق ئەرلەرگە شەيتاندىنمۇ بەكرەك ھېرىسمەن‬ ‫نەرسە يوق‪.‬‬ ‫ئەمما ئېرىنىڭ ئۆزىدىن كىيىن باشقا ئەرلەر بىلەن توي‬ ‫قىلماسلىققا ۋەدە ئېلىۋالغانلىقىنى دەلىل قىلىدىغان تۇل‬ ‫ئايالالر‪ ،‬شۇنى بىلىپ قويسۇنكى؛ سەلەپ ئالىملىرى بۇ‬ ‫ئىشنى يامان كۆرگەن‪ ،‬بەزى ئالىمالر بۇنداق قىلىشنى‬ ‫باتىل دەپ قارىغان‪ ،‬شەئبى ‪ ‬نىڭ يېنىغا بىر ئايال‬ ‫كىرىپ‪-‬مەن ئېرىمدىن كىيىن توي قىلماسلىققا كۈچلۈك‬ ‫قەسەم ئىچكەن ئىدىم‪ ،‬بۇنىڭغا قانداق قارايسەن؟ ‪ -‬دەپ‬ ‫سورىغاندا‪ ،‬شەئبى‪-‬مەن سىلەر ھارام قىلىۋالغان نەرسىدىن‬ ‫بۇرۇن‪ ،‬ئالالھ ھاالل قىلغان نەرسە بىلەن باشلىشىڭالرنى‬ ‫توغرا دەپ قارايمەن‪-‬دەپ جاۋاب بەرگەن‪[ .‬بۇ سەئىد‬ ‫ئىبنى مەنسۇرنىڭ كىتابىدا رىۋايەت قىلىنغان]‪ .‬ئايال ئۆز‬ ‫ئەھۋالىنى ئۆز رەببى تەرەپكە يول ئالغان ئېرىدىنمۇ بەكرەك‬ ‫بىلىدۇ‪.‬‬ ‫ئايالنىڭ دەسلەپكى ئېرى ۋاپات بولۇپ ياكى شەھىد‬ ‫بولۇپ كەتكەندىن كىيىن باشقا ئەر بىلەن توي قىلىشىدىكى‬ ‫ھۆكۈم‪ ،‬بىر ئەرنىڭ ھاياتىدا بىرقانچە ئايال بىلەن توي‬ ‫قىلىشتىكى ھۆكۈمگە ئوخشايدۇ‪ ،‬ھەر ئىككىلىسى ئالالھنىڭ‬ ‫ھۆكمى تۇرسا نېمىشقا بۇ ھۆكۈمگە كۆزلەر چەكچىيىپ يۈزلەر‬ ‫قىزىرىدۇ؟! ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪ :‬كاپىرالرنى ئالالھ ھاالك‬ ‫قىلىدۇ‪ ،‬ئۇالرنىڭ (ياخشى) ئەمەللىرىنى بىكار قىلىدۇ‪ ،‬بۇ‬ ‫شۇنىڭ ئۈچۈندۇركى‪ ،‬ئۇالر ئالالھ نازىل قىلغان كىتابنى‬ ‫(يەنى قۇرئاننى) يامان كۆرۈش بىلەن‪ ،‬ئۆزلىرىنىڭ‬ ‫ئەمەللىرىنى بەربات قىلدى‪ .‬سۈرە مۇھەممەد ‪- 8‬ئايەت‪.‬‬ ‫ئاخىرىدا ئەي شەھىد ئەھلى ھەمشىرەم‪ ،‬جەننەت بۈيۈك‬ ‫ۋە ئالىي ئورۇن بولۇپ‪ ،‬ئۇ يەردە نە چارچاش نە غەم‪-‬قايغۇ‬ ‫يوق‪ ،‬ھەرقانداق مۆمىن ئۇ ئورۇندا دۇنيادىكى دوستلىرى‬ ‫بىلەن رەببى بەرگەن نېمەتلەردىن مەمنۇن بولغان ھالدا‬ ‫ھايات كەچۈرىدۇ‪ ،‬سىزنى توي قىلىشتىن چەكلەپ‬ ‫قويغان شۇ ئەردىن سىز جەننەتكە كىرىش ئۈچۈن بىرەر‬ ‫ياخشىلىق سوراپ بارسىڭىز ئۇ سىزگە بېرەلمەيدۇ‪ ،‬ئالالھ‬ ‫مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئۇ كۈندە كىشى ئۆزىنىڭ قېرىندىشىدىن‪،‬‬ ‫ئانىسىدىن‪ ،‬دادىسىدىن‪ ،‬خوتۇنىدىن‪ ،‬بالىلىرىدىن‬ ‫قاچىدۇ‪ ،‬ئۇ كۈندە ھەر ئادەمنىڭ بىر ھالى بولىدۇكى‬ ‫ئۇنىڭ باشقىالرغا قارىشىغا يار بەرمەيدۇ‪ .‬سۈرە ئەبەسە ‪34‬‬ ‫ئايەتتىن ‪- 37‬ئايەتكىچە‪.‬‬‫ئۇ كۈندە رەسۇلۇلالھ ‪ ‬دىن باشقا پۈتۈن ئەلچىلەر‪-‬‬ ‫مىنىڭ نەپسىم‪ ،‬مىنىڭ نەپسىم‪-‬دەيدىغان كۈندۇر‪.‬‬ ‫سىز تېخى ئۇنىڭ شاھادىتىنىڭ قوبۇل بولغان ياكى‬ ‫بولمىغانلىقىنى بىلمەيسىز‪ ،‬ئۇنىڭ قەلبىدىكى نىيەتلەرنى‬ ‫پەقەت غەيىبلەرنى بىلگۈچى ئالالھ بىلىدۇ‪ ،‬شەك‬ ‫شۈبھىسىزكى سىزگە ئۇنىڭ بىلەن ئۇچرىشىشتىن‪ ،‬ئۇنى‬ ‫كۆرۈپ ئۇنىڭ بىلەن سۆزلىشىشتىن ئىبارەت ئارزۇيىڭىزدىنمۇ‬ ‫بۈيۈك نېمەت ئالالھنىڭ رازىلىقى بار‪ ،‬بىر ھەدىستە مۇنداق‬ ‫دەپ كېلىدۇ‪ :‬جەننەت ئەھلى پۈتۈن نېمەتلەرگە ئېرىشپ‬ ‫بولۇپ‪ ،‬ئەمدى بىزگە بۇنىڭدىنمۇ ئارتۇق نېمەت بولمىسا‬ ‫كېرەك دەپ ئويالۋاتقان چاغدا‪ ،‬ئالالھ ئۇالرغا يۈزىنى‬ ‫ئاچىدۇ‪ ،‬ئۇالر ئالالھنىڭ يۈزىگە قاراپ بۇرۇنقى پۈتۈن‬ ‫نېمەتلەرنىڭ لەززىتىنى ئۇنتۇپ قالىدۇ‪[ .‬دارىمى رىۋايىتى]‪.‬‬ ‫ئالالھ ھارام قىلغان نەرسىلەردىن سىزنى يىراق قىلىپ‬ ‫سىزنىڭ بۇ بۈيۈك نېمەتكە ئېرىشىشكە ياردەم بېرىدىغان‬ ‫ئەر توغرىلىق ئويالپ باقتىڭىزمۇ؟‬

‫خىالفــەت مۇجاھىدلىرىنىــڭ كۇپــۇر كۈچلىرىگــە قارشــى‬ ‫جەڭلىــرى ئۈزلۈكســىز داۋامالشــماقتا‪ ،‬بىــز تۆۋەنــدە‬ ‫خىالفەتنىــڭ ھۆكۈمرانلىقىنــى زورايتىــش ۋە ئالالھنىــڭ‬ ‫دۈشــمەنلىرىنى قورقۇتــۇپ ھــاالك قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫مۇجاھىــدالر ئېلىــپ بارغــان بــەزى جــەڭ ئەمەلىيەتلىرىنــى‬ ‫ھۇزۇرۇڭالرغــا ســۇنماقچىمىز‪ ،‬بــۇ ئەمەلىيەتلــەر ئىســام‬ ‫دۆلىتــى ئۆتكــەن بىرقانچــە ھەپتــە ئىچىــدە دۇنيانىــڭ‬ ‫ھەرقايســى جايلىرىــدا ئېلىــپ بارغــان ئەمىلىيەتلەرنىــڭ‬ ‫بىــر قىســمى خــاالس‪.‬‬ ‫مۇرتەد تۈركىيەگە قارشى ھۇجۇم‬ ‫مۇھەررەمنىــڭ ‪ - 30‬كۈنــى مۇرتــەد ســەھەۋاتالر مۇرتــەد‬ ‫تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ تــوپ قوراللىــرى ياردىمىــدە «‬ ‫ســەندى ســەغىير » كەنتىگــە ئىلگىرىلەشــكە ئۇرۇنــدى‪،‬‬ ‫خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى ئۇالرنــى مىناغــا دەسســتىش‬ ‫ئۈچــۈن ئاســتا ئاســتا كەنــت ئىچىگــە ئەكىردى‪ ،‬بــەش مىنا‬ ‫پارتلىشــى بىلــەن تــەڭ كەنــت ئىچىــدە قاتتىــق ئــۇرۇش‬ ‫باشــلىنىپ كەتتــى‪ ،‬ئاخىــردا مۇرتەدلەردىــن كــۆپ ئۆلــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ تۆتىنچــى كۈنــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫«ئۇبلــە » كەنتىــدە راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد تــۈرۈك‬ ‫ئارمىيەســىنىڭ ئىككــى تانكىســى بۇزۇۋەتتــى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ بەشــىنچى كۈنــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬

‫تۈركىيەنىــڭ شــەرقىي « دىيــار بەكىــر » شــەھىرىدە‬ ‫مۇرتــەد تــۈرۈك ســاقچى مەركىزىــدە پىدائىيلىق ماشىنىســىنى‬ ‫پارتالتتــى‪ .‬يەنــە بىــر تەرەپتىــن خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫ھەلەبنىــڭ شــىمالى « ئۇلبــە » كەنتىــدە راكېتــا بىلــەن‬ ‫مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ ئىككــى تانكىســىنى‬ ‫بۇزۇۋەتتــى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 13‬كۈنــى بــاب شــەھىرىنىڭ ئەتراپىــدا‬ ‫مۇرتــەد ســەھەۋات ۋە تــۈرۈك ئارمىيەســىدىن ئونالرچــە‬ ‫مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ بىــر قانچــە‬ ‫ئەســكىرى ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪ .‬يەنــە پىدائىــي‬ ‫قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ســالىھ ھەربىــي « ھــەزۋان » كەنتــى‬ ‫ئەتراپىــدا مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســى تانكىلىــرى يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪ .‬يەنــە مۇجاھىــدالر « نوئمــان‬ ‫» كەنتــى ئەتراپىــدا قاچقــان مۇرتــەد ســەھەۋاتالرغا‬ ‫قارشــى پىدائىيلىــق قىلــدى‪ .‬يەنــە راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد‬ ‫تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ ئىككــى تانكىســى ۋە مۇرتــەد‬ ‫ســەھەۋاتالرنىڭ ‪ BMP‬ماشىنىســىنى پاچاقــاپ تاشــلىدى‪،‬‬ ‫ئۇنىڭدىــن باشــقا يەنــە ئېغىــر قۇرالــار ســەپلەنگەن ئىككــى‬ ‫ماشىنىســى پاچاقلىــدى‪ ،‬ئىككــى ماشــىنا ۋە ھــەر خىــل‬ ‫قــۇرال ۋە ئــوق دورىالرنــى غەنىيمــەت ئالــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 15‬كۈنــى ئىســام دۆلىتىدىكــى ئوۋچىــار‬ ‫« ھــەزۋان » كەنتــى ئەتراپىــدا راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد‬ ‫تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ بىــر تانكىســى ۋە بىــر بىرونىۋىكىنــى‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪34‬‬

‫باب شەھرىنىڭ ئەتراپى كەفىير كەنتىدە تۈرۈك ئارمىيىسى ۋە سەھەۋات مۇرتەدلەرگە قارشى قىلىنغان پىدائىيلىق ئەمىلىيىتى‬

‫پاچاقــاپ تاشــلىدى‪ .‬بــاب شــەھىرىنىڭ ئەتراپــى «‬ ‫قەدىيــران » كەنتــى ئەتراپىــدا راكېتــا بىلــەن بىــر‬ ‫تانكىســىنى بۇزۇۋەتتــى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 19‬كۈنــى ئىســام دۆلىتىدىكــى ئوۋچىــار‬ ‫بــاب شــەھىرىنىڭ غەربــى « ھــەزۋان » كەنتــى ئەتراپىــدا‬ ‫راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ بىــر توپــا‬ ‫ئېلىــش ماشىنىســى ۋە ئىككــى بىرونىۋىكىنــى پاچاقــاپ‬ ‫تاشــلىدى‪ ،‬يەنــە تانكىســىنى بۇزۇۋەتتــى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 20‬كۈنــى پىدائىــي قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫ھەممــام شــامى بــاب شــەھىرىنىڭ غەربــى شــىمالى «‬ ‫كەفىيــر » كەنتىــدە مۇرتــە تــۈرۈك ئارمىيەســى ۋە مۇرتــەد‬ ‫ســەھەۋاتالر يىغىلغــان ئۇرۇنــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ئۇالردىــن ‪ 15‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە باشــقىلىرى‬ ‫يارىالنــدى‪ ،‬بىــر قانچــە ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 21‬كۈنــى ھەلەبنىــڭ شــەرقىي شــىمالى‬ ‫بــاب شــەھىرىنىڭ شــىمالىدا مۇرتــەد ســەھەۋات ۋە تــۈرۈك‬ ‫ئارمىيەســى يىغىلغــان ئۇرۇنغــان ئىككــى قېتىــم پىدائىيلىــق‬ ‫ئەمەلىيىتــى قىلىنــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪- 23‬كۈنــى پىدائىــي قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫بــەرا مىنبىجىــي بــاب شــەھىرىنىڭ غەربــى شــىمالى «‬ ‫ۋەقــاھ » كەنتــى ئەتراپىــدا مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيىســى‬ ‫ۋە ســەھەۋتالرنىڭ قوماندانلىــق مەركىزىگــە پىدائىيلىــق‬ ‫قىلــدى‪ ،‬بۇالردىــن كــۆپ ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 24‬كۈنــى « بــاب » شــەھىرىنىڭ‬ ‫شــىمالى بــەرازى كەنتىــدە مۇجاھىــدالر راكېتــا بىلــەن‬ ‫مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ بىــر تانكىســىنى پاچاقــاپ‬ ‫تاشــلىدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪- 26‬كۈنــى « بــاب » شــەھىرىنىڭ‬ ‫غەربــى « كەفىيــر » كەنتــى ئەتراپىــدا راكېتــا بىلــەن‬ ‫مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ بىــر تانكىســىنى پاچاقــاپ‬ ‫تاشــلىدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 28‬كۈنــى « بــاب » شــەھىرىنىڭ‬ ‫غەربــى « كەڧىيــر » كەنتــى ئەتراپىــدا راكېتــا بىلــەن‬ ‫مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ بىــر تانكىســىنى پاچاقــاپ‬ ‫تاشــلىدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 29‬كۈنــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى «‬ ‫‪35‬‬

‫بــاب » شــەھىرىنىڭ غەربــى « دانــا » كەنتــى ئەتراپىــدا‬ ‫ئىككــى مۇرتــەد تــۈرۈك ئەســكىرىنى ئەســىر ئالــدى‪ .‬يەنــە‬ ‫« بــاب » شــەھىرىنىڭ غەربــى « ئــەزرەق » كەنتىنىــڭ‬ ‫جەنۇبىــدا راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد تــۈرۈك ئارمىيەســىنىڭ بىر‬ ‫بىرونېۋىكــى ۋە بىــر توپــا ئېلىــش ماشىنىســىنى پاچاقــاپ‬ ‫تاشــلىدى‪.‬‬ ‫ساالھىددىن ۋىاليىتى‬ ‫ســەپەرنىڭ ئالتىنچــى كۈنــى ئــۈچ پىدائىــي ســامرا ۋە‬ ‫تېكرىــت شــەھىرىدىكى مۇرتــەد رافىــزى توپىغــا قــاراپ‬ ‫ماڭــدى‪ ،‬قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ مۇســئەب مۇســۇلىي ســامرا‬ ‫شــەھىرىدىكى شــېرىك ســورۇنى « ئىككــى ئىمــام‬ ‫قەبرىســتانلىقى » ئەتراپىــدا رافىزىــار يىغىلغــان ئۇرۇنــدا‬ ‫پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬كەينىدىــن قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫ئابــدۇل مەلىــك مۇســۇلىي ئۇالرنــى قۇتقۇزغىلــى كەلگەنلــەر‬ ‫توپىغــا پارتلىغــۇچ جىلىتكــە بىلــەن پىدائىيلىــق قىلــدى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ‪ 47‬دىــن كــۆپ مۇرتــەد ئۆلــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئىچىــدە بــەش ئىرانلىــق رافىزىمــۇ بــار‪ 80 ،‬رافىــزى‬ ‫يارىالنــدى‪ .‬قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ســۇھەيىب شــەمەرىي‬ ‫تېكرىــت شــەھىرىدىكى « ئەنــۋا » تەكشــۈرۈش پونكىتىــدا‬ ‫رافىــزى ســاقچىلىرى ئوتتۇرىســىدا ماشىنىســىنى پارتالتتــى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ‪ 25‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە ‪ 30‬يېقىــن يارىالنــدى‪،‬‬ ‫ئۇنىڭدىــن باشــقا يەتتــە ئەســكىرى ماشىنىســى پاچاقالندى‪.‬‬ ‫ئەنبار ۋىاليىتى‬ ‫ســەپەرنىڭ ئالتىنچــى كۈنــى رەمادىنىڭ غەربــى جەنۇبى‬ ‫« تەئمىيــم » رايونىــدا خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى قويغــان‬ ‫مىنــادا بىــر ماشــىنا پارتــاپ‪ ،‬شــۇ يــەردە ئىشــلەۋاتقان‬ ‫تــۆت ئامېرىــكا ئەســكىرى ئۆلــدى‪.‬‬ ‫سۇمالىي‬ ‫ســەپەرنىڭ ئالتىنچــى كۈنــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫« ماقدىشــو » شــەھىرى تەۋپىــق رايونىــدا مۇرتەدلەرنىــڭ‬ ‫خەۋەرلەر‬

‫ســاقچى مەركىزىگــە قــول بومبىلىــرى بىلــەن ھۇجــۇم‬ ‫قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە مەركەزنىــڭ مۇئاۋىــن باشــلىقى‬ ‫يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ توققۇزىنچــى كۈنــى ســۇمالىنىڭ شــەرقىي‬ ‫« بوساســو » شــەھىرى ئەتراپىغــا جايالشــقان « قەنــدەال‬ ‫» بازىرىغــا ســومالى مۇرتــەد ئارمىيەســىنىڭ دېڭىزدىــن‬ ‫ھۇجۇمــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى تەرىپىدىــن تارمــار‬ ‫قىلىنــدى‪ ،‬ســاالھىيىتى ئېنىــق بولمىغــان تــۆت كىچىــك‬ ‫كېمــە ۋە پاراخــۇت كەلگــەن بولــۇپ‪ ،‬ئۇزۇنغــا بارمــاي‬ ‫مۇجاھىــدالر ئۇالرنــى چېكىنىشــكە مەجبــۇر قىلــدى‪.‬‬ ‫تونىس‬ ‫ســەپەرنىڭ ئالتىنچــى كۈنــى تۇنىســنىڭ غەربــى‬ ‫قەســىرەيندە خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى مۇرتــەد تونىــس‬ ‫ئارمىيەســىدىن بىــر ئەســكەرنى ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫خۇراسان ۋىاليىتى‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 12‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ئابدۇلــاھ‬ ‫خۇراســانى « بەلوجســتان » رايونى « ھەب » شــەھىرىدە‬ ‫مۇرتــەد رافىزىــار يىغىلغــان ئۇرۇنــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن ئۇالردىــن ‪ 53‬مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە ‪ 95‬مۇرتــەد يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 16‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز تەلھــە‬ ‫خۇراســانى كابــۇل شــەھىرى « بــول مۇھەممــەد » رايونىــدا‬ ‫مۇرتــەد ئافغانىســتان ئىســتىخبارات خادىملىــرى ئولتۇرغــان‬ ‫ئاپتوبۇســتا پارتلىغــۇچ جىلىتكىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىدە‬ ‫‪ 20‬ئەتراپىــدا مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 21‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ھەمــزە‬ ‫خۇراســانى مۇرتــەد رافىزىــار ئىبادەتخانىســىغا كىرىــپ ‪16‬‬ ‫كىلــو ئېغىرلىقتىكــى پارتلىغــۇچ جلىتكىســىنى پارتالتتــى‪،‬‬ ‫شــۇ ۋاقىتتــا بــۇ ئىبادەتخانىــدا مىڭغــا يېقىــن ئــادەم شــېرك‬

‫پائالىيىتىنــى ئۆتكۈزۈۋاتقــان بولــۇپ‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 200‬گــە‬ ‫يېقىــن ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫جەنۇب ۋىاليىتى‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 14‬كۈنــى ئەبــۇ يەقىــن مۇســۇلىي ۋە‬ ‫ئەبــۇ مەھمــۇد شــامىي ۋە ئەبــۇ رىتــاج شــامىي ۋە ئەبــۇ‬ ‫ســەيياف شــامىي ۋە ئەبــۇ دۇجانــە مۇســۇلىي قاتارلىــق بــەش‬ ‫مۇجاھىــد بــەل بومبىســى ۋە يېنىــك قۇرالــار ۋە قــول‬ ‫بومبىلىــرى بىلــەن قۇراللىنىــپ‪ ،‬كەرباالدىكــى « ئەيىــن‬ ‫تەمىــر » رايونىــدا مۇرتــەد رافىزىالرغــا ھۇجــۇم قىلــدى‪،‬‬ ‫ئــۇالر بىلــەن بىــر نەچچــە ســائەت ئېتىشــقاندىن كىيىــن‪،‬‬ ‫ئــوق دورىلىــرى تۈگــەپ ئارقــا ئارقىدىــن رافىــزى توپلىرىغــا‬ ‫كىرىــپ بــەل بومبىلىرىنــى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە ئۇالردىــن‬ ‫‪ 60‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬شــۇ كۈنــى كــەچ يەنــە‬ ‫ئالتىنچــى پىدائىــي قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇراتىــي‬ ‫رافىــزى توپــى ئوتتۇرىســىدا پىدائىيلىــق قىلىــپ ‪ 11‬مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئارىســىدا ئىرانلىقالرمــۇ‬ ‫بــار‪.‬‬ ‫ئەدىن ئەبىيىن ۋىاليىتى‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 23‬كۈنــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫ئەدىــن شــەھىرىدە ئاۋازســىز قــول تاپانچىســى بىلــەن بىــر‬ ‫ئوفېســىرنى ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫ئامېرىكا‬ ‫ســەپەرنىڭ ‪ - 29‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئابــدۇرەززاق‬ ‫ئەلــى ئەرتــان « ئوۋھايــو ۋىاليىتــى ئونىۋېرىســتېتى »‬ ‫غــا ھۇجــۇم قىلىــپ ‪ 11‬ئامېرىكىلىــق كاپىرنــى ئۆلتــۈردى‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ بىــر نەچچىســىنى ماشــىنا بىلــەن باســتۇرۇپ‬ ‫ئۆلتــۈردى‪ ،‬قالغانلىرىنــى پىچــاق بىلــەن ئۆلتــۈردى‪،‬‬

‫ئ‬

‫ئەدىن شەھرىدە ئوفېسىر ئابدۇراھمان ئۆلتۈرۈلدى‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪36‬‬

‫ئوۋھايو ۋىاليىتى ئونىۋېرستېتىدىكى ئەمەلىيەت نەتىجىسى‬

‫بــۇ ئەھلــى ســەلىپ دۆلــەت پۇقرالىرىنــى ئۆلتــۈرۈش‬ ‫چاقىرىقىغــا ئــاۋاز قوشــۇپ ئېلىــپ بارغــان ھۇجــۇم بولــۇپ‪،‬‬ ‫قېرىندىشــىمىز ھۇجۇمدىــن بــۇرۇن تۆۋەندىكىــدەك‬ ‫ۋەســىيەت قالدۇرغــان‪:‬‬ ‫ناھايىتــى شــەپقەتلىك ۋە مېھرىبــان ئالالھنىــڭ نامــى‬ ‫بىلــەن بىلەن باشــايمەن‬ ‫ئالــاھ يولىدىكــى قېرىنداشــلىرىم ۋە ھەمشــىرىلىرىم‪،‬‬

‫ئابدۇرەززاق ئەلى ئەرتان ‪‬‬

‫‪37‬‬

‫ھەممــە جايدىكــى ئۆلتۈرلىۋاتقــان ۋە ئازابلىنىۋاتقــان‬ ‫مۇســۇلمانالرنى كۆرەلمىدىــم‪ ،‬بىرمىدىكــى ئازابلىنىۋاتقــان‬ ‫ئۆلتۈرلىۋاتقــان مۇســۇلمانالرنى‪ ،‬باســقۇنچىلىققا ئۇچرىۋاتقــان‬ ‫ئايالالرنىــڭ ئەھۋالىنــى كۆرەلمىدىــم‪.‬‬ ‫ئىشــلىرىغا‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫ســەن‬ ‫ئامېرىــكا‬ ‫ئارىلىشىشــىنى توختــات‪ ،‬شــۇنى ياخشــى بىلىــپ قويغىنكــى‬ ‫بىــز ھەرگىــز ئاجىــز ئەمــەس‪.‬‬ ‫ئەگــەر مۇســۇلمانالرنىڭ يەكمــۇ يــەك ھۇجۇملىرىنــى‬ ‫توختىتىشــنى ئۈمىــد قىلســاڭ‪ ،‬ئىســام دۆلىتــى بىلــەن‬ ‫ســۈلھى تۈزگىــن‪ ،‬ســەن ۋە مۇرتــەد ئىتتىپاقداشــلىرىڭ‬ ‫ئىســام دۆلىتىنىــڭ ئىشــلىرىغا ئارىالشماســلىققا ۋەدە‬ ‫بېرىــپ ســۈلھى تۈزگىــن‪.‬‬ ‫ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى بىــز ســەنلەرنى ئۇيقۇســىز‬ ‫قۇيىمىــز‪ ،‬ســەنلەرنى خاتىرجــەم خۇشــال ياشــىغىلى‬ ‫قويمايمىــز‪.‬‬ ‫بىلڭالركــى ھــەر بىــر مۇســۇلمان بىر ئىشــارەتنى ســاقالپ‬ ‫تۇرۇۋاتىــدۇ‪ ،‬ئــەي ئامېرىــكا ئــاگاھ بولغىن!‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالرغا دەيىدىغىنىــم‪ :‬ســىلەر دىنىنــى ســاتقان‬ ‫شــەيخلەرنىڭ ھاڭراشــلىرىغا قــۇالق ســالماڭالر! مــەن «‬ ‫ياســىر قــازى‪ ،‬ئۆمــەر ئوســمان‪ ،‬نوئمــان ئەلىخــان‪ ،‬مۇفتــى‬ ‫مىكالرغــا ئوخشــاش ۋە باشــقىالرنى دەۋاتىمــەن‪.‬‬ ‫ئــەي غــەرب دىققــەت قىــل! باتــۇر ئىمــام ئەنــۋەر‬ ‫ئەۋالقىنىــڭ ســۆزىگە قــۇالق ســالغىن!‬ ‫مــەن ســەنلەردىن ســوئال ســورايمەن‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫رەســۇلۇلالھ ۋە ســاھابىالر بۈگــۈن بولغــان بولســا‪ ،‬غــەرب‬ ‫مېدىيالىــرى ئۇالرنــى تېررورچــى دەپ دېمەســمىدى؟‬ ‫ئاخىــردا‪ :‬مــەن ھــەر بىــر مۇســۇلمان ياكــى مۇســلىمە‬ ‫ئۈچــۈن ئىنتىقــام ئېلىــپ مىليــارد كافىرنــى ئۆلتۈرۈشــكە‬ ‫تەييــار‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪38‬‬

39

‫ماقالىلەر‬

‫‪40‬‬