রুমিয়‍্যাহ

Citation preview

হে মুয়াহহিদিন, সু-সংবাদ গ্রহণ করুন, কারণ আল্লাহর কসম, আমরা রুমিয়্যাহ অরথা্ ৎ র�োমের জয়তুন গাছের নিচে অবস্থান গ্রহণ না করে আমাদের জিহাদ থেকে বিরাম আবু হামজাহ আল-মুহাজির r নিব না। ১১ তম সংখ্যা - শাওয়াল ১৪৩৮

সূচীপত্র

০৪ ০৬

১২

প্রারম্ভিকা

হয় আমরা মুশরিকদের ধ্বংস করব না হয় আমৃত্যু চেষ্টা চালিয়ে যাব আর্টিকল

মুজাহিদিনের জন্য গুরুত্বপূ র্ণ উপদেশ – পর্ব ১

১২

ব�োনদের জন্য

১৬

এক্সক্লুসিভ

২২

আর্টিকল

২৮

ফিচার

৪০

সংবাদ

৪৪

শুহাদাহ

৫৪

আর্টিকল

আল্লাহর দিকে আমাদের যাত্রা যখন মুমিনরা আহযাবকে দেখল বার�ো ইমামী রাফিদা নিজেদের মূ র্তি নিজেরা গিলছে গানীমাহ, ফাই এবং ইহতিতাবের শরয়ী হুকুম সামরিক ও গ�োপন অভিযান মুমিনদের মধ্য থেকে কতক পুরুষ হে আহযাবের শত্রু, আপনার মূ ল্য অনু ধাবন করুন

২৮

৫৪

রাফিদা তাদের সাঁজ�োয়া যান আর ভারী ট্যাঙ্কের বহর নিয়ে মসু লের যু দ্ধে প্রবেশ করেছিল, বহরটি এতই লম্বা ছিল যে এর শেষটা দেখা ছিল দুরূহ, তারা তাদের ক্রুসেডার মিত্রদের নিশ্চয়তা দিয়েছিল যে এই যু দ্ধ কয়েক দিনের মধ্যেই শেষ হয়ে যাবে। এখন আল্লাহর রহমতে তীব্র লড়াই আট মাসে পড়ল, রাফিদা কাফেলা যু দ্ধক্ষেত্রে থাকা খিলাফাহ’র দৃ ঢ়পদ সেনাদের হাতে ধ্বংস হচ্ছে, তাদের ব্যাটালিয়ন আর ব্রিগেড গুল�ো পরাভূত হচ্ছে, আর লড়াই পালান�ো সেনারা তাদের ক্রুসেডার প্রভুদের বিমান হামলা ও হত্যাযজ্ঞের মাধ্যমে শাস্তি পাচ্ছে, এর পরেও মুশরিকরা তাদের তাদের মিত্রদের প্রতিশ্রুতি দিয়ে যাচ্ছে যে, শীঘ্রই মসু লের যু দ্ধে ইতি টানা হবে। ৪ 4

প্রারম্ভিকা এক্সক্ লু সিভ

আল্লাহ c ইসলাম এবং মুসলিমদের পক্ষ থেকে মসু লের সাধারণ মুজাহিদিন এবং তাদের উমারাদের সবাইকে সর্বোত্তম পুরষ্কার দান করুন, তারা সত্যিই ইতিহাসের অন্যতম কঠিন ও দীর্ঘ লড়াইয়ে অংশ নিয়েছেন। তারা সমস্ত দুনিয়াকে সু দৃঢ় অবিচলতা দেখিয়েছেন যা ইদানীং সচরাচর দেখা যায় না। তারা তাদের দ্বীনের অবমাননা মেনে নেননি, শত্রুর কাছে আত্মসমর্পণও করেনি। যাতে তাদের শত্রুরা তাদের অগ্রগতিতে খুশি না হতে পারে বা সহজ বিজয় হাসিল করতে পারে সেজন্য মুশরিকদের রক্ত-মাংস না ঝরিয়ে তারা এক ইঞ্চি জমিন থেকে পিছু হটেননি । সর্বত্র মুয়াহহিদদের পন্থা এমনই, যু দ্ধে অবিচলতা আর বীরত্বের দৃ ষ্টান্ত তাদের ক্ষেত্রে নতুন কিছু নয়। এখানে রয়েছে সিরত, ফাল্লু জা, আল-বাব ও অন্যান্য শহরের মহা-লড়াইয়ের উদাহরণ, যা তাদের সত্যবাদিতা আর সু কর্মের সাক্ষী। আল্লাহ বলেন, {আর যারা আল্লাহ তাঁর রাসূ ল এবং যারা ঈমান এনেছে তাদের সাথে মিত্রতা করে, তারাই আল্লাহর দল এবং তারাই বিজয়ী।} [আল-মায়িদাহ: ৫৬] আজ সময় এসেছে রাক্কার মুয়াহহিদ আর খিলাফাহ’র সেনাদের রাব্বু ল আলামিনের সন্তোষ অর্জনের, তাদের ভাইদের সাথে প্রতিয�োগিতার জান্নাতে সর্বোচ্চ দারাজা অর্জনের প্রতিয�োগিতার। তারা তাদের অবস্থান দৃ ঢ়ভাবে ধরে রাখবেন, আল্লাহ সাথে করা ওয়াদা বহাল রাখবেন, তাদের প্রত্যেকে ঘ�োষণা করবেন: আল্লাহর অনু গ্রহে আমরা আজ তাঁকে উত্তম কিছু প্রদর্শন করব�ো। আর তারা তাদের তাদের রবের সাক্ষাত পাওয়া পর্যন্ত শত্রুদের ম�োকাবেলা করবেন, পশ্চাদপসরণ করবেন না, যিনি তাদের দিকে তাকিয়ে হাসবেন আর তাদের উপর সন্তুষ্ট হবেন। কারণ মুরতাদরা তাদের কাছে এসেছে ভীত-সন্ত্রস্ত অবস্থায়, নিশ্চিত ভাবে জেনে যে এই যু দ্ধ খিলাফাহ’র সেনাদের বিরুদ্ধে তাদের অংশ নেয়া এই যু দ্ধ আগের যু দ্ধগুল�োর মত নয়, আর এই কারণে তার অভূতপূ র্ব প্রস্তুতি নিয়েছে। ক্রুসেডাররাও তাদেরকে অভূতপূ র্ব সহায়তা করে যাচ্ছে এবং ক্রুসেডার নেতারা তাদের ক্রমাগত স্মরণ করিয়ে দিচ্ছে যে এটা ক�োন সহজ লড়াই হবেনা, আর এ লড়াই সহসাই শেষ হবার নয়। তারা তাদের মানসিক ভাবে প্রস্তুত করিয়ে দিচ্ছে, যাতে যতই লম্বা সময় লাগুক আর যতই ক্ষয়-ক্ষতি স্বীকার হ�োক তারা যেন এগিয়ে যায়। কিন্তু ক্রুসেডার আর তাদের মুরতাদ মিত্ররা জানে দুনিয়ায় এমন ক�োন সেনাবাহিনী নেই যারা এমন

লড়াই চালিয়ে যেতে পারে যেখানে তাদের ক্ষয়-ক্ষতি তা পূ রণ করার সামর্থ্যের চেয়ে বেশী, যার স্থিতিকাল তাদের অটল ভাবে টিকে থাকার সামর্থ্যের চেয়ে দীর্ঘ। আর তা যদি না হত তাহলে ক্রুসেডার আমেরিকান বাহিনী মুজাহিদদের ম�োকাবিলা করতে গিয়ে ইরাক থেকে পরাজিত হয়ে পিছু হটতে বাধ্য হত না। তাদের নেতারা স্বীকার করেছিল তাদের চরম পরিশ্রান্ত অবস্থার কথা যা তাদের পুর�ো দেশকেই হুমকির মুখ�োমুখি করেছিল, তারা পড়েছিল অর্থনৈতিক সঙ্কটে। তাদের গ�ৌরব তলায় গিয়ে ঠেকেছিল এবং যু দ্ধের বিশাল ব্যয়ভার বহন করতে না পেরে তারা তাদের ক�ৌশল বদলাতে বাধ্য হয়েছিল। ক্রুসেডার আর তাদের মুরতাদ মিত্রদের ভয়ের অন্যতম কারণ হল, তাদের বাহিনীর সংখ্যা-স্বল্পতা। তারা বুঝতে পেরেছে পিকেকে ও তাদের ক্ষু দ্র সংখ্যা, তাদের সশস্ত্র করার জন্য ক্রুসেডার রাজস্বের বিপুল খরচ, রাস্তা থেকে ধরে আনা তাদের মুরতাদ সৈনিক যাদের তারা অল্প প্রশিক্ষণ দিয়েই লড়াইয়ে নিক্ষেপ করে, তারা –আল্লাহর অনু মতিক্রমে- মসু ল যু দ্ধের মত কঠ�োর যু দ্ধে টিকে থাকতে সক্ষম নয়, আর না তারা পারবে মসু লের যু দ্ধে রাফিদাদের ব্যয় করা খরচের ক্ষুদ্রাংশও বহন করতে। নিজেদের ক্ষতিপূ রণের ক�োন সহজাত সামর্থ্যই তাদের নেই। আমরা দেখেছি মিনবিজের যু দ্ধে তাদের কৃতিত্ব, তারা মাত্র দুই মাসের যু দ্ধেই কাবু হয়ে গিয়েছিল কিন্তু আল্লাহ তাঁর নির্ধারিত পরিণতিই সম্পাদন করেন। রাক্কায় থাকা প্রত্যেক মুজাহিদের জন্য অবশ্য কর্তব্য হল এই উপসংহারে প�ৌছা যে এই লড়াই মুরতাদের ধ্বংস করার লড়াই, যা সর্বশক্তিমান আল্লাহর প্রতি তাদের অবিশ্বাস ও তাঁর দ্বীনের বিরুদ্ধে যু দ্ধের প্রতিদান ও এক শেষ দেনা-পাওনার এক বিশাল হিসাব-নিকাশ। একপক্ষ আরেক পক্ষকে ধ্বংস করা ছাড়া এ লড়াই শেষ হবেনা। হয় আল্লাহর শক্তি-সামর্থ্যের সাহায্যে আমরা তাদের সমূ লে উৎপাটন করব যাতে তারা দুনিয়া-আখিরাত উভয়ই হারায় বা সেই চেষ্টা করতে করতে আমার মৃত্যুকে আলিঙ্গন করব, যাতে আমাদের দ্বীনের উপর অটল থেকে আল্লাহর শত্রুদের বিরুদ্ধে যু দ্ধরত অবস্থায় আমরা তাঁর সাক্ষাত লাভ করতে পারি আর আসহাবুল উখদুদের মত সফল হয়ে অন্তহীন আখিরাতের জীবনে লাভবান হতে পারি – এছাড়া আমাদের আর তাদের মাঝে তৃতীয় ক�োন সম্ভাবনা নেই। আল্লাহ অবশ্যই তাদের সাহায্য করেন যারা তাঁর সাহায্যে এগিয়ে আসে। নিশ্চয়ই আল্লাহ সর্বশক্তিমান। রুমিয়্যাহ

৫

৬ B

আর্টিকল

{আর তোমরা নিরাশ হয়ো না এবং দুঃখ করো না। যদি তোমরা মুমিন হও তবে, তোমরাই জয়ী হবে। তোমরা যদি আহত হয়ে থাক, তবে তারাও তো তেমনি আহত হয়েছে। আর এ দিনগুলোকে আমি মানু ষের মধ্যে পালাক্রমে আবর্তন ঘটিয়ে থাকি। এভাবে আল্লাহ জানতে চান কারা ঈমানদার আর তিনি তোমাদের কিছু লোককে শহীদ হিসাবে গ্রহণ করতে চান। আর আল্লাহ অত্যাচারীদেরকে পছন্দ করেন না।} [আলে ইমরান: ১৩৯-১৪০] নিশ্চয়ই সকল প্রশংসা আল্লাহর, আমরা তাঁর প্রশংসা করি, তাঁর সাহায্য চাই এবং তাঁর কাছে মাগফিরাত কামনা করি। আমরা আমাদের নফসের অনিষ্ট থেকে এবং আমাদের কাজের মন্দ পরিণতি থেকে আল্লাহর কাছে পানাহ চাই । যাকে আল্লাহ হিদায়েত করেন তাকে কেউ গ�োমরাহ করতে পারেনা, আর যাকে আল্লাহ গ�োমরাহ করেন তাকে কেউ হিদায়েত প্রদান করতে পারেনা। আমি সাক্ষ্য দিচ্ছি আল্লাহ ছাড়া ক�োন মাবুদ নেই, তিনি একক ও তাঁর ক�োন শরীক নেই, আমি আর�ো সাক্ষ্য দিচ্ছি যে মুহাম্মাদ g তার বান্দা ও রাসূ ল, যিনি তাঁর বার্তা পৌঁছে দিয়েছেন, তার প্রতি অর্পিত আমানত রক্ষা করেছেন, উম্মাহ কে সতর্ক করেছেন এবং সু স্পষ্ট পথ রেখে গেছেন যা দিনের আল�োর মত পরিষ্কার, ধ্বংসপ্রাপ্তরা ছাড়া কেউ তা থেকে বিচ্যুত হতে পারেনা। {হে ঈমানদারগণ! আল্লাহকে যেমন ভয় করা উচিৎ ঠিক তেমনিভাবে ভয় করতে থাক। এবং অবশ্যই মুসলমান না হয়ে মৃত্যুবরণ করো না।} [আলে ইমরান: ১০২] {হে মানব সমাজ! তোমরা তোমাদের পালনকর্তাকে ভয় কর, যিনি তোমাদেরকে এক ব্যক্তি থেকে সৃ ষ্টি করেছেন এবং যিনি তার থেকে তার সঙ্গিনীকে সৃ ষ্টি করেছেন; আর বিস্তার করেছেন তাদের দুজন থেকে অগণিত পুরুষ ও নারী। আর আল্লাহকে ভয় কর, যার নামে তোমরা একে অপরের নিকট চাও এবং আত্মীয় জ্ঞাতিদের ব্যাপারে সতর্কতা অবলম্বন কর। নিশ্চয় আল্লাহ তোমাদের ব্যাপারে সচেতন রয়েছেন।} [আন-নিসা: ১] {হে মুমিনগণ! আল্লাহকে ভয় কর এবং সঠিক কথা বল। তিনি তোমাদের আমল-আচরণ সংশোধন করবেন এবং তোমাদের পাপসমূ হ ক্ষমা করবেন। যে কেউ আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের আনু গত্য করে, সে অবশ্যই মহা সাফল্য অর্জন করবে।} [আল-আহযাব: ৭০-৭১]। অতঃপর, ইতিহাস নিজের পুনরাবৃ ত্তি করে আর যু গের সাথে ঘটনা প্রবাহের পেছনে থাকা যু ক্তির পরিবর্তন আসে না। মানু ষ বদলায়, নটেরা বদলায়, প্রযু ক্তির বিকাশ ঘটে কিন্তু ঘটনার রঙ্গমঞ্চ আর সংঘর্ষের কাহিনী একই থাকে। সত্য মিথ্যার সাথে দ্বন্দ্বযু দ্ধে লিপ্ত, ইসলাম কুফরের বিরুদ্ধে যু দ্ধ করে, জাহিলিয়া ও নিফাক চুপিসারে প্রবেশ করে। নাজুক ও দুর্বল ল�োকেরা লাঠির মধ্যখানে ঝুলে

থেকে তাদের উম্মাহর কাছে নিজেদের আর�োপ করে কিন্তু আসলে তারা তাদের দুনিয়ার জীবনকে প্রাধান্য দেয় আর চিৎকারকারীদের চিৎকার ও যু দ্ধ থামার অপেক্ষায় থাকে, যাতে তারা শক্তিশালীদের সাথে য�োগ দিতে পারে এবং বিজয়ী জাহাজে চড়ে বসতে পারে, এই তাদের কুকীর্তি। মানু ষের ভেঙ্গে পড়া এই সময়ে আল্লাহ ভীরু ল�োকেরা একাই ব্যানার বয়ে যাচ্ছেন, মানু ষের পতনের এই যু গে তারা তাদের মাথা উঁচু করেছেন আর তাদের উচ্চাকাঙ্ক্ষা বাতাস ভেদ করে উঠে যাচ্ছে আল্লাহ, আল-আলিম – আল-বাসিরের কাছে, যা সতর্ককারী ও সু সংবাদ বহনকারী রাসূ লুল্লাহ g কাজের অনু রূপ। তারাই গুরাবা যাদের মুখমণ্ডল নিঃসঙ্গ বাতাসে হয়েছে বিবর্ণ, আর তাদের নগ্নপদ হয়েছে রক্তাক্ত, শত্রুতার আগুনে উত্তপ্ত মরুতে হেঁটে। তাদের জন্য সব দরজা বন্ধ হয়ে গেছে তাই তারা আসমানের দরজার তালাশ করছেন আর তা তাদের জন্য খুলে গেছে জান্নাতের আত্মার বেশে, যার মাধ্যমে আত্মা জীবন লাভ করে। তারা ঈমানের তৃপ্তির স্বাদ পেয়েছেন, তাই তাদের কেউই তাদের দ্বীনের প্রতি অসন্তুষ্ট হয়ে ফিরে যাননি যদিও সমস্ত দুনিয়া তাদের বিরুদ্ধে একজ�োট হয়। হে আমার উম্মাহ, মাত্রা সীমা ছাড়িয়েছে, ব্যাপারটি এক সন্ধিক্ষণে পৌঁছেছে, জালিমরা তাদের সীমা অতিক্রম করেছে, বিদ্রোহী তাগূ তেরা আমাদের দুনিয়া শুষে চলেছে আর নেকড়েরা – না, কুকুরেরা! – আমাদের বিরুদ্ধে দাম্ভিক হয়ে উঠেছে! অথচ ল�োকেরা গ�োলকধাঁধার মরুর মরীচিকায় সমাধান খুঁজে ফিরছে অথচ সমাধান রয়েছে তাদের হাতেই… আর তা হল আল্লাহর রাস্তায় জিহাদ! এখানে, আমার সংগ্রহ করা জিহাদের কিছু নেতাদের কিছু পরামর্শ যারা এই বরকতময় পথে আমাদের অগ্রগামী, আমি এগুল�োতে কিছু পরিবর্তন করে পেশ করছি, আমার নিজের ও আমার মুজাহিদ ভাইদের জন্য, অবিচলতা অর্জনের জন্য উদ্দীপনা এবং অপরিবর্তনীয় ম�ৌলিক বিষয়াদির উপর ধৈর্য ধারণের আহ্বান হিসেবে। হে মুজাহিদিন! সত্যিই, আমি ভয় করিনা শত্রুর সংখ্যাধিক্যের বা তাদের অস্ত্রশস্ত্রের বিশালত্বের অথবা বাতিল শক্তির সমাবেশ কিংবা তাদের আপনাদের বিরুদ্ধে জমায়েত। না আমি ভয় করি দুনিয়ার বিভিন্ন প্রান্তে আপনাদের মুসলিম ভাইদের পরিত্যাগ, কিন্তু আপনাদের জন্য আপনাদের থেকেই আমার যত ভয়। আমার ভয় হয় দুর্বলতা, নিস্তেজতা, ব্যর্থতা ও বিপুল পরিমাণের পাপ আপনাদের প্রভাবিত করবে। উহুদের যু দ্ধে ঘটা ঘটনায় আপনাদের জন্য শিক্ষা ও স্মরণীয় বিষয় রয়েছে। আল্লাহ বলেন, {আর আল্লাহ সে ওয়াদাকে সত্যে পরিণত রুমিয়্যাহ

৭

করেছেন, যখন তোমরা তাঁরই নির্দেশে ওদের খতম করছিলে। এমনকি যখন তোমরা ছত্রভঙ্গ হয়ে পড়েছে ও কর্তব্য স্থির করার ব্যাপারে বিবাদে লিপ্ত হয়েছে। আর যা তোমরা চাইতে তা দেখার পর কৃতঘ্নতা প্রদর্শন করেছ, তাতে তোমাদের কারো কাম্য ছিল দুনিয়া আর কারো বা কাম্য ছিল আখিরাত। অতঃপর ত�োমাদেরকে সরিয়ে

যারা আল্লাহর আদেশ পরিত্যাগ করে সেসব বান্দারা কতইনা হতভাগা

দিলেন ওদের উপর থেকে যাতে ত�োমাদেরকে পরীক্ষা করেন।} [আলে ইমরান: ১৫২] ইবনে কাসির বলেন, “দিনটির শুরুর দিকে সাফল্য ও বিজয় ছিল ইসলামের পাল্লায়, কিন্তু যখন তীরন্দাজদের অবাধ্যতা ঘটল এবং কিছু আক্রমণ ব্যর্থ হল, অবিচলতা ও আনু গত্যের শর্তযু ক্ত বিজয়ের ওয়াদা বিলম্বিত হল।” এই যু দ্ধে এক বিস্ময়কর ঘটনা ঘটল: শত্রুরা সংখ্যায় ছিল মুসলিমদের তিন গুণেরও বেশী। দিনের শুরুতে আল্লাহ c মুসলিমদের সহায়তা করলেন, কিন্তু তাদের গ�োনাহের পরে দিনের শেষের দিকে ঘটনা তাদের বিপরীতে ম�োড় নিল। জাবির h বলেন, “উহুদের দিনে নবী g থেকে মানু ষ বিক্ষিপ্ত হয়ে গেল, কেবল তালহা সহ আনসারদের থেকে ১২ জন তার সাথে ছিলেন।” আর আনাস h এর হাদিসে এসেছে, “উহুদের দিনে, যখন মুসলিমরা অরক্ষিত হয়ে পড়ল, তিনি - মানে আনাস বিন আন-নাযর - বলেন, ‘ও আল্লাহ, এরা - মানে তার সাথীরা - যা করেছে তার জন্য আমি আপনার কাছে ক্ষমা চাই, আর ওরা - মানে মুশরিকিন - যা করেছে তা থেকে আমি মুক্ত।’” ৮

আর্টিকল

সাইপ্রাস বিজয়ের দিন সেখানকার মানু ষের ক্রন্দন ও বৈষম্য দেখে আবুদ-দারদা বসে চ�োখের জল ফেললেন। তাকে বলা হল, “আল্লাহ প্রদত্ত বিজয়ের এই দিনে কি আপনাকে কাঁদিয়েছে হে আবুদ-দারদা?” তিনি বললেন, “হায় সর্বনাশ! আল্লাহর আদেশ ত্যাগ করলে মাখলুকের আর কী দাম বাকী থাকে, এরাত�ো বিখ্যাত বিজয়ী জাতি ছিল, তারা আল্লাহর আদেশ ত্যাগ করেছে তাই তাদের আজ এই অবস্থা যা ত�োমরা দেখতে পাচ্ছ।” হে প্রিয় মুজাহিদিন! আল্লাহর নু সরত বিলম্বিত হতে পারে, আপনাদের দলের উপর বিপর্যয় ও আঘাত নেমে আসতে পারে, আর এতে আশ্চর্য হবার কিছু নেই কারণ এটাই আল্লাহ সু ন্নাহ বা রীতি। যা ঘটেছে আমাদের পূ র্ববর্তীদের সময়েও আর আল্লাহ সু ন্নাহ’র পরিবর্তন হয়না। হিরাকল আবু সু ফিয়ান h কে বলেছিল, “আমি আপনাকে জিজ্ঞেস করেছিলাম তার – মানে রাসূ লুল্লাহ g – সাথে আপনাদের লড়াই কেমন হয়, আর আপনি দাবী করেছেন যে যু দ্ধ চলমান এবং তা একবার এ পক্ষ জিতেত�ো আরেকবার ও পক্ষ জিতে। আর একইভাবে রাসূ লগণ পরীক্ষিত হতেন, কিন্তু শেষ সাফল্য তাদেরই।” নিশ্চয়ই, লড়াইয়ে সবচেয়ে বড় পরীক্ষার বিষয় হল আপনার সবর ও ইয়াকিন, আল্লাহ c তাঁর ওয়াদা পূ রণ করবেন। কিছু বিলম্ব হলেও তিনি তাঁর সেনা ও দলকে বিজয় দিবেন এই ব্যাপারে ইয়াকিন থাকতে হবে। আর কষ্টকর পরিস্থিতিতে সবর করতে হবে, কারণ অবশ্যই বিজয় আসে সবরের সাথে এবং তীব্র যন্ত্রণার সাথেই আসে স্বস্তি। এক ল�োক আশ-শাফীকে জিজ্ঞেস করলেন, “হে আবু আবদিল্লাহ, ক�োনটা ভাল�ো? তামকীন লাভ করা নাকি ইবতিলা বা পরীক্ষার সম্মু খীন হওয়া?” শুনে আশ-শাফী বললেন, “পরীক্ষার সম্মু খীন না হয়ে তামকীন লাভ করা সম্ভব নয়।” নিশ্চিত ভাবেই আল্লাহ নূ হ, ইব্রাহিম, মুসা p ও মুহাম্মাদ g কে পরীক্ষা করেছেন, আর যখন তারা সবর

করেছেন তিনি তাদের তামকীন দিয়েছেন। তাই আপনাদের কার�ো এমনটি আশা করা উচিত হবেনা যে ক�োন বেদনা তাকে স্পর্শ করবেনা। যে আল্লাহ সম্পর্কে কুধারণা প�োষণ করে সে ভ্রান্ত। সে কাফিরের সংখ্যা ও তাদের অস্ত্র-শস্ত্র দেখে আল্লাহ ওয়াদা ভুলে যায়, {আল্লাহ লিখে দিয়েছেন, আমি এবং আমার রাসূ লগণ অবশ্যই বিজয়ী হব।} [আল-মুজাদিলাহ: ২১] {আর যারা আল্লাহ তাঁর রসূ ল এবং বিশ্বাসীদেরকে বন্ধরূপে গ্রহণ করে, তারাই আল্লাহর দল এবং তারাই বিজয়ী।} [আলমায়িদাহ: ৫৬] {মুমিনদের সাহায্য করা আমার দায়িত্ব।} [আর-রুম: ৪৭] {তোমাদের মধ্যে যারা ঈমান আনে ও সৎকর্ম করে, আল্লাহ তাদেরকে ওয়াদা দিয়েছেন যে, তাদেরকে অবশ্যই পৃথিবীতে খিলাফাহ দান করবেন। যেমন তিনি দান করেছেন তাদের পূ র্ববর্তীদেরকে এবং তিনি অবশ্যই সু দৃঢ় করবেন তাদের দ্বীনকে, যা তিনি তাদের জন্যে পছন্দ করেছেন এবং তাদের ভয়-ভীতির পরিবর্তে অবশ্যই তাদেরকে নিরাপত্তা দান করবেন।} [আন-নূ র: ৫৫] এখানে এটা পরিষ্কার যে নিরাপত্তা পাবার পূ র্বশর্ত হল ইখলাস ও সৎকর্ম। তারপর আসে বিজয় ও তামকীন, তারপর ভূমিতে কর্তৃত্বের উত্তরাধিকার। {আল্লাহ প্রতিশ্রুতি দিয়েছেন। আল্লাহ প্রতিশ্রুতির খেলাফ করেন না।} [আয-যু মার: ২০] {কত ছ�োট দলই বিরাট দলের মোকাবেলায় জয়ী হয়েছে আল্লাহর হুকুমে। আর যারা ধৈর্যশীল আল্লাহ তাদের সাথে রয়েছেন।} [আল-বাকারাহ: ২৪৯] আয-যিলালের লেখক কী চমৎকার ভাবে এই আয়াতের তাফসীর করেছেন: “আল্লাহ সাথে সাক্ষাতের ব্যাপারে যাদের ইয়াকিন রয়েছে এটিই তাদের চিন্তার ভিত্তি প্রস্তর। ভিত্তি প্রস্তরটি হল, মুমিনদের দলটি ছ�োট কারণ এটি নির্বাচিত ও পছন্দের দলে পরিণত হওয়া পর্যন্ত দুঃসাধ্য পথ পাড়ি দেয়। কিন্তু এটাই কর্তৃত্বশীল (মানে বিজয়ী) দল, কারণ এটি শক্তির উৎসের সাথে সংযু ক্ত এবং এটি কর্তৃত্বশীল শক্তির প্রতিনিধিত্ব করে। আল্লাহর শক্তি, যিনি তাঁর বিষয়াদির উপর বিজয়ী, যিনি তাঁর বান্দাদের বশীভূত রাখেন, উদ্ধতের দমনকারী, জালিমদের পরাভূতকারী এবং অহংকারীদের শাসনকারী।” ও মুজাহিদিন! আপনি সত্যিই আনন্দময় এক অবস্থায় আছেন, সে রকম নয় যা আমাদের হৃতমন�োবল পলাতকেরা যারা ব্যাপাটা কেবল বস্তুবাদী দৃ ষ্টিভঙ্গি থেকে বর্ণনা করে, সে রকমও নয় যারা পশ্চিমা ও আরব সংবাদ মাধ্যম ও তাদের পুতুলদের প্রচারিত মুজাহিদিনের পরাজয় ও (তাদের বির�োধী) দল গুল�োর বিজয়ের সংবাদে ভীতসন্ত্রস্ত, কারণ যু দ্ধ বিচারিত হয়না সংখ্যা ও রণসজ্জার উপর ভিত্তি করে, না বিচারিত হয় বিজয় ও কর্তৃত্বের দ্বারা, যদিও এগুল�ো প্রয়�োজন, এর পরেই আসেই বিজয়

ও তামকীন, যদিও কিছু সময়ের ব্যবধানে। শাইখুল ইসলাম (ইবনে তাইমিয়া) তার সময়ে ঘটা তাতার ও অন্যান্য মুনাফিকদের নিয়ে গঠিত আহযাবের সমবেত হবার ঘটনা বর্ণনা করতে গিয়ে বলেন, “ফিতনা ল�োকদের তিন ভাগে বিভক্ত করে: বিজয়ী দল: তারা অসৎ ল�োকদের বিরুদ্ধে জিহাদ করে। বির�োধী দল: তারা সেই ল�োকেরা (মানে তাতার’রা) এবং ইসলামের দাবীদার বিভ্রান্ত জনগণ যারা তাদের (তাতারদের) সাথে য�োগ দিয়েছে। পলায়নপর দল: যারা জিহাদে য�োগ না দিয়ে পেছনে রয়ে গেছে, যদিও তাদের ইসলাম সঠিক। তাই সবার উচিত যাচাই করে দেখা, সে কি বিজয়ী দলে, না বির�োধী দলে নাকি পলায়নপর দলে, কারণ চতুর্থ ক�োন দল নেই। {আর জেনে রাখুন যে জিহাদের রয়েছে এই দুনিয়া ও আখিরাতের কল্যাণ, আর তা পরিত্যাগে রয়েছে উভয় জাহানের ল�োকসান। আল্লাহ বলেন, ‘আপনি বলুন, তোমরা তো তোমাদের জন্যে দুটি কল্যাণের একটি প্রত্যাশা কর।} [আত-তাওবাহ: ৫২] এর মানে সাফল্য ও বিজয় অথবা শাহাদাহ ও জান্নাহ। বেঁচে থাকা মুজাহিদিন মর্যাদার জীবন যাপন করেছেন, তার জন্য রয়েছে এই দুনিয়ার পুরষ্কার ও আখিরাতে শ্রেষ্ঠ পারিত�োষিক আর যিনি মারা গেছে বা নিহত হয়েছেন তিনি যাবেন জান্নাতে। নবী g বলেন, ‘শহীদের জন্য রয়েছে ৬টি বৈশিষ্ট্যক. প্রথম রক্ত বের হওয়ার সঙ্গে সঙ্গেই তাকে ক্ষমা করে দেয়া হয় এবং শহীদ ব্যক্তি জান্নাতে তার স্থান দেখে নেয়, তাকে ঈমানের প�োশাক পরান�ো হয়, তাকে ৭২টি হুরদের সঙ্গে বিবাহ দেয়া হবে, তাকে কবরের আজাব থেকে তাকে দূ রে রাখা হয়, তিনি বড় ভীতি (অর্থাৎ, কিয়ামতের কঠিন অবস্থা) থেকে নিরাপদ থাকবেন।’ রাসূ লুল্লাহ g আর�ো বলেন, ‘নিশ্চয়ই জান্নাতে একশত স্তর রয়েছে, এদের এক স্তর থেকে অন্য স্তরের দূ রত্ব আসমান ও জমিনের মধ্যকার দূ রত্বের সমান। আল্লাহ তাঁর পথের মুজাহিদিনের জন্য এগুল�ো প্রস্তুত করেছেন।’ তাহলে, জান্নাতে জিহাদের ল�োকাদের জন্য ৫০,০০০ বছরের রাস্তার সমান মান�োন্নয়ন রয়েছে…।” শাইখুল-ইসলাম আর�ো বলেন, “একইভাবে, আলিমগণ একমত – আমার জানা মত – জিহাদের চেয়ে উত্তম নফল ইবাদত আর কিছু নেই, তা হাজ্জ, সিয়াম ও নফল সালাতের চেয়ে উত্তম। আর রিবাত মক্কা, মদিনা ও বাইতুল মাকদিসে রুমিয়্যাহ

৯

বসবাসের চেয়ে উত্তম… এমনকি আবু হুরাইরাহ বলেন, ‘আল্লাহর রাস্তায় এক রাত রিবাত আমার কাছে হাজরে আসওয়াদে লাইলাতুল কদর কাটান�োর চেয়ে বেশী প্রিয়।’ ব�োঝা গেল, তিনি এক রাতের রিবাতকে সবচেয়ে বরকতময় স্থানে সবচেয়ে বরকতময় ইবাদতের উপর প্রাধান্য দিয়েছেন…।” তিনি আর�ো বলেন, “আর জেনে রাখুন – আল্লাহ আপনাকে সংশ�োধন করুন – মুমিনদের জন্য রয়েছে নু সরত আর শেষ সাফল্য মুত্তাকীদের জন্যই, আর আল্লাহ তাদের সাথে আছেন যারা তাঁকে ভয় করে ও সৎকর্ম করে। আর সেই ল�োক গুল�ো - মানে শত্রুরা - পরাভূত হবে, ধ্বংস হবে, আল্লাহ তাদের বিরুদ্ধে আমাদের সাহায্য করবেন এবং আমাদের পক্ষ থেকে তাদের উপর প্রতিশ�োধ নিবেন, লা হাওলা ও লা কুয়্যাতা ইল্লা বিল্লাহিল আলিউল আজিম। তাই আল্লাহ প্রদত্ত বিজয় ও উত্তম পরিণতির সু সংবাদ গ্রহণ করুন। {দুর্বল হয়ো না এবং দুঃখ করো না। যদি তোমরা মুমিন হও তবে, তোমরাই জয়ী হবে।} [আলে ইমরান: ১৩৯] এই ব্যাপারে আমাদের ইয়াকিন রয়েছে, আর আমাদের নিশ্চয়তা দেয়া হয়েছে, আলহামদুলিল্লাহ রাব্বিল আলামিন।” তিনি এরপর বলেন, “আর জেনে রাখুন - আল্লাহ আপনাকে সংশ�োধন করুণ - আল্লাহ যার ভাল চান তার প্রতি অনেক বড় অনু গ্রহ এই যে তিনি তাকে জীবিত রাখেন এমন সময়ে যখন দ্বীনের নবায়ন সংঘটিত হয়, মুসলিমদের ঝাণ্ডার পুনঃপ্রচলন ঘটে আর মুমিনিন ও মুজাহিদিনের অবস্থা মুহাজিরিন ও আনসারের অগ্রবর্তীদের অবস্থার রূপ ধারণ করে।

তাই যে এই সময়ে এটা করবে সে তাদের মাঝে অন্তর্ভুক্ত হবে যারা কল্যাণ বা খায়েরের অনু সারী হয়েছে, আল্লাহ যাদের উপর সন্তুষ্ট এবং যারা তাঁর উপর সন্তুষ্ট, আর যাদের জন্য তিনি প্রস্তুত করে রেখেছেন জান্নাত যারা তলদেশে রয়েছে বহমান নদী, তারা সেখানে চিরকাল থাকবে - আর এটাই সর্বোচ্চ সাফল্য। তাই মুমিনদের উচিত বালা-মুসিবতের জন্য আল্লাহর শুকরিয়া জ্ঞাপন করা… প্রকৃত প্রস্তাবে তা আল্লাহ পক্ষ থেকে এক মহান সদয় উপহার। আর এই ফিতনাতে রয়েছে বিশাল বারাকাহ, এর এমন ব্যাপ্তি এতই বিশাল যে, আল্লাহর কসম - যদি আবু বকর, উমার, উসমান, আলী ও অন্যদের মত মুহাজিরিন ও আনসারের অগ্রবর্তীগণ এই সময়ে উপস্থিত থাকতেন, এই অপরাধীদের বিরুদ্ধে তাদের জিহাদ হত তাদের সেরা আমল। আর এই ধরণের লড়াই থেকে কেবল তারাই বঞ্চিত হবে যাদের ব্যবসা হয়েছে ল�োকসানে পূ র্ণ, যারা চরম ব�োকায় পরিণত হয়ে গেছে, যারা এই দুনিয়া ও আখিরাতের বিশাল এক সাফল্য থেকে হয়েছে বঞ্চিত যদিনা সে এমন কার�ো মত হয় যাদেরকে আল্লাহ ওজর দিয়েছে যেমন: র�োগী, গরিব, অন্ধ ইত্যাদি…।” তিনি আরও বলেন, “এর চূ ড়া হল জিহাদ-ফিসাবিলিল্লাহ, কারণ এটা সত্যিই আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের কাছে সর্বশ্রেষ্ঠ আমল আর এটার সমাল�োচকের সংখ্যা বহু, যেহেতু ঈমান এনেছে এমন অনেকেই এই ব্যাপারটা অপছন্দ করে, আর অন্য অনেকে হয় জিহাদের উচ্চাকাঙ্ক্ষা ও ইচ্ছার মিথ্যা দাবী করে কিন্তু জিহাদ পরিত্যাগ করে, না হয় তারা মন�োবল ভঙ্গকারী যারা জিহাদের শক্তি ও সক্ষমতা দুর্বল করে, যদি এসব নিফাক থেকে আসে।”

আল্লাহর রাস্তায় এক রাতের বিবাত হাজরে আসওয়াদের পাশে লাইলাতুল কদর কাটান�োর চেয়ে উত্তম

B

আর্টিকল

রুমিয়্যাহ

11

সত্যবাদীদের মিথ্যাবাদীদের থেকে, সৎকর্মশীলদের পাপীদের থেকে, মুমিনদের মুনাফিকদের থেকে পৃথক করার সময় এসেছে। সময় এসেছে অটল-অবিচলদের থেকে হতাশদের আর সত্যিকার অর্থেই অন্তরের অন্তঃস্থল থেকে জান্নাত প্রত্যাশীদের থেকে কেবল জিহ্বার আগা দিয়ে তা দাবীকারীদের থেকে আলাদা করার। আল্লাহর কাছে দ�োয়া করি তিনি যেন আমাদের অটল-অবিচলদের অন্তর্ভুক্ত করেন, বিজয় প্রত্যক্ষ করা পর্যন্ত অথবা তিনি যেন আমাদের কবুল শাহাদাতের রিযক দান করেন। আমার প্রিয় ব�োনেরা যারা আল্লাহর দিকে এই যাত্রার সহযাত্রী, আসু ন আমরা আমাদের নিয়তগুল�ো পরিশুদ্ধ করি এবং আমাদের আমলগুল�ো সংশ�োধন করি। মনে হচ্ছে সামনে আমাদের জন্য কঠিন পরীক্ষা ও 12 ১২

ব�োনদের জন্য

কষ্টকর পরিস্থিতি অপেক্ষা করছে। অপেক্ষা করছে ইমান ও কুফরের মধ্যে তীব্র লড়াই, যার পর আসবে স্বস্তির দিন, ইনশাআল্লাহ। আল্লাহ যেমন বলেন, {নিশ্চয় কষ্টের সাথে স্বস্তি রয়েছে। নিশ্চয় কষ্টের সাথে স্বস্তি রয়েছে।} [আশশারহ: ৫-৬], তিনি আরও বলেন, {আর আমার বাহিনীই হবে বিজয়ী।} [আস-সাফফাত: ১৭৩] এখন প্রশ্ন হল আমরা কি প্রস্তুত? আমাদের নফস আল্লাহ রাহে ক�োরবানি করতে প্রস্তুত? আমাদের অন্তরগুল�ো কি নিরেটভাবে ঈমান দ্বারাই পূ র্ণ? আমরা কি আমাদের পথে বহাল থাকতে সক্ষম? আমরা কি অটল ও অবিচল থাকতে সক্ষম এবং সাহাবাদের মত বলতে পারি যা তারা বলেছেন উহুদের যু দ্ধের পর {যাদেরকে লোকেরা বলেছে যে, তোমাদের সাথে মোকাবেলা করার জন্য লোকেরা সমাবেশ করেছে বহু সাজ-সরঞ্জাম; তাদের ভয় কর। তখন তাদের ঈমান আরও দৃ ঢ়তর হয়ে যায় এবং তারা বলে, আমাদের জন্য আল্লাহই যথেষ্ট; কতই না চমৎকার কামিয়াবি দানকারী।} [আলে ইমরান: ১৭৩] এর কারণ ছিল আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের প্রতি তাদের ঈমান, আল্লাহ ও তার সাহায্যের ব্যাপারে তাদের ইয়াকিন, আল্লাহর প্রতি তাদের আস্থা এবং আল্লাহর কাছে তাদের সমস্ত বিষয়াদিতে আত্মসমর্পণ। এর কারণ ছিল আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের প্রতি তাদের ইখলাস। আল্লাহর সন্তুষ্টি অর্জন করতে এমন কিছু কি বাকী ছিল যা তারা করেন নি? এমন ক�োন কণ্টকময় পথ ছিলনা যে পথে তারা আল্লাহর রাহে হাঁটতে পারতেন কিন্তু হাঁটেননি। আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের প্রতি আনু গত্যের প্রমাণ সরূপ নিজ মুশরিক আত্মীয়দের শিরচ্ছেদ করার চেয়ে উত্তম কিছু হতে পারেনা যা তারা করেছেন। আল্লাহ ও তাঁর রাসূ ল কে ভাল�োবাসার দাবীর বাস্তব প্রমাণ ছিল তাদের ঈমান, তাকওয়া, ক�োরবানি ও তাদের উচ্চাকাঙ্ক্ষা। তাদের কাছে যে বিষয়গুল�ো গুরুত্বপূ র্ণ তাদের মাঝেই এটা ফুটে উঠেছিল। আল্লাহর প্রতি তাদের উৎসু কতার মাঝেই ব�োঝা গিয়েছিল যে আখিরাতই তারা আকাঙ্ক্ষা করেছিলেন। আল্লাহ তাদের সবার প্রতি সন্তুষ্ট হ�োন আর আমাদেরকে তাদের মত বল, ঈমান, তাকওয়া দান করুন যাতে আমরা তারা যে পুরষ্কার লাভ করেছেন সে রকম পুরষ্কার লাভ করতে পারি। প্রিয় ব�োনেরা আমার, আমাদের দায়িত্ব ও কর্তব্যের শেষ হয়ে যায়নি। বরং তার ব্যাপ্তি ও গুরুত্ব আরও বেড়েছে। সময় এসেছে আমাদের সংশ�োধনের, অমন�োয�োগিতার নিদ্রা থেকে জেগে আমাদের লক্ষ্যের বাস্তবতার দিকে ছু টার। সময় এখন আমাদের দায়িত্ব-কর্তব্য যাচাই করে দেখার, দুনিয়ার স্থলে আখিরাতে প্রতি আমাদের গুরুত্ব দেবার। আমাদের মুসলিমদের দায়িত্ব সঠিক ভাবে পালন করতে হবে, এগুল�োর প্রতি অবহেলা আমাদেরকে কেবল ধ্বংসের দিকেই নিয়ে যাবে। আমাদের মিশন আমারা যতটুকু চিন্তা করতে পারি তার চেয়েও বড়। আল্লাহ c মুজাহিদদের মা, ব�োন ও স্ত্রী হিসেবে আমাদের নির্বাচিত করে আমাদের

সম্মানিত করেছেন, আমাদের কি মানায় নিচু বস্তুবাদী জীবন নিয়ে ব্যস্ত হওয়া যা দুর্ভাগ্যজনক ভাবে আমাদের কিছু ব�োনেরা করছেন? আমাদের প্রস্তুতির সময় সীমিত, তাই আমাদের অলসতার ধুল�ো ঝেড়ে ফেলতে হবে, ভেঙ্গে ফেলতে হবে দুনিয়ার সাথে যু ক্ত সেই শিকল। আমরা কি অনেক আগেই দুনিয়ার সেরাটা উপভ�োগ করিনি? আমরা কি হিজরার দিকে প্রথম পদক্ষেপেই প্রিয়জনদের পেছনে ফেলে আসি নি? তাহলে কেন আমাদের অন্তর পরিশুদ্ধির পর আমাদের কেউ কেউ আবার শয়তানের ফাঁদে পা দিচ্ছি, আমাদের অন্তরগুল�ো দূ ষিত করছি এবং দুনিয়ার সাথে আবার�ো নিজেদের যু ক্ত করছি চটকদার খাবার, পানীয়, গীবত, মিথ্যা অপবাদ, অপ্রয়�োজনীয় আলাপের মাধ্যমে এবং দুনিয়াদারীকে করছি আমাদের মুখ্য বিষয়। খুবই দুঃখজনক যে মুজাহিদ স্বামীদের সাহায্য করা ও খালিদ বিন ওয়ালিদ ও আবদুল্লাহ ইবনে আয-যু বায়িরের মত সন্তান গড়ে ত�োলার বদলে কিছু ব�োন এখানে দুনিয়ার পিছু নিয়েছেন। আল্লাহ বলেন, {তোমরাই হলে সর্বোত্তম জাতি, মানবজাতির কল্যাণের জন্যেই তোমাদের উদ্ভব ঘটানো হয়েছে। তোমরা সৎকাজের নির্দেশ দান করবে ও অন্যায় কাজে বাধা দেবে এবং আল্লাহর প্রতি ঈমান আনবে।} [আলে ইমরান: ১১০) অথচ অনেকে ব�োনেরা তাদের স্বামীদের শাহাদাত লাভের পর তাদের স্বামীদের প্রতি চরম ভালবাসার কারণে আল্লাহ রাহে পূ র্ণ-বিবাহ করতে অস্বীকার করেন এবং দারুল হারবে ফিরে যান, যদিও কিয়ামতের দিন সবাই বলবে “ইয়া নাফসি, ইয়া নাফসি”। ক�োন নারীই তার স্বামীর ব্যাপারে চিন্তা করবেনা আর ক�োন পুরুষও তার স্ত্রীর ব্যাপারে চিন্তা করবেনা। কেন আমরা আমাদের অভিলাষকে আমাদের কাজগুল�োকে নিয়ন্ত্রণ করতে দিচ্ছি। আমরা কি আল্লাহ এই আয়াতটির নিয়ে গভীর ভাবে চিন্তা করছিনা, {আপনি কি তার প্রতি লক্ষ্য করেছেন, যে তার খেয়াল-খুশীকে স্বীয় উপাস্য স্থির করেছে?} [আল-জাসিয়া: ২৩] আমাদের কয়জন এখানে মাহরাম বিহীন কিন্তু আমাদের জন্য নিয়�োজিত দায়িত্বশীলের অবাধ্যতা করছি অথচ আল্লাহ বলেন, {হে ঈমানদারগণ! আল্লাহর নির্দেশ মান্য কর, নির্দেশ মান্য কর রাসূ লের এবং তোমাদের মধ্যে যারা উলিল আমর (দায়িত্বশীল) তাদের।} [আন-নিসা: ৫৯] আর আমাদের কতজন তাদের স্বামীদের জীবন কঠিন করে দিচ্ছেন কারণ তারা বহুবিবাহের সু ন্নাহ পালন করতে চান যদিও এতে উম্মাহ’র জন্য অনেক কল্যাণ রয়েছে, আর আল্লাহ বলেন, {হে ঈমানদারগণ! তোমরা পরিপূ র্ণভাবে ইসলামের অন্তর্ভুক্ত হয়ে যাও এবং শয়তানের পদাঙ্ক অনু সরণ কর না। নিশ্চিত রূপে সে তোমাদের প্রকাশ্য শত্রু।} [আল-বাকারাহ: ২০৮] আমাদের কতজন অতিঈর্ষার কারণে আমাদের স্বামী ও তার স্ত্রীর মধ্যকার বিয়ে ভাঙ্গায় শয়তানকে সহায়তা করেছি? আমরা কি আল্লাহর রুমিয়্যাহ

১৩

এই আয়াতটি {যে লোক সৎকাজের জন্য কোন সু পারিশ করবে, তা থেকে সেও একটি অংশ পাবে। আর যে লোক সু পারিশ করবে মন্দ কাজের জন্যে সে তার বোঝারও একটি অংশ পাবে। বস্তুতঃ আল্লাহ সর্ব বিষয়ে ক্ষমতাশীল।} [আন-নিসা: ৮৫] ভুলে গেছি? আর আমাদের অনেকেই আছেন যারা কেবল ঘর থেকে অকারণে ও বেশী বেশী বের হতে চান, কেবল দুনিয়ার খ�োঁজে, যেখানে আল্লাহর আদেশ হল নিজগৃহে অবস্থান করা, {তোমরা গৃহাভ্যন্তরে অবস্থান করবে-জাহিলিয়াতের যু গের অনু রূপ নিজেদেরকে প্রদর্শন করবে না।} [আল-আহযাব: ৩৩] প্রিয় ব�োনেরা, আল্লাহ আল-গানী, সমস্ত অভাব-প্রয়�োজন থেকে মুক্ত। তাঁর আমাদের বা আমাদের আমলের ক�োন দরকার নেই, তাঁর রয়েছে আসমান-জমিনের সমস্ত ধন ভাণ্ডার। তিনি বলেন, {আর আল্লাহ অভাবমুক্ত এবং তোমরা অভাবগ্রস্ত। যদি তোমরা মুখ ফিরিয়ে নাও, তবে তিনি তোমাদের পরিবর্তে অন্য জাতিকে প্রতিষ্ঠিত করবেন, এরপর তারা তোমাদের মত হবে না।} [মুহাম্মাদ: ৩৮] তার দ্বীন জারি থাকবে আমাদের নিয়ে বা আমাদের ছাড়াই, কিন্তু আমরা কি চাইনা অঢেল পুরষ্কার অর্জন করতে এবং আখিরাতের জন্য বিনিয়�োগ করতে? আমাদের উচিৎ হবেনা আমাদের হিজরাকে কবুল হিসেবে অবধারিত মনে করা এবং লা ইলাহা ইল্লালাহ’র ব্যানারের নিচে আমরা সমবেত হয়ে আল্লাহর প্রতি অনু গ্রহ করেছি মনে করা, কারণ এর উল্টোটাই হল আমাদের সবার ক্ষেত্রে বাস্তব সত্যি। আল্লাহই আমাদের উপর অনু গ্রহ করেছেন আমাদের এখানে আসতে দিয়ে, তিনি আমাদের যারা পেছনে রয়ে গেছে তাদের উপর সম্মানিত করেছেন। এটা আমাদের প্রতি আল্লাহর অনু গ্রহ যিনি কেবল তাঁর দয়া ও করুণার কারণে আমাদের হিদায়েত দিয়েছেন এবং এই পথে চলার তাওফিক দিয়েছেন। বস্তুতঃ আমরা আল্লাহর কাছে ঋণী, তাই আমাদের তাঁর প্রতি যতটুকু সম্ভব কৃতজ্ঞতা প্রদর্শন করা উচিত - যদিও আমরা কখন�োই তাঁর প্রতি পুর�ো কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন করতে সক্ষম হব না – তিনি যাতে আমাদের বদল করে না দেন, বরং তিনি আমাদের প্রতি সন্তুষ্ট হন, আমাদের তাঁর সিরাতুল মুস্তাকিমে অটল রাখেন । আমরা কি বুখারী ও মুসলিমে বর্ণিত আবু সাঈদ আলুখদরীর রেওয়াতের এই হাদিস ভুলে গিয়েছে? রাসূ লুল্লাহ g বলেন, “হে নারীরা, দান কর, কারণ আমি ত�োমাদের বেশীরভাগদেরই জাহান্নামে দেখেছি।” তারা জিজ্ঞেস করলেন, “এটা কেন ইয়া রাসূ লুল্লাহ?” তিনি বললেন, “ত�োমরা খুব বেশী অভিশাপ দাও আর সদাচরণ সত্ত্বেও ত�োমরা অকৃতজ্ঞ।” ব�োনেরা আমার, আমাদের মুজাহিদ ভাইয়েরা আল্লাহর জন্য নিজের জান দিয়ে দিচ্ছেন, কেন আমরা পারিনা আল্লাহর জিকিরে আমাদের জিহ্বাগুল�ো সিক্ত রাখতে? তারাত�ো কুফফারদের জ�োটকে ম�োকাবিলা করছেন ও ১৪

ব�োনদের জন্য

তাদের বিরুদ্ধে যু দ্ধ করছেন, আমরা কি পারিনা অন্তত মাঝরাতে আল্লাহর দিকে দীর্ঘ সিজদায় অবনত হতে? যখন তারা ক�োরবানি করছেন এবং তাদের প্রিয়জনকে পেছনে রেখে যাচ্ছেন তখন কেন আমরা পারিনি দিনে সিয়াম পালন করতে এবং আমাদের অভিলাষ ও জিহ্বাকে সংযত করতে? আল্লাহ বলেন, {যারা মুমিন, তাদের জন্যে কি আল্লাহর স্মরণে এবং যে সত্য অবতীর্ণ হয়েছে, তার কারণে হৃদয় বিগলিত হওয়ার সময় আসেনি? তারা তাদের মত যেন না হয়, যাদেরকে পূ র্বে কিতাব দেয়া হয়েছিল। তাদের উপর সু দীর্ঘকাল অতিক্রান্ত হয়েছে, অতঃপর তাদের অন্তঃকরণ কঠিন হয়ে গেছে। তাদের অধিকাংশই ফাসিক।} [আলহাদিদ: ১৬] সময় এসেছে আমাদের নিয়ত পরিশুদ্ধ করার, আমাদের আমল নিরীক্ষণের, আমাদেরকে লক্ষ্যবস্তু থেকে মন�োয�োগ বিচ্ছিন্ন করে এমন সবকিছু আমাদের অন্তর থেকে ঝেড়ে ফেলার এবং মুখলিস তাওবাহ সহকারে আল্লাহর দিকে ফেরার, পাপকাজ সম্পূ র্ণ পরিত্যাগ, পাপ করার কারণে সত্যিকার ভাবে অনু শ�োচনা করা এবং আল্লাহর কাছে পাপের দিকে না ফেরার প্রতিজ্ঞা করার মাধ্যমে। আল্লাহ বলেন, {বলুন, হে আমার বান্দাগণ যারা নিজেদের উপর জুলুম করেছ তোমরা আল্লাহর রহমত থেকে নিরাশ হয়ো না। নিশ্চয় আল্লাহ সমস্ত গোনাহ মাফ করেন। তিনি ক্ষমাশীল, পরম দয়ালু।} [আয-জুমার: ৫৩] আমাদের অবশ্যই তাঁর সাহায্য ও হিদায়াত তলব করতে হবে, কারণ একমাত্র আল্লাহই আমাদের বিজয় দিতে পারেন, তিনি c বলেন, {যদি আল্লাহ তোমাদের সহায়তা করেন, তাহলে কেউ তোমাদের উপর পরাক্রান্ত হতে পারবে না। আর যদি তিনি তোমাদের সাহায্য না করেন, তবে এমন কে আছে, যে তোমাদের সাহায্য করতে পারে? আর আল্লাহর ওপরই মুমিনদের ভরসা করা উচিত।} [আলে-ইমরান: ১৬০] আসু ন আমরা সে রকম নারী হই যারা তাদের ভূমিকা সম্পর্কে সচেতন ছিলেন এবং তা পালন করেছেন, কারণ আপনার মুজাহিদ স্বামীর সহায়তা জিহাদের ভূমিতে আপনার অন্যতম প্রধান দায়িত্ব। প্রিয় ব�োন, এর গুরুত্ব বলে শেষ করা সম্ভব নয়। আপনার গৃহ যেন অভিয�োগ কেন্দ্র না হয়ে এমন হয় যেখানে তার অন্তর একটু স্বস্তি পায়। একে এমন ভাবে গড়ে তুলুন যেখানে তার শক্তি পুনর্জীবিত হয়, তার মাঝে থাকা অবশিষ্ট শক্তি ক্ষরণ হয়ে যায় এমন নয়। আপনার কাছে গুরুত্বপূ র্ণ ব্যাপার গুল�ো এক পাশে রেখে তার প্রয়�োজনকে অগ্রাধিকার দিন। তার উপস্থিতিকে মূ ল্যায়ন করুন এবং তার অনু পস্থিতিতে সবর করুন কারণ তিনি পারিবারিক ব্যবসা চালাচ্ছেন না বা দারুল কুফরের মত ৯টা-৫টা চাকরি করছেন না, বরং তিনি আল্লাহর রাস্তার মুজাহিদ। তিনি আপনার রব তাআলা’র দ্বীনের সেবক। চেষ্টা করুন আপনার সমস্যা ও দুর্বলতা

গুল�ো তার কাছে থেকে লুকাতে যাতে শয়তান তার যু দ্ধ ক্ষেত্রে থাকা কালীন সময়ে এগুল�োকে ফিতনায় পরিণত করতে না পারে। আপনার সর্বোচ্চ সামর্থ্য অনু যায়ী তার সেবা করুন, ইনশাআল্লাহ, আল্লাহর অশেষ মেহেরবানিতে আপনি তার মতই পুরস্কৃ ত হবেন । ইবনে আবুদ-দুনিয়া, জাবির ইবনে আবদুল্লাহ থেকে বর্ণনা করেন, তিনি বলেন, “আমরা রাসূ লুল্লাহ g এর সাথে বসে ছিলাম, এক মহিলা এসে বললেন, ‘ইয়া রাসূ লুল্লাহ, আমি আপনার কাছে মহিলাদের প্রতিনিধি, হে আল্লাহর রাসূ ল, পুরুষ ও নারীদের রব আল্লাহ, আর আদম পুরুষদের পিতা ও নারীদেরও পিতা, হাওয়া পুরুষদের মাতা ও নারীদেরও মাতা। যদি পুরুষরা ফি-সাবিলিল্লাহ’য় বের হয় এবং নিহত হয় এবং তারা তাদের রবের কাছে জীবিত ও রিযক প্রাপ্ত, আর যদি তারা এগিয়ে যায় তাহলে আপনি জানেন তারা কেমন পুরষ্কার লাভ করে, আর আমরা তাদের সেবায় নিয়�োজিত, তাদের মাঝেই নিজেদের সংরক্ষিত রাখি, তাহলে আমাদের পুরষ্কার কি?’ তখন রাসূ লুল্লাহ g বললেন, “মহিলা কাছে আমার সালাম পৌঁছে দিও আর বল�ো, ‘নিশ্চয়ই, স্বামীদের আনু গত্যের মাঝেই রয়েছে সমান (পুরষ্কার), কিন্তু ত�োমাদের অল্প কয়জন তা কর।’” [আন-নাফাকাহ ‘আলা আল-‘ইয়াল] তাই আসু ন আমাদের নিয়ত নবায়ন করি, রাসূ লুল্লাহ g যেমনটি বলেছেন, “যাবতীয় কাজের ফল নিয়তের উপর নির্ভরশীল। প্রত্যেক মানু ষের জন্য তার নিয়ত অনু যায়ী ফলাফল রয়েছে।” [বুখারী ও মুসলিম কর্তৃক বর্ণিত] আসু ন খাদিজা i থেকে একটি উদাহরণ নেই, যার প্রতি আল্লাহ সালাম পাঠিয়েছেন এবং যাকে আল্লাহ জান্নাতে প্রাসাদের সু সংবাদ দিয়েছেন তাঁর প্রতি তার তাৎক্ষনিক ঈমানের কারণে, যার পরে তিনি তাঁর স্বামী রাসূ লুল্লাহ g কে অবিরত সাহায্য করেন। একই ভাবে আয়িশা i দিকে লক্ষ্য করা যাক, যার ছিল চমৎকার মাথা ও অসামান্য স্মৃতি শক্তি যার মাধ্যমে তিনি ব্যাপক সংখ্যক হাদিস বর্ণনা করেন, এর ব্যাপ্তি এত বিস্তৃ ত যে তার মাধ্যমে আসা ইলম না থাকলে আমাদের ইসলামিক পাঠাগার অন্য রকম হত। আর দেখুন সব উম্মাহাতুল মুমিনিন সহ রাসূ লুল্লাহ g এর সময়কালীন সব সালিহা নারীদের উদাহরণ। তাছাড়া, প্রিয় ব�োনেরা আমার, আমাদের অবশ্যই কাবীরা-সাগিরা সব ধরনের গ�োনাহের কাজ ত্যাগ করতে হবে এবং আল্লাহর অবাধ্যতার পরিণতির ভয় করতে হবে। কেবল আশা ও অভিলাষের উপর নির্ভর করা যাবেনা, কারণ না আমাদের আমল কবুলের ক�োন নিশ্চয়তা আছে আর না আমাদের কেউ জান্নাতের সু সংবাদপ্রাপ্তা। বরং, আমাদের ফরজ কাজ গুল�োতে উৎকর্ষ অর্জন করতে হবে আর নফল কাজ করার প্রাণপণ চেষ্টা করে যেতে হবে। সবশেষে, আমি আবার�ো আপনাদেরকে দুনিয়া ও এর ভূষণ কে ত্যাগ করার গুরুত্ব স্মরণ করিয়ে দিচ্ছি, আর বালা-মুসিবতের যন্ত্রণাকে ঈমানের মিষ্টতায় পরিণত

করার পরামর্শ দিচ্ছি। নিশ্চয়ই, যন্ত্রণা আমাদের আল্লাহর কাছাকাছি নিয়ে আসে, তাহলে কেমন মধুর সেই যন্ত্রণা! আমাদের মাঝে এমন নারী গড়ে উঠুক যে তার স্বামীসন্তান শাহাদাত না পেয়ে যু দ্ধ থেকে ফিরে আসলে দুঃখিত হবে। রাসূ লুল্লাহ g এর সময়কার সালিহা নারীদের মত সাহস ও ক�োরবানি নিয়ে জেগে উঠুন, তারা তা করেন নি এই জন্য যে পুরুষরা সংখ্যায় কম ছিল, তারা তা করেছেন জিহাদের জন্য তাদের ভালবাসা থেকে, আল্লাহ জন্য ত্যাগ স্বীকার করার বাসনা আর জান্নাতের কামনা থেকে। সেই বরকতময় নারীদের মাঝে অন্যতম ছিলেন উম্মু আমারাহ নু সাইবাহ বিনত কা’ব আল-আনসারিয়াহ। আয-যাহাবি বর্ণনা করেন, তিনি (নু সাইবাহ) উহুদ, হুদাইবিয়াহ, হুনাইয়িন ও ইমামাহ’র যু দ্ধ প্রত্যক্ষ করেন। তিনি বীরত্বের সাথে যু দ্ধ করেন এবং তার হাত হারান, রাসূ লুল্লাহ g তার সম্পর্ক বলেন, “নিশ্চয়ই, আজ নু সাইবাহ বিন কা’বের মর্যাদা অমুক এবং অমুকের চেয়ে বেশী।” তাই আসু ন এই পুণ্যবতী নারীদের তুলনায় আমাদের অবস্থার কথা চিন্তা করি, রাসূ লুল্লাহ g এর আমাদের ব্যাপারে কি বলার থাকতে পারে? আমার প্রিয় ব�োন, প্রতিয�োগিতা এখন চূ ড়ান্ত পর্যায়ে, তাই আপনার সংগ্রাম অব্যাহত রাখুন যদিও আপনি কাঁপছেন বা ধীর হয়ে পড়েছেন। আল্লাহর সাহায্যের তালাশ করুন, তাঁর উপর ভরসা রাখুন। আপনার উপর পড়া বালা-মুসিবতে তাঁর রাহে ধৈর্য ধারণ করুণ, কারণ {নিশ্চয়ই আল্লাহ ধৈর্যশীলদের সাথে আছেন।} [আলআনফাল: ৪৬] আল্লাহর সন্তোষ অর্জনে যা কিছু করা লাগে তা করতে অধীর হ�োন, আপনার জীবনে সবচেয়ে প্রিয় ও দামী বস্তুটি আল্লাহ জন্য ক�োরবানী করতে প্রস্তুত থাকুন, কারণ এটা আল্লাহর ছাড়া কেউ বা ক�োন কিছু র প্রতি আপনার অন্তরের আসক্তিকে পরিশ�োধন করে দেবে। তাই সৎকর্ম করতে এগিয়ে যান, সেগুল�ো কবুল হবার ব্যাপারে আশাবাদী হ�োন, দুই কল্যাণের একটির ব্যাপারে উদ্বেলিত হ�োন – হয় বিজয় নয় শাহাদাহ! আমি শেষ করছি আল্লাহর উৎকৃষ্ট বাণী দিয়ে, {তোমরা আল্লাহর জন্যে শ্রম স্বীকার কর যেভাবে শ্রম স্বীকার করা উচিত। তিনি তোমাদেরকে পছন্দ করেছেন এবং দ্বীনের ব্যাপারে তোমাদের উপর কোন সংকীর্ণতা রাখেননি। তোমরা তোমাদের পিতা ইব্রাহীমের মিল্লাতে কায়েম থাক। তিনিই তোমাদের নাম মুসলমান রেখেছেন পূ র্বেও এবং এই কোরআনেও, যাতে রাসূ ল তোমাদের জন্যে সাক্ষ্যদাতা এবং তোমরা সাক্ষ্যদাতা হও মানবমন্ডলির জন্যে। সু তরাং তোমরা সালাত কায়েম কর, যাকাত দাও এবং আল্লাহকে শক্তভাবে ধারণ কর। তিনিই তোমাদের মালিক। অতএব তিনি কত উত্তম মালিক এবং কত উত্তম সাহায্যকারী।} [আল-হাজ্জ: ৭৮] রুমিয়্যাহ

১৫

সমস্ত প্রশংসা আল্লাহ’র যিনি বলেছেন, {যখন মুমিনরা সম্মিলিত বাহিনীকে (আহযাব) দেখল, তখন বলল, আল্লাহ ও তাঁর রাসূ ল এরই ওয়াদা আমাদেরকে দিয়েছিলেন এবং আল্লাহ ও তাঁর রসূ ল সত্য বলেছেন। এতে তাদের ঈমান ও আত্মসমর্পণই বৃ দ্ধি পেল।} [আলআহযাব: ২২] আমি সাক্ষ্য দিচ্ছি, আল্লাহ ছাড়া ক�োন মাবুদ নেই, তাঁর ক�োন শরীক নেই, আমি আর�ো সাক্ষ্য দিচ্ছি, মুহাম্মাদ g তাঁর বান্দা ও রাসূ ল যাকে তিনি কিয়ামতের আগে তরবারি সহকারে প্রেরণ করেছেন, সু সংবাদবাহী, সতর্ককারী, আল্লাহর অনু মতিতে আল্লাহ দিকে আহ্বানকারী এবং আল�োকবর্তি হিসেবে। তার মাধ্যমে আল্লাহ হুজ্জাহ প্রতিষ্ঠিত করেছেন, সঠিক পথ স্পষ্ট করেছেন এবং সত্য দ্বীনের বিজয় এনেছেন। তিনি আল্লাহর রাস্তায় জিহাদ করেছেন, তার মাধ্যমে তাঁর দ্বীন মর্যাদাবান হওয়া পর্যন্ত। তার ও তার পরিবারবর্গের প্রতি সালাত ও সালাম আল্লাহর বর্ষিত হ�োক। অতপরঃ সত্যিই মুমিন বান্দাদের পরীক্ষা সম্পর্কিত আল্লাহর রীতিটি বদলায় না যেমনটি তিনি বলেছেন, {মানু ষ কি মনে করে যে, তারা একথা বলেই অব্যাহতি পেয়ে যাবে যে, আমরা বিশ্বাস করি এবং তাদেরকে পরীক্ষা করা হবে না? আমরা তাদের পূ র্ববর্তীদেরও পরীক্ষা করেছিলাম। আল্লাহ অবশ্যই জেনে নেবেন যারা সত্যবাদী এবং নিশ্চয়ই জেনে নেবেন মিথ্যুকদেরকে।} [আল-আনকাবুত: ২-৩] তিনি আর�ো বলেন, {অতঃপর যখন তোমরা কাফেরদের সাথে যু দ্ধে অবতীর্ণ হও, তখন তাদের ঘাড়ে আঘাত কর, অবশেষে যখন তাদেরকে পূ র্ণরূপে পরাভূত কর তখন তাদেরকে শক্ত করে বেধে ফেল। অতঃপর হয় তাদের প্রতি অনু গ্রহ কর, না হয় তাদের নিকট হতে মুক্তিপণ নাও। তোমরা যু দ্ধ চালিয়ে যাবে যে পর্যন্ত না শত্রুপক্ষ অস্ত্র সমর্পণ করবে! এরূপই, আল্লাহ ইচ্ছা করলে তাদের কাছ থেকে প্রতিশোধ নিতে পারতেন। কিন্তু তিনি তোমাদের একজনকে অন্যের দ্বারা পরীক্ষা করতে চান। যারা আল্লাহর পথে শহীদ হয়, আল্লাহ কখনই তাদের কর্ম বিনষ্ট করবেন না।} [মুহাম্মাদ: ৪] তাই মুমিনের জন্য পরীক্ষায় অভ্যস্ত হয়ে যাওয়া আবশ্যক। এক কুদসী হাদিসে রাসূ ল g আল্লাহ থেকে ১৬ 16

এক্সক্লুসিভ লু সিভ

বর্ণনা করেন, “নিশ্চিত, আমার রব আমাকে ত�োমাদের শিখাতে আদেশ করেছেন যা ত�োমরা জানতে না, তার কিছু অংশ তিনি আজ আমাকে শিখিয়েছেন। [তিনি বলেন] ‘বান্দাকে আমার দেয়া সব সম্পদ হালাল।’ নিশ্চয়ই আমি আমার সব বান্দাকে তাওহীদের প্রতি প্রবৃ ত্ত করে সৃ ষ্টি করেছি, আর অবশ্যই শয়তান তাদের কাছে এসেছে এবং তাদের দ্বীন তাদের দূ রে সরিয়ে নিয়ে গেছে, আমার হালালকৃত বিষয়াদি হারাম করেছে আর তাদেরকে আমার সাথে শিরক করতে আদেশ দিয়েছে যার ক�োন অধিকার আমি দেইনি।’ আর নিশ্চয়ই আল্লাহ দুনিয়ার আরব-অনারব সবার দিকে তাকালেন আর অবজ্ঞা করলেন, কেবল কিতাবি কিছু ল�োক ছাড়া এবং বললেন, ‘আমি ত�োমাকে পাঠিয়েছি কেবল ত�োমাকে ও ত�োমাকে দিয়ে অন্যদের পরীক্ষা করতে, আর আমি ত�োমার কাছে এমন কিতাব পাঠিয়েছি যা পানিতে মুছে যাবেনা (অর্থাৎ মানু ষের অন্তরে তা রক্ষিত থাকবে), আর তুমি তা পড়বে, জাগ্রত ও ঘুমন্ত অবস্থায় (অর্থাৎ সহজে)।’ এবং সত্যিই আল্লাহ আমাকে কুরাইশদের প�োড়াতে নির্দেশ দিয়েছেন, তাই আমি বললাম, ‘আমার রব, তাহলে তারা রুটির টুকরার মত আমার মস্তক টুকর�ো করবে।’ তিনি বললেন, ‘তাদের বহিষ্কার কর, তারা যেমন ত�োমাকে বহিষ্কার করেছে, তাদের আক্রমণ কর এবং আমরা ত�োমাকে সাহায্য করব, খরচ কর এবং আমরা ত�োমার উপর খরচ করব, সেনাদল প্রেরণ কর এবং আমি তার মত আর�ো পাঁচ সেনাদল প্রেরণ করব, এবং যারা ত�োমার আদেশ অমান্য করে তাদের বিরুদ্ধে ত�োমার আনু গত্যকারীদের নিয়ে যু দ্ধ কর’”। [মুসলিম হতে বর্ণিত] আর কুফফারদের মিলিত শক্তি ও যু দ্ধরত দলগুল�োর মত পরীক্ষা, যা দাওলাতুল ইসলাম আজ অতিক্রম করছে, তা সেই প্রতিশ্রুতিরই সত্যায়ন। তাই আমরা তাই বলি যা আমাদের সাহাবাদের মধ্য থেকে ন্যায়বান পূ র্ববর্তীগণ বলেছেন যখন তারা আহযাব দেখেছিলেন, {আল্লাহ ও তাঁর রাসূ ল এরই ওয়াদা আমাদেরকে দিয়েছিলেন এবং আল্লাহ ও তাঁর রাসূ ল সত্য বলেছেন। এতে তাদের ঈমান ও আত্মসমর্পণই বৃ দ্ধি পেল।} [আলআহযাব: ২২] আর নিশ্চয়ই আল্লাহ সূ রা বাকারায় নাযিল করেছেন,

{নাকি ত�োমরা মনে কর যে, ত�োমরা জান্নাতে প্রবেশ ভিত্তিতে পরবর্তীদের বিচার করব, আর শেষের দিকের করবে, অথচ এখন�ো ত�োমাদের কাছে ত�োমাদের মুমিনগণের জন্য প্রথমদিকের মুমিনগণের সদৃ শ কিছু পূ র্ববর্তীদের মত অবস্থা আসেনি। অর্থ-সংকট ও দুঃখ- একটা থাকবে।” তার উক্তির সমাপ্তি। ক্লেশ তাদের স্পর্শ করেছিল এবং তারা ভীত-সন্ত্রস্ত বদরের যু দ্ধে আমাদের নবী g ও তার মহান হয়েছিল। এমনকি নবী ও তাঁর প্রতি যারা ঈমান এনেছিল সাহাবীগণের শত্রুর সাথে কেমন ছিলেন তা আমাদের তাদেরকে পর্যন্ত একথা বলতে হয়েছে যে, কখন আসবে রব আমাদের বলেন, {নিশ্চয়ই দুটো দলের মোকাবিলার আল্লাহর সাহায্যে! জেনে রাখ, আল্লাহর সাহায্যে একান্তই নিকটবর্তী।} [আলবাকারাহ: ২১৪] যারা অন্যরকম ভেবেছিল তাদের নিন্দা করে আল্লাহ পরিষ্কার করেছেন যে আগের জাতিদের মত অভাব, দারিদ্র, যন্ত্রণা, ব্যাধি ও শত্রুদের দ্বারা বিচলিত হওয়ার মাধ্যমে পরীক্ষিত না হয়ে তারা জান্নাতে প্রবেশ করবেনা। তাই যখন খন্দকের বছর আহযাব এল এবং রাফিদারা ক্রুসেডারদের ব্যানারের নীচে আমাদের বিরুদ্ধে একজ�োট হয়েছে তারা দেখলেন, তারা বললেন, ‘আল্লাহ ও তাঁর রাসূ ল এরই ওয়াদা আমাদেরকে দিয়েছিলেন মধ্যে তোমাদের জন্য নিদর্শন ছিল। একটি দল আল্লাহর এবং আল্লাহ ও তাঁর রাসূ ল সত্য বলেছেন,’ এবং তারা রাহে যু দ্ধ করে। আর অপর দল ছিল কাফেরদের এরা জানতেন যে আল্লাহ তাদের ভয়ের মাধ্যমে পরীক্ষা স্বচক্ষে তাদেরকে দ্বিগুণ দেখছিল। আর আল্লাহ যাকে করেছেন আর তা এসেছে তাদের কাছে যেমন এসেছিল নিজের সাহায্যের মাধ্যমে শক্তি দান করেন। এরই মধ্যে তাদের পূ র্ববর্তীদের মাঝে। আর এটা কেবল আল্লাহ ও শিক্ষণীয় রয়েছে দৃ ষ্টি সম্পন্নদের জন্য।} [আলে ইমরান: তাঁর রাসূ লের বিচার ও আদেশের প্রতি তাদের ইমান ১৩] তিনি তাদের বনু নাযিরের অবর�োধের কথাও বলেন, ও আত্মসমর্পণ বৃ দ্ধি করেছিল। আর আজকের সত্যনিষ্ঠ {তিনিই কিতাবধারীদের মধ্যে যারা কাফের, তাদেরকে মুসলিমদের অবস্থা সব সময়ের সত্যনিষ্ঠ মুসলিমদের প্রথমবার একত্রিত করে তাদের বাড়ী-ঘর থেকে বহিষ্কার অবস্থার মতই। বস্তুত খিলাফাহ’র মুসলিমরা কলুষিত করেছেন। তোমরা ধারণাও করতে পারনি যে, তারা কুফফারদের আক্রমণের যে পরীক্ষা অতিক্রম করছেন, বের হবে এবং তারা মনে করেছিল যে, তাদের দূ র্গগুলো রাসূ লুল্লাহ g এর জামানায় তার নজির পাওয়া যায়, তাদেরকে আল্লাহর কবল থেকে রক্ষা করবে। অতঃপর যখন আল্লাহ তাঁর নবী ও মুমিনদের পরীক্ষা করেছেন আল্লাহর শাস্তি তাদের উপর এমনদিক থেকে আসল, আর বিভিন্ন আয়াত, সূ রা ও সু ন্নাহ’র কিতাবে এই ঘটনা যার কল্পনাও তারা করেনি। আল্লাহ তাদের অন্তরে ত্রাস প্রবাহের বর্ণনা রয়েছে। ইবনে তাইমিয়া বলেন, “সত্যিই, সঞ্চার করে দিলেন। তারা তাদের বাড়ী-ঘর নিজেদের কিতাব ও সু ন্নাহ’র বিষয়বস্তু যা রাসূ লুল্লাহ’র দাওয়াতকে হাতে এবং মুসলমানদের হাতে ধ্বংস করছিল। অতএব, তুলে ধরে তা সমগ্র মানব জাতির উদ্দেশ্যে, আর হে চক্ষু ষ্মান ব্যক্তিগণ, তোমরা শিক্ষা গ্রহণ কর।} [আলআল্লাহ’র কিতাব ও তাঁর রাসূ লের সু ন্নাতে বর্ণিত তাঁর হাশর: ২] সু তরাং, তিনি আমাদের উম্মাহ’র পূ র্ববর্তীগণের অঙ্গীকার এই উম্মাহ’র শেষজনের প্রতি, যেমনটি তা ছিল কাছ থেকে ও আমাদের আগের উম্মাহদের অবস্থা থেকে এর প্রথম জনের প্রতি। আর আল্লাহ আমাদের পূ র্ববর্তী শিক্ষা নিতে নির্দেশ দেন। তিনি তাঁর কিতাবের একাধিক জাতিগুল�োর ঘটনা বর্ণনা করেন যাতে আমরা তা থেকে যায়গায় উল্লেখ করেন যে জাতিদের ব্যাপারে তাঁর শিক্ষা নিতে পারি, আমরা আমাদের অবস্থা তাদেরটার সু ন্নাহ অপরিবর্তনীয় এবং চলমান। তিনি বলেন, {যদি সাথে তুলনা করব এবং জাতিগুল�োর পূ র্ববর্তীদের কাফেররা তোমাদের মোকাবেলা করত, তবে অবশ্যই রুমিয়্যাহ

১৭

আজ তারা ঐক্যবদ্ধ, কিন্তু কাল তারা হয়ে যাবে বিভক্ত ও বিক্ষিপ্ত

তারা পৃষ্ঠপ্রদর্শন করত। তখন তারা কোন অভিভাবক ও সাহায্যকারী পেত না। এটাই আল্লাহর রীতি, যা পূ র্ব থেকে চালু আছে। তুমি আল্লাহর রীতিতে কোন পরিবর্তন পাবে না।” {আল-ফাতহ: ২২-২৩} তাই দাওলাতুল ইসলামের প্রত্যেক মুজাহিদের উচিৎ বান্দাদের ব্যাপারে আল্লাহর রীতি থেকে শিক্ষা গ্রহণ করা, বিশেষ করে দারুল ইসলাম এবং খিলাফাহ’র নিয়ন্ত্রিত ভূমির বিরুদ্ধে এ রকম আগ্রাসী অভিযানের সময়। কারণ নিফাক মাথা চাড়া দিয়ে উঠেছে, কুফফার তার ধারাল�ো নখ বের করে ফেলেছে, এবং মুনাফিক ও যাদের হৃদয়ে র�োগ রয়েছে তারা ভাবতে শুরু করেছে যে আল্লাহ এবং তাঁর রাসূ ল তাদের যে প্রতিশ্রুতি প্রদান করেছেন তা প্রতারণা বৈ কিছু ই নয়, এবং আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের দল কখনই তাদের সম্প্রদায়ের কাছে ফিরে যাবে না, এবং এই ধারণাকে তাদের হৃদয়ে স�ৌন্দর্য মণ্ডিত করা হয়েছে, তারা কু-ধারণা প�োষণ করেছে এবং ধ্বংস হয়েছে। নিশ্চয়ই, এই ব্যাপক ঘটনাপ্রবাহ থেকে যে শিক্ষা গ্রহণ করা উচিৎ তা হল�ো ঠিক যেমন মুসলিমরা নবী g সহ আহযাবের যু দ্ধে পরীক্ষিত হয়েছিলেন – এমন যু দ্ধের কথা উল্লেখ করে আল্লাহ একটি সূ রা নাযিল করেছেন, যেখান আল্লাহ তাঁর বিশ্বস্ত দলকে সাহায্য করেছিলেন এবং তাঁর সেনাবাহিনীকে সম্মানিত করেছিলেন, যেখানে তিনি একাই ক�োন যু দ্ধ ছাড়া আহযাবকে পরাজিত করেছিলেন, তদুপরি মুমিনগণ দুশমনদের বিরুদ্ধে দৃ ঢ়পদ ছিলেন – রাক্কা, মসু ল এবং তেল আফারের অবস্থাও আজ একই, সেই পরিস্থিতির সাথে পুর�ো পুর�ো সাদৃ শ্য। খন্দকের বছর ল�োকেরা যেসব ভাগে বিভক্ত ছিল আজ ঠিক সেই ভাগগুল�োতে বিভক্ত হয়েছে, কারণ আহযাবের যু দ্ধে মুসলিমদের বিরুদ্ধে তাদের আশে পাশের সকল মুশরিকরা সমবেত হয়েছিল। তারা মদীনায় তাদের দিকে ধাবিত হয়েছিল তাদের সমূ লে উৎপাটন করার জন্য। ক�োরাইশরা এবং তাদের মিত্র ১৮

এক্সক্লুসিভ

বনী আসাদ, আশজা’, ফাযারাহ এবং নাজদের অন্যান্য গ�োত্র সমূ হ, তাছাড়া ইহুদীদের কুরাইজা ও নাজিরের ল�োকেরাও তাদের সাথে ছিল, কারণ নবী g এর আগে বনী নাজিরকে বহিষ্কার করেছিলেন, যা আল্লাহ c সূ রা হাশরে উল্লেখ করেন। তাই, তারা কুরাইজা’র সাথে জ�োটবদ্ধ হয়ে এল�ো যদিও নবী g এর সাথে কুরাইজা’র চুক্তি ছিল এবং তারা মদীনার উপকণ্ঠে বসবাস করতো। বনী নাজির তাদের প্রর�োচিত করার চেষ্টা চালিয়ে যায় যতক্ষণ না কুরাইজা চুক্তি ভঙ্গ করে এবং তাদের জ�োটে অংশ গ্রহণ করে। অতঃপর, এই বিশাল জ�োট একত্রে আসে এবং সংখ্যা আর সরঞ্জামের দিকে মুসলিমদের ব্যাপকভাবে ছাড়িয়ে যায়। তাই, নবী g নারী আর শিশুদের মদীনার উচ্চ ভূমিতে পাঠিয়ে দেন এবং সালআ’ পাহাড়কে পিছনে রেখে তার এবং শত্রুদের মধ্যে খন্দক খনন করেন, যখন শত্রুরা তাদের উপর থেকে এবং নিচে থেকে অবর�োধ করে রেখেছিল। তারা ছিল এমন দুশমন যাদের ইসলামের প্রতি তীব্র শত্রুতা ছিল, এবং যদি তারা মুমিনদের উপর বিজয়ী হত তাহলে তারা তাদের উপর জঘন্য গণহত্যা চালাত। আজকের এই পরিস্থিতিতে, ক্রুসেডার, নাস্তিক, রাফিদা এবং অন্যান্য মুরতাদ দুশমনরা তাদের যু দ্ধ-বিমান, যু দ্ধজাহাজ এবং তাদের সব শক্তি নিয়ে আমাদের বিরুদ্ধে জড়�ো হয়েছে, তারা মুসলিমদের দিকে অগ্রসর হচ্ছে যাতে তাদের উপর নিয়ন্ত্রণ স্থাপন করতে পারে। তারা এই ভূমিকে সবদিক থেকে অবর�োধ করেছে, এই আহযাবের বিরুদ্ধে আমাদের রব বলেন, {যখন তারা তোমাদের নিকটবর্তী হয়েছিল উচ্চ ভূমি ও নিম্নভূমি থেকে এবং যখন তোমাদের দৃ ষ্টিভ্রম হচ্ছিল, প্রাণ কণ্ঠাগত হয়েছিল এবং তোমরা আল্লাহ সম্পর্কে নানা বিরূপ ধারণা পোষণ করতে শুরু করছিলে। সে সময়ে মুমিনগণ পরীক্ষিত হয়েছিল এবং ভীষণভাবে প্রকম্পিত হচ্ছিল। } [আলআহযাব: ১০-১১] এই আয়াতের তাফসিরে ইমাম ইবনে

কাসির r বলেন, “যখন আহযাবের দলগুল�ো মদীনার উপর অপতিত হল�ো এবং মুসলিমরা প্রচণ্ড দুর্দশার শিকার হলেন, আর আল্লাহর রাসূ লও g ও তাদের সাথে ছিলেন, তখন তাদের অবস্থা বর্ণনা করে আল্লাহ বলেন –তাদের পরীক্ষা আর যাচাই করা হয়েছিল, এবং তারা তীব্রভাবে প্রকম্পিত করা হয়েছিল। ঠিক তখনই যাদের হৃদয়ে র�োগ রয়েছে তাদের নিজেদের অবস্থা সরব হয়ে উঠল�ো, মুনাফিকদের নিফাক প্রকাশ পেল। তাছাড়া ঈমানের দুর্বলতা আর পরিস্থিতির কাঠিন্যতার কারণে যাদের হৃদয়ে সন্দেহ ছিল তাদের অবস্থা ভঙ্গুর হয়ে উঠল�ো এবং সে (শয়তানের) ওয়াসওয়াসার শিকার হল।” আজ, মানু ষ সকল পথই অতিক্রম করেছে। সন্দিহান আর দুর্বল চিত্তের ল�োকেরা কু-ধারণা প�োষণ করেছে। তাদের একজন ধারণা প�োষণ করে যে, মুজাহিদদের কেউই আহযাবের সামনে দাড়াতে পারবে না এবং মুসলিমরা সমূ লে ধ্বংস হবে, আরেকজন ধারণা করে যে, যদি মুজাহিদরা আহযাবের সামনে দাড়ায় তাহলে তারা মুজাহিদদের চূ র্ণ করে দেবে এবং চুড়ি যেমন কবজিকে ঘিরে রাখে তেমন করেই ঘিরে ফেলবে। অপর একজন মনে করে ইরাক-শাম আর ইসলামের অন্য ভূমিতে মুসলিমদের জন্য আর আশ্রয় নেই এবং তা আর দাওলাতুল ইসলামের অধীনে নয়, এই ভেবে তারা দারুল কুফরে পালিয়ে যাওয়ার জন মনস্থির করে। আরেকজন মনে করে, নবীর হাদিসের আলেমগণ তাকে যে সু সংবাদ প্রদান করেছেন তা ভ্রান্ত অভিলাষ আর উদ্ভট কুসংস্কার ছাড়া আর কিছু ই নয়। আহযাবের যু দ্ধে মুসলিমদের শিবিরে থাকা একদল মুনাফিকদের উল্লেখ করে আল্লাহ c বলেন: {এবং যখন তাদের একদল বলেছিল, হে ইয়াসরেববাসী, এটা টিকবার মত জায়গা নয়, তোমরা ফিরে চল।} [আল-আহযাব: ১৩] নবী g সালআ’ পাহাড়ে মুসলিমদের শিবির স্থাপন করেন এবং তার ও শত্রুদের মধ্যে খন্দক খনন করেন। তখন মুনাফিকদের একদল বলে, “দুশমনদের বিশাল সংখ্যার কারণে এখানে আজ আমাদের অবস্থান গ্রহণের ক�োন জায়গা নেই, তাই মদীনায় ফিরে চল।” (এর অর্থ বর্ণনা করতে গিয়ে কিছু আলেম) বলেন, “ত�োমাদের আর মুহাম্মাদ দ্বীনের উপর টিকে থাকার ক�োন ক্ষমতা নেই, তাই শিরকি দ্বীনে ফিরে চল।” অন্যান্যরা বলেন, “ত�োমাদের আর যু দ্ধ করার ক�োন ক্ষমতা নেই তাই তাদের কর্তৃত্বের অধীনে নিরাপত্তা তালাশ কর।” তারপর আল্লাহ c এই যু দ্ধে মুনাফিকদের অবস্থা এবং তাদের বক্তব্যকে একাধিক আয়াতে উল্লেখ করেন। তারা কখনও বলে, “ত�োমরাই আমাদের এখন পর্যন্ত এই জায়গায় অবস্থান গ্রহণ করতে এবং দৃ ঢ়পদ থাকতে বলেছ, যদি আমরা আগে চলে যেতাম তাহলে আমাদের এই দুর্দশার শিকার হতে হত না।” আবার কখনও তারা বলে, “ত�োমাদের সংখ্যা স্বল্পতা আর দুর্বলতা

সত্ত্বেও ত�োমরা দুশমনদের চূ র্ণ করতে চাও। ত�োমাদের দ্বীন ত�োমাদের বিভ্রান্ত করেছে।” যেমনটা আল্লাহ c বলেন: {যখন মুনাফিকরা এবং যাদের অন্তর ব্যাধিগ্রস্ত তারা বলতে লাগল, এদের দ্বীন তাদের বিভ্রান্ত করেছে। বস্তুতঃ যারা ভরসা করে আল্লাহর উপর, সে নিশ্চিন্ত, কেননা আল্লাহ অতি পরাক্রমশীল, সু বিজ্ঞ।} [আলআনফাল: ৪৯] কখন�োবা তা বলে, “ত�োমরা উন্মাদ এবং ত�োমাদের ক�োন জ্ঞান-বুদ্ধি নেই। ত�োমরা নিজেদের ধ্বংস করতে চাও আর সাথে ত�োমাদের সাথে থাকা মানু ষদেরও।” এভাবেই তারা বিভিন্ন ধরণের অত্যন্ত ক্ষতিকর বক্তব্য দিত। অতঃপর, সূ রা আহযাবে মুনাফিক এবং দৃ ঢ়পদ থাকা মুমিনদের অবস্থা বর্ণনা করার পর আল্লাহ c তাঁর মুমিন বান্দাদের এরকম পরিস্থিতিতে তাঁর রাসূ ল g এর উদাহরণ অনু সরণ করার জন্য উৎসাহিত করেন। আল্লাহ c বলেন: { যারা আল্লাহ ও শেষ দিবসের আশা রাখে এবং আল্লাহকে অধিক স্মরণ করে, তাদের জন্যে রসূ লুল্লাহর মধ্যে উত্তম উদাহরণ রয়েছে।} [আল-আহযাব: ২১] এভাবেই, আল্লাহ c আমাদের অবগত করেন যে রাসূ ল g এর মত যারা পরীক্ষার শিকার হয়েছে তাদের জন্য তার মাঝে উত্তম উদাহরণ রয়েছে, কারণ তারা তার মতই একই ধরণের দুঃখ-দুর্দশার শিকার। তাই তাদের উচিৎ আল্লাহর উপর ভরসা আর সবর করার ক্ষেত্রে তাকে উদাহরণ হিসেবে গ্রহণ করা, আর তাদের উচিৎ নয় এমনটা মনে করা যে তাদের বিরক্ত আর অপদস্থ করার জন্য তাদের উপর এই দুঃখ-দুর্দশা অপতিত করা হয়েছে। যদি এমনটা হত�ো তাহলে সৃ ষ্টির মধ্যে সর্বশ্রেষ্ঠ আল্লাহর রাসূ ল g কে তাদের মত পরীক্ষা করা হত না। বরং, তা হল�ো উঁচু মাকাম অর্জনের পন্থা এবং এর দ্বারা যারা আল্লাহর ও শেষ দিবসের ভাল কিছু র আশা রাখে ও আল্লাহকে বেশি বেশি স্মরণ করে তিনি তাদের গ�োনাহ মাফ করে দেন। এই আয়াতের তাফসিরে ইমাম ইবনে কাসির r বলেন, “এই মহান আয়াতই হল�ো ক�োন ব্যক্তির তার সব ধরণের কথা, কাজ ও পরিস্থিতিতে আল্লাহর রাসূ ল g কে উদাহরণ সরূপ গ্রহণ করার প্রধান ভিত্তি। এ কারণেই আল্লাহ মানু ষকে আহযাবের দিনে রাসূ ল g এর সবর, দুশমনদের সামনে দৃ ঢ়তা, রিবাত ও জিহাদ করা এবং তার রব b এর পক্ষ থেকে কষ্ট ম�োচনের জন্য অপেক্ষা করাকে উদাহরণ হিসেবে গ্রহণ করার জন্য আদেশ করেছেন। কিয়ামত দিবস পর্যন্ত তার উপর আল্লাহর সালাত ও সালাম বর্ষিত হ�োক। এজন্যই আহযাবের দিনে যারা চিন্তিত হয়ে পড়েছিলেন, প্রকম্পিত আর শঙ্কিত হয়েছিলেন তাদেরকে লক্ষ্য করে আল্লাহ c বলেন: { তাদের জন্যে রসূ লুল্লাহর মধ্যে উত্তম উদাহরণ রয়েছে।} অর্থাৎ, ‘ত�োমরা কি তাকে উদাহরণ হিসেবে গ্রহণ করবে না এবং তার প্রশংসনীয় গুণকে অনু করণ করবে না?’ এরই কারণে তিনি বলেন, {(তাদের জন্য) যারা আল্লাহ ও শেষ দিবসের আশা রুমিয়্যাহ

১৯

রাখে এবং আল্লাহকে অধিক স্মরণ করে}।” খন্দকের বছর আল্লাহর আহযাবকে ছত্রভঙ্গ করে দিয়েছিলেন তাদের উপর একটি ঝঞ্চাবায়ু প্রেরণ করে এবং তাদের হৃদয় সমূ হকে এমনভাবে বিভক্ত করে দিয়েছিলেন যে তাদরে শক্তি-সামর্থ্য বিক্ষিপ্ত হয়ে গিয়েছিল এবং তারা ক�োন কল্যাণই অর্জন করতে পারে নি। যেমনটা আল্লাহ c বলেন, { আল্লাহ কাফেরদেরকে ক্রুদ্ধাবস্থায় ফিরিয়ে দিলেন। তারা কোন কল্যাণ পায়নি। যু দ্ধ করার জন্য আল্লাহ মুমিনদের জন্যে যথেষ্ট হয়ে গেছেন। আল্লাহ শক্তিধর, পরাক্রমশালী।} [আলআহযাব: ২৫] অতঃপর, আমরা আল্লাহ c কাছে দ�োয়া করি তিনি যেন এই খিলাফাহ থেকে আহযাবকে ঠিক তেমনি ভাবে দূ র করে দেন যেমনটা তিনি তাঁর নবী g এবং তার সাহাবাগণের j থেকে দূ র করেছিলেন।

হে কাবা ঘরের প্রভু, আমরা করি তাওবাহ আর ইসতিগফার আপনার প্রতাপের কসম, বীজয় মুকুট আমাদের করুন দান আর কুফরের সমাগমে নাজিল করুন আজাব কারণ প্রত্যেকের ডানাগুল�ো হয়েছে বিনীত আর আপনার প্রতাপের সামনে আমাদের গ্রীবা হয়েছে অবনমিত হে খিলাফাহ’র সৈনিক, আপনার আশেপাশে যে ঘটনাগুল�ো ঘটছে সেগুল�োর ব্যাপারে গভীর ভাবে চিন্তা করুন এবং তা থেকে শিক্ষা গ্রহণ করুন। দেখুন এবং চিন্তা করুন, আল্লাহর কসম, এত�ো একটি মাত্র মৃত্যু আর আর একবারই নিহত হওয়া, তাই নিজের দ্বীন আর ঈমানকে আঁকড়ে ধরে সম্মানিত হ�োন, হয়ত�োবা আপনি আপনরা রবের সাথে এমন অবস্থায় মিলিত হবেন যখন তিনি আপনার প্রতি সন্তুষ্ট এবং আপনি সামনে অগ্রসরমান, পৃষ্ঠ প্রদর্শক নন। এবং সাবধান! হে খিলাফাহ’র সৈনিক, ফিতনা’র জমায়েতগুল�োর ব্যাপারে সাবধান, সেগুল�োকে এড়িয়ে চলুন। এবং আপনার নবী g এর ওসিওতকে অনু সরণ করুন, যিনি বলেন, “যে আমার আনু গত্য করল�ো সে আল্লাহর আনু গত্য করল�ো, এবং যারা আমার অবাধ্য হল�ো সে আল্লাহর অবাধ্য হল�ো। যে তার আমিরের আনু গত্য করল�ো সে আমার আনু গত্য করল�ো এবং যে তার আমিরের অবাধ্য হল�ো সে আমার অবাধ্য হল�ো।” [বুখারী ও মুসলিম] আমরা আমাদের মুজাহিদ ভাইদের এবং সকল ুমসলিমদের এই মহিমান্বিত মাসের যে অংশটুকু বাকি আছে তা থেকে কল্যাণ অর্জনের কথা স্মরণ করিয়ে দেয়ার জন্য এই সু য�োগ হাতছাড়া করব�ো না, এই সেই মাস যার ব্যাপারে আল্লাহ বলেন: { রামাদান মাসই হল সেই মাস, যাতে নাযিল করা হয়েছে কোরআন, যা মানু ষের জন্য হেদায়েত এবং সত্যপথ যাত্রীদের ২০

এক্সক্লুসিভ

জন্য সু স্পষ্ট পথ-নির্দেশ আর ন্যায় ও অন্যায়ের মাঝে পার্থক্য বিধানকারী।} [আল-বাকারাহ: ১৮৫] নিশ্চয়ই ক�োন বান্দার এই বরকতময় সময়ে উপস্থিত থাকা আল্লাহ (তায়ালা) এর পক্ষ থেকে তার জন্য এক বিশেষ অনু গ্রহ, যাতে সে সকল জীর্ণতা থেকে তার হৃদয়কে পরিষ্কার করতে পারে, এবং তার দ্বারা পবিত্র হতে পারে এবং সৎকর্মের জন্য প্রতিয�োগিতা করে এই হাতেগ�োনা দিনগুল�ো থেকে কল্যাণ অর্জন করতে পারে। নবী g বলেন: “যখন রামাদান এসে উপনীত হয় তখন জান্নাতের দরজা খুলে যায় এবং জাহান্নামের দরজা বন্ধ হয় আর শয়তানকে শৃ ঙ্খলাবদ্ধ করা হয়।” [বুখারী ও মুসলিম] তাই, যাদের কাছে রামাদান এসে পৌঁছেছে এমন অবস্থায় যে তারা আল্লাহর প্রতি নিজেদের সমর্পণ করেছেন এবং তার সৎকর্মশীল, তাদেরকে অভিনন্দন। তাদের অভিনন্দন যারা সত্যের দিকে অবনত মিল্লাতে ইব্রাহীমের অনু সরণ করছেন এবং আল্লাহর সকল বিধানের উপর আমল করছেন। অভিনন্দন তাদের প্রতি যারা হকের উপর অটল আছেন এবং আল্লাহর কিতাবকে শক্তভাবে আঁকড়ে ধরেছেন। অভিনন্দন তাদের প্রতি যারা আল্লাহর দিকে আহ্বানকারীর ডাকে সাড়া দিয়েছেন, আল্লাহর রাসূ লের উপর ঈমান এনেছেন, জিহাদ করেছেন এবং তার দেয়া সত্য ওয়াদাকে সত্য বলে মেনে নিয়েছেন। অতঃপর, জ্বলন্ত কয়লাকে আঁকড়ে ধরে থাকা হে খিলাফাহ’র সৈনিকগণ, যারা তাদের সন্ধির ব্যাপারে ধৈর্যশীল এবং দৃ ঢ়পদ, যারা জেনেছেন যে এই দুনিয়া পরীক্ষা আর দুঃখ-কষ্টের জায়গা ছাড়া আর কিছু ই নয়, যেমনটা আল্লাহ c বলেন, {আমি অবশ্যই তোমাদেরকে পরীক্ষা করব যে পর্যন্ত না ফুটিয়ে তুলি তোমাদের জিহাদকারীদেরকে এবং সবরকারীদেরকে এবং যতক্ষণ না আমি তোমাদের অবস্থান সমূ হ যাচাই করি।} [মুহাম্মাদ: ৩১] আল্লাহ আপনাদের উপর রহম করুন – আর জেনে রাখুন, আজ আপনারা কুফরের জ�োটের বিরুদ্ধে ইসলামের ব্যাটেলিয়ন আর ভ্যান-গার্ড। আপনাদের দৃ ঢ়তা আর ধৈর্যের মাধ্যমে ইসলাম সম্মানিত হবে এবং মুসলিমগণ আর তাদের রাষ্ট্র বিজয় লাভ করবে। তাই আল্লাহকে উত্তম কিছু প্রদর্শন করুন। হে মসু ল, রাক্কা আর তেল আফারের সিংহরা, হে সম্মান আর গ�ৌরবের নিদর্শন আর দুশ্চরিত্রদের ক্রোধের উৎস, আল্লাহ যেন ওজু জারি রাখা বাহুগুল�ো এবং উজ্জ্বল চেহারাগুল�োতে বরকত দান করেন। রাফিদা আর মুরতাদদের তাদের উপর তীব্র হামলা চালান, নিশ্চয়ই যে তার সৃ ষ্টিকারী আর রক্ষকের ধারস্ত হয় সে কখনই অপদস্থ হবে না, এবং যারা সৃ ষ্টিকারী ব্যতীত অন্যদের কাছে সু রক্ষা প্রার্থনা করে তারা কখনও সম্মানিত হবে না। আপনারা কাফিরদের বিরুদ্ধে আল্লাহর রাস্তায় যু দ্ধ করছেন এবং আল্লাহর নৈকট্য লাভের জন্য নিজেদের ক�োরবানি করছেন। আমরা আপনাদের ব্যাপারে এমন

ধারনাই রাখি আর আল্লাহই আপনাদের বিচারক। তাই নিজেদের নিয়ত সমূ হকে নবায়ন এবং সংশ�োধন করুন, জখমের কষ্টে ধৈর্য ধারণ করুন, শয়তানের আউলিয়াদের চেয়ে বেশি সবর করুন এবং তাদের নাকে খতের ব্যবস্থা করুন। আল্লাহকে ভয় করুন, কারণ নিজেকে যু দ্ধের জন্য প্রস্তুত করার জন্য এর চেয়ে ভাল�ো অস্ত্র আর হতে পারে না এবং এটাই সর্বোত্তম পরিকল্পনা, যাতে আপনারা সফলকাম হতে পারেন। নিশ্চয়ই বিজয় হল�ো কিছু সময়ের সবর করা মাত্র, এবং তারপর চূ ড়ান্ত বিজয় আপনাদেরই হবে, বি-ইযনিল্লাহ। হে উলাইয়াত দিজলাহ, বাদিয়াহ, সালাহউদ্দিন, দায়ালা, কারকুক, উত্তর এবং দক্ষিণ বাগদাদে খিলাফাহ’র সৈনিকগণ, হে ফাল্লু জাহ, আনবার এবং ফুরাতে ইসলামের সেনানীগণ, এই বরকতময় মাসের একটি রাতকেও রাফিদা আর মুরতাদদের জন্য হত্যার আর ধ্বংসের স্বাদে জর্জরিত না করে অতিবাহিত হতে দিবেন না। তারা আজ আপনাদের কর্ম পরিসরে প্রবেশ করেছে, জীবনের আর কী মানে আছে যখন মাজূ সীদের উত্তরসূ রিরা সেই সব ভূমিতে অবাধে ঘুরা ফিরা করছে যেখানে আপনারা আল্লাহর শরীয়ত দ্বারা শাসন করেছিলেন। তাদের উপর এ্যামবুশ করুন এবং তাদের জন্য আইইডি স্থাপন করুন, স্নাইপার বুলেট দ্বারা তাদের মাথাকে উপড়ে ফেলুন এবং বিস্ফোরণের ঝড় দ্বারা তাদের সমাগমকে নিশ্চিহ্ন করে দিন। উলাইয়াত হালাব, খাইর, বারাকাহ, হিমস এবং দামেস্কে থাকা হে খিলাফাহ’র সৈনিকগণ, হে খালিদ এবং আবু উবাইদাহ’র উত্তরসূ রিগণ, হে ইসলামের নায়ক এবং সাহসী সিংহগণ, আপনাদের সামনেই আছে নু সাইরিয়া, কুর্দিদের নাস্তিকরা আর শামের মুরতাদ সাহাওয়াতরা। দুর্বার সিংহের মত তাদের মধ্যে ঢুকে পড়ুন এবং তাদের উপর ঝাঁপিয়ে পড়ুন চারিদিক থেকে। এই মাসের বরকত থেকে নিজের অংশ হাতছাড়া হতে দিবেন না, তাই নম্রতা, আনু গত্য আর তাওবাহ দ্বারা আল্লাহর দিকে অগ্রসর হ�োন। শাহাদাহ অন্বেষণ করুন, {তোমরা তোমাদের পালনকর্তার ক্ষমা এবং জান্নাতের দিকে ছু টে যাও যার সীমানা হচ্ছে আসমান ও জমিন, যা তৈরি করা হয়েছে পরহেজগারদের জন্য।} [আলইমরান: ১৩৩] উলাইয়াত সিনাই, মিশর, খ�োরাসান, ইয়েমেন, পশ্চিম আফ্রিকা, স�োমালিয়া, লিবিয়া, তিউনিসিয়া, জাযায়ের এবং অন্যান্য জায়গায় থাকা ইসলামের সৈনিকগণ, আপনাদের ফ্রন্ট সমূ হে জিহাদ এবং রিবাত চালিয়ে যান, একদিন এমনকি এক ঘণ্টার জন্যও আল্লাহর দুশমনদের অবকাশ দিবেন না। ভূমিতে শরীয়ত এবং আল্লাহর বিধান প্রতিষ্ঠার জন্য দৃ ঢ় প্রচেষ্টা চালান, কারণ জিহাদের উদ্দেশ্য হল�ো দ্বীনকে সম্পূ র্ণরূপে এক আল্লাহর জন্য সাব্যস্ত করা এবং পুর�ো পৃথিবীকে আল্লাহর শরীয়ত দ্বারা শাসন করা।

পূ র্ব এশিয়ায় খিলাফাহ’র সন্তানগণ, মারাওয়ী শহরের বিজয়ের ব্যাপারে আমরা আপনাদের অভিনন্দন জানাচ্ছি। আল্লাহকে ভয় করুন এবং দৃ ঢ়পদ থাকুন, আল্লাহ আপনাদের যে অনু গ্রহ করেছেন তার জন্য আল্লাহর শুকরিয়া জ্ঞাপন করুন। আপনাদের দুশমনদের বিরুদ্ধে আল্লাহ সাহায্য প্রার্থনা করুন, তিনিই আপনাদের জন্য যথেষ্ট হবেন। তিনি কতই না উত্তম রক্ষক আর কতইনা উত্তম সাহায্যকারী! পারস্যের ভূমিতে খিলাফাহ’র সাহসী সেনা আর আহলুস-সু ন্নাহর সন্তানদের প্রতি, এই দ্বীনের দুশমনদের বিরুদ্ধে আপনাদের আক্রমণ সমূ হে আল্লাহ বরকত দান করুন। আপনারা মুসলিমদের হৃদয়ে প্রশান্তি এনে দিয়েছেন এবং তাদের আনন্দিত করেছেন, এবং মুশরিকদের এমন জায়গার আঘাত হেনেছেন যার প্রহরায় তারা সদা সচেষ্ট ছিল। তাই, আপনাদের আঘাত চালিয়ে যান, নিশ্চয়ই, এই মাজুসী রাষ্ট্রের কাঠাম�ো মাকড়সার জালের চেয়েও দুর্বল। ইউর�োপ, আমেরিকা, রাশিয়া, অস্ট্রেলিয়া এবং অন্যান্য স্থানে থাকা আমাদের আক্বিদাহ আর ঈমানের ভাইদের প্রতি, আপনাদের ভাইরা আপনাদের ভূমিতে নিজেদের দ�োষমুক্ত করেছেন, তাই তাদের পদাঙ্ক অনু সরণ করুন এবং তাদের কর্মের উদাহরণকে গ্রহণ করুন, আর জেনে রাখুন তরবারির ছায়ায়ই আছে জান্নাত। হে সর্বত্র থাকা আমাদের বন্দী ভাইগণ, আল্লাহর কসম একদিনের জন্যও আমরা আপনাদের ভুলি নি, ভুলব�োও না কারণ আমাদের উপর আপনাদের হক আছে। তাই ধৈর্য ধারণ করুন এবং দৃ ঢ়পদ হ�োন আর উত্তম কথাই বলুন, কারণ “নিশ্চয়ই, পুরস্কারের বিশালত্ব নিহিত আছে দুঃখ-দুর্দশার তীব্রতার মধ্যে, এবং সত্যিই যখন আল্লাহ c কাউকে ভাল�োবাসেন, তিনি তাকে পরীক্ষা করেন। তাই যারাই সন্তুষ্ট আছে তারা আল্লাহর সন্তুষ্টি লাভ করবে আর যারা রাগান্বিত তারা আল্লাহ ক্রোধ লাভ করবে।” [আত-তিরমিজী] এই বরকতময় মাসে সবচেয়ে দয়ালু এবং সর্বজ্ঞাত রবের কাছে বেশি বেশি করে দ�োয়া করুন যাতে তিনি আপনার জন্য একটি রাস্তা বের করে দেন, এবং তাঁর কাছে দ�োয়া করুন তিনি যেন আপনাদের মুজাহিদ ভাইদের বিজয়, দৃ ঢ়তা এবং তামকীন দান করেন। আল্লাহর অনু মতিক্রমে আমরা আপনাদের উদ্ধার করার জন্য ক�োন প্রচেষ্টাই বাকি রাখব�ো না। হে আল্লাহ, আমাদের গ�োনাহ সমূ হে এবং আমাদের কর্মের ক্ষেতে অপরিমিতকে ক্ষমা করুন ও আমাদের দৃ ঢ়পদ করুন এবং কাফির সম্প্রদায়ের উপর আমাদের বিজয় দান করুন। এবং আমাদের সর্বশেষ আহ্বান, সকল প্রশংসা আল্লাহ রাব্বুল আলামীনের।

রুমিয়্যাহ

২১

আগের তিন পর্বে আমরা দেখিয়েছি বার�ো ইমামী রাফিদাদের মুশরিক ধর্ম কীভাবে গড়ে উঠেছে, তাদের ধর্মের মূ ল উসু ল হল “আসমানী ইমামাহ”, অর্থাৎ নেতৃত্বের অধিকার কেবল গুটি কয়েক ল�োকের হাতে থাকবে। তাদের দাবী অনু সারে তা আল্লাহর প্রতিশ্রুতিকৃত এবং তারা নবী g থেকে নেতৃত্বের উত্তরাধিকার প্রাপ্ত। আমরা দেখেছি তারা কিভাবে গত কয়েক শতক ধরে তাদের ধর্মে পরিবর্তন এনেছে, তাদের ধর্মের দ�োদুল্যমান ভিত্তির আর সেটাকে আর�ো বেশী বেশী মিথ্যা ও কুসংস্কার দিয়ে সংহত করার ক্রমাগত প্রয়�োজনের কারণে। তারা অদ্ভু ত এক ব্যক্তিত্বের কথা উদ্ভাবন করেছে, আবার এমন এক ব্যক্তিকে তার পিতা দাবী করেছে যিনি ছিলেন ২২ B

আর্টিকল

সন্তানহীন আর তারপর তারা তার গায়েব হয়ে যাওয়ার গল্প প্রচার করেছে। তারপর তারা তাকে আবদুল্লাহ আলমাহদী’র সাথে যু ক্ত করেছে যাকে আখেরী জামানায় মুসলিমরা তাদের নেতা হিসেবে নিযু ক্ত করবেন, এবং যে দাজ্জাল ও তার সাথে থাকা মুশরিকদের বিরুদ্ধে যু দ্ধে নেতৃত্ব দিবেন। এই প্রবন্ধে আমরা বার ইমামী রাফিদাদের তথাকথিত “ইসলামী রাষ্ট্র” প্রতিষ্ঠার চেষ্টার আল�োচনা করব�ো, এই সম্প্রদায়ের ধর্মের বিবর্তনের বিবরণ শেষ করার চেষ্টা করব। আমার আল�োচনা করব�ো তাদের তাওয়াগীতের পরিবেশিত সর্বশেষ মিথ্যা ও প্রতারণার তত্ত্ব “উলাইয়াতুল ফকিহ” নিয়ে, যা রাফিদা ইরানের বর্তমান রাজনৈতিক

রাফিদার তাগূ ত আলী খামেনি, উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্ব অনু যায়ী তাদের বর্তমান নেতা

ব্যবস্থা, যেখানেই তাদের প্রভাব প্রসারিত হয় সেখানেই তারা এই ব্যবস্থার প্রসার করার চেষ্টা করে।

গ�োমরাহির পথের শেষে… অতল গহ্বর রাফিদা তাওয়াগীতের পূ র্বপুরুষরা তাদের সময়কার ইমামদের উৎখাত করতে আসমানী ইমামতের তত্ত্ব হাজির করে, যাতে তারা তাদের অনু সারী ও সমর্থকদের ব�োঝাতে পারে যে আহলুল বাইতের সদস্য ছাড়া ইসলামের প্রাথমিক যু গের আদলে ইসলামী রাষ্ট্র প্রতিষ্ঠা করা সম্ভব নয়। তাদের মতে আহলুল বাইতের সদস্যরা মিনহাযু ন নবুওয়াতের ট্রাস্টি, নবীদের জ্ঞানের উত্তরাধিকারী, একমাত্র তারাই অনু সরণের য�োগ্য কারণ তারা মাসু ম (অন্যায় বা ভুল করতে অসমর্থ) ও তারা গায়েবের জ্ঞান রাখে ইত্যাদি। অপরদিকে তাদের ইমামরা বা ইমামদের নিয়�োজিত ব্যক্তিবর্গ ব্যতীত যদি কেউ ল�োকদের শাসন করত, তাদের বিচার-মীমাংসা করত, দ্বীনী ফাতওয়া দিত বা বিভিন্ন ইবাদত যেমন জামায়াতের সাথে সালাত, যাকাত, জিহাদ ইত্যাদি কায়েম করত তারা তাকে তাগূ ত হিসেবে গণ্য করত। এটা তাদের জন্য নিজেদের তৈরি এক ফাঁদ হয়ে দাঁড়ায় যখন ইমামদের ক্রমধারা ভেঙ্গে যায় এবং তাদের ইমামরা ভূপৃষ্ঠ থেকে নিশ্চিহ্ন হয়ে যায়। তাদের বিকৃত তত্ত্ব অনু যায়ী এর মানে দাড়ায়, মানু ষকে জামাত বিহীন অবস্থায় এবং এমন এক ইমাম ছাড়া থাকতে হবে যার পিছনে সালাত আদায় করা যাবে, শত্রুদের বিরুদ্ধে লড়াই করা যাবে, যে তাদের মধ্যকার বির�োধে মীমাংসা করবে। এই সব ছাড়াও (এই তত্ত্বের কারণে) শরীয়াহ আইন স্থগিত করা হয় এবং মানু ষ তাওয়াগীতের আইনে আত্মসমর্পণ করে, বিভিন্ন ইবাদত স্থগিত হয়, দ্বীনের

বিভিন্ন প্রতীক ও চিহ্ন ল�োপ পায়। তাদের মতে এই পরিস্থিতি তাদের গায়েব ও জাল ইমামের আবির্ভাবের পূ র্ব শর্ত, যে তাদের শাসন করবে, নেতৃত্ব দেবে, ন্যায় সহকারে পরিচালনা করবে এবং শরীয়াহ দিয়ে শাসন করবে। মাসু ম ব্যক্তির নেতৃত্ব থেকে উলাইয়াতুল ফকিহ প্রজন্ম থেকে প্রজন্মান্তরে রাফিদা তাওয়াগীত নিজেদের আর�োপিত শিকল থেকে তাদের ঘাড় ও নিজেদের পরান�ো বেড়ি থেকে তাদের হাত-পা মুক্ত করার চেষ্টা করে যাচ্ছিল, আর বের হয়ে আসতে চেষ্টা করে যাচ্ছিল নিজেদের খ�োঁড়া গর্ত থেকে। তাই তারা সেসব কাজ করা শুরু করে যা তারা আগে দাবী করেছিল কেবল গায়েব ইমাম করতে পারেন, যেমন; ফাতওয়া দেয়া, বিচার-মীমাংসা করা, খুমুস (ইমামকে প্রদেয় সম্পদের ২০%) আদায়, ওয়াকফকৃত ও ইয়াতিমদের সম্পত্তি দেখভাল করা, এসব দিয়ে শুরু করলেও শেষ পর্যন্ত তারা নিজেদের গায়েব ইমামের নায়েব (প্রতিনিধি বা স্থলবর্তি) হিসেবে তাদের ল�োকদের শাসন করার অধিকার দাবী করে, তারা আর�ো দাবী করে যে গায়েব ইমামের কাছ থেকে এই অধিকার লাভ করেছে, গায়েব ইমামের পাঠান�ো বান�োয়াট চিঠির মিথ্যা দাবী বা পূ র্ববর্তী ইমামদের উপর আর�োপিত মিথ্যা রেয়াওয়াতের দাবীর মাধ্যমে তারা এই নতুন আকিদার জন্ম দেয়। আর এইভাবে কয়েক শতক পূ র্বে ইউর�োপিয়ান রাজাদের উপর প�োপের ভূমিকার মত রাফিদারাও তাওয়াগীত রাজাদের ট্রাস্টি বনে যায়। তারা কাউকে গ্রহণয�োগ্য মনে করলে তার রাজ্যকে ইসলামী রাষ্ট্র হিসেবে ঘ�োষণা দিত, তাদের অনু সারীদের তার অধীনে লড়াইয়ের ও তার কাছে বিচার প্রার্থনা করার অনু মতি দিত, একই সময়ে রুমিয়্যাহ

২৩

ইমামের নায়েব হিসেবে খুমুসের সম্পদের উপর একক ভাবে ভ�োগ দখল বহাল রাখত। আর ক�োন শাসক বা রাজাকে তারা প্রত্যাখ্যান করলে তাকে তাগূ ত হিসেবে ঘ�োষণা করত, তাদের অনু সারীদের তার বিরুদ্ধে বিদ্রোহ ও তাকে উৎখাত করতে উস্কানি দিত। পরবর্তীতে রাফিদাদের অনু সৃত অনিষ্টকারী উলামা ও তাদের রাজাদের বির�োধ চরম আকার ধারণ করে, তাদের উভয় পক্ষ শাসনের একচেটিয়া অধিকার একে অপরের বিরুদ্ধে ষড়যন্ত্র করা শুরু করে পেতে যাতে এক পক্ষ আরেক পক্ষের সাহায্য ছাড়াই শাসন করতে পারে। রাফিদা আলিমদের কিছু ল�োক খ�োলাখুলি এই দাবী করে যে একমাত্র তাদের হাতে শাসন ক্ষমতা ন্যস্ত হওয়া ওয়াজিব, এরপর তারা আসমানী ইমামতের তত্ত্ব প্রস্তুত করে, যেখানে তারা দাবী করে যে তাদের ইমামদের হাতে থাকতে হবে মুসলিমদের বিষয়াদির নিয়ন্ত্রণ, যাতে তারা সেইসব নিয়ন্ত্রণ নিজেদের কাছে হস্তান্তর করতে পারে, যেভাবে আগে তারা ইমামদের জন্য খাস বিষয়গুল�ো নিজেদের হাতে তুলে নিয়েছিল। এই ভাবেই উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্বের আবির্ভাব ঘটে, যা আসলে তাদের মিথ্যা ধর্মের মূ ল ভিত্তির বিরুদ্ধে বিদ্রোহের শামিল, কারণ এই তত্ত্ব অনু যায়ী বিশেষ আসমানী বৈশিষ্ট্যের অধিকারী ইমামদের জন্য খাস সকল কর্তৃত্ব হস্তান্তর করা হয় সাধারণ ল�োকদের হাতে যারা সেসব আসমানী বৈশিষ্ট্যের অধিকারী নয়, যেমন ইমামকে হতে হবে ন্যায় বিচারক, মিনহাযু ন নবুওয়াতের উপর ভিত্তি করে দ্বীন প্রতিষ্ঠা করবে, এবং সবচেয়ে জরুরী হল সে হবে মাসু ম এবং যার প্রকাশিত-গ�োপন, উপস্থিত-অনু পস্থিত সকল বিষয় সম্পর্কে জানা থাকতে হবে (ইলমুল গায়েব)। এই বিষয়গুল�ো তারা এমন ভাবে পরিবর্তন ও হ্রাস করে যাতে নিজেদের ব্যাপারে মিথ্যা দাবী করতে পারে। যেমন, তারা নির্ধারণ করে, শাসকের মাসু ম হবার শর্তের পরিবর্তে তার বাহ্যিক ভাবে ন্যায়পরায়ণ হওয়াই যথেষ্ট, সকল বিষয়ে জ্ঞান রাখার শর্তের স্থলে তাদের শরীয়াহ দিয়ে শাসনের জ্ঞান থাকাই যথেষ্ট যার মানে হল ইমামদের উক্তি বা মত সম্পর্কে অবগত থাকা, তাদের ইমামদের মতানু সারে ইজতিহাদ করতে পারা এবং তাদের কাছ থেকে ফাতওয়া নিতে পারা। তারা এমনকি ইমামের নায়েবের স্থলে ইমামের উত্তরাধিকারীর পদের দাবি করার চেষ্টা করে। আগে প্রত্যাখ্যান করলেও শেষ পর্যন্ত তারা আসলে ইমামতের ব্যাপারে আহলুস সু ন্নাহ’র মত অনু সরণ করে, যার ভিত্তি হল উম্মাহকে নবী g এর অনু সরণে নেতৃত্ব দেয়া, তাদের রাব্বুল আলামিনের শরীয়াহ অনু যায়ী শাসন করা। তাদের উদ্দেশ্য ছিল উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্ব সহ ২৪

আর্টিকল

তাদের মুতাযিলা ভাইদের কাছ থেকে অন্যান্য বিদআত গুল�ো এর আল�োকে ব্যাখ্যা করা। উল্লেখ্য মুতাযিলারা এই বিষয়ে নিজেরদের মত প্রতারণা মূ লক ভাবে আহলুস সু ন্নাহ’র সাথে সংযু ক্ত করে।

রাফিদা তাদের ধর্মের ভিত্তি ভেঙ্গে চুরমার করেছে রাফিদা তাওয়াগীত স্বীকার করে ক�োন রাষ্ট্র ইসলামিক শরীয়াহ দিয়ে শাসন করলে তা ইসলামী রাষ্ট্রে পরিণত হয় যার উদ্দেশ্য দ্বীন প্রতিষ্ঠা করা এবং এমন শাসক নিযু ক্ত করা ওয়াজিব যিনি দ্বীন প্রতিষ্ঠা করবেন এবং শরীয়াহ দিয়ে শাসন করবেন। মনে রাখা জরুরী যে দ্বীনের দিকে তারা নির্দেশ করে তা আসলে তাদের বান�োয়াট, মানব রচিত দ্বীন। তাদের উল্লেখিত শরীয়াহ আসলে তাদের তাগূ তী শরীয়াহ যা তাদের আলিমদের আল্লাহর পাশাপাশি ইলাহ হিসবে গ্রহণের উপর ভিত্তি করে প্রতিষ্ঠিত। এছাড়া, তারা স্বীকার করে, ইমাম ধার্য হবে নির্বাচনের মাধ্যমে, নাস (শরয়ী দলিল) বা নবীর উত্তরাধিকারের মাধ্যমে প্রাপ্ত কর্তৃত্বের মাধ্যমে নয়। এমনকি (তারা এও ঘ�োষণা করে যে) খলিফাহ হবার য�োগ্য যে কেউ শাসক হতে পারে, শুধু তাই নয়, এটা তার জন্য এবং যারা তাকে নির্বাচনের সামর্থ্য রাখে তাদের জন্য ওয়াজিব, যাতে সে তাদের দ্বীন প্রতিষ্ঠা করতে পারে, তাদের শরীয়াহ দিয়ে শাসন করতে পারে, “মুমিনদের অভিভাবক” হতে পারে, গায়েবি ইমামের উত্তরাধিকার গ্রহণ করতে পারে এবং গায়েবি ইমামে বিশ্বাসীদের উপর ইমামের সমস্ত অধিকার গ্রহণ করতে পারে। এইভাবে, তারা স্বীকার করতে বাধ্য হয় যে “মুমিনদের প্রচেষ্টাতেই কেবল ইসলামী রাষ্ট্র প্রতিষ্ঠিত হতে পারে”, এর মাধ্যমে তারা তাদের “অপেক্ষা” করার আকিদার সমাপ্তি টানতে বাধ্য হয়। এর ফলে তারা প্রত্যাখ্যান করতে বাধ্য হয় তাদের যারা ল�োকদের নিষ্ক্রিয় ভাবে অপেক্ষা করার ডাক দিয়ে যাচ্ছিল, যাদের বিশ্বাস ছিল তাদের অবশ্যই সেই ইমামদের প্রত্যাবর্তনের জন্য অপেক্ষা করতে হবে একমাত্র যে ন্যায়ভিত্তিক রাষ্ট্র প্রতিষ্ঠা করবে, যারা এটা তরান্বিত করার জন্য যে ক�োন কাজ করা নিষিদ্ধ করেছিল, যারা মনে করত এই রাষ্ট্র কায়েমের জন্য আবির্ভূত সব ব্যানার জাহিলিয়াতের ব্যানার, এবং সেই ব্যানার সংশ্লিষ্ট ল�োকেরা শয়তান। (তারা স্বীকার করেছিল) যদি ইসলামী সরকার মাসু ম ইমামের উপস্থিতি ছাড়াই প্রতিষ্ঠা করা যায় তাহলে এই সরকার প্রতিষ্ঠার আন্দোলনে শরীক হওয়া কেবল জায়েজই নয় বরং তা ওয়াজিব।

“গায়েব কুবরা” থেকে সম্পূ র্ণ গায়েব রাফিদাদের প্রধান তাগূ ত খ�োমেনী, তার বিখ্যাত বই “আল হুকুমত আল ইসলামিয়া”তে তাদের উদ্ভাবিত বিদআতগুল�োর কুপ্রভাব এবং সেগুল�োর মাধ্যমে শরীয়াহ দ্বারা শাসন প্রতিষ্ঠার দুরাশার কথা স্বীকার করেছে। সে বলেছে, “আমাদের ইমাম মাহদীর অনু পস্থিতির কাল ১০০০ বছর পেরিয়েছে, প্রতীক্ষিত ইমামের প্রত্যাবর্তনের

রাফিদারা সর্বকালে সর্বস্থানে ইমামের উপস্থিতি বাধ্যতামূ লক হিসেবে বিশ্বাস করে, খ�োমেনী তার বদলে একটি পরিচালনাকারী কর্তৃপক্ষের উপস্থিতি বাধ্যতামূ লক বলে ব্যক্ত করে, তার মতে নেতৃত্বের উপস্থিতিই আসলে ওয়াজিব। সে বলে, “ইসলামী আইনের ব্যবস্থাপনা ও বাস্তবায়নের জন্য একটি পরিচালনাকারী কর্তৃপক্ষের উপস্থিতি জরুরী, কারণ এটা জুলুম, সীমালঙ্ঘন ও দুর্নীতি র�োধ করে এবং আস্থা বহন করে, জনগণকে সত্যির পথে

দাওলাতুল ইসলামের অভিযান রাফিদা প্রজাতন্ত্রের রাজধানী তেহরানকে কাঁপিয়ে দিয়েছে

জন্য হয়ত আরও ১০০০ বছর লাগবে, আর কতকাল ইসলামী আইন স্থগিত থাকবে?” সে আরও বলে, “বল�োনা, ‘আল-হুজ্জা’র (মাহদী) আবির্ভাব পর্যন্ত [এই আইনগুল�ো] আমরা স্থগিত রাখব’, কারণ [সেক্ষেত্রে], আল-হুজ্জার জন্য অপেক্ষা কালীন এই সময়ে ত�োমরা সালাত স্থগিত করছনা কেন?!” এরপর সে দ্বীনের আইন প্রতিষ্ঠা করার জন্য যে ইসলামী রাষ্ট্র কায়েম করা অপরিহার্যতা ব্যক্ত করে। সে বলে, “ইসলামী সরকার ব্যবস্থা প্রতিষ্ঠা করা ওয়াজিব নয় এই মত যারা ব্যক্ত করে তারা আসলে ইসলামী আইন প্রয়�োগের প্রয়�োজনীয়তা অস্বীকার করে এবং তারা এই আইনগুল�ো স্থগিত ও বাতিল করার আহবান করে।”

পরিচালনা করে, পথভ্রষ্ট ও দুর্দমনীয়দের দমন করে। আমিরুল মুমিনিন (সে আলী h কে নির্দেশ করেছে) এর খিলাফাহ কি এর উদ্দেশ্যই স্থাপিত হয়নি?” তাগূ ত খ�োমেনী উলাইয়াতুল ফকিহ কে জায়েজ করার উদ্দেশ্যে শাসকের য�োগ্যতার মাপকাঠি নিজেই নির্ধারণ করে, নাস এর মাধ্যমে নয়, কারণ সেসব য�োগ্যতা ইমামের অনু পস্থিতিতে পূ রণ করা সম্ভব নয়। সে বলে, “যদিও ইমামের অনু পস্থিতিতে তার নায়েবের বৈশিষ্ট্য নির্ধারণ করে এমন ক�োন দলিল নেই কিন্তু জনগণকে নেতৃত্ব দিতে সক্ষম এমন যে কেউই শাসক হতে পারে।” খ�োমেনী এই সরকার গঠনের জন্য কাজ করাকে উইলাইয়াতে - যা তাদের দ্বীনের এক ভিত্তি - ঈমানের রুমিয়্যাহ

২৫

রাফিদা এক নতুন প্রজন্ম লালন পালন করছে যারা তাদের বিকৃত তত্ত্ব ও মিথ্যা ধর্মকে টেনে নিয়ে যাবে

অংশ বানিয়েছিল। সে ঘ�োষণা করে, “সরকার ও সেসব প্রতিষ্ঠান গঠনের প্রয়�োজনীয়তায় বিশ্বাস উইলাইয়াতে ঈমানের অঙ্গ।” তার পর সে জ�োর দিয়ে বলে যে সরকার প্রধানের ইমামের দায়িত্ব পালন করবে যদিও সে ইমামের অবস্থান বা মর্যাদার অধিকারী হবে না, “কারণ কার�ো অবস্থান বা পদমর্যাদা গুরুত্বপূ র্ণ নয়, গুরুত্বপূ র্ণ হল তার কার্যভূমিকা”, সে দাবী করে যে মাসু ম ইমাম শাসকের দায়িত্ব পালনের কারণের তার মর্যাদা হ্রাস পেয়ে অন্যান্য সাধারণ শাসকদের মত হয়ে যায়না, “কারণ ইমামের রয়েছে এক সম্মানময় অবস্থান, সু উচ্চ মর্যাদা আর এক বিশাল খিলাফাহ যা কাছে নিখিল বিশ্বের সমস্ত অণুপরমাণু আত্মসমর্পণ করে আর আমাদের মাযহাবের গুরুত্বপূ র্ণ বিশেষ দিক হল ক�োন রাজা বা নবী ইমামের মর্যাদার অধিকারী হতে পারেন না।” আর এভাবেই রাফিদা তাওয়াগীত তাদের ইমামদের আল্লাহর শরীক বানিয়ে দেয়, তাঁর আসমাউল হুসনাতে (নাম ও গুণবাচক বৈশিষ্ট্যে), দ�োয়ায়, আনু গত্যসূ চক কাজের মাধ্যমে তাদের নৈকট্য লাভের চেষ্টায়, আর তারা আইন প্রণয়ন ও শাসনের (খাস) অধিকার তাদের কাছ সরিয়ে নেয়। তাদের “ফকিহ”রা ইজতিহাদের নামে আইন প্রণয়নের অধিকার লাভ করে আর যেহেতু তারা ইমামদের নায়েব তাই তাদের অনু সারীদের সেগুল�ো মান্য করা ওয়াজিব হয়ে দাঁড়ায়। আর যখন এসব তাওয়াগীত সরাসরি জনগণের শাসকের ভূমিকায় চলে আসে এবং তাদের আইন প্রয়�োগ করা শুরু করে, গায়েব ইমামের প্রয়�োজনীয়তা সম্পূ র্ণ ফুরিয়ে যায়। যেহেতু গায়েব ইমামের নামে তাদের বান�োয়াট ধর্ম প্রতিষ্ঠা করা সম্পূ র্ণ হয়, তাদের মানব রচিত শরীয়াহ বাস্তবায়িত হয়, “খুমুস” এর নামে জনগণের সম্পদ লুট করা যায়, “জিহাদ” এর নামে তাদের শত্রুদের বিরুদ্ধে যু দ্ধ করা যায়, তাই তার উপস্থিতি বা অনু পস্থিতির ক�োন প্রায়�োগিক পার্থক্য থাকে না, তাই সে ইমামের প্রত্যাবর্তন বা আবির্ভাবের ক�োন প্রয়�োজনীয়তা কি থাকে? ২৬

আর্টিকল

উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্বের উপর ভিত্তি করে রাফিদারা আজ বিভক্ত, তাদের এক পক্ষ তা সমর্থন করে এবং একে ওয়াজিব মনে করে আর অন্য পক্ষ এর বির�োধিতা করে, “অপেক্ষা” তত্ত্বে বিশ্বাস করে এবং ইমামের প্রত্যাবর্তনের পূ র্বে ক�োন ধরনের রাষ্ট্রের প্রতিষ্ঠা হারাম মনে করে, এদিকে আরেক পক্ষ উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্ব সমর্থন করে এই ভেবে যে তা তাদের ইমামের প্রত্যাবর্তন ও আবির্ভাবের পথ তৈরি করবে, তার সমর্থকের সংখ্যা বৃ দ্ধি করে তার জন্য সঠিক পরিস্থিতি প্রস্তুত করার মাধ্যমে, সামরিক প্রস্তুতির মাধ্যমে, নিজেদের শক্তি বৃ দ্ধির মাধ্যমে - কারণ এই সবকিছু ই শত্রুদের ব্যাপারে গায়েব ইমামের ভয় দূ র করবে - এবং তারা এও বিশ্বাস করে উলাইয়াতুল ফকিহ’র কাজে দেশে দেশে ফাসাদ ছড়িয়ে পড়বে, সারা দুনিয়া অন্যায় ও বিশৃ ঙ্খলায় ভরে যাবে আর তা তাদের ইমামের আবির্ভাবের কারণ হিসেবে কাজ করবে যাতে সে এসে দুনিয়া ন্যায় ও নিরাপত্তায় ভরে তুলতে পারে। অবশ্য উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্বের সমর্থকরা আজ সবচেয়ে বেশী সরব কারণ তাদের রয়েছে কর্তৃত্ব ও রাষ্ট্র ক্ষমতা, বিশাল পরিমাণের জনবল ও আর্থিক সামর্থ্য, যেহেতু তাদের নিয়ন্ত্রণে রয়েছে ইরানের সম্পদরাজি এবং তারা ইরাক সহ আরও বেশ কিছু দেশের সম্পদের দখল নিয়েছে।

উলাইয়াতুল ফকিহ পর কি আছে আগে যা ছিল ইমামদের জন্য সংরক্ষিত, উলাইয়াতুল ফকিহ তত্ত্ব বিশ্বাসী রাফিদা আলেমরা তা নিজেদের করে নিয়েছে, আর তাদের এ কাজের ভিত্তি হল “আলেমরা নবীদের উত্তরাধিকারী” এই উক্তিটি যা তারা জাফর আস-সাদিকের বলে দাবি করে। খ�োমেনী বলেছে, “{নবী মুমিনদের নিকট তাদের নিজেদের চেয়ে বেশী দামী।} [আল-আহযাব: ৬] আল্লাহর এই বাণীটির দিকে যদি আমরা লক্ষ্য করি এবং ‘আলেমরা নবীদের উত্তরাধিকারী’

তার (জাফর আস-সাদিকের) এই বাণী নিয়ে গভীর ভাবে চিন্তা করি আমরা এই উপসংহারে পৌঁছব যে নেতৃত্ব স্বত্বাধিকার বিষয়ক এক ব্যাপার যা হস্তান্তরয�োগ্য এবং প্রথাগত ভাবে এটি অসম্ভব নয়।” সে আরও বলে, “হুজ্জাতুল্লাহ” মানে হল সেই ইমাম যার কাছে ল�োকেরা তাদের সমস্ত বিষয়াদির ব্যাপারে শরণ নেয়, আল্লাহ তাকে মন�োনীত করেছেন, তাকে সব ব্যাপারে কর্তৃত্ব দিয়েছেন যা জনগণের জন্য মঙ্গল ও সু খ বয়ে আনে, আর একই ভাবে ফকিহ’রা উম্মাহ’র সকল কিছু র সূ ত্র ও তাদের নেতৃত্ব।” তারা নিজেদের জনগণের বিবাদ মীমাংসা করার জন্য ইমামদের নিযু ক্ত বিচারক হিসেবে বিবেচনা করত, এমনকি এই ফকিহদের উপর তাদের অনু সারীদের ঈমান, মাসু ম ইমামদের উপর তাদের ঈমানের এক বিশেষ অংশে পরিণত হয়। খ�োমেনী জাফর আস-সাদিকের “আমাদের হালাল ও হারামের জ্ঞান রাখে এমন কাউকে ত�োমাদের মধ্যে বিচারক নিযু ক্ত করবে, আর নিশ্চয়ই আমি ত�োমাদের উপর নিযু ক্ত বিচারক” এই উক্তিটির উদ্ধৃতি করে বলে, “এই উক্তি অনু সারে ফকিহ’রা মানু ষের মাঝে বিচারক ও শাসক হিসেবে ইমাম কর্তৃক নিয়�োজিত এবং তাদের এই অবস্থান তাদের জন্য সংরক্ষিত হয়ে থাকবে।” এর মাধ্যমে তারা ধরে নেয় যে যদি আহলুল হাল্লি ওয়াল আকদ (যারা শাসক নিয়�োগ ও অপসারণ করতে পারে) শাসন করার উপযু ক্ত (যে দুই ম�ৌলিক শর্ত পূ রণ করে - ন্যায়পরায়ণ ও ফিকহি জ্ঞান রাখে), এটা নাস এর পর্যায়ের, যা পূ র্বে ছিল ইমামাহ বা ইমামের নায়েব হবার শর্ত। আমাদের উপর�োক্ত আল�োচনার প্রেক্ষিত এটা প্রতীয়মান হয় যে, রাফিদাদের আসমানী ইমামাহ – যার উপর ভিত্তি করে তাদের ধর্ম প্রতিষ্ঠিত – ও তা থেকে উদ্ভূ ত অন্যান্য নীতিমালা ও তত্ত্বের প্রয়�োগে রাফিদাদের অবস্থা সে আরব মুশরিকদের মত যারা নিজহাতে খেজুর দিয়ে মূ র্তি বানাত ইবাদত করবে বলে, তারপর ক্ষু ধার্ত হলে তারা তা খেয়ে ফেলত। একই ভাবে অন্যত্র পাওয়া সু বিধার জন্য রাফিদা তাওয়াগীত তাদের নীতিমালা ও তত্ত্ব থেকে দূ রে সরে গেছে, যদিও সেগুল�ো ছিল বহু শতকের জন্য পূ জিত মূ র্তির মত, আল ওয়ালা ওয়াল বারার ভিত্তি, যার অনু সারে তারা মিত্রতা স্থাপন করত এবং শত্রুতার ঘ�োষণা দিত।

হিদায়েত প্রাপ্তদের পথ… গ�োমরাহদের পথ নয় এইভাবেই রাফিদাদের ধর্ম গত কয়েক শতক ধরে গড়ে উঠেছে, এটা আসলে মুসলিম জামায়াতের যে বিষয়গুল�োর সাথে মতভেদ করে তারা পৃথক হয়ে যায় সেই

বিষয়গুল�োর শুদ্ধতাই ব্যক্ত করে – মুসলিমদের নির্বাচিত খ�োলাফাহ রাশিদার নেতৃত্ব প্রত্যাখ্যান, মুসলিমদের নেতা হতে হলে তার জন্য নাস (আসমানী দলিল) ও নবয়ী ওয়াসিয়া আবশ্যক হবার দাবী। তাদের এসব দাবীর মূ ল কারণ হল তারা চেয়েছিল নেতৃত্ব আলী h ও তার পুত্রদের জন্য যেন সংরক্ষিত থাকে, যাদের ব্যাপারে তার নাস ও নবয়ী ওয়াসিয়া থাকার দাবী করে, এর পর তারা সমস্ত মুসলিম নেতৃবৃ ন্দকে প্রত্যাখ্যান করে, তাদের বিরুদ্ধে শত্রুতার ঘ�োষণা দেয় এবং যু দ্ধ করে। পরবর্তীতে তারা তাদের ধর্মে আর�ো অনেক বিদআত য�োগ করে তাদের ধর্মকে আরও সমৃদ্ধ করতে এবং মুসলিমদের দ্বীন থেকে তাদের সম্প্রদায়কে পৃথক করতে আল্লাহ, তাঁর রাসূ ল g ও আহলুল বাইতের বিরুদ্ধে চরম মিথ্যার আর�োপ করে, এই ভাবে এটা একটা শিরক ও কুসংস্কার ভিত্তিক স্বতন্ত্র দ্বীনে পরিণত হয়, যার ছিল না অনু সরণের য�োগ্য ক�োন দলিল বা নির্ভর করা যায় এমন ক�োন বুদ্ধি ভিত্তিক যু ক্তি। এই ভাবেই সব ভ্রান্ত মতবাদ ও গ�োমরাহি দল গড়ে ওঠে, যারা ইসলামী রাষ্ট্র প্রতিষ্ঠা করার চেষ্টার দাবী করে এবং বিদআতি পথে এগিয়ে চলে ক�োন রকম দলিল বা সালাফ সালিহিন থেকে রেওয়াত ছাড়াই। ফলে এই গ�োমরাহি পথগুল�ো তাদের দ্বীন প্রতিষ্ঠার প্রত্যাশা থাকা সত্ত্বেও সঠিক পথ থেকে দূ রে সরিয়ে নেয় এবং শিরক ও কুফরের অতল গহ্বরে পৌঁছে দেয়। তারা এমন ভাবে এসব গর্তে পতিত হয় যেন তারা অন্ধ আর এমন ভাবে তাদের রং পাল্টায় যেন তারা গিরগিটি, এর ব্যাপ্তি এতই দীর্ঘ যে তাদের আসল নীতিমালা যার উপর তাদের মূ ল ভিত্তি প্রতিষ্ঠিত তার হদিস পাওয়া যায়না। আর যদি তাদের ক�োন বিবৃ তি বা কাজ আংশিক ভাবেও সত্যনিষ্ঠ হয়, তা কেবল পূ র্বে করা গ�োমরাহিকে জায়েজ করতে করা হয়। তাই সত্যনিষ্ঠায় তাদের জন্য লাভজনক কিছু ফেলে তারা তা আঁকড়ে ধরে, তা না হলে তারা তার সমাল�োচনা মুখর হয়ে উঠে, তাদের বিভ্রান্তিতে দ�োল খেতে থাকে এবং গ�োমরাহির পথে হিদায়াত খুঁজতে থাকে। এদিকে আহলুস সু ন্নাহ ওয়াল জামায়াহ দ্বীন প্রতিষ্ঠায় মিনহাযু ন নবুওয়াতের পথে এগিয়ে চলেছে, তারা সেই একমাত্র পথটি থেকে কখন�ো দূ রে সরে যায়নি। তারা অন্যান্য পথের উপস্থিতি তাদের বিভ্রান্ত করেনি এবং ক�োন গ�োমরাহি পথের অনু সরণ তারা করেনি। বরং তারা আল্লাহর সিরাতুল মুস্তাকিমকে আঁকড়ে ধরেছে, যা হল কিতাবুল্লাহ ও সু ন্নাতে রাসূ লুল্লাহ g এবং তারা আল্লাহ’র শক্ত রজ্জু দৃ ঢ় ভাবে আঁকড়ে ধরেছে যা হল মুসলিম জামায়াত। তারা সত্যিকার ভাবেই আল্লাহর প্রতি ঈমান এনেছে, তাঁর উপর যথার্থই তাওয়াক্কুল করেছে, তাঁর রাস্তায় ইখলাসের সাথে জিহাদ করেছে এবং আল্লাহ তাদের সিরাতুল মুস্তাকিমে পরিচালনা করেন। রুমিয়্যাহ

২৭

সমস্ত প্রশংসা আল্লাহ রাব্বু ল আলামীনের। সালাত ও সালাম বর্ষিত হ�োক সাইয়্যিদুল মুরসালিন, তার পরিবার ও সাহাবীগণের প্রতি। অতঃপর, বস্তুত, মিথ্যাবাদী দরবারি আলিমরা আম্বিয়া ও মুরসালিনের প্রচারিত তাওহীদকে বিকৃত করার সাথে সাথে জিহাদের ফিকহকেও করেছে বিকৃত। তারা আহলুল কিতাব, মাজুস ও মুশরিকদের মুসলিমদের ভাই ও মিত্র হিসেবে সাব্যস্ত করেছে। তারা চায় ধর্মগুল�ো তাদের মধ্যকার বির�োধ মিটিয়ে ফেলে এক হয়ে যাক, তাদের বই ও ফাতওয়ার মাধ্যমে তারা ঘ�োষণা দিয়েছে যে কুফফারদের রক্ত ও মাল হারাম। তাদের অবস্থা সেই ইহুদিদের মত যাদের সম্পর্কে আল্লাহ বলেন {কোন কোন ২৮ 28

ফিচার

ইহুদী তার লক্ষ্য থেকে কথার মোড় ঘুড়িয়ে নেয়।} [আননিসা: ৪৬] কাফিরদের নিজ ভূমিতে হত্যা এবং তাদের মাল হস্তগত করার বিষয়টি ফুকাহা কর্তৃক ব্যাপক ভাবে আল�োচিত হয়েছে। যদিও তাগূ ত উলামা শান্তিবাদী ফিকহের প্রবর্তন করেছে, সর্বাত্মক চেষ্টা করেছে এ বিষয়গুল�ো দ্বীন ইসলাম থেকে মুছে ফেলতে, তাদেরকে অবমাননা ও কুফফারের প্রতি দাসত্বের মানহায দিয়ে বদল করতে এবং মানু ষকে তাদের স্থাপিত নতুন ধর্মের প্রতি বশ্যতা স্বীকারে বাধ্য করতে, যার ভিত্তি “সকল ধর্মের শান্তিপূ র্ণ সহাবস্থান”, তথাকথিত “ইসলামী নীতিমালা”, শান্তিবাদ ও জিহাদের বিলুপ্তি। হঠাৎ দেখা যায় নিজেদের ইসলাম ও ইলমের সাথে সংশ্লিষ্টতার দাবীদার কিছু ল�োক এমন কিছু বিষয় হারাম হবার দাবী করছে যার হালাল হবার ব্যাপারে আগে উম্মাহ’র ইজমা ছিল। আমরা অবাক হব�োনা যদি আমরা দামেস্কে আয-যু হরীর সাথে সাক্ষাতে আনাস বিন মালিকের উক্তি নিয়ে গভীর ভাবে চিন্তা করি, আয-যু হরী বললেন, “কী আপনাকে কাঁদিয়েছে?” উত্তরে আনাস বললেন, “আমি সালাত ছাড়া ক�োন ইবাদতই চিনতে পারিনি আর এখন সালাতও হারিয়ে গিয়েছে।” [আলবুখারী’র বর্ণিত] তিনি যদি আমাদের সময়ে এসে পৌঁছতেন কি বলতেন, যখন কিতাবুল্লাহ, সু ন্নাতে রাসূ লুল্লাহ g ও সালাফের ইজমায় প্রতিষ্ঠিত পরিষ্কার হুকুম-আহকাম ছু ড়ে ফেলা হচ্ছে? এমনই এক পরিত্যক্ত হুকুম হল হারবি (বা চুক্তি-বিহীন) কুফফার এর হুকুম, তাদের রক্তের ক�োন ‘ইসমাহ (প্রবাহের ব্যাপারে নিষেধাজ্ঞা) নেই যদি না তারা ইসলাম গ্রহণ করে, বা তাদের শরয়ী আহদ (চুক্তি) থাকে, রাসূ ল g ও সাহাবীদের আমল অনু সারে মুসলিমদের জন্য তাদের রক্ত প্রবাহিত করা এবং তাদের সম্পদ ইচ্ছামত লুণ্ঠন করা জায়েজ। বিশিষ্ট সাহাবী আবু বাসির ও আবু জান্দাল যে কাজ করেছেন একই কাজ মুয়াহহিদিন করলে এখন দেখা যায় উলামা সু ’ ও গ�োমরাহি দিকে আহবান কারী দাঈ’রা মুয়াহহিদদের সমাল�োচনা করে এবং তাদের বিরুদ্ধে ইসলামের ভাবমূ র্তি নষ্টের অভিয�োগ করে। কিন্তু যখন তাদের প্রাচ্য ও পাশ্চাত্যের তাওয়াগীত প্রভুরা মুসলিমদের সম্পদ লুট করে, তাদের মুখ থেকে একটি বাক্যও বের হতে দেখা যায়না। নিশ্চিত ভাবেই, দাওলাতুল ইসলাম কুফফার ও মুরতাদদিন সহ এই দ্বীনের সকল শত্রুদের বিরুদ্ধে তীর-তরবারি এবং পরিষ্কার দলিল সহকারে জিহাদের ভার নিজ কাঁধে তুলে নিয়েছে, যতক্ষণ পর্যন্ত না সমস্ত দ্বীন কেবল আল্লাহর হয়, মুসলিমগণ পূ র্বের মত পরিষ্কার ও পবিত্র দ্বীনে ফিরে আসেন। আল্লাহ বলেন, {আর তাদের সাথে যু দ্ধ করতে থাক যতক্ষণ না ফিতনা শেষ হয়ে যায়; এবং সম্পূ র্ণ দ্বীন আল্লাহর হয়ে যায়। তারপর যদি তারা বিরত হয়ে যায়,

তবে আল্লাহ তাদের কার্যকলাপ লক্ষ্য করেন।} [আলআনফাল: ৩৯] এই প্রবন্ধে নিজ ভূমিতে হারবি কুফফারের সম্পদের ু হুকম ব্যাখ্যা করা হবে এবং দেখান�ো হবে যে তাদের থেকে নেয়া সম্পদের মধ্যে রয়েছে গাণীমাহ, ফাই, তালাসসু স এবং ইহতিতাব (প্রতারণা ও প্রবঞ্চনার মাধ্যমে আহরিত সম্পদ) । এই বিষয়ে উলামাদের কিছু বক্তব্য তুলে ধরা হবে এবং কিছু ভুল ধারণার জবাব দেয়া হবে। সেই সাথে দেখান�ো হবে খিলাফাহ ও কুফফার জাতীদের মধ্যকার সমন্বিত যু দ্ধের প্রেক্ষিতে তাদের সম্পদ লুটের সু ফল। সমস্ত সফলতার একমাত্র উৎস মহান আল্লাহ তা’আলা আর একমাত্র তিনিই সিরাতুল মুস্তাকিম প্রদর্শন করতে পারেন।

হারবি কাফিরের রক্ত ও সম্পদ হালাল হারবি কুফফারের জান-মালের ব্যাপারে মূ লনীতি হল এর ক�োন ইসমাহ নেই। উলামার ইজমা হল, হারবি কুফফারের ব্যাপারে আল্লাহর হুকুম হল তাদের জান বা মালের ক�োন ইসমাহ নেই। বরং তাদের জান ও মাল উভয়ই মুসলিমদের জন্য হালাল। ইমাম ইবনে তাইমিয়া h বলেন, “যেহেতু প্রতিটি কাফিরের মাঝে রয়েছে কুফর ও মুহারাবাহ (যু দ্ধংদেহিতা) তাই তাকে দাসে পরিণত করা যেমন জায়েজ তেমনি জায়েজ তাকে হত্যা করা।” (মাজমু আল-ফাতওয়া) আর অবশ্যই, হারবি কুফফার – ফুকাহা তাদের ক্ষেত্রে এই পরিভাষাই ব্যাবহার করেছেন – কেবল মুসলিমদের বিরুদ্ধে যু দ্ধরত কুফফারই নয়। বরং হারবি কুফফার হল সেসব কুফফার যাদেরকে মুসলিমিন ক�োন নিরাপত্তার গ্যারান্টি প্রদান করেনি; যিম্মা চুক্তি, আহদুল আমান (নিরাপত্তা চুক্তি) বা যু দ্ধবিরতি চুক্তির মাধ্যমে, তারা ক�োন সামরিক দল বা বাহিনীতে য�োগদান করুক বা না করুক, বা তারা যু দ্ধরত না হ�োক কিংবা অন্য যেক�োন ধরনের আম কাফিরই হ�োক, তারা সবাই শরীয়তের সংজ্ঞা অনু যায়ী হারবি কুফফার। তাদের জান-মাল মুসলিমদের জন্য হালাল, আর এই হুকুম সব জায়গার কুফফারের জন্য প্রয�োজ্য। আল্লাহ বলেন, {অতঃপর নিষিদ্ধ মাস অতিবাহিত হলে মুশরিকদের হত্যা কর যেখানে তাদের পাও, তাদের বন্দী কর এবং অবরোধ কর। আর প্রত্যেক ঘাঁটিতে তাদের সন্ধানে ওঁত পেতে বসে থাক। কিন্তু যদি তারা তাওবা করে, নামায কায়েম করে, যাকাত আদায় করে, তবে তাদের পথ ছেড়ে দাও। নিশ্চয় আল্লাহ অতি ক্ষমাশীল, পরম দয়ালু।} [আত-তাওবাহ: ৫] তিনি আরও বলেন, {অবশ্য তারা যদি তাওবা করে, সালাত কায়েম করে আর যাকাত আদায় করে, তবে তারা তোমাদের দ্বীনী ভাই।} [আত-তাওবাহ: ১১] সু তরাং, তাদের রক্ত হালাল হবার কারণ হল তাদের রুমিয়্যাহ

২৯

মুরতাদ আবু বাসির আত-তারতুসী, কুফফার ভিসা সংক্রান্ত ভুল ধারনার প্রবক্তা

শিরক। তাই তারা শিরক থেকে তাওবা করলে তাদের রক্তের নিরাপত্তা বহাল হবে। ইবনে কুদামাহ বলেন, “হারবি কাফির হত্যার ক�োন কিসাস (শাস্তি) নেই, কারণ আল্লাহ বলেছেন, {মুশরিকদের হত্যা কর যেখানে তাদের পাও} [আত-তাওবাহ: ৫], ক�োন কিসাস নেই মুরতাদ হত্যাকারীর জন্যও, কারণ মুরতাদের রক্তপাত হালাল, তার অবস্থা হারবি কাফিরের মতই।” [আল-কাফি ফি ফিকহ আল-ইমাম আহমাদ] ইবনে উমার বর্ণনা করেন রাসূ লুল্লাহ g বলেন, “আমি ত�ো মানু ষের সাথে যু দ্ধ করতে নির্দেশিত হয়েছি যতক্ষণ না তারা এ সাক্ষ্য প্রদান করবে যে, আল্লাহ ব্যতীত হক ক�োন মাবুদ নেই এবং মুহাম্মাদ আল্লাহর রাসূ ল, আর সালাত কায়েম করবে, যাকাত আদায় করবে, অতঃপর যখন তারা তা করবে, তখন তারা তাদের রক্ত ও সম্পদ আমার হাত থেকে নিরাপদ পাবে, তবে ইসলামের অধিকারের ব্যাপারটি ভিন্ন, আর তাদের হিসাবের ভার আল্লাহর উপর।” [আল-বুখারী ও মুসলিম] সু তরাং ইসলামে প্রবেশ করা ছাড়া জান-মালের জন্য ক�োন ইসমাহ নেই। ইমাম আত-তাবারী বলেন, “হারবি মুশরিকদের ব্যাপারে আল্লাহ হুকুম হল তাদের কে হত্যা করা, এ ব্যাপারে ইজমা রয়েছে।” [জামিউল বায়ান ফি তাউয়িলুল কু রআন] ইমাম আশ-শাফি কুফফারের রক্তের জন্য ইসমাহ সম্পর্কে বলেন, “আল্লাহ কাফিরের জান-মাল হালাল করেছেন, যদি না তারা জিযিয়া দেয় বা তাদেরকে নির্দিষ্ট সময়ের জন্য আহদুল আমান প্রদান করা হয়।” [আলউম্ম] তিনি আহদুল আমান সম্পর্কে তিনি আরও বলেন, “আমি যে আহদের কথা বলেছি তা কেবল সীমিত সময়ের ৩০

ফিচার

জন্য দেয়া যাবে, তার তা মুআহদকে (যে আহদের তলব করে) সরাসরি দিতে হবে। যতক্ষণ পর্যন্ত সে আহদ বহাল রাখে (চুক্তির শর্তাবলি মেনে চলে) তার আমান (নিরাপত্তা) বহাল থাকবে, সে যখন আহদ পরিত্যাগ করে সে তখন হারবিতে পরিণত হবে যার জান-মাল হালাল।” [আল-উম্ম]

দারুল কুফর হল দারুল “ইবাহাহ” দারুল হারব বা দারুল কুফর হল “ইবাহা”র ভূমি, মানে, সেই ভূমি যার অধিবাসীদের জান-মাল হরণ করা হালাল, এর আগে উল্লেখিত আয়াত অনু যায়ী আল্লাহর সাথে কেউ শিরক করলে তার জান-মাল হালাল হয়ে যায়, মুসলিমদের জন্য কুফফারের জান-মাল হরণ করা জায়েজ হয়ে যায়। ইমাম আশ-শাফী তার কিতাব আল-উম্ম এ বলেন, “[দারুল হারব এর] ভূমি [মুসলিমিনের জন্য সেখানকার কুফফারদের জান-মাল হরণ করা] জায়েজ কারণ এটা শিরকের ভূমি।” আল-জাসসাস আল-হানাফি বলেন, “দারুল হারবের সম্পদের বৈধ দখলদার নেই, কারণ তা ইবাহাহ’র ভূমি, এর অধিবাসীদের মাল হালাল।” [আহকামুল কুরআন] ইবনে আবি যাইদ আল-কাইরাওয়ানি আল-মালিকি বলেন, “সাহনু ম বলেন, ‘দারুল হারবের কেউ ইসলাম গ্রহণ করলে তাদের জন্য যে কাউকে হত্যা করা এবং তাদের সম্পদ কেড়ে নেয়া জায়িয।’” [আন-নাওয়াদির ওয়ায-যিয়াদাত] শাইখ হামদ ইবনে আতিক বলেন, “আর যারা ব্যাপক গবেষণার করেন বলে পরিচিত এমন উলামার মত প্রচার

করেছেন তাদের ক�োন সন্দেহ নেই যে, যদি ক�োন দেশে শিরকের আবির্ভাব ঘটে, হারাম কাজ প্রকাশ্যে করা হয়, দ্বীনের প্রতীকগুল�ো বিনষ্ট হয় সেই দেশ কুফর দেশে (দারুল কুফর) পরিণত হয়, এর অধিবাসীদের সম্পদ গাণীমাহ হিসেবে নেয়া যাবে এবং তাদের রক্ত হরণ হালাল হয়ে যাবে।” [আদ-দুরারুস সানিয়াহ ফিলআজয়িবাতুন নাজদিয়াহ)

কুফফারের সম্পদ - গাণীমাহ, ফাই বা ইহতিতাব ইমাম ইবনে তাইমিয়া বলেন, “কুফফারের থেকে যু দ্ধ করে ছিনিয়ে নেয়া মাল হল গাণীমাহ।” [মাজমু আলফাতওয়া) আল্লাহ মুসলিমদের জন্য গাণীমাহ হালাল করেছেন। তিনি বলেন, {সু তরাং তোমরা খাও যে তাইয়্যিব হালাল বস্তু গাণীমাহ অর্জন করেছ তা থেকে। আর আল্লাহকে ভয় করতে থাক। নিশ্চয়ই আল্লাহ গাফুরুর রাহীম।} [আল-আনফাল: ৬৯] আর সাহিহাইনে (বুখারী ও মুসলিম) জাবির ইবনে আবদুল্লাহ বর্ণনা করেন, রাসূ লুল্লাহ g বলেছেন, “আমাকে পাঁচটি জিনিস দেয়া হয়েছে, যা পূ র্ববর্তী কাউকে দেয়া হয়নি: আমাকে র�ো’ব বা প্রবল ত্রাসের ভয় দ্বারা সাহায্য করা হয়েছে, যা এক মাসের ব্যবধান থেকে অনু ভূত হয়, আমার জন্য সমগ্র ভূপৃষ্ঠ পবিত্র বানিয়ে দেওয়া হয়েছে সু তরাং আমার উম্মাহ’র যেখানে যার সালাত এর ওয়াক্ত হবে, সেখানে সে সালাত আদায় করে নিবে, আমার জন্য গানীমাহ’র মাল হালাল করা হয়েছে আমার পূ র্ববর্তী কারও জন্য তা হালাল ছিল না, আমাকে সু পারিশ করার অনু মতি দান করা হয়েছে এবং প্রত্যেক নবীকে বিশেষ ভাবে তার গ�োত্রের প্রতি পাঠান�ো হয়েছে, আর আমাকে পাঠানো হয়েছে সমস্ত মানব জাতীর প্রতি।” আর ফাই হল, “কুফফারের থেকে যু দ্ধ করা ছাড়া আহরিত মাল।” [মাজমু আল-ফাতওয়া] আল্লাহ বলেন, {আল্লাহ তাঁর রাসূ লকে ফাই হিসেবে যা দিয়েছেন, তজ্জন্যে তোমরা ঘোড়ায় কিংবা উটে চড়ে যু দ্ধ করনি।} [আল-হাশর: ৬] আর ইহতিতাব বা তালাসসু স হল কুফফারের কাছ থেকে প্রতারণা ও প্রবঞ্চনার মাধ্যমে আহরিত সম্পদ এবং এই সম্পদ হালাল হবে যদি কেউ তাদেরকে (কুফফারকে) সু নির্দিষ্ট ভাবে নিরাপত্তার গ্যারান্টি না দেয়। এর জায়েজ হবার ব্যাপারে আলিমদের মাঝে সত্যিকারের ক�োন ইখতিলাফ (মতভেদ) নেই। কিন্তু এটা কি গাণীমাহ নাকি কেবল হালাল আয় হিসেবে গণ্য হবে তার ব্যাপারে মতভেদ রয়েছে।

ইহতিতাবের সম্পদ থেকে খুমুসের ব্যাপারে উলামার মত তালাসসু স হল ইমামের অনু মতি সহ বা ছাড়াই সংগঠিত আক্রমণ, যা হতে পারে বলিষ্ঠ বাহিনী সহকারে বা ছাড়াই। তালাসসু স আবার আক্রমণ ছাড়াও হতে পারে, যেমন বন্দী ব্যক্তির মুক্তির পরে চালান�ো তালাসসু স, বা ক�োন ব্যবসায়ী [টাকা নিয়ার পর] মাল সরবরাহ না করা। দারুল হারবে ইসলাম গ্রহণকারীগণ তালাসসু স করতে পারেন। বিভিন্ন ধরণের তালাসসু সের মধ্যে ক�োন গুল�োর খুমুস [অর্জিত মাল থেকে প্রদেয় এক পঞ্চমাংশ] দেয়া বাধ্যতামূ লক উলামা তা বিস্তারিত ব্যাখ্যা করেছেন। প্রথমত: আক্রমণ সহকারে সংগঠিত তালাসসু স আলিমদের অধিকাংশের মতে একাকী বা দলবদ্ধ বলিষ্ঠ বাহিনী আক্রমণ করে জ�োর পূ র্বক বা প্রতারণার মাধ্যমে দারুল কুফর থেকে আহরিত মালের উপর খুমুস প্রধান করা আবশ্যক। অধিকাংশ উলামা আক্রমণকারীদের সংখ্যা ঠিক কত জন হলে তা বলিষ্ঠ বাহিনী হিসেবে বিবেচিত হবে তা নির্দিষ্ট করেন নি। ইমাম আল-বাগ্বাওয়ী আশ-শাফী বলেন, “তাদের সংখ্যা অল্প বা বেশী হ�োক, খুমুসের পাবার য�োগ্যদের কাছে তা পৌঁছে দিতে হবে, বাকী সম্পদ তাদের (যারা কুফফারের মাল ছিনিয়ে নিয়েছিল)। এমনকি যদি কেবল মাত্র একজন দারুল কুফরে প্রবেশ করে ক�োন হারবির সাথে যু দ্ধ করে তার মাল ছিনিয়ে নেন, তাকে খুমুস আদায় করতে হবে, খুমুস আদায়ের পর বাকী মালের অধিকার তার।” [আত-তাযিব ফি ফিকহুল ইমাম আশ-শাফী] হানাফী উলামার মত – আবু ইউসু ফ খুমুস প্রদেয় হবার জন্য ন্যূনতম নয় সদস্যের শর্তার�োপ করেন কারণ সংখ্যা নয় হলে তা বলিষ্ঠ বাহিনীতে পরিণত হয়। যদি কিছু মুসলিম ব্যক্তিবর্গ [নয় সদস্যের কম] আক্রমণ করে, হানাফিদের মতে তাদের খুমুস দিতে হবেনা বরং তারা একে হালাল আয় হিসেবে বিবেচনা করেন, অন্যদিকে কেউ যদি ইমামের অনু মতিক্রমে দারুল হারবে আক্রমণ করেন আর ইমামের বাহিনী তাকে অতিরিক্ত শক্তি বা জনবল দিয়ে তার শক্তি বৃ দ্ধি করেন সেক্ষেত্রে সারিয়াহ’র (প্রেরিত ছ�োট সেনাদল) হুকুম কার্যকর হবে। দ্বিতীয়ত: ইমামের অনু মতি সহ বা ছাড়া সংগঠিত আক্রমণ বা তালাসসু স খুমুস প্রদেয় হবার ব্যাপারে বেশিরভাগ উলামার মতে ইমামের অনু মতির ক�োন ভূমিকা নেই, তাদের মতে, ইমামের অনু মতি সহ বা ছাড়া দারুল কুফর রুমিয়্যাহ

৩১

থেকে আহরিত সমস্ত সম্পদের ক্ষেত্রেই খুমুস প্রয�োজ্য হবে। ইমাম আল-বাগ্বাওয়ী আশ-শাফী বলেন, “ইমামের অনু মতি ব্যতীত আক্রমণ করা অপছন্দনীয়, কারণ তার অনু মতিক্রমে পরিচালিত আক্রমণে তিনি হয়ত তাদের জন্য সাহায্য পাঠাতেন। তাই তার অনু মতি বিহীন ভাবে পরিচালিত আক্রমণে আহরিত গাণীমাহ’য় খুমুস প্রদেয়।” [আত-তাযিব ফি ফিকহুল ইমাম আশ-শাফী)

গানীমাহ হল পবিত্রতম রিযক

আবু মুহাম্মাদ আল-সা’লাবি আল-বাগদাদী আলমালিকি বলেন, “কেউ যদি সম্পদ আহরণের উদ্দেশ্যে দারুল কুফরে একাকী প্রবেশ করেন এবং গাণীমাহ আহরণ করেন, তা থেকে খুমুস প্রদান করতে হবে, আর [ইমাম] মালিক ইমামের অনু মতি সহ বা ছাড়াই উভয় ক্ষেত্রেই খুমুস প্রদেয় বলে মনে করতেন।” [উইয়ু নুল মাসাইল – আল-কাদী আবদুল-ওহহাব আল-মালিকী] এটাই সংখ্যাগরিষ্ঠের মত, আর এটা ইমাম আহমদের অন্যতম মত হিসেবে বর্ণনা করা হয়েছে। ইমাম আহমদের মতের উল্লেখ করে ইবনে কুদামাহ বলেন, “তাদের গাণীমাহ অন্য সব গাণীমাহ’র মতই: ইমাম সেখান থেকে খুমুস নেবেন এবং বাকীটা তাদের মাঝে ভাগ করে দেবেন। এটা ইমাম শাফী সহ বেশীরভাগ উলামার মত কারণ আল্লাহ বলেছেন {জেনে রাখ যে, কোন বস্তু-সামগ্রীর মধ্য থেকে যা কিছু তোমরা গাণীমাহ হিসাবে পাবে, তার এক পঞ্চমাংশ হল আল্লাহর জন্য।} [আল-আনফাল: ৪১]” আর তারা ইমামের অনু মতিক্রমে প্রবেশ করলে যে হুকুম হত তা অনু সারে কিয়াস করা ৩২

ফিচার

হয়েছে। [আল-মুঘনি] হানাফি আলিমগণ ইমামের অনু মতির উপর ভিত্তি করে আক্রমণকারীদের পার্থক্য করেছেন। আবু ইউসু ফ বলেন, “আমি আবু হানিফা কে জিজ্ঞেস করেছি, ‘যদি এক বা দুই জন শহর বা দেশে বাইরে দারুল কুফরে আক্রমণ চালিয়ে গাণীমাহ লাভ করে সে ব্যাপারে আপনার মত কি? তাদের গাণীমাহ থেকে কি খুমুস আদায় করতে হবে?’ তিনি বললেন, ‘তাদের আহরিত মালের উপর খুমুস প্রয�োজ্য নয় কারণ তাদের আহরিত মালের সাথে চুরি করে লাভ করা মালের মিল রয়েছে, এই মালের সম্পূ র্ণটাই তাদের নিজেদের।’ আমি বললাম, ‘কিন্তু ইমাম যদি সামরিক বাহিনী থেকে কাউকে অগ্রণী দল হিসেবে পাঠান আর সে গাণীমাহ লাভ করে, তার কি খুমুস আদায় করতে হবে? বাকী মাল কি বাহিনী ও তার মাঝে ভাগ করে দেয়া হবে?’ তিনি জবাব দিলেন, ‘হ্যাঁ’ আমি জিজ্ঞেস করলাম, ‘এই ল�োকের সাথে আগে উল্লেখিত সেই দুই ল�োকের কী পার্থক্য?’ তিনি জবাব দিলেন, ‘কারণ এই ল�োককে ইমাম বাহিনী থেকে পাঠিয়েছেন, ইমামের বাহিনী তার সহায়ক, অন্যদিকে সেই দুই ল�োক ক�োন বাহিনী থেকে যায় নি, তারা স্ব-উদ্যোগে, ইমামের অনু মতি ছাড়াই বের হয়েছে।’” [আস-সিয়ারুস সাগির] এটা ইমাম আহমাদ থেকে বর্ণিত মতের একটি। ইবনে কুদামাহ তার অন্য মত উল্লেখ করে বলেন, “এই মাল তাদের, এর উপর খুমুস প্রয�োজ্য নয়। এটা আবু হানিফির মত কারণ এটা হালাল রুজি যা জিহাদ ছাড়া আহরিত, এটা ইহতিতাব (বন থেকে কাঠ আহরণ) এর শামিল, কারণ জিহাদ কেবল ইমামের অনু মতিক্রমে বা বলিষ্ঠ গ�োষ্ঠী কর্তৃক সম্পাদিত হয়। এটা ডাকাতি ও চুরির মত, জীবিকা আয়ের এক মাধ্যম।” [আল-আল-মুঘনি] ইমাম আহমাদ থেকে বর্ণিত তৃতীয় আরেকটি মত রয়েছে, তা হল এই মালে তাদের ক�োন হক নেই বরং এটা মুসলিমদের সম্পত্তি, কারণ তারা ইমামের অনু মতি না নিয়ে আক্রমণ করে গ�োনাহ’র কাজ করেছে। ইবনে

কুদামাহ বলেন, “এক দাসের র�োমানদের এলাকায় পালিয়ে গিয়ে মালামাল সহ ফেরত আসার ঘটনার প্রেক্ষিতে ইমাম আহমাদ বলেন, ‘দাস তার মালিকের, তার আনিত মালামাল মুসলিমিনের, কারণ [এই দাস] এর কাজটি গ�োনাহের, তাই [আহরিত মালে] তার ক�োন অধিকার নেই।’” [আল-মুঘনি] তৃতীয়ত: ব্যবসায়ীর তালাসসু স, বা এমন বন্দী যে মুক্ত হয়ে দারুল কুফরে বসবাস করছেন বা সেখানকার নও মুসলিমের খুমুস প্রয�োজ্য হবার ব্যাপারে উলামার ভিন্ন মতের কারণ অনু সন্ধান করলে দেখা যায়, এর অন্যতম কারণ হল এ সম্পদ নেয়া হয় জ�োরপূ র্বক ও লড়াই করে যা গাণীমাহ’র শর্ত, অন্য কারণ হল ইমামের অনু মতি, সেক্ষেত্রে এটা জিহাদ যা ইমামের নেতৃত্বে সম্পাদিত হয়। এগুল�ো ছাড়া অন্যান্য ক্ষেত্রে [আহরিত মাল] গাণীমাহ’র অন্তর্ভুক্ত হবেনা, বরং তা হবে অন্যান্য হালাল রুজির উৎসের মত যেমন: শিকার, কাঠ সংগ্রহ ইত্যাদি, সেরকম কিছু উদাহরণ হল – ব্যবসায়ীর তালাসসু স, বন্দির তালাসসু স যে মুক্তি পেয়ে দারুল কুফরে বাস করছে বা সেখানকার নও মুসলিমের তালাসসু স, এর দলিল পাওয়া যায় ইমাম আত-তাবারীর তাফসিরে যা তিনি সালিম ইবনে আবিল জা’দ থেকে এই আয়াতের তাফসিরে বর্ণনা করেন {আর যে আল্লাহকে ভয় করে, আল্লাহ তার জন্যে নিষ্কৃতির পথ করে দেবেন} [আত-তালাক: ২] সালিম বলেন, “এই আয়াত কষ্টকর পরিস্থিতির স্বীকার আশজা [গ�োত্রের] এক ল�োকের প্রেক্ষিতে নাযিল হয়, সেই ল�োক নবী g কাছে এসেছিলেন যিনি তাকে বললেন, ‘আল্লাহ কে ভয় কর এবং সবর কর।’ সে ফিরে গেল এবং জানতে পারল তার শত্রুদের হাতে বন্দী ছেলেকে আল্লাহ মুক্ত করার ব্যবস্থা করেছেন এবং সে [পালিয়ে আসার সময়] তাদের কিছু ছাগল নিয়ে এসেছে। তারপর তার ছেলে রাসূ লুল্লাহ g কাছে গিয়ে তা জানাল এবং জিজ্ঞেস করল, ‘আমি কি ঠিক করেছি ও রাসূ লুল্লাহ g ?’ তিনি উত্তর দিলেন, ‘হ্যাঁ’।” [জামি’উল বায়ান ফি তাওয়িলুল কুরআন) সু তরাং, এই মুসলিম বন্দী মুক্তির পর তাদের কিছু ছাগল নিয়ে এসেছিলেন সাথে করে এবং নবী g এর উপর ক�োন খুমুস ধার্য করেন নি কারণ তা আহরিত হয়েছে মুসলিমদের কর্তৃত্বের এলাকার বাইরে দারুল হারবে, ক�োন যু দ্ধ ছাড়াই, নবী g অনু মতি ব্যতিরেকে এবং তিনি একে গানীমাহ হিসেবে গণ্য করেন নি। এই কারণে, ইহতিতাবের মালের শর্ত হল তা আহরিত হতে হবে দারুল কুফর থেকে এবং ইমামের অনু মতি ছাড়া। আর একই হুকুম প্রয�োজ্য হবে ক�োন ব্যবসায়ী যদি দারুল হারবে থেকে মাল চুরি করে। ইমাম আলবাগ্বাওয়ী বলেন, “যদি কেউ দারুল হারবে ঢুকে ক�োন

হারবি কাছে থেকে ক্রয়-বিক্রয় চুক্তির আওতায় মাল গ্রহণ করে পালিয়ে যায় [মালের মূ ল্য পরিশ�োধ না করে] তাহলে সে মালের মালিকানা তার এবং এর উপর খুমুস প্রয�োজ্য নয়।” [আত-তাহযিব ফি ফিকহুল ইমাম আশশাফী] যারা দারুল হারবের অধিবাসী এবং কুফফারদের সু নির্দিষ্ট ভাবে নিরাপত্তার গ্যারান্টি প্রদান করেন তাদের ক্ষেত্রেও একই হুকুম প্রয�োজ্য হবে। একই ভাবে যদি কেউ দারুল হারবে ইসলাম গ্রহণ করেন এবং কুফফারের মাল চুরি করেন তাদের ক্ষেত্রেও একই হুকুম প্রয�োজ্য হবে। কারণ এদের সবার পরিস্থিতি নবী g আমলের সেই ব্যক্তির মত যে কুফফার ছাগল নিয়ে পালিয়ে এসেছিল আর কুফফার থেকে আহরিত মালের উপর খুমুস আর�োপের ক�োন প্রমাণ পাওয়া যায় না। ইবনে আবি যাইদ আল-কাইরাওয়ানি বলেন, “সাহনু ন বলেন, ‘আর যারা দারুল হারবে ইসলাম গ্রহণ করে তাদের জন্য যাকে খুশি তাকে হত্যা ও তাদের মালামাল কেড়ে নেয়া হালাল।’” [আন-নাওয়াদির ওয়ায-যিয়াদিয়াত] আর মালের মালিকের ব্যাপারে ক�োন ইখতিলাফ নেই, তাই কুফফার পুরুষ, নারী বা শিশু – সবার মাল চুরি করা হালাল।

হারবি কুফফার থেকে আহরিত মাল কিভাবে ভাগ করতে হবে গাণীমাহ: আল্লাহ বলেন, {আর জেনে রাখ যে, কোন বস্তু-সামগ্রীর মধ্য থেকে যা কিছু তোমরা গাণীমাহ হিসাবে পাবে, তার এক পঞ্চমাংশ হল আল্লাহর জন্য, রাসূ লের জন্য, তাঁর নিকটাত্মীয়-স্বজনের জন্য এবং এতীমঅসহায় ও মুসাফিরদের জন্য; যদি তোমাদের বিশ্বাস থাকে আল্লাহর উপর এবং সে বিষয়ের উপর যা আমি আমার বান্দার প্রতি অবতীর্ণ করেছি ফয়সালার দিনে, যেদিন সম্মু খীন হয়ে যায় উভয় সেনাদল। আর আল্লাহ সব কিছু র উপরই ক্ষমতাশীল।} [আল-আনফাল: ৪১] সু তরাং, গাণীমাহ’র চার-পঞ্চমাংশ মুজাহিদিনের জন্য যারা তা আহরণ করেন, বাকী এক-পঞ্চমাংশ সূ রা আনফালের গানীমাহ’র আয়াতে উল্লেখিত ল�োকদের জন্য। ইবনে উমার ও ইবনে আব্বাস j বর্ণনা করেন, “রাসূ লুল্লাহ g খুমুস পাঁচ ভাগে ভাগ করতেন” মানে বাকী এক-পঞ্চমাংশ পাঁচ ভাগে বিভক্ত হত। ইমাম আহমাদ বলেন, “খুমুসের এক ভাগ আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের জন্য, এক ভাগ রাসূ লুল্লাহ g এর বনু হাসিম ও বনু আল-মুত্তালিবের অন্তর্ভুক্ত নিকটাত্মীয়দের জন্য কারণ তিনি এই দুই গ�োত্রের বাইরে অন্য কাউকে এই খাত থেকে অংশ দিতেন না, আরকে ভাগ ইয়াতিমদের জন্য, আরেক ভাগ অভাবী দের জন্য এবং শেষ ভাগ মুসাফিরদের জন্য।” [মাসায়েল আহমাদ ইবনে হানবাল রুমিয়্যাহ

৩৩

রেওয়াত ইবনিহি আবদিল্লাহ] আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের অংশ ক�োন খাতে ব্যয় হবে: সঠিক মতানু সারে আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের খাত ব্যয় হবে ঘ�োড়া, অস্ত্র-শস্ত্র ও মুসলিমিনের অন্যান্য স্বার্থ সংশ্লিষ্ট বিষয়ে। ইবনে কুদামাহ বলেন, “আল্লাহ তাঁর ও তাঁর রাসূ লের g প্রতি এটা আর�োপ করেছেন, মাসলাহার (মুসলিম স্বার্থ) ব্যাপারটি যে তাঁর কাছে গুরুত্বপূ র্ণ তার অবগতির জন্য, এবং আর এটা নবী g এর জন্য নির্দিষ্ট নয় কারণ তা তার মৃত্যুর পর শেষ হয়ে গিয়েছে।” [আল-মুঘনি]

ফাই ফাই ক�োথায় ব্যয় হবে তা আল্লাহ পরিষ্কার করেন সূ র আল-হাশরে, {আল্লাহ জনপদবাসীদের কাছ থেকে তাঁর রাসূ লকে যা দিয়েছেন, তা আল্লাহর, রসূ লের, তাঁর আত্মীয়-স্বজনের, ইয়াতীমদের, অভাবগ্রস্তদের এবং মুসাফিরদের জন্যে, যাতে ঐশ্বর্য কেবল তোমাদের বিত্তশালীদের মধ্যেই পুঞ্জীভূত না হয়। রাসূ ল তোমাদেরকে যা দেন, তা গ্রহণ কর এবং যা নিষেধ করেন, তা থেকে বিরত থাক এবং আল্লাহকে ভয় কর। নিশ্চয় আল্লাহ কঠোর শাস্তিদাতা। এই ধন-সম্পদ দেশত্যাগী নিঃস্বদের জন্যে, যারা আল্লাহর অনু গ্রহ ও সন্তুষ্টি লাভের অন্বেষণে এবং আল্লাহ তাঁর রসূ লের সাহায্যার্থে নিজেদের বাস্তুভিটা ও ধন-সম্পদ থেকে বহিষ্কৃ ত হয়েছে। তারাই সত্যবাদী। যারা মুহাজিরদের আগমনের পূ র্বে মদীনায় বসবাস করেছিল এবং বিশ্বাস স্থাপন করেছিল, তারা মুহাজিরদের ভালবাসে, মুহাজিরদেরকে যা দেয়া হয়েছে, তজ্জন্যে তারা অন্তরে ঈর্ষা পোষণ করে না এবং নিজেরা অভাবগ্রস্ত হলেও তাদেরকে অগ্রাধিকার দান করে। যারা মনের কার্পণ্য থেকে মুক্ত, তারাই সফলকাম। আর এই সম্পদ তাদের জন্যে, যারা তাদের পরে আগমন করেছে। তারা বলে: হে আমাদের পালনকর্তা, আমাদেরকে এবং ঈমানে আগ্রহী আমাদের ভ্রাতাগণকে ক্ষমা কর এবং ঈমানদারদের বিরুদ্ধে আমাদের অন্তরে কোন বিদ্বেষ রেখো না। হে আমাদের রব, আপনি রাউফুর রাহীম } [সূ রা আল-হাশর: ৭-১০] ফাইয়ের উপর খুমুস প্রয�োজ্য হবে কিনা এ ব্যাপারে আলিমদের মাঝে মতভেদ রয়েছে, এই মতভেদের কারণ হল, সূ রা হাশরের সপ্তম আয়াতে বর্ণিত ফাই গ্রহীতারা সূ রা আনফালের গাণীমাহ’র আয়াতে বর্ণিত গানীমাহ গ্রহীতাদের অনু রূপ। একারণে উলামার এক দল এ আয়াতের বাহ্যিক অর্থ গ্রহণ করেছেন যদিও আল্লাহ খুমুসের কথা উল্লেখ করেন নি যেমন ভাবে তিনি আল-আনফালের আয়াতে করেছেন। উলামার আরেক দল উমার h মত গ্রহণ করেছেন যিনি উপর�োল্লিখিত আয়াতের উল্লেখ করে বলেন “এই [আয়াত গুল�ো] ৩৪

ফিচার

সকল মুসলিমিনকে অন্তর্ভুক্ত করে।” তাই এই আয়াতের উদ্দেশ্য হল হুকুমটির ব্যাপ্তিতা উল্লেখ করা, খুমুস গ্রহীতা নির্দিষ্ট করা নয়। ইবনে কুদামাহ আল-কাফিতে উল্লেখ করেন, “[হানবালি] মাযহাবে পরিষ্কার যে এটার [ফাই] উপর খুমুস প্রদেয় নয় কারণ আল্লাহ এই আয়াত {আল্লাহ তাঁর রাসূ লকে যে ধন-সম্পদ দিয়েছেন, তজ্জন্যে তোমরা ঘোড়ায় কিংবা উটে চড়ে যু দ্ধ করনি} [আল-হাশর: ৬] ও তৎপরবর্তী আয়াত গুল�ো আম (সাধারণ), তিনি সকল মুসলিমিনকে তার [ফাইয়ের] অংশীদার করেছেন। উমার h এই আয়াত গুল�ো পড়ে বলেন, ‘এই [আয়াত গুল�ো] সকল মুসলিমিনকে অন্তর্ভুক্ত করে, আমি যদি লম্বা সময় বেঁচে থাকি তাহলে দেখব হিমায়ার [গ�োত্রের] উপত্যকার রাখাল ফাইয়ের অংশ পাচ্ছে, এর জন্য ক�োন ঘাম ঝরান�ো ছাড়াই’।” [আল-কাফি ফি ফিকহুল-ইমাম আহমাদ] অবশ্য ইবনে কুদামাহ নিজস্ব মত ছিল যে ফাইয়ের উপর খুমুস প্রয�োজ্য, যার এক-পঞ্চমাংশ গাণীমাহ ও ফাইয়ের আয়াতে উল্লেখিত ল�োকেরা পাবে আর বাকী চার-পঞ্চমাংশ ফাই সকল মুসলিমিনের অধিকার, তার কিতাব আল কাফিতে উল্লেখিত ক্রম অনু যায়ী। তিনি বলেন, “এর শুরু সবচেয়ে গুরুত্বপূ র্ণ খাত দিয়ে, তারপর পরবর্তী গুরুত্বপূ র্ণ খাতে। আর সবচেয়ে গুরুত্বপূ র্ণ খাত হল মুসলিম সেনাবাহিনীর প্রয়�োজনীয়তা পূ র্ণ করা যেমন - তাদের জন্য খাবারের ব্যবস্থা করা, তাদের জন্য দরকারি নির্মাণ কাজের সম্পাদন, খন্দক খ�োঁড়া, তাদের জন্য বাহন ও অস্ত্র-শস্ত্র ক্রয় করা ইত্যাদি, তারপর ক্রমান্বয়ে পরবর্তী গুরুত্বপূ র্ণ খাতে ব্যয় করা যেমন ত�োরণ, রাস্তা-ঘাট ও মসজিদ নির্মাণ, খাল খনন, বন্যা নির�োধক [বাঁধ নির্মাণ] এবং কাজী, ইমাম ও মুয়াজ্জিনের জীবিকার ব্যবস্থা করা, অন্যান্য মুসলিমের প্রয়�োজনীয়তা পূ রণ এবং অন্য যেক�োন কাজ যা মুসলিমিনের উপকারে আসে। আয়াতটি ও উমার h এর উক্তির ভিত্তিতে বাকী মাল মুসলিমিনের মাঝে ভাগ করে দিতে হবে।” [আলকাফি ফি ফিকহুল-ইমাম আহমাদ)

নিরাপত্তা প্রদান দারুল হারব ও ইবাহাহ’র ভূমির মাঝে ক�োন পার্থক্য নেই, হারবি কুফফারের জান-মালের ক�োন ইসমাহ নেই, কেবল জিম্মা চুক্তি ও আহদুল আমান তাদের রক্ত হরণ র�োধ করে। মুয়াহাদ - সেই কাফির যার আহদুল আমান বা মুসলিমদের সাথে যু দ্ধবিরতি চুক্তি রয়েছে – যদি তার চুক্তির শর্তাবলি পূ র্ণ করে তাহলে সেই প্রতিশ্রুতি ও চুক্তি বহাল রাখা ওয়াজিব, এ ব্যাপারে ইজমা রয়েছে এবং ক�োন ইখতিলাফ নেই। রাসূ লুল্লাহ g বলেন, “মুয়াহাদকে (সেই কাফির যার আহদুল আমান বা মুসলিমদের সাথে যু দ্ধবিরতি অথবা

ইউর�োপিয়ান কেন্দ্রীয় ব্যাংক – মুসলিমদের অবশ্যই কুফফারের অর্থনীতিতে আঘাত হানা উচিৎ

জিম্মা চুক্তি রয়েছে) হত্যাকারী জান্নাতের সু গন্ধ পাবেনা। যদিও জান্নাতের সু গন্ধ ৪০ বছরের রাস্তার সমপরিমাণ দূ রত্ব থেকে পাওয়া যায়।” [আল-বুখারী] একজন মুসলিম যখন ক�োন মুশরিককে আহদুল আমান প্রদান করেন তখন সেই মুশরিকের দিকে হাত না বাড়ান�ো অন্য মুসলিমদের উপর ওয়াজিব হয়ে যায়, এর দলিল হল আলি h বর্ণিত হাদীস, তিনি বলেন রাসূ লুল্লাহ g বলেছেন, “মুসলিমিন তাদের চুক্তির ব্যাপারে ঐক্যবদ্ধ, তাদের সর্বশেষ জন সর্বাত্মক চেষ্টা করবে তা বহাল রাখার জন্য। তাই যে ক�োন মুসলিমের সাথে বিশ্বাসঘাতকতা করবে তার উপর আল্লাহ, মালাইকা (ফেরেশতা) ও সমস্ত মানবের লানত এবং তার থেকে ক�োন কিছু গ্রহণ করা হবে না।” [আল-বুখারী], এর সাথে আলী আরও বলেন, নবী g বলেছেন, “মুমিনরা তাদের রক্তের প্রেক্ষিতে সবাই সমান, অন্যদের বিরুদ্ধে তারা এক-হাত [ঐক্যবদ্ধ], এবং তাদের সর্বশেষ জন সর্বাত্মক চেষ্টা করবে তাদের চুক্তি বহাল রাখতে। কাফির [হত্যার কারণে] মুমিন কে [কিসাসের আওতায়] হত্যা করা যাবে না যদি না সে কাফিরের চুক্তির বৈধতা বহাল থাকে।” [আহমাদ, আবু-দাউদ ও আন-নাসাই হতে বর্ণিত] ইবনে হিশাম বলেন, “আবু উবাইদাহ আমাকে বলেন, যখন আবুল-আস ইবনে আর-রাবি শাম থেকে মুশরিকদের সম্পদ সহ ফিরলেন তাকে বলা হল ‘তুমি কেন ইসলাম গ্রহণ করছ না, যেহেতু এই সম্পদ মুশরিকের, [মুসলিম হয়ে গেলে] তা ত�োমার হয়ে যাবে?’ আবুল-আস উত্তরে বললেন, ‘এ কেমন পাপ হবে যে আমি আমার ইসলাম বিশ্বাসভঙ্গতা দিয়ে শুরু করব’।” [সিরাত ইবনে হিশাম] বর্ণিত আছে যে মুগিরা ইবনে শু’বাহ তার জাহিলিয়াতের সময় কিছু সঙ্গীকে হত্যা করে তাদের মাল নিয়ে নেন। তারপর তিনি এসে ইসলাম গ্রহণ করেন। নবী g বলেন, “ত�োমার ইসলাম আমি গ্রহণ করলাম, আর মালামালের সাথে আমার ক�োন সম্পর্ক নেই।” [আল-বুখারী]

ইবনু ল কাইয়্যিম বলেন, “মুগিরাহকে বলা ‘ত�োমার ইসলাম আমি গ্রহণ করলাম, আর মালামালের সাথে আমার ক�োন সম্পর্ক নেই’ নবী g এই উক্তিটিতে প্রমাণ হয় মুয়াহাদ মুশরিকের মালে ইসমাহ রয়েছে এবং তা হরণ করা যাবেনা। বরং তা তার কাছে ফেরত দিতে হবে, কারণ মুগিরাহ আহদুল আমান প্রদানের ভিত্তিতে তাদের সাথে ছিলেন, তারপর তিনি তাদের সাথে বিশ্বাসঘাতকতা করেন এবং তাদের মালামাল নিয়ে নেন, তাই নবী g সেই মাল গ্রহণ করেন নি বা সেই কাজের বৈধতা দেন নি। তিনি সেই মালের গ্যারান্টিও দেন নি (অর্থাৎ সেই মাল যেন ফেরত দেয়া হয় তা নিশ্চিত করেন নি) কারণ এই ঘটনা ঘটেছে মুগিরার ইসলাম গ্রহণের পূ র্বে।” [যাদুল মায়াদ ফি হাদি খাইরিল-ইবাদ]

প্রতারণার উদ্দেশ্যে বিশেষ পরিভাষা ব্যাবহার আহদুল আমান প্রদান হিসেবে গণ্য করা যাবেনা এবং তার খিয়ানত করা আর এটাই ছিল তা যা আবদুল্লাহ ইবনে উনাইস ও ুমহাম্মাদ ইবনে মাসলামা h করেছেন, কারণ মুহাম্মাদ ইবনে মাসলামাহ কা’ব ইবনে আশরাফকে আহদুল আমান দেন নি। বরং তিনি তাকে ব�োঝাতে চেয়েছিলেন যে তিনি নবী g এর সাথে বসবাস করতে তার আর ভাল লাগছিলনা এবং এর দ্বারা তিনি তার সাথে চাতুরী করেছেন। এর আগে তিনি নবী g এর অনু মতি চেয়েছিলেন কিছু বলতে [নবী g সম্পর্কে নেতিবাচক কিছু ] এবং নবী g তাকে তা করতে অনু মতি দেন। বুখারীর বর্ণনা মতে তিনি যা বলেছেন তার মাঝে ছিল, “সত্যিই, তিনি এমন ল�োক যিনি আমাদের কাছ থেকে সাহায্য চেয়েছেন, তিনি আমাদের ক্লান্ত করে দিয়েছেন (এর মানে এও হতে পারে যে তার শারীয়াহ শিক্ষার ভারে আমরা ক্লান্ত কিন্তু আল্লাহ সন্তোষের জন্য এই রুমিয়্যাহ

৩৫

কুফফারের জেলে বন্দী মুসলিম মুক্তি পাবার পর তালাসসু সের মাধ্যমে তাদের সম্পদ লু ট করা তার জন্য জায়েজ

ক্লান্তি আনন্দের), আমি ত�োমার কাছে কিছু ঋণ চাইতে এসেছি।” কাব বলল, “আর আল্লাহর কসম, ত�োমরা তার ব্যাপারে ক্লান্তই হয়ে যাবে” মুহাম্মাদ ইবনে মাসলামাহ বললেন, “আমরা তার অনু সরণ করেছি, তার শেষ দেখা পর্যন্ত আমরা তাকে ত্যাগ করতে চাই না।” তাই তার উক্তি “তিনি আমাদের ক্লান্ত করে দিয়েছেন” এর মানে সাহাবা নবী g কে বায়াত পরবর্তী দুঃখ-কষ্টে সবর করার প্রতিজ্ঞা করে বায়াত দিয়েছিলেন, কারণ তারা জানতেন আল্লাহ রাস্তায় তাদের জন্য অপেক্ষা করছে বালা-মুসিবত, দুর্ভোগ এবং ক্লেশ-কষ্ট। কিন্তু তিনি আসলে এর বাক্যটি দিয়ে তার সাথে চাতুরী করেছেন এবং তার কাছে [ঋণ] চেয়েছেন যাতে কাব তার ব্যাপারে আশ্বস্ত থাকে এবং তিনি তাকে হত্যা করতে পারেন। একই ঘটনা ঘটেছে খালিদ আল-হুযালিকে বলা আবদুল্লাহ ইবনে উনাইসের কথায়: “আমারা জানতে পেরেছি যে তুমি এই ল�োকের বিরুদ্ধে জনবল জড়�ো করছ, আমরা সে ব্যাপারে কথা বলতে এসেছি।” তার কথার একাধিক মানে রয়েছে। “সে ব্যাপারে” শব্দগুল�োর মানে হতে পারে তিনি তাকে সমর্থন করেন বা তাকে হত্যা করতে চান। এ থেকে ব�োঝা যায় যে যদি কেউ স্পষ্টভাবে [কুফফার] কাউকে নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি প্রদান না করে বক্তব্য বা কাজের মাধ্যমে চাতুরি করে তাকে হত্যা করলে বা তাদের সম্পদ নিয়ে নিলে তা খিয়ানাহ (বিশ্বাসঘাতকতা) হিসেবে গণ্য হবে না, কারণ নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি দুই পক্ষের – নিরাপত্তা প্রদানকারী ও নিরাপত্তা গ্রহণকারী – মধ্যে স্পষ্ট ও পরিষ্কার শর্তসহ আহদ (চুক্তি), কিন্তু কার�ো ক�োন কাজ বা কথার প্রেক্ষিতে অপর পক্ষ তা নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি হিসেবে ধরে নেয় তা আহদ বলে গণ্য হবে না। স্পষ্ট ও পরিষ্কার ভাষায় প্রদত্ত নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতির ব্যাপারে ফুকাহা’র মাঝে ক�োন ইখতিলাফ নেই। কিন্তু অস্পষ্ট ভাষা ব্যাবহারে ক্ষেত্রে কিছু ইখতিলাফ রয়েছে। ৩৬

ফিচার

কিছু উলামা ক�োন ক�োন কথা বা কাজকে নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি হিসেবে গণ্য করেছেন, আবার কেউ কেউ তা করেন নি। ক�োন আলিম ক�োন কাজ কে নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি হিসেবে গণ্য করেছেন, অন্যদিকে একই কাজ অন্য ক�োন আলিম যু দ্ধের চাতুরী ও প্রতারণার অন্তর্গত হিসেবে বিবেচনা করেছেন, এতে আসলে অবাক হবার কিছু নেই। সর্বোপরি, ক�োন ক�োন অস্পষ্ট পরিভাষা নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি হিসেবে গণ্য হবে সে ব্যাপারে সর্বজনগ্রাহ্য ও সর্বসম্মত ক�োন নীতিমালা নেই, পরিভাষার শ্রেণীবিন্যাস নিতান্তই স্বতন্ত্র আলিমের ইজতিহাদ এবং এ ব্যাপারে ইখতিলাফ গ্রহণয�োগ্য, তাই এই ব্যাপারে অনমনীয়তা বা বাড়াবাড়ি বাঞ্ছনীয় নয়।

দারুল হারবে এন্ট্রি-ভিসা সেখানকার কুফফারের জান-মালের জন্য ইসমাহ নয় হারবি কুফফারের জান-মালের ক্ষেত্রে মূ লনীতি হল তা হালাল এবং এর ক�োন ইসমাহ নেই, তাই যদি নির্দিষ্ট ক�োন প্রেক্ষাপটের ক্ষেত্রে মতভেদের সৃ ষ্টি হয় এবং তা নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি হিসেবে গণ্য হবে কিনা সে ব্যাপারে দ্বন্দ্বের সৃ ষ্টি হয় এবং সব পক্ষের দলিল একই পর্যায়ের বা কাছাকাছি হয়, সেক্ষেত্রে আমাদের উচিৎ মূ লনীতির অনু সরণ করা, অর্থাৎ ‘কুফফারের জান-মাল হালাল’ যদি না এর বিপরীতে ক�োন সঠিক নির�োধক কারণ উপস্থিত থাকে। কারণ ইজমায় রয়েছে সন্দেহহীনতা, অন্যদিকে ইখতিলাফ সংশয় নিয়ে আসে। আর সংশয় সন্দেহহীনতাকে রদ করতে পারেনা। এই পরিস্থিতিতে নিরাপত্তার নিশ্চয়তা প্রদান হবে সংশয়যু ক্ত নির�োধক বিষয় আর সংশয়যু ক্ত নির�োধক বিষয় জ্ঞাত কারণে প্রতিষ্ঠিত হুকুমকে বাতিল করতে পারেনা। সন্দেহাতীত

ভাবেই যু দ্ধের ক্ষেত্রে প্রতারণা করা হালাল, আর তা হবে আর কেউ যদি জাল বা সত্যিকার কাগজ-পত্র যেখানে মিথ্যা ও দ্ব্যর্থক বক্তব্যের মাধ্যমে যার ক�োন পরিষ্কার বা তার দ্বীনী ও ব্যক্তিগত তথ্য রয়েছে তা ব্যাবহার করে স্পষ্ট মানে থাকবেনা। দারুল কুফরে প্রবেশ করে, তার জন্য সেখানকার সংক্ষেপে, মালিকের কুফরের কারণে মালের ক�োন কুফফার হত্যা ও তাদের মাল লুট করা হালাল কারণ ইসমাহ না থাকলে – যেমন হারবি কাফিরের মাল – সেসব কাগজ-পত্র নিরাপত্তার নিশ্চয়তা বহন করেনা, যেক�োন উপায়ে তা হরণ হালাল, এ ব্যাপারে ক�োন কারণ আবু উমাইয়াহ দাবী করেছিলেন তিনি বনু বকর ইখতিলাফ নেই যদি না কাফিরকে নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি গ�োত্রের এবং এক মুশরিককে কিছু বিভ্রান্তিকর তথ্য দেয়া হয়। হারবি কুফফারের মাল যেখানে যে অবস্থায় দিয়ে ধ�োঁকা দিয়ে ছিলেন, মুশরিকটি ভেবে ছিল তিনিও থাকুক না কেন তা চুরি করতে প্রতারণা করা জায়িয, আর এন্ট্রি ভিসা কে চুক্তি বা নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি হিসেবে দাবীর পক্ষে ক�োন শরয়ী দলিল বা উরফ (সু পরিচিত বহুল প্রচলিত সামাজিক রীতি বা ব�োঝাপড়া) পাওয়া যায়না। বরং এন্ট্রি ভিসা হল নিছক সেই দেশে প্রবেশের অনু মতি যা আসলে নিরাপত্তার নিশ্চয়তা বহন করেনা। এক পক্ষের নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি অপর পক্ষ থেকে একই প্রতিশ্রুতির নিশ্চয়তা এন্ট্রি ভিসা কুফফার জান-মালের জন্য ইসমাহ’র গ্যারান্টি দেয় না দেয়না। ইবনে আবি যাইদ আল-কায়রাওয়ানি বলেন, “আর তারা যদি রাজাকে মুশরিক এবং তার ব্যাপারে নিরাপদ ব�োধ করেছিল। জানায় যে তারা মুসলিম আর সে বলে ‘ত�োমরা নিরাপদ’ পরে সে ঘুমিয়ে পড়লে তিনি তাকে হত্যা করেন। তাই কিন্তু তারা তাকে নিরাপত্তার নিশ্চয়তা প্রদান না করে জাল কাগজে দেয়া তথ্যের ভিত্তিতে মনে হয় প্রবেশকারী এবং তাকে কিছু না বলে এবং সে দেশের মানু ষের কাছে সেই দেশেরই ল�োক, তা শরীয়াহ বা উরফ অনু সারে তাদের পক্ষ থেকে নিরাপত্তার ধারণা প্রতিষ্ঠিত না হয় নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি দেয়না। তাহলে তারা সেখানকার যে কাউকে হত্যা করা এবং আর জাল কাগজ যদি নির্দেশ করে প্রবেশ তলবকারী ু তাদের খশি মত যে ক�োন মালামাল লুট করা তাদের সেই দেশের নন কিন্তু তাকে প্রবেশের অনু মতি প্রদান জন্য জায়েজ। আর একই ভাবে সে যদি তাদের বলে, করা হয় সেটাও নিরাপত্তার নিশ্চয়তা প্রদান করে না ‘আমি ত�োমাদের নিরাপত্তা দিলাম, দারুল ইসলামে যাও’ কারণ এটা করা হয়েছে যু দ্ধকালীন প্রতারণার ভিত্তিতে। আর তারা তাকে কিছু না বলে, সে ক্ষেত্রেও তাদের জন্য আর এসব ক্ষেত্রে মুহাম্মাদ ইবনে মাসলামা’র ঘটনা খুবই যতটা সম্ভব হত্যা ও অন্য কিছু করে দারুল হারব ত্যাগ শক্তিশালী দলিল এবং তা দারুল হারবে নিজেকে সে করা জায়েজ। ইরাকের কিছু উলামা বলেন, ‘যদি ক�োন ভূমি বা এর কাফির অধিবাসীদের সাথে সংযু ক্ত করার মুসলিম দারুল হারবে আহদুল আমান ছাড়া ঢুকে বলে সাথে মিলে যায়, এবং মিলে যায় দারুল হারবে আশ্রয় ‘আমি ত�োমাদের একজন’ বা ‘আমি ত�োমাদের পাশাপাশি নেবার সাথে, সেখানে তাদের সাথে রাত কাটাবার সাথে, যু দ্ধ করতে এসেছি আর তারা তাকে স্বাধীন ভাবে চলতে তাই এগুল�ো কাফির জাতির জন্য মুসলিমের নিরাপত্তার দেয় তাহলে তার জন্য যত খুশি সম্পদ লুট ও যাকে নিশ্চয়তা হিসেবে বিবেচিত হয় না। আর কাউকে হত্যার ইচ্ছা হত্যা করা জায়িয, কারণ তারা কথা নিরাপত্তার উদ্দেশ্যে তার সাথে রাত্রিবাস নিরাপত্তার প্রতিশ্রুতি নয়, নিশ্চয়তা দেয়না’।” [আন-নাওয়াদির ওয়াস-যিয়াদাত] যার উদাহরণ পাওয়া যায় সাহাবী আমর ইবনে উমাইয়াহ রুমিয়্যাহ

৩৭

জুর্গেন ট�োডেনহুফের: এই কাফিরের আহদু ল আমান মেয়াদ�োর্ত্তীর্ণ, তার রক্ত আবার হালাল হয়ে গেছে

আদ-দুমারী h এবং মুহাম্মাদ ইবনে মাসলামাহ h এর ঘটনায় যিনি ইহুদিদের দুর্গে ঢুকে কাব ইবনে আশরাফ কে চাতুরি করে হত্যা করেন। তাই শরণার্থী হিসেবে মুজাহিদের দারুল হারবে প্রবেশ সাহাবা’র কাজের সাথে মিলে যায়, যদি না তাদের এর কারণে তাকে কুফুরি বা চুক্তি করতে হয়।

কুফফারের সম্পদ হরণ করে তা দিয়ে জিহাদ করতে মুসলিমদের উদ্দীপ্ত করা নবী g মদীনায় হিজরতের পর তার জীবিকার একমাত্র উৎস ছিল গাণীমাহ আর এটা জীবিকার সেরা উৎস, কারণ জ�োর পূ র্বক ছিনিয়ে নেয়া কুফফারের মাল অন্য যেক�োন উপায়ে অর্জিত ধনের চেয়ে পবিত্র। আল্লাহ বলেন {সু তরাং তোমরা খাও যে তাইয়্যিব হালাল বস্তু গানীমাহ অর্জন করেছ তা থেকে। আর আল্লাহকে ভয় করতে থাক। নিশ্চয়ই আল্লাহ গাফুরুর রাহীম।} [আল-আনফাল: ৬৯] ইবনু ল কাইয়্যিম বলেন, “সবচেয়ে সঠিক হল রাসূ লুল্লাহ g এর জীবিকা অর্জনের পথ – গাণীমাহ যা বিধান-দাতা আল্লাহ হালাল করেছেন। আরে কুরআনে (অন্য জীবিকার চেয়ে) এর বেশী প্রশংসা করা হয়েছে, এর ল�োকেদের যেভাবে প্রশংসা করা হয়েছে তা অন্যদের ক্ষেত্রে করা হয়নি আর এই কারণে আল্লাহ এটা তার সৃ ষ্টির সেরা জনের জন্য এটা বেছে নিয়েছেন এবং খাতামুন নাবিয়্যিন g বলেছেন, ‘আমি (কিয়ামতের পূ র্বে) তরবারি-সহ প্রেরিত হয়েছি, যাতে শরীকবিহীনভাবে আল্লাহর ইবাদত হয়। আমার জীবিকা রাখা হয়েছে আমার বর্শার ছায়াতলে। অপমান ও লাঞ্ছনা রাখা হয়েছে আমার আদেশের বির�োধীদের জন্য।’ আর এই জীবিকা অর্জিত হয় বলিষ্ঠতা ও মর্যাদার সাথে, আল্লাহর শত্রুদের পরাভূত করার মাধ্যমে এবং ৩৮

ফিচার

এটা আল্লাহর কাছে সবচেয়ে প্রিয় বিষয়, অন্য ক�োন ধরণের রুজি এর সাথে তুলনীয় হতে পারে না। আর আল্লাহই সবচেয়ে ভাল জানেন।” [যাদুল মায়াদ] আজ-কাল কিছু মুসলিম জ�োর পূ র্বক কুফফারের সম্পদ হরণ পছন্দ নাও করতে পারেন এবং তাদের মনে হতে পারে রুজির অন্য উৎস আরও ভাল, কিন্তু এটা সঠিক নয়, কারণ কুরআনের বাণী অনু সারে সর্বোত্তম হালাল রুজি হল গাণীমাহ এবং মদিনায় হিজরার পর নবী g এর জীবিকা ছিল গাণীমাহ। আল্লাহ আদম সন্তানের জন্য এসব সম্পদ সৃ ষ্টি করেছেন যাতে তারা এগুল�ো তাঁর বাধ্যতায় ও ইবাদতে ব্যাবহার করতে পারে, তাই যখন কেউ এগুল�ো তাঁর প্রতি অবিশ্বাসে ও তাঁর সাথে শিরকে ব্যবহার করে আর তখন আল্লাহ মুসলিমদেরকে তার উপর ক্ষমতা দান করেন। তারা সেসব সম্পদ মুশরিকদের কাছ থেকে কেড়ে যারা এই সম্পদের আসল হক্বদার তাদের ফিরিয়ে দেন, আর তারা হলেন সেই সকল ল�োক নিয়ে যারা আল্লাহর ইবাদত করেন, তাঁর আনু গত্য করেন ও তাওহীদের প্রয়�োগ করেন। এই কারণেই এর নাম হয়েছে “ফাই” কারণ এটা সম্পদের অধিকতর হকদার ও যে উদ্দেশ্যে তা সৃ ষ্ট সে উদ্দেশ্যে ব্যবহারকারী কাছেই তা ফেরত দেয়। তাই সকল মুয়াহহিদের উচিত তার জিহাদের ব্যাপ্তি ছড়িয়ে কুফফারে সম্পদকে তার জিহাদের আওতায় নিয়ে আসা, কারণ সম্পদ ও অর্থনীতির জিহাদ এর সর্ববৃ হৎ ক্ষেত্র, যেমনটি রাসূ লুল্লাহ g করেছেন তার বহু আক্রমণে। যেখানে তিনি কুফফারের মালামাল কেড়ে নিতেন এবং তাদের বিষয়-সম্পত্তি ধ্বংস করতেন। সন্দেহাতীত ভাবেই কুফফার আজ তাদের সম্পদ ব্যাবহার করে তাদের সেনা-সামর্থ্য জড়�ো করে, তাই মুয়াহহিদের কর্তব্য কুফফার অর্থনীতি দুর্বল করার নতুন নতুন পদ্ধতি আবিষ্কার ও প্রয়�োগ

হারবী কাফিরের শিশুদের অপহরণ করা জায়েজ

করা এবং তাদের সম্পদ লুট করা অথবা ধ্বংস করা। আর মুসলিমিন, বিশেষ করে দারুল কুফরে বসবাসকারী যারা হিজরা করতে পারছেন না, তাদের করণীয় হল সেই কাজ যা আবু বাসীর h করেছেন মক্কার মুশরিকদের সাথে। এতে ক�োন সন্দেহ নেই যে কুফফারদের বিত্তের ক্ষয় আমাদের সাথে চলমান তাদের যু দ্ধের উপর বিশাল প্রভাব রয়েছে। এছাড়া হারবি কুফফারের বিত্ত লুট ও ধ্বংস করতে হবে তাদের দেশের ক্ষতির উদ্দেশ্যে যা তাদের শক্তি দুর্বল করে দেবে ও অর্থনীতির ক্ষতি করবে। আবু ইউসু ফ বলেন, “তাদের দুর্গ আগুনে পুড়িয়ে দেয়ায়, তাদেরকে বন্যায় ভাসিয়ে দেয়ায়, তাদের উপর থেকে ধ্বংস করায়, তাদের উপর ক্ষেপণাস্ত্র ব্যাবহার করায় ক�োন সমস্যা নেই, কারণ তিনি বলেন {তারা তাদের বাড়ী-ঘর নিজেদের হাতে এবং মুসলমানদের হাতে ধ্বংস করছিল। } [আল-হাশর: ২] এবং এর সব কিছু ই তাদের বিরুদ্ধে যু দ্ধ হিসেবে বিবেচিত যার মধ্যে রয়েছে শত্রুকে পরাভূত করা, দমন করা ও আক্রমণ করা, আর কারণ সম্পদের হুরমাহ (অলঙ্ঘনীয়তা) এর মালিকের অনু রূপ, যেখানে কুফফার জানের ক�োন হুরমাহ নেই সেখানে তাদের মালের হুরমাহর প্রশ্ন কিভাবে আসে?” [বাদাই আস-সানাই] তাছাড়া, এই সম্পদ আল্লাহর রাস্তায় ব্যয় হলে তা জিহাদকে উপকৃত করবে, তাই যে ক�োন মুয়াহহিদ হারবি কাফিরের সম্পদ নিয়ে তার মুসলিম ভাইদের খিলাফাহ’র বিভিন্ন উলাইয়াতে হিজরা’র খরচ য�োগানে ব্যয় করতে পারেন অথবা কুফফারের বিরুদ্ধে জিহাদের অর্থায়নে ব্যয় করতে পারেন। কত ভাই টাকার অভাবে হিজরা করতে দেরী করেছেন, কুফফারের অধীনে চাকুরী নিতে বাধ্য হয়েছেন হিজরার জন্য টাকা জমাতে, আল্লাহু মুসতা’আন। এবং মুয়াহহিদ মুজাহিদ শত্রুভূমিতে জিহাদের জন্য প্রয়�োজনীয় অস্ত্র-শস্ত্র

কিনতে কুফফার থেকে আহরিত সম্পদ ব্যয় করতে পারেন। সু তরাং, হে কুফফারের দেশে বাস করা মুয়াহহিদগণ, আবু জান্দালের h মত হউন, হারবি কুফফারের সম্পদ লুট করতে ইতস্তত করবেন না, হ�োক তা বল প্রয়�োগে, চুরি-ডাকাতির কিংবা প্রতারণার মাধ্যমে। আর দারুল হারবে প্রবেশকারী মুসলিম সম্পর্কে ইবনে তাইমিয়ার উক্তিটি গভীর ভাবে চিন্তা করুন: “একই ভাবে, যদি সে তাদেরকে বা তাদের সন্তানদেরকে অপহরণ করে বা তাদেরকে ক�োন উপায়ে আয়ত্তে আনতে পারে, তাহলে হারবি কুফফারের জান-মাল মুসলিমদের জন্য হালাল। তাই তারা যদি তাদের শরয়ী ভাবে আটক করে তাহলে তাদের মালিকানা তার (মুসলিমের)।” [মাজমু আল-ফাতওয়া] যদি তাদের শিশুদের ব্যাপারে এই হুকুম হয় তাহলে তাদের সম্পদের ব্যাপারে কি হুকুম হতে পারে। আর দাওলাতুল ইসলামের সাথে তাদের যু দ্ধের কথা ভুলে যাবেন না যা তাদের সম্পদের উপর নির্ভরশীল, আপনার নিয়ত পরিশুদ্ধ করুন, আল্লাহর উপর তাওয়াক্কুল করুন আর তাদের সম্পদ হরণের ব্যাপারে কার�ো সাথে পরামর্শ করবেন না। আল্লাহর বারাকায় এগিয়ে যান, কুফফারের সম্পদ হরণ তাদের নিশ্চিত ভাবেই দুর্বল করে, তাদের অর্থনৈতিক নিরাপত্তাকে হুমকির মুখে ঠেলে দেয়, মুমিনদের শক্তিশালী ও সাহসী করে ত�োলে এবং এটি জিহাদের আঙ্গিক গুল�োর একটি যার চর্চা স্থগিত রয়েছে, কেবল অল্প কিছু সত্যান্বেষীর দল এর চর্চা করছেন আর কত ক্ষু দ্র তাদের সংখ্যা! আমরা আল্লাহর কাছে দ�োয়া করি, তিনি যেন তাঁর মুজাহিদ বান্দাদের বিজয় দান করেন, মুয়াহহিদদের অন্তর গুল�ো প্রশান্ত করে দেন। আলহামদুলিল্লাহি রাব্বিল আলামিন। রুমিয়্যাহ

৩৯

কুফর শক্তির বিরুদ্ধে খিলাফাহ’র সেনাদের যু দ্ধ অব্যাহত রয়েছে, আমরা চলমান এই যু দ্ধের সাম্প্রতিক কিছু অপারেশনের দিকে আল�োকপাত করব যেগুল�োতে দাওলাতুল ইসলামের মুজাহিদিন খিলাফাহ’র ভূখণ্ড বিস্তৃ ত হয়েছে বা আল্লাহ শত্রুদের সন্ত্রস্ত, নৃ শংস হত্যা বা অবমানিত করা হয়েছে। বিশ্বের বিভিন্ন অঞ্চলে গত কয়েক সপ্তাহে সংগঠিত দাওলাতুল ইসলামের বহু অভিযানের মধ্যে কিছু অভিযান এখানে উল্লেখ করার জন্য বাছাই করা হল।

পূ র্ব এশিয়া ৯ রামাদানে ক�োটাব�োর দক্ষিণে মামা সাবান�ো এলাকায় ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনাবাহিনীর ১০ সদস্য খিলাফাহ’র সেনাদের সাথে সংঘর্ষে নিহত হয়। ১৩ রামাদানে জ�োল�ো সু লু দ্বীপের বাটিকুল এলাকায় খিলাফাহ’র সেনারা ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনাদের অবস্থানে বেশ কিছু মর্টার নিক্ষেপ করেন। এছাড়া মুজাহিদিন মাগুইনডানাও এলাকায় ক্রুসেডার সেনাবাহী একটি গাড়ী ধ্বংস করেন। ৪০ 40

সংবাদ

১৪ রামাদানে মারাওয়ী শহরের দাগুদিয়ান এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে ১১ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত ও স্নাইপার আক্রমণে আরও ৮ জন নিহত হয়। এছাড়া রকেট প্রজেক্টাইলের আঘাতে তাদের এক সাঁজ�োয়া যান বিকল হয়। ১৬ রামাদানে আইকুম স্টেশন এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে ১২ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয়। এদিকে মারাওয়ী শহরের মাবান্দি এলাকায় স্নাইপার আক্রমণে আরও ৫ জন নিহত হয়। ১৯ রামাদানে মনকাদ�ো এলাকায় খিলাফাহ’র সেনারা ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য সংঘর্ষে লিপ্ত হন, এতে তাদের ৩ জন নিহত হয়। এদিকে মারাওয়ী শহরের মাবান্দি এলাকায় স্নাইপার আক্রমণে আরও ৫ জন নিহত হয়। ২২ রামাদানে মারাওয়ী শহরের বুনুদ মাদাইয়া এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে ২ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয়। ২৩ রামাদানে মারাওয়ী শহরের লাইলুদ মাদাইয়া এলাকায় রকেট প্রজেক্টাইলের আঘাতে ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনাদের এক সাঁজ�োয়া যান ধ্বংস হয় এতে

৫ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত ও আরও ৯ জন আহত হয়। ২৪ রামাদানে মারাওয়ী শহরের ম্যারিনট ও লাইলুদ মাদাইয়া এলাকায় খিলাফাহ’র স্নাইপার ইউনিট ৪ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা হত্যা করেন। এছাড়া শহরটির মানকাদ�ো এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে তাদের আরও ৫ ক্রুসেডার নিহত হয়। ২৫ রামাদানে মারাওয়ী শহরের বালিং এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে ৭ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয়। ২৬ রামাদানে মারাওয়ী শহরের লাইলুদ মাদাইয়া, বালিং ও মারিনট এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে ১৩ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয় ও আরও অনেকে আহত হয়। ৩ শাওয়ালে মারাওয়ী শহরের বিভিন্ন এলাকায় খিলাফাহ’র সেনাদের আক্রমণে ১৩ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয়। শহরটির মারিনট এলাকায় মুজাহিদিনের RPG আক্রমণে একটি ক্রুসেডার সাঁজ�োয়া যান ধ্বংস ও এতে থাকা ৫ ক্রুসেডার নিহত হয়। ৮ শাওয়ালে মারাওয়ী শহরের ম�োনকাড�ো কল�োনি এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে আক্রমণে ৮ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয়। ১০ শাওয়ালে মারাওয়ী শহরের বালিং এলাকায় খিলাফাহ’র সৈনিকদের সাথে সংঘর্ষে ৯ ক্রুসেডার ফিলিপিন�ো সেনা সদস্য নিহত হয়।

অস্ট্রেলিয়া ১০ রামাদানে মেলব�োর্নে খিলাফাহ’র এক সৈনিক এক অভিযান পরিচালনা করেন। তিনি এক মহিলাকে জিম্মি করেন এবং ক্রুসেডার অস্ট্রেলিয়ার এক নাগরিককে হত্যা

করেন। এরপর তিনি পুলিশকে ঘটনাস্থলে প্রলুব্ধ করে নিয়ে এসে তাদের উপর গুলি বর্ষণ করেন, শাহাদাহ লাভ করার পূ র্বে তিনি তাদের ৩ জনকে আহত করতে সমর্থ হন

পারস্য ১২ রামাদানে কুফর ও রাফদের দুর্গ পারস্যতে দাওলাতুল ইসলামের ৫ ইনগ্বিমাসি সেনা বরকতময় এক অভিযান পরিচালনা করেন, তারা সেখানে শিরকের দুই প্রতীকে অট�োমেটিক রাইফেল, গ্রেনেড ও ইসতিশহাদী বেল্ট সহকারে হামলা করেন, প্রথম প্রতীকটি ছিল শিরকী পার্লামেন্ট আর দ্বিতীয়টি হল তাগূ ত খ�োমেনীর মাযার। তারা শাহাদাত লাভের পূ র্বে প্রায় ৬০ মুরতাদদিন হত্যা করতে সমর্থ হন।

উলাইয়াহ জুনুব ১৪ রামাদানে ইসতিশহাদী ভাই আবু ফাহদ আলইরাকী কলুষিত কারবালা শহরে মুশরিকদের সমাগমে তার ইসতিশহাদী ভেস্টের বিস্ফোরণ ঘটান, এতে তাদের ৩০ জন নিহত ও আরও ৩৫ জন আহত হয়। এদিকে আরেক ইসতিশহাদী ভাই আবু মুজাহিদ আল-বাসরি বাবিল শহরে মুরতাদদিনের সমাগমে তার ইসতিশহাদী ভেস্টের বিস্ফোরণ ঘটান, এতে তাদের ৩৭ জন নিহত ও আরও ৪০ জন আহত হয়।

উলাইয়াহ নাইনাওয়াহ ১৯ রামাদানে খিলাফাহ’র সেনারা পশ্চিম মসু লের হালাব সড়কে ও নবী শিস এবং দাওয়াসাহ এলাকায়

আবু উসমান আল-খ�োরাসানী 

রুমিয়্যাহ

41

রাফিদা ফেডারেল পুলিশের অবস্থানে হামলা করেন, এতে ছড়িয়ে পড়া তীব্র সংঘর্ষে এক কর্নেল সহ ৪০ মুরতাদদিন নিহত হয় ও আরও অনেকে আহত হয়, ৬ হামভী ও ২ সেনা বাহী যান ভস্মীভূত হয় এবং মুজাহিদিন নতুন অবস্থান দখল করেন। এছাড়া খিলাফাহ’র সেনারা দক্ষিণ মসু লের দান্দান এলাকায় রাফিদা ফেডারেল পুলিশের অবস্থানে আক্রমণ করেন, এতে ছড়িয়ে পড়া তীব্র সংঘর্ষে কয়েক ডজন মুরতাদদিন হতাহত হয় এবং ১২ সেনা যান ধ্বংস হয়। মুজাহিদিন মুরতাদদের অবস্থান দখল করেন এবং বিপুল পরিমাণ অস্ত্র ও গ�োলাবারুদের গাণীমাহ লাভ করেন। ১ শাওয়ালে খিলাফাহ’র সৈনিকেরা শহরটির বিভিন্ন দিকে তানাক, ইয়ারমুক, মুশাহাদাহ, শিফা ও নবী শিস এলাকায়, হালাব সড়ক ও কুর্নিশ সড়কে, বাব আততুব, বাব জাদিদ, বাল-বাইদ ও বাব লাকাশ এলাকার প্রান্ত সীমায় রাফিদা মিলিশিয়াদের অবস্থানে ব্যাপক আক্রমণ পরিচালনা করেন। এতে ছড়িয়ে পড়া সংঘর্ষে বহু মুরতাদদিন হতাহত হয় ও বাকীরা পালিয়ে যায়। মুজাহিদিন তানাক ও ইয়ারমুক এলাকা দখল করেন এবং শিফা ও মুশাহাদাহ এলাকা আংশিক দখল করেন। পশ্চিম মসু লের তাল আর-রুম্মান, রাজম হাদিদ ও ওয়াদি হাজার এলাকায় রাফিদা সেনাদের মাঝে বিশৃ ঙ্খলা মাঝে তারা তাদের অবস্থান ও যান-বাহন পুড়িয়ে দেয় বলে জানা গেছে।

ফিলিস্তিন ২১ রামাদানে দাওলাতুল ইসলামের সেনাদের একটি দল – আবুল বারা আল-মাকদিসি, আবুল হাসান আলমাকদিসি ও আবু রিহ আল-মাকদিসি কুদস শহরে এক বরকতময় অভিযান পরিচালনা করেন। তারা আল্লাহর শত্রুদের আক্রমণ করেন তাঁর দ্বীনের ও মুসলিমিনের ইহুদিদের উপর চালান�ো মুবারাক হামলার পরিণাম

42

সংবাদ

হুরমাহ লঙ্ঘনের প্রতিশ�োধ নিতে এবং অশালীন ইহুদিদের এক সমাগমে হামলা করেন। তাদের হামলায় এক নারী সেনা নব সদস্যা নিহত ও আরও অনেকে আহত হয় এবং মুজাহিদিন শাহাদত লাভ করেন।

উলাইয়াহ সালাহউদ্দিন ২১ রামাদানে শাহাদাতের পাঁচ বীর – আবুল ফাকিহ আশ-শামী, আবুল ওয়ালিদ আশ-শামী, আবু মুয়ায আলকারবুলি, আবু আদনান আস-সালমানি ও আবু উমার আল-ফাররাজি – সামররা শহরের জুবাইরিয়াহ এলাকায় ফেডারেল পুলিশের “লিওয়া আল-আসকারিয়িন”ঘাঁটিতে আক্রমণ করেন। দুই ঘণ্টা ব্যাপী চলা এই সংঘর্ষে তারা সেখানকার সব মুরতাদদিন হত্যা করতে সক্ষম হন, এরপর ইনগ্বিমাসিয়িন মুরতাদদিনের সাহায্যে আগত সেনাদের আক্রমণ করে তাদের বহু সেনাকে হতাহত করেন, দুই ইনগ্বিমাসিয়িন শাহাদাত লাভ করেন, বাকী তিন জন তাদের ইসতিশহাদী ভেস্ট মুরতাদদের মাঝে বিস্ফোরণ করেন। এই মুবারক হামলায় ৩৮ মুরতাদ নিহত, ১০ মুরতাদ আহত, ঘাঁটিটি ও আরেক অস্ত্রের গ�োডাউন ধ্বংস এবং বেশ কিছু সামরিক যান ভস্মীভূত ও বিকল হয়। ২৬ রামাদানে খিলাফাহ’র ৮ সেনা তিকরিতের উত্তর পশ্চিমে সালাম গ্রামে রাফিদা গণয�োদ্ধাদের অবস্থানসমূ হে হামলা করেন। তারা মুরতাদদিনের সাথে সংঘর্ষে লিপ্ত হন এবং তাদের উপর বিস্ফোরক ভেস্টের বিস্ফোরণ ঘটান, এতে ৬০ মুরতাদ হতাহত হয় এবং মেশিনগানবাহী ৭টি সামরিক যান ভস্মীভূত হয়।

উলাইয়াহ খ�োরাসান ২০ রামাদানে ইসতিশহাদী ভাই আবু আয়েশা আল-

আবু কাউসার আস-সু দানী



খ�োরাসানী কাবুল শহরের এক রাফিদা মন্দিরে ঢুকে তাঁর পিস্তল দিয়ে মুশরিকদের উপর গুলি বর্ষণ করেন। এরপর তিনি তাদের মাঝে তার ইসতিশহাদী বেল্টের বিস্ফোরণ ঘটান, এর ফলে তাদের ১৭ জন নিহত ও কয়েক ডজন আহত হয়। ২৮ রামাদানে ইসতিশহাদী ভাই আবু উসমান আলখ�োরাসানী ক�োয়েটা শহরে মুরতাদ পাকিস্তানি পুলিশের সমাগমে তার ইসতিশহাদী বেল্টের বিস্ফোরণ ঘটান, এর ফলে তাদের ৩০ জন হতাহত হয়।

ফ্রান্স ২৪ রামাদানে খিলাফাহ’র এক সেনা আবু মাইসু ন আল-ফারান্সি অস্ত্র ও বিস্ফোরক ভর্তি গাড়ি নিয়ে প্যারিস শহরে ক্রুসেডার ফরাসী পুলিশের এক ভ্যানের উপর বিধ্বস্ত করেন, তিনি তাদের মাঝে ত্রাস সৃ ষ্টি করেন এবং তাদের স্মরণ করিয়ে দেন যে যু দ্ধ তাদের নিজ ভূমিতে প�োঁছে গেছে

বেলজিয়াম ২৫ রামাদানে খিলাফাহ’র সৈনিক উসামাহ যারিউহ ব্রাসেলস শহরের কেন্দ্রীয় রেল স্টেশনে ক্রুসেডার উপর হামলা করেন।

উলাইয়াহ আনবার ২৮ রামাদান খিলাফাহ’র ৪ সেনা – আবু কাওসার আস-সু দানী, আবু সাইফ আশ-শামী, আবু রাহমাহ আল-

আনবারী ও আবু মুহাম্মাদ আল-ইরাকী – আনবারে উত্তরে বাগদাদী শহরের দিকে ফজরের পূ র্বে রাফিদা সেনাবাহিনী ও সাহাওয়াতের অবস্থানের দিকে এগিয়ে যান। তারা মুরতাদদিনের উপর হামলা করেন এবং কয়েক ঘণ্টা ধরে গ�োলা বারুদ ফুরিয়ে যাওয়া পর্যন্ত তাদের সাথে সংঘর্ষে লিপ্ত হন, এরপর তারা তাদের মাঝে ইসতিশহাদী ভেস্টের বিস্ফোরণ ঘটান, এতে প্রায় ৪০ মুরতাদ নিহত ও আরও কয়েক ডজন আহত হয়। আহতদের মধ্যে রয়েছে বাগদাদী জেলার পরিচালক ও কমান্ডো রেজিমেন্টের প্রধান, মুরতাদ শুরহাবিল আল-উবাইদি এবং চতুর্থ রেজিমেন্টের কমান্ডার মুরতাদ লেফটেনেন্ট কর্নেল কামাল আল-উবাইদি

স�োমালিয়া ১ শাওয়ালে পুন্টল্যান্ডের পূ র্বে জারুর এলাকায় খিলাফাহ’র সেনাদের সংঘর্ষে ২ মুরতাদ স�োমালি সেনা সদস্য নিহত হয়।

উলাইয়াত আর-রাক্কাহ ৫ শাওয়ালে খিলাফাহ’র সেনারা শিল্প এলাকা, মাশলাব, বারাযি চত্বর ও ইত্তিহাদ বিশ্ববিদ্যালয়ের কাছে পিকেকে অবস্থান সমূ হে হামলা চালান। ছড়িয়ে পড়া তীব্র এই সংঘর্ষ কয়েক ঘণ্টা ধরে চলে, ৩০ পিকেকে মুরতাদ নিহত ও আরও অনেকে আহত হয়। এদিকে স্নাইপার ইউনিট রুমানিয়াহ ও জাযারাহ এলাকায় এবং ফুরুসিয়া ও বারাযি চত্বরের কাছে ১২ মুরতাদ হত্যা করেন ও আরও ৩ জনকে আহত করেন। রুমিয়্যাহ

৪৩

মিথ্যা আর অবাস্তব দাবির জমকাল�ো পর্দার আড়ালে নিজের কুতসিত বাস্তবতাকে আড়াল করে রাখা ইউর�োপিয়ান জাহেলিয়্যাতের প্রান্ত ঘেঁষে জাহেলী ইউর�োপের বাসি খাবারে লালিত এক জাহেলী রেওয়াজের উদ্ভব ঘটেছে, তা হচ্ছে এমন এক বাসি খাবার যা তার প্রজন্মের মধ্যে বিষের সঞ্চার করেছে এবং তাদেরকে ইউর�োপের বিকৃত প্রকৃতির মুশরিক আর নাস্তিক দানব হিসেবে গড়ে তুলেছে। কিন্তু যাকে আল্লাহ হিদায়াত দিতে চান, পুর�ো ৃ পথিবী মিলেও তাকে তা থেকে বঞ্চিত করতে পারে না। এভাবেই আল্লাহ শিরক, অশ্লীলতা এবং ফাসাদপূ র্ণ একটি সমাজ থেকে এমন কিছু ৪৪ 44

শুহাদাহ শুহ াদাহ

মানু ষকে বের করে নিয়ে আসেন যাদের তিনি সু পথে পরিচালিত করেন, এবং তাঁর সৎকর্মশীল আউলিয়া এবং সম্মানিত বান্দাদের অন্তর্ভুক্ত করেন। এবং তাদের মধ্যে আছেন এমন ল�োক যার জন্য আল্লাহ এক মহান কল্যাণ নির্ধারণ করে রাখেন – আর তা হল�ো আল্লাহর রাস্তায় শাহাদাহ – যাতে তিনি বিচার দিবস এমন অবস্থায় উপস্থিত হন যে তাকে ক�োন জবাবদিহি করার কিছু থাকবে না, আর না তাকে ক�োন ভীতিকর শাস্তির সম্মু খীন হতে হবে। প্যারিসের একটি দরিদ্র শহরতলি, ফ্রান্সের সাবেক কিছু উপনিবেশ থেকে আগত আরব ও আফ্রিকান প্রবাসীদের বাস সেখানে, তাদের অনেকেই নিজেদের মুসলিম হিসেবে পরিচয় দেন, যদিও তাদের মধ্যে অনেকেরই জন্যই বিষয়টি জন্মের পর প্রাপ্ত নামের চেয়ে বেশি কিছু নয়। যদিও, তারা মুসলিম হ�োন আর মুসলিম হওয়ার দাবি করুন, দুই ক্ষেত্রেই বিষয়টি স্থানীয় ইহুদী আর খ্রিস্টান অধিবাসীদের জন্য তাদেরকে ঘৃণা করার জন্য যথেষ্ট। তাছাড়া তারা এই প্রবাসীদের নিজেদের থেকে আলাদা করতে, শহরের প্রান্তীয় এলাকায় সরিয়ে দিতে, তাদের সাথে মেলামেশা না করতে এবং গুরুত্বপূ র্ণ কাজে নিয়�োগ না করতে চেষ্টার ক�োন কমতি রাখে নি। তারা তাদের এই নিচু অবস্থায় রাখতে পছন্দ করে, যাতে এমন সব নিম্নমানের কাজের জন্য তাদের সস্তায় নিয়�োগ করা যায় যে কাজগুল�ো তারা নিজেরা এড়িয়ে চলে। এর বদলে তারা তাদেরকে দেশটিতে হীনতার সাথে থেকে যাওয়ার অনু মতি দেয়। আর তার সাথে দেয় নামে মাত্র কিছু সম্পদ, যা ক�োন ভাবে তাদের জীবন ধারণ আর প্রয়�োজন পূ রণের জন্য যথেষ্ট হয়। দেশটির তাওয়াগ্বিত আর স্থানীয় অধিবাসীরা পরিকল্পিতভাবেই এই পরিস্থিতির সৃ ষ্টি করেছে যাতে তাদের এই অবস্থার পরিবর্তন না হয়। উক্ত এলাকার অনেক ল�োক বিষয়টিকে মেনে নিলেও কিছু ল�োক তা মেনে নেন না। তারা সেই সকল ল�োকেদের সাথে মিশার চেষ্টা করেন যারা তাদেরকে আলাদা রাখতে পছন্দ করে, আর তাদের সন্তুষ্টির মাধ্যমে ভাগ্য গড়ার স্বপ্ন দেখেন যারা তাদের ঘৃণা করে। তাই, তাদের এই লক্ষ্যে পৌঁছে দেয়ার একমাত্র যে পথ তারা খুঁজে পান তা হল�ো সম্পদ, কারণ বিত্ত-সম্পদই ভ�োগবাদী সমাজে মানু ষের মূ ল্য নির্ধারণের সবচেয়ে গুরুত্বপূ র্ণ নিয়ামক। এভাবেই, বঞ্চনা দূ র করতে এবং সীমাহীন অভিলাষকে পূ র্ণ করার জন্য যে ক�োন পন্থায় সম্পদ অর্জনই হয়ে দাড়ায় তাদের প্রধান লক্ষ্য। এই লক্ষ্যকে দ্রুততম সময়ের মধ্যে অর্জনের জন্য দুনিয়াবি জীবনের পিছেন দ�ৌড়ে হাঁপিয়ে উঠা ল�োকেরা রাতারাতি ভাগ্য গড়ার আশায় জড়িয়ে পড়েন ডাকাতি আর মাদক পাচারের মত কাজে। যেহেতু তারা দুনিয়াবি ছ�োট-বড় সকল বস্তুর পিছনে ছু টেন, তাই গ্যাং লড়াই আর ডাকাতির মত বিপদজনক কাজে জড়িয়ে পড়ে তারা এই ঘূ র্ণিপাকে প্রবেশ করেন। তাছাড়া তারা এমন অনেক লেনদেনে জড়িয়ে পড়েন বেশির ভাগ ক্ষেত্রেই যা তাদের

কারাগারের নিয়ে যায় এবং তাদের ঠেলে দেয় আরও অন্ধকার অতল গহ্বরে। অতঃপর যাকে আল্লাহ হিদায়াত দিতে চান – তিনি ইসলামের প্রতি তার হৃদয়কে খুলে দেন মেকরেমে আবর�োজুই ছিলেন তিউনিসিয়ান বংশ�োদ্ভূ ত এক যু বক। এই অবমাননাকর পরিস্থিতিতে তিনি তার শৈশব এবং কৈশ�োর কাটান, তার পুর�ো চিন্তা-চেতনা জুড়ে ছিল দুনিয়াবি জীবন, যা অনেকেই লাভ করেছে। আখিরাত সম্পর্কে তিনি ছিলেন উদাসীন, তিনি জানতেন না কেমন করে তার জন্য প্রস্তুতি নিতে হয়। তিনি ছিলেন এক দুর্ধর্ষ গ্যাংস্টার, যিনি মুশরিকদের সম্পদের উপর হামলার পর হামলা চালিয়ে বিপুল পরিমাণ অর্থের লাভ করেন। সেই টাকা দিয়ে তিনি একটি সু ন্দর গাড়ির মালিক হন এবং প্যারিসের ধনাঢ্য আর বিখ্যাত ল�োকদের সাথে তাদের ক্লাব আর বিভিন্ন সেলেব্রেশনে য�োগদান করতে শুরু করেন। র�োগাক্রান্ত এই পৃথিবীতের ব্যক্তি পর্যায়ে সেটাই ছিল�ো সবচেয়ে বড় অর্জন। তিনি ছিলেন এমন ব্যক্তি যার নাম শুনলে মানু ষ ভয় পেত, কারণ তিনি তার সঙ্গী-সাথীদের মধ্যে সাহসী এবং নির্ভীক হিসেবে পরিচিত চিলেন। জাহেলিয়্যাতের অন্ধকারে ফ্রান্সের উপশহরগুল�োর বীভৎস এলাকাগুল�োতে চলমান আর অন্তহীন দ্বন্দ্বে তিনি কখনও ম�োকাবেলায় ভয় করতেন না বা লড়াই থেকেও পালিয়ে যেতেন না। তিনি ফ্রান্সের পুলিশ অফিসারদের পর�োয়া করতেন না, তিনি ডাকাতি আর মাদক চালানের সময় পুলিশের সাথে গুলাগুলি করে পালিয়ে যেতে সক্ষম হতেন। তার অবাধ্যতা আর গ�োনাহ সত্ত্বেও তিনি ছিলেন উদার আর মার্জিত স্বভাবের। তিনি তার ক�োন বন্ধুকে সাহায্য করতে বা ক�োন প্রতিবেশীকে রক্ষা করতে পিছপা হতেন না। অভাবীদের অভাব ম�োচন করা বা ক�োন আত্মীয়ের প্রয়�োজন পূ রণের জন্য সম্পদ ব্যয়ে তিনি দ্বিধাব�োধ করতেন না – তার অংক যত বড়ই হ�োক না কেন। তিনি ছিলেন সু ব্যবস্থাপনার মানসিকতা সম্পন্ন এবং সু শৃঙ্খল, যার ফলে তিনি প্রয়�োজনীয় প্রস্তুতি গ্রহণ না করে আর ফলাফল ও পরিণতি সম্পর্কে বিস্তারিত গবেষণা না করে ক�োন পরিকল্পনা দাড় করতেন না। তিনি তার অভিযানগুল�োতে তার এই স্বভাবকে যথাযথভাবে প্রয়�োগ করতেন। তিনি ক�োন ডাকাতির লক্ষ্যে ক�োন বাসায় প্রবেশের পূ র্বে তার উপর ভাল�োভাবে নজরদারি করতেন। এভাবেই তিনি যদি ক�োন বাড়িতে অভিযান চালান�োর জন্য মনস্থির করতেন তখন তিনি সম্ভাব্য সবচেয়ে বাজে পরিণতির বিষয়টি মাথায় রাখতেন এবং সেখান থেকে নিহত বা গ্রেফতার না হয়ে পালিয়ে আসার রাস্তা প্রস্তুত রাখতেন। তার এই সকল চারিত্রিক বৈশিষ্ট্য তাকে একটি বিপদজনক গ্যাং বা বড় ধরণের মাদক পাচারকারী দলের রুমিয়্যাহ

৪৫

নেতা বানান�োর জন্য যথেষ্ট ছিল, কিন্তু আল্লাহর ইচ্ছা ছিল তার জন্য অন্য একটি রাস্তা খুলে দেয়া, তার চলমান জীবন পথের সম্পূ র্ণ উল্টো দিকে। রামাদান ছাড়া অন্যান্য মাসে আল্লাহর ইবাদতের ব্যাপারে উদাসীন পাশ্চাত্যে বসবাসকারী অধিকাংশই যু বকদের রীতি অনু সারেই মেকরেমে ই’তিকাফ করে নিজের গ�োনাহর প্রায়শ্চিত্ত করার জন্য একটি মসজিদের প্রবেশ করেন। এভাবেই আল্লাহ তার জন্য লিখে রাখেন যে তিনি এমন এক দায়ীর সন্ধান লাভ করবেন যিনি গ�োপনে দরস দিতেন এবং তার ভাইদের দ্বীনের শিক্ষা দিতেন। তিনি মুহারিব খ্রিস্টানদের সাথে মিত্রতা সম্পন্ন শয়তান আলেমদের মধ্যে ছিলেন না, আর না ছিলেন ক�োন বিখ্যাত আলেম যার বক্তব্যের পিছনে ল�োকেরা ঝাঁকে ঝাঁকে জামায়েত হবে। তিনি ছিলেন একজন সাধারণ যু বক যিনি ল�োক চক্ষুকে আড়াল করার জন্য তার ছাত্রদের নিয়ে মসজিদের এক ক�োনায় বসতেন। তারা নিচু স্বরে কথা বলতেন এবং এমন সব কথা বলতেন যা মেকরেমে পূ র্বে ক�োন আলেমদের কাছ থেকে শুনেন নি, যাদের সাথে তিনি সাক্ষাৎ করেছিলেন বা মিডিয়াতে দেখেছিলেন। এই যু বক তার দরসে ইসলাম আর কুফর ও তাদের মধ্যে পার্থক্যের ব্যাপারে কথা বলতেন, কথা বলতেন মুসলিমদের সাথে মিত্রতা আর কাফেরদের সাথে সম্পর্কছিন্নতার ব্যাপার – বিশেষ করে সেই সকল কাফিরদের সাথে যাদের সাথে তারা বসবাস করছিলেন। তিনি তাদের সাথে তাওহিদ, এর গুরুত্ব ও তাৎপর্য এবং শিরক, এর বিপদ ও পরিণতি সম্পর্কে কথা বলতেন। তিনি তাদের কাছে এমন সব বিষয় ব্যাখ্যা করেন যা তাদের কাছে সম্ভবত অস্পষ্ট ছিল, অথবা শয়তান আলেম আর ফিতনাহর আহ্বানকারীদের দ্বারা লুকায়িত ছিল – যারা তাদের কাছে এমন এক ধর্ম উদ্ভাবন করে যা মুশরিকদের সন্তুষ্ট করে, একই সাথে তারা তাদের অনু সারী এবং ভক্তদের সংখ্যা বৃ দ্ধি করার চেষ্টা চালায়। মেকরেমে ক�োরআন-সু ন্নাহ ভিত্তিক তার এই বক্তব্যে মুসলিম এবং মুশরিকদের পারস্পরিক সম্পর্কের বাস্তবতার একটি যথার্থ ব্যাখ্যা খুঁজে পান। তিনি খুঁজে পান তাওহীদের বাস্তবতার পরিষ্কার মানে, যা ছাড়া আল্লাহর ইবাদত যথার্থ হবে না। তিনি তার তার পুর�ো ই’তিকাফের সময়টা এই আলেমের সাথে লেগে থাকেন, সেখানেই তিনি আল্লাহ c এর কাছে তার পুরন�ো জীবনের ব্যাপারে তাওবাহ করেন এবং একজন সত্যিকার মুসলিম হিসেবে নতুন জীবন শুরু করার দৃ ঢ় সংকল্প গ্রহণ করেন। এর পরবর্তী সময়ে ঐ ভাইয়ের সাথে তার সম্পর্ক জারি থাকে, তিনি তাকে তার নিজের ব্যাপারে অবগত করেন এবং তাকে তার পূ র্ববর্তী জীবনের ব্যাপারে বিস্তারিত জানান। দ্বীনের বিধি-নিষেধের ব্যাপারে উদাসীন থেকে বছরের পর বছর রিদ্দার মধ্যে থাকার পর নতুনভাবে প্রবেশ করে তিনি এই দ্বীনকে নু সরত করার ব্যাপারে তার প্রত্যয় ব্যক্ত করেন। ৪৬

শুহাদাহ

জিহাদের পথে প্রথম পদক্ষেপ মেকরেমে যে বিষয়টি জানতেন না তাহল�ো, এই যু বক এমন একদল ফরাসী তরুণদের গ্রুপের সাথে জড়িত যারা মুজাহিদদের সমর্থন করতেন এবং জিহাদের ভূমিতে হিজরত করার চেষ্টারত ছিলেন আর মুজাহিদদের সাহায্য করার জন্য অর্থের সন্ধানে ছিলেন। সেই গ্রুপগুল�োর মধ্য থেকে একটি দল একটি ল�োভনীয় টার্গেটের সন্ধান পান, টার্গেটটি ছিল এক বড় ধরণের মাদক পাচারকারী, যে কিনা ২ লাখ ইউর�োর একটি অংকে টাকা তার বাড়িতে লুকিয়ে রেখেছিল। তারা কয়েক দিনের জন্য তার উপর নজরদারি করেন, তারা চলাফেরা এবং তার বাড়ির উপর চ�োখ রাখেন। তারপর তারা তার বাড়িতে ঢুকে তাকে অস্ত্রের মুখে জিম্মি করে তার সকল অর্থ লুট করার প্রস্তুতি গ্রহণ করেন। অতীত জীবনে ডাকাতি এবং গ্যাংদের সাথে জড়িত থাকার দরুন তাদের অধিকাংশেরই এই কাজে পূ র্ব অভিজ্ঞতা ছিল, কিন্তু এবারের হামলা ছিল ভিন্ন। কারণ এবার তারা তা করবেন ইবাদত হিসেবে আল্লাহর নৈকট্য লাভের আশায়, পাপ আর অবাধ্যতাকে বৃ দ্ধি করার জন্য নয়। তাদের উদ্দেশ্য ছিল জিহাদের ময়দানে হিজরত করার জন্য কিছু ভাইকে সাহায্য করার মত যথেষ্ট টাকা জ�োগাড় করা এবং বাকি টাকা মুজাহিদদের সহায়তা করার জন্য প্রেরণ করা। তাদের যে বিষয়টি অভাব ছিল তা হল�ো এমন একজন বিশ্বস্ত সাহসী ব্যক্তি যিনি অভিযান সফল হ�োক বা ব্যর্থ হ�োক উভয় ক্ষেত্রেই তাদেরকে অভিযানের এলাকা থেকে বের করে নিয়ে আসার দায়িত্ব নিবেন। তাই তাদের সেই দায়ী বন্ধু তাদেরকে মেকরেমের কথা বলেন, তাদেরকে তার প্রশংসনীয় চরিত্র এবং এই কাজে তার ইতিহাসের কথা অবহিত করেন, এবং পরবর্তীতে তাদের সাথে তার সাক্ষাতের ব্যবস্থা করেন। তার সাথে পরিচয় হওয়া এবং বিশ্বাস তৈরি হওয়ার পর তারা তাকে তাদের উদ্দেশ্য এবং আসন্ন পরিকল্পনার কথা বলেন। মেকরেমে বিষয়টি নিয়ে কিছু ক্ষণ চিন্তা করেন এবং বন্ধু দের ক�োন প্রয়�োজনে সাহায্য করার স্বভাবের কারণে তিনি তাদের যে ক�োন প্রয়�োজনীয় বিষয়ে সাহায্য করার জন্য রাজি হয়ে যান। তিনি তাদের বাহন, অস্ত্রশস্ত্র বা অন্যান্য ব্যাপারে তাদের সাহায্য করার আশ্বাস দেন। অভিযানের জন্য নির্ধারিত দিনটিতে দলটি তাদের টার্গেট করা বাড়িতে যান এবং কয়েক ঘণ্টা অপেক্ষা করেন, তারপর পুলিশ বাহিনী তাদের উপর সন্দেহ করতে পারে এই আশংকায় তারা এলাকা ছাড়াতে বাধ্য হন। তাদের টার্গেটকৃত ব্যক্তিকে সেদিন পাওয়া যায় নি, কিন্তু দলটি দৃ ঢ় সিদ্ধান্ত গ্রহণ করে যে তারা অন্য ক�োন সময় আবার আসবে। এভাবেই কয়েক দিন পার হয়ে যায় এবং অভিযানটি বাতিল করে দেয় হয়, কিন্তু দলটি মেকরেমের সাথে সম্পর্কের কারণে আরও শক্তিশালী হয়ে উঠে, সেই

যু বক যিনি আল্লাহর এক একনিষ্ঠ বান্দা হিসেবে নতুন জীবন গড়ার জন্য আল্লাহর কাছে তাওবাহ করেছেন, তিনি তার দ্বীন সম্পর্কে জ্ঞান অর্জনের ব্যাপারে সচেষ্ট ছিলেন। ইতিমধ্যেই মুসলিমদের প্রতি ভাল�োবাসা এবং তাদের মধ্যে অভাবীদের সাহায্য করার আকাঙ্ক্ষা কারণে তাদের জন্যই তার সকল মিত্রতা নির্ধারিত হয়েছে। বিশেষ করে যেহেতু তিনি ছিলেন বিপুল সম্পদের অধিকারী, তাই তিনি পূ র্ব প্যারিসের দরিদ্র শহরতলীতে আবু মুজাহিদ বেড়ে উঠেন দৃ ঢ় সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন যে তিনি এই সম্পদ পাপীদের পাপ থেকে আর মুসলিম নামধারী মুরতাদদের পূ র্ব অভিজ্ঞতা এবং সহজাত চরিত্র থেকে লাভ করেছেন। তাদের রিদ্দা থেকে নিষ্কৃতি দেয়ার জন্য সাহায্য করে তিনি তাদের তার ব্যবসায় উঁচু পদে নিয়�োগ করেন আর আল্লাহর রাস্তায়ই ব্যয় করবেন। যাতে তাকে হিদায়াত কাজ চালিয়ে নিয়ে যাওয়ার জন্য দক্ষকর্মীদের তাদের দান করার জন্য আল্লাহর শুকরিয়া আদায় করতে পারেন। অধীনে নিয়�োগ করেন। অতঃপর তাদের কাজের ব্যাপারে দলটির সামনে এখন দুটি পথ তৈরি হয়, হয় তারা সততা এবং প্রতিশ্রুতির ক্ষেত্রে সত্যবাদিতার দরুন মানু ষ পালিয়ে জিহাদের ময়দানে চলে যাবে এবং সেখানে যু দ্ধ তার গ্যারেজে এসে সার্ভিস গ্রহণ করতে শুরু করে। করবে, আর তা না হলে তারা ফ্রান্সের ভিতর মুহারিব আবু মুজাহিদ ইসলামে তার নতুনত্ব আর জ্ঞানের খ্রিস্টানদের বিরুদ্ধে যু দ্ধ করবে। যাই হ�োক, বেশ কয়েকটি সীমাবদ্ধতা সত্ত্বেও তার কাজের সময় দ্বীনের জন্য যতটুকু জিনিস তাদেরকে আল্লাহর রাস্তায় জিহাদ করা থেকে পারেন ততটুকু কাজ করার সু য�োগ গ্রহণ করতেন। তার বিরত রাখে এবং তারা সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন যে তারা কাছে আসা কাস্টমার বা বন্ধুকে দাওয়াত দেয়ার ক�োন উক্ত সময়টিতে দাওয়াতের কাজে মন�োনিবেশ করবেন, সু য�োগ তিনি হাতছাড়া করতেন না, বিশেষ করে তরুণদের, যতক্ষণ না আল্লাহ তাদের জন্য পরবর্তী রাস্তা খুলে দেন। যাদের অনেকেই অপরাধ জগতে তার পূ র্ব খ্যাতির কারণে তাকে মডেল হিসেবে মানত�ো। তিনি তাদের অপরাধের একটি গাড়ির গ্যারেজ – হিদায়াতের পর প্রথম পথ এড়িয়ে চলার উপদেশ দিতেন এবং মাদক সংক্রান্ত প্রকল্প বিষয়ের সাথে জড়িয়ে পড়ার ব্যাপারে সতর্ক করতে। তিনি তাদের আল্লাহর শাস্তির ভয় দেখাতেন এবং তাদের মেকরেমে, যিনি আবু মুজাহিদ নামেও পরিচিত, ইসলাম ও সিরাতুল মুস্তাকিমের অনু সরণ করার জন্য সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন যে তিনি একটি অর্থনৈতিক প্রকল্প দাওয়াত দিতেন। হাতে নিবেন যা তার জীবন যাপনের যাবতীয় খরচাপাতি তিনি ছিলেন প্রত্যেক অভাবী আর কাজের ব্যাপারে বহনের জন্য যথেষ্ট হবে এবং একই সাথে তার ভাইদের পরামর্শ প্রার্থী মুসলিমের জন্য অবলম্বন, তিনি তাদের কর্মসংস্থানের ব্যবস্থা করবে ও তাদের কুফফারদের জন্য প্রয়�োজন পূ রণ এবং তাদের বিষয়াদিকে সহজ করার কাজ করা থেকে বিরত রাখবে। একই সাথে দাওয়াতের জন্য প্রচেষ্টা চালাতেন, এমনকি তিনি তাদের টাকা পয়সা কাজেরও একটি মাধ্যম হিসেবে কাজ করবে। দিতেন যাতে তারা তাদের নিজেদের জন্য কাজের ব্যবস্থা তিনি একটি গাড়ি মেরামত এবং খুচরা যন্ত্রাংশ বিক্রির করে জীবিকা নির্বাহ করতে পারেন। এসব কিছু র পরও গ্যারেজ খ�োলার সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন। তিনি তার প্রায় যখন তাকে দাওয়াতি কাজ বা আল্লাহর রাস্তায় হিজরতের সকল টাকা এতে বিনিয়�োগ করেন এবং তার ভাইদের জন্য টাকা পয়সার কথা বলা হত তখন তিনি ম�োটেও কাজে নিয়�োগ করেন, যদিও তাদের এই কাজে ক�োন কার্পণ্য করতেন না। একই সময় তিনি ফ্রান্সে যে ক�োন পূ র্ব-অভিজ্ঞতা ছিল না। তিনি তাদের ব্যবস্থাপনা সংক্রান্ত জিহাদি কাজে সাহায্য করতেন, বিশেষ করে শামে জিহাদ কাজের ম�ৌলিক বিষয়গুল�ো শিক্ষা দেন, যা তিনি তার শুরু হওয়ার পর, যেখানে তারা ভাইরা হিজরাহ এবং রুমিয়্যাহ

৪৭

জিহাদ ও এই পথে চলার জন্য দৃ ঢ় প্রতিজ্ঞ যে কাউকে সাহায্য করার আহ্বান জানাচ্ছিলেন। তিনি আল্লাহর কাছে দ�োয়া করতে, তিনি যেন তাদের জন্য পথ খুলে দেন এবং যারা তাদের মুজাহিদদের সাথে য�োগদান করা থেকে বিরত রাখতে বা বাধা সৃ ষ্টি করতে চায় তাদের থেকে নিস্তার দেন।

ফরাসী কর্তৃপক্ষ আবু মুজাহিদের মৃ ত্যু সম্পর্কে মিথ্যাচার করেছে

উসমান h এর পদাঙ্ক অনু সরণে আল্লাহ দাওলাতুল ইসলামকে বিজয় এবং তামকীন দান করেন, তারা দ্বীন প্রতিষ্ঠা করেন এবং খিলাফাহকে পুনরুজ্জীবিত করেন। আমিরুল-মুমিনিন তার খুতবায় মুসলিমদের হিজরাহ এবং জিহাদ করার জন্য উৎসাহিত করেন এবং তাদেরকে সু সংবাদ দেন যে, তাদের এখন একটি রাষ্ট্র আছে যেখানে তারা হিজরত করতে পারবেন এবং তাদের আছেন একজন ইমাম যার পিছনে তারা যু দ্ধ করবেন। এই খুতবাহ আবু মুজাহিদ এবং তার ভাইদের মধ্যে বিপুল উৎসাহের সঞ্চার করে। যখন তারা নিশ্চিত হন যে আল্লাহ তার বান্দাদের দারুল ইসলাম দান করার মাধ্যমে অনু গ্রহ করেছেন, যেখানে আল্লাহর শরীয়ত বাস্তবায়িত এবং তার বিধান সমুন্নত, তখন তারা আর দারুল কুফরে বসবাসের ব্যাপারে ধৈর্য ধারণ করতে সক্ষম ছিলেন না। অতঃপর, এই দলটির প্রধান উদ্দেশ্য হয়ে দাড়ায় তাদের উপর নজরদারিকারী গ�োয়েন্দা সংস্থাগুল�ো চ�োখ ফাকি দিয়ে ফ্রান্স থেকে হিজরত করা, কারণ ইতিমধ্যে তাগূ ত তাদের বেশ কয়েকজনের উপর ফ্রান্সের বাইরে ভ্রমণের ব্যাপারে নিষেধাজ্ঞা জারি করেছিল। একইভাবে, তারা ৪৮

শুহাদাহ

যত বেশি সম্ভব তরুণদের হিজরত করার জন্য উৎসাহিত করছিলেন, এই ভয়ে যে নিজেরা দাওলাতুল ইসলামে প�ৌছলে হয়তবা হিজরতের রাস্তা বন্ধ হয়ে যাবে এবং তাদের সাথে য�োগায�োগ করা কঠিন হয়ে পড়বে। তাই ভাইরা হিজরতের জন্য প্রস্তুতি গ্রহণ করতে শুরু করে এবং তাদের পরিবারগুল�োকেও পাঠিয়ে দেয়ার প্রস্তুতি নেন। তারা তরুণদের মধ্য থেকে তাদের পরিচিত এবং বিশ্বস্তদের কাছে যান এবং তাদের হিজরতের জন্য উৎসাহিত করেন। ু আবু মজাহিদ ভাইদের সাথে বসতেন এবং তাদের হিজরত আর শরীয়তের অধীনে বসবাসের ফজিলতের কথা স্মরণ করিয়ে দিতেন। তাছাড়া তিনি তাদের সন্তানদের দারুল ইসলামে বড় করার সু ফলের কথাও স্মরণ করিয়ে দিতেন। তিনি যদি দেখতেন দুনিয়াবি ক�োন বিষয় ক�োন ভাইকে হিজরতের ব্যাপারে বাধাগ্রস্ত করছে, তখন তিনি সেই বাধাদানকারী বিষয়টিকে সরান�োকে তার দায়িত্ব হিসেবে গ্রহণ করতেন। যদি কেউ ভ্রমণের ক্ষেত্রে নিষিদ্ধ হতেন তাহলে তিনি তাদের জন্য জাল পাসপ�োর্ট কিনে দিতেন, তার মূ ল্য যতই হ�োক না কেন। যদি কারও কাছে ভ্রমণ করা জন্য যথেষ্ট অর্থ না থাকে তাহলে তিনি তাদের সকল খরচ বহন করার প্রতিশ্রুতি দিতেন, তাদের পরিবার যত বড়ই হ�োক না কেন। এমনটি এই ভ্রমণের স্বার্থে তিনি তাদের জন্য গাড়ি কিনার প্রস্তাবও দিতেন। কেউ ঋণগ্রস্ত হলে তিনি তাদের ঋণ পরিশ�োধ করতেন, তার অংক যত বড়ই হ�োক না কেন, তার সাথে তিনি ভ্রমণ এবং হিজরতের জন্য প্রয়�োজনীয় যাবতীয় প�োশাক-আশাক এবং অন্যান্য জিনিসপত্র কিনে দিতেন। এ সব কিছু র সাথে, তিনি ইলেক্ট্রনিক যন্ত্র ও সরঞ্জাম কিনার জন্য বিপুল পরিমাণ টাকা ব্যয় করেন, দাওলাতুল ইসলামের প�ৌছার পর দ্বীনের খেদমতে ব্যবহার করার জন্য কিছু কম্পিউটার ডিভাইস কিনার কথা বললে, তিনি ভাইদের সেটাও কিনে দেন। এভাবেই, তার ভাইরা অনু ভব করতে শুরু করেন যে এই ব্যক্তির উদ্দেশ্য হচ্ছে তার সম্পদকে আল্লাহর রাস্তায় ব্যয় করা, অবশেষে তারা তার এই আমলকে উসমান

আল্লাহ আবু মুজাহিদকে অশ্লীলতা ও বিকৃতিময় এক সমাজ থেকে বাঁচিয়েছেন

h এর আমলের সাথে তুলনা করতে শুরু করেন, যিনি রাব্বু ল আলামীনের সন্তুষ্টির জন্য তার ব্যক্তিগত সম্পদ থেকে সম্পূ র্ণ মুসলিম সেনাবাহিনীর জন্য অর্থায়ন করেছিলেন। আল্লাহর রাস্তায় হিজরত আল্লাহর রাস্তায় দারুল ইসলামে হিজরত করান�ো জন্য পরিবারগুল�োকে প্রস্তুত করা হয়। পরিবারের পুরুষ সদস্যরা ছিলেন গ�োয়েন্দা সংস্থাগুল�োর দ্বারা সবচেয়ে বেশি নজরদারিতে। তাই, মুহাজিরদের জন্য প্রয়�োজন ছিল তাদের ভ্রমণকে উত্তমরূপে সংগঠিত করা যাতে মুশরিকরা তাদের ধরে না ফেলে, আল্লাহর রাস্তায় তাদের এবং দাওলাতুল ইসলামের মধ্যে বাধা না হয়ে দাড়াতে পারে। ভ্রমণ করার দিন পর্যন্ত ভাইরা গ্যারেজে তাদের কাজ চালিয়ে যান, যখন পুরুষরা কাজ থেকে ফিরে আসার সাথে সাথে পরিবারগুল�োকে বের করে দেয়ার জন্য প্রস্তুত করা হয়। তারা কিছু গাড়িতে রওয়ানা হবেন এবং পরিবারগুল�ো রওয়ানা হবে ভিন্ন গাড়িতে। সবাই ভিন্ন ভিন্ন রুটে চলে বিভিন্ন দেশ পার হয়ে গ্রিসে এসে প�ৌছবে, সেখান থেকে ইউর�োপের বর্ডার পাড়ি দিয়ে তারা তুরস্কে প�ৌছবেন এবং তারপর তুরস্ক থেকে শামে। স্বভাবতই, আবু মুজাহিদ ভ্রমণ এবং এর সাথে সম্পর্কিত সব কিছু কে সংগঠিত করেন যাতে যাত্রা সফল হয়, এতে যত টাকাই তাকে খরচ করতে হ�োক না কেন। তিনি একটি বান�োয়াট গল্প তৈরি করেন যাতে তাদের উপর নজরদারিকারী গ�োয়েন্দা সংস্থাগুল�োর মন�োয�োগ তাদের দিকে না আসে আর গ�োয়েন্দারা যাতে তাদের সন্দেহ না করে। তিনি ফ্রান্স থেকে যাত্রা শুরু করে দারুল ইসলামে প�ৌছা পর্যন্ত পুর�ো সফ রের জন্য একটি সমন্বিত পরিকল্পনা তৈরি করেন। তাদের ভয় ছিল হিজরতের রাস্তা যদি বন্ধ হয়ে যায়! সে কারণে তারা দাওলাতুল ইসলামে থাকা ক�োন ভাইয়ের সাথে য�োগায�োগ স্থাপন করা পর্যন্ত অপেক্ষা করতে চান নি

যিনি তুরষ্ক থেকে দাওলাতের প্রবেশের ব্যাপারটা সমন্বয় করবেন। এই ব্যাপারটা তারা আল্লাহর উপর ছেড়ে দিয়ে তাদের যাত্রা শুরু করে দেন। এই সফরের আমির, আবু মুজাহিদ, যে পরিকল্পনা তৈরি করেছিলেন তা অনু সারে তাগূ তের কর্তৃপক্ষের কাছে যে সকল ভাইরা অধিক পরিচিত ছিল তাদের পরিবারগুল�োকে তাদের থেকে আলাদা করা জরুরি ছিল। পরিবারগুল�োকে তাদের থেকে আলাদা করে অন্য এমন ক�োন ভাই এবং তার পরিবারের সাথে পাঠান�ো হয় যারা কর্তৃপক্ষের কাছে পরিচিত ছিলেন না, যাতে তারা একটি বাসে করে বর্ডার পাড়ি দিতে পারেন যে বাসটি আবু মুজাহিদ এই কাজের জন্য ক্রয় করেছিলেন। তার সাথে সাথে পরিকল্পনা অনু সারে ছদ্মবেশ ধরা জন্য তিনি তার নিজের জন্য এবং অধিক পরিচিত ভাইদের জন্য একটি সু ন্দর গাড়ি কিনেন, যাতে তারা নিজেদের ব্যবসায়ী হিসেবে পরিচয় দিতে পারেন যারা কিছু ব্যবসায়িক কাজে তুরস্কে ভ্রমণ করছেন। একইভাবে, তারা যথাযথ প�োশাক এবং কাগজপত্র প্রস্তুত করেন যা তাদের দাবিকে সমর্থন করবে, তাছাড়া তাড়া বর্ডার পাড়ি দেয়ার জন্য জাল পাসপ�োর্টও প্রস্তুত করেন। বহরটি সফলতার সাথে ইতালি এবং বালকান অঞ্চলের দেশগুল�ো পাড়ি দিয়ে গ্রিসে এসে প�ৌছতে সক্ষম হয় যেখানে সবচেয়ে বিপদজনক ধাপ তাদের জন্য অপেক্ষা করছিল। তারা যখন সীমান্তের পূ র্বে শেষ পয়েন্টে এসে উপস্থিত হন তখন আবু মুজাহিদ ভাইদের এবং পরিবারগুল�োকে থামিয়ে পাশে সরিয়ে দেন এবং সিদ্ধান্ত নেন যে তিনিই প্রথম বর্ডার পার হবেন, এই ভয়ে যে তা বিপদজনক হতে পারে। যাতে আসন্ন সকল বিপদ যেন তার উপর আসে এবং বাকিরা পাকড়াও হওয়া থেকে বেচে যান। গ্রিসের বর্ডার কর্তৃপক্ষরা যখন তার পাসপ�োর্ট চেক করে এবং তাদের সাথে থাকা ছবি মিলিয়ে দেখে তখন তাদের একজন তার কাছে ফিরে গিয়ে তাকে অবগত করে যে, তিনি যেখান থেকে এসেছেন সেখানেই যেন ফিরে যান এবং বর্ডার পার হওয়ার স্বপ্নও যাতে না রুমিয়্যাহ

৪৯

দেখেন। আবু মুজাহিদ এবং তার সাথীরা বুঝতে পারেন যে তাদের ফ্রান্স ত্যাগ করার দশ দিন পূ র্বে দেশটির সরকারী ইউর�োপের সকল সীমান্তে তাদের নাম প্রেরণ করে রেখেছে। তারা দ্বিধা-দ্বন্দ্বে পড়ে যান। হিজরত করার দৃ ঢ় প্রত্যয় করার পর কি তারা ফিরে যাবেন? আর তাদের সকল পরিকল্পনা কী হাওয়ার সাথে মিশে যাবে? আল্লাহর নির্ধারিত ক্বদরই প্রবল হয়েছে ফরাসি কর্তৃপক্ষের বিজ্ঞপ্তির ব্যাপারে শ�োনার পর তারা গ্রেফতার থেকে বাচার ব্যাপারে অস্বস্তি আঁচ করতে পারলেন এবং ফরাসি কর্তৃপক্ষের অনু র�োধে তাদের গ্রেফতার করে হাতকড়া পরিয়ে ফ্রান্সে ফিরিয়ে দেয়ার আগে গ্রিস ত্যাগের ব্যাপারে চিন্তা করতে শুরু করেন, তাদের মনে হতে লাগল সবকিছু ই যেন তাদের চারপাশে ঘুরপাক খেতে শুরু করেছে যে ভাই পরিবারগুল�োর দায়িত্বে ছিলেন তিনি বর্ডার পার হওয়ার প্রচেষ্টায় আল্লাহর অনু গ্রহে সফল হন, কারণ তিনি বা মহিলাদের মধ্য থেকে কারও উপরই ভ্রমণের ব্যাপারে নিষেধাজ্ঞা ছিল না। আবু মুজাহিদের কাছ থেকে বড় অংকের টাকা নিয়ে তারা তুরস্কে প্রবেশ করেন, যাতে তারা সেখানে কিছু সময়ের জন্য অপেক্ষা করতে পারেন, আর যদি তা সম্ভব না হয় তাহলে তারা তাকে এবং তার ভাইদের ছেড়েই দারুল ইসলামে প্রবেশ করবেন। আবু মুজাহিদ মুসলিমদের একটি বড় দলের দায়িত্ব নিয়েছিলেন, এবং তারা প্রধান উদ্দেশ্য ছিল পরিবারগুল�োকে দাওলাতুল ইসলামের ভূমিতে পৌঁছে দেয়া, তারপর, তিনি এবং তার সাথিরা ভার মুক্ত হবেন এবং তাদের সামনে আরও পথ খুলবে – হয় তারা পরিবারগুল�োর সাথে য�োগদান করার জন্য তাদের বিষয়াদি সংগঠিত করবেন, আর না হল�ো তারা জিহাদি কাজ করার জন্য ফ্রান্সে ফিরে যাবেন, সেই সকল ক্রুসেডার ভূমিতে যারা দাওলাতুল ইসলামের বিরুদ্ধে যু দ্ধ করে এবং তাদেরকে হিজরত করার থেকে বিরত রাখে। এই মুহাজিররা তাদের পরিকল্পনার ব্যাপারে হতাশ হয়ে যখন এক আল্লাহর উপর ভরসা করলেন তখন আল্লাহ c তাদের এই দুর্দশা থেকে মুক্তির জন্য নতুন আশা লুকিয়ে রাখছিলেন। তারা তাদের এই সফরে অন্য একজন ফরাসি ভাইয়ের সাক্ষাত পান যাকে তারা না চিনলেও তিনি তাদের চিনতে পেরেছিলেন। তার লম্বা দাড়ি আর ইসলামী বেশ-ভুষার কারণে তারা ভয় করছিলেন যে তিনি হয়ত�োবা নজরদারিতে আছেন বা তার এই বেশভুষা গ�োয়েন্দাদের মন�োয�োগ আকর্ষণ করতে পারে, তাই তারা বার বার তার থেকে নিস্তার পেতে চাইলেও তিনি তাদের সাথে লেগে থাকেন। তিনিও তাদের মতই দাওলাতুল ইসলামের পথে ৫০

শুহাদাহ

একজন মুহাজির ছিলেন, কিন্তু তার পরিস্থিতি ছিল তাদের থেকে ভিন্ন। প্রয়�োজনীয় নিরাপত্তা ব্যবস্থা বা ভাল�ো পূ র্ব-প্রস্তুতি গ্রহণের সু য�োগ তার আসে নি। তিনি এই সফরের শেষ সন্ধিক্ষণে এসে তাদের সহগামী হ�োন। তিনি তার পরিবারকে তাদের পরিবারের সাথে প্রেরণ করে দেয়ার দরুন তাদের সাথে থাকে যেতে বাধ্য হন। তাদের সবাই এই আশাই করছিলেন যে আল্লাহ তাদের গ্রিসের পুলিশদের হাত থেকে রক্ষা করবেন এবং তাদের জন্য বর্ডার পার হওয়ার রাস্তা করে দিবেন। আল্লাহ c তাঁর নিজ অনু গ্রহে মুহাজিরদের এই ছ�োট দলের জন্য দাওলাতুল ইসলামের একজন হিজরত সমন্বয়কারীর সাথে য�োগায�োগ করার রাস্তা খুলে দেন, ফ্রান্স ত্যাগ করার পূ র্বে তার সাথে তাদের নিরাপদ য�োগায�োগ ছিল। অতঃপর, তারা তার সাথে য�োগায�োগ করেন এবং তার কাছে তাদের পরিস্থিতি বর্ণনা করেন এবং যতদ্রুত সম্ভব গ্রিস ত্যাগের ব্যাপারে তার সাহায্য কামনা করেন, এই ভয়ে যে ক্রুসেডাররা তাদের খুঁজে বের করে গ্রেফতার করবে। অতঃপর, হিজরত সমন্বয়কারী তাদের আশ্বস্ত করেন এবং তারা তার উত্তরের জন্য অপেক্ষায় থাকেন। কিছু দিনের মধ্যেই তারা তাদের বিলাসবহুল গাড়ি আর সরঞ্জামাদি ফেলে রেখে বর্ডার পার করে তুরস্কে প্রবেশ করেন, এক্ষেত্রে তারা গ্রেফতার এড়ান�োকে সব কিছু র উপর গুরুত্ব দেন। তারা ইস্তাম্বুলে পৌঁছেন এবং তাদের পরিবারের সাথে একত্রিত হন, যেখানে আবু মুজাহিদ সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন যে তিনি সকল ভাইদের বর্ডার পার হয়ে শামে প্রবেশ করার জন্য পাঠিয়ে দিবেন এবং গ্রিসে আটকে থাকা একজন ভাইয়ের যাবতীয় বিষয়ের ব্যবস্থা করার জন্য তিনি নিজে থেকে যাবেন এবং তাকে না নিয়ে তিনি দারুল ইসলামে প্রবেশ করবেন না। তিনি দৃ ঢ়-সংকল্প গ্রহণ করেন যে যে সকল মুহাজিরদের হিজরতের ব্যাপারে তিনি দায়িত্ব গ্রহণ করেছেন তাদের সবাই নিরাপদে হিজরত সম্পন্ন করার পর শেষ দলের সাথে হয়ে তিনি দাওলাতুল ইসলামে প্রবেশ করবেন। গ্রিসে থাকা ভাই যখন বিপুল সমস্যার সম্মু খীন হন এবং বর্ডার পার হওয়ার তার একাধিক বারের প্রচেষ্টা নিষ্ফল হয় তখন তিনি আবু মুজাহিদকে তার জন্য আর অপেক্ষা না করে তৎক্ষণাৎ তার সফরের পূ র্ণ করার জন্য চাপ দেন। তার জ�োরাজুরিতে অবশেষে আবু মুজাহিদ তার এবং তার পরিবারের যাবতীয় ব্যবস্থাপনা এবং অপেক্ষা কালীন সময়ে ব্যবহার বাবদ বড় অংকের টাকা পাঠিয়ে তাকে ছাড়াই নিজের হিজরত সম্পূর্ণ করতে সম্মত হন। অবশেষে… দারুল ইসলামে প্রবেশ অবশেষে, আবু মুজাহিদ আল-ফারান্সি দারুল ইসলামের পৌঁছান, যখন দাওলাতুল ইসলামের সেনাদের মধ্য থেকে

গ্রীস-তুরস্ক বর্ডার ক্রসিং – আবু মুজাহিদ ও তার সাথীগণ হিজরা’য় পরীক্ষার সম্মু খীন হয়ে ছিলেন

তার ভাইরা সীমান্তে তার জন্য অপেক্ষা করছিলেন। তাদের পরনে ছিল স্বতন্ত্র প�োশাক, চেহারায় কাল�ো মুখ�োশ, এমন বেশ-ভুষা যা তিনি দাওলাতুল ইসলামের ভিডিওতে বহুবার দেখেছেন। তিনি তাদের আলিঙ্গন করেন এবং তারাও তার সাথে ভ্রাতৃত্বের ভাল�োবাসা পূ র্ণ আলিঙ্গন করে, কারণ তারা পূ র্বে পৌঁছে যাওয়া তার ভাইরা তার হিজরতের কাহিনী বর্ণনা করেন, এমন একজন আমিরের কাহিনী যিনি তাদের দারুল ইসলামে হিজরত করান�োর জন্য তার সব কিছু বিলিয়ে দিয়েছেন। একই সময় তারা দাওলাতুল ইসলামের ভাইদের তার কিছু চারিত্রিক বৈশিষ্ট্যের কথা অবগত করেন এবং ফ্রান্সের বিরুদ্ধে যেক�োন জিহাদি কাজে তাকে ব্যবহার করার উপদেশ দেন। অতঃপর শারঈ এবং সামরিক প্রশিক্ষণ সম্পন্ন করে তিনি দাওলাতুল ইসলামের একজন সেনায় পরিণত হন এবং দাওলাতুল ইসলামের একটি দিওয়ানে কাজ শুরু করেন। তিনি তার ব্যবসায়িক অভিজ্ঞতা এবং প্রকল্প ব্যবস্থাপনা সংক্রান্ত অভিজ্ঞতার দরুন ভাইদের বিভিন্ন কাজে উপদেষ্টার কাজ করেন এবং দাওলাতুল ইসলামের বাহিরে অভিযানের ব্যাপারে দায়িত্বশীল ভাইদের সাহায্য করেন। ফ্রান্সে ক্রুসেডারদের টার্গেটকারী যেক�োন জিহাদসংক্রান্ত কাজে তিনি তার সকল প্রচেষ্টা, সম্পদ এবং তথ্য এগিয়ে দেন। আল্লাহর রাস্তায় যু দ্ধ করার জন্য তার হৃদয় সবসময় আকুল ভাবে আকাঙ্ক্ষিত ছিল, তাই তিনি উলাইয়াত আলখাইরের ব্যাটেলিয়নগুল�োর সর্বোত্তম সেনাদের একজনে পরিণত হন, যেখানে তিনি নু সাইরী সেনাবাহিনীর বিরুদ্ধে খিলাফাহ’র সেনাবাহিনীর বেশ কিছু সংখ্যক যু দ্ধে অংশগ্রহণ করেন। তারপর তাকে উলাইয়াহ দামেস্কে বদলি করা হয়, যেখানে তিনি শামের মরুভূমিতে মুরাবিত হিসেবে দিনযাপন করেন। তিনি মরুভূমির ঝলসানো সূ র্যের তার আর বালু আর হাড় কাঁপান�ো শীতে ধৈর্য ধারণ করেন। তিনি অন্যান্য বীর মুজাহিদদের সাথে যু দ্ধ আর হামলায় অংশগ্রহণ করেন। আবু মুজাহিদ ফ্রান্সে ছিলেন দানবীর আর উদার, দাওলাতুল ইসলামে তার সেই গুণ শুধু বৃ দ্ধিই পায়। তিনি যখনই ক�োন ভাইকে সাহায্য করা সু য�োগ পেতেন

তখনই তা লুফে নিতেন, তিনি তাদের যতটুকু সম্ভব সাহায্য করতেন, বিশেষ করে তিনি শহীদদের বিধবা স্ত্রী আর ইয়াতিম শিশুদের বেশি যত্ন নিতেন। তিনি তাদের অবস্থার খ�োজ-খবর নিতেন এবং তার সম্পদ দ্বারা তাদের সাহায্য করতেন। আবু মুজাহিদ, সেই অনাড়ম্বর দাঈ যিনি প্যারিসের শহরতলিতে তরুণদের তার অমায়িক বক্তব্য দ্বারা আকৃষ্ট করতেন, তিনি তার সেই অভ্যাস এখানেও চালয়ে যান, তিনি যেক�োন পরিস্থিতিতে সু য�োগ পেলেই মুজাহিদিন কিংবা সাধারণ মুসলিমদের সৎ কাজে আদেশ দিতেন, অসৎ কাজে নিষেধ করতেন এবং সু ন্নাহ অনু সরণ করার দিকে আহ্বান করতেন। তিনি ক�োন দ�োকানের দ�োকানির সাথে ঘণ্টার পর ঘণ্টা দাড়িয়ে দাওয়াত দিতে এবং জিহাদের জন্য উৎসাহিত করতে গিয়ে ক্লান্ত হতেন না, এমনকি ক�োন সফরে থাকলে তার বন্ধু রা অভিয�োগ করতে শুরু করতেন যে তিনি বিলম্ব করছেন। তিনি তাদের মৃদু ভর্ৎসনা করে মনে করিয়ে দিতেন যে তিনি এক সময় দ্বীন সম্পর্কে উদাসীন ছিলেন – তিনি যাদের উপদেশ প্রদান করছেন তাদের মতই - যতক্ষণ না আল্লাহ c তাদের কাছে এমন কাউকে প্রেরণ করেন যে তাদেরকে আল্লাহর কথা স্মরণ করিয়ে দেন এবং তাকে তার রবের দিকে আহ্বান করেন। তিনি তাদের বলতেন, এটা হল�ো তাদের দায়িত্ব যে তারা মানু ষকে আল্লাহর দিকে আহ্বান করে এবং তাদের সু পথ প্রদর্শন করার জন্য চেষ্টা করার মাধ্যমে আল্লাহর শুকরিয়া আদায় করবে। তার সম্পদ বিলিয়ে দেয়ার পর… তিনি আল্লাহর পথে তার জীবনও ক�োরবানি করেন যখন দাওলাতুল ইসলামের সেনারা দামেস্কের গ্বু তার অবর�োধ ভাঙ্গার জন্য অভিযান পরিচালনা করছিলেন - যেই অভিযানের অধীনে ছিল�ো সিন এবং দুমেইর বিমানঘাঁটি, দুমেইর শহর, থার্মাল প্লান্ট এবং অন্যান্য এলাকায় হামলা চালান�ো, কিন্তু মুজাহিদদের হামলাকে ব্যাহত করার জন্য রুমিয়্যাহ

৫১

এবং তাদের সাপ্লাই রুটে হামলা করার জন্য পূ র্ব ক্বালামুনে মুরতাদ সাহাওয়াত আর নু সাইরী সেনাবাহিনীর মধ্যে সংঘটিত একটি সন্ধির কারণে তা বন্ধ হয়ে যায় – তখন আবু মুজাহিদ তার ভাইদের সাথে হয়ে দামেস্কের দক্ষিণপূ র্বে থার্মাল প্লান্ট এলাকায় একটি হামলা পরিচালনা করছিলেন। সংঘর্ষ চলাকালে, একটি নু সাইরী ট্যাংক তাদের অবস্থানে আঘাত হানে যার ফলে তিনি তার মাথা ও হাতে গুরুতরভাবে আঘাতপ্রাপ্ত হন। তিনি তৎক্ষণাৎ জ্ঞান হারিয়ে ফেলেন, যখন তার জ্ঞান ফিরে আসে তিনি দেখতে পান তার সামনে বিস্ফোরিত হওয়া ট্যাংক শেলের আঘাতে তিনি তার ডান হাত হারিয়েছেন। কিন্তু তার এই হাত হারান�ো তাকে আল্লাহর রাস্তায় জিহাদ করা থেকে থামিয়ে দিতে পারে নি, আর না তার রবকে সন্তুষ্ট করার জন্য তার সম্পদ ব্যয়কে থামিয়ে দিতে পেরেছে। বরং, তিনি তার সু স্থ হওয়ার সময় কালে যু দ্ধের ময়দানে ফিরে যাওয়ার জন্য অধীর আগ্রহে অপেক্ষা করতে থাকে। তার নতুন শারীরিক অবস্থার সাথে সামঞ্জস্যপূ র্ণ ক�োন ব্যবস্থাপনা সংক্রান্ত কাজ গ্রহণে তিনি অস্বীকৃতি জানান এবং সু য�োগ হলেই আবার যু দ্ধের ময়দানে ফিরে যাওয়ার জন্য দৃ ঢ় সিদ্ধান্ত গ্রহণ করেন। তিনি তার রাশিয়ান এ্যাস�োল্ট রাইফেলের বদলে একটি হালকা আমেরিকান রাইফেল সংগ্রহ করেন, যাতে তিনি এক হাত দিয়ে যু দ্ধ করতে পারেন। যখন তার কাছে খবর আসে যে তার ভাইরা পূ র্ব ক্বালামুনে সাহাওয়াতদের অবস্থানের উপর হামলা প্রস্তুতি নিচ্ছেন তখন তিনি তার ক�োন বন্ধুকে না জানিয়েই দ্রুত প্রস্তুতি নেন এবং যু দ্ধে য�োগদান করার জন্য বেরিয়ে যান। তিনি তার বন্ধু দের কিছু জানান নি এই ভয়ে যে হয়ত�োবা তারা তাকে যু দ্ধ থেকে দূ রে রাখবে বা তার শারীরিক অবস্থা বা অন্য ক�োন কাজের তার সহায়তার প্রয়�োজনীয়তার দরুন তার যাত্রাকে বিলম্বিত করবে। দাওলাতুল ইসলামের সেনারা যু দ্ধে মুরতাদদের শায়েস্তা করছিলেন এবং বাতরা পাহাড়ে তাদের অবস্থানগুল�ো দখল করছিলেন। এভাবেই তারা পূ র্ব ক্বালামুনের প্রাণকেন্দ্রে তারা ঘাঁটির দিকে অগ্রসর হচ্ছিলেন। সে সময় আবু মুজাহিদ সেখানে পৌঁছান এবং মুজাহিদের পেছনের ক�োন ঘাঁটিতে বসে থাকতে অস্বীকৃতি জানিয়ে ফ্রন্টলাইনের দিকে বের হন। তার সাথে ছিলেন ফ্রান্সের দক্ষিণাঞ্চল থেকে হিজরতকারী অপর এক ভাই, আবু ইহসান, যু দ্ধে ময়দানে যার সাথে তার পরিচয় হয়েছিল। তাদের দুজনের চারিত্রিক মিল এবং ভাল�ো ব�োঝাপড়া ছিল�ো, যারা আবু ইহসানকে চিনতেন তারা তার ব্যাপারে ঠিক তাই বলতে না তারা আবু মুজাহিদের ব্যাপারে বলতে। তিনিও ছিলেন সাহসী, বীরত্বপূ র্ণ এবং মুসলিমদের সাহায্য করার জন্য সদা-প্রস্তুত। তিনি তার রবের সন্তুষ্টির জন্য দ্বীনের নু সরতে তার সব কিছু বিলিয়ে দিয়েছিলেন। প্রস্তুতি গ্রহণ আর সর্তকতার ব্যাপারে তার সহজাত প্রকৃতির কারণে আবু মুজাহিদ অন্য মুজাহিদগণ যে ৫২

শুহাদাহ

রাস্তায় গিয়েছেন সেই রাস্তায় যেতে অস্বীকৃতি জানান, সেই রাস্তাটি ছিল দুশমনদের কাছে প্রকাশিত যেখানে তারা ভারী অস্ত্র আর স্নাইপার দ্বারা তাকে টার্গেট বানাতে পারে। তার বদলে তিনি অন্য একটি রাস্তা নেন যা ছিল বন্ধু র কিন্তু মুরতাদদের চ�োখের আড়ালে। তিনি ফ্রন্টলাইনে পৌঁছে যান, যেখানে মুজাহিদরা গাড়িতে স্থাপিত ভারি মেশিনগান দ্বারা মুরতাদদের উপর গুলি বর্ষণ করছিলেন। গাড়িটি ছিল পাহাড়ের উপর টিলার সর্বোচ্চ চূ ড়ায়, যার পিছনে আবু মুজাহিদ আর তার সাথী, আবু ইহসান, কাভার নিয়েছিলেন। মুরতাদরা গাড়িটিতে আঘাত করার জন্য একটি গাইডেড মিসাইল ফায়ার করে, কিন্তু মিসাইলটির শুটার মিসাইলটিকে ভুল দিকে নিয়ে গেলে তা টিলার পিছনে আঘাত হানে। মিসাইলটি আবু মুজাহিদ এবং আবু ইহসানের পায়ের কাছে আঘাত হানে এবং বিস্ফোরিত হয়। মিসাইলটির স্প্লিনটার তাদের দেহকে ছিন্ন-বিচ্ছিন্ন করে দিলে তারা তৎক্ষণাৎ নিহত হন –আল্লাহ তাদের কবুল করুন। সংবাদটি আবু মুজাহিদের পরিবার এবং বন্ধু দের কাছে প�ৌছলে তারা ফ্রান্সে থাকা ভাইদের তার শাহাদাহ’র সু সংবাদ দান করেন এবং তাকে কবুল করার জন্য আল্লাহর কাছে দ�োয় করেন। ফ্রান্সের গ�োয়েন্দা সংস্থা সংবাদটি জেনে যায় এবং ফরাসি মিডিয়ায় ঘ�োষণা করে যে ফ্রান্সের ক্রুসেডারদের বিরুদ্ধে নতুন হামলার প্রস্তুতি গ্রহণকালে ফরাসি যু দ্ধবিমানের হামলায় আবু মুজাহিদ Š নিহত হয়েছেন। আবু মুজাহিদ Š নিহত হয়েছেন, আমরা তার ব্যাপারে মনে করি যে তিনি তাই অর্জন করেছেন যার জন্য তিনি অধির আগ্রহে অপেক্ষা করছিলেন এবং তিনি আল্লাহর সাথে তার ওয়াদার ব্যাপারে সত্যবাদী ছিলেন ও আল্লাহর রাস্তায় তার জান-মাল দিয়ে জিহাদ করেছেন। আমরা আরও মনে করি যে তিনি আল্লাহর সাথে এক লাভজনক লেনদেন করেছেন এবং আমরা আল্লাহর কাছে দ�োয়া করি, তিনি যেন তাকে সেই সব ল�োকদের অন্তর্ভুক্ত করেন যারা মহা সাফল্য অর্জন করেছেন। আল্লাহ c বলেন: {হে মুমিনগণ, আমি কি তোমাদেরকে এমন এক বাণিজ্যের সন্ধান দিব, যা তোমাদেরকে যন্ত্রণাদায়ক শাস্তি থেকে মুক্তি দেবে? তা এই যে, তোমরা আল্লাহ ও তাঁর রসূ লের প্রতি বিশ্বাস স্থাপন করবে এবং আল্লাহর পথে নিজেদের ধন-সম্পদ ও জীবনপণ করে জেহাদ করবে। এটাই তোমাদের জন্যে উত্তম; যদি তোমরা বোঝ। তিনি তোমাদের পাপরাশি ক্ষমা করবেন এবং এমন জান্নাতে দাখিল করবেন, যার পাদদেশে নদী প্রবাহিত এবং বসবাসের জান্নাতে উত্তম বাসগৃহে। এটা মহাসাফল্য। এবং আরও একটি অনু গ্রহ দিবেন, যা তোমরা পছন্দ কর। আল্লাহর পক্ষ থেকে সাহায্য এবং আসন্ন বিজয়। মুমিনদেরকে এর সু সংবাদ দান করুন। } [আস-সফ: ১০-১৩]

রুমিয়্যাহ

53

৫৪ B

আর্টিকল

হে পুরষ্কার প্রত্যাশী ধৈর্যশীল মুজাহিদ, এই কথাগুল�ো লেখা হয়েছে যাতে আপনার ও আল্লাহর শত্রুদের চ�োখে আপনার মূ ল্য আপনি অনু ধাবন করতে পারেন, কারণ আরব-অনারব মিলিয়ে বহু জাতি আপনার বিরুদ্ধে জড়�ো হয়েছে। তাহলে, হে সু উচ্চ পর্বত, কে আপনি যার জন্য ক্রুসেডাররা তাদের রণতরী সাগরে ভাসিয়েছে, কাফির যু দ্ধ বিমান আপনার আকাশে টহল দিচ্ছে, দুরাচার বাহিনী আপনার ভূমিতে চরে বেড়াচ্ছে? কে আপনি, যে তার দ্বীন ও তাওহীদে ইজ্জত তালাশ করেন, যার বিরুদ্ধে তাদের এই বাহিনীগুল�ো সমবেত হয় আর সর্বশক্তি দিয়ে এমন এক ভূমিতে অবর�োধ আর�োপ করে, যা আল্লাহর শরীয়াহ দ্বারা শাসিত ও এর হুরমতের প্রতিরক্ষা করে? আপনি ত�ো আল্লাহর সম্মান, শক্তি দ্বারা উন্নীত। তিনি শরীয়াহ ও তাওহীদকে সম্মানিত করেছেন যার উপর আপনি আছেন। এটা কুফফারদের তাদের অন্তরে লালিত বিদ্বেষের কারণে করেছে ব্যথিত। যদি আপনার দখলে থাকা ভূমি শরীয়াহ দ্বারা শাসন না করতেন, তারা আপনার দিকে মন�োয�োগ দিত না, কিন্তু আপনার তাওহীদই তাদের ক্রোধান্বিত করে। আল্লাহ বলেন, {আহলে কিতাবদের অনেকেই প্রতিহিংসাবশতঃ চায় যে, মুসলমান হওয়ার পর তোমাদেরকে কোন রকমে কাফের বানিয়ে দেয়। তাদের কাছে সত্য প্রকাশিত হওয়ার পর (তারা এটা চায়)।} [আল-বাকারাহ: ১০৯] তারা জঘন্য প্রতিহিংসার বশবর্তী হয়ে আপনার বিরুদ্ধে যু দ্ধ করছে, আর তারা আপনার দ্বীনের কারণে আপনার বিরুদ্ধে যু দ্ধ করছে, যা আপনি আপনার তন-মন জুড়ে বয়ে বেড়াচ্ছেন। আল্লাহ বলেন, {বস্তুতঃ তারা তো সর্বদাই তোমাদের সাথে যু দ্ধ করতে থাকবে, যাতে করে সম্ভব হলে তোমাদেরকে দ্বীন থেকে ফিরিয়ে দিতে পারে।} [আল-বাকারাহ: ২১৭] আপনি যদি এই মহান দ্বীন ধারণ না করে গণবিধ্বংসী অস্ত্র ধারণ করতেন তারা আপনাকে ঘাঁটাত না, যেমনি ভাবে যে রাষ্ট্রগুল�ো তা ধারণ করে বা করতে চায় তারা তাদের ঘাঁটাচ্ছে না। কিন্তু তারা জানে আপনার দ্বীন, যা তাগূ ত ও তাদের সেনাবাহিনী বিরুদ্ধে আপনার তীব্র লড়াইয়েই দৃ শ্যমান, তাদের কাছে থাকা সব অস্ত্রের চেয়ে শক্তিশালী। তাই তারা আপনাকে এক মুহূর্তের জন্যও অব্যাহতি দেয়নি, কখন�ো দিবেও না, তারা কখন�োই আপনার বিরুদ্ধে লড়াই থামাবে না বা আপনার প্রতি শত্রুতা প�োষণ করা বন্ধ করবেনা। হয় দুনিয়ায় তাদের শাসন ও শিরকের ফিতনা যা তারা কায়েম করতে চায় তা থাকবে, না হয়, আল্লাহর সার্বভ�ৌমত্ব এবং তাঁর দ্বীনের প্রাধান্য থাকবে। সু তরাং আপনার জিহাদের ব্যাপারে আল্লাহর সাথে সত্যবাদী হ�োন। হে আহযাবের শত্রু, তাঁর ইবাদত করুন

এবং তাঁর পাশাপাশি আর কার�ো ইবাদত করবেন না। কারণ কাফিরের নিরাশার ব্যাপারে আপনার দ্বীনের পক্ষ থেকে নিশ্চয়তা রয়েছে। আল্লাহ বলেন, {আজ কাফেররা তোমাদের দ্বীন থেকে নিরাশ হয়ে গেছে। অতএব তাদেরকে ভয় করো না বরং আমাকে ভয় কর।} [আলমায়িদাহ: ৩] হে মুয়াহহিদ গুরাবা, আপনার অবস্থান যাই হ�োক না কেন আপনি তাদের লক্ষ্যবস্তু, আপনি আমির হন বা সাধারণ সৈনিক, আপনি ধনী হন বা গরীব। আপনাকে লক্ষ্য হিসেবে সাব্যস্ত করার কারণ হল�ো আপনার দ্বীন, কুফফার জানে আপনি এর সম্পূ র্ণটাই আঁকড়ে ধরেছেন। বাস্তবতা ত�ো এমন নয় যে আপনি এর কিছু অংশের উপর ঈমান আনেন আর কিছু অংশের ব্যাপারে কুফরি করেন, যাতে আপনি তাদের সাথে মাঝামাঝি ক�োথাও মিলতে পারেন। আর একইভাবে, এটাই আপনার অবস্থা, হে ধৈর্যশীল মুয়াহহিদা, নিশ্চয়ই আপনি পুত-পবিত্র। আপনি মুজাহিদদের সন্তানাদি বৃ দ্ধি করছেন আর আপনার সন্তানদের তাওহীদ ও কুফফারদের বিরুদ্ধে জিহাদের জন্য প্রস্তুত করছেন। আপনার দ্বীন ও পরিশুদ্ধতা তাদের ক্রোধান্বিত করে। তাই এতে অবাক হবার কিছু নেই যে আপনি তাদের লক্ষ্যবস্তু হবেন। আমরা কুফফারদের সাথে দীর্ঘ এক লড়াইয়ে আছি, আর মুত্তাকীদের বিজয় সু নিশ্চিত। আল্লাহ বলেন, {এবং শেষ কল্যাণ মুত্তাকীদের জন্যই নির্ধারিত রয়েছে।} [আল-আরাফ: ১২৮] তিনি আর�ো বলেন, {আর আমাদের বাহিনীই বিজয়ী হবে।} [আস-সাফফাত: ১৭৩] হয় আপনি এই দুনিয়ায় বিজয়ী হবেন -কুফফারদের উপর প্রাধান্যতা ও কর্তৃত্বের মাধ্যমে নয়, আপনি বিজয়ী হবেন আল্লাহর রাস্তায় মৃত্যুতে- যার মাধ্যমে আপনি করুণাময় প্রভুর সান্নিধ্যে বসবাস করবেন, আর আপনার শত্রুরা রয়েছে স্থায়ী ক্ষতিতে, তাদের ক্রোধ আল্লাহর পথ থেকে মানু ষকে দূ রে রাখতে তাদের শক্তি খরচের ইন্ধন য�োগায়, তারা এই কারণে যু দ্ধ করে এবং তাদের সম্পদ ব্যয় করে। তাই, হে সম্মানিত ও এ কালের মহাযু দ্ধের অটল য�োদ্ধা, এগিয়ে যান, পিছনে তাকাবেন না কারণ আপনি এই ক্ষণস্থায়ী দুনিয়ার জন্য সৃ ষ্ট হননি, বরং আপনাকে সৃ ষ্টি করা হয়েছে কেবল আল্লাহর ইবাদতের জন্য, জান্নাত ও মন�োরম বাগান অর্জনের জন্য। তাই আল্লাহর দাসত্বের বাস্তবায়ন করুণ, তার শরীয়াহ কায়েমের মাধ্যমে, এই দুনিয়ার তাগূ তের প্রতিষ্ঠানগুল�োতে অবিশ্বাস (কুফর) করার মাধ্যমে। ইজ্জত ও গর্বের সাথে এই দ্বীনের ঘ�োষণা করুন, যাকে আল্লাহ অন্যান্য দ্বীনের উপর প্রাধান্য দিয়েছেন। এর কারণেই আপনি তাদের মূ ল লক্ষ্যবস্তু এবং তাদের প্রাথমিক অগ্রাধিকার। রুমিয়্যাহ

৫৫

আপনি কি শত্রুর দৃ ষ্টিতে আপনার দাম বুঝতে পেরেছেন? আপনার সময়ের অপচয় আর কর্তব্যে অবহেলার কারণে ঘটিত ত্রুটি বিচ্যুতির ব্যাপ্তি আপনি বুঝতে পেরেছেন যখন কুফফার আপনার বিরুদ্ধে যু দ্ধে তাদের সময় বিনিয়�োগ করছে?

আপনার তাওহীদ ও শরীয়াহ’র প্রতিষ্ঠা কুফফারকে ক্রোধান্বিত করে

আপনি কি তাকওয়ার অস্ত্রে অবহেলার কারণে ঘটা ক্ষতির ব্যাপ্তি বুঝতে পেরেছেন যখন কুফফার জাতিরা তাদের অস্ত্র এগিয়ে আনছে আপনাকে আঘাত করতে? আপনি কি জিকির-আজকার ও দ�োয়া, যা জ্বিনইনসান উভয় থেকে আগত শয়তানের চক্রান্তের বিরুদ্ধে ঢাল সরূপ, ত্যাগের ফলে সংঘটিত ক্ষতি ব্যাপ্তি অনু ধাবন করেছেন যখন তারা গ�োয়েন্দা, মুনাফিক, জাদুকর ও শয়তানদের আপনার বিরুদ্ধে নিয়�োগ করেছে? আপনি কি দুনিয়ার প্রতি আপনার বেশিরভাগ সময় ব্যয় করার কারণে ঘটা ক্ষতির ব্যাপ্তি বুঝতে পেরেছেন যেখানে আপনার দুনিয়াকে দুনিয়াবি ল�োকাদের জন্য ত্যাগ করে দুই কল্যাণের একটির সন্ধান করে আপনার রবের দিকে এগিয়ে যাবার কথা। যখন আপনি মুজাহিদদের হৃদয় ও সারি ভাঙ্গেন, যখন কল্যাণকর বিষয়ে আপনার আমিরের আনু গত্য করেন না, আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের g আনু গত্য করেন না, এর ফলে সংগঠিত ক্ষতি ও গুনাহ সম্পর্কে কি আপনি অবগত? যে তার আমিরের আনু গত্য করে সে যেন আল্লাহ ও তাঁর রাসূ লের g আনু গত্য করে। লক্ষ্য করুন কুফফার জাতিরা কেমন ভাবে তাদের প্রভু আমেরিকার ৫৬

আর্টিকল

আনু গত্য করেছে, ঐক্যবদ্ধ ভাবে আপনাকে আক্রমণ করেছে এবং এর উপর একতাবদ্ধ হয়েছে। আপনার দ্বীনী ইলম অন্বেষণ - যা আপনাকে আল্লাহর নিকটবর্তী করে এবং আপনাকে ও আপনার পরিবারকে জাহান্নামের আগুন থেকে রক্ষা করতে পারে - করার পরম চেষ্টা থেকে দূ রে থাকার কারণে হওয়া ক্ষতি সম্পর্কে কি আপনি সচেতন? প্রকৃত ক্ষতি সম্পর্কে সচেতন হউন, কারণ বিশাল বাড়ী, সু ন্দর গাড়ী, ধনসম্পদ, স্ত্রীপরিজন, লাবণ্যময়ী নারী বিয়ের সু য�োগ হারান�ো প্রকৃত ক্ষতি নয়। বরং তা হল আল্লাহর ভাষায়, {বলুন, কেয়ামতের দিন তারাই বেশী ক্ষতিগ্রস্ত হবে, যারা নিজেদের ও পরিবারবর্গের তরফ থেকে ক্ষতিগ্রস্ত হবে। জেনে রাখ, এটাই সু স্পষ্ট ক্ষতি।} [আযযু মার: ১৫] জেনে রাখুন হে মুয়াহহিদ, যদি কুফফারের ফিতনা আপনাকে কাবু করে, অবর�োধ আপনাকে আটক করে ফেলে, আর দ্বীনের শত্রুরা আপনাকে কীরূপে দেখে সে ব্যাপারে আপনি ওয়াকিবহাল না থাকেন, আপনি আপনার দায়িত্ব ও কর্তব্য পালন করতে অক্ষম হয়ে পড়েন, তাহলে আপনি পতনের খুব কাছাকাছি। তাই আল্লাহর সাহায্য অন্বেষণ করুন, দুর্বল হবেন না, তাকওয়া হতে রিযকের সন্ধান করুন, কারণ এটা এমন এক অস্ত্র যা নিঃশেষ হবার নয়, এটা এমন তরবারি যা অব্যর্থ। তাই সকাল-সন্ধ্যার আজকার ও শত্রুর বিরুদ্ধে রক্ষাকবচ জারি রাখুন, কারণ যে আল্লাহর দুর্গের ও শক্তির কাছে আশ্রয় নেয় তাকে কেউ পরাভূত করতে পারেনা। আর আপনার সময় বিনিয়�োগ করুন এমন সবকিছু তে যা শত্রুকে ক্রোধান্বিত, দুর্বল ও ক্ষতিগ্রস্ত করে, যা তাদের মন�োবল ভেঙ্গে দেয়, যা তাদের বিপুল ল�োকসানের কারণ হয়, আর ঈমান ও তাওহীদ নবায়ন এবং তাওয়াগীত ও তাদের সেনাদের বিরুদ্ধে যু দ্ধ করার ব্যাপারে কক্ষন�ো অমন�োয�োগী হবেন না। এটা আপনার ও আপনার পরিবারের জন্য অভ্যাসে পরিণত করুন। আর যখন আপনার ভাইদের সাথে থাকবেন, একজন

আপনার দ্বীনই কুফফারের দখলে থাকা সকল অস্ত্রে চেয়ে শক্তিশালী

আরেকজনকে স্মরণ করিয়ে দিন, শিখুন এবং সাহায্য করুন সত্যনিষ্ঠায়। এই পথের কাঠিন্যে ধৈর্য ধরুন যতক্ষণ না সে চিরন্তন স্বস্তিময় সমাবেশ ও বারাকাহ আসে যা শেষ হবার নয়, কারণ জান্নাতে মুজাহিদের চাবুক পরিমাণ জায়গা পুর�ো দুনিয়া ও এর মাঝে থাকা সবকিছু র চেয়ে দামী। তাহলে সেই জান্নাহ যার ব্যাপ্তি আসমান থেকে জমিন পর্যন্ত বিস্তৃ ত তার দাম কি হতে পারে? জেনে রাখুন আপনি এমন ঘাত-প্রতিঘাতের সম্মু খীন হতে যাচ্ছেন তার ম�োকাবেলা কেবল তারাই করতে পারে যাদের ঈমান সু দৃঢ় ভাবে প্রতিষ্ঠিত, যাদের ইয়াকিন, ধৈর্য ও তাওয়াককুল সু প্রতিষ্ঠিত। ইবনে তাইমিয়া জিহাদ সম্পর্কে বলেন, “এতে রয়েছে তাওয়াককুল ও ধৈর্যের চূ ড়া, কারণ ধৈর্য ও তাওয়াককুল মুজাহিদেরই সবচেয়ে বেশী দরকার, কারণ আল্লাহ বলেন {যারা নির্যাতিত হওয়ার পর আল্লাহর জন্যে হিজরত করেছে, আমি অবশ্যই তাদেরকে দুনিয়াতে উত্তম আবাস দেব এবং পরকালের পুরস্কার তো সর্বাধিক; হায়! যদি তারা জানত। যারা দৃ ঢ়পদ রয়েছে এবং তাদের পালনকর্তার উপর ভরসা করেছে।} [আন-নাহল: ৪১-৪২], আর তিনি আরও বলেন, {মূ সা তার সম্প্রদায়কে বললেন, আল্লাহর নিকট সাহায্য প্রার্থনা কর এবং ধৈর্য ধারণ কর। নিশ্চয়ই এ পৃথিবী আল্লাহর। তিনি নিজের বান্দাদের মধ্যে যাকে ইচ্ছা এর উত্তরাধিকারী বানিয়ে দেন এবং শেষ কল্যাণ মুত্তাকীদের জন্যই নির্ধারিত রয়েছে।} [আল-আরাফ: ১২৮]” [মাজমু আল-ফাতওয়া] আর মনে রাখুন, হে অহযাবের শত্রু, যে ব্যাপারে আপনি বের হয়েছেন তা সত্যিই মহান, আর আপনি কেবল বের হয়েছেন আল্লাহর বন্দেগী সু সম্পন্ন করতে,

মানু ষকে তাওয়াগীতের দাসত্ব থেকে মুক্ত করতে আর তাদের আঁধার থেকে আল�োর দিকে নিয়ে আসতে, বিইযনিল্লাহ। তাই যদি আপনি নিহত হন, আপনার মৃত্যু হবে সম্মানের, আর জান্নাতে আপনার অবস্থান যা আল্লাহ আপনার জন্য প্রস্তুত করেছেন তা এই কেবল এই জন্য যে আপনি কুফফার জাতিদের প্রতি শত্রুতা প্রদর্শন করেছেন, তাওয়াগীকে প্রত্যাখ্যান করেছেন, আল্লাহ কে আপনার রব ও ইলাহ হিসেবে বিশ্বাস করেছেন। আপনি তাওয়াগীতের অসন্তোষ স্বত্বেও তাঁর শরীয়াহ কায়েম করেছেন, জিহাদে এসেছেন আর শাহাদাহ’র তালাশ করেছেন - এগুল�ো আপনার আল্লাহর তাওহীদের দাওয়াতের ইখলাসের প্রমাণ - আর বান্দা তার রবের জন্য জান-মালের চেয়ে দামী ক�োন নজরানা পেশ করতে পারেনা। ইবনে তাইমিয়া বলেন, “আর বান্দা তার রবের জন্য জান-মাল পেশ করা সর্বোচ্চ ইখলাসের নিদর্শনের মধ্যে একটি, যেমনটি আল্লাহ বলেন, {আল্লাহ ক্রয় করে নিয়েছেন মুসলমানদের থেকে তাদের জান ও মাল এই মূ ল্যে যে, তাদের জন্য রয়েছে জান্নাত। তারা যু দ্ধ করে আল্লাহর রাহেঃ অতঃপর মারে ও মরে।} [আত-তাওবাহ: ১১১] আর জান্নাহ হল সেই আবাস যেখানে রয়েছে সর্বসু খ, যার সর্বোচ্চটি হল আল্লাহ দিকে দৃ ষ্টিপাত করা, সেখানে রয়েছে সবকিছু - নফস যা বাসনা করে, নয়নকে যা প্রসন্ন করে, আমাদের জানা-অজানা সবকিছু , আল্লাহ যেমন বলেছে যা রাসূ লুল্লাহ জবানে বর্ণিত হয়েছে, ‘আমি আমাদের সালিহিন বান্দাদের জন্য এমন কিছু প্রস্তুত করেছি যা ক�োন চ�োখ কখন�ো দেখেনি, ক�োন কান কখন�ো শ�োনেনি আর ক�োন হৃদয় কখন�ো উপলব্ধি করেনি।’” [মাজমু আল-ফাতওয়া] রুমিয়্যাহ

৫৭

S A D R Ž A J

“O MUVEHHIDI, RADUJTE SE, JER TAKO MI ALLAHA MI NEĆEMO STATI DA SE ODMORIMO OD NAŠEG DŽIHADA OSIM POD MASLINOVIM DRVETOM U RUMIJI (RIMU)” EBU HAMZA EL MUHADŽIR r

11. IZDANJE - ŠEVVAL 1438.

12

04 06 10 14 20 24 34 38 42 50

UVODNA RIJEČ

ILI ĆEMO ISTRIJEBITI MUŠRIKE ILI ĆEMO UMRIJETI POKUŠAVAJUĆI ČLANAK

VAŽAN SAVJET ZA MUDŽAHIDE: 1. DIO ZA SESTRE

NAŠ PUT KA ALLAHU EKSKLUZIVNO

A KAD SU VJERNICI UGLEDALI SAVEZNIKE ČLANAK

DVANAESTI RAFIDIJA PROŽDIRE NJIHOVE IDOLE IZDVOJENO

PROPIS GANIME, FEJA I IHTITABA VIJESTI

VOJNE I TAJNE OPERACIJE EKSKLUZIVNO

AKO SE VRATITE I MI ĆEMO SE VRATITI ŠUHEDA’

MEĐU VJERNICIMA IMA LJUDINA ČLANAK

ZNAJ SVOJU VRIJEDNOST, O NEPRIJATELJU NARODA

24

50

Rafidije su ušle u bitku, oslanjajući se na svoje hummere i oklopnjake, kao i tenkove u dugim kolonama, gotovo da se ne vidi njihov kraj, i obećali su svojim gospodarima od krstaša da će okončati bitku za nekoliko dana. I evo, Allahovom blagodati je prošlo osam mjeseci od žestoke bitke u kojoj su rafidijske kolone iscrpljene i dovedene do uništenja na rukama vojnika Hilafeta, onih koji su strpljivi i koji ribate. Njihove borbene i napadačke 4

EKSKLUZIVNO UVODNA RIJEČ

jedinice su gotovo istrebljene, a oni koji uspiju pobjeći iz bitke dočekaju ih njhovi krstaši sa bombardovanjem i ubijanjem. A mušrici i dalje obećavaju svojim gospodarima da će okončati bitku za nekoliko dana. Molimo Allaha da nagradi mudžahide Mosula, od emira do vojnika, velikom nagradom za ono što su učinili za islam i muslimane. Vode najveću bitku koju historija ne pamti. I cijelom dunjaluku su pokazali primjer izdržljivosti i ponosa da bi se na to ugledali oni u ovom našem vremenu. Nisu se cjenkali u svojoj vjeri. Niti su se predali svome neprijatelju. I nisu se povukli ni sa jednog dijela zemlje, a da ga nisu ispunili dijelovima tijela mušrika i njihovom krvlju, kako se ne bi radovali ostvarenom napretku i lahkoj pobjedi. I takva je upornost sljedbenika tevhida na svakom mjestu. A priče o njihovoj izdržljivosti i hrabrosti u borbi nisu začuđujuće. Prije su bile epske bitke u Sirtu, Felludži, Babu i drugim bitke koje su posvjedočile iskrenost njihovih riječi i ljepotu njihovih djela. Onaj ko za zaštitnika uzme Allaha i Poslanika Njegova i vjernike – pa, Allahova strana će svakako pobijediti. A danas je dan sljedbenika tevhida i vojnika Hilafeta u gradu Rakka kako bi se takmičila njegova braća u postizanju zadovoljstva Gospodara svjetova i traženju najvećih stepena Dženneta, čvrsto se držeći svojih borbenih polja, žrtvujući na putu svoje vjere živote i duše, bivajući iskreni u ugovoru kojeg su Allahu dali. A svaki od njih govori: „Vidjeće Uzvišeni Allah šta ću danas uraditi“, a onda se sukobe sa Allahovim neprijateljima u prvim redovima, ne okrećući svoje lice od sukoba, sve dok ne susretnu svoga Gospodara, a On, subhanehu, im se nasmije i bude zadovoljan sa njima. Došli su im murteddi puni straha i zabrinutosti, zato što znaju da ova bitka nije kao nijedna druga koju su prije vodili protiv vojnika Hilafeta. I upravo zbog toga su pripremili za nju ono što nisu pripremili za druge. I okupili za nju vojnika koliko nisu okupili za druge. I krstaši su im za nju dali pomoć kakvu nisu dali za drugu. A krstaške vođe ih stalno napominju da ova bitka neće biti jednostavna. I da njen kraj neće biti uskoro. A sve to kako bi ih učvrstili da je nastave voditi ma koliko gubitaka doživjeli i ma koliko dugo trajala.

Međutim, krstaši i njihovi saveznici od murtedda čvrsto znaju da nijedna vojska na svijetu ne može voditi borbu u kojoj su gubici veći od onoga što može sebi priuštiti od toga, te koja traje duže od onoga što može izdržati i podnijeti. Jer da je to tako ne bi američka krstaška vojska pobjegla i izašla iz Iraka ponižena i poražena, nakon što je doživjela poraz od mudžahida. A njene vođe znaju za veličinu ogromne iscrpljenosti kojoj je bila izložena a koja je prijetila njenoj cijeloj državi tako što je njena ekonomija bila pogođena velikim krizama, i ona se nalazila u velikom strahu. Njena strategija je bila prisiljena da bude izmijenjena zbog velikih troškova. Najveći strah od kojeg krstaši i njihovi saveznici murteddi pate jeste to što oni dobro znaju veličinu svoje snage i znaju da PKK ima malo boraca, te da njihovo skupo naoružavanje donosi velike troškove krstašima, a njihovi vojnici murteddi, koje kupe sa ulica a onda ih nakon jako loše obuke bacaju na bojna polja, ne mogu, Allahovom dozvolom, izdržati žestoku bitku kao bitka za Mosul. I ne mogu podnijeti ni mali dio ogromnih troškova koje su podnijeli rafidije u toj bici. Isto tako, oni nemaju skrivenu snagu da nadoknade ono što sebi mogu dopustiti od gubitaka ili da pošalju dodatnu snagu. A već smo ih vidjeli u bici za Minbidž gdje su bili pred samim porazom i to nakon samo dva mjeseca borbi, da Allah nije dao ono što se moralo dogoditi. Na svakog mudžahida u gradu Rakka, gdje god se nalazio, je obaveza da u svoje proračune stavi to da ova bitka mora biti bitka totalnog uništenja murtedda, kao kazna za njihov kufr u Uzvišenog Allaha i njihovu borbu protiv Njegove vjere i krajnje okončanje dugog računa kojeg imaju sa njima. Nema kraja ovoj bici osim da jedan drugog potvrdimo, pa ili ćemo ih, Allahovom snagom i moći, istrijebiti do posljednjeg, pa da tako izgube i dunjaluk i Ahiret, ili ćemo da budemo ubijeni na tome, a onda sretnemo Allaha, a bili smo izdržljivi na Njegovoj vjeri i borili se protiv Njegovih neprijatelja. I tako postignemo uspjeh kao što su ga postigli ashab el uhdud. I zaradimo ahiretsku kuću, vječnu kuću, nema trećeg izbora između nas i njih. A Allah će pomoći onoga ko Njega pomogne. A Allah je, uistinu, Moćan i Silan.

Rumiyah

5

6

ČLANAK

{I ne gubite hrabrost i ne žalostite se; vi ćete pobijediti ako budete pravi vjernici. Ako vi dopadate rana, i drugi rana dopadaju. A u ovim danima Mi dajemo pobjedu sad jednima, a sad drugima, da bi Allah ukazao na one koji vjeruju i odabrao neke od vas kao šehide – a Allah ne voli nevjernike.} [Aal ‘Imran: 139-140]. Sva zahvala pripada Allahu, Njemu se zahvaljujemo, od Njega pomoć i oprost tražimo. Utječemo se Allahu od zla naših duša i naših loših djela. Koga Allah uputi na pravi put takav neće zalutati, a koga ostavi u zabludi takav neće biti upućen. Svjedočim da nema boga osim Allaha, Koji nema sudruga, i svjedočim da je Muhammed Njegov rob i Njegov Poslanik. Onaj koji je dostavio poslanicu, ispunio emanet, savjetovao ummet i ostavio ga na jasnom pravcu, čija je noć svijetla kao dan, sa kojeg neće skrenuti osim onaj ko je upropašten. {O vjernici, bojte se Allaha istinskom bogobojaznošću i umirite samo kao muslimani!} [Aal ‘Imran: 102]. {O ljudi, bojte se Gospodara svoga, koji vas od jednog čovjeka stvara, a od njega je i drúgu njegovu stvorio, i od njih dvoje mnoge muškarce i žene rasijao. I Allaha se bojte – s imenom čijim jedni druge molite – i rodbinske veze ne kidajte, jer Allah, zaista, stalno nad vama bdi.} [En-Nisa’: 1]. {O vjernici, bojte se Allaha i govorite samo istinu, On će vas za vaša dobra djela nagraditi i grijehe vam vaše oprostiti. A onaj ko se Allahu i Poslaniku Njegovu bude pokoravao – postići će veliki uspjeh.} [El Ahzab: 70-71]. A zatim: Historija se ponavlja, a mjesto događaja se ne mijenja, mijenjaju se samo pojedinci i uloge i oprema se razvija, ali je scena događaja ista, a priča bitke uvijek jedna. Istina se bori protiv laži, islam se bori protiv kufra, džahilijjet i nifak prodiru, a nemoćne kukavice se drže za štap na sredini, pripisujući se njihovom ummetu, međutim, oni zapravo slijede svoj dunjaluk i iščekuju zatišje buke i završetak bitke, kako bi pobjegli ka onome ko je jači i ukrcali se na brod onoga ko je pobijedio, a kako je samo loše ono što su napravili. Jedino oni koji su iskreni prema Allahu nose zastavu (islama) u vremenu sloma, i uzdižu svoje čelo u vremenu poniženja, a njihova odlučnost proizilazi iz tragova onoga kojeg slijede, dolazeći od Onoga Koji je o svemu obaviješten, Onoga Koji sve vidi, slijedeći primjer onoga koji donosi radosne vijesti i koji

opominje , lica im prži pustinjski vjetar, i njihova gola stopala krvare u pustinji ispunjenoj plamenovima neprijateljskim. Vrata su im ispred njih zatvorena, pa se okreću i kucaju na nebeska vrata; pa im se otvori miris Dženneta onaj koji oživljava srca, pa se izmiješa sa imanom, nakon čega se nijedan od njih ne okreće od svoje vjere, makar ga cijeli dunjaluk napao. Ummete moj, čaša je prelivena, poplava je dostigla svoj vrhunac, zulumćari su prešli granicu dozvoljenog, agresori su uzurpirali našu zemlju, i vukovi, odnosno paščad, je krenula na nas. Ljudi traže rješenje u slijepoj i mračnoj pustinji, a rješenje se nalazi pred njima i u njihovim rukama. To je džihad na Allahovom putu. Ovo su oporuke vođa džihada koji su koračali ovim blagoslovljenim putem, a koje sam ukratko sastavio, kao opomenu meni i mojoj braći mudžahidima, podstičući ih na izdržljivost i pozivajući ih u strpljivost na ‘akidi i čvrstoću. O mudžahidi, ja se za vas ne bojim mnoštva vašeg neprijatelja, niti veličine njihovog oružja, niti veličine i povećanja njihovog zla i njihovog ujedinjavanja protiv vas, niti izdaje vaše braće muslimana na zemlji, već se ja za vas bojim vas samih, bojim se da vas ne pogodi el vehn, nemoć, neuspjeh i mnoštvo grijeha. Na vama je da uzmete pouku i opomenu iz onoga što se desilo na dan Uhuda, rekao je Uzvišeni: { Dok niste neuspjeh doživjeli i o naredbi se razišli, i nepokorni bili, nakon što vam je pokazao šta volite: jedni od vas žele ovaj svijet, a drugi onaj svijet! Onda vas je On odvojio od njih, kako bi vas iskušao.} [Aal ‘Imran: 152]. Rekao je Ibn Kesir: “Islam je već prvi dan ostvario pobjedu, ali kada se desilo ono što se desilo od nepokornosti strijelaca i neuspjeha nekih od boraca, zakazalo je obećanje koje je uslovljavalo izdržljivost i pokornost.” U ovoj bici su se desile zadivljujuće stvari, od kojih je i to da je broj neprijatelja bio tri puta manji u odnosu na broj muslimana, pa je Allah prvog dana pomogao muslimane, ali kad su bili nepokorni, postupio je s njima na drugi način.” Rekao je Džabir : “Ljudi su napustili Allahovog Poslanika  na dan Uhuda i sa njim je ostalo samo jedanaest muškaraca od ensarija i Talha.” A u hadisu od Enesa  stoji da je rekao: “Kada je nastupio Dan Uhuda, pa kada su ljudi doživjeli poraz, rekao je (Enes ibn en-Nadr): ‘Allahu moj, ja Ti se ispričavam za ono što su ovi (tj. muslimani) učinili i odričem se onoga što su uradili ovi (tj. mušrici).’”

Rumiyah

7

Ebu Derda’ je nakon osvajanja otoka Ciprus sjeo i počeo plakati kada je vidio njegove stanovnike da plaču pa je rečeno: „Šta te je rasplakalo o Eba Derda’ na dan kada je Allah podari pobjedu islamu?“ Pa je rekao: „Teško se vama! Kako su samo loša Allahova stvorenja kada napuste Njegovu naredbu. Bili su narod koji je pobjeđivao i osvajao, a onda su napustili

KAKO SU SAMO BEZVRIJEDNA STVORENJA ALLAHU KAD NAPUSTE NJEGOVU NAREDBU

Allahovu naredbu i postali ovo što vidite.” O mudžahidi, pomoć od Allaha može biti odgođena, i nekad ćete doživjeti poraze i rane u vašim redovima, ali to nije ništa čudno, jer to je Allahov sunnet koji je vrijedio za one koji su bili i nestali! A ti nećeš u Allahovom sunnetu izmjene naći. Rekao je Herakle Ebi Sufjanu: „Pitao sam te kakav je bio ishod borbe između vas i njega (tj. Allahovog Poslanika ) pa si rekao da je rat između vas nepredvidiv i da čas vi pobjedite a čas on. Tako poslanici bivaju iskušavani a onda sretan završetak pripadne njima.“ Najveće ono sa čime bivate ispitivani u vašoj borbi jesu sabur i jekin. Jekin u to da će Allah ispuniti Svoje obećanje i da će pomoći Svoju vojsku i svoju stranu, pa makar nakon određenog vremena. I sabur na poteškoćama, jer pobjeda dolazi sa saburom, a olakšanje dolazi nakon poteškoće a s mukom je i last. Jedan čovjek je upitao Šafiju pa je rekao: „O Eba ‘Abdullah, šta je bolje za čovjeka: da ostvari pobjedu

8

ČLANAK

ili da bude iskušan? Pa je Šafija odgovorio: ‘Neće ostvariti pobjedu sve dok ne bude iskušan.’“ Uzvišeni Allah je iskušao Nuha, Ibrahima, Musaa, ‘Isaa i Muhammeda, salavatullahi’ ‘alejhim ve selamuhu. I kad su osaburali, ostvarili su pobjedu. Neka niko ne misli da će se na bilo koji način riješiti bola. Pogriješio je onaj ko o Allahu loše misli, pa gleda u broj neprijatelja i njihovu opremu i onda zaboravi Allahovo obećanje: {Allah je zapisao: “Ja i poslanici Moji sigurno ćemo pobijediti!” – Allah je, zaista, moćan i silan.} [El Mudžadela: 21]. {Onaj ko za zaštitnika uzme Allaha i Poslanika Njegova i vjernike – pa, Allahova strana će svakako pobijediti.} [El Ma’ida: 56]. {A dužnost Nam je bila vjernike pomoći.} [Er-Rum: 47]. {Allah obećava da će one među vama koji budu vjerovali i dobra djela činili sigurno namjesnicima na Zemlji postaviti, kao što je postavio namjesnicima one prije njih, i da će im zacijelo vjeru njihovu učvrstiti, onu koju im On želi, i da će im sigurno strah sigurnošću zamijeniti} [En-Nur: 55]. Ovo je uslov u zamjenu za ono što će se ostvariti. Iman, ihlas, činjenje dobrih djela, a onda dolazi pobjeda i temkin i namjesništvo: {Obećanje je Allahovo, a Allah neće obećanje prekršiti.} [Ez-Zumer: 20]. A ima li išta ljepše od onoga što je rekao pisac djela Ez-Zilal komentarišući govor Uzvišenog {Koliko su puta malobrojne čete, Allahovom voljom, nadjačale mnogobrojne čete!} [El Bekara: 249]: “Ovo je ta osnova u podsticanju onih koji su ubjeđeni da će sresti Allaha. Osnova je da bude mala skupina vjernika jer je ona ta koja će se uzdići na težak stepen sve dok ne bude od strane odabranih i posebnih. Ali ona će biti pobjedonosna jer je povezana sa izvorom snage, i jer ona predstavlja pobjedonosnu snagu, Allahovu snagu koja je pobjedonosna nad svim, i jedini On vlada

robovima Svojim, i On je Onaj Koji uništava silnike i ponižava zulumćare i On je iznad oholnika.” O mudžahidi, vi ste, tako mi Allaha, u stanju na kojem vam se zavidi a ne kako to kažu izdajnici, murdžifi, od onih koji na ovu stvar gledaju čistim materijalističkim pogledom ili još zastrašujuće od toga, na osnovu onoga što šire zapadne i arapske vijesti i njihovi agenti, od pobjeda saveznika i bježanja mudžahida. Rat se ne mjeri na osnovu broja ili opreme, kao ni na osnovu pobjede ili poraza, jer mora da bude svega pomalo, a onda dođe pobjeda i temkin, pa makar nakon određenog vremena. Rekao je šejhul-islam opisujući ono što se desilo u njegovom vremenu od ujedinjavanja saveznika od Tatara i munafika i drugih protiv muslimana, pa je rekao : „Ova fitna je podijelila ljude na tri skupine: 1. pobjedonosna skupina: a to su mudžahidi koji se bore protiv tog naroda mufsida 2. skupina koja se suprotstavlja: a to su oni kojima su pribjegli luđaci od onih koji se pripisuju islamu 3. i izdajnička skupina: a to su oni koji sjede i napuštaju džihad, makar bili ispravnog islama Stoga, čovjek treba da gleda da bude dio pobjedonosne skupine ili dio izdajničke skupine ili dio one koja se suprotstavlja, nema četvrtog izbora. I znajte da se u džihadu nalazi hajr na dunjaluku i Ahiretu a u njegovom napuštanju se nalazi gubitak na dunjaluku i Ahiretu. Rekao je Uzvišeni: {Reci: “Očekujete li za nas šta drugo već jedno od dva dobra? A mi očekujemo da vas Allah sam ili rukama našim kazni. Pa iščekujte, i mi ćemo s vama čekati.”} [Et-Tevba: 52], tj. Ili pobjeda ili šehadet i Džennet. Pa ko preživi od mudžahida dobiće nagradu na ovome svijetu, a na Ahiretu će dobiti nagradu veću nego su zaslužili, a ko preseli on ide u Džennet. Rekao je Allahov Poslanik : ‘Šehid će dobiti šest počasti: sa prvom kapi krvi biće mu oprošteni svi grijesi, vidjeće svoje mjesto u Džennetu, biće odjeven u odoru imana, biće oženjen sa 72 hurije, biće sačuvan kaburskog iskušenja i biće zaštićen od velikog straha (na Sudnjem danu).’ I rekao je Allahov Poslanik : ‘U Džennetu se nalazi sto deredža, između svake deredže je širina koliko između zemlje i nebesa. Allah je to sve pripremio za mudžahide na Njegovom putu.’ To je za one koji vode džihad povećanje u Džennetu za pedeset hiljada godina.“ I rekao je šejhul-islam: „I zato se, koliko znam, ‘ulema složila da nema boljeg propisanog djela od džihada. On je bolji od hadždža, bolji je od posta i

bolji je od propisanog namaza. Stražarenje (ribat) je bolji od stanovanja u okolici Mekke, Medine ili Bejtul-Makdisa. Čak je i Ebu Hurejre  rekao: ‘Draže mi je da provedem noć u ribatu na Allahovom putu nego da dočekam lejletul-kadr kod hadžerul-esved.’ Izabrao je ribat po noći nad ‘ibadetom u najboljoj noći na najboljem mjestu.“ I rekao je šejhul-islam: „Znajte, Allah vas popravio, da pobjeda pripada vjernicima i sretan završetak bogobojaznima i da je Allah sa onima koji su bogobojazni i koji dobra djela čine. A ovaj narod, tj. neprijatelji, su poraženi i poniženi, Allah b nas je pomogao protiv njih i osvetio im se za nas, i nema snage ni moći osim kod Allaha Svevišnjeg, Veličanstvenog. Stoga, radujte se Allahovoj, te’ala, pomoći i lijepom završetku: {I ne gubite hrabrost i ne žalostite se; vi ćete pobijediti ako budete pravi vjernici.} [Aal ‘Imran: 139]. I mi smo ubjeđeni i sigurni u ovu stvar, a sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svjetova.“ Zatim je rekao : „Znajte, Allah vas popravio, da je najveća blagodat onome kome Allah želi dobro, to što ga je poživio do ovog vremena u kojem Allah obnavlja vjeru i oživljava muslimanske obrede i popravlja stanje vjernika i mudžahida, sve dok ne bude slično prvim prethodnicima od muhadžira i ensarija. Pa ko u ovom vremenu bude tako radio takav je od onih koji ih slijede u dobru, onih sa kojima je Allah zadovoljan i koji su sa Njim zadovoljni, i kojima je pripremio Džennet kroz koje rijeke teku i u kojima će vječno boraviti, a to je veliki uspjeh. Stoga, vjernici treba da budu zahvalni Uzvišenom Allahu na iskušenju, koje je ustvari velika i plemenita nagrada od Allaha. A ova fitna, koja je iznutra ogromna blagodat, jeste dotle da kad bi, tako mi Allaha, među nama bili prvi prethodnici od muhadžira i ensarija, kao što su Ebu Bekr, ‘Omer, ‘Osman, ‘Ali i drugi, njihovo najbolje djelo bi bio džihad protiv ovog zločinačkog naroda. I neće propustiti ovog agresora osim onaj čija je trgovina propala, onaj ko je glup i ko je uskraćen velike nagrade na dunjaluku i Ahiretu, osim da je od onih koga je Uzvišeni Allah opravdao kao što je bolesnik, siromah, slijepac i drugi.“ I rekao je : „Vrhunac toga je džihad na Allahovom putu, to je najviše ono što Allah i Njegov Poslanik vole. A njegovih kritičara je puno, jer mnogo ljudi koji posjeduju iman mrze džihad. A to su ili izdajnici, lažu da su odlučni i da ga žele, ili su murdžifuni, slabići koji nemaju snage ni sposobnosti za njega. A to je sve dio nifaka (licemjerja).“

Rumiyah

9

Došlo je vrijeme da napravimo razliku između onoga ko govori istinu i ko laže, između onoga ko radi dobra djela i ko radi loša, između vjernika i munafika, između onih koji su izdržljivi i nepotresivi i onih koji su očajni i gube nadu; da razdvojimo one koji istinski žude za Džennetom u dubini svojih srca od onih koji to samo tvrde svojim jezicima. Molim Allaha da nas učini od onih koji su izdržljivi do kraja, da vidimo pobjedu ili da nas počasti sa primljenim šehadetom. 10

ZA SESTRE

Pozivam svoje sestre u Islamskoj državi, one koje su, Allahovom milošću, ostale čvrste, izdržljive i strpljive, da mi posude svoje uši, jer vjerujem da sam u velikoj potrebi za napomenama i obnavljanjem. Molim Allaha da vas sve obaspe Svojom milošću i molim Ga da ove riječi budu od koristi i ono šta će nas uputiti na ono što je najbolje. Moje drage sestre, one sa kojima se ja nalazim na putu ka Allahu, očistimo naše namjere i preispitajmo naša djela, jer mi se čini da se ispred nas nalaze vremena stalnih iskušenja i žestokih belaja, vremena žestokih bitki između imana i kufra, nakon čega će doći olakšanja, in šaa’ Allah, kao što nam je Allah  obećao u Svom govoru: {Ta, zaista, s mukom je i last, zaista, s mukom je i last!} [El Inširah: 5-6], kao i u govoru: {I vojska Naša će zacijelo pobijediti!} [Es-Saffat: 173]. Stoga, pitanje je, da li smo mi spremni za to? Da li su naše duše spremne da se žrtvuju radi Allaha? Da li su naša srca prazna od svega osim imana? Da li možemo koračati ovim putem? Da li možemo ostati izdržljivi i čvrsti i reći kao što su rekli ashabi  nakon bitke na Uhudu: {One kojima je, kada su im ljudi rekli: “Neprijatelji se okupljaju zbog vas, trebate ih se pričuvati!” – to učvrstilo vjerovanje, pa su rekli: “Dovoljan je nama Allah i divan je On Gospodar!”} [Aal ‘Imran: 173]. Ovo je bilo zbog njihovog imana (vjerovanja) u Allaha i Njegovog Poslanika, njihovu ubjeđenost u Allaha i Njegovu pomoć, i njihovo povjerenje i prepuštanje svoga slučaja Allahu. To je sve zbog njihove iskrenosti prema Allahu i Njegovom Poslaniku. Ima li išta drugo čega se nisu odrekli kako bi tražili Allahovo zadovoljstvo? Ne postoji trnovitih puteva kojima su koračali na Allahovom putu a da nisu njima samovoljno koračali. Nema boljeg načina od pokazivanja svoje odanosti Allahu i Njegovom poslaniku od odsijecanja glava njihovih mušričkih rođaka a i to su učinili. Njihova tvrdnja da vole Allaha i Njegova Poslanika više od ičega drugog je istinski prikazana kroz njihov iman, takvu, žrtvovanje i njihove ambicije. To je demonstrirano sa onim za šta su njihove brige bile. Njihova žudnja za Allahom je učinila jasnom njihovu žudnju za Ahiretom samo. Neka je Allah c zadovoljan sa njima i neka nam podari snagu, iman i takvu, slično onome sa čime su oni bili počašćeni kako bi zaslužili nagrade koje su zaslužili oni.

Drage moje sestre, naše uloge i obaveze nisu se završile. Štaviše, povećale su se i postale još važnije. Vrijeme je da se obnovimo, da se probudimo iz sna nemarnosti u stvarnost naših obaveza. Vrijeme je da istražimo svoje obaveze i uloge, i da naše brige za Ahiret, a ne za dunjaluk, budu prioritet. Mi muslimanke, moramo da svoje dužnosti izvršavamo pažljivo a njihovo zapuštanje će nas samo dovesti do uništenja. Naša misija je veća nego što možemo zamisliti. Allah nas je počastio s tim što je izabrao za nas da budemo žene, sestre i majke mudžahida, pa da li nama pristoji da budemo zauzete sa ovim ništavnim materijalističkim životom kao što je, nažalost, stanje većine nas? Vrijeme da se pripremimo je ograničeno, stoga, moramo sa sebe otresti prašinu ljenosti i razbiti okove dunjaluka. Zar već nismo davno napustili najbolje što nam je svijet mogao ponuditi? Zar već nismo napustili naše najvoljenije onda kada smo učinili prve korake naše hidžre? Pa zašto se onda dešava da nakon što smo očistili naša srca od dunjaluka neki od nas i dalje upadaju u šejtanske zamke, i naša srca ponovo bivaju zagađena i vezana za dunjaluk praveći hranu, piće, ogovarajući, klevetajući, pričajući ružno i materijalne stvari su naša glavna briga? Kako je samo tužno vidjeti sestre kako ovdje ganjaju dunjaluk umjesto da njihov prioritet bude pomaganje mudžahida muževa i odgajanje djece da budu slični Halidu ibn Velidu i ‘Abdullahu ibn Zubejru. Allah  je rekao: {Vi ste narod najbolji od svih koji se ikada pojavio: tražite da se čine dobra djela, a od nevaljalih odvraćate, i u Allaha vjerujete.} [Aal ‘Imran: 110]. Koliko se samo sestara vratilo u darul-harb odbijajući da se preudaju u ime Allaha zbog svoje pretjerane ljubavi prema mužu koji je postigao šehadet, in šaa’ Allah, iako će na Sudnjem danu svačiji poziv biti “Nefsi, nefsi” (Ja, ja), žena neće brinuti za svog muža niti će čovjek brinuti za svoju ženu. Zašto dozvoljavamo da naše strasti upravljaju našim djelima? Zar ne razmišljamo o ajetu u kojem Allah  kaže: {Reci ti Meni ko će uputiti onoga koji je strast svoju za boga svoga uzeo?} [El Džasija: 23]. Koliko nas ovdje ima bez mahrema ne pokoravajući se onima koji su postavljeni da budu zaduženi za nas, dok nam je Allah to naredio u Svom govoru: {O vjernici, pokoravajte se Allahu i pokoravajte se Poslaniku i predstavnicima vašim} [En-Nisa’: 59].

Rumiyah

11

Koliko nas otežava život svojim muževima jer oni žele da prakticiraju sunnet višeženstva u kojem se nalazi mnogo koristi za Ummet, dok je Allah  rekao: {O vjernici, uđite u islam u potpunosti i ne idite stopama šejtanovim; on vam je, zaista, neprijatelj otvoreni.} [El Bekara: 208]. Koliko nas je pomoglo šejtana prekidajući brak između naših muževa i njihovih žena zbog naše pretjerane ljubomore? Zar smo zaboravili da je Uzvišeni Allah rekao: {Onaj ko se bude za dobro zalagao – biće i njemu udio u nagradi, a onaj ko se bude za zlo zauzimao – biće i njemu udio u kazni. – A Allah nad svim bdi.} [En-Nisa’: 85]. A od nas ima i onih koje samo žele da izlaze iz kuća često i bespotrebno, ganjajući dunjaluk, a Uzvišeni Allah nam je naredio da ostanemo u kućama: {U kućama svojim boravite i ljepotu svoju, kao u davno pagansko doba, ne pokazujte} [El Ahzab: 33]. O moje voljene sestre, Allah je El Ganijj (Bogati i Neovisan o nikome). On nije u potrebi za nama niti za našim djelima, Njemu pripadaju riznice nebesa i zemlje. On  je rekao: {Ali, neki od vas su škrti – a ko škrtari, na svoju štetu škrtari, jer Allah je bogat, a vi ste siromašni. – A ako glave okrenete, On će vas drugim narodom zamijeniti, koji onda kao što ste vi neće biti.} [Muhammed: 38]. Njegova vjera će prevladati, sa nama ili bez nas, ali, zar mi ne želimo da radimo kako bi zaradili beskonačne nagrade i uložili u naš Ahiret? Nikad ne smijemo našu hidžru uzeti zdravo za gotovo ili čak pomisliti da koračanjem ispod zastave la ilahe illa Allah mi činimo Allahu uslugu, kad ustvari je suprotno tome sa svima nama. Allah je Onaj Koji nas je počastio ovom blagodati, dozvolio nam da budemo ovdje, i Koji nas je počastio nad mnogima koji su ostali pozadi. Allah je Onaj Koji nam je dao mogućnost da budemo od koristi za Islamsku državu. To je od Allahovih blagodati prema nama, Koji nam je Svojom milošću ukazao na pravi put i podario nam uspjeh na njemu. Činjenica je da mi dugujemo Allahu i zato moramo biti zahvalni što više – iako nikad ne možemo biti dovoljno zahvalni – kako nas On ne bi zamijenio, već kako bi bio zadovoljan sa nama i učvrstio nas na Njegovom pravom putu. Zar smo zaboravile hadis kojeg bilježe Buhari i Muslim od Ebu Sa’ida el Hudrija koji je rekao da je Allahov Poslanik  rekao: „O žene udjel12

ZA SESTRE

jujte (sadaku), jer ja sam vas vidio od većine stanovnika Vatre. One upitaše: ‘Zašto mi, o Allahov Poslaniče?’ On odgovori: ‘Zato što kletete puno i nezahvalne ste svojim muževima (nezahvalne ste za dobro postupanje sa vama)’“ O sestre moje, dok naša braća, mudžahidi, daju svoje živote Allahu, zašto se naši jezici ne vlaže spominjanjem i veličanjem Allaha? Dok se oni sukobljavaju sa kafirskom koalicijom, zašto mi ne činimo duge sedžde Allahu u polovini noći? Dok se oni žrtvuju i napuštaju svoje voljene zašto mi ne žrtvujemo svoje strasti posteći po danu i kontrolišući svoje prohtjeve i jezike? Allah b je rekao: {Zar nije vrijeme da se vjernicima srca smekšaju kad se Allah i Istina koja se objavljuje spomene, i da oni ne budu kao onī kojima je još davno data Knjiga, pa su srca njihova, zato što je proteklo mnogo vremena, postala nemilosrdna, i mnogi od njih su nevjernici.} [El Hadid: 16]. Vrijeme je da očistimo svoje namjere, ispitamo svoja djela, izbacimo iz svojih srca sve ono što nas odvraća od našeg cilja, i da se vratimo Allahu iskrenim pokajanjem, napuštajući svoje grijehe, osjećajući žaljenje što smo ih počinili, i obećavajući Allahu da se nećemo vraćati na njih. Allah  je rekao: {Reci: “O robovi moji koji ste se prema sebi ogriješili, ne gubite nadu u Allahovu milost! Allah će, sigurno, sve grijehe oprostiti; On, doista, mnogo prašta i On je milostiv.”} [Ez-Zumer: 53]. Moramo tražiti Njegovu pomoć i uputu, jer nam samo Allah može dati pobjedu. On  je rekao: {Ako vas Allah pomogne, niko vas neće moći pobijediti, a ako vas ostavi bez podrške, ko je taj ko vam, osim Njega, može pomoći? I samo u Allaha neka se pouzdaju vjernici!} [Aal ‘Imran: 160]. Budimo mi one žene koje su znale svoju ulogu i ispunile je, jer biti podrška svome mužu mudžahidu je jedna od tvojih ključnih uloga u zemlji džihada, moje drage sestre, i važnost toga je ogromna. Neka tvoja kuća bude mjesto gdje će on odmoriti svoje misli a ne kuća žalbi. Učini je mjestom gdje će on napuniti svoju snagu za džihad a ne gdje će istrošiti i ono malo snage što je ostalo u njemu. Stavi svoje brige na stranu i učini njegove potrebe prioritetom. Cijeni njegovo prisustvo i budi strpljiva kada je odsutan jer on ne vodi porodični posao niti radi na poslu od 9 do 5 kao u darul-kufru. Štaviše, on je mudžahid na Allahovom putu, služi

vjeru svoga Gospodara, Najvećeg. Pokušaj sakriti svoje poteškoće i slabosti od njega kako šejtan ne bi to učinio fitnom za njega dok se on nalazi u sred bojnog polja. Služi ga na najbolji mogući način i in šaa’ Allah, bićeš nagrađena kao i on, Allahovom milošću i velikodušnošću. Ibn Ebid-Dunja bilježi od Džabira ibn ‘Abdillaha da je rekao: „Dok smo sjedili sa Allahovim Poslanikom  došla je neka žena i rekla: ‘O Allahov Poslaniče, ja sam ti došla u ime žena. O Allahov Poslaniče, Gospodar žena i Gospodar muškaraca je Allah , i Adam je otac muškaraca i otac žena, Hava je majka muškaraca i majka žena, i Allah  je tebe poslao muškarcima i ženama. Ako muškarci izađu u borbu na Allahovom putu i budu ubijeni oni su živi kod svoga Gospodara i u obilju, i ako krenu u boj dobiće nagrade koje ti poznaješ, a mi ih služimo i sebe dajemo njima, pa šta mi imamo od tih nagrada?’ Pa je Allahov Poslanik  rekao: ‘Prenesi ženama moje selame i reci im: ‘Zaista je pokoravanje žene mužu jednako tome (tim nagradama), ali malo koja od vas to radi.’“ [En-Nafaka ‘ala el Ijal]. Obnovimo naše namjere (nijjete), o sestre moje, jer Allahov Poslanik  je rekao: “Djela su prema namjerama i svakoj osobi pripada ono što je naumio.” [Bilježe Buhari i Muslim]. Krenimo naprijed, uzmimo primjer Hadidže  kojoj je Allah  poslao selam i kojoj je rekao radosne vijesti da će dobiti dvorac u Džennetu zbog toga što je odmah povjerovala u Njega, a onda je čvrsto podržavala svoga muža, Allahovog Poslanika . Isto tako, uzmimo za primjer ‘Aišu I koja je imala zadivljujuć um i odličnu memoriju jer je prenijela mnogo hadisa, toliko da kad ne bi bilo znanja koje je prenijela u našu islamsku biblioteku ona ne bi bila ista. Kao i sve majke vjernika, trebamo ih uzeti za primjere zajedno sa svim pobožnim ženama oko Allahovog Poslanika . Dodatno tome, na nama je, moje voljene sestre, da napustimo grijehe, male i velike, i da se bojimo posljedice naše nepokornosti Allahu. Nemojte se oslanjati na obične nade i želje, jer nama nije zagarantirano da će nam naša djela biti primljena, niti smo od onih kojima je obećan Džennet. Štaviše, moramo maksimalno da radimo na onome čime nas je Allah obavezao i stalno se moramo truditi izvršavati dobrovoljna djela. Na kraju vas još jednom napominjem na razvod od dunjaluka i njegovih ukrasa, i savjetu-

jem vas da nastojite da svoja iskušenja i patnje okrenete u slatkoću imana sjećajući se da će vas ta bol samo još više približiti Allahu, pa kako je tek slatka ta bol! Neka iz nas proizađu žene koje su ožalošćene ako se njihovi muževi i sinovi vrate sa bojnog polja bez šehadeta. Budite hrabre i požrtvovane u ovom ratu kao što su pobožne žene bile u vrijeme Allahovog Poslanika , ne zbog malobrojnosti muškaraca, nego zbog svoje ljubavi prema džihadu, svoje želje da se žrtvuju na Allahovom putu i svoje čežnje za Džennetom. Među ovim blagoslovljenim ženama su bile Umm ‘Imara Nusejba bin Ka’b el Ensarijja. Ez-Zehebi bilježi da je ona bila u bici na Uhudu, Hudejbiji, na dan Hunejna i na dan Jemame. Borila se sa hrabrošću i ruka joj je otkidena u bici, a Allahov Poslanik  je za nju rekao: “Uistinu je status Nusejbe bint Ka’b danas bolji od statusa toga i toga.” [Sijar a’lam en-Nubela]. Stoga, razmislimo o našem statusu, o sestre moje, u poređenju sa ovim pobožnim ženama. Šta bi Allahov Poslanik  rekao za nas? Utrka je u svojoj posljednjoj fazi, stoga, borite se i trudite, o sestre moje drage, čak iako ste slabe i spore. Tražite pomoć od Allaha, imajte povjerenje u Njega, i sa strpljivošću podnosite ono što vas zadesi na Njegovom putu, jer {Allah je sa strpljivima} [El Enfal: 46]. Žudite za tim da date sve ono što je potrebno da zadobijete zadovoljstvo svoga Gospodara i budite spremne da žrtvujete svoje najdraže i najdragocjenije u svom životu, jer to će očistiti vaša srca da budete zavezani sa bilo čim ili bilo kim mimo Allaha. Zaista je ovo ono zbog čega smo došle, da upotpunimo svoj put ka Allahu! Stoga, nastavite čineći dobra djela, nadajući se da će biti primljena, i radujte se jednom od dva dobra, Allahovom dozvolom, ili pobjeda ili šehadet! Za kraj ću završiti sa savršenim riječima Allaha : {I borite se, Allaha radi, onako kako se treba boriti! On vas je izabrao i u vjeri vam nije ništa teško propisao, u vjeri pretka vašeg Ibrahima. Allah vas je odavno muslimanima nazvao, i u ovom Kur’anu, da bi Poslanik bio svjedok protiv vas, i da biste vi bili svjedoci protiv ostalih ljudi. Zato, namaz obavljajte i zekat dajite i u Allaha se pouzdajte; On je Gospodar vaš, i to kakav Gospodar i kakav zaštitnik!} [El Hadždž: 78].

Rumiyah

13

Hvala Allahu Koji u Svojoj plemenitoj Knjizi kaže: {A kad su vjernici saveznike ugledali, rekli su: “Ovo je ono što su nam Allah i Poslanik Njegov obećali, i Allah i Poslanik Njegov su istinu govorili!” – i to im je samo učvrstilo vjerovanje i predanost.} [El Ahzab: 22]. Svjedočim da nema boga osim Allaha i svjedočim da je Muhammed Njegov rob i Poslanik. Allah ga je poslao sa sabljom pred Sudnji dan da radosne vijesti i opomenu donese i da, Njegovom dozvolom, poziva ka Allahu, i kao svjetiljku koja sija. I On je s njim uspostavio argument, pojasnio menhedž i pomogao millet hanif. Borio se na Allahovom putu sve dok s njim nije učvrstio vjeru. Neka su salavati i selam na njega i njegovu porodicu, a zatim: Od Allahovih sunneta koji se ne mijenjaju niti izmijenjuju jeste Njegovo iskušavanje vjernika kao što nas je obavijestio u Svom govoru: {Misle li ljudi da će biti ostavljeni na miru ako kažu: “Mi vjerujemo!” i da u iskušenje neće biti dovedeni? A Mi smo u iskušenje dovodili i one prije njih, da bi Allah sigurno ukazao na one koji govore istinu i na one koji lažu.} [El ‘Ankebut: 2-3]. I rekao je Uzvišeni: {Da Allah hoće, On bi im se osvetio, ali On želi da vas iskuša jedne pomoću drugih. On neće poništiti djela onih koji na Allahovu putu poginu} [Muhammed: 4]. Stoga, vjernik se mora pripremiti za iskušenja. Došlo je u hadisu-kudsijj kojeg prenosi Allahov Poslanik  od svoga Uzvišenog Gospodara: „Uistinu, moj Gospodar naredio mi je da vas podučim onome što ne znate, a od onoga što me je On danas podučio: ‘Sve što smo dozvolili robu, to je i dozvoljeno. Sve Moje robove stvorio sam s apsolutnim vjerovanjem u Moju jedinost (hunefā’), sve njih. Ali prilaze im šejtani, odvraćaju ih od njihove vjere, zabranjuju im ono što sam Ja dozvolio, naređuju im da Mi pridružuju partnera, mada za to nikakav argument nemaju.’ Tada Allah pogleda na stanovnike Zemlje, prezirući ih, i Arape i nearape, izuzev onih koji su preostali od ehli-kitabija. I reče: ‘Poslao sam te da bih te iskušao a i da bi druge tobom iskušao. Spustio sam ti Knjigu, koju ne može voda isprati, koju učiš i dok spavaš i dok si budan.’ I naredio mi je Allah da 14

EKSKLUZIVNO

uništim Kurejšije. Rekoh: ‘Gospodaru, razbit će mi glavu i pozvati da je i drugi udaraju.’ A Allah mi reče: ‘Istjeraj ih, kao što su oni tebe izgnali, i bori se protiv njih kao što su se oni protiv tebe borili. Dijeli, pa ćemo Mi dati da ti bude nadoknađeno. Pošalji vojsku, Mi ćemo poslati pet takvih. S onima koji su ti pokorni, bori se protiv onih koji su ti nepokorni.’“ Ova iskušenja kroz koja prolazi Islamska država danas, od okupljanja vjera kufra i ujedinjavanja saveznika, je samo potvrda tog obećanja. Nećemo reći osim ono što su rekli naši ispravni prethodnici od sahaba Allahovog Poslanika  kada su ugledali saveznike: „Ovo je ono što su nam Allah i Poslanik Njegov obećali, i Allah i Poslanik Njegov su istinu govorili! – i to im je samo učvrstilo vjerovanje i predanost.“ Allah je objavio u suri El Bekara: {Zar vi mislite da ćete ući u Džennet, a još niste iskusili ono što su iskusili oni koji su prije vas bili i nestali? Njih su satirale neimaština i bolest, i toliko su bili uznemiravani da bi i poslanik, i oni koji su s njim vjerovali – uzviknuli: “Kada će već jednom Allahova pomoć!?” Eto, Allahova pomoć je zaista blizu!} [El Bekara: 214]. Allah je pojasnio neispravnost onoga ko misli suprotno tome, a to je da neće ući u Džennet sve dok ne budu iskušavani kao narodi prije njih. Sa neimaštinom, sa bolešću i sa potresom, a to je potres od neprijatelja (napadi od neprijatelja). I kada su saveznici došli u godini Hendeka pa ih (vjernici) ugledali, rekli su: “Ovo je ono što su nam Allah i Njegov Poslanik obećali, i Allah i Poslanik Njegov su istinu govorili.” Shvatili su da ih je Allah iskušao sa potresom i došlo im je ono što su iskusili oni koji su prije njih bili i nestali. I to im je samo učvrstilo vjerovanje i predanost Allahovom hukmu i određenju. To je stanje današnjih iskrenih muslimana. Kao što je bilo stanje iskrenih muslimana u svakom vremenu. Ova fitna, kojom su iskušani muslimani u Državi Hilafeta sa kafirima, mufsidima koji su napali Šerijat islama, se ista takva desila u vrijeme Allahovog Poslanika . Allah je s njom iskušao Svoga Poslanika i vjernike. I tokom tih događaja Allah  je objavio jasne ajete i dokaze. Knjige Sunneta su pune tih događaja i dokaza.

Rekao je imam Ibn Tejmijje : „Tekstovi Kur’ana [El Feth: 22-23]. i Sunneta, koji predstavljaju da’vu Muhammeda , se Svaki mudžahid u Islamskoj državi treba da uzme tiču općenitosti stvorenja, a Allahova obećanja u Njegov- pouku iz Allahovog sunneta i dana prema Njegovoj Knjizi i Sunnetu Njegovog Poslanika se tiču zadnjih im robovima, a posebno iz agresorske kampanje slične generacija ovog Ummeta kao što se ticalo njegovih prvih ovoj koja se vodi protiv Daril-islama i zemlje Hilafeta. generacija. Allah nam je kazao priče prijašnjih naro- Licemjerstvo je pokazalo svoje lice a kufr je otkrio svoje da kako bi to bila pouka za nas. I tako upoređujemo naše stanje sa njihovim i upoređujemo zadnje generacije ovog Ummeta sa njegovim prvim generacijama. I tako za vjernike od kasnih generacija bude isto kao za vjernike od prijašnjih generacija.“ U bici na Bedru, naš Gospodar nam je kazao stanje našeg Poslanika  i njegovih plemenitih RAFIDIJE SU NAS NAPALE POD ZASTAVOM KRSTAŠA sahaba sa njihovim neprijateljima, pa je rekao: {Imate pouku u dvjema vojskama koje su se sukobile: jednoj, koja se očnjake. Licemjeri i onī bolesna srca su pomislili da je borila na Allahovu putu, i drugoj, nevjerničkoj, kojoj se ono što im je Allah i Poslanik Njegov obećali bila samo činilo da pred sobom ima dva puta više protivnika. A Al- obmana i da se Allahov Poslanik i vjernici nikada neće lah Svojom pomoći čini moćnim onoga koga On hoće. vratiti porodicama svojim; njihova srca su bila zadovoljna To je, zaista, dalekovidnim pouka.} [Aal ‘Imran: 13]. zbog toga i oni su na najgore pomišljali, oni su narod u I ispričao nam je njihovo okruženje Beni Nadira, pa je duši pokvaren. rekao: {On je prilikom prvog progonstva iz domova njiKada pogledamo na ove uzvišene događaje vidimo hovih protjerao one sljedbenike Knjige koji nisu vjerovali. kako su muslimani iskušani sa Allahovim Poslanikom Vi niste mislili da će otići, a oni su mislili da će ih utvrde  u bici El Ahzab, a tokom koje je Allah objavio suru njihove od Allahove kazne odbraniti, ali im je Allahova koja govori o ovoj bici, i u kojoj je Allah pomogao Svoju kazna došla odakle se nisu nadali i On je u srca njihova stranu, dao ponos Svojoj vojsci i porazio saveznike bez strah ulio; vlastitim rukama i rukama vjernika svoje do- borbe, već sa izdržljivošću vjernika pred njihovim neprimove su rušili. Zato uzmite iz toga pouku, o vi koji ste jateljima. Takvo je danas stanje u Rakki, Mosulu i Tel razumom obdareni!} [El Hašr: 2]. ‘Aferu. U potpunosti slično. Ljudi su se danas podijelili Allah  nam je naredio da uzmemo pouku od onih na isti način kao u bici na Hendeku. Svi mušrici oko njih koji su bili prije nas iz ovog ummeta i drugih prijašnjih su se ujedinili protiv muslimana u bici El Ahzab i došli naroda. A zatim je  spomenuo u drugim mjestima u su do Medine da ih istrijebe. Okupili su se Kurejšije i Svojoj Knjizi da je Njegov Sunnet nad narodima općenit i njihovi saveznici od Beni Eseda, Ešdža’, Fezara i drugih sunnet koji teče svojim tokom (stalno se ponavlja). Rekao plemena Nedžda. Okupili su se i židovi Beni Kurejza i je Uzvišeni: {A da su nevjernici s vama borbu zametnu- Nadir. A prije toga Allahov Poslanik  je prognao Beni li, sigurno bi se u bijeg dali i poslije ne bi zaštitnika ni Nadir, kao što je to Allah  spomenuo u suri El Hašr. pomagača našli – prema Allahovu zakonu koji odvazda Došli su sa saveznicima kod Kurejza koji su bili pod važi, a ti nećeš vidjeti da se Allahov zakon promijeni.} ugovorom sa Allahovim Poslanikom  i bili su njegovi

Rumiyah

15

DANAS SU UJEDINJENI ALI SUTRA ĆE BITI RAZJEDINJENI I RASPRŠENI

susjedi nedaleko od Medine. Nisu ih napustili sve dok Kurejza nisu prekršili ugovor i pridružili se saveznicima. I tako su se okupili ovi veliki saveznici. Bili su mnogo jači i mnogobrojniji od muslimana. A Allahov Poslanik  je odveo djecu i žene na najuzvišenije mjesto u Medini. Iza njihovih leđa (Allahovog Poslanika i ashaba) je bila planina Sel’. A između njih i neprijatelja je iskopan hendek. Neprijatelj ih je okruživao sa svom mogućom opremom i jahalicama. Neprijatelj je bio žestok u svom neprijateljstvu toliko da su uspjeli poraziti vjernike izvršili bi najgori pokolj nad njima. A u ovim današnjim događajima, okupio se ovaj neprijatelj od krstaša, ateista, rafidija i drugih murtedda i napali su sa svojim avionima, brodovima i svime što posjeduju od snage. Žele da zauzmu muslimansku zemlju. Okružili su je sa svih strana. Kao što je rekao naš Gospodar u vezi Saveznika (El Ahzab): {Kad su vam došle i odozgo i odozdo, i kad su oči vaše bile uprte jedino u neprijatelja, a duša došla do grkljana, i kad ste o Allahu svašta pomišljali – tada su vjernici bili u iskušenje stavljeni i ne mogu biti goré uznemireni} [El Ahzab: 10]. Rekao je imam Ibn Kesir  u tumačenju ovog ajeta: „Uzvišeni nas obavještava o stanju muslimana kada su saveznici opkolili Medinu i kada su muslimani bili u krajnjoj napetosti i tjeskobi. Među njima bio je i Allahov Poslanik. Munafik je izrazio svoje licemjerstvo, sumnju i mržnju. Njegovo stanje je oslabilo, a zbog pomanjkanja imana stislo mu se u prsima. Zaista, su oni bili stavljeni na kušnju, pojavilo se licemjerstvo, pa su oni u čijim je srcima bila bolest, govorili o onom što im je na duši.“ Ljudi su danas otišli svako na svoju stranu. A jadnici i slabići su pomišljali najgore. Jedan misli da niko od mudžahida ne može stati pred saveznicima i da će uništiti muslimane. Jedan misli da ako stanu pred njih da će 16

EKSKLUZIVNO

ih žestoko slomiti i da će ih okružiti kao što se lisice oko ruku stavljaju. Jedan misli da Irak, Šam i druge zemlje Daril-islama neće biti sigurne za muslimane i neće ostati pod Islamskom državom, a onda podstiče sebe na bježanje u zemlje kufra. A jedan misli da ono o čemu su ga obavijestili oni koji slijede poslaničke tragove i oni koji govore o radosnim vijestima, da je to samo lažna nada i govor bez osnove. Uzvišeni je spomenuo govor skupine koja se nalazila među muslimanskom vojskom u bici El Ahzab: {Kad su neki među njima rekli: “O stanovnici Jesriba, ovdje vam nema ostanka, zato se vratite} [El Ahzab: 13]. Allahov Poslanik  se utaborio sa muslimanima na planini Sel’. I iskopao hendek između njih i neprijatelja. Pa je jedna skupina od njih rekla: „Ovdje vam nema ostanka zbog mnogobrojnosti neprijatelja, zato se vratite u Medinu.“ I rečeno je: „Vama nema ostanka u Muhammedovoj vjeri, zato se vratite u vjeru širka.“ I rečeno je: „Vama nema ostanka u borbi. Vratite se i tražite sigurnost i bezbjednost od njih.“ Zatim je subhanehu spomenuo stanje munafika u toj bici i njihov govor na nekoliko mjesta. Jednom govore: „Vi ste nam rekli da ostanemo ovdje i da izdržimo na ovom polju sve do sada. A da smo to znali već bi odavno napustili i ovo nas ne bi zadesilo.“ I jednom govore: „Vi sa svojom malobrojnošću i slabošću želite slomiti neprijatelja? Vaša vjera vas je obmanula.“ Kao što je rekao Uzvišeni Allah: {Kada su licemjeri i oni čija su srca bolesna govorili: “Ove je obmanula vjera njihova!” A onaj ko se u Allaha pouzda – pa, Allah je zaista silan i mudar.} [El Enfal: 49]. I jednom govore: „Vi ste ludi, nemate razuma. Želite uništiti i sebe i narod sa sobom.“ A jednom govore svakakav žestok govor. I nakon što je Allah  spomenuo stanje munafika i one koji su bili izdržljivi od vjernika u suri El Ahzab, podstakao je Svoje vjernike na ugledanje i uzimanje za uzor

Allahovog Poslanika  u događajima sličnim ovima, pa je rekao : {Vi u Allahovom Poslaniku imate divan uzor za onoga koji se nada Allahovoj milosti i nagradi na onome svijetu, i koji često Allaha spominje.} [El Ahzab: 21]. Allah je obavijestio da oni koji bivaju iskušavani sa neprijateljem kao što je bio iskušan Allahov Poslanik , imaju divan uzor u njemu gdje je njega zadesilo isto ono što je zadesilo i njih. Tako da treba da se ugledaju na njega u tevekkulu i saburu. I ne smiju da misle da je to loše i patnja za njih. Jer da je to tako ne bi bio iskušan Allahov Poslanik , najbolje stvorenje. Nego s tim se postižu visoke deredže. I s tim Allah oprašta grijehe onima koji se nadaju Allahovoj milosti i koji Allaha često spominju. Rekao je imam Ibn Kesir  u tumačenju ovog ajeta: „Ovaj časni ajet veliki je temelj u ugledanju na Allahovog Poslanika u njegovom govoru, postupcima i stanjima. Zbog toga je Uzvišeni naredio ljudima na dan bitke protiv saveznika da se ugledaju na Vjerovjesnika, neka je na njega salavat i selam do Sudnjega dana, u strpljivosti, borbi, ustrajnosti i očekivanju olakšanja od Silnog i Svemogućeg. Zbog toga, rekao je onima koji su se pokolebali i prestrašili na Dan saveznika. ‘Vi u Allahovom Poslaniku imate divan uzor.’ Tj. zar nećete da ga oponašate i ugledate se na njega u njegovim karakteristikama. Zbog toga je Uzvišeni rekao: ‘...za onoga koji se nada Allahovoj milosti i nagradi na onom svijetu, i koji često Allaha spominje.’“ Allah je odbio saveznike u godini bitke na Hendeku tako što je poslao na saveznike jak vjetar koji je žestoko puhao, što je dovelo do razjedinjenja njihovih srca sve dok nisu ostali razjedinjeni nakon čega nisu nimalo uspjeli. Kao što je rekao Uzvišeni: {Allah je nevjernike pune srdžbe odbio – nisu nimalo uspjeli – i vjernike je Allah borbe poštedio – Allah je, uistinu, moćan i silan} [El Ahzab: 25]. Molimo Ga, subhanehu, da odbije saveznike od Države Hilafeta kao što ih je odbio od Svoga Poslanika  i njegovih plemenitih sahaba, ridvanullahi ‘alejhim. O vojniče Hilafeta, dobro razmisli o događajima koji se dešavaju oko tebe, a zatim pogledaj, smrt je samo jedna i pogibija je samo jedna, pa budi ponosan sa svojom vjerom čvrsto se držeći za svoj iman kako bi sreo svoga Gospodara a On bio zadovoljan tobom, a ti napadaš i ne okrećeš se (ne povlačiš se). Pazi se o vojniče Hilafeta, pazi se sjela fitni i kloni ih se. Drži se oporuke Allahovog Poslanika  koji je rekao: „Ko se pokorava meni taj se pokorava Allahu, a ko je nepokoran meni taj je nepokoran Allahu. Ko se pokorava emiru taj se pokorava meni. A ko je nepokoran emiru taj je nepokoran meni.“

I nećemo propustiti da sa ovog mjesta napomenemo našu braću mudžahide i muslimane uopšte da iskoriste ono što je ostalo od ovog blagoslovljenog mjeseca o kojem je Allah rekao: {U mjesecu ramazanu počelo je objavljivanje Kur’ana, koji je putokaz ljudima i jasan dokaz Pravoga puta i razlikovanja dobra od zla.} [El Bekara: 185]. Od Allahovih blagodati kojima je počastio Svoje robove vjernike je to što im je dao da dočekaju ovo najveće dobro (mjesec ramazan) kako bi očistili svoje duše od onoga što se nakupilo od prljavštine, pa da budu iskreno čiste. I da žure u činjenju dobrih djela. I da iskoriste njegove dane. Rekao je : „Kada dođe Ramazan otvaraju se džennetska vrata, zatvaraju se džehennemska, a šejtani se vezuju u okove.“ [Bilježe Buhari i Muslim]. Pa čestitamo onome koji ga je dočekao i iskreno se Allahu predao, čineći dobra djela, i koji slijedi vjeru Ibrahimovu, millet hanif. Čestitamo onome ko izvršava sve islamske dužnosti. Čestitamo onome ko je izdržljiv na istini i čvrsto je prihvatio Knjigu. Čestitamo onome ko se odazvao Allahovom pozivaču, i vjeruje u Njegove poslanike, i bori se protiv Njegovih neprijatelja, i vjeruje u Njegovo obećanje. O vojnici Hilafeta, o vi koji držite žeravicu u vašim rukama, o vi koji ste izdržljivi i strpljivi na vašem ugovoru (Allahu datom), oni koji su shvatili da ova kuća nije ništa drugo do kuća nedaća i iskušenja, kao što je rekao Uzvišeni: {Mi ćemo vas provjeravati sve dok ne ukažemo na borce i postojane među vama, a i vijesti o vama provjeravaćemo.} [Muhammed: 31]. Znajte, Allah vam se smilovao, vi ste danas islamska vojna jedinica i njegovi prvi redovi u suprostavljanju kufru. Vašom izdržljivošću, strpljivošću i borbom dolazi ponos islamu i pobjeda za muslimane i njihovu državu. Pokažite Allahu od sebe hajr. O lavovi Mosula, Rakke i Tel ‘Afera, o Šamu ponosa, slave, mjesta koji razljućuje kafire, Allah neka blagoslovi te ruke i svijetla lica. Napadnite rafidije i murtedde i budite žestoki prema njima žestinom jednog čovjeka. Nije ostao ponižen onaj ko se okrenuo svome Stvoritelju i Vladaru. I nije ostao ponosan onaj ko se okrenuo ka nekom drugom mimo Njega. Vi se borite na Allahovom putu protiv onih koji ne vjeruju u Allaha. I žrtvujete svoje živote da bi se Allahu približili, takvim vas smatramo, a vaš obračun je kod Allaha. Pa obnovite svoje nijjete i popravite svoje (unutarnje) stanje. Budite stprljivi na bolovima rana i udaraca. Budite stprljivi i zabijte lice šejtanovih saveznika u zemlju. Bojte se Allaha, jer to (bogobojaznost) je najbolja oprema u ratu i najbolja spletka (protiv neprijatelja) da bi postigli ono što želite. Sabur je samo jedan sat, a onda će sretan kraj pripasti vama, Allahovom dozvolom.

Rumiyah

17

O vojnici Hilafeta u vilajetu Didžla, Badija, Salahuddin, Dajala i Kirkuk, u Sjevernom i Južnom Bagdadu, o vojnici islama u Felludži, Enbaru i El Furatu, pazite se da ne propustite noći ovog plemenitog mjeseca a da niste u njima nanijeli rafidijama žestok pokolj i uništenje. Došli su vam danas na vaša borbena pol-

BUDI STRPLJIV I ČVRST, O VOJNIČE HILAFETA

ja, pa nema hajra u životu ako vam medžusije uđu u vaše kuće i mjesta u kojima vladate Allahovim Šerijatom. Stoga, pravite zasjede i pripremajte eksplozivne naprave. Razorite im glave sa snajperima. I uništite njihove skupine sa olujom auto-bombi. O vojnici Hilafeta u vilajetu Halep, El Hajr, Bereka, Hims, Hama i Damask, o nasljednici Halida i Eba ‘Ubejde, o heroji islama i lavovi napada, ispred vas se nalaze nusajrije, Kurdi ateisti i sahvati riddeta u Šamu. Napadnite ih kao žestoki i razljućeni lavovi. Napadnite ih sa svake strane i nemojte propustiti svoju zlatnu šansu u ovom mjesecu. Krenite ka svome Gospodaru poslušni i pokorni, predano mu se obraćajući, tražeći šehadet. {I nastojte zaslužiti oprost Gospodara svoga i Džennet prostran kao nebesa i Zemlja, pripremljen za one koji se Allaha boje} [Aal ‘Imran: 133]. O vojnici Hilafeta u vilajetu Sinaj, Misr, Horasan, Jemen i Zapadna Afrika, Somalija, Libija, Tunis, Alžir i na svakom mjestu, držite se svoga džihada, svojih borbenih polja i ribata. I nemojte napustiti Allahove neprijatelje ni za jedan sat u danu. Trudite se i borite da uspostavite Allahov Šerijat i Njegovu vlast na Zemlji. Cilj našeg džihada je da samo Alla18

EKSKLUZIVNO

hova vjera ostane i da cijelom Zemljom vlada Allahov Šerijat. O sinovi Hilafeta u Istočnoj Aziji, čestitamo vam osvajanje grada Maravi. Budite izdržljivi, tako vam Allaha i budite zahvalni na blagodati kojom vas je počastio. Tražite pomoć od Allaha protiv vašeg neprijatelja. On vam je dosta. On vam je dovoljan, a divan je On zaštitnik i pomagač. Hrabrim borcima koji su oborili neprijatelja na zemlju, sinovima ehli-sunneta, vojnika Hilafeta u zemlji Faris, Allah neka blagoslovi ono što se napravili sa neprijateljima milleta i vjere. Izliječili ste grudi muslimana i donijeli im radost. Učinili ste sa mušricima ono čemu se nisu nadali. Povećajte vaše napade jer kuća medžusija je slabija od kuće paukove. Braći po ‘akidi i imanu u Europi, Americi, Rusiji, Australiji i na drugim mjestima. Vaša braća su se opravdala u vašim zemljama. Krenite njihovim koracima i ugledajte se na ono što su oni uradili. I znajte da je Džennet pod sjenkama sablji. O braćo naša zatvorenici na svakom mjestu, tako mi Allaha, nismo vas zaboravili ni za jedan dan. I nećemo vas zaboraviti, ta vi imate svoje pravo kod nas. Budite strpljivi i čvrsti i nemojte govoriti ništa osim dobro. Veličina nagrade je sa veličinom iskušenja. Allah kad zavoli jedan narod On ih stavi na iskušenje. Pa ko bude zadovoljan njemu pripada zadovoljstvo, a ko se rasrdi njemu pripada srdžba. Povećajte vaše dove u ovom mubarek mjesecu, da vam Blagi i Onaj Koji je o svemu obaviješten podari izlaz i uspjeh. I tražite od Njega da pomogne mudžahide i podari im pobjedu, izdržljivost i temkin. A mi nećemo propustiti ni jednu šansu da vas izbavimo. “Gospodaru naš, oprosti nam krivice naše i neumjerenost našu u postupcima našim, i učvrsti korake naše i pomozi nas protiv naroda koji ne vjeruje!”

A naša posljednja dova je: „Sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svjetova.“

Rumiyah

19

U zadnja tri djela ovog serijala govorili smo o razvoju mušričke vjere Dvanaesti rafidija i kako je njihova vjera u potpunosti sagrađena na pokvarenoj osnovi “božanstveni imamet”, koje ograničava pravo vođstva na grupu ljudi za koju tvrde da ga zaslužuju zbog ugovora sa Allahom  i zbog njhovog nasljeđivanja vlasti od Allahovog Poslanika g. Otkrili smo kako su dodali i oduzeli od svoje vjere tokom prošlih stoljeća, zbog promjenjive prirode temelja njihove vjere i njihove stalne potrebe da je podrže sa još više laži i praznovjerja, koje se nije završilo onda kada su izmislili osobu za koju tvrde da je rođena kao muško koje u stvarnosti nije imalo nijedno dijete a onda su za njega 20

ČLANAK

izmislili priču njegovog nestanka. Zatim su njegovu bajku povezali sa pričom ‘Abdullaha Mehdija kojeg će muslimani postaviti za svoga vođu na kraju vremena, i koji će ih predvoditi u borbi protiv Dedždžala i mušrika sa njim. U ovom dijelu serijala u kojem ćemo okončati naš govor o eksperimentu dvanaesti rafidija da bi se uspostavila tzv. Islamska država, nastojat ćemo da kompletiramo priču o razvoju vjere ovog naroda, i tako doći do najranijih laži i zabluda koje su uveli njihovi tavagiti, koje je poznato kao teorija “vilajeti el fakih”, a na osnovu koje se politički sistem rafidijske države Irana danas temelji, i koju rafidije nastoje da prošire kako bi ista zahvatila svaku zemlju koju mogu da zauzmu.

Završetak puta zablude...provalija Preci tavagita rafidija su uveli teoriju božanstvenog imameta kao način za rušenja imama njihovog vremena, i kako bi okupili sljedbenike i pristalice ubjeđivajući ih da se Islamska država ne može uspostaviti na način na koji je uspotavljena u prvoj eri osim ako bude vođena ljudima iz porodice Allahovog Poslanika , koje oni smatraju čuvarima poslaničke metodologije, nasljednicima vjerovjesničkog znanja, i onima koji su jedini prihvatljivi da ih ljudi slijede zbog navodnih karakteristika koje su im oni dali, kao što je nepogrešivost, znanje o nevidljivom i drugo. I kad god bi osudili nekoga ko vlada ljudima, sudi među njima, izdaje vjerske fetve za njih, izvršava vjerske obrede među njima – kao što je zajednički namaz, zekat, džihad i dr. – da je tagut, osim ako se ne radi o njihovim imamima ili onima koje su njihovi imami postavili da izvršavaju te dužnosti, ono postane zamka koju su stvorili za sebe zbog toga što linija njihovih imama bude prekinuta i oni u potpunosti nestanu sa zemlje. Ovo se desi zbog toga što ono znači – na osnovu njihove pokvarene osnove – da su ljudi morali ostati bez džema’ata, i bez imama iza kojeg bi mogli hodati, klanjati, i boriti se protiv svojih neprijatelja, kao i bez sudije koji bi riješavao njihove nesuglasice, i dodatno tome šerijatski propisi su bili suspendirani i ljudi su se pokorili propisima tavagita, te su vjerski obredi bili uništeni i njihovi simboli prestali postojati. Sve to se desilo kako bi se došlo do uslova za koje tvrde da su neophodni da bi se pojavio njihov odsutni, izmišljeni imam kako bi vladao njima, predvodio ih, i upravljao njima sa pravdom i vladao sa Šerijatom. Rafidije poništavaju temelje svoje vjere Tavagiti rafidija su se povratili nazad i potvrdili da država postaje islamska kada vlada islamskim Šerijatom, i da razlog njenog uspostavljanja jeste uspostavljanje vjere, te je postalo obavezno da se imenuje vladar koji će uspostaviti ovu vjeru i vladati ovim Šerijatom, imajući na umu da je vjera koja je obavezna ovoj vladi da je uspostavi zapravo njihova lažna vjera koju su ljudi izmislili, i da Šerijat koji je obavezan da se njime vlada jeste njihov tagutski šerijat, koji je zasnovan na uzimanje njihovih učenjaka za bogove mimo Allaha . Stoga, oni su potvrdili da postavljanje imama može biti urađeno samo sa njegovim biranjem, a ne preko nassa niti preko vlasti naslijeđene od poslanika. Kao tako, bilo je dozvoljeno da svako onaj ko ispuni uslove za halifu može postati vladar. Ustvari, to bi bila njegova obaveza, i

to bi bilo obavezno onima koji su sposobni da ga izaberu, kako bi on uspostavio njihovu vjeru i vladao Šerijatom, i kako bi ovaj vladar bio “zaštitnik vjernika” i nasljednik imama koji će zauzeti njegovu poziciju i preuzeti prava koja je imao nad onima koji su vjerovali u tog odsutnog imama. I tako su bili prisiljeni da iskorijene svoje vjerovanje u “iščekivanje” preko svog priznanja da “Islamska država ne može biti uspostavljena osim sa vjernicima koji nastoje da je uspostave”, i kao rezultat, bili su prisiljeni da optuže one koji su ljude pozivali da sjede i čekaju povratak imama koji će uspostaviti pravednu državu koju ne može uspostaviti niko drugi, i koji su zabranili svaki pokušaj da se to ubrza, i koji su smatrali da svaka zastava koja se pojavi radi uspostavljanja ove države prije povratka njenog imama označava zastavu džahilijjeta a oni koji su podigli tu zastavu su šejtani. Tako da dok god “islamska vlada” može biti uspostavljena u odsustvu “nepogrešivog imama”, bilo je još prikladnije da se dozvoli – pa čak i obaveznije – da ljudi izađu i budu aktivni u cilju uspostavljanja ove vlade. Od “glavnog odsustva” do potpunog odsustva I tako vidimo da glavni tagut rafidija Homeini, potvrđujući u svojoj poznatoj knjizi “El Hukumat el Islamijja” zle efekte nevjerstva koje su uveli i kroz koje su mislili da će doći do pozicije da vladaju ljudima sa Šerijatom. Preminuli Homeini je rekao: “Više od 1000 godina je prošlo od glavnog odsustva našeg imama Mehdija, i još hiljadu dodatnih može proći dok se stvori situacija za dolazak iščekivanog imama, pa da li će propisi islama biti suspendirani tokom ovih dugih godina?” On također kaže: “Ne recite: ‘Napustićemo (propise) sve dok se ne pojavi el hudždža (Mehdi), neka je mir na njega’, jer u tom slučaju, zašto ne napustite namaz dok iščekujete dolazak el hudždže?!” On zatim nastavlja da bi potvrdio obavezu uspostavljanja Islamske države radi uspostavljanja vjerskih propisa. Kaže: “Ko god govori o mišljenju da nije neophodno formirati islamsku vladu takav odbija neophodnost islamskih propisa i poziva ka zamrzavanju i suspendiranju ovih propisa.” Homeini odlazi van rafidijske obaveze za prisutnost imama u svako doba i na svakom mjestu i umjesto toga obaveziva postojanje vladajuće vlasti, pošto smatra da ono što je obavezno da postoji jeste samo vođstvo. On navodi: “Prisutnost vladajuće vlasti koja upravlja sistemom i uspostavlja islamske zakone je neophodno, jer ono spriječava opresiju, prijestup i korupciju, te nosi povjerenje,

Rumiyah

21

vodi ljude ka putu istine i uništava nevjerstva zabludnika i tvrdoglavih osoba. Nije li hilafet vođe pravovjernih (cilja na ‘Alija ) uspostavljen upravo zbog toga?” I kako bi dozvolio teoriju “vilajeti el fakih”, tagut Homeini pravi kvalifikaciju za vladara da bude ono što je on odredio od uslova za vođstvo, a ne kako to zahtijeva nass, jer takvi uslovi se ne mogu ispuniti uz odsustvo imama. On navodi: “Iako ne postoji tekst koji pojašnjava karakteristike onoga ko djeluje kao zamjenik imama tokom njegovog odsustva, karakteristike vladara se nalaze u svakoj osobi koja je određena da bude kvalificirana za vladanje ljudima.” Preminuli Homeini je rad na formiranju ove vlade učinio jednim od pokazatelja imana u vilajete, što spada u jedan od temelja njihove vjere. On navodi: “Imati iman u neophodnosti formiranja ove vlade i stvaranja onih institucija je dio nečijeg imana u vilajete.” Zatim je naglasio da onaj ko predvodi ovu vladu prihvata uloge imama bez stjecanja njihove pozicije ili statusa, “zato što naše riječi ovdje se ne okreću oko nečijeg statusa ili nivoa, već oko funkcionalne uloge”, baš kao što potvrda uloge vlade od strane nepogrešivog imama ne umanjuju ga u odnosu na druge vladare, “jer doista imam posjeduje hvale vrijednu poziciju, uzvišen status kao i formativan hilafet čijem se vođstvu svaki atom u svemiru pokorava, te da je od neophodnih aspekata našeg mezheba to da naši imami drže poziciju koju ne može ostvariti kralj, pa čak ni poslanik.” I sa ovim , tavagiti rafidija su svojim imamima ostavili ono sa čime ih pridružuju Allahovim  partnerima, u Njegovim imenima i svojstvima, dozivajući njih i nastojeći zaslužiti njihovu bliskost kroz pokornost, i oni su uklonili od njih nešto od onoga što su im pripisivali od prava da propisuju zakone i da vladaju. Oni koje oni nazivaju “fukaha” u svojim rukama drže propisivanje zakona u ime idžtihada, i sljedbenici ih moraju slijediti u tome, jer su oni zamjenici imama. I kada ovi tavagiti preuzmu poziciju vladanja ljudima direktno i izvršavanjem zakona na njima, potreba za odsutnim imamom je u potpunosti nestala. I sve dok je moguće uspostaviti njihovu lažnu vjeru, primjenjivati njhov izmišljeni šerijat, pljačkati ljudske imetke u ime “humusa” i boriti se protiv njihovih neprijatelja u ime “džihada”, sve to u odsustvu imama, šta bi onda bilo potrebno za povratak ili pojavljivanje imama ako ne postoji razlika između njega da postoji ili da je odsutan? Na osnovu ovoga, rafidije danas su podijeljene kada je riječ o teoriji vilajeti el fakih, tako što jedan dio podržava tu teoriju i smatra je obavezom, dok se drugi dio suprotstavlja njoj i nastavlja da insistira na teoriji intizar (iščekivanje), i osuđujući zabranu uspostavljanja bilo koje 22

ČLANAK

države prije povratka imama iz njegovog odsustva. Dok drugi dio prihvata tu teoriju na osnovi da će ona otvoriti put za povratak i pojavljivanje imama tako što će biti ispunjeni uslovi povećanjem njegovih pristalica, pripremom vojne opreme i jačanje njihove snage – sve što će ukloniti strah imama od njegovih neprijatelja – pa čak i sa optuživanjem onih država koje funkcioniraju na osnovu vilajeta el fakih tako što su način za širenje korupcije u zemlji, kako bi zemlja bila ispunjena nepravdom i neredom, i ovo bi postalo razlog za pojavu imama kako bi je on mogao ispuniti pravdom i sigurnošću. Međutim, glasovi onih koji podržavaju vilajete el fakih su danas najglasniji, zbog toga što se drže vlade i države, i zbog toga što posjeduju opsežne ljudske i financijske mogućnosti kojima upravljaju sa iranskim izvorima i sa onim šta su osvojili od izvora Iraka i drugih zemalja. Šta dolazi nakon vilajeta el fakih Rafidijski učenjaci koji vjeruju u vilajete el fakih su sebi ograničili ono što su prethodno ograničili svojim imamima, i to su uradili na osnovu njihovog razumijevanja predaje koja kaže: “Učenjaci su nasljednici vjerovjesnika”, izjava koju oni pripisuju Dža’feru es-Sadiku . Preminuli Homeini je izjavio: “Kada pogledamo na izjavu Allaha b: ‘Vjerovjesnik treba biti preči vjernicima nego oni sami sebi’ [El Ahzab: 6] i razmislimo o njegovoj (Dža’ferovoj) izjavi: ‘Učenjaci su nasljednici vjerovjesnika’, shvatili bi da je vođstvo od titularnih stvari koje mogu biti prebačene i to tradicionalno nije moguće.” On također kaže: “’Allahova hudždža’ znači da je imam ono na šta se ljudi pozivaju u svim svojim poslovima, i Allah ga je počastio da upravlja sa njima što donosi korist i sreću ljudima, a takvi su i fukaha, oni su oni na koje se ljudi pozivaju i vođe Ummeta.” Oni su sebe smatrali da su postavljeni od strane imama da sude među ljudima, i kao tako, iman njihovih sljedbenika u vođstvu ovih pravnika nad njima je bio izgled njihovog imana u vođstvu njihovih “nepogrešivih” imama. Homeini navodi predaju od Dža’fera es-Sadika da je rekao: “Učini nas sudijom između tebe i čovjeka koji zna naš halal i haram, jer doista sam ja vas postavio sudijom nad njima.” Nakon spominjanja ove predaje on kaže: “Na osnovu onoga što predaja zahtijeva, učenjaci su postavljeni od strane imama da vladaju i sude među ljudima i njihova pozicija biva očuvana za njih.” S tim oni smatraju da ako ehlul-halli vel-’akd (oni koji postavljaju i uklanjanju vladara) izaberu nekog pojedinca koji je sposoban da vlada (jer posjeduje dva uslova za koja smatraju da su temeljni, uslov da je pravedan i

da ima znanje o pravu), to je onda na istom nivou nassa, kojeg su prethodno učinili uslovom za imamet ili za zamjeništvo imameta. Kroz sve ono što smo spomenuli, postaje nam jasno da rafidije danas, sa svojom primjenom teorije božanstveni imamet – na kojoj se temelji njihova vjera – i drugim temeljima i teorijama koje se granaju iz toga, na veliko sliče mušricima Arapa koji su svojim rukama izrađivali idole od datula kako bi ih obožavali mimo Allaha, a onda bi ih jeli kada bi postali gladni. Tako su tavagiti rafidija postepeno radili sa svojim temeljima i teorijama, zbog koristi za sebe, nakon što su ih na početku stoljećima uzeli za idole i obožavali ih i temeljili svoju el vela’ vel-bera’ na tome, i preko toga iskazivali ljubav ili mržnju.

Ovako se svi lažni i zabludjeli mezhebi i grupe stvaraju, koje tvrde da nastoje uspostaviti Islamsku državu a koja korača na nevjerničkim putevima za koje nemaju dokaze niti predaje od ispravnih selefa. Ovi nevjernički putevi ih potom odvode sa pravoga puta i bacaju ih u jamu širka i kufra iako oni tvrde da žele uspostaviti vjeru. Tako da se oni spotiču u ove jame kao da su slijepi i mijenjaju svoje boje kao da su kameleoni, do te mjere da ne znaš nijednu osnovu koju koriste za svoj temelj. A ako bi se složili sa nekim pogledima istine u nekim svojim izjavama i djelima, oni s tim ne bi ciljali ništa drugo

Put onih koji su upućeni a ne zabluda neupućenih Ovako se vjera rafidija razvila tokom prošlih stoljeća, dovodeći ih do toga da potvrde ispravnost svoga napuštanja džema’ata OPERACIJA ISLAMSKE DRŽAVE JE UZDRMALA TEHERAN, GLAVNI GRAD RAFIDIJSKE DRŽAVE muslimana – njihovo odbijanje ispravnog vođstva ispravnih halifa zbog toga što su ih muslima- osim ono što ciljaju sa bilo kojim putevima zablude koje ni odabrali, i njihova tvrdnja da su božanstveni tekst su prethodno slijedili. Stoga, ako bi pronašli unutar te (nass) i vjerovjesnička oporuka (vasijjet) obavezni za istine nešto za čim žude, oni bi se uhvatili za to, a ako bi svakog onog ko zasluži vođstvo muslimana. To je bilo našli nešto mimo toga, oni bi to kritikovali i vratili bi se kako bi ga ograničili na ‘Alija  i njegove sinove na- nazad vrteći se u zbunjenosti, tražeći uputu na putevima kon njega na osnovu onoga što su tvrdili za njega od zablude. nassa i vasijjeta i na taj način odbili vođstvo svih onih A što se tiče ehlu-sunneta vel-džema’ata, koji koračakoji bi dobili vođstvo nad muslimanima, izrazili bi svoje ju na metodologiji poslanstva u svom nastojanju da usneprijateljstvo prema njima i borili bi se protiv njih, do- postave vjeru, oni su na jednom putu kojeg nisu napusdali bi na svoju vjeru, uveli mnoga nevjerstva, i otišli bi tili još od kad je njihov Poslanik  poslan i sve dok u ekstremizam kad je riječ o izmišljanju laži na Allaha Allah ne naslijedi cijelu Zemlju i sve što je na njoj. Oni , Njegova Poslanika i porodicu Allahovog Poslanika nisu zbunjeni raznim putevima, i nisu slijedili zabludjele , sve to kako bi pomogli svoju vjeru i izolirali svoj puteve. Štaviše, oni se čvrsto drže za pravi put Allaha, a mezheb od vjere muslimana, do toga da je ona postala to je Njegova Knjiga i Sunnet Njegova Poslanika  i nezavisna vjera uspostavljena na širku i praznovjerju, za čvrsto se drže za Allahovo uže, a to je džema’at muslimakoju nemaju predaja da bi se oslonili na njih kako bi ih na. Oni vjeruju Allahu u istini, stavljaju svoje povjerenslijedili i nemaju intelekta da bi ga slijedili kako bi uzeli je iskreno u Njega i iskreno vode džihad na Njegovom od njega. putu, i Allah ih upućuje na pravi put.

Rumiyah

23

Sva zahvala pripada Allahu, neka su salavati i selami na Allahovog Poslanika, na njegovu časnu porodicu i plemenite ashabe, a zatim: Dedždžali od ‘uleme vladara su učinili sve što su mogli da izobliče fikhul-džihad (propise o džihadu) baš kao što su izobličili tevhid s kojim su došli vjerovjesnici i poslanici, i tako su ehlul-kitabije i medžusije učinili braćom muslimana i njihovim prijateljima (saveznicima). Zbližili su vjere i ujedinili ih i zabranili njihovu krv i imetke sa svojim fetvama i knjigama. Njihovo stanje je kao stanje židova za koje je Uzvišeni rekao: {Ima jevreja koji izvrću smisao riječima} [En-Nisa’: 46]. Pitanja borbe protiv kafira u njihovim drža24

IZDVOJENO

vama likvidacijom ili uzimanjem njihovih imetaka koristeći taktike krađe i druge taktike, spada u jako proširena i poznata pitanja među fakihima (pravnicima). Međutim, ti tavagiti su izmislili mnoge laži u ovom fikhu i svojim spletkama su pokušali izbrisati te propise iz vjere islama i zamijeniti ih menhedžom poniženja i pokornosti kafirima kako bi učinili da se ljudi pokore onome što oni odrede i odluče za novu vjeru, što je dio onoga što propagiraju kao što je “Zajednički život vjera” i pokretanje “Osnova mira”, na taj način zabranjuju podršku i onesposobljavaju džihad. Danas vidimo mnoge koji se pripisuju islamu i znanju kako se okupljaju na tome da zabrane nešto na što se Ummet otprije složio da je dozvoljeno. To nije ništa čudno ako razmislimo o govoru Enesa ibn Malika  kada mu je u posjetu došao Ez-Zehri u Damasku, pa mu je Ez-Zehri rekao: “Šta te je rasplakalo? Pa je rekao: ‘Ne znam ništa osim ovog namaza a ovaj namaz je ostavljen.’” [Bilježi Buhari]. Pa šta bi bilo da vidi naše vrijeme u kojem su izbrisani jasni propisi iz Allahove Knjige i Sunneta Allahovog Poslanika  i idžma’a selefa. Od ovih propisa koji su izbrisani jeste propis krvi i imetka kafira protiv kojih se vodi rat koje nije zaštićeno osim imanom ili ugovorom koji je šerijatski dozvoljen, a gdje je dozvoljeno muslimanu da prolije njihovu krv i uzme iz njihovog imetka želeći s tim slijediti primjer Allahovog Poslanika  i njegovih plemenitih ashaba. Tako da danas možemo vidjeti učenjake zla kako kritikuju muvehhide i optužuju ih da oni iskrivljuju sliku islama svojim djelima, a njihova djela (mudžahida) su zapravo ono što su radili ashabi kao što su Ebu Basir i Ebu Džendel  dok sa druge strane ne čuješ od njih ni riječ kada njihovi gospodari od tavagita istoka i zapada otimaju imetak muslimana. Islamska država, Allah joj dao ponos sa tevhidom, je na svoja pleća uzela emanet borbe protiv neprijatelja ove vjere od kafira i murtedda, sa sabljom, jezikom, argumentom i dokazom, sve dok vjera samo Allahova ne ostane i dok se muslimanima ne vrati čista i jasna vjera, kao što je Uzvišeni rekao: {I borite se protiv njih dok mnogoboštvo ne iščezne i dok samo Allahova vjera ne ostane. Ako se oni okane – pa, Allah dobro vidi šta oni rade} [El Enfal: 39]. U ovom članku ćemo pojasniti propis imetka kafira protiv kojih se vodi rat u njihovim državama i šta se od tog imetka smatra ganimom, a šta se smatra fejom, te šta se smatra krađom. Također ćemo spomenuti govore nekih učenjaka u vezi ovog pitanja i odgovorićemo na neke sumnje (šubhe) onih koji se ne slažu s tim. Nećemo propustiti a da ne spomenemo neke od koris-

ti uzimanja njihovog imetka u vremenu žestokog rata između Islamske države i svih naroda kufra, a Allah je Onaj Koji daje uspjeh i Koji upućuje na pravi put. Krv i imetak kafira harbija (protiv kojeg se bori) su halal (dozvoljeni) Osnova u vezi krvi i imetka onih protiv kojih se bori jeste da ono nije zaštićeno. Učenjaci su se složni da je Allahov propis u vezi kafira protiv kojih se bori taj da njihova krv i imetak nisu zaštićeni nego su dozvoljeni muslimanima. Rekao je imam Ibn Tejmijje : “Kufr, zajedno sa borbom, se nalazi pri svakom kafiru i dozvoljeno ga je porobiti kao što ga je dozvoljeno ubiti.” [Medžmu’ul-fetava]. Harbi kafiri - u terminologiji fakiha - nisu samo kafiri koji se nalaze u ratu protiv muslimana, štaviše, to su svi harbi kafiri koji se ne nalaze pod zaštitom muslimana, niti su pod ugovorom, niti su pod sporazumom, niti su pod primirjem, bilo da se radi o običnim radnicima, vojnom osoblju ili drugom običnom kafirskom narodu. Njihova krv i imetak su dozvoljeni muslimanima. Ovo je općenito za sve mušrike u svakom mjestu. Rekao je Uzvišeni Allah: {Ubijajte mušrike gdje god ih nađete, zarobljavajte ih, opsjedajte i na svakome prolazu dočekujte! Pa ako se pokaju i budu molitvu obavljali i zekat davali, ostavite ih na miru, jer Allah zaista prašta i samilostan je.} [Et-Tevba: 5]. I rekao je Uzvišeni: {Ali ako se oni budu pokajali i molitvu obavljali i zekat davali, braća su vam po vjeri. – A Mi dokaze objašnjavamo ljudima koji razumiju.} [Et-Tevba: 11]. Razlog zbog kojeg je njihova krv dozvoljena jeste njihov širk. Pa ako se pokaju od širka njihova krv je zaštićena. Rekao je Ibn Kudama: “Nema kisasa (odmazde) za onoga ko ubije harbi kafira zbog govora Uzvišenog: {Ubijajte mušrike gdje god ih nađete} [Et-Tevba: 5], kao što nema ni za onoga ko ubije murtedda jer je njegova krv dozvoljena i on je sličan kafiru harbiju.” [El Kafi fi Fikh el Imam Ahmed]. U Sunnetu dokaz za to je hadis Ibn ‘Omera  u kojem kaže da je Allahov Poslanik  rekao: “Naređeno mi je da se borim protiv ljudi sve dok ne posvjedoče da nema boga osim Allaha i da je Muhammed Allahov Poslanik, i da obavljaju namaz i daju zekat. Pa ako urade tako sačuvali su svoju krv i svoje imetke od mene osim zbog prava islama a njihov obračun je kod Allaha.” [Muttefekun ‘alejhi].Nema zaštite krvi i imetka osim sa ulaskom u islam. Rekao je imam Et-Taberi:

Rumiyah

25

MURTEDD EBU BASIR ET-TARTUSI, PODRŽAVA ZABLUDE KOJE SE TIČU KAFIRSKIH VIZA

“Stav svih učenjaka jeste da je Allahov propis za one protiv kojih se bori od mušrika ubistvo.” [Džami’a el Bejan fi T’evil el Kur’an]. Rekao je imam Šafija  u vezi onoga što štiti krv kafira: “Uzvišeni Allah je dozvolio krv i imetak kafira osim ako daje džizju ili je zaštićen na određen period.” [El Um]. I također je rekao  u djelu „El Mu’ahed“: “Ugovor kojeg sam opisao kao vječni jeste ugovor za period kojeg se bude pridržavala sama osoba koja je pod ugovorom, pa onog trenutka kada prekrši ugovor postaje od onih protiv kojih se vodi rat i njegova krv i imetak postaju halal.” [El Um]. Darul-kufr je dar ibaha (država kufra je država koja je dozvoljena) Darul-harb (država protiv koje se vodi rat) ili darul-kufr je dar ibaha (država koja je dozvoljena) a već smo spomenuli da je dokaz za to širk u Uzvišenog Allaha zbog kojeg su krv i imetak dozvoljeni. Stoga, krv i imetak kafira su dozvoljeni (halal) za muslimane. Rekao je imam Šafija  u svojoj knjizi “El Um”: “Država (kufra) je dozvoljena jer je to država širka.” I rekao je El Džesses el Hanefi: “Ono što se nalazi u darul-harbu nije validan imetak jer je to država koja je dozvoljena i imetak njenih stanovnika je dozvoljen.” [Ahkam el Kur’an]. Rekao je Ibn Ebi Zejd el Kajrevani el Maliki: “Rekao je Suhnun: ‘Ako neki narod u darul-harbu primi islam dozvoljeno im je ubiti koga mogu i uzeti njihov imetak.” [En-Nevadir ve-z-Zijadat]. 26

IZDVOJENO

Rekao je šejh Hamed ibn ‘Atik: “Ko učestvuje u onome što su odlučili oni koji odlučuju znat će da zemlja u kojoj se pojavi širk i dozvole zabranjene stvari i onesposobe vjerski obredi, postaje zemljom kufra u kojoj je dozvoljeno zaplijeniti imetak njenih stanovnika i dozvoljena je njihova krv.” [Ed-Durer es-Senijje fil-Edžvibe en-Nedždijje]. Imetak kafira je ili ganima, ili fej ili ihtitab Rekao je imam Ibn Tejmijje : “Što se tiče ganime to je imetak od kafira koji se uzima borbom protiv njih.” [Medžmu’ul-fetava]. Uzvišeni Allah je dozvolio ganimu muslimanima što je došlo u Njegovom govoru: {Sada jedite ono što ste zaplijenili, kao dopušteno i lijepo, i bojte se Allaha. – Allah zaista prašta i milostiv je.} [El Enfal: 69]. Bilježi se u dva sahiha od Džabira ibn ‘Abdillaha  da je Allahov Poslanik  rekao: “Dato mi je petero, što nije dato nikome prije mene; potpomognut sam strahom na udaljenosti od jednog mjeseca (hoda), cijela zemlja učinjena mi je mesdžidom i čistom (za klanjanje na svakom mjestu), pa kojeg god čovjeka iz moga ummeta zatekne namaz neka ga klanja (na tom mjestu). Dozvoljen mi je ratni plijen (ganima), a nije bio dozvoljen nikome prije mene, dat mi je šefa’at (zauzimanje) i raniji poslanici slati su svako svome narodu a ja sam poslan cijelom čovječanstvu.” A što se tiče feja: „To je ono što se uzme od kafira bez borbe.“ [Medžmu’ul-fetava].

Rekao je Uzvišeni: {A vi niste kasom tjerali ni konje ni kamile radi onoga što je Allah od njih, kao plijen, darovao Poslaniku Svome} [El Hašr: 6]. Što se tiče ihtitaba ili telessusa to znači da se ukrade imetak od kafira na osnovu prevare. To je dozvoljeni imetak koji se ne nalazi pod zaštitom i nema razilaženja među učenjacima u vezi njegove dozvoljenosti. Ali, učenjaci su se razišli u tome da li to spada u ganimu ili nešto što je dozvoljeno uzeti lično za sebe. Mišljenja učenjaka u vezi toga šta ulazi u petinu (el humus) od imetka koji se ukrade Telessus se dešava napadom uz dozvolu ili bez dozvole imama, sa prisutnošću snage i bez njene prisutnosti, te bez napada kao što je telessus kojeg odradi zatvorenik (musliman) nakon oslobađanja ili telessus kojeg odradi trgovac (musliman) na trgovačkom putu ili telessus od strane osobe koja je primila islam u darul-harbu. A dodatna objašnjenja učenjaka za ova stanja šta ulazi u petinu a šta ne ćemo navesti dole. Prvo: telessus sa napadom Džumhur (većina) učenjaka je složna na tome da ako jedan musliman ili grupa muslimana imaju moć i snagu, zatim napadnu na darul-harb i uzmu imetak na silu ili na prevaru onda taj imetak spada u petinu. Većina uleme nije uslovila koliki broj muslimana mora biti da bi imali potrebnu moć i snagu za napad. Rekao je imam El Bagavi eš-Šafi’i : „Bez obzira da li ih je malo ili mnogo, petina pripada onome kome pripada, a ostatak njima, pa čak i da samo jedan čovjek uđe u darul-harb i bori se protiv kafira i uzme njegov imetak, od tog imetka se uzima petina, a ostatak nakon odvajanja petine pripada njemu.“ [Et-Tehzib fi Fikh el Imam Eš-Šafi’i]. Što se tiče Hanefija, Ebu Jusuf je rekao da je uslov da mora biti devet muslimana kako bi se uzela petina na imetak kojeg zaplijene, zato što su oni ti koji posjeduju snagu i moć. A što se tiče napada jednog muslimana oni smatraju da se na taj imetak ne uzima petina i to pripada lično tom muslimanu koji ga je uzeo, osim ako musliman koji napada na darulharb izvršava taj napad sa dozvolom imama, onda se uzima petina jer je on podržan snagom imama, tako da je njegov propis kao propis vojne jedinice.

Drugo: Napad ili telessus sa ili bez dozvole imama Džumhur učenjaka nije razdvojio između onih koji posjeduju dozvolu imama i onih koji ne posjeduju dozvolu, te su rekli da onaj ko napadne sa ili bez dozvole imama i uzme imetak kafira, na taj se imetak uzima petina. Rekao je imam El Bagavi eš-Šafi’i : “Ako skupina muslimana napadne na darul-harb bez dozvole imama to će se smatrati nepohvalnom radnjom; jer ako bi napali sa njegovom dozvolom on može da ih traži i pita za njih (ako se nešto desi), i može da ih pomogne sa svojom vojskom, a ako napadnu bez njegove dozvole i zaplijene imetak onda će se na taj imetak uzeti petina. [Et-Tehzib fi Fikh el Imam Eš-Šafi’i]. Rekao je Ebu Muhammed es-Sa’labi el Bagdadi el Maliki: „Ko sam uđe u darul-harb da bi ukrao imetak i uspije ga zaplijeniti, od njega se uzima petina, a Malik nije razdvojio između njegovog ulaska sa dozvolom imama ili bez dozvole.“ [‘Ujun el Mesail od Kadija ‘Abdul-Vehhaba el Malikija]. To je mezheb džumhura, i to spada u jednu od predaja imama Ahmeda. Rekao je ibn Kudame govoreći o predaji imama Ahmeda: „Njihova ganima je kao ganima drugih, na nju imam uzima petinu a ostatak dijeli među njima, i to je govor većine učenjaka. A od njih su Šafija, koji je rekao da je to zbog govora Uzvišenog Allaha: {I znajte da od svega što u borbi zaplijenite jedna petina pripada Allahu} [El Enfal: 41]. A kijas zavisi od toga da li su ušli sa dozvolom imama.“ [El Mugni od Ibn Kudame]. A što se tiče hanefija oni su razdvojili između onih koji imaju dozvolu imama i onih koji nemaju. Rekao je Ebu Jusuf: „Upitao sam Ebu Hanifu: ‘Jesi li vidio čovjeka ili dva čovjeka kako izlaze iz grada ili Misra i napadaju na zemlju rata i onda zaplijene ganimu, da li se od te ganime uzima petina?’ Rekao mi je: ‘Ne uzima se petina na to što su zaplijenili jer njih dvojica su na stepenu kradljivaca (lopova) u vezi toga što su zaplijenili i zato to pripada njima. Rekao sam: ‘A ako imam pošalje čovjeka iz vojske i on zaplijeni ganimu da li se na tu ganimu uzima petina a ono što ostane se dijeli između njega i vojnika?’ Odgovorio mi je: ‘Da.’ Pitao sam ga: ‘Pa koja je razlika između ovog čovjeka i onda dva čovjeka?’ Odgovorio mi je: ‘Zato što je prvi iz vojske kojeg je poslao imam a vojska pripada njemu, dok druga dvojica nisu od vojske, oni su izašli iz Misra ili grada i napali dobrovoljno bez dozvole imama.’“ [Es-Sejir es-Sagir].

Rumiyah

27

Ovo mišljenje spada u jednu od predaja imama Ahmeda. Rekao je Ibn Kudama komentarišući drugu predaju imama Ahmeda: „To pripada njima i na to se ne uzima petina. To je govor Ebu Hanife. Zato što je to dozvoljeno uzimanje imetka (kafira) bez džihada i to je slično krađi ili pljački. I zato što se džihad dešava sa dozvolom imama ili ga vodi skupina koja ima snagu i moć. A što se tiče ovoga, to je slično običnoj krađi

GANIMA JE NAJČISTIJI NAČIN OPSKRBE

kojom se uzima imetak.“ [El Mugni]. Također postoji i treće mišljenje a to je predaja od imama Ahmeda u kojoj kaže da oni nemaju pravo na to nego to pripada muslimanima jer su oni svojim izlaskom bez dozvole imama bili nepokorni njemu. Rekao je Ibn Kudama: „Rekao je Ahmed: ‘Jedan rob je pobjegao Rimljanima a onda se vratio noseći stvari; rob pripada svome Gospodaru, a ono što ima od stvari i imetka to pripada muslimanima, zato što je svojim djelom bio nepokoran i zato nema nikakvo pravo na to.’“ [El Mugni od Ibn Kudame]. Treće: telessus trgovca i zatvorenika nakon što bude pušten i živi u darul-kufru i onog ko je primio islam u darul-harbu Ko pogleda u razilaženje učenjaka u vezi ove mes’ele vidjeće da ono iz čega se uzima petina jeste 28

IZDVOJENO

ono što se zaplijeni na silu i sa borbom i to spada u šart (uslov ganime). Isto tako, u to spada dozvola imama koji taj napad naziva džihadom. A sve mimo toga učenjaci su odvojili od naziva ganima i nazvali ga dozvoljenim pribavljanjem ili uzimanjem, kao što je krađa ili pljačka. A u to spada telessus od strane trgovca i zatvorenika nakon njegova puštanja ili muslimana koji živi među kafirima ili onoga koji je primio islam u darul-harbu. A dokaz za to je ono što je prenio imam Et-Taberi  u svom tefsiru od Salima ibn Ebil-Dža’da komentarišući govor Uzvišenog {a onome koji se Allaha boji, On će izlaz naći}, rekao je: „Ovaj ajet je objavljen u vezi čovjeka iz plemena Ašja’ koji je bio žestoko iskušan. Došao je Allahovom Poslaniku  koji mu je rekao: ‘Boj se Allaha i strpi se.’ On se nakon toga vratio i našao svog sina koji je bio zarobljen pa ga Allah je oslobodio od neprijatelja, a on je tokom bjegstva uzeo jednu od njihovih koza, te je došao i spomenuo to Allahovom Poslaniku : ‘Da li mi je dozvoljena, o Allahov Poslaniče?’ Pa je odgovorio: ‘Jeste.’“ [Džami’a el Bejan fi T’evil el Kur’an]. Ovaj muslimanski zatvorenik je ovu kozu ukrao od kafira nakon što su ga pustili i Allahov Poslanik  nije za nju uzimao petinu, zato što se to desilo u darul-harbu, izvan područja koja se nalaze pod vlašću muslimana i bez njegove  dozvole, i zato on to nije smatrao ganimom. Zbog toga u imetku koji se uzme ihtitabom je uslov da to bude u darul-harbu i da bude bez dozvole imama. Ovaj propis vrijedi i za trgovca ako ukrade imetak u darul-harbu. Rekao je imam El Bagavi : “Ako uđe u darul-harb i uzme nešto od kafira harbija na osnovu trgovine, zatim porekne i pobjegne, to onda pripada njemu i na to se ne uzima petina.” [Et-Tehzib fi Fikh el Imam Eš-Šafi’i].

Isti propis vrijedi i za onoga ko živi u darul-harbu ili primi islam u darul-harbu, a onda ukrade od kafira uz ispunjene uslove koji se odnose na onoga koji je uzeo kozu u vremenu Allahovog Poslanika . Nema dokaza za onog ko kaže da je to imetak uzet od kafira na koji se uzima petina. Rekao je Ibn Ebi Zejd el Kajrevani: “Rekao je Sahnun: ‘Ako neki narod primi islam u darul-harbu dozvoljeno im je da ubiju onoga koga mogu i da uzmu njihov imetak.’” [En-Nevadir vez-Zijadat]. Nema razlike između imetka i njegovog vlasnika, musliman može ukrasti imetak čovjeka, žene i djece od kafira. Kako se dijeli imetak koji je uzet od kafira harbija Ganima: Rekao je Uzvišeni Allah: {I znajte da od svega što u borbi zaplijenite jedna petina pripada Allahu i Poslaniku, i rodbini njegovoj, i siročadi, i siromasima, i putnicima, ako vjerujete u Allaha i u ono što smo objavili robu Našem na dan pobjede, na dan kada su se sukobile dvije vojske – a Allah sve može} [El Enfal: 41]. Četiri petine ganime pripadaju mudžahidima koji su osvojili tu ganimu, a ostala petina pripada ostalima koji su spomenuti u ajetu ganime u suri El Enfal. Prenosi se od Ibn ‘Omera i Ibn ‘Abbasa  da su rekli: „Allahov Poslanik  je petinu dijelio na pet dijelova.“ Tj. preostalu petinu je dijelio na pet dijelova. Rekao je imam Ahmed: „Allahu i Poslaniku pripada jedna petina, a dio pripada njegovoj rodbini, a to je rodbina Allahovog Poslanika , a to je Benu-Hašim, Benul-Muttalib i Allahov Poslanik  nije to dijelio osim njima. I siročadi (jetimima) pripada dio, i siromasima pripada dio, i putnicima pripada dio.“ [Mesail Ahmed ibn Hanbel u predaji od njegovog sina ‘Abdullaha]. Na šta se troši dio koji pripada Allahu i Njegovom Poslaniku g Dio koji pripada Allahu i Njegovom Poslaniku  jeste zapravo fej’ koji se troši za konje, oružje i ono što koristi muslimanima. Rekao je Ibn Kudama: “Ono zbog čega je Uzvišeni Allah pripisao sebi i Svome Poslaniku (dio ganime) jeste zbog koristi (muslimanske koristi), i to se ne odnosi samo na Allahovog Poslanika  pa da se ukida sa njegovom smrću.” [El Mugni od Ibn Kudame].

Fej’: Uzvišeni Allah je pojasnio mjesta na koja se troši fej’ u suri El Hašr: {Plijen od stanovnika sela i gradova koji Allah Poslaniku Svome daruje pripada: Allahu i Poslaniku Njegovu, i bližnjim njegovim, i siročadi, i siromasima, i putnicima – da ne bi prelazilo iz ruku u ruke bogataša vaših; ono što vam Poslanik kao nagradu dā – to uzmite, a ono što vam zabrani – ostavite; i bojte se Allaha jer Allah, zaista, strahovito kažnjava – i siromašnim muhadžirima koji su iz rodnog kraja svoga protjerani i imovine svoje lišeni, koji žele da Allahovu milost i naklonost steknu, i Allaha i Poslanika Njegova pomognu – to su, zaista, pravi vjernici – i onima koji su Medinu za življenje izabrali i domom prave vjere još prije njih je učinili; oni vole one koji im se doseljavaju i u grudima svojim nikakvu tegobu, zato što im se daje, ne osjećaju, i više vole njima nego sebi, mada im je i samima potrebno. A oni koji se uščuvaju lakomosti, oni će, sigurno, uspjeti. Oni koji poslije njih dolaze – govore: “Gospodaru naš, oprosti nama i braći našoj koja su nas u vjeri pretekla i ne dopusti da u srcima našim bude imalo zlobe prema vjernicima; Gospodaru naš, ti si, zaista, dobar i milostiv!”} [El Hašr: 7-10]. Učenjaci su se razišli u tome da li se na fej’ uzima petina ili se ne uzima. A razlog razilaženja jeste to što se u sedmom ajetu sure El Hašr spominju iste vrste ljudi koje je Uzvišeni Allah spomenuo u ajetu o ganimi u suri El Enfal. Jedna grupa je uzela ajet po vanjštin, znajući da Uzvišeni Allah nije spomenuo petinu kao što je spomenuo u ajetu sure El Enfal. A druga grupa učenjaka je uzela govor ‘Omera  kada je učio govor Uzvišenog Allaha u ajetima spomenutim gore, gdje je ‘Omer  rekao: “Ovo podrazumijeva muslimane.” Spomenuo je ove ajete radi pojašnjenja sveobuhvatnog propisa a ne na osnovu toga da se fej’ posebno odnosi na ove vrste ljudi. Rekao je Ibn Kudama u djelu “El Kafi”: “Ono što je očito u hanbelijskom mezhebu jeste da se ne uzima petina, zbog govora Uzvišenog: {A vi niste kasom tjerali ni konje ni kamile radi onoga što je Allah od njih, kao plijen, darovao Poslaniku Svome} [El Hašr: 6]... pa do kraja ajeta. I On ga je učinio za sve muslimane. Kada je ‘Omer h pročitao ove ajete rekao je: ‘Ovo podrazumijeva sve muslimane, ako doživim vidjeću kako čoban dolazi na svojoj mazgi da uzme svoj dio, a da se ne mora klesti za to.’” [El Kafi fi Fikh el Imam Ahmed]. Ibn Kudama je rekao da se na fej’ uzima petina, a petina feja pripada onome koga je Uzvišeni Allah spomenuo u ajetu o ganimi i feju, dok četiri preostale

Rumiyah

29

petine feja pripadaju svim muslimanima po redu kako je to spomenuo u knjizi El Kafi, pa je rekao: „Prvo se počne sa najvažnijim pa onda sljedećim najvažnijim, a najvažnije je ispuniti potrebe muslimanske vojske i popuniti bojna polja sa onim što je potrebno, i sagraditi ono što je potrebno da se sagradi, i iskopati hendeke (rovove), i kupiti ono što je potrebno od opreme i oružja. Zatim najvažnije pa onda sljedeće najvažnije od popravljanja luka, puteva i mesdžida i pravljenja dotoka za rijeke, i opskrbljivanje kadija, imama i muezina, i onih koji su potrebni muslimanima i koji koriste muslimanima. Zatim bi se trebao jedan dio dati muslimanima zbog toga što je to spomenuto u ajetu i govoru ‘Omera .’” [El Kafir fi Fikh el Imam Ahmed]. Garancija zaštite (sigurnosti) Nema razilaženja u tome da je darul-harb dozvoljena država (dar ibaha) i da krv stanovnika darul-harba i njihov imetak nisu zaštićeni i da neprolijevanje njihove krvi dolazi samo sa ugovorom zimma ili davanjem zaštite. A što se tiče onih koji se sa muslimanima nalaze pod ugovorom zaštite ili primirja, kada se ispune uslovi tih ugovora, obaveza je da se ispune stvari koje zahtijevaju ti ugovori, i to je idžma’a u kojem nema razilaženja. Rekao je Allahov Poslanik : “Ko ubije onog ko se nalazi pod ugovorom, neće osjetiti miris Dženneta, a njegov miris se osjeti na udaljenosti od četrdeset godina hoda.” [Bilježi Buhari]. Zaštita koju musliman daje mušriku zahtijeva od muslimana da ga ne diraju kao što je došlo u hadisu muttefekun ‘alejhi od ‘Alija  da je rekao: “Rekao je Allahov Poslanik : ‘Štićeništvo koje provode muslimani je jedinstveno, i svaki će ga od njih provoditi. Ko prekrši ugovor prema muslimanu - neka je na njega prokletstvo Allahovo, prokletstvo meleka i cijeloga svijeta! Allah neće od njega primiti ni obavezni ni dobrovoljni posao!’” [Bilježi Buhari]. Isto tako, ono što je došlo od ‘Alija  da je Allahov Poslanik  rekao: “Vjernici su jednaki kad je riječ o odmazdi i krvarini. Oni su naspram drugih kao jedna ruka. Njihovo jamstvo će biti poštovano, pa makar ga dao najslabiji među njima. Vjernik se ne ubija (odmazdom) zbog nevjernika, čak ni zbog onoga sa kojim je sklopljen ugovor.” [Bilježe Ahmed, Ebu Davud i En-Nesai]. Rekao je Ibn Hišam: “Pričao mi je Ebu ‘Ubejda da kad je Ebul-‘Aas ibn er-Rebi’a došao iz Šama i sa sobom nosio imetak mušrika rečeno mu je: ‘Zašto ne primiš islam i ne uzmeš taj imetak sebi jer je to imetak mušrika?’ 30

IZDVOJENO

Pa je odgovorio: ‘Loše bi bilo ono sa čime bi počeo svoj islam ako iznevjerim svoj emanet.’” [Sira Ibn Hišam]. Od Mugire ibn Šu’beta se prenosi da se družio sa nekim narodom u džahilijjetu, pa ih je ubio i uzeo njihov imetak, zatim je došao i primio islam, pa mu je Allahov Poslanik  rekao: „Što se tiče (tvoga) islama prihvatam ga, ali što se tiče imetka nemam sa njim ništa.“ [Bilježi Buhari]. Rekao je Ibnul-Kajjim: “U govoru Allahovog Poslanika  Mugiri ‘što se tiče (tvoga) islama prihvatam ga, ali što se tiče imetka nemam sa njim ništa’ se nalazi dokaz da je imetak mušrika pod ugovorom zaštićen, i taj se imetak ne može uzeti već se mora vratiti njemu, a Mugire je bio sa njima na osnovu garantiranja sigurnosti, zatim ih je prevario i uzeo njihov imetak, a Allahov Poslanik  nije htio ništa da ima sa tim imetkom, niti je branio taj imetak, niti je htio da on vraća taj imetak, zato što se to desilo prije islama Mugire.” [Zad el Me’ad fi Hedji hajril-‘ibad]. Korištenje određenih izraza radi prevare ne znači garantiranje sigurnosti a onda pronevjeravanje iste Ovo je ono što su uradili ‘Abdullah ibn Unejs i Muhammed ibn Meslama . Muhammed ibn Meslema nije dao zaštitu Ka’bu ibnul-Ešrefu nego ga je prevario govoreći mu da mrzi život sa Allahovim Poslanikom  i tražio je dozvolu od Allahovog Poslanika  da kaže nešto i on  mu je to dozvolio. A od onoga što je rekao kao što to bilježi Buhari jeste: “Ovaj čovjek od nas traži zekat i već nas je opteretio (obavezama), pa smo došli da tražimo pozajmicu od tebe, a Boga mi - rekao je - već nam je previše dosadio. Mi ga slijedimo i nećemo da ga napustimo dok ne vidimo šta će biti s njim.” Njegova izjava “već nas je opteretio” znači da su ashabi j dali prisegu Allahovom Poslaniku  na ono što ih čeka od belaja, zalaganja i poteškoća na Allahovom putu. Međutim, on ga je prevario sa tim izrazom i tražio od njega svoju potrebu kako bi bio siguran u njega, a onda ga ubio. Isto tako govor ‘Abdullaha ibn Unejsa Halidu el Behzeliju: “Do mene je došlo da ti okupljaš za tog čovjeka, pa sam ti došao zbog toga.” Njegov govor “zbog toga” može značiti da ga pomogne ili da ga ubije, i na osnovu toga, prevara sa djelima ili govorom a zatim ubistvo ili zaplijena imetka se ne smatra izdajom, ako se jasno ne govori o zaštiti, jer zaštita znači da dođe do ugovora i dogovora između dvije strane, između onoga ko daje zaštitu i onoga kome se daje zaštita sa

EUROPSKA CENTRALNA BANKA - MUSLIMANI MORAJU NAPASTI EKONOMIJU KAFIRA

jasnim riječima, a ne sa djelima ili govorom kojima se nastoji prevariti onaj kome se obraća. Nema razilaženja među fakihima u vezi garantiranja zaštite (sigurnosti) sa jasnim govorom. Ali što se tiče govora koji nije jasan u tome ima razilaženja. Ima nekih učenjaka koji su nabrojali neka djela i govore u vezi zaštite, a ima i nekih koji ih nisu nabrojali. I nije ništa čudno ako neko od učenjaka muslimana tu mes’elu stavi pod vrstu izdaje, dok je drugi stavi u poglavlje prevare i ratne varke. Djelomične mes’ele koje ulaze pod garantiranje zaštite koristeći izraze koji nisu jasni nemaju nikakvih standardnih uputa na kojima su svi učenjaci složni. Također, ubacivanje dijelova pod određenu osnovu jeste ono što spada u izvore idžtihada u kojima je dozvoljeno da postoji više mišljenja, tako da nije ispravno da se u ovoj mes’eli zateže i zastupa samo jedno mišljenje ili da se skreće sa njenog puta. Viza i dozvola za ulazak u darul-harb ne znači da su krv i imetak kafira zaštićeni Osnova u vezi krvi i imetka stanovnika darul-harba jeste da ono nije zaštićeno. Ako bi raspravljali o tome da li je ono od zaštite ili se tome može dati zaštita i dokazi nam se podudare ili budu slični onda se vraćamo na osnovu koja znači da su krv i imetak kafira dozvoljeni sve dok nam ne dođe dokaz da nisu dozvoljeni, zato što je idžma’a jekin a razilaženje je sumnja, tako da sumnja ne može nadvladati jekin. Zaštita ne dozvoljava da bude sumnji u njoj. A sumnja ne može poništiti čvrst propis zbog nečega što se poznaje. Nema sumnje u to da je dozvoljeno varati kafire u

ratu. I to se radi sa laganjem koristeći govor koji nije jasan. Sažetak: Imetak koji nije zaštićen zbog kufra njegovog vlasnika, kao i imetak onog protiv kojeg se bori je dozvoljeno zaplijeniti na svaki mogući način. U ovome nema razilaženja u osnovi, osim ako se radi o kafiru kojem je data zaštita. Muslimanu je dozvoljeno da se koristi prevarom kako bi opljačkao i ukrao imetak od stanovnika darul-harba, gdje god da se nalaze i gdje god da se pronađu. Nigdje ne postoji šerijatski dokaz da viza (za ulazak u darul-harb) znači ugovor garantiranja zaštite, nego to je dozvola za ulazak u darul-harb, a dozvola za ulazak ne znači garantiranje zaštite. Stanovnici određene države nisu zaštićeni jedni od drugih (da se ne pobiju). A ako neko nekome garantira zaštitu to ne znači da je taj zaštićen od nekoga drugog. Rekao je Ibn Ebu Zejd el Kajrevani: “Ako spomenu vladaru da su muslimani i on im kaže da su sigurni, ali oni (muslimani koji su ušli u darul-harb) ne garantiraju sigurnost njemu, niti mu išta kažu i ta se vijest ne proširi zemljom i ljudi ne znaju da im je on dao zaštitu, njima je dozvoljeno da ubiju koga žele i uzmu od imetka šta žele. Isto tako, kada bi im rekao vi ste sigurni idite u zemlju islama i oni mu ništa ne kažu, također je dozvoljeno da ubiju koga mogu i izađu iz darul-harba. Neki od učenjaka Iraka su rekli: ‘Ako musliman uđe u darul-harb bez ugovora o zaštiti i kaže (kafirima) ja sam s vama ili kaže došao sam da se borim s vama i oni ga ostave na miru, dozvoljeno mu je da uzme od njihovog imetka, i da uzme ono što može i ubije koga može, a onaj ko nekome da zaštitu ne znači da je on siguran od njih.’” [En-Nevadir vez-Zijadat]. Ko uđe u darul-harb sa lažnim ili ispravnim dokumentima koji potvrđuju njegovu vjeru i lične informacije

Rumiyah

31

MUSLIMAN KOJEG SU KAFIRI ZAROBILI MOŽE UZETI NJIHOV IMETAK KORISTEĆI TELESSUS ONDA KADA GA OSLOBODE

dozvoljeno mu je da ih ubije i uzme njihov imetak ako bude u mogućnosti za to, jer to ne podrazumijeva davanje zaštite. ‘Amr ibn Umejja se pripisao plemenu Benu Bekr i jednom mušriku dao lažne i pogrešne informacije sve dok taj mušrik nije povjerovao da je on mušrik i smirio se u vezi njega. I kada je taj mušrik zaspao ‘Amr ga je ubio. Lažni dokumenti koji potvrđuju da je njihov vlasnik iz te zemlje ne podrazumijeva garantiranje sigurnosti, niti na osnovu običaja, niti na osnovu Šerijata. A ako dokumenti potvrđuju da on nije iz te zemlje ali mu je dozvoljen ulazak na osnovu potrebnih lažnih dokumenata to ne podrazumijeva davanje sigurnosti jer to spada u ratnu varku. Nema ništa jače od onoga što je uradio ashab Muhammed ibn Meslema i njegova grupa, a to se radi pripisivanjem darul-harbu ili nekom kafirskom narodu ili na osnovu izbjeglištva u njihovu državu ili prespavanjem kod njih. Sve to ne znači davanje sigurnosti od strane muslimana tim kafirskim zemljama. A prespavanje kod njih onoga ko želi da ih ubije ne znači davanje zaštite kao što je to uradio ashab ‘Amr ibn Umijja ed-Dameri . A također kao i ulazak Muhammeda ibn Mesleme  u tvrđavu židova koji ih je prevario i ubio taguta K’aba ibn el Ešrefa. Ulazak mudžahida u darul-harb na način traženja izbjeglištva je slično onome što su radili ashabi, ali da to ne sadrži ništa što sa sobom nosi kufr. Podsticanje na uzimanje imetka kafira i vođenje džihada protiv njih s tim imetkom Kada je Allahov Poslanik  učinio hidžru u Medinu izvor njegove opskrbe je bila ganima, a to je najbolja vrsta opskrbe. Imetak koji se silom uzima od kafira je najčistiji i najbolji od onog kojeg čovjek uzima na neki drugi način. Rekao je Uzvišeni: {Sada jedite ono 32

IZDVOJENO

što ste zaplijenili, kao dopušteno i lijepo, i bojte se Allaha. – Allah zaista prašta i milostiv je.} [El Enfal: 69]. Rekao je Ibnul-Kajjim: „Jasno se vidi da je najbolja vrsta opskrba, ona koja je učinjena opskrbom Allahovog Poslanika , opskrba iz ganime i onoga što im je Šerijat dozvolio. Ova vrsta opskrbe se u Kur’anu pohvaljuje više nego bilo koja druga i oni koji uzimaju opskrbu na ovaj način su pohvaljeni više nego drugi koji uzimaju opskrbu na druge načine. Upravo zato je Uzvišeni Allah izabrao ovu vrstu opskrbe za Svoje najbolje stvorenje i pečata svih vjerovjesnika i poslanika, koji je rekao: ‘Poslan sam sa sabljom pred Sudnji dan sve dok se ne bude obožavao samo Allah Koji nema sudruga. Moja opskrba se nalazi pod sjenom moga koplja, a poniženje pripada onome ko mi bude nepokoran.’ To je opskrba koja je uzeta sa ponosom i čašću i nanošenjem poraza Allahovim neprijateljima, i to je opskrba koja je najdraža Allahu i nijedna druga vrsta opskrbe nije bolja od te. A Allah najbolje zna.” [Zad el Me’ad]. Neki muslimani danas ne žele da koriste silu kako bi uzeli imetak od kafira i misle da je bolji imetak koji uzimaju radeći druge poslove. Međutim, to je pogrešno, jer najbolji halal po dokazu iz Kur’ana jeste ganima, koja je bila opskrba Allahovog Poslanika  nakon njegove hidžre u Medinu. Ovaj imetak je ono što je Allah stvorio za sinove Ademove kako bi se pomogli s tim u pokornosti i ‘ibadetu Allahu, a onaj ko se s tim pomogne u činjenju kufr i širka Allahu, Allah će na njega poslati muslimane koji će to oteti od njega i vratiti ga onome ko je preči da ga posjeduje a to su oni koji čine ‘ibadet Allahu i svjedoče Njegov tevhid i pokoravaju se Njemu. Zbog toga se ono zove fej’ jer se vraća onome ko ima veće pravo na to i zbog čega je stvoreno.

Svaki muvehhid mora da proširi svoj krug džiha- Muvehhid mudžahid također treba da imetak kafida, a financijski i ekonomski rat je jedan od najvećih ra koristi za kupnju oružja i potrebne opreme s čime bojnih polja džihada kao što je to radio Allahov Po- će izvršavati džihadske operacije u darul-kufru. slanik  u mnogim bitkama gdje je pljačkao imetak O muvehhide u darul-kufru, budi kao Ebu kafira i uništavao njihovu imovinu. Nema sumnje Džendel  i nemoj se libiti u uzimanju imetka kafda kafiri danas pokreću svoje vojske i svoju snagu ira protiv kojih se vodi rat, ili na silu, ili krađom, koristeći svoj novac, tako da je obaveza svakom ili prevarom, i razmisli o govoru imama Ibn Temuvehhidu da nađe i izmisli načine kako da oslabi jmijje  u vezi muslimana koji uđe u darul-harb: ekonomiju kafira i kako da ukrade njihov imetak „Isto tako, ako bi oteo njih ili njihovu djecu ili ih ili uništi njihovu imovinu. Muslimani bi trebali, a udario i ozlijedio na neki način, pa životi kafira propogotovo oni koji žive u darul-kufru i ne mogu učiniti hidžru, da rade onako kako je radio ashab Ebu Basir  sa mušricima Mekke. Nema sumnje da uništavanje i uzimanje imetka kafira ostavlja veliki trag na naš današnji rat protiv njih. Od toga jeste i uzimanje imetka onih protiv kojih se vodi rat i uništavanje njihove imovine te njihovih zemalja, sve ono što slabi VIZE ZA ULAZAK NE GARANTUJU ZAŠTITU KRVI I IMETKA KAFIRA neprijatelja i šteti njegovoj ekonomiji. Rekao je Ebu Jusuf: „Nema ništa loše u tome da tiv kojih se vodi rat i njihovi imeci su dozvoljeni se zapale njihove tvrđave, ili da se utope u vodi, ili muslimanima. Pa ako ih uzmu (zaplijene ili otmu) da se unište i sruše, ili da se gađaju sa katapultom, na dozvoljen način oni postaju njihovo vlasništvo.“ zbog govora Uzvišenog: {vlastitim rukama i rukama [Medžmu’ul-Fetava]. vjernika svoje domove su rušili.}, i zato što sve to Ovo je ono što se tiče otimanja njihove djece, spada u borbu i jer je to ono što neprijatelju nano- pa šta onda misliš o njihovom imetku? I ne zabosi poraz i srdžbu i ono što ih suzbija, i zato što je ravi da njihov rat protiv Islamske države pokreće imetak dozvoljen jer su dozvoljeni njegovi vlasnici, novac, stoga očisti svoj nijjet i osloni se na Allaha i nema zaštite za njihove živote sve dok se ne ubiju, i nemoj se savjetovati ni sa kim u vezi krađe njipa kako je onda sa imetkom?” [Bedai’u es-Sanai’u]. hovog imetka. Kreni Allahovim bereketom. Krađa Isto tako, ovaj imetak može biti od koristi džihadu imetka kafira slabi njih i njihovu ekonomiju i ako se troši na Allahovom putu, tako da muveh- ojačava vjernike i sprema ih za ono što je veće od hid može uzeti imetak od kafira kako bi financirao krađe imetka. Zaista je to vrsta džihada koji je nahidžru braće u vilajete Hilafeta ili kako bi finan- pušten u našem vremenu, osim kod male skupine cirao onoga ko se bori protiv kafira. Koliko je samo iskrenih, a njih je jako malo. Molimo Allaha da muslimana zakasnilo sa hidžrom zbog toga što su podari pobjedu Svojim robovima mudžahidima i bili prisiljeni da rade kod kafira kako bi skupili da izliječi prsa muvehhida. A sva zahvala pripada dovoljno novca za put, neka je Allah na pomoći. samo Allahu, Gospodaru svjetova.

Rumiyah

33

I dok vojnici Hilafeta vode borbu protiv snaga kufra, mi ćemo se na kratko osvrnuti na nekoliko vojnih operacija koje su mudžahidi Islamske države uspješno izveli, uspijevajući tako proširiti teritorij Hilafeta, terorizirati, masakrirati i poniziti Allahove neprijatelje. Ove operacije su samo izbor mnogih operacija koje je Islamska država izvela na različitim frontovima širom mnogih područja tokom zadnjih sedmica. Istočna Azija 9. ramazan – oko 10 vojnika filipinske krstaške vojske je ubijeno u borbama sa vojnicima Hilafeta u području Mama Sabano na jugu Kotabata. 13. ramazan – vojnici Hilafeta su bombardovali pozicije krstaške filipinske vojske sa minobacačima u području Batikul na otoku Džolo Sulu. Mudžahidi su također uništili vozilo koje prevozi krstaške vojnike u području Mindanao. 14. ramazan – ubijeno je 11 krstaških filipinskih vojnika u sukobima sa vojnicima Hilafeta, a 8 drugih 34

VIJESTI

je ubijeno sa snajperom u naselju Dagudian u gradu Maraviju. Također je uništeno jedno od njihovih vozila sa raketnim projektilom. 16. ramazan – ubjieno je 12 krstaških filipinskih vojnika u sukobima sa vojnicima Hilafeta u naselju Ajkum. Također je 5 drugih ubijeno sa snajperom u naselju Mabandi u Maraviju. 19. ramazan – vojnici Hilafeta su se sukobili sa krstaškom filipinskom vojskom u naselju Monkado gdje su ubili tri vojnika. A u naselju Mabandi ubijeno je 5 drugih vojnika sa snajperom. 22. ramazan – dva filipinska vojnika su ubijena u sukobima u naselju Bunud Madaja u Maraviju. 23. ramazan – uništen filipinski oklopnjak sa raketom i ubijeno 5 njihovih vojnika a 9 drugih ranjeno u sukobima sa vojnicima Hilafeta u naselju Lajlud Madaja u Maraviju. 24. ramazan – snajperske jedinice su ubile četiri krstaška filipinska vojnika u naseljima Marinot i Lajlud Kadajunan u Maraviju, dok je 5 drugih krstaša ubijeno u sukobima sa vojnicima Hilafeta u naselju Mankado u Maraviju.

25. ramazan – vojnici Hilafeta su ubili 7 krstaških filipinskih vojnka u sukobima u naselju Baling u Maraviju. 26. ramazan – vojnici Hilafeta su se sukobili sa krstaškim filipinskim vojnicima u naseljima Lajlud Madaja, Baling i Marinot u Maraviju, gdje su ubili 13 krstaša i ranili nekoliko drugih. 3. ševval – vojnici Hilafeta su ubili 13 vojnika krstaške filipinske vojske u sukobima koji su se odvili u nekoliko naselja u Maraviju. Također su uništili njihov oklopnjak u naselju Marinot gađajući ga sa RPG raketom te su ubili 5 krstaša koji su se nalazili unutra. 8. ševval – vojnici Hilafeta su se sukobili sa krstaškim filipinskim vojnicima u naselju Monkado Koloni u Maraviju gdje su ubili 8 krstaša. 10. ševval – 9 krstaških vojnika filipinske vojske je ubijeno u sukobima sa vojnicima Hilafeta u naselju Baling u Maraviju. Australija 10. ramazan – vojnik Hilafeta, Allah ga primio, je izveo operaciju u gradu Melbourne. Uzeo je ženu za taoca i ubio je jednog krstaškog građanina Australije. Nakon što je namamio policiju u to mjesto, počeo je pucati po njima ranjavajući trojicu prije nego što je postigao šehadet. Perzija 12. ramazan, pet ingimasija Islamske države su izveli blagoslovljenu operaciju u kojoj su napali utvrdu kufra i rafda u Perziji. Napali su dva simbola širka, prvi je mušrički parlament, a drugi je kabur taguta Homeinija, naoružani sa puškama i ručnim bombama, te ek-

splozivnim prslucima. Ubijeli su ubiti i raniti blizu 60 murtedda prije nego su postigli šehadet, Allah ih primio. Vilajet El Džunub 14. ramazan – brat istišhadi Ebu Fehd el ‘Iraki, Allah ga primio, je napao na rafidije mušrike u prljavo gradu Kerbela gdje je detonirao svoj eksplozivni pojas na njih i tako ubio 30 i ranio 35. U međuvremenu, brati istišhadi Ebu Mudžahid el Basri, Allah ga primio, je detonirao svoj eksplozivni prsluk na drugu skupinu murtedda u gradu Babilu gdje je ubio 37 i ranio 40 murtedda. Vilajet Ninava 19. ramazan – vojnici Hilafeta su napali pozicije rafidijske federalne policije u područjima Devvasa, Nebi Šit i ulicu Halep u zapadnom Mosulu. Odvili su se žestoki sukobi tokom kojih je ubijeno 40 murtedda, među kojima i oficir sa činom pukovnika, i nekoliko murtedda je ranjeno. Uništeno je šest hummera, a dva druga vozila za prevoz vojnika su zapaljena, i mudžahidi su zauzeli nove pozicije. Vojnici Hilafeta su također napali pozicije rafidijske federalne policije u naselju Dandan na jugu Mosula. Odvili su se žestoki sukobi u kojima je ubijeno i ranjeno na desetine murtedda, a ostali su se dali u bijeg. Mudžahidi su također uništili 12 vozila i zauzeli nove pozicije i zaplijenili oružje i municiju. 1. ševval – vojnici Hilafeta su pokrenuli veliki napad iz različitih pravaca na pozicije rafidijskih milicija u naseljima Tenek, Jermuk, Mušahida, Šifa’, Nebi Šit, ulica Halep i ulice Kurniš, kao i u okolici područja Bab etTub, Bab Džedid, Bab el Bejd i Bab Lekeš. Odvili su se žestoki sukobi u kojima je ubijeno i ranjeno nekoliko

POSLJEDICE BLAGOSLOVLJENOG NAPADA NA ŽIDOVE

Rumiyah

35

murtedda, a ostali su se dali u bijeg. Mudžahidi su zauzeli naselje Tenek i većinu naselja Jermuk, kao i neke dijelove naselja Šifa i područja Mušahida, uz dojave da su rafidijske snage zapalile svoje pozicije i vozila u naseljima Tel er-Rumman, Redžm Hadid i Vadi Hadžer, nakon žestokog probijanja njihovih redova na zapadu Mosula. Palestina 21. ramazan – grupa vojnika Islamske države, Ebul-Bera’ el Makdisi, Ebul-Hasan el Makdisi i Ebu Rih el Makdisi, Allah ih primio, su izveli blagoslovljenu operaciju u gradu Kudsu. Napali su Allahove neprijatelje u osveti za Njegovu vjeru i svetinje muslimana koje su oskrnavljene. Napali su grupu prljavih židova gdje su ubili žensku vojnikinju i ranili nekoliko drugih, a nakon toga mudžahidi su postigli šehadet. Vilajet Salahuddin 21. ramazan – pet vitezova šehadeta, Ebul-Fakih eš-Šami, Ebul-Velid eš-Šami, Ebu Mu’az el Kerbuli, Ebu ‘Adnan es-Selmani i Ebu ‘Omer el Ferradži, Allah ih primio, su izveli ingimasi napad na bazu rafidijske federalne policije ‘Liva el ‘Askerijjin, u području Džubejrija u gradu Samerra. Sukobili su se sa osobljem koje se nalazilo u bazi i sukobi su trajali oko dva sata, u kojima su svi murteddi ubijeni. Ingimasiji su se potom sukobili sa snagama koje su došle kao podrška u isto područje i uspjeli su ubiti i raniti nekoliko njih. Dva ingimasija su ubijena a ostala tri su detonirala svoje eksplozivne prsluke na murtedde. U ovom blagoslovljenom napadu ubijeno je 38 murtedda a 10 drugih je ranjeno. Uništena je baza i skladište oružja, te jeonesposobljeno i zapaljeno nekoliko vojnih vozila. 26. ramazan – osam vojnika Hilafeta je izvelo ingimasi napad na pozicije rafidijskog Hašda u selu Selam na sjeverozapadu Tikrita. Sukobili su se sa murteddima i detonirali su svoje eksplozivne prsluke na njih ubijajući i ranjavajući oko 60 murtedda, te zapaljujući 7 vozila sa montiranim mitraljezima. Vilajet Horasan 20. ramazan – istišhadi ‘Aiša el Horasani, Allah ga primio, je ušao u rafidijski hram u gradu Kabulu i otvorio vatru na mušrike koristeći pištolj koji je nosio sa sobom. Nakon toga je detonirao svoj eksplozivni prsluk na njih i tako ubio 17 i ranio desetine drugih. 28. ramazan – istišhadi Ebu ‘Osman el Horasani, Allah ga primio, je detonirao svoj eksplozivni prsluk na sk36

VIJESTI

upinu murteddske pakistanske policije u gradu Kuveta, i tako ubio i ranio oko 30 murtedda. Francuska 24. ramazan – vojnik Hilafeta, Ebu Mejsun el Fransi, Allah ga primio, se svojim vozilom, koje je bilo natovareno sa eksplozivom i oružjem, zabio u kombi francuske krstaške policije u gradu Parizu, ponovo šireći teror među krstaše i napominjući ih da je bitka došla u njihovu zemlju. Belgija 25. ramazan – vojnik Hilafeta, Usama Zejruh, Allah ga primio, je izveo napad na krstaše na glavnoj željezničkoj stanici u gradu Briselu. Vilajet El Enbar 28. ramazan – četiri vojnika Hilafeta, Ebu Kevser es-Sudani, Ebu Sejf eš-Šami, Ebu Rahma el Enbari i Ebu Muhammed el ‘Iraki, Allah ih primio, su prije sabah namaza izveli napad na pozicije rafidijske vojske i sahvata u gradu Bagdadi na zapadu Enbara. Napali su murtedde i sukobili se s njima u sukobima koji su trajali nekoliko sati, sve dok nisu istrošili svoju municiju. Nakon toga su detonirali svoje eksplozivne prsluke na murtedde i ubili oko 40 te ranili desetine ostalih. Među ranjenima se nalazi murtedd Šurahbil el ‘Ubejdi, upravnik distrikta Bagdadi, kao i vođa jedinice komandos, i murtedd pukovnik Kemal el ‘Ubejdi, komandir 4. brigade. Somalija 1.ševval – dva murtedda somalijske vojske su ubijena u sukobima sa vojnicima Hilafeta u području Džarur na istoku teritorije Puntland. Vilajet Rakka 5. ševval – nekoliko vojnika Islamske države je izvelo napad na PKK pozicije u industrijalnom dijelu i u naselju Mešlab, kao i kod kružno toga Berazi i kod Univerziteta Ittihad. Odvili su se žestoki sukobi koji su trajali nekoliko sati a u kojima je ubijeno 30 murtedda, te je nekoliko drugih ranjeno. U međuvremenu, snajperske jedinice su ubile 12 murtedda u naseljima Rumanijja i Džezra i blizu kružnih tokova Furusijja i Berazi, te su ranile tri druga.

Rumiyah

37

38

EKSKLUZIVNO

SLIJEDITE PRIMJERE SVOJE BRAĆE U ISLAMSKOJ DRŽAVI U KLANJU MURTEDDA I KAFIRA

Hvala Allahu Koji daje ponos vjernicima, Koji ponižava i kažnjava nevjernike, neka su salavati i selam na našeg Poslanika, na vođu, na mudžahida, onoga koji je milostiv prema vjernicima a žestok prema nevjernicima, na njegovu porodicu i ashabe mudžahide i na one koji ga slijede sve do Sudnjega dana. A zatim: Allahova roba je jako skupa, Allahova roba je Džennet, a Džennet se nalazi pod sjenkama sablji. Pa ustanite o braćo naša, i krenite prema Džennetu čija je širina kao nebesa i Zemlja, ustanite kao gladni lavovi i ne bojte se ničijeg prijekora osim Allahovog. Prošlo je vrijeme poniženja i očaja. Otresite sa sebe prašinu poniženja. Zar vas nije stid što ostajete u odajama vaših žena, dok vaša braća bivaju ubijana od strane aviona i raketa? Zar vas nije stid što ste od sjedača i napuštate džihad, dok muslimanke bivaju silovane a muslimanska djeca i muškarci ubijani i mučeni najgorim mukama? A vi jedete, pijete i spavate u udobnosti i bez ikakvih problema. Zar se ne bojite Allaha kada vas upita šta ste čekali? Da li mislite da će neko drugi ustati za vas i ispuniti vašu obavezu? Pa i ako ustane, Allah će njega nagraditi sa Džennetom a ne vas, pa šta onda čekate? Zar govorite da nikako ne možete pomoći svojoj braći? Ne, tako mi Allaha, možete! Ispred vas se nalaze kafiri i murteddi, slijedite primjer vaše braće heroja islama u Eu-

ropi i Americi i Australiji. Oni su bili iskreni u ugovoru kojeg su Allahu dali. Krenite njihovim koracima. Budite vi oni koji će pomoći Ummet. A ako ne učinite tako, Allah će doći sa narodom kojeg će On voljeti i koji će Njega voljeti, koji će se boriti na Allahovom putu i neće se ničijeg prijekora osim Allahovog bojati. Ustanite, Allah vam se smilovao, i krenite ka Džennetu čija je širina kao nebesa i Zemlja. Pa uistinu je uspio onaj koji uđe u njega. Ovu poruku upućujemo muvehhidima na Balkanu, herojima u Bosni, Srbiji, Hrvatskoj, Albaniji, Makedoniji, Kosovu, Crnoj Gori, onima koji odbijaju poniženje i nepravdu. Onima koji nisu zadovoljni sa poniženjem i sramotom, koji nisu zadovoljni da budu od onih koji se izležavaju i sjede, onima koji ne žele da naginju kafirima i murteddima, onima koje dunjaluk i njegovi ukrasi nisu zaokupirali, onima koji su ostali strpljivi na gurbetu dina (stranaštvu vjere), kao stranci (gureba’), onima koji kada bi pronašli najmanji put koji vodi ka Hilafetu ne bi nimalo odgađali da krenu njime. Onima koji se brinu o stanju svoga ummeta i svoje Države, vama, o vi koji ste ljubomorni za svoju vjeru, kažemo: Radujte se o muvehhidi, radujte se, jer se pobjeda, tako nam Gospodara Ka’be, približila. Mudžahidi su svojim stopalima kročili na vašu

Rumiyah

39

MURTEDDSKE VOĐE NEISLAMSKE ZAJEDNIICE - UBIJANJE MURTEDDA NAM JE DRAŽE I PREČE OD UBIJANJA PRAVIH KAFIRA

zemlju. Pa ustanite i budite od mudžahida osvajača, ustanite i potražite vojnike Hilafeta u vašoj zemlji i pridružite im se. A ako im se ne možete pridružiti, pa ispred vas se nalaze robovi tavagita, kojih ima mnogo u vašoj zemlji. Ubijajte šejhove tavagita, sluge murtedda, napadajte “islamske” organizacije i urede. Napadajte ih na Allahovom putu, ubijajte murtedde, od učenjaka zla, robova šejtana, one koji su ljudima izmijenili i promijenili vjeru. One koji su otvorili vrata riddeta i naredili ljudima da uđu kroz njih. Prekoljite glave tih murtedda, a najvažnije su glave murteddskih muftija, jer tako nam Allaha, nema ništa veće i vrijednije kod Allaha od toga da ubijete one koji su izmijenili Njegovu vjeru, one koji žele da islam bude uništen iznutra. Slijedite primjer Muhammeda ibn Mesleme h i njegove braće, koji su prolili krv vođe kufra u njihovom vremenu. Kako je samo divno i plemenito ono što su uradili. Tako nam Allaha, ti kafiri i murteddi nisu ništa manjeg kufra od svojih prethodnika. Napadnite ih, ubijajte ih sa prigušivačima, pa uistinu je to divno djelo. Veliki us40

EKSKLUZIVNO

pjeh je postigao onaj ko iskreno uradi to djelo. O sljedbenici tevhida u zemljama Balkana, ubijajte policijske i vojne pse (službenike), možete ih pronaći na ulicama dok šetaju ili u vozilima dok sjede. Ništa vas ne spriječava da ih ubijate sa prigušivačima i da njihova tijela raskomadate sa eksplozivnim napravama, i da napadate njihove kuće, i da ih ubijate pred njihovom djecom i njihovim ženama, kao što su oni uradili sa djecom i ženama muvehhida, stoga, napadnite ih i ne štedite ih. Prolijte njihovu prljavu krv i neka teče ulicama Balkana. Slijedite primjere svoje braće koja su lovila i ubijala sahvate Iraka i Šama, napadnite ih, pratite ih, iščekujte ih, pravite im zasjede, sve dok ne budu strahovali da danju i noću mirno hodaju ulicama. O sljedbenici tevhida u zemljama Balkana, ubijajte sudije, advokate, ubijajte kafirske predstavnike i parlamentarce, oni su najveći neprijatelji. Ubijajte te murtedde, one koji vode rat protiv Allahovog Šerijata i hukma. One koji žele da od ljudi iščupaju njihovu vjeru, ‘akidu i Šerijat. Prekoljite njihove vratove, pronađite ih u njihovim kućama, na ulicama i putevima.

Ne treba vam mnogo, dovoljno je da ih zbodete nožem ili ubijete sa pištoljem, kako bi se Allahovi robovi riješili njihovog zla, nepravde i kufra. Zar niste u stanju da prekoljete vrat jednog od tih murtedda? Ubijanje tih murtedda je, tako nam Allaha, kao ubijanje muhe, pa čak i lakše. O braćo tevhida u zemljama Balkana, ništa vas ne spriječava da ubijate sihirbaze, one koji su zanevjerovali u Uzvišenog Allaha i koji su nanijeli velike patnje Allahovim robovima. One koji se pored Allaha pokoravaju šejtanima, one koji nisu našli muslimana a da ga nisu danima i godinama mučili. Stoga, približite se Allahu tako što ćete preklati njihove vratove i s tim unijeti radost u srca muslimana. Približite se Allahu tako što ćete ih klati. Jer ako ubijete jednog ili dvojicu od njih to će unijeti strah u srca drugih. Krenite Allahovim blagoslovom, o vi koji Allaha spominjete i veličate i Kur’an učite i po njemu radite. O muvehhidi Balkana, ubijajte kafire od novinara i medijskih službenika, one koji danonoćno psuju i vrijeđaju Allaha. One koji se svojim poganim jezicima i perima bore protiv Allaha i Njegovog Poslanika g. Presijecite njihove pogane jezike i njihove prste, učinite ih poukom drugima, pokažite im šta vojnici Hilafeta rade sa onima koji se bore protiv Allaha i Njegovog Šerijata. Slijedite primjer svoje braće koja su napala Charlie Hebdo. Napadnite njihova sjedišta i urede, prerežite njihove vratove, zapalite njihove centre, jer doista ćete tako pomoći Allahovu vjeru i Njegova Poslanika g. Ubijajte mušrike na Balkanu, ubijajte sufijske mušrike, napadajte njihove tekije, grobnice i hramove gdje čine širk, porušite ih na njih, zapalite ih i prolijte njihovu krv. Ubijajte rafidije mušrike, one koji šire svoj kufr i širk među muslimane. Tražite ih i pronaći ćete ih, učinite ih poukom za druge. Neće zemlja Balkana biti sigurno mjesto za rafidije. Istrijebićemo ih u korijen, Allahovom, te’ala, dozvolom. Ubijajte krstaše muharibune (one protiv kojih se vodi rat), uništavajte njihove crkve, ubijajte te kafire koji kada bi našli priliku da vas unište uništili bi vas. Ali mi ćemo ih, Allahovom, te’ala, dozvolom, istrijebiti prije toga. A oni neka sanjaju svoje snove, jer desit će se suprotno tome, Allahovom dozvolom, i mi ćemo ih izbaciti iz svak-

og dijela zemlje Balkana, sve od Albanije pa do Hrvatske. Nema mjesta za krstaše među nama, osim da poniženo i smjerno daju džizju. O sljedbenici tevhida na Balkanu, slijedite primjer vaše braće na istoku i zapadu Zemlje, ustanite protiv kafira i murtedda i napadnite ih snagom jednog čovjeka. Napadnite ih kao što lav napada svoj plijen. Nabavite oružje i počnite sa ubijanjem kafira i murtedda zajedno sa svojom braćom. A ako ne nađete nikoga ko će vas podržati i sa vama raditi, pa krenite sami ka Allahu, a divan je to podvig. Nemojte iznevjeriti svoju braću i pomozite ih makar sa nožem ili kamenom protiv kafira i murtedda, pomozite ih i ući ćete u Džennet, pomozite ih i zadobićete zadovoljstvo Milostivog. Ustanite i umrite na onome na čemu su umrla vaša braća. Ustanite i tražite šehadet. Tako nam Allaha, nije ga postigao osim onaj koji ga je tražio. Šehadet postižu samo iskreni. I radujte se, uskoro će, Allahovom dozvolom, nastupiti velike bitke koje će vojnici Hilafeta voditi na Balkanu. Stoga, budite čvrsti, Allah vas učvrstio i pomogao. A posebno kažemo kafirima i murteddima na Balkanu, policiji i vojsci, klonite se sa puta vojnika Hilafeta, ostavite svoje poslove s kojima pomažete kafire, jer svaki policajac i vojnik za nas je meta i njihova krv je za nas beznačajna. Ostavite svoje poslove i pokajte se svome Gospodaru i bićete sigurni. A ako ne učinite tako, onda znajte, tako nam Allaha, učinićemo da mrzite svoj život. Tako nam Allaha, mi znamo vaša imena i neće vam koristiti da ih krijete i znamo vaša vozila, i vaše kuće. Vaša braća vas prodaju za sitan novac. Stoga, radujte se svome kraju koji će biti kao kraj vaše braće u Iraku, Šamu i Džeziri, kao i u drugim mjestima. Uskoro će doći vrijeme kada ćete se tokom noći probuditi a iznad vaših glava se nalazi vojnik Hilafeta sa prigušivačem uperenim u vas. Doći će vrijeme kada ćete upaliti vaše vozilo a ono će pržiti vaše meso i lomiti vaše kosti od eksplozivnih naprava. Doći će vrijeme kada ćete hodati putem a kraj vas će proći vozilo iz kojeg će se pucati na vas i tako proliti vašu prljavu krv. Stoga, vratite se i pokajte se Allahu, jer to je uistinu bolje za vas i vašu vjeru i vaš dunjaluk. U suprotnom iščekujte zlo koje će vas zadesiti, Allahovom dozvolom. A sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svjetova.

Rumiyah

41

Na džahilijjetskom europskom tlu, koje skriva svoju pokvarenu stvarnost pod svijetlim veom laži i tvrdnji, kao što su sreća, sigurnost i jedinstvo, i mnogi drugi slogani, pojavio se veliki spektrum džahilijjetskih običaja koji se hrane na pokvarenom mlijeku džahilijjetske Europe – pokvareno mlijeko koje truje svoju djecu i odgaja ih da postanu izobličene verzije mušrika i ateističkih čudovišta Europe. Ali kome Allah želi uputu niko to ne može spriječiti. I tako Allah iz takvog 42

ŠUHEDA’

društva, zagađenog širkom, nepristojnošću i neredom na zemlji, odabire ljude koje On upućuj na pravi put i od njih čini Svoje pokorne saveznike i časne robove. Od njih ima onih za koje je On pripremio veoma dobar završetak – šehadet na Allahovom  putu – kako bi došao na Sudnji dan a da nema ništa što će biti protiv njega, niti će se suočiti sa kaznom od koje mora da strahuje. U siromašnim predgrađima Pariza, stranci u toj državi žive skupa u velikom broju, okupljeni svi zajedno u naseljima koja su naseljena Arapima i Afrikancima iz zemalja koje su se nalazile pod francuskom okupacijom. Mnogi od njih se pripisuju islamu, iako mnogi od njih imaju samo imena koja sliče imenima muslimana. Međutim, bilo da su muslimani ili da samo tvrde da su muslimani, u oba slučaja postoji dovoljno razloga da ih izvorni stanovnici zemlje od kršćana i židova mrze i nastoje da ih odvoje od sebe i stave ih u okolice grada i izbjegavaju miješanje sa njima kao i zapošljavanje na važnim pozicijama. Oni žele da ih ostave u ovom jadnom stanju kako bi bili jeftine sluge za njih koje izvršavaju poslove koje oni izbjegavaju, dajući im u zamjenu za to poniženo stanje dozvolu za ostanak u državi, kao i nešto novca koje ih jedva održava u životu i jedva ispunjava njihove potrebe. Mnogi stanovnici ovih predgrađa prihvataju ove uslove, koje tavagiti ovih država i njihovi državljani koriste za zavjeru kako bi njihovo stanje ostalo takvo, dok su se drugi pobunili, tražeći bolji život, ravnajući se sa onima koji su ih isključili i tragajući za srećom u divljenju onima koji ih mrze. Tako da nisu pronašli nijedno mjesto koje bi ih dovelo do tog cilja osim novac, jer to je najvažniji faktor za mjerenje vrijednosti ljudi u tom materijalističkom društvu. Tako da je pribavljanje novca na bilo koje moguće načine postao cilj, ganjajući uskraćene potrebe i želeći ispuniti želje (prohtjeve) kojima nema kraja. Kako bi postigli taj cilj za što brže moguće vrijeme, mnogi ganjaju ovosvjetski život, lutajući i zadihajući se iza njega, motivirani ostvarivanjem brze sudbine, u većini slučajeva to se svodi na svijet krađe i rada sa drogom. I tako upadnu u taj vrtlog, bacajući sebe u sred uništavajućih stvari – dok ganjaju dunjalučke sitnice, bile one male ili velike – kao što su ratovi bandi, stalno učestvovanje u pljačkama, transakcije koje u većini slučajeva završe u zatvorskim ćelijama, i to ih tjera do najopasnijih i najdubljih provalija.

Koga Allah želi uputiti On mu otvori prsa za islam Macreme Abrougui, mladić porijeklom iz Tunisa. Svoje djetinjstvo je proveo u ovom jadnom životu, njegova briga je bio ovaj dunjalučki život kojeg su mnogi ostvarili i bio je nemaran u vezi Ahireta za kojeg nije naučio kako da se pripremi. Bio je od žestokih članova bande, uspio je pribaviti veliku svotu novca izvršujući veliki broj napada na mušrike, sve dok nije nabavio luksuzno vozilo i onda se počeo družiti sa bogatima i poznatima u njihovim klubovima i na proslavama, a to je najveće ostvarenje jednog pojedinca ovog bolesnog svijeta. Bio je čovjek kojeg su se ljudi bojali, jer je među svojim vršnjacima bio poznat kao hrabar i bez straha i nije se bojao sukoba, niti je bježao iz borbe (tuče), posebno iz neprestanih sukoba između naselja – u tami džahilijjeta – francuskih predgrađa. Nije mario za francuske policajce, jer se znao pucati sa njima i mnogo puta je uspio pobjeći tokom pljačke ili prodaje droge. Bio je jako darežljive prirode i plemenit unatoč tome što je duboko upao u nepokornost i grijehe. Nije se libio pomoći prijatelju, niti odbraniti svoga komšiju, niti se libio trošiti svoj imetak – bez obzira o kolikoj se sumi novca radi – kako bi pomogao onoga ko je u potrebi za pomoći, ili kako bi dao novac nekom od svoje rodbine. Bio je jako uredan i organiziran, i zato ne bi nikad napravio plan sve dok za njega ne bi pripremio uslove i potrebne stvari i prostudirao njegove posljedice i rezultate, i tako bi svoje karakteristike uključio u svoje operacije na jako učinkovit način, ne provaljujući u neku rezidenciju sve dok ne bi dobro promotrio i ispitao posjed, a kada bi pljačkao neke prostore prvo bi razmišljao o najgorim ishodima i pripremio bi načine za bježanje od ubistva ili zarobljeništva. Sve ove karakteristike su ga učinile podobnim da bude vođa opasne bande, ili glavni diler droge, ali Allahova odredba za njega je bila da mu otvori drugi put, potpuno suprotan od smjera ka kojem je njegov život išao. I tako je – kao što je običaj većine omladine koja se pripisuje islamu na Zapadu, onih koji su nemarni prema ‘ibadetu Allahu osim u mjesecu ramazanu – Macreme ušao u jedan od mesdžida želeći provesti i’itikaf u njemu i kako bi se iskupio za svoje grijehe. Allahova odredba je bila da tamo vidi jednog od

Rumiyah

43

pozivača u islam koji je tihim glasom držao predavanje i učio neku od svoje braće vjeri. On nije bio od onih učenjaka zla koji prijateljuju sa kršćanima protiv kojih se vodi rat, niti je bio od poznatih čije bi dersove ljudi u skupinama posjećivali. Nego to je bio običan mladić koji bi se odvojio sa svojim učenicima u jedan ugao mesdžida kako ne bi privukli poglede ljudi. Utišali bi svoj glas i pričali bi o stvarima koje on prije nije čuo od onih pozivača koje je upoznao ili vidio na medijima. Ovaj mladić je na svojim skupovima pričao o stvarnosti islama i kufra i različitosti između to dvoje, te o obavezi prijateljevanja sa muslimanima i odricanja od kafira – a pogotovo od onih među kojima su živjeli. Pričao im je o tevhidu i njegovim važnostima i vrlinama, kao i o širku i njegovim opasnostima i posljedicama. Objasnio im je ono što im se činilo nejasnim ili što je skriveno od njih od strane učenjaka zla i pozivača fitne – onih koji izmišljaju za njih vjeru koja zadovoljava mušrike, nastojeći s tim privući sljedbenike i pristalice. Macreme je u njegovom govoru – koji se temeljio na Kur’anu i govoru Allahovog Poslanika  – pronašao vjerodostojno objašnjenje stvarnosti veze između muslimana i mušrika, kao i objašnjenje stvarnosti tevhida, bez kojeg je pokoravanje Allahu neispravno. Ostao je s njim cijelo vrijeme i’tikafa u mesdžidu, gdje se pokajao Allahu  od onoga što je radio i odlučio da počne novi život kao pravi musliman. Njegova veza sa ovim bratom se nastavila određeno vrijeme i on mu je ispričao svoju priču i svoj prijašnji život, želeći sada da služi vjeru u koju je nanovo ušao nakon što je proveo godine kao murtedd od nje, nemareći za njene naredbe i zabrane. Korak na putu džihada Ono što Macreme nije znao o ovom mladiću je to da je on bio povezan sa grupom francuske omladine koja je podržavala mudžahide, nastojala činiti hidžru na polja džihada i tražila novac za podršku mudžahida. Jedna od ovih grupa je uspjela da naiđe na jako korisnu metu, jedan od velikih dilera droge koji je u svojoj kući sakrio veliku sumu novca, oko 200.000 eura. Danima su ga pratili, njegove pokrete i kuću. I onda su pripremili plan da ga napadnu u kući gdje su htjeli da mu uzmu novac pod prijetnjom oružja. 44

ŠUHEDA’

Većina njih je imala iskustva u ovom polju, zato što su prethodno proveli vrijeme u svijetu pljačke i bandi, ali ovaj put napad je bio drugačije prirode, bio je vrsta ‘ibadeta kojim su se nastojali približiti Allahu , a ne nešto čime bi pribavili dunjalučku korist i bili nepokorni i pravili nered. Umjesto toga, njihov cilj ove operacije je bio da pribave što više novca je moguće kako bi pomogli nekoj braći da učine hidžru na jedno od džihadskih polja, a ostatak bi slali kao podršku mudžahidima. Ono što im je nedostajalo jeste povjerljiv mladić koji posjeduje hrabrost i odvažnost, i koji bi uzeo odgovornost da ih izvuče iz područja operacije u slučaju neuspjeha. I tako ih je njihov prijatelj – pozivač u islam –uputio na Macrema, pojašnjavajući im njegove pohvalne karakteristike i njegovu prošlost u ovom polju, nakon čega je sredio da se sastanu sa njim. Nakon što su se združili s njim i ostvarili povjerenje u njega predstavili su mu svoj zadatak i očekivani plan. Macreme je razmišljao o tome određeno vrijeme, i kao što je bio njegov običaj kada bi prijatelj tražio pomoć on bi ga pomogao u svem što je trebao, i on im je osigurao ono što su trebali od vozila i oružja, kao i druge stvari. Na isplanirani dan operacije grupa je uspjela doći do kuće gdje su čekali satima sve dok nisu bili natjerani da napuste područje zbog straha od prisustva policijskih snaga koje bi mogle posumnjati u njih. Meta se nije pojavila tog dana u svojoj kući, ali mladići su odlučili da se vrate drugi put. Prošli su dani i operacija je otkazana, ali je grupa postala još čvršća sa Macremom, mladićem koji se pokajao Allahu tražeći da počne novi život kao Allahov  rob, koji je bio željan da naučio svoju vjeru i čija je odanost bila posvećena svakom onom ko se držao islama zbog ljubavi prema njima i želje da pomogne onima koji su bili u potrebi, posebno zbog toga jer je posjedovao mnogo novca, kojeg je sada odlučio trošiti u pokornosti Allahu  i na Njegovom putu, i u nastojanju da pomogne griješnike među njima da se riješe svojih grijeha i da pomogne murtedde koji se pripisuju islamu da se riješe svoga otpadništva, sve to iz njegove zahvalnosti Allahu Koji ga je počastio sa uputom. Pred ovom grupom su se nalazila dva izbora, ili da pobjegnu u polja džihada gdje bi se mogli boriti, ili da izvrše operaciju u Francuskoj protiv kršćana muharibina. Međutim, mnogi faktori su ih spriječavali od džihada na Allahovom putu, i tako su se jedno vrijeme odlučili na činjenje da’ve, čekajući

sve dok im Allah ne otvori put za nešto više. Garaža za vozila – prvi projekat nakon upute Macrem, koji se također zvao Ebu Mudžahid, je odlučio da započne financijski projekat koji bi mu omogućio da plati životne troškove i da u isto vrijeme omogući njegovoj braći posao kako ne bi radili kod kafira, te kako bi s tim pomogao da’vu ka Allahu . Odlučio je otvoriti garažu za popravke vozila i prodavanje dijelova. Uložio je većinu svoga EBU MUDŽAHID JE ODRASTAO U SIROMAŠNIM PREDGRAĐIMA PARIZA novca i postavio svoju braću za radnike u toj garaži, iako nisu imali nikakvog prethodnog iskustva u tom polju. na hidžru i džihad i pomagala svakog onog ko želi Naučio ih je osnovne stvari administrativnog posla, da se pridruži – tražeći od Allaha da im otvori put i kojeg je savladao svojim iskustvom i prirodnom dis- da ih riješi onih koji su nastojali da ih spriječe da se pozicijom. Stavio ih je sve na visoke pozicije u poslu, pridruže mudžahidima. a ispod njih je stavio nekoliko iskusnih radnika koji su izvršavali poslove. Koracima ‘Osmana  I tako su ljudi dolazili, tražeći usluge garaže, jer su se radnici držali svojih obećanja i iskrenosti u Allah je odredio pobjedu i konsolidaciju (temsvome radu. kin) za Islamsku državu, gdje su uspostavili vjeru i Tokom ovog perioda, Ebu Mudžahid bi iskoristio oživjeli Hilafet, a vođa pravovjernih je izašao da se svoje vrijeme na poslu kako bi služio vjeru što je više obrati ljudima i da podstanke muslimane na hidžru mogao, i pored toga što je bio nov u vjeri i nije imao i džihad – dajući im radosne vijesti da za njih postoji mnogo znanja nije propustio nijednu priliku da po- Država u koju mogu doći, i imam iza kojeg se mogu zove svoje mušterije i prijatelje ka Allahu, fokusir- boriti. ajući se posebno na omladinu, od kojih su ga mnogi Ovo obraćanje je postalo motivacijski faktor u uzimali za primjer, zbog svoje prijašnje slave u svi- životu Ebu Mudžahida i njegove braće, i više nisu jetu kriminala. Savjetovao bi ih da izbjegavaju put mogli izdržati da ostanu u zemljama kufra nakon delikvencije, i upozoravao bi ih da se klone droge što su bili sigurni da je Allah počastio Svoje robove – zastrašivajući ih Allahovom kaznom – i pozivajući sa Darul-islamom u kojem se uspostavlja Njegov ih da se drže islama i da se pridruže pravom putu. Šerijat i Njegovi zakoni su uzvišeni. I tako je glavni Bio je pomoć svakom muslimanu koji je bio u zadatak grupe bio da učine hidžru iz Francuske potrebi, ili ko je tražio savjet za posao, nastojao je da skrivajući se od očiju obavještajnih službi koje su ih ispuni njihove potrebe i olakša njihove poslove, ta- posmatrale, a nekima je već prethodno bilo zabrankođer bi nudio novac da oni sami otpočnu svoje pri- jeno da putuju van države. Isto tako, nastojali su vatne projekte i zarađuju za život. Pored svega toga, da podstaknu što više omladine na činjenje hidžre, ne bi bio škrt kad se radi o novcu koji treba uloži- strahujući da se put ne zatvori prije njihovog dolaska ti na putu da’ve ili da podrži nekog ko želi učiniti u Islamsku državu i da će biti teško komunicirati sa hidžru na Allahovom putu, a u isto vrijeme bi po- njima nakon hidžre. državao džihad u Francuskoj – posebno nakon počBraća su se počela pripremati za hidžru a i svoje etka džihada u Šamu, gdje su njegova braća pozivala porodice za put. Obilazili su ljude kojima su vjerov-

Rumiyah

45

ali i znali ih od omladine podstičući ih na činjenje hidžre. Ebu Mudžahid bi sjeo sa braćom i podsticao ih na vrline hidžre i blagodati života pod hladom Šerijata, i odgajanja djece u Darul-islamu. Ako bi vidio nekog od braće koji pokušava da nađe opravdanje u dunjalučkim stvarima koje su ga spriječavale da učini hidžru on bi to vidio kao obavezu da uklo-

FRANCUSKE VLASTI SU SLAGALE O NAČINU NA KOJI JE UBIJEN EBU MUDŽAHID

ni ove faktore koje bi ga spriječavale. Ko god je bio spriječen da putuje on bi za njega kupio lažni pasoš – bez obzira koliko je koštao – a onaj ko nije posjedovao novac da plati troškove putovanje on bi obećao da će platiti njihove troškove, bez obzira kolika porodica bila, također je nudio da im kupi auto kako bi s njim išli na put ako je potrebno. Ko god je bio u dugovima on bi pokrio njihove dugove, bez obzira kolika bi suma bila, i pored svega toga kupovao bi odjeću i druge potrebne stvari za pripremu za put i hidžru. Dodatno tome, potrošio je veliku sumu novca kupujući elektronske uređaje i opremu, kao i laptope koje su tražila neka od braće kako bi ih koristili na Allahovom putu po dolasku u Islamsku državu. I tako su sva braća oko njega počela osjećati da je želja ovog čovjeka da troši svoj imetak na Allahovom putu, sve dok nisu počeli njegova djela porediti ‘Osmanovim , koji je financirao cijelu vojsku sa svo46

ŠUHEDA’

jim ličnim imetkom, tražeći zadovoljstvo Gospodara svjetova. Hidžra na Allahovom putu Porodice su bile spremne za hidžru na Allahovom putu i odlazak u Darul-islam, a muškarci su bili oni koje su obavještajne službe stalno pratile. Zbog toga, muhadžiri su morali da dobro isplaniraju i organizuju svoje putovanje kako ih mušrici ne bi uhvatili i tako ih spriječili od činjenja hidžre na Allahovom putu, stajajući između njih i zemlje Islamske države. Braća su nastavila sa svojim poslom u garaži sve do dana putovanja, dok su se porodice pripremale za polazak nakon dolaska muškaraca sa posla. Odlazili bi autima, a porodice bi premještali u različita vozila, svako od njih je išao drugačijom rutom, prolazeći kroz razne države sve dok nisu došli do Grčke, gdje su prešli europsku granicu i ušli u Trusku a onda odatle u Šam. Kao po svom običaju, Ebu Mudžahid je sve organizirao i pripremio za putovanje kako bi ga uspješno izvršio, bez obzira koliko bi koštalo. Izmislio je ubjedljivu priču kako bi izbjegao privlačenje pažnje onih koji su ga pratili i kako bi izbjegao podizanje sumnje kod nekih osoba. Napravio je sveobuhvatan plan, koji pokriva sve, od trenutka njihovog polaska iz Francuske do trenutka dolaska u Darul-islam, uz iznimku najvažnijeg koraka putovanja, a to je trenutak kada će kontaktirati sa braćom u Islamskoj državi, kako bi im pomogli u prelaženju opasnih prepreka na putu. Stavio je svoje povjerenje u Allaha, tražeći da ga uputi i da ga pomogne u kontaktiranju braće po dolasku u Tursku, požurivajući sa putovanjem iz straha da se vrata hidžre ne zatvore.

ALLAH JE SAČUVAO EBU MUDŽAHIDA OD DRUŠTVA OTROVANOG SA NEPRISTOJNOŠĆU I KORUPCIJOM

Plan za put kojeg je postavio njihov emir, Ebu Mudžahid, je zahtijevao od porodica da budu odvojene od braće koja su dobro poznata vlastima i da se pošalju sa bratom i njegovom porodicom koji nisu poznati vlastima, kako bi mogli preći granicu sa njima u autobusu kojeg je Ebu Mudžahid kupio za ovu stvar. Dodatno tome sebi i braći koja su dobro poznata obavještanim službama, je kupio luksuzno auto kao način prerušavanja kojeg su planirali, a to je da se predstave kao biznismeni koji žele da putuju u Tursku kako bi sklopili neke ugovore tamo. Za ovu priliku su pripremili odjeću i dokumentaciju koja će podržati njihove tvrdnje, kao i lažne pasoše potrebne za prelaženje granica. Konvoj je uspio da prođe kroz Italiju i zemlje Balkana, nakon čega su stigli u Grčku gdje se nalazila najopasnija faza puta. Kada su došli na zadnje mjesto prije same granice, Ebu Mudžahid je stao sa porodicama i odlučio da on bude prvi koji će pokušati preći granicu – strahujući da može biti opasno – tako da ako se desi nešto loše bolje je da zadesi njega, a drugi bi bili sačuvani od hapšenja. Kada su službenici na grčkoj granici pregledali njegov pasoš i uporedili ga sa slikama koje su imali, jedan od njih je rekao da se mora vratiti odakle je došao, i da ne sanja o ponovnom prelasku granice. Ebu Mudžahid i ostali sa njim su otkrili da su prije njihovog putovanja francuske vlasti poslale njihova imena svim europskim granicama. Bili su zbunjeni. Da li da se vrate nakon što su odlučili učiniti hidžru? Da li su svi njihovi planovi nestali samo tako?

Allahov kadr je nadmoćan Svijet se počeo okrećati oko njih, i kada su saznali za obavještenje od francuskih vlasti počeli su da osjećati da moraju pobjeći od hapšenja, i razmišljali su o napuštanju Grčke prije nego Francuska zatraži da budu uhapšeni i predani u lisicama. Brat koji je vozio porodice je pokušao preći granicu i Allahovom milošću je uspio, jer ni on ni žene nisu bili na listi onih kojima je zabranjeno putovanje. I tako su ušli a Ebu Mudžahid im je dao veliku svotu novca, nadajući se da će ga čekati tamo određeno vrijeme, ili ako ne da će svi ući u Darul-islam bez njega i druge braće. Ebu Mudžahid je izvršio odgovornost prema ovoj velikoj grupi muslimana, i riješio je svoju najveću brigu da ove porodice uspješno stignu u Islamsku državu, a on i oni koji su bili sa njim mogu s lakoćom razmišljati o opcijama koje se nalaze pred njima – ili da nađu način kako da im se pridruže ili da se vrate u Francusku gdje će otpočeti džihadski rad, u zemlji krstaša koji vode rat protiv Islamske države i spriječavaju ih da učine hidžru u nju. Allahov kadr je za te muhadžire krio novu nadu za spas iz njihovog teškog stanja, oslanjajući se na Allaha  i odrečući se svoje snage i moći, sreli su drugog brata Francuza na svom putu koji ih je prepoznao ali oni njega nisu prepoznali, te koji je ostao uz njih unatoč njihovim pokušajima da se udalje od njega strahujući da je on pod pratnjom ili da može privući pažnju zbog svoje duge brade i islamskog izgleda, koji je bio vidljiv svima.

Rumiyah

47

On je bio muhadžir koji je išao u Islamsku državu, ali suprotno od njih, on nije poduzimao nikakve sigurnosne mjere niti je imao priliku da se pripazi. Pridružio im se na posljednjem dijelu njihovog puta i bio je prisiljen da ostane s njima nakon što je poslao svoju porodicu sa njihovim porodicama, i svi su se nadali da će ih Allah zaštititi od grčke policije i obezbjediti im siguran prelazak granice. Allahovom milošću, ova mala grupa muhadžira je uspjela kontaktirati sa jednim od koordinatora hidžre Islamske države, sa kojim je ovaj brat imao siguran kontakt prije napuštanja Francuske. Oni su ga kontaktirali i objasnili mu svoju situaciju, te su zatražili pomoć u napuštanju Grčke što je prije moguće, strahujući da će ih krstaši vidjeti a potom uhapsiti. Koordinator im je obećao lijepe vijesti i oni su ostali čekati njegov odgovor. Nakon samo nekoliko dana prešli su granicu u Tursku ostavljajući iza sebe luksuzna vozila i opremu, želeći da pobjegnu i napuste sve to. Stigli su u Istanbul i tamo su se spojili sa svojim porodicama, gdje je Ebu Mudžahid odlučio da pošalje svu braću da zajedno pređu granicu, čekajući iza kako bi organizirao ulazak jednog od braće koji je zapeo u Grčkoj – bio je čvrst u odluci da neće ući u Darul-islam bez njega – i odlučio je da bude posljednji od grupe koji će ući u Islamsku državu, jer njegov san ne bi bio ostvaren sve dok ne bude uvjeren da su ušli svi muhadžiri za koje je bio odgovoran jer su se oni dogovorili da učine hidžru sa njim. Na kraju su članovi grupe ušli sa svojim porodicama, a kako su samo sretni bili kada su ih njihova braća od vojnika Islamske države dočekala na granici. Požurili su da kontaktiraju svoga emira Ebu Mudžahida i saopšte mu radosne vijesti da su stigli i da su se sreli sa braćom. Nije mogao a da ne traži od njih – nakon što je briznuo u plač – da poselame svakog vojnika Hilafeta kojeg vide, i da čine dovu za brata koji je zapeo u Grčkoj, da mu Allah omogući da im se pridruži. Kada su se nagomilali problemi za brata u Grčkoj, i njegovi nebrojeni pokušaji da pređe granicu su bili neuspješni, on je tražio od Ebu Mudžahida da ga više ne čeka i da požuri da upotpuni svoj put. Ebu Mudžahid se složio i poslao mu je veliku svotu novca kako bi mogao pomoći sebe i svoju porodicu dok se nalazi na čekanju. Konačno u Darul-islamu Napokon, Ebu Mudžahid el Fransi je stigao u Darul-islam i pronašao svoju braću od vojnika Islamske države koji su ga čekali na granici obučeni 48

ŠUHEDA’

u svoju prepoznatljivu odjeću, njihove crne maske, sa izgledom kojeg je stalno gledao na video materijalima. Zagrlio ih je i oni su zagrlili njega bratskom ljubavlju, jer njegova priča se nalazila ispred njega u Islamskoj državi sa braćom koji su došli prije njega i koji su ispričali priču njegove hidžre, govoreći o svome emiru koji je potrošio sve što je posjedovao na putu da ih pomogne u njihovoj hidžri u Darul-islam. Također su otkrili braći Islamske države neke od njegovih karakteristika i savjetovali ih da im on može biti od pomoći u džihadskom radu protiv Francuske. I tako je Ebu Mudžahid postao vojnik Islamske države nakon što je završio šerijatski i vojni kurs, i počeo je raditi u jednom od devavina Islamske države, savjetujući svoju braću u različitim područjima, koristeći im u onome što je posjedovao od iskustva u poslovanju i projektima menadžmenta, i pomažući svoju braću u financiranju vanjskih operacija. Uložio bi sav svoj trud, imetak i informacije u bilo kojem džihadskom poslu koji je imao za metu krstaše u Francuskoj. Njegova duša je žudila za borbom na Allahovom  putu, tako da je bio od najboljih boraca u vojnim jedinicama vilajeta El Hajr, učestvujući u nekoliko bitaka vojske Hilafeta protiv nusajrijske vojske. Nakon toga se prebacio u vilajet Damask, gdje je proveo svoje dane kao murabit u pustinjama Šama, dok su pustinjsko sunce i pijesak pržili njegovo lice, a pustinjska hladnoća ledila njegove kosti. Učestvovao je u bitkama i izvodio je napade zajedno sa drugim herojskim mudžahidima. Ebu Mudžahid je bio velikodušan i pružene ruke u Francuskoj, i njegova velikodušnost se samo još više povećala u Darul-islamu. Ne bi propustio nijednu priliku u kojoj može pomoći svoju braću a da je ne iskoristi, dajući od sebe što više je mogao i fokusirajući svoje napore i pomaganje na udovice i jetime šehida, brinući za njihovo stanje i pomažući ih svojim životom i imetkom. Ebu Mudžahid, obični pozivač u islam čiji je skromni govor privlačio omladinu u predgrađima Pariza, nastavio je po svom običaju, iskorištavajući svaku priliku u kojoj bi se našao sa mudžahidima ili na skupu muslimana da naređuje dobro i zabranjuje zlo, i da ih poziva u slijeđenje Sunneta. Nije mu bilo teško satima stojati sa trgovcem u njegovoj radnji pozivajući ga ka Allahu i podstičući ga da vodi džihad na Njegovom putu, do tog stepena da su se njegovi prijatelji žalili na kašnjenje ako bi se desilo da

su na putu, ili bi se žalili da moraju požuriti kada bi bili na putu prema nekom mjestu. On bi ih opomenjivao u tome i podsjećao bi ih da je on bio nemaran prema vjeri – baš kao što su ti ljudi koje je savjetovao – sve dok mu Allah nije pripremio nekoga ko ga je podsjećao na Allaha i pozivao ga ka njegovom Gospodaru. Govorio bi im da je njihova dužnost da se zahvaljuju Allahu na Njegovoj blagodati pozivanja ljudi ka Njemu i trudeći se da ih upute. Nakon žrtvovanja svoga imetka, žrtvovao je svoj život na Allahovom putu Dok su vojnici Islamske države izvodili operaciju kako bi presjekli opsadu Gute u Damasku – napad koji je izvršen na aerodrom Sin i Damir, grad Damir, i područje termoelektrane kao i druga područja, a koji je bio obustavljen zbog dogovora između sahvata murtedda u Istočnom Kalemonu i nusajrijske vojske kako bi poremetili napad mudžahida i napali njihove linije za opskrbu u tom području – Ebu Mudžahid je izvodio napad sa svojom braćom u području termoelektrane na jugoistoku Damaska. Tokom sukoba, nusajrijski tenk je pogodio njihovu poziciju i on je bio teško ranjen u glavu i ruku. Izgubio je svijest nakon toga, a kad se osvijestio, saznao je da je izgubio svoju desnu ruku, koja je bila otkinuta kada je tenkovska granata eksplodirala ispred njegovog lica. Gubitak ruke ga nije spriječio da vodi džihad na Allahovom putu, niti ga je spriječio da troši imetak na Allahovom putu kako bi zadobio zadovoljstvo svoga Gospodara. Štaviše, provodeći vrijeme u oporavku nadao se je da će se vratiti na bojna polja, i odbio je da prihvati bilo koji posao u administraciji koji je odgovarao za njega zbog njegovog stanja. Inzistirao je da ponovo ide u borbu čim mu situacija dopusti. Zamijenio je svoju pušku ruske proizvodnje sa manjom puškom američke proizvodnje kako bi se mogao boriti sa jednom rukom. Kada je saznao da se braća pripremaju da napadnu na sahvatske pozicije u Istočnom Kalemonu, pripremio se da im se pridruži u svojoj vojnoj jedinici ne obavještavajući nikoga od svojih prijatelja kako ga ne bi zadržali od bitke zbog njegovog zdravlja ili zbog potrebe da preuzme neki drugi posao. Vojnici Islamske države su ubijali murtedde u ovoj bici i zauzimali njihove pozicije na planinama Betra, te su napredovali u smjeru njihovih pozicija gdje su se utvrdili u srcu Istočnog Kalemona gdje im se Ebu Mudžahid pridružio i krenuo sa njima na bojna pol-

ja, odbijajući da ostane sa mudžahidima u pozadini. Sa njim je bio brat iz južne Francuske, Ebu Ihsan, kojeg je upoznao u područjima bitke. Bili su sličnog karaktera i slagali su se jako dobro, a oni koji su znali Ebu Ihsana opisali bi ga na isti način na koji bi opisali Ebu Mudžahida, uključujući hrabrost, odvažnost i želju za pomaganje muslimana te trošenje svega što posjeduje na putu pomaganja vjere i traženja zadovoljstva Gospodara svjetova. Kao po svom običaju pravljenja planova i poduzimanja mjera, Ebu Mudžahid je odbio da krene istim putem kojim su krenuli mudžahidi, put kojeg su neprijatelji otkrili i na kojem bi ga gađali sa teškim naoružanjem i snajperima. Želio je da ide putem koji je bio malo teži ali je skriven od očiju murtedda. Došao je do bojnih polja, gdje je grupa mudžahida gađala murtedde sa teškim naoružanjem koje je bilo postavljeno na vozilima, a koja su bila postavljena visoko na brdima, iza kojih su Ebu Mudžahid i njegov kolega Ebu Ihsan uzeli zaštitu prije nego što su mudžahidi došli. Murteddi su pokušali pogoditi vozilo koje ih je gađalo sa navodećom raketom, ali je raketa pogodila iza brda. Raketa je pala kod nogu Ebu Mudžahida i njegove braće, nakon čega su njegovi prijatelji poslali radosne vijesti svojoj braći u Francuskoj u vezi njegovog šehadeta, tražeći od Allaha da ga primi. Francuske vlasti su saznale za ovu vijest i objavile su u francuskim medijima da je Ebu Mudžahid, Allah ga primio, ubijen u zračnom udaru francuskih aviona dok se pripremao da izvede nove napade protiv krstaša u Francuskoj. Ebu Mudžahid, Allah ga primio, je ubijen, i mi smatramo da je postigao ono za čim je žudio, i smatramo da je bio iskren u svom ugovoru datom Allahu, i vodio je džihad sa svojim imetkom i životom na Allahovom putu. Smatramo da je ostvario uspješnu trgovinu sa Allahom i molimo Ga  da učini Ebu Mudžahida od onih koji su postigli velikih uspjeh. Allah  je rekao: {O vjernici, hoćete li da vam ukažem na trgovinu, ona će vas spasiti patnje nesnosne: u Allaha i Poslanika Njegova vjerujte i imecima svojim i životima svojim na Allahovu putu se borite – to vam je, da znate, bolje – On će vam grijehe vaše oprostiti i u džennetske bašče vas, kroz koje će rijeke teći, uvesti, i u divne dvorove u edenskim vrtovima; to će biti uspjeh veliki, a daće vam i drugu blagodat koju jedva čekate: Allahovu pomoć i skoru pobjedu! Zato obraduj radosnom viješću vjernike!} [Es-Saff: 10-13].

Rumiyah

49

50

ČLANAK

O mudžahide, o ti koji saburaš, o ti koji se nadaš nagradi od Allaha, ove riječi su napisane tebi kako bi znao svoju sposobnost i vrijednost u očima Allahovih i tvojih neprijatelja. Protiv tebe su se okupili narodi svih vrsta i rasa, od Arapa do nearapa. Pa ko si ti o planino ponosna, ko si ti pa da se zbog tebe na mora pošalju krstaški brodovi i u nebesa podignu avioni kafira, i na zemlji se okupe velike skupine nevjernika. Ko si ti, o ti koji si ponosan sa svojom vjerom i tevhidom, pa da se protiv tebe okupe sve ove skupine i da te okruže u tvom plemenitom imanju, zemlji u kojoj vlada Allahov Šerijat, za koju se žrtvuješ da bi je odbranio. Uzdigao si se sa Allahovim ponosom i Njegovom snagom i Njegovim Uzvišenim Šerijatom. A kafiri su osjetili ličnu zlobu u svojim dušama zbog toga što se ti nalaziš na tevhidu. Kada bi posjedovao svu zemlju a tvoja država ne vladala Allahovim Šerijatom, ne bi nimalo obratili pažnju na tebe, međutim, tvoj tevhid je ono što im srdžbu stvara. Rekao je Uzvišeni Allah: {Mnogi sljedbenici Knjige jedva bi dočekali da vas, pošto ste postali vjernici, vrate u nevjernike, iz lične zlobe svoje, iako im je Istina poznata;} [El Bekara: 109]. I zbog svoje zlobe su počeli da se bore protiv tebe. Njihova borba je zbog tvoje vjere koju nosiš u svome srcu i udovima. Rekao je Uzvišeni Allah: {Oni će se neprestano boriti protiv vas da vas odvrate od vjere vaše, ako budu mogli.} [El Bekara: 217]. Kada bi posjedovao oružje za totalno uništenje a ne bi posjedovao ovu uzvišenu vjeru, oni bi te ostavili na miru kao što su napustili države koje su zaposjedovali ili za koje se trude da ih zaposjednu. Međutim, oni znaju da je tvoj tevhid koji se krije u tvojoj žestokoj borbi protiv njihovih tavagita i njihovih vojnika veće od bilo kojeg oružja koje posjeduju. Stoga, nisu te, niti će te napustiti ni za jedan trenutak niti će prestati da se bore protiv tebe i da ti iskazuju neprijateljstvo. Pa ili će biti njihova vlast na Zemlji i fitna širka koju nastoje da prošire, ili će biti Allahova vlast na Zemlji i Njegova vjera biti uzvišena. Budi iskren u svom džihadu prema Allahu, o ti koji se suprostavljaš narodima, i ne boj se nikog drugog osim Njega, neka kafiri izgube svaku nadu da ćeš otpasti od svoje vjere. Rekao je Uzvišeni Allah: {Danas su nevjernici izgubili svaku nadu da ćete vi otpasti od svoje vjere, zato se ne bojte njih – već se bojte Mene.} [El Ma’ida: 3].

O muvehhide, o stranče, ti si jako važna meta, bez obzira da li si vojnik ili emir, bogat ili siromašan, jer je razlog zbog kojeg si ti meta upravo tvoja vjera za koju kafiri znaju da si se u potpunosti uhvatio, a nisi od onih koji vjeruju u jedan dio a nevjeruju u drugi, pa da se s njima sretneš na sred puta. Isto tako je i tvoje stanje o muvehhidkinjo, o ti koja saburaš, zato što si ti čedna, i zato što povećavaš broj mudžahida (potomaka) i odgajaš svoju djecu na tevhidu i džihadu protiv kafira i tako se njihova srdžba za tvoju vjeru i čistoću povećava, stoga, nije čudo da zbog toga budeš meta za kafire. Mi se nalazimo u dugoj borbi protiv kafira, a uspjeh i pobjeda pripadaju onima koji su bogobojazni, bez ikakve sumnje. Uzvišeni Allah je rekao: {A lijep ishod će biti za one koji se budu Allaha bojali} [El A’raf: 128]. I rekao je Uzvišeni: {I vojska Naša će zacijelo pobijediti} [Es-Saffat: 173]. Ti si pobjednik na dunjaluku protiv kafira ili si pobjednik sa pogibijom na Allahovom putu sa kojom ćeš zaraditi divno mjesto kod Plemenitog Gospodara, a tvoji neprijatelji se stalno nalaze u gubitku i porazu. A njihova srdžba ih tjera da troše svoju snagu kako bi odvraćali od Allahovog puta tako što troše imetak i bore se, ili to rade na druge načine ovog prolaznog dunjaluka. O ti plemeniti i ponosni brate u vremenu epskih bitki, koračaj ovim putem i ne okreći se jer ti nisi stvoren radi prolaznosti, već si stvoren da robuješ Allahu i da osvojiš Džennet i vječne bašče. Spoznaj značenje pokornosti Allahu na osnovu vladanja Allahovim Šerijatom i kufr na osnovu tagutskih sistema u svijetu i njihovih vjera i skupina. I budi ponosan sa Allahovom vjerom za koju je Allah zapisao da će nadvladati sve vjere. Ti si zbog toga njihova jedina meta i prvi cilj. Pa da li si svjestan svojih sposobnosti u očima svojih neprijatelja? Da li si svjestan veličine svoga nedostatka u ispunjavanju svojih vadžiba onda kada gubiš svoje vrijeme a kafiri ulažu svoje vrijeme u borbi protiv tebe? Da li si svjestan veličine svoga nedostatka onda kada zanemariš oružje i ne pojačaš ga sa takvom (bogobojaznošću) a narodi kufra svakodnevno pojačavaju svoje oružje kako bi te porazili? Da li si svjestan veličine svoga nedostatka onda kada napustiš zikr i dove koje su zaštite od spletki šejtana, ljudi i džinna, a oni su protiv tebe pripremili špijune, munafike, sihirbaze i šejtane? Da li si svjestan veličine svoga nedostatka ako većinu svoga vremena provodiš na dunjaluk kojeg

Rumiyah

51

zapravo treba da napustiš i da kreneš ka svome Gospodaru, tražeći jedno od dva dobra? Da li si svjestan svoga nedostatka i svoga grijeha onda kada si napustio, razdvojio redove mudžahida i njihova srca i kad nisi bio pokoran i nisi slušao svoga emira u onom što je dozvoljeno, i nisi se pokoravao Allahu i Njegovom Poslaniku ? Onaj ko se pokorava emiru taj se pokorava Allahu i Njegovom Poslaniku . Pogledaj narod kufra kako se pokorava svome gospodaru Americi i kako se svi zajedno bore protiv tebe i kako su se svi okupili na tome. Da li si svjestan veličine svoga nedostatka onda kada se nisi trudio u povećanju svoga znanja koje će te odvesti ka Uzvišenom Allahu i s kojim ćeš spasiti sebe i svoju porodicu od Vatre? Spoznaj stvarnost pravog gubitka jer ono nije da izgubiš veliku zemlju, ili vozilo, ili imetak, ili supružnika, ili lijepu ženu, već je pravi gubitak ono što je rekao Uzvišeni Allah: {Reci: “Izgubiće, uistinu, oni koji na Sudnjem danu izgube i sebe i porodice svoje. Eto, to je pravi gubitak!} [Ez-Zumer: 15]. Znaj o muvehhide, kada te stegnu iskušenja od kafira i osjetiš pritisak od njihovog iskušenja, a ti ne znaš svoje stanje u očima neprijatelja milleta i dina i ne držiš se onoga za šta si odgovoran, onda si na putu da brzo padneš i pomogneš im u ostvarivanju njihovog prvog cilja a to je da unište tvoju vjeru i tevhid u Allaha, Gospodara svjetova. Stoga, traži pomoć od Allaha i nemoj malaksati i povećaj svoju bogobojaznost jer ona je tvoje oružje koje se ne može istrošiti i tvoja sablja koja ne maši. Čuvaj i drži se noćnog i jutarnjeg zikra i dova kojima zastrašuješ neprijatelja, pa onaj ko traži zaštitu i snagu od Allaha takvog niko neće moći pobijediti. I uloži svoje vrijeme u svemu onome što stvara srdžbu kod kafira, što ih muči, što ih slabi i što uništava njihovu odlučnost i što im stvara najveće gubitke. I nemoj zaboraviti da obnavljaš svoj iman i tevhid i da se stalno boriš protiv tavagita i njihovih vojnika. Učini to svojom navikom i navikom svoje porodice. Savjetuj se sa svojom braćom i podučavaj se s njima. Preporučujte jedni drugima haqq i sabur na belajima ovog puta sve dok ne stignete do odmora i zadovoljstva kada ćete biti spojeni u vječnom mjestu i sa vječnim blagodatima koje ne prestaju. Mjesto biča mudžahida u Džennetu je bolje od dunjaluka i svega što se nalazi na njemu, pa šta tek misliš o Džennetu čija je širina kao nebesa i zemlja. Znaj da ti ideš ka fitnama i be52

ČLANAK

lajima koje neće izdržati osim onaj ko je potkovao svoj iman i učvrstio svoj jekin, sabur i uljepšao svoj tevekkul. Rekao je imam Ibn Tejmijje  o džihadu: “U njemu se nalazi vrhunac tevekkula (oslonca) i vrhunac sabura. Mudžahid je onaj kome od ljudi najviše treba sabur i tevekkul. Zbog toga je Uzvišeni rekao: {One koji se isele Allaha radi, nakon što su bili progonjeni, Mi ćemo još na ovome svijetu na lijepo mjesto smjestiti; a nagrada na onome svijetu biće još veća – kad bi oni samo znali! – onima koji budu trpjeli i u Gospodara svoga se uzdali.} [EnNahl: 41-42], i rekao je: {Musa reče narodu svome: “Molite Allaha da vam pomogne i budite strpljivi, Zemlja je Allahova, On je daje u naslijeđe kome On hoće od robova Svojih; a lijep ishod će biti za one koji se budu Allaha bojali.”} [El A’raf: 128].” [Medžmu’ul-fetava]. I sjeti se uzvišene stvari o ti koji se suprotstavljaš narodima, stvar zbog koje si izašao u boj, pa nisi izašao osim da uspostaviš pokornost Allahu  i da ljude izvedeš iz pokornosti tavagitima i da ih izvedeš iz tmina na svjetlo, uz Allahovu  dozvolu. I ako budeš ubijen, pa divna i plemenita je tvoja smrt i uzvišen je tvoj stepen. A tvoja kuća u Džennetu, koju je Allah za tebe pripremio, nije ni zbog čega drugog osim zbog toga što si se borio protiv naroda kufra i što si zanevjerovao u tavagite i što si povjerovao u Allaha kao svoga Gospodara i Boga i uspostavio si Njegov Šerijat uprkos kafirima. Došao si sa džihadom i traženjem iskrenog i jasnog šehadeta u iskrenosti svoga poziva ka tevhidu Uzvišenog Allaha i kufru u lažne kumire, pa najskuplje šta rob može žrtvovati za svoga Gospodara  jeste svoj život i imetak. Rekao je imam Ibn Tejmijje : “Najveći stepen ihlasa jeste predavanje života i imetka Stvoritelju, kao što je rekao Uzvišeni: {Allah je od vjernika kupio živote njihove i imetke njihove u zamjenu za Džennet koji će im dati – oni će se na Allahovu putu boriti, pa ubijati i ginuti.} [Et-Tevba: 111], a Džennet je ime za kuću koja sadrži sve blagodati. Njegova najveća blagodat je gledanje u Allaha, pa sve mimo toga od onoga za čim duše žude i čime se oči naslađuju od onoga što možda znamo a što možda i ne znamo, kao što je rekao Uzvišeni Allah u predaji koju prenosi Allahov Poslanik : ‘Pripremio sam za Svoje robove koji čine dobra djela ono što oko nije vidjelo, uho nije čulo i što nijedno ljudsko biće ne može zamisliti.’” [Medžmu’ul-Fetava].

„O MUWAHHIDIN, SEID ERFREUT, DENN BEI ALLAH, WIR WERDEN UNS NICHT VON UNSEREM DSCHIHAD AUSRUHEN, AUSER UNTER DEN OLIVENBÄUMEN IN RUMIYAH (ROM).“

I N H A L T

AUSGABE 11 - SCHAWWAL 1438

04 06 12 16 22 28 40 44 48 52 62

ABU HAMZA AL-MUHADSCHIR r

VORWORT

ENTWEDER ELIMINIEREN WIR DIE MUSCHRIKIN ODER STERBEN BEIM VERSUCH DIES ZU TUN ARTIKEL

WICHTIGER RATSCHLAG AN DIE MUDSCHAHIDIN: TEIL 1 SCHWESTERN

UNSERE REISE ZU ALLAH EXKLUSIV

UND ALS DIE GLÄUBIGEN DIE GRUPPIERUNGEN SAHEN ARTIKEL

DIE ETABLIERUNG DES ISLAMISCHEN STAATES: TEIL 5 FEATURE

DAS URTEIL ÜBER GHANIMA, FAY UND IHTITAB NACHRICHTEN

MILITÄRISCHE UND VERDECKTE OPERATIONEN EXKLUSIV

KOLLATERALES GEMETZEL EXKLUSIV

GERECHTE TERRORTAKTIKEN: BRANDSTIFTUNG SCHUHADA

UNTER DEN GLÄUBIGEN GIBT ES MÄNNER ARTIKEL

KEINNE DEINEN WERT, O FEIND DER NATIONEN!

12

28

62

Die Rafida betraten die Schlacht von Mossul während sie ihre gepanzerten Fahrzeuge und schweren Panzer in langen Konvois, deren Ende man kaum erblicken kann, zur Schau stellten und sie versprachen ihren Verbündeten von Kreuzfahrern, dass sie die Schlacht innerhalb von Tagen schlagen würden. Und nun sind – durch Allahs Gunst – mehr als acht Monate feuriger Schlachten vergangen, und so wurden die Konvois der Rafidah durch die Hände der widerspenstigen Soldaten der Chilafah ausgelöscht, die die Fronten bewachen, und ihre Bataillone und Brigaden wurden besiegt, und jene von ihnen die vor der Schlacht flüchten werden von ihren Kreuzfahrerherren mit Luftschlägen und Tötung bestraft, doch 4

EXKLUSIV FOREWORD

trotzdem versprechen die Muschrikin weiterhin ihren Verbündeten, dass die Schlacht in wenigen Tagen beendet sein wird. Möge Allah die Mudschahidin von Mossul mit Gutem belohnen – sowohl die Anführer und Soldaten – im Namen des Islams und der Muslime, denn sie haben an einer der schwersten und größten Schlacht der Geschichte teilgenommen und präsentierten der gesamten Welt ein Beispiel der Standfestigkeit das heutzutage nur schwer zu finden ist. Weder akzeptieren sie Schande in ihrer Religion, noch ergaben sie sich ihrem Feind, und sie haben sich von keinem Stück land zurückgezogen, außer dass sie es mit den zerrissenen Gliedern der Muschrikin und ihrem Blut füllten, so-

dass sie keine Freude an ihren Vorstößen hatten und keinen einfachen Sieg feiern konnten. Und so ist der Weg der Leute des Tauhids überall, und die Geschichten ihrer Standfestigkeit und Heldenhaftigkeit beim Kämpfen sind nichts ungewöhnliches. Hier sind die epischen Schlachten von Sirte, Falludscha, Bab und andere von ihren zeitlosen Schlachten, die die Aufrichtigkeit ihrer Worte und die Güte ihrer Taten bezeugen. {Wer sich Allah zum Schutzherrn nimmt und (auch) Seinen Gesandten und diejenigen, die glauben, - gewiss, die Anhängerschaft Allahs wird der Sieger sein.} [Al-Maida: 56] Und heute ist der Tag der Leute des Tauhids und der Soldaten der Chilafa in der Stadt Raqqa um mit ihren Brüdern zu wetteifern bei der Verfolgung des Wohlgefallens des Herrn der Schöpfung, und in Verfolgung der höchsten Stufen des Paradieses, wobei sie sich mit ihren Backenzähnen eng an ihre Posten halten, ihr Leben für die Sache ihrer Religion opfern und in Wahrheit zu dem was sie Allah versprochen hatten, jeder von ihnen in seiner Stellungen verkündet: „Allah c wird sehen was ich heute vollbringen werde.“ So konfrontieren sie die Feinde auf den Fronten, ohne ihr Gesicht während der Konfrontation abzuwenden, bis sie ihren Herrn treffen, denn Er c hat gelacht und ist mit ihnen zufrieden. Denn die Murtaddin sind zu ihnen in Angst und Besorgnis gekommen, denn sie wissen mit Gewissheit, dass diese Schlacht nicht wie jede andere vorhergegangene Schlacht ist und in der sie die Soldaten der Chilafa bekämpfen, und deswegen haben sie dafür das vorbereitet, was sie in vorherigen Fällen nicht vorbereitet hatten, und sie versammelten dafür Soldaten deresgleichen sie nie zuvor versammelt hatten, und die Kreuzfahrer gaben ihnen Unterstützung auf eine Art wie sie es nie zuvor getan hatten, und die Kreuzfahrerführung erinnert sie immer noch daran, dass diese Schlacht nicht einfach sein wird und dass es nicht baldig zu Ende sein wird, um sie mental vorzubereiten weiterzu machen, egal wie viele Verluste sie erleiden und wie lange es dauert. Jedoch wissen die Kreuzfahrer und ihre Murtaddinverbündeten mit Gewissheit, dass es keine Armee auf der Welt gibt die eine Schlacht fortführen kann, bei der ihre Verluste größer sind als ihre Fähigkeit zum Ausgleich, und deren Dauer länger ist als ihre Kraft auszuharren und durchzuhalten, und wenn dies nicht der Fall wäre, so hätte die amerikanische Kreuzfahrerarmee sich nicht zum Rückzug gezwungen gefühlt, wobei sie den Irak geschlagen und aus-

gestoßen verließ, nach dem was sie durch die Hände der Mudschahidin erlitt und aufgrund von dem was ihre Anführer als ein enorme Ausmaß der Erschöpfung erkannten, das ihr zugesetzt hatte, und die ihr gesamtes Land zu bedrohen begann, durch ihre zurückschlagende Wirtschaft und deren Prestige welches den absoluten Tiefpunkt erreicht hatte, und ihrer Strategie die aufgrund der hohen Kosten geändert werden musste. Zu den großen Ursachen der Angst die die Kreuzfahrer und ihre Murtaddverbündeten verspüren gehört, dass sie sehr gut die Größe ihrer Truppen kennen und sie realisieren, dass die PKK und ihre kleine Anzahl, und die beschwerlichen Kosten für die Staatskasse der Kreuzfahrer für ihre Bewaffnung, und ihre Murtaddsoldaten die sie in den Straßen auflesen und nach einem armseligen Training in die Schlachten werfen unfähig sind – mit Allahs Erlaubnis – eine schwerwiegende Schlacht ähnlich der von Mossul zu ertragen, noch sind sie fähig auch nur einen kleinen Anteil der beschwerlichen Kosten zu tragen die die Rafida während jener Schlacht ertragen mussten, noch besitzen sie die notwendige große innere Kraft um ihnen beim Ausgleich der Verluste beizustehen oder den Gegenwärtigen zu verstärken, denn wir haben gesehen wie sie in der Schlacht von Manbidsch waren und wie sie sich über den Zusammenbruch nach nur zwei Monaten der Schlacht beschwerten, außer dass Allah eine Sache bestimmte die bereits geschrieben war. Es ist für jeden Mudschahid in Raqqa verpflichtend, egal wo er stationiert ist, sich bewusst zu sein, dass diese Schlacht eine Front zur Vernichtung der Murtaddin ist, eine Belohnung für ihren Unglauben an Allah, den Allmächtigen, und ihrer Kriegsführung gegen Seine Religion und eine endgültige Begleichung einer langen Rechnung mit ihnen, denn es gibt kein Ende für diese Schlacht, außer dass einer von uns den anderen vernichten wird. Entweder wir löschen sie mit Allahs Macht und Kraft aus – sodass sie in dieser Welt und im Jenseits verlieren - oder wir sterben während wir dies nicht erreichen, sodass wir Allah treffen während wir standfest auf Seiner Religion sind, Seine Feinde bekämpfen und erfolgreich sind so wie die Gefährten des Grabens (Ashab al-Uchdud) erfolgreich sind und im Wohnsitz des Jenseits profitieren – dem ewigen Wohnsitz – wobei es keine dritte Option zwischen uns und ihnen gibt. Und Allah wird sicherlich jene unterstützen die Ihn unterstützen. Wahrlich, Allah ist mächtig und gewaltig.

Rumiyah

5

6

ARTIKEL

{Und werdet nicht schwach noch seid traurig, wo ihr doch die Oberhand haben werdet, wenn ihr gläubig seid. Wenn euch eine Wunde zugefügt worden ist, so ist dem (ungläubigen) Volk schon eine gleiche Wunde zugefügt worden. Und diese Tage (des Kriegsglücks) lassen Wir unter den Menschen wechseln, - damit Allah diejenigen, die glauben, kennt und (damit) Er Sich von euch (Blut)zeugen nimmt. Und Allah liebt nicht die Ungerechten.} [Al Imran: 139-140] Wahrlich, alles Lob gebührt Allah. Wir preisen ihn, ersuchen Seine Hilfe und bitten um Seine Vergebung. Wir suchen Zuflucht bei Allah vor dem Übel unserer Seelen und den schlimmen Folgen unserer Taten. Wen Allah rechtleitet, den kann niemand irreleiten. Und wen Allah irreleitet, den kann niemand rechtleiten. Ich bezeuge, dass es keinen Gott gibt außer Allah, allein und ohne Partner, und ich bezeuge, dass Muhammad sein Diener und Gesandter ist, der die Botschaft überbrachte, das Vertraute erfüllte, die Umma warnte und auf dem klaren Weg ließ. dessen Nacht wie der Tag ist und von welchem niemand abirrt außer dem Ruinierten. {O die ihr glaubt, fürchtet Allah in gebührender Furcht und sterbt ja nicht anders denn als (Allah) Ergebene!} [Al Imran: 102] {O ihr Menschen, fürchtet euren Herrn, Der euch aus einem einzigen Wesen schuf, und aus ihm schuf Er seine Gattin und ließ aus beiden viele Männer und Frauen sich ausbreiten. Und fürchtet Allah, in Dessen (Namen) ihr einander bittet, und die Verwandtschaftsbande. Gewiss, Allah ist Wächter über euch.} [An-Nisa: 1] {O die ihr glaubt, fürchtet Allah und sagt treffende Worte, so lässt Er eure Werke als gut gelten und vergibt euch eure Sünden. Und wer Allah und Seinem Gesandten gehorcht, der erzielt ja einen großartigen Erfolg.} [Al-Ahzab: 70-71] Um fortzufahren: Die Geschichte wiederholt sich und die Logik verändert sich nicht durch alle Zeiten. Menschen verändern sich, Darsteller werden ausgetauscht, Instrumente entwickeln sich weiter, aber die Ereignisbühne bleibt gleich und die Geschichte des Konfliktes ist die selbe. Die Wahrheit ringt mit der Falschheit und der Islam führt Krieg gegen den Unglauben. Die Dschahiliyya und Heuchelei schleichen sich ein und schwache Zerbrechliche halten den Stab von seiner Mitte, schreiben sich der Umma zu, geben aber dem diesseitigem Leben den Vorrang und warten auf das Verstummen der Rufenden und

auf das Ende der Schlacht, sodass sie sich den Starken anschließen und die Schiffe der Herrschenden betreten können und übel ist ihr Tun. Nur die rechtschaffenen Menschen allein tragen das Banner in einem Zeitalter, wo die Leute zusammenbrechen. Sie erheben ihre Köpfe in einem Zeitalter, wo die Menschen erniedrigt sind und ihre Ambitionen steigen durch die Luft zu dem Wissenden, Sehenden in Nachahmung von dem Warner und Bringer von Froher Botschaft g. Sie sind Fremde, deren Gesichter von den Winden der Abgeschiedenheit verbrannt wurden und deren Füße in Wüsten bluten, die von dem Feuer der Feindseligkeit entzündet werden. Türen werden vor ihnen geschlossen, so streben sie das Tor zu den Himmeln an und es wird für sie durch die Seele der Gärten geöffnet, durch welche den Seelen Leben gegeben wird. Sie schmeckten die Freude des Imans, so geht niemand aufgrund von Verbitterung gegenüber seine Religion zurück, auch wenn sich die ganze Welt gegen sie vereinigen würde. O meine Umma, das Maß ist übergelaufen. Die Angelegenheit hat einen kritischen Punkt erreicht. Die Unterdrücker haben die Grenzen überschritten. Die aufsässigen Übertreter haben unsere Erde geschnüffelt und Wölfe - ja sogar Hunde! - haben sich gegen uns erkühnt! Und die Menschen suchen in der Wüstenluftspiegelung des Labyrinthes nach einer Lösung, während sich die Lösung in ihren Händen befindet… es ist nichts anderes als der Dschihad auf Allahs Weg! Dies sind die Empfehlungen der Anführer des Dschihads, die uns auf diesem gesegneten Weg vorausgegangen sind. Ich habe sie mit geringfügigen Abwandlungen zusammengetragen, als Erinnerung für mich selber und meine Mudschahid-Brüder, als Ansporn zur Standhaftigkeit und als einen Aufruf zur Geduld auf den Grundlagen und Konstanten. O Mudschahidin! Gewiss fürchte ich für euch nicht die große Zahl eurer Feinde, noch ihren Waffenumfang, noch die Mobilisation der Truppen des Bösen und ihr Versammeln gegen euch. Noch fürchte ich für euch die Desertierung eurer Muslimischen Brüder in den verschiedenen Teilen der Welt, aber ich fürchte für euch wegen eurer selbst. Ich fürchte, dass die Schwäche, Kraftlosigkeit, Versagen und große Menge von Sünden euch befallen. Und es gibt eine Lehre und Ermahnung für euch in dem, was am Tage von der Schlacht von Uhud geschah. Allah c sagte: {Bis dass ihr den Mut verlort und über

Rumiyah

7

die Angelegenheit miteinander strittet und euch widersetztet, nachdem Er euch gezeigt hatte, was euch lieb ist. - Unter euch gibt es manche, die das Diesseits wollen; unter euch gibt es aber auch manche, die das Jenseits wollen. - Hierauf wandte Er euch von ihnen ab, um euch zu prüfen.} [Al Imran: 152]

WIE WERTLOS IST DIE SCHÖPFUNG ALLAHS, WENN SIE SEINEN BEFEHL VERLASSEN!

Ibn Kathir sagte: “Triumph und Sieg waren zu Beginn des Tages für den Islam, aber als der Ungehorsam der Bogenschützen stattfand und einiges vom Kampf scheiterte, wurde das Versprechen verzögert, welches an Standhaftigkeit und Gehorsam gebunden ist.” In dieser Schlacht fanden unglaubliche Ereignisse statt: Der Feind war mehr als dreimal so stark wie die Muslime. Allah unterstützte die Muslime zu Tagesbeginn, aber als sie sündigten, brachte Er am Tagesende die Wendeereignisse gegen sie. Dschabir h sagte: “Am Tage von Uhud zerstreuten sich die Menschen vom Propheten g weg, während 12 Männer von den Ansar, wie auch Talha, bei ihm blieben.” Und in dem Hadith von Anas h sagte er: “An dem Tag von Uhud, als die Muslime ohne Deckung waren, sagte er (d.h. Anas Ibn an-Nadr): “O Allah, ich bitte dich um Vergebung für das, was diese (d.h. die Gefährten) taten und ich sage mich vor Dir von dem los, was diese (d.h. die Muschrikin) taten.”” Abud-Darda setzte sich hin und weinte nach der Eroberung von Zypern, als er das Weinen ihres Vol8

ARTIKEL

kes und ihr Missverhältnis sah. So wurde zu ihm gesagt: “Was bringt dich zum Weinen, o Abud-Darda, an einem Tag, wo Allah dem Islam den Sieg gab?” Er sagte: “Wehe dir! Wie wertlos ist eine Schöpfung für Allah, wenn sie Seinen Befehl verlässt. Während sie ein manifestes und siegendes Volk waren, verließen sie Allahs Befehl und wurden zu dem, was du siehst.” O Mudschahidin! Die Unterstützung Allahs könnte verzögert werden und es könnte in euren Reihen Katastrophen und Wunden geben. Und dies ist nicht eigenartig, da es die Sunna Allahs hinsichtlich derjenigen ist, die vor euch kamen und ihr werdet in der Sunna Allahs keine Abänderung finden. Hiraql (Herakleios) sagte zu Abu Sufyan: “Ich fragte dich, wie euer Kampf gegen ihn geht (d.h. den Gesandten Allahs g), und du meintest, dass der Krieg strittig ist und hin und her geht. Und ebenso werden die Gesandten geplagt. Dann ist der endgültige Ausgang ihrer.” Wahrlich, die größte Sache, mit der ihr in eurem Kampf geprüft werdet, ist die Geduld und Gewissheit. Gewissheit, dass Allah Sein Versprechen erfüllen und Seiner Armee und Gruppe den Sieg geben wird, auch wenn nach einer Weile, und Geduld bei der Begegnung von Drangsalen, da der Sieg gewiss mit der Geduld kommt. Und die Befreiung kommt mit der Tortur und mit der Drangsal kommt Erleichterung. Asch-Schafii wurde von einem Mann gefragt: “O Abu ´Abdillah, was ist besser für einen Mann? Tamkin (Konsolidation) zu erhalten oder geprüft zu werden? Daraufhin antwortete asch-Schafii: “Er wird Tamkin nicht erhalten bis er geprüft wurde.” Denn Allah prüfte gewiss Nuh, Ibrahim, Musa und Muhammad g und als sie geduldig waren, gab Er ihnen Tamkin. So soll niemand von euch annehmen, dass ihn

DIE FITNA DER AHZAB WIEDERHOLT SICH IM LAUF DER GESCHICHTE, UND FÜHRT DAZU, DASS MANCHE LEUTE IHRE RELIGION VERLIEREN.

absolut kein Schmerz erreichen wird. Im Irrtum befindet sich derjenige, der über Allah die Vermutung des Übels annimmt. So schaut er auf die Anzahl des Feindes und seine Ausrüstung und vergisst das Versprechen Allahs: {Allah hat (vor)geschrieben: “Siegen werde Ich ganz gewiss, (Ich) und Meine Gesandten.”} [Al-Mudschadila: 21] {Wer sich Allah zum Schutzherrn nimmt und (auch) Seinen Gesandten und diejenigen, die glauben, - gewiss, die Anhängerschaft Allahs wird der Sieger sein.} [Al-Maida: 56] {Und es war für Uns eine Pflicht, den Gläubigen zu helfen.} [Ar-Rum: 47] {Allah hat denjenigen von euch, die glauben und rechtschaffene Werke tun, versprochen, dass Er sie ganz gewiss als Statthalter auf der Erde einsetzen wird, so wie Er diejenigen, die vor ihnen waren, als Statthalter einsetzte, dass Er für sie ihrer Religion, der Er für sie zugestimmt hat, ganz gewiss eine feste Stellung verleihen wird, und dass Er ihnen nach ihrer Angst (, in der sie gelebt haben,) statt dessen ganz gewiss Sicherheit gewähren wird.} [An-Nur: 55] So ist diese Bedingung im Austausch für die vereinbarte Sache, nämlich Sicherheit, Aufrichtigkeit und rechtschaffen Taten. Dann kommt der Sieg und Tamkin und dann das Erben der Autorität im Land. {(Das ist) Allahs Versprechen. Allah bricht nicht, was Er versprochen hat.} [Az-Zumar: 20] Wie schön ist, was der Autor von adh-Dhilal sagte, während er Allahs c Aussage kommentierte: {“Wie so manch eine geringe Schar hat schon mit Allahs Erlaubnis eine große Schar besiegt! Allah ist mit den Standhaften.”} [Al-Baqara: 249]: “Dies ist die Grundlage im Sinne derjenigen, die Gewissheit haben, dass sie Allah treffen werden. “Die Grundlage ist, dass die gläubige Schar klein ist, weil sie die steilen Stufen hochsteigt bis sie die

Gruppe der Auslese und Wahl wird. Aber sie ist die Herrschende [d.h. Siegreiche], weil sie sich mit der Stärkequelle verbindet und weil sie die herrschende Stärke darstellt, die Stärke von Allah, Desjenigen, der in Seiner Angelegen überlegen ist, der Bezwinger über Seinen Dienern, der Brecher der Überheblichen, Derjenige, der die Unterdrücker erniedrigt und der Herrscher der Arroganten.” O Mudschahidin! Ihr befindet euch wahrlich in einer Situation, über die man sich freuen muss und wie von den demoralisierenden Deserteuren gesagt wird. Von denjenigen, die auf diese Angelegenheit aus einer rein materialistischen Perspektive schauen oder die Angst vor dem haben, was die westlichen und arabischen Nachrichten und ihre Marionetten hinsichtlich des Sieges der Gruppen und Flucht der Mudschahidin senden. Denn der Krieg wird nicht an Zahlen und Ausrüstung gemessen, noch an Sieg oder Herrschaft, da wahrlich dies und dies notwendig ist und dann der Sieg und Tamkin kommt, selbst wenn nach einer Weile. Schaychul-Islam h beschrieb, was in seiner Zeit an Mobilisierung von Gruppen, einschließlich der Tataren, Munafiqin und anderen gegen die Muslime, geschah, indem er sagte: “Diese Fitnah hat die Menschen in drei Gruppen geteilt: 1) Die siegreiche Gruppe: Sie sind diejenigen, die den Dschihad gegen die verdorbenen Leute führen. 2) Die gegnerische Gruppe: Sie sind diese Leute (d.h.. die Tataren) und diejenigen, die sich ihrer Seite von den verwirrten Massen anschlossen, die sich selber dem Islam zuschreiben. 3) Die desertierende Gruppe: Sie sind diejenigen, die von ihrem Dschihad zurückbleiben, auch wenn ihr Islam intakt ist. “So soll jeder überprüfen. ob er ein Teil der sieg-

Rumiyah

9

reichen Gruppe oder der desertierenden Gruppe oder übertretenden Gruppe ist, denn es gibt keine vierte. “Und wisse, dass im Dschihad das Gute dieser Welt und des Jenseits liegt. Und im Verlassen dessen der Verlust dieser Welt und des Jenseits liegt: Allah c sagte: {Sag: Erwartet ihr für uns etwas (anderes) als eines der beiden schönsten Dinge?} [At-Tauba: 52] Dies bedeutet entweder Sieg und Triumph oder Schahadah und Paradies. “Diejenigen der Mudschahidin, die lebten, lebten ein edles Leben und für sie würde der Lohn dieser Welt und der beste Lohn des Jenseits sein. Und wer auch immer sterben oder getötet werden würde, würde ins Paradies eingehen. “Der Prophet g sagte: “Dem Märtyrer werden sechs Eigenschaften gegeben: Ihm wird mit dem ersten Bluttropfen vergeben, er sieht seinen Platz im Paradies, er wird mit einer Kleidung des Imans gekleidet, er wird mit 72 Hur al-In verheiratet, er wird vor der Bestrafung im Grab bewahrt und er ist sicher vor dem großen Terror.” “Der Gesandte Allahs g sagte: “Wahrlich im Paradies gibt es einhundert Stufen und das was zwischen einer Stufe und der nächsten Stufen ist, ist wie das zwischen den Himmeln und der Erde. Allah c bereitete dies für die Mudschahidin auf Seinem Weg vor.” So ist dies für die Leute des Dschihads eine Erhöhung von 50.000 Jahren im Paradies…” Bis Schaychul-Islam sagte: “Genauso sind sich die Gelehrten einig, soweit ich weiß, dass es keine bessere freiwillige Tat als den Dschihad gibt und er ist besser als die Haddsch-Pilgerfahrt und besser als das Fasten und freiwillige Gebete. Und der Ribat ist besser als in Makkah, Madina und Bayt al-Maqdis zu leben… Abu Hurayra h sagte sogar: “Ribat für eine Nacht um willen Allahs zu verrichten, ist mir lieber als die Nacht von Qadr am schwarzen Stein zu verbringen.” So zog er eine Nacht des Ribats der Anbetung in der vortrefflichsten Nacht in der vortrefflichsten Stätte vor…” Bis er sagte: “Und wisse, möge Allah dich verbessern, dass die Unterstützung für die Gläubigen ist und der endgültige Ausgang für die Rechtschaffenen ist und dass Allah mit den Gottesfürchtigen und denjenigen ist, die Gutes tun. “Und diese Leute (d.h. die Feinde), werden unterjocht und niedergeschmettert. Allah c wird uns 10

ARTIKEL

gegen sie unterstützen, sich für uns an ihnen rächen und es gibt keine Macht noch Kraft außer durch Allah, dem Höchsten, dem Größten. “Also, empfangt Frohe Botschaft über den Sieg von Allah c und einen guten Ausgang. {Und werdet nicht schwach noch seid traurig, wo ihr doch die Oberhand haben werdet, wenn ihr gläubig seid.} [Al Imran: 139] Dies ist eine Sache, der wir uns gewiss sind und welche wir festgestellt haben. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten…” Er h sagte dann: “Und wisse, möge Allah dich verbessern, dass es von den größten Gnaden ist, für den Allah Gutes will, dass Er einen in der Zeit leben lässt, wo Allah die Religion erneuert und das Banner der Muslime und den Zustand der Gläubigen und Mudschahidin wiederbelebt, bis es dem Zustand der Vorreiter von den Muhadschirin und Ansar ähnelt. “Wer immer dies in dieser Zeit ausführt, gehört dadurch zu denjenigen, die ihnen in der Tugend folgten, denjenigen, mit denen Allah zufrieden ist und die mit Ihm zufrieden sind und für die Er Gärten bereitete, unter denen Flüsse fließen, um darin ewig zu verweilen und dies ist der große Erfolg. “So sollten die Gläubigen Allah für diese Drangsal danken… Die Wirklichkeit von dem ist, dass es ein großes, freigiebiges Geschenk von Allah ist. Und in dieser Fitna liegt ein riesiger Segen, insofern als, bei Allah wenn die ersten Vorreiter von den Muhadschirin und Ansar wie Abu Bakr, Umar, Uthman, Ali und andere in dieser Zeit da wären, würde es zu den besten ihrer Taten gehören, Dschihad gegen diese kriminellen Menschen zu führen. Und Schlachten wie diese werden nicht verpasst, außer von einem, dessen Handel verloren ging, der dumm wurde und der an einem großen Glück dieser Welt und des Jenseits gehindert wurde. Außer er gehört zu denjenigen, die von Allah c entschuldigt wurden, wie die Kranken, Armen, Blinden und andere…” Dies markiert das Ende seiner h Worte. Und er h sagte: “Und die Spitze davon ist der Dschihad auf Allahs Weg, da es wahrlich die beliebteste Sache für Allah und Seinen Gesandten ist. Und die Kritiker davon sind viele, da viele von denjenigen, in denen Iman ist, es nicht mögen und sie entweder Deserteure sind, die fälschlicherweise behaupten, Ehrgeiz und ein Verlangen danach zu haben oder sie Demoralisierende sind, die Stärke und Fähigkeit schwächen, auch wenn dies alles zur Heuchelei gehört.”

Rumiyah

11

Die Zeit ist gekommen, um den Wahrhaftigen vom Lügner, den Rechtschaffenen vom Frevler, den Gläubigen vom Heuchler zu unterscheiden und zu trennen und diejenigen, die standhaft und unerschütterlich sind, von denjenigen, die verzweifeln und die Hoffnung verlieren, um diejenigen, die Dschanna wirklich aus dem tiefsten ihres Herzens begehren, von denjenigen zu trennen, die nur eine Behauptung auf ihrer Zungenspitze machen. Ich bitte Allah, uns von denjenigen zu machen, die bis zum Ende standhaft bleiben, um dem Sieg beizuwohnen oder uns die Versorgung einer angenommen Schahada zu gewähren. Ich lade meine Schwestern im Islamischen Staat, die durch Allahs Gnade standhaft, geduldig und ausdauernd geblieben sind, dazu ein, mir ihre Ohren zu leihen, da

12

SCHWESTERN

ich der Meinung bin, dass wir dringend Ermahnungen und Verbesserung benötigen. Möge Allah euch mit Seiner Barmherzigkeit segnen und mögen diese Worte von Nutzen und eine Wende zu dem Besten sein. Meine geliebten Schwestern, mit denen ich mich auf einer Reise zu Allah befinde, lasst uns unsere Absichten bereinigen und unsere Taten verbessern, da es so scheint, als würden vor uns Zeiten der heftigen Prüfungen und extremen Drangsalen warten. Und Zeiten der heftigen Schlachten zwischen dem Iman und Kufr nach denen in scha Allah Erleichterung sein wird, da uns Allah (c) in Seiner Aussage versprach: {Also gewiss, mit der Erschwernis ist Erleichterung, gewiss, mit der Erschwernis ist Erleichterung.} [Asch-Scharh: 5-6], und in Seiner Aussage: {Und wahrlich, Unsere Heerschar ist es, die Sieger sein wird.} [As-Saffat: 173] So lautet die Frage hier, sind wir bereit dafür? Sind unsere Seelen bereit, Opfer für die Sache Allahs zu machen? Sind unsere Herzen von allem leer außer dem Iman? Sind wir dazu imstande, auf diesem Weg weiterzugehen? Sind wir imstande, fest und standhaft zu verbleiben und wie die Sahaba nach der Schlacht von Uhud sagten, zu sagen: {Diejenigen, zu denen die Menschen sagten: “Die Menschen haben (sich) bereits gegen euch versammelt; darum fürchtet sie!” - Doch da mehrte das (nur) ihren Glauben, und sie sagten: “Unsere Genüge ist Allah, und wie trefflich ist der Sachwalter!”} [Al Imran: 173] Dies war aufgrund ihres Imans an Allah und Seinen Gesandten, ihrer Gewissheit über Allah und Seine Unterstützung und ihrem Vertrauen und Überlassen aller Angelegenheiten für Allah. Es war aufgrund ihrer Aufrichtigkeit gegenüber Allah und Seinem Gesandten. Ist irgendetwas übriggeblieben, was sie nicht aufgaben, um Allahs Wohlgefallen zu ersuchen? Es gab keine dornigen Wege, die sie auf dem Wege Allahs begehen konnten, außer dass sie sie willentlich begingen. Es gab keine bessere Art, ihre Treue an Allah und Seinen Gesandten zu zeigen, als die Köpfe ihrer Muschrik-Verwandten abzuschlagen und so taten sie dies. Ihre Behauptung, dass sie Allah und Seinen Gesandten mehr als alles andere lieben, wurde durch ihren Iman, Taqwa, Opfer und Ehrgeiz wirklich veranschaulicht. Es wurde durch das demonstriert, was ihre Anliegen waren. Und ihre Sehnsucht nach Allah machte es klar, dass sie nur das Jenseits verlangten. Möge Allah (c) mit ihnen allen zufrieden sein und uns das an Stärke, Iman und Taqwa gewähren, womit sie gesegnet worden waren, damit wir die Belohnungen erhalten können, die sie erhielten. Meine geliebten Schwestern, unsere Rollen und Verantwortungen sind nicht zu einem Ende gekommen. Vielmehr sind sie mehr und von größerer Bedeutung geworden. Es ist Zeit für uns, uns selber zu reformieren und vom Schlummer der Unachtsamkeit in die Wirklichkeit unserer Ziele aufzu-

wachen. Es ist Zeit, unsere Aufgaben und Rollen zu überprüfen und unsere Anliegen für das Jenseits und nicht die Dunya zu priorisieren. Wir muslimischen Frauen sind aufgefordert, unsere Aufgaben aufmerksam zu erfüllen und die Unachtsamkeit davon wird uns nur zu unserer eigenen Zerstörung führen. Unsere Mission ist größer als wir es uns vorstellen können. Allah hat uns geehrt, indem er uns wählte, Frauen, Schwestern und Mütter der Mudschahidin zu sein. Kommt es uns also zu, mit dem niedrigen materialistischen Leben beschäftigt zu sein, so wie leider viele von uns geworden sind? Die Zeit, um uns vorzubereiten, ist beschränkt, also müssen wir den Schmutz der Faulheit von uns abstauben und die Ketten der Dunya brechen. Haben wir nicht längst das beste, was die Welt uns bieten könnte, vor langer Zeit verlassen? Ließen wir nicht unsere Allerliebsten hinter uns, als wir die ersten Schritte auf unserer Hidschra nahmen? Wieso ist es dann, nachdem wir unsere Herzen von der Dunya gereinigt haben, dass einige von uns gefangen in den Fallen des Schaytans sind, unsere Herzen beschmutzt werden und sich noch einmal in die Dunya verlieben, indem wir das Kochen, Getränke, Lästern, Verleumdung, leeres Gerede und materialistische Gegenstände zu unserer Hauptsorge machen? Wie traurig ist es, dass wir einige Schwestern sehen, die hier nach der Dunya rennen, anstatt die Unterstützung ihrer Mudschahid-Ehemänner und Erziehung ihrer Kinder zu ihrer Priorität zu machen, um dergleichen wie Chalid Ibn Walid und Abdullah Ibn az-Zubayr nachzuahmen. Allah (c) sagte: {Ihr seid die beste Gemeinschaft, die für die Menschen hervorgebracht worden ist. Ihr gebietet das Rechte und verbietet das Verwerfliche und glaubt an Allah.} [Al Imran: 110] Dennoch, wie viele Schwestern sind nach Dar al-Harb zurückgekehrt, nachdem sie es ablehnten, für die Sache Allahs wieder zu heiraten, aufgrund ihrer extremen Liebe zu ihren Ehemännern, die in scha Allah die Schahada erlangt haben, obwohl am Tage der Abrechnung der Schrei von jedem sein wird: “Ich, ich”, und sich weder eine Frau um ihren Mann noch ein Mann um seine Frau Sorgen machen wird. Warum erlauben wir unseren Gelüsten, unsere Taten zu kontrollieren? Denken wir denn nicht über den Vers nach, in der Allah (c) sagte: {Was meinst du wohl zu jemandem, der sich als seinen Gott seine Neigung genommen hat.} [Al-Dschathiyah: 23] Wie viele von uns ohne Mahram hier gehorchen nicht denjenigen, die als Verantwortliche über uns eingesetzt worden sind, wo uns Allah befohlen hat, dies zu tun, indem Er sagte: {O die ihr glaubt, gehorcht Allah und gehorcht dem Gesandten und den Befehlshabern unter euch!} [An-Nisa: 59] Und wie viele von uns machen ihren Ehemännern das Leben schwer, weil sie die Sunna der Polygamie praktizieren

Rumiyah

13

wollen, in der es viele Nutzen für die Umma gibt, während Allah (c) sagte: {O die ihr glaubt, tretet allesamt in den Islam ein und folgt nicht den Fußstapfen des Satans! Er ist euch ja ein deutlicher Feind.} [Al-Baqara: 208] Wie viele von uns halfen dem Schaytan aufgrund unserer extremen Eifersucht, die Ehe von unserem Ehemann und unseren Nebenfrauen kaputtzumachen? Vergaßen wir, dass Allah (c) sagte: {Wer (in) eine(r) gute(n Sache) Fürsprache einlegt, für den wird es einen Anteil daran geben, und wer (in) eine(r) schlechte(n Sache) Fürsprache einlegt, für den wird es ein gleiches davon geben. Und Allah ist zu allem Fähig.} [An-Nisa: 85] Und es gibt einige von uns, deren einziges Anliegen es ist, das Haus ständig und unnötig zu verlassen, einfach der Dunya nachzujagen, während uns Allah c befahl, in unseren Häusern zu bleiben: {Haltet euch in euren Häusern auf; und stellt euch nicht zur Schau wie in der Zeit der früheren Unwissenheit.} [Al-Ahzab: 33] O meine geliebten Schwestern, Allah ist al-Ghaniy (der Reiche und Unbedürftige). Er bedarf weder uns noch unserer Taten und Ihm gehören die Schätze der Himmel und der Erde: Er c sagte: {Allah ist der Unbedürftige, ihr aber seid die Bedürftigen. Wenn ihr euch abkehrt, wird Er euch durch ein anderes Volk ersetzen, und sie werden dann nicht gleich euch sein.} [Muhammad: 38] Seine Religion wird mit oder ohne uns überleben, aber wollen wir denn nicht weiterhin unermesslichen Lohn verdienen und Investitionen für unser Jenseits machen? Wir sollten die Annahme unserer Hidschra niemals als selbstverständlich ansehen oder denken, indem wir uns unter dem Banner von La Ilaha Illa Allah versammeln, dass wir Allah damit einen Gefallen tun, wenn in Wirklichkeit mit uns allen das Gegenteil der Fall ist. Es ist Allah, der uns eine Gnade erwies, indem Er uns erlaubte hier zu sein und uns vor vielen ehrte, die zurückgeblieben sind. Es ist Allah, Der uns die Fähigkeit gab, dem Islamischen Staat etwas beizutragen. Es gehört zu Allahs Gnaden über uns, der uns durch Seine Gunst und Barmherzigkeit allein Rechtleitung und Taufiq gab, diesem Weg zu folgen. Tatsache ist, dass wir Allah was schulden. Obwohl wir niemals ausreichend dankbar sein können, so müssen wir dankbar sein, so viel wir können, damit Er uns nicht ersetzt, sondern eher zufrieden mit uns ist und uns fest auf Seinem geraden Weg lässt. Haben wir den Hadith vergessen, der bei al-Buchari und Muslim von Abu Said al-Chudri überliefert wurde, dass der Prophet g sagte: “O Frauen, spendet, denn ich sah, dass ihr den Großteil des Höllenfeuers ausmacht.” Sie fragten: “Warum ist dies so, o Gesandter Allahs?” Er antwortete: “Da ihr viel flucht und undankbar gegenüber einer guten Behandlung seid.” O meine Schwestern, während unsere Brüder, die Mud-

14

SCHWESTERN

schahidin ihre Seele für Allah geben, warum sind unsere Zungen nicht mit dem Gedenken an Allah beschäftigt? Während sie der Koalition ins Angesicht treten, warum machen wir nicht verlängerte Niederwerfungen zu Allah mitten in der Nacht? Während sie opfern und ihre Geliebten hinter sich lassen, warum opfern nicht wir unsere Gelüste, indem wir tagsüber fasten und unsere Verlangen und Zungen kontrollieren? Allah c sagte: {Ist es denn nicht Zeit für diejenigen, die glauben, dass ihre Herzen demütig werden vor Allahs Ermahnung und vor dem, was von der Wahrheit herabgekommen ist, und dass sie nicht wie diejenigen sind, denen zuvor die Schrift gegeben wurde, es ihnen aber zu lang gedauert hat, und so ihre Herzen sich verhärtet haben? Und viele von ihnen sind Frevler.} [Al-Hadid: 16] Es ist Zeit, unsere Absichten zu bereinigen, unsere Taten zu überprüfen, alles aus unserem Herzen zu entfernen, was nur der Abbringung von unserem Ziel dient, und zu Allah mit einer aufrichtigen Reue zurückkehren, indem wir unsere Sünden bereuen, Reue fühlen, sie begangen zu haben und Allah schwören, nicht wieder zu ihnen zurückzukehren. Allah c sagte: {Sag: O Meine Diener, die ihr gegen euch selbst maßlos gewesen seid, verliert nicht die Hoffnung auf Allahs Barmherzigkeit. Gewiss, Allah vergibt die Sünden alle. Er ist ja der Allvergebende und Barmherzige.} [Az-Zumar: 53] Wir müssen Seine Hilfe und Rechtleitung erstreben, da nur Allah uns den Sieg gewähren kann. Er c sagte: {Wenn Allah euch zum Sieg verhilft, so kann euch keiner besiegen. Doch wenn Er euch im Stich lässt, wer ist es denn, der euch dann, nach Ihm, noch helfen könnte? Und auf Allah sollen sich die Gläubigen verlassen.} [Al Imran: 160] Lasst uns wie die Frauen sein, die ihre Rolle kannten und sie erfüllten. Unsere Mudschahid-Ehemänner zu unterstützen ist eine der Schlüsselrollen im Land des Dschihads, meine liebe Schwester, und die Wichtigkeit kann man nicht genug betonen. Lass dein Zuhause eher ein Platz der Ruhe für seinen Geist sein als ein Haus von Beschwerden. Mach es eher zu einem Platz, wo er seine Energie für den Dschihad aufladen kann, anstatt die Energie aufzusaugen, die noch in ihm übrig ist. Tue deine Sorgen beiseite und mach seine Bedürfnisse zur Priorität. Würdige seine Präsenz und sei geduldig mit seiner Abwesenheit, denn er führt kein Familienunternehmen noch hat er einen Acht-Stunden-Job in Dar al-Kufr. Vielmehr ist er ein Mudschahid auf dem Wege Allahs und dient der Religion deines Herrn, dem Erhabenen. Versuche, deine Schwierigkeiten und Schwächen vor ihm zu verbergen, damit ihm der Schaytan keine Fitnah macht, während er sich mitten auf dem Schlachtfeld

befindet. Bediene ihn mit dem besten deiner Fähigkeit und in scha Allah wirst du durch Allahs Gnade und Freigiebigkeit wie er belohnt. Ibn Abid-Dunya überlieferte von Dschabir Ibn Abdillah, dass er sagte: “Während wir mit dem Gesandten Allahs saßen, kam eine Frau und sagte: “O Gesandter Allahs, ich bin die Vertreterin der Frauen an dich. O Gesandter Allahs, der Herr der Männer und der Herr der Frauen ist Allah b. Und Adam ist der Vater der Männer und der Vater der Frauen. Und Hawa ist die Mutter der Männer und die Mutter der Frauen. Und Allah b entsandte dich zu den Männern und zu den Frauen. Wenn die Männer auf dem Wege Allahs ausziehen und getötet werden, sind sie lebendig bei ihrem Herrn und erhalten Versorgungen und wenn sie ausziehen, erhalten sie den Lohn, über welchen du Bescheid weißt. Wir bedienen sie und beschränken uns nur auf sie, was haben wir also an Belohnungen?” So sagte Allahs Gesandter g: “Überbringe den Frauen meine Grüße und sage ihnen: “Wahrlich, der Gehorsam gegenüber dem Ehemann kommt dem gleich [in Belohnungen], aber nur wenige von euch tun dies.”” [An-Nafaqa ala al-Iyal] So lasst uns unsere Absichten erneuern, meine Schwestern, wie der Gesandte Allahs g sagte: “Taten sind entsprechend ihren Absichten. Und jeder wird das haben, was er beabsichtigte.” [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] Und vorwärtsgehend, lasst uns Chadidscha i als Beispiel nehmen, zu der Allah c Seine Grüße sandte und der Er die frohe Botschaft eines Palastes im Paradies gab, aufgrund ihres sofortigen Glaubens an Ihn, welcher von ihr mit der unerschütterlichen Unterstützung von ihrem Ehemann, dem Gesandten Allahs g gefolgt wurde. Und nehmt genauso Aischa i als Beispiel, die ein einen brillanten Kopf und ein bemerkenswertes Gedächtnis hatte, mit welchem sie eine Fülle von Hadithen weitergab. So viele, dass ohne ihr weitergegebenes Wissen, unsere Islamische Bücherwelt nicht die selbe wäre. Und alle Mütter der Gläubigen zusammen mit den anderen Frauen um den Gesandten Allahs g herum sollten als Beispiele genommen werden. Ergänzend dazu obliegt es uns, meine geliebten Schwestern, die Sünden zu verlassen, sowohl kleine als auch große, und die Folgen unseres Ungehorsams gegenüber Allah c zu fürchten. Verlasst euch nicht auf bloße Hoffnungen und Wünsche, denn weder wurde uns garantiert, dass unsere Taten angenommen werden noch gehören wir zu denjenigen, denen das Paradies versprochen wurde. Vielmehr sollten wir uns dazu treiben, indem überragend zu sein, was Allah über uns verpflichtet hat und immer nach der Ausübung von freiwilligen Taten zu streben. Schließlich, erinnere ich euch noch einmal mehr an die Wichtigkeit, die Dunya und ihren Schmuck zu scheiden und

rate euch, euch zu bemühen, die Schmerzen von Prüfungen und Drangsalen in die Süße des Imans zu verwandeln, indem wir uns daran erinnern, dass dieser Schmerz uns Allah näherbringt. Wie süß ist dann ein solcher Schmerz! Mögen von uns Frauen hervorkommen, die traurig über die Rückkehr ihrer Ehemänner und Söhne von dem Schlachtfeld ohne Schahada werden. Erhebt euch mit Tapferkeit und Aufopferung in diesem Krieg, genauso wie es die Frauen zu Lebzeiten des Gesandten Allahs g taten. Nicht aufgrund der geringen Anzahl von Männern, sondern eher wegen ihrer Liebe für den Dschihad, ihrem Aufopferungswunsch für die Sache Allahs und ihrem Verlangen nach Dschanna. Unter diesen gesegneten Frauen befand sich Umm Amarah Nasiba Bint Kab al-Ansariyya. Adh-Dhahabi h berichtete, dass sie Uhud, Hudaybiya, dem Tag von Hunayn und dem Tag von Yamama beiwohnte. Sie kämpfte tapfer und ihre Hand wurde ihr im Kampf abgeschlagen. Der Gesandte Allahs g sagte über sie: “Wahrlich, die Stellung von Nasibah Bint Kab heute ist besser als die Stellung von Soundso und Soundso.” [Siyar Alam an-Nubala] So lasst uns über unsere Stellung nachdenken, meine Schwestern, im Vergleich zu diesen rechtschaffenen Frauen. Was würde der Gesandte Allahs g über uns sagen? Das Rennen befindet sich in seinen letzten Etappen. So setz deinen Kampf fort, meine liebe Schwester, auch wenn du zitterst oder langsamer wirst. Ersuche die Hilfe von Allah, vertraue auf Ihn und sei geduldig mit was auch immer dich für Seine Sache befällt, denn {Gewiss, Allah ist mit den Standhaften.} [Al-Anfal: 46] Sei darauf erpicht, alles zu geben, um das Wohlgefallen deines Herrn zu erlangen. Und sei bereit, die liebsten und wertvollsten Sachen in deinem Leben aufzuopfern, da dies dein Herz läutern wird, an etwas oder jemand anderen als Allah gebunden zu sein. Gewiss ist dies das, wofür wir gekommen sind, um unsere Reise zu Allah zu vervollständigen. So schreite voran mit rechtschaffenen Taten, Hoffnung für ihre Annahme und Jubel mit Allahs Erlaubnis für ein von den beiden besten Enden, entweder Sieg oder Schahada! Schlussfolgernd, schließe ich mit den perfekten Worten von Allah c ab: {Und müht euch für Allah ab, wie der wahre Einsatz für Ihn sein soll. Er hat euch erwählt und euch in der Religion keine Bedrängnis auferlegt, dem Glaubensbekenntnis eures Vaters Ibrahim: Er hat euch Muslime genannt, zuvor und (nunmehr) in diesem (Quran), damit der Gesandte Zeuge über euch sei und ihr Zeugen über die Menschen seid. So verrichtet das Gebet, entrichtet die Abgabe und haltet an Allah fest. Er ist euer Schutzherr. Wie trefflich ist doch der Schutzherr, und wie trefflich ist der Helfer!} [Al-Haddsch: 78]

Rumiyah

15

Alles Lob gebührt Allah der in seinem mächtigen Buch sagte: {Und als die Gläubigen die Gruppierungen sahen, sagten sie: „Das ist, was Allah und Sein Gesandter uns versprochen haben; Allah und Sein Gesandter sagen die Wahrheit.“ Und es mehrte ihnen nur den Glauben und die Ergebung.} [Al-Ahzab: 22] Und ich bezeuge, dass keiner der Anbetung würdig ist, außer Allah alleine, der keine Partner hat. Und ich bezeuge, dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist, den Allah mit dem Schwert kurz vor der Stunde als Verkünder froher Botschaft und als Warner entsandte und als Rufer zu Allah mit Seiner Erlaubnis und als erleuchtendes Licht. So etablierte Er durch sie den Beweis (Huddschah) und verdeutlichte durch ihn das Ziel und unterstützte durch ihn die Hanif Millah. Und er führte den Dschihad für die Sache Allahs, bis er durch ihn die Religion etablierte und möge Allahs Frieden und Segen zahlreich auf ihm sein... Um fortzufahren: Es gehört zu den etablierten Handlungsweisen Allahs, des Erhabenen, die nicht ausgetauscht werden und dessen Prüfung Seiner gläubigen Diener sich nicht ändert, wie Er, der Erhabene, es in Seiner Aussage sagte: {Meinen die Menschen, dass sie in Ruhe gelassen werden, (nur) weil sie sagen: „Wir glauben“, ohne dass sie geprüft werden? Wir haben bereits diejenigen vor ihnen geprüft. Allah wird ganz gewiß diejenigen kennen, die die Wahrheit sprechen, und Er wird ganz gewiss die Lügner kennen.} {Al-Ankabut: 1-2} Und Er sagte: {Und wenn Allah wollte, würde Er sie wahrlich (allein) besiegen . Er will aber damit die einen von euch durch die anderen prüfen. Und denjenigen, die auf Allahs Weg getötet werden, wird Er ihre Werke nicht fehlgehen lassen;} [Muhammad: 4] So ist es notwendig für den Gläubigen sich für Prüfungen vorzubereiten, und es kam im Qudsi Hadith, der vom Gesandten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - von Seinem Herrn, dem Erhabenen, überliefert wird: „Wahrlich, mein Herr befahl mir 16

EXKLUSIV

euch das beizubringen was ihr nicht wisst, von dem was Er mir an meinem diesen Tag lehrte. Jedes Vermögen, das ich einem Sklaven geschenkt habe ist erlaubt. Und wahrlich Ich habe meine Sklaven allesamt als Hunafa erschaffen und wahrlich die Satane kamen zu ihnen und führten sie von ihrer Religion ab und sie verboten ihnen das, was Ich ihnen erlaubt hatte. Und sie befahlen ihnen Mir das beizugesellen, wofür Ich keine Erlaubnis herabgesandt habe. Und wahrlich Allah blickte auf die Leute der Erde, so hasste Er sie, ihre Araber und ihre Nicht-Araber. Außer Überbleibsel von den Leuten der Schrift (Ahl al-Kitab) und sagte: ‚Ich habe dich nur gesendet, um dich zu prüfen und um durch dich zu prüfen. Und Ich habe auf dich ein Buch herabgesandt, das nicht vom Wasser gewaschen wird, welches du im Schlafen und im Wachzustand liest.‘ Und wahrlich Allah befahl mir Quraysch zu verbrennen, so sagte ich: ‚Mein Herr, dann würden sie meinen Kopf brechen so wie Brot gebrochen wird.‘ Er sagte: ‚Vertreibe sie, so wie sie dich vertrieben. Und überfalle sie, Wir werden dir dabei helfen und gebe aus, so werden Wir auf dir ausgeben. Und sende eine Armee und Ich würde fünf wie sie schicken und kämpfe mit denen, die dir gehorchen gegen jene, die dir ungehorsam sind.‘“ Und diese Prüfungen, die der Islamische Staat heute durchmacht bzgl. der Versammlung der Religionen des Kufrs gegen sie und die Mobilisierung der Gruppen sind nichts, außer eine Bestätigung dieses Versprechens. So sagen wir nichts, außer wie es unsere tugendhaften Vorfahren von den Gefährten des Gesandten Allahs - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - sagten als sie die Gruppen sahen: {„Das ist, was Allah und Sein Gesandter uns versprochen haben; Allah und Sein Gesandter sagen die Wahrheit.“ Und es mehrte ihnen nur den Glauben und die Ergebung.} Und Allah sandte in Sura al-Baqarah herab: {Oder meint ihr etwa, dass ihr in den (Paradies)garten eingehen werdet, noch bevor Gleiches über euch gekommen ist, wie über diejenigen, die

vor euch dahingegangen sind? Not und Leid widerfuhr ihnen, und sie wurden erschüttert, bis dass der Gesandte und diejenigen, die mit ihm glaubten, sagten: „Wann kommt Allahs Sieg?“ Aber wahrlich, Allahs Sieg ist nahe.} [Al-Baqara: 214] So verdeutlichte Allah, Erhaben ist Er, als Verurteiler von demjenigen, der das Gegenteil vermutet, dass sie nicht das Paradies betreten, außer nachdem sie geprüft werden, so wie die Nationen vor ihnen durch Leid (al-Basa) geprüft wurden und es ist die Not und Armut und durch Elend (ad-Darra) und es ist der Schmerz DIE RAFIDA HABEN SICH GEGEN UNS UNTER DEM BANNER DER KREUZFAHRER MOBILISIERT. und die Krankheit und durch Erschütterung (az-Zilzal) und es ist die Erschütterung des Feindes. Als also anhand der Ersten, so ist für den Gläubigen von den die Gruppen im Jahr des Grabens (Chandaq) kamen Späteren ein Vergleich/Ähnlichkeit (Schibh) zu dem und sie sie sahen sagten sie: „Das ist, was Allah und was für den Mumin der Frühen war.“ Sein Gesandter uns versprochen haben; Allah und Bei der Schlacht von Badr berichtet uns unser Herr Sein Gesandter sagen die Wahrheit.“ Und sie wussten, über den Zustand unseres Propheten - möge Allahs dass Allah sie mit der Erschütterung geprüft hatte und Frieden und Segen auf ihm sein - und seinen edlen ihnen kam so wie jene, die vor ihnen waren und sie Gefährten mit ihrem Feind. So sagte Er: {Ihr hattet ja steigerten sich nur im Iman und in der Unterwerfung ein Zeichen in zwei Scharen, die aufeinandertrafen: unter Allahs Urteil und Seinen Befehl. Die eine kämpfte auf Allahs Weg und eine andere, Und dies ist der Zustand der aufrichtigen Muslime ungläubige. Sie sahen sie dem Augenschein nach heutzutage ebenso wie es der Zustand der aufrichtigen zweimal so viel, wie sie (selbst waren). Und Allah Muslime zu jeder Zeit war. Und wahrlich, diese Fitna, stärkt mit Seiner Hilfe, wen Er will. Darin ist wahrdie die Muslime heute im Staat der Chilafa mit jenen lich eine Lehre für diejenigen, die Einsicht besitKuffar erleben, die gegen die Scharia des Islams kämp- zen.} [Al Imran: 13] Und Er berichtete uns von ihrer fen, so hat ähnliches bereits zuvor in der Zeit des Ge- Belagerung der Bani an-Nadir, so sagte Er: {Er ist es, sandten Allahs - möge Allahs Frieden und Segen auf Der diejenigen von den Leuten der Schrift, die unihm sein - stattgefunden. Allah prüfte dadurch Seinen gläubig sind, aus ihren Wohnstätten zur ersten VerPropheten und die Gläubigen und Er, der Erhabene, sammlung vertrieben hat. Ihr habt nicht geglaubt, sandte während dieser Ereignisse deutliche Suren und dass sie fortziehen würden; und sie meinten, dass Ayas herab. Und die Bücher der Sunna sind voller Er- ihre Festungen sie vor Allah schützten. Da kam Alwähnungen vieler von ihnen. Imam Ibn Taymiyya – lah über sie, von wo sie nicht (damit) rechneten, möge Allah ihm gnädig sein - sagte: „Wahrlich, die und jagte in ihre Herzen Schrecken, so dass sie Texte des Buches und der Sunna, die die Dawa Mu- ihre Häuser mit ihren (eigenen) Händen und den hammads - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm Händen der Gläubigen zerstörten. Darum zieht die sein – sind, behandeln die Allgemeinheit der Schöp- Lehre daraus, o die ihr Einsicht besitzt.} [Al-Hafung und die Versprechen Allahs in Seinem Buch und schr: 2] So befahl Er, erhaben ist Er, uns eine Lektion in der Sunna Seines Gesandten, erreichen die Letzen von den Zuständen jenen vor uns in dieser Umma zu dieser Umma ebenso wie sie ihre Ersten erreichten. nehmen und das, was vor ihr war von den Nationen. Und Allah berichtete uns über die Geschichten jener Danach erwähnte Er, der Erhabene, an einer anvor uns von den Nationen, nur damit sie für uns eine deren Stelle Seines Buches, dass Seine Sunna bzgl. Lektion sind. So vergleichen wir unseren Zustand mit den Nationen eine einheitliche Sunna ist und Seine ihrem Zustand und messen die Letzen der Nationen Tradition ist fortbestehend. Er, der Erhabene, sagte:

Rumiyah

17

{Und wenn diejenigen, die ungläubig sind, gegen euch gekämpft hätten, hätten sie (euch) wahrlich den Rücken gekehrt. Hierauf finden sie weder Schutzherrn noch Helfer. (So war) Allahs Sunna, die bereits zuvor ergangen war. Und du wirst in Allahs Sunna keine Änderung finden. } [Al-Fath: 22] So sollte jeder Mudschahid im Islamischen Staat eine Lektion von der Sunna Allahs und Seinen Tagen bzgl. Seinen Dienern nehmen, ganz besonders bei dieser unfairen Kampagne gegen Darul-Islam und den Boden der Chilafa. Der Nifaq hat seinen Kopf emporgestreckt und der Kufr seine Eckzähne gefletscht. Und die Munafiqin und jene, in deren Herzen Krankheit ist dachten, dass das was ihnen Allah und Sein Gesandter versprach nichts als Täuschung ist und dass die Partei Allahs und Seines Gesandten niemals zu ihren Leuten kentern werden und dies wurde in ihren Herzen verschönert und sie hatten eine üble Vermutung und waren ein Volk des Niedergangs und der Blickwinkel dieser gewaltigen Ereignisse war, dass ebenso wie die Muslime mit dem Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - in der Ahzab-Schlacht geprüft wurden und Allah sandte über sie eine Sura herab die die Erwähnung dieser Schlacht enthält in der Allah Seine vertrauenswürdige Partei unterstützte und Seine Armee ehrte, die Gruppen alleine ohne Kampf schlug, vielmehr durch die Standfestigkeit der Gläubigen bzgl. ihrem Feind. Ebenso ist der Zustand heute in Raqqa, Mossul und Tall Afar vollständig gleich. Und die Menschen heute wurden aufgeteilt, ebenso wie sie im Jahr des Grabens (Chandaqs) aufgeteilt wurden, als die Muslime in der Ahzab-Schlacht sich auf sie die Allgemeinheit der Muschrikin versammelt, die um sie herum waren und zu ihnen mit ihren Massen nach al-Madina kamen um sie komplett auszulöschen. So versammelte sich Quraysch und ihre Verbündeten von Bani Asad, Aschdscha, Fazara und andere von den Stämmen von Nadschd. Und ebenfalls versammelten sich die Juden von Quraydha und an-Nadir. Und an-Nadir waren ja bereits davor vom Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - vertrieben worden, wie es Allah, der Erhabene, in Sura al-Haschr erwähnte. So kamen sie bei der Ahzab-Schlacht zu Quraydha, während sie einen Vertrag mit dem Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - hatten und in der Nähe von al-Madina waren, so blieben sie mit ihnen bis Quraydha den Vertrag brach und sich den Gruppen (Ahzab) anschloss. So versammelten sich diese gewaltigen Gruppen (Ahzab) und sie übertrafen 18

EXKLUSIV

die Muslime vielfach bzgl. der Anzahl und der Ausrüstung. So entsandte er die Nachkommen von den Frauen und Kindern in den Häusern der Stadt und machte ihren Rücken zum Sala-Berg und machte zwischen ihm und dem Feind einen Graben, während der Feind sie von oben und unten umfasst hatte und während dieser ein äußerst feindseliger Feind war, wenn er die Obermacht über die Gläubigen erhalten würde, so wäre sein Schaden in ihnen der größte Schaden und während dieser Ereignisse heute hat sich dieser Feind mobilisiert, Kreuzfahrer, Atheisten, Rafida und andere von den Murtaddin und sie kamen mit ihren Flugzeugen und Kriegsschiffen und allem, was sie an Kraft besitzen mit der Absicht auf die Gebiete der Muslime und ihrer Eroberung während sie sie von überall umfasst haben, wie es unser Herr bzgl. der Angelegenheit der Ahzab sagte: {Als sie von oben zu euch kamen und von unten her, und als die Blicke unsicher wurden und die Herzen die Kehle erreichten und ihr von Allah verschiedene Meinungen hattet. Dort wurden die Gläubigen geprüft und heftig erschüttert.} [Al-Ahzab: 10-11] Imam Ibn Kathir, möge Allah ihm gnädig sein, sagte über die Erklärung dieser Aya: „Er, der Erhabene, sagt informierend über diesen Zustand, als die Ahzab um al-Madina herunterkamen und die Muslime in höchstem Maße durch Anstrengung und Ende eingeengt sind und während der Gesandte Allahs - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - zwischen ihnen ist: Dass sie geprüft wurden, getestet wurden, mit einer gewaltigen Erschütterung erschüttert wurden, da erschien der Nifaq und redeten diejenigen, in deren Herzen Krankheit war mit dem, was in ihnen ist. Was den Munafiq betrifft, so wurde sein Nifaq deutlich und der in dessen Herzen Zweifel war, so wurde sein Zustand schwach, so atmet er mit dem was er an Einflüsterung in sich findet, aufgrund der Schwäche seines Imans, und der Härte von dem was er an Härte ausgesetzt ist.“ Die Leute heute sind alle Wege gegangen, die verwirrten Schwachen vermuteten die schlechte Vermutung. Der hier vermutete, dass kein einziger von Mudschahidin sich den Ahzab entgegenstellt und die Leute des Islams ausgelöscht werden. Und der da vermutet, dass wenn sie sich entgegenstellen würden, so würden sie sie zerstören und sie wie ein Wall am Handgelenk umfassen. Und der hier vermutet, dass die Erde des Irak und asch-Scham und andere von den Gebieten der Muslime kein sicherer Ort mehr für die Muslime ist und nicht mehr unter dem Islamischen Staat ist, so motiviert er sich zur Flucht zu den Gebieten des

Kufrs. Und der da vermutet, dass das was die Leute der prophetischen Berichte und die Leute des Hadith an frohen Botschaften überlieferten nichts ist, außer lügendes Wunschdenken und falsche Märchen. Danach erwähnte Er, der Erhabene, die Aussage einer Gruppe der Munafiqin die bei der Ahzab-Schlacht in der Armee der Muslime waren: {Und als eine Gruppe von ihnen sagte: „O ihr Leute von Yatrib, ihr könnt euch (hier) nicht aufhalten. Kehrt zurück.“} [Al-Ahzab: 13] Und der Prophet - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - hatte sein Lager bei den Muslimen am Sala-Berg und hatte den Graben zwischen ihm und dem Feind angelegt. So sagte eine Gruppe von ihnen: „Es gibt keinen Platz für euch hier aufgrund der Vielzahl des Feindes, so kehrt nach al-Madina um.“ Und es wurde gesagt: „Es gibt keinen Platz für euch auf der Religion Muhammads, so kehrt zur Religion des Schirks um.“ Und es wurde gesagt: „Es gibt keinen Platz für euch für den Kampf, so kehrt zurück zum Schutzsuche (Istiman) und zur Schutzsuche (Istidscharah) bei ihnen.“ Danach erwähnte Er, erhaben ist Er, den Zustand der Munafiqin in jener Schlacht und ihre Aussage an mehr als einer Stelle. Manchmal sagen sie: „Ihr seid diejenigen, die uns auf den Ort hier hingewiesen habt und die Standfestigkeit auf dieser Frontlinie (Thaghr) bis zu dieser Zeit und wenn nicht, so wenn wir davor verreist wären so hätte uns dies nicht getroffen.“ Und manchmal sagen sie: „Ihr, trotz eurer Wenigkeit und eurer Schwäche wollt den Feind zerstören und eure Religion hat euch getrügt, so wie es Allah, der Erhabene, sagte: {Als die Heuchler und diejenigen, in deren Herzen Krankheit ist, sagten: „Getäuscht hat diese da ihre Religion!“ Wer sich aber auf Allah verlässt, - so ist Allah Allmächtig und Allwissend.} [Al-Anfal: 49]“ Und manchmal sagen sie: „Ihr seid verrückt, ihr habt keinen Verstand, ihr wollt euch selbst und die Menschen mit euch verderben.“ Und manchmal sagen sie äußerst niederträchtige Dinge und nachdem Er, der Erhabene, den Zustand der Munafiqin und der Standfesten von den Muminin in Sura al-Ahzab erwähnte, spornte Er Seine gläubigen Diener zur Nachahmung und zur Imitierung des Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - bei solcherlei Ereignissen an, so sagte Er, der Erhabene: {Ihr habt ja im Gesandten Allahs ein schönes Vorbild, (und zwar) für einen jeden, der auf Allah und den Jüngsten Tag hofft und Allahs viel gedenkt.} [Al-Ahzab: 21] So verlautbarte Er, der Erhabene, dass diejenigen durch den Feind geprüft werden ebenso wie der Ge-

sandte Allahs - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - geprüft wurde, so ist für sie in ihm ein schönes Vorbild, als sie getroffen wurden ebenso wie das was ihn traf. So sollen sie ihn imitieren im Vertrauen (Tawakkul) und Geduld (Sabr) und sie sollen nicht denken, dass es eine Schande und Beleidigung für den Geprüften ist, denn wenn es so wäre, so wäre der Gesandte Allahs - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - das beste Geschöpf nicht davon getroffen worden, stattdessen erreicht er die hohen Stufen und durch sie merzt Allah die Fehler aus für denjenigen der sich nach Allah sehnt und dem Tag des Gerichts und Allahs viel gedenkt. Imam Ibn Kathir – möge Allah ihm gnädig sein – sagte über die Erklärung dieser Aya: „Diese edle Aya ist eine große Grundlage in der Nachahmung des Gesandten Allahs - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - in seinen Aussagen, Taten und Zuständen. Und deswegen befahl er den Menschen die Nachahmung des Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - am Tag der Schlacht der Ahzab bzgl. seiner Geduld, Geduldsamkeit, Ribats, Dschihads und des Abwartens der Erleichterung von Seinem Herrn – glorreich und gewaltig ist Er -, möge der Frieden und Segen Allahs bis zum Tage der Religion ständig auf ihm sein. Und deswegen sagte Er, der Erhabene, zu denjenigen die überdrüssig wurden, erschüttert wurden und in ihrer Angelegenheit verwirrt wurden am Tag der Schlacht der Ahzab: [Ihr habt ja im Gesandten Allahs ein schönes Vorbild] d.h. warum imitiert ihr ihn nicht und ahmt seine Eigenschaften nach? Deswegen sagte Er: [(und zwar) für einen jeden, der auf Allah und den Jüngsten Tag hofft und Allahs viel gedenkt.]“ Und Allah wendete die Ahzab im Jahr des Grabens (Chandaq) mit dem Ostwind ab und mit dem, was Er zwischen ihren Herzen spaltete bis sich ihre Gemeinsamkeit zersplitterte und sie nichts Gutes erreichten, gemäß Seiner Aussage: {Und Allah wies diejenigen, die ungläubig waren, mit ihrem Grimm zurück, ohne dass sie etwas Gutes erlangt hätten. Und Allah ersparte den Gläubigen den Kampf. Allah ist Stark und Allmächtig.} [Al-Ahzab: 25] So bitten wir Ihn, den Erhabenen, dass Er die Ahzab vom Staat der Chilafa abwendet ebenso wie Er sie von seinem Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - und seinen edlen Gefährten, möge Allah mit ihnen zufrieden sein, abwendete. O Herr des Hauses, [wir suchen] Vergebung und Reue Führe uns, durch Deine Macht, zu dem was korrekt ist

Rumiyah

19

BLEIBT GEDULDIG UND STANDFEST, O SOLDATEN DER CHILAFA!

Setze auf uns durch Deine Gnade die Krone des Sieges Und setze, auf ihre viele Arten des Kufr, Strafe Denn die Flügel eines jeden Individuums wurden bescheiden gemacht. Und wir haben unsere Nacken vor Deiner Macht gebeugt O Soldat der Chilafa, bedenke und nimm eine Lektion von dem, was um dich herum abläuft an Ereignissen und sinne nach, dann schaue, denn es ist – bei Allah – nur ein einziger Tod und eine einzige Tötung, so sei stark bei deiner Religion und halte dich an deinem Iman fest, vielleicht triffst du auf deinen Herrn während Er zufrieden mit dir ist und du willig, nicht gezwungen bist. Und hüte dich – O Soldat der Chilafa – hüte dich vor den Sitzungen der Fitna, vermeide sie und halte dich am Testament deines Propheten - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - fest, als er sagte: „Wer mir gehorcht hat, so hat er Allah gehorcht und wer mir ungehorsam ist, so war er Allah ungehorsam. Und wer dem Amir gehorcht, so hat er mir gehorcht und wer dem Amir ungehorsam ist, so war er mir ungehorsam.“ Und es entgeht uns nicht an dieser Stelle unsere Mudschahidin-Brüder und die Leute des Islams allgemein zu erinnern, sich von dem was von diesem vorzüglichen Monat übrig ist Nutzen zu ziehen, über den Allah sagte: {Der Monat Ramadan (ist es), in dem der Quran als Rechtleitung für die Menschen herabgesandt worden ist und als klare 20

EXKLUSIV

Beweise der Rechtleitung und der Unterscheidung.} [Al-Baqara: 185] Es ist von den Segnungen Allahs, des Erhabenen, auf Seine gläubigen Sklaven dass Er sie die Saison des Guten erreichen lässt, dies damit ihre Seelen bereinigt und gesäubert werden von dem, was sich an ihnen festgesetzt hat an Schmutz, so werden sie rein und sauber und eilen sich zu den guten Taten und machen sie die abgezählten Tag zu Nutzen. Er - möge Allahs Frieden und Segen auf ihm sein - sagte: „Wenn Ramadan kommt werden die Türen des Paradieses geöffnet und die Türen des Feuers geschlossen und die Satane angekettet.“ Glückwunsch für den, den er erreicht während er sich Allah völlig hingibt und dabei Gutes tut und ein monotheistischer Befolger der Milla Ibrahims ist. Glückwunsch zu demjenigen, der gemäß den Riten des Islams allesamt handelt. Glückwunsch dem der auf der Wahrheit standfest ist und das Buch kräftig festhält. Glückwunsch für denjenigen der dem Rufer Allahs geantwortet hat und an Seine Gesandten glaubte und gegen Seine Feinde Dschihad führte und Sein Versprechen beglaubigte. O Soldaten der Chilafa, die ihr euch geduldig an den Glutkohlen festhält und standfest auf dem Abkommen seid, die wussten, dass dieser Wohnsitz nichts ist, außer ein Wohnsitz der Prüfung und Probe ist, gemäß der Aussage Allahs, des Erhabenen: {Und Wir werden euch ganz gewiss prüfen, bis Wir feststellen, welche sich abmühen von euch und welche standhaft sind, und bis Wir eure Werke prüfen.} [Muhammad: 31] Wisst, möge Allah euch barmherzig sein, dass ihr heute das Bataillon des Islams und sein Vortrupp im Angesicht der Koalitionen des Kufr seid. Durch eure Standfestigkeit, Felsenfestigkeit und Geduldsamkeit wird der Islam unterstützt, werden die Muslime und eurem Staat zum Sieg verholfen. So zeigt Allah von euch Gutes! O Löwen von Mossul, Raqqa und Tall Afar! O Schönheitsmal der Glorie und des Stolzes und der Erzürnung der Obszönen, möge Allah jene per Wudu gewaschenen Unterarme und diese leuchten-

den Gesichter segnen! So zieht aus gegen die Rafida und die Murtaddin und seid vereint hart gegen sie, denn derjenige, der zu seinem Schöpfer flüchtet wird nicht erniedrigt und derjenige, der Schutz bei anderen außer Ihm sucht wird nicht geehrt. So bekämpft ihr für die Sache Allahs diejenigen, die Kufr gegen Allah begingen und ihr opfert die Seelen um Allah näher zu kommen, so sehen wir euch an und Allah weiß es am Besten. So erneuert und verbessert die Absichten und seid geduldig beim Schmerz der Wunden und Verleumder. Und seid geduldig und widersetzt euch den Verbündeten der Satane und fürchtet Allah, denn es ist die beste Ausrüstung im Krieg und die beste List, auf dass ihr erfolgreich sein möget. Und der Sieg ist nur die Geduld einer Stunde, danach wird für euch der gute Ausgang sein, mit Allahs Erlaubnis. Und O Soldaten der Chilafa in den Wilayas von Didschla, in der Wüste (Badiya), Salahuddin, Dayala, Karkuk und Bagdad, im Norden und im Süden. Und O Soldaten des Islams in Falludscha, Anbar und Furat! Hütet euch davor, dass die Nächte dieses vorzüglichen Monats vergehen ohne dass ihr den Herden der Rafida und Murtaddin Arten der Tötung und Zerstörung zugefügt habt und da sind sie heute zu eurer Arena gekommen, so ist nichts Gutes in einem Leben in dem sich die Nachfahren der Madschus in Gebieten herumtreiben die ihr mit der Scharia Allahs beherrscht habt, so macht die Hinterhalte und Sprengsätze bereit und schlagt sie mit den Scharfschützenwaffen und löscht ihre Versammlung mit einem Sturm an Autobomben aus. Und O Soldaten der Chilafa in den Wilayas Halab, al-Chayr, al-Baraka, Hims, Hama und Dimaschq! O Nachkommen Chalids und Abu Ubaydas! O Helden des Islams und Löwen des Fortpreschens! Nehmt euch die Nusayriyya, kurdischen Atheisten und Sahwat der Ridda in asch-Scham vor und fallt über sie wie zornige Löwen her und tretet zu ihnen von jeder Tür ein und lasst euch nicht euren Anteil dieses Monats entgehen. So kommt zu eurem Herrn in Bescheidenheit, Gehorsamkeit und Reue und setzt euch der Schahada aus und begehrt sie! {Und beeilt euch um Vergebung von eurem Herrn und (um) einen (Paradies)garten, dessen Breite (wie) die Himmel und die Erde ist. Er ist für die Gottesfürchtigen bereitet,} [Al Imran: 133] Und O Soldaten des Islams in Wilaya Sayna, Misr, Churasan, Yemen, West-Ifriqiyya, Somalia,

Libyen, Tunis, Algerien und überall! Führt euren Dschihad fort und seid achtsam auf ihre Frontlinien und euren Ribat und gebt den Feinden Allahs keine Stunde lang Zeit und eilt euch zur Anstrengung zur Etablierung der Scharia Allahs und Seines Urteils auf der Erde. Denn das Ziel unseres Dschihads ist, dass die Religion allesamt Allahs ist und dass die gesamte Welt mit der Scharia Allahs beherrscht wird. Und O Söhne der Chilafa in Ostasien! Wir gratulieren euch zur Eroberung der Stadt Marawi, so seid achtsam auf Allah durch eure Standfestigkeit und dem Dank des Segens der euch von Allah gewährt wurde. So sucht Hilfe bei Allah gegen euren Feind, denn Er ist ausreichend für euch und der beste Herr und vorzüglichste Helfer. An die mutigen Kämpfer und Soldaten der Chilafa von den Söhnen der Leute der Sunna im Land von Persien! Möge Allah eure Tat an den Feinden der Milla und Religion segnen, ihr habt die Brüste geheilt und Fröhlichkeit in die Muslime gebracht und ihr habt das bei den Muschrikin gemacht wovor sie zu warnen pflegten, so führte eure Schläge weiter, denn das Haus der Madschus ist wahrlich schwächer als des Haus der Spinne. An die Brüder der Aqida und des Imans in Europa, Amerika, Russland, Australien und anderswo: Eure Brüder auf eurer Erde haben sich entschuldigt, so springt ihnen hinterher und imitiert ihre Tat und wisset, dass das Paradies im Schatten der Schwerter liegt. O unsere gefangenen Brüder überall! Bei Allah wir haben euch an keinem einzigen Tag vergessen und wir werden euch nicht vergessen und ihr habt ein Recht über uns. So seid geduldig, standfest und sagt nichts außer Gutes, denn wahrlich die Gewaltigkeit des Lohns kommt mit der Gewaltigkeit der Prüfung und wahrlich Allah, der Erhabene, wenn er ein Volk liebt, prüft er es und wer sich zufriedengibt, so erhält er die Zufriedenheit und wer verdrießlich ist, so ist für ihn der Zorn. Und vermehrt das Dua in diesem gesegneten Monat, auf dass Allah eine Ablösung und einen Ausweg schafft. Und bittet Ihn darum, dass er euren Mudschahidin-Brüdern Sieg, Standhaftigkeit und Konsolidierung (Tamkin) gewährt und wir werden mit Allahs Erlaubnis keine Anstrengung unterlassen um euch zu retten. O unser Herr vergib uns unsere Sünden und Übertretung in unserer Angelegenheit und mache unsere Füße standfest und mach uns siegreich über das ungläubige Volk und unser letzter Ruf ist, dass das Lob Allah gebührt, dem Herrn der Welten.

Rumiyah

21

In den letzten drei Teilen dieser Reihe behandelten wir die Entwicklung der Religion von der Mushrik-Zwölfer-Rafida und wie ihre Religion komplett auf der verdorbenen Grundlage der “göttlichen Imama” aufgebaut wurde, welche das Führungsrecht auf eine Menschengruppe beschränkt. Sie behaupten von ihr, dass sie dies aufgrund von einem Bund von Allah c verdienen und weil sie die Berechtigung von dem Propheten g geerbt haben. Wir entdeckten, wie sie über die vergangenen Jahrhunderte ihrer Religion etwas hinzufügten oder von ihr schmälerten, aufgrund der schwankenden Eigenschaft ihrer Religionsgrundlage und ihrem ständigen Bedarf, 22

ARTIKEL

sie mit mehr Lügen und Aberglauben zu verstärken. Er endete nicht damit, als sie eine Person hervorbrachten, die einem Mann geboren wurde, der in Wirklichkeit kinderlos war und für die sie dann eine Geschichte der Abwesenheit erdachten. Dann knüpften sie ihr Märchen an die Geschichten von Abdullah al-Mahdi, welchen die Muslime am Ende der Zeiten für ihre Angelegenheiten ernennen werden und der sie Kampf gegen den Daddschal und die Muschrikin mit ihm anführen wird. In diesem Teil der Reihe, in welchem wir unsere Erörterung über den Gründungsversuch eines sogenannten Islamischen Staates der Zwölfer-Rafida abschließen werden, werden wir uns bemühen, die Entwicklungsge-

DER TAGHUT DER RAFIDA, ALI CHAMENEI, IST IHR GEGENWÄRTIGER ANFÜHRER DURCH “WILAYAT AL-FAQIH”.

schichte der Religion dieser Leute zu Ende zu führen. Wir werden bei den jüngsten Lügen und Täuschungen ankommen, die von ihren Tawaghit hervorgebracht wurden. Dies ist die Lehre über “Wilayat al-Faqih”, auf dem das politische System des iranischen Rafidi-Staates heute basiert. Die Rafida ist darum bemüht, diese zu verbreiten, sodass sie jedes Land umschließt, über das sie die Kontrolle ergreifen können. Das Ende des Irrleitungsweges… ein Abgrund Die Vorgänger der Tawaghit der Rafida brachten die Lehre der göttlichen Imama als Untergrabungsmittel der Imame ihrer Zeit hervor. Ebenso um Anhänger und Unterstützer zu sammeln, indem sie sie überzeugten, dass der Islamische Staat nicht auf dem Wege gegründet werden konnte, wie es in seiner ersten Ära geschah, außer indem er von Männern aus dem Haus des Propheten g angeführt wird. Sie betrachten sie als Treuhänder der Prophetischen Methodologie, Erben des Wissens der Propheten und als diejenigen, die allein auf die Gefolgschaft der Menschen berechtigt sind, aufgrund ihrer vermeintlichen Eigenschaften, die sie ihnen gegeben haben, wie die Unfehlbarkeit, Wissen über das Verborgene und sonstiges. Und wenn sie jemanden, der die Menschen beherrscht, zwischen ihnen richtet, religiöse Fatawa für sie ausstellt oder die Religionsriten unter ihnen implementiert, wie das Gemeinschaftsgebet, Zakah, Dschihad und sonstiges, als Taghut erachten, es sei denn es wäre einer Imame oder diejenigen, die ihre Imame ernannten, um diese Pflichten auszuführen, wird es eine Falle für sie, die sie sich selber gestellt haben. Nämlich, wenn ihre Imam-Linie abgeschnitten wird und ihre Imame

vollständig von der Welt verschwinden. Dies war, weil es basierend auf ihrem verdorbenen Prinzip bedeutete, dass die Menschen ohne eine Dschamaa verbleiben mussten und ohne einen Imam, hinter dem sie sich sammeln, beten und ihre Feinde bekämpfen können, und ohne einen Richter, der ihre Streitigkeiten beiseite legen könnte, all dies, hinzukommt, dass die Scharia-Urteile außer Kraft gesetzt werden, die Menschen sich den Urteilen der Tawaghit unterwerfen müssen und die Religionsriten beseitigt werden und ihre Ikonen aufhören zu existieren. Und all dies, damit die Bedingungen zustande kommen, von denen sie behaupten, dass sie notwendig für die Erscheinung ihre abwesenden, erfundenen Imams sind, um über sie zu herrschen, sie zu führen, sie mit Gerechtigkeit zu regieren und mit der Scharia zu beherrschen. Von der Führung einer unfehlbaren Person zu Wilayat al-Faqih Generation nach Generation bemühten sich die Rafida, sich von den Ketten und Fesseln zu befreien, die sich selber an ihre eigenen Nacken gelegt und mit denen sie sich selber ihre Hände und Füße gebunden haben. Und sie würden sich bemühen, sich aus der Grube zu befreien, die sie sich selber gegraben haben. So machten sie sich daran, ihre Erfüllung der Rollen zu rechtfertigen, die sie zuvor auf ihren abwesenden Imam beschränkt haben. Sie begannen mit der Herausgabe von Fatawa, Richten, Einsammlung des Chums und Managen der Auqaf (Austattung) und Vermögen der Waisen bis sie schließlich die Behauptung machten, dass sie das Recht haben, als Vertreter des Imams über die Menschen zu herrschen. Sie behaupteten, dass sie das Recht hinsicht-

Rumiyah

23

lich dem allem vom abwesenden Imam genommen haben, entweder durch ihm fälschlicherweise zugeschriebene Briefe oder Überlieferungen, die fälschlicherweise ihren vorherigen Imamen zugeschrieben wurden. Und als solches erreichte die Sache der Tawaghit der Rafida den Punkt, an welchem sie sich selber zu Treuhändern ihrer Könige ernannt haben. Basierend darauf nahmen sie die Angelegenheiten der Herrschaft und Regierung als Vertreter des Imams mit der Autorität in die Hand, von der sie behaupteten, sie von ihren Imamen genommen zu haben. Genauso war es vor Jahrhunderten der Fall mit den Päpsten der Christen mit den Königen Europas. Wenn sie also jemanden akzeptierten, so erklärten sie seinen Staat zu einem Islamischen Staat und erlaubten ihren Anhängern, hinter ihm zu kämpfen, Urteil bei ihm zu ersuchen, während sie ein Monopol über das Vermögen des Chums als Vertreter des Imams behielten. Und wenn sie die Herrschaft von irgendeinem König ablehnten, erklärten sie ihn zu einem Taghut und stachelten ihre Anhänger zum Ungehorsam gegenüber ihm und seinem Sturz auf. Und wenn die Konflikte zwischen den von der Rafida befolgten üblen Gelehrten und ihren Königen schlimmer wurden, fing jede Seite an, sich gegen die andere zu verschwören und sich zu bemühen eine Monopolstellung zu erhalten, um ohne die andere zu herrschen. So tauchten von den Gelehrten der Rafida Einzelne auf, die öffentlich erklärten, dass es Pflicht war, dass die Herrschaft in ihren Händen allein ist. Auf diesem Wege entwickelten sie die Lehre von der göttlichen Imama, durch welche sie das Recht ihrer Imame beanspruchten, die Sache der Muslime in ihre Hände zu nehmen. So konnten sie dieses Recht auf sich selber übertragen, genauso wie sie es mit all den anderen Angelegenheiten getan haben, die zu Beginn ausschließlich für ihre Imame bestimmt waren und welche sie dann für sich selber erlaubten. Somit tauchte dann die Lehre von Wilayat al-Faqih auf, welche in Wirklichkeit ein heimliches Rebellionsmittel gegen die Grundlage ihrer falschen Religion ist, indem sie all die Macht nehmen, die sie auf ihre vermeintlichen Imame beschränkten, und sie Männer geben, die diese Eigenschaften nicht besitzen, von denen sie einst behaupteten, dass ein Herrscher sie haben muss, damit er gerecht sein und die Religion auf der Prophetischen Methodologie etablieren würde. Die wichtigste dieser Eigenschaften war, dass er unempfänglich für Fehlerbegehung ist und Wissen über alle Dinge hat, seien sie offen oder verborgen, anwesend oder abwesend. Sie waren imstande, über diese Eigenschaften hinwegzusehen, indem sie sie abänderten und auf einen bestimmten 24

ARTIKEL

Grad reduzierten, sodass sie zu ihnen passen. Anstatt der Bedingung, dass ihr Herrscher unempfänglich für Fehler machen ist, genügt ihnen die Bedingung, dass er äußerlich gerecht sein muss. Anstatt ihrer Bedingung, dass er Wissen über alle Dinge haben muss, genügt ihnen die Bedingung, dass er das erforderliche Wissen haben muss, um mit ihrer Scharia zu herrschen. Das heißt, dass er wissend über die Aussagen ihrer Imame sein muss und fähig ist, mit ihren Aussagen Idschtihad zu machen und religiöse Urteile von ihnen zu entnehmen. Sie wagten es sogar, für sich selber die Position der “Nachfolger des Imams” zu begehren, statt sich mit der früheren Position “Stellvertreter des Imams” zu genügen. Dann kamen sie zu dem, was sie zuvor von dem Urteil der Ahlus-Sunna hinsichtlich der Imama ablehnten, nämlich der Grundlage von der Nachfolge des Propheten g im Leiten seiner Umma und Beherrschen von ihnen mit der Scharia von dem Herrn der Schöpfung. Sodass sie diese Urteile nehmen konnten und mit ihnen diese Lehre über Wilayat al-Faqih zusammen mit ihren hinzugefügten Ketzereien und Meinungen ihrer Brüder, der Mutazila klarstellen konnten, die fälschlicherweise mit der Ahlus-Sunna hinsichtlich dieser Sache assoziiert werden. Die Rafida löschen die Grundlagen ihrer Religion aus Die Tawaghit der Rafida gingen zurück und bestätigten, dass ein Staat Islamisch wird, wenn er mit der Scharia des Islams beherrscht wird, weil der Grund seiner Gründung die Etablierung der Religion ist. Es war obligatorisch, einen Herrscher zu ernennen, der diese Religion etablieren und mit dieser Scharia herrschen würde. Unter Beachtung ihres Glaubens, dass die für diese Regierung obligatorische Religion ihre falsche, menschengemachte und die dafür obligatorische Scharia ihre Taghut-Scharia ist, die darauf basiert, ihre Gelehrten als Herren neben Allah c zu nehmen. Ebenso bestätigten sie, dass die Ernennung dieses Imams nur durch die Wahl geschehen könnte, nicht durch einen Nass oder durch den Propheten vererbte Befugnis. Von daher war es für jeden erlaubt Herrscher zu werden, der die Bedingungen des Chalifa erfüllte. Genau genommen wäre dies Pflicht für ihn und es wäre für diejenigen Pflicht, die dazu imstande wären, ihn zu wählen, sodass er die Religion etablieren und mit ihrer Scharia herrschen würde. Und sodass dieser Herrscher ein “Wächter über [die Angelegenheiten] der Gläu-

bigen” und ein Nachfolger des Imams wäre, der seine Stellung übernehmen und die Rechte über all diejenigen übernehmen würde, die an diesen abwesenden Imam glaubten. Folglich waren sie gezwungen, ihren Glauben des “Wartens” durch das Eingeständnis auszuradieren, dass “der Islamische Staat nicht etabliert werden könnte, außer durch die Gläubigen, die sich darum bemühen”. Zur Folge waren sie ebenso gezwungen, diejenigen zu denunzieren, die die Menschen dazu aufriefen, sich zurückzulehnen und auf die Wiederkehr des Imams zu warten, sodass dieser den gerechten Staat etablieren könnte, den sonst keiner etablieren kann. Und auch jener, der jegliche Handlung verbot, damit dies geschieht, und jener sogar jedes erschiene Banner, um diesen Staat bevor der Rückkehr ihres Imams zu etablieren, als Banner der Dschahiliyya und diejenigen, die solche Banner erhoben, als Teufel ansah. So lange die “Islamische Regierung” in der Abwesenheit des “unfehlbaren Imams” etabliert werden konnte, war es sogar noch angemessener zu erlauben und sogar zur Pflicht zu machen, dass die Leute herauskommen und aktiv sind, um diese Regierung zu etablieren. Von der “großen Abwesenheit”… zu einer totalen Abwesenheit Und so stellen wir fest, dass der Haupttaghut der Rafida, Chomeini, in seinem bekannten Buch “al-Hukuma al-Islamiyyah” die üblen Auswirkungen der Ketzereien bestätigt, die sie eingeführt haben und von denen sie dachten, dass sie eine Stellung erreichen würden, um die Menschen mit ihrer Scharia zu beherrschen. Der tote Chomeini sagte: “Mehr als 1000 Jahre sind seit der großen Abwesenheit unseres Imams, dem Mahdi vergangen und tausende mehr könnten vergehen, bevor die Situation das Kommen des erwarteten Imams erforderlich macht. Werden also die Urteile des Islams durch all diese langen Jahre aufgehoben bleiben?” Er sagte auch: “Sagt nicht: “Wir werden [die Urteile] bis zum Erscheinen von al-Huddscha (dem Mahdi), Frieden sei auf ihm, auslassen, denn [in diesem Fall], warum lasst ihr nicht das Gebet aus, wenn ihr auf al-Huddscha wartet?!” Er führt dann weiter, die Pflicht der Etablierung des Islamischen Staates um willen der Etablierung der Religionsurteile zu bestätigen. Er sagte: “Jeder, der für die Meinung streitet, dass es nicht notwendig ist, eine Islamische Regierung zu bilden, lehnt die Notwendigkeit ab, die Urteile des Islams anzuwenden und ruft zum Erstarren und Aufhebung dieser Urteile auf.

Chomeini bewegte sich hinter der Rafida Pflicht der Präsenz des Imams in jedem Zeitalter und Ort und verpflichtete stattdessen die Präsenz einer regierenden Autorität, da er das, was er als verpflichtend ansieht, dass es präsent ist, die Führung an sich ist. Er sagte: “Die Präsenz einer regierenden Autorität, die die Führung über das System und Implementierung des Islamischen Rechts übernimmt, ist notwendig, weil sie die Unterdrückung, Übertretung und Korruption verhindert, das Anvertraute trägt, die Menschen zum Weg der Wahrheit führt und die Ketzereien der Abgewichenen und Starrsinnigen auslöscht. Wurde nicht aus diesem Grund die Chilafa von Amirul-Mumin (er meint Ali h) etabliert?” Und für den Erlaubniszweck von Wilayat al-Faqih machte der Taghut Chomeini die Qualifikation für den Herrscher in spe, was er als Führungsbedingungen bestimmt hat und nicht entsprechend einem Nass (Wortlauttermin), da solche Bedingungen mit der Abwesenheit des Imams nicht angetroffen werden können. Er sagte: “Obwohl es keinen Text gibt, der die Eigenschaften von dem klarstellt, der als Stellvertreter während seiner Abwesenheit fungiert, werden die Eigenschaften des Herrschers in jeder Person gefunden, die als qualifiziert für die Herrschaft über die Menschen erachtet wird.” Der tote Chomeini machte sogar die Handlung in Richtung dieser Regierungsbildung zu arbeiten zu einem Aspekt des Imans an die Wilaya, die eine Grundlage ihrer Religion ist. Er sagte: “Iman an die Notwendigkeit zu haben, diese Regierung zu bilden und jene Institutionen zu schaffen, ist ein Teil des Imans von einem an die Wilaya.” Er hob dann hervor, dass derjenige, der diese Regierung leitet, die Rollen der Imame übernimmt, ohne ihre Stellung oder Status zu erhalten: “da sich unsere Worte hier nicht um die Stellung oder Stufe von einem drehen, aber vielmehr um die funktionelle Rolle”, genauso wie des unfehlbaren Imams Übernahme der Regierungsrolle ihn nicht auf die Stufe von anderen Herrschern reduziert: “da der Imam wahrlich eine preiswürdige Stellung, einen erhabenen Status und eine nachhaltig prägende Chilafa hält, dessen Führung sich jedes Atom des Universums ergibt und von den erforderlichen Aspekten unserer Madhahbs ist, dass unsere Imame Stellungen halten, die weder von einem König noch einem Propheten erreicht werden können.” Und damit verließen die Tawaghit der Rafida für ihre Imame das, wodurch sie sie als Partner mit Allah c in Seinem Namen und Eigenschaften zuschreiben, sie anrufen und durch Gehorsamshandlungen ihre Nähe suchen. Sie entfernten von ihnen einiges, was sie für sie von dem Recht beanspruchten, Gesetze zu geben und zu

Rumiyah

25

herrschen. So halten diejenigen, die sie “Fuqaha” (Juristen) nennen, im Namen des Idschtihads die Angelegenheit der Gesetzgebung in ihren Händen und es obliegt den Anhängern, ihnen darin zu gehorchen, da sie die Stellvertreter des Imams sind. Und als diese Tawaghit die Herrschaftsstellung über die Menschen direkt übernahmen und ihre Gesetze auf sie implementierten, hörte die Notwendigkeit für den abwesenden Imam komplett auf zu existieren. Und solange es möglich war, ihre falsche Religion zu etablieren, ihre menschengemachte Scharia zu implementieren, die Menschen im Namen des “Chums” ihres Besitzes zu berauben und ihre Feinde im Namen des “Dschihads” zu bekämpfen, alles in der Abwesenheit des Imams, was wäre dann das Erfordernis für die Rückkehr oder Erscheinen des Imams, wenn es keinen Unterschied geben würde, ob er anwesend ist oder nicht? Auf der Grundlage von dem ist die Rafida heute bezüglich der Lehre über Wilayat al-Faqih geteilt, mit einem Lager, welches es unterstützt und als Verpflichtung ansieht, und einem anderen Lager, welches dem gegenübertritt und weiterhin auf der Lehre von Intidhar (Warten) beharrt und es als verboten erachtet, jegliche Staaten bevor der Rückkehr ihres Imams von seiner Abwesenheit zu gründen und noch einem anderen Lager, welches es mit der Begründung akzeptiert, dass es den Weg für die Rückkehr und Erscheinen ihres Imams ebnen wird, indem es die richtigen Bedingungen durch die Zunahme seiner Unterstützer, Vorbereitung von Kriegsgerät und Zunahme ihre Stärke herbeiführt, die sämtlich die Angst des Imams vor seinen Feinden entfernen würden. Und sogar durch das Betrachten dieser Staaten, die auf der Grundlage von Wilayat al-Faqih funktionieren, als Verbreitungsmittel von Korruption im Land, sodass die Erde mit Ungerechtigkeit und Chaos gefüllt wird und dies eine Ursache für die Erscheinung des Imams werden würde, sodass er sie mit Gerechtigkeit und Sicherheit füllen könnte. Heute sind jedoch die Stimmen derjenigen, die Wilayat al-Faqih unterstützen, die lautesten, aufgrund ihrem Griff auf die Herrschaften über die Gewalt und Staat und ihrem Besitz von menschlichen und finanziellen Ressourcen, durch welche sie die Mittel Irans kontrollieren und was sie an Mitteln vom Irak und anderen Ländern in Besitz nahmen. Was nach Wilayat al-Faqih kommt Die Gelehrten der Rafida, die an Wilayat al-Faqih glauben, begrenzten auf sich das, was sie zuvor 26

ARTIKEL

auf ihre Imame begrenzt haben. Sie taten dies auf der Grundlage von der Überlieferung, die besagt: “Die Gelehrten sind die Erben der Propheten.” Diese Aussage schreiben sie Dschafar as-Sadiq h zu. Der tote Chomeini sagte: “Und wenn wir auf die Aussage Allahs c schauen: {Der Prophet steht den Gläubigen näher als sie sich selbst.} [Al-Ahzab: 6] und über seine (d.h. Dschafar as-Sadiq) Aussage nachdenken: “Die Gelehrten sind die Erben der Propheten.” Wir würden herausfinden, dass die Führung zu den nominellen Angelegenheiten gehört, die übertragen werden können und dies ist traditionell nicht unmöglich.” Er sagte auch: “”Huddscha von Allah” bedeutet, dass der Imam der Referenzpunkt der Leute in all ihren Angelegenheiten ist und Allah ihn bestimmt und ihm die Autorität über all ihre Angelegenheiten gewährt hat, die den Menschen Nutzen und Glückseligkeit bringt und genauso sind die Juristen, da sie die Referenzpunkte und Anführer der Umma sind.” Und sie betrachteten sich selber als von ihren Imamen ernannte, um zwischen den Menschen zu richten.. Von daher war der Iman der Anhänger an die Führerschaft von diesen Juristen über ihnen ein Aspekt von ihrem Iman an die Führerschaft von ihren “unfehlbaren” Imamen. Khomeini erwähnte eine Überlieferung von Dschafar as-Sadiq, die besagt: “Macht einen Mann als Richter zwischen euch, der unser Halal und Haram kennt, denn ich habe ihn fürwahr als Richter über euch ernannt.” Nachdem er diese Überlieferung erwähnte, sagte er: “Ausgehend von dem was diese Überlieferung erforderlich macht, wurden die Gelehrten von dem Imam ernannt, um die über Menschen zu regieren und zwischen ihnen zu richten. Ihre Stellung wird weiterhin für sie bewahrt.” Damit erachten sie, dass wenn Ahl al-Hall wal-Aqd (diejenigen, die den Herrscher ernennen und entfernen) einen Einzelnen wählten, der qualifiziert für das Herrschen ist (weil er die zwei Bedingungen besitzt, die sie als grundlegend betrachten, die Bedingungen, dass er gerecht ist und juristisches Wissen besitzt), es auf der gleichen Stufe wie Anass war, die sie zuvor als Bedingung für die Imama machten oder um der Stellvertreter des Imams zu sein. Durch die von uns erwähnte Gesamtsumme wird es klar, dass die Rafida heute mit ihrer Anwendung der Lehre der göttlichen Imama, auf der ihre Religion errichtet ist, und anderen Grundlagen und Lehren, die sich davon abzweigen, sehr den Muschrikin von den Arabern ähnelt, die Idole aus Datteln mit ihren eigenen Händen herstellten, um sie neben Al-

lah anzubeten und sie essen würden, wenn sie hungrig wurden. Von daher schafften die Tawaghit der Rafida aufgrund der Nutzen, die sie woanders fanden, schrittweise ihre Grundlagen und Lehren ab, nachdem sie sie zu Beginn jahrhundertelang als Götzen, die sie anbeteten, und als Grundlage von Wala und Bara nahmen, auf denen sie entweder Bindungen von Zuneigung errichteten oder Feindschaft erklärten. Der Weg derjenigen, die rechtgeleitet sind… Und nicht das Streunen der Irregeleiteten DIE OPERATION DES ISLAMISCHEN STATES ERSCHÜTTERTE TEHERAN, DIE HAUPTSTADT DES RAFIDISTAATES.

So entwickelte sich die Religion der Rafida über den Lauf der letzten Jahrhunderte, was sie dazu führte, die Richtigkeit von dem zu bestätigen, weswegen sie die Dschamaa der Muslime verließen, nämlich ihre Denunzierung der Rechtmäßigkeit der Führerschaft von den rechtgeleiteten Chulafa, die die Muslime ernannt haben, und ihrer Behauptung, dass ein göttlicher Text (Nass) und Prophetischer Wille (Wasiyya) für jeden obligatorisch war, der die Führung über die Angelegenheiten der Muslime verdiente. Dies war so, damit sie dies nur auf Ali h und seine Söhne nach ihm beschränken konnten, basierend darauf, was sie über sie an Nass und Wasiyyah behaupteten, und dadurch die Führung derjenigen ablehnen konnten, die die Führung über die Angelegenheiten der Muslime übernahmen, ihnen Feindschaft erklären und sie bekämpfen konnten, ihrer Religion hinzufügen konnten, viele Ketzereien darin einführen konnten und ins Extreme gehen konnten, Lügen gegen Allah c, Seinen Gesandten und das Haus des Propheten zu fabrizieren, alles um ihrer Religion zu helfen, ihren Madhhab von der Religion der Muslime zu isolieren, zu dem Ausmaß, dass es zu einer unabhängigen Religion wurde, die auf Schirk und Aberglauben errichtet ist, von der sie keine verlässlichen Überlieferungen hatten, um ihr zu folgen und keinen Intellekt, auf den sie sich verlassen konnten, um von ihn zu nehmen. Genauso entwickeln sich alle falschen Madhhabs und irregeleiteten Gruppen, welche behaupten, dass sie sich darum bemühen, den Islamischen Staat zu etablieren und welche auf ketzerischen Wegen fortschreiten, für die sie keinen Beweis oder Überlieferungen von den rechtschaffenen Salaf haben. Diese ketzerischen Wege führen

sie folglich weg vom richtigen Weg und werfen sie in die Abgründe des Schirks und Kufrs, auch wenn sie behaupten, die Religion etablieren zu wollen. So stolpern sie in diese Abgründe, als ob sie blind wären und sie wechseln ihre Farben, als wären sie Chamäleons bis in das Ausmaß, dass sie gar kein Prinzip kennen würden, welches sie als ihre Grundlage nehmen. Und wenn sie in einigen ihrer Aussagen und Taten einigen Aspekten der Wahrheit zustimmen würden, würden sie damit nichts außer das beabsichtigen, was sie mit allen Irrwegen beabsichtigen, welchen sie zuvor gefolgt sind. Wenn sie also in der Wahrheit etwas finden würden, wonach sie schmachten, würden sie sich daran krallen und wenn sie etwas anderes als dies finden würden, dann würden sie es kritisieren und dazu zurückkehren, sich in ihrer Verwirrung hin und her zu wälzen und nach der Rechtleitung auf den Wegen der Abweichung zu suchen. Was die Ahlus-Sunna wal-Dschamaa angeht, die auf der Prophetischen Methodologie in ihrem Bestreben die Religion zu etablieren voranschreitet, sie befinden sich auf einem Weg, den sie seit der Sendung ihres Propheten g nicht verlassen haben und bis Allah die Erde und alles auf ihr erbt. Sie waren durch die verschiedenen Wege nicht verwirrt und folgten keiner abgewichenen Straße. Vielmehr klammerten sie sich an den geraden Weg Allahs fest, was Sein Buch und die Sunna Seines Propheten g ist und sie halten sich fest an das starke Seil Allahs fest, was die Dschamaa der Muslime ist. Sie glauben in Wahrheit an Allah, legen wahrhaftig ihr Vertrauen auf Ihn und führen aufrichtig den Dschihad auf Seinem Weg und Allah leitet sie auf den geraden Weg.

Rumiyah

27

Alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten. Möge der Segen und Frieden auf dem edelsten der Gesandten sein, und auf seiner Familie und all seinen Gefährten. Um fortzufahren: Wahrlich, die lügnerischen Regierungsgelehrten haben den Fiqh des Dschihads verzerrt, genauso wie sie den Tauhid, mit dem die Propheten und Gesandten kamen verzerrt haben. Sie machten die Leute der Schrift, die Madschus und die Muschrikin zu Brüdern und Verbündeten der Muslime. Sie versuchten zwischen den Religionen zu versöhnen und sie alle eins zu machen, so verkündeten sie es – in ihren Büchern und Fatwas – dass das Blut und der Besitz dieser 28

FEATURE

Kuffar unantastbar sei. Der Zustand dieser Gelehrten ist wie der der Juden, über die Allah c sagte: {Unter denjenigen, die dem Judentum angehören, verdrehen manche den Sinn der Worte} [An-Nisa: 46] Die Kuffar in ihren eigenen Ländern zu töten oder ihren Besitz zu stehlen, gehört zu den Angelegenheiten die weitreichend von den Rechtsgelehrten erörtert wurden. Jedoch förderten die Taghutgelehrten den Fiqh des Pazifismus, strebten danach diese Angelegenheiten von der Religion des Islams auszulöschen, um sie mit dem Manhadsch der Erniedrigung und Unterwürfigkeit zu den Kuffar zu ersetzen und um die Leute für die neue Religion, die sie etabliert haben zu unterwerfen, die auf der Grundlage der “friedlichen Koexistenz aller Religionen,” der Festigung der “Prinzipien des Islams,” Pazifismus und Abschaffung des Dschihads errichtet wurde. Plötzlich findet man viele von denen, die sich dem Wissen und dem Islam zuschrieben fast in Übereinstimmung bei dem Verbot einer Angelegenheit über deren Zulässigkeit die Umma zuvor Idschma hatte. Und dies wäre nicht seltsam, wenn wir über die Aussage von Anas Ibn Malik h meditieren, als az-Zuhri bei ihm in Dimaschq eintrat und zu ihm sprach: “Was bringt dich zum Weinen?” Da sagte Anas: “Ich konnte nichts [von den Gottesdiensten] erkennen, die ich erlebt hatte, außer dem Gebet und nun ist selbst das Gebet verloren gegangen.” (Überliefert bei al-Buchari) Wie wäre es, wenn er unsere Ära erreichen würde, in der die deutlichen Urteile im Buche Allahs, der Sunna des Gesandten Allahs g und dem Idschma der Salaf ausgelöscht wurden? Und von den Urteilen, die ausgelöscht wurden ist das Urteil über das Blut und den Besitz der kriegerischen (harbi) Kuffar und die Tatsache, dass ihr Blut keine Unantastbarkeit (Isma) hat, außer durch die Annahme des Islams oder durch einen in der Scharia gültigen Vertrag. Daher ist es für den Muslim nach seinem Gutdünken erlaubt ihr Blut zu vergießen und ihren Besitz zu nehmen, in Übereinstimmung mit dem Vorbild des Propheten g und seinen edlen Gefährten j. Doch heutzutage findet man, dass die Gelehrten und die Prediger der Irreführung die Muwahhidin kritisieren und sie der Verzerrung des Erscheinungsbildes des Islams beschuldigen, aufgrund genau der gleichen Taten, die auch von den Sahaba, wie Abu Basir und Abu Dschandal k ausgeführt wurden. Und gleichzeitig hört man von ihnen kein einziges Wort, wenn ihre Herren von den Tawaghit des Westens und Ostens den Besitz der

Muslime rauben. Wahrlich, der Islamische Staat hat es sich aufgebürdet Dschihad gegen die Feinde dieser Religion – von den Kuffar und Murtaddin – mit Schwert und Speer zu führten, sowie mit den Beweisen und Klarstellungen, bis die Religion allesamt für Allah ist und bis die Religion zu den Muslimen deutlich und rein zurückkehrt, so wie sie zuvor war. Allah c sagte: {Und kämpft gegen sie, bis es keine Fitna mehr gibt und (bis) die Religion gänzlich Allahs ist. Wenn sie jedoch aufhören, so sieht Allah wohl, was sie tun.} [Al-Anfal: 39] In diesem Artikel werden wir das Urteil über den Besitz der harbi Kuffar in ihren Ländern verdeutlichen und demonstrieren, dass das was von ihnen genommen wird das beinhalten kann, was Ghanima ist und das, was Fay ist und das, was durch Betrug und Täuschung genommen wird. Wir werden auch die Aussagen mancher Gelehrten über diese Thematik erwähnen und auf einige Missverständnisse antworten. Ebenso werden wir die Gelegenheiten nicht verpassen, um einige Vorteile der Aneignung ihres Besitzes im Rahmen des umfassenden Krieges zwischen dem Staat der Chilafa und den Nationen des Kufr allesamt zu erwähnen. Und es ist Allah der Erfolg gewährt und zum geraden Weg leitet. Das Blut und der Besitz des harbi Kafirs ist erlaubt Der Standard bzgl. dem Blut und Besitz der harbi Kuffar ist, dass es keine Unantastbarkeit (Isma) hat. Die Gelehrten haben einen Idschma, dass das Urteil Allahs bzgl. der harbi Kuffar ist, dass weder ihr Blut noch ihr Besitz Isma hat. Stattdessen ist sowohl ihr Blut und ihr Besitz für die Muslime erlaubt. Imam Ibn Taymiyya r sagte: “Und Kufr zusammen mit Muharaba (Kriegslust) ist in jedem Kafir vorhanden, daher ist es erlaubt ihn zu versklaven ebenso wie es erlaubt ist ihn zu töten.” (Madschmu al-Fatawa) Wahrlich, die harbi Kuffar – gemäß der Fachsprache der Fuqaha – sind nicht nur jene Kuffar, die Krieg gegen die Muslime führen. Stattdessen beinhalten die harbi Kuffar all jene, denen von den Muslimen keine Sicherheit gewährt wurde, entweder durch einen Dhimmivertrag oder einen Waffenstillstand, ganz egal ob sie rekrutierte Soldaten im Militär oder nicht-Kämpfer und andere von den allgemeinen Bevölkerungen der Kuffar sind. Ihr Blut und Besitz ist für die Muslime erlaubt, und dieses Urteil umfasst

Rumiyah

29

DER MURTADD ABU BASIR AT-TARTUSI, EIN VERFECHTER DES MISSVERSTÄNDNISSES BZGL. DER VISA DER KUFFAR

alle Muschrikin überall. Allah c sagte: {Wenn nun die Schutzmonate abgelaufen sind, dann tötet die Götzendiener, wo immer ihr sie findet, ergreift sie, belagert sie und lauert ihnen aus jedem Hinterhalt auf! Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Abgabe entrichten, dann lasst sie ihres Weges ziehen! Gewiss, Allah ist Allvergebend und Barmherzig.} [At-Tauba: 5] Er c sagte auch: {Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Abgabe entrichten, dann sind sie eure Brüder in der Religion.} [At-Tauba: 11] So ist der Grund für die Zulässigkeit ihres Bluts ihre Begehung des Schirks. Deswegen, wird ihr Blut unantastbar, wenn sie den Schirk bereuen. Ibn Qudama sagte: „Es gibt keinen Qisas (Vergeltungsstrafe) für jemanden der einen harbi Kafir tötet, aufgrund der Aussage Allahs c: {dann tötet die Götzendiener, wo immer ihr sie findet} [At-Tauba], noch für jemanden, der einen Murtadd tötet. Und weil sein (d.h. der Murtadd) Blut zum Vergießen erlaubt ist, ähnelt er mehr dem harbi Kafir.“ (Al-Kafi fi Fiqh al-Imam Ahmad) Und in der Sunna überlieferte Ibn Umar k, dass der Gesandte Allahs g sagte: “Mir wurde befohlen die Leute zu bekämpfen, bis sie bezeugen, dass es keinen Gott außer Allah gibt und dass Muhammad der Gesandte Allahs ist und bis sie das Gebet verrichten und die Zakah bezahlen. Wenn sie dies tun haben sie ihr Blut und ihren Besitz vor mir geschützt, außer vor dem Recht des Islams und ihre Abrechnung obliegt Allah.” (Überliefert bei al-Buchari und Muslim) Es gibt also keine Unantastbarkeit (Isma) für Blut und Besitz, außer durch den Eintritt in den Islam. 30

FEATURE

Imam at-Tabari r sagte: “Der Idschma ist, dass das Urteil Allahs bzgl. den harbi Muschrikin ist, dass sie getötet werden müssen.” (Dschami al-Bayan fi Tawil al-Quran) Imam asch-Schafii sagte bzgl. de was dem Blut der Kuffar Isma gibt: “Allah c machte das Blut und den Besitz des Kafirs erlaubt, außer wenn er Dschizya bezahlt oder ein Sicherheitsabkommen für eine Zeitperiode eingeht.” (Al-Umm von asch-Schafii) Er r sagte auch bzgl. demjenigen, dem ein Sicherheitsabkommen gewährt wurde: “Das Abkommen das ich als unbestimmter Zeitdauer beschrieb kann nur für eine begrenzte Zeitdauer gegeben werden und wird dem Muahid selbst (demjenigen der das Abkommen begehrt) gegeben. Solange er das Abkommen einhält ist es gültig, aber wenn er davon zurücktritt wird er ein Harbi, dessen Blut und Besitz erlaubt ist.” (Al-Umm) Darul-Kufr ist ein Land der “Ibaha” Darul-Harb – oder Darul-Kufr – ist ein Land der “Ibaha” (d.h. ein Land in dem das Blut und der Besitz seiner Bewohner erlaubt ist) und dies basiert auf dem was zuvor an Beweisen präsentiert wurde, dass das Begehen von Schirk mit Allah c das Blut und den Besitz erlaubt macht und daher ist das Blut und der Besitz der Kuffar erlaubt für die Muslime. Imam asch-Schafii r sagte in seinem Buch alUmm: “Das Land [von Darul-Harb] ist erlaubt [für einen Muslim darin das Blut und den Besitz anzutasten], weil es ein Land des Schirks ist.”

Al-Dschassas al-Hanafi sagte: “Alles was in Darul-Harb ist, ist kein gültiger Besitz, weil es ein Land der Ibaha ist und der Besitzer seiner Einwohner erlaubt ist.” (Ahkam al-Quran) Ibn Abi Zayd al-Qayrawani al-Maliki sagte: “Sahnun sagte: ‘Und wenn ein Volk in Darul-Harb den Islam annimmt ist es erlaubt irgendwen zu töten und seinen Besitz zu nehmen.’” (An-Nawadir waz-Ziyadat) Schaych Hamad Ibn Atiq sagte: “Und jene, die an den Ansichten der Gelehrten teilgenommen haben, die für tiefgründige Recherche der Angelegenheiten bekannt sind haben zweifellos gelesen, dass wenn Schirk in einem bestimmten Land erscheint, die verbotenen Dinge dort öffentlich praktiziert werden und die Symbole der Religion dort zerstört werden, dieses Land zu einem Land von Kufr wird, der Besitz seiner Leute wird als Ghanima genommen und ihr Blut wird als erlaubt erklärt.” (Ad-Durar as-Saniyya fil-Adschwiba an-Nadschdiyya) Der Besitz der Kuffar ist entweder Ghanima, Fay oder Ihtitab Imam Ibn Taymiyya r sagte: “Was Ghanima betrifft, es ist Vermögen das von den Kuffar durch Kämpfen genommen wird.” (Madschmu al-Fatawa) Allah hat Ghanima für die Muslime erlaubt gemacht. Er c sagte: {Esst nun von dem, was ihr erbeutet habt, als etwas Erlaubtes und Gutes, und fürchtet Allah! Gewiss, Allah ist Allvergebend und Barmherzig.} [Al-Anfal: 69] Und in den zwei Sahih-Werken berichtet Dschabir Ibn Abdillah k, dass der Prophet g sagte: “Mir wurden fünf Dinge gegeben, die niemandem vor mir gegeben wurden: Ich wurde unterstützt mit Terror für die Distanz eines Monatsmarsches und die Erde wurde zu einem Ort des Gebets und zu einem Mittel der Reinigung für mich gemacht, so soll jeder Mann meiner Umma den das Gebet erreicht beten [wo auch immer er ist] und Ghanima wurde für mich erlaubt und war für niemanden vor mir erlaubt und mir wurde die Fürsprache gewährt und ein Prophet wurde speziell zu seinem Volk entsandt, während ich zu den Menschen allesamt gesandt wurde.” Und was Fay betrifft, “Es ist das was von den Kuffar ohne jeglichen Kampf genommen wird.” (Madschmu al-Fatawa) Allah c sagte: {Und für das, was Allah Seinem Gesandten von ihnen als kampflose Beute zuge-

teilt hat, habt ihr weder Pferde noch Reitkamele in Trab gebracht, sondern Allah gibt Seinen Gesandten Gewalt, über wen Er will. Und Allah hat zu allem die Macht.} [Al-Haschr: 6] Und was Ihtitab oder Talassus betrifft, so ist es das Stehlen des Besitzes der Kuffar durch Betrug und Täuschung, und es ist Besitz der erlaubt ist, wenn man ihnen nicht ausdrücklich Sicherheit gewährt hat. Es gibt keine gültige Meinungsverschiedenheit zwischen den Gelehrten bzgl. ihrer Zulässigkeit. Jedoch waren sie sich uneinig ob es als Ghanima angesehen wird oder lediglich als erlaubtes Einkommen, dass speziell für den ist der es nimmt. Die Meinungen der Gelehrten bzgl. was dem Chums unterliegt vom Vermögen des Ihtitab Talassus geschieht mit einem Angriff der stattfindet, entweder mit oder ohne Erlaubnis des Imams und mit oder ohne Präsenz einer starken Kraft. Es geschieht ebenfalls ohne dass ein Angriff stattfindet, wie in dem Fall vom Talassus, der durch einen Gefangenen ausgeführt wird, nachdem er frei wird, oder Talassus ausgeführt durch einen Händler durch eine Handelstransaktion oder durch das Abhalten einer Person von ihrem Besitz, oder Talassus ausgeführt durch jemanden der Islam in Darul-Harb annimmt. In jedem dieser Fälle gibt es Details, die von den Gelehrten erwähnt wurden bzgl. was dem Chums unterliegt und was nicht. Erstens: Talassus, der von einem Angriff begleitet wird Die Mehrheit der Gelehrten sagt, dass wenn entweder ein Muslim oder eine Gruppe von Muslimen, die eine starke Kraft umfassen einen Angriff in Darul-Harb ausführen und Vermögen durch Gewalt oder Täuschung nehmen, dieses Vermögen dem Chums unterliegt. Die Mehrheit hat keine bestimmte Anzahl von Leuten als Bedingung bestimmt, damit Stärke erreicht wird. Imam al-Baghawi asch-Schafii r sagte: “Egal ob sie wenige oder viele in der Anzahl sind, der Chums gehört jenen, die ein Recht zum Chums haben und der Rest des Vermögens gehört ihnen (d.g. jenen die das Vermögen von den Kuffar nahmen). Selbst wenn es nur ein Mann wäre der Darul-Harb betritt, einen Harbi bekämpft und von ihm Vermögen nimmt, so würde dieses Vermögen dem Chums unterliegen und was davon übrigbleibt nach der Ent-

Rumiyah

31

fernung des Chums gehört ihm.” (At-Tahdhib fi Fiqh al-Imam asch-Schafii) Was die Hanafis betrifft, so stellte Abu Yusuf die Bedingung, dass es neun Muslime oder mehr sein müssen bevor das Vermögen dem Chums unterliegt, weil das die Anzahl ist, durch die Stärke erreicht wird. Was einzelne Muslime [weniger als neun] betrifft die Angriffe ausführten, so sahen die Hanafis das Vermögen, das sie nehmen nicht als dem Chums unterliegend an und stattdessen sahen sie es als eine erlaubte Art des Einkommens, außer wenn derjenige der den Angriff auf Darul-Harb ausführt, dies mit der Erlaubnis des Imams tut, denn in diesem Fall würde er durch die Kraft des Imams unterstützt sein und daher unter die Regelung der Sariyya (eine Truppeneinheit) fallen. Zweitens: Einen Angriff oder Talassus mit oder ohne die Erlaubnis des Imams ausführen Die Mehrheit der Gelehrten unterschied nicht zwischen denen, die die Erlaubnis des Imams haben und denen, die sie nicht haben und sie hielten die Ansicht, dass egal ob jemand mit oder ohne Erlaubnis des Imams ausrückt und dann Vermögen von den Kuffar nimmt, dieses Vermögen dem Chums unterliegt. Imam al-Baghawi asch-Schafii r sagte: “Und wenn eine Gruppe einen Angriff ohne die Erlaubnis des Imams ausführt ist es verpönt, weil wenn sie mit seiner Erlaubnis ausrücken würden, so würde er ihre Umstände in Betracht ziehen und ihnen Unterstützung schicken. Wenn sie es also ohne seine Erlaubnis tun und Ghanima nehmen, so unterliegt das was sie als Ghanima nehmen dem Chums.” (At-Tahzib fi Fiqh al-Imam asch-Schafii) Abu Muhammad ath-Thalabi al-Baghdadi al-Maliki sagte: “Und wer auch immer Darul-Harb alleine betritt, um Vermögen zu stehlen und daraufhin Ghanima erhält, so wird der Chums davon genommen, und Malik unterschied nicht zwischen seinem Eintreten mit oder ohne die Erlaubnis des Imams.” (Uyun al-Masail von al-Qadi Abdul-Wahhab al-Maliki) Diese ist die Meinung der Mehrheit und es ist eine der Meinungen, die von Imam Ahmad überliefert wird. Bei der Erwähnung der Meinung, die von Imam Ahmad überliefert wurde, sagte Ibn Qudama: “Dass ihre Ghanima wie die Ghanima von allen anderen ist: Der Imam nimmt den Chums davon und teilt den Rest unter ihnen. Und dies ist die Aussage der meisten Gelehrten – inklusive asch-Schafii – auf32

FEATURE

grund der Allgemeinheit der Aussage Allahs c {Und wisset: Was immer ihr erbeutet, so gehört Allah ein Fünftel davon} [Al-Anfal: 41] ... bis zum Ende der Aya. Und Qiyas wird gemacht auf Grundlage von [der Regelung die gelten würde] falls sie mit der Erlaubnis des Imams eingetreten wären.” (Al-Mughni von Ibn Qudama) Was die Hanafis betrifft, so unterscheiden sie zwischen denen, die die Erlaubnis des Imams haben und denen, die sie nicht haben. Abu Yusuf sagte: “Ich fragte Abu Hanifa, sagend: ‘Was ist deine Ansicht im Fall von einem oder zwei Männern, die die Stadt oder das Land verlassen, einen Angriff in Darul-Harb durchführen und Ghanima erhalten? Unterliegt das, was sie erhalten haben dem Chums?’ Er sagte: ‘Was sie erhalten haben unterliegt nicht dem Chums, weil diese zwei Männer mit einem Dieb verglichen werden können in Bezug auf das, was sie erhalten haben, so gehört es ihnen.’ Ich sagte: ‘Aber wenn der Imam einen Mann vom Militärlager als Vorhut schickt und er Ghanima erhält, unterliegt es dem Chums, während der Rest zwischen ihm und den Soldaten im Lager aufgeteilt wird?’ Er sagte: ‘Ja.’ Ich sagte: ‘Aber was ist der Unterschied zwischen diesem Mann und den anderen zwei Männern?’ Er sagte: ‘Weil dieser Mann vom Imam vom Militärlager gesendet wurde und das Militärlager ist ein Mittel der Unterstützung für ihn, während die anderen zwei Männer nicht vom Militärlager kamen. Sie kamen lediglich auf der Stadt oder dem Land heraus, freiwillig und ohne die Erlaubnis des Imams.’” (As-Siyar as-Saghir) Diese Ansicht ist eine der Ansichten die von Imam Ahmad überliefert wurde. Bei der Erwähnung dieser anderen Meinung, die von Imam Ahmad überliefert wurde sagte Ibn Qudama: “Es gehört ihnen ohne dem Chums zu unterliegen.” Dies ist die Ansicht Abu Hanifas, weil es eine erlaubte Form des Einkommens ist, die ohne Dschihad erhalten wurde, so war es für sie vergleichbar mit Ihtitab (Brennholz sammeln), denn Dschihad wird nur mit der Erlaubnis des Imams ausgeführt, oder durch eine Gruppe die Stärke hat. Was dies betrifft, so ist es Raub und Diebstahl, und es ist lediglich das Erhalten eines Einkommens.” (Al-Mughni) Es gibt eine dritte Meinung, und sie hat auch eine der Ansichten die von Imam Ahmad überliefert wurden. Sie lautet, dass sie kein Anrecht darauf haben, und dass es in Wahrheit den Muslimen gehört, weil sie sündhaft sind durch den Auszug ohne die Erlaubnis des Imams. Ibn Qudama sagte: “Bzgl. einem Sklaven,

der zu den Römern flüchtet und dann zurückkehrt und mit sich Güter hat; Ahmad sagte [hierüber]: ‘Der Sklave gehört seinem Herren und das was mit ihm ist an Gütern und Besitz gehört den Muslimen, weil [solche Sklaven] eine Sünde mit dieser ihrer Tat getan haben, so haben sie kein Anrecht darauf (d.h. auf die Güter).’” (Al-Mughni) Drittens: Der Talassus eines Händlers, oder eines Gefangenen, der frei wurde und in Darul-Kufr wohnt oder einer, der dort den Islam annimmt Jeder der die Meinungsverschiedenheit der Gelehrten bei dieser Angelegenheit untersucht wird feststellen, dass von den Gründen, dass Vermögen dem Chums unterliegt ist, dass es mit Gewalt und durch Kämpfen genommen wird und dies ist eine Bedingung, die für Ghanima gestellt wird. Ebenso ist ein anderer Grund die Erlaubnis des Imams, da es als Dschihad bezeichnet wird, wenn man hinter ihm kämpft. Was alles andere außer dem betrifft, so haben die Gelehrten es in die Kategorie der Ghanima zugeordnet und bezeichneten es stattdessen als eine erlaubte Form des Einkommens, vergleichbar mit Jagen oder dem Sammeln von Brennholz und dies ist wie der Fall des Talassus, der von einem Händler ausgeführt wird oder einem Gefangenen der frei gekommen ist oder einem Muslim, der zwischen den Kuffar wohnt oder einem, der den Islam in Darul-Harb annimmt und der Beweis für dies ist was Imam at-Tabari r in seinem Tafsir von Salim Ibn Abil-Dschad überlieferte bzgl. dem Tafsir der Aussage Allahs c: {Und wer Allah fürchtet, dem schafft Er einen Ausweg} [AtTalaq: 2] Salim sagte: “Es wurde herabgesandt bzgl. einem Mann vom [Stamm der] Aschdscha, die von Härte getroffen waren. So kam er zum Propheten g, der zum ihm sagte: ‘Fürchte Allah und habe Geduld.’ So ging er zurück und fand seinen Sohn, der vom Feind gefangengenommen worden war. Allah hatte ihn von ihnen befreit und er nahm einige ihrer Ziegen [als er flüchtete]. So kam er und erwähnte dies dem Gesandten Allahs g und sagte: ‘Ist es in Ordnung für mich, O Gesandter Allahs?’ Er sagte: ‘Ja.’” (Dschami al-Bayan fi Tawil al-Quran) So nahm dieser muslimische Gefangene diese Ziegen, nachdem er von ihnen entkommen war und der Prophet g unterwarf dies nicht dem Chums, weil sie in Darul-Harb erhalten wurden, außerhalb des Hoheitsgebietes der Muslime, ohne jeglichen Kampf und ohne seine g Erlaubnis, so sah er es nicht als

Ghanima. Aus diesem Grund ist die Bedingung damit Vermögen als Ihtitab angesehen wird, dass es in Darul-Harb ohne Erlaubnis des Imams genommen wird. Und diese Regelung wird verwirklicht im Fall eines Händlers, wenn er Vermögen in Darul-Harb stiehlt. Imam al-Baghawi r sagte: “Und wenn er Darul-Harb betreten würde und etwas von einem Harbi durch eine Verkaufstransaktion nimmt und ihm dann sein Vermögen verwehrt und flüchtet, so gehört [dieses Vermögen] speziell ihm und unterliegt nicht dem Chums.” (At-Tahdhib fi Fiqh al-Imam asch-Schafii) Und es ist dasselbe Urteil im Falle desjenigen, der in Darul-Harb wohnt und nicht ausdrücklich den Kuffar Sicherheit gewährte und ebenfalls jener, der den Islam in Darul-Harb annimmt und dann von den Kuffar stiehlt. Dies ist aufgrund der Bedingungen die vorhanden waren im Fall desjenigen, der die Ziegen in der Zeit des Propheten g nahm und es gibt keinen Beweis für jene die sagen, dass dieses Vermögen, das von den Kuffar genommen wurde dem Chums unterliegt. Ibn Abi Zayd al-Qayrawani sagte: “Sahnun sagte: ‘Und wenn ein Volk den Islam in Darul-Harb annimmt, so ist es erlaubt für sie jeden zu töten den sie können und ihren Besitz zu nehmen.’” (An-Nawadir waz-Ziyadat) Und es gibt keinen Unterschied bzgl. dem Besitzer des Vermögens, so kann man also den Besitz eines Mannes, einer Frau oder auch einem Kind von den Kuffar stehlen. Wie der Besitz, der von den harbi Kuffar genommen wurde aufgeteilt werden muss Ghanima: Allah c sagte: {Und wisset: Was immer ihr erbeutet, so gehört Allah ein Fünftel davon und dem Gesandten, und den Verwandten, den Waisen, den Armen und dem Sohn des Weges, wenn ihr an Allah glaubt und an das, was Wir auf Unseren Diener am Tag der Unterscheidung (als Offenbarung) hinabgesandt haben, an dem Tag, da die beiden Heere aufeinandertrafen. Und Allah hat zu allem die Macht.} [Al-Anfal: 41] So müssen also vier Fünftel der Ghanima an die Mudschahidin gehen, die die Ghanima nahmen und das übrigbleibende Fünftel geht an die Kategorien der Leute die in der Aya der Ghanima in Sura al-Anfal erwähnt werden. Ibn Umar und Ibn Abbas k überlieferten beide und sagten: “Allahs Gesandter g pflegte den Chums in fünf Teile zu teilen,” das heißt, das übrigbleibende Fünftel wurde in fünf Teile aufge-

Rumiyah

33

teilt. Imam Ahmad sagte: “Der Chums der Allah und Seinem Gesandten gehört ist ein [Teil], und für die nahen Verwandten ist ein Teil – und sie sind die Verwandten des Propheten g, jene sind die Stämme der Bani Haschim und Bani al-Muttalib, da der Prophet g diesen Teil nicht aufteilte außer zwischen ihnen – und für die Waisen ein Teil, und für die Bedürftigen ein Teil und für die Reisenden ein Teil.” (Masail Ahmad Ibn Hanbal Riwayat Ibnihi Abdillah) Wofür der Teil Allahs und Seines Gesandten g verwendet wird: Der Teil Allahs und Seines Gesandten g – gemäß der richtigen Ansicht – ist Fay das für Pferde, Waffen und im Interesse der Muslime verwendet wird. Ibn Qudama sagte: “Allah wies es Sich Selbst und Seinem Gesandten zu, so dass bekannt wird, dass das was ihn betrifft die Maslaha (die Interessen der Muslime) ist und dass dies nicht spezifisch für den Propheten g ist, so dass es nach seinem Tod aufhört.” (Al-Mughni von Ibn Qudamah) Fay: Allah c verdeutlichte das wofür Fay verwendet werden muss in Sura al-Haschr: {Was Allah Seinem Gesandten von den Bewohnern der Städte als kampflose Beute zugeteilt hat, das gehört Allah, Seinem Gesandten und den Verwandten, den Waisen, den Armen und dem Sohn des Weges. Dies, damit es nicht nur im Kreis der Reichen von euch bleibt. Was nun der Gesandte euch gibt, das nehmt; und was er euch untersagt, dessen enthaltet euch. Und fürchtet Allah. Gewiss, Allah ist streng im Bestrafen. * (Das gehört) den armen Auswanderern, die aus ihren Wohnstätten und von ihrem Besitz vertrieben worden sind, weil sie nach Huld von Allah und Wohlgefallen trachten und Allah und Seinem Gesandten helfen. Das sind die Wahrhaftigen. * Und diejenigen, die in der Wohnstätte und im Glauben vor ihnen zu Hause waren, lieben (all die,) wer zu ihnen ausgewandert ist, und empfinden in ihren Brüsten kein Bedürfnis nach dem, was (diesen) gegeben worden ist, und sie ziehen (sie) sich selbst vor, auch wenn sie selbst Mangel erlitten. Und diejenigen, die vor ihrer eigenen Habsucht bewahrt bleiben, das sind diejenigen, denen es wohl ergeht. * Und diejenigen, die nach ihnen gekommen sind, sagen: „Unser Herr, vergib uns und unseren Brüdern, die uns im Glauben vorausgegangen sind, und lasse in unseren Herzen 34

FEATURE

keinen Groll sein gegen diejenigen, die glauben. Unser Herr, Du bist ja Gnädig und Barmherzig.“} [Al-Haschr: 7-10] Die Gelehrten waren sich uneinig ob Fay dem Chums unterliegt oder nicht und der Grund für ihre Meinungsverschiedenheit ist, dass die siebte Aya von Sura al-Haschr die gleichen Kategorien der Leute erwähnt die Allah c in der Aya der Ghanima in Sura al-Anfal erwähnte. Daher nahm eine Gruppe der Gelehrten das Offensichtliche dieser Aya, mit dem Wissen, dass Allah c den Chums nicht erwähnte, wie Er es in der Aya von al-Anfal tat. Eine andere Gruppe von Gelehrten nahm die Ansicht von Umar h, der die Aussage Allahs c in den oben genannten Versen las und sagte: “Diese [Aya] beinhalten alle Muslime.” So werden diese Aya erwähnt für den Zweck der Klarstellung der umfassenden Natur der Regelung, nicht für den Zweck der Bestimmung, dass diese Kategorien der Leute den Chums erhalten. Ibn Qudama sagte in al-Kafi: “Was offensichtlich im [Hanbali] Madhhab ist, ist dass es nicht dem Chums unterliegt, aufgrund der Aussage Allahs c: {Und für das, was Allah Seinem Gesandten von ihnen als kampflose Beute zugeteilt hat, habt ihr weder Pferde noch Reitkamele in Trab gebracht} [Al-Haschr: 6]... bis zum Ende der zusammengehörigen Aya danach. So machte Er es komplett für alle Muslime. Umar h sagte als er diese Aya lass: ‘Diese [Aya] umfassend alle Muslime und wenn ich lange leben würde, würde ich einen Schafhirten im Tal [des Stammes der] Himyar sehen, der seinen Anteil vom Fay erhält ohne dafür schwitzen zu müssen.’” (Al-Kafi fi Fiqh al-Imam Ahmad) Jedoch war Ibn Qudama selber der Ansicht, dass Fay dem Chums unterliegt, so gehört ein Fünftel des Fay zu jenen die Allah c in der Aya der Ghanima und des Fay erwähnte und die restlichen vier Fünftel des Fay gehören allen Muslimen in der Reihenfolge, die er in seinem Buch al-Kafi erwähnte. Er sagte: “Es beginnt mit dem Wichtigsten und dann das nächst wichtigste. Und das Wichtigste der Interessen ist, dass es für die Armeen der Muslime ausreicht bzgl. ihrer Versorgung, und um die Frontlinien mit der notwendigen Anzahl zu bemannen und dass es für sich ausreicht bzgl. ihre Versorgung und um das zu bauen, was gebaut werden muss und um Gräben auszuheben und alles zu kaufen, was benötigt wird an Reittieren und Waffen und dann das, was nächst wichtig ist und dann das nächst wichtigste, inkl. dem Bauen von Torbögen, Straßen, Moscheen, dem Graben von Kanä-

DIE EUROPÄISCHE ZENTRALBANK – DIE MUSLIME MÜSSEN DIE WIRTSCHAFT DER KUFFAR ANGREIFEN.

len, das [Bauen von Dämmen] um Fluten zu stoppen und [die Finanzierung] der Versorgung der Richter, Imame, Muezzins und anderen, die die Muslime benötigen, sowie alles andere, das den Muslime Nutzen bringt. Und was auch immer übrig bleibt wird unter den Muslimen verteilt, aufgrund von dem, was wir erwähnt haben von den Ayat und der Aussage Umars h.” (Al-Kafi fi Fiqh al-Imam Ahmad) Die Gewährung der Sicherheit Es gibt keine Meinungsverschiedenheit, dass Darul-Harb ein Land der Ibaha ist und dass das Blut und der Besitz der harbi Kuffar keine Isma hat und dass Verträge der Dhimma und Sicherheitsabkommen es verbieten ihr Blut zu vergießen. Was die Muahidin betrifft – jene Kuffar, die ein Sicherheitsabkommen oder einen Waffenstillstandsvertrag mit den Muslimen haben, wenn die Bedingungen, die in solchen Verträgen gestellt wurden erfüllt werden, ist es eine Verpflichtung diese Versprechen und Verträge aufrecht zu erhalten und dies ist ein Idschma und es gibt keine Meinungsverschiedenheit diesbezüglich. Der Gesandte Allahs g sagte: “Wer auch immer einen Muahad [ein Kafir mit einem Sicherheitsabkommen, einem Waffenstillstandsvertrag oder einem Dhimmavertrag] tötet wird nicht den Duft des Paradieses riechen. Und wahrlich, sein Duft wird von einer Distanz von 40 Jahren Marsch wahrgenommen.” (Überliefert bei al-Buchari) Ein Sicherheitsabkommen, das ein Muslim einem Muschrik gewährt, macht es bindend für die Muslime ihre Hände von diesem Muschrik abzuhalten, gemäß dem akzeptierten Hadith der sagt, dass Ali h sagte: “Der Gesandte Allahs g sagte: ‘Die Muslime sind vereint bzgl. ihrer Abkommen – der Niederste von

ihnen strebt nach ihrer Einhaltung. Wer auch immer also einen Muslim hintergeht, auf ihm liegt der Fluch Allahs, der Engel und aller Menschheit, und nichts wird von ihm akzeptiert werden.’” Und ebenso in Übereinstimmung mit der Überlieferung von Ali h, dass der Prophet g sagte: “Die Gläubigen sind gleich bzgl. ihrem Blut, sie sind eine Hand gegen alle anderen und der Niederste von ihnen strebt nach der Einhaltung ihres Abkommens. Ein Gläubiger darf nicht getötet werden [als Vergeltung] für [die Tötung] eines Kafirs, noch jemand der ein Abkommen hat das noch gültig ist.” (Überliefert bei Ahmad, Abu Dawud und an-Nasai) Ibn Hischam sagte: “Abu Ubayda überlieferte mir, dass als Abul-As Ibn ar-Rabi von asch-Scham kam und mit sich den Besitz der Muschrikin brachte, wurde zu ihm gesagt: ‘Warum nimmst du nicht den Islam an und nimmst dann diesen Besitz [für dich selbst], da es der Besitz der Muschrikin ist?’ So sagte Abul-As: ‘Wie übel würde es für mich sein meinen Islam mit der Hintergehung meiner Treuhand zu beginnen.’” (Sira Ibn Hischam) Und es wurde überliefert, dass Mughira Ibn Schuba eine Gruppe von Leuten in seiner Dschahiliyya begleitetete und sie dann tötete und ihren Besitz nahm. Er kam danach und nahm den Islam an. So sagte der Prophet g: “Was deinen Islam betrifft, so akzeptiere ich ihn und was den Besitz betrifft, so habe ich damit nichts zu tun.” (Überliefert bei al-Buchari) Ibn al-Qayyim sagte: “Bzgl. der Aussage des Propheten g zu Mughira, ‘Was deinen Islam betrifft, so akzeptiere ich ihn und was den Besitz betrifft, so habe ich damit nichts zu tun.’ darin ist ein Beweis, dass der Besitz des Muahad Muschriks Isma hat und es nicht genommen werden darf. Stattdessen muss es ihm zurückgegeben werden, denn Mughira hatte

Rumiyah

35

sie begleitet auf der Grundlage ihrer Gewährung der Sicherheit und hinterging sie dann und nahm ihren Besitz. So nahm der Prophet g nicht diesen Besitz von ihnen, noch verteidigte er dies als [erlaubt]. Noch garantierte er es für sie [d.h. er versuchte nicht sicherzustellen, dass es zu den rechtmäßigen Besitzern zurückgebracht wird], weil dies vor Mughiras Annahme des Islams war.” (Zad al-Maad fi Hady Chayr al-Ibad) Manche Begriffe zur Täuschung zu verwenden wird nicht als das Gewähren von Sicherheit und als sein Verrat angesehen Und dies ist die Tat von Abdullah Ibn Unays und Muhammad Ibn Maslama k, denn Muhammad Ibn Maslama gewährte Kab Ibn al-Aschraf keine Sicherheit. Stattdessen ließ er ihn glauben, dass er das Leben mit dem Propheten g verabscheue und trickst ihn damit aus. Er hatte davor die Erlaubnis des Propheten g ersucht, um etwas zu sagen [bzgl. dem Propheten g, das negativ verstanden werden könnte] und der Prophet g gab ihm Erlaubnis dafür. Und von dem, was er gemäß al-Buchari sagte war: “Wahrlich, dieser Mann hat uns um Almosen gebeten und er hat uns erschöpft (es kann auch bedeuten, dass er er uns belehrt hat bzgl. den Lehren der Scharia, die ein Individuum erschöpfen können, aber es ist eine Erschöpfung, um des Strebens nach der Zufriedenheit Allahs willen) und ich bin zu dir gekommen, um ein Darlehen von dir aufzunehmen.” Kab sagte: “Und bei Allah, du wirst auch müde von ihm werden.” So sagte Muhammad Ibn Maslama: “Wir sind ihm gefolgt, so wollen wir ihn nicht verlassen, bis wir sehen welchen Weg diese Angelegenheit geht.” So bedeutet seine Aussage “er hat uns erschöpft”, dass die Sahaba j Baya an den Propheten g gaben, mit der Zusicherung, dass sie die Mühsal ertragen werden, die ihnen zustößt nachdem sie ihm Baya geben, denn sie wissen was sie erwartet an Beschwerlichkeiten, Mühsal und Schwierigkeiten auf dem Wege Allahs. Jedoch trickste er ihn mit dieser Phrase aus und machte eine Bitte zu ihm, sodass Kab sich mit ihm sicher fühlt und er ihn dann töten kann. Ebenso ist es der Fall mit der Aussage von Abdullah Ibn Unays zu Chalid al-Hudhali: “Es hat mich erreicht, dass du Männer gegen diesen Mann versammelst, so bin ich zu dir diesbezüglich gekommen.” So kann seine Aussage mehr als eine Bedeutung haben. Mit der Phrase “diesbezüglich” kann er entweder meinen, dass er ihn unterstützen will oder dass er ihn töten will. Dementsprechend wird 36

FEATURE

die Täuschung von jemandem durch eine Aussage oder Taten und ihn dann zu töten oder seinen Besitz zu nehmen nicht als Verrat angesehen, wenn man nicht ausdrücklich dieser Person Sicherheit gewährt hat. Denn das Gewähren der Sicherheit ist eine Tat des Vertragsabschlusses zwischen zwei Seiten – die eine gewährt Sicherheit und die andere erhält Sicherheit – unter Verwendung deutlicher und ausdrücklicher Begriffe, nicht Taten und Aussagen die den Angesprochenen einfach täuschen, sodass er annimmt, dass ihm Sicherheit gewährt wurde. Das Gewähren der Sicherheit unter Verwendung ausdrücklicher Begriffe ist etwas, bei dem es keine Meinungsverschiedenheit bei den Fuqaha gibt. Was die Verwendung von Begriffen betrifft, die nicht ausdrücklich sind, so gibt es eine Meinungsverschiedenheit in dieser Hinsicht. Unter den Gelehrten sind jene, die bestimmte Taten oder Aussagen als Gewährung der Sicherheit ansehen und unter ihnen sind jene, die dies nicht tun. Und es ist nicht seltsam einen Gelehrten zu finden, der eine bestimmte Sache der Kategorie des Verrats zuordnet und ein anderer ordnet es der Kategorie der Täuschung und Kriegslist zu. Gesamtheitlich haben die Unterthemen, die der Gewährung der Sicherheit unter Verwendung von nicht-ausdrücklichen Begriffen zugeordnet werden keine Richtlinien gemeinsam auf die sie die Gelehrten einigten, und ein Unterthema einem bestimmten Prinzip zuzuordnen ist eine Angelegenheit des Idschtihad in der akzeptabel ist, dass es dort eine Meinungsverschiedenheit gibt, so ist es nicht akzeptabel stur zu sein oder die Angelegenheit außer ihrem Bereich herauszubringen. Einreisevisa für Darul-Harb geben dem Blut und Besitz der Kuffar keine Isma Die Standardregelung bzgl. dem Blut und Besitz der harbi Kuffar ist, dass es erlaubt ist und keine Isma hat. Wenn wir uns also streiten würden bzgl. einer Situation und uns uneinig wären ob sie das Gewähren der Sicherheit beinhaltet oder nicht und die Beweise für unsere Ansichten gleich oder nah zu einer anderen starken (Ansicht) sind, so würden wir zum Standardurteil zurückkehren, das bestimmt, dass das Blut und der Besitz der Kuffar erlaubt ist, außer wenn es einen Beweis gibt der die Existenz eines gültigen Hinderungsfaktors unterstützt, weil Idschma Gewissheit bringt und Uneinigkeit Zweifel bring, und Gewissheit kann nicht durch Zweifel entfernt werden

und weil in einem solchen Fall das Gewähren der Si- töten und so viel zu nehmen wie sie wollen. Und dies cherheit ein Hindernisfaktor, wäre der Zweifel in sich ist ebenso der Fall, wenn er zu ihnen sagt: ‚Ich gewähbirgt, und einen Zweifel an einem Hindernisfaktor re euch Sicherheit, so geht zum Land des Islams.‘ und zu haben annulliert nicht eine Regulierung, die durch dann sagen sie nichts zu ihm, so können sie ebenfalls einen bekannten Grund etabliert wurde. Und es gibt so viel wie möglich töten und anderes als dies und keinen Zweifel, dass es erlaubt ist die Kuffar im Krieg dieses Darul-Harb verlassen... Manche der Leute des zu täuschen und dies würde durch Lügen und durch Irak sagten: ‚Wenn ein Muslim Darul-Harb ohne ein das Verwenden von zweideutigen Aussagen erreicht Sicherheitsabkommen betritt und sagt: „Ich bin einer werden, die nicht ausdrücklich sind. Die Zusammenfassung ist, dass wenn die Isma des Vermögens aufgrund des Kufr des Besitzers verschwindet – wie im Falle des harbi Kafirs – wird es erlaubt es mit jeder möglichen Methode zu nehmen und es gibt keine Meinungsverschiedenheit bei diesem Prinzip, außer dem Kafir wird Sicherheit gewährt. Und es ist erlaubt für die Muslime Täuschung EINREISEVISA GEBEN KEINE ISMA FÜR DAS BLUT UND DEN BESITZ DER KUFFAR. beim Stehlen von Besitz von den harbi Kuffar zu verwenden, wo auch immer sie sind und von euch“ oder er sagt „Ich bin gekommen um mit wie auch immer sie gefunden werden und es wurde euch zusammen zu kämpfen“ und sie ihn daraufhin durch keinen Scharia-rechtlichen Beweis etabliert, in Ruhe lassen, so kann er nehmen was auch immer noch durch kulturelle Normen, dass Einreisevisa Ver- kann und er kann töten wen auch immer er kann und träge sind oder dass die das Gewähren der Sicherheit seine Aussage beinhaltet keine Sicherheitsgarantie für beinhalten. Stattdessen ist ein Einreisevisum eine Er- sie‘” (An-Nawadir waz-Ziyadat) laubnis zum Betreten des Landes und eine Erlaubnis Und wer Darul-Harb mit gefälschten Dokument zur Betretung beinhaltet nicht das Gewähren der Si- betrifft oder mit echten Dokumenten und die seine cherheit. Und ein Mann hat keine Sicherheit in sei- Religion und persönliche Information etablieren, so nem Land, während einige Leute dieses Landes keine ist es erlaubt für ihn sie zu töten und ihren Besitz zu Sicherheit von einem anderen haben und wenn eine nehmen, wenn es einfach für ihn ist, weil dies nicht Seite Sicherheit gewährt, so bedeutet dies nicht, dass das Gewähren der Sicherheit bedeutet, denn Amr Ibn die andere Seite auch Sicherheit gewährt. Umayya behauptete vom Stamm der Bani Bakr zu Ibn Abi Zayd al-Qayrawani sagte: “Und wenn sie sein und bot einem der Muschrikin eine irreführende dem König erwähnen, dass sie Muslime sind und er Information an – womit er ihn täuschte – so dachte sagt: ‚Ihr seid sicher.‘ Aber sie gewähren ihm keine er dass er ein Muschrik ist und fühlte sich sicher bzgl. Sicherheit und sagen nichts zu ihm und dies zirkuliert ihm. Dann begab er sich zum Schlafen und tötete nicht im Land, so dass die Leute des Landes wissen, ihn. Wenn also die gefälschten Dokumente andeudass sie Sicherheit haben, so ist es für jene erlaubt zu ten, dass die Person die sie trägt von diesem Land ist,

Rumiyah

37

JÜRGEN TODENHÖFER – EIN KAFIR, DESSEN SICHERHEITSABKOMMEN ABGELAUFEN IST UND DESSEN BLUT ERNEUT HALAL IST.

so beinhaltet dies nicht das Gewähren von Sicherheit, weder den Bräuchen entsprechend noch in der Scharia. Und wenn die gefälschten Dokumente denken lassen, dass er nicht von diesem Land ist, aber die Erlaubnis zum Eintritt hat, wie es von gefälschten Dokumenten erforderlich ist, so wird dies nicht als das Gewähren von Sicherheit angesehen, weil es zur List des Krieges gehört. Und es gibt nichts stärkeres als die Tat der Sahaba – Muhammad Ibn Maslama und seine Gruppe – und dies ähnelt der Tat der Selbstassoziierung zu Darul-Harb oder zu seinen Kuffar Einwohnern und es ähnelt der Tat der Suche der Zuflucht in ihren Ländern oder der Übernachtung in ihrem Territorium mit ihnen, so wird es nicht als die Gewährung der Sicherheit durch einen Muslim an diese Kafirnationen angesehen. Und das Verbringen der Nacht mit denen, die du zu töten beabsichtigst wird nicht als das Gewähren von Sicherheit angesehen, wie es auch der Fall mit dem Sahabi Amr Ibn Umayya ad-Dumari h und mit dem Fall von Muhammad Ibn Maslama h war, die die Festung der Juden betraten und dann Kab Ibn al-Aschraf täuschten und töteten. Dass ein Mudschahid Darul-Harb anhand der Suche der Zuflucht betritt ähnelt den Taten der Sahaba, solange es keine Dinge des Kufr und Kufr-Verträge mit sich bringt. Die Anspornung der Muslime zur Aneignung des Besitzes der Kuffar und der Führung des Dschihads damit Als der Prophet g die Hidschra nach Madina 38

FEATURE

ausführte war die Quelle seiner Versorgung Ghanima und es ist die beste Quelle der Versorgung, denn der Besitz der von den Kuffar durch Gewalt genommen wird ist reiner als das, was man auf anderem Wege erhält. Allah c sagte: {Esst nun von dem, was ihr erbeutet habt, als etwas Erlaubtes und Gutes, und fürchtet Allah! Gewiss, Allah ist Allvergebend und Barmherzig.} [Al-Anfal: 69] Ibn al-Qayyim sagte: “Was korrekt ist, ist, dass die erlaubteste Form des Einkommens das ist, wovon der Proviant des Gesandten Allahs g kam, was das Einkommen von der Ghanima war und das was für sie durch die Worte des Gesetzgebers erlaubt wurde. Und dieses Einkommen wurde im Quran mehr als alles andere gelobt und seine Leute wurden auf eine Art und Weise gelobt, die andere nicht wurden. Aus diesem Grund wählte Allah es für den Besten Seiner Schöpfung aus und das Siegel Seiner Propheten und Gesandten, der sagte: ‘Ich wurde mit dem Schwert vor der Stunde entsandt, bis Allah allein und ohne Partner angebetet wird, und meine Versorgung wurde in den Schatten meines Speeres gelegt, und Demütigung und Niedrigkeit wurde auf jene gelegt die sich meinem Befehl widersetzen.’ Und es ist die Versorgung, die mit Kraft und Würde genommen wird, durch die Unterwerfung der Feinde Allahs und es ist die beliebteste Sache bei Allah, daher kann keine andere Art des Einkommens damit verglichen werden. Und Allah weiß es am Besten.” (Zad al-Maad) Möglicherweise mögen manche Muslime heutzutage nicht die Aneignung des Besitzes der Kuffar durch Gewalt und denken vielleicht, dass Besitz den

sie durch andere Arbeit erhalten besser ist und dies ist falsch, denn das beste des Halal gemäß dem Text des Qurans ist Ghanima und es war die Versorgung des Propheten g nach seiner Hidschra nach Madina. Allah erschuf dieses Vermögen für die Söhne Adams, sodass sie es benutzen, um ihnen zu helfen Ihm zu gehorchen und Ihn anzubeten. Wenn es also jemand verwendet, um ihm zu helfen Unglauben an Allah und Schirk zu begehen, gibt Allah den Muslimen Macht über ihn und sie nehmen es von ihm und geben es zu denen zurück, die mehr Anrecht darauf haben und zwar jene, die Allah anbeten, Ihm gehorchen und den Tauhid praktizieren. Aus diesem Grund wurde es “Fay” genannt, weil es zu jenen zurückkehrt, die mehr Anrecht darauf haben und für die es erschaffen wurde. Und es ist eine Pflicht für jeden Muwahhid das Ausmaß seines Dschihads auszuweiten, damit es auch die Kriegsführung gegen das Vermögen der Kuffar beinhaltet, denn der Krieg gegen das Vermögen und die Wirtschaft repräsentiert die größte Arena des Dschihads wie es vom Propheten g in vielen Raubzügen getan wurde, in denen er den Besitz der Kuffar nahm und ihren Besitz zerstörte. Und es gibt keinen Zweifel, dass die Kuffar heutzutage ihr Vermögen verwenden, um ihre Armeen und ihre Fähigkeiten zu mobilisieren, daher obliegt es den Muwahhidin neue Methoden zur Schwächung der Wirtschaft der Kuffar zu entdecken oder zu entwickeln und sich ihr Vermögen anzueignen oder zu zerstören. Und es obliegt den Muslimen – speziell jene, die in Darul-Kufr leben und keinen Weg zur Hidschra finden - das zu tun was Abu Basir h den Muschrikin von Mekka antat. Und es gibt keinen Zweifel, dass die Erschöpfung des Vermögens der Kuffar heutzutage einen großen Einfluss auf unseren Krieg mit ihnen hat. Und dazu gehört auch das Nehmen oder Zerstören des Besitzes der harbi Kuffar, um ihre Länder zu ruinieren, was die Stärke des Feindes schwächen und seiner Wirtschaft schaden würde. Abu Yusuf sagte: “Und es ist nicht schädlich ihre Festungen mit Feuer niederzubrennen, sie mit Wasser zu überfluten, oder sie über ihnen zu ruinieren und zu zerstören und Katapulte gegen sie zu verwenden, aufgrund Seiner f Aussage: {so dass sie ihre Häuser mit ihren (eigenen) Händen und den Händen der Gläubigen zerstörten.} [Al-Haschr: 2] und weil all dies als Kämpfen angesehen wird, aufgrund von dem was

es mit sich bringt an Unterwerfung, Unterdrückung und Erzürnung des Feindes und weil die Unantastbarkeit des Besitzes aufgrund der Unantastbarkeit des Besitzers ist und sie haben keine Unantastbarkeit bzgl. ihrer Personen bis sie getötet werden, wie dann erst bzgl. ihrem Besitz? ” (Badai as-Sanai) Des Weiteren kann dieses Vermögen dem Dschihad nützlich sein, wenn es für die Sache Allahs verwendet wird, so nimmt der Muwahhid es vom harbi Kafir, um die Hidschra seines muslimischen Bruders zu den Wilayas der Chilafa zu finanzieren oder um jene zu finanzieren, die Dschihad gegen die Kuffar führen. Und wie viele Muslime haben ihre Hidschra verzögert und waren gezwungen als Eingestellte unter den Kuffar zu arbeiten, bis sie genug Geld für ihre Reise gespart hatten und die Hilfe wird von Allah ersucht. Und gleichermaßen verwendet der Muwahhid Mudschahid den Besitz der Kuffar um benötigte Waffen und Ausrüstung zu kaufen, um Operationen im Heimatland des Feindes durchzuführen. Deswegen, O Muwahhid, der in den Ländern der Kuffar lebt, sei wie Abu Dschandal h und zögere nicht das Vermögen der harbi Kuffar zu nehmen, ob durch Gewalt oder durch Diebstahl und Betrug und bedenke die Aussage von Imam Ibn Taymiyya r bzgl. den Muslimen die Darul-Harb betreten: “Ebenso, wenn er sie oder ihre Kinder entführt, oder sie anderweitig unterwirft, so sind die Leben und der Besitz der harbi Kuffar erlaubt für die Muslime. Wenn sie sie auf eine Scharia-rechtliche Methode ergreifen, so besitzen sie sie.” (Madschmu al-Fatawa) Dies ist bzgl. der Entführung ihrer Kinder, wie ist es dann erst bzgl. der Entwendung ihres Besitzes? Und vergiss nicht, dass ihr Krieg gegen den Islamischen Staat vom Vermögen abhängig ist, so reinige deine Absicht, vertraue auf Allah und frage niemanden um Rat bzgl. der Entwendung ihres Besitzes. Schreite voran mit Allahs Segen, denn wahrlich, das Entwenden des Besitzes der Kuffar schwächt sie, bedroht die Sicherheit ihrer Wirtschaft, stärkt und ermutigt die Gläubigen und bereitet sie vor für etwas größeres als Diebstahl und dies gehört zu den Aspekten des Dschihads, die in dieser Ära aufgegeben wurden, außer durch eine Gruppe von denen die wahrhaftig sind und wie wenige diese doch sind! Wir bitten Allah Seinen Mudschahid-Dienern den Sieg zu gewähren und die Brüste der Muwahhidin zu heilen. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

Rumiyah

39

Während die Soldaten der Chilafa den Krieg gegen die Streitkräfte des Kufr fortführen, werfen wir einen Blick auf mehrere Operationen die von den Mudschahidin des Islamischen Staates ausgeführt wurden, die das Gebiet der Chilafa vergrößerten, oder die Feinde Allahs terrorisierten, massakrierten und erniedrigten. Diese Operationen sind lediglich eine Auswahl von vielen Operationen die vom Islamischen Staat auf verschiedenen Fronten in vielen Regionen im Verlauf der letzten Wochen ausgeführt hat. Ostasien Am 9. Ramadan wurden ungefähr 10 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee bei Gefechten mit den Soldaten der Chilafa in der Mama Sabano Gegend südlich von Cotabato getötet. Am 13. Ramadan beschossen die Soldaten der Chilafa eine Position der philippinischen Kreuzfahrerarmee mit Mörsergranaten in der Gegend von Batikul auf der Insel Jolo Sulu. Sie zerstörten ebenfalls einen ihrer Truppentransporter in der Gegend von Maguindanao. 40

NACHRICHTEN

Am 14. Ramadan wurden 11 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee bei Gefechten mit den Soldaten der Chilafa getötet, ebenso wurden 8 andere durch Scharfschützenfeuer im Dagudian Stadtviertel von Marawi eliminiert. Eines ihrer gepanzerten Fahrzeuge wurde ebenfalls ausgeschaltet nachdem es von einem Raketengeschoss getroffen wurde. Am 16. Ramadan wurden 12 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee in Gefechten mit den Soldaten der Chilafa in der Nachbarschaft der Aykum Station getötet. Weitere 5 wurden ebenfalls durch Scharfschützenfeuer im Mabandi Stadtviertel in Marawi getötet. Am 19. Ramadan lieferten sich die Soldaten der Chilafa Gefechte mit der philippinischen Kreuzfahrerarmee im Monkado Stadtviertel, wobei 3 von ihnen getötet wurden. Weitere 5 wurden durch Scharfschützenfeuer im Mabandi Stadtviertel getötet. Am 22. Ramadan wurden 2 philippinische Soldaten bei Gefechten im Bunud Madaya Stadtviertel von Marawi getötet. Am 23. Ramadan wurden bei Gefechten mit den

Soldaten der Chilafa im Laylud Madaya Stadtviertel von Marawi ein philippinisches Panzerfahrzeug durch ein Raketengeschoss zerstört, sowie 5 Kreuzfahrer getötet und 9 andere verwundet. Am 24. Ramadan töteten Scharfschützeneinheiten 4 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee in den Stadtvierteln Marinot und Laylud Kadayunan in Marawi. Weitere 5 Kreuzfahrer wurden bei Gefechten mit den Soldaten der Chilafa im Mankado Stadtviertel in Marawi getötet. Am 25. Ramadan töteten die Soldaten der Chilafa 7 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee bei Gefechten im Stadtviertel Baling in Marawi. Am 26. Ramadan lieferten sich die Soldaten der Chilafa schwere Gefechte mit der philippinischen Kreuzfahrerarmee in den Stadtvierteln Laylud Madaya, Baling und Marinot in Marawi, wobei 13 Kreuzfahrer getötet und mehrere andere verwundet wurden. Am 3. Schawwal töteten die Soldaten der Chilafa 13 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee bei Gefechten die in mehreren Stadtvierteln in Marawi stattfanden. Sie beschossen ebenfalls ein Panzerfahrzeug der Kreuzfahrer im Marinot Stadtviertel mit einer RPG, wodurch dieses zerstört und mindestens 5 Kreuzfahrer im Inneren getötet wurden. Am 8. Schawwal lieferten sich die Soldaten der Chilafa schwere Gefechte mit der philippinischen Kreuzfahrerarmee im Stadtviertel Monkado Colony in Marawi, wodurch 8 Kreuzfahrer getötet wurden. Am 10. Schawwal wurden 9 Soldaten der philippinischen Kreuzfahrerarmee bei Gefechten mit

den Soldaten der Chilafa im Stadtviertel Baling in Marawi getötet. Australien Am 10. Ramadan führte ein Soldat der Chilafa  eine Operation in der Stadt Melbourne aus. Er nahm eine Frau als Geisel und tötete dann einen der Bürger Kreuzfahreraustraliens. Nachdem er die Polizei zu seinem Standort gelockt hatte, eröffnete er das Feuer auf sie, wodurch 3 von ihnen verwundet wurden bevor er die Schahada erhielt. Persien Am 12. Ramadan führten 5 Inghimasiyyin des Islamischen Staates eine gesegnete Operation aus, bei der sie die Bastion des Kufr und Rafd im Land von Persien angriffen. Sie griffen 2 Symbole des Schirks an, das Schirkparlament und das Grab des Taghut Chomenei, während sie mit automatischen Waffen, Handgranaten und Sprengstoffwesten bewaffnet waren. Sie töteten und verwundeten erfolgreich fast 60 Murtaddin bevor sie die Schahada erhielten . Wilaya Dschanub Am 14. Ramadan machte sich der Istischhadi Abu Fahd al-Iraqi  auf den Weg zur von den Rafida Muschrikin besudelten Stadt Karbala, wo er seinen Sprengstoffgürtel in ihrer Mitte zündete, was zu 30 Toten und 35 Verletzten führte. Währenddessen machte sich der Istischhadi Abu Mudschahid al-Basri  auf den Weg und zündete seine Sprengstoffweste in einer anderen Versammlung in der Stadt Babil, wodurch 37 getötet und 40 weitere verwundet wurden.

ABU UTHMAN AL-CHURASANI 

Rumiyah

41

Wilaya Ninawa: Am 19. Ramadan attackierten die Soldaten der Chilafa Stellungen der Rafida Bundespolizei in den Gegenden Dawwasa und Nabi Schit, sowie auf der Halabstraße in West-Mossul. Schwere Gefechte fanden statt, während denen 40 Murtaddin, inkl. ein Oberst, getötet und mehrere andere verwundet wurden. 6 Humvees und 2 Truppentransporter wurden ebenfalls niedergebrannt, während die Mudschahidin neue Stellungen eroberten. Die Soldaten der Chilafa attackierten ebenfalls Stellungen der Rafida Bundespolizei im Stadtviertel Dandan, im Süden von Mossul. Schwere Gefechte fanden statt, die zur Tötung und Verwundung dutzender Murtaddin führte, während der Rest flüchtete. Die Mudschahidin zerstörten 12 Militärfahrzeuge, eroberten die Stellungen der Murtaddin und erbeuteten Waffen und Munition. Am 1. Schawwal führten die Soldaten der Chilafa einen Großangriff aus mehreren Richtungen auf Stellungen von Rafida Milizen in den Stadtvierteln Tanak, Yarmuk, Maschahida, Schifa und Nabi Schit, sowie in der Halab- und Kornischstraße aus, ebenso wie in den Außenbezirken der Gegenden Bab at-Tub, Bab Dschadid, Bab al-Bayd und Bab Lakasch. Gefechte fanden statt die zur Tötung und Verwundung mehrerer Murtaddin führten, während der Rest flüchtete. Die Mudschahidin eroberten das Tanak Stadtviertel und den Großteil des Yarmuk Stadtviertels, sowie Teile de Schifa Stadtviertels und die Maschahida Gegend, wo berichtet wurde, dass die Armee der Rafida ihre Stellungen und Fahrzeuge in den Stadtvierteln Tall ar-Rumman, Radschm Hadid und Wadi Hadschar in Brand steckte, während ihre Ränge im Westen von Mossul massiv kollabierten.

DIE NACHWIRKUNGEN DES GESEGNETEN ANGRIFFS AUF DIE JUDEN.

42

NACHRICHTEN

Palästina Am 21. Ramadan führte eine Gruppe von Soldaten des Islamischen Staates – Abul-Bara al-Maqdisi, Abul-Hasan al-Maqdisi und Abu Rih al-Maqdisi  – eine gesegnete Operation in der Stadt al-Quds aus. Sie griffen die Feinde Allahs aus Rache für Seine Religion und für die übertretenen Heiligtümer der Muslime an und attackierten die Versammlungen der unreinen Juden. Der Angriff resultierte in der Tötung einer weiblichen Armeerekrutin und in der Verwundung mehrerer anderer, während die Mudschahidin die Schahada erreichten. Wilaya Salahuddin: Am 21. Ramadan führten 5 Ritter der Schahada – Abul-Faqih asch-Schami, Abul-Walid asch-Schami, Abu Muadh al-Karbuli, Abu Adnan as-Salmani und Abu Umar al-Farradschi  - eine Inghimasioperation gegen die „Liwa al-Askariyyin“-Basis der Rafida Bundespolizei in der Gegend von Jubayriyah in der Stadt Samarra aus. Sie lieferten sich Gefechte mit dem anwesenden Personal in der Basis für ca. 2 Stunden, wodurch alle Murtaddin getötet wurden. Die Inghimasiyyin lieferten sich daraufhin mit Verstärkungseinheiten Gefechte die in der Gegend eingetroffen waren und waren in der Lage mehrere von ihnen zu töten und zu verwunden. 2 der Inghimasiyyin wurden getötet und die restlichen 3 zündeten ihre Sprengstoffwesten gegen die Murtaddin. Der gesegnete Angriff führte zur Tötung von 38 Murtaddin, sowie zur Verwundung von 10 anderen. Ebenso wurde die Basis und eines der Waffenlager zerstört, zuzüglich zur Niederbrennung und Beschädigung mehrerer Militärfahrzeuge.

ABU KAUTHAR AS-SUDANI 

Am 26. Ramadan führten 8 Soldaten der Chilafa einen Inghimasiangriff gegen Stellungen der Rafida Mobilisierung im Dorf Salam, nordwestlich von Takrit aus. Sie lieferten sich Gefechte mit den Murtaddin und zündeten ihre Sprengstoffwesten gegen sie, wobei sie ungefähr 60 von ihnen töteten und verwundeten, sowie 7 mit Maschinengewehren ausgestattete Fahrzeuge in Brand steckten. Wilaya Churasan: Am 20. Ramadan betrat der Istischhadi Abu Aischa al-Churasani  einen Tempel der Rafida in der Stadt Kabul und eröffnete das Feuer auf die Muschrikin mit einer Handfeuerwaffe die er bei sich trug. Er zündete dann seine Sprengstoffweste in ihrer Mitte, wodurch mindestens 17 von ihnen getötet und dutzende weitere verwundet wurden. Am 28. Ramadan zündete der Istischhadi Abu Uthman al-Churasani  seinen Sprengstoffgürtel in einer Versammlung der pakistanischen Murtaddpolizei in der Stadt Quetta, wodurch ungefähr 30 Murtaddin getötet und verwundet wurden. Frankreich Am 24. Ramadan fuhr ein Soldat der Chilafa – Abu Maysun al-Firansi  – sein Fahrzeug, befüllt mit Waffen und Sprengstoffen und krachte in einen Van der kreuzzüglerischen franzözischen Polizei in der Stadt Paris, verbreitete nochmals Terror unter den Kreuzzüglern und erinnerte sie daran, dass der Kampf ihr Heimatland erreicht hat. Belgien Am 25. Ramadan führte ein Soldat der Chilafa – Usama Zaryuh  – einen Angriff auf Kreuzzügler innerhalb eines Zug Bahnhofs in der Stadt Brüssel.

Wilaya Anbar Am 28. Ramadan machten sich 4 Soldaten der Chilafa – Abu Kauthar as-Sudani, Abu Sayf asch-Schami, Abu Rahma al-Anbari und Abu Muhammad al-Iraqi  – kurz vor Fadschr auf den Weg, um Stellungen der Rafidiarmee und Sahwa in der Stadt al-Baghdadi anzugreifen. Sie attackierten die Murtaddin und lieferten sich mit ihnen mehrstündige Gefechte, bis sie ihre Munitionsvorräte aufgebraucht hatten, wonach sie ihre Sprengstoffwesten zündeten, was zu ungefähr 40 toten Murtaddin führte, sowie zur Verwundung dutzender weiterer. Unter den Verwundeten befand sich der Murtadd Schurahbil al-Ubaydi, Direktor des al-Baghdadi Distrikts, sowie der Kommandant des Kommandoregiments, und der Murtaddoberleutnant Kamal al-Ubaydi, Kommandant des 4. Regiments. Somalia Am 1. Schawwal wurden 2 somalische Murtaddsoldaten als Ergebnis von Gefechten mit den Soldaten der Chilafa in der Gegend Dscharur östlich des Puntland Territoriums getötet. Wilaya Raqqa Am 5. Schawwal führten mehrere Soldaten des Islamischen Staates einen Angriff auf Stellungen der PKK im Industrieviertel, im Maschlab Stadtviertel, in der Nähe des Barazi Kreisverkehrs und in der Nähe der Ittihad Universität aus. Schwere Gefechte folgten die mehrere Stunden andauerten, wobei 30 Murtaddin getötet und mehrere andere verwundet wurden. In der Zwischenzeit nahmen Scharfschützeneinheiten die Murtaddin in den Rumaniyyah und Dschazara Stadtvierteln unter Beschuss, sowie nahe den Furusiyyah und Barazi Kreisverkehren, wodurch 12 Murtaddin getötet und 3 weitere verwundet wurden.

Rumiyah

43

Allah c offenbarte dem Prophet g die Scharia, gab somit den Menschen eine vollständige Art und Weise, um ihr Leben zu leben. Ungleich den menschengemachten Systemen ist das Gesetz der Scharia göttlich und fehlerfrei. Es gibt keinen Zweifel an ihrer Machtvollkommenheit und kein Misstrauen gegenüber ihrer Perfektion. Allah c sagte: {Wir haben im Buch nichts vernachlässigt.} [Al-Anam: 38] Ebenso sagte Er: {Und tut das Gute.} [Al-Haddsch: 77], zeigend, dass alles, was Allah befehlt, gut ist und sein Ergebnis nicht bereut werden sollte. Befohlen hat Allah die Tötung aller Muschrikin1, seien es Soldaten oder Zivilisten, in Seiner Aussage c: {Dann tötet die Muschrikin, wo immer ihr sie findet.} [At-Tauba: 5], welche von dem Propheten g bekräftigt wurde, der sagte: „Mir wurde befohlen, die Menschen zu bekämpfen, bis sie bezeugen, dass nichts würdig ist, angebetet zu werden außer Allah, und dass Muhammad der Gesandte Allahs ist…“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Ibn Umar] Wie viele andere Urteile in der 1  Für weitere Details siehe 5. Ausgabe von Rumiyah: «Das Blut des Kafirs ist Halal für dich, so vergieße es».

44

EXKLUSIV

Scharia hat diese allgemeine Pflicht, die Muschrikin zu töten, bestimmte Ausnahmen zu denen die Frauen und Kinder gehören. In einem der Angriffe des Propheten wurde eine Frau getötet aufgefunden, woraufhin er die Tötung von Frauen und Kindern verurteilte und verbot. [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Ibn Umar] Somit setzte er ein Grundsatzverbot in diesem Thema. Diesen Grundsatz kommentierend sagte asch-Schafi: „Unsere Meinung bezüglich dessen ist, und Allah weiß es am besten, dass diese Einschränkung besteht, damit sie versklavt werden können, was nützlicher ist, als dass man sie tötet.“ [Al-Umm] Dies wird von der Aussage des Propheten g unterstützt: „Allah mag nicht, dass ihr drei Dinge tut: Lästern, übertriebenes Fragen und Verschwendung von Vermögen.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von al-Mughira Ibn Schuba] Und Frauen und Kinder von den vertragslosen Kuffar sind Vermögen und werden verschwendet, wenn man sie tötet. Jedoch hat dieser Grundsatz auch Ausnahmen. Es gibt keine Uneinigkeit unter den Muslimen, dass

EIN KAFIR UND DERJENIGE (MUSLIM), DER IHN TÖTET, WERDEN NIEMALS IM FEUER VEREINT WERDEN.

man Frauen aufgrund von Verbrechen wie Mord und Ehebruch töten darf. Genauso werden sowohl Frauen als auch Kinder, die am Kampf gegen die Muslime teilnehmen, von diesem Verbot ausgeschlossen. Also ist das Töten dieser Frauen und Kinder, die am Krieg gegen die Muslime teilnehmen, nicht verboten, vielmehr ist es sogar notwendig. Ibn Battal sagte: „Die Mehrheit ist sich einig, dass Frauen und Kinder, die kämpfen, getötet werden und dies ist die Meinung von Malik, al-Layth, Abu Hanifah, ath-Thauri, al-Awzai, asch-Schafi, Ahmad, Ishaq und Abu Thaur.“ [Scharh Sahih al-Buchari] Dies wurde in der Sirah des Propheten g demonstriert, der Teilnehmerinnen am Krieg gegen den Islam tötete. Bunana, die jüdische Frau von al-Hakam al-Quradhi tötete am Tag von Bani Qurayda den Gefährten Challad Ibn Suwayd. Der Prophet g ließ sie kommen und ließ sie als Vergeltung von dem Blut von Challad köpfen. [Tarich at-Tabari] Genauso befiel der Prophet g am Tag von al-Fath, dass zwei Sängerinnen von Ibn Chatal zusammen mit ihrem Meister getötet werden. Dies war so, weil sie Gedichte zur Unterstützung der Kuffar gegen den Gesandten Allahs singen würden. [Sirat Ibn Hischam] Dies zeigt, dass sich die Teilnahme an einem feindlichen Krieg nicht auf den physischen Kampf beschränkt, aber jede große Unterstützungsdarbietung darin einschließt.2 Was Kafir-Frauen und -Kinder betrifft, die nicht kämpfen oder anderweitig an Feindseligkeiten teilnehmen, dann steht der Grundsatz, dass man sie nicht absichtlich töten sollte, was bedeutet, dass man sie nicht als Angriffsziel herausgreifen sollte. Jedoch, wenn sie nicht 2  Dies schließt Versammeln, Lobbyismus, Propaganda, Wählen und Spendensammeln für den Krieg gegen den Islam mit ein.

unterscheidbar von den Kafir-Männern isoliert sind oder wenn sie nicht leicht von ihnen unterscheidbar sind, dann ist ihre kollaterale Tötung ein gerechtfertigter Teil des Dschihads gegen die Kuffar, insbesondere, wenn die von dem Propheten g und seinen Anhängern verwendeten Angriffsweisen und Waffentypen solches erforderten. In Anbetracht dessen ist die beste Ausführungsweise, wenn man Angriffe ausführt, in der Nacht oder bei Tagesanbruch, bevor die Sonne aufgeht, wenn der Feind schläft. Zu solch einer Zeit ist es sehr wahrscheinlich, dass man Gebäude betritt, in denen kein Licht scheint und ein erwachsener Mann nicht leicht von Frauen und Kindern unterschieden werden kann. Wahrlich, es die Sunna von Allah, Seine Feinde anzugreifen, während sie am Schlafen sind, sei es in der Nacht oder am Tag. Allah sagte: {Wie viele Städte haben Wir vernichtet! Da kam Unsere Gewalt über sie bei Nacht, oder während sie zu Mittag ruhten.} [Al-A’raf: 4] So war die Handlungsweise der Sahabah sogar zu Lebzeiten des Propheten g. As-Sab Ibn Dschaththamah h sagte: „Der Prophet g ging an mir in Abwa oder Waddan vorbei. Er wurde über die Leute eines Gebiets befragt, die nachts angegriffen und ihre Frauen und Kinder getötet und verwundet wurden. Er sagte: „Sie gehören zu ihnen.““ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] Al-Chattabi sagte: „Seine Aussage: „Sie gehören zu ihnen“, bedeutet hinsichtlich ihrem Hukm in der Religion. So wird über den Sohn eines Kafirs genauso als Kafir geurteilt. Er meinte mit dieser Aussage nicht, dass es erlaubt ist, das Kindesblut absichtlich zu vergießen… Aber wenn sie getötet oder verwundet werden,

Rumiyah

45

weil sie sich unter die Männer mischen, dann gibt es nichts Falsches daran, sie zu töten. Allahs Gesandter g hat das Töten von Frauen und Kindern verboten, wenn man dies mit Absicht tut und sie von den männlichen Erwachsenen getrennt waren.“ [Alam al-Hadith] At-Tahawi sagte: „Da der Gesandte Allahs ihnen nicht verbot, Angriffe auszuführen, obwohl sie Frauen und Kinder töteten und verwundeten, die man nicht absichtlich töten darf, beweist dies, dass, was basierend auf dieser Überlieferung erlaubt ist, eine andere Bedeutung hat, als das, was die erste Überlieferung verbietet. Sprich verbietet die erste Überlieferung, absichtlich danach zu trachten, Frauen und Kinder zu töten, während es erlaubt ist, absichtlich danach zu trachten, Muschrik-Männer zu töten, auch wenn dies bedeutet, andere zu töten, deren absichtliche Tötung verboten ist.“ [Scharh Maani al-Athar] Bezüglich dem Tötungsurteil von Frauen und Kindern der Kuffar sagte asch-Schafi: „Der Prophet g verbot es nur, sie absichtlich auf einer individuellen Basis zu töten, während ihr Aufenthaltsort bekannt ist.3 Wenn gefragt wird, was dies beweist, so wird gesagt, dass seine eigenen Angriffe und sein Befehl, Angriffe auszuführen, dies beweisen. Da diejenigen, die den Feind angreifen, es nicht vermeiden können, die Frauen und Kinder zu treffen. Und seine Aussage: „Sie gehören zu ihnen“, dann bedeutet dies, dass es keine Kaffara [Wiedergutmachung] für ihre Tötung gibt. Sie werden nicht durch den Islam oder ein Abkommen geschützt und es gibt keine Uneinigkeit unter den Muslim, soweit ich weiß, dass wer auch immer sie während eines Angriffs verstümmelt, ihm keine Kaffarah obliegt.“ [Al-Umm] Des Weiteren war die Verwendung von Katapulten im Belagerungskrieg im ersten Jahrhundert der Hidschra, sogar zu Lebzeiten des Propheten g selber, weit verbreitet. Gewiss unterscheiden Katapulte, ganz wie die meisten Raketen und Sprengstoffe, nicht zwischen denjenigen, die sie verstümmeln. Auch wenn das beabsichtige Angriffsziel die Männer, Städte und Kasernen des Feindes sein könnten, die zweifellose Folge von der Verwendung eines Katapultes ist die Zerstörung über einen bestimmten Radius. All diejenigen. die sich zufällig in diesem Radius befnden, werden von den Auswirkungen des Aufpralls dieser Waffe nicht verschont. Die Gelehrten der Sira erwähnten, dass Allahs Gesandter g das 3  Sprich, wenn sie isoliert und unterschieden von den Männern sind, wie er woanders erläuterte, dass der Prophet g die «absichtliche Tötung von ihnen verbot, wenn sie unterschieden und isoliert von denjenigen sind, deren Tötung angeordnet wurde». [Ar-Risala]

46

EXKLUSIV

erste Mal Katapulte benutzte, als er die Stadt Taif in der Nähe von Makka angriff. [Sirat Ibn Hisham] Amr Ibn al-As h verwendete ebenso Katapulte, als er die Stadt Alexandria in Ägypten angriff. [Ibn Qudamah: Al-Mughni] Zu guter Letzt sollte jemand nicht über die kollaterale Tötung von Kafir-Frauen und -Kindern trauern, da Allah c sagte: {So sei nicht betrübt über das ungläubige Volk!} [Al-Ma‘idah: 68] Stattdessen sollte er begreifen, dass Allah, der Herr der Schöpfung, ihre Todesfälle durch Seine fehlerfreie Gerechtigkeit und gewaltige Weisheit bestimmt hat.4 Des Weiteren zeigte der Prophet g in dem Hadith von as-Sab h keinen Gewissensbiss welcher Art auch immer für ihre kollateralen Tötungsdelikte, noch tadelte er diejenigen ein bisschen, die für ihren Tod in dem Angriff verantwortlich waren. Dementsprechend sollte man die Versammlungen der Kuffar nicht als Angriffsziele vermeiden, seien es Soldaten oder Zivilisten, in denen Kafr-Frauen und -Kinder die Kafir-Männer zahlenmäßig übertreffen. Vielmehr sollte der Mudschahid sich zum Äußersten anstrengen, zu tun was auch immer erlaubt möglich ist, um Allahs Sache weiterzubringen, ohne Rücksicht auf das Kollateralmassaker, welches dadurch unter den Kafir-Massen entsteht.5 Möge Allah c die Ritter der Chilafa segnen, die in den Kreuzzügler-Heimatländern lauern, und ihnen ermöglichen, Massaker gegen die kreuzanbetenden Bevölkerungen darin zu begehen. Amin. 4  Man sollte sich auch daran erinnern, dass die Kuffar weit mehr Frauen und Kinder der Muslime getötet haben. Jedoch, auch wenn die Kuffar niemals eine einzige muslimische Frau oder Kind getötet hätten, wäre es noch immer erlaubt, die Kafir-Massen als Angriffsziel zu nehmen, ohne Rücksicht auf die kollaterale Tötung von Kafir-Frauen und -Kinder, die dadurch verursacht wird, wie in dem von asSab h überlieferten Hadith bewiesen wurde. 5  Der gesegnete Angriff von Nizza in Frankreich ist ein hervorragendes Beispiel für das Kollateralmassaker, welches im Verlauf des Dschihads angerichtet wurde. Der Mudschahid Mohamad Lahouaiej-Bouhlel erlaubte den fadenscheinigen Einwänden der Palast-»Gelehrten» und verweiblichten «Reformern» nicht, seine Entschlossenheit zu beeinflussen, vertraute stattdessen auf Allah c, folgte der Sunna des Propheten g (wie in dem Hadith von asSab h überliefert wurde) und rückte auf die Horden des christlichen Schmutzes vor bis er das Märtyrertum erlangte, nachdem er Dutzende von Kreuzzügler-Staatsbürgern tötete und viele mehr verwundete. Möge Allah ihn und all diejenigen, die ihm im Guten folgen, annehmen. Amin

Rumiyah

47

Die heldenhaften Aufopferungen der Brüder Abul-Bara at-Tunisi (Anis alAmri) , der die Kreuzanbeter auf einem Weihnachtsmarkt in Berlin platt machte, und Abdur-Razzaq Ali Artan , der die amerikanischen Muschrikin an der Ohio State Universität terrorisierte, zeigen, was der Bund des Glaubens und die Loyalität der Brüderlichkeit erreichen können. Möge Allah beide Brüder annehmen. Mit ihrem Blut verwirklichten sie die Verse von Allah: {Kämpft gegen sie! Allah wird sie durch eure Hände strafen, sie in Schande stürzen, euch zum Sieg über sie verhelfen und die Brüste von gläubigen Leuten heilen und den Grimm in ihren Herzen vergehen lassen.} [At-Tauba: 14-15] Mit ihrem Blut belebten sie den Zustand der Qual und 48

EXKLUSIV

Terrors wieder, der die Ungläubigen quälte und jagte, was eine angemessene Antwort auf den Kreuzzug ist, der gegen den Islam und seine Chilafah geführt wird. Deshalb lasst diese Brüder ein Beispiel derjenigen sein, die pflichtbewusst ihre Verantwortlichkeiten des Jihads trugen, die Ehre allein durch Allah b suchten und die abgewichenen Aufrufe zur Erniedrigung mieden.

Im Laufe der Geschichte und bis an den heutigen Tag spielten unruhestiftende Angriffe im Neuzeitund Guerillakrieg eine wichtige Rolle, wie auch im “Einzelkämpfer”-Terrorismus. Solche Angriffe steckten hinter der Zerstörung von Städten, Vierteln und öffentlichem, privatem und staatlichem Eigentum, während sie auch zahlreiche Leben kosteten. Erst vor Kurzem, am 15. Safar 1438 erteilte ein in

Russland stationierter Soldat der Chilafa den verabscheuungswürdigen Kreuzzüglern eine Lehre, wie zerstörerisch eine solch einfache Operation sein kann, in dem er erfolgreich eine dreistöckige Möbelfabrik komplett niederbrannte, wie auch ein benachbartes Chemiewerk, welche sich beide in Losino-Pertrovsky, einem Städtchen nordöstlich von Moskau befinden. Das Feuer wurde im Erdgeschoss gezündet, wo es sich darauffolgend auf die verbliebenen Stockwerke und benachbarten Gebäude ausbreitete und drei ganze Tage lang weiterbrannte, was den russischen Kreuzzüglern enorme finanzielle schäden verursachte. Genauso wurde die ganze Welt Zeuge von den verheerenden Feuern, die die jüdischen Siedlungen in Palästina verwüsteten und etwa 700 jüdische Wohnhäuser zerstörten. Ungeachtet des Motivs demonstrierte diese vorsätzliche Handlung der Zerstörung die Letalität einer solch mühelosen Operation.. Die Angriffe zeigen auch, dass man mit ein paar einfachen und leicht zugänglichen Materialen (d.h. Brennstoffen) eine ganze Nation terrorisieren kann. Dies ist eine schnelle Möglichkeit für jeden, der sich der gerechten Terrorkampagne anschließen will. Brandstiftung ist, wie es auf den gerechten TerrorMudschahid zutrifft, Feuer auszulösen, indem man Brennstoffe verwendet, um das Eigentum von den Kreuzzüglern zu zerstören und in einigen Fällen einige von ihnen zu töten, indem man sie vom Feuer dieser Welt in das Inferno des Höllenfeuers schickt.1 1 Merke an, dass sich die Aussage des Propheten g: "Bestraft nicht mit der Strafe Allahs", [Überliefert bei al-Buchari von Ibn Abbas], auf die Verwendung von Feuer als Strafe für die Gefangenen bezieht, es sei denn, dass sie eine Rolle in der Verbrennung von Muslimen hatten, in welchem Falle, die Gefangenen vergeltend verbrannt werden können (siehe "Die Flammen der Gerechtigkeit" in der 5. Ausgabe von Rumiyah). Genauso ist die Verwendung von Feuer im offenen Kampf und Geheimdienstoperationen erlaubt, da der Prophet g die Dattelpalmbäume von Bani an-Nadir niederbrannte, als er sie belagerte, und dadurch einen Flächenbrand verursachte. [Überliefert bei al-Buchari von Ibn Umar] Dieses Urteil wird von der Meinung der Mehrheit der Gelehrten unterstützt, die das Urteil über die Verwendung von Feuer gegen den ungezähmten Feind genauso wie die kollaterale Tötung von Frauen und Kindern des Feindes in Form von Katapulten, Nachtangriffen, etc. betrachten, was erlaubt ist; siehe "Kollateralmassaker" in dieser Ausgabe (S. 44) von Rumiyah. Um wie viel mehr ist "Feuer" heutzutage in Kampf und Geheimdienstoperationen mit fast allen modernen Waffen notwendig, die Hitze und Explosionen einsetzen, um den Feind zu verletzen und zu töten?

Alles, was vom Mudschahid erforderlich ist, ist die Beschaffung der zur Verwendung gewünschten Brennstoffe, Auswahl seines Angriffsziels und Bestimmung der besten Zeit für die Ausführung. Da Brennstoffe ein Teil des alltäglichen Lebens sind, ist es sehr schwer, Brandanschläge zu verhindern. Wahrlich, nicht mehr als ein großer Benzinkanister ist für einen erfolgreichen Angriff nötig. Natürlich kann das Benzin von jeder örtlichen Tankstelle beschafft werden, wo es in den Kanister gefüllt wird. Diese Prozedur sollte keinen Verdacht erregen, da es ziemlich gewöhnlich ist, dies zu folgern, insbesondere wenn man Benzin unter anderem für einen Rasenmäher besorgt. Wie man einen Molotowcocktail und Napalm herstellt Molotowcocktails sind berüchtigt für verheerende Zerstörung mit minimalem Aufwand und können in einer ausgedehnten Brandstiftungskampagne gegen den Kreuzzüglerfeind nützlich sein. Desweiteren ist die Vorbereitung eines Molotowcocktails ein einfaches Verfahren, welches sehr einfache und leicht beschaffbare Komponenten erfordert, diese sind: • • • •

ein großer Benzinkanister ein Trichter eine leere, mittelgroße Glasflasche ein Stück Stoff oder ein Lumpen oder eine Küchenrolle • genügend Benzin, um die Glasflasche fast zu füllen • ein funktionierendes Feuerzeug oder Streichhölzer, um den Molotow anzuzünden, bevor man ihn auf das Angriffsziel schleudert Arbeitsschritte für den Molotowcocktail Zuerst wird die leere Glasflasche mit Benzin gefüllt, indem man den Trichter verwendet und nur einen kleinen Raum ungefüllt lässt. Das Stück Stoff wird dann bis an den Grund in die Flasche gesteckt, sodass es sich mit Benzin vollsaugen kann, während das andere Ende des Stoffs genügend aus der Flaschenöffnung herausragt, um es problemlos anzuzünden. Das herausragende Ende sollte auch mit Benzin getränkt sein, um eine schnelle Entzündung zu ermöglichen, wenn es angezündet wird. Die Flaschenöffnung muss dann verschlossen

Rumiyah

49

den Ort des Aufpralls des Molotowcocktails für einen längeren Zeitraum brennen zu lassen. Alternativ kann man anstatt des Styropors Flüssigwaschmittel oder Geschirrspülmittel auf dieselbe Art und Weise hinzufügen, um das Benzin zu verdicken und seine Verbrennung zu verlangsamen. Das Stück Stoff wird dann in die Flasche gesteckt und die Flaschenöffnung muss dann wie vorher beschrieben verschlossen werden. Außerdem sollte das Äußere der Flasche von jeglichem Napalm gereinigt werden. Zusätzlich, wenn für den Brandanschlag benötigt, kann die Mixtur vorbereitet, in einem größeren Behälter aufbewahrt und direkt auf das beabsichtigte Angriffsziel geschüttet werden, bevor man das Feuer anzündet. Wie man den Molotowcocktail verwendet

DIE FRAUENKIRCHE IN DRESDEN - EIN BELIEBTER VERSAMMLUNGSORT DER KREUZZÜGLER, DER DARAUF WARTET, NIEDERGEBRANNT ZU WERDEN

werden, sodass kein Benzin verschüttet wird. Dies kann man tun, indem man den Flaschendeckel wieder fest verwendet oder ihre Öffnung mit einem zurechtgeschnittenen Korkstöpsel zustopft oder indem man die Flaschenöffnung sicher zuklebt, indem man ein starkes (nichtleitendes) Isolierband und ein angemessen großes Stück Plastiktüte verwendet. Aufgrund der schnellen Geschwindigkeit, in der Benzin verbrennt, ist es besser, dass man den Inhalt des Molotowcocktails in eine klebrige, langbrennende Napalmlösung umgestaltet, um durch Allahs Erlaubnis sicherzustellen, dass das beabsichtigte Angriffsziel ordentlich in Flammen aufgeht, bevor das Benzin aufhört zu brennen. Arbeitsschritte für einen Napalm-Molotowcocktail Alles, was man braucht, sind Teile von Styropor (Schaumpolystyrol), welche man oft in Kartonverpackungen von Kinderspielzeug oder Haushaltsgeräten oder in Form von Kaffeestyroporbechern in Donutläden findet. Man muss nur die Teile von zerstoßenen Schaum in die Flaschen füllen (die zu zwei Dritteln mit Benzin gefüllt sind), sie behutsam schütteln bis sich das Styropor auflöst und die Mixtur sich in eine dicke Lösung verwandelt. Man sollte solange Styropor hinzufügen bis die gewünschte klebrige, klebstoffartige Konsistenz erreicht wird. Diese Klebrigkeit wird dabei helfen, 50

EXKLUSIV

Der Mechanismus des Molotowcocktails ist einfach. Es ist kein Sprengstoff, der einen Zünder benötigt. Wenn erst einmal eine offene Flamme mit der Lösung innerhalb der Flasche in Kontakt tritt, geschieht die Entzündung. Deshalb sollte der Molotowcocktail auf eine harte Oberfläche des Angriffsziels geschleudert werden, kurz nachdem man den herausragenden Stoff angezündet hat. Dies wird die Glasflasche zertrümmern, dem entzündeten Stoff erlauben, in Kontakt mit der brennbaren Lösung innerhalb der Flasche zu treten und sie, und mit was auch immer die Lösung in Kontakt tretet, zu entzünden. Optimale Angriffsorte Optimale Angriffsorte für Brandstiftung schließen Häuser und Wohnblöcke, Waldgebiete, die an Wohngebiete angrenzen, Fabriken, die Fahrzeuge, Möbel, Kleidung, brennbare Substanzen , etc. herstellen, Tankstellen, Krankenhäuser, Bars, Tanzclubs, Nachtclubs, Banken, Autosalons, Schulen, Universitäten, wie auch Kirchen, Rafidi-Tempel und so weiter ein. Die Möglichkeiten sind unbegrenzt und lassen keine Entschuldigung für Verzögerung. Ausführung Die Zeitplanung ist wichtig, insbesondere wenn man Gebäude als Angriffsziel nimmt. Praktisch bedeutet dies, dass man eine Tageszeit wählen sollte,

zu der es die geringste Bewegung gibt, vorzugsweise den späteren Teil der Nacht bis zu den frühen Morgenstunden, wenn die Menschen üblicherweise am Schlafen sind. Im Fall von Wohngebäuden oder wenn es die Absicht ist, Opfer zu verursachen, sollte man im Allgemeinen, bevor man den Angriff ausführt, sein Angriffsziel ausspähen und die Ausgänge, die aus dem Gebäude führen, ausfindig machen. Diese Information wird bei der Ausübung helfen und die Wahrscheinlichkeit der Tötung oder schweren Verletzungen der im Gebäude Anwesenden erhöhen. Wenn man ein Gebäude anzündet und wenn man Zugang zu seinem Inneren hat, so sollte man das Feuer auf der Treppe der niedrigeren Ebene oder knapp über dem Erdgeschoss von Hochhäusern anzünden, indem man das Areal mit seinem Benzincontainer begießt und es aus einer Sicherung Entfernung anzündet. Dies wird alle daran hindern, durch das Treppenhaus zu entkommen, und sie zur selben Zeit daran hindern, (aufgrund der Höhe) aus den Fenstern zu springen. Im Anschluss kann man die Ausgänge anzünden, die aus dem Gebäude führen, da dies jede Möglichkeit für alle dicht machen wird, dem Brand zu entkommen. Indem man den Brandanschlag im Inneren des Gebäudes entfacht, erlaubt dies dem Feuer zu wüten. bevor jemand von Außerhalb was davon mitbekommt. Wenn man keinen offiziellen Zugang zum Gebäude hat, dann könnte man nach alternativen Wegen suchen, um die Sicherheit des Gebäudes zu brechen, während man unentdeckt bleibt. Zum Beispiel könnte man das Gebäude während der Öffnungszeiten betreten, während man sich ein geeignetes Versteck bis zum Schließungstermin sichert und nur herauskommt, wenn die Luft für den Angriffsbeginn rein ist. Waldbrände erfordern, dass das beabsichtigte Angriffsgebiet trocken ist, da das Feuer keine feuchten oder nassen Umgebungen aushalten kann. Nach Auffinden des trockenen Areals im Waldgebiet sollte man mit der Begießung des Platzes mit Benzin oder Napalmzubereitung beginnen, letzteres wird bevorzugt, da es eine verlängerte Anfangsglut erlaubt. So viel wie möglich sollte vom Areal mit der Lösung bedeckt werden, welches dann aus einer sicheren Entfernung angezündet wird. Genauso wie bei Gebäudeanschlägen sollten Waldbrände ausgeführt werden, wenn die Bewegung von Leuten am geringsten ist.

Anmerkung: Während der Ausübung sollte man es vermeiden, das Benzin direkt aus dem Container auf jegliches Feuer zu gießen, das dies dazu führen kann, dass das Feuer auf den Container übertritt und selber Feuer fängt. Stattdessen sollte man das Benzin, wenn das Areal richtig begossen wurde, aus einer sicheren Entfernung anzünden oder möglichst einen brennenden Molotowcocktail auf das Areal schleudern. Mehrere zeitgleiche Angriffe Idealerweise sollte man sich bemühen, den gerecht zugefügten Terror vermehren, indem man mehrere zeitgleiche Angriffe ausführt, während man die gleichen Richtlinien befolgt. Verantwortung für den Angriff übernehmen Das Übernehmen der Verantwortung kann durch verschiedene Mittel getan werden. Zum Beispiel kann man eine Sprühfarbdose oder einen dicken Permanentmarker mitführen und damit einige Worte auf eine Wand oder auf dem Boden nahe des Angriffsziel schreiben und verkünden, dass der Angriff von einem Soldaten des Islamischen Staates ausgeführt wurde. Man kann auch eine einfache Botschaft auf einem Stück Papier vorbereiten, das gleiche verkünden und kurz den Beweggrund von einem erläutern oder andere Worte einfügen, die die Ungläubigen verhöhnen und wütend machen werden. Das Papier kann dann auf einen Stein geklebt werden und dann durch das Fenster von einem bewohnten Anwesen nahe der Angriffskulisse geworfen werden. Brandanschläge sollten in keinster Weise verharmlost werden. Sie richten einen großen wirtschaftlichen Schaden und seelische Verwüstung an und können leicht wiederholt werden. Auch wenn solche Angriffe auch nicht immer Todesfälle der Ungläubigen zur Folge haben, versprach Allah b, den Mudschahid zu belohnen, wenn er ihnen lediglich schadet und sie wütend macht. {Dies (ist), weil sie weder Durst noch Mühsal noch Hunger auf Allahs Weg trifft, noch sie einen Schritt unternehmen, der die Ungläubigen ergrimmen lässt, noch einem Feind etwas Schlimmes zufügen, ohne dass ihnen dafür eine rechtschaffene Tat aufgeschrieben würde. Gewiss, Allah lässt den Lohn der Gutes Tuenden nicht verlorengehen.} [At-Tauba: 120]

Rumiyah

51

An den Grenzen der europäischen Dschahiliyya, welche ihre ekelerregende Wirklichkeit unter einem glitzernden Schleier der Lügen und Behauptungen wie Glückseligkeit, Sicherheit, Gleichheit und anderen Schlagwörtern verbirgt, tauchte ein weites Spektrum von Dschahili-Praktiken auf, welches die vergammelte Milch vom Dschahili-Europa verfütterte. Eine vergammelte Milch, mit der sie ihre Kinder füttern und großziehen, damit sie die entstellte Version der Muschrik- und Atheisten-Monster von Europa werden. 52

SCHUHADA

Aber wem auch immer Allah die Rechtleitung will, so könnte ihn die ganze Welt nicht von dem hindern. Und von daher bringt Allah aus mitten so einer Gesellschaft, die mit Schirk, Unanständigkeit und Verderben im Land verseucht ist, ein Volk hervor, welches Er zum richtigen Weg rechtleitet. Er macht sie zu Seinen rechtschaffenen Verbündeten und geehrten Dienern. Und von ihnen gibt es welche, denen Er ein großes Wohl sichert, nämlich die Schahada auf dem Wege Allahs. Sodass man am Tage des Gerichts kommt, ohne dass was gegen einen vorliegt, wofür man zur Rechenschaft gezogen werden könnte, noch einer Strafe begegnet, so dass man Angst haben müsste. In den verarmten Vororten von Paris sind die Ausländer des Landes angehäuft, in Vierteln zusammengedrängt, die mit Arabern und Afrikanern aus den Ländern überfüllt sind, die Frankreich eins besetzt hatte. Viele von ihnen schreiben sich dem Islam zu, aber die Sache geht nicht über sie hinaus, da sie ihre Augen für die Welt öffneten, um festzustellen, dass sie Namen hatten, die den Muslimen glichen. Aber egal ob sie Muslime sind oder es bloß behaupten, in beiden Fällen gibt es für die jüdischen und christlichen Ureinwohner des Landes genügend Grund, um sie zu hassen, danach zu streben, sich von ihnen zu trennen, sie in die Außenbezirke der Stadt zu verbannen und zu vermeiden, Umgang mit ihnen zu haben oder in wichtige Arbeitsstellen einzustellen. Eher ziehen sie es vor, sie in diesem abscheulichen Zustand zu lassen, damit sie billige Diener für sie sind. Jene, die die Arbeiten ausführen, die sie vermeiden. Im Austausch für diesen erniedrigenden Zustand gewähren sie ihnen das Recht, im Land zu verbleiben, sowie auch etwas Vermögen, welches sie kaum am Leben erhält und ihren Bedürfnissen genügt. Viele der Bewohner dieser Außenbezirke haben diese Umstände akzeptiert, zu welchen sich die Tawaghit dieses Landes und seine Ureinwohner verschworen, damit ihre Situation als solche verbleibt, während andere in Verfolgung eines besseren Lebens rebellierten, sich mit denjenigen gleichstellten, die sie ausschlossen und sich nach Glück durch die Bewunderung derjenigen sehnten, die sie hassen. Und so fanden sie keinen Weg, der sie an dieses Ziel bringen würde außer dem Geld. Denn es ist der wichtigste Faktor, um den Wert von Menschen in dieser materialistischen Gesellschaft zu messen. Somit wurde in Verfolgung der Erlangung der beraubten Bedürfnisse und aus Sehnsucht nach der Erfüllung von endlosen

Wünschen die Geldbeschaffung jeglicher Art zum Ziel. Viele derjenigen, die nach diesem weltlichen Leben streben, ihm hinterherlaufen und nach ihm lechzen, und von der Erlangung eines schnellen Glückes motiviert sind, beschränken sich in den meisten Fällen auf die Welt des Raubs und Drogenhandels, um dieses Ziel in der schnellstmöglichen Zeit zu erreichen. Und so betreten sie diesen Strudel, werfen sich selber inmitten zerstörerischer Angelegenheiten, da sie allen weltlichen Lappalien hinterherjagen, seien sie klein oder groß. Dazu gehören Bandenkriege, die ständigen Gefahren, die bei jeder Raubaktion vorhanden sind oder Unternehmungen, die in den meisten Fällen in die Gefängniszellen führen und sie in noch gefährlichere Abgründe drängen. Wen auch immer Allah rechtleiten will, dem öffnet Er seine Brust für den Islam Macreme Abrougui war ein junger Mann, der aus Tunesien stammte. Er verbrachte seine Kindheit und seine frühe Jugend in diesem erbärmlichen Leben. Sein Belangen war dieses weltliche Leben, welches viele erlangt haben, während er dem Jenseits gegenüber achtlos war. Er hat nicht gelernt, sich dafür vorzubereiten. Er war ein erbitterter Gangster, der durch zahlreiche Raubüberfälle auf das Vermögen von Muschrikin an eine beträchtliche Menge von Geld kam bis er sich ein schönes Auto erwirtschaftete und anfing, sich den Reichen und Berühmten von Paris in ihren Klubs und Feierlichkeiten anzuschließen. Und dies ist für einige dieser kranken Welt die größte Errungenschaft. Er war ein Mann, den die Leute fürchteten. Unter seinesgleichen war er dafür bekannt, mutig und furchtlos zu sein, dass er niemals Angst vor Auseinandersetzungen hatte, noch vor einem Kampf abhaute, insbesondere in dem anhaltenden niemals zu Ende gehenden Konflikt zwischen den niederträchtigen Vierteln in der Finsternis der Dschahiliyya von Frankreichs Vororten. Er würde sich nicht um Frankreichs Polizeibeamten scheren, da er sich mit ihnen Schusswechsel lieferte und es ihm gelang, in seinen Raubfeldzügen oder beim Drogenhandel zu entkommen. Vom Wesen her war er freigiebig und hatte edle Umgangsformen, trotz seiner Nachsicht im Ungehorsam und Sünden. Er würde nicht zögern, einem

Rumiyah

53

Freund zu helfen oder seinen Nachbarn zu verteidigen, noch würde er zögern, sein Vermögen auszugeben, egal wie groß der Betrag auch war, um einem Bedürftigen zu helfen oder die Hand eines Verwandten zu füllen. Er war verwaltungsorientiert und organisiert, deshalb würde er sich nicht einen Plan ausdenken, außer dass er dafür seine Mittel vorbereitet und seinen Ausgang und Konsequenzen studiert hat. So würde er diese seine Eigenschaften bei seinen Operationen auf eine wirksame Weise gebrauchen. Er brach nicht in ein Domizil ein, bis er das Grundstück gründlich observiert hat. Und wenn er folglich die Grundstücke ausrauben würde, hätte er die schlimmsten Folgen bedacht und sich selbst vorbereitet, um der Tötung oder Haft zu entkommen. All diese Eigenschaften waren ausreichend, um ein geeigneter Anführer einer gefährlichen Bande oder großer Drogenhändler zu sein, aber Allahs Bestimmung war es, ihm den Weg zu einem anderen Pfad zu ebnen. Gänzlich gegensätzlich zu dem, wohin sein Leben hinsteuerte. Und folglich, wie es der Fall der meisten mit dem Islam in Verbindung stehenden Jugendlichen im Westen ist, die dem Gedenken an Allahs Anbetung gegenüber achtlos sind außer in dem Monat Ramadan, betrat Macreme eine der Masadschid, um den Itikaf darin zu vollziehen und für seine Sünden zu sühnen. So war es Allahs Bestimmung, dass er einen von den Aufrufern zum Islam fand, der still Vorträge gab und seine Brüder die Religion lehrte. Er gehörte nicht zu den üblen Gelehrten, die mit den kriegführenden Christen verbündet sind, noch zu den Berühmten, zu denen die Massen rannten. Vielmehr war er ein einfacher junger Mann, der sich mit seinen Schülern in einer Ecke der Masjid isolierte, sodass sie die Augen der Menschen meiden konnten. Sie würden ihre Stimmen senken und Worte sprechen, die er niemals zuvor von den Aufrufern gehört hat, die er vorher traf oder in den Medien gesehen hat. Dieser junge Mann sprach in seiner Versammlung über die Wirklichkeit des Islams und Kufrs, dem Unterschied zwischen ihnen und der Pflicht von der Treue gegenüber den Muslimen und Lossagung von den Kuffar und im Besonderen derjenigen, unter denen sie lebten. Er sprach zu ihnen über den Tauhid, seine Wichtigkeit und Eigenschaften und über den Schirk, seine Gefahren und Konsequenzen. Er erklärte ihnen, was ihnen vielleicht unbekannt war 54

SCHUHADA

oder von den üblen Gelehrten und Aufrufern der Fitna vor ihnen versteckt wurde. Diejenigen, die eine Religion für sie erfanden, welche den Muschrikin gefällt, während man bestrebt ist, Anhänger und Gefolgsleute zu sammeln. Macreme fand in seinem Vortrag, welcher auf dem Quran und den Aussagen des Propheten c gründete, eine authentische Erklärung der Wirklichkeit der Beziehung zwischen den Muslimen und Muschrikin und eine Klarstellung der Wirklichkeit von dem Tauhid, ohne den die Anbetung Allahs nicht richtig wäre. Und so haftete er an ihm die ganze Zeit von seinem Itikaf in der Masdschid, wo er bei Allah c bereute, worauf er sich einst befand und sich entschloss, ein neues Leben als wahrhaftiger Muslime zu beginnen. Seine Beziehung zu diesem Bruder ging die darauffolgende Zeit weiter und so informierte er ihn über sich selbst, erzählte ihm seine Geschichte und über sein früheres Leben. Er beharrte auf seine Willigkeit, im Dienst der Religion zu helfen, in welche er aufs neue eingetreten ist, nachdem er viele Jahre als Abtrünniger von ihr verbrachte und nicht auf ihre Befehle und Verbote achtete. Ein Schritt auf dem Weg des Dschihads Was Macreme nicht über diesen jungen Mann wusste war, dass dieser in Verbindung mit einer Gruppe von französischen Jugendlichen stand, die die Mudschahidin unterstützten, sich bemühten, die Hidschra zu den Arenen des Dschihads zu vollziehen und auf der Suche nach Geld waren, um die Mudschahidin zu unterstützen. Einer dieser Gruppen war es möglich, zufällig auf ein lukratives Ziel zu stoßen, nämlich einem großen Drogenhändler, der in seinem Haus eine große Summe Geld versteckte, die sich auf etwas mehr als 200.000 Euro belief. Sie observierten ihn einige Tage, beobachteten seine Bewegungen und sein Haus. Und so bereiteten sie den Plan vor, in seinem Haus auf ihn loszugehen und sein ganzes Geld zu ergreifen, während sie ihn mit einer Waffe bedrohen würden. Die meisten von ihnen hatten Erfahrung auf dem Gebiet, da sie in die Welt des Raubs und Banden in ihrem vorherigen Leben eingetreten sind, aber der Angriff unterschied sich dieses Mal, da es eine Art der Anbetung war, mit der sie Allah näherkommen wollten und nicht um die Nachgiebigkeit in Ungehorsam und Verderben zu mehren. Stattdessen war ihr Ziel in dieser Operation, einige Brüder bei der Ausführung

ihrer Hidschra in eine der Arenen des Dschihads zu unterstützen, während der Rest des Geldes zur Unterstützung der Mudschahidin geschickt werden würde. Was ihnen fehlte, war ein vertrauenswürdiger junger Mann, der Mut und Courage hat, der die Verantwortung auf sich nehmen würde, sie von dem Operationsgebiet ABU MUDSCHAHID WUCHS IN EINEM DER VERARMTEN VORORTE NÖRDLICH VON PARIS AUF. wegzubringen, sei es im Falle des Erfolgs oder Misserfolgs. Und so führte sie ihr Freund, der um den Sündern von ihnen zu helfen, sich von ihAufrufer zum Islam, zu Macreme. Er erklärte ihnen ren Sünden freizumachen und den Murtaddin, die seine lobenswerten Eigenschaften, seine Geschichte sich dem Islam zuschreiben, zu helfen, sich von ihrer in diesem Gebiet und anschließend veranlasste er ein Abtrünnigkeit freizumachen. Dies alles war aus seiTreffen mit ihm. ner Dankbarkeit zu Allah heraus, weil Er ihn mit der Nachdem sie ihn kennenlernten und Vertrauen zu Rechtleitung gesegnet hatte. ihm aufbauten, stellten sie ihm ihr Ziel und ihren Es gab zwei neue Auswahlmöglichkeiten für erhofften Plan vor. Macreme bedachte ihn eine Weile diese Gruppe, entweder dass sie zu den Arenen des und es war seine Art, wenn ihn ein Freund um Hilfe Dschihads fliehen, sodass sie dort kämpfen können bat, sie mit allem, was sie wollten, zu unterstützen oder dass sie eine Operation innerhalb Frankreichs und alles, was sie an Transportmittel und Waffen gegen die kriegführenden Christen ausführen. Jeunter anderen Dingen benötigten, zu beschaffen. doch hinderten sie viele Faktoren an dem Dschihad Am geplanten Tag der Operation ging die Gruppe für Allahs Sache und so beschlossen sie zu dieser Zeit, zum Zielhaus und wartete viele Stunden bis sie ge- sich mit der Dawa zu beschäftigen, darauf wartend, zwungen waren, das Gebiet zu verlassen, aus Angst dass Allah sie darauf vorbereitet, vorwärtsgeleitet zu dass Polizeiangehörige sie verdächtigen könnten. Das werden. Zielobjekt tauchte an diesem Tag nicht zuhause auf, aber die jungen Männer beschlossen, ein anderes Eine Autowerkstatt - Das erste Projekt Mal wiederzukommen. Tage gingen vorüber und die nach der Rechtleitung Operation wurde abgeblasen, jedoch verstärkte die Gruppe ihre Beziehung mit Macreme. Dem jungen Macreme, der auch unter dem Namen Abu MudMann, der bei Allah bereute, um ein neues Leben, schahid ging, entschloss sich dazu, ein finanzielles als Diener von Allah c zu beginnen. Er war bedacht, Projekt zu verfolgen, damit es seine Lebensunterseine Religion zu lernen und seine Treue blieb aus- haltskosten deckt und zur selben Zeit seinen Brüdern schließlich jedem Angehörigen des Islams vorbehal- Arbeit sichert, um sie davor zu bewahren, für die Kuften, aus Liebe zu ihnen und aus einem Wunsch, die far arbeiten zu müssen, während es auch ein MitHilfe zu den Bedürftigen von ihnen auszustrecken, tel war, durch welches er Dawa zu Allah c machen insbesondere da er viel Vermögen hatte, welches er konnte. nun entschlossen im Gehorsam zu Allah und für SeiEr entschloss sich¸ eine Werkstatt für Autoreparane Sache ausgeben wollte und in einem Bestreben, turen und Ersatzteilverkauf zu eröffnen. Den Groß-

Rumiyah

55

teil seines Geldes investierte er und ernannte seine Brüder zu Arbeitern darin, obwohl sie gar keine Erfahrung in diesem Bereich hatten. Er brachte ihnen die Grundlagen der Verwaltungsarbeiten bei, welche er durch seine Erfahrung erlernt hat und aufgrund seiner Veranlagung. Im Unternehmen stellte er sie alle in leitende Stellungen ein, während er unter ih-

Arbeit suchte. Und somit würde er sich bemühen, sich um ihre Bedürfnisse zu kümmern und ihre Angelegenheiten zu erleichtern. Er würde ihnen sogar Geld anbieten, damit sie ihre eigenen privaten Projekte starten und ihren Lebensunterhalt verdienen. Erst recht geizte er nicht mit dem Geld, wenn es von ihm für die Dawa oder zur Unterstützung derjenigen erbeten wurde, die die Hidschra für Allahs Sache erstrebten. Zur selben Zeit unterstützte er die Dschihadi-Arbeit in Frankreich, insbesondere nach dem Beginn des Dschihads in aschScham, wo seine Brüder zur Hidschra, Dschihad und Unterstützung aller aufriefen, die sich entschlossen loszuziehen, Allah darum bittend, ihnen ihren Weg leicht zu DIE FRANZÖSISCHEN AUTORITÄTEN HABEN ÜBER DIE UMSTÄNDE VON ABU MUDSCHAHIDS TOD GELOGEN. machen und sie von denjenigen zu benen eine Anzahl von qualifizierten Arbeitern einstell- freien, die sich darum bemühten, ihren Anschluss an te, um die Arbeit auszuführen. die Mudschahidin zu verhindern. Und folglich kamen die Leute und erbaten aufgrund dem, was sie darin an Arbeitern fanden, die In den Fußstapfen von Uthman r ihr Versprechen hielten und in ihrer Arbeit ehrlich waren, die Dienstleistungen der Werkstatt. Allah bestimmte dem Islamischen Staat den Sieg Während diesem Abschnitt nutzte Abu Mudscha- und Festigung, wodurch sie die Religion etablierten hid seine Zeit auf der Arbeit, um der Religion zum und die Chalifa wiederbelebten. Amirul-Muminin Äußersten zu dienen. Trotz seiner Neuheit im Islam kam heraus, um die Menschen anzusprechen und die und seinem begrenzten Wissen, würde er keine Ge- Muslime zu ermutigen, die Hidschra und Dschihad legenheit auslassen, um seine Kunden und Freunde auszuführen. Er gab ihnen die Frohe Botschaft, dass zu Allah zu rufen. Insbesondere fokussierte er sich es einen Staat gab, wohin sie gehen konnten und eiauf die Jugendlichen, von denen viele von ihnen auf- nen Imam, hinter dem sie kämpfen konnten. grund seines vorherigen Ruhms in der Verbrecherwelt Diese Ansprache wurde zu einem Motivationsfakauf ihn als Vorbild hinaufschauten. Er riet ihnen, den tor in dem Leben von Abu Mudschahid und seinen Weg der Kriminalität zu vermeiden und warnte sie Brüdern und sie konnten es nicht länger aushalten, davor, sich in Drogenangelegenheiten zu verwickeln, geduldig in den Ländern des Kufrs zu leben, nachindem er sie mit Allahs Strafe ängstigte und sie dazu dem sie sich gewiss wurden, dass Allah seine Diener aufrief, sich an den Islam zu halten und sich auf den mit dem Dar al-Islam gesegnet hat, in welchem Seigeraden Weg zu begeben. ne Scharia angewandt und Seine Gesetze erhöht werEr war auch eine Rettung für jeden Muslim, der den. Folglich wurde es zum Hauptziel der Gruppe, in der Not steckte oder nach Rat hinsichtlich seiner die Hidschra von Frankreich versteckt vor dem Ge56

SCHUHADA

ALLAH RETTETE ABU MUDSCHAHID VON EINER GESELLSCHAFT DIE VON SCHAMLOSIGKEIT UND VERDORBENHEIT DURCHDRUNGEN IST.

heimdienstapparat zu machen, welcher sie beobachtete, da einigen von ihnen längst ein Ausreiseverbot gegeben wurde. Genauso strebten sie danach, so viele Jugendliche wie möglich zur Hidschra anzuspornen. Sie fürchteten, dass die Route nach dem Ankommen im Islamischen Staat geschlossen wird und die Kommunikation mit ihnen nach der Hidschra schwierig werden könnte. So fingen die Brüder an, sich für die Hidschra vorzubereiten, während sie genauso ihre Familie für die Abreise vorbereiteten. Sie gingen zu allen Leuten, denen sie vertrauten und von den Jugendlichen kannten, und spornten sie an, die Hidschra zu vollziehen. Abu Mudschahid würde die Brüder sich setzen lassen und sie an die Vorzüge der Hidschra und die Segnungen erinnern, unter dem Schatten der Scharia zu leben und seine Kinder in Dar al-Islam zu erziehen. Wenn er einen Bruder sah, der Entschuldigungen in weltlichen Gründen fand, würde er es sofort als Pflicht sehen, die Hinderungsgründe mit jeglichen Mitteln zu beseitigen. Wenn also jemand ein Ausreiseverbot hatte, würde er ihm ohne Rücksicht auf die Kosten einen gefälschten Pass kaufen. Und wenn jemand nicht das Geld besaß, um für die Reisekosten aufzukommen, versprach er für die Reisekosten aufzukommen, egal wie groß die Familie wäre, während er auch anbot, falls notwendig, ein Auto für sie zu kaufen, um auf die Reise zu gehen. Und wenn jemand Schulden hatte, so würde er seine Schulden begleichen, egal wie groß der Betrag wäre und dies war neben Kauf von dem, was sie alles an Kleidung und anderem für die Reisevorbereitung und Hidschra benötigten. Über dies alles hinausgehend, gab er viel Geld für den Kauf von Elektrogeräten und Ausstattung aus, wie auch von Computern, die von einigen Brüdern

erfragt wurden, damit sie sie im Dienste der Religion Allahs benutzen konnten, sobald sie im Islamischen Staat ankamen. Dementsprechend fingen alle Brüder um ihn herum an, das Gefühl zu haben, dass es die Bestrebung dieses Mannes war, sein Vermögen auf Allahs Weg auszugeben bis sie anfingen, seine Handlungen mit denen von Uthman h zu vergleichen, der die ganze Armee mit seinem eigenen persönlichen Vermögen finanzierte, strebend nach dem Wohlgefallen des Herrn der Welten. Die Hidschra auf dem Wege Allahs Die Familien waren für die Hidschra um Allahs willen und eine Reise zum Dar al-Islam vorbereitet, von denen die Männer diejenigen waren, die am meisten vom Sicherheitsapparat beobachtet wurden. Somit war es für die Muhadschirin notwendig, die Reiseangelegenheit gut zu organisieren, damit die Muschrikin sie nicht kriegen und anschließend an dem Weg Allahs hindern und zwischen ihnen und dem Islamischen Staat stehen. Die Brüder machten mit ihrer Arbeit bis zum Tage ihrer Abreise in der Werkstatt weiter, während sich die Familien vorbereitet hatten, bei der Ankunft von den Männern aus der Arbeit loszufahren. Sie würden in Autos losfahren und die Familien würden in getrennten Autos transportiert werden. Jedes würde eine andere Route nehmen und durch verschiedene Länder Europas fahren bis sie Griechenland erreichen würden, von wo sie die europäische Grenze in die Türkei passieren würden und von dort nach aschScham. Wie es seine Regel war, hatte Abu Mudschahid alles für die Reise organisiert und alle Notwendig-

Rumiyah

57

keiten für ihr Gelingen vorbereitet, ohne Rücksicht auf die Kosten. Er artikulierte eine überzeugende Geschichte, um die Aufmerksamkeit der Beobachter von ihnen und das Verdachtsaufkommen von irgendwelchen Schnüfflern zu vermeiden. Er richtete einen umfangreichen Plan ein, deckte alles von dem Moment ihrer Abreise bis zum Moment ihrer Ankunft in Dar al-Islam, mit Ausnahme des allerwichtigsten Schrittes ihrer Reise. Dies war der Punkt, wo sie die Brüder im Islamischen Staat kontaktieren würden, sodass sie ihnen helfen würden, die gefährlichen Hindernisse auf dem Weg zu bewältigen. Und so legte er sein Vertrauen in Allah, dass Er ihn lenkt und ihn dabei unterstützt, bei der Ankunft in der Türkei mit ihnen in Kontakt zu treten, die Hidschra aus Angst beschleunigend, dass sich die Türen der Hidschra vor ihnen schließen könnten. Der Plan, welcher für die Reise von ihrem Amir, Abu Mudschahid erstellt wurde, schrieb vor, dass die Familien von den Brüdern getrennt werden, die den Behörden wohlbekannt waren und sie stattdessen mit einem Bruder und seiner Familie gehen, der nicht bekannt ist. Sodass sie die Grenze mit ihnen in einem Bus überquerten, der zu diesem Zweck von Abu Mudschahid gekauft wurde. Zusätzlich kaufte er für sich und einigen Brüdern, die den Geheimdiensten wohlbekannt waren, ein schönes Auto als Teil der Tarnung, die sie geplant hatten. Welcher nämlich war, da sie sich als Geschäftsmänner ausgeben, die den Wunsch haben, in die Türkei zu fahren, um dort ein paar Geschäfte zu tätigen. Ebenso bereiteten sie dafür die entsprechende Kleidung und Unterlagen vor, die ihre Behauptungen stützen würden, neben den gefälschten Pässen, um die Grenze zu überschreiten. Dem Konvoi gelang es, Italien und die Balkanstaaten zu durchqueren und sie kamen in Griechenland an, wo die schwierigste Etappe vor ihnen lag. Als sie an dem letzten Punkt bevor der Grenze ankamen, ließ Abu Mudschahid die Familien und den Rest der Brüder auf einer Tankstelle rechts ranfahren und entschied, dass er der erste sein würde, der versucht, die Grenze zu überqueren, da er befürchtete, dass es gefährlich sein könnte. Sodass jeglicher Schaden, der dort sein könnte, ihn befallen würde und die anderen davor bewahrt werden würden, aufgegriffen zu werden. Als die Beamten an der Grenze von Griechenland seinen Pass kontrollierten und ihn mit den Bildern bei ihnen verglichen, kam einer von ihnen wieder, 58

SCHUHADA

um ihm zu sagen, dass er dorthin zurückkehren sollte, von wo er kam. Er sollte nicht einmal davon träumen, die Grenze wieder überqueren zu wollen. Abu Mudschahid und diejenigen mit ihm fanden heraus, dass die französische Regierung zehn Tage vor ihrer Abreise ihre Namen an alle europäischen Grenzen gesandt hat. Sie waren durcheinander. Nach der Entschlossenheit, die Hidschra zu vollziehen, sollten sie zurückkehren? Und sind all ihre Pläne mit dem Wind verschwunden? Allahs Qadar ist dominierend Die Welt begann, sich um sie zu drehen und als sie über die Benachrichtigung von den französischen Behörden erfuhren, fingen sie an, die Fluchtahnung vor dem Arrest wahrzunehmen und darüber nachzudenken, Griechenland zu verlassen, bevor die Franzosen verlangen würden, dass sie verhaftet und ihnen in Handschellen übergeben werden. Der Bruder, der die Familien transportierte, versuchte die Grenze zu überschreiten und durch Allahs Gnade gelang es ihm, da weder er noch eine der Frauen sich auf der Reiseverbotsliste befand. Und so betraten sie die Türkei, nach dem ihnen Abu Mudschahid eine große Summe Geld übergab, darauf hoffend, dass sie eine Weile auf ihn warten würden, oder wenn nicht, dass sie Dar al-Islam ohne ihn und die anderen Brüder betreten würden. Abu Mudschahid trug die Verantwortung über diese große Gruppe von Muslimen. Also war seine Hauptsorge, dass die Familien im Land des Islamischen Staates ankommen und danach würden er und diejenigen mit ihm erleichtert sein und mehr Optionen vor sich haben. Entweder würden sie ihre Sache organisieren, um sich irgendwie ihnen anzuschließen, oder sie würden nach Frankreich zurückkehren, wo sie ihre Dschihad-Arbeit in dem Land der Kreuzzügler beginnen würden, die den Islamischen Staat bekriegen und sie daran hindern, die Hidschra zu ihm zu vollziehen. Der Qadar von Allah verbarg für diese Muhadschirin eine neue Hoffnung, um die Errettung aus ihrer Notlage zu erhalten, nachdem sie an ihrem Plan verzweifelten, ihr Vertrauen in Allah c legten und sich von ihrer Kraft und Fähigkeit lossagten. Sie trafen nämlich einen anderen französischen Bruder auf ihrer Reise, der sie erkannte, sie ihn aber nicht erkannten. Er klebte an ihnen, trotz ihrer Versuche

DER TÜRKISCH-GRIECHISCHE GRENZÜBERGANG, ABU MUDSCHAHID UND SEINE GEFÄHRTEN MACHTEN BEI IHRER HIDSCHRA PRÜFUNGEN DURCH.

von ihm wegzukommen, da sie fürchteten, dass er unter Beobachtung steht oder dass er aufgrund seines langen Bartes und Islamischen Aussehens, welches jedem offensichtlich war, die Aufmerksamkeit auf sich zieht. Er war ein Muhadschir zum Islamischen Staat genauso wie sie. Aber ungleich ihnen, bot sich ihm nicht die Gelegenheit, um notwendige Sicherheitsvorkehrungen zu treffen, noch die Chance, starke Vorsichtsmaßnahmen zu nehmen. Er begleitete sie bei der letzten Stelle ihrer Reise und war gezwungen, mit ihnen zu verbleiben, nachdem er seine Familie zusammen mit ihren Familien geschickt hat. Sie hofften alle, dass Allah sie vor der griechischen Polizei schützen würde und ihren Weg, um die Grenze zu überschreiten, erleichtern würde. Es war Allahs Barmherzigkeit, dass Er dieser kleinen Gruppe von Muhadschirin einen Weg erleichterte, um mit einem der Hidschra-Koordinatoren des Islamischen Staates zu kommunizieren, mit welchem der Bruder bevor seiner Abreise aus Frankreich sicheren Kontakt hatte. Also kontaktierten sie ihn, erklärten ihre Situation und baten bei der Ausreise aus Griechenland um seine schnellstmögliche Hilfe. Sie hatten Angst, dass die Kreuzzügler zufällig auf sie stoßen und sie verhaften würden. Und so versprach der Koordinator gute Nachrichten und sie blieben geduldig, auf seine Antwort wartend. Es war nur eine Angelegenheit von Tagen bis sie die Grenze in die Türkei überquerten. Sie ließen die tollen Autos und Ausstattung zurück und zogen die Flucht vor der Gefangennahme allem vor. In Istanbul kamen sie an und dort trafen sie sich mit ihren

Familien, wo Abu Mudschahid sich entschloss, die Brüder zu schicken, damit sie zusammen die Grenze überqueren. Er wartete, um den Übertritt eines Bruders, der in Griechenland festsaß, zu organisieren. Unnachgiebig war er, dass er Dar al-Islam nicht ohne ihn betreten würden, da er entschlossen war, zu der letzten Gruppe zu gehören, die den Islamischen Staat betritt. Ebenso würde er nicht seinen Traum erreichen, ihn zu betreten bis er zuversichtlich war, dass all die Muhadschirin, deren sichere Ankunft er verantwortlich übernahm, seitdem sie erstmals zustimmten, die Hidschra mit ihm zu vollziehen, es ans Ziel schafften. Schließlich gingen die Angehörigen der Gruppe mit ihren Familien rein und wie froh waren sie, als sie die Brüder von den Soldaten des Islamischen Staates an der Grenze empfingen. Sie eilten, um ihren Amir Abu Mudschahid zu kontaktieren und überbrachten ihm die Frohe Botschaft, dass sie angekommen waren und ihre Brüder getroffen haben. Er konnte sich nicht halten, sie zu fragen, da sein Weinen seine Worte unterbrach, dass sie seine Salams an jeden Soldaten der Chilafa überbringen, den sie sehen. Gleichfalls sollten sie Dua für den Bruder machen, der noch immer in Griechenland festsaß, dass Allah ihm einen Weg erleichtert, um sich ihnen anzuschließen. Als sich die Probleme für den Bruder in Griechenland häuften und seine zahlreichen Versuche, die Grenze zu überschreiten, gehindert wurden, bestand er darauf, dass Abu Mudschahid nicht länger auf ihn wartet und sich beeilt, den Rest seiner Reise sofort zu vervollständigen. Unter seinem Beharren stimmte Abu Mudschahid ihm zu, nachdem er ihm eine gro-

Rumiyah

59

ße Summe an Geld schickte, um seine Angelegenheiten und die seiner Familie zu ordnen und es während ihrer Wartezeit zu verwenden. Schließlich… Im Dar al-Islam Endlich kam Abu Mudschahid al-Firansi im Dar al-Islam an und fand seine Brüder von den Soldaten des Islamischen Staates. Sie warteten auf ihn an der Grenze mit ihrer hervorragenden Kleidung, ihren schwarzen Masken und dem Aussehen, welches er lange in den Videoerscheinungen des Islamischen Staates gesehen hat. Er umarmte sie und genauso umarmten sie ihn mit brüderlicher Liebe, denn seine Geschichte zum Islamischen Staat ging ihm mit seinen Brüdern voraus, die vor ihm ankamen. Sie erzählten die Geschichte seiner Hidschra, berichteten über ihren Amir, dass er alles, was er hatte, ausgab, um ihnen bei der Ausführung der Hidschra zum Dar al-Islam zu helfen. Sie offenbarten den Brüdern im Islamischen Staat auch einige Aspekte seines Charakters und rieten ihnen, von ihm in jeder dschihadverwandten Arbeit gegen Frankreich zu profitieren. Und so wurde Abu Mudschahid zu einem Soldaten des Islamischen Staates, nachdem er seine Schari- und Militärausbildung abschloss und anfing, in einem der Dawawin des Islamischen Staates zu arbeiten. Er beriet seine Brüder in verschiedenen Bereichen, nutzte ihnen mit allem, was er an Erfahrung im Unternehmens- und Projektmanagement besaß und half seinen Brüdern, die für auswärtige Operationen verantwortlich waren. In jeglicher dschihadverwandten Arbeit, die die Kreuzzügler in Frankreich ins Visier nahm, bot er seinen Einsatz, Vermögen und Auskünfte an. Seine Seele sehnte sich danach, für die Sache Allahs c zu kämpfen, so wurde er zu den besten Soldaten in den Bataillonen von der Wilaya al-Chayr. Er nahm an zahlreichen Schlachten der Armee der Chilafa gegen das Nusayri Regime teil. Dann wurde er in die Wilaya Dimaschq versetzt, wo er seine Tage als Murabit in der Wüste von Scham verbrachte. Die Wüstensonne und die Wüstensande verbrannten sein Gesicht, die Wüstenkälte knabberte an seinen Knochen, er nahm an Schlachten teil und führte Angriffe neben anderen heldenhaften Mudschahidin aus. Abu Mudschahid war in Frankreich großzügig und freigiebig und seine Freigiebigkeit vermehrte sich nur im Dar al-Islam. Er würde nicht eine Gelegenheit finden, um seinen Brüdern zu helfen, außer dass 60

SCHUHADA

er sie ausnutzen würde, sein Möglichstes anbieten würde und seine Bemühungen fokussieren würde, in dieser Hinsicht auf die Witwen und Waisen der Schuhada. Er würde nach ihrem Zustand schauen und ihnen mit seiner Person und Vermögen helfen. Abu Mudschahid, der einfache Aufrufer zum Islam, dessen bescheidene Rede die Jugendlichen in den Vororten Paris anzogen, machte mit seiner Gewohnheit weiter. Er nutzte jede Situation aus, in der er sich mit den Mudschahidin oder gewöhnlichen Muslimen befand, um das Gute zu gebieten, das Schlechte zu verbieten und sie aufzurufen, der Sunna zu folgen. Er wurde von dem Stehen mit einem Verkäufer in seinem Laden, dem stundenlangen Aufruf von ihm zu Allah und Ansporn von ihm, den Dschihad für Seine Sache zu führen, nicht überdrüssig. Bis an den Punkt, dass seine Freunde sich beschweren würden, dass er sie verspäten würde, wenn sie sich auf einer Reise befanden oder sie sich beschwerten, dass sie sich beeilen mussten, da sie auf dem Weg wohin waren. Er tadelte sie dafür und erinnerte sie, dass er der Religion gegenüber unachtsam war, genauso wie die Leute, die er beriet, bis Allah jemanden für ihn vorbereitete, der ihn an Allah erinnerte und ihn zu seinem Herrn rief. Er sagte ihnen, dass es ihre Pflicht war, Allah für Seinen Segen zu danken, indem sie die Leute zu Ihm aufriefen und sich abmühten, sie zu lenken. Nachdem er seinen Besitz aufopferte… Opferte er auch sein Leben auf dem Wege Allahs auf Die Soldaten des Islamischen Staates führten eine Operation aus, um die Belagerung von Ghoutah in Dimaschq zu brechen. Ein Angriff, der es auf die Luftwaffenstützpunkte Sin und Damir, die Stadt Damir, das Gebiet um das Wärmekraftwerk wie auch andere Gebiete abzielte und welcher aufgrund eines Abkommens zwischen den abtrünnigen Sahwat von Ost-Qalamun und dem Nusayri Regime zum Halt kam, um den Angriff zum Erliegen zu bringen und die Versorgungsroute der Mudschahidin anzuzielen. Zur selben Zeit führte Abu Mudschahid mit seinen Brüdern einen Angriff im Gebiet vom Wärmekraftwerk südöstlich von Dimaschq aus. Im Verlauf der Kampfhandlungen zielte ein Nusayri Panzer ihre Stellung an und er wurde sowohl an seinem Kopf als auch seiner Hand kritisch getroffen. Infolgedessen verlor er das Bewusstsein und als er wieder zu sich kam, stellte er fest, dass er seine rechte Hand verloren

hatte, welche abgetrennt wurde, als die Panzergranate vor seinem Gesicht explodierte. Der Verlust seiner Hand hielt ihn nicht vom Dschihad auf Allahs Weg ab, noch hinderte es ihn daran, sein Vermögen auszugeben, um das Wohlgefallen Seines Herrn zu erstreben. Vielmehr verbrachte er seinen Erholungszeitraum darauf hoffend, wieder zu den Arenen des Kampfes zurückzukehren. Er lehnte es auch ab, jegliche Verwaltungsarbeiten anzunehmen, welche aufgrund seines neuen gesundheitlichen Zustands geeignet wären. Stattdessen beharrte er darauf, noch einmal in die Schlacht rauszugehen, sobald es ihm seine Situation erlaubte. Er tauschte auch sein russisches Gewehr gegen ein kleineres, leichteres amerikanisches um, sodass er mit einer Hand kämpfen könnte. Als er erfuhr, dass sich seine Brüder für einen Angriff auf die Sahwa-Stellung in Qalamun vorbereiteten, bereitete er sich vor, um schnell aufzubrechen und reiste ab, um sich seinem Bataillon anzuschließen. Er benachrichtigte keinen von seinen Freunden, nicht, dass sie ihn zurückhalten und ihn auf Grund seiner Gesundheit oder ihrem Bedarf an ihm, eine andere Arbeit anzunehmen, von der Schlacht verspäten würden. Die Soldaten des Islamischen Staates straften die Murtaddin in der Schlacht, eroberten ihre Stellungen in den Batra Bergen und rückten in Richtung ihrer Festungen im Herzen von Ost-Qalamun vor, als Abu Mudschahid sie erreichte und sich in Richtung der Frontlinien aufmachte. Er weigerte sich, in dem Hinterstützpunkt der Mudschahidin zu verbleiben. Ein Bruder aus Südfrankreich namens Abu Ihsan, den er in den Kampfarenen kennengelernt hat, begleitete ihn. Sie glichen sich in ihrem Wesen und kamen gut miteinander aus. Diejenigen, die Abu Ihsan kannten, beschrieben ihn mit den gleichen Merkmalen wie sie Abu Mudschahid beschrieben, einschließlich der Tapferkeit, Ritterlichkeit und einem Eifer, den Muslimen zu helfen, den ganzen Besitz zur Unterstützung der Religion und in einem Bestreben, dem Herrn der Welten zufriedenzustellen, auszugeben. Wie es seine Gewohnheit war, Vorbereitungen zu machen und Vorkehrungen zu treffen, weigerte sich Abu Mudschahid, den selben Weg wie die Mudschahidin zu nehmen. Ein Weg, der dem Feind ausgesetzt war und auf welchem er mit schweren Waffen und Scharfschützengewehren angezielt werden würde. Er zog es stattdessen vor, einen anderen Weg

zu nehmen, der zwar zerklüfteter aber versteckt vor den Augen der Murtaddin war. Er erreichte die Frontlinien, wo eine Gruppe von Mudschahidin die Murtaddin mit schweren auf Fahrzeugen montierten Maschinengewehren unter Beschuss nahmen und welche auf dem höchsten Hügel positioniert waren, hinter dem Abu Mudschahid und sein Gefährte Abu Ihsan in Deckung gingen, sobald sie ankamen. Die Murtaddin versuchten, das Fahrzeug, welches auf sie schoss, mit einer Lenkrakete zu treffen, aber der Schütze leitete die Rakete fehl und sie schlug hinter dem Hügel ein. Die Rakete landete vor Abu Mudschahid und Abu Ihsan und explodierte. Die Splitter zerrissen ihre Körper und töteten sie augenblicklich, möge Allah sie beide annehmen. Die Nachricht erreichte die Familie von Abu Mudschahid wie auch seine Brüder und sie gaben ihren Brüdern in Frankreich Frohe Botschaft über seine Schahada, Allah bittend, ihn anzunehmen. Die französischen Geheimdienstbehörden erfuhren von der Nachricht und gaben den französischen Medien bekannt, dass Abu Mudschahid  in einem Luftschlag getötet worden ist, der von den französischen Kampfflugzeugen ausgeführt wurde, als er neue Anschläge gegen die Kreuzzügler in Frankreich vorbereitete. Abu Mudschahid  wurde getötet und wir denken, dass er das erlangte, was er sich wünschte. Nämlich, dass er wahrhaftig hinsichtlich seinem Bund mit Allah war und den Dschihad mit seinem Vermögen und seiner Person auf Allahs c Weg führte. Wir halten ihn für jemanden, der ein profitables Geschäft mit Allah abschloss und wir bitten Ihn c, Abu Mudschahid von denjenigen zu machen, die den großen Erfolg erreichten. Allah c sagte: {O die ihr glaubt, soll ich euch auf einen Handel hinweisen, der euch vor schmerzhafter Strafe rettet? Ihr sollt an Allah und Seinen Gesandten glauben und euch auf Allahs Weg mit eurem Besitz und mit eurer eigenen Person abmühen; das ist besser für euch, wenn ihr nur wisst -, dann wird Er euch eure Sünden vergeben und euch eingehen lassen in Gärten, durcheilt von Bächen, und in angenehme Wohnungen in den Gärten Edens. Das ist der großartige Erfolg. Und (noch) eine andere (Huld), die ihr liebt (, wird euch gewährt): Hilfe von Allah und ein naher Sieg. Und (so) verkünde (diese) frohe Botschaft den Gläubigen.} [As-Saff: 10-13]

Rumiyah

61

62

ARTIKEL

O geduldiger Mudschahid der seinen Lohn erwartet, diese Worte wurden geschrieben, damit du deinen Wert im Angesicht der Feinde Allahs und deiner Feinde erkennst, denn die verschiedenen Nationen haben sich gegen dich zusammen mit den Rassen der Araber und nicht-Araber versammelt. Wo bist du also, O hoher Berg? Wer bist du, dass die Kreuzfahrer ihre Schlachtschiffe in den Ozeanen verankern, dass die Kampfflugzeuge der Kuffar deinen Himmel patrouillieren und dass die verdorbenen Versammlungen durch deine Länder ziehen? Wer bist du? O du, der Ehre von seiner Religion und seinem Tauhid nimmt, dass sie gegen dich all diese Versammlungen mobilisieren und mit ihrer gesamten Kraft ein Land belagern welches von der Scharia Allahs regiert wird und seine Heiligkeiten verteidigt? Du wurdest durch Allahs Ehre, Stärke und Seine exaltierte Scharia empor gehoben. Und das worauf du dich an Tauhid befindest schmerzte die Kuffar aufgrund des Neids den sie in sich tragen. Denn wenn du das Land besitzen würdest aber dein Staat nicht mit der Scharia Allahs herrschen würde, so hätten sie dich überhaupt nicht beachtet, aber es ist dein Tauhid der sie wütend macht. Allah c sagte: {Viele von den Leuten der Schrift möchten euch, nachdem ihr den Glauben (angenommen) habt, wieder zu Ungläubigen machen, aus Missgunst von sich selbst aus, nachdem ihnen die Wahrheit klargeworden ist.} [Al-Baqara: 109] Und daher versuchten sie auf diesen scheußlichen Neid zu antworten indem sie dich bekämpfen, und deswegen war ihr Kampf aufgrund deiner Religion die du in deinem Herzen und mit deinen Gliedmaßen trägst. Allah c sagte: {Und sie werden nicht eher aufhören, gegen euch zu kämpfen, bis sie euch von eurer Religion abgekehrt haben - wenn sie (es) können.} [Al-Baqara: 217] Wenn du Massenvernichtungswaffen besitzen würdest aber diese großartige Religion nicht besitzen würdest, so hätten sie dich in Ruhe gelassen ebenso wie sie Staaten in Ruhe ließen die diese besitzen oder nach ihrem Besitz streben. Doch vielmehr wussten sie, dass deine Religion die vorherrschend ist durch deinen harten Kampf gegen die Tawaghit und ihre Armeen größer ist als jede Waffe die sie haben. Sie haben dir deswegen keinerlei Verschnaufpause gewährt – und werden niemals eine gewähren – noch werden sie von deiner Bekämpfung oder deiner Anfeindung ablassen. So ist es entweder ihre Beherrschung der Erde und die Fitna des Schirks die sie verbreiten wollen, oder es ist die Souveränität Allahs und die Überlegenheit Seiner Religion

auf der Erde. So sei aufrichtig zu Allah in deinem Dschihad, O Feind der Nationen, und verherrliche Ihn und verherrliche niemand anderes neben Ihm, denn die Verzweiflung des Kafirs bzgl. deiner Religion ist eine absolute Gewissheit. Allah c sagte: {Heute haben diejenigen, die ungläubig sind, hinsichtlich eurer Religion die Hoffnung aufgegeben. So fürchtet nicht sie, sondern fürchtet Mich!} [Al-Maida: 3] O du fremder Muwahhid, wahrlich du bist ein Ziel, ganz egal deines Rangs, ob du ein Soldat oder ein Anführer bist und egal ob du arm oder reich bist, weil der Grund für deine Anvisierung bei deiner Religion liegt, wobei die Kuffar wissen, dass du sie vollständig angenommen hast und die Tatsache dass du nicht nur an einen Teil davon glaubst und einen anderen Teil ablehnt, sodass du dich mit ihnen auf eine Art Kompromiss einigen könntest. Und ebenso ist dies dein Zustand, O geduldige Muwahhida, denn wahrlich du bist keusch und vermehrst die Nachkommen der Mudschahidin und erziehst die Kinder gemäß dem Tauhid und Dschihad gegen die Kuffar und so erzürnt die Kuffar deine Religion und Reinheit. Deswegen ist es keine Überraschung, dass du ein bestimmtes Ziel für die Kuffar bist. Wir befinden uns in einem langen Kampf mit den Kuffar und Erfolg und Sieg ist für die Muttaqin garantiert, denn Allah c sagte: {Und das (gute) Ende gehört den Gottesfürchtigen.} [Al-Araf: 128] und Er c sagte: {Und wahrlich, Unsere Heerschar ist es, die Sieger sein wird.} [As-Saffat: 173] Denn entweder hast du die Überhand in diesem weltlichen Leben durch Dominanz und Triumph über die Kuffar oder bist siegreich durch die Tötung für Allahs Sache, durch die eine glückselige Wohnstatt und ein großzügiger Herr erreicht wird, während deine Feinde in ständigem Verlust sind und Zorn sie zur Auszehrung ihrer Kraft führt um die Leute von Allahs Weg abzuhalten durch ihre finanziellen Ausgaben und durch Kämpfen, und durch andere Sachen von den vergänglichen Verzierungen dieser Welt. Deswegen, O Ehrenhafter und Trotziger in der Ära der epischen Schlachten, schreite voran und schaue nicht zurück, denn du wurdest nicht für eine vergängliche Welt erschaffen. Stattdessen wurdest du erschaffen um Allah allein anzubeten und das Paradies und entzückende Gärten zu erreichen. Deswegen verinnerliche die Bedeutung der Dienerschaft zu Allah durch die Etablierung Seiner Scharia und durch den Kufr an die Institutionen der Tawaghit der Welt und ihren Religion und Versammlungen, und erkläre mit voller Ehre und

Rumiyah

63

Stolz die Religion für die Allah die Überlegenheit über alle Religionen geschrieben hat, denn es ist aufgrund davon, dass du ihr Hauptziel und ihre erste Priorität bist.

ES IST DEIN TAUHID UND DEINE IMPLEMENTIERUNG DER SCHARIA, DIE SIE ERZÜRNT.

Hast du deinen Wert im Angesicht der Feinde erkannt? Ist dir das Ausmaß deiner Mängel bewusst geworden bzgl. der Verrichtung deiner Verpflichtung, während du deine Zeit verschwendest und die Kuffar ihre Zeit in deine Bekämpfung investieren? Ist dir bewusst geworden wie das Ausmaß deiner Mängel bzgl. dir selbst ist wenn du unachtsam auf die Waffe der Taqwa bist, selbst wenn die Nationen des Kufr ihre Waffen täglich voranbringen um dich zu schlagen? Ist dir das Ausmaß deiner Mängel bewusst geworden wenn du die Adhkar und Bittgebete verlässt durch die du dich vor den Verschwörungen der Schaytane der Menschen und Dschinn schützt, während sie gegen die Spione, Munafiqin, Zauberer und Schaytane einsetzen? Ist dir das Ausmaß deiner Mängel bewusst geworden, wenn du die Mehrheit deiner Zeit für diese Welt verwendest die du angeblich für ihre Leute verlassen hattest und dich zu deinem Herrn aufgemacht hattest, in der Suche nach einem von zwei guten Ausgängen? Ist dir das Ausmaß deiner Mängel und Sündhaftigkeit bewusst geworden, wenn du die Ränge der Mudschahidin und ihre Herzen brichst, deinem Amir nicht zuhörst und nicht im Guten gehorchst, noch Allah und Seinem Gesandten g? Denn wahrlich derjenige der 64

ARTIKEL

seinem Amir gehorcht hat, der hat Allah und Seinem Gesandten g gehorcht, so betrachte die Nationen des Kufr und wie sie ihrem Götzen, Amerika, gehorchen und dich in Einheit angreifen und dabei vereint sind. Ist dir das Ausmaß deiner Mängel bewusst geworden, wenn du nicht danach strebst dein Wissen welches dich Allah c näher bringt zu vermehren, um dich selbst und deine Familie dadurch vom Feuer zu erretten? Erkenne die Wirklichkeit des Verlusts, denn es ist nicht so, dass man einen weiträumigen Wohnsitz verliert oder ein gut aussehendes Gefährt oder eine Ehefrau oder die Gelegenheit zur Heirat einer schönen Frau. Stattdessen ist es was Allah sagte: {Sag: Die (wahren) Verlierer sind diejenigen, die am Tag der Auferstehung sich selbst und ihre Angehörigen verlieren. Sicherlich, das ist der deutliche Verlust.} [Az-Zumar: 15] Wisse, O Muwahhid, dass wenn die Fitna der Kuffar dich beschränkt hat und die Belagerung dich eingeengt hat, während du nicht weißt wie die Feinde der Religion dich ansehen und nicht fähig bist deine Verantwortung zu schultern, so bist du kurz vor dem Kollaps. So suche Unterstützung bei Allah, werde nicht schwach und suche Proviant von Taqwa, denn es ist deine Waffe die nicht erschöpft werden wird und dein Schwert welches nicht fehlschlagen wird. Deswegen behalte die Adhkar des Morgens und Abends bei, und den Schutz durch den du dich vor den Feinden schützt, denn derjenige der Zuflucht bei Allahs Heiligtümern und bei Seiner Kraft ersucht kann nicht besiegt werden. Und investiere deine Zeit in alles was die Kuffar erzürnt, sie beeinflusst, schwächt, ihre Moral zerstört und ihnen den größten Schaden zufügt. Werde niemals unachtsam bei der Erneuerung deines Imans und Tauhids und bei der Bekämpfung der Tawaghit und ihrer Soldaten. Und mache dies zur Gewohnheit für dich selbst und deine Familie. Ebenso, mit deinen Brüdern, ermahnt euch gegenseitig und lernt, und steht euch in Wahrheit bei und in Geduld bei den Schwierigkeiten dieses Weges bis die Erleichterung kommt in einer ewigen Versammlung und Segnungen die nicht aufhören, denn der Raum in der

Größe einer Peitsche des Mudschahids im Paradies ist besser als die Welt und alles was in ihr ist, wie ist dann also erst ein Paradies dessen Ausmaß wie das der Himmel und der Erde ist?! Wisse, dass du dich Prüfungen und Erprobungen näherst in deren Angesicht keiner standfest bleiben wird, außer jene deren Iman tief verwurzelt ist und deren Gewissheit, Geduld und gutes Vertrauen fest etabliert ist. Ibn Taymiyya h sagt bzgl. dem Dschihad: „Darin befinden sich die Gipfel des Tawakkul und die Gipfel der Geduld, denn der Mudschahid ist derjenige von den Leuten der am meisten Geduld und Tawakkul benötigt, und deswegen sagte Allah c: {Und diejenigen, die um Allahs willen ausgewandert sind, nachdem ihnen Unrecht zugefügt wurde, denen werden Wir ganz gewiss im Diesseits Gutes zuweisen. Aber der Lohn des Jenseits ist wahrlich (noch) größer, wenn sie (es) nur wüssten! * (Sie), die standhaft sind und sich auf ihren Herrn verlassen.} [An-Nahl: 41-42] Und Er sagte: {Musa sagte zu seinem Volk: „Sucht Hilfe bei Allah, und seid standhaft! Gewiss, die Erde gehört Allah; Er gibt sie zum Erbe, wem von Seinen Dienern Er will. Und das (gute) Ende gehört den Gottesfürchtigen.“} [Al-Araf: 128]“ (Madschmu al-Fatawa) Und erinnere dich, O Feind der Nationen, dass die Angelegenheit für deren Sache du ausgezogen bist wahrlich groß ist, denn du bist nicht ausgezogen, außer um die Dienerschaft zu Allah c zu verwirklichen und um die Menschen von der Dienerschaft der Tawaghit zu retten und sie mit der Erlaubnis Allahs c

aus der Dunkelheit ins Licht zu führen. Deswegen, falls du getötet wirst, so ist dein Tod ehrenhaft und ein hoher Rang, und dein Rang im Paradies, das Allah für dich vorbereitet hat, ist nicht, außer weil du den Nationen des Kufr Feindschaft entgegen brachtest und Kufr an ihre Tawaghit gemacht hast und weil du an Allah als deinen Herrn und Gott glaubst und Seine Scharia ihnen zum Trotz etabliert hast. So kamst du mit Dschihad und dem Streben nach der Schahada – ein klarer Beweis für die Wahrheit deines Rufes zum Tauhid Allahs c und Kufr und die falschen Partner – und daher die wertvollste Sache die ein Diener vor seinen Herrn bringt ist sein Leben und sein Besitz. Ibn Taymiyya h sagte: „Und zu den größten Stufen der Aufrichtigkeit gehört die Übergabe des eigenen Lebens und Besitzes an den Einen der angebetet wird, gemäß der Aussage Allahs c: {Allah hat von den Gläubigen ihre eigene Person und ihren Besitz dafür erkauft, dass ihnen der (Paradies)garten gehört: Sie kämpfen auf Allahs Weg, und so töten sie und werden getötet.} [At-Tauba: 111] Und Dschanna ist ein Name der Wohnstätte die jede Glückseligkeit enthalte, die größte davon ist ein Blick auf Allah, zuzüglich zu den anderen Dingen die die Seele begehrt und die die Augen erfreuen, von dem was wir kennen und dem was wir nicht kennen, so wie Allah c in dem was von Ihm durch Seinen Gesandten g überliefert wurde sagte: ‚Ich habe für meinen tugendhaften Sklaven das vorbereitet was kein Auge gesehen hat und kein Ohr gehört hat und das was das Herz des Menschen sich nicht vorgestellt hat.‘“ (Madschmu al-Fatawa)

DEINE RELIGION IST GRÖSER ALS JEDE WAFFE DIE SIE HABEN.

Rumiyah

65

C O N T E N T S

O MUWAHHIDIN, REJOICE, FOR BY ALLAH, WE WILL NOT REST FROM OUR JIHAD EXCEPT BENEATH THE OLIVE TREES OF RUMIYAH (ROME).

ABU HAMZAH AL-MUHAJIR r

ISSUE 11 - SHAWWAL 1438

04 06 12 16 22 28 40 44 54 12

FOREWORD

EITHER WE EXTERMINATE THE MUSHRIKIN OR DIE TRYING ARTICLE

IMPORTANT ADVICE FOR THE MUJAHIDIN: PART 1 SISTERS

OUR JOURNEY TO ALLAH EXCLUSIVE

AND WHEN THE BELIEVERS SAW THE CONFEDERATES ARTICLE

THE TWELVER RAFIDAH DEVOUR THEIR OWN IDOLS FEATURE

THE RULING ON GHANIMAH, FAY, AND IHTITAB NEWS

MILITARY AND COVERT OPERATIONS SHUHADA

AMONG THE BELIEVERS ARE MEN ARTICLE

KNOW YOUR WORTH, O ENEMY OF THE NATIONS

28

54

The Rafidah entered into the battle of Mosul parading their armored vehicles and heavy tanks in long convoys – one barely able to see where they end – and they promised their Crusader allies that they would end the battle in a matter of days. And here there have passed us – by Allah’s grace – eight months of fierce battles, and so the convoys of the Rafidah were annihilated at the hands of the resilient soldiers of the Khilafah guarding the fronts, and their battalions and brigades were vanquished, and those of them who flee from the battle are chastised by their Crusader masters through aerial bombardment and killing, and yet the mushrikin continue to promise their allies that the battle will be ended in but a matter of days. 4

EXCLUSIVE FOREWORD

May Allah reward the mujahidin of Mosul – the leaders and soldiers alike – on behalf of Islam and the Muslims with every good, for they have entered into one of the hardest and largest battles in history, and presented for the entire world an example of steadfastness that is difficult to find in this time of ours. They neither accepted disgrace in their religion, nor did they surrender to their enemy, and they did not retreat from a piece of land except that they filled it with the torn limbs of the mushrikin and their blood, in order that they may not rejoice over their advances, nor celebrate an easy victory. And thus is the way of the people of tawhid everywhere, and the stories of their steadfastness and heroism in fighting are nothing strange. Here are the epic battles of Sirte, Fallujah, Bab, and other than them from among their timeless battles, bearing witness to the truthfulness of their words, and the goodness of their deeds. “And whoever is an ally of Allah and His Messenger and those who have believed - indeed, the party of Allah - they will be the predominant” (Al-Maidah 56). And today is the day for the people of tawhid and the soldiers of the Khilafah in the city of Raqqah to compete with their brothers in pursuing the pleasure of the Lord of the creation, and in pursuit of the highest degrees of Jannah, whereby they cling tightly to their posts with their molars, and sacrifice their lives for the cause of their religion, remaining true to what they promised Allah, each one of them declaring in his position: Allah  shall see what I do today. And so they confront their enemies on the frontlines, not turning their faces away during the confrontation, until they meet their Lord, for He  has laughed and is pleased with them. For the murtaddin have come to them with fear and apprehension, as they know for certain that this battle is not like any other battle that has preceded it and in which they engaged with the soldiers of the Khilafah, and because of this they prepared for it that which they had not prepared for previous instances, and they mustered for it soldiers the likes of which they had never done before, and the Crusaders presented them with support the likes of which they had never done before, and the Crusader leadership still continue to remind them that this battle will not be easy, and that it won’t be ended any time soon, preparing them mentally to continue forward regardless of whatever losses are incurred and however long it takes. However, the Crusaders and their murtadd allies know with certainty that there is not an army in the

world that is able to continue in a battle whose losses are greater than its ability to compensate, and whose duration is longer than its strength to hold out and persist, and if that weren’t the case, the Crusader American army wouldn’t have felt compelled to retreat, leaving Iraq defeated and expelled after what it encountered at the hands of the mujahidin, and due to what its leaders recognized of the huge magnitude of exhaustion that had afflicted it, and which began to threaten their entire country, through its economy which was struck by the crisis, and its prestige which had reached rock bottom, and its strategy which was forced to be changed due to its high costs. From the greatest causes of fear that the Crusaders and their murtadd allies have is that they know very well the size of their forces, and they realize that the PKK and their small numbers, and the burdensome expenses on the Crusader treasury involved in arming them, and their murtadd soldiers whom they apprehend from the streets and after some poor training hurl them into the battle fronts, are not capable – by Allah’s permission – of enduring a severe battle similar to Mosul, nor are they capable of enduring a minute portion of the burdensome expenses which the Rafidah have endured throughout that battle, nor do they possess the great inherent strength required to assist them in replenishing those lost, or reinforcing those present, for we have seen how they were in the battle of Manbij and how they complained of collapse after only two months of battle, except that Allah accomplished a matter already destined. What is obligatory upon every mujahid in the city of Raqqah, wherever he is stationed, is to place in his calculations that this battle be a front for annihilating the murtaddin, a recompense for their disbelief in Allah the AlMighty, and their waging war against His religion, and a final payment of a lengthy bill with them, for there is no end to this battle except that one of us will annihilate the other. Either we will exterminate them by Allah’s might and strength – such that they lose in this world and in the Hereafter – or die trying, so that we would meet Allah having remained steadfast upon His religion, fighting his enemies, and succeed as the companions of the ditch succeeded, and profit in the abode of the Hereafter – the abode of eternity – with no third option between us and them. And Allah will surely support those who support Him. Indeed, Allah is Powerful and Exalted in Might.

Rumiyah

5

6

ARTICLE

“So do not weaken and do not grieve, and you will be superior if you are [true] believers. If a wound should touch you - there has already touched the [opposing] people a wound similar to it. And these days [of varying conditions] We alternate among the people so that Allah may make evident those who believe and [may] take to Himself from among you martyrs - and Allah does not like the wrongdoers” (Al ‘Imran 139-140). Indeed, all praise is due to Allah. We praise Him, seek His help, and ask for His forgiveness. We seek refuge with Allah from the evils of our souls and the evil consequences of our deeds. Whomsoever Allah guides, none can misguide, and whomsoever Allah misguides, none can guide. I testify that there is no god but Allah, alone and without partners, and I testify that Muhammad is His slave and messenger, who delivered the message, fulfilled the trust, admonished the Ummah and left it upon the clear path whose night is like its day, and from which none strays except one who is ruined. “O you who have believed, fear Allah as He should be feared and do not die except as Muslims [in submission to Him]” (Al ‘Imran 102). “O mankind, fear your Lord, who created you from one soul and created from it its mate and dispersed from the two of them many men and women. And fear Allah, through whom you ask one another, and the wombs. Indeed Allah is ever, over you, an Observer” (An-Nisa 1). “O you who have believed, fear Allah and speak words of appropriate justice. He will [then] amend for you your deeds and forgive you your sins. And whoever obeys Allah and His Messenger has certainly attained a great attainment” (Al-Ahzab 70-71). As for what follows: History repeats itself and the logic throughout the ages does not change. People change, actors are changed, tools evolve, but the stage of the events is constant and the story of the conflict is the same. Truth wrestles with falsehood, Islam wages war against disbelief, jahiliyyah and hypocrisy creep in, and weak, frail individuals hold the staff from its middle and ascribe themselves to their ummah, but give preference to their worldly life and wait for the silence of those shouting and for the end of the battle so that they may join the strong one, and board the ships of the dominant, and evil is what they do. The pious men alone carry the banner in an era when the people break down, and they raise their foreheads in an era when the people are disgraced, and their ambitions soar through the air to the Knowing,

Seeing One in emulation of the warner and bringer of glad tidings g. They are strangers whose faces are scorched by the winds of solitude, and whose bare feet bleed in deserts that are inflamed by the fire of enmity. Doors are shut before them, so they seek the door to the heavens and it is opened for them by the soul of the gardens, by which the souls are given life. They tasted the joy of iman, so none of them goes back out of resentment towards his religion, even if the whole world were to unite against him. O my ummah, the measure has overflown, the matter has reached a critical point, the oppressors have exceeded the limits, the rebellious transgressors have sniffed our earth, and wolves – nay, dogs! – have become emboldened against us! And the people search for a solution in the mirage of the desert of the labyrinth, while the solution is in their hands… it is but waging jihad for the sake of Allah! These are recommendations of the leaders of jihad who went ahead of us on this blessed path, which I gathered with minor alterations, as a reminder for myself and my mujahid brothers, as an incitement to steadfastness, and as a call to patience upon the fundamentals and constants. O mujahidin! Indeed, I do not fear for you the abundance of your enemy, nor the magnitude of their weaponry, nor the mobilization of the forces of evil and their gathering against you. Nor do I fear the desertion of your Muslim brothers in the various parts of the world, but I fear for you from your own selves. I fear that weakness, feebleness, failure, and abundance of sins may afflict you. And there is a lesson and a reminder for you in what happened on the day of the Battle of Uhud. Allah  said, “Until [the time] when you lost courage and fell to disputing about the order [given by the Prophet] and disobeyed after He had shown you that which you love. Among you are those who desire this world, and among you are those who desire the Hereafter. Then He turned you back from them [defeated] that He might test you” (Al ‘Imran 152). Ibn Kathir said, “Triumph and victory were for Islam at the beginning of the day, but when the disobedience of the archers took place and some of the fighting failed, the promise tied to the condition of steadfastness and obedience was delayed.” In this battle amazing events took place: The enemy was more than three times stronger than the Muslims. Allah supported the Muslims at the begin-

Rumiyah

7

ning of the day, but when they sinned He brought the turn of events against them at the end of the day. Jabir  said, “The people scattered away from the Prophet g on the day of Uhud, while 12 men from the Ansar, as well as Talhah, stayed with him.” And in the hadith of Anas  he said, “On the day of Uhud, when then Muslims were uncovered,

HOW WORTHLESS IS THE CREATION TO ALLAH WHEN THEY ABANDON HIS COMMAND!

he – meaning Anas Ibn an-Nadr – said, ‘O Allah, I seek Your pardon for what those ones – he means his companions – have done, and I disavow myself before You from what those ones – he means the mushrikin – have done.’” Abud-Darda sat down and wept after the conquest of Cyprus when he saw the weeping of its people and their disparity. It was said to him, “What makes you weep, O Abud-Darda, on a day when Allah has given victory to Islam?” He said, “Woe to you! How worthless is the creation to Allah when they abandon His command. While they were a nation which was manifest and conquering they left Allah’s command, so they became such as you can see.” O mujahidin! The support of Allah might be delayed, and there might be calamities and wounds in your ranks, and this is not strange, since this is the sunnah of Allah concerning those that came before you and you will not find in the sunnah of Allah any change. Hiraql (Heraclius) said to Abu Sufyan, “I asked you how your fight against him goes – he means the Messenger of Allah g – and you claimed that the 8

ARTICLE

war is contentious and goes back and forth. And likewise the messengers are afflicted. Then the final outcome is theirs.” Indeed, the greatest thing you are tested with in your fight is patience and certainty – certainty that Allah will fulfill His promise and give victory to His army and party, even if after a while, and patience at the encounter of hardships, because indeed victory comes with patience. And indeed relief comes with agony, and with hardship comes ease. A man asked ash-Shafi’i, saying, “O Abu ‘Abdillah, which is better for a man? To receive tamkin (consolidation) or to be tested?” Thereupon ash-Shafi’i said, “He will not receive tamkin until he is tested.” For indeed, Allah tested Nuh, Ibrahim, Musa, and Muhammad , and when they were patient He gave them tamkin. So let none of you assume that no pain will reach him at all. Mistaken is the one who assumes about Allah the assumption of evil, so he looks at the numbers of the enemy and his equipment and then forgets the promise of Allah, “Allah has written, ‘I will surely overcome, I and My messengers’” (Al-Mujadilah 21). “And whoever is an ally of Allah and His Messenger and those who have believed - indeed, the party of Allah - they will be the predominant” (Al-Maidah 56). “And incumbent upon Us was support of the believers” (Ar-Rum 47). “Allah has promised those who have believed among you and done righteous deeds that He will surely grant them succession [to authority] upon the earth just as He granted it to those before them and that He will surely establish for them [therein] their religion which He has preferred for them and that He will surely substitute for them, after their fear, security” (An-Nur 55). So this condition is in exchange for the stipulated matter, that being security, sincerity, righteous deeds. Then comes

THE FITNAH OF THE AHZAB REPEATS THROUGHOUT HISTORY AND CAUSES SOME PEOPLE TO LOSE THEIR RELIGION

victory and tamkin, and then inheriting authority in the land. “[This is] the promise of Allah. Allah does not fail in [His] promise” (Az-Zumar: 20). How beautiful is what the author of adh-Dhilal said while commenting on Allah’s  statement, “How many a small company has overcome a large company by permission of Allah. And Allah is with the patient” (Al-Baqarah 249): “This is the foundation in the sense of those who have certainty that they will meet Allah. “The foundation is that the believing company is small because it ascends the arduous steps until it becomes the party of selection and choice. But it is the dominating [i.e. victorious] one, because it connects with the source of strength and because it represents the dominating strength, the strength of Allah, the one who prevails over His affair, the Subduer above His slaves, the Crusher of the insolent, the One who humiliates the oppressors, and the Dominator of the arrogant.” O mujahidin! You are indeed in a situation which is to be rejoiced over, and not as is said by the demoralizing deserters from among those who look at the matter from a purely materialistic perspective or who are frightened from that which the Western and Arabic news and their puppets broadcast concerning the victory of the parties and the flight of the mujahidin, for war is not measured by numbers and equipment, nor by victory and domination, for indeed these things are necessary, then victory and tamkin comes, even if after a while. Shaykhul-Islam  described that which happened in his time of the mobilization of the parties, including the Tatar, munafiqin, and others against the Muslims, saying, “This fitnah has divided the people into three groups:

1. The victorious group: They are the ones waging jihad against the corrupt people. 2. The opposing group: They are these people (i.e. the Tatars) and those who joined their side from among the confused masses who ascribe themselves to Islam. 3. The deserting group: They are the ones who remain behind from their jihad, even if their Islam is sound. “So let every man check if he is part of the victorious group or the deserting group or the transgressing group, for there is no fourth one. “And know that in jihad lies the good of this world and the Hereafter. And in abandoning it lies the loss of this world and the Hereafter. Allah  said, ‘Say, ‘Do you await for us except one of the two best outcomes’’ (At-Tawbah 52). That means either victory and triumph or shahadah and Paradise. “Those of the mujahidin who lived, lived a noble life and for him would be the reward of this world and the best reward of the Hereafter, and whoever died or was killed would go to Paradise. “The Prophet g said, ‘The martyr is given six characteristics: He is forgiven with the first drop of blood, he sees his seat in Paradise, he is made to wear a garment of iman, he marries 72 from the Hur al‘In, he is protected from the punishment of the grave, and he is safe from the great terror.’ “The Messenger of Allah g said, ‘Indeed, in Paradise are a hundred levels, and that which is between one level and the next level is like that which is between the heavens and the earth. Allah  prepared it for the mujahidin in His path.’ So this is the elevation of 50,000 years in Paradise for the people of jihad…” Until Shaykhul-Islam said, “Likewise the scholars agreed – as far as I know – that there is no better

Rumiyah

9

voluntary deed than jihad, and it is better than the Hajj pilgrimage and better than fasting and voluntary prayers. “And ribat is better than living in Makkah, Madinah, and Bayt al-Maqdis… Abu Hurayrah  even said, ‘To do ribat for the cause of Allah one night is more beloved to me than to spend the night of Qadar at the black stone.’ So he preferred one night of ribat over worship on the most virtuous night at the most virtuous site…” Until he said, “And know – may Allah rectify you – that support is for the believers, and the final outcome is for the pious, and that Allah is with those who fear [Him] and those who do good. “And those people – he means the enemies – will be subdued, crushed. Allah  will support us against them and take vengeance for us from them, and there is no might or strength except through Allah, the Most High, the Most Great. “So receive glad tidings of the victory of Allah  and a good outcome. ‘Do not weaken and do not grieve, and you will be superior if you are [true] believers’ (Al ‘Imran 139). This is a matter which we have certainty in and which we have ascertained, and all praise is due to Allah, the Lord of the creation...” He  then said, “And know – may Allah rectify you – that from the greatest of blessings for the one whom Allah wants good for is that He made him live in this time in which Allah renews the religion and revives the banner of the Muslims and the conditions of the believers and mujahidin, until it resembles the condition of the forerunners from among the Muhajirin and Ansar.

“So whoever carries this out in this time is thereby from those who followed them in goodness, those whom Allah is pleased with and who are pleased with Him, and for whom He has prepared gardens beneath which rivers flow, to abide therein forever – and that is the great success. “So the believers should thank Allah  for the tribulation... the reality of which is that it is a great, generous gift from Allah. And in this fitnah lies a huge blessing, to the extent that – by Allah – if the first forerunners from the Muhajirin and Ansar like Abu Bakr, ‘Umar, ‘Uthman, ‘Ali, and others were to have been present in this time, it would have been from the best of their deeds to wage jihad against those criminal people. And the likes of these battles are not missed except by one whose trade has become lost, who has become foolish, and who has been prevented from a great fortune of this world and the Hereafter, unless he is from those who have been excused by Allah , such as the sick, the poor, the blind, and others…” This marks the end of his  words. And he  says, “And the hump of this is jihad for the sake of Allah, for it is indeed the greatest thing beloved to Allah and His Messenger, and its critics are many, since many who have iman dislike it, and they are either deserters falsely claiming to have ambition and desire for it, or they are demoralizers who weaken strength and ability for it, even if all this is from hypocrisy.”

ONE NIGHT OF RIBAT FOR THE CAUSE OF ALLAH IS BETTER THAN SPENDING THE NIGHT OF QADAR AT THE BLACK STONE

10

ARTICLE

Rumiyah

11

The time has come to distinguish and separate the truthful from the liar, the righteous from the wicked, the believer from the hypocrite, and those who are steadfast and unshakable from those who despair and lose hope; to separate those who truly desire Jannah from deep within their hearts from those who only make the claim on the tip of their tongues. I ask Allah to make us among those who remain steadfast until the end to witness the victory or grant us the provision of an accepted shahadah. I invite my sisters in the Islamic State who – by Allah’s grace – have remained firm, patient and persevering, to lend me their ears, as I believe we are in serious need of reminders and rectification. 12

SISTERS

May Allah shower His mercy upon all of you and may these words be beneficial and a turning point for us all towards what is best. My beloved sisters with whom I am on a journey to Allah, let us purify our intentions and rectify our deeds, as it seems that ahead of us await times of intense trials and extreme hardships, and times of severe battles between iman and kufr, after which will be ease inshaallah, as Allah  has promised us in His statement, “For verily along with hardship is relief. Verily along with hardship is relief ” (Ash-Sharh 5-6), and in His statement, “And [that] indeed, Our soldiers would be the victors” (As-Saffat 173). So the question is, are we prepared for it? Are our souls ready to make sacrifices for the sake of Allah? Are our hearts empty of everything except iman? Are we able to continue upon this path? Are we able to remain firm and steadfast and say as the Sahabah  said after the Battle of Uhud: “Those unto whom the people said, ‘Verily the people have gathered against you. Therefore fear them.’ But it only increased them in faith, and they said, ‘Allah is sufficient for us, and He is the Best Disposer of affairs’” (Al ‘Imran 173). This was due to their iman in Allah and His Messenger, their certainty in Allah and His aid, and their trust and handing over of their affairs to Him. It was due to their sincerity towards Allah and His Messenger. Was there anything left that they did not give up in order to seek the pleasure of Allah? There were no thorny paths that they could have treaded for the sake of Allah except that they treaded them willingly. There was no better way of showing their loyalty to Allah and His Messenger than cutting the heads of their mushrik relatives and so they did it. Their claim of loving Allah and His Messenger more than anything else was truly illustrated through their iman, their taqwa, their sacrifices, and their ambitions. It was demonstrated by what their concerns were. And their yearning to Allah made it clear that they desired the Hereafter only. May Allah  be pleased with them all and grant us of strength, iman, and taqwa the like of what they were blessed with so that we can attain the likes of the rewards they attained. My beloved sisters, our roles and responsibilities have not come to an end. Rather, they have increased and have become of greater importance. It is time to reform ourselves, to wake up from the slumber of heedlessness to the reality of our objectives. It is

time to examine our duties and roles, and prioritize our concerns for the Hereafter, not the Dunya. We Muslim women are required to fulfill our duties attentively, and being negligent of them will only lead to our own destruction. Our mission is greater than we can imagine. Allah has honored us by choosing us to be the wives, sisters, and mothers of the mujahidin, so does it befit us to be busied by the lowly materialistic life as many of us have unfortunately become? The time to prepare ourselves is limited, so we must dust off the dirt of laziness and break the shackles of the Dunya. Did we not already leave the best that the world could offer us a long time ago? Did we not leave the most beloved ones to us behind when we took our first steps on our hijrah? So why it is that after having purified our hearts of the Dunya some of us are caught up in the traps of shaytan, with our hearts being contaminated and becoming attached to the Dunya once more by making foods, drinks, gossip, slander, idle speech, and materialistic objects our main concern? How sad is it that we are witnessing sisters chasing after the Dunya here instead of making their priority the support of their mujahid husbands and the raising of their children to emulate the likes of Khalid Ibn Walid and ‘Abdullah Ibn az-Zubayr. Allah  says “You are the best nation brought forth for the people. You enjoin right and forbid wrong, and you believe in Allah” (Al ‘Imran 110). Yet, how many sisters have returned to Dar al-Harb after refusing to remarry for the sake of Allah due to their extreme love of their husband who had attained shahadah inshaallah, even though on the Day of Judgment everyone’s cry will be “Myself, myself,” and neither will a woman be concerned about her husband, nor will a man be concerned about his wife. Why are we allowing our desires to control our actions? Do we not contemplate on the ayah in which Allah  says, “Have you seen him who takes his own desires as his god?” (Al-Jathiyah 23). How many of us here without maharim are not obeying those who’ve been designated to be responsible over us, whereas Allah commands us to do so, saying, “O you who believe, obey Allah and obey the Messenger and those of you who are in authority” (An-Nisa 59). And how many of us are making life difficult for our husbands because they intend to practice the sunnah of polygamy in which there are many benefits for the Ummah, while Allah  says, “O you

Rumiyah

13

who believe, enter into Islam completely and follow not the footsteps of Shaytan, for he is to you a plain enemy” (Al-Baqarah 208). How many of us have aided Shaytan in breaking the marriage between our husband and our co-wives because of our extreme jealousy? Did we forget that Allah  said, “Whosoever intercedes for a good cause will have the reward thereof, and whosoever intercedes for an evil cause will have a share in its burden. And Allah is Ever All Able to do everything (An-Nisa 85). And there are some of us whose only concern is to leave the house frequently and unnecessarily, simply chasing after the Dunya, while Allah  has commanded us to stay in our homes: “And stay in your houses and do not display yourselves like that of the time of ignorance” (Al-Ahzab 33). O my beloved sisters, Allah is Al-Ghaniy (the one free of need). He is neither in need of us nor in need of our deeds, and to Him belong the treasures of the heavens and the earth. He  said, “And Allah is indeed free of need, while you are the needy. If you turn away, He will replace you with other people, and they will not be like you” (Muhammad 38). His religion will survive with or without us, but do we not wish to continue to earn abundant rewards and make investments for our Hereafter? We should never take the acceptance of our hijrah for granted or think that by rallying under the banner of La Ilaha Illallah we are doing Allah a favor when in fact the opposite is the case with all of us. It is Allah who bestowed His favor upon us, allowing us to be here, and who honored us over many who remained behind. It is Allah who gave us the ability to contribute to the Islamic State. It is from the favors of Allah upon us, who by His grace and mercy alone gave us the guidance and tawfiq to follow this path. The matter of fact is that we are in debt to Allah so we have to be grateful as much as we can – although we can never be grateful enough – so that He does not replace us, but rather, is pleased with us and keeps us firm on His straight path. Have we forgotten the hadith reported by alBukhari and Muslim from Abu Sa’id al-Khudri, who said that the Prophet g said, “O women give in charity, for I have seen that you form the majority of the people of Hell.” They asked, “Why is that so, O Messenger of Allah?” He said, “Because you curse too much and are ungrateful for good treatment.” O my sisters, while our brothers, the mujahidin, are giving their souls to Allah, why are our tongues 14

SISTERS

not moist with Allah’s remembrance? While they are facing down and waging war against the coalition of the kuffar, why are we not making prolonged prostrations to Allah in the middle of the night? While they are sacrificing and leaving their loved ones behind why are we not sacrificing our desires by fasting during the day and taking control of our lusts and our tongues? Allah  said, “Has not the time come for the hearts of those who believe to be affected by Allah’s reminder, and that which has been revealed of the truth, lest they become as those who received the scripture and the term prolonged for them and so their hearts were hardened? And many of them were fasiqin” (Al-Hadid 16). It is time to purify our intentions, examine our deeds, cast out from our hearts anything that serves to distract us from our goal, and return to Allah with sincere repentance, by abandoning our sins, feeling regret for committing them, and pledging to Allah not to return to them. Allah  says, “Say: O My slaves who have transgressed against themselves! Despair not of Allah’s mercy. Verily, Allah forgives all sins. Truly He is Oft-Forgiving, Most Merciful” (Az-Zumar 53). We must seek His aid and guidance, as only Allah can grant us victory. He  says, “If Allah helps you, none can overcome you, and if He forsakes you is there, after Him, any that can help you? And in Allah (alone) let the believers put their trust” (Al ‘Imran 160). Let us be as those women who knew their role and fulfilled them, for being supportive of your mujahid husband is one of your key roles in the land of jihad, my dear sister, and the importance of it cannot be overemphasized. Let your home be a place of rest for his mind rather than a house of complaints. Make it a place where he can recharge his energy for jihad rather than vacuuming out the energy that is left in him. Put your concerns aside and prioritize his needs first. Appreciate his presence and be patient with his absence for he is not running a family business or working a 9 to 5 job like in Dar al-Kufr. Rather, he is a mujahid in the path of Allah serving the religion of your Lord, Most High. Try to hide your difficulties and weaknesses from him so that Shaytan doesn’t make it a fitnah for him while he is in the middle of the battlefield. Serve him with the best of your ability and inshaallah you will be rewarded like him through Allah’s grace and generosity.

Ibn Abid-Dunya reported from Jabir Ibn ‘Abdillah that he said, “While we were sitting with Allah’s Messenger g, there came a woman and said, ‘O Messenger of Allah, I am the representative of the women to you. O Messenger of Allah, the Lord of the men and the Lord of the women is Allah , and Adam is the father of the men and the father of the women, and Hawa is the mother of the men and the mother of the women, and Allah  has sent you to the men and to the women. If the men head out in the path of Allah and are killed, they are alive with their Lord receiving provision, and if they march forth, they receive the likes of rewards which you are aware of, and we serve them and restrict ourselves to them, so what do we have of rewards?’ So Allah’s Messenger g said, ‘Convey to the women my greetings and say to them, ‘Indeed, obeying one’s husband is equal to that [in rewards], but few of you do this’” (An-Nafaqah ‘Ala al-‘Iyal). So let us renew our intentions, my sisters, as the Messenger of Allah g said, “Actions are but by intentions and each person will have that which he intended” (Reported by al-Bukhari and Muslim). And moving forward, let us take as an example Khadijah  to whom Allah  sent His greetings and to whom He gave glad tidings of a palace in Paradise because of her immediate faith in Him, which was followed by her unwavering support of her husband, the Messenger of Allah g. And likewise, take as an example ‘Aishah , who had a brilliant mind and a remarkable memory through which she passed on an abundance of hadith, so much so that without the knowledge she passed on our Islamic library would not be the same. And all the mothers of the believers are to be taken as examples along with other righteous women around the Messenger g. In addition to that, it is upon us, my beloved sisters, to abandon sins, both minor and major, and to fear the consequences of our disobedience towards Allah. Do not rely on mere hopes and wishes, for neither have we been guaranteed that our deeds will be accepted, nor are we from among those who have been promised Jannah. Rather, we should drive ourselves to excel in what Allah has made obligatory upon us and always strive to do voluntary deeds. Finally, I remind you once more of the importance of divorcing the Dunya and its adornments, and I counsel you to strive to turn the pains of trials and tribulations into the sweetness of iman by remembering that this pain only draws us closer to Al-

lah, so how sweet is such pain! Let there arise from among us women who are saddened by the return of their husbands and sons from the battlefield without shahadah. Rise with courage and sacrifice in this war as the righteous women did at the time of the Messenger of Allah g, not because of the small number of men but rather, due to their love for jihad, their desire to sacrifice for the sake of Allah, and their desire for Jannah. Among those blessed women were Umm ‘Amarah Nasibah Bint Ka’b al-Ansariyyah. Adh-Dhahabi  reported that she witnessed Uhud, Hudaybiyah, the day of Hunayn, and the day of Yamamah. She fought with courage and her hand was cut off in battle, and the Messenger of Allah g said about her, “Indeed the status of Nasibah Bint Ka’b today is better than the status of so-and-so and soand-so” (Siyar A’lam an-Nubala). So let us reflect on our status, my sisters, in comparison to these righteous women. What would the Messenger of Allah g say about us? The race is at its final stages, so continue your struggle, my dear sister, even if you are trembling or slowing down. Seek the help of Allah, have trust in Him, and bear with patience whatever befalls you for His sake, for “Indeed Allah is with those who are patient” (Al-Anfal 46). Be eager to give whatever it takes to attain the pleasure of your Lord and be ready to sacrifice the dearest and most precious things in your life, as this would cleanse your heart of being attached to anything and anyone other than Allah. Indeed, this is what we have come for, to complete our journey to Allah! So proceed with righteous deeds, hope for their acceptance, and rejoice for any of the two good ends with Allah’s permission, either victory or shahadah! In conclusion, I end with the perfect words of Allah , “And strive hard in Allah’s cause as you ought to strive. He has chosen you and has not laid upon you in religion any hardship. It is the religion of your father Ibrahim. It is He (Allah) who has named you Muslims both before and in this (Quran), that the Messenger may be a witness over you and that you be witnesses over mankind. So perform salah, give zakah, and hold fast to Allah. He is your Protector. What an excellent Protector and what an excellent Helper (Al-Hajj 78).

Rumiyah

15

All praise is due to Allah, who said in His Book, “And when the believers saw the confederates, they said, ‘This is what Allah and His Messenger had promised us, and Allah and His Messenger spoke the truth.’ And it increased them only in faith and acceptance” (Al-Ahzab 22). I bear witness that there is no god but Allah, alone and without partner, and I bear witness that Muhammad is His slave and messenger, whom Allah sent with the sword before the Hour as a bringer of glad tidings and a warner, and as a caller to Allah with His permission and an illuminating lamp. Through him Allah established the proof, clarified the correct path, and brought triumph to the true religion. He waged jihad in the path of Allah until the religion became upright by him. May Allah’s blessings and abundant peace be upon him, and upon his family. As for what follows: Indeed, from the sunnah (established way) of Allah  which neither alters nor changes is that He tests His believing slaves, as He  has informed us with His statement, “Do the people think that they will be left to say, ‘We believe’ and they will not be tried? But We have certainly tried those before them, and Allah will surely make evident those who are truthful, and He will surely make evident the liars” (Al-Ankabut 2-3). He  also said, “And if Allah had willed, He could have taken vengeance upon them [Himself], but [He ordered armed struggle] to test some of you by means of others. And those who are killed in the cause of Allah - never will He waste their deeds” (Muhammad 4). Thus, it was it was a must for the believer to accustom himself to facing trials. It is mentioned in the qudsi hadith which the Messenger g narrates from his Lord , “Indeed, my Lord commanded me to teach you what you are ignorant of, from among that which He taught me today. [He said,] ‘Every wealth which I grant to [My] slave is halal. Indeed, I creat16

EXCLUSIVE

ed all My slaves inclining to tawhid, and indeed the devils came to them and took them away from their religion, forbade from them what I had permitted for them, and ordered them to ascribe partners to me for whom I have not revealed any authority.’ And indeed Allah looked to the people of the earth and detested them – the Arabs among them and the non-Arabs – except for some who remained from among the people of the Scripture, and He said, ‘I have only sent you in order to try you and to try by way of you, and I have revealed to you a book which water cannot wash (i.e. which will be preserved in the people’s breasts), and which you will read while asleep and while awake (i.e. with ease).’ And indeed Allah commanded me to burn Quraysh, so I said, ‘My Lord, then they will split my head like a piece of bread.’ He said, ‘Expel them as they expelled you, raid them and we will aid you, spend and We shall spend on you, send forth an army and We shall send forth five of its like, and fight those who disobey you with those who obey you’” (Reported by Muslim). And these trials which the Islamic State is passing through today – of the gathering of the paths of kufr and the factions against it – are but an affirmation of that promise. So we do not say except as our righteous predecessors from among the companions of Allah’s Messenger g said when they saw the confederates, “‘This is what Allah and His Messenger had promised us, and Allah and His Messenger spoke the truth.’ And it increased them only in faith and acceptance” (Al-Ahzab 22). And indeed, Allah revealed in Surat Al-Baqarah, “Or do you think that you will enter Paradise while such [trial] has not yet come to you as came to those who passed on before you? They were touched by poverty and hardship and were shaken until [even their] messenger and those who believed with him said, ‘When is the help of Allah?’ Unquestionably, the help of Allah is near” (Al-Baqarah 214). Thus, Allah  clarified, while denouncing those who thought otherwise,

that they would not enter Paradise except after havIn the Battle of Badr, our Lord told us of the condiing been tried as these nations before had been, with tion of our prophet g and his noble companions with poverty and need, with agony and illness, and with their enemy, saying, “Already there has been for you a being shaken by the enemy. Then, when the ahzab sign in the two armies which met - one fighting in the came in the year of the [battle of the] trench and they cause of Allah and another of disbelievers. They saw saw them, they said, ‘This is what Allah and His Mes- them [to be] twice their [own] number by [their] eyesenger had promised us, and Allah and His Messenger spoke the truth,’ and they knew that Allah had tried them with being shaken, and that there had come to them the likes of what had come to those who had passed on before them. And it did not increase them except in faith and in acceptance of Allah’s judgment and command. And this is THE RAFIDAH HAVE RALLIED AGAINST US UNDER THE BANNER OF THE CRUSADERS the condition of the truthful Muslims today, just as it has been the condition of the truthful Muslims in every sight. But Allah supports with His victory whom He era. Indeed, these trials – through which the Muslims wills. Indeed in that is a lesson for those of vision” (Al in the Khilafah State have been afflicted, with these ‘Imran 13). He also told us of their besieging of Bani corrupting disbelievers who are attacking the shari’ah an-Nadir, saying, “It is He who expelled the ones who of Islam – have a similar precedent in the era of Al- disbelieved among the People of the Scripture from lah’s Messenger g through which Allah tried His their homes at the first gathering. You did not think Prophet and the believers, and on account of which they would leave, and they thought that their fortressHe  revealed clear surahs and ayat, and the books es would protect them from Allah; but [the decree of] of the Sunnah are abound with the mention of many Allah came upon them from where they had not exof these events. Imam Ibn Taymiyyah said, “Indeed, pected, and He cast terror into their hearts [so] they the texts of the Book and the Sunnah which represent destroyed their houses by their [own] hands and the the call of Muhammad g encompass all of mankind, hands of the believers. So take warning, O people of and Allah’s covenants in His Book and in the sunnah vision” (Al-Hashr 2). So He commanded us to take a of His Messenger encompass the last of this ummah lesson from the conditions of those who’ve preceded just as they encompassed the first of this ummah. And us in this nation as well as those nations came before Allah only narrated to us the stories of those nations us. He  then mentioned in more than one place in that came before us so that they would serve as a les- His Book that His sunnah concerning the nations is son for us, such that we would compare our condition a sunnah that remains consistent and continuous. He to theirs and measure the last of the nations in accor-  said, “And if those who disbelieve had fought you, dance with the first of them, and thus the believer they would have turned their backs [in flight]. Then from among the latecomers would have something they would not find a protector or a helper. [This is] resembling what the believers from among the prede- the established way of Allah which has occurred becessors had.” This marks the end of his words. fore. And never will you find in the way of Allah any

Rumiyah

17

TODAY THEY ARE UNITED, BUT TOMORROW THEY WILL BE DIVIDED AND DISPERSED

change” (Al-Fath 22-23). So every mujahid in the Islamic State should take a lesson from the sunnah of Allah concerning His slaves, especially during the likes of this unjust campaign against the Dar al-Islam and the territory of the Khilafah. For nifaq has reared its head, kufr has revealed its fangs, and the munafiqin and those in whose hearts is disease have begun to think that Allah and His Messenger have not promised them anything but delusion, and that the party of Allah and His Messenger will never return to their families, and this has been made fair seeming in their hearts, and they made an assumption of evil and have become a ruined people. And indeed, the lesson to take from these tremendous events is that just as the Muslims were tried along with the Prophet g in the Battle of Ahzab (the confederates) – and Allah has revealed in that regard a surah which includes mention of this battle, in which Allah aided His trustworthy party and honored His army, and in which He alone defeated the confederates without any fighting taking place, but rather, through the believers remaining steadfast against their enemy – likewise is the situation today in Raqqah, Mosul, and Tal’afar, fully resembling that condition. The people today are divided into the same categories in which they were divided in the year of the trench, for the Muslims in the Battle of Ahzab had all the mushrikin around them rallying against them. They came to them in Madinah in their multitudes in order to completely uproot them. Quraysh and their allies from Bani Asad, Ashja’, Fazarah, and other tribes of Najd gathered together, and the Jews of Quraydhah and Nadir likewise gathered together, for the Prophet g had expelled Bani an-Nadir prior to that, as Allah  mentioned in Surat al-Hashr. So 18

EXCLUSIVE

they came in the confederation to Quraydhah while Quraydhah had a treaty with the Prophet g and were residing in his vicinity near Madinah. Bani an-Nadir continued to try to persuade them until eventually Quraydhah breached the treaty and entered into the confederation. So these large confederates came together and they heavily surpassed the Muslims in terms of numbers and equipment. So the Prophet g sent the women and children up to the elevated parts of Madinah, and he set their backs to Mount Sal’ and dug a trench between him and the enemy, with the enemy having surrounded them from above and from below. It was an enemy that had severe enmity towards them, and had they overpowered the believers they would have inflicted on them a tremendous massacre. And in these events today, the enemies – including the Crusaders, the atheists, and the Rafidah and other murtaddin – have rallied against us and set out with their planes, battleships, and everything else they possess of strength, heading towards the lands of the Muslims and seeking to take control of them. They have surrounded these lands from all sides, as our Lord said concerning the confederates, “When they came at you from above you and from below you, and when eyes shifted [in fear], and hearts reached the throats and you assumed about Allah [various] assumptions. There the believers were tested and shaken with a severe shaking” (Al-Ahzab 10-11). In interpreting this ayah, Imam Ibn Kathir  said, “Allah  states – informing us of that situation, when the confederates descended around Madinah and the Muslims were confined in the utmost of hardship, and Allah’s Messenger g was among them – that

they were tried, tested, and severely shaken. So at that point, nifaq emerged, and those in whose hearts was disease gave voice to what they had within them. As for the munafiq, his nifaq emerged, and as for the one in whose heart was doubt, his condition became weak so he took in what he found within himself of evil whispers due to the weakness of his iman and the severity of the constrained situation he was in.” This marks the end of his  words. Today, the people have traversed all paths. The confused and fainthearted have made assumptions of evil. This one thinks that none of the mujahidin will be able to stand before the confederates and that the Muslims will be wiped out, and this one thinks that if they were stand before them, the confederates would completely break them and surround them just as a bracelet encircles a wrist, and this one thinks that the lands of Iraq and Sham, and other lands of Islam, are no longer a refuge for the Muslims and are no longer under the Islamic State, so he considers fleeing to the lands of kufr, and this one thinks that what the scholars of prophetic traditions and hadith have informed him of glad tidings are nothing but false wishes and absurd superstitions. Allah  then mentions the statement of a group of munafiqin who were in the camp of the Muslims in the Battle of Ahzab: “And when a faction of them said, ‘O people of Yathrib, there is no place for you to take up position [here], so return [home]’” (Al-Ahzab 13). The Prophet g had made camp with the Muslims at Mount Sal’ and dug the trench between him and the enemy. So a group of them said, “There is no place for you to take up position here today due to the large numbers of the enemy, so return to Madinah.” And it was said [that the meaning is], “You have no ability to remain upon the religion of Muhammad, so return to the religion of shirk.” And it was said [that the meaning is], “You have no ability to fight, so consider being protected under their authority.” Allah  then mentioned the condition of the munafiqin in that battle as well as their statements in more than once place. Sometimes they would say, “You’re the ones who told us to take up position here and be steadfast on this front up until this time, but if we had left before this we would not have been afflicted.” And sometimes they would say, “Despite your small numbers and your weakness, you want to break the enemy. Your religion has deluded you.” This is as Allah  said, “When the hypocrites and those in whose hearts was disease said, ‘Their religion has de-

luded those [Muslims].’ But whoever relies upon Allah - then indeed, Allah is Exalted in Might and Wise” (Al-Anfal 49). And sometimes they would say, “You are insane and have no intellect. You want to bring destroy yourselves and destroy the people along with you.” And sometimes they would make other various types of extremely harmful statements. And after Allah  mentioned the condition of the munafiqin and the condition of the believers who remained steadfast in Surat Al-Ahzab, He encouraged His believing slaves to follow the example of His Messenger g during the likes of these events. He  said, “There has certainly been for you in the Messenger of Allah an excellent example for anyone whose hope is in Allah and the Last Day and [who] remembers Allah often” (Al-Ahzab 21). Thus, He  informed us that those who are tried by way of the enemy as Allah’s Messenger g had been have a good example in him, as they have been afflicted with the same thing he was afflicted with. As such, they should take him as an example with regards to relying on Allah and being patient, and not think that these events are intended to anger and humiliate them, for if that were the case, Allah’s Messenger g – the best of creation – would not have been tried with their likes. Rather, they are a means of achieving a high status and Allah erases one’s sins by way of them for those whose hope is in Allah and the Last Day and who remember Allah often. In interpreting this ayah, Imam Ibn Kathir  said, “This noble ayah is a main foundation with regards to taking Allah’s Messenger g as an example in one’s statements, deeds, and conditions. For this reason, Allah commanded the people to take the Prophet g as an example on the day of Ahzab with regards to his being patient, outdoing the enemy in patience, performing ribat, waging jihad, and waiting for the relief from His Lord . May Allah’s blessings and peace always be upon him until the Day of Judgment. And for this reason, Allah  said to those who grew weary, were shaken, and became troubled in their affairs on the day of Ahzab, ‘There has certainly been for you in the Messenger of Allah an excellent example,’ meaning, ‘Will you not take him as an example and emulate his merits?’ And for this reason, He said, ‘for anyone whose hope is in Allah and the Last Day and [who] remembers Allah often.’” This marks the end of his  words. And indeed, Allah dispersed the confederates in the year of the trench by way of what He sent upon them of an east wind, and by way of dividing their

Rumiyah

19

hearts to the point that He scattered their strength and they did not achieve any good, as in His  statement, “And Allah repelled those who disbelieved, in their rage, not having obtained any good. And sufficient was Allah for the believers in battle, and ever is Allah Powerful and Exalted in Might” (Al-Ahzab 25). So we

REMAIN PATIENT AND STEADFAST, O SOLDIERS OF THE KHILAFAH

ask Him  to disperse the confederates away from the Khilafah State just as He dispersed them away from His Prophet g and his noble companions . O Lord of the House, [we seek] forgiveness and repentance Lead us, by Your Might, to that which is correct Place on us, by Your grace, the crown of victory And place, on their multitudes of kufr, torment For the wings of every individual have been humbled And we have bowed our necks before Your Might O soldier of the Khilafah, ponder and take heed of what is taking place around you of events. Think and look, for by Allah, it is but one death and one killing, so be honored through your religion and hold onto your iman so that perhaps you would meet your Protector while He is pleased with you and while you are advancing forward, not retreating. And beware, O soldier of the Khilafah, beware of the gatherings of fitnah and avoid them, and follow the advice of your prophet g, who said, “Whoever obeys me has obeyed Allah, and whoever disobeys me has disobeyed Allah. Whoever obeys the amir has obeyed me, and whoever disobeys the amir has disobeyed me” (Reported by alBukhari and Muslim). 20

EXCLUSIVE

And we will not miss the opportunity here to remind our mujahid brothers and the Muslims in general to take advantage of what remains of this virtuous month, about which Allah said, “The month of Ramadan [is that] in which was revealed the Quran, a guidance for the people and clear proofs of guidance and criterion” (Al-Baqarah 185), for indeed from among the blessings of Allah  on His believing slaves is that He allowed them to reach this occasion of good, so that their souls might be cleansed of that which has clung to them, thereby becoming pure, and they could race to do good deeds and take advantage of its limited number of days. The Prophet g said, “When Ramadan comes, the doors of Jannah are opened, the doors of Hellfire are closed, and the devils are chained” (Reported by al-Bukhari and Muslim). So congratulations to those whom it reaches while they have submitted their faces to Allah and are doers of good, following the path of Ibrahim inclining toward the truth. Congratulations to those who act in accordance with all the laws of Islam. Congratulations to those who remain steadfast upon the truth and take hold of the Book with strength. Congratulations to those who respond to the caller of Allah, believe in His Messengers, wage jihad against His enemies, and affirm the truthfulness of His promise. Therefore, O you soldiers of the Khilafah holding onto hot coals and remaining patient and steadfast upon the covenant, you who have known that this abode is but an abode of trial and tribulation, as Allah  said, “And We will surely test you until We make evident those who strive among you [for the cause of Allah] and the patient, and We will test your affairs” (Muhammad 31), know – may Allah have mercy on you – that today you are the battalion and vanguard of Islam in the face of the coalitions of kufr. So through your steadfastness and patience Islam will be honored

and the Muslims and their state will have victory, so show Allah from yourselves good. O lions of Mosul, Raqqah, and Tal’afar, O marks of honor and glory and source of rage for the immoral, may Allah bless those forearms that maintain ablution and those bright faces. Strike the Rafidah and the murtaddin and attack them in unison, for he who resorts to his Creator and Protector will not be humiliated, and he who seeks protection from other than Him will not be honored. You are fighting in the path of Allah those who have disbelieved in Allah and are exerting yourselves as a means of attaining nearness to Allah. We consider you so and Allah is your judge. So renew and rectify your intentions, be patient upon the pain of wounds, outdo the allies of shaytan in patience and rub their noses in the dirt, and fear Allah, for truly that is the best of what you can equip yourselves with in war, and it is the best of plots, so that perhaps you might attain success. Indeed, victory requires but an hour of patience, and then the final outcome will be yours, with Allah’s permission. O soldiers of the Khilafah in the wilayas of Dijlah, Badiyah, Salahuddin, Dayala, Karkuk, North Baghdad, and Janub, and O soldiers of Islam in Fallujah, Anbar, and Furat, do not let the nights of this virtuous month pass by except that you have made the flocks of the Rafidah and murtaddin taste all manner of killing and destruction. Here they are today having entered your arena, so there is no good in a life in which the grandsons of the Majus prowl through lands which you have ruled with Allah’s Shari’ah. So set up ambushes and explosive devices, split their heads by striking them with sniper bullets, and exterminate their multitudes with a storm of explosions. O soldiers of the Khilafah in the wilayas of Halab, Khayr, Barakah, Hims, Hamah, and Dimashq, O grandsons of Khalid and Abu ‘Ubaydah, O heroes of Islam, O lions of bravery, before you are the Nusayriyyah, the atheists from among the Kurds, and the Sahwat of apostasy in Sham. Pounce on them like raging lions, and enter upon them through every door. And do not miss your share of this month, so turn to your Lord with humility, obedience, and repentance. Seek shahadah, “And hasten to forgiveness from your Lord and a garden as wide as the heavens and earth, prepared for the righteous” (Al ‘Imran 133). O soldiers of Islam in the wilayas of Sinai, Misr, Khurasan, Yemen, West Africa, Somalia, Libya, Tunisia, Jazair, and all other places, continue your jihad and adhere to ribat and to your fronts, and do not give

the enemies of Allah respite for so much as an hour of the day. Strive hard to establish the shari’ah and rule of Allah in the land, for the goal of your jihad is for the religion to be entirely for Allah and for the entire earth to be ruled with Allah’s Shari’ah. O sons of the Khilafah in East Asia, we congratulate you on your conquest of the city of Marawi. Fear Allah and remain steadfast, and give thanks for the blessing which Allah has bestowed upon you. Seek Allah’s help against your enemy, for He will suffice you, and He is sufficient for you. What an excellent Protector and what an excellent Supporter. To the brave fighters and soldiers of the Khilafah from among the sons of Ahlus-Sunnah in the land of Persia, may Allah bless your actions against the enemies of the religion. You have healed the people’s breasts, brought joy to the Muslims, and have wrought upon the mushrikin that which they were trying to guard against. So continue your strikes, for indeed the house of the Majusi state is weaker than the house of a spider. To our brothers in ‘aqidah and iman in Europe, America, Russia, Australia, and elsewhere, your brothers in your lands have absolved themselves of blame, so leap onto their tracks and take an example from their actions, and know that Jannah is beneath the shadows of swords. O our imprisoned brothers everywhere, by Allah we have not forgotten you for so much as a day and we will not forget you, and you have a right upon us. So be patient and steadfast, and do not say anything other than good, for “Indeed, the greatness of reward coincides with the greatness of the tribulation, and truly when Allah  loves a people He tries them. So whoever is pleased will have the pleasure [of Allah] and whoever is angered will have the anger [of Allah]” (Reported by at-Tirmidhi). Increase in making du’a in this blessed month that the Most Kind and All-Aware makes a way out for you, and ask Him to grant your mujahid brothers victory, steadfastness, and consolidation. With Allah’s permission, we will not spare any effort in rescuing you. Our Lord, forgive us our sins and the excess committed in our affairs and plant firmly our feet and give us victory over the disbelievers. And our final call is, all praise is due to Allah, the Lord of the Creation.

Rumiyah

21

In the last three parts of this series we covered the development of the religion of the mushrik Twelver Rafidah and how their religion was built entirely on the corrupt principle of “the divine imamah,” which confines the right of leadership to a group of people whom they claim deserve it due to a covenant from Allah  and due to inheriting their authority from the Prophet g. We discovered how they added to and subtracted from their religion over the course of the past centuries, due to the wavering nature of their religion’s foundation and their constant need to reinforce it with more lies and superstitions, which did not end when 22

ARTICLE

they invented a personality whom they claim to have been born to a man who in reality did not have any children and then invented for him the story of his absence. They then connected his tale with the story of ‘Abdullah al-Mahdi whom the Muslims will appoint over their affairs at the end of times, and who will lead them in fighting the Dajjal and the mushrikin with him. In this part of the series in which we conclude our discussion of the Twelver Rafidi experiment to establish a so-called Islamic State, we will endeavor to complete the story of the development of the religion of these people, and will arrive at the most recent of

THE TAGHUT OF THE RAFIDAH, ALI KHAMENEI, IS THEIR CURRENT LEADER THROUGH “WILAYAT AL-FAQIH”

the lies and deceptions put forth by their tawaghit, this being the theory of “wilayat al-faqih,” which the political system of the Rafidi state of Iran is based on today, and which the Rafidah endeavor to spread so that it encompasses every land they are able to take control of. The End of the Path of Misguidance… An Abyss The predecessors of the tawaghit of the Rafidah put forth the theory of the divine imamah as a means of subverting the imams of their time, and to gather followers and supporters by convincing them that the Islamic State could not be established the way it was in its first era except if it were led by men from the household of the Prophet g, whom they regard as the trustees of the prophetic methodology, the inheritors of the knowledge of the prophets, and the ones who are alone eligible to have the people follow them due to alleged characteristics they had given them, such as infallibility, the knowledge of the unseen, and other than that. And when they deemed anyone who rules the people, judges between them, issues religious fatawa for them, or implements the rites of the religion among them – such as the congregational prayer, the zakah, jihad, and other than that – as being a taghut, unless it was their imams or those whom their imams had appointed to carry out these duties, it became a trap which they had created for themselves due to their line of imams being cut off and their imams completely disappearing from the earth. This was because it meant – based on their corrupt principle – that the people had to remain without a jama’ah, and without

an imam who they could rally behind, pray behind, and fight their enemies behind, and without a judge who would settle their disputes, all this in addition to the rulings of the Shari’ah being suspended and the people submitting to the rulings of the tawaghit, and in addition to the rites of the religion being abolished and its symbols ceasing to exist. And all this so that there would come about the conditions which they claim are necessary for the emergence of their absent, fabricated imam in order to rule them, lead them, and govern them with justice, and rule them with the Shari’ah. From the Leadership of an Infallible Person to Wilayat al-Faqih Generation after generation, the tawaghit of the Rafidah would endeavor to free themselves of the shackles which they had placed on their own necks and the fetters with which they had bound their own hands and feet, and would endeavor to come out of the trap which they had dug themselves into. So they began to work on justifying their fulfillment of the roles which they had previously confined to their absent imam, beginning with issuing fatawa, judging, collecting the khums, and overseeing the awqaf (endowments) and the wealth of the orphans, until they eventually made the claim that they had the right to rule the people as deputies of the imam, and claimed that they had taken that right with regards to all of that from the absent imam, either through letters falsely attributed to him, or narrations falsely attributed to their previous imams. And as such, the affair of the tawaghit of the Rafidah reached a point where

Rumiyah

23

they appointed themselves as trustees to their kings, and based on that, took charge of the affairs of rule and governance as deputies of the imam with the authority they claimed to have taken from their imams, as had been the case with the popes of the Christians with the kings of Europe centuries ago. So if they accepted anyone, they declared his state to be an Islamic State and permitted their followers to fight behind him and to likewise seek judgment from him, while at the same time maintaining a monopoly on the wealth of the khums as deputies of the imam. And if they rejected the rule of any king, they declared him to be a taghut and incited their followers to disobey him and overthrow him. And when the disputes between the evil scholars whom the Rafidah follow and their kings grew worse, each side began plotting against the other and began striving to gain a monopoly so they could rule without the other. So there emerged among the scholars of the Rafidah individuals who openly declared that it was obligatory for the rule to be in their hands alone, and they thereby developed the theory of the divine imamah through which they claimed the right of their imams to take charge of the affair of the Muslims, so they could then transfer this right to themselves as they had done with all the other affairs that had initially been specific to their imams and which they then permitted for themselves. And so there emerged the theory of wilayat al-faqih, which in reality is a means of discreetly revolting against the foundation of their false religion by taking all the authority which they had confined to their alleged imams and granting it to men who do not possess the characteristics which they had previously claimed were mandatory for the ruler to have, so that he would be just and would establish the religion upon the prophetic methodology, with the most important of these characteristics being that he be immune from making mistakes, and that he have knowledge of all things, whether open or hidden, present or absent. They were able to overlook these characteristics by modifying them and reducing them to a certain degree so that they would suit them. So in place of their stipulation that the ruler be immune from making mistakes, they sufficed with the condition that he be outwardly just, and in place of their stipulation that he have knowledge of all things, they sufficed with the condition that he have the knowledge required in order to rule with their shari’ah, meaning that he be knowledgeable of the statements of their imams, and is capable of exercising 24

ARTICLE

ijtihad with their statements and taking religious rulings from them. They even dared to seek for themselves the position of “successor to the imam” in place of what they had previously sufficed with of the position of “deputy to the imam.” They then came to what they had previously rejected of Ahlus-Sunnah’s rulings related to imamah – the foundation of which is succeeding the Prophet g in leading his ummah and governing them with the shari’ah of the Lord of the creation – so that they could take these rulings and clarify with them this theory of wilayat al-faqih along with what they added to them of heresies and of the opinions of their brothers, the Mu’tazilah, who are falsely associated with Ahlus-Sunnah concerning this matter. The Rafidah Nullify the Foundations of Their Religion The tawaghit of the Rafidah went back and affirmed that a state becomes Islamic when it is ruled by the shari’ah of Islam, and that because the reason for its establishment is to establish the religion, it was obligatory to appoint a ruler who would establish this religion and rule by this shari’ah, keeping in mind their belief that the religion which was obligatory for this government to establish was their false, manmade religion, and that the shari’ah that was obligatory for it to rule by was their taghut shari’ah, which is based on taking their scholars as lords besides Allah . Likewise, they affirmed that appointing this imam could only be done by selecting him, not through a nass or through authority inherited from the prophet. As such, it was permissible for whoever fulfilled the conditions of the khalifah to become the ruler. In fact, that would be obligatory upon him, and it would be obligatory upon those who were capable of selecting him to select him, so that he would establish their religion and rule by their shari’ah, and so that this ruler would be a “guardian over [the affairs of] the believers” and a successor to the imam who would assume his position and take up the rights he had over all those who believed in that absent imam. Thus, they were forced to eradicate their creed of “waiting” through their admission that “the Islamic State could not be established except by the believers endeavoring to establish it,” and as a result, they were likewise forced to denounce those who called for the people to sit back and wait for the return of the imam so that he could establish the just state which could

not be established by anyone else, and who forbade any actions taken to hasten this to occur, and who even considered any banner that emerged in order to establish this state before the return of their imam as being a banner of Jahiliyyah and those who raised such banners as being devils. So as long as the “Islamic government” could be established in the absence of the “infallible imam,” it was even more appropriate to permit – and even make it obligatory – that the people come out and be active in order to establish this government.

present is leadership itself. He states, “The presence of a governing authority who assumes leadership over the system and the implementation of the Islamic laws is necessary, because he prevents oppression, transgression, and corruption, bears the trust, guides the people to the path of truth, and abolishes the heresies of the deviants and the obstinate. Wasn’t the Khilafah of Amirul-Muminin (he means ‘Ali ) established for that purpose?” And for the purpose of permitting wilayat al-faq-

From the “Major Absence”… to a Total Absence And so we find the main taghut of the Rafidah, Khomeini, affirming in his famous book, “al-Hukumat al-Islamiyyah,” the evil effects of the heresies they introduced and through which they thought they would reach a position to THE ISLAMIC STATE’S OPERATION SHOOK THE CITY OF TEHRAN, THE CAPITAL OF THE RAFIDI STATE rule the people with their shari’ah. The dead Khomeini states, “More than 1000 years have ih, the taghut, Khomeini, makes the qualification for passed since the major absence of our imam, the Mah- ruler to be what he has determined of conditions for di, and thousands more may pass before the situation leadership, and not according to a nass (verbatim apmay require the coming of the awaited imam, so will pointment), as such conditions cannot be met with the rulings of Islam remain suspended throughout the absence of the imam. He states, “Although there these long years?” He also states, “Do not say, ‘We will is no text that clarifies the characteristics of the one leave off [the rulings] until the emergence of al-Hujjah who acts as deputy to the imam during his absence, (the Mahdi), peace be upon him, for [in that case], the characteristics of the ruler are found in any person why don’t you leave off the prayer as you continue who is deemed to be qualified to rule the people.” waiting for al-Hujjah?!” He then goes on to affirm the The dead Khomeini even made the act of working obligation of establishing the Islamic State for the sake towards forming this government an aspect of having of establishing the rulings of the religion. He states, iman in wilayah, which is one of the principles of their “Everyone who argues the opinion that it is not neces- religion. He states, “Having iman in the necessity of sary to form an Islamic government is rejecting the ne- forming this government and creating those institucessity of applying the rulings of Islam and is calling tions is a part of one’s iman in wilayah.” He then emto the freezing and suspension of these rulings. phasizes that the one who leads this government asKhomeini moves beyond the Rafidah’s obligating sumes the roles of the imams without acquiring their of the presence of the imam in every era and place position or status, “because our words here do not reand instead obligates the presence of a governing au- volve around one’s status or level, but rather, around thority, as he considers that what is obligatory to be the functional role,” just as the infallible imam’s as-

Rumiyah

25

THE RAFIDAH RAISE A NEW GENERATION TO CARRY FORWARD THEIR CORRUPT THEORIES AND THEIR FALSE RELIGION

sumption of the roles of governance does not reduce him to the level of other rulers, “for indeed, the imam holds a praiseworthy position, a lofty status, and a formative khilafah to whose leadership every atom of the universe submits, and that from the necessary aspects of our madhhab is that our imams hold a position that cannot be attained by a king, nor by a prophet.” And with this, the tawaghit of the Rafidah left for their imams that by which they ascribe them as partners with Allah  in His names and attributes, in calling upon them, and in seeking to attain nearness to them through acts of obedience, and they removed from them some of what they had claimed for them of the right to legislate and rule. So those whom they refer to as “fuqaha” (jurists) hold within their hands the affair of legislation in the name of ijtihad, and it is upon the followers to obey them in that, due to them being the deputies of the imam. And when these tawaghit assumed the position of ruling over the people directly and implementing their laws on them, the need for the absent imam completely ceased to exist. And as long as it was possible to establish their false religion, implement their manmade shari’ah, rob the people of their wealth in the name of “khums,” and fight their enemies in the name of “jihad,” all in the absence of the imam, what then would be the need for the return or emergence of the imam if there were no difference between him being present or absent? Based on this, the Rafidah today are divided concerning the theory of wilayat al-faqih, with one camp supporting it and viewing it as an obligation, and another camp opposing it and continuing to insist on the theory of intidhar (waiting), and deeming it forbidden to establish any states before the return of their imam from his absence, and yet another camp accepting it on the basis that it will pave the way for the return and emergence of their imam by bringing about the right 26

ARTICLE

conditions through the increase of his supporters, the preparation of military equipment, and the increase of their strength – all of which would remove the absent imam’s fear of his enemies – and even by deeming those states that function on the basis of wilayat al-faqih as being a means of spreading corruption in the land, so that the earth would be filled with injustice and turmoil, and this would become a cause for the emergence of the imam so that he could fill it with justice and security. However, the voices of those who back wilayat al-faqih are the loudest today, due to their grip on the reigns of authority and the state, and their possession of extensive human and financial capabilities through what they control of Iran’s resources and what they’ve seized of the resources of Iraq and other countries. What Comes After Wilayat al-Faqih The scholars of the Rafidah who believe in wilayat al-faqih have restricted to themselves that which they had previously restricted to their imams, and they did so based on their understanding of the narration which states, “The scholars are the inheritors of the prophets,” a statement which they attribute to Ja’far as-Sadiq . The dead Khomeini stated, “And if we were to look to the statement of Allah , ‘The Prophet is more worthy of the believers than themselves’ (Al-Ahzab 6), and ponder his (i.e. Ja’far as-Sadiq) statement, ‘The scholars are the inheritors of the prophets,’ we would come to know that leadership is from the titular affairs which can be transferred, and this is not traditionally impossible.” He also states, “‘Hujjah of Allah’ means that the imam is the people’s point of reference in all their affairs, and Allah has designated him and granted him authority over all the affairs which bring benefit and happiness to the people, and likewise are the

jurists, for they are the points of reference and leaders of the Ummah.” And they considered themselves as having been appointed by their imams to judge between the people, and as such, the iman of their followers in the leadership of these jurists over them was an aspect of their iman in the leadership of their “infallible” imams. Khomeini mentions a narration from Ja’far as-Sadiq which states, “Make as a judge between you a man who knows our halal and haram, for indeed I have appointed him over you as a judge.” After mentioning this narration he states, “Based on what this narration necessitates, the scholars have been appointed by the imam to govern and judge between the people, and their position continues to be safeguarded for them.” With that, they considered that if Ahl al-Hall wal‘Aqd (those who appoint and remove the ruler) selected an individual who was qualified to rule (because he possessed the two conditions they considered to be fundamental, the conditions of being just and having juristic knowledge), it was on the same level as a nass, which they previously made to be a condition for imamah or for being the deputy to the imam. Through the sum total of what we’ve mentioned, it becomes clear that the Rafidah today, with their application of the theory of divine imamah – upon which their religion is established – and other principles and theories that branch from it, greatly resemble the mushrikin of the Arabs who would craft idols with their own hands out of dates in order to worship them besides Allah, and would then eat them when they became hungry. As such, the tawaghit of the Rafidah gradually did away with their principles and theories, due to the benefits they found elsewhere, after having initially taken them for centuries as idols which they worshiped and a basis for wala and bara, over which they either established ties of affection or declared enmity. The Path of those Who Are Guided… Not the Straying of the Misguided This is how the religion of the Rafidah developed over the course of the past centuries, leading to them affirming the correctness of what that over which they abandoned the jama’ah of the Muslims – their denunciation of the legitimacy of the leadership of the rightly guided khulafa due to the Muslims having selected them, and their claim that a divine text (nass) and prophetic will (wasiyyah) were obligatory for anyone who

deserved leadership over the affair of the Muslims. This was so that they could restrict it to ‘Ali  and his sons after him based on what they claimed for them of a nass and wasiyyah, and thereby reject the leadership of all those who assumed leadership over the affair of the Muslims, declare their enmity towards them and fight them, add to their religion, introduce many heresies therein, and go to extremes in fabricating lies against Allah , His Messenger, and the Messenger’s household, all in order to aid their religion and isolate their madhhab from the religion of the Muslims, to the extent that it became an independent religion established upon shirk and superstition, which they had no narrations they could depend on in order to follow it and no intellect that they could depend on in order to take from it. This is how all false madhhabs and misguided groups develop, which claim that they are striving to establish the Islamic State and which proceed upon heretical paths for which they have no evidence or narrations from the righteous Salaf. These heretical paths thus lead them away from the correct path and cast them into the chasms of shirk and kufr even though they claim to want to establish the religion. So they stumble into these chasms as if they were blind and they change their colors as if they were chameleons, to the extent that you would not know of any principle which they use as their foundation. And if they were to agree with some aspect of the truth in some of their statements and deeds, they would not intend by it except that which they intended with any of the paths of misguidance which they had previously followed. So if they were to find within that truth something which they crave, they would cling to it, and if they were to find something other than that, they would criticize it and go back to tossing about in their confusion, searching for guidance on the paths of deviance. As for Ahlus-Sunnah wal-Jama’ah, who proceed upon the prophetic methodology in their endeavor to establish the religion, they are upon one path which they have not left since their prophet g was sent and until Allah inherits the earth and all those upon it. They were not confused by the various paths, and did not follow any deviant roads. Rather, they cling to the straight path of Allah, which is His Book and the sunnah of His Prophet g, and they hold firmly to the strong rope of Allah, which is the Jama’ah of the Muslims. They believe in Allah in truth, place their trust in him truthfully, and wage jihad in His path sincerely, and Allah guides them upon the straight path.

Rumiyah

27

All praise is due to Allah, the Lord of the creation. May blessings and peace be upon the most noble of the messengers, and upon his family and all his companions. As for what follows. Indeed, the lying, government scholars have resorted to distorting the fiqh of jihad, just as they distorted the tawhid with which the prophets and messengers had come. They have made the People of the Scripture, the Majus, and the mushrikin out to be the brothers and allies of the Muslims. They sought to reconcile between the religions and to make them all one, so they declared – through their books and fatwas – that the blood and wealth of these disbelievers was 28

FEATURE

impermissible to violate. The condition of these scholars is like that of the Jews about whom Allah  said, “Among the Jews are those who distort words from their [proper] usages” (An-Nisa 46). Killing the kuffar in their own lands or stealing their wealth are among the issues widely discussed by the fuqaha. However, these taghut scholars promoted the fiqh of pacifism, strove to erase these issues from the religion of Islam, replace them with the manhaj of humiliation and subservience to the kuffar, and subjugate the people to the new religion they had established, which was built on the foundation of “the peaceful co-existence of all religions,” the solidification of “the principles of Islam,” pacifism, and the abolishment of jihad. Suddenly, you find many of those who associate themselves with knowledge and Islam almost agreeing on prohibiting a matter on whose permissibility the Ummah previously had ijma’. And this wouldn’t be strange if we were to reflect on the statement made by Anas Ibn Malik  when az-Zuhri entered upon him in Dimashq and said to him, “What is it that is making you weep?” So Anas said, “I could not recognize anything [of the acts of worship] that I had come to witness except for the prayer, and now even the prayer has been lost” (Reported by al-Bukhari). So how would it be if he were to have reached our era, in which clear rulings in the Book of Allah, the sunnah of Allah’s Messenger g, and the ijma’ of the Salaf have been wiped out? And among the rulings that have been done away with is the ruling on the blood and wealth of the harbi (belligerent) kuffar, and the fact that their blood does not have ‘ismah (protection from being violated) except through their embracing of Islam or through a covenant that is valid in the Shari’ah, and as such, it is permitted for the Muslim to shed their blood and take their wealth as he wishes, in accordance with the example of the Prophet g and his noble companions . But you find today that the scholars and the callers to misguidance criticize the muwahhidin and accuse them of distorting the image of Islam on account of the very deeds that were carried out by the Sahabah, such as Abu Basir and Abu Jandal . And at the same time, you do not hear from them a single word when their masters from among the tawaghit of the West and the East loot the wealth of the Muslims. And indeed, the Islamic State has taken it upon its shoulders to wage jihad against the enemies of this religion – from among the kuffar and murtaddin – with sword and spear, and with proofs and

clarifications until the religion is entirely for Allah and until there returns the Muslims their religion, clear and pure, as it had been before. Allah  said, “And fight them until there is no fitnah and [until] the religion, all of it, is for Allah. And if they cease - then indeed, Allah is Seeing of what they do” (Al-Anfal 39). In this article, we will clarify the ruling on the wealth of the harbi kuffar in their lands, and demonstrate that what is taken from them can include that which is ghanimah, that which is fay, and that which is talassus and ihtitab (wealth taken through fraud and deception). We will also mention the statements of some scholars on this subject and respond to some misconceptions. Likewise, we will not miss the opportunity to mention some of the benefits of taking their wealth in the framework of the comprehensive war between the Khilafah state and the nations of kufr altogether. And it is Allah who grants success and who guides to the straight path. The Blood and Wealth of the Harbi Kafir Is Permissible to Violate The default with regards to the blood and wealth of the harbi kuffar is that it does not have ‘ismah. The scholars have an ijma’ that the ruling of Allah concerning the harbi kuffar is that neither their blood nor their wealth has ‘ismah. Rather, both their blood and wealth are permissible for the Muslims. Imam Ibn Taymiyyah  said, “And kufr alongside muharabah (belligerence) is present in every kafir, so it is permitted to enslave him just as it is permitted to kill him” (Majmu’ al-Fatawa). And indeed, the harbi kuffar – according to the terminology of the fuqaha – are not only those kuffar who are at war with the Muslims. Rather, the harbi kuffar include all those to whom the Muslims have not granted security, either with a dhimmah contract, a covenant of security, or a ceasefire treaty, regardless of whether they are soldiers enlisted in the military, or non-combatants and others from among the common masses of the kuffar. Their blood and wealth is permissible for the Muslims, and this ruling encompasses all mushrikin everywhere. Allah  said, “Then kill the polytheists wherever you find them and capture them and besiege them and sit in wait for them at every place of ambush. But if they should repent, establish prayer, and give zakah, let them [go] on their way. Indeed, Allah is Forgiving and Merciful” (At-Tawbah 5). He  also said, “But if they repent, establish prayer, and

Rumiyah

29

THE MURTADD ABU BASIR AT-TARTUSI, A PROPONENT OF MISCONCEPTIONS RELATED TO THE KUFFAR’S VISAS

give zakah, then they are your brothers in religion” (At-Tawbah 11). So the reason that their blood has been made permissible is their committing of shirk. Therefore, if they repent from shirk, their blood is protected. Ibn Qudamah said, “There is no qisas (punishment of retribution) for one who kills a harbi kafir, due to the statement of Allah , ‘Then kill the polytheists wherever you find them’ (At-Tawbah), nor for the one who kills a murtadd. And because he (i.e. the murtadd) is one whose blood is permissible to shed, he is more resembling of the harbi kafir” (Al-Kafi fi Fiqh al-Imam Ahmad). And in the Sunnah, Ibn ‘Umar  narrated that Allah’s Messenger g said, “I have been commanded to fight the people until they bear witness that there is no god but Allah and that Muhammad is the Messenger of Allah, and until they establish the prayer and pay the zakah. If they do that, they have protected their blood and their wealth from me except by a right of Islam, and their reckoning is upon Allah” (Reported by alBukhari and Muslim). So there is no ‘ismah for blood and wealth except by entering into Islam. Imam at-Tabari  said, “The ijma’ is that the ruling of Allah on the harbi mushrikin is that they are to be killed” (Jami’ al-Bayan fi Tawil al-Quran). Imam ash-Shafi’i said concerning that which gives ‘ismah to the blood of the kuffar, “Allah  made the blood and wealth of the kafir permissible, unless he pays the jizyah or is given a covenant of security for a period of time” (Al-Umm by ash-Shafi’i). He  also said with regards to the one granted a covenant of security, “The covenant which I described 30

FEATURE

as being for an indefinate period of time can only be given for a finite period of time and is given to the mu’ahid himself (the one seeking the covenant). As long as he upholds the covenant, it is applicable to him, but if he withdraws from it he becomes a harbi whose blood and wealth are permissible” (Al-Umm). Dar al-Kufr Is a Land of “Ibahah” Dar al-Harb – or Dar al-Kufr – is a land of “ibahah” (i.e. a land where the blood and wealth of its inhabitants are permissible to violate), and this is based on what was previously presented as evidence that committing shirk with Allah  renders one’s blood and wealth permissible, and as such, the blood and wealth of the kuffar are permissible for the Muslims. Imam ash-Shafi’i said  said in his book, al-Umm, “The land [of dar al-harb] is permissible [for a Muslim to violate blood and wealth therein] because it is a land of shirk.” Al-Jassas al-Hanafi said, “Anything that is in dar al-harb is not a valid possession, because it is a land of ibahah and the wealth of its inhabitants is permissible” (Ahkam al-Quran). Ibn Abi Zayd al-Qayrawani al-Maliki said, “Sahnun said, ‘And if a people in dar al-harb embrace Islam, it is permissible for them to kill whoever they can and take their wealth’” (An-Nawadir waz-Ziyadat). Shaykh Hamd Ibn ‘Atiq said, “And those who have shared in the opinions of the scholars known for extensively researching issues have no doubt read that if shirk emerges in a given land, the forbidden matters are openly practiced there, and the symbols of the religion

are undone therein, that land becomes a land of kufr, the wealth of its people is taken as ghanimah, and their blood is rendered permissible” (Ad-Durar as-Saniyyah fil-Ajwibat an-Najdiyyah). The Wealth of the Kuffar Is Either Ghanimah, Fay, or Ihtitab Imam Ibn Taymiyyah  said, “As for ghanimah, it is wealth that is taken from the kuffar through fighting” (Majmu’ al-Fatawa). Allah has permitted ghanimah for the Muslims. He  said, “So consume what you have taken of war booty [as being] lawful and good, and fear Allah. Indeed, Allah is Forgiving and Merciful” (Al-Anfal 69). And in the Sahihayn, Jabir Ibn ‘Abdillah  narrated that the Prophet g said, “I have been given five things which none has been given before me: I have been aided with terror for the distance of one month’s march, and the earth has been made a place of prayer and a means of purification for me, so let any man from my ummah whom the prayer has reached pray [wherever he is], and ghanimah has been permitted for me and was not permitted for anyone before me, and I have been granted intercession, and a prophet would be sent to his people specifically whereas I have been sent to all of mankind.” As for fay, “It is that which is taken from the kuffar without any fighting” (Majmu’ al-Fatawa). Allah  said, “And what Allah granted as fay to His Messenger from among them – you did not spur for it [in an expedition] any horses or camels” (Al-Hashr 6). As for ihtitab or talassus, it is to plunder the wealth of the kuffar through fraud and deception, and it is wealth that is permissible if one does not explicitly grant security to them. There is no legitimate difference of opinion among the scholars concerning its permissibility. However, they difffered as to whether it is to be regarded as ghanimah, or merely as permissible income that is specific to the one who takes it. The Scholars’ Opinions on What Is Subject to Khums from the Wealth of Ihtitab Talassus occurs with a raid that takes place either with or without the permission of the imam, and with or without the presence of a strong force. It also occurs without a raid taking place, as in the case of the talassus carried out by a prisoner after he becomes free, or talassus carried out by a merchant through a sale

transaction or by denying a person his wealth, or talassus carried out by one who embraces Islam in dar alharb. In each of these cases there are details mentioned by the scholars with regards to what is subject to the khums and what is not. Firstly: Talassus Accompanied by a Raid The majority of the scholars hold that if either one Muslim or a group of Muslims who comprise a force of strength carry out a raid in dar al-harb and take wealth by force or through deception, this wealth is subject to the khums. The majority did not specify a certain number of people as a condition for strength to be achieved. Imam al-Baghawi ash-Shafi’i  said, “Regardless of whether they are few or many in number, the khums belongs to those who have a right to the khums and the remaining wealth belongs to them (i.e. those who took the wealth from the kuffar). Even if it were just one man who entered dar al-harb, fought a harbi, and took from him some wealth, that wealth would be subject to khums and what remained after subtracting the khums would be his” (At-Tahdhib fi Fiqh al-Imam ash-Shafi’i). As for the Hanafis, Abu Yusuf placed a condition that it must be nine Muslims or more before the wealth is subject to khums because that is the number by which strength is achieved. As for individual Muslims [less than nine in number] carrying out raids, the Hanafis did not view the wealth they take as being subject to khums, and instead considered it to be a permissible form of income, unless the one carrying out the raid on dar al-harb did so with the permission of the imam, as in that case he would be reinforced with the strength of the imam and as such, he would take the ruling of a sariyyah (detachment of troops). Secondly: Carrying Out a Raid or Talassus with or without the Imam’s Permission The majority of scholars did not differentiate between those who have the permission of the imam and those who don’t, and they held the opinion that regardless of whether one heads out with or without the imam’s permission and then takes the wealth of the kuffar, that wealth is subject to khums. Imam al-Baghawi ash-Shafi’i  said, “And if a group carries out a raid without the imam’s permission, it is disliked, because if they were to head out with his permission he would look into their circumstances and send them aid. So if

Rumiyah

31

they do it without his permission and they take ghanimah, what they take as ghanimah is subject to khums” (At-Tahdhib fi Fiqh al-Imam ash-Shafi’i). Abu Muhammad ath-Tha’labi al-Baghdadi al-Maliki said, “And whoever enters dar al-harb alone to steal wealth and subsequently obtains ghanimah, the khums is taken from it, and Malik made no distinction between him entering with or without the imam’s per-

GHANIMAH IS THE PUREST OF PROVISIONS

mission” (‘Uyun al-Masail by al-Qadi ‘Abdul-Wahhab al-Maliki). This is the opinion of the majority, and it is one of the opinions reported from Imam Ahmad. In mentioning the opinion reported from Imam Ahmad, Ibn Qudamah said, “That their ghanimah is like the ghanimah of anyone else: The imam takes the khums from it and divides the rest among them. And this is the statement of most of the scholars – including ash-Shafi’i – due to the general nature of Allah’s  statement, ‘And know that anything you obtain of war booty – then indeed, for Allah is one fifth of it’ (Al-Anfal 41)... to the end of the ayah. And qiyas is made based on [the ruling that would apply] if they were to have entered with the imam’s permission” (Al-Mughni by Ibn Qudamah). As for the Hanafis, they differentiated between those who have the imam’s permission and those who do not. Abu Yusuf said, “I asked Abu Hanifah, saying, 32

FEATURE

‘What is your opinion in the case of one or two men who go out from the city or the country, carry out a raid in dar al-harb, and obtain ghanimah? Is what they obtained subject to the khums?’ He said, ‘What they obtained is not subject to the khums because these two men can be compared to a thief with regards to what they’ve obtained, so it belongs to them.’ I said, ‘But if the imam sends a man from the military camp as a vanguard and he obtains ghanimah, is it subject to the khums, with the remainder being divided between him and the soldiers in the camp?’ He said, ‘Yes.’ I said, ‘But what’s the difference between this man and the other two men?’ He said, ‘Because this man was sent by the imam from the military camp, and the military camp is a means of support for him, whereas the other two men did not come from the military camp. They only came out of the city or the country, voluntarily, and without the imam’s permission’” (As-Siyar as-Saghir). This opinion is one of the opinions reported from Imam Ahmad. In mentioning this other opinion reported from Imam Ahmad, Ibn Qudamah said, “It belongs to them without being subject to the khums.” This is the opinion of Abu Hanifah, because it is a permissible form of income obtained without jihad, so for them it was comparable with ihtitab (gathering wood), for jihad is only carried out with the permission of the imam, or by a group that has strength. As for this, it is robbery and theft, and it is merely the obtainment of income” (Al-Mughni). There is a third opinion, and it has also one of the opinions reported from Imam Ahmad. It is that they have no right to it, and that in fact it belongs to the Muslims, because they are sinning by heading out without the imam’s permission. Ibn Qudamah said, “With regards to a slave that flees to the Romans and

then returns and has goods with him, Ahmad said, ‘The slave belongs to his master, and what is with him of goods and wealth belongs to the Muslims, because [such slaves] have committed a sin with this deed of theirs, so they have no right to it (i.e. the goods)’” (Al-Mughni). Thirdly: The Talassus of a Merchant, or a Prisoner Who Has Become Free and Resides in Dar al-Kufr, or One Who Embraces Islam There Anyone who examines the difference of opinion among the scholars concerning this issue will find that from among the reasons for wealth being subject to the khums is that it is taken by force and with fighting, and this is a condition stipulated for ghanimah. Likewise, another reason is the permission of the imam, as it is referred to as jihad when one fights behind him. As for anything other than that, the scholars have not included it in the category of what is referred to as ghanimah, and have instead referred to it as a permissible form of income, comparable to hunting or gathering wood, and this is like the case of talassus carried out by a merchant, or a prisoner who has become free, or a Muslim who resides among the kuffar, or one who embraces Islam in dar al-harb, and the evidence for this is what Imam at-Tabari  reported in his tafsir from Salim Ibn Abil-Ja’d concerning the tafsir of Allah’s  statement, “And whoever fears Allah - He will make for him a way out” (At-Talaq 2). Salim said, “It was revealed concerning a man from [the tribe of] Ashja’ who was afflicted by hardship. So he came to the Prophet g, who said to him, ‘Fear Allah and have patience.’ So he went back, and then found his son, who had been taken prisoner by the enemy. Allah had liberated him from them and he took some of their goats [when he escaped]. So he came and mentioned this to Allah’s Messenger g and said, ‘Is it okay for me, O Messenger of Allah?’ So he said, ‘Yes’” (Jami’ al-Bayan fi Tawil al-Quran). So this Muslim prisoner took these goats after escaping from them, and the Prophet g did not subject them to the khums because they were obtained in dar al-harb, outside of Muslims’ area of authority, without any fighting and without his g permission, so he didn’t consider it ghanimah. For this reason, the condition for wealth to be considered ihtitab is that it be taken in dar al-harb without the imam’s permission. And this ruling is actualized in the case of a merchant if he steals wealth in dar al-harb. Imam al-Baghawi

 said, “And if he were to enter dar al-harb and take something from a harbi by way of a sale transaction, and then denied him his wealth and fled, [that wealth] belongs specifically to him and is not subject to the khums” (At-Tahdhib fi Fiqh al-Imam ash-Shafi’i). And it is the same ruling in the case of those who reside in dar al-harb and have not explicitly granted the kuffar security, and likewise those who embrace Islam in dar al-harb and then steal from the kuffar. This is due to the conditions that were present in the case of the one who took the goats in the time of the Prophet g, and there is no evidence for those who say that this wealth that was taken from the kuffar is subject to the khums. Ibn Abi Zayd al-Qayrawani said, “Sahnun said, ‘And if a people embrace Islam in dar al-harb, it is permissible for them to kill whoever they can and take their wealth’” (An-Nawadir waz-Ziyadat). And there is no difference with regards to the owner of the wealth, so one can steal the wealth of a man, a woman, or a child from among the kuffar. How the Wealth Taken from the Harbi Kuffar Is to be Divided Ghanimah: Allah  said, “And know that anything you obtain of war booty – then indeed, for Allah is one fifth of it and for the Messenger and for [his] near relatives and the orphans, the needy, and the [stranded] traveler, if you have believed in Allah and in that which We sent down to Our Servant on the day of criterion – the day when the two armies met. And Allah, over all things, is competent” (Al-Anfal 41). So four-fifths of the ghanimah go to the mujahidin who took that ghanimah, and the remaining one-fifth goes to the categories of people mentioned in the ayah of ghanimah in Surat Al-Anfal. Ibn ‘Umar and Ibn Abbas  both narrated, saying, “Allah’s Messenger g would divide the khums into five portions,” meaning, the remaining one-fifth would be divided into five portions. Imam Ahmad said, “The khums belonging to Allah and His Messenger is one [portion], and for the near relatives one portion – and they are the relatives of the Prophet g, those being the tribes of Bani Hashim and Bani al-Muttalib, as the Prophet g did not divide this portion except among them – and for the orphans one portion, and for the needy one portion, and for travelers one portion” (Masail Ahmad Ibn Hanbal Riwayat Ibnihi ‘Abdillah).

Rumiyah

33

What the Portion of Allah and His Messenger g Is Spent On: The portion of Allah and His Messenger g – accordnig to the correct opinion – is fay that is spent on horses, weapons, and the interests of the Muslims. Ibn Qudamah said, “Allah only attributed it to Himself and His Messenger so that it be known that what concerns him is the maslahah (the Muslims’ interests), and that this is not specific to the Prophet g such that it comes to an end with his death” (Al-Mughni by Ibn Qudamah). Fay: Allah  clarified that which fay is to be spent on in Surat Al-Hashr: “And what Allah granted to His Messenger of fay from the people of the towns – it is for Allah and for the Messenger and for [his] near relatives and orphans and the [stranded] traveler – so that it will not be a perpetual distribution among the rich from among you. And whatever the Messenger has given you – take; and what he has forbidden you – refrain from. And fear Allah; indeed, Allah is severe in penalty. For the poor emigrants who were expelled from their homes and their properties, seeking bounty from Allah and [His] approval and supporting Allah and His Messenger, [there is also a share]. Those are the truthful. And [also for] those who were settled in Madinah and [adopted] the faith before them. They love those who emigrated to them and find not any want in their breasts of what the emigrants were given but give [them] preference over themselves, even though they are in privation. And whoever is protected from the stinginess of his soul – it is those who will be the successful. And [there is a share for] those who came after them, saying, ‘Our Lord, forgive us and our brothers who preceded us in faith and put not in our hearts [any] resentment toward those who have believed. Our Lord, indeed You are Kind and Merciful’” (Al-Hashr 7-10). The scholars differed as to whether or not fay is subject to the khums, and the reason for their difference of opinion is that the seventh ayah of Surat Al-Hashr mentions the same categories of people whom Allah  mentioned in the ayah of ghanimah in Surat Al-Anfal. So a group of scholars took what was apparent from the ayah, despite the fact that Allah  did not mention the khums as He did in the ayah of Al-Anfal. Another group of scholars took the opinion of ‘Umar , who read the statement of Allah  in the verses mentioned above and said, “These [verses] have encompassed all 34

FEATURE

the Muslims.” So these verses are mentioned for the purpose of clarifying the encompassing nature of the ruling not for the purpose of specifying that these categories of people receive the khums. Ibn Qudamah stated in al-Kafi, “What is apparent in the [Hanbali] madhhab is that it is not subject to the khums, due to the statement of Allah , ‘And what Allah restored [of property] to His Messenger from them - you did not spur for it [in an expedition] any horses or camels’ (Al-Hashr 6)... to the end of the related verses that follow. So He made it entirely for all of the Muslims. ‘Umar  said when he read these verses, ‘These [verses] have encompassed all the Muslims, and if I were to live long, I would see a shepherd in the valley of [the tribe of] Himyar who received his share from the fay without having to sweat for it’” (Al-Kafi fi Fiqh al-Imam Ahmad). However, Ibn Qudamah himself took the opinion that the fay is subject to the khums, so one-fifth of the fay belongs to those whom Allah  mentioned in the ayah of ghanimah and fay, and the remaining fourfifths of the fay belong to all the Muslims in the order he mentioned in his book, al-Kafi. He said, “It begins with the most important, and then the next most important. And the most important of interests is to suffice the armies of the Muslims with respect to their sustenance, and to man the frontiers with the numbers required, and to suffice them concerning their means of sustenance, and to build anything that needs to be built, and to dig trenches, and to purchase anything needed of riding animals and weapons, and then what’s next important and then next important, including the building of arches, roads, and masajid, the digging of canals, [the building of dams for] stopping floods, and [the financing of] the sustenance of judges, imams, muadhdhins, and others whom the Muslims are in need of, as well as anything else that brings benefit to the Muslims. And whatever is left over is divided among the Muslims, due to what we have mentioned of the ayah and the statement of ‘Umar ” (Al-Kafi fi Fiqh al-Imam Ahmad). Granting Security There is no difference of opinion that dar al-harb is a land of ibahah, and that the blood and wealth of the harbi kuffar have no ‘ismah, and that contracts of dhimmah and covenants of security prohibit their blood from being shed. With regards to the mu’ahadin – those kuffar who have a covenant of security or a

THE EUROPEAN CENTRAL BANK - THE MUSLIMS MUST STRIKE THE ECONOMIES OF THE KUFFAR

ceasefire treaty with the Muslims, if the conditions stipulated in such contracts are fulfilled, it is an obligation to uphold these commitments and contracts, and this is an ijma’, and there is no difference of opinion concerning it. Allah’s Messenger g said, “Whoever kills a mu’ahad (a kafir under a security covenant, a ceasefire treaty, or a dhimmah contract) will not smell the fragrance of Jannah. And indeed, its fragrance is found from a distance of 40 years of marching” (Reported by al-Bukhari). A covenant of security granted by a Muslim to a mushrik makes it binding on the Muslims to withhold their hands from that mushrik, in accordance with the agreed upon hadith which states that ‘Ali  said, “Allah’s Messenger g said, ‘The Muslims are united concerning their covenants – the least among them endeavors to uphold them. So whoever betrays a Muslim, upon him is the curse of Allah, the angels, and all of mankind, and nothing will be accepted from him” (Reported by al-Bukhari), and also in accordance with the narration of ‘Ali  that the Prophet g said, “The believers are equal with regards to their blood, they are one hand against all others, and the least among them endeavors to uphold their covenant. A believer is not to be killed [in retribution] for [the killing of] a kafir, nor one who has a covenant that is still valid” (Reported by Ahmad, Abu Dawud, and an-Nasai). Ibn Hisham said, “Abu ‘Ubaydah narrated to me that when Abul-‘As Ibn ar-Rabi’ came from Sham and had with him the wealth of the mushrikin, it was said to him, ‘Why don’t you embrace Islam and then take this wealth [for yourself] as it is the wealth of the mushrikin?’ So Abul-‘As said, ‘How evil it would be for

me to begin my Islam by betraying my trust’” (Sirat Ibn Hisham). And it was reported that Mughirah Ibn Shu’bah had accompanied a group of people in his jahiliyyah, and then killed them and took their wealth. He then came and embraced Islam. So the Prophet g said, “As for your Islam, I accept it, and as for the wealth, I have nothing to do with it” (Reported by al-Bukhari). Ibnul-Qayyim said, “With regards to the Prophet’s g statement to Mughirah, ‘As for your Islam, I accept it, and as for the wealth, I have nothing to do with it,’ in it there is evidence that the wealth of the mu’ahad mushrik has ‘ismah, and that it is not to be taken possession of. Rather, it is to be returned to him, for Mughirah had accompanied them on the basis of granting them security and then betrayed them and took their wealth, so the Prophet g did not take this wealth of theirs, nor did he defend it [as being permissible]. Nor did he guarantee it for them (i.e. he did not seek to ensure that it be returned to its rightful owners) because that was before Mughirah’s embracing of Islam” (Zad al-Ma’ad fi Hadyi Khayril-‘Ibad). Using Certain Terms for Deception Is Not Counted as Granting a Covenant and Then Betraying It And this is the deed of ‘Abdullah Ibn Unays and Muhammad Ibn Maslamah , for Muhammad Ibn Maslamah did not grant security to Ka’b Ibn al-Ashraf. Rather, he led him to believe that he hated living with the Prophet g and tricked him with that. He had previously sought the Prophet’s g permission to say something [concerning the Prophet g that could be

Rumiyah

35

THE MUSLIM IMPRISONED BY THE KUFFAR CAN TAKE THEIR WEALTH THROUGH TALASSUS ONCE HE IS FREE

understood negatively], and the Prophet g gave him permission for that. And among what he said, as per alBukhari, was, “Indeed, this man has asked us for charity, and he has exhausted us (it can also mean he has educated us concerning the teachings of the Shari’ah that can exhaust an individual, but it is exhaustion for the sake of seeking Allah’s pleasure), and I have come to you to seek a loan from you.” Ka’b said, “And by Allah, you will also become weary of him.” So Muhamd Ibn Maslamah said, “We have followed him, so we do not want to leave him until we see which way his affair goes.” So his statement “he has exhausted us” means that the Sahabah  gave bay’ah to the Prophet g, pledging to bear the hardships they face after giving him bay’ah, for they know what awaits them of tribulations, hardships, and difficulties in the path of Allah. However, he tricked him with this phrase and made a request of him so that Ka’b would feel reassured with him and he could then kill him. Likewise is the case with the statement of ‘Abdullah Ibn Unays to Khalid al-Hudhali: “It has reached me that you are gathering men against this man, so I have come to you concerning that.” So his statement can carry more than one meaning. With the phrase “concerning that” he can mean either that he wants to support him or that he wants to kill him. Based on this, deceiving someone through one’s statements and actions and then killing them or taking their wealth is not considered treachery if one was not explicit in granting that person security, for the granting of security is an act of making a contract between two parties – the one granting security and the one being granted security – using clear and explicit terms, not actions and statements that simply 36

FEATURE

mislead the one being addressed into believing that he has been granted security. The granting of security using explicit terms is something concerning which there is no difference of opinion among the fuqaha. As for the usage of terms that are not explicit, there is a difference of opinion in that regard. Among the scholars are those who count certain actions or statements as having granted security, and among them are those who do not. And it is not strange to find one scholar including a certain issue under the category of treachery and another including it under the category of trickery and deception in war. Overall, the sub-topics that are categorized under the granting of security using non-explicit terms don’t have any guidelines in common that the scholars have agreed on, and categorizing a sub-topic under a specific principle is a matter of ijtihad in which it is acceptable for there to be a difference of opinion, so it is not appropriate to be stubborn or to bring the issue outside of its realm. Entry Visas for Dar al-Harb Do Not Give ‘Ismah to the Blood and Wealth of the Kuffar The default ruling concerning the blood and wealth of the harbi kuffar is that it is permissible and does not have ‘ismah, so if we were to dispute concerning any scenario and differ as to whether or not it entails granting security, and the evidences for our opinions were equal or close to one another in strength, we would return to the default ruling, which dictates that the blood and wealth of the kuffar are permissible unless there is evidence that supports the existence of a valid preven-

tative factor, because ijma’ brings certainty and differ- him, then they can also do as much as possible of killing brings doubt, and certainty cannot be removed by ing and other than that, and then leave dar al-harb... doubt, and because in such a case the granting of secu- Some of the scholars of Iraq said, ‘If a Muslim enters rity would be a preventative factor that carries doubt, dar al-harb without a covenant of security and says, ‘I and having doubt in a preventative factor does not nul- am one of you,’ or he says, ‘I have come to fight alonglify a ruling established by a known reason. And there side you,’ and they leave him alone as a result, then he is no doubt that it is permissible to deceive the kuffar can take whatever he can get and kill whoever he is able in war, and this would be accomplished by lying and to, and his statement does not entail granting them sethrough the usage of ambiguous statements that are not explicit. The summary is that if wealth no longer has ‘ismah due to the owner’s kufr – such as in the case of the harbi kafir – it becomes permissible to take it using any means possible, and there is no difference of opinion on this in principle, unless the kafir is granted security. And it is permissible for the Muslims to commit deception when stealing wealth ENTRY VISAS DO NOT GIVE ‘ISMAH TO THE BLOOD AND WEALTH OF THE KUFFAR from harbi kuffar wherever they are and however they are found, and it has not been es- curity from himself’” (An-Nawadir waz-Ziyadat). tablished through any shar’i evidence nor through any And whoever enters dar al-harb using documents cultural norms that entry visas are contracts or that that are forged, or those that are authentic and which they entail the granting of security. Rather, an entry establish his religion and personal information, it is visa is permission to enter the land, and permission to permissible for him to kill them and take their wealth if enter does not entail the granting of security. And a that is easy for him, because this does not represent the man does not have security in his land while some peo- granting of security, for ‘Amr Ibn Umayyah claimed to ple of those lands don’t have security from one another, be from the tribe of Bani Bakr and offered one of the and one party granting security does not entail the oth- mushrikin some misleading information – with which er party also granting security. he tricked him – so he thought he was a mushrik and Ibn Abi Zayd al-Qayrawani said, “And if they men- was reassured concerning him. Then when he went to tion to the king that they are Muslims and he says, sleep, he killed him. So if the forged documents suggest ‘You are safe,’ but they do not grant him security and that the person carrying them is from that country, it is don’t say anything to him, and this doesn’t circulate not considered as granting security, neither according in the land such that the people of the land know that to cultural norms, nor according to the Shari’ah. they have safety, then it is permissible for these ones to And if the forged documents suggest that he is not kill and take as much as they want. And this is likewise from that country but has permission to enter, as is the the case if he says to them, ‘I grant you security, so go case with forged documents, then this is not considered to the land of Islam,’ and they do not say anything to as granting security because it is from the deceptions

Rumiyah

37

JÜRGEN TODENHÖFER - A KAFIR WHOSE COVENANT OF SECURITY HAS ENDED AND WHOSE BLOOD IS HALAL ONCE MORE

of war. And there is nothing stronger than the action of the Sahabah – Muhammad Ibn Maslamah and his group – and this resembles the act of associating oneself to dar al-harb or to its kafir inhabitants, and also resembles the act of seeking refuge in their lands, or spending the night in their territory with them, so it is not considered as a Muslim granting security to those kafir nations. And spending the night with those whom you intend to kill is not considered as granting security, as was the case with the Sahabi, ‘Amr Ibn Umayyah ad-Dumari , and with the case of Muhammad Ibn Maslamah , who entered the fortress of the Jews and then deceived and killed Ka’b Ibn al-Ashraf. So the mujahid’s entering into dar al-harb by way of seeking refuge there is similar to the actions of the Sahabah, as long as it does not entail kufri matters and contracts. Inciting the Muslims to Take the Wealth of the Kuffar and Wage Jihad with It When the Prophet g performed hijrah to Madinah, the source of his provision was ghanimah, and it is the best source of provision, for the wealth that is taken from the kuffar by force is more pure than that which a man obtains in any other way. Allah  said, “So consume what you have taken of war booty [as being] lawful and good, and fear Allah. Indeed, Allah is Forgiving and Merciful” (Al-Anfal 69). Ibnul-Qayyim said, “What is correct is that the most halal of income is that from which came the provision of Allah’s Messenger g, this being income from ghanimah and that which had been permitted for them by the words of the Law-Giver. And this income 38

FEATURE

has been praised in the Quran more than any other, and its people have been praised in ways that others have not, and for this reason Allah chose it for the best of His creation and the seal of His prophets and messengers, who said, ‘I was sent with the sword before the Hour, until Allah is worshiped alone and without partner, and my provision has been placed in the shadow of my spear, and humiliation and lowliness has been placed upon those who oppose my command.’ And it is the provision that is taken with strength and dignity, by subduing the enemies of Allah, and it is the most beloved thing to Allah, so no other type of income can compare with it. And Allah knows best” (Zad alMa’ad). Some Muslims today may not like taking the wealth of the kuffar by force and may feel that the wealth they obtain doing other work is better, and this is incorrect, for the best of halal according to the text of the Quran is ghanimah, and it was the provision of the Prophet g after his hijrah to Madinah. Allah created this wealth for the sons of Adam so they could use it to aid them in obeying Him and worshiping Him, so if anyone uses it to aid him in disbelieving in Allah and committing shirk with Him, Allah gives power to the Muslims over him and they take it from him and return it to those who have more right to it – those who worship Allah, obey Him, and practice tawhid. For this reason it was named “fay,” due to it returning to those who have more right to it and for whom it was created. And it is a must on every muwahhid to expand the scope of his jihad to include waging war on the kuffar’s wealth – for the war on wealth and economies

IT IS PERMISSIBLE TO KIDNAP THE CHILDREN OF THE HARBI KUFFAR

represents the largest of the arenas of jihad – as was done by the Prophet g in many raids, where he would take the wealth of the kuffar and destroy their property. And there is no doubt that the kuffar today use their wealth to mobilize their armies and their capabilities, so it is upon the muwahhidin to discover and conceive new methods of weakening the kuffar’s economies and taking or destroying their wealth. And it is upon the Muslims – specifically those who reside in dar al-kufr and cannot find a way to make hijrah – to do what Abu Basir  did to the mushrikin of Makkah. And there is no doubt that exhausting the wealth of the kuffar today has a major impact on our war with them. And from that also is taking or destroying the wealth of the harbi kuffar in order to ruin their lands, which would weaken the enemy’s strength and harm his economy. Abu Yusuf said, “And there is no harm in burning their fortresses with fire, or flooding them with water, or ruining and destroying them on top of them, and setting up catapults against them, due to His  statement, ‘They destroy their houses by their [own] hands and the hands of the believers’ (Al-Hashr 2), and because all that is considered fighting, due to what it entails of subduing, suppressing, and enraging the enemy, and because the sanctity of any wealth is due to the sanctity of its owner, and they have no sanctity concerning their persons until they are killed, so how then concerning their wealth?” (Badai’ as-Sanai’). Furthermore, this wealth may benefit jihad if it is utilized for the cause of Allah, so the muwahhid takes from the harbi kafir in order to finance the hijrah of his Muslim brothers to the wilayat of the Khilafah, or to finance those waging jihad against the kuffar. And how

many a Muslim has delayed his hijrah and been forced to work under the employment of the kuffar until he can obtain enough money for his journey, and Allah’s help is sought. And likewise, the mujahid muwahhid uses the wealth of the kuffar to purchase any required weapons and equipment to carry out operations in the enemy’s homeland. Therefore, O muwahhid residing in the lands of the kuffar, be like Abu Jandal  and do not hesitate to take the wealth of the harbi kuffar, either by force or through theft and fraud, and ponder the statement of Imam Ibn Taymiyyah  concerning the Muslims who enters dar al-harb: “Likewise, if he kidnaps them or their children, or subdues them in any way, then the lives and wealth of the harbi kuffar are permissible for the Muslims. So if they seize them in a shar’i manner they own them” (Majmu’ al-Fatawa). This is with regards to kidnapping their children, so how then with regards to stealing their wealth? And do not forget that their war on the Islamic State is dependant on wealth, so purify your intentions, place your trust in Allah, and do not seek anyone’s advice with regards to taking their wealth. Proceed forward with Allah’s blessing, for indeed stealing the kuffar’s wealth weakens them, threatens the security of their economies, strengthens and emboldens the believers, and prepares them for something greater than theft, and this is among the aspects of jihad that have been abandoned in this era except by a group of those who are truthful, and how few they are. We ask Allah to grant victory to His mujahid slaves, and to heal the breasts of the muwahhidin. And all praise is due to Allah, the Lord of the creation.

Rumiyah

39

As the soldiers of the Khilafah continue waging war on the forces of kufr, we take a glimpse at a number of recent operations conducted by the mujahidin of the Islamic State that have succeeded in expanding the territory of the Khilafah, or terrorizing, massacring, and humiliating the enemies of Allah. These operations are merely a selection of the numerous operations that the Islamic State has conducted on various fronts across many regions over the course of the last few weeks. East Asia On the 9th of Ramadan, approximately 10 soldiers of the Crusader Filipino army were killed in clashes with the soldiers of the Khilafah in the area of Mama Sabano south of Cotabato. On the 13th of Ramadan, the soldiers of the Khilafah targeted a position held by the Crusader Filipino army with mortar rounds in the area of Batikul on the island of Jolo Sulu. The mujahidin also destroyed one of the Crusaders’ troop carriers in the area of Maguindanao. 40

NEWS

On the 14th of Ramadan, 11 soldiers of the Crusader Filipino army were killed in clashes with the soldiers of the Khilafah, and 8 others were sniped and killed in the neighborhood of Dagudian in the city of Marawi. One of their armored vehicles was also disabled after being targeted with rocket projectiles. On the 16th of Ramadan, 12 soldiers of the Crusader Filipino army were killed in clashes with the soldiers of the Khilafah in the neighborhood of the Aykum station. Another 5 were likewise killed after being targeted with sniper weapons in the neighborhood of Mabandi in Marawi. On the 19th of Ramadan, the soldiers of the Khilafah engaged in clashes with the Crusader Filipino army in the neighborhood of Monkado, killing three of them. Another 5 were likewise sniped and killed in the neighborhood of Mabandi. On the 22nd of Ramadan, two Filipino soldiers were killed in clashes in the neighborhood of Bunud Madaya in Marawi. On the 23rd of Ramadan, a Filipino armored vehicle was destroyed using a rocket projectile, and 5 Cru-

saders were killed and another 9 wounded in clashes with the soldiers of the Khilafah in the neighborhood of Laylud Madaya in Marawi. On the 24th of Ramadan, sniper units killed four soldiers of the Crusader Filipino army in the neighborhoods of Marinot and Laylud Kadayunan in Marawi. Another 5 Crusaders were killed in confrontations with the soldiers of the Khilafah in the neighborhood of Mankado in Marawi. On the 25th of Ramadan, the soldiers of the Khilafah killed 7 soldiers of the Crusader Filipino army in confrontations in the neighborhood of Baling in Marawi. On the 26th of Ramadan, the soldiers of the Khilafah engaged in fierce clashes with the Crusader Filipino army in the neighborhoods of Laylud Madaya, Baling, and Marinot in Marawi, leading to 13 Crusaders being killed and a number of others being wounded. On the 3rd of Shawwal, the soldiers of the Khilafah killed 13 soldiers of the Crusader Filipino army in clashes that took place in several neighborhoods in Marawi. They also targeted a Crusader armored vehicle in the neighborhood of Marinot with an RPG, leading to it being destroyed and at least 5 Crusaders inside being killed. On the 8th of Shawwal, the soldiers of the Khilafah engaged in fierce clashes with the Crusader Filipino army in the neighborhood of Monkado Colony in Marawi, leading to 8 Crusaders being killed. On the 10th of Shawwal, 9 soldiers of the Crusader Filipino army were killed in clashes with the soldiers of the Khilafah in the neighborhood of Baling in Marawi.

Australia On the 10th of Ramadan, a soldier of the Khilafah  carried out an operation in the city of Melbourne. He took a woman hostage and then killed one of the citizens of Crusader Australia. After luring the police to his location, he opened fire on them, wounding three of them before attaining shahadah. Persia On the 12th of Ramadan, five Islamic State inghimasiyyin carried out a blessed operation in which they targeted the stronghold of kufr and Rafd in the land of Persia. They struck two symbols of shirk, the first being the shirki parliament, and the second being the grave of the taghut Khomeini, while armed with automatic weapons, hand grenades, and explosive vests. They succeeded in killing and injuring nearly 60 murtaddin before attaining shahadah . Janub Wilayah On the 14th of Ramadan, the istishhadi Abu Fahd al-‘Iraqi  set out towards the Rafidi mushrikin in the defiled city of Karbala, where he detonated his explosive vest in their midst, killing 30 of them and injuring 35 others. Meanwhile, the istishhadi Abu Mujahid al-Basri  set out and detonated his explosive vest on another gathering of murtaddin in the city of Babil, killing 37 of them and injuring 40 others. Ninawa Wilayah On the 19th of Ramadan, the soldiers of the Khilafah attacked the positions of the Rafidi Federal Police in the areas of Dawwasah and Nabi Shith, and

ABU ‘UTHMAN AL-KHURASANI 

Rumiyah

41

on Halab Street in western Mosul. Fierce clashes took place, during the course of which 40 murtaddin were killed, among them an officer ranked colonel, and a number of others were wounded. Six Humvees and two troop carriers were also burned, and the mujahidin captured new positions. The soldiers of the Khilafah also attacked Rafidi Federal Police positions in the neighborhood of Dandan towards the south of Mosul. Fierce confrontations took place that led to dozens of murtaddin being killed and wounded, and the rest fleeing. The mujahidin destroyed 12 military vehicles, captured the murtaddin’s positions, and took weapons and ammo as ghanimah. On the 1st of Shawwal, the soldiers of the Khilafah launched a wide scale attack from several axes on Rafidi militia positions in the neighborhoods of Tanak, Yarmuk, Mashahidah, Shifa, and Nabi Shith, and on Halab Street and Corniche Street, and on the outskirts of the areas of Bab at-Tub, Bab Jadid, Bab alBayd, and Bab Lakash. Clashes took place that led to a number of murtaddin being killed and wounded, with the rest fleeing. The mujahidin captured the neighborhood of Tanak and most of the neighborhood of Yarmuk, as well as parts of the neighborhood of Shifa and the area of Mashahidah, with reports that the Rafidi army was burning its positions and vehicles in the neighborhoods of Tall ar-Rumman, Rajm Hadid, and Wadi Hajar in the midst of a massive breakdown in their ranks towards the west of Mosul. Palestine On the 21st of Ramadan, a group of Islamic State soldiers – Abul-Bara al-Maqdisi, Abul-Hasan al-Maqdisi, and Abu Rih al-Maqdisi  – carried out a blessTHE AFTERMATH OF THE BLESSED ATTACKS ON THE JEWS

42

NEWS

ed operation in the city of Quds. They assaulted the enemies of Allah in revenge for His religion and for the sanctities of the Muslims that had been violated, and attacked the gatherings of the filthy Jews. The attack resulted in a female recruit being killed and a number of others being wounded, with the mujahidin attaining shahadah. Salahuddin Wilayah On the 21st of Ramadan, five knights of shahadah – Abul-Faqih ash-Shami, Abul-Walid ash-Shami, Abu Mu’adh al-Karbuli, Abu ‘Adnan as-Salmani, and Abu ‘Umar al-Farraji  – carried out an inghimasi operation targeting the Rafidi Federal Police “Liwa al-‘Askariyyin” regiment base in the area of Jubayriyah in the city of Samarra. They clashed with the personnel present at the base for approximately two hours, leading to all of the murtaddin being killed. The inghimasiyyin then clashed with a reinforcement unit that arrived in the area and succeeded in killing and injuring a number of them. Two of the inghimasiyyin were killed, and the remaining three detonated their explosive vests on the murtaddin. The blessed attack led to 38 murtaddin being killed, 10 others being wounded, the base and one of the weapons storage facilities being destroyed, and several military vehicles being burned and disabled. On the 26th of Ramadan, eight soldiers of the Khilafah carried out an inghimasi attack targeting Rafidi Mobilization positions in the village of Salam northwest of Takrit. They clashed with the murtaddin and detonated their explosive vests on them, killing and injuring approximately 60 of them and burning 7 vehicles mounted with machine guns.

ABU KAWTHAR AS-SUDANI 

Khurasan Wilayah On the 20th of Ramadan, the istishhadi Abu ‘Aishah al-Khurasani  entered a Rafidi temple in the city of Kabul and opened fire on the mushrikin using a handgun he was carrying with him. He then detonated his explosive vest in their midst, killing at least 17 of them and injuring dozens more. On the 28th of Ramadan, the istishhadi Abu ‘Uthman al-Khurasani  detonated his explosive vest on a gathering of the murtadd Pakistani police in the city of Quetta, killing and injuring approximately 30 murtaddin. France On the 24th of Ramadan, a soldier of the Khilafah – Abu Maysun al-Faransi  – drove his vehicle, which was loaded with weapons and explosives, and crashed it into a van belonging to the Crusader French police in the city of Paris, spreading terror among the Crusaders once more and reminding them that the battle has come to their homeland. Belgium On the 25th of Ramadan, a soldier of the Khilafah – Usamah Zaryuh  – carried out an attack on the Crusaders inside the central train station in the city of Brussels. Anbar Wilayah On the 28th of Ramadan, four soldiers of the Khilafah – Abu Kawthar as-Sudani, Abu Sayf ash-Shami, Abu Rahmah al-Anbari, and Abu Muhammad al-‘Iraqi  – set out shortly before fajr towards Rafidi army and Sahwah positions in the city of Baghdadi

towards the west of Anbar. They assaulted the murtaddin and clashed with them for several hours until they exhausted their supply of ammo, following which they successively detonated their explosive vests, leading to approximately 40 murtaddin being killed and dozens more being wounded. Among those wounded was the murtadd Shurahbil al-‘Ubaydi, who served as the director of the district of Baghdadi, as well as the head of the commando regiment, and the murtadd Lieutenant Colonel Kamal al-‘Ubaydi, commander of the 4th Regiment. Somalia On the 1st of Shawwal, two murtadd Somali soldiers were killed as a result of clashes with the soldiers of the Khilafah in the area of Jarur east of the territory of Puntland. Raqqah Wilayah On the 5th of Shawwal, a number of Islamic State soldiers carried out an assault on PKK positions in the industrial district, and in the neighborhood of Mashlab, and near the Barazi roundabout, and near Ittihad University. Fierce clashes took place between the soldiers of the Khilafah and the PKK that lasted for several hours and resulted in 30 murtaddin being killed, in addition to a number of others being wounded. Meanwhile, sniper units targeted the murtaddin in the neighborhoods of Rumaniyyah and Jazarah, and also near the Furusiyyah and Barazi roundabouts, leading to 12 murtaddin being killed and three others being wounded.

Rumiyah

43

On the margins of European jahiliyyah, which conceals its disgusting reality beneath a glittering veil of lies and claims, such as happiness, security and equality, amongst other false slogans, a wide spectrum of jahili practices emerged which feed off the rotten milk of jahili Europe – rotten milk with which it poisons its children and raises them to become deformed versions of the mushrik and atheist monsters of Europe. But whosoever Allah wills guidance, the entire earth couldn’t prevent that from him. And as such Allah brings forth from the 44

SHUHADA

midst of such a society contaminated with shirk, indecency, and corruption in the land, a people whom He guides to the sound way, and makes them from amongst His righteous allies and honored slaves. And from them are those for whom He seals a great good – shahadah in the cause of Allah c – that he may come on the day of judgement having nothing against him to be accounted for, nor facing punishment so that he should fear. In the impoverished suburbs of Paris, the foreigners of that country are amassed, crowded together in neighborhoods that are congested with Arabs and Africans from countries that France once occupied, with many of them associating themselves to Islam, though the matter may not go beyond them having opened their eyes to the world and found that they had names that resembled the names of the Muslims. But whether they are Muslims or merely claim to be Muslims, in both cases there is enough reason for the original inhabitants of the land from among the Christians and Jews to hate them, and to endeavor to separate them from themselves, relegate them to the outskirts of the city, and avoid mixing with them and employing them in important positions of work. They prefer to leave them in this despicable condition so that they can be cheap servants for them who perform the kind of work that they themselves avoid, granting them in exchange for this humiliating condition the permission to remain in the country, as well as some wealth that barely keeps them alive and suffices their needs. Many of the residents of these suburbs accept these circumstances, which the tawaghit of the country and its native citizens conspired in in order that their situation remains as such, while others rebelled, in pursuit of a better life, equating with those who exclude them, and seeking fortune through the admiration of those who hate them. And so they did not find any avenue which would deliver them to that goal accept wealth, for it is the most important factor for measuring the value of people in that material society. Thus, the acquisition of wealth through any means possible became the goal, in pursuit of the attainment of deprived needs, and in aspiration of the fulfillment of endless desires. In order to achieve this goal within the fastest time possible many of those pursue this worldly life, wandering and panting behind it, motivated by the attainment of a quick fortune, in most cases that being limited to the world of robbery and drug dealing. And so they enter this whirlpool, throwing themselves into

the midst of destructive matters – as they chase behind any worldly trifles whether small or large – such as gang wars, the constant dangers involved in every robbery operation, or transactions which in most cases lead to prisons cells, and push them to more dangerous bottomless pits. So Whoever Allah Wants to Guide – He Opens his Breast to Islam Macreme Abroujui was a young man originally from Tunisia. He spent his infancy and his early youth in this deplorable life, his concern was this worldly life which many had achieved, while headless of the Hereafter for which he had not learned how to prepare. He was a fierce gangster, who acquired an enormous amount of money through numerous raids on the wealth of the mushrikin, until he obtained a beautiful car, and began to join Paris’s rich and famous in their clubs and celebrations, and that is the highest achievement for individuals of that diseased world. He was a man whom people would fear, as he was known amongst his peers as brave and fearless, a that he wasn’t afraid of confrontation, nor would he run from a fight, especially in the ongoing and never-ending strife between the vile neighborhoods – in the gloom of jahiliyyah – of France’s suburbs. He wouldn’t care about France’s police officers, as he would have shootouts with them and succeed in escaping from them during his robbery campaigns or when selling drugs. He was generous in nature and noble in his manners, despite his indulgence in disobedience and sins. He wouldn’t hesitate to help a friend, or to defend his neighbor, nor would he hesitate to spend his wealth – no matter how large a sum – in order to help meet the needs of one who was in need, or to fill the hand of a relative. He was administrative-minded and organized, and therefore, he would not devise a plan except that he had prepared for it its means and studied its outcomes and its consequences, and so he would employ this characteristic of his in his operations in an effective way, not breaking into a residence until he had monitored the property thoroughly, and thus if he were to raid the premises he would have considered the worst outcomes and prepared for himself ways to escape from being killed or arrested. All of these characteristics were sufficient to make him eligible to be the leader of a dangerous gang, or a

Rumiyah

45

major drug dealer, but Allah’s decree was to pave for him the way to another path, entirely opposite to the direction in which his life was heading. And thus – as is the norm for most of the youth affiliated with Islam in the West, those who are heedless of the remembrance of Allah’s worship except in the month of Ramadan – Macreme entered one of the masajid seeking to perform i’tikaf therein, and to atone for his sins. Thus, it was Allah’s decree that he would find one of the callers to Islam quietly giving lectures and teaching some of his brothers the religion. He wasn’t from amongst those evil scholars allied to the belligerent Christians, nor from the famous ones to whose lectures the masses would flock. Rather, he was a simple young man who would isolate himself with his students in one of the corners of the masjid so they could avoid the eyes of the people. They would lower their voices and speak words which he hadn’t heard before from those callers whom he had met or had seen in the media. This young man was speaking in his gathering about the reality of Islam and kufr and the difference between them, and about the obligation of loyalty towards the Muslims and disavowal from the kuffar – and in particular those in whose midst they were living. He was speaking to them about tawhid and its importance and virtues, and about shirk and its dangers and consequences. He explained to them that which perhaps was obscure to them, or hidden from them by the evil scholars and callers of fitnah – those who fabricate for them a religion that pleases the mushrikin, while endeavoring to accumulate followers and adherents. Macreme found in his speech – which he based on the Quran and the sayings of the Prophet g – an authentic explanation of the reality of the relationship between the Muslims and the mushrikin, and a clarification of the reality of tawhid, without which the worship of Allah would not be correct. And so he stuck to him the entire period of his i’tikaf in the masjid, where he repented to Allah c from what he was once upon, and resolved to begin a new life as a true Muslim. His relationship with this brother continued over the following period of time, and so he informed him about himself, and narrated to him his story and informed him about his previous life, insisting upon him his willingness to help in serving the religion into which had entered anew after having spent many years as an apostate from it, being heedless of its orders and its prohibitions. 46

SHUHADA

A Step on the Path of Jihad What Macreme didn’t know about this young man was that he was connected to a group of French youth who supported the mujahidin, endeavored to make hijrah to the arenas of jihad, and were in search of money to support the mujahidin. One of these groups was able to stumble upon a lucrative target, a major drug dealer who had hidden in his house a large sum of money amounting to more 200,000 Euros. They monitored him for some days, watching his movements and his house. And thus they prepared the plan to storm him in his house where they intended take all his money while threatening him with a weapon. With most of those possessing experience in this field, it was due to their having entered into the world of robbery and gangs in their previous lives, but the assault this time differed as it was a form of worship by which they sought to draw closer to Allah c, not as a means to increase in indulgence in disobedience and corruption. Instead, their goal in this operation was to acquire a sufficient amount of money in order to assist some of the brothers in making hijrah to one of the arenas of jihad, while sending what remained of it to support the mujahidin. What they were lacking was a trustworthy young man endowed with bravery and courage, who would take up the responsibility of getting them away from the area of the operation in the event of either their success of failure. And so their friend – the caller to Islam – directed them to Macreme, explaining to them his praiseworthy characteristics and his history in this field, and subsequently arranged for them to meet him. After becoming acquainted with him and building trust with him they presented to him their objective and the anticipated plan. Macreme considered it for a while, and as was his nature when a friend would ask for his help he agreed to assist them with anything they wanted, and to secure for them what they needed in terms of a vehicle and a weapon, amongst other things. On the planned day of the operation the group made their way to the target house where they waited for many hours, until they were compelled to vacate the area out of fear that members of the police force might suspect them. The target didn’t show up at his home that day, but the young men resolved to return to him another time. Days passed and the operation was called off, but the group became strengthened

in their relationship with Macreme, that young man who had repented to Allah seeking to begin a new life as a slave of Allah c, who was attentive to learning his religion, and whose loyalty had become solely reserved for every adherent to Islam out of love for them and out of a desire to extend help to the needy among them, espeABU MUJAHID GREW UP IN THE IMPOVERISHED SUBURBS NORTH OF PARIS cially since he possessed much wealth, which he was now determined to spend in obedience work, which he had mastered through his experience to Allah c and for His cause, and in an endeavor to and due to his natural disposition. He placed all of help the sinners among them rid themselves of their them in top positions within the business, while placsins and help the murtaddin who associate themselves ing under their supervision a number of skilled workwith Islam rid themselves of their apostasy, all out of ers to carry out the work. his gratefulness to Allah for having blessed him with And thus people arrived, requesting the services of guidance. the garage, due to what they found therein of workers There were two now choices before this group, ei- true to their promises and honest in their work. ther to flee to the arenas of jihad that they may fight During this period, Abu Mujahid would take adover there, or that they carry out an operation inside vantage of his time at work to serve the religion as France against the belligerent Christians. However, much as he could, and despite his newness to Islam many factors prevented them from jihad for Allah’s and his limited knowledge he wouldn’t let any opcause, and so they decided at that time to busy them- portunity to call his customers and his friends to Alselves with d’awah, waiting until Allah prepared for lah pass him by, specifically focusing on the youth, them to be guided forward. many of whom used to look up to him as an example, due to his previous fame in the criminal world. He A Car Garage – The First Project after Guidwould advise them to avoid the path of delinquency, ance and warn them from getting involved in the affair of drugs – frightening them with Allah’s punishment – Macreme, who also went by the name Abu Muja- and calling them to adhere to Islam and embark upon hid, decided to persue a financial project that would the straight path. suffice his living expenses and at the same time secure He was also a resort for every Muslim who was in for his brothers work and prevent them from having to need, or who sought advice concerning his work, and work for the kuffar, while also being a means by which thus he would strive to tend to their needs and ease they could make da’wah to Allah c. their affairs, and would even offer money so that they He decided to open a garage for car repairs and could initiate their own private projects and earn a livfor selling spare parts. He invested most of his mon- ing. Above all that he would not be stingy with money and appointed his brothers as workers therein, de- ey when it was requested from him for the cause of spite them having no previous experience in this field. da’wah or in support of those seeking hijrah for Allah’s He taught them the fundamentals of administrative cause, and at the same time would support any jihadi

Rumiyah

47

work in France – especially after the commencement of the jihad in Sham, where his brothers were calling to hijrah and jihad and assisting anyone who was determined to embark on the path – asking Allah to facilitate for them the way and to relieve them of those that sought to obstruct and hinder them from joining the mujahidin.

THE FRENCH AUTHORITIES LIED ABOUT THE CIRCUMSTANCES OF ABU MUJAHID’S DEATH

In the Footsteps of ‘Uthman  Allah decreed victory and consolidation for the Islamic State, whereby they established the religion, and revived the Khilafah, and Amirul-Muminin came out to address the people and encourage the Muslims to perform hijrah and jihad – giving them the glad tidings that there was for them a state for them to go to, and an imam to fight behind. This address became a motivational factor in the life of Abu Mujahid and his brothers, and they were no longer able to bear patiently living in the lands of kufr after having become certain that Allah had blessed his slaves with Dar al-Islam, in which His shari’ah was being applied and His laws were elevated. Thus, it became the main objective of the group to make hijrah from France while hidden from the watchful eyes of the intelligence apparatus that had been monitoring them, as some of them had already been prohibited from traveling outside of the country. Likewise, they sought to incite as many youth as possible to hijrah, fearing that the route might close after their arrival to 48

SHUHADA

the Islamic State and that communication with them may become difficult after hijrah. So the brothers began to prepare for hijrah while likewise preparing their families for departure. They began going around to all of the people whom they trusted and knew from among the youth, inciting them to make hijrah. Abu Mujahid would sit the brothers down, reminding them of the virtues of hijrah and the blessings of living under the shade of the Shari’ah, and raising one’s children in Dar al-Islam. If he saw any brother finding excuses in worldly factors that were obstructing him he would immediately see it as his duty to remove these preventative factors by any means possible. So if anyone was prohibited from traveling he would purchase for them a forged passport – regardless of the expense – and if anyone didn’t possess the money to pay for the costs of traveling he would promise to cover their expenses, however large the family, while also offering to purchase for them a car to embark on the journey if needed. And if anyone was in debt he would cover their debt, however large the sum, and this was besides purchasing whatever they required of clothing and other means of preparation for travel and hijrah. In addition to all of that, he spent a large amount of money purchasing electronic gadgets and equipment, as well as computer devices requested by some of the brothers so that they could use them in service of the religion of Allah as soon as they arrived to the Islamic State. Consequently, all of the brothers around him began to feel that this man’s ambition was to spend his wealth in Allah’s cause, and eventually they began comparing his actions to those of ‘Uthman , who financed the entire Muslim army with his own personal wealth, seeking the pleasure of the Lord of the creation.

ALLAH SAVED ABU MUJAHID FROM A SOCIETY CONTAMINATED WITH INDECENCY AND CORRUPTION

Hijrah in Allah’s Path The families were prepared for hijrah in Allah’s cause and a journey to Dar al-Islam, with the men being amongst those most monitored by the security apparatus. Thus, it was necessary for the muhajirin to organize their affair of traveling well so that the mushrikin would not catch on to them and subsequently hinder them from Allah’s path, standing between them and the land of the Islamic State. The brothers continued their work at the garage right up to the day of travel, while the families had prepared to depart upon the arrival of the men from work. They would depart in vehicles, with the families being transported in separate vehicles, each taking different routes, and passing through various countries until they reached Greece, where they would cross the European border into Turkey, and from there into Sham. As was his norm, Abu Mujahid had organized everything for the journey and prepared for it everything the journey would require in order to ensure it would be successful, regardless of the costs he incurred. He articulated a convincing story in order to avoid attracting the attention of those monitoring them and avoid raising the suspicions of any snoopers. He put in place a comprehensive plan, covering everything from the moment of their departure from France up to the moment of their arrival in Dar al-Islam, with the exception of the most important step of the journey, which was the point where they would make contact with the brothers in the Islamic State, so that they could assist in overcoming the dangerous obstacles on the way. And so he placed his trust in Allah, that He might guide him and assist him in making contact with them upon their arrival in Turkey, hastening the

departure for fear that the doors of hijrah might close before them. The plan which had been laid down for the journey by its amir, Abu Mujahid, dictated that the families be separated from the brothers who were well-known to the authorities and instead be sent with a brother and his family who were not known, so that they could cross the border with them on a bus purchased by Abu Mujahid for this purpose. Additionally, he purchased a nice car for himself and some of the brothers well-known to the intelligence services as part of the disguise which the group had planned, which was that they would make themselves out to be businessmen wishing to travel to Turkey in order to make some business deals there. Likewise, they prepared for this the appropriate clothing and documentation that would support their claims, with the addition of forged passports required for crossing the borders. The convoy succeeded in passing through Italy and the countries of the Balkans, arriving in Greece where the most dangerous stage lay ahead. When they arrived at the last point before the border Abu Mujahid pulled over the families and the rest of the brothers at one of the service stops and decided that he would be the first to attempt to cross the border – fearing that it might be dangerous – so that whatever harm there was would befall him, and the others would be saved from being apprehended. When the officials at the borders of Greece checked his passport and compared it with the pictures present with them, one of them returned to inform him that he should return to where he came from, and not to even dream of attempting to cross the border again. Abu Mujahid and those with him discovered that ten days before their departure the French government had sent their names to all of the European borders.

Rumiyah

49

They became confused. After this resolve to make hijrah should they turn back? And had all of their planning disappeared with the wind? Allah’s Qadar Is Dominant The world began to spin around them, and when they came to know of the notification from the French authorities they began to sense the premonition to flee from arrest, and think about leaving Greece before the French requested that they be detained and handed over to them shackled in chains. The brother who was carrying the families attempted to cross the border and by Allah’s grace succeeded, as neither he nor any of the women were on the list of those prohibited from traveling. And so they entered Turkey after Abu Mujahid gave them a large sum of money, hoping that they would wait for him there for a while, or if not that they would all enter into Dar al-Islam without him and the other brothers. Abu Mujahid carried the responsibility of this large group of Muslims, and so his main concern was that the families arrive to the lands of the Islamic State, and thereafter, he and those with him would be relived and have more options before them – either they would organize their affair to somehow join them, or they would return to France where they would initiate their jihad work, in the lands of the Crusaders who wage war on the Islamic State and prevent them from making hijrah to it. The qadar of Allah was concealing for those muhajirin a new hope of attaining salvation from their plight after they had despaired of their plan and placed their reliance on Allah c, disavowing themselves of their strength and ability, for they had met another French brother on their journey who recognized them even though they didn’t recognize him, and who stuck to them despite their attempts to get away from him fearing that he may be under surveillance or that he might attract attention due to his long beard and Islamic appearance, which was apparent to anyone who saw him. He was a muhajir to the Islamic State just like them, but unlike them, the chance to take the necessary security measures didn’t present itself to him, nor did the opportunity to take strong precautions. He accompanied them at the last juncture of their journey and was compelled to remain with them after he sent his family along with their families, with all of them hoping that Allah would protect them from Greece’s 50

SHUHADA

police and facilitate for them the path to cross the border. It was Allah’s mercy that He facilitated for this small group of muhajirin a way to communicate with one of the Islamic State’s hijrah coordinators, whom this brother had secured contact with before his departure from France. So they contacted him and explained their situation, and requested his assistance in their exiting Greece as quickly as possible, fearing that the Crusaders would stumble upon them and arrest them. And so the hijrah coordinator promised them good news, and they remained patient awaiting his reply. It was only a matter of days before they crossed the border into Turkey leaving behind them the fancy cars and equipment, preferring to flee from arrest above all else. They arrived in Istanbul and there they met up with their families, where Abu Mujahid decided to send the brothers to cross the border altogether, himself waiting behind in order to organize the crossing of one of the brothers who was stuck in Greece – adamant that he would not enter Dar al-Islam without him – for he had resolved that he would be with the last group to enter the Islamic State, and that he wouldn’t achieve his dream of entering it until he was confident that all of those muhajirin over whose safe arrival he had assumed responsibly since they first agreed to make hijrah with him had made it to their destination. Eventually the members of the group entered with their families, and how greatly they rejoiced when their brothers from among the soldiers of the Islamic State received them at the borders. They raced to contact their amir Abu Mujahid and gave him the glad tidings that they had arrived and had met with the brothers. He couldn’t keep himself from requesting from them – as his weeping broke up his words – that they send his salams to every soldier of the Khalifah that they see, and that they make du’a for the brother that was still stuck in Greece, that Allah may facilitate for him the way to join up with them. When the problems amassed for the brother in Greece, and his numerous attempts to cross the border were continuously hindered, he insisted that Abu Mujahid no longer wait for him and that he race to complete the remainder of his journey immediately. Under his insistence, Abu Mujahid agreed after sending him a large sum of money in order to organize his and his family’s affairs and to utilize during their period of waiting.

THE GREECE-TURKEY BORDER CROSSING - ABU MUJAHID AND HIS COMPANIONS FACED TRIALS ON THEIR PATH OF HIJRAH

Finally… In Dar al-Islam At last, Abu Mujahid al-Faransi arrived in Dar al-Islam and found his brothers from among the soldiers of the Islamic State waiting for him at the border with their distinguished clothing, their black masks, and the appearance that he had long seen in the Islamic State’s video releases. He embraced them, and they likewise embraced him with brotherly love, for his story had preceded him to the Islamic State along with his brothers who had arrived before him and had narrated the story of his hijrah, telling of their amir who spent everything he possessed for the sake of helping them make hijrah to Dar al-Islam. They had likewise revealed to the brothers in the Islamic State some aspects of his character and advised them to benefit from him in any jihad-related work against France. And so Abu Mujahid became a soldier of the Khilafah after completing his shar’i and military training, and began working in one of the Islamic State’s dawawin, advising his brothers in various areas, benefiting them with what he possessed of experience in business and project management, and aiding his brothers in charge of external operations. He would offer all his effort, wealth, and information in any jihad-related work that targeted the Crusaders in France. His soul longed to fight for the cause of Allah c, so he became among the best of soldiers in the battalions of Khayr Wilayah, taking part in several of the Khilafah army’s battles against the Nusayri army. He then transferred to Dimashq Wilayah, where he spent his days as a murabit in the deserts of Sham, with the desert sun and the desert sands scorching his face, and the desert cold nipping at his bones, and he took part in battles and carried out assaults alongside other heroic mujahidin.

Abu Mujahid was generous and giving in France, and his generosity only increased in Dar al-Islam. He would not find any opportunity to aid any of his brothers except that he would take advantage of it, offering as much as he was able to and focusing his efforts in that regard on the widows and orphans of the shuhada, checking on their condition and aiding them with his person and wealth. Abu Mujahid, the simple caller to Islam whose modest speech would attract the youth to him in the suburbs of Paris, continued in his habit, taking advantage of any situation he would find himself in with the mujahidin or the general Muslim masses in order to command good, forbid evil, and call them to following the Sunnah. He would not grow weary of standing with a seller in his shop for hours calling him to Allah and inciting him to wage jihad for His sake, to the point that his friends would complain that he was delaying them if they were on a journey, or would complain that they needed to hurry if they were on their way somewhere. He would admonish them for that, and remind them that he used to be heedless of the religion – just like these people he was advising – until Allah prepared for him someone who would remind him of Allah and call him to his Lord. He would tell them that it was their duty to thank Allah for His blessing by calling the people to Him and striving to guide them. After Sacrificing His Wealth… He Also Sacrificed His Life for the Sake of Allah As the soldiers of the Islamic State were conducting an operation in order to break the siege on Ghoutah in Dimashq – an attack that targeted the Sin and Damir airbases, the city of Damir, and the area of the thermal plant as well as other areas, and which was halted due

Rumiyah

51

to an agreement made between the apostate Sahwat in East Qalamun and the Nusayri army in order to disrupt the attack and target the mujahidin’s supply routes in the area – Abu Mujahid was carrying out an attack with his brothers in the are of the thermal plant southeast of Dimashq. During the course of clashes, a Nusayri tank targeted their position and he was critically wounded in both his head and his hand. He lost consciousness as a result, and when he came to, he found that he had lost his right hand, which had been severed after the tank shell exploded in front of his face. But losing his hand would not stop him from continuing to wage jihad for the cause of Allah, nor would it prevent him from spending his wealth in order to seek the pleasure of His Lord. Rather, he would spend his recovery period anticipating his return to the arenas of battle, and he declined to take on any administrative work that would be suitable for him given his new medical condition, insisting instead on heading out for battle once more as soon as his situation permitted. He also exchanged his Russian assault rifle for a smaller, lighter American one so that he would be able to fight with one hand. When it reached him that his brothers were preparing for an attack on a Sahwah position in East Qalamun, he prepared to head out quickly and traveled in order to join his battalion without informing any of his friends lest they keep him back and delay him from the battle on account of his health or due to their need for him to take on any other work. The soldiers of the Islamic State were punishing the murtaddin in battle and capturing their positions in the Batra mountains, and were advancing in the direction of their strongholds in the heart of East Qalamun when Abu Mujahid reached them and set out towards the frontlines, refusing to remain in the mujahidin’s rear base. He was accompanied by a brother from southern France named Abu Ihsan, whom he had gotten to know in the arenas of battle. They were similar in character and got along well, and those who knew Abu Ihsan would describe him with the same traits with which they would describe Abu Mujahid, including bravery, chivalry, and an eagerness to aid Muslims and to spend everything he possessed in support of the religion and in an effort to please the Lord of the creation. As was his habit with regards to making preparations and taking precaution, Abu Mujahid refused to take the same path that the mujahidin had taken, a 52

SHUHADA

path that was exposed to the enemy and on which he would be targeted with heavy weapons and snipers. He preferred instead to take another path that was more rugged but was concealed from the eyes of the murtaddin. He reached the frontlines, where a group of mujahidin were targeting the murtaddin with heavy machine guns mounted on their vehicles, which were positioned on the highest hill, behind which Abu Mujahid and his companion, Abu Ihsan, took cover as soon as they arrived. The murtaddin attempted to target the vehicle that was firing on them with a guided missile, but the shooter misdirected the missile and it struck behind the hill. The missile landed at the feet of Abu Mujahid and Abu Ihsan and exploded, with its shrapnel tearing their bodies and immediately killing them – may Allah accept them both. The news reached the family of Abu Mujahid as well as his brothers, and they gave good tidings to their brothers in France of his shahadah, asking Allah to accept him. The French intelligence authorities came to know of the news and falsely announced to the French media that Abu Mujahid  had been killed in an airstrike carried out by French warplanes as he was preparing to carry out new attacks against the Crusaders in France. Abu Mujahid  was killed, and we consider him to have attained what he had yearned and wished for, to have been truthful in regards to his covenant with Allah, and to have waged jihad with his wealth and his person for the cause of Allah c. We consider him to have conducted a profitable transaction with Allah, and we ask Allah c to make Abu Mujahid from among those who have attained the great success. Allah c said, “O you who have believed, shall I guide you to a transaction that will save you from a painful punishment? [It is that] you believe in Allah and His Messenger and strive in the cause of Allah with your wealth and your lives. That is best for you, if you should know. He will forgive for you your sins and admit you to gardens beneath which rivers flow and pleasant dwellings in gardens of perpetual residence. That is the great attainment. And [you will obtain] another [favor] that you love – victory from Allah and an imminent conquest; and give good tidings to the believers” (As-Saff 10-13).

Rumiyah

53

54

ARTICLE

O patient mujahid anticipating his reward, these words were written in order that you recognize your worth and value in the sight of the enemies of Allah and your enemies, for the various nations have gathered against you along with the races of the Arabs and non-Arabs. So who are you, O lofty mountain, who are you that the Crusaders should anchor their battleships in the seas, and that the kafir warplanes should patrol your skies, and that the debauched assemblies should roam your lands? Who are you, O you who takes honor from his religion and his tawhid, that they should gather against you all of these assemblies and besiege with all its ability, a land that is ruled by Allah’s shari’ah and defends its sanctities? You have been elevated by Allah’s honor, strength, and His exalted shari’ah, and what you are upon of tawhid grieved the kuffar due to the envy they foster within themselves. For if you were to possess the land but your state did not rule by Allah’s shari’ah they wouldn’t have paid you any mind, but it is your tawhid that enrages them. Allah  said, “Many of the People of the Scripture wish they could turn you back to disbelief after you have believed, out of envy from themselves [even] after the truth has become apparent to them” (Al-Baqarah 109). And so they sought to respond to this abominable envy by fighting you, and thus their fighting was on account of your religion which you carried in your heart and upon your limbs. Allah  said, “And they will continue to fight you until they turn you back from your religion if they are able” (Al-Baqarah 217). If you possessed weapons of mass destruction and did not possess this great religion they would have left you alone as they left alone states that possess them or strive to possess them, but rather, they knew that your religion which is prevalent through your severe fighting of their tawaghit and their armies is greater than any weapon they possess. They therefore have not previously granted you – nor will they ever grant you – respite for a single moment, nor will they disengage from fighting you or showing enmity towards you. So either it is their rule on the earth and the fitnah of shirk which they seek to transmit, or it is the sovereignty of Allah and the supremacy of His religion on the earth. So be truthful to Allah in your jihad, O enemy of the nations, and revere Him and do not revere anyone else besides Him, for the despair of the kafir

from your religion is an absolute certainty. Allah  said, “This day those who disbelieve have despaired of [defeating] your religion; so fear them not, but fear Me” (Al-Maidah 3). O muwahhid stranger, indeed you are a target regardless of your status, whether you were a soldier or a leader, and whether you were poor or rich, because the reason for you being targeted is due to your religion which the kuffar know you have embraced in its entirety, and the fact that you don’t believe in only a portion of it while rejecting another portion so that you could meet with them on some sort of middle ground. And likewise, that is your condition, O patient muwahhidah, for indeed you are chaste and increase the offspring of the mujahidin and nurture your children upon tawhid and jihad against the kuffar, and so your religion and purity enrages them. Therefore, it is of no surprise that you would be a specific target for the kuffar. We are engaged in a long struggle with the kuffar, and success and victory for the muttaqin is guaranteed, for Allah  has said, “And the [best] outcome is for the righteous” (Al-A’raf 128), and He  said, “And [that] indeed, Our soldiers will be those prevalent” (As-Saffat 173), for either you are prevalent in this worldly life by dominance and triumph over the kuffar, or victorious through being killed in Allah’s cause, obtaining through it a blissful abode with the generous Lord, while your enemies are in constant loss, and rage causes them to exhaust their strength in order to hinder the people from Allah’s path through their spending of wealth and through fighting, and through other than that from the fleeting ornaments of this world. Therefore, O honorable and defiant one in the era of epic battles, proceed and don’t look back for you were not created for the sake of a transient earth. Rather, you were created to worship Allah alone and attain Jannah and delightful gardens. Therefore, actualize the meaning of slavery towards Allah with the establishment of His shari’ah and by disbelieving in the institutions of the tawaghit of the world and their religions and assemblies, and declare with full honor and pride the religion for which Allah has written supremacy over all religions, for it is because of this that you are their primary target and their first priority. Have you realized your worth in the sight of your enemies? Have you become aware of the ex-

Rumiyah

55

tent of your shortcomings in performing your obligation while you waste your time and the kuffar invest their time in waging war on you? Have you become aware of the extent of your shortcomings towards yourself when you are heed-

IT IS YOUR TAWHID AND YOUR IMPLEMENTATION OF THE SHARI’AH THAT ENRAGES THEM

less of the weapon of taqwa even as the nations of kufr advance their weapons daily in order to strike you? Have you become aware of the extent of your shortcomings when you abandon adhkar and supplications through which you shield yourself against the plots of the shayatin of mankind and jinn while they have employed against you spies and munafiqin, and sorcerers and shayatin? Have you become aware of the extent of your shortcomings when you dedicate the majority of your time towards this world, the world which you had supposedly left for its people so you could proceeded towards your Lord, seeking one of the two good outcomes? Have you become aware of the extent of your shortcomings and sinfulness when you break the ranks of the mujahidin and their hearts, not listening to and obeying your amir in good nor obeying Allah and His Messenger g? For verily the one who obeys the amir has obeyed Allah and His Messenger g, so look towards the nations of kufr and how 56

ARTICLE

they have obeyed their deity, America, and have attacked you in unison, and united upon that. Have you become aware of the extent of your shortcomings when you do not endeavor to increase in the knowledge that brings you to Allah , rescuing yourself and your family by it from the Fire? Know the reality of loss, for it is not that one loses an expansive abode or nice-looking vehicle, or loses one’s wealth or spouse, or loses the opportunity to marry a beautiful woman. Rather, it is what Allah said: “Say, ‘Indeed, the losers are the ones who will lose themselves and their families on the Day of Resurrection. Unquestionably, that is the manifest loss’” (Az-Zumar 15). Know, O muwahhid, that if the fitnah of the kuffar has constrained you and the siege has confined you, while you do not know how the enemies of the religion view you, and are not capable of bearing your responsibility, then you are on the verge of collapse. So seek assistance with Allah and do not weaken, and seek provision from taqwa for it is your weapon that won’t be exhausted, and your sword that won’t fail. Therefore, maintain the adhkar of the morning and evening, and the protections by which you guard against the enemies, for he who takes shelter with Allah’s sanctuaries and strength cannot be overcome. And invest your time in everything that enrages the kuffar, affects and weakens them, destroys their morale, and inflicts the greatest damage upon them, and never become heedless in renewing your iman and tawhid and fighting the tawaghit and their soldiers. And make this the habit for yourself and your family. Also, with your brothers remind

YOUR RELIGION IS GREATER THAN ANY WEAPON THEY POSSESS

one another and learn, and assist them in truth and patience upon the hardships of this path until relaxation arrives in an eternal gathering and blessings that don’t end, for the space the size of a whip of the mujahid in Jannah is better than the world and all that is on it, so what must a Jannah whose width is that of the heavens and the earth be like?! Know that you are approaching trials and tribulations in the face of which none will remain firm except he whose iman is deeply rooted and whose certainty, patience, and good reliance is firmly established. Ibn Taymiyyah  said regarding jihad, “In it are the peaks of tawakkul and the peaks of patience, for the mujahid is the most needy of people in regards to patience and tawkkul, and because of that Allah  said, ‘And those who emigrated for [the cause of ] Allah after they had been wronged We will surely settle them in this world in a good place; but the reward of the Hereafter is greater, if only they could know. Those who endured patiently and upon their Lord relied’ (An-Nahl 41-42), and He said, ‘Musa said to his people, ‘Seek help through Allah and be patient. Indeed, the earth belongs to Allah. He causes to inherit it whom He wills of His servants. And the [best] outcome is for the righteous’’ (Al-A’raf 128)” (Majmu’ al-Fatawa). And remember, O enemy of the nations, that the matter for whose sake you set out is indeed great, for you did not set out except to accomplish slavery towards Allah  and to rescue people from the slavery of the tawaghit, and bring them out of

darkness into light by Allah’s permission . Thus, if you are killed, your death is an honorable one and a high rank, and what is your rank in Jannah which Allah has prepared for you except because you showed enmity towards the nations of kufr and disbelieved in their tawaghit and believed in Allah as your Lord and God and established His shari’ah in spite of them, and so you came with jihad and the pursuit of shahadah – a clear evidence for the truth of your call to the tawhid of Allah  and disbelief in the false rivals – and thus the most valuable thing a slave presents before his Lord is his life and his wealth. Ibn Taymiyyah  said, “And from the greatest of levels of sincerity is surrendering one’s life and wealth to the One who is worshiped, as Allah  said, ‘Indeed, Allah has purchased from the believers their lives and their properties [in exchange] for that they will have Jannah. They fight in the cause of Allah, so they kill and are killed’ (At-Tawbah 111), and Jannah is a name of the abode which contains every bliss, the highest of which is a gaze at Allah, in addition to other things which the inner self desires and which please the eyes, from that which we know and that which we don’t know, as Allah  said in that which was reported from Him by His Messenger g, ‘I have prepared for my righteous slaves what no eye has seen and what no ear has heard and that which the heart of the human has not conceived’” (Majmu’ al-Fatawa).

Rumiyah

57

S O M M A I R E

Ô MONOTHÉISTES, RÉJOUISSEZ-VOUS CAR, PAR ALLAH, NOUS NE PRENDRONS AUCUN REPOS DE NOTRE JIHÂD HORMIS SOUS LES OLIVIERS DE RUMIYAH (ROME).

ABÛ HAMZAH AL-MUHÂJIR r

NUMÉRO 11 - CHAWWAL 1438

04 06 12 16 22 28 40 44 54 12

AVANT-PROPOS

SOIT NOUS EXTERMINONS LES IDOLÂTRES, SOIT NOUS MOURRONS ARTICLE

CONSEILS IMPORTANTS AUX MUJÂHIDÎN : PARTIE 1 SOEURS

NOTRE VOYAGE VERS ALLAH EXCLUSIF

ET LORSQUE LES CROYANTS VIRENT LES COALISÉS ARTICLE

LES RAFIDITES DUODÉCIMAINS MANGENT LEURS IDOLES EXTRA

LE STATUT DE LA GHANÎMAH, DU FAY, ET DE L’IHTITAB NOUVELLES

OPÉRATIONS MILITAIRES ET SECRÈTES MARTYR

PARMIS LES CROYANTS, IL EST DES HOMMES ARTICLE

CONNAIS TA VALEUR, Ô ENNEMI DES NATIONS

28

54

Les rafidites sont entrés dans la bataille de Mossoul en faisant la démonstration de leurs véhicules blindés et de leurs chars d’assaut dans des convois qui semblaient sans fin. Ils ont promis à leurs alliés croisés de mettre un terme à la bataille en quelques jours et voilà que – par la grâce d’Allah – huit mois de bataille acharnée ont passé. Les convois des rafidites ont été anéantis par les mains des soldats endurants du Califat alors que leurs divisions et leurs brigades ont été exterminées. Quant à ceux d’entre eux qui fuient la bataille, ils sont châtiés par leurs maîtres croisés qui les bombardent et les tuent. Les idolâtres continuent ainsi à promettre à leurs alliés qu’ils vont mettre un terme à la bataille en quelques jours.

4

EXCLUSIF AVANT-PROPOS

Puisse Allah récompenser grandement les mujâhidîn de Mossoul – émirs et soldats – au nom de l’islam et des musulmans. Ils ont conduit une bataille qui est l’une des plus rudes et les plus grandes de notre Histoire et ont avancé un modèle de fermeté d’une grande rareté à notre époque. Ils n’ont fait aucune concession dans leur religion, ni ne se sont rendus à l’ennemi, ni ne se sont retirés d’une parcelle de terre sans l’avoir remplie de la chair et du sang des idolâtres, afin que l’ennemi ne se réjouisse pas d’une avancée ni d’une victoire facile. Telle est l’attitude des partisans du tawḥîd en tout lieu alors que les histoires de leur fermeté et de leur ardeur au combat ne leur sont point étrangères, puisque les épopées de Syrte, de Fallûjah, d’al-Bâb et autres parmi leurs batailles éternelles attestent de la sincérité de leurs paroles et de la beauté de leurs œuvres. Et quiconque prend pour alliés Allah, Son messager et les croyants, [réussira] car c’est le parti d’Allah qui sera victorieux. Aujourd’hui est venu le tour des partisans du tawḥîd et des soldats du Califat dans la ville de Raqqah pour concurrencer leur frère dans la quête de l’agrément du Seigneur des mondes et des hautes sphères du Paradis. Il est temps pour eux de mordre sur leurs fronts à pleine dent, de sacrifier leur âme dans le sentier de leur religion et d’être sincères dans leur engagement envers Allah. Que chacun d’entre eux dise de sa place : « Allah  va certes voir ce que je vais accomplir aujourd’hui. » Ils rencontrent ainsi leurs ennemis dans les premiers rangs, sans détourner le visage lors de la rencontre, jusqu’à rencontrer leur Seigneur qui a ri pour eux et les a agréés. Les apostats sont venus à eux dans la peur et la panique, tout en ayant la certitude que cette bataille n’est pas comme n’importe qu’elle autre bataille passée qu’ils ont menée contre les soldats du Califat. C’est pourquoi ils ont préparé et mobilisé pour elle ce qu’ils n’ont pas préparé et mobilisé pour une autre tandis que les croisés leur ont apporté un soutien sans précédent. D’ailleurs, les commandants des croisés ne cessent de leur rappeler que cette bataille ne sera pas facile et qu’elle n’est pas proche du dénouement afin de les préparer à poursuivre la guerre en dépit des pertes et même si elle dure longtemps.

Cependant, les croisés et leurs alliés apostats savent pertinemment qu’aucune armée au monde ne peut persister dans une bataille dont les pertes sont plus grandes que les capacités à compenser ces pertes et dont la durée est trop longue pour être supportée. Dans le cas contraire, l’armée américaine croisée n’aurait pas été contrainte de tourner le dos et sortir d’Irak, défaite et humiliée, après avoir subi les coups des mujâhidîn. Ses commandants se sont rendus compte de l’ampleur de l’épuisement auquel elle a été confrontée et qui a menacé leur État tout entier : son économie frappée par les crises, sa prestance tombée au plus bas et sa stratégie qu’elle a été obligée de modifier en raison des coûts élevés. L’un des plus grands facteurs de peur des croisés et leurs alliés apostats est qu’ils connaissent très bien l’ampleur de leur force et saisissent parfaitement que le PKK – avec son nombre limité, son armement dont le coût est exorbitant pour les caisses des croisés, ses soldats apostats qu’ils arrêtent dans les rues pour les jeter sur les lignes de front après un entrainement médiocre – ne peut pas, par la permission d’Allah, supporter une bataille aussi dure que celle de Mossoul ni les coûts énormes supportés par les rafidites dans cette bataille. Ils n’ont pas de capacité cachée leur permettant de compenser les pertes ou de renforcer les forces engagées et nous les avons vus à la bataille de Minbij sur le point de s’effondrer après seulement deux mois de combats, si ce n’est qu’Allah a parachevé un ordre qui devait être exécuté. Le devoir de tout mujâhid dans la ville de Raqqah, quelle que soit sa place, est de se dire que cette bataille est un lieu d’extermination des apostats en rétribution de leur mécréance en Allah  et de leur guerre contre Sa religion. C’est le règlement final des longs comptes que nous avons avec eux et cette bataille ne se terminera que lorsque l’un d’entre nous aura anéanti l’autre. Soit nous les exterminons par la puissance d’Allah et Sa force, soit nous mourrons dans cet objectif en rencontrant Allah accrochés fermement à Sa religion et combattant Son ennemi. Nous connaîtrons alors le grand succès connu par les gens du fossé et nous gagnerons la demeure de l’audelà, la demeure éternelle. Pas de troisième option entre nous et eux, et Allah soutient, certes, ceux qui soutiennent Sa religion. Allah est assurément Fort et Puissant.

Rumiyah

5

6

ARTICLE

Au nom d’Allah le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux. {139. Ne vous laissez pas battre, ne vous affligez pas alors que vous êtes les supérieurs, si vous êtes de vrais croyants. 140. Si une blessure vous atteint, pareille blessure atteint aussi l’ennemi. Ainsi faisons-Nous alterner les jours (bons et mauvais) parmi les gens, afin qu’Allah reconnaisse ceux qui ont cru, et qu’Il choisisse parmi vous des martyrs - et Allah n’aime pas les injustes.} [Âl ‘Imrân : 139-140] La louange est à Allah, nous Le louons, nous implorons Son aide et Son pardon. Nous cherchons refuge auprès d’Allah contre les maux de nos personnes et contre nos mauvaises actions. Quiconque Allah guide, nul ne saurait l’égarer et quiconque Il égare, nul ne saurait le guider. J’atteste qu’il n’y a de divinité (digne d’adoration) en dehors d’Allah, seul sans associé, et j’atteste que Muḥammad est Son serviteur et messager. Il a transmis le message, accompli son devoir, conseillé la ummah et l’a laissée sur la voie claire dont la nuit est aussi claire que le jour. Seul s’en détourne celui qui a voué son âme à la perdition. {Ô les croyants ! Craignez Allah comme Il doit être craint. Et ne mourez qu’en pleine soumission.} [Âl ‘Imrân : 102] {Ô hommes ! Craignez votre Seigneur qui vous a créés d’un seul être, et a créé de celui-ci son épouse, et qui de ces deux-là a fait répandre (sur la terre) beaucoup d’hommes et de femmes. Craignez Allah au nom duquel vous vous implorez les uns les autres, et craignez de rompre les liens du sang. Certes Allah vous observe parfaitement.} [an-Nisâ` : 1] {70. Ô vous qui croyez ! Craignez Allah et parlez avec droiture, 71. afin qu’Il améliore vos actions et vous pardonne vos péchés. Quiconque obéit à Allah et à Son messager obtient certes une grande réussite.} [al-Aḥzâb : 70-71] L’Histoire se répète et la logique des évènements à travers les temps ne change pas. Les individus changent ainsi que les acteurs, les outils se développent, mais le théâtre des évènements est constant et l’histoire de la lutte est la même. La vérité qui lutte contre le faux, l’islam qui combat la mécréance et la jâhiliyah, l’hypocrisie qui s’infiltre

et les faibles lâches qui ne se positionnent pas. Ils sont affiliés à leur communauté mais ils font passer leur vie d’ici-bas avant. Ils attendent que la poussière retombe et que la bataille prenne fin pour se positionner du côté du plus fort en embarquant dans les navires du vainqueur. Comme est mauvais ce qu’ils font ! Seuls les véridiques portent l’étendard dans l’époque de déroute et relèvent le menton en temps d’humiliation. Leur motivation vogue à travers les airs en direction du Parfaitement Connaisseur, du Clairvoyant, prenant modèle sur le prophète . Étrangers dans ce bas monde, leurs visages sont hâlés par les vents de la solitude et leurs pieds nus sont ensanglantés dans un désert embrasé par les flammes de l’inimitié. Les portes leur sont fermées ici-bas alors ils frappent à la porte des cieux et on leur ouvre l’esprit du Paradis qui fait revivre leur cœur. Ils se sont imprégnés de la douceur de la foi de sorte qu’aucun d’entre eux n’apostasie par colère contre sa religion même si le monde entier l’a rejeté d’une traite. Ô ma ummah, la coupe est pleine, les injustes ont dépassé la limite, les oppresseurs se sont éparpillés sur notre terre et les loups – ou plutôt les chiens – ont osé s’en prendre à nous. Les gens cherchent une solution dans le désert de l’errance alors que la solution est entre leurs mains : c’est le jihâd dans le sentier d’Allah. Voici les recommandations des imams du jihâd, nous ayant précédés sur ce chemin béni, que j’ai compilées avec de légères modifications afin de rappeler ma personne et mes frères mujâhidîn. Les incitant ainsi à la fermeté et les appelant à redoubler d’endurance sur les principes et les constantes de notre religion. Ô mujâhidîn, je ne crains pas pour vous le grand nombre de vos ennemis, ni la puissance de leurs armes, ni la mobilisation des forces du mal et leur réunion contre vous, ni l’abandon de vos frères musulmans partout dans le monde. Plutôt, c’est vos propres personnes que je crains pour vous. Je crains que ne vous atteigne l’amour de cette vie, la faiblesse, le fléchissement et la multiplication des péchés. Vous avez une leçon à tirer dans ce qui arriva le jour de la bataille d’Uḥud. Allah  a dit : {Jusqu’au moment où vous avez fléchi, où vous vous êtes disputés à propos de l’ordre donné, et vous avez désobéi après qu’Il vous eut montré (la victoire) que vous aimez ! Il en était parmi vous qui désiraient la vie d’ici-bas et il en était parmi

Rumiyah

7

vous qui désiraient l’au-delà. Puis Il vous a fait reculer devant eux, afin de vous éprouver.} [Âl ‘Imrân : 152] Ibn Kathîr a dit : « En début de journée, la victoire et le triomphe était pour l’islam, mais lorsqu’il y eut la désobéissance des archers et que certains combattants fléchirent, la promesse conditionnée par la fermeté et l’obéissance fut retardée. »

Ô mujâhidîn, le secours d’Allah peut tarder comme il se peut que vous subissiez des défaites et des blessures dans vos rangs. Ceci n’est guère étonnant, puisque telle est la loi établie par Allah envers ceux qui ont vécu auparavant et tu ne trouveras pas de changement dans la loi d’Allah. Héraclius dit à Abû Sufyân : « Je t’ai demandé comment se déroulait votre combat contre lui – c’est-àdire le messager d’Allah  – et tu as prétendu que la guerre alternait entre victoires et défaites. Eh bien, ainsi en est-il des messagers : ils sont éprouvés, puis la bonne fin est leur. » Certes, les plus grandes choses sur lesquelles vous êtes testés durant votre guerre sont l’endurance et la certitude. La certitude qu’Allah réalisera Sa promesse, qu’Il donnera victoire à Ses soldats et Son parti, même au bout d’un certain temps. Et l’endurance face aux difficultés, car la victoire vient avec l’endurance, le soulagement vient après l’affliction et avec la difficulté vient la facilité.

COMME LA CRÉATION EST MÉPRISABLE POUR ALLAH LORSQU’ELLE ABANDONNE SON ORDRE !

Des évènements étonnant eurent lieu au cours de cette bataille : l’ennemi était trois fois plus nombreux que les musulmans, mais Allah donna la victoire aux musulmans en début de journée. Puis, lorsqu’ils désobéirent, Il inversa la tendance contre eux en fin de journée. Jâbir  a dit : « Les gens se séparèrent du prophète  le jour de la bataille d’Uḥud et seuls onze hommes parmi les anṣâr et Ṭalḥah restèrent avec lui. » Et Anas  a dit : « Le jour de la bataille d’Uḥud, alors que les musulmans furent à découvert, Anas Ibn an-Naḍr dit : ‘‘Ô Allah, je m’excuse auprès de Toi pour ce qu’ont fait ceux-là – les compagnons – et je me désavoue auprès de Toi pour ce qu’ont fait ceux-là – les idolâtres –.’’ » Et après la conquête de l’île de Chypre, Abû ad-Dardâ` se mit à pleurer en voyant les pleurs de ses habitants et leur division. On lui demanda : « Qu’est-ce qui te fait pleurer ô Abû ad-Dardâ` en ce jour où Allah a élevé l’islam ? » Il répondit : « Malheur à vous, comme les créatures sont insignifiantes pour Allah si elles délaissent Son ordre alors qu’elles formaient une communauté qui avaient le dessus et l’autorité. Elles ont délaissé l’ordre d’Allah et sont alors devenues comme vous le voyez. »

8

ARTICLE

Un homme interrogea ach-Châfi’î : « Ô Abû ‘Abdillah, qu’est-ce qui est mieux pour l’homme : d’être renforcé ou d’être éprouvé ? » Il répondit : « Il ne sera pas renforcé tant qu’il n’est pas éprouvé. » Allah a certes éprouvé Nûḥ, Ibrâhîm, Mûsâ, ‘Îsâ et Muḥammad  et lorsqu’ils ont enduré, Allah les a renforcés. Que personne donc ne pense qu’il sera épargné de la souffrance. Quant à celui qui a le mauvais soupçon envers Allah, il se trompe lorsqu’il voit le nombre de l’ennemi et son arsenal, lui faisant oublier la promesse d’Allah : {Allah a prescrit : « Assurément, Je triompherai, Moi ainsi que Mes messagers. »} [al-Mujâdilah : 21] {Et quiconque prend pour alliés Allah, Son messager et les croyants, [réussira] car c’est le parti d’Allah qui sera victorieux.} [al-Mâ`idah : 56]

{Et c’était Notre devoir de secourir les croyants.} [arRûm : 47] {Allah a promis à ceux d’entre vous qui ont cru et fait les bonnes œuvres qu’Il leur donnerait la succession sur terre comme Il l’a donnée à ceux qui les ont précédés. Il donnerait force et suprématie à leur religion qu’Il a agréée pour eux. Il leur changerait leur ancienne peur en sécurité.} [an-Nûr : 55] Telle est la condition en échange du

LA FITNAH DES COALISÉS SE RÉPÈTENT À TRAVERS L’HISTOIRE ET POUSSE CERTAINES PERSONNES À PERDRE LEUR RELIGION

conditionné : la foi, le culte exclusif et les bonnes œuvres, puis le secours, la suprématie et la succession sur terre. {Promesse d’Allah ! Allah ne manque pas à Sa promesse.} [az-Zumar : 20]

2. Le groupe rival : ce sont ces gens (les coalisés) et ceux qui ont pris leur parti parmi les affiliés à l’islam. 3. Le groupe lâche : ce sont ceux qui ont abandonné le jihâd contre eux même si leur islam reste valide.

Comme est belle la parole de l’auteur d’aẓ-Ẓilâl qui commente la parole d’Allah  : {Combien de fois une troupe peu nombreuse a, par la grâce d’Allah, vaincu une troupe très nombreuse ! Et Allah est avec les endurants.} [al-Baqarah : 249] : « Telle est la règle dans la conscience de ceux qui ont la certitude qu’ils rencontreront Allah. La règle est que le groupe croyant est peu nombreux, car c’est lui qui monte les marches épuisantes jusqu’à finir au parti qu’Allah a purifié et choisi. Cependant, il est victorieux, car il est attaché à la source des forces et il représente la force victorieuse, la force d’Allah qui est Souverain en Son commandement, le Dominateur Suprême sur Ses serviteurs, le destructeur des tyrans, l’avilisseur des injustes et le dominateur des orgueilleux. »

Que l’homme regarde donc s’il fait partie du groupe victorieux, du groupe lâche ou du groupe ennemi, car il n’y a pas d’autre groupe.

Ô mujâhidîn, par Allah, vous êtes dans une situation pour laquelle vous êtes enviés. Non pas comme disent les lâches et les alarmistes qui n’observent la situation que d’un point de vue purement matériel et qui ont été paniqués par les informations publiées par les médias occidentaux et arabes évoquant la victoire des coalisés et la fuite des mujâhidîn. La guerre ne se mesure pas au nombre ni à l’arsenal, ni aux avancées, car il faut nécessairement de ceci et de cela, puis le secours et la suprématie arrivent, même au bout d’un certain temps. Chaykh al-Islâm  dit en décrivant ce qu’il se passa à son époque lorsque les coalisés parmi les Tatars, les hypocrites et d’autres se mobilisèrent contre les musulmans : « Les gens se sont divisés en trois groupes au cours de cette épreuve : 1. Le groupe victorieux : ce sont les mujâhidîn qui combattent ces gens corrupteurs.

Et sachez que le jihâd contient le bien de ce bas-monde et de l’au-delà tandis que son abandon contient la perte de ce bas-monde et de l’au-delà. Allah  a dit : {Dis : « Qu’attendez-vous pour nous, sinon l’une des deux meilleures choses ? […] »} [at-Tawbah : 52] C’est-à-dire : soit la victoire et le triomphe, soit le martyre et le Paradis. Celui d’entre les mujâhidîn qui vit est donc noble et il a la récompense de ce bas-monde ainsi que la belle récompense de l’au-delà. Quant à celui d’entre eux qui meurt ou est tué, sa destination est le Paradis. Le prophète  a dit : ‘‘Le martyr se voit octroyé six marques : il est pardonné à la première goutte de son sang, il voit sa place au Paradis, il est drapé de l’habit de la foi, il est marié à soixante-douze houris, il est préservé du châtiment de la tombe et il est épargné de la grande panique.’’ Et le messager d’Allah  a dit : ‘‘Il y a, au Paradis, cent degrés préparés par Allah  aux mujâhidîn dans Son sentier. Entre chaque degré, il y a une distance comparable à celle entre les cieux et la Terre.’’ Ceci représente une élévation de cinquante mille années au Paradis pour les mujâhidîn […] » Puis, Chaykh al-Islâm dit : « De même, les savants sont unanimes – à ce que je sache – quant au fait qu’il n’y a aucun acte surérogatoire meilleur que le jihâd. Il est

Rumiyah

9

meilleur que le pèlerinage, meilleur que le jeûne et meilleur que la prière surérogatoire. Quant au ribâṭ, il est meilleur que de se trouver à La Mecque, à Médine et à Jérusalem. Au point où Abû Hurayrah  a dit : ‘‘Il m’est préférable d’accomplir le ribâṭ une nuit dans le sentier d’Allah plutôt que de trouver la nuit du destin devant la pierre noire.’’ Il a ainsi préféré le ribâṭ à l’adoration dans la meilleure des nuits, dans la meilleure des terres. »

[Le croyant] devient ainsi semblable aux tout premiers [croyants] parmi les muhâjirîn et les anṣâr.

Plus loin, il dit : « Et sachez – puisse Allah vous réformer – que le secours est aux croyants, que la bonne fin est aux pieux et qu’Allah est avec ceux qui [L’] ont craint avec piété et ceux qui sont bienfaisants.

Ainsi, les croyants doivent être reconnaissant envers Allah  pour cette adversité qui, en réalité, est un don immense et généreux de la part d’Allah et pour cette épreuve qui contient, en elle, un énorme bienfait. À tel point que, par Allah, si les tout premiers croyants parmi les muhâjirîn et les anṣâr tels qu’Abû Bakr, ‘Umar, ‘Uthmân, ‘Alî et d’autres étaient présents à cette époque, l’une de leurs meilleures actions auraient été de combattre ces criminels (les Tatars). Nul ne manque cette bataille hormis celui qui a perdu son commerce avec Allah, a semé son âme dans la sottise et a été privé d’un gain immense dans ce bas-monde et dans l’au-delà. Excepté qu’il fasse partie de ceux qu’Allah  a excusés tels que le malade, l’indigent, l’aveugle et autres […] »

Quant à ces gens – les ennemis –, ils sont vaincus et matés. Allah  nous a donné le dessus sur eux, Il se vengera d’eux pour nous et il n’y a de puissance ni de force qu’en Allah , l’Immense. Réjouissez-vous donc du secours d’Allah  et de la bonne fin, {et ne vous laissez pas battre, ne vous affligez pas alors que vous êtes les supérieurs, si vous êtes de vrais croyants.} [Âl ‘Imrân : 139] C’est une affaire au sujet de laquelle nous avons la certitude et que nous avons réalisée. La louange est à Allah, le Seigneur des mondes […] » Ensuite, il dit : « Et sachez – puisse Allah vous réformer – que l’une des plus grandes faveurs octroyées par Allah à celui à qui Il veut du bien est de l’avoir fait vivre jusqu’à cette époque dans laquelle Allah restaure la religion et fait revivre l’emblème des musulmans ainsi que la situation des croyants et des mujâhidîn.

Celui donc qui accomplit cela à cette époque, il est de ceux qui les ont suivis dans un beau comportement, Allah les agrée, et ils L’agréent. Il a préparé pour eux des Jardins sous lesquels coulent les ruisseaux, et ils y demeureront éternellement. Voilà l’énorme succès !

Chaykh al-Islâm  dit également : « Le sommet [de l’islam] est le jihâd dans le sentier d’Allah et c’est ce qu’Allah et Son messager aiment le plus. Ceux qui blâment à son sujet sont nombreux, car beaucoup de gens croyants l’ont en aversion. Ceux-là sont soit des lâches sans aucune motivation ni volonté pour l’accomplir, soit des alarmistes qui considèrent ne pas avoir la force et la capacité nécessaire pour l’accomplir. Tout en sachant que ces deux situations constituent une forme d’hypocrisie […] »

UNE NUIT DE RIBÂT DANS LE SENTIER D’ALLAH EST MEILLEURE QUE PASSER LA NUIT DU DESTIN DEVANT LA PIERRE NOIRE

10

ARTICLE

Rumiyah

11

Le temps est venu de distinguer le véridique du menteur, le vertueux du pervers, le croyant de l’hypocrite, le ferme enraciné et le désespéré abattu. Le temps est venu de distinguer entre ceux pour qui le désir du Paradis se trouve au plus profond de leur cœur et ceux pour qui il ne se trouve que sur le bout de la langue. Je demande à Allah ne nous compter parmi ceux qui restent fermes jusqu’à la fin afin de voir la victoire ou de nous gratifier d’un martyre accepté. J’appelle mes sœurs dans l’État Islamique qui, par la grâce d’Allah, sont restées endurantes et résistantes à me prêter leur attention, car je crois que nous sommes en grand besoin du rappel et de la réforme. Je demande à Allah de déverser sur vous toutes Sa

12

SISTERS SOEURS

miséricorde et j’espère que ces mots seront utiles à un nouveau départ vers ce qui est bon. Mes sœurs bien-aimées avec qui je voyage vers Allah, purifions nos intentions et réformons nos actes, car c’est comme si nous avions devant nous des moments de souffrance et de rudes épreuves. Nous avons devant nous l’époque des grandes batailles entre la foi et la mécréance, après laquelle il y aura, si Allah le veut, la facilité comme Il nous l’a promise dans Sa parole : {5.A côté de la difficulté est, certes, une facilité ! 6. A côté de la difficulté est, certes, une facilité !} [ach-Charḥ : 5-6] Il dit également : {et que Nos soldats auront le dessus.} [aṣ-Ṣaffât : 173] La question est : sommes-nous prêtes pour cela ? Nos âmes sont-elles prêtes au sacrifice dans le sentier d’Allah ? As-tu vidé ton cœur de toute chose en dehors de la foi ? Sommes-nous prêtes à continuer sur ce sentier ? Sommes-nous prêtes à rester endurantes et à dire les compagnons  ont dit après la bataille d’Uḥud : {Certes ceux auxquels l’on disait : « Les gens se sont rassemblés contre vous ; craignez-les. » – cela accrut leur foi – et ils dirent : « Allah nous suffit ; Il est notre meilleur garant. »} [Âl ‘Imrân : 173] Ils dirent cela car ils crurent en Allah et Son messager en ayant la certitude et la confiance en Allah et en Son secours. Ils s’en remirent entièrement à Allah et furent sincères envers Allah et Son messager. Ont-ils laissé une chose sans la sacrifier pour rechercher l’agrément d’Allah ? Il ne se trouvait aucun chemin parsemé d’épines dans le sentier d’Allah sans qu’ils ne l’empruntent de plein gré. Ainsi, lorsqu’ils ne trouvèrent de meilleur moyen de manifester leur alliance envers Allah et Son messager que de couper la tête de leurs proches idolâtres, ils n’hésitèrent pas à le faire. Leur revendication d’aimer Allah et Son messager plus que tout se modélisait dans leur foi, leur piété, leurs sacrifices et leurs espoirs ainsi que dans leurs préoccupations. Leur amour pour Allah montra qu’ils ne désiraient que la vie de l’au-delà. Puisse Allah les agréer tous et nous accorder autant de force, de foi et de piété qu’Il leur octroya afin que nous gagnions la même récompense que la leur. Mes sœurs bien-aimées, notre rôle et nos responsabilités ne sont pas encore finis. Au contraire, ils n’ont fait qu’augmenter en nombre et en importance, alors nous devons réformer notre âme et nous réveiller de ce sommeil et de cette insouciance vers la réalité de nos

objectifs. Le temps est venu de préciser nos obligations et notre rôle afin de donner la priorité à l’au-delà, non à ce bas-monde. Ainsi, il nous est obligatoire – nous les femmes musulmanes – de remplir notre mission avec attention, car le laxisme dans cela nous conduira à notre perte. Notre mission est plus importante que ce que nous imaginons, car Allah nous a honorées en faisant de nous les épouses, les sœurs et les mères des mujâhidîn. Est-il donc acceptable que nous soyons occupées par la vie matérielle vile comme c’est le cas pour beaucoup d’entre nous ? Le temps pour nous préparer est limité, alors nous devons nous secouer et briser les chaînes de cette vie d’icibas. N’avons-nous pas délaissé depuis longtemps ce que ce bas-monde avait de meilleur ? N’avons-nous pas quitté nos proches les plus chers lorsque nous avons fait les premiers pas sur le chemin de la hijrah ? Pourquoi donc, après avoir purifié nos cœurs de ce bas-monde, certaines d’entre nous tombent-elles dans les pièges de Satan au point que nos cœurs se sont attachés une nouvelle fois à cette vie et que nous avons fait de la nourriture, de la boisson, de la médisance, des discussions futiles et des biens matériels nos principaux sujets de préoccupation ? Comme cela nous rend tristes de voir certaines sœurs agir pour ce bas-monde au lieu que sa priorité soit de soutenir son époux mujâhid et d’éduquer ses enfants afin qu’ils prennent exemple sur Khâlid Ibn al-Walîd et ‘Abdullah Ibn az-Zubayr . Allah  a dit : {Vous êtes la meilleure communauté, qu’on ait fait surgir pour les hommes. Vous ordonnez le convenable, interdisez le blâmable et croyez à Allah.} [Âl ‘Imrân : 110] Cependant, combien de femmes sont retournées en terre de mécréance après avoir refusé de se remarier pour Allah en raison de son fort amour pour son époux qui est tombé martyr – si Allah le veut –, alors que chaque individu dira au jour de la Résurrection : « Mon âme, mon âme. » Ce jour-là, la femme ne se souciera point de son époux ni lui ne se souciera d’elle. Pourquoi laissons-nous donc nos passions diriger nos actes ? Nous devrions méditer la parole d’Allah  : {Vois-tu celui qui prend sa passion pour sa propre divinité ?} [alJâthiyah : 23] Combien d’entre nous, parmi celles qui n’ont pas de tuteurs ici, n’obéissent pas à ceux qui ont été chargés de s’occuper d’elles, alors qu’Allah  a dit : {Ô les croyants ! Obéissez à Allah, et obéissez au messager et à ceux d’entre vous qui détiennent le commandement.} [an-Nisâ` : 59] Combien d’entre nous rendent la vie impossible à leur époux parce qu’il veut appliquer la sunnah de la

Rumiyah

13

polygamie qui renferme beaucoup de bienfaits pour la ummah ? Elles font cela alors qu’Allah a dit : {Ô les croyants ! Entrez en plein dans l’islam, et ne suivez point les pas du diable, car il est certes pour vous un ennemi déclaré.} [al-Baqarah : 208] Combien d’entre nous aident Satan en tentant de pourrir le mariage de son époux avec son autre épouse à cause de sa jalousie excessive ? Avonsnous oublié qu’Allah  a dit : {Quiconque intercède d’une bonne intercession, en aura une part ; et quiconque intercède d’une mauvaise intercession en portera une part de responsabilité. Et Allah est Puissant sur toute chose.} [an-Nisâ` : 85] Certaines d’entre nous avaient pour seule préoccupation de sortir de sa maison, de manière répétée et sans besoin, afin de rechercher la vie d’ici-bas, alors qu’Allah nous a ordonné de rester dans nos foyers : {Restez dans vos foyers; et ne vous exhibez pas à la manière des femmes d’avant l’Islam (jâhiliyah).} [al-Aḥzâb : 33] Ô mes sœurs bien-aimées, Allah est Celui qui se suffit à Lui-même et Il n’a nul besoin de nos actions. Il détient certes les trésors des cieux et de la terre. Allah  a dit : {Allah est le Suffisant à Soi-même alors que vous êtes les besogneux. Et si vous vous détournez, Il vous remplacera par un peuple autre que vous, et ils ne seront pas comme vous.} [Muḥammad : 38] Sa religion persistera, par notre cause ou par celle d’autres que nous, mais ne voulons-nous pas gagner la récompense et faire fructifier notre vie dans l’au-delà ? Il ne faut pas se dire que notre hijrah a été acceptée ni penser que nous rendons une faveur à Allah en nous réunissant sous la bannière de « Il n’y a nulle divinité en dehors d’Allah », car la réalité est toute autre pour chacun d’entre nous : c’est bien Allah qui nous rend une faveur en faisant que nous soyons ici et en nous favorisant par rapport à beaucoup de ceux restés en arrière. C’est Allah qui nous a donné la possibilité d’offrir ce que nous avons pour faire triompher l’État Islamique. Ceci fait partie des nombreuses faveurs d’Allah qui, par Sa grâce et Sa miséricorde, nous a guidés et nous a permis de suivre ce chemin. Ainsi, la réalité est qu’Allah nous a comblés de nombreuses faveurs, alors nous devons être reconnaissants autant que possible – bien qu’il n’est pas possible de le remercier comme Il le mérite – afin qu’Il ne nous change pas par d’autres gens mais qu’Il nous agrée et nous raffermisse sur Son droit chemin. Avons-nous oublié le hadith rapporté par al-Bukhârî et Muslim, d’après Abû Sa’îd al-Khudrî qui rapporte que

14

SOEURS

le prophète  a dit : « Ô femmes, accomplissez l’aumône, car je vous ai vues constituant la plupart des gens de l’Enfer. » Elles dirent : « Pourquoi cela, ô messager d’Allah ? » Il dit : « Vous maudissez beaucoup et vous êtes ingrates envers vos époux. » Ô mes sœurs, alors que nos frères mujâhidîn sacrifient leur âme pour Allah, pourquoi ne parfumons-nous pas nos langues par le rappel d’Allah ? Pendant qu’eux font face à la coalition des mécréants, pourquoi ne nous prosternons-nous pas longuement pour Allah au milieu de la nuit ? Et tandis qu’ils délaissent leurs bien-aimés derrière eux, pourquoi ne combattons-nous pas nos passions en jeûnant la journée et en contrôlant nos désirs et notre langue ? Allah  a dit : {Le moment n’est-il pas venu pour ceux qui ont cru, que leurs cœurs s’humilient à l’évocation d’Allah et devant ce qui est descendu de la vérité [le Coran] ? Et de ne point être pareils à ceux qui ont reçu le Livre avant eux. Ceux-ci trouvèrent le temps assez long et leurs cœurs s’endurcirent, et beaucoup d’entre eux sont pervers.} [al-Ḥadîd : 16] Le temps est venu de purifier nos intentions, de revoir nos œuvres et de retirer de nos cœurs toute chose qui nous détourne de notre objectif. Le temps est venu de retourner à Allah par la repentir sincère en délaissant les péchés, en les regrettant et en s’engageant devant Allah à ne plus recommencer ses péchés. Allah  a dit : {Dis : « Ô Mes serviteurs qui avez commis des excès à votre propre détriment, ne désespérez pas de la miséricorde d’Allah. Car Allah pardonne tous les péchés. Oui, c’est Lui le Pardonneur, le Très Miséricordieux.} [az-Zumar : 53] Nous devons également implorer Son secours et Sa guidée, car seul Allah donne la victoire. Il a dit : {Si Allah vous donne Son secours, nul ne peut vous vaincre. S’Il vous abandonne, qui donc après Lui vous donnera secours ? C’est à Allah que les croyants doivent faire confiance.} [Âl ‘Imrân : 160] Soyons comme ces femmes qui ont compris leur rôle et l’ont joué comme il se doit, car soutenir ton époux mujâhid – ô ma sœur bien-aimée – fait partie de tes principales missions sur la terre de jihâd et même si nous répétions cela mille fois, ça ne serait pas abusé. Que ton foyer soit un lieu de repos pour son esprit, non un lieu de plaintes. Fais en sorte que ce soit un lieu où il recharge son énergie pour le jihâd, non pas un lieu où tu épuises ses dernières forces. Laisse tes préoccupations

de côté et donne la priorité à ses besoins. Donne de la valeur à sa présence et patiente lorsqu’il est absent, car il ne dirige pas un commerce ni ne travaille pour ce basmonde comme c’est le cas en terre de mécréance. C’est un mujâhid dans le sentier d’Allah qui travaille pour la religion de ton Seigneur . Essaye donc de lui cacher les difficultés que tu rencontres et la faiblesse qu’il y a en toi, afin que Satan ne fasse pas de cela un sujet de tentation pour lui lorsqu’il sera en plein milieu d’une bataille. Sois à son service autant que tu le peux et, par la grâce d’Allah, tu auras la même récompense que lui si Allah le veut. Ibn Abî ad-Dunyâ rapporte que Jâbir Ibn ‘Abdillah a dit : « Alors que nous étions assis auprès du messager d’Allah , une femme vint à lui et dit : ‘‘Ô messager d’Allah, je viens à toi de la part des femmes. Ô messager d’Allah, le Seigneur des hommes et le Seigneur des femmes est Allah . Âdam est le père des hommes et le père des femmes tandis que Ḥawwâ` est la mère des hommes et la mère des femmes. Quant à toi, Allah  t’a envoyé aux hommes et aux femmes. Cependant, lorsque les hommes sortent dans le sentier d’Allah et sont tués, ils sont vivants, auprès de leur Seigneur, bien pourvus et lorsqu’ils sortent, ils ont la récompense que tu connais. Quant à nous, nous sommes à leur service et nous nous enfermons dans leur foyer, quelle est donc notre récompense ?’’ Le messager d’Allah  lui répondit : ‘‘Transmets mes salutations aux femmes et dis-leur que l’obéissance à l’époux équivaut à ce que tu as cité, mais peu d’entre vous ne l’accomplissent.’’ » [an-Nafaqah ‘alâ al-‘Iyâl] Renouvelons donc notre intention, ô mes sœurs, car le messager d’Allah  a dit : « Les actes ne valent que par leurs intentions et chacun n’aura que ce qu’il a eu comme intention. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] À partir de maintenant, prenons exemple sur Khadîjah  à qui Allah  a transmis les salutations et à qui Il a fait la bonne annonce d’une demeure au Paradis car elle a cru en Lui directement et a, ensuite, soutenu fermement son époux, le messager d’Allah . Prenons également exemple sur ‘Â`ichah  qui était très perspicace et avait une grande mémoire au point qu’elle nous a transmis un nombre impressionnant de hadiths sans lesquels notre littérature islamique n’aurait pas été ce qu’elle est aujourd’hui. De même, nous devons prendre exemple sur toutes les mères des croyants et sur les autres femmes vertueuses autour du messager d’Allah .

J’ajoute à cela, mes sœurs, que nous devons délaisser les péchés – petits et grands – et nous devons craindre les effets de nos péchés. Ne vous appuyez pas sur vos espoirs, car rien ne nous garantit que nos œuvres sont acceptées et nous ne sommes pas de celles à qui le Paradis a été promis. Nous devons donc nous pousser à la bienfaisance dans ce qu’Allah nous a rendu obligatoire et nous devons nous efforcer à accomplir constamment les actes surérogatoires. Pour finir, je vous rappelle une fois de plus l’importance de délaisser cette vie d’ici-bas et ses ornements. Je vous conseille de changer votre peine et vos épreuves par la douceur de la foi en vous rappelant que cette peine nous rapproche d’Allah. Quoi de plus délicieux que cette peine ? Qu’il y ait parmi nous des femmes qui s’attristent de voir leur époux et leurs fils revenir de la bataille sans avoir obtenu le martyre. Réfléchissons à notre place en comparaison à ces femmes vertueuses : que dirait le messager d’Allah  de nous ? La course en est à ses dernières étapes, alors continue d’agir, ma chère sœur, même si tu commences à t’essouffler et à ralentir. Implore l’aide d’Allah, place ta confiance en Lui, et endure avec patience tout ce qui te touche dans Son sentier, {car Allah est avec les endurants.} [al-Anfâl : 46] Sois enthousiaste à l’idée de donner tout ce que tu as pour atteindre l’agrément de Ton Seigneur et sois prête à sacrifier ce que tu as de plus cher dans ta vie, car ceci purifie ton cœur de toute chose à laquelle il est attaché en dehors d’Allah. C’est vraiment pour cela que nous sommes venus : pour finir notre voyage vers Allah ! Accomplis les œuvres pieuses, espère qu’Allah te les acceptera et réjouis-toi d’une des deux meilleures choses par la permission d’Allah : soit la victoire, soit le martyre ! Je termine par les paroles parfaites d’Allah  : {Et luttez pour Allah avec tout l’effort qu’Il mérite. C’est Lui qui vous a élus ; et Il ne vous a imposé aucune gêne dans la religion, celle de votre père Abraham, lequel vous a déjà nommés « Musulmans » avant (ce Livre) et dans ce (Livre), afin que le messager soit témoin contre vous, et que vous soyez vous-mêmes témoins contre les gens. Accomplissez donc la prière, acquittez la zakât et attachez-vous fortement à Allah. C’est Lui votre Maître. Quel Excellent Maître ! Et quel Excellent Soutien !} [al-Ḥajj : 78]

Rumiyah

15

Louange à Allah qui a dit dans Son noble Livre : {Et lorsque les croyants virent les coalisés ils dirent « Voilà ce qu’Allah et son messager nous avaient promis et Allah et son messager disaient la vérité et cela ne fit que croître leur foi et leur soumission. »} [al-Aḥzâb : 22] Je témoigne qu’il n’y aucune divinité qui mérite adoration en dehors d’Allah et je témoigne que Muḥammad est son serviteur et messager. Allah l’a envoyé avec l’épée avant l’avènement de l’heure, annonciateur de bonnes nouvelles, avertisseur d’un châtiment et appelant vers Allah par sa permission telle une lumière éclairante. Il a établi la preuve, éclairci la voie et donné la victoire à la religion du pur monothéisme [al-Ḥanîfiyah]. Il a lutté jusqu’à ce que la religion soit instaurée. Que la prière et la paix soient sur lui ainsi que sur sa famille. Parmi les règles immuables d’Allah, il y a que Celui-ci éprouve Ses serviteurs croyants comme cela est enseigné dans Ses paroles : {Est-ce que les gens pensent qu’on les laissera dire : «Nous croyons !» sans les éprouver ? Certes, Nous avons éprouvé ceux qui ont vécu avant eux ; [Ainsi] Allah connaît ceux qui disent la vérité et ceux qui mentent.} [al-‘Ankabût : 2-3] {Il en est ainsi, car si Allah voulait, Il se vengerait Lui-même contre eux, mais c’est pour vous éprouver les uns par les autres. Et ceux qui seront tués dans le chemin d’Allah, Il ne rendra jamais vaines leurs actions.} [Muḥammad : 4] Les croyants se devaient donc d’être prêts à subir l’épreuve. Il est rapporté dans un hadih divin [qudsî] que le prophète  a relaté de son Seigneur : « Certes mon Seigneur m’a ordonné de vous enseigner en ce jour ce que vous ignorez de ce qu’il m’a appris. Tout bien que j’octroie à Mon serviteur lui est licite et J’ai créé tous Mes serviteurs

16

EXCLUSIF

monothéistes. Néanmoins, les démons les ont fait dévier de leur religion, leur rendant interdit ce que Je leur ai permis. Ils leur ont également ordonné de M’associer ce au sujet de quoi je n’ai fait descendre aucune preuve. Allah a regardé vers les gens de la Terre et les a pris en aversion, qu’ils soient arabes ou non-arabes, excepté une partie des gens du livre et Il dit : ‘‘Je t’ai envoyé afin de t’éprouver et de faire de toi une source d’épreuves pour autrui. J’ai fait descendre sur toi un livre que l’eau ne peut effacer et que tu liras éveillé comme endormi.’’ Allah m’a ordonné de faire périr Quraysh et j’ai dit : ‘‘Ô mon Seigneur, mais ils vont me briser la tête comme un morceau de pain.’’ Il m’a répondu : ‘‘Chasse-les comme ils t’ont chassé, livre-leur bataille, nous la livrerons avec toi. Dépense de ce tu possèdes, nous te donnerons davantage. Envoie une armée et nous en enverrons cinq équivalentes. Combats, aux côtés de ceux qui t’obéissent, ceux qui te désobéissent […]’’ » Ces épreuves qui touchent l’État Islamique aujourd’hui, telles que le rassemblement des nations de la mécréance et la coalition des différents partis, ne sont que la concrétisation de cette promesse. Ainsi nous ne dirons que comme on dit nos pieux prédécesseurs parmi les compagnons du messager d’Allah  lorsque ces derniers virent les coalisés : {« Voilà ce qu’Allah et son messager nous avaient promis et Allah et son messager disaient la vérité, et cela ne fit que croître leur foi et leur soumission. »} Allah a révélé : {Pensez-vous entrer au Paradis alors que vous n’avez pas encore subi des épreuves semblables à celles que subirent ceux qui vécurent avant vous ? Misère et maladie les avaient touchés ; et ils furent secoués jusqu’à ce que le Messager et avec lui, ceux qui avaient cru, se fussent écriés : « Quand viendra le secours d’Allah ? » - Certes ! Le secours d’Allah est sûrement proche} [al-Baqarah : 14] Allah a certes explicité, réfutant ainsi toute personne qui penserait le contraire, qu’ils ne pourront entrer au

paradis qu’après avoir été éprouvé comme l’ont été les générations précédentes par la misère, la maladie et par le tremblement provoqué par l’ennemi. Lorsque les coalisés arrivèrent à Médine pour livrer la bataille des tranchées et que les compagnons les aperçurent, ils dirent : « Voilà ce qu’Allah et son messager nous avaient promis et Allah et son messager disaient la vérité ». Sachez qu’Allah les a certes éprouvés par cette secousse provoquée par l’ennemi et leur a fait vivre des situations semblables à ceux qui vécurent avant eux. Cependant, tout ceci ne fit que croitre leur foi et leur soumission au décret d’Allah ainsi qu’à son commandement. Telle est la situation des musulmans véridiques aujourd’hui, qui est en tout point similaire à celle des musulmans véridiques à travers les âges. Et cette fitnah par laquelle sont éprouvés les musulmans de l’État Islamique aujourd’hui, avec ces mécréants corrupteurs qui attaquent la législation islamique, est certes comparable à celle qui toucha le messager d’Allah et les croyants à son époque. Allah descendit au sujet de ces évènements des sourates claires et des versets explicites et les livres qui retranscrivent la tradition sont remplis de citations évoquant ces faits. L’imam Ibn Taymiyah  a dit : « Les textes du livre et de la sunnah, qui incarnent tous deux la prédication de Muḥammad , englobent toute la création et les engagements d’Allah pris dans son livre et la sunnah de son messager s’adressent aux derniers de cette communauté autant qu’ils s’adressent aux premiers. Allah nous a relaté les récits des communautés qui vécurent avant nous, afin que nous en tirions des leçons, que nous comparions la situation qui fut la leur et celle qui est la nôtre et que nous fassions un parallèle entre les dernières communautés et les premières. Tout ceci afin que le croyant des dernières générations puisse trouver une similitude avec le croyant des premières générations ». Fin de sa parole qu’Allah lui fasse miséricorde. Allah nous relate la situation que vécurent notre prophète et ses nobles compagnons lors de la bataille de Badr face à leur ennemi, lorsqu’Il dit : {Il y eut déjà pour vous un signe dans ces deux troupes qui s’affrontèrent : l’une combattait dans le sentier d’Allah ; et l’autre était mécréante. Ces derniers voyaient les croyants de leurs propres yeux, deux fois plus nombreux qu’euxmêmes. Or Allah secourt qui Il veut de Son aide. Voilà bien là un exemple pour les doués de clairvoyance !} [Âl ‘Imrân : 13]

Il nous relate également le siège qu’ils firent subir au Banî Nadîr, lorsqu’Il dit : {C’est Lui qui a expulsé de leurs maisons, ceux parmi les gens du Livre qui ne croyaient pas, lors du premier exode. Vous ne pensiez pas qu’ils partiraient et ils pensaient qu’en vérité leurs forteresses les défendraient contre Allah. Mais Allah est venu à eux par où ils ne s’attendaient point et a lancé la terreur dans leurs cœurs. Ils démolissaient leurs maisons de leurs propres mains, autant que des mains des croyants. Tirez-en une leçon, ô vous qui êtes doués de clairvoyance.} [al-Ḥachr : 2]

LES RAFIDITES SE SONT RALLIÉS À LA BANNIÈRE DES CROISÉS POUR NOUS COMBATTRE

Allah nous ordonne ainsi de tirer des leçons des situations vécues par ceux qui nous ont précédés au sein de cette communauté et celles qui vinrent avant elle. Ensuite, Allah  nous expose à plus d’un endroit de son livre que sa sunnah envers les communautés est immuable et perpétuelle. Allah  nous dit : {Et si ceux qui ont mécru vous combattent, ils se détourneront, certes ; puis ils ne trouveront ni allié ni secoureur. Telle est la règle d’Allah appliquée aux générations passées. Et tu ne trouveras jamais de changement à la règle d’Allah.} [al-Fatḥ : 22-23] Il est donc du devoir de tout mujâhid au sein de l’État Islamique de tirer des leçons des règles immuables d’Allah envers ses serviteurs, particulièrement lors d’une telle campagne tyrannique contre la terre de l’islam et du Califat.

Rumiyah

17

AUJOURD’HUI, ILS SONT UNIS, MAIS DEMAIN, ILS SERONT DIVISÉS ET DISPERSÉS

L’hypocrisie a montré sa tête et la mécréance a sorti ses crocs, c’est alors que les hypocrites et ceux qui ont une maladie au cœur ont pensé que la promesse d’Allah et de son messager n’était que tromperie. Ils ont également pensé que le parti d’Allah et de son messager ne retournerait jamais plus à leur famille, et cela a été embelli dans leurs cœurs ; et ils ont eu de mauvaises pensées. Ils furent donc des gens perdus. Une grande leçon est à tirer de ces évènements. Ceci car Allah a éprouvé Son prophète  et les musulmans lors de cette bataille et le récit qu’Il nous rapporte dans la sourate qu’il révéla à cet effet, nous montre qu’Il mit Seul en déroute les coalisés sans le moindre combat et secourra son parti après qu’il est patienté face à son ennemi. Ainsi doit être notre attitude dans la situation actuelle à Raqqah, Mossoul et Tal A’far qui est analogue à celle vécue par les compagnons à leur époque. Les gens se sont divisés aujourd’hui de la même manière que l’année de la bataille de la tranchée. Lors de cette dernière, tous les idolâtres qui les entouraient s’étaient ligués contre eux et se dirigèrent vers Médine afin de les y extirper. C’est ainsi que Quraych et ses alliés se rassemblèrent, en vue d’une coalition composée des Banî Asad, des Banî Achja’, des Banî Fazârah et autres tribus du Najd. Les juifs des Banî Quraydah et des Banî Nadîr se mobilisèrent aussi à leurs côtés. Les Banî Nadîr étaient ceux que le prophète avait expulsés avant cela, comme relaté par Allah  dans la sourate al-Ḥachr. Ils vinrent, au nom des coalisés, auprès des Banî Qurayẓah qui avaient encore un pacte de non-agression avec le prophète  et vivaient proches de Médine et les incitèrent jusqu’à ce que ces derniers décident de rompre leur pacte. Ils intégrèrent alors la horde des coalisés.

18

EXCLUSIF

Cette coalition considérable se mobilisa alors qu’ils surpassaient amplement les musulmans en matière de nombre et d’équipement. Le prophète  plaça les femmes et les enfants dans les citadelles de Médine auxquelles faisait dos le mont Sa’l. Il creusa ensuite une tranchée qui le séparait de son ennemi qui les avait encerclés de toute part et qui s’il parvenait à atteindre les croyants ferait un massacre en leur sein vu l’adversité qu’il éprouvait à leur égard. Dans le contexte que nous vivons aujourd’hui, nous faisons face à une coalition composée de croisés, d’athées, de rafidites et autres apostats qui avec leurs avions, leurs canons et toute la force qu’ils possèdent, bombardent les terres des musulmans puis les envahissent. Ils ont encerclé ces dernières de toute part comme l’a décrit notre prophète concernant les coalisés : {Quand ils vous vinrent d’en haut et d’en bas [de toutes parts], et que les regards étaient troublés, et les cœurs remontaient aux gorges, et vous faisiez sur Allah toutes sortes de suppositions... Les croyants furent alors éprouvés et secoués d’une dure secousse.} [al-Aḥzâb : 10-11] L’imam Ibn Kathir  a dit concernant l’interprétation de ce verset : « Allah  informe au sujet de la situation des musulmans lorsque les coalisés encerclèrent la ville et qu’ils subirent un siège accablant qui les mire à l’étroit alors que le messager était parmi eux. Ils furent éprouvés, testés et énormément secoués. C’est à ce moment que l’hypocrisie fit son apparition et ceux qui ont une maladie au cœur extériorisèrent via leurs propos ce qu’ils dissimulaient au fond d’eux même.

Quant à l’hypocrite, son hypocrisie se manifesta au grand jour. Quant à celui qui avait une ambiguïté dans le cœur, sa situation se fragilisa davantage et les doutes eurent une emprise sur lui due à la faiblesse de sa foi et la situation d’étroitesse dans laquelle il se trouvait. »

quand les hypocrites et ceux qui ont une maladie au cœur [dont la foi est douteuse] disaient : « Ces genslà, leur religion les trompe. » Mais quiconque place sa confiance en Allah (sera victorieux) ... car Allah est Puissant et Sage.} [al-Anfâl : 49]

Les gens sont partagés aujourd’hui entre plusieurs pensées. Les mollassons emplis de perplexité ont eu de mauvaises pensées et on trouve celui qui estime que personne parmi les mujâhidîn n’est capable de faire face aux coalisés et que les musulmans vont périr.

Tantôt ils disaient : « Vous êtes fous, dénués de raison, vous voulez périr et que les gens périssent à vos côtés. Et tantôt ils proféraient des propos terriblement nuisibles.

Un autre pense qu’en admettant qu’ils arrivent à leur faire face, ils finiront par les briser et les encercler tel un bracelet autour du poignet. Et il y a celui qui pense que les terres d’Irak et du Shâm et autres parmi les terres d’islam ne sont pas le lieu de refuge des musulmans et qu’elles ne resteront pas sous contrôle de l’État Islamique. Il réfléchit donc à prendre la fuite vers les terres de mécréance et considère que les textes prophétiques authentiques faisant allusion aux bonnes annonces de la fin des temps ne sont que de vaines espérances mensongères ainsi que des fables avenues. Ensuite Allah évoque le cas d’un groupe d’hypocrites présent au sein du corps militaire musulman dans la bataille des coalisés : {De même, un groupe d’entre eux dit : « Gens de Yathrib ! Ne demeurez pas ici. Retournez [chez vous]. »} [al-Aḥzâb: 13] Le prophète établi un campement militaire de musulmans au mont Sa’l et creusa une tranchée entre lui et l’ennemi. Un groupe d’entre eux dit alors : Ne demeurez pas ici, car l’ennemi est nombreux, retournez donc à Médine. Il a été aussi dit : Ne restez pas dans la religion de Mohammed, revenez plutôt à la religion d’idolâtrie. Et il a été dit : vous n’êtes pas capables de les combattre, retournez donc sous leur sécurité et leur protection. Ensuite Allah  nous relate la situation des hypocrites au cours de cette bataille et les propos qu’ils tinrent à plus d’une occasion. Tantôt ils disaient : « C’est vous qui nous avez suggéré de nous tenir à cet endroit et de rester ferme dans cette tranchée jusqu’à maintenant, alors que si nous avions quitté les lieux avant, rien de tout cela ne nous serait arrivé ». Tantôt ils disaient : « Malgré votre petit nombre et votre état de faiblesse, vous voulez tout de même briser l’ennemi. Vous avez été trompés par votre religion. C’est dans ce contexte qu’Allah révéla : {(Et rappelez-vous),

Après avoir relaté la situation des hypocrites et des croyants restés fermes dans la sourate des coalisés, Il incite Ses serviteurs croyants à prendre pour modèle son messager  lors d’évènements similaires en disant : {En effet, vous avez dans le Messager d’Allah un excellent modèle [à suivre], pour quiconque espère en Allah et au Jour dernier et invoque Allah fréquemment.} Allah  nous informe que ceux qui sont éprouvés par l’ennemi, comme le messager d’Allah le fut aussi, doivent prendre exemple sur ce dernier, puisque ce qui les a touchés le toucha également et qu’ils ont donc en lui le meilleur modèle en matière de confiance en Allah et d’endurance. Ils ne doivent pas penser que cela est une punition divine ou un avilissement de sa part, car si tel était le cas, le prophète , lui qui est la meilleure des créatures, n’aurait pas été éprouvé de la sorte. C’est au contraire une manière d’obtenir les hauts degrés et l’expiation de ses péchés de la part Allah pour toute personne qui espère en Lui et au jour dernier et l’invoque fréquemment.

L’imam Ibn Kathîr  expliqua ce verset en disant : « Ce verset est un grand fondement qui nous enseigne que le Messager d’Allah est un véritable modèle à suivre, que ce soit dans ses paroles et tous ses faits et gestes. D’ailleurs, c’est pour cela qu’il a été ordonné aux gens de prendre comme modèle le Prophète le jour des coalisés, dans sa manière de patienter et d’encourager à la patience, dans sa lutte constante, dans son jihâd et dans sa manière d’attendre la délivrance provenant de son Seigneur Le Puissant, Le Majestueux. Allah  a dit à ceux qui étaient en état d’épuisement, qui ont gouté au tremblement de la guerre et qui étaient troublés le jour du combat des coalisés : {En effet, vous avez dans le Messager d’Allah un excellent modèle [à suivre]} c’est-à-dire : N’allez-vous pas le prendre comme exemple dans son comportement ? Le verset continue {pour quiconque espère en Allah et au Jour dernier et invoque Allah fréquemment.} [al-Aḥzâb : 21] »

Rumiyah

19

Allah a mis en déroute les coalisés l’année de la tranchée en envoyant sur eux une tempête de sable et en jetant la division dans le cœur, brisant ainsi leur unité pour que ces derniers finissent par rebrousser chemin sans n’avoir obtenu aucun bien. C’est à ce sujet qu’Allah nous dit : {Et Allah a renvoyé, avec leur rage, les infidèles sans qu’ils n’aient obtenu aucun bien, et Allah a épargné aux croyants le combat. Allah est Fort et Puissant} [al-Aḥzâb : 25]

Parmi les bienfaits qu’Allah  accorde à ses serviteurs, il y a cette période où il nous est possible de purifier aussi bien nos âmes que nos corps, et par la même occasion de nous empresser pour les bonnes œuvres et de mieux profiter de ces jours bénis. Le Messager d’Allah a dit : « Lorsque vient le mois de Ramadan, les portes du paradis s’ouvrent, les portes de l’enfer se ferment et les démons sont enchainés. » Donc, félicitations pour celui qui passe le Ramadan tout en étant soumis à Allah, fait le bien et suit la religion d’Ibrahîm… Félicitations à celui qui œuvre en se conformant à la législation de l’islam… Félicitations à celui qui est ferme et s’attache fermement au livre d’Allah… Félicitations à celui qui répond à celui qui appelle à Allah, croit en Ses messagers, combat Ses ennemis et déclare véridique la promesse d’Allah. Ô vous les soldats du califat, qui portez la braise dans le creux de vos mains, qui patientez et faites partie de ceux qui restent fermes dans leurs engagements et qui savent que cette vie d’ici-bas n’est qu’une épreuve, un examen comme nous le dit Allah  : {Nous vous éprouverons afin de savoir qui parmi vous sont les mujâhidin et qui sont les endurants, et afin de faire apparaitre ce qui se trame en vous.} [Muḥammad : 31]

RESTEZ ENDURANTS ET FERMES, Ô SOLDATS DU CALIFAT

Ô soldat du califat ! Médite et évalue la situation sur les évènements qui se déroule autour de toi, ensuite réfléchis et vois. Par Allah tu verras que ce n’est qu’une seule mort et que tu ne te feras tuer qu’une seule fois, sois donc fier de ta religion et accroche-toi à ta croyance, afin que tu rencontres ton Maitre satisfait de toi après avoir fait face à l’ennemi sans te retourner. Prends garde à toi ô soldat du califat, ne reste pas dans les assises de dissension, écarte-toi d’elles. Conformetoi au testament de ton prophète qui a dit : « Celui qui m’obéit a certes obéi à Allah, alors que celui qui me désobéit a certes désobéi à Allah. Celui qui obéit à l’émir m’a certes obéi, alors que celui qui désobéit à l’émir m’a certes désobéi. » Nous n’avons pas besoin de rappeler aux frères mujâhidin et tous les partisans de l’islam qu’il faut profiter des derniers jours du mois de Ramadan béni, qu’Allah mentionna en ces termes : {(Ces jours sont) le mois de Ramadân au cours duquel le Coran a été descendu comme guide pour les gens, et preuves claires de la bonne direction et du discernement} [al-Baqarah : 185]

20

EXCLUSIF

Sachez, qu’Allah vous fasse miséricorde, que vous êtes le bataillon de l’islam en première position face aux alliés de la mécréance, donc lorsque vous restez fermes et patients face aux difficultés, c’est une gloire pour l’islam et une victoire pour les musulmans et leur état. Faites apparaitre devant votre Seigneur le bien qui est en vous. Ô vous les lions de Mossoul, de Raqqah et Tal-‘afar. Ô vous qui représentez la fierté et la gloire, qui provoquez la colère des mécréants pervers, Allah a béni les purifiés aux visages illuminés qui soutiennent leur religion. Attaquez les rafidites et les apostats de toutes vos forces. Ne sera pas rabaissé celui qui se réfugie auprès de son Créateur, son Maitre et ne sera pas élevé celui qui cherche secours auprès d’un autre que lui. En vérité, vous combattez dans le sentier d’Allah ceux qui ont mécru en sacrifiant vos âmes dans le seul but de vous rapprocher d’Allah ; nous vous considérons ainsi et Allah sait mieux. Renouvelez vos intentions, soyez déterminés, patientez face à la douleur des blessures, face aux insultes et asservissez les alliés des démons. Craignez Allah, car c’est la meilleure façon de se préparer pour la guerre et une ruse plus efficace si vraiment vous cherchez la

réussite. Certes, la victoire viendra après avoir patienté un certain temps, ensuite la bonne fin vous appartiendra. Ô vous les soldats du Califat dans les wilayâh de Dijlah, d’al-Bâdiyah, de Ṣalâḥuddîn, de Diyâlah, De Kirkûk, de Baghdâd au nord et au sud. Ô vous les soldats de l’islam de Fallûjah, d’al-Anbâr et d’al-Furât. Prenez garde à ce que passent les nuits de ce mois sans que vous fassiez gouter aux troupes rafidites et apostats la tuerie et la destruction. Les voilà aujourd’hui qui violent vos territoires. Il n’y a pas de bien dans une vie où les descendants des adorateurs du feu contrôlent, en semant la corruption, des lieux où les lois d’Allah ont été appliquées. Préparez pour eux des pièges, des engins explosifs, perforez leurs corps avec vos tirs de sniper et exterminez-les tous avec vos véhicules piégés. Ô vous les soldats du Califat dans les wilâyah d’Alep d’al-Khayr, d’al-Barakah, de Homs, de Ḥamâh et de Damas. Ô vous les descendants de Khâlid et d’Abû ‘Ubaydah. Ô vous les héros de l’islam, les lions dotés d’un grand courage. Vous avez en face de vous des nusaïrite, des Kurdes athées et des sahawât de l’apostasie au Shâm, fondez sur eux tel des lions enragés, pénétrez leurs endroits par tous les côtés. N’attendez pas que finisse ce mois béni. Dirigez-vous vers votre Seigneur avec humilité, obéissez à ses ordres et demandez-lui pardon. Désirez et cherchez le martyre. {Et concourez au pardon de votre Seigneur, et à un Jardin (paradis) large comme les cieux et la terre, préparé pour les pieux.} [Âl ‘Imrân : 133] Ô vous les soldats de l’islam dans les wilâyah du Sinaï, d’Egypte, du Khurâsân, du Yémen, de l’Afrique de l’Ouest ainsi que de Somalie, de Libye, de Tunisie, d’Algérie et de partout ailleurs. Poursuivez votre jihâd, restez dans vos tranchées et protégez vos frontières. Ne donnez aucun répit à vos ennemis ne serait-ce qu’une heure. Œuvrez de toutes vos forces afin d’établir la loi d’Allah dans le monde entier, car l’objectif de notre jihâd, est de faire en sorte que la religion n’appartienne qu’à Allah et que ses lois soient appliquées sur toute la Terre.

de Marawi. Allah ! Allah ! C’est avec la fermeté et la reconnaissance des bienfaits qu’Allah vous a accordés que vous en êtes arrivés là. Cherchez secours auprès d’Allah contre vos ennemis, Il vous suffit, Il est notre meilleur allié et notre meilleur secoureur. À tous nos valeureux, qui ont terrassé leurs ennemis. À tous les fils des gens de la sunnah parmi les soldats du Califat dans la terre de Perse (Iran). Qu’Allah bénisse ce que vous avez fait subir aux ennemis de la religion. Vous avez guéri nos poitrines et avez rempli le cœur des musulmans de joie. Vous avez fait vivre aux polythéistes ce dont ils se méfiaient. Continuez de les frapper ; certes la demeure d’un état adorateur du feu est plus fragile qu’une toile d’araignée. À tous nos frères avec qui nous partageons la même doctrine, la même foi, en Europe, en Amérique, en Russie, en Australie et partout ailleurs. Vos frères qui vous ont devancé en menant des attaques sont par le biais de ces dernières excusés auprès d’Allah. Suivez donc leurs traces, prenez-les comme modèle et sachez que le paradis est sous l’ombre des épées. Ô nos frères et sœurs prisonniers partout dans le monde. Par Allah, nous ne vous avons pas oubliés et nous ne vous oublierons pas ; ceci est votre droit sur nous. Soyez endurants et fermes et ne dites que du bien. La grandeur de la récompense est liée à la grandeur de l’épreuve. Quand Allah  aime un peuple, il les éprouve, celui qui accepte son épreuve recevra la satisfaction d’Allah, tandis que celui qui ne l’accepte pas, recevra Sa colère. Multipliez vos invocations, surtout pendant ce mois béni, afin qu’Allah Le Compatissant, Le Parfaitement Informé, vous accorde une issue. Demandez à Allah qu’il accorde à vos frères mujâhidin la victoire ainsi que la fermeté. Nous ne négligerons aucun effort, par la permission d’Allah afin de vous libérer. Ô notre Seigneur, pardonne nos péchés et notre insouciance dans ce que Tu nous as ordonné, raffermis nos pas, accorde-nous la victoire sur les mécréants. Notre dernière parole est que la louange soit à Allah, le Maitre de tout ce qui existe.

Ô vous les fils du Califat en Asie de l’Est. Nous demandons à Allah de bénir votre conquête de la ville

Rumiyah

21

22

Nous avons évoqué, au cours des trois épisodes précédents de cette série, l’évolution de la religion des rafidites duodécimains idolâtres et la manière dont toute cette religion a été construite sur le fondement corrompu de « l’imamat divin » qui restreint le droit à l’imamat à un petit groupe de gens prétendant le mériter par l’engagement d’Allah  et la recommandation du prophète .

des mensonges et des légendes. L’un de ces ajouts, et non le dernier, fut leur création d’un individu qu’ils prétendirent être né d’un homme qui n’enfanta jamais. Puis, ils lui créèrent l’histoire de l’occultation et lièrent son histoire à celle de ‘Abdullah al-Mahdî auquel les musulmans feront allégeance, à la fin des temps, afin qu’il combatte avec lui le Dajjâl et les idolâtres qui l’entourent.

Nous avons vu comment ils ajoutèrent des choses dans leur religion et en retirèrent d’autres au cours des siècles passés en raison des besoins du fondement de leur religion et de leur besoin permanent d’y ajouter

Nous allons tenter, dans ce dernier épisode sur l’expérience des rafidites duodécimains dans leur prétendue quête à l’État islamique, de terminer l’histoire de l’évolution de la religion de ces gens.

ARTICLE

LE TÂGHÛT DES RAFIDITES, ALI KHAMENEI, EST LEUR LEADER ACTUEL VIA LA THÉORIE DE « WILÂYAT AL-FAQÎH »

Nous verrons ainsi le dernier stade atteint par leurs ṭawâghît dans le mensonge et la tromperie, à savoir la théorie de « Wilâyat al-Faqîh » (l’autorité du jurisconsulte) sur laquelle est construit le régime politique de l’État rafidite d’Iran, aujourd’hui, et que les rafidites s’efforcent de propager pour englober toutes les terres sous leur contrôle. La fin du chemin de l’égarement est un abîme très profond Les prédécesseurs des ṭawâghît rafidites créèrent la théorie de l’imamat divin comme un moyen pour sortir contre les imams de leur époque et attirer les partisans en les persuadant que l’État islamique ne peut s’établir comme il était aux premiers temps que sous l’autorité d’hommes de la famille du prophète . Des hommes qu’ils considèrent être sur la voie prophétique, les héritiers de la science des prophètes et les seuls compétents afin que les gens les suivent en raison des attributs qui leur sont octroyés tels que l’infaillibilité, la connaissance de l’invisible et autres. Ainsi, tout dirigeant, juge, mufti, ou individu appliquant les préceptes de la religion tels que la prière en groupe, la collecte de la zakât ou le jihâd était considéré comme un ṭâghût, que ce soit leurs imâms ou ceux mis en place par leurs imams à cet effet. Cela fut un piège qu’ils construisirent de leurs propres mains du fait de la rupture de la lignée de

leurs imams et leur disparition, signifiant également – si l’on se base sur leur fondement corrompu – que les gens étaient condamnés à rester sans groupe ni imam derrière qui prier et combattre l’ennemi ni juge pouvant trancher dans leurs litiges. Sans parler de l’annulation des lois de la Charia et la soumission aux lois des ṭawâghît jusqu’à l’apparition des conditions qu’ils prétendent nécessaires pour la sortie de leur imam caché inventé qui les gouvernera avec justice et jugera avec la Charia. De « l’imamat de l’infaillible » à « l’autorité du jurisconsulte » Génération après génération, les ṭawâghît des rafidites commencèrent à œuvrer afin de se débarrasser des contraintes et des chaines qu’ils s’étaient imposés à eux-mêmes et sortir du piège qu’ils se sont tendus eux-mêmes. Ils commencèrent ainsi à justifier l’application de certaines fonctions jadis restreintes à leur imam caché telles que l’émission de fatwas, le jugement, la collecte des taxes, la tutelle des biens des orphelins jusqu’à arriver au droit à gouverner les gens « en suppléance à l’imam ». Ils prétendirent, bien sûr, avoir pris le droit pour tout cela de leur imam caché, soit par le biais d’écrits qui lui étaient mensongèrement attribués, soit à travers les narrations inventées et attribuées à leurs imams passés. C’est de cette manière que les ṭawâghît des rafidites en arrivèrent à se positionner comme

Rumiyah

23

ceux qui devaient recommander les dirigeants et les mettre en place, décidant alors de la conduite des affaires politiques au nom de l’imam. Ce fut également l’attitude adoptée par les papes chrétiens avec les rois en Europe des siècles auparavant. Ainsi, tout individu accepté par ces ṭawâghît était considéré comme dirigeant légitime et son État comme islamique, autorisant également à leurs suiveurs de combattre à ses côtés et de revenir à lui en matière de justice. Ils s’accaparèrent tout de même le droit de collecter les taxes « en suppléance à l’imam ». Quant à celui qu’ils rejetaient, il était traité de ṭâghût et ils incitaient leurs suiveurs à lui désobéir et se rebeller contre lui. Avec l’augmentation des conflits entre les savants du mal suivis par les rafidites et leurs rois, chaque parti se mit à comploter contre l’autre et œuvra à s’accaparer le pouvoir tout entier. C’est là qu’apparurent au sein des savants rafidites des voix appelant clairement à l’obligation de ne laisser le pouvoir qu’entre leurs mains, faisant ainsi évoluer la théorie de « l’imamat divin », qui prévoyait le droit de leurs imams à diriger les musulmans, afin de transférer ce droit à eux-mêmes. C’est ainsi que vit le jour la théorie de « l’autorité du jurisconsulte » [Wilâyat al-Faqîh] qui n’est en fait qu’une manière dissimulée de sortir de leur fondement corrompu en octroyant tous les droits jadis limités à leurs prétendus imams à des hommes qui ne possèdent pas les caractéristiques soi-disant obligatoires pour le dirigeant s’il veut être juste et établir la religion sur la voie prophétique. Les plus importantes de ces caractéristiques étaient l’infaillibilité et la science de toute chose apparente et dissimulée. Ils modifièrent alors ces caractéristiques et diminuèrent leurs exigences : au lieu de l’infaillibilité, ils se contentèrent de l’équité apparente et au lieu de la science de toute chose, ils conditionnèrent la science des paroles de leurs imams et la capacité à les interpréter. Ils osèrent même demander pour eux-mêmes « la succession de l’imam » alors qu’ils se contentaient auparavant de « la suppléance de l’imam ». Puis, ils furent contraints d’accepter certaines règles de l’imamat connues chez les gens de la sunnah, tout en les modifiant et les implémentant d’innovations pour arriver à la théorie de « l’autorité du jurisconsulte ».

24

ARTICLE

Les rafidites contredisent les fondements de leur religion Les ṭawâghît des rafidites revinrent sur leur position pour dire que l’État est considéré islamique lorsqu’il est gouverné par la loi de l’islam et puisque le motif de son établissement est d’établir la religion, il est nécessaire de mettre en place le gouverneur qui va établir cette religion et gouverner par la Charia. Tout en sachant que, pour eux, la religion que ce gouvernement doit établir est la religion rafidite inventée et la loi par laquelle il doit gouverner est leur loi idolâtre qui est basée sur le fait de prendre leurs références et leurs cheikhs comme seigneurs législateurs en dehors d’Allah . De même, ils reconnurent que la mise en place du gouverneur doit se faire par choix et non par décret divin ni recommandation prophétique. Celui qui regroupe donc les conditions du calife, il lui est permis d’être désigné gouverneur et c’est même un devoir pour lui tout comme c’est un devoir pour les gens compétents de le désigner afin qu’il établisse leur religion et gouverne par leur Charia. Ce gouverneur serait appelé « Walî al-Mu`minîn » et « Khalîfat al-Imâm » (le successeur de l’imam), car il joue son rôle et prend ses droits envers tous ceux qui croient en l’imam caché. Ils furent également contraints d’anéantir la théorie de « l’attente » en reconnaissant que l’État islamique ne pourrait s’établir qu’avec les efforts des croyants. Par conséquent, ils en vinrent à réprimander ceux qui appelaient à l’immobilisme en attendant le retour de l’imam qui doit établir l’État de justice. Ces derniers interdisaient toute action visant à précipiter l’établissement de l’État islamique et considéraient toute bannière élevée à cet effet comme une bannière de la jâhiliyah et ses porteurs comme des diables. Or, en reconnaissant que l’État islamique peut s’établir en l’absence de l’imam infaillible, ils rendirent permis l’action visant à précipiter cet État. De « l’occultation majeure » à l’occultation absolue Ainsi, nous trouvons que le plus grand ṭâghût des rafidites, le dénommé al-Khomeiny, reconnaît, dans son célèbre livre Le Gouvernement Islamique, le mauvais effet des innovations qu’ils créèrent

dans ce domaine en pensant qu’à travers elles ils parviendraient à gouverner les gens par leur Charia et à établir leur religion idolâtre. Al-Khomeiny dit dans son livre : « Plus de milles années ont passé depuis l’occultation majeure de notre imam al-Mahdî et il se peut que des milliers d’autres années passent avant la venue de l’imam attendu. Les lois de l’islam vont elles restées suspendues durant toute cette longue période ? » Il dit également : « Ne dites pas que nous devons délaisser jusqu’à l’apparition du Mahdî – paix sur lui –, sinon pourquoi ne délaissezvous pas la prière en attendant l’imam ? » Puis, il reconnaît l’obligation d’établir l’État islamique en vue d’appliquer les lois de la religion : « Toute personne adoptant l’avis disant qu’il n’est pas nécessaire de former le gouvernement islamique, elle nie alors la nécessité d’appliquer les lois de l’islam et appelle à les annuler et les suspendre. »

en son absence, la présence de caractéristiques du gouverneur légitime chez un individu le rend apte à gouverner les gens. » Al-Khomeiny fait même de l’action pour former ce gouvernement une branche de la foi en l’autorité [al-wilâyah] qui fait partie des fondements de leur religion. Il dit : « La foi en la nécessité de former ce gouvernement et d’établir ces institutions est une partie indivisible de la foi en l’autorité. »

Al-Khomeiny dépasse l’obligation des rafidites concernant la présence de L’OPÉRATION DE L’ÉTAT ISLAMIQUE A SECOUÉ LA VILLE DE TÉHÉRAN, LA CAPITALE DE L’ÉTAT RAFIDITE l’imam en tout temps et en tout lieu pour l’appliquer à la présence d’un gouverneur, considérant que la Puis, il confirme que celui qui est à la tête de ce raison de cette obligation est la même que celle pour gouvernement reprend les mêmes fonctions que les l’obligation de l’imamat. Il dit ainsi : « La présence d’un imams sans pour autant avoir leur place ni leur rang, gouverneur qui dirige le régime et les lois islamiques est « car il n’est pas question, ici, de rang et de grade, nécessaire, car il empêche l’injustice, les dépassements mais de la fonction pratique. » De même, le fait que et la corruption, tout comme il est garant du dépôt et « l’imam infaillible » remplisse les fonctions de guide les gens vers le droit chemin en repoussant les gouvernance ne le fait pas descendre au niveau des innovations des athées et des opposants. Le califat de autres gouverneurs, « car l’imam a une place louable, l’émir des croyants (‘Alî ) n’avait-il pas pour objectif un degré éminent et un califat universel à l’autorité cela ? » duquel sont soumises tous les atomes de l’univers. Et il fait partie des nécessités de notre doctrine que Et dans le but légitimer la théorie de l’autorité nos imams ont une place que ne peut atteindre aucun du jurisconsulte, le ṭâghût al-Khomeiny stipule ange rapproché ni aucun prophète envoyé. » que l’aptitude au poste de gouverneur réside dans la présence des conditions de l’autorité et non De cette manière, les ṭawâghît des rafidites dans la présence d’un texte qui ne peut exister en laissent à leurs imams ce par quoi ils les ont associés l’absence de l’imam. Il dit : « En dépit de l’absence à Allah  dans Ses noms et attributs, dans leurs de texte désignant un individu suppléant l’imam invocations, dans leurs obéissances vouées en culte,

Rumiyah

25

LES RAFIDITES ONT ÉLEVÉ UNE NOUVELLE GÉNÉRATION POUR PERPÉTUER LEURS FAUSSES THÉORIES ET LEUR FAUSSE RELIGION

tandis qu’ils leurs prennent certains des droits qu’ils leur prétendaient réservés tels que le droit de légiférer et de gouverner. Ceux qu’ils appellent les « jurisconsultes » [al-fuqahâ`] disposent du droit de légiférer au nom de l’ijtihâd (effort de réflexion) et les suiveurs doivent leur obéir en cela du fait qu’ils sont les représentants de l’imam. Ainsi, avec la mise en place de ces ṭawâghît pour gouverner les gens directement et l’application de leurs lois, le besoin de « l’imam caché » disparaît totalement. Et puisqu’il est possible, en l’absence de l’imam, d’établir leur fausse religion, de gouverner par leur loi inventée, de spolier les biens des gens au nom du Khumus (taxe) et de combattre leurs ennemis au nom du jihâd, quelle utilité reste-t-il au « retour de l’imam » et à son « apparition » si sa présence et son absence sont similaires ? Sur cette base, les rafidites contemporains se divisent au sujet de la théorie de « l’autorité du jurisconsultes » entre partisans qui croient en son obligation et opposants qui continuent de croire en la théorie de « l’attente » et rendent illicite l’établissement d’États avant le retour de leur imam caché. D’autres l’acceptent en la considérant comme un préambule au retour de leur imam et son apparition, car elle prépare les circonstances de sa venue par l’augmentation du nombre de partisans,

26

ARTICLE

la préparation militaire et l’accroissement de force qui dissiperont les craintes de l’imam caché visà-vis de ses ennemis. Certains vont même jusqu’à considérer les États constitués sur la théorie de « l’autorité du jurisconsulte » comme un moyen de propagation de la corruption sur terrain afin qu’elle se remplisse d’injustice et de troubles, précipitant alors l’apparition de l’imam qui la remplira de justice et de sécurité. Cependant, la voix des partisans de « l’autorité du jurisconsulte » est la plus forte aujourd’hui, car ils disposent de l’autorité, de l’État et de grandes capacités financières et humaines à travers les ressources de l’Iran et celles dont ils se sont emparés en Irak et ailleurs. Après « l’autorité du jurisconsulte » Les références des rafidites adeptes de la théorie de « l’autorité du jurisconsulte » ont restreint à euxmêmes ce qu’ils restreignaient, auparavant, à leurs imams en se basant sur leur compréhension du récit : « Les savants sont les héritiers des prophètes » qu’ils attribuent à Ja’far aṣ-Ṣâdiq . Al-Khomeiny dit : « Si l’on observe Sa parole : {Le Prophète a plus de droit sur les croyants qu’ils n’en ont sur eux-mêmes} [alAḥzâb : 6] et si l’on médite sur sa parole [de Ja’far] : ‘‘Les savants sont les héritiers des prophètes’’, nous savons que l’autorité fait partie des choses morales

qu’il est possible de transférer et ceci n’est pas impossible dans l’usage. » Il dit également : « L’argument d’Allah signifie que l’imam est la référence dans toutes les affaires et c’est Allah qui l’a désigné et a raccroché à lui toute action ou gestion qui profitent aux gens et les rend heureux. Il est de même pour les jurisconsultes : ils sont les références de la ummah et ses commandants. » Ils se considérèrent comme étant mis en place par leurs imams afin de gouverner les gens. Par conséquent, la foi de leurs suiveurs en l’autorité de ces jurisconsultes est une branche de leur foi en l’autorité de leurs imams infaillibles. Après avoir mentionné une narration de Ja’far aṣ-Ṣâdiq contenant : « Choisissez un homme d’entre vous qui connaît le licite et l’illicite, car je l’ai désigné juge pour vous », Al-Khomeiny dit : « Cette narration implique que les savants ont été désignés par l’imam pour gouverner et juger les gens. Leur poste continue de leur être réservé. » Ainsi, le fait de choisir un homme parmi les gens compétents et aptes à gouverner, car possédant les deux conditions de base que sont l’équité et la science, a remplacé la condition du texte divin désignant l’imam. Avec tout ce que nous avons mentionné, il nous apparaît que les rafidites, aujourd’hui, sont dans leur rapport à la théorie de « l’imamat divin » sur laquelle a été fondée leur religion et les autres fondements qu’elle comporte comme les idolâtres arabes qui fabriquaient des idoles à partir de dattes pour les adorer en dehors d’Allah. Lorsqu’ils avaient faim, ils se mettaient à les manger. C’est ainsi que les ṭawâghît rafidites se défirent, petit à petit, de leurs fondements et de leurs théories lorsqu’ils trouvèrent un bénéfice en cela, après les avoir pris comme des idoles adorées et des sources d’alliance et de désaveu durant des siècles. Le chemin des bien-guidés, non l’errance des égarés Voilà comment évolua la religion des rafidites à travers les siècles passés pour, ensuite, revenir à ce pour quoi ils s’étaient séparés du groupe des musulmans, à savoir leur négation de la légitimité des califes bien-guidés choisis par les musulmans sous prétexte qu’il était obligatoire que le gouverneur

des musulmans soit désigné par un texte divin et la recommandation prophétique. C’est pour cela qu’ils restreignirent le califat à ‘Alî  et ses fils après lui en prétendant que le texte divin et la recommandation prophétiques les désignaient à ce poste. Ils réprouvèrent donc l’imamat de tous les gouverneurs musulmans, leur déclarèrent la guerre, apportèrent une multitude d’innovations dans la religion et mentirent sur Allah  ainsi que sur Son messager et sa famille dans le but de soutenir leur religion inventée. Ils séparèrent leur doctrine de la religion musulmane au point d’en faire une religion indépendante basée sur l’idolâtrie et les légendes. C’est également de cette façon que toutes les fausses doctrines se développèrent ainsi que les groupes égarés qui prétendent œuvrer pour l’établissement de l’État islamique alors qu’ils empruntent des chemins de l’innovation ne se fondant sur aucune preuve ni récit authentique des pieux prédécesseurs. Ils dévient alors de la vérité et tombent dans les abîmes de l’idolâtrie et de la mécréance alors qu’ils disaient vouloir établir la religion. Ils rentrent dans une confusion totale et changent toujours de discours au point de ne plus leur connaître aucun fondement stable. S’ils sont accord avec la vérité sur certains points, c’est uniquement parce qu’elle va dans l’intérêt de leurs passions, mais dans le cas contraire, ils la délaissent pour retourner à leur errance, recherchant la guidées sur les sentiers de l’égarement. Quant aux gens de la sunnah et du groupe qui avancent sur la voie prophétique dans leurs agissements pour établir la religion, ils sont sur le même sentier depuis l’envoi du prophète  jusqu’à ce qu’Allah hérite la terre et tout ce qui s’y trouve. Ils n’errent pas entre les différents sentiers et restent fermement accrochés au droit chemin d’Allah qui réside dans Son livre et la sunnah de Son prophète . Ils se cramponnent au câble d’Allah qui est le groupe des musulmans. Ils croient vraiment en Allah, placent sincèrement leur confiance en Lui, combattent dans Son sentier, alors Allah les guide sur la voie droite.

Rumiyah

27

La louange est à Allah, le Seigneur des mondes. Que la prière et la paix soient sur le plus noble des messagers, sur sa famille et tous ses compagnons. Les imposteurs parmi les savants du sultan ont décidé de falsifier la jurisprudence du jihâd comme ils ont falsifié le tawḥîd par lequel furent envoyés les prophètes et les messagers. Ils ont ainsi considéré les gens du livre, les mazdéens et les idolâtres comme les frères des musulmans et leurs alliés. De cette manière, ils ont rapproché les religions pour tenter de les unifier et ont rendu sacrés le sang et les biens des mécréants à travers leurs fatwas

28

EXTRA

et leurs écrits. Leur situation est semblable à celle des juifs à propos de qui Allah  a dit : {Il en est parmi les Juifs qui détournent les mots de leur sens.} [an-Nisâ` : 46] Autrefois, les sujets liés au fait de tuer les mécréants sur leurs terres ou de dérober leurs biens étaient des sujets très répandus chez les jurisconsultes, mais les ṭawâghît ont fait la promotion de la jurisprudence de l’humiliation. Ils ont œuvré afin d’effacer ces sujets de l’islam en les remplaçant par la doctrine de la soumission aux mécréants et ont enrôlé les gens dans leur nouvelle religion qui compte parmi ses fondements « la coexistence des religions », les « principes de paix » et l’annulation du jihâd. C’est ainsi que tu trouves beaucoup de gens affiliés à l’islam et à ses sciences s’accorder sur l’interdiction d’une chose pour laquelle la ummah était unanime, autrefois, quant à sa licéité. Cela n’est pas étonnant si nous méditions la parole d’Anas Ibn Mâlik  lorsqu’az-Zuhrî vint à lui à Damas et lui dit : « Qu’estce qui te fait pleurer ? » Anas répondit : « Je ne reconnais plus rien de ce que j’ai connu si ce n’est cette prière et même elle a été perdue. » [Rapporté par alBukhârî] Qu’en serait-il alors s’il voyait notre époque dans laquelle des règles claires du Livre, de la sunnah et du consensus des pieux prédécesseurs ont été supprimées ? Parmi ces règles, le statut juridique du sang et des biens des mécréants belligérants et le fait qu’ils ne sont nullement préservés si ce n’est par la foi ou un pacte légal religieusement. Il est donc permis au musulman de verser leur sang et de s’approprier ce que bon lui semble de leurs biens, prenant modèle en cela sur le prophète  et ses nobles compagnons . Or, tu verras, aujourd’hui, les savants du mal et les prêcheurs de l’égarement critiquer les muwaḥḥidîn et les accuser de salir l’image de l’islam pour des actes qui sont exactement ceux réalisés par les compagnons tels qu’Abû Baṣîr et Abû Jandal . D’un autre côté, tu ne les entendras jamais parler lorsque leurs maîtres parmi les ṭawâghît d’Occident et d’Orient spolient les biens des musulmans. Ceci dit, l’État Islamique – qu’Allah le renforce par le tawḥîd – s’est engagé à combattre les ennemis de la religion, parmi les mécréants et les apostats, par l’épée et la flèche ainsi que par la preuve et l’exposé jusqu’à ce que la religion soit entièrement à Allah et qu’elle revienne aux musulmans pure et nettoyée comme elle l’était. Allah  a dit : {Et combattez-les jusqu’à ce qu’il ne

subsiste plus d’association, et que la religion soit entièrement à Allah.} [al-Anfâl : 39] Nous exposerons, dans cet article, le statut juridique des biens des mécréants belligérants dans leurs terres en expliquant que ce qui en est pris fait soit partie de la ghanîmah, soit du fay`, soit du vol et de l’iḥtiṭâb. Nous mentionnerons également les paroles de certains savants en la matière et nous répondrons à certaines ambiguïtés des contradicteurs, sans oublier d’évoquer quelques bénéfices liés au fait de prendre leurs biens dans le cadre de la guerre globale entre le Califat et toutes les nations de la mécréance. C’est Allah qui accorde la réussite et c’est Lui qui guide vers le droit chemin. Le sang et les biens du mécréant belligérant sont licites La base en ce qui concerne le sang et les biens des mécréants belligérants est qu’ils ne sont pas préservés et les savants sont unanimes pour dire qu’Allah ne les a nullement rendus sacrés. Au contraire, ils sont licites pour les musulmans. L’imam Ibn Taymiyah  a dit : « La mécréance avec la belligérance est présente chez tout mécréant. Il est donc permis de le prendre en esclave tout comme il est permis de le combattre. » [Majmû’ al-Fatâwâ] Les mécréants belligérants [ḥarbiyîn] ne se limitent pas, dans la terminologie des savants, aux mécréants contre lesquels les musulmans sont réellement en guerre ou qu’ils combattent effectivement. Il s’agit plutôt des mécréants à qui les musulmans n’ont pas accordé la sécurité par un pacte de dhimmah, un accord de sécurité ou un armistice, qu’ils soient des militaires ou qu’ils fassent partie de la population mécréante. Leur sang et leurs biens sont licites pour les musulmans et ceci concerne tous les idolâtres où qu’ils soient. Allah  dit : {Tuez les associateurs où que vous les trouviez. Capturez-les, assiégez-les et guettez-les dans toute embuscade. Si ensuite ils se repentent, accomplissent la prière et acquittent la

Al-Iḥtiṭâb (littéralement : la collecte de bois) est un terme utilisé par les jurisconsultes pour désigner le fait de prendre les biens des mécréants en terre de guerre sans utiliser la force. Ils font ainsi le parallèle entre le caractère licite de ramasser du bois, qui n’a pas de propriétaire, et le fait de voler aux mécréants leurs biens qui n’ont pas de réels propriétaires.

Rumiyah

29

L’APOSTAT ABÛ BASIR AT-TARTÛSÎ, UN ADEPTE DES AMBIGUÏTÉS LIÉES AU VISA DES MÉCRÉANTS

zakât, alors laissez-leur la voie libre, car Allah est Pardonneur et Miséricordieux.} [at-Tawbah : 5] Il dit également : {Mais s’ils se repentent, accomplissent la prière et acquittent la zakât, ils deviendront vos frères en religion.} [at-Tawbah : 11] Ainsi, la raison qui rend leur sang et leurs biens licites est l’idolâtrie et s’ils se repentent de cette idolâtrie, leur sang devient préservé. Ibn Qudâmah a dit : « Le talion ne s’applique pas sur celui qui tue le mécréant belligérant en raison de la parole d’Allah  : {Tuez les associateurs où que vous les trouviez.} [at-Tawbah : 5] Il est en est de même pour celui qui tue un apostat, car son sang est licite à l’image du mécréant belligérant. » [Al-Kâfî fî Fiqh al-Imâm Aḥmad] Dans la sunnah, il est rapporté d’après Ibn ‘Umar  que le messager d’Allah  a dit : « Il m’a été ordonné de combattre les gens jusqu’à ce qu’ils attestent qu’il n’y a de divinité (digne d’adoration) en dehors d’Allah et que Muḥammad est le messager d’Allah, qu’ils accomplissent la prière et acquittent la zakât. S’ils font cela, ils ont alors préservé de moi leur sang et leurs biens hormis pour un droit de l’islam et leur compte revient à Allah. » [Unanimement reconnu] Nulle protection donc pour le sang et les biens si ce n’est en embrassant l’islam. L’imam aṭ-Ṭabarî  a dit : « Tous sont unanimes quant au fait que le jugement d’Allah sur les mécréants belligérants parmi les associateurs est de les tuer. » [Tafsîr aṭ-Ṭabarî] L’imam ach-Châfi’î  a dit au sujet de ce qui préserve le sang des mécréants : « Allah a rendu licite le sang du mécréant et ses biens sauf s’il verse la jiziyah ou qu’on lui offre la sécurité pour un temps limité. » [al-Umm] Il a aussi dit au sujet du mécréant qui jouit d’un pacte avec les musulmans : « Quant au pacte que tu

30

EXTRA

as qualifié de perpétuel, il est en réalité temporaire et ce tant que le [mécréant] covenantaire le respecte. Mais s’il se retire du pacte, alors il devient belligérant et son sang et ses biens sont licites. » [al-Umm] La terre de mécréance est une terre de licéité La terre de guerre ou terre de mécréance est une terre de licéité en raison des preuves que nous avons mentionnées précédemment et stipulant que le fait d’associer à Allah rend licite les biens et le sang. L’imam ach-Châfi’î  a dit : « C’est une terre de licéité car c’est une terre d’association. » [al-Umm] Al-Jaṣṣâṣ (hanafite) a dit : « Ce qui se trouve dans la terre de guerre n’est pas réellement une propriété, car c’est une terre de licéité et les biens de ses habitants sont licites. » [Aḥkâm al-Qur`ân] Ibn Abî Zayd alQayrawânî (malékite) a dit : « Suḥnûn a dit : ‘‘Si des gens embrassent l’islam dans la terre de guerre, il leur est permis de tuer qui ils peuvent et de prendre leurs biens.’’ » [An-Nawâdir wa az-Ziyâdât] Le cheikh Ḥamd Ibn ‘Atîq a dit : « Celui qui sait ce qu’ont dit les savants vérificateurs sait que le pays dans lequel l’association est manifeste, dans lequel les interdits sont présents au grand jour et les préceptes de la religion sont annulés, il s’agit alors d’un pays de mécréance. Les biens de ses habitants sont pris en butin et leur sang est versé. » [ad-Durar as-Saniyah] Les biens des mécréants sont soit de la ghanîmah, soit du fay`, soit de l’iḥtiṭâb L’imam Ibn Taymiyah  a dit : « Quant à la ghanîmah, il s’agit des biens pris aux mécréants par le combat. » [Majmû’ al-Fatâwâ]

Allah  a rendu licite la ghanîmah aux musulmans en disant : {Mangez donc de ce qui vous est échu en butin, tant qu’il est licite et pur. Et craignez Allah, car Allah est Pardonneur et Miséricordieux.} [al-Anfâl : 69] Dans les deux recueils authentiques, il est rapporté d’après Jâbir Ibn ‘Abdillah  que le prophète  a dit : « Il m’a été donné cinq choses qui n’ont jamais été données à personne avant moi : j’ai été victorieux par la frayeur [mise dans le cœur de mes ennemis] à une distance d’un mois de marche. La terre entière est pour moi un lieu de prière et de purification, alors tout homme de ma ummah qui atteint l’heure de la prière, qu’il prie donc [où il est]. Les butins m’ont été rendus licites et ils ne l’ont été pour personne avant moi. On m’a octroyé le droit d’intercéder. Enfin, le prophète était envoyé à son peuple spécifiquement, alors que j’ai été envoyé à tous les gens. » Quant au fay` : « C’est ce qui a été pris aux mécréants sans combat. » [Majmû’ al-Fatâwâ] Allah  a dit : {Le butin provenant de leurs biens et qu’Allah a accordé sans combat à Son Messager, vous n’y aviez engagé ni chevaux, ni chameaux.} [al-Ḥachr : 6] Quant à l’iḥtiṭâb, il s’agit de voler les biens des mécréants par escroquerie ou ruse et cela est permis au musulman tant qu’il ne leur donne pas clairement un gage de sécurité. Dans l’ensemble, il n’y a pas de réelle divergence parmi les savants en ce qui concerne sa licéité, mais ils ont divergé quant au fait de le considérer comme de la ghanîmah ou comme une acquisition permise qui revient uniquement à celui qui l’a réalisé. Les avis des savants concernant les biens de l’iḥtiṭâb sur lesquels est prélevé le cinquième Le vol peut avoir lieu par l’attaque, avec autorisation ou sans autorisation du gouverneur musulman, avec la force ou sans force, ou alors sans attaque comme le vol réalisé par le prisonnier après sa libération, ou le vol réalisé par le commerçant lors d’une transaction, ou encore le vol réalisé par celui qui a embrassé l’islam dans la terre de guerre. En fonction de ces cas, les savants ont mentionné ce sur quoi le cinquième est prélevé et ce sur quoi il ne l’est pas.

Premièrement : le vol avec attaque La majorité des savants s’accordent à dire que si un musulman ou un groupe de musulmans, par lequel se concrétise une force, attaque la terre de guerre et prend des biens par la force et la contrainte ou par la ruse, alors le cinquième est prélevé sur ces biens. La majorité des savants n’ont pas conditionné un nombre défini d’hommes par lequel la force se réalise. L’imam al-Baghawî (chaféite)  a dit : « Qu’ils soient peu ou nombreux, le cinquième est prélevé pour ses bénéficiaires et le reste est pour eux. Même si un seul homme entre en terre de guerre, combat un mécréant belligérant et lui prend ses biens, alors le cinquième est prélevé dessus et, après distribution du cinquième, le reste lui revient. » [at-Tahdhîb fî Fiqh al-Imâm ach-Châfi’î] Quant aux hanafites, Abû Yûsuf a conditionné la participation d’au moins neuf musulmans à l’attaque pour que le cinquième soit prélevé, car c’est par ce nombre que la force se concrétise. Dans le cas d’un seul musulman qui attaque, les hanafites n’estiment pas que le cinquième doit être prélevé et considèrent cela comme une acquisition permise, excepté si celui qui attaque la terre de guerre le fait avec l’autorisation du gouverneur musulman. Le cas échéant, il est renforcé par la force du gouverneur et il prend le statut de l’escadron. Deuxièmement : le vol par attaque avec autorisation du gouverneur et sans autorisation La majorité des savants n’ont pas fait de distinction entre l’autorisation du gouverneur musulman et l’absence d’autorisation. Pour eux, celui qui attaque avec son autorisation ou sans autorisation et prend les biens des mécréants, alors le cinquième est prélevé sur ces biens. L’imam al-Baghawî (chaféite)  a dit : « Si un groupe attaque sans l’autorisation de l’imam, cela est détestable pour eux, car en sortant avec son autorisation il peut examiner leur situation et les aider avec du renfort. S’ils font cela sans son autorisation et qu’ils saisissent du butin, alors le cinquième est prélevé. » [at-Tahdhîb fî Fiqh al-Imâm ach-Châfi’î] Abû Muḥammad ath-Tha’labî al-Baghdâdî (malékite) a dit : « Celui qui entre en terre de guerre seul pour voler et qu’il saisit du butin, alors le cinquième est prélevé et Mâlik n’a pas fait de

Rumiyah

31

distinction entre le fait qu’il soit rentré avec ou sans autorisation de l’imam. » [‘Uyûn al-Masâ`il] Tel est l’avis de la majorité et c’est l’une des versions rapportées de l’imam Aḥmad. Ibn Qudâmah a dit en rapportant l’un des avis de l’imam Aḥmad : « Leur ghanîmah est comme les autres ghanîmah : l’imam prélève dessus le cinquième et le reste est partagé entre eux. C’est l’avis de la plupart des savants dont ach-Châfi’î en raison de la généralité de Sa parole : {Et sachez que, de tout butin que vous avez ramassé, le cinquième appartient à Allah.} [al-Anfâl : 41] » [alMughnî]

LA GHANÎMAH EST LA PLUS PURE DES SUBSISTANCES

Quant aux hanafites, ils ont fait la distinction entre la présence d’autorisation du gouverneur musulman et son absence. Abû Yûsuf a dit : « J’ai interrogé Abû Ḥanîfah au sujet d’un homme ou deux qui sortent de la ville ou de la contrée et attaquent la terre de guerre, puis obtiennent du butin, est-ce que le cinquième est prélevé dessus ? Il a répondu : ‘‘Le cinquième n’est pas prélevé car ce qu’ils ont fait est considéré comme un vol, alors ce qu’ils ont pris leur revient.’’ Pui, j’ai demandé dans le cas où l’imam envoie un homme à l’avant-garde de l’armée et qu’il acquiert du butin, est-ce que le cinquième est prélevé tandis que le reste est partagé

32

EXTRA

entre lui et les membres de l’armée ? Il a répondu : ‘‘Oui.’’ J’ai alors demandé quelle était la différence entre ce dernier et les deux hommes précédents. Il a dit : ‘‘Celui-ci a été envoyé de l’armée et l’armée le soutient tandis que les deux autres hommes ne sont pas sortis de l’armée, mais ils sont sortis de la ville ou de la contrée de leur plein gré, sans autorisation de l’imam.’’ » [as-Sayr aṣ-Ṣaghîr] Cet avis est aussi l’un des avis rapportés de l’imam Aḥmad. Ibn Qudâmah a dit en rapportant une autre version attribuée à l’imam Aḥmad : « Cela leur revient sans que le cinquième ne soit prélevé et c’est l’avis d’Abû Ḥanîfah, car c’est une acquisition permise sans jihâd et c’est, pour eux, comme le fait de ramasser du bois. En effet, le jihâd se fait avec l’autorisation de l’imam ou par un groupe ayant une force. Quant au cas mentionné, il s’agit d’un vol et d’une simple acquisition. » [al-Mughnî] Il existe un troisième avis qui est également attribué à l’imam Aḥmad et selon lequel ils n’ont aucun droit sur ces biens qui doivent revenir aux musulmans, car en sortant sans l’autorisation de l’imam, ils ont commis un péché. Ibn Qudâmah a dit : « Aḥmad a dit au sujet d’un esclave qui a fui chez les Romains, puis est revenu avec des biens : ‘‘L’esclave revient à son propriétaire et les provisions ou biens qu’il a avec lui reviennent aux musulmans, car il a désobéi par son acte et rien de ce qu’il a acquis ne lui revient.’’ » [al-Mughnî] Troisièmement : le vol réalisé par le commerçant ou le prisonnier après sa libération, ou par celui qui réside dans la terre de mécréance et celui qui a embrassé l’islam dans la terre de guerre.

En observant la divergence des savants sur cette question, nous trouvons que la cause du prélèvement du cinquième est la saisie de butin par la force et le combat qui constituent la condition de la ghanîmah. Il en est de même pour l’autorisation de l’imam avec laquelle l’attaque en terre de mécréance est considéré comme un jihâd. Tout ce qui est en dehors de cela, les savants l’ont sorti du cadre de la ghanîmah et l’ont considéré comme une simple acquisition permise de biens telle que la chasse et la collecte de bois. C’est le cas pour le vol réalisé par le commerçant ou le prisonnier après sa libération, ou par le musulman qui réside parmi les mécréants et celui qui a embrassé l’islam dans la terre de guerre. La preuve de cela réside dans ce qu’a rapporté l’imam aṭ-Ṭabarî  d’après Sâlim Ibn Abî al-Ja’d, au sujet de la parole d’Allah  : {Et quiconque craint Allah, Il Lui donnera une issue favorable}, qui dit : « Ce verset a été révélé au sujet d’un homme d’Achja’ touché par l’épuisement. Il vint alors au prophète  qui lui dit : ‘‘Crains Allah et sois endurant.’’ Il repartit et trouva un de ses fils qui était prisonnier et qu’Allah venait de libérer d’entre leurs mains. Son fils avait pris des chèvres [de la terre de l’ennemi] et les apporta avec lui. L’homme en informa alors le messager d’Allah  et lui demanda : ‘‘Est-ce qu’elles me sont permises au messager d’Allah ?’’ Il répondit : ‘‘Oui.’’ » [Tafsîr aṭ-Ṭabarî]

à l’époque du prophète . Quant à celui qui prétend que le cinquième doit être prélevé dans ce cas, il n’a pas de preuve pour appuyer cet avis. Ibn Abî Zayd al-Qayrawânî a dit : « Suḥnûn a dit : ‘‘Si des gens embrassent l’islam dans la terre de guerre, il leur est permis de tuer qui ils peuvent et de prendre leurs biens.’’ » [An-Nawâdir wa az-Ziyâdât]

Ainsi, ces chèvres ont été volées aux mécréants par ce prisonnier musulman qui venait d’être libéré, alors le prophète  n’en préleva pas le cinquième, car cela s’est fait en dehors de l’autorité des musulmans, dans la terre de guerre, sans combat et sans l’autorisation du prophète . Il ne considéra donc pas cela comme de la ghanîmah. C’est pourquoi les biens de l’iḥtiṭâb sont conditionnés par le fait d’être volés dans la terre de guerre sans l’autorisation de l’imam et ceci est réalisé dans le cas du commerçant qui vole des biens en terre de guerre. L’imam al-Baghawî  a dit : « S’il rentre dans la terre de guerre et prend d’un mécréant belligérant une chose au cours d’une transaction, puis nie avoir pris l’argent et s’enfuit, alors cela lui revient spécifiquement et le cinquième n’est pas prélevé. » [at-Tahdhîb fî Fiqh al-Imâm ach-Châfi’î]

Les quatre cinquièmes de la ghanîmah reviennent aux mujâhidîn qui l’ont acquise et le cinquième restant revient aux catégories mentionnées dans le verset de la ghanîmah, dans la sourate al-Anfâl. Il a été rapporté qu’Ibn ‘Umar et Ibn ‘Abbâs  ont dit : « Le messager d’Allah  partageait le cinquième en cinq. » Cela signifie que le cinquième restant était partagé en cinq parts. L’imam Aḥmad a dit : « La part d’Allah et du messager, puis une part à ses proches parents qui sont les Banî Hâchim et les Banî al-Muṭṭalib et le prophète  n’a partagé qu’entre eux. Puis, une part aux orphelins, une part aux pauvres et une part aux voyageurs en détresse. » [Masâ`il Aḥmad Ibn Ḥanbal]

C’est le même jugement pour celui qui réside en terre de guerre et ne leur a pas donné de gage de sécurité ou qui a embrassé l’islam en terre de guerre, puis a volé des biens aux mécréants, car les conditions sont les mêmes que pour celui qui a volé les chèvres

Nulle différence entre les biens et leur propriétaire. Les biens de l’homme, de la femme et de l’enfant parmi les mécréants peuvent être volés dans le cadre de l’iḥtiṭâb. Le partage de ce qui a été pris aux mécréants belligérants La ghanîmah : Allah  a dit : {Et sachez que, de tout butin que vous avez ramassé, le cinquième appartient à Allah, au messager, à ses proches parents, aux orphelins, aux pauvres, et aux voyageurs (en détresse), si vous croyez en Allah et en ce que Nous avons fait descendre sur Notre serviteur, le jour du Discernement : le jour où les deux groupes s’étaient rencontrés, et Allah est Omnipotent.} [alAnfâl : 41]

La dépense de la part d’Allah et de Son messager  : La part d’Allah et du messager , selon l’avis le plus sûr, est considérée comme le fay` qui est dépensé dans la cavalerie, les armes et les intérêts des musulmans. Ibn Qudâmah a dit : « Allah  l’a rapporté à Lui et à Son messager afin que l’on sache qu’il doit être dépensé dans l’intérêt [des musulmans]

Rumiyah

33

et qu’il n’est pas spécifique au prophète  de sorte qu’il serait annulé par sa mort. » [al-Mughnî] Le fay` : Allah  a exposé les endroits dans lesquels doit être dépensé le fay` dans la sourate al-Ḥachr : {7. Le butin provenant [des biens] des habitants des cités, qu’Allah a accordé sans combat à Son Messager, appartient à Allah, au Messager, aux proches parents, aux orphelins, aux pauvres et au voyageur en détresse, afin que cela ne circule pas parmi les seuls riches d’entre vous. Prenez ce que le Messager vous donne ; et ce qu’il vous interdit, abstenez-vous en ; et craignez Allah car Allah est dur en punition. 8. [Il appartient aussi] aux émigrés besogneux qui ont été expulsés de leurs demeures et de leurs biens, tandis qu’ils recherchaient une grâce et un agrément d’Allah, et qu’ils portaient secours à (la cause d’) Allah et à Son Messager. Ceux-là sont les véridiques. 9. Il [appartient également] à ceux qui, avant eux, se sont installés dans le pays et dans la foi, qui aiment ceux qui émigrent vers eux, et ne ressentent dans leurs cœurs aucune envie pour ce que [ces immigrés] ont reçu, et qui [les] préfèrent à eux-mêmes, même s’il y a pénurie chez eux. Quiconque se prémunit contre sa propre avarice, ceux-là sont ceux qui réussissent. 10. Et [il appartient également] à ceux qui sont venus après eux en disant : « Seigneur, pardonne-nous, ainsi qu’à nos frères qui nous ont précédés dans la foi ; et ne mets dans nos cœurs aucune rancœur pour ceux qui ont cru. Seigneur, Tu es Compatissant et Très Miséricordieux. »} [al-Ḥachr : 7-10] Les savants ont divergé quant au fait de savoir si le cinquième doit être prélevé du fay`ou non. La raison de cette divergence est que le septième verset de la sourate al-Ḥachr a mentionné les mêmes catégories que celles mentionnées dans le verset de la ghanîmah, dans la sourate al-Anfâl. Une partie des savants a donc pris le verset dans son apparence tout en sachant qu’Allah  n’a pas mentionné le cinquième contrairement au verset de la sourate al-Anfâl. Une autre partie a pris l’avis de ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb  qui a dit en récitant le verset mentionné précédemment : « Ce verset englobe tous les musulmans. » Il a donc mentionné ce verset pour englober tous les musulmans et non pas pour spécifier ceux-là par le cinquième du fay`.

34

EXTRA

Ibn Qudâmah a dit : « L’avis apparent de l’école est que le cinquième n’est pas prélevé en raison de la parole d’Allah  : {Le butin provenant de leurs biens et qu’Allah a accordé sans combat à Son Messager, vous n’y aviez engagé ni chevaux, ni chameaux […]} [al-Ḥachr : 6] Il ainsi rendu le fay` tout entier pour tous les musulmans. ‘Umar  a dit en lisant ce verset : ‘‘Ce verset englobe tous les musulmans et si je vis assez longtemps, le berger de la vallée de Ḥimyar aura sa part sans avoir sué pour elle.’’ » [al-Kâfî fî Fiqh alImâm Aḥmad] Quant à Ibn Qudâmah, il considère que le cinquième doit être prélevé sur le fay`. De cette manière, le cinquième du fay` revient à ce qu’Allah  a mentionné dans les versets de la ghanîmah et du fay`, tandis que les quatre cinquièmes restant reviennent à tous les musulmans selon l’ordre qu’il a évoqué dans son livre al-Kâfî : « On commence par le plus important et le plus important des intérêts est de pourvoir aux besoins des armées des musulmans, de remplir les fronts avec le nombre suffisant, de pouvoir à leurs besoins, de construire ce qu’il est nécessaire de construire pour eux, de creuser les tranchées et d’acheter ce dont on a besoin comme montures et armes. Puis, on continue par ordre d’importance avec la construction des ponts, des routes, des mosquées […] » [al-Kâfî fî Fiqh al-Imâm Aḥmad] Le pacte de sécurité Nulle divergence quant au fait que la terre de guerre est une terre de licéité, que le sang et les biens des mécréants belligérants ne sont pas préservés et que le pacte de dhimmah ou de sécurité les préserve. Quant à ceux qui jouissent d’un pacte avec les musulmans tel qu’un armistice ou un pacte de sécurité, alors il est obligatoire de respecter nos engagements tant que les conditions de ces pactes sont respectées. Cela fait l’objet d’un consensus chez les savants. Le messager d’Allah  a dit : « Quiconque tue un mécréant jouissant d’un pacte [avec les musulmans] ne sentira pas l’odeur du Paradis alors que son odeur est sentie à une distance de quarante années de marche. » [Rapporté par al-Bukhârî] Le pacte de sécurité donné par un musulman à un associateur doit être respecté par tous les musulmans qui doivent s’abstenir de lui nuire, comme cela est rapporté dans le hadith où le

LA BANQUE CENTRALE EUROPÉENNE – LES MUSULMANS DOIVENT FRAPPER L’ÉCONOMIE DES MÉCRÉANTS

messager d’Allah  a dit : « Le sang des croyants est une même et unique chose et ils sont ensemble contre les autres. L’engagement du plus humble d’entre eux doit être respecté par tous. Certes, un croyant n’est pas tué pour un mécréant et le mécréant qui a un pacte n’est pas tué pendant la période de validité de son pacte. » [Rapporté par Aḥmad, Abû Dâwud et an-Nasâ`î] Ibn Hichâm a dit : « Abû ‘Ubaydah m’a rapporté que lorsqu’ Abû al-‘Âṣ Ibn ar-Rabî’ arriva du Châm avec des biens des idolâtres, on lui dit : ‘‘Ne veuxtu pas embrasser l’islam et prendre ces biens, car ce sont les biens des idolâtres ?’’ Abû al-‘Âṣ répondit : ‘‘Quelle mauvaise chose par laquelle je commencerais mon islam si je devais trahir mon engagement.’’ » [Sîrah Ibn Hichâm] Al-Mughîrah Ibn Chu’bah rapporte qu’il avait accompagné des gens avant d’embrasser l’islam, puis il les tua et prit leurs biens. Puis, il vint et embrassa l’islam, alors le prophète  lui dit : « Quant à ton islam, je l’accepte, mais pour ce qui est des biens, je n’ai rien à voir dans cela. » [Rapporté al-Bukhârî] Ibn al-Qayyim a dit : « Il y dans la parole du prophète  à al-Mughîrah la preuve que les biens de l’associateur sont préservés. Ils ne sont pas gardés et doivent lui être rendu. En effet, al-Mughîrah leur tenait compagnie avec un gage de sécurité, puis il les trahit et prit leurs biens, alors le prophète  ne se saisit pas de ces biens, ni ne les renvoya, ni ne les remboursa, car al-Mughîrah fit cela avant d’embrasser l’islam. » [Zâd al-Ma’âd]

Tromper par les mots ne constitue pas une trahison après un gage de sécurité C’est l’agissement de ‘Abdullah Ibn Unays et de Muḥammad Ibn Maslamah . En effet, Muḥammad Ibn Maslamah ne donna pas de gage de sécurité à Ka’b Ibn al-Achraf, mais il lui donna l’illusion qu’il détestait la vie avec le prophète . Il le trompa par cela et demanda au prophète  l’autorisation de parler de cette manière. Ce que lui autorisa le prophète . Parmi les choses qu’il dit, comme le rapporte alBukhârî : « Cet homme nous a demandé l’aumône et il nous a surchargés, alors je suis venu à toi pour te demander un prêt. » Il répondit : « Par Allah, vous allez vous lasser de lui. » Il dit alors : « Nous l’avons suivi et nous ne voulons pas l’abandonner avant de voir vers quoi ira son affaire. » Sa parole : « Il nous a surchargés » signifie que les compagnons  ont fait allégeance au prophète  en s’engageant à supporter ce qu’ils subiront après cette allégeance. Ils savaient ce qui les attendait comme épreuves et fatigue dans le sentier d’Allah, mais il le trompa par cette parole et lui demanda son aide afin de le mettre en confiance et de le tuer. De même pour la parole de ‘Abdullah Ibn Unays à Khâlid al-Hudhalî : « Il m’est parvenu que tu réunissais une armée pour cet homme, alors je suis venu à toi à ce sujet. » Sa parole est sujette à interprétation : veut-il dire « à ce sujet » pour te soutenir ou pour te tuer ? Par conséquent, le fait de tromper par les mots ou les actes, puis de tuer et de s’emparer des biens n’est pas considéré comme une trahison tant que cela ne constitue pas clairement

Rumiyah

35

LES MUSULMANS EMPRISONNÉS PAR LES MÉCRÉANTS PEUVENT PRENDRE LEURS BIENS UNE FOIS RELÂCHÉS

un gage de sécurité. Le gage de sécurité est un pacte entre deux parties, entre celui qui octroie la sécurité et celui qui la demande, avec des mots clairs et sans ambiguïté, non pas par des termes ou des actes qui laissent penser à l’interlocuteur qu’il est en sécurité. Le gage de sécurité donné en des termes clairs n’est pas sujet à divergence parmi les savants. Quant aux termes non clairs, ils ont divergé et certains ont considéré des actes et des paroles comme un gage de sécurité, tout comme certains ne les ont pas considérés comme tel. C’est pourquoi, il n’est pas rare de trouver un savant qui considère que telle chose est une trahison alors qu’un autre considère que cela fait partie de la ruse de guerre permise. En somme, les sujets secondaires liés au gage de sécurité non clair ne sont pas réellement encadrés par des règles faisant l’unanimité. Or, faire entrer des points secondaires sous une base définie fait partie de l’effort d’interprétation du savant à propos duquel la divergence est admissible. Il ne faut donc pas s’obstiner et sortir le sujet de son cadre. Le visa et l’autorisation d’entrée dans la terre de guerre ne préserve pas le sang ni les biens des mécréants La base dans le sang et les biens des mécréants est qu’ils sont licites et non protégés. Par conséquent, si nous divergeons à propos d’un cas donné pour savoir s’il constitue ou non un gage de sécurité et que les preuves se valent des deux côtés, alors nous

36

EXTRA

revenons à la base qui stipule la licéité du sang et des biens. Excepté s’il existe une preuve qui appuie une empêchement légitime, car le consensus des savants sur cette question est une certitude tandis que la divergence est un doute. Or, la certitude ne peut être levée par le doute et dans ce cas le doute réside dans le fait de savoir si nous sommes ou non en présence d’un gage de sécurité. Ainsi, le doute dans la présence d’un empêchement ne lève pas le statut clair et confirmé. Ajoutons à cela qu’il est permis de tromper les mécréants dans la guerre et cela peut se faire par le mensonge ainsi que les propos sujets à interprétation. En résumé, si les biens perdent leur sacralité par la mécréance de leur propriétaire, comme c’est le cas pour les bien du mécréant belligérant, il est permis de se les accaparer par tous les moyens possibles, sauf en présence d’un gage de sécurité. Il est ainsi permis au musulman de ruser afin de voler les biens des mécréants belligérants où qu’ils soient et il n’y a aucune preuve, ni dans la religion ni dans l’usage, attestant que le visa est un gage de sécurité. Il s’agit uniquement d’un permis d’entrer dans une terre et cela n’est en rien un gage de sécurité. Ibn Abî Zayd al-Qayrawânî a dit : « S’ils évoquent au roi le fait qu’ils sont musulmans et qu’il leur dit qu’ils sont en sécurité, mais qu’eux ne lui ont pas donné de gage de sécurité, ni ne lui ont répondu, ni cela ne s’est répandu au point que les gens du pays savent qu’ils sont en sécurité, alors il leur est permis de tuer et de prendre ce qu’ils veulent. De même s’il leur

dit qu’ils sont en sécurité et qu’ils peuvent regagner la terre d’islam, mais que ceux-ci n’ont rien répondu, il leur est permis de tuer autant qu’ils le peuvent ou autre avant de sortir de la terre de guerre […] Certains savants d’Irak ont dit que si un musulman entre en terre de guerre sans pacte de sécurité et qu’il dit : « Je suis l’un d’entre vous » ou « je suis venu pour combattre avec vous », puis ils l’ont laissé partir, alors il lui est permis de prendre ce qu’il peut de leurs biens et de tuer qui il peut. Ce qu’il a dit n’est pas un gage de sécurité pour eux. » [an-Nawâdir wa azZiyâdât]

leur terre ou d’y passer la nuit. Cela n’est donc pas considéré comme un gage de sécurité donné par le musulman aux État mécréants. Le fait de passer la nuit chez celui que l’on souhaite assassiner n’est pas considéré comme un gage de sécurité comme l’a fait le compagnon ‘Amr Ibn Umayyah ou le compagnons Muḥammad Ibn Maslamah en entrant chez le ṭâghût

Celui qui entre en terre de guerre avec des documents contrefaits ou authentiques qui stipulent sa religion et ses informations personnelles, il lui est permis de les LE VISA D’ENTRÉE NE DONNE AUCUNE PROTECTION AU SANG ET AUX BIENS DES MÉCRÉANTS tuer et de prendre leurs biens, car ceci n’est pas un gage de sécurité ni n’en a l’apparence. Ka’b Ibn al-Achraf, en le trompant et en le tuant. En effet, ‘Amr Ibn Umayyah se fit passer pour un Ainsi, l’entrée du mujâhid en terre de guerre en se membre de la tribu des Banî Bakr et donna des fausses faisant passer pour un réfugié est similaire à ce que informations à un idolâtre afin que ce dernier croit faisaient les compagnons, tant que cela ne comporte qu’il était un idolâtre et soit en confiance. Lorsqu’il pas de clauses de mécréance. s’endormit, ‘Amr le tua. Ainsi, si les faux documents affirment que leur porteur fait partie des habitants L’incitation à prendre les biens des mécréants de cette terre, cela ne constitue en rien un gage de et à les utiliser pour les combattre sécurité, ni d’un point de vue religieux ni dans l’usage. Lorsque le prophète  émigra à Médine, la source de sa richesse était la ghanîmah et c’est la meilleure Dans le cas où les documents affirment qu’il source, car les biens pris aux mécréants par la force ne fait pas partie des habitants de cette terre, mais sont plus purs que ceux gagnés autrement. Allah  a qu’il lui est autorisé d’y entrer, cela ne constitue pas dit : {Mangez donc de ce qui vous est échu en butin non plus un gage de sécurité. Il s’agit d’une ruse de qui est licite et pur. Et craignez Allah, car Allah est guerre et ce n’est pas pire que ce que les compagnons Pardonneur et Miséricordieux.} [al-Anfâl : 69] tels que Muḥammad Ibn Maslamah ont fait. Cela Ibn al-Qayyim a dit : « L’avis prépondérant est que s’apparente au fait de s’affilier à la terre de guerre le plus licite est le gain d’où provient la subsistance ou à un peuple mécréant, au fait de se réfugier dans du messager d’Allah  et il s’agit du gain obtenu

Rumiyah

37

JÜRGEN TODENHÖFER – UN MÉCRÉANT QUI JOUISSAIT D’UN PACTE DE SÉCURITÉ QUI A PRIS FIN, ALORS SON SANG EST À NOUVEAU LICITE

par ceux qui prennent le butin et ce qui leur a été rendu permis dans la législation. Ce gain a été complimenté plus qu’aucun autre dans le Coran et ceux qui l’obtiennent ont été complimentés comme personne d’autres. C’est pourquoi Allah l’a choisi pour la meilleure de Ses créatures et le dernier de Ses prophètes et messagers qui a dit : ‘‘J’ai été envoyé par l’épée avant l’Heure jusqu’à ce qu’Allah soit adoré seul sans associé. Ma subsistance a été placée à l’ombre de ma lance et l’humiliation et la bassesse sont sur ceux qui contredisent mon ordre.’’ C’est la subsistance prise avec fierté, honneur et domination sur les ennemis d’Allah et c’est la chose préférée à Allah. Aucun autre type de gain ne l’égale et Allah est le plus savant. » [Zâd al-Ma’âd] Certains musulmans, aujourd’hui, sont mal à l’aise avec le fait d’épuiser les biens des mécréants par la force et sentent que les biens gagnés par d’autres voies sont meilleurs. Ceci est faux, car le plus pur des biens licites est la ghanîma comme le stipule le Coran et c’est la subsistance du prophète  après sa hijrah à Médine. En effet, ces biens ont été créés par Allah pour les fils d’Adam afin qu’ils les utilisent pour Lui obéir et L’adorer. Quiconque les utilise pour mécroire en Allah ou lui donner des associés, alors Allah envoie les musulmans pour les lui retirer et les rendre à ceux qui en sont prioritaires, à savoir ceux qui L’adorent, L’unifient et Lui obéissent. C’est

38

EXTRA

pourquoi le fay` a été appelé fay` (du verbe afâ` qui signifie rendre ou revenir), car il revient à celui qui en est plus en droit et pour qui il a été créé. Par ailleurs, tout muwaḥḥid doit étendre le cadre de son jihâd, car la guerre économique est l’une des plus grandes batailles du jihâd, comme le fit le prophète  lors de nombreuses expéditions où il dépouilla les biens des mécréants et détruisit leurs propriétés. Nul doute que les mécréants, aujourd’hui, déplacent leurs armées et leur arsenal grâce à leur argent, alors les muwaḥḥidîn doivent élaborer des moyens d’affaiblir l’économie des mécréants et de piller leurs biens ou de les détruire. Que les musulmans vivant en terre de mécréance et n’ayant pas la capacité d’émigrer agissent comme le compagnon Abû Baṣîr  agit envers les idolâtres de La Mecque. Il est clair qu’épuiser les biens des mécréants a un grand impact dans notre guerre contre eux, aujourd’hui. De plus, s’accaparer les biens des mécréants belligérants ou les détruire par voie de sabotage dans leurs terres constitue un moyen d’affaiblir l’ennemi et de nuire à son économie. Abû Yûsuf a dit : « Il n’y a pas de mal à incendier leurs forteresses, à les noyer, à les saboter et les détruire sur eux ainsi qu’à utiliser la catapulte contre elles, en raison de la parole d’Allah  : {Ils démolissaient leurs

IL EST PERMIS D’ENLEVER LES ENFANTS DES MÉCRÉANTS BELLIGÉRANTS

maisons de leurs propres mains, autant que des mains des croyants.} [al-Ḥachr : 2] En effet, tout cela fait partie du combat et c’est un moyen de dominer l’ennemi et de l’irriter. De plus, la sacralité des biens revient à la sacralité de leurs propriétaires, or ces derniers n’ont aucune sacralité dans leur personne au point de pouvoir les tuer, alors que dire de leurs biens ? » [Badâ` i’ aṣ-Ṣanâ` i’] En outre, ces biens peuvent profiter au jihâd s’ils sont utilisés dans le sentier d’Allah de sorte que le muwaḥḥid prenne du mécréant belligérant afin de financer la hijrah de ses frères vers les wilâyah du Califat ou pour financer celui qui combat les mécréants. Combien de musulmans ont dû retarder leur hijrah en étant contraints de travailler pour les mécréants jusqu’à obtenir la somme suffisante pour pouvoir voyager ? C’est d’Allah dont nous implorons l’aide. De même, le muwaḥḥid mujâhid peut utiliser les biens des mécréants pour acheter les armes et le matériel nécessaire à la conduite d’opérations de jihâd au cœur des terres de l’ennemi.

au sujet du musulman qui entre en terre de guerre : « Il en est de même s’il les enlève eux ou leurs enfants, ou les domine de quelle que manière que ce soit. En effet, les personnes des mécréants et leurs biens sont licites pour les musulmans, alors s’ils s’en emparent par une voie légiférée, ils en deviennent les propriétaires. » [Majmû’ al-Fatâwâ] Ceci concerne le fait d’enlever leurs enfants, alors que dire du fait de voler leurs biens ? N’oublie pas que leur guerre contre l’État Islamique est basée sur l’économie, alors purifie ton intention, place ta confiance en Allah et ne consulte personne pour ce qui est de les dépouiller de leurs biens. Avance avec la bénédiction d’Allah, car prendre les biens des mécréants les affaiblit, menace leur économie, renforce les croyants en les préparant à ce qui est plus grand que ce type d’opérations. Il s’agit là d’un type de jihâd délaissé à notre époque hormis chez une poignée de véridiques et comme ils sont peu nombreux. Nous demandons à Allah d’offrir les conquêtes à Ses serviteurs mujâhidîn et de guérir les poitrines des muwaḥḥidîn. La louange est à Allah, le Seigneur des mondes.

Ô muwaḥḥid en terre de mécréance, sois comme Abû Jandal  et ne n’hésite pas à déposséder les mécréants belligérants de leurs biens, soit par la force et la contrainte, soit par le vol et l’escroquerie. Médite donc la parole de l’imam Ibn Taymiyah 

Rumiyah

39

Avec la continuité de la guerre menée par les soldats du Califat contre les forces de la mécréance, nous jetons un coup d’œil rapide sur quelques-unes des récentes opérations exécutées par les mujâhidîn. Des opérations qui ont permis d’étendre l’autorité du Califat ou de terroriser, d’anéantir ou d’humilier les ennemis d’Allah. Tout en sachant que ces opérations ne sont qu’un aperçu des très nombreuses opérations menées par l’État Islamique sur différents fronts, en Orient et en Occident, au cours des dernières semaines. En Asie de l’Est

40

l’île Jolo Sulu, au sud-ouest des Philippines. Ils sont également parvenus à détruire un transporteur de troupes de l’armée philippine dans la région de Maguindanao. Le 14 du mois de Ramaḍân, 11 soldats de l’armée philippine croisée ont été tués aux cours de combats contre les soldats du Califat et 8 autres ont été tués par des tireurs d’élite dans le quartier de Dagudian, dans la ville de Marawi. En outre, un de leurs blindés a été endommagé par des tirs de roquettes.

Le 9 du mois de Ramaḍân, environ 10 soldats de l’armée philippine croisée ont été tués au cours de combats contre les soldats du Califat dans la région de Mama Sabano, au sud de Cotabato, aux Philippines.

Le 16 du mois de Ramaḍân, 12 soldats de l’armée philippine croisée ont été tués au cours de combats contre les soldats du Califat dans le quartier de la station Aykum, tandis que 5 autres soldats ont été tués par des tireurs d’élite dans le quartier Mabandi, dans la ville de Marawi.

Le 13 du mois de Ramaḍân, les soldats du Califat ont ciblé, aux obus de mortiers, une position de l’armée philippine dans la région de Batikul, sur

Le 22 du mois de Ramaḍân, 2 soldats philippins ont été tués lors de combats dans le quartier de Bunud Madaya, à Marawi.

NEWS NOUVELLES

Le 23 du mois de Ramaḍân, un blindé de l’armée philippine a été détruit par une roquette tandis que 5 éléments ont été tués et 9 autres blessés au cours de combats contre les soldats du Califat dans le quartier de Laylud Madaya, à Marawi. Le 24 du mois de Ramaḍân, les cellules de tireurs d’élite sont parvenues à tuer 4 éléments de l’armée philippine croisée dans les quartiers de Marinot et de Laylud Kadayunan, à Marawi. De même, 5 éléments de l’armée philippine croisée ont été tués au cours d’affrontements contre les soldats du Califat dans le quartier de Mankado, à Marawi. Le 25 du mois de Ramaḍân, les soldats du Califat sont parvenus à tuer 7 éléments de l’armée philippine croisée au cours d’affrontements dans le quartier Baling, à Marawi. Le 26 du mois de Ramaḍân, les soldats du Califat ont mené des combats violents contre l’armée philippine croisée dans les quartiers de Laylud Madaya, de Baling et Marinot, à Marawi. 13 éléments de l’armée philippine ont ainsi été tués et d’autres ont été blessés. Le 3 du mois de Chawwâl, les soldats du Califat sont parvenus à tuer 13 éléments de l’armée philippine croisée au cours de combats dans plusieurs quartiers de la ville de Marawi. Ils ont également ciblé au RPG un blindé des croisés dans le quartier de Marinot, le détruisant ainsi et tuant au moins 5 soldats qui étaient à son bord. Le 8 du mois de Chawwâl, les soldats du Califat ont mené des combats violents contre les éléments de l’armée

philippine croisée dans le quartier de Monkado Colony, à Marawi, leur permettant ainsi de tuer 8 soldats. Le 10 du mois de Chawwâl, 9 éléments de l’armée philippine croisée ont été tués au cours de combats contre les soldats du Califat dans le quartier de Baling, à Marawi. En Australie Le 10 du mois de Ramaḍân, un soldat du Califat  a mené une opération dans la ville de Melbourne. Il a enlevé une femme qu’il a prise en otage, puis il a tué un citoyen australien. À l’arrivée de la police australienne croisée sur les lieux, il leur a tiré dessus et en a blessé 3 avant de tomber martyr. En Perse Le 12 du mois de Ramaḍân, 5 inghimâsiyîn du Califat ont mené une opération bénie en visant le bastion de la mécréance rafidite en Perse. Ils ont ainsi frappé deux symboles de leur idolâtrie : leur parlement idolâtre et le mausolée de leur ṭâghût al-Khomeiny. Armés de fusils mitrailleurs, de grenades et de ceintures explosives, ils sont parvenus à tuer et blesser 60 apostats avant de tomber martyrs comme nous les considérons. Dans la wilâyah du Janûb Le 14 du mois de Ramaḍân, le frère istichhâdî Abû Fahd al-‘Irâqî  s’est élancé en direction d’un rassemblement de rafidites idolâtres dans la ville impure de Kerbala. Il a alors déclenché son gilet explosif au milieu d’eux,

ABÛ ‘UTHMÂN AL-KHURÂSÂNÎ 

Rumiyah

41

tuant 30 rafidites et en blessant 35 autres. De son côté, le frère istichhâdî Abû Mujâhid al-Baṣrî  a fait exploser son gilet piégé contre un autre rassemblement d’apostats dans la ville de Babel, faisant 37 tués et 40 blessés. Dans la wilâyah de Ninive Le 9 du mois de Ramaḍân, les soldats du Califat ont attaqué des positions de la police fédérale rafidite dans les localités de Dawâsah et de Nabî Chît ainsi que dans la rue d’Alep, à l’ouest de Mossoul. Des combats violents se sont alors déroulés, au cours desquels 40 apostats ont été tués, dont un officier du grade de colonel, d’autres ont été blessés, 6 véhicules Hummer et 2 transporteurs de troupe ont été incendiés et des nouvelles positions ont été capturées par les mujâhidîn. De même, les soldats du Califat ont attaqué des positions de la police fédérale rafidite dans le quartier de Dandân, au sud de Mossoul, où des combats violents se sont déroulés. Des dizaines d’apostats ont ainsi été tués et blessés, le reste a pris la fuite, 12 véhicules militaires divers ont été détruits, des positions ont été capturées et des armes ainsi que des munitions ont été saisies en butin. Le 1er du mois de Chawwâl, les soldats du Califat ont lancé une vaste offensive, sur plusieurs axes, contre les positions des milices rafidites dans les quartiers de Tanak, Yarmûk, Machâhadah, Chifâ` et Nabî Chît ainsi que dans les rues d’Alep et de la Corniche, et aux abords des zones de Bâb aṭ-Ṭawb, de Bâb Jadîd, de Bâb al-Bayḍ et Bâb Lakch. Les combats se sont soldés par plusieurs apostats tués et blessés tandis que les apostats survivants ont pris la fuite. Les soldats du Califat ont ainsi capturé le quartier Tanak, la majeure partie du quartier Yarmûk et des parties des quartiers Chifâ` et Machâhadah. Il a été rapporté que les éléments de l’armée rafidite ont incendié LES RÉSULTATS DE L’ATTAQUE BÉNIE CONTRE LES JUIFS

42

NEWS

leurs positions et leurs véhicules dans les quartiers de Tal Rummân, de Rajm Jadîd et de Wâdî Ḥajar au cours d’un effondrement de leurs troupes à l’ouest de Mossoul. En Palestine Le 21 du mois de Ramaḍân, un groupe de lions du Califat composé d’Abû al-Barâ` al-Maqdisî, Abû alḤasan al-Maqdisî et Abû Rîḥ al-Maqdisî  a mené une opération bénie dans la ville de Jérusalem. Ils ont attaqué un groupe de juifs en vengeance pour leur religion et les sacralités violées des musulmans. L’attaque s’est soldée par la mort d’une réserviste et d’autres ont été blessés, puis ils sont tombés martyrs, comme nous les considérons. Dans la wilâyah de Ṣalâḥuddîn Le 21 du mois de Ramaḍân, cinq frères inghimâsiyîn, Abû al-Faqîh ach-Châmî, Abû al-Walîd ach-Châmî, Abû Mu’âdh al-Karbûlî, Abû ‘Adnân as-Salmânî et Abû ‘Umar al-Furâjî , ont fondu sur un QG de la police fédérale rafidite, dans la localité de Jabîriyah, à Samarra. Ils ont affronté les éléments apostats pendant deux heures, tuant ainsi tous les éléments, avant d’affronter les renforts et d’en tuer plusieurs. Deux inghimâsiyîn sont tombés martyrs – comme nous les considérons – tandis que les trois autres ont déclenché leur gilet piégé au sein des apostats restants. Le bilan de l’attaque bénie s’élève à 38 apostats tués et 10 autres blessés, alors que le QG a été détruit et que plusieurs véhicules ont été incendiés et endommagés. Le 26 du mois de Ramaḍân, 8 soldats du Califat équipés de gilet piégé ont fondu sur des positions de la mobilisation rafidite dans le village de Salâm, au nord-

ABÛ KAWTHAR AS-SÛDÂNÎ 

ouest de Tikrit. Après des affrontements violents, ils ont fait exploser leur gilet contre les apostats, tuant et blessant près de 60 d’entre eux et incendiant 7 véhicules équipés de mitrailleuses. Dans la wilâyah du Khurâsân Le 20 du mois de Ramaḍân, le frère istichhâdî Abû ‘Â`ichah al-Khurâsânî  est parvenu à s’infiltrer à l’intérieur d’un temple des rafidites idolâtres dans la ville de Kaboul. Il a ainsi tiré sur les idolâtres avec son revolver avant de faire exploser son gilet au milieu d’eux, faisant au moins 17 tués et des dizaines de blessés. Le 28 du mois de Ramaḍân, le frère istichhâdî Abû ‘Uthmân al-Khurâsânî  est parvenu à faire exploser son gilet piégé au cœur d’un rassemblement de la police pakistanaise apostate, dans la ville de Quetta, faisant près de 30 apostats tués et blessés. En France Le 24 du mois de Ramaḍân, le soldat du Califat Abû Maysûn al-Firansî  a foncé sur un fourgon de la police française croisée dans la ville de Paris avec sa voiture chargée d’armes et d’explosifs. Ceci afin de répandre à nouveau la terreur chez les croisés et leur rappeler que la bataille a été transférée au cœur de leur terre. En Belgique Le 5 du mois de Ramaḍân, le soldat du Califat Oussama Zariouh  a attaqué des croisés dans la gare centrale de Bruxelles.

Dans la wilâyah d’al-Anbâr Le 28 du mois de Ramaḍân, 4 soldats du Califat, Abû Kawthar as-Sûdânî, Abû Sayf ach-Châmî, Abû Raḥmah al-Anbârî et Abû Muḥammad al-‘Irâqî , se sont élancés en direction de positions de l’armée rafidite et des ṣaḥawât de l’apostasie dans la ville de Baghdâdî, à l’ouest d’alAnbâr. Équipés de gilets piégés et de fusils mitrailleurs, ils ont affronté les apostats pendant plusieurs heures avant de faire exploser leur gilet, faisant près de 40 apostats tués et des dizaines d’autres blessés. Parmi les blessés, figure l’apostat Charḥabîl al-‘Ubaydî, chef du district de Baghdâdî, ainsi que le chef du 4ème régiment, le dénommé Kamâl al-‘Ubaydî. En Somalie Le 1er du mois de Chawwâl, deux éléments de l’armée somalienne apostate ont été tués au cours d’affrontements contre les soldats du Califat dans la localité de Jurûr, à l’est du Puntland. Dans la wilâyah de Raqqah Le 5 du mois de Chawwâl, plusieurs soldats du Califat ont attaqué des positions des apostats du PKK dans le quartier industriel, dans le quartier Machlab, près du rond-point de Barâzî et près de l’université Ittiḥâd. Des affrontements violents ont duré plusieurs heures, faisant 30 apostats tués et d’autres blessés. De plus, les cellules de tireurs d’élite sont parvenues à tuer 22 apostats et à en blesser 3 autres dans les quartiers de Rummâniyah et de Jazrah ainsi que près des ronds-points de Furûsiyah et de Barâzî.

Rumiyah

43

Du commerce avec Allah … à la hijrah… au jihâd En marge des sociétés européennes de jâhiliya, qui cachent leur affreuse réalité sous un voile resplendissant de propagandes et de mensonges à propos du bonheur, de la sécurité, de l’égalité entre les gens et autres slogans mensongers, sont nées une grande quantité de pratiques immorales qui se nourrissent du lait avarié de la jâhiliyah européenne. Ce même lait par lequel elles empoisonnent leurs fils et les éduquent

44

MARTYR

pour qu’ils deviennent des modèles hideux de ce que l’Europe idolâtre et athée fait de plus horrible. Cependant, celui qu’Allah souhaite guider, tous les habitants de la Terre ne pourraient s’y opposer même s’ils le souhaitaient. C’est ainsi que sortent de ces sociétés contaminées par l’idolâtrie, la débauche et la corruption sur terre, des gens qu’Il guide vers le droit chemin et fait d’eux Ses alliés vertueux et Ses serviteurs rapprochés. Parmi eux, il en est à qui Il conclue la vie par un bien immense : le martyre dans le sentier d’Allah  afin qu’il arrive au jour du Jugement sans compte à rendre ni châtiment à craindre. Dans les banlieues parisiennes défavorisées s’entassent des étrangers à l’intérieur de quartiers remplis d’Arabes et de noir Africains dont les pères sont venus de pays que la France colonisait autrefois. Beaucoup d’entre eux s’affilient à l’islam ou se sont réveillés en se rendant compte qu’ils avaient des noms qui sont similaires aux noms des musulmans. Dans un cas comme dans l’autre, cela a suffi pour que les habitants originaires de France, parmi les chrétiens et les juifs, les détestent et s’efforcent à les éloigner d’eux en les isolant dans les banlieues. Ils évitent ainsi de se mélanger à eux, de les employer pour des postes à responsabilité et préfèrent les laisser dans cet état de misère afin d’en faire leurs serviteurs qui accomplissent les tâches ingrates qu’eux refusent d’accomplir. En échange de cette vie humiliante, ils leur donnent le droit de rester et à peine de quoi survivre ou subvenir à leurs besoins. Beaucoup d’habitants de ces banlieues acceptent cette situation tandis que les ṭawâghît du pays et ses habitants d’origines font ce qu’il faut pour les empêcher d’en sortir. D’autres se révoltent à la recherche d’une vie meilleure dans laquelle ils égaleraient ceux qui les repoussent et gagneraient l’approbation de ceux qui les méprisent. Ils ne trouvent alors d’autres portes pour arriver à cet objectif hormis l’argent qui est le plus important facteur d’estimation de la valeur des gens dans cette société matérialiste. C’est ainsi que l’acquisition d’argent par tous les moyens devient l’objectif ultime dans la course sans fin aux passions. En vue d’atteindre cet objectif le plus rapidement possible, beaucoup de ces gens perdus et courant après cette vie éphémère recherchent les moyens

de devenir riches dans les plus brefs délais. Bien souvent, ces moyens sont limités au vol et au trafic de drogues, alors ils entrent dans ce cercle vicieux et se jettent eux-mêmes dans les périls tels que les guerres de gangs et les risques pris à chaque braquage ou transaction. Sans compter que dans la plupart des cas, cela les mène à la prison et les pousse vers des abîmes sans fond. Celui qu’Allah veut guider, Il ouvre son cœur à l’islam… Macreme Abrougui, un jeune d’origine tunisienne qui a passé son enfance et son adolescence dans cette vie tourmentée. Il était préoccupé par cette vie d’icibas dont il a obtenu beaucoup de biens et insouciant quant à l’au-delà pour lequel il n’a pas appris comment agir. Gangster acharné, il a gagné beaucoup d’argent à travers les nombreux vols qu’il a commis contre les biens des idolâtres jusqu’à posséder des voitures de luxe et côtoyer les riches de Paris dans leurs clubs et leurs soirées. C’est d’ailleurs tout ce que peuvent espérer les gens évoluant dans ce monde hideux. Il était connu parmi ses amis pour son courage et sa bravoure, ne craignant pas l’affrontement ni ne fuyant la bagarre, et particulièrement au cours des rixes sans fin entre quartiers rivaux dans les banlieues françaises. Il n’avait que faire de la police française avec qui il a déjà eu des accrochages armés afin de prendre la fuite au cours de ses cambriolages ou ses vols à main armée. Très généreux et magnanime, malgré sa plongée dans les péchés, il n’hésitait jamais à aider un ami, ni à défendre un voisin, ni dépenser de son argent pour répondre au besoin d’un proche. Très ordonné et véritable gestionnaire, il ne se lançait dans aucune entreprise sans avoir préparé les causes de la réussite, étudié ses conséquences et ses bénéfices escomptés. Il a utilisé efficacement cette qualité dans son travail de sorte qu’il ne cambriolait aucune maison sans y avoir été en reconnaissance au préalable et lorsqu’il se lançait, c’est qu’il avait réfléchi aux pires possibilités et avait préparé les causes pour éviter d’être tué ou arrêté.

Rumiyah

45

Toutes ces caractéristiques le rendaient apte à être un dangereux chef de gang ou un grand trafiquant de drogues, mais Allah a décrété qu’Il lui préparerait le chemin pour un autre destin, à l’opposé de ce vers quoi allait sa vie. Comme la plupart des jeunes affiliés à l’islam en Occident, qui ne se rappellent de l’adoration d’Allah  que pendant le mois de Ramaḍân, Macreme entra dans une mosquée afin d’y effectuer une retraite spirituelle et dans le but de se faire pardonner ses péchés. Allah lui destina alors d’y trouver un prêcheur qui enseignait discrètement l’islam à ses frères. Ce n’était guère l’un de ces savants du mal alliés aux chrétiens ni l’un des prêcheurs connus aux conférences desquels les foules se réunissaient, mais un jeune simple qui occupait l’un des coins de la mosquée avec ses élèves. Ils esquivaient les regards des gens, baissaient leur voix et parlaient de sujets que Macreme n’avait jamais entendu auparavant chez un prêcheur ni dans les médias. Ce jeune parlait à son assise de la réalité de l’islam et de la mécréance, de la différence entre les deux et de l’obligation de s’allier aux musulmans tout en se désavouant des mécréants et, plus particulièrement, de ces idolâtres parmi lesquels ils vivaient. Il leur parlait du tawḥîd, de son importance et de ses mérites ainsi que de l’association, ses dangers et ses conséquences. Il leur exposait ce qu’il leur avait échappé ou leur avait été caché par les savants du mal qui falsifient la religion pour satisfaire les idolâtres et gagner plus de suiveurs. Macreme trouva dans ses propos, appuyés de versets du Coran et de hadiths du prophète , une explication juste de la réalité de la relation entre les musulmans et les associateurs ainsi qu’un éclaircissement de la réalité du tawḥîd sans lequel l’adoration n’est pas valide. Il resta alors à ses côtés tout au long de sa retraite spirituelle dans la mosquée durant laquelle il se repentit à Allah de tout ce qu’il avait commis et prit la décision de commencer une nouvelle vie en tant que réel musulman. Après cela, il fit connaissance avec ce frère en lui racontant son parcours et en lui proposant son aide au service de la religion dans laquelle il venait d’entrer à nouveau, après s’en être détourné de longues années et avoir été insouciant quant à ses obligations et ses interdits.

46

MARTYR

Un pas dans la voie du jihâd… Ce que Macreme ignorait au sujet de ce frère, c’est qu’il était lié à des groupes de jeunes français qui supportaient les mujâhidîn en cherchant à accomplir la hijrah vers une terre de jihâd et en réunissant de l’argent pour soutenir les mujâhidîn. L’un de ces groupes avait trouvé une cible importante en la personne d’un grand trafiquant de drogues qui dissimulait chez lui une somme de plus de deux cent mille euros. Pendant des jours, ils guettaient ce trafiquant et ses déplacements, surveillaient sa maison et préparaient le plan en vue de l’attaquer et récupérer l’argent qui s’y trouvait. La plupart d’entre eux avaient de l’expérience dans ce domaine pour avoir vécu dans le monde du vol et des gangs pendant leur jâhiliyah, mais, cette fois-ci, leur opération était une adoration qui les rapprocherait d’Allah , non pas un moyen d’accumuler des biens pour les dépenser dans les péchés et la perversion. L’objectif était d’obtenir cette somme pour financer la hijrah de certains frères vers une terre de jihâd et d’envoyer le reste pour soutenir les mujâhidîn là-bas. Cependant, il leur manquait un jeune digne de confiance, courageux et entreprenant, qui serait chargé de leur faire quitter les lieux après l’opération. C’est alors que leur ami prêcheur leur indiqua Macreme et leur parla de ses qualités, de son histoire et de son expérience en la matière. Il organisa alors une rencontre entre eux. Après avoir fait connaissance et instauré une relation de confiance, ils lui proposèrent le plan et l’objectif. Macreme réfléchit un instant, puis, comme à son habitude lorsqu’un ami lui demande de l’aide, il accepta de leur fournir tout ce dont ils avaient besoin comme voitures, armes et autres équipements. Au jour prévu pour l’opération, le groupe se dirigea vers le domicile du trafiquant et l’attendit durant de longues heures jusqu’à être contraint de quitter les lieux par crainte de n’être repéré par la police. La cible ne se présenta pas à sa maison ce jour-ci, alors les jeunes décidèrent de remettre cela à plus tard. Puis, l’opération fut annulée car l’occasion ne se représenta plus, mais la relation se renforça entre ce groupe et Macreme. Lui qui s’était repenti à Allah,

désirait commencer une nouvelle vie en serviteur d’Allah  et souhaitait ardemment apprendre sa religion. Son cœur s’était rempli de l’alliance aux musulmans, les aimant et désirant leur apporter toute l’aide qu’ils nécessitaient. D’autant plus qu’il possédait beaucoup d’argent qu’il cherchait à dépenser dans l’obéissance d’Allah et dans Son sentier. ABÛ MUJÂHID A GRANDI DANS LES BANLIEUES DÉFAVORISÉES DE PARIS Il portait également une grande attention à sortir les jeunes et les apostats affiliés à l’islam de leur y trouvaient la qualité dans le travail et la sincérité vie de péchés et de leur apostasie, en reconnaissance dans les engagements pris. envers Allah qui lui fit l’immense faveur de le guider vers le droit chemin. Durant cette période, Abû Mujâhid profitait de son travail pour œuvrer dans le sentier d’Allah comme Ce groupe avait deux options : s’élancer vers les il pouvait. En effet, malgré son peu de science dû à terres du jihâd et combattre là-bas jusqu’à être tués, ou son entrée récente dans l’islam, il ne laissait passer mener des opérations en France contre les chrétiens. aucune occasion pour appeler à Allah. Il prêchait Cependant, beaucoup d’obstacles les empêchèrent les clients, les amis et aussi les jeunes qui voyaient d’accomplir ce jihâd dans le sentier d’Allah, les en lui un modèle en raison de sa réputation dans le poussant à choisir l’appel au tawḥîd en attendant monde du crime. Il leur conseillait ainsi de s’éloigner qu’Allah leur facilite et leur assure la droiture dans de cette voie, de ne pas toucher à la drogue et leur ce qu’ils entreprennent. faisait craindre Allah. Il les appelait à se conformer à l’islam et à suivre le droit chemin, tout comme il Un garage automobile… était un refuge pour tout musulman qui avait besoin Le premier projet après la guidée d’aide ou de conseils. Il faisait de son mieux pour répondre à son besoin jusqu’à donner de l’argent Macreme, qui avait choisi la kunyah d’Abû Mujâhid, pour faciliter des projets. décida de se lancer dans un projet économique afin de sécuriser une entrée d’argent pour ses frères, leur Sur les pas de ‘Uthmân … évitant ainsi de devoir travailler chez les mécréants. Allah destina la victoire et la consolidation à l’État Il ouvrit alors un garage automobile à travers Islamique qui établit alors la religion et réinstaura le lequel il fit fructifier la plupart de son argent tout califat. L’émir des croyants fit alors un sermon devant en appelant ses frères à venir y travailler en dépit les gens en appelant les musulmans à la hijrah et au de leur manque d’expérience dans le domaine. Il jihâd, en leur annonçant la bonne nouvelle qu’ils ont leur enseigna les bases de la gestion qu’il maitrisait désormais un État où se réfugier et un imam derrière naturellement et par expérience, puis il plaça chacun qui combattre. des frères à la tête d’une section du garage. Pour le reste du travail, il embaucha des mécaniciens Ce sermon fut un moment décisif dans la vie compétents. Les clients affluaient au garage, car ils d’Abû Mujâhid et ses frères. Ils ne supportaient

Rumiyah

47

plus de vivre dans les terres de mécréance alors qu’ils avaient la certitude qu’Allah avait comblé Ses serviteurs d’une terre d’islam dans laquelle Sa loi est appliquée. L’obsession du groupe devint alors d’émigrer de France sans attirer les regards des services de renseignement qui les surveillaient et qui avaient même interdit certains d’entre eux de sortir

LES AUTORITÉS FRANÇAISES ONT MENTI SUR LES CIRCONSTANCES DE LA MORT D’ABÛ MUJÂHID

du territoire. Ils souhaitaient aussi inciter le plus grand nombre de jeunes à la hijrah par crainte qu’en arrivant dans les terres de l’État Islamique, ils n’aient plus le moyen de les contacter. Les frères commencèrent donc à se préparer avec leur famille pour la hijrah. Ils passèrent d’abord chez tous les jeunes qu’ils connaissaient et en qui ils avaient confiance afin de les inciter à s’élancer dans le sentier d’Allah. Abû Mujâhid s’asseyait avec les frères et leur rappelait le mérite de la hijrah, le bienfait de vivre à l’ombre de la Charia et d’éduquer leurs enfants dans les terres de l’islam. S’il trouvait qu’un frère avait un empêchement pour effectuer la hijrah, il lui proposait directement de lever cet obstacle. Celui qui était interdit de voyager, il lui proposait de lui acheter un faux passeport peu importe le prix. Celui qui n’avait pas les moyens de financer le voyage, il lui promettait de payer toutes les charges même si sa famille était nombreuse et il lui achetait même une voiture pour le voyage si nécessaire. Quant à celui qui avait une dette, il lui remboursait sa dette

48

MARTYR

quelle qu’en soit la valeur. Sans compter qu’il leur fournissait aussi tout ce qui est nécessaire au voyage tels que les vêtements, les valises ou autres. En plus de tout cela, il dépensa beaucoup d’argent dans l’achat de matériel informatique et autres appareils électroniques à la demande de certains frères qui souhaitaient les utiliser pour la religion d’Allah dès leur arrivée sur les terres de l’État Isla m ique. En conséquence, tous les frères qui le côtoyaient avaient le sentiment que cet homme désirait dépenser tout son argent dans le sentier d’Allah, au point qu’ils comparaient son acte à celui de ‘Uthmân  qui finança toute une armée avec son argent personnel dans le but de satisfaire le Seigneur des mondes. La hijrah dans le sentier d’Allah… Les familles se préparèrent pour la hijrah dans le sentier d’Allah et le voyage vers la terre de l’islam. La plupart des hommes étaient fichés auprès des services de renseignement, alors les muhâjirîn durent organiser méticuleusement leur voyage afin de ne pas attirer l’attention des idolâtres. Dans le cas contraire, ces derniers leur obstrueraient le sentier d’Allah et se mettraient entre eux et les terres de l’État Islamique. Les frères continuèrent donc de travailler au garage jusqu’au jour de leur départ tandis que les familles s’étaient préparées pour partir immédiatement après le retour des hommes. Les voitures prirent le chemin en empruntant des routes différentes et en traversant plusieurs pays jusqu’à atteindre la Grèce où ils quitteraient les frontières de l’Union Européenne pour la Turquie, puis le Châm.

ALLAH A PRÉSERVÉ ABÛ MUJÂHID D’UNE SOCIÉTÉ CONTAMINÉE PAR LA DÉBAUCHE ET LA CORRUPTION

Comme à son habitude, Abû Mujâhid avait tout organisé pour le voyage et avait préparé toutes les causes de la réussite peu importe le prix que cela coûtait. Il élabora une histoire convaincante afin de ne pas attirer l’attention des autorités ni les doutes des indiscrets. Il planifia tout le voyage de leur sortie de France jusqu’à leur arrivée en terre d’islam, à l’exception d’un épisode important qui était l’entrée en contact avec les frères dans l’État Islamique qui l’aideraient à passer les difficultés rencontrées sur sa route. Ne souhaitant pas retarder le départ plus longtemps et par crainte que le chemin se referme, il plaça sa confiance en Allah pour qu’Il le guide et l’aide à trouver un contact sécurisé dès son arrivée en Turquie. L’organisation du voyage, dont l’émir était Abû Mujâhid, impliquait de ne pas laisser les familles avec les frères surveillés et de les envoyer avec la famille d’un autre frère qui n’était pas connu des autorités afin qu’il traverse avec elles la frontière dans une petite caravane achetée par Abû Mujâhid à cet effet. De son côté, il acheta, pour lui et certains frères surveillés, des voitures de sport, car cela faisait partie de la couverture prise par le groupe. En effet, ils se faisaient passer pour des hommes d’affaire désirant se rendre en Turquie afin d’y signer des contrats. Pour ce faire, il acheta des vêtements adéquates et fit faire des papiers attestant de leur prétention en plus des faux passeports nécessaires à la traversée des frontières.

La caravane parvint à passer l’Italie et les pays des Balkans pour arriver en Grèce qui constituait l’étape la plus dangereuse du voyage. En arrivant au dernier point avant la frontière, Abû Mujâhid arrêta les familles et les frères dans une aire de repos et décida qu’il serait le premier à tenter de franchir le passage. Ainsi, au cas où il y aurait un danger, il retomberait sur lui tandis que les autres pourraient éviter d’être arrêtés. Lorsque les autorités grecques aux frontières vérifièrent son passeport en recherchant les correspondances avec les photos qu’ils avaient à leur disposition, un agent vint et informa Abû Mujâhid qu’il devait retourner là d’où il était venu et ne pas espérer pouvoir passer une autre fois. Il découvrira que le gouvernement français avait transmis leurs noms et leurs photos à toutes les frontières européennes, dix jours avant leur départ. Tombé entre leurs mains, allait-il rebrousser chemin après cette détermination à accomplir la hijrah ? Est-ce que tous leurs plans étaient tombés à l’eau ? Le décret d’Allah est au-dessus de tout… En apprenant l’existence d’une note des autorités françaises, leur seule préoccupation fut de trouver un moyen d’échapper à la prison et ils réfléchirent à quitter la Grèce avant que la France ne demande leur arrestation et leur rapatriement.

Rumiyah

49

Le frère qui accompagnait les familles essaya, à son tour, de passer et il y parvint, par la grâce d’Allah, car ni lui ni les femmes qui l’accompagnaient n’avaient été signalés par les autorités. Il entra donc en Turquie après qu’Abû Mujâhid lui a fourni une grosse somme d’argent avec l’espoir que ces derniers l’attendent de l’autre côté ou qu’ils entrent dans les terres de l’islam sans lui et les frères s’ils ne trouvaient de moyen de les rejoindre rapidement. La première préoccupation d’Abû Mujâhid, qui avait pris la responsabilité de s’occuper de ce grand groupe de musulmans, était alors de faire parvenir les familles jusqu’aux terres de l’État Islamique. Une fois s’être assuré de leur arrivée, il pourrait examiner les choix qui s’offrent à lui : soit de trouver un autre moyen de les rejoindre, soit de retourner en France pour commencer des actions de jihâd là-bas, sur la terre des croisés qui combattent l’État Islamique et empêchent les musulmans d’y émigrer. Le décret d’Allah réservait à nos muhâjirîn un nouvel espoir de s’en sortir après avoir perdu espoir en leur planification, avoir placé sincèrement leur confiance en Allah et s’être désavoué de leur force et de leur puissance. Durant leur voyage, ils avaient rencontré un autre frère français qui s’accrocha à eux malgré le fait que ces derniers tentaient de le fuir par crainte qu’il soit surveillé ou attire l’attention par sa longue barbe et son apparence clairement islamique. Émigrant vers l’État Islamique comme eux, il n’avait pas eu l’occasion de prendre des mesures de sécurité coûteuses ni de planifier quoi que ce soit. Il les accompagna dans la dernière étape du voyage et fut contraint également d’envoyer sa famille avec les autres familles tandis que lui resta avec les frères. Tous espéraient qu’Allah les préserve de la police grecque et leur facilite le passage de la frontière. Par Sa miséricorde envers ce groupe de muhâjirîn, Allah leur facilita l’entrée en contact avec un des coordinateurs de la hijrah dans l’État Islamique à qui ils exposèrent leur situation et demandèrent de l’aide afin de sortir de Grèce le plus rapidement possible. Le coordinateur leur promis de les aider et ils attendirent sa réponse durant quelques jours.

50

MARTYR

En effet, quelques jours plus tard, ils traversaient les frontières vers la Turquie en laissant derrière eux, en Grèce, leurs voitures de sport et leur équipement, faisant passer leur sécurité avant toute chose. Ils arrivèrent ainsi à Istanbul où ils retrouvèrent leur famille et une nouvelle étape de planification commença pour traverser les frontières en direction de l’État Islamique. Abû Mujâhid décida d’envoyer tous les frères pour traverser la frontière tandis que lui resta en arrière pour organiser le passage d’un frère bloqué en Grèce et sans qui il ne voulait pas entrer dans la terre de l’Islam. C’est qu’il avait pris la ferme résolution d’être le dernier du groupe à entrer dans la terre du Califat et de ne réaliser son rêve qu’après avoir assuré l’entrée de tout le groupe de muhâjirîn dont il avait pris la responsabilité dès le moment où ils acceptèrent d’émigrer avec lui. Les membres du groupe et leur famille finirent par entrer en terre d’islam et leur joie fut immense lorsque leurs frères de l’État Islamique les accueillirent près des frontières. Ils s’empressèrent d’appeler leur émir Abû Mujâhid pour lui annoncer la bonne nouvelle de leur arrivée et de la rencontre de leurs frères. En apprenant cela, il ne put retenir ses larmes et leur demanda de saluer tous les soldats du Califat qu’ils verront sans oublier d’invoquer Allah en sa faveur pour qu’Il lui facilite, ainsi qu’au frère bloqué en Grèce, de les rejoindre. Pendant ce temps, les problèmes de ce frère en Grèce ne faisaient que s’accumuler et toutes ses tentatives de traversée de la frontière furent un échec, alors il insista auprès d’Abû Mujâhid pour que ce dernier cesse de l’attendre et continue son voyage immédiatement. Devant son instance, Abû Mujâhid accepta après lui avoir envoyé une grosse somme d’argent pour qu’il puisse organiser son voyage avec sa famille et échapper à la surveillance. Enfin en terre d’islam… Abû Mujâhid al-Firansî arriva finalement en terre d’islam où il trouva ses frères soldats de l’État Islamique qui l’attendaient avec leur tenue distinctive et leur cagoule noire qu’il avait vu tant de fois dans les vidéos. Il les prit dans ses bras à la manière de frères qui s’aiment. Son histoire le précéda dans l’État Islamique, car ses frères arrivés plus tôt racontèrent leur hijrah et parlèrent

LA FRONTIÈRE GRÉCO-TURQUE – ABÛ MUJÂHID ET SES COMPAGNONS ONT FAIT FACE À DES ÉPREUVES DURANT LEUR HIJRAH

de leur émir qui dépensa tout ce qu’il avait pour leur permettre d’émigrer. Ils dévoilèrent quelques facettes de sa personnalité et conseillèrent les frères de profiter de son expérience pour toute opération contre la France. C’est ainsi qu’Abû Mujâhid devint un soldat de l’État Islamique, après avoir terminé sa formation religieuse et militaire, et travailla dans un des diwân, conseillant ses frères dans divers domaines et les faisant profiter de son expérience dans la gestion du travail et la conduite de projets. Il aida même les frères responsables des opérations extérieures en leur proposant tous ses efforts, ses biens et ses informations pour mener des opérations contre les croisés en France. Son âme désirait le combat dans le sentier d’Allah , alors il fut un formidable soldats dans les bataillons de la wilâyah d’al-Khayr où il participa à de nombreuses batailles avec l’armée du Califat contre l’armée nosaïrite. Puis, il fut transféré à la wilâyah de Damas où il passa ses jours en ribâṭ dans la campagne du Châm. Le soleil du désert et son sable brunissaient son visage tandis que son froid mordait ses os. Il participa également aux expéditions en attaquant avec les héros. Abû Mujâhid le généreux en France augmenta en générosité dans la terre d’islam puisqu’il ne perdait aucune occasion d’aider l’un de ses frères, proposant tout ce qu’il pouvait et particulièrement en faveur des épouses de martyrs et leurs enfants. Il demandait ainsi de leurs nouvelles et les aidait de ses biens et de sa personne.

Abû Mujâhid le prêcheur simple dont le discours attirait les jeunes des banlieues parisiennes continua, comme à son habitude, en profitant de toute occasion avec les mujâhidîn ou la population pour leur ordonner le convenable, leur interdire le blâmable et les appeler à suivre la sunnah. Il n’avait aucun mal à rester debout des heures pour parler à un commerçant dans son épicerie en l’appelant à Allah, l’incitant au jihâd dans Son sentier, au point que ses compagnons se plaignaient du fait qu’il les retardait à chaque course. Cependant, il les reprenait et leur expliquait qu’il était insouciant comme ses gens auparavant et Allah mit à sa disposition quelqu’un qui lui rappela Allah, alors il était de son devoir d’en faire de même pour être reconnaissant de la faveur d’Allah à son égard. Après l’argent, la dépense de l’âme également dans le sentier d’Allah… Durant l’attaque des soldats du Califat pour briser le siège de la Ghouta de Damas et qui visait les aéroports de Sîn et de Ḍumayr, la ville de Ḍumayr, la zone de la station thermique ainsi que d’autres positions – attaque qui fut arrêtée en raison de l’accord entre l’armée nosaïrite et les ṣaḥawât de l’apostasie dans le Qalamoun Est pour que ces derniers attaquent les routes d’approvisionnement des mujâhidîn dans la région –, Abû Mujâhid combattait avec ses frères dans la zone de la station thermique, au sud-est de Damas. C’est pendant ces combats qu’un tank de l’armée nosaïrite prit pour cible leur position et qu’Abû Mujâhid fut grièvement blessé à la tête et à la main. Il perdit alors conscience et en se réveillant, il vit que sa main droite

Rumiyah

51

avait été arrachée par l’obus qui avait explosé devant lui. Il fut conduit vers les lignes arrière pour être soigné et Allah lui sauva la vie au cours de cet évènement. La perte de sa main n’aurait su l’arrêter d’accomplir le jihâd dans le sentier d’Allah ni l’empêcher d’œuvrer pour gagner Son agrément. Au contraire, il passa sa période de convalescence à attendre de regagner les champs de bataille tout en déclinant les propositions de travail qui correspondrait plus à son nouvel état de santé. Sa seule envie était de retrouver les champs de batailles dès lors que les circonstances le lui permettraient. Dans cette optique, il échangea son fusil d’assaut russe pour un modèle américain plus léger et plus compact qui lui permettrait de combattre d’une seule main.

groupe de frères ciblait les apostats à la mitrailleuse lourde placée à l’arrière de leur pickup qui était stationné sur la plus haute colline. Arrivé sur place, Abû Mujâhid et son compagnon Abû Iḥsân s’abritèrent derrière la colline.

Il apprit que ses frères se préparaient à attaquer des positions des ṣaḥawât de l’apostasie dans le Qalamoun Est, alors il se prépara dans l’urgence et voyagea pour rejoindre son bataillon. Il prit le soin de ne pas informer ses amis afin que ces derniers ne tentent pas de le retenir ou de le retarder de la bataille en prétextant son état de santé ou le besoin de ses services pour un travail quelconque.

L’information parvint à la famille d’Abû Mujâhid et ses frères qui annoncèrent la nouvelle à ses proches en France en implorant Allah de le compter parmi les martyrs. Par cette voie ou par une autre, les services de renseignement apprirent l’information et les médias français annoncèrent qu’Abû Mujâhid  avait été tué par un bombardement aérien de l’aviation française alors qu’il préparait de nouvelles attaques contre les croisés en France.

Les soldats de l’État Islamique causaient de lourdes pertes aux apostats et avaient pris le contrôle de leurs positions sur la montagne de Patra tout en se dirigeant vers leurs bastions au cours du Qalamoun Est. C’est à ce moment qu’Abû Mujâhid arriva et s’élança vers la ligne de front, refusant de rester à l’arrière des autres mujâhidîn. Il était accompagné d’un autre frère muhâjir nommé Abû Iḥsân, originaire du sud de la France, qu’il avait rencontré sur les champs de bataille et avec lequel il s’était lié, tout comme il partageait plusieurs caractéristiques avec lui. Ceux qui connaissaient Abû Iḥsân le décrivaient par les mêmes traits qu’Abû Mujâhid tels que le courage, la générosité, la volonté d’aider les musulmans ainsi que la dépense de tout ce qu’il peut pour faire triompher la religion et gagner la satisfaction du Seigneur des mondes. Comme à son habitude dans le fait de prendre des précautions, Abû Mujâhid ne voulut pas emprunter un chemin déjà emprunté par les mujâhidîn et découvert par l’ennemi qui le ciblait à l’arme lourde et au tirs d’élite. Il préféra emprunter un autre chemin plus difficile mais à l’abri du regard des apostats. Il arriva à la ligne des mujâhidîn où un

52

MARTYR

Les apostats tentèrent de frapper à l’aide d’un missile guidé la voiture à partir de laquelle les mujâhidîn leur tiraient dessus, mais le tir manqua sa cible et le missile tomba derrière la colline sur laquelle était stationné la voiture. Il tomba plus précisément aux pieds d’Abû Mujâhid et d’Abû Iḥsân avant d’exploser et de déchirer leur corps, les tuant sur le coup. Puisse Allah les accepter parmi les martyrs.

Abû Mujâhid  fut tué et nous estimons qu’il a atteint ce qu’il désirait, qu’il fut sincère dans son engagement envers Allah et qu’il combattit dans le sentier d’Allah par ses biens et sa personne. Nous estimons qu’il entreprit le commerce gagnant avec Allah  et nous demandons à Allah  qu’il fasse partie de ceux qui atteignirent le grand succès. Allah  a dit : {11. Vous croyez en Allah et en Son messager et vous combattez avec vos biens et vos personnes dans le chemin d’Allah, et cela vous est bien meilleur, si vous saviez ! 12. Il vous pardonnera vos péchés et vous fera entrer dans des Jardins sous lesquels coulent les ruisseaux, et dans des demeures agréables dans les jardins d’Eden. Voilà l’énorme succès. 13. et Il vous accordera d’autres choses encore que vous aimez bien : un secours [venant] d’Allah et une victoire prochaine. Et annonce la bonne nouvelle aux croyants.} [aṣ-Ṣaff : 11].

Rumiyah

53

54

ARTICLE

Ô mujâhid endurant et espérant la récompense, ces mots te sont destinés afin que tu prennes conscience de ton rang et de ta valeur auprès de l’ennemi d’Allah et du tien. Toi, contre qui se sont réunies les nations de toutes origines et de toutes ethnies, Arabes et nonArabes. Qui donc es-tu ô montagne éminente ? Qui es-tu toi pour qui les navires de guerre des croisés sont stationnés dans les mers, pour qui les avions des mécréants sillonnent les cieux et pour qui les hordes de pervers attaquent ta terre ? Qui es-tu, toi qui es fier par ta religion et ton tawḥîd, pour que toutes ces foules se réunissent contre toi… Tu t’es élevé par la puissance d’Allah, Sa force et Sa législation prestigieuse et cela a blessé les mécréants qui te jalousent pour le tawḥîd sur lequel tu es. Si tu possédais la terre et que ton État ne gouvernait pas par la loi d’Allah, ils ne t’auraient prêté aucune attention, mais c’est ton tawḥîd qui les a irrités. Allah  a dit : {Nombre de gens du Livre aimeraient par jalousie de leur part, pouvoir vous rendre mécréants après que vous ayez cru. Et après que la vérité s’est manifestée à eux !} [al-Baqarah : 109] Ainsi, poussés par cette jalousie hideuse, ils t’ont combattu en raison de ta religion que tu portes dans ton cœur et dans tes membres. Allah  a dit : {Or, ils ne cesseront de vous combattre jusqu’à, s’ils peuvent, vous détourner de votre religion.} [alBaqarah : 217] Si tu possédais des armes de destruction massive et que tu ne possédais pas cette religion immense, ils t’auraient laissé comme ils ont laissé des États qui en possèdent ou œuvrent à leur acquisition. Cependant, ils savent que ta religion qui se propage sous ton combat acharné contre leurs ṭawâghît et leurs soldats est plus importante pour eux que n’importe quelle arme. C’est pourquoi ils ne t’ont pas lâché un seul instant et ils ne le feront pas, tout comme tu ne te détacheras jamais de leur combat et de leur inimitié. C’est soit leur autorité sur terre et la fitnah de l’association qu’ils ouvrent à propager, soit l’autorité d’Allah et la suprématie de Sa religion sur terre. Sois donc sincère envers Allah dans ta lutte, ô ennemi des nations, et crains-Le sans craindre personne d’autre, car le désespoir des mécréants de vous détourner de votre religion se réalisera inévitablement. Allah  a dit : {Aujourd’hui, les

mécréants désespèrent (de vous détourner) de votre religion : ne les craignez donc pas et craignez-Moi.} [al-Mâ`idah : 3] Ô muwaḥḥid étranger à ce monde, tu es une cible qu’importe ton rang, que tu sois soldat ou émir, pauvre ou riche, car tu es ciblé pour ta religion. Ta religion dont les mécréants savent que tu l’as prise entièrement sans croire à une partie tout en rejetant une autre afin de te t’accorder avec eux à mi-chemin. C’est également ta situation, ô muwaḥḥidah endurante, car tu es chaste, tu accrois la descendance des mujâhidîn et tu éduques tes enfants sur le tawḥîd et le jihâd contre les mécréants. Ainsi, ta religion et ta pureté les irrite et il n’est pas étonnant que tu sois toi-même une cible pour les mécréants. Nous sommes dans une longue lutte contre les mécréants et la victoire sera inévitablement pour les pieux. Allah  a dit : {Et la fin (heureuse) sera aux pieux.} [al-A’râf : 128] Et Il a dit : {et que Nos soldats auront le dessus.} [aṣṢaffât : 173] Tu es donc vainqueur dans ce bas monde en ayant le dessus sur les mécréants ou victorieux en étant tué dans le sentier d’Allah afin d’atteindre les délices éternels auprès du Seigneur Généreux. Quant à tes ennemis, ils sont dans un désarroi permanent et leur irritation les pousse à épuiser leur capacité pour obstruer le sentier d’Allah en dépensant de l’argent, en combattant et par tout autre moyen à disposition dans cette vie éphémère. Ô toi le muwaḥḥid fier à l’époque des grandes épopées, avance sans te retourner, car tu n’as pas été créé pour un but éphémère mais pour adorer Allah seul et gagner les beaux jardins. Réalise donc le sens de la servitude à Allah en jugeant par sa loi et en mécroyant aux régimes des ṭawâghît du monde ainsi qu’en leurs religions. Proclame en toute fierté la religion d’Allah qu’Il a promise à la suprématie sur toutes les autres religions. C’est pour cela que tu es leur seule cible et leur premier objectif. Connais-tu donc ta valeur auprès de ton ennemi ? Te rends-tu compte à quel point tu as des manquements dans ton devoir lorsque tu perds ton temps alors que les mécréants mettent leur temps à profit pour te faire la guerre ? Saisis-tu l’ampleur de tes manquements lorsque tu délaisses les rappels et les invocations par lesquels

Rumiyah

55

tu te protèges de la ruse des diables humains et jinns qui ont mis en œuvre les espions, les hypocrites, les sorciers et les diables ? Vois-tu l’ampleur de ton manquement si tu passes la plupart de ton temps pour la vie d’ici-bas que tu es censé avoir abandonnée à ses partisans tandis que tu as avancé vers ton Seigneur en désirant l’une des deux meilleures choses ?

C’EST TON TAWHID ET TON APPLICATION DE LA CHARIA QUI LES FAIT ENRAGER

Connais-tu l’ampleur de ton manquement et de ton péché si tu divises les rangs des mujâhidîn et leurs cœurs, si tu n’obéis pas à ton émir dans le convenable et si tu n’obéis pas à Allah et Son messager  ? Certes, celui qui obéit à l’émir a obéi à Allah et Son messager . Observe comment les nations de la mécréance ont obéi à leur objet d’adoration, l’Amérique, et se sont réunies contre toi. Comprends-tu l’ampleur de ton manquement lorsque tu n’œuvres pas à l’augmentation de ta science qui te conduis à Allah  et sauve ta personne et ta famille du Feu ? Et sache la réalité de la perte : il ne s’agit pas de la perte d’une grande maison, d’une monture superbe, de biens ou d’une belle épouse, mais Allah  a dit : {Dis : « Les perdants sont ceux

56

ARTICLE

qui, au Jour de la Résurrection, auront causé la perte de leurs propres âmes et celles de leurs familles. » C’est bien cela la perte évidente.} [az-Zumar : 15] Sache, ô muwaḥḥid, que si les épreuves des mécréants et leur siège t’oppressent alors que tu ne connais pas ta position auprès des ennemis de la religion et que tu n’es pas à la hauteur de la responsabilité, eh bien tu es sur le point de tomber et de réaliser leur premier objectif qui est de t’atteindre dans ta religion et ton tawḥîd. Recherche donc l’aide d’Allah et ne faiblis pas. Munis-toi de la piété, car c’est l’arme qui ne s’épuise pas et l’épée qui ne se brise pas. Fais attention à tes invocations du matin et du soir ainsi qu’aux protections qui te préservent des ennemis, car celui qui se réfugie sous la protection d’Allah et Sa force ne sera pas vaincu. Mets ton temps à profit dans tout ce qui irrite les mécréants, les atteint, les affaiblit, diminue leur détermination et leur fait mal au plus haut point. N’oublie pas de renouveler ta foi ainsi que ton tawḥîd et de combattre constamment les ṭawâghît et leurs soldats. Fais en sorte que cela devienne une habitude, fais le rappel avec tes frères et étudie, enjoignez-vous mutuellement la vérité et l’endurance face aux épreuves sur le chemin jusqu’à atteindre le repos dans une société éternelle et un bienfait qui ne disparait pas. Certes, la place du fouet du mujâhid au Paradis est meilleure que ce bas monde et ce qu’il contient, alors que dire d’un Paradis vaste comme les cieux et la terre. Sache également que tu vas devoir faire face à des épreuves devant lesquelles resteront fermes seuls ceux qui ont la foi enracinée, la certitude et l’endurance raffermies ainsi que la confiance

TA RELIGION EST PLUS GRANDE QUE N’IMPORTE QUELLE ARME QU’ILS POSSÈDENT

placée en Allah de la plus belle manière. L’imam Ibn Taymiyah  a dit au sujet du jihâd : « Il comporte le summum de la confiance en Allah et le summum de l’endurance, car le mujâhid est la personne qui a le plus besoin de l’endurance et de la confiance en Allah. C’est pourquoi Allah  a dit : {41. Et ceux qui, pour la cause d’Allah, ont émigré après avoir subi des injustices, Nous les installerons dans une situation agréable dans la vie d’ici-bas. Et le salaire de la vie dernière sera plus grand encore s’ils savaient. 42. Eux qui ont enduré et placé leur confiance en leur Seigneur.} [an-Naḥl : 41-42] Et Il a dit : {Moïse dit à son peuple : « Demandez aide auprès d’Allah et soyez patients, car la terre appartient à Allah. Il en fait héritier qui Il veut parmi Ses serviteurs. Et la fin (heureuse) sera aux pieux. »} [Majmû’ al-Fatâwâ] Rappelles-toi, ô ennemi des nations, la raison pour laquelle tu t’es engagé. Tu n’es sorti que pour réaliser la servitude à Allah , sauver les gens de l’adoration des ṭawâghît et les faire sortir des ténèbres vers la lumière par la permission d’Allah. Si tu es tué, c’est une mort honorable et un rang élevé. Quant à ta place qu’Allah t’a préparée au Paradis, ce n’est que parce que tu as pris les nations de la mécréance pour ennemies, tu as mécru à leurs ṭawâghît, tu as cru en Allah comme

Seigneur et divinité et tu as établi Sa loi malgré eux. Tu es ainsi venu avec le jihâd et la recherche du martyre qui sont les preuves évidentes de la sincérité de ta revendication du tawḥîd et de la mécréance aux fausses divinités. En effet, la chose la plus chère que le serviteur peut présenter à son Seigneur  est son âme et ses biens. L’imam Ibn Taymiyah  a dit : « Le plus haut degré du culte sincère est de soumettre son âme et ses biens à l’être adoré comme Allah  dit : {Certes, Allah a acheté des croyants, leurs personnes et leurs biens en échange du Paradis. Ils combattent dans le sentier d’Allah : ils tuent, et ils se font tuer.} [at-Tawbah : 111] Quant au Paradis, c’est la demeure qui comprend tous les délices dont le plus haut est la contemplation d’Allah et, en dessous de cela, tout ce que l’âme désire et qui réjouit l’œil parmi les choses que nous connaissons et celles que nous ne connaissons pas. Le messager d’Allah  rapporte qu’Allah  a dit : ‘‘J’ai préparé pour Mes serviteurs vertueux ce qu’aucun œil n’a jamais vu, qu’aucune oreille n’a jamais entendu et qu’aucun être humain n’a pu imaginer.’’ » [Majmû’ alFatâwâ]

Rumiyah

57

ISI

Wahai Muwahhidun: Demi Allah, kita tidak akan berhenti berjihad sampai bisa berteduh di bawah pepohonan zaitun Rumiyah (Roma). Abu Hamzah al-Muhajir

DA F TA R

EDISI 11 - SYAWWAL 1438

04 06 12 16 22 28 40 44 54 12

PENGANTAR

ENTAH KAMI BINASAKAN MUSYRIKIN ATAU KAMI YANG AKAN HANCUR ARTIKEL

NASEHAT PENTING UNTUK PARA MUJAHID: BAGIAN 1 MUSLIMAH

PERJALANAN MENUJU ALLAH EKSKLUSIF

DAN TATKALA ORANG-ORANG BERIMAN MELIHAT PASUKAN AHZAB ARTIKEL

RAFIDHAH ITSNA ASYRIYYAH MENJILAT LUDAH SENDIRI RUBRIK UTAMA

HUKUM GHANIMAH, FAI, DAN IHTITHAB KABAR

LIPUTAN OPERASI MILITER KISAH SYAHID

DI ANTARA ORANG BERIMAN ADA KESATRIA ARTIKEL

SADARI HARGA DIRIMU WAHAI MUSUH BANGSA-BANGSA KAFIR

28

54

Para Rafidhah telah memerangi Mosul. Mereka pamerkan mobil-mobil tempur mereka, tank-tank baja mereka dalam barisan konvoi yang sangat panjang, hampir-hampir ujungnya tak terlihat. Mereka janjikan para majikan Salibis mereka bahwa mereka akan menuntaskan peperangan hanya dalam beberapa hari. Dan inilah –dengan karunia Allah— peperangan yang dahsyat telah memasuki bulan kedelapan. Konvoi kendaraan Rafidhah hancur lebur di tangan junud Khilafah yang sabar dalam ribath. Divisi dan brigade mereka musnah. Sementara yang lari dari peperangan akan mendapatkan hukuman dari ‘tuan’ mereka (Salibis) berupa bombardir atau dibunuh. Akan tetapi dengan keadaan demikian, kaum musyrikin masih selalu menjanjikan para tuannya dengan kemenangan dalam beberapa hari saja.

4

EKSKLUSIF PENGANTAR

Semoga Allah memberikan balasan kebaikan kepada mujahidin Mosul, baik bala tentara maupun komandannya, atas jasanya untuk Islam dan kaum muslimin. Mereka telah menyelami peperangan yang paling dahsyat dan besar sepanjang sejarah. Mereka contohkan makna keteguhan kepada seluruh dunia yang sangat jarang terjadi di zaman kita ini. Mereka sama sekali tidak membiarkan agama ini dalam kehinaan, tidak menyerah kepada para musuh, dan tidaklah mereka mundur dari suatu tempat kecuali mereka telah penuhi dengan potongan tubuh dan darah musyrikin hingga mereka tidak senang untuk terus maju dan tidak mudah pula merasa gembira dengan kemenangan yang mudah. Seperti inilah karakter para ahli tauhid di mana saja. Kisah tentang keteguhan dan kepahlawanan mereka dalam berperang tidaklah asing. Inilah peperangan di Sirte, Fallujah, Al-Bab, dan peperangan mereka yang tercatat oleh sejarah menjadi saksi atas kejujuran perkataan mereka, eloknya perilaku mereka, Sungguh, barangsiapa yang loyal kepada Allah, Rasul-Nya, dan orang-orang beriman, maka ketahuilah bahwa pasukan Allah, mereka yang akan menang. Hari ini adalah milik ahli tauhid dan tentara khilafah di Raqqah, supaya mereka menyaingi saudara-saudara mereka dalam mendaptakan ridha Sang Pencipta alam semesta dan mendapatkan kedudukan tinggi di jannah kelak, yaitu dengan menggigit teguh perbatasan dengan gigi geraham, mengorbankan harta dan jiwa mereka di jalan Allah, serta membenarkan janji Allah yang akan diberikan kepada mereka. Hendaklah setiap dari mereka berkata; Allah akan melihat apa yang aku lakukan pada hari ini, lalu bertemu musuh pada barisan pertama, sama sekali tidak menoleh ke belakang ketika peperangan berkecamuk sampai menemui Rabb mereka. Maka sungguh Allah c tersenyum atas yang mereka perbuat, dan Dia Ridha kepada mereka. Para murtadin datang dengan keadaan takut dan grogi, mereka yakin bahwa perang ini tidak seperti perang sebelumnya dalam menghadapi tentara khilafah. Maka dari itu, mereka menyiapkan segalanya untuk menghadapi peperangan ini tidak sebagimana pada perang yang lain. Mereka menyiapkan pasukan melebihi persiapan pasukan pada peperangan yang lain. Para Salibis memberikan bantuan yang belum pernah ada sebelumnya. Para petinggi militer Salibis selalu mengingatkan kepada sekutunya bahwa perang ini bukan peperangan yang mudah, akan memakan waktu yang tidak sedikit, dan berupaya semaksimal mungkin untuk terus bertempur meski harus mendapatkan kerugian dan memerlukan

waktu yang panjang. Tetapi pada kenyataannya, Salibis dan sekutunya meyakini bahwa tidak ada satu pasukan pun yang bisa bertahan berperang untuk mengganti kerugian yang lebih besar dari kemampuannya. Masanya lebih panjang dari kekuatannya dari segi waktu dan beban. Jika demikian adanya, tentara Salibis Amerika akan lari meninggalkan perang, hengkang dari Irak dalam keadaan kalah telak setelah mendapatkan perlawanan keras dari mujahidin. Begitu juga, para petinggi mereka mengetahui masalah besar yang akan mereka hadapi, yang setiap saat mengancam negara mereka seperti krisis ekonomi, kewibawaan mereka jatuh, dan strategi yang kacau disebabkan beban yang tinggi. Dan termasuk faktor terbesar ketakutan para Salibis dan sekutunya yang murtad adalah mereka memahami dengan baik kapasitas kekuatannya, dan mengetahui bahwa pasukan PKK dengan jumlah yang sedikit dengan perlengkapan persenjataan yang memberatkan keuangan Salibis, dan pasukan murtadin yang mereka tangkap di jalan supaya ikut bertempur setelah melakukan pelatihan yang buruk. Semua itu –dengan izin Allah— membuat mereka tidak akan mampu bertahan dalam perang dahsyat seperti perang di Mosul. Juga, mereka tidak akan mampu menanggung sebagian kecil dari beban sangat besar yang menimpa pasukan Rafidhah dalam perang tersebut. Mereka tidak memiliki kekuatan yang cukup untuk membantu mengganti semua kerugian. Kita telah melihat apa yang terjadi di perang Manbij, bahwa hampir saja mereka hancur hanya dalam waktu dua bulan saja. Kalaulah bukan karena Allah memutuskan sesuatu yang pasti terjadi. Sesungguhnya kewajiban bagi setiap mujahid di Raqqah, di manapun ia berada, hendaklah berpikir untuk menjadikan perang ini sebagai medan laga untuk menghancurkan murtadin, sebagai balasan atas kekafiran mereka kepada Allah Yang Maha Besar, permusuhan mereka terhadap agama-Nya, dan penyelesaian terakhir dari peperangan yang panjang. Maka perang ini tidak akan berhenti kecuali salah satu dari kedua pasukan hancur. Entah kita mengancurkan mereka dengan kekuatan Allah lalu mereka merugi dunia dan di akhirat atau kita yang akan binasa hingga menemui Allah dalam keadaan teguh dalam agama, dan membantai musuh-musuhnya, lalu kami menang sebagaimana Ashabul Ukhdud mendapatkan kemenangan, beruntung di akhirat, negeri yang kekal. Tidak ada pilihan ketiga antara kami dan mereka. Sungguh Allah akan menolong orang-orang yang menolong-Nya. Sungguh Allah Maha kuat lagi Maha Mulia.

Rumiyah

5

6

ARTIKEL

“Janganlah kamu bersikap lemah, dan janganlah (pula) kamu bersedih hati, padahal kamulah orang-orang yang paling tinggi (derajatnya), jika kamu orang-orang yang beriman. Jika kamu (pada perang Uhud) mendapat luka, maka sesungguhnya kaum (kafir) itupun (pada perang Badar) mendapat luka yang serupa. Dan masa (kejayaan dan kehancuran) itu Kami pergilirkan diantara manusia (agar mereka mendapat pelajaran); dan supaya Allah membedakan orang-orang yang beriman (dengan orangorang kafir) supaya sebagian kamu dijadikan-Nya (gugur sebagai) syuhada’. Dan Allah tidak menyukai orang-orang yang zalim.” (QS. Ali Imran: 139-140) Segala puji bagi Allah .... kita memujiNya, memohon pertolongan dan ampunanNya. Kita juga berlindung kepada Allah dari kejahatan jiwa dan keburukan amal perbuatan kita. Siapa yang diberi petunjuk oleh Allah niscaya tidak akan ada yang bisa menyesatkannya, dan siapa yang disesatkan oleh Allah niscaya tidak akan ada yang bisa memberinya petunjuk. Aku bersaksi bahwa tidak ada ilah yang haqq untuk disembah kecuali Allah semata yang tiada sekutu bagi-Nya. Aku juga bersaksi bahwa Muhammad adalah hamba dan utusanNya. Beliau telah menyampaikan risalah, menunaikan amanah, menasehati umat dan meninggalkannya di atas cahaya putih, yang waktu malamnya ibarat siang. Tidak ada yang tersesat darinya selain orang yang binasa. “Hai orang-orang yang beriman, bertakwalah kepada Allah sebenar-benar takwa kepada-Nya; dan janganlah sekali-kali kamu mati melainkan dalam keadaan beragama Islam.” (Ali Imran: 102) “Hai sekalian manusia, bertakwalah kepada Tuhan-mu yang telah menciptakan kamu dari seorang diri, dan dari padanya Allah menciptakan istrinya; dan dari pada keduanya Allah memperkembangbiakkan laki-laki dan perempuan yang banyak. Dan bertakwalah kepada Allah yang dengan (mempergunakan) nama-Nya kamu saling meminta satu sama lain, dan (peliharalah) hubungan silaturrahim. Sesungguhnya Allah selalu menjaga dan mengawasi kamu.” (An-Nisaa`: 1) “Hai orang-orang yang beriman, bertakwalah kamu kepada Allah dan katakanlah perkataan yang benar, niscaya Allah memperbaiki bagimu amalan-amalanmu dan mengampuni bagimu dosa-dosamu. Dan barangsiapa mentaati Allah dan RasulNya, maka sesungguhnya ia telah mendapat kemenangan yang besar.” (Al-Ahzab: 70 - 71)

bangsanya, tetapi mereka lebih mengutamakan dunia mereka, menunggu suasana tenang dan perang selesai, lalu beralih kepada pihak yang kuat dan menaiki bahtera si pemenang. Sungguh buruk apa yang mereka lakukan. Lain halnya dengan para muwahhid robbany, mereka tetap mengibarkan panji di era kekalahan, tetap mengangkat kepala di era kehinaan yang memalukan, semangat mereka tetap menguap melalui emosi dan pergi menuju Dzat yang maha mengetahui lagi maha melihat, meneladani sang pembawa berita gembira dan pemberi peringatan (Nabi Muhammad), mereka terasing, wajah-wajah mereka diterpa angin kebengisan, kakikaki tanpa alas mereka berdarah di sahara yang menyala oleh api permusuhan. Pintu-pintu tertutup untuk mereka. Lantas, merekapun mengetuk pintu langit hingga terbuka. Dari roh surga terdapat sesuatu yang mampu menghidupkan hati. Cahaya iman menyatu dengan mereka, sehingga tidak ada seorangpun diantara mereka yang murtad karena benci agamanya, meskipun dunia memanah mereka dari satu busur. Umatku... Timbangan telah cukup penuh dan cairan telah meluber. Orang-orang zalim telah melampaui batas, para thaghut telah merampas negeri dan para serigala, bahkan para anjing telah menyerang kita. Manusia mencari solusi di fatamorgana sahara kesesatan, padahal solusi itu ada di hadapan dan di tangan mereka.... Solusi itu adalah jihad fi sabilillah. Berikut adalah beberapa wasiat para pemimpin jihad yang lebih dahulu meniti jalan yang berbarakah ini, aku mengumpulkannya secara ringkas sebagai tazkirah (pengingat) untuk diriku dan para ikhwah mujahidin, sebagai motivasi untuk tetap tegar dan ajakan untuk bersabar di atas prinsip. wahai para mujahid.... Sungguh, aku tidak mengkhawatirkan banyaknya musuh, canggihnya persenjataan, koalisi kekuatan jahat atas kalian dan tidak pula sedikitnya saudara kalian yang muslim di belahan dunia, tetapi aku mengkhawatirkan diri kalian. Aku khawatir kalian tertimpa virus wahn (cinta dunia dan takut mati, Edt.), kelemahan, kekalahan dan banyak bermaksiat. Apa yang pernah terjadi dalam Perang Uhud terdapat pelajaran dan peringatan bagi kalian. Allah f berfirman:

Sejarah akan kembali berulang. Sepanjang masa alur peristiwanya tidak berubah. Para pelaku dan pemeran boleh berganti, sarananya juga boleh berkembang, tetapi skenario peristiwanya tetap dan kisah perseteruannya tetap sama.

“Sampai pada saat kamu lemah dan berselisih dalam urusan itu dan mendurhakai perintah (Rasul) sesudah Allah memperlihatkan kepadamu apa yang kamu sukai. Di antaramu ada orang yang menghendaki dunia dan diantara kamu ada orang yang menghendaki akhirat. Kemudian Allah memalingkan kamu dari mereka untuk menguji kamu.” (Ali ‘Imran: 152)

Kebenaran akan berseteru dengan kebatilan, Islam akan berperang melawan kekafiran, jahiliah, dan kemunafikan akan bersembunyi mengintip, sedangkan orang-orang lemah lagi pengecut memegangi tongkat dari tengah sambil mendukung

Ibnu Katsir berkata, “Di awal siang, kemenangan berpihak kepada umat Islam, tetapi ketika para pemanah melakukan maksiat dan sebagian petempur melemah, maka sesuatu (kemenangan) yang telah dijanjikan yang bersyarat keteguhan

Amma ba’du:

Rumiyah

7

dan ketaatan akhirnya tertunda.” Selesai perkataan beliau r.... Dalam pertempuran ini, terdapat beberapa sikap yang menakjubkan, di antaranya: Bahwa musuh berjumlah tiga kali lipat jumlah kaum muslimin. Maka, di awal siang Allah memenangkan umat Islam. Tetapi, ketika mereka bermaksiat Allah menimpakan bencana kepada mereka di akhir siang.

Heraklius pernah bertanya kepada Abu Sufyan, “Saya bertanya kepada Anda, bagaimana perang kalian dengan dia (maksudnya Rasulullah), lantas Anda menjawab bahwa perang yang terjadi adalah silih berganti. Maka demikianlah para Rasul diuji, kemudian mereka mendapatkan kemenangan.” Sesungguhnya ujian terberat kalian dalam perang adalah dalam hal sabar dan yakin. Yakin: bahwa Allah akan memenuhi janjinya, memenangkan tentara dan kelompok Nya meskipun setelah beberapa waktu. Dan sabar: ketika masa-masa berat, karena kemenangan ada bersama kesabaran, solusi ada bersama kesedihan dan bahwa bersama kesulitan akan ada kemudahan.

BETAPA HINANYA MAKHLUK ALLAH KETIKA MEREKA MENINGGALKAN PERINTAH-NYA

Jabir r berkata, “Pada waktu Perang Uhud, manusia tercerai-berai dari Nabi g, beliau hanya disertai sebelas orang Anshar beserta Thalhah.” Di dalam hadits Anas m disebutkan: “Sewaktu Perang Uhud, umat Islam tercerai berai. Anas bin Nadhar berdoa, ‘Ya Allah, aku meminta maaf kepada-Mu atas apa yang telah dilakukan oleh mereka (yaitu para sahabatnya), dan aku berlepas diri kepada mu dari apa juga telah dilakukan oleh mereka –yaitu orang-orang musyrik.’” Abu Ad-Darda pernah duduk sambil menangis setelah penaklukan Pulau Siprus tatkala melihat tangisan penduduk dan kelompok-kelomok mereka. Ada yang bertanya, “Apa yang membuatmu menangis wahai Abu Ad-Darda, di hari Allah memuliakan Islam?” Dia pun menjawab, “Celaka kalian, betapa hinanya manusia di hadapan Allah jika mereka meninggalkan perintah-Nya. Padahal sebelumnya mereka adalah sebuah bangsa yang kuat lagi menang. Mereka meninggalkan perintah Allah, hingga jadilah seperti apa yang kalian lihat.” Wahai para mujahidin ... Terkadang kemenangan itu terhambat dan terkadang berbagai kekalahan dan luka mendera barisan kalian. Hal ini tidak aneh, karena itulah sunnatullah (ketentuan Allah) yang telah berlaku pada orang-orang terdahulu dan kamu tidak akan mendapati perubahan pada sunnatullah.

8

ARTIKEL

Ada seorang lelaki bertanya kepada Imam Asy-Syafi’i, dia bertanya, “Wahai Abu Abdillah, mana yang lebih utama bagi seseorang, diberi kekuasaan atau diuji? Maka, Imam Asy-Syafi’i menjawab, “Dia tidak akan diberi kekuasaan hingga diuji terlebih dahulu.” Karena Allah telah menguji Nabi Nuh, Ibrahim, Musa, Isa, dan Muhammad –shslawat dan salam semoga terlimpah untuk mereka, ketika mereka bersabar maka Allah memberi mereka kekuasaan. Jadi, jangan pernah ada yang beranggapan bisa terlepas dari rasa sakit. Adalah salah orang yang berprasangka buruk kepada Allah, lalu melihat jumlah dan persenjataan musuh, tetapi lupa dengan janji Allah: “Allah telah menetapkan bahwa Aku benar-benar menang, dan begitu juga para utusan-Ku (akan menang).” (Al-Mujadalah: 21) “Dan barangsiapa mengambil Allah, Rasul-Nya dan orangorang yang beriman menjadi penolongnya, maka sesungguhnya pengikut (agama) Allah itulah yang pasti menang.” (Al-Maa`idah: 56) “Dan Kami selalu berkewajiban menolong orang-orang yang beriman.” (Ar-Rum: 47) “Dan Allah telah berjanji kepada orang-orang yang beriman di antara kamu dan mengerjakan amal-amal yang saleh bahwa Dia

FITNAH PERANG AHZAB BERULANG DALAM SEJARAH, MENYEBABKAN SEBAGIAN MANUSIA KEHILANGAN AGAMA MEREKA

sungguh-sungguh akan menjadikan mereka berkuasa dimuka bumi, sebagaimana Dia telah menjadikan orang-orang sebelum mereka berkuasa, dan sungguh Dia akan meneguhkan bagi mereka agama yang telah diridhai-Nya untuk mereka, dan Dia benar-benar akan menukar (keadaan) mereka, sesudah mereka dalam ketakutan menjadi aman sentosa.” (An-Nur: 55) Jadi, syarat ini balasannya adalah janji yang disyaratkan, yaitu aman, ikhlas dan amal shalih. Baru kemudian kemenangan, tamkin dan kekuasaan: “Janji Allah, Allah tidak akan menyelisihi janji-Nya.” (AzZumar: 20) Alangkah indah apa yang dikatakan oleh penulis Tafsir fi Zhilal Al-Qur`an dalam mengomentari Firman Allah f: “Berapa banyak kelompok yang sedikit mengalahkan kelompok yang banyak dengan izin Allah. Dan Allah beserta orang-orang yang sabar.” (Al-Baqarah: 249) “Inilah prinsip dalam perasaan orang-orang yang yakin akan berjumpa Allah. Prinsipnya yaitu kelompok beriman ini berjumlah sedikit, karena ia yang akan meniti tangga derita hingga sampai pada kelompok terpilih, tetapi dialah yang menjadi pemenang karena dia terhubung dengan “sumber” yang kuat, dan juga menjadi cerminan kekuatan yang menang, yaitu kekuatan Allah yang Maha Kuasa atas segala urusan-Nya, Allah yang Maha Perkasa di atas para hamba-Nya, Allah yang menghancurkan orang-orang diktator, yang menghinakan orangorang zalim dan yang mengalahkan orang-orang sombong.” Wahai para mujahidin... Sungguh demi Allah, kalian berada dalam kondisi yang menyenangkan, tidak sebagaimana yang dikatakan oleh para penggembos yang melihat urusan hanya dengan kacamata materi, lalu tersentak oleh berita-berita Barat dan Arab serta para anteknya berupa kemenangan para partai, dan para mujahidin melarikan diri. Perang itu tidak diukur dengan jumlah personil maupun persenjataan, bukan pula dengan kemenangan maupun kekalahan. Jadi, harus ada ini dan itu, baru setelah itu datang kemenangan dan tamkin (kekuasaan), meskipun setelah beberapa saat.

Syaikhul Islam berkata –ketika itu dia menerangkan berkumpulnya koalisi dari kalangan bangsa Tartar, orangorang munafik dan yang lain atas umat Islam—: “Fitnah ini memisahkan manusia menjadi 3 kelompok: 1. Thaa`ifah Manshurah: Mereka adalah para mujahid yang memerangi mereka yang melakukan kerusakan. 2. Thaa`ifah Mukhalifah: Adalah pihak musuh dan orang yang beralih kepada mereka dari sampah orang-orang yang mengaku Islam. 3. Thaa`ifah Mukhadzilah: Adalah mereka yang duduk enggan berjihad, meskipun masih berstatus muslim. Maka, silahkan masing-masing melihat; apakah dia termasuk thaa`ifah manshurah, mukhadzilah, atau mukhalifah? Tidak ada kelompok keempat. Ketahuilah, bahwa di dalam jihad terdapat kebaikan dunia dan akhirat, dan jika ditinggalkan akan mengalami kerugian dunia dan akhrat. Allah b berfirman, “Katakanlah: “Tidak ada yang kamu tunggu-tunggu bagi kami, kecuali salah satu dari dua kebaikan.” (At-Taubah: 52) Artinya, baik itu pertolongan dan kemenangan, maupun kesyahidan dan surga. Siapapun yang tetap hidup di antara para mujahidin, maka dia akan hidup mulia, baginya pahala dunia dan pahala yang baik di akhirat, sedangkan siapa pun yang mati atau terbunuh, maka dia akan dimasukkan ke surga. Nabi g bersabda, “Orang yang mati syahid akan diberi enam keistimewaan, yaitu diampuni dosanya sejak tetesan darahnya yang pertama, diperlihatkan tempat tinggalnya di surga, dikenakan padanya perhiasan iman, dinikahkan dengan 72 bidadari, dilindungi dari fitnah kubur dan aman dari huru-hara terdahsyat (Hari Kiamat).” Rasulullah g juga bersabda, “Sesungguhnya di surga terdapat seratus derajat, jarak antara tiap dua derajat adalah ibarat jarak langit dan bumi. Allah Ta’ala mempersiapkannya untuk orangorang yang berjihad di jalan-Nya.”

Rumiyah

9

Ini artinya, ketinggian 50.000 tahun di surga adalah untuk ahli jihad... Sampai pada perkataan Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah: “Demikian juga, para ulama sepakat –sepanjang pengetahuanku— bahwa tidak ada ibadah tathawwu’ yang lebih utama dari jihad, karena jihad lebih utama daripada haji, puasa, dan shalat sunah. Ibadah ribath (berjaga di perbatasan) lebih utama dari pada ibadah di sekitar Makkah, Madinah, dan Baitul Maqdis. Hingga Abu Hurairah h berkata, “Jika aku ribath satu malam di jalan Allah, itu lebih aku sukai dari pada mendapatkan malam Lailatul Qadar di samping Hajar aswad.” Abu Hurairah lebih memilih menjalani ribath satu malam daripada ibadah di malam terbaik dan di tempat terbaik.” Syaikhul Islam berkata lagi, “Dan ketahuilah, semoga Allah memperbaiki kalian, bahwa kemenangan adalah bagi orang-orang beriman, surga bagi orang-orang bertakwa dan sesungguhnya Allah beserta orang-orang yang bertakwa dan mereka berbuat baik.” Para musuh itu akan dikalahkan lagi terdesak. Allah c adalah penolong kita atas mereka, membalaskan dendam kita kepada mereka dan tiada daya dan kekuatan selain dengan Allah yang Maha Tinggi lagi Maha Agung. Maka, bergembiralah dengan pertolongan Allah c dan kesudahan yang baik (surga). “Janganlah kamu bersikap lemah, dan janganlah (pula) kamu bersedih hati, padahal kamulah orang-orang yang paling tinggi (derajatnya), jika kamu orang-orang yang beriman.” (Ali ‘Imran: 139) Dan ini adalah perkara yang telah kita yakini dan kita realisasikan. Segala puji bagi Allah Rabb semesta alam.” Kemudian beliau r berkata, “Dan ketahuilah –semoga Allah

memperbaiki kalian— bahwa di antara nikmat terbesar bagi orang yang dikehendaki baik oleh Allah adalah Dia menghidupkannya hingga saat ini, yaitu ketika Allah memperbarui agama ini, menghidupkan kembali simbol-simbol umat Islam dan kondisi orang-orang beriman dan para mujahidin, hingga kembali mirip dengan as-sabiqun al-awwalun dari kalangan Muhajirin dan Anshar. “Maka siapa yang saat ini melakukan hal tersebut (berjihad), maka dia termasuk orang yang mengikuti mereka dengan baik, yaitu orang-orang yang diridhai oleh Allah dan mereka juga ridha kepada-Nya, dan Allah menyiapkan bagi mereka surgasurga yang mengalir di bawahnya sungai-sungai, mereka kekal di dalamnya selama-lamanya. Itulah kemenangan yang besar. Maka, seyogyanya orang-orang beriman bersyukur kepada Allah c atas ujian, yang pada hakikatnya adalah karunia besar lagi mulia dari Allah, dan fitnah ini yang di dalamnya terdapat nikmat yang besar, hingga demi Allah, seandainya para as-sabiqun al-awwalun dari kalangan Muhajirin dan Anshar, seperti Abu Bakar, Umar, Utsman, Ali, dan yang lain turut hadir di zaman ini, niscaya amal mereka yang paling utama adalah berjihad melawan mereka, orang-orang yang jahat. Dan tidak ada yang dari absen dari perang ini selain orang yang merugi perniagaannya, membodohi diri sendiri dan terhalang mendapatkan bagian yang besar di dunia dan akhirat, kecuali bagi yang diuzur oleh Allah c, seperti orang yang sakit, fakir, buta dan yang lain.” Selesai perkataan Syaikhul Islam Rahimahullahu. Syaikhul Islam juga berkata, “Puncak itu semua adalah jihad fi sabilillah, karena jihad adalah hal tertinggi yang dicintai oleh Allah dan Rasul-Nya. Para pencelanya cukup banyak, karena banyak orang beriman yang justru membencinya, baik mereka menjadi penggembos yang gemar melemahkan semangat dan niat, maupun menjadi murjif (penyebar kabar bohong) yang gemar melemahkan kekuatan dan kemampuan. Semua itu adalah termasuk kemunafikan.” Selesai perkataannya.

SATU MALAM RIBATH DI JALAN ALLAH LEBIH BAIK DARIPADA MENGHABISKAN MALAM LAILATUL QADAR DI HAJAR ASWAD

10

ARTIKEL

Rumiyah

11

Telah tiba waktu untuk membedakan dan memisahkan antara orang yang jujur dan pendusta, antara orang yang salih dan fasik, antara mukmin dan munafik dan antara orang-orang yang teguh dan orang-orang yang putus asa. Telah tiba waktu untuk memisahkan antara orang-orang yang kecintaannya terhadap Jannah merasuk ke relung hati dan antara orang-orang yang kecintaannya terhadap Jannah hanya sebatas di bibir saja. Aku memohon kepada Allah supaya menjadikan kita termasuk dari mereka yang tetap teguh hingga akhir untuk menyaksikan kemenangan atau Dia menganugerahkan kita mati syahid yang diterima. Aku mengajak saudari-saudariku di Daulah Islam yang dengan anugerah Allah tetap teguh, bersabar, dan tegar untuk membuka pendengarannya untukku, sesungguhnya aku yakin bahwa sejatinya kita sangat membutuhkan peringatan dan perbaikan. Aku meminta kepada Allah agar menurunkan rahmat-Nya atas kalian semuanya, dan aku berharap agar

12

MUSLIMAH

kalimat ini dapat memberi manfaat dan menjadi titik balik kita menuju sesuatu yang lebih baik. Wahai saudari-saudariku tercinta yang menemaniku berjalan menuju Allah, biarkan kami menyucikan niat, dan memperbaiki amalan kami seakan-akan engkau menunggu di hadapan kami waktu-waktu penuh ujian dan cobaan berat, pun waktu-waktu yang penuh dengan pertempuran dahsyat antara iman dan kufur yang insyaa Allah akan datang setelahnya kemudahan seperti yang telah Dia janjikan kepada kita di dalam firman-Nya: “Karena sesungguhnya sesudah kesulitan itu ada kemudahan, sesungguhnya sesudah kesulitan itu ada kemudahan.” (Asy-Syarh: 5-6) dan dalam firman-Nya: “Dan sesungguhnya tentara Kami itulah yang pasti menang.” (Ash-Shaffat: 173) Pertanyaannya adalah apakah kita siap untuk hal itu? Apakah jiwa kita siap untuk berkorban di jalan Allah? Dan apakah hati kita telah kosong dari segala sesuatu selain iman? Apakah kita mampu untuk terus berada di jalan ini? Apakah kita mampu untuk tetap tinggal dengan teguh dan kuat serta berkata apa yang telah dikatakan oleh para Sahabat –semoga Allah meridhai mereka- setelah Perang Uhud: “Sesungguhnya manusia telah mengumpulkan pasukan untuk menyerang kamu, karena itu takutlah kepada mereka”, maka perkataan itu menambah keimanan mereka dan mereka menjawab: “Cukuplah Allah menjadi Penolong kami dan Allah adalah sebaik-baik Pelindung.” (Ali Imran: 173) Mereka berkata demikian karena sesungguhnya mereka telah beriman kepada Allah dan Rasul-Nya, dan mereka memiliki keyakinan dan kepercayaan kepada Allah dan pertolongan-Nya, serta karena mereka sungguh telah menyerahkan perkaranya kepada Allah dan mengikhlaskan untuk Allah dan Rasul-Nya. Maka apakah tersisa satu saja yang belum mereka korbankan demi mencari ridha Allah? Dan di sana tidaklah ada jalan apapun yang penuh dengan duri yang memungkinkan mereka tempuh di jalan Allah kecuali pasti mereka tempuh dengan sukarela. Dan ketika di sana tidak ada lagi jalan untuk menampakkan loyalitas kepada Allah dan Rasul-Nya lebih baik daripada memenggal kepala kerabat-kerabat mereka yang musyrik mereka lakukan itu. Maka sungguh ucapan mereka tentang kecintaan kepada Allah dan Rasul-Nya melebihi segala sesuatu selain keduanya adalah ucapan yang telah dibuktikan dengan iman dan takwa, pengorbanan dan perhatian mereka, sebagiamana telah tergambar jelas dalam kesedihan-kesedihan mereka. Sungguh kerinduan mereka kepada Allah menjelaskan bahwasannya mereka tidaklah mengharapkan kecuali hanya akhirat saja. Maka Allah pun ridha kepada mereka semuanya dan semoga Allah menjadikan untuk kita kekuatan, iman dan takwa seperti apa yang telah Dia anugerahkan kepada mereka, maka kita dapat merengkuh pahala seperti apa yang telah mereka dapatkan. Wahai para saudariku tercinta, sesungguhnya peran dan tanggungjawab kita belumlah selesai, bahkan semakin bertambah baik dari segi jumlah maupun urgensi, maka dari itu wajib atas kita untuk memperbaiki diri dan segera sadar dari kelesuan lalai menuju realita tujuan kita. Sungguh telah tiba saatnya untuk kita fokus pada kewajiban dan peran kita dan memprioritaskan

untuk akhirat bukan untuk dunia. Maka sesungguhnya wajib atas kita –wanita muslimah- menunaikan kewajiban kita dengan penuh kesadaran dan perhatian, karena sesungguhnya bersambalewa dalam hal ini tidak dapat mengantarkan kecuali kepada kebinasaan kita. Dan sesungguhnya tugas kita itu lebih besar dari apa yang kita bayangkan, maka sungguh Allah telah memuliakan kita ketika memilih kita menjadi istri, saudari, dan ibu para Mujahidin. Maka apakah pantas bagi kita untuk sibuk dengan kehidupan materi yang hina sebagaimana terjadi pada kebanyakan kita? Waktu untuk mempersiapkan diri kita sangatlah terbatas, maka hendaklah kita buang debu kemalasan dan pecahkan belenggu dunia. Bukankah sejak lama kita telah meninggalkan kebaikan yang diberikan dunia kepada kita? Bukankah kita telah tinggalkan manusia tercinta ketika kita telah mengambil langkah pertama dalam hijrah? Maka kenapa setelah kita menyucikan hati dari dunia, lalu sebagian dari kita malh terperangkap dalam jaring-jaring setan hingga hati kita menjadi terjangkiti dan bergantung kepada dunia dari awal dengan menjadikan makanan, minuman, menggunjing, omong kosong, dan tujuan materi adalah keinginan terbesar kita? Sering kita dibuat sedih ketika melihat ada akhwat yang memilih berlari mengejar dunia, ketimbang memprioritaskan diri mendukung suaminya yang mujahid dan mendidik anakanaknya agar mereka dapat mengikuti sosok seperti Khalid bin Al-Walid dan Abdullah bin Az-Zubair. Allah berfirman, “Kamu adalah umat yang terbaik yang dilahirkan untuk manusia, menyuruh kepada yang ma’ruf, dan mencegah dari yang munkar.” (Ali ‘Imran: 110) Akan tetapi, betapa banyak dari wanita itu kembali ke darul harbi setelah menolak menikah lagi dikarenakan Allah, demi kecintaan besar kepada suaminya yang telah syahid –insyaa Allah. Padahal di Hari Kiamat kelak setiap orang akan memanggil “diriku, diriku”, sehingga seorang istri tidak akan menghiraukan suaminya ketika itu, tidak pula suami menghiraukan istrinya. Kenapa kita membiarkan hawa nafsu menguasai perilaku kita? Tidakkah kita merenungkan sebuah ayat di mana Allah berfirman, “Maka pernahkah kamu melihat orang yang menjadikan hawa nafsunya sebagai tuhannya.” (Al-Jatsiyah: 23) Betapa banyak dari kita yang tidak memiliki mahram, lalu tidak taat kepada orang yang dibebani tanggung jawab mengurusi mereka, padahal Allah telah memerintahkan kita dengan itu, Dia berfirman, “Hai orang-orang yang beriman, ta’atilah Allah dan taatilah Rasul (Nya), dan ulil amri di antara kamu.” (An-Nisaa`: 59) Dan betapa banyak di antara kita mencemari hidup suaminya yang ingin menerapkan sunnah poligami yang di dalamnya terdapat banyak manfaat untuk umat dan ingin melakukannya, padalah Allah telah berfirman, “Hai orang-orang yang beriman, masuklah kamu ke dalam Islam keseluruhan, dan janganlah kamu turut langkah-langkah syaitan. Sesungguhnya syaitan itu musuh yang nyata bagimu.” (Al-Baqarah: 208)

Rumiyah

13

Betapa banyak dari kita yang membantu setan dalam merusak pernikahan antara suaminya dengan isterinya yang lain, disebabkan rasa cemburunya yang berlebihan? Apakah kita lupa bahwasannya Allah berfirman, “Barangsiapa yang memberikan syafaat yang baik , niscaya ia akan memperoleh bagian (pahala) dari padanya. Dan barangsiapa memberi syafaat yang buruk, niscaya ia akan memikul bagian (dosa) dari padanya. Allah Maha Kuasa atas segala sesuatu.” (An-Nisaa`: 85) Ada pula dari kita yang semangat satu-satunya hanyalah sering keluar rumah tanpa ada keperluan kecuali hanya mengejar dunia. Padahal Allah telah memerintahkan kita untuk tetap tinggal di rumah kita, “Dan hendaklah kamu tetap di rumahmu dan janganlah kamu berhias dan bertingkah laku seperti orang-orang Jahiliyah yang dahulu.” (Al-Ahzab: 33) Wahai saudari-saudariku tercinta, sesungguhnya Allah itu Mahakaya, dan sesungguhnya Dia tidaklah membutuhkan kita sebagaimana Dia tidaklah membutuhkan amalan kita, milikNyalah pembendaharaan langit dan bumi. Dia berfirman, “Dan Allah-lah yang Maha Kaya sedangkan kamulah orang-orang yang berkehendak (kepada-Nya); dan jika kamu berpaling niscaya Dia akan mengganti (kamu) dengan kaum yang lain; dan mereka tidak akan seperti kamu ini.” (Muhammad: 38) Dan agama Allah senantiasa eksis baik dengan ataupun tanpa kita. Akan tetapi tidakkah kita mau untuk senantiasa mengunduh pahala dan membuahkan untuk ahkirat kita? Tidak layak kita mengira bahwa hijrah kita diterima atau menyangka kita telah memberikan anugerah kepada Allah dengan berkumpul di bawah panji “La Ilaha Illallah”. Karena pada hakikatnya adalah kebalikannya dalam hak setiap individu kita, karena sesunngguhnya Allah-lah yang menganugrahkan kepada kita dengan adanya kita di sini, dan Dialah yang telah melebihkan kita atas mayoritas orang yang meninggalkan kita. Dan sesungguhnya Allah-lah yang menjadikan kita mampu untuk memberikan apa yang kita miliki demi menolong Daulah Islam. Sesungguhnya ini termasuk nikmat Allah yang telah menunjukkan dan membimbing kita untuk mengikuti langkah ini dengan keutamaan dan rahmat-Nya semata. Sejatinya Allah telah memberikan kepada kita nikmat yang begitu banyak, maka wajib atas kita untuk bersyukur kepada-Nya semampu kita –padahal sebenarnya kita tidak mungkin dapat bersyukur dengan sebenarbenarnya sesuai Hak-Nya— sehingga Dia tidak menggantikan kita dengan orang lain, akan tetapi (agar) Dia meridhai kita dan meneguhkan kita diatas jalan yang lurus. Apakah kita lupa sebuah hadits yang diriwayatkan Imam AlBukhari dan Muslim dari Sa’id Al-Khudri Radhiyallahu ‘Anhu bahwa Nabi g bersabda, “Wahai para wanita, keluarkanlah sedekah, karena aku diperlihatkan bahwa kebanyakan penghuni neraka adalah dari kalangan kalian.” Mereka bertanya, “Mengapa wahai Rasulullah?” Beliau bersabda, “Kalian banyak mengumpat dan mengingkari suami.” Wahai saudari-saudariku, ketika saudara-saudara kita para mujahidin mengorbankan dan mempersembahkan jiwa mereka

14

MUSLIMAH

untuk Allah, mengapa kita tidak membasahi lisan kita dengan berzikir kepada Allah? Ketika para mujahidin berhadapan dengan koalisi kuffar, mengapa kita tidak bersujud dengan sujud yang panjang di pertengahan malam? Ketika mereka mempersembahkan segala pengorbanan dan meninggalkan orang-orang tercinta di belakang, mengapa kita tidak mengorbankan hawa nafsu kita lalu berpuasa di siang hari dan mengendalikan syahwat juga lisan kita? Allah c berfirman, “Belumkah datang waktunya bagi orangorang beriman untuk tunduk hati mereka mengingat Allah dan kepada kebenaran yang telah turun kepada mereka) dan janganlah mereka seperti orang-orang yang sebelumnya telah diturunkan AlKitab kepadanya kemudian berlalulah masa yang panjang atas merekalalu hati mereka menjadi keras. Dan kebanyakan di antara mereka adalah orang-orag fasik.” (Al-Hadid: 16) Telah tiba saatnya kita menyucikan niat kita, memeriksa amalan-amalan kita dan membuang dari hati kita segala sesuatu yang dapat memalingkan perhatian kepada tujuan kita. Kita hendaknya kembali kepada Allah dengan taubat sebenar-benarnya yaitu dengan meninggalkan maksiat, menyesal atas itu, dan berjanji kepada Allah untuk tidak lagi mengulangi. Allah c berfirman, “Katakanlah hai hamba-hamba-Ku yang melampaui batas terhadap diri mereka sendiri, janganlah engaku berputus asa dari rahmat Allah. Sesungguhnya Allah mengampuni dosa-dosa semuanya. Sesungguhnya Dia-lah Yang Maha Pengampun lagi Maha Penyayang.” (Az-Zumar: 53). Dan hendaknya kita meminta pertolongan dan hidayahNya, hanya Allah-lah satu-satunya yang akan memberikan kita pertolongan. Allah berfirman, “Jika Allah menolongmu, maka tak ada orang yang dapat mengalahkanmu. Jika Allah membiarkanmu (tidak memberi pertolongan), maka siapa gerangan yang dapat menolong kam selain Allah setelah itu? Karena itu, hendaklah hanya kepada Allah saja orang-orang beriman bertawakal.” (Ali ‘Imran: 160) Hendaklah kita menjadi wanita yang memahami perannya, lalu menunaikannya. Karena membantu suamimu yang mujahid –wahai saudariku tercinta- adalah salah satu peran pentingmu di bumi jihad. Rasanya tidaklah berlebihan pernyataan ini. Dan rumahmu hendaknya menjadi tempat istirahatnya, ketika tak ada tempat untuk menumpahkan segala rasa. Dan jadikan pula ia tempat untuk mengisi ulang energi kekuatannya untuk berjihad, bukan sebaliknya engkau menyerap energi yang tersisa darinya. Buanglah segala kekhawatiranmu jauh-jauh, jadilah engkau orang yang memprioritaskan untuk segala keperluannya, hargailah keberadaannya, bersabarlah dengan ketiadaannya. Sesungguhnya dia tidak sedang mengatur perniagaan dan tidak sibuk dengan tugas sebagaimana di darul kufur. Tetapi dia adalah mujahid fi sabilillah, menolong agama Rabb-mu Yang Maha Tinggi. Maka cobalah untuk menyembunyikan darinya berbagai kesulitan yang engkau jalani dan juga kelemahanmu, hingga setan tidak menjadikan dari kelemahan itu sebagai fitnah bagi suamimu, sedangkan dia di tengah-tengah medan perang. Dan bantulah dia semampumu dengan karunia Allah dan karamah-Nya, kelak engkau akan memperoleh balasan setimpal, insyaa Allah.

Diriwayatkan oleh Ibnu Abi Ad-Dunya dari Jabir bin Abdillah, dia menceritakan; ketika kami duduk-duduk bersama Rasulullah c, tiba-tiba datanglah seorang perempuan, dia berkata, “Wahai Rasulullah aku utusan para muslimah yang datang padamu. Wahai Rasulullah, Rabbnya kaum laki-laki dan perempuan adalah Allah b, Adam adalah ayahnya laki-laki dan perempuan, Hawa adalah ibunya laki-laki dan perempuan, dan Allah b mengutusmu kepada laki-laki dan perempuan. Dan lakilaki, jika mereka keluar di jalan Allah, lalu terbunuh maka mereka dicintai di sisi Rabb mereka dan diberi rezeki. Dan jika keluar, baginya pahala sebagaimana yang telah engkau tahu, dan kami membantu mereka. Apakah kami memperoleh pahala?” Maka Rasulullah g bersabda kepadanya, “Sampaikan salam dariku untuk para wanita, dan katakan kepada mereka: sesunguhnya ketaatan kepada suami setimpal dengan seluruh amalan kaum lakilaki, tetapi sedikit dari kalian yang melakukannya.” (An-Nafaqah ‘ala Al-‘Iyal) Perbaruilah niat kita wahai saudari-saudariku, karena Rasulullah g bersabda, “Sesungguhnya segala amal perbuatan tergantung kepada niat, dan sesungguh setiap orang akan dibalas berdasarkan apa yang dia niatkan.” (HR. Al-Bukhari dan Muslim) Mulai dari sekarang, marilah kita meneladani Khadijah i yang dikirimi Allah penghormatan dengan kabar gembira akan sebuah rumah di surga, karena dia telah beriman kepada Allah secara langsung, dan mengikuti hal itu dengan kontribusi yang kokoh untuk sang suami, Rasulullah g. Demikian pula, marilah kita meneladani Aisyah i sang pemilik akal jenius dan ingatan menakjubkan yang menyampaikan kepada kita begitu banyak hadits sampai tingkatan bahwa perpustakaan keislaman kita takkan menjadi seperti sekarang ini tanpa keilmuan yang dilansir Aisyah kepada kita. Pun demikian, semestinya seluruh ibunda kaum beriman dan para wanita shalihah lain di sekeliling Rasulullah g menjadi teladan bagi kita. Tak hanya itu, wahai saudari-saudariku, kita harus meninggalkan kemaksiatan, baik yang kecil maupun yang besar. Dan menjaga diri dari dampak kemaksiatan kita kepada Allah. Janganlah kalian bergantung pada angan-angan dan impian semu, karena tidak ada yang menjamin bahwa amalan-amalan kita akan diterima oleh Allah. Dan kita juga bukan termasuk orang-orang yang diberi kabar gembira jaminan masuk surga. Dan seharusnya kita memaksakan diri kita untuk berbuat kebajikan, melaksanakan apa-apa yang telah Allah wajibkan atas kita. Dan selalu bersungguh-sungguh dalam melaksanakan amalan-amalan sunnah. Dan terakhir, aku kembali mengingatkan kalian akan pentingnya mentalak dunia dan segala keindahannya. Aku menasehati kalian agar mengubah ujian, penderitaan, dan cobaan menjadi manisnya keimanan dengan mengingat bahwa penderitaan yang kita alami ini akan menambah kedekatan kita kepada Allah. Maka betapa indahnya penderitaan ini! Dan jadilah kalian wanita-wanita yang bersedih atas kepulangan suami-suami kalian dari medan perang tanpa menyandang status syahid.

Bangkitlah dengan semangat yang membara! Dan berdirilah kalian dengan membawa pengorbanan dan persembahan untuk perang ini. Sebaagaimana yang telah dilakukan wanita-wanita shalihah pada zaman Rasulullah g. Mereka melakukan hal itu bukan karena sedikitnya jumlah kaum laki- laki, melainkan karena kecintaan mereka kepada jihad dan keinginan mendalam untuk mempersembahkan dan mengorbankan sesuatu untuk Allah c dan demi menggapai surga. Dan di antara para wanita shalihah dan diberkahi itu salah satunya adalah Ummu Imarah Nusaibah binti Ka’ab Al-Anshariyah r. Imam Adz-Dzahabi r meriwayatkan bahwa Ummu Imarah menyaksikan Perang Uhud, Perang Hudaibiyah, dan Perang Hunain, bahkan tangannya terpotong di medan jihad. Dan Rasulullah g bersabda kepada Ummu Imarahms “Sungguh kedudukan Nusaibah bint Ka’ab (Ummu Imarah) pada hari ini lebih baik dari kedudukannya fulan bin fulan.” (Kitab Siyar A’laam An-Nubalaa`) Maka mari kita mengintrospeksi bagaimana kedudukan kita jika kita bandingkan dengan apa yang sudah digapai para sahabat wanita shalihah itu, serta apa yang Rasulullah g katakan tentang kita? Sesungguhnya hakikat perlombaan itu ada di detik-detik terakhirnya. Maka lanjutkanlah usaha dan perjuanganmu wahai saudariku yang mulia, meskipun engkau terlambat atau lemah di langkah awalmu, dan mintalah pertolongan Allah dan yakinlah terhadap (ketetapan dan janji-janji) Nya. Dan bersikap sabarlah setiap kali musibah dan cobaan datang menghampirimu. Maka “Sesungguhnya Allah bersama orang-orang yang sabar.” (Al-Anfal: 6) Bersemangatlah dalam mengerjakan seluruh kewajiban dengan tujuan mendapatkan keridhaan Rabbmu, dan bersiaplah untuk mengorbankan hal-hal yang paling penting dan paling berharga dalam hidupmu, maka yang demikian itu dapat membersihkan hatimu dari ketergantungan terhadap sesuatu apapun selain Allah. Dan inilah sebenarnya yang dibebankan kepada kita untuk Allah, agar kita dapat menyempurnakan perjalanan kita kepadaNya. Bersedialah untuk mengerjakan amal-amal shalih dan jadikanlah harapanmu adalah diterimanya amal-amal itu. Dan bergembiralah akan satu dari dua kebaikan, yaitu pertolongan Allah atau kesyahidan! Dan aku tutup (permbicaraan ini) dengan firman Allah yang sempurna: “Dan berjihadlah kamu pada jalan Allah dengan jihad yang sebenar-benarnya. Dia telah memilih kamu dan Dia sekali-kali tidak menjadikan untuk kamu dalam agama suatu kesempitan. (Ikutilah) agama orang tuamu Ibrahim. Dia (Allah) telah menamai kamu sekalian orang-orang muslim dari dahulu, dan (begitu pula) dalam (Al-Quran) ini, supaya Rasul itu menjadi saksi atas dirimu dan supaya kamu semua menjadi saksi atas segenap manusia, maka dirikanlah shalat, tunaikanlah zakat dan berpeganglah kamu pada tali Allah. Dia adalah Pelindungmu, maka Dialah sebaik-baik Pelindung dan sebaik-baik Penolong.” (Al-Hajj: 78)

Rumiyah

15

Segala puji bagi Allah yang berfirman di dalam Kitab-Nya yang mulia: “Dan tatkala orang-orang beriman itu melihat pasukan Ahzab (golongan-golongan yang bersekutu), mereka berkata, ‘inilah yang Allah janjikan kepada kita.’ Dan benarlah Allah dan Rasul-Nya.’ Dan demikian itu tidaklah menambah kepada mereka kecuali iman dan ketundukan.” (Al-Ahzab: 22) Dan aku bersaksi bahwa tiada ilah yang berhak diibadati selain Allah semata, tiada sekutu bagi-Nya, dan aku bersaksi bahwa Nabi Muhammad adalah hamba dan Rasul-Nya. Allah telah mengutus beliau dengan pedang menjelang akhir zaman, sebagai pembawa kabar gembira, pemberi peringatan, penyeru manusia kepada Allah dengan izin-Nya, serta pelita yang menerangi. Melalui beliaulah, Allah menegakkan hujah, menjelaskan jalan yang lurus, membela millah hanifiyyah (agama lurus), dan berjihad di jalan Allah sehingga agama pun tegak melalui beliau. Semoga shalawat serta salam senantiasa tercurah deras kepada beliau, amma ba’du: Sesungguhnya, di antara sunnah-sunnah Allah yang takkan berubah dan berganti adalah cobaan-Nya kepada para hamba-Nya yang beriman, sebagaimana dikabarkan Allah c melalui firman-Nya: “Apakah manusia itu mengira bahwa mereka dibiarkan (saja) mengatakan, ‘Kami beriman’, sedangkan mereka tidak diuji lagi? Dan sesungguhnya Kami telah menguji orang-orang yang sebelum mereka, maka sesungguhnya Allah mengetahui orang-orang yang benar dan sesungguhnya Dia mengetahui orang-orang yang dusta.” (Al-’Ankabut: 2-3) Dan Allah c berfirman: “Dan sekiranya Allah menghendaki, niscaya Dia membinasakan mereka, tetapi Dia hendak menguji kamu satu sama lain. Dan orang-orang yang gugur dijalan Allah, Allah tidak menyia-nyiakan amalan mereka.” (Muhammad: 4) Maka orang beriman sudah semestinya memposisikan dirinya untuk (menghadapi) ujian. Disebutkan di dalam hadits Qudsi yang diriwayatkan oleh Rasulullah g dari Rabbnya b: “Ketahuilah bahwasannya Rabbku memerintahkanku untuk mengajari apa yang kalian tidak ketahui dari apa yang

16

EKSKLUSIF

telah Dia ajarkan kepadaku pada hariku ini, semua harta yang Aku berikan kepada hambaku adalah halal, dan Aku telah menciptakan hambaku itu dalam keadaan lurus semuanya, namun sesungguhnya setan-setan itu mendatangi mereka, sehingga setan mengalihkan mereka dari agama mereka, dan mengharamkan atas mereka apa yang telah Aku halalkan untuk mereka, (setan) menyuruh mereka untuk menyekutukan Aku yang Aku tidak pernah menurunkan keterangan pun tentangnya. Dan sesungguhnya Allah b melihat penduduk bumi maka Dia sangat membencinya, baik mereka bangsa Arab maupun merka ‘Ajam (non-Arab), kecuali sisa-sisa dari Ahli Kitab, maka Dia berfirman, ‘Wahai Muhammad, sesungguhnya Aku hanyalah mengutusmu untuk mengujimu, dan Aku menguji (manusia) denganmu, dan Aku menurunkan kepadamu sebuah kitab yang air tidak dapat mencucinya, yang engkau baca baik dalam keadaan tidur maupun terjaga.’ Dan sesungguhnya Allah memerintahkanku untuk membakar Quraisy, maka aku berkata, ‘Wahai Rabbku jadi mereka akan memecahkan kepalaku dan meninggalkannya seperti roti.’ Dia berfirman, ‘Usirlah mereka seperti mereka telah mengusirmu, perangilah mereka seperti mereka mereka telah memerangimu, berinfaklah maka engkau akan diberi, utuslah satu pasukan maka Aku akan mengutus lima kali lipatnya, berperanglah bersama orang yang taat kepadamu melawan orang yang mendurhakaimu.” Beragam cobaan yang tengah dilalui Daulah Islam pada hari ini, berupa berhimpunnya berbagai agama kekafiran dan bersekutunya golongan-golongan berkoalisi melawannya, tidak lain adalah bukti akan kebenaran janji itu. Maka kami tidaklah mengatakan kecuali seperti perkataan para pendahulu kami yang shalih dari kalangan para sahabat Rasulullah g , tatkala mereka melihat golongan-golongan yang bersekutu itu: “Inilah yang Allah janjikan kepada kita.” Dan benarlah Allah dan Rasul-Nya. Dan demikian itu tidaklah menambah kepada mereka kecuali iman dan ketundukan.” Dan Allah telah menurunkan ayat di dalam Surat AlBaqarah: “Ataukah kamu mengira bahwa kamu akan masuk surga, padahal belum datang kepadamu (cobaan) seperti (yang dialami) orang-orang terdahulu sebelum kamu. Mereka ditimpa kemelaratan, penderitaan, dan diguncang (dengan berbagai cobaan), sehingga Rasul dan orang-orang yang beriman bersamanya berkata, ‘Kapankah datangnya pertolongan Allah?’ Ingatlah, sesungghunya pertolongan Allah itu dekat.” (AlBaqarah: 214)

Allah f menjelaskan seraya mengingkari orang yang mengira sebaliknya, bahwasannya mereka itu tidak akan masuk surga kecuali setelah mereka diuji seperti umat-umat sebelum mereka, dengan ‘malapetaka’ yaitu (minimnya) kebutuhan dan kemiskinan, dengan ‘kesengsaraan’ yaitu derita dan penyakit, dan dengan ‘keguncangan’ yaitu guncangan musuh.

persamaan dengan kaum mukminin terdahulu.” Selesai perkataan beliau g. Di Perang Badar, Allah menceritakan keadaan Nabi Muhammad g dan para sahabat beliau yang mulia berhadapan dengan musuh-musuh mereka. Allah berfirman, “Sungguh, telah ada tanda bagi kamu pada dua golongan yang

Maka tatkala datang golongan-golongan yang bersekutu pada Perang Khandaq, kemudian mereka melihatnya, mereka berkata, “Inilah yang Allah janjikan kepada kita.” Dan benarlah Allah dan RasulNya.” Dan mereka menyadari bahwa Allah telah menguji mereka dengan guncangan, dan telah datang kepada mereka (cobaan) seperti yang (dialami) orang-orang terdahulu sebelum mereka, dan hal demikian itu KAUM RAFIDHAH MENGEROYOK KITA DI BAWAH PANJI SALIBIS tidaklah menambah kepada mereka selain keimanan dan ketundukan terhadap hukum Allah dan berhadap-hadapan. Satu golongan berperang di jalan Allah dan yang lain (golongan) kafir yang melihat dengan mata kepala, perintah-Nya. bahwa mereka (golongan muslim) dua kali lipat mereka. Allah Dan inilah kondisi kaum muslimin yang jujur pada menguatkan dengan pertolongan-Nya bagi siapa yang Dia hari ini, sebagaimana juga kondisi kaum muslimin yang kehendaki. Sungguh, pada yang demikian itu terdapat pelajaran jujur di setiap masa, dan sesungguhnya fitnah (huru-hara) bagi orang-orang yang mempunyai penglihatan (mata hati).” yang diujikan kepada kaum muslimin di Daulah Khilafah (Ali Imran: 13) melawan orang-orang kafir perusak yang menyerang syariat Allah juga mengisahkan kepada kita terkait pengepungan Islam ini, sungguh pernah berlaku juga semisalnya pada mereka terhadap Bani Nadhir, Dia berfirman, “Dialah yang zaman Rasulullah g. Dengannya Allah menguji Nabi-Nya mengeluarkan orang-orang kafir di antara Ahli Kitab dari dan kaum mukmin, dan dalam peristiwa-peristiwa itu Allah kampung halamannya pada saat pengusiran pertama. Kamu c menurunkan sejumlah surat yang gamblang dan ayat-ayat yang terang. Lalu kitab-kitab sunah sangat melimpah dengan tidak menyangka, bahwa mereka akan keluar dan mereka pun yakin, benteng-benteng mereka akan dapat mempertahankan pembahasan mengenainya. mereka dari (siksaan) Allah; maka Allah mendatangkan (siksaan) Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah r berkata, “Sesungguhnya kepada mereka dari arah yang tidak mereka sangka-sangka. teks-teks Al-Quran dan As-Sunnah yang keduanya Dan Allah menanamkan rasa takut kedalam hati mereka; merupakan dakwah Muhammad g, berlaku bagi segenap sehingga mereka memusnahkan rumah-rumah mereka dengan makhluk. Dan berbagai janji Allah di dalam kitab-Nya dan tangannya sendiri dan tangan-tangan orang-orang Mukmin. sunah Rasul-Nya akan diberlakukan untuk generasi akhir Maka amblillah (kejadian itu) untuk menjadi pelajaran, wahai umat ini, sebagaimana telah berlaku untuk generasi awalnya. orang-orang yang mempunyai pandangan!” (Al-Hasyr: 2) Sesungguhnya, Allah mengisahkan kepada kita berbagai kisah Allah d memerintahkan kita untuk mempelajari hal ihwal kaum dari umat-umat sebelum kita untuk menjadi ‘ibrah orang yang mendahului kita dari umat ini, dan dari umat(pelajaran) bagi kita, sehingga kita bisa menyandingkan umat sebelumnya. Kemudian Allah c menyebutkan di lebih keadaan kita dengan keadaan mereka, dan menimbang umatumat generasi belakangan dengan generasi-generasi awalnya. dari satu tempat di dalam Kitab-Nya, bahwa ketetapanAgar kaum mukminin dari generasi mutakhir memiliki Nya terkait suatu umat adalah suatu keniscayaan dan terus

Rumiyah

17

HARI INI MEREKA BERSATU, TAPI ESOK MEREKA BERPECAH-BELAH DAN BERCERAI-BERAI

berlanjut. Allah c berfirman, “Dan sekiranya orang-orang kafir itu memerangi kamu pastilah mereka berbalik melarikan diri ke belakang (kalah) kemudian mereka tiada memperoleh pelindung tidak pula penolong. Sebagai suatu sunatullah yang telah berlaku sejak dahulu, kamu sekali-kali tidak akan menemukan perubahan bagi sunnatullah itu.” (Al-Fath: 2223) Maka setiap mujahid di Daulah Islam seyogyanya mempelajari sunnatullah (ketetapan Allah) dan segenap peristiwanya terkait para hamba-Nya, terlebih lagi di saat agresi semakin sengit terhadap Darul Islam dan negeri Khilafah. Kemunafikan mulai menampakkan jati dirinya dan kekafiran telah memperlihatkan taringnya. Orang-orang munafik dan orang-orang berpenyakit hati mengira bahwa yang dijanjikan Allah dan Rasul-Nya itu adalah tipu-daya belaka, serta mengira bahwa golongan Allah dan Rasul-Nya tidak akan kembali bertemu keluarganya selama-lamanya. Dan hal itu dipandang baik di dalam hati mereka, dan mereka berprasangka yang buruk, sedangkan mereka adalah kaum yang binasa. Sejatinya sudut pandang dari berbagai peristiwa agung ini adalah sebagaimana kaum mukminin diuji bersama Rasulullah pada Perang Ahzab, dan Allah menurunkan satu surat yang mengandung hikayat peperangan ini yang mana Allah menolong golongan tepercaya-Nya, menolong bala tentara-Nya, dan menghancurkan sendiri semua musuh-Nya tanpa melalui peperangan, bahkan hanya dengan keteguhan kaum mukminin dalam menghadapi musuh mereka. Pun demikian keadaan hari ini di Raqqah, Mosul, dan Tal Afar, sangat persis menyerupai kondisi masa-masa itu. Pada hari ini, manusia telah terbagi sebagaimana terbaginya mereka pada masa Perang Khandaq. Pada perang Ahzab, kaum muslimin dikeroyok oleh seluruh kaum musyrik yang mengepung. Dengan pasukan besar, mereka mendatangi Madinah untuk membasmi kaum muslimin. Bangsa Quraisy dan para sekutu mereka berhimpun, mulai dari kabilah Bani

18

EKSKLUSIF

Asad, Asyja’, Fazarah, dan kabilah-kabilah Nejed lainnya. Dan berhimpun pula kaum Yahudi dari Bani Quraizhah dan Bani Nadhir. Sebelumnya, Nabi Muhammad g telah mengusir Bani Nadhir, sebagaimana dihikayatkan Allah dalam Surat Al-Hasyr. Dalam Perang Ahzab, mereka bergabung dengan Bani Quraizhah, padahal mereka telah meneken perjanjian dengan Nabi , dan hidup berdampingan dengan beliau dekat Madinah. Mereka tetap dalam kondisi demikian, sampai akhirnya Bani Quraizhah melanggar perjanjian dan bergabung ke dalam golongan-golongan bersekutu. Pasukan Ahzab yang besar ini berhimpun, jumlah dan persenjataan mereka mengungguli kaum muslimin berlipatlipat ganda. Rasulullah pun mengungsikan para wanita dan anak-anak kecil ke perbukitan Madinah. Kemudian memposisikan mereka membelakangi Gunung Sila’ dan membuat parit antara beliau dan musuh. Sedangkan musuh yang mengepung mereka dari atas dan bawah adalah musuh dengan permusuhan yang sangat keras. Seandainya mereka berhasil mengalahkan kaum mukmin, niscaya akan menyiksa dengan siksaan yang luar biasa. Pada peristiwa-peristiwa hari ini, seluruh musuh dari kalangan Salibis, Atheis, Syiah Rafidhah, dan kelompokkelompok murtadin lainnya, mereka datang disertai pesawatpesawat tempur dan kapal-kapal perang mereka, serta seluruh kekuatan yang mereka miliki, untuk menyerang dan menjajah negeri-negeri kaum muslimin. Mereka mengepung negerinegeri kaum muslimin dari segala penjuru, sebagaimana Allah Rabb firmankan mengenai Perang Ahzab, “Yaitu ketika mereka datang dari atas dan dari bawahmu, dan ketika tidak tetap lagi penglihatanmu dan hatimu menyesak sampai tenggorokan dan kamu menyangka kepada Allah dengan berbagai purbasangka. Di situlah orang-orang mukminin diuji dan diguncang hatinya dengan goncangan yang sangat.” (Al-Ahzab: 10-11) Imam Ibnu Katsir  berkata tentang penafsiran ayat ini, “Allah c berfirman mengabarkan keadaan tersebut, ketika golongan-golongan yang bersekutu itu tiba di sekitaran

Madinah, sedangkan kaum Muslimin terkepung dalam keadaan sangat sulit dan sempit. Rasulullah g ada di tengahtengah mereka; di saat mereka diuji, diberikan cobaan, dan diguncang dengan guncangan sangat hebat, maka saat itulah muncul sifat kemunafikan, lalu orang-orang berpenyakit hati mulai melontarkan isi hati mereka. Adapun orang munafik, kemunafikannya menyeruak. Dan orang yang hatinya menyimpang, maka pendiriannya melemah, dia merasakan kebimbangan di dalam jiwanya; disebabkan kelemahan imannya, dan penderitaan yang menimpanya berupa kesulitan.” Selesai ucapannya r. Hari ini, manusia berhamburan mengikuti keyakinan masing-masing. Orang-orang yang lemah lagi bingung akan berburuk sangka. Kelompok ini menyangka bahwa tidak ada seorang mujahid pun yang akan mampu menghadapi pasukan koalisi, dan para pemeluk Islam akan binasa. Kelompok ini menyangka bahwa seandainya mereka melawan niscaya musuh-musuh itu akan melumat mereka dengan sekali hentakan, dan akan membelenggu mereka tak ubahnya gelang melilit pergelangan tangan. Kelompok ini juga menyangka bahwa bumi Irak, Syam, dan negeri-negeri Islam lainnya tidak lagi menjadi tempat berlindung kaum muslimin, dan tak lagi berada di bawah kekuasaan Daulah Islam. Jiwanya membisikinya untuk kabur ke darul kufur. Kelompok ini mengira bahwa apa yang diinformasikan para ulama hadits Nabi Muhammad dan para pakar periwayatan berupa kabar-kabar gembira, tiada lain hanyalah anganangan dusta dan dongeng yang sia-sia. Kemudian Allah menyebutkan perkataan kalangan munafikin yang berada dalam barisan pasukan kaum muslim di Perang Ahzab, “Dan ingatlah ketika segolongan diantara mereka berkata, ‘Wahai penduduk Yatsrib (Madinah)! Tidak ada tempat bagimu, maka kembalilah kamu.’” (Al-Ahzab: 13) Saat itu, Nabi Muhammad g telah membangun kamp bersama kaum muslimin di Gunung Sila’, dan membuat parit antara beliau dengan musuh. Segolongan dari mereka lantas berkata, “Tidak ada tempat bagimu di sini, karena begitu banyaknya musuh, maka kembalilah ke Madinah.” Dan dikatakan juga: “Tidak ada tempat bagi kalian di atas agama Muhammad, maka kembalilah kepada agama kesyirikan.” Dan dikatakan pula: “Tidak ada tempat bagi kalian untuk berperang, maka kembalilah meminta jaminan keamanan dan perlindungan kepada mereka.” Kemudian Allah c menyebutkan kondisi kaum munafikin dalam perang itu dan ucapan mereka, di lebih dari satu tempat, terkadang mereka berkata, “Kalianlah yang telah menyuruh kami untuk tinggal di tempat ini dan menetap di tsughr (front) ini sampai sekarang. Jika sekiranya kami pergi sebelum ini, maka musibah ini tidak akan menimpa kami.” Terkadang mereka mengatakan, “Dengan jumlah pasukan yang sedikit dan kelemahan kalian, maka kalian hendak mengalahkan musuh, sungguh kalian telah tertipu oleh agama kalian.” Sebagaimana Allah c berfirman, “(Ingatlah), ketika orang-orang munafik dan orang-orang yang ada penyakit di dalam hatinya berkata,

‘Mereka itu (orang-orang Mukmin) ditipu oleh agamanya.’ (Allah berfirman), ‘Barang siapa bertawakal kepada Allah, ketahuilah bahwa Allah Maha perkasa,Maha bijaksana.’” (AlAnfal: 49) Terkadang mereka berkata, “Kalian sudah gila, kalian tidak punya akal. Kalian hendak membinasakan diri kalian dan membinasakan manusia bersama kalian.” Kadang mereka juga mengatakan berbagai macam ucapan yang sangat menyakitkan. Lalu setelah Allah menyebutkan keadaan orangorang munafik dan orang-orang yang teguh dari kalangan kaum mukminin dalam surat Al-Ahzab, Dia memerintahkan para hamba-Nya yang beriman untuk meneladani dan mengikuti Rasulullah g di peristiwa-peristiwa seperti ini. Allah berfirman, “Sungguh, telah ada pada (diri) Rasulullah itu suri tauladan yang baik bagimu (yaitu) orang yang mengharap (rahmat) Allah dan (kedatangan) Hari Kiamat danyang banyak mengingat Allah.” (Al-Ahzab: 21) Allah mengabarkan bahwa orang-orang yang diuji dengan musuh seperti Rasulullah g diuji, maka diri beliau menjadi teladan yang baik bagi mereka, yang mana mereka tertimpa seperti apa yang menimpa beliau. Maka hendaklah mereka itu mencontoh beliau dalam hal ketawakalan dan kesabaran, serta janganlah menyangka bahwa hal ini merupakan siksaan bagi dirinya, penistaan untuknya. Karena jika begitu, maka Rasulullah yang notabene makhluk terbaik, tidak akan diuji dengan cobaan. Bahkan dengan cobaan, derajat-derajat tinggi akan diraih, dan dengannya pula Allah menghapus kesalahankesalahan bagi orang yang mengharapkan (rahmat) Allah dan Hari Akhir, serta banyak mengingat Allah. Imam Ibnu Katsir berkata mengenai tafsir ayat ini, “Ayat mulia ini menjadi fondasi sangat agung dalam meneladani Rasulullah g, baik dalam ucapan, perbuatan, dan peristiwa-peristiwa yang dialami beliau. Oleh karena itu, Allah memerintahkan manusia untuk meneladani Nabi g di Perang Ahzab dalam hal kesabaran, saling berwasiat dalam kesabaran, keteguhan dalam ribath, kesungguhan dan kesabaran beliau menanti jalan keluar dari Rabb beliau b, semoga shalawat dan salam senantiasa tercurah kepada beliau hingga Hari Kiamat. Oleh karena itu, Allah berfirman kepada orang-orang yang gundah, terguncang, dan gelisah akan kondisinya pada Perang Ahzab, “Sungguh, telah ada pada (diri) Rasulullah itu suri tauladan yang baik bagimu,” yaitu mengapa kalian tidak meneladani beliau dan mencontoh sifat-sifat beliau? Oleh sebab itu, Dia berfirman, “(Yaitu) bagi mereka yang mengharap (rahmat) Allah dan (kedatangan) Hari Kiamat dan yang banyak mengingat Allah.” Selesai perkataannya r. Sungguh Allah menghalau Pasukan Ahzab dengan mengirim angin topan dan mencerai-beraikan hati mereka sehingga meluluh-lantakkan persatuan mereka, dan mereka tidak memperoleh kebaikan sedikit pun, sebagaimana terdapat di dalam firman-Nya: “Dan Allah menghalau orang-orang kafir itu yang keadaan mereka penuh kejengkelan, kerena mereka (juga) tidak memperoleh keuntungan apapun. Cukuplah Allah

Rumiyah

19

yang menolong dan menghindarkan orang-orang mukminin dalam peperangan. Dan Allah Mahakuat, Mahaperkasa.” (AlAhzab: 25) Maka kita memohon kepada Allah c agar menghalau Pasukan Koalisi dari Daulah Khilafah sebagaimana Dia telah menghalaunya dari Nabi Muhammad g dan para sahabat beliau yang mulia –semoga Allah meridhai mereka.

TETAPLAH SABAR DAN KOKOH, WAHAI BALA TENTARA KHILAFAH

Duhai Rabb Penjaga Baitullah limpahkan ampunan-Mu dan pertaubatan Dengan keagunganmu ilhamkan kepada kami kebenaran Dengan karunia-Mu pakaikanlah kami mahkota kemenangan Dan kenakan siksa kepada kumpulan kekafiran Demikianlah sayap setiap orang menunjukkan penghormatan Dan demi kemuliaan-Mu leher-leher kami patahkan Wahai tentara Khilafah, telaah dan pelajarilah berbagai peristiwa yang terjadi di sekitarmu. Renungkan kemudian lihatlah. Demi Allah, semua itu tidak lain hanyalah kematian yang satu dan kebinasaan yang satu. Maka jadilah orang yang mulia dengan agamamu dan berpegang teguhlah dengan keimananmu, mudah-mudahan engkau menghadap Tuhanmu yang meridhaimu, sedang engkau tetap maju dan pantang mundur. Wahai tentara Khilafah, hindarilah dan jauhilah forum-forum fitnah. Ikutilah wasiat Nabimu g tatkala bersabda, “Barangsiapa yang menaatiku, berarti dia telah menaati Allah. Dan barangsiapa bermaksiat kepadaku, berarti dia telah bermaksiat kepada Allah. Barangsiapa yang menaati amir, berarti telah menaati ku, dan barangsiapa yang bermaksiat kepada amir, berarti dia telah bermaksiat kepadaku.” Dalam kesempatan ini, tak lupa kami mengingatkan

20

EKSKLUSIF

para ikhwah mujahidin dan umat Islam secara umum agar memanfaatkan sisa waktu di bulan mulia ini, yang mana Allah berfirman tentangnya, “Bulan Ramadhan adalah bulan yang di dalamnya diturunkan Al-Quran sebagai petunjuk bagi manusia sekaligus penjelasan dari petunjuk dan pembeda.” (AlBaqarah: 185) Sesungguhnya, di antara nikmat Allah g untuk para hamba-Nya yang beriman adalah diantarkannya mereka ke musim kebaikan ini, demi menyucikan jiwa mereka dan membersihkan kotoran yang melekat agar kembali jernih dan murni. Sehingga mereka bersegera menjalankan amalan-amalan shalih dan memanfaatkan hari-hari yang tersisa. Rasulullah g bersabda, “Apabila datang Bulan Ramadhan, dibukalah pintu-pintu surga, dan ditutuplah pintu-pintu neraka dan para setan dibelenggu.” Maka selamat bagi yang sukses mendapatkannya, berarti sungguh dia telah menyerahkan diri kepada Allah, sedang dia berbuat kebajikan dan mengikuti millah (agama) Ibrahim yang hanif (lurus). Selamat bagi yang mengamalkan seluruh syariat islam. Selamat bagi yang tetap teguh di atas kebenaran dan “mengambil” Al-Quran dengan sungguh-sungguh. Selamat bagi yang menyambut seruan Allah, beriman kepada para rasul-Nya, berjihad melawan para musuh-Nya, dan membenarkan janji-Nya. Wahai bala tentara Khilafah para penggenggam bara api yang bersabar lagi teguh di atas janji, yang menyadari bahwa dunia ini hanyalah negeri cobaan dan ujian, sebagaimana Allah c berfirman, “Dan Kami benarbenar akan menguji kalian hingga Kami mengetahui orangorang yang berjihad di antara kalian dan orang-orang yang sabar di antara kalian, serta akan Kami uji perihal kalian.” (Muhammad: 31) Ketahuilah, semoga Allah merahmati kalian, sejatinya kalian saat ini adalah katibah (batalion) dan para pelopor Islam dalam melawan koalisi-koalisi kekafiran. Dengan keteguhan, determinasi, dan kesabaran kalian, terdapat kemuliaan bagi Islam, kemenangan bagi kaum muslimin dan Daulah mereka, maka tunjukkanlah kepada Allah kebaikan diri kalian.

Wahai singa-singa Mosul, Raqqah dan, Tal ‘Afar... Wahai ikon kemuliaan dan kebanggaan, serta penyulut kemarahan orang-orang kafir. Semoga Allah memberkahi lengan-lengan kokoh dan wajah-wajah bercahaya. Seranglah orang-orang Rafidhah dan murtadin serta gempurlah mereka dengan kehebatan satu orang laki-laki. Tidak akan terhina orang yang kembali kepada Sang Pencipta dan Sang Tuannya, dan tidak akan mulia orang yang berlindung kepada selainNya. Kalian berperang di jalan Allah memerangi orang yang kafir kepada Allah, dan kalian mempertaruhkan nyawa demi mendekatkan diri kepada Allah, demikianlah kami menilai kalian dan Allah-lah penilai kalian. Perbaruilah niatan, perbaikilah amal, dan bersabarlah atas pedihnya luka dan tikaman, bersabarlah dan sulut kemarahan para wali setan. Dan bertakwalah kepada Allah, karena ia adalah sebaikbaik bekal dalam peperangan dan seutama-utama muslihat, agar kalian beruntung. Sungguh, kemenangan itu adalah kesabaran sesaat, kemudian kemenangan akan berpihak kepada kalian dengan izin Allah.

kalian menunda menyerang musuh-musuh Allah meskipun hanya sesaat di siang hari, berupayalah berjihad menegakkan syariat dan hukum Allah di muka bumi. Karena tujuan jihad kita adalah supaya agama ini semuanya menjadi milik Allah, dan semua belahan bumi di atur dengan hukum Allah. Wahai para putra Khilafah di Asia Timur... Kami mengucapkan selamat kepada kalian atas takluknya kota Marawi, Ingatlah selalu Allah dalam keteguhan. Syukurilah nikmat Allah yang dianugerahkan kepada kalian. Mintalah pertolongan Allah untuk menghadapi musuh kalian, niscaya Dia akan mencukupi kalian, Dialah penolong kalian, Dialah sebaik-baik pelindung dan penolong.

Wahai bala tentara Khilafah di wilayah Dijlah, AlBadiyah, Shalahuddin, Diyala, Karkuk, Utara dan Selatan Baghdad...

Kepada para mujahid pemberani yang bertempur melawan musuh... Bala tentara Khilafah putra-putra Ahlussunnah di bumi Persia... Semoga Allah memberkahi aksi kalian terhadap musuh-musuh millah dan agama. Kalian melegakan dada dan membuat kaum muslimin bergembira, kalian telah menimpakan orang-orang musyrik dengan sesuatu yang selama ini mereka takutkan. Maka lantaskanlah serangan-serangan kalian. Sungguh, benteng negara Majusi lebih lemah dari pada rumah (sarang) laba-laba.

Wahai bala tentara Islam di Fallujah, Anbar, dan AlFurat...

Kepada saudara-saudara seakidah dan seiman, di Eropa, Amerika, Rusia, Australia, dan yang lainnya...

Waspadalah, jangan sampai kalian melewatkan malammalam bulan yang utama ini, melainkan kalian telah membuat orang-orang Rafidhah dan murtadin mencicipi berbagai macam pembunuhan dan malapetaka. Dan inilah mereka, pada hari ini telah memasuki halaman rumah kalian. Tak ada gunanya hidup jika diinjak-injak oleh anakcucu kaum Majusi, di tengah negeri-negeri yang telah kalian atur dengan syariat Allah. Maka aturlah jebakanjebakan, pasanglah ranjau-ranjau, dan pecahkanlah kepala dengan tembakan senapan-senapan sniper (penembak jitu), binasakan perkumpulan mereka dengan berbagai peledak.

Saudara-saudara kalian telah menunaikan udzur (mengangkat dosa) di negeri kalian, menerkamlah mengikuti jejak mereka, tirulah aksi mereka, dan ketahuilah bahwa surga ada di bawah kilatan pedang.

Wahai bala tentara Khilafah di wilayah Halab, AlKhair, Al-Barakah, Hims, Hama, dan Damaskus... Wahai anak-cucu Khalid dan Abu Ubaidah... Wahai para pahlawan Islam dan singa-singa pemberani... Seranglah orang-orang Nushairi, orang-orang Kurdi Atheis, dan para Shahawat murtad di Syam. Terkamlah mereka tak ubahnya singa yang mengamuk. Sergaplah mereka dari setiap pintu, Jangan kalian lewatkan keberuntungan kalian di bulan ini. Temuilah Rabb kalian dalam keadaan tunduk, patuh, dan bertaubat. Kejar dan carilah kesyahidan. “Dan bersegeralah menuju ampunan Rabb kalian dan surga yang luasnya seluas langit dan bumi, yang disediakan untuk orang-orang yang bertaqwa.” (Ali ‘Imran: 133) Wahai bala tentara Islam di wilayah Sinai, Mesir, Khurasan, Yaman, Afrika Barat, Somalia, Libya, Tunisia, Aljazair, dan di semua tempat.... Lantaskan jihad kalian, bertahanlah di front-front dan pos-pos ribath kalian. Jangan

Wahai saudara-saudara kami yang menjadi tawanan di mana saja... Demi Allah, tidak pernah sehari pun kami melupakan kalian. Kami tidak akan pernah melupakan kalian. Kalian memiliki hak atas kami. Maka bersabarlah dan teguhlah. Jangan kalian berkata kecuali kebaikan. Karena besarnya pahala seiring dengan besarnya ujian. Dan sesungguhnya apabila Allah mencintai suatu kaum, niscaya Dia akan menguji mereka. Maka barangsiapa yang ridha, maka baginya keridhaan (Allah), dan barangsiapa yang murka maka baginya kemurkaan. Perbanyaklah berdoa di bulan penuh berkah ini, agar Dzat Yang Mahalembut lagi Maha Mengetahui memberikan kebebasan dan jalan keluar kepada kalian. Berdoalah agar Allah menganugerahkan kemenangan, keteguhan, dan tamkin kepada para ikhwah mujahidin kalian. Dengan izin Allah, kami tidak pernah menghemathemat usaha keras untuk membebaskan kalian. “Wahai Rabb kami, ampunilah dosa-dosa kami dan tindakan-tindakan kami yang berlebihan dalam urusan kami, teguhkan kaki kami dan tolonglah kami melawan orang-orang kafir.” Dan akhir seruan kami; segala puji bagi Allah Rabb Semesta Alam.

Rumiyah

21

Pada tiga seri sebelumnya, kita telah membicarakan “evolusi” agama musyrik Rafidhah Itsna Asyriyyah; bagaimana agama ini seluruhnya dibangun di atas sebuah prinsip rusak, yaitu imamah ilahiyyah, yakni bahwa hanya orang-orang tertentu sajalah – berdasarkan teks ilahi dan wasiat Nabi shallallahu ‘alaihi wasallam – yang berhak menyandang gelar imamah. Kita telah menemukan bagaimana mereka menambah dan mengurangi agamanya sendiri sesuka hatinya sepanjang beberapa abad lalu. Hal itu karena prinsip mendasar agamanya terus mendapat 22

ARTIKEL

goyangan, hingga terpaksalah terus ditempelkan berbagai dusta dan mitos untuk menopangnya. Mulai dari menciptakan anak bagi seseorang yang tak berketurunan, membuat kisah ghaibah-nya, hingga mengaitkannya dengan kisah Abdullah al-Mahdi yang akan memimpin kaum muslimin memerangi Dajjal dan pengikutnya di akhir zaman. Dalam seri terakhir ini, kita akan membicarakan mengenai kreatifitas tertinggi Rafidhah Itsna Asyriyyah dalam usahanya menegakkan Daulah Islamiyyah. Para thaghut Rafidhah terus mengkreasikan dusta demi dusta untuk mengembangkan agamanya itu

THAGHUT KAUM RAFIDHAH, ALI KHAMENEI, MERUPAKAN PEMIMPIN SAAT INI MELALUI “WILAYAH AL-FAQIH”

hingga pada akhirnya terciptalah doktrin wilayatul faqih. Doktrin inilah yang menjadi dasar sistem politik negara Rafidhah Iran hari ini, yang Rafidhah terus berusaha mengembangkan pengaruhnya seluas mungkin. Terjerat Perangkap Sendiri Dahulu nenek moyang Rafidhah memanfaatkan doktrin imamah ilahiyyah sebagai topeng pembangkangannya atas para penguasa pada masanya. Mereka menggunakannya untuk menjaring pengikut dan simpatisan. Mereka berteori bahwa Daulah Islamiyyah tak akan berdiri sebagaimana awalnya kecuali melalui tangan ahlul bait Nabi . Mereka menganggap ahlul bait adalah penanggung jawab minhaj nubuwwah, pewaris ilmu para nabi, dan hanya mereka sajalah yang pantas diikuti manusia lantaran sifat-sifat tertentu, yang diciptakan sendiri oleh Rafidhah. Mereka menanggap semua orang yang berkuasa, memutuskan perkara, memberikan fatwa, melaksanakan syiar-syiar agama seperti shalat jamaah, zakat, jihad, dan lainnya, adalah thaghut jika bukan para imam atau yang ditunjuk oleh para imam untuk menunaikan kewajiban-kewajiban itu. Anggapan mereka itu ternyata menjadi perangkap yang menjerat mereka sendiri. Hal itu karena ternyata rangkaian para imam itu terputus dan tak berwujud lagi secara total. Hal itu berarti – berdasarkan prinsip rusak mereka – bahwa manusia itu hidup tak berjamaah, tak dipimpin oleh seorang imam yang memimpin shalat, perang melawan

musuh-musuhnya, dan menengahi perselisihan. Disamping juga berarti lumpuhnya seluruh hukumhukum syariat, tunduk pada hukum thaghut, serta pembatalan dan kepunahan syiar-syiar agama. Semua itu sampai situasi dan kondisi sesuai – yang harus dipersiapkan – untuk munculnya sang imam tak wujud yang diada-adakan itu untuk memimpin dengan keadilan, mengarahkan, dan menghakimi dengan syariat. Dari Imamah Maksum Hingga Wilayatul Faqih Generasi demi generasi berlalu. Thaghutthaghut Rafidhah mulai berusaha melepaskan diri dari rantai yang membelenggu leher mereka, dari jerat yang membelit tangan dan kaki mereka, dan dari perangkap yang mereka pasang sendiri. Mereka mulai berusaha menjustifikasi perkara yang seharusnya menjadi kewajiban sang imam tak wujud itu untuk mereka laksanakan sendiri. Mulai dengan fatwa, peradilan, khumus (seperlima), dan mengambil alih wakaf serta harta anak yatim, hingga mengklaim berhak memerintah masyarakat dalam kedudukannya sebagai wakil imam. Mereka mengklaim hak itu didapatkannya dari sang imam tak wujud itu, baik melalui tulisan atas nama sang imam maupun melalui riwayat-riwayat palsu yang mereka ciptakan sendiri. Demikianlah, akhirnya thaghut-thaghut itu berani mengangkat dirinya sendiri sebagai pemegang kuasa atas raja-rajanya dan ikut campur menangani pemerintahan dan politik karena merasa

Rumiyah

23

memegang izin yang diklaim diperolehnya dari para imam. Persis seperti tingkah paus-paus Kristen atas raja-raja Eropa beberapa abad lalu. Raja yang mendapat restunya maka pemerintahannya adalah “Daulah Islamiyyah”. Rakyat boleh mematuhinya, berperang bersamanya, demikian juga perihal gugat menggugat. Meskipun harta khumus tetap dimonopoli dengan dalih mewakili sang imam. Namun jika pemerintahan raja itu ditolaknya maka raja itu adalah thaghut. Pengikutnya diprovokasinya untuk menentang dan membangkang.

wakil sang imam. Kemudian mereka juga mencomot pendapat ahlus sunnah mengenai persoalan imamah, yang asalnya adalah menggantikan Nabi  dalam membimbing manusia dengan syariat Rabb semesta alam, padahal sebelumnya mereka menolak mentahmentah pendapat tersebut. Mereka mencomot pendapat tersebut dan, tentu saja, ditambahi dengan bid’ah mereka sendiri beserta pendapat-pendapat Muktazilah – yang secara dusta dianggap pendapat ahlus sunnah – dalam persoalan imamah. Dari sinilah lahir doktrin wilayatul faqih.

Walhasil, hal itu menyebabkan para pendeta busuk yang diikuti oleh Rafidhah dan raja-rajanya itu saling sikut. Masing-masing pihak berusaha menjatuhkan lawannya dan memonopoli kekuasaan untuk dirinya sendiri. Hingga akhirnya naiklah suara yang menyerukan terang-terangan bahwa pemerintahan harus total berada di tangan mereka sendiri. Oleh karena itu, doktrin imamah ilahiyyah harus dimodifikasi lagi. Sebelumnya dinyatakan bahwa mengatur pemerintahan adalah hak istimewa sang imam. Tetapi kemudian mereka menjustifikasi dirinya sendiri untuk memegang hak ini, sebagaimana hak-hak lain yang telah diambil alih. Maka lahirlah doktrin wilayatul faqih.

Rafidhah Membongkar Prinsip Dasar Agamanya Sendiri

Sejatinya doktrin wilayatul faqih itu delegitimasi tersembunyi atas prinsip pokok agama batil mereka. Seluruh hak yang menjadi keistimewaan para imam itu mereka sematkan pada orang-orang yang sama sekali tak menyandang sifatsifat wajib penguasa seperti maksum dari kesalahan dan mengetahui segala sesuatu baik yang lahir maupun batin, baik yang gaib maupun yang nyata. Sifat-sifat itu akhirnya dimodifikasi agar sesuai dengan keinginan mereka. Syarat maksum pada diri penguasa dimodifikasi menjadi cukup dengan sifat adil yang nampak. Demikian juga syarat mengetahui segala sesuatu dimodifikasi menjadi cukup mengetahui hal-hal yang harus diketahui untuk menghakimi dengan syariat para imam, yakni mengetahui pendapat para imam dan mampu berijtihad serta mengambil agama dari para imam. Bahkan mereka sampai berani menuntut kedudukan pengganti sang imam untuk diri mereka sendiri setelah sebelumnya cukup berposisi sebagai 24

ARTIKEL

Thaghut-thaghut Rafidhah mengakui bahwa suatu negara disebut Daulah Islam jika menegakkan syariat Islam. Dikarenakan alasan pendirian negara tersebut adalah untuk menegakkan agama maka mengangkat penguasa yang menegakkan agama dan menerapkan syariat menjadi wajib. Dengan catatan bahwa agama yang harus ditegakkan oleh pemerintahan ini adalah agama palsu lagi batil mereka, dan bahwa syariat yang harus ditegakkan adalah syariat thaghut mereka yang menjadikan pemuka agama dan para syaikh sebagai tuhan selain Allah. Mereka juga mengakui bahwa pengangkatan penguasa itu melalui pemilihan bukan melalui teks ilahi dan wasiat Nabi. Barangsiapa yang pada dirinya terpenuhi syarat-syarat khalifah maka ia boleh menjadi penguasa, bahkan wajib. Demikian juga wajib bagi para pemuka disekelilingnya untuk memilihnya, agar ia bisa menegakkan agama dan menerapkan syariat. Dengan itu ia disebut penguasa kaum mukminin dan pengganti sang imam, yang berkedudukan sama dengan sang imam. Semua orang yang beriman kepada imam tak wujud itu harus menunaikan hak-haknya. Demikian juga mereka terpaksa membongkar teologi intizhar (menunggu). Mereka mengakui bahwa negara Islam itu tak akan berdiri kecuali melalui upaya kaum mukminin. Seruan menunggu kembalinya sang imam untuk mendirikan negara berkeadilan, yang tak mungkin tegak tanpa sang imam, dan menganggap semua bendera yang keluar untuk mendirikan negara ini sebelum kembalinya sang imam sebagai bendera haram, jahiliyyah, dan

setan, semua itu terpaksa dicampakkan. Selama sebuah pemerintahan Islam itu bisa berdiri pada masa tak hadirnya sang imam maksum, maka terbentuknya gerakan untuk mendirikan pemerintahan ini adalah jelas sebuah kebolehan, bahkan wajib. Dari Ghaibah Kubra Hingga Ghaibah Mutlak Kita temukan si gembong thaghut Rafidhah, Khomeini, dalam bukunya al-Hukumah alIslamiyyah yang terkenal itu mengakui pengaruh buruk bid’ah-bid’ah yang mereka kreasikan sendiri itu. Mereka mengira akan mampu mengatur manusia dan menegakkan agama syiriknya itu melalui bid’ah-bid’ah itu.

wujudnya imam adalah juga dasar wujudnya pemimpin. Ujarnya, “Adanya pemimpin yang mengatur sistem dan undang-undang Islam adalah sebuah kebutuhan. Ia akan mencegah kelaliman, pelanggaran, dan kerusakan. Ia akan menunaikan amanat, membimbing manusia ke jalan lurus, dan membantah bid’ah penentang. Bukankah Amirul Mukminin (maksudnya Ali Radhiyallahu ‘anhu) itu diangkat untuk mewujudkan hal itu?”

Mari kita simak pengakuannya itu. Ujarnya, “Telah berlalu lebih dari seribu tahun Imam kita alMahdi mengalami OPERASI DAULAH ISLAM MENGGUNCANG KOTA TEHERAN, IBUKOTA NEGARA SYIAH RAFIDHAH masa ghaibah kubra. Mungkin baru beriburibu tahun lagi maslahat menghendaki munculnya Untuk melegitimasi wilayatul faqih-nya, si thaghut imam yang kita tunggu-tunggu itu. Lalu akankah Khumaini menganggap bahwa seorang penguasa itu kita biarkan hukum-hukum Islam lumpuh selama berhak memerintah karena memenuhi syarat-syarat itu?” Ia melanjutkan, “Akankah anda katakan kita kepemimpinan, bukan melalui teks wasiat yang tak biarkan saja sampai munculnya sang hujjah  mungkin diperoleh selama masa ghaibah-nya imam. (maksudnya sang imam yang tak wujud)? Akankah Ujarnya, “Sekalipun tidak adanya teks pengangkatan anda tinggalkan shalat sampai munculnya sang seseorang sebagai wakil sang imam selama masa hujjah?” Kemudian ia menetapkan wajibnya ghaibahnya, namun jika seseorang itu memenuhi menegakkan Daulah Islamiyyah demi melaksanakan syarat-syarat sebagai penguasai syar’i maka ia berhak hukum-hukum agama dengan pernyataannya, memerintah manusia.” “Semua yang mendukung pendapat tak perlunya membentuk pemerintahan Islam berarti telah Bahkan si binasa ini menganggap aktivitas mengingkari perlunya menerapkan hukum-hukum untuk membentuk pemerintahan ini adalah cabang Islam, yang berarti menyeru untuk menghalangi iman kepada wilayah yang merupakan prinsip dan membekukan hukum-hukum Islam.” pokok agama mereka. Ujarnya, “Keyakinan akan pentingnya membentuk pemerintahan ini dan Kepercayaan Rafidhah akan keharusan adanya mendirikan lembaga-lembaganya merupakan bagian imam di setiap masa dan tempat diabaikan begitu tak terpisahkan dari iman kepada wilayah.” saja oleh Khameni. Ia malah menetapkan keharusan adanya pemimpin. Ia menganggap bahwa dasar Kemudian ia menegaskan bahwa sekalipun

Rumiyah

25

RAFIDHAH MENGHIDUPKAN GENERASI BARU UNTUK MENERUSKAN TEORI RUSAK DAN AGAMA PALSU MEREKA

pemerintahan ini melaksanakan tugas-tugas imam namun derajatnya tetap tidak sama dengan imam, “Karena pembicaraan kita di sini bukan mengenai derajat dan tingkatan, tetapi mengenai tugas-tugas aktif.” Sebagaimana juga, baginya, ketika sang imam maksum itu melakukan tugas-tugasnya tak berarti derajatnya sama dengan penguasa layaknya. “Imam itu mempunyai kedudukan terpuji dan derajat tinggi. Alam semesta tunduk pada kekuasaannya. Sudah jadi aksioma madzhab kita bahwa derajat para imam itu melebihi malaikat dan para nabi.” Walhasil, setelah sebelumnya Rafidhah meyakini bahwa para imam itu sederajat dengan Allah dalam nama-nama dan sifat-sifatnya, serta wajib berdoa dan mendekatkan diri kepada mereka, sekarang sebagian sifat itu, yaitu hak perundang-undangan dan hukum, dirampas begitu saja. Atas nama ijtihad, hak perundang-undangan dipegang orangorang yang disebut fuqaha itu. Para pengikutnya wajib mematuhinya, karena mereka adalah wakil para imam. Ketika para thaghut itu akhirnya memegang kekuasaan secara langsung dan seluruh ketetapannya dijalankan, maka imam tak wujud itu sama sekali tak diperlukan lagi. Selama agama batil mereka bisa ditegakkan, syariat palsu mereka bisa diterapkan, harta manusia bisa dirampas atas nama khumus, dan musuh-musuh mereka bisa diperangi atas nama jihad dalam masa ghaibah sang imam, maka doktrin kembalinya sang imam itu tak diperlukan lagi, karena ada atau tidaknya sang imam itu sama saja. Menanggapi doktrin wilayatul faqih ini Rafidhah terbelah. Ada yang menganggapnya sebagai sebuah keharusan. Ada yang terus menentang dan bersikeras berpegang dengan doktrin intizhar serta 26

ARTIKEL

mengharamkan pendirian negara apapun sebelum kembalinya sang imam dari ghaibah-nya. Ada pula yang menerimanya dengan anggapan bahwa doktrin ini adalah sebagai persiapan untuk kembalinya sang imam. Yaitu dengan mempersiapkan situasi, memperbanyak pengikut, dan mempersiapkan kekuatan sehingga ketakutan yang menyebabkan ghaibah-nya imam bisa dihilangkan. Bahkan ada juga yang beranggapan bahwa negara yang didasarkan pada wilayatul faqih itu adalah sarana untuk menyebarkan kerusakan, kelaliman, dan keonaran di seluruh penjuru bumi sehingga menjadi faktor pendukung munculnya sang imam untuk memenuhi bumi dengan keadilan dan rasa aman. Namun suara pendukung wilayatul faqih saat ini yang paling keras. Hal itu karena kekuasaan dan negara berada di tangan mereka. Ditambah dengan potensi sumber daya alam dan manusia, karena mereka menguasai sumber daya Iran, Irak, dan negara-negara sekitarnya. Post-Wilayatul Faqih Para marja’ Rafidhah yang mempercayai doktrin wilayatul faqih telah memonopoli hak-hak yang dahulu mereka batasi hanya pada para imam. Hal itu berdasarkan pemahaman mereka mengenai atsar “Ulama adalah pewaris para nabi,” yang diatasnamakan pada Ja’far ash-Shadiq rahimahullah. Khumaini berujar, “Jika kita perhatikan firman Allah , “Nabi itu (hendaknya) lebih utama bagi orangorang mukmin dari diri mereka sendiri....” beserta ucapannya (Ja’far ash-Shadiq), “Ulama adalah pewaris para nabi,” kita memahami bahwa wilayah adalah perkara legal yang bisa berpindah tangan,

dan hal itu secara kebiasaan bukan mustahil.” Ia melanjutkan, “Hujjatullah itu berarti bahwa imam adalah panutan manusia dalam segala hal. Allah telah mengangkatnya, dan menjadikan kebahagiaan manusia bergantung dengannya. Maka demikian juga para fuqaha, mereka adalah pemimpin dan marja’ ummat.” Mereka menanggap diri mereka itu diangkat oleh para imam untuk memerintah manusia. Maka dari itu, keyakinan manusia bahwa para fuqaha itu berhak memerintah adalah cabang dari iman kepada wilayah para imam maksum. Khumaini berkata, setelah menyebutkan riwayat dari Ja’far ash-Shadiq yang berbunyi, “Angkatlah seseorang di antara kalian yang memahami hukum-hukum kita, sesungguhnya aku telah menjadikannya sebagai hakim,” “Berdasarkan riwayat ini berarti para ulama itu sejatinya diangkat oleh para imam untuk memerintah dan menengahi manusia. Sedangkan kedudukan imam itu tetap apa adanya.” Dengan demikian, mereka menganggap bahwa pemilihan dan pengangkatan ahlul halli wal ‘aqdi, lantaran memenuhi dua syarat utama untuk memerintah yaitu al-’adalah (sifat adil) dan al-fiqh (kecendekiaan), itu kedudukannya sama dengan teks wasiat yang dahulu mereka menjadikannya syarat mutlak imamah atau untuk mewakili imam. Semua yang disebutkan di atas menjelaskan bahwa sikap Rafidhah saat ini terhadap doktrin imamah ilahiyyah, yang merupakan prinsip mendasar agama mereka dan pangkal segala prinsip serta doktrin lainnya, seperti tingkah orang-orang musyrik Arab yang membuat patung dari adonan roti dengan tangan mereka sendiri untuk disembah lalu ketika lapar patung itu dilahapnya. Demikianlah akhirnya Rafidhah secara bertahap tak memerlukan prinsip-prinsip dan doktrin-doktrin mereka lagi ketika ternyata doktrin lain lebih bermanfaat. Padahal berabad-abad lalu mereka menguduskan dan menyembahnya, serta mendasarkan loyalitas dan anti loyalitas di atasnya. Jalan Petunjuk Bukan Lumpur Kesesatan Demikianlah agama Rafidhah “berevolusi” selama berabad-abad. Pada akhirnya mereka

mengakui perkara yang sama yang menyebabkan penyimpangannya itu, yaitu mengenai legitimasi kekuasaan khulafaur rasyidin lewat pemilihan. Mereka mengklaim harus ada teks wasiat ilahi dan nabawi agar berhak memerintah kaum muslimin. Berdasarkan hal itu, mereka lalu membatasi hak tersebut pada diri Ali  dan keturunannya, serta memusuhi dan mengingkari seluruh penguasa muslim. Mereka lalu terus berkreasi dan menambah-nambahi agamanya. Mereka berlebihan dalam berdusta atas nama Allah, RasulNya, dan ahlul bait demi mendukung jalannya itu. Madzhabnya diisolasi secara total dari din kaum muslimin. Hingga terbentuklah agama “unik” yang berisi kesyirikan dan mitos tanpa berdasarkan akal maupun naql. Demikianlah perkembangan semua madzhab batil dan jamaah sesat, yang mengklaim berusaha menegakkan Daulah Islamiyyah namun melalui jalan bid’ah tanpa ada petunjuk maupun atsar dari salafus shalih. Jalan itu akhirnya menyesatkan mereka dari kebenaran dan menjerumuskan dalam kesyirikan dan kekafiran atas nama penegakan agama. Satu demi satu mereka berjatuhan, dan berubah-ubah layaknya bunglon hingga tak diketahui lagi mana prinsip yang menjadi kesepakatan. Jika kebetulan kata-kata dan tindakan mereka sesuai dengan kebenaran, maka hal itu bukan hakikatnya. Semua kesesatan itu akan mencari dalam kebenaran itu sesuatu yang sesuai dengan hawa nafsunya, jika ditemukan maka akan gigih mempertahankannya, namun jika tidak maka ia akan mencacinya dan kembali berusaha mencari petunjuk dalam kegelapan. Adapun ahlus sunnah wal jamaah yang berjalan di atas minhaj nubuwwah dalam usahanya menegakkan agama, mereka berada dalam jalan yang sama sejak diutusnya Nabi  hingga Allah mewarisi bumi dan seisinya. Tak tertipu dengan percabangan dan tak tersesat. Mereka terus berpegang teguh dengan jalan Allah yang lurus, yaitu Kitab-Nya dan Sunnah Nabi-Nya . Mereka terus berpegang teguh dengan tali Allah yang kokoh yaitu jamaah muslimin. Mereka beriman kepada Allah dengan sebenar-benarnya. Mereka bertawakkal pada-Nya dengan sebenar-benarnya. Mereka berjihad di jalan-Nya dengan penuh keikhlasan. Semoga Allah selalu menunjuki mereka jalan yang lurus.

Rumiyah

27

Segala puji bagi Allah Rabb Semesta Alam, shalawat serta salam tercurahkan kepada rasul termulia, para kerabat keluarga dan sahabat beliau seluruhnya. Amma ba’du; Para Dajal dari kalangan ulama penguasa dengan sengaja mendistorsi fikih jihad, sebagaimana mereka mendistorsi tauhid yang dibawa oleh para nabi dan rasul. Mereka menjadikan golongan ahli kitab, majusi, dan musyrikin sebagai saudara dan penolong bagi kaum muslimin. Mereka melakukan dialog antar-agama, menyatukan segenap millah (ajaran), lalu mereka melindungi darah dan harta orang-orang kafir dengan sejumlah fatwa dan buku mereka. Kondisi mereka tak ubahnya kondisi kaum Yahudi yang difirmankan oleh Allah: “Yaitu orang-orang Yahudi, mereka mengubah perkataan dari tempat-tempatnya.” (An-Nisaa`: 46)

28

RUBRIK UTAMA

Padahal persoalan memerangi kuffar di negeri mereka secara ghailah (tipu daya), atau perkara mengambil harta mereka secara diam-diam dan sembunyi-sembunyi merupakan di antara persoalan yang tersiar di kalangan fukaha (ahli hukum Islam). Sekalipun demikian, para thaghut mempromosikan untuk meniarapkan fikih, mereka berupaya dengan makar mereka untuk menghapuskannya dari agama Islam, dan menukarnya dengan manhaj (metode) ketundukan dan dependensi kepada orang-orang kafir. Mereka lalu memaksa manusia untuk meyakini resolusi agama baru yang pangkalnya adalah “koeksistensi antaragama”, menanamkan “prinsip perdamaian”, serta berpangku tangan dan menonaktifkan jihad. Sehingga Anda mendapati mayoritas orang yang berasosiasi kepada Islam dan keilmuan, mereka nyaris bersepakat mengharamkan persoalan yang dimufakati kebolehannya oleh umat sebelumnya. Hal demikian tidaklah aneh apabila kita mencermati perkataan Anas bin Malik h tatkala ditemui oleh Az-Zuhri di Damaskus. AzZuhri bertanya kepadanya, “Apa yang menyebabkanmu menangis?” “Aku tidak pernah mengenal sesuatu apa pun di masa Rasulullah seperti apa yang aku temui sekarang selain masalah shalat. Dan shalat sekarang ini pun telah dilalaikan,” jawab Anas bin Malik. Apatah lagi jika Anas bin Malik menyaksikan zaman kita ini ketika hukum-hukum yang gamblang di dalam Al-Quran, Sunnah Rasulullah g, dan konsensus (ijmak) salaf saleh diberangus?! Di antara hukum-hukum yang diberangus adalah hukum seputar darah dan harta golongan kafir harbi (yang wajib diperangi, Penj.). Sejatinya, tidak ada perlindungan bagi mereka kecuali dengan keimanan (masuk Islam) atau akad perjanjian yang muktabar (kredibel) menurut syariat, maka seorang muslim dibolehkan menumpahkan darah mereka dan merampas harta mereka sekehendaknya, dalam rangka meneladani Nabi Muhammad g dan para sahabat beliau yang terhormat j. Hari ini, Anda mendapati para ulama durjana dan juru dakwah kesesatan mencela para muwahid, dan menuduh bahwa mereka menodai citra Islam. Padahal perbuatan tersebut merupakan perbuatan yang sama dilakukan para sahabat semisal Abu Bashir dan Abu Jandal k. Dan sebaliknya, Anda takkan mendengar satu kata pun dari mereka tatkala ‘majikan-majikan’ mereka dari kalangan para thaghut belahan Barat dan Timur merampas harta kaum muslimin.

Sungguh Daulah Islam –semoga Allah menjayakannya dengan tauhid— berani menanggung beban untuk memerangi musuh-musuh agama dari kalangan kuffar dan murtadin ini dengan menggunakan pedang, mata panah, hujah, dan keterangan sehingga agama seluruhnya menjadi milik Allah semata dan sampai agama yang suci lagi bersih seperti sebelumnya kembali ke pangkuan kaum muslimin. Allah c berfirman, “Dan perangilah mereka, supaya jangan ada fitnah (kesyirikan) dan supaya agama itu sematamata milik Allah. Jika mereka berhenti (dari kekafiran), maka sesungguhnya Allah Maha Melihat apa yang mereka kerjakan.” (Al-Anfal: 39) Dan di dalam artikel ini kami akan menjelaskan hukum harta orang-orang kafir harbi di negeri mereka, dan harta mereka ada yang termasuk ke dalam ganimah dan ada yang termasuk sebagai fai, lalu dari harta itu juga ada yang merupakan at-talashush (mencuri-curi) dan al-ihtithab (merampas). Sebagaimana kami juga akan menyebutkan pendapat-pendapat para ulama dalam topik ini dan kami akan membantah sejumlah syubhat (penyimpangan) dari orang-orang yang menyelisihi di dalamnya. Lalu tidak lupa pula kami akan menyebutkan berbagai manfaat dari mengambil harta mereka dalam bingkai perang universal antara Daulah Islam dengan bangsa-bangsa kafir seluruhnya. Allah-lah yang memberi taufik dan hidayah menuju jalan lurus. Darah dan Harta Kafir Harbi Halal Hukum asal darah dan harta kafir harbi adalah tidak terjaga. Para ulama bersepakat bahwa ketetapan Allah bagi orang-orang kafir harbi sesungguhnya adalah darah dan harta mereka tidaklah terjaga, bahkan keduanya adalah sah dan halal bagi kaum muslimin. Imam Ibnu Taimiyah r berkata, “Kekafiran disertai tindakan memerangi (al-muharabah) terdapat di setiap orang kafir, maka diperbolehkan untuk memperbudaknya sebagaimana juga dibolehkan untuk membunuhnya.” (Majmu’ Al-Fatawa) Dalam terminologi fukaha, sesungguhnya orangorang kafir harbi tidak terbatas pada orang-orang kafir yang terlibat peperangan dan pertempuran dengan kaum muslimin, namun juga orang-orang kafir yang tidak terikat perjanjian keamanan dengan orang-orang Islam melalui konvensi akad dzimmah (perlindungan), keamanan (musta`man), atau gencatan senjata (hudnah). Baik mereka adalah para pegawai militer, non-militer (sipil), atau orang-

Rumiyah

29

SI MURTAD ABU BASHIR ATH-THARTHUSI, PEMBELA KEKELIRUAN TERKAIT VISA ORANG-ORANG KAFIR

orang kafir awam. Darah dan harta mereka sah bagi kaum muslimin, dan hal ini umum meliputi seluruh musyrikin di setiap tempat. Allah berfirman, “Maka bunuhlah orangorang musyrikin itu di mana saja kamu jumpai mereka, dan tangkaplah mereka. Kepunglah mereka dan intailah di tempat pengintaian. Jika mereka bertaubat dan mendirikan shalat dan menunaikan zakat, maka berilah kebebasan kepada mereka untuk berjalan.” (At-Taubah: 5) Allah juga berfirman, “Jika mereka bertaubat, mendirikan shalat dan menunaikan zakat, maka (mereka itu) adalah saudara-saudaramu seagama.” (At-Taubah: 11) Sebab dihalalkannya darah mereka adalah karena kesyirikan, dan apabila mereka bertaubat dari kesyirikan maka harta mereka terjaga. Ibnu Qudamah berkata, “Tidak ada kisas bagi pembunuh kafir harbi, berdasarkan firman Allah c: ‘Maka bunuhlah orang-orang musyrikin itu di mana saja kamu jumpai mereka,’ (At-Taubah: 5) dan tidak ada kisas juga bagi pembunuh orang murtad, dikarenakan darahnya halal seperti kafir harbi.” (Al-Kafi fi Fiqh Al-Imam Ahmad) Di dalam As-Sunnah, diriwayatkan dari Ibnu Umar k, bahwasanya Rasulullah g bersabda, “Aku diperintahkan untuk memerangi manusia hingga mereka bersaksi; tidak ada ilah selain Allah dan bahwa sesungguhnya Muhammad adalah utusan Allah, menegakkan shalat, dan menunaikan zakat. Jika mereka melakukan hal demikian, maka mereka telah memelihara darah dan harta mereka dariku kecuali dengan hak Islam dan perhitungannya ada pada Allah.” (Muttafaq ‘Alaihi) Jadi, tidak ada keterjagaan darah dan harta, kecuali dengan memeluk Islam.

30

RUBRIK UTAMA

Imam Ath-Thabari r berkata, “Di dalam kesepakatan semua ditetapkan bahwa hukum Allah untuk kafir harbi dari golongan musyrikin adalah hukum bunuh untuk mereka.” (Jami’ Al-Bayan fi Ta`wil Al-Qur`an) Imam Asy-Syafi’i r berkata mengenai hal yang menjaga darah orang-orang kafir, “Allah c membolehkan darah dan harta orang kafir, kecuali jika dia menunaikan jizyah atau diberi perjanjian keamanan berjangka waktu.” (Al-Umm, karya Imam Asy-Syafi’i) Imam Asy-Syafi’i juga berkata mengenai orang kafir yang diikat perjanjian, “Perjanjian yang aku jelaskan terkait izin tinggal, sesungguhnya adalah berjangka waktu bagi orang yang memberi perjanjian itu sendiri, selama dia konsekuen dengannya maka jangka waktu itu untuknya, tapi jika dia mencabutnya maka dia adalah kafir yang memerangi, darah dan hartanya halal.” (Al-Umm) Negeri Kafir adalah Negeri Ibahah Darul harbi (wajib diperangi) atau darul kufur adalah negeri ibahah (yang halal) berdasarkan dalil-dalil yang telah disebutkan bahwa syirik (menyekutukan) kepada Allah c menjadi sebab dihalalkannya harta dan darah, maka darah dan harta orang-orang kafir halal bagi kaum muslimin. Imam Asy-Syafi’i r berkata di dalam kitabnya AlUmm, “Sebuah negeri menjadi halal, dikarenakan ia adalah negeri syirik.”Al-Jashshash Al-Hanafi berkata, “Sesuatu di darul harbi tidaklah menjadi kepemilikan sah, dikarenakan ia merupakan negeri halal dan kepemilikan penduduknya adalah halal.” (Ahkam Al-Qur`an)

Ibnu Zaid Al-Qairwani Al-Maliki mengatakan, “Sahnun berkata, ‘Apabila suatu kaum memeluk Islam di darul harbi, maka mereka dihalalkan untuk membunuh dan mengambil harta para penduduknya.” (An-Nawadir wa Az-Ziyadat) Syaikh Hamad bin ‘Atiq mengatakan, “Siapa yang mengikuti apa yang ditetapkan para penelaah (ulama), maka dia akan mengetahui bahwa apabila di suatu negeri muncul kesyirikan di dalamnya, hal-hal yang diharamkan dipublikasikan di dalamnya, ajaran-ajaran agama dihilangkan di dalamnya, maka ia menjadi negeri kafir. Harta penduduknya menjadi ganimah dan harta mereka dihalalkan.” (Ad-Durar As-Sanniyyah fi Al-Ajwibah AnNajdiyyah) Harta Kafir Antara Ganimah, Fai, atau Ihtithab (Rampasan) Imam Ibnu Taimiyah r berkata, “Adapun ganimah adalah harta yang diambil dari orang-orang kafir melalui pertempuran.” (Majmu’ Al-Fatawa) Allah menghalalkan ganimah bagi kaum muslimin, Allah berfirman, “Maka makanlah dari sebagian rampasan perang yang telah kamu ambil itu, sebagai makanan halal lagi baik, dan bertakwalah kepada Allah, sesungguhnya Allah Maha Pengampun lagi Maha Penyayang.” (Al-Anfal: 69) Di dalam Shahih Al-Bukhari dan Shahih Muslim, diriwayatkan oleh Jabir bin Abdullah k, Nabi Muhammad g bersabda, “Aku diberikan lima perkara yang tidak diberikan kepada seseorang sebelumku; aku ditolong melawan musuhku dengan ketakutan mereka sejauh satu bulan perjalanan, dijadikan bumi untukku sebagai tempat sujud dan suci. Maka di mana saja salah seorang dari umatku mendapati waktu shalat, maka hendaklah dia shalat, dihalalkan untukku harta rampasan perang yang tidak pernah dihalakan untuk orang sebelumku, aku diberikan (hak) syafaat, nabi sebelumku diutus khusus untuk kaumnya sedangkan aku diutus untuk manusia seluruhnya.” Adapun fai: “Yaitu apa-apa yang diambil dari orangorang kafir tanpa pertempuran.” (Majmu’ Al-Fatawa) Allah c berfirman, “Dan apa saja harta rampasan (fai) yang diberikan Allah kepada Rasul-Nya (dari harta benda) mereka, maka untuk mendapatkan itu kamu tidak mengerahkan seekor kuda pun dan (tidak pula) seekor unta pun.” (Al-Hasyr: 6)

Adapun al-ihtithab (merampas) atau at-talashshush (mencuri) adalah salab (merenggut, merampok) harta orang-orang kafir dengan cara tipu muslihat dan memperdaya, dan ia merupakan harta halal apabila si kafir tidak mendeklarasikan perjanjian keamanan kepada mereka. Dan tidak ada perselisihan muktabar di antara ulama secara umum mengenai kebolehannya. Hanya saja mereka berselisih pendapat apakah ia merupakan ganimah ataukah ia merupakan pendapatan halal bagi si pengambilnya secara khusus. Bab tentang Pendapat Para Ulama tentang Apa yang di Dalamnya ada Bagian Seperlima dari Harta Ihtithab At-talashshush (pencurian yang dilakukan dengan mengintai) dilakukan melalui al-igharah (serangan, serbuan tiba-tiba) dengan seizin atau tanpa izin imam (pemimpin), dengan keberadaan atau ketiadaan al-man’ah (kapabilitas preventif )), dan juga tanpa adanya serangan menyerbu seperti talashshush-nya tawanan setelah dibebaskan, mencurinya pedagang dengan jalan menerapkan cukai (pajak) atau melakukan penipuan dalam hal uang, atau seperti talashshush orang yang memeluk Islam di darul harbi. Dalam kondisi-kondisi demikian, terdapat rincian dari para ulama terkait mana yang terdapat di dalamnya bagian seperlima atau tidak terdapat bagian seperlima. Pertama: Talashshush (pencurian) dengan melakukan al-igharah (serangan penyerbuan) Jumhur ulama sepakat, jika seorang atau sekelompok kaum muslimin memiliki kekuatan dan kapabilitas preventif, lalu mereka menyerbu darul harbi dan mengambil harta dengan kekuatan, mengalahkan target, atau dengan memperdaya, maka harta tersebut diambil bagian seperlima. Jumhur ulama tidak mensyaratkan jumlah tertentu untuk disebut memiliki kekuatan. Imam Al-Baghawi Asy-Syafi’i r mengatakan, “Baik jumlah mereka sedikit ataupun banyak, maka seperlima bagi pihak yang harus mendapatkan seperlima dan sisanya untuk mereka. Bahkan seandainya satu orang memasuki darul harbi, lalu membunuh seorang kafir harbi dan mengambil hartanya, maka diambil seperlima. Dan sisanya, setelah dikeluarkan seperlima, adalah miliknya.” (Tahdzib fi Fiqh Al-Imam Asy-Syafi’i) Adapun para ulama Hanafi, Abu Yusuf mensyaratkan jumlah sembilan orang lebih dari kaum muslimin untuk bisa diambil bagian seperlima. Karena kemampuan preventif dan kekuatan didapat melalui jumlah mereka itu.

Rumiyah

31

Sedangkan serangan menyerbu yang dilakukan individu kaum muslimin, maka mereka (para ulama Hanafiyah) tidak memandang di dalamnya pembagian seperlima, dan mereka menggolongkannya sebagai pendapatan halal. Kecuali apabila orang yang menyerbu ke darul harbi melakukannya seizin imam, maka dia diperkuat dengan otoritas imam, sehingga status hukumnya seperti hukum operasi satu sariyyah (unit pasukan).

GHANIMAH MERUPAKAN SEBAIK-BAIK REZEKI DAN HARTA

Kedua: al-igharah dan at-talashshush dengan atau tanpa izin imam Jumhur ulama tidak membedakan antara izin imam atau ketiadaannya, dan mereka berpendapat bahwa siapa yang berangkat dengan izin imam atau tanpa seizinnya, lalu mengambil harta orang-orang kafir, maka harta tersebut diambil seperlimanya. Imam Al-Baghawi AsySyafi’i r mengatakan, “Seandainya satu kelompok berperang tanpa seizin imam, maka hal itu dimakruhkan bagi mereka; karena apabila mereka berangkat dengan seizin imam, maka dia akan menginspeksi kondisi mereka dan membantu mereka dengan bantuan. Namun apabila mereka melakukannya tanpa seizin imam dan mereka mendapatkan ganimah, maka ditarik bagian seperlima apa yang mereka dapatkan sebagai ganimah.” (At-Tahdzib fi Fiqh Al-Imam Asy-Syafi’i) Abu

32

Muhammad

RUBRIK UTAMA

Ats-Tsa’labi

Al-Baghdadi

Al-

Maliki mengatakan, “Barangsiapa masuk ke darul harbi sendirian untuk melakukan at-talashshush (pencurian) dan mendapatkan ganimah, maka ditarik darinya bagian seperlima. Imam Malik tidak merinci antara masuknya dia dengan izin atau tanpa izin imam.” (‘Uyun Al-Masaa`il li Al-Qadhi Abdul Wahhab Al-Maliki) Demikianlah mazhab jumhur ulama, dan ia merupakan salah satu riwayat dari Imam Ahmad. Ibnu Qudamah berkata melansir riwayat Imam Ahmad, “Sesungguhnya ganimah mereka seperti ganimah yang lainnya, imam menarik bagian seperlima dan membagibagi sisanya di antara mereka. Ini adalah pendapat mayoritas ahli ilmu, di antara mereka adalah Imam Asy-Syafi’i; berdasarkan keumuman firman Allah c: ‘Ketahuilah, sesungguhnya apa saja yang dapat kamu peroleh sebagai rampasan perang, maka sesungguhnya seperlima untuk Allah,” (Al-Anfal: 41). Begitu juga analogi untuk seandainya mereka masuk dengan seizin imam.” (Al-Mughni, karya Ibnu Qudamah) Sementara para ulama mazhab Hanafiyah membedakan antara izin imam atau tanpanya. Abu Yusuf mengatakan, “Aku bertanya kepada Abu Hanifah, ‘Bagaimana pendapatmu tentang seorang atau dua orang laki-laki yang keluar dari Madinah atau Mesir, lalu keduanya menyerbu negeri harbi dan mendapatkan ganimah, apakah ditarik bagian seperlima apa yang keduanya dapatkan?’ Abu Hanifah menjawab, ‘Tidak ditarik bagian seperlima apa yang keduanya dapatkan, dikarenakan keduanya tak ubahnya seperti pencuri dalam apa yang keduanya dapatkan maka menjadi milik keduanya.’ Aku bertanya, ‘Apabila imam mengirim seorang laki-laki yang berada di barisan terdepan pasukan, lalu dia mendapatkan ganimah, apakah ganimah itu diambil bagian seperlima dan sisanya menjadi milik dirinya dan para tentara pasukan?’ Abu Hanifah menjawab, ‘Ya.’ Aku bertanya lagi, ‘Lalu di

manakah perbedaan yang ini dengan dua laki-laki tadi?’ Abu Hanifah berkata, ‘Dikarenakan yang ini diutus oleh imam dari pasukan, dan pasukan menjadi penolong baginya. Dan yang dua orang laki-laki tidak berangkat dari pasukan, namun keduanya berangkat dari Mesir atau Madinah secara sukarela tanpa seizin imam.” (As-Siyar Ash-Shaghir) Dan pendapat demikian merupakan salah satu riwayat dari Imam Ahmad. Ibnu Qudamah berkata menceritakan sebuah riwayat lain milik Imam Ahmad, “Harta ini untuk mereka tanpa ditarik bagian seperlima. Dan ini adalah pendapat Abu Hanifah; dikarenakan harta tersebut merupakan pendapatan halal tanpa melalui jihad, dan bagi mereka serupa dengan al-ihtithab (merampas), dan sesungguhnya jihad dilakukan dengan izin imam atau dari kelompok yang memiliki kapabilitas preventif dan kekuatan. Adapun ini hanyalah at-talashshush, pencurian, dan murni pendapatan semata.” (Al-Mughni) Lalu ada lagi mazhab (pendapat) ketiga yaitu riwayat dari Imam Ahmad yaitu sesungguhnya tidak ada hak bagi mereka di dalam harta itu, bahkan ia adalah untuk kaum muslimin. Karena mereka adalah pembangkang dengan keluarnya mereka tanpa seizin imam. Ibnu Qudamah berkata, “Ahmad berkata mengenai seorang hamba sahaya yang melarikan diri ke Romawi, kemudian dia kembali dengan membawa harta benda. Maka hamba tersebut adalah milik tuannya, dan harta benda yang dibawanya adalah milik kaum muslimin; ini dikarenakan mereka adalah para pembangkang dengan tindakan mereka, maka di dalam harta itu tidak ada hak bagi mereka.” (AlMughni, karya Ibnu Qudamah) Ketiga: at-talashshush (pencurian) pedagang, tawanan setelah dibebaskan, pemukim di darul kufur, dan siapa yang memeluk Islam di darul harbi: Barangsiapa memerhatikan perbedaan ulama dalam masalah ini, maka dia mendapati bahwa ‘illat (alasan dasar) dari bagian seperlima adalah harta rampasan yang didapat dengan kekuatan dan peperangan, dan ini adalah syarat ganimah. Dan begitu pula izin imam yang menjadikan sebuah al-igharah (serangan mendadak) dinamai jihad. Adapun selain itu, maka para ulama mengeluarkannya dari penamaan ganimah dan menyebutnya sebagai pendapatan halal seperti berburu atau mengumpulkan kayu bakar. Yaitu seperti juga at-talashshush (pencurian) yang dilakoni pedagang, tawanan yang telah dibebaskan, orang Islam yang tinggal di tengah-tengah orang-orang kafir, dan siapa yang

masuk Islam di darul harbi. Dalil hal ini adalah apa yang dinukil Imam Ath-Thabari r di dalam tafsirnya dari Salim bin Abi Al-Ja’d mengenai firman Allah c: “Barangsiapa bertakwa kepada Allah niscaya Dia akan mengadakan baginya jalan keluar,” (Ath-Thalaq: 2). Dia berkata, ‘Ayat ini diturunkan terkait seorang laki-laki dari Asyja’ yang tertimpa kesusahan, lalu dia mendatangi Nabi Muhammad g yang bersabda kepadanya, ‘Bertakwalah kepada Allah dan bersabarlah.’ Laki-laki itu kembali dan mendapati putranya menjadi tawanan yang Allah membebaskannya dari belenggu mereka. Lalu dia mendapatkan seekor kambing, kemudian dia datang dan menceritakan hal itu kepada Rasulullah g, seraya bertanya, ‘Apakah kambing ini baik untukku wahai Rasulullah?’ Beliau menjawab, ‘Ya.’’ (Jami’ Al-Bayan fi Ta`wil Al-Qur`an) Kambing itu dicuri oleh tawanan muslim dari orangorang kafir setelah dia dibebaskan dari mereka, dan Nabi g tidak menarik bagian seperlima dari kambing itu, dikarenakan binatang itu didapatkan di luar kekuasaan kaum muslimin di darul harbi tanpa adanya peperangan dan tanpa seizin Nabi g, maka beliau tidak menganggapnya sebagai ganimah. Oleh karenanya, syarat dalam harta alihtithab adalah ia dirampas di darul harbi dan tanpa seizin imam. Dan hukum demikian terealisasi pada seorang pedagang apabila dia mencuri uang di darul harbi. Imam Al-Baghawi r berkata, “Seandainya dia masuk ke darul harbi, lalu mengambil sesuatu dari si kafir harbi dari sisi cukai (pajak), kemudian dia melakukan penipun dan melarikan diri, maka harta itu menjadi miliknya secara khusus, dan tidak ditarik bagian seperlima.” (At-Tahdzib fi Fiqh Al-Imam Asy-Syafi’i) Berlaku juga hukum serupa bagi siapa yang mukim di darul harbi, dan dia tidak mengikat perjanjian dengan mereka, atau masuk Islam di darul harbi, lalu merampas harta dari orang-orang kafir karena terwujudnya berbagai persyaratan yang terealisasi pada orang yang mengambil kambing di zaman Nabi g. Dan tidak ada dalil bagi orang yang mengatakan bahwa harta dari orang-orang kafir ditarik bagian seperlima. Ibnu Abi Ziad Al-Qairwani mengatakan, “Sahnun berkata, ‘Apabila suatu kaum memeluk Islam di darul harbi, maka mereka dihalalkan untuk membunuh dan mengambil harta para penduduknya.” (An-Nawadir wa Az-Ziyadat) Dan tidak ada diferensiasi antara harta dan siapa pemiliknya, maka hartanya boleh dirampas baik harta milik laki-laki, perempuan, dan anak-anak orang-orang kafir.

Rumiyah

33

Pembagian harta yang diambil dari orang-orang kafir harbi Ganimah Allah c berfirman, “Ketahuilah, sesungguhnya apa saja yang dapat kamu peroleh sebagai rampasan perang, maka sesungguhnya seperlima untuk Allah, Rasul, kerabat Rasul, anak-anak yatim, orang-orang miskin dan ibnussabil, jika kamu beriman kepada Allah dan kepada apa yang kami turunkan kepada hamba Kami (Muhammad) di Hari Furqan, yaitu di hari bertemunya dua pasukan. Dan Allah Maha Kuasa atas segala sesuatu.” (Al Anfal: 41) Maka empat perlima dari harta ganimah adalah milik mujahidin yang meraih ganimah, dan seperlima sisanya milik golongan-golongan yang disebutkan dalam ayat tentang ganimah di surat Al-Anfal. Diriwayatkan dari Ibnu Umar dan Ibnu Abbas k, keduanya berkata, “Dulu Rasulullah g membagi seperlima menjadi lima bagian.” Yaitu seperlima yang tersisa dibagi menjadi lima bagian. Imam Ahmad berkata, “Satu bagian seperlima untuk Allah dan Rasul-Nya, untuk kerabat dekat Nabi g ada bagiannya, mereka adalah Bani Hasyim dan Abu Al-Muthalib, Nabi tidak membagi kecuali kepada mereka. Untuk anak-anak yatim ada bagiannya, untum kaum miskin ada bagiannya, dan untuk ibnussabil ada bagiannya.” (Masaa`il Ahmad bin Hanbal, riwayat anaknya; Abdullah) Penyaluran bagian Allah dan Rasul-Nya g Bagian milik Allah dan Rasulullah g, menurut pendapat paling sahih, adalah harta fai yang digunakan untuk penyediaan kuda, senjata, dan kemaslahatankemaslahatan kaum muslimin. Ibnu Qudamah berkata, “Bahwasanya Allah menambahkan untuk diri-Nya dan Rasul-Nya, agar diketahui bahwa bahwa arahnya adalah sisi kemaslahatan, dan sejatiya bukan dikhususkan untuk Nabi Shalallahu ‘Alaihi wa Sallam, karena jika demikian maka akan gugur dengan wafatnya.” (Al Mughni, karya Ibnu Qudamah) Fai Allah menjelaskan berbagai pos penyaluran fai di dalam surat Al-Hasyr: “Apa saja harta rampasan (fai) yang diberikan Allah kepada Rasul-Nya (dari harta benda) yang berasal dari penduduk kota-kota maka adalah untuk Allah, untuk Rasul,

34

RUBRIK UTAMA

kaum kerabat, anak-anak yatim, orang-orang miskin dan orang-orang yang dalam perjalanan, supaya harta itu jangan beredar di antara orang-orang kaya saja di antara kamu. Apa yang diberikan Rasul kepadamu, maka terimalah. Dan apa yang dilarangnya bagimu, maka tinggalkanlah. Dan bertakwalah kepada Allah. Sesungguhnya Allah amat keras hukumannya.  (Juga) bagi orang fakir yang berhijrah yang diusir dari kampung halaman dan dari harta benda mereka (karena) mencari karunia dari Allah dan keridhaan-Nya dan mereka menolong Allah dan Rasul-Nya. Mereka itulah orangorang yang benar. Dan orang-orang yang telah menempati kota Madinah dan telah beriman (Anshar) sebelum (kedatangan) mereka (Muhajirin), mereka (Anshar) ‘mencintai’ orang yang berhijrah kepada mereka (Muhajirin). Dan mereka (Anshar) tiada menaruh keinginan dalam hati mereka terhadap apaapa yang diberikan kepada mereka (Muhajirin); dan mereka mengutamakan (orang-orang Muhajirin), atas diri mereka sendiri, sekalipun mereka dalam kesusahan. Dan siapa yang dipelihara dari kekikiran dirinya, mereka itulah orang orang yang beruntung, Dan orang-orang yang datang sesudah mereka (Muhajirin dan Anshar), mereka berdoa: “Ya Rabb kami, beri ampunlah kami dan saudara-saudara kami yang telah beriman lebih dulu dari kami, dan janganlah Engkau membiarkan kedengkian dalam hati kami terhadap orangorang yang beriman; Ya Rabb kami, Sesungguhnya Engkau Maha Penyantun lagi Maha Penyayang.” (Al-Hasyr: 7-10) Para ulama berbeda pendapat; apakah fai diambil bagian seperlima ataukah tidak. Sebab perbedaan adalah pada ayat ketujuh surat Al-Hasyr menyebutkan golongangolongan yang sama dengan yang Allah sebutkan dalam ayat ganimah di surat Al-Anfal. Maka ada sekelompok ulama yang berpendapat sesuai zahir ayatnya (tekstual) dan perlu diketahui bahwa Allah tidak menyebutkan seperlima di dalamnya sebagaimana yang disebutkan-Nya di dalam surat Al-Anfal. Dan kelompok lainnya berpegangan pada perkataan Umar h, ketika dia membaca firman Allah c di ayat-ayat di atas. Umar berkata, “Kelompok-kelompok ini meliputi kaum muslimin.” Umar menyebutkan kelompok-kelompok (penerima harta) secara keseluruhan, bukan mengkhususkan mereka dengan seperlima fai. Ibnu Qudamah mengatakan di dalam Al-Kafi, “Pendapat yang mengemuka menyatakan bahwa fai tidak ditarik bagian seperlima, berdasarkan firman Allah c: ‘Dan apa saja harta rampasan (fai) yang diberikan Allah kepada RasulNya (dari harta benda) mereka, maka untuk mendapatkan itu kamu tidak mengerahkan seekor kudapun dan (tidak pula) seekor untapun,” (Al-Hasyr: 6). Maka pendapat ini menjadikan seluruhnya untuk kaum muslimin. Umar h

berkata ketika membaca ayat tadi, ‘Kelompok-kelompok ini mencakup kaum muslimin. Dan seandainya aku masih hidup, niscaya seorang penggembala penunggang keledai akan mendapatkan bagian darinya, sementara keningnya tidak berkeringat dalam mendapatkan harta itu.’” (Al-Kafi fi Fiqh Al-Imam Ahmad) Ibnu Qudamah berpendapat bahwa fai ditarik seperlimanya. Bagian seperlima fai untuk kelompok yang Allah sebutkan dalam ayat ghanimah dan fai, lalu empat perlima sisanya untuk semua kaum muslimin dengan urutan yang disebutkan di dalam kitab Al-Kafi. Ibnu Qudamah berkata, “Dimulai dari yang terpenting dan yang terpenting selanjutnya, dan maslahat terpenting adalah mencukupi rezeki pasukan kaum muslimin, lalu untuk menutupi kebutuhan yang ada di tsughur (front) dan mencukupi rezeki mereka, serta membangun apa yang perlu dibangun, menggali parit, membeli persenjataan yang dibutuhkan. Kemudian dari yang terpenting ke yang terpenting berikutnya seperti membangun jembatan, jalanan, masjid, aliran sungai, menanggulangi banjir, rezeki untuk para hakim, imam, juru azan, dan kaum muslimin yang membutuhkan, dan setiap sesuatu yang manfaatnya kembali kepada kaum muslimin, kemudan bagian yang tersisa dibagikan kepada kaum muslimin, berdasarkan apa yang kami sebutkan dari ayat dan pendapat Umar h.” (Al-Kafi fi Fiqh Al-Imam Ahmad) Akad Perjanjian Keamanan Tidak ada perselisihan bahwa darul harbi adalah dar ibahah (negeri yang dihalalkan). Karena darah dan harta benda orang kafir harbi tidaklah terjaga, maka sesungguhnya akad perjanjian dzimmah dan perjanjian keamananlah yang bisa mencegah tumpahnya darah. Adapun orang-orang kafir yang diikat perjanjian (almu’ahadun) yang antara mereka dan kaum muslimin terikat sebuah perjanjian berupa akad keamanan atau genjatan senjata, kapan saja syarat-syarat perjanjianperjanjian itu terpenuhi, maka wajib untuk memenuhi berbagai konsekuensi dan perjanjian itu. Dan ini adalah konsensus yang tiada perselisihan di dalamnya. Rasulullah g bersabda, “Barangsiapa yang membunuh orang kafir yang diikat perjanjian (al-mu’ahad), maka dia tidak mencium wangi surga, dan sesungguhnya wangi surga tercium dari jarak 40 tahun perjalanan.” (HR. Al-Bukhari) Adapun jaminan keamanan yag diberikan seorang muslim kepada orang musyrik, maka meniscayakan

mereka menahan tangan darinya (tidak menyakitinya), sebagaimana tertera dalam hadits yang disepakati bahwa Ali h menyatakan, Rasulullah g bersabda, “Perlindungan kaum muslimin itu (seperti) satu kesatuan, (dapat) diupayakan oleh kalangan bawah di antara mereka; barangsiapa mengkhianati seorang muslim, maka dia mendapat laknat Allah, malaikat, dan seluruh manusia. Tidak akan diterima darinya amalan wajib maupun sunah.” (HR. Al-Bukhari) Jaminan kaum muslimin adalah satu. Yang paling rendah dari mereka dapat memberikan jaminan itu. Barang siapa yang melanggar janji seorang muslim maka ia akan mendapatkan laknat dari Allah, malaikat dan seluruh manusia. Tidak akan diterima darinya amalan wajib maupun sunnah Sebagaimana juga diriwayatkan dari Ali h dari Nabi g: “Darah kaum muslimin itu sederajat, yang terbawah mereka berusaha menjaga dzimmah (perjanjian) mereka dan yang teratas mereka memberi perlindungan. Mereka sama dalam memberikan suaka kepada selain mereka. Yang kuat membantu yang lemah, yang cepat menggandeng yang lambat. Tidak boleh seorang mukmin dibunuh karena membunuh orang kafir. Dan tidak boleh kafir mu’ahad dibunuh dalam masa perjanjian.” (HR. Ahmad, Abu Dawud, An-Nasaa`i) Ibnu Hisyam mengatakan, Abu Ubaidah menceritakan kepadaku bahwa ketika Abul ‘Ash bin Ar-Rabi’ datang dari Syam dan membawa harta kaum musyrikin bersamanya, dikatakan kepadanya, “Apakah engkau mau masuk Islam dan engkau membawa semua harta ini, sesungguhnya semua itu adalah harta kaum musyrikin?” Abul ‘Ash menjawab, “Seburuk-buruk awal keislamanku adalah aku menghianati amanatku.” (Sirah Ibnu Hisyam) Dari Al-Mughirah bin Syu’bah, bahwa dia pernah menemani suatu kaum pada masa jahiliah, lalu dia membunuh mereka dan mengambil harta mereka. Kemudian dia datang dan masuk Islam, maka Nabi g bersabda, “Adapun Islam, maka aku terima. Sedangkan harta, aku tidak ada sangkut-pautnya sedikitpun.” (HR. AlBukhari) Ibnul Qayyim berkata, “Dan dalam sabda Nabi g kepada Al-Mughirah: ‘Adapun Islam, maka aku terima. Sedangkan harta, aku tidak ada sangkut-pautnya sedikitpun,’ ini menjadi bukti bahwa harta kafir mu’ahad adalah maksum (terjaga), tidak boleh menjadi kepemilikan dan bahkan harus dikembalikan. Al-Mughirah pernah menemani mereka dalam kondisi terikat perjanjian

Rumiyah

35

MUSLIM YANG DITAWAN ORANG-ORANG KAFIR BISA MERAMPAS HARTA BENDA MEREKA DENGAN CARA TALASHSHUSH SELEPAS DIBEBASKAN

keamanan, kemudian dia menghianati mereka, dan mengambil harta mereka. Nabi g tidak mengotak-atik harta mereka dan tidak pula menagihnya, serta tidak pula menjaminnya untuk mereka, karena hal itu terjadi sebelum keislaman Al-Mughirah.” (Zad Al-Ma’ad fi Hadyi Khair Al-‘Ibad) Tipu Daya Ucapan Tidak Termasuk Pengkhianatan Selepas Perjanjian Keamanan Inilah tindakan Abdullah bin Unais dan Muhammad bin Maslamah k. Alih-alih memberi perjanjian keamanan kepada Ka’ab bin Al-Asyraf, Muhammad bin Maslamah justru membohonginya bahwa dia membenci hidup bersama Nabi Muhammad g. Dengan itu, Muhammad bin Maslamah menipu Ka’ab bin Al-Asyraf. Dia telah memohon izin kepada Nabi g untuk mengatakan sesuatu itu, dan beliau pun mengizinkan hal itu. Sebagaimana yang dikatakan dalam riwayat Al-Bukhari: “Sesungguhnya lakilaki ini (Nabi Muhammad) memungut sedekah dari kita, dan dia sungguh telah memberatkan kita. Sesungguhnya aku mendatangimu untuk bersekutu denganmu.” Ka’ab berkata, “Demi Allah, engkau pasti merasa bosan menghadapinya.” Muhammad bin Maslamah berkata, “Sesungguhnya kami telah mengikutinya, lalu kami tidak ingin meninggalkannya sampai kami tahu bagaimana akhir dari ajarannya.” Perkataannya: “dia sungguh telah memberatkan kita”, maknanya adalah para sahabat j telah membaiat Nabi Muhammad g untuk memikul apa yang akan mereka terima setelah baiat. Mereka menyadari apa yang telah menanti mereka berupa cobaan, kepayahan, dan beban fi sabilillah. Akan tetapi, Muhammad bin Maslamah menipu Ka’ab dengan perkataan itu dan memintanya menunaikan keperluannya, agar dia bisa membuatnya nyawan, dan

36

RUBRIK UTAMA

kemudian membunuhnya. Pun demikian dengan perkataan Abdullah bin Unais kepada Khalid Al-Hudzali: “Telah sampai kabar kepadaku bahwa engkau berkumpul untuk laki-laki ini (maksudnya Nabi Muhammad, Penj.). maka aku datang untuk hal itu.” Perkataannya mengandung kemungkinan, apakah maksud dari “hal itu” adalah membelanya ataukah membunuhnya. Oleh karena itu, melakukan tipu daya dengan tindakan dan ucapan, kemudian membunuh atau menguasai harta, bukanlah sebuah pengkhianatan, jika hal itu dilakukan tidak secara gamblang dalam perjanjian keamanan. Akad keamanan adalah persetujuan dan pakta di antara kedua belah pihak, antara mukmin dengan orang kafir yang diberi perlindungan berupa kata-kata gamblang lagi jelas, bukan dengan tindakan-tindakan dan perkataan-perkataan yang disangka pihak kedua sebagai perlindungan. Tidak ada perbedaan di antara fukaha mengenai jaminan perlindungan dengan kata-kata yang jelas. Adapun kata-kata yang tidak jelas, maka di dalamnya terdapat perselisihan. Di antara ulama ada yang memasukkan sejumlah perbuatan atau perkataan sebagai jaminan perlindungan. Dan di antara mereka ada yang tidak memasukkannya ke dalamnya. Maka tidak aneh jika Anda mendapati salah seorang ulama kaum muslimin yang menggolongkan persoalan ini sebagai pengkhianatan, sedangkan yang lainnya mengklasifikasikannya ke dalam bab tipu daya dan muslihat peperangan. Secara umum, persoalan-persoalan parsial yang masuk ke dalam perlindungan yang ambigu, maka semuanya tidak meliputi aturan tertentu yang disepakati. Dan tidak luput bahwa memasukkan perkara-perkara parsial ke dalam

dasar tertentu merupakan ranah ijtihad yang diwarnai perdebatan, maka sebaiknya tidak perlu menyusahkan diri dan mengeluarkan masalah dari jalurnya. Visa dan Izin Tinggal di Darul Harbi Tidak Melindungi Darah dan Harta Kuffar Sesungguhnya hukum asal darah dan harta orangorang kafir harbi adalah halal dan tidak terjaga. Apabila kita berselisih tentang suatu gambaran tertentu, apakah ia termasuk perlindungan ataukah jaminan keamanan, lalu dalil-dalilnya setara dan berdekatan, maka kita kembali kepada dasar pemutus yaitu halalnya darah dan harta orang-orang kafir, kecuali apabila terdapat dalil penyokong yang menjadi penghalang secara muktabar. Karena consensus (ijmak) adalah sebuah keyakinan dan perbedaan adalah sebuah keraguan, maka keyakinan tak bisa dianulir dengan keraguan; jaminan keamanan yang menghalangi maka di dalamnya meragukan. Keraguan di dalam sesuatu yang menghalangi tidak menganulir hukum tetap dengan sebab yang diketahui. Dan tidak diragukan lagi, diperbolehkan memperdaya orang-orang kafir dalam peperangan, yaitu dengan berbohong dan kata-kata ambigu yang mengandung ketidakjelasan. Kesimpulan: sesungguhnya harta, apabila hilang keterjagaannya disebabkan kekafiran si pemiliknya, maka dibolehkan untuk menguasainya dengan segenap jalan yang dapat ditempuh. Dan hal ini tidak ada perbedaan di dalamnya pada dasarnya, kecuali apabila dia terikat perjanjian keamanan. Dan seorang muslim dibolehkan untuk bersiasat mencuri dan menggasak harta orang-orang kafir harbi di mana saja mereka berada dan di mana saja mereka ditemui. Tidak ada ketetapan dari dalil syar’i juga ‘urf bahwa visa adalah perjanjian keamanan, namun lebih kepada izin masuk ke sebuah negeri, dan izin masuk ini bukanlah sebuah perjanjian keamanan. Dan sesungguhnya seseorang tidaklah terikat akad keamanan di negerinya, dan sebagian penghuni negeri tidak terikat perjanjian keamanan dengan yang lainnya. Sesungguhnya jaminan keamanan keluar dari pihak yang tidak tergolong aman dari pihak lainnya. Ibnu Zaid Al-Qairwani berkata, “Apabila mereka menyebutkan kepada penguasa perihal keislaman mereka, maka dia mengatakan, ‘Kalian aman,’ dan mereka tidak mengikat perjanjian keamanan dengannya, dan mereka tidak mengatakan apa pun kepadanya, dan tidak tersiar luar di negeri tersebut sehingga penghuni negeri mengetahui bahwa mereka memiliki keamanan, maka mereka itu boleh

membunuh dan mengambil apa saja sekehendak mereka. Demikian pula jika dia (penguasa) berkata kepada mereka, ‘Aku memberi keamanan kepada kalian,’ lalu mereka masuk ke negeri Islam, dan mereka tidak mengatakan apa pun kepadanya, maka mereka juga dibolehkan sebisa mereka melakukan pembunuhan atau yang lainnya dan keluar dari darul harbi. Sebagian penduduk Irak mengatakan: seandainya seorang muslim masuk ke darul harbi tanpa akad keamanan, lalu dia berkata, ‘Aku bagian dari kalian,’ atau mengatakan, ‘Aku datang untuk berperang bersama kalian,’ kemudian mereka membiarkannya, maka dia boleh untuk mengambil harta mereka. Dia mengambil sebisanya dan membunuh sebisanya, dan bukanlah yang mengatakan akad keamanan darinya maka berlaku untuk mereka.” (AnNawadir wa Az-Ziyadat) dan barangsiapa memasuki darul harbi dengan dokumen-dokumen palsu atau asli yang mengafirmasi agamanya dan informasi-informasi pribadinya, maka dia dibolehkan untuk menyerang mereka dan mengambil harta mereka, seandainya dia bisa melakukannya. Karena hal ini bukanlah jaminan keamanan juga tidak dalam makna akad keamanan. Amr bin Umayyah berafiliasi ke kabilah Bani Bakr dan menyerahkan kepada salah seorang musyrik informasi-informasi menyesatkan yang digunakan Amr untuk memperdayanya, sehingga si musyrik mengira bahwa dia juga seorang musyrik dan merasa tenang kepadanya. Ketika si musyrik itu tidur, Amr membunuhnya. Maka meskipun dokumen-dokumen palsu menegaskan bahwa si pemiliknya merupakan warga negeri itu, maka hal itu tidak tergolong sebagai jaminan keamanan, baik secara adat ataupun syariat. Kendatipun dokumen-dokumen menegaskan bahwa dia bukan penghuni negeri, akan tetapi dia diizinkan untuk masuk berdasarkan dokumen-dokumen palsu, maka tetap ini tidak tergolong jaminan keamanan, namun termasuk tipu daya peperangan. Dan tidak ada yang lebih hebat dari perbuatan sahabat Muhammad bin Maslamah dan kelompoknya. Dan hal itu menyerupai afiliasi kepada darul harbi atau kepada bangsa orang-orang kafir atau berlindung ke negeri mereka atau menginap bersama mereka. Maka hal itu tidak tergolong akad keamanan dari sisi seorang muslim terhadap negeri-negeri kafir. Menginap bersama orang yang hendak dibunuh tidak tergolong jaminan keamanan, sebagaimana tindakan sahabat ‘Amr bin Umayyah AdhDhumari h. Pun demikian dengan Muhammad bin Maslamah yang masuk ke benteng kaum Yahudi, lalu memperdaya mereka, dan membunuh sang thaghut Ka’ab bin Al-Asyraf. Masuknya seorang mujahid dengan cara

Rumiyah

37

JÜRGEN TODENHÖFER – SEORANG KAFIR YANG MASA PERJANJIAN KEAMANANNYA TELAH SELESAI, MAKA DARAHNYA MENJADI HALAL KEMBALI

berlindung ke darul harbi adalah serupa dengan tindakan sahabat, selama tidak mengandung perkara-perkara dan akad-akad kekafiran.

Dorongan untuk Mengambil Harta Kuffar dan Memerangi Mereka dengan Harta itu Ketika Nabi Muhammad g berhijrah ke Madinah, sumber rizkinya adalah ganimah yang merupakan sebaikbaik sumber rizki. Harta yang diambil dari orang-orang kafir dengan kekuatan, maka ia lebih suci dan bersih daripada yang didapatkan seseorang dengan cara selainnya. Allah c berfirman, “Maka makanlah dari hasil ganimahmu yang halal dan baik dan bertakwalah kepada Allah sungguh Allah maha Pengampun lagi Maha penyayang.” (Al-Anfal: 69) Ibnul Qayyim berkata, “Yang lebih tepat adalah bahwa pendapatan paling halal yang menjadi sumber rezeki Rasulullah g adalah pendapatan para pencari ganimah dan apa saja yang dibolehkan bagi mereka di dalam syariat. Sumber penghasilan seperti ini paling mendapatkan banyak pujian di dalam Al-Quran dan para pelakunya pun mendapatkan pujian yang tidak didapatkan selai merek. Oleh karenanya, Allah memilihnya untuk sebaikbaik makhluk-Nya lagi Nabi dan Rasul pamungkas, yang mana beliau bersabda, “Aku diutus dengan pedang menjelang Hari Kiamat sampai Allah saja yang diibadahi semata, tiada sekutu bagi-Nya. Dijadikan rezekiku di bawah bayangan tombakku, serta dijadikan kehinaan dan kerendahan ditimpakan kepada siapa yang menyelisihi perintahku. Ia adalah rezeki yang diambil dengan kemuliaan, kehormatan, dan mengalahkan musuh-musuh Allah, dan sesuatu yang paling dicintai oleh Allah, tidak ada penghasilan yang menandingi selainnya. Wallahu

38

RUBRIK UTAMA

a’lam.” (Zad Al-Ma’ad) Hari ini, sebagian kaum muslimin terkadang tidak tertarik untuk menguras harta orang-orang kafir dengan kekuatan dan merasa bahwa harta yang didapat dari pekerjaan selainnya lebih baik. Ini tidaklah benar, karena hal halal paling baik berdasarkan teks Al-Quran adalah ganimah yang merupakan rezeki Nabi g , setelah hijrah ke Madinah. Harta-harta tersebut diciptakan Allah untuk anakcucu Adam agar bisa membantu mereka dalam mematuhiNya dan beribadah kepada-Nya. Maka barangsiapa yang menggunakan harta itu untuk kekafiran dan kesyirikan kepada Allah, maka Allah menguasakan kaum muslimin atasnya, sehingga mereka merampas harta itu darinya dan mengembalikannya kepada yang lebih berhak yaitu para hamba Allah yang mentauhidkan-Nya dan mematuhiNya. Oleh karena itu, harta fai dinamakan “fai” (kembali) karena ia telah kembali kepada yang berhak dan demi sesuatu ia diciptakan. Maka wajib bagi setiap muwahid untuk memperluasa arena jihadnya. Perang finansial dan ekonomi termasuk salah satu medan jihad terbesar sebagaimana dilakukan Nabi g dalam banyak peperangannya. Beliau merampas harta orang-orang kafir dan memusnahkan properti mereka. Tidak diragukan lagi bahwa orang-orang kafir pada hari ini memobilisasi pasukan dan kekuatan mereka dengan kemampuan finansial mereka. Maka wajib bagi setiap muwahid untuk menemukan dan menciptakan berbagai metode melemahkan ekonomi kuffar, merampas atau memusnahkan harta mereka. Maka seyogyanya kaum muslimin, terlebih yang tinggal di darul kufur dan tidak mendapatkan jalan untuk berhijrah, agar melakukan apa

DIBOLEHKAN UNTUK MENCULIK ANAK-ANAK KAFIR HARBI

yang dilakukan sahabat Abu Bashir Radhiyallahu ‘Anhu terhadap kaum musyrikin Makkah. Dan tidak diragukan lagi bahwa menguras harta orang-orang kafir memiliki efek besar dalam peperangan kita pada hari ini melawan mereka. Dan termasuk juga mengambil harta orang-orang kafir harbi dan memusnahkannya dalam rangka merusak negeri mereka, sehingga bisa melemahkan kekuatan musuh dan merusak ekonominya. Abu Yusuf berkata, “Diperbolehkan membakar benteng-benteng mereka dengan api, menenggelamkannya dengan air, merusak dan menghancurkannya di atas mereka, dan melemparinya dengan manjanik, berdasarkan firman Allah c“Mereka merusak rumah-rumah mereka dengan tangannya sendiri dan tangan-tangan orang beriman,” karena itu termasuk bagian dari perang, karena di dalamnya bisa membuat musuh marah geram dan kesal, Karena terjaganya harta tergantung dengan terjaganya pemiliknya, nyawa mereka saja tidak haram dan harus dibunuh apalagi dengan hartanya?” (Bada’i Ash-Shana’i) Demikian pula, sungguh harta-harta ini bisa jadi bermanfaat bagi jihad jika digunakan di jalan Allah, maka soerang muwahid mengambil harta orang kafir harbi untuk menyokong hijrah ikhwah ke wilayah-wilayah Khilafah atau untuk menyokong ikwah yang memerangi kuffar. Betapa banyak muslim yang terpaksa bekerja kepada orang kafir sampai mendapatkan harta yang cukup untuk melakukan perjalanan. Wallahul-musta’an. Demikianlah, seorang muwahid-mujahid menggunakan harta kuffar untuk membeli senjata dan perlengkapan

guna melancarkan operasi-operasi jihad di negri kufur. Wahai muwahid yang berada di negeri orang-orang kafir, jadilah seperti Abu Jandal h, dan jangan ragu dalam mengambil harta orang-orang kafir harbi, entah dengan kekuatan dan kekerasan atau dengan mencuri dan menipu. Dan perhatikanlah perkataan Ibnu Taimiyyah r tentang seorang muslim yang masuk ke darul harbi: “Begitu pula jika dia menculik jiwa mereka, atau anak-anak mereka, atau menghalalkan mereka dengan cara apa pun, maka jiwa orang-orang kafir harbi dan harta mereka adalah halal bagi kaum muslimin, jika mereka menguasainya dengan cara yang disyariatkan, maka berarti mereka telah memilikinya.” (Majmu’ Al-Fatawa) Demikianlah terkait dengan menculik anak-anak mereka, lalu apatah lagi dengan mencuri harta mereka. Dan jangan Anda lupa bahwa peperangan mereka terhadap Daulah Islam berjalan di atas harta. Maka ikhlaskan niatmu, bertawakallah kepada Allah, jangan berdialog dengan siapa pun dalam rangka merampas harta mereka, dan berjalanlah di atas keberkahan Allah. Sungguh, merampas harta orang-orang kafir akan melemahkan mereka, mengancam ekonomi mereka, dan menguatkan orang-orang beriman, menjadikan mereka berani, serta mendorong mereka menyiapkan hal-hal yang lebih besar dari sekedar merampas harta. Dan ini adalah termasuk jihad yang diabaikan di zaman ini kecuali, bagi sekelompok kecil orang-orang tulus dan mereka itu sedikit sekali. Semoga Allah memberikan penaklukan kepada para hamba-Nya dari kalangan mujahidin dan melegakan dada orang-orang beriman. Segala puji bagi Allah Rabb Semesta Alam.

Rumiyah

39

Bersamaan dengan peperangan yang terus dilancarkan Junud Khilafah terhadap bala tentara kekufuran, kami kutipkan sekilas berita dari sejumlah operasi terbaru yang dilakukan oleh Mujahidin Daulah Islamiyyah yang telah berhasil memperluas wilayah Khilafah maupun hanya meneror, membantai, dan menghinakan musuhmusuh Allah. Berita operasi-operasi ini adalah pilihan dari berbagai operasi militer Daulah Islamiyyah di banyak front pertempuran dari timur hingga barat, selama beberapa pekan terakhir.

Pada 14 Ramadhan, 11 tentara Salibis Filipina tewas dalam baku tembak melawan junud Khilafah, sebagaimana delapan lainnya tewas tertembak sniper (penembak jitu) di komplek Dagudian, kota Marawi. Dan satu kendaraan baja mereka berhasil dilumpuhkan dengan roket RPG.

Asia Timur

Pada 19 Ramadhan, junud Khilafah terlibat baku tembak dengan pasukan Filipina di komplek Moncado, hingga menewaskan tiga tentara mereka, sebagaimana lima lainnya tewas tertembak sniper di komplek Mapandi, kota Marawi.

Pada 19 Ramadhan, sekitar 10 tentara Salibis Filipina tewas dalam baku tembak dengan junud Khilafah di distrik Mama Sabano, sebelah selatan Cotabato, Filipina. Pada 13 Ramadhan, junud Khilafah menargetkan lokasi pasukan Filipina dengan roket-roket mortir di daerah Batikul di pulau Jolo Sulu, sebelah barat daya Filipina. Sebagaimana mujahidin juga berhasil menghancurkan kendaraan pengangkut pasukan di distrik Maguindanao.

40

KABAR

Pada 16 Ramadhan, 12 tentara Salibis Filipina tewas dalam baku tembak melawan tentara Khilafah di komplek Terminal Ikom, sebagaimana lima tentara lainnya tewas tertembak sniper di komplek Mapandi, kota Marawi.

Pada 22 Ramadhan, dua tentara Filipina dalam konfrontasi senjata di komplek Panod Madaya, kota Marawi. Pada 23 Ramadhan, kendaraan lapis baja pasukan Filipina hancur oleh tembakan RPG. Lima tentara Salibis terbunuh dan sembilan lainnya tewas selama pertempuran

melawan pasukan Daulah Islam di komplek Lilod Madaya, kota Marawi. Pada 24 Ramadhan, unit sniper berhasil menewaskan empat tentara Salibis Filipina selama pertempuran di komplek Marinot, Lilod Cadayunan, kota Marawi. sebagaimana lima tentara Filipina lainnya tewas dalam baku tembak melawan junud Khilafah di komplek Moncado, kota Marawi. Pada 25 Ramadhan, junud Khilafah berhasil menewaskan tujuh tentara Salibis Filipina dalam konfrontasi senjata di komplek Paling, kota Marawi. Pada 26 Ramadhan, junud Khilafah terlibat baku tembak sengit dengan pasukan Salibis Filipina di komplek Lilod Madaya, Paling, dan Marinot, kota Marawi. Menewaskan sekitar 13 tentara dan lainnya luka-luka. Pada 3 Syawwal, junud Khilafah berhasil membunuh 13 personil pasukan Filipina dalam baku tembak di sejumlah komplek kota Marawi. Sebagaimana mereka juga menargetkan kendaraan lapis baja pasukan Salibis dengan RPG di komplek Marinot, hingga menyebabkannya hancur dan menewaskan sedikitnya lima tentara di dalamnya. Pada 8 Syawwal, junud Khilafah terlibat baku tembak sengit melawan personil pasukan Salibis Filipina di distrik Moncado Coloni, kota Marawi hingga menewaskan delapan tentara. Pada 10 Syawwal, sembilan tentara Salibis Filipina tewas dalam konfrontasi senjata melawan junud Khilafah di komplek Paling, kota Marawi.

Indonesia Pada 1 Syawwal, di kota Medan, dua prajurit Khilafah melancarkan serangan terhadap aparat kepolisian thaghut Indonesia. Syawaluddin Pakpahan dan Ardial Ramadhana –semoga Allah menerimanya— berhasil menyusup ke dalam Markas Polda Sumut dengan melompat pagar, untuk selanjutnya menikam tubuh dan wajah salah seorang petugas kepolisian. Keduanya membunuh Aiptu Martua Sigalingging yang sedang tertidur di pos penjagaan pintu keluar Markas Polda Sumut. Mendengar keributan dari dalam pos, aparat polisi thaghut lainnya meminta bantuan anggota Brimob, kemudian dia langsung menyerang dengan menembak al-akh Ardial Ramadhana yang mendapatkan kesyahidan, sementara Syawaludin mengalami luka-luka. Sementara di Jakarta, pada 5 Syawwal, seorang tentara Khilafah menyerang dua anggota kepolisian thaghut di Mabes Polri. Al-Akh Mulyadi Š berhasil menusuk dan melukai Ajun Komisaris Dede Suhatmi dan Brigadir Satu Syaiful Bakhtiar dengan pisau sangkur. Setelah melancarkan operasinya, Al-Akh Mulyadi bergerak ke arah Terminal Blok M, dia kemudian ditembak oleh aggota Brimob lain yang tengah bertugas di sekitar lokasi, hingga akhirnya menemui kesyahidan. Australia Pada 10 Ramadhan, salah seorang tentara Khilafah Š melancarkan operasi di kota Melbourne. Dia mengambil seorang wanita sebagai sandera, kemudian membunuh salah seorang warga Salibis Australia. Setelah berhasil menggiring aparat kepolisian Salibis Australia ke lokasinya, dia pun memberondong mereka dengan peluru, sehingga melukai

ABU ‘UTSMAN AL-KHURASANI 

Rumiyah

41

tiga orang polisi, sebelum akhirnya dia gugur syahid. Persia Pada 12 Ramadhan, lima kesatria inghimasi (jibaku) junud Khilafah melakukan operasi penuh berkah menargetkan benteng kekafiran dan kaum Rafidhah di negeri Persia. Mereka menyerang dua ikon kesyirikan mereka, yaitu parlemen kesyirikan dan kuburan thaghut Khomeini. Dengan bersenjatakan senapan serbu, granat tangan, dan rompi peledak, mereka sukses membunuh dan melukai sekitar 60 murtadin sebelum gugur syahid. Wilayah Al-Janub Pada 14 Ramadhan, Istisyhadi Abu Fahad Al-Iraqi Š bergerak menuju perkumpulan muysrikin Rafidhah musyrikin di kota najis Karbala. Dia bertakbir seraya meledakkan rompi peledaknya di tengah-tengah mereka, hingga menewaskan 30 orang dan melukai 35 lainnya. Di tempat lainnya Istisyhadi Abu Mujahid Al-Bashri Š meledakkan bom rompinya di tengah perkumpulan murtaddin di kota Babil, hingga menewaskan 37 orang dan melukai 40 lainnya. Wilayah Ninawa Pada 1 Syawal, junud Khilafah melancarkan serangan skala luas dari beberapa poros ke sejumlah lokasi milisi-milisi Rafidhah di komplek At-Tanak, Yarmuk, Al-Musyahadah, Asy-Syifa, Nabi Syit, Jalan Halab dan Corniche, pinggiran Babel Tob, Bab Jadid, Bab Baidh dan Bab Lakasy, di mana berlaku konfrontasi senjata sengit hingga menewaskan dan melukai beberapa dari mereka. Sementara murtaddin lainnya melarikan diri dari pertempuran, sehingga mujahidin berhasil menguasai komplek at-Tanak dan sebagian besar alDAMPAK SERANGAN PENUH BERKAH TERHADAP KAUM YAHUDI

42

KABAR

Yarmuk serta beberapa bagian dari komplek asy-Syifa dan distrik Al-Musyahadah. Dikabarkan juga bahwa personil pasukan Rafidhah membakar lokasi dan kendaraan mereka di komplek Tal Ruman, Rajm Hadid, Wadi Hajar, setelah mereka terpuruk di barat Mosul. Palestina Pada 21 Ramadhan, beberapa singa Khilafah yaitu Abul Bara Al-Maqdisi, Abul Hasan Al-Maqdisi, dan Abu Ribh Al-Maqdisi  melancarkan serangan berbarokah di kota Al-Quds, di mana mereka menyerbu musuh-musuh Allah sebagai pembalasan terhadap agama dan kehormatan kaum muslimin yang dicampakkan, kemudian mereka gugur syahid, demikianlah penilaian kami dan sebenarnya Allah lah yang menilai mereka. Wilayah Shalahuddin Pada 21 Ramadhan, lima kesatria pemburu syahid Abul Faqih Asy-Syamim dan Abul Walid Asy-Syami, Abu Muadz Al-Karbuli, Abu Adnan As-Salmani, dan Abu Umar Al-Faroji  di markas resimen aparat kepolisian federal Rafidhah “Divisi Al-Askariyin “ di distik Jabriyah di kota Samarra, di mana mereka berjibaku melawan personil di markas selama dua jam, hingga menewaskan semua yang di dalamya. Setelahnya, para pasukan inghimasi berjibaku dengan pasukan bantuan yang datang ke daerah itu dan melukai beberapa mereka, sementara dua kesatria inghimasi gugur syahid, demikianlah penilaian kami dan Allah-lah yang menilainya, sementara tiga kesatria lainnya meledakkan bom rompinya di tengah murtaddin yang tersisa. Hasil dari serangan penuh berkah ini menewaskan 38 murtad dan melukai 10 lainnya, menghancurkan salah satu gudang senjata dan membakar serta melumpukan beberapa kendaraan militer.

ABU KAUTSAR AS-SUDANI 

Pada 26 Ramadhan, dengan mengenakan rompi peledak, delapan kesatria inghimasi junud Khilafah melakukan serangan inghimasi ke sejumlah lokasi Hasyad Rafidhah di desa As-Salam, sebelah barat laut Tikrit, di mana para inghimasi berjibaku sengit diselingi peledakkan bom rompi oleh sebagian dari mereka, hingga menewaskan dan melukai sekitar 60 murtad dan membakar tujuh berabagai jenis kendaraan yang dibekali dengan senapan mesin. Wilayah Khurasan Pada 20 Ramadhan Al-Akh Istisyhadi Abu Aisyah Al-Khurasani Š berhasil melakukan serangan inghimasi dengan bom rompinya ke dalam kuil Rafidhah musyrikin di kota Kabul. Dia bersegera meletuskan tembakan ke arah musyrikin dengan pistol yang dia bawa, setelahnya meledakkan bom rompinya di tengah perkumpulan aparat kepolisian Pakistan murtad, di kota Quetta hingga menewaskan dan melukai 30 murtad.

Wilayah Al-Anbar Pada 28 Ramadhan, sebelum fajar dini hari, empat kesatria Khilafah yaitu, Abu Kautsar As-Sudani, Abu Saif Asy-Syami, Abu Rahmah Al-Anbari, dan Abu Muhammad Al-Iraqi mengenakan bom rompinya dan senapan serbunya berangkat menuju sejumlah lokasi pasukan Rafidhah dan Shahawat murtad di kota Al-Baghdadi, sebelah barat Al-Anbar, di mana mereka melakukan inghimasi ke tengah perkumpulan murtaddin, membantai mereka selama beberapa jam dan setelah amunisi mereka habis mereka ledakkan bom rompi mereka secara bersamaan, hingga menewaskan sekitar 40 murtad dan melukai puluhan lainnya. Di antara yang terluka adalah kepala administrasi daerah Al-Baghdadi si murtad Syarhabil Al-Ubaidi, Komandan Resimen Pasukan Komando dan Komandan Resimen IV Si Murtad Kamal Al-Ubaidi. Somalia

Perancis Pada 24 Ramadhan, salah seorang prajurit Khilafah, Abu Maysun Al-Faransi  mengemudikan kendaraannya yang dipenuhi senjata dan bahan-bahan peledak dan menabrakkannya ke kendaraan van milik Kepolisian Salibis Perancis, di kota Paris. Hal itu dilakukan dalam rangka kembali menebar teror di kalangan Salibis, dan mengingatkan mereka bahwa pertempuran telah sampai ke negeri mereka. Belgia Pada 25 Ramadhan, salah seorang tentara Khilafah, Usamah Zaryuh  melancarkan serangan terhadap para Salibis di dalam stasiun pusat kereta api di kota Brussels.

Pada 1 Syawal, dua tentara Somalia murtad tewas dalam pertempuran melawan junud Khilafah di distrik Jarur, sebelah timur Provinsi Puntland. Wilayah Raqqah Pada 5 Syawwal, beberapa junud Khilafah menyerbu sejumlah lokasi PKK murtaddin di komplek industri AlMasylab, dekat bundaran Al-Barazi, dekat Universitas AlItihad. Konfrontasi berlangsung sengit selama beberapa jam, hingga menewaskan 30 murtadin dan melukai beberapa lainnya, sebagaimana unit sniper berhasil menarget mereka di komplek Ar-Rumaniyah, Al-Jazirah, dekat bundaran Al-Furusiyah dan Al-Barazi, hingga menewaskan 12 murtad dan melukai tiga lainnya.

Rumiyah

43

Di pinggiran kehidupan jahiliyah Eropa yang menyembunyikan realita buruknya, di balik topeng berkilau propaganda dan kedustaan tentang kebahagiaan, keamanan, dan prinsip egaliter di antara manusia, serta slogan-slogan palsu lainnya, muncullah mimpi besar kehidupankehidupan jahiliyah yang tumbuh besar oleh kehidupan jahiliyah Eropa tak ubahnya susu basi yang meracuni putra-putranya. Kehidupan yang mendidik mereka untuk menjadi teladan pendistorsi dari peradaban Eropa yang atheis lagi musyrik.

44

KISAH SYAHID

Tetapi, siapa yang Allah hendak beri petunjuk, niscaya tidak akan ada penduduk bumi yang mampu menghalangi nya. Maka, Allah mengeluarkan dari tengah-tengah masyarakat yang tercemar dengan syirik, perbuatan keji, dan perilaku destruktif di muka bumi; suatu kaum yang Allah memberi petunjuk kepada mereka ke jalan lurus dan menjadikan mereka sebagai para wali shalih dan para hamba yang mendekatkan diri kepada-Nya. Di antara mereka ada yang ditutup umurnya dengan kebaikan agung, yaitu mati syahid di jalan Allah c, sehingga pada Hari Kiamat dia datang tanpa dosa yang mesti diadili, juga tanpa siksaan yang perlu ditakuti.

cara merampok dan perdagangan narkoba. Sehingga mereka terjebak dalam ketergantungan, dan menjerumuskan diri dalam kebinasaan demi mengejar harta yang sedikit maupun banyak, terlibat perang antar mafia, marabahaya yang selalu mengintai di setiap aksi perampokan, atau transaksi gelap yang rata-rata berujung pada jeruji penjara, dan menjerumuskan mereka ke jurang berbahaya yang tak berujung.

Di pinggiran kota Perancis yang fakir, di mana komunitas-komunitas orang asing berdesakan di negara tersebut, mereka berjejalan di distrik-distrik yang dipenuhi orang-orang Arab dan Afrika. Orang-orang dari penduduk negara yang suatu hari pernah dijajah oleh Perancis. Kebanyakan mereka beraosiasi kepada Islam, atau paling tidak ketika mereka membuka mata di dunia, mereka mendapati diri mereka memiliki nama-nama yang mirip dengan nama-nama kaum muslimin. Dengan dua kondisi ini, cukup menjadi alasan bagi para penduduk asli beragama Kristen dan Yahudi untuk membenci mereka dan berupaya untuk mengisolasi mereka di pinggiran kota, menghindari interaksi dengan mereka atau mempekerjakan mereka dalam pekerjaan-pekerjaan penting. Mereka lebih memilih membiarkan mereka terlantar dalam kondisi kritis ini, agar bisa dijadikan pembantu murahan guna mengemban tugas-tugas yang mereka hindari, sebagai upahnya mereka diizinkan untuk tetap tinggal, dengan gaji minim yang tidak cukup untuk memenuhi kebutuhan.

Mukrim Abruki, seorang pemuda asal Tunisia yang menghabiskan masa kecil dan remajanya dalam kehidupan yang gersang ini. Cita-citanya hanyalah dunia seperti kebanyakan orang, dan lalai terhadap akhirat. Dia belum pernah belajar bagaimana beramal untuk akhirat. Laki-laki anggota gangster sadis ini mencari banyak uang melalui aksi merampok harta orang-orang musyrik. Hingga dia bisa membeli mobil mewah, dan bergaul dengan para konglomerat dan selebritis kota Paris di berbagai klub dan pesta mereka. Itulah impian mayoritas manusia di dunia yang terjangkiti wabah ini.

Mayoritas penghuni pemukiman menerima kondisi ini. Para thaghut negara dan warga asli merancang untuk menempatkan mereka di sana, tetapi yang lain memberontak dan berupaya meraih kehidupan yang lebih layak setara dengan orang yang telah mengucilkan mereka, sehingga membuat para penghina terperangah. Lalu mereka tidak mendapatkan cara lain untuk mencapai tujuan ini selain dengan uang yang merupakan faktor terpenting dalam mengukur nilai manusia dalam masyarakat materialis ini. Akhirnya mencari uang dengan cara apapun menjadi tujuan, sebagai upaya untuk mendapatkan kebutuhan yang hilang, dan hasrat untuk melampiaskan syahwat yang tidak pernah habis. Demi meraih tujuan ini dalam waktu sesingkat mungkin, banyak di antara mereka yang tersesat lagi terhina mengejar dunia dan mencari jalan pintas, rata-rata dengan

Maka, Siapa yang Dikehendaki Mendapat Petunjuk oleh Allah Niscaya Dadanya akan Dilapangkan untuk Menerima Islam

Dia disegani dan terkenal di kalangan rekan-rekannya sebagai pemberani dan agresif. Tidak pernah takut berduel, tidak lari saat adu jotos, terutama dalam rangkaian konfrontasi tiada henti antar gangster di bawah naungan kehidupan jahiliyah kawasan pinggiran Perancis. Dia sama sekali tidak pernah merasa kikuk berhadapan dengan kepolisian Perancis, tiap kali terlibat baku tembak dengan mereka, dan selalu sukses meloloskan diri ketika melakukan aksi perampokan, pencurianm atau transaksi narkoba. Meskipun tenggelam dalam kemaksiatan dan dosa, dia berjiwa mulia dan berakhlak baik. Tidak pernah absen membantu teman, membela tetangga, dan rela mengorbankan berapapun harta jumlahnya guna memenuhi kebutuhan orang yang membutuhkan atau ‘menahan tangan’ kerabat dekatnya. Dia dianugerahi nalar managemen yang sistematis. Tidaklah dia melangkah melainkan dia telah susuh faktor-faktor pendukungnya, dia pelajari akibat maupun kesudahannya. Kelebihan ini dia manfaatkan dalam setiap aksinya secara cermat. Tidaklah dia merampok sebuah rumah melainkan dia telah memantaunya secara seksama. Ketika menyerang, dia telah memperhitungkan kemungkinan terburuknya sekali pun dan dia telah mengantisipasi agar

Rumiyah

45

bisa selamat dari pembunuhan dan penangkapan. Semua karakter ini menjadi bekal yang cukup baginya untuk menjadi kepala gangster yang berbahaya, atau bandar besar narkoba. Tapi, Allah mentakdirkan untuk menyiapkannya jalan lain yang bertolak belakang dengan kehidupannya itu. Kebiasaan mayoritas pemuda yang mengaku muslim di Barat, yang hanya mengingat ibadah ketika Ramadhan, Mukrim masuk ke salah satu masjid untuk beritikaf dan berupaya menghapus dosa. Allah menakdirkannya bertemu seorang dai yang secara diam-diam mengajari beberapa ikhwan tentang islam. Dai tersebut bukanlah ulama durjana yang loyal kepada orang-orang Kristen, juga bukan tokoh terkenal yang ceramahnya dihadiri banyak orang. Dia hanyalah seorang pemuda sederhana yang mojok di salah satu pojok masjid bersama murid-muridnya. Mereka menghindari perhatian publik, merendahkan suara, dan berbicara tentang sesuatu yang belum pernah didengarnya dari lidah para juru dakwah yang biasa nongol di media. Pemuda itu berbicara kepada rekan-rekan semajelisnya tentang hakikat Islam dan kekafiran, perbedaan di antara keduanya, kewajiban loyal kepada umat Islam dan berlepas diri dari orang-orang kafir terutama orang-orang musyrik yang hidup di tengah-tengah mereka. Dia berbicara tentang tauhid; urgensi dan keutamaannya, tentang syirik; bahaya dan akibatnya, serta menjelaskan kepada mereka sesuatu yang tersembunyi atau disembunyikan para ulama durjana dan juru dakwah penebar fitnah yang gemar mendistorsi agama demi menyenangkan orang-orang musyrik dan menarik simpati banyak pengikut dan murid. Di dalam ceramah yang diperkuat dalil dari ayat-ayat Al-Quran dan hadits-hadits Nabi g, Mukrim menemukan penjelasan yang benar tentang hakikat relasi antara kaum muslimin dan musyrikin, dan penjelasan tentang hakikat tauhid yang mana ibadah kepada Allah tidak akan sah kecuali dengannya. Maka dia pun berguru kepadanya selama itikafnya di masjid. Da dia bertaubat kepada Allah atas segala dosanya dan memutuskan untuk memulai hidupnya yang baru, sebagai muslim sejati. Hubungannya dengan ikhwah ini terus berlanjut hingga masa-masa setelahnya. Dia memperkenalkan jati dirinya, bercerita tentang kisah dan perjalanan hidupnya di masa lalu, seraya menawarkan diri untuk membantu dalam rangka melayani agama yang dia masuki kembali, setelah selama bertahun-tahun dia

46

KISAH SYAHID

berpaling darinya dan melalaikan berbagai perintah dan larangannya. Derap di Atas Jalan Jihad Hal yang tidak diketahui Mukrim tentang pemuda ini adalah bahwa dia menjalin koneksi dengan perkumpulan para pemuda Perancis pendukung para mujahidin, yang tengah berusaha untuk berhijrah ke medan jihad dan mengumpulkan dana untuk membantu para mujahidin. Salah satu kelompok ini telah mencium target empuk, yaitu seorang bandar besar narkoba yang menyimpan uang banyak di rumahnya, mereka menaksirnya mencapai 200 ribu Euro. Mereka mengintainya selama beberapa hari, mengikuti setiap pergerakan dan memantau rumahnya. Mereka menyiapkan rencana untuk menyerbu rumahnya dan merampas semua harta yang dimilikinya dengan todongan senjata. Mayoritas mereka berpengalaman di bidang ini karena sebelumnya mereka biasa merampok dan bergerilya. Tetapi, kali ini mereka beraksi dalam rangka ibadah untuk mendekatkan diri kepada Allah Ta’ala, sama sekali tidak ada niat untuk bermaksiat maupun berbuat kerusakan. Tujuan mereka kali ini adalah mengumpulkan uang yang cukup untuk membiayai hijrah beberapa ikhwah ke salah satu medan jihad, dan sisanya dikirim untuk membantu para mujahidin. Mereka kekurangan sosok pemuda yang amanah, berani, dan agresif yang bertugas mengakomodir tempat aksi, baik ketika sukses maupun gagal. Sahabat mereka yaitu si dai menunjuk Mukrim, bercerita tentang sifatnya yang mulia, tentang sejarah dan pengalamannya di bidang ini. Maka diaturlah pertemuan dengannya. Setelah berkenalan dan saling percaya, mereka menyampaikan tujuan dan rencana mereka. Mukrim berpikir sebentar. Seperti biasa, ketika ada teman yang meminta bantuan, siapapun orangnya, dia niscaya bersedia menyanggupi apapun yang mereka minta dan mengamini apapun yang mereka butuhkan; baik mobil, senjata, maupun yang lainnya. Pada hari yang telah ditentukan untuk beraksi, kelompok ini bertolak menuju rumah yang ditarget. Cukup lama mereka menunggu, hingga akhirnya terpaksa harus menggagalkan misi dan menjauh dari tempat tersebut, khawatir tercium pihak kepolisian. Hari itu orang yang ditarget ternyata tidak pulang ke rumah. Para pemuda itu bertekad untuk kembali mengulang

aksi, setelah lama berselang akhirnya aksi dibatalkan. Meski demikian, hubungan kelompok ini dengan Mukrim semakin kokoh, seorang pemuda yang telah bertaubat kepada Allah, dia hendak memulai hidupnya kembali sebagai hamba Allah c, bersemangat mempelajari agama, dipenuhi rasa loyalitas kepada kaum muslimin karena ABU MUJAHID TUMBUH DI DAERAH MISKIN PINGGIRAN KOTA DI SEBELAH UTARA PARIS cinta kepada mereka, rasa membutuhkan, dan keinginan untuk memberikan bantuan apapun bagi mengajak para ikhwan untuk bekerja di sana, meskipun yang memerlukan di antara mereka. Apalagi dia memiliki mereka tidak berpengalaman di bidang ini. Abu Mujahid banyak harta yang cita-citanya untuk diinfakkan dalam mengajari mereka dasar-dasar kerja administrasi yang ketaatan kepada Allah c dan mengeluarkannya di jalan ditekuni berdasarkan fitrah dan pengalaman, masingAllah, serta bersemangat menyadarkan para pelaku maksiat masing dijadikan sebagai kepala staf di garasi, membawahi dari kemaksiatan mereka, dan menyadarkan orang-orang beberapa mekanik yang ahli dalam perbengkelan. Banyak murtad dari kemurtadan mereka, sebagai bentuk syukur orang yang tertarik dengan pelayanan di garasi tersebut, kepada Allah atas nikmat hidayah dan jalan yang lurus karena mereka melihat para pekerjanya bersikap jujur dan kepadanya. amanah dalam bekerja. Ada dua alternatif bagi kelompok ini, yaitu berangkat ke medan-medan jihad, berperang hingga terbunuh di sana atau melakukan aksi di dalam Perancis melawan orangorang Kristen. Tetapi banyak rintangan yang menghalangi mereka berjihad di jalan Allah. Akhirnya mereka memilih untuk sibuk berdakwah dalam rentang waktu, hingga Allah memberi petunjuk jalan keluar bagi mereka. Garasi Mobil...Proyek Pertama Pasca Mendapat Hidayah Mukrim yang mengambil nama kunyah (panggilan) Abu Mujahid memutuskan untuk membuka satu proyek ekonomi, memenuhi kebutuhan hidup, menjamin pekerjaan para ikhwan, dan supaya mereka tidak perlu bekerja kepada orang-orang kafir, sekaligus sebagai pintu masuk untuk mereka berdakwah kepada Allah c. Dia memutuskan membuat bengkel perbaikan mobil, menjual suku cadang guna mengembangkan harta, dan

Dalam rentang waktu tersebut, Abu Mujahid memanfaatkan pekerjaannya dalam rangka bekerja untuk agama Allah sekemampuannya. Meskipun dia terbilang baru masuk Islam, dan sedikit ilmu, tetapi dia tidak melewatkan kesempatan untuk berdakwah kepada Allah, baik kepada pelanggan maupun rekannya. Dia memfokuskan pada pemuda yang masih belia, karena mayoritas mereka melihatnya sebagai teladan, berangkat dari ketenaran dia ketika menjadi penjahat. Dia menasehati mereka agar menjauhi jalan ini (maksiat), memperingatkan mereka agar tidak terjebak dalam masalah narkoba, menakut-nakuti mereka akan Allah dan mengajak mereka untuk komitmen terhadap Islam, serta menempuh jalan yang lurus. Dia juga menjadi tempat rujukan bagi setiap muslim yang memiliki keperluan, atau meminta nasehat terkait pekerjaan. Dia berupaya maksimal untuk memenuhi kebutuhan mereka, memudahkan urusan, bahkan rela menggelontorkan dana untuk mereka sebagai modal usaha untuk mencari rejeki.

Rumiyah

47

Lebih dari itu semua, Abu Mujahid tidak pelit dengan uang, berapapun jumlahnya, jika diminta dalam rangka dakwah atau membantu mereka yang ingin berhijrah fi sabilillah. Dan di saat yang sama dia juga siap membantu aksi jihad apapun di dalam Perancis, terutama ketika Jihad di wilayah Syam meletus, dia bersama para ikhwan lain memotivasi untuk berhijrah dan berjihad, membantu setiap orang yang ingin berangkat dan berdoa kepada Allah agar

OTORITAS PERANCIS BERBOHONG SOAL KONDISI KEMATIAN ABU MUJAHID

memudahkan jalan mereka serta menyingkirkan setiap hal yang melemahkan mereka untuk bergabung dengan para mujahidin. Meniti Langkah Utsman h Allah menetapkan kemenangan dan tamkin untuk Daulah Islam, lalu mereka menegakkan agama dan memperbarui khilafah. Amirul Mukminin berpidato di hadapan manusia untuk memotivasi kaum muslimin berhijrah dan berjihad, dan memberi kabar gembira bahwa mereka telah memiliki negara tempat berlindung dan mempunyai seorang Imam (khalifah) yang di belakangnya mereka berperang. Pidato ini terasa cukup singkat dalam hidup Abu Mujahid dan saudara-saudaranya. Mereka tidak mampu bersabar untuk tetap hidup di negara kafir. Mereka yakin bahwa Allah telah menganugerahkan Daulah Islam kepada para hamba-Nya, di sana syariat-Nya ditegakkan dan hukum-Nya ditinggikan. Jadilah obsesi utama kelompok ini ingin berhijrah dari Perancis secara sembunyi-sembunyi agar

48

KISAH SYAHID

tidak terdeteksi oleh pihak intelijen yang selalu memantau mereka. Sebagian mereka terpaksa dilarang untuk pergi ke luar negeri, demikian juga tahridh (motivasi) secara masif terhadap para pemuda untuk berhijrah, karena khawatir setelah mereka sampai di bumi Daulah Islam jalan terputus sehingga komunikasi menjadi sulit. Para ikhwan mulai berkemas untuk berhijrah dan menyiapkan keluarga mereka untuk berangkat. Mereka mulai berkeliling mendatangi para pemuda yang dikenal dan dipercaya dan memotivasinya untuk berangkat. Abu Mujahid menemui para ikhwah dan mengingatkan mereka tentang keutamaan hijrah, kenikmatan hidup dibawah naungan syariat dan mendidik anak-anak mereka di Negara islam. Jika beliau menemukan suatu udzur dari urusan duniawi yang menghalangi, segera beliau menawarkan untuk menyingkirkan penghalang ini dengan cara apapun. Siapa yang dicekal, akan segera dibelikan paspor palsu berapapun harganya. Siapa yang tidak memiliki biaya, dia janjikan untuk menanggung semua biaya perjalanan, berapapun jumlah keluarganya. Bahkan jika perlu dibelikannya mobil agar memudahkan perjalanan. Jika ada yang masih punya tanggungan hutang, niscaya akan dia lunasi berapapun besarnya. Ini diluar kebutuhan lain yang dia belikan baik itu pakaian, akomodasi perjalanan dan hijrah. Di samping itu semua, beliau juga menanggung biaya besar untuk membeli perangkat dan peralatan elektronik serta komputer yang diminta oleh sebagian ikhwan demi digunakan berkhidmat untuk agama Allah, begitu mereka sampai di bumi Daulah islam. Kesimpulannya, semua ikhwan yang berada di sekitar beliau merasakan benar bahwa hasrat laki-laki ini tiada lain hanyalah membelanjakan hartanya di jalan Allah, hingga mereka menyerupakannya dengan perbuatan Utsman h yang mendanai semua pasukan dengan harta pribadinya, demi mencari ridha Allah Rabb semesta alam.

ALLAH MENYELAMATKAN ABU MUJAHID DARI MASYARAKAT YANG DIKOTORI KEHIDUPAN AMORAL DAN KEJI

Hijrah di Jalan Allah Para keluarga bersiap untuk berhijrah di jalan Allah, dan bersafar ke Darul Islam. Para lelaki paling banyak dicurigai. Maka hendaknya bagi para muhajirin agar menyusun strategi perjalanan dengan baik agar kaum musyrikin tidak menyadarinya, karena mereka akan menghalanginya dari jalan Allah dan berusaha menghalangi agar tidak sampai ke Daulah Islam. Maka ikhwah terus melanjutkan pekerjaanya sampai tiba hari H. Para keluarga telah bersiap untuk berangkat segera setelah kepulangan para laki-laki dari pekerjaan mereka. Mobil yang mengangkut mereka berangkat dan satu mobi lagi mengangkut keluarga lainnya berjalan di jalur berbeda, dan melewati banyak negara, sampai akhirnya sampai ke Yunani, untuk menyebarang perbatasan antara Eropa dan Turki, dan dari sanalah jalan masuk menuju bumi Syam. Seperti biasanya Abu Mujahid telah mempersiapkan semua bekal untuk perjalanan, dan menyiapkan semua faktor keberhasilan, meski itu sangat membebani. Dia mengarang cerita meyakinkan agar tidak menarik perhatian para pemantau. Dan dia menyiapkan strategi yang matang dari awal keberangkatan dari Perancis sampai dia masuk ke Darul Islam. Tak terkecuali sebuah hal terpenting dalam perjalanan ini, yaitu komunikasi dengan ikhwah di Daulah Islam agar membantunya melewati halangan yang berbahaya di jalan. Dia bertawakal kepada Allah yang akan memberinya petunjuk, menolongnya untuk segera berhubungan dengan mereka tatkala tiba di Turki. Dia bersegera meneruskan perjalanan lantaran takut jalan terputus.

tidak terkenal guna menyeberang perbatasan, Di dalam mini bus yang dibeli oleh Abu Mujahid untuk tujuan ini, Dia juga membeli mobil untuk dirinya sendri dan para ikhwah yang telah diketahui badan intelijen. Dia berpenampilan seperti seseorang yang hendak pergi ke Turki untuk melakukan bisnis di sana, Dia menyiapakan baju yang pas dan identitas untuk meyakinkan penyamarannya, ditambah lagi paspor palsu untuk menyeberang perbatasan. Rombongan ini pun berhasil menyeberang ke Italia, negara-negara Balkan, dan sampai ke Yunani di mana fase ini paling berbahaya, dan ketika mereka sampai pos terakhir sebelum perbatasan, Abu Mujahid memberhentikan para keluarga dan para ikhwah di salah satu tempat istirahat. Dia berencana menyeberang duluan khawatir marabahaya, maka biar dia yang menanggung dan yang lain selamat dari tertangkap. Ketika penanggung jawab perbatasan Yunani memeriksa passport dan mencocokannya dengan foto yang ada pada mereka, Salah satu dari mereka kembali dan memberi tahunya agar kembali ke asal mula daatang. Abu Mujahid dan orang-orang bersamanya pun mengetahui bahwa pemerintahan Perancis telah mengumumkan nama-nama mereka di setiap perbatasan Eropa, sepuluh hari sebelum keberangkatan mereka. Apakah dia akan jatuh ke tangan mereka, apakah setelah tekad yang kuat selama ini untuk hijrah mereka akan kembali, dan apakah semua yang rencana dan usaha hilang dihempas angina begitu saja? Takdir Allah Yang Menang

Rancangan yang disusun Abu Mujahid selaku amir adalah memisahkan para keluarga dari para ikhwah yang sudak dikenal dan mengirmnya ke keluarga ikhwah yang

Dunia seolah berputar di kepala mereka, tatkala mereka mengetahui tentang nota pencekalan yang dikeluarkan

Rumiyah

49

pemerintah Perancis, dan mereka berpikir untuk keluar dari Yunani sebelum Perancis menangkap mereka dan memulangkan mereka dalam keadaan diborgol dengan besi. Abu Mujahid mencoba menemani para keluarga untuk menyebrang, maka atas karunia Allah dia berhasil, karena dia atau salah satu dari keluarga bukan termasuk orang yang terdaftar tidak boleh menyebrang maka ia pun menyeberang ke Turki setelah Abu Mujahid memberikan kepada mereka bekal banyak, dengan harapan mereka bisa menunggunya jika tidak maka mereka menyeberang semua tanpanya dan orang-orang yang bersamanya. Ini merupakan kegundahan pertama bagi Abu Mujahid, dia memikul amanah berupa rombongan besar kaum muslimin. Yaitu mengantarkan para keluarga ke negeri Daulah Islam. Setelah dia berhasil menenangkan mereka, maka tersisa pilihan baginya dan orang-orang yang bersamanya, entah dia mengatur strategi dengan memilih jalan lainnya untuk menyusul mereka, atau mereka kembali ke Perancis untuk memulai operasi mereka di negeri Salibis yang memerangi Daulah Islam dan menghalangi mereka dari berhijrah.

Selang beberapa hari saja mereka bisa menyeberang perbatasan Turki, meninggalkan mobil-mobil mewah mereka di Yunani dan semua barang-barang mereka, dan lebih mementingkan selamat dari penangkapan. Maka mereka pun sampai ke Istanbul, ia bertemu ikhwah lainnya beserta keluarganya, maka tiba fase rencana berikutnya untuk menyeberang perbatasan sekali lagi ke Daulah Islam. Maka Abu Mujahid memutuskan untuk mengirim ikhwah semuanya menyeberang perbatasan. Ia tidak ikut menyeberang karena ada salah satu ikhwah yang masih terhambat di Yunani, ia bersikukuh untuk tidak masuk Darul Islam tanpanya, dia telah bertekad dalam hatinya untuk menjadi orang terakhir dari rombongannya yang masuk ke Darul Islam, dia tidak akan mewujudkan impian masuk ke dalamnya sampai dia tenang melihat semua rombongannya dari kalangan muhajirin sampai semuanya, yang mana mereka adalah amanah di pundaknya sejak mereka setuju berhijrah dengannya.

Takdir Allah tersembunyi di hadapan para muhajirin, yang mejadi harapan baru untuk selamat. Setelah mereka berputus asa dari rencana mereka. Dan bertawakal kepada Allah dengan jujur, berlepas diri dari kekuatan dan daya mereka, dalam perjalanannya dia bertemu dengan seorang ikhwah Perancis lainnya, dia mengenali mereka, namun mereka mengelaknya. Dia mengikuti mereka kendati mereka menghindar darinya, karena dikhawatirkan dia berada di bawah pengawasan, atau barangkali menarik perhatian dengan jenggotnya yang panjang dan penampilan Islamisnya dikenali oleh siapapun.

Personil rombongan dan keluarga mereka pada akhirnya masuk ke Darul Islam. Betapa senangnya mereka tatkala saudara-saudara mereka dari junud Daulah Islam menyambutnya di dekat perbatasan, Mereka segera menghbungi amir mereka, yaitu Abu Mujahid, dan memberinya kabar gembira tentang sampainya mereka dan bertemunya mereka dengan ikhwah. Ia pun tidak bisa menahan tangisnya ia pun meminta titip salamnya kepada para junud Daulah, dan meminta kepada mereka doa untuknya dan untuk ikhwah yang tertinggal di Yunani agar jalannya dimudahkan untuk menyusul mereka.

Dia seorang muhajir ke Daulah Islam sama seperti mereka, tidak diberikan kesempatan untuk melakukan proses keamanan yang memberatkan. Dia menemani mereka di bagian akhir perjalanan, maka dia terpaksa meninggalkan mereka, setelah dia mengirim istri beserta keluarganya, semuanya berharap Allah menjaganya dari polisi Yunani dan memudahkan jalan mereka untuk menyeberang.

Ketika permasalahan ikhwah di Yunani semakin menumpuk, dan usahanya dalam menyeberang perbatasan selalu gagal, dia meminta kepada Abu Mujahid agar berhenti menunggunya, dan agar bersegera melanjutkan perjalanannya. Maka Abu Mujahid menyetujuianya karena desakannya, setelah dia mengirimnya uang dengan jumlah yang besar untuk keberlangsungan perjalannya dan keluarganya selama perjalanan.

Termasuk karunia Allah kepada sekelompok kecil ini adalah tatkala Allah memudahkan dia berhubungan dengan salah satu koordinator hijrah di Daulah Islam, Abu Mujahid berkomunikasi dengannya sebelum meninggalkan Perancis. Dia menelponnya dan menjelaskan keadaannya, dia meminta bantuan agar mengeluarkan mereka dari Yunani

50

sesegera mungkin khawatir para Salibis menemukan mereka dan menangkapnya, maka ikhwah bagian koordinasi menjanjikan kepada mereka kebaikan, maka mereka tinggal selama beberapahari menunggu jawaban.

KISAH SYAHID

Akhirnya Tiba di Darul Islam Abu Mujahid Al-Faransi sampai juga ke Darul Islam, dia mendapati saudara-saudaranya dari junud Daulah Islamiyyah telah menunggunya di perbatasan, dengan

PENYEBERANGAN PERBATASAN YUNANI-TURKI. ABU MUJAHID DAN REKAN-REKANNYA MENJALANI BANYAK PEMERIKSAAN DI PERJALANAN HIJRAH MEREKA

baju andalan mereka, dan topeng hitam, dan penampilan yang selama ini dia lihat di video-video, maka ia memeluk mereka, memeluk dengan rasa sayang, perlakuan baiknya terhadap saudara-sadaranya telah mendahuluinya ke negri Islam, yang menceritakan kisah hijrah mereka, dan menceritakan amirnya yang mencurahkan semua yang dimiliki demi kesuksesan hijrah mereka ke Darul Islam, dan menceritakan tentang kepribadiannya, dan menasehati mereka akan memanfaatkannya dalam operasi jihad apapun melawan Perancis. Demikianlah, kini Abu Mujahid menjadi salah satu tentara Khilafah. Dia menyelesaikan daurah syar’i dan militernya. Dia pun bekerja di salah satu Departemen Daulah Islam, menasehati saudara-saudaranya di berbagai bidang, memberikan manfaat kepada mereka berdasarkan pengalamannya dalam manajemen, pengaturan proyek, membantu para ikhwah yang bertanggung jawab dalam operasi-operasi di luar. Dia menawarkan semua yang dimilikinya baik tenaga, harta, dan informasi untuk semua aktivitas jihad yang menargetkan para Salibis di Perancis. Jiwanya sangat merindukan berperang di jalan Allah. Dia merupakan sebaik-baik tentara di seluruh katibah di Wilayah al-Khair. Dia sering berpartisipasi dalam berbagai pertempuran Jaisy Khilafah (Pasukan Khilafah) melawan tentara Nushairiyah. Kemudian dia pindah ke Wilayah Damaskus, dan menghabiskan hari-harinya dengan ribath di padang pasir Syam. Wajahnya dilahap panasnya padang pasir dan debunya, dan cuaca dingin menusuk tulangnya. Dia selalu ikut serta dalam peperangan, menyerbu bersama para pahlawan. Abu Mujahid adalah sosok yang dermawan di Perancis. Dia semakin bertambah dermawan saat berada di Darul Islam, tidak meninggalkan kesempatan untuk menolong saudara-saudaranya kecuali dia pasti memanfaatkannya,

mengorbankan apa yang paling dia sanggupi, serta fokus membantu para janda syuhada dan anak-anak yatim mereka dan menolong mereka dengan harta dan jiwanya. Abu Mujahid adalah seorang juru dakwah sederhana, kata-katanya yang mudah mampu menarik simpati para remaja pinggiran-pinggiran Paris. Dia meneruskan hidupnya seperti biasanya, memanfaatkan kondisi apapun untuk bersama mujahidin atau kaum muslimin awam guna menyeru kepada hal-hal makruf, melarang mereka dari kemungkaran, dan menyeru mereka untuk mengikuti As-Sunnah. Dia tidak bosan berdiri di hadapan pedagang di depan kedainya selama berjam-jam mengajaknya kepada Allah dan menyemangatinya untuk berjihad di jalan-Nya. Sampai-sampai teman-temannya akan mengeluh karena dia memperlambat mereka di perjalanan atau mereka harus bersegera apabila mereka ada dalam perjalanan, dia tak segan-segan menegur mereka. Dan mengingatkan bahwa dia sebelumnya juga melalaikan agama seperti orang-orang itu, maka Allah karuniakan sosok yang mengingatkannya kepada Allah, dan menyeru kepada-Nya, maka hal yang wajib baginya adalah bersyukur dengan mendakwahi manusia dan berusaha memberi petunjuk mereka. Setelah Harta… Dia Mengorbankan Nyawanya di jalan Allah Saat junud Daulah Islam melancarkan serangan untuk membebaskan pengepungan Ghoutha di Damaskus, yang menargetkan bandara as-Sin dan Dhumair, serta kota Dhumair, dan daerah pembangkit listrik dan daerahdaerah lainnya, yang berhenti karena adanya kesepatakan antara Shahawat murtad di Qalamun Timur dan pasukan Nushairiyah yang menyebabkan hambatan penyerangan, dan mereka menargetkan jalur logistik mujahidin di daerah itu. Abu Mujahid bersama rekan-rekannya menyerang daerah pembangkit listrik di tenggara Damaskus, dan saat

Rumiyah

51

baku tembak, tank pasukan Nushairiyah menarget lokasi mereka, dan dia pun terluka parah di bagian kepala dan tangannya, sampai hilang kesadaran. Tatkala sadar, dia telah kehilangan tangan kanannya yang hancur akibat roket yang meledak di hadapannya, sehingga dia dipindahkan ke front belakang untuk pengobatan. Allah menyelamatkannya dari terbunuh dalam kejadian ini.

sniper (penembak jitu), dia lebih memilih jalan lainnya yang lebih sulit, tapi dia tidak terlihat oleh mata murtaddin. Dia pun sampai ke garis front terdepan, di mana kelompok mujahidin menargetkan murtaddin dengan senapan mesin berat diletakkan di atas mobil mereka yang terletak di atas bukit, Abu Mujahid pun bersembunyi di belakangnya bersama temannya yaitu Abu Ihsan saat sampai di lokasi.

Kehilangan tangannya tidak membuatnya berhenti dari jihad di jalan Allah, dan tidak menghalanginya untuk berkorban demi menggapai ridha-Nya. Bahkan dia menjalani masa penyembuhan dengan menanti kembali ke medan pertempuran, dan meminta maaf kepada teman-temannya karena tidak bisa menjalankan pekerjaan administrasi yang sesuai dengan kondisi kesehatan terbarunya. Dia bersikukuh untuk berangkat ke medan perang sekali lagi, segera setelah keadaanya membaik. Dia mengganti senapan serbu Rusianya dengan senapan buatan Amerika yang agak ringan, dan ukuranya kecil, agar dia bisa berperang dengannya dengan menggunakan satu tangan.

Murtaddin berusaha menargetkan mobil mujahidin yang menembaki mereka dengan roket ATGM, mereka menembakkan ke arahnya, namun meeka salah sasaran dan roket jatuh di belakang bukit yang mana mobil ikhwau berada di atasnya.

Telah sampai kabar kepadanya bahwa saudarasaudaranya telah mempersiapkan kekuatan untuk menyerang sejumlah lokasi Shahawat di Qalamun Timur. Dia bersegera mempersiapkan kekuatan untuk berperang, pergi bergabung dengan batalionnya, tanpa memberi tahu siapapun karena khawatir para ikhwah menahannya dan menggagalkannya untuk peperangan, dengan alasan kesehatannya yang kurang bagus atau dia dibutuhkan untuk pekerjaan tertentu. Junud Khilafah membantai murtaddin, dan menguasai sejumlah lokasi mereka di Gunung Petra dan maju ke arah benteng mereka di jantung Qalamun Timur. Ketika Abu Mujahid menyambangi mereka, dan garis pertempuran, tidak mau tinggal di front belakang mujahidin, saat itu dia ditemani ikhwah muhajir lainnya yaitu Abu Ihsan dari selatan Perancis. Dia bekenalan dengannya di medan pertempuran, dan jiwanya pun saling klop sebagaimana pembawaan keduanya pun serupa. Siapa yang mengenali Abu Ihsan, maka dia akan menyebutkan sifat-sifat yang sama dengan Abu Mujahid, mulai dari keberanaian, wibawa, semangat membantu kaum muslimin, mencurahkan seluruh yang dimiliki untuk menolong agama, dan berusaha untuk mendapatkan ridha Rabb Semesta Alam. Dan sebagaimana kebiasaannya dalam bersiap-siap dan berhati-hati, Abu Mujahid tidak mau menempuh jalan yang ditempuh mujahidin lainnya, karena khawatir diketahui oleh musuh, lalu ditembaki senjata berat dan

52

KISAH SYAHID

Roket pun jatuh di tengah kaki Abu Mujahid dan Abu Ihsan, lalu meledak, dan serpihannya mencabik-cabik jasad keduanya, sehingga keduanya pun gugur –semoga Allah menerima keduanya. Kabar ini pun sampai kepada keluarga Abu Mujahid dan saudara-saudaranya, maka mereka kabarkan ini ke saudarasaudaranya di Perancis, mereka memohon kesyahidannya kepada Allah, baik melalui jalan ini atau yang lainnya. Badan intelijen Perancis pun mengetahui kabar tersebut, maka seluruh media Perancis mengabarkan bahwa Abu Mujahid Š terbunuh akibat serangan pesawat Perancis, saat dia menyiapkan serangan baru melawan Salibis di Perancis. Abu Muhammad pun terbunuh –semoga Allah menerimanya— kami menilai dia mendapatkan apa yang selama ini dia inginkan. Dia jujur dengan apa yang dia janjikan kepada Allah; berjihad dengan harta dan nyawanya di jalan Allah, kami menilai dia melakukan perdagangan yang untung dengan Allah, kita memohon kepada Allah supaya dia termasuk yang beruntung di dalamnya. Allah b berfirman, “Hai orang-orang yang beriman, sukakah kamu aku tunjukkan suatu perniagaan yang dapat menyelamatkanmu dari azab yang pedih? (yaitu) kamu beriman kepada Allah dan Rasul-Nya dan berjihad di jalan Allah dengan harta dan jiwamu. Itulah yang lebih baik bagimu, jika kamu mengetahui. Niscaya Allah akan mengampuni dosa-dosamu dan memasukkanmu ke dalam jannah yang mengalir di bawahnya sungai-sungai; dan (memasukkan kamu) ke tempat tinggal yang baik di dalam jannah ‘Adn. Itulah keberuntungan yang besar. Dan (ada lagi) karunia yang lain yang kamu sukai (yaitu) pertolongan dari Allah dan kemenangan yang dekat (waktunya). Dan sampaikanlah berita gembira kepada orang-orang yang beriman.” (Ash-Shaff: 10-13)

Rumiyah

53

54

ARTIKEL

Wahai Mujahid penyabar dan pengharap pahala, katakata ini ditulis untukmu agar engkau mengetahui harga dan nilaimu di sisi musuh Allah dan musuhmu. Sungguh seluruh golongan dari berbagai ras dan bangsa, baik Arab maupun non-Arab, telah berkumpul memerangimu. Maka kenalilah dirimu wahai “gunung yang menjulang”, dan siapakah dirimu hingga kapal-kapal perang Salibis berlabuh di berbagai lautan, pesawatpesawat tempur orang-orang kafir menutupi langitmu, dan kumpulan orang-orang keji menyerangmu. Siapakah engkau wahai orang yang mulia karena agama dan tauhidnya, sampai-sampai semua pasukan itu mengerumuni dan mengepungmu dalam kemuliaan kekuasaan-Nya, negeri berhukum syariat Allah, negeri yang mati-matian mempertahankannya. Sungguh engkau tinggi dengan kemuliaan Allah, dengan kekuatan dan syariat-Nya yang agung. Dan semua itu tidaklah menyenangkan kaum kafir karena kedengkian yang timbul dari diri mereka sendiri dikarenakan tauhid yang engkau genggam. Seandainya engkau menguasai bumi namun Daulahmu tidak berhukum dengan syariat Allah, niscaya mereka takkan merisaukanmu. Akan tetapi tauhidmulah yang membuat mereka jengkel, Allah berfirman, “Sebagian besar Ahli Kitab menginginkan agar mereka dapat mengembalikan kamu kepada kekafiran setelah kamu beriman, karena dengki yang (timbul) dari diri mereka sendiri, setelah nyata bagi mereka kebenaran.” (Al-Baqarah: 109) Dengan motivasi kedengkian penuh kebencian inilah mereka berusaha memerangimu. Mereka memerangimu dikarenakan agamamu yang engkau bawa di dalam hati dan ragamu, Allah berfirman,“Mereka tidak henti-hentinya memerangi kamu sampai mereka (dapat) mengembalikan kamu dari agamamu (kepada kekafiran), seandainya mereka sanggup.” (Al-Baqarah: 217) Sekiranya engkau memiliki senjata pemusnah massal, namun engkau tidak memiliki agama yang agung ini, pastilah mereka akan membiarkanmu seperti mereka telah membiarkan negara-negara yang memiliki atau berusaha untuk memiliki senjata pemusnah massal. Akan tetapi mereka mengerti bahwa agamamu yang meluas melalui dahsyatnya peperanganmu melawan para thaghut dan tentara mereka adalah senjata terhebat ketimbang semua senjata yang mereka miliki. Maka mereka sekali-kali tidak akan pernah meninggalkanmu sedetikpun dan mereka tiada henti-hentinya akan memerangi dan memusuhimu. Maka yang ada hanyalah kekuasaan mereka di muka bumi dan fitnah kesyirikan yang mereka berusaha sebarkan, atau kekuasaan Allah dan hegemoni agama-Nya di muka bumi. Maka jujurlah kepada Allah di dalam jihadmu wahai musuh bangsa-bangsa kafir. Takutlah kepada-Nya dan

jangan takut kepada seorang pun selain-Nya, sehingga rasa frustrasi orang-orang kafir disebabkan agamamu adalah suatu keniscayaan, dan tidak mungkin tidak. Allah berfirman, “Pada hari ini orang-orang kafir telah putus asa untuk (mengalahkan) agamamu, sebab itu janganlah kamu takut kepada mereka dan takutlah kepada-Ku.” (AlMaa`idah: 3) Wahai Muwahid yang terasing, apa pun kedudukanmu, engkau adalah target (kaum kafir). Sama saja dirimu seorang tentara, amir, miskin ataupun kaya, karena alasan penargetanmu adalah agamamu yang mana orang-orang kafir mengetahui bahwa sesungguhnya engkau mengimani seluruhnya, dan tidaklah engkau beriman kepada sebagian dan meninggalkan sebagian lainnya, agar engkau bisa bertemu (bersatu) dengan mereka di persimpangan jalan. Demikian itu pula keadaanmu wahai perempuan bertauhid yang sabar. Dikarenakan engkau adalah wanita yang menjaga diri dan banyak melahirkan keturunan mujahidin dan membimbing anak-anakmu di atas tauhid dan jihad melawan orang-orang kafir, maka bertambahlah kejengkelan mereka terhadap agama dan kesucianmu. Maka tidaklah mengherankan jika dirimu juga menjadi target orang-orang kafir itu. Maka kita berada dalam benturan panjang bersama kaum kafir, sedangkan keberuntungan dan kemenangan sudah tentu hanya milik orang-orang bertakwa. Sungguh Allah telah berfirman, “Dan kesudahan yang baik adalah bagi orang-orang yang bertakwa.” (Al-A’raaf: 128) Allah juga berfirman, “Dan sesungguhnya tentara Kami itulah yang pasti menang.” (Ash-Shaffat: 173) Maka engkau mendominasi di dunia melalui kemenangan dan hegemoni atas kaum kuffar, atau engkau menang dengan terbunuh di Jalan Allah, dengannya engkau memperoleh kenikmatan yang kekal disisi Rabb yang Mahamulia, sedangkan musuh-musuhmu selalu dalam kerugian. Motivasi kemarahan menjadikan mereka menghabiskan seluruh energi mereka untuk menghalangi dari jalan Allah dengan menggelontorkan harta, dengan peperangan, atau dengan hal-hal duniawi lainnya yang fana dan perhiasan-perhiasannya yang pasti lenyap. Wahai engkau orang yang mulia nan agung di era peperangan-peperangan dahsyat, teruslah berjalan dan janganlah menoleh ke belakang. Karena engkau tidaklah tercipta untuk sesuatu yang fana (dunia), akan tetapi engkau tercipta agar engkau menyembah Allah semata dan engkau akan mendapatkan jannah dan ‘taman-taman yang indah’. Maka realisasikanlah makna penghambaan kepada Allah dengan menerapkan syariat-Nya dan mengkafirkan seluruh sistem, agama, dan perkumpulan thaghut internasional. Lantangkanlah suaramu dengan segenap kemuliaan dan kebanggaan terhadap agama Allah yang telah ditetapkan untuk menghegemoni seluruh

Rumiyah

55

agama (kekafiran). Oleh sebab itulah, engkau menjadi target tunggal mereka dan sasaran utama mereka. Dengan demikian, apakah engkau mengetahui kedudukanmu di sisi musuh-musuhmu? Apakah engkau mengetahui besarnya kerugian seandainya engkau melalaikan kewajibanmu ketika engkau menyia-nyiakan

dan Rasulullah g? Karena sesungguhnya barangsiapa yang taat kepada amir, maka sungguh dia telah taat kepada Allah dan Rasul-Nya g. Perhatikanlah bangsa-bangsa kafir itu, sungguh mereka menaati sesembahan mereka, yaitu Amerika, kemudian memanahmu dari satu busur, dan mereka bersatu-padu untuk hal itu. Apakah engkau mengetahui besarnya kerugian ketika engkau tidak berusaha membekali diri dengan ilmu yang dapat mengantarkanmu kepada Allah c dan dapat menyelamatkan dirimu dan keluargamu dari api neraka?

TAUHID DAN PENERAPAN SYARIAT ISLAMLAH YANG MEMBUAT MEREKA MARAH

waktumu, sementara orang-orang kafir memanfaatkan waktunya untuk memerangimu? Apakah engkau mengetahui besarnya kerugian ketika engkau melalaikan hak dirimu saat engkau telantarkan senjata ketakwaan sedangkan bangsa-bangsa kafir mengembangkan persenjataannya setiap hari agar dapat membunuhmu? Apakah engkau mengetahui besarnya kerugian ketika engkau meninggalkan zikir dan doa yang dapat melindungimu dari tipu-daya setan dari golongan manusia maupun jin, sedangkan mereka mempekerjakan para mata-mata, orang-orang munafik, para penyihir, dan para setan untuk memantaumu? Apakah engkau mengetahui besarnya kerugian ketika engkau menggunakan sebagian besar waktumu untuk dunia yang semestinya engkau meninggalkannya untuk pemiliknya dan engkau berjalan menuju Rabbmu dengan mengharap satu dari dua kebaikan? Apakah engkau mengetahui besarnya kerugian karena kelalaian dan dosamu seandainya engkau memecah-belah barisan mujahidin dan mencerai-berai hati mereka, lalu engkau tidak mendengar dan taat kepada amirmu dalam perkara yang makruf dan engkau tidak taat kepada Allah

56

ARTIKEL

Dan pahamilah hakikat kerugian itu, karena sesungguhnya kerugian bukanlah hilangnya negeri yang luas, kendaraan mewah, harta, ataupun isteri, atau hilangnya kesempatan menikahi wanita cantik jelita. Akan tetapi kerugian sejatinya adalah apa yang Allah firmankan, “Katakanlah: “Sesungguhnya orang-orang yang rugi ialah orang-orang yang merugikan diri mereka sendiri dan keluarganya pada hari kiamat”. Ingatlah yang demikian itu adalah kerugian yang nyata.” (Az-Zumar: 15) Ketahuilah wahai muwahhid, seandainya fitnah-fitnah kaum kuffar dan pengepungan mereka membuatmu semakin sesak, dan engkau belum menyadari keadaanmu di sisi musuh-musuh millah dan agama, engkau juga tidak mau memikul tanggung jawab, maka sesungguhnya engkau berada di jurang kehancuran dan memuluskan realisasi target utama mereka yaitu menghancurkan agama dan pengesaanmu terhadap Allah Rabb Semesta Alam. Maka memohon pertolonganlah kepada Allah dan janganlah melemah, berbekallah dengan ketakwaan yang merupakan senjata tiada akhir, dan pedangmu yang takkan bisa tumpul. Maka jagalah selalu zikir-zikir pagi dan petang yang menjadi benteng bagi dirimu berlindung dari para musuh. Maka barangsiapa yang berlindung kepada penjagaan dan kekuatan Allah, maka tidak ada yang dapat mengalahkannya. Dan manfaatkanlah waktumu untuk segala hal yang dapat membuat jengkel dan menghabisi orang-orang kafir, segala sesuatu yang dapat melemahkan mereka dan mengendorkan mental mereka, serta menimpakan kehancuran kepada mereka. Dan

AGAMAMU LEBIH HEBAT DARI SENJATA APAPUN YANG MEREKA MILIKI

jangan lupa untuk memperbarui iman dan tauhidmu, serta senantiasa memerangi para thaghut dan balatentara mereka. Dan jadikanlah hal ini sebagai karaktermu di dalam diri dan keluargamu, saling mengingat dan belajarlah bersama para saudaramu, saling berwasiatlah bersama mereka dengan kebenaran dan kesabaran untuk mengarungi jalan hingga sampai di peristirahatan dalam persatuan abadi dan kenikmatan yang tidak akan hilang. Tempat cambuk seorang mujahid di surga lebih baik daripada dunia dan segalanya. Maka terlebih lagi dengan surga yang luasnya seluas langit dan bumi. Dan ketahuilah bahwasannya engkau sedang menghadapi berbagai fitnah dan cobaan yang tidaklah dapat bertahan darinya selain orang yang kuat keimanannya, teguh keyakinan dan kesabarannya, serta elok tawakkalnya. Al-Imam Ibnu Taimiyah r berkata tentang jihad, “Di dalamnya (jihad) terdapat puncak ketawakalan dan puncak kesabaran, karena sesungguhnya mujahid adalah manusia yang paling membutuhkan kesabaran dan ketawakalan, karena itulah Allah b berfirman, ‘Dan orang-orang yang berhijrah karena Allah sesudah mereka dianiaya, pasti Kami akan memberikan tempat yang bagus kepada mereka di dunia. Dan sesungguhnya pahala di akhirat adalah lebih besar, kalau mereka mengetahui, (yaitu) orang-orang yang sabar dan hanya kepada Tuhan saja mereka bertawakkal,’ (AnNahl: 41-42). Dan Dia juga berfirman, ‘Musa berkata kepada kaumnya, ‘Mohonlah pertolongan kepada Allah dan bersabarlah; sesungguhnya bumi (ini) kepunyaan Allah; dipusakakan-Nya kepada siapa yang dihendaki-Nya dari hamba-hambaNya. Dan kesudahan yang baik adalah bagi orang-orang yang bertakwa.’” (Al-A’raf: 128) (Majmu’ AlFatawa) Dan ingatlah wahai musuh bangsa-bangsa kafir, sebuah tujuan agung dari keberangkatanmu. Tidaklah engkau

berangkat kecuali untuk mewujudkan penghambaan kepada Allah, dan menyelamatkan manusia dari penghambaan kepada para thaghut, dan mengeluarkan mereka dari kegelapan menuju cahanya dengan izin Allah c. Maka jika engkau terbunuh maka itu adalah kematian yang mulia dan kedudukan yang tinggi. Dan tempatmu di surga yang telah Allah sediakan untukmu tidak lain karena sesungguhnya engkau memusuhi bangsa-bangsa kafir dan engkau mengingkari thaghut-thaghut mereka, engkau beriman kepada Allah sebagai Rabb dan Ilah, engkau menegakkan syariat-Nya meskipun mereka membencinya. Engkau datang dengan jihad dan mencari kesyahidan, maka ini adalah bukti nyata atas jujurnya pengakuanmu terhadap tauhidullah (pengesaan Allah), serta kufur kepada tandingan-tandingan batil bagi Allah. Hal paling berharga yang diberikan seorang hamba kepada Rabbnya adalah jiwa dan hartanya. Al-Imam Ibnu Taimiyah r berkata, “Tingkatan ikhlas tertinggi adalah menyerahkan jiwa dan harta kepada sesuatu yang disembahnya, sebagaimana Allah c berfirman, ‘Sesungguhnya Allah telah membeli dari orangorang mukmin diri dan harta mereka dengan memberikan surga untuk mereka. Mereka berperang pada jalan Allah. lalu mereka membunuh atau terbunuh.’ (At-Taubah: 111), dan Jannah adalah nama negeri yang diliputi segala kenikmatan, dan kenikmatan tertinggi adalah melihat Allah hingga selainnya dari apa yang diinginkan oleh jiwa dan dinikmati oleh mata dari hal-hal yang terkadang kita ketahui dan terkadang tidak kita ketahui, seperti difirmankan Allah b yang diriwayatkan Rasulullah g: ‘Aku sediakan untuk hamba-hambaKu yang shalih apa yang mata tidak pernah melihat, telinga tidak pernah mendengar dan tidak pernah terbetik di hati manusia.’” (Majmu’ AlFatawa)

Rumiyah

57

‫ئه‌بو حه‌مزه‌ى موهاجري‪‬‬

‫ه ‪ -11‬ش ه‌وال‬ ‫ژمار ‌‬

‫ده‌ستپێك‬

‫‪04‬‬ ‫‪ 06‬چه‌ند وه‌سيه‌تێكی گرنگ بۆ موجاهیدان‬ ‫به‌�شى يه‌كه‌م‬ ‫‪ 12‬گه‌شتمان بۆالى هللا‬ ‫‪ 18‬كاتێك باوه‌ڕداران حيزبه‌كانيان بينى‬ ‫‪ 24‬ڕافيزه‌ى دوازده‌ ئيمام‬ ‫‪ 30‬حوكمى غه‌نيمه‌ و فه‌يئ وئيحتيطاب‬ ‫‪ 40‬چااڵكيه‌ سه‌ربازى و ئه‌منيه‌كان‬ ‫‪ 44‬پياوانێك هه‌ن له‌باوه‌ڕداران‬ ‫‪ 52‬به‌ ئه‌ندازه‌ى خۆت بزانه‌ دوژمنى نه‌ته‌وه‌كان‬ ‫یان موشریكان له‌ناوئه‌به‌ین یان له‌وپێناوه‌دا ده‌كوژرێين‬ ‫وتار‬

‫خوشكان‬ ‫تايب ه‌ت‬

‫وتار‬

‫‌ناوازه‬

‫ه ه‌واڵ‬

‫ش ه‌هيد‬

‫وتار‬

‫‪52‬‬

‫پێــــــــــــــــــــــڕست‬

‫ئه‌ى موه‌حيده‌كان‪ :‬مزگێنى بده‌ن‪،‬‬ ‫ه الله ناحه‌سێينه‌وه‌ له‌‬ ‫سوێند ب ‌‬ ‫جيهادمان ته‌نها له‌ژێ ‌ر دارى‌زه‌يتون‬ ‫نه‌بێت له‌ ڕۆميه‌‪.‬‬

‫‪30‬‬

‫‪12‬‬

‫ڕافیــزه‌ هاتن ـه‌ نێــو جه‌نگــی موصــڵ به‌نمایشــكردنی كاروان ـه‌ دور‬ ‫ودرێژه‌كانیــان له‌زرێپــۆش و ده‌باب ـه‌ی قــورس ك ـه‌ ئه‌وس ـه‌ری به‌ت ـه‌واوی‬ ‫نه‌ده‌بینـرا‪ ،‬وه‌ به‌ڵێنیــان دابــوو به‌گه‌وره‌كانیــان له‌خاچپه‌رســتان بـه‌وه‌ی‬ ‫به‌چه‌نــد ڕۆژێكــی ك ـه‌م جه‌نگه‌ك ـه‌ كۆتایــی پــێ بێنــن‪ ،‬ئه‌وه‌تــا به‌فه‌زڵــی هللا‬ ‫تعالــى ‪ 8‬مانــگ به‌س ـه‌ر ئ ـه‌و جه‌نگ ـه‌ س ـه‌خته‌دا تێده‌په‌رێــت وس ـه‌ربازانی‬ ‫خۆڕاگــری سه‌نگه‌رنشــینی خیالف ـه‌ت كاروانه‌كانــی ڕافیزه‌یــان ئیبــاده‌‬ ‫كــرد‪ ،‬فیرق ـه‌ و ليواكانيــان له‌نێوب ـران‪ ،‬ئه‌وه‌�شــی له‌جه‌نگه‌ك ـه‌ هه‌ڵبێــت‬ ‫له‌الی ـه‌ن گه‌وره‌كانیــان خاچپه‌رســتان به‌بۆردومــان یــان كوشــتن‬ ‫س ـزا ده‌درێــت‪ ،‬وه‌ تــا ئێســتاش موشــریكان به‌ڵێــن ده‌ده‌ن ـه‌ گ ـه‌وره‌‬ ‫ودۆســتانه‌كانیان به‌كۆتایــی هاتــن ویه‌كالكردن ـه‌وه‌ی جه‌نگه‌ك ـه‌‬ ‫له‌چه‌نــد ڕۆژێكــی ك ـه‌م‪.‬‬

‫ده تايبه‌ت‬ ‫‌ستپێك‬

‫‪4‬‬

‫يــا هللا پاداشــتی موجاهیــدان بده‌یت ـه‌وه‌ له‌موصــڵ‪ ،‬به‌فه‌رمانــده‌‬ ‫وس ـه‌ربازه‌وه‌ له‌س ـه‌ر ئیســام و موســڵمانان به‌هه‌مــو خێرێــك‪،‬‬ ‫به‌ڕاســتی جه‌نگێكیــان كــرد توندتریــن و گه‌وره‌تریــن جه‌نــگ بــوو‬ ‫له‌مێــژوودا‪ ،‬وێنه‌یه‌كیــان پێشكه‌�شــی دونیــا كــرد ل ـه‌ خۆڕاگــری‬ ‫كه‌به‌ڕاســتی وێن ـه‌ی كه‌مــه ل ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌دا‪ ،‬نه‌سه‌رشــۆڕیان‬ ‫قبــوڵ كــرد بــۆ دینیــان ن ـه‌ خۆیــان دا به‌ده‌ســته‌وه‌ بــۆ دوژمنیــان‪،‬‬ ‫وه‌ له‌هیــچ پارچ ـه‌ زه‌وی ـه‌ك نه‌كشــانه‌وه‌ به‌بــێ پڕكردنــی ل ـه‌ خوێــن و‬ ‫الش ـه‌ی موشــریكان‪ ،‬تاكــو دڵخــۆش نه‌بــن به‌پێشــڕه‌وی كردنێــك‪،‬‬ ‫یــان مــوژده‌ دان به‌س ـه‌ركه‌وتنێكی ئاســان‪ ،‬ئه‌م ـه‌ش پیش ـه‌ی‬ ‫ئه‌هلــی ته‌وحیــد له‌هه‌مــوو كات و شــوێنێ‪ ،‬چیرۆ ـكـی خۆڕاگــری‬ ‫جوانمێریــان ل ـه‌ مه‌یدانه‌كانــی جه‌نگــدا نامــۆ و دوور نیي ـه‌ لێیــان‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ داســتانه‌كانی ســرت و فه‌لوج ـه‌ و بــاب و غه‌یــری ئه‌وانیــش‬ ‫شــایه‌دن له‌جه‌نگ ـه‌ نه‌مــره‌كان‪ ،‬شــایه‌دن له‌س ـه‌ر ڕاســتگۆیی‬ ‫وته‌كانیــان وه‌ چا ـكـی كرده‌وه‌كانیــان‪ ،‬بۆی ـه‌ هه‌ركه‌ســێك‬ ‫دۆســتایه‌تی و پشــتیوانی هللا و ڕه‌ســوله‌كه‌ی و بــڕواداران بــكات‬ ‫ـت‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وا بێگومــان ه ـه‌ر حزبــی هللا زاڵ و س ـه‌ركه‌وتوو ده‌بێـ ‌‬ ‫ئه‌مڕۆك ـه‌ش ڕۆژ ڕۆژی ئه‌هلــی ته‌وحیــد و س ـه‌ربازانی خیالفه‌ت ـه‌‬ ‫له‌شــاری ڕه‌ق ـه‌‪ ،‬تاكــو پێشــبڕكیی براكانیــان بك ـه‌ن ل ـه‌ڕازی‬ ‫كردنــی پ ـه‌روه‌ردگاری جیهانیــان‪ ،‬وه‌ ل ـه‌داوا كردنــی پل ـه‌ و پای ـه‌‬ ‫ب ـه‌رزه‌كان له‌به‌هه‌شــتا‪ ،‬ب ـه‌وه‌ی ده‌ســتبگرن به‌س ـه‌نگه‌ره‌كانیان‬ ‫به‌كاكیله‌كانیــان له‌پێنــاو ڕیــگای هللا خوێــن و گیانیــان ببه‌خشــن‬ ‫و ئ ـه‌و په‌یمان ـه‌ی داویان ـه‌ ب ـه‌هللا به‌ڕاســتی بگێــڕن‌‪ ،‬هه‌ریه‌كێــك‬ ‫ل ـه‌وان له‌شــوێنی خۆی ـه‌وه‌ بڵێــت‪ :‬ســوێند ب ـه‌ هللا تعالــى ده‌بیــت‬ ‫هللا تعالــى بمبینێــت ك ـه‌ مــن چــی ده‌ك ـه‌م ئه‌مــڕۆ بــا له‌ریزه‌كانــی‬ ‫پێش ـه‌وه‌ بــن بــۆ گه‌یشــتن به‌دوژمنانیــان ڕویــان وه‌رنه‌گێــڕن‬ ‫له‌كاتــی پێكگه‌یشــتن‪ ،‬تــا ئه‌وكات ـه‌ی ده‌گه‌ن ـه‌ په‌روه‌ردگاریــان و‬ ‫په‌روه‌ردگاریــان بۆیــان پــێ بكه‌نــێ و رازی بــێ لێیــان‪.‬‬ ‫جــا به‌ڕاســتى ئ ـه‌وه‌ موڕت ـه‌دان هاتون ـه‌ بۆیــان به‌تــرس ل ـه‌رزه‌وه‌‪،‬‬ ‫وه‌ خۆیانیــش چــاك ئه‌زانــن و دڵنیــان ئ ـه‌م ش ـه‌ڕه‌ وه‌ك هیــچ‬ ‫له‌ش ـه‌ڕه‌كانی پێشــوو نابێــت كه‌له‌گ ـه‌ل س ـه‌ربازانی خیالف ـه‌ت‬ ‫ئه‌نجامیــان داوه‌‪ ،‬بۆی ـه‌ ئاماده‌كاریه‌كیــان بــۆ كــردوه‌‬ ‫ك ـه‌ پێشــتر بــۆ هیــچ ش ـه‌ڕێكى تریــان نه‌كــردووه‌ وه‌ هێنــده‌‬ ‫خه‌ڵكیــان بــۆ كۆكردۆت ـه‌وه‌ ك ـه‌ پێشــتر ئه‌وه‌نده‌یــان بــۆ هیــچ‬ ‫ش ـه‌ڕێك كۆنه‌كردۆت ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ خاچپه‌رســتانیش به‌جــۆرێ‬ ‫یارمه‌تــی وپاڵشــتیان بــۆ نــاردون ك ـه‌ له‌هیــچ شــوێنێ تــردا‬ ‫ئه‌وه‌نده‌یــان پێشــكه‌ش نه‌كــردووه‌‪ ،‬وه‌ ب ـه‌رده‌وام س ـه‌رانی‬ ‫خاچپه‌رســتان پێیــان ده‌ڵێن ـه‌وه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌م ش ـه‌ڕه‌ ئاســان نابێــت‪،‬‬ ‫وه‌ یه‌كالكردن ـه‌وه‌ی به‌هه‌مــان شــێوه‌ نزیــك نابێــت‪ ،‬تاكــو‬ ‫نيشــته‌جێى و جێگيريــان بك ـه‌ن و ب ـه‌رده‌وام بــن تیایــدا هه‌رچه‌نــده‌‬ ‫ـت‪.‬‬ ‫بێــت زیان ـه‌كان و وه‌ هه‌رچه‌نــده‌ش كاته‌ك ـه‌ی زۆر بخایه‌نێـ ‌‬ ‫ب ـه‌اڵم خاچپه‌رســتان و پشــتیوانه‌كانیان ل ـه‌ موڕت ـه‌دان چــاك‬ ‫ده‌زانــن به‌دڵنیایی ـه‌وه‌ ك ـه‌ هیــچ ســوپایه‌ك نی ـه‌ له‌جیهانــدا بتوانێــت‬ ‫‪5‬‬

‫ب ـه‌رده‌وام بێــت له‌جه‌نگێكــدا ك ـه‌ زیانه‌كانــی گه‌وره‌تربێــت‬ ‫له‌توانــای قه‌ره‌بووكردن ـه‌وه‌ وه‌ كاته‌ك ـه‌ش درێژتربێــت له‌س ـه‌ر‬ ‫توانــای دڕێژپێــدان و به‌رگه‌گرتــن‪ ،‬ئه‌گـه‌ر توانــا بــۆ ئه‌مـه‌ هه‌بوایـه‌‬ ‫ئ ـه‌وا ســوپای ئه‌مریــكای خاچپه‌رســت ناچارنه‌ده‌بــوو پشــت‬ ‫هه‌ڵبــكات و ده‌ربچێــت له‌خا ـكـی عێــڕاق به‌شكســتخواردویی و‬ ‫ملشــكاوی دوای ئـه‌وه‌ی زۆرێكــی چه‌شــت به‌ده‌ســت موجاهیــدان‪،‬‬ ‫كه‌س ـه‌ركرده‌كانیان ده‌یانزانــی ئه‌نــدازه‌ی ئ ـه‌و هێنان ـه‌‬ ‫ناوه‌وه‌ی ـه‌ ب ـه‌و ڕێژه‌ی ـه‌ چه‌نــده‌ گه‌وره‌ی ـه‌ ك ـه‌ تو�شــی هاتــووه‌ ك ـه‌‬ ‫خه‌ریك ـه‌ ده‌وڵه‌ته‌كه‌یــان هه‌مــووی ڕوب ـه‌ڕوی داڕوخــان بــكات‪،‬‬ ‫ل ـه‌ڕوی ئابــوری ك ـه‌ چ قه‌یرانێكــی به‌رك ـه‌وت وه‌ هه‌یبه‌ته‌ك ـه‌ی‬ ‫كه‌وته‌چــاڵ‪ ،‬به‌هه‌مــان شــێوه‌ پیالن ـه‌ ســتراتیجیه‌كانی كه‌ناچــاری‬ ‫ی‪.‬‬ ‫كــرد بیگــۆڕێ به‌هــۆی ئ ـه‌و تێچــووه‌ زۆره‌ی كه‌وت ـه‌ س ـه‌ر ‌‬ ‫گه‌وره‌تریــن تر�ســی خاچپه‌رســتان و موڕت ـه‌ده‌ پشــتیوانه‌كانیان‬ ‫ئه‌وه‌ی ـه‌ ك ـه‌ ده‌زانــن ئه‌نــدازه‌ی هێــز وتوانایــان تــاچ ئاســتێكه‌‪،‬‬ ‫وه‌ دركیــان كــردوه‌ ب ـه‌وه‌ی ‪ PKK‬ب ـه‌و ژمــاره‌ كه‌مه‌یان ـه‌وه‌ وه‌‬ ‫پڕچ ـه‌ك كردنیــان وئ ـه‌و تێچــوه‌ زۆره‌�شــی ك ـه‌ له‌س ـه‌ر حیســابی‬ ‫خه‌زێن ـه‌ی خاچپه‌رســتانه‌‪ ،‬وه‌ س ـه‌ربازه‌كانیان ئه‌وان ـه‌ن ك ـه‌‬ ‫له‌س ـه‌ر جــاده‌كان ده‌ڕفێنرێــن ب ـه‌زۆر ده‌برێن ـه‌ به‌ره‌كانــی جه‌نــگ‬ ‫دوای مه‌شــقێكی خــراپ‪ ،‬ناتوانــن ‪ -‬به‌ئیزنــی هللا ‪ -‬به‌رگ ـه‌ی‬ ‫ش ـه‌ڕێكی تونــدی هاوشــێوه‌ی موصــل بگــرن‪ ،‬وه‌ ناتوانــن ته‌نان ـه‌ت‬ ‫به‌رگ ـه‌ی كه‌مێــك ل ـه‌و تێچــووه س ـه‌ختانه‌ بگــرن ك ـه‌ ڕافیــزه‌ ل ـه‌و‬ ‫ش ـه‌ڕه‌ به‌رگ ـه‌ی گرتبــوو‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌و توانــا گه‌وره‌یه‌شــیان نی ـه‌ ك ـه‌‬ ‫یارمه‌تیــان بــدات ل ـه‌ قه‌ره‌بووكردن ـه‌وه‌ى ئ ـه‌وه‌ی له‌ده‌ســتی ‬ ‫ئ ـه‌ده‌ن‪ ،‬یــان ئ ـه‌وه‌ی هه‌یان ـه‌ به‌هێــزی بك ـه‌ن‪ ،‬چونك ـه‌ بینیمــان‬ ‫له‌ش ـه‌ڕه‌كانی مینب ـه‌ج دوای دوو مانــگ خه‌ریــك بــوو دابڕوخێــن‪،‬‬ ‫ب ـه‌اڵم فه‌رمانــی هللا ده‌بــوو ببــێ‪.‬‬ ‫واجب ـه‌ له‌س ـه‌ر هه‌مــوو موجاهیــدێ له‌شــاری ڕه‌ق ـه‌ جــا له‌ه ـه‌ر‬ ‫پێگه‌ی ـه‌ك بێــت‪ ،‬بیزانێــت و بيخات ـه‌ پێــش چــاوى خــۆى ك ـه‌ ئ ـه‌م‬ ‫ش ـه‌ڕه‌ مه‌یدانــی ئیباده‌كــردن له‌نــاو بردنــی موڕته‌دان ـه‌ له‌ســزای‬ ‫كوفركردنیــان ب ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگارى م ـه‌زن وه‌ دژایه‌تــی كردنیــان بــۆ‬ ‫دینه‌ك ـه‌ی‪ ،‬پاككردن ـه‌وه‌ی كۆتایی ـه‌ ل ـه‌و حیســابه‌ دورودرێــژه‌ی‬ ‫هه‌مان ـه‌ له‌گه‌ڵیــان‪ ،‬وه‌ كۆتایــی نایــات ئ ـه‌م جه‌نگ ـه‌ ئیــا ب ـه‌وه‌ی‬ ‫له‌ناومــان ب ـه‌رن یــان له‌ناویــان به‌ریــن‪ ،‬جــا یــان ئه‌وه‌تــا به‌ح ـه‌ول‬ ‫و قوه‌تــی هللا له‌ناویــان ئه‌به‌یــن ب ـه‌وه‌ش دونیــا و قیامه‌تیــان‬ ‫ئه‌دۆڕێنــن‪ ،‬یــان ل ـه‌و رێگای ـه‌دا تیاده‌چیــن ده‌گه‌ین ـه‌وه‌ ب ـه‌هللا‬ ‫خۆڕاگربوین ـه‌ له‌س ـه‌ر دینه‌ك ـه‌ی و كوشــتارمان كــردوه‌ له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫دوژمنه‌ك ـه‌ی‪ ،‬ئ ـه‌وا س ـه‌ركه‌وتو و س ـه‌رفراز ده‌بیــن وه‌ك‬ ‫ئه‌صحــاب األخــدود س ـه‌رفرازبوون‪ ،‬وه‌ مه‌نزڵــگای دواڕۆژ و‬ ‫نه‌مــری به‌ده‌ســت دێنیــن‪ ،‬بۆی ـه‌ هه‌ڵبــژارده‌ی ســێیه‌م له‌نێــوان‬ ‫ئێم ـه‌و ئه‌وانــدا نیي ـه‌‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتی هللا تعالــى ئه‌وكه‌ســانه‌‬ ‫س ـه‌رده‌خات ك ـه‌ س ـه‌ریده‌خه‌ن‪ ،‬وه‌به‌ڕاســتی هللا به‌توانــاو‬ ‫د ه‌س ـه‌اڵتداره‌‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪6‬‬

‫َ َ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ{وال َت ِه ُنــوا َوال ت ْح َزنــوا َوأ ُنتـ ُـم األ ْعلـ ْـون ِإن ك ُنتــم ُّمؤ ِم ِنيــن * ِإن َي ْم َس ْســك ْم‬ ‫َ‬ ‫ـام ُن َداو ُل َهــا َب ْيـ َـن َّ‬ ‫األيـ ُ‬ ‫ـس ْال َقـ ْـو َم َقـ ْـر ٌح ّم ْث ُلـ ُـه َوت ْلـ َـك َّ‬ ‫َقـ ْـر ٌح َف َقـ ْـد َمـ َّ‬ ‫ـاس َو ِل َي ْعلـ َـم‬ ‫النـ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫ّ ُ َّ َ َ ُ ْ َ َ َّ َ ُ ْ ُ َ َ َ ّ ُ َ‬ ‫الل ال ُي ِحـ ُّـب الظ ِ ِاليـ َـن} [آل‬ ‫الل ال ِذيــن آمنــوا ويت ِخــذ ِمنكــم شــهداء و‬ ‫عم ـران‪.]140-139 :‬‬ ‫إن الحمــد هلل نحمــده ونســتعينه ونســتغفره‪ ،‬ونعــوذ بــاهلل مــن شــرور‬ ‫أنفســنا ومــن ســيئات أعمالنــا‪ ،‬مــن يهــده هللا فــا مضــل لــه ومــن يضلــل‬ ‫فــا هــادي لــه‪.‬‬ ‫ً‬ ‫وأشــهد أن ال إلــه إال هللا وحــده ال شــريك لــه‪ ،‬وأشــهد أن محمــدا عبــده‬ ‫ّ‬ ‫ورســوله‪ ،‬بل ــغ الرســالة‪ ،‬وأدى األمانــة‪ ،‬ونصــح األمــة وتركهــا علــى املحجــة‬ ‫البيضــاء؛ ليلهــا هــا ال يزيــغ عنهــا إال هالــك‪.‬‬ ‫كنهار َّ ُ ْ ّ َ َ َّ ُ َ َ َ َ ُ ُ َّ َّ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ َّ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُّ‬ ‫َ{يــا أ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا اتقــوا الل حــق تقا ِتـ ِـه وال تموتــن ِإال وأنتــم مسـ ِـلمون}‬ ‫[آل عمران‪.]102 :‬‬ ‫ََ‬ ‫ْ ُ َّ‬ ‫َََ ُ‬ ‫َ{يــا َأ ُّي َهــا َّ‬ ‫النـ ُ‬ ‫احـ َـد ٍة َوخلـ َـق ِم ْن َهــا‬ ‫ـس َو‬ ‫ـاس َّات ُقــوا َرَّبكـ ُـم الـ ِـذي خلقكــم ِّمــن َّن ْفـ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫َ ْ َ َ َ َ َّ ْ ُ َ َ ً َ ً َ َ َ َّ ُ ْ ّ َ َّ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫الل الـ ِـذي ت َســاءلون ِبـ ِـه‬ ‫زوجهــا وبــث ِمنهمــا ِرجــاال ك ِثيــرا و ِنســاء واتقــوا‬ ‫َ َ ْ َ َ َّ ّ َ َ َ َ ُ‬ ‫ان َعل ْيكـ ْـم َر ِق ًيبــا} [النســاء‪.]1 :‬‬ ‫واألرحــام ِإن الل ك‬ ‫َ‬ ‫َّ َ ُ ُ َ ً‬ ‫َّ‬ ‫ُ ْ َُ‬ ‫ص ِلـ ْـح لكـ ْـم‬ ‫الل َوقولــوا قـ ْـول َسـ ِـد ًيدا * ي‬ ‫َ{يــا أ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا َّات ُقــوا‬ ‫َ ََ َ َ‬ ‫َأ ْع َم َال ُكـ ْـم َو َي ْغفـ ْـر َل ُكـ ْـم ُذ ُن َوب ُكـ ْـم َو َمــن ُيطـ ْـع َّ َ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه فقـ ْـد فـ َـاز فـ ْـو ًزا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َع ِظ ًيمــا} [األح ـزاب‪.]71- 70:‬‬ ‫لـه‌ پاشــاندا‪:‬‬ ‫مێــژوو خــۆی دووبــاره‌ ده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ لۆژیكــی ڕووداوه‌كان ب ـه‌ درێژایــی‬ ‫س ـه‌رده‌مه‌كان ناگۆرێــن‪ ،‬كه‌س ـه‌كان ده‌گۆڕێــن و یاریك ـه‌ره‌كان‬ ‫ده‌گۆڕدرێــن و كه‌ره‌ســته‌كان په‌ره‌ده‌ســێنن ب ـه‌اڵم شــوێنی ڕووداوه‌كان‬ ‫جێگیــره‌‪ ،‬وه‌ چیرۆ ـكـی به‌ربه‌ره‌كانیه‌ك ـه‌ یه‌كێك ـه‌‪:‬‬ ‫حه‌قێــك ك ـه‌ به‌ربه‌ره‌كانێــی ناڕه‌وایه‌تی ـه‌ك ده‌كات‪ ،‬وه‌ ئیســامێك ك ـه‌‬ ‫ده‌جه‌نگێــت دژ بـه‌ كوفــر و نه‌زانــی وه‌ دووڕوويـه‌ك ئاژاوه‌گێــڕى ده‌كات‪،‬‬ ‫وه‌ كه‌ســانێكی الواز ك ـه‌ داره‌ك ـه‌ ل ـه‌ ناوه‌ڕاســته‌وه‌ ده‌گــرن‪ ،‬خۆیــان‬ ‫ده‌ده‌ن ـه‌ پــاڵ ئومه‌ته‌كه‌یــان‪ ،‬ب ـه‌اڵم دونیــا ده‌خه‌ن ـه‌ پێــش‪ ،‬وه‌ چاوه‌ڕێــی‬ ‫نيشــتنه‌وه‌ى ته‌پوتــۆز و كۆتایــی جه‌نگــن تاكــو بچن ـه‌ پــاڵ به‌هێزتره‌ك ـه‌‪،‬‬ ‫وه‌ ســواری كه‌شــتی زاڵبــوو بك ـه‌ون‪ ،‬به‌ڕاســتی خراپتریــن شــت ده‌ك ـه‌ن‪.‬‬

‫ئومه‌ته‌ك ـه‌م‌ ئیتــر كا س ـه‌ پــڕ بــوو‪ ،‬توڕ ه‌بــوون گه‌یشــته‌ نو ـكـی لــووت‪،‬‬ ‫و ســته‌مكاران ســنوریان زۆر تێپه‌ڕا نــد‪ ،‬وه‌ له‌خاكه‌كانما نــدا‬ ‫زۆرداران باڵوه‌یــان كــردوو ه‌‪ ،‬وه‌ گور گ ـه‌كان جورئه‌تیــان كــردوو ه‌‬ ‫به‌س ـه‌رمانه‌وه‌‪ ..‬به‌ڵكــو س ـه‌گه‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ خه‌ڵكــی ل ـه‌ چاره‌س ـه‌رێك د ه‌گه‌ڕێــن ل ـه‌ تڕاويلك ـه‌ى بیابا نــى‬ ‫گومك ـه‌ر‪ ،‬ل ـه‌ كاتێكــدا چاره‌س ـه‌ر له‌ژێــر د ه‌ســتیانه‌ و ب ـه‌ د ه‌ســتیانه‌‪..‬‬ ‫به‌ڕا ســتى ئه‌ویــش تێكۆشــانه‌ ل ـه‌ پێنــاوی هللا تعا لــى‪.‬‬ ‫ئه‌میــش وه‌ســیه‌تی پێش ـه‌وایانی جیهــاد ه‌ ك ـه‌ پێشــین بــوون ل ـه‌م‬ ‫ڕێچك ـه‌ موباره‌ك ـه‌دا‪ ،‬كۆمكردۆته‌ك ـه‌ ب ـه‌ د ه‌ســتكاریه‌كی كه‌م ـه‌وه‌‪:‬‬ ‫وه‌ك وه‌بیرهێنانه‌وه‌ی ـه‌ك بــۆ خــۆم و برایا نــی موجاهیــدم‪ ،‬هاندانێــك‬ ‫بــۆ دا م ـه‌زر او بــوون‪ ،‬وه‌ بانگه‌ش ـه‌یه‌ك بــۆ ئارامگرتــن له‌س ـه‌ر‬ ‫ڕێچك ـه‌ و ڕێبــاز ونه‌گــۆڕ ه‌كان‪.‬‬ ‫ئ ـه‌ی موجاهیــدان‪:‬‬ ‫مــن له‌س ـه‌رتان ناترســم له‌ب ـه‌ر زۆری دوژمنانتــان‪ ،‬وه‌ن ـه‌ مه‌زنــی‬ ‫چه‌كه‌كانیــان‪ ،‬و گه‌له‌كۆم ـه‌ی هێــزی خرا پ ـه‌كاری و كۆبوونه‌وه‌یــان‬ ‫له‌س ـه‌رتان‪ ،‬وه‌ پشــت تێكرد نــی برایا نــی موســوڵمانتان ل ـه‌ پارچه‌كا نــی‬ ‫زه‌وی ‪ ،‬ب ـه‌اڵم مــن ئه‌ترســم ل ـه‌ نه‌ف�ســی خۆتــان له‌س ـه‌رتان‪ ،‬ئه‌ترســم‬ ‫وه‌هــن و الوازی و س ـه‌رنه‌كه‌وتن و زۆری گونــاھ توشــتان ببێــت‪.‬‬ ‫به‌ڕا ســتی ئ ـه‌وه‌ی ل ـه‌ ڕۆژی ئوحــد ڕوویــدا یادكردنه‌وه‌ی ـه‌ك و‬ ‫َ َ ْ‬ ‫وه‌بیرهێنانه‌وه‌یه‌ك ـه‌‪ ،‬هللا تعا لــی د ه‌فه‌رموێــت‪َ :‬‬ ‫{ح َّتــى ِإ ذ ا ف ِشــل ُت ْم‬ ‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫األ ْمــر َو َع َ‬ ‫َوت َن َاز ْع ُتـ ْـم ِفــي‬ ‫ص ْي ُتــم ِّمــن َب ْعـ ِـد َمــا أ َراكــم َّمــا ت ِح ُّبــون ِمنكــم َّمــن‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ ُ َّ َ َ ُ‬ ‫ُ ُ ُّ ْ َ َ ُ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ص َرفكـ ْـم َع ْن ُهـ ْـم ِل َي ْب َت ِل َيكـ ْـم }‬ ‫اآلخــرة ثــم‬ ‫ي ِريــد الد نيــا و ِمنكــم َّمــن ي ِريــد ِ‬ ‫[آل عمــران‪ ،]152 :‬وا تــا‪( :‬هه‌تــا کا تــێ ل ـه‌ پــڕ سســت بــوون ئــاژاوه‌‬ ‫وناكۆ‌کیتــان کــرد ل ـه‌کاری جه‌نگــدا وه‌بــێ فه‌رمانیتــان کــرد ل ـه‌‬ ‫پــاش ئ ـه‌وه‌ی ک ـه‌ پ ـه‌رو ه‌دگار ئ ـه‌وه‌ی ل ـه‌ غه‌زو ه‌ك ـه‌دا پێتــان خــۆش‬ ‫بــوو نیشــانی دان ک ـه‌ س ـه‌رکه‌وتن ل ـه‌ س ـه‌ره‌تای جه‌نگه‌ک ـه‌دا جــا‬ ‫هه‌ند ێــک ل ـه‌ ئێــوه‌ د ه‌ســکه‌وتی دونیا یــی د ه‌ویســت وه‌ هه‌ندێکتــان‬ ‫پادا شــتی ڕۆژی دوا یــی د ه‌ویســت پا شــان پ ـه‌رو ه‌دگار ئێــوه‌ی گێڕا ی ـه‌وه‌‬ ‫ل ـه‌ جه‌نگــی ئ ـه‌وان و تــێ شــکان تــا تاقیتــان بکا ت ـه‌وه‌)‪.‬‬

‫ته‌نهــا به‌نده‌كانــى هللا نه‌بێــت هه‌ڵگــری ئااڵك ـه‌ن ل ـه‌ س ـه‌رده‌می‬ ‫شــكانه‌وه‌دا‪ ،‬و س ـه‌ریان ب ـه‌رز ده‌ك ـه‌ن ل ـه‌ س ـه‌رده‌می سه‌رشــۆڕبوون‪ ،‬و‬ ‫هیممه‌تیــان بـه‌ ڕێبــواری ده‌چێــت بــۆ الی بسـه‌ر وشــاره‌زا‪ ،‬شــوێنكه‌وتنێك‬ ‫بــۆ مزگێنــى ده‌رى ترســێنه‌ر ‪ g‬كه‌ســانێكی نامــۆن ڕوویــان بۆنــى‬ ‫ته‌نيــاى لێــی ده‌دات‪ ،‬وه‌ پێی ـه‌ په‌تیه‌كانیــان خوێنــى لێدێــت ل ـه‌ بیابانــی‬ ‫گڕگڕتــوو بـه‌ ئاگــری دوژمنایه‌تــی‪ ،‬ده‌رگاكانیــان بـه‌ ڕوو داده‌خرێــت‪ ،‬بۆیـه‌‬ ‫ئه‌وانیــش ل ـه‌ ده‌رگای ئاســمان ده‌ده‌ن‪ ،‬جابۆیــان ده‌كرێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ خۆ�شــى به‌ڕا ســتى ل ـه‌م غه‌زا ی ـه‌دا چه‌نــد ڕووداوێكــی سه‌رســوڕهێنه‌ر‬ ‫و پانتايــى به‌هه‌شــت ك ـه‌ دڵه‌كانــی پــێ زینــدوو ده‌بێت ـه‌وه‌‪ ،‬ڕووخۆ�شــی ڕوویا نــدا له‌وا ن ـه‌ش‪ :‬دوژمنــان زیاتربــوون ل ـه‌ موســڵمانان ب ـه‌ �ســێ‬ ‫ئیمــان تێكه‌ڵیــان بــووه‌ ه ـه‌ر بۆی ـه‌ هیــچ كه‌ســێكیان هه‌ڵناگه‌ڕێت ـه‌وه‌ ب ـه‌ ئه‌وه‌نــد ه‌‪ ،‬ب ـه‌اڵم هللا ل ـه‌ س ـه‌ره‌تای ڕۆژ موســڵمانانی سه‌رخســت‪،‬‬ ‫بێ ـزارى و توڕه‌بوونێــك ل ـه‌ دینه‌ك ـه‌ی ئه‌گه‌رچــی دونیــا هه‌مــوو بخرێت ـه‌ ب ـه‌اڵم كاتێــك س ـه‌رپێچیان كــرد شــته‌كه‌ قڵپ ـه‌وه بــوو‌ به‌س ـه‌ریان ل ـه‌‬ ‫اليه‌كيي ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫كۆتا ییــد ا ‪.‬‬ ‫ئیبــن كه‌ثیــر د ه‌ڵێــت‪ :‬د ه‌ســت وه‌شــاندن و س ـه‌ركه‌وتن ل ـه‌ س ـه‌ره‌تای‬ ‫ڕۆژ بــۆ ئیســام بــوو‪ ،‬ب ـه‌اڵم پــاش ڕوودا نــی ئ ـه‌وه‌ی ڕوویــدا ل ـه‌‬ ‫س ـه‌رپێچی تیرهاوێــژان‪ ،‬وه‌ شكســتی هه‌ند ێــك ل ـه‌ جه‌نــگاوه‌ران‪:‬‬ ‫ئ ـه‌وكات واد ه‌ك ـه‌ دوا خــرا ك ـه‌ مه‌رجه‌ك ـه‌ى به‌دیهاتنــی دامه‌زر اوه‌یــی‬ ‫و گوێڕایه‌ڵــی بــوو‪ ..‬ووته‌ك ـه‌ى كۆتا يــى هــات ‪.r‬‬

‫‪7‬‬

‫جابــر‪ h‬ده‌ڵێــت‪( :‬به‌ڕاســتی خه‌ڵكــی جیابوون ـه‌وه‌ ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ل ـه‌‬ ‫ڕۆژی ئوحــد و ته‌نهــا یــازد ‌ه كـه‌س لـه‌ ئه‌نســاڕ و ته‌ڵحـه‌ مابوونـه‌وه‌ له‌گه‌ڵــی)‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ فه‌رمــووده‌ی ئ ‌هن ـه‌س ‪ h‬ده‌ڵێــت‪( :‬كاتێــك ڕۆژی ئوحــد بــوو و‬ ‫موســڵمانان باڵوه‌يانكــرد‪ ،‬ئه‌نه‌�ســی كــوڕی ن ‌هضــر گوتــى‪ ،‬پ ـه‌روه‌دگاره‌ لێــم‬ ‫ببــوره‌ لـه‌وه‌ی كـه‌ ئه‌وانـه‌ كردیــان ‪ -‬مه‌ب ‌هســتی هاوه‌اڵنــی بــوو ‪ -‬و ‌ه مــن به‌ریــم‬ ‫ل ـه‌وه‌ی ئ ـه‌وان كردیــان ‪ -‬وات ـه‌ موشــریكه‌كان‪.)-‬‬ ‫وه‌ ئ ‌هبــو ده‌رداء دانیشــتبوو‬ ‫ده‌گریــا پــاش فه‌تحــی‬ ‫دوورگ ـه‌ی قوبــرس كاتێــك‬ ‫گریانــی خه‌ڵك ‌هك ـه‌ی و‬ ‫بینــی‪،‬‬ ‫جیابوونه‌وه‌یانــی‬ ‫لێیــان پر�ســی‪ :‬ئ ـه‌ی ئ ‌هبــو‬ ‫ده‌رداء چــی تــۆی گریانــدووه‌‬ ‫ل ـه‌ ڕۆژێكــدا ك ـه‌ هللا تعالــى‬ ‫ئیسالمی به‌ عیزه‌ت كردووه‌؟‬ ‫ئه‌ویــش گوتــى‪( :‬چیتان ـه‌‪،‬‬ ‫ئ ـه‌م دروســتكراوانه‌ چ ‌هنــد‬ ‫ئاســانن الی هللا تعال ـى ‬ ‫كاتێــك واز ل ـه‌ فه‌رمانه‌كانــی‬ ‫بێنــن‪ ،‬ل ـه‌ كاتێكــدا ئه‌مان ـه‌‬ ‫ئوممه‌تێكــی دیــار و ب ـه‌ ز ‌هبــر‬ ‫بــوون‪ ،‬وازیــان ل ـه‌ فه‌رمانــی‬ ‫هللا هێنــا بۆی ـه‌ گه‌یشــتن‬ ‫ب ـه‌وه‌ی ده‌یبینــن)‪.‬‬

‫ئیمامــی شــافیعیش فه‌رمــووی‪ :‬ته‌مكینــی پــێ نابه‌خشــرێ تاكــو‬ ‫تا قینه‌كرێتــه‌وه‌‪.‬‬ ‫هه‌ر بۆیه‌ هللا تعالى نوح وئیبراهیم ومو�ســی وعی�ســی و محمدی تاقیكرده‌وه‌‬ ‫‪ ،p‬جــا كاتێــك ئارامیانگــرت ته‌مكینــی پێیــان به‌خ�شــی‪.‬‬ ‫بۆیه‌ هیچ كه‌س گومان نه‌بات ڕزگاری ببێت له‌ ئازار‪.‬‬ ‫ه ‌هڵـه‌ی كــردووه‌ ئـه‌وه‌ی به‌دگومانــی بـه‌ هللا تعالــى به‌رێــت‪ ،‬جــا سـه‌یری ژمــاره‌‬

‫گه‌مژه‌ترين دروستكراوه‌كانى هللا ئه‌وانه‌ن كه‌ وازدێنن له‌ فه‌رمانه‌كانى‬

‫ئه‌ی موجاهیدان‪:‬‬ ‫ڕه‌نگــه س ـه‌ركه‌وتنی هللا ‌دوابكه‌وێــت‪ ،‬ڕه‌نگ ـه‌ شكســت و برینداربــوون‬ ‫توو�شــی ڕیزه‌كانتانیــش ببێــت‪ ،‬ئ ‌هم ـه‌ش شــتێكی نامــۆ نیی ـه‌‪ ،‬چونك ـه‌ ئ ـه‌وه‌‬ ‫ســوننه‌تی هللا تعالــى خۆیه‌تــی ل ـه‌ پێ�شــی ئێــوه‌ وســوننه‌تی هللا ناگۆڕدرێــت‪.‬‬ ‫هیڕ ‌هقــل ب ـه‌ ئ ‌هبــو ســوفیانی گــووت‪( :‬لێــم پرســیت ش ـه‌ڕكردنتان له‌گ ‌هڵــی‬ ‫چــۆن بــوو‪ -‬مه‌به‌ســتی پێغه‌مبـه‌ر بــوو ‪ g‬تــۆش وات دانــا كـه‌ بـه‌ پێــى رۆژگاره‌‬ ‫ڕۆژێــك بــۆ ئێو ‌هي ـه‌ و ڕۆژێــك بــۆ ئ ـه‌وان‪ ،‬جــا په‌یامبه‌رانیــش ه ـه‌ر وان و‬ ‫تاقیده‌كرێن ـه‌وه‌ و ئينجــا پاش ـه‌ڕۆژ ه ـه‌ر بــۆ ئ ـه‌وان ده‌بێــت)‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتی گه‌وره‌تریــن شــت ك ـه‌ تیایــدا تاقیده‌كرێن ـه‌وه‌ ل ـه‌ ش ـه‌ڕكردنتانا‬ ‫بریتیی ـه‌ ل ـه‌ (ئارامگرتــن و یه‌قیــن)‪.‬‬ ‫یه‌قیــن‪ :‬دڵنیابــوون ك ـه‌ هللا تعالــى په‌یمانــی خــۆی ده‌هێنێت ـه‌ جــێ‪ ،‬وه‌‬ ‫س ـه‌ربازان وتاقمــی خــۆی س ـه‌رده‌خات ئ ‌هگ ـه‌ر دواى ماوه‌يه‌كيــش بێــت‪.‬‬ ‫ئارامگرتــن‪ :‬لـه‌ ته‌نگــژه‌ وناخۆ�شــی چونكـه‌ سـه‌ركه‌وتن ل ‌هگـه‌ڵ ئارامگرتنـه‌‪،‬‬ ‫وه‌ ده‌ربازبــوون ل ‌هگ ـه‌ڵ ناڕه‌حه‌تیه‌كان ـه‌‪ ،‬و ل ‌هگ ـه‌ڵ قور�ســی ئاســانی دێــت‪.‬‬ ‫پیاوێــك ل ـه‌ ئیمامــی شــافیعی پر�ســی و گووتــی‪ :‬ئ ـه‌ی باو ـكـی عبــدهللا‪ ،‬كام ـه‌‬ ‫چاكتــره‌ بــۆ ك ‌هســێك‪ :‬ته‌مكینــی پــێ ببه‌خشــرێ یاخــود تاقیبكرێت ـه‌وه‌؟‬

‫وكه‌ر ‌هســته‌ی دوژمــن بــكات وبه‌ڵێنــى (هللا)ی بیرچێتـه‌وه‌‪:‬‬ ‫َ َ َ َّ ُ َ َ ْ َ َ‬ ‫الل لغ ِل َبـ َّـن أنــا َو ُر ُسـ ِـلي} [املجادلــة‪( ،]21 :‬پـه‌روه‌دگار نووســیوێتی کـه‌‬ ‫{كتــب‬ ‫ى‬ ‫بێگومــان مــن و پێغه‌مبه‌رانــم س ـه‌رده‌که‌وین به‌ڕاســتی ه ـه‌ر خــۆ توانــای‬ ‫بااڵده‌ســته‌)‪.‬‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ّ َ َ َ ُ َ ُ َ َّ َ َ ُ ْ َ َّ ْ َ ّ‬ ‫َْ‬ ‫الل ُهـ ُـم الغ ِال ُبــون}‬ ‫{ومــن يتــول الل ورســوله وال ِذيــن آمنــوا فـ ِـإن ِحــزب ِ‬ ‫[املائــدة‪( ، ]56:‬وه‌ ه ـه‌ر ک ـه‌س هللا تعالــى و پێغه‌مب ـه‌رو ئیمانــداران‬ ‫بــکات ب ـه‌ پشــتیوانی خــۆی ئ ـه‌وه‌ بێگومــان ه ـه‌ر کۆم ‌هڵــی هللا تعالــى زاڵ و‬ ‫س ـه‌رکه‌وتوون)‪.‬‬ ‫َ َ َ َ ًّ َ َ ْ َ َ ْ ْ ُ ْ‬ ‫صـ ُـر الؤ ِم ِنيــن} [الــروم‪( ،]47 :‬وه‌ یارمه‌تــی دانــی‬ ‫{وكان حقــا علينــا ن‬ ‫بــاوه‌ڕداران مــاف و به‌ڵێنێک ـه‌ لــه ‌س ـه‌رمان)‪.‬‬ ‫َ َ َ َّ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫نكـ ْـم َو َعم ُلــوا َّ‬ ‫الص ِال َحـ ِ َ َ ْ َ ْ َ َّ ُ‬ ‫ْ َْ‬ ‫ض‬ ‫الل ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا ِم‬ ‫{وعــد‬ ‫ِ‬ ‫ـات ليســت َّخ ِلفنهم َ ِفــي ال َر ِ‬ ‫َ َ ْ َ َْ َ‬ ‫ف َّالذيـ َـن مــن َق ْبلهـ ْـم َو َل ُي َم ّك َنـ َّـن َل ُهـ ْـم د َين ُهـ ُـم الــذي ْارت َ‬ ‫�ضــى ل ُهــمْ‬ ‫كمــا اســتخل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ َ ِ َِ ِ‬ ‫َ َ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َول ُي َب ِّدل َّن ُهــم ِّمــن بعـ ِـد خو ِف ِهــم أمنــا} [النــور‪( ،]55:‬پ ـه‌روه‌ردگار به‌ڵێنــی داوه‌‬ ‫ب ـه‌و که‌ســانه‌تان ک ـه‌ باوه‌ڕیــان هێنــاوه‌ وه‌ کــرده‌وه‌ی چاکه‌کانیــان کــردووه‌‬ ‫ک ـه‌ بێگومــان ده‌یانکات ـه‌ جێنشــین ل ـه‌ زه‌وی دا ه ـه‌روه‌ك ئیماندارانــی پێــش‬ ‫ئه‌مانــی کــرده‌ جێنشــین وه‌ ئاینه‌ک ‌هیــان بــۆ ده‌چ ‌هســپێنێ ئ ـه‌و (ئاین ـه‌)ی‬ ‫ک ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار پێــی ڕازی بــووه‌ بۆیــان وه‌ تــرس و بیمیــان بــۆ د ‌هگــۆڕێ ب ـه‌‬

‫وتار‬

‫‪8‬‬

‫فيتنه‌ى حيزبه‌كان دوباره‌ ده‌بێته‌وه‌ له‌ميانه‌ى مێژوو و ‌ه بۆ هه‌ندێك خه‌ڵك ده‌بێته‌ دۆڕانيان‬

‫داب ـه‌ش بــوون‪:‬‬ ‫ئاســایش و ئارامــی)‪.‬‬ ‫‪1 .1‬كۆم ‌هڵــی س ـه‌ركه‌وتوو‪ :‬ك ـه‌ ئه‌وانیــش موجاهیدانــی دژ ب ـه‌و‬ ‫جــا ئ ـه‌م مه‌رج ـه‌ به‌رامب ـه‌ر به‌رمه‌رجه‌ك ‌هي ـه‌‪ ،‬ئاســایش و ئیخــاس‬ ‫ك ‌هس ـه‌ فاســیدانه‌ن‪.‬‬ ‫َ ْ َ َّ‬ ‫‪2 .2‬كۆم ‌هڵــی پێچه‌وان ـه‌‪ :‬ئه‌مانیــش ك ‌هس ـه‌ فاســیده‌كان و‬ ‫الل‬ ‫وكــرده‌وه‌ی چـ‬ ‫ـاك پاشــان س ـه‌ركه‌وتن وته‌مكیــن وجێگرتن ـه‌وه‌‪{ :‬وعــد ِ‬ ‫َ ُ ْ ُ َّ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫ل يخ ِلــف الل ِاليعــاد} [الزمــر‪( ،]20:‬به‌ڵێنــی پ ـه‌روه‌ردگاره‌ وه‌ هه‌رخۆ�ش ـى ‬ ‫هاوســۆزه‌كانيانن و ئ ـه‌و‌ نات ـه‌واو و په‌رپووتان ـه‌ى ك ـه‌ خۆیــان‬ ‫داو ‌هت ـه‌ پــاڵ ئیســام‪.‬‬ ‫به‌ڵێنــی خــۆی ده‌بات ـه‌ س ـه‌ر)‪.‬‬ ‫‪3 .3‬كۆمه‌ڵــی پشــتكردوو‪ :‬ئه‌مانیــش ئه‌وانـه‌ن كـه‌ وازیــان لـه‌ جیهــاد‬ ‫چه‌ند جوان ‌ه ووته‌ی ك ‌ه خاوه‌نی (ظالل) گوتوويه‌ن ‌ى ده‌رباره‌ی ئایه‌تی‪:‬‬ ‫هێنــاوه‌ ودانیشــتوون ئ ‌هگ ـه‌ر چــی ئیسالمیشــیان دروســت‬ ‫َ َ َ َََ ْ َ ً َ ً ْ ّ‬ ‫الل َو ّ ُ‬ ‫َ ّ‬ ‫الل َمـ َـع َّ‬ ‫بێــت‪.‬‬ ‫الص ِاب ِريـ َـن}‬ ‫{كــم ِمــن ِفئـ ٍـة ق ِليلـ ٍـة غلبــت ِفئــة ك ِثيـ َـرة ِبـ ِـإذ ِن ِ‬ ‫[البقــرة‪( ،]249:‬جــا زۆر د ‌هســته‌ی طاقمــى ک ‌همـزاڵ بــووه‌ ب ‌هسـه‌ر د ‌هســته‌ی‬ ‫زۆردا به‌فه‌رمانــی هللا تعالــى وه‌ پ ـه‌روه‌ردگار ل ‌هگ ـه‌ڵ خۆڕاگران ـه‌)‪.‬‬ ‫جــا ه ـه‌ر ك ‌هســێك بــا س ـه‌یر بــكات ئایــا ده‌یه‌وێــت ل ـه‌ كۆم ‌هڵــی س ـه‌ركوتوو‬ ‫بێــت یــان پشــتكردوو یــان پێچه‌وان ـه‌كان‪ ،‬جــا جگ ‌هل ـه‌ ل ـه‌م �ســێ ب ‌هش ـه‌‬ ‫(جــا ئ ‌هم ـه‌ بنه‌مای ـه‌ الی ه ‌هســتی ئه‌وان ـه‌ی ك ـه‌ دڵنیــان ب ـه‌ گه‌ڕان ـه‌وه‌ به‌�شــى چــواره‌م ن ‌همــاوه‌ و نيي ـه‌‪.‬‬ ‫وديداریــان بــۆالی هللا تعالــى‪ ،‬بن ‌همــای ئ ـه‌وه‌ی ك ـه‌ ده‌بێــت كۆم ‌هڵــی‬ ‫ئیمانــداران ك ـه‌م بــن چونك ـه‌ ئ ـه‌وان ك ـه‌ ب ‌هس ـه‌ر پلیكان ـه‌ قورس ـه‌كانی بزانــن ك ـه‌ جیهــاد خ ‌هیــری دونیــا و ئاخیره‌تــی تێدای ـه‌‪ ،‬وازهێنانی�شــی دۆڕانــی‬ ‫س ـه‌رده‌كه‌ون ول ـه‌ كۆتاییــدا ده‌بن ـه‌ تاقمــی هه‌ڵبژێــردراو و ڕوونك ـراو‪ ،‬ب ـه‌اڵم دونیــا و ئاخیــره‌ت‪ ،‬هللا تعالــی ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫ْ َ‬ ‫ُ ْ َ ْ َ َ َّ ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫صــون ِب َنــا ِإال ِإ ْحـ َـدى ال ُح ْســن َيين} [التوبــة‪( ،]52:‬پێیــان بڵــێ‪:‬‬ ‫ئه‌مان ـه‌ ه ـه‌رده‌م زاڵده‌بــن چونك ـه‌ په‌یو ‌هســتن ب ـه‌ س ـه‌رچاوه‌ی هێــز و توانــا‪{ ،‬قــل هــل ترب‬ ‫كـه‌ وێنــای هێــز وتوانــای زاڵبــوو ده‌كات‪ ،‬هێــز و توانــای هللا تعالــى كـه‌ زاڵـه‌‪ ،‬بـه‌ ئایــا چاوه‌ڕوانــی چــی د ‌هک ـه‌ن بــۆ ئێم ـه‌ بێجگ ـه‌ ل ـه‌ یه‌ ـکـێ ل ـه‌ دوو چاک ‌هکــه‬ ‫د ‌هسـه‌اڵت و ق ‌ههــار به‌رامبـه‌ر به‌نده‌كانــی وتێكشــكێنه‌ری خۆبه‌زلزانـه‌كان‪ ،‬س ـه‌رکه‌وتن یــان ش ـه‌هید بــوون)‪.‬‬ ‫سه‌رشــۆڕكه‌ری ســته‌مكاران‪ ،‬قه‌هــاری خــۆ به‌گه‌وره‌زانــان)‪.‬‬ ‫واتا‪ :‬یان سه‌ركه‌وتن و گه‌یشتن‪ ،‬یاخود شه‌هیدبوون و به‌هه‌شت‪.‬‬

‫‪9‬‬

‫ئه‌ی موجاهیدان‪:‬‬ ‫ســوێند بـه‌ هللا به‌ڕاســتى ئێــوه‌ لـ ‌ه حاڵێكــدان كـه‌ حه‌زیپێد ‌هكــرێ نـه‌ك و ‌هكــو‬ ‫ووت ـه‌ی پشــتكردوه‌كان ك ـه‌ ته‌نهــا ب ـه‌ دیدێكــی ماددی ـه‌وه‌ ده‌ڕوانن ـه‌ كار ‌هك ـه‌‬ ‫وداچڵه‌كێن ـه‌ر ترینیشــیان ئه‌وان ـه‌ی ك ـه‌ هه‌واڵ ـه‌ ڕۆژئاوایــی وعه‌ره‌بی ـه‌كان‬ ‫وهاوشــێوه‌كانیان باڵویده‌ك ‌هن ـه‌وه‌ ده‌ربــاره‌ی س ـه‌ركه‌وتنی تاقمه‌كانــی‬ ‫تــر و هه‌اڵتنــی موجاهیــدان‪ ،‬جه‌نــگ ناپێورێــت ب ـه‌ ژمــاره‌ وكه‌ر ‌هســته‌ و‬ ‫ب ـه‌ س ـه‌ركه‌وتن و زاڵبــوون‪ ،‬چونك ـه‌ هه‌ردوو ـكـی ه ـه‌ر ده‌بێــت وپاشــان‬ ‫س ـه‌ركه‌وتن و ته‌مكیــن دێــت ئ ‌هگ ـه‌ر ل ـه‌ دوای ماوه‌يه‌كيــش بێــت‪.‬‬

‫جــا ه ـه‌ر ك ‌هســێك ب ـه‌ موجاهیــدی بــژى ئ ـه‌وا پاداشــتی دونیــا و باشــترین‬ ‫پاداشــتی ئاخیره‌تــی ه ‌هی ـه‌‪ ،‬وه‌ ئه‌گه‌ریــش بمرێــت یــان بكوژرێــت ئ ـه‌وا بــۆ‬ ‫به‌هه‌شــته‌‪.‬‬ ‫پێغه‌مبه‌رمــان ‪ g‬فه‌رمووی ‌هتــی‪ :‬ش ـه‌هید ش ـه‌ش شــت ئه‌درێــت پێــى‪:‬‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ ی ‌هك ـه‌م دڵــۆپ خوێنــی لێــی خۆشــده‌بێت‪ ،‬و شــوێنی خــۆی ل ـه‌‬ ‫به‌ه ‌هشــت ده‌بینــێ‪ ،‬و پۆشــاكێكی ل ـ ‌ه ئیمــان ده‌كرێت ـه‌ ب ـه‌ر‪ ،‬و حه‌فتــا و دوو‬ ‫حــۆری پێده‌درێــت‪ ،‬ول ـه‌ فیتن ـه‌ی گــۆڕ ده‌پارێزرێــت‪ ،‬و ئه‌میــن ده‌بێــت ل ـه‌‬ ‫داچڵه‌كێن ـه‌ گه‌ور ‌هك ـه‌‪.‬‬

‫شــێخی ئیســام ‪ -‬كاتێــك وه‌ســفی ئ ـه‌وه‌ی د ‌هكــرد ك ـه‌ ل ـه‌ س ـه‌رده‌مه‌كه‌یدا‬ ‫ڕوویــدا ل ـه‌ ل ـه‌ گه‌له‌كۆم ـه‌ی تاقم ـه‌كان ل ـه‌ ته‌تــار ودووڕوه‌كان و ئه‌وانــی‬ ‫تــر بــۆ س ـه‌ر موســڵمانان‪ -‬گوتــى‪( :‬ئ ـه‌م فیتن ـه‌ خه‌ڵكــی تیایــدا بــۆ �ســێ ب ـه‌ش‬

‫هه‌روه‌هــا فه‌رموویه‌تــی ‪ :g‬به‌ڕاســتى ل ـه‌ به‌ه ‌هشــت س ـه‌د پل ـه‌ ه ‌هی ـه‌ و ل ـه‌‬ ‫نێوانــی ه ـه‌ر پل ‌هی ـه‌ك و یه‌كێكــی تــر و ‌هكــو نێوانــی ئاســمان و زه‌ویی ـه‌ وهللا‬ ‫ئامــاده‌ی كــردووه‌ بــۆ موجیهــادان ل ـه‌ پێناویــدا‪ ،‬ك ـه‌ ئ ‌هم ـه‌ش ب ـه‌رزی په‌نجــا‬

‫ه ـه‌زار ســاڵه‌ ل ـه‌ به‌ه ‌هشــت بــۆ ئه‌هلــی جیهــاد‪.)...‬‬ ‫تاكــو شــێخی ئیســام گوتــى‪( :‬ه ـه‌ر بۆی ـه‌ زانایــان ‪-‬ئ ـه‌وه‌ی ك ـه‌ ده‌یزانــم‪-‬‬ ‫كۆكبوون ـه‌ له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ی ل ـه‌ خۆبه‌خشــیه‌كان چاكتــر نیی ـه‌ ل ـه‌ جیهــاد‪،‬‬ ‫جیهــاد چاكتــره‌ ل ـه‌ حه‌جیــش‪ ،‬وه‌ چاكتــره‌ ل ـه‌ ب ـه‌ڕۆژوو بــوون‪ ،‬و چاكتــره‌‬ ‫ل ـه‌ نوێــژی خۆبه‌خــش‪.‬‬ ‫وه‌ ڕیبــاط كــردن چاكتــره‌ ل ـه‌ مان ـه‌وه‌ ل ـه‌ مه‌كك ـه‌ ومه‌دین ـه‌ و قــودس‪،‬‬ ‫تاكــو ئه‌بــو هوڕه‌یــڕه‌ ‪ r‬گوتــى‪( :‬ئه‌گ ـه‌ر ش ـه‌وێك ل ـه‌ پێنــاوی هللا تعالــى‬ ‫ل ـه‌ ڕیبــاط بــم پێمخۆشــتره‌ ك ـه‌ بگه‌م ـه‌ ش ـه‌وی ق ـه‌در ل ـه‌ پــاڵ ب ـه‌رده‌‬ ‫ڕه‌ش ـه‌كه‌)‪ ،‬جــا ڕیباطــی ش ـه‌وێكی هه‌ڵبــژارد له‌بــرى په‌رست�شــی چاكتریــن‬ ‫ش ـه‌و ل ـه‌ چاكتریــن شــوێن‪.)..‬‬ ‫تاكــو گوتــى‪( :‬بزانــن هللا تعالــى چاكتــان بــكات ك ـه‌ س ـه‌ركه‌وتن بــۆ‬ ‫ئیمانداران ـه‌‪ ،‬وه‌ كۆتایــی بــۆ موته‌قيه‌كان ـه‌‪ ،‬وه‌ هللا له‌گ ـه‌ڵ ئه‌وانه‌ی ـه‌‬ ‫ك ـه‌ موته‌قــى و چاك ـه‌كارن)‪.‬‬ ‫جــا ئه‌وانه‌‪-‬وات ـه‌ دوژمنــان‪ -‬دۆڕاو و ده‌سته‌به‌س ـه‌رن‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫س ـه‌رخه‌رمانه‌ به‌س ـه‌ریان‪ ،‬وه‌ تۆڵه‌مانانیــان لێده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬وال حــول وال‬ ‫قــوة إال بــاهلل العلــي العظيــم‪.‬‬ ‫َ‬ ‫جــا مژده‌تــان لێبێــت ب ـه‌ س ـه‌ركه‌وتنی هللا تعالــی و عاقیبه‌تــى چــاك َ{وال‬ ‫َ َ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َت ِه ُنــوا َوال ت ْح َزنــوا َوأ ُنتـ ُـم األ ْعلـ ْـون ِإن ك ُنتــم ُّمؤ ِم ِنيـ َـن} [آل عمــران‪،]139:‬‬ ‫(سســت و دڵ الواز مه‌بــن وه‌ غه‌مبــار مه‌بــن ه ـه‌ر ئێــوه‌ ب ـه‌رزو بڵندتــرن‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر بــڕوادار بــن)‪ ،‬وه‌ ئه‌م ـه‌ش كارێك ـه‌ ك ـه‌ دڵنیایــن تێیــدا و هاتۆت ـه‌‬ ‫دی و ســوپاس وســتایش بــۆ پ ـه‌روه‌ردگاری جیهانیــان‪.)..‬‬

‫موســڵمانان و ئیمانــداران و موجاهیــدان زینــدوو ده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬تــا وه‌كــو‬ ‫پێشــینی یه‌كه‌مــی لێدێــت ل ـه‌ موهاجیــر وئه‌نســاڕ‪.‬‬ ‫جــا ئ ـه‌وه‌ی ل ـه‌م كات ـه‌دا هه‌ڵبســێت پێــی ئ ـه‌وا ل ـه‌ شــوێنكه‌وتوانیان‬ ‫ده‌بێــت بـه‌ چاكـه‌ ئه‌وانـه‌ی كـه‌ هللا تعالــى لێیــان ڕازی بــوو و ئه‌وانیــش لـه‌‬ ‫هللا ڕازی بــوون و به‌هه‌شــتانێكی بــۆ ئاماده‌كــردوون ك ـه‌ ڕووبــاره‌كان ل ـه‌‬ ‫ژێریانــدا ده‌ڕوات بــۆ هه‌تــا هه‌تای ـه‌ و به‌ڕاســتی ئ ـه‌وه‌ بردن ـه‌وه‌ی مه‌زن ـه‌‪.‬‬ ‫جــا پێویســته‌ له‌س ـه‌ر ئیمانــداران ك ـه‌ سوپا�ســی هللا تعالــی بك ـه‌ن له‌س ـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌م میحنه‌ت ـه‌‪ ..‬ك ـه‌ ل ـه‌ ڕاســتیدا به‌خششــێكی گ ـه‌وره‌ی هللا تعالــى‬ ‫ی ـه‌‪ ،‬و ئ ـه‌م فیتنه‌ی ـه‌ ك ـه‌ ل ـه‌ ناوه‌ڕۆكــدا نیعمه‌تێكــی دیــاره‌‪ ،‬ته‌نان ـه‌ت‬ ‫وهللا‪ -‬ئه‌گ ـه‌ر پێشــینه‌ یه‌كه‌م ـه‌كان ل ـه‌ موهاجیریــن و ئه‌نســاڕ وه‌ك‬‫ئه‌بوبه‌كــر و عوم ـه‌ر و عوثمــان و عه‌لــی و ئه‌وانــی تــر ل ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌‬ ‫ئامــاده‌ بوونای ـه‌ ئ ـه‌وا ل ـه‌ باشــترین كرده‌وه‌كانیــان جیهــادی ئ ـه‌و كه‌س ـه‌‬ ‫موجریمان ـه‌ ده‌بــوو‪ ،‬وه‌ هیــچ كه‌ســێك هاوشــێوه‌ی ئ ـه‌م غه‌زایان ـه‌ ل ـه‌‬ ‫ده‌ســت نــادات ته‌نهــا مه‌گ ـه‌ر بازرگانیه‌ك ـه‌ی دۆڕابێــت ونه‌ف�ســی خــراپ‬ ‫بێــت و شــتێكی زۆر مه‌زنــی لــێ مه‌حــڕوم بوبــێ ل ـه‌ دونیــاو ئاخیــره‌ت‪،‬‬ ‫مه‌گ ـه‌ر كه‌ســێكی مه‌عــوزر بێــت وه‌كــو نه‌خــۆش و ه ـه‌ژار و كوێــر و‬ ‫ئه‌وانــی تــر‪ )..‬وته‌ك ـه‌ی ته‌واوبــوو ‪.r‬‬ ‫هه‌روه‌هــا ‪ r‬گوتــى‪( :‬وه‌ چڵه‌‌پۆپ ـه‌ی ئ ـه‌وه‌ش جیهــاده‌ ل ـه‌ پێنــاوی هللا‬ ‫تعالــى‪ ،‬ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ به‌رزترینــی ئه‌وانه‌ی ـه‌ ك ـه‌ هللا و په‌یامبه‌ره‌ك ـه‌ی‬ ‫خۆشــیان ده‌وێــت‪ ،‬وه‌ لۆم ـه‌كاران له‌س ـه‌ری زۆرن چونك ـه‌ زۆرب ـه‌ی‬ ‫خه‌ڵكــی ك ـه‌ ئیمانیــان تێدای ـه‌ ح ـه‌زی پێناك ـه‌ن‪ ‌ ،‬یــان پشــتكردوو و بــێ‬ ‫هیممه‌تــن و ئیراده‌یــان بــۆی نیی ـه‌‪ ،‬و یاخــود ترســنۆكن ل ـه‌ هێــز و توانــا‬ ‫بــۆی‪ ،‬ك ـه‌ ئه‌گ ـه‌ر وابــێ ل ـه‌ نیفاق ـه‌‪ )..‬ووته‌ك ـه‌ى كۆتايــى هــات‪.‬‬

‫پاشــان ‪ r‬گوتــى‪( :‬بزانــن هللا چاكتــان بــكات ك ـه‌ به‌ڕاســتی ل ـه‌ مه‌زنترینــی ‬ ‫نیعمه‌ت ـه‌كان له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ی ك ـه‌ هللا خه‌یــری بــۆ ویســتبێت ئه‌وه‌ی ـه‌‬ ‫ك ـه‌ ل ـه‌م كات ـه‌دا ژیاندوویه‌تــی ك ـه‌ هللا دیــن تازه‌ده‌كات ـه‌وه‌ ودروشــمى‬ ‫شه‌وێك سه‌نگه‌رنشينى له‌ڕێگاى هللا چاكتره‌ له‌ شه‌وى قه‌درله‌الى حه‌جه‌رى ئه‌سوه‌د‬

‫وتار‬

‫‪10‬‬

11

‫به‌ڕاســتى كاتــى لێكجيابوون ـه‌وه‌ و دوور كه‌وتن ـه‌وه‌ى نێــوان‬ ‫درۆزن و ڕاســتگۆ هاتــووه‌ وه‌ نێــوان چاكـه‌كار و فاســق و نێــوان‬ ‫بــاوه‌ڕدار ودووڕوو وه‌ نێــوان جێگيربــووان و مێــخ داكوت ـراوان‬ ‫و بێهيــوا و ڕه‌شــبينه‌كان ســاتى دوور كه‌وتنه‌وه‌يان ـه‌ له‌يه‌كتــر‪،‬‬ ‫كاتــى جيــاوازى نێــوان ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ويســتيان بــۆ به‌هه‌شــت‬ ‫ل ـه‌ قواڵيــى دڵيانه‌وه‌ي ـه‌ وه‌ ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌م ويســته‌يان بــۆ‬ ‫به‌هه‌شــت ته‌نهــا له‌س ـه‌رى زمانيان ـه‌‪ ،‬داواكارم ل ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار‬ ‫بمانگێڕێــت له‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ب ـه‌ چه‌ســپاوى ده‌مينن ـه‌وه‌ تــا كۆتايــى‬ ‫بــۆ ئ ـه‌وه‌ى شــاهێدى س ـه‌ركه‌وتنبن يــان بگ ـه‌ن به‌ش ـه‌هيديه‌كى‬ ‫قبولكــراو‪.‬‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ و داواده‌ك ـه‌م ل ـه‌ خوشــكانم ل ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى به‌ڕاســتى به‌فه‌زڵــى هللا تعالــى ب ـه‌ خۆڕاگــرى و ئارامــى‬ ‫و چه‌ســپاوى ماونه‌ت ـه‌وه‌ ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ گوێــم بــۆ ڕابگــرن جــا‬ ‫خوشكان‬

‫‪12‬‬

‫به‌ڕاســتى بــاوه‌ڕم واي ـه‌ ك ـه‌ ئێم ـه‌ زۆر پێويســتيمان ب ـه‌ به‌بيرهێنان ـه‌وه‌‬ ‫وچاكســازى هه‌ي ـه‌‪ ،‬داواكارم ل ـه‌ هللا تعالــى ك ـه‌ بارانــى ڕه‌حمه‌تــى‬ ‫خــۆى به‌س ـه‌ر هه‌موتانــدا بڕژێنێــت وه‌ تــكاكارم ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌م‬ ‫ووشــانه‌ سودبه‌خشــبن وه‌ ببێت ـه‌ خاڵــى گۆڕانكاريي ـه‌ك بــۆ ئێم ـه‌‬ ‫ب ـه‌ره‌و باشــترين و خێرتريــن‪‌.‬‬ ‫ئـه‌ى خوشــكه‌ ئازيزه‌كانــم ئـه‌ى ئه‌وانـه‌ى كـه‌ منيــش هاوسـه‌فه‌ريانم‬ ‫له‌گه‌ڵيــان بــۆ الى پ ـه‌روه‌ردگار‪ ،‬لێگه‌ڕێــن بــا نيه‌ته‌كانمــان‬ ‫پاككه‌ين ـه‌وه‌ وه‌ كرده‌وه‌كانمــان چاكبكه‌يــن ه ـه‌روه‌ك ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫ل ـه‌ پێــش خۆمان ـه‌وه‌ چاوه‌ڕێــى س ـه‌رده‌مانێكى پــڕ تاقيكردن ـه‌وه‌ و‬ ‫نه‌هامه‌تــى قــورس ده‌كه‌يــن‪ ،‬وه‌ ســاته‌وه‌ختێكى پــڕ جه‌نگــى دژوار‬ ‫ل ـه‌ نێــوان كوفــر وبــاوه‌ڕ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ل ـه‌ دواي ـه‌وه‌ خۆ�شــى وئاســوده‌يى‬ ‫دێــت إن شــاء هللا ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى به‌ڵێنــى پێداويــن ل ـه‌‬ ‫فه‌رمايشــتى‪{ :‬فــإن مــع العســر يسـ ًـرا إن مــع العســر يسـ ًـرا} [الشــرح‬ ‫‪ ،]6 – 5‬واتــا‪( :‬جــا به‌ڕاســتى ل ـه‌ دواى ناخۆ�شــى خۆشــييه‌ به‌ڕاســتى‬ ‫ل ـه‌دواى ناخۆ�شــى خۆشــييه‌)‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ فه‌رمايشــتى‪{ :‬وإن جندنــا‬ ‫لهــم الغالبــون} [الصافــات‪ ،]173 :‬واتــا‪( :‬وه‌ به‌ڕاســتى و بێگومــان‬ ‫س ـه‌ربازه‌كانى ئێم ـه‌ س ـه‌ركه‌وتوون به‌س ـه‌رياندا)‪.‬‬ ‫جــا پرســيارى مــن ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ ئايــا ئێم ـه‌ ئاماده‌يــن بــۆ ئه‌م ـه‌؟ وه‌ ئايــا‬ ‫ده‌رون و نه‌فســمان ئاماده‌ي ـه‌ بــۆ قوربانيــدان ل ـه‌ پێنــاو هللا تعالــى؟‬ ‫وه‌ ئايــا دڵه‌كانمــان به‌تــاڵ بــوو ل ـه‌ هه‌مووشــتێك جگه‌ل ـه‌ بــاوه‌ڕ؟ وه‌‬ ‫ئايــا ئێمـه‌ توانايمــان هه‌يـه‌ بــۆ به‌رده‌وامبــوون له‌سـه‌ر ئـه‌م ڕێگه‌يـه‌؟‬ ‫وه‌ ئايــا توانامــان هه‌ي ـه‌ ك ـه‌ ب ـه‌ چه‌ســپاوى و مێخداكوت ـراوى‬ ‫بمێنينـه‌وه‌ وه‌ك هاوه‌ڵـه‌ به‌ڕێــزه‌كان ‪ j‬ئێمـه‌ش بڵێيــن كـه‌ لـه‌ دواى‬ ‫جه‌نگــى ئوحــود گوتيــان‪{ :‬الذيــن قــال لهــم النــاس إن النــاس قــد‬ ‫جمعــوا لكــم فاخشــوهم فزادهــم إيمانــا وقالــوا حســبنا هللا ونعــم‬ ‫الوكيــل} [آل عم ـران‪ ،]173 :‬واتــا‪( :‬ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ خه‌ڵكــى پێيــان‬ ‫گوتــن به‌ڕاســتى خه‌ڵكــى بۆتــان كۆبوونه‌تـه‌وه‌ جــا لێيــان بترســێن‪ ،‬جــا‬ ‫ئ ـه‌وان باوه‌ڕيــان زياتــر بــوو وه‌ گوتيــان هللا تعالــى به‌س ـه‌ بــۆ ئێم ـه‌ وه‌‬ ‫ه ـه‌ر ئ ـه‌و باشــترين چاودێــر ويارمه‌تيــده‌ره‌)‪.‬‬ ‫ئه‌مه‌يــان گــووت ئه‌مـه‌ش له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى به‌ڕاســتى باوه‌ڕيــان هێنابــوو‬ ‫ب ـه‌ هللا تعالــى و پێغه‌مبه‌ره‌ك ـه‌ى‪ ،‬وه‌ دڵنيايــى باوه‌ڕيــان هه‌بــوو ب ـه‌‬ ‫هللا تعالــى و س ـه‌ركه‌وتنه‌كه‌ى له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى به‌ڕاســتى كاروباريــان‬ ‫بردبــووه‌ ال پ ـه‌روه‌ردگار وه‌ نيه‌تيــان بــۆ هللا تعالــى و په‌يامبه‌ره‌ك ـه‌ى‬ ‫ي ـه‌كال كردبــوه‌وه‌ و إخالصيــان هه‌بــوو جــا ئايــا هيــچ شــتێك مــا ك ـه‌‬ ‫نه‌يكه‌ن ـه‌ قوربانــى بــۆ به‌ده‌ســت هێنانــى ڕه‌زامه‌نــدى هللا تعالــى؟‬ ‫وه‌ هيــچ رێگه‌يه‌ ـكـى ڕاخ ـراو نه‌بــوو ب ـه‌ دڕك ك ـه‌ بيانتوانيبێــت پێيــدا‬ ‫بــڕۆن ل ـه‌ پێنــاو پ ـه‌روه‌ردگار ئيــا ب ـه‌ گوێڕايه‌ڵــى پێيــدا تێپه‌ڕبــوون‪،‬‬ ‫وه‌ كاتێــك هيــچ ڕێگا‌ي ـه‌ك باشــتر نه‌بــوو بــۆ ده‌رخســتنى پشــتيوانيان‬ ‫بــۆ هللا تعالــى و پێغه‌مبه‌ره‌ك ـه‌ى ل ـه‌ په‌ڕاندنــى س ـه‌رى خــزم و كه‌س ـه‌‬ ‫موشــريكه‌كانيان وه‌ ئ ـه‌م كاره‌يانكــرد‪.‬‬ ‫جــا به‌ڕاســتى گوفتاريــان ب ـه‌ خۆشه‌ويســتى پ ـه‌روه‌ردگار و‬ ‫‪13‬‬

‫په‌يامبه‌ره‌كه‌ى زياتر بوو له‌ هه‌موو شتێكى جگه‌له‌وان‪ ،‬گوفتارێك‬ ‫به‌ڕاســتى وێنــاى بــاوه‌ڕ وته‌قــواو قوربانيــدان و ئاره‌زوه‌كانيانــى‬ ‫ده‌كــرد‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ به‌ڕاســتى وێنــاى هه‌مــوو خه‌ميانــى‬ ‫كــرد‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتى ســۆز و هيوايــان بــۆ هللا تعالــى ده‌رك ـه‌وت ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ ئ ـه‌وان جگ ـه‌ ل ـه‌ ڕۆژى دواى هيچــى تريــان مه‌به‌ســت نه‌بــوو‪ ،‬جــا‬ ‫هللا تعالــى ل ـه‌ هه‌موويــان ڕازيبووبێــت‪ ،‬وه‌ هێــز و بــاوه‌ڕ و ته‌قواي ـه‌ك‬ ‫ب ـه‌ ئێم ـه‌ش ببه‌خشــێت وه‌ك چــۆن منه‌تــى نايه‌س ـه‌ر ئ ـه‌وان تــا ئ ـه‌م‬ ‫پاداشــته‌ به‌ده‌ســت بێنيــن ك ـه‌ ئ ـه‌وان ده‌ســتيان ك ـه‌وت‪.‬‬ ‫ئ ـه‌ى خوشــكه‌ ئازيزه‌كانــم‪ ،‬به‌ڕاســتى ڕۆل و به‌رپرســياريه‌تى ئێم ـه‌‬ ‫كۆتايــى نه‌هاتــووه‌‪ ،‬به‌ڵكــو ئه‌نــدازه‌ و گرنگــى زياتــر بــووه‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫له‌سـه‌رمانه‌ كـه‌ خۆمــان چــاك بكه‌يــن وه‌ لـه‌ خـه‌وى بێئــاگاى ڕابيــن بــۆ‬ ‫ڕاســتى ئامانجه‌كانمــان‪ ،‬به‌ڕاســتى كاتــى ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ وردبينــى بكه‌يــن‬ ‫ل ـه‌وه‌ى پێويســته‌ له‌س ـه‌رمان وه چــاو ب ـه‌ ڕۆڵمــان بخشــێنينه‌وه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫زۆرتــر گرينگيدانمــان بــۆ دوا ڕۆژ بێــت نـه‌ك بــۆ دونيــا‪ ،‬جــا به‌ڕاســتى‬ ‫پێويســته‌ له‌س ـه‌رمان ‪ -‬ئافره‌ت ـه‌ مســوڵمانه‌كان ‪ -‬ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌رك‬ ‫فه‌رمانه‌كانمــان ب ـه‌ ئاگايــى و وريايي ـه‌وه‌ بگه‌ێنيــن‪ ،‬وه‌ پشــتگوێ‬ ‫خســتنى ته‌نهــا ب ـه‌ره‌و له‌ناوچوونمــان ده‌بــات‪.‬‬ ‫وه‌ به‌ڕاســتى كار و ڕۆ لــى ئێم ـه‌ زۆر ل ـه‌وه‌ گه‌وره‌تــره‌ ك ـه‌ بيــرى‬ ‫لێده‌كه‌ين ـه‌وه‌ و واى بــۆ ده‌چيــن‪ ،‬جــا به‌ڕاســتى هللا تعالــى ڕێــزى‬ ‫لێناويــن كـه‌ هه‌ڵيبژاردوويــن تــا ببيــن بـه‌ خێـزان يــان خوشــك و دايكــى‬ ‫موجاهيــدان‪ ،‬جــا ئايــا ده‌گونجــێ و ئه‌م ـه‌ ل ـه‌ ئێم ـه‌ ده‌وه‌شــێته‌وه‌‬ ‫ك ـه‌ خۆمــان خه‌ريــك بكه‌يــن ب ـه‌ ژيانــى مــاددى بــێ به‌هــا وه‌ك چــۆن‬ ‫به‌س ـه‌ر زۆرێــك ل ـه‌ ئێم ـه‌دا هاتــووه‌؟ كات بــۆ خــۆ ئامه‌ده‌كردنمــان‬ ‫ديــارى ك ـراوه‌‪ ،‬جــا له‌س ـه‌رمانه‌ ك ـه‌ تــۆز وخۆڵــى ته‌مبه‌ڵــى به‌باده‌يــن‬ ‫وه‌ كــۆت وپێوه‌نده‌كانــى دونيــا بشــكێنين‪ ،‬ئ ـه‌ى به‌ڕاســتى ه ـه‌ر‬ ‫له‌مێژنييـه‌ وازمــان هێنــاوه‌ لـه‌ باشــترينى ئـه‌وه‌ى كـه‌ دونيــا خســتويه‌تيه‌‬ ‫پێشــمان؟ ئ ـه‌ى به‌ڕاســتى خۆشه‌ويســترين كه‌ســانێكمان ب ـه‌‬ ‫جێنه‌هێشــت كاتێــك يه‌ك ـه‌م هه‌نــگاوى هيجره‌تمــان هه‌ڵنــا؟‬ ‫جــا بۆچــى دواى ئ ـه‌وه‌ى دڵه‌كانمــان پاكــرده‌وه‌ ل ـه‌ دونيــا ويســتى‬ ‫هه‌ندێكمــان بووينه‌ت ـه‌ نێچيــرى ش ـه‌يطان و كه‌وتووينه‌ت ـه‌ داوى‬ ‫ئ ـه‌وه‌وه‌ تــا ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ دڵه‌كانمــان پيــس بــووه‌ و دووبــاره و س ـه‌ر‬ ‫له‌نــوێ‌ په‌يوه‌ســت بــووه‌ ب ـه‌ دونيــاوه‌ به‌شــێوه‌يه‌ك ك ـه‌ خــواردن و‬ ‫خواردن ـه‌وه‌ و قس ـه‌ هێنــان وبــردن و قس ـه‌ى بێمانــا و كه‌لوپه‌لــى‬ ‫مــاددى بووه‌ت ـه‌ خه‌مــى گه‌وره‌مــان؟ چه‌نــد دڵته‌نگمــان ده‌كات ك ـه‌‬ ‫خوشــكه‌كانمان لێــره‌ ببينيــن ك ـه‌ هه‌يان ـه‌ به‌شــوێن دونيــاوه‌ ڕاده‌كات‬ ‫له‌بــرى ئـه‌وه‌ى كـه‌ هه‌مــوو گرنگيه‌ ـكـى بـه‌ هاوسـه‌ره‌ موجاهيده‌كـه‌ى‬ ‫بــدات وگرنگــى بــدات ب ـه‌ په‌روه‌رده‌كردنــى منداڵه‌كانــى تــا شــوێن‬ ‫پێــى خالبــدى كــورى وه‌ليــد و (عبــدهللا)ى كــوڕى زوبه‌يــر بگرن ـه‌ ب ـه‌ر ‬ ‫وهاوشــێوه‌ى ئ ـه‌وان بك ـه‌ن‪.‬‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــى ده‌فه‌رموێــت‪ { :‬كنتــم خيــر أمــة أخرجــت‬ ‫للنــاس تأ مــرون باملعــروف وتنهــون عــن املنكــر وتؤمنــون بــاهلل }‬ ‫[آل عمــران‪ ،]110 :‬واتــا‪ :‬ئێــوه‌ باشــترين گه‌النێــك بــوون ك ـه‌ بــۆ‬

‫خه‌ڵكــى ڕه‌وانه‌كرابــن فه‌رمانده‌ك ـه‌ن ب ـه‌ چاك ـه‌ وڕێگــرى خراپ ـه‌‬ ‫ده‌ك ـه‌ن وه‌ باوه‌ڕدێنــن ب ـه‌ هللا تعالــى‪ ،‬ب ـه‌اڵم چه‌نــد ل ـه‌ ئافره‌تــان‬ ‫ك ـه‌ به‌ڕاســتى گه‌ڕاوه‌ت ـه‌وه‌ بــۆ واڵت وخا ـكـى جه‌نــگ (دار الحــرب)‬ ‫دواى ئ ـه‌وى ڕه‌تيكردۆت ـه‌وه‌ ك ـه‌ دوو بــاره‌ شــوو بكات ـه‌وه‌ له‌ب ـه‌ر‬ ‫خۆشه‌ويســتى زۆرى بــۆ هاوس ـه‌ره‌كه‌ى دواى ش ـه‌هيد بوو ن ـى ‬ ‫ئه‌م ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ل ـه‌ ڕۆژى دوايــدا هــاوارى هه‌مــوو‬ ‫كه‌ســێك ه ـه‌ر (بــۆ خــۆم بــۆ خــۆم) ‪ -‬نف�ســي نف�ســي ‪ -‬ده‌بێــت جــا‬ ‫ئ ـه‌و ڕۆ ژه‌ ن ـه‌ ئافــره‌ت ئــاگاى ل ـه‌ هاوس ـه‌ره‌كه‌ى هه‌ي ـه‌ نــه پياويــش‬ ‫ئــاگاى ل ـه‌ خێزانه‌ك ـه‌ى هه‌ي ـه‌‪ ،‬كه‌واتــا بۆچــى ڕێــگا بده‌يــن ويســت‬ ‫وئــاره‌زوى ده‌رونمــان كار ب ـه‌ كرده‌وه‌كانمــان بــكات؟ بۆچــى‬ ‫ڕانه‌مێنيــن ل ـه‌م ئايه‌ت ـه‌ كاتێــك هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬أفرأيــت‬ ‫مــن اتخــذ إلهــه هــواه} [الجاثيــة‪ ،]23 :‬واتــا‪ :‬ئ ـه‌ى ئ ـه‌وه‌ نابينــى‬ ‫ك ـه‌ نه‌فــس وده‌رو نــى خــۆى كردوه‌ت ـه‌ په‌رســتراو و پ ـه‌روه‌ردگارى‬ ‫خــۆى ؟ چه‌ندێــك ل ـه‌ ئێم ـه‌ ك ـه‌ لێــره‌ هيــچ مه‌حڕه‌مێكــى نيي ـه‌ ك ـه‌‬ ‫بتوانێــت هه‌ڵبســتێت ب ـه‌ سه‌رپه‌رشــتى كردنــى؟ له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ هللا تعالــى فرمانــى ئ ـه‌وه‌ى پێكردوو يــن جــا ده‌فه‌رموێــت‪ { :‬يــا‬ ‫أيهــا الذيــن آمنــوا أطيعــوا هللا وأطيعــوا الرســول وأولــي األمــر‬ ‫منكــم} [النســاء‪ ،]59 :‬واتــا‪ :‬ئ ـه‌ى ئه‌وان ـه‌ى باوه‌ڕتــان هێنــاوه‌‬ ‫گوێڕايه‌ڵــى هللا تعالــى و گوێڕايه‌ڵــى پێغه‌مب ـه‌ر هــو وه‌لــى ئه‌مــر و‬ ‫سه‌رپه‌رشــتى كاره‌كانتــان بك ـه‌ن‪.‬‬ ‫وه‌ چه‌ندێــك لـه‌ ئێمـه‌ ژيــان لـه‌ هاوسـه‌ره‌كه‌ تــاڵ ده‌كات له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى‬ ‫كـه‌ ده‌يه‌وێــت ســوننه‌تى فره‌ژنــى په‌يــره‌وى بــكات ئـه‌و ســوننه‌ته‌ى كـه‌‬ ‫ســودێكى زۆرى تێداي ـه‌ بــۆ گه‌لــى مســوڵمان؟ وه‌ ئ ـه‌م كاره‌ ده‌كات‬ ‫س ـه‌ره‌ڕاى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هللا ‪ c‬ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬يــا أيهــا الذيــن آمنــوا‬ ‫ادخلــوا فــي الســلم كافــة وال تتبعــوا خطــوات الشــيطان إنــه لكــم‬ ‫عـ ّ‬ ‫ـدو مبيــن} [البقــرة‪ ،]208 :‬واتــا‪ :‬ئ ـه‌ى ئه‌وان ـه‌ى باوه‌ڕتــان هێنــاوه‌‬ ‫ئێــوه‌ هه‌مووتــان ب ـه‌ تێك ـڕا بچن ـه‌ ژێــر فه‌رمايشــتى پ ـه‌روه‌ردگاره‌وه‌ وه‌‬ ‫شــوێن پێــى ش ـه‌يطان مه‌ك ـه‌ون به‌ڕاســتى ئ ـه‌و دوژمنێكــى ئاشــكرايه‌‬ ‫بــۆ ئێــوه‌‪ ،‬وه‌ چه‌ندێــك ل ـه‌ ئێم ـه‌ نێوانــى خــۆى و هاوس ـه‌ره‌كه‌ى يــان‬ ‫خێزانه‌كـه‌ى تــرى مێرده‌كـه‌ى‌ ‪ -‬هـه‌وێ يه‌كـه‌ى ‪ -‬تێكــداوه‌ له‌بـه‌ر ئـه‌م‬ ‫غيــره‌ و گومان ـه‌ به‌هێــزه‌ى ك ـه‌ هه‌يه‌تــى؟ ئايــا بيرمــان چــوو ك ـه‌ هللا ‪c‬‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬مــن يشــفع شــفاعة حســنة يكــن لــه نصيــب منهــا ومــن‬ ‫يشــفع شــفاعة ســيئة يكــن لــه كفــل منهــا وكان هللا علــى كل �شــيء‬ ‫مقيتــا} (النســاء‪)85 :‬؟‪ ،‬واتــا‪ :‬هه‌رك ـه‌س تــكاو ش ـه‌فاعه‌تێكى چاك ـه‌‬ ‫و بــاش بــكات ئ ـه‌وا ب ـه‌ش و پشــكى ده‌بێــت ل ـه‌ خێــر و چاك ـه‌دا تيايــدا‬ ‫وه‌ ه ـه‌ر كه‌ســيش ش ـه‌فاعه‌ت وتكايه‌ ـكـى ناشــياو وخ ـراپ بــكات‬ ‫بـه‌ش و پشــكى ده‌بێــت لـه‌ خراپـه‌ و سـزاكه‌يدا وه‌ هللا تعالــى هه‌ميشـه‌‬ ‫چاودێــره‌ به‌س ـه‌ر هه‌مووشــتێكه‌وه‌‪ ،‬وه‌ هه‌ي ـه‌ له‌وان ـه‌ ك ـه‌ هه‌مــوو‬ ‫خه‌مــى گ ـه‌وره‌ى چوون ـه‌ ده‌ره‌وه‌ى به‌رده‌وام ـه‌ ل ـه‌ مــاڵ به‌بــێ هيــچ‬ ‫پێويســتييه‌ك ته‌نهــا له‌پێنــاو شــوێنكه‌وتنى دونيــا؟ له‌گـه‌ڵ ئـه‌وه‌ى كـه‌‬ ‫هللا ‪ c‬فرمانــى ئ ـه‌وه‌ى پێكردوويــن ك ـه‌ ل ـه‌ ماڵه‌كانمانــدا بمێنين ـه‌وه‌‬ ‫{وقــرن فــي بيوتكـ ّـن وال ّ‬ ‫تبرجــن تبـ ّـرج الجاهليــة األولــى} [األح ـزاب‪:‬‬ ‫‪ ،]33‬واتــا‪ :‬ئێــوه‌ى ئافره‌تــان له‌ماڵه‌كانتــان بســره‌ون و ئۆقره‌بگــرن‬ ‫وه‌ نه‌ك ـه‌ن وه‌ك س ـه‌رده‌مى جاهيلــى جوانــى و الش ـه‌ى خۆتــان‬

‫به‌ده‌ربخ ـه‌ن ل ـه‌ ده‌ره‌وه‌ى ماڵكانتــان و بــۆ جگه‌ل ـه‌ هاوس ـه‌ره‌كانتان‪.‬‬ ‫ئ ـه‌ى خوشــكه‌ ئازيزه‌كانــم‪ ،‬به‌ڕاســتى هللا تعالــى له‌گشــت ك ـه‌س‬ ‫وبونه‌وه‌رێــك بــێ نيــازه‌‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتى پێويســتى ب ـه‌ ئێم ـه‌ نيي ـه‌ ه ـه‌ر‬ ‫وه‌ك چــۆن پێويستي�شــى ب ـه‌ كرده‌وه‌كانمــان نيي ـه‌‪ ،‬جــا به‌ڕاســتى‬ ‫ه ـه‌ر خــۆى خاوه‌نــى گه‌نجينه‌كانــى ئاســمان و زه‌ويي ـه‌‪ .‬هللا تعالــى‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬وهللا الغنـ ّـي وأنتــم الفق ـراء وإن تتولــوا يســتبدل‬ ‫ً‬ ‫قومــا غيركــم ثــم ال يكونــوا أمثالكــم} [محمــد‪ ،]38 :‬واتــا‪ :‬وه‌ هللا‬ ‫تعالــى خــۆى ده‌وڵه‌مه‌نــده‌ و نيــازى به‌هيــچ ك ـه‌س نيي ـه‌ وه‌ ئێــوه‌ش‬ ‫ه ـه‌ژارن ونيــازدار ب ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار وه‌ خــۆ ئه‌گ ـه‌ر پشــت هه‌ڵبك ـه‌ن‬ ‫ل ـه‌ دينه‌ك ـه‌ى وجيهــاد ل ـه‌ پێنــاو ئ ـه‌ودا ئ ـه‌وا له‌جێگ ـه‌ى ئێــوه‌ ق ـه‌وم و‬ ‫گه‌لێكــى تــر دێنێت ـه‌ شــوێنتان ك ـه‌ وه‌ك ئێــوه‌ نابــن به‌ڵكــو زۆر باشــتر‬ ‫ده‌بــن‪.‬‬ ‫وه‌ به‌ڕاســتى ئ ـه‌وه‌ ئاينــى خۆيه‌تــى ده‌يهێڵێت ـه‌وه‌ ب ـه‌ ئێم ـه‌ بێــت يــان‬ ‫ب ـه‌ غه‌يــرى ئێم ـه‌ بێــت‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئايــا نه‌مانه‌وێــت ك ـه‌ بمێنين ـه‌وه‌ و‬ ‫پاداشــت به‌ده‌ســت بخه‌يــن ودواڕۆژمــان به‌رهه‌مــدار بكه‌يــن؟‬ ‫پێويســت نــاكات كـه‌ بيسـه‌پێنين بـه‌وه‌ى كـه‌ هيجــره‌ت وكۆچه‌كه‌مــان‬ ‫وه‌رگي ـراوه‌ الى پ ـه‌روه‌ردگار وه‌ نابێــت واگومــان به‌ريــن ك ـه‌ من ـه‌ت‬ ‫بكه‌يــن به‌س ـه‌ر هللا تعالــى ب ـه‌ كۆبوونه‌وه‌مــان ل ـه‌ ژێــر ئــااڵى ( الإلــه‬ ‫إال هللا)دا له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ڕاســتيه‌كه‌ ب ـه‌ پێچه‌وان ـه‌ى ئه‌مه‌وه‌ي ـه‌ ل ـه‌‬ ‫ئاســتى ه ـه‌ر يه‌كێــك ل ـه‌ ئێم ـه‌‪ ،‬جــا به‌ڕاســتى ئ ـه‌وه‌ هللا تعالــى ي ـه‌ ك ـه‌‬ ‫منه‌تــى ناوه‌تـه‌ سـه‌رمان بـه‌ بوونمــان لێــره‌ وه‌ هـه‌ر ئـه‌و فه‌زڵــى داويــن‬ ‫به‌س ـه‌ر زۆرێــك له‌وانــى ل ـه‌دواى ئێم ـه‌ جێمــان‪ ،‬وه‌ ه ـه‌ر هللا تعالــى‬ ‫خــۆى توانــادارى كرديــن تــا ئ ـه‌وه‌ى هه‌مان ـه‌ پێشكه‌�شــى بكه‌يــن بــۆ‬ ‫سه‌رخســتنى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى ئه‌م ـه‌ش ل ـه‌ به‌خشــش و به‌هره‌كانــى په‌روه‌ردگارمان ـه‌‪،‬‬ ‫ئ ـه‌و پ ـه‌روه‌ردگاره‌ى ك ـه‌ ته‌نهــا ب ـه‌ ف ـه‌زڵ و ميهره‌بانــى خــۆى ڕێنوينــى‬ ‫كرديــن و هيدايه‌تيدايــن و س ـه‌ركه‌وتووى كرديــن بــۆ شــوێنكه‌وتنى‬ ‫ئ ـه‌م ڕێبــاز و ڕێچكه‌ي ـه‌‪.‬‬ ‫جــا ل ـه‌ ڕاســتيدا هللا تعالــى منه‌تــى ناي ـه‌ س ـه‌رمان ب ـه‌ نيعم ـه‌ت و‬ ‫به‌هــره‌ى زۆر جــا پێويســته‌ له‌س ـه‌رمان ك ـه‌ ســوپاس گــوزارى بيــن‬ ‫چه‌نــدى توانامــان هه‌بــوو ‪ -‬له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ناشــتوانين ك ـه‌وا‬ ‫ئ ـه‌و سوپاســگوزاريه‌ بكه‌يــن ك ـه‌ شــايه‌نى ئ ـه‌و بێــت ‪ -‬تاوه‌كــو‬ ‫نه‌مانگۆڕێــت بـه‌ كه‌ســانى تــر به‌ڵكــو لێمــان ڕازى بێــت ودامه‌زراومــان‬ ‫بــكات ل ـه‌ س ـه‌ر ڕێگ ـه‌ى ڕاســتى خــۆى‪.‬‬ ‫ئايــا بيرمــان چــوو ئ ـه‌م فه‌رمووده‌ي ـه‌ى ك ـه‌وا بوخــارى و موســليم‬ ‫ل ـه‌ ئه‌بــو س ـه‌عيدى خودري ـه‌وه‌ گێڕاويانه‌ت ـه‌وه ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪g‬‬ ‫ك ـه‌ ده‌فه‌رموێــت‪ :‬ئ ـه‌ى كۆمه‌ڵــى ئافره‌تــان خێــر وچاك ـه‌ بك ـه‌ن‬ ‫به‌ڕاســتى ئێــوه‌م پێشــاندراوه‌ ك ـه‌ زۆرين ـه‌ى ئه‌هلــى دۆزه‌خــن‪ ،‬جــا‬ ‫گوتيــان ب ـه‌چ شــتێك ئ ـه‌ى ڕه‌ســول هللا؟ فه‌رمــووى‪ :‬زۆر نه‌فــره‌ت‬ ‫ده‌ك ـه‌ن و كوفران ـه‌ى چاك ـه‌ى هاوس ـه‌ره‌كانتان ده‌ك ـه‌ن و ســپڵه‌ن‬ ‫به‌رامبه‌ريــان‪.‬‬ ‫خوشكان‬

‫‪14‬‬

‫ئ ـه‌ى خوشــكه‌كانم‪ ،‬له‌كاتێكــدا ك ـه‌ ب ـرا موجاهيده‌كانمــان‬ ‫تێده‌كۆشــن وگيانــى خۆيــان ده‌به‌خشــن بــۆ هللا تعالــى‪ ،‬بۆچــى ئێم ـه‌‬ ‫زمانمــان ت ـه‌ڕ ناكه‌يــن ب ـه‌ ويــرد وزيكــرى پ ـه‌روه‌ردگار؟ ل ـه‌ كاتێكــدا‬ ‫ك ـه‌ ئ ـه‌وان ڕوب ـه‌ڕوى هاوپه‌يمانيه‌تــى بــێ بــاوه‌ڕان ده‌بن ـه‌وه‌‪ ،‬بۆچــى‬ ‫ســوجده‌ نه‌به‌يــن بــۆ هللا ســوجده‌ى درێــژ ل ـه‌ ناوه‌ڕاســتى ش ـه‌و؟ وه‌‬ ‫له‌كاتێكــدا ك ـه‌ ئ ـه‌وان قوربانــى ده‌ده‌ن وخۆشه‌ويســتانيان ل ـه‌دواى‬ ‫خۆيــان جــێ ده‌هێڵــن‪ ،‬بۆچــى ئێمـه‌ هـه‌واو ئــاره‌زووى خۆمــان نه‌كه‌ينـه‌‬ ‫قوربانــى و بـه‌ڕۆژ به‌ڕۆژووبيــن وزاڵبيــن به‌سـه‌ر ئــاره‌زوو وزمانمــان؟‬ ‫هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬ألــم يــأن للذيــن آمنــوا أن تخشــع قلوبهــم‬ ‫لذكــر هللا ومــا نــزل مــن الحــق وال يكونــوا كالذيــن أوتــوا الكتــاب مــن‬ ‫قبــل فطــال عليهــم األمــد فقســت قلوبهــم وكثيــر منهــم فاســقون}‬ ‫[الحديــد‪ ،]16 :‬واتــا‪ :‬ئايــا كاتــى ئ ـه‌وه‌ نزيــك نه‌بۆت ـه‌وه‌ بــۆ ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌ باوه‌ڕيــان هێنــاوه‌ ك ـه‌ دڵه‌كانيــان ن ـه‌رم و ملك ـه‌چ بێــت بــۆ يــادى‬ ‫پ ـه‌روه‌ردگار وه‌ ئ ـه‌وه‌ى دابه‌زيــوه‌ ل ـه‌ قوڕئــان وه‌ وه‌ك ئه‌وان ـه‌ نه‌بــن‬ ‫ك ـه‌ له‌پێــش خۆيــان كتێبيــان بــۆ ڕه‌وانه‌كرابــوو وه‌ك جوله‌ك ـه‌و‬ ‫گاوره‌كان جــا هيــوا درێــژ بــوون و زۆريــان به‌س ـه‌ردا تێپ ـه‌ڕى وه‌‬ ‫دڵه‌كانيــان ڕه‌قبــوو وه‌ زۆربه‌يــان تاوانــكار و ده‌رچــوون ل ـه‌ فه‌رمانــى‬ ‫پ ـه‌روه‌ردگار‪.‬‬ ‫به‌راســتى ئێســتا كاتــى ئ ـه‌وه‌ هاتــووه‌ تــا نيته‌كانمــان پاكبكه‌ين ـه‌وه‌‬ ‫وه‌ چــاو ب ـه‌ كرده‌وه‌كانمانــدا بخشــێنينه‌وه‌ وه‌ هه‌رچــى شــتێك بيــر‬ ‫و هزرمــان ل ـه‌ ئامانجه‌كانمــان الده‌دات ده‌ركه‌يــن ل ـه‌ دڵمــان‪ ،‬وه‌‬ ‫بگه‌ڕێيه‌ن ـه‌وه‌ بــۆ الى هللا تعالــى ب ـه‌ ته‌وبه‌يه‌ ـكـى يه‌كجاره‌ ـكـى وه‌‬ ‫ئه‌م ـه‌ش ب ـه‌ وازهێنــان ل ـه‌ تــاوان و س ـه‌رپێچى و په‌شــيمان بوون ـه‌وه‌‬ ‫له‌س ـه‌رى وه‌ به‌ڵێــن بده‌يــن ب ـه‌ هللا تعالــى ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ جارێكــى تــر‬ ‫نه‌گه‌ڕێين ـه‌وه‌ س ـه‌رى‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬قــل يــا عبــادي‬ ‫الذيــن أســرفوا علــى أنفســهم ال تقنطــوا مــن رحمــة هللا إن هللا يغفــر‬ ‫ً‬ ‫جميعــا إنــه هــو الغفــور الرحيــم} [الزمــر‪ ، ]53 :‬واتــا‪ :‬بڵــێ‬ ‫الذنــوب‬ ‫ب ـه‌ به‌نــده‌كان ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ســته‌م و زياده‌ڕۆييــان كــردووه‌ له‌س ـه‌ر‬ ‫خۆيــان بــا لـه‌ ڕه‌حمـه‌ت و ســۆز و ميهــرى پـه‌روه‌ردگار بــێ هيــوا نه‌بــن‬ ‫به‌ڕاســتى هللا تعالــى ل ـه‌ هه‌مــوو تاوا‌ن ـه‌كان خۆشــده‌بێت به‌ڕاســتى‬ ‫ه ـه‌ر خــۆى لێبــورده‌ و ب ـه‌ به‌زه‌يي ـه‌‪ ،‬وه‌ پێويســته‌ له‌س ـه‌رمان ك ـه‌‬ ‫داواى س ـه‌ركه‌وتن و ڕێنوێنــى ئ ـه‌و بكه‌يــن جــا ته‌نهــا هللا تعالــى ه ـه‌ر‬ ‫خــۆى سـه‌ركه‌وتنمان پــێ ده‌به‌خشــێت‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬إن‬ ‫ينصركــم هللا فــا غالــب لكــم وإن يخذلكــم فمــن ذا الــذي ينصركــم‬ ‫مــن بعــده وعلــى هللا فليتــوكل املؤمنــون} [آل عم ـران‪ ، ]160 :‬واتــا‪:‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر هللا تعالــى س ـه‌رتان بخــات هيــچ كه‌ســێك به‌س ـه‌رتاندا زاڵ‬ ‫نابێــت وه‌ ئه‌گ ـه‌ر تو�شــى دۆڕانيشــتان بــكات و پشــتان به‌ربــدات‬ ‫جــاك ێ هه‌ي ـه‌ جگه‌ل ـه‌و س ـه‌رتان بخــات به‌راســتى ه ـه‌ر ئيمانــداران‬ ‫پشــت و په‌نــا ب ـه‌و ده‌به‌ســتن‪.‬‬ ‫ده‌بــا وه‌ك ئ ـه‌و ئافره‌تان ـه‌ بيــن ك ـه‌ ڕۆ ڵــى خۆيــان ده‌زانــن و ئ ـه‌رك و‬ ‫فه‌رمانــى سه‌رشــانيان به‌جــێ گه‌يانــدووه‌‪ ،‬به‌ڕاســتى يارمه‌تــى و‬ ‫پشــتيوانى هاوس ـه‌ره‌ موجاهيده‌ك ـه‌ت ‪ -‬ئ ـه‌ى خوشــكى ئازيــز ‪ -‬ئ ـه‌وه‌‬ ‫‪15‬‬

‫ل ـه‌ ڕۆڵ ـه‌ ه ـه‌ره‌ س ـه‌ره‌كيه‌كانته‌ ل ـه‌ خا ـكـى جيهــاد‪ ،‬وه‌ ناگونجێــت ك ـه‌‬ ‫زيــاده‌ ڕۆيــى بكه‌يــت بــۆ دڵنيــا بوون ـه‌وه‌ له‌م ـه‌‪ ،‬جــا بــا ماڵه‌ك ـه‌ت‬ ‫ببێت ـه‌ شــوێنێك بــۆ حه‌ســانه‌وه‌ى ن ـه‌ك بــۆ ده‌رد و ئــازارى‪ ،‬وه‌‬ ‫بيك ـه‌ شــوێنێك بــۆ دوبــاره‌ وزه‌ به‌خشــينه‌وه‌ پێــى بــۆ جيهادكــردن‬ ‫وه‌ كۆتــا وزه‌ و توانــاى ك ـه‌ ماويه‌تــى هه‌ڵمه‌چۆڕێنــه‪ ،‬خه‌مه‌كانــت‬ ‫بخه‌اليه‌ك ـه‌وه‌ وه‌ پێويســتيه‌كانى ئ ـه‌و بخ ـه‌ره‌ پێش ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ڕێــزى‬ ‫بوونــى ئ ـه‌و بگــره‌ وه‌ ئارامگرب ـه‌ ل ـه‌ س ـه‌ر نه‌بوونــى جــا به‌ڕاســتى ئ ـه‌و‬ ‫بازرگانيي ـه‌ك نــاكات وه‌ ن ـه‌ كارمه‌ندێك ـه‌ وه‌ك ل ـه‌ واڵتــى كوفــر هه‌ي ـه‌‬ ‫ دار الكفــر‪ ،‬به‌ڵكــو به‌ڕاســتى ئ ـه‌و موجاهيــده‌ ل ـه‌ پێنــاو هللا تعالــى‬‫خزمه‌تــى ئاينــى پ ـه‌روه‌ردگارى ب ـه‌رز و به‌ڕێــزت ده‌كات‪ ،‬جــا هه‌وڵبــده‌‬ ‫ك ـه‌ ئ ـه‌و ئاســته‌نگيانه‌ى له‌س ـه‌ر ســوك بكه‌يــت ك ـه‌ پێي ـه‌وه‌ گيــرۆده‌‬ ‫بــووه‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌و الوازي ـه‌ى خــۆت هه‌ت ـه‌ نه‌يهێڵيــت و بيشــاريته‌وه‌‬ ‫تاوه‌كــو شـه‌يطان بــۆى نـه‌كات بـه‌ ئاشــوب و فيتنه‌يـه‌ك لـه‌ ناوه‌نــدى‬ ‫گۆڕه‌پانــى جه‌نــگ‪ ،‬وه‌ خز‌مه‌تــى بك ـه‌ به‌وپ ـه‌ڕى توانــات وه‌ ب ـه‌ من ـه‌ت‬ ‫و شــكۆى هللا تعالــى هه‌مــان پاداشــتى ئ ـه‌وت ده‌ســت ده‌كه‌وێــت إن‬ ‫شــاء هللا‪.‬‬ ‫ئيبــن ئه‌بــو دونيــا ل ـه‌ جابــرى كــوڕى عبــدهللا گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ ك ـه‌‬ ‫ده‌ڵێــت‪ :‬كاتێــك ك ـه‌ ئێم ـه‌ الى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬دانيشــتبووبن له‌پــڕ‬ ‫ئافره‌تێــك هات ـه‌الى‪ ،‬جــا ئافره‌ته‌ك ـه‌ گوتــى‪ :‬ئ ـه‌ى ڕه‌ســول هللا مــن‬ ‫نێــردراوى ئافره‌تانــم بــۆ الى تــۆ‪ ،‬ئ ـه‌ى ره‌ســول هللا‪ :‬پ ـه‌روه‌ردگارى‬ ‫پيــاوان و پ ـه‌روه‌ردگارى ئافره‌تانيــش ه ـه‌ر هللا ي ـه‌ ‪ ،b‬وه‌ ئــاده‌م‬ ‫باو ـكـى ئافره‌تانيــش و باو ـكـى پياوانيش ـه‌‪ ،‬وه‌ ح ـه‌واء دايكــى پياوانيــش‬ ‫و دايكــى ئافره‌تانيش ـه‌‪ ،‬وه‌ هللا ‪ b‬تــۆى بــۆ پيــاوان و ئافره‌تانيــش‬ ‫ڕه‌وانـه‌ كــردووه‌‪ ،‬جــا ئه‌گـه‌ر پيــاوان ده‌رچــوون لـه‌ پێنــاو هللا تعالــى وه‌‬ ‫كــوژران ئ ـه‌وا ئ ـه‌وان زينــدوون و الى پ ـه‌روه‌ردگار رۆزيــان ده‌درێــت‪،‬‬ ‫وه‌ ئه‌گ ـه‌ر ده‌رچــوون ئ ـه‌وا پاداشــتيان بــۆ هه‌ي ـه‌ ه ـه‌روه‌ك خــۆت‬ ‫ده‌يزانــى‪ ،‬وه‌ ئێم ـه‌ش خزمه‌تيــان ده‌كه‌يــن و خۆمــان ده‌گرين ـه‌وه‌‬ ‫له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وان‪ ،‬جــا چ پاداشــتێك بــۆ ئێم ـه‌ هه‌ي ـه‌ له‌س ـه‌ر ئه‌مــه؟‬ ‫جــا پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g -‬فه‌رمــووى‪ :‬س ـه‌المى مــن بگه‌ێن ـه‌ ب ـه‌ ئافره‌تــان‬ ‫و پێيــان بڵــێ‪ :‬به‌ڕاســتى گوێڕايه‌ڵــى هاوس ـه‌ر هه‌مــان پاداشــتى هه‌ي ـه‌‪،‬‬ ‫وه‌ كه‌مێــك ل ـه‌ ئێــوه‌ ئه‌نجامــى ده‌ده‌ن [النفقــة علــى ال ِعيــال]‪.‬‬ ‫جــا بــا نيه‌ته‌كانمــان تــازه‌ بكه‌ين ـه‌وه‌ ئ ـه‌ى خوشــكه‌كانم‪ ،‬به‌ڕاســتى‬ ‫ڕه‌ســول هللا ‪ g‬فه‌رموويه‌تــى‪ :‬به‌ڕاســتى كــرده‌وه‌كان ب ـه‌ پێــى‬ ‫نيه‌ته‌كانــن وه‌ به‌ڕاســتى هه‌ركه‌ســيش ب ـه‌ پێــى نيه‌تــى خــۆى [رواه‬ ‫البخــاري ومســلم]‪.‬‬ ‫وه‌ ئێســتاش له‌س ـه‌ره‌تاوه‌ بــا په‌يــڕه‌و و شــوێنكه‌وته‌ى خه‌ديج ـه‌‬ ‫بيــن ‪ i‬ئ ـه‌و ئافره‌ت ـه‌ى ك ـه‌ هللا ‪ c‬س ـه‌المى بــۆى نــارد و مــژده‌ى‬ ‫ماڵێكــى له‌به‌هه‌شــتى پێــدا ب ـه‌ هــۆى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ڕاســته‌وخۆ بــاوه‌ڕى‬ ‫ب ـه‌ هللا تعالــى هێنــا وه‌ ب ـه‌رده‌وام بــوو له‌س ـه‌ر ئه‌م ـه‌ ب ـه‌ پاڵپشــتى‬ ‫كــردن و هــاوكارى هاوس ـه‌ره‌كه‌ى ڕه‌ســول هللا ‪.g‬‬ ‫وه‌هه‌روه‌هــا ب ـه‌ په‌يــڕه‌و و چاولێك ـه‌رى عائيش ـه‌ بيــن ‪ i‬ئ ـه‌و‬ ‫عائش ـه‌يه‌ى ك ـه‌ بيــر و هزرێكــى لێهاتوان ـه‌ى هه‌بــوو وه‌ خــاوه‌ن يــاد‬

‫و هۆشــێكى سه‌رس ـه‌ڕهێنه‌ر بــووه‌ ك ـه‌ ل ـه‌ ڕێگه‌يان ـه‌وه‌ ژماره‌يه‌ ـكـى‬ ‫زۆر و به‌رچــاوى فه‌رمــووده‌ى بــۆ گواســتوينه‌ته‌وه‌ ب ـه‌ ئه‌ندازه‌ي ـه‌ك‬ ‫ك ـه‌ كتێبخان ـه‌ ئيســاميه‌كه‌مان وه‌ك ئێســتاى لێنه‌ده‌هــات بــێ ئ ـه‌و‬ ‫زانســته‌ى ئ ـه‌و بــۆى گێڕاوينه‌ت ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫وه‌ هه‌ره‌وه‌هــا جــا به‌ڕاســتى پێويســته‌ ك ـه‌ شــوێنكه‌وته‌ و په‌يــڕه‌وى‬ ‫هه‌مــوو دايكانــى ئيمانــداران بكه‌يــن وه‌ ب ـه‌ جگه‌ل ـه‌ مانيــش ل ـه‌‬ ‫ئافره‌ت ـه‌ چاكه‌كاره‌كانــى ده‌ورى ڕه‌ســول هللا ‪.g‬‬ ‫وه‌ له‌گ ـه‌ڵ ئه‌م ـه‌ش به‌ڕاســتى پێويســته‌ له‌س ـه‌رمان ئ ـه‌ى‬ ‫خوشــكه‌كانم كـه‌ واز لـه‌ تــاواه‌كان بهێنيــن ‪-‬بـه‌ گـه‌وره‌ و بچوكيـه‌وه‌‬ ‫ وه‌ ل ـه‌ جێگ ـه‌ى تاوانه‌كانمــان تر�ســى هللا تعالــى ل ـه‌ دڵمانــدا بێــت‪،‬‬‫به‌ته‌نيــا پشــت مه‌به‌ســتن ب ـه‌ ئــاوات و خۆزگ ـه‌ جــا به‌ڕاســتى ئێم ـه‌‬ ‫ده‌ســته‌به‌رى و دڵنيايــى ئ ـه‌وه‌ ن ـه‌دراوه‌ پێمــان ك ـه‌ كرده‌وه‌كانمــان‬ ‫وه‌رده‌گيرێــت وه‌ له‌وان ـه‌ش نيــن ك ـه‌ مــژده‌ى به‌هشــتيان پێــدراوه‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو له‌س ـه‌رمان پێويســته‌ ك ـه‌ پاڵن ـه‌رى خۆمــان بيــن بــۆ‬ ‫چاك ـه‌كارى ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هللا تعالــى له‌س ـه‌رى واجــب كردوويــن‬ ‫وه‌ ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ب ـه‌رده‌وام كۆشــش بكه‌يــن بــۆ ئه‌نجامدانــى‬ ‫ســونه‌ته‌كان و په‌رستش ـه‌كانى ب ـه‌ده‌ر ل ـه‌ ف ـه‌رزه‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ كۆتايــدا به‌ڕاســتى مــن جارێكــى تريــش ده‌ســتبه‌رداربوون‬ ‫و وازهێنــان ل ـه‌ دونياتــان ئه‌خه‌م ـه‌وه‌ بيــر وه‌ ئامۆژگاريتــان‬ ‫ده‌ك ـه‌م ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئــازارى نه‌هامه‌تــى بگــۆڕن بــۆ شــيرينى بــاوه‌ڕ‬ ‫ب ـه‌ يادكردن ـه‌وه‌ى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌م ئــازاره‌ به‌ڕاســتى ل ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار‬ ‫نزيكمــان ده‌كات ـه‌وه‌ جــا چ شــتێك ل ـه‌م ئــازاره‌ شــيرينتر هه‌ي ـه‌!‬ ‫وه‌ بــا ل ـه‌م ئافره‌تان ـه‌ بيــن ك ـه‌ دڵته‌نــگ ده‌بــن كاتێــك ده‌بينــن‬ ‫هاوس ـه‌ره‌‌كانيان يــان رۆڵه‌كانيــان ب ـه‌ بــێ ش ـه‌هيدبوون ل ـه‌‬ ‫گۆڕه‌پانــى جه‌نــگ گه‌ڕاونه‌ت ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫هه‌ڵســتن و ڕابــن ب ـه‌ ئازايــى و بوێــرى وه‌ هه‌ڵســتن ب ـه‌ قوربانيــدان‬ ‫ل ـه‌م جه‌نگ ـه‌دا ه ـه‌روه‌ك ئافره‌ت ـه‌ چاك ـه‌كاره‌كان كرديــان له‌س ـه‌ر‬ ‫ده‌مــى ڕه‌ســول هللا ‪ g‬وه‌ ئ ـه‌وان ئه‌مه‌يــان نه‌كــردووه‌ له‌ب ـه‌ر‬ ‫كه‌مــى ژمــاره‌ى پيــاوان به‌ڵكــو له‌ب ـه‌ر خۆشه‌ويســتيان بــۆ جيهــاد‬ ‫و ئاره‌زوويــان بــۆ قوربانيــدان ل ـه‌ پێنــاو هللا تعالــى و به‌هه‌شــت‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌و ئافره‌ت ـه‌ به‌ڕێــز و پيرۆزان ـه‌ش ئــوم عيمــاڕه‌ بــوو ‪ -‬نســيبه‌ى‬ ‫كچــى كه‌عبــى ئه‌نصــاڕى ئيمامــى ذه‌هه‌بــى ‪ r‬گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ ئــوم عيمــاڕه‌ ل ـه‌ جه‌نگــى ب ـه‌در و حوده‌يبي ـه‌ و حونه‌يــن و‬ ‫يه‌مام ـه‌ ئامــاده‌ بــووه‌‪ ،‬جــا ب ـه‌ ئازايــى و بوێري ـه‌وه‌ ش ـه‌ڕى كــرد‬ ‫تــا ئ ـه‌وه‌ى ده‌ســتى په‌ڕێنــدرا ل ـه‌ جيهــاد‪ ،‬وه‌ ره‌ســول هللا ‪g‬‬ ‫له‌باره‌ي ـه‌وه‌ فه‌رمــووى‪ :‬به‌ڕاســتى شــوێن و پێگ ـه‌ى نســيبه‌ى‬ ‫كچــى كه‌عــب باشــتره‌ ل ـه‌ شــوێن و پێگ ـه‌ى فــان و فــان [ســير‬ ‫أعــام النبــاء]‪.‬‬

‫خوشــكه‌كانم ب ـه‌ ب ـه‌راورد ب ـه‌ ئ ـه‌م ئافره‌ت ـه‌ چاكه‌كاران ـه‌‪،‬‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬چــى ده‌ڵێــت س ـه‌باره‌ت ب ـه‌ ئێم ـه‌؟‬ ‫به‌ڕاســتى پێشــبڕكێكه‌ ل ـه‌ قۆناغه‌كانــى كۆتاييداي ـه‌ جــا ئ ـه‌ى‬ ‫خوشــكه‌ به‌هاداره‌ك ـه‌م به‌رده‌وامب ـه‌ ل ـه‌ ه ـه‌وڵ و كۆششــت‬ ‫هه‌رچه‌نــد ك ـه‌ تو�شــى هيال ـكـى وسســتى بــووى‪ ،‬وه‌ پشــت‬ ‫به‌ســتوو ب ـه‌ هللا تعالــى ومتمان ـه‌ت پێــى هه‌بێــت وه‌ به‌رگ ـه‌ بگــره‌‬ ‫و پشــوو درێــژ ب ـه‌ ئارامگرتــن له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ توشــت دێــت‬ ‫ل ـه‌ پێنــاو پ ـه‌روه‌ردگار {إن هللا مــع الصابريــن} [األنفــال‪]46 :‬‬ ‫به‌ڕاســتى هللا تعالــى له‌گ ـه‌ل ئارامگران ـه‌‪ ،‬وه‌ به‌گــوڕ وتيــن ب ـه‌ بــۆ‬ ‫پێشكه‌شــكردنى هه‌مــوو ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێويســته‌ ل ـه‌ پينــاو به‌ده‌ســت‬ ‫هێنانــى ره‌زامه‌نــدى پ ـه‌روه‌ردگارت وه‌ ئاماده‌باشــيت هه‌بێــت‬ ‫بــۆ قوربانيــدان ب ـه‌ به‌هادارتريــن و گرانتريــن شــتى ژيانــت‪ ،‬جــا‬ ‫بێگومــان ئه‌م ـه‌ دڵــت پاكژده‌كات ـه‌وه‌ ل ـه‌ په‌يوه‌ســت بــوون ب ـه‌‬ ‫هه‌رشــتێك يــان هه‌ركه‌ســێك جگ ـه‌ ل ـه‌ هللا تعالــى‪.‬‬ ‫وه‌ به‌ڕاســتى ئێمـه‌ هـه‌ر لـه‌ پێنــاو ئه‌مـه‌ هاتوويــن‪ ،‬تــا گه‌شــته‌كه‌مان‬ ‫ت ـه‌واو بكه‌يــن ب ـه‌ره‌و الى هللا تعالــى! جــا ب ـه‌ره‌و پێــش بــڕۆ و ڕوك ـه‌‬ ‫كــرده‌وه‌ى چاكـه‌ وه‌ تــكا ونزاكـه‌ت بخـه‌ره‌ وه‌رگيــراوه‌كان وه‌ مــژده‌ت‬ ‫لێبێــت ب ـه‌ يه‌كێــك ل ـه‌ دوو پاداشــت و چاك ـه‌كان ب ـه‌ ويســتى هللا‬ ‫تعالــى‪ ،‬س ـه‌ركه‌وتن يــان ش ـه‌هيد بــوون!‬ ‫وه‌ كۆتايــى پــێ دێنــم ب ـه‌ ووش ـه‌ و فه‌رمايشــته‌ ت ـه‌واو و ڕێكه‌كانــى‬ ‫هللا تعالــى‪{ :‬وجاهــدوا فــي هللا حـ ّـق جهــاده هــو اجتباكــم ومــا جعــل‬ ‫عليكــم فــي الديــن مــن حــرج ملــة أبيكــم إبراهيــم هــو سـ ّـماكم‬ ‫املســلمين مــن قبــل وفــي هــذا ليكــون الرســول شـ ً‬ ‫ـهيدا عليكــم‬ ‫وتكونــوا شــهداء علــى النــاس فأقيمــوا الصــاة وآتــوا الــزكاة‬ ‫واعتصمــوا بــاهلل هــو موالكــم فنعــم املولــى ونعــم النصيــر} [الحــج‪:‬‬ ‫‪ ،]78‬واتــا‪ :‬وه‌ جيهــاد بك ـه‌ن و تێبكۆشــن ل ـه‌ ڕێگ ـه‌ى هللا تعالــى ب ـه‌‬ ‫شــێوه‌يه‌ى ك ـه‌ شــياويه‌تى ئ ـه‌و ئێــوه‌ى هه‌ڵبــژاردووه‌ و ل ـه‌ ئايينــدا‬ ‫هيــچ شــتێكى گــران و ئاســته‌نگى له‌س ـه‌ر دانه‌نــاون ئه‌م ـه‌ ئاينــى‬ ‫باوه‌گه‌وره‌تــان ئيبڕاهيم ـه‌ وه‌ ل ـه‌ پێشــتر ئ ـه‌و ناوينــاون موســڵمانان‬ ‫وه‌ ل ـه‌م قورئانه‌شــدا تــا پێغه‌مب ـه‌ر ببێت ـه‌ گه‌واهيــده‌ر و شــاهێد‬ ‫له‌س ـه‌ر ئێــوه‌ و ئێــوه‌ش ببن ـه‌ شــاهێد له‌س ـه‌ر خه‌ڵكــى جــا ئێــوه‌ش‬ ‫نوێژبك ـه‌ن و زه‌كات بــده‌ن و پشــتتان ته‌نهــا ب ـه‌ هللا ببه‌ســتن‬ ‫به‌ڕاســتى ه ـه‌ر ئ ـه‌و ياريــده‌ و پشــتيوانتانه‌ جــا به‌ڕاســتى باشــترين‬ ‫پشــتيوان و باشــترين س ـه‌رخه‌ره‌‪.‬‬

‫جــا بــا ڕابمێنيــن و س ـه‌يرى پێگ ـه‌ى خۆمــان بكه‌يــن ئ ـه‌ى‬ ‫تايبه‌ت‬

‫‪16‬‬

17

‫َ َّ َ ْ ُ ْ َ‬ ‫سَــوپاس بــۆ هللا ك ـه‌ ل ـه‌ قورئــان فه‌رمويه‌تــى‪{َ :‬ولــا َرأى الؤ ِم ُنــون تاقيكردن ـه‌وه‌وه‌‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ل ـه‌ فه‌رمــوده‌ى قود�ســى هاتــوه‌ ك ـه‌‬ ‫ُ‬ ‫ْ ْ َ َ َ ُ َٰ َ َ َ َ َ َ َّ ُ َ َ ُ ُ‬ ‫ص َد َق َّ ُ‬ ‫ـول ُه َو َ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه ۚ َو َما پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ل ـه‌ په‌روه‌ردگاري ـه‌وه‌ گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌‪( :‬پ ـه‌روه‌ردگارم‬ ‫الحزاب قالوا هذا ما وعدنا الل ورسـ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َز َاد ُهـ ْـم ِإل ِإ َيم ًانــا َوت ْسـ ِـل ًيما} ]األحـزاب‪ ،[22 :‬واتــا (كاتێــك ئـه‌وان ئـه‌و فه‌رمانــی پێكــردوم ئ ـه‌وه‌ی كه‌نازانــن فێرتــان بك ـه‌م ل ـه‌وه‌ی ك ـه‌ ل ـه‌م‬ ‫هه‌مــوو ده‌ســته وگرۆهانه‌یــان بینــی گوتیــان‪ :‬ئه‌مــه ئه‌وه‌یــه کــه هللا ڕۆژه‌دا فێــری كــردوم هه‌رماڵێــك ك ـه‌ خه‌اڵتــم كردبێــت به‌به‌نده‌ی ـه‌ك‬ ‫و پێغه‌مبه‌ره‌ک ـه‌ی به‌ڵێنــی پێداویــن (که‌ئــاوا دژایه‌تــی ئایینه‌ک ـه‌ی ئ ـه‌وه‌ بــۆی حه‌اڵڵ ـه‌‪ ،‬مــن به‌نده‌كانــی خۆمــم هه‌مــوو له‌س ـه‌ر ڕێــگای‬ ‫ده‌کرێــت و کاف ـران ودووڕووه‌کان نه‌خش ـه‌و پیــان ده‌کێشــن بــۆ ڕاســت وته‌وحيــد دروســت كــردوه‌‪ ،‬كه‌چــی شـه‌یتانه‌كان هاتــن بۆیــان‬ ‫ڕیش ـه‌که‌ن کردنــی)‪ ،‬دیــاره کــه هللا و پێغه‌مبه‌ره‌ک ـه‌ی ڕاســتیان و له‌دینــی خۆیانیــان الدان و ئـه‌وه‌ی بــۆم حـه‌اڵڵ كردبــون حه‌ڕامیــان‬ ‫فه‌رمــوو له‌پێــش هاتنیــدا‪ ،‬بێگومــان ئ ـه‌و دژایه‌تییــه بــاوه‌ڕو ملکه‌چــی كــرد له‌س ـه‌ریان‪ ،‬فه‌رمانیــان پــێ كــردن ك ـه‌ هاوه‌ڵــم بــۆ دابنێــن بــێ‬ ‫نه‌بێــت هیچــی تــری بــۆ زیــاد نه‌کــردن)‪ ،‬وه‌ شــايه‌تى ده‌ده‌م ب ـه‌وه‌ى ئ ـه‌وه‌ی هیــچ به‌ڵگه‌یه‌كــم له‌س ـه‌ر دانابێــت‪ ،‬هللا تعالــی ته‌ماشــای‬ ‫هيــچ په‌رســتراوێك ني ـه‌ به‌ح ـه‌ق جگ ـه‌ ل ـه‌ هللا هيــچ هاوبه‌شــێكى ني ـه‌ هه‌مــوو دانیشــتوانی س ـه‌ر زه‌وی كــرد هه‌رهه‌مویانــی البێــزرا چ‬ ‫وه‌ شــايه‌تى ده‌ده‌م ك ـه‌ موحه‌مم ـه‌د به‌نــده‌ ونێــردراوى (هللا)ي ـه‌‪ ،‬هللا عه‌ره‌بیــان وچ عه‌جه‌میــان مه‌گ ـه‌ر كه‌مێــك نه‌بێــت له‌پاشــماوه‌ی‬ ‫ناردويه‌تــى به‌شمشــێر ل ـه‌ پێــش هاتنــى قيام ـه‌ت وه‌ك مزگێنــى ده‌ر خــاوه‌ن كتێب ـه‌كان وفه‌رمــووی‪( :‬ئ ـه‌ی موحه‌م ـه‌د مــن بۆی ـه‌ تــۆم‬ ‫وئاگاداركه‌ره‌وه‌ي ـه‌ك وبانگخوازێــك بــۆ الى هللا ئ ـه‌وه‌ش به‌ئيزنــى نــاردوه‌ تاكــو تــۆ تاقیبكه‌مـه‌وه‌ و كه‌ســانی تریشــت پــێ تاقیبكه‌مـه‌وه‌‪،‬‬ ‫خــۆى وه‌ ناردويه‌تــى وه‌ك ڕوناكي ـه‌ك و ڕۆشــناييه‌ك‪ ،‬ك ـه‌ به‌هۆي ـه‌وه‌ مــن نامه‌یه‌كــم ناردۆت ـه‌ س ـه‌ر تــۆ ك ـه‌ ئــاو نایشــواته‌وه‌‪ ،‬چ له‌خ ـه‌ودا‬ ‫بيانــوو ده‌بڕێــت وميلله‌تــى ته‌وحيــدى پــێ سه‌رخســت‪ ،‬وه‌ جيهــادى چ له‌بێداریــدا ده‌یخوێنیت ـه‌وه‌‪ ،‬هه‌روه‌هــا هللا فه‌رمانــی پێكــردوم ك ـه‌‬ ‫كــرد له‌ڕێگ ـه‌ى هللا تاوه‌كــو ئايــن به‌رپابــوو‪ ،‬وه‌ درورد وس ـه‌الم قوڕه‌یــش بســوتێنم [له‌ناویــان ب ـه‌رم]‪ .‬منیــش گوتــم‪ :‬پ ـه‌روه‌ردگار جــا‬ ‫ئه‌گـه‌ر وابكـه‌م ئه‌وانیــش وه‌كــو نــان سـه‌رم كـه‌رت و پـه‌رت ده‌كـه‌ن‪،‬‬ ‫له‌س ـه‌ر خــۆى خانه‌واده‌كه‌ى‪...‬ل ـه‌ پاشــاندا؛‬ ‫ئه‌ویــش فه‌رمــووی‪( :‬تــۆش ده‌ریانكـه‌ وه‌چــۆن ئـه‌وان ده‌ریــان كــردی‪،‬‬ ‫به‌ڕاســتى ل ـه‌ ســونه‌ته‌ نه‌گۆڕه‌كانــى هللا تعالــى تاقيكردن ـه‌وه‌ى به‌نــده‌‬ ‫ه‌كانيه‌تــى هـه‌روه‌ك هه‌واڵــى پێداويــن ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬أ َحسـ َـب له‌گه‌ڵیــان بجه‌نگ ـه‌ ئێم ـه‌ یارمه‌تیــت ده‌ده‌یــن‪ ،‬تــۆ ســامانی خــۆت‬ ‫باوه‌ڕدار‬ ‫ِ‬ ‫َّ ُ َ ُ ْ َ ُ َ َ ُ ُ َ َّ َ ُ ْ َ ُ ْ َ ُ َن َ َ َ ْ َ َ َّ ببه‌خش ـه‌ ئێم ـه‌ش پێــت ده‌به‌خشــین‪ ،‬له‌شــكرێك بنێــره‌ ئێم ـه‌ پێنجــی‬ ‫النــاس أن يتركــوا أن يقولــوا آمنــا وهــم ل يفتنــو * ولقــد فتنــا‬ ‫َ ْ ْ َ َ َ ْ َ َ َّ َّ ُ َّ َ َ ُ َ َ‬ ‫َّ‬ ‫َْ‬ ‫وه‌ك ئ ـه‌وت بــۆ ده‌نێریــن‪ ،‬به‌وان ـه‌ی ك ـه‌ گویڕایه‌ڵێــت ده‌ك ـه‌ن‪،‬‬ ‫ص َدقــوا َول َي ْعل َمـ َّـن الك ِاذ ِبيـ َـن ‌}‬ ‫ال ِذيـ َـن ِمــن قب ِل ِهــم فليعلمــن الل ال ِذيــن‬ ‫بجه‌نگ ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ ئه‌وان ـه‌ی لێــت یاخــی بــوون)‪.‬‬ ‫]العنكبــوت‪ ،]2 :‬واتــا‪( :‬ئایــا خه‌ڵكــی وایانزانیــوه‌‪ ،‬وازیــان لێده‌هێنرێــت‬ ‫و پشــتگوێ ده‌خرێــن كــه بڵێــن ئیمــان و باوه‌ڕمــان هێنــاوه‌‪ ،‬له‌كاتێكــدا‬ ‫ئ ـه‌وان تاقــی نه‌كرێن ـه‌وه و توو�شــی س ـزا و ئــازار نه‌كرێــن * ســوێند‬ ‫ئه‌و تاقيكردنه‌وه‌يه‌ى ك ‌ه ئه‌مڕۆ ده‌وڵه‌تى ئيســامى پێيدا تێپه‌ڕ ده‌بێت‬ ‫ب ـه‌هللا بێگومــان ئێمــه ئه‌وان ـه‌ی پێــش ئه‌مانمــان تاقیكردۆت ـه‌وه‬ ‫ل ‌ه كۆبوونه‌وه‌ى ميلله‌تى كوفر وحيزبه‌كان ته‌نها ڕاســتى به‌ڵێنى (هللا)يه‌‬ ‫بــه جۆره‌هــا شــێوه‌‪ ،‬تــا هللا تعالــى (لــه جیهانــی واقیعــدا) ئه‌وان ـه‌ی‬ ‫هيــچ ناڵێــن م ‌هگـه‌ر ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه پێشــينه‌ى چــاك لـ ‌ه هاوه‌اڵنــى پێغه‌مبـه‌ر‬ ‫ُ‬ ‫ڕاســتیان كــردووه بیانناســێت و ده‌ركـه‌ون‪ ،‬هه‌روه‌هــا درۆزنه‌كانیــش ‪ g‬گوتيــان له‌كاتــى بينينــى حيزب ـه‌كان‪{ :‬هـ َـذا َمــا َو َع َد َنــا َّ ُ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ده‌بێــت بناســێت و ده‌رك ـه‌ون)‪.‬‬ ‫صـ َـد َق َّ ُ‬ ‫َو َ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه ۚ َو َمــا َز َاد ُهـ ْـم ِإل ِإ َيم ًانــا َوت ْسـ ِـل ًيما}‪.‬‬ ‫َ َ ْ َ َ ُ َّ ُ َ َ َ َ ْ ُ ْ َ َٰ ّ َ ْ ُ َ به‌ڕاســتى هللا له‌ســوڕه‌تى به‌قـه‌ڕه‌ ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫وه‌ هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬ولــو يشــاء الل لنتصــر ِمنهــم ول َ ِكــن ِليبلــو‬ ‫َ ْ َ ْ ُ ْ َ َ ْ ُ ُ ْ َ َّ َ َ َ َّ َ ْ ُ َّ َ ُ َّ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ‬ ‫َب ْع َ‬ ‫ْ‬ ‫ض ُكــم ب َب ْعــض ۗ َو َّالذيـ َـن ُقت ُلــوا فــي َ‬ ‫الل فلــن ُي ِضـ َّـل أ ْع َمال ُهـ ْـم ‌} {أم ح ِســبتم أن تد ْخلــوا الجنــة ولــا يأ ِتكــم مثــل ال ِذيــن خلــوا ِمــن‬ ‫يل‬ ‫ـب‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ق ْبلكــم ۖ َّم َّسـ ْـت ُه ُم ال َبأ َسـ ُـاء َو َّ‬ ‫الضـ َّـر ُاء َوزلزلــوا َح َّتـ ٰـى َيقــو َل َّ‬ ‫الر ُســو ُل‬ ‫]محمــد‪]4 :‬واتــا‪( :‬ئه‌گـه‌ر هللا بیویســتایه خــۆی تۆڵـه‌ی لــێ ده‌سـه‌ندن‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ َّ ِ َ َ ُ َ َ ُ َ َ ٰ َ ْ ُ َّ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫الل ق ِريــب} ]البقــرة‪:‬‬ ‫الل ۗ أل ِإن نصــر ِ‬ ‫ب ـه‌اڵم ده‌یه‌وێــت به‌یه‌کتــر تاقیــان بکات ـه‌وه‌‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ش له‌پێنــاوی وال ِذيــن آمنــوا معــه متــى نصــر ِ‬ ‫هللا ش ـه‌هید بــوون‪ ،‬هه‌رگیــز پاداشــتی ه ـه‌وڵ و کۆششــیان به‌زایــه ‪ ،]214‬واتــا‪( :‬ئایــا التــان وایــه هـه‌روا بــه ئاســانی ده‌چنــه به‌هه‌شــته‌وه‬ ‫نــادات) بۆي ـه‌ پێويســت بــوو ك ـه‌ بــاوه‌ڕدار گيانــى خــۆى بخات ـه‌وه‌ (بــێ ته‌نگانــه و ناخۆ�شــی)؟! مه‌گ ـه‌ر نموون ـه‌ی ئیماندارانــی‬ ‫تايبه‌ت‬ ‫تايب‬

‫‪18‬‬

‫به‌ڕاستى ڕافيزه‌ كۆبوونه‌وه‌ له‌ژێرئااڵى خاچ‬

‫پێشــووتان بــۆ بــاس نه‌ک ـراوه‌‪ ،‬کــه توو�شــی ش ـه‌ڕو ناخۆ�شــی و‬ ‫ته‌نگانـه‌و گرانــی و نـه‌داری بــوون و ته‌کانیــان خــواردوه و زۆریــان بــۆ‬ ‫هاتــووه به‌ڕادای ـه‌ک‪ ،‬هه‌تــا پیغه‌مبه‌ره‌که‌یــان و ئه‌وان ـه‌ی باوه‌ڕیــان‬ ‫هێنــاوه له‌گه‌ڵیــدا‪ ،‬ده‌یانگــوت‪ :‬ک ـه‌ی پ ـه‌روه‌ردگار س ـه‌رکه‌وتن‬ ‫ده‌به‌خشــێت؟! ئیتــر ک ـه‌ی هللا یارمه‌تــی ده‌نێرێــت؟! ئاگاداربــن و‬ ‫دڵنیابــن به‌ڕاســتی یارمه‌تــی هللا زۆر نزیک ـه‌)‪ ،‬هللا ئ ـه‌وه‌ى ڕه‌تكــرده‌وه‌‬ ‫ك ـه‌ گومانــى پێچه‌وان ـه‌ى ئ ـه‌وه‌ ده‌بــات ك ـه‌ ناچن ـه‌ به‌هه‌شــت‬ ‫ته‌نهــا دواى تاقيكردن ـه‌وه‌ نه‌بێــت ه ـه‌روه‌ك چــۆن نه‌ته‌وه‌كانــى‬ ‫پێشــوو تو�شــى نه‌هامه‌تــى بــوون ئه‌ويــش‪ :‬پێويســتى و هه‌ژاري ـه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫به‌ناخۆ�شــى ئه‌ويــش‪ :‬برســيه‌تى و نه‌خۆشــيه‌‪ ،‬وه‌ ب ـه‌ زيل ـزال ئه‌ويــش‪:‬‬ ‫ب ـه‌ تر�ســى دوژمن ـه‌‪ ،‬كاتێــك حيزب ـه‌كان ل ـه‌ ســاڵى خه‌نــده‌ق هاتــن‬ ‫ئه‌وانيــان بينــى گوتيــان ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ هللا و ڕه‌ســوله‌كه‌ى به‌ڵينيــان‬ ‫پێدابوويــن وه‌ هللا وڕه‌ســوله‌كه‌ى ڕاســتيانكرد‪ ،‬وه‌ بزانــن ك ـه‌ هللا‬ ‫تاقيكردن ـه‌وه‌ به‌تــرس وه‌ تاقيكران ـه‌وه‌ وه‌ك چــۆن ئه‌وان ـه‌ى پێــش‬ ‫خۆيــان تاقيكرانـه‌وه‌ ئـه‌وه‌ش ته‌نهــا بــاوه‌ڕ وملكه‌چــى حوكمــى (هللا)ى‬ ‫بــۆ زيادكــردن‪ ،‬ئـه‌وه‌ حاڵــى ئه‌مــڕۆى موســڵمانه‌ ڕاســتگۆكانه‌ هـه‌روه‌ك‬ ‫ئ ـه‌وه‌ حاڵــى موســڵمانه‌ ڕاســتگۆكان بــوو ل ـه‌ هه‌مــوو س ـه‌رده‌مێك‪ ،‬وه‌‬ ‫ئ ـه‌و فيتنه‌ي ـه‌ى ئه‌مــڕۆ موســڵمانانى پێتاقيده‌كرێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ده‌وڵه‌تــى‬ ‫خيالفـه‌ت له‌گـه‌ڵ ئـه‌و كافــره‌ خراپه‌كارانـه‌ ئـه‌و هێرشــبه‌رانه‌ى سـه‌ر‬ ‫ش ـه‌ريعه‌تى ئيســام‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ وێن ـه‌ و هاوشــێوه‌ى هه‌ي ـه‌ له‌س ـه‌رده‌مى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ ،g‬هللا پێغه‌مبه‌ره‌ك ـه‌ى و باوه‌ڕدارانــى پێتاقيكــرده‌وه‌‬ ‫وه‌ هللا ‪ c‬له‌س ـه‌ر ئ ـه‌م ڕوداوان ـه‌ وێن ـه‌ وئايه‌تــى ڕوشــنى دابه‌زانــد‪،‬‬ ‫وه‌ په‌رتوكه‌كانــى ســونه‌ت نه‌خشــێندراوه‌ به‌با�ســى زۆرێــك ل ـه‌‬ ‫ڕوداوه‌كان‪.‬‬ ‫پێش ـه‌وا ئيبــن ته‌يمي ـه‌ ‪ r‬ده‌ڵێــت‪( :‬به‌ڕاســتى ده‌قه‌كانــى قورئــان‬ ‫وســونه‌ت ك ـه‌ بريتيــن ل ـه‌ س ـه‌رچاوه‌ى بانگ ـه‌وازى محمــد ‪g‬‬ ‫‪19‬‬

‫به‌گشــتى با�ســى دروســتكراوه‌كان و به‌ڵێنه‌كانــى هللا ده‌ك ـه‌ن ل ـه‌‬ ‫قورئــان وســونه‌تى پێغه‌مبـه‌ر كـه‌ تو�شــى ئـه‌م ئومه‌تـه‌ دێــت هـه‌روه‌ك‬ ‫چــۆن ئومه‌ته‌كانــى پێشــوو تو�شــى هاتــن وه‌ هللا چيڕۆ ـكـى پێشــينه‌كانى‬ ‫بــۆ باســكردووين تــا ببێــت به‌په‌نــد بۆمــان وحاڵــى خۆمــان به‌حاڵــى‬ ‫ئ ـه‌وان بچوێنيــن وه‌ پێوان ـه‌ى كۆتايــى ئوم ـه‌ت بكه‌يــن به‌س ـه‌ره‌تاكه‌ى‬ ‫تــا بــاوه‌ڕدارى كۆتايــى ئوم ـه‌ت وه‌ك بــاوه‌ڕدارى س ـه‌ره‌تاكه‌ى بێــت)‬ ‫وته‌ك ـه‌ى كۆتايــى پێهــات ‪.r‬‬ ‫‪ g‬وهاوه‌ڵ ـه‌‬ ‫له‌جه‌نگــى ب ـه‌در په‌روه‌ردگارمــان چيڕۆ ـكـى پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫َ ْ َ َ َُ ْ َ ٌ‬ ‫به‌ڕێزه‌كانيمــان بــۆ ده‌گێڕێتـه‌وه‌ و ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬قــد كان لكــم آيــة ِفــي‬ ‫َْ‬ ‫َّ ُ ْ َ ٌ‬ ‫َ‬ ‫ٌَ َُ‬ ‫ْ َ‬ ‫الل َوأخـ َـر ٰى كا ِفـ َٰـرة َي َر ْ َو َن ُهــم ِّمث ُل ْي ِهـ ْـم‬ ‫ِ ْفئ َت ْيـ ِـن ال َتق َتــا ۖ ِفئــة تقا ِتـ ُـل ِفــي َسـ ِـب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫َ َ ًَْ ّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َرأ َي ال َع ْيــن ۚ َو َّ ُ‬ ‫الل ُي َؤ ّيـ ُـد ب َن ْ‬ ‫صـ ِـر ِه َمــن َيشـ ُـاء ۗ ِإ َّن ِفــي ذ ِلــك ل ِعبــرة ِ ل ِولــي‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َْ‬ ‫ال ْب َ‬ ‫صـ ِـار} ]ال عم ـران‪ ،[13 :‬واتــا‪( :‬ئ ـه‌ی محمــد ‪ g‬ب ـه‌و خه‌ڵکــه‬ ‫بڵــێ) بێگومــان ل ـه‌و دوو ده‌ســته‌یه‌ی کــه لــه (جه‌نگــی ب ـه‌دردا) ڕوو‬ ‫بــه ڕووی یه‌کتــر وه‌ســتان نیشــانه‌ وپه‌ندێکــی گ ـه‌وره بــوو بۆتــان‪،‬‬ ‫ده‌ســته‌یه‌کیان لــه پێنــاوی هللا ده‌جه‌نــگان‪ ،‬ده‌ســته‌که‌ی تریــان بــێ‬ ‫باوه‌ڕبــوون‪ ،‬ئیمانــداران له‌ب ـه‌ر چــاوی ئه‌وانــدا دوو ئه‌وه‌نده‌یــان‬ ‫ده‌نوانــد (لــه مه‌یدانــی جه‌نگــدا به‌چــاوی بینایــی و بینیــن)‪( ،‬هللا‬ ‫فریشته‌ی�شــی دابه‌زانــد بــۆ یارمه‌تــی ئیمانــداران)‪ ،‬هللا پشــتگیری‬ ‫(ه ـه‌ر ده‌ســته‌یه‌ک)و هه‌رکه‌ســێک بیه‌وێــت ده‌یــکات‪ ،‬به‌ڕاســتی ‬ ‫ئــا ل ـه‌و یارمه‌تی ـه‌دا په‌نــد و ئامــۆژگاری هه‌یــه بــۆ ئه‌وان ـه‌ی کــه‬ ‫بینایــی خۆیــان به‌کارده‌هێنــن و به‌وردیــی بیرده‌که‌ن ـه‌وه (کــه چــۆن‬ ‫کۆمه‌ڵێکــی ک ـه‌م زاڵ بــوون به‌س ـه‌ر کۆمه‌ڵێکــی زۆردا)‪.‬‬ ‫ وه‌ با�ســى ئ ـه‌وه‌ى بــۆ َكردويــن ك ـه‌ گه‌مــاڕۆى به‌َنــى نه‌ضيريــان دا‬ ‫ُ َ َّ‬ ‫ْ ْ ْ َ‬ ‫ْ َ َ َّ َ َ َ ُ‬ ‫ـاب ِمــن‬ ‫ى‪{ :‬هـ ْـو الْـ ِـذي أخـ َـر َج ُال ِذ َيــن ك ْفــروا ِمــن َ ُّأهـ ِـل َ ال ِكتـ ِ‬ ‫َوفه‌رمـ ْـو َ‬ ‫ ل َّول ال َحشــر ۚ َمــا ظننتـ ْـم أن َيخ ُر ُجــوا ۖ َوظنــوا أ َّن ُهــم َّما ِن َع ُت ُهــمْ‬ ‫ديارهــم‬ ‫ِ ُ ِ ُ ِ ُ ُ ِ ّ ِ َ َّ ِ َ َ َ ُ ُ َّ ُ ْ َ ْ ُ َ ْ َ ْ َ ُ َ َ َ َ‬ ‫الل فأتاهــم الل ِمــن حيــث لــم يحت ِســبوا ۖ وقــذف‬ ‫حصونهــم ِمــن ِ‬

‫ئه‌مڕۆ ئه‌وان يه‌كگرتون به‌يانى په‌رت وباڵوده‌بن‬

‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ُْْ‬ ‫ِفــي ُق ُل ِوبهـ ُـم ُّ‬ ‫الر ْعـ َـب َ ۚ ُيخ ِرُبــون ُب ُي َوت ُهــم ِبأ ْي ِد ِيهـ ْـم َوأ ْيـ ِـدي الؤ ِم ِنيـ َـن‬ ‫َ ْ‬ ‫اع َتبـ ُـر ِوا َيــا ُأولــي ْال ْب َ‬ ‫صـ ِـار} ]الحشــر‪ ،[2 :‬واتــا‪( :‬هللا ئ ـه‌و زاته‌ی ـه‌‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ف ِ‬ ‫ئه‌وان ـه‌ی بێباوه‌ڕبــوون لــه خاوه‌نانــی کتێــب‪ ،‬هه‌ڵیکه‌نــدن لــه‬ ‫شــوێنه‌واریان و ناچــاری کۆچــی کــردن لــه یه‌ک ـه‌م ده‌ســت پێکردنــی‬ ‫کۆکردن ـه‌وه‌و ده‌رکردنیانــدا‪ ،‬ئێــوه به‌ته‌مــا نه‌بــوون و گومانتــان‬ ‫نه‌ده‌بــرد ئــاوا به‌ئاســانی بــڕۆن‪ ،‬ئه‌وانیــش گومانیــان وابــوو کــه‬ ‫به‌ڕاســتی قه‌اڵکانیــان به‌رگریــان ده‌کات لــه ویســت و فه‌رمانــی‬ ‫هللا‪ ،‬ئه‌وســا ئیتــر لــه ال‌یه‌ک ـه‌وه هللا ب ـه‌اڵی به‌س ـه‌ر هێنــان کــه‬ ‫به‌خه‌یاڵیانــدا نه‌هاتبــوون و حســابیان بــۆ نه‌کردبــوو‪ ،‬ئه‌وســا هللا‬ ‫ترســێکی فڕێدایــه دڵیانـه‌وه‌‪ ،‬به‌ناچــاری ده‌ســتیان کــرد به‌کاولکردنــی‬ ‫خانووب ـه‌ره‌و ماڵه‌کانیــان به‌ده‌ســتی خۆیــان و ده‌ســتی ئیمانــداران‪،‬‬ ‫که‌وات ـه‌‪ :‬ئ ـه‌ی خــاوه‌ن بیروهــۆش و دوور بین ـه‌کان ده‌رس و په‌نــدو‬ ‫ئامــۆژگاری وه‌ربگــرن (جووله‌کــه ه ـه‌روا بۆیــان ناچێتــه س ـه‌ر))‪.‬‬

‫ده‌ركـه‌وت له‌سـه‌ريه‌وه‌ وه‌ كوفــر لـه‌ كه‌ڵبه‌كانــى خــۆى شــاردوه‌ته‌وه‌‪،‬‬ ‫وه‌ مونافيق ـه‌كان وئه‌وان ـه‌ى دڵ نه‌خۆشــن گوتيــان ئ ـه‌وه‌ى هللا‬ ‫وڕه‌ســوله‌كه‌ى په‌يمانيــان پێداويــن ته‌نهــا له‌خۆبايبون ـه‌‪ ،‬وه‌ هه‌رگيــز‬ ‫حيزبــى هللا و ڕه‌ســوله‌كه‌ى زاڵ نابــن‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش له‌دڵيــان ڕازاي ـه‌وه‌ و‬ ‫گومانــى خراپيــان بــرد وه‌ به‌ڕاســتى گه‌ڵێكــى تياچــوون ئه‌وان ـه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫ئاراســته‌و په‌نــد لـه‌م ڕوداوه‌ گه‌ورانـه‌ ئه‌وه‌يـه‌ كـه‌ چــۆن موســڵمانان‬ ‫له‌گ ـه‌ڵ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬تاقيكران ـه‌وه‌ ل ـه‌ غ ـه‌زوه‌ى ئه‌ح ـزاب!‬ ‫ب ‌هڕاســتى هللا تيايــدا ســوڕه‌تێكى داب ‌هزانــد ك ـ ‌ه با�ســى ئ ـه‌و غ ـه‌زوه‌ى‬ ‫د ‌هكــرد ك ـ ‌ه هللا ه ـه‌ر خــۆى حبزب ‌هك ـه‌ى خــۆى سه‌رخســت و‬ ‫س ـه‌ربازه‌كانى شــكۆمه‌ند كــرد و شكســتى ب ـ ‌ه حيزب ـه‌كان هێنــا ب ‌هبــێ‬ ‫ج ‌هنــگ‪ ،‬به‌ڵكــو ب ـ ‌ه خۆڕاگــرى بــاوه‌ڕداران ب ‌هرامب ـه‌ر ب ـ ‌ه دوژمنانيــان‪،‬‬ ‫ه ـه‌روه‌ك حاڵــى ئ ‌همــڕۆى ڕه‌قق ـ ‌ه وموســڵ و ته‌له‌عف ـه‌ر نزيك ـ ‌ه ل ـه‌و‬ ‫حاڵ ‌هتــه ‌وهاوشــێوه‌يه‌‪.‬‬

‫هللا فه‌رمانــى پێكردويــن تــا په‌نــد وه‌ربگريــن ل ـه‌ حاڵــى پێشــووى‬ ‫و ‌ه ب ‌هڕاســتى ئ ‌همــڕۆ خه‌ڵك ‌هك ـ ‌ه داب ‌هشــبوون ‌ه ه ـه‌روه‌ك ل ـ ‌ه ســاڵى‬ ‫ئ ـه‌م ئومه‌ت ـه‌ و ئومه‌ته‌كانــى پێشــوو پاشــان له‌چه‌نديــن شــوێنى‬ ‫خ ‌هنــده‌ق داب ‌هشــبوون‪ ،‬ك ـ ‌ه موســڵمانان ل ـ ‌ه غ ـه‌زوه‌ى ئ ‌هح ـزاب‬ ‫ى‬ ‫قورئــان هللا با�ســى ئ ـه‌وه‌ى كــردوه‌ ك ـه‌ ســونه‌ت وڕێبــاز هللا له‌س ـه‌ر ه ‌همــو موش ـريكه‌كانى ده‌ورورب ‌هريــان ل ‌هس ـه‌ريان كۆبوون ـه‌و ‌ه و‬ ‫ئومه‌ت ـه‌كان نه‌گــۆڕه‌ ونه‌ريتێكــى به‌رده‌وام ـه‌‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫َ َ ْ َ َ َ ُ ُ َّ َ َ َ ُ َ َ َّ ُ ْ َ ْ َ َ ُ َّ َ َ ُ َ َ ًّ َ َ به‌كۆمه‌ڵه‌كانيان ـه‌و ‌ه هاتــن ب ـه‌ره‌و مه‌دين ـ ‌ه بــۆ ئ ـه‌وه‌ى د ‌هســتى ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫{ولــو قاتلكــم ال ِذيــن كفــروا لولــوا الدبــار ثــم ل يجــدون وليــا ول‬ ‫َ ْ ُ َ َ َ ِ َ ُ ِ َّ َّ دابگــرن بۆيـ ‌ه قوڕيــش و هاوپه‌يمانه‌كانــى لـ ‌ه ب ‌هنــى ئ ‌هسـه‌د و ئ ‌هشــجه‌ع‬ ‫َ ً ُ َّ َ َّ‬ ‫الل َّالتــي َقـ ْـد َخ َلـ ْ‬ ‫الل‬ ‫ة‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ل‬ ‫ـد‬ ‫ـ‬ ‫ج‬ ‫ت‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫و‬ ‫ۖ‬ ‫ـل‬ ‫ـ‬ ‫ب‬ ‫ق‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫م‬ ‫ـت‬ ‫ن ِصيــرا * ســنة‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫و ف ـ ‌هزار ‌ه و جگ ـ ‌ه له‌وانــش ل ـ ‌ه هۆزه‌كانــى ن ‌هجــد كۆبون ـه‌وه‌‪ ،‬به‌ه ‌همــان‬ ‫ً‬ ‫َت ْب ِديــا} ]الفتــح‪ ،[23،22 :‬واتــا‪( :‬خــۆ ئه‌گـه‌ر ئه‌وانـه‌ی بێباوه‌ڕبــوون‬ ‫شــێو ‌ه جوول ‌هك ـه‌ى ب ‌هنــى قوڕ ‌هيــز ‌ه وب ‌هنــى نه‌ضيــر‪ ،‬ك ـ ‌ه پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫دژی ئێــوه جه‌نگیــان به‌رپــا بکردای ـه‌‪ ،‬ئه‌وه‌ده‌شــکان و هه‌ڵده‌هاتــن‪،‬‬ ‫‪ g‬د ‌هريكــردن پێــش ئ ـه‌و ‌ه ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى ل ـ ‌ه ســوڕه‌تى ح ‌هشــر‬ ‫پاشــان دۆســت و پشــتگیرێکیان نه‌ده‌بــوو * (شکســت و هه‌اڵتنــی ‬ ‫با�ســى كــردوه‌‪ ،‬ل ـ ‌ه غ ـه‌زوه‌ى ئ ‌هح ـزاب هاتــن بــۆالى ب ‌هنــى قوڕ ‌هيــز ‌ه ك ـه‌‬ ‫کاف ـران له‌جه‌نگــی موســوڵماناندا) ه ـه‌رده‌م به‌رنام ـه‌و یاســای هللا‬ ‫ئ ـه‌وان هاوپه‌يمــان بــوون ل ‌هگ ـه‌ڵ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬و ‌ه هاوســێى نزيكــى‬ ‫به‌ڕاســتی ه ـه‌روا بووه‌ل ـه‌زوه‌وه‌‪ ،‬هه‌رگیــز نابینیــت به‌رنام ـه‌و یاســای‬ ‫بــوون ل ـ ‌ه مه‌دين ـ ‌ه زۆرى نه‌خايانــد تــا ب ‌هنــى قوڕ ‌هيــز ‌ه په‌يمانه‌ك ‌هيــان‬ ‫هللا گۆڕانــی به‌س ـه‌ردا بێــت)‪.‬‬ ‫هه‌ڵو ‌هشــانده‌و ‌ه وچونـ ‌ه نــاو حيزبـه‌كان‪ ،‬ئـه‌و ه ‌همــوو حيزبـ ‌ه كۆبوونـه‌وه‌‬ ‫به‌ڕاســتى له‌س ـه‌ر هه‌مــوو موجاهيدێكــى ده‌وڵه‌تــى ئيســام پێويســته‌ ك ـ ‌ه چه‌ند ‌ههــا ب ‌هرامب ـه‌رى موســڵمانان بــوون ل ـ ‌ه ژمــار ‌ه وكه‌رســته‌‪،‬‬ ‫ك ـه‌ په‌نــد وه‌ربگرێــت ل ـه‌ ســونه‌تى هللا وڕۆژه‌كانــى له‌س ـه‌ر به‌نده‌كانــى بۆي ـ ‌ه پێغه‌مب ـه‌ر منــداڵ و ئافره‌تانــى كۆكــرده‌و ‌ه ل ـ ‌ه قه‌اڵكانــى مه‌دين ـه‌‬ ‫به‌تايبه‌تــى له‌س ـه‌ر ئ ـه‌م هه‌ڵمه‌ت ـه‌ خراپ ـه‌كاره‌ وســته‌مكاره‌ بــۆ س ـه‌ر وپشــتى كردن ـ ‌ه چيــاى س ـه‌لع‪ ،‬و ‌ه له‌نێــوان خــۆى ودوژمــن چاڵــى‬ ‫خا ـكـى ئيســام و خا ـكـى خيالف ـه‌ت‪ ،‬به‌ڕاســتى نيفــاق ودووڕويــى هه‌ڵك ‌هنــد و ‌ه دوژمــن له‌ه ‌همــو وبه‌رزايــى ونزماييـه‌ك ده‌ور ‌هيــان دابــوو‪،‬‬ ‫تايبه‌ت‬

‫‪20‬‬

‫كه‌دوژمنێكــى سه‌رس ـه‌خت بــوو ئ ‌هگ ـه‌ر زاڵبووبــا ب ‌هس ـه‌ر بــاوه‌ڕداران‬ ‫ئ ـه‌و ‌ه گه‌وره‌تريــن زيانــى كوشــنده‌يان لێــده‌دان!‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه ڕوداوه‌كانــى ئ ‌همــڕۆ؛ حيزب ـ ‌ه دوژمن ـه‌كان كۆبوون ـه‌و ‌ه ل ـه‌‬ ‫خاچپه‌رســتان ومولحيــده‌كان وڕافيــز ‌ه وجگـ ‌ه له‌وانيــش لـ ‌ه موڕتـه‌دان‬ ‫و ‌ه هاتــن ب ـ ‌ه فڕۆك ـ ‌ه وك ‌هشــتيگه‌ل وهه‌رچــى له‌توانايــان ه ‌هبــوو‬ ‫مه‌ب ‌هســتيان خا ـكـى موســڵمانان ‌ه ود ‌هســتگرتن ‌ه ب ‌هس ـه‌رى ك ـ ‌ه ب ‌هڕاســتى‬ ‫له‌ه ‌همــوو الي ‌هك ـه‌و ‌ه گه‌ماڕۆيــان داو ‌ه ه ـه‌روه‌ك په‌روه‌ردگارمـ َـان ل ـه‌‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫با�ســى حيزب ـه‌كان ده َ‌فه‌رموێــت‪{ِ :‬إذ َج ُاءوكــم ِّمــن ف ْو ِقكـ ْـم َو ِمـ ْـن أ ْســف َل‬ ‫ُ ْ َ ْ َ َ‬ ‫َ َ ُ ُّ َ َّ‬ ‫صـ ُـار َو َب َل َغــت ْال ُق ُلـ ُ ْ َ َ‬ ‫اغــت ْال ْب َ‬ ‫ـالل‬ ‫منكــم وإذ ز‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ـوب ْالح ًن ِاج َـ َـر وتظنــون ِبـ ِ‬ ‫ِ ُّ ُ َ ِ ُ َ َ ْ ُ َ ْ ُ ْ ُ َ َ ُ ْ ُ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫الظنونــا ‪ -‬هن ِالــك ابت ِلــي الؤ ِمنــون وزل ِزلــوا ِزلــزال شـ ِـديدا}‪ ،‬پێش ـه‌وا‬ ‫ئيبــن كه‌ثيــر ‪ r‬لـ ‌ه ڕاڤـه‌ى ئـه‌م ئاي ‌هتـه‌دا ده‌ڵێــت‪( :‬هللا تعالــى با�ســى ئـه‌و‬ ‫حاڵت ‌همــان بــۆده‌كات‪ ،‬كاتێــك حيزب ـه‌كان داب ‌هزين ـ ‌ه ده‌وروب ـه‌رى شــارى‬ ‫مه‌دين ـه‌‪ ،‬و ‌ه موســڵمانان ئابڵۆقه‌درابــوون وله‌وپ ـه‌ڕى ناخۆ�شــى بــوون‬ ‫و ‌ه پێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬له‌ناويــان بــوو؛ ئـه‌وان تاقيكرانـه‌و ‌ه وتو�شــى ترســێكى‬ ‫تونــد بــوون‪ ،‬ئــا له‌وكات ـه‌دا نيفــاق ده‌رك ـه‌وت‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ش ك ـ ‌ه دڵيــان‬ ‫نه‌خۆشــبوو ئ ـه‌وه‌ى له‌دڵيــان بــوو ده‌ريانكــرد‪ ،‬هه‌رچــى مونافيق ـه‌‪،‬‬ ‫نيفاق ‌هك ـه‌ى ده‌رك ـه‌وت‪ ،‬وه‌ئه‌وان ـه‌ش ك ـ ‌ه گومــان وشــوبهه‌يان له‌دڵــدا‬ ‫بوو‪ ،‬حاڵيان الوازبوو قسـه‌يان ده‌كرد به‌و نه‌خۆشــيه‌ى ك ‌ه له‌دڵياندا‬ ‫بــوو ل ‌هبـه‌ر الوازى باوه‌ڕيــان‪ ،‬و تونــدى وسـه‌ختى ئـه‌و حاڵـه‌ى كه‌تيايــدا‬ ‫بــوون) وت ‌هك ـه‌ى كۆتايــى هــات ‪.r‬‬ ‫ب ‌هڕاســتى ئ ‌همــڕۆ خ ‌هڵــك ڕويانكردو ‌هت ـ ‌ه ه ‌همــوو مه‌زهه‌بێــك‪،‬‬ ‫وخۆبه‌گه‌ور ‌هزانــان وس ‌هرلێشــێوان گومانــى خراپيــان بــرد‪ ،‬ئه‌و ‌هيــان؛‬ ‫گوماند ‌هبــات ك ـ ‌ه هيــچ ك ‌هســێك له‌موجاهيــدان ناتوانێــت بو ‌هســتێت‬ ‫ب ‌هرامب ـه‌ر ب ـ ‌ه حيزب ـه‌كان وه‌ى ئه‌هلــى ئيســام تياده‌چێــت‪ ،‬و ‌ه ئ ـه‌وه‌ش؛‬ ‫گوماند ‌هبــات ئ ‌هگـه‌ر ب ‌هرامبـه‌ر حيزبـه‌كان بو ‌هســتن د ‌هشــكێن وده‌وريــان‬ ‫ده‌ده‌ن چــۆن بازنــى د ‌هســت د ‌هو‌ره‌ى د ‌هســت ده‌دات‪ ،‬و ‌ه ئ ـه‌وه‌ش؛‬ ‫گومــان د ‌هبــات كـ ‌ه خا ـكـى عێـڕاق وشــام وجگـ ‌ه له‌وانـه‌ش لـ ‌ه خاكه‌كانــى‬ ‫ئيســام چيتــر شــوێنى مانـه‌و ‌ه نيـ ‌ه بــۆ موســڵمانان و ‌ه ل ‌هژێــر د ‌هسـه‌اڵتى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســام نامێنێتـه‌و ‌ه بيــر لـ ‌ه ڕاكــردن ده‌كاتـه‌و ‌ه بــۆ خا ـكـى كوفــر‪،‬‬ ‫ئـه‌وه‌ش؛ گومانــى وايـ ‌ه كـ ‌ه ئـه‌وه‌ى گێــڕه‌ڕه‌وه‌ى فه‌رموده‌كانــى پێغه‌مبـه‌ر‬ ‫ه ـه‌واڵ ومزگێنيــان پێداويــن ئ ـه‌و ‌ه ته‌نهــا هيــواى درۆي ـ ‌ه وخوڕافيات ـه‌‪،‬‬ ‫پاشــان هللا تعالــى با�ســى كۆمه‌ڵ ‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه مونافيقــان ده‌كات َك ـه‌‬ ‫ل ‌هس ـ ‌هربازگه‌ى َموســڵمانان بــوون ل ـ ‌ه جه‌نگــى ئ ‌هح ـزاب‪{َ :‬وِإذ قالــت‬ ‫َ َ َ ُ َ َُ َ‬ ‫َ ٌ ُ‬ ‫ارجعــوا}‪.‬‬ ‫طا ِئفــة ِمنهــم يــا أهــل يثـ ِـرب ال مقــام لكــم ف ِ‬ ‫كاتێــك پێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬موســڵمانانى ڕێكده‌خســت لـه‌الى چيــاى سـه‌لع‬ ‫وخه‌نده‌قي�شــى خســت ‌ه نێــوان خــۆى ودوژمــن كۆمه‌ڵێــك گوتيــان‪ :‬لێــره‌‬ ‫شــوێنتان ني ـ ‌ه ل ‌هب ـه‌ر زۆرى دوژمــن بگ ‌هڕێن ـه‌و ‌ه بــۆ مه‌دين ـه‌‪ ،‬و ‌ه گوت ـرا‪:‬‬ ‫شــوێنتان ن ‌همــاو ‌ه ل ‌هس ـه‌ر ئاينــى محمــد بگ ‌هڕێن ـه‌و ‌ه بــۆ ئاينــى شــيرك‪،‬‬ ‫وه‌گوتـرا‪ :‬شــوێنتان نيـ ‌ه بــۆ كوشــتار وج ‌هنــگ بگ ‌هڕێنـه‌و ‌ه وداواى ئ ‌همــان‬ ‫وپ ‌هنــادان بك ـه‌ن ل ـ ‌ه كاف ـران‪ ،‬پاشــان هللا با�ســى حاڵــى مونافيقــان‬ ‫ده‌كات ل ـه‌م غه‌زو ‌هي ـ ‌ه و له‌چه‌نديــن شــوێن با�ســى وته‌كانيــان ده‌كات؛‬ ‫هه‌ندێــك جــار ده‌ڵێــن‪ :‬ئێــو ‌ه ئێم ‌هتــان هێنــا بــۆ ئێــر ‌ه وئاماژ ‌هتــان پێكرديــن‬ ‫ب ـ ‌ه خۆڕاگــرى ل ـه‌م س ـه‌نگه‌ر ‌ه تــا ئ ـه‌و كات ـ ‌ه ئ ‌هگ ـه‌ر بێتــو پێــش ئ ـه‌وه‌‬ ‫گ ‌هشــتمان بكرداي ـ ‌ه تو�شــى ئ ـه‌و حاڵ ـ ‌ه نه‌ده‌بوويــن‪ ،‬و ‌ه هه‌ندێــك جــار‬ ‫‪21‬‬

‫ده‌ڵێــن‪ :‬ئێــو ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ ك ‌همــى ژمار ‌هتــان و الوازيتــان ده‌تانه‌وێــت دوژمــن‬ ‫بشــكێنن ب ‌هڕاســتى ئێــو ‌ه به‌ئاينه‌ك ‌هتــان هه‌ڵخه‌ڵ ‌هتــاون‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هللا‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ ُ‬ ‫َ َ َّ َ‬ ‫لوبهــم َمـ َـر ٌ‬ ‫ض‬ ‫تعالــى ده‌فه‬ ‫‌رموێــت‪(ِ :‬إذ َيقـ َّـول َ َاملنا ِف َّقــو َن َّوالذ َّيـ َـن َ فــي ق ِ ِ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫ُ‬ ‫الل فـ ِـإن الل عزيــز حكيــم)‪ ،‬واتــا‬ ‫غـ َّـر هــؤ ِ‬ ‫الء دينهــم ومــن يتــوكل علــى ِ‬ ‫(كاتێــك مونافيق ـه‌كان و ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه دڵيــان نه‌خۆش ـ ‌ه ده‌ڵێــن ئه‌وان ـه‌‬ ‫ئاينه‌ك ‌هيــان هه‌ڵيخه‌ڵه‌تانــدون‪ ،‬ب ‌هڕاســتى ئ ـه‌وه‌ى پشتبب ‌هســتێت ب ـه‌‬ ‫هللا ئ ـه‌و ‌ه هللا خــۆى ع ‌هزيــز وحه‌كيم ـه‌)‪.‬‬ ‫و ‌ه هه‌ندێك جار ده‌ڵێن‪ :‬ئێو ‌ه شــێتن وعه‌قڵتان ني ‌ه ده‌تانه‌وێت خۆتان‬ ‫وئ ـه‌و خه‌ڵك ـ ‌ه به‌تياچــوون بــده‌ن‪ ،‬و ‌ه هه‌ندێــك جــار جۆر ‌ههــا وت ـه‌ى‬ ‫ئــازارده‌رى تونــد ده‌ڵێــن‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌ى هللا ل ـ ‌ه ســوڕه‌تى ئ ‌هح ـزاب با�ســى‬ ‫حاڵــى مونافيقــان و باوه‌ڕدارانــى كــرد هانــى ب ‌هنــد ‌ه باوه‌ڕداراه‌كانــى دا بــۆ‬ ‫َ َُ‬ ‫ََ‬ ‫كان لكــم‬ ‫شــوێنكه‌وتنى ُپێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬لـه‌م ڕوداوانـ ‌ه و ‌ه فه‌رمــوى‪( :‬لقــد‬ ‫َّ‬ ‫الل أسـ َـو ٌة َح َسـ َـن ٌة لَن َ‬ ‫وم اآلخ َر َو َذ َك َر َّ َ‬ ‫رجو َّ َ‬ ‫كان َي ُ‬ ‫الي َ‬ ‫الل َو َ‬ ‫الل‬ ‫ِ‬ ‫َفي َرســو ِل ِ‬ ‫ِ‬ ‫كثيـ ًـرا)‪ ،‬هللا هه‌واڵــى پێدايــن ك ـ ‌ه ئه‌وان ـه‌ى تاقيده‌كرێن ـه‌و ‌ه به‌دوژمــن‬ ‫هـه‌روه‌ك چــۆن پێغه‌مبـه‌ر تاقيكرايـه‌و ‌ه ئـه‌و ‌ه باشــترين قدو ‌هيــان ه ‌هيـه‌‬ ‫ل ـه‌م بــوار ‌ه كاتێــك تاقيكران ـه‌وه وه‌ك چــۆن ئ ـه‌و تاقيكراي ـه‌و ‌ه ئ ـه‌و ‌ه بــا‬ ‫چــاو لـه‌و بكـه‌ن لـ ‌ه پشتب ‌هســتن بـ ‌ه هللا وئارامگــرى و ‌ه واگومــان ن ‌هبـه‌ن‬ ‫ك ـ ‌ه ئ ‌هم ـ ‌ه خراپ ‌هي ـ ‌ه بۆخاوه‌ن ‌هك ـه‌ى وبێڕێزي ـ ‌ه بــۆى ئ ‌هگ ـه‌ر ئ ـه‌وا بواي ـه‌‬ ‫ئ ـه‌و ‌ه پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬تاقينه‌ده‌كراي ـه‌و ‌ه به‌ڵكــو به‌هۆي ـه‌و ‌ه پل ـه‌ى ب ـه‌رز‬ ‫به‌د ‌هســت دێــت وده‌بێت ـ ‌ه هــۆى پاكبوون ـه‌و ‌ه ل ‌هتــاوان بــۆ ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫هيــواى الى هللا و ڕۆژى دواييــان ه ‌هي ـ ‌ه و زۆر يــادى هللا د ‌هك ـه‌ن‪.‬‬ ‫پێشـه‌وا ئيبــن ته‌يميـ ‌ه لـ ‌ه ڕاڤـه‌ى ئـه‌م ئاي ‌هتـ ‌ه ده‌ڵێــت‪( :‬لـه‌م ئاي ‌هتـ ‌ه پيرۆزه‌‬ ‫ئ ‌هســڵێكى گـه‌ور ‌ه ه ‌هيـ ‌ه بــۆ چاولێكــردن وشــوێنكه‌وتنى پێغه‌مبـه‌ر ‪g‬‬ ‫ل ـ ‌ه گفتــار وكــرداره‌كان وڕه‌وش ـه‌كانى ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌و ‌ه هللا فه‌رمانــى كــرد‬ ‫ب ـ ‌ه شــوێنكه‌وتنى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ل ـه‌ڕۆژى ئ ‌هح ـزاب ل ـ ‌ه ئارامگــرى‬ ‫وخۆڕاگــرى وسه‌نگ ‌هرنشــينى و جيهــاد و چاوه‌ڕوانــى س ـه‌ركه‌وتن‬ ‫وڕزگارى له‌الي ـه‌ن پ ـه‌روه‌ردگار ‪ b‬تــا ڕۆژى دوايــى له‌به‌رئه‌و ‌هي ـ ‌ه ك ـه‌‬ ‫هللا به‌وان ـه َ‌ى ك ـ ‌ه تو� َشــى تــرس وناخۆ�شــى ُبــوون ل ـه‌ڕۆژى ئ ‌هح ـزاب پێــى‬ ‫َ ُ‬ ‫ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫الل أسـ َـوة َح َسـ َـنة} واتــا‪ :‬ئ ‌هگ ـه‌ر‬ ‫فه‌رمــون‪{ :‬لقــد كان لكــم فــي َرســو ِل ِ‬ ‫چاوتــان كردبــا ل ـه‌و وبتانكردبــا ب ـ ‌ه پێش ـه‌واى خۆتــان بۆي ـ ‌ه فه‌رمــوى‪:‬‬ ‫َ َ َ َ َ َّ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ُ َّ َ َ َ َ‬ ‫الل كثيـ ًـرا})‪ .‬كۆتايــى هــات‬ ‫اآلخــر وذكــر‬ ‫ِ{لــن كان يرجــو الل واليــوم ِ‬ ‫وته‌ك ـه‌ى‪.r‬‬ ‫ب ‌هڕاســتى هللا حيزبه‌كانــى شــكاند ل ـ ‌ه ســاڵى غ ـه‌زوه‌ى خ ‌هنــده‌ق كاتێــك‬ ‫باي ‌ه ـكـى ســاردى وشــكى بۆنــاردن و ‌ه كاتێــك دڵه‌كانيانــى بـه‌ش بـه‌ش كــرد‬ ‫وهيــچ چاكه‌يه‌كيــان به‌د ‌هســت نه‌هێنــا ه ـه‌روه‌ك هللا ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫َ َ َ َ َّ ُ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َّ َّ ُ َّ َ َ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ؤمنيـ َـن‬ ‫{ورد الل الذيــن َّ ك َفــروا ِبغ ِ‬ ‫يظ ِهــم لــم ينالــوا خيـ ًـرا وكفــى الل امل ِ‬ ‫ـال َو َ‬ ‫كان ُ‬ ‫القتـ َ‬ ‫الل ق ِو ًّيــا َعزيـ ًـزا} ]األح ـزاب‪ ،[25 :‬واتــا‪( :‬هللا کافرانــی‬ ‫ِ‬ ‫تێكشکاند وگێڕانیه‌وه دواوه به‌خۆیان وکینه وبوغزیانه‌وه‌‪ ،‬هیچ جۆره‬ ‫خه‌یرێکیــان د ‌هســت ن ‌هک ـه‌وت‪ ،‬ه ـه‌ر هللا خــۆی ئیماندارانــی له‌ج ‌هنــگ‬ ‫پاڕاســت (ه ـه‌ر خۆێ�شــی بــه بــاو بــاران و ل ‌هشــکری تایب ‌هتــی کافرانــی‬ ‫تێكشــکاند)‪ ،‬جــا هه‌میش ـه‌و ب ـه‌رده‌وام هللا به‌هێــزه‌و به‌د ‌هس ـه‌اڵته‌)‪،‬‬ ‫داوا ده‌ك ‌هيــن ل ـ ‌ه هللا ڕوى حيزب ـه‌كان بســوڕێنێت ل ـ ‌ه ئاراســته‌ى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى وبه‌رپه‌رچيــان بداتـه‌و ‌ه هـه‌روه‌ك ڕوى وه‌رگ ‌هڕانــدن‬ ‫ل ـ ‌ه پێغه‌مب ـه‌ر صلــى هللا وهاو ‌هڵ ـ ‌ه ب ‌هڕێزه‌كانــى ‪.j‬‬

‫ئارامگربن وپێچه‌سپاو بن ئه‌ى سه‌ربازانى خيالفه‌‬

‫يا په‌روه‌ردگارى كه‌عبه‌ لێخۆشبوونت * به‌شكۆمه‌ندى خۆت‬ ‫ڕاستيمان پێببه‌خشه‌‬ ‫وه‌ به‌فه‌زڵى خۆت تاجى سه‌ركه‌وتنمان له‌سه‌ر بكه‌ * وه‌ جلى سزا‬ ‫بپۆشه‌ به كۆمه‌لى‌كافران‌‬ ‫به‌ڕاستى هه‌موو تاكێك ملكه‌چ بوو * بۆ شكۆمه‌نديت گه‌رده‌نمان‬ ‫كه‌چ كرد‌‬ ‫ئه‌ی س ‌هربازی خیالفه‌ت‪:‬‬ ‫بیربك ـه‌و ‌ه وپه‌ندو ‌هربگــره ل ـه‌وه‌ی د ‌هگــوزه‌رێ ل ـه‌ده‌ورت ل ـه‌ڕوداوه‌كان‬ ‫بیربك ـه‌و ‌ه پاشــان ببین ـ ‌ه وبزان ـ ‌ه ســوێند ب ـ ‌ه هللا هیــچ نی ـ ‌ه ته‌نهــا ی ـه‌ك‬ ‫مــردن نه‌بێــت و ‌ه یـه‌ك كــوژران نه‌بێــت‪ ،‬بۆیـ ‌ه سـ ‌هربه‌رزب ‌ه به‌ئاين ‌هكـه‌ت‬ ‫و ‌ه د ‌هســتگرتوو ب ـ ‌ه ب ـ ‌ه ئیمان ‌هك ـه‌ت‪ ،‬به‌ڵكــو بگه‌یت ـ ‌ه پ ـه‌روه‌ردگارت و‬ ‫ت وپشــت هه‌ڵكــردوو نه‌بویــت‪،‬‬ ‫لێــت ڕازی بێــت تــۆ ڕوو ب ـه‌ره‌و پێــش بي ـ ‌‬ ‫ئاگادارب ـ ‌ه ئ ـه‌ی س ـ ‌هربازی خیالف ـه‌ت ئاگادارب ـ ‌ه ل ـه‌و دانیشــتنانه‌ی‬ ‫شــوێنی ئاشــوب ‌ه وفیتن ‌هیـ ‌ه خــۆت لێــی بپارێــز‌ه ود ‌هســت بگــر‌ه به‌و ‌هســێتی ‬ ‫پێغه‌مبه‌ر‌هكــه‪ g‬ك ـ ‌ه فه‌رمــوى‪( :‬ئ ـه‌وه‌ی گوێڕایه‌ڵیــم بــكات گوێڕای ‌هڵــی‬ ‫(هللا)ی كــردوه‌‪ ،‬و ‌ه ئـه‌وه‌ی سـ ‌هرپێچیم بــكات سـ ‌هرپێچی (هللا)ی كــردوه‌‪،‬‬ ‫و ‌ه هه‌رك ‌هســێك گوێڕای ‌هڵــی ئه‌میــر بــكات ئـه‌وا گوێڕاێ ‌هڵــی منــی كــردوه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫هه‌رك ‌هســێك س ـ ‌هرپێچی ئه‌میــر بــكات س ـ ‌هرپێچی منــی كــردوه‌)‪.‬‬ ‫و ‌ه لێره‌دا له‌بیرمان نه‌چێت ك ‌ه به‌بیری برا موجاهیده‌كانمان به‌تايبه‌تى‬ ‫وئه‌هلــی ئیســام بێنینـه‌وه به‌گشــتی بـه‌وه‌ی كـ ‌ه ئـه‌وه‌ى مــاو ‌ه لـ ‌ه‌م مانگـه‌‬ ‫هللا له‌بار‌هیــدا‬ ‫پیــرۆز‌ه ل ـ ‌ه د ‌هســتيان نه‌چێــت ُود ‌هســتی پێوه‌بگــرن ك ـ ‌ه ‌‬ ‫َ ُ َ َ َ َّ‬ ‫ُ ُ ُ ً ّ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ـات‬ ‫ـاس وب ِينـ ٍ‬ ‫ف َه‌رمــوى‪( :‬شـ ُـهر رمضــان الــذي أنـ ِـزل فيـ ِـه القـرآن هــدى ِللنـ ِ‬ ‫ِمــن ُ‬ ‫الهــدى َوالفرقـ ِـان ‌)‌‪.‬‬ ‫ل ـه‌و چاكان ـه‌ی هللا ‪ f‬به‌خشــیوێتی به‌ب ‌هنــد ‌ه بڕواداره‌كانــی ئه‌و ‌هی ـه‌‬

‫ك ـ ‌ه گه‌یاندونــی ب ـه‌م وه‌رز ‌ه پــڕ خێــر‌ه بۆئ ـه‌وه‌ی نه‌فســیان پــاك بك ‌هن ـه‌وه‌‬ ‫له‌ه ‌همــوو گوناه ـ و پیســیه‌ك ك ‌هلــكاو ‌ه پێــوه‌ی تــا ببێت ـ ‌ه نه‌فســێكی‬ ‫پا ـكـی بێگ ـه‌رد وده‌ستپێشــخه‌ری بك ـه‌ن بــۆ كــرده‌وه‌ی چاك ـ ‌ه وڕۆژه‌‬ ‫دياريكراوه‌كانى بقۆزنه‌وه‌‪ ،‬پێغه‌مبه‌ر ‪ g‬فه‌رمویه‌تی‪( :‬كاتێك ڕه‌م ‌هزان‬ ‫هــات ده‌رگاكانــی به‌ه ‌هشــت ده‌كرێنـه‌و ‌ه وه ده‌رگاكانــی دۆزه‌خ داده‌خرێــت‬ ‫وشـه‌یتانه‌كان ده‌ب ‌هســترێنه‌وه‌)‪ ،‬جــا پیرۆزبــێ له‌وك ‌هسـه‌ی گه‌یشــت بـه‌و‬ ‫مانگ ‌ه وڕوی خۆی یه‌كالكردبێته‌و ‌ه بۆ هللا له‌هه‌مان كاتدا ئه‌و ك ‌هسـه‌‬ ‫چاكه‌كاربێــت شــوێنی ئاینــی ئیبراهیــم كه‌وتبــێ ب ‌هڕاســتی وپا ـكـی‪ ،‬پیرۆزبــێ‬ ‫بــێ له‌وك ‌هس ـه‌ی كاری كــردو ‌ه به‌ه ‌همــوو ش ـ ‌هریعه‌ته‌كانی ئیســام‪،‬‬ ‫پیرۆزبــێ له‌وك ‌هسـه‌ی جێگــر‌ه ل ‌هسـه‌ر كیتابــی هللا‌‪ ،‬پیرۆزبــێ له‌وك ‌هسـه‌ی‬ ‫وه‌اڵمــی بانگ ـه‌وازی (هللا)ى داو ‌هت ـه‌و ‌ه وبــاوه‌ڕی ب ـ ‌ه پێغه‌مب ‌هرانــی هێنــاوه‌‬ ‫و ‌ه جیهــادی دوژمنانــی كــردو ‌ه وبه‌ڵێنه‌كانــی ب ‌هڕاســت دانــاوه‌‪.‬‬ ‫ئه‌ی سه‌ربازانی خیالفه‌تی ده‌ستگرتوو به‌پشكۆى ئاگر‪:‬‬ ‫وخۆگــرو جێگیــر ل ‌هس ـه‌ر په‌یمــان ئ ـه‌ی ئه‌وان ـه‌ی ك ـه‌ ده‌زانــن ئ ـه‌م‬ ‫مه‌نزڵــگای دونیایـ ‌ه هیــچ نيـ ‌ه جگــه‌لـه‌وه‌ی كـه‌ مه‌نزڵــی تاقیكردنه‌و ‌هیـه‌‬ ‫وه‌ك هللا تعالــی ده‌فه‌رموێــت‪( :‬ســوێندبیت بـه‌ هللا تاقیتــان ده‌كه‌ینـه‌وه‌‬ ‫تــا ده‌ریبخه‌یــن موجاهیــدان وخۆڕاگرانتــان وه‌ تــا هه‌واڵتــان چــی ی ـه‌‬ ‫ئاشــكرای بك ‌هیــن)‪.‬‬ ‫ره‌حمه‌تــی هللا تــان لــێ بێــت بزانــن ئێــوه‌ن ئه‌مــڕۆ كه‌تیبـه‌ی ئیســام‬ ‫و كاروانه‌ك ـه‌ى ‌ڕوی هاوپه‌یمانانــی كوفــرن جــا به‌خۆڕاگریتــان‬ ‫وئارامگرتنتــان عیــزه‌ت وس ـه‌ربه‌رزیه‌ بــۆ ئیســام وه‌ س ـه‌ركه‌وتنه‌‬ ‫بــۆ موســڵمانان وده‌وڵه‌ته‌كه‌یــان جــا چاك ـه‌ی خۆتــان پیشــانی هللا‬ ‫بــده‌ن‪.‬‬ ‫ئـه‌ی شــێره‌ ئازاكانــی موصــل و ڕه‌ققـه‌ و ته‌له‌عفـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌ی دروشــمی س ـه‌ربه‌رزی وشــانازی ئ ـه‌ی دروشــمی توڕه‌یــی كافــر‬ ‫تايبه‌ت‬

‫‪22‬‬

‫وفاجی ـران بــارك هللا بــۆ ئ ـه‌و‌ ده‌ســته‌ به‌ده‌ســتنوێژانه بــۆ ئ ـه‌و ڕووه‌‬ ‫گه‌شــانه‌‪ ،‬هه‌ڵم ـه‌ت به‌رن ـه‌ س ـه‌ر ڕافیــزه‌ وموڕت ـه‌دان‪ ،‬تونــدی بكه‌ن ـه‌‬ ‫س ـه‌ریان وهێرشــیان بۆب ـه‌رن وه‌ك هێر�شــی پیاوێكــی ئــازا‪ ،‬كه‌ســێك‬ ‫زه‌لیــل نه‌بــوه‌ په‌نــای بــۆ دروســتكار وپشــتوپه‌ناكه‌ی هێنابێــت‪،‬‬ ‫س ـه‌ربه‌رزیش نه‌بــوه‌ كه‌ســێك په‌نــای بــۆ غه‌یــری ئ ـه‌و بردبێــت‪ ،‬ئێــوه‌‬ ‫ده‌جه‌نگــن له‌پێنــاو ڕێــگای هللا هه‌ركه‌ســێك كوفــر بــكات ب ـه‌هللا‪،‬‬ ‫گیانتــان ده‌كه‌ن ـه‌ قوربانــی بــۆ نزیــك بون ـه‌وه‌ ل ـه‌ هللا (نحســبكم وهللا‬ ‫حســیبكم) بۆی ـه‌ نیه‌ته‌كانتــان نــوێ بكه‌ن ـه‌وه‌ وه‌ نــاخ و په‌نهانتــان‬ ‫چــاك بكه‌ن ـه‌وه‌ وس ـه‌بربگرن له‌س ـه‌ر ژانــی برین ـه‌كان وه‌ئارامبگــرن‬ ‫وبشــكێنن لوتــی دۆســت وخۆشه‌ویســتانی ش ـه‌یتان وه‌ ته‌قــوای هللا‬ ‫بك ـه‌ن چونك ـه‌ به‌ڕاســتی باشــترین زه‌خیره‌ی ـه‌ له‌جه‌نگــدا وه‌ باشــترین‬ ‫نه‌خش ـه‌یه‌ به‌ڵكــو س ـه‌رفرازبن وه‌ به‌راســتی س ـه‌ركه‌وتن س ـه‌بر و‬ ‫ئارامــی ســاتێكه‌ پاشــان پاش ـه‌ڕۆژ بــۆ ئێوه‌ی ـه‌ ب ـه‌ ئیزنــی هللا‪‌.‬‬ ‫وه‌ ئ ـه‌ی س ـه‌ربازانی خیالف ـه‌ت له‌ویالیه‌ته‌كانــی دیجل ـه‌ و بادی ـه‌ و‬ ‫صه‌الحه‌دیــن و دیالــی و كه‌ركــوك و به‌غــداد و باكــور و باشــوری‬ ‫ئ ـه‌ی س ـه‌ربازانی ئیســام ل ـه‌ فه‌لوج ـه‌ و ئه‌نبــار و فــورات؛‬ ‫ئاگاداربــن به‌س ـه‌رتانه‌وه‌ ن ـه‌ڕوات ش ـه‌وانی ئ ـه‌م مانگ ـه‌ پیــرۆزه‌ ئیــا ‬ ‫جۆره‌هــا شــێوه‌ی كوشــتن و كاولكاریتــان چه‌شــتبێ ب ـه‌ پارچه‌كانــی‬ ‫ڕفیــزه‌ و موڕت ـه‌دان‪ ،‬ئــا ئ ـه‌وه‌ ئ ـه‌وان هاتونه‌تــه مه‌یدانتــان چ‬ ‫خۆ�شــی له‌ژیانێــك هه‌ی ـه‌ ك ـه‌وا نه‌وه‌كانــی مه‌جــوس بگه‌رێــن به‌نــاو‬ ‫واڵته‌كانتانــدا واڵتێــك ك ـه‌ به‌ش ـه‌رعی هللا حوكمــی تیاكــراوه‌‪ ،‬بۆی ـه‌‬ ‫بۆس ـه‌ وبۆمبڕێژكڕاوه‌كانتــان توندوتۆڵك ـه‌ن و مل ـه‌كان لــێ بكه‌ن ـه‌وه‌‬ ‫لێیانــده‌ن به‌نیشــان شــكێنه‌كان وكۆمه‌ڵه‌كانیــان خاپوربك ـه‌ن‬ ‫به‌گه‌رده‌لولــی بۆمبڕێژكــراوه‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ ئـه‌ی سـه‌ربازانی خیالفـه‌ت لـه‌ ویالیه‌ته‌كانــی حه‌لـه‌ب و خه‌یــر‬ ‫و به‌ره‌كـه‌ و حیمــص و حه‌مــا و دیمه‌شــق؛‬ ‫ئـه‌ی نه‌وه‌كانــی خالیــد و ئه‌بــو عوبه‌یــده‌ ئـه‌ی پاڵه‌وانه‌كانــی ئیســام‬ ‫وشــێره‌كانی هه‌ڵم ـه‌ت‪ ،‬بكــوژن وبیانگــرن و له‌ده‌ســتان نه‌چــن‬ ‫نوصه‌یری ـه‌كان وموليحدانــى په‌كه‌ك ـه‌ وموڕته‌دانــی صه‌ح ـه‌وات‬ ‫له‌شــام هه‌ڵم ـه‌ت به‌رن ـه‌ س ـه‌ریان وه‌ك هه‌ڵمه‌تــی شــێره‌ تــوڕه‌كان‬ ‫وله‌هه‌مــوو ده‌رگایه‌ك ـه‌وه‌ بــڕۆن بۆیــان‪ ،‬به‌�شــی خۆتــان له‌ده‌ســت‬ ‫نه‌چێــت ل ـه‌م مانگ ـه‌‪ ،‬ب ـه‌ره‌و ڕوی په‌روه‌ردگارتــان بــڕۆن به‌گ ـه‌ردن‬ ‫كه‌چــی و گوێڕایه‌اڵن ـه‌ و ڕووب ـه‌ڕووی ش ـه‌هیدی ببن ـه‌وه‌ وداوای‬ ‫بك ـه‌ن‪( :‬پێشــبڕكێ بك ـه‌ن بــۆ لێبوردنێــك له‌الی ـه‌ن په‌روه‌ردگارتــان‬ ‫وه‌ بۆبه‌هه‌شــتێك ك ـه‌ پانتاییه‌ك ـه‌ی به‌ئه‌نــدازه‌ی ئاســمانه‌كان‬ ‫وزه‌وی ـه‌ ئاماده‌كــراوه‌ بــۆ ته‌قــواداران)‪.‬‬ ‫وه‌ ئـه‌ی سـه‌ربازانی ئیســام له‌ویالیه‌ته‌كانــی سـه‌ینا و میســر و‬ ‫خۆڕاســان و یه‌مـه‌ن و ڕۆژئــاوای ئه‌فریقیــا و ســۆمال و لیبیــا و‬ ‫تونــس و جه‌زائیــر و هه‌مــوو شــوێنه‌كان؛‬ ‫له‌جیهاده‌كه‌تــان ب ـه‌رده‌وام بــن و ده‌ســتبگرن به‌مۆڵگ ـه‌ و‬ ‫س ـه‌نگه‌ره‌كانتان بــۆ كاتژمێرێــك ل ـه‌ڕۆژ دوژمنانــی هللا مۆڵ ـه‌ت‬ ‫م ـه‌ده‌ن هه‌وڵــده‌ن و تێكۆشــن بــۆ به‌رپاكردنــی ش ـه‌رع و حوكمــی ‬ ‫هللا ل ـه‌ زه‌وی‪ ،‬چونك ـه‌ ئامانجــی جیهاده‌كه‌مــان بریتی ـه‌ ل ـه‌وه‌ی دیــن‬ ‫‪23‬‬

‫وحوكــم ته‌نهــا بــۆ هللا بێــت وزه‌وی و هه‌مــوو زه‌وی به‌ش ـه‌رعی هللا‬ ‫حوكــم بكــرێ‪.‬‬ ‫وه‌ ئـه‌ی كوڕانــی خیالفـه‌ت له‌رۆژهه‌التــی ئاســیا؛‬ ‫پیرۆزبایــی فه‌تحــی شــاری (ماڕاوی)تــان لــێ ده‌كه‌یــن‪ ،‬هللا هللا‬ ‫ب ـه‌وه‌ی پێچه‌ســپاوبن وشــوكری ئ ـه‌و چاكه‌ی ـه‌ بك ـه‌ن ك ـه‌ هللا‬ ‫منه‌تــی كــرده‌ س ـه‌رتان وه‌ به‌داواكردنــی یارمه‌تــی ل ـه‌ هللا بــده‌ن‬ ‫له‌دوژمنانتــان چونك ـه‌ ه ـه‌ر خــۆی به‌س ـه‌ بۆتــان وباشــترین پشــت‬ ‫وپه‌نــا وس ـه‌رخه‌رتانه‌‪.‬‬ ‫وه‌ بــۆ سـه‌ربازه‌ چاونه‌ترسـه‌كان له‌دوژمــن كوڕانــی ئه‌هلــی ســون ‌ه‬ ‫له‌سـه‌ربازانی خیالفـه‌ت له‌خا ـكـی فــارس؛‬ ‫به‌ره‌كه‌تــی هللا له‌وكاره‌تــان به‌دوژمنانــی میل ـه‌ت ودیــن به‌ڕاســتی ‬ ‫شــیفای دڵه‌كانتــان دا وه‌ به‌ڕاســتی خۆ�شــی و شــادیتان خســته‌‬ ‫دڵــی موســڵمانان وه‌ ئ ـه‌وه‌ی موشــریكان لێــی ده‌ترســان هێناتان ـه‌‬ ‫دی‪ ،‬بۆی ـه‌ ب ـه‌رده‌وام بــن له‌هێرش ـه‌كانتان چونك ـه‌ ماڵــی ده‌وڵه‌تــی‬ ‫مه‌جوســیه‌كان الوازتــره‌ ل ـه‌ ماڵــی جالجالۆك ـه‌‪.‬‬ ‫وه‌ بــۆ برایانــی عه‌قیــده‌ و ئیمــان لـه‌ ئه‌وروپــا و ئه‌مریــكا و ڕوســیا و‬ ‫ئوســترالیا و واڵتانــى تــر‬ ‫به‌ڕاســتی براكانتــان ل ـه‌زه‌وی ئێــوه‌ بیانــوو بڕیــان كــردن‪ ،‬ئێــوه‌ش‬ ‫شــوێن پێــی ئ ـه‌وان هه‌ڵگــرن وشــوێنكه‌وته‌یان بــن ل ـه‌ كاره‌كانیــان‬ ‫وه‌ بزانــن به‌ڕاســتی به‌هه‌شــت له‌ژێــر ســێبه‌ری شمشــێره‌كانه‌‪.‬‬ ‫وه‌ ئـه‌ی بــرا زیندانــی ودیله‌كانمــان له‌هه‌رشــوێنێك هـه‌ن‬ ‫ســوێند بـه‌هللا هیــچ ڕۆژێــك له‌بیرمــان نه‌كــردون وه‌ له‌بیرتــان ناكه‌یــن‬ ‫مافتــان له‌س ـه‌رمانه‌ بۆی ـه‌ س ـه‌بر و ئــارام بگــرن و پێچه‌ســپاوبن‬ ‫له‌چاك ـه‌ زیاتــر هیــچ مه‌ڵێــن چونك ـه‌ به‌ڕاســتی پاداشــتی گ ـه‌وره‌‬ ‫له‌گ ـه‌ڵ ناخۆ�شــی گه‌وره‌دای ـه‌‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتی ئه‌گ ـه‌ر هللا تعالــی‬ ‫كه‌ســانێكی خــۆش بــوێ تاقیانده‌كات ـه‌وه‌ جــا هه‌ركه‌ســێك له‌وان ـه‌‬ ‫ڕازی بێــت ڕازی بونــی بــۆ هه‌ی ـه‌ وه‌ هه‌ركه‌�ســێ نــاڕازی و تــوڕه‌‬ ‫بێــت توڕه‌بونــی بــۆ هه‌ی ـه‌‪ ،‬وه‌ زۆر دوعــا بك ـه‌ن و بپاڕێن ـه‌وه‌ ل ـه‌م‬ ‫مانگ ـه‌ پیــرۆزه‌ ب ـه‌وه‌ی پ ـه‌روه‌ردگاری وردبیــن وشــاره‌زا ده‌رگایه‌ ـكـی‬ ‫ڕزگاریتــان لــێ بكات ـه‌وه‌ وه‌ داوای لــێ بك ـه‌ن ب ـه‌ منه‌تــی خــۆی س ـه‌بر‬ ‫وخۆڕاگــری وده‌س ـه‌اڵت ببه‌خشــێت ب ـه‌ بــرا موجاهیده‌كانتــان‬ ‫وه‌ ئێم ـه‌ش ب ـه‌ ئیزنــی هللا هه‌مــوو ه ـه‌وڵ وكۆش�شــێ ده‌كه‌یــن بــۆ‬ ‫ڕز گاركردنتــان‪.‬‬ ‫په‌روه‌ردگارمــان ل ـه‌ گوناهه‌کانمــان وه‌ زیاده‌ڕه‌ویمــان ل ـه‌‬ ‫کارووبارمانــدا خۆشــبه‌ و پێکانمــان جێگیــر بک ـه‌ (ل ـه‌ جه‌نگــدا) و‬ ‫س ـه‌رمان بخ ـه‌ به‌س ـه‌ر کۆمه‌ڵــی كافرانــدا‪ ،‬ئه‌م ـه‌ش دوا وته‌مان ـه‌‬ ‫ســوپاس بــۆ پ ـه‌روه‌ردگاری جیهانیــان‪.‬‬

‫ل ـه‌ �ســێ حه‌ڵه‌ق ـه‌ى پێشــوو ل ـه‌م زنجيــره‌ باس ـه‌دا با�ســى په‌ره‌س ـه‌ندنى‬ ‫ئاينــى ڕافيــزه‌ى دوازده‌ ئيمامــى موشــريكمان كــرد‪ ،‬ك ـه‌ چــۆن ئ ـه‌و‬ ‫ئاين ـه‌ دام ـه‌زراوه‌ هه‌مــوى له‌س ـه‌ر بناغ ـه‌ى پــوچ دام ـه‌زراوه‌ ئه‌ويــش‬ ‫(پێش ـه‌وايه‌تى خوايــى)‪ ،‬ك ـه‌ حه‌قــى پێش ـه‌وايه‌تى بچــوك ده‌كات ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫كۆمه‌ڵه‌ي ـه‌ك له‌خه‌ڵكــى اليــان واي ـه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌وان شــياوى ئ ـه‌وه‌ن ب ـه‌‬ ‫به‌ڵێنێــك له‌الي ـه‌ن هللا تعالــى‪ ،‬وه‌ وه‌ســيه‌تى پێغه‌مب ـه‌ر ‪.g‬‬ ‫وه‌ ئه‌وه‌مــان دۆزي ـه‌وه‌ ك ـه‌ چــۆن ئ ـه‌وان به‌گوێــره‌ى س ـه‌رده‌م ك ـه‌م‬ ‫وزياديــان ده‌كــرد ل ـه‌ ئاينه‌كه‌يــان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش له‌ب ـه‌ر پێويســتيه‌كانى‬ ‫بنچين ـه‌ى ئاينه‌كه‌يــان‪ ،‬وه‌ پێويســتى به‌رده‌واميــان بــۆ پته‌وكردنــى‬ ‫ب ـه‌درۆ وخوڕافيــات‪ ،‬له‌وان ـه‌ دانانــى كه‌ســێك وه‌ك پێش ـه‌وا ك ـه‌‬ ‫ه ـه‌ر له‌دايــك نه‌بــوه‌‪ ،‬وه‌ چيڕۆ ـكـى ونبونيــان بــۆ دروســتكرد‪ ،‬پاشــان‬ ‫چيڕۆكه‌كه‌يــان په‌يوه‌ســت كــرد ب ـه‌ چيڕۆ ـكـى عبــدهللا مه‌هــدى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ موســڵمانان ل ـه‌ كۆتايــى زه‌مــان ده‌يك ـه‌ن ب ـه‌ پێش ـه‌وا‪ ،‬تــا‬

‫جه‌نگــى ده‌جــال ئ ـه‌و موشــريكه‌كانه‌ش بك ـه‌ن ك ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ ده‌جالــن‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌م حه‌ڵقه‌ي ـه‌ى كۆتايــى هه‌وڵده‌ده‌يــن ك ـه‌ با�ســى ئه‌زمونــى‬ ‫ڕافيــزه‌ى دوازده‌ ئيمامــى بكه‌يــن لـه‌ هه‌وڵدانيــان ‪-‬به‌گومانــى خۆيــان‪-‬‬ ‫بــۆ دامه‌زراندنــى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪ ،‬تــا چيڕۆ ـكـى په‌ره‌س ـه‌ندى‬ ‫ئاينــى ئ ـه‌و گه‌ل ـه‌‪ ،‬تــا ده‌گه‌يــن ب ـه‌ كۆتــا شــت ك ـه‌ تاغوته‌كانىيــان‬ ‫پێــى گه‌يشــتوون ل ـه‌ درۆ وفــڕ وفێــڵ‪ ،‬ئه‌ويــش بيــردۆزى (وياليه‌تــى‬ ‫فه‌قيه ـه‌) ك ـه‌ ڕژێمــى سيا�ســى ئێســتاى ده‌وڵه‌تــى ئێرانــى ڕافيــزى‬ ‫له‌سـه‌رى ده‌ڕوات‪ ،‬كـه‌ ڕافيــزه‌ ده‌يه‌وێــت گشــتگيرى بــكات له‌هه‌مــوو‬ ‫ئ ـه‌و ناوچان ـه‌ى ده‌س ـه‌اڵتى به‌س ـه‌ردا هه‌ي ـه‌‪.‬‬ ‫كۆتايــى ڕێــگاى گومڕايــى‪ ..‬هه‌ڵدێــر‬ ‫پێشــينه‌ تاغوته‌كانــى ڕافيــزه‌ ئ ـه‌م بيــردۆزه‌ى (پێش ـه‌وايه‌تى خوايــى)‬ ‫يــان به‌ده‌رخســت وه‌ك هۆكارێــك بــۆ ده‌رچــوون له‌سـه‌ر پێشـه‌واكانى‬ ‫وتار‬

‫‪24‬‬

‫تاغوتى ڕافيزى عه‌لى خامه‌نه‌يى ئه‌ميرى ئێستايانه‌ له‌ (وياليه‌تى فه‌قيه)‬

‫س ـه‌رده‌مى خۆيــان‪ ،‬وه‌ ڕاكێشــانى س ـه‌رخه‌ر وشــوێنكه‌وتوه‌كانيان‪،‬‬ ‫ب ـه‌ ڕازيكردنيــان ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى دانامه‌زرێــت وه‌ك‬ ‫‌سـه‌رده‌مى يه‌كـه‌م‪ ،‬ئيــا ده‌بێــت پياوانێــك لـه‌ ئه‌هلــى به‌يتــى پێغه‌مبـه‌ر‬ ‫‪ g‬هه‌ڵســن به‌دامه‌زراندنــى‪ ،‬كـه‌ ئـه‌وان ئه‌وانـه‌ بـه‌ ده‌ســتپاكه‌كانى‬ ‫ڕێبــازى پێغه‌مبه‌رايه‌تــى ده‌زانــن‪ ،‬وه‌ به‌ميراتگــرى پێغه‌مبه‌رانيــان‬ ‫داده‌نێــن‪ ،‬وه‌ ه ـه‌ر ئ ـه‌وان شــياوى ئ ـه‌وه‌ن له‌ب ـه‌ر بوونــى هه‌ندێــك‬ ‫ســيفه‌ت به‌گومانــى خۆيــان وه‌ك‪ :‬بــێ گوناهــى وزانينــى زانســتى ناديــار‬ ‫(الغيــب) و جگ ـه‌ له‌وان ـه‌ش‪.‬‬ ‫به‌جۆرێــك هه‌ركه‌ســێك هه‌ڵســێت ب ـه‌ دادوه‌رى له‌نێوانيــان يــان‬ ‫له‌بــاره‌ى ئايــن فتوايــان بــۆ بــدات يــان هه‌ڵســێت ب ـه‌ ش ـه‌ريعه‌ته‌كانى‬ ‫ئايــن وه‌ك نوێــژى به‌كۆم ـه‌ڵ و زه‌كات و جيهــاد و جگه‌له‌وان ـه‌ش‬ ‫ئ ـه‌وه‌ ئ ـه‌و كه‌س ـه‌ تاغوت ـه‌‪ ،‬جگ ـه‌ ل ـه‌ پێش ـه‌واكانى خۆيــان يــان‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ پێش ـه‌واكانيان هه‌ڵيانب ـژاردوون بــۆ جێبه‌جێكردنــى‬ ‫ئ ـه‌م كاره‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ته‌ڵه‌ي ـه‌ك بــوو كه‌خۆيــان تێــى كه‌وتــن به‌هــۆى‬ ‫پچ ـڕان و نه‌مانــى پێش ـه‌واكانيان‪ ،‬وه‌ گومبوونيــان ل ـه‌زه‌وى‬ ‫به‌ته‌واوه‌تــى‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ په‌يوه‌نــدى ب ـه‌وه‌ هه‌ي ـه‌ ‪-‬له‌س ـه‌ر‬ ‫بناغ ـه‌ پوچه‌كه‌يــان‪ -‬ب ـه‌ واجبوونــى مان ـه‌وه‌ى خه‌ڵكــى بــێ كۆمه‌ڵ ـه‌‬ ‫و پێش ـه‌وايه‌ك ك ـه‌ كۆبن ـه‌وه‌ ل ـه‌ده‌ورى‪ ،‬ونوێــژى ل ـه‌دوا بك ـه‌ن‪ ،‬و‬ ‫جه‌نگــى دوژمــن بك ـه‌ن له‌دواي ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ن ـه‌ دادوه‌رێــك ك ـه‌ دادوه‌رى‬ ‫بــكات ل ـه‌ نێوانيــان‪ ،‬جگ ـه‌ ل ـه‌ په‌كخســتنى حوكمه‌كانــى ش ـه‌ريعه‌ت‪،‬‬ ‫وملك ـه‌چ بــوون ب ـه‌ بــۆ حوكمه‌كانــى تاغوت ـه‌كان‪ ،‬و په‌كخســتنى‬ ‫ش ـه‌عائيره‌كانى ئايــن‪ ،‬وخوێندنــى زانســته‌كانى‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش هه‌مــوو بــۆ‬ ‫فه‌راهه‌مكردنــى ئ ـه‌و ڕه‌وش ـه‌ى ك ـه‌ گومانيــان واي ـه‌ واجب ـه‌ پێش ـه‌وا‬ ‫نادياره‌كه‌يــان ده‌ركه‌وێــت و حوكميــان بــكات‪ ،‬وپێــش نوێژيــان بــۆ‬ ‫بــكات‪ ،‬وبه‌ڕێوه‌يــان ببــات ب ـه‌ دادگ ـه‌رى وحوكمــى ئه‌وان ـه‌ بــكات‬ ‫به‌ش ـه‌ريعه‌ت‪.‬‬ ‫لـه‌ (پێشـه‌وايه‌تى بێگوناهــ) بــۆ (وياليه‌تــى فه‌قيهــ)‬ ‫ن ـه‌وه‌ دواى ن ـه‌وه‌ تاغوته‌كانــى ڕافيــزه‌ هه‌ڵســان بــۆ كۆتايــى هێنــان‬ ‫ب ـه‌م كــۆت وزنجيــره‌ى له‌گه‌رده‌نــى خۆيــان ئااڵندبــوو‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌و‬ ‫‪25‬‬

‫كه‌له‌بچان ـه‌ى ك ـه‌ پێكانــى خۆيــان پــێ به‌ســتابويه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ده‌رچــون‬ ‫ل ـه‌و چاڵ ـه‌ى ك ـه‌ بۆخۆيــان هه‌ڵكه‌ندبــوو‪ ،‬ده‌ســتيانكرد ب ـه‌ بيانــوو‬ ‫هێنان ـه‌وه‌ بــۆ ئ ـه‌و كاران ـه‌ى ك ـه‌ ته‌ســكيان كردبوي ـه‌وه‌ ب ـه‌ پێش ـه‌وا‬ ‫نادياره‌كه‌يــان‪ ،‬س ـه‌ره‌تا ب ـه‌ فتــوا وداداگا و وه‌رگرتــى (خمــس)‪،‬‬ ‫وه‌ دانانــى ئه‌وقــاف وسه‌رپه‌رشــتى ماڵــى هه‌تيــوان‪ ،‬تــا گه‌يشــتن‬ ‫ب ـه‌ ‪-‬به‌گومانــى خۆيــان‪ -‬ب ـه‌وه‌ى خۆيــان ڕه‌وان بــۆ حوكمــى خه‌ڵكــى‬ ‫(له‌شــوێنى پێش ـه‌وا)‪ ،‬وه‌ گومانيــان وابــوو ك ـه‌ ئ ـه‌وان هه‌مــوو ئ ـه‌و‬ ‫مافانه‌يــان وه‌رگرتــوه‌ ب ـه‌ ل ـه‌ پێش ـه‌وا نادياره‌كه‌يــان‪ ،‬جــا له‌ڕێــگاى‬ ‫كتێب ـه‌ درۆيان ـه‌ بێــت ك ـه‌ گواي ـه‌ ئ ـه‌و نوســيويه‌تى‪ ،‬چ ئ ـه‌و گێڕانه‌وان ـه‌‬ ‫بێــت ك ـه‌ له‌س ـه‌ر زمانــى پێش ـه‌واكانى پێشــووى خۆيــان دايــان‬ ‫نــاوه‌‪ ،‬كارى ڕافيــزه‌ گه‌يشــته‌ ئ ـه‌م شــێوه‌يه‌ تــا خۆيــان كــرده‌ جێگــر‬ ‫ل ـه‌ س ـه‌ر پاشــاكانيان‪ ،‬وه‌ ده‌ســتگرتن به‌س ـه‌ر حوكــم و سياس ـه‌ت‬ ‫(له‌شــوێنى پێش ـه‌وا)‪ ،‬ب ـه‌م توانايان ـه‌ى ك ـه‌ له‌ده‌ســتيانه‌ ك ـه‌‬ ‫به‌گومانــى خۆيــان وه‌ريانگرتــوه‌ ل ـه‌ پێش ـه‌واكانيان‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ئ ـه‌وه‌‬ ‫نه‌ريتــى پاپاكانــى گاوره‌كان بــوو له‌گ ـه‌ڵ پاشــاكانى ئه‌وروپــا پێــش‬ ‫چه‌نــد س ـه‌ده‌يه‌ك‪ ،‬ه ـه‌ر يه‌كێــك ل ـه‌م پاشــايانه‌يان قبــوڵ بێــت‬ ‫ئ ـه‌وه‌ ده‌وڵه‌ته‌ك ـه‌ى ده‌ك ـه‌ن ب ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪ ،‬وه‌ ڕێگ ـه‌ ده‌ده‌ن‬ ‫به‌شــوێنكه‌وتوه‌كانى جه‌نگ ـه‌ بك ـه‌ن شــان به‌شــانى‪ ،‬وه‌ كێش ـه‌كان‬ ‫بگه‌ڕێنن ـه‌وه‌ بۆاليــان‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ ده‌ســتگرتنيان به‌س ـه‌ر وه‌رگرتنــى‬ ‫(خمــس) (له‌شــوێنى پێش ـه‌وا)‪ ،‬وه‌ ئه‌گ ـه‌ر حوكمــى پاشــايه‌ك قبــوڵ‬ ‫نه‌ك ـه‌ن ده‌يك ـه‌ن به‌تاغــوت‪ ،‬وه‌ شــوێنكه‌وتوه‌كانيان هانــده‌ده‌ن‬ ‫ل ـه‌دژى و بــۆ ده‌رچــوون له‌س ـه‌رى‪.‬‬ ‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ له‌گ ـه‌ڵ توندبوونــى ناكۆكي ـه‌كان له‌نێــوان ئه‌حبــاڕ‬ ‫وڕوهبان ـه‌ خراپ ـه‌كان ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ڕافيــزه‌ وپاشــاكانيان شــوێنى‬ ‫ده‌ك ـه‌ون‪ ،‬ه ـه‌ر ي ـه‌ك ل ـه‌م دواليه‌ن ـه‌ ده‌ســتيانكرد ب ـه‌ فێڵكــردن‬ ‫له‌يه‌كتــرى وه‌ هه‌وڵــى دا بــۆ ده‌ســتگرتن به‌س ـه‌ر حوكــم پێــش‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى تــر‪ ،‬له‌نێــوان زاناكانــى ڕافيــزه‌ هه‌يان ـه‌ به‌ڕاشــكاوانه‌ ده‌ڵێــت‬ ‫ك ـه‌ ده‌بێــت حوكــم ته‌نهــا به‌ده‌ســتى ئ ـه‌وان بێــت‪ ،‬وه‌ به‌هۆي ـه‌وه‌ پ ـه‌ره‌‬ ‫بــده‌ن ب ـه‌ بيــردۆزى (پێش ـه‌وايه‌تى خوايــى) ك ـه‌ به‌هۆي ـه‌وه‌ پێيــان واي ـه‌‬ ‫ك ـه‌ ئ ـه‌وان شــياوى ئ ـه‌وه‌ن بب ـه‌ن به‌سه‌رپه‌رشــتيار و حوكمڕانــى‬

‫موســڵمانان‪ ،‬تــا ئ ـه‌و حه‌ق ـه‌ به‌خۆيــان بــده‌ن‪ ،‬وه‌ك چاولێكه‌ري ـه‌ك‬ ‫بـه‌ كار وفه‌رمانه‌كانــى تــر كـه‌ تايبه‌تـه‌ بـه‌ پێشـه‌واكانيان بـه‌اڵم ئـه‌وان‬ ‫ڕێگه‌يــان ب ـه‌ خۆيــان دا ئه‌نجامــى بــده‌ن‪ ،‬ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ بيــردۆزى‬ ‫(وياليه‌تــى فه‌قيهــ) س ـه‌رى هه‌ڵــدا ك ـه‌ به‌شــێوه‌يه‌كى ناديــار ده‌رچون ـه‌‬ ‫له‌س ـه‌ر بنچين ـه‌ و بناغ ـه‌ى ئاينــى خۆيــان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش به‌هــۆى ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫هه‌مــوو ئ ـه‌و شــتانه‌ى ك ـه‌ تايبه‌تيــان كــرد بــوو ب ـه‌ پێش ـه‌واكانيان‬ ‫دايــان به‌پياوانێــك ك ـه‌ چه‌نــد ســيفاتێكيان تێداي ـه‌ ك ـه‌ واجب ـه‌ ببــن‬ ‫بـه‌ حوكمـڕان وپاشــا‪ ،‬تــا دادگـه‌رى به‌رپــا بــكات و ئايــن دابمه‌زرێنێــت‬ ‫له‌س ـه‌ر ڕێبــازى پێغه‌مبه‌رايه‌تــى‪ ،‬ك ـه‌ ل ـه‌ گرنگتريــن ســيفه‌ت بريتي ـه‌‬

‫كرده‌كه‌ى ده‌وڵه‌تى ئيسالمى شارى تاران ده‌هه‌ژێنێت ك ‌ه پايته‌ختى ڕافيزه‌يه‌‬

‫ل ـه‌ بــێ هه‌ڵه‌يــى‪ ،‬وه‌ زانينــى هه‌مــوو شــتێك جــا ڕوكارى و نــاوه‌وه‌ى‪،‬‬ ‫ئـه‌وه‌ى هه‌يـه‌ و ئـه‌وه‌ش كه‌ناديــاره‌‪ ،‬ئـه‌وه‌ش بـه‌ گۆڕينــى ئـه‌و ســيفاته‌‬ ‫يــان بچوككردنه‌وه‌يــان به‌جۆرێــك بگونجێــت له‌گه‌ڵيــان‪.‬‬ ‫هه‌ڵســان به‌گۆڕينــى مه‌رجــى نه‌بونــى هه‌ڵ ـه‌ بــۆ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ به‌س ـه‌ بــۆ‬ ‫حاكــم كـه‌ دادوه‌ر بێــت لـه‌ ڕوكه‌شــدا‪ ،‬وه‌ لـه‌ مه‌رجــى بوونــى زانســت‬ ‫بـه‌ هه‌مــوو شــتێك بــۆ ئـه‌وه‌ى كـه‌ حوكــم بــكات بـه‌ شـه‌ريعه‌ته‌كه‌يان‪،‬‬ ‫وات ـه‌ شــاره‌زا بێــت ب ـه‌ وت ـه‌ى پێش ـه‌واكانيان‪ ،‬وه‌ بتوانێــت ئيجتيهــادى‬ ‫تێــدا بــكات‪ ،‬وه‌ ئايــن لـه‌وان وه‌ربگرێــت‪.‬‬ ‫به‌ڵكــو ئێســتا ڕێگه‌يــان به‌خۆيــان دا ك ـه‌ داواى جێنشــينى پێش ـه‌وا‬ ‫بك ـه‌ن ك ـه‌ پێشــتر ته‌نهــا ب ـه‌ جێگــرى ئ ـه‌و ڕازى بــوون‪ ،‬پاشــان‬ ‫ڕويانكــرده‌ ئ ـه‌و شــته‌ى ك ـه‌ ل ـه‌ پێشــوودا ڕه‌تيــان كردبوي ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫حوكمه‌كانــى پێش ـه‌وا الى ئه‌هلــى ســونه‌‪ ،‬ك ـه‌ خيالفه‌تــى پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫‪ g‬ئ ـه‌وه‌ى دانــا بــۆ ئوممه‌ته‌ك ـه‌ى‪ ،‬وه‌ سياس ـه‌تيان ب ـه‌ ش ـه‌ريعه‌تى‬ ‫پـه‌روه‌ردگارى جيهانيــان‪ ،‬تــا وه‌ريانگــرت و بيــردۆزى (وياليه‌تــى فه‌قيهــ)‬ ‫يــان له‌س ـه‌ر دامه‌زرانــد‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ زيادكردنــى هه‌ندێــك بيدع ـه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫هه‌ندێــك بيــروڕاى ب ـرا موعته‌زيله‌كانيــان ‪-‬ك ـه‌ ب ـه‌درۆ له‌س ـه‌ر ســونه‌‬

‫حيســاب ده‌كرێــن‪ -‬ل ـه‌م بــواره‌دا‪.‬‬ ‫ڕافيــزه‌ بناغـه‌ى ئاينه‌كه‌يــان هه‌ڵده‌وه‌شــێننه‌وه‌‬ ‫تاغوته‌كانــى ڕافيــزه‌ گه‌ڕان ـه‌وه‌ دانيــان نــا ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌وڵ ـه‌ت كاتێــك‬ ‫ده‌بێــت ب ـه‌ ئيســامى ئه‌گ ـه‌ر حوكــم بــكات به‌ش ـه‌ريعه‌تى ئيســام‪،‬‬ ‫له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى هــۆكارى دامه‌زراندنــى بــۆ جێبه‌جێكردنــى شـه‌ريعه‌ته‌ـ‬ ‫بۆي ـه‌ واجب ـه‌ ك ـه‌ حاكمێــك دابندرێــت بــۆ دامه‌زراندنــى ئ ـه‌م ئاين ـه‌‪،‬‬ ‫وه‌ حوكــم كــردن بـه‌م شـه‌ريعه‌ته‌‪ ،‬له‌گـه‌ڵ باوه‌ڕيــان بـه‌وه‌ى كـه‌ ئـه‌م‬ ‫حوكمه‌ت ـه‌ په‌يــڕه‌وى ده‌كات بريتي ـه‌ ل ـه‌ ياســاى ده‌ســتكردى پــوچ‪ ،‬وه‌‬ ‫ئ ـه‌و ش ـه‌ريعه‌ته‌كه‌ى ك ـه‌‬ ‫ده‌بێــت جێبه‌جێــى بك ـه‌ن‬ ‫ش ـه‌ريعه‌تى تاغوتي ـه‌‪،‬‬ ‫وعه‌مام ـه‌ به‌س ـه‌ره‌كانيان‬ ‫و شــێخه‌كانيان ده‌ك ـه‌ن‬ ‫ب ـه‌ په‌رســتراو ل ـه‌ شــوێنى‬ ‫هللا‪.‬‬ ‫ه ـه‌روه‌ك دانياننــا ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ دانانــى ئ ـه‌و حاكم ـه‌ ‬ ‫ب ـه‌ هه‌ڵب ـژارده‌ ده‌بێــت‬ ‫ن ـه‌وه‌ك ب ـه‌ ده‌قــى ئاينــى‪،‬‬ ‫و وه‌ســيه‌تى پێغه‌مب ـه‌ر‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ مه‌رجه‌كانــى‬ ‫خه‌ليف ـه‌ى تێــدا هاته‌جــێ‬ ‫ئ ـه‌وه‌ ڕێگ ـه‌ى پێــدراوه‌‬ ‫ببێــت ب ـه‌ حاكــم‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫ئ ـه‌وه‌ واجب ـه‌‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫الى ئ ـه‌وان ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫شــياوبێت بــۆ هه‌ڵب ـژاردن ئ ـه‌وه‌ واجب ـه‌ هه‌ڵيبژێــرن‪ ،‬تــا ئاينيــان بــۆ‬ ‫دابمه‌زرێنێــت‪ ،‬وحوكــم بــكات به‌ش ـه‌ريعه‌ته‌كه‌يان‪ ،‬ب ـه‌م شــێوه‌يه‌‬ ‫حاكــم و پاشــا ده‌بێت ـه‌ (وه‌لــى بــاوه‌ڕداران) و (جێنشــينى پێش ـه‌وا)‪،‬‬ ‫له‌شــوێنى ئ ـه‌و ده‌بێــت‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ش وه‌رده‌گرێــت ك ـه‌ له‌مافه‌كانــى‬ ‫پێش ـه‌وايه‌ ل ـه‌ هه‌مــوو ئه‌وان ـه‌ى وه‌رده‌گرێــت ك ـه‌ باوه‌ڕيــان ب ـه‌‬ ‫پێش ـه‌واى ونبــوو هه‌ي ـه‌‪.‬‬ ‫به‌هه‌مــان شــێوه‌ ئ ـه‌وان ناچــار بــوون ك ـه‌ عه‌قيــده‌ى (األنتظــار)‬ ‫چاوه‌ڕوانــى ته‌خــت بك ـه‌ن‪ ،‬به‌هــۆى ئ ـه‌وه‌ى دانيــان نــا ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫(ده‌وڵه‌تــى ئيســامى دانامه‌زرێــت ته‌نهــا به‌هه‌وڵــى بــاوه‌ڕداران نه‌بێــت‬ ‫بــۆ ئ ـه‌و ده‌وڵه‌ت ـه‌)‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌ هه‌ڵســان ب ـه‌ ئينكاريكردنــى دانيشــتن‬ ‫و چاوه‌ڕوانــى تــا گه‌ڕان ـه‌وه‌ى پێش ـه‌وا و دامه‌زراندنــى ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى دادگ ـه‌ر ك ـه‌ بــێ ئ ـه‌و دانامه‌زرێــت‪ ،‬وه‌ حه‌ڕامكردنــى‬ ‫هه‌مــوو په‌له‌كردنێــك ل ـه‌م كاره‌‪ ،‬به‌ڵكــو ده‌يانگــوت ه ـه‌ر ئااڵي ـه‌ك‬ ‫ده‌ركه‌وێــت بــۆ دامه‌زراندنــى ئ ـه‌م ده‌وڵه‌ت ـه‌ پێــش پێش ـه‌واكه‌يان‬ ‫ئ ـه‌وه‌ ئــااڵى نه‌زاني ـه‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ى ب ـه‌رزى ده‌كات ـه‌وه‌ ش ـه‌يتانه‌‪ ،‬مــادام‬ ‫ده‌كرێــت (حكومه‌تــى ئيســامى) دابمه‌زرێــت بــێ ئاماده‌بوونــى‬ ‫(پێش ـه‌واى بێتــاوان)‪ ،‬كه‌وات ـه‌ ئه‌والتــره‌ ك ـه‌ ده‌رچــوون و جواڵن ـه‌وه‌‬ ‫وتار‬

‫‪26‬‬

‫بــۆ دامه‌زراندنــى ئ ـه‌م حكومه‌ت ـه‌ به‌ڵكــو واجب ـه‌‪.‬‬ ‫لـه‌ (ناديــارى گـه‌وره‌وه‌)‪ ..‬بــۆ ناديــارى ڕه‌ها‬ ‫به‌مشــێوه‌يه‌ ده‌بينيــن ك ـه‌ تاغوتــى ڕافيــزى گ ـه‌وره‌ (خومه‌ينــى)‬ ‫ل ـه‌ كيتاب ـه‌ به‌ناوبانگه‌ك ـه‌ى (الحكومــة اإلســامية) دانده‌نێــت‬ ‫به‌بيدعه‌يه‌ ـكـى خ ـراپ ك ـه‌ دايــان هێنــاوه‌‪ ،‬وه‌ گومانيــان وابــوو ك ـه‌‬ ‫ده‌توانــن حوكمــى خه‌ڵــك بك ـه‌ن به‌ش ـه‌ريعه‌ته‌كه‌يان‪ ،‬ب ـه‌م هۆي ـه‌وه‌‬ ‫ئ ـه‌و ئاين ـه‌ شــيركيه دابمه‌زرێنێــت‪ ،‬ئ ـه‌و تياچــووه‌ ده‌ڵێــت‪( :‬زياتــر ل ـه‌‬ ‫‪ 1000‬ســاڵ تێپـه‌ڕى به‌سـه‌ر ناديــارى گـه‌وره‌ به‌سـه‌ر پێشـه‌واكه‌مان‬ ‫مه‌هــدى‪ ،‬وه ڕه‌نگ ـه‌ ه ـه‌زاران ســاڵ تێپه‌ڕبێــت پێــش ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫چاكســازى ڕه‌چاوبكرێــت پێــش هاتنــى پێشـه‌واى چاوه‌ڕوانكـراو‪ ،‬ئايــا‬ ‫ده‌كرێــت حوكمه‌كانــى ئيســام به‌په‌كخ ـراوى بمێنێت ـه‌وه‌ بــۆ ئ ـه‌و‬ ‫مــاوه‌ زۆره‌؟)‪ ،‬وه‌ ده‌ڵێــت‪( :‬نه‌ڵێــن وازى لێده‌هێنيــن تــا ده‌ركه‌وتنــى‬ ‫پێشـه‌واى ناديــار‪ ،‬ئايــا بــۆ واز ناهێنــن لـه‌ نوێــژ له‌چاوه‌ڕوانــى ئـه‌و!؟)‪،‬‬ ‫پاشــان ده‌رده‌چێــت تــا دانبنێــت ب ـه‌ واجببونــى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‬ ‫بــۆ جێبه‌جێكردنــى حوكمه‌كانــى ئايــن‪ ،‬وه‌ ده‌ڵێــت‪( :‬هه‌ركه‌ســێك‬ ‫ده‌رچێــت ب ـه‌وه‌ى بڵێــت پێكهێنانــى حكومه‌تــى ئيســامى‪ ،‬ئ ـه‌وه‌‬ ‫ئينــكارى ل ـه‌ پێويســتى جێبه‌جێكردنــى حوكمه‌كانــى ئيســامى‬ ‫ده‌كات‪ ،‬وه‌ داوا ده‌كات ك ـه‌ په‌كبخرێــن وڕابگيرێــن)‪.‬‬ ‫خومه‌ينــى ئ ـه‌وه‌ تێده‌په‌ڕێنێــت ك ـه‌ ڕافيــزه‌ ده‌يڵێــن ئه‌ويــش واجبوونــى‬ ‫پيش ـه‌وايه‌ ل ـه‌ هه‌مــوو س ـه‌رده‌مێك و شــوێنێك‪ ،‬له‌شــوێنى ئ ـه‌و‬ ‫ده‌ڵێــت ك ـه‌ واجب ـه‌ وه‌لــى ئه‌مــر هه‌بێــت‪ ،‬ده‌ڵێــت چونك ـه‌ هــۆكارى‬ ‫واجــب بونــى وه‌لــى ئه‌مــر هه‌مــان هــۆكاره‌ بــۆ واجــب بونــى هه‌بوونــى‬ ‫ئيمــام‪ ،‬ده‌ڵێــت‪( :‬بوونــى وه‌لــى ئه‌مــر بــۆ ئ ـه‌وه‌ى هه‌ڵســێت ب ـه‌‬ ‫ڕێكخســتن و ده‌ســتورى ئيســامى پێويســته‌‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ڕێگــرى‬ ‫ده‌كات لـه‌ ســته‌م وزيــاده‌ڕه‌وى و خراپـه‌كارى‪ ،‬وه‌ به‌رگـه‌ى هه‌ڵگرتنــى‬ ‫ڕاســپارده‌ ده‌گرێــت‪ ،‬وڕێنمونــى خه‌ڵــك ده‌كات بــۆ ڕێگ ـه‌ى ڕاســت‬ ‫وح ـه‌ق‪ ،‬وه‌ بيدع ـه‌ى مولحيــد و ئينــكاره‌كان پــوچ ده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬ئايــا‬ ‫خيالفه‌تــى ئه‌ميــرى بــاوه‌ڕداران (مه‌به‌ســتى عه‌لي ـه‌‪ ،‬هللا لێــى ڕازى‬ ‫بێــت) دانه‌م ـه‌زرا بــۆ ئ ـه‌وه‌؟!‪.‬‬ ‫وه‌ له‌ب ـه‌ر ڕێگ ـه‌دان ب ـه‌ (وياليه‌تــى فه‌قيهــ) ئ ـه‌وه‌ تاغــوت خومه‌ينــى‬ ‫ڕێگـه‌ بـه‌و حاكمـه‌ ده‌دات كـه‌ مه‌رجه‌كانــى تێدابێــت ئـه‌و مه‌رجانـه‌ش‬ ‫ب ـه‌ ده‌ق نيــن ك ـه‌ ل ـه‌ڕوى ده‌ق ـه‌وه‌ هه‌رگيــز ئ ـه‌م مه‌رجان ـه‌ نايه‌ن ـه‌دى‬ ‫له‌كاتــى ناديــارى پێش ـه‌وا‪ ،‬ده‌ڵێــت‪( :‬له‌گ ـه‌ڵ نه‌بوونــى ده‌قێكــى‬ ‫له‌س ـه‌ر جێگرايه‌تــى پێش ـه‌وا له‌كاتــى ديارنه‌مانــى‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫حاكمێكــى ش ـه‌رعى مه‌رجه‌كانــى تێــدا هات ـه‌دى ئ ـه‌وه‌ واداده‌نرێــت ك ـه‌‬ ‫ڕێگ ـه‌ پێــدراوه‌ بــۆ حوكمكردنــى خه‌ڵــك)‪.‬‬ ‫به‌ڵكــو خومه‌ينــى تياچــوو كاركــردن بــۆ پێكهێنانــى حكوم ـه‌ت ب ـه‌‬ ‫به‌شــێك داده‌نێــت ل ـه‌ باوه‌ڕهێنــان به‌وياليه‌تــى فه‌قيه ـ ك ـه‌ يه‌كێك ـه‌‬ ‫ل ـه‌ بنچينه‌كانــى ئاينيــان‪ ،‬وه‌ ده‌ڵێــت‪( :‬وه‌ باوه‌ڕبــوون ب ـه‌ پێويســتى‬ ‫پێكهێنانــى ئ ـه‌و حكومه‌ت ـه‌‪ ،‬ودۆزين ـه‌وه‌ى ئ ـه‌م دامه‌زراوان ـه‌‪،‬‬ ‫به‌شــێكه‌ جيانابێت ـه‌وه‌ له‌باوه‌ڕبــوون ب ـه‌ ويالي ـه‌ت)‪ ،‬پاشــان دوپاتــى‬ ‫ده‌كات ـه‌وه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ى هه‌ڵده‌ســتێت به‌س ـه‌ر ئ ـه‌م حكومه‌تان ـه‌‬ ‫هه‌مــان كار ده‌كات ك ـه‌ پێش ـه‌واكانيان ده‌يك ـه‌ن بــێ ئ ـه‌وه‌ى له‌پل ـه‌دا‬ ‫‪27‬‬

‫هاوتابــن‪( ،‬له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى وته‌مــان لێــره‌دا له‌سـه‌ر پلـه‌ وڕێــز نيـه‌ به‌ڵكــو‬ ‫له‌سـه‌ر كاكردنـه‌)‪ ،‬هـه‌روه‌ك (پێشـه‌واى بێتــاوان) كـه‌ هه‌ڵده‌ســتێت‬ ‫ب ـه‌ كاره‌كان ب ـه‌وه‌ پل ـه‌ى دانابه‌زێــت بــۆ هه‌مــان ئه‌وان ـه‌ى هه‌ڵده‌ســت‬ ‫له‌شــوێنى به‌هه‌مــان كار‪( ،‬چونك ـه‌ پێش ـه‌وا پله‌يه‌ ـكـى سوپاســكراو‬ ‫وبه‌ڕێــزى هه‌ي ـه‌‪ ،‬وه‌ خيالفه‌ته‌ك ـه‌ى گه‌ردوني ـه‌‪ ،‬هه‌مــوو شــته‌كان‬ ‫ملك ـه‌چ ده‌ك ـه‌ن بــۆى‪ ،‬وه‌ له‌پێويســتيه‌كانى مه‌زهه‌به‌كه‌مــان ئه‌وه‌ي ـه‌‬ ‫ك ـه‌ پێش ـه‌واكانمان له‌پله‌ي ـه‌ك دان ك ـه‌ ن ـه‌ مه‌الئيكه‌تــى نزيــك و ن ـه‌‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر نايگ ـه‌ن پێــى)‪.‬‬ ‫لێــره‌دا تاغوته‌كانــى ڕافيــزه‌ پێش ـه‌واكانيان ده‌ك ـه‌ن ب ـه‌ هاوبه‌�شــى هللا ‬ ‫تعالــى ل ـه‌ نــاو وســيفاته‌كانى‪ ،‬و دوعاكــردن لێــى‪ ،‬وخۆنزيكردن ـه‌وه‌‬ ‫لێــى ب ـه‌ عيبــاده‌ت وملكه‌چــى‪ ،‬وه‌ هه‌ندێــك مافيــان زه‌وتكــردوه‌ ل ـه‌‬ ‫پێش ـه‌واكان ب ـه‌وه‌ى گومانيــان واي ـه‌ ك ـه‌ هللا ئه‌وانــى دانــاوه‌ ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ حه‌قــى دانانــى حوكــم و ياســادانانيان هه‌ي ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێــى‬ ‫ده‌ڵێــن (فوقه‌هــاكان) ك ـه‌ مافيــان هه‌ي ـه‌ ياســا دابنێــن ئ ـه‌وه‌ش له‌ژێــر‬ ‫نــاوى ئيجتيهــاد‪ ،‬وه‌ له‌س ـه‌ر شــوێنه‌كه‌وتوان ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ گوێڕايه‌ڵــى‬ ‫بك ـه‌ن‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ئ ـه‌و له‌شــوێنى پێش ـه‌وايه‌‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ دانانــى‬ ‫تاغــوت بــۆ ئه‌وان ـه‌ ل ـه‌ حوكمكردنــى خه‌ڵكــى‪ ،‬وه‌ جێبه‌جێكردنــى‬ ‫حوكمـه‌كان به‌سـه‌ريان‪ ،‬لێــره‌دا پێويســتبوون بـه‌ (پێشـه‌واى ناديــار)‬ ‫به‌ت ـه‌واوى ڕه‌تده‌كرێت ـه‌وه‌‪ ،‬مــادام ده‌كرێــت ك ـه‌ ئاين ـه‌ پوچه‌كه‌يــان‬ ‫جێبه‌جێبكرێــت وش ـه‌ريعه‌ته‌ دانراوه‌كه‌يــان په‌يڕه‌وبكرێــت‪،‬‬ ‫و(خمــس) له‌خه‌ڵكــى وه‌ربگيرێــت‪ ،‬و جه‌نگــى دوژمنانيــان بك ـه‌ن‬ ‫ب ـه‌ نــاوى جيهــاد‪ ،‬له‌كاتــى نه‌بوونــى (پێش ـه‌وا)‪ ،‬چ پێويســت ده‌كات‬ ‫بــۆ گه‌ڕان ـه‌وه‌ بــۆ (گه‌ڕان ـه‌وه‌ى پێش ـه‌وا) يــان (ده‌ركه‌وتنــى) ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫هه‌بــوون و نه‌بوونــى وه‌ك ي ـه‌ك بێــت‪.‬‬ ‫له‌س ـه‌ر ئ ـه‌م بناغه‌ي ـه‌ ڕافيــزه‌ى ئه‌مــڕۆ له‌س ـه‌ر بيــردۆزى (وياليه‌تــى‬ ‫فه‌قيهــ) دابه‌شــده‌بن بــۆ دوو ب ـه‌ش له‌نێــوان ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ پاڵپشــتى‬ ‫ده‌ك ـه‌ن وب ـه‌ واجبــى ده‌زان‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ دژين ـه‌ وپێداگــرن‬ ‫له‌س ـه‌ر بيــردۆزى (چاوه‌ڕوانــى)‪ ،‬وه‌ دامه‌زراندنــى ده‌وڵه‌ت ـه‌كان‬ ‫ب ـه‌ نــاڕه‌وا وناش ـه‌رعى داده‌نێــن تــا ئ ـه‌و كات ـه‌ى پێش ـه‌واكه‌يان‬ ‫ده‌رده‌كه‌وێــت‪ ،‬وه‌ هه‌يان ـه‌ قبوڵــى ده‌كات له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هــۆكار‬ ‫وڕێخۆشــكه‌ره‌ بــۆ گه‌ڕان ـه‌وه‌ى پێش ـه‌وا وده‌ركه‌وتنــى‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫بــۆ رێكخســتنى ڕه‌وش بــۆى‪ ،‬به‌زۆركردنــى س ـه‌رخه‌ره‌كانى وزۆرى‬ ‫كه‌رســته‌ وهێــز‪ ،‬ئ ـه‌وكات ده‌رده‌كه‌وێــت وتر�ســى نامێنێــت‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫ئ ـه‌و ده‌وڵه‌تانه‌يــان به‌دورزانــى ك ـه‌ داده‌مه‌زرێــت له‌س ـه‌ر (وياليه‌تــى‬ ‫فه‌قيهــ) وه‌ك هۆكارێــك بــۆ باڵوكردن ـه‌وه‌ى خراپ ـه‌ ل ـه‌زه‌وى‪ ،‬تــا زه‌وى‬ ‫پــڕ ده‌بێــت له‌خراپ ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ڕێگ ـه‌ خــۆش ده‌كات بــۆ ده‌ركه‌وتنــى‬ ‫(پێش ـه‌وا) تــا پــڕى بــكات ل ـه‌ دادگ ـه‌رى وئه‌مــن‪.‬‬ ‫ب ـه‌اڵم ده‌نگــى ئه‌هلــى (وياليه‌تــى فه‌قيهــ) ئه‌مــڕۆ زۆرينه‌ي ـه‌‪ ،‬بــۆ‬ ‫ده‌ســتگرتن به‌س ـه‌ر ده‌س ـه‌اڵت وده‌وڵــةت وتوانــاى مــادى ومرۆيــى‬ ‫گه‌وره‌يــى هه‌ي ـه‌‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ ده‌ســتيانكه‌وتوه‌ ل ـه‌ ســامانى‬ ‫عێ ـڕاق و واڵتانــى تــر‪.‬‬ ‫دواى (وياليه‌تــى فه‌قيهــ)‬ ‫عه‌مام ـه‌ به‌س ـه‌ره‌كانى ڕافيــزه‌ ئه‌مــڕۆ بيــردۆزى (وياليه‌تــى فه‌قيهــ)‬

‫كــورت ده‌كه‌ن ـه‌وه‌ له‌س ـه‌ر خۆيــان ه ـه‌روه‌ك چــۆن پشــتر كورتيــان‬ ‫كردبوي ـه‌وه‌ له‌س ـه‌ر پێش ـه‌واكانيان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش له‌ب ـه‌ر تێگه‌يشــتنيان‬ ‫ل ـه‌م ئه‌ث ـه‌ره‌‪( :‬زانايــان شــوێنگره‌وه‌ى پێغه‌مبه‌رانــن)‪ ،‬ك ـه‌ ده‌يخه‌ن ـه‌‬ ‫پــاڵ جه‌عف ـه‌رى صاديــق ‪ ، r‬خومه‌ينــى تياچــوو ده‌ڵێــت‪ :‬ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫س ـه‌يرى فه‌رمايشــتى هللا تعالــى بكه‌يــن‪( :‬النبــي أولــى باملؤمنيــن مــن‬ ‫أنفســهم) (األح ـزاب‪ ،)6 :‬واتــا‪ :‬پێغه‌مب ـه‌ر نزيكتــره‌ ب ـه‌ ئيمانــداران‬ ‫ل ـه‌ خۆيــان‪ ،‬وه‌س ـه‌يرى وت ـه‌ى (ع)مــان كــرد‪( :‬زانايــان شــوێنگره‌وه‌ى‬ ‫پێغه‌مبه‌رانــن)‪ ،‬ده‌زانيــن ك ـه‌ ويالي ـه‌ت ل ـه‌ فه‌رمان ـه‌ پێويســتيه‌كان‬ ‫و ده‌كرێــت بگوازرێت ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش وه‌ك وداب ونه‌ريــت شــتێكى‬ ‫مه‌حــاڵ و ئه‌ســته‌م ني ـه‌)‪.‬‬ ‫به‌هه‌مــان شــێوه‌ ده‌ڵێــت‪(( :‬حجــة هللا) واتــا پێش ـه‌وا س ـه‌رچاوه‌يه‌‬ ‫بــۆ خه‌ڵكــى له‌گه‌ڕان ـه‌وه‌ى هه‌مــوو فه‌رمان ـه‌كان‪ ،‬وه‌ هللا بــۆ ئ ـه‌وه‌‬ ‫داينــاوه‌‪ ،‬وه‌ توانــادارى كــردوه‌ به‌هه‌مــو كارێــك وڕێكخســتنێك ك ـه‌‬ ‫ســودى ده‌بێــت بــۆ خه‌ڵكــى‪ ،‬به‌هه‌مــان شــێوه‌ فه‌قيه ـه‌كان ئه‌وان ـه‌‬ ‫س ـه‌رچاوه‌ن بــۆ پێش ـه‌وا و س ـه‌ركرده‌كان)‪.‬‬ ‫خۆيــان وا داده‌نێــن ك ـه‌ دان ـراون له‌الي ـه‌ن پێش ـه‌واكه‌يان تــا‬ ‫فه‌رمانڕه‌وايــى خه‌ڵكــى بك ـه‌ن‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌ به‌ڕاســتى باوه‌ڕبوونــى‬ ‫شــوێنكه‌وتوه‌كانيان ب ـه‌ وياليه‌تــى و ده‌س ـه‌اڵتى ئ ـه‌و فه‌قيهان ـه‌‬ ‫به‌شــێكه‌ ل ـه‌ باوه‌ڕيــان ب ـه‌ ويالي ـه‌ت و ده‌س ـه‌اڵتى پێش ـه‌واكانيان‬ ‫(بێتاوان ـه‌كان)‪ ،‬خومه‌ينــى دواى ئ ـه‌وه‌ ڕســته‌يه‌ك ده‌هێنێــت ل ـه‌‬ ‫جه‌عفـه‌رى صــادق تيايــدا ده‌ڵێــت‪( :‬پياوێــك له‌نــاو خۆتــان دابنــێ‪ ،‬كـه‌‬ ‫ح ـه‌الل وحه‌ڕام ـه‌كان بزانــن‪ ،‬مــن له‌س ـه‌رتان ده‌يك ـه‌م ب ـه‌ دادوه‌ر)‪:‬‬ ‫(زانــاكان به‌گوێــره‌ى ئ ـه‌م گێڕان ـه‌وه‌ دان ـراون له‌الي ـه‌ن پێش ـه‌واى‬ ‫بــۆ حكوم ـه‌ت و دادوه‌رى كــردن له‌نــاو خه‌ڵكــى‪ ،‬وه‌ پۆســته‌كانيان‬ ‫تاوه‌كــو ئێســتا پارێــزراون)‪.‬‬ ‫جــا په‌نــد وه‌رگــرن لـه‌م هه‌ڵبژاردنـه‌ كـه‌ چــۆن كرديــان بـه‌ ئه‌هلــى (الحل‬ ‫والعقــد)‪ ،‬له‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ئه‌هلــن بــۆ ده‌س ـه‌اڵت وفه‌رمانڕه‌وايــى‪،‬‬ ‫له‌ب ـه‌ر هه‌بوونــى دو مه‌رجــى بنه‌ڕه‌تــى تيايــدا‪ ،‬ئه‌وانيــش دادوه‌رى و‬ ‫شــاره‌زاييه‌‪ ،‬كرديان ـه‌ ئ ـه‌و ده‌ق ـه‌ى ك ـه‌ له‌پێشــوو كردبوويان ـه‌ م ـه‌رج‬ ‫بــۆ پێش ـه‌واكه‌يان‪ ،‬يــان بــۆ جێگره‌ك ـه‌ى‪.‬‬ ‫ل ـه‌وه‌ى ك ـه‌ باســمانكرد بۆمــان ڕونده‌بێت ـه‌وه‌ ك ـه‌ ڕافيــزه‌ى ئه‌مــڕۆ‬ ‫له‌مامه‌ڵ ـه‌ كردنيــان له‌گ ـه‌ڵ بيــردۆزى (پێش ـه‌وايه‌تى خوايــى) ك ـه‌‬ ‫ئاينه‌كه‌يانــى له‌س ـه‌ر دام ـه‌زراوه‌‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ بناغه‌كانــى تريــان‪ ،‬وێن ـه‌ى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ وه‌ك وێن ـه‌ى موشــريكانى عه‌ڕه‌ب ـه‌‪ ،‬ك ـه‌ ئ ـه‌وان بتيــان دروســت‬ ‫ده‌كــرد به‌ده‌ســته‌كانيان ل ـه‌ خورمــا پاشــان ده‌يانپه‌رســت له‌شــوێنى‬ ‫هللا‪ ،‬ئه‌گـه‌ر برســيان بــوو ده‌يانخــوارد‪ ،‬به‌هه‌مــان شــێوه‌ تاغوته‌كانــى‬ ‫ڕافيــزه‌ پل ـه‌ به‌پل ـه‌ بێبــاك بــوون ل ـه‌ بناغ ـه‌ وبيردۆزه‌كه‌يــان‪ ،‬كاتێــك‬ ‫بينيــان ســود لـه‌ شــتى تــره‌‪ ،‬دواى ئـه‌وه‌ى چه‌نديــن سـه‌ده‌ كردبويانـه‌‬ ‫په‌رســتراوى خۆيــان وده‌يانپه‌رســت‪ ،‬وه‌ دۆســتايه‌تى و دوژمنايه‌تيــان‬ ‫گرێــده‌دا له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌‪.‬‬

‫ب ـه‌ گوێــره‌ى مێــژوو‪ ،‬تــا دانبنێــن به‌ڕاســتى ودروســتى هــۆكارى‬ ‫وازهێنانيــان له‌كۆمه‌ڵ ـه‌ى موســڵمانان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ئينكاريكردنــى‬ ‫وياليه‌تــى خه‌ليفه‌كانــى ڕاشــيدين ك ـه‌ خه‌ڵــك هه‌ڵيب ـژاردن‪ ،‬وه‌‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ى ئه‌وه‌يــان كــرد ك ـه‌ واجب ـه‌ ب ـه‌ ده‌قــى خوايــى و وه‌ســيه‌تى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ـكـێ بــۆى هه‌ي ـه‌ ببێــت ب ـه‌ وه‌لــى ئه‌مــرى‬ ‫موســڵمانان‪ ،‬و ئه‌وه‌شــيان كــورت كــرده‌وه‌ له‌س ـه‌ر عه‌لــى ‪ h‬و‬ ‫كوڕه‌كانــى ل ـه‌دواى خــۆى‪ ،‬له‌س ـه‌ر گومانــى خۆيــان ب ـه‌ ده‌ق و ب ـه‌‬ ‫وه‌ســيه‌ت‪ ،‬به‌هــۆى ئ ـه‌وه‌وه‌ وياليه‌تــى هه‌مــوو وه‌لــى ئه‌مره‌كانــى‬ ‫موســڵمانان ڕه‌تده‌كه‌ن ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ بيدع ـه‌ى زۆر ئه‌نجامــده‌ده‌ن‪ ،‬‬ ‫زيــاده‌ڕه‌وى ده‌ك ـه‌ن ل ـه‌ درۆكــردن له‌س ـه‌ر هللا‪ ،‬پێغه‌مب ـه‌ر و ئه‌هلــى‬ ‫به‌يته‌ك ـه‌ى‪ ،‬بــۆ ئ ـه‌وه‌ى ئاينه‌كه‌يــان س ـه‌رخه‌ن‪ ،‬و وه‌ ڕێبازه‌كه‌يــان‬ ‫جياكه‌نـه‌وه‌ لـه‌ ئاينــى موســڵمانان‪ ،‬تــا بــوه‌ ئاينێكــى دامـه‌زراو له‌سـه‌ر‬ ‫شــيرك و خۆڕافيــات‪ ،‬هيــچ نه‌قڵێكيــان ني ـه‌ وه‌رگرتنێكيــان ني ـه‌ ل ـه‌‬ ‫ئايــن‪ ،‬وه‌ عه‌قڵيــش به‌كارناهێنــن له‌وه‌رگرتنــى‪.‬‬ ‫به‌مشــێوه‌يه‌ هه‌مــوو ڕێبــاز و مه‌زهه‌ب ـه‌ پوچ ـه‌كان و كۆمه‌ڵ ـه‌‬ ‫گوم ـڕاكان په‌ره‌يانس ـه‌ند‪ ،‬ك ـه‌ گومانيــان واي ـه‌ هه‌وڵــده‌ده‌ن بــۆ‬ ‫دامه‌زراندنــى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪ ،‬ك ـه‌ ده‌ڕۆن له‌س ـه‌ر ڕێچك ـه‌ى‬ ‫بيدعه‌چي ـه‌كان‪ ،‬وه‌ هيــچ به‌ڵگه‌يه‌كيشــيان الني ـه‌‪ ،‬وه‌هيــچ ئه‌ثه‌رێكــى‬ ‫س ـه‌له‌فى صاڵحيشــيان الني ـه‌‪ ،‬ل ـه‌ ڕاســته‌ڕێ اليــان ده‌دات‪،‬‬ ‫ده‌يانخات ـه‌ شــيرك و كوفــر له‌كاتێــك به‌گومانــى خۆيــان ده‌يانه‌وێــت‬ ‫ئايــن جێبه‌جــێ بك ـه‌ن‪ ،‬س ـه‌رگه‌ردان ده‌بــن له‌گومڕاييــان‪ ،‬وه‌‬ ‫خۆيــان ده‌نه‌خشــێنن وه‌ك خشــۆكى (ڕه‌نــگ گــۆڕ‪ :‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ خــۆى‬ ‫ده‌گۆڕێــت له‌گ ـه‌ڵ ڕه‌نگــى ده‌وروب ـه‌رى) تــا ده‌يانبينــى هيــچ ئه‌ســڵێك‬ ‫و بناغه‌يه‌كيــان ني ـه‌ تابــۆى بگه‌ڕێن ـه‌وه‌‪ ،‬ئه‌گه‌ريــش وت ـه‌ وكرداريــان‬ ‫ڕاســتيه‌ك بپێكێــت ئ ـه‌وه‌ ئ ـه‌وان مه‌به‌ســتيان ئ ـه‌و ڕاســتيه‌ ني ـه‌‬ ‫به‌ڵكــو مه‌به‌ســتيان ئ ـه‌و گومڕاييه‌ي ـه‌ ك ـه‌ پێشــتر شــوێنى كه‌وتــون‪،‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر ئ ـه‌و حه‌قه‌يــان بينــى كه‌خۆيــان ح ـه‌زى پێده‌ك ـه‌ن ئ ـه‌وه‌‬ ‫ده‌ســتى پێوه‌ده‌گــرن‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر پێچه‌وان ـه‌ى ئه‌وه‌يــان بينــى ئ ـه‌وه‌ پتــى‬ ‫تێده‌ك ـه‌ن وبه‌خراپــى ده‌زانــن و ده‌گه‌ڕێن ـه‌وه‌ بــۆ س ـه‌رگه‌ردانى‪ ،‬ل ـه‌‬ ‫گۆمــى گومڕايــى بــۆ ڕێــگاى هيداي ـه‌ت ده‌گه‌ڕێــن‪.‬‬ ‫هه‌رچــى ئه‌هلــى ســونه‌ و جه‌ماعه‌ت ـه‌ ئ ـه‌وان ده‌ڕۆن له‌س ـه‌ر ڕێبــازى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر بــۆ جێبه‌جێكردنــى ئايــن‪ ،‬ئ ـه‌وان له‌س ـه‌ر ي ـه‌ك ڕێــگان و‬ ‫نه‌يانگۆڕي ـه‌وه‌ له‌وه‌ت ـه‌ى ك ـه‌ پێغه‌مبه‌ريــان ‪ g‬بــۆ نــاردراوه‌‪ ،‬وه‌ تــا‬ ‫هللا ل ـه‌زه‌وى نيشــته‌جێيان ده‌كات و به‌توانايــان ده‌كات‪ ،‬ڕێگاكانيــان‬ ‫لــێ تێكـه‌ڵ نه‌بــوه‌‪ ،‬وه‌ ڕێگاكانيــان لــێ نه‌گــۆڕاوه‌‪ ،‬به‌ڵكــو ده‌ســتيانگرتو‬ ‫ب ـه‌ ڕێــگاى ڕاســتى هللا‪ ،‬ك ـه‌ ئه‌ويــش قورئــان و ســونه‌تى پێغه‌مب ـه‌ره‌‬ ‫‪ ، g‬ده‌ســتگرتوو ب ـه‌ په‌تــى هللا‪ ،‬ئه‌ويــش كۆمه‌ڵــى موســڵمانانه‌‪،‬‬ ‫به‌ڕاســتى باوه‌ڕده‌هێنــن ب ـه‌ هللا‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتگۆيى پشــتى پێده‌به‌ســتن‪،‬‬ ‫وه‌ جيهــاد ده‌ك ـه‌ن له‌رێگاك ـه‌ى به‌موخڵي�صــى‪ ،‬وه‌ هللا ڕێنمونيــان‬ ‫ده‌كات بــۆ ڕێــگاى ڕاســت‪.‬‬

‫له‌سـه‌ر ڕێــگاى ڕێنمونيــكاران‪ ..‬نـه‌وه‌ك سـه‌رگه‌ردانى گومڕايــان‬ ‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ ئاينــى ڕافيــزه‌ په‌ره‌س ـه‌ندنى به‌خۆي ـه‌وه‌ بينــى‬ ‫وتار‬

‫‪28‬‬

29

‫الحمــد هلل رب العامليــن والصــاة والســام علــى أشــرف املرســلين وآلــه وصحبــه‬ ‫أجمعيــن‪ .‬أمــا بعــد؛‬ ‫به‌ڕاســتى ده‌جال ـه‌كان ل ـه‌ زاناكانــى ســوڵتان هه‌ڵســان ب ـه‌ گۆڕينــى تێگه‌يشــتن‬ ‫و مانــاى جيهــاد هه‌رچــۆن هه‌ڵســان ب ـه‌ گۆڕينــى ته‌وحيــد ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ه ‌همــوو‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ران پێــى هاتــوون‪ ،‬ئه‌هلــى كيتــاب و ئاگرپه‌رســت و موشــريكانيان‬ ‫كــرده‌ ب ـرا و دۆســتى موســڵمانان‪ ،‬ئاينه‌كانيــان نزيــك كــرده‌وه‌ له‌يه‌كتــرى‬ ‫وه‌ نه‌ته‌وه‌كانيــان كــرده‌ ي ـه‌ك خوێــن و ماڵيــان حه‌ڕامكــردن ب ـه‌ فتــوا‬ ‫وكيتابه‌كانيــان‪ ،‬وه‌حاڵيــان وه‌ك حاڵــى جوول ‌هك ـه‌ واي ـه‌ ك ـه‌ هللا ل ‌هس ـه‌ريان‬ ‫َ َّ َ َ ُ ُ َ ُ َ ْ َ َ َ ْ َ َ‬ ‫اض ِعـ ِـه} [النســاء‪:‬‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{ِ :‬مــن ال ِذيــن هــادوا يح ّ ِرفــون الك ِلــم عــن مو ِ‬ ‫‪ ،]٤٦‬وه‌ بابه‌تــى كوشــتارى كافرانيــان كــرد ب ـه‌ كوشــتارى به‌ناح ـه‌ق وبردنــى‬ ‫ماڵيــان كــرد ب ـه‌دزى وه‌كرديــان به‌باب ‌هت ـه‌ ناديــاره‌كان‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌و تاغوتان ـه‌‬ ‫‌ناوازه‬

‫‪30‬‬

‫بازاڕيــان دا ب ـه‌ فيقهــى دانيشــتن وبه‌فێــڵ وته‌ڵ ‌هك ـه‌ هه‌وڵيانــدا ك ـه‌‬ ‫ئاينــى ئيســام بســڕنه‌وه‌ و بيگۆڕن ـه‌وه‌ به‌ڕێبــازى زه‌ليلــى وشــوێنكه‌وتنى‬ ‫كاف ـران‪ ،‬وه‌ ملكه‌چكردنــى خه‌ڵكــى بــۆ ئ ـه‌و ئاين ـه‌ى نوێي ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫دانــى پياده‌نێــن‪ ،‬ك ـه‌ بناغ ‌هك ـه‌ى بريتي ـه‌ ل ـه‌ (پێك ـه‌وه‌ ژيــان له‌نێــوان‬ ‫ئاين ـه‌كان) و چه‌ســپاندنى (مه‌بد ‌هئ ـه‌كان ئاشــتى) وه‌ وازهێنــان لێيــان‬ ‫و په‌كخســتنى جيهــاد‪.‬‬ ‫زۆرێــك له‌وان ـه‌ ده‌بينــى ك ـه‌ له‌س ـه‌ر ئيســام وزانســت ده‌ژمێردرێــن‬ ‫خه‌ريك ـه‌ كۆببن ـه‌وه‌ ل ‌هس ـه‌ر حه‌ڕامكردنــى فه‌رمانێــك ك ـه‌ ئومه‌تــى‬ ‫پێشــوو كۆكبــوون ل ‌هس ـه‌ر ڕێگ ـه‌ پێدانــى‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش س ـه‌ير ني ـه‌ ئ ‌هگ ـه‌ر‬ ‫وردبينـه‌وه‌ لـه‌ وتـه‌ى ئه‌نه‌�ســى كــوڕى ماليــك ‪ h‬كاتێــك زوهــرى هاتـه‌‬ ‫الى لـه‌ ديم ‌هشــق‪ ،‬زوهــرى پێــى گــوت‪( :‬چــى ده‌تگرێنێــت؟) گوتــى‪( :‬هيــچ‬ ‫شــتێك نابينــم ل ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێشــوو پێــى گه‌يشــتم جگ ـه‌ له‌نوێــژ‪ ،‬ئ ـه‌و‬ ‫نوێــژه‌ش فه‌وتێن ـرا)‪[ .‬رواه البخــاري]‪.‬‬

‫ماڵيــان بكه‌يــن ل ـه‌ چوارچێــوه‌ى ئ ـه‌و جه‌نگ ـه‌ گشــتگيره‌ى نێــوان‬ ‫ده‌وڵه‌تــى خيالف ـه‌ت و ه ‌همــوو نه‌ته‌وه‌كانــى كوفــر هللا خــۆى يارمه‌تــى‬ ‫ده‌دات وڕێنمونــى كاره‌ بــۆ ڕێــگاى ڕاســت‪.‬‬ ‫كافرى جه‌نگكه‌رخوێن وماڵى حه‌الل ‌ه‬ ‫ئ ‌هصــڵ له‌خوێــن و ماڵــى جه‌نگــى نه‌پاراســتنه‌‪ ،‬وه‌ ئه‌هلــى زانســت كۆكــن‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ حوكمــى هللا ل ‌هس ـه‌ر كافــره‌ جه‌نگي ـه‌كان ئه‌و ‌هي ـه‌‬ ‫ك ـه‌ ن ـه‌ خوێنيــان و نه‌ماڵيــان پارێــزراو ني ـه‌ به‌ڵكــو ڕێگ ـه‌ پێــدراون و‬ ‫حه‌اللــن بــۆ موســڵمانان‪.‬‬ ‫پێش ـه‌وا ئيبــن ته‌يمي ـه‌ ‪ r‬ده‌ڵێــت‪( :‬كوفــر وجه‌نگكــردن بونــى ه ‌هي ـه‌‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ ه ‌همــوو كافرێــك ديلكردنــى جائيــزه‌ وه‌ك چــۆن كوشــتارى‬ ‫جائيــزه‌)‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫وه‌ كافرانــى جه‌نگــى ل ـه‌ د ‌هســته‌واژه‌ى فوق ‌ههــاكان كــورت ناكرێت ـه‌وه‌‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌و كافران ـه‌ى ك ـه‌ جه‌نــگ ه ‌هي ـه‌ له‌نێــوان ئ ـه‌وان و‬ ‫موســڵمانان‪ ،‬به‌ڵكــو كافـران ئه‌وانـه‌ن كـه‌ لـه‌ ئ ‌هســتۆ نه‌گيـراون لـه‌الى‬ ‫ئه‌هلــى ئيســام جــا به‌په‌يمــان بێــت يــان ل ـه‌ ئ ‌هســتۆگيران يــان ئ ‌همــان‬ ‫يــان ئاگــر ب ‌هســت‪ ،‬جــا ئه‌وانـه‌ فه‌رمانبـه‌رى سـه‌ربازى بــن يــان مه‌د ‌هنــى‬ ‫يــان جگ ـه‌ له‌وان ـه‌ش ل ـه‌ عه‌وامــى كاف ـران‪ ،‬خوێــن وماڵيــان ڕێگ ـه‌‬ ‫پێــدراوه‌ بــۆ موســڵمانان‪ ،‬ئـه‌و ‌ه گشــتيه‌ ل ‌هسـه‌ر ه ‌همــوو موشــريكه‌كان‬ ‫َ ْ ُ‬ ‫ل ـه‌ ه ‌همــوو شــوێنێك‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬فاق ُتلــوا‬ ‫َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ص ُر ُ‬ ‫ْالُ ْشــرك َين َح ْيـ ُـث َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وهـ ْـم َو ُخ ُذ ُ‬ ‫وهـ ْـم َو ْ‬ ‫اح ُ‬ ‫وهـ ْـم َواق ُعـ ُـدوا ل ُهـ ْـم ك َّل‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َِ َ ْ َ ُ ََ َ‬ ‫َّ َ َ َ َ ُ َّ َ َ َ َ ُّ َ َ ُ ْ َّ َّ‬ ‫اللَ‬ ‫ُ‬ ‫مرصـ ٍـد فـ ِـإن تابــوا وأقامــوا الصــاة وآتــوا الــزكاة فخلــوا ســبيلهم إن‬ ‫َ ْ َ ُ َ َ َ ِ ُ ِ َّ َ َ‬ ‫َغ ُف ٌ‬ ‫ور َر ِح ٌ‬ ‫يم} [التوبة‪ ،]5 :‬وه‌ ده‌فه‌رموێت‪{ :‬ف ِإن تابوا وأقاموا الصلة‬ ‫َو َآتـ ُـوا الـ َّـز َك َاة َفإ ْخ َو ُان ُكـ ْـم فــي ّ‬ ‫الديـ ِـن} [التوبــة‪ ،]11:‬هــۆكارى موباحبوونــى‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫خوێنيــان شــيركه‌‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر ته‌وب ‌هيــان كــرد ل ـه‌ شــيرك ئ ـه‌وه‌ خوێنيــان‬ ‫حه‌ڕام ـه‌‪ ،‬ئيبــن قودام ـه‌ ده‌ڵێــت‪( :‬قيصــاص ني ـه‌ ل ‌هس ـه‌ر كــوژراوى‬ ‫جه‌نگــى‪ ،‬ل ‌هبـه‌ر فه‌رمانــى هللا‪{َ :‬ف ْاق ُت ُلــوا ْالُ ْشــرك َين َح ْيـ ُـث َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وهـ ْـم}‬ ‫ِِ‬ ‫[التوبــة‪ ]5 :‬وه‌ ل ‌هس ـه‌ر كــوژراوى موڕته‌ديــش ني ـه‌ به‌ه ‌همــان شــێوه‌‪،‬‬ ‫ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى خوێنــى موباح ـه‌‪ ،‬به‌وێن ـه‌ى جه‌نگي ‌هكــه)‌‪[ .‬الكافــي فــي‬ ‫فقــه اإلمــام أحمــد]‪.‬‬

‫ئ ـه‌ى ئ ‌هگ ـه‌ر بگه‌يشــتبان ب ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌ ك ـه‌ حوكم ـه‌ دياره‌كانــى‬ ‫قورئانــى هللا وســونه‌تى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬وكۆده‌نگــى س ـه‌له‌ف‬ ‫س ـڕاوه‌ته‌وه‌؟ ل ـه‌و حوكمان ـه‌ى ك ـه‌ س ـڕاوه‌ته‌وه‌ حوكمــى خوێــن وماڵــى‬ ‫كافــره‌ جه‌نگيه‌كان ـه‌ ك ـه‌ له‌ڕاســتيدا ئ ـه‌وان خوێنيــان له‌ئ ‌هســتۆگيراو‬ ‫ني ـه‌ ته‌نهــا ب ـه‌ ئيمــان يــان په‌يمانێكــى ش ـه‌رعى نه‌بێــت ئه‌گه‌رنــا بــۆ‬ ‫موســڵمان جائيــزه‌ ك ـه‌ خوێنيــان بڕژێنێــت و ماڵيــان ببــات چ ‌هنــدى‬ ‫بيه‌وێــت وه‌ك چاولێكردنێــك ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬وهاو ‌هڵ ـه‌ به‌ڕێزه‌كانــى‬ ‫هللا له‌هه‌موويــان ڕازى بێــت‪ ،‬ئ ‌همــڕۆ ده‌بينــى ك ـه‌ زانــا خراپ ـه‌كان و‬ ‫بانگ ‌هشـه‌كه‌رانى گومڕايــى ع ‌هيــب د ‌هگــرن لـه‌ موه‌حيدانــو تۆمه‌تباريــان‬ ‫د ‌هك ـه‌ن ب ـه‌ ناشــرينكردنى وێن ـه‌ى ئيســام ل ‌هس ـه‌ر هه‌ندێــك كار ك ـه‌‬ ‫ئ ـه‌وكاره‌ خــۆى له‌خۆيــدا كارى هاوه‌ڵه‌كانــى پێغه‌مب ـه‌ره‌ له‌وێن ـه‌ى‬ ‫ئ ‌هبــو به‌صيــر و ئ ‌هبــو ج ‌هنــده‌ل هللا له‌هه‌ردووكيــان ڕازى بێــت‪،‬‬ ‫له‌به‌رامب ـه‌ردا هيچيــان لێنابيســتى له‌كاتێــك ك ـه‌ گه‌وره‌كانيــان ل ـه‌‬ ‫تاغوته‌كانــى ڕۆژئــاوا و ڕۆژه ـه‌اڵت ماڵــى موســڵمانان د ‌هب ـه‌ن‪ ،‬ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى ‪-‬هللا شــكۆمه‌ندى بــكات ب ـه‌ ته‌وحيــد‪ -‬ل ‌هس ـه‌ر شــانى ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫هه‌ڵگرتــوه‌ ك ـه‌ جيهــادى دوژمنانــى هللا بــكات ل ـه‌ كاف ـران و موڕت ـه‌دان‬ ‫جــا به‌شمشــێر و زمــان و به‌ڵگ ـه‌ تــا ئايــن ه ‌همــووى بــۆ هللا بێــت وه‌ تــا‬ ‫ئايــن بــۆ موســڵمانان بگه‌ڕێتـه‌وه‌ بـه‌ پا ـكـى و ڕێكــى هـه‌روه‌ك چــۆن هــات‬ ‫َ َُ َ‬ ‫ئــاوا بێــت‪ ،‬هـه‌روه‌ك هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬و َقات ُل ُ‬ ‫وهـ ْـم َح َّتــى ل تكــون لـه‌ ســونه‌ت هاتــوه‌ لـه‌ ئيبــن عومـه‌ره‌وه‌ هللا له‌خۆيــى وباو ـكـى ڕازى بێــت‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫ف ْت َنـ ٌـة َو َي ُكــو َن ّ‬ ‫الديـ ُـن ُك ُّلـ ُـه َّ ل َفــإن ْان َت َهـ ْـوا َفــإ َّن َّ َ‬ ‫الل ِب َمــا َي ْع َملــو َن َب ِصيـ ٌـر} ك ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬فه‌رمــوى‪( :‬فه‌رمانــم پێك ـراوه‌ جه‌نگــى خه‌ڵكــى‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫بك ـه‌م تــا شــايه‌تى ده‌ده‌ن ب ـه‌ (ال الــه اال هللا ‪ ،‬ومحمــد رســول هللا) ‪،‬‬ ‫[األنفــال‪.]39 :‬‬ ‫وه‌ نوێــژ د ‌هكـه‌ن‪ ،‬و زه‌كات ده‌ده‌ن‪ ،‬ئ ‌هگـه‌ر ئه‌و ‌هيــان كــرد ئـه‌وه‌ خوێــن‬ ‫ل ـه‌م وتــاره‌دا حوكمــى كافــره‌ جه‌نگي ـه‌كان ل ـه‌ الن ـه‌ى خۆيــان وماڵيــان حـه‌ڕام ده‌بێــت ئيــا به‌ح ‌هقــى ئيســام‪ ،‬و ‌ه حيســابيان ل ‌هسـه‌ر‬ ‫ڕونده‌كه‌ين ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ لێيــان ده‌برێــت هه‌يان ـه‌ غه‌نيم ‌هي ـه‌‪ ،‬هللا ده‌بێــت) [متفــق عليــه]‪.‬‬ ‫هه‌يان ـه‌ فه‌يئ ـه‌‪ ،‬وه‌ هه‌يان ـه‌ دزي ـه‌ وبردنــى ماڵ ـه‌‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك وت ـه‌ى نه‌ خوێن و نه‌ماڵ حه‌ڕام نابێت ته‌نها ب ‌ه موسڵمان بوون نه‌بێت‪.‬‬ ‫هه‌ندێــك ل ـه‌ ئه‌هلــى زانســت ده‌هێنين ـه‌وه‌ ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌و باب ‌هت ـه‌ وه‌ ئيمــام ت ‌هب ـه‌ڕى ‪ r‬ده‌ڵێــت‪( :‬وه‌ ل ـه‌ كۆده‌نگــى ه ‌همــوان ئه‌و ‌هي ـه‌ ك ـه‌‬ ‫وه‌اڵمــى هه‌ندێــك له‌گومانه‌كانــى به‌رامب ـه‌ر ده‌ده‌ين ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ش حوكمــى هللا ل ‌هسـه‌ر ئه‌هلــى ج ‌هنــگ لـه‌ موشــريكان كوشــتنيانه)[جامع‬ ‫له‌د ‌هســت خۆمــان ناده‌يــن تــا با�ســى هه‌ندێــك ل ـه‌ ســوده‌كانى بردنــى البيــان فــي تأويــل الق ـرآن]‪.‬‬ ‫‪31‬‬

‫موڕته‌د ئه‌بو به‌صيڕته‌ڕتو�سى‪ ،‬يه‌كێك له‌وانه‌ى بازاڕده‌دات به‌ به‌ياننامه‌ى كافران‬

‫ئيمــام شــافعى ‪ r‬ده‌ڵێــت ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ خوێنــى كاف ـران ده‌پارێزێــت‪:‬‬ ‫(«هللا تعالــى خوێنــى كافرانــى موبــاح كــردوه‌ وه‌ ماڵيــان م ‌هگ ـه‌ر جزي ـه‌‬ ‫بــدات يــان له‌ئ ‌هســتۆ گي ـراو بێــت بــۆ ماو ‌هي ـه‌ك) [األم للشــافعي]‪.‬‬ ‫وه‌ ‪ r‬ل ‌هس ـه‌ر كه‌�ســى په‌يمــان ب ‌هســتوو ده‌ڵێــت‪( :‬وه‌ به‌ڵێــن ك ـه‌‬ ‫باســمكردوه‌ بـه‌ ه ‌هتــا هه‌تايــى ئـه‌وه‌ بــۆ ماوه‌ي ‌هكـه‌ بــۆ په‌يمــان ب ‌هســتوو‬ ‫ئه‌و ‌هنــده‌ى ك ـه‌ په‌يو ‌هســت بــوو پێــوه‌ى ئ ‌هگ ـه‌ر پچڕانــدى ئ ـه‌وه‌‬ ‫جه‌نگك ـه‌ره‌ و خوێــن وماڵيــان حه‌الل ـه‌) [األم]‪.‬‬ ‫خاكى كوفرخاكى ڕێگه‌پێدراو ‌ه‬ ‫به‌ڕاســتى خا ـكـى ج ‌هنــگ يــان خا ـكـى كوفــر موباحـه‌ ل ‌هبـه‌ر ئـه‌و به‌ڵگانه‌ى‬ ‫ك ـه‌ هێنامان ـه‌وه‌ ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ى هاوب ـه‌ش دابنێــت بــۆ‬ ‫هللا مــاڵ وخوێنــى حه‌اڵڵ ـه‌‪ ،‬وه‌ خوێــن و ماڵــى كاف ـران حه‌اڵڵ ـه‌ بــۆ‬ ‫موســڵمانان‪.‬‬ ‫پێش ـه‌وا شــافيعى ‪ r‬ل ـه‌ په‌رتو ـكـى (األم) ده‌ڵێــت‪( :‬خاك ‌هك ـه‌ موباح ـه‌‬ ‫چونك ـه‌ خا ـكـى شــيركه‌)‪.‬‬ ‫وه‌ جه‌صا�صــى حه‌ن ‌هفــى ده‌ڵێــت‪( :‬ئ ـه‌وه‌ى له‌خا ـكـى جه‌نــگ بێــت ئ ـه‌و‬ ‫خاوه‌نــى ڕاســته‌قينه‌ى ني ـه‌ به‌ڵكــو ڕێگ ـه‌ دراوه‌ وه‌ خوێنــى ئه‌هل ‌هك ـه‌ى‬ ‫مباح ـه‌) [أحــكام الق ـرآن]‪.‬‬ ‫ئيبــن ئ ‌هبــو ز ‌هيــدى قه‌يره‌وانــى ماليكــى ده‌ڵێــت‪( :‬س ـه‌حنون ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫وه‌ ئ ‌هگ ـه‌ر گه‌لێــك ل ـه‌ خا ـكـى جه‌نــگ ئيســام بــوون بۆيــان جائيــزه‌ ك ـه‌‬ ‫كافره‌كانــى ناويــان بكــوژن و ماڵيــان بب ـه‌ن به‌گوێــره‌ى توانــا) [النــوادر‬ ‫والزيــادات]‪.‬‬ ‫وه‌ شــێخ ح ‌هم ـه‌د عه‌تيــق ده‌ڵێــت‪( :‬ئ ـه‌وه‌ى ب ‌هشــداريكرد ل ـه‌وه‌ى‬

‫لێكۆڵ ـه‌ره‌وه‌كان بڕياريــان ل ‌هس ـه‌ر داوه‌‪ ،‬بــۆى ده‌رك ـه‌وت ك ـه‌ ئ ـه‌و‬ ‫خاك ـه‌ شــيركى تيــادا ده‌رك ـه‌وت‪ ،‬وه‌ حه‌ڕامكراوه‌كانــى تيــادا به‌ئاشــكرا‬ ‫ئه‌نجامــدرا‪ ،‬وه‌ هێماكانــى ئايــن په‌كخ ـرا‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ خا ـكـى كوفــره‌‪ ،‬ماڵيــان‬ ‫ده‌كرێــت به‌غه‌نيمـه‌‪ ،‬وخوێنيــان موباحــه) [الــدرر الســنية فــي األجوبــة‬ ‫النجديــة]‪.‬‬ ‫ماڵى كافريان غه‌نيمه‌ي ‌ه يان فه‌يئ ‌ه يان كۆكردنه‌وه‌يه‌‬ ‫ئيبــن ته‌يميـه‌ ‪( :r‬هه‌رچــى غه‌نيم ‌هيـ ‌ه ماڵێكــى وه‌رگيـراوه‌ لـه‌ كافــره‌كان‬ ‫له‌جه‌نگــدا) [مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى هللا ماڵــى غه‌نيم ـه‌ى بــۆ موســڵمانان حه‌اڵڵكــردوه‌ ه ـه‌ره‌وك‬ ‫الل إ َّن َّ َ‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬ف ُك ُلــوا م َّمــا َغن ْم ُتـ ْـم َحـ َـا ًل َط ّي ًبــا َو َّات ُقــوا َّ َ‬ ‫الل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َغ ُفـ ٌ‬ ‫ـور َر ِحيـ ٌـم} [األنفــال‪.]69:‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ه ـه‌ردوو صه‌حيح ‌هكــه هاتــوه‌ ل ـه‌ جابــرى كــوڕى عبــدهللا ‪k‬‬ ‫ك ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬فه‌رمــووى‪( :‬پێنــج شــتم پێــدراوه‌ ك ـه‌ ك ـه‌س‬ ‫پێــش مــن پێــى ن ـه‌دراوه‌‪ :‬ترســم مانگه‌ڕێي ـه‌ك ده‌ڕوات‪ ،‬وه‌ زه‌وى‬ ‫بۆمــن به‌مزگ ـه‌وت وپاكدان ـراوه‌‪ ،‬هه‌رپياوێــك له‌ئومه‌ت ‌هك ـه‌م ل ‌هه ـه‌ر‬ ‫شــوێنێك كاتــى نوێــژ هــات بانوێژبــكات‪ ،‬وه‌ غه‌ينمـه‌ بــۆم حـه‌الل كـراوه‌‬ ‫كـه‌ بــۆ هيــچ ك ‌هســێكى تــر لـه‌ پێــش مــن حـه‌الل ن ‌هكـراوه‌‪ ،‬وه‌ تكاكردنــم‬ ‫پێــدراوه‌‪ ،‬وه‌ پێغه‌مبـه‌ران پێشــوو ده‌نێــردران بــۆ گه‌لێكــى تايبـه‌ت و مــن‬ ‫نێــردراوم بــۆ ه ‌همــوو خه‌ڵكــى)‪.‬‬ ‫هه‌رچــى فه‌يئ ـه‌‪( :‬ئه‌و ‌هي ـه‌ ك ـه‌ وه‌ربگيرێــت ل ـه‌ كاف ـران بــێ جه‌نــگ)‬ ‫[مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫َ َ‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ُ َ‬ ‫الل َعلــى َر ُسـ ِـول ِه ِم ْن ُهـ ْـم ف َمــا أ ْو َج ْف ُتـ ْـم‬ ‫هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬ومــا أفــاء‬ ‫ََ ْ ْ َ ْ ََ َ‬ ‫اب} [الحشــر‪.]6 :‬‬ ‫عليـ ِـه ِمــن خيـ ٍـل ول ِرك ٍ‬ ‫هه‌رچــى كۆكردنه‌و ‌هي ـه‌ بريتي ـه‌ ل ـه‌ بردنــى ماڵــى كاف ـران له‌كاتــى بــێ‬ ‫ئاگايــى ئ ـه‌و‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ماڵێكــى موباح ـه‌ ئ ‌هگ ـه‌ر له‌ئ ‌هســتۆگيراو نه‌بێــت‬ ‫ماڵ ‌هكـه‌‪ ،‬وه‌هيــچ جياوازيه‌ ـكـى جێچــاو نيـه‌ له‌نێــوان ئه‌هلــى زانســت لـه‌‬ ‫‌ناوازه‬

‫‪32‬‬

‫موباحــى‪ ،‬بـه‌اڵم ئـه‌وان جياوازيــان تێكـه‌وت لـه‌وه‌ى ئايــا غه‌نيمه‌يـه‌ يــان‬ ‫د ‌هســتكه‌وتێكى موباح ـه‌ بــۆ ئ ـه‌و ك ‌هس ـه‌يه‌ ك ـه‌ به‌د ‌هســتى ده‌هێنێــت‪.‬‬ ‫به‌شێك ل ‌ه مه‌زهه‌به‌كانى زاناكان ئه‌و ماڵه‌ى ك ‌ه له‌ڕێگه‌ى‬ ‫(األحتطاب) به‌ده‌ست دێت پێنج يه‌كى ده‌كه‌وێت‬ ‫ئه‌م كاره‌ش ده‌كرێت له‌ڕێگه‌ى هێرشـه‌وه‌ به‌ويســتى ئيمام و بێ ويســتى‬ ‫ئيمــام‪ ،‬جــا له‌ڕێگـه‌ى هێزبێــت يــان نــا‪ ،‬يــان بــێ هێــرش كــردن بێــت وه‌ك‬ ‫ديلێــك دواى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئــازاد ده‌بێــت‪ ،‬يــان بردنــى ماڵــى بــازرگان‬ ‫له‌ڕێگ ـه‌ى ژ ‌ههــره‌وه‌ و بردنــى مــاڵ يــان وه‌ك دزيكردنــى ئ ـه‌و ك ‌هس ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌ ل ـه‌ خا ـكـى كوفــر موســڵمان ده‌بێــت‪ ،‬ل ‌هس ـه‌ر ئه‌وان ـه‌ى پێشــوو الى‬ ‫زانايــان هه‌يان ـه‌ پێنــج يه‌ ـكـى لێده‌كرێــت ب ـه‌ زه‌كات ه ‌هشــيانه‌ نــا‪.‬‬ ‫يه‌كه‌م‪ :‬بردنى ماڵ به‌هێرش‪:‬‬ ‫جمهــور كۆكــن ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ يه‌كێــك يــان كۆمه‌ڵێــك ل ـه‌‬ ‫موســڵمانان هێــز وشــكۆيان ده‌بێــت وهێرشــده‌كه‌ن بــۆ س ـه‌ر خا ـكـى‬ ‫جه‌نــگ وماڵه‌كانيــان د ‌هب ـه‌ن له‌ڕێــگاى هێــزه‌وه‌ يــان له‌ڕێگ ـه‌ى بێئاگايــى‬ ‫ئ ـه‌وان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ له‌وكات ـه‌دا له‌پێنــج ب ـه‌ش به‌شــێكى ده‌كرێــت ب ـه‌زه‌كات‪،‬‬ ‫وه‌ جمهــورى مه‌رجيــان دانه‌نــاوه‌ بــۆ ئ ـه‌و ژمــاره‌ى ك ـه‌ پێــى ده‌گوترێــت‬ ‫هێــز و توانــا‪ ،‬ئيمامــى ب ‌هغ ـه‌وى شــافيعى مه‌زه ـه‌ب ‪ r‬ده‌ڵێــت‪( :‬جــا‬ ‫ژمار ‌هيــان كـه‌م بێــت يــان زۆر‪ ،‬پێنــج يـه‌ك بــۆ ئه‌هلــى خۆي ‌هتــى و ئـه‌وه‌ى‬ ‫تريــش بۆخۆيان ـه‌‪ ،‬ه ‌هتــا ئ ‌هگ ـه‌ر ي ـه‌ك پيــاو چــوو بــۆ نــاو خا ـكـى ج ‌هنــگ‬ ‫(دار الحــرب)‪ ،‬جه‌نگيه‌ ـكـى كوشــت‪ ،‬وه‌ ماڵــى لێبــرد ئ ـه‌وه‌ پێنــج يه‌ ـكـى‬ ‫ده‌كه‌وێــت‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وى دواى پێنــج يه‌ك ‌هك ـه‌ بۆخــۆى ده‌بێــت) [التهذيــب‬ ‫فــي فقــه اإلمــام الشــافعي]‬ ‫هه‌رچــى حه‌نه‌فيه‌كان ـه‌ ئ ‌هبــو يوســوف نــۆ ب ‌هس ـه‌ره‌وه‌ى دانــاوه‌‬ ‫ب ‌همـه‌رج تــا پار ‌هكـه‌ بكرێــت بـه‌ پێنــج يـه‌ك چونكـ ‌ه هێــز وتوانــا به‌و ‌هنــده‌‬ ‫ژمار ‌هي ـه‌ك ئه‌ژمــار ده‌كرێــت‪ ،‬ب ـه‌اڵم هێر�شــى تاك ـه‌ موســڵمانێك واى‬ ‫نابينــن ك ـه‌ پێنــج يه‌ ـكـى بكه‌وێــت وه‌ ل ـه‌ ماڵــى د ‌هســتكه‌وتى داده‌نێــن‪،‬‬ ‫ته‌نهــا ئ ‌هگ ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هێر�شــى كــردوه‌ ب ـه‌ ئيزنــى پێش ـه‌وا ئ ـه‌و كاره‌ى‬ ‫كردبێــت چونك ـه‌ پاڵپشــته‌ ب ـه‌ هێــزى پێش ـه‌وا حوكمــى ئ ـه‌وه‌ وه‌ك‬ ‫حوكمــى ســريه‌ى لێدێــت‪.‬‬ ‫دووه‌م‪ :‬هێرش و بردن ب ‌ه ئيزنى پێشه‌وا و بێ ئيزنى ئه‌و‪:‬‬ ‫جمهــور جيــاوازى ناك ـه‌ن له‌نێــوان ئيزنــى پێش ـه‌وا و بــێ ئيزنــى ئ ـه‌و بــۆ‬ ‫ئ ـه‌و بۆچون ـه‌ ڕۆيشــتن ك ـه‌ ئه‌و ‌هي ـه‌ ه ـه‌ر ك ‌هســێك ده‌رچێــت به‌ويســتى‬ ‫پێش ـه‌وا يــان بــێ ويســتى ئ ـه‌و و ماڵــى كافرانــى بــرد ئ ـه‌وه‌ پێنــج يه‌ ـكـى لــێ‬ ‫ده‌كه‌وێــت‪ ،‬ئيمــام ب ‌هغ ـه‌وى شــافيعى مه‌زه ـه‌ب ‪ r‬ده‌ڵێــت‪( :‬ئ ‌هگ ـه‌ر‬ ‫كۆمه‌ڵ ‌هي ـه‌ك بــێ ئيزنــى ئيمــام ده‌رچــوون ئ ـه‌وه‌ ئيكڕاهــى ل ‌هس ـه‌ره‌‪،‬‬ ‫ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ئ ‌هگ ـه‌ر ب ـه‌ فه‌رمانــى ئ ـه‌و ده‌رچــوون له‌حاڵيــان‬ ‫ده‌كۆڵێت ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ يارمه‌تــى وكۆمه‌كيــان ده‌كات‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر بــێ ئيزنــى ئ ـه‌و‬ ‫كرديــان وغه‌نيم ‌هيــان گــرت ئـه‌وه‌ پێنــج يه‌ ـكـى ده‌كه‌وێــت) [التهذيــب فــي‬ ‫فقــه اإلمــام الشــافعي]‪.‬‬ ‫وه‌ ئ ‌هبــو محمــدى ثه‌عله‌بــى ب ‌هغــدادى ماليكــى مه‌زه ـه‌ب ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫‪33‬‬

‫(ئ ـه‌وه‌ى ب ـه‌ دزي ـه‌وه‌ چــوو بــۆ خا ـكـى كوفــر و غه‌نيم ـه‌ى گــرت‪ ،‬پێنــج‬ ‫يه‌ ـكـى لــێ وه‌رده‌گيرێــت‪ ،‬وه‌ ماليــك ئـه‌وه‌ى جيانه‌كردۆتـه‌وه‌ كـه‌ بـه‌ ئيزنــى‬ ‫ئيمــام بێــت يــان بــێ ئيزنــى ئـه‌و) [عيــون املســائل للقا�ضــي عبــد الوهــاب‬ ‫املالكــي]‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ مه‌زهه‌بــى جمهــوره‌ وه‌ يه‌كێــك له‌گێڕانه‌وه‌كان ـه‌ ل ـه‌ پێش ـه‌وا‬ ‫ئه‌حم ـه‌د‪ ،‬ئيبــن قودام ـه‌ ل ـه‌ پێش ـه‌وا ئه‌حم ـه‌د ده‌گێڕێت ـه‌وه‌ وده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫(ئـه‌و غه‌نيمـه‌ى ئـه‌وان ده‌يگــرن وه‌ك ئـه‌و غه‌نيمانـه‌ى تــره‌‪ ،‬پێنــج يـه‌ك‬ ‫بــۆ پێش ـه‌وايه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى تريــش له‌نێوانيــان داب ‌هشــده‌كرێت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫وت ـه‌ى زۆرب ـه‌ى ئه‌هلــى زانســته‌‪ ،‬له‌وان ـه‌ شــافعى؛ ل ‌هب ـه‌ر گشــتگيرى‬ ‫وت ـه‌ى هللا ســبحانه‪( :‬بزانــن ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ب ـه‌ غه‌نيم ـه‌ د ‌هســتتان‬ ‫ده‌كه‌وێــت ئ ـه‌وه‌ پێنــج يه‌ ـكـى بــۆ هللا ده‌بێــت) [األنفــال‪.]41 :‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ ده‌رده‌چێــت بــێ ئيزنــى پێش ـه‌وا به‌قيــاس ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌و‬ ‫ئاي ‌هت ـه‌ ده‌يگرێت ـه‌وه‌) [املغنــي البــن قدامــة]‪.‬‬ ‫ب ـه‌اڵم حه‌ن ‌هفــى مه‌زه ‌هب ـه‌كان جياوازيــان كــردوه‌ له‌نێــوان ده‌رچــوون‬ ‫به‌ئيزنــى پێش ـه‌وا و بــێ ئيزنــى ئ ـه‌و‪ ،‬ئ ‌هبــو يوســف ده‌ڵێــت‪( :‬ل ـه‌ ئ ‌هبــو‬ ‫حه‌نيف ـه‌م پر�ســى‪ ،‬گوتــم چۆنــى ده‌بينــى ئايــا ئ ‌هگ ـه‌ر پياوێــك يــان دوو‬ ‫پياو ده‌رچوون بۆ شارێك يان ميسڕ و هێرش بكه‌ن بۆ خاكى جه‌نگ‬ ‫(دار الحــرب) و غه‌نيم ـه‌ به‌د ‌هســت بهێنــن ئايــا پێنــج يه‌ ـكـى ده‌كه‌وێــت‬ ‫يــان نــا گوتــى نه‌خێــر ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى وه‌ك دزى واي ـه‌ ئ ـه‌وه‌ى گرتيــان بــۆ‬ ‫خۆيانـه‌‪ ،‬ئ ‌هگـه‌ر پێشـه‌وا ك ‌هســێكى نــارد ل ‌هگـه‌ڵ كۆمه‌ڵێــك ل ‌هسـه‌رباز‬ ‫وه‌ غه‌نيم ‌هيــان د ‌هســتكه‌وت ئايــا پێنــج يه‌كيــان لــێ وه‌رده‌گيرێــت يــان‬ ‫نــا گوتــى ب ‌هڵــێ ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ ده‌مێنێت ـه‌وه‌ داب ‌هشــده‌كرێت ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫خــۆى و س ـه‌ربازه‌كانى‪ ،‬گوتــم چ جياوازي ـه‌ك ه ‌هي ـه‌ له‌نێــوان ئ ـه‌و‬ ‫كۆمه‌ڵ ‌هي ـه‌ و ئ ـه‌و دوپيــاوه‌؟ ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ئ ـه‌وه‌ پێش ـه‌وا ناردونــى و‬ ‫سـه‌ربازه‌كانى پارێــزگارى لـه‌و د ‌هكـه‌ن‪ ،‬وه‌ ئـه‌و دوو پيــاوه‌ ده‌رنه‌چوونـه‌‬ ‫لـه‌ سـه‌ربازگه‌ى پێشـه‌وا‪ ،‬به‌ڵكــو ده‌رچوونـه‌ بــۆ شــارێك يــان شــوێنێك‬ ‫بــێ داواكارى پێش ـه‌وا) [الســير الصغيــر]‪.‬‬ ‫ئ ـه‌و مه‌زه ‌هب ـه‌ يه‌كێك ـه‌ له‌گێڕانه‌وه‌كانــى پێش ـه‌وا ئه‌حم ـه‌د‪ ،‬ئيبــن‬ ‫قودامـه‌ ده‌گێڕێتـه‌وه‌ لـه‌ پێشـه‌وا ئه‌حمـه‌د و ده‌ڵێــت‪( :‬ئـه‌وه‌ بــۆ ئه‌وانـه‌‬ ‫بــێ ئ ـه‌وه‌ى پێنــج يه‌ ـكـى لــێ ده‌ربكرێــت وه‌ ئ ـه‌وه‌ وت ـه‌ى ئ ‌هبــو حه‌نيف ‌هي ـه‌؛‬ ‫ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى د ‌هســتكه‌وتێكى موباح ـه‌ بــێ كردنــى جيهــاد‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫نزيكـه‌ لـه‌ (االحتطــاب)‪ ،‬به‌ڕاســتى جيهــاد به‌ئيزنــى پێشـه‌وا ده‌بێــت‪ ،‬يــان‬ ‫به‌كۆمه‌ڵێــك ده‌بێــت ك ـه‌ توانــا وشــكۆيان هه‌بێــت‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ‌هم ـه‌ وه‌ك‬ ‫دزى واي ـه‌ و ته‌نهــا د ‌هســتكه‌وتێكه‌) [املغنــي]‪.‬‬ ‫ل ‌همــا مه‌زهه‌بــى ســێيه‌م دێت ـه‌ ئــاراوه‌ ئه‌ويــش گێڕانه‌وه‌ي ‌هك ـه‌ ل ـه‌‬ ‫پێش ـه‌وا ئه‌حم ـه‌د ك ـه‌ هيــچ مافێكيــان ني ـه‌ ل ـه‌م ماڵ ‌هي ـه‌ به‌ڵكــو ئ ـه‌وه‌‬ ‫بــۆ موســڵمانانه‌ ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ئ ـه‌وان س ـه‌رپێچى پێش ـه‌وايان كــردوه‌ ‬ ‫وده‌رچوون ـه‌ بــێ ئيزنــى ئ ـه‌و‪ ،‬ئيبــن قودام ـه‌ ده‌ڵێــت‪( :‬ئه‌حم ـه‌د ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر كۆيل ‌هي ـه‌ك ده‌چێت ـه‌ قــواڵى ڕۆم‪ ،‬پاشــان ده‌گه‌ڕێت ـه‌وه‌ ب ـه‌‬ ‫د ‌هســتكه‌وت وكه‌رســته‌وه‌‪ :‬كۆيل ـه‌ بــۆ خاوه‌نه‌كه‌يه‌تــى‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌‬

‫هێناويه‌تى له‌گه‌ڵ خۆى له‌ سـه‌روه‌ت وســامان ئه‌وه‌ بۆ موســڵمانانه‌؛‬ ‫ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى س ـه‌رپێچى پێش ـه‌واى كــردوه‌ ب ـه‌م كاره‌‪ ،‬بۆي ـه‌ هيــچ‬ ‫مافێكــى بــۆ ني ـه‌) [املغنــي البــن قدامــة]‪.‬‬

‫جه‌نگك ـه‌ر پاشــان ئينــكارى لێكــرد‪ ،‬وه‌ ه ـه‌اڵت ئ ـه‌وه‌ بۆخۆيه‌تــى‪ ،‬و‬ ‫پێنــج ي ـه‌ك وه‌رناگيرێــت لێــى) [التهذيــب فــي فقــه اإلمــام الشــافعي]‬ ‫وه‌ ه ‌همــان حوكــم بــۆ ئـه‌وه‌ى لـه‌ خا ـكـى ج ‌هنــگ داده‌نيشــێت وئه‌مانيــان‬ ‫ناداتــێ يــان موســڵمان بــوه‌ ل ـه‌ خا ـكـى جه‌نگــى ودزى كــردوه‌ ل ـه‌ كافــر‬ ‫ه ‌همــان مه‌رجــى بردنــى بزنه‌ك ‌هي ـه‌ ل ‌هس ـه‌رده‌مى پێغه‌مب ـه‌ر ‪،g‬‬ ‫وه‌ هيــچ به‌ڵگ ‌هي ـه‌ك ني ـه‌ بــۆ ئ ـه‌وه‌ ك ‌هس ـه‌ى ده‌ڵێــت ك ـه‌ ئ ـه‌و ماڵ ـه‌ى‬ ‫ده‌برێــت ل ـه‌ كاف ـران ب ـه‌م شــێوه‌ پێنــج يه‌ ـكـى ده‌كه‌وێــت‪ ،‬ئيبــن ئ ‌هبــو‬

‫ســێێه‌م‪ :‬دزيكردنــى بــازرگان و به‌ندكــراو دواى ئ ـه‌وه‌ى ڕزگاربونيــان‬ ‫ونيشــته‌جێبوونيان لـ ‌ه خا ـكـى كوفــرو ئـه‌وه‌ش كـ ‌ه موســڵمان ده‌بێــت‬ ‫له‌خا ـكـى كوفــر‪:‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى س ـه‌يرى جيــاوازى‬ ‫زانايــان بــكات ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌م باب ‌هت ـه‌ ده‌بينێــت ك ـه‌‬ ‫هــۆكارى پێنــج يه‌ك ‌هك ـه‌‬ ‫بريتي ـه‌ ل ـه‌ غه‌نيمه‌تگرتــن‬ ‫ب ـه‌ هێــز وكوشــتار ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫غه‌نيم ‌هي ـه‌‪،‬‬ ‫مه‌رجــى‬ ‫به‌ه ‌همــان شــێوه‌ ئيزنــى‬ ‫پێش ـه‌وا پێــى ده‌گوترێــت‬ ‫(اإلغــارة) هێرشــبردن ب ـه‌‬ ‫جيهــاد داده‌نرێــت‪ ،‬ب ـه‌اڵم‬ ‫جگ ـه‌ ل ـه‌وه‌ زانايــان ل ـه‌‬ ‫غه‌نيم ـه‌ ده‌ريانكــردوه‌‬ ‫وناويــان نــاوه‌ د ‌هســتكه‌وتى‬ ‫موبــاح وه‌ك ڕاوكــردن‬ ‫و كۆكردن ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫وه‌ك دزيكردنــى بــازرگان‬ ‫وبه‌ندك ـراوه‌ دواى ئ ـه‌وه‌‬ ‫غه‌نيمه‌ پاكترين ماڵه‌ كه‌ مرۆڤ به‌ده‌ستى ده‌هێنێت‬ ‫ڕزگاريــان بــوو وه‌ وه‌ك ئ ـه‌و‬ ‫موســڵمانه‌يه‌ ك ـه‌ له‌خا ـكـى‬ ‫ن‬ ‫كوفــر داده‌نيشــێت وه‌ وه‌ك ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ موســڵمان ده‌بێــت له‌خا ـكـى يه‌زيــدى قه‌يره‌وانــى ده‌ڵێــت‪( :‬س ـه‌حنو گوتــى‪ :‬ئ ‌هگ ـه‌ر ك ‌هســێك‬ ‫ج ‌هنــگ (دار الحــرب)‪ ،‬به‌ڵگـه‌ش بــۆ ئ ‌همـه‌ ئه‌و ‌هيـه‌ كـه‌ پێشـه‌وا ت ‌هبـه‌ڕى موســڵمان بــوو له‌خا ـكـى ج ‌هنــگ جائيــزه‌ بــۆى كافـران بكوژێــت وماڵيــان‬ ‫‪ r‬گێڕاويه‌تيـه‌وه‌ لـه‌ ته‌فســيره‌كه‌ى لـه‌ ســالمى كــوڕى ئ ‌هبــو ج ‌هعــده‌وه‌ ببــات) [النــوادر والزيــادات]‪.‬‬ ‫َ ْ‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر وت ـه‌ى هللا تعالــى‪{َ :‬و َمـ ْـن َي َّتــق َّ َ‬ ‫الل َي ْج َعـ ْـل لـ ُـه َمخ َر ًجــا} ده‌ڵێــت‪ :‬وه‌ هيــچ جيــاوازى ني ـه‌ ل ـه‌ مــاڵ وخاوه‌ن ‌هك ـه‌ى‪ ،‬ماڵــى پيــاو وئافــره‌ت‬ ‫ِ‬ ‫ئـه‌وه‌ دابـه‌زى ل ‌هسـه‌ر پياوێكــى ئــازا تو�شــى ناخۆشــيه‌ك بــوو‪ ،‬هاتـه‌ الى ومنداڵــى كاف ـران كۆده‌كرێت ـه‌وه‌ وده‌برێــت‪.‬‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬وپێــى گــوت‪( :‬ل ـه‌ هللا بترس ـه‌ وئارامبگــره‌)‪ ،‬گه‌ڕاي ـه‌وه‌ دابه‌شكردنى ئه‌وه‌ى ده‌گيرێت له‌ ئه‌هلى حه‌ڕبه‌وه‌‪:‬‬ ‫وبينــى كوڕێكــى كه‌ديلكرابــوو‪ ،‬هللا ڕزگارى كردبــوو له‌د ‌هســتيان‪ ،‬وه‌ غه‌نيمه‌‪:‬‬ ‫َ ْ َ ُ َ َّ َ َ ْ ُ ْ ْ َ ْ َ َ َّ َّ‬ ‫ ل‬ ‫بزنێكــى به‌د ‌هســتهێنابوو‪ ،‬هــات و ئ ـه‌وه‌ى الى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬باســكرد هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬واعلمــوا أنمــا غ ِنم ْتــم ِمــن �شــي ٍء فــأن ِ ِ‬ ‫ئه‌ويــش فه‌رمــوى‪ :‬ئايــا بــۆم حه‌اڵڵـه‌ ئـه‌ى پێغه‌مبـه‌ر؟ فه‌رمــوى‪( :‬به‌ڵــێ) ُخ ُم َسـ ُـه َوِل َّلر ُســول َوِلـ ِـذي ْال ُق ْرَبــى َو ْال َي َت َامــى َوالَ َسـ ِـاكين َو ْابــن َّ‬ ‫السـ ِـب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫ْ ُ ْ ُ ْ َ ْ ُ ْ َّ َ َ َ ْ َ ْ َ َ َ َ ْ َ َ ْ َ ْ ُ ِْ َ َ ِ ْ َ ْ َ َ‬ ‫ـالل ومــا أنزلنــا علــى عب ِدنــا يــوم الفرقـ ِـان يــوم التقــى‬ ‫[جامــع البيــان فــي تأويــل الق ـرآن]‪.‬‬ ‫إن كنتــم آمنتــم بـ ِ‬ ‫ِ ْ َ ْ َ َ َّ ُ ِ َ َ ُ ّ َ ْ َ‬ ‫ٌ‬ ‫الجمعـ ِـان والل علــى ك ِل �شــي ٍء ق ِديــر} [األنفــال‪.]41 :‬‬ ‫ئ ـه‌و بزن ـه‌ ديلێكــى موســڵمان به‌د ‌هســتى هێنابــوو دواى ڕزگاربوونــى پێنــج ي ـه‌ك چــوار ب ـه‌ش ل ـه‌ غه‌نيم ـه‌ ده‌درێــت به‌موجاهيــدان‪ ،‬‬ ‫له‌د ‌هســتى كافـران پێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬پێنــج يه‌ ـكـى وه‌رن ‌هگــرت ل ‌هبـه‌ر ئـه‌وه‌ى و ‌هئ ـه‌وه‌ى ده‌مێنێت ـه‌وه‌ بــۆ ئ ـه‌و به‌شــانه‌يه‌ ك ـه‌ له‌ئايه‌ت ‌هك ـه‌ى س ـه‌ره‌وه‌‬ ‫ده‌رچــوو بــۆ ده‌ره‌وه‌ى د ‌هس ـه‌اڵتى موســڵمانان ل ـه‌ خا ـكـى جه‌نــگ بــێ هات ـه‌وه‌ له‌ئايه‌تــى غه‌نيم ـه‌ ل ـه‌ ســوڕه‌تى ئه‌نفــال‪ ،‬وه‌ گێڕدراو ‌هت ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫كوشــتار و بــێ ئيزنــى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ب ـه‌ غه‌نيم ـه‌ى دانه‌نــا‪ ،‬ئيمــام ئيبــن عومـه‌ر وئيبــن ع ‌هبــاس ‪ k‬گوتويانـه‌‪( :‬پێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬پێنــج يه‌ ـكـى‬ ‫ب ‌هغ ـه‌وى ‪( :r‬ئ ‌هگ ـه‌ر چــوه‌ خا ـكـى جه‌نــگ‪ ،‬شــتێكى بــرد ل ـه‌ كه‌ســێكى داب ‌هشــده‌كرد ب ‌هس ـه‌ر پێنــج) واتــا ئ ـه‌وه‌ى ل ـه‌ پێنــج ي ‌هك ـه‌ ده‌مێنێت ـه‌وه‌‬ ‫‌ناوازه‬

‫‪34‬‬

‫داب ـه‌ش ده‌كرێــت بــۆ پێنــج پشــك‪ ،‬پێش ـه‌وا ئه‌حم ـه‌د ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫(پێنــج يه‌ ـكـى هللا وڕ ‌هســوله‌كه‌ى ي ـه‌ك شــته‌‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ش نزيكه‌كانــى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌رن ‪ g‬ئه‌وان ـه‌ش به‌نــى هاشــم و به‌نــى موته‌ڵيــب پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫‪ g‬ته‌نهــا ب ‌هسـه‌ر ئه‌وانـه‌ى داب ‌هشــكرد‪ ،‬وه‌ بــۆ هه‌تيــوه‌كان پشــكێك‪،‬‬ ‫و بــۆ ڕێبــوار پشــكێ) [مســائل أحمــد بــن حنبــل روايــة ابنــه عبــد هللا]‪.‬‬ ‫چۆنيه‌تى مامه‌ڵه‌كردن له‌گه‌ڵ پشكى هللا وڕه‌سوله‌كه‌ى ‪:g‬‬ ‫پشــكى هللا وڕ ‌هســوله‌كه‌ى ‪ g‬دروســتترين بۆچــون ئه‌و ‌هي ـه‌ ك ـه‌‬ ‫داب ‌هشــده‌كرێت له‌ئ ‌هســپ وچ ـه‌ك وبه‌رژه‌وه‌نديه‌كانــى موســڵمانان‬ ‫ئيبن قودامه‌ ده‌ڵێت‪( :‬پاڵدانى ناوى پێنج يه‌ك بۆ هللا و ڕ ‌هســوله‌كه‌ى‬ ‫ئه‌و ‌هي ـه‌ تــا بزاندرێــت ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ بــۆ به‌رژه‌و ‌هنــدى به‌كاردێــت‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌‬ ‫تايب ـه‌ت ني ـه‌ ب ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬هه‌رك ـه‌ مــرد نه‌مێنێــت) [املغنــي البــن‬ ‫قدامــة]‪.‬‬ ‫فه‌يئ‪:‬‬ ‫هللا ‪ c‬ل ـه‌ چ ‌هنــد شــوێنێك با�ســى چۆنيه‌تــى مامه‌ڵه‌كردنــى ل ‌هگ ـه‌ڵ‬ ‫فه‌يــئ كــردوه‌ ل ـه‌ ســوڕه‌تى ح ‌هشــر‪:‬‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َ َ َّ ُ َ‬ ‫ْ َ ْ ْ ُ َ َ َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫الل َعلــى َر ُسـ ِـول ِه ِمــن أهـ ِـل القــرى ف ِللـ ِـه وِللرســو ِل وِلـ ِـذي القربــى‬ ‫{مــا أفــاء‬ ‫َ ْ َ َ َ َ َْ‬ ‫َ ْ َ َ ُ َن ُ َ ً َ ْ َ ْ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫واليتامــى والسـ ِـاك ِين وابـ ِـن السـ ِـب ِيل ـكـي ل يكــو دولــة بيــن الغ ِنيـ ِـاء‬ ‫الر ُســو ُل َف ُخـ ُـذ ُوه َو َمــا َن َه ُاكـ ْـم َع ْنـ ُـه َف ْان َت ُهــوا َو َّات ُقــوا َّ َ‬ ‫ِم ْن ُكـ ْـم َو َمــا َآ َت ُاكـ ُـم َّ‬ ‫الل‬ ‫َّ‬ ‫ُْ‬ ‫َّ َّ َ َ‬ ‫ُ ْ‬ ‫ْ َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ـاب (‪ِ )7‬لل ُفقـ َـر ِاء ال َه ِاج ِريـ َـن ال ِذيـ َـن أخ ِر ُجــوا ِمـ ْـن‬ ‫الل شـ ِـد ُيد ال ِعقـ‬ ‫ِإن‬ ‫ِ‬ ‫ْ َ َ ْ َ ْ َ ْ َ ُ َن َ ْ ً َ َّ َ ر ْ َ ً َ َ ْ ُ ُ َ َّ‬ ‫اللَ‬ ‫الل و ِ ضوانــا وينصــرون‬ ‫يار ِهـ َـم ُوأمَو ِال ِهــم يبتغــو فضــا ِمــن ِ‬ ‫ِد ِ‬ ‫الصاد ُقــو َن (‪َ )8‬و َّالذيـ َـن َت َبـ َّـو ُءوا الـ َّـد َار َو ْال َيمــانَ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َو َر ُســوله أول ِئــك هــم‬ ‫َ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ْ َ َ ً‬ ‫مـ ْـن َق ْبلهـ ْـم ُيح ُّبــو َن َمـ ْـن َه َ‬ ‫اجـ َـر إ َل ْيهـ ْـم َول َيجـ ُـدو َن فــي ُ‬ ‫اجــة‬ ‫ص ُد ِور ِهــم ح‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ ُ ُ ِ َ ُ ْ ُ َ َ َ َ ْ ُ ْ َ َ ْ َ َ ْ َ َ َ ٌ َ َ ْ ُ قَ‬ ‫ِممــا أوتــوا ويؤ ِثــرون علــى أنف ِسـ ِـهم ولــو كان ِب ِهــم خصاصــة ومــن يــو‬ ‫ُشـ َّـح َن ْفسـ ِـه َف ُأ َول ِئـ َـك ُهـ ُـم ْالُ ْف ِل ُحــو َن (‪َ )9‬و َّال ِذيـ َـن َجـ ُـاءوا مـ ْـن َب ْع ِدهــمْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ُ ُ َن َ َّ َ ْ‬ ‫اغ ِفـ ْـر َل َنــا َول ْخ َوا ِن َنــا َّال ِذيـ َـن َسـ َـب ُق َونا ب ْال َيمــان َوَل َت ْج َعــلْ‬ ‫يقولــو ربنــا‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ُ ُ َ ًّ َّ َ َ َ ُ ِ ِ َ َّ َ َّ َ َ ُ ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫ِفــي قل ِوبنــا ِغــا ِلل ِذيــن آمنــوا ربنــا ِإنــك رءوف ر ِحيــم} [الحشــر‪.]10 - 7 :‬‬ ‫ئه‌هلــى زانســت جيــاوازن ل ـه‌وه‌ى ئايــا فه‌يــئ پێنــج يه‌ ـكـى ده‌كرێــت يــان‬ ‫نــا‪ ،‬وه‌ هــۆى جيــاوازى بريتي ـه‌ ل ـه‌ ئايه‌تــى ح ـه‌وت ل ‌هســوڕه‌تى ح ‌هشــر‬ ‫كـه‌ تيايــدا نــاوى ئـه‌و ب ‌هشــانه‌ هاتــو ‌ه كـه‌ هللا با�ســى كــردوون لـه‌ ئاي ‌هتــى‬ ‫غه‌نيم ـه‌ ل ـه‌ ســوڕه‌تى ئه‌نفــال‪ ،‬هه‌ندێكيــان ڕوكه‌�شــى ئايه‌ته‌ك ‌هيــان‬ ‫وه‌رگرتوه‌ بۆ زانيارى هللا تيايدا با�سى پێنج يه‌كى نه‌كردوه‌ وه‌ك ئه‌وه‌ى‬ ‫كـه‌ ل ‌هســوڕه‌تى ئه‌نفــال باســكراوه‌‪ ،‬وه‌ كۆمه‌ڵێــك لـه‌ ئه‌هلــى زانســت بــۆ‬ ‫بۆچون ‌هك ـه‌ى عوم ـه‌ر ‪ h‬ڕۆيشــتن كاتێــك ئ ـه‌و ئايه‌تان ـه‌ى س ـه‌ره‌وه‌ى‬ ‫بــۆ باســكرا‪ ،‬گوتــى‪( :‬ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ موســڵمانان وه‌ريانگرتــوه‌)‪ ،‬با�ســى‬ ‫ئ ـه‌و به‌شــانه‌ى كــرد ل ـه‌ تێگه‌يشــتن ن ـه‌وه‌ك وه‌ك تايبه‌تكردنــى ئه‌وان ـه‌‬ ‫به‌پێنــج يه‌ ـكـى ف ‌هيــئ‪.‬‬ ‫ئيبــن قودامـه‌ لـه‌ په‌رتو ـكـى كافيــدا ده‌ڵێــت‪( :‬ڕوكه‌�شــى مه‌زهـه‌ب ئه‌و ‌هيـه‌‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ُ َ‬ ‫الل َعلــى‬ ‫ك ـه‌ ناكرێت ـه‌ پێنــج َ ي ـه‌ك‪ ،‬ل ‌هب ـه‌ر وت ـه‌ى هللا تعالــى‪{ :‬ومــا أفــاء‬ ‫ُْ ْ َ َ ْ َ ْ ُ ْ َ َ ْ ْ َ ْ َ َ‬ ‫َُ‬ ‫اب} [الحشــر‪ ... ]6 :‬تــا‬ ‫رسـ ِـول ِه ِمنهــم فمــا أوجفتــم عليـ ِـه ِمــن خيـ ٍـل وال ِرك ٍ‬ ‫كۆتايــى ئاي ‌هت ـه‌كان‪ .‬ه ‌همــووى بــۆ گشــت موســڵمانان دانــاوه‌‪ ،‬عوم ـه‌ر‬ ‫‪ h‬عنــه كاتێــك ئ ـه‌و ئايه‌تان ـه‌ى خوێنــده‌وه‌ گوتــى‪ :‬ب ـه‌م شــێوه‌يه‌‬ ‫‪35‬‬

‫موســڵمانان لێــى تێگه‌يشــتون‪ ،‬ئ ‌هگـه‌ر ژيــام ومــام شــوان دێــت ب ‌هخــۆى‬ ‫وكه‌ر ‌هك ـه‌ى وبه‌�شــى خــۆى د ‌هبــات بــێ ئ ـه‌وه‌ى ئار ‌هقــى ناوچه‌وانــى‬ ‫ڕژاندبێــت) [الكافــي فــي فقــه اإلمــام أحمــد]‪.‬‬ ‫ئيبــن قودام ـه‌ بــۆ ئ ـه‌وه‌ ده‌ڕوات ك ـه‌ فه‌يــئ ده‌كرێت ـه‌ پێنــج ي ـه‌ك‪،‬‬ ‫كردويه‌تــى ب ـه‌ پێنــج ي ـه‌ك ل ‌هب ـه‌ر و‌ت ـه‌ى هللا تعالــى ل ‌هس ـه‌ر غه‌نيم ـه‌‬ ‫وفه‌يــئ‪ ،‬وه‌ چــوار ب ‌هش ـه‌كه‌ى ده‌مێنێت ـه‌وه‌ بــۆ ه ‌همــوو موســڵمانانه‌‬ ‫ب ـه‌ پل ـه‌ ه ـه‌روه‌ك با�ســى كــردوه‌ ل ـه‌ كيتاب ‌هك ـه‌ى (الكافــي) وده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫(ده‌ستپێده‌كات له‌ گرنگترينه‌وه‌ بۆ خواره‌وه‌‪ ،‬وه‌ گرنگترين چاكسازى‬ ‫ئه‌و ‌هي ـه‌ ك ـه‌ ب ‌هس ـه‌ربازه‌كان بدرێــت ل ـه‌ ئازوق ـه‌‪ ،‬پڕكردن ـه‌وه‌ى‬ ‫پێويســتيه‌كانى س ـه‌نگه‌ر ئه‌و ‌هنــده‌ى ك ـه‌ پێويســته و ‌ه پێدانــى ئازوق ـه‌‪،‬‬ ‫وه‌ ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ پێويســته‌ بۆدروســتكردن ســاتر‪ ،‬وهه‌ڵكه‌ندنــى‬ ‫چــاڵ‪ ،‬وكڕينــى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێويســته‌ ل ‌هچ ـه‌ك وپێداويســتى‪ ،‬پاشــان‬ ‫چــى گرنگتــره‌ ل ـه‌دواى ئه‌وان ـه‌ ل ـه‌ دروســتكردنى پــرد وچاكردنــى‬ ‫ڕێــگا ودروســتكردنى مزگ ـه‌وت‪ ،‬چاڵكــردن بــۆ ئــاو‪ ،‬ده‌رهێنانــى ئــاو‪،‬‬ ‫وه‌ئازوق ـه‌ى قازي ـه‌كان وپێشــنوێژكه‌ره‌كان‪ ،‬وبانگبێــژه‌كان‪‌،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫موســڵمانان پێويســتيان پێــى ه ‌هي ـه‌‪ ،‬پاشــان ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ داب ‌هشــكرا‬ ‫ب ‌هس ـه‌ر موســڵمانان‪ ،‬ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌و ئاي ‌هت ـه‌ى ك ـه‌ هێنامان ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ وت ـه‌ى‬ ‫عوم ـه‌ر ‪[ )h‬الكافــي فــي فقــه اإلمــام أحمــد]‪.‬‬ ‫ل ‌ه ئه‌ستۆگرتن‪:‬‬ ‫جيــاوازى ني ـ ‌ه ك ـ ‌ه خا ـكـى ج ‌هنــگ خاكێ ـكـى موباح ـه‌‪ ،‬و ‌ه خوێنــى‬ ‫ئه‌هل ‌هك ـه‌ى وماڵه‌ك ‌هيــان پارێــزراو ني ـ ‌ه و ‌ه ل ـ ‌ه ئ ‌هســتۆگرتن و ئ ‌همــن‬ ‫پێــدان ڕێگــرن ل ـ ‌ه ڕژاندنــى خوێنــى‪ ،‬هه‌رچي ـ ‌ه هاوپه‌يمانه‌كانــن ك ـ ‌ه‬ ‫په‌يمــان ه ‌هي ـ ‌ه له‌نێــوان ئ ـه‌وان و موجاهيــدان يــان ئاگــر ب ‌هســت‬ ‫ه ‌هيـه‌‪ ،‬هه‌ركاتێــك مه‌رجـه‌كان هاتنـ ‌ه جــێ واجبـ ‌ه كـ ‌ه و ‌هفــا بكرێــت بـ ‌ه‬ ‫په‌يمانـه‌كان وپابه‌ندبيــن پێــوه‌ى‪ ،‬ئـه‌وه‌ش كۆده‌ن ـگـى ه ‌هيـ ‌ه ل ‌هسـه‌رى‬ ‫و جيــاوازى ني ـ ‌ه ل ‌هس ـه‌رى‪.‬‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ده‌فه‌رموێــت‪( :‬ئ ـه‌وه‌ى ل ـه‌ په‌يمــان پێدراوێــك بكوژێــت‬ ‫بۆنــى به‌ه ‌هشــت نــاكات‪ ،‬ك ـه‌ بۆنــى به‌ه ‌هشــت به‌ڕۆيشــتنى چــل ســاڵه‌‬ ‫ْ َ‬ ‫ڕێ ده‌ڕوات) َ[ر َو ُاه ال ُبخـ ِـاري]‪.‬‬ ‫وه‌ له‌ئ ‌هســتۆگرتنى موســڵمان بــۆ موشــريك پێويســته‌ موســڵمانان‬ ‫د ‌هســتى لێهه‌ڵگــرن ه ـه‌روه‌ك ل ـه‌م فه‌رمود ‌هي ـه‌ هاتــوه‌ ك ـه‌ بوخــارى‬ ‫و موســليم گێڕاويان ‌هت ـه‌وه‌ ك ـه‌ ع ‌هلــى ‪ h‬گوتــى‪ :‬پێغه‌مب ـه‌ر ‪g‬‬ ‫فه‌رمــوى‪( :‬له‌ئ ‌هســتۆگرتنى موســڵمانان يه‌كێك ـه‌ به‌كه‌متريــن ژمــاره‌‬ ‫ده‌كرێــت‪ ،‬ئـه‌وه‌ى په‌يمانــى موســڵمانێك بشــكێنێت ئـه‌وه‌ نه‌فرينــى هللا‬ ‫و فريشــته‌كان و ه ‌همــو خه‌ڵكــى ل ‌هسـه‌ره‌‪ ،‬نـه‌ واجــب ون ‌هســونه‌ته‌كانى‬ ‫ْ َ‬ ‫لێوه‌رده‌گيرێــت) َ[ر َو ُاه ال ُبخـ ِـاري]‪.‬‬ ‫به‌ه ‌همــان شــێوه‌ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هاتــوه‌ ل ـه‌ عه‌لي ـه‌وه‌ ‪ h‬ئه‌ويــش ل ـه‌‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ره‌وه‌ ‪( :g‬بــاوه‌ڕداران خوێنيــان پارێــزراوه‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وان ي ـه‌ك‬ ‫د ‌هســتن ل ‌هسـه‌ر دوژمنه‌كانيــان‪ ،‬وه‌ ئ ‌هســتۆگيراو ده‌بێــت بـه‌ كه‌متريــان‬ ‫ژماره‌يــان‪ ،‬نه‌خێــر بــاوه‌ڕدار ناكوژرێــت ب ـه‌ كافــر‪ ،‬وه‌ ن ‌هخــاوه‌ن‬ ‫په‌يمــان ده‌كوژرێــت له‌كاتــى په‌يمان ‌هك ـه‌ى) [رواه أحمــد‪ ،‬وأبــو داود‪،‬‬ ‫والنســائي]‪.‬‬

‫ئيبــن هيشــام ده‌ڵێــت‪( :‬وه‌ ئ ‌هبــو عوب ‌هيــده‌ بــۆى باســكردم‪ :‬ك ـه‌ ئ ‌هبــو‬ ‫عا�صــى كــوڕى ڕه‌بيــع كاتێــك هاتـه‌وه‌ ل ‌هشــامه‌وه‌ وه‌ ماڵــى موشــريكه‌كانى‬ ‫پێبــوو‪ ،‬پێــى گوتـرا‪ ،‬ئايــا بــۆت ه ‌هيـه‌ موســڵمان بيــت و ئـه‌م ماڵـه‌ بب ‌هيــت‬ ‫ئ ـه‌وه‌ ماڵــى موشــريكانه‌؟ ئ ‌هبــو عــاص گوتــى‪ :‬خراپتريــن شــتم د ‌هســت‬ ‫پێكــردوه‌ له‌ئيســام ئ ‌هگـه‌ر ناپا ـكـى بكـه‌م لـه‌ ڕاســپارده‌كه‌م) [ســيرة ابــن‬ ‫هشــام]‪.‬‬ ‫له‌ موغيڕه‌ى كوڕى شـه‌عبه‌وه‌ كه‌ ئه‌و له‌ جاهيلى هاوڕێيه‌تى گه‌لێكى‬ ‫كــردوه‌ لێــى كوشــتون وماڵــى لێبــردون‪ ،‬پاشــان هاتــوه‌ وموســڵمان بــوه‌‪،‬‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬فه‌رمــوى‪( :‬هه‌رچــى ئيســامه‌ لێتــى ق ‌هبــوڵ د ‌هك ـه‌م‪،‬‬ ‫هه‌رچــى ســامانه‌كه‌يه‌ ئ ـه‌وه‌ هيچــى منــى تێــدا ني ـه‌) [رواه البخــاري]‪.‬‬ ‫ئيبــن قه‌يــم ده‌ڵێــت‪( :‬له‌وت ـه‌ى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬بــۆ موغيــڕه‌وه‌‪( :‬هه‌رچــى‬ ‫ئيســامه‌ ئ ـه‌وه‌ وه‌رى د ‌هگــرم‪ ،‬هه‌رچــى ســامانه‌كه‌يه‌ ئ ـه‌وه‌ هيچــى منــى‬ ‫تێداني ـه‌) به‌ڵگ ‌هي ـه‌ ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ماڵــى موشــريكى په‌يمانــده‌ر‬ ‫پارێــزراوه‌‪ ،‬نابێت ـه‌ خاوه‌نــى به‌ڵكــو ده‌گه‌ڕێت ـه‌وه‌؛ موغيــڕه‌ هاوڕێيه‌تــى‬ ‫ئه‌وانــى كــرد له‌كاتێــك ك ـه‌ په‌يمانيــان ه ‌هبــوو وه‌ ماڵــى بــردن‪ ،‬هيــچ‬ ‫ڕێگــرى لێن ‌هكــرد پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬نه‌دانــى پيادانــا‪ ،‬ن ‌هبــۆى گه‌ڕاندن ـه‌وه‌؛‬ ‫ل ‌هبـه‌ر ئـه‌وه‌ى ئـه‌وه‌ پێــش موســڵمانبوونى موغيــڕه‌ بــوو) [زاد املعــاد فــي‬ ‫هــدي خيــر العبــاد]‪.‬‬ ‫فێڵكردنى وته‌يى ناپاكى ني ‌ه دواى ئه‌و ‌ه په‌يمانت پێدان‬ ‫ئ ـه‌وه‌ش كارى عبــدهللا كــوڕى أنيــس ومحمــدى كــوڕى مه‌ســله‌مه‌يه‌‬ ‫هللا له‌هه‌ردووكيــان ڕازى بێــت‪ ،‬محمــدى كــوڕى مه‌ســله‌مه‌ ئه‌مانــى‬ ‫ن ـه‌دا ب ـه‌ كه‌عبــى كــوڕى ئ ‌هشــڕه‌ف به‌ڵكــو واى نيشــاندا ك ـه‌ ئ ـه‌و‬ ‫ژيانــى ل ‌هگ ـه‌ڵ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ال ناخۆش ـه‌ ب ـه‌وه‌ فێڵــى لێكــرد ئيزني�شــى‬ ‫له‌پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬وه‌رگــرت ك ـه‌ شــتێك بڵێــت وه‌ پێغه‌مبه‌ريــش ‪g‬‬ ‫ئيزنــى دا ل ـه‌وه‌‪ ،‬ل ـه‌وه‌ى ك ـه‌ گوتــى وه‌ك ل ـه‌ بوخــارى هاتــوه‌‪( :‬ئ ـه‌و‬ ‫پيــاوه‌ داواى زه‌كاتــى لێكرديــن‪ ،‬وقور�ســى كــردوه‌ ل ‌هس ـه‌رمان وه‌ مــن‬ ‫هاتــوم تــا ق ـه‌رزت لێوه‌رگــرم‪ ،‬ك ‌هعــب گوتــى به‌ه ‌همــان شــێوه‌ وهللا‬ ‫زياتــر بێزارتــان ده‌كات‪ ،‬محمــد گوتــى ئێم ـه‌ ماندومــان كــردوه‌‪ ،‬پێمــان‬ ‫خۆشــنيه‌ وازى لێبێنيــن به‌ڵكــو س ـه‌يرده‌كه‌ين تــا بزانيــن حاڵــى ب ‌هچــى‬ ‫ده‌گات)‪ ،‬ك ـه‌ گوتــى قور�ســى كــردوه‌ ل ‌هس ـه‌رمان ئ ـه‌وه‌ هــاوه‌اڵن ‪j‬‬ ‫به‌يعه‌تيــان دا بـه‌ پێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬تــا ئاماد ‌هبــن بــۆ ه ‌همــوو ناخۆشــيه‌ك‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر به‌يعه‌ته‌ك ‌هيــان‪ ،‬ئ ـه‌وان ده‌زانــن چــى چاوه‌ڕوانيــان ده‌كات ل ـه‌‬ ‫تاقيكردن ـه‌وه‌ وناخۆ�شــى و قور�ســى له‌ڕێــگاى هللا‪ ،‬به‌ڵكــو ب ـه‌و وش ـه‌يه‌‬ ‫فێڵــى لێكــرد ب ـه‌وه‌ وه‌ داواى پێويســتى خــۆى كــرد تــا دڵنيابێــت لێــى و‬ ‫بيكوژێــت به‌ه ‌همــان شــێوه‌ وت ـه‌ى عبــدهللا كــوڕى أنيــس بــۆ خاليــدى‬ ‫هوذ ‌هلــى (پێــم گه‌يشــتوه‌ تــۆ پيــاو كۆده‌ك ‌هي ـه‌وه‌ بــۆ جه‌نگــى ئ ـه‌و‬ ‫پيــاوه‌ بــۆ ئ ـه‌م مه‌ب ‌هســته‌ هاتــوم بــۆالت) وت ‌هك ـه‌ى دوو مانــا ده‌گرێــت‬ ‫سه‌رخســتنى يــان كوشــتنى‪ ،‬ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ فێڵــى لێكــرد ب ‌هكــردار‬ ‫وگفتــار پاشــان كوشــتن ود ‌هســتگرتن ب ‌هس ـه‌ر مــاڵ وســامانى ئ ـه‌وه‌‬ ‫نابێتـه‌ ناپا ـكـى‪ ،‬ئ ‌هگـه‌ر ڕاشــكاوانه‌ مانــاى ئ ‌همــان پێــدان نه‌بێــت‪ ،‬ئ ‌همــان‬ ‫پێــدان په‌يماندان ـه‌ وبه‌ڵێن ـه‌ له‌نێــوان ه ـه‌ردوو ال‪ ،‬له‌نێــوان بــاوه‌ڕدار‬ ‫وپه‌يمــان پێــدراو به‌وش ـه‌ى ڕاشــكاوانه‌ ن ـه‌وه‌ك ب ‌هكــردار وگفتــار‬

‫خه‌ياڵــى ئ ـه‌وه‌ى بــۆ دروســت بك ـه‌ى ك ـه‌ ئه‌مانــت پێــداوه‌‪.‬‬ ‫وه‌ ئه‌مانكردنيــش به‌وت ـه‌ى ڕاشــكاوانه‌ هيــچ جياوازيه‌ ـكـى ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫ني ـه‌ له‌نێــوان زانايــان‪ ،‬هه‌رچــى وش ـه‌ى ناڕاشــكاوانه‌يه‌ ئ ـه‌وه‌ جيــاوازن‬ ‫ل ‌هس ـه‌رى‪ ،‬له‌زانايــان ه ‌هي ـه‌ هه‌ندێــك كــردار وگفتــارى ژمــاردوه‌ بــۆ‬ ‫ئه‌مانكــردن‪ ،‬وه‌ هه‌يان ـه‌ هيچــى دانه‌نــاوه‌‪ ،‬وه‌ هيــچ س ـه‌ير ني ـه‌ ك ـه‌‬ ‫زانايه‌ ـكـى موســڵمان بدۆزي ـه‌وه‌ ئ ـه‌و باب ‌هت ـه‌ ب ـه‌ ناپا ـكـى دابنێــت‪ ،‬وه‌‬ ‫يه‌كێكــى تــر له‌باب ‌هتــى فێــڵ و پيالنــى جه‌نــگ دايبنێــت‪.‬‬ ‫به‌گشــتى‪ :‬باب ‌هت ـه‌ ناس ـه‌ره‌كيه‌كان ك ـه‌ ده‌چێت ـه‌ ژێــر ئ ‌همــان پێدانــى‬ ‫ناڕاشكاوانه‌ هيچ مه‌رجێكى ديارى كراوى ڕێكه‌وتوو نيه‌ له‌سه‌رى‪ ،‬وه‌‬ ‫شــاراوه‌ نيـ ‌ه كـه‌ بردنــى بابه‌تــى ناسـه‌ره‌كى بــۆ ژێــر بناغه‌يه‌ ـكـى سـه‌ره‌كى‬ ‫له‌بابه‌ته‌كانــى ئيجتيهــاده‌ ك ـه‌ ده‌كرێ ــت ناكۆ ـكـى هه‌بێ ــت ل ‌هس ـه‌رى‪،‬‬ ‫پێويســتى به‌تان ـه‌دان ني ـه‌ وده‌رچــوون ني ـه‌ ل ـه‌ ڕێــڕه‌وى بابه‌ت ‌هك ـه‌‪.‬‬ ‫ئاماژ ‌ه پێدان وئيزندان ب ‌ه چون بۆ ناو (دارالحرب) نابێـت ‌ه‬ ‫حه‌ڕامبوونى خوێن وسامانى كافران‬ ‫ئ ‌هســڵ ل ـه‌ خوێنــى ئه‌هلــى جه‌نــگ وســامانيان حه‌اڵڵبوون ـه‌ وپارێــزراو‬ ‫ني ـه‌‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر جيــاوازى دروســت بــوو ل ـه‌ وێن ‌هي ـه‌ك ئايــا ئ ـه‌وه‌ ئه‌مان ـه‌‬ ‫يــان له‌ئ ‌هســتۆگرتنه‌ وه‌ به‌ڵگـه‌كان هاوشــانى يه‌كبــوون يــان نزيكبــوون‬ ‫له‌يه‌كتــر ئ ـه‌وه‌ ده‌گه‌ڕێين ـه‌وه‌ بــۆ بنه‌ڕه‌ت ‌هك ـه‌ ك ـه‌ حه‌اڵڵبوونــى خوێــن‬ ‫وســامانى كافران ـه‌ م ‌هگ ـه‌ر به‌ڵگ ‌هي ـه‌ك هه‌بێــت ببێت ـه‌ ڕێگــر‪ ،‬ل ‌هب ـه‌ر‬ ‫ئـه‌وه‌ى كۆده‌نگــى دڵنيايـه‌‪ ،‬و ‌ه جيــاوازى گومانيـه‌ و ‌ه دڵنيايــى الناچێــت‬ ‫ب ـه‌ گومــان؛ وه‌ ئه‌مانكردنيــش ڕێگري ‌هك ـه‌ ك ـه‌ گومانــى تێداي ـه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫گومــان ل ـه‌ ڕێگــرى كــردن له‌كارێــك نابێت ـه‌ ڕه‌تكردن ـه‌وه‌ى حوكمێكــى‬ ‫ن ‌هگــۆڕ به‌هۆكارێكــى زان ـراو‪ ،‬وه‌ گومــان ل ـه‌وه‌ ني ـه‌ ك ـه‌ هه‌ڵخه‌ڵه‌تاندنــى‬ ‫كافـران لـه‌ ج ‌هنــگ ڕێگه‌پێــدراوه‌‪ ،‬ئـه‌وه‌ش ده‌كرێــت بـه‌ درۆكــردن يــان‬ ‫وشــانێك ك ـه‌ ناڕاشــكاوانه‌ ديــار بێــت‪.‬‬ ‫پوخت ـه‌ى قســان‪ :‬ســامان ئ ‌هگ ـه‌ر پاراســتنى ل ‌هس ـه‌ر الك ـه‌وت ب ‌ههــۆى‬ ‫كافربوونــى خاوه‌ن ‌هك ـه‌ى وه‌ك ســامانى كه‌ســێكى جه‌نگــى جائيــزه‌‬ ‫د ‌هســتگرێت ب ‌هس ـه‌رى ب ‌هه ـه‌ر ڕێگ ‌هي ـه‌ك بتواندرێــت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫جيــاوازى تێداني ـه‌ ئ ‌هســڵ و بناغ ‌هك ـه‌ ئه‌و ‌هي ـه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌وان ل ـه‌ ئ ‌همــن‬ ‫دانيــن و خوێنيــان نه‌پارێــزراوه‌‪ ،‬وه‌ موســڵمان بــۆى ه ‌هي ـه‌ ك ـه‌ بيبــات‬ ‫ب ـه‌دزى يــان بردنــى مــاڵ و ســامانى ئه‌هلــى كوفــر ل ‌هه ـه‌ر شــوێنێك‬ ‫بێــت وه‌ ل ‌هه ـه‌ر شــوێنێك ك ـه‌ بين ـرا‪ ،‬وه‌ هيــچ به‌ڵگه‌يه‌ ـكـى ن ‌هش ـه‌رعى‬ ‫ن ـه‌ نه‌ريتــى ني ـ ‌ه ك ـه‌ ئامــاژه‌دان ب ـه‌ به‌ڵێــن دابنێــت يــان به‌ئامــان پێــدان‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو ئ ـه‌وه‌ ئيزن ـه‌ بــۆ چون ـه‌ نــاو خا ـكـى جه‌نــگ‪ ،‬وه‌ ئيــزن وڕێگ ـه‌دان‬ ‫بــۆ چون ـه‌ نــاوى ئ ‌همــان پێــدان ني ـه‌‪ ،‬وه‌ مــرۆڤ نابێت ـه‌ په‌يمانپێــدراو‬ ‫له‌خا ـكـى خــۆى وه‌ ن ـه‌ له‌خا ـكـى تــر‪ ،‬وه‌ ئ ‌همــان پێــدان له‌اليه‌نێــك‬ ‫دانانرێ ــت به‌ئ ‌همــان بــێ اليه‌نــى دووه‌م‪.‬‬ ‫ئيبــن ئ ‌هبــو ز ‌هيــدى قه‌يره‌وانــى ده‌ڵێــت‪( :‬هه‌رچ ‌هنــده‌ ئيســامى‬ ‫خۆيــان بــۆ پاشــاكه‌يان باســكرد و ئه‌ويــش گوتــى ئێــوه‌ ل ـه‌ ئه‌مانــدان‪،‬‬ ‫ب ـه‌اڵم موســڵمانان ئه‌مانيــان پێن ـه‌دا و هيــچ شــتێكى له‌وشێو ‌هشــيان‬ ‫پێنه‌گوتــن وله‌نــاو شــاريش باڵويــان ن ‌هكــرده‌وه‌ ك ـه‌ خ ‌هڵــك وابزانێــت‬ ‫ئ ـه‌وان ل ـه‌ ئ ‌همــان دان‪ ،‬ل ـه‌م كات ـه‌دا بۆيــان ه ‌هي ـه‌ لێيــان بكــوژن‬ ‫‌ناوازه‬

‫‪36‬‬

‫بانكى ناوه‌ندى ئه‌وروپا – له‌سه‌رموسڵمانانه‌ ل ‌ه ئابورى كافران بده‌ن‬

‫وماڵيــان بب ـه‌ن ئه‌و ‌هنــده‌ى ده‌تواننــن‪ ،‬به‌ه ‌همــان شــێوه‌ ئ ‌هگ ـه‌ر پێــى‬ ‫گوتــن ئێــوه‌ له‌ئ ‌همــان دان ب ـه‌اڵم بــڕۆن بــۆ خا ـكـى ئيســام ئه‌وانيــش‬ ‫هيچيــان ن ‌هگــوت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش به‌ه ‌همــان شــێوه‌ بۆيــان ه ‌هي ـه‌ به‌گوێــره‌ى‬ ‫توانــا بيانكــوژن ويــان شــتى تــر تــا پاشــان ده‌رچــن لـه‌ خا ـكـى حـه‌ڕب‪ ...‬وه‌‬ ‫هه‌ندێــك له‌ئه‌هلــى عێـڕاق گوتيــان‪ :‬ئ ‌هگـه‌ر موســڵمانێك چــوه‌ نــاو خاكى‬ ‫جه‌نگـه‌وه‌ بــێ ئ ‌همــان وه‌ گوتــى مــن له‌ئێــوه‌م يــان گوتــى هاتــووم ل ‌هگـه‌ڵ‬ ‫ئێــوه‌ ب ‌هشــدارى ش ـه‌ڕ بك ـه‌م وازيــان لێهێنــا ده‌توانێ ــت ماڵيــان ببــات‪،‬‬ ‫ئه‌و ‌هنــده‌ى ده‌توانێــت پاشــان بيانكوژێــت ئه‌و ‌هنــده‌ى ده‌توانێــت‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ گوتــى نابێت ـه‌ ئ ‌همــان بۆيــان) [النــوادر والزيــادات]‪.‬‬ ‫وه‌ ئـه‌وه‌ى چــوه‌ نــاو خا ـكـى حـه‌ڕب بـه‌ وه‌ڕ ‌هقـه‌ى ته‌زويــر يــان ڕاســت كـه‌‬ ‫تيايــدا زانيــارى ل ‌هس ـه‌ر ئايــن و زانياري ـه‌ تايبه‌تيه‌كانــى تێــدا بێــت ئ ـه‌وه‌‬ ‫ل ـه‌م كات ـه‌دا بــۆى ه ‌هي ـه‌ په‌الماريــان بــدات وماڵيــان ببــات ئه‌و ‌هنــده‌ى‬ ‫توانــى‪ ،‬له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى ئـه‌وه‌ ئ ‌همــان پێــدان نيـه‌ وه‌مانــاى ئ ‌همــان نــادات‬ ‫ع ‌همــڕى كــوڕى ئومه‌يي ـه‌ خــۆى دا پــاڵ هــۆزى به‌نــى ب ‌هكــر هات ـه‌ الى‬ ‫موشــريكێك و هه‌ندێــك زانيــارى ه ‌هڵـه‌ى پێــدا وهه‌ڵيخه‌ڵه‌تانــد تــاواى‬ ‫گومــان بــرد ئه‌ويــش موشــريكه‌ ودڵنيابــوو لێــى‪ ،‬كاتێــك خـه‌وت كوشــتى‪،‬‬ ‫به‌ڵگه‌نام ـه‌ى مــزه‌وه‌ر ئ ‌هگ ـه‌ر زانيــارى ئ ـه‌وه‌ى ل ‌هس ـه‌ر بێــت ك ـه‌ ئ ـه‌و‬ ‫ك ‌هس ـه‌ خه‌ڵكــى فاڵن ـه‌ واڵت ـه‌ ئ ـه‌وه‌ مانــاى ئ ‌همــان نــادات ن ـه‌ ل ‌هش ـه‌رع و‬ ‫نه‌ل ‌هخــو ونه‌ريــت‪.‬‬ ‫وه‌ ئ ‌هگ ـه‌ر نوس ـرابوو ل ‌هس ـه‌ر به‌ڵگه‌نام ‌هك ـه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ خه‌ڵكــى ئ ـه‌و‬ ‫شــاره‌ ني ـه‌ ب ـه‌اڵم ب ـه‌ به‌ڵگه‌نام ـه‌ى ته‌زويــر خــۆى كــرده‌ نــاوى ئ ـه‌وه‌‬ ‫پێــى ناگوترێــت ئ ‌همــان ئ ـه‌وه‌ ل ـه‌ فێڵــى جه‌نگ ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش توندتــر ني ـه‌‬ ‫ل ـه‌وه‌ى محمــدى كــورى م ‌هســلمه‌ وحيزب ‌هك ـه‌ى كرديــان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫هاوشــێوه‌يه‌ ل ـه‌ خۆپاڵــدان بــۆ خا ـكـى جه‌نــگ يــان گه‌لێكــى كافــر‬ ‫يــان پێدانــى ڕێــگا يــان مــاڵ‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ پێــى ناڵێــن ئ ‌همــان الى موســڵمان‪،‬‬ ‫وه‌مان ـه‌وه‌ بــۆ ئه‌وك ‌هس ـه‌ى ده‌يه‌وێــت بكوژێــت پێــى ناڵێــن ئ ‌همــان‬ ‫ه ـه‌روه‌ك ع ‌هم ـه‌ڕى كــوڕى ئوم ‌هي ـه‌ى ض ‌همــرى كــردى ‪ ،h‬به‌ه ‌همــان‬ ‫شــێوه‌ چونــى محمــدى كــوڕى م ‌هســله‌مه‌ ‪ h‬بــۆ نــاو قـه‌اڵى جوول ‌هكـه‌‬ ‫وهه‌ڵخه‌ڵه‌تاندنيــان وكوشــتنى تاغــوت كه‌عبــى كــوڕى ئ ‌هشــڕه‌ف‪،‬‬ ‫‪37‬‬

‫چونــى موجاهيــد له‌ڕێــگاى لجوئ ـه‌وه‌ بــۆ خا ـكـى جه‌نگــى وه‌ك كــردارى‬ ‫ئ ـه‌و هاوه‌ڵ ‌هي ـه‌‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر فه‌رمــان وگرێب ‌هســتى كوفــرى تێــدا نه‌بێــت‪.‬‬ ‫هاندان له‌سه‌ربردنى ماڵى كافران و جيهادكردنيان‬ ‫كاتێــك پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬هيجره‌تــى كــرد بــۆ مه‌دين ـه‌ س ـه‌رچاوه‌ى ڕۆزى‬ ‫بريتــى بــوو لـه‌ غه‌نيمـه‌‪ ،‬كـه‌ ئـه‌وه‌ش چاكتريــن سـه‌رچاوه‌ى ڕۆزيـه‌‪ ،‬ئـه‌و‬ ‫ماڵـه‌ى كـه‌ وه‌رده‌گيرێــت بـه‌ هێــز لـه‌ كافـران پــاك وچاكتــره‌ لـه‌وه‌ پياوێــك‬ ‫َ ُُ‬ ‫به‌د ‌هســتى بێنێــت به‌ڕێــگاى تــر‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬فكلــوا ِم َّمــا‬ ‫الل إ َّن َّ َ‬ ‫َ ْ ُ ْ َ َ ً َ ّ ً َ َّ ُ َّ َ‬ ‫الل َغ ُفـ ٌ‬ ‫ـور َر ِحيـ ٌـم} [األنفــال‪]69 :‬‬ ‫غ ِنمتــم حــال ط ِيبــا واتقــوا ِ‬ ‫ئيبــن قه‌يــم ده‌ڵێــت‪( :‬ئ ـه‌وه‌ الى زانايان ـه‌ پ ‌هس ـه‌ندترينه‌ ئه‌و ‌هي ـه‌‬ ‫ك ـه‌ پاكترينــى د ‌هســتكه‌وتى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬بريتي ـه‌ ل ـه‌ د ‌هســتكه‌وتى‬ ‫غه‌ينم ـه‌ت ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ ڕێگ ـه‌ى پێــدراوه‌ ل ‌هس ـه‌ر زمانــى پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫‪ ،g‬هـه‌ر ئه‌و ‌هشـه‌ كـه‌ قورئانــى تييــادا مه‌دحــى كــردوه‌ ب ‌هسـه‌ر ئه‌وانــى‬ ‫تــردا‪ ،‬وه‌با�ســى ئه‌هلــى ئ ـه‌و كاره‌ى كــردوه‌ وپيــاى ه ‌هڵــداون كه‌ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫كه‌ســانى تــرى هه‌ڵن ـه‌داوه‌؛ ه ـه‌ر ل ‌هب ـه‌ر ئه‌و ‌هش ـه‌ ك ـه‌ هللا هه‌ڵيب ـژاردوه‌‬ ‫بــۆ چاكتريــن دروســتكراوه‌كانى‪ ،‬كۆتــا پێغه‌مب ـه‌رى كاتێــك فه‌رمــوى‪:‬‬ ‫نێــردراوم له‌پێــش قيام ـه‌ت به‌شمشــێر تــا به‌ته‌نهــا هللا بپه‌رســترێت‬ ‫وهاوبه‌�شــى بــۆ بڕيــار نه‌درێــت‪ ،‬وه‌ ڕۆزى مــن دان ـراوه‌ له‌ژێــر ســێبه‌رى‬ ‫ڕم ‌هك ـه‌م‪ ،‬وه‌ زه‌ليلــى وبچوكيــش بــۆ ئ ـه‌وه‌ دان ـراوه‌ ك ـه‌ س ـه‌رپێچى‬ ‫فه‌رمانــى مــن بــكات‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌و ماڵ ‌هي ـه‌ كه‌وه‌رده‌گيرێــت ب ‌هشــكۆمه‌ندى‬ ‫وڕێــز وتوانــاوه‌ ل ـه‌ دوژمنانــى هللا‪ ،‬وه‌ ك ـراوه‌ ب ـه‌ خۆشه‌ويســترين شــت‬ ‫الى هللا‪ ،‬هيــچ كار وكاســبيه‌كى تــر پێــى ناگات ـه‌وه‌‪ .‬هللا زاناتــره‌) [زاد‬ ‫املعــاد]‪.‬‬ ‫وه‌ هه‌ندێك له‌ موســڵمانان ئه‌مڕۆ دڵيان خۆش نيه‌ ب ‌هشـه‌كه‌تكردنى‬ ‫وهه‌ڵمژينــى ماڵــى كاف ـران به‌هێــز وه‌ ه ‌هســت د ‌هك ـه‌ن ك ـه‌ ئ ـه‌و ماڵ ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌ به‌د ‌هســت دێــت ل ـه‌كارى تــر چاكتــره‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ڕاســت ني ـه‌‪،‬‬ ‫پاكتريــن حـه‌اڵڵ به‌د ‌هقــى قورئــان غه‌نيم ‌هيـه‌‪ ،‬وه‌ هـه‌ر ئـه‌وه‌ بــوو ڕۆزى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬دواى هيجره‌تــى بــۆ شــارى مه‌دين ـه‌‪.‬‬ ‫ئـه‌و ماڵـه‌ هللا دروســتى كــردوه‌ بــۆ نـه‌وى ئــاده‌م تــا پشــتى پێبب ‌هســتن لـه‌‬

‫ديلى موسڵمان الى كافران بۆى هه‌يه‌ كه‌ ماڵيان ببات دواى ڕزگاربوونى له‌ده‌ستيان‬

‫گوێڕاي ‌هڵــى وبه‌ندايه‌تــى هللا‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى به‌كاريهێنابــۆ كوفركــردن ب ـه‌ هللا‬ ‫وهاوب ‌هشــدانان بــۆى ئ ـه‌وه‌ هللا موســڵمانان زاڵــده‌كات ب ‌هس ـه‌رى ولێــى‬ ‫د ‌هســتێنێت وده‌يگه‌ڕێنێتـه‌وه‌ بــۆ ئـه‌وه‌ى كـه‌ شايســته‌تره‌ كـه‌ ئه‌وانيــش‬ ‫به‌ندكانــى هللا وئه‌وان ـه‌ن ك ـه‌ هللا به‌ته‌نهــا ده‌په‌رســتن و گوێڕاي ‌هڵــى‬ ‫د ‌هكـه‌ن بۆيـه‌ ده‌ڵێــن (الفــيء) واتــا گه‌ڕانـه‌وه‌ بــۆ شــوێنى شايســته‌ هـه‌ر‬ ‫بۆئ ـه‌وه‌ش دروســتكراوه‌‪.‬‬ ‫وه‌ پێويســته‌ ل ‌هس ـه‌ر ه ‌همــوو موه‌حيدێــك بازن ـه‌ى جيهاد ‌هك ـه‌ى‬ ‫فراوانتــر بــكات‪ ،‬جه‌نگــى س ـه‌روه‌ت وســامان وئابــورى له‌گه‌وره‌تريــن‬ ‫گۆڕه‌پانه‌كانــى جيهــاده‌ ه ـه‌روه‌ك پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬كــردى ل ـه‌ زۆرب ـه‌ى‬ ‫غه‌زوه‌كانــى كاتێــك ماڵــى كافرانــى بــرد وكه‌رســته‌كانيانى له‌كارخســت‪،‬‬ ‫وه‌ گومانــى تێداني ـه‌ كافرانــى ئ ‌همــڕۆ ســوپا وهێزه‌كانيــان ده‌جوڵێنــن‬ ‫ب ـه‌ ســامانيان‪ ،‬پێويســته‌ ل ‌هس ـه‌ر موه‌حيــدان ك ـه‌ هــۆكارى نــوێ‬ ‫وچــاك بدۆزن ـه‌وه‌ بــۆ الوازكردنــى ئابــورى كاف ـران وبردنــى ماڵيــان‬ ‫وله‌كارخســتنى‪ ،‬وه‌ پێويســته‌ ل ‌هسـه‌ر موســڵمانان به‌تايب ‌هتــى ئه‌وانـه‌ى‬ ‫ده‌ژيــن له‌خا ـكـى كوفــر وهيــچ ڕێگايـه‌ك نادۆزنـه‌وه‌ بــۆ هيجــره‌ت بــا ئـه‌وه‌‬ ‫بك ـه‌ن ك ـه‌ هاو ‌هڵــى به‌ڕێــز ئ ‌هبــو به‌صيــر ‪ h‬كــردى به‌موشــريكانى‬ ‫م ‌هكـه‌‪ ،‬وه‌ گومانــى تێدانيـه‌ كـه‌ به‌فيڕۆدانــى ماڵــى كافـران كاريگه‌ريه‌ ـكـى‬ ‫گ ـه‌وره‌ى ده‌بێــت له‌جه‌نگــى ئه‌مڕۆمــان‪.‬‬ ‫له‌وان ـه‌ش بردنــى ماڵــى جه‌نگــى وبه‌فيڕۆدانــى به‌مه‌ب ‌هســتى كاولكردنــى‬ ‫ماڵه‌كانيــان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌بێ ـه‌ هــۆى الوازكردنــى دوژمــن وزيــان‬ ‫ل ـه‌ ئابوري ‌هك ـه‌ى ده‌دات‪ ،‬ئ ‌هبــو يوســوف گوتــى‪( :‬هيــچ كێش ـه‌ ني ـه‌‬ ‫ســوتاندنى قه‌اڵكانيــان به‌ئاگــر‪ ،‬ونقومكردنيــان له‌ئــاو‪ ،‬وكاولكردنــى‬ ‫ب ‌هس ـه‌ر ئه‌هل ‌هك ـه‌ى‪ ،‬ودانانــى مه‌نجه‌نيــق؛ ل ‌هب ـه‌ر وت ـه‌ى هللا تعالــى‬ ‫{يخربــون بيوتهــم بأيديهــم وأيــدي املؤمنيــن} ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ئ ـه‌وه‌‬ ‫ه ‌همــووى ل ـه‌ بابه‌تــى جه‌نگ ـه‌؛ ل ‌هب ـه‌ر لێدانــى كوفــر وسســتكردنيان‬ ‫وتوڕه‌كردنيــان‪ ،‬وه‌ ل ‌هب ـه‌ر ڕێــزى مــاڵ ل ‌هگ ـه‌ڵ ڕێــزى خاوه‌نه‌كه‌يه‌تــى‪،‬‬ ‫وه‌هيــچ ڕێزێكيــان ني ـه‌ ئ ـه‌وان ئ ‌هگ ـه‌ر كــوژران چجــاى ســامانيان؟»‬ ‫[بدائــع الصنائــع]‪.‬‬

‫به‌ه ‌همــان شــێوه‌ ئ ـه‌م س ـه‌روه‌ت وســامانه‌ ســودى ده‌بێــت بــۆ جيهــاد‬ ‫ئ ‌هگ ـه‌ر به‌كارهــات له‌ڕێــگاى هللا موه‌حيــد وه‌رى ده‌گرێــت له‌كافــرى‬ ‫جه‌نگــى بــۆ يارمه‌تــى هيجره‌تــى ب ـراكان بــۆ خا ـكـى خيالف ـه‌ت‪ ،‬يــان‬ ‫بــۆ جيهــادى كاف ـران‪ ،‬وه‌ چ ‌هنــد موســڵمان له‌هيجره‌تــى دواكه‌وتــوه‌‬ ‫ناچــاره‌ كاربــكات الى كافــر تــا پــول به‌د ‌هســتبێنێت بــۆ جيهادكردنــى‪،‬‬ ‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ موه‌حيــدى موجاهيــد پولــى كاف ـران به‌كارده‌هێنێــت بــۆ‬ ‫كڕينــى چ ـه‌ك وكه‌رســته‌ى پێويســتى تــا هه‌ڵســێت ب ـه‌ كــرده‌ى جيهــادى‬ ‫له‌الن ـه‌ى دوژمــن‪.‬‬ ‫ئ ـه‌ى ئ ـه‌و موه‌حيــده‌ى ك ـه‌ خا ـكـى كوفــرى وه‌ك ئ ‌هبــو ج ‌هنــده‌ل ب ـه‌ ‪h‬‬ ‫وه‌دودڵ م ‌هب ـه‌ ل ـه‌ بردنــى ماڵــى كافــرى جه‌نگــى يــان ب ‌هس ـه‌ركه‌وتن يــان‬ ‫به‌هێــز يــان به‌دزيــن؛ وه‌ وردبـه‌ره‌وه‌ لـه‌ وتـه‌ى پێشـه‌وا ئيبــن ته‌يميـه‌ ‪r‬‬ ‫لـه‌م موســڵمانه‌ى لـه‌ خا ـكـى جه‌نگـه‌‪( :‬به‌ه ‌همــان شــێوه‌ ئ ‌هگـه‌ر خۆيانــى‬ ‫بــرد يــان منداڵه‌كانيــان يــان به‌هێــز خــۆى س ـه‌پاند ب ‌هس ـه‌ر پوليــان؛‬ ‫ئـه‌و ‌ه گيــان وســامانى كافرانــى جه‌نگــى موباحـه‌ بــۆ موســڵمانان ئ ‌هگـه‌ر‬ ‫د ‌هســتيان ب ‌هس ـه‌ر داگــرت به‌ڕێــگاى ڕێگه‌پێــدراو ئ ـه‌وه‌ بۆخۆيان ـه‌)‬ ‫[مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ س ـه‌باره‌ت به‌فڕاندنــى منداڵه‌كانيــان چجــاى دزينــى پوليــان‪،‬‬ ‫ئه‌و ‌هشــت له‌يادبێــت ك ـه‌ جه‌نگيــان بــۆ س ـه‌ر ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‬ ‫به‌رده‌وامه‌ و و ‌هســتاوه‌ ل ‌هسـه‌ر پول نيه‌تى خۆت پاك بكه‌ره‌وه‌ وپشــت‬ ‫بب ‌هســته‌ ب ـه‌ هللا وه‌ ڕاوێــژ ب ‌هك ـه‌س م ‌هك ـه‌ له‌بردنــى ماڵــى كافــر‪ ،‬بــڕۆ‬ ‫ل ‌هسـه‌ر به‌ره‌كه‌تى هللا‪ ،‬بردنى ماڵى كافران الوازيان ده‌كات وهه‌ڕ ‌هشـه‌‬ ‫ل ـه‌ ئابوريــان ده‌كات وبــاوه‌ڕداران به‌هێــز ده‌كات وتواناداريــان ده‌كات‬ ‫بــۆ شــتێكى گه‌ور ‌هتــر لـه‌ بردنــى ماڵيــان‪ ،‬يــان لـه‌ڕوى ئـه‌و جيهــاده‌ى كـه‌‬ ‫ئێســتا ن ‌همــاوه‌ ته‌نهــا الى كۆمه‌ڵێكــى ڕاســتگۆنه‌بێت‪ ،‬داوا ده‌ك ‌هيــن ل ـه‌‬ ‫هللا كـه‌ ف ‌هتــح بنێرێــت ل ‌هسـه‌ر د ‌هســتى ب ‌هنــده‌ موجاهيده‌كانــى وشــيفاى‬ ‫ســينه‌ى موه‌حيــدان بــدات‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬

‫‌ناوازه‬

‫‪38‬‬

39

‫ل ‌هگ ـه‌ڵ به‌رده‌وامــى جه‌ن ـگـى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت بۆس ـه‌ر هێــز ‌ه‬ ‫كافره‌كان‪،‬چاوێــك ده‌خشــێنين به‌هه‌ندێــك له‌چااڵكيه‌كانــى كۆتايــى‬ ‫كه‌جێبه‌جێك ـراو ‌ه له‌الي ـه‌ن موجاهيــدان وتيايــدا س ـه‌ركه‌وتووبوون‬ ‫له‌فراوانكردنــى د ‌هس ـه‌اڵتى خيالف ـه‌ت و بــوون ب ‌ههــۆكارى ترســاندن‬ ‫وتياچوونــى وزه‌ليلــى دوژمنانــى هللا‪ ،‬ئ ـه‌و چااڵكيان ـ ‌ه ب ‌هشــێكى ك ‌همــن‬ ‫له‌چااڵكي ـه‌كان كه‌جێبه‌جێك ـراون له‌الي ـه‌ن ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫ل ‌هب ـه‌ر ‌ه جياجيــاكان له‌ڕۆژه ـه‌اڵت وڕۆژئــاوا ل ‌همــاوه‌ى هه‌فته‌كانــى‬ ‫پێشــوو‪.‬‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتى ئاسيا‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه نــۆى ڕ‌هم ـ ‌هزان‪ ،‬نزيك ـه‌ى د ‌ه س ـ ‌هربازى فليپينــى خاچپه‌رســت كــوژرا‬ ‫له‌ميان ـه‌ى پێكدادان ـه‌كان ل ‌هگ ـه‌ڵ س ـ ‌هربازانى خيالف ـه‌ت له‌ناوچ ـه‌ى‬ ‫«ماماســبانو» ل ـ ‌ه باشــورى «كوتاباتــو» ل ـ ‌ه فليپيــن‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ‌ه سێزده‌ى ڕه‌م ‌هزان‪ ،‬س ‌هربازانى خيالفه‌ت ب ‌ه گول ‌ه هاوه‌ن پێگه‌كانى‬ ‫ســوپاى فليپينىيــان له‌ناوچـه‌ى «باتيكــول» لـ ‌ه دورگـه‌ى جۆلۆســۆلۆ لـه‌‬ ‫باشــورى ڕۆژئــاواى فليپيــن بۆردومانكــرد ه ـه‌روه‌ك توانيــان س ـ ‌هرباز‬ ‫گوێزه‌ره‌و ‌هيـه‌ك تێكبشــێكنن لـ ‌ه ناوچـه‌ى «ماغويندانــاو»‪.‬‬

‫وه‌ ل ـه‌ چــوارده‌ى ڕه‌م ـه‌زان يــازده‌ س ـه‌ربازى ســوپاى فليپينــى‬ ‫خاچپه‌رســت كــوژران ل ـه‌ ميان ـه‌ى پێكدادان ـه‌كان له‌گ ـه‌ڵ س ـه‌ربازانى‬ ‫خيالف ـه‌ت‪ ،‬هه‌روه‌هــا هه‌شــت س ـه‌رباز كــوژران به‌قه‌نــاس ل ـه‌‬ ‫گه‌ڕه‌ ـكـى «داغوديــان» ل ـه‌ شــارى مــاڕاوى‪ ،‬كاتێــك زرێپۆشــێكى تــر‬ ‫په‌كخ ـرا دواى به‌ئامانجگرتنــى ب ـه‌ قازيفه‌يه‌ ـكـى موش ـه‌كى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ شــازده‌ى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬دوازده‌ س ـه‌ربازى ســوپاى فليپينــى‬ ‫خاچپه‌رســت كــوژران لـه‌ ميانـه‌ى پێكدادانـه‌كان لـه‌ گه‌ڕه‌كى»محطــة‬ ‫آيكوم»‪ ،‬هه‌روه‌ها پێنج سه‌ربازى تر كوژران دواى به‌ئامانجگرتنيان‬ ‫به‌چه‌ ـكـى قه‌نــاس ل ـه‌ گه‌ڕه‌ ـكـى «مابانــدي» له‌شــارى مــاڕاوى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ نــۆزده‌ى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت پێكدادانيــان كــرد‬ ‫له‌گ ـه‌ڵ ســوپاى فليپينــى ل ـه‌ گه‌ڕه‌ ـكـى «مونــكادو»‪ ،‬ك ـه‌ بــوه‌ هــۆى‬ ‫كوژرانــى �ســێ س ـه‌رباز‪ ،‬هه‌روه‌هــا پێنجــى تــر كــوژران ب ـه‌ قه‌نــاس ل ـه‌‬ ‫گه‌ڕه‌كى»مابانــدي»‪ ،‬ل ـه‌ شــارى مــاڕاوى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســتو دووى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬دوو س ـه‌ربازى فليپينــى كــوژران‬ ‫له‌ميانـه‌ى پێكدادانـه‌كان له‌گه‌ڕه‌ ـكـى «بنــود مادايــا» له‌شــارى مــاڕاوى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســت وســێى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬زرێپۆشــێكى ســوپاى فليپينــى ب ـه‌‬ ‫هه‌واڵ‬

‫‪40‬‬

‫قازيفه‌يه‌ ـكـى موش ـه‌كى تێكشــكا‪ ،‬وه‌ پێنــج ئه‌ندامــى ســوپاى فليپينــى ئه‌نجامــدا له‌گ ـه‌ڵ ئه‌ندامه‌كانــى ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت‪،‬‬ ‫خاچپه‌رســت وبرينداربوونــى نــۆى تــر ل ـه‌ ميان ـه‌ى پێكدادان ـه‌كان له‌گه‌ڕه‌ ـكـى «مونــكادو كولونــي» ل ـه‌ شــارى مــاڕاوى‪ ،‬ك ـه‌ بــوه‌ هــۆى‬ ‫له‌گ ـه‌ڵ س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـه‌ گه‌ڕه‌ ـكـى «ليلــود مادايــا» ل ـه‌ شــارى كوژرانــى هه‌شــت س ـه‌رباز‪.‬‬ ‫ماڕاوى‪:‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســت وچــوارى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬ده‌ســته‌ى قه‌نــاس به‌ده‌ســتان‬ ‫توانيــان ك ـه‌ چــوار ئه‌ندامــى ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت بكــوژن‬ ‫به‌قه‌نــاس ل ـه‌ گه‌ڕه‌كه‌كانــى «مارينــوت» و»ليلــود كادايونــان»‬ ‫له‌شــارى مــاڕاوى‪ ،‬هه‌روه‌هــا پێنــج ئه‌ندامــى ســوپاى فليپينــى‬ ‫خاچپه‌رســت كــوژران له‌ڕوبه‌ڕووبون ـه‌وه‌كان له‌گ ـه‌ڵ س ـه‌ربازانى‬ ‫خيالف ـه‌ت له‌گه‌ڕه‌ ـكـى «مانــكادو» ل ـه‌ شــارى مــاڕاوى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســت وپێنجــى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت توانيــان‬ ‫‪ 7‬ئه‌نــدام ل ـه‌ ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت بكــوژن ل ـه‌‬ ‫ڕوبه‌ڕووبون ـه‌وه‌كان ل ـه‌ گه‌ڕه‌ ـكـى «بالينــغ» له‌شــارى مــاڕاوى‪.‬‬ ‫ل ـه‌ بيســت وشه‌�شــى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت پێكدادانێكــى‬ ‫تونديــان ئه‌نجامــدا له‌گ ـه‌ڵ ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت‪ ،‬ل ـه‌‬ ‫گه‌ڕه‌كه‌كانــى «ليلــود ماديــا» و»بالينــغ» و»مــار ينــوت» ل ـه‌ شــارى‬ ‫مــاڕاوى‪ ،‬وه‌ بــوه‌ هــۆى كوژرانــى ‪ 13‬ئه‌نــدام وبرينداربوونــى چه‌ندانــى‬ ‫تــر‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ســێى ش ـه‌وال‪ ،‬س ـه‌رابازانى خيالف ـه‌ت توانيــان ‪ 13‬ئه‌نــدام‬ ‫بكــوژن له‌ميان ـه‌ى پێكدادان ـه‌كان ل ـه‌ گه‌ڕه‌كه‌كانــى شــارى مــاڕاوى‪،‬‬ ‫هه‌روه‌هــا زرێپۆشــێكى خاچپه‌رســتانيان به‌ئامانجگــرت له‌گه‌ڕه‌ ـكـى‬ ‫(مــارى نــۆت) به‌قازيفه‌يه‌ ـكـى ‪ ،RPG‬ك ـه‌ بــوه‌ هــۆى تێكشــكاندنى‬ ‫وتياچوونــى پێنــج ل ـه‌ س ـه‌ربازه‌كان به‌اليه‌نــى ك ـه‌م ك ـه‌ سه‌رنشــينى‬ ‫بــوون‪.‬‬ ‫وه‌ لـه‌ هه‌شــتى شـه‌وال‪ ،‬سـه‌ربازانى خيالفـه‌ت پێكدادانێكــى تونديــان‬ ‫ئه‌بو عوثمان خۆڕاسانى ‪‬‬

‫‪41‬‬

‫وه‌ ل ـه‌ ده‌ى ش ـه‌وال‪ ،‬نــۆ ئه‌ندامــى ســوپاى فليپينــى خاچپه‌رســت‬ ‫كــوژران له‌ميان ـه‌ى پێكدادان ـه‌كان له‌گ ـه‌ڵ س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـه‌‬ ‫گه‌ڕه‌ ـكـى «بالينــغ» له‌شــارى مــاڕاوى‪.‬‬ ‫ئوستڕاڵيا‪:‬‬ ‫ل ـه‌ ده‌ى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬س ـه‌ربازێكى خيالف ـه‌ت‪ ‬ل ـه‌ كرده‌ي ـه‌ك ل ـه‌‬ ‫شــارى ملبــۆڕن توانــى ئافره‌تێــك ب ـه‌ بارمت ـه‌ بگرێــت پاشــان يه‌كێــك‬ ‫له‌هاواڵتيانــى واڵتــى ئوســتڕاڵياى خاچپه‌رســت بكوژێــت‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌‬ ‫توانــى پۆليــس ڕابكێشــێت بــۆ شــوێنه‌كه‌ پاشــان ده‌ســتڕێژى گوله‌يــان‬ ‫لێبــكات ســيانى برينداركــردن وپاشــان ش ـه‌هيد بــوو‪.‬‬ ‫فارس‪:‬‬ ‫ل ـه‌ دوازده‌ى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬كاتێــك پێنــج ئينغيما�ســى ل ـه‌ س ـه‌ربازانى‬ ‫خيالف ـه‌ت هه‌ڵيانكوتاي ـه‌ س ـه‌ر په‌رله‌مانــى شــيركى وگــۆڕى‬ ‫تاغوته‌كه‌يــان خومه‌ينــى‪ ،‬به‌چه‌ ـكـى ڕه‌شــاش ونارنجۆ ـكـى ده‌ســتى‪،‬‬ ‫وچاكه‌تــى بۆمبڕێژك ـراو‪ ،‬چون ـه‌ نــاو النه‌يــان وخوێن ـه‌ پيس ـه‌كه‌يان‬ ‫ڕژانــدن‪ ،‬نزيك ـه‌ى ‪ 60‬موڕته‌ديــان خســته‌وه‌ ل ـه‌ نێــوان تياچــوو‬ ‫وبرينــدار‪ ،‬پێــش ئ ـه‌وه‌ى ش ـه‌هيدبن‪.‬‬ ‫وياليه‌تــى جنوب‪:‬‬ ‫ل ـه‌ چــوارده‌ى مانگــى ڕه‌م ـه‌زان‪ ،‬ب ـرای شــەهادەتخواز ٲبــو فهــد‬ ‫العراقــي ‪ ‬دەرچــوو بــەرەو مۆڵگەیە ـکـی ڕافیــزە هاوەڵگــەرەکان‬ ‫لەشــاری کەربــەالی گاڵو‪ ،‬بەتەکبیــرەوە چاکەتــە بۆمبڕێژکراوەکــەی‬ ‫تەقانــدەوە لەناوەڕاســتی گردبوونەوەکەیانــدا‪ ،‬ســەرەنجام بــووە‬

‫هــۆی تیاچوونــی ‪ 30‬وبرینــدار بوونــی ‪ 35‬ــی تر‪،‬لەهەمــان کاتــدا ب ـرای‬ ‫شــەهادەتخواز ٲبــو مجاهــد البصــري ‪ ‬ئینغیما�ســی کــرد وچاکەتــە‬ ‫بۆمبڕێژکراوەکــەی بــە مۆڵگەیە ـکـی تــری موڕتەددانــدا تەقانــدەوە‬ ‫لەشــاری بابــل‪ ،‬ســەرەنجام بــووە هــۆی تیاچوونــی ‪ 37‬وبرینــدار‬ ‫بوونی‪ 40‬ــی تــر‪.‬‬

‫و ب ‌هشــێك ل ـ ‌ه گه‌ڕ‌ه ـكـى شــيفا و ناوچ ـه‌ى موشــاهده‌‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ل ئ ‌هم ـه‌ش‬ ‫ئه‌ندامه‌كانــى ســوپاى ڕافيــزى ناچــار بــوون هه‌ڵســتن بـ ‌ه ســوتاندنى پێگـه‌‬ ‫و ئامێره‌كانيــان ل ـ ‌ه گه‌ڕه‌كه‌كانــى ت ـه‌ل ڕومــان و ر‌هجــم حديــد ‪ ،‬وادى‬ ‫ح ‌هج ـه‌رن ب ـ ‌ه هــۆى داڕه‌خانــى گ ـه‌وره‌ى نــاو ريزه‌كانيــان ل ـ ‌ه ڕۆژ ئــاواى‬ ‫موصــل‪.‬‬

‫وياليه‌تى نه‌ينه‌وا‪:‬‬

‫فه‌ڵه‌ستين‪:‬‬

‫ل ـ ‌ه نــۆزده‌ى ڕ‌هم ـ ‌هزان‪ ،‬س ـ ‌هربازانى خيالف ـه‌ت هێرشــيانكرد ‌ه س ـه‌ر‬ ‫پێگه‌كانــى پۆلي�ســى ئيتيحــادى ڕافيــزى لـ ‌ه ناوچـه‌ى ده‌واسـ ‌ه ون ‌هبــى شــيت‬ ‫و ش ـه‌قامى ح ‌هل ـه‌ب ل ـه‌الى ڕاســتى شــارى موســڵ‪ ،‬كاتێــك پێكــدادان‬ ‫ڕويــدا به‌جۆر ‌ههــا چـه‌ك وتيايــدا ‪ 40‬موڕتـه‌د تياچــوون و ‌ه ئه‌فسـ ‌هرێك‬ ‫به‌پل ـه‌ى نه‌قيــب له‌نێــو تياچــوان بــوو ل ‌هگ ـه‌ڵ برينداربوونــى چه‌ندانــى‬ ‫تــر وســوتاندنى ‪ 6‬ه ‌هم ـه‌ڕ و دوو س ـ ‌هرباز گوێــزه‌ره‌وه‌‪ ،‬و ‌ه موجاهيــدان‬ ‫كۆنتڕۆ ڵــى ناوچ ـه‌ى نوێيــان كــرد‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ســەربازانی خیالفــەت‬ ‫هێرشــیان کــردە ســەر پێگەکانــی پۆلی�ســی ئیتیحــادی ڕافیــزی لەگەڕە ـکـی‬ ‫(دەنــەدان) لەباشــوری موســڵ‪ ،‬تیایــدا پێکدادانــی دژوار ڕویانــدا‬ ‫وياليه‌تى صالح الدين‪:‬‬ ‫کەســەرەنجام بــووە هــۆی تیاچــوون وبرینــدار بوونــی دەیــان لێیــان‪،‬‬ ‫وتیاچوونــی ‪ 12‬ئامێــری ســەربازی جۆراوجــۆر وبەدەســتکەوت گرتنــی ل ـه‌ بيســت ويه‌ ـكـى مانگــى ڕ ‌هم ـه‌زان‪ ،‬پێنــج ســوارچاکی شــەهادەت‬ ‫(ٲبــو فقیــه الشــامي‪ ،‬ٲبــو ولیــد الشــامي‪ ،‬ٲبــو معــاذ الكربولــي‪ ،‬ٲبــو‬ ‫چــەك وزەخیــرە‪.‬‬ ‫عدنــان الســلماني‪ ،‬ٲبــو عمــر الفراجــي) ‪ ‬ئینغیماســیان کــردە ســەر‬ ‫له‌ي ‌هك ـه‌م ڕۆژى مانگــى ش ـه‌وال‪ ،‬س ـ ‌هربازانى خيالف ـه‌ت هێرشــێكى‬ ‫بــارەگای فەوجێکــی پۆلی�ســی ئیتیحــادی ڕافیــزی لــە (لــواء العســکریین)‬ ‫به‌رفراوانيــان كــرد ‌ه س ـه‌ر پێگه‌كانــى ميليشــيا ڕافيزي ـه‌كان له‌چ ‌هنــد‬ ‫لەناوچــەی (جبیریــە) لەشــاری ســامەڕا‪ ،‬تیایــدا پێکیانــدادا لەگــەڵ‬ ‫ميحو ‌هرێــك لـ ‌ه گه‌ر ـكـى ت ‌هنـه‌ك و يه‌رمــوك و موشــاهد ‌ه و شــيفا و ن ‌هبــى‬ ‫ئەندامانــی بارەگاکــە بــۆ نزیکــەی دوو کاتژمێــر‪ ،‬ســەرەنجام بــووە‬ ‫شــيت و ش ـه‌قامى كۆڕنيــش و ح ‌هل ـه‌ب و ده‌وروب ـه‌رى ناوچه‌كانــى بــاب‬ ‫هــۆی تیاچوونــی ســەرجەم ئەندامانــی‪ ،‬دواتــر ئینغیماســیەکان‬ ‫الطــوب و بــاب جديــد و بــاب البيــض و بــاب لگــش‪ ،‬ب ‌هشــێوه‌يه‌ك‬ ‫ڕوبەڕوبوونــەوە لەگــەڵ هێــزی پاڵپشــتی کــە هاتبوونــە ناوچەکــە‬ ‫پێكــدادان د ‌هســتى پێكــرد ب ـ ‌ه جۆر ‌ههــا چ ‌ه ـكـى جيــاواز ك ـ ‌ه ل ـ ‌ه ميان ‌هيــدا‬ ‫وژمارەیــەك ئەندامــی هێزەکەیــان کوشــت وبرینــدار کــرد هــەروەك‬ ‫بــوو ‌ه هــۆى تياچــوون و برينــدار بوونــى ژمار‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه موڕت ـه‌ددان‬ ‫دووان لــە ئینغیماســیەکان شــەهید بــوون ـ کمــا نحســبهما وهللا‬ ‫هه‌اڵتنــى ئه‌وانــى تــر ل ـ ‌ه ڕوب ـه‌رو بوون ـه‌وه‌كان‪ ،‬ل ـ ‌ه گ ـه‌ل د ‌هســتگرتن‬ ‫حســیبهما‪ ،‬لەکاتێکــدا ســیانەکەی تــر چاکەتــە بۆمبڕێژکراوەکانیــان‬ ‫ب ‌هس ـه‌ر ت ـه‌واوى گه‌ر‌هك ـ ‌ه ت ‌هن ـه‌ك و ب ‌هشــێكى زۆرى گه‌ڕ‌ه ـكـى يه‌رمــوك‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت وي ‌ه ـكـى ڕ‌هم ـ ‌هزان‪ ،‬چ ‌هنــد شــێرێك ل ـ ‌ه شــێره‌كانى خيالف ـه‌ت‬ ‫ئه‌وانيــش (ٲبــو الب ـراء املقد�ســي‪ ،‬وٲبــو الحســن املقد�ســي‪ ،‬وٲبــو ریــاح‬ ‫املقد�ســي) ‪ ‬كرده‌ي ‌ه ـكـى پيرۆزيــان ئه‌نجامــدا ل ـ ‌ه قــودس‪ ،‬كاتێــك‬ ‫گــورز‌ه هێرشــێكيان ئه‌نجامــدا بــۆ س ـه‌ر دوژمنانــى هللا وه‌ك تۆڵ ـه‌‬ ‫س ـه‌ندنه‌وه‌يه‌ك بــۆ ئاينه‌ك ‌هيــان وڕێــزى موســڵمانان‪ ،‬په‌المــارى‬ ‫گردبوونه‌وه‌كانــى جوول ‌هكـ ‌ه پيسـه‌كانيان دا‪ ،‬و ‌ه ئـه‌و هێرشـ ‌ه بــو ‌ه هــۆى‬ ‫تياچوونــى س ـ ‌هربازێك وبرينداربونــى چه‌ندانــى تــر‪ ،‬پاشــان گ ‌هڕان ـه‌وه‌‬ ‫به‌ش ـه‌هيدى‪.‬‬

‫له‌ شوێنه‌وارى كرده‌ پيرۆزه‌كه‌ى سه‌رجوله‌كه‌‬

‫هه‌واڵ‬

‫‪42‬‬

‫ئه‌بو كه‌وثه‌رسودانى ‪‬‬

‫تەقاندەوه لەناوەڕاســتی ئەوانەی مابوونەوە لەموڕتەددان‪ ،‬وئاماری‬ ‫هێرشــە پیرۆزەکــە بریتــی بــوو لــە تیاچوونــی ‪ 38‬موڕتــەد وبرینــدار‬ ‫بوونــی ‪ 10‬ــی تر‪،‬تێکشــاندنی بارەگاکــە ویەکێــك لــە کۆگاکانــی چــەك‬ ‫وســوتاندن وپەکخســتنی چەنــد ئامێرێکــی ســەربازی‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه بيســت وشه‌�شــى ڕ‌هم ـ ‌هزان‪ 8 ،‬لــه ئينغيماســيه‌كان ‌ى س ـ ‌هربازانى‬ ‫خيالف ـه‌ت به‌چاك ‌هتــى بۆمبڕێژك ـراو ده‌رچــوون ب ـه‌ره‌و پێگه‌كانــى‬ ‫ح ‌هشــدى ڕافيــزى ل ـ ‌ه گونــدى س ـه‌الم ل ـ ‌ه باكــورى ڕۆژئــاواى تكريــت‪،‬‬ ‫كاتێــك ئينغيماســيه‌كان پێكدادانێكــى تونديانكــرد تيايــدا كۆتايــى پێهــات‬ ‫ب ـ ‌ه ته‌قاندن ـه‌وه‌ى چاك ‌هتــى بۆمبڕێژك ـراو له‌الي ـه‌ن ژماره‌يه‌كيــان‪ ،‬وه‌‬ ‫بــو ‌ه هــۆى تياچــوون وبرينداربوونــى نزيك ـه‌ى ‪ 60‬موڕت ـه‌د و ســوتاندنى‬ ‫ح ـه‌وت ئامێــرى جۆراوجــۆرى هه‌ڵگــرى دۆشــكه‪.‬‬ ‫وياليه‌تى خۆڕاسان‪:‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســت ويه‌ ـكـى ڕ ‌هم ـه‌زان‪ ،‬ب ـرای شــەهادەتخواز ٲبــو عائشــة‬ ‫الخراســاني ‪ ‬توانــی دوێنــێ شــەو ئینغیما�ســی بــکات بــە چاکەتــە‬ ‫بۆمبڕێژکراوەکــەی لەنــاو پەرســتگایەکی ڕافیــزە هاوەڵگــەرەکان‬ ‫لەشــاری کابــوڵ‪ ،‬تیایــدا شــەهادەتخواز دەســتی کــرد بــە تەقەکــردن‬ ‫لــە هاوەڵگــەران بــە دەمانچەیــەك کەهەڵیگرتبــوو‪ ،‬دواتــر چاکەتــە‬ ‫بۆمبڕێژکراوەکــەی تەقانــدەوە لەناوەڕاســتی گردبوونەوەکەیانــدا‪،‬‬ ‫ســەرەنجام بــووە هــۆی تیاچوونــی ‪ 17‬هاوەڵگــەر بەالیەنــی کەمــەوە‬ ‫وبرینــدار بوونــی دەیانــی تــر‪.‬‬ ‫و ‌ه له‌بيســت وه ‌هشــتى ڕ‌هم ـ ‌هزان‪ ،‬ب ـرای شــەهادەتخواز ٲبــو عثمــان‬ ‫الخراســاني ـ هللا لێــی وەرگرتبێــت ـ توانــی چاکەتــە بۆمبڕێژکراوەکــەی‬ ‫بتەقێنێتــەوە لەناوەڕاســتی مۆڵگەیە ـکـی پۆلی�ســی پاکســتانی موڕتــەد‬ ‫لەشــاری (کوێتە)‪،‬ســەرەنجام بــووە هــۆی تیاچــوون وبرینــدار بوونــی‬ ‫نزیکــەی ‪ 30‬موڕتــەد‪.‬‬ ‫‪43‬‬

‫سۆماڵ‪:‬‬ ‫و ‌ه له‌ي ‌هك ـه‌م ڕۆژى ش ـه‌وال‪ ،‬دوو ئه‌ندامــى ســوپاى صۆماڵــى موڕت ـه‌د‬ ‫دواى ڕوبه‌ڕووبوون ـه‌و ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ س ـ ‌هربازانى خيالف ـه‌ت له‌ناوچ ـه‌ى‬ ‫«جــرور» ل ـ ‌ه ڕۆژهه‌اڵتــى ه ‌هرێمــى «بونــت النــد»‪.‬‬ ‫وياليه‌تى ڕه‌ققه‌‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه پێنجــى ش ـه‌وال‪ ،‬ژمار‌هي ـه‌ك ل ‌هس ـ ‌هربازانى خيالف ـه‌ت گــورزه‌‬ ‫هێرشــێكيان كــرد ‌ه س ـه‌ر پێگه‌كانــى په‌ك ‌هك ـ ‌ه موڕت ـه‌ده‌كان ل ـ ‌ه گه‌ڕ‌ه ـكـى‬ ‫الصناعــة‪ ،‬واملشــلب‪ ،‬و له‌نزيــك فولك ـه‌ى ب ـ ‌هرازى و نزيــك جامعــة‬ ‫االتحــاد» پێكدادانێكــى تونــد ڕويــدا بۆمــاوه‌ى چه‌نديــن كاتژمێــر‪ ،‬و ‌ه بــوه‌‬ ‫هــۆى تياچوونــى �ســى موڕت ـه‌د وبرينداربوونــى چه‌ندانــى تــر‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك‬ ‫د ‌هســته‌ى ق ‌هنــاس به‌د ‌هســتان لـ ‌ه گه‌ڕه‌كه‌كانــى ڕۆمانيـ ‌ه وجـه‌زر ‌ه ونزيــك‬ ‫فولك ـه‌ى فڕوســي ‌ه وب ـ ‌هرازى چ ‌هنــد موڕته‌دێــك به‌ئامانــج بگــرن و ‌ه بــوه‌‬ ‫هــۆى تياچوونــى دوازد ‌ه موڕت ـه‌د وبرينداربوونــى ســيانى تــر‪.‬‬ ‫فه‌ڕه‌نسا‪:‬‬ ‫لـ ‌ه بيســت وچــوارى ڕ‌همـ ‌هزان‪ ،‬يه‌كێــك لـ ‌ه سـ ‌هربازانى خيالفـه‌ت ب ‌هنــاوى‬ ‫ئ ‌هبــو مه‌يســون فه‌ڕه‌ن�ســى ‪ ‬به‌بارهه‌ڵگرێــك ك ـ ‌ه پڕبــوو ل ـ ‌ه چ ـه‌ك‬ ‫وكه‌رســته‌ى ته‌قێن ـه‌ره‌و ‌ه خــۆى كێشــا ب ـ ‌ه پۆلي�ســى فه‌ڕه‌ن�ســى ل ‌هشــارى‬ ‫پاريــس‪ ،‬تــا س ـه‌ر ل ‌هنــوێ تــرس باڵوبكات ـه‌و ‌ه ل ‌هنــاو خاچپه‌رســتان وه‌‬ ‫ئه‌و ‌هيــان بيرده‌خه‌ين ـه‌و ‌ه ك ـ ‌ه جه‌نگ ‌هك ـ ‌ه گوازراو ‌هت ـه‌و ‌ه بــۆ الن ‌هيــان‪.‬‬ ‫به‌لجيكا‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت وپێنجــى ڕ‌هم ـ ‌هزان‪ ،‬يه‌كێــك ل ‌هس ـ ‌هربازانى خيالف ـه‌ت ب ‌هنــاوى‬ ‫ئوســام ‌ه زاريــوح ‪ ‬هێر�شــى كــرد ‌ه سه‌رخاچپه‌رســتان ل ‌هنــاو وێســتگه‌ى‬ ‫ناو ‌هنــدى ش ـه‌مه‌نده‌فه‌رى ل ـ ‌ه بڕۆكســل‪.‬‬

‫ل ـه‌ په‌راوێــزى نه‌فاميه‌كانــى ئه‌وروپــى‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ڕاســتيه‌‬ ‫قێزه‌ونه‌كانــى ده‌شــارێته‌وه‌‪ ،‬ل ـه‌ ژێــر ده‌مامكــى بريق ـه‌دار ودرۆ‬ ‫و پــڕو پاگه‌نــده‌‪ ،‬س ـه‌باره‌ت ب ـه‌ خۆشــبه‌ختى و ئاســيش‬ ‫و يه‌كســانى ل ـه‌ نێــوان خه‌ڵكــى‪ ،‬وه‌ گه‌لێكــى تــر جگه‌ل ـه‌م‬ ‫پڕوپاگه‌نــده‌ ســاختانه‌‪ ،‬تارماييه‌ ـكـى ف ـراوان ل ـه‌ نه‌فامــى‬ ‫گه‌ش ـه‌ى كــرد ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ب ـه‌ نه‌فامــى ئه‌وروپــا خــۆراك‬ ‫ده‌درێــت بــۆ بيناكردنێكــى گه‌نــده‌ڵ‪ ،‬كـه‌ ڕۆڵه‌كانــى پــێ ژه‌هـراوى‬ ‫بــووه‌‪ ،‬وه‌ په‌روه‌رده‌يــان ده‌كان تــا ببن ـه‌ نمون ـه‌ گه‌لێكــى ناقــواڵ‬ ‫وناشــيرنن‪ ،‬له‌س ـه‌ر هه‌ڵ ـه‌ وچه‌وتييه‌كانــى ئه‌وروپــاى بــێ‬ ‫دين ـه‌كان و هاوه‌ڵدان ـه‌ره‌كان‪.‬‬ ‫ب ـه‌اڵم هه‌ركه‌ســێك هللاا تعالــى ويســتى له‌س ـه‌ر بێــت ك ـه‌‬ ‫ڕێنوێنــى بــكات‪ ،‬ئ ـه‌وا هه‌رگيــز گشــت خه‌ڵكــى زه‌وى ناتوانــن‬ ‫شه‌هيد‬

‫‪44‬‬

‫پێ�شــى پێبگــرن‪ ،‬جــا هللا تعــال ل ـه‌ ناوه‌نــدى ئ ـه‌م كۆمه‌ڵگ ـه‌ نه‌خــۆش و‬ ‫ده‌رده‌دارانـه‌ بـه‌ شــيرك وداوێــن پي�ســى و گه‌نده‌ڵــى له‌سـه‌ر زه‌وى ده‌يهێنێتـه‌‬ ‫ده‌ره‌وه‌ و ڕزگارى ده‌كات‪ ،‬گه‌النێــك ڕێنوێنيــان ده‌كات بــۆ ڕێگ ـه‌ى ڕاســت‬ ‫و دروســت‪ ،‬وه‌ ده‌يانــكات ب ـه‌ ئه‌وليــا وس ـه‌رخه‌ره‌ چاكه‌كاره‌كانــى خــۆى‪،‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ به‌نــده‌ نزيكه‌كانيــان ده‌گێڕێــت‪ ،‬وه‌ هه‌يان ـه‌ ك ـه‌ كۆتايــى و دواڕۆژى‬ ‫بــه چاك ـه‌ و خێرێكــى م ـه‌زن كۆتايــى پێدێــت‪ ،‬ش ـه‌هيد بوونێــك ل ـه‌ پێنــاو‬ ‫هللا تعالــى‪ ،‬تــا ئ ـه‌وه‌ى ل ـه‌ ڕۆژى دواييــدا بێــت و هيــچ حيســابێكى له‌س ـه‌ر‬ ‫نه‌بێــت تــا لێپرســينه‌وه‌ى له‌س ـه‌ر بكرێــت‪ ،‬وه‌ هيــچ س ـزايه‌كى بــۆ نه‌بێــت تــا‬ ‫لێــى بترســێت‪ .‬‬ ‫ل ـه‌ كه‌ناره‌كانــى پاري�ســى ه ـه‌ژار‪ ،‬به‌شــێوه‌يك كۆم ـه‌ڵ و گه‌النێكــى غه‌ريــب‬ ‫و نامــۆ ل ـه‌م واڵت ـه‌دا له‌س ـه‌ر ي ـه‌ك كه‌ڵه‌كه‌ده‌بــن‪ ،‬جه‌نجــاڵ وخڕده‌بن ـه‌وه‌‬ ‫ل ـه‌م گه‌ڕه‌كان ـه‌ى ك ـه‌ لێــوان لێــو بــووه‌ ل ـه‌ خه‌لكــى ع ـه‌ره‌ب و ئه‌فريقــى‬ ‫له‌دانيشــتوانى ئـه‌م واڵتانـه‌ى كـه‌ فه‌ڕه‌نســا ڕۆژانێــك بــوو داگيــرى ده‌كــردن‪،‬‬ ‫وه‌ زۆرێكيــان پاڵده‌درێن ـه‌ پــاڵ ئيســام و له‌س ـه‌رى حيســاب ده‌كرێــن‪ ،‬يــان‬ ‫ئـه‌وه‌ى كـه‌ بارودۆخـه‌ زۆرى نه‌بــرد تــا چاويــان بـه‌ڕووى دونيــادا كــرده‌وه‌ جــا‬ ‫بينيــان ك ـه‌ كۆمه‌ڵێــك ناويــان هه‌ي ـه‌ ك ـه‌ ل ـه‌ نــاوى مســوڵمانه‌كان ده‌چێــت‪،‬‬ ‫وه‌ لـه‌ هـه‌ردوو باره‌كـه‌دا ئـه‌م هــۆكاره‌ بـه‌س بــۆ خه‌‌ڵكـه‌ ئه‌ســڵه‌كه‌ى وواڵت‬ ‫ل ـه‌ جوله‌ك ـه‌ و گاوره‌كان ك ـه‌ ڕقيــان لــێ يــان ببێت ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ هه‌وڵبــده‌ن بــۆ‬ ‫دورخســته‌وه‌يان ب ـه‌ره‌و ده‌وروب ـه‌رى شــار‪ ،‬وه‌ دوربكه‌ون ـه‌وه‌ ل ـه‌ تێك ـه‌اڵو‬ ‫بوونيــان‪ ،‬يــان به‌كارهێنانيــان لـه‌ كاره‌ گرنگه‌كانــدا‪ ،‬وه‌ واى به‌بــاش ده‌زانــن‬ ‫ك ـه‌ ل ـه‌م بارودۆخ ـه‌ كاڵ فامــى و نه‌زانيي ـه‌ جێيــان بهێلــن‪ ،‬تاوه‌كــو ببن ـه‌‬ ‫خزمه‌تكارێكــى ه ـه‌رزان و بــێ نــرخ بۆيــان‪ ،‬تــا هه‌ڵبســتن ب ـه‌ ئه‌نجامدانــێ‬ ‫پيش ـه‌ گه‌لێــك ل ـه‌ جێگ ـه‌ى ئ ـه‌وان ك ـه‌ خۆيــان لێــى دورده‌كه‌ون ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫له‌به‌رامب ـه‌ر‌ ئ ـه‌م ژيان ـه‌ ڕســواييه‌ مۆڵه‌تــى مانه‌وه‌يــان پێــده‌ده‌ن‪ ،‬وه‌‬ ‫كه‌مێــك ل ـه‌م پــاره‌ و پوڵ ـه‌ى ك ـه‌ كه‌لێنه‌كانــى ژيانيــان بــۆ پرناكات ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ن ـه‌‬ ‫پێداويستيه‌كانيشــيان بــۆ جێبه‌جــێ ده‌كات‪.‬‬ ‫جــا زۆرێــك ل ـه‌ دانيشــتوانى ئ ـه‌م گۆش ـه‌ و كه‌ناران ـه‌ ئ ـه‌م بارودۆخ ـه‌‬ ‫قبوڵده‌ك ـه‌ن‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ طاغوتانــى واڵت و دانيشــتوانه‌ ئه‌صڵيه‌ك ـه‌ى‬ ‫نه‌خش ـه‌يان بــۆ كێشــاون تــا تێيــدا بمێنن ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ هه‌ندێكيــان‬ ‫ده‌ربه‌ده‌رده‌ك ـه‌ن‪ ،‬وه‌ك‌ هه‌وڵدانێــك ب ـه‌ره‌و ژيانێكــى باشــتر ك ـه‌ پێوان ـه‌ى‬ ‫ده‌ك ـه‌ن له‌گ ـه‌ڵ ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ لێيــان دورخرانه‌ت ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ به‌خت ـه‌وه‌ر ده‌بــن‬ ‫بـه‌ سه‌رســامى ئه‌وانـه‌ى كـه‌ رقيــان لێيانـه‌‪ ،‬وه‌ هيــچ ده‌رگايه‌ ـكـى گه‌يشــتنيان‬ ‫نيي ـه‌ ب ـه‌وان بــۆ نزيــك بوون ـه‌وه‌ لێيــان جگ ـه‌ ل ـه‌ پــاره‌ و ســامان‪ ،‬جــا ئه‌م ـه‌‬ ‫گرنگتريــن هــۆكارى خه‌ماڵندنــى مرۆڤ ـه‌ ل ـه‌م كۆمه‌ڵگ ـه‌ مادديان ـه‌دا‪ ،‬وه‌‬ ‫گه‌يشــتن بـه‌ پــاره‌ ده‌بێتـه‌ ئامانــج و مه‌به‌ســت جــا به‌هـه‌ر شــێوه‌ و هۆكارێــك‬ ‫بێــت‪ ،‬هه‌وڵێــك بــۆ گه‌يشــتن ب ـه‌ پێويســتيه‌ به‌ده‌ســت نه‌هاتــووه‌كان‪ ،‬وه‌‬ ‫وه‌ك ته‌ماعكاريي ـه‌ك بــۆ گه‌يشــتن ب ـه‌ ئــاره‌زووه‌ دواى نه‌هاتــووه‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ بــۆ به‌ديهێنانــى ئ ـه‌م ئامانج ـه‌ ب ـه‌ خێراتريــن كاتــى گونجــاو‪ ،‬زۆرێــك ل ـه‌م‬ ‫عـه‌وداڵ و تينوانـه‌ى كـه‌ شــوێن دونيــا كه‌وتــوون لـه‌ دواى ده‌رگاكانــى خێـرا‬ ‫ده‌وڵه‌مه‌نــد بــوون ده‌گه‌ڕێــن‪ ،‬ك ـه‌ ئه‌م ـه‌ش زۆرب ـه‌ى كات ب ـه‌ رده‌ميــان‬ ‫گه‌مــاڕۆدراوه‌ ب ـه‌ جيهانــى زه‌وتكــردن و بازرگانــى مــادده‌ ســڕكه‌ره‌كان‬ ‫(هۆشــبه‌ره‌كان)‪ ،‬جــا ده‌چن ـه‌ نــاو ئ ـه‌م خوالن ـه‌وه‌ و مزراح ـه‌‪ ،‬وه‌ خۆيــان‬ ‫ده‌خه‌ده‌ن ـه‌ نــاو تياچــوون ب ـه‌ ه ـه‌وڵ و كۆششــيان ل ـه‌دواى زۆر و ك ـه‌م‪،‬‬ ‫ل ـه‌ جه‌نگــى نێــوان چه‌ت ـه‌كان‪ ،‬وه‌ مه‌تر�ســى ب ـه‌رده‌وام ل ـه‌ ه ـه‌ر كرده‌يه‌ ـكـى‬ ‫هه‌ڵكوتانه‌س ـه‌ر‪ ،‬يــان مامه‌ڵ ـه‌ى فرۆشــتن‪ ،‬ك ـه‌ زۆربه‌يــان ب ـه‌ره‌و گۆش ـه‌ى‬ ‫زيندان ـه‌كان ده‌بــات‪ ،‬وه‌ ب ـه‌ره‌و كه‌نــده‌اڵن و له‌ناوب ـه‌رى مه‌ترســيدارتر ك ـه‌‬ ‫هيــچ ته‌ختانيه‌ ـكـى تێــدا نيي ـه‌‪.‬‬ ‫‪45‬‬

‫جــا هه‌ركـه‌س هللا تعالــى بيه‌وێــت ڕێنوێنــى بــكات ســينه‌ى فــراوان ده‌كات‬ ‫بۆ ئيســام‬ ‫‌مه‌كــڕه‌م ئه‌بروقــى‪ :‬گه‌نجێكــى ب ـه‌ ڕه‌چه‌ڵ ـه‌ك تون�ســى ژيانــى منداڵــى و‬ ‫گه‌نجيه‌تــى ل ـه‌م ژيان ـه‌ دژوار و ته‌نگه‌تاوي ـه‌دا به‌س ـه‌ر بــردووه‌‪ ،‬خه‌مــى‬ ‫دونيــاى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ به‌ده‌ســتى هێنــا زۆره‪ ،‬بــێ ئــاگا ل ـه‌ ڕۆژى دوايــى ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ فێــر نه‌ببــوو ك ـه‌ چــۆن كارى بــۆ بــكات‪‌.‬‬ ‫پياوێكــى چه‌ت ـه‌ى ش ـه‌ڕانگێز‪ ،‬مــاڵ و ســامانێكى زۆرى ده‌ســتكه‌وت ل ـه‌‬ ‫ڕێگ ـه‌ى كارى مامه‌ڵ ـه‌ كــردن له‌س ـه‌ر پــاره‌ى موشــريكه‌كان‪ ،‬تــا ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫بــووه‌ خاوه‌نــى ئۆتۆمبيلــى جــوان و تــازه‌ مۆديــل‪ ،‬واى لێهــات تێكه‌ڵــى‬ ‫ده‌وڵه‌مه‌نده‌كانــى پاريــس و ناوداره‌كانيــان ده‌بــوو لـه‌ يانـه‌ ئاهه‌نگه‌كانيــان‪،‬‬ ‫وه‌ ئ ـه‌وه‌ش زۆرتريــن شــتێكه‌ ك ـه‌ كه‌ســانى ئ ـه‌م جيهان ـه‌ نه‌خــۆش و‬ ‫ده‌رده‌داره‌ ئــاره‌زووى ده‌ك ـه‌ن‪.‬‬ ‫ترســێنه‌رى ده‌وروبه‌ره‌ك ـه‌ى بــوو‪ ،‬وه‌ له‌نــاو دۆســت و نزيكه‌كانــى ب ـه‌ ئــازاو‬ ‫خۆبه‌خــش ناس ـرابوو‪ ،‬وه‌ ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ل ـه‌ ڕوبه‌ڕوبوون ـه‌وه‌ ناترســێت‪ ،‬وه‌‬ ‫ل ـه‌ پێكــدادان ڕانــاكات‪ ،‬ب ـه‌ تايب ـه‌ت ل ـه‌ گ ـه‌ڕان و ســوڕانه‌ ملمالنــێ كۆتايــى‬ ‫نه‌هاتووه‌كانــى نێــوان گه‌ڕه‌كـه‌ هـه‌ژار و نـه‌داره‌كان لـه‌ ژێــر ســايه‌ى نه‌فامــى‬ ‫گۆش ـه‌ و كه‌ناره‌كانــى پاريــس‪ ،‬وه‌ هيــچ حســابێكى بــۆ شــوڕطه‌ى فه‌ڕه‌ن�ســى‬ ‫نه‌ده‌كــرد‪ ،‬ك ـه‌ ب ـه‌رده‌وام به‌چ ـه‌ك روب ـه‌ڕو ده‌بوي ـه‌وه‌ له‌گه‌ڵيــان‪ ،‬وه‌‬ ‫س ـه‌ركه‌وتوو بــوو ل ـه‌ هه‌اڵتــن له‌ده‌ســتيان‪ ،‬له‌كاتــى كارى مامه‌ڵ ـه‌ و دزى‪،‬‬ ‫وه‌ فرۆشــتنى مــادده‌ هۆشــبه‌ره‌كان‪.‬‬ ‫كه‌ســێكى به‌خشــنده‌ بــوو‪ ،‬وه‌ خــاوه‌ن ڕه‌وشــتى ب ـه‌رز بــوو‪ ،‬س ـه‌ره‌ڕاى‬ ‫ڕۆچوونــى له‌نــاو گونــاه وتــاوان‪ ،‬وه‌ هه‌رگيــز ل ـه‌ هــاوكارى هاوڕێكانــى‬ ‫دوانه‌ده‌ك ـه‌وت‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ به‌رگــرى كــردن ل ـه‌ دراوســێكانى‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ پێدانــى‬ ‫پــاره‌ هه‌رچه‌نــد زۆريــش بواي ـه‌ بــۆ پڕكردن ـه‌وه‌ى پێويســتيه‌كانى كه‌�ســى‬ ‫ده‌ســتكورت‪ ،‬يــان هــاوكارى كه‌�ســى نزيــك‪.‬‬ ‫خــاوه‌ن بيرێكــى كارگێــڕى ڕێكوپێــك‪ ،‬هيــچ هه‌نگاوێكــى نه‌ده‌نــا تــا هۆكاره‌كانــى‬ ‫بــۆ دابيــن نه‌كردبــا‪ ،‬وه‌ تــا خوێندن ـه‌وه‌ى بــۆ ده‌رئه‌نجــام وپاش ـه‌ڕۆژ و‬ ‫زيانه‌كانــى نه‌كردبــا‪ ،‬جــا ئـه‌م تايبه‌تمه‌ندييـه‌ى لـه‌ كاره‌كه‌يــدا بـه‌ شــێوه‌يه‌كى‬ ‫كارا ب ـه‌كار هێنــا‪ ،‬جــا هه‌رگيــز هه‌ڵينه‌ده‌كوتاي ـه‌ س ـه‌ر هيــچ ماڵێــك تــا بــاش‬ ‫وتـه‌واو پشــكنين وچاودێــرى ده‌كــرد‪ ،‬وه‌ ئه‌گـه‌ر ده‌ســتى به‌بڕينــى ماڵه‌كـه‌ش‬ ‫بكردبــا پێشــبينى خراپتريــن گريمان ـه‌ وڕوداوى ده‌كــرد‪ ،‬وه‌ هۆكاره‌كانــى‬ ‫ڕزگارى ل ـه‌ كــوژران يــان گيرانــى بــۆ خــۆى ده‌ســته‌به‌ر ده‌كــرد‪ ،‬وه‌ هه‌مــوو‬ ‫ئ ـه‌م ســيفه‌تانه‌ پێشــينه‌يه‌ك بــوون تــا ببێت ـه‌ سه‌رده‌ســته‌ى گروپێكــى‬ ‫چه‌ت ـه‌ى ترســناك‪ ،‬يــان بازرگانێكــى گ ـه‌وره‌ى مــادده‌ هۆشــبه‌ره‌كان‪ ،‬ب ـه‌‬ ‫اڵم ب ـه‌ ويســت و ق ـه‌ده‌رى هللا تعالــى ك ـه‌ ڕێچه‌ك ـه‌ى ڕێگايه‌ ـكـى تــرى بــۆ‬ ‫فه‌راهه‌مكــرد‪ ،‬بـه‌ پێچه‌وانـه‌ى تـه‌واوى ڕێــڕه‌وى ژيانى‪.‬جــا وه‌ك خــو ونه‌ريتــى‬ ‫زۆرب ـه‌ى گه‌نج ـه‌ له‌س ـه‌ر ئيســام حيســابكراوه‌كان ل ـه‌ ڕۆژئــاوا‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌ په‌رست�شــى په‌روه‌ردگاريــان ناوكه‌وێت ـه‌وه‌ بيــر ته‌نهــا ل ـه‌ ڕه‌مه‌زانــدا‬ ‫نه‌بێت‪(،‬موكريــم) چــووه‌ نــاو يه‌كێــك ل ـه‌ مزگه‌وت ـه‌كان بــۆ ئيعتيكافكــردن‬ ‫و مانـه‌وه‌ بـه‌ مه‌به‌ســتى په‌رســتش تيايــدا‪ ،‬وه‌ك هه‌وڵدانێــك بــۆ ســڕينه‌وه‌ى‬ ‫تاوانـه‌كان‪ ،‬جــا قـه‌ده‌رى پـه‌روه‌ردگار وابــوو كـه‌ چاويكـه‌وت بـه‌ يه‌كێــك لـه‌‬ ‫بانگخــوازه‌كان‪ ،‬ك ـه‌ به‌دزي ـه‌وه‌ وان ـه‌ى ب ـه‌ هه‌ندێــك ل ـه‌ براكانــى ده‌دا‪ ،‬وه‌‬ ‫ئيســامى فێرده‌كــردن‪.‬‬ ‫كه‌ له‌م زاناخراپانه‌ نه‌بوو كه‌ پشتگيرو پشتيوانى خاچ په‌رستان ده‌كه‌ن‪،‬‬ ‫وه‌ ن ـه‌ ل ـه‌و ناوداران ـه‌ش بــوو ك ـه‌ خه‌ڵكانێــك ل ـه‌ ده‌رس و محاضه‌ره‌كانيــان‬

‫جه‌نجــاڵ و كۆده‌بن ـه‌وه‌‪ ،‬به‌لكــو گه‌نجێكــى ســاده‌ ك ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ قوتابيه‌كانــى‬ ‫لـه‌ يه‌كێــك لـه‌ گۆشـه‌كانى مزگـه‌وت گۆشـه‌گير ده‌بــوون‪ ،‬لـه‌ چــاوى خه‌ڵكــى‬ ‫دورده‌كه‌وتن ـه‌وه‌ن‪ ،‬وه‌ ده‌نگيــان نزمده‌كــرد‪ ،‬وه‌ قس ـه‌گه‌لێكيانده‌كرد ك ـه‌‬ ‫پێشــتر له‌سـه‌ر زمانــى ئـه‌و بانگخوازانـه‌ گوێيــان لێنه‌ده‌بــوو كـه‌ پێشــتر بينــى‬ ‫بوويانــن‪ ،‬يــان لـه‌ ڕێگـه‌ هۆكاره‌كانــى ڕاگه‌يانــدن سـه‌يريان ده‌كــردن‪.‬‬ ‫ئ ـه‌م گه‌نج ـه‌ با�ســى ڕاســتى كوفــر و بــاوه‌ڕى بــۆ ئه‌وان ـه‌ ده‌كــرد ك ـه‌ له‌گه‌ڵــى‬ ‫داده‌نيشــتن‪ ،‬وه‌ با�ســى جيــاوازى نێوانيانــى بــۆ ده‌كــردن‪ ،‬وه‌ با�ســى‬ ‫خۆشه‌ويســتى و پشــتيوانى مســوڵمانان و بێب ـه‌رى بــوون ل ـه‌ كافرانــى بــۆ‬ ‫ده‌كــردن‪ ،‬وه‌ له‌س ـه‌روى هه‌مووشــيانه‌وه‌ ئ ـه‌م هاوه‌ڵدانه‌ران ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫له‌ناويانــدا ده‌ژيــن‪ ،‬وه‌ گرنگــى و شــكۆى‌ ته‌وحيــدى بــۆ ڕونده‌كردن ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫س ـه‌باره‌ت ب ـه‌ شــيرك مه‌تر�ســى و ئاكامه‌كانــى‪ ،‬وه‌ ئه‌م ـه‌ى بــۆ ده‌رده‌خســتن‬ ‫ك ـه‌ اليــان شــاراوه‌ بــوو يــان زانــا خراپ ـه‌كان و بانگه‌ش ـه‌كارانى فيتن ـه‌‬ ‫لێيــان شــاردبوونه‌وه‌‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ديــن ســاخته‌ده‌كه‌ن بــۆ ڕازيكردنــى‬ ‫موشــريكان‪ ،‬وه‌ بــۆ زياتركردنــى شــوێنكه‌وته‌ وموڕت ـه‌دده‌كان‪.‬‬ ‫(موكريــم) له‌قس ـه‌كانيدا ك ـه‌ به‌ڵگه‌داربــوون ب ـه‌ ئايه‌ته‌كانــى قوڕئــان‬ ‫وفه‌رمووده‌كانــى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ڕونكردنه‌وه‌يه‌ ـكـى ت ـه‌واو و ڕاســتى بــۆ‬ ‫ڕاســته‌قينه‌ى په‌يوه‌نــدى نێــوان موســوڵمانان و موشــريكان به‌ديكــرد‪،‬‬ ‫وه‌ شــيكردنه‌وه‌ى ڕاســتى ته‌وحيــد ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ په‌رستش ـه‌كان به‌بــێ ئ ـه‌و‬ ‫دروســت نيي ـه‌‪ ،‬جــا به‌درێ ـژاى مــاوه‌ى مان ـه‌وه‌الى ل ـه‌ مزگ ـه‌وت هــاوڕێ بــوو‬ ‫له‌گه‌ڵــى‪ ،‬به‌شــێوه‌يه‌ك گه‌ڕاي ـه‌وه‌ الى‌ هللا تعالــى و ته‌وب ـه‌ى كــرد له‌س ـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئه‌نجاميدابــوو‪ ،‬وه‌ بڕياريــدا ك ـه‌ س ـه‌رله‌نوێ ده‌ســت ب ـه‌ ژيانــى‬ ‫بكات ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ك مســوڵمانێكى ڕاســته‌قينه‌‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ دواتــردا په‌يوه‌نــدى‬ ‫له‌گـه‌ڵ ئـه‌م برايـه‌ دروســتكرد‪ ،‬وه‌ بــۆى باســكرد كـه‌ ئـه‌و كێيـه‌ وه‌ چيرۆ ـكـى‬ ‫خــۆى بــۆ باســكرد‪ ،‬وه‌ با�ســى ژيانــى ڕابــردووى خــۆى بۆيكــرد‪ ،‬وه‌ گشــت‬ ‫هاوكارييه‌ ـكـى خســته‌ ڕوو بــۆ خزمه‌تكردنــى ئ ـه‌م ئايين ـه‌ى ك ـه‌ دوو بــاره‌‬ ‫س ـه‌رله‌نوێ هاتۆت ـه‌ ناوي ـه‌وه‌‪ ،‬دواى ســااڵنێكى درێــژ ل ـه‌ پشــتهه‌ڵكردن لێــى‪،‬‬ ‫وه‌ بــێ ئاگابــوون ل ـه‌ فه‌رمــان وقه‌ده‌غه‌كراوه‌كانــى ئاييــن‪ .‬‬ ‫هه‌نگاوێــك بـه‌ره‌و ڕێگـه‌ى جيهاد‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى (موكريــم) نه‌يده‌زانــى س ـه‌باره‌ت ب ـه‌م گه‌نج ـه‌‪ ،‬ئه‌وه‌بــوو ك ـه‌ ئ ـه‌م‬ ‫گه‌نج ـه‌ په‌يوه‌ســت و په‌يوه‌نديــدار بــوو ب ـه‌ كۆمةاڵنێــك ل ـه‌ گه‌نجانــى‬ ‫فه‌ڕه‌ن�ســى س ـه‌رخه‌رانى موجاهيــدان‪ ،‬ك ـه‌ هه‌وڵيانــده‌دا بــۆ كۆچكــردن‬ ‫ب ـه‌ره‌و گۆڕه‌پانه‌كانــى جيهــاد‪ ،‬وه‌ ب ـه‌دواى پاره‌داده‌گ ـه‌ڕان تــا يارمه‌تــى‬ ‫موجاهيــدان بــده‌ن‪.‬‬ ‫يه‌كێــك ل ـه‌م كۆمه‌اڵن ـه‌ گه‌يشــته‌ ئامانجێكــى گ ـران به‌هــا‪ ،‬بازرگانێكــى‬ ‫مــادده‌ هۆشــبه‌ره‌كان‪ ،‬ڕيژه‌يـه‌ك پــاره‌ى زۆرى لـه‌ ماڵه‌كه‌يــدا شــاردبۆوه‌ كـه‌‬ ‫ب ـه‌ زياتــر ل ـه‌ ‪ 200‬ه ـه‌زار يــۆرۆ خه‌ماڵنديــان‪ ،‬بــۆ چه‌نــد ڕۆژێــك خســتيانه‌‬ ‫ژێــر چاودێــرى‪ ،‬وه‌ شــوێن جموجۆله‌كانــى كه‌وتــن‪ ،‬وه‌ چاودێــرى ماڵه‌كه‌يــان‬ ‫كــرد‪ ،‬وه‌ نه‌خش ـه‌يه‌كيان كێشــا بــۆ هه‌ڵكوتان ـه‌ س ـه‌ر ماڵه‌ك ـه‌ى‪ ،‬تــا ئ ـه‌و‬ ‫ســامانه‌ى ك ـه‌ هه‌يه‌تــى ب ـه‌ زه‌بــرى چ ـه‌ك لێــى بســتێنن‪.‬‬ ‫وه‌ زۆربه‌يــان له‌وان ـه‌ بــوون ك ـه‌ لێهاتــوو پســپۆڕيان هه‌بــوو ل ـه‌م بــواره‌دا‬ ‫به‌هــۆى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ل ـه‌ س ـه‌رده‌مانى ڕابردويــان ل ـه‌ جيهانــى فڕانــدن و‬ ‫زه‌وتكــردن و چه‌ته‌يــدا كاريانكردبــوو‪ ،‬ب ـه‌اڵم هێر�شــى ئه‌مجاره‌يــان‬ ‫په‌رستشــێكه‌ پێــى ل ـه‌ هللا تعالــى نزيــك ده‌بوون ـه‌وه‌‪ ،‬ن ـه‌وه‌ك ده‌رگاي ـه‌ك بێــت‬ ‫بــۆ زياتــر ئاڵوده‌بــوون لـه‌ تــاوان و گه‌نده‌ڵــكارى‪ ،‬جــا ئامانــج و مه‌به‌ســتيان‬ ‫ل ـه‌م كرده‌ي ـه‌دا گه‌يشــتن بــوو ب ـه‌ پاره‌يه‌ ـكـى پێويســت بــۆ دابينكردنــى‬

‫تێچــووى كــۆچ بــۆ هه‌ندێــك لـه‌ بـراكان بــۆ يه‌كێــك لـه‌ مه‌يدانه‌كانــى جيهــاد‪،‬‬ ‫وه‌ ناردنــى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌مێنێت ـه‌وه‌ بــۆ هــاوكارى موجاهيــدان‪.‬‬ ‫بـه‌اڵم ئـه‌وان له‌گه‌نجێكــى باوه‌ڕپێكراويــان كه‌مبــوو‪ ،‬كـه‌ بوێــرى و ئازايه‌تــى‬ ‫تێــدا بێــت‪ ،‬تــا هه‌ڵســتێت ب ـه‌ ده‌ربازكردنيــان ل ـه‌ شــوێنى كرده‌ك ـه‌ ل ـه‌ بــارى‬ ‫س ـه‌ركه‌وتنى كرده‌ك ـه‌ يــان شكســت هێنانــى‪ ،‬جــا هــاوڕێ بانگخوازه‌كه‌يــان‬ ‫(موكريــم)ى بــۆ ده‌ستنيشــانكردن‪ ،‬وه‌ با�ســى ڕه‌وشــته‌ باش ـه‌كانى ئ ـه‌وى‬ ‫بــۆ كــردن‪ ،‬وه‌ س ـه‌باره‌ت ب ـه‌ مێــژوو و لێزانــى ئ ـه‌و ل ـه‌م بــواره‌دا‪ ،‬وه‌‬ ‫چاوپێكه‌وتنێكــى له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌و بــۆ ڕێكخســتن‪.‬‬ ‫دواى يه‌كتــر ناســينيان‪ ،‬وه‌ متمانه‌يــان پێــى كــرد‪ ،‬ئامانــج و پالنه‌كه‌يــان‬ ‫بــۆ ئ ـه‌و خســته‌ ڕوو‪( ،‬موكريــم) كه‌مێــك بيــرى كــرده‌وه‌ ‪ ،‬وه‌ وه‌ك خــو و‬ ‫ڕه‌وشــتى كاتێــك هاوڕێيه‌ ـكـى داواى هــاوكارى لێــده‌كات‪ ،‬ڕازيبــوو ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـه‌ هه‌رچــى ئ ـه‌وان ده‌يانه‌وێــت پێشكه‌شــيان بــكات‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫پێويســتيانه‌ بۆيــان ده‌ســته‌به‌ر بــكات‪ ،‬ل ـه‌ ئۆتۆمبێــل و چ ـه‌ك و شــتى‬ ‫تريــش‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ ڕۆژى دياريك ـراو بــۆ كرده‌ك ـه‌ كۆمه‌ڵه‌ك ـه‌ ب ـه‌ره‌و ماڵــى‬ ‫دياريك ـراو به‌ڕێكه‌وتــن‪ ،‬وه‌ چه‌نــد كاتژمێرێكــى درێــژ چاوه‌ڕێيــان كــرد‪ ،‬تــا‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ناچــار بــوون ك ـه‌ شــوێنه‌كه‌ به‌جێبهێلــن و پاشه‌كش ـه‌ بك ـه‌ن‪ ،‬ل ـه‌‬ ‫تر�ســى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئه‌ندامه‌كانــى پۆليــس گومانيــان لێنه‌ك ـه‌ن‪ ،‬ئامانجه‌ك ـه‌‬ ‫ئه‌مــڕۆژه‌ ل ـه‌ ماڵه‌ك ـه‌ى ئامــاده‌ نه‌بــوو‪ ،‬وه‌ گه‌نج ـه‌كان به‌ڵێنيانــدا ك ـه‌‬ ‫جارێكــى تــر بگه‌ڕێن ـه‌وه‌ ل ـه‌ هه‌وڵێكــى تــردا‪ ،‬ئينجــا چه‌نــد ڕۆژێــك درێــژه‌ى‬ ‫كێشــا وكرده‌ك ـه‌ هه‌ڵوه‌شــێندرايه‌وه‌‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌م كۆمه‌ڵه‌ي ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫(موكريــم) متمانه‌يــان په‌يــدا كــرد‪ ،‬گه‌نجێكــى تۆب ـه‌كار بــۆ الى هللا تعالــى‪،‬‬ ‫ئ ـه‌و گه‌نج ـه‌ى ك ـه‌ ده‌يه‌وێــت ژيانــى س ـه‌رله‌نوێ ده‌ســت پێبكات ـه‌وه‌ وه‌ك‬ ‫به‌نده‌ي ـه‌ك بــۆ هللا تعالــى‪ ،‬ك ـه‌ ســوربوو له‌س ـه‌ر فێربوونــى ئايينه‌ك ـه‌ى‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پــر بــوو ل ـه‌ خۆشه‌ويســتى وپشــتيوانى مســوڵمانان‪ ،‬وه‌ك‬ ‫خۆشه‌ويســتيه‌ك بۆيــان‪ ،‬وه‌ حـه‌ز و ويســتێك بــۆ پێشكه‌شــكردنى هــاوكارى‬ ‫بــۆ ده‌ســتكورت ونه‌داره‌كانيــان‪ ،‬بـه‌ تايبـه‌ت بـه‌وه‌ى كـه‌ ئـه‌و پاره‌يه‌ ـكـى زۆرى‬ ‫له‌به‌رده‌ســتدا بــوو كـه‌ هه‌مــوو خه‌مــى ببــوه‌ ئـه‌وه‌ى كـه‌ لـه‌ پێنــاو گوێڕايه‌ڵــى‬ ‫هللا ‪ c‬بيبه‌خشــێت‪ ،‬وه‌ له‌ڕێگ ـه‌ى پ ـه‌روه‌ردگاردا ده‌ريبــكات‪ ،‬وه‌ك‬ ‫ســوربوونێك له‌س ـه‌ر ڕزگاربوونــى تاوانــكار وگوناهــكاره‌كان و ده‌ربازبــوون‬ ‫ل ـه‌ تاوه‌نه‌كانيــان‪ ،‬وه‌ ڕزگاربــوون ل ـه‌ ڕيــدده‌ى موڕت ـه‌دده‌كان ل ـه‌ وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫له‌س ـه‌ر ئيســام هه‌ژمــار ك ـراون‪ ،‬سوپاســگوزاريه‌ك بــۆ هللا تعالــى له‌س ـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى به‌هره‌مه‌نــدى كــردووه‌ ب ـه‌ ڕێنوێنــى وبه‌رچــاو ڕۆشــنى‪.‬‬ ‫جــا دوو ب ـژارده‌ له‌ب ـه‌رده‌م ئ ـه‌م كۆمه‌ڵ ـه‌دا هه‌بــوو يــان ئه‌وتــا هيجــره‌ت‬ ‫بك ـه‌ن بــۆ گۆڕه‌پانــى جيهــاد‪ ،‬ل ـه‌وێ ش ـه‌ڕ بك ـه‌ن تــا ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌كوژرێــن‪،‬‬ ‫يــان ئه‌وه‌تــا ك ـه‌ ده‌ســت بك ـه‌ن ب ـه‌ ئه‌نجامدانــى كــرده‌ى ئه‌منــى و چااڵ ـكـى‬ ‫س ـه‌ربازى ل ـه‌ نــاو فه‌ڕه‌نســا ل ـه‌ دژى خــاچ په‌رســتان‪ ،‬ب ـه‌الم به‌ربه‌ســتێكى‬ ‫زۆر ڕێگ ـه‌ى جيهــادى لێگرتبــوون ل ـه‌ پێنــاو هللا تعالــى‪ ،‬جــا ئ ـه‌وان س ـه‌رقاڵ‬ ‫بــوون بـه‌ كارى بانگخوازيــان هه‌ڵبـژارد لـه‌م كاتـه‌دا تــا ئـه‌وه‌ى كـه‌ هللا تعالــى‬ ‫ڕێگه‌يــان بــۆ ئاســان ده‌كات‪.‬‬ ‫گه‌راجــى ئۆتۆمبيــل ‪ ....‬يه‌كـه‌م پــڕۆژه‌ دواى هيدايـه‌ت‬ ‫(موكريــم) ك ـه‌ دواتــر نازنــاوى ئه‌بــو موجاهيــدى بــۆ خــۆى هه‌ڵبژاردبــوو‬ ‫بڕياريــدا كـه‌ پڕۆژه‌يه‌ ـكـى ئابــورى بكاتـه‌وه‌‪ ،‬كـه‌ بژێــوى ژيانــى په‌يــدا بــكات‪ ،‬وه‌‬ ‫كارێكيــش بــۆ براكانــى ده‌ســته‌به‌ر بــكات‪ ،‬وه‌ بــێ نيــاز و بــێ منه‌تيــان بــكات‬ ‫ل ـه‌ كاركــردن الى بــێ بــاوه‌ڕان‪ ،‬وه‌ ببێت ـه‌ ده‌رگاي ـه‌ك بــۆ بانگه‌ش ـه‌كردن بــۆ‬ ‫الى هللا تعالــى‪.‬‬

‫شه‌هيد‬

‫‪46‬‬

‫ئه‌بو موجاهيد له‌ شوێنكى هه‌ژارنشينى پاريس له‌دايك بوو‬

‫جــا هه‌ڵبژارده‌ك ـه‌ى گه‌راجێــك بــوو بــۆ چاككردن ـه‌وه‌ى ئۆتۆمبيــل و‌‬ ‫فرۆشــتنى پارچه‌كانــى‪ ،‬ك ـه‌ زۆرب ـه‌ى پاره‌ك ـه‌ى تيــدا خســته‌گه‌ڕ‪ ،‬وه‌ بانگــى‬ ‫براكانــى كــرد بــۆ كاركــردن تێيــدا‪ ،‬س ـه‌ره‌ڕاى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هيــچ پســپۆڕى‬ ‫و لێهاتوويه‌ ـكـى پێشــينه‌يان نه‌بــوو ل ـه‌م بــواره‌دا‪ ،‬جــا ئ ـه‌و بنچينه‌كانــى‬ ‫كاروبــارى به‌ڕێوه‌بردنــى فێركــردن‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ل ـه‌ فطــڕه‌ت وئه‌زمــون‬ ‫به‌ده‌ســتى هێنابــوو‪ ،‬وه‌ هه‌ري ـه‌ك ل ـه‌م دووان ـه‌ى كــرد ب ـه‌ سه‌رپه‌رشــتى‬ ‫به‌شــێك ل ـه‌ به‌ش ـه‌كانى كار ل ـه‌ گه‌راجه‌ك ـه‌‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ ژێرده‌ســتى ئه‌وانــدا‬ ‫ژماره‌ي ـه‌ك خــاوه‌ن پيش ـه‌ى كارده‌ســت و لێهاتــووى دامه‌زرانــد تــا هه‌ڵســتن‬ ‫به‌س ـه‌ر بــارودۆخ و كاره‌كانيان ـه‌وه‌ بووه‌ســتن‪.‬‬ ‫وه‌ خه‌ڵــك ڕويكــرده‌ گه‌راجه‌ك ـه‌ بــۆ داواكردنــى خزمه‌تگــوزارى‪ ،‬ئه‌م ـه‌ش‬ ‫له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى بينيــان ك ـه‌ كاكه‌ره‌كانــى نــاو گه‌راجه‌ك ـه‌ راســتگۆبوون ل ـه‌‬ ‫به‌ڵێنه‌كانيــان‪ ،‬وه‌ ده‌ســتپاك بــوون ل ـه‌ كاره‌كه‌يانــدا‪.‬‬ ‫وه‌ ئه‌بــو موجاهيــد لـه‌ ماوه‌يـه‌دا كاره‌كـه‌ ده‌قۆســته‌وه‌ بــۆ كاركــردن بــۆ ئاينــى‬ ‫هللا تعالــى بـه‌ پێــى توانــا‪ ،‬جــا سـه‌ره‌ڕاى تازه‌يــى ئيســاميه‌ته‌كه‌ى‪ ،‬وه‌ كه‌مــى‬ ‫زانســتى‪ ،‬هيــچ هه‌لێكــى له‌ده‌ســت ن ـه‌ده‌دا بــۆ بانگه‌وازيكــردن بــۆ الى‬ ‫پ ـه‌روه‌ردگار ئيــا ده‌يقۆســته‌وه‌ بــۆ خــۆى‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ كڕيــار و هاوڕێكانــى‪،‬‬ ‫وه‌ س ـه‌رنجى ده‌خســته‌ س ـه‌ر گه‌نجانــى الو‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ وايــان ده‌بينــى‬ ‫ك ـه‌ ئه‌بــو جيهــاد پێش ـه‌نگێكه‌ بــۆ ئ ـه‌وان‪ ،‬ب ـه‌و پێي ـه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ ناوبانگ ـه‌ى‬ ‫پێشــوى هه‌بــوو لـه‌ دونيــاى تاوانــدا‪ ،‬جــا ئـه‌و ئامۆژگاريده‌كــردن بـه‌وه‌ى كـه‌‬ ‫ل ـه‌م ڕێگه‌ي ـه‌ دوربكه‌ون ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ئــاگادارى ده‌كردن ـه‌وه‌ ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫گيروگرفــت و بواره‌كانــى مــادده‌ هۆشــبه‌ره‌كان تێك ـه‌ڵ نه‌بــن‪ ،‬وه‌ ب ـه‌وه‌ى‬ ‫كـه‌ بترســن لـه‌ پـه‌روه‌ردگار‪ ،‬وه‌ بانگه‌شـه‌يده‌كردن بــۆ په‌يوه‌ســت بــوون بـه‌‬ ‫ئيسالمه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ده‌ستگرتن به‌ ڕێگه‌ى ڕاسته‌وه‌‪ ،‬هه‌روه‌ك په‌ناگه‌يه‌ك بوو‬ ‫بــۆ هـه‌ر مســوڵمانێك كـه‌ پێويســتيه‌كى هه‌بوايـه‌‪ ،‬يــان دواى ئامــۆژگارى لــێ‬ ‫كردبــا بــۆ كاره‌ك ـه‌ى‪ ،‬جــا تێده‌كۆشــا بــۆ جێبه‌جێكردنــى پێويســتيه‌كانيان‪،‬‬ ‫وه‌ ئاســانكردن و به‌ڕێكردنــى كاره‌كانيــان‪ ،‬به‌ڵكــو پێشكه‌شــكردنى پــاره‌ش‬ ‫ب ـه‌وان تــا ده‌ســت بك ـه‌ن ب ـه‌ پــرۆژه‌ تايبه‌ته‌كانيــان بــۆ ده‌ستخســتنى‬ ‫بژێــوى‪ ،‬وه‌ له‌س ـه‌روى هه‌مــوو ئه‌مانه‌ش ـه‌وه‌ هه‌رگيــز چرو ـكـى نه‌ده‌كــرد‬ ‫ل ـه‌ پێدانــى ه ـه‌ر ڕێــژه‌ پاره‌ي ـه‌ك ك ـه‌ داواى لێده‌ك ـرا ل ـه‌ پێنــاو بانگ ـه‌وازى‬ ‫‪47‬‬

‫كــردن يــان هــاوكارى‬ ‫ده‌يانه‌وێــت‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫هيجــره‌ت بك ـه‌ن ل ـه‌ پێنــاو‬ ‫هللا تعالــى‪ ،‬وه‌ خۆ�شــى‬ ‫ئامــاده‌ بــوو بــۆ هه‌ركارێكــى‬ ‫له‌ناوخــۆى‬ ‫جيهــادى‬ ‫فه‌ڕه‌نســا‪ ،‬به‌تايب ـه‌ت ل ـه‌‬ ‫گ ـه‌ڵ س ـه‌رهه‌ڵدانى جيهــاد‬ ‫له‌شــام‪ ،‬به‌شــێوه‌يه‌ك ك ـه‌‬ ‫خــۆى و براكانــى خه‌ڵكيــان‬ ‫هانــده‌دا بــۆ هيجــره‌ت‬ ‫و جيهــاد‪ ،‬وه‌ هــاوكارى‬ ‫هه‌ركه‌ســێكيان ده‌كــرد ك ـه‌‬ ‫بڕيــارى ده‌رچوونــى بدابــا‪ ،‬وه‌‬ ‫ل ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار ده‌پاڕان ـه‌وه‌‬ ‫ك ـه‌ ڕێگه‌يــان بــۆ ده‌ســته‌به‌ر‬ ‫بــكات‪ ،‬وه‌ هه‌رشــتێكى ك ـه‌‬ ‫ســارده‌كرده‌وه‌‬ ‫ئه‌وانــى‬ ‫بــۆ په‌يوه‌نــدى كــردن ب ـه‌‬ ‫موجاهيدان ـه‌وه‌ لێيانيــان‬ ‫دورده‌خســتنه‌وه‌ و گومانه‌كانيــان ده‌ڕه‌واندن ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫له‌سـه‌رهه‌نگاوه‌كانــى عثمــان ‪..h‬‬ ‫هللا تعالــى س ـه‌ركه‌وتن و توانايــى بــۆ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى بڕيــاردا‪ ،‬جــا ئايــن‬ ‫بـه‌رز ڕاگيـرا‪ ،‬وه‌ خيالفـه‌ت نــوێ بوويـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ پێشـه‌واو ئه‌ميــرى بــاوه‌ڕداران‬ ‫ده‌رچــوو ووتــارى بــۆ خه‌ڵكــى دا‪ ،‬وه‌ هانــى مســوڵمانانيدا بــۆ كۆچكــردن‬ ‫و جيهــاد‪ ،‬وه‌ مــوژده‌ى پێــدان ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ بوون ـه‌ خاوه‌نــى ده‌وڵه‌تێــك ك ـه‌‬ ‫پاڵپشــتى ده‌بــن و بـه‌ ته‌نيشــتيه‌وه‌ ده‌وه‌ســتن‪ ،‬وه‌ پێشـه‌وايه‌ك لـه‌ پشــتيه‌وه‌‬ ‫ده‌جه‌نگــن‪.‬‬ ‫ئ ـه‌م ووتــاره‌ چركه‌ســاتێكى ي ـه‌كالى ك ـه‌ره‌وه‌ بــوو ل ـه‌ ژيانــى ئه‌بــو موجاهيــد‬ ‫و براكانيــدا‪ ،‬جــا ئيتــر هيــچ ئاراميــان نه‌مــا له‌ژيانكــردن ل ـه‌ واڵتــى كوفــردا‪،‬‬ ‫وه‌ به‌ڕاســتى دڵنيــا بــوون ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هللا تعالــى منه‌تــى ناوه‌ته‌س ـه‌ريان ب ـه‌‬ ‫بوونــى واڵتێكــى ئيســامى‪ ،‬ك ـه‌ ش ـه‌رعى ئيســامى تێــدا جێبه‌جــێ ده‌كرێــت‪،‬‬ ‫وه‌ ئه‌حكامه‌كانــى تێــدا به‌رزڕاده‌گيرێــت‪ ،‬جــا يه‌ك ـه‌م ئه‌ندێش ـه‌ و بيــر‬ ‫بــۆ كۆمه‌ڵه‌ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ بــوو ك ـه‌ كــۆچ بك ـه‌ن و بــڕۆن ل ـه‌ فه‌ڕه‌نســا‪ ،‬دوور‬ ‫له‌چــاوى هه‌واڵگيــرى ك ـه‌ چاودێــرى ده‌كــردن‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتى هه‌ندێكيــان‬ ‫س ـه‌فه‌ركردنيان بــۆده‌ره‌وه‌ى واڵت لــێ قه‌ده‌غه‌كرابــوو‪ ،‬وه‌ هه‌روه‌هــا‬ ‫هه‌ندانــى زياتــرى گه‌نجـه‌كان بــۆ هيجره‌تكــردن‪ ،‬لـه‌ تر�ســى ئـه‌وه‌ى ڕێگـه‌كان‬ ‫و په‌يوه‌نــدى نێوانيــان ن ـه‌ پچڕێــت دواى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌گه‌ن ـه‌ خا ـكـى‬ ‫ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪ ،‬وه‌ په‌يوه‌نــدى كردنيــان له‌گ ـه‌ڵ يه‌كتــر زۆر س ـه‌خت‬ ‫دژوار ده‌بێــت‪.‬‬ ‫جا براكان ده‌ستيان كرد به‌ خۆئاماده‌كردن بۆ هيجره‌ت‪ ،‬وه‌ خێزانه‌كانيان‬ ‫ئاماده‌ده‌كــرد بــۆ ڕۆيشــتن‪ ،‬وه‌ هه‌ڵســتان ب ـه‌ گ ـه‌ڕان وس ـه‌ردانێك به‌س ـه‌ر‬ ‫هه‌مــوو ئ ـه‌و گه‌نجان ـه‌ى ك ـه‌ ده‌يانناســين و متمانه‌يــان پێيــان هه‌بــوو‪،‬‬ ‫تــا هانيــان بــده‌ن بــۆ ده‌رچــوون‪ ،‬جــا ئه‌بــو موجاهيــد له‌گ ـه‌ل براكانــى‬ ‫داده‌نيشــت وبا�ســى ف ـه‌زل و شــكۆى هيجره‌تــى بــۆ ده‌كــردن‪ ،‬وه‌ به‌هــره‌‬ ‫ونيعه‌تــى ژيــان ل ـه‌ ژێــر ســايه‌ى خيالفه‌تــدا‪ ،‬وه‌ منداڵه‌كانيــان ل ـه‌ خا ـكـى‬

‫ئيســامدا په‌روه‌رده‌بك ـه‌ن‪ ،‬جــا ئه‌گ ـه‌ر هيــچ بيانويه‌كيــان ب ـه‌ ڕێگري ـه‌ك ل ـه‌‬ ‫ڕێگريه‌كانــى دونيــا لـه‌ براكـه‌ شــكنه‌بردبا‪ ،‬ئـه‌وه‌ى ده‌خســته‌ ڕوو كـه‌ به‌په‌لـه‌‬ ‫هه‌رچۆنێــك بێــت ئ ـه‌م ڕێگري ـه‌ البه‌رێــت ونه‌يهێڵێــت به‌ه ـه‌ر شــێوه‌يه‌ك‬ ‫بێــت‪ ،‬جــا هه‌يانبــوو ك ـه‌ قه‌ده‌غه‌كرابــوو ل ـه‌ س ـه‌فه‌ركردن بــۆ ده‌ره‌وه‌ى‬ ‫واڵت‪ ،‬جــا هه‌ڵده‌ســتا بـه‌ كڕينــى مۆڵه‌تــى سـه‌فه‌ركردنى ســاخته‌ جــا به‌هـه‌ر‬ ‫نرخێــك بووايـه‌‪ ،‬وه‌ هه‌يانبــوو كـه‌ تێچــووى سـه‌فه‌رى نه‌بــوو به‌ڵێنــى پێدانــى‬ ‫كرێــى گه‌شــته‌كه‌ى پێــده‌دا هه‌رچه‌نــد ك ـه‌ خانه‌واده‌كه‌�شــى زۆر بــان‪،‬‬ ‫به‌ڵك ـو‌ ئه‌گ ـه‌ر پێويســتى‬ ‫ئۆتۆمبێلي�شــى‬ ‫بكردبــا‬ ‫بــۆ ده‌كــڕى تــا هاتوچــۆى‬ ‫پێبــكات ل ـه‌ گه‌شــته‌كه‌يدا‪،‬‬ ‫وه‌ هه‌ركه‌ســێك ق ـه‌رزى‬ ‫له‌س ـه‌ر بواي ـه‌ ئ ـه‌وا‬ ‫قه‌رزه‌كانــى بــۆ ده‌داي ـه‌وه‌‬ ‫هه‌رچه‌نــد ك ـه‌ زۆريــش‬ ‫بواي ـه‌‪ ،‬ئه‌م ـه‌ش جگه‌ل ـه‌‬ ‫كڕينــى پێداويســتيه‌كانى‬ ‫گه‌شــته‌كه‌يان ل ـه‌ جــل‬ ‫وب ـه‌رگ وشــتى تــر بــۆ‬ ‫هيجــره‌ت ‪.‬‬

‫وەلەوێشــەوە بــۆ خا ـکـی شــام‪.‬‬ ‫وەك پیشــەی هەمیشــەیی ئه‌بــو موجاهيــد هەمــوو شــتێکی ڕێکخســتبوو بــۆ‬ ‫گەشــتکردن‪ ،‬وەهەمــوو هۆکارەکانــی ســەکەوتوویی گرتبــووە بــەر بەهــەر‬ ‫نرخێــك بــوو‪ ،‬وچیڕۆکێکــی قەناعــەت پێکراوی�شــی دروســتکرد تاوەکــو‬ ‫نەبێتــە جێــی هەســتپێکردنی چاودێــری کاران‪ ،‬یــان جێــی گومانــی خــۆ‬ ‫تێهەڵقورتێنــەران‪ ،‬وپالنێکــی تۆکمــەی ژیرانــەی دانــا‪ ،‬لەســاتی دەرچوونیــان‬

‫له‌گ ـه‌ڵ هه‌مــوو ئه‌مان ـه‌ش‪،‬‬ ‫تێچوويه‌ ـكـى زۆرى به‌خ�شــى‬ ‫بۆ كڕينى ئامێر و پێداويســتى‬ ‫ئه‌ليكترۆنــى‪ ،‬وه‌ ئامێــرى‬ ‫كۆمپيوت ـه‌ر‪ ،‬وه‌ك داوايه‌ ـكـى‬ ‫ده‌سه‌اڵتدارانى فه‌ڕه‌نسا درۆده‌كه‌ن له‌سه‌ركوشتنى ئه‌بو موجاهيد‬ ‫هه‌ندێــك ب ـرا ك ـه‌ به‌كاريــان‬ ‫ده‌هێنــا بــۆ خزمه‌تــى ئاينــى‬ ‫هللا تعالــى‪ ،‬ل ـه‌ س ـه‌ره‌تاى گه‌يشــتنيان ب ـه‌ خا ـكـى خيالف ـه‌ت‪.‬‬ ‫لــە فەڕەنســاوە‪ ،‬تــا ســاتی گەیشــتنیان بۆنــاو خا ـکـی ئیســام‪ ،‬بێجگــە لــەو‬ ‫ئەڵقەیــەی کــە گرنگترینــە لــەو گەشــتەدا‪ ،‬کەئەمیــش پەیوەنــدی کردنــی‬ ‫وه‌ سـه‌رئه‌نجام‪ ،‬هه‌مــوو ئه‌وبرايانـه‌ى كـه‌ لـه‌ده‌ورى بــوون هه‌ســتيانده‌كرد‬ ‫بــوو بەبرایانــەوە لەدەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬تاوەکــو یارمەتــی بــدەن لــە بڕینــی ‬ ‫ك ـه‌ ئ ـه‌م پيــاوه‌ خ ـه‌م و هه‌وڵــى ئه‌وه‌يه‌تــى ك ـه‌ مــاڵ و ســامانه‌كه‌ى ل ـه‌ پێنــاو‬ ‫ئاســتەنگە ترســناکەکانی ڕێــگای‪ ،‬وەتــا پشــت بــە هللا ببەســتێت وهــاوکار‬ ‫هللا تعالــى ببه‌خشــێت‪ ،‬تــا واى لێهاتبــوو كاره‌كانــى ئه‌وه‌يــان ب ـه‌ كاره‌كانــى‬ ‫وڕێنوێنــی بێــت بۆیــە پەیوەنــدی پێوەکــردن ڕێــك دوای گەیشــتنی بــۆ‬ ‫عثمــان ‪ h‬ده‌چووانــد‪ ،‬له‌كاتێــك ك ـه‌ عثمــان پێداويســتى ســوپايه‌كى‬ ‫تورکیــا‪ ،‬تــا بەپەلــە بکەونــە ڕێ‪ ،‬لەتر�ســی داخرانــی ڕێــگا‪.‬‬ ‫ت ـه‌واوى دابينكــرد ب ـه‌ پــاره‌ وماڵــى خــۆى‪ ،‬بــۆ به‌ده‌ســت هێنانــى ڕه‌زامه‌نــدى‬ ‫ی‬ ‫ڕێکخســتنی گەشــتەکە کەلەالیــەن ئەمیــر ئه‌بــو موجاهيــد ڕێکخرابــوو‬ ‫پ ـه‌وره‌دگار‪.‬‬ ‫بریتــی بــوو لــە جیاکردنــەوەی خێزانــەکان‪ ،‬لەوبرایانــەی کــە ناس ـراو بــوون‬ ‫هیجــرەت کــردن (کــۆچ کــردن) لەپێناوی هللا‪..‬‬ ‫وناردنیــان لەگــەڵ ئــەو خێزانانــەی نەناس ـراوبوون تــا ســنورەکانیان‬ ‫خێزانــەکان خۆیــان ئامادەکــرد بــۆ کۆچکــردن لەپێنــاو هللا‪ ،‬ســەفەر کــردن پــێ ببــڕن‪ ،‬لەپاســێکی بچوکــدا کــە «ئه‌بــو موجاهيــد کــڕی بــووی»‬ ‫بــۆ خا ـکـی ئیســام‪ ،‬كـه‌ زۆربـه‌ى پيــاوه‌كان لـه‌ ژێــر چاودێــرى ئه‌منــى دابــوون‪ ،‬بــۆ ئــەو مەبەســتە‪ ،‬وە بۆخــۆی وئــەو برایانــەی ناس ـراوبوون لــە دام‬ ‫وەهەمیشــە حاڵــی کۆچــکاران بریتــی بــووە لــە وریــا بــوون لــە کاروبــاری ودەزگاکانــی هەواڵگــری ســەیارەیەکی گرانبەهــای کــڕی‪ ،‬وەك بەشــێك‬ ‫گەشــتی نــوێ تاوەکــو موشــریکان هەســتیان پێنەکــەن‪ ،‬نــەکا ببنــە ڕێگــر لــە لــەو خۆپارێزیانــەی گرووپەکــە پالنیــان بــۆ کێشــابوو‪ ،‬کــە بریتــی بــوو‬ ‫لــە خۆنوانــدن بــە چەنــد بازرگانێــك کەدەیانەوێــت بڕۆنــە تورکیــا بــۆ‬ ‫ڕێــگای هللا‪ ،‬ونەهێڵــن بگەنــە خا ـکـی دەوڵەتــی ئیســامی‪.‬‬ ‫ێ‬ ‫واژوکردنــی چەنــد کارێکــی بازرگانــی لــەو ‪ ،‬وەبــۆ ئــەو مەبەســتە جــل‬ ‫بۆیــە کاروبــاری ڕۆژانــەی برایــان لـه‌ گه‌راجه‌كـه‌ بـه‌رده‌وام بــوو تاوەکــو ڕۆژی‬ ‫وبەر ـگـی شــیاو وپــەڕاوی ســاختەیان ئامادەکــرد کــە کارەکانیانــی دەســەملاند‪،‬‬ ‫گەشــت کردنەکــە‪ ،‬لەکاتێکــدا خێزانــەکان ئامــادەن بــۆ دەرچــوون دوای هــاوکات لەگــەڵ پاســپۆرتی ســاختەی پێویســت بــۆ بڕینــی ســنورەکە‪.‬‬ ‫گەڕانــەوەی پیــاوەکان لەکارەکانیــان‪ ،‬ئــەو ســەیارانەی هەڵیــان دەگرتــن‬ ‫دەرچــوون وئەوانە�شــی کــە خێرانەکانیــان هەڵدەگــرت وهەریەکەیــان کاروانەکــە توانــی ئیتاڵیــای ببڕێــت‪ ،‬وەهەروەهــا واڵتانــی بەڵقان‪ ،‬لەوێشــەوە‬ ‫بەشــێوازی جیاجیــا‪ ،‬وه‌ل ـه‌ ڕێگ ـه‌ى چەنــد واڵتێکــەوە‪ ،‬تاوەکــو گەیشــتنیان بــۆ یۆنــان کەترســناکترین قۆناغــی گەشــتەکەبوو‪ ،‬وە کاتێــك گەیشــتنە‬ ‫بــە یۆنــان‪ ،‬تاوەکــو لەوێــوە ســنوری یەکێتــی ئەوروپــا ببــڕن بــۆ تورکیــا‪ ،‬کۆتــا خاڵــی ســنورەکە‪ ،‬ئه‌بــو موجاهيــد خێزانــەکان وســەرجەم برایانــی‬ ‫شه‌هيد‬

‫‪48‬‬

‫هللا ئه‌بو موجاهيدى ڕزگاركرد له‌ كۆمه‌ڵگايه‌ك كه‌ پيسبووه‌ به‌ خراپه‌‬

‫وەســتاند لــە یەکێــك لــە شــوێنەکانی پشــوودان‪ ،‬وســوربوو لەســەر ئــەوەی‬ ‫کــە یەکــەم کــەس دەبێــت کــە هەوڵــی بڕینــی ســنورەکە بــدات‪ ،‬لەتر�ســی ‬ ‫ئــەوەی کەئەگــەر کارێکــی ترســناك هەبێــت‪ ،‬تو�شــی ئــەو ببێــت وئەوانــەی تــر‬ ‫لــە دەربازیــان ببێــت لــە دەســتگیر ک ـران‪.‬‬ ‫کاتێــك بەرپرســانی ســنوری یۆنانــی پاســپۆرتی گەشــتەکەیان پشــکنی‪،‬‬ ‫وبەراوردیــان کــرد لەگــەڵ ئــەو وێنانــەی الیــان بــوون‪ ،‬یەکێکیــان‬ ‫گەڕایــەوە تــا پێــی بڵێــت کەدەبــێ بگەڕێنــەوە بــۆ ئــەو شــوێنەی لێــوەی‬ ‫هاتــووە‪ ،‬وە هەرگیــز خــەون بــە بڕینــی ئــەو ســنورە نەبینێــت جارێکــی تــر‪،‬‬ ‫وە ئه‌بــو موجاهيــد وئەوانــەی لەگەڵــی بــوون ئاشــکرا بــوون کــە حکومەتــی‬ ‫فەڕەن�ســی ناوەکانیانــی داوەتــە هەمــوو ســنورەکانی ئەوروپــا پێــش ‪ 10‬ڕۆژ‬ ‫پێــش دەرچوونیــان بــۆ گەشــتەکەیان‪ ،‬لەدەســتیان چــوو‪ ،‬ئایــا دوای ئــەو‬ ‫هەمــوو مانــدوو بوونــە بــۆ کۆچکــردن ســەیارەکانیان دەگەڕێنرێنــەوە‪،‬‬ ‫وەئایــا هەمــوو ئامادەکاریەکانیــان بەهــەوادا دەڕوات؟‬ ‫قەدەری هللا بااڵ دەســتە ‪..‬‬ ‫دونیایــان لــێ هێنرایــە یــەك‪ ،‬وەکاتێــك بــە بەیانەکــەی فەڕەنســایان‬ ‫زانــی کەدەبێــت دەســتگیر بکرێــن‪ ،‬وەیــان بیــر لــەوە بکەنــەوە یۆنــان جــێ‬ ‫بهێڵــن پێــش ئــەوەی فەڕەنســا ئــاگادار بکەنــەوە بــۆ دەســتگیرکردنیان‬ ‫وگەڕاندنەوەیــان بــۆ ئــەوەی بــە ئاســن دارکاری بکرێــن‪.‬‬ ‫ئــەو برایــەی لەگــەڵ خێزانــەکان بــوو بڕینــی ســنورەکەی تاقــی کــردەوە‪،‬‬ ‫بەفــەزڵ ومنەتــی هللا توانــی دەربازیــان ببێــت‪ ،‬کەتەنهــا ئەویــان یەکێــك لــە‬ ‫ئافرەتــەکان کەلەگەڵیــان بــوون ناویــان لــەو لیســتە نەبــوو کــە ڕێگریــان‬ ‫لێبکرێــت لــە پەڕینــەوە‪ ،‬چــووە نــاو تورکیــا دوای ئــەوەی ئه‌بــو موجاهيــد‬ ‫بڕێکــی زۆر پــارەی دایــە دەســتیان‪ ،‬بەهیــوای ئــەوەی چاوەڕێــی بکــەن لــەوێ‬ ‫بــۆ ماوەیــەك وە یــان ئەوەتــا ســەرجەمیان بچنــە نــاو خا ـکـی ئیســام بەبــێ‬ ‫ئــەو وئەوانــەی لەگەڵــی بــوون‪.‬‬ ‫خەمــی یەکەمــی ئه‌بــو موجاهيــد‪ ،‬ئەوەبــوو کــە ئەمانەتــی ئــەو گرووپــە‬ ‫گەورەیــە لــە موســوڵمانانی هەڵگرتبــوو‪ ،‬کەدەبێــت ئــەو خێزانانــە بگەنــە‬ ‫خا ـکـی دەوڵەتــی ئیســامی ودوای ئــەوەی کەلــەوان دڵنیــا بێــت‪ ،‬ئەوســا‬ ‫ب ـژاردەکان لەبــەردەم ئــەو وئەوانــەی لەگەڵــی بــوون ک ـراوە دەبێــت‪،‬‬ ‫جــا یــان بیــر لــە ڕێگایە ـکـی تــر بکەنــەوە بــۆ ئــەوەی بگەنــەوه‌ پێیــان‪ ،‬یــان‬ ‫بگەڕێنــەوە فەڕەنســا‪ ،‬لەوێــوە کارە جیهادیەکەیــان دەســت پێبك ـه‌ن‪،‬‬ ‫لەخا ـکـی خاچپەرســتان کــە دژایەتــی دەوڵەتــی ئیســامی دەکــەن‪ ،‬وە ڕێــگای‬ ‫‪49‬‬

‫هیجرەتیــان لــێ دەگــرن‪.‬‬ ‫قــەدەری هللا تعالــی الی ئــەو موهاجیرانــە شــاراوەبوو تــا هیوایە ـکـی نوێــی‬ ‫دەربــاز بوونیــان پێبــدات‪ ،‬دوای ئــەوەی لــە نەخشــەکانی خۆیــان بــێ هیــوا‬ ‫بــوون‪ ،‬پشــت بەســتنیان بــە هللا تعالــی ڕاســت کــردەوە‪ ،‬وپشــتیان کــردە‬ ‫هــەوڵ وهێــزی خۆیــان‪ ،‬لــە ڕێگایانــدا گەیشــتن بــە برایە ـکـی تــری فەڕەن�ســی‪،‬‬ ‫ناســینیەوە بــەاڵم ئینکاریــان لێــی کــرد‪ ،‬وئــەو وابەســتە بــوو پێیانــەوە‬ ‫ســەراڕای ڕاکــردن لێــی‪ ،‬لەتر�ســی ئــەوەی نــەکا لەژێــر چاودێــری بێــت‪ ،‬یــان‬ ‫چــاوی بەســەرەوە بێــت بەهــۆی ڕیشــه درێژەکــەی‪ ،‬وشــێوە ئیســامیەکەی‬ ‫کــەالی کــەس شــاراوە نەبــوو‪.‬‬ ‫موهاجیرێــك بــوو بــۆ دەوڵەتــی ئیســامی وەك ئــەوان‪ ،‬بــوارى نه‌بــوو ڕێــو‬ ‫شــوێنی ئەمنــی پێویســت بگرێتــە بــەر‪ ،‬ونەخشــە وپالنــی تونــدی نەگرتبــووە‬ ‫بــەر‪ ،‬کەلــە بە�شــی کۆتایــی گەشــتەکەیان هاوڕێیەتــی کــردن‪ ،‬وناچــار بــوو‬ ‫بکەوێتــە گەڵیــان‪ ،‬دوای ئــەوەی کەســەکانی ناردبــوو لەگــەڵ خێزانــەکان‪،‬‬ ‫وە هەموویــان تکایــان لــە هللا دەکــرد کــە بیــان پارێزێــت لــە پۆلی�ســی یۆنانــی‪،‬‬ ‫وڕێــگای پەڕینەوەیــان بــۆ ئاســان بــکات‪.‬‬ ‫یەکێــك لــە ڕەحمەتەکانــی هللا بــۆ ئــەو دەســتە موهاجیــرە ئەوەبــوو کــە‬ ‫هللا بــۆی ئاســان کــردن بــە پەیوەنــدی کردنیــان بــە یەکێــك لــە ڕێکخەرانــی‬ ‫هیجــرەت لــە دەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬ئــەو برایــە پەیوەنــدی پێوەکــرد پێــش‬ ‫دەرچوونــی لــە فەڕەنســا‪ ،‬پەیوەندیــان پێــوە کــرد وحاڵــی خۆیانیــان‬ ‫پــێ ڕاگەیانــد‪ ،‬وداوایــان لێکــرد هاوکاریــان بــکات لــه دەرچوونیــان‬ ‫لەیۆنــان بــە خێراتریــن کات لەتر�ســی پێزانینیــان لەالیــەن خــاچ پەرســتان‬ ‫ودەســتگیرکرانیان‪ ،‬وڕێکخەرەکــەش بەڵێنــی خێــری پێــدان‪ ،‬چەنــد ڕۆژێــك‬ ‫چاوەڕێــی وه‌اڵمیــان کــرد‪.‬‬ ‫وە دوای چەنــد ڕۆژێــك ســنورەکەیان بــڕی بــۆ تورکیــا‪ ،‬لــەدوای خۆیــان‬ ‫ســەیارە گرانبەهاکانیــان و کــەل وپەلەکانیــان جێهێشــت لــە یۆنــان‪،‬‬ ‫دەســتبەرداری هەمــوو شــتێك بــوون لەپێنــاو دەســتگیر نەکرانیــان‪،‬‬ ‫گەیشــتنە ئەســتەمبوڵ‪ ،‬برایــان گەیشــتنەوە بــە خێزانەکانیــان‪ ،‬وقۆناغــی‬ ‫پالندانانــی بڕینــی ســنور ســەرلەنوێ دەســتی پێکــرد بــۆ خا ـکـی دەوڵەتــی‬ ‫ئیســامی‪ ،‬ئه‌بــو موجاهیــد بڕیاریــدا ســەرجەم خوشــك وبرایــان بنێرێــت‬ ‫بــۆ بڕینــی ســنورەکە‪ ،‬لێیــان جیابــۆوە بــۆ ڕێکخســتنی بڕینــی ســنور بــۆ‬ ‫ئەوبرایــەی لــە یۆنــان کەوتــە گەڵیــان‪ ،‬ســور بــوو لەســەر ئــەوەی کــە ناچێتــە‬ ‫خا ـکـی ئیســام بەبــێ ئــەو‪ ،‬بەڵێنیــدا بەخــۆی کــە کۆتــا کە�ســی گرووپەکــە‬ ‫دەبێــت بچێتــە نــاو خا ـکـی دەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬گەروانەبێــت خەونەکــەی‬

‫نایەتــە دی بــە گەیشــتنی بــۆ ئــەو خاکــە تــا دڵنیــا نەبێــت کــە تــەواوی گرووپــی‬ ‫موهاجی ـران گەیشــتوون کــە ئەمانەتــی گەیشــتنیانیان بەئاواتەکەیانیان ـی ‬ ‫خســتبووە ئەســتۆ‪ ،‬لەوکاتــەی بڕیــاری هیجرەتیانــدا لەگەڵــی‪.‬‬ ‫ســەرجەم ئەندامانــی گرووپەکــە وخێزانــەکان چوونــە نــاو خا ـکـی ئیســام‬ ‫لەکۆتاییــدا‪ ،‬وای کــە چەنــد دڵخۆشــیەکەیان گــەورە بــوو کاتێــك برایانیــان‬ ‫لە ســەربازانی خیالفەت پێشــوازیان لێکردن لەنزیك ســنور‪ ،‬وپەیوەندیان‬ ‫بــە ئەمیرەکەیان ـه‌وە ئه‌بــو مجاهیــد کــرد ومــووژدەی گەیشــتنیان پێــدا بــە‬ ‫برایــان‪ ،‬گریانەکــەی هەرگیــز دانەب ـڕا لــە قســەکانی وتەنهــا داوای لێکــردن‬ ‫کــە ســەالم بکــەن لەوســەربازانەی خیالفــەت کــە ئەیــان بینــن‪ ،‬وەداوای‬ ‫لێکــردن کــە دوعــا بــۆ ئــەو وئــەو برایــە بکــەن کەلــە یۆنــان دواکــەوت تــا‬ ‫ڕێگاکەیــان ئاســان بێــت بــۆ گەیشــتن پێیــان‪.‬‬ ‫کاتێــك کێشــەکانی ئــەو برایــە لــە یۆنــان کەڵەکــە بــوون‪ ،‬وچەندیــن هەوڵــی‬ ‫بێوچانیــدا بــۆ بڕینــی ســنور‪ ،‬داوای پێداگــری لــە ئه‌بــو موجاهيــد کــرد‪،‬‬ ‫وازبێنێــت لــە چاوەڕوانــی کردنــی‪ ،‬ودەســت بەجــی گەشــتەکەی تــەواو‬ ‫بــکات‪ ،‬ئه‌بــو موجاهيــد ڕازی بــوو بەهــۆی پێداگــری ئــەو برایــە‪ ،‬دوای ناردنــی‬ ‫بــڕە پارەیە ـکـی زۆر بــۆ ئــەوەی کارەکانــی خــۆی وخێزانەکــەی پــێ ڕێکبخــات‪،‬‬ ‫ولەکاتــی چاوەڕوانــی پشــتی پــێ ببەســتێت‪.‬‬ ‫وەلەکۆتاییــدا‪ ..‬لــە خاکی ئیســام‬ ‫ئه‌بــو موجاهيــدی فەڕەن�ســی لەکۆتاییــدا گەیشــتە خا ـکـی ئیســام‪ ،‬وە‬ ‫لەچاوەڕوانیــدا لەســەر ســنور ســەربازانی خیالفەتــی بینــی‪ ،‬بەجــل وبەرگــە‬ ‫جیاوازەکەیــان‪ ،‬ودەمامکە؟ڕەشــەکانیان‪ ،‬وهەمــان گــرج وگۆڵیەکانیــان کــە‬ ‫لەبەرهەمــە بینـراوەکان دەیبینــی‪ ،‬باوە�شــی پێداکــردن وباوەشــیان پێداکــرد‪،‬‬ ‫باوە�شــی خۆشەویســتێك بــۆ خۆشەویســتێك‪ ،‬سەرگوزشــتە باشــەکەی‬ ‫پێ�شــی کەوتبــوو لــە خا ـکـی دەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬لەگــەڵ ئــەو برایانــەی پێ�شــی ‬ ‫کەوتبــوون لەگەیشــتن‪ ،‬وە ئەوانــەی چیڕۆ ـکـی هیجرەتەکەیانــی گێڕابــۆوە‪،‬‬ ‫وبا�ســی ئەمیرەکەیانیــان کردبــوو کــە هەرچــی هەیبــوو بەخ�شــی لەپێنــاو‬ ‫هیچــرەت کردنیــان بــۆ خا ـکـی ئیســام‪ ،‬والیەنەکانــی کەســایەتیان ئاشــکرا‬ ‫کردبــوو‪ ،‬وە ئامۆژگاریەکانــی بۆیــان تــا ســودمەندبن لێــى لەهــەر کارێکــی‬ ‫جیهــادی دژی فەڕەنســا‪.‬‬ ‫وە بەمشــێوەیە ئه‌بــو موجاهيــد بــوو بــە ســەربازێك لــە دەوڵەتــی خیالفــەت‪،‬‬ ‫دوای کۆتایــی هاتنــی خولــە شــەرعی وســەربازیەکانی‪ ،‬ودەســتی کــرد بــە کار‬ ‫کــردن لەیەکێــك لــە دیوانەکانــی دەوڵەتــی ئیســامی وەك ئامــۆژگاری کارێــك‬ ‫بــۆ براکانــی لــە گۆڤــارە جیاجیــاکان‪ ،‬ســودی پێدەگەیانــدن لــەوەی کــە‬ ‫دەیزانــی لەســەر شــارەزایی لــه بەڕێوەبردنــی کار‪ ،‬وڕێکخســتنی پــڕۆژەکان‪،‬‬ ‫هــاوکاری برایانــی بەرپــرس لــە کــردە دەرەکیــەکان‪ ،‬لەپێنــاو بەخشــینی ‬ ‫هەرچــی هــەوڵ ومــاڵ وزانیــاری هەیــە لەهــەر کارێکــی جیهادیــدا کــە‬ ‫خاچپەرســتان بکاتــە ئامانــج لــە فەڕەنســا‪.‬‬ ‫وە ئارەزوکردنــی بــۆ جەنــگان لەپێنــاو هللا‪ ،‬بۆیــە بەڵــێ ســەربازێك بــوو لــە‬ ‫کەتیبەکانــی ویالیەتــی خەیــر‪ ،‬کەلەچەنــد جەنگێکــی ســوپای خیالفەتــدا‬ ‫بەشــداری کــرد دژی ســوپای نوســەیڕی‪ ،‬پاشــان گوازرایــەوە ویالیەتــی‬ ‫دیمەشــق‪ ،‬کــە ڕۆژەکانــی وەك ســەنگەر نشــین بەڕێدەکــرد لــە پێدەشــتی ‬ ‫شــام‪ ،‬خــۆری بیابــان وتەپوتۆزەکــەی ڕوی دادەپۆ�شــی‪ ،‬سەرماکە�شــی ‬ ‫ئێســقانەکانی ئەگــەزی‪ ،‬بەشــدار لەچەندیــن غــەزوە‪ ،‬هەڵمەتبــەر لەگــەڵ‬ ‫پاڵەوانــان لەچەندیــن گــورزە هێــرش‪.‬‬

‫ئه‌بــو موجاهیــدی جوامێــری نــەرم ونیــان لــە فەڕەنســا‪ ،‬جوامێــری‬ ‫وئازایەتیەکــەی لــە خا ـکـی ئیســامی زیــادی کــرد‪ ،‬هەرگیــز هەلێکــی جــێ‬ ‫نەدەهێشــت بــۆ هــاوکاری کردنــی براکانــی و دەیقۆســتەوە‪ ،‬زیــاد لــەوەی‬ ‫لەتوانایدابــوو پێشکە�شــی دەکــرد‪ ،‬ســەرنجی تــەواوی لەســەر چاکەکــردن‬ ‫بــوو بــۆ خێزانــی شــەهیدان‪ ،‬ومنداڵــە یەتیمەکانیــان‪ ،‬هەواڵــی دەپرســین‪،‬‬ ‫بەمــاڵ وگیــان چاودێــری دەکــردن‪.‬‬ ‫وە ئه‌بــو جيهــادی بانگــەوازکاری ســادە کەبــاس وخواســتی تەنهــا گەنجــە‬ ‫بچوکەکانــی دەوروبــەری پاریــس دەیانزانــی‪ ،‬لــە پیشــە بەردەوامەکانــی‬ ‫بــەردەوام بــوو‪ ،‬هەمــوو هەڵوێســتێکی دەقۆســتەوە لەگــەڵ موجاهیــدان‬ ‫یــان کۆمەڵــی موســوڵمان‪ ،‬تــا فەرمانــی چاکەیــان بەســەردا بــکات وڕێگریــان‬ ‫لــێ بــکات لــە خراپــە‪ ،‬وتــکا کــردن لێیــان بــۆ شــوێنکەوتنی ســوننەت‪ ،‬با ـکـی‬ ‫نەبــوو کەلەگــەڵ کڕیارێکــی دوکانەکــەی چەنــد کاتژمێرێــك بووەســتێت‬ ‫وبــەرەوە هللا بانگــی بــکات‪ ،‬وئــاگاداری بکاتــەوە لەســەر جیهــاد لەپێنــاو هللا‪،‬‬ ‫تــا ئــەوەی هاوڕێکــەی شــکاتی لێکــرد لەســەر درەنگخســتنیانی لەڕێــگای‬ ‫ســەفەر‪ ،‬یــان پێویســتە خێراکانــی ڕێگاکەیــان‪ ،‬ســەرکۆنەیان کــرد لەســەر‬ ‫ئــەوە‪ ،‬وپێانــى گــوت ئه‌ويــش پێــش ئ ـه‌وه‌ وه‌ك ئ ـه‌و خه‌ڵك ـه‌ بــووه‌‪ ،‬هللا‬ ‫كه‌ســێكى ڕێكخســت بــۆى تاگوێــى بــۆ بگرێــت ل ـه‌ فه‌ڕه‌نســا‪ ،‬وه‌ بانگيــان‬ ‫ده‌كــرد بــۆ الى هللا‪ ،‬وە بەڕاســتی واجــب بــوو لەســەری کەسوپا�ســی ‬ ‫نیعمەتــی هللا بــکات بەســەریەوە بــۆ بانگکردنــی خەڵکــی‪ ،‬وهەوڵــدان بــۆ‬ ‫ڕێنوێنــی کردنیــان‪.‬‬ ‫دوای ســەروەت‪ ...‬هەروەها بەخشــینی گیان لەپێناوی هللا‬ ‫لەکاتــی هێر�شــی ســەربازانی خیالفــەت بــۆ البردنــی گەمــارۆ لەســەر‬ ‫«غوطــەی دیمەشــق»‪ ،‬کــە فڕۆکەخانەکانــی ســین و ضمیــر کرانــە ئامانــج‪،‬‬ ‫وەناوچــەی محه‌ط ـه‌ى ح ـه‌ڕاڕى وچەندیــن پێگــەی تــر‪ ،‬کــە وەســتێنران‬ ‫بەهــۆی ڕێکەوتنەکانــی ســەحەواتی موڕتــەد لــە قەلەموونــی ڕۆژهــەاڵت‬ ‫لەگــەڵ ســوپای نوســەیڕی لەســەر کێشــەی هێــرش‪ ،‬وبەئامانجگرتنــی ‬ ‫ڕێــگای پاڵپشــتی موجاهیــدان‪ ،‬ئه‌بــو موجاهيــد لەوانــە بــوو لەگــەڵ برایانــی‬ ‫هەڵیکوتایــە ســەر وێســتگەی گەرمی(محطــة الحراریــة) لەباشــوری‬ ‫ڕۆژهەاڵتــی دیمەشــق‪ ،‬لەکاتــی پێکدادانــەکان تانکێكــی ســوپای نوســەیڕی‬ ‫پێگەکەیانــی کــردە ئامانــج‪ ،‬تیایــدا بەســەختی برینــدار بــوو لــە ســەری‬ ‫ودەســتی‪ ،‬ولەهــۆش خــۆی چــوو‪ ،‬کاتێــك هۆ�شــی هاتــەوە بینــی کــە دەســتی ‬ ‫ڕاســتەی لەدەســتداوە کــە بەهــۆی قازیفەیە ـکـی تەقــاوە لەبــەردەم ڕوی‬ ‫پەڕیــوە‪ ،‬گوازرایـه‌وه‌ بــۆ هێڵــی دواوە بــۆ چارەســەر کــردن‪ ،‬هللا دەربــازی کــرد‬ ‫لــە کــوژران لــەو ڕوداوە‪.‬‬ ‫لەدەســتدانی دەســتی‪ ،‬وایلێنەکــرد دانيشــێت لــە جیهــاد کــردن لەپێنــاوی‬ ‫هللا‪ ،‬یــان ببێتــە ڕێگــر لەبەخشــینی ئــەوەی جێــی ڕەزامەندیــە‪ ،‬تەنهــا ئــەو‬ ‫مــاوەی چــاك بوونــەوەی بــوو وچاوەڕێــی گەڕانــەوەی دەکــرد بــۆ گۆڕەپانــی‬ ‫جەنــگان‪ ،‬وداوای لێبوردنــی لــە برایانــی دەکــرد کــە لەســەر هەرکارێکــی‬ ‫بەڕێوەبەرایەتــی کــە بگونجــێ لەگــەڵ حاڵەتــی دواى چاكبوون ـه‌وه‌ى‪،‬‬ ‫پێداگــر بــوو لەســەر دەرچوونــی بــۆ جەنگــەکان ســەرلەنوێ دەســتبەجێ کــە‬ ‫بارودۆخەکــەی ڕێگــەی پــێ بــدات‪ ،‬وچەکــە ڕوســیەکەی گــۆڕی‪ ،‬بەیەکێکــی‬ ‫تــری ئەمریکــی کــەم کێــش‪ ،‬قەبــارە بچوکتــر‪ ،‬تابتوانێــت بجەنگێــت پێــی ‬ ‫بەیــەك دەســت‪.‬‬ ‫ئاگاداریــان کــردەوە کــە برایانــی خەریکــی ئامادەکاریــن بــۆ هێرشــکردنە‬ ‫ســەر پێگەکانــى ســەحەواتی موڕتــەد لــە قەلەمونــی رۆژهــەاڵت‪ ،‬دەســبەجێ‬ ‫کەوتــە خــۆ ئامادەکــردن بــۆ دەرچــوون‪ ،‬وکەوتــەڕێ بــۆ گەیشــتن بــە‬ ‫شه‌هيد‬

‫‪50‬‬

‫په‌ڕگه‌ى سنورى نێوان يۆنان – توركيا‪ :‬ئه‌بو موجاهيد وهاوڕێكانى ڕوبه‌ڕووى مه‌ينه‌تى وناخۆ�شى بوونه‌وه‌ له‌ڕێگاى هيجره‌ت‬

‫کەتیبەکــەی‪ ،‬بــێ ئــەوەی ئــاگاداری هیــچ کام لــە هاوڕێکانــی بکاتــەوە‬ ‫لەتر�ســی ئــەوەی نەیگــرن یــان دوای بخــەن لــە غەزوەکــە‪ ،‬لەبەربــاری خراپــی‬ ‫تەندروســتی یــان نــەکا پێویســتيان پێــى بێــت لەکارێــك‪.‬‬ ‫ســەربازانی دەوڵەتــی ئیســامی موڕتەددانیــان ڕادەماڵــی‪ ،‬ودەســتیان‬ ‫دەگــرت بەســەر پێگەکانیــان لەچیــای بەت ـڕا‪ ،‬وپێشــڕەویان دەکــردن‬ ‫بەئاراســتەی قەاڵکانیــان لەجەرگــەی قەلەمونــی ڕۆژهــەاڵت‪ ،‬کاتێــك ئه‌بــو‬ ‫موجاهيــد پێیــان گەیشــت‪ ،‬ودەرچــوو بــەرەوە هێڵــی جەنــگان‪ ،‬ڕەتیکــردەوە‬ ‫کــە بمێنێتــەوە لــە هێڵەکانــی دواوه‌ی موجاهیــدان‪ ،‬وهــاوڕێ بــوو لەگــەڵ‬ ‫برایە ـکـی تــری موهاجیــر‪ ،‬کەئەویــش ئه‌بــو ئيحســان بــوو‪ ،‬لەباشــوری‬ ‫فەڕەنســاوە‪ ،‬لــە گۆڕەپانــی جەنگــدا نا�ســی‪ ،‬وبوونــە هاوگیانــی یــەك‪،‬‬ ‫هــەروەك لەیەکتریــش دەچــوون‪ ،‬هەرکــەس ئه‌بــو ئيحســانى بناســیایە‪،‬‬ ‫بەهەمــان ئــەو ســیفەتانە وەســفی دەکــرد کــە ئه‌بــو موجاهيــدی پــێ‬ ‫وەســف دەک ـرا‪ ،‬لــە ئازایەتــی‪ ،‬ولێهاتوویــی‪ ،‬وئــاگادار بوونــی موســوڵمانان‪،‬‬ ‫وبەخشــینی هەرچــی هەیەتــی بــۆ سەرخســتنی ئاییــن‪ ،‬وهەوڵــدان بــۆ‬ ‫ڕەزامەنــدی پ ـه‌روه‌ردگار‪.‬‬

‫هەواڵەکــە گەیشــت بــە کــەس وکاری ئه‌بــو موجاهيــد وبرایانــی‪ ،‬مووژدەیــان‬ ‫دایــە برایانیــان لــە فەڕەنســا‪ ،‬داوای شــەهادەتیان لــە هللا دەکــرد بــۆی‪،‬‬ ‫ولــەو ڕێگایــەوە یــان ڕێگایە ـکـی تــرەوە هەواڵگــری فەڕەن�ســی هەواڵەکــەی‬ ‫زانــی‪ ،‬دەزگاکانــی ڕاگەیاندنــی فەڕەنســا ڕایانگەیانــد کــە ئه‌بــو موجاهيــد هللا‬ ‫لێــی وەرگرتبێــت بــە بۆردومانــی ئاســمانی کــوژراوە کەلەالیــەن فڕۆکەکانــی‬ ‫فەڕەنســاوە ئەنجامــدرا‪ ،‬لەکاتــی ئامــادەکاری بــۆ هێر�شــی نــوێ دژی‬ ‫خاچپەرســتان لــە فەڕەنســا‪.‬‬

‫ئه‌بــو موجاهيــد کــوژرا هللا لێــی وەرگرتبێــت‪ ،‬وه‌ واى داده‌نێيــن ئــەوەی‬ ‫هەوڵــی بــۆی دەدا دەســتی کــەوت‪ ،‬وڕاســتگۆ بــوو لەســەر ئــەو بەڵێنــەی‬ ‫ك ـه‌ داى ب ـه‌ هللا‪ ،‬وبەمــاڵ وگیانــی لەپێنــاو هللا تعالــی جیهــادی کــرد‪ ،‬ووای‬ ‫حیســاب دەکەیــن کــە بازرگانــی کــرد لەگــەڵ هللا بــە بازرگانیە ـکـی قازانــدار‪،‬‬ ‫وداواکارین لە هللا تعالی لەوانە بێت کەَ ســەرکەوتن تیایدا بە َســەرکەوتنی ‬ ‫ُّ ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫مووێــت‪{َ :‬يــا أ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا َهـ ْـل أ ُدلكـ ْـم َعلـ ٰـى‬ ‫گــەورە‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫دەفەر َ‬ ‫َ َ ُْ ُ ْ ْ َ َ‬ ‫َ ُ َ ُ نَ‬ ‫ُ ْ ُ نَ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ـالل ورسـ ِـول ِه وتج ِاهــدو ِفــي‬ ‫اب أ ِليـ ٍـم * تؤ ِمنــو ِبـ ِ‬ ‫ِتجــار ٍة تن َّ ِجيكــم ِمــن عــذ ٍ‬ ‫الل ب َأ ْم َو ِال ُكـ ْـم َو َأ ْن ُف ِسـ ُـك ْم ۚ َٰذ ِل ُكـ ْـم َخ ْيـ ٌـر َل ُكـ ْـم إ ْن ُك ْن ُتـ ْـم َت ْع َل ُمــون * َي ْغ ِفــرْ‬ ‫َســبيل‬ ‫َ ُ ِ ْ ُِ ُ َُِ ِْ َ ُ ْ ْ ُ‬ ‫ْ َ ْ َ ِْ َ ْ َ ُ َ َ َ َ َ ّ َ ً‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ـات تجـ ِـري ُ ِمــن تح ِتهــا النهــار ومسـ ِـاكن ط ِيبــة ِفــي‬ ‫لكــم ذنوبكــم َٰويد ِخل ْكــم ج ْنـ ٍ‬ ‫َ ْ َ ٰ ُ ُّ َ َ َ ْ ٌ َ َّ َ‬ ‫وەك پیشــەی خــۆی بــۆ خۆپاراســتن‪ ،‬وگرتنەبــەری ڕێوشــوێن‪ ،‬ئه‌بــو َج َّنـ َ ْ‬ ‫َ َ ُْ َ‬ ‫ى‬ ‫الل َوف ْتـ ٌـح‬ ‫ـر‬ ‫ـ‬ ‫خ‬ ‫أ‬ ‫* و‬ ‫ـم‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫ظ‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫م‬ ‫ـر‬ ‫ـ‬ ‫ص‬ ‫ن‬ ‫ۖ‬ ‫ـا‬ ‫ـ‬ ‫ه‬ ‫ون‬ ‫ب‬ ‫ح‬ ‫ت‬ ‫موجاهيــد ڕەتــی دەکــردەوە بەهەمــان ێــگای موجاهیدانــدا بــڕوات‪ ،‬پێــی َ ِ‬ ‫ـات عــد ّ ٍن ۚ ذ ِ ْلـ ُـك الفــوز الع ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ڕ‬ ‫ْ‬ ‫ق ِريـ ٌـب ۗ َو َب ِشـ ِـر الؤ ِم ِنيـ َـن} [ الصــف‪.]13 - 10 :‬‬ ‫وابــوو کــە ئاشــکرایە بــۆ دووژمنــان‪ ،‬بەئامانجیــان دەگــرن بەچە ـکـی قــورس‬ ‫وقەنــاس‪ ،‬پێــی باشــتر بــوو ڕێگایە ـکـی تــر بگرێتــە بــەر‪ ،‬زیاتــر ک ـراوە‪ ،‬بــەاڵم {ئ ـه‌ی ئ ـه‌و که‌ســانه‌ی باوه‌ڕتــان هێنــاوه‌‪ ،‬ده‌ستنیشــانی بازرگانیه‌کتــان بــۆ‬ ‫دوور لــە چــاوی موڕتــەددان‪ ،‬گەیشــتە هێڵــی یەکەمــی موجاهیــدان‪ ،‬تیایــدا بکه‌م‪ ،‬که له سزایه‌کی به ئێش ڕزگارتان بکات؟! * سه‌ره‌تا باوه‌ڕهێنانتانه‬ ‫دەســتەیەك لــە موجاهیــدان موڕتەددانیــان دەکــردە ئامانــج بــە دۆشــکەی بــه هللا و پێغه‌مبه‌ره‌ک ـه‌ی‪ ،‬ئینجــا ه ـه‌وڵ و تێکۆشــانتانه له‌ڕێگ ـه‌ی هللا بــه‬ ‫قــورس کەبەســەر ســەیارەیەکدا جێگیــر کرابــوو ولەســەر بەرزتریــن به‌خشــینی مــاڵ و ســامانتان‪ ،‬وه به‌خشــینی خۆتــان (واتــا‪ :‬ماندووکردنــی‬ ‫تەپۆڵکــە وەســتێنرابوو‪ ،‬لەپشــتیەوە ئه‌بــو موجاهيــد وهاوڕێکــەی ئه‌بــو جه‌ســته و بیروهۆشــتان‪ ،‬تــا به‌خــت کردنیــان له‌پێنــاوی هللا) بێگومــان ئـه‌و‬ ‫ئيحســان خۆیــان پەنــادا دەســتبەجێ دوای گەیشــتنیان بــۆ پێگەکــە‪.‬‬ ‫کاره‌تــان چاکتــر و به‌فڕتــره بۆتــان ئه‌گـه‌ر بزانــن و تێبگـه‌ن * ئه‌وســا هللا لــه‬ ‫گونــاه و هه‌ڵه‌کانتــان خــۆش ده‌بێــت و ده‌تانخاتــه باخه‌کانــی به‌هه‌شــته‌وه‬ ‫موڕ‬ ‫تــەددان ویســتیان ســەیارەی موجاهیــدان بکەنــە ئامانــج کــە گولــە لــه چه‌نده‌هــا ڕوبــار به‌ژێــر دره‌خته‌کانیــدا تــێ ده‌په‌ڕێــت و جاریـه‌‪ ،‬هه‌روه‌هــا‬ ‫بارانیــان دەکات بــە مووشــەکێکی ئاراســتەکراو‪ ،‬تەقاندیــان بــۆی‪،‬‬ ‫کۆشــک و تـه‌الری خــۆش و ڕازاوه و پــاك و خاوێــن لــه باخه‌کانــی به‌هه‌شــتی ‬ ‫موو‬ ‫وتەقێنەرەکــە هەڵــەی کــرد لــە ئاراســتەی ئامانجەکــە‪ ،‬شــەکەکە عه‌دنــدا‪ ،‬به‌ڕاســتی ئــا ئه‌وه‌یــه س ـه‌رکه‌وتن و س ـه‌رفرازی و ده‌ســتکه‌وتی‬ ‫کەوتــە پشــتی ئــەو تەپۆڵکەیە ـکـی ســەیارەکه‌ی لەســەر لوتکەکــەی جێگیــر‬ ‫گ ـه‌وره و بێســنوور * جــا شــتێکی تریــش هه‌یــه کــه ح ـه‌زی لــێ ده‌ک ـه‌ن‪،‬‬ ‫کرابــوو‪ .‬وئــەو مووشــەکەی ئامانجە ـکـی هەڵەکــرد کەوتــە نێــوان پێکانــی‬ ‫ئه‌ویــش به‌خشــینی س ـه‌رکه‌وتنه له‌الی ـه‌ن (هللا)ي ـه‌وه و کردن ـه‌وه‌ی واڵتــان‬ ‫ئه‌بــو موجاهيــد و ئه‌بــو ئيحســان‪ ،‬وتەقیــەوە‪ ،‬پارچەکانــی گیانیانــی‬ ‫و دڵه‌کانــه‪ ،‬ئ ـه‌و مژده‌ی ـه‌ش بــده بــه ئیمانــداران (لــه هه‌مــوو س ـه‌رده‌مێک‪،‬‬ ‫خەڵتانــی خوێــن کــرد‪ ،‬ودەســت بەجــێ کــوژران‪ ،‬هللا لێــی وەرگرتبــن‪.‬‬ ‫گ ـه‌ر ئیمانــداران لــێ ببڕێــن بــۆ ئاینــی هللا ) [الصــف‪.]13 - 10 :‬‬

‫‪51‬‬

‫وتار‬

‫‪52‬‬

‫ئــەی موجاهیــدی خۆڕاگــری چاوەڕێــی پاداشــت‪ ،‬ئــەو وشــانەت ولێــی بترســە وجگــە لــەو لەکە�ســی تــر مەترســە‪ ،‬بــێ ئومێــدی کاف ـران‬ ‫بــۆ نوس ـراوە تــا نــرخ وڕێــزی خــۆت بزانیــت الی دوژمنــی پــەروەدگار لەئایینەکــەت بەجــێ دێــت وئەســتەم نیــە‪ ،‬هللا ‪ c‬دەفەرموێــت‪:‬‬ ‫ْ َ ْ َ َ َ َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ُ ََ َ ْ َ‬ ‫ـس ال ِذيـ َـن ك َفـ ُـروا ِمـ ْـن ِدي ِنكـ ْـم فــا تخشـ ْـو ُه ْم َواخشـ ْـو ِن}‪ ،‬واتــا‪:‬‬ ‫ودوژمنەکــەت‪ ،‬هەرچــی نەتــەوە هەیــە تەنهــا لەســەر تــۆ کۆبوونەتــەوە {اليــوم ي ِئـ‬ ‫(ئ ‌همــڕۆ (کــه ڕۆژی عه‌ره‌ف ‌هیـه‌) کافـران نائومێــد بــوون لــه دیــن و ئاینــی ‬ ‫لەهەرچــی ڕەگــەز ونەتەوەوەیەکــە لــە عــەرەب وبێگانــە‪.‬‬ ‫ئێــوه (ئیتــر ناتوانــن زاڵ بــن ب ‌هسـه‌رتانداو هه‌رگیــز نــووری (هللا)يــان بــۆ‬ ‫تــۆ کێیــت ئــەی چیــای ســەرکەش‪ ،‬تــۆ کێیــت کەلەپێناوتــدا کەشــتی ‬ ‫ناکوژێت ـه‌وه‌) که‌واتــه له‌وانــه مه‌ترســن‪ ،‬به‌ڵکــو ه ـه‌ر لــه مــن بترســن)‬ ‫جەنگی خاچپەرســتان لەنگەر دەگرن لە دەریاکان‪ ،‬وەئاســمانەکەت‬ ‫[املائــدة‪.]3 :‬‬ ‫فڕۆکــەی کاف ـران تیایــدا دەســوڕێنەوە‪ ،‬وەلەســەر زەمینەکــەت‬ ‫ئــەی موەحیــدی نامــۆ‪ ،‬بەڕاســتی تــۆ ئامانجێکیــت پلەوپایــەت‬ ‫کۆمەڵــە بــێ ئابــڕوەکان دەگەڕێــن‪.‬‬ ‫هەرچیــەك بێــت‪ ،‬جــا ســەرباز بیــت یــان ئەمیــر‪ ،‬هــەژار بیــت یــان‬ ‫تــۆ کێیــت ئــەی شــكۆمه‌ند بــە ئاییــن وتەوحیدەکــەی تاوەکــو ئــەو‬ ‫دەوڵەمەنــد‪ ،‬چونکــە هــۆکاری بەئامانجگیرانەکــەت ئایینەکەتــە کــە‬ ‫هەمــوو کۆمەڵــە لەســەر کۆببنــەوە وگەمــاڕۆت بــدەن لەخاکــە‬ ‫کاف ـران زانیویانــە کــە بەتەواوەتــی گرتووتــە‪ ،‬وە ئیمــان بەبەشــێك‬ ‫شــکۆمەندەکەت‪ ،‬خاکێــك کەبەشــەرعی پــەروەردگار حوکــم دەکرێــت‬ ‫مەهێنــە وهەندێکیــش ڕەتکەیتــەوە‪ ،‬تــا لەنیــوەی ڕێــگا پێیــان نەگەیــت‪.‬‬ ‫وبــووە بــە پاســەوانی‪ ،‬شــکۆمەندە بــە دەســەاڵت وهێــزی پــەروەردگار‬ ‫وشــەرعە گەورەکــەی‪ ،‬وە ئەمــەش وای لەکاف ـران کــرد کــە تو�شــی وەبەهەمــان شــێوە ئــەوە حاڵــی تۆشــە ئــەی خوشــکی موەحیــدەی‬ ‫ئارامگــر‪ ،‬چونکــە تــۆی پــاك داوێنیــش موجاهیــدان زێــدە دەکەیــت‬ ‫حەســوودی ببــن لەســەر ئــەو توحیــدەی تــۆی لەســەریت‪.‬‬ ‫ومنداڵەکانــت پــەروەردە دەکەیــت لەســەر تەوحیــد وجیهــادی کافـران‪،‬‬ ‫ئەگــەر خاوەنــی تــەواوی زەوی بویتایــە ودەوڵەتەکــەت بــە شــەرعی‬ ‫ئایینەکــەت وپاكێتیــت توڕەییــان زیــاد دەکات‪ ،‬بۆیــە الت ســەیر نەبێــت‬ ‫پــەروەدگار حوکــم نەکردبایــە هەرگیــز گوێێــان پێنه‌ده‌دايــت بــەاڵم‬ ‫َ َّ کــە ببیتــە ئامانجــی کاف ـران‪.‬‬ ‫تەوحیدەکەتــە کەئەوانــی تــوڕە کــردووە‪ ،‬هللا ‪ c‬دەفەرموێــت‪{ :‬ود‬ ‫َ ٌ ْ َْ ْ َ َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َُ‬ ‫ـاب لـ ْـو َي ُر ُّدونكـ ْـم ِمـ ْـن َب ْعـ ِـد ِإ َيما ِنكـ ْـم ك َّفـ ًـارا َح َسـ ًـدا ئێمه لە ملمالنێیەکی درێژداین لەگەڵ کافران‪ ،‬بردنەوە وسەرکەوتن‬ ‫كثيــر مــن أهــل الكتـ‬ ‫ِ ْ ِ ْ َ ْ ُ ِ ْ ِ ْ ِ َ ْ َ َ َ َّ َ َ ُ ُ ْ‬ ‫ُّ‬ ‫َ‬ ‫ِمــن ِعنـ ِـد أنف ِسـ ِـهم ِمــن بعـ ِـد مــا تبيــن لهــم الحــق ۖ } ‪ ،‬واتــا‪( :‬زۆرێــك لــه بــۆ تەقــواکاران بــێ گومانــە هــەروەك پــەروەردگار دەفەرموێــت‪:‬‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫خــاوه‌ن كتێبـه‌كان ئاواتــه خــوازن ل ‌هبـه‌ر ح ‌هســوودی و ناپا ـكـی خۆیــان َ{وِإ َّن ُج ْن َد َنــا ل ُهـ ُـم ال َغ ِال ُبــون}‪( ،‬س ـه‌ربازه ئیمانداره‌کانیشــمان ه ـه‌ر‬ ‫ئ ‌هگ ـه‌ر بۆیــان بكرێــت بتانگێڕن ـه‌وه ڕیــزی بــێ بــاوه‌ڕان ئ ‌هم ـه‌ش دوای د ‌هس ـه‌اڵت ده‌گرنــه د ‌هســت و زاڵ ده‌بــن) [الصافــات‪ ،]173 :‬بۆیــە‬ ‫ئ ـه‌وه‌ی كــه ح ـه‌ق و ڕاســتییان بــه ت ـه‌واوی بــۆ ڕوون بۆت ـه‌وه‌) [البقــرة‪ :‬تــۆ لەدونیــادا زاڵیــت بەڕواڵــەت وەزاڵبوونیــش بەســەر کافرانــدا‪ ،‬یــان‬ ‫ســەرکەوتنە بــە کــوژران لەپێنــاوی هللا ودەستخســتنی خۆشــگوزەرانی‬ ‫‪.]109‬‬ ‫وجێگیــر بوونــە الی پــەروەردگاری بەڕێــز‪ ،‬ودوژمنانیشــت لــە مەینەتــی‬ ‫بەهۆی ئەو حەسودیەیانە کەکەوتونەتە جەنگان دژت‪ ،‬جەنگانیان‬ ‫هەمیشــەیی دان‪ ،‬وپاڵنــەری توڕەیشــیان وایــان لێــدەکات کــە هێزیــان‬ ‫لەپێنــاوی ئــەو دینەتــە کــە لەدڵتــدا هەڵگرتــووە وبەپەرۆشــیتە‪ ،‬هللا‬ ‫َ َ َ َ ُ َ ُ َ ُ َ ُ ْ َ َّ ٰ َ ُ ُّ ُ ْ َ ْ ُ ْ بخەنــە گــەڕ بــۆ ئــەوەی بوەســتنەوە لــە ڕێــگای هللا‪ ،‬بەبەخشــینی ‬ ‫تعالــی دەفەرموێــت ‪{ :‬ول يزالــون يقا ِتلونكــم حتــى يردوكــم عــن ِدي ِنكــم‬ ‫ســەروەت ومــاڵ وجەنگانیــان یــان بــە جگــە لەمانــە لــە ڕازاندنــەوەی‬ ‫اسـ َـت َط ُ‬ ‫إن ْ‬ ‫اعوا}‪ ،‬واتــا‪( :‬وە ب ـه‌رده‌وام دژتــان ده‌جه‌نگــن هه‌تــا واتــان‬ ‫ِِ‬ ‫دونیــای بــێ کەڵــك وئــاڵ وواڵکــەی‪.‬‬ ‫لێبک ـه‌ن لــه دیــن و ئاینتــان پاشــگه‌ز ببن ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر بۆیــان بکرێــت)‬ ‫جــا ئــەی شــكۆمه‌ندى ســەردەمی داســتانەکان‪ ،‬بــۆ پێشــەوه‌ وئــاوڕ‬ ‫[البقــرة‪.]217 :‬‬ ‫لــەدوای خــۆت مــەدەرەوە چونکــە تــۆ دروســتنەکراویت لەپێنــاو‬ ‫ئەگــەر خاوەنــی چە ـکـی کۆمەڵکــوژ بویتایــە و خاوەنــی ئــەم دینــە‬ ‫ڕازاوەییە ـکـی بــێ کەڵــك‪ ،‬بەڵکــو دروســتکراویت بــۆ پەرســتنی هللا‬ ‫گەورەیــەت نەبوایــە وازیــان لێــت دەهێنــا هــەروەك وازیــان لــەو‬ ‫بەتەنیــا وبردنــەوەی بەهەشــتانێك وباخچــەی چــاك وپــاك‪ ،‬مانــای‬ ‫دەوڵەتانــە هێنــا کــە خاوەنیــن وهــەوڵ بــۆ دەستخســتنی دەدەن‪ ،‬بــەاڵم‬ ‫بەندایەتیــت بــۆ هللا بەچەســپاندنی شــەرعی هللا وکوفــر کردنــت‬ ‫زانیــان کــە ئــەو دینــەت کــە بــاو دەبێتــەوە لەژێــر تونــدی جەنگانــت‬ ‫بەڕژێمــه تاغوتیــە جیهانیــەکان وئاییــن وکۆمەڵەکانیــان بســەملێنە‪،‬‬ ‫دژی تاغوتانیــان وســەربازەکانیان گەورەتــرە لـه‌ هەرچــی چەکــە الیــان‪،‬‬ ‫ڕوبــەڕو ببــەوە بەهەمــوو دەســەاڵتێك وشــانازی بکــە بــەو دینــەی‬ ‫هەرگیــز لەیادیــان نەکردویــت و ناتکــەن تەنانــەت بــۆ ســاتێکیش‬ ‫هللا کــە شــکۆی بەســەر ئایینەکانــی تــردا جێگیــر کــردووە‪ ،‬تــۆ تەنهــا‬ ‫وهەرگیزیــش جەنــگان ودژایەتــی کردنیــان بــۆت دانابڕێنــن‪ ،‬جــا یــان‬ ‫لەپێنــاوی ئەمــە بویتەتــە تاکــە ئامانــج ومەبەســتی یەکەمیــان‪.‬‬ ‫ئەوەتــا دەســەاڵتی ئــەوان لەســەر زەوی وبــەاڵی شــیرك کــە هــەوڵ بــۆ‬ ‫باڵوکردنــەوەی دەدەن‪ ،‬وەیــان دەســەاڵتی هللا وشــکۆی دینەکــەی ئایــا ئێســتا زانیــت ڕێــزت الی دوژمنەکــەت؟ ئایــا ڕێــژەی‬ ‫کەمتەرخەمیەکــەت زانــی لەبەجــێ هێنانــی واجبەکــەت‪ ،‬لەکاتــی‬ ‫لەســەر زەوی دەبێــت‪.‬‬ ‫لەدەســتدانی کاتەکــەت وکافرانیــش کاتەکانیــان دەچننــەوە بــۆ‬ ‫بۆیــە ڕاســتگۆبە لەگــەڵ هللا لــە جیهادەکــەت ئــەی دوژمنــی نەتــەوەکان‪،‬‬ ‫جەنــگان لەگەڵــت؟‬ ‫‪53‬‬

‫ئایــا ڕێــژەی کەمتەرخەمیــت خۆتــت زانیــوە لەســەر حەقــی خــۆت‪،‬‬ ‫کاتێــك خــۆ پــڕ چەککردنــت بــە بەتەقــوا فەرامــۆش دەکەیــت‬ ‫ومیللەتانــی کوفریــش پــەرە بــە چەکەکانیــان دەدەن هەمــوو ڕۆژێــك تــا‬ ‫دژت وەســتن؟‬

‫َ َ َٰ‬ ‫ْ‬ ‫ُْ‬ ‫ْ ُ‬ ‫ال ِق َي َامـ ِـة ۗ أل ذ ِلـ َـك ُهـ َـو الخ ْسـ َـر ُان ال ِبيــن}‪ ،‬واتــا‪( :‬پێیــان بڵــێ‪ :‬بێگومــان‬ ‫خ ‌هســاره‌تمه‌ندان ئ ـه‌و که‌ســانه‌ن خۆیــان وخــاو وخێزانیــان لــه‬ ‫د ‌هســتچووه لــه ڕۆژی قیام ‌هتــدا‪ ،‬ئــاگادار بــن‪ :‬کــه به‌ڕاســتی ه ـه‌ر‬ ‫ئه‌وه‌یــه خ ‌هســاره‌تمه‌ندی ئاشــکراو زیانــی دیــارو ڕوون) [الزمــر‪.]15 :‬‬

‫ڕێــژەی‬ ‫ئایــا‬ ‫کە متە ر خە مــی‬ ‫خۆتــت زانیــوە کاتێــك‬ ‫زیکــر ودوعاکانــت‬ ‫لێهێنــاوە‬ ‫واز‬ ‫کەبەهۆیانــەوە خــۆت‬ ‫لەپالنــی شــەیتانەکانی‬ ‫وجــن‬ ‫مــرۆڤ‬ ‫دەپارێزیــت وئەوانیــش‬ ‫ســیخوڕ ودووڕوانیــان‬ ‫خســتۆتە گــەڕ بــۆت‪،‬‬ ‫لەگــەڵ جــادوکاران‬ ‫و شــە یتا نە کا ن ؟‬ ‫ڕێــژەی‬ ‫ئایــا‬ ‫کە متە ر خە مــی‬ ‫خۆتــت زانیــوە کاتێــك‬ ‫زیاتــر‬ ‫کاتەکانــت‬ ‫به‌ڵكو ته‌وحيد وجێبه‌جێكردنى شه‌ريعه‌ته‌ كه‌ ئه‌وانى توڕه‌ كردوه‌‬ ‫بــۆ دونیــا تەرخــان‬ ‫دەکەیــت لەکاتێکــدا‬ ‫کەواپێویســتە وازی‬ ‫بزانــە ئــەی موەحیــد کــە ئەگــەر فیتنــەی کافرانــت لەســەر تونــد بــووە‬ ‫لێی بێنیت بۆ دونیا ویستەکان وپێویسته بڕوێت بۆالی پەروەردگارت‬ ‫وگەماڕۆیــان لەســەرت تونــد کــردووه‪ ،‬وە تــۆش حاڵــی خــۆت نازانیــت‬ ‫و داوای یەکێــك لــە دوو چاکــەکان بکەیــت؟‬ ‫الی دوژمنانــی میللــەت ودیــن وتــۆش بەپێــی پێویســت بەرپرســیار‬ ‫ئایــا ڕێــژەی کەمتەرخەمــی وگوناهبــاری خۆتــت زانیــوە کاتێــك ڕیــزی نەبوویــت ونزیــك بوویــت لــە شکســت خــواردن وبەجێهێنانــی‬ ‫موجاهیدانت ودڵەکانیانت جێهێشتووە وگوێڕایەڵ و فەرمانبەرداری یەکــەم ئامانجیــان لــە کەمتەرخەمــی بوونتــە لــە ئایــن وتەوحیــدی‬ ‫ئەمیرەکــەت بەچاکــە ناکەیــت وفەرمانبــەرداری هللا وپەیامبەرەکــەی پــەروەردگاری جیهانیــان‪ ،‬بۆیــە پشــت بــە هللا ببەســتە ودامەمێنــە‪،‬‬ ‫‪ g‬ناکەيــت؟ چونکــە بەڕاســتی هەرکــەس فەرمانبــەرداری تەقــوات زیــاد بکــە چونکــە ئــەوە ئــەوە چەکتــە وهەرگیــز تــەواو نابێــت‪،‬‬ ‫ئەمیرەکــەی بێــت ئــەوا فەرمانبــەرداری هللا وپەیامبەرەکەیەتــی وه‌ شمشــێره‌ته‌ ك ـه‌ كــول نابێــت‪.‬‬ ‫‪ ،g‬ســەیرێکی میللەتانــی کوفــر بکــە چــۆن فەرمانبــەرداری‬ ‫پارێــزگاری لــە زیکرەکانــی بەیانیــان وشــەوانە بکــە وئــەو دوعایانــەی‬ ‫پەرســتراوەکەیان ئەمریــکان وتۆشــیان خســتۆتە نــاو یــەك کەوانــەوە‪،‬‬ ‫کــە خۆتــی پــێ لەدوژمنــان دەپارێزیــت چونکــە هەرکەســێك خــۆی‬ ‫وکۆبوونەتــەوە لەســەر ئــەوە‪.‬‬ ‫خســتە بــەر پاســەوانی هللا وهێزەکــەی هیــچ کــەس بااڵدەســت‬ ‫ئایــا ڕێــژەی کەمتەرخەمــی خۆتــت زانیــوە کــە هــەوڵ بــۆ زیادکردنــی نابێــت بەســەریدا‪ ،‬وکاتەکانــت بــەو شــتانە بەســەر ببــە کــە کافرانــی‬ ‫زانســتی خــۆت نادەیــت کــە هللا تعالــی وەســیەتی کــردووە بــۆت ‪ -‬بەهــۆی پــێ تــووڕە دەبێــت‪ ،‬ولێیــان کەمدەکاتــەوە‪ ،‬والوازیــان دەکات‪،‬‬ ‫زانســتەوە خــۆت وکەســەکانتی لەئاگــر پــێ دەربــاز بکــە؟‬ ‫ودەســەاڵتیان دەپوکێنێتــەوە‪ ،‬وگەورەتریــن زیانیــان لــێ دەدات‪ ،‬وە‬ ‫بــێ ئــاگا مەبــە لــە نوێکردنــەوەی ئیمــان وتەوحیدەکــەت وکوشــتاری‬ ‫وە ڕاســتی دۆڕان بزانــە‪ ،‬بەڕاســتی لەدەســتچوونی ماڵێکــی بەرف ـراوان‬ ‫تاغوتــان وســەربازانیان هەمیشــە‪ ،‬وە ئــەوە بکــە بــە ئایینەکــەت‬ ‫نیــە‪ ،‬یــان ســەیارەیەکی گرانبەهــا یــان ســەروەت وســامانێك‪ ،‬یــان‬ ‫الی خــۆت وکەســەکانت‪ ،‬لەگــەڵ براکانــت بــە وفێربــە‪ ،‬لەگەڵیانبــە‬ ‫خێزانێکــی چــاك وجوانــە‪ ،‬بەڵکــو بریتیــە لــەوەی کــە هللا تعالــی‬ ‫َّ ْ َ‬ ‫َ َّ َ َ ُ َ ْ ُ َ ُ ْ َ َ ْ ْ َ ْ َ بەحــەق وئارامــی لەناحۆشــترینی ڕێــگاوە تــا گەیشــتن بــە پشــوودان‬ ‫اسـ ِـرين ال ِذيــن خ ِســروا أنفســهم وأه ِل ِيهــم يــوم‬ ‫فەرموویەتــی‪{ِ :‬إن الخ ِ‬ ‫وتار‬

‫‪54‬‬

‫ئاينه‌كه‌ت له‌هه‌موو چه‌كێك به‌هێزتره‌ كه‌ هه‌يانه‌‬

‫لــە کۆبوونــەوەی نەمــری نيعمه‌تــى نەب ـڕاوە‪ ،‬دەنگــی شمشــێرى وە یادهێنانەوەیەکیــش ئــەی دوژمنــی نەتــەوەکان ئــەو فەرمانــە‬ ‫موجاهیدان لە بەهەشتدا باشترە لە دونیا وئەوەی لەسەریەتی ئەی گەورەیەیــە کەلەپێناویــدا دەرچوویــت‪ ،‬چونکــە تــۆ دەرنەچویــت تەنهــا‬ ‫چــی دەڵێــی لەســەر بەهەشــتانێك کــه پانتاییــان هێنــدەی ئاســمانەکان بــۆ بەجێهێنانــی بەندایەتــی بــۆ هللا ‪ c‬وە دەربــاز کردنــی خەڵکــی لــە‬ ‫وزەویــە‪ ،‬وەبزانــە کەتــۆ ڕو بــەرەو بــەاڵو تاقیکردنەوەیە ـکـی کــە بەندایەتــی تاغوتــان‪ ،‬ودەرکردنیــان لــە تاریکیــەوە بــەرەو ڕۆشــنایی‬ ‫خۆڕاگرنیــن جگــە لەوانــەی ئیمانیــان پــاراو ویەقیــن وئارامــی وپشــت بەویســتی هللا ‪ ،c‬ئەگــەر کوژرایــت ئــەوا مردنێکــی ســەربەرزانە‬ ‫بەســتنی بەڕاســتیان جێگیــرە‪ ،‬ئیمامــی ئیبنــو تەیمیــە ‪ r‬لەســەر وپلەیە ـکـی بااڵیــە‪ ،‬وە شوێنیشــت لــەو بەهەشــتانەیە کــە هللا بۆتــی‬ ‫جیهــاد ده‌ڵێــت‪( :‬لــە جیهــاددا ترۆپکــی پشــت بەســتن وترۆپکــی ئارامگــری ئامــادە کــردووە کــە تەنهــا بــۆ ئەوەیــە کــە دوژمنایەتــی میللەتانــی کافــرت‬ ‫هەیــە‪ ،‬بەڕاســتی موجاهیــدان لەپێشــترین کەســن لەســەر ئارامگــری کــردووە وپشــتت هەڵکــردووە لــە تاغوتەکانیــان وئیمانــت بــە هللا‬ ‫وپشــت بەســتن‪ ،‬بۆیــە هللا تعالــی فەرموویەتــی‪{َ :‬و َّالذيـ َـن َه َ‬ ‫اجـ ُـروا هێنــاوە کــه پــەروەردگار وپەرســتراوتە وشــەرعی ئــەوت پایــەدار کــردووە‬ ‫ُ‬ ‫ُّ ْ َ َ َ َ ً ِ َ َ َ ْ ُ ْ‬ ‫َ َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫فــي‬ ‫الل ِمـ ْـن َب ْعـ ِـد َمــا ظ ِل ُمــوا ل ُن َب ّ ِوئ َّن ُهـ ْـم ِفــي الدنيــا حســنة ۖ ولجــر ال ِخــر ِة ســەرەڕای لوتبەرزیــان‪ ،‬هاتیــت بــە جیهــاد وداوای شــەهید بوونێکــی‬ ‫ِ‬ ‫َِ ْ َ ُ َ ْ َ ُ َ ْ َ‬ ‫َّ َ َ َ ُ َ َ َ ٰ َ ّ ْ َ َ َ َّ ُ‬ ‫ُ‬ ‫أكبــر ۚ لــو كانــوا يعلمــون * ال ِذيــن صبــروا وعلــى ِرب ِهــم يتوكلــون}‪ ،‬واتــا‪ :‬ئاشــکرا وڕوون لەســەر ڕاســتگۆیی بانگەوازەکــەت بــۆ تەوحیــدی‬ ‫{ئ ـه‌و که‌ســانه‌ی ل ‌هب ـه‌ر هللا و بــۆ هللا کۆچیــان کــرد (بــۆ پاڕاســتنی هللا ‪ -‬تعالــی ‪ -‬وپشــت هەڵکردنــت لەهەرچــی هاوشــێوەی باتیــڵ هەیــە‪،‬‬ ‫ئیمانه‌ک ‌هیــان) دوای ئ ـه‌وه‌ی کــه ســته‌میان لێکرابــوو‪ ،‬ئ ـه‌وه ه ـه‌ر لــه گەورەتریــن شــتیش کــە بەنــدە پێشکە�شــی پــەروەردگاری بــکات ‪c‬‬ ‫دنیــادا به‌چا ـکـی و ڕێــزه‌وه نیشــته‌جێیان ده‌که‌یــن‪ ،‬بێگومــان پاداشــتی گیــان وســامانیەتی‪.‬‬ ‫ئـه‌و جیهــان گه‌ور ‌هتــرو فراوانتــره بۆیــان‪ ،‬ئ ‌هگـه‌ر ده‌یانزانــی * ئه‌وانـه‌ش‬ ‫ئیمامــی ئیبــن تەیمیــە ‪ r‬ده‌ڵێــت‪) :‬گەورەتریــن پلەکانــی دڵســۆزی‪:‬‬ ‫ئه‌وان ـه‌ن کــه بــه ئــارام و خۆگــر بــوون و پشــت بــه په‌روه‌ردگاریــان‬ ‫ڕادەســتکردنی گیــان وســامانە بــۆ پەرســتراوی هــەروەك هللا تعالــی‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫ده‌ب ‌هســتن} [النحــل‪.]42 - 41 :‬‬ ‫َّ َّ َ ْ َ‬ ‫َْ‬ ‫ُْْ‬ ‫الل اشــت َر ٰى ِمـ َـن الؤ ِم ِنيـ َـن أن ُف َسـ ُـه ْم َوأ ْم َوال ُهـ ْـم ِبــأ َّن‬ ‫فەرموویەتــی‪{ِ :‬إن‬ ‫َّ َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ َ ُ َ‬ ‫ْ َ َّ َ ُ َ ُ َ‬ ‫ـال ُم َ‬ ‫َ‬ ‫و�سـ ٰـى ل َق ْومــه ْ‬ ‫اسـ َـتع ُينوا بـ َّ َ ْ‬ ‫وە فەرموویەتــی‪{َ :‬قـ َ‬ ‫الل ف َي ْق ُتلــون َو ُي ْق َتلــون} [التوبــة‪:‬‬ ‫ِ ْ ِ ُ ِْ‬ ‫ـالل واص ِبـ ُـروا ۖ ِإن ل ُهـ ُـم الجنــة ۚ يقا ِتلــون ِفــي سـ ِـب ِيل ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫َ‬ ‫ض َّ ُ‬ ‫َْ َ‬ ‫ور ُث َهــا َمـ ْـن َيشـ ُـاء ِمـ ْـن ِع َبـ ِـاد ِه ۖ َوال َعا ِق َبــة ِلل ُم َّت ِقيــن}‪ ،‬واتــا‪ ،]111 :‬وە بەهەشــتیش نــاوی ئــەو ماڵەیــە کــە هەرچــی خۆ�شــی هەیــە‬ ‫ال ْر ِ ِ‬ ‫ ل ي ِ‬ ‫{هه‌ندێــک لــه د ‌هس ـه‌اڵتدارانی دارو د ‌هســته‌ی فیرع ـه‌ون گوتیــان‪ :‬تیادایــە‪ ،‬بەرزترینیــان ســەیرکردنی (هللا)یــە تــا دەگاتــە ئەوشــتانەی‬ ‫ئایــا (ه ـه‌روا به‌ئاســانی) واز لــه موســاو قه‌وم ‌هک ـه‌ی ده‌هێنیــت بــۆ کــە نەفــس حــەزی پێیەتــی وچــاو چێــژی لــێ وەردەگرێــت لــەوەی کــە‬ ‫ئـه‌وه‌ی خراپــه و تــاوان بچێنــن لـه‌م زه‌ویـه‌داو واز لــه خــۆت و خواکانــت دەیزانیــن ونایزانیــن هــەروەك فەرموویەتــی ‪ c‬کەلــە پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫بهێنــن؟! فیرعـه‌ون وتــی‪( :‬چــۆن وازیــان لــێ ده‌هێنیــن) ل ‌همـه‌ودوا به‌زۆریــی «‪ g‬وە گێڕدراوەتــەوە کــە‪( :‬بــۆ بەنــدە چاکەکارەکانــم ئامادەکــردووە‬ ‫کوڕه‌کانیــان ده‌کوژیــن‪ ،‬ئافره‌تانیشــیان به‌زیندوویــی ده‌هێڵین ـه‌وه لەشــتانێك کــە چــاو نەیبینــووە وە هیــچ گوێیەکیــش نەیبیســتووە‬ ‫(بــۆ که‌نیزه‌ ـکـی) و به‌ڕاســتی ئێمــه ب ‌هس ـه‌ریاندا زاڵیــن و چاوپۆشــیان دەربــارەی وە نەبــە دڵــی هیــچ مرۆڤێکیشــدا خورپــەی کــردووە))‬ ‫لێناکه‌یــن} [اٲلع ـراف‪[ )]128 :‬مجمــوع الفتــاوی]‪.‬‬ ‫[مجمــوع الفتــاوی]‪.‬‬ ‫‪55‬‬

‫ای موحدینو؛ زیـــری واورئ؛ پـــه اللـه عزوجـل قسـم! مونږ‬ ‫بـــه کلـــه هـــم د خپـــل جهـــاد څخـــه دمـــه ونکړو؛ مګـــر د‬ ‫رومیـــه د زیتونـــو د ونـــو الندې‬ ‫ابو حمزه املهاجر ‪‬‬

‫‪ ۱۱‬ګڼه ‪ -‬شوال ‪۱۴۳۸‬ه‍‬

‫مقاله‬ ‫د مجاهدینو لپاره اړین وصیتونه‬

‫خویندې‬ ‫اهلل سبحانه وتعالی ته زمونږ سفر‬

‫فهر س‬

‫‪۴‬‬ ‫‪۶‬‬ ‫‪۱۲‬‬ ‫‪۱۶‬‬ ‫‪۲۲‬‬ ‫‪۲۸‬‬ ‫‪۳۸‬‬ ‫‪۴۲‬‬ ‫‪۵۰‬‬

‫سریزه‬

‫یــا بــه مشــرکین لــه منځــه وړو او یــا بــه مونــږ وژل کیــږو‬ ‫زمونــږ او د دوی ترمنــځ دریمــه الر نشــته‬

‫خاص‬ ‫او کله چې مومنانو د کفارو ډلې ولیدلې‬ ‫مقاله‬ ‫روافض خپل خدایان خوري‬ ‫د اسالمي دولت قیام‪ ....‬پنځمه برخه‬ ‫ځانګړې مقاله‬ ‫د غنیمت فيء او احتطاب احکام‬ ‫خبرونه‬ ‫امني او نظامي عملیات‬ ‫شهیدان‬ ‫من المؤمنین رجال‬ ‫ابو مجاهد الفرنسي تقبله اهلل‬ ‫مقاله‬ ‫ای د کفــري ملتونــو دښــمنه د خپــل ځــان قــدر‬ ‫وپيژنــه‬

‫‪۵۰‬‬

‫‪۲۸‬‬

‫‪۱۲‬‬

‫د موصــل جګــړې تــه روافــض پــه دا�ســې حــال کــې راغلــل چــې د‬ ‫زغــره والــو عــرادو او درنــو ټانګونــو نمایشــونه یــې کــول‪ ،‬پــه دا�ســې‬ ‫اوږدو قطارونــو کــې راغلــل چــې وروســتی ســر بــه یــې نــه ښــکارید‪ ،‬د‬ ‫خپلــو صلیبــي بادارانــو ســره یــې وعــدې کولــې چــې پــه یوڅــو ورځــو‬ ‫کــې بــه جګــړه پــای تــه ورســوي‪.‬‬ ‫خــو د اتــه میاشــتو پــه ســخته جګــړه کــې د هللا عزوجــل پــه فضــل‬ ‫د خالفــت د صابــرو مرابطینــو پــه الس د روافضــو قطارونــه تبــاه‬ ‫شــول‪ ،‬د هغــوی د پوځونــو پــوره پــوره فرقــې او لواګانــې ځمکــې‬ ‫راښــکلې او څــوک چــې پکــې لــه جګــړې لــه ډګــره وتښــتیدل هغــه د‬ ‫خپلــو صلیبــي بادارانــو پــه بمبــار کــې مــردار شــول‪ ،‬خــو بــې شــرمه‬ ‫روا فــض بیــا هــم د خپلــو بادارا نــو ســره پــه څــو ورځــو کــې د جګــړې‬ ‫د پــای تــه رســیدو وعــدې کــوي!!!‬ ‫خاص‬ ‫سریزه‬

‫‪4‬‬

‫هللا عزوجــل دې د موصــل مجاهدینــو تــه د اســام او‬ ‫مســلمانانو لــه پلــوه لــوی خیرونــه ورکــړي‪ ،‬دوی پــه تاریــخ کــې‬ ‫پــه تــر ټولــو ســخته او لویــه جګــړه کــې اختــه دي‪ ،‬دوی امــت‬ ‫تــه د ثابــت قدمــۍ او ټینګښــت یــوه دا�ســې بیلګــه وړانــدې کــړه‬ ‫چــې پــه تاریــخ کــې یــې هیــڅ ســاری نــه لیــدل کیــږي‪ ،‬دوی پــه خپــل‬ ‫دیــن کــې ذلــت قبــول نــه کــړ او نــه دښــمن تــه تســلیم شــول او د‬ ‫کومــې ولیشــت ځمکــې څخــه تــر هغــې شــاته نــه شــول چــې هغــه یــې‬ ‫د مشــرکینو پــه وینــو ســره نــه کــړه او د هغــوی د مــړو مقبــره‬ ‫یــې جــوړه نکــړه‪ ،‬ترڅــو مشــرکین پــه کــوم پرمختــګ خو شــحاله‬ ‫ن�شــي او نــه کومــه اســانه کامیابــي وملانځــي‪.‬‬ ‫دغــه پــه هــر ځــای کــې د موحدینــو شــان دی‪ ،‬د موحدینــو‬ ‫د جنــګ‪ ،‬میړانــې او ثبــات کی�ســې زمونــږ څخــه لــرې نــه دي‪،‬‬ ‫دغــه دی زمونــږ پــر وړانــدې د ســرت‪ ،‬فلوجــې او البــاب او‬ ‫نــورو ښــارونو زرینــه جګــړې پر تــې دي‪ ،‬دغــه ټولــې جګــړې د‬ ‫مجاهدینــو پــه ريښــتینولۍ او خــورا زیاتــه میړانــه داللــت کــوي‬ ‫او څــوک چــې د هللا عزوجــل‪ ،‬د هغــه د رســول صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم او مومنانــو ســره دوســتي وکــړي نــو د هللا عزوجــل ډ لــه‬ ‫بــه غالبــه وي‪.‬‬ ‫نــن د میړا نــې پــه ډ ګــر کــې د ر قــه ښــار د موحدینــو ورځ‬ ‫را ر ســیدلې ده چــې دوی د خپلــو ورو نــو ســره د خپــل رب پــه‬ ‫رضامنــدۍ او د جنــت د لــوړو خو نــو پــه ترال ســه کو لــو کــې‬ ‫مقابلــه او مســابقه و کــړي؛ دوی با یــد پــه خپلــو ســنګرونو‬ ‫کلکــې منګو لــې ولګــوي‪ ،‬د هللا عزو جــل پــه الره کــې خپــل‬ ‫روحو نــه او جســدونه قر بــان کــړي‪ ،‬د هللا عزو جــل ســره کــړې‬ ‫و عــده ريښــتیا کــړي او ووا يــي چــې‪“ :‬هللا عزو جــل بــه ز مــا کړ نــې‬ ‫و ګــوري”‪ ،‬دوی با یــد د د ښــمن ســره پــه لومړ یــو لیکــو کــې‬ ‫مخا مــخ �شــي او تــر هغــې مــخ را ســتون نــه کــړي چــې د خپــل رب‬ ‫تعا لــی ســره مــخ ن�شــي او هغــه ور تــه و نــه خا نــدې او تــرې را�ضــي‬ ‫نــه �شــي‪.‬‬ ‫مرتدیــن پــه ډیــر احتیــاط قــدم پورتــه کــوي او د ډیــرې‬ ‫ســختې ویــرې ســره مــخ دي‪ ،‬هغــوی پــه دې پــوه دی چــې د الر قــه‬ ‫جګــړه بــه د هغــو نــورو جګــړو پــه څیــر نــه وي چــې دوی د خالفــت‬ ‫د غازیانــو ســره مخکــې ترســره کــړې دي‪ ،‬ځکــه خــو دښــمن‬ ‫دې جګــړې تــه دا�ســې تیــاری نیولــی چــې لــه دې مخکــې یــې نــه و‬ ‫نیولــی‪ ،‬دومــره ځواکونــه او جنګــي ډلــې یــې ورتــه راجمــع کــړي‬ ‫چــې بلــې جګــړې تــه یــې د غــه ډول نــه وو کــړي‪ ،‬صلیبیا نــو د خپلــو‬ ‫ګوډاګیانــو ســره دا�ســې مرســته کــړې چــې مخکــې یــې ســاری نــه‬ ‫و‪ ،‬بلکــې ال تــر اوســه صلیبــي مشــران لګیــا دي خپلــو ګوډاګیانــو‬ ‫تــه یادونــه کــوي چــې جګــړه ســخته ده‪ ،‬ممکــن چــې ژر خالصــه‬ ‫نــه �شــي‪ ،‬ترڅــو ګوډاګــي مرتدیــن د جنــګ د تلفاتــو لپــاره پــه هــر‬ ‫ډول تیــار وي؛ کــه هرڅومــره زیــات او زمانــه یــې وغزیــږي‪.‬‬ ‫خــو صلیبیــان او د هغــوی مرتــد دوســتان پــه دې خبــره ښــه‬ ‫بــاوري دي چــې پــه نــړۍ کــې دا�ســې هیــڅ پــوځ نشــته چــې جګــړې‬ ‫‪5‬‬

‫تــه پــه دا�ســې شــرایطو کــې دوام ورکــړي چیرتــه چــې ې د جګــړې‬ ‫لګښــت د بودیجــې نــه زیــات وي‪ ،‬د مــړو او معیوبــو پوځیانــو‬ ‫عــوض نــه وي‪ ،‬د جګــړې مــوده د بردا شــت او د غز یــدو د‬ ‫تــوان څخــه ډیــره اوږده �شــي‪ ،‬کــه چیرتــه دغــه کار شــونی وی‬ ‫نــو امریکايــي پــوځ بــه پــه عــراق کــې تیښــتې تــه نــه اړ کیــد‪ ،‬کلــه‬ ‫چــې هغــه ماتــې خوړلــی ذلیلــه لــه عــراق څخــه تیښــتې تــه اړ شــو‪،‬‬ ‫وروســته لــه هغــې چــې د مجاهدینــو پــه الس یــې درانــه وارو نــه‬ ‫وزغمــل او د پــوځ جنــراالن یــې پــه لویــه کچــه د خپــل پــوځ د‬ ‫ځــواک پــه بهیدنــه قانــع شــول؛ د کــوم لــه املــه چــې د امر یــکا‬ ‫ټــول دولــت لــه خطــر ســره مــخ شــو؛ اقتصــاد یــې مشــکالتو پــه‬ ‫غیــږ کــې واخیســت‪ ،‬هیبــت یــې د خــاورو ســره خــاورې شــو او د‬ ‫لــوړې خرچــې لــه املــه یــې ســتراتیجي پــه وار وار د بدلــون ســره‬ ‫مــخ شــوه‪.‬‬ ‫د صلیبیانــو او د هغــوی د مرتــدو دوســتانو د ویــرې لــوی‬ ‫المــل دا هــم دی چــې دوی د خپلــو ځواکونــو د قــوت پــه کچــه‬ ‫ډیــر ښــه خبــر دي‪ ،‬دوی تــه معلومــه ده چــې د ( پــي کــي کــي) کــم‬ ‫شــمیره و ســلوال‪ ،‬د صلیبیانــو د خزانــو څخــه ګــران بیــه و ســله‪،‬‬ ‫د دوی کمــزوري پوځیان(چــې پــه الرو کــې یــې نی�ســي‪ ،‬بندیــان‬ ‫کــوي یــې او بیــا یــې د ډیــر بیــکاره نظا مــي روز نــې ورو ســته د جنــګ‬ ‫ګــرم ســنګر تــه راټیــل وهــي) دوی بــاذن هللا نــه �شــي کولــی چــې د‬ ‫موصــل پــه څیــر د ســختې جګــړې تــوان ولــري‪ ،‬یــا د هغــو تلفاتــو‬ ‫یــوه کوچنــۍ برخــه برداشــت کــړي چــې روافضــو پــه موصــل کــې‬ ‫بردا شــت کــړه‪ ،‬د دوی تــر شــا دو مــره لــوی بشــري ځــواک نشــته‬ ‫چــې د وژل شــوي او ټپــي شــوي پرځــای عــوض �شــي یــا د موجــوده‬ ‫لپــاره مرســته �شــي‪ ،‬مونــږ دوی لیدلــي چــې د منبــج پــه جګــړه کــې‬ ‫د دوه میاشــتو جګــړې نــه وروســته د ماتــې پــه کنــده والړ وو‪،‬‬ ‫خــو د هللا عزوجــل امــر او تقدیــر و چــې کیدونکــی و‪.‬‬ ‫پــه ر قــه ښــار کــې پــه هــر ډول حیثیــت لرونکــي مجا هــد وا جــب‬ ‫دي چــې د هغــه پــه فکــر کــې بایــد دا خبــره وي چــې دغــه جګــړه د‬ ‫مرتدینــو لپــاره د تباهــۍ ســاحه ده‪ ،‬ترڅــو دوی پــه هللا عزوجــل‬ ‫د کفــر او د هغــه د دیــن ســره د جګــړې ســزا وڅکــي او هــم د‬ ‫دوی ســره د اوږد نــاوړه تاریــخ حســاب پــه ښــه توګــه و�شــي‪،‬‬ ‫دغــه جګــړه بــه تــر هغــې پــای تــه ونــه ر�ســي چــې پــه مونــږ او‬ ‫مرتدینــو کــې یــو لــه منځــه والړ ن�شــي؛ یــا بــه مونــږ دغــه ملحد یــن‬ ‫د هللا عزوجــل پــه ځــواک او قــوت ســره لــه منځــه وړو چــې د‬ ‫دنیــا او ا خــرت تــاوان بــه یــې پــه مخکــې وي او یا بــه مو نــږ پــه د غــه‬ ‫الره کــې د شــهادت جامونــه څښــو؛ تــر څــو د هللا عزوجــل ســره‬ ‫پــه دا�ســې حــال کــې مخامــخ شــو چــې د هغــه پــه دیــن جنګیــږو نــو‬ ‫د اصحــاب االخــدود پــه څیــر بــه کامیــاب شــو او د آخــرت دار‬ ‫الخلــود کــور بــه مــو بــاذن هللا پــه برخــه �شــي‪ ،‬زمونــږ او د دوی‬ ‫ترمنــځ دریمــه الر نشــته او هللا عزوجــل بــه د هغــه چــا ســره‬ ‫مرســته کــوي چــې هغــه د هللا عزوجــل ســره مرســته کــوي‪ ،‬یقینــا‬ ‫هللا عزو جــل زورور او غالبــه دی‪.‬‬

‫مقاله‬ ‫مقاله‬

‫‪6‬‬

‫بســم هللا الرحمــن الرحيــم‬ ‫ُ ُ ُّ ْ‬ ‫َ َ َ ُ َ َ َ ْ َُ َ َ ُ ُ َ َْ ْ َ‬ ‫ـن*إن‬ ‫{والُ ت ِهنـَـوا و َال َ ت ْحزنــوا ْو َأنتــم َاألعلــو ْ ُن ُ ِإن ْك َنتــم مؤ ِم ُِنيـَ ُ ِ‬ ‫األيـ ُ‬ ‫ـس القـ ْـو َم قـ ْـر ٌح ّمثلــه َوتلــك َّ‬ ‫َي ْم َس ْســك ْم قـ ْـر ٌح فقــد َمـ َّ‬ ‫ـام ند ِاول َهــا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ َ ْ َ َ ّ ُ َّ َ َ ُ ْ َ َ َّ َ ُ ْ ُ َ َ َ ّ ُ َ‬ ‫َب ْيـ َـن َّ‬ ‫الل ال‬ ‫ـاس و ِليعلــم الل ال ِذيــن آمنــوا ويت ِخــذ ِمنكــم شــهداء و‬ ‫النـ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫ُي ِحـ ُّـب الظ ِ ِاليـ َـن} [آل عمــران‪.]139-140:‬‬ ‫تا�ســې مــه کمــزوري کیــږي او مــه غمــژن کیــږئ‪ ،‬تا�ســې برال�ســي‬ ‫یاســت؛ کــه تا�ســې مومنــان وئ* کــه چیرتــه تا�ســې تــه کــوم تکلیــف‬ ‫او زخــم ر�ســي نــو دغــه قــوم تــه هــم د دې پــه څیــر زخــم رســیدلی و‬ ‫او دغــه ورځــې دي چــې مونــږ یــې د خلکــو ترمنــځ اړوو را اړوو او بــل‬ ‫پــه دې خاطــر چــې هللا عزوجــل پــه تاســو کــې مومنــان معلــوم کــړي‬ ‫او ستا�ســې څخــه شــهیدان ونی�ســي او هللا عزوجــل د ظاملانــو ســره‬ ‫مینــه نــه کــوي‪.‬‬ ‫إن الحمــد هلل نحمــده ونســتعينه ونســتغفره‪ ،‬ونعــوذ بــاهلل مــن‬ ‫شــرور أنفســنا ومــن ســيئات أعمالنــا‪ ،‬مــن يهــده هللا فــا مضــل لــه‬ ‫ومــن يضلــل فــا هــادي لــه‪.‬‬ ‫ً‬ ‫وأشــهد أن ال إله إال هللا وحده ال شــريك له‪ ،‬وأشــهد أن محمدا‬ ‫ّ‬ ‫عبــده ورســوله‪ ،‬بل ــغ الرســالة‪ ،‬وأدى األمانــة‪ ،‬ونصــح األمــة وتركهــا‬ ‫علــى املحجــة البيضــاء؛ ليلهــا كنهارهــا ال يزيــغ عنهــا إال هالــك‪.‬‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ ْ َّ ُ ْ ّ َ َ َّ ُ َ َ َ َ ُ ُ َّ َّ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫{يــا أيهــا ال ِذيــن آمنــوا اتقــوا الل حــق تقا ِتـ ِـه وال تموتــن ِإال وأنتــم‬ ‫ُّم ْسـ ِـل ُمون} [آل عمــران‪]102:‬‬ ‫ْ ُ َّ‬ ‫َََ ُ‬ ‫َ{يــا َأ ُّي َهــا َّ‬ ‫النـ ُ‬ ‫ـس َو ِاحـ َـد ٍة‬ ‫ـاس َّات ُقــوا َر َّبكـ ُـم الـ ِـذي خلقكــم ِّمــن َّن ْفـ‬ ‫ٍ‬ ‫َ َ َ َ ْ َ َ ْ َ َ َ َ َّ ْ ُ َ َ ً َ ً َ َ َ َّ ُ ْ ّ َ َّ‬ ‫الل الـ ِـذي‬ ‫وخلــق ِمنهــا زوجهــا وبــث ِمنهمــا ِرجــاال ك ِثيــرا و ِنســاء واتقــوا‬ ‫َ َ ُ َ َ َ ْ َ َ َّ ّ َ َ َ َ ُ‬ ‫ان َعل ْيكـ ْـم َر ِق ًيبــا} [النســاء‪]1:‬‬ ‫تســاءلون ِبـ ِـه واألرحــام ِإن الل ك‬ ‫َّ َ َ ُ ُ‬ ‫َ َّ‬ ‫صلــحْ‬ ‫ولــوا َقـ ْـو ًل َســد ًيدا * ُي ِْ‬ ‫َ{يــا أ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا َّات ُقــوا الل وق‬ ‫ِ‬ ‫َ ََ‬ ‫وب ُكـ ْـم َو َمــن ُيطـ ْـع َّ َ‬ ‫َل ُكـ ْـم َأ ْع َم َال ُكـ ْـم َو َي ْغفـ ْـر َل ُكـ ْـم ُذ ُن َ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه فقـ ْـد‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ َ‬ ‫فـ َـاز فـ ْـو ًزا َع ِظ ًيمــا} [األحــزاب‪]70-71:‬‬ ‫أما بعد؛‬ ‫ثــم َّ‬ ‫تاریــخ یــو ځــل بیــا راوګرځیــد‪ ،‬د تاریــخ پــه اوږدو کــې د پيښــو‬ ‫منطــق تغییــر نــه خــوري؛ څیــرې بدلیــږي‪ ،‬لوبغــاړي بدلــون مومــي‪،‬‬ ‫وســائل ترقــي کــوي خــو د پيښــو شــکل پــه اصــل پاتــې وي او د جګــړې‬ ‫کیســه یــوه وي؛ یعنــې د حــق او باطــل ترمنــځ همیشــه نښــته وي‪،‬‬ ‫اســام د جاهلیــت د کفــر ســره پــه مقابلــه کــې وي‪ ،‬نفــاق دسی�ســې‬ ‫جــوړوي‪ ،‬کمــزوروي او بــزدالن غــواړي امســا لــه منځــه ونی�ســي‪،‬‬ ‫دوی خپــل امــت تــه منســوب وي لیکــن د دوی هــدف دنیــا وي‪ ،‬دوی‬ ‫همیشــه د ګــرد د کیناســتو او دجګــړې د پــای تــه رســیدو پــه انتظــار‬ ‫وي‪ ،‬ترڅــو دوی پــه جګــړه کــې د برال�ســي ځــواک ســره ملګــري �شــي‬ ‫او د بریمــن پــه کښــتۍ کــې ســپاره �شــي‪ ،‬چــې دوی ډیــر بــد کار کوونکــي‬ ‫دي‪.‬‬ ‫یواځــې د هللا عزوجــل پــه مینــه مســت خلــک د ذلــت پــه زمانــه کــې‬ ‫د حــق بیــرغ پورتــه کــوي‪ ،‬د شــرم پــه زمانــه کــې د هغــوی تنــدي پورتــه‬ ‫او ســرلوړي وي‪ ،‬د هغــوی هوډونــه د خبیــر او بصیــر ذات پــه لــورې‬ ‫پــه فضــا کــې ســفر کــوي‪ ،‬د هغــوی اقتــداء یواځــې پــه بشــیر او نذیــر‬ ‫پيغمبــر صلــی هللا علیــه وســلم پ�ســې وي‪ ،‬هغــوی همیشــه خلکــو تــه‬ ‫‪7‬‬

‫نــا اشــنا ښــکاري‪ ،‬د هغــوی مخونــه د نــا اشــنايۍ بادونــو بــدل کــړي‬ ‫وي‪ ،‬د دوی قدمونــه د دښــمنۍ پــه اور ګرمــه صحــراء کــې بــې پیــزاره‬ ‫زخمــي زخمــي وي‪ ،‬د دوی پــر مــخ د خلکــو درواځــې بنــدې وي‪ ،‬نــو‬ ‫ځکــه خــو دوی د اســمان دروازې ټکــوي‪ ،‬چــې د هغــه ځایــه ورتــه د‬ ‫جنــت د خوشــبو دروازې خال�صــې �شــي او زړونــه یــې پــرې ژونــدي‬ ‫�شــي‪ ،‬د ایمــان خوشــحالي او محبــت د دوی د زړه د وینــو ســره ګــډ‬ ‫شــوی‪ ،‬ځکــه خــو یــې هیــڅ یــو د خپــل دیــن څخــه نــه اوړي اګــر کــه‬ ‫ټولــه دنیــا یــې لــه یــوې لینــدې ولــي‪.‬‬ ‫ای زمــا ګرانــه ملتــه؛ نــوره پيمانــه ډکــه شــوه‪ ،‬ســیالب نــور‬ ‫غونډیــو تــه ورســید‪ ،‬ظاملانــو د حــد څخــه تجــاوز وکــړ‪ ،‬زمونــږ پــه‬ ‫خــاوره نــاکاره خلــک هــم د بــاز پــه څیــر شــو‪ ،‬پــه مونــږ لیوانــو او حتــی‬ ‫ســپیو هــم اوس جــرأت پیــل کــړ‪.‬‬ ‫خلــک د تیــه د صحــراء پــه ســراب کــې د مســئلې حــل ګــوري‬ ‫حاالنکــې حــل د دوی پــه الس او د دوی مخــې تــه دی‪ ،‬چــې دغــه حــل‪:‬‬ ‫د هللا عزوجــل پــه الره کــې جهــاد دی‬ ‫دغــه د جهــاد د هغــو امامانــو یــو څــو وصیتونــه دي چــې پــه دې‬ ‫الره کــې زمونــږ څخــه مخکــې تللــي دي‪ ،‬مــا د لــږ بدلــون ســره راجمــع‬ ‫کــړې دي‪ ،‬ترڅــو مــا او زمــا د مجاهــدو ورونــو لپــاره یادګیرنــه او‬ ‫نصیحــت �شــي؛ پــه جهــاد کــې ثابــت قدمــۍ تــه مــو وهڅــوي او پــه خپلــو‬ ‫اصولــو او دینــي ثوابتــو پــرې کلــک شــو‪.‬‬ ‫ای مجاهدینو؛‬ ‫زه پــه تاســو د دښــمن د شــمیر لــه ډیــر والــي‪ ،‬د هغــوی د اســلحې‬ ‫د لــوی والــي‪ ،‬ستاســو پــر خالفــت د ټــول بشــریت د را جمــع کیــدو‬ ‫او د نــړۍ پــه هــر کونــج کــې د مســلمانانو لــه خــوا ستا�ســې د مرســتې‬ ‫لــه پریښــودو نــه ویریــږم‪ ،‬بلکــې زه پــه تاســو ستاســو لــه نفســونو‬ ‫څخــه ویریــږم‪ ،‬زمــا ســره ویــره ده چــې تاســو تــه بــه وهــن ورســیږي‪،‬‬ ‫کمــزوري‪ ،‬د زړه ماتــې او ګناهونــه بــه پــه تا�ســې زیــات �شــي‪.‬‬ ‫ستا�ســې لپــاره د احــد پــه ورځ کــې لــوی وعــظ او پنــد پــروت دی‪،‬‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ ْ َ‬ ‫األ ْمــر َو َع َ‬ ‫هللا عزوجــل فرمايــي‪:‬‬ ‫ص ْي ُتــم‬ ‫{ح َّتــى ِإذا ف ِشــل ُت ْم َوت َن َاز ْع ُتـ ْـم ِفــي‬ ‫ِ‬ ‫ّ َ ْ َ َ َ ُ َّ ُ ُّ َ ُ َّ ُ ُ ُّ ْ َ َ ُ‬ ‫َّ‬ ‫ِمــن بعـ ِـد مــا أراكــم مــا ت ِحبــون ِمنكــم مــن ي ِريــد الدنيــا و ِمنكــم مــن‬ ‫ُ‬ ‫َ َ ُ َّ َ َ ُ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ص َرفكـ ْـم َع ْن ُهـ ْـم ِل َي ْب َت ِل َيكـ ْـم} [آل عمــران‪ ،]152:‬تــردې‬ ‫اآلخــرة ثــم‬ ‫ي ِريــد ِ‬ ‫چــې ستا�ســې زړه مــات شــو‪ ،‬پــه خپــل منــځ کــې مــو شــخړې راغلــې او‬ ‫د هغــې وروســته مــو نــا فرمانــي وکــړه چــې تاســو هغــه څــه ولیــدل چــې‬ ‫ستا�ســې خــوښ و؛ ستا�ســې نــه ځینــو دنیــا غوښــتله او ځینــو آخــرت‪،‬‬ ‫بیــا هللا عزوجــل تا�ســې لــه هغــوی واړولــئ ترڅــو پــر تاســو ازموینــه‬ ‫وکــړي‪.‬‬ ‫ابــن کثیــر رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د ورځــې پــه لومړیــو کــې بــری او‬ ‫کامیابــي د اســام پــه برخــه وه‪ ،‬خــو چــې کلــه غ�شــي ویشــتونکو نــا‬ ‫فرمانــي وکــړه او ځینــې جنګیالــي زړه ماتــي شــول؛ نــو د کامیابــۍ هغــه‬ ‫نیټــه وروســته شــوه چــې پــه ثابــت قدمــۍ او اطاعــت پــورې تــړل شــوې‬ ‫ده”‪ .‬د ابــن کثیــر رحمــه هللا خبــره پــای تــه ورســیده‪.‬‬ ‫پــه دې جګــړه کــې ډیــر عجیبــه حــاالت مخــې تــه راغلــل‪ ،‬چــې ځینــې‬ ‫یــې دا دي‪:‬‬

‫دښــمن د مســلمانانو څخــه درې چنــده زیــات و‪ ،‬خــو بیــا هــم هللا‬ ‫عزوجــل د ورځــې پــه لومړیــو کــې مســلمانانو تــه کامیابــي ورکــړه‪،‬‬ ‫کلــه چــې یــې بیــا نــا فرمانــي وشــوه‪ ،‬نــو د ورځــې پــه وروســتیو کــې کــړۍ‬ ‫پــه دوی بیرتــه راتــاو شــوه‪.‬‬ ‫جابــر ر�ضــي هللا عنــه وايــي‪“ :‬د احــد پــه ورځ خلــک د نبــي صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم څخــه جــدا شــو؛ یواځــې یوولــس انصاریــان او طلحــه‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه ورســره‬ ‫پاتــې شــو”‪.‬‬ ‫د انــس ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫پــه حدیــث کــې دي‪“ :‬کلــه‬ ‫چــې د احــد ورځ شــوه او‬ ‫مســلمانان د میــدان څخــه‬ ‫لــرې شــول‪ ،‬نــو انــس بــن‬ ‫النضــر ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫وویــل‪ :‬یــا هللا زه تاتــه د‬ ‫هغــه څــه عــذر وړانــدې‬ ‫کــوم چــې دغــو وکــړل‬ ‫یعنــې د هغــه ملګــرو او د‬ ‫هغــه څــه نــه درتــه بېــزاري‬ ‫وړانــدې کــوم چــې دغــو‬ ‫وکــړل‪ ،‬یعنــې مشــرکینو”‬ ‫کلــه چــې مســلمانانو‬ ‫مخلوق په الله عزوجل هغه مهال ډیر زیات سپک يش چې کله د هغه اوامر پریږدي‬ ‫د قبــرص ټاپــو فتــح کــړ‬ ‫او ابــو درداء ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه خلــک ولیــدل چــې ژړا او فریــاد یــې کاوه نــو هغــه هــم پــه ژړا خال�صــی د مشــکالتو ســره وي او د هــرې ســختۍ ســره اســاني وي‪.‬‬ ‫شــو‪ ،‬چــا ورتــه وویــل‪ :‬چــې ابــو الــدرداء تــه پــه دا�ســې ورځ کــې ژاړې‬ ‫یــو ســړي د امــام شــافعي څخــه وپوښــتنل‪ :‬ای ابــو عبــد هللا؛ کــوم‬ ‫چــې هللا عزوجــل پکــې اســام تــه عــزت ورکــړی؟ هغــه وویــل‪“ :‬خــوار یــو غــوره دی؛ چــې ســړی واکمــن �شــي؟ کــه وازمویــل �شــي؟‬ ‫�شــئ‪ ،‬مخلــوق هغــه مهــال پــه هللا عزوجــل ډیــر ســپک �شــي چــې کلــه د‬ ‫امــام شــافعي وویــل‪“ :‬ترهغــې واکمــن کیــدی ن�شــي چــې ازمویــل‬ ‫هغــه نافرمانــي وکــړي‪ ،‬دغــو خلکــو تــه وګــوره دوی پــه زور او عــزت شــوی نــه وي”‪.‬‬ ‫کــې وو‪ ،‬کلــه یــې چــې د هللا عزوجــل نــا فرمانــي وکــړه نــو اوس تا�ســې‬ ‫ځکــه چــې هللا عزوجــل پــه نــوح‪ ،‬ابراهیــم‪ ،‬مو�ســی‪ ،‬عی�ســی او‬ ‫ګــورئ چــې څرنګــه دی؟”‬ ‫محمــد صلــی هللا علیهــم وســلم تســلیما کثیــرا امتحانونــه او ازموینــې‬ ‫ای مجاهدینو؛‬ ‫راوســتې وې‪ ،‬کلــه چــې هغــوی صبــر وکــړ نــو بیــا هللا عزوجــل هغــوی‬ ‫دا ممکــن ده چــې نصــرت او کامیابــي وروســته �شــي او ماتــې تــه واکمنــي ورکــړه‪.‬‬ ‫خــوړول او ټپونــه لیــدل ستاســو پــه لیکــو کــې را�شــي‪ ،‬خــو دغــه کومــه‬ ‫نــو هیڅــوک دې ګمــان نــه کــوي چــې د درد څخــه بــه بېخــي خــاص‬ ‫نــا اشــنا خبــره نــه ده‪ ،‬ځکــه چــې دغــه پــه پخوانــو امتونــو کــې د هللا �شي‪.‬‬ ‫عزوجــل ســنت دی او د هللا عزوجــل ســنت هیــڅ کلــه بدلــون نــه‬ ‫هغــه څــوک پــه خطــا دی چــې پــه هللا عزوجــل بــد ګمــان کــوي‪،‬‬ ‫مو مــي‪.‬‬ ‫د دښــمن شــمیرې او وســائلو تــه ګــوري خــو د هللا عزوجــل دغــه‬ ‫هرقــل ابــو ســفیان تــه ویلــي وو‪“ :‬مــا لــه تــا وپوښــتل چــې ستا�ســې وعــدې هیــروي چــې فرمايــي‪:‬‬ ‫َ َ َ َّ ُ َ َ ْ َ َ‬ ‫او د دوی –یعنــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬ترمنــځ جنــګ‬ ‫{كتــب‬ ‫الل لغ ِل َبـ َّـن أنــا َو ُر ُسـ ِـلي} [املجادلــة‪ ،]21:‬هللا عزوجــل دا‬ ‫څرنګــه و؟ نــو تــا وویــل چــې د دوی ســره ستا�ســې جنــګ کلــه د یــوې خبــره لیکلــي چــې زه او زمــا پیغمبــران بــه غالبــه وي‪.‬‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ّ َ َ َ ُ َ ُ َ َّ َ َ ُ ْ َ َّ ْ َ ّ‬ ‫الل ُهــمُ‬ ‫خــوا او کلــه د بلــې خــوا پــه ګټــه وي‪ ،‬نــو همدغــه ډول پیغمبــران هــم ْ {ومــن يتــول الل ورســوله وال ِذيــن آمنــوا فـ ِـإن ِحــزب ِ‬ ‫دي چــې ازموینــې پــرې راځــي خــو بیــا انجــام د هغــوی پــه برخــه وي” ال َغال ُبـ َ‬ ‫ـون} [املائــدة‪ ،]56:‬څــوک چــې د هللا عزوجــل‪ ،‬د هغــه د رســول‬ ‫ِ‬

‫پر تاســې چې په جګړه کې تر ټولو کوم لوی‬ ‫امتحــان راځــي هغــه (صبر او یقین) دی‪.‬‬ ‫پــه دې خبــره یقیــن‪ :‬چــې هللا عزوجــل بــه خپلــه وعــده‬ ‫پــوره کــوي‪ ،‬د خپــل پــوځ او ډلــې ســره بــه مرســته کــوي اګــر کــه څــه‬ ‫زمانــه وروســته وي‪.‬‬ ‫او صبــر‪ :‬د ســختیو او مشــکالتو پــر مهــال صبــر کــول‪ ،‬ځکــه‬

‫مقاله‬

‫‪8‬‬

‫د األحزاب فتنه د تاریخ په اوږدو کې بار بابر راځي او د ځینو خلکو د ایامن په تاوان پای ته ريس‬

‫او مومنانــو ســره دوســتي وکــړي نــو د هللا عزوجــل ډلــه بــه غالبــه‬ ‫وي‪.‬‬ ‫َ َ َ َ ًّ َ َ ْ َ َ ْ ُ ْ ُ ْ‬ ‫{وكان حقــا علينــا نصــر الؤ ِم ِنيــن} [الــروم‪ ،]47:‬پــه مونــږ بانــدې‬ ‫د مومنانــو ســره مرســته کــول حــق دی‪.‬‬ ‫ُ‬ ‫َ َ َ َّ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫َّ َ َ َ ْ َ ْ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫ـات ليســتخ ِلفنهم‬ ‫الل ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا ِمنكـ ْـم َو َع ِملــوا الص ِالحـ‬ ‫{وعــد‬ ‫ِ‬ ‫َْ‬ ‫َ َ ْ َ َْ َ‬ ‫ف َّال ِذيـ َـن مــن َق ْب ِلهـ ْـم َو َل ُي َم ِّك َنـ َّـن َل ُهـ ْـم ِد َين ُهــمُ‬ ‫ال ْ‬ ‫ل‬ ‫خ‬ ‫ـت‬ ‫ـ‬ ‫اس‬ ‫ـا‬ ‫ـ‬ ‫م‬ ‫ك‬ ‫ض‬ ‫ر‬ ‫ِفــي‬ ‫ِ‬ ‫ْ َ ِ َ َ ُ ْ َ َ ُ َ ّ َ َّ ُ ّ َ ْ َ ْ ِ ْ َ‬ ‫َّ‬ ‫ً‬ ‫ْ‬ ‫الـ ِـذي ارت�ضــى لهــم وليب ِدلنهــم ِمــن بعـ ِـد خو ِف ِهــم أمنــا} [النــور‪ ،]55:‬هللا‬ ‫عزوجــل د مومنانــو او نیکــو کارو ســره وعــده کــړې چــې دوی تــه بــه پــه‬ ‫ځمکــه کــې دا�ســې خالفــت ورکــوي لکــه پخوانــو تــه چــې یــې ورکــړی و او‬ ‫د دوی لپــاره خــوښ کــړی شــوی دیــن بــه واکمــن کــوي او د دوی ویــره‬ ‫بــه پــه امــن بدلــوی‪.‬‬ ‫نــو دلتــه شــرط د مشــروط پــه مقابلــه کــې دی؛ لومــړی بــه ایمــان‪،‬‬ ‫اخــاص او نیــک عمــل وي‪ ،‬بیــا بــه کامیابــي‪ ،‬تمکیــن او خالفــت وي‪،‬‬ ‫َ ْ َ َّ َ ُ ْ ُ‬ ‫ـف َّ ُ‬ ‫الل ْال َ‬ ‫يعــاد} [الزمــر‪ ،]20:‬دغــه د هللا عزوجــل‬ ‫الل ل يخ ِلـ‬ ‫ِ‬ ‫{وعــد ِ‬ ‫وعــده ده او هللا عزوجــل د وعــدې خــاف نــه کــوي‪.‬‬ ‫د الظــال مصنــف د هللا عزوجــل د دغــې وینــا پــه تفســیر کــې ډیــره‬ ‫َ َ َ ََ‬ ‫َ‬ ‫ښــه خبــره کــړې ده‪ ،‬هللا عزوجــل فرمایي‪{:‬كــم ِّمــن ِفئـ ٍـة ق ِليلـ ٍـة غل َبـ ْـت‬ ‫َ ً َ ً ْ ّ‬ ‫الل َو ّ ُ‬ ‫الل َمـ َـع َّ‬ ‫الص ِاب ِريـ َـن} [البقــرة‪ ،]249:‬د الظــال‬ ‫ِفئــة ك ِثيـ َـرة ِبـ ِـإذ ِن ِ‬ ‫مصنــف وايــي‪“ :‬دغــه د هغــه چــا پــه اړه لویــه قاعــده ده چــې د هللا‬ ‫عزوجــل ســره د مالقــات د یقیــن حــس لــري‪ ،‬قاعــده داده‪ :‬چــې مومنــه‬ ‫ډلــه بــه همیشــه پــه شــمیره کــې لــږه وي‪ ،‬ځکــه دغــه ډلــه غــواړي چــې پــه‬ ‫ســختو پوړیــو وخیــژي ترڅــو د اصطفــاء او غــوره کیــدو مرحلــې تــه‬ ‫ور�ســي‪ ،‬خــو همدغــه ډلــه بــه غالبــه وي ځکــه چــې دا د قــوت د ســرچینې‬ ‫ســره تړلــې ده‪ ،‬بلکــې د غالــب او برال�ســي ځــواک نمایندګــي کــوي؛ د هللا‬ ‫عزوجل د قوت؛ چې په خپل کار غالبه دی‪ ،‬په خپلو بندګانو برال�سي‬ ‫او زورور دی‪ ،‬د هر ډول ظاملانو ماتوونکی‪ ،‬د ظاملانو شــرموونکی او‬ ‫د متکبرانــو څملوونکــی دی”‪.‬‬ ‫ای مجاهدینو؛‬ ‫تا�ســې پــه دا�ســې حــال کــې یاســت چــې پــه هللا عزوجــل قســم تا�ســې‬ ‫تــه بایــد انســان وپســخیږي‪ ،‬نــه دا�ســې لکــه چــې دغــه بیغیرتــه مرجفیــن‬ ‫یــې وايــي‪ ،‬هغــه څــوک چــې مســئلې تــه پــه خالــص مــادي نظــر ګــوري او‬ ‫‪9‬‬

‫لــه هغــه څــه پــه ویــره کــې وي چــې عربــي او غربــي اعــام او د هغــوی‬ ‫ګوډاګیــان یــې خپــروي چــې ګواکــې تنظیمونــه برال�ســي شــول او‬ ‫مجاهدین وتښتیدل‪ ،‬ځکه جنګ په شمیره او وسائلو نه تلل کیږي‪،‬‬ ‫نــه پــه کامیابــۍ او غلبــه‪ ،‬ځکــه دغــه شــیان ځــي راځــي او بیــا هللا عزوجــل‬ ‫نصــرت او واکمنــي ورکوي‪...‬اګــر کــه لــږ وخــت واخلــي‪.‬‬ ‫شــیخ االســام رحمــه هللا د هغــه پــه زمانــه کــې د مســلمانانو‬ ‫پرخــاف د تاتاریانــو او منافقینــو لخــوا د راجمــع کیــدو پــه اړه وايــي‪:‬‬ ‫“دغــه فتنــه ممکــن ده چــې خلــک درې ډلــو تــه ووی�شــي‪:‬‬ ‫‪ ۱‬الطائفــة المنصــورة‪ :‬چــې د دغــو مفســدینو پــر خــاف‬‫جنګیــږي‪.‬‬ ‫‪ ۲‬مخالفیــن‪ :‬چــې هغــه تاتاریــان او د هغــوی ســره مــل هغــه بــې‬‫ننګــه خلــک چــې ځــان اســام تــه منســوبوي‪.‬‬ ‫‪ ۳‬مخذلــه او بیغیرتــه ډلــه‪ :‬هغــه خلــک چــې د جهــاد څخــه‬‫ناســت دي اګــر چــې مســلمانان بلــل کیــږي‪.‬‬ ‫نــو اوس دې یــو ســړی وګــوري چــې دا د منصــوره ډلــې څخــه دی‪،‬‬ ‫که د بیغیرتانو څخه دی او که د مخالفینو څخه دی‪ ،‬ځکه څلورمه‬ ‫ډلــه نشــته‪.‬‬ ‫او پــه دې پــوه �شــئ چــې پــه جهــاد کــې د دنیــا او آخــرت خیــر دی او پــه‬ ‫پریښــودو کــې یــې د دنیــا او آخــرت تــاوان دی‪ ،‬هللا عزوجــل فرمایــي‪:‬‬ ‫ْ َ‬ ‫َّ‬ ‫صـ َ‬ ‫ُ{قـ ْـل َهـ ْـل َت َر َّب ُ‬ ‫ـون ِب َنــا ِإال ِإ ْحـ َـدى ال ُح ْســن َي ْين} [التوبــة‪ ،]52:‬یعنــې آیــا‬ ‫تاســو زمونــږ پــه اړه انتظــار نــه کــوئ مګــر د دوه غــوره پایلــو څخــه د‬ ‫یــوې؟ چــې هغــه کامیابــي او برال�ســي ده او یــا شــهادت او جنــت دی‪.‬‬ ‫کــه څــوک پــه مجاهدینــو کــې ژونــدی پاتــې شــو نــو هغــه بــه عزتمنــد‬ ‫ژونــد کــوي؛ د دنیــا او آخــرت ثــواب بــه اخلــي او کــه څــوک مــړ شــو نــو‬ ‫هغــه بــه جنــت تــه ځــي‪.‬‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪« :‬شــهید تــه شــپږ‬ ‫انعامونــه ورکــول کیــږي؛ د هغــه ګناهونــه د وینــې د لومــړي څاڅکــي‬ ‫ســره معــاف �شــي‪ ،‬هغــه بــه پــه جنــت کــې خپــل ځــای ګــوري‪ ،‬هغــه تــه‬ ‫بــه د ایمــان جامــه واغوســتل �شــي‪ ،‬هغــه تــه بــه دوه اویــا حــور عیــن پــه‬ ‫نــکاح کــړی �شــي‪ ،‬د قبــر لــه فتنــې او د قیامــت د ســختۍ نــه بــه پــه امــن‬ ‫کــړی �شــي»‪.‬‬

‫رســول هللا صلــي هللا علیــه وســلم بــل حدیــث کــې فرمايــي‪« :‬پــه‬ ‫جنــت کــې ســل درجــې دي‪ ،‬چــې د یــوې درجــې او بلــې ترمنــځ دومــره‬ ‫فاصلــه ده لکــه د ځمکــې او اســمان ترمنــځ‪ ،‬دغــه ټولــې هللا عزوجــل د‬ ‫هغــه پــه الر کــې د مجاهدینــو لپــاره تیــارې کــړې دي» نــو پــه جنــت کــې د‬ ‫مجاهدینــو لپــاره د پنځــوس زره کالــو پــه مقــدار لــوړ والــی شــو”‪.‬‬ ‫تــردې چــې شــیخ االســام وايــي‪“ :‬هــم دا ډول زمــا د علــم مطابــق د‬ ‫علمــاؤ پــه دې خبــره اتفــاق دی چــې پــه نفلــي عباداتــو کــې د جهــاد څخــه‬ ‫بهتــر هیــڅ عمــل نشــته‪ ،‬جهــاد د نفلــي حــج‪ ،‬نفلــي روژې او نفلــي ملانځــه‬ ‫نــه بهتــر دی‪ ،‬پــه جهــاد کــې ربــاط کــول د مکــې او مدینــې او بیــت املقــدس‬ ‫د منجــاورۍ نــه غــوره دی‪ ...‬تــردې چــې ابــو هریــره ر�ضــي هللا عنــه وايــي‪:‬‬ ‫“کــه زه د هللا عزوجــل پــه الره کــې یــو شــپه ربــاط وکــړم نــو دغــه ماتــه‬ ‫لــه دې غــوره دی چــې زه د حجــر االســود پــه خــوا کــې د لیلــة القــدر‬ ‫عبادت وکړم” نو هغه ر�ضي هللا عنه یوه شپه رباط په هغه عبادت‬ ‫غــوره بللــی چــې پــه ترټولــو غــوره شــپه او پــه تــر ټولــو غــوره ځــای کــې‬ ‫ترســره �شــي”‬ ‫بیا شــیخ االســام وايي‪“ :‬په دې پوه �شــئ هللا عزوجل دې ستاســو‬ ‫اصــاح وکــړي‪ ،‬چــې مرســته د مومنانــو او انجــام د متقیانــو پــه نصیــب‬ ‫دی او هللا عزوجــل د هغــه چــا ســره دی چــې لــه هغــه ویریــږي او هغــه‬ ‫څــوک چــې نیــک عملــه وي”‬ ‫دغــه دښــمنان بــه همیشــه مغلوبــه او ټکــول شــوي وي‪ ،‬هللا‬ ‫ســبحانه تعالــی زمونــږ ســره مرســته کوونکــی دی او لــه دوی زمونــږ‬ ‫غــچ اخیســتونکی دی وال حــول وال قــوة إال بــاهلل العلــي العظيــم‪.‬‬ ‫نــو تا�ســې د هللا عزوجــل د نصــرت او ښــه انجــام زیــری قبــول‬ ‫ََ ُ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫کــړئ َ{وال َت ِه ُنــوا َوال ت ْح َزنــوا َوأ ُنتـ ُـم األ ْعلـ ْـو َن ِإن ك ُنتــم ُّمؤ ِم ِنيـ َـن} [آل‬ ‫عمــران‪ ،]139:‬کمــزوري او غمــژن نــه �شــئ تا�ســې برال�ســي یاســت کــه‬ ‫تا�ســې مومنــان وئ‪ .‬او دغــه کار مونــږ پــه یقینــي توګــه لیدلــی او ثابــت‬ ‫شــوی دی‪ ،‬و الحمــد هلل رب العامليــن)‬ ‫بیــا شــیخ االســام وايــي‪“ :‬تا�ســې پــه دې پــوه �شــئ هللا عزوجــل دې‬ ‫ستاســو اصــاح وکــړي‪ ،‬چــې پــه بهتــرو انســانانو د هللا عزوجــل ترټولــو‬ ‫لــوی نعمــت دا دی چــې دا�ســې زمانــې تــه یــې ژونــدي پاتــي کــړي چېرتــه‬

‫چې هللا عزوجل خپل دین تازه کوي‪ ،‬د مومنانو شعار پکې راژوندی‬ ‫کیــږي او د مومنانــو او مجاهدینــو احــوال پکــې را تــازه کیــږي‪ ،‬تــردې‬ ‫چــې دغــه غــوره انســان بیــا د مهاجرینــو او انصــارو د لومړنیــو اولنــو‬ ‫پــه څیــر �شــي‪.‬‬ ‫کــه څــوک پــه دغــه وخــت کــې قیــام وکــړي نــو هغــه بــه د صحابــه‬ ‫کرامــو پــه نیکیــو کــې د تابعینــو څخــه وي‪ ،‬لــه چــا چــې هللا عزوجــل‬ ‫را�ضــي شــوی او هغــوی د هللا عزوجــل څخــه را�ضــي شــوي دي او د‬ ‫هغــوی لپــاره یــې دا�ســې جنتونــه تیــار کــړي چــې د هغــې النــدې بــه ویالــې‬ ‫بهیــږي‪ ،‬دوی بــه پــه هغــې کــې همیشــه وي او همدغــه لویــه کامیابــي ده‪.‬‬ ‫نــو پــه مومــن فــرض دي چــې پــه دغــه مشــکل د هللا عزوجــل شــکر‬ ‫وبا�ســي کــوم چــې پــه اصــل کــې د هللا عزوجــل لخــوا د عــزت عظیمــه‬ ‫ډالــۍ ده‪ ،‬دغــه فتنــه چــې پــه ښــکاره یــوه فتنــه لیــدل کیــږي پــه اصــل کــې‬ ‫ډیــر لــوی نعمــت دی‪ ،‬تــردې چــې پــه هللا عزوجــل قســم دی کــه چېرتــه‬ ‫لومړني مهاجرین او انصار لکه ابو بکر‪ ،‬عمر‪ ،‬عثمان او علي ر�ضي‬ ‫هللا عنهــم او نــور پــه دې زمانــه کــې ژونــدی وی نــو د هغــوی ترټولــو‬ ‫غــوره عمــل بــه د دغــه مجــرم قــوم پرخــاف جهــاد کــول وی‪ ،‬دغــه‬ ‫ډول غــوره غــزا بــه لــه هغــه چــا پاتــې کیــږي چــې د هغــه تجــارت تاوانــي‬ ‫شــوی وي‪ ،‬ځــان یــې احمــق کــړی وي او د دنیــا او آخــرت لــه لــوی خیــره‬ ‫محــروم شــوی وي‪ ،‬مګــر هغــه څــوک چــې هللا عزوجــل معــذور کــړی‬ ‫وي‪ ،‬لکه مریض‪ ،‬فقیر‪ ،‬ړوند او دا�سې نور‪ “ ...‬د ابن تیمه رحمه هللا‬ ‫خبــره پــای تــه ورســیده‬ ‫بــل ځــای شــیخ االســام وايــي‪“ :‬د دغــې ټولــو لــوړه څوکــه جهــاد‬ ‫فــي ســبیل هللا دی‪ ،‬ځکــه دغــه هللا عزوجــل او د هغــه رســول صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم تــه د ټولــو خوښــو اعمالــو پــه ســر کــې دی‪ ،‬بیــا پــه‬ ‫دغــه عمــل مالمتــه کوونکــي خلــک هــم ډیــر دي‪ ،‬ځکــه ډیــر مومنــان‬ ‫جهــاد نــه خوښــوي‪ ،‬بیــا دوی یــا بیغیرتــه او مخذلیــن وي چــې پــه‬ ‫هــوډ‪ ،‬همــت او اراده اغیــزه کــوي او یــا مرجفیــن او درواغژنــې‬ ‫اوازې خپروونکــي وي چــې د قــوت او قــدرت کمــزوري کوونکــي‬ ‫وي‪ ،‬اګــر چــې دغــه کارونــه د نفــاق برخــه ده‪ ”...‬د شــیخ االســام‬ ‫خبــره پــای تــه ورســیده‪.‬‬

‫په رباط کې یوه شپه د حجر اسود رسه خواکې د لیلة القدر د عبادت نه غوره ده‬

‫مقاله‬

‫‪10‬‬

11

‫اوس وخــت راغلــی چــې جدايــي او توپیــر و�شــي؛ ريښــتونی لــه‬ ‫درواغژن‪ ،‬نیک د فاسق او مومن د منافق څخه جدا �شي او په‬ ‫خپــل موقــف ټینــګ والړ د نــا امیــده څخــه بیــل �شــي‪ ،‬وخــت راغلــی‬ ‫چې د هغو خلکو تر منځ توپیر و�شي چې د هغوی د زړه په تل کې‬ ‫د جنــت مینــه پرتــه ده او د هغــوی چــې دغــه مینــه یــې یواځــې د ژبــې‬ ‫پــر ســر ده‪ ،‬د هللا عزوجــل نــه ســوال دی چــې مونــږ د هغــو څخــه‬ ‫وګرځــوي چــې تــر اخیــره ثابــت قدمــه او�ســي؛ تــر څــو د کامیابــۍ‬ ‫او نصــرت ننــداره وکــړو او یــا راتــه هللا عزوجــل قبــول شــهادت‬ ‫راکړي‪.‬‬ ‫زه په اســامي دولت کې خپلو هغو خویندو ته بلنه ورکوم‬ ‫چې تر اوسه د هللا عزوجل په فضل صابره او ثابت قدمه پاتې‬ ‫دي چــې بایــد ماتــه غــوږ ونی�ســي‪ ،‬ځکــه زمــا پــه آنــد مونــږ نــن ورځ‬ ‫یادونــې او اصــاح تــه د بــل هــر وخــت ن ــه زیــات محتــاج یــو‪ ،‬د هللا‬ ‫عزوجــل نــه ســوال دی چــې پــه مونــږ د خپــل رحمــت بــاران وکــړي‬ ‫خویندې‬ ‫خویندې‬

‫‪12‬‬

‫او د هغــه تعالــی څخــه امیــد دی چــې دغــه کلمــات زمونــږ لپــاره ګټــور او‬ ‫د خیــر پــه لــور د بدلــون نقطــه وګرځــوي‪.‬‬ ‫ای زمــا هغــو ګرانــو خوینــدو چــې زه ورســره د هللا عزوجــل پــه‬ ‫لــور د ســفر پــه مهــال یــم‪ ،‬پریــږده چــې لــږ خپــل نیــت پــاک کــړو او خپــل‬ ‫عملونــه اصــاح کــړو‪ ،‬لکــه زمونــږ پــه انتظــار چــې د مشــکالتو او‬ ‫ســختو ازموینــو زمانــه راروانــه وي‪ ،‬د ایمــان او کفــر ترمنــځ د ســختو‬ ‫خونــړو جنګونــو زمانــه‪ ،‬چــې لــه دغــې زمانــې وروســته بــه ان شــاء هللا‬ ‫اســاني راځــي‪ ،‬لکــه چــې هللا عزوجــل زمونــږ ســره وعــده کــړې فرمايــي‪:‬‬ ‫(فــإن مــع العســر يسـ ًـرا إن مــع العســر يسـ ًـرا) [الشــرح‪ ]6 – 5 :‬یقینــا‬ ‫د ســختۍ ســره اســاني وي‪ .‬او فرمايــي‪ :‬وفــي قولــه (وإن جندنــا لهــم‬ ‫الغالبــون) [الصافــات‪ .]173 :‬او زمونــږ لښــکرې بــه غالبــه وي‪.‬‬ ‫خــو اوس دلتــه ســوال دا دی چــې آیــا مونــږ دغــو حاالتــو تــه تیــار‬ ‫یــو؟ آیــا زمونــږ نفســونه قربانــۍ تــه تیــار دي؟ آیــا زمونــږ زړونــه یواځــې‬ ‫ایمــان تــه خالــي شــوي دي؟ آیــا مونــږ دېتــه تیــار یــو چــې پــه دغــې الره‬ ‫کــې نــور پرمختــګ وکــړو؟ آیــا مونــږ پــه دې تــوان لــرو چــې مضبــوط او‬ ‫ثابــت قدمــه و اوســو او هغــه څــه ووایــو چــې صحابــه کرامــو د احــد‬ ‫لــه غــزا وروســته ویــل‪( :‬الذيــن قــال لهــم النــاس إن النــاس قــد جمعــوا‬ ‫لكــم فاخشــوهم فزادهــم إيمانــا وقالــوا حســبنا هللا ونعــم الوكيــل) [آل‬ ‫عمــران‪ .]173 :‬هغــه څــوک چــې خلکــو ورتــه وویــل‪ :‬خلــک درتــه راجمــع‬ ‫شــوي؛ تــرې ویریــږئ‪ ،‬خــو د هغــوی ایمــان نــور هــم زیــات شــو او ویــې‬ ‫ویــل‪ :‬زمونــږ لپــاره هللا عزوجــل کافــي دی او ډیــر ښــه ذمــه وار دی‪.‬‬ ‫صحابــه کرامــو ر�ضــي هللا عنهــم دغــه وینــا ځکــه کولــه چــې؛ هغــوی‬ ‫پــه هللا عزوجــل او د هغــه پــه رســول صلــی هللا علیــه وســلم ایمــان‬ ‫درلــود او پــه هللا عزوجــل او د هغــه پــه نصــرت یــې پــوره بــاور و‪ ،‬او‬ ‫ځکــه چــې هغــوی خپــل کار هللا عزوجــل تــه ســپارلی و او هللا عزوجــل‬ ‫او د هغــه رســول تــه یــې اخــاص درلــود‪ ،‬ځکــه خــو هیــڅ دا�ســې �شــی نــه‬ ‫و پاتــې چــې هغــوی د هللا عزوجــل لپــاره نــه و قربــان کــړی‪ ،‬دا�ســې هیــڅ‬ ‫الره نــه وه پاتــې چــې پــه ازغــو غــوړول شــوې وي او دوی پــرې والړ‬ ‫نــه �شــي‪ ،‬دا چــې کلــه چــې د هللا عزوجــل او د هغــه د رســول صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم ســره د مینــې د اظهــار تــر ټولــو غــوره الر د خپلــو مشــرکو‬ ‫خپلوانــو د ســر پــرې کــول وو نــو دوی دغــه کار هــم وکــړ‪ ،‬ځکــه د هللا‬ ‫عزوجــل او د هغــه د رســول صلــی هللا علیــه وســلم ســره د ټولــو نــه‬ ‫زیاتــه مینــه کــول د هغــوی پــه ایمــان‪ ،‬تقــوا‪ ،‬قربانــۍ او امیدونــو کــې‬ ‫ښــکاره شــوه‪ ،‬دغــه مینــه بیــا د هغــوی پــه ســوچ کــې هــم ښــکاره شــوه‪،‬‬ ‫د هغــوی هللا عزوجــل تــه د شــوق درجــه دا وه چــې هغــوی یواځــې د هللا‬ ‫عزوجــل اراده درلــوده‪ ،‬نــو هللا عزوجــل دې لــه هغــوی څخــه را�ضــي‬ ‫�شــي او مونــږ تــه دې ایمــان‪ ،‬تقــوا او دومــره ځــواک راکــړي لکــه هغــوی‬ ‫تــه چــې یــې ورکــړې و چــې مونــږ هــم هغــه اجرونــه ترالســه کــړو چــې‬ ‫هغــوی ترالســه کــړي وو‪.‬‬ ‫ای زمــا ګرانــو خوینــدو‪ ،‬زمونــږ رول او مســؤولیت ال تــر اوســه‬ ‫پــای تــه نــه دی رســیدلی‪ ،‬بلکــې نــور هــم د شــمیر او اهمیــت پــه حیــث‬ ‫زیــات شــوی‪ ،‬پــه مونــږ الزم دي چــې خپــل نفســونه اصــاح کــړي او د‬ ‫خپلــو اهدافــو د واقعیــت لپــاره د غفلــت لــه خوبــه راویــښ شــو‪ ،‬اوس‬ ‫وخــت رارســیدلی چــې مونــږ پــه خپلــو واجباتــو او خپــل رول کــې دقیــق‬ ‫‪13‬‬

‫نظــر وکــړو او خپــل لومړيتــوب آخــرت تــه ورکــړو نــه دنیــا تــه‪ ،‬پــه مونــږ‬ ‫مســلمانو میرمنو فرض دي چې خپل مســئولیتونه په ډیره ویښــتیا او‬ ‫زیرکتیــا ســره ترســره کــړو او پــه دې پــوه شــو چــې پــه دغــه واجباتــو کــې‬ ‫هــر ډول بــې غــوري بــه زمونــږ پــه هالکــت تمامــه �شــي‪ ،‬زمونــږ ماموریــت‬ ‫لــه هغــې ډیــر لــوی دی چــې مونــږ یــې تصــور کــوو‪ ،‬ځکــه هللا عزوجــل‬ ‫پــه مونــږ احســان کــړی چــې مونــږ د مجاهدینــو‪ ،‬میرمنــې‪ ،‬خوینــدې او‬ ‫مینــدې شــو‪ ،‬نــو آیــا زمونــږ لپــاره مناســب دي چــې مونــږ پــه مــادي ذلیلــه‬ ‫دنیــا مشــغوله شــو؟ لکــه چــې زمونــږ ډیــرې خوینــدې پــه دغــې بــا کــې‬ ‫اختــه دي؟ د ځــان د تیــارۍ لپــاره زمونــږ ســره ډیــره کــم وخــت دی‪،‬‬ ‫ځکــه پــه مونــږ الزم دي چــې د ناراســتۍ خــاورې لــه ځانــه وڅنــډو او‬ ‫د دنیــا زولنــې ماتــې کــړو‪ ،‬آیــا مونــږ د څــه مــودې راهی�ســې هغــه غــوره‬ ‫څــه نــه دي پری�ښــي چــې دنیــا یــې مونــږ تــه را وړانــدې کــول؟ آیــا مونــږ پــه‬ ‫دې دنیــا کــې تــر ټــول ګــران او محبــوب خلــک هغــه مهــال نــه دي پری�ښــي‬ ‫چــې کلــه مونــږ د هجــرت پــه الره کــې لومــړي قدمونــه واخیســتل؟ نــو‬ ‫اوس بیــا ولــې زمونــږ د ځینــو خوینــدو زړونــه د شــیطان پــه لومــه کــې‬ ‫ولویــږي؟ تــردې چــې د ډیــرو زړونــه چټــل شــوي او یــو ځــل بیــا پــه دنیــا‬ ‫پــورې تــړل شــوي‪ ،‬چیرتــه چــې خــوراک‪ ،‬څښــاک‪ ،‬چغلــي‪ ،‬بــې ځایــه‬ ‫خبــرې او مــادي اغــراض زمونــږ لــوی قصــد ګرځیدلــی دی‪ ،‬څومــره‬ ‫د خفــګان خبــره ده چــې مونــږ خپلــې خوینــدې ګــورو چــې د دنیــا ترشــا‬ ‫منــډې وهــي او د خپــل مجاهــد میــړه مرســتې او د خپلــو بچــو تربیــې تــه‬ ‫هیــڅ پــام نــه اړوي ترڅــو د خالــد بــن ولیــد او عبــد هللا بــن الزبیــر پــه‬ ‫څیــر �شــي‪.‬‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪( :‬كنتــم خيــر أمــة أخرجــت للنــاس‬ ‫تأمــرون باملعــروف وتنهــون عــن املنكــر وتؤمنــون بــاهلل) [آل عمــران‪:‬‬ ‫‪ ،]110‬تا�ســې غــوره امــت یاســت چــې د خلکــو لپــاره مقــرر کــړی شــوي‬ ‫یاســت؛ تا�ســې بــه د نیکیــو امــر او د بدیــو څخــه منــع کــوئ او پــه هللا‬ ‫عزوجــل بــه ایمــان لــرئ‪.‬‬ ‫خــو ډیــرې دا�ســې ښــځې وې چــې دار الکفــر تــه ســتنې شــوې؛ هغــوی‬ ‫بــل ځــل میــړه پــه دې بهانــه نــه کاوه چــې زه د خپــل لومــړي میــړه ســره‬ ‫ډیــره زیاتــه مینــه لــرم؛ کــوم چــې شــهید شــوی دی‪-‬بــاذن هللا تعالــی‪-‬‬ ‫اګــر چــې د قیامــت پــه ورځ بــه هرڅــوک د “خپــل ځــان” چیغــې وهــي‪،‬‬ ‫ښــځه بــه د خپــل میــړه پــه غــم کــې نــه وی او میــړه بــه د خپلــې ښــځې‬ ‫پــه غــم کــې نــه وي‪ ،‬نــو بیــا ولــې مونــږ خپــل خواهشــات پریــږدو چــې‬ ‫زمونــږ پــه کارونــو اغیــزه وکــړي؟ آیــا مونــږ دغــه آیــت کــې کلــه ســوچ‬ ‫کــړی چــې فرمايي‪(:‬أفرأيــت مــن اتخــذ إلهــه هــواه) [الجاثيــة‪ ،]23 :‬آیــا‬ ‫تــا هغــه څــوک لیدلــی چــې خپــل خواهــش یــې د معبــود پــه حیــث نیولــی‪.‬‬ ‫پــه مونــږ کــې ډیــرې هغــه دي چــې د هغــه چــا نافرمانــي کــوي څــوک چــې‬ ‫د دوی د خدمــت لپــاره مقــرر وي‪ ،‬ســره لــه دې چــې هللا عزوجــل مونــږ‬ ‫تــه امــر کــړی چــې اطاعــت وکــړو‪( :‬يــا أيهــا الذيــن آمنــوا أطيعــوا هللا‬ ‫وأطيعــوا الرســول وأولــي األمــر منكــم) [النســاء‪ ،]59 :‬ای مومنانــو د‬ ‫هللا عزوجــل خبــره ومنــئ‪ ،‬د هغــه د رســول خبــره ومنــئ او هــم د خپلــو‬ ‫مشــرانو خبــره ومنــئ‪.‬‬ ‫پــه مونــږ کــې څومــره ډیــرې شــته چــې د خپــل میــړه ژونــد یــې راتنــګ‬ ‫کــړی؛ ځکــه هغــه د یــوې نــه زیاتــې ښــځې کــول غــواړي او دغــه ســنت‬

‫راژونــدی کــول غــواړي‪ ،‬چــې د امــت لپــاره پکــې ډیــر خیــر پــروت دی‪،‬‬ ‫خــو دا خــور میــړه تنګــوي اګــر چــې هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬يــا أيهــا الذيــن‬ ‫آمنــوا ادخلــوا فــي الســلم كافــة وال تتبعــوا خطــوات الشــيطان إنــه‬ ‫لكــم عـ ّ‬ ‫ـدو مبيــن) [البق ــرة‪ ،]۲۰۸ :‬ای مومنانــو؛ تا�ســې پــه اســام کــې‬ ‫پــوره داخــل �شــئ او د شــیطان پــه الرو پ�ســې مــه ځــئ ځکــه هغــه ستا�ســې‬ ‫دښــمن دی‪.‬‬ ‫پــه مونــږ کــې ډیــرې دا�ســې دي چــې د شــیطان ســره یــې پــه دې کــې‬ ‫مرســته کــړې چــې د خپــل میــړه او بلــې ښــځې ترمنــځ اړیکــې ســره خرابــې‬ ‫کــړي ځکــه چــې دېتــه زیــات غیــرت ورځــي‪ ،‬آیــا مونــږ د هللا عزوجــل‬ ‫دغــه وینــا هیــره کــړې چــې فرمايــي‪( :‬مــن يشــفع شــفاعة حســنة يكــن لــه‬ ‫نصيــب منهــا ومــن يشــفع شــفاعة ســيئة يكــن لــه كفــل منهــا وكان هللا‬ ‫علــى كل �شــيء مقيتــا) [النســاء‪ ،]85 :‬څــوک چــې نیــک ســفارش وکــړي د‬ ‫هغــه بــه پکــې حصــه وي او څــوک چــې بــد ســفارش وکــړي نــو د هغــه بــه‬ ‫پکــې حصــه وي او هللا عزوجــل پــه هرڅــه حاضــر او ګــواه دی‪.‬‬ ‫پــه مونــږ کــې ډیــرې یواځــې پــه دې غــم کــې دي چــې څرنګــه د کــور نــه‬ ‫بهر والړې �شي او چکرې ووهي‪ ،‬سره له دې چې هللا عزوجل فرمايي‪:‬‬ ‫(وقــرن فــي بيوتكـ ّـن وال ّ‬ ‫تبرجــن تبـ ّـرج الجاهليــة األولــى) [األحــزاب ‪]33‬‬ ‫ای زما ګرانو خویندو هللا عزوجل غني ذات دی؛ مونږ او زمونږ‬ ‫اعمالــو تــه هیــڅ ډول اړتیــا نــه لــري‪ ،‬د هغــه لپــاره د اســمان او ځمکــې‬ ‫خزانــې دي‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬وهللا الغنـ ّـي وأنتــم الفقــراء وإن‬ ‫تتولــوا يســتبدل ً‬ ‫قومــا غيركــم ثــم ال يكونــوا أمثالكم)[محمــد‪،]38 :‬‬ ‫هللا عزوجــل غنــي ذات دی او تا�ســې فقیــران یاســت او کــه وګرځیــدئ‬ ‫نــو هللا عزوجــل بــه ستاســو پــه بــدل کــې نــور خلــک راولــي چــې ستاســو‬ ‫پــه څیــر بــه بیــا نــه وي‪.‬‬ ‫د هللا تعالــی دیــن بــه یــا مونــږ یــا پــه بــل چــا وســاتل �شــي‪ ،‬خــو آیــا‬ ‫مونــږ ولــې د همیشــه لپــاره د اجــر پــه لټــه کــې نــه اوســو؟ بایــد مونــږ دا‬ ‫فرضیــات مقــرر نــه کــړو چــې زمونــږ هجــرت قبــول دی او بایــد مونــږ پــه‬ ‫هللا عزوجــل دا ګمــان ونکــړو چــې مونــږ د هغــه د “ال إلــه إال هللا” کلیمــې‬ ‫د بیــرغ النــدې راجمــع شــوي یــو‪ ،‬ځکــه د هــر فــرد پــه اړه حقیقــت د دې‬ ‫ګمــان برعکــس دی او هغــه دا�ســې چــې هللا عزوجــل پــه مونــږ احســان‬ ‫کــړی چــې دلتــه یــې رارســولي یــو او دا د هغــه فضــل دی چــې مونــږ یــې پــه‬ ‫ډیــر متخلفینــو غــوره کــړي یــو او همدغــه لــوی هللا عزوجــل مونــږ تــه‬ ‫دا ځــواک راکــړ چــې مونــږ د اســامي دولــت پــه مرســته کــې هلــې ځلــې‬ ‫وکــړو‪ ،‬نــو دا د هللا عزوجــل فضــل دی چــې مونــږ تــه یــې هدایــت وکــړ‬ ‫او د دې توفیــق یــې راکــړ چــې مونــږ پــه دغــې الره د هغــه پــه فضــل او‬ ‫رحمــت روان شــو‪ ،‬نــو حقیقــت دادی چــې هللا عزوجــل پــه مونــږ ډیــر‬ ‫فضــل کــړی نــو بایــد د خپــل تــوان ســره ســم د هغــه شــکر اداء کــړو‬ ‫ترڅــو مــو پــه بــل چــا بــدل نــه کــړي او زمونــږ څخــه را�ضــي �شــي او پــه‬ ‫ســمه الره مو کلک کړي‪ ،‬اګر چې د هللا عزوجل الئق شــکر اداء کول‬ ‫ممکــن نــه دی‪.‬‬ ‫آیــا مونــږ هغــه حدیــث لــه یــاده باســلی چــې بخــاري او مســلم د ابــو‬ ‫ســعید الخــدري ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت کــړی‪ ،‬رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم فرمايــي‪« :‬ای د ښــځو ټولیــه تا�ســې خیراتونــه کــوئ‬ ‫ځکــه مــا تا�ســې پــه جهنــم کــې ډیــرې زیاتــې لیدلــې یاســت» هغــوی وویــل‪:‬‬

‫ای رســول هللا پــه څــه المــل؟ هغــه وفرمایــل‪« :‬ځکــه چــې تا�ســې لعنتونــه‬ ‫ډیــر وایاســت او د خپــل میــړه ډیــره نــا شــکري کــوئ»‪.‬‬ ‫ای زمــا ګرانــو خوینــدو؛ کلــه چــې زمونــږ ورونــه خپــل روحونــه د‬ ‫هللا عزوجــل پــه الره کــې قربانــوي‪ ،‬مونــږ ولــې خپلــې ژبــې د هللا عزوجــل‬ ‫پــه ذکــر نــه لونــدوو‪ ،‬کلــه چــې هغــوی د کفــري ټلوالــې ســره مــخ کیــږي نــو‬ ‫مونــږ ولــې د شــپې خپــل رب تــه اوږدې ســجدې نــه ږدو؟ کلــه چــې هغــوی‬ ‫خپــل محبوبیــن تــر شــا پریــږدي او خپلــې قربانــۍ وړانــدې کــوي مونــږ‬ ‫ولــې د خپــل خواهــش قربانــي نــه ورکــوو چــې روژه ونیســو او پــه خپلــو‬ ‫شــهواتو او ژبــو کنتــرول وکــړو؟‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪( :‬ألــم يــأن للذيــن آمنــوا أن تخشــع‬ ‫قلوبهــم لذكــر هللا ومــا نــزل مــن الحــق وال يكونــوا كالذيــن أوتــوا الكتــاب‬ ‫مــن قبــل فطــال عليهــم األمــد فقســت قلوبهــم وكثيــر منهــم فاســقون)‬ ‫[الحديــد‪ ،]16 :‬آیــا پــه مومنانــو وخــت نــه دی راغلــی چــې د هللا عزوجــل‬ ‫ذکــر او هغــه څــه تــه نــرم �شــي چــې هللا عزوجــل رانــازل کــړي دي او د‬ ‫هغــو اهــل کتابــو پــه څیــر نــه �شــي چــې زمانــه پــرې اوږده شــوه او زړونــه‬ ‫یــې ســخت شــول او پــه هغــوی کــې ډیــر فاســقان وو‪.‬‬ ‫وخــت راغلــی چــې مونــږ خپــل زړونــه پــاک کــړو‪ ،‬پــه خپلــو عملونــو‬ ‫کــې ســوچ وکــړو او هــر هغــه څــه د خپــل زړه څخــه لــرې کــړو چــې زمونــږ‬ ‫پاملرنــه ځــان تــه را اړوي او مونــږ لــه خپــل هدفــه ســتنوي‪ ،‬بایــد مونــږ‬ ‫هللا عزوجــل تــه پــه توبــه راســتانه شــو‪ ،‬ګناهونــه پریــږدو‪ ،‬پښــیماني‬ ‫ښــکاره کــړو او د هللا عزوجــل ســره وعــده وکــړو چــې بیــا بــه دغــه ګنــاه‬ ‫نــه کــوو‪ ،‬هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪( :‬قــل يــا عبــادي الذيــن أســرفوا‬ ‫ً‬ ‫جميعــا‬ ‫علــى أنفســهم ال تقنطــوا مــن رحمــة هللا إن هللا يغفــر الذنــوب‬ ‫إنــه هــو الغفــور الرحيــم) [الزمــر ‪ ،]53‬زمــا هغــو بندګانــو تــه ووایــه‬ ‫چــې پــه خپــل ځــان یــې د ګناهونــو زیاتــی کــړی؛ تا�ســې د هللا عزوجــل د‬ ‫رحمــت څخــه مــه نــا امیــده کیــږئ‪ ،‬هللا عزوجــل ټــول ګناهونــه ب�ښــي‪،‬‬ ‫یقینــا هللا عزوجــل بښــونکی مهربــان دی‪ ،‬پــه مونــږ الزم دي چــې د هللا‬ ‫عزوجــل څخــه د هغــه نصــرت او هدایــت وغــواړو‪ ،‬ځکــه هللا عزوجــل‬ ‫هغــه یواځینــی ذات دی چــې مرســته کــوي او نصــرت ورکــوي‪ ،‬فرمايــي‪:‬‬ ‫(إن ينصركم هللا فال غالب لكم وإن يخذلكم فمن ذا الذي ينصركم‬ ‫مــن بعــده وعلــى هللا فليتــوكل املؤمنــون) [آل عمــران‪ ،]160 :‬کــه هللا‬ ‫عزوجــل ستا�ســې مرســته وکــړي نــو بیــا دربانــدې څــوک ن�شــي برال�ســی‬ ‫کیدی او که هغه مو مرسته پریږدي نو بیا به درسره څوک مرسته‬ ‫وکــړي د هغــه نــه وروســته؟ پــه هللا عزوجــل دې مومنــان تــوکل وکــړي‪.‬‬ ‫مونــږ بایــد د هغــو میرمنــو پــه څیــر شــو چــې پــه خپــل رول پوهیــدې‬ ‫او هغــه یــې پــه ښــه توګــه اداء کــوو‪ ،‬ځکــه خــو ای ګرانــې خــور ســتا د‬ ‫مجاهد میړه سره مرسته کول د جهاد په خاوره ستا له مهم رولونو‬ ‫او وظائفــو څخــه دی‪ ،‬پــه دې اړه مونــږ د تاکیــد پــه بــاب زیاتــی نــه کــوو‬ ‫خــو دومــره درتــه وایــو چــې بایــد ســتا کــور د هغــه د راحــت ځــای �شــي‬ ‫نــه د شــکایت کــور‪ ،‬دغــه کــور د هغــه د جهــاد د ځــواک د راجمــع کیــدو‬ ‫ځالــه کــړه د خپــل میــړه نــه د هغــه ټــول ځــواک مــه راکــش کــوه‪ ،‬خپــل‬ ‫غمونــه یــوې خواتــه کــړه او د میــړه حاجتونــو تــه لومــړي تــوب ورکــړه‪،‬‬ ‫پــه کــور کــې د هغــه د وجــود قــدر وکــړه او چــې کلــه نــه وي نــو د هغــه پــه‬ ‫فــراق صبــر وکــړه‪ ،‬ځکــه هغــه د دار الکفــر پــه څیــر پــه کــوم تجــارت یــا‬ ‫خویندې‬

‫‪14‬‬

‫وظیفــه کــې مشــغول نــه دی‪ ،‬بلکــې د هللا عزوجــل پــه الره کــې جهــاد او‬ ‫د لــوی هللا عزوجــل د دیــن خدمــت کــوي‪ ،‬نــو کوښــښ وکــړه چــې خپــل‬ ‫مشــکالت د تــوان مطابــق لــه هغــه پــټ کــړې ترڅــو د جنــګ پــه ډګــر کــې‬ ‫د هغــه لپــاره فتنــه ونــه ګرځــي او د خپــل تــوان مطابــق د هغــه خدمــت‬ ‫وکــړه‪ ،‬د هللا عزوجــل پــه احســان او فضــل بــه تــه د هغــې اجــر ومومــې‬ ‫ان شــاء هللا‪ ،‬ابــن ابــي الدنیــا د جابــر بــن عبــد هللا ر�ضــي هللا عنــه څخــه‬ ‫روایــت کــوي وايــي‪“ :‬مونــږ د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ســره‬ ‫ناســت وو‪ ،‬یــوه ښــځه راغلــه او ویــې ویــل‪ :‬ای د هللا عزوجــل پیغمبــره‬ ‫زه تاتــه د ښــځو اســتازې یــم؛ ای د هللا عزوجــل رســوله د ســړو او‬ ‫ښــځو رب یو هللا عزوجل دی‪ ،‬آدم د ســړو او ښــځو په ګډه پالر دی‪،‬‬ ‫حواء د ســړو او ښــځو په ګډه مور ده‪ ،‬ته هللا عزوجل ســړو او ښــځو‬ ‫ته په ګډه راســتولی یې‪ ،‬خو ســړي چې جهاد ته والړ �شــي او ووژل �شــي‬ ‫نــو هغــوی د هللا عزوجــل پــه نیــز ژونــدي دي رزق ورکولــی �شــي‪ ،‬کلــه‬ ‫چــې هغــوی د هللا عزوجــل پــه الره کــې ووځــي نــو د هغــوی لپــاره دومــره‬ ‫اجــر دی چــې تاتــه معلــوم دی‪ ،‬خــو مونــږ د هغــوی خدمــت کــوو او خپــل‬ ‫نفســونه د هغــوی لپــاره بنــدوو‪ ،‬زمونــږ لپــاره څــه اجــر دی؟ نــو رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم ورتــه وویــل‪ :‬پــه ښــځو زمــا ســام ووایــه او‬ ‫ورتــه ووایــه‪ :‬د میــړه خبــره منــل د دغــې ټولــو ســره برابــره ده‪ ،‬خــو پــه‬ ‫تا�ســې کــې ډیــرې کمــې دغــه کار کــوي”‪( .‬النفقــة علــى ال ِعيــال)‪.‬‬ ‫نــو ای خوینــدو بایــد مونــږ خپــل نیتونــه تــازه کــړو‪ ،‬ځکــه رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪“ :‬یقینــا د عملونــو دار مــدار پــه نیــت‬ ‫پــورې دی او د هــر ســړي لپــاره هغــه څــه دي چــې نیــت یــې ورتــه کــړی‬ ‫وي” [رواه البخــاري ومســلم]‬ ‫د نــن نــه پــس بایــد مونــږ پــه خدیجــه ر�ضــي هللا عنــه پ�ســې اقتــداء‬ ‫وکــړو‪ ،‬کومــې تــه چــې هللا عزوجــل ســام راســتولی و او پــه جنــت کــې یــې‬ ‫د یــو کــور زیــری ورکــړی و‪ ،‬دا پــه دې خاطــر چــې هغــې ســمدس ایمــان‬ ‫راوړ او بیــا یــې د خپــل میــړه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم کلکــه‬ ‫مرســته وکــړه‪ ،‬همــدا ډول بایــد مونــږ پــه عائشــه ر�ضــي هللا عنهــا پــورې‬ ‫اقــداء وکــړو؛ کومــې تــه چــې هللا عزوجــل پــوره عقــل او عجیبــه ذاکــره‬ ‫ورکــړې وه‪ ،‬چــې د هغــې پــه تــرڅ کــې یــې مونــږ تــه پــوره برخــه احادیــث‬ ‫رانقــل کــړل‪ ،‬تــردې چــې زمونــږ اســامي کتابتــون بــه هلــه پــوره �شــي‬ ‫ترڅــو د هغــې علــم پکــې ځــای ونی�ســي‪ ،‬همــدا ډول پــه مونــږ الزم دي‬ ‫چــې د ټولــو امهــات املومنیــن اقتــداء وکــړو او هــم د هغــو مســلمانو‬ ‫میرمنــو چــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم چاپیــره وې‪.‬‬ ‫د دې ترڅنــګ ګرانــو خوینــدو بایــد مونــږ ټــول لــوی او واړه‬ ‫ګناهونــه پریــږدو‪ ،‬د خپلــو ګناهونــو لــه اثــره پــه ویــره کــې شــو‪ ،‬مونــږ‬ ‫بایــد پــه تشــو امیدونــو او هیلــو ژونــد ونــه کــړو‪ ،‬ځکــه مونــږ ســره دا‬ ‫ضمانــت نشــته چــې زمونــږ اعمــال بــه قبــول وي او نــه راســره دا زیــری‬ ‫شــته چــې مونــږ جنتیانــې یــو‪ ،‬مونــږ تــه پــکار دي چــې فــرض عملونــه د‬ ‫احســان پــه درجــه کــې وکــړو او همیشــه پــه نفلــي اعمالــو کــې کوښــښ‬ ‫وکــړو‪.‬‬ ‫پــه پــای کــې درتــه دا یادونــه کــوم چــې بایــد مونــږ دنیــا او د هغــې‬ ‫خایســت طــاق کــړو‪ ،‬بایــد د مشــکالتو او ازموینــو درد مونــږ د ایمــان‬ ‫پــه خونــد ســره بــدل کــړو او هغــه دا�ســې چــې مونــږ یــاد وســاتو چــې دغــه‬ ‫‪15‬‬

‫درد مونــږ هللا عزوجــل تــه نــږدې کــوي‪ ،‬نــو بیــا بــه دغــه درد څومــره‬ ‫خونــدور وي! پــه مــوږ کــې دې دا�ســې ښــځې هــم وي چــې هغــوی د جنــګ‬ ‫څخــه بغیــر لــه شــهادته د خپــل میــړه او او بچــو پــه راســتنیدو خفــه‬ ‫�شــي‪.‬‬ ‫نــو پــه بهــادرئ والړې �شــئ‪ ،‬پــه دې جګــړه کــې قربانــي ورکــړئ‪ ،‬لکــه‬ ‫چــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه زمانــه کــې نیکــو میرمنــو‬ ‫ورکــړې وه‪ ،‬هغــوی دغــه کار پــه دې خاطــر نــه کاوه چــې ســړي نــه وو‬ ‫خــو هغــوی د جهــاد او د هللا عزوجــل پــه الره کــې د جهــاد‪ ،‬قربانــۍ او‬ ‫جنــت ســره مینــه وه‪ ،‬پــه دغــو میرمنــو کــې یــوه هــم ام عمــاره نســیبه‬ ‫بنــت کعــب االنصاریــه وه‪ ،‬ذهبــي رحمــه هللا نقــل کــوي چــې هغــه احــد‪،‬‬ ‫حدیبیــه‪ ،‬حنیــن او د یمامــي پــه جګــړه کــې شــریکه وه‪ ،‬هغــې بــه پــه ډیــر‬ ‫شــجاعت ســره جنــګ کاوه‪ ،‬هغــې یــو الس هــم د هللا عزوجــل پــه الره‬ ‫کــې قربــان کــړی و‪ ،‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د هغــې پــه اړه‬ ‫ویلــي وو‪ « :‬نــن ورځ د نســیبه مقــام د فالنــي او فالنــي د مقــام څخــه‬ ‫بهتــر وو» [ســیر اعــام النبــاء]‪.‬‬ ‫نــو اوس بایــد مونــږ د دغــو نیکــو میرمنــو پــه پرتلــه خپــل ځــان تــه‬ ‫وګــورو چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم بــه زمونــږ پــه اړه څــه‬ ‫وايــي؟‬ ‫مقابلــه پــه خپــل وروســتي پــړاو کــې ده نــو زمــا ګرانــې خــور خپــل‬ ‫کوښــښ جــاري وســاته اګــر کــه مشــکالت وي‪ ،‬لــه هللا عزوجــل‬ ‫مرســته غــواړه او پــرې یقیــن ســاته‪ ،‬د هغــه پــه الره کــې پــه هــر مشــکل‬ ‫صبــر کــوه‪ ،‬ځکــه هللا عزوجــل د صابرینــو ســره دی‪(،‬إن هللا مــع‬ ‫الصابريــن) [األنفــال ‪ ،]46‬د هللا عزوجــل د رضــا پــه ترالســه کولــو‬ ‫کــې جذبــه ناکــه اوســه‪ ،‬او د هللا عزوجــل پــه الره کــې د هــر قیمتــي او‬ ‫ګــران بیــه څیــز قربانــۍ تــه تیــاره اوســه‪ ،‬پــه دې ســره بــه ســتا زړه د‬ ‫هللا عزوجــل پرتــه د هــر څــه د تعلــق نــه پــاک وي‪ ،‬پــه همدغــه مقصــد‬ ‫پ�ســې مونــږ راغلــي هــم یــو‪ ،‬نــو بایــد مونــږ هللا عزوجــل تــه خپــل رحلــت‬ ‫مکمــل کــړو‪.‬‬ ‫ګرانــې خــور نیکــو اعمالــو تــه مخــه کــړه او خپــل امیــد د هغــې پــه‬ ‫قبولتیــا کــې وګرځــوه‪ ،‬او د دوه نیکــو پایلــو څخــه د یــوې پــه طمعــه‬ ‫اوســه‪ ،‬یــا کامیابــي او یــا شــهادت‪.‬‬ ‫خپلــې خبــرې د هللا عزوجــل پــه دغــو پــوره کلماتــو پــای تــه رســوم‬ ‫چــې فرمايــي‪( :‬وجاهــدوا فــي هللا حـ ّـق جهــاده هــو اجتباكــم ومــا جعــل‬ ‫عليكــم فــي الديــن مــن حــرج ملــة أبيكــم إبراهيــم هــو سـ ّـماكم املســلمين‬ ‫مــن قبــل وفــي هــذا ليكــون الرســول شـ ً‬ ‫ـهيدا عليكــم وتكونــوا شــهداء‬ ‫علــى النــاس فأقيمــوا الصــاة وآتــوا الــزكاة واعتصمــوا بــاهلل هــو‬ ‫موالكــم فنعــم املولــى ونعــم النصيــر) [الحــج ‪ ،]78‬د هللا عزوجــل پــه‬ ‫الره کــې حــق جهــاد وکــړئ‪ ،‬هغــه تا�ســې غــوره کــړي یاســت‪ ،‬پــه تا�ســې‬ ‫یــې پــه دیــن کــې کومــه تنګــي نــه ده راوســتې‪ ،‬ستا�ســې د پــار ابراهیــم‬ ‫علیــه الســام دیــن دی‪ ،‬همغــه تا�ســې مســلمانان نومولــي یاســت‪،‬‬ ‫مخکــې هــم او پــه دې کتــاب کــې هــم‪ ،‬ترڅــو پیغمبــر پــه تا�ســې ګــواه‬ ‫�شــي او تاســو بیــا پــه خلکــو ګــواه �شــئ‪ ،‬نــو د ملونــځ پابنــدي وکــړئ او‬ ‫زکاة ورکــړئ پــه هللا عزوجــل پــورې ځــان خــاص کــړئ‪ ،‬هللا عزوجــل‬ ‫ستا�ســې دوســت او مــوال دی هغــه ډیــر ښــه مــوال او مرســتندوی دی‪.‬‬

‫ذات لـ َـره ثنــاء ده چــې َ پــه خپــل قدرمنــد کتــاب کــې یــې‬ ‫هغــه‬ ‫َ َ َّ َ ْ ُ ْ ُ َ ْ ْ َ َ َ ُ َ َ َ َ َ َ َ َّ‬ ‫اللُ‬ ‫فرمایلــي‪( :‬ولــا رأى الؤ ِمنــون الحــزاب قالــوا هــذا مــا وعدنــا‬ ‫ُ‬ ‫ََ ُ ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫صـ َـد َق َّ ُ‬ ‫ـول ُه َو َ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه َو َمــا َز َاد ُهـ ْـم ِإل ِإ َيم ًانــا َوت ْسـ ِـل ًيما)‬ ‫ورسـ‬ ‫[األح ــزاب‪ ،]22 :‬ژبــاړه‪ :‬او کلــه چــې مومنانــو د کفــارو ډلــې ولیدلــې نــو‬ ‫ویــې ویــل‪ :‬دا هغــه څــه دي چــې هللا عزوجــل او د هغــه رســول صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم یــې زمونــږ ســره وعــده کــړې وه او هللا عزوجــل او د‬ ‫هغه رســول صلی هللا علیه وســلم ريښــتیا ویلي او په دوی کې زیات‬ ‫نــه شــول مګــر ایمــان او هللا عزوجــل تــه تســلمیدل‪ .‬او زه ګواهــي‬ ‫کــوم چــې نشــته الئــق د بندګــۍ مګــر یواځــې هللا عزوجــل دی‪ ،‬هیــڅ‬ ‫شــریک یــې نشــته او ګواهــي کــوم چــې محمــد صلــی هللا علیــه وســلم د‬ ‫هغــه پیغمبــر او بنــده دی چــې‬ ‫هللا عزوجل د تورې سره د قیامت نه مخکې زیری ورکوونکی‪،‬‬ ‫ویــره ورکوونکــی او هللا عزوجــل لــوري تــه بلنــه ورکوونکــی راســتولی‬ ‫د هغــه تعالــی پــه حکــم چــې روښــانه ډیــوه ده‪ ،‬د هغــه پــه رالیږلــو یــې‬ ‫پــه خلکــو دلیــل ثابــت کــړ‪ ،‬الره یــې پــرې واضحــه کــړه او د توحیــد‬ ‫مرســته یــې پــرې وکــړه‪ ،‬بیــا هغــه د هللا عزوجــل پــه الره کــې جهــاد‬ ‫وکــړ تــردې چــې دیــن قائــم شــو‪ ،‬پــه هغــه او د هغــه پــه آل دې درود او‬ ‫ډیــر ســامونه وي‪...‬لــه دې وروســته‪:‬‬ ‫د هللا عزوجــل د هغــه ســنتونو څخــه چــې هیــڅ ډول تغیــر او‬ ‫بدلــون پکــې نــه راځــي یــو هــم پــه خپلــو مومنــو بندګانــو امتحــان‬ ‫ـل پــه خپلــه دې وینــا کــې‬ ‫کــول دي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې هللا عزوجـ‬ ‫َ َ َ َّ ُ َ ُ ْ َ ُ َ َ ُ ُ َ َّ َ ُ ْ َ‬ ‫خبــر ورکــړی‪( :‬أح ِســب النــاس أن يتركــوا أن يقولــوا آمنــا وهــم ل‬ ‫ُ ْ َ ُ َ َ َ َ َّ‬ ‫َ ْ ْ َ َ َ ْ َ َ َّ َّ ُ َّ َ َ ُ‬ ‫ص َدقــوا‬ ‫ـون * َولقـ ْـد ف َت َّنــا ال ِذيـ َـن ِمــن قب ِل ِهــم فليعلمــن الل ال ِذيــن‬ ‫يفتنـ‬ ‫َ َ َ ْ َ َ َّ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫وليعلمــن الك ِاذ ِبيــن)[‪ 2-3‬عنكبــوت]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬آیــا خلــک ګمــان کــوي‬ ‫چــې دوی بــه یواځــې پــه دې پریښــودل �شــي چــې وايــي مونــږ ایمــان‬ ‫راوړی او پــر دوی بــه ازموینــه نــه راځــي‪ ،‬یقینــا مونــږ پــه هغــو خلکــو‬ ‫ازموینــه کــړې وه چــې د دوی څخــه پخــوا وو‪ ،‬نــو خامخــا بــه هللا‬ ‫عزوجــل ریښــتوني خلــک معلــوم کــړي او خامخــا بــه درواغــژن هــم‬ ‫معلــوم کــړي‪.‬‬ ‫او بــل ځــای هللا عزوجــل فرمايــي‪(َ :‬و َلـ ْـو َي َشـ ُـاء َّ ُ‬ ‫الل َل َنت َ‬ ‫صـ َـر م ْن ُهــمْ‬ ‫َّ َ َ ِ‬ ‫َ َٰ ّ َ ْ ُ َ َ ْ َ ُ َ ْ َ َّ َ ُ ُ‬ ‫َ‬ ‫الل فلــن ُي ِضـ َّـل‬ ‫ـض وال ِذيــن ق ِتلــوا ِفــي سـ ِـب ِيل ِ‬ ‫َو ْل ِكـ َـن ِليبلــو بعضكــم ِببعـ ٍ‬ ‫أع َمال ُهـ ْـم) [محمــد‪ ،]4 :‬ژبــاړه‪ :‬او کــه د هللا عزوجــل خوښــه وی نــو‬ ‫لــه دوی بــه یــې بدلــه اخیســتې وی‬ ‫خــو پــه دې خاطــر چــې یــو پــه بــل وا ازمویــل �شــي او هغــه خلــک‬ ‫چــې د هللا عزوجــل پــه الره کــې ووژل �شــي د هغــوی عملونــه بــه هیــڅ‬ ‫کلــه بربــاد نــه �شــي‪.‬‬

‫نو مومن باید ازموینې ته ځان تیار کړي‬ ‫پــه هغــه قد�ســي حدیــث کــې راغلــي چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم یــې د خپــل رب تعالــی څخــه روایــت کــوي‪( :‬خبــردار مــا تــه خپــل‬ ‫رب امــر کــړی چــې زه تاســو تــه هغــه څــه وښــایم چــې مــا تــه یــې نــن‬ ‫راوښــودل او تاســو پــرې پــوه نــه یاســت‪ :‬هــر هغــه مــال چــې مــا خپــل‬ ‫بنــده تــه ورکــړي حــال دی‪ ،‬مــا خپــل ټــول بنــدګان موحدیــن پیــدا‬ ‫کــړي دي بیــا پــه دوی شــیطانان راغلــل او لــه خپــل دیــن څخــه یــې‬ ‫لــرې ویســتل‪ ،‬او هغــه څــه یــې پــرې حــرام کــړل چــې مــا ورتــه حــال‬ ‫کــړي وو او دوی تــه یــې امــر ورکــړ چــې زمــا ســره شــرک وکــړي چــې‬ ‫مــا پــه هغــې هیــڅ دلیــل نــه دی راســتولی‪ ،‬او هللا عزوجــل د ځمکــې‬ ‫اهــل تــه وکتــل‪ ،‬نــو عــرب او عجــم یــې ټــول لــه نظــره بــد تیــر شــول‪،‬‬ ‫مګــر ډیــر کــم پاتــې د اهــل کتابــو څخــه‪ ،‬او فرمايــي‪ :‬ای محمــده تــه‬ ‫مــا پــه دې خاطــر واســتولې چــې پــه تــا ازموینــه وکــړم او پــه تــا نــور و‬ ‫ازمایــم‪ ،‬او پــه تــا مــې دا�ســې کتــاب رانــازل کــړی چــې اوبــه یــې نــه �شــي‬ ‫وینځلــی‪ ،‬پــه ویښــه او خــوب کــې بــه یــې لولــې‪ ،‬او هللا عزوجــل ماتــه امــر‬ ‫کــړی چــې قریــش وســوځوم‪ ،‬نــو مــا ورتــه وویــل‪ :‬دوی خــو بــه بیــا زمــا‬ ‫ســر چکنــي کــړې او د ډوډۍ پــه څیــر بــه یــې مخــې تــه کیــږي‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫وفرمایــل‪ :‬دا�ســې یــې لــه کورونــو وباســه لکــه تــه چــې یــې ویســتلی وې‪،‬‬ ‫او تــه ورســره جنــګ وکــړه مونــږ درســره جنــګ کــې شــریک یــو‪ ،‬تــه‬ ‫خیــرات کــوه مونــږ بــه پــه تــا خرچــه کــوو‪ ،‬تــه یــو لښــکر واســتوه مونــږ‬ ‫به هغه شــان پنځه لښــکرې واســتوو‪ ،‬او د خپلو تابعدارو ملګروپه‬ ‫واســطه د نافرمانــو ســره وجنګیــږه)[رواه مســلم]‪.‬‬ ‫دغــه ازموینــې چــې نــن پــر اســامي دولــت تیريــږي‪ ،‬چــې ټــول‬ ‫کفــري ملتونــه او ډلــې پــرې راجمــع شــوي‪ ،‬دا هرڅــه نــه دي مګــر د‬ ‫هللا عزوجــل د دغــې وعــدې مصــداق دی‪ ،‬نــو مونــږ پــه دې مهــال کــې‬ ‫یواځــې هغــه څــه وايــو چــې زمونــږ ســلفو صالحینــو؛ د رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم صحابــه کرامــو بــه ویــل‪ ،‬کلــه چــې هغــوی د‬ ‫کفــارو ډلــې ولیدلــې‬ ‫نــو ویــې ویــل‪ :‬دا هغــه څــه دي چــې هللا عزوجــل یــې زمونــږ ســره‬ ‫وعــده کــړې او هللا عزوجــل او د هغــه رســول ريښــتیا ویلــي‪ ،‬او پــه‬ ‫دغــه حالــت لیدلــو پــه دوی کــې نــور هــم ایمــان او هللا عزوجــل تــه‬ ‫تســلیمیدل زیــات شــول‪.‬‬ ‫هللا عزوجــل پَــه ســورة البق ــرة کـ َـې دا ْ خبــره رانــازل کــړې وه‬ ‫َ‬ ‫ََ‬ ‫َ ُ ُ ْ َ َّ ُ َ َّ‬ ‫چــې‪( :‬أ ْم َح ِسـ ْـب ُت ْم أن ْت ْدخلــوا ال َج َّنــة َولــا َيأ ِتكــم َّمثـ ُـل ال ِذيـ َـن خلـ ْـوا‬ ‫مــن َق ْبل ُكــم َّم َّسـ ْـت ُه ُم ْال َبأ َسـ ُـاء َو َّ‬ ‫الضـ َّـر ُاء َو ُز ْلز ُلــوا َح َّتـ ٰـى َي ُقـ َ‬ ‫الر ُسـ ُ‬ ‫ـول َّ‬ ‫ـول‬ ‫ِ‬ ‫َ ِ َّ َِ َ ُ َ َ ُ َ َ ٰ َ ْ ُ َّ َ َ َّ َ ْ َ َّ َ‬ ‫الل ق ِريـ ٌـب) [‪،]214‬‬ ‫الل أل ِإن نصــر ِ‬ ‫وال ِذيــن آمنــوا معــه متــى نصــر ِ‬ ‫خاص‬

‫‪16‬‬

‫ژبــاړه‪ :‬آیــا تاســو ګمــان کــوئ چــې تاســو بــه جنــت تــه داخــل �شــئ او پــه‬ ‫تاســو هغــه ډول ســختۍ نــه دي راغلــي چــې ستاســو څخــه پــه پخوانــو‬ ‫خلکــو راغلــې وې‪ ،‬هغــوی تــه مالــي او ځانــي تکلیفونــه رســیدلي وو او‬ ‫هغــه لــړزول شــوي وو‪ ،‬تــردې چــې د وخــت رســول او د هغــه ســره‬ ‫ملګــرو بــه وویــل‪ :‬د هللا عزوجــل مرســته بــه کلــه راځــي؟ خبــردار د هللا‬ ‫عزوجــل مرســته ډیــره نــږدې ده‪.‬‬ ‫نــو هللا عزوجــل دا خبــره پــه ډاګــه کــړه او پــه هغــه چــا یــې رد‬

‫روافض د صلیب د بیرغ الندې زمونږ پرخالف راغونډ شوي‬

‫وکــړ چــې د دې خــاف ګمــان کــوي؛ چــې دوی بــه ترهغــې جنــت تــه‬ ‫داخــل نــه �شــي چــې د پخوانــو پــه څیــر پــرې ازموینــې نــه وي راغلــې‪،‬‬ ‫پــه مالــي ازموینــو چــې محتاجــي او فقــر دی‬ ‫او پــه مالــي تکلیفونــو؛ مرضونــو او دردونــو او پــه زلزلــه چــې‬ ‫هغــه د دښــمن څخــه لــړزان دی‪ ،‬بیــا چــې د خنــدق پــه کال د کفــارو‬ ‫ډلــې راغلــې او مومنانــو ولیدلــې‪ ،‬نــو ویــې ویــل‪ :‬دا هغــه څــه دي چــې‬ ‫هللا عزوجــل او د هغــه رســول صلــی هللا علیــه وســلم زمونــږ ســره‬ ‫وعــده کــړې وه‪ ،‬او هللا عزوجــل او د هغــه رســول صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم مونــږ تــه ریښــتیا ویلــي وو‪ ،‬مومنــان پــه دې پــوه شــول چــې‬ ‫هللا عزوجــل پــه دوی د لــړزان او زلزلــې ازموینــه کــړې‪ ،‬او دوی‬ ‫تــه د ا�ســې مشــکالت راغلــل چــې پــه پخوانــو امتونــو راغلــي وو‪،‬‬ ‫او پــه دوی کــې زیــات نــه شــو مګــر ایمــان او د هللا عزوجــل حکــم‬ ‫تــه تســلیمدل‪ ،‬دغــه نــن ورځ د صادقــو مســلمانان حــال هــم دی‪،‬‬ ‫لکــه څرنګــه چــې دغــه د هــرې زمانــې د صادقــو مســلمانانو حــال‬ ‫و‪ ،‬او دغــه فتنــه چــې د خالفــت پــه دولــت کــې ورســره مســلمانان‬ ‫الس او ګریــوان دي‪ ،‬د دغــو مفســدو کفــارو پــر وړانــدې چــې د‬ ‫اســام پــه شــریعت یــې یرغــل پیــل کــړی‪ ،‬نــو دغــه ډول احــوال‬ ‫د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه زمانــه کــې هــم تیــر شــوي‬ ‫وو‪ ،‬هللا عزوجــل پــرې خپــل نبــي او د هغــه ســره مومنــان مبتــا‬ ‫کــړي وو‪ ،‬هللا عزوجــل پــه دغــو واقعاتــو کــې واضــح ســورتونه او‬ ‫‪17‬‬

‫روښــانه ایتونــه راولیــږل او د احادیثــو پــه کتابونــو کــې لــه دغــې‬ ‫ډیــر واقعــات هــم ذکــر دي‪.‬‬ ‫امــام ابــن تیمیــه رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د قــرآن او ســنت نصــوص‪،‬‬ ‫کــوم چــې د محمــد صلــی هللا علیــه وســلم دعــوت دی‬ ‫پــه دواړو کــې عــام مخلــوق ذکــر دی او د هللا عزوجــل پــه کتــاب‬ ‫او د هغــه د رســول صلــی هللا علیــه وســلم پــه ســنت کــې د هغــه تعالــی‬ ‫وعــدې‪ ،‬دغــه وعــدې بــه د امــت وروســتنیو تــه دا�ســې ورســيږي لکــه‬ ‫چــې لومړیــو تــه رســیدلې‬ ‫وې‪ ،‬هللا عزوجــل مونــږ‬ ‫تــه د پخوانېــو امتونــو‬ ‫کې�ســې ځکــه کــوي‬ ‫چــې مونــږ تــرې عبــرت‬ ‫واخلــو‪ ،‬مونــږ خپــل‬ ‫حــال د هغــوی د حــال‬ ‫ســره یــو شــان کــړو او د‬ ‫امتونــو ورســتني خلــک‬ ‫پــه لومړنیــو قیــاس کــړو‪،‬‬ ‫نــو د وروســتنيو څخــه د‬ ‫یــو مومــن لپــاره بــه‬ ‫د هغــه څــه ســره‬ ‫ورتــه والــی وي چــې د‬ ‫لومړنیــو مومنانــو لپــاره‬ ‫حاصــل شــوي دي” د ابــن‬ ‫تیمیــه رحمــه هللا خبــره‬ ‫پــای تــه ورســیده‪.‬‬ ‫نــو د بــدر پــه غــزا‬ ‫کــې هللا عزوجــل مونــږ تــه د خپــل نبــي صلــی هللا علیــه وســلم حــال‬ ‫بیــان کــړی او د صحابــه کرامــو حــال د هغــوی د دښــمن ســره‪،‬‬ ‫َ ْ َ َ َُ‬ ‫َ ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ان لكـ ْـم َآيــة ِفــي ِفئ َت ْيـ ِـن ال ْ َتق َتــا ِفئــة‬ ‫هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬قــد ك‬ ‫َّ َ ُ ْ َ ٰ َ َ ٌ َ َ ْ َ ُ ّ ْ َ ْ ْ َ َ ْ‬ ‫َُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫الل وأخــرى كا ِفــرة ٰيرونهــم ِمثلي ِهُــم رأ َي العيـ ِـن‬ ‫تقا ِتـ ُـل ِفــي َسـ ِـب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫صــره َمــن َي َشـ ُـاء إ َّن فــي َذلـ َـك َلع ْبـ َـر ًة ّلولــي ْال ْب َ‬ ‫َ َّ ُ ُ َ ّ ُ َ ْ‬ ‫صـ ِـار)‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫والل يؤ ِيــد ِبن ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫[آل عمــران‪]13 :‬‬ ‫ستاســو لپــاره پــه هغــو دوه ډلــو کــې د عبــرت نښــه وه چــې ســره‬ ‫مخامــخ شــوې‪ ،‬یــوه ډلــه د هللا عزوجــل پــه الره کــې جنګیــده اوبلــه‬ ‫کافــره ډلــه وه‪ ،‬هغــوی مومنــان د ســترګو پــه لیــد کــې دو چنــده‬ ‫لیــدل‪ ،‬او هللا عزوجــل هغــه څــوک پــه خپلــه مرســته پیــاوړی کــوي‬ ‫چــې خوښــه یــې وي‪ ،‬یقینــا پــه دې کــې د ســترګو لرونکــو لپــاره د‬ ‫عبــرت نښــه ده‪.‬‬ ‫بیــا هللا عزوجــل مونــږ تــه د مومنانــو َلخــوا د بنــي النضیــر‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫ََ‬ ‫ـي‪(ُ :‬هـ َـو الـ ِـذي أخـ َـر َج ال َ ِذيـ َـن كفـ ُـروا‬ ‫کالب َنــدي ذکــر کــړې‪ ،‬فرمايـ‬ ‫ْ‬ ‫َ ْ َ َّ ْ َ ْ َ َ َ ُ ْ َ ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ِمـ ْـن أ ْهـ ِ َـل ال ِك َتـ‬ ‫ـاب ِمــن ِدي ِار ِهــم ِلو ِل الحشـ َ ِـر مــا ظننتــم أن يخرجــوا‬ ‫ِ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ َ ُّ َّ ُ َّ َ ُ ُ ْ ُ ُ ُ ُ ّ َ َّ‬ ‫الل َفأ َت ُاهـ ُـم َّ ُ‬ ‫الل ِمـ ْـن َح َْيــث لـ ْـم‬ ‫وظنــوا أنهــم ما ِنعتهــم حصونهــم ِمــن‬ ‫ِ‬ ‫ُُ‬ ‫َ َْ ُ َ َ َ َ‬ ‫الر ْعـ َـب ُي ْخر ُبـ َ‬ ‫ـون ُب ُي َ‬ ‫وت ُهــم بأ ْي ِديهــمْ‬ ‫وبهـ ُـم ُّ‬ ‫ل‬ ‫ق‬ ‫ـي‬ ‫ـ‬ ‫ف‬ ‫ف‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ْ َْ َ ِ‬ ‫َي َ‬ ‫حت ِســب ْوا ُ ْ وقــذ َ َ ْ َ ُ َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫وأيـ ِـدي الؤ ِم ِنيــن فاعت ِبــروا يــا أ ِولــي البصـ ِـار) [الحشــر‪ ،]۲ :‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫هللا عزوجــل هغــه ذات دی چــې کفــار اهــل کتــاب یــې د خپلــو‬ ‫کورونــو څخــه د لومــړي حشــر لپــاره شــام تــه وویســتل‪ ،‬تا�ســې‬ ‫خاص‬

‫نن ورځ دوی رسه یوځای دي خو سبا به دوی ټول رسه جال او د یوبل مخالف وي‬

‫ګمــان نــه کاوه چــې دوی بــه ووځــي‪ ،‬او د هغــوی هــم دا ګمــان و‬ ‫چــې د هغــوی کالوې بــه دوی د هللا عزوجــل څخــه خونــدي کــړي‪،‬‬ ‫نــو هللا عزوجــل ورتــه لــه دا�ســې پلــوه راتــګ وکــړ چــې د دوی پــه‬ ‫ګمــان کــې هــم نــه وه‪ ،‬او د دوی پــه زړونــو کــې یــې رعــب واچــوه‪،‬‬ ‫دوی بــه پــه خپلــو الســونو او د مومنانــو پــه الســونو خپــل کورونــه‬ ‫ورانــول‪ ،‬نــو ای د ســترګو خاوندانــو عبــرت واخلــئ‪.‬‬ ‫نــو هللا عزوجــل مونــږ تــه امــر کــړی‪ ،‬چــې مونــږ د هغــه چــا لــه‬ ‫حــال څخــه عبــرت واخلــو چــې پــه دې امــت کــې زمونــږ څخــه مخکــې‬ ‫تیــر شــوي او هــم د هغــو امتونــو څخــه چــې د هغــوې څخــه مخکــې وو‪،‬‬ ‫بیــا هللا عزوجــل د خپــل کتــاب پــه ډیــرو ځایونــو کــې ذکــر کــړې‪ ،‬چــې‬ ‫د امتونــو پــه اړه د هللا عزوجــل ســنت عــام او پرلپ�ســې جـ َـاري دی‪،‬‬ ‫َ َّ ْ‬ ‫َ َ َ َ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫ََ‬ ‫هللا عزوجــل فرمايــي َ(ولـ ْـو قاتلكـ ُـم ال ِذيـ َـن كفـ ُـروا ل َولـ ُـوا ال ْد َبـ َـار ثـ َّـم‬ ‫َ َ‬ ‫َل َيجـ ُـد َ‬ ‫ون َو ِل ًّيــا َول ن ِصيـ ًـرا) [الفتــح‪ ،]22 :‬ژبــاړه‪ :‬کــه چیرتــه کفــارو‬ ‫ِ‬ ‫ستا�ســې ســره جګــړه پیــل کــړي وی نــو شــاګانې بــه ېــې درتــه راړولــې‬ ‫وی او بیــا بــه د هغــوی ســره هیــڅ دوســت او مرســتندوی نــه وی‪.‬‬ ‫دغــه د هللا عزوجــل هغــه ســنت دی چــې مخکــې تیــر شــوي دي او‬ ‫تــه بــه د هللا عزوجــل د ســنت لپــاره کــوم بدلــون ونــه ګــورې‪ ،‬نــو د‬ ‫اســامي دولــت هــر مجاهــد تــه پــکار دي‪ ،‬چــې پــه بندګانــو کــې د هللا‬ ‫عزوجــل د ســنت څخــه عبــرت واخلــي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه پــه دغــې‬ ‫نــاوړه او ســخته حملــه کــې چــې پــه دار االســام او د خالفــت پــه‬ ‫خــاوره پیــل شــوې‬ ‫چیرتــه چــې نفــاق خپــل ســر راویســتی او کفــر خپلــې داړې چینګــې‬ ‫کــړي‪ ،‬منافقــان او د زړه مریضــان ګمــان کــوي‬ ‫چــې هللا عزوجــل او د هغــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د‬ ‫مومنانــو ســره د دوکــې وعــده کــړې او دا چــې د هللا عزوجــل او د‬ ‫هغــه د رســول ډلــه بــه خپــل اهــل تــه کلــه هــم راســتنه نــه �شــي‪ ،‬دغــه‬ ‫کار د منافقانــو پــه زړونــو کــې خایســته شــوی دی‪ ،‬دوی نــاکاره‬ ‫ګمانونــه کــوي او دوی هــاک شــوی قــوم دی‪.‬‬ ‫د دغــه ســترو حادثاتــو څخــه د عبــرت اخیســتلو طریقــه‬ ‫داده‪ ،‬چــې څرنګــه د رســول هللا صلــی علیــه وســلم ســره پــه غــزوة‬ ‫االحــزاب کــې مومنــان وازمویــل شــول‪،‬او هللا عزوجــل پــه دې اړه‬ ‫یــو ســورة هــم راولیــږه چــې د دغــې غــزا ذکــر پکــې دی‪ ،‬هغــه غــزا‬

‫چــې هللا عزوجــل پکــې د خپلــې امانتګــرې ډلــې ســره مرســته وکــړه‪،‬‬ ‫د خپــل لښــکر مالتــړ یــې وکــړ او ټولــو ډلــو تــه یــې بــې لــه جنګــه‬ ‫پــه خپلــه ماتــې ورکــړه‪ ،‬بلکــې د دښــمن پــر وړانــدې د مومنانــو پــه‬ ‫ثبــات یــې ماتــې ورکــړه‪ ،‬همدغــه ډول حــاالت نــن ورځ هــم پــه رقــه‪،‬‬ ‫موصــل او تلعفــر کــې دي‪ ،‬دا حــال د صحابــه کرامــو د حالــت ســره‬ ‫کــټ مــټ ورتــه والــی لــري‪ ،‬نــن ورځ هــم خلــک دا�ســې وویشــل شــول‬ ‫لکــه چــې د خنــدق پــه ورځ ویشــل شــوي وو‪ ،‬ځکــه چــې د األح ــزاب‬ ‫پــه جګــړه کــې د عامــو مشــرکانو ډلــې پــه مســلمانانو راچاپيــره شــوې‬ ‫وې او مدینــې تــه یــې خپلــې لښــکرې راوســتې وې څــو دمومنانــو بيــخ‬ ‫او بنيــاد وبا�ســي‪ ،‬نــو قریــش او د هغــوی حلیفــان راجمعــه شــول‬ ‫(د بنــي اســد‪ ،‬اشــجع‪ ،‬فــزاره او د نجــد نــور قبائــل) همــدا ډول‬ ‫د بنــي قریظــه او بنــي النضیــر یهــود هــم ورســره راجمعــه شــول‪،‬‬ ‫ځکــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم لــه دې پخــوا بنــي النضیــر‬ ‫لــه مدینــې شــړلي وو‪ ،‬لکــه چــې هللا عزوجــل پــه ســورة الحشــر کــې‬ ‫ذکــر کــړي‪ ،‬نــو پــه األح ــزاب جګــړه کــې بنــي النضيــر بنــي قریظــه تــه‬ ‫راغلــل‪ ،‬حــال داچــې بنــي قریظــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫ســره په تړون او لوظنامه کې وو او په مدینه کې د هغه ګاونډیان‬ ‫وو‪ ،‬خــو بنــي النضیــر بنــي قریظــه وهڅــول تــردې چــې بنــي قریظــه‬ ‫لــوظ مــات کــړ او پــه احزابــو کــې شــامل شــول‪ ،‬نــو دغــه لویــې ډلــې‬ ‫راجمعــه شــوې‪ ،‬مشــرکین هغــه مهــال د مومنانــو څخــه پــه شــمیره‬ ‫او وســائلو کــې ډیــر زیــات وو‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫بچــي او ښــځې د مدینــې لــوړو څنــډو تــه پورتــه کــړل‪ ،‬د مومنانــو‬ ‫شــا یــې ســلع غــر تــه کړلــه‪ ،‬د دښــمن مخــې تــه یــې خنــدق وکینــد او‬ ‫دښــمن پــرې لــه بــرې او لــرې خــوا کــړۍ راچاپيــره کــړې وه ‪،‬کــه‬ ‫چرتــه دا ســر ســخته دښــمن پــه مومنانــو برال�ســې شــوې وې نــو‬ ‫ســخت درد بــه يــي ورتــه رســولې وې ‪ ،‬نــن ورځ پــه دې واقعاتــو کــې‬ ‫دغــه دښــمن راجمعــه شــوی چــې صلیبیــان‪ ،‬ملحدیــن‪ ،‬روافــض او‬ ‫نــور مرتدیــن پکــې شــامل دي‪ ،‬او خپلــې الوتکــې بیــړۍ او هــر ځــواک‬ ‫چــې ورســره دی ټــول یــې رامخــې تــه کــړی دی‪ ،‬دوی د مســلمانانو پــه‬ ‫دار راروان دي غــواړي ولکــه پــرې وکــړي‪ ،‬پــه دار االســام یــې لــه‬ ‫هــرې خــوا کالبنــدي کــړې‪ ،‬لکــه چــې زمونــږ رب َتعالــی د احزابــو پــه‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫اړه فرمایلــي وو‪(ِ :‬إذ َج ُاءوكــم ِّمــن ف ْو ِقكـ ْـم َو ِمـ ْـن أ ْســف َل ِمنكـ ْـم َو ِإذ‬ ‫خاص‬

‫‪18‬‬

‫َ َ ْ َ ْ َ ُ َ َ َ َ ْ ُ ُ ُ ْ َ َ َ َ َ ُ ُّ َ َّ ُّ َ‬ ‫ـالل الظ ُنونــا)‬ ‫اجــر وتظنــون ِبـ ِ‬ ‫زاغـ ِـت البصــار وبلغـ ِـت القلــوب الحن ِ‬ ‫[األح ــزاب‪ ،]10 :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې األح ــزاب تاســو تــه لــه بــر او لــرې‬ ‫خــوا راغلــل او کلــه چــې ســترګې کیــږې شــوې‪ ،‬زړونــه مریــو تــه‬ ‫ورســیدل او تاســو پــه هللا عزوجــل ډول ډول ګمانونــه کــول‪ ،‬هلتــه‬ ‫نــو مومنانــو وازمایــل شــول او پــه ســخته زلزلــه ولــړزول شــول‪.‬‬ ‫امــام ابــن کثیــر رحمــه هللا د دغــه آیــت پــه تفســیر کــې وايــي‪“ :‬‬ ‫هللا عزوجــل د هاغــه حالــت پــه اړه خبــر ورکــوي کلــه چــې د مدینــې‬ ‫چاپيــره ډلــې راغلــې‪ ،‬مســلمانان پــه ډیــره ســختۍ کــې محاصــره وو او‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د هغــوی پــه منــځ کــې و‪ ،‬کلــه چــې‬ ‫پــه دوی مشــکل راغــی وازمویــل شــول او ســخت ولــړزول شــول‪،‬‬ ‫نــو پــه دغــه مهــال کــې نفــاق هــم راڅرګنــد شــو او د زړه پــه رنــځ‬ ‫اختــه خلکــو د خپلــو نفســونو پــه راز خبــرې وکــړې؛ د منافــق نفــاق‬ ‫راښــکاره شــو او هغــه څــوک چــې پــه زړه کــې يــي شــبهات و هغــوی‬ ‫کمــزوري شــول او د خپــل نفــس دننــه وسو�ســې يــي راښــکاره کــړې‪،‬‬ ‫ځکــه ددوۍ ایمــان کمــزوری و او حــاالت پــرې ســخت راتنــګ وو”‪.‬‬ ‫د ابــن کثیــر رحمــه هللا خبــره پــای تــه ورســیده‬ ‫نــن هــم خلــک هــرې خواتــه روان دي‪ ،‬نــن هــم بزدلــه حیرانــو‬ ‫خلکــو بــد ګمانونــه پیــل کــړي دي؛ یــوه ډلــه یــې دا ګمــان کــوي چــې‬ ‫د دغــو ډلــو مخــې تــه بــه مجاهدیــن هيــڅ تــم ن�شــي او مســلمانان بــه‬ ‫ټــول لــه منځــه والړ �شــی‪.‬‬ ‫بلــه ډلــه بيــا ګمــان کــوي کــه مجاهدیــن د دښــمن پــه مخکــې‬ ‫لږڅــه ټینــګ هــم شــول نــو اخــر بــه هــم مــات او راګيــر �شــي‬ ‫دا�ســې راګیــر لکــه بنګــړی چــې د الس څخــه چاپيــر وي‪.‬‬ ‫دوی دا�سې ګمان کوي چې د عراق‪ ،‬شام او نور دار االسالم‬ ‫خــاوره اوس د مســلمانانو لپــاره د پنــاه ځــای نــه دی‪ ،‬اوس دغــه‬ ‫خــاوره د اســامي دولــت د واک النــدې پاتــې نــه شــوه‪ ،‬نــو ځکــه‬ ‫ځانتــه دا خبــره روا کــوي چــې بايــد دار الکفــر تــه وتښــتي‪.‬‬ ‫اوځينــي ېــې دا�ســې ګمــان کــوي چــې اهــل علمــو چــې ده تــه د‬ ‫کومــو احادیثــو څخــه خبــر ورکــړی او یــا محدثینــو کــوم زیــري ورتــه‬ ‫ورکــړی‪ ،‬دغــه ټــول ګواکــې درواغژنــې ارزو ګانــې او لغــوه کــړی‬ ‫شــوي خرافــات دي‪.‬‬ ‫بیــا هللا عزوجــل د هغــې ډلــې وینــا یــادوي چــې د األح ــزاب پــه‬ ‫ْ َ َ‬ ‫مومنانــو پــه معســکر کــې موجــود وو‪(َ :‬و ِإذ قالــت‬ ‫جګــړه کــې د‬ ‫َّ َ ٌ ّ ْ ُ ْ َ َ ْ َ َ ْ َ َ ُ َ َ َ ُ َ‬ ‫ـام لكـ ْـم ف ْار ِج ُعوا)[األح ــزاب‪:‬‬ ‫طا ِئفــة ِمنهــم يــا أهــل يثـ ِـرب ل مقـ‬ ‫‪ ،]13‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې د منافقانــو یــوې ډلــې وویــل‪ :‬ای د یثــرب خلکــو‬ ‫کورونــو تــه والړ �شــئ تاســو مقابلــه ن�شــئ کولــی او رســول هللا علیــه‬ ‫وســلم د مســلمانانو معســکر د ســلع غــر ســره جــوړ کــړی و او د‬ ‫خپــل ځــان او دښــمن پــه منــځ کــې یــې خنــدق ګرځولــی و‪ ،‬نــو یــوې ډلــې‬ ‫منافقینــو وویــل‪ :‬تاســو دلتــه د ټینګــې نــه یاســت‪ ،‬ځکــه چــې دښــمن‬ ‫زیــات دی نــو مدینــې تــه ســتانه �شــئ‪.‬‬ ‫چــا بــه ویــل‪ :‬تاســو د محمــد صلــی هللا علیــه وســلم پــه دیــن نــه‬ ‫�شــئ ټینګیــدی نــو شــرک تــه ســتانه �شــئ‪.‬‬ ‫چــا بــه ویــل‪ :‬تاســو د کفــارو مقابلــه ن�شــئ کولــی نــو د قریشــو نــه‬ ‫امــن او پنــاه وغــواړئ‪.‬‬ ‫بیــا هللا عزوجــل د دغــې غــزا پــه اړه د منافقانــو وینــا پــه ډیــرو‬ ‫ځایونــو کــې ذکــر کــړه؛‬ ‫‪19‬‬

‫کلــه بــه منافقانــو ویــل‪ :‬تاســو مونــږ دلتــه پــه دغــه ســنګر پاتــې کــړو‬ ‫کــه مونــږ پخــوا لــه دغــه ځایــه تللــي وی نــو اوس بــه مونــږ تــه دغــه‬ ‫تکلیــف نــه وی‪.‬‬ ‫کلــه بــه منافقانــو ویــل‪ :‬تاســو د خپلــې کمــزورۍ او کمــې شــمیرې‬ ‫ســره هــم غــواړئ چــې دښــمن مــات کــړئ‪ ،‬تاســو خپــل دیــن دوکــه‬ ‫ْ َ ُ ُ ْ ُ َ ُ َ َّ‬ ‫ـون َوال ِذيـ َـن‬ ‫کــړي یاســت‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬إذ يقــول النافقـ‬ ‫َّ َ ٌ َ َٰ ُ َ‬ ‫ُُ‬ ‫ُ ُ ْ َ َ ِ َ َ َ َّ ْ َ َ ِ َّ َ َّ َّ‬ ‫اللَ‬ ‫الل فـ ِـإن‬ ‫وب ِهــم مــر‬ ‫ض غـ َّـر هــؤل ِء ِدينهــم ۗ ومــن يتــوكل علــى ِ‬ ‫ِفــي قل ِ‬ ‫َعزيـ ٌـز َح ِك ٌ‬ ‫يم)[األنفــال‪ ،]۴۹ :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې بــه منافقانــو او د زړه‬ ‫ِ‬ ‫مریضانــو ویــل‪ :‬دغــه مومنــان خپــل دیــن دوکــه کــړي دي او څــوک‬ ‫چــې پــه هللا عزوجــل تــوکل وکــړي نــو هللا عزوجــل زورور او حکمــت‬ ‫واال دی‪.‬‬ ‫کلــه بــه منافقانــو ویــل‪ :‬تاســو لیونــي یاســت‪ ،‬عقــل نــه لــرئ تاســو‬ ‫غــواړئ چــې ځــان او ټــول خلــک د ځــان ســره تبــاه کــړئ‪.‬‬ ‫کلــه بــه همــدې منافقانــو نــورې دردونکــې او ســختې تکليــف‬ ‫ورکونکــې خبــرې کولــې‪ ،‬کلــه چــې هللا عزوجــل پــه ســورة االحــزاب‬ ‫کــې د منافقانــو او ثابــت قدمــه مومنانــو احــوال بیــان کــړل‪ ،‬نــو بیــا‬ ‫یــې خپــل مومــن بنــدګان وهڅــول چــې پــه دا�ســې حاالتــو کــې د محمــد‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم تابعــداري ُوکــړئ‪ ،‬هللا ســبحانه‬ ‫َّ‬ ‫الل أ ْسـ َـو ٌة َح َسـ َـن ٌة ّلَــن َك َ‬ ‫َّ َ ْ َ َ َ ُ ْ َ ُ‬ ‫ان‬ ‫وتعالــی‬ ‫ـول ِ‬ ‫ِ‬ ‫فرمايـ ْـي‪ (:‬لقـ ْـد كان ل َكـ َـم ِفــي َّر َسـَ ِ‬ ‫َ ْ ُ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫يرجــو الل واليــوم ال ِخــر وذكــر الل ك ِثيــرا) [األح ــزاب‪ ،]۲۱ :‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫ستاســو لپــاره پــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم کــې د تابعــدارۍ‬ ‫ښــه نمونــه ده؛ د هغــه چــا لپــاره چــې د هللا عزوجــل د مالقــات امیــد‬ ‫او د قیامــت پــه ورځ یقیــن لــري او هللا عزوجــل ډیــر یــادوي‪.‬‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی خبــر ورکــوي ‪ :‬هغــه خلــک چــې د رســول هللا‬ ‫صلی هللا علیه وسلم په څیر وازمايل شول د دوی لپاره په رسول‬ ‫هللا کــې د تابعــدارۍ ښــه نمونــه ده ځکــه هغــه پــه دغــو حاالتــو کــې‬ ‫صبــر او تــوکل کــړی و‪ ،‬دوی دې دا ګمــان نــه کــوي چــې ګونــدې دغــه‬ ‫مشــکالت د هللا عزوجــل عــذاب او نــا خو�ښــي ده‪ ،‬ځکــه کــه دغــه‬ ‫ډول وی نــو تــر ټولــو غــوره انســان محمــد صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫بانــدې بــه دغــه ډول حــاالت نــه راتللــی‪ ،‬بلکــې پــه دغــو حاالتــو خــو‬ ‫انســان لــوړو درجــو تــه رســیږي‪ ،‬پــه دغــو ازموینــو ســره ګناهونــه‬ ‫ختمیــږي‪ ،‬خــو د هغــه چــا چــې د هللا عزوجــل او د قیامــت د ورځــې‬ ‫امیــد لــري او هللا عزوجــل ډیــر یــادوي‪.‬‬ ‫ابــن کثیــر رحمــه هللا د آیــت پــه تفســیر کــې وايــي‪“ :‬دغــه آیــت پــه‬ ‫وینــاو‪ ،‬کارونــو او حاالتــو کــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫پــه تابعــدارۍ یــو لــوی دلیــل دی‪ ،‬ځکــه خــو هللا عزوجــل د األح ــزاب‬ ‫پــه ورځ مســلمانانو تــه امــر وکــړ چــې پــه صبــر‪ ،‬ثبــات‪ ،‬جهــاد او د‬ ‫هللا عزوجــل څخــه د خال�صــي د امیــد پــه اړه د رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم پــوره تابعــداري وکــړئ‪ ،‬دا خبــره هللا عزوجــل هغــه‬ ‫مهــال وفرمایلــه چــې خلــک خفــه او تنــګ شــول‪ ،‬ولړزیـ ُـدل او پــه خپــل‬ ‫ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫َّ‬ ‫َّ َ ْ َ َ َ ُ ْ َ ُ‬ ‫الل أ ْسـ َـوة َح َسـ َـنة‬ ‫کار کــې وارخطــا‬ ‫ـول َ ِ‬ ‫شـ َـول ْ‪ (:‬لقــد ْكان لكــم َِفـ َـي رسـ َّ َ ِ‬ ‫ّ َ َ َ َ ْ ُ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِلــن كان يرجــو الل واليــوم ال ِخــر وذكــر الل ك ِثيــرا) [األح ــزاب‪:‬‬ ‫‪ ،]۲۱‬ژبــاړه‪ :‬ستاســو لپــاره پــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم کــې‬ ‫د تابعــدارۍ ښــه نمونــه ده؛ د هغــه چــا لپــاره چــې د هللا عزوجــل د‬ ‫مالقــات امیــد او د قیامــت پــه ورځ یقیــن لــري او هللا عزوجــل ډیــر‬ ‫یــادوي”‪ .‬د ابــن کثیــر رحمــه هللا وینــا پــای تــه ورســیده‪.‬‬ ‫خاص‬

‫َ ْ ُ َ َ َ َ َّ ُ‬ ‫ـان الـ ِـذي أنـ ِـز َل‬ ‫غنیمــت وګڼــئ‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪ (:‬شــهر رمضـ‬ ‫َ ََّ ّ َ ُْ َ ٰ َ ُْ ْ َ‬ ‫ْ ُ ْ ُ ُ ً ّ َّ‬ ‫ـات ِمــن الهــدى والفرقان)[البق ــرة‪:‬‬ ‫ـاس وب ِينـ ٍ‬ ‫ِفيـ ِـه القــرآن هــدى ِللنـ ِ‬ ‫‪ ،]۱۸۵‬ژبــاړه‪ :‬د رمضــان میاشــت هغــه ده چــې قــرآن پکــې نــازل‬ ‫شــوی‪ ،‬د خلکــو لپــاره هدایــت او د هدایــت او حــق او باطــل ترمنــځ‬ ‫د جدايــي روښــانه دالئــل دي‪.‬‬

‫هللا عزوجــل د خنــدق پــه کال ډلــې ســتنې کــړې‪ ،‬د صبــا ســخت‬ ‫بادونــه یــې پــرې راولیــږل‪ ،‬د هغــوی پــه زړونــو کــې یــې جدايــي‬ ‫راوســتله؛ ســره جــا جــا شــول او هیــڅ خیــر یــې ترالســه نــه کــړ‪،‬‬ ‫َ َ َّ َّ ُ َّ‬ ‫ََ‬ ‫الل ال ِذيـ َـن كفـ ُـروا‬ ‫لکــه چــې هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪(:‬ورد‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ ُ ْ ُ ْ َ ْ َ َ َ َ َ َّ‬ ‫اللُ‬ ‫ِبغ ْي ِظ ِهـ ْـم لـ ْـم َي َنالــوا خ ْيـ ًـرا َوك َفــى الل الؤ ِم ِنيــن ال ِقتــال وكان‬ ‫َ‬ ‫ق ِو ًّيــا َع ِز ًيزا)[األح ــزاب‪:‬‬ ‫‪ ،]۲۵‬ژبــاړه‪ :‬او هللا‬ ‫عزوجــل کفــار د خپلــې‬ ‫غو�صــې ســره ســتانه‬ ‫کــړل چــې هیــڅ خیــر یــې‬ ‫ترالســه نــه کــړ او هللا‬ ‫عزوجــل د مومنانــو د‬ ‫جنــګ لپــاره کافــي شــو‪،‬‬ ‫هللا عزوجــل زورور او‬ ‫غالبــه دی‪.‬‬ ‫نــو د هللا عزوجــل نــه‬ ‫ســوال کــوو چــې دغــه ډلــې‬ ‫هــم د خالفــت د دولــت‬ ‫څخــه ســتنې کــړي لکــه‬ ‫څرنګــه چــې یــې د خپــل‬ ‫نبــي او صحابــه کرامــو‬ ‫ر�ضــي هللا عنهــم څخــه‬ ‫ای د خالفت غازیانو صرب وکړئ او په خپلو سنګرونو کې ټینګ اوسئ‬ ‫ســتنې کــړې وې‪.‬‬ ‫ای د بیــت هللا ربــه‬ ‫ســتا څخــه معافــي غــواړو‬ ‫او تاتــه توبــه وباســو‬ ‫ځکــه چــې د هللا عزوجــل پــه بندګانــو دغــه لــوی فضــل وشــو چــې‬ ‫مونــږ تــه پــه خپــل عــزت ســمه الره وښــایه‬ ‫دغــه بهتــر موســم تــه یــې راورســول‪ ،‬ترڅــو د هغــوی نفســونه پــاک‬ ‫مونــږ تــه پــه خپــل فضــل د نصــرت او کامیابــۍ تــاج پــه ســر کــړه �شــي او د ګناهونــو خیــري تــرې لــرې �شــي او پــاک ســتره پاتــې �شــي‪ ،‬نــو‬ ‫او د کافرانــو ټولــي تــه د عــذاب جامــه واغونــده‬ ‫بایــد دغــه ورځــې پــه نیکــو اعمالــو ترســره کولــو غنیمــت وګڼــل �شــي‪،‬‬ ‫د هر چا غړي ارام شــوي او ســاړه شــوي دي‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬کلــه چــې رمضــان را�شــي؛‬ ‫او ســتا عــزت تــه زمونــږ ســرونه ټیــټ دي‬ ‫د جنــت ټولــې دروازې خال�صــې �شــي او د جهنــم ټولــې دروازې بنــدې‬ ‫ای د خالفــت غازي!‬ ‫�شــي او شــیطانان وتــړل �شــي) نــو هغــه چــا تــه دې مبارکــي وي چــې دغــه‬ ‫تــه پــه هغــه حاالتــو ســوچ او فکــر وکــړه چــې ســتا نــه چاپيــره میاشــت پــرې راغلــې وي او هغــه مســلمان وي او د ابراهیمــي حنیــف‬ ‫چلیــږي‪ ،‬بیــا وګــوره چــې مــرګ او قتــل خــو پــه ژونــد کــې پــه انســان ملــت تابــع وي‪ ..‬د هغــه چــا لپــاره مبارکــي ده چــې د اســام پــه ټولــو‬ ‫یــو ځــل راځــي نــو عزتمنــد اوســه او پــه خپــل دیــن او ایمــان منګولــې شرائعو عمل کوي‪ ،‬د هغه چا لپاره مبارکي ده چې په حق والړ وي‬ ‫ولــږوه‪ ،‬امیــد دی چــې تــه بــه د خپــل رب ســره مــخ �شــي او هغــه بــه او قــرآن یــې پــه قــوت ســره نیولــی وي‪ ،‬د هغــه چــا لپــاره مبارکــي ده چــې‬ ‫در څخــه خــوښ وي او تــه بــه دښــمن تــه مخامــخ یــې شــا اړوونکــی د هللا عزوجــل خبــرې تــه یــې لبیــک ویلــی وي‪ ،‬د هغــه پــه پیغمبرانــو یــې‬ ‫بــه نــه یــې‪ ،‬ای د خالفــت غــازي!‬ ‫ایمــان راوړی وي‪ ،‬د هغــه د دښــمنانو ســره جنګیــږي او د هغــه پــه‬ ‫د فتنــو د مجلســونو څخــه ځــان وســاته لــرې تــرې اوســه او وعــدو تصدیــق کــوي‪.‬‬ ‫د خپــل نبــي صلــی هللا علیــه وســلم وصیــت همیشــه یــاد لــره‪ ،‬چــې‬ ‫ای د خالفــت هغــو غازیانــو چــې پــه ســکروټو مــو منګولــې لږولــي‪،‬‬ ‫فرمايــي‪ ( :‬چــا چــې زمــا خبــره ومنلــه هغــه د هللا عزوجــل خبــره صابره او په لوظ کلک والړ یاست‪ ،‬ای هغو غازیانو چې په دې پوه‬ ‫ومنلــه او چــا چــې زمــا نــا فرمانــي وکــړه هغــه د هللا عزوجــل نــا یاســت چــې دغــه دنیــا یواځــې د امتحــان او فتنــو کــور دی هللا عزوجــل‬ ‫َ ُ‬ ‫َ ُ ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ َ ُْ‬ ‫نكـ ْـم َو َّ‬ ‫الص ِاب ِريـ َـن َون ْبلـ َـو‬ ‫فرمانــي وکــړه‪ ،‬چــا چــې د امیــر خبــره ومنلــه هغــه زمــا خبــره ومنلــه َفرمايــي‪(َ :‬ول َن ْبل َو َّنكـ ْـم َح َّتـ ٰـى ن ْعلـ َـم ال َج ِاه ِديــن ِم‬ ‫ْ ُ‬ ‫او چــا چــې د امیــر نــا فرمانــي وکــړه هغــه زمــا نــا فرمانــي وکــړه)‪ .‬أخ َب َارك ْم)[محمــد‪ ]۳۱ :‬مونــږ بــه خامخــا پــه تاســو امتحــان کــوو‪،‬‬ ‫دلتــه بایــد دا خبــره لــه یــاده ونــه باســو چــې مســلمانانو تــه ترڅــو مونــږ هغــه څــوک پــه تاســو کــې معلــوم کــړو چــې مجاهدیــن دي‬ ‫یادونــه وکــړو ترڅــو د رمضــان املبــارک پاتــې غــوره ورځــې او شــپې او هغــه چــې صابریــن دي او ستاســو احــوال معلــوم کــړو‪.‬‬

‫خاص‬

‫‪20‬‬

‫نــو ای د خالفــت غازیانــو‪ :‬تاســو پــوه �شــئ –هللا عزوجــل دې‬ ‫پــر تاســو رحــم وکــړي‪ -‬چــې تاســو نــن د اســام کنــډک او د پــوځ‬ ‫لومــړۍ دســتې یاســت‪ ،‬تاســو د کفــارو د ټلوالــو پــه مخکــې والړ‬ ‫یاســت‪ ،‬ستاســو پــه ثبــات‪ ،‬کلــک والــي او صبرکــې د اســام عــزت او‬ ‫د مســلمانانو او د هغــوی د دولــت نصــرت دی‪ ،‬نــو هللا عزوجــل تــه‬ ‫دا�ســې اعمــال وړانــدې کــړئ چــې هغــه غــوره وي‪.‬‬ ‫ای د موصــل‪ ،‬رقــه او تلعفــر زمریو!‬ ‫ای د عــزت او فخــر خالــه! ای د کفــارو د غو�صــې الملــه‪:‬‬ ‫هللا عزوجــل دې ستاســو پــه روښــانه مټــو او مخونــو کــې برکــت‬ ‫واچــوي‪ ،‬پــه روافضــو او مرتدینــو حملــه وکــړئ د یــو ســړي پــه‬ ‫څیــر پــرې ور ودانګــئ‪ ،‬ځکــه هغــه څــوک بــه کلــه هــم ذلیلــه نــه �شــي‬ ‫چــې خپــل خالــق تــه یــې فریــاد وي او هغــه څــوک بــه کلــه هــم عزتمنــد‬ ‫نــه �شــي چــې د هغــه ســبحانه وتعالــی پرتــه یــې پــه بــل چــا تکیــه وي‪،‬‬ ‫نــو تاســو د هللا عزوجــل پــه الره کــې د هغــه چــا ســره جنګیــږئ چــې‬ ‫پــه هللا عزوجــل کفــر کــوي‪ ،‬تاســو خپــل نفســونه هللا عزوجــل تــه‬ ‫پــه نــږدې کیــدو کــې قربانــي کــوئ‪ -‬نحســبکم وهللا حســیبکم‪ -‬نــو‬ ‫خپــل نیتونــه تــازه کــړئ‪ ،‬پــټ اعمــال اصــاح کــړئ‪ ،‬د زخــم او ټــپ‬ ‫پــه درد صبــر وکــړئ‪ ،‬پــه صبــر کلــک �شــئ او د شــیطان د دوســتانو‬ ‫پــوزې پــه خټــو ولــړئ‪ ،‬د هللا عزوجــل څخــه وویریــږئ‪ ،‬ځکــه تقــوا‬ ‫پــه جنــګ کــې ترټولــو بهتــر تیــاری او غــوره جنګــي چــل دی‪ ،‬ترڅــو‬ ‫تا�ســې کامیــاب �شــئ‪ ،‬کامیابــي د یــو ســاعت صبــر دی او بــاذن هللا‬ ‫انجــام ستاســو پــه برخــه وي‪.‬‬ ‫ای پــه دجلــه‪ ،‬بادیــه‪ ،‬صالح الدین‪ ،‬دیاال‪،‬‬ ‫کرکــوک‪ ،‬د بغــداد شــمال او جنــوب والیتونو کې‬ ‫د خالفــت غازیانو!‬ ‫ای په فلوجه‪ ،‬انبار او فرات کې د اســام‬ ‫عسکرو!‬ ‫خبــردار! چــې د رمضــان دغــه مبارکــې ورځــې درڅخــه ت�شــې‬ ‫الړې نــه �شــي‪ ،‬بایــد تاســو پــه راف�ضــي او مرتــدو رمــو کــې ډول ډول‬ ‫مرګونــه او تباهــۍ راولــئ‪ ،‬دغــه دی دوی ستاســو پــه ســاحه راغلــي‬ ‫دي‪ ،‬پــه ژونــد کــې بــه هیــڅ خیــر نــه وي کــه د مجوســو مل�ســي پــه هغــو‬ ‫ســیمو کــې وګرځیــدل چــې تاســو پــرې د شــریعت حکــم نافــذ کــړی‬ ‫و‪ ،‬نــو کمینونــه او ماینونــه مضبــوط کــړئ‪ ،‬ســرونه یــې پــه مرمیــو‬ ‫والوځــوئ او د دوی پنډغالــي پــه بــارودي موټــرو وشــیندئ‪.‬‬ ‫ای پــه حلــب‪ ،‬الخیــر‪ ،‬البرکــه‪ ،‬حمص‪ ،‬حماه او‬ ‫دمشــق کې د خالفت غازیانو ای د خالد او ابو‬ ‫عبیده لمســیو‪ ،‬ای د اســام اتالنو او د مقابلې‬ ‫زمریو!‬ ‫دغــه دی ونی�ســئ نصیریــان‪ ،‬ملحــد کــردان او د شــام مرتــد‬ ‫صحــوات‪ ،‬پــه دوی د قهرجنــو زمريــو پــه څیــر ورټــوپ کــړئ پــه‬ ‫دوی لــه هــرې دروازې ورننوځــئ‪ ،‬پــه دغــې مبارکــه میاشــت کــې در‬ ‫څخــه خپلــه حصــه پاتــې نــه �شــي‪ ،‬خپــل رب تــه پــه عاجــزۍ مخــه‬ ‫کــړئ‪ ،‬د هغــه تابعــداري وکــړئ‪ ،‬هغــه تــه راوګرځــئ‪ ،‬شــهادت تــه‬ ‫ـواړئ‪(َ ،‬و َسـُ ِـار ُعوا‬ ‫ځــان وړانــدې کــړئ او د هللا‬ ‫عزو ُجـ َـل نــه َّیـ َـې َوغـ ُ َ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ ْ‬ ‫ض أعـ َّـدتْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ِإلـ ٰـى َمغ ِفـ َـر ٍة ِّمــن َّر ِّبكـ ْـم َو َج َّنـ ٍـة عرضهــا الســماوات والر‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ِلل ُم َّت ِقيـ َـن) [آل عمــران‪ ،]۱۳۳ :‬ژبــاړه‪ :‬د رب مغفــرت او هغــه جنــت‬ ‫‪21‬‬

‫تــه لــه یــو بــل تیــزي وکــړئ چــې پراخــي یــې د اســمانونو او ځمکــې پــه‬ ‫څیــر ده او د متقیانــو لپــاره تیــار شــوی دی‪.‬‬ ‫ای په ســیناء‪ ،‬مصر‪ ،‬خراســان‪ ،‬یمن‪ ،‬لویدیځه‬ ‫افریقا‪ ،‬صومالیه‪ ،‬لیبیا‪ ،‬تونس‪ ،‬الجزائر او هرچیرته‬ ‫د اسالم لښکرو!‬ ‫خپــل جهــاد تــه دوام ورکــړئ‪ ،‬خپلــو ســنګرونو او ربــاط کــې ټینــګ‬ ‫پاتــې �شــئ‪ ،‬دښــمن تــه یــوه لحظــه هــم مهلــت ورنکــړئ‪ ،‬د هللا عزوجــل‬ ‫د شــریعت د قیــام لپــاره او پــه ځمکــه د هللا د حکــم پلــي کولــو لپــاره‬ ‫کوښښ وکړئ‪ ،‬ځکه زمونږ د جهاد هدف دا دی چې ټول دین د هللا‬ ‫عزوجــل لپــاره �شــي او پــه ټولــه ځکــه د هللا عزوجــل شــریعت تطبیــق‬ ‫�شــي‪.‬‬ ‫ای په ختیځه آسیا کې د خالفت غازیانو!‬ ‫مونــږ تاســو تــه د مــاراوي ښــار د فتحــې مبارکــي درکــوو‪ ،‬نــو د هللا‬ ‫عزوجــل څخــه وویریــږئ‪ ،‬ټینــګ �شــئ او د دغــه نعمــت شــکر وبا�ســئ‬ ‫چــې پــه تا�ســې یــې کــړی دی‪ ،‬د هللا عزوجــل څخــه د دښــمن پــر خالفــت‬ ‫مرســته وغواړئ ځکه هغه ستاســو لپاره کافي او غوره مرســتندوی‬ ‫دی‪.‬‬ ‫ای د فــارس پــه خــاوره د خالفــت غازیانــو‪ ،‬زمریــو‬ ‫او د دښــمن راپرځوونکــو د اهــل الســنت بچــو !‬ ‫هللا عزوجــل دې ستا�ســې پــه دغــې کړنــه کــې برکــت واچــوي چــې‬ ‫تا�سې د دین او ملت په دښمن وکړه‪ ،‬زړونه مو يخ کړل‪ ،‬مسلمانان‬ ‫مــو خوشــحاله کــړل او پــه مشــرکینو مــو هغــه څــه راوســتل چــې دوی‬ ‫تــرې یریــدل‪ ،‬نــو خپلــو مرګونــي وارونــو تــه دوام ورکــړئ‪ ،‬ځکــه د‬ ‫مجوســو دغــه کــور د غڼــې لــه جالــې هــم زیــات کمــزوری دی‪.‬‬ ‫ای په اروپا‪ ،‬امریکا‪ ،‬روسیه‪ ،‬استرالیا او نورو‬ ‫ځایونو کې د عقیدې او ایمان ورونو!‬ ‫ستاســو پــه خــاوره ستاســو ورونــو عــذر ختــم کــړ‪ ،‬نــو تاســو هــم‬ ‫پاڅــئ د هغــوی پــه پــل والړ �شــئ د هغــوی پــه څیــر کار وکــړئ او پــه دې‬ ‫پــوه �شــئ چــې جنــت د تــورو د ســیوري النــدې دی‪.‬‬ ‫ای په زندانونو کې زمونږ ورونو چې هرچیرته‬ ‫یاست‬ ‫پــه هللا عزوجــل قســم مونــږ تا�ســې کلــه هــم هیــر کــړي نــه یاســت‪،‬‬ ‫کلــه بــه هــم تا�ســې هیــر نــه کــړو‪ ،‬ستاســو پــه مونــږ حــق دی نــو صبــر‬ ‫وکــړئ‪ ،‬کلــک �شــئ او ښــه وینــا کــوئ ځکــه ډیــر اجرونــه د ډیــر تکلیــف‬ ‫ســره وي او هللا عزوجــل چــې کــوم قــوم ســره مینــه کــوي پــه هغــوی‬ ‫ازموینــه راولــي‪ ،‬کــه څــوک پــرې خــوښ شــو د هغــه لپــاره خو�ښــي او‬ ‫که څوک نا خوښه شو نو د هغه لپاره غوصه ده او په دغې مبارکه‬ ‫میاشــت کــې ډیــره دعــاء کــوئ چــې لطیــف او خبیــر ذات ستا�ســې لپــاره‬ ‫خال�صــی او د وتلــو الره پیــدا کــړي‪ ،‬د هللا عزوجــل نــه ســوال وکــړئ‬ ‫چــې ستا�ســې پــه مجاهــدو ورونــو د صبــر او ثبــات احســان وکــړي او‬ ‫واکمنــي ورکــړي‪ ،‬بــاذن هللا مونــږ بــه هیڅکلــه هــم ستاســو پــه خال�صــي‬ ‫کــې خپــل تــوان ونــه ســپموو‪.‬‬ ‫یــا هللا عزوجــل تــه مونــږ تــه زمونــږ ګناهونــه وب�ښــې او زمونــږ پــه‬ ‫کار کــې مونــږ تــه زیاتــی وب�ښــي‪ ،‬زمونــږ قدمونــه مضبــوط کــړې او‬ ‫زمونــږ ســره د کافــر قــوم پــه مقابلــه کــې مرســته وکــړې وآخــر دعوانــا‬ ‫ان الحمــدهلل رب العاملیــن‪.‬‬ ‫خاص‬

‫د دې مقالــې پــه مخکنــو کړیــو کــې مونــږ پــه دې خبــرې وکــړې‬ ‫چــې د اثنــا عشــري امامــي راف�ضــي مشــرکینو دیــن څرنګــه پرمختــګ‬ ‫وکــړ او څرنګــه د هغــوی دیــن پــه یــو فاســد بنســټ”خدايي امامــت”‬ ‫والړ دی‪ ،‬د کــوم لــه هغــې چــې حــق د یــوې ډلــې خلکــو پــه امامــت کــې‬ ‫راګیــروي او ګمــان کــوي چــې دغــه خلکــو تــه امامــت د هللا عزوجــل د‬ ‫ځانګــړي عهــد او نبــوي وصیــت لــه مخــه رســیدلی دی‪.‬‬ ‫مونــږ پــه تیــرو مقالــو کــې دا خبــره ولوســتله چــې روافضــو د‬ ‫تیــرو پيړیــو پــه اوږدو کــې څرنګــه پــه خپــل دیــن کــې زیاتــی او کمــی‬ ‫کــړی دی‪ ،‬دا هــم واضحــه شــوه چــې د دوی د دیــن بنســټ څومــره‬ ‫کمــزوری دی او بیــا د دغــې کمــزورۍ لــه املــه دوی همیشــه دیتــه اړ‬ ‫شــوي چــې درواغ او خرافــات ورپــورې وتــړي‪ ،‬د دغــو درواغــو پــه‬ ‫لــړۍ کــې یــوه د یــو دا�ســې شــخص راپیــدا کــول او د دا�ســې انســان‬

‫لپــاره ځــوی ګرځــول هــم دي چــې د هغــه اصــا بچــي نــه وو‪ ،‬بیــا د‬ ‫هغــه لپــاره درواغژنــه کیســه جــوړول او بیــا دغــه کیســه پــه مهــدي‬ ‫پــورې تــړل چــې پــه اخیــره زمانــه کــې بــه راووځــي او مســلمانان بــه یــې‬ ‫د خپــل ځــان امیــر مقــرروي او د دجــال او د مشــرکینو پرخــاف‬ ‫بــه ورســره جنګیــږي‪.‬‬ ‫مونــږ بــه د دغــې مقالــې پــه وروســتۍ برخــه کــې د اســامي دولــت د‬ ‫قیــام لپــاره د اثنــا عشــري امامــي روافضــو تجربــه ذکــر کــړو او بیــا‬ ‫به د دوی د دین د پرمختګ کیســه پوره کړو او په دې اړه د دوی‬ ‫وروســتي درواغ او درغلــي بــه هــم پــه ډاګــه کــړو‪ ،‬چــې دوی د “والیــة‬ ‫الفقــه” دغــه چټلــه نظریــه لــري کــوم چــې اوس د ایرانــي رژیــم لپــاره‬ ‫یــو بنســټ دی او روافــض پــه پــوره ځــواک ســره کوښــښ کــوي چــې‬ ‫دغــه نظــر یــه د نــړۍ پــه هــرې خــوا کــې خپــره کــړي‪.‬‬ ‫مقاله‬ ‫مقاله‬

‫‪22‬‬

‫د «والیة الفقیه» د نظریې الندې نن ورځ طاغوت عيل خامنايئ د روافضو مرشي په غاړه لري‬

‫د ګمراهــۍ د الرې وروســتی پــړاو‪ ...‬جــوره‬ ‫کنده وي‬ ‫پــه لومړ یــو کــې د راف�ضــي طواغیتــو مشــرانو د “خدا يــي‬ ‫اما مــت” نظر یــه د خپلــې زما نــې د اماما نــو پــر خال فــت د‬ ‫پا څــون لپــاره کارو لــه او ځــان تــه یــې مر ســتندویان او اتبــاع‬ ‫پیــدا کــول‪ ،‬تر څــو د غــه خلــک پــه دې قا نــع �شــي چــې ا ســامي‬ ‫دو لــت د لو مــړي دور پــه څیــر تــر هغــې قیــام نــه �شــي کو لــی‪،‬‬ ‫تر څــو چــې د آل بیــت څخــه یــو څــه خلــک یــې پــه ســر کــې‬ ‫وا قــع نــه �شــي‪ ،‬ځکــه هغــوی د نبــوي منهــج امانتګــر وو‪ ،‬د‬ ‫پيغمبرا نــو د علــم وار ثــان وو او یو ځــې همــدوی د دې وړ وو‬ ‫چــې خلــک یــې تابعــداري و کــړي‪ ،‬ځکــه خــو روافضــو د د غــو‬ ‫مزعو مــو اماما نــو لپــاره یــو شــمیر نــور صفــات هــم ثا بــت‬ ‫کــړي وو‪ ،‬لکــه عصمــت‪ ،‬علــم غیــب او دا�ســې نــور‪.‬‬ ‫بیــا دوی هــر هغــه چــا تــه د طا غــوت نســبت کاوه چــې پــه‬ ‫خلکــو کــې بــه یــې فیصلــې کو لــې‪ ،‬یــا بــه یــې ور تــه پــه د یــن کــې‬ ‫فتواګا نــې ورکو لــې‪ ،‬یــا بــه یــې د د یــن پــه کو مــو شــعائرو د‬ ‫خلکــو لپــاره قیــام کاوه؛ لکــه ملو نــځ‪ ،‬زکات جهــاد او دا�ســې‬ ‫نــور د دوی د پخوا نــۍ عقیــدې لــه مخــه بــه د غــه کارو نــه‬ ‫یوا ځــې ا مــام او یــا هغــه څــوک کــوي چــې ا مــام یــې نا ئــب مقــرر‬ ‫کــړي‪ ،‬خــو کلــه چــې د دوی اما مــان ختــم او د ځمکــې څخــه‬ ‫ورک شــول نــو بیــا د غــه نظر یــه خپلــه د دوی د پښــو زولنــې‬ ‫شــوې‪ ،‬ا ګــر چــې پــه د غــه فا ســده نظر یــه کــې د دې خبــرې‬ ‫واجبــول دي چــې خلــک با یــد د عــادل مهــدي ا مــام د را تــګ او‬ ‫د هغــې د راوتلــو د زما نــې او د پــوره عــادل ا ســامي دو لــت‬ ‫د قیــام پــورې بغیــر د کــوم ټو لــي او ا مــام و او ســیږي‪ ،‬دوی‬ ‫با یــد بغیــر د کــوم ا مــام څخــه جنــګ و کــړي‪ ،‬دوی با یــد بغیــر‬ ‫د کــوم قا�ضــي ژو نــد و کــړي او هــم با یــد د شــریعت ګــڼ شــمیر‬ ‫نــور ا حــکام معطــل کــړي او د طواغیتــو فیصلــې تــه غــاړه‬ ‫کیښــودل �شــي‪ ،‬بلکــې د د یــن ټــول شــعائر با یــد معطــل کــړی‬ ‫�شــي ‪.‬‬ ‫‪23‬‬

‫د “معصــوم د امامــت” څخــه د “فقیــه تــر والیته”‬ ‫پورې‬ ‫د وخــت او پیړیــو پــه تیریــدو ســره د روافضــو طواغیتــو پــه دې‬ ‫اړه کار پیــل کــړ چــې څرنګــه د هغــو لومــو څخــه ځــان خــاص او‬ ‫د هغــه دام څخــه پښــه وبا�ســي چــې دوی پــه خپلــه د خپلــې الرې پــه‬ ‫منــځ کــې درولــی و‪ ،‬نــو دوی بیــا د خپــل نــوي اقــدام لپــاره یــو شــمیر‬ ‫بهانــې جــوړول پیــل کــړې‪ ،‬د فتــوا‪ ،‬قضــاء او خمــس د اخیســتلو یــې‬ ‫پیــل وکــړ‪ ،‬پــه وصیــت‪ ،‬اوقــاف‪ ،‬د یتیمانــو پــه مــال ورتیــر شــول او‬ ‫دې تــه ورســیدل چــې خلــک پــه دې قانــع کــړي چــې بایــد یــو انســان”‬ ‫د امــام پــه نیابــت” مقــرر کــړی �شــي او هغــه فیصلــې کــوي‪ ،‬بیــا یــې دا‬ ‫دعــوا وکــړه چــې دغــه حــق هــم مونــږ د امــام غائــب څخــه ترالســه‬ ‫کــړی؛ پــه دې توګــه راف�ضــي طواغیتــو خپــل ځانونــه پــه خپلــو‬ ‫بادشــاهانو اوصیــاء مقــرر کــړل او پــه دې ډول دوی بادشــاهي‬ ‫او سیاســت د “امــام پــه نیابــت” پیــل کــړه‪ ،‬د دوی ســره چــې کــوم‬ ‫صالحیتونــه دي د هغــې پــه اړه دوی وايــي چــې دغــه مــو د خپلــو‬ ‫امامانــو څخــه ترالســه کــړي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې بــه د نصرانیانــو‬ ‫باباګانــو د اروپــا د بادشــانو ســره دغــه کار کاوه‪ ،‬نــو اوس حــال‬ ‫دا دی کــه چیرتــه راف�ضــي طواغیــت د کــوم بادشــاه څخــه خــوښ‬ ‫وي نــو د هغــه دولــت تــه “ اســامي” وايــي‪ ،‬د هغــه ســره پــه ملتیــا‬ ‫اتباعــو تــه د جنــګ امــر کــوي‪ ،‬هغــه تــه فیصلــې وړي او د خمــس‬ ‫پــه مالونــو خپلــه ولکــه برقــرار ســاتي‪ ،‬خــو کــه چیرتــه د کــوم‬ ‫واکمــن څخــه دغــه طواغیــت خــوښ نــه وي نــو بیــا هغــه واکمــن تــه‬ ‫طاغــوت وايــي او خپــل اتبــاع د هغــه نــا فرمانــۍ او د هغــه پرخــاف‬ ‫پاڅــون تــه هڅــوي‪.‬‬ ‫پــه همــدې توګــه چــې کلــه د راف�ضــي راهبانــو او مالیانــو تــر منــځ‬ ‫جګــړې ســختې وې نــو دواړو طرفونــو یــو بــل تــه دسی�ســې جــوړول‬ ‫پیــل کــړل‪ ،‬هــرې خــوا یــې غوښــتل چــې د حکــم او واکمنــۍ ر�ســۍ‬ ‫پــه خپــل الس کــې ونی�ســي‪ ،‬پــه دې مهــال کــې ځینــې دا�ســې راف�ضــي‬ ‫مالیــان هــم راپيــدا شــول چــې پــه وازه خولــه یــې دا چیغــې وهلــې چــې‬ ‫بایــد واک زمونــږ پــه الس کــې وي‪ ،‬دوی بیــا پــه دې اړه پــه” خدايــي‬

‫امامــت” نظریــه کــې نــور بدلــون هــم راوســت د کومــې لــه مخــه چــې‬ ‫دوی د امامــت ټولــو حقــوق یواځــې خپلــو امامانــو تــه ورکــړي او‬ ‫بیــا یــې د همــدې نظریــې النــدې دغــه حــق ځــان تــه رانقــل کــړی‬ ‫دی‪ ،‬ځکــه یــو شــمیر نــور کارونــه هــم د دوی د امامانــو پــه الس کــې‬ ‫وو او بیــا دوی تــه رامنتقــل شــول‪ ،‬چــې د دې څخــه بیــا د “ والیــة‬ ‫الفقیــه” نظریــه وزیږیــده‪ ،‬کومــه چــې پــه اصــل کــې د دوی لخــوا د‬ ‫خپــل باطــل دیــن څخــه د وتلــو پــټ کوښــښ دی‪ ،‬ځکــه دغــه حقــوق‬ ‫دوی دا�ســې خلکــو تــه ورکــړل چــې پــه هغــوی کــې د دوی لخــوا‬ ‫واجــب کــړی شــوي صفــات نشــته‪ ،‬لکــه د خطايــي نــه خونــدي‬ ‫والــی‪ ،‬د هــر �شــي پــه ظاهــر او باطــن‪ ،‬حاضــر او غائــب علــم‪ ،‬ترڅــو‬ ‫پــه دغــو صفاتــو ســره وکولــی �شــي د خلکــو ترمنــځ عدالــت تامیــن‬ ‫کــړي‪ ،‬خــو دې روافضــو بیــا پــه دغــو واجباتــو کــې د خپــل ځــان‬ ‫ســره د ســمونونو لپــاره یــو ډول اســاني او تخفیــف هــم وکــړ‪.‬‬ ‫د دغــې تخفیــف لــه مخــه دوی د عصمــت شــرط کــې بدلــون‬ ‫راوســت او یواځــې ظاهــري عدالــت یــې مقصــود کــړ‪ ،‬د هرڅــه پــه‬ ‫اړه د هــر اړخیــز علــم پــر ځــای یــې د ضــروري شــیانو پيژنــدل کافــي‬ ‫وبلــل‪ ،‬یعنــې دا کافــي ده چــې د خپلــو امامانــو پــه خبــرو پــوه وي پــه هغــې‬ ‫کــې اجتهــاد کولــی �شــي او خپــل دیــن تــرې اخیســتی �شــي‪.‬‬ ‫بیــا یــې نــور جــرأت هــم وکــړ او د امامــت د نیابــت پــر ځــای یــې‬ ‫“د امــام پــه خالفــت” وینــا وکــړه او بیــا یــې هغــه څــه تــه الس کــړ چــې‬ ‫مخکــې بــه یــې نــه منــل؛ یعنــې د اهــل الســنت پــه څیــر د خالفــت او‬ ‫امامــت شــروط مقــررول‪ ،‬کــوم چــې پــه اصــل کــې د هللا عزوجــل د‬ ‫شــریعت پــه تطبیــق او د خپــل امــت پــه اړه د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم خالفــت و‪ ،‬دوی هــم دغــه فلســفه راواخیســته او د‬ ‫والیــت الفقیــه چټلــه نظریــه یــې پــرې جــوړه کــړه‪ ،‬بیایــې خالصــه‬ ‫هــم پــرې نښــوده بلکــې یــوه انــدازه بدعــات او خرافــات یــې ورســره‬ ‫ګــډ کــړل او د خپلــو معتزلــه ورونــو ‪-‬پــه درواغــو اهــل الســنت تــه‬ ‫منســوبو‪ -‬وینــاوې او اراء یــې پکــې وکارول‪.‬‬ ‫روافــض د خپــل دین اصول ویجاړوي‬ ‫راف�ضي طواغیت یو ځل بیا دېته اړ شول ترڅو اقرار وکړي چې‬ ‫یــو دولــت بــه هغــه مهــال اســامي وي چــې پــه اســامي شــریعت فیصلــه‬ ‫کــوي‪ ،‬بیــا چــې د دولــت د قیــام لپــاره شــرط د دیــن قیــام وو نــو دا واجــب‬ ‫وه چــې یــو دا�ســې حاکــم رامنځتــه �شــي چــې د دیــن تطبیــق او پــه شــریعت‬ ‫فیصلــه کــوي‪ ،‬خــو د دوی بیــا پــه دې هــم ایمــان دی چــې هغــه دیــن چــې‬ ‫بایــد فیصلــه پــرې و�شــي هغــه د دوی باطــل دیــن دی‪ ،‬هغــه شــریعت چــې‬ ‫دوی یــې بایــد تطبیــق کــړي هغــه د دوی طاغوتــي شــریعت دی‪ ،‬د کــوم‬ ‫له مخې چې خپل مراجع او شیوخ دوی د هللا عزوجل پرته په خدايۍ‬ ‫نی�سي‪.‬‬ ‫دوی پــه دې هــم اقــرار وکــړ چــې د دوی واکمــن خلــک بای ــد غــوره‬ ‫کــړي نــه دا چــې الهــي نــص او نبــوي وصیــت تــه اړتیــا ولــري‪ ،‬کــه پــه چا کې‬ ‫د خلیفه شــروط پوره شــول نو د هغه لپاره جائز دي چې واکمن �شــي‬ ‫بلکــې پــه هغــه واجــب دي چــې واکمــن �شــي او پــه هغــه چــا هــم واجــب دي‬ ‫چې د دوی په نیز د هغه سره د غوره کولو او ختیار واک وي چې دغه‬ ‫ډول انســان واکمــن مقــرر کــړي ترڅــو د دوی لپــاره دیــن قائــم کــړي او‬

‫پــه شــریعت ورتــه فیصلــې وکــړي‪ ،‬چــې هغــه بیــا د “مومنانــو ولــي” او “د‬ ‫امام خلیفه” مقرر �شــي او د هغه لپاره بیا هغه حقوق �شــي چې د امام‬ ‫غائــب لپــاره د هغــه پــه عقیــدت منــدو وو‪.‬‬ ‫هم دا ډول روافض دیته اړ شول چې د “انتظار” عقیده له منځه‬ ‫یو�ســي‪ ،‬ځکــه د دوی پــه اعتــراف بایــد “اســامي دولــت” د یــوې ډلــې‬ ‫مومنانــو پــه ســعې قائــم �شــي‪ ،‬دوی پــه هغــه چــا کلکــه نیوکــه وکــړه چــې‬ ‫په دې انتظار ناست دې چې امام به راځي او ددوی لپاره به د اسالمي‬ ‫دولــت قیــام کــوي او د هغــه پرتــه یــې قیــام ناممکــن دی او بایــد مونــږ د‬ ‫هیــڅ بیــړې څخــه کار وانخلــو‪ ،‬بلکــې د انتظــار د نظریــې لــه مخــې کــه هــر‬ ‫بیــرغ د امــام د راتلــو نــه مخکــې پورتــه کیــږي نــو هغــه بــه جاهلــي بیــرغ وي‬ ‫او کــه هــر څــوک یــې پورتــه کــوي هغــه بــه شــیطان وي‪ ،‬نــو ځکــه خــو د‬ ‫بدلــون پــه دې نظــر کــې چــې کلــه د “اســامي دولــت” قیــام شــونی دی او‬ ‫“معصــوم امــام” تــه کومــه اړتیــا نــه لیــدل کیــږي نــو بیــا د دغــه دولــت د‬ ‫قیــام لپــاره خوزښــت او وتــل هــم الزم او واجــب وګرځــول شــول‪.‬‬ ‫د غیبت کبری څخه تر غیبت مطلق پورې‬ ‫په همدې توګه مونږ ګورو چې د روافضو لوی طاغوت (خمیني)‬ ‫لعنــه هللا پــه خپــل مشــهور کتاب(اســامي دولــت) کــې د هغــه نــاکاره‬ ‫بدعــت د اثــر اقــرار کــوي چــې دوی د ځــان څخــه پیــدا کــړی دی‪ ،‬ګمــان‬ ‫کوي چې دوی د دغه بدعت له الرې د خلکو ترمنځ د شریعت فیصلې‬ ‫تــه رســیږي او خپــل شــرکي دیــن قائمــوي‪ ،‬مــردار شــوی خمینــي وايــي‪:‬‬ ‫“زمونــږ د مهــدي امــام پــه لویــه ورکیدنــه «الغیبــة الکبــری» د زرو‬ ‫کالــو څخــه زیاتــه مــوده تیــره شــوه او مخکــې لــه دې چــې د هغــه د راتلــو‬ ‫مصلحــت پیــدا �شــي نــو ممکــن چــې نــور پــه زرګونــو کلونــه هــم پــرې تیــر‬ ‫�شــي‪ ،‬نــو آیــا د اســام احــکام بــه پــه دې دومــره اوږده مــوده کــې همدا�ســې‬ ‫معطــل پاتــې وي؟” بیــا وايــي‪“ :‬تاســو مــا تــه وایــئ چــې مونــږ د مهــدي علیــه‬ ‫الســام پــه انتظــار یــو‪ ،‬ځکــه آیــا تا�ســې د دغــه امــام پــه انتظــار ملونــځ‬ ‫چیرتــه پری�ښــی دی؟” بیــا نــور هــم خمینــي ورمخکــې کیــږي ترڅــو د دینــي‬ ‫احکامو د قیام لپاره د اسالمي دولت د قیام په وجوب اقرار وکړي‪،‬‬ ‫وايــي‪“ :‬څــوک چــې دا رایــه لــري چــې د اســامي دولــت تشــکیل تــه کــوم‬ ‫ضــرورت نشــته نــو هغــه د اســامي احکامــو د قیــام څخــه منکــر دی او‬ ‫غــواړي چــې دغــه احــکام د همیشــه لپــاره معطــل او کنــګل پاتــې �شــي”‪.‬‬ ‫بیا خمیني شــیطان یو قدم نور هم مخکې ځي د روافضو لخوا په‬ ‫هــره زمانــه او هــر ځــای کــې د امــام د قیــام لــه وجوبــه یــو قــدم وړانــدې‬ ‫او د ولــې امــر وجــود واجــب ګرځــوي‪ ،‬ځکــه د هغــه پــه آنــد د امامــت او‬ ‫د والیــت علــت خــو ســره یــو دی وايــي‪“ :‬د اســامي نظــام د قیــام لپــاره د‬ ‫یــو واکمــن ولــي امــر وجــود ضــروري دی ځکــه چــې هغــه بــه ظلــم‪ ،‬تجــاوز‬ ‫او فســاد لــه منځــه وړي‪ ،‬امانــت بــه بــاروي او خلــک بــه حــق تــه رابولــي او‬ ‫د ملحدینــو او معاندینــو بدعــات بــه ختمــوي‪ ،‬آیــا د امیــر املومنیــن «علــي‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه» بیعــت د دغــه کار پــه خاطــر نــه و قائــم شــوی؟”‪.‬‬ ‫د “والیــت الفقیــه” د جــواز پــه الره کــې خمینــې طاغــوت د حاکــم د‬ ‫اهلیــت لپــاره یواځــې هغــه شــروط کافــي بولــي چــې د یــو حاکــم لپــاره مقــرر‬ ‫دي‪ ،‬نــه داچــې د امــام لخــوا پــرې نــص وجــود ولــري‪ ،‬ځکــه چــې امــام خــو‬ ‫غائــب او نشــت دی‪ ،‬هغــه وايــي‪“ :‬اګــر چــې د امــام د نیابــت پــه لــړ کــې د‬ ‫نــص وجــود ناممکــن دی ځکــه چــې امــام غائــب دی خــو دا چــې پــه یــو‬ ‫مقاله‬

‫‪24‬‬

‫شــخص کــې د شــرعي حاکــم صفــات وجــود ولــري نــو پــه دې ســره بــه‬ ‫هغــه شــخص د دې الئــق �شــي چــې پــه خلکــو واکمــن مقــرر کــړی �شــي”‪.‬‬ ‫بلکــې مــردار شــوی خمینــي د یــو حکومــت تشــکیل د خپــل دیــن‬ ‫بنســت “والیــت” لــه مخــې د ایمــان یــوه برخــه ګڼــي‪ ،‬هغــه وايــي‪“ :‬پــه دې‬ ‫ایمــان لــرل چــې یــو حکومــت دې تشــکیل �شــي او موسســات دې ایجــاد‬ ‫کــړی �شــي دغــه د والیــت پــه اړه د ایمــان یــوه نــه بیلیدونکــې برخــه ده”‪،‬‬ ‫بیــا د دې خبــرې پخلــی کــوي چــې څــوک د دغــه حکومــت مشــر وي نــو‬ ‫هغــه بــه پــه هغــو وظائفــو قیــام کــوي چــې د امامانــو لپــاره وې خــو د‬ ‫هغــوی مقــام او منزلــه بــه نــه خپلــوي‪ ،‬وايــي‪“ :‬ځکــه زمونــږ خبــره دلتــه‬

‫د اسالمي دولت عملیاتو د روافضو پایتخت تهران ولړزاوه‬

‫د عملــي وظیفــي پــه اړه ده نــه د مرتبــې او منزلــې پــه اړه”‪ ،‬ځکــه د “امــام‬ ‫معصــوم” لخــوا د حکــم د وظائفــو قیــام هغــه د نــورو حاکمانــو درجــې‬ ‫تــه نــه کوځــوي‪ ،‬وايــي‪“ :‬ځکــه د امــام لپــاره یــو مقــام محمــود دی‪ ،‬لــوړه‬ ‫درجــه ده‪ ،‬تکوینــي خالفــت دی‪ ،‬د امامــت والیــت تــه د دې کائناتــو هــره‬ ‫ذره تابــع ده او زمونــږ د مذهــب لــه ضــروري عقائــدو یــوه دا هــم ده چــې‬ ‫زمونږ د امامانو مقام ته نه کوم نږدې مالئک رسیدی �شي او نه کوم‬ ‫لیــږل شــوی پیغمبــر”‪.‬‬ ‫پــه دې ســره د روافضــو طواغیــت د خپلــو امامانــو لپــاره دا�ســې‬ ‫صفــات ثابتــوي چــې د هللا عزوجــل ســره یــې پــه صفاتــو‪ ،‬نومونــو‪ ،‬دعــاء‬ ‫او هغــوی تــه پــه نیکیــو نــږدې کیدلــو کــې شــریکوي‪ ،‬خــو د دغــو امامانــو‬ ‫څخــه بیــا د قانــون او تشــریع هغــه حــق اخلــي چــې دوی ورتــه ثابــت کــړی‬ ‫و‪ ،‬روافض دومره احمق ظاملان دي چې د دوی په نیز د “فقهاؤ” سره‬ ‫د اجتهاد او تشریع پوره واک دی او اتباع به یې خبره مني ځکه دوی د‬ ‫امــام نائبــان دي خــو دغــه حــق بیــا دوی امامانــو تــه نــه ورکــوي‪.‬‬ ‫کله چې دغو طواغیتو د خلکو د حکم کار په خپله غاړه واخیست‬ ‫او فیصلــې پکــې پــه خپلــه خوښــه کــوي نــو اوس بیــا د “امــام غائــب” هیــڅ‬ ‫ضــرورت پاتــې نــه شــو‪ ،‬ځکــه چــې کلــه د دوی د باطــل دیــن قیــام ممکــن‬ ‫‪25‬‬

‫شو‪ ،‬د دوی وضعي شریعت تطبیقیږي‪ ،‬دوی د خپلو دښمنانو سره‬ ‫د جهــاد پــه نــوم جنګیــږي‪ ،‬او د امــام پــه غیــاب کــې د خلکــو مالونــه د‬ ‫خمــس پــه نــوم خــوري نــو بیــا د امــام د راســتنیدو او دوبــاره ظهــور هیــڅ‬ ‫ضرورت پاتې نه شــو‪ ،‬ولې چې اوس د هغه وجود اوعدم یوشــان شــو‪.‬‬ ‫په دې اساس روافض اوس د “والیت الفقیه” د نظریې په سر په‬ ‫دوه قســمه ویشــل شــوي‪ ،‬یــوه ډلــه یــې تاییــد کــوي او واجــب یــې ګڼــي او‬ ‫بلــه ډلــه یــې مخالفــت کــوي او ال تــر اوســه د انتظــار پــه نظریــه والړ دي‬ ‫او د غائب امام د راتلو څخه مخکې د هر ډول دولت د قیام مخالفت‬ ‫کوي‪ ،‬یوه دریمه ډله پکې هم شته چې دغه نظریه په دې دلیل قبلوي‬ ‫چــې دا د هغــوی د مهــدي‬ ‫د راتلــو او ظهــور لپــاره‬ ‫پیالمــه ده‪ ،‬ځکــه حــاالت به‬ ‫برابــر �شــي‪ ،‬مرســتندویان‬ ‫بــه زیــات �شــي‪ ،‬تیــاری بــه‬ ‫ونیــول �شــي او ځــواک بــه‬ ‫راجمــع �شــي‪ ،‬چــې پــه دې‬ ‫ســره بــه د امــام څخــه د‬ ‫دښــمنانو ویره ختمه �شــي‪،‬‬ ‫بلکــې پــه هغــوی دولتونــو‬ ‫کــې چــې د والیــت الفقیــه‬ ‫نظریــې النــدې دي دوی‬ ‫فســادات خپــروي ترڅــو د‬ ‫ظلــم او زیاتــي نــه ډک �ش ــي‬ ‫نــو دغــه بــه د مهــدي د راتلــو‬ ‫لپــاره یــو ســبب �شــي ترڅــو‬ ‫یــې هغــه بیــا د عدالــت او‬ ‫امــن څخــه ډک ک ــړي‪.‬‬ ‫خــو هغــه روافــض چــې د والیــت الفقیــه پــه نظریــه بــاوري دي‬ ‫د دوی غــږ پکــې تــر ټولــو ځکــه لــوړ دی چــې دوی واک او مــادي او‬ ‫بشــري امکانیــات لــري د دوی پــه الس کــې د ایــران د وارداتــو او‬ ‫صادراتــو ســرچینې دي او هــم د عــراق پانګــې د دوی پــه الس کــې‬ ‫دي‪.‬‬ ‫د “واليت الفقيه” نه وروسته‬ ‫د والیــت الفقــه پــه نظریــه ایمــان لرونکــي راف�ضــي مراجــع د خپــل‬ ‫ځــان لپــاره هغــه ځانګــړي حقــوق ثابتــوي چــې دوی مخکــې د خپلــو‬ ‫امامانــو لپــاره ثابتــول‪ ،‬او پــه دې اړه د دوی د فهــم ســره ســم جعفــر‬ ‫الصــادق رحمــه هللا تــه منســوب دغــه اثــر تفســیروي چــې وايــي‪« :‬العلمــاء‬ ‫ورثــة االنبیــاء»‪ ،‬مــردار شــوی خمینــي پــه دې اړه دا�ســې وايــي‪“َ :‬کلــه‬ ‫َ‬ ‫چــې مونــږ د هللا عزوجــل دې وینــا تــه وګــورو چــې فرمايــي‪َّ :‬‬ ‫(الن ِبـ ُّـي أ ْولـ ٰـى‬ ‫َ‬ ‫ُْْ‬ ‫ِبالؤ ِم ِنيـ َـن ِمـ ْـن أ ُنف ِسـ ِـه ْم) [األحــزاب‪ ]6 :‬او د رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم پــه دې وینــا کــې ســوچ وکــړو چــې فرمايــي‪ :‬عاملــان د پیغمبرانــو‬ ‫وارثــان دي‪ ،‬نــو مونــږ تــه بــه دا خبــره پــه ډاګــه �شــي چــې والیــت د اعتبــاري‬ ‫ً‬ ‫امــورو څخــه دی د کومــو انتقــال چــې ممکــن وي او عرفــا هــم کــوم‬ ‫ناشــونی کار نــه دی”‪.‬‬

‫روافض خپل نوی نسل په فاسدو نظریاتو او باطل دین روزي‬

‫بــل ځــای خمینــي لعنــه هللا وايــي‪“ :‬د حجــة هللا معنــا دا ده چــې‬ ‫امــام بــه د خلکــو پــه ټولــو کارونــو کــې مرجــع وي‪ ،‬ځکــه هللا عزوجــل‬ ‫هغــه تعییــن کــړی او د خلکــو د ښــیګړې ټــول کارونــه یــې ورپــورې‬ ‫تړلــي دي‪ ،‬پــه همــدې توګــه فقهــاء هــم دي ځکــه هغــوی د امــت‬ ‫مراجــع او مشــران دي “‪.‬‬ ‫دوی خپــل ځانونــه د خپلــو امامانــو لخــوا د خلکــو ترمنــځ د‬ ‫فیصلــې لپــاره ودرولــي دي‪ ،‬چــې پــه دې ســره د دوی د اتباعــو لخــوا د‬ ‫دغــو فقهــاؤ پــه والیــت ایمــان د “معصومــو” امامانــو پــه اړه د ایمــان‬ ‫یــوه څانګــه ده‪ ،‬خمینــي لعیــن د جعفــر الصــادق رحمــه هللا دغــه وینــا‬ ‫راوړي چــې وايــي‪“ :‬تاســو پــه خپــل منــځ کــې یــو دا�ســې ســړی مقــرر کــړئ‬ ‫چــې زمونــږ حــال او حــرام یــې پيژندلــي وي‪ ،‬دغــه ډول ســړی مــا پــه‬ ‫تا�ســې قا�ضــي مقــرر کــړی دی” لــه دې اثــر وروســته خمینــي وايــي “نــو د‬ ‫دغــه روایــت پــر بنســټ علمــاء د حکومــت او قضــاء لپــاره پــر خلکــو د‬ ‫امــام لخــوا مقــرر دي او دغــه مقــام د دوی لپــاره تــر دې دمــه خونــدي‬ ‫پاتــې دی”‪.‬‬ ‫پــه دې توګــه دوی پــه اهــل عقــد کــې هغــه څــوک اهــل بولــي چــې هغــه‬ ‫د حکــم لپــاره اهــل وي او دا هغــه څــوک دی چــې دوه شــرطونه ولــري‬ ‫چــې یــو يــې عدالــت او بــل فقاهــت دی‪ ،‬چــې دغــه شــرطونه بیــا د امامــت‬ ‫او یــا د هغــه د نیابــت لپــاره شــرط وو‪.‬‬ ‫د ټولو خبرو خالصه دا ده چې د روافضو د خپلې نظریې”خدايي‬ ‫امامــت” پــه کومــې چــې د دوی دیــن والړ دی یــا د دغــې نــورو څانګــو‬ ‫ســره دا�ســې کار کــوي لکــه چــې پخوانــو عربــو بــه د کجــورو څخــه بتــان‬ ‫جــوړ کــړل او چــې کلــه بــه ولګــې واخســتل نــو پــه خپــل بــت بانــدې بــه یــې‬ ‫پیــل وکــړ او هغــه بــه یــې وخــوړ‪ ،‬پــه همــدې ډول راف�ضــي طواغیتــو هــم‬ ‫چــې کلــه ولیــدل د دوی د اصولــو پرتــه پــه بــل څــه کــې ګټــه ده نــو هغــه‬ ‫یــې پــه تدریجــي ډول لــه منځــه یــوړل او بــدل یــې کــړل‪ ،‬اګــر چــې د دغــو‬ ‫اصولــو لپــاره بــه دوی پــه تاریــخ کــې والء او بــراء کولــه او دښــمنیانې‬ ‫بــه یــې پــرې کولــې او د بتانــو پــه څیــر بــه یــې د دغــو اصولــو بندګــي کولــه‪.‬‬ ‫د الر موندونکو سمه الر‪...‬نه د ګمراهانو د تیه صحراء‬

‫په دې توګه د تیرو پیړیو په دوران کې د روافضو دین پرمختګ‬ ‫وکــړ‪ ،‬چــې پــه دې ســره دوی پــه خپلــه هغــه خطايــي هــم اقــرار وکــړ چــې‬ ‫پــه ســبب یــې دوی د مســلمانانو جماعــت پری�ښــی؛ چیرتــه چــې دوی د‬ ‫مســلمانانو لخــوا د خلفــاء راشــدین غــوره کــول غنــدل‪ ،‬دوی دعــوا‬

‫درلوده چې د مســلمانانو د امارت لپاره د الهي نص او نبوي وصیت‬ ‫ضــرورت دی‪ ،‬او دغــه کار یــې پــه دې خاطــر کاوه چــې دوی امامــت پــه‬ ‫علــي ر�ضــي هللا عنــه او د هغــه پــه اوالد کــې راګیــر کــړي‪ ،‬ځکــه د دوی‬ ‫پــه ګمــان د هغــوی پــه امامــت نــص او وصیــت موجــود دی‪ ،‬دوی د دې‬ ‫امــت د مســلمانو حاکمانــو پرخــاف وو د هغــوی ســره یــې جنګونــه‬ ‫او شــخړې وې‪ ،‬دوی پــه خپــل دیــن کــې زیاتــی وکــړو‪ ،‬بدعــات ی ــې پیــدا‬ ‫کــړل او پــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم او د هغــه پــه آل یــې بــې‬ ‫پولــو درواغ وتــړل‪ ،‬ترڅــو د خپــل ملــت مرســته وکــړي او راف�ضــي‬ ‫ملــت د مســلمانانو د دیــن څخــه جــدا کــړې چــې اوس پــه درواغــو او‬ ‫خرافاتــو والړ یــو مســتقل دیــن دی دی‪ ،‬پــه دغــه دیــن دوی نــه کــوم‬ ‫نقــل لــري او نــه پکــې کومــه د عقــل ســره ســمه خبــره وجــود لــري‪.‬‬ ‫همــدا ډول ټــول باطــل مذهبونــه او ګمــراه ډلــې چــې د اســامي‬ ‫دولــت د قیــام پــه نــوم راپاڅیدلــې دي دوی ټولــې یــو ډول پرمختــګ‬ ‫وکــړي خــو دغــه پرمختــګ پــه ناســمه الر وي‪ ،‬کــوم دلیــل او د ســلف‬ ‫صالحینو کوم اثر نه لري‪ ،‬نو د سمې الرې څخه کاږه �شي او د هغه‬ ‫ځایــه د شــرک او کفــر پــه کنــدو کــې پریوځ ــي چــې دوی تــرې د اســامي‬ ‫دولــت د قیــام امیــد لــري‪ ،‬دوی پــه شــړو روان وي او د حربــاء حیــوان‬ ‫پــه څیــر د هــرې ســیلۍ ســره خپــل رنــګ بدلــوي‪ ،‬دوی بیــا دا�ســې ځــای‬ ‫تــه ورســيږي چــې هیــڅ اصــول نــه لــري‪ ،‬دوی کلــه پــه ځینــو وینــاو کــې‬ ‫صحیــح او پــه حــق هــم وي خــو د دغــه حــق ســره د دوی تعامــل د‬ ‫خواهــش د توافــق لــه املــه وي کــه یــې چیرتــه ضــرورت پیــښ �شــي نــو‬ ‫بیــا یــې پــه بدلــون کــې هیــڅ تاخیــر نــه کــوي او همیشــه د باطــل پــه الرو‬ ‫کــې ورک روان وي‪.‬‬ ‫هــر چــې اهــل ســنت دي نــو هغــوی د دیــن د قیــام لپــاره تــل پــه‬ ‫نبــوي تــګالره روان دي‪ ،‬هغــوی دغــه الره د نبــي صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم د بعثــت څخــه نیولــې او تــر هغــې بــه وي چــې ځمکــه باقــي‬ ‫وي‪ ،‬نــه پــرې الره ګــډوډه شــوې او نــه تــرې جــدا شــوي‪ ،‬بلکــې پــه‬ ‫صــراط مســتقیم د تــل لپــاره روان دي چــې هغــه د هللا عزوجــل‬ ‫کتــاب او نبــوي ســنت دي‪ ،‬د هللا عزوجــل پــه پیــاوړې ر�ســۍ یــې‬ ‫منګولــې لګولــي چــې هغــه د مســلمانانو ټولــی دی‪ ،‬پــه هللا عزوجــل‬ ‫حــق ایمــان لــري‪ ،‬پــه هغــه حــق تــوکل کــوي او د هغــه پــه الره کــې‬ ‫پــه اخــاص جهــاد کــوي او هللا عزوجــل بــه ورتــه ســمه الره ښــايي‪.‬‬ ‫بــاذن هللا‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪26‬‬

27

‫الحمــد هلل رب العامليــن والصــاة والســام علــى أشــرف املرســلين وآلــه‬ ‫وصحبه أجمعين‪ .‬أما بعد؛‬ ‫دربــاري دجالــو مالیانــو هــوډ کــړی چــې د جهــاد فقهــه کــې بدلــون راولــي‪،‬‬ ‫لکه چې څرنګه هغوی د پیغمبرانو راوړی توحید بدل کړی‪ ،‬دغو درباري‬ ‫مالیانــو اهــل کتــاب‪ ،‬مجــوس او مشــرکین د مســلمانانو ورونــه او دوســتان‬ ‫ګرځولــي‪ ،‬دینونــه یــې یــو بــل تــه رانــږدې کــړي او ملتونــه یــې ســره یــو کــړي او‬ ‫باآلخــره یــې د کفــارو وینــې او مالونــه پــه خپلــو فتواګانــو حرامــې ګرځولــي‪ ،‬د‬ ‫دغــو مالیانــو مثــال د هغــو یهــودو پــه څیــر دی چــې هللا عزوجــل یــې پــه اړه‬ ‫َ َّ َ َ ُ ُ َ ُ َ ْ َ َ َ ْ َ َ‬ ‫اض ِعـ ِـه} [النســاء‪،]٤٦ :‬‬ ‫فرمايــي‪{ِ :‬مــن ال ِذيــن هــادوا يح ّ ِرفــون الك ِلــم عــن مو ِ‬ ‫ځینې له یهودانو هغه دي چې کلمات د خپلو ځایونو څخه بدلوی‪.‬‬

‫ځانګړې مقاله‬ ‫ځانګړې‬ ‫مقاله‬

‫‪28‬‬

‫د کفــارو مرمــوزې وژنــې او د هغــوی څخــه پــه غــا او پټــه مــال‬ ‫اخیســتل د پخوانــو فقهــاؤ پــه نــزد یــوه مشــهوره مســئله وه‪ ،‬خــو‬ ‫طواغیتــو د بــې غیرتــۍ فقــه مشــهوره کــړه او کوښــښ یــې وکــړ چــې د‬ ‫فقهــاؤ پــه نــزد دغــه مشــهور فقهــي مســائل د اســام څخــه وبا�ســي او‬ ‫د ذلــت او د کفــارو د تابعیــت پــه منهــج یــې بــدل کــړي‪ ،‬بیــا خلــک د‬ ‫هغــه نــوي دیــن تابعــدارۍ تــه اړ کــړي چــې د هغــې پــه بنســټونو کــې “د‬ ‫دینونــو ترمنــځ د ګــډ ژونــد” بنســټ هــم دی‪ ،‬طواغیــت غــواړي چــې “د‬ ‫ســولې قوانیــن” پــه خلکــو پلــي کــړي‪ ،‬خلــک د کفــارو لــه وژنــې الس‬ ‫ونی�سي او جهاد معطل کړی �شي‪.‬‬ ‫نــو اوس دا�ســې وخــت رارســیدلی چــې تــه بــه ډیــر اســام او علــم تــه‬ ‫منســوب خلــک وګــورې چــې د یــوې دا�ســې مســئلې پــه تحریــم پــه‬ ‫راغونډیــږي چــې د هغــې پــه جــواز مخکــې امــت اجمــاع کــړې ده‪ ،‬خــو‬ ‫دا خبــره بیــا هغــه مهــال کومــه نــا اشــنا نــه ده چــې مونــږ د انــس ر�ضــي‬ ‫هللا عنــه پــه هغــې وینــا کــې ســوچ وکــړو چــې هغــه پــه دمشــق کــې‬ ‫فرمایلــې وه‪ ،‬امــام زهــري رحمــه هللا پــه دمشــق کــې د هغــه خواتــه‬ ‫ورغــی نــو هغــه یــې د ژړا پــه حــال کــې ولیــد‪ ،‬پوښــتنه یــې تــرې وکــړه چــې‬ ‫ولــې ژاړې؟ هغــه ورتــه وویــل‪“ :‬کــوم دیــن چــې مونــږ د رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم پــه زمانــه کــې راګیــر کــړی و د هغــه څخــه هیــڅ مــا پــه‬ ‫دې زمانه کې ونه لیدل مګر ملونځ؛ او ملونځ هم ضایع کړی شوی”‪.‬‬ ‫[صحیح البخاري]‬ ‫د انــس ر�ضــي هللا عنــه بــه څــه حــال وی کــه هغــه زمونــږ دغــه‬ ‫زمانــه راګیــره کــړې وی‪ ،‬چیرتــه چــې د قــرآن او ســنت او اجمــاع‬ ‫السلف واضحه مسائل له منځه یوړل شوي؟‬ ‫لــه دغــو ویجــاړو کــړی شــویو مســائلو څخــه یــوه هــم د حربــي‬ ‫کفارو د وینو او مالونو حکم دی‪ ،‬او دا مســئله چې د د کفارو وینې‬ ‫او مالونــه بــه یواځــې پــه ایمــان او یــا پــه شــرعي معتبــره لوظنامــه‬ ‫خونــدي کیــږي‪ ،‬نــو بنــاء مســلمان تــه جائــز دي چــې د کفــارو وینــې تــوی‬ ‫کــړي‪ ،‬مالونــه یــې واخلــي او پــه دغــې کار کــې د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیه وسلم او صحابه کرامو ر�ضي هللا عنهم تابعداري وکړي‪.‬‬ ‫عجیبــه دا ده چــې دربــاري نــاکاره مالیــان او د ګمراهــۍ داعیــان پــه‬ ‫موحدینو هغه مهال د اسالم د بدنامولو او بد رنګه کولو تهمتونه‬ ‫لګــوي چــې هغــوی کلــه کــټ مــټ هغــه کارونــه وکــړي چــې ابــو بصیــر او‬ ‫ابــو جنــدل ر�ضــي هللا عنهــم بــه کــول‪ ،‬خــو باملقابــل؛ دغــه دربــاري‬ ‫چاپلوســان هغــه مهــال ګونګیــان وي چــې کلــه د دوی بــاداران او د‬ ‫شرق او غرب طواغیت د مسلمانانو مالونه لوټي‪.‬‬ ‫خــو اســامي دولــت‪-‬هللا عزوجــل دې ورتــه پــه توحیــد نــور هــم‬ ‫عــزت ورکــړي‪ -‬پــه خپلــه اوږه د دې خبــرې ذمــه واري اخیســتې چــې د‬ ‫کفــارو او مرتدینــو پــه مقابــل کــې بــه پــه تــوره او نیــزه‪ ،‬دلیــل او بیــان‬ ‫ســره جنګیږي‪ ،‬تردې چې ټول دین د هللا عزوجل �شــي او مســلمانان‬ ‫بیرتــه خپــل پــاک او ســوتره دیــن تــه راســتانه �شــي‪ ،‬لکــه چــې هللا‬ ‫َ َ ُ ُ ْ َ َّ َ َ ُ َ ْ َ ٌ َ َ ُ َ ّ ُ ُّ‬ ‫الديـ ُـن كلـ ُـه‬ ‫عزوجــل فرمايـَـي‪{ :‬وقا ِتلوهــم ُحتــى ل تكــون ِفتنــة ويكــون ِ‬ ‫الل ب َمــا َي ْع َملـ َ‬ ‫َّ َ ْ َ َ ْ َّ َّ َ‬ ‫ـون َب ِصيـ ٌـر} [األنفــال‪ ،]39 :‬او د دوی‬ ‫ِ ِ‬ ‫ل فـ ِـإ ِن انتهــوا فـ ِـإن ِ‬ ‫ســره وجنګیــږئ تــردې چــې هیــڅ فتنــه پاتــې نــه �شــي او ټــول دیــن د هللا‬

‫‪29‬‬

‫عزوجــل لپــاره �شــي‪ ،‬کــه دوی د جنــګ څخــه منــع شــول نــو هللا‬ ‫عزوجل د دوی په عملونو لیدونکی دی‪.‬‬ ‫مونــږ بــه پــه دې مقالــه کــې کوښــښ وکــړو چــې پــه دیــار الکفــر کــې‬ ‫د حربــي کفــارو د مالونــو حکــم بیــان کــړو او دا چــې د هغــوی څخــه‬ ‫اخیســتل شــوی مــال بــه یــا غنیمــت وي‪ ،‬یــا بــه فــيء وي او بــه غــا او‬ ‫احتطــاب وي‪ ،‬ورســره بــه مونــږ د ځینــو علمــاؤ وینــاوې هــم پــه‬ ‫مســئله کــې ذکــر کــړو او پــه یــو شــمیر شــبهاتو بــه رد هــم وکــړو‪ ،‬د دې‬ ‫ترڅنــګ بــه دا خبــره هــم‌ذکــر کــړو چــې د خالفــت پــر خــاف د کفــارو‬ ‫د ټولــو ملتونــو د دغــه هــر اړخیــزه جنــګ پــه چــوکاټ کــې د کفــارو د‬ ‫مــال اخیســتنې څــه اهمیــت او ګټــه ده‪ ،‬وهللا املوفــق والهــادي إلــى‬ ‫سواء السبيل‪.‬‬ ‫د حربي کافر وینه او مال حالل دی‬ ‫د اهــل الحــرب پــه وینــو او مالونــو کــې اصــول دادي چــې دغــه هیــڅ‬ ‫خوندیتــوب نــه لــري‪ ،‬ټــول اهــل علــم پــه دې متفــق دي چــې د حربــي‬ ‫کفــارو وینــې او مالونــه د مســلمانانو لپــاره مبــاح دي او هیــڅ‬ ‫خونديتــوب نــه لــري‪ ،‬امــام ابــن تیمیــه رحمــه هللا وايــي‪“ :‬کفــر او‬ ‫محاربــت پــه هــر کافــر کــې موجــود دی‪ ،‬نــو د هغــه غــام کــول دا�ســې‬ ‫جائــز دي لکــه چــې د هغــه وژنــه او جنــګ جائــز دی” [مجمــوع‬ ‫الفتاوى]‬ ‫حربــي کفــار د فقهــاؤ پــه اصطــاح کــې یواځــې هغــو کفــارو تــه نــه‬ ‫وايي چې د هغوی او مســلمانانو ترمنځ جنګ روان وي‪ ،‬بلکې حربي‬ ‫کفــار هغــه دي چــې هغــوی تــه اهــل االســام د لوظنامــې‪ ،‬امــان او‬ ‫ســولې پــه تــرڅ کــې امــن نــه وي ورکــړی‪ ،‬بیــا برابــره خبــره ده کــه دغــه‬ ‫حربــي کافــر عســکري کارمنــدان وي‪ ،‬کــه ملکــي وګــړي وي او یاعــام‬ ‫کفــار وي‪ ،‬د دغــو ټولــو وینــې او مالونــه د مســلمانانو لپــاره مبــاح دي‬ ‫او دغــه حکــم پــه هرځــای کــې مشــرکینو او کفــارو تــه شــامل دی‪ ،‬هللا‬ ‫وهـ ْـم َو ُخ ُذ ُ‬ ‫عزوجــل فرمايــي‪{َ :‬ف ْاق ُت ُلــوا ْالُ ْشــرك َين َح ْيـ ُـث َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وهـ ْـم‬ ‫َ ْ ُ ُ ُ ْ َ ْ ُ ُ َ ُ ْ ُ َّ َ ِ ْ ِ َ َ ْ َ ُ َ َ َ‬ ‫َّ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫واحصروهــم واقعــدوا لهــم كل مرصـ ٍـد فـ ِـإن تابــوا وأقامــوا الصــاة‬ ‫َو َآتـ ُـوا الـ َّـز َك َاة َف َخ ُّلــوا َســب َيل ُه ْم إ َّن َّ َ‬ ‫الل َغ ُفـ ٌ‬ ‫ـور َر ِحيـ ٌـم} [التوبــة‪ ،]5 :‬نــو د‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫مشــرکینو ســره وجنګیږئ هرچیرته چې مو وموندل؛ دوی ونی�ســئ‪،‬‬ ‫کالبنــد یــې کــړئ او پــه هــر څــار ځــای ورتــه کینــئ‪ ،‬کــه چیرتــه بیــا دوی‬ ‫توبــه وویســتله‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي یــې وکــړه او زکات یــې ورکــړ نــو د‬ ‫عزوجل بښونکی مهربان دی‪.‬‬ ‫دوی الره خو�شې کړئ‪ ،‬یقینا هللا‬ ‫َ ْ َ ُ َََ‬ ‫َّ َ َ َ َ ُ َّ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫او بــل ځــای فرمايــي‪{ :‬فـ ِـإن تابــوا وأقامــوا الصــاة وآتــوا الــزكاة‬ ‫َفإ ْخ َو ُان ُكـ ْـم فــي ّ‬ ‫الديـ ِـن} [التوبــة‪ ،]11:‬کــه چیرتــه دوی توبــه وویســتله‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫د ملونــځ پابنــدي یــې وکــړه او زکات یــې ورکــړ نــو بیــا دوی پــه دیــن کــې‬ ‫ستا�سې ورونه دي‪.‬‬ ‫نــو د مشــرکینو د وینــو د مبــاح کیــدو ســبب شــرک دی‪ ،‬کــه بیــا‬ ‫دوی د شــرک څخــه توبــه وویســتله نــو وینــې یــې خونــدي دي‪ ،‬ابــن‬ ‫قدامــه رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د حربــي کافــر پــه قاتــل هیــڅ قصــاص نشــته‪،‬‬ ‫َ ْ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُْ ْ‬ ‫ځکــه چــې هللا عزوجــل فرمايــي‪{ :‬فاق ُتلــوا الشـ ِـر ِك َين َح ْيــث‬ ‫َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وهـ ْـم} [التوبــة‪ ،]5 :‬مشــرکین چــې چیرتــه هــم ومومــۍ ویــې‬ ‫وژنــئ‪ ،‬همــدا ډول د مرتــد پــه قاتــل هــم قصــاص نشــته‪ ،‬ځکــه د هغــه‬

‫مرتد أبو بصیر الطرطويس؛ د ویزې د شبهاتو له خپروونکو یو دی‬

‫وینــه مبــاح ده او د حربــي کافــر ســره ورتــه والــی لــري”‪[ .‬الكافــي فــي فقــه‬ ‫اإلمام أحمد]‬ ‫پــه نبــوي ســنت کــې د عبــد هللا بــن عمــر ر�ضــي هللا عنــه څخــه‬ ‫روایــت دی چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬مــا تــه امــر‬ ‫شــوی چــې زه د خلکــو ســره تــر هغــې وجنګیــږم چــې د َال إ َلـ َـه إ َّل َّ ُ‬ ‫الل‪،‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ُ َ َّ ً َ ُ ُ َّ‬ ‫الل ګواهــي وکــړي‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي وکــړي او زکات‬ ‫محمــدا رسـ‬ ‫ـول ِ‬ ‫ورکــړي‪ ،‬کــه دغــه کار یــې وکــړ نــو زمــا څخــه یــې خپلــې وینــې او مالونــه‬ ‫بــچ کــړل مګــر د اســام پــه حــق او حســاب یــې پــه هللا عزوجــل دی)‬ ‫[متفق عليه]‪.‬‬ ‫نــو د وینــو او مالونــو خوندیتــوب بــه هلــه وي چــې پــه اســام کــې‬ ‫داخل �شي‪.‬‬ ‫امــام طبــري رحمــه هللا وايــي‪ " :‬د ټولــو علمــاؤ پــه دې خبــره اجمــاع‬ ‫ده چــې د اهــل حــرب مشــرکینو پــه اړه د هللا عزوجــل حکــم د هغــوی‬ ‫وژل دي” [جامع البيان في تأويل القرآن]‪.‬‬ ‫امــام شــافعي رحمــه هللا د کفــارو د وینــو د خوندیتــوب پــه اړه‬ ‫وايــي‪“ :‬هللا عزوجــل د کافــر وینــه او مــال مبــاح کــړی مګــر هغــه مهــال‬ ‫چــې جزیــه ورکــړي او یــا د یــو وخــت پــورې امــان ورکــړل �شــي”‪[ .‬األم‬ ‫للشافعي]‬ ‫بــل ځــای د معاهــد پــه اړه وايــي‪“ :‬هغــه لــوظ چــې مــا یــې بیــان وکــړ‬ ‫هغه یواځې د معاهد لپاره د یوې نیټې پورې دی‪ ،‬ترڅو چې هغه په‬ ‫دغــې لــوظ والړ وي‪ ،‬خــو کلــه چــې معاهــد لــه دغــې لوظنامــې څخــه‬ ‫ســرغړونه وکــړه نــو د هغــه وینــه او مــال بــه حــال وي”‪[ .‬األم‬ ‫للشافعي]‬ ‫دار الكفر د اباحت دار‬ ‫دار الحــرب او دار الکفــر د اباحــت کــور دی معنــا دا چــې پــه دار‬ ‫الکفــر او دار الحــرب کــې د کفــارو وینــې حاللــې او مباحــې دي‪ ،‬ځکــه‬ ‫مخکــې پــه دې خبــره دالئــل تیــر شــول چــې د هللا عزوجــل ســره شــرک‬ ‫کــول مــال او وینــه حاللــوي نــو پــه دې بنــاء د مســلمانانو لپــاره د‬ ‫کفارو وینې حاللې دي‪.‬‬

‫امــام شــافعي رحمــه هللا وايــي‪“ :‬یــو دار هغــه مهــال مبــاح وي چــې‬ ‫چې د شرک دار وي” [األم]‬ ‫جصــاص حنفــي وايــي‪“ :‬کــوم چــې پــه دار الحــرب کــې وي هغــه‬ ‫صحیــح ملکیــت نــه دی‪ ،‬ځکــه دغــه دار مبــاح دی او د هغــې د اهــل‬ ‫شتمنۍ هم مباح دي”‪[ .‬أحكام القرآن]‬ ‫ابــن ابــي زیــد القیروانــي املالکــي وايــي‪“ :‬ســحنون ویلــي‪ :‬کــه یــو قــوم‬ ‫پــه دار حــرب کــې اســام راوړي نــو د هغــوی لپــاره د هــر هغــه کافــر‬ ‫وژل او مــال اخیســتل حــال دي چــې الس یــې پــرې بــر �شــي”‪[ .‬النــوادر‬ ‫والزيادات]‬ ‫شــیخ حمد بن عتیق رحمه هللا وايي‪“ :‬چا چې د محققینو علماؤ‬ ‫مســائل لیدلــي وي نــو هغــه بــه پــه دې هــم خبــر وي چــې کلــه پــه یــو ښــار‬ ‫کــې شــرک برال�ســی �شــي‪ ،‬محرمــات پکــې ښــکاره کیــږي او د اســام‬ ‫احــکام پکــې معطــل �شــي نــو هغــې تــه دار الکفــر وايــي؛ د دغــه دار د‬ ‫خلکــو مالونــه غنیمــت او وینــې یــې حاللــې دي”‪[ .‬الــدرر الســنية فــي‬ ‫األجوبة النجدية]‬ ‫د کفارو مالونه به یا غنیمت وي‪ ،‬یا فيء او یا‬ ‫احتطاب‬ ‫ابــن تيميــة رحمــه هللا وايــي‪ ”:‬هــر چــې غنیمــت دی نــو هغــه مــال تــه‬ ‫ویــل کیــږي چــې د کفــارو څخــه پــه جنــګ اخیســتل شــوی وي”‪.‬‬ ‫[مجموع الفتاوى]‬ ‫هللا عزوجــل د مســلمانانو لپــاره غنیمــت حــال کــړی دی‪ ،‬هلل‬ ‫ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪{َ :‬ف ُك ُلــوا م َّمــا َغن ْم ُتـ ْـم َحـ َـا ًل َط ّي ًبــا َو َّات ُقــوا َّ َ‬ ‫الل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫إ َّن َّ َ‬ ‫الل َغ ُفـ ٌ‬ ‫ـور َر ِحيـ ٌـم} [األنفــال‪ ،]69:‬تا�ســې لــه هغــه څــه خــوراک‬ ‫ِ‬ ‫کــوئ چــې تا�ســې غنیمــت کــړي دي حــال او پــاک او د هللا عزوجــل‬ ‫څخه ویریږئ‪ ،‬یقینا هللا عزوجل بښونکی مهربان دی‪.‬‬ ‫پــه صحیــح بخــاري او مســلم کــې د جابــر بــن عبــد هللا ر�ضــي هللا‬ ‫عنه څخه روایت دی چې رســول هللا صلی هللا علیه وســلم فرمايلي‪:‬‬ ‫(ماتــه پنځــه دا�ســې شــیان راکــړل شــوي چــې زمــا څخــه پخــوا هیچــا تــه‬ ‫نــه دي ورکــړل شــوي‪ ،‬زمــا ســره د یــوې میاشــتې پــه انــدازه د رعــب‬ ‫ځانګړې مقاله‬

‫‪30‬‬

‫مرســته شــوې‪ ،‬زمــا لپــاره ځمکــه مســجد او د پاکــۍ ســبب ګرځــول‬ ‫شــوی؛ کــه پــه هــر ســړي د ملانځــه وخــت راغــی نــو همالتــه دې ملونــځ‬ ‫وکــړي‪ ،‬زمــا لپــاره غنیمــت حــال کــړی شــوی؛ چــې زمــا څخــه پخــوا د‬ ‫هیچــا لپــاره حــال نــه و او ماتــه شــفاعت راکــړل شــوی‪ ،‬او پخــوا بــه‬ ‫یــو نبــي یــو ځانګــړي قــوم تــه لیــږل کیــده او زه ټولــو خلکــو تــه اســتول‬ ‫شوی یم)‪.‬‬ ‫هــر چــې فــيء ده‪ " :‬هغــه مــال چــې د کفــارو څخــه د جنــګ پرتــه‬ ‫اخیستل شوی وي”‪[ .‬مجموع الفتاوى]‬ ‫هللا عزوجــل فرمايــي‪{َ :‬و َمــا َأ َفـ َـاء َّ ُ‬ ‫الل َع َلــى َرسـُ‬ ‫ـول ِه م ْن ُهـ ْـم َفمــاَ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َْ َ ْ ُ ْ ََْ ْ َ ْ ََ َ‬ ‫اب} [الحشــر‪ ،]6 :‬هغــه څــه چــې هللا‬ ‫أوجفتــم عليـ ِـه ِمــن خيـ ٍـل ول ِرك ٍ‬ ‫عزوجــل خپــل رســول تــه بــې لــه جنګــه ورکــړي نــو تا�ســې د هغــې پــه‬ ‫السته راوړنه کې کوم اسونه او اوښان نه دي زغلولي‪.‬‬ ‫هــر چــې احتطــاب او غــا ده نــو هغــه د کفــارو څخــه پــه زور یــا چــل‬ ‫مال الســته راوړل دي‪ ،‬دغه مال هم مباح دی که الســته راوړونکی‬ ‫چیرتــه د امــان صریــح الفــاظ ونــه کاروي‪ ،‬پــه مجموعــه ډول د علمــاؤ‬ ‫پــه منــځ کــې د دې مــال د اباحــت پــه اړه کــوم معتبــر اختــاف نشــته‪،‬‬ ‫خــو پــه دې کــې یــې اختــاف دی چــې آیــا دا غنیمــت دی کــه یــو مبــاح‬ ‫کسب دی یواځې د السته راوړونکي لپاره به وي‪‎.‬‬ ‫فصل‪ :‬د احتطاب د هغه مال په اړه د علماؤ‬ ‫ویناوې چې خمس به ترې اخیستل کیږي‬ ‫پــه کفــارو ډاکــه یــا د هغــوی د مــال غــا پــه یرغــل او بغیــر د یرغــل‬ ‫څخــه ترالســه کیــږي‪ ،‬بیــا دغــه یرغــل بــه یــا د امــام پــه امــر وي او یــا بــه‬ ‫د هغــه پــه امــر نــه وي او یــا بــه د یرغــل کوونکــي تــر شــا ځــواک وي یــا‬ ‫نــه‪ ،‬او هغــه چــې بغیــر د یرغــل نــه الســته را�شــي لکــه چــې یــو اســیر د‬ ‫راخالصیــدو څخــه وروســته مــال ځــان ســره وتښــتوي‪ ،‬یــا یــو تاجــر د‬ ‫ســودا پــر مهــال د مــال انــکار وکــړي یــا مــال وتښــتوي یــا هغــه څــوک‬ ‫چــې پــه دار الحــرب کــې مســلمان �شــي او بیــا مــال غــا کــړي‪ ،‬نــو پــه دې‬ ‫ټولــو حاالتــو کــې د علمــاؤ وینــاوې چــې آیــا لــه دې بــه پنځمــه برخــه‬ ‫(خمس) اخیستل کیږي که نه؟‬ ‫لومړی‪ :‬د یرغل سره ډاکه‪:‬‬ ‫د جمعــورو علمــاؤ پــه دې خبــره اتفــاق دی چــې کــه چیرتــه یــو‬ ‫مســلمان او یــا یــوې ډلــې مســلمانانو چــې ځــواک او قــوت لــري پــه دار‬ ‫حــرب یرغــل وکــړ او مالونــه یــې د زور او یــا د چــل پــه واســطه الســته‬ ‫راوړل نــو پــه دغــو مالونــو کــې بــه خمــس مقرریــږي‪ ،‬خــو جمهــورو‬ ‫علمــاؤ بیــا د قــوت او ځــواک لپــاره کومــه شــمیره نــه ده ټاکلــي‪ ،‬امــام‬ ‫بغوي شــافعي رحمه هللا وايي‪“ :‬که شــمیره یې کمه وي او که زیاته‪،‬‬ ‫خــو خمــس بــه د خمــس حقــدارو تــه ورکــول کیــږي او پاتــې بــه یــې دغــه‬ ‫جنګیالــي اخلــي‪ ،‬تــردې کــه یواځــې یــو ســړی دار حــرب تــه ننوځــي‪ ،‬یــو‬ ‫حربــي کافــر ووژنــي او مــال تــرې واخلــي نــو هــم بــه تــرې خمــس‬ ‫اخیســتل کیــږي او پاتــې مــال بــه همدغــه تــه ورکــول کیــږي”‪[ .‬التهذيــب‬ ‫في فقه اإلمام الشافعي]‬ ‫خــو حنفــي علمــاء بــل نظــر لــري؛ امــام ابــو یوســف د خمــس‬ ‫اخیســتو لپــاره نهــه کســان شــرط ګرځولــی ځکــه قــوت او ځــواک پــه‬ ‫دوی حاصلیــږي‪ ،‬خــو کــه لــه دوی کــم یــو یــا یــو تــن یرغــل وکــړي نــو‬ ‫‪31‬‬

‫بیــا د احنافــو پــه نــزد پــه دې کــې خمــس نشــته او ټــول مــال د دغــه‬ ‫غــازي دی او د یــو حــال کســب پــه توګــه ورتــه کتــل کیــږي‪ ،‬مګــر هغــه‬ ‫وخــت چــې یرغــل پــه دار حــرب بانــدې د امــام پــه اجــازه وي نــو بیــا بــه‬ ‫تــرې خمــس اخیســتل کیــږي ځکــه دغــه یــو ســړی دلتــه پــه امــام ډاډه‬ ‫دی نو د ده حکم د یوې سریې شو‪.‬‬ ‫دویم‪ :‬یرغل یا مال اخیستل د امام په اجازه یا د‬ ‫هغه له اجازې پرته‬ ‫جمهــور علمــاؤ پــه دې اړه د امــام اجــازه یــا نــه اجــازه کــې توپيــر نــه‬ ‫دی شــرط کــړی‪ ،‬بلکــې هــر چاچــې د کفــارو څخــه مــال واخیســت کــه‬ ‫هغــه د امــام پــه اجــازه وو او کــه بغیــر لــه اجــازې نــو هغــې کــه بــه خمس‬ ‫اخیســتل کیــږي‪ ،‬امــام بغــوي رحمــه هللا وايــي‪“ :‬کــه یــوه ډلــه د امــام د‬ ‫اجــازت پرتــه ووتلــه نــو دغــه کار د دوی لپــاره مکــروه دی؛ ځکــه چــې‬ ‫کلــه دوی پــه اجــازې ســره والړ �شــي نــو د احــوال پښــتنه بــه یــې کیــږي‬ ‫او کــه مرســته یــې پــکار �شــي نــو مرســته بــه ورتــه اســتولی �شــي‪ ،‬خــو کــه‬ ‫بــې اجــازې یــې کار وکــړ نــو دغــه غنیمــت بــه خمــس کیــږي او پنځمــه‬ ‫برخه به ترې اخیستل کیږي” [التهذيب في فقه اإلمام الشافعي]‬ ‫ابــو محمــد الثعلبــي البغــدادي املالکــي وايــي‪“ :‬کــه څــوک دار‬ ‫الحــرب تــه پــه غــا داخــل شــو او څــه مــال الس تــه ورغــی نــو د هغــه‬ ‫څخــه بــه خمــس اخیســتلی �شــي او امــام مالــک پــه دې اړه د امــام د‬ ‫اجــازې او نــه اجــازې کــوم توپیــر نــه دی کــړی”‪[ .‬عيــون املســائل‬ ‫للقا�ضي عبد الوهاب املالكي]‬ ‫دغــه د جمهــورو مذهــب دی او د امــام احمــد څخــه یــو روایــت هــم‬ ‫دی‪ ،‬ابــن قدامــه د امــام احمــد خبــره دا�ســې روایــت کــوي‪“ :‬د دوی‬ ‫غنیمــت د نــورو غنیمتونــو پــه څیــر دی امــام بــه یــې خمــس کــوي او‬ ‫پاتــې بــه یــې پــه همدغــو غازیانــو وی�شــي‪ ،‬دغــه د زیاتــرو علمــاؤ وینــا ده‬ ‫چــې یــو پکـ َـې امــام شــافعي هــم دی‪َ ،‬دلیــل د هللا عزوجــل دغــه وینــا ده‪:‬‬ ‫َ ْ َ ُ َّ َ َ ْ ُ ْ ْ َ ْ َ َّ َّ ُ‬ ‫ل خ ُم َسـ ُـه} [األنفــال‪ ،]41 :‬او‬ ‫{واعلمــوا أنمــا غ ِنمتــم ِمــن �شــي ٍء فــأن ِ ِ‬ ‫تا�ســې پــوه �شــئ چــې تا�ســې څــه غنیمــت کــړل پــه هغــې کــې پنځمــه د هللا‬ ‫عزوجــل ده "‪ ،‬او دوی پــه هغــه حالــت قیــاس دي لکــه د امــام پــه وینــا‬ ‫چې ننوتي وي”‪[ .‬املغني البن قدامة]‬ ‫هــر چــې احنــاف دي نــو هغــوی بیــا د امــام د اجــازې او نــه اجــازې‬ ‫تــر منــځ توپيــر کــړی‪ ،‬امــام ابــو یوســف وايــي‪ :‬مــا د ابــو حنیفــه څخــه‬ ‫وپوښــتل‪ ،‬ورتــه مــې وویــل‪ :‬کــه یــو یــا دوه ســړي د یــو ښــار څخــه والړ‬ ‫�شــي او په دار الحرب یرغل وکړي او څه مالونه الس ته راوړي نو‬ ‫لــه دوی بــه خمــس اخیســتلی �شــي؟ هغــه وویــل‪ :‬نــه لــه دوی بــه خمــس‬ ‫نــه اخســتل کیــږي ځکــه د دوی مثــال د غلــه دی چــې څــه الس تــه‬ ‫راوړي‪ ،‬مــا ورتــه وویــل‪ :‬کــه د لښــکر یــوه ډلــه والړه �شــي او غنیمــت‬ ‫واخلــي نــو دغــې کــې بــه خمــس وي هغــه وویــل‪ :‬هــو‪ ،‬مــا ورتــه وویــل‪ :‬نــو‬ ‫د دغې ډلې او هغو دوه ســړو ترمنځ څه توپير شــو؟ هغه وویل‪ :‬دغه‬ ‫د لښــکر برخه د امام په اجازه وتلې او پاتې لښــکر یې مرســتندویان‬ ‫دي او هغــه دوه ســړي د یــو ښــار او یــوې ســیمې څخــه تللــي او د امــام‬ ‫اجازه ورسره نشته”‪[ .‬السير الصغير]‬ ‫دغــه د امــام احمــد څخــه هــم یــو روایــت دی‪ ،‬ابــن قدامــه د امــام‬ ‫احمــد څخــه روایــت کــوي هغــه وايــي‪“ :‬دغــه مــال د دوی لپــاره دی‬

‫بغیــر لــه خمــس اخیســتلو څخــه او دغــه د امــام ابــو حنیفــه وینــا هــم‬ ‫ده‪ ،‬ځکــه دغــه د جهــاد پرتــه یــو حــال کســب دی‪ ،‬نــو دا�ســې شــو لکــه‬ ‫څــوک چــې لــه ځنګــه لرګــي راوړي‪ ،‬ځکــه جهــاد خــو د امــام پــه اجــازه‬ ‫وي‪ ،‬یــا یــې دا�ســې ډلــه ترســره کــوي چــې د هغــوی ځــواک او مالتــړ‬ ‫وي‪ ،‬هــر چــې دا بــل دی نــو دغــه غــا او ډاکــه ده او یواځــې حــال‬ ‫کسب دی”‪[ .‬املغني]‬ ‫د امــام احمــد پــه دې اړه یــو دریــم مذهــب هــم دی او هغــه دا چــې‬ ‫د دغــو جنګیالــو هیــڅ حــق‬ ‫نشــته او دغــه مــال د‬ ‫مســلمانانو دی ځکــه دوی‬ ‫د امــام لــه اجــازت پرتــه‬ ‫وتلــي دي‪ ،‬ابــن قدامــه‬ ‫رحمــه هللا وايــي‪“ :‬امــام‬ ‫احمــد د هغــه غــام پــه اړه‬ ‫وویــل چــې رومیانــو تــه‬ ‫وتښــتي‪ ،‬بیا بیرته را�شــي او‬ ‫څــه مــال ورســره وي‪ ،‬نــو‬ ‫دغــه غــام د خپــل مالــک‬ ‫دی او کــوم مــال چــې یــې‬ ‫راوړی هغــه د مســلمانانو‬ ‫دیــو‪ ،‬ځکــه دوی پــه خپــل‬ ‫کار ګناهــګار دي نــو حــق‬ ‫یــې هــم نــه لــري” [املغنــي‬ ‫البن قدامة]‬ ‫دریم‬ ‫د غنیمت مال په ټولو رزقونو کې تر ټولو حالل او سپيڅلی رزق دی‬ ‫د یــو تاجــر یــا د هغــه‬ ‫اســیر لخــوا مــال الســته‬ ‫راوړنــه چــې لــه زندانــه راخــاص �شــي‪ ،‬یــا هغــه مســلمان چــې پــه دار‬ ‫نــو دغــه بــزې چــې یــو مســلمان اســیر د راخالصیــدو وروســته د‬ ‫الکفــر کــې مقیــم وي او یــا هغــه څــوک چــې اوس پــه دار الحــرب کــې کفــارو څخــه راغــا کــړې وي رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫مسلمان �شي‪:‬‬ ‫خمــس نکــړې؛ ځکــه د مســلمانانو د واکمنــۍ لــرې پــه دار الحــرب کــې‬ ‫څــوک چــې پــه دې مســئله کــې د علمــاء کرامــو اختــاف تــه ګــوري کار شــوی و‪ ،‬د جنــګ پرتــه شــوی و او د رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫نــو پوهیــږي چــې د خمــس اخیســتلو علــت پــه قــوت او جنــګ مــال وســلم د اجــازې پرتــه شــوی و نــو ځکــه غنیمــت حســاب نــه شــو‪ ،‬لــه‬ ‫ترالســه کــول دي یــا د امــام پــه اجــازه چــې هغــه مهــال بریــد تــه جهــاد دې املــه خــو شــرط دا دی چــې دغــه د احتطــاب مالونــه بــه دار‬ ‫ویــل کیــږي‪ ،‬هــر چــې لــه دې پرتــه وي نــو هغــه علمــاء کرامــو د غنیمــت الحــرب کــې الســته راوړل شــوي وي او د امــام د اجــازت پرتــه بــه‬ ‫لــه نــوم څخــه ویســتلی او یــو حــال کســب یــې ګرځــول لکــه (احتطــاب وي‪ ،‬چــې دغــه حکــم د هغــه تاجــر پــه اړه هــم دی چــې پــه دار الحــرب‬ ‫او اصطیــاد) یعنــې لرګــي راغونــډول او یــا ښــکار کــول‪ ،‬لکــه چــې یــو کــې مالونــه ترالســه کــړي‪ ،‬امــام بغــوي رحمــه هللا وايــي‪“ :‬کــه یــو تاجــر‬ ‫تاجــر مــال راغــا کــړي‪ ،‬یــا یــو اســیر د راخالصیــدو وروســته مــال دار الکفــر تــه ننوځــي او د یــو حربــي کافــر څخــه د ســودا پــه شــکل یــو‬ ‫واخلــي‪ ،‬یــا هغــه مســلمان چــې د کفــارو ترمنــځ اوســیږي او یــا هغــه �شــی واخلــي او بیــا انــکار وکــړي او وتښــتي نــو دغــه مــال د هغــه لپــاره‬ ‫څــوک چــې پــه دار الحــرب کــې اســام راوړي‪ ،‬د دې ټولــو دلیــل هغــه ځانتــه دی؛ خمــس بــه تــرې نــه اخیســتل کیــږي”‪[ .‬التهذيــب فــي فقــه‬ ‫روایت دی چې امام طبري په خپل تفســیر کې د ســالم بن ابي الجعد اإلمام الشافعي]‪.‬‬ ‫څخــه د هللا عزوجــل پــه دې وینــا کــې روایــت کــړی چــې فرمايــي‪(َ :‬و َمـ ْـن‬ ‫همدغــه حکــم د هغــه چــا هــم دی چــې پــه دار الکفــر کــې اوســیږي‬ ‫َ ْ‬ ‫َي َّتــق َّ َ‬ ‫الل َي ْج َعـ ْـل لـ ُـه َمخ َر ًجــا) او څــوک چــې د هللا عزوجــل نــه ویریــږي او کفــارو تــه یــې امــن نــه وي ورکــړي‪ ،‬یــا یــې پــه دار الحــرب کــې اســام‬ ‫ِ‬ ‫نــو هغــه بــه ورتــه الره پیــدا کــړي‪ ،‬وايــي دغــه آیــت د اشــجع قبیلــې د یــو راوړی وي او د کفــارو څخــه غــا وکــړي‪ ،‬ترڅــو پکــې ټــول هغــه‬ ‫ســړي پــه اړه نــازل شــوی و‪ ،‬هغــه ډیــر نــاداره شــو نــو رســول هللا شــرطونه پــوره �شــي چــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه زمانــه‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم تــه یــې شــکایت وکــړ‪ ،‬هغــه ورتــه وفرمایــل‪ :‬د‬ ‫هللا عزوجــل څخــه ویریــږه او صبــر وکــړه‪ ،‬هغــه چــې کورتــه ســتون‬ ‫شــو نــو د هغــه یوځــوی چــې د کفــارو ســره اســیر وو راخــاص شــوی‬ ‫و او یو شــمیر بزې یې د ځان ســره راوســتې وې‪ ،‬نو هغه ســړي دغه‬ ‫کیســه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم تــه وکــړه‪ ،‬او ورتــه یــې وویــل‪:‬‬ ‫آیا دغه زما لپاره حاللې دي؟ رســول هللا صلی هللا علیه وســلم ورته‬ ‫وفرمایل‪ :‬هو”‪[ .‬جامع البيان في تأويل القرآن]‬

‫ځانګړې مقاله‬

‫‪32‬‬

‫کــې د بــزو اخیســتونکي کــې پــوره وو‪ ،‬او د هغــه چــا هیــڅ دلیــل نشــته‬ ‫چــې وايــي د کفــارو څخــه دغــه ترالســه کــړی شــوی مــال بــه خمــس‬ ‫کولــی �شــي‪ ،‬ابــن ابــي زیــد القیروانــي وايــي‪“ :‬ســحنون‪ :‬وايــي‪ :‬کلــه چــې یــو‬ ‫قــوم پــه دار الحــرب کــې اســام راوړي‪ ،‬نــو د هغــه لپــاره دا حــال دي‬ ‫کــه امــکان وي چــې کفــار ووژنــي او مــال تــرې واخلــي”‪[ .‬النــوادر‬ ‫والزيادات]‬ ‫دلتــه بیــا د مــال او د هغــه د خاونــد ترمنــځ هیــڅ فــرق نشــته‪ ،‬د‬ ‫سړي او ښځې او حتی د کفارو د ماشوم څخه به هم تښتولی �شي‪.‬‬ ‫په هغه څه کې ویش چې د اهل حرب څخه اخیستل شوي وي‬ ‫غنیمت‬ ‫َ ْ َ ُ َ َّ َ َ ْ ُ ْ ْ َ ْ َ َ َّ َّ‬ ‫ل‬ ‫هللا تعالــى فرمايــي‪{ :‬واعل ْمــوا أنمــا ْغ ِنمتــم ِمــن ْ َ �شــي ٍء فــأن ِ ِ‬ ‫ُ‬ ‫ـول َو ِلـ ِـذي ال ُق ْر َبـ َـى َوال َي َت َامــى َوال َسـ ِـاك ِين َو ْابـ ِـن‬ ‫خ ُم َسـ ُـه َو ِل َّلر ُسـ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ ُ ْ ُ ْ َ ْ ُ ْ َّ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫ـالل َو َمــا أن َزل َنــا َعلــى َع ْب ِدنــا َيـ ْـو َم ال ُف ْرقـ ِـان‬ ‫السـ ِـب ِيل ِإن كنتــم آمنتــم ِبـ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َ ْ َ َ ْ َ ْ َ َ َّ ُ َ َ ُ ّ َ َ‬ ‫�شـ ْـي ٍء ق ِديـ ٌـر} [األنفــال‪،]41 :‬‬ ‫يــوم التقــى الجمعـ ِـان والل علــى ك ِل‬ ‫تا�ســې پــه دې پــوه �شــئ چــې تا�ســې کــوم څــه غنیمــت کــړئ نــو هللا‬ ‫عزوجــل‪ ،‬د هغــه رســول‪ ،‬د خپلوانــو‪ ،‬یتیمانــو‪ ،‬مســکینانو او‬ ‫الرویانــو لپــاره د هغــې پنځمــه حصــه ده‪ ،‬کــه تا�ســې پــه هللا عزوجــل‬ ‫او پــه هغــه کتــاب ایمــان لــرئ چــې مونــږ د جدايــي پــه ورځ پــه خپــل‬ ‫بنــده رانــازل کــړی دی؛ کلــه چــې دوه ډلــې ســره مخامــخ شــوې او هللا‬ ‫عزوجــل پــه هــر �شــي قــادر دی‪.‬‬ ‫نــو د غنیمــت پاتــې څلــور پنځمــې برخــې بــه د غنیمــت اخیســتونکو‬ ‫مجاهدینــو لپــاره وي او یــوه پنځمــه برخــه بــه یــې د هغــه چــا لپــاره‬ ‫وي چــې هللا عزوجــل پــه دغــې آیــت کــې ذکــر کــړي دي‪ ،‬د ابــن عمــر او‬ ‫ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنهمــا څخــه روایــت دی چــې “رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم بــه د غنیمــت دغــه پنځمــه حصــه پــه پنځــه برخــو‬ ‫ویشــله” امــام احمــد رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د هللا عزوجــل او رســول‬ ‫حصــه یــوه ده‪ ،‬د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د خپلوانــو‬ ‫لپــاره یــوه حصــه چــې هغــه بنــو هاشــم او بنــو املطلــب دی او رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم هــم پــه همدغــو کــې ویشــلې ده‪ ،‬د یتمیانــو‬ ‫لپــاره یــوه برخــه‪ ،‬د مســکینانو لپــاره یــوه برخــه‪ ،‬د ابــن الســبیل‬ ‫یــوه برخــه”‪[ .‬مســائل أحمــد بــن حنبــل روايــة ابنــه عبــد هللا]‬ ‫د اهلل عزوجل او د هغه د رســول صلى اهلل‬ ‫عليه وســلم د حصې مصرف‪:‬‬ ‫صحیــح خبــره دا ده چــې د هللا عزوجــل او د هغــه د رســول‬ ‫حصــه بــه پــه آســونو‪ ،‬وســله او د مســلمانانو پــه مصالحــو کــې لږولــی‬ ‫�شــي‪ ،‬ابــن قدامــه وايــي‪“ :‬هللا عزوجــل خپــل ځــان او خپــل رســول تــه‬ ‫ځکــه منســوب کــړی چــې دغــه لــوری د مصلحــت لــوری دی‪ ،‬خــو د‬ ‫دې معنــا دا نــه ده چــې دغــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه‬ ‫ذات پــورې خــاص دی او د هغــه پــه مــرګ بــه ســقوط کــوي”‪[ .‬املغنــي‬ ‫البــن قدامة]‬ ‫فيء‬ ‫هللا عزوجــل هغــه ځایونــه پــه ســورت ح َشــر کــې بیــان کــړي چــې‬ ‫َ َ َّ ُ َ َ َ ُ‬ ‫ـول ِه‬ ‫بایــدَ د فـ‬ ‫ـيء مــال پ َکـ َّـې ولګــول �شــي فرمايـ ْـي‪{ :‬مــا أفـ َْـاء الل علــى ْ َرسـ ِ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ـول و ِلـ ِـذي القربــى واليتامــى والسـ ِـاك ِين‬ ‫ِمــن أهـ ِـل القــرى ف ِللـ ِـه و ِل َّلرسـ ِ‬ ‫‪33‬‬

‫ََ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ ْ َ َُ َ َ ً‬ ‫َْ ْ‬ ‫َو ْابــن َّ‬ ‫ـون ُدولــة َب ْيـ َـن الغ ِن َيـ ِـاء ِم ْنكـ ْـم َو َمــا آتاكـ ُـم‬ ‫السـ ِـب ِيل كــي ل يكـ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫الل إ َّن َ‬ ‫وه َو َمــا َن َهاكـ ْـم َع ْنـ ُـه فان َت ُهــوا َو َّات ُقــوا َ‬ ‫ـول فخــذ ُ‬ ‫الر ُسـ ُ‬ ‫َّ‬ ‫الل شـ ِـد ُيد‬ ‫ِ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ‬ ‫يار ِهـ ْـم‬ ‫اج ِريـ َـن ال ِذيـ َـن أخ ِر ُجــوا ِمـ ْـن ِد‬ ‫ـاب (‪ِ )7‬لل ُفقـ َـر ِاء ال َه‬ ‫ال َ ِعقـ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َ ْ ََْ ُ َ َ ًْ‬ ‫َ َّ‬ ‫صـ ُـر َ‬ ‫الل َور ْ‬ ‫ون َّ َ‬ ‫ض َو ًانــا َو َي ْن ُ‬ ‫الل‬ ‫ضــا ِمــن‬ ‫وأمو ِال ِهــم ُ يبتغــون ف‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫الصاد ُقـ َ‬ ‫ـون (‪َ )8‬و َّال ِذيـ َـن َت َبـ َّـو ُءوا الـ َّـدارَ‬ ‫َّ‬ ‫َو َر ُســول ُه أول ِئـ َـك ُهـ ُـم‬ ‫ِ‬ ‫اجـ َـر إ َل ْيهـ ْـم َو َل َيجـ ُـد َ‬ ‫ـان مـ ْـن َق ْبلهـ ْـم ُيح ُّبـ َ‬ ‫َو ْال َيمـ َ‬ ‫ـون َمـ ْـن َه َ‬ ‫ون ِفــي‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ون َع َلــى أ ْن ُفســه ْم َو َلـ ْـو َك َ‬ ‫اجـ ًـة م َّمــا أ ُوتــوا َو ُي ْؤثـ ُـر َ‬ ‫ص ُدورهـ ْـم َح َ‬ ‫ُ‬ ‫ان ِب ِهـ ْـم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ِ‬ ‫اصـ ٌـة َو َمـ ْـن ُيـ َ‬ ‫ـوق ُشـ َّـح َن ْفســه َف ُأ َولئـ َـك ُهـ ُـم ْالُ ْفل ُ ِحـ َ‬ ‫ـون (‪َ )9‬و َّالذيــنَ‬ ‫ص َ‬ ‫خ َ‬ ‫َ ِ‬ ‫َّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ ِ ِ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َجـ ُـاءوا ِمـ ْـن َب ْع ِد ِهـ ْـم َيقولــون َر َّبنــا اغ ِفـ ْـر لنــا َو ِ ِ َلخ َوا ِننــا ال ِذيـ َـن‬ ‫َ َُ َ ْ َ ََ َ ْ َ ْ ُُ‬ ‫ًّ َّ‬ ‫وب َنــا ِغــا ِلل ِذيـ َـن آ َم ُنــوا َر َّب َنــا ِإ َّنـ َـك‬ ‫ســبق ٌونا ِب ِ‬ ‫اليمـ ِـان ول تجعــل ِفــي قل ِ‬ ‫ٌ‬ ‫َر ُءوف َر ِحيــم} [الحشــر‪ ،]10 - 7 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه مــال چــې هللا عزوجــل‬ ‫خپــل رســول تــه بغیــر لــه جنګــه ورکــړی نــو هغــه د هللا عزوجــل او‬ ‫د هغــه د رســول‪ ،‬یتیمانــو‪ ،‬مســکینانو او الرویانــو دی‪ ،‬ترڅــو دغــه‬ ‫مــال پــه تاســو کــې د مالــدارو ترمنــځ ملکیــت ونــه ګرځــي‪ ،‬تاســو تــه‬ ‫چــې رســول څــه درکــوي هغــه واخلــئ او د څــه نــه چــې مــو منــع کــوي‬ ‫لــه هغــه منــع �شــئ‪ ،‬د هللا عــزول څخــه ویریــږئ‪ ،‬یقینــا هللا عزوجــل‬ ‫د ســخت عــذاب خاونــد دی‪ ،‬دغــه مالونــه د هغــو مهاجرینــو لپــاره‬ ‫دي چــې د خپلــو کورونــو او مالونــو څخــه راویســتل شــوي دي او د‬ ‫هللا عزوجــل فضــل او رضامندتیــا غــواړي او د هللا عزوجــل او د‬ ‫هغــه د رســول مرســته کــوي‪ ،‬همــدوی ریښــتوني دي‪ ،‬او د هغــو‬ ‫انصــارو لپــاره چــې خپــل کــور یــې تیــار کــړي او لــه مهاجــرو یــې مخکــې‬ ‫ایمــان راوړی‪ ،‬د مهاجرینــو ســره مینــه کــوي او پــه زړونــو کــې د‬ ‫هغــه څــه حاجــت نــه احساســوي چــې مهاجرینــو تــه ورکــړل شــوي‬ ‫او هغــوی پــه ځــان غــوره کــوی اګــر کــه پــه دوی ولــږه او حاجــت‬ ‫وي‪ ،‬او څــوک چــې د خپــل نفــس لــه بخــل څخــه خونــدي شــو نــو‬ ‫همدغــه کامیــاب دي‪ ،‬او هــم هغــه کســان چــې لــه دوی وروســته‬ ‫راغلــي‪ ،‬وايــي ای ربــه مونــږ تــه بښــنه وکــړې او زمونــږ هغــو ورونــو‬ ‫تــه چــې زمونــږ څخــه پــه ایمــان کــې مخکــې شــوي او زمونــږ پــه زړونــو‬ ‫کــې هغــوی تــه هیــڅ بغــض مــه ګرځــوي ای ربــه تــه مهربــان او رحــم‬ ‫کوونکــی یې‪.‬‬ ‫بیــا پــه دې کــې د علمــاؤ اختــاف دی چــې آیــا پــه فــيء کــې بــه خمــس‬ ‫مقررولــی �شــي او کــه نــه؟ د دې اختــاف ســبب د ســورت حشــر‬ ‫هغــه مخکنــی آیــت دی چېرتــه چــې هللا عزوجــل کــټ مــټ هغــه کســان‬ ‫ذکــر کــړي چــې پــه ســورة األنف ــال کــې یــې د غنیمــت لپــاره ذکــر‬ ‫کــړي‪ ،‬نــو یــوې ډلــې علمــاؤ د آیــت ظاهــر اخیســتی‪ ،‬خــو بایــد پــوه شــو‬ ‫چــې هللا عزوجــل دلتــه خمــس نــه دی ذکــر کــړی لکــه چــې پــه ســورة‬ ‫األنف ــال کــې ذکــر دی‪ ،‬بلــې ډلــې علمــاؤ د ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫وینــا غــوره کــړې کلــه چــې هغــه د ســورة حشــر آیــت ولوســت نــو ویــې‬ ‫ویــل‪“ :‬دغــې آیــت مســلمانان راګیــر کــړي دي”‪ ،‬نــو آیــت دغــه کســان‬ ‫د مســلمانانو د اصنافــو پــه توګــه ذکــر کــړي نــه دا چــې د فــيء خمــس‬ ‫د دوی لپــاره خــاص دی‪.‬‬ ‫ابــن قدامــه پــه الکافــي کــې وايــي‪“ :‬د مذهــب ظاهــر دا دی چــې د‬ ‫فــيء مــال بــه پــه َپنځــه برخــو نــه ویشــل کیــږي‪ ،‬ځکَــه چــې هللا عزوجــل‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫َّ ُ َ َ َ ُ‬ ‫ـول ِه ِم ْن ُهـ ْـم ف َمــا أ ْو َج ْف ُتـ ْـم َعل ْيـ ِـه ِمـ ْـن‬ ‫فرمايــي‪{ :‬ومــا أفـ َـاء الل علــى رسـ ِ‬

‫َْ َ َ‬ ‫اب} [الحشــر‪ ... ]6 :‬اآليــات‪ ،‬نــو دغــه مــال یــې د ټولــو‬ ‫خيـ ٍـل وال ِرك ٍ‬ ‫مســلمانانو لپــاره وګرځــوو‪ ،‬کلــه چــې عمــر ر�ضــي هللا عنــه دغــه آیــت‬ ‫ولوســت نــو ویــې ویــل‪ :‬دغــې آیــت ټــول مســلمانان راګیــر کــړي دي‪،‬‬ ‫کــه ژونــدی پاتــې شــوم نــو یــو شــپونکی بــه د خپلــو خــرو ســره را�شــي‬ ‫او د فــيء څخــه بــه خپلــه برخــه واخلــي او کلــه بــه یــې پــرې هــم تنــدي‬ ‫نــه وي خولــې کــړی”‪[ .‬الكافــي فــي فقــه اإلمــام أحمــد]‬ ‫ابــن قدامــه دا خبــره غــوره کــړې چــې د فــيء مــال بــه هــم پنځــه‬ ‫برخــې کولــی �شــي یــوه برخــه بــه یــې د هغــه چــا لپــاره وي چــې د غنیمــت‬ ‫او فــيء پــه آیــت کــې ذکــر دي او څلــور نــورې برخــې بــه یــې د ټولــو‬ ‫مســلمانانو لپــاره وي‪ ،‬چــې بیــا یــې پــه الکافــي کــې د دې لپــاره خپــل‬ ‫ترتیــب هــم ذکــر کــړی دی‪ ،‬وايــي‪“ :‬پــه مهــم مهــم بــه پیــل کــوي‪ ،‬چــې‬ ‫تــر ټولــو مهــم د مســلمانانو لښــکرې او د هغــوی خــرچ خــوراک‪ ،‬د‬ ‫ســنګرو ســاتنه او د هغــوی د رزق غــم دی‪ ،‬یــا هغــه ودانــۍ چــې‬ ‫هغــوی ورتــه اړتیــا لــري یــا خندقونــه کینــدل یــا پــرې وســله‬ ‫اخیســتل‪ ،‬بیــا لــه دې وروســته مهــم پلونــه‪ ،‬مســجدونه او الرې‬ ‫جــوړول‪ ،‬بیــا نهرونــه کینــدل‪ ،‬د نهرونــو د بهیدونکــې برخــې رغونــه‪،‬‬ ‫د قاضیانــو‪ ،‬مــا امامانــو او مؤذنینــو تنخــوا ګانــې‪ ،‬چــې لــه دې پاتــې‬ ‫�شــي نــو بیــا د مســلمانانو پــه عامــه حاجتونــو کــې لګــول‪ ،‬چــې لــه دې‬ ‫هــم پاتــې �شــي نــو بیــا د عمــر ر�ضــي هللا عنــه د وینــا مطابــق پــه عامــو‬ ‫مســلمانانو ویشــل”‪[ .‬الكافــي فــي فقــه اإلمــام أحمــد]‬ ‫امان‬ ‫پــه دې کــې هیــڅ اختــاف نشــته چــې دار الحــرب دار االباحــت‬ ‫دی او دا چــې د اهــل حــرب وینــې خونــدي نــه دي‪ ،‬او دا چــې د ذمــې‬ ‫او امــان لوظنامــه د وینــې د تویدلــو مخــه نی�ســي‪ ،‬هــر چــې معاهدیــن‬ ‫دي د چــا چــې د مســلمانانو ســره لوظنامــه‪ ،‬امــان او ســوله وي نــو‬ ‫تــر هغــې چــې د دغــې لوظنامــو شــرطونه پــوره وي نــو پــه مســلمانانو‬ ‫واجــب دي چــې د دغــې لوظنامــو پابنــدي وکــړي‪ ،‬چــې پــه دغــو ټولــو‬ ‫خبــرو د امــت د مالیانــو اجمــاع ده‪.‬‬ ‫رســول هللا صلــى هللا عليــه وســلم فرمايــي‪( :‬چاچــې یــو معاهــد‬ ‫وواژه نــو هغــه بــه د جنــت بــوی احســاس نــه کــړي‪ ،‬او د جنــت‬ ‫خوشــبو د څلویښــتو کالــو پــه مســافه حــس کیــږي) [رواه‬ ‫البخاري]‪.،‬‬ ‫یــو مشــرک تــه د یــو مســلمان لخــوا امــان ورکــول د دې خبــرې‬ ‫واجبوونکــی دی چــې ټــول مســلمانان بایــد د هغــه څخــه الس‬ ‫ونی�ســي‪ ،‬لکــه چــې پــه متفــق علیــه حدیــث کــې راځــي‪ ،‬د علــي ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه حدیــث دی چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬د‬ ‫مســلمانانو ذمــه یــوه ده‪ ،‬د دوی ادنــی تــن هــم کولــی �شــي دغــه ذمــه‬ ‫واري واخلــي‪ ،‬کــه چــا د کــوم مســلمان ذمــه واري ســپکه کــړه نــو پــه‬ ‫هغــه دې د هللا عزوجــل‪ ،‬د مائکــو او ټولــو خلکــو لعنــت وي‪ ،‬د هغــه‬ ‫څخــه بــه د قیامــت پــه ورځ بدلــه او قیمــت قبــول نــه �شــي) َ[ر َو ُاه‬ ‫ْ َ‬ ‫ال ُبخ ِاري]‬ ‫همــدا راز د علــي ر�ضــي هللا عنــه بــل روایــت چــې رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬د مســلمانانو وینــې ســره یــو شــان دي او‬ ‫دوی د بــل چــا پــر خــاف یــو الس دي‪ ،‬د دوی ذمــه یــواري یــو ادنــی‬

‫مســلمان هــم اخیســتی �شــي‪ ،‬خبــردار یــو مومــن بــه د کافــر پــه‬ ‫قصــاص کــې نــه وژل کیــږي‪ ،‬او نــه بــه یــو معاهــد پــه خپلــه لوظنامــه‬ ‫کــې وژل کیــږي) [رواه أحمــد‪ ،‬وأبــو داود‪ ،‬والنســائي]‪.‬‬ ‫ابــن هشــام وايــي‪ " :‬ماتــه ابــو عبیــد بیــان کــړی چــې ابــو العــاص‬ ‫بــن الربیــع کلــه د شــام څخــه راغــی او د هغــه ســره د مشــرکینو‬ ‫مالونــه وو‪ ،‬نــو چــا ورتــه وویــل‪ :‬چــې ولــې دا�ســې نــه کــوې چــې دغــه د‬ ‫مشــرکینو مالونــه واخلــې او اســام راوړې‪ ،‬نــو ابــو العــاص ورتــه‬ ‫وویــل‪ :‬ډیــره بــده خبــره ده چــې زه خپــل اســام پــه امانــت کــې لــه‬ ‫خیانتــه پیــل کــړم”‪[ .‬ســيرة ابــن هشــام]‬ ‫د مغیــره بــه شــعبه ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت دی چــې زه پــه‬ ‫جاهلیــت کــې د یــو قــوم ســره ملګــری وم نــو هغــه مــې ووژل او مــال‬ ‫مــې تــرې واخیســت‪ ،‬او بیــا راغلــم اســام مــې راوړ‪ ،‬نــو رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم راتــه وفرمایــل‪( :‬هــر چــې اســام دی نــو هغــه‬ ‫قبــول دی خــو هــر چــې مــال دی نــو زه د هغــې هیــڅ ذمــه واري نــه‬ ‫اخلــم)‪[ .‬رواه البخــاري]‬ ‫ابــن قیــم رحمــه هللا وايــي‪ " :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫چــې مغیــره تــه وویــل چــې اســام دې قبــول خــو د مــال قصــه کــې دې‬ ‫نــه یــم‪ ،‬نــو دا پــه دې خبــره دلیــل دی چــې د مشــرک معاهــد مــال‬ ‫معصــوم دی‪ ،‬پــه هغــه بــه ولکــه ن�شــي کولــی بلکــې هغــه بــه ورکولــی‬ ‫�شــي‪ ،‬ځکــه مغیــره د خلکــو ســره پــه امــان ملګــری و بیــا یــې غــدر‬ ‫وکــړ او مالونــه یــې واخیســتل‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم نــه د هغــه څخــه مــال واخیســت‪ ،‬نــه یــې تــرې دفــاع وکــړه او‬ ‫نــه یــې د هغــې ضمانــت ورکــړ‪ ،‬ځکــه دغــه د مغیــره د اســام څخــه‬ ‫مخکــې شــوې وه "‪[ .‬زاد املعــاد فــي هــدي خيــر العبــاد]‬ ‫په وینا کې چل کول د امان وروســته غدر نه‬ ‫شمیرل کیږي‬ ‫پــه دې اړه د عبــد هللا أنیــس او محمــد بــن مســلمه ر�ضــي هللا‬ ‫عنهمــا کړنــې زمونــږ پــر وړانــدې دي‪ ،‬محمــد بــن مســلمان کعــب بــن‬ ‫اشــرف تــه امــان نــه وو ورکــړی بلکــې هغــه تــه یــې دا وهــم پیــدا کــړ‬ ‫چــې زه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ســره پــه زندګــۍ تنــګ‬ ‫یــم‪ ،‬خــو پــه دغــې کــې یــې هــم د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫څخــه اجــازه اخیســتې وه او هغــه ورتــه اجــازه کــړې هــم وه‪ ،‬د هغــه‬ ‫وینــا بخــاري دا�ســې رانقــل کــوي‪ " :‬دغــه ســړی زمونــږ څخــه صدقــې‬ ‫غــواړي او مونــږ تــه یــې مشــکل پيــښ کــړی نــو زه راغلــم چــې ســتا‬ ‫څخــه قــرض وکــړم‪ ،‬هغــه ورتــه وویــل‪ :‬پــه هللا عزوجــل قســم تاســو‬ ‫بــه لــه ده ډیــر تنــګ �شــئ‪ ،‬محمــد بــن مســلمه ورتــه وویــل‪ :‬مونــږ یــې‬ ‫یــو ځــل تابــع شــوي یــو او اوس نــه غــواړو چــې تــرې بیــل شــو مخکــې‬ ‫لــه دې چــې انجــام یــې وګــورو "‪ ،‬نــو د محمــد بــن مســلمه دا وینــا چــې‬ ‫مــوږ تــه یــې مشــکل پیــښ کــړی هغــه دا چــې صحابــه کرامــو ر�ضــي‬ ‫هللا عنهــم د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ســره بیعــت کــړی او‬ ‫د بیعــت پــه تــرڅ کــې بیــا هغــو مشــکالتو تــه تیــار دي چــې د هللا‬ ‫عزوجــل پــه الره کــې بــه پــرې راځــي‪ ،‬نــو دلتــه یــې دوکــه ورکــړه او‬ ‫خپلــه غوښــتنه یــې تــرې وکــړه‪ ،‬ترڅــو هغــه مطمئــن �شــي او مــرګ یــې‬ ‫اســان �شــي‪ ،‬پــه همدغــې ډول عبــد هللا بــن انیــس هــم د خالــد الهذلــي‬ ‫ځانګړې مقاله‬

‫‪34‬‬

‫ووهيـه د دغــه‬ ‫اقتصادچــې تـ‬ ‫ـوی یــم‬ ‫“زهديخبـ‬ ‫مسلامنانوـل‪:‬‬ ‫بانک‪-‬ـهپهیــې وویـ‬ ‫ـړل‪ ،‬ورتـ‬ ‫سـدـره و‬ ‫ـر دشـکفارو‬ ‫چې‬ ‫واجب‬ ‫اروپاکـمرکزي‬ ‫ســړي جنــګ تــه خلــک راجمــع کــوې نــو زه پــه دغــه اړونــد راغلــم” نــو‬ ‫د عبــد هللا بــن انیــس خبــره د مرســتې او قتــل دواړه معنــاوې لــري‪،‬‬ ‫نــو بنــاء پــه یــوه وینــا او یــا یــو کار چــل ورکــول او بیــا وژل یــا پــه مــال‬ ‫ولکــه کــول پــه غــدر کــې نــه شــمیرل کیــږي‪ ،‬خــو هغــه وخــت چــې پــه‬ ‫امــان کــې صراحــت نــه وي‪ ،‬ځکــه تامیــن د دوه کســانو ترمنــځ‬ ‫َُ ّ‬ ‫ـتأمن ترمنــځ پــه واضحــه صریحــو‬ ‫لوظنامــه ده چــې مؤ ِمــن او مسـ ِ‬ ‫الفاظــو ترســره کیــږي نــه پــه دا�ســې الفاظــو چــې پــه هغــې کــې د امــان‬ ‫وهــم وي‪.‬‬ ‫د امــان پــه واضحــه الفاظــو کــې د علمــاؤ ترمنــځ کــوم اختــاف‬ ‫نشــته‪ ،‬خــو د غیــر صریــح الفاظــو پــه اړه علمــاء اختــاف لــري ‪،‬‬ ‫ځینــې دغــه ډول وینــاوې او کارونــه د امــان څخــه ګرځــوي او ځینــې‬ ‫یــې نــه‪ ،‬خــو دغــه کومــه نــا اشــنا خبــره نــه ده چــې یــوه انــدازه علمــاء‬ ‫ځینــې الفــاظ د غــدر پــه خانــه کــې شــماري او ځیــې نــور بیــا دغــه‬ ‫الفــاظ د جنــګ د چــل او دوکــې نــه حســابوي‪.‬‬ ‫خالصــه خبــره‪ :‬دا�ســې یــو اتفاقــي قاعــده نشــته چــې د غیــر‬ ‫صریــح النــدې ټــول جزئــي مســائل راونغــاړي او دا هــم معلومــه‬ ‫خبــره ده چــې د یــوې قاعــدې النــدې جزئــي مســائل داخلــول پــه‬ ‫اجتهــاد پــورې اړیکــه لــري چــې اختــاف پکــې ممکــن دی‪ ،‬نــو پــه دې‬ ‫بــاب کــې د ضــد څخــه کار نــه دي اخیســتل پــکار او نــه بایــد مســائل‬ ‫د خپــل مســیر څخــه واړول �شــي‪.‬‬ ‫ویــزه او دار الحــرب تــه د ننوتلــو پــه اجازه د کفارو‬ ‫وینــه او مالونــه نــه خوندي کیږي‬ ‫د اهــل الحــرب پــه وینــو او مالونــو کــې اصــل دا دی چــې هغــه‬ ‫حاللــې دي او خونــدي نــه دي‪ ،‬کــه چیرتــه مونــږ پــه کومــه مســئله‬ ‫کــې پــه دې اختــاف شــو چــې آیــا دغــه بــه امــان وي کــه تأمیــن؟ او‬ ‫دالئــل ســره برابــر یانــږدې شــول نــو مونــږ بــه هغــه اصــل تــه رجــوع‬ ‫کــوو چــې د کفــارو د وینــو او مــال پــه حاللیــدو فیصلــه کــوي‪ ،‬مګــر‬ ‫هغــه مهــال چــې مونــږ تــه یــو دا�ســې دلیــل پــه الس را�شــي چــې یــو‬ ‫متعبــر مانــع پیــاوړي کــوي‪ ،‬ځکــه چــې اجمــاع یقیــن دی او اختــاف‬ ‫شــک دی او یقیــن پــه شــک نــه پورتــه کیــږي؛ دا چــې تامیــن مشــکوک‬ ‫مانــع دی او شــک پــه مانــع کــي پــه معلــوم ســبب ثابــت حکــم نــه لغــوه‬ ‫‪35‬‬

‫کــوي‪ ،‬او پــه دې کــې هیــڅ شــک نشــته چــې پــه جنــګ کــې د کفــارو‬ ‫ســره چــل او دوکــه کــول جائــز ده‪ ،‬او دغــه دوکــه پــه درواغــو او‬ ‫هغــو الفاظــو ســره وي چــې احتمــال لــري او صریــح نــه وي‪.‬‬ ‫خالصــه خبــره دا شــوه چــې‪ :‬چــې کلــه د مــال خونديتــوب د هغــې‬ ‫د مالــک پــه کفــر لــه منځــه والړ‪ -‬لکــه د حربــي کافــر مــال‪ -‬نــو بیــا پــه‬ ‫دغــه مــال پــه هــره ممکنــه الره ولکــه کــول جائــز دي او د دې‬ ‫مســئلې پــه اصــل کــې کــوم اختــاف نشــته‪ ،‬مســلمان لــه جائــز دي‬ ‫چــې د اهــل حــرب مــال غــا کــړي او یــا یــې وتښــتوي هــر چیرتــه چــې‬ ‫یــې ومومــي‪.‬‬ ‫او دا پــه هیــڅ شــرعي او عرفــي دلیــل کــې نشــته چــې ویــزه ورکــول‬ ‫تامیــن دی‪ ،‬بلکــې ویــزه د راننوتلــو اجــازه ده او د راننوتلــو اجــازه‬ ‫تامیــن ن�شــي کیــدی‪ ،‬یــو ســړی پــه خپــل کــور کــې هــم مســتأمن نــه وي‪،‬‬ ‫بلکــې د یــو کــور خلــک ځینــې د نــورو څخــه پــه امــان کــې نــه وي او همــدا‬ ‫ډول تامیــن د یــو طــرف څخــه د بــل طــرف څخــه امــان نــه شــمیرل‬ ‫کیږي‪.‬‬ ‫ابــن أبــي زیــد القیروانــي وايــي‪“ :‬کــه دوی بادشــاه تــه خپــل اســام‬ ‫ذکــر کــړ او هغــه وویــل چــې تا�ســې پــه امــن یاســت خــو دوی ورتــه امــن‬ ‫ورنکــړ او پــه دې اړه یــې هیــڅ ونــه ویــل او نــه پــه ښــار کــې دغــه خبــره‬ ‫مشــهوره شــوه چــې د ښــار خلــک د خپــل ځــان پــه امــن خبــر �شــي نــو‬ ‫دوی کولــی �شــي چــې څومــره یــې خــوښ وي ووژنــي او مالونــه یــې‬ ‫لــوټ کــړي‪ ،‬همــدا ډول کــه بادشــاه ورتــه وویــل چــې تاســو تــه مــې‬ ‫امــن درکــړی دار االســام تــه والړ �شــئ خــو دوی ورتــه هیــڅ ونــه‬ ‫ویــل‪ ،‬نــو دوی تــه جائــز دي چــې څومــره وژلــی او اخیســتلی �شــي هغــه‬ ‫وکــړي او بیــا د دار الحــرب څخــه بهــر �شــي‪ ...‬اهــل عــراق وايــي‪ :‬کــه‬ ‫یــو مســلمان دار الحــرب تــه بــې امانــه داخــل شــو او ورتــه یــې وویــل‬ ‫زه ستاســو څخــه یــم او یــا یــې ورتــه وویــل چــې زه پــه دې خاطــر‬ ‫راغلــی یــم چــې ستا�ســې پــه ملتیــا وجنګیــږم او کفــارو ورتــه اجــازه‬ ‫ورکــړه‪ ،‬نــو دغــه مســلمان کولــی �شــي چــې څومــره تــوان یــې ر�ســي د‬ ‫هغــوی مالونــه واخلــي او وژنــه پکــې وکــړي او دغــه خبــره د هغــوی‬ ‫لپــاره هیــڅ امــان نــه دی”‪[ .‬النــوادر والزيــادات]‬ ‫او څــوک چــې دار الحــرب تــه پــه جعلــي او یــا صحیــح فاســپورټ‬ ‫ننوځــي او پــه هغــې کــې د دغــه ســړي دیــن او شــخ�صي معلومــات‬

‫د کفارو رسه مسلامن اسیر باید د راخالصیدو وروسته د کفارو مال د غال او یا په بله الره ووهي‬

‫واضــح وي‪ ،‬نــو کولــی �شــي چــې پــه هغــوی یرغــل وکــړي او مــال یــې‬ ‫لــوټ کــړي‪ ،‬ځکــه دغــه د امــان صــورت نــه دی او نــه د تامیــن پــه‬ ‫معنــا کــې داخلیــږي‪ ،‬ځکــه چــې عمــرو بــن امیــه ځــان د بنــي بکــر‬ ‫قبیلــې تــه منســوب کــړی و‪ ،‬هغــه یــو مشــرک تــه غلــط او ګمــراه‬ ‫کوونکــي معلومــات وړانــدې کــړل هغــه یــې دوکــه کــړ چــې کلــه پــرې‬ ‫مشــرک مطمئــن شــو نــو ویــې واژه‪ ،‬نــو پــه همــدې توګــه جعلــي‬ ‫اســناد چــې پکــې د خپــل خاونــد هویــت بــدل وي او دا�ســې نــور هیــڅ‬ ‫کلــه تامیــن او امــان نــه شــمیرل کیــږي؛ نــه پــه عــرف کــې او نــه پــه‬ ‫شــرعه کــې‪.‬‬ ‫کــه چیرتــه پــه دغــو اســنادو کــې دا خبــره وه چــې دغــه ســړی د‬ ‫بــل هیــواد دی خــو مطلــوب هیــواد تــه د دغــو اســنادو پــه توســط‬ ‫ســره ننوځــي نــو دغــه هــم تامیــن نــه شــمیرل کیــږي‪ ،‬ځکــه دغــه د‬ ‫جنــګ د چــل او دوکــې څخــه شــمیرل کیــږي‪ ،‬او د هغــې دوکــې نــه‬ ‫ســخت نــه دی چــې محمــد بــن مســلمه او د هغــه ډلګــۍ کــړی و‪،‬‬ ‫دغــه حالــت د دار الحــرب تــه ځــان منســوبولو یــا یــو کافــر قــوم‬ ‫تــه ځــان منســوبول او یــا یــو دار تــه پنــاه راوړل او یــا هلتــه شــپه‬ ‫تیــرول‪ ،‬دغــه ټــول د مســلمان لخــوا د کفــري هیوادونــو لپــاره‬ ‫امــان نــه شــمیرل کیــږي‪ ،‬د یــو قــوم ســره شــپه تیــرول او د هغــوی‬ ‫د مــرګ اراده لــرل دغــه هــم امــان نــه شــمیرل کیــږي‪ ،‬لکــه چــې‬ ‫عمــرو بــن امیــه الضمــري ر�ضــي هللا عنــه دغــه کار کــړی و‪ ،‬همــدا‬ ‫ډول محمــد بــن مســلمه ر�ضــي هللا عنــه د یهــود کال تــه ننوتــی و‪،‬‬ ‫هغــوی یــې دوکــه کــړي وو او بیــا یــې طاغــوت کعــب بــن اشــرف‬ ‫وژلــی و‪ ،‬نــو د یــو مجاهــد لخــوا د پنــاه اخیســتو لــه الري دار‬ ‫الحــرب تــه ننوتــل د صحابــه کرامــو د کار ســره مشــابه دی‪ ،‬خــو‬ ‫دا هغــه مهــال چــې دغــه پنــاه اخیســتنه د کفــري لوظنامــو لرونکــې‬ ‫نــه وي‪.‬‬ ‫د کفارو په مال اخیســته او د هغوی ســره جهاد‬ ‫ته هڅونه‬ ‫کلــه چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم مدینــې تــه هجــرت وکــړ‬ ‫نــو د هغــه د رزق ســرچینه غنیمتونــه وو‪ ،‬دغــه د رزق ترټــول پاکــه‬ ‫ســرچینه وه‪ ،‬ځکــه هغــه مــال چــې د کفــارو څخــه پــه زور واخیســتل‬ ‫�شــي هغــه د هغــه مــال څخــه ډیــر پــاک او ســتره دی چــې لــه دې پرتــه پــه‬

‫َ ُُ‬ ‫َ‬ ‫بلــه الره حاصــل �شــي‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪{ :‬فكلــوا ِم َّمــا غ ِن ْم ُتـ ْـم‬ ‫َ َ ً َ ّ ً َ َّ ُ‬ ‫الل إ َّن َّ َ‬ ‫َّ َ‬ ‫الل َغ ُفـ ٌ‬ ‫ـور َر ِحيـ ٌـم} [األنفــال‪ ،]69 :‬تاســو‬ ‫حــال ط ِيبــا واتقــوا ِ‬ ‫هغــه څخــه خــورئ چــې تا�ســې غنیمــت کــړي دي حــال پــاک او د هللا‬ ‫عزوجل نه ویریږئ یقینا هللا عزوجل بښوونکی مهربان دی‪.‬‬ ‫ابــن القيــم رحمــه هللا وايــي‪“ :‬راجحــه خبــره دا ده چــې پــه ټولــو کــې‬ ‫زیــات حــال هغــه کســب دی چــې هللا عزوجــل تــرې د خپــل نبــي صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم رزق ګرځولــی دی‪ ،‬چــې هغــه د غنیمــت اخیســتونکو کســب‬ ‫دی کــوم چــې د هغــوی لپــاره د شــارع پــه ژبــه حــال شــوی‪ ،‬قــرآن کریــم د‬ ‫دغه کسب ستاینه له نورو ډیره کړې ده‪ ،‬او د دغه کسب په خاوندانو‬ ‫یــې لــه نــورو زیــات شاب�ســی ویلــی دی‪ ،‬ځکــه خــو دغــه رزق د ټــول مخلــوق‬ ‫څخــه د غــوره انســان او خاتــم النبییــن لپــاره ګرځــول شــوی‪ ،‬چیرتــه چــې‬ ‫هغه فرمايي‪( :‬زه د قیامت څخه وړاندې د تورې ســره راســتول شــوی‬ ‫یم ترڅو د هللا عزوجل یواځې بندګي و�شي چې هیڅ شرک پکې نه وي‪،‬‬ ‫زما رزق زما د نیزې الندې ګرځول شوی‪ ،‬په هغه چا ذلت او خواري‬ ‫لیکل شــوې چې زما د امر مخالفت کوي) او دغه د عزت شــرافت او د‬ ‫کفارو د ذلت سره اخیستل شوی او هللا عزوجل ته تر ټولو محبوب‬ ‫ګرځیدلــی دی نــو د دغــې رزق ســره هیــڅ �شــی مقابلــه ن�شــي کولــی‪ ،‬وهللا‬ ‫اعلم”‪[ .‬زاد املعاد]‬ ‫ځینــې مســلمانانو تــه دا خونــد نــه ورکــوي چــې د کفــارو مــال پــه‬ ‫زور واکــۍ وبهیــږي‪ ،‬دغــه مســلمانان ګمــان کــوي چــې د دوی پــه الس‬ ‫کــې د نــورو کســبونو مالونــه بهتــر دی‪ ،‬چــې دغــه ګمــان صحیــح نــه‬ ‫دی‪ ،‬ځکــه د قــرآن پــه نــص تــر ټولــو پــاک حــال غنیمــت دی‪ ،‬او‬ ‫همدغــه پــه مدینــه کــې د هجــرت څخــه وروســته د رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم رزق و‪.‬‬ ‫دغــه مالونــه هللا عزوجــل د خپلــو بندګانــو لپــاره پیــدا کــړي‬ ‫ترڅــو پــرې د هللا عزوجــل عبــادت او اطاعــت پــه صحیــح توګــه‬ ‫وکــړي‪ ،‬نــو چــا چــې پــه دغــه مــال د کفــر او شــرک مرســته وکــړه هللا‬ ‫عزوجــل بــه پــرې دا�ســې څــوک مســلط کــړي چــې د هغــه دالس‬ ‫څخــه بــه یــې واخلــي او حقــدارو تــه بــه یــې راســتانه کــړي چــې هغــه د‬ ‫هللا عزوجــل موحــد او مطیــع بنــدګان دي‪ ،‬ځکــه خــو فــيء تــه فــيء‬ ‫ویــل کیــږي چــې دغــه بیرتــه هغــه چاتــه راســتون شــول چــې د هغــه‬ ‫لپــاره پیــدا شــوی و‪.‬‬ ‫ځانګړې مقاله‬

‫‪36‬‬

‫پــه موحدینــو فــرض دي چــې د خپــل جهــاد دائــره پراخــه کــړي‪،‬‬ ‫ځکــه د مــال او اقتصــاد جنــګ د جهــاد لــه پراخــه میدانونــو څخــه دی‬ ‫لکــه چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه ډیــرو غزاګانــو کــې د‬ ‫کفــارو مالونــه اخیســتي او لــه منځــه وړي وو‪ ،‬او پــه دې کــې هــم شــک‬ ‫نشــته چــې کفــار خپــل پوځونــه پــه مــال چلــوي نــو پــه موحدینــو فــرض‬ ‫دي چــې د دوی د وهلــو لپــاره الرې چــارې ولټــوي ترڅــو هغــه تبــاه او‬ ‫کمــزوری �شــي‪ ،‬پــه هغــو مســلمانانو چــې پــه دیــار کفــر کــې او�ســي او‬ ‫هجــرت تــه الره نــه مومــي چــې بایــد دوی د ابــو بصیــر ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫کړنــو تــه الس واچــوي هغــه هــم د مکــې د مشــرکینو ســره دغــه ډول‬

‫هیواد ته د راننوتلو ویزه د کفارو وینه او مال نه خوندي کوي‬

‫کړنــه کــړې وه‪ ،‬او پــه دې کــې شــک نشــته چــې د کفــارو مــال تبــاه کــول‬ ‫زمونږ په نن ورځ جنګ کې لوی رول لوبوي‪.‬‬ ‫پــه دې کــې بیــا د حربــي کفــارو مالونــه اخیســتل‪ ،‬او د تخریــب‬ ‫پــه نیــت تبــاه کــول هــم شــامل دي چــې پــه دې ســره بــه د دښــمن‬ ‫ځــواک کمــزوری �شــي او اقتصــاد بــه یــې لــه کاره پریوځــي‪ ،‬ابــو‬ ‫یوســف وايــي‪ " :‬پــه دې کــې هیــڅ خبــره نشــته چــې د هغــوی کالوونــه‬ ‫پــه اور وســوځول �شــي‪ ،‬پــه اوبــو کــې ډوب �شــي‪ ،‬تخریــب او ویجــاړ‬ ‫�شــي‪ ،‬منجنیقونــه ورتــه ودرول �شــي‪ ،‬ځکــه چــې هللا عزوجــل‬ ‫فرمايي‪{:‬يخربــون بيوتهــم بأيديهــم وأيــدي املؤمنيــن}‪ ،‬دوی خپــل‬ ‫کورونــه پــه خپــل الس او د مومنانــو پــه الس ویجــاړوي‪ ،‬ځکــه دا‬ ‫هرڅــه د جنــګ برخــه ده او پــه دې کــې د دښــمن د غوســه کولــو‬ ‫او خفــه کولــو ډیــر لــوی المــل دی‪ ،‬بلــه دا چــې د مــال حرمــت د‬ ‫هغــې د خاونــد تابــع وي او دلتــه د مــال د خاوندانــو کــوم حرمــت‬ ‫نشــته نــو د مــال بــه یــې څنګــه وي؟”‪[ .‬بدائــع الصنائــع]‬ ‫‪37‬‬

‫همــدا راز دغــه مالونــه پــه جهــاد فــي ســبیل هللا کــې هــم کارولــی‬ ‫�شــي‪ ،‬د کفارونــه بــه اخیســتل کیــږي او د خالفــت والیتونــو تــه بــه د‬ ‫ورونــو پــه هجــرت کــې لګــول کیــږي او یــا بــه د کفــارو د جهــاد لپــاره‬ ‫تــرې ګټــه اخیســتل کیــږي‪ ،‬زمونــږ ډیــر ورونــه د هجــرت څخــه پــه‬ ‫دې المــل پاتــې دی چــې د هجــرت خرچــه نــه لــري ترڅــو د کفــارو‬ ‫ســره کار وکــړي او د هجــرت ترتیــب برابــر کــړي‪ ،‬وهللا املســتعان‪،‬‬ ‫پــه همــدې ډول موحــد مجاهــد بــه د کفــارو مالونــه اخلــي او د‬ ‫وســلې اخیســتلو لپــاره بــه یــې کاروي او د کفــارو د کــور پــه منــځ کــې‬ ‫بــه پــرې عملیــات ترســره کــوي‪.‬‬ ‫نــو ای موحــده چــې پــه‬ ‫دیــار کفــر کــې او�ســې د‬ ‫ابــو جنــدل ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه پــه څیــر شــه او د‬ ‫حربــي کفــارو د مــال پــه‬ ‫اخیســتو تښــتولو او‬ ‫ولکــه کولــو څخــه مــه‬ ‫یریــږه پــه هــره طریقــه‬ ‫چــې کولــی �شــې کار وکــړه‪،‬‬ ‫او د ابــن تیمیــه رحمــه‬ ‫هللا پــه دې وینــا کــې ســوچ‬ ‫کــوه‪ ،‬چــې د هغــه‬ ‫مســلمان پــه اړه وايــي‬ ‫کــوم چــې دار الحــرب تــه‬ ‫ننوځــي‪“ :‬کــه چېرتــه یــې د‬ ‫کفــارو نفســونه او‬ ‫اوالدونــه غــا کــړل یــا یــې‬ ‫پــرې پــه بلــه هــره طریقــه‬ ‫ولکــه وکــړه نــو د‬ ‫محاربــو کفــارو نفســونه‬ ‫او مالونــه د مســلمانانو‬ ‫لپــاره مبــاح دي‪ ،‬کــه پــه هــره مشــروعه طریقــه یــې پــرې ولکــه‬ ‫وکــړه نــو د مســلمان ملکیــت ګرځــي”‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪ ،‬چــې‬ ‫دغــه یــې د بچــو تښــتولو مســئله شــوه نــو مالونــه غــا کــول بــه ال‬ ‫څــه وي؟‬ ‫ای موحــده دا هیــره نــه کــړې چــې پــه اســامي دولــت د کفــارو‬ ‫جنــګ روان دی‪ ،‬نــو خپــل نیــت خالــص کــړه‪ ،‬پــه هللا عزوجــل‬ ‫تــوکل وکــړه او د هیچــا نــه د کفــارو د مــال پــه ســلب کولــو کــې‬ ‫مشــوره مــه غــواړه‪ ،‬ځکــه دغــه مــال اخیســتنه د کفــارو اقتصــاد‬ ‫کمــزوری کــوي او مومنانــو کــې جــرات اچــوي او د مــال اخیســتنې‬ ‫څخــه لویــو عملیاتــو تــه یــې تیــاروي‪ ،‬دغــه د جهــاد هغــه برخــه ده‬ ‫چــې پــه دې زمانــه کــې خلکــو پری�ښــې ده مګــر ډیــر کــم ریښــتوني‬ ‫مجاهدیــن دغــه کار کــوي‪ ،‬د هللا عزوجــل نــه ســوال دی چــې‬ ‫مجاهدیــن بندګانــو تــه فتــح ورکــړي‪ ،‬د هغــوی زړونــه روغ کــړي‪،‬‬ ‫والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬

‫دا چــې د کفــري ځواکونــو پــر خــاف د خالفــت د غازیانــو‬ ‫مرګونې جګړې دوام لري‪ ،‬نو پدې لړۍ کې مونږ د مجاهدینو‬ ‫د وروســتیو عملیاتــو یــوه برخــه را اخلــو؛ کومــې چــې د خالفــت د‬ ‫واکمنــۍ د ســاحې پــه پراخــه کیــدو‪ ،‬یــا د دښــمن پــه ویرولــو‪ ،‬وژلــو‬ ‫او ذلیلــه کولــو کــې کامیابــې شــوې وي‪ ،‬دغــه عملیــات د هغــو ګــڼ‬ ‫شــمیر عملیاتــو یــو کوچنــی انځــور دی چــې اســامي دولــت پــه تیــرو‬ ‫اوونیــو کــې د نــړۍ د ختیــځ او لویدیــځ پــه بیالبیلــو جبهاتــو کــې‬ ‫ترســره کــړي دي‬ ‫ختیځه آسيا‬ ‫د رمضــان پــه نهمــه نیټــه‪ :‬د فلیپیــن د جنوبــي ښــار “كوتاباتــو”‬ ‫پــه “ماماســبانو” ســیمه کــې د خالفــت غازیانــو ســره پــه نښــتو کــې‬ ‫نــږدې ‪ ۱۰‬فلیپينــي صلیبــي پوځیــان ووژل شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه دیارلســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د فلیپيــن‬ ‫پــه “جولــو ســولو” ټاپــو “باتيكــول” ســیمه کــې د فلیپينــي پــوځ پــه‬ ‫ســنګرونو د هــاون بریــد ترســره کــړ او هــم یــې پــه “ماغويندانــاو”‬ ‫ســیمه کــې د فلیپينــي پــوځ عــراده ویجــاړ کــړه‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه څوارلســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت د غازیــان ســره د‬ ‫نښــتو پــه تــرڅ کــې یوولــس فلیپينــي صلیبــي پوځیــان ووژل شــول‪،‬‬ ‫ورســره د “مــاراوي” ښــار پــه “داغوديــان” ناحیــه کــې اتــه نــور‬ ‫پوځیــان د قنــاص ښــکار شــول او یــوه عــراده یــې پــه راکــټ زیانمنــه‬ ‫شــوه‪.‬‬

‫د رمضــان پــه شپاړســمه نیټــه‪ :‬د مــاراوي ښــار پــه “محطــة‬ ‫آيكــوم” ناحیــه کــې د خالفــت د غازیانــو ســره د نښــتو پــه تــرڅ‬ ‫کــې دولــس فلیپينــي صلیبــي پوځیــان ووژل شــول‪ ،‬ورســره پــه‬ ‫“مابانــدي” ناحیــه کــې پنځــه نــور پوځیــان د قنــاص ښــکار شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه نوولســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د فلیپینــي‬ ‫پــوځ ســره د مــاراوي ښــار پــه “مونــكادو” ناحیــه کــې ســختې نښــتې‬ ‫ترســره کــړې چــې پــه تــرڅ کــې یــې ‪ ۳‬پوځیــان ووژل او ورســره پــه‬ ‫“مابانــدي” ناحیــه کــې پنځــه پوځیــان د قنــاص ښــکار شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه دوه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د مــاراوي ښــار پــه “بنــود‬ ‫مادايــا” ناحیــه کــې د نښــتو پــه تــرڅ کــې دوه فلیپينــي پوځیــان ووژل‬ ‫شــول‪.‬‬ ‫د رمضان په درویشــتمه نیټه‪ :‬د ماراوي ښــارپه “ليلود مادايا”‬ ‫ناحیــه کــې د خالفــت د غازیانــو ســره پــه نښــتو کــې پنځــه فلیپینــي‬ ‫صلیبــي پوځیــان ووژل شــول او نهــه نــور ټپیــان شــول‪ ،‬ورســره یــوه‬ ‫زغــره والــه عــراده د راکــټ پــه واســطه ویجــاړ کــړی شــوه‬ ‫د رمضــان پــه څلرویشــتمه نیټــه‪ :‬د مــاراوي ښــار پــه “مارينــوت”‬ ‫او”ليلــود كادايونــان” ناحیــو کــې ‪ ۴‬فلیپينــي پوځیــان د قنــاص ښــکار‬ ‫شــول‪ ،‬ورســره پــه “مانــكادو” ناحیــه کــې ‪ ۵‬نــور پوځیــان د نښــتو پــه‬ ‫تــرڅ کــې ووژل شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه پنځــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د مــاراوي ښــار پــه “بالينــغ”‬ ‫ناحیــه کــې د نښــتو پــه تــرڅ کــې اووه فلیپينــي صلیبــي پوځیــان ووژل‬ ‫شــول‪.‬‬ ‫خبرونه‬ ‫خبرونه‬

‫‪38‬‬

‫د رمضــان پــه شپږویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د مــاراوي‬ ‫ښــار پــه “ليلــود ماديــا” ‪“ ,‬بالينــغ” او”مــار ينــوت” ناحیــو کــې ســختې‬ ‫نښــتې ترســره کــړې‪ ،‬چــې پــه تــرڅ کــې یــې دیارلــس صلیبیــان ووژل‬ ‫شــول او ګــڼ شــمیر نــور ټپیــان شــول‬ ‫د شــوال پــه دریمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د مــاراوي ښــار پــه‬ ‫مختلفــو ناحیــو کــې د روانــو جګــړو پــه تــرڅ کــې دیارلــس صلیبیــان‬ ‫ووژل او پــه “مــاري نــوت” ناحیــه کــې د ‪ RPG‬پــه واســطه یــوه زغــره‬ ‫والــه عــراده پــه نښــه او ویجــاړ کــړی شــوه چــې پکــې ناســت لــږ تــر لــږه‬ ‫پنځــه پوځیــان ووژل شــول‪.‬‬ ‫د شــوال پــه اتمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د صلیبــي پــوځ ســره‬ ‫پــه “مونــكادو كولونــي” ناحیــه کــې ســختې نښــتې ترســره کــړې چــې اتــه‬ ‫صلیبــي پوځیــان پکــې ووژل شــول‪.‬‬ ‫د شــوال پــه لســمه نیټــه‪ :‬د مــاراوي ښــار پــه “بالينــغ” ناحیــه کــې د‬ ‫نښــتو پــه تــرڅ کــې نهــه فلیپينــي صلیبــي پوځیــان ووژل شــول‪.‬‬ ‫أستراليا‬ ‫د رمضــان پــه لســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو غــازي پــه ملبــورن‬ ‫ښــارکې یــوه ښــځه وتښــتوله ترڅــو ځــان ســره یرغمــل کــړي‪ ،‬بیــا یــې‬ ‫یــو صلیبــي اتبــاع وواژه او چــې کلــه یــې د اســترالیا صلیبــي پولیــس ځــان‬ ‫تــه رانــږدې کــړل‪ ،‬جګــړه یــې پیــل کــړه‪ ،‬درې پولیــس یــې ټپیــان کــړل‬ ‫مخکــې لــه دې چــې شــهید �شــي‪.‬‬ ‫فارس‬ ‫د رمضــان پــه لســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت ‪ ۵‬اتلــو انغماســيانو د‬ ‫روافضــو پــه شــرکي پارملــان او د طاغــوت خمینــي لعنــه هللا پــه‬ ‫زیــارت د خپلــو ســپکو وســلو‪ ،‬ال�ســي بمونــو او بــارودي واســکټونو‬ ‫پــه واســطه یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬د روافضــو درشــل یــې پیمــال کــړه‪،‬‬ ‫د هغــوی نجســه وینــه یــې تــوی کــړه او نــږدې شــپيته مشــرکین یــې‬ ‫مــردار او ټپیــان کــړل‪ ،‬مخکــې لــه دې چــې انغما�ســي اتــان د شــهادت‬ ‫مقــام تــه ور�سي‪-‬نحســبهم وهللا حســیبهم‪.‬‬ ‫أبو عثامن الخراساين تقبله الله‬

‫‪39‬‬

‫الجنوب واليت‬ ‫د رمضــان پــه څوارلســمه نیټــه‪ :‬استشــهادي ورور ابــو فهــد‬ ‫العراقــي –تقبلــه هللا‪ -‬پــه کربــاء کــې د راف�ضــي نجســو مشــرکینو پــه‬ ‫یــو پنډغالــي د خپــل بــارودي واســکټ پــه واســطه بریــد ترســره کــړ؛‬ ‫چــې دیــرش مشــرکین پکــې مــردار او پنځــه دیــرش نــور ټپيــان شــول‪،‬‬ ‫پــه همدغــه مهــال کــې استشــهادي ورور ابــو مجاهــد البصــری تقبلــه‬ ‫هللا خپــل بــارودي واســکټ تــه پــه بابــل ښــار کــې د مشــرکینو پــه یــو‬ ‫بــل پنډغالــي انفجــار ورکــړ‪ ،‬چــې پــه تــرڅ کــې یــې اووه دیــرش مشــرکین‬ ‫مــردار او څلویښــت نــور ټپيــان شــول‪.‬‬ ‫نينوى واليت‬ ‫د رمضــان پــه نولســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د موصــل‬ ‫ښــار پــه �ښــۍ خــوا؛ الدواســه او نبــي شــیت ســیمه او حلــب واټ‬ ‫کــې د راف�ضــي پولیســو پــه ســنګرونو یرغــل پیــل کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې‬ ‫د مختلــف ډولــه وســلو ســختې خونــړۍ جګــړې رامنځتــه شــوې‪،‬‬ ‫پــه تــرڅ کــې یــې د یــو ډګــروال پــه شــمول څلویښــت راف�ضــي‬ ‫پولیــس مــردار او ګــڼ شــمیر نــور ټپیــان شــول‪ ۶ ،‬همــر او دوه‬ ‫پــوځ باروونکــې نظامــي عــرادې ویجــاړې او مجاهدینــو پــه یــو‬ ‫شــمیر نویــو ځایونــو ولکــه وکــړه‪ ،‬همــدا ډول د خالفــت غازیانــو‬ ‫د موصــل پــه الدنــدان ناحیــه کــې د راف�ضــي اتحــادي پولیســو پــه‬ ‫ســنګرونو یرغــل پيــل کــړ‪ ،‬چــې ســختې نښــتې رامنځتــه شــوې‪ ،‬چــې‬ ‫پــه تــرڅ کــې یــې لســګونه مرتدیــن مــردار او ژوبــل شــول او پاتــې‬ ‫پــه تيښــته بریالــي شــول‪ ،‬دولــس نظامــي عــرادې ویجــاړې‪ ،‬پــه یــو‬ ‫شــمیر ســنګرونو ولکــه او پــه پــوره انــدازه وســله او مهماتــو ولکــه‬ ‫وکــړی شــوه‪.‬‬ ‫د شــوال پــه لومــړۍ نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو د موصــل پــه‬ ‫یــو شــمیر ناحیــو (التنــک‪ ،‬الیرمــوک‪ ،‬املشــاهده‪ ،‬الشــفاء‪ ،‬د النبــي‬ ‫شــیت ســیمه‪ ،‬کورنیــش او حلــب واټ او د بــاب الطــوب‪ ،‬بــاب‬ ‫جدیــد‪ ،‬بــاب البیــض او بــاب لکــش ســیمو پــه اطرافــو) کــې د‬ ‫راف�ضــي ملیشــو پــه ســنګرونو پراخــه یرغــل پیــل کــړ‪ ،‬د نښــتو‬

‫پــه تــرڅ کــې یــو شــمیر مرتدیــن مــردار او ټپیــان شــول او پاتــې یــې‬ ‫د مقابلــې څخــه پــه تيښــته شــول‪ ،‬د خالفــت غازیانــو پــه التنــک‬ ‫ناحیــه او د الیرمــوک ناحیــې زیاتــره برخــه او د الشــفاء ناحیــې او‬ ‫املشــاهده ســیمې پــه یــو شــمیر برخــو ولکــه وکــړه‪ ،‬د خبــر لــه مخــې‬ ‫راف�ضــي پــوځ “ تــل الرمــان‪ ،‬رجــم جديــد او وادي حجــر” ناحيــو‬ ‫کــې خپلــې عــرادې وســوځولې او پــه لویــه کچــه د ماتــې ســره مــخ‬ ‫شــو‪.‬‬ ‫فلسطين‬ ‫د رمضــان پــه یوویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت يــوې ډلګــۍ زمریانــو‬ ‫“أبــو البــراء املقد�ســي‪ ،‬أبــو الحســن املقد�ســي او أبــو ريــح املقد�ســي”‬ ‫– تقبلهــم هللا – د یــو مبــارک بریــد پــه تــرڅ کــې د هللا عزوجــل د‬ ‫دیــن او د مســلمانانو د لوټــل شــویو عزتونــو د غــچ اخیســتلو پــه‬ ‫خاطــر د هللا عزوجــل پــه چټلــو یهــودي دښــمنانو ورغوټــه شــول‪،‬‬ ‫چــې د بریــد پــه تــرڅ کــې یــوه یهــودي ښــځینه پوځــۍ مــرداره او یــو‬ ‫شــمیر نــور ټپيــان شــول او درې واړه مجاهدیــن شــهیدان شــول‪،‬‬ ‫نحســبهم وهللا حســیبهم‪.‬‬ ‫صــاح الدين واليت‬ ‫د رمضــان پــه یوویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت د استشــهاد پنځــه‬ ‫اتالنــو (ابــو الفقیــه الشــامي‪ ،‬ابــو الولیــد الشــامي‪ ،‬ابــو معــاذ‬ ‫الکربولــي‪ ،‬ابــو عدنــان الســلماني او ابــو عمــر الفراجــي) تقبلهــم‬ ‫هللا جمیعــا‪ ،‬د ســامراء ښــار پــه جبیریــه ســیمه کــې د اتحــادي‬ ‫پولیســو د «لــواء العســکریین» پــه مرکــز یرغــل پیــل کــړ‪ ،‬د دوه‬ ‫ســاعته نښــتو پــه تــرڅ کــې د مرکــز ټــول مرتدیــن مــردار کــړی‬ ‫شــول‪ ،‬ورپ�ســې ورونــو ســیمې د راتلونکــې دفاعــي ځــواک ســره‬ ‫نښــتې پيــل کــړې‪ ،‬چــې یــو شــمیر مرتدیــن پکــې مــړه او ژوبــل شــول‪،‬‬ ‫د نښــتو پــه تــرڅ کــې دوه انغما�ســي اتــان شــهیدان شول‪-‬نحســبهم‬ ‫کذلــک‪ -‬او پاتــې ورونــو خپلــو بــارودي واســکټونو تــه د مرتدینــو‬ ‫پــه پنډغالــو انفجــار ورکــړ‪ ،‬د مبــارک یرغــل پــه تــرڅ کــې پــه‬ ‫مجموعــي ډول نــږدې اتــه دیــرش مرتدیــن مــردار‪ ،‬لــس ټپیــان‪،‬‬

‫مرکــز او ورســره د وســلې یــو ډیپــو ویجــاړ او یــو شــمیر عــرادې‬ ‫هــم ویجــاړې شــوې‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه شپږویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت اتــه اتلــو انغما�ســي‬ ‫غازیانــو د تکریــت پــه شــمال لویدیــځ؛ الســام کلــي کــې د راف�ضــي‬ ‫پاڅــون والــو پــه ســنګرونو یرغــل پیــل کــړ‪ ،‬ســختې خونــړۍ نښــتې‬ ‫رامنځتــه شــوې چــې پکــې یــو شــمیر انغماســیانو خپلــو بــارودي‬ ‫واســکټونو تــه پــه وار وار انفجــار ورکــړ‪ ،‬د عملیاتــو پــه پایلــه کــې‬ ‫نــږدې شــپيته مرتدیــن مــردار او ټپیــان شــول او اووه بیالبیــل ډولــه‬ ‫عــرادې یــې چــې پــه ثقیلــه ماشــیندارو بــار وې وســوځول شــوې‪.‬‬ ‫خراسان واليت‬ ‫د رمضــان پــه شــلمه نیټــه‪ :‬ورور ا بــو عائشــه الخرا ســاني‬ ‫تقبلــه هللا د کا بــل ښــار پــه لوید یــځ کــې د راف�ضــي مشــرکینو‬ ‫الز هــراء عبادتخا نــې تــه د خپــل بــارودي وا ســکټ ســره‬ ‫ور ســید؛ لو مــړی یــې د خپلــې طمانچــې پــه وا ســطه بر یــد پیــل‬ ‫کــړ او بیــا یــې خپــل بــارودي وا ســکټ تــه د مشــرکینو پــه منــځ‬ ‫کــې انفجــار ور کــړ چــې اوو لــس پکــې مــردار او پــه لســګونو نــور‬ ‫ټپيــان شــول‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه شــلمه نیټــه‪ :‬د افغانــي حکومــت د فســاد ضــد یــو‬ ‫قا�ضــي د جــال ابــاد پــه شیشــم بــاغ ســیمه کــې مــردار کــړی شــو‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه څلرویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیــان د‬ ‫جوزجــان پــه درزاب ولســوالۍ کــې د افغانــي مرتــد پــوځ پــه اووه‬ ‫پاټکونــو ولکــه وکــړه او اتــه مرتدیــن یــې مــردار او دوه یــې اســیران‬ ‫کــړل او هــم یــې پــه یــوه انــدازه وســله او مهماتــو یــې ولکــه وکــړه‪.‬‬ ‫د رمضــان پــه اتــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬ورور ابــو عثمــان الخراســاني‬ ‫تقبلــه هللا‪ ،‬پــه دې وتوانیــد چــې د پاکســتان د کویټــه ښــار پولیــس‬ ‫الیــن ســره نــږدې د مرتــدو پولیســو پــه یــو پنډغالــي د خپــل‬ ‫بــارودي موټــر پــه واســطه استشــهادي عملیــات ترســره کــړي‪،‬‬ ‫چــې پــه تــرڅ کــې یــې دیــرش مرتدیــن مــردار او ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫ورســره د ننګرهــار پــه لتــه بنــد ســیمه کــې یــو افغانــی پوځــي‬ ‫ووژل شــو او هــم د جــال ابــاد ښــار پــه عیــدګاه ناحیــه کــې د‬

‫په یهودو د مبارکو عملیاتو له آثارو څخه‬

‫خبرونه‬

‫‪40‬‬

‫أبو كوثر السوداين تقبله الله‬

‫افغانــي مرتــد پــوځ پــه موټــر د مایــن چاودنــه وکــړی شــوه چــې یــو‬ ‫شــمیر مرتدیــن پکــې مــړه او ژوبــل شــول‪.‬‬ ‫د شــوال پــه پنځمــه نیټــه‪ :‬د ظاهــر قدیــر مرتــد د ملیشــو دوه‬ ‫مرتدیــن پــه تــوره بــوړه کــې د نښــتو پــه تــرڅ کــې ووژل شــول‪.‬‬ ‫پــه همدغــې نیټــه پــه خوســت کــې د افغانــي پولیســو پــه یــو‬ ‫موټــر د مایــن چاودنــه وشــوه‪.‬‬ ‫پــه همدغــې نیټــه د پاکســتان د بلوچســتان د کویټــې ښــار‬ ‫پــه ســیزل ســیمه کــې د مایــن پاکانــو پــه یــو ټیــم د مایــن انفجــار‪.‬‬ ‫ترســره شــو چــې یــو شــمیر پکــې مــردار او ژوبــل شــول‪.‬‬ ‫د شــوال پــه اوو مــه نیټــه‪ :‬د خرا ســان د خو ســت پــه تڼــي‬ ‫ســیمه کــې د خال فــت غازیا نــو یــو راف�ضــي ســاحر باد شــاه د یــن‬ ‫وواژه‪.‬‬ ‫پــه همدغــې نیټــه د خالفــت غازیانــو د پاکســتان بلوچســتان‬ ‫پــه مســتونګ ســیمه کــې د پاکســتاني پولیســو یــو ضابــط وواژه‪.‬‬ ‫د شــوال پــه لســمه نیټــه‪ :‬د ننګرهــار د چپرهــار پــه ســره قلعــه‬ ‫ســیمه کــې د مرتــدو وطنپالــو طالبانــو درې وســلوال د هغــوی پــه‬ ‫کورونــو کــې ووژل شــول‪.‬‬ ‫فرانسه‬ ‫د رمضان په څلرویشــتمه نیټه‪ :‬د خالفت یو غازي ابو میســون‬ ‫الفرن�ســي تقبلــه هللا خپــل موټــر د فرانســوي پولیســو د هغــې الرۍ‬ ‫ســره ټکــر کــړ چــې وســله او چاودیدونکــي مــواد پکــې بــار وو‪ ،‬ترڅــو یــو‬ ‫ځــل بیــا پــه صلیبیانــو رعــب او ترهــه راتــازه کــړی �شــي او هغــوی تــه‬ ‫وریــاده کــړي چــې جګــړه اوس ستا�ســې کــور تــه راغلــه‪.‬‬ ‫بلجیم‬ ‫د رمضــان پــه پنځــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو غــازي اســامه‬ ‫زاریوح تقبله هللا د بروکسل ښار د اورګاډي په مرکزي تم ځای کې‬ ‫پــه صلیبیانــو یرغــل ترســره کــړ‬ ‫‪41‬‬

‫األنبار واليت‬ ‫د رمضــان پــه اتــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو شــمیر انغما�ســي‬ ‫اتــان (ابــو کوثــر الســوداني‪ ،‬ابــو یوســف الشــامي‪ ،‬ابــو رحمــة‬ ‫االنبــاري او ابــو محمــد العراقــي) تقبلهــم هللا د خپلــو بــارودي‬ ‫واســکټونو اوســپکو وســلو ســره د د انبــار پــه لویدیــځ؛ البغــدادي‬ ‫ښــار پــه لــور الړل؛ چيرتــه چــې د راف�ضــي پــوځ او مرتدینــو ســره‬ ‫نښــتې پيــل شــوې‪ ،‬د ســختې مــرګ ژوبلــې وروســته چــې کلــه د‬ ‫انغما�ســي اتالنــو وســله پــای تــه ورســیده نــو پــه وار وار یــې خپــل‬ ‫بــارودي واســکټونو تــه د مرتدینــو پــه پنډغالــو انفجــار ورکــړ چــې‬ ‫پــه مجمــوع کــې تــر څلویښــتو مرتدیــن مــردار او پــه لســګونو نــور‬ ‫ټپیــان شــول‪ ،‬د ټپيانــو پــه جملــه کــې د البغــدادي د ناحیــې مدیــر‬ ‫شــرحبیل العبیــدي‪ ،‬د املغاویــر کنــډک آمــر او د څلــورم کنــډک‬ ‫آمــر کمــال العبیــدي شــامل وو‪.‬‬ ‫الصومال‬ ‫د شــوال پــه لومــړۍ نیټــه‪ :‬د “بونــت النــد” آيالــت پــه “جــرور”‬ ‫ســیمه کــې د خالفــت د غازیانــو ســره د نښــتو پــه تــرڅ کــې دوه‬ ‫صومالــی مرتــد پوځیــان ووژل شــول‪.‬‬ ‫الرقة واليت‬ ‫د شــوال پــه پنځمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو شــمیر غازیانــو پــه (‬ ‫الصناعــه او املشــلب ناحیــه‪ ،‬د البــرازي څلــوري الري او جامعــة‬ ‫االتحــاد) ســره نــږدې یرغلونــه پیــل کــړل؛ ســختې نښــتې رامنځتــه‬ ‫شــوې چــې څــو ســاعته روانــې وې‪ ،‬پــه تــرڅ کــې نــږدې دیــرش‬ ‫مرتدیــن مــردار او ګــڼ شــمیر نــور ټپیــان شــول‪ ،‬پــه همدغــه‬ ‫مهــال کــې د قنــاص ډلګیــو پــه الرومانیــه او الجــزره ســیمو او‬ ‫دالفروســیه او البــرازي څلــور الري ســره دولــس مرتدیــن د‬ ‫قنــاص ښــکار او درې نــور ټپيــان شــول‪.‬‬

‫د اروپايــي جاهلیــت پــه ملــن کې‪...‬چیرتــه چــې صلیبیــان‬ ‫او ملحدیــن د امــن‪ ،‬نیکبختــۍ او مســاوات د درواغــو او‬ ‫پروپاګنــډو النــدې خپــل کرکجــن حقیقــت د خلکــو څخــه‬ ‫پټــوي؛ یــو قشــر خلــک دا�ســې راپیــدا شــول چــې د اروپايــي‬ ‫جاهلیــت پــه فاســدو شــیدو خپــل بچــي تســمیموي او پــه‬ ‫دا�ســې بدرنګــه شــکلونو ورتــه تربیــت ورکــوي چــې د اروپــا‬ ‫لــه ملحــدو او مشــرکینو څخــه منــځ تــه راغلــي وي‪.‬‬ ‫خــو چــا تــه چــې هللا عزوجــل د خیــر اراده وکــړي نــو‬ ‫ټولــه نــړۍ هــم د هغــه مخــه ن�شــي نیولــی‪ ،‬هللا عزوجــل بیــا‬ ‫لــه دغــو د شــرک‪ ،‬فحشــاء او فســاد وهلــو ټولنــو د منــځ‬ ‫څخــه یــو شــمیر دا�ســې قومونــه رابهــر کــړي چــې هغــه بیــا‬ ‫د هللا عزوجــل خــاص دوســتان او ځانګــړي بنــدګان جــوړ‬ ‫شهیدان‬

‫‪42‬‬

‫�شــي‪ ،‬د ځینــو خاتمــه بیــا پــه خیــر وکــړي؛ دا�ســې شــهادت ورکــړي چــې‬ ‫د قیامــت پــه ورځ را�شــي نــو نــه پــرې کــوم حســاب وي او نــه پــرې د‬ ‫کومــې ګنــاه ویــره‪.‬‬ ‫د پاریــس ښــار پــه بــې وزلــه اطرافــو کــې چیرتــه چــې لــه دغــه‬ ‫هیــواده بیګانــه خلــک پراتــه دي‪ ،‬پــه دوی کــې زیاتــره د عربــي او‬ ‫افریقایــي ټولنــو ســره تــړاو لــري کــوم چــې یــو وخــت د فران�ســې د‬ ‫اســتعمار الندې وو‪ ،‬په دوی کې ډیر یې اســام ته هم منســوب دي‪،‬‬ ‫یــا دا�ســې ووایــه چــې دغــو خلکــو کلــه پــه دنیــا کــې ســترګې وغړولــې نــو‬ ‫د مســلمانانو پــه څیــر نومونــه یــې پــه انتظــار وو‪ ،‬پــه هــر حالــت دغــه‬ ‫نــوم د دې لپــاره کافــي دی چــې د هیــواد اصلــي یهــود او نصــارا وګــړي‬ ‫لــه دوی کرکــه ولــري‪ ،‬دوی د ښــار پــه دغــو اطرافــو کــې یواځــې ژونــد‬ ‫تــه مجبــور کــړي‪ ،‬لــه دوی ســره هیــڅ ډول ګــډون ونکــړي او نــه دوی‬ ‫پــه مهمــو کارونــو کــې وګمــاري‪ ،‬اصلــي فرانســویان غــواړي چــې دوی‬ ‫د ذلــت پــه دغــه حالــت کــې پریــږدي ترڅــو کــم بیــه خادمــان تــرې جــوړ‬ ‫�شــي او هغــه کارونــه پــرې ســرته ورســوي چــې هغــوی تــرې هــم کرکــه‬ ‫لــري‪ ،‬د دې ذلــت پــه بــدل کــې دوی تــه پــه فرانســه کــې د پاتــې کیــدو‬ ‫اجــازه ورکــړي‪ ،‬یــا دومــره کــم مــال ورکــړي چــې پــه ډیــره ســختۍ ســره‬ ‫پــرې انســان ژونــدی پاتــې کیــږي‪.‬‬ ‫د ښــار د دغــو اطرافــو ډیــر اوســیدونکي دغــه حالــت قبلــوي او‬ ‫د طواغیتــو او اصلــي اوســیدونکو د پــان شــوي ذلــت پــه ســیوري‬ ‫کــې پراتــه دي او یــو شــمیر نــور یــې بیــا دا�ســې وي چــې دغــه حالــت نــه‬ ‫قبلــوي‪ ،‬هغــوی بیــا د دا�ســې یــو غــوره ژونــد پــه تــکل کــې �شــي ترڅــو‬ ‫ځانونــه د خپلــو بادارانــو ســره یــو شــان کــړي او د هغــه چــا ســره‬ ‫ځــان برابــر کــړي چــې دوی تــه پــه ســپکه ســترګه ګــوري‪ ،‬خــو د دغــه‬ ‫کار پــه الره کــې د مــال پرتــه ټولــې دروازې بنــدې وې‪ ،‬ځکــه پــه دغــې‬ ‫مــادي ټولنــه کــې د انســان د قیمــت معلومولــو لپــاره مــال مهــم عامــل‬ ‫دی‪.‬‬ ‫د دغــې هــدف الســته راوړنــې لپــاره بیــا د هغــه چــا تــاش پیــل �شــي‬ ‫چــې د مخدراتــو او ډاکــو او نــورو نــاوړه تجارتونــو کاروباریــان وي‪،‬‬ ‫چــې پــه دې ســره بیــا دغــه بــې الرې خلــک پــه دغــه ګــرداب کــې داخــل‬ ‫شــول‪ ،‬خپــل ځانونــه پــه ســختو خطــرو کــې واچــوي ترڅــو یــو څــه‬ ‫الســته راوړي‪ ،‬د جنګــي بدمعاشــانو ســره ملتیــا‪ ،‬همیشــه د ژونــد‬ ‫د خطــر پــه وړانــدې او د دا�ســې ســودا پــه جنجــال کــې چــې همشــه د‬ ‫زنــدان یــا د بــې تلــه خطــرو کنــدې تــه ورخطــا کیــدل وي‪.‬‬ ‫په چا چې اهلل عزوجل د خیر اراده وکړي د هغه‬ ‫سینه اسالم ته خالصه کړي‬ ‫مکــرم أبروقــي‪ ،‬د تونــس تابعیــت لرونکــی چــې خپــل کوچنــي تــوب‬ ‫یــې ټــول پــه دغــې نــا امیــده ژونــد کــې تیــر کــړ‪ ،‬همیشــه بــه یــې کوښــښ‬ ‫کاوه چې دنیا الس ته راوړي؛ ډیره یې ترالسه هم کړه خو د آخرت‬ ‫څخــه غافــل و‪ ،‬او دا یــې نــه پيژنــده چــې څرنګــه ورتــه کار وکــړي‪.‬‬ ‫د جنګي ډلګیو خطرناک سړی چې د خلکو په مالونو د برال�سي‬ ‫پــه نتیجــه کــې یــې ډیــر ترالســه کــړل‪ ،‬تــردې چــې خایســته موټــرې یــې‬ ‫پیــدا کــړې او د پيــرس د مالدارانــو پــه صــف کــې شــامل �شــي‪ ،‬چــې دا د‬ ‫دغــې مری�ضــې دنیــا د مینانــو ډیــره لویــه الســته راوړنــه ده‪.‬‬ ‫‪43‬‬

‫د رعــب څخــه ډک؛ د خپلــو ملګــرو ترمنــځ پــه بهــادرۍ او‬ ‫لومړيتــوب مشــهور‪ ،‬د نښــتې څخــه نــه ویریدونکــی‪ ،‬د جګــړې څخــه‬ ‫نــه تښــتیدونکی د فران�ســې پــه اطرافــو کــې د پرلپ�ســې شــخړو اتــل‪ ،‬د‬ ‫فرانســوي پولیســو هیــڅ پــروا نــه لرونکــی‪ ،‬ځکــه چــې ډیــر ځــل د غــا‬ ‫او ډاکــو پــه بریدونــو کــې د هغــوی ســره پــه نښــته کــې ښــکیل شــوی او‬ ‫تــرې خــاص شــوی‪.‬‬ ‫د عــزت منــد نفــس او لــوړو اخالقــو خاونــد؛ د ګناهونــو پــه‬ ‫دریــاب کــې د الهوکیــدو باوجــود د خپــل دوســت مرســتې‪ ،‬یــا د خپــل‬ ‫ګاونــډي څخــه د دفــاع یــا د یــو فقیــر او محتــاج پــه حاجــت کــې مــال‬ ‫لږوونکــی‪ ،‬کــه هرڅومــره ډیــر وي‪.‬‬ ‫اداري منظــم عقــل درلــودل‪ ،‬هیــڅ کلــه هــم یــو قــدم نــه پورتــه‬ ‫کــول مګــر د هغــې پــه اســبابو فکــر کــول‪ ،‬د هغــه انجــام ســنجول‪،‬‬ ‫هغــه پــه خپــل کار کــې هــم دغــه الره تعقیبولــه‪ ،‬کلــه بــه هــم پــه یــو کــور‬ ‫هغــه قبضــه نــه کولــه مګــر پــه ښــه توګــه بــه یــې د هغــه څیړنــه کولــه‪،‬‬ ‫کــه چیرتــه بــه یــې پــرې یرغــل وکــړ نــو د ســختو حاالتــو انتظــار بــه یــې‬ ‫کاوه او د مــرګ یــا د نیولــو څخــه بــه یــې خپــل ځــان بچــاوه‪.‬‬ ‫دغــه ټولــه د دې لپــاره کافــي وه چــې دی د یــوې خطرناکــې ډلګــۍ‬ ‫مشــر �شــي یــا د نشــيي توکــو یــو مخــور تاجــر �شــي‪ ،‬خــو هللا عزوجــل‬ ‫هغــه تــه بلــه الره تیــاره کــړې وه چــې لــه هغــې پرتــه بلــه یــوه وه چــې د ده‬ ‫د ژونــد پــه مــخ کــې وه‪.‬‬ ‫د غــرب د اســام تــه منســوبو ځوانانــو پــه څیــر چــې د هللا عزوجــل‬ ‫عبادت ورته یواځې په رمضان کې وریاد �شــي‪ ،‬مکرم هم یو مســجد‬ ‫تــه د اعتــکاف پــه نیــت والړ‪ ،‬پــه دې امیــد چــې ګناهونــه یــې ورمعــاف‬ ‫�شــي‪ ،‬خــو د هللا عزوجــل تقدیــر وو چــې هلتــه یــې پــه مســجد کــې یــو‬ ‫نیــک داعــي پــه انتظــار و چاچــې خپلــو ورونــو تــه پــه پټــه دعــوت کاوه او‬ ‫د اســام ښــوونه یــې ورتــه کولــه‪.‬‬ ‫دغــه د نصرانیانــو د دوســتانو علمــاء ســوء پــه څیــر نــه و‪ ،‬نــه لــه‬ ‫هغــو مشــهورو مالیانــو څخــه و چــې پــه دروازه یــې د خلکــو ګڼــه ګوڼــه‬ ‫وي‪ ،‬بلکــې یــو عــادي ځــوان و د خپلــو شــاګردانو ســره د مســجد پــه‬ ‫یــو کونــج کــې ناســت و‪ ،‬د خلکــو د ســترګو څخــه یــې ځــان ســاته‪ ،‬پــه‬ ‫خــپ اواز یــې دا�ســې خبــرې کولــې چــې مخکــې د نــورو مالیانــو څخــه نــه‬ ‫وې اوریــدل شــوې او نــه پــه کــوم رســنیز چینــل کــې لیــدل شــوې وې‪.‬‬ ‫دغــه ځلمــي عالــم خپلــو هــم مجلســو تــه د اســام او کفــر حقیقــت‬ ‫بیانــوو‪ ،‬د دواړو ترمنــځ د توپیــر بیــان‪ ،‬د مســلمانانو د ددوســتۍ د‬ ‫واجبیــدو او د کفــارو څخــه د بــراءت بیــان چــې پــه ســر کــې یــې دغــه‬ ‫مشــرکین دي د کومــو پــه منــځ کــې چــې دوی اوســیدل‪ ،‬هغــه خپلــو‬ ‫شــاګردانو تــه د توحیــد د اهمیــت او فضائلــو بیــان هــم کاوه‪ ،‬د‬ ‫شــرک او د هغــې لــه خطــرې یــې هــم خبــرول‪ ،‬هغــوی تــه یــې د هغــو‬ ‫مســائلو بیان هم کاوه چې د هغوې څخه پټې پاتې وې یا ترې د فتنې‬ ‫نــاکاره مالیانــو پټــې کــړې وې‪ ،‬هغــه نــاکاره مالیــان چــې مســلمانانو تــه‬ ‫جعلــي دیــن وړانــدې کــوي‪ ،‬ترڅــو تــرې مشــرکین خوشــحاله �شــي او‬ ‫مریــدان او اتبــاع یــې زیــات �شــي‪.‬‬ ‫مكــرم د دغــه ځلمــي عالــم پــه خبــرو کــې د دیــن شــرحه او د‬ ‫مســلمانانو او مشــرکینو ترمنــځ د عالقــې اصلیــت وپيژنــد چېرتــه چــې‬

‫هغــه د قــرآن کریــم او د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم د احادیثــو څخــه‬ ‫اســتدالل کاوه او د هغــه توحیــد پــوره بیــان یــې کاوه چــې لــه هغــه‬ ‫پرتــه د هللا عزوجــل بندګــي نــه صحیــح کیــږي‪ ،‬نــو مکــرم د اعتــکاف‬ ‫پــه دغــې مــوده کــې د دغــه عالــم ســره پاتــې شــو‪ ،‬هللا عزوجــل پــرې د‬ ‫توبــې احســان وکــړ‪ ،‬هغــه د ځــان ســره دا خبــره پــرې کــړه چــې نــور بــه‬ ‫د یــو حــق مســلمان پــه توګــه یــو نــوی ژونــد پیــل کــوي‪ ،‬پــه دوهــم پــړاو‬ ‫کــې یــې د دغــه ورور عالــم ســره خپلــې اړیکــې ټینګــې کــړې‪ ،‬هغــه تــه یــې‬ ‫د خپــل ځــان پيژندنــه وکــړه‪ ،‬خپلــه کیســه یــې ورتــه وکــړه او د خپــل‬ ‫ژونــد پــه اړه یــې معلومــات ورکــړل‪ ،‬هغــه تــه یــې دا خبــره هــم وکــړه چې‬ ‫د دین په هرډول خدمت کې له ده کار واخلي‪ ،‬وروســته له هغې چې‬ ‫ډیــر مــوده د هللا عزوجــل څخــه لــرې او د هغــه د امــر او نهــې څخــه پــه‬ ‫غفلــت کــې پاتــې شــوی و‪.‬‬ ‫د جهاد په الره قدمونه‬ ‫هغــه څــه چــې مکــرم د دغــه ځــوان پــه اړه نــه پيژنــدل هغــه دا وو‬ ‫چــې دغــه ځــوان عالــم د فران�ســې د مناصــرو ځوانانــو د کړیــو ســره‬ ‫اړیکــې درلــودې چاچــې د جهــاد ســاحو تــه د هجــرت الرې چــارې‬ ‫برابرولــې او پــه دې لــړ کــې هغــوی د مــال پــه تــاالش کــې وو‪.‬‬ ‫د مجاهدینــو پــه دغــو ډلګیــو کــې یــوې یــې یــو غــوړ هــدف تــه الره‬ ‫پیــدا کــړې وه؛ چیرتــه چــې د نشــيي توکــو یــو تاجــر پــه خپــل کــور کــې‬ ‫یــوه لویــه انــدازه مــال ســاتلی و‪ ،‬چــې نــږدې ‪ ۲‬الکــه یــورو اټــکل کیــده‪،‬‬ ‫هغــوی دغــه تاجــر د څــو ورځــو لپــاره څــاره د هغــه حــرکات یــې د نظــر‬ ‫النــدې وو‪ ،‬د هغــه کــور یــې معلــوم کــړی و او پــان یــې تیــار کــړی و‬ ‫چــې د هغــه پــه کــور یرغــل وکــړي او هغــه مــال او وســله تــرې ترالســه‬ ‫کــړې چــې د هغــه ســره ده‪.‬‬ ‫پــه دغــو ځلمیــو کــې زیاتــره هغــه وو چــې پــه دې اړه یــې ډیــره‬ ‫تجربــه درلــوده‪ ،‬ځکــه هغــوی د لــوټ مــار او فســادي ډلګیــو پــه لیکــو‬ ‫کــې مخکــې وخــت تیــر کــړی و‪ ،‬خــو دا ځــل یرغــل د مــال د ډیرولــو او‬ ‫پــه فســاد او ګنــاه کــې نــور هــم د ننوتلــو پــه موخــه نــه و بلکــې یــو دا�ســې‬ ‫عبــادت وو چــې هغــوی پــرې هللا عزوجــل تــه ځــان نــږدې کاوه‪ ،‬چېرتــه‬ ‫چــې هغــوی پــه دغــه مــال د ځینــې ورونــو د هجــرت لپــاره لګښــت‬ ‫برابــروو او پاتــې نــور مــال یــې د هللا عزوجــل د الرې پــه جهــاد کــې د‬ ‫مصــرف لپــاره اســتاوه‪.‬‬ ‫هغــوی د دغــې عملیاتــو لپــاره یــو دا�ســې امانتګــر ځــوان تــه‬ ‫اړتیــا درلــوده چــې جــرأت او بهــادري ولــري او د کار د کامیابیــدو‬ ‫یــا ناکامیــدو پــه هــر صــورت کــې یــې لــه ســیمې بهــر کــړي‪ ،‬نــو پــه دې‬ ‫موخــه ځــوان عالــم دوی تــه مکــرم ور پــه ګوتــه کــړ‪ ،‬هغــوی تــه یــې‬ ‫د مکــرم د خایســته اخالقــو بیــان وکــړ او هــم یــې ورتــه د هغــه د تیــر‬ ‫تاریــخ او پــه دغــه ډول کارونــو کــې لــه تجربــې وویــل او د هغــوی لپــاره‬ ‫یــې د مالقــات ترتیــب وکــړ‪.‬‬ ‫کلــه چــې تعــارف وشــو او هغــوی پــه مکــرم بــاوري شــول‪ ،‬نــو هغــه‬ ‫تــه یــې خپــل پــان شــرح کــړ‪ ،‬مکــرم لــږه شــیبه فکــر وکړ‪-‬ځکــه دغــه د‬ ‫هغــه د دوســتانو د مرســتې د غوښــتنې پرمهــال عــادت وو‪ -‬او بیــا یــې‬ ‫د هغــوی پــه غوښــتنه موافقــه ښــکاره کــړه‪ ،‬هغــوی ســره یــې وعــده‬ ‫وکــړه چــې هــر ډول اړیــن وســائل بــه ورتــه برابــروي‪ ،‬کــه هغــه وســله‬

‫وي‪ ،‬کــه موټــر او کــه بــل هرڅــه وي‪ ،‬د عملیاتــو پــه ټــاکل شــوې ورځ‬ ‫دغــه ډلګــی د عملیاتــو ســیمې تــه ورســید‪ ،‬د هــدف یــې ډیــر انتظــار‬ ‫وکــړ‪ ،‬خــو بیرتــه لــه ســیمې پــه دې خاطــر ووتــل ترڅــو پــرې پولیــس‬ ‫شــک ونــه کــړي‪ ،‬هغــه پــه دغــه ورځ کــور تــه رانغــی‪ ،‬ځوانانــو د بلــې‬ ‫ورځــې لپــاره پــان وځنــډاوه خــو د وخــت پــه تیریــدو ســره دغــه پــان‬ ‫لغــو کــړی شــو‪ ،‬خــو د عملیاتــو کامیابــي دا وه چــې د مکــرم او دغــې‬ ‫ډلګــۍ اړیکــې پیــاوړې شــوې‪ ،‬مکــرم هغــه ځــوان و چــې هللا عزوجــل‬ ‫تــه یــې توبــه ویســتلې وه‪ ،‬غوښــتل یــې چــې خپلــه نــوې زندګــې د هللا‬ ‫عزوجــل د یــو نیــک بنــده پــه حیــث تیــره کــړي‪ ،‬د خپــل دیــن پــه زده‬ ‫کــړه مشــغول‪ ،‬د مســلمانانو ســره انتهايــي زیاتــه مینــه او دوســتي‬ ‫او هغــوی تــه هــر هغــه څــه وړانــدې کــول چــې د هغــه مرســتې تــه بــه‬ ‫پکــې اړتیــا لیــدل کیــده‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه د هغــه پــه الس کــې اوس‬ ‫ډیــر دا�ســې مــال موجــود و چــې هغــه د هللا عزوجــل پــه اطاعــت کــې‬ ‫خرڅــول غوښــتل‪ ،‬ترڅــو د هللا عزوجــل پــه الره کــې ولګــي‪ ،‬ګناهــګار‬ ‫پــرې د ګنــاه څخــه بــچ �شــي‪ ،‬او اســام تــه منســوب مرتدیــن پــرې د‬ ‫کفر څخه بچ �شــي او په دې ســره د هللا عزوجل د هغه نعمت شــکر‬ ‫اداء کــړي چــې پــه ده یــې د هدایــت او ســمې الرې کــړی دی‪.‬‬ ‫د دغــې ډلګــۍ پــر وړانــدې دوه الرې وې یــوه دا چــې د هللا عزوجــل‬ ‫پــه الره کــې جهــاد تــه والړ �شــي او تــر هغــې وجنګیــږي چــې ووژل �شــي‬ ‫او یــا د نصرانیانــو پــر خــاف پــه فرانســه کــې عملیــات ترســره کــړي‪،‬‬ ‫خــو یــو شــمیر خنډونــو د جهــاد الره د دوی پرمــخ وتړلــه نــو دوی بیــا‬ ‫خپــل ځــان تــر هغــې پــه دعــوت مشــغول کــړ ترڅــو هللا عزوجــل دوی‬ ‫تــه د الرې ترتیــب برابــر کــړي‪.‬‬ ‫د موټرو ورکشاپ‪ ...‬د هدایت وروسته لومړۍ‬ ‫پروجه‬ ‫مكــرم چــې اوس پــه ابــو مجاهــد یادیــده‪ ،‬پریکــړه وکــړه چــې یــوه‬ ‫اقتصــادي پروجــه پرانیــزي‪ ،‬ترڅــو پــرې خپلــه هــم ژونــد وکــړي او‬ ‫خپلــو ورونــو تــه هــم د کار زمینــه برابــره کــړي‪ ،‬ترڅــو هغــوی د‬ ‫کفــارو ســره د کار څخــه بــچ �شــي او دغــه د دوی لپــاره د هللا عزوجــل‬ ‫لــوري تــه د دعــوت یــوه الره هــم �شــي‪.‬‬ ‫دوی د موټــرو د بیــا رغونــې او د پــورزو پــه خرڅــاو الس پيــل‬ ‫کــړ او ابــو مجاهــد خپــل زیاتــره مــال پــه دغــې پروجــه کــې ولــګاوه‪،‬‬ ‫اګــر چــې د هغــه ورونــو پــه دې اړه کومــه پخوانــۍ تجربــه نــه درلــوده‬ ‫خــو چونکــې مکــرم پــه اداري امــورو کــې ډیــره تجربــه درلــوده خپــل‬ ‫ملګــري یــې پــوه کــړل او بیــا یــې هــر یــو د یــو کار مشــر وټاکــه او د هغــه‬ ‫د الس النــدې یــې نــور ډیــر ماهــر کارګــران مقــرر کــړل‪ ،‬خلــک بــه دغــه‬ ‫ورکشــاپ تــه ډیــر پــه مینــه او شــوق ځکــه راتلــل چــې کارمنــدان یــې‬ ‫ریښــتونی او امانتــدار ومونــدل‪.‬‬ ‫ابــو مجاهــد بــه د خپــل کار پــه دوران کــې د خپــل تــوان مطابــق‬ ‫دیــن تــه دعــوت کاوه‪ ،‬اګــر چــې د هغــه د اســام تــه راتللــو ورځــې کمــې‬ ‫وې علــم یــې هــم کــم و‪ ،‬خــو بیابــه یــې هــم هیڅکلــه دا�ســې موقــع نــه‬ ‫پریښــوده مګــر د خپلــو دوســتانو او هغــه چــا پــه دعــوت کــې بــه یــې‬ ‫لګولــه چــې د ده دکان تــه بــه راتلــل‪ ،‬هغــه بــه زیاتــره پــه کوچنــو ځلمیــو‬ ‫او هغــه چــا ډیــر کوښــښ کاوه چــې د ده پخوانــۍ زندګــي بــه یــې پيژنــده‬ ‫شهیدان‬

‫‪44‬‬

‫ابو مجاهد د پاریس په بې وزله څنډو کې رالوی شوی و‬

‫او غوښــتل به یې چې د ډاکو او اختالس په الرو یې والړ �شــي‪ ،‬ده به‬ ‫بیــا دغــه شــان ځوانانــو تــه دعــوت کاوه چــې د ده الر غلطــه وه بایــد‬ ‫د هللا عزوجــل څخــه وډاریــږو او لــه دغــې لــرې شــو‪ ،‬همــدا ډول ابــو‬ ‫مجاهــد د هــر هغــه مســلمان لپــاره د پنــاه ځــای و چــې د ده څخــه بــه یــې‬ ‫حاجت غوښــت‪ ،‬یا به یې نصیحت غوښــت ده به د دغه ډول خلکو‬ ‫پــه حاجــت پــوره کولــو کــې ځــان ســتړی کــوو او د هغــوی کارونــه بــه‬ ‫یــې اســانول‪ ،‬بلکــې هغــوی تــه بــه یــې کافــي مــال ورکاوه چــې هغــوی پــرې‬ ‫خپــل کارونــه پیــل کــړي‪ ،‬د دې باجــود بــه هغــه د هللا عزوجــل پــه الر‬ ‫کــې د دعــوت او هجــرت لپــاره د هــر ډول مرســتې څخــه ســرغړونه‬ ‫نــه کولــه‪ ،‬بلکــې پــه فرانســه کــې بــه یــې هــم د جهــادي کار لپــاره مــال‬ ‫لــګاوه‪ ،‬هغــه ځوانانــو تــه بــه یــې هــم اســاني پیــدا کولــه چــې شــام تــه بــه‬ ‫یــې هجــرت کــول غوښــتل‪ ،‬دی او د ده ورونــه بــه همیشــه د هجــرت‬ ‫او جهــاد داعیــان او مرســتندویان وو‪ ،‬پــه خپلــه بــه یــې هــم دعاګانــې‬ ‫کولــې چــې رب العاملیــن ورتــه الره اســانه کــړي او د مجاهدینــو ســره‬ ‫د یــو ځــای کیــدو پــه الره کــې هــر خنــډ یــې د الرې څخــه لــرې کــړي‪.‬‬ ‫د عثمــان (رضــي اهلل عنه)‪..‬په پل‬ ‫هللا عزوجــل اســامي دولــت تــه د فتــح او تمکیــن ســرلوړي‬ ‫ولیکلــه‪ ،‬دیــن قائــم شــو‪ ،‬خالفــت راتــازه شــو او امیــر املومنیــن پــه‬ ‫منبــر راښــکاره شــو چــې ټــول مســلمانان یــې هجــرت او جهــاد تــه‬ ‫وهڅــول‪ ،‬مســلمانانو تــه یــې زیــری ورکاوه چــې اوس ستا�ســې دا�ســې‬ ‫یــو دولــت شــته چــې تا�ســې ورتــه را�شــئ او دا�ســې امــام چــې تا�ســې یــې تــر‬ ‫شا وجنګیږئ‪ ،‬چې دغه نقطه د ابو مجاهد او د هغه د ورونو لپاره‬ ‫پریکنــده وه‪ ،‬نــور هغــوی نــه شــو کولــی چــې پــه دار الکفــر کــې پاتــې‬ ‫�شــي او دار االســام تــه هجــرت ونــه کــړي چیرتــه چــې د هللا عزوجــل‬ ‫دیــن قایــم او شــریعت او د هغــې احــکام تطبیــق دي‪ ،‬د دوی لومــړی‬ ‫ســوچ هــم دا شــو چــې څرنګــه بــه د فران�ســې څخــه د اســتخباراتو‬ ‫لــه ســترګو پــټ هجــرت کــوي‪ ،‬ځکــه چــې اســتخباراتو دوی څــارل او‬ ‫‪45‬‬

‫ډیــر یــې لــه ســفره هــم منــع‬ ‫کــړي وو‪ ،‬د دې ترڅنــګ‬ ‫ابــو مجاهــد او د هغــه‬ ‫ملګــرو کوښــښ کاوه چــې‬ ‫تــر ډیــره حــده نــور ملګــري‬ ‫وهڅــوي ترڅــو هجــرت‬ ‫وکــړي‪.‬‬ ‫ورونــو د هجــرت‬ ‫تیــاری پیــل کــړ او خپــل‬ ‫اهــل یــې هــم هجــرت‬ ‫تــه وهڅــاو‪ ،‬هغــوی بــه‬ ‫پــه هغــو ځوانانــو هــم‬ ‫ګرځیــدل چــې بــاور بــه‬ ‫یــې پــرې درلــود‪ ،‬ترڅــو‬ ‫هغــوی هجــرت تــه‬ ‫وهڅــوي‪ ،‬ابــو مجاهــد بــه‬ ‫د ورونــو ســره کیناســت‬ ‫او هغــوی تــه بــه یــې د‬ ‫هجــرت فضیلــت بیانــوو‪ ،‬چــې د شــریعت د ســیوري النــدې ژونــد او‬ ‫هلتــه د بچــو د تربیــت مســئله ده‪ ،‬کــه د کــوم ورور څخــه بــه یــې څــه‬ ‫انــکار ولیــد یــا بــه یــې عــذر کاو نــو فــورا بــه یــې د هغــه د عــذر پــه لــرې‬ ‫کولــو کــې خپــل ټــول وســائل پــه کار اچــول‪ ،‬کــه څــوک بــه د ســفر‬ ‫څخــه منــع وو‪ ،‬هغــه تــه بــه یــې جعلــي فاســپورټ جــوړاو‪ ،‬کــه چــا بــه‬ ‫خرچــه نــه درلــوده هغــه تــه بــه یــې خرچــه ورکولــه کــه هرڅومــره‬ ‫بــه وه او کــه پــه چــا بــه قــرض و د هغــه قــرض بــه یــې خالصــوو کــه‬ ‫هرڅومــره بــه وو‪ ،‬او د دې ســره بــه یــې ورتــه جامــې او د هجــرت د‬ ‫الرې نــورې تیاریانــې هــم کولــې‪.‬‬ ‫د دې ترڅنــګ یــې د خپلــو ورونــو لپــاره ډیــر زیــات الکترونــي‬ ‫وســائل او کمپیوټرونــه هــم واخســتل ترڅــو د اســامي دولــت پــه‬ ‫خــاوره یــې ورونــه وکاروي او د هللا عزوجــل د دیــن خدمــت پــه ســمه‬ ‫توګــه و�شــي‪.‬‬ ‫پــه خالصــه ډول؛ ټــول ورونــه پــه دې قانــع وو چــې دغــه ســړی‬ ‫خپــل ټــول مــال د هللا عزوجــل پــه الره کــې لګــوي‪ ،‬تــردې چــې ځینــو‬ ‫بــه د عثمــان ر�ضــي هللا عنــه ســره مشــابه کــوو‪ ،‬چاچــې د هللا عزوجــل‬ ‫پــه الره کــې پــه خپــل ځانګــړي مــال یــو پــوره لښــکر ســمبال کــړی و‪.‬‬ ‫د اهلل عزوجــل پــه الره کــې هجرت ‪..‬‬ ‫کورنيــو د هللا عزوجــل پــه الره کــې د هجــرت لپــاره ځــان‬ ‫تیــار کــړ‪ ،‬ترڅــو دار االســام تــه هجــرت وکــړي‪ ،‬زیاتــره ســړي د‬ ‫اســتخباراتو لــه نظــر النــدې وو‪ ،‬ځکــه خــو پــه مهاجرینــو الزم وه‬ ‫چــې د خپــل ســفر احــوال پــټ وســاتي ترڅــو پــرې څــوک پــوه ن�شــي او‬ ‫د هللا عزوجــل د الرې څخــه یــې بنــد نــه کــړي‪.‬‬ ‫ورونــو پــه ورکشــاپ کــې د عــادت ســره ســم کار کاوه او میرمنــو‬ ‫پــه کــور کــې د ســفر تیــاري کاوه‪ ،‬ترڅــو د میړونــو د راســتنیدو ســره‬ ‫ســم هجــرت پيــل کــړي‪ ،‬چــې پــه ځینــو موټــرو کــې بــه کورنــۍ او پــه‬ ‫شهیدان‬

‫هغــوی ډیــر خفــه شــول‪ ،‬چــې د هجــرت د دغــه لــوی عــزم‬ ‫څخــه وروســته بــه بیــا هــم دوی بیرتــه ســتانه �شــي؟ آیــا د دوی ټــول‬ ‫تدبیــرات عبــس او بــې ځایــه والړل؟‬ ‫د اهلل عزوجــل تقدیــر غالــب وي ‪..‬‬ ‫پــه دغــې مجموعــه ورونــو دنیــا چورلیــده چــې اوس بــه څــه کــوو؟‬ ‫ځکــه کلــه چــې دوی د فران�ســې پــه امــر خبــر شــول نــو بیــا ورســره د‬

‫ځینــو کــې بــه ســړي وي او پــه مختلفــو الرو بــه د یونــان ترپولــو ځــي‬ ‫او لــه هغــه ځایــه بــه ترکیــې تــه اوړي او باالخــره بــه شــام تــه ر�ســي‪.‬‬ ‫ابــو مجاهــد د ســفر لپــاره هرڅــه تیــار کــړل‪ ،‬د کامیابــۍ ټولــې‬ ‫الرې یــې ولټولــې د ســفر لپــاره یــې یــوه دا�ســې کیســه هــم غــوره‬ ‫کــړه چــې د څارونکــو پــام ســتنوي‪ ،‬د فران�ســې نــه تــر دار االســام‬ ‫پــورې یــې هرڅــه پــان کــړل خــو یــوه کــړۍ پاتــې شــوه او هغــه د‬ ‫اســامي دولــت د الرې د‬ ‫مســئولینو ســره رابطــه‬ ‫وه ترڅــو د ترکیــې څخــه‬ ‫فــورا ملګــري دوی‬ ‫تســلیم کــړي او الره پــرې‬ ‫بنــده نــه �شــي‪.‬‬ ‫د ســفرپه اړه د ابــو‬ ‫مجاهــد پــان دا و چــې‬ ‫کورنــۍ یــې د ســړو څخــه‬ ‫جــدا کــړي او هغــوی یــې‬ ‫پــه یــوه ځانګــړي بــس کــې‬ ‫د اروپايــي پولــو پــه لــور‬ ‫کــوچ کــړې‪ ،‬ترڅــو ونــه‬ ‫پيژنــدل �شــي خــو د خپــل‬ ‫ځــان او د خپلــو پيژنــدل‬ ‫شــویو ملګــرو لپــاره یــې‬ ‫د اســتخباراتو څخــه یــو‬ ‫بهتریــن موټــر واخیســت‬ ‫ترڅــو د دوی پــه ســفر‬ ‫فرانسوي چار واکو د ابو مجاهد د مړینې د المل په اړه درواغ ویيل وو‬ ‫پــرده �شــي او دا�ســې‬ ‫ښــکاره کــړي چــې دغــه‬ ‫کســان تاجــران دي او‬ ‫ترکیــه تــه د یــو تجارتــي ســفر لپــاره روان دي‪ ،‬د دغــه غــرض لپــاره بنــدي کیــدو ویــره هــم یــو ځــای شــوه‪.‬‬ ‫هغــه ورور چــې خوینــدې او کورنــۍ ورســره وې تجربــه وکــړه‬ ‫یــې اړیــن جعلــي کاغذونــه هــم تیــار کــړل او پاســپورټونه هــم‪ ،‬ترڅــو‬ ‫او د هللا عزوجــل پــه فضــل وتوانیــده چــې ترکیــې تــه ننوځــي ځکــه‬ ‫پــه اروپايــي پولــو پــه اســانۍ ســره تیــر �شــي‪.‬‬ ‫دغــه قافلــه د ایټالیــې او د بلقــان لــه هیوادونــو تیــره شــوه او چــې د مطلوبــو کســانو پــه لســت کــې نــه هغــه او نــه د هغــه ســره‬ ‫یونــان تــه د وروســتي پــړاو لپــاره راورســیده‪ ،‬کلــه چــې وروســتۍ او موجــودې خوینــدې وې‪ ،‬ابــو مجاهــد هغــوی تــه پــه لویــه کچــه مــال‬ ‫خطرناکــې مرحلــې تــه راورســیدل نــو ابــو مجاهــد قافلــه ودرولــه ورکــړ چــې یــا پــه ترکیــه کــې مونــږ تــه انتظــار وکــړئ او کــه نــه وي نــو‬ ‫او پــه خپلــه ورمخکــې شــو‪ ،‬د هغــه تصمیــم دا و چــې دی بــه لومــړی بیــا دار االســام تــه د خپلــو هــم ســفرو ســره ننوځــي‪.‬‬ ‫د ورور ابــو مجاهــد ټــول غــم دا شــو چــې څرنګــه بــه دغــه امانــت‬ ‫کوښــښ وکــړو کــه چیرتــه مشــکل وي نــو پــه ده بــه را�شــي او نــور‬ ‫دار االســام ته ور�ســي‪ ،‬دغه کورنۍ به په څه ډول د دار االســام‬ ‫ورونــه بــه یــې د بنــدي کیــدو څخــه خونــدي پاتــې �شــي‪.‬‬ ‫کلــه چــې د یونــان د پولــو ســاتونکو د ده د پاســپورت انځــور د ســیوري النــدې �شــي؟ چــې کلــه پــه دغــه کار مطمئــن �شــي نــو بیــا‬ ‫ولیــد او والړ ترڅــو یــې د هغــوی ســره د موجــود انځــور ســره بــه د دوی پــه وړانــدې الره خالصــه وي یــا بــه د هجــرت الره پیــدا‬ ‫مقایســه کــړي نــو بیرتــه راســتون شــو او ده تــه یــې وویــل چــې لــه کــوم کــړي او یــا بــه بیرتــه فران�ســې تــه ســتانه �شــي او هلتــه بــه جهــادي کار‬ ‫ځایــه راغلــی یــې هلتــه ســتون شــه او د پولــې څخــه د تیریــدو ســوچ پیــل کــړي‪ ،‬چیرتــه چــې صلیبــي هیــواد د اســامي دولــت پرخــاف‬ ‫پریــږده‪ ،‬ابــو مجاهــد تــه معلومــه شــوه چــې د فران�ســې حکومــت د جنګیــږي او دوی د هجــرت څخــه منــع کــوي‪.‬‬ ‫وروســته لــه هغــې چــې دوی د خپــل تدبیــر څخــه نــا امیــده شــول د‬ ‫دوی د روانیــدو څخــه ‪ ۱۰‬ورځــې وړانــدې د دوی نومونــه پــه ټولــه‬ ‫هللا عزوجــل تقدیــر د دغــو مهاجرینــو لپــاره د ازادۍ یــو نــوی امیــد‬ ‫اروپــا کــې تشــهیر کــړي‪.‬‬ ‫شهیدان‬

‫‪46‬‬

‫د ترکیې او یونان بندر‪ -‬ابو مجاهد او د هغه ملګرو د هجرت په الره کې مشکالت ګاليل وو‬

‫د ځــان ســره پــټ ســاتلی و‪ ،‬کلــه چــې هغــوی پــه هللا عزوجــل حــق‬ ‫تــوکل وکــړ او د خپــل هــر ډول طاقــت څخــه بیــزاره شــول‪ ،‬دوی پــه‬ ‫دغــه ســفر کــې د یــو بــل فرانســوي ورور ســره مخامــخ شــول‪ ،‬هغــه‬ ‫دوی تــه ځــان معرفــي کــړ خــو دوی ورتــه ځــان نــا اشــنا کــړ‪ ،‬هغــه د‬ ‫دوی ملګرتیــا غوښــتله خــو دوی تــرې تیښــته کولــه؛ چــې چیرتــه د‬ ‫اســتخباراتو کــوم څارونکــی نــه وي او یــا پــه خپلــه اوږده ږیــره او‬ ‫اســامي مظهــر دوی تــه د چــا نظــر راســتون نــه کــړي‪.‬‬ ‫هغــه هــم د دوی پــه څیــر اســامي دولــت تــه مهاجــر و‪ ،‬هغــه‬ ‫تــه موقــع نــه وه برابــره شــوې چــې هیــڅ ډول احتیاطــي تدابیــر‬ ‫ونی�ســي او پــه ځــان ســختي وکــړي‪ ،‬هغــه د دوی ســره د ســفر پــه‬ ‫وروســتۍ برخــه کــې شــامل و او دېتــه اړ وو چــې د دوی ســره پاتــې‬ ‫�شــي‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې خپــل اهــل یــې د دوی د کورنیــو ســره‬ ‫واســتوو‪ ،‬خــو ټولــو د هللا عزوجــل نــه دا امیدونــه درلــودل چــې د‬ ‫یونانــي پولیســو څخــه یــې ســاتنه وکــړي او لــه پولــو د تیریــدو الرې‬ ‫ورتــه اســانې کــړي‪.‬‬ ‫پــه دغــې مهاجــره ډلګــۍ د هللا عزوجــل فضــل دا و چــې هللا‬ ‫عزوجــل ورتــه د اســامي دولــت د هجــرت د یــو کارمنــد ورور ســره‬ ‫د اړیکــې الره اســانه کــړه‪ ،‬دغــه ږیــره ور ورور د دغــه کارمنــد‬ ‫مجاهــد ســره د فران�ســې څخــه د راوتلــو مخکــې اړیکــه نیولــې وه‪ ،‬نــو‬ ‫دوی هــم ورســره رابطــه وکــړه او خپــل حــال یــې ورتــه بیــان کــړ او‬ ‫د هغــه څخــه یــې د یونــان نــه پــه وتلــو کــې مرســته وغوښــتله‪ ،‬هغــه‬ ‫ورســره د خیــر وعــده وکــړه او د هغــه د دویــم ځــواب پــه انتظــار یــې‬ ‫شــپې ورځــې ســبا کولــې‪.‬‬ ‫ورځــې تیــرې نــه وې چــې دوی ترکیــې تــه راورســیدل او خپــل‬ ‫قیمتــي موټــر او د ســفر ټــول قیمتــي ســامان تــرې پاتــې شــو‪ ،‬ځکــه‬ ‫دوی د بنــدي کیــدو څخــه تیښــته پــه هرڅــه غــوره کــړې وه‪ ،‬دوی‬ ‫اســتنبول تــه راورســیدل او هــر ورور د خپــل اهــل ســره مخامــخ‬ ‫شــو‪ ،‬لــه دې وروســته د اســامي دولــت پــه لــور روانیــدل وو‪ ،‬ابــو‬ ‫مجاهــد فیصلــه وکــړه چــې ورونــه واســتوي او خپلــه د هغــه ورور‬ ‫پــه انتظــار پاتــې �شــي چــې د یونــان پــه پولــو کــې بنــد پاتــې و او هــوډ یــې‬ ‫وکــړ چــې تــر هغــې بــه دار االســام تــه والړ ن�شــي چــې دغــه ورور یــې را‬ ‫ازاد کــړی نــه وي‪ ،‬ځکــه د دوی ترمنــځ د هجــرت د هــوډ برخــه وه‪.‬‬ ‫‪47‬‬

‫د دغــې مجموعــي افــراد او د هغــوی کورنــۍ دار االســام تــه‬ ‫باالخــره راورســیدل‪ ،‬د هغــوی د خوشــحالۍ هغــه مهــال څخــه انتهــا‬ ‫نــه وه کلــه چــې د خالفــت غازیــان پــه خپــل اســتقبال کــې ولیــدل‪،‬‬ ‫دوی د خپــل امیــر ابــو مجاهــد ســره رابطــه وکــړه چــې مونــږ‬ ‫راورســیدو‪ ،‬مجاهدینــو ســره مــخ شــو او هغــوی زمونــږ اســتقبال‬ ‫وکــړ‪ ،‬د هغــه ســترګې لــه اوښــکو ډکــې شــوې او ژړا یــې خبــرې ور‬ ‫پــرې کولــې‪ ،‬د خپلــو ملګــرو څخــه یــې غوښــتنه وکــړه چــې پــه ټولــو‬ ‫مجاهدینــو زمــا ســام وکــړي او تــرې غوښــتنه وکــړئ چــې زمونــږ‬ ‫لپــاره دعــاء وکــړئ چــې د یونــان پــه پولــه کــې بنــد ورور هللا عزوجــل‬ ‫را ازاد کــړي او مونــږ ستا�ســې ســره یوځــای شــو‪.‬‬ ‫کلــه چــې پــه یونــان کــې پــه بنــد ورور مشــکالت انبــار شــول او د‬ ‫ســفر چانــس پــه ختمیــدو شــو نــو هغــه لــه ابــو مجاهــد ورور څخــه‬ ‫غوښــتنه وکــړه چــې نــور زمــا انتظــار مــه کــوه او خپــل ســفر تــه دوام‬ ‫ورکــړه‪ ،‬ابــو مجاهــد یــې خبــره ومنلــه او هغــه تــه یــې یــوه لویــه انــدازه‬ ‫مــال واســتوو ترڅــو پــرې هغــه د خپــل ځــان او کورنــۍ خرچــه کــوي‬ ‫او د څــار لــه دغــې مــودې پــرې ووځــي‪.‬‬ ‫باآلخره‪ ...‬په دار االســام کې‬ ‫ابــو مجاهــد باالخــره دار االســام تــه راورســید‪ ،‬پــه پولــه یــې‬ ‫د اســامي دولــت غازیــان پــه انتظــار و‪ ،‬ځانګــړی لبــاس او شــکل‬ ‫چــې ډیــر ځــل ابــو مجاهــد پــه ویډیوګانــو کــې لیدلــی و‪ ،‬هغــه ورســره‬ ‫غــاړه ووهلــه او د محبــت څرګندونــه د دواړو خــواو څخــه وشــوه‪،‬‬ ‫ځکــه د هغــه ســیرت لــه هغــه وړانــدې د اســامي دولــت خــاورې‬ ‫تــه رارســیدلی و‪ ،‬د هغــه ورونــو د خپــل امیــر پــه اړه ټــول اړیــن‬ ‫معلومــات ورکــړي وو او د مســئولینو څخــه یــې غوښــتنه کــړې‬ ‫وه چــې د فران�ســې پرخــاف د هغــه د شــخصیت او تجربــو څخــه‬ ‫اســتفاده وکــړي‪.‬‬ ‫ابــو مجاهــد د خالفــت یــو غــازي شــو‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې‬ ‫شــرعي او عســکري دوره یــې خالصــه کــړه‪ ،‬هغــه د اســامي دولــت‬ ‫پــه یــو دیــوان کــې کار کاوه او د خپلــو ورونــو لپــاره بــه یــې پــه هرځــای‬ ‫کــې خیــر خواهــي غوښــتله‪ ،‬پــه اداره او کارونــو کــې بــه یــې ورســره‬ ‫خپلــې تجربــې شــریکولې‪ ،‬د هغــوی ســره بــه یــې پروجــې تنظیمولــې‪ ،‬پــه‬ ‫خارجــي عملیاتــو کــې بــه یــې د ورونــو ســره مرســته کولــه او خپــل ټــول‬ ‫شهیدان‬

‫مــال او معلومــات بــه یــې د هغــه جهــادي کار پــه وړانــدې ایښــودل چــې‬ ‫پــه فرانســه کــې صلیبیــان پــه نښــه کــوي‪.‬‬ ‫د هغــه نفــس جهــاد او قتــال تــه پــه شــوق کــې و‪ ،‬هغــه د والیــت‬ ‫الخیــر یــو غــوره مجاهــد و چیرتــه چــې هغــه د جیــش الخالفــه پــه‬ ‫چــوکاټ کــې د نصیریانــو پــر خــاف پــه جګــړو کــې برخــه اخیســته‪،‬‬ ‫بیــا دمشــق والیــت تــه منتقــل شــو او د ربــاط خپلــې ورځــې یــې د شــام‬ ‫پــه دښــتو کــې تیرولــې‪ ،‬چــې پــه مــخ بــه یــې د صحــراء ګــرد الــوت او‬ ‫هډوکــي بــه یــې یخنــۍ چیچــل‪ ،‬همیشــه پــه جنــګ او جګــړو کــې شــریک‪.‬‬ ‫د فران�ســې ابــو مجاهــد ســخي‪ ،‬اوس پــه دار االســام کــې نــور هــم‬ ‫عزتمنــد او ســخي شــو‪ ،‬هغــه بــه د خپلــو ورونــو هیــڅ مهــال د مرســتې‬ ‫فرصــت د الســه نــه ورکاوه‪ ،‬د شــهیدانو د کونــډو او یتیمانــو ســره‬ ‫همیشــه مرســته‪ ،‬د هغــوی حــاالت لټــول او پــه خپــل ځــان او مــال د‬ ‫هغــوی مرســته کــول‪.‬‬ ‫ابــو مجاهــد چــې د پاریــس پــه کوڅــو کــې بــه یــې کشــرانو ځلمیــو‬ ‫تــه دعوتونــه کــول‪ ،‬پــه خپلــه الره نــور هــم والړ‪ ،‬د فرصــت پــه مندلــو‬ ‫ســره بــه یــې خپلــو ورونــو او عــوام املســلمین تــه دعــوت کاوه‪ ،‬امــر‬ ‫باملعــروف او نهــي عــن املنکــر او ســنت تــه بلنــه د هغــه کار و‪ ،‬کلــه بــه‬ ‫د یــو دکانــدار ســره اوږد مهــال والړ و او هغــه تــه بــه یــې دعــوت کاوه‬ ‫او چــې کلــه بــه ورونــو مالمــت کــړ چــې ناوختــه دی یــا دې وروســته‬ ‫کــړو وغیــره‪ ،‬نــو هغــه بــه ورتــه وویــل‪ :‬زه هــم د دوی پــه څیــر غافــل‬ ‫وم‪ ،‬هللا عزوجــل مــا تــه دا�ســې څــوک مقــرر کــړ چــې ماتــه بلنــه وکــړي‬ ‫نــو اوس بایــد زه د دغــه نعمــت شــکر پــه دې توګــه اداء کــړم‪.‬‬ ‫د مال څخه وروسته‪ ..‬د اهلل عزوجل په الره کې‬ ‫د نفس قرباني‬ ‫کلــه چــې د خالفــت غازیانــو کوښــښ کاوه چــې د ختیځــې غوطــې‬ ‫څخــه کالبنــدي خالصــه کــړي او د الســین او الضمیــر پــه هوايــي‬ ‫ډګرونــو‪ ،‬د الضمیــر پــه ښــار‪ ،‬الحراریــه ســیمه او نــورو ســیمو یــې‬ ‫یرغلونــه پیــل کــړ‪ ،‬خــو د مرتــدو صحواتــو او ســوري پــوځ ترمنــځ‬ ‫اتفــاق وشــو چــې یرغــل شــنډ کــړي او د اکماالتــو الرې ورپــه نښــه‬ ‫کــړې‪ ،‬ابــو مجاهــد هــم پــه الحراریــه ســیمه د بریــد کوونکــو ورونــو پــه‬ ‫جملــه کــې و‪ ،‬د نصیــري پــوځ د ټانــګ پــه یــوه مرمــۍ ولږیــد پــه ســر او‬ ‫الس کــې ژور ټپونــه وخــوړل او بیهوشــه شــو‪ ،‬کلــه چــې رابیــدار شــو‬ ‫نــو خپــل خــي الس ورســره نــه و ځکــه هغــه د ده پــه وړانــدې الوتلــی و‪،‬‬ ‫وروســتیو لیکــو تــه منتقــل کــړی شــو او پــه دغــې واقعــه کــې د مــرګ‬ ‫نــه بــچ شــو‪.‬‬ ‫د هغــه د الس زیــان د دې نــه و چــې دی د جهــاد فــي ســبیل هللا او‬ ‫قربانــۍ څخــه منــع کــړي‪ ،‬بلکــې هغــه د خپلــې مریضتیــا زمانــه پــه دې‬ ‫انتظــار و چــې کلــه بــه د جهــاد ســاحې تــه ســتون �شــي‪ ،‬هغــه د خپلــو‬ ‫ورونــو څخــه پــه دې عــذر غوښــت چــې ده تــه یــې اداري کار وړانــدې‬ ‫کــوو‪ ،‬أبــو مجاهــد همیشــه خپلــو ورونــو تــه ویــل چــې زه څرنګــه فــارغ‬ ‫شــم نــو جنــګ تــه بــه ځــم‪ ،‬هغــه خپــل رو�ســی ټوپــک پــه امریکايــي ســپک‬ ‫وزن ټوپــک بــدل کــړل ترڅــو پــه یــوه الس د جنــګ قابــل وي‪.‬‬ ‫هغه چې کله خبر شو چې په ختیځ قلمون کې د مرتدو صحواتو‬ ‫پــه ســنګرونو د یرغــل تیــاری دی نــو ځــان یــې تیــار کــړ او خپلــې کتیبــې‬

‫تــه یــې ځــآن ورســاوه‪ ،‬خــو خپــل یــو ملګــری یــې هــم خبــر نــه کــړ‪ ،‬چــې‬ ‫چیــره یــې پــه دې بهانــه راســتون نــه کــړي چــې ســتا روغتیایــي حالــت‬ ‫ســم نــه دی او یــا درتــه مونــږ پــه بــل کار کــې اړتیــا لــرو‪.‬‬ ‫د اســامي دولــت مجاهدینــو پــه البتــراء غــره کــې د مرتدینــو وژنــې‬ ‫تــه دوام ورکــړ او د ختیــځ قلمــون پــه لــور یــې پرمختــګ کاوه‪ ،‬کلــه‬ ‫چــې ابــو مجاهــد ورســید نــو فــورا لومړیــو خطونــو تــه ورســید او پــه‬ ‫وروســتیو خطونــو کــې یــې پاتــې کیــدل خــوښ نــه کــړل‪ ،‬د هغــه ســره‬ ‫یــو بــل مهاجــر ابــو حســان چــې د فران�ســې د جنــوب اوســیدونکی و‬ ‫ملګــری شــو‪ ،‬دواړه د جنــګ پــه ســاحه کــې ملګــري شــول او لکــه چــې‬ ‫طبیعتونــه یــې ســره ورتــه وو نــو زړونــه یــې هــم ســره ولږیــدل‪ ،‬ځکــه‬ ‫چــا چــې ابــو حســان پیژانــده هغــه کــټ مــټ پــه هغــو صفاتــو موصــوف‬ ‫و چــې ابــو مجاهــد لــرل؛ بهــادري‪ ،‬ســړیتوب‪ ،‬د مســلمانانو پــه مرســته‬ ‫حــرص‪ ،‬د دیــن پــه مرســته کــې هرڅــه خــرڅ کــول او د هللا عزوجــل‬ ‫پــه رضــا کــې منــډې تــرړې وهــل‪.‬‬ ‫د خپــل عــادت ســره ســم ابــو مجاهــد احتیــاط وکــړ او پــه هغــه‬ ‫الره د تلــو څخــه منــع شــو چــې د ښــمن تــه ښــکاریده‪ ،‬بلــه الره یــې‬ ‫پيــدا کــړه چــې لــږه ســخته هــم وه او هغــه ځــای تــه یــې د خپــل ورور‬ ‫ســره ځــان ورســاوه چــې مجاهدینــو د یــوې غونــډۍ څخــه د مرتدینــو‬ ‫ځالــې پــه ثقیلــه ماشــینداره پــه نښــه کولــې‪ ،‬مرتدینــو هغــه موټــر پــه‬ ‫رهبــري شــوي توغنــدي پــه نښــه کــول غوښــتل چــې دغــه ماشــینداره‬ ‫پــرې نصــب وه‪ ،‬خــو خپــل هــدف تــرې خطــا شــو او توغنــدي والړ د‬ ‫غونډۍ تر شــا د ابو مجاهد او ابو حســان د پښــو په منځ کې ولږید‬ ‫او د دواړو غو�ښــې یــې ټکــړې ټکــړې کــړې‪.‬‬ ‫د ابــو مجاهــد د شــهادت خبــر د هغــه کورنــۍ او ورونــو تــه‬ ‫ورســید‪ ،‬چــې لــه هغــې الرې پــه فرانســه کــې ورونــو تــه زیــری ولیــږل‬ ‫شــو او باالخــره دغــه خبــره د فران�ســي حکومــت تــه هــم ورســید‪ ،‬د‬ ‫فران�ســې رســنیو اعــان وکــړ چــې ابــو مجاهــد تقبلــه هللا پــه دا�ســې‬ ‫مهــال کــې فرانســوي الوتکــو پــه نښــه کــړ چــې پــه فرانســه یــې بریدونــه‬ ‫تنظیمــول‪.‬‬ ‫ابــو مجاهــد تقبلــه هللا ووژل شــو‪ ،‬زمونــږ د ګمــان مطابــق هغــه‬ ‫څــه یــې ترالســه کــړل چــې هغــه یــې تمنــا کولــه‪ ،‬هغــه د هللا عزوجــل‬ ‫ســره خپــل تجــارت ســرته ورســاوه او پــه خپــل مــال او نفــس یــې د هللا‬ ‫عزوجل په الره کې هجرت وکړ‪ ،‬زمونږ د هللا عزوجل نه امید دی‬ ‫چــې د هغــه تجــارت بــه کامیــاب وي او د هغــه تعالــی نــه ســوال دی چــې‬ ‫هغــه پــه دغــه لــوی ا َجــر ترالســه کولــو َکامیــاب شــوی وي‪ ،‬چــې هللا‬ ‫ُّ ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{:‬يــا أ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا َهـ ْـل أ ُدلكـ ْـم َعلــى ِت َجـ َـار ٍة ت ْن ِجيكـ ْـم‬ ‫عزو َجـ َـل َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ ْ ُ َ َّ‬ ‫َُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫الل‬ ‫ِ َمـ ْـن عــذ‬ ‫ـول ِ ُه وتج َ ِاهـ َـدون ِفــي سـ ِـب ِيل َ ُ ِ‬ ‫ـالل َوُرسـ ِ‬ ‫اب أَ ِليـ ٍـم * ُتؤ ِ َمنـ ُـون ِبـ ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ُ‬ ‫ْ ٌَْ ْ ْ ُْ ْ ْ ُ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ـون * َيغ ِفـ ْـر لكـ ْـم‬ ‫ِبأ ْم َو ِالكـ ْـم َوأن ُف ِســك ْم ذ ِلكــم خيــر لكــم ِإن كنتــم َتعلمـ‬ ‫ْ‬ ‫َ ً‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ َ ُ ْ َ ُ ْ ْ ُ ْ َ َّ َ‬ ‫ـات ت ْجـ ِـري ِمـ ْـن تُ ْح ِت َهــا ال ْن َهـ ُـار َو َم َسـ ِـاك َن ط ِّي َبــة‬ ‫ذنوبكــم ويد ِخلكــم جنـ ٍ‬ ‫َ َّ َ ْ َ َ ْ َ ْ ُ ْ َ ُ َ ْ َ ُ ُّ َ َ َ ْ ٌ َ َّ‬ ‫الل‬ ‫فــي جنـ ِ‬ ‫ـات عــد ٍن ذ ِلــك ْ ُالفــوز الع ِظيــم * وأخــرى ت ِحبونهــا نصــر ِمــن ِ‬ ‫َِ َ ْ ٌ َ ٌ َ َ ّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫وفتــح ق ِريــب وب ِشـ ِـر الؤ ِم ِنيــن} [الصــف‪ ،]11 :‬ژبــاړه‪ :‬ای مومنانــو زه‬ ‫تا�ســې ته دا�ســې تجارت نه ښــایم چې تا�ســې له دردناک عذابه خالص‬ ‫کــړي‪ ،‬تا�ســې پــه هللا عزوجــل او د هغــه پــه رســول ایمــان راوړئ او‬ ‫د هغــه تعالــی پــه الره کــې پــه خپــل مــال او نفــس جهــاد وکــړئ‪ ،‬دغــه‬ ‫شهیدان‬

‫‪48‬‬

‫ستا�ســې لپــاره غــوره دی کــه تا�ســې پوهیــږې‪ ،‬تا�ســې تــه بــه ستا�ســې‬ ‫ګنــاه در وب�ښــي او دا�ســې جنتونــو تــه بــه مــو داخــل کــړي چــې د هغــې‬ ‫النــدې ویالــې بهیــږي او پــه جنــت عــدن کــې خایســته کورونــه‪ ،‬دغــه‬ ‫ډیــره لویــه کامیابــي ده او بــل هغــه څــه چــې تا�ســې یــې خوښــوئ د هللا‬ ‫عزوجــل لخــوا مرســته او نــږدې فتــح او مومنانــو تــه زیــری ورکــړه‪.‬‬

‫‪49‬‬

‫مقاله‬

‫‪50‬‬

‫ای صابــر او د اجــر پــه طمــع مجاهــده؛ دغــه یــو څــو ټکــي مــې‬ ‫پــه دې خاطــر ســتا لپــاره ولیــکل چــې تــه د خپــل ځــان قــدر او قیمــت‬ ‫وپيژنــې؛ ځکــه د هــر جنــس او رګ څخــه د نــړۍ عــرب او عجــم‬ ‫ملتونــه ســتا د دښــمنۍ لپــاره راجمــع شــوي دي‪.‬‬ ‫نــو ای لــوړ غــره‪ ،‬تــه څــوک یــې چــې نــن ســتا پــر خــاف د صلیبیانــو‬ ‫بحــري بیــړۍ پــه ســمندر کــې لنګــر اچــوي‪ ،‬پــه اســمان کــې د کفــارو‬ ‫الوتکــې د الــوت پــه حــال دي او پــه ځمکــه د فاجرانــو لښــکرې ســتا‬ ‫پــه لــور را روانــې دي؟‬ ‫ای پــه دیــن او خپلــه عقیــده پیــاوړی ځوانــه تــه څــوک یــې چــې نــن‬ ‫ســتا پــر خــاف د نــړۍ ټــول ځواکونــه راجمــع کیــږي او تــا د خپــل‬ ‫عزتمنــد کــور پــه منــځ کــې محاصــره کــوي؟ پــه دا�ســې ځمکــه کــې چــې‬ ‫د هللا عزوجــل پــه شــریعت فیصلــه کیــږي او تــه د هغــې د انګــړ نــه‬ ‫دفــاع کــوي‪ ،‬ای اتلــه تــه د هللا عزوجــل پــه عــزت‪ ،‬قــوت او لــوی‬ ‫شــریعت د اســمان ســتوری یــې او دغــه کفــار ســتا ســره پــه زړه کــې‬ ‫حســد لــري‪ ،‬ځکــه تــه د توحیــد لویــه شــهکاره عقیــده لــرې‪.‬‬ ‫کــه چیرتــه تــا ټولــه دنیــا نیولــې وی خــو شــریعت درســره نــه وی‬ ‫نــو دوی بــه دربانــدې هیــڅ پــروا نــه وی کــړې‪ ،‬خــو ســتا د توحیــد‬ ‫َ‬ ‫َعقیــده دوی خفــه کــوي‪ ،‬هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪(َ :‬و َّد ك ِثيـ ٌـر ِّمـ ْـن‬ ‫ْ ْ َ َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َُ‬ ‫ـاب لـ ْـو َي ُر ُّدونكــم ِّمــن َب ْعـ ِـد ِإ َيما ِنكـ ْـم ك َّفـ ًـارا َح َسـ ًـدا ِّمـ ْـن ِعنـ ِـد‬ ‫أهــل الكتـ‬ ‫َ ُ ِ ِ ّ ِ َ ْ َ َ َ َّ َ َ ُ ُ ْ‬ ‫ُّ‬ ‫َ‬ ‫أنف ِسـ ِـهم ِمــن بعـ ِـد مــا تبيــن لهــم الحــق )[البق ــرة‪ ،]۱۰۹ :‬ژبــاړه‪ :‬ډیــر‬ ‫اهل کتاب غواړي چې تاســو د ایمان څخه وروســته کفر ته ســتانه‬ ‫کــړي‪ ،‬دغــه کار د هغــه حســد لــه مخــې کــوي چــې د دوی پــه زړونــو‬ ‫کــې دی‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې دوی تــه حــق څرګنــد او روښــانه شــو‪.‬‬ ‫دوی دغــې بــد مرغــه حســد او کینــې پــه مخــه راخیســتي او‬ ‫ســتا جنــګ تــه یــې تیــار کــړي‪ ،‬ځکــه خــو ســتا ســره د دوی جنــګ د‬ ‫هغــه دیــن لــه املــه دی چــې ســتا پــه زړه کــې دی او رنــګ یــې ســتا پــه‬ ‫ََ ََ ُ َ َ ُ َُ‬ ‫ـون ُيقا ِتلونكـ ْـم‬ ‫اندامونــو ښــکاري‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬ول يزالـ‬ ‫َ َّ ٰ َ ُ ُّ ُ‬ ‫اسـ َـت َط ُ‬ ‫وكـ ْـم َعــن دين ُكـ ْـم إن ْ‬ ‫اعوا) [البق ــرة‪ ،]۲۱۷ :‬دوی‬ ‫حتــى يرد‬ ‫ِ ِ ِِ‬ ‫بــه همیشــه ستاســو ســره جنګیــږي‪ ،‬تــردې چــې تا�ســې لــه خپــل دیــن‬ ‫څخــه واړوي کــه د دوی تــوان ور�ســي‪.‬‬ ‫کــه ستاســره اتومــي وســله هــم وی خــو دغــه دیــن درســره نــه وی‬ ‫نــو تاتــه بــه کفــارو هیــڅ هــم نــه وی ویلــي؛ دا�ســې بــه یــې پری�ښــی وی‬ ‫لکــه چــې ډیــر هغــه دولتونــه یــې پریښــودل چــې اتومــي وســله لــري یــا‬ ‫یــې د ترالســه کولــو کوښــښ کــوي‪ ،‬خــو دا چــې دوی پــه دې پــوه دي‬ ‫چــې ســتا ســره موجــود دیــن د دوی د طواغیتــو او پوځونــو ســره‬ ‫ســتا د ســخت جنګ په ســیوري کې خپریږي نو دغه د دوی په نیزد‬ ‫د هــر ډول اتومــي وســلې څخــه لــوی او خطرنــاک دی‪ ،‬دوی بــه هیــڅ‬ ‫کلــه تاتــه یــوه لحظــه مهلــت هــم درنکــړي او نــه بــه کومــه لحظــه د‬ ‫دوی دښــمني او جنــګ ســتا څخــه جــدا �شــي‪ ،‬یــا بــه پــه ځمکــه د دوی‬ ‫د شــرک فتنــه واکمنــه وي او خپریــږي بــه او یــا بــه د هللا عزوجــل‬ ‫واکمنــي وي او دیــن بــه پــه ځمکــه خپریــږي‪.‬‬ ‫نــو ای د نــړۍ د ټولــو ملتونــو دښــمنه د هللا عزوجــل ســره پــه‬ ‫خپــل جهــاد کــې ریښــتونی شــه‪ ،‬لــه هغــه څخــه وډاریــږه او بــل د هیچــا‬ ‫‪51‬‬

‫ْ َ ْ َ َ َ َّ‬ ‫ـس ال ِذيـ َـن‬ ‫څخــه مــه ډاریــږه‪ ،‬هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪( :‬اليــوم ي ِئـ‬ ‫ْ َ‬ ‫ُ ََ َ ْ َ‬ ‫ََ‬ ‫كفـ ُـروا ِمــن ِدي ِنكـ ْـم فــا تخشـ ْـو ُه ْم َواخشـ ْـو ِن)[املائده‪ ،]۳ :‬نــن کفــار‬ ‫ستا�ســې لــه دیــن څخــه نــا امیــده شــوي چــې ګونــدې تا�ســې بــه تــرې‬ ‫واوړئ نــو د کافرانــو څخــه مــه ویریــږئ او زمــا څخــه ویــره وکــړئ‪.‬‬ ‫ای نــا اشــنا موحــده تــه د کفــارو هــدف یــې کــه ســتا مرتبــه هــر څــه‬ ‫وي؛ کــه تــه عــام مجاهــد یــې کــه امیــر‪ ،‬کــه فقیــر یــې او کــه مالــدار‪،‬‬ ‫ځکــه ســتا د هــدف ګرځولــو علــت ســتا هغــه دیــن دی چــې کفــار پــه‬ ‫دې بــاور دي چــې تــا ټــول رانیولــی دی‪ ،‬تــا د دغــه دیــن پــه ځینــې برخــه‬ ‫ایمــان او پــه ځینــې کفــر نــه دی کــړی‪ ،‬ترڅــو د الرې پــه منــځ کــې د‬ ‫کفــارو ســره یــو ځــای �شــې‪.‬‬ ‫همــدا ډول ای موحــدې صابــرې خــورې‪ ،‬دا چــې تــه پاکدامنــه یــې‬ ‫او د مجاهدینــو نســل ډیــروې او خپــل بچــي پــه توحیــد او د کفــارو‬ ‫پــه جهــاد تربیــه کــوې نــو کفــار ســتا پــه دغــه عفــت‪ ،‬دیــن او پاکدامنــۍ‬ ‫خفــه دي‪ ،‬ځکــه خــو کومــه د تعجــب خبــره نــه ده چــې تــه پــه خپــل‬ ‫ذات کــې د دغــو کفــارو هــدف وګرځــي‪.‬‬ ‫مونــږ د کفــارو ســره پــه یــوه لویــه او اوږده شــخړه کــې اختــه‬ ‫یــو چــې انجــام بــه یــې خامخــا د متقیانــو پــه برخــه وي‪ ،‬هللا عزوجــل‬ ‫ْ‬ ‫ُ ْ‬ ‫فرمايــي‪(َ :‬وال َعا ِق َبــة ِلل ُم َّت ِق َين)[االعــراف‪ ،]۱۲۸ :‬او انجــام بــه د‬ ‫ند َنا َل ُه ُم ْال َغال ُب َ‬ ‫متقیانو په برخه وي‪ ،‬بل ځای فرمايي‪(َ :‬وإ َّن ُج َ‬ ‫ون)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫[الصافــات‪ ،]173 :‬او زمونــږ لښــکرې؛ همــدوی غالبــه دي‪.‬‬ ‫نــو تــه یــا پــه دنیــا کــې پــه غلبــه او پــه کفــارو پــه برال�ســي غالبــه یــې‬ ‫او یــا د هللا عزوجــل پــه الره کــې پــه شــهادت بریالــی یــې چــې د جنــت‬ ‫همیشــه نعمتونــه بــه درتــه رب کریــم درکــړي‪ ،‬پــه مقابــل کــې ســتا‬ ‫دښــمنان همیشــه د خفګان ســره مخ دي‪ ،‬هغوی د غو�صې او کینې‬ ‫اور راخیســتي او خپــل هــر ډول تــوان پــه دې کــې خــرڅ کــوي چــې تــا د‬ ‫هللا عزوجــل د الرې څخــه منــع کــړي‪ ،‬مــال او ځــان یــې اور تــه نیولــی‬ ‫دی او د دنیــا هــر زائــل او فانــي �شــی ســتا پــه مقابلــه کــې لګــوي‪.‬‬ ‫نــو د خونــړو جنګونــو پــه زمانــه کــې ای ګرانــه غیرتمنــده ځــه‬ ‫پــر وړانــدې ځــه مــخ پــر وړانــدې ځــه چــې شــا تــه ونــه ګــورې تــه د دې‬ ‫فانــي دنیــا لپــاره نــه یــې پیــدا مګــر پــدې خاطــر چــې تــه یواځــې د هللا‬ ‫عزوجــل بندګــي وکــړې او بیــا جنتونــه او ښــکلې باغیچــې ترالســه‬ ‫کــړې‪ ،‬نــو تــه د هللا عزوجــل د شــریعت پــه پلــي کولــو او د طواغیتــو‬ ‫پــه دیــن او شــریعت کفــر کولــو ســره د خپــل عبــادت معنــا ريښــتیا‬ ‫کــړه‪ ،‬د هللا عزوجــل د هغــه دیــن پــه دعــوت ســره پــه پــوره عــزت‬ ‫او افتخــار پرمختــګ کــوه چــې هللا عزوجــل ورتــه پــه ټولــو دینونــو‬ ‫د غلبــې فخــر لیکلــی دی‪ ،‬ځکــه خــو تــه د کفــارو ځانګــړی هــدف او‬ ‫لومــړۍ موخــه یــې‪.‬‬ ‫آیــا تــه اوس هــم پــه خپــل قــدر پــوه نشــوې؟ آیــا تــه پــه دې پــوه‬ ‫نشــوې چــې څرنګــه تــه هغــه مهــال ډیــر ســخت زیانمــن یــې چــې خپــل‬ ‫وخــت ضایــع کــوې او کفــار خپــل ټــول وخــت ســتا د جنــګ لپــاره‬ ‫راجمــع کیــږي‪.‬‬ ‫آیــا تــه پــوه یــې چــې تــه د خپــل ځــان پــه اړه څومــره کوتاهــي کــوې‬ ‫کلــه چــې تــه د تقــوا پــه وســله ځــان نــه مســلح کــوې او کفــار لږیــا دي‬

‫ستا په توحید او د رشیعت په تطبیق دوی له هر څه زیات خفه کیږي‬

‫هــره ورځ ســتا پــر خــاف خپلــه وســله کــې نوښــت کــوي ترڅــو ســتا‬ ‫پرخــاف وجنګیــږي‪.‬‬ ‫آیــا تــه پــه خپلــه کوتاهــۍ پوهیــږې چــې کلــه تــه اذکار او دعاګانــې‬ ‫پریږدې د کومو پر اســاس چې ته د ان�ســي او جني شــیطانانو د مکر‬ ‫څخــه ځــان ســاتې او کفــار ســتا پــه مقابلــه کــې هــر مهــال جاسوســان‬ ‫او منافقیــن‪ ،‬ســاحران او شــیطانان تیــاروي؟‬ ‫آیــا تــه پــه خپلــه کوتاهــۍ پوهیــږې کــه تــه خپــل زیاتــره وخــت‬ ‫پــه هغــې دنیــا کــې ولګــوې چــې د آټــکل لــه مخــې تــا هغــه خپــل اهــل تــه‬ ‫پری�ښــې ده او د خپــل رب پــه لــور روان یــې او یــوه لــه دوه نیکیــو‬ ‫لټــوې‪.‬‬ ‫آیــا تــه د خپلــې کوتاهــۍ او ګنــاه پــه کچــه هغــه مهــال خبــر یــې چــې‬ ‫تــه د مجاهدینــو پــه لیکــو کــې جدايــي راولــې د هغــوی زړونــه د یــو‬ ‫بــل څخــه لــرې با�ســې او د شــرعې ســره پــه موافــق کار کــې د خپــل‬ ‫امیــر خبــره ونــه منــې یــا د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم خــاف‬ ‫وکــړې‪ ،‬ځکــه چاچــې د خپــل امیــر خبــره ونــه منلــه هغــه د رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم او د هللا عزوجــل نــا فرمانــي وکــړه‪ ،‬تــه‬ ‫وګــوره چــې کفــري ملتونــه څرنګــه د خپلــو معبــود امریــکا خبــره‬ ‫منــي او تــا لــه یــوې لینــدې ولــي او ســتا پــر خــاف راجمــع کیــږي‪.‬‬ ‫آیــا تــه د خپــل تــاوان او کوتاهــۍ پــه کچــه خبــر یــې کــه تــه چیرتــه‬ ‫د خپــل ځــان ســره دومــره علــم وانښــلې چــې تــا هللا عزوجــل تــه‬ ‫رســوي او تــه پــرې ځــان او خپــل کــور واال د اور څخــه خالصــوې؟‬ ‫تــه بایــد د دغــه تــاوان پــه حقیقــت ځــان پــوه کــړې‪ ،‬ځکــه‬ ‫دغــه څــه د پراخــه کــور‪ ،‬یــا خایســته او نــوي موټــر یــا د مــال او‬ ‫د خایســته ښــځې د نــکاح پاتــې کیــدل نــه دي‪ ،‬بلکــې ددغــې تــاوان‬ ‫َ َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ َّ ْ َ‬ ‫ين ال ِذيـ َـن خ ِسـ ُـروا‬ ‫اسـ ِـر‬ ‫پــه اړه هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬قـ ْـل ِإن الخ ِ‬

‫َ ُ َ ُ ْ َ َ ْ ْ َ ْ َ ْ َ َ َ َ َٰ َ ُ َ ْ ُ ْ َ ُ ْ ُ‬ ‫ان ال ِبيـ ُـن)‬ ‫أنفســهم وأه ِل ِيهــم يــوم ال ِقيامـ ِـة أل ذ ِلــك هــو الخســر‬ ‫[الزمــر‪ ،]15 :‬تــه ورتــه ووایــه چــې یقینــا تاوانیــان هغــه څــوک دي‬ ‫چــې خپــل ځــان او خپــل اهــل یــې د قیامــت پــه ورځ پــه تــاوان کــې‬ ‫واچــاو‪ ،‬خبــردار! همدغــه څرګنــد تــاوان دی‪.‬‬ ‫ای موحــده کــه پــه تــا د کفــارو فتنــه راتنګــه شــوه‪ ،‬کالبنــدي‬ ‫ســخته شــوه او تــا بیــا هــم د کفــارو ســره خپــل حــال ونــه پيژنــد او‬ ‫نــه دې خپــل مســئولیت احســاس کــړ نــو تــه پــه دې پــوه شــه چــې‬ ‫تــه ولیدونکــی یــې او د کفــارو لومــړی هــدف بــه ترســره �شــي ترڅــو‬ ‫ســتا دیــن او عقیــدې تــه ځــان ورســوي‪ ،‬نــو د هللا عزوجــل څخــه‬ ‫مرســته وغــواړه چــې عاجــزه نــه �شــې‪ ،‬د تقــوا وســله د ځــان ســره‬ ‫کــړه‪ ،‬ځکــه تقــوا ســتا هغــه وســله ده چــې پــای نــه لــري او هغــه تــوره‬ ‫ده چــې هیــڅ نــه کږیــږي‪.‬‬ ‫د ســبا او بیــګاه پــه اذکارو پابنــدي کــوه او نــور اذکار هــم وایــه‪،‬‬ ‫ځکــه چاچــې د هللا عزوجــل پــه انګــړ کــې پنــاه واخیســته او د هغــه‬ ‫ځــواک تــه تســلیم شــو نــو بیــا پــه هغــه څــوک برال�ســی کیــدی ن�شــي‪،‬‬ ‫خپــل وختونــه پــه هــر هغــه څــه کــې ولګــوه چــې کفــار پــرې خفــه‬ ‫کیــږي او د هغــوی زړونــه زخمــي کــوي‪ ،‬هغــوی کمــزوري کــوي او‬ ‫هــوډ یــې لــه منځــه وړي‪ ،‬او هغــوی تــه ســخت دردونــه او تکلیــف‬ ‫رســوي‪ ،‬د خپــل ایمــان د تــازه کولــو‪ ،‬خپلــې عقیــدې او د طاغــوت‬ ‫او د هغــه د پــوځ ســره د جنــګ څخــه کلــه هــم غافــل نــه �شــې‪ ،‬دا‬ ‫همیشــه پــه خپــل ځــان او اهــل کــې خپلــه وظیفــه وګرځــوه‪ ،‬د خپلــو‬ ‫ورونــو ســره ایمانــي تذکــرې او زده کــړه کــوه او د هغــوی ســره د‬ ‫راحــت پــه ابــدي ځــای جنــت کــې تــر را یوځــای کیــدو پــورې د حــق‬ ‫او صبــر وصیــت کــوه‪ ،‬ځکــه پــه جنــت کــې د یــوې قمچینــې پــه مقــدار‬ ‫ځــای د دې دنیــا ومــا فیهــا څخــه غــوره دی نــو هغــه جنــت بــه څومــره‬ ‫مقاله‬

‫‪52‬‬

‫ستا دین د کفارو د هر ډول وسلې څخه زیاته ځواکمنه وسله ده‬

‫غــوره وي چــې د اســمانونو او ځمکــو پــه مقــدار پراخــه دی‪ ،‬تــه پــه‬ ‫دې پــوه شــه چــې ســتا مخــه دا�ســې فتنــو او مشــکالتو تــه ده چــې پــه‬ ‫هغــې کــې یواځــې هغــه څــوک بریالــی دی چــې ایمــان یــې قــوي‪ ،‬یقیــن‬ ‫یــې پیــاوړی او د ښــه صبــر او تــوکل خاونــد وي‪ ،‬شــیخ االســام ابــن‬ ‫تیمیــه رحمــه هللا د جهــاد پــه اړه وايــي‪“ :‬پــه دې کــې د تــوکل او صبــر‬ ‫تــر ټولــو لــوړه څوکــه ده‪ ،‬ځکــه مجاهــد پــه ټولــو خلکــو کــې زیــات‬ ‫َّ‬ ‫صبــر او تــوکل تــه اړتیــا لــري‪ ،‬ځکــه هللا عزوجــل فرمايــي‪(َ :‬وال ِذيـ َـن‬ ‫ُ‬ ‫ً‬ ‫َ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُّ ْ‬ ‫َه َ‬ ‫الدن َيــا َح َسـ َـنة ۖ‬ ‫الل ِمــن َب ْعـ ِـد َمــا ظ ِل ُمــوا ل ُن َب ّ ِوئ َّن ُهـ ْـم ِفــي‬ ‫اجـ ُـروا ِفــي‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َو َ َل ْجـ ُـر الخـ َـرة أك َبـ ُـر ۚ لـ ْـو ك ُانــوا َي ْعل ُمـ َ‬ ‫ـون * الذيـ َـن َ‬ ‫ص َبـ ُـروا َو َعلـ ٰـى َر ِّب ِهـ ْـم‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َي َت َو َّك ُل َ‬ ‫ون)[النحــل‪،]42-43 :‬ژبــاړه هغــه خلــك چــې د هللا عزوجــل‬ ‫پــه الره کــې یــې وروســته لــه هغــې هجــرت کــړی چــې ظلــم پــرې شــوی‬ ‫نــو دوی تــه بــه مونــږ پــه دنیــا کــې ښــه ځــای ورکــړو او د آخــرت اجــر‬ ‫یــې ډیــر لــوی دی کــه دوی پوهیــږي‪ ،‬هغــه خلــک چــې صبــر کــوي‬ ‫ـال ُم َ‬ ‫او پــه خپــل رب تــوکل کــوي‪ ،‬او بــل ځــای فرمايــي‪(َ :‬قـ َ‬ ‫و�سـ ٰـى‬ ‫َ‬ ‫ض َّ ُ‬ ‫ل َق ْومــه ْ‬ ‫اسـ َـتع ُينوا بـ َّ َ ْ‬ ‫َّ ْ َ َ‬ ‫ور ُث َهــا َمــن َيشـ ُـاء‬ ‫ـالل ْ واص ِبـ ُـروا ۖ ِإن ال ْر ِ ِ‬ ‫ِ ْ ِ ُ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫لي ِ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ِمـ ْـن ِعبـ ِـاد ِه ۖ والعا ِقبــة ِللمت ِقين)[االعــراف‪ ،]۱۲۸ :‬او مو�ســی علیــه‬ ‫الســام خپــل قــوم تــه وویــل‪ :‬د هللا عزوجــل نــه مرســته وغــواړئ‬ ‫او صبــر وکــړئ؛ یقینــا ځمکــه د هللا عزوجــل ده او پــه بندګانــو کــې‬ ‫یــې هغــه چــا تــه ورکــوي چــې خوښــه یــې �شــي او انجــام د متقیانــو پــه‬ ‫نصیــب دی “[مجمــوع الفتــاوی]‪.‬‬ ‫ای د ټولــو کفــري ملتونــو دښــمنه همیشــه هغــه کار یــاد‬ ‫ســاته چــې تــه یــې لــه املــه لــه کــوره رابهــر شــوی یــې‪ ،‬ځکــه تــه‬ ‫پــه دې غــرض راغلــی یــې چــې د هللا عزوجــل بندګــي و�شــي او‬ ‫خلــک د طواغیتــو لــه بندګــۍ خــاص �شــي او د تیــارو څخــه د‬ ‫هللا عزوجــل ر ڼــا تــه را�شــي‪ ،‬نــو کــه تــه پــه دې الره کــې مــړ شــوې‬ ‫نــو د عــزت او لویــو درجــو مــرګ دی او پــه هغــه جنــت کــې بــه‬ ‫‪53‬‬

‫ســتا کــور وي چــې هللا عزوجــل تاتــه پــه دې خاطــر تیــار کــړی چــې‬ ‫تــه د کفــارو دښــمن یــې‪ ،‬پــه طواغیتــو دې کفــر کــړی او پــه هللا‬ ‫عزوجــل دې ایمــان دی د هغــه شــریعت دې د کفــارو د پــوزو‬ ‫خړولــو ســره قایــم کــړی دی‪ ،‬تــه راغلــې جهــاد دې وکــړ‪ ،‬ســتا‬ ‫د شــهادت طلــب ســتا د دعــوا پــه صداقــت واضحــه دلیــل دی‬ ‫چــې تــه موحــد یــې او پــه باطلــو خدایانــو دې کفــر کــړی‪ ،‬ځکــه‬ ‫انســان د خپــل رب لپــاره ترټولــو قیمتــي څیــز خپــل نفــس او مــال‬ ‫خــرڅ کــوي‪.‬‬ ‫شــیخ االســام ابــن تیمیــه رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د اخــاص تــر‬ ‫ټولــو لــوړه مرتبــه دا ده چــې نفــس او مــال خپــل معبــود تــه‬ ‫َّ َّ َ ْ َ‬ ‫الل اشــت َر ٰى ِمـ َـن‬ ‫تســلیم کــړی �شــي‪ ،‬هللا عزوجــل فرمايــي‪( :‬إن‬ ‫ْ ُ ْ َ َ ُ َ ُ ْ َ َ ْ َ َ ُ َ َّ َ ُ ُ ْ َ َّ َ ِ ُ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫الؤ ِم ِنيــن أ نفســهم وأ موالهــم ِبــأن لهــم الجنــة ۚ يقا ِتلــون ِفــي سـ ِـب ِيل‬ ‫َّ ْ َ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ـون َو ُي ْق َت ُلـ َ‬ ‫الل َف َي ْق ُت ُلـ َ‬ ‫ال ِنجيـ ِـل‬ ‫ـون ۖ َو ْعـ ًـد ا َعل ْيـ ِـه َح ًّقــا ِفــي التــو ر ِاة و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ َّ‬ ‫َ َّ‬ ‫َ ُْ‬ ‫َ َ ْ َْ َ َ‬ ‫الل ۚ َف ْ‬ ‫اس َت ْب ِشـ ُـر وا ِب َب ْي ِعكـ ُـم الـ ِـذي‬ ‫والقـ ْـر ِآن ۚ ومـ َٰـن أو فـ ٰـى ِبع ْهـ ْ ِـد ِه ِمــن ْ ِ‬ ‫َ‬ ‫َب َاي ْع ُتــم ِبـ ِـه ۚ َوذ ِلـ َـك ُهـ َـو الفـ ْـو ُز ال َع ِظيـ ُـم) [التوبــه‪ ،]۱۱۱ :‬یقینــا‬ ‫هللا عزوجــل د مومنانــو څخــه د هغــوی مالونــه او نفســونه‬ ‫پــه بیــه اخیســتي چــې د دوی لپــاره بــه جنــت وي دوی بــه د هللا‬ ‫عزو جــل پــه الره کــې جنګیــږي دوی بــه وژل کــوی او دوی بــه هــم‬ ‫وژل کیــږي‪ ،‬او جنــت د هغــه کــور نــوم دی چــې هــر ډول نعمــت‬ ‫پکــې دی‪ ،‬چــې تــر ټولــو لــوړ یــې هللا عزوجــل تــه کتــل دي او لــه‬ ‫هغــې ال نــدې دا�ســې هــر څــه دي چــې زړونــه یــې غــواړي او ســترګې‬ ‫تــرې خونــد اخلــي‪ ،‬کــه مونــږ یــې پيژنــو او کــه یــې نــه پيژنــو‪ ،‬لکــه‬ ‫چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه و ســلم د هللا عزوجــل نــه روایــت‬ ‫کــوي چــې فرمايــي‪( :‬مــا د خپلــو نیکانــو بندګانــو لپــاره دا�ســې څــه‬ ‫تیــار کــړي چــې نــه ســترګو لیدلــي‪ ،‬نــه غوږونــو اوریدلــي او نــه د‬ ‫کــوم بشــر پــه زړه تیــر شــوي ) “ [مجمــوع الفتــاوی]‪.‬‬

СОДЕРЖ АНИЕ

«Возрадуйтесь, о единобожники! Клянусь Аллахом, мы не остановимся на привал в своем джихаде, не иначе как под оливковыми деревьями в Румии (Рим).» Абу Хамза аль-Мухаджир r

НОМЕР 11 - ШАВВАЛЬ 1438

04 06 12 16 22 28 40 44 54 12

ПРЕДИСЛОВИЕ

ЛИБО МЫ УНИЧТОЖИМ МУШРИКОВ, ЛИБО ПОГИБНЕМ САМИ СТАТЬЯ

ВАЖНОЕ НАСТАВЛЕНИЕ МУДЖАХИДАМ: ЧАСТЬ 1 СЁСТРАМ

НАШЕ ПУТЕШЕСТВИЕ К АЛЛАХУ ЭКСКЛЮЗИВ

КОГДА ВЕРУЮЩИЕ УВИДЕЛИ СОЮЗНИКОВ СТАТЬЯ

РАФИДИТЫ-ИМАМИТЫ ПОЕДАЮТ СОБСТВЕННЫХ ИДОЛОВ ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

ШАРИАТСКОЕ ПОЛОЖЕНИЕ ТРОФЕЕВ, ДОБЫЧИ И ОТОБРАННОГО У КАФИРОВ НОВОСТИ

ВОЕННЫЕ И СПЕЦИАЛЬНЫЕ ОПЕРАЦИИ ИСТОРИЯ ШАХИДА

СРЕДИ ВЕРУЮШИХ ЕСТЬ МУЖЧИНЫ СТАТЬЯ

О ВРАЖДУЮЩИЙ СО ВСЕМИ ОБЩИНАМИ КУФРА, ЗНАЙ СВОЮ ЦЕНУ!

28

54

Рафидиты вступили в битву за Мосул со всей своей бронетехникой и мощными танками, колоннам которых не было конца. Они пообещали своим союзникам-крестоносцам, что завершат эту битву в самые кротчайшие сроки. Но, по милости Аллаха, жесточайшие бои продолжаются уже девять месяцев. Руками воинов Халифата, проявляющих терпение всё это время, были уничтожены целые колонны рафидитской армии, были разгромлены целые бригады и дивизии, а бежавших с поля боя бомбили и убивали их же хозяева-крестоносцы. Но многобожники не перестают заявлять о скором завершении этой битвы.

4

ЭКСКЛЮЗИВ ПРЕДИСЛОВИЕ

Да воздаст Аллах благом всем муджахидам Мосула, как амирам, так и простым воинам за то, что они сделали для Ислама и мусульман. Битва, которую они ведут, является одной из наиболее ожесточённых и крупных битв в истории. Они показали всему миру такой пример стойкости, подобного которому в наше время невозможно отыскать. Они не продали свою религию за мирское и не покорились своим врагам. Если они и были вынуждены отступить с какого-либо клочка земли, то только окрасив его в кровь многобожников и засеяв его их разорванными телами. В результате, муртады больше не радовались своему продвижению и уже не надеялись на лёгкую победу.

Однако крестоносцы и их союзники-муртады хорошо знают, что ни одна армия мира не способна долго продолжать бой, в котором её потери превышают возможность их возмещения и который затягивается дольше их способности сохранять боевой настрой, а также дольше, чем они способны вынести. По этой причине американская крестоносная армия была вынуждена бежать из Ирака разбитой и разгромленной руками муджахидов. Их руководство знает, как та война высасывала их ресурсы, по причине чего экономика их страны и их авторитет оказались на краю пропасти. Из-за огромных затрат той войны они были вынуждены поменять всю свою стратегию.

Но единобожники так поступали везде. Нам известны и другие подобные истории стойкости и отваги. То же самое можно сказать о битвах в Сирте, Фаллудже, Аль-Бабе и других местах, которые останутся в истории навсегда. Эти битвы стали свидетельством правдивости слов и прекрасных дел муджахидов. Кто же считает Аллаха, Его Посланника и верующих своими покровителями и помощниками, то ведь партия Аллаха непременно окажется победителями.

Но главной причиной опасений крестоносцев и их прихвостней-муртадов является осознание своих реальных возможностей. Они понимают, что РПК не может собрать большую армию, а обеспечение их вооружением весьма обременительно для крестоносцев. Люди, которых они хватают прямо на улицах и после слабой подготовки бросают на боевые фронты, по милости Аллаха, не способны перенести жестоких боёв, подобных боям в Мосуле. Они не смогут пройти даже через часть того, через что там проходят рафидиты. У них нет сил и ресурсов, которые позволят им с лёгкостью заменить свои потери и укрепить ряды. В Манбидже они практически рухнули уже после двух месяцев боёв. Однако Аллах выполнил то, что должно было исполниться.

Сегодня же настал черёд воинов Халифата в городе Ракка - ради состязания со своими братьями в стремлении к довольству Господа миров и к высочайшим степеням Рая. Они должны вцепиться в рибаты своими коренными зубами, жертвуя на пути религии свою кровь и души, и подтверждая тем самым свой завет с Аллахом. Пусть каждый из них на своей позиции скажет: «Всевышний Аллах непременно увидит, что я сегодня сделаю!» Пусть встретят своих врагов, стоя в первых рядах, не поворачивая лица назад, пока не встретят своего Господа, Который c будет им смеяться. Да будет доволен ими Аллах! Вероотступники подошли к ним в страхе и робости, хорошо осознавая, что эта битва не сравнится с какой-либо из предыдущих битв с воинами Халифата. По этой причине они подготовили для неё дополнительные средства, ещё большее количество солдат, а крестоносцы оказали им ещё более сильную поддержку. Крестоносцы не перестают напоминать им, что эта битва будет не из лёгких и что она не может быть завершена в короткие сроки, тем самым настраивая их на продолжительный бой, несмотря ни на какие потери, и на сколько бы она не затянулась.

Каждый муджахид в Ракке, кем бы он ни был, обязан понять, что эта битва должна стать полем для уничтожения муртадов за их куфр в Великого Аллаха, за их войну с Его религией и окончательной расплатой по тому длинному счёту, который мы ведём. У этой битвы не должно быть конца, пока одна из сторон полностью не истребит вторую. Мы или уничтожим их с помощью Аллаха, заставив потерпеть поражение как в этом, так и в том мире, или же погибнем сами, встретив Аллаха, стойко стоя на Его религии и сражаясь с Его врагами. Достигнув успеха подобно тому, как его достигли люди Ухдуд, и приобретя Вечный мир. Третьего варианта в этой битве нет и Аллах непременно поможет тому, кто поможет Ему. Воистину, Аллах – Всесильный и Могущественный.

P

NR

5

6

СТАТЬЯ

«Не слабейте и не печальтесь, в то время как вы будете на высоте, если вы действительно являетесь верующими. Если вам нанесена рана, то ведь подобная рана уже была нанесена и тем людям. Мы чередуем дни для людей, чтобы Аллах узнал уверовавших и избрал среди вас павших мучеников, ведь Аллах не любит беззаконников» [Алю ‘Имран:139-140]. Поистине, вся хвала принадлежит Аллаху, Которого мы восхваляем, просим о помощи и у Которого просим о прощении. К Которому мы прибегаем от зла, которое таится в наших сердцах и от зла наших дел. Кого Аллах поведёт прямым путём, того никто не сможет заблудить, а кого Он заблудит, того никто не поведёт Прямым путём. Свидетельствую, что никто не достоин поклонения, кроме Аллаха, у Которого нет сотоварищей и свидетельствую, что Мухаммад является Его рабом и Посланником. Он донёс своё послание, выполнил ему доверенное, наставил свою общину и оставил её на ясной светлой дороге, ночь которой настолько же светлая, как и день, и каждый, кто от неё отклонится, погибнет. «О те, которые уверовали! Бойтесь Аллаха должным образом и умирайте не иначе, как будучи мусульманами!» [Алю ‘Имран:102]. «О люди! Бойтесь вашего Господа, Который сотворил вас из одного человека, сотворил из него пару ему и расселил много мужчин и женщин, произошедших от них обоих. Бойтесь Аллаха, именем Которого вы просите друг друга, и бойтесь разрывать родственные связи. Воистину, Аллах наблюдает за вами» [Ан-Ниса:1]. «О те, которые уверовали! Бойтесь Аллаха и говорите правое слово. Тогда Он исправит для вас ваши дела и простит вам ваши грехи. А кто повинуется Аллаху и Его Посланнику, тот уже достиг великого успеха» [Аль-Ахзаб:70, 71]. История повторяется, и логика происходящих вещей из века в век остаётся всё той же. Меняются лишь люди и игроки, усовершенствуется техника, однако сценарий всё тот же и история этого противостояния одна. Истина сражается с ложью, Ислам сражается с куфром, а джахилия с лицемерием пытаются подкрасться всё ближе. Изнемогающие слабаки держат палку посередине. Хоть они и относят себя к этой Умме, выше всего они ценят мирские блага. Они ждут, пока всё умолкнет, и битва закончится, чтобы после этого перейти на сторону сильнейшего и сесть в судно победителя. И насколько же отвратительно то, что они совершают!

В эпоху унижения это знамя могут поднять лишь люди, воспитанные на истине и наставляющие на нее. Лишь они способны поднять свои головы в эпоху насмешек над религией. Их пыл наилучшим образом устремляется в путешествие к Знающему и Всевидящему Аллаху. Они следуют за предостерегающим и несущим радостные вести Пророком g. Их лица обжигает ветер одиночества, их босые стопы кровоточат от жгучей пустыни враждебности, и перед ними закрываются все двери. И тогда они стучатся во врата Небес, после чего им открывается аромат Рая, который оживляет их души. Они пронизаны улыбкой веры, и никто из них не замедлит с проявлением гнева ради своей религии, даже если против него выйдет весь этот мир! О моя Умма! Чаша переполнена, потоп достиг своего пика, тираны перешли все границы. На нашей земле расплодились притеснители, и волки набрались храбрости напасть на нас… и даже собаки! Люди стали искать спасение в пустынных миражах, когда спасение прямо перед ними и в их же руках. Поистине, это джихад на пути Аллаха. Я собрал с небольшими сокращениями наставления имамов джихада, которые опередили нас на этом благословенном пути, чтобы они послужили напоминанием моим братьям муджахидам и чтобы призвать их к стойкости и проявлению терпения в отношении незыблемых основ. О муджахиды! Я не боюсь, что против вас соберётся большое количество врагов, ни их мощного оружия, ни ополчения против вас всех сил зла и даже того, что ваши братья мусульмане по всей земле оставят вас без помощи. Но я боюсь за вас самих, что вас постигнет любовь к мирскому и слабость, что вы падёте духом и предадитесь грехам. Хорошим примером для вас может послужить события Битвы при Ухуде. Всевышний сказал: «Аллах исполнил данное вам обещание, когда вы уничтожали их с Его дозволения, пока вы не пали духом, не стали спорить относительно приказа и не ослушались после того, как Он показал вам то, что вы любите. Среди вас есть такие, которые желают этот мир, и такие, которые желают Последнюю жизнь. После этого Он заставил вас бежать от них, чтобы испытать вас. Он уже простил вас, ведь Аллах оказывает милость к верующим» [Алю ‘Имран:152]. Ибн Касир сказал: «В начале того дня победа склонялась в сторону Ислама, но когда лучники ослушались, некоторые воины пали духом и случилось

P

NR

7

то, что случилось. Тогда обещанная (победа), условием достижения которой было проявление стойкости и подчинение, запоздала». Конец его слов r.

нуть поражения и ранения и в этом нет ничего удивительного. Таково было установление Аллаха для тех, кто жил прежде, и установления Аллаха не изменяются.

В этой битве произошли удивительные события. Например, количество врагов превышало количество мусульман более чем в три раза. Аллах почти уже было даровал им победу в начале дня, однако, когда они ослушались,

Ираклий сказал Абу Суфьяну: «Я спросил тебя, как проходили сражения с ним – с Посланником Аллаха g – и ты сказал, что война проходила с переменным успехом. Именно таким образом пророки подвергаются испытаниям, а благой конец остаётся за ними». Поистине, самому большому испытанию в этом сражении подвергаются ваше терпение и убеждённость. Убеждённость в то, что Аллах исполнит Своё обещание и поможет Своим воинам и Своей партии, даже если по прошествии некоторого времени. И терпение в тяжёлых ситуациях, ведь победа приходит после терпения, радость после горечи и облегчение после НАСКОЛЬКО ЖЕ МАЛОЗНАЧИМЫМИ ДЛЯ АЛЛАХА СТАНОВЯТСЯ ЕГО ТВОРЕНИЯ, ЕСЛИ ОНИ ОСТАВЛЯЮТ ЕГО ПРИКАЗЫ! тягости. их исход был совершенно другим. Джабир h сказал: «В день Битвы при Ухуде люди оставили Пророка g и с ним осталось лишь одиннадцать ансаров и Тальха». В другом хадисе от Анаса h передано: «Когда в день Битвы при Ухуде мусульмане разошлись, Анас бин Надр сказал: “О Аллах, я приношу Тебе извинения за то, что сделали эти, - имея в виду своих товарищей - и (призываю) Тебя (засвидетельствовать) мою непричастность к тому, что совершили те!» - имея в виду многобожников”». После завоевания Кипра, когда Абу ад-Дарда увидел плач местных жителей, он сам заплакал. Когда же его спросили: «О Абу ад-Дарда, отчего ты плачешь в день, в который Аллах возвеличил Ислам?» На что он ответил: «Горе вам! Насколько же малозначимыми для Аллаха становятся Его творения, если они оставляют Его приказы. Они были сильными людьми, которые покоряли других, но после того, как они оставили веления Аллаха, с ними случилось то, что вы сейчас видите». О муджахиды! Победа от Аллаха может запоздать, нас могут постиг-

8

СТАТЬЯ

Один человек как-то спросил у имама аш-Шафии: «О Абу ‘Абдуллах, что для человека лучше, быть победившим или быть испытанным?» Аш-Шафии ответил: «Он не победит, пока не будет испытан». Аллах испытал Нуха, Ибрахима, Мусу, ‘Ису и Мухаммада g. Они проявили терпение, и Аллах укрепил их. Так пусть никто не надеется, что сможет полностью избежать страданий! Тот, кто смотрит на количество врагов и их технику и начинает строить плохие предположения об Аллахе, ошибается. Он забыл обещания Аллаха: «Аллах предписал: “Победу непременно одержим Я и Мои посланники!”» [Аль-Муджадаля:21]. «Если они считают Аллаха, Его Посланника и верующих своими покровителями и помощниками, то ведь партия Аллаха непременно окажутся победителями”» [Аль-Маида:56]. «Мы уже отправляли до тебя посланников к их народам, и они приносили им ясные знамения. Мы отомстили грешникам, и Нашим долгом было помогать верующим» [Ар-Рум:47].

БИТВА ПАРТИЙ СНОВА И СНОВА ПОВТОРЯЕТСЯ В ИСТОРИИ И ЭТО ИСПЫТАНИЕ ЗАСТАВЛЯЕТ НЕКОТОРЫХ ЛЮДЕЙ ТЕРЯТЬ СВОЮ РЕЛИГИЮ

«Аллах обещал тем из вас, которые уверовали и совершали праведные деяния, что Он непременно сделает их наместниками на земле, подобно тому, как Он сделал наместниками тех, кто был до них. Он непременно одарит их возможностью исповедовать их религию, которую Он одобрил для них, и сменит их страх на безопасность» [Ан-Нур:55]. Таковы условия и таково обещание в случае их соблюдения: вера, искренность и праведные деяния, после чего настанет победа и укрепление властью на земле: «Таково обещание Аллаха, и Аллах не нарушает обещания!» [Аз-Зумар:20]. И насколько же красиво автор «Аз-Зыляль» прокомментировал Слова Аллаха: «Сколько малочисленных отрядов победило многочисленные отряды по воле Аллаха! Ведь Аллах - с терпеливыми» [Аль-Бакара:249]. Он писал: «Это правило действует в отношении тех, кто не сомневается, что он встретится с Аллахом. В этом правиле группа верующих малочисленна, потому что ей приходится подниматься по тяжёлым ступеням, пока она не достигает статуса избранности. И она побеждает, потому что она связана с самым сильным источником. Потому что она представляет эту побеждающую силу – Силу Аллаха, Который выполняет любое Своё дело. Который покоряет Своих рабов, разбивает тиранов, позорит притеснителей и одолевает высокомерных». О муджахиды! Клянусь Аллахом, вы находитесь в завидном положении, в отличии от того, что говорят пораженцы и паникёры, смотря на события, исходя из своего чисто материального восприятия. Они испугались новостей западных и арабских каналов и их прихвостней, рассказывающих о победе партий (куфра) и бегстве муджахидов. Но война не исчисляется лишь количеством и подготовкой, и даже не внешними победами. Должны произойти различные события, после чего наступит и победа, и укрепление вла-

стью на земле. Даже если спустя какое-то время. Шейх Ибн Таймия r, описывая произошедшее в его веке нашествие монголо-татар, лицемеров и других врагов на мусульман, сказал: «В этой фитне люди разделились на три группы: 1 – Победоносная группа. Это муджахиды, которые стали воевать с теми нечестивцами; 2 – Враждебная группа. Это те глупые люди, причисляющие себя к Исламу, которые примкнули к рядам кафиров; 3 – Группа пораженцев. Это те, кто решили не выходить на джихад. Пусть даже они придерживаются остальных предписаний Ислама. Так пусть каждый посмотрит, к какой из этих трёх групп он относится, к победоносной, враждебной или пораженческой, ибо четвёртой группы просто нет. И знайте, что джихад несёт в себе благо как для этой, так и для следующей жизни, а его оставление также ведёт к убытку в обоих мирах. Всевышний сказал: “Скажи: “Неужели вы ожидаете, что нам выпадет что-либо, кроме одного из двух благ?” [Ат-Тауба:52]. То есть, либо победа над врагом, либо шахада и Рай. Муджахид, который продолжит жить, получит щедрое вознаграждение уже в этом мире и лучшее вознаграждение в следующем. А кто умрёт, тот попадёт в Рай. Пророк g сказал: “Шахид получит шесть вещей: Прощаются его грехи с первой пролившейся кровью, ему будет показано его место в Раю, на него наденут одеяния Имана, он будет женат на семидесяти двух гуриях, он будет избавлен от испытаний могилы и будет в безопасности в День Великого Страха”. А также: “В Раю есть сто степеней, между одной и

P

NR

9

другой степенью, как между небом и землёй. Всевышний Аллах приготовил это для муджахидов на Его пути”. Это высота в пятьдесят тысяч лет в Раю для муджахидов…». Шейх-уль-Ислям также сказал: «Насколько мне известно, учёные единогласны в отношении того, что джихад является лучшим из добровольных видов поклонения. Он лучше, чем совершение хаджа, чем пост и добровольные молитвы. Нахождение на рибате это лучше, чем нахождение в Мекке, Медине и Кудсе… Абу Хурейра даже сказал: “Ночь на рибате для меня любимей, чем ночь предопределения у чёрного камня”. Он предпочёл одну ночь на рибате поклонению в лучшую ночь в лучшем из мест…». Он также сказал: «И знайте, да исправит вас Аллах, что победа достанется верующим, благой конец уготован богобоязненным и что Аллах вместе с богобоязненными и с теми, кто творит добро. Те люди – враги – будут повержены и подавлены, Всевышний Аллах c поможет нам против них и отомстит им за нас. И ни у кого нет ни силы, ни мощи, кроме Аллаха, Высочайшего, Великого! Так возрадуйтесь победе от Всевышнего Аллаха и благому концу: “Не слабейте и не печальтесь, в то время как вы будете на высоте, если вы действительно являетесь верующими” [Алю ‘Имран:139]. Мы полностью убеждены в этом и мы видели, как это происходит. Хвала Аллаху Господу миров…». После этого он сказал r: «И знайте, да исправит вас Аллах, что одним из наиболее великих благ, которое Аллах даровал тем, кому Он желает добра, это то, что Он дал им возможность дожить до этого времени, в котором Аллах обновляет религию, оживляет ритуалы мусульман НОЧЬ НА РИБАТЕ ЛУЧШЕ, ЧЕМ НОЧЬ ПРЕДОПРЕДЕЛЕНИЯ ПРОВЕДЁННАЯ У ЧЁРНОГО КАМНЯ

10

СТАТЬЯ

и возрождает верующих и муджахидов, пока они не станут похожими на первые поколения мухаджиров и ансаров. Кто поступит таким образом в наше время, тот последует за ними в багом. Это те, кто доволен Аллахом и кем доволен Аллах, и кому Он уготовил Райские сады, в которых текут реки. Они пребудут там вечно. Это и есть великое преуспеяние. Верующие должны благодарить Всевышнего Аллаха за эти испытания…, которые на самом деле являются великой благородной наградой от Аллаха. Это фитна, которая в себе содержит огромную милость. Клянусь Аллахом, даже если первые лучшие мухаджиры и ансары, такие как Абу Бакр, ‘Умар, ‘Усман, ‘Али и другие были бы живы сегодня, то одним из лучших дел они посчитали бы ведение джихада с этими преступниками. Эти битвы могут пропустить только те, чья торговля (с Аллахом) ушла в убыток, кто стал глупцом и кто лишён огромной доли этой дуньи и ахиры. Кроме тех, кому Аллах дал оправдание: это больные, бедные, слепые и другие…». Конец его слов r. Он также сказал r: «Вершиной всего этого является джихад на Пути Аллаха. Это самое высшее из того, что любит Аллах и Его Посланник g. Но многие порицают его (джихад), потому что большинству людей, даже тем, кто обладает иманом, он ненавистен. Это распространяющие слухи пораженцы, отбивающие желание и гасящие стремление людей к (джихаду), либо паникёры, истощающие силы и способность к его ведению. И это является частью лицемерия…». Конец его слов. Конец первой части.

P

NR

11

Пришло время узнать и отделить правдивого от лжеца, праведного от дурного, верующего от лицемера и тех, кто проявляет стойкость и непоколебимость от тех, кто бросается в отчаяние и теряет надежду. Отделить тех, кто из самых глубин своего сердца искренне стремится к Раю, от тех, кто просто заявляет об этом на языке. Я прошу Аллаха, чтобы Он сделал нас из числа тех, кто проявит стойкость до конца, чтобы мы стали свидетелями победы, или чтобы Он даровал нам шахаду и принял ее. Я призываю моих сестёр в Исламском Государстве, которые, по милости Аллаха, не ослабевают и проявляют терпение и стойкость, прислушаться к моим словам. Я уверена, что сейчас мы сильно нуждаемся в напоминании и наставлении. Да прольёт Аллах Свою

12

СЁСТРАМ

милость на всех из вас, и пусть эти слова принесут пользу и станут переломным моментом к лучшему для нас всех. Мои любимые сёстры, с которыми я вместе нахожусь в этом путешествии к Аллаху, давайте же очистим свои намерения и исправим наши деяния. Вполне вероятно, что впереди нас ожидают сильные испытания и очень тяжёлые времена. Что впереди нас ждут ожесточённые битвы между иманом и куфром, после которых должно настать облегчение, с дозволения Аллаха. Это то, что Аллах обещал нам в Своих Словах: «Господь твой непременно одарит тебя, и ты будешь удовлетворен. Разве Он не нашел тебя сиротой и не дал тебе приют?» [Аш-Шарх:5, 6], а также: «Воистину, Наше войско одержит победу» [Ас-Саффат:173]. Вопрос только в том: готовы ли мы к этому? Готовы ли наши души совершить пожертвование ради Аллаха? Очищены ли наши сердца от всего, кроме имана? Готовы ли мы продолжить идти этим путём? Готовы ли мы и в дальнейшем быть сильными и стойкими и произнести те же слова, которые сподвижники j произнесли после битвы при Ухуде: «Люди сказали им: “Народ собрался против вас. Побойтесь же их”. Однако это лишь приумножило их веру, и они сказали: “Нам достаточно Аллаха, и как прекрасен этот Попечитель и Хранитель!”» [Алю ‘Имран:173]. Эти слова соответствовали силе их веры в Аллаха и Его Посланника g, соответствовали их уверенности в помощи Аллаха и тому, насколько они доверяли Аллаху свои жизни. Эти слова соответствовали их искренности по отношению к Аллаху и Его Посланнику g. Осталось ли хоть что-то, чем они ещё не пожертвовали, стремясь к довольству Аллаха? Не осталось ни одного тернистого пути, который нужно было пройти ради Аллаха, по которому бы они не прошлись со всем желанием. А самым лучшим из всех путей выражения своей приверженности Аллаху и Его Посланнику g было отрубание голов своих же родственников-многобожников, что они и делали. Их слова любви к Аллаху и Его Посланнику g лучше всего были выражены в их вере, богобоязненности, самопожертвовании и в их высоких целях. Это было выражено в их неутомимой работе. В их стремлении к Аллаху ясно было видно, что их желания связаны только с Последним миром. Да будут доволен Аллах ими всеми и дарует нам такую же силу, веру и богобоязненность, которыми Он облагодетельствовал их, чтобы мы могли достигнуть той же награды, которой достигли они. Мои дорогие сёстры! Мы до сих пор несём за собой ответственность, размер которой только увеличился, и которая приобрела ещё большую важность. Пришло вре-

мя исправить себя и проснуться от дремоты беспечности по отношению к настоящей сути наших целей. Пришло время проверить наши обязанности и наши роли, и расставить наши приоритеты так, чтобы Следующая жизнь была впереди мирской. Женщина-мусульманка должна тщательно выполнять свои обязанности, а пренебрежение ими приведёт её лишь к саморазрушению. Наша миссия намного важнее, чем мы можем себе представить. Аллах выбрал нас и оказал нам честь быть жёнами, сёстрами и матерями муджахидов. Так разве нам подобает занимать себя вещами этой низкой материальной жизни, как, к сожалению, многие из нас сегодня поступают? Время на самоподготовку ограничено, потому мы должны стряхнуть с себя пыль лени и разорвать оковы этой дуньи. Разве мы уже давно не оставили лучшее, что этот мир нам мог предложить? Разве с первым шагом хиджры мы не оставили позади самых любимых нам людей? Так почему же после того, как мы очистили свои сердца от привязанности к этому миру, некоторые из нас снова попадают на тропы шайтана? Наши сердца снова отравляются и припадают к дунье путём посвящения себя приготовлению еды, напитков, занимая себя сплетнями, сквернословием, пустословием и снова стремясь к материальным вещам как к своей основной цели? Насколько же печально здесь видеть сестёр, бегущих за этой дуньей, вместо того, чтобы сделать своим приоритетом оказание помощи своим мужьям-муджахидам и воспитание своих детей такими, каким был Халид бин аль-Валид и Абдуллах бин аз-Зубейр k? Аллах c сказал: «Вы являетесь лучшей из общин, появившейся на благо человечества, повелевая совершать одобряемое, удерживая от предосудительного и веруя в Аллаха» [Алю ‘Имран:110]. Но несмотря на это сколько же сестёр вернулись на земли куфра, не пожелав ради Аллаха повторно выйти замуж. И это из-за их чрезмерной любви к своим мужьям, которые, с дозволения Аллаха, получили шахаду. Но ведь в Судный день каждый будет кричать лишь: «О моя душа! О моя душа!». Ни одна женщина не будет беспокоиться о своём муже, и ни один муж не будет беспокоиться о своей жене. Почему же мы позволяем своим желаниям контролировать наши деяния? Разве мы не размышляли над аятом, в котором Аллах c сказал: «Видел ли ты того, кто обожествил свою прихоть?» [Аль-Джасия:23]. Сколько здесь таких, кто не имеет махрама, но в тоже время не подчиняется тем людям, которые были назначены ответственными за нас, хотя Аллах призывает нас к этому в Словах: «О те, которые уверовали! Повинуйтесь Аллаху, повинуйтесь Посланнику и обладающим влиянием среди вас» [Ан-Ниса:59].

P

NR

13

И сколькие из нас пытаются осложнить жизнь своим мужьям, которые намереваются совершить Сунну женитьбы ещё на одной женщине, в чём заключена большая польза для этой Уммы. Аллах c сказал: «О те, которые уверовали! Принимайте Ислам целиком и не следуйте по стопам шайтана. Воистину, он для вас - явный враг» [Аль-Бакара:208]. Сколькие из нас помогли шайтану разбить брак своего мужа с другими женами просто из-за своей крайней ревности? Неужели мы забыли Слова Аллаха: «Кто будет ходатайствовать хорошим заступничеством, тому оно станет уделом. А кто будет ходатайствовать дурным заступничеством, тому оно станет ношей. Аллах наблюдает за всякой вещью» [Ан-Ниса:85]. А некоторые из нас желают как можно чаще и без какой-либо нужды выходить из дома, просто в поисках дуньи, хотя Аллах c приказал нам оставаться в своих домах: «Оставайтесь в своих домах, не наряжайтесь так, как наряжались во времена первого невежества» [Аль-Ахзаб:33]. Мои любимые сёстры! Одно из имён Аллаха это Аль-Ганий - Богатый и Самодостаточный. Он не нуждается ни в нас, ни в наших деяниях, и все богатства Небес и Земли принадлежат Ему. Он c сказал: «Аллах - богат, а вы - бедны. И если вы отвернетесь, Он заменит вас другими людьми, и они не будут подобны вам» [Мухаммад:38]. Его религия сохранится в любом случае, с нами или без нас, но разве мы не желаем и дальше получать щедрое вознаграждение, тем самым инвестируя в нашу Следующую жизнь? Мы никогда не должны полагать, что будто существует гарантия, что наша хиджра будет принята. Или думать, что находясь под знаменем «ля иляха илля Ллах», мы совершаем какую-то милость по отношению к Аллаху. В реальности всё обстоит ровно наоборот. Это Аллах оказал нам милость тем, что Он позволил нам здесь находиться и оказал нам такую честь, которой не удостоились многие оставшиеся позади. Это Аллах позволил нам оказать поддержку Исламскому Государству. Только по Своей милости и по Своей доброте по отношению к нам, Он даровал нам прямое руководство и позволил нам следовать этим путём. На самом деле мы находимся в долгу у Аллаха, и потому мы должны быть Ему настолько благодарны, насколько это возможно, даже несмотря на то, что мы никогда не сможем быть благодарны сполна. Мы должны просить, чтобы Он не заменял нас другими людьми, а был нами доволен и укрепил нас на Своём пути. Неужели мы забыли хадис, переданный аль-Бухари и Муслимом от Абу Са’ида аль-Худри, который передал, что Пророк g сказал: «О женщины, давайте садаку, ибо я видел, что вы станете большинством обитателей Огня». Они спросили: «Из-за чего это, о Посланник Аллаха?»

14

СЁСТРАМ

Он ответил: «Вы возносите много проклятий и неблагодарны своему мужу». Мои сёстры. Почему, в то время, когда наши братья-муджахиды отдают свои жизни Аллаху, наши языки не заняты поминанием Аллаха? Почему, когда они противостоят коалиции кафиров, мы не совершаем длительных суджудов Аллаху посреди ночи? Почему, когда они жертвуют на Пути Аллаха и оставляют своих любимых, мы не жертвуем своими пристрастиями, постясь и удерживая свои языки и страсти в течение дня? Аллах c сказал: «Разве не пришло время для того, чтобы сердца верующих смирились при упоминании Аллаха и того, что ниспослано из истины, и чтобы не уподоблялись они тем, которым Писание было даровано прежде, чьи сердца почерствели по прошествии долгого времени и многие из которых являются нечестивцами?» [Аль-Хадид:16]. Пришло время очистить наши намерения, проверить наши деяния, отдалить своё сердце от всего, что может нам помешать достигнуть наших целей и вернуться к Аллаху с искренним раскаянием. Пришло время оставить грехи, ощутить сожаление, что приходилось их совершать и дать слово Аллаху, что ты больше никогда к ним не вернёшься. Аллах c сказал: «Скажи Моим рабам, которые излишествовали во вред самим себе: “Не отчаивайтесь в милости Аллаха. Воистину, Аллах прощает грехи полностью, ибо Он - Прощающий, Милосердный”» [Аз-Зумар:53]. Мы должны молить Аллаха о руководстве и помощи, ибо никто другой не способен даровать нам победу. Он c сказал: «Если Аллах окажет вам поддержку, то никто не одолеет вас. Если же Он лишит вас поддержки, то кто же поможет вам вместо Него? Пусть же на Аллаха уповают верующие» [Алю ‘Имран:160]. Давайте станем как те женщины, которые хорошо осознавали и выполняли свои обязанности. Находясь на джихаде помощь твоему мужу-муджахиду является одной из наиболее важных твоих задач. Дорогая сестра, важность этого дела невозможно переоценить. Сделай ваше жилище местом, в котором он бы получал моральный отдых, а не постоянные жалобы. Пусть оно будет местом, где он мог бы зарядить себя энергией для джихада, и не старайся выкачать из него энергию, которая в нём ещё осталась. Отложи свои дела и пусть твоим приоритетом станут его нужды. Оцени по достоинству его присутствие и проявляй терпение в его отсутствие, ведь он не занимается семейным бизнесом и не работает с девяти до пяти, как это происходит на землях кафиров. Нет, он является муджахидом на Пути Аллаха, который служит религии твоего Великого Господа. Постарайся скрыть от него свои

трудности и слабости, чтобы шайтан не сделал их для него фитной в тот момент, когда он находится на поле сражения. Служи ему настолько хорошо, насколько ты можешь и, с дозволения Аллаха и по Его милости, ты получишь такое же вознаграждение, как и он сам. Ибн Аби ад-Дунья передал от Джабира бин ‘Абдуллаха, что он сказал: «Однажды мы сидели с Посланником Аллаха, когда вошла женщина и сказала: “О Посланник Аллаха, я (пришла) к тебе как делегат от женщин. О Посланник Аллаха, Аллах, Свят Он и Велик, является Господом мужчин и Господом женщин, Адам является отцом мужчин и женщин, а Хавва является матерью мужчин и женщин. Аллах, Свят Он и Велик, послал тебя к мужчинам и женщинам. Но когда мужчины выходят на Путь Аллаха и погибают, то живут и получают удел у своего Господа. И когда они выходят (на Путь Аллаха), они получают вознаграждение, о котором тебе известно. А мы служим им и сдерживаем себя, находясь с ними, так какое вознаграждение получим мы?” Посланник Аллаха g сказал: “Передай женщинам от меня салям и скажи им: “Подчинение своему мужу равняется тому, что там. Но этого придерживаются лишь немногие из вас”» [Ан-Нафака ‘аля аль-‘ияль]. Мои сёстры, давайте же обновим наши намерения, ибо Посланник Аллаха g сказал: «Поистине, все дела расцениваются по намерениям и каждому человеку достанется лишь то, что он намеревался» [Аль-Бухари и Муслим]. Пусть с сегодняшнего дня нашим примером станет Хадиджа i, которой Аллах направил поздравления от Себя лично и которой Он обещал замок в Раю за то, что она уверовала в Него сразу же, а после неустанно оказывала помощь своему мужу – Посланнику Аллаха g. Также примером можно взять ‘Аишу i, которая была наделена блестящим разумом и отличной памятью, за счёт чего она передала нам огромное количество хадисов. Переданных ею хадисов настолько много, что без её знаний Исламская библиотека была бы совершенно другой. И любая из Матерей правоверных и другие праведные женщины, бывшие рядом с Пророком g, могут стать отличным примером для следования. Мои дорогие сёстры, ко всему прочему мы должны оставить любые грехи, как большие, так и малые, и должны бояться последствий нашего непослушания Аллаху. Не полагайся на свои надежды и желания, нам никто не гарантировал того, что наши деяния будут приняты и нам никто не гарантировал Рай. Мы должны совершать самым совершенным образом то, что Аллах вменил нам в обязанность, и усердствовать в том, что является желательным и добровольным.

В конце концов я хочу вам ещё раз напомнить о важности отчуждения от этой дуньи и её красот, и я советую вам стремиться превратить боль испытаний в сладость имана путём напоминания себе о том, что эта боль только приближает нас к Аллаху. Как же она сладка! Пусть среди нас появятся женщины, которых будет печалить возвращение её мужа и сыновей с поля боя без шахады. Будь смела и жертвуй в этой войне так же, как это делали праведные женщины во время Посланника Аллаха g. И они это делали не потому что мужчин было мало, а изза своей любви к джихаду, из-за желания жертвовать ради Аллаха и из-за желания попасть в Рай. Одной из тех благословенных женщин была Умм ‘Умара Нусейба бинт Ка‘б аль-Ансария. Аз-Захаби r передал, что она участвовала в битве при Ухуде, была в Худейбии, в битве при Хунейне и при Ямаме. Она смело сражалась и в одной из битв одна из её рук была отрублена, а Посланник Аллаха g о ней сказал: «Поистине, Нусейба бинт Ка‘б сегодня была лучше, чем-такой-то и такой-то» [Сияр а‘лям ан-нубаля]. Мои сёстры, давайте же задумаемся над тем, кем являемся мы в сравнении с этими праведными женщинами. Что Посланник Аллаха g сказал бы о нас? Гонка вошла в свою финальную стадию. Потому, дорогие сёстры, продолжайте свою борьбу, даже если вы дрожите от страха или вас одолевает слабость. Просите Аллаха о помощи, не сомневайтесь в Нём и с терпением переносите всё, что выпадет на вашу участь на Его пути, ибо: «Поистине Аллах - с терпеливыми» [Аль-Анфаль:46]. Жертвуй со всей решимостью всё, что потребуется для достижения довольства твоего Господа и будь готова пожертвовать наиболее дорогими и ценными вещами в твоей жизни. Посредством этого твоё сердце будет очищено от привязанности ко всему и к кому-либо помимо Аллаха. Поистине, это и есть именно то, зачем мы сюда приехали – чтобы закончить наше путешествие к Аллаху! Так совершай праведные дела, надейся, что они будут приняты и радуйся тому, что тебе, с дозволения Аллаха, достанется один из двух лучших концов – победа или шахада! И я хочу закончить прекрасными Словами Аллаха c: «Усердствуйте на пути Аллаха надлежащим образом. Он избрал вас и не сделал для вас никакого затруднения в религии. Такова вера отца вашего Ибрахима. Аллах нарек вас мусульманами до этого и здесь (в Коране), чтобы Посланник был свидетелем о вас, а вы были свидетелями о людях. Совершайте намаз, выплачивайте закят и крепко держитесь за Аллаха. Он - ваш Покровитель. Как же прекрасен этот Покровитель! Как же прекрасен этот Помощник!» [Аль-Хадж:78].

P

NR

15

Хвала Тому, Кто сказал в Своей Великой Книге: «Когда верующие увидели союзников, они сказали: “Это - то, что обещали нам Аллах и Его Посланник. Аллах и Его Посланник сказали правду”. Это приумножило в них лишь веру и покорность» [Аль-Ахзаб:22]. Я свидетельствую, что нет божества, достойного поклонения, кроме Аллаха, у Которого нет сотоварищей. И я свидетельствую, что Мухаммад является его рабом и Посланником. Аллах послал его с мечом незадолго до Судного Дня. Он послал его добрым вестником и предостерегающим увещевателем, призывающим к Аллаху, с Его позволения, и освещающим светочем. Аллах посредством него установил довод над людьми, указал им путь и помог религии Ханифия. Он совершал джихад, пока религия не возвысилась. Да благословит Аллах и приветствует его и его семейство. Одним из неизменных и незаменяемых обычаев Аллаха является испытание Своих верующих рабов, как об этом сообщил Всевышний: «Неужели люди полагают, что их оставят и не подвергнут искушению только за то, что они скажут: «Мы уверовали»? Мы уже подвергли искушению тех, кто был до них. Аллах непременно узнает тех, которые говорят правду, и непременно узнает лжецов» [Аль-Анкабут:2-3]. Также Всевышний сказал: «Если бы Аллах пожелал, то отомстил бы им Сам, но Он пожелал испытать одних из вас посредством других. Он никогда не сделает тщетными деяния тех, кто был убит на пути Аллаха» [Мухаммад:4]. Верующий обязательно должен готовить себя к испытаниям. В хадисе аль-кудси, который передает Посланник g от своего Господа, говорится: «Поистине, Господь мой велел мне научить вас тому, чего вы не знали и чему Он научил меня сегодня». (Всевышний сказал): «Любое имущество, которое Я даровал рабу, является дозволенным для него. Поистине, Я создал всех Моих рабов ханифами, но 16

ЭКСКЛЮЗИВ

к ним стали являться шайтаны, которые отвратили их от их религии, объявили запретным то, что Я разрешил им, и велели им поклоняться наряду со Мной тому, относительно чего Я не приводил никаких доводов». Всемогущий и Великий Аллах посмотрел на людей, живущих на земле, возненавидел всех их, как арабов, так и не арабов, за исключением оставшихся людей Писания, и сказал: «Я послал тебя к людям, чтобы испытать тебя и подвергнуть их испытанию через тебя, и Я ниспослал тебе Писание, которое не смыть водой и которое ты будешь читать во сне и наяву». И, поистине, Аллах велел мне сжечь курайшитов, а я сказал: «Господь мой, в таком случае они разобьют мне голову, (и она уподобится раскрошенному) хлебу!» Тогда Аллах сказал: «Изгони их, как они изгнали тебя, и нападай на них, а Мы поможем тебе. Расходуй (свои средства), а Мы будем расходовать на тебя, и пошли (против них) армию, и Мы пошлём пять таких (армий). Сражайся с теми, кто ослушался тебя, (руками) тех, кто повинуется тебе» [Муслим]. Эти испытания, через которые проходит сегодня Исламское Государство, когда все общины неверия и все партии собрались против него, лишь являются подтверждением этому обещанию Аллаха. И мы говорим лишь то, что говорили наши праведные предшественники из числа сподвижников Посланника Аллаха g, когда они увидели союзников, собравшихся против них: «Это - то, что обещали нам Аллах и Его Посланник. Аллах и Его Посланник сказали правду» [Аль-Ахзаб:22]. Это лишь прибавило им веры и покорности. Всевышний сказал в суре Аль-Бакара: «Или вы полагали, что войдете в Рай, не испытав того, что постигло ваших предшественников? Их поражали нищета и болезни. Они переживали такие потрясения, что Посланник и уверовавшие вместе с ним говорили: «Когда же придет помощь Аллаха?». Воистину, помощь Аллаха близка» [Аль-Бакара:214]. Всевышний Аллах разъяснил тем, кто думал иначе,

что они не войдут в Рай, пока не будут испытаны, как были испытаны общины, которые были до них. Они будут испытаны нуждой и нищетой, а также страданиями и болезнями. Также они будут испытаны потрясениями от врагов.

Наш Господь поведал нам о положении нашего Пророка g и его благородных сподвижников с их врагами в битве при Бадре и сказал: «Знамением для вас стали две армии при Бадре: одна армия сражалась на пути Аллаха, другая же состояла из неверующих. Своими глазами они увидели, что неверующие вдвое превышают их числом. Аллах оказывает поддержку тому, кому пожелает. Воистину, в этом есть назидание для обладающих зрением» [Алю Имран:13].

Когда явились союзники в год битвы у Рва, сподвижники сказали: «Это - то, что обещали нам Аллах и Его Посланник. Аллах и Его Посланник сказали правду» [Аль-Ахзаб :22]. Они поняли, что это Аллах испытывает их потрясением, и к ним пришло испытание, как оно приходило к их предшественникам. Но это лишь прибавило им веры и покорности решению Аллаха и Его приказу. Таково положение искренних мусульман сегодня. И таковым было положение искренних мусульман во все времеРАФИДИТЫ ВЫШЛИ ПРОТИВ НАС ПОД ФЛАГАМИ КРЕСТОНОСЦЕВ на. Поистине, эта фитна, испытанием которой подверглись мусульмане в Халифате, поТакже Аллах описал их блокаду племени Бану Насредством неверных, сеющих нечестие и нападаю- дыр и сказал: «Он - Тот, Кто изгнал неверующих щих на Шариат Ислама, подобна фитне, которая людей Писания из их жилищ при первом сборе. Вы была во времена Посланника Аллаха g и посред- не полагали, что они уйдут. Они же думали, что их ством которой Аллах испытал Своего Пророка и крепости защитят их от Аллаха. Но Аллах настиг их верующих. Всевышний в ясных сурах и очевидных оттуда, откуда они не предполагали, и бросил в их аятах сообщил о тех событиях. Книги Сунны изо- сердца страх. Они разрушают свои дома собственбилуют преданиями об этом. ными руками и руками верующих. Прислушайтесь же к назиданию, о обладающие зрением» [АльИмам Ибн Таймия r сказал: «Поистине, тек- Хашр:2]. сты Корана и Сунны, которые являются призывом Мухаммада g касаются всех созданий. Обещания Всевышний Аллах приказал нам извлекать уроки Аллаха в Его Книге и Сунне Его Посланника g из историй наших предшественников из этой Уммы, а коснутся последних из этой Уммы, как они косну- также общин, которые были до нас. Затем Всевышний лись первых из нее. Аллах поведал нам об историях Аллах неоднократно упомянул в Своей Книге, что общин, которые были до нас, лишь для того, чтобы его установления относительно всех общин последоони были уроком для нас, и мы сравнивали свое вательны и непрерывны. Всевышний сказал: «Если положение с их положением. Чтобы последние из неверующие сразятся с вами, то они непременно обэтой Уммы могли сравнить себя с первыми из нее. ратятся вспять и затем не найдут ни покровителя, ни И у верующего из последних будет подобный ему помощника. Таково установление Аллаха, которое из числа первых». Конец цитаты шейха, да поми- уже свершалось ранее, и ты не найдешь замены усталует его Аллах. новлению Аллаха» [Аль-Фатх:22, 23].

P

NR

17

СЕГОДНЯ ОНИ ЕДИНЫ, А ЗАВТРА ОНИ БУДУТ РАЗРОЗНЕНЫ И РАЗДРОБЛЕНЫ

Каждому муджахиду в Исламском Государстве необходимо извлекать уроки из установлений Аллаха относительно Его рабов. Особенно в это время, когда на земли Ислама и Халифата идет жестокая атака. Когда лицемерие подняло свою голову, а неверие показало свои клыки. Когда лицемеры и те, чьи сердца поражены недугом посчитали, что обещания Аллаха и Его Посланника являются лишь обольщением. Они посчитали, что партия Аллаха и Его Посланника g никогда не вернется к своим семьям. Это было разукрашено в их сердцах, и они сделали дурные предположения. Они были пропащими людьми. Из этих великих событий мы извлекаем урок. Пророк g и мусульмане были подвергнуты испытаниям в битве с союзниками, в битве, о которой Аллах ниспослал суру, в битве, в которой Аллах помог Своей верной партии, даровал силу Своим воинам и Один разбил союзников, без участия верующих в сражении, а только за их стойкость перед врагом. Сегодня положение в Ракке, Мосуле и Тель Афаре точно такое же, как и тогда. Люди сегодня разделились также, как разделились они в год битвы у Рва. Ведь в битве с союзниками против мусульман объединились все многобожники, которые были вокруг них. Они со своими полчищами пришли к Медине, чтобы искоренить мусульман. Курейшиты объединились со своими союзниками из племен Бану Асад, Ашджа, Фазара и с другими племенами Неджда. Также с ними объединились иудеи из Бану Курейза и Бану Надыр. До этих событий Пророк изгнал иудеев Бану Надыр из их земель, как это упомянул Аллах в суре Аль-Хашр. Они вместе с 18

ЭКСКЛЮЗИВ

союзниками пришли к племени Бану Курейза, которые были союзниками и соседями Пророка g, проживая недалеко от Медины. И они не отстали от Бану Курейза, пока те не нарушили договор и не вошли в коалицию. Против мусульман собрались огромные полчища, которые во много раз превышали мусульман в количестве и снаряжении. Пророк g собрал женщин и детей в крепости Медины. За спиной своего войска он оставил гору Саль’, а между своей армией и врагом вырыл ров. Враг окружил их сверху и снизу. И враг этот был известен своей враждой. Если бы мусульмане попали к нему в руки, то он бы обошелся с ними самым суровым образом. И вот сегодня этот враг, состоящий из крестоносцев, атеистов, рафидитов и прочих муртадов, со своей авиацией, кораблями и всем, что у него есть, атакует земли мусульман, желая захватить их. Враг окружил эту землю со всех сторон, как сказал наш Господь о союзниках: «Вот они напали на вас сверху и снизу, и тогда взоры замерли, сердца достигли горла, и вы стали делать предположения об Аллахе» [Аль-Ахзаб:10]. Ибн Касир  сказал в толковании этого аята: «Аллах сообщает о тех событиях, когда союзники окружили Медину, а мусульмане и сам Пророк g вместе с ними находились в жесточайшей блокаде, и говорит, что они подверглись тягостям, испытаниям и сильнейшим потрясениям. И в этот момент выявилось лицемерие, а те, чьи сердца были поражены недугом, стали говорить о том, что они скрывали в своих душах. Что касается лицемера,

то он выявил свое лицемерие. А тот, в чьем сердце были сомнения, поддался наущениям, которые были у него в душе, по причине слабости его веры и того тяжелого положения, в котором он оказался». Конец цитаты шейха, да помилует его Аллах. На сегодняшний день люди разделились на разные группы. Слабохарактерные и растерянные стали строить плохие предположения. Одни из них полагают, что ни один из муджахидов не встанет против союзников, и что приверженцы Ислама будут уничтожены. Другие считают, что если кто из них и встанет, то те его уничтожат, охватив подобно тому, как браслет обхватывает запястье. Третьи возомнили, что Ирак, Шам и другие земли Ислама, перестанут быть убежищем мусульман и выйдут из-под контроля Исламского Государства, и стали планировать бегство на земли куфра. Четвертые же посчитали, что те благие вести, которые были переданы передатчиками хадисов и пророческих преданий – являются лишь лживыми мечтами и пустой болтовнёй. Затем Всевышний упомянул высказывание группы лицемеров, которая находилась в войске мусульман в дни битвы у Рва: «Вот некоторые из них сказали: «О жители Ясриба (Медины), вы не сможете выстоять! Вернитесь!» [Аль-Ахзаб:13]. В это время Пророк g установил лагерь мусульман у горы Саль’, оставив ров между собой и врагом. И тогда некоторые лицемеры сказали: «Вам здесь не место из-за большого количества врага, так возвращайтесь же в Медину». В другой передаче говорится, что они сказали: «Не место вам в религии Мухаммада! Возвращайтесь же в религию многобожия!». Также передается, что они сказали: «Вам не устоять в сражении против них! Обратитесь лучше к ним с просьбой о пощаде и защите». Затем Всевышний поведал о положении лицемеров в этот период и их высказываниях в разных ситуациях. Иногда они говорили: «Это вы нам указали оставаться здесь и продолжать пребывать на этой позиции до этого времени, а ведь если бы мы уехали отсюда раньше, нас бы не постигло ничто из этого». В другой раз они говорили: «Будучи слабыми и в меньшинстве вы хотите сломить врага. Вас обольстила ваша религия». Всевышний Аллах поведал нам об этом: «Вот лицемеры и те, чьи сердца были поражены недугом, сказали: «Эти люди обмануты своей религией». Но если кто уповает на Аллаха, то ведь Аллах -

Могущественный, Мудрый» [Аль-Анфаль:49]. Затем они говорили: «Вы просто сумасшедшие и неразумные, вы хотите погубить себя и других вместе с собой». Также они говорили и другие подобные этим оскорбительные и скверные слова. После того как Всевышний в суре Аль-Ахзаб описывает положение лицемеров, а также стойких верующих, Он побуждает Своих верующих рабов в подобных ситуациях брать пример с Его Посланника g и следовать за ним. Всевышний сказал: «В Посланнике Аллаха был прекрасный пример для вас, для тех, кто надеется на Аллаха и Последний день и премного поминает Аллаха» [Аль-Ахзаб:21]. Всевышний поведал, что тот, кто был испытан врагом, как им был испытан Посланник Аллаха g должен брать с него пример, ведь его постигло то же самое. Он должен следовать за Пророком g в его уповании и терпении. И пусть он не считает, что эти испытания являются наказанием и унижением для него. Ведь если бы это было так, подобными испытаниями не был бы испытан лучший из творений - Посланник Аллаха g. Напротив, посредством этих испытаний достигают возвышенных степеней и очищаются от ошибок, те, «кто надеется на Аллаха и Последний день и премного поминает Аллаха» [Аль-Ахзаб:21]. Имам Ибн Касир r сказал в толковании этого аята: «Этот благородный аят является великим указанием на важность следования за Посланником Аллаха g в его словах, делах и различных ситуациях. Поэтому Всевышний приказал людям брать пример с Пророка g во время битвы у Рва, в проявлении терпения и стойкости, в несении службы и приложении всех усилий, а также в ожидании облегчения от своего Господа. Мир и благословение нашему Пророку до самого Судного дня. Поэтому Всевышний сказал тем, кто выражал досаду, колебался и был потрясен в дни битвы у Рва: «В Посланнике Аллаха был прекрасный пример для вас». То есть: «Последовали ли вы за ним и взяли ли пример с его качеств?». И затем Всевышний сказал: «…для тех, кто надеется на Аллаха и Последний день и премного поминает Аллаха». Конец цитаты шейха, да помилует его Аллах. Аллах разбил союзников в дни битвы у Рва, послав на них сильный восточный ветер, а также посеяв рознь в их сердцах и разбив их единство.

P

NR

19

меня» [Муслим].

О ВОИН ХАЛИФАТА, БУДЬ СТОЕК И ТЕРПЕЛИВ!

И они не достигли успеха. Всевышний сказал об этом: «Аллах вернул неверующих в ярости, и они не обрели добра. Аллах избавил верующих от сражения. Аллах - Всесильный, Могущественный» [Аль-Ахзаб:25]. И мы просим Всевышнего прогнать союзников от Исламского Государства, подобно тому как Он прогнал их от Своего Пророка g и его благородных сподвижников p. О Господь Дома, просим Тебя о прощении. Твоим Величием нам была внушена истина, По Твоей Милости мы надели венец победы, Так подвергни же стадо куфра страданиям. Каждый из нас покорился в смирении, И мы преклонили головы перед Твоим Величием. О воин Халифата, посмотри на то, что происходит вокруг тебя и поразмышляй над всем этим. Ведь смерть приходит всего лишь раз, так будь же в этот момент почтенным посредством своей религии и крепко держись за свою веру. И, возможно, тогда ты встретишь своего Господа довольным тобой, когда ты будешь в атаке, а не в отступлении. О воин Халифата, остерегайся собраний смутьянов и держись подальше от них. Выполни завещания своего Пророка g, который сказал: «Кто подчинился мне, тот подчинился Аллаху, а кто ослушался меня, тот ослушался Аллаха. А кто подчинился своему амиру, тот подчинился мне, кто же ослушался своего амира, тот ослушался 20

ЭКСКЛЮЗИВ

Пользуясь случаем, хочу напомнить муджахидам и всем мусульманам, чтобы они воспользовались оставшимися днями этого почетного месяца, о котором Всевышний сказал: «В месяц Рамадан был ниспослан Коран - верное руководство для людей, ясные доказательства из верного руководства и различение» [Аль-Бакара:185]. Поистине, то, что они дожили до этого времени, чтобы очистить свои души от скверны, сделав их чистыми и искренними, является одной из милостей Всевышнего Аллаха. Так пусть поспешат совершать благие дела и используют оставшиеся дни. Пророк g сказал: «Когда настает Рамадан, то открываются врата Рая, закрываются врата Ада а шайтаны заковываются в цепи». Поздравляю того, кто застал этот месяц будучи покорившимся Аллаху, являясь мухсином, и последователем религии Ибрахима Ханифа. Поздравляю того, кто придерживается Шариата во всем, того, кто стоит на истине и крепко придерживается Книги Аллаха. Поздравляю того, кто ответил призывающему к Аллаху, уверовал в Его Посланников и сражался с Его врагами, поверив Его обещанию. О воины Халифата, держащие в руках раскаленные угли, проявляющие терпение и верные своему завету. Те, которые осознали, что эта жизнь всего лишь обитель испытания и экзамена, как нам поведал об этом Всевышний: «Мы непременно подвергнем вас испытанию до тех пор, пока не узнаем тех из вас, кто сражается и проявляет терпение, и пока не проверим ваши вести» [Мухаммад:31]. Знайте, да смилостивится над вами Аллах, что вы сегодня являетесь войском Ислама и его авангардом против коалиций неверия. И ваша стойкость, проявление выдержки и терпения являются укреплением и помощью Исламу, мусульманам и их государству. Проявите

же себя перед Аллахом с хорошей стороны. О львы Мосула, Ракки и Тель Афара! О те, кто был отмечен могуществом и почетом, разгневав нечестивцев! Да благословит Аллах ваши пречистые руки и светлые лица. Нападите на рафидитов и муртадов одним единым рывком. Не будет унижен тот, кто ищет убежища у своего Создателя и Господа. И не будет возвышен тот, кто ищет убежища у кого-то помимо Него. Ведь вы сражаетесь на пути Аллаха с теми, кто не верует в Него, и расходуете свои души, стремясь приблизиться к Аллаху. Таковыми мы вас считаем, а расчет у Аллаха. Так очистите же свои намерения и улучшите свои устремления. Терпите боль от ран и берите измором приспешников шайтана. И бойтесь Аллаха, ведь богобоязненность это наилучший запас в войне и лучшая хитрость в ней. В таком случае вы преуспеете. Ведь для победы нужно всего лишь проявить терпение какое-то время, а затем успех будет за вами, с дозволения Аллаха. О воины Халифата в вилаятах Диджля, Бадия, Салахуддин, Дияла, Киркук, Северный и Южный Багдад! О воины Ислама в Фаллудже, Анбаре и Фурате! Не проводите ночи этого благословенного месяца, иначе как дав вкусить стадам рафидитов и муртадов различные виды смертей и разрушений. Вот они уже на ваших территориях. И нет блага в жизни, если на землях, на которых вы установили Шариат Аллаха, рыскают потомки огнепоклонников. Устраивайте же им засады и закладывайте мины, разрывайте их головы выстрелами из снайперских винтовок и уничтожайте места их скоплений, разрушая их операциями истишхадия. О воины Халифата в вилаятах Халяб, Хейр, Барака, Хомс, Хама и Дамаск! О потомки Халида и Абу Убейды! О герои Ислама и отважные львы! Перед вами нусейриты, курды-атеисты и муртады-сахаваты Шама. Набросьтесь на них подобно разъяренным львам. Нападайте на них отовсюду! Не упустите свой шанс в этом месяце и устремитесь к своему Господу скорым образом, подчинившись Ему и раскаявшись перед Ним. Отдайте себя шахаде и устремитесь к ней. Всевышний сказал: «Стремитесь к прощению вашего Господа и Раю, ширина которого равна небесам и земле, уготованному для богобоязненных» [Алю ‘Имран:133]. О воины Ислама в вилаяте Синай, в Египте,

Хорасане, Йемене, в Западной Африке, Сомали, Ливии, Тунисе, Алжире и в других местах. Продолжайте свой джихад, занимайте свои позиции на рибатах и не давайте врагам Аллаха ни часа отсрочки. Всеми силами стремитесь установить Шариат Аллаха и Его власть на земле. Ведь целью джихада является то, чтобы вся религия принадлежала лишь Одному Аллаху, и чтобы Шариат Аллаха правил на всей земле. О сыны Халифата в Восточной Азии, да благословит Аллах вашу победу в городе Марави. Проявляйте же больше стойкости и возносите хвалу и благодарность Аллаху за те милости, которыми Он вас облагодетельствовал. Обращайтесь к Нему за помощью против врага и Его будет вам достаточно, ведь Он прекрасный Покровитель и Помощник. О храбрецы, повергающие врагов! О сыны Ахлю-Сунны из числа воинов Халифата на землях Персии! Да благословит вас Аллах за то, что вы сделали с врагами религии, вы исцелили груди мусульман и вселили в них радость! Вы сделали с многобожниками именно то, чего они опасались. Так продолжайте свои атаки! Ведь дом страны огнепоклонников слабее жилища паука. О братья по акыде в Европе, Америке, России, Австралии и в других странах. Ваши братья на ваших землях заслужили оправдание. Так идите же по их следам, повторите совершенное ими и знайте, что Рай находится в тени мечей. О наши братья, находящиеся в плену по всему миру. Клянемся Аллахом, мы вас не забыли ни на день и не забудем. У вас есть права на нас. Проявляйте терпение и стойкость и не говорите ничего, кроме блага. Ведь чем больше испытание, тем больше награда. И если Аллах любит кого-то, то испытывает его. Кто проявит довольство, тот получит Его довольство, кто же разгневается, тот получит Его гнев. Делайте больше дуа в этот благословенный месяц, чтобы Добрый и Сведущий дал вам выход из ситуации. А также просите, чтоб Он даровал вашим братьям-муджахидам помощь, стойкость и власть на земле. Мы же не станем жалеть ничего из наших возможностей для вашего спасения. О наш Господь, прости нам наши грехи и ошибки. Укрепи наши стопы и помоги нам против народа неверного. И в конце мы восхваляем Аллаха

P

NR

21

22

В последних трёх частях этой серии статей мы рассказали о процессе видоизменения религии многобожников рафидитов-имамитов. Мы разобрали, каким образом была построена их религия, основанная на ложном убеждении о существовании «божественных имамов». По их заявлениям, правом на власть у них обладает лишь определённая группа избранных. Это право, якобы, дано этим людям самим Аллахом и подтверждено завещанием Пророка g.

могла устоять только путём постоянного подпитывания новыми порциями лжи. Далеко не последней из этих порций стало убеждение о несуществующем имаме, которого они посчитали сыном человека, никогда не имевшего детей. А после выдумали легенду его отсутствия, приурочив её к истории об ‘Абдуллахе аль-Махди, который должен возглавить мусульман в Последние времена и вести джихад против Даджаля и многобожников.

Мы проследили, как на протяжении веков они прибавляли и убавляли от своей религии. Причиной этому стала ложная основа их веры, которая

В этой заключительной статье мы расскажем о последнем отрезке видоизменения этой религии и лжи, и их последнего «достижения» – доктрины

СТАТЬЯ

‘АЛИ ХАМЕНЕИ ЯВЛЯЕТСЯ ДУХОВНЫМ ЛИДЕРОМ РАФИДИТОВ И ИХ ПРАВИТЕЛЕМ СОГЛАСНО ДОКТРИНЕ «ВИЛАЯТ АЛЬ-ФАКЫХ»

«Вилаят аль-факых»1 (Государство «учёных»), на чём построен политический режим современного рафидитского Ирана. Целью сегодняшних рафидитов является повсеместное распространение этого режима и этих убеждений по всему миру. Конец заблудшего пути – Ад Предшественники рафидитских тагутов выдумали теорию о «божественных имамах» ради того, чтобы у них появилась причина восстать против мусульманских правителей своего времени. Они также стали притягивать всё новых последователей, заявляя, что на самом деле настоящее Исламское Государство невозможно создать тем путём, каким оно было создано в раннюю исламскую эпоху. Они заявили, что таким государством может руководить только потомок Пророка g. По их словам, только такой человек может верно понимать Пророческую методологию, владеть пророческими знаниями, и лишь он достоин того, чтобы за ним следовали люди. Ещё бы, ведь в соответствии с их убеждением, эти люди должны быть безгрешны и обязаны иметь знание о сокровенном. Они также приписали им и другую ложь. Они утверждали, что любой правитель, судья, учёный или имам, выполняющий ритуалы их религии, такие как намаз, сбор закята, ведение джихада и прочее, является тагутом, и что занимать высокопоИмеется в виду государство, в котором рафидитские «учёные» правят как полноценные преемники их «божественных имамов», владея всеми приписанными им правами. 1

ставленные должности, а также брать руководство над религиозными обрядами могут только их «божественные имамы» или те, кого на эти должности назначили эти имамы. Но эти убеждения стали западнёй для них же самих, потому что пришло время, когда имамов больше не стало. Исходя из их ложных убеждений, в данном случае люди остаются без своего джамаата и лидера, под предводительством которого они могли бы собраться, проводить за ним молитву и сражаться вместе с ним против своих врагов. Никто не мог быть назначен судьёй для решения их споров, законы их религии остались в стороне, и они были вынуждены следовать за законами правителей, которых считали тагутами. Их ритуалы были заброшены, а основы религии забыты. И всё это должно было продолжаться до тех пор, пока не наступят подходящие условия для выхода ими выдуманного скрытого имама. После чего он, якобы, должен был стать их лидером и имамом, и начать править над ними по справедливости и в соответствии с их «шариатом». От доктрины безгрешного имама к доктрине Государства учёных («Вилаят аль-факых») Поколение за поколением рафидиты стали осознавать свою ошибку. Они постарались избавиться от этих оков, которые надели сами на себя, и выбраться из этой ямы, которую вырыли собственными руками. Они стали заявлять, что некоторые обязанности, которые прежде мог выполнять только имам, теперь разрешены и им самим. Сначала они разрешили себе издавать фатвы, собирать с людей пятую часть их денег, заведовать «вакфами» и деньгами сирот, в

P

NR

23

последствии, дозволив себе правление людьми якобы от имени имама (доктрина «Ниябат аль-имам»). По их утверждениям, на разрешённость их правления имеются указания в их лживых книгах и словах, приписанных прежним имамам, а также разрешение от самого отсутствующего имама. В результате рафидитские шарлатаны назначили себя наместниками своих имамов, имеющими власть над различными султанами и королями. Это можно было сравнить с правлением Римских пап, которые в Средние века стояли над европейскими правителями. Государства, которые рафидитские лжеучёные считали законными, они называли Исламскими государствами, разрешали их жителям сражаться вместе со своим правителем и разрешали ему судить между людьми. Однако право сбора пятой части денег с населения они всё равно оставили за собой, осуществляя это, как заявлялось, от имени имама. А остальных султанов они просто провозглашали тагутами и призывали их подопечных выходить против них с войной. С обострением ситуации между лжеучёными и правителями рафидитов, каждая из сторон стала плести против другой интриги, стараясь перетянуть одеяло на свою сторону и захватить власть полностью. Тогда в кругах рафидитских «учёных» стали в открытую говорить о необходимости получения нераздельной власти. Этого можно было добиться, ещё больше изменив свою доктрину о «божественных имамах», приписав себе полные права правления над людьми. Не говоря уже об остальных присвоенных полномочиях, которыми также раньше могли распоряжаться исключительно их имамы. Так на свет появилась доктрина «Вилаят аль-факых» (Государство учёных), которая, в действительности, является скрытым опровержением рафидитов своей собственной основы. Всё, что раньше они разрешали только своим имамам якобы из-за того, что они обладали особыми качествами, теперь могли совершать люди, не обладающие ничем из этих характеристик. Эти качества они считали абсолютно обязательными для любого законного правителя, без которых он не был бы способен следовать пророческой методологии. Главным из этих качеств была безгрешность и абсолютные знания о всех явных и скрытых вещах. Они внесли изменения в эти невыполнимые условия, сделав их куда более лёгкими, дабы самим подходить под них. Условие непогрешимости правителя они заменили справедливостью во внешних делах. Условие необходимости знаний о всех вещах они заменили необходимостью знания о тех вещах, которые ему 24

СТАТЬЯ

необходимы для правления по их «шариату». То есть, теперь было достаточно лишь знать слова их прежних учёных и издавать религиозные фетвы в соответствии с ними. После того, как они называли себя заместителями (наибами) «божественных имамов», они заявили, что теперь являются их полноценными преемниками (халифами). До этого они отрицали убеждения Ахлю-Сунна в отношении халифов-преемников Пророка g, но теперь они сами переняли эту основу. Добавив к ней свои нововведения и слова своих братьев по разуму муатазелитов (которых ложно приписывают к суннитам), они выстроили новую доктрину «Вилаят аль-факых», в которой назвали себя преемниками «божественных имамов». Рафидиты снова отменяют основы своей религии Для достижения этой цели рафидитские шарлатаны заявили, что государство может стать исламским, только если в нём установлен исламский шариат. А это возможно только при наличии настоящего правителя, который способен практически установить религию и этот «шариат». Конечно, речь идёт об их ложной религии и выдуманном «шариате», в котором их «учёные» занимают место господ вместо Всевышнего Аллаха. Они также заявили, что такого правителя должны выбирать люди, и что «божественное назначение» и завещание Пророка g на его назначение больше не нужны. Теперь «халифом» мог стать любой, кто подходил под их новые условия. Более того, в таком случае он был обязан им стать. А те, кто имел право голоса, были обязаны выбрать этого правителя, дабы он стал полноправным преемником «божественных имамов», поставленным на их место. Он перенимал все права в отношении правления над людьми, которыми до этого, якобы, владел только скрытый имам. Кроме того, они убрали доктрину необходимости ожидания скрытого имама и отказа от построения государства до его прихода («Аль-Интизар»). Теперь они решили, что Исламское Государство может быть построено руками самих мусульман. Они стали порицать тех, кто выбрал для себя выжидание выхода скрытого имама, и кто считал, что любой флаг, поднятый до его прихода, является флагом джахилии, а поднявший его - шайтаном. Ещё недавно все рафидиты были убеждены, что исламское правление возможно только в случае выхода последнего непогрешимого имама, и что любые личные попытки достижения этой цели запрещены.

От «Большого сокрытия» к «Полному сокрытию»

к истинному пути, опровергает заблуждения безбожников и упрямцев. Разве Халифат Повелителя правоверных (имеет ввиду ‘Али бин Аби Талиба h не был объявлен для этого?»

В своей книге «Аль-Хукума аль-Исламия» самый большой тагут рафидитов аль-Хумейни признаёт, что нововведения, привнесённые в религию По словам этого тагута, законность шариатского рафидитов, оставили на ней плачевный след. Он правителя зависит от его соответствия некоторым взял курс на достижение нераздельной власти, что- условиям, касающихся его личных качеств, а не от бы укрепить эту религию многобожия и править указания на него со стороны имама, которую в услолюдьми в соответствии со своим «шариатом». виях его отсутствия получить просто не представСгинувший муртад писал: «С начала “Большого сокрытия” нашего имама аль-Махди прошло уже более тысячи лет. И, вероятно, пройдут ещё тысячелетия до момента, наиболее подходящего для его выхода. Но что, в таком случае, с исламскими законами - они всё это время останутся в стороне?» Он также писал: «Не говорите: “Мы оставим их, пока не появится ОПЕРАЦИЯ ИСЛАМСКОГО ГОСУДАРСТВА ПОТРЯСЛА ТЕГЕРАН - СТОЛИЦУ РАФИДИТСКОГО ГОСУДАРСТВА “аль-Худжа”, мир ему (имеет ввиду их скрытого имама)”. Почему же вы тогда не оставили ляется возможным. Он говорил: «Несмотря на то, намаз, ожидая “аль-Худжу”?» После этого он пере- что во время скрытия имама указание на человека, ходит к заявлениям, что для установления законов который должен стать его заместителем, отсутствуих религии необходимо установить Исламское Го- ет, в человеке могут быть те необходимые качества, сударство: «Каждый раз, когда кто-то заявляет, что которыми должен обладать поставленный над в образовании исламского правления нет нужды, людьми шариатский правитель». (фактически) он заявляет, что нет нужды приводить в силу законы ислама, призывает к их оставлению и Аль-Хумейни даже заявил, что создание такоигнорированию». го правительства является частью одного из столпов веры рафидитов «Аль-Вилая» - убеждение, Aль-Хумейни также не останавливается на заяв- что законный шариатский правитель имеет право лении, что рафидиты должны всегда и везде иметь правления над людьми. Он сказал: «Вера, что обсвоего лидера, и утверждает, что у них должен быть разование такого правительства и всех его структур общий шариатский правитель. А доказательством является обязательным, является одной из неотъемна это, по его словам, служит обязательность на- лемых основ веры в “Аль-Вилая”». По его мнению, личия самого имама. Он писал: «Наличие общего глава такого правительства владеет всеми правами шариатского правителя необходимо для установ- их «божественных имамов», однако его статус не ления всех необходимых исламских законов. Он достигает их уровня: «Мы не говорим здесь о стаможет предотвращать несправедливость, бороть- тусе, мы говорим только о должностях». В свою ся с превышением полномочий, коррупцией, ему очередь, по его словам, выполнение «безгрешным можно доверять в различных вещах, он ведёт людей имамом» своих обязанностей не принижает его до

P

NR

25

РАФИДИТЫ ВЫРАЩИВАЮТ НОВОЕ ПОКОЛЕНИЕ ДЛЯ РАСПРОСТРАНЕНИЯ СВОИХ ЛЖИВЫХ ТЕОРИЙ И СВОЕЙ ЛОЖНОЙ РЕЛИГИИ

уровня остальных правителей. Он продолжил: «У имама почётный статус, самая высокая позиция и абсолютный халифат, власти которого служат все частички мироздания. Убеждение, что уровня имама не могут достичь ни короли, ни пророки, является обязательной частью нашей веры». Эти приписанные имамам качества являются причиной, почему рафидиты совершают по отношению к ним те виды поклонения, которые разрешено совершать только по отношению к Всевышнему Аллаху. Они приписывают им Его имена и атрибуты, возносят им дуа, стараются приблизиться к ним различными ритуалами поклонения и заимствуют у них часть приписанной им власти. Те лидеры рафидитов, которых они называют «фукаха» (учёные), имеют право вводить законы посредством собственного иджтихада (компетентность вынесения решения), а люди должны им подчиняться как заместителям «божественного имама». После же того, как эти тагуты взяли бразды правления и подчинили людей своим законам, нужда в выходе «скрытого имама» просто исчезла. Нет никакой разницы, существует ли он вообще или нет. Они могут спокойно устанавливать свою ложную религию, вводить свой выдуманный «шариат», собирать с народа пятую часть их денег, сражаться со своими врагами, якобы ведя джихад, и им для этого не нужен никакой имам! Сегодня рафидиты разделены на несколько фракций: поддерживающие доктрину Государства учёных («Вилаят аль-факых») и считающие его существование обязательным; отвергающие его и призывающие к отказу от любых попыток созда26

СТАТЬЯ

ния Исламского Государства до прихода скрытого имама; принимающие эту доктрину и считающие её подготовительной стадией к выходу имама из сокрытия. Последние полагают, что установив рафидитское государство, можно увеличить количество своих последователей и подготовить силу, в результате чего скрытый имам перестанет бояться своих врагов и наступит подходящее для его выхода время. Если же помнить о том, что страны, основанные на доктрине «Вилаят аль-факых», сами становятся самой настоящей причиной распространения нечестия, то их создание станет дополнительной причиной для выхода прячущегося имама, чтобы, как они заявляют, он наполнил её справедливостью и безопасностью. Но голоса тех, кто полностью поддерживает эту идеологию, сегодня преобладают. У них есть власть, государство, большое количество последователей, и они располагают крупными финансовыми средствами. Они владеют ресурсами Ирана, а с недавнего времени и Ирака, а также и ресурсами некоторых других стран. Что будет после «Вилаят аль-факых» (Государства учёных)? Доктриной «Вилаят аль-факых» рафидиты привязали к себе людей так же, как раньше привязывали их к «божественным имамам». Они привели в довод хадис: «Учёные – наследники пророков», который они приводят от Джафара ас-Садыка r. Аль-Хумейни сказал: «Если мы посмотрим на Слова Аллаха: “Пророк ближе к верующим, чем они сами” [Аль-Ахзаб:6] и задумаемся над словами

(Пророка g): “Учёные – наследники пророков”, то мы поймём, что в вопросах «Аль-Вилая» (права на правление) допускаются пересмотры, и (правление) может переходить (к учёным). В этом нет ничего невозможного». Он также сказал: «Быть “Худжей”2 Аллаха означает, что люди должны следовать за имамом во всех вещах, что он был назначен Аллахом, и что к нему переходят все полномочия и права, посредством которых он должен помогать людям. То же самое и с “факихами”3, которые являются главными авторитетами этой уммы и её лидерами». Они заявили, что их «факихи» назначены на власть напрямую скрытым имамом, и по этой причине, веру в законность власти “факихов” их последователи должны воспринимать как часть веры в законность власти их безгрешных имамов. Упомянув хадис от Джафара ас-Садыка, aль-Хумейни сказал: «Выберите для себя человека, знающего разрешённое и запретное в нашей (религии), я назначаю его судьёй над вами», а также: «Посредством этой передачи (этого хадиса), учёные были назначены имамом на пост правителя и судьи над людьми. Эти должности остаются за ними». Рафидитские лжеучёные подняли собственное решение о выборе правителя до уровня божественного указания, которое раньше считали важнейшим условием законности правления имама или его заместителя (наиба). Из всего упомянутого в этой статье становится понятным, что рафидиты обошлись с доктриной о «божественных имамах», на которой выстроили основу и разветвления своей религии, так же, как в прежние времена арабские мушрики обходились со своими идолами. Они лепили их из фиников и поклонялись им вместо Аллаха. Но если их постигал голод, то они просто съедали их. Увидев пользу в других доктринах, рафидиты постепенно отказались от своих основ, которые исповедовали на протяжении многих веков и только ради которых любили и враждовали. Аль-Худжа в переводе с арабского означает «довод». Рафидиты называют своих имамов этим словом, потому что, по их убеждениям, Аллах имеет право наказать их в Судный День только в том случае, если Он послал к ним в довод одного из этих имамов. 3 Факих в переводе с арабского обозначает «учёный права». Этим именем они называют людей, которые, в соответствии с их убеждениями, могут занять полноправное место «божественного имама» в правлении над людьми. 2

Истинный путь, а не блуждания заблудших Религия рафидитов изменялась веками. В конце концов, они признали законность того, из-за чего изначально вышли из уммы мусульман – законность выбора мусульманами своих правителей. Ведь они заявляли, что на каждого правителя должно прийти особое указание от прежнего имама и на него должно указывать завещание Пророка g. В прежние времена их правителями могли стать только потомки ‘Али бин Аби Талиба h, а правление всех остальных лидеров мусульман они посчитали недействительным. Они объявили им войну, а сами стали постепенно привносить в свою ложную религию всё новые нововведения, возводя всё большую ложь на Аллаха, Его Пророка g и его семейство. И это всё только для того, чтобы укрепить свою лжерелигию и отдалить её как можно дальше от мусульман. В результате, их религия превратилась в совершенно новое образование, основанное на ширке и лжи, и не подкреплённое ни научной и даже ни разумной основой. Таков путь всех ложных групп и религий, которые заявляют о своём стремлении создать Исламское Государство, в то же время, следуя путями нововведений, на законность которых не приходило ясных шариатских доводов. Из-за этого они сбились с верного пути и попали в пропасть ширка и куфра, падая вглубь как слепцы, не видящие дороги. Они изменяют свои убеждения как хамелеоны, пока у них не остаётся ничего, что можно было бы назвать основой и на что они могли бы действительно опереться. Если даже их слова и действия и содержат часть истины, то это не спасает их от заблудшего пути. Если они видят то, что им по душе, то привязываются к этому, а если видят обратное, начинают это порицать. Так они и скитаются, ища истину на тропах заблуждений. Что же касается мусульман Ахлю-Сунна, устанавливающих религию по пророческой методологии, то они не сходили с этой дороги с момента начала посланнической миссии Мухаммада g и продолжат следовать по ней, пока Аллах не дарует им в наследство эту землю со всем, что на ней. Они не перепутают дороги и продолжат держаться за Прямой путь Аллаха – Коран и Сунну Пророка g, и за крепчайшую вервь Аллаха – джамаат мусульман. Они веруют и полагаются на Аллаха должным образом, искренне ведут джихад, и Аллах ведёт их по Прямому пути.

P

NR

27

Хвала Аллаху Господу миров, мир и благословение лучшему из Пророков, его семейству и всем сподвижникам. Придворные учёные-лжецы приложили все усилия, чтобы исказить фикх джихада таким же образом, как они исказили единобожие, с которым пришли посланники и пророки. Они сказали, что многобожники, люди писания и огнепоклонники являются братьями мусульман и их помощниками. Они сблизили религии, объединив их и своими фетвами и постановлениями объявили их жизни и имущество запретными. Они поступили так же, как 28

ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

иудеи, о которых Всевышний Аллах сказал: «Среди иудеев есть такие, которые переставляют слова со своих мест» [Ан-Ниса:46]. Такие вопросы как убийство кафиров на их землях или отнятие у них денег путём грабежа или украдкой всегда являлись вопросами, которые обсуждались среди учёных исламского фикха. Но эти тагуты приукрасили положение униженности и различными хитростями попытались стереть эти вопросы с исламских земель, заменив их на покорность кафирам. Они стали вести людей к фетвам этой новой религии, столпами которой стали мирное сосуществование различных религий, «укрепление» основ Ислама, удерживание людей от насилия и отмена джихада. И потому сегодня мы видим, как многие из тех, кого причисляют к Исламу и знаниям почти единогласно твердят о запрете какого-либо действия, которое в прошлом по единогласному мнению Уммы считалось дозволенным. И в этом нет ничего удивительного, особенно если мы задумаемся над словами Анаса бин Малика h, когда к нему, будучи в Дамаске, зашёл аз-Зухри и спросил: «От чего ты плачешь?» Он ответил: «Из всех вещей, которые я знал, до этих дней дошёл только намаз, да и он уже потерян!» [Аль-Бухари]. А что в таком случае можно сказать о нашем времени, в которое стёрты ясные постановления Корана, Сунны Пророка g и единогласного мнения саляфов? Одним из таких вопросов является вопрос шариатского положения крови и имущества кафиров-харбиев, и что они могут быть защищены только в случае принятия Ислама или договора с мусульманами, который имеет шариатскую силу. Мусульманину разрешено проливать их кровь и забирать у них любое имущество, которое он пожелает, следуя примеру Пророка g и его благородных сподвижников j. Сегодня учёные зла и призывающие к заблуждению обвиняют единобожников в искажении образа Ислама и критикуют их за действия, которые совершали такие сподвижники как Абу Басыр и Абу Джандаль k. Но в тот же момент они не молвят и слова, когда их хозяева-тагуты Запада и Востока грабят богатства и имущество мусульман. Исламское Государство, да возвеличит его Аллах посредством единобожия, возложило на свои плечи обязанность вести джихад против врагов религии, против кафиров и муртадов мечом и остриём, доводом и разъяснением, пока вся религия не будет по-

священа Аллаху, и пока она не вернётся к мусульманам в кристально чистом виде. Всевышний сказал: «Сражайтесь с ними, пока не исчезнет искушение и пока религия не будет полностью посвящена Аллаху. Если же они прекратят, то ведь Аллах видит то, что они совершают» [Аль-Анфаль:39]. В этой статье мы разъясним шариатское положение имущества кафиров-харбиев, находящихся на своих землях и что присвоенное у них имущество может стать либо трофеем (ганима), либо военной добычей (фей), либо отобранным имуществом (ихтитаб). Мы упомянем слова некоторых учёных в отношении этой темы и приведём опровержения на некоторые шубухаты противоречащих нашему мнению. А также укажем на пользу от покушений на их имущество во время всеохватывающей войны между Халифатом и всеми общинами куфра. И прямым путём ведёт только Аллах. Жизнь и имущество кафира-харби дозволены Основой в отношении жизни и имущества любых кафиров является то, что они не защищены. Учёные также единогласны в отношении того, что жизни и имущество кафиров-харби в любом случае ничем не защищены, мусульмане их могут убивать и грабить. Шейх-уль-Ислям Ибн Таймия r сказал: «Каждый кафир несёт в себе куфр и воинственность (по отношению к Исламу), потому их можно порабощать и убивать» [Маджму’ аль-фатава]. В терминологии учёных по фикху термин «кафир-харби» не обозначает лишь тех кафиров, которые участвуют в прямом сражении с мусульманами, а под ним также подразумеваются кафиры, с которыми мусульмане не заключили какой-либо из трёх мирных договоров: договор о выплате джизьи (зимма), гарантия безопасности (аман) или договор о перемирии (‘ахд). Эти условия касаются всех кафиров, состоят ли они в армии или нет, и где бы они ни находились. Их жизни и имущество дозволены для мусульман. Всевышний Аллах сказал: «Убивайте многобожников, где бы вы их ни обнаружили, берите их в плен, осаждайте их и устраивайте для них любую засаду. Если же они раскаются и станут совершать намаз и выплачивать закят, то отпустите их, ибо Аллах - Прощающий, Милосердный» [Ат-Тауба:5]. А также: «Но если они раскаются и будут совершать намаз и выплачивать закят, то они станут вашими братьями по вере. Мы разъ-

P

NR

29

МУРТАД АБУ БАСЫР АТ-ТАРТУСИ - ИНИЦИАТОР ЗАБЛУДШИХ ИДЕЙ СВЯЗАННЫЕ С ВИЗАМИ КАФИРОВ

ясняем Наши знамения для людей знающих» [Ат-Тауба:11]. Их кровь дозволена из-за того, что они являются многобожниками. Потому, если они раскаются в своём ширке, то их жизни станут защищёнными. Ибн Кудама сказал: «Убивший кафира-харби не убивается (в ответ) в соответствии со Словами Всевышнего Аллаха: “Убивайте многобожников, где бы вы их ни обнаружили ”. С убившим вероотступника то же самое, потому что его кровь дозволена так же, как и кафира-харби» [Аль-Кафи]. В хадисе от Ибн ‘Умара k передано, что Посланник Аллаха g сказал: «Мне было приказано сражаться со всеми людьми, пока они не засвидетельствуют, что никто не достоин поклонения, кроме Аллаха, и что я являюсь Посланником Аллаха, пока они не станут выстаивать молитву и выплачивать закят. Если они станут это совершать, то их кровь и имущество станет для меня запретным, кроме как по праву Ислама, а их расчёт у Аллаха» [Аль-Бухари и Муслим]. То есть кровь и имущество может стать действительно запретным только с вхождением в Ислам. Имам ат-Табари r сказал: «Все сошлись на том, что решением Аллаха в отношении воинственных многобожников является то, что они убиваются» [Джами’ аль-баян фи та’виль аль-Куран]. Имам аш-Шафии r сказал в отношении того, что делает кровь кафиров запретной: «Аллах разрешил (проливать) кровь и (забирать) имущество 30

ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

кафиров, кроме случаев, если они выплачивают джизью или с ними заключено перемирие» [АльУмм]. Он r также сказал в отношении кафиров, с которыми заключён мирный договор: «Под перемирием, о котором я сказал, что оно может продолжаться всегда, я имел ввиду, что оно продолжается, пока те (кафиры), с кем оно заключено, сами его не нарушат. Если же они его нарушат, то они становятся харбиями, и их кровь и имущество станут разрешенными» [Аль-Умм]. Земли кафиров являются дозволенными Земля воины (дар-уль-харб)1 или земля куфра является землёй, на которой дозволено проливать кровь и забирать имущество. Как было упомянуто в доказательствах выше, кровь и имущество становятся дозволенными из-за совершаемого человеком ширка по отношению к Аллаху. Потому кровь и имущество кафиров для мусульман дозволены. Имам аш-Шафи‘и r сказал в своей книге «АльУмм»: «Эти земли дозволены, потому что это земли ширка». Аль-Джассас аль-Ханафи сказал: «То, что находится на землях войны, не является законным имуществом, потому что это земли дозволенности (для захвата и убийств) и имущество проживающих там также дозволено» [Ахкам аль-Куран]. Под этим терминов в Шариате подразумевается каждая земля, на которой не установлены законы Ислама и с которой не заключён договор о перемирии. 1

Ибн аби Зейд аль-Кайравани аль-Малики сказал: «Сахнун сказал: “Если кто-либо принял Ислам, находясь в дар-уль-харб, ему разрешено убивать и забирать имущество у всех, у кого сможет”» [Ан-Навадир ва аз-зиядат]. Шейх Хамд бин ‘Атик сказал: «Учёные постановили, что если в стране появился ширк, открыто совершается запретное и отменены главные религиозные обряды, то такая страна становится страной куфра, имущество её жителей можно брать в трофеи и дозволено проливать их кровь» [Ад-Дурар ас-сания]. Имущество кафиров является либо трофеем (ганима), либо военной добычей (фей), либо отобранным имуществом (ихтитаб) Имам Ибн Таймия r сказал: «Трофеи (ганима) это имущество, захваченное у кафиров в результате сражения» [Маджму’ аль-фатава]. Аллах разрешил мусульманам брать военные трофеи в Словах: «Вкушайте то, что вы захватили дозволенным и честным путем, и бойтесь Аллаха. Воистину, Аллах - Прощающий, Милосердный» [Аль-Анфаль:69]. Приведено в сборниках хадисов имама аль-Бухари и Муслима, от Джабира бин ‘Абдуллаха k, что Посланник Аллаха g сказал: «Мне было даровано пять вещей, которые не были даны ни одному из пророков, предшествовавших до меня. Мне была дарована победа посредством наведения страха на врагов моих на расстоянии одного месяца пути; земля была сделана местом поклонения и средством очищения для меня, так что любой человек из моей уммы может помолиться всякий раз, как только наступит время молитвы; трофеи были дозволены мне; в то время как каждый пророк был направлен лишь к своему народу, я был послан ко всему роду человеческому, и мне было даровано заступничество». Что касается военной добычи (фей): «Это то, что было захвачено у кафиров без сражения» [Маджму’ аль-фатава]. Всевышний Аллах сказал: «К добыче (фей), которую Аллах вернул Своему Посланнику, вы не скакали рысью ни на конях, ни на верблюдах» [Аль-Хашр:6]. Имущество кафиров также разрешается забирать

хитростью и обманом. Разве что в случае, если мусульманин открыто заявил, что он не тронет или будет хранить это имущество. Среди учёных нет существенного разногласия в отношении того, дозволено ли имущество кафиров забирать таким образом. Они разногласят только в отношении того, будут ли такие деньги являться трофеем или простым разрешённым приобретением, которое полностью достаются тому, кто их забрал. Мнение учёных разных мазхабов об отобрансных у кафиров деньгах, с которых необходимо выплачивать пятую часть (хумус) Нападения и ограбления можно совершать с разрешения имама и без него, с наличием укрытия или без него. Забирать имущество можно и не совершая нападения. Например, забирать имущество может пленник, который только что освобождён из пленения. Или продавец, путём финансовых перечислений или отрицая, что вещь принадлежит кафиру. Или такие операции может совершать принявший Ислам на землях куфра. Некоторые из этих положений входят в число тех, с которых необходимо выплачивать пятую часть, а некоторые нет. Во-первых: вооружённый грабёж Большинство учёных сошлось на том, что если один мусульманин или группа мусульман, обладающие силой, совершат нападение на дар-уль-харб и силой, принуждением или хитростью заберут оттуда имущество, то из этого имущества необходимо выплачивать пятую часть (хумус). Большинство учёных посчитали, что количество нападающих не имеет значения, а имеет значение, обладают ли они достаточной силой. Имам аль-Багави аш-Шафи‘и r сказал: «Неважно, много их или мало. Нужно выплатить пятую часть тем, кто имеет на это права, а остальное получают они. Даже если в дар-уль-харб зайдёт один человек, будет сражаться с кафиром-харбием и заберёт его имущество, то с него выплачивается пятая часть. Оставшиеся деньги достаются ему» [Ат-Тахзиб фи фикх аль-имам аш-Шафи‘и]. Что касаетсы ханафитов, то Абу Юсуф посчитал, что для выплаты пятой части с добычи необходимо, чтобы количество нападавших составляло не менее девяти мусульман, потому что такое количество обеспечивает силу. Если же налёт проведёт один или несколько мусульман, то с добытого им имущества пятая часть не выплачивается. Ханафиты сочли это простым дозволенным приобретением. Но они так-

P

NR

31

же сказали, что если нападение произошло с дозволения правителя, то это нападение подкреплено силой правителя и приравнивается нападению отряда.

ТРОФЕИ – ЭТО САМЫЙ ЧИСТЫЙ ВИД ЗАРАБОТКА

Во-вторых: набег и забирание имущества с разрешения и без разрешения имама Большинство учёных не различало между нападением, проведённым с разрешения правителя и без его разрешения. Они посчитали, что вне зависимости, вышел ли мусульманин с разрешения имама или без него, если он или группа мусульман забрали имущество кафиров, то с них выплачивается пятая часть. Имам аль-Багави аш-Шафии r сказал: «Если группа совершила налёт без разрешения правителя, то это является нежелательным. Потому что если бы они вышли с его разрешения, то за ними бы следили или искали и им оказали бы в этом поддержку. Но даже если они вышли без разрешения и захватили трофеи, то из этих трофеев выплачивается пятая часть» [Ат-Тахзиб фи фикх аль-имам аш-Шафи‘и]. Абу Мухаммад ас-Са‘ляби аль-Багдади аль-Малики сказал: «Кто зайдёт на земли кафиров в одиночку, чтобы забрать (имущество) и сделает это, то с него выплачивается пятая часть. Малик не разделял, зашёл ли человек с разрешения имама или без 32

ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

его разрешения» [‘Уюн аль-масаиль ли аль-кады Абдульваххаб аль-Малики]. Таково было мнение большинства учёных (джумхур), а также это одно из мнений, переданных от имама Ахмада. Ибн Кудама, говоря об этой передаче, писал: «С их трофеев (кто забрал имущество без разрешения имама) выплачивается пятая часть также, как она выплачивается с других трофеев. Её отделяет имам, а остальное разделяет между ними самими. Это мнение большинства учёных, среди которых был и аш-Шафи‘и. И это в соответствии с общим смыслом Слов Всевышнего Аллаха: “Знайте, что если вы захватили трофеи, то пятая часть их принадлежит Аллаху” [Аль-Анфаль:41]. Это также, как если бы они туда зашли с дозволения имама» [Аль-Мугни]. Ханафиты разделили между теми, кто провели атаку с разрешения имама и без него. Абу Юсуф сказал: «Я спросил у Абу Ханифы: “Если один или двое мужчин выйдут из города или страны и проведут набег на землю войны (дар-уль-харб) и захватят трофеи, должны ли они выплачивать из них пятую часть?” Он ответил: “Они не выплачивают из того, что им досталось, ибо они это достали подобно ворам. То, что они захватили достаётся им”. Я спросил: “А если имам пошлёт военный отряд, и они захватят трофеи, то выплачивают ли они пятую часть, оставив себе и воинам то, что осталось?” Он ответил: “Да”. Я спросил: “А в чём разница между ними и теми двумя мужчинами?” Он ответил: “Потому что эти были посланы имамом из армии, а армия является его опорой. Те же двое мужчин не были из его армии, а добровольно вышли из города или страны без разрешения имама”» [Ас-Сейр ас-сагир].

В другой передаче это также было мнением имама Ахмада. Ибн Кудама говорил, рассказывая об этой передаче от имама Ахмада: «Им это достаётся без отделения пятой части. Это также было мнением Абу Ханифы, потому что это подобно приобретению без совершения джихада. Это как грабёж. Джихад совершается с разрешения имама или с разрешения группы, у которой есть сила. А это подобно грабежу или простой добыче» [Аль-Мугни]. Есть и третье мнение, также приведённое от имама Ахмада, что захватившие имущество без разрешения на то имама являются ослушниками и потому не имеют на него права, и оно распределяется между мусульманами. Ибн Кудама сказал: «Ахмад сказал о рабе, который убежал к римлянам, а потом вернулся вместе с имуществом: “Раб отдаётся его хозяину, а деньги и имущество, которое он принёс – мусульманам. Это потому, что своим поступком он проявил ослушание и потому не имеет на него права”» [Аль-Мугни]. В-третьих: то, что забрал торговец или пленник после освобождения, или находящийся на землях куфра, или принявший там Ислам Изучающий различные мнения учёных в отношении этого вопроса видит, что причина их разногласий в отношении выплаты пятой части из забранного у кафиров имущества возвращается к наличию силы или сражения. С этим условием забранное или отобранное имущество становиться трофеем. Также причиной разногласия является необходимость дозволения имама, что является одним из условий джихада. Что касается всего остального (отобранного без наличия силы и без разрешения имама), то учёные это не называют трофеями (ганима) и называют это просто дозволенным приобретением, таким же как приобретённое на охоте. Это могут быть уловки продавца, забранное пленником у кафиров после освобождения, действия мусульманина, проживающего среди кафиров или того, кто принял Ислам в дар-уль-харб. Доказательством на это служит хадис приведённый имамом ат-Табари r в своём тафсире от Салима бин Аби аль-Джа’да в отношении Слов Аллаха: «Тому, кто боится Аллаха, Он создает выход из положения», он сказал: «Я остановился у мужчины из Ашджа’, который испытывал сильную тяжесть. Он пришёл к Пророку g, но он ему сказал: “Побойся Аллаха и прояви терпение”. А когда он вернулся обратно, он увидел своего сына, который был пленником, но Аллах спас его из (вражеских) рук. Он принёс

с собой козу. Тогда этот (мужчина) снова пришёл к Пророку g и спросил: “О Посланник Аллаха, мне можно её?” Он ответил: “Да”» [Джами’ аль-баян фи та’виль аль-Куран]. Этот бывший пленник-мусульманин украл у кафиров эту козу после того, как освободился из их плена. Но Пророк g не отделил от неё пятую часть, потому что она была забрана за границами власти мусульман на землях войны без сражения и без разрешения имама. Из-за этого он не посчитал это трофеем. Потому, чтобы не выплачивать пятую часть из забранного или отобранного имущества, необходимо это сделать на земле войны и без разрешения имама. Например, если торговец украдёт деньги, находясь в дар-уль-харб. Имам аль-Багави r сказал: «Если кто зашёл в дар-уль-харб и силой забрал что-то у кафира-харби, а после убежал, то это достаётся ему лично и из этого (не выплачивается) пятая часть» [Ат-Тахзиб фи фикх аль-имам аш-Шафи‘и]. Тоже касается тех, кто живёт в дар-уль-харб, и кто не обещал никому (хранение имущества) или принял Ислам, находясь в дар-уль-харб, после чего забрал что-то у кафиров. Они подходят под те же условия, под которые подходил тот раб, который украл козу во время жизни Пророка g. Тот, кто говорит, что с таких денег выплачивается пятая часть, говорит это бездоказательно. Ибн абу Зейд аль-Кайравани сказал: «Сахнун сказал: “Если кто-либо принял Ислам, находясь в дар-уль-харб, ему разрешено убивать и забирать имущество у всех, у кого он сможет”» [Ан-Навадир ва аз-зиядат]. Также нет разницы, кому принадлежит имущество. Оно забирается у мужчин, женщин и детей кафиров. Раздел отобранного у кафиров-харби Трофеи (ганима) Всевышний Аллах сказал: «Знайте, что если вы захватили трофеи, то пятая часть их принадлежит Аллаху, Посланнику, близким родственникам Посланника, сиротам, беднякам и путникам, если вы уверовали в Аллаха и в то, что Мы ниспослали Нашему рабу в день различения, в день, когда встретились две армии при Бадре. Воистину, Аллах способен на всякую вещь» [Аль-Анфаль:41].

P

NR

33

Четыре пятых (80%) от трофеев достаются муджахидам, а оставшаяся пятая часть (20%) достаётся категориям людей, упомянутых в суре Аль-Анфаль. Передано от Ибн ‘Умара и Ибн ‘Аббаса k, что они говорили: «Посланник Аллаха g делил пятую часть (хумус) на пять частей», то есть пятая часть от ганимы делится ещё на пять частей. Имам Ахмад сказал: «Пятая часть Аллаху и Его Посланнику g, часть родственникам Пророка g – племенам Бану Хашим и Бану аль-Мутталиб и Пророк g не давал из трофеев никому больше, часть сиротам, часть беднякам и часть путникам» [«Масаиль Ахмад бин Ханбаль» от его сына ‘Абдуллаха]. Часть, которая предназначается Аллаху и его Посланнику g По более достоверному мнению часть, которая предназначается Аллаху и Посланнику Аллаха g тратится на покупку лошадей (военной техники), оружия и на нужды мусульман. Ибн Кудама r сказал: «Всевышний Аллах причислил (эту часть трофеев) Себе и Своему Пророку, чтобы указать, что (эта часть) предназначается для определённой пользы, и она не является собственностью Пророка g и спадает с его права после его смерти» [Аль-Мугни]. Военная добыча (фей) Всевышний Аллах пояснил, каким образом распределяется фей в Коране: «Добыча, которую Аллах вернул Своему Посланнику от жителей селений, принадлежит Аллаху, Посланнику, родственникам Пророка, сиротам, бедным и путникам, дабы не досталась она богатым среди вас. Берите же то, что дал вам Посланник, и сторонитесь того, что он запретил вам. Бойтесь Аллаха, ведь Аллах суров в наказании. А также неимущим мухаджирам, которые были изгнаны из своих жилищ и лишены своего имущества. Они стремятся к милости Аллаха и довольству и помогают Аллаху и Его Посланнику. Они являются правдивыми. А те, которые жили в доме (Медине) и обрели веру до них, любят переселившихся к ним и не ощущают никакой нужды к тому, что даровано им. Они отдают им предпочтение перед собой, даже если они сами нуждаются. А те, кто уберегся от собственной скупости, являются преуспевшими. А те, которые пришли после них, говорят: “Господь наш! Прости нас и наших братьев, которые уверовали раньше нас! Не насаждай в наших сердцах ненависти и зависти к тем, кто уверовал. Господь наш! Воистину, Ты - Сострадательный, 34

ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

Милосердный”» [Аль-Хашр:7-10]. Учёные разошлись во мнениях в отношении того, выплачивается ли из фей пятая часть или нет. Причина этого разногласия кроется в том, что в седьмом аяте суры Аль-Хашр упомянуты те же категории людей, которые Аллах упомянул в аяте про трофеи в суре Аль-Анфаль. Часть учёных посчитала нужным в точности придерживаться сказанного в аяте суры Аль-Хашр и что пятая часть выплачивается упомянутым категориям людей (также, как и в трофеях). Хотя в этих аятах не упомянуто, что речь идёт о пятой части, о которой упомянуто в суре Аль-Анфаль. Другая же группа учёных посчитала правильным мнение ‘Умара h, который, прочитав упомянутые выше аяты, сказал: «Эти (аяты) включают в себя мусульман». Он сказал, что в суре Аль-Хашр эти категории людей упомянуты как категории, которым также может достаться фей, но не в таком смысле, что им обязательно должна быть выдана его пятая часть. Ибн Кудама сказал в «Аль-Кафи»: «По мазхабу (ханбалитов) пятая часть из него не выделяется и это в соответствии со Словами Аллаха: “К добыче, которую Аллах вернул Своему Посланнику, вы не скакали рысью ни на конях, ни на верблюдах” [Аль-Хашр:6]… (Аллах) отвёл её всем мусульманам. ‘Умар h, прочитав этот аят, сказал: “Она включает в себя мусульман. И если я проживу долго, то я увижу пастуха в долине (племени) Хумьяр, который будет получать свою долю от фей даже не вспотев ради этого”» [Аль-Кафи]. Ибн Кудама наоборот посчитал, что из фей пятая часть выплачивается, и она выплачивается тем категориям людей, которых Аллах упомянул в аятах про ганиму и фей. Остальные же четыре части фей достаются всем мусульманам в соответствии с тем порядком, который упомянут в книге «Аль-Кафи», он сказал: «Начинают с наиболее важного. Самое важное, это обеспечение армии мусульман и обеспечение рибатов достаточным количеством (воинов) и их обеспечение, а также строительство того, что там необходимо, рытьё траншей и закупка необходимого оружия. А после этого самым важным является строительство мостов, дорог, мечетей, оросительных каналов, укрепление стен, выплата жалованья судьям, имамам, муаззинам и тем,в ком нуждаются мусульмане. А после (трата) на всё, что несёт пользу мусульманам, как это упомянуто в аяте и в соответствии с мнением ‘Умара, да будет доволен им Аллах» [Аль-Кафи].

ЦЕНТРАЛЬНЫЙ БАНК ЕВРОПЫ. МУСУЛЬМАНЕ ДОЛЖНЫ ПРОВОДИТЬ АТАКИ НА ЭКОНОМИКУ КАФИРОВ

Аль-Аман Среди учёных нет разногласия в отношении того, что земля войны (дар-уль-харб) является землёй, дозволенной для мусульман, и что кровь и имущество её жителей не защищены, а также в отношении того, что договор о выплате джизьи или гарантия безопасности запрещают пролитие их крови. Учёные также единогласны в отношении того, что соблюдать гарантию безопасности или мирный договор с кафирами и его обязательства необходимо, пока кафиры соблюдают его условия. Посланник Аллаха g сказал: «Кто убьёт человека, с которым заключён мирный договор, тот не почувствует запах Рая, запах которого распространяется на расстоянии сорока лет пути» [Аль-Бухари]. Также приведено от ‘Али h, от Пророка g: «Кровь верующих равноценна. Они являются единой рукой против остальных и гарантию безопасности нижайшего из них соблюдают все остальные. И поистине, верующий не убивается за (убийство) кафира и за (убийство) того, с кем был заключён мирный договор» [Привёл Ахмад, Абу Дауд и Ан-Насаи]. Ибн Хишам сказал: «Абу ‘Убейда мне рассказывал, что когда Абу аль-‘Ас бин ар-Раби‘ приехал из Шама с деньгами мушриков, ему сказали: “Почему бы тебе не принять Ислам и не забрать себе эти деньги, ведь это деньги мушриков?” На что он ответил: “Насколько же скверно такое начало Ислама, нарушив доверенность”» [Сира Ибн Хишам]. Также передано от Мугиры бин Шу‘абы, что както в джахилии он был вместе с одними людьми, ко-

торых в последствии убил и забрал их деньги, а после принял Ислам. Пророк g сказал: «Что касается Ислама, то я его принимаю, а что касается денег, то я к ним отношения не имею» [Привёл аль-Бухари]. Ибн аль-Кайим сказал: «Слова: “Что касается Ислама, то я его принимаю, а что касается денег, то я к ним отношения не имею” указывают на то, что имущество многобожника, с которым заключён мирный договор, защищено, что его нельзя забирать себе и его необходимо вернуть. Мугира был у них в доверии, а после нарушил его и забрал их деньги. И потому Пророк g не покушался на их имущество, не защищал его и не гарантировал им безопасность, потому что это было до того, как Мугира принял Ислам» [Зад аль-ма‘ад фи хадьй хайр аль-‘ибад]. Хитрость слов не является обманом, даже после вхождения в доверие Именно так поступили ‘Абдуллах бин Унейс и Мухаммад бин Масляма k. Мухаммад бин Масляма не гарантировал Ка‘бу бин Ашрафу безопасности, но дал ему понять, что ему стало ненавистна жизнь с Пророком g, тем самым обманув его. Перед этим он спросил у Пророка g разрешение сказать что-нибудь подобное, и Пророк g ему разрешил. Как приведено и аль-Бухари, он сказал: «Поистине, этот человек (Пророк) требует у нас садаку и причиняет нам страдания, и я пришел к тебе, чтобы занять что-нибудь у тебя». На это Ка‘б сказал: «Клянусь Аллахом, (уже скоро) вы будете не в силах терпеть его!» Затем Мухаммад бин Масляма сказал: «Но раз уж мы последовали за ним, то нам не хотелось бы бросать его, пока мы не увидим, чем все это закончится…». Его слова «он причиняет нам страдания»

P

NR

35

МУСУЛЬМАНЕ, КОТОРЫЕ ПОПАЛИ В ЗАКЛЮЧЕНИЕ К КАФИРАМ МОГУТ ВЫКРАСТЬ ИХ ИМУЩЕСТВО ПО ОСВОБОЖДЕНИЮ

указывают на то, что сподвижники j дали присягу Пророку g терпеть то, что будет происходить после присяги. Они знали, что их ожидают испытания, тяготы и страдания на Пути Аллаха. Однако он обманул Ка’ба этими словами, а потом перешел к своей просьбе, чтобы войти к нему в доверие и убить его. Также поступил ‘Абдуллах бин Унейс по отношению к Халиду аль-Хазали, он ему сказал: «До меня дошло, что ты собираешь силы против этого человека (Пророка), и я пришёл к тебе по этой причине». Его слова «по этой причине» могут обозначать что он пришёл ему помочь, и что он пришёл его убить. Потому хитрость в словах и делах, а после убийство или захват имущества не считается предательством, потому что это не является прямой гарантией безопасности. Гарантия безопасности или мирный договор — это договор между двумя сторонами, между тем, кто гарантирует безопасность и тем, кому она гарантируется посредством прямых ясных фраз, а не посредством каких-то слов или дел, которые могут ввести человека в доверие. Учёные не разногласят в отношении того, что прямые слова гарантии безопасности необходимо соблюдать. В отношении же иносказательных или неясных фраз учёные разошлись во мнениях. Некоторые приравняли некоторые из таких фраз к прямой гарантии безопасности, другие же их таковыми не посчитали. И нет ничего удивительного, если некоторые из исламских учёных посчитают ту или иную ситуацию предательством, а другие посчитают её военной хитростью. В общих словах: частные вопросы, касающие36

ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

ся непрямой гарантии безопасности, не поддаются какой-либо одной норме, на которой бы сошлись учёные и по которой их можно было бы применять. И как известно, подведение частных случаев под какую-либо из основ входит в сферу иджтихада, и насчёт них всегда поднимается много споров. Потому в отношении таких вопросов не следует проявлять излишнюю придирчивость или выводить вопрос из его настоящего русла. Виза или разрешение въезда на землю войны (дар-уль-харб) не являются гарантией безопасности жизням и имуществу кафиров Основой крови и имущества кафиров-харбиев является их дозволенность, они не являются защищёнными. Сколько бы мы ни рассуждали о различных ситуациях, являются ли они гарантией безопасности, которую необходимо соблюдать или нет и насколько сильными ни были доказательства, мы в любом случае всегда возвращаемся к основе того, что кровь и имущество кафиров являются дозволенными для нас. Разве что если будет существовать доказательство, указывающее на действенное препятствие (настоящая гарантия безопасности или договор о перемирии). Потому что единогласное мнение учёных (иджма) является несомненным знанием, а разногласия являются неоднозначными или спорными вещами. А то, что является несомненным знанием нельзя отменить тем, что является неоднозначным или спорным. Решения о действительности или недействительности обеспечения безопасности кафирам является спорной и неоднозначной вещью, которая не может отменить постоянную основу. Бесспорно и то, что во время войны кафиров разре-

шено обманывать, будь то с применением лжи или иносказательными неясными фразами.

и эти (его слова) не считаются гарантией безопасности от него по отношению к ним”» [Ан-Навадир уа аз-зиядат].

Подводя итог: если имущество перестаёт быть запретным по причине куфра их владельца кафиКто войдёт на земли войны с настоящими или ра-харби, то его разрешается забирать любыми спо- поддельными документами, в которых будет указана собами. В отношении этого нет разногласия. И это его религия и некоторые личные данные, то, если он может быть отменено только в том случае, если ка- сможет, он может убивать и забирать их имущество. фиру гарантирована безопасность. Чтобы присво- Потому что это не является гарантией безопасности ить или произвести грабёж имущества кафиров-хар- по отношению к ним. ‘Амр бин Умеййа относился би, мусульманину разрешено прибегать к хитрости и обману, где бы они не находились. И не существует такого шариатского доказательства или человеческой нормы (‘урф), которая указывала бы, что виза подразумевает мирный договор или гарантию о безопасности. Виза — это разрешение заехать в определённую страну, а разрешение на въезд не подразумевает ВИЗЫ ПОЗВОЛЯЮЩИЕ ВЪЕХАТЬ В СТРАНУ НЕ ЯВЛЯЮТСЯ ДОГОВОРОМ О БЕЗОПАСНОСТИ ЖИЗНЕЙ И ИМУЩЕСТВА КАФИРОВ гарантию безопасности. Ни один человек не находится в безопасности от других людей, к племени Бану Бакр. Однажды он рассказал однодаже находясь на собственной земле. И то, что одни му из мушриков лживую информацию, посредством могут расценивать как договор о безопасности, дру- которой обманул его, из-за чего мушрик подумал, гие могут это таковым не считать. что он такой же, как и он и стал ему доверять. Но когда мушрик заснул, ‘Амр его убил. И потому, даже Ибн аби Зейд аль-Кайравани сказал: «Если они если поддельные документы указывают, что их хозяскажут королю (кафиров), что они мусульмане, и он ин относится к этой конкретной стране, это никак скажет, что даёт им безопасность, но они не дали не считается гарантией безопасности с его стороны, ему безопасность, ничего подобного ему не сказали, ни в соответствии с Шариатом, ни в соответствии с и люди в стране не узнали, что им дана безопасность, человеческими нормами (‘урф). то они могут убивать и забирать что захотят. Также, если им было сказано: “Я даю вам безопасность, но Если же документы указывают, что он с других вы должны выйти на исламские земли”, но они ни- земель, но ему разрешено въехать в страну на основе чего не ответили, то они также могут убивать кого указанного в этих документах, то это также не ознасмогут и совершать другие вещи, а после выйти с чает, что он кому-то гарантирует безопасность. Такие земель куфра… Некоторые люди из Ирака говори- бумаги являются военной хитростью. И что может ли: “Если мусульманин войдёт на земли войны без быть лучшем на то доказательством, чем поступок гарантии безопасности и скажет, что он один из них, Мухаммада бин Маслямы и других сподвижников? или, что он пришёл, чтобы сражаться вместе с ними Его поступок можно сравнить с приходом на земли и они его не тронули, то он может забирать любое их куфра, к племени кафиров или с поиском убежища имущество, которое сможет и убивать кого сможет или ночлега на их землях. Такое действие не явля-

P

NR

37

ЮРГЕН ТОДЕНХОФЕР – КАФИР, КОТОРОМУ В ПРОШЛОМ БЫЛА ДАНА ГАРАНТИЯ БЕЗОПАСНОСТИ И ЧЬЯ КРОВЬ СНОВА СТАЛА ДОЗВОЛЕННОЙ С ЕЁ ОКОНЧАНИЕМ

ется гарантией безопасности со стороны мусульманина по отношению к этим кафирским странам. Провождение ночи вместе с теми, кого мусульманин хочет убить не гарантирует им безопасности, как это сделал сподвижник ‘Амр бин Умеййа ад-Дамри h. А также это подобно действию Мухаммада бин Маслямы, который путём обмана вошёл в крепость иудеев и убил тагута Ка‘ба бин Ашрафа. Когда муджахид входит на земли куфра под видом беженца, он совершает такое же действие, как и действия этих сподвижников. За исключением, если это проникновение на их земли не включает в себя кафирские договора и условия. Призыв к джихаду путём грабежа имущества кафиров Когда Пророк g совершил переселение в Медину, его источником для жизни стали трофеи. И они являются лучшим источником ризка. Деньги, которые силой отобраны у кафиров, более чистые, чем те, которые человек приобретает другими способами. Всевышний Аллах сказал: «Вкушайте то, что вы захватили дозволенным и честным путем, и бойтесь Аллаха. Воистину, Аллах - Прощающий, Милосердный» [Аль-Анфаль:69]. Ибн аль-Кайим в отношении этого аята сказал: «Более достоверно, что это тот вид заработка, который стал источником пропитания Посланника Аллаха g – захват трофеев и то, что им было разрешено Шариатом. Этот вид заработка и те, кто им занимаются, хвалятся в Коране как никто другой. И потому Аллах избрал его для лучших из Своих творений и для последнего из посланников и пророков, который сказал: “Я был послан с мечом перед насту38

ОСНОВНАЯ СТАТЬЯ

плением Часа, чтобы поклонялись только Одному Аллаху, у Которого нет сотоварищей. Мой ризк находится под тенью моего копья, а тот, кто станет мне противиться, будет унижен и обесславлен”. Это ризк, который взят со всем величием, честью и покорением врагов Аллаха. И потому для Аллаха он стал самым любимым делом, с которым не сравнится ни один другой вид заработка. И Аллаху известно лучше» [Зад аль-ма’ад]. Сегодня некоторые мусульмане далеко не в восторге от идеи захвата денег кафиров силой и они считают, что деньги, которые они зарабатывают на своих работах лучше, чем это. Но это неверно, потому что в соответствии с аятами Корана наилучшим и наиболее чистым видом заработка являются военные трофеи (ганима). И это было заработком Пророка g после совершения им хиджры в Медину. Всё имущество создано Аллахом для сынов Адама и его цель в том, чтобы оно помогало им в подчинении и поклонении Аллаху. Тот же, кто использует имущество в совершении неверия и многобожия по отношению к Аллаху, на того Аллах насылает мусульман, чтобы они забрали от него это имущество и вернули его тем, кто его более достоин - к единобожникам, которые подчиняются и поклоняются Аллаху. Отсюда и берёт своё название слово «фей», которое переводится как «то, что возвращается», потому что это имущество возвращается тому, кто его более достоин и ради кого это имущество было создано. Каждому единобожнику необходимо расширить круг своего джихада. Экономическая и финансовая война являются крупнейшими полями джихада. Пророк g во многих битвах отнимал имущество кафиров или уничтожал его. Несомненно, что ар-

МУСУЛЬМАНИНУ РАЗРЕШЕНО ВОРОВАТЬ ДЕТЕЙ КАФИРОВ-ХАРБИ

мии кафиров сегодня функционируют только за счёт своих денег и возможностей. Потому единобожник должен искать и изобретать новые пути для ослабления экономики кафиров, грабежа и уничтожения их имущества. Мусульмане и в особенности те, которые живут на землях кафиров и не находят возможности совершить хиджру, должны следовать за сподвижником Абу Басыром h и за тем, как он поступал с мекканскими мушриками. Бесспорно, что уничтожение имущества кафиров окажет сильный эффект в сегодняшней войне с ними. Одним из видов такой войны может стать уничтожение их имущества путём уничтожения их земель и домов, что ослабит врага и сильно навредит их экономике. Абу Юсуф сказал: «Их крепости можно сжигать огнём, топить водой, можно их разрушать и обрушать на их головы, а также обстреливать катапультами. И это в соответствии со Словами Аллаха, Свят Он и Велик: “Они разрушают свои дома собственными руками и руками верующих”. И потому что это всё является частью сражения. Это покоряет, громит и вызывает гнев врага. Имущество является защищённым только если защищёнными являются его хозяева. Но они сами ничем не защищены и их можно убить, так что тогда можно сказать об их имуществе?» [Бадаи‘ ас-санаи‘]. Также, если это имущество в последствии будет использовано на Пути Аллаха, то это поможет джихаду. Единобожник может забрать деньги кафира-харби, чтобы этим помочь своим братьям совершить хиджру в какой-нибудь из вилаятов Халифата. Или этим можно напрямую помочь тем, кто ведёт джихад с кафирами. Сколько мусульман не смогли совершить хиджру вовремя или откладывают её,

чтобы заработать необходимую для поездки сумму денег, для чего им нужно работать на кафиров. Да поможет нам в этом Аллах! Муджахид-единобожник также может использовать деньги кафиров для того, чтобы купить оружие и всё необходимое для проведения операций джихада прямо на землях врага. О единобожник, который находится на землях кафиров! Будь таким же как Абу Джандаль h, не мешкай и забирай деньги кафиров-харбиев, будь то силой, хитростью или ограблением. И задумайся над словами имама Ибн Таймии r о мусульманине, который зашёл в дар-уль-харб: «Если он украдёт их самих или их детей или подчинит их себе каким-либо образом, то жизни кафиров-мухарибов и их имущество являются разрешенными для мусульман. Если они (мусульмане) их (кафиров) захватят разрешённым образом, то они (мусульмане) станут их хозяевами» [Маджму’ аль-фатава]. И это сказано о захвате их детей, а что тогда можно сказать о грабеже их имущества!? Не забывай, что их война против Исламского Государства осуществляется только за счёт их денег. Очисти своё намерение и полагайся на Аллаха, и не советуйся ни с кем в отношении грабежа их имущества. Ступай с Аллахом. Грабёж имущества кафиров ослабляет их, подвергает риску их экономику, укрепляет и воодушевляет верующих, и помогает им подготовиться к чему-то большему, чем просто грабежи. Это является той частью джихада, которую в наше время мусульмане оставили и забыли, не считая небольшой группы правдивых верующих и их немного. Прошу Аллаха даровать Своим рабам-муджахидам победу и излечить груди единобожников. Хвала Аллаху Господу миров!

P

NR

39

В то время, как война между воинами Халифата и силами куфра продолжается, взглянем на некоторые последние операции, проведенные муджахидами, в результате которых власть Халифата расширилась или которые подвергли врагов Аллаха еще большему страху и унижению. Эти операции являются лишь малой частью операций, проведенных воинами Исламского Государства на различных фронтах за последние недели. Восточная Азия 9-го числа месяца Рамадан в результате боёв с воинами Халифата в местности Мамасбано к югу от Котабато на Филиппинах, было убито порядка десяти солдат крестоносной филиппинской армии. 13-го числа месяца Рамадан воины Халифата обстреляли миномётными снарядами позиции филиппинской армии в местности Батикул на острове Джолу Сулу на юго-западе Филиппин. Также в местности Магунаданао был уничтожен бронетранспортёр филиппинской армии.

40

НОВОСТИ

14-го числа месяца Рамадан в результате боёв с воинами Халифата было убито одиннадцать филиппинских солдат. Также в районе Дагудьян в городе Марави восемь их солдат было убито снайперами, а попаданием ракеты был выведен из строя бронетранспортёр. 16-го числа месяца Рамадан в результате боёв с воинами Халифата в районе Махатта Айкум было убито ещё двенадцать солдат крестоносной филиппинской армии. Снайперы также убили ещё пятерых солдат в районе Мабанди в Марави. 19-го числа месяца Рамадан воины Халифата провели бои с филиппинской армией в районе Мункаду, в результате чего было убито трое филиппинских солдат, а ещё пятеро было убито снайперами в районе Мабанди в Марави. 22-го числа месяца Рамадан в результате боёв в районе Бунуд Мадая в Марави были убиты двое солдат филиппинской армии.

23-го числа месяца Рамадан попаданием ракеты был уничтожен бронетранспортёр филиппинской армии. В районе Лейлод Мадая в Марави было убито пять филиппинских солдат и девять были ранены. 24-го числа месяца Рамадан снайперы смогли убить ещё четверых солдат в районе Маринот и Лейлод Кадаюнан в Марави, а ещё пятеро из них погибли в боях с воинами Халифата в районе Манкаду. 25-го числа месяца Рамадан воины Халифата убили семерых солдат крестоносной филиппинской армии в районе Балинг в Марави. 26-го числа месяца Рамадан воины Халифата вели ожесточённые бои с крестоносной филиппинской армией в районе Лейлод Мадья, Балинг и Маринот, в результате чего было уничтожено тринадцать солдат и часть из них получила ранения. 3-го числа месяца Шавваль воины Халифата убили десятерых филиппинских солдат в различных районах Марави, а в районе Маринот выстрелом из РПГ был уничтожен бронетранспортёр филиппинской армии с пятью солдатами, которые находились на борту. 8-го числа месяца Шавваль воины Халифата вступили в тяжёлые бои с крестоносной филиппинской армией в районе Мункаду Кулуни в Марави, в результате которых погибло ещё восемь их солдат. 10-го числа месяца Шавваль в боях с воинами Халифата в районе Балинг в Марави погибло ещё девять солдат филиппинской армии.

Австралия 10-го числа месяца Рамадан один из воинов Халифата, да примет Аллах его шахаду, совершил операцию в городе Мельбурн. Он взял в заложницы женщину, после чего убил одного из подданных крестоносной Австралии, а когда к месту прибыла австралийская полиция, он открыл по ним огонь, ранив троих полицейских, после чего стал шахидом, каким мы его считаем. Персия 12-го числа месяца Рамадан пятеро ингимасиев-воинов Халифата провели благословенную операцию в самом сердце куфра и рафидизма на землях Персии. При помощи лёгкого оружия и ручных гранат они атаковали два важнейших места ширка – парламент и могилу тагута Хомейни. На них также были надеты жилеты, начинённые взрывчаткой. Они смогли убить и ранить около шестидесяти муртадов, после чего стали шахидами, какими мы их считаем. Вилаят Джануб 14-го числа месяца Рамадан истишхади Абу Фахд Ираки, да примет Аллах его шахаду, подорвал начиненный взрывчаткой жилет посреди мушриков в Кербеле, уничтожив тридцать и ранив около тридцати пяти муртадов. А истишхади Абу Муджахид Басри, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой заминированный жилет посреди другой группы муртадов в городе Бабиль, в результате чего погибло ещё тридцать семь и было ранено сорок из них.

АБУ ‘УСМАН ХОРАСАНИ 

P

NR

41

Вилаят Нейнава 19-го числа месяца Рамадан воины Халифата провели нападение на позиции рафидитской федеральной полиции в местности Даваса, Наби Шит и на улице Халяб на правой стороне Мосула. В результате боёв погибло более сорока муртадов, среди которых был полковник. Многие также получили ранения, было сожжено шесть Хамеров и две БМП. Муджахиды также захватили новые позиции. Воины Халифата также атаковали позиции федеральной полиции рафидитов в районе Диндан на юге Мосула. В результате боёв десятки из них были убиты и получили ранения, а остальные бежали. Было уничтожено двенадцать единиц техники, отбиты новые позиции и захвачено различное оружие и боеприпасы. 1-го числа месяца Шавваль воины Халифата провели крупномасштабное нападение с нескольких сторон на позиции рафидитских ополчений в района Танак, Ярмук, Мушахада, Шифа, Наби Шит, на улицах Халяб и Корнеш, а также на окраинах районов Баб Туб, Баб Джадид, Баб Бейд и Баб Люкш. В результате боёв часть муртадов получила ранения и была уничтожена, остальные же муртады бежали. В результате муджахиды захватили район Танак и большую часть района Ярмук, часть района Шифа и местность Мушахада. Также стало известно, что в результате крушения обороны рафидитов в западной части Мосула, они сжигали собственную технику и позиции в районах Тель Руман, Раджм Джадид и Вади Хаджар. Палестина 21-го числа месяца Рамадан небольшая группа львов Халифата Абу Бара Макдиси, Абу Хасан МакПОСЛЕДСТВИЯ БЛАГОСЛОВЕННЫХ АТАК НА ИУДЕЕВ

42

НОВОСТИ

диси и Абу Рих Макдиси, да примет Аллах их шахаду, совершили операцию в Иерусалиме, напав на врагов Аллаха в месть за свою религию и пролитую кровь мусульман. Напав на иудеев, они убили женщину-солдата и ранили ещё нескольких иудеев, после чего стали шахидами, какими мы их считаем. Вилаят Салахуддин 21-го числа месяца Рамадан пятеро братьев Абу Факих Шами, Абу Валид Шами, Абу Му’аз Карбули, Абу ‘Аднан Сальмани и Абу ‘Умар Фарраджи, да примет Аллах их шахаду, провели нападение на штаб полка рафидитской федеральной полиции «Лива Аскариин» в местности «Джубейрия» в городе Самарра. Перестрелка с находящимися в штабе продолжалась на протяжении двух часов, в результате чего все они были убиты. После этого ингимасии вступили в бой с прибывшим подкреплением, также убив и ранив часть из них. Двое из ингимасиев стали шахидами в бою, какими мы их считаем, а ещё трое подорвали свои заминированные жилеты посреди оставшихся муртадов. В результате этой благословенной атаки было уничтожено тридцать восемь муртадов и десять из них ранены, был уничтожен штаб, склад с оружием, а также сожжено и повреждено несколько единиц военной техники. 26-го числа месяца Рамадан восемь воинов Халифата с начинёнными взрывчаткой жилетами провели нападение на позиции рафидитского ополчения в селе Салям, к северо-западу от Тикрита. Ингимасии провели ожесточённую атаку, в завершении которой несколько из них подорвали свои жилеты. В результате погибло и было ранено порядка шестидесяти муртадов и сожжено семь единиц различной техники с установленными на ней пулемётами.

АБУ КАУСАР СУДАНИ 

Вилаят Хорасан

Вилаят Анбар

20-го числа месяца Рамадан истишхади Абу ‘Аиша Хорасани, да примет Аллах его шахаду, смог войти с заминированным жилетом в рафидитский храм ширка в Кабуле. Вначале он открыл огонь в мушриков из пистолета, после чего подорвал посреди них свой заминированный жилет. В результате погибло по крайней мере семнадцать мушриков и десятки были ранены. 28-го числа месяца Рамадан истишхади Абу ‘Усман Хорасани, да примет Аллах его шахаду, подорвал свой заминированный жилет посреди муртадов пакистанской полиции в городе Кветта. В результате погибло и получило ранение порядка тридцати муртадов.

28-го числа месяца Рамадан четверо воинов Халифата Абу Каусар Судани, Абу Сейф Шами, Абу Рахма Анбари и Абу Мухаммад Ираки, да примет Аллах их шахаду, перед фаджром провели нападение на позиции рафидитской армии и муртадов-сахаватов в городе Багдади, на западе Анбара. Они были вооружены заминированными жилетами и автоматами, при помощи которых продолжали убивать рафидитов на протяжении нескольких часов, а после того, как закончились их боеприпасы, они один за другим подорвали свои заминированные жилеты. В результате погибло порядка сорока муртадов и десятки получили ранения. Среди раненых был муртад Шарахбиль Убейди – глава округа Багдади, командир спецполка и командир 4-го полка Камаль Убейди.

Франция

Сомали

24-го числа месяца Рамадан один из воинов Халифата Абу Майсун Фаранси, да примет Аллах его шахаду врезался в грузовик французской полиции в Париже. В его машине находилось оружие и взрывчатка. Этим нападением страх в сердцах крестоносцев был посеян заново, чтобы они вспомнили, что эта война уже идёт на их землях.

1-го числа месяца Шавваль в боях с воинами Халифата в местности Джурур, на востоке Пунтланд были убиты двое солдат-муртадов сомалийской армии.

Бельгия 25-го числа месяца Рамадан один из воинов Халифата Усама Зарейхун, да примет Аллах его шахаду, провёл атаку на крестоносцев на центральной вокзальной станции Брюсселя.

Вилаят Ракка 5-го числа месяца Шавваль воины Халифата провели ещё одно нападение на позиции муртадов РПК в районе Сынаа, Мишляб, рядом с кольцевой Брази и рядом с Джамиа Иттихад. Бои продолжались на протяжении нескольких часов, в течении которых было уничтожено тридцать муртадов и часть из них была ранена. Также снайперы вели стрельбу по их солдатам в районах Румания, Джазра, рядом с кольцом Фурусия и Брази. В результате было убито ещё двенадцать муртадов и трое были ранены.

P

NR

43

На затворках европейской джахилии, которая под глянцевой оболочкой лозунгов и лжи о счастье, безопасности, равенстве между людьми и других лживых заявлений пытается скрыть свою отвратительную реальность, появились новые различные призраки-миражи, которые питаются из европейской джахилии и отравляют её детей, чтобы те стали безобразным примером уродов европейского ширка и безбожия. Однако, если Аллах кого пожелает вести Прямым путём, то даже если все люди на 44

ИСТОРИЯ ШАХИДА

земле попытаются его сбить, у них это не получится. И Аллах действительно выводит из тех обществ, переполненных ширком, грехами и нечестью, людей, которых Он ведёт Прямым путём и делает из них Своих приближённых праведников и поклоняющихся рабов. А концом некоторых из них становится великое благо - шахада на Пути Всевышнего Аллаха. Ведь такой не будет спрошен в Судный день, не будет наказан и потому ему нечего бояться. В бедных кварталах на окраинах Парижа преимущественно проживают арабы и африканцы – выходцы из стран, которые когда-то были оккупированы Францией. Многие из этих людей причисляют себя к Исламу, другие же просто знают, что их имена похожи на имена мусульман. В любом случае этого достаточно, чтобы коренное население этой страны, будь то христиане или иудеи, их презирало и старалось вытеснить на затворки города. Они стараются с ними не смешиваться, не назначать их на высокие должности и желают, чтобы они оставались в унизительном положении дешёвых слуг. Чтобы они выполняли те работы, которые сами французы выполнять не хотят, а взамен на эту унизительную жизнь им предоставляют возможность оставаться в этой стране и зарплату, которой зачастую едва ли хватает, чтобы прокормиться и обеспечить свои основные потребности. Некоторые из жителей этих кварталов смирились с той ролью, которую им отвели тагуты и её коренное население. Другие же бунтуют и протестуют, стараясь добиться таких же жизненных условий, как у тех, кто их пытается от этого отдалить. Они восхищаются теми, кто их презирает и в результате единственным путём к достижению их цели становятся деньги – главный фактор в системе ценностей людей этого материального общества. Их главной целью является зарабатывание денег самыми различными способами, чтобы обеспечить свои потребности и реализовать страсти, которым нет конца. Чтобы в кратчайшие сроки достигнуть этой цели, многим из этих людей, запыхающихся в гонке за дуньей и быстрым заработком, не остаётся ничего другого, кроме участия в преступном мире и торговле наркотиками. Попадая в этот водоворот, они ведут себя к погибели, будь то за гроши или за жирный кусок. Они участвуют в уличных разборках, подвергают себя риску при каждом нападении и в каждой сделке, в результате чего большинство из них попадает за решётку. А там они могут попасть в ещё большую бездонную пропасть.

Кого Аллах желает наставить на Прямой путь, тому Он раскрывает грудь для Ислама Макрам Абруки – молодой человек тунисского происхождения, который провёл своё детство и юность, живя этой страшной жизнью. Его целью была эта дунья, многое из которой он и получил, в тоже время, оставаясь в беспечности по отношению к следующей жизни и даже не зная, каким образом её заработать. Он был дерзким бандитом, заполучившим огромные суммы денег путём грабежей имущества мушриков. Он имел гоночные автомобили и проводил время вместе с богачами и знаменитостями Парижа в их клубах и участвуя в их празднествах. Это то, к чему так стремятся члены того больного мира. Его боялись. Среди знакомых он был известен своей смелостью и отвагой. Он не боялся конфронтации и не уходил от стычек и в особенности в среде той бесконечной борьбы, которая происходит в джахилии бедных районов французских пригородов. Он ни во что не ставил сотрудников французской полиции, нередко вступая с ними в перестрелки в ходе грабежей, нападений и наркосделок, а также успешно ускользая из их рук. Несмотря на то, что он постоянно находился в грехах, он отличался щедростью и доблестным нравом. Он всегда помогал своим друзьям, защищал соседей и не мешкался в оказании финансовой помощи нуждающемуся, насколько бы большой она ни была, и помогал своим родственникам. Он обладал хорошими административными способностями. Перед тем как сделать шаг, он создавал для этого необходимые причины, изучал возможные последствия и успешно использовал эти качества в своей деятельности. Если он взламывал дом, то только после того, как хорошо его изучил. Он брал в расчёт самые худшие варианты развития событий и создавал причины, во избежание смерти или ареста. Обладая всеми этими качествами, он стал лидером одной из наиболее опасных банд и крупным торговцем наркотиков, однако Аллах предопределил, чтобы он пошёл другим путём, который полностью изменил его жизнь. Он, как и многие из тех, кто причисляет себя к Исламу на Западе, не вспоминал о поклонении Аллаху, кроме как в Рамадане. Однажды, желая заслу-

P

NR

45

жить прощения своих грехов, Макрам остался в одной из мечетей на и’тикаф. И по воле Аллаха, там же находился один брат, который занимался дааватом и скрытно обучал чистому Исламу нескольких других братьев. Этот брат не был из числа учёных зла, которые проявляют всяческую приверженность христианам. Он не был из числа известных призывающих, чьи лекции обычно собирают толпы людей. Он был простым молодым человеком, который занимался со своими учениками в одном из углов мечети. Они избегали лишних взоров, говорили пониженными голосами и рассказывали вещи, которые наш герой до этого не слышал ни от других призывающих, ни из средств массовой информации. Этот молодой человек рассказывал своим собеседникам о настоящей сути и разнице между иманом и куфром, об обязанности проявления приверженности мусульманам и непричастности кафирам, и в первую очередь по отношению к тем многобожникам, среди которых они живут. Он им рассказывал о единобожии, о его значимости и превосходстве. Рассказывал о ширке, его опасности и его последствиях. Он рассказывал им вещи, которые они не могли узнать или которые от них скрывали учёные зла и призывающие к неверию. Все они преподносят религию так, чтобы ею были довольны многобожники, и чтобы тем самым они могли увеличить количество своих последователей и мюридов. Макраму понравилось то, что он говорил. Он приводил доводы из Корана и Сунны Пророка g, верно пояснял настоящую суть отношений между мусульманами и многобожниками, поясняя истинную суть единобожия, без которого поклонение Аллаху просто не принимается. Он провёл с ним вместе в мечети весь и’атикаф, где покаялся Всевышнему Аллаху за свою жизнь и решил начать её с белого листа, став истинным мусульманином. Его отношения с этим братом в последствии окрепли ещё сильнее, он рассказал ему о себе и о своей прежней жизни и предложил ему любую помощь, которую он мог бы оказать на благо религии. Он снова вошёл в свою веру, долгие годы стояв от неё в стороне, не зная ни её приказов, ни её запретов. Шаги к джихаду Макрам не знал, что этот молодой человек был связан с группой французских мусульман, поддерживавших муджахидов, искавших дорогу к совер46

ИСТОРИЯ ШАХИДА

шению хиджры на поля джихада и собиравших для них деньги. Одна из этих групп нашла для себя ценную цель – крупного торговца наркотиками, который в своём доме хранил крупную сумму денег, которая была оценена примерно в 200 тысяч евро. Они следили за ним на протяжении какого-то времени, отслеживая его передвижения и следили за его домом, после чего подготовили план нападения, чтобы под угрозой оружия забрать его деньги. Большинство братьев из этой группы в прошлом имели опыт в криминальном мире, однако на этот раз они планировали нападение, которое должно было стать поклонением на Пути Аллаха, а не очередным грехом и преступлением. Нападение планировалось с целью заполучить достаточное количество денег, чтобы обеспечить хиджру нескольких братьев на поля джихада, а остальное послать поддержкой для муджахидов. Но им недоставало человека, которому они могли бы доверять, который отличался бы дерзостью и смелостью, и который должен был забрать их с места операции, будь она успешной или провальной. И тогда брат, который призывал к Исламу в мечети, упомянул Макрама, рассказал им о его похвальных качествах, его историю и о его опыте в этих делах, после чего организовал их совместную встречу. После того как они познакомились и увидели в нём человека, которому можно было доверять, они рассказали ему о своём плане и о своей цели. После недолгих размышлений Макрам, как это обычно бывало, когда его друзья просили его о чём-либо, дал своё согласие и обещал помочь им всем, что от него потребуется, обеспечить им машину, оружие и всё, что будет необходимо. В день операции группа направилась к дому своей цели, но им пришлось ожидать этого человека на протяжении нескольких часов, в результате чего они были вынуждены уйти, чтобы не вызвать подозрений сотрудников полиции. В этот день наркоторговец не вернулся домой, но братья были полны решимости повторить попытку. Но прошло время, и операция была отменена, однако группа начала доверять Макраму ещё больше. Ведь он только что совершил покаяние Аллаху, он желал начать жизнь с начала и стать рабом Всевышнего Аллаха. Он проявлял стремление к изучению религии, был наполнен любовью ко всем мусульманам и желал помогать нуждающимся из их числа. И ведь он владел большими суммами

денег, которые изо всех сил желал потратить в подчинении и поклонении Аллаху c. Он хотел отдать их на Его Пути, чтобы это послужило причиной раскаяния грешников в своих грехах, вероотст упников из числа тех, кто причисляет себя к Исламу в их вероотступничестве и в благодарность Аллаху за милость, которую Он ему оказал, выведя его на Прямой путь.

АБУ МУДЖАХИД ВЫРОС В БЕДНОМ ПРИГОРОДЕ НА СЕВЕРЕ ПАРИЖА

Перед этой группой стоял выбор из двух вещей: переселиться на поля джихада, чтобы сражаться, пока они не будут убиты или совершать операции против христиан во Франции. Однако существовали различные препятствия, которые мешали им встать на путь джихада, и потому они решили заниматься призывом до тех пор, пока Аллах не устроит их дело наилучшим образом. Автосервис – первый проект после принятия Ислама Макрам, который взял себе кунью Абу Муджахид, решил открыть бизнес, с которого он мог бы жить и который обеспечил бы работу его братьям, чтобы им не пришлось работать на кафиров. Это также должно было стать дверью призыва к Аллаху. Он решил открыть автосервис, в котором ремонтировали бы машины и продавали запчасти. Он вложил в этот проект большую часть своих денег и пригласил братьев работать в нём. Несмотря на то, что он не имел опыта в этой сфере, он имел врождённые административные познания, которые он к тому же отточил своим опытом. Он поставил по брату над каждой из сфер работы в автосервисе и нанял на работу в их подчинение профессиональных механиков, которые и выполняли работу. Автосервис скоро стал популярен, потому что люди услышали о том, что рабочие в нём выполняют работу хорошо и укладываются в заданные сроки.

Абу Муджахид использовал это время, чтобы работать для религии Аллаха. Несмотря на то, что он был в Исламе совсем недавно и не имел особых знаний, он никогда не пропускал возможность призвать к Аллаху. Он призывал посетителей сервиса и своих друзей и в особенности молодёжь, многие из которых считали его своим примером из-за славы, которая его преследовала со времён криминального мира. Он советовал им отдаляться от этого пути, предупреждал об опасности наркотиков и страшил их Аллахом. Он призывал их следовать Исламу и встать на Прямой путь. Он также был человеком, к которому мог обратиться каждый нуждающийся мусульманин и каждый, кто нуждался в совете. Он усердно работал для их нужд и для помощи в их проектах. Он даже помогал им своими собственными деньгами, чтобы они могли открыть свой собственный бизнес. В добавок ко всему этому он никогда никому не отказывал в деньгах, которые у него просили для призыва или для помощи желающим совершить хиджру на Пути Аллаха. Сколько бы у него ни просили! Он был готов помочь в любой операции, связанной с джихадом на территории Франции и в особенности после того, как джихад начался в Шаме. Его братья стали активно призывать к хиджре и джихаду и оказывать помощь каждому, кто проявлял в этом решительность. Сами же они просили, чтобы Аллах облегчил и им этот путь и убрал все, что препятствовало их присоединению к муджахидам.

P

NR

47

По стопам ‘Усмана h Аллах предписал Исламскому Государству победу и то, что оно стало обладать властью на земле. Оно установило религию, возродило Халифат, и Повелитель Правоверных вышел к людям с призывом к хиджре и джихаду, сообщая им радостную

ФРАНЦУЗСКОЕ РУКОВОДСТВО ЛГАЛО ОБ ОБСТОЯТЕЛЬСТВАХ СМЕРТИ АБУ МУДЖАХИДА

весть о том, что у них есть своё государство и имам, под подчинением которого они могут сражаться. Для Абу Муджахида и его братьев эта хутба стала решающим моментом в их жизнях. Поняв, что Аллах даровал Своим рабам землю Ислама, в которой установлен Его Шариат и над которой правят Его законы, они больше не были способны продолжать свою жизнь на землях куфра. Они думали только о том, как уехать из Франции так, чтобы их не заметили наблюдающие за ними спецслужбы. Некоторым из них уже запретили выезжать из страны до этого. Они также хотели призвать к хиджре как можно больше молодёжи, боясь, что, когда они доберутся до Исламского Государства сами, для остальных дорога будет закрыта, а связь с ними будет сильно осложнена. Братья стали подготавливать себя и свои семьи к хиджре. Они обошли всех, кому доверяли, призывая их выступить в этот путь. Абу Муджахид рассказывал братьям о превосходстве хиджры и какую милость обозначает проживание под сенью Шариа48

ИСТОРИЯ ШАХИДА

та и возможность растить своих детей на землях Ислама. Если кто-то из братьев упоминал какое-либо мирское препятствие, которое ему мешало совершить хиджру, они тут же предлагали помощь для того, чтобы его убрать. Тем, кому было запрещено выезжать из страны, они покупали поддельные паспорта, сколько бы они не стоили. У кого не было денег на дорогу, они оплачивали дорогу, насколько бы большой не была его семья. Они даже покупали машины, чтобы братья, если это было необходимо, могли сами совершить это путешествие. У кого был долг, они оплачивали его долг, насколько бы большим он не был. Не говоря уже о том, что они покупали им всю необходимую одежду и всё, что было необходимо для совершения хиджры. А сразу после прибытия в Исламское Государство, они потратили крупные суммы денег на покупку электронной и компьютерной аппаратуры, по просьбе некоторых братьев, которые это использовали на пути религии Аллаха. В результате все, кто находились вокруг него, понимали, что главной целью этого человека является трата денег на Пути Аллаха. Причём это достигало таких размеров, что его принялись сравнивать с ‘Усманом h, который, стремясь к довольству Аллаха, собрал из своих личных денег целую армию. Хиджра на Пути Аллаха Семьи были подготовлены к хиджре и путешествию на земли Ислама. Большинство из мужчин, планировавших переселение, находились под наблюдением спецслужб, потому, чтобы остаться незаметными, и чтобы мушрики не помешали им добраться до Исламского Государства, мухаджиры должны были распланировать дорогу наилучшим образом.

АЛЛАХ СПАС АБУ МУДЖАХИДА ОТ ПОРОЧНОГО И НЕПРИСТОЙНОГО ОБЩЕСТВА

Братья продолжали работу в автосервисе, работая даже в тот день, на который был назначен выезд, а семьи ждали наготове дома, чтобы отправиться в путь сразу же по возвращению мужей с работы. Две машины, одна с мужчинами, а другая с семьями, должны были отправиться в путь по различным дорогам и через разные страны вплоть до Греции, где они должны были выехать из Евросоюза в Турцию, а после и в Шам.

были хорошо известны полиции, он приготовил другое прикрытие. Он купил дорогостоящую гоночную машину, чтобы отправиться в путь в образе бизнесменов, якобы желающих подписать торговые договора в Турции. Он также приготовил для этого подходящую одежду, поддельные документы, подтверждавшие их слова и ложные паспорта, которые были необходимы для пересечения границ.

Абу Муджахид как всегда подготовил для путешествия всё необходимое и учёл все необходимые причины для того, чтобы оно было успешным, сколько бы на это не потребовалось средств. Он придумал правдоподобную историю, которая должна была отвлечь внимание следивших за ними спецслужб и уберечь от подозрений других любознательных людей. Он распланировал весь путь с момента выезда из Франции до момента въезда в Исламское Государство. Оставалось лишь одно наиболее важное звено этого путешествия – связь с братьями из Исламского Государства, которые могли помочь преодолеть опасные препятствия на этой дороге. Но он положился на Аллаха, что Он поведёт их и поможет найти с ними связь сразу после попадания в Турцию. Он спешил из-за страха, что дорога скоро может закрыться.

Автобус пересёк Италию и Балканские страны, добравшись до Греции, где путешествие входило в наиболее опасную фазу. Сделав последнюю остановку перед греческо-турецкой границей, Абу Муджахид решил пересечь границу первым, чтобы в случае опасности был арестован только он, а остальные смогли бы спастись.

По плану Абу Муджахида, который был амиром этого путешествия, семьи братьев, имена которых были хорошо известны спецслужбам, должны были пересечь границу в небольшом купленном Абу Муджахидом автобусе вместе с семьёй брата, который не был известен спецслужбам. В свою очередь для себя и других братьев, которые

Когда пограничники проверили его паспорт и сверили его с имевшимися у них фотографиями, один из них вернулся и приказал ему разворачиваться, сказав, чтобы он даже не пробовал пересечь границу второй раз. После этого Абу Муджахид и его попутчики узнали, что французские власти, уже за десять дней до их отправки в путь, разослали их имена на все европейские границы. Предопределение Аллаха не отменить Всё изменилось. Когда они узнали о разосланной Францией информации, их мысли были посвящены только тому, как избежать ареста. Они поняли, что им нужно выбраться из Греции, пока Франция не потребовала их арестовать и вернуть обратно в наручниках.

P

NR

49

Брат, который ехал вместе с семьями, попробовал проехать через границу и по милости Аллаха ему это удалось, потому что ни он, ни женщины, ехавшие вместе с ним, не были в списках «невыездных» из Франции. Они попали в Турцию, а ещё до этого Абу Муджахид дал им крупную сумму денег, чтобы они могли его там дождаться. Если бы он так и не приехал, по плану, они должны были продолжить путь к землям Ислама без него. Абу Муджахид, который ощущал себя ответственным за всю эту большую группу, в первую очередь заботился о том, чтобы до Исламского Государства доехали семьи. А после этого у него и братьев, которые были вместе с ним, появилось бы много вариантов для действий. Они могли попытаться проникнуть в Турцию другим способом, или постепенно вернуться во Францию, чтобы приступить к джихаду на землях крестоносцев, которые сражаются с Исламским Государством и которые не позволили им совершить хиджру. Но предопределение Аллаха приготовило этим мухаджирам новую надежду на успех, хотя они её уже практически потеряли. Они полагались на Всевышнего Аллаха и понимали, что сила и мощь принадлежат Ему Одному. Во время путешествия они встретили ещё одного брата из Франции, который вначале показался им подозрительным. Но он оставался с ними, несмотря на то, что они хотели от него избавиться. Они боялись, что он мог быть агентом спецслужб или же из-за его длинной бороды и исламской внешности, которую он нисколько не прятал, он мог привлечь ненужное внимание. Но он был таким же мухаджиром в Исламское Государство, как и они. У него не было крупных средств на строгие меры предосторожности, и он присоединился к ним на последнем отрезке их путешествия, отослав свою семью вместе с семьями братьев, после чего ему не оставалось ничего, кроме как примкнуть к Абу Муджахиду. Они все надеялись, что Аллах убережёт их от греческой полиции и облегчит им переход границы. По Своей милости по отношению к этой небольшой группе мухаджиров, Аллах помог им найти связь с одним из братьев из Исламского Государства, помогающего в совершении хиджры. Брат, которого они встретили, находился с ним на связи ещё до выезда из Франции. Они связались с тем братом, разъяснили ему свою ситуацию и попросили о помощи, чтобы они смогли выбраться из Греции в ближайшее 50

ИСТОРИЯ ШАХИДА

время, боясь, что крестоносцы могут их арестовать. Брат из Исламского Государства обещал им помочь, и они стали ожидать его ответа. Уже через несколько дней они смогли перебраться в Турцию, оставив в Греции свою дорогостоящую гоночную машину и свои вещи, предпочтя избежание ареста всему остальному. Они добрались до Стамбула, где встретили свои семьи, после чего приступили к новому плану перехода границы в Исламское Государство. Абу Муджахид решил, что братья должных ехать к границе все вместе. Сам же он остался, чтобы помочь одному из братьев, который всё ещё оставался в Греции. Он настоял на том, что войдёт на земли Ислама только с ним вместе и решил, что они с ним должны быть последней группой, которая доберётся до Исламского Государства. Он обязался, что не войдёт в Исламское Государство, пока туда не войдёт вся группа мухаджиров, ответственность за которых он возложил на свои плечи с момента, как они решили, что совершат хиджру вместе с ним. В конце концов все члены группы попали на Землю Ислама. И как же они радовались, когда на границе их встретили братья из Исламского Государства. Они сразу же связались со своим амиром Абу Муджахидом, чтобы сообщить ему радостную весть об их прибытии. Сквозь слёзы, прерывавшие его голос, он попросил, чтобы они приветствовали каждого воина Халифата, которого встречают на своём пути. Он также попросил сделать дуа за него и за брата, который задержался в Греции, чтобы Аллах помог им к ним присоединиться. Но попытки того брата перебраться через греческую границу были безуспешными, и ситуация только ухудшалась. И тогда он настоял, чтобы Абу Муджахид всё-таки его не дожидался и незамедлительно продолжил свой путь. Абу Муджахид под давлением его слов согласился, но послал ему крупную сумму денег, чтобы он смог организовать путь себе и своей семье сам, и чтобы ему было на что жить в период ожидания дороги. Наконец-то на землях Ислама Когда Абу Муджахид аль-Фаранси достиг земель Ислама и увидел ожидающих его на границе воинов Исламского Государства в своих характерных одеждах и чёрных масках, в том же облике, какими он их видел на видео, он обнял их, и они обняли его, как любящие друг друга братья. О нём и о его прекрасной истории в Исламском Государстве уже знали.

ПОСТ НА ТУРЕЦКО-ГРЕЧЕСКОЙ ГРАНИЦЕ – МЕСТО, В КОТОРОМ АБУ МУДЖАХИД И ЕГО ПОПУТЧИКИ СТОЛКНУЛИСЬ С ИСПЫТАНИЕМ НА ПУТИ ХИДЖРЫ

Его братья, которые первыми достигли этих земель, рассказали историю его хиджры, рассказали о своём амире, который потратил всё, что имел, чтобы они все могли достигнуть земель Ислама. Они рассказали о чертах его характера и посоветовали использовать его в любой операции джихада против Франции. Закончив шариатский и военный лагерь, Абу Муджахид стал одним из воинов Исламского Государства. Он приступил к работе в одном из ведомств (диуанов) Исламского Государства, давая советы братьям, работающим в различных сферах, делясь с ними своим административным опытом в управлении работой, организации проектов и помогая братьям, работающим над операциями за пределами Исламского Государства. Он предлагал все свои силы, деньги и знания для того, чтобы помочь любой операции против крестоносцев Франции. Его сердце тянулось к сражениям на Пути Аллаха, и он стал отличным воином в отрядах вилаята Хейр. Он участвовал в различных битвах воинов Халифата против нусейритской армии, а после перешёл в вилаят Дамаск, где держал рибат в пустынях Шама. Его лицо обжигало солнце, и обдувала пыль пустыни, а её холод доходил до его костей. Там он также участвовал в битвах, проводя атаки вместе с остальными храбрецами. Абу Муджахид отличался щедростью и благородными качествами ещё будучи во Франции, но эти качества ещё более усилились на Земле Ислама. Он никогда не пропускал возможности помочь кому-либо из своих братьев, отдавая лучшее, что мог отдать. В особенности он заботился о вдовах и сиротах, всегда

спрашивал об их положении и помогал им собственными деньгами. Абу Муджахид был очень простым призывающим. Его простая речь притягивала самых юных подростков окраин Парижа. Но он продолжил этот призыв, не упуская возможности призыва ни муджахидов, ни простых мусульман. Он повелевал им добро, удерживал от порицаемого и призывал к следованию за Сунной. Ему не наскучивало разговаривать с продавцом ларька и призывать его к Аллаху и к джихаду на протяжении нескольких часов. Его друзья не раз жаловались, что из-за этого они опаздывают в дорогу или что они спешат куда-то. Они упрекали его, но он лишь говорил, что когда-то был настолько же далёк от религии, как и эти люди, но Аллах привёл к нему того, кто рассказал ему об Аллахе и призвал к Нему. Он считал, что в благодарность за эту милость, которую ему оказал Аллах, теперь его обязанностью является призыв остальных людей и приложение усилий, чтобы способствовать их становлению на Прямой путь. После пожертвования деньгами на пути Аллаха он пожертвовал своей душой Абу Муджахид участвовал в атаке воинов Исламского Государства, целью которой было снятие блокады с Восточной Гуты у Дамаска. В этой операции атаки велись на аэродромы Син и Думейр, на город Думейр, на теплоэлектростанцию и на другие позиции. Эта известная операция была остановлена по причине того, что сахаваты-вероотступники в Восточном Каламуне выступили на стороне нусейритской армии по совместной договорённости о противодействии этому нападению. Сахаваты тогда

P

NR

51

атаковали пути снабжения муджахидов в этой местности. Абу Муджахид вместе с братьями участвовал в атаке на район теплоэлектростанции к юго-востоку от Дамаска. Во время нападения по их позиции нанёс удар танк нусейритской армии, в результате чего Абу Муджахид получил тяжёлые ранения в голову и руку. Он потерял сознание, а когда проснулся, понял, что он лишился правой руки, которую пришлось ампутировать в результате детонации разрывного снаряда перед его лицом. Его перевезли в тыл для лечения, но несмотря на это происшествие, Аллах спас его жизнь. Ампутированная рука для него не стала причиной отдаления от джихада на Пути Аллаха или от того, чтобы он, как и раньше жертвовал всем, что необходимо для достижения довольства Аллаха. На протяжении всего периода выздоровления он ждал, когда он сможет снова вернуться на поля джихада. Он попросил братьев не ставить его ни на какие административные должности, которые могли бы подойти для его состояния здоровья и настойчиво ждал, когда при первой возможности он снова сможет выйти в битвы. Для того, чтобы сражаться одной рукой, он поменял свой автомат советского производства на более лёгкий американский, который имел меньший размер. Как-то он узнал, что братья готовятся для нападения на позиции сахаватов-вероотступников в Восточном Каламуне. Он сразу же подготовился и выехал к своему отряду ничего об этом не сказав своим друзьям, чтобы они ни коим образом не задержали его от участия в бою, сетуя на его состояние здоровья или не сказали, что он им необходим в какой-то другой работе. Воины Исламского Государства наносили удары по муртадам и захватывали их позиции на горе Батра, прокладывая путь к их ключевым позициям в Восточном Каламуне. Когда Абу Муджахид добрался до своих бойцов и направился к линии фронта, он отказался оставаться на задних рядах. Вместе с ним был другой брат мухаджир с южной части Франции, его звали Абу Ихсан. Они познакомились на полях сражений, и так как они были сильно похожи друг на друга, их души сблизились. Те, кто знали Абу Ихсана, описывали его теми же качествами, которыми описывали Абу Муджахида. Он также был смел, обладал лучшими мужскими качествами, всегда старался помогать мусульманам и тратил всё, что у него было для поддержки этой религии, стремясь к довольству Господа миров. 52

ИСТОРИЯ ШАХИДА

Как это было ему свойственно, Абу Муджахид всегда старался заботиться о безопасности и потому отказался идти той же дорогой, которой пошли остальные муджахиды. Их дорога легко просматривалась врагами, простреливалась снайперами и тяжёлым вооружением. Он же пошёл более извилистым путем, который не просматривался муртадами. Он добрался до первых рядов, где группа муджахидов обстреливала муртадов из тяжёлых пулемётов, установленных на машине, которая стояла на верхушке холма. Сразу же по прибытию Абу Муджахид и Абу Ихсан укрылись за этим холмом. Муртады попытались попасть по обстреливающей их машине управляемой ракетой. Но выстрел был неточным, и ракета упала за сопкой, на которой стояла машина. Ракета, не попавшая в свою основную цель, упала прямо под ногами Абу Муджахида и Абу Ихсана. Осколки ракеты попали в их тела, в результате чего они сразу стали шахидами. Да примет их Аллах! Весть о его шахаде дошла до его семьи и братьев, которые попросили у Аллаха принять его шахаду и поведали эти добрые вести остальным братьям во Франции. Об этом также узнали и французские спецслужбы, после чего они объявили в своих СМИ, что Абу Муджахид, да примет Аллах его шахаду, стал шахидом в результате удара французской авиации в то время, когда он подготавливался к новым атакам на крестоносцев во Франции. Абу Муджахид стал шахидом, и мы считаем, что он достиг того, к чему стремился, что он был правдив в отношении своего завета с Аллахом и совершал джихад на пути Всевышнего Аллаха своим имуществом и душою. Мы считаем, что он провёл прибыльную торговлю с Аллахом, и мы просим Его, чтобы он стал одним из тех, кто добился великого успеха. Всевышний сказал: «О те, которые уверовали! Указать ли вам на торговлю, которая спасет вас от мучительных страданий? Веруйте в Аллаха и Его Посланника и сражайтесь на пути Аллаха своим имуществом и своими душами. Так будет лучше для вас, если бы вы только знали. Он простит вам ваши грехи, введет вас в Райские сады, в которых текут реки, и в прекрасные жилища в садах Эдема. Это - великое преуспеяние. Будет еще то, что вы любите: помощь от Аллаха и близкая победа. Сообщи же благую весть верующим!» [Ас-Сафф:10-13].

P

NR

53

54

СТАТЬЯ

О враждующий со всеми общинами куфра, знай свою цену! О муджахид, проявляющий терпение и надеющийся на вознаграждение, эти строки написаны для тебя, дабы тебе было известно, что в действительности ты представляешь для своих врагов и врагов Аллаха. Против тебя собрались общины самых различных наций и крови - как арабы, так и чужеземцы. Так кем же ты являешься, о неприступная гора? Ведь ради тебя в море вышли флотилии крестоносцев, в твоём небе парит авиация кафиров, а на твою землю ступают орды нечестивцев. Кем ты являешься, о гордящийся своей религией и единобожием, чтобы против тебя ополчились все эти полчища и напали на тебя в самом дорогом из того, чем ты владеешь – земле, которая управляется Шариатом Аллаха и которую ты защищаешь? Ты был возвышен Величием, Силой и Шариатом Аллаха, и это именно то, что так взбесило кафиров, завидующих тому, что ты следуешь единобожию. Если бы у тебя была земля, но твоё государство не правило бы по законам Шариата, то они не обратили бы на тебя внимание. Однако твоё единобожие вызывает у них ненависть. Аллах c сказал: «После того как прояснилась им истина, многие из людей Писания из зависти своей хотели бы отвратить вас от веры, когда вы уже приняли ее» [Аль-Бакара:109]. Они стали сражаться с тобой из-за этой отвратительной ненависти к твоей религии, которую ты несёшь в своём сердце и практикуешь своими органами. Всевышний Аллах сказал: «Они не перестанут сражаться с вами, пока не отвратят вас от вашей религии, если только смогут» [Аль-Бакара:217]. Если бы ты владел оружием массового поражения, но у тебя не было этой великой религии, то они оставили бы тебя в покое, также как они оставили в покое страны, которые им владеют или стремятся его заполучить. Однако они знают, что та религия, которая распространяется путём твоего сражения с их тагутами и солдатами, намного опаснее, чем всё их оружие. И по этой причине они не оставят тебя ни на мгновение, и ты не сможешь избежать вражды и сражения с ними. Либо их правление на земле и искушение куфром, который они стремятся распространить, либо власть Аллаха и главенство Его религии! Так будь правдив с Аллахом в своём джихаде, о враждующий со всеми общинами куфра! Страшись

Аллаха и не страшись никого помимо Него, ведь кафиры уже отчаялись покорить твою религию, которая в любом случае победит. Аллах c сказал: «Сегодня неверующие отчаялись в вашей религии. Не бойтесь же их, а бойтесь Меня» [Алю ‘Имран:175]. О чуждый единобожник! Кем бы ты ни был простым воином или амиром, бедным или богатым - ты в любом случае являешься их мишенью. Ведь они атакуют тебя из-за твоей религии. Они знают, что ты воплотил её целиком и полностью, что ты не собираешься верить лишь в одну её часть, оставляя другую, и что ты обязательно с ними встретишься. О проявляющая терпение единобожница, то же касается и тебя! Ведь ты целомудренна, ты являешься причиной увеличения количества муджахидов, ты воспитываешь своих детей на единобожии и рассказываешь им о необходимости ведения джихада с кафирами. Твоя религия и твоя чистота внушают им всё большую ненависть, и потому нет ничего удивительного, если ты лично становишься их целью. Пусть наша борьба с кафирами будет длинной, но успех и победа в конечном итоге останется за богобоязненными. Всевышний Аллах сказал: «Благой конец уготован богобоязненным» [Аль-А’раф:128], а также: «Воистину, Наше войско одержит победу» [Ас-Саффат:173]. Ты достигнешь триумфа посредством победы над кафирами уже в этом мире или же посредством смерти на Пути Аллаха, благодаря чему приобретёшь вечные блага у своего Великодушного Господа. Твои же враги не перестанут пребывать в горе и ненависти, что заставит их тратить всё больше средств и денег для отвращения людей от религии Аллаха. Они будут сражаться оружием и попытаются достичь своего, предлагая блага и красоты этого тленного мира. О величественный и гордый за свою религию! Это время великих сражений, так ступай и не оборачивайся назад! Ты не был создан для этих тленных благ, а только для того, чтобы поклоняться Одному Аллаху и удостоиться Райских Садов! Воплоти в жизнь поклонение Аллаху, устанавливая Его Шариат и выражая неверие в мировые тагутские организации, религии и их сообщества. Соблюдай религию Аллаха со всей гордостью и величием, ведь Аллах предписал ей доминирование над всеми остальными религиями. И по этой причине ты являешься их главной мишенью. Понял ли ты себе цену в глазах своих врагов? Осознаёшь ли ты, что, возможно, ты теряешь время,

P

NR

55

не выполняя своих обязательств, когда кафиры не теряют ни минуты для подготовки к войне с тобой? Осознаёшь ли ты, что не запасаясь орудием богобоязненности, ты нарушаешь собственные права, ведь кафиры для сражения с тобой улучшают своё оружие изо дня в день?

В НИХ ВЫЗЫВАЕТ ГНЕВ ТВОЁ ЕДИНОБОЖИЕ И СОБЛЮДЕНИЕ ТОБОЙ ЗАКОНОВ ШАРИАТА

Осознаёшь ли ты, насколько опасным может быть оставление зикра и дуа, посредством которых ты можешь защитить себя от шайтанов из числа джинов и людей, ведь кафиры подготовили против тебя шпионов, лицемеров, колдунов и шайтанов? Осознаёшь ли ты своё нерадение, посвящая большую часть своего времени этой дунье - тогда как ты должен был бы оставить её своей семье, самому направившись к своему Господу, стремясь к одному из двух благих исходов? Осознаёшь ли ты своё нерадение и свой грех, если ты оставил ряды муджахидов и их сердца, не слушаясь и не подчиняясь своему амиру в благих вещах, не слушаясь и не подчиняясь Аллаху и Его Посланнику g? Ведь тот, кто подчиняется амиру, тот подчиняется Аллаху и Его Посланнику g. Посмотри, как общины кафиров подчиняются своему идолу Америке, и собрались против тебя все вместе! Осознаёшь ли ты, что нерадением также явля56

СТАТЬЯ

ется нежелание получения новых знаний, которые приведут тебя ко Всевышнему Аллаху, и посредством которых ты спасёшь себя и свою семью от Огня? Знай, что настоящим убытком не является потеря просторного жилища, скоростного автомобиля, денег или возможности жениться на красивой женщине. Всевышний Аллах сказал: «Скажи: “Воистину, потерпят убыток те, которые потеряют себя и свои семьи в День воскресения. Воистину, это и есть явный убыток!”» [Аз-Зумар:15]. О единобожник! Знай, что если испытания, которые тебе причиняют кафиры усилятся, и ожесточится осада, а ты не осознаешь свою цену перед врагами этой религии и причину, из-за которой они с тобой сражаются, то ты в опасности скорой сдачи позиций. И тогда ты воплотишь в жизнь их первичную цель - нанесение поражения твоей религии и твоему единобожию, которое ты проявляешь по отношению к Аллаху, Господу миров. Поэтому проси о помощи у Аллаха и не проявляй слабости. Преисполнись богобоязненностью. Это твоё оружие, которое не притупляется, и меч, который не отскакивает. Поминай Аллаха утренним и вечерним зикром и укройся другими стенами, которые защитят тебя от врагов, ведь кто находится под защитой Аллаха, того никто не одолеет. И используй своё время для достижения всего, что может разгневать кафиров, что нанесёт им наиболее болезненные удары, ослабит и заставит потерять дух. Обновляй свой иман и свой таухид, постоянно сражаясь с тагутами и их войском. Пусть это станет твоей привычкой и привычкой твоей семьи. Обучайся и делай благие напоминания своим братьям, наставляя их на истину и терпение при бедах, которые встречаются на этом пути. Отдых настанет в вечном обществе и

ТВОЯ РЕЛИГИЯ ВЕЛИЧЕСТВЕННЕЕ ЧЕМ ЛЮБОЕ ИХ ОРУЖИЕ

благах, которым не будет конца. Место в Раю, уготованное муджахиду величиной с кнут лучше, чем весь этот мир. Так что в таком случае можно сказать о Рае, величина которого равняется величине небес и земли? Знай, что ты направляешься к фитнам и испытаниям, которые сможет перенести только тот, чья вера, убеждённость, терпение и упование на Аллаха окрепли. Имам Ибн Таймия r сказал о джихаде: «В нём (проявляется) вершина упования (на Аллаха) и вершина терпения. И никто из людей так не нуждается в уповании и терпении, как муджахид. Ведь Всевышний сказал: “Тех, которые переселились ради Аллаха после того, как подверглись притеснениям, Мы одарим прекрасным жилищем в этом мире, а вознаграждение в Последней жизни будет еще больше. Если бы они только знали! Это - те, которые проявляют терпение и уповают только на своего Господа” [АнНахль:41, 42], а также: “Муса сказал своему народу: “Просите помощи у Аллаха и терпите. Воистину, земля принадлежит Аллаху. Он дарует ее в наследие тому из Своих рабов, кому пожелает, и благой конец уготован богобоязненным”” [АльА’раф:128]» [Маджму’ аль-фатава]. О враждующий со всеми общинами куфра! Помни о важной вещи, ради которой ты вышел: ты вышел только для того, чтобы довести до полноты поклонение Аллаху c, спасти людей от поклонения тагутам и, с дозволения Аллаха c, вывести их из тьмы к свету. Если ты будешь убит на этом Пути, то это наиболее благородная из смертей, и ты достигнешь высокой степени. И Аллах уготовил тебе

эту степень в Раю только из-за того, что ты проявил вражду к общинам куфра, проявил неверие в их тагутов, уверовал в Аллаха как своего Господа, установил Его Шариат, несмотря на угрозы кафиров, совершал джихад и стремился к шахаде самым ясным образом. Тем самым ты подтверждал правдивость своего единобожия ко Всевышнему Аллаху и неверия в ложные объекты поклонения. А самое ценное, что раб может отдать своему Господу e это свою жизнь и имущество. Имам Ибн Таймия r сказал: «Наиболее высокие степени искренности — это передача своей жизни и имущества Тому, Кому ты поклоняешься, как об этом сказал Аллах: “Воистину, Аллах купил у верующих их души и имущество в обмен на Рай. Они сражаются на пути Аллаха, убивая и погибая” [Ат-Тауба:111]. Рай – это название места, в котором находятся все блага. Самое высшее из них - это возможность лицезреть Аллаха и всё, что меньше этого. Любые блага, которые желают души и чем наслаждаются глаза. Это могут быть нам уже известные вещи, а также ещё не известные, как об этом сказано в Словах Всевышнего Аллаха, приведённых Пророком g: “Я приготовил для Своих праведных рабов то, что не видели глаза, о чём не слышали уши, и о чём даже не помышляло человеческое сердце”» [Маджму’ аль-фатава].

P

NR

57

58

СТАТЬЯ

P

NR

59

iÇiNDEKiLER

EY MUVAHHIDLER! SEVININ! VALLAHI BIZ BU CIHADIMIZDA RUMIYE’NIN (ROMA) ZEYTIN AĞAÇLARI ALTINA VARMAYANA KADAR DINLENMEYECEĞIZ. EBU HAMZA EL-MUHACİR r

SAYI 11 - ŞEVVAL 1438

04 06 12 16 24 30 36 48 52 62 12

BAŞLARKEN

YA MÜŞRIKLERI ORTADAN KALDIRACAĞIZ YA DA BUNUN UĞRUNDA ÖLECEĞIZ MAKALE

MÜCAHİDLERE ÖNEMLİ NASİHATLER: BÖLÜM 1 KADINLAR İÇİN

ALLAH’A YOLCULUĞUMUZ RÖPORTAJ

MUSUL’UN DIVANU’L CUND EMIRI ILE RÖPORTAJ ÖZEL MAKALE

MÜ’MINLER GÖRÜNCE

DÜŞMAN

BIRLIKLERINI

MAKALE

12 iMAMCI RAFIZiLER BÖLÜM 5 KAPAK KONUSU

GANIMET, FEY VE IHTITABIN HÜKMÜ HABERLER

ASKERİ VE İSTİHBARAT OPERASYONLARI ŞEHIDLER

MÜ’MİNLER ARASINDA ÖYLE ERKEKLER VARDIR Ki MAKALE

EY MILLETLERE KARŞI KOYAN! KADRINI BIL!

36

62

Rafıziler, zırhlı araçlarını ve ağır tanklarını uzun; neredeyse sonu gözükmeyen konvoylarda sergileye sergileye Musul savaşına giriştiler. Ve sayılı günlerde savaşı sonuca bağlayacaklarına dair vaadde bulundular.

4

ÖZEL MAKALE BAŞLARKEN

İşte Allah’ın lütfuyla ezici çatışmaların üzerinden sekiz ay geçti. Rafızilerin konvoyları, sabırlı, murabıt hilafet askerlerinin ellerinde yok edildi, birlikleri ve sancakları bitip tükendi. Savaştan kaçanlarını da haçlı efendileri bombardıman ve öldürme ile takip ediyor. Buna rağmen müşrikler hala dostlarına sayılı günlerde savaşı sonuca bağlayacaklarına dair vaadlerde bulunuyorlar. Allah, Musul mücahidlerini, emirlerini ve askerlerini, İslam ve Müslümanlar adına tüm hayırlarla mükafatlandırsın. Öyle ki; tarihte görülmüş savaşların en sert ve en büyüklerinden birine girdiler. Tüm dünyaya günümüzde benzeri çok az görülebilecek türden sebat örneği sundular. Dinlerinde alçaklığı kabul etmediler. Düşmanlarına teslim olmadılar. Hiçbir toprak parçasını müşriklerin vücut parçaları ve kanlarıyla doldurmadan bırakmadılar. Öyle ki; ilerleme ile, kolay zafer ile sevinemesinler. Bu aynı şekilde her mekandaki tevhid ehlinin adetidir. Onların sebat ve cesaretlerinin kıssaları da bunlardan pek uzak değildir. İşte Sirte, Felluce, El-Bab savaşları ve diğer unutulmaz savaşlar; hepsi de onların (mücahidlerin) sözlerinin doğruluğuna ve fiillerinin güzelliğine şahiddir. Her kim Allah’ı ve Resulünü, iman edenleri dost edinirse şüphesiz Allah’ın ordusu galip olandır. Bugün, Rakka şehrinde gün, cephelere sımsıkı sarılıp dinleri uğrunda kanlarını ve canlarını feda ederek, Allah’a verdikleri ahdi yerine getirerek -ki onlardan her biri mevziinde şöyle demektedir: “Allahu Teala bugün ne yapacağımı görecek”- , düşmanlarıyla ilk saflarda karşılaşıp karşılaşma sırasında Rablerine kavuşana kadar yüzlerini çevirmeksizin -ki Allah c onlara gülmüş ve onlardan razı olmuştur- alemlerin Rabbinin rızasını kazanmak için kardeşleriyle yarışmada ve cennette yüksek dereceleri talep etmede tevhid ehlinin ve hilafet askerlerinin günüdür. Mürtedler kendilerine karşı korku ve ürküntüyle gelmişlerdir. Onlar yakinen bilmektedirler ki; bu savaş, hilafet askerlerine karşı daha önce giriştikleri savaşların hiçbiri gibi değildir. Bu nedenle de bu savaş için diğerlerinden hiçbirine yapmadıkları hazırlığı yaptılar. Haçlı komutanları onları zararlar ne kadar olsa da, zaman ne kadar uzasa da savaşı sürdürmeye hazırlamak için kendilerine bu savaşın

kolay olmayacağını, sonuca bağlanmasının yakın olmadığını hatırlatmaktadırlar. Ancak haçlılar ve mürted dostları yakinen biliyorlar ki, dünyada hiçbir ordu, hasarları, telafi gücünden daha büyük, çekişme ve tahammül gücünden daha uzun olan bir savaşı sürdüremez. Eğer sürdürebilecek olsaydı, Haçlı Amerikan Ordusu, mücahidlerin elinden başına gelenlerden, maruz kaldıkları; krizlerin vurduğu ekonomisiyle, yerle bir olan heybetiyle, yüksek masrafları nedeniyle değiştirmek zorunda kaldığı stratejisiyle devletlerinin tümünü tehdit eder, hal alan büyük yıpranmanın hacmini liderlerinin farketmelerinin ardından gerisin geri dönüp Irak’tan çıkmazdı. Haçlıların ve mürted dostlarının korkularının en büyük sebeplerinden biri, kuvvetlerinin hacmini çok iyi biliyor, PKK’nın az sayısı, haçlı hazinesine çok pahalıya mal olan silahlandırılması, kendilerini kötü bir eğitimin ardından savaş cephelerine atmak için sokaklardan yakaladıkları mürted askerlerinin -Allah’ın izniyle- Musul gibi şiddetli bir savaşa tahammül edemeyeceklerini, Rafızilerin bu (Musul) savaşta üstlendikleri büyük masrafların basit bir kısmını bile üstlenemeyeceklerini, kayıpları telafi etmelerine yardımcı olacak ya da var olanı destekleyecek büyük gizli bir enerjilerinin olmadığını idrak ediyor olmalarıdır. Zira onları Menbic savaşında gördük. Allah, olacağı olan bir işi takdir etmeseydi, çatışmalardan sadece iki ay sonra neredeyse parçalanacaklardı. Mevkiileri ne olursa olsun Rakka şehrindeki tüm mücahidlerin üzerine düşen; bu savaşın, yüce Allah’ı inkar ettikleri, Allah’ın dinine karşı savaştıkları ve onlarla olan uzun bir hesabı nihai olarak kapatmaları için mürtedlerin yok edilme sahası olacağını hesaplarına katmaları gerekir. Bu savaş, birimizden biri diğerini yok etmeden son bulmayacak. Ya Allah’ın gücü ve kuvvetiyle onları yok edeceğiz ve böylece hem dünyayı hem de ahireti kaybedecekler. Ya da bu uğurda öleceğiz ve dini üzerine sabit, düşmanlarına karşı savaşır halde Allah’a kavuşup Uhdud Ashabı’nın kazandığı gibi kazanacağız. Ahiret; sonsuzluk yurdunu kazanacağız. Onlarla aramızda üçüncü bir seçenek yok. Allah, kendisine yardım edene yardım eder. Allah Kaviy, Aziz olandır.

Rumiyah

5

6

MAKALE

“Gevşemeyin, üzülmeyin; eğer iman etmişseniz en üstün olan sizlersiniz. Eğer siz (Uhud’da) bir acıya uğradınızsa, (Bedir’de de düşmanınız olan) o kavim de benzer bir acıya uğramıştır. O günleri biz insanlar arasında döndürür dururuz (zaferi bazen bir topluma, bazen öteki topluma nasip ederiz.) Ta ki Allah, iman edenleri ortaya çıkarsın ve aranızdan şahidler edinsin. Allah zalimleri sevmez.” [Al-i İmran, 139-140] Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur. O’ndan yardım ister ve O’na istiğfar ederiz. Nefislerimizin şerrinden, amellerimizin kötülüğünden Allah’a sığınırız. Allah her kimi hidayete erdirirse onu saptıracak yoktur. Kimi de saptırırsa ona hidayet verecek yoktur. Şehadet ederim ki, Allah’tan başka ilah yoktur. O tektir; hiçbir ortağı yoktur ve Muhammed, O’nun kulu ve resulüdür. Mesajı tebliğ etmiş, emaneti yerine getirmiş, ümmete nasihat etmiş ve ümmeti gecesi gündüz gibi apaçık bir yol üzerine bırakmıştır ve o yoldan ancak helak olan sapar. “Ey iman edenler, Allah’tan nasıl korkupsakınmak gerekiyorsa öylece korkup-sakının ve ancak Müslümanlar olarak can verin.” [Al-i İmran, 102] “Ey insanlar! Sizi tek bir nefisten yaratan, ondan eşini yaratan ve her ikisinden birçok erkek ve kadın türetip-yayan Rabbinizden korkup-sakının. Ve (yine) kendisiyle, birbirinizle dilekleştiğiniz Allah’tan ve akrabalık (bağlarını koparmak) tan sakının. Şüphesiz Allah, sizin üzerinizde gözeticidir.” [Nisa, 1] “Ey iman edenler, Allah’tan sakının ve sözü doğru söyleyin. Ki O ( Allah), amellerinizi ıslah etsin ve günahlarınızı bağışlasın. Kim Allah’a ve elçisine itaat ederse, artık o en büyük kurtuluşla kurtulmuştur.” [Ahzab, 70-71] Ve sonra: Tarih tekerrür ediyor. Geçen asırlar boyunca olayların mantığı değişmiyor. Değişen sadece şahıslar. Oyuncular değişiyor, araçlar gelişiyor. Ancak olayların sahnesi sabit ve çatışma kıssası tek! Hak, batılla çatışıyor. İslam, küfre karşı savaşıyor, cahiliyet ve nifak gözetlemede. Zayıflar boyun eğiyor. Değneği ortasından tutuyorlar. Ümmetlerine mensuplar ancak dünyalarını tercih ediyorlar. Gürültünün durulmasını ve savaşın bitmesini bekliyorlar ki, güçlünün yanında

dursunlar ve galip olanın gemisine binsinler. Yaptıkları ne de kötüdür! Kırılma döneminde sancağı taşıyan, ar döneminde başları kaldırtan, sadece Rabbanilerdir. Onlar, El-Habir, El-Basir olana, müjdeleyici ve uyarıcı olan Nebi’yi g örnek alarak giderken gayretleri artmaktadır. Onlar öyle gariplerdir ki, yüzlerine yalnızlık rüzgârının esintisi dokunur. Çıplak ayakları kızgın çölde düşmanlık ateşiyle kanar. Yüzlerine kapılar kapatılır. Onlar da göğün kapılarına doğru yol tutarlar. Ve kendilerine cennetlerin rahatlığından; kalpleri yaşatacak olan ihsan edilir. İmanın mutluluğu onların içine işlemiştir. İçlerinden hiçbiri, tüm dünya kendilerini tek bir yaydan vursa bile dinleri için öfkelenme adına dönmez. Ümmetim! Öyle ki bardak taştı, iş haddini aştı, zalimler de sınırlarını aştı, topraklarımızı bağiyler gaspettiler. Kurtlar, hatta köpekler bize karşı cesaret buldular… İnsanlar labirent çölünün serabında bir çözüm arıyorlar. Oysa çözüm elleri arasında; ellerinde… Çözüm Allah yolunda cihaddır! Bunlar, bu mübarek yolda daha önce gelmiş geçmiş din cihadının imamlarının vasiyetleridir. Küçük değişiklikler yapmak suretiyle; hem kendim, hem de mücahid kardeşlerim için bir hatırlatma olması, sebata teşvik etmesi, prensipler ve sabiteler üzerine sabırlaşmaya davet adına bu tavsiyeleri toparladım. Ey mücahidler! Ben sizin adınıza düşmanınızın çokluğundan da, silahlarının üstünlüğünden de, şer güçlerinin size karşı birleşip toplanmasından da, yeryüzünün dört bir yanındaki Müslüman kardeşlerinizin sizi yüzüstü bırakmasından da korkmuyorum. Ancak ben, sizin adınıza kendi nefislerinizden korkuyorum. Sizlere gevşeme, zayıflık, yılgınlık ve masiyetlerin çokluğunun isabet etmesinden korkuyorum. Uhud günü olanlarda sizlere bir öğüt ve hatırlatma vardır. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Nihayet sevdiğiniz şeyi (zaferi) size gösterdikten sonra, za’f gösterdiniz. (Peygamber’in verdiği) emir konusunda tartıştınız ve emre karşı geldiniz. İçinizden dünyayı isteyenler de vardı, ahireti isteyenler de. Sonra Allah, denemek için sizi onlardan (onları mağlup etmekten) alıkoydu. Ve andolsun sizi bağışladı. Zaten Allah, mü’minlere karşı çok lütufkârdır.” [Al-i İmran, 152]

Rumiyah

7

İbn-i Kesir şöyle demiştir: “Günün başında zafer ve galibiyet İslam’ındı. Ancak okçuların isyanı hasıl olup da bazı savaşçıların gözü yılınca, sebat ve itaat şartına bağlı olan Allah’ın yardım vaadi gecikti.” (Allah ona rahmet etsin; sözü burada bitti). Savaş sırasında ilginç sahneler ortaya çıktı.

ALLAH’IN EMRINI TERKEDEN KULLARI NE KADAR DEĞERSIZDIR

Bunlardan biri; düşman, Müslümanların üç katından fazlaydı. Buna rağmen Allah, günün başında Müslümanlara yardım etti. İsyan ettiklerinde ise günün sonunda kendilerinin aleyhine çevirdi. Cabir h şöyle demiştir: Uhud günü insanlar Nebi’nin g etrafından dağıldılar. Kendisiyle birlikte ensardan 11 adam ve Talha kaldı.” Enes h hadisinde şöyle dediği geçer: “Enes ibnu’n-Nadr Uhud harbine katıldı, orada insanlar bozulunca (dağılınca): - Yâ Allah, şunların, yani Müslümanların yaptıkları bozgun­c uluktan Sana karşı özür beyân edip kabulünü isterim. Şu müşrikle­rin yaptıkları cinayetlerden de Sana sığınırım, dedi.” Ebu’d Derda, Kıbrıs Adası’nın fethinden, Kıbrıs halkının ve fırkalarının ağlayışını gördükten sonra oturup ağladı. Kendisine; Allah’ın İslam’ı izzetli kıldığı bir günde seni ağlatan nedir ey Ebu’d Derda, dendi. O şöyle dedi: Vay size! Allah’ın emrini terketmiş olanlar Allah katında ne kadar da değersizdir. Oysa onlar üstün ve galip bir 8

MAKALE

ümmettiler. Allah’ın emrini terkettiler de halleri gördüğünüz gibi oldu.” Ey mücahidler! Allah’ın yardımı gecikebilir. Saflarınızda yenilgiler ve yaralanmalar olabilir. Bu garip bir şey değildir. Aksine bu, sizden önce gelip geçenlerde uyguladığı kanunudur ve sen Allah’ın kanununda bir değişiklik bu la ma z sı n. Hırakliyus, Ebû Sufyân’a: “O’nunla muharebeniz nasıldır, diye sana sordum. Sen: Aramızda harb dönüşümlüdür (bazen O bize galip gelir, bazen de biz O’na galip geliriz) dedin. İşte resuller böyle denenirler. Sonra da akıbet onların lehine olur, dem i ş t i r.” Savaşınızda kendisiyle imtihan olduğunuz en büyük şey sabır ve yakindir. Yakin: Allah’ın vaadini yerine getireceği, bir dönem sonra bile olsa askerlerine ve hizbine yardım edip zafer vereceğidir. Sabır: Zorluklarda gösterilir. Zafer, sabırladır. Ferahlığa kavuşmak üzüntüyledir, zorlukla bir kolaylık vardır. Bir adam Şafii’ye sorarak şöyle dedi: “Ey Ebu Abdullah! Hangisi bir kişi için daha faziletlidir: Temkini elde etmesi mi, imtihan edilmesi mi? Şafii şöyle dedi: “Kişi imtihan edilmeden temkin yani güç ve otorite sahibi kılınmaz.” Öyle ki; Allah, Nuh, İbrahim, Musa, İsa ve Muhammed’i p imtihan etmiştir. Sabrettiklerinde de onlara temkini nasip etmiştir. Hiç kimse acıdan kurtulabileceğini kesinlikle sanmasın. Düşmanın sayısına ve donanımına bakıp Allah’ın vaadini unutarak Allah hakkında kötü zanda bulunan yanılır. “Allah yazmıştır: ‘Andolsun ki; ben galip geleceğim ve elçilerim de galip gelecektir.’” [Mücadele, 21]

AHZAB FITNESI TARIH BOYUNCA TEKKERÜR EDIYOR VE BAZI INSANLARIN IMANLARININ KAYBETMESINE SEBEP OLUYOR.

“Kim Allah’ı, Resulü’nü ve iman edenleri dost (veli) edinirse, hiç şüphe yok, galip gelecek olanlar, Allah’ın taraftarlarıdır.” [Maide, 56] “İman edenlere yardım etmek ise, bizim üzerimizde bir haktır.” [Rum, 47] “Allah, içinizden iman edenlere ve salih amellerde bulunanlara va’detmiştir: Hiç şüphesiz onlardan öncekileri nasıl ‘güç ve iktidar sahibi’ kıldıysa, onları da yeryüzünde ‘güç ve iktidar sahibi’ kılacak, kendileri için seçip beğendiği dinlerini kendilerine yerleşik kılıp sağlamlaştıracak ve onları korkularından sonra güvenliğe çevirecektir.” [Nur, 55] Bu (vaad şartı), öncelikle şunların şart koşulmasına bağlıdır: Eman, ihlas, salih amel. Sonra zafer, temkin, yeryüzünde güç ve iktidar sahibi kılma: “(Bu,) Allah’ın va’didir. Allah, va’dinden dönmez.” [Zümer, 20] Fi Zilali’l Kur’an’ın müellifinin, Allahu Teala’nın “Nice küçük topluluk, daha çok olan bir topluluğa Allah’ın izniyle galip gelmiştir; Allah sabredenlerle beraberdir” [Bakara, 249] ayeti hakkında yorum olarak söylediği şu söz ne kadar da güzeldir: “Bu, Allah’a kavuşacaklarına kesin olarak inananların hisleri hakkında kaidedir. Kural; mü’min grubun az olmasıdır. Çünkü zor merdiveni çıkıp elenmişlik ve seçilmişlik hizbine ulaşan onlardır. Ancak galip olan da bu grup olur. Çünkü güçlü kaynakla bağlantılıdır ve galip gücü temsil etmektedir ki; o güç, emrinde galip olan Allah’ın gücüdür. O, kullarının üstünde yegâne kudret ve tasarruf sahibidir. Zorbaları parçalayan, zalimleri rüsvay eden, kibirlileri yenendir.” Ey mücahidler! Vallahi sizler, yüzüstü bırakanların, asılsız haberler yayan ve işe sadece maddi bakışla bakan,

(İslam Devleti karşıtı) grupların kazandığı ve mücahidlerin kaçtığı yönünde yayınladıkları haberler aracılığıyla Batı, Arap ve yardakçılarının medyalarının kendilerini korkuttuklarının dediğinin aksine gıbta edilecek bir haldesiniz. Savaş, sayı ve donanımla da zafer ve üstünlükle de ölçülmez. Bunun da onun da olması gerekir ki ardından; bir zaman sonra bile olsa zafer ve temkin gelsin. Şeyhu’l İslam (Allah ona rahmet etsin) -kendi döneminde Tatarlardan, münafıklardan ve diğerlerinden grupların Müslümanlara karşı hizipleşmesini vasfederken- şöyle diyor: Bu fitnede insanlar üç gruba ayrıldılar: 1-Taifetu’l Mansura: Bunlar o bozguncu kavme karşı cihad edenlerdir. 2-Muhalif Taife: Bunlar o bozguncu kavim ve kendisini İslam’a nispet ettiği halde onların yanında duran aklını yitirmişlerdir. 3-Yüzüstü Bırakan Taife: Bunlar, İslamları sahih olsa bile cihadlarından geri kalanlardır. Kişi; taifetu’l mansura’dan mı, yoksa yüzüstü bırakanlar taifesinden mi, yoksa muhalif taifeden mi olduğuna bakmalıdır. Zira dördüncü bir kısım yoktur. Bilin ki; cihadda hem dünyanın hem de ahiretin hayrı ve ahiretin sevabının güzelliği vardır. Her kim ölür ya da öldürülürse (Allah’ın izni ile) cennete gidecektir. Nebi g şöyle buyurmuştur: “Şehide altı haslet verilir: Akan ilk kan damlasıyla bağışlanır, cennetteki yerini görür, imandan bir elbise giydirilir, yetmiş iki huriyle evlendirilir, kabir fitnesinden korunur ve en büyük korkudan emin (güvende) olurlar.”

Rumiyah

9

Allah Resulü g şöyle buyurmuştur: “Cennette yüz derece (mertebe) vardır. Her bir derecenin arası gökle yer arası kadardır. Allahu Teala bunları, yolundaki mücahidler için hazırlamıştır. Bu, cennette cihad ehli için elli bin sene yüksekliktir…” Şeyhu’l İslam şöyle dedi: “Aynı şekilde alimler -bildiğim kadarıyla- şunun üzerinde ittifak etmişlerdir: Gönüllü yapılan salih ameller arasında cihaddan daha efdali yoktur ve o, hacdan da oruçtan da, nafile namazdan da daha efdaldir. Ribat tutmak, Mekke’nin, Medine’nin, Kudüs’ün civarında olmaktan daha efdaldir… Hatta Ebu Hureyre h şöyle demiştir: “Allah yolunda bir gece ribat tutmak benim için kadir gecesine haceru’l esvedde denk gelmekten daha sevimlidir.” Bir gece ribat tutmayı, gecelerin en hayırlısını en hayırlı yerde geçirmeye tercih etmiştir…” Şu sözüne kadar: “Bilin ki; zafer mü’minlerin, güzel son muttakilerindir. Allah kesinlikle kendisinden sakınan ve muhsin olanlarladır. Bu kavim -yani düşmanlar- zelil ve eziktir. Allah c, onlara karşı bizim yardımcımız, bizim adımıza onlardan intikam alıcıdır. Güç ve kuvvet ancak Yüce Allahu Teala iledir. Allahu Teala’nın yardımı ve güzel sonla müjdelenin: “Gevşemeyin, üzülmeyin; eğer (gerçekten) iman etmişseniz en üstün olan sizlersiniz.” [Al-i İmran, 139] Âlemlerin Rabbi Allah’a hamdolsun ki, bundan kesin emin olduk ve te’kid ettik. Sonra şöyle dedi (Allah ona rahmet etsin): Allah sizi ıslah etsin; bilin ki, Allah’ın kendisi için hayır istediği kişilere en büyük nimetlerinden birisi,

kendisini dinini yenilediği ve Müslümanların şiarlarını, mü’minlerin ve mücahidlerin hallerini yaşattığı bu vakte kadar yaşatmasıdır. Ta ki; kendisinden önce gelip geçen muhacir ve ensara benzesin. Kim bu dönemde bunu yaparsa, ihsanla onlara tabi olan; Allah’ın kendilerinden razı olduğu, kendilerinin de Allah’tan razı olduklarından; kendilerine içinde sonsuz kalıcı oldukları ve büyük bir kazanç olan; altlarından ırmaklar akan cennetler hazırladıklarından olur. Mü’minlerin, hakikatinde Allah’tan büyük, değerli bir hediye olan zorluk-sıkıntı, gerçeğinde büyük bir nimet olan bu fitne için Allahu Teala’ya şükretmeleri gerekir. Vallahi eğer Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali ve diğerleri gibi muhacir ve ensarın öne geçen ilkleri şu zamanda yaşıyor olsalardı en efdal amelleri bu suçlu kavme karşı cihad etmek olurdu. Bu gibi gazveleri ancak ticaretinde hüsrana uğrayan, kendini küçük düşüren, dünya ve ahirette büyük bir paydan mahrum bırakılanlar kaçırır. Hasta, fakir, görme özürlü ve diğerleri gibi; Allahu Teala’nın kendilerini mazur kıldığı kimseler hariç.” Allah ona rahmet etsin sözü burada bitti. Allah ona rahmet etsin şöyle diyor: “Bunun zirvesi, Allah yolunda cihaddır. Bu, Allah ve Resulü’nün sevdiği şeylerin en üstünüdür. Bunu ayıplayanlar da pek çoktur. Öyle ki; kendilerinde iman olan insanlardan birçoğu bunu kerih görürler. Her ne kadar yaptıkları şey nifaktan bile olsa, bu kişiler ya yüzüstü bırakan, bu konuda azimleri ve iradeleri eksiltenlerdir ya da söylentiler yayıp buna güç ve kudret yetirebilmeyi zayıflatanlardır. Allah ona rahmet etsin sözü burada bitti.

ALLAH YOLUNDA BIR GECE RIBAT TUTMAK, KADIR GESESINDE HACERUL ESVED’DE GEÇIRMEKTEN DAHA HAYIRLIDIR.

10

MAKALE

Rumiyah

11

Dürüst ve yalancının, salih olanla fasık olanın, mü’minle münafığın, sabit ve sağlam olanlarla ümidi kesen umutsuzların da cennete rağbetleri kalplerinin derinliklerinde olanlarla sadece dillerinin ucunda olanların da arasının seçilip ayrılmasının vakti geldi. Allah’tan bizleri zaferi görmek için sonuna kadar sabit kalanlardan kılmasını ya da makbul bir şehadetle rızıklandırmasını diliyoruz. Allah’ın lütfuyla İslam Devleti’nde sabit kalan, sabırlı, direnen kızkardeşlerimi bana kulak vermeye çağırıyorum. Zira ben inanıyorum ki, hatırlatma ve ıslaha çok fazla ihtiyacımız vardır. Allah’tan hepinize rahmetinden yağdırmasını, bu 12

KADINLAR İÇİN

sözlerin faydalı olmasını ve bizler için daha hayırlı olan için dönüşüm noktası kılmasını diliyoruz. Onlar benim sevgili kızkardeşlerim ki; ben onlarla birlikte Allah’a yolculuktayım. Bırakın niyetlerimizi temizleyelim, amellerimizi ıslah edelim. Önümüzde bizi şiddetli sıkıntılar ve imtihanlar dönemi ve iman ve küfür arasında kızgın savaşlar dönemi beklemektedir. Ardından ise inşaAllah, Allah’ın şu ayetlerinde vadettiği gibi kolaylık gelecektir: “Artık şüphe yok ki, her güçlükle beraber bir de kolaylık var. Şüphe yok ki, her güçlükle beraber bir de kolaylık var.” [İnşirah, 5-6]. “Ve hiç şüphesiz; bizim ordularımız, üstün gelecek olanlar onlardır.” [Saffat, 173] Soru ise şu: Bizler buna hazır mıyız? Nefislerimiz, Allah yolunda fedakârlık için hazır mı? Kalplerimiz, iman dışında her şeyden boşaltıldı mı? Bizler bu yolda devam etmeye güç yetirebilir miyiz? Bizler sabit, sağlam kalmaya ve Sahabenin (Allah onlardan razı olsun) Uhud Savaşı’ndan sonra dedikleri gibi demeye hazır mıyız: “Onlar öyle kimselerdir ki, halk kendilerine, ‘İnsanlar size karşı ordu toplamışlar, onlardan korkun’ dediklerinde, bu söz onların imanını artırdı ve ‘Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!’ dediler.” [Al-i İmran, 173] Onlar böyle dediler çünkü Allah ve Resulü’ne iman ettiler. Allah’a ve desteğine güvenleri, yakinleri vardı. Çünkü onlar işlerini Allah’a havale ettiler, Allah ve Resulü için halis kıldılar. Allah’ın rızasını kazanmak için feda etmedikleri bir şey kaldı mı? Allah yolunda geçebilecekleri; dikenlerle dolu ne yol varsa ondan gönüllü olarak geçtiler. Allah’a ve Resulüne velalarını izhar etmek için müşrik akrabalarının kafalarını kesmekten daha efdal bir yol olmadığı vakit, onu da yaptılar. Allah’ı ve Resulü’nü sevdikleri sözü diğer tüm sözlerinden daha fazlaydı ve bu imanları, takvaları, fedakarlıkları ve arzularında da tasalarında da kendini göstermiştir. Allah’a özlemleri onların ahiretten başka bir şey istemediklerini ortaya koymuştur. Ve Allah onların hepsinden razı olmuş, bizlere de onların kazandığı gibi ecir kazanalım diye onlara lütfettiği gibisinden kuvvet, iman ve takva kılmıştır. Ey sevgili kızkardeşlerim! Bizim rolümüz ve sorumluluklarımız bitmedi. Aksine sayı ve önem olarak daha da arttı. Bizim nefislerimizi ıslah etmemiz, gaflet uykusundan, hedeflerimizin vakıasına doğru uyanmamız gerekir. Vaciplerimizi ve rolümüzü özenle yerine getirip önceliği dünyaya değil ahirete verelim. Müslüman kadınlar olarak

üzerimize düşen görevleri bilinçli ve dikkatlice yerine getirmemiz gerekir. Bu görevlerde gevşeklik ise ancak helakımıza yol açar. Bizim görevimiz, tasavvur ettiğimizden daha büyüktür. Allah bizleri mücahidlerin eşleri, kızkardeşleri, anneleri olarak seçmekle bizlere ikramda bulunmuştur. Hal böyle iken maddi-dünyevi hayatla meşgul olmamız -ne yazık ki çoğumuz bu haldedir- yakışır mı? Kendimizi hazırlamak için vakit sınırlı. Üzerimizden tembellik toprağını atmamız, dünya zincirlerini kırmamız gerekir. Uzun süre önce, dünyanın bize sunduğu en hayırlı şeyleri terketmedik mi? Hicret için ilk adımı attığımızda bizim için en sevimli olan insanları terketmedik mi? Peki neden kalplerimizi dünyadan temizledikten sonra bazılarımız şeytanın tuzağına düşüyor? O kadar ki; kalplerimiz kirlendi, yeniden dünyaya bağlandı. Yemek, içecek, koğuculuk, boş söz ve maddi hedefler en büyük tasamız oldu. Burada kızkardeşlerden bazılarının, Halid bin Velid, Abdullah bin Zübeyr gibileri örnek alsınlar diye önceliklerini mücahid eşlerine destek ve evlatlarını yetiştirmek kılmak yerine dünya peşinde koştuklarını görmek bizi ne kadar da üzmektedir. Allah c şöyle buyuruyor: “Siz, insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz; maruf (iyi ve İslam’a uygun) olanı emreder, münker olandan sakındırır ve Allah’a iman edersiniz.” [Al-i İmran, 110]. Ancak kaç kadın, şehid olan -inşallah- eşine aşırı sevgisinden ötürü Allah yolunda bir kez daha evlenmeyi reddederek küfür yurduna döndü. Oysa kıyamet günü herkes ‘nefsim’, ‘nefsim’ diyecek. O gün ne kadın kocasını önemseyecek, ne de koca karısını. O halde neden hevalarımızın fiillerimizi yönetmesine izin veriyoruz? Allah’ın c şu kavlini derince düşünmeli değil miyiz: “Şimdi sen, kendi hevasını ilah edinen kimseyi gördün mü?” [Casiye, 23]. İçimizden mahremi olmayan niceleri kendisinden sorumlu olan ve itaat etmesi gereken kişilere itaat etmiyorlar. Oysa Allah bize bunu emretmiş ve şöyle buyurmuştur: “Ey iman edenler, Allah’a itaat edin; Resule itaat edin ve sizden olan emir sahiplerine de.” [Nisa, 59] İçimizden niceleri, sırf ümmete büyük faydaları olan çok eşlilik sünnetini uygulamak istediği için eşine hayatı zehir ediyor. Allah c şöyle buyurduğu halde bunu yine de yapıyor: “Ey iman edenler, hepiniz topluca İslam’a girin ve şeytanın adımlarını izlemeyin.” [Bakara, 208]. İçimizden niceleri şiddetli kıskançlığı nedeniyle eşinin diğer hanımı ile eşinin arasını bozmada şeytana yardım

Rumiyah

13

etti. Allahu Teala’nın şöyle buyurduğunu unuttuk mu: “Kim, güzel bir aracılıkla aracılıkta (şefaatte) bulunursa, ondan kendisine bir hisse vardır; kim kötü bir aracılıkla aracılıkta bulunursa, ondan da kendisine bir pay vardır. Allah her şeyin üzerinde koruyucudur.” [Nisa, 85] İçimizde hiçbir ihtiyacı bulunmadığı halde sırf tek derdi dünyanın peşinden koşmak olduğu için defalarca evinden çıkıp duranlar var. Oysa Allah c bizlere evlerimizde kalmamızı emrediyor: “Evlerinizde vakarla-oturun, önceki cahiliye dönemi kadınlarının açılıp saçıldığı gibi siz de açılıp saçılmayın.” [Ahzab, 33] Sevgili kızkardeşlerim! Allah, El-Ganiy olandır. Allah’ın bize de, bizim amellerimize de ihtiyacı yoktur. Göklerin ve yerin hazineleri O’nundur. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Allah, her bakımdan sınırsız zengindir, siz ise fakirsiniz. Eğer O’ndan yüz çevirecek olursanız, yerinize başka bir toplum getirir de onlar sizin gibi olmazlar.” [Muhammed, 38] Bu, O’nun dinidir. Ve bu din gerek bizimle gerek de bizim dışımızda başkalarıyla kalacaktır. Ancak bizler ecir kazanmak ve ahiretimiz için kazanç elde etmek istemiyor muyuz? Hicretimizin makbul olduğunu varsaymamalı ve ‘La ilahe illallah’ bayrağı altında toplandık diye Allah’tan -haşa- minnet duymasını beklememeliyiz. Çünkü hakikat, her birimiz adına bunun tam tersidir. Öyle ki; burada bulunuyor olmamızla asıl bizlerin Allah’a minnettar olmamız gerekir. Geride kalıp gelmeyen nicelerine karşı bizi üstün kılan da O’dur. İslam Devleti’ne destek için elimizde olanları sunmamızı bize nasip eden de O’dur. Bu, bizi doğru yola ileten ve lütfu ve rahmeti ile bu yolu takip etmede bizi muvaffak kılan Allah’ın nimetlerindendir. İşin hakikati birçok nimetle bize lütufta bulunan Allah’tır. Bu nedenle bizlerin, hak ettiği gibi şükredemesek bile, yapabildiğimiz kadarıyla Allah’a şükretmemiz gerekir. Öyle ki bizleri, başkalarıyla değiştirmesin. Aksine bizlerden razı olsun ve bizleri dosdoğru yolu üzerinde sabit kılsın. Buhari ve Müslim’in, Ebu Said El-Hudri’den rivayet ettiği; Nebi’nin şöyle buyurduğu hadisi unuttuk mu: “Ey kadınlar topluluğu! Sadaka veriniz. Çünkü sizler bana ce­hennem ahalisinin çoğu olarak gösterildiniz, buyurdu. Kadınlar: - Ya Resulullah, neden, diye sordular. Resulullah: 14

KADINLAR İÇİN

- Çünkü siz çokça lanet eder ve kocalarınıza karşı nimete nankörlük yaparsınız.” Ey kızkardeşlerim! Mücahid kardeşlerimiz canlarını feda edip Allah’a sunarlarken, bizler neden dillerimizi Allah’ın zikriyle ıslatmıyoruz? Onlar kâfir koalisyonuna, karşı koyarlarken neden biz gecenin ortasında Allah için uzun secdelere kapanmıyoruz? Onlar fedakârlıklarda bulunup, sevdiklerini arkalarında bırakırken bizler neden hevalarımızı feda etmiyor, sabahları oruç tutup, şehvetlerimize ve dillerimize hâkim olmuyoruz? Allah c şöyle buyuruyor: “İman edenlerin Allah’ı zikretme ve O’ndan inen Kur’an sebebiyle kalplerinin ürpermesi zamanı daha gelmedi mi? Daha önce kendilerine kitap verilip de, üzerinden uzun zaman geçen, böylece kalpleri katılaşanlar gibi olmasınlar. Onlardan birçoğu fasık kimselerdir.” [Hadid, 16] Niyetlerimizi temizlemenin, amellerimizi özenle yapmanın, hedefimize odaklanmaktan bizi alıkoyan her şeyi kalbimizden çıkarmanın, nasuh tevbe ile Allah’a dönmenin vakti geldi. Bu da masiyetleri terketme, masiyetlerden ötürü pişmanlık duyma, bir daha bu masiyetlere dönmeyeceğine dair Allah’a söz verme ile olur. Allah c şöyle buyuruyor: “De ki: Ey kendi nefisleri aleyhine haddi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir.” [Zümer, 53]. Bizim, Allah’ın yardımını ve hidayetini talep etmemiz gerekir. Bize zafer verecek yalnızca O’dur. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Eğer Allah size yardım ederse, artık sizi yenilgiye uğratacak yoktur ve eğer sizi ‘yapayalnız ve yardımsız’ bırakacak olursa, ondan sonra size yardım edecek kimdir? Öyleyse mü’minler, yalnızca Allah’a tevekkül etsinler.” [Al-i İmran, 160] Rollerini bilip de yerine getiren o kadınlar gibi olalım. Sevgili kızkardeşim; cihad topraklarında mücahid eşine yardım etmek senin baş görevlerinden biridir. Evin onun rahatlama yeri olsun, şikâyet evi değil. Evi, cihad için enerji depolama mekânı kıl. Onun kalan enerjisini de sömürüp tüketme. Tasalarını bir kenara bırak ve önceliğini onun ihtiyaçları kıl. Onun varlığının kıymetini bil, yokluğuna da sabret. Zira o, küfür yurdundaki gibi ticaretiyle uğraşmıyor, bir işte çalışmıyor. Aksine o, Allah yolunda bir mücahid olup senin yüce Rabbinin

dinine hizmet etmektedir. Yaşadığın sıkıntıları ve kendindeki zayıflığı ondan saklamaya çalış ki; o, savaş meydanının ortasındayken şeytan kendisine bununla fitne sokmasın. Elinden geldiğince ona hizmet et. İnşaAllah, Allah’ın lütfu ve keremiyle onun ecri gibi ecir alacaksın. İbn-i Ebi’d Dünya, Cabir bin Abdullah’tan şöyle dediğini rivayet etmiştir: “Bizler Allah Resulü’nün g yanında otururken kendisine bir kadın geldi ve şöyle dedi: Ey Allah’ın Resulü. Ben sana kadınların temsilcisiyim. Ey Allah’ın Resulü: Erkeklerin rabbi de kadınların rabbi de Allah’tır b. Adem, erkeklerin de kadınların da babasıdır. Havva, erkeklerin de kadınların da annesidir. Allah seni erkeklere ve kadınlara gönderdi. Erkekler, Allah yolunda çıkıp da öldürüldükleri takdirde rableri katında canlıdırlar, rızıklandırılırlar. Eğer çıkarlarsa (öldürülmezlerse) onlara senin de bildiğin ecir var. Biz de onlara hizmet ediyor ve kendimizi onlar için bekletiyoruz. Bizim ecrimiz nedir? Allah Resulü g ona şöyle dedi: Kadınlara benden selam söyle ve onlara şöyle de: Kocaya itaat, oradakine denktir. Bunu içinizden yapanı ise çok azdır.” (En-Nafakatu ala’l İyal) Niyetlerimizi yenileyelim ey kızkardeşlerim. Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Ameller, şüphesiz niyetlerledir. Her kişiye niyet ettiği(nin karşılığı) vardır.” (Buhari ve Müslim rivayet etmiştir) Şu andan itibaren Allah’a direk iman ettiği ve eşi Allah Resulü’ne g sabit destek vererek bunu sürdürdüğü için Allah’ın c kendisine selam gönderdiği ve cennette bir evle müjdelediği Hatice’yi i örnek alalım. Aynı şekilde Aişe’yi i örnek alalım. Öyle ki; onun parlak bir aklı ve acayip bir hafızası vardı. Bize bu aklı ve hafızası aracılığıyla çok fazla sayıda hadis nakletmiştir. O kadar ki, bizim İslami kütüphanemiz eğer onun bize naklettikleri olmasaydı bugün ilimsiz olurdu. Yine mü’minlerin annelerinin hepsinin ve Allah Resulü’nün g etrafındaki diğer salih kadınların da örnek alınması gerekir. Buna ek olarak ey kızkardeşlerim! Büyüğüyle, küçüğüyle masiyetleri terketmeli ve masiyetimizin etkisinden, sakınmalıyız. Sadece mala ve temennilere itimat etmemeliyiz. Amellerimizin kabul olacağının bir garantisi yok. Cennetle müjdelenenlerden de değiliz. Aksine nefislerimizi, Allah’ın bize vacip kıldığı şeylerde ihsana itmeli ve daima nafile ameller yapmak için çaba sarfetmeliyiz.

Son olarak; sizlere bir kez daha dünyayı ve ziynetlerini terketmenin önemini hatırlatıyor, sıkıntının ve imtihanın acısını; bu acının bizi Allah’a yakınlaştırdığını hatırlayarak imanın tadına çevirmeyi nasihat ediyorum. Bu acı ne de tatlıdır! Aramızda, kocaları ve oğulları savaş meydanından şehid olmadan döndü diye üzülen kadınlar olsun. Allah Resulü g zamanındaki kadınların yaptığı gibi, siz de bu savaşta cesurca ayaklanın ve fedakarlıklarda bulunun. Onlar bunu erkeklerin sayısının azlığından yapmamıştı. Aksine cihada olan sevgilerinden, Allah ve cennete olan rağbetlerinden dolayı yapmışlardı. Bu mübarek kadınlardan biri de Ummu İmara (Nesibe bint Ka’b El-Ensariyye) idi. Ez-Zehebi (Allah ona rahmet etsin) Ummu İmara’nın Uhud, Hudeybiye, Huneyn günü ve Yemame gazvelerini gördüğünü, cesurca savaştığını ve cihadda elinin koptuğunu, Allah Resulü’nün, kendisi hakkında: “Nesibe bint Ka’b’ın bugünkü makamı, filan ve filanın makamından daha hayırlıdır” buyurduğunu rivayet etmiştir. (Siyeru A’lâmi’n Nubela) Bu salih kadınlara kıyasla makamımızı, Allah Resulü’nün g bizler hakkında ne diyeceğini derince bir düşünelim ey kızkardeşlerim! Yarış, son turlarında. Çabanı sürdür ey değerli kızkardeşim. Eğer tereddüt eder ve yavaşlarsan Allah’tan yardım iste. Ve O’na güven. O’nun yolunda başına gelenlere sabırla tahammül et. Zira “Şüphesiz Allah, sabredenlerle beraberdir.” [Enfal, 46]. Rabbinin rızasını kazanmak için gerekli her şeyi sunmaya hırslı, hayatındaki en değerli ve kıymetli şeyleri feda etmeye hazır ol. Öyle ki bu, senin kalbini herhangi bir şeye ve Allah dışında herhangi bir kimseye bağlılıktan temizler. İşin hakikatinde uğrunda geldiğimiz şey budur. O zaman Allah’a yolculuğumuzu tamamlayalım. Salih amellere yönel ve dileğini bu amellerin kabul edilmesi kıl. Allah’ın izniyle iki güzellikten biri olan zafer ya da şehadet ile müjdelen! Sözü, Allah’ın c kamil sözleriyle sonlandırıyorum: “Allah uğrunda hakkıyla cihad edin. O, sizi seçti ve dinde üzerinize hiçbir güçlük yüklemedi. Babanız İbrahim’in dinine uyun. Allah, sizi hem daha önce, hem de bu Kur’an’da Müslüman diye isimlendirdi ki, Peygamber size şahid (ve örnek) olsun, siz de insanlara şahid (ve örnek) olasınız. Artık namazı dosdoğru kılın, zekâtı verin ve Allah’a sarılın. O, sizin mevlânızdır. O ne güzel mevlâ, ne güzel yardımcıdır! ” [Hac, 78].

Rumiyah

15

16

RÖPORTAJ

Divanu’l Cund Emiri: “Musul Savaşı, İslam tarihindeki en önemli savaşlardan biridir. Bu savaştan alınan dersler Allah’ın izniyle başka sahalarda da uygulanacak...” İslam Devleti’ndeki Divanu’l Cund’un emiri Musul savaşının İslam tarihinin en önemli savaşlarından biri olduğunu ve bu savaştan alınan derslerin Allah’ın izniyle hilafet askerleri tarafından başka savaş sahalarında da uygulanacağını söyledi. Ve bu büyük savaş için hazırlıkların üç sene önce; daha Musul’un fethedildiği ilk günlerden itibaren başladığını, İslam Devleti’nin etrafında yaşanan savaşların hepsinin Rafızilere karşı kapsamlı savaşın bir parçası olduğunu ve onları daha Musul’a ulaşamadan önce zayıflatmaya katkıda bulunduğunu açıkladı. Musul’daki İslam Devleti askerlerinin teslim olmaları meselesinin de Haçlı ve Rafızilerin hayalinden başka bir şey olmadığını, bunun hiçbir gün şehirdeki savaş idaresinin planının bir parçası olmadığını, bundan önce askerlerden ve emirlerden hiçbirinin böyle bir teklifte bulunmadığını vurguladı. Aksine Allah’ın şeriatıyla yönetilen topraklara sarılmada ve iki güzellikten birine ulaşana kadar savaşmada ısrarcı olunduğuna, savaştaki tek seçeneğin bu olduğuna işaret etti. Bu açıklamalar, Nebe Gazetesi’ne verdiği röportajda geldi. Emir -Allah onu korusun-, Musul halkından çok kimselerin savaş sırasında mücahidlere katıldıklarını belirterek bunu Allah’tan müşriklere karşı savaşlarında muvahhid kullarına ilahi bir destek olarak vasıflandırdı. Divanu’l Cund’un emiri, askeri açıdan da; İslam Devleti’nin Musul savaşı için askeri görüş ve karşı karşıya gelme esnasında idare planını, İslam Devleti ile Rafızi müşrikler arasında Irak eyaletlerinde gerçekleşen savaşın genelini etkileyecek, geleceğe dönük neticeleri olacak meseleyi açıkladı. Şeyh, Telafer ve Rakka’daki İslam Devleti askelerine mesajlar gönderdi. Kendilerine Musul Savaşı’nda istifade edilen nasihatler gönderdi. Aynı şekilde İslam Devleti askerlerinin ve Müslümanların geneline de mesajlar gönderdi. Nebe Gazetesi, İslam Devleti’ndeki Divanu’l Cund’un emiri ile sekiz aydır süren Musul savaşı hakkında gerçekleştirdiği röportajını sunar. Allahu Teala ‘dan İslam’a ve Müslümanlara faydalı olmasını diliyoruz. Soru: On yıldır İslam Devleti’nin sürdürdüğü savaşlar arasında -ki bu, mübarek devletin yaşıdırMusul savaşının önemi nedir?

Cevap: Hamd, yalnızca Allah’a mahsustur. Salat ve selam, kendisinden sonra nebi olmayana olsun... Ve sonra: İster dostlardan, ister düşmanlardan olsun bugün bu savaşın önemi kimseye gizli değildir. Bu, İslam’ın en büyük savaşlarından biridir. Dahası bu, gerek savaşa katılan kuvvetlerin boyutu gerek de süresi açısından ya da saldırgan kuvvetlerin hasarlarının büyük boyutu hatta Allahu Teala’nın izniyle geleceğe dönük neticeleri açısından tüm dünyanın askeri tarihinin en önemli savaşlarından biridir. Bildiğiniz gibi bizler meseleleri değerlendirmede farklı ölçülere sahibiz. Bize göre başarının temeli, alemlerin rabbi olan Allah’ı razı etmektir. Bizler kardeşlerimizin bu savaştaki amellerinin güzelliğiyle Rableri’ni c razı ettiklerine inanıyoruz. Müşrikleri defetmede sundukları kıymetli ve değerli her şeyle, onların saldırılarına karşılık vermede tüm çabalarını harcamakla, onlara zarar vermekle mazur oldular. Öyle ki; düşmanları hiçbir toprak parçasını büyük hasarlar vermeden ele geçiremedi. Onlara sekiz ayı aşan bu uzun süre boyunca, bu şiddetli bombardımanın altında, haçlılardan, Rafızilerden, tağutların askerlerinden ve sahvelerden oluşan şirk ve küfür milletlerinin ordularından oluşan korkunç kalabalık karşısında sebat etmiş olmaları bile yeter. Dahası onlara tevhid ehlinin sebatı ve Allah yolunda ölmek için yarışmak, ne kadar güçlü olursa olsunlar düşmanlarına teslim olmayı reddetme adına asla unutamayacakları bir ders verdiler. Sonuncuları yok olana, o topraklar kum yığınına dönüşene kadar müşriklere hiçbir toprağı teslim etmeyeceklerine dair kesin inançları güçlendi. Aynı şekilde İslam ehline de sebat, sabır, müşriklere karşı savaşta güzel bir imtihan adına örnek alacakları yeni bir ders sundular. Aynen defalarca tekrarlanan Felluce savaşları, Ramadi, Sirte ve Bab savaşları ve hilafet askerlerinin daha başka büyük savaşlarında olduğu gibi. Sorunda da zikrettiğin gibi bu, İslam Devleti’nin savaşlarından sadece biridir. Yoksa tek savaşı değildir. Son savaşı da değildir. Musul’u savunma savaşı, üç sene önceki Musul’un fethi savaşı gibi İslam Devleti tarihinin önemli savaşlarından biridir. Soru: Musul Savaşı’na hazırlıklar ne zaman başladı? Bu hazırlıklardan, mücahidlerin bu uzun süre boyunca sebat etmelerinin meyvelerinden ve mürtedlerin verdiği tüm o hasarlardan bize biraz bahsedebilir misiniz?

Rumiyah

17

Cevap: Bu savaşın hazırlıkları Allah’ın bize Musul şehrinin fethini nasip etmesinden sadece birkaç gün sonra başladı. Kardeşler insanlara hayır sunar, kendilerini tevhide çağırırken, üzerlerinde Allah’ın şeriatını hâkim kılar, onlara iyiliği emredip kötülükten alıkoyarken, kendilerini cihada teşvik ederlerken, kendilerine yaşamlarında yardımcı olacak her türlü hizmeti sunarlarken başladı. Bu hazırlıklara İslam Devleti’nin tüm divanlarındaki kardeşler katıldılar. Allah onlara Musul’daki Müslümanlar adına her türlü hayrı versin. Tüm bunlar, Allah düşmanlarının İslam Devleti’nde durumların istikrara kavuşması, insanlara tevhid davetinin ulaştırılması yolunda hiçbir fırsat bırakmama yolunda her türlü çabayı harcamalarına rağmen oldu. Ordular topladılar ve haçlı koalisyonu uçakları tüm bölgelerini bombalarken bu ordularla İslam Devleti topraklarının etrafına saldırmaya başladılar. Bombalanan bölgelerden biri de Musul şehri idi. Öyle ki; bu savaşta geçen senelerde bu şehir şiddetli yıkımdan nasibini aldı. Alt yapının vurulması, öldürülmeleri, kalplerine korku ekilmesi ve İslam yurdundan küfür yurduna kaçmaya itilmeleri yoluyla temel bir şekilde şehirdeki insanların hayatının aksaması hedef alındı. Aynı şekilde İslam Devleti, şehirdeki çabalarını güçlendirmekten ve Musul savaşının onlarla İslam Devleti arasında nihai savaş olması için koşulların hazırlanmasından menedildi. Buna rağmen Allahu Teala bize, Tikrit, Beyci, Ramadi, Felluce, Bağdat kemeri bölgeleri gibi İslam Devleti topraklarının etrafındaki ve Sincar, Telafer, EşŞerkat gibi diğer kanatlardaki, Allas, Acil petrol bölgeleri, Kerkük ve Anbar Çölü’ndeki savaşları püskürtmeyi sürdürmeyi ve savaşın vaktinin iki seneden daha fazla uzamasını, mürtedlere büyük zararlar verdirilmesini, bunlara ek olarak Bağdat, Samarra, Diyala’nın güneyi ve Kerkük’teki aktif güvenlik operasyonunu nasip etti. Tüm bunlar, Allah’ın lütfuyla düşmanın zayıflatılmasına katkıda bulundu. Rafızi Ordusu Musul şehrinin etrafına ancak yorgunluktan bitkin, askerlerinden ve subaylarından binlercesini kaybetmiş, birliklerinin, sancaklarının ve ketibelerinin birçoğunu kaybetmiş, silah ve donanım açısından büyük hasara uğramış halde ulaştı. Rafızilerin Musul’a ulaşmalarını iki seneden daha fazla süre geciktiren diğer vilayetlerdeki kardeşlerimizin sebatı da (Allah onları hayırla mükâfatlandırsın) buna paralel gelmiştir. Şeyhlerimiz ve kardeşlerimiz bu savaş için donanım hazırlıyor, cepheleri koruyor, askerleri hazırlıyor, gıda, silah ve 18

RÖPORTAJ

donanım, yakıt ve teçhizat hazırlıyor, insanları cihad ve sebata teşvik ediyorlardı. Bunların hepsinin mübarek meyvesini bu savaşta gördük. Bu savaşa katılmayı bizlere ve kardeşlerimize nasip eden Allah’a hamdolsun. Allahu Teala’dan bu savaşta bize zafer yazmasını, içimizden öldürülenleri şehidler olarak kabul etmesini diliyoruz. Soru: Savaşın başından itibaren Haçlılar ve Rafıziler Musul şehrine kuşatma dayattılar. Bundan amaçları mücahidleri teslim olmaya itmek. Bu muhasara savaşın gidişatına nasıl etki etti? Bu vakıadan doğan zorlukları nasıl aştınız? Cevap: Bu abluka şüphesiz, takviyeye, desteğe hatta bazı askerlerin ve ailelerin psikolojilerine etkisi sebebiyle Musul savaşına tesir etti. Ancak bu durum, daha savaşın başından itibaren beklenen bir şeydi. Bu nedenle kardeşler savaşın mümkün olan en uzun süre sürmesinin güvence altına alınmasıyla kendilerini en kötü ihtimallere hazırladılar, teçhizat hazırlığında bulundular ve zaruri şeylerden kaybedilenlerin hepsinin alternatifini temin etmek için çaba sarfettiler. Bu durum için yapılanlar: Genel komisyondaki şeyhlerimizin denetiminde gerçekleştirilen ön hazırlığa ilaveten (Allah onları ve tüm divanları hayırla mükâfatlandırsın), bir yandan savaşçı kardeşler tümüyle savaşlarda ve cephelerde meşgulken bu stoğu korumak, sürdürmek ve dağıtımını, naklini güzel bir şekilde idare etmek için çok büyük çaba harcadılar. Eğer Allah kardeşlerimize bu mübarek çabayı kolaylaştırmasaydı bu çetin savaşın devam etmesi mümkün değildi. Zira asker silahsız, teçhizatsız, yemeksiz, yakıtsız savaşamaz. Bunların hiçbiri sadece Allah’ın lütfuyla bizden kesilmedi. Öyle ki; Allah’ın izniyle silah ya da yemek ya da savaşın buna benzer diğer gereklerinin noksanlığından yakınmaksızın savaşa aynı tempoda devam etmeye, Allah düşmanlarını kırıp geçirmeye hala gücümüz var. Haçlıların ve Rafızilerin hayal ettiği teslim olma meselesine gelince; bu savaş seçenekleri arasına asla girmemiştir ve Allah’a hamdolsun ki, bunu kardeşlerimizden duymadık. Eğer uzun ayların ardından bu hususta Allah düşmanlarının evhamları varsa daha çok beklerler demektir. Onlar bizden Rabbimiz’in c emrettiği şu sözden başkasını duyamayacaklar: “De ki: ‘Siz bizim için iki güzellikten (şehidlik veya zaferden) birinin dışında başkasını mı bekliyorsunuz? Oysa biz de, Allah’ın ya kendi katından veya bizim elimizle size bir azab dokunduracağını

KUŞATMA ALTINDA SABIR VE SEBATLA RIBAT TUTAN HILAFET ASKERLERI

bekliyoruz. Öyleyse siz bekleyedurun, kuşkusuz biz de sizlerle birlikte bekleyenleriz.’ ” [Tevbe, 52]. Bu bize göre iki güzellikten biridir. Ya Allah’ın, veli kullarını yücelttiği bir zafer ya da bizi, vesilesiyle cennetine sokacağı bir şehadet. Emir öncesinde de sonrasında da Allah’ındır. Bize ya da onlara kalmış değildir. Yeryüzü Allah’ındır ve kullarından istediğini yeryüzüne mirasçı kılar. Güzel son ise muttakilerindir. Doğan hiçbir can yoktur ki; onun bir eceli olup da o eceli geldiğinde Rabbine kavuşacak olmasın. Ancak kıyamet günü ne üzerine ölmüşse onun üzerine diriltilecektir. Nefislerin en talihlisi, Rabbi’nin rızası yolunda ölenidir. Zira bu nefisler Allah’a satılmıştır, Allah da onu mü’minlerden satın almıştır. Rabbimiz b şöyle buyurmuştur: “Her nefis ölümü tadıcıdır. Kıyamet günü elbette ecirleriniz eksiksizce ödenecektir. Kim ateşten uzaklaştırılır ve cennete sokulursa, artık o gerçekten kurtuluşa ermiştir. Dünya hayatı, aldatıcı metadan başka bir şey değildir.” [Al-i İmran, 185] Bizim için istediklerini beklesinler. Zira bizler de Rabbimize bu canları teslim edene kadar dinimize sarılmış halde onları beklemekteyiz. Rafıziler ve Haçlılar hala Musul savaşını bitirmekten aciz kalmalarına ‘Musul halkının canlarını koruma gayretleri’ bahanesini ortaya atmaktadırlar. Peki, Haçlı ve Rafızilerin kendilerini hedef alması sonucunda şehre isabet eden yıkımın, halk saflarında meydana gelen hasarların boyutunu nasıl nitelendiriyorlar? Derler ki; aşikâr olan şeyleri açıklamak sorundur. Rafızilerin ve Haçlı efendilerinin ellerinde Musul Şehri’ndeki mücahidlere ve Müslümanların avamına

karşı kullanmadıkları hiçbir silah kaldı mı? Haçlı, Rafızi uçaklarının ve toplarının işledikleri katliamları bilmeyen var mıdır? Musul Savaşı Allah düşmanlarına göre bir yok etme savaşıydı ve hala da öyle. Öyle ki; bu savaşta, tonajlı, vakumlu, sarsıntı füzeleri hatta fosfor ve misket bombaları, en öldürücü ve yıkıcı silahlarını ve akla gelebilecek her şeyi kullandılar. Zira hilafet otoritesi altında yaşayan herkes onlara göre düşmandır. Bu nedenle de yaşamasını veya ölmesini önemsememektedirler. Aksine onları bombardıman ve öldürme ile bilerek hedef alıyorlar. Basmaktan aciz kaldıkları ya da girip de muvahhidler tarafından başlarına felaket gelen her semte demir ve ateş yağdırıyorlar. O kadar ki, insanları öldürdüler, şehri yıktılar, halkına karşı onlarca katliam işlediler. Aynen Zenceli, Yermuk, El-Abar, El-Arabi, El-İntisar, Eş-Şifa, Es-Sevre ve diğerlerinde yaptıkları gibi. Haçlı efendilerine verdikleri son vaadin üzerinden yaklaşık bir ay geçmesine rağmen günümüze kadar eski şehirde savaşı bitirmekten acziyetlerinin gölgesinde; şehri bombalama, yıkıp yakmaktan başka bir çare bulamıyorlar. Netice, bir yeri halkını öldürdükten, evlerini ve yapılarını yıktıktan sonra bir kum yığını olarak teslim almaları bile olsa onlar herhangi bir vesile ile Allah’ın hükmünü yeryüzünden kaldırmak istiyorlar. Erkeklerimizden, kadınlarımızdan ve çocuklarımızdan öldürülenlere gelince; bizler onların Allah katında şehidlerden olduklarına inanıyoruz. Allah’tan onları kabul etmesini diliyoruz. Zira onların büyük çoğunluğu dinleri üzerine sebatları, kâfire boyun eğmeyi ya da onun zimmeti altına girmeyi reddetmesi

Rumiyah

19

nedeniyle öldürüldü. Onlar müşriklerin silahlarıyla öldürüldüler. Bunların hepsinde; içlerinden niyetlerini halis kılanların Allah’ın izniyle şehid olduklarına dair müjdeler vardır. Soru: Musul savaşını diğerlerinden ayıran en önemli özelliklerinden biri; çokça Müslümanın İslam Devleti askerleri arasına katılmasıdır. Dahası içlerinden çoğu istişhad operasyonu yapmaya yöneldi. Bunu nasıl açıklıyorsunuz? Bu kardeşlerin katılımı, eğitilmeleri ve savaşa hazırlanmaları işini nasıl gerçekleştirdiniz? Cevap: Bu bize Allah’ın lütfundan ve sıkıntılar aracılığıyla ortaya çıkan hediyelerindendir. İnsanlardan çoğu dinlerinden gafil, dünya ile meşgul olup tevbeyi ertelemektedirler. Sonra da Allah onları yoksulluk ve dayanılmaz zorlukla imtihan eder. Bununla onların hatalarını giderir. Onlara imanı sevdirir. Allah yolunda cihad da imandandır. Buna ilaveten imtihanlar ve krizler kişilerin madenini, kahramanların cevherlerini ortaya koyar. Aynı şekilde Müslümanların, müşriklerin kendilerine karşı savaşını görmeleri de mücahidler hakkında gözlerindeki perdenin kalkmasına yardımcı olmakta, onları İslam ve küfür arasındaki savaşın hakikati hakkında basiretli kılmaktadır. Bu ve daha başka sebepler Müslümanların avamından çok sayıda kişinin cihada katılmasında ve kardeşleriyle birlikte ilk saflarda savaşmalarında büyük rol oynamıştır. Onlardan kimi adağını ödedi (canını verdi), kimi de beklemektedir. Değişmeyeceklerini umuyoruz. İnsanların bu zor vakitte mücahidlere katılmalarını, Allahu Teala’nın bize vadettiği yardımından bir kısım olarak görüyoruz. Allahu Teala’nın Nebisi’ne g şöyle buyurduğu gibi: “Onlar, seni aldatmak isterlerse, şüphesiz Allah sana yeter. O, seni yardımıyla ve mü’minlerle destekledi. Ve onların kalblerini uzlaştırdı. Sen, yeryüzündekilerin tümünü harcasaydın bile, onların kalblerini uzlaştıramazdın. Ama Allah, aralarını bulup onları uzlaştırdı. Çünkü O, üstün ve güçlü olandır, hüküm ve hikmet sahibidir. Ey Peygamber, sana ve seni izleyen mü’minlere Allah yeter.” [Enfal, 62-64] İslam Devleti askerlerine bu ilahi destek ve diğerleri, bize destek için yanıp tutuşan ancak kendileri ile aramıza mürtedlerin ordularının girmiş olduğu dışarıdaki kardeşlerimizle aramızdaki yolların kesilmesine karşılık en güzel telafi idi. Aynı şekilde topukları üzerine gerisin geri dönen, imanlarından sonra cayıp sırt çevirenlerin yerine en güzel alternatifti. Allahu Teala onları kendilerinden daha hayırlılarıyla değiştirdi. Bu Allah’ın 20

RÖPORTAJ

lütfudur, onu istediğine verir. Allah şüphesiz büyük lütuf sahibidir. Musul Savaşı sırasında Hilafet Ordusu saflarına binlerce mücahid katıldı. Bundan öncesinde onlar mü’minlerin emirinin sıradan vatandaşlarındandılar. Savaş şiddetlenince babanın yanında oğluyla, arkadaşın yanında arkadaşıyla geldiğini gördük. Hepsi de Allah yolunda cihad etmek istiyorlardı. İçlerinden birçoğu istişhad yapmaya atıldı. Ninova Eyaleti Medya Ofisi’ndeki kardeşlerin (Allah onları hayırla mükfatlandırsın) yayımladığı videolarda bu eylemlerden bazılarını sizler de gördünüz. Askere alma, silahlandırma ve savaşçıları hazırlama meselesine gelince hiç şüphesiz bu; insansız uçakların, bombardıman uçaklarının altında savaş sırasında ve kuşatma esnasında oldukça zordu. Ancak Allah kolaylaştırdı. Üyelik için başvuru ofislerindeki kardeşler onları karşılamaya ve özel muaskerlere sokulmalarına ve iyi bir şekilde kamufle edilmelerine yardım ettiler. Öyle ki; askeri ve şer’i olarak eğitimleri sonra da ribat hatlarına ya da her biri güç ve yeteneğine göre farklı sınıflara dağıtılıp ayrılmaları tamamlandı. Soru: Sırf askeri yöne odaklanacak olursak; Musul Savaşı’nda Hilafet Ordusu’nun savaş idaresi planını nasıl nitelendiriyorsunuz ve bu savaşta izlediğiniz taktiklerden en faydalı gördüğünüz hangisidir? Cevap: Musul Savaşı’nda savaşın başından beri Allahu Teala’ya tevekkül ve O’na sığınmaktan sonra savaşın idaresindeki en efdal plan, İslam Devleti’nin kapsamlı planı çerçevesinde projeleri doğru yerine koymaktı. Zira bu savaş, Hilafet Ordusu’nun Rafızilere ve onlar dışındaki daha başka müşriklere ve mürtedlere karşı giriştikleri savaşlardan sadece biridir. Yoksa bu, en önemlileri ve en büyükleri olmasına karşın savaşın tümü değildir. Irak’taki Rafızi gücün yıkılmasını, bu savaşın en önemli hedeflerinden biri olarak kabul edersek Musul savaşı, hücum taktikleri ihtiva etmekle birlikte bir savunma savaşı olmasına rağmen bu hedefin gerçekleştirilmesinde büyük pay sahibi olmuştur. Bu nedenle Musul Savaşı’nda başından beri Hilafet Ordusu’nun savaşı idare planı, koruduğumuz güçlü temeller üzerine kuruludur. Bu temeller de şunlardır: Şehrin içinde toprakları bırakmama, tüm askeri güçleri ve tecrübeleri etkinleştirme, savaşın süresini mümkün olduğunca uzatma, düşmana mümkün olabilecek en büyük zararı verme. Bu nedenle şunu diyebiliriz: Musul Savaşı’nın planı tümüyle tüketmeye dayalıdır.

Bu tüketme planı çeşitli aşamalardan geçmiştir. Çatışmalar şehrin dışında ve etrafında gerçekleşirken en büyük odaklanma, her türü ile antizırhlıların kullanılması ve istişhad eylemleri gerçekleştirilmesi ve büyük mayın tarlaları yoluyla düşmanın araçları hedef alınarak tüketilmesiydi. Rafızilerin şehrin semtlerine girmeleriyle, gerek asker gerek subaylar olarak kuvvetlerinin bireylerinin yoğun tükenişi başladı. Bu da direk çatışmalar ve keskin nişancılar, bombalar, istişhad ve baskın eylemleri yoluyla gerçekleşti. Rafızi Ordusu’nun gerek bireyleri gerek silahı gerek teçhizatı gerek de araçları boyutundaki hatta temel yapısındaki tahammül edilemez şiddetli kan kaybı günümüze dek sürmektedir. Bunun neticelerinden biri de Allah’ın lütfuyla Rafızi Ordusu’nun araçlarının ve zırhlılarının çoğunu kaybetmiş olması, eğitilmiş askerlerinden binlercesinin ve subaylarından yüzlercesinin öldürülmüş olmasıdır. On binlerce yaralı ve sakat kalanları da cabası! Velhasıl Rafızi Ordu’dan çok bir şey kalmadı. Birlikleri, sancakları ve müfrezeleri; asker ve subaylarından çoğunu kaybettiği için yeniden yapılandırıldı. Bunların dışındaki diğer kesitinin de adından başka bir şeyi kalmadı. Rafızi Hükümeti, sıfatı ne olursa olsun ordu ve polis güçlerine gönüllü katılmak isteyen herkese kapılarını sonuna kadar açtı. Öyle ki onları şekilsel bir eğitimin ardından Musul Savaşı’na sürsün. Eski ordunun büyük kısmının yok olmasının ardından, bu katılanlar yeni Rafızi Ordusu’nun gelecekte dayanağı olacaklar. Bu nedenle Rafızi Ordusu Musul Savaşı’ndan sonra, öncesindeki gibi olmayacak. Sadece birkaç

yüz mücahid, Musul’un fethedildiği gün o eski dev orduyu kırmışken şimdi halleri nasıl olur?! Bu nedenle Allah’ın lütfuyla Musul Savaşı’nın idare planının başarılı olduğunu, düşmanların durumunun ve savaş sahalarının değişimine uygun düzenlemeler yapılarak benzer tüm koşullarda mücahidler tarafından, uygulanabileceğini görüyoruz. Savaşın idare planı, planın ve vakıada uygulanmasının denetimi Allah’ın lütfuyla Divanu’l Cund’un kurduğu merkezi operasyonlar odası tarafından gerçekleştirildi. Bu merkezi operasyonlar odasında bölüklerin emirleri, askeri otoriteler ve eyaletteki karar sahipleri yer aldı. Bu odaya, ihtiyacı olan yetkinlikler verildi ve gerekli tüm imkânlar tasarrufu altına kondu. Karar merkezini birleştirmede ve çabanın odaklanmasında, savaşın güzel bir şekilde idare edilmesinde Allah’tan b sonra bu odanın büyük fazileti oldu. Irak’ın diğer eyaletlerindeki kardeşlerin, Rafızileri oyalamadaki, güçlerini sırtından vurmadaki aynı şekilde ulaşım araçlarının yollarını vurmadaki, kontrolleri altındaki şehirlerin güvenliğini tehdit etmedeki, daha fazla kan kaybetmelerindeki rollerini de unutmuyoruz. Onların diğer tüm eyaletlerdeki korkunç kan kaybının tümü neredeyse Musul Savaşı’ndaki kan kayıplarına denktir. Allah’ın lütfuyla bunların hepsi düşmanın gücünü hafifletmeye, dikkatini dağıtmaya ve kuvvetlerinden bir kısmını Musul Savaşı’ndan uzak tutmaya mecbur kalmasına, Musul’daki Hilafet Devleti askerleri üzerindeki baskının hafiflemesine, savaşın süresinin daha da uzamasına katkıda bulundu. Allah tüm eyaletlerdeki

İSLAM TARİHİNDEKİ EN ÖNEMLİ SAVAŞLARDAN BİRİ OLAN MUSUL SAVAŞININ KAHRAMANLARI OLAN İSLAM DEVLETİ MÜCAHİDLERİ

Rumiyah

21

KANASÇI MÜCAHİDLER MUSUL’DA RAFIZİLERE AĞIR KAYIPLAR VERDİRDİLER

kardeşlerimizi cihadlarından ve sebatlarından ötürü hayırla mükâfatlandırsın. Soru: Bugün; savaşın dokuzuncu ayının ortasındayız. Musul’daki mücahidlerin bugünkü hali nasıl? Ve düşmanlarının hali nasıl? Mürtedlerin, savaşın son aşaması olduğunu iddia ettikleri şu dönemde savaş sahası nasıl? Cevap: Kafirlerin hali kimseye gizli değildir. Öyle ki onların hasarları, saklamak mümkün olmayacak düzeyde büyüktür. Hatta saklasalar da biz bu hasarlardan bir kısmını ortaya koyduk. Ve bu kısım Allah’ın izniyle onların hali hakkında genel bir görünüm sunmak için yeterlidir. Bu nedenle Rafızilerin ve efendilerinin savaşın bittiğini ilan etmek, kendi üyelerini ve destekçilerini uyutma adına sürekli gün vermek için aşırı derece acele ettiklerini görmekteyiz. Hepsi de bir ayda ya da biraz daha fazla bir sürede biteceğini sandıkları bu savaştan çok yoruldular. Oysa savaş, yakında biteceğine dair hiçbir umutları olmaksızın neredeyse dokuzuncu ayını doldurmaktadır. Tağutları da, kısa bir süre önce Musul’daki çatışmaların sona ereceği belli bir vakit biçemediklerini söyledi. Bizim halimize gelince; Allah’a hamdolsun ki; dostu sevindirecek düşmanı öfkelendirecek haldeyiz. Bizim halimiz Nebi’nin g ashabından ilk nesli hatırlatmaktadır. Öyle ki; onlar din için canlarını feda ettiler. Bu savaşta kahramanlık, sebat, Allah’a samimi bir şekilde tevekkül etme örneklerini gördük. Çok 22

RÖPORTAJ

ilginçtir ki; kuşatmaya, çatışmaların şiddetine rağmen bugün kardeşlerimizin halini bilenler onların hala Allah’ın zaferini umud ettiklerini, bu zaferi önlerinde; gözleri önünde gördüklerini, bunu yaşamalarının önüne ancak Allah’ın takdirinin geçebileceğini bilir. Dahası kardeşlerden birçoğunun Allah’ın zaferinin ellerindeki tüm sebepler bitip de Allahu Teala’dan başka hiçbir sebep kalmadığı anda gelmesini ve o vakit Allahu Teala’nın sabırlı kullarına zaferle nimette bulunmasını beklediğini görürsün. Bazılarının bazılarını müjdelediğini, bazısının bazısını sebat etmesi için güçlendirdiğini görürsün. Hepsinin şehadet taliplisi olduğuna ve buna gayret ettiğine, Allahu Teala’ya yönelip dünyaya ve içindekilere yüz çevirdiğine inanıyoruz. Kâfirlerle aramızdaki savaş sahasına gelince; daha önce de belirttiğim gibi her ne kadar Musul’da Allah’ın izniyle unutamayacakları şoklar yaşamış olsalar da Musul Savaşı’ndan daha geniştir. Bununla birlikte Allah bizlere, inşaAllah onlara uzak değil yakında Musul’u da korkularını da unutturacak daha büyük bir felaket yaşatmayı nasip etsin. Savaşın ‘son aşamalarında’ olduğu iddialarına gelince; savaşın başından beri aynı şeyi tekrar edip duruyorlar. Hatta bu favori yalanlarını on yıl önce İslam Devleti’nin kurulduğu günden beri sürdürmektedirler. Onlara diyoruz ki; müşriklerle savaşımızın son aşaması Allah’ın izniyle sonuncumuz, Deccal’e karşı savaşmadıkça gelmeyecek. Onlar da Deccal’in askerleri olacaklar ve Allah onların hepsine karşı bize zafer verecek.

Soru: Rakka ve Telafer’deki kardeşlerimiz kuşatmaya maruz kalıyorlar. Mürtedler şehirleri basmaya çalışıyor. Bu şehirlerde başlayan savaşlarında Musul Savaşı tecrübesinden faydalanmaları mümkün mü?

bedeli çok pahalıdır ki; bu bedel de kardeşlerinin canları ve kanlarıdır. Bundan yüz çevirmesinler.

Cevap: Onlara sunacağımız en önemli nasihat şudur: Allah’tan sakınsınlar, dinleri için çabalasınlar, Rablerine tevekkül etsinler ve c hakkında hüsnü zan beslesinler, Allah’ın, üzerlerindeki tevhid, yolunda cihad, kendilerini yeryüzünde otorite sahibi kılması nimetini hatırlasınlar. Allahu Teala’ya itaatle, emirlerine itaatle, cemaat olmaya azmederek ve çekişmelerden uzak durarak bu nimete şükretmek için çaba sarfetsinler. Yeryüzünün Allah’ın olduğuna ve kullarından istediğini bu yeryüzüne mirasçı bırakacağına yakinen inansınlar. Bizler sebeplere sarılır Allah’a b tevekkül ederiz. Tevekkül kalple olur, sebeplere ise azalarla sarılırız. Sebeplerin kalbe girmesinden ve Allah’a tevekkülün kalpten çıkmasından, birine sarılma bahanesiyle diğerini terketmekten sakınsınlar. Aksine Allah’a tevekkül eder ve en uç noktada sebeplere sarılırız. Zafer ise ancak El-Aziz, El-Kadir olan Allah’ın katındandır. Emirlerin, adamlarını bilmeleri ve bu adamların her birini en uygun mekânda kullanmaları, onları safa herhangi birinden zarar gelmeyeceği güvence altında olacak şekilde merkezlere dağıtmaları, saflarını çekişmeden ve asılsız haberler yayanlardan korumaları zorunludur. Savaşları hususunda da onlara her çeşit savaşı etkinleştirmelerini, her çeşidi doğru yerinde, doğru vaktinde ve doğru sınırları çerçevesinde kullanmalarını tavsiye ediyoruz. Zira biz bunda büyük fayda gördük. Bununla birlikte gözlemeyi yoğunlaştırmalı, mürtedlerin hareketlerini, toplanma yerlerini doğru bir şekilde bilmek için çaba harcamalılar. Öyle ki; bu, onlara Allah’ın izniyle düşmana yoğun darbeler yöneltme ve savaşçılarını vurma imkânı verecektir. Onlara ayrıca atılganlık ve hücumda bulunmalarını, zaferin Allah’ın b katından olduğuna yakinen inanıp bunu Allah’tan dilemelerini, bunun için sebepleri hazırlamalarını tavsiye ediyoruz. Musul Savaşı’ndan çıkarılan derslerin büyük kısmı onların elleri arasında. Bunlardan faydalanmalı, en güzelini almalılar. Bu derslerin

Cevap: İslam Devleti askerlerine diyorum ki; sebat edin, sabredin, sabırlaşın, Allah yolunda nöbet tutun, bilin ki; size isabet eden her şey Rabbinizden bir imtihandır. Allah yolunda ilk imtihan edilen ya da sınanan siz değilsiniz. Aksine bu, Allahu Teala’nın iman ehline her zaman uyguladığı kanunudur. Allah c şöyle buyuruyor: “Sizden önce gelip-geçenlerin hali başınıza gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Onlara öyle bir yoksulluk, öyle dayanılmaz bir zorluk çattı ve öylesine sarsıldılar ki, sonunda elçi, beraberindeki mü’minlerle; “Allah’ın yardımı ne zaman?” diyordu. Dikkat edin. Şüphesiz Allah’ın yardımı pek yakındır.” [Bakara, 214] Bilin ki; yoksulluk, dayanılmaz zorluk ve sarsıntıdan sonra ancak Allah’ın yardımı vardır. Ve bu yardım Rabbimizin bize söylediği gibi bize yakındır. Onu ilmi, kudreti ve iradesiyle indirir. Cihadınızı sürdürün, düşmanı yıpratın. Bizler kadınlar gibi gözyaşı akıtanlardan değiliz. Aksine dinimiz ve namuslarımız uğrunda kanlarımızı ucuzca feda edenlerdeniz. Cihadınıza kalkın. Vallahi o ancak iki güzellikten biridir. O, genişliği gökler ve yer kadar olan cennettir. Bu nedenle de, temkinden önce imtihan şarttır. Safın içindeki pisliğin çıkıp güzelin dönmesi için biraz sarsılması mutlaktır. Allah güzeldir ve ancak güzeli kabul eder. Sebat edin, ihlaslı olun, kurtulun. İş tehlikeli, durum önemlidir. Müslümanların kalan kısmına gelince onlara diyorum ki; gece gündüzden; iki kutup da; iman ve nifak kutbu birbirinden açıkça ayrılmıştır. Düşmanlarınız sizin için seçim yapmadan önce siz kendiniz için seçiminizi yapın. Ve şunu bilin ki; Allah’ın size de bize de ihtiyacı yoktur. Ancak O, bize de size de dininden soracak. Onu koruyup korumadığımızı soracak. Mustazaflardan soracak. Onları kurtarmak için çalıştık mı, çalışmadık mı, yoksa bunların hepsini zayi mi ettik?! Allah size zafer sebeplerini hazırladıktan, sizin için kâfirlerin boğazında körelmez bir kılıç çektikten sonra kendinizi ve dininizi zayi etmeyin. İş işten geçmeden önce Allah’ın davetçisine icabet edin. Allah yardımcıdır. El-Aliyy, El-Azim olan Allah’tan başkasıyla güç ve kuvvet yoktur.

Soru: İslam Devleti askerlerine ve Müslümanların geneline mesajınız nedir?

Rumiyah

23

Aziz olan kitabında; “Mü’minler, düşman birliklerini görünce, ‘İşte bu, Allah’ın ve Resulünün bize vaad ettiği şeydir. Allah ve Resulü doğru söylemişlerdir’ dediler. Bu, onların ancak imanlarını ve teslimiyetlerini arttırmıştır.” [Ahzab, 22] diyen Allah’a hamdolsun. Allah’tan başka hak ilah olmadığına, tek olduğuna ve ortağı olmadığına şahidlik ederim. Muhammed’in O’nun kulu ve Resulü olduğuna şahidlik ederim. Allah b kıyamete yakın O’nu, müjdeleyici, uyarıcı, Allah’ın izni ile O’nun yoluna davetçi ve aydınlatıcı bir kandil olarak kılıçla göndermiştir. O’nunla hücceti ikame etmiş, doğru yolu açıklamış ve Hanif dinine yardım etmiştir. Din ikame olana kadar Allah yolunda cihad etmiştir. Salat ve bolca selam O’nun ve ailesinin üzerine olsun. Bundan sonra; Allah’ın mü’min kullarını imtihan etmesi Allah’ın değişmeyen sünnetindendir. Nitekim Allah c şöyle buyurmaktadır: “İnsanlar, ‘İnandık’ demekle imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı zannederler. Andolsun, biz onlardan öncekileri de imtihan etmiştik. Allah, doğru söyleyenleri de mutlaka bilir, yalancıları da mutlaka bilir.” [Ankebut, 2-3] Ve şöyle buyurmaktadır: “Eğer Allah dileseydi, onlardan öç alırdı. Fakat sizi birbirinizle denemek için böyle yapıyor. Allah yolunda öldürülenlere gelince, Allah onların amellerini asla boşa çıkarmayacaktır.” [Muhammed, 4] Mü’minlerin, nefislerine imtihanı yerleştirmeleri gerekir. Allah Resulü’nün g Rabbinden rivayet ettiği kutsi bir hadiste şunlar geçmektedir: “Dikkat edin ki, Rabbim bugün bana öğrettiklerinden ve diğer bilmediklerinizi size öğretmemi emretti. Allah b şöyle buyurdu: ‘Bir kula verdiğim her mal helaldir. Ben kullarımın hepsini Müslüman olarak yarattım. Ama şeytanlar onlara gelerek onları dinlerinden alıp götürdüler. Benim kendilerine helal kıldıklarımı, onlara haram ettiler. Benim hakkında delil indirmediğim bir şeyi, bana şirk koşmalarını 24

ÖZEL MAKALE

emrettiler.’ Şüphesiz Allah b yeryüzü halkına bakmış ve ehli kitaptan bir takım kimseler dışında Arabına, Acemine buğz etmiştir. Allahu Teâlâ buyurdu ki: ‘(Ey Muhammed) Seni, imtihan etmek ve seninle başkalarını imtihan etmek için gönderdim. Sana su ile yıkanamayacak (gönüllerden silinemeyecek) bir kitap verdim. Onu uykuda ve uyanıkken okursun.’ Allah b bana Kureyş’i yakmamı emir buyurdu: Ben; ‘Ya Rabbi! Bu durumda kafamı ekmek gibi yararlar’ dedim. Allahu Teâlâ da: ‘Onların seni oradan (memleketinden) çıkardıkları gibi, sen de onları oradan çıkar, onlara karşı savaş aç. Biz sana yardımcı oluruz. Allah için infak et, sonra biz de sana infak edeceğiz. Bir ordu gönder, Biz de sana o ordunun beş katı kadar yardımcı göndereceğiz. Sana itaat edenlerle beraber sana isyan edenlere karşı savaş.’ ” [Müslim, Hadis No:63-2865] Bugün, küfür milletlerinin İslam Devleti aleyhinde toplanması ve ordularını hazırlamaları gibi, İslam Devleti’nin başından geçen bu imtihanlar, sadece Allah’ın bu vaadini doğrulamaktadır. Bizler ancak Allah Resulü’nün g sahabelerinden olan salih selefimizin düşman ordularını gördüklerinde söylediği gibi söylüyoruz. “İşte bu, Allah’ın ve Resulünün bize vaadettiği şeydir. Allah ve Resulü doğru söylemişlerdir. Bu, onların ancak imanlarını ve teslimiyetlerini arttırmıştır.” [Ahzab, 22] Allah c Bakara suresinde şunu indirmiştir: “Yoksa siz, sizden öncekilerin başına gelenler, sizin de başınıza gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Peygamber ve onunla beraber mü’minler, ‘Allah’ın yardımı ne zaman?’ diyecek kadar darlığa ve zorluğa uğramışlar ve sarsılmışlardı. İyi bilin ki, Allah’ın yardımı pek yakındır.” [Bakara, 214] Allah c, bu ayette söylediğinin hilafını zannedenlerin iddialarını reddederek beyan etti ki; onlardan önce geçen bu ümmetler gibi onlar da, darlık yani ihtiyaç ve fakirlik, zorluk yani ağrı ve hastalık ve sarsıntı yani düşmanın sarsması ile imtihan

olunmadan cennete giremezler. Hendek senesinde katı görüyorlardı. Allah da dilediğini yardımıyla düşman orduları gelip mü’minler onları görünce şöyle destekliyordu. Elbette bunda basiret sahipleri için dediler: “İşte bu, Allah’ın ve Resulünün bize vaadettiği büyük bir ibret vardır.” [Al-i İmran, 13] şeydir. Allah ve Resulü doğru söylemişlerdir.” Ve onların, Ben-i Nadir kabilesini muhasaraya Bilin ki; Allah c onları, onlardan önce geçenler alışlarını anlatarak şöyle buyurmaktadır; “Ehl-i gibi sarsıntı ile imtihan etmişti. Bu ise, onların kitaptan inkâr edenleri, ilk sürgünde yurtlarından ancak Allah’ın hükmüne ve emrine teslimiyetlerini ve imanlarını arttırmıştı. Bu durum, her zamanın sadık Müslümanlarının durumu olduğu gibi, bugünkü sadık Müslümanların da durumudur. Hilafet devletindeki Müslümanların, İslam şeriatine saldıran bu fesatçı kâfirlerle olan bu imtihanlarının RAFIZILER HAÇLILARIN BAYRAĞI ALTINDA BIZE KARŞI TOPLANDI bir benzeri, Allah Resulü g döneminde cereyan etmişti. Nitekim Allah b bunlarla Nebisini ve çıkaran O’dur. Siz onların çıkacaklarını mü’minleri imtihan etti ve apaçık sureler ve ayetler sanmamıştınız. Onlar da kalelerinin, kendilerini indirdi. Allah’tan koruyacağını sanmışlardı. Ama Allah, Sünnet kitapları bu olayların zikriyle dolup onlara beklemedikleri yerden geliverdi. O, yüreklerine taşmaktadır. İmam İbn-i Teymiyye -Allah O’na rahmet korku düşürdü; öyle ki, evlerini hem kendi elleriyle, etsin- dedi ki: “Muhammed’in g daveti olan Kitap hem de mü’minlerin elleriyle harap ediyorlardı. Ey ve Sünnetin nasları, herkesi kapsamaktadır. Allah’ın akıl sahipleri! İbret alın.” [Haşr, 2] kendi Kitabındaki ve Resulünün Sünnetindeki Allah c, bu ümmetin bizden öncekilerinden vaadleri bu ümmetin başını kapsadığı gibi sonunu ve bu ümmetten önce geçen diğer ümmetlerden da kapsamaktadır. Allah’ın c bizden öncekilerin ibret almamızı emretmektedir. Daha sonra Allah kıssalarını bize anlatması, ibret almamız, halimizi b, ümmetler üzerinde cereyan eden sünnetinin onlara benzetmemiz ve ümmetin sonunu evveline zorunlu ve âdetinin devam ettiğini, Kitabının birçok kıyas etmemiz içindir. Dolayısıyla bu ümmetin yerinde zikretmektedir. Allahu Teâlâ şöyle buyurdu; sonunda gelen mü’minlerin karşılaştıkları şeyler, “Eğer kâfirler sizinle savaşsalardı, arkalarına ilk mü’minlerin karşılaştıkları şeylerin benzeridir.” dönüp kaçarlardı. Sonra bir dost ve yardımcı da (Allah O’na rahmet etsin, sözü burada bitti.) bulamazlardı. Allah’ın, öteden beri süregelen kanunu budur. Allah’ın kanununda asla bir değişiklik Rabbimiz b bize, Bedir savaşında Nebimiz’in g bulamazsın.” [Fetih, 22-23] İslam Devleti’ndeki her mücahidin Allah’ın ve onurlu sahabesinin düşmanlarına karşı durumunu anlatarak şöyle buyurmaktadır; “Şüphesiz, karşı sünnetinden ve kulları üzerindeki günlerinden, karşıya gelen iki toplulukta sizin için bir ibret vardır: özellikle de şuan da olduğu gibi, İslam Devleti ve Bir topluluk Allah yolunda çarpışıyordu. Öteki Hilafet topraklarına yapılan zalim saldırılardan ibret ise kâfirdi. (Onları) göz bakışıyla kendilerinin iki alması gerekir. Nifak başını uzattı ve küfür köpek

Rumiyah

25

ONLAR BUGÜN BIRLEŞTI, AMA YARIN BÖLÜNECEK VE DAĞILACAKLAR

dişlerini gösterdi. Münafıklar ve kalplerinde hastalık olanlar, Allah ve Resulünün onlara boş vaatlerde bulunduğunu ve Allah ve Resulü hizbinin artık ebediyen ailelerine geri dönmeyeceklerini zannettiler. Bu, onlara süslü gösterildi, kötü zanda bulundular ve helâki hak eden bir kavim oldular. Bu büyük olaylardan ibret alınacak şeyler; Müslümanların Ahzab savaşında Allah Resulü ile beraber imtihan olunmaları gibi, bugün de aynı şekilde Rakka’da, Musul’da ve Telafer’de o olayların birebir aynısının yaşanmasıdır. O Ahzab savaşı ki; Allah b bu savaşta, emin taraftarlarına yardım etti, askerlerini izzetli kıldı ve düşman birliklerini savaşılmadan, mü’minlerin düşmanlarının eziyetlerine sabretmesiyle, Allah b düşmanları tek başına yenilgiye uğrattı ve bu savaşı anlatan bir sure indirdi. Hendek senesinde insanların ikiye ayrıldıkları gibi, bugün de insanlar ikiye ayrıldılar. Çünkü Ahzab savaşında Müslümanların etrafında bulunan müşriklerin geneli onların aleyhinde birleşmiş ve topluluklarıyla beraber mü’minlerin kökünü kazımak için Medine’ye gelmişlerdi. Kureyş, Ben-i Esed, Ben-i Eşca, Ben-i Fezare ve diğer Necid kabilelerinden oluşan müttefikleri ile beraber toplandılar. Aynı şekilde Kureyza ve Nadir Yahudileri de toplandılar. Allah’ın b Haşr suresinde zikrettiği gibi, Allah Resulü g, Ben-i Nadir’i bundan önce sürgün etmişti. Bunlar düşman birlikleri ile beraber Kureyza’nın yanına gelmişlerdi. Kureyza Yahudileri, Allah Resulü g ile sözleşmeli, O’na komşu ve Medine’ye yakın idiler ve sözleşmelerini bozup düşman birliklerinin içine girene kadar durum böyle devam etti. Bu büyük 26

ÖZEL MAKALE

düşman birlikleri toplandılar ve Müslümanları sayı ve teçhizat olarak kat kat geçtiler. Allah Resulü g kadın ve çocukları Medine’nin kalesine çıkardı ve sırtlarını Sal’ dağına dayadı. Kendisi ile düşman arasında hendek kazdı. Düşmanları ise yukarıdan ve aşağıdan onları kuşattı. Düşmanlarının düşmanlığı çok şiddetliydi ve eğer mü’minleri ele geçirseydiler onlara en kötü şekilde davranacaklardı. Bugünkü olaylarda, haçlılardan, ateistlerden, Rafızilerden ve diğer mürtedlerden olan bu düşmanlar birleştiler. Uçakları, donanmaları ve sahip oldukları tüm güçleri ile Müslümanların yurdunu hedef almak ve işgal etmeye yöneldiler. Ve Allah’ın, Ahzab savaşındaki düşmanların durumu hakkında söylediği gibi, bunlar da Müslümanları her taraftan kuşattılar. “Hani onlar size hem üst tarafınızdan hem alt tarafınızdan gelmişlerdi. Hani gözler kaymış ve yürekler ağızlara gelmişti. Siz de Allah’a karşı çeşitli zanlarda bulunuyordunuz. İşte orada mü’minler denendiler ve şiddetli bir şekilde sarsıldılar.” [Ahzab, 10-11] İmam İbn-i Kesir -Allah O’na rahmet etsin- bu ayetin tefsirinde şöyle dedi; “Allah Teâlâ, düşman birlikleri Medine’nin çevresine konaklayıp, Müslümanları muhasara altına aldıkları o çok sıkıntılı ve zor anı haber veriyor. Aralarında Allah Resulü g bulunduğu halde onlar imtihan edilmişler, denenmişler ve şiddetli bir sarsıntıyla sarsılmışlardı. İşte o zaman nifak ortaya çıkmış ve kalplerinde hastalık olanlar içlerindekini dillerine vurmuşlardı. Münafığın nifakı belirmiş, kalplerinde şüphe bulunanların durumu ortaya çıkmış imanın zayıflığı ve içinde bulundukları sıkıntılı halin

şiddeti nedeniyle kalplerindeki vesveseyi dillerine vurmuşlardı.” (Allah O’na rahmet etsin, sözü bitti.) Bugün insanlar her türlü yola gittiler. Şaşkınlar ve böğürenler kötü zan ile zannettiler. Bazıları, bu düşman birliklerinin önünde hiçbir mücahidin duramayacağını ve İslam ehlinin kökünün kazınacağını zannediyor. Bazıları ise, eğer mücahidler düşman birliklerinin önünde dururlarsa, düşmanların onları kırıp geçeceğini ve bileziğin bileği kuşattığı gibi onları kuşatacağını zannediyor. Bazılar ise, Irak, Şam ve diğer İslam topraklarının Müslümanlar için bir sığınağa geri dönmediğini ve İslam Devleti’nin kontrolü altında kalmadığını zannediyorlar. Bundan dolayı küfür diyarına kaçmayı kendi nefislerine söylüyorlar. Bazıları ise, hadis ehlinin haber verdikleri müjdeleyici Nebevi rivayetlerin ancak birer yalan kuruntular ve boş hurafeler olduğunu zannediyor. Daha sonra Allahu Teâla, Ahzab savaşında Müslüman askerlerinin içinde bulunan bazı münafıkların sözlerini zikrederek şöyle buyurdu: “Hani onlardan bir grup, ‘Ey Yesrib (Medine) halkı! Sizin burada durma imkânınız yok. Haydi, geri dönün’ demişti.” [Ahzab, 13] Allah Resulü g Müslümanlarla beraber Sal’ dağı yanında konuşlanmış ve kendisi ile düşmanları arasına hendek kazmıştı. Münafıklardan bir taife ise şöyle dedi; Düşmanın çokluğundan ötürü burada kalamazsınız, Medine’ye dönün. Denildi ki; (Bu ayetteki kasıt şudur;) Muhammed’in dininde kalamazsınız şirk dinine geri dönün. Denildi ki; (Bu ayetteki kasıt şudur;) siz onlarla savaşamazsınız, onlardan eman ve sığınma istemeye dönünün. Daha sonra Allah c münafıkların bu savaştaki hallerini ve sözlerini birçok yerde zikretti. Bazen şöyle söylerler; sizler bizim burada kalmamıza ve sınırda bu vakte kadar durmamıza işaret ettiniz. Eğer biz bundan önce sefere çıkmış olsaydık bunlar başımıza gelmeyecekti. Bazen de şöyle derler; ‘sizler zayıflığınız ve azlığınıza rağmen düşmanı kırıp geçmeyi mi istiyorsunuz? Muhakkak ki, dininiz sizi aldatmıştır.’ Nitekim Allahu Teâla şöyle buyurdu; “Hani münafıklar ve kalplerinde hastalık bulunan kimseler, ‘Bunları dinleri aldatmış’ diyorlardı. Hâlbuki kim Allah’a tevekkül ederse, hiç şüphesiz Allah mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Enfal, 49]

Bazen de şöyle derler; sizler delisiniz ve aklınız yoktur. Kendinizi ve kendinizle beraber insanları helak etmek istiyorsunuz. Bazen de şiddetli eziyet verici sözler söylerler. Allah c, münafıkların ve mü’minlerden sebat edenlerin hallerini Ahzab suresinde zikrettikten sonra, mü’min kullarını bu tür olaylarda Allah Resulü g’i örnek almaya ve O’na tabi olmaya teşvik ederek şöyle buyurdu; “Andolsun, Allah’ın Resulünde sizin için, Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı uman, Allah’ı çok zikreden kimseler için güzel bir örnek vardır.” [Ahzab, 21] Allah c haber verdi ki; Allah Resulü g gibi düşmanla imtihan olunanlar için Allah Resulünde güzel bir örneklik vardır. Çünkü ona isabet eden, daha önce Allah Resulüne isabet eden şeyin benzeridir. Dolayısıyla tevekkül ve sabırda O’nu örnek alsınlar. Bu imtihanın, bir gazap ve aşağılanma olduğunu zannetmesinler. Eğer böyle olmuş olsaydı yaratıkların en hayırlısı olan Allah Resulü g bununla imtihan edilmezdi. Bilakis bu imtihan ile yüksek derecelere ulaşılır ve bununla Allah b , Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı uman ve Allah’ı çok zikreden kimselerin hataları siler. İmam İbn-i Kesir -Allah O’na rahmet etsin- bu ayetin tefsirinde dedi ki; “Bu ayet-i kerime Allah Resulünün sözlerini, fiillerini ve hallerini örnek edinme konusunda büyük bir ilkedir. Bunun için Ahzab gününde insanların Nebi’yi g örnek almasını, onun sabrını, direnişini, bağlılığını, çalışmasını, Allah’tan b sürekli olarak kurtuluş bekleyişini örnek almalarını emretmiştir. Allah’ın rahmeti ve selameti kıyamete kadar O’nun üzerinde olsun. Bunun için Allah Teâlâ kararsızlığa düşüp sarsılan, korkan, sıkılan ve Ahzab gününde dağınıklık arz edenlere karşı şöyle sesleniyor: ‘Andolsun ki; sizin için Allah Resulünde güzel bir örnek vardır.’ Ona uyup onun özelliklerini kendinize rehber edinseniz ya. Bundan dolayı: ‘Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çokça zikredenler için.’ buyuruyor.” Allahu Teâlâ hendek yılında, üzerlerine gönderdiği tanyeli ve kalplerinin arasını ayıran şeylerle düşman birliklerini geri çevirdi. Öyle ki; toplulukları dağıldı ve hiçbir hayra ulaşamadılar. Nitekim Allah c şöyle buyurdu: “Allah, inkâr edenleri, hiçbir hayra ulaşmaksızın kin ve öfkeleriyle geri çevirdi. Allah, savaşta mü’minlere

Rumiyah

27

kâfi geldi. Allah, kuvvetlidir, mutlak güç sahibidir.” [Ahzab, 25] Bizler Allah’tan c ahzabı, Peygamberi’nden g ve kerim sahabesinden -Allah onlardan razı olsungeri çevirdiği gibi Hilafet Devleti’nden de geri çevirmesini diliyoruz.

SABIR VE SEBAT ET, EY HILAFET ASKERI

Ey Kâbe’nin Rabbi! Senin affını ve tevbelerimizi kabul etmeni diliyoruz İzzetinle bize doğru yolu ilham et. Faziletinle bize zafer tacını giydir. Küfür topluluklarına azabı giydir. Herkes kanatlarını huşunla aşağı indirdi. İzzetin için boyunlarımızı eğdik. Ey Hilafet askeri! Etrafında cereyan eden olayları düşün ve ibret al! Düşün ve sonra bak! Vallahi bu, yalnızca tek bir ölüm ve öldürülmedir. İmanına sarılarak dininle aziz ol. Umulur ki sen, arkasını dönen değil de, O’na yönelen ve senden razı bir şekilde Mevlan ile buluşursun. Ey Hilafet askeri! Dikkat et! Fitne meclislerinden sakın ve uzak dur! Peygamber’in g şu vasiyetine tutun: “Her kim bana itaat ederse, Allah’a itaat etmiştir. Her kim bana isyan ederse, Allah’a isyan etmiştir. Her kim benim emirime itaat ederse, bana itaat etmiştir. Her kim de benim emirime isyan ederse, bana isyan etmiştir.” [Muttefekun Aleyhi] Bu makamda mücahid kardeşlerimize ve genel olarak İslam ehline bu mübarek ayın 28

ÖZEL MAKALE

kalan günlerinden yararlanmaları gerektiğini hatırlatmadan geçmeyeceğim. Allahu Teâlâ bu ay hakkında şöyle buyurdu: “Ramazan ayı, insanlara yol gösterici, doğrunun ve doğruyu eğriden ayırmanın açık delilleri olarak Kur’an’ın indirildiği aydır.” [Bakara, 185] c Allah’ın mü’min kulları üzerindeki nimetlerinden birisi de; nefislerini, ona yapışan hastalıktan arındırmak ve temizlemek için onları bu hayırlı zamana ulaştırmasıdır. Bunun sonucunda nefisleri, saf ve tertemiz olur. O halde salih ameller işlemede acele davranın ve bu sayılı günlerde ona sarılın. Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Ramazan geldiği zamanda cennetin kapıları açılır, cehennemin kapıları kapatılır ve şeytanlar zincirlere vurulur.” [Muttefekun Aleyhi] Bu aya erişip Allah’a iyilik ve itaat ile teslim olan ve İbrahim’in Hanif dinine bağlı olanlara müjdeler olsun. İslam’ın bütün kanunlarıyla amel edenlere müjdeler olsun. Hak üzere sebat edenlere ve kitaba sımsıkı sarılanlara müjdeler olsun. Allah’ın çağrıcısına icabet eden, Resulüne iman eden, düşmanlarıyla cihad eden ve vaadine sadık kalanlara müjdeler olsun. Ey verdiği söz üzere sabır ve sebat ederek kor ateşi elinde tutan Hilafet askerleri! Öyle ki onlar, bu yurdun yalnızca imtihan ve sıkıntı yurdu olduğunu bildiler. Nitekim Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Andolsun, içinizden, cihad edenleri ve sabredenleri belirleyinceye ve durumlarınızı ortaya koyuncaya kadar sizi deneyeceğiz.” [Muhammed, 31]. Bilin ki -Allah size rahmet etsin- sizler bugün, küfrün müttefikleri karşısında İslam’ın ordusu ve öncüsüsünüz. Sebatınız, mücadeleniz ve sabrınız İslam’ın izzeti ve Müslümanlara ve devletlerine yardımdır. O halde Allah’a, nefislerinizden hayırlı ameller gösterin.

Ey Musul, Rakka ve Telafer’in aslanları! Ey izzetin ve onurun öncüleri ve facirlerin öf kelendiricileri! Allah, bu parlak yardımları ve aydın yüzleri mübarek etsin. Rafızilere ve mürtedlere yüklenin. Tek bir adamın şiddeti gibi onlara karşı sert olun ve onlara saldırın. Yaratıcısına ve Mevlasına sığınan kimseye zillet yoktur. Onun dışında başkasına sığınan kimseye de izzet yoktur. Sizler Allah yolunda Allah’a küfredenlerle savaşıyor ve Allah’a yaklaşmak için nefislerinizi feda ediyorsunuz. Biz sizleri böyle biliyoruz, Allah sizi en iyi bilendir. Niyetlerinizi yenileyin, amellerinizi düzeltin, yaraların ve kınamaların acısına sabredin, sabırda yarışın ve şeytanın dostlarının burunlarını yere sürtün. Allah’tan korkun. Çünkü bu, savaşta en hayırlı azık ve en yararlı tuzaktır. Umulur ki; kurtuluşa erersiniz. Zafer, bir saat sabırladır. Sonra Allah’ın izniyle akıbet, sizin olur. Ey Dicle, Selahaddin, Diyala, Kerkük, Bağdat, Kuzey Bağdat, Cenub Vilayetlerindeki ve çöllerdeki Hilafet askerleri! Ey Felluce, Anbar ve Fırat’taki İslam’ın Askerleri! Sakın ola ki; Rafızi sürülerine ve mürtedlere ölümün ve yıkımın türlü türlü çeşitlerini tattırmadan bu mübarek ayın geceleri üzerinizden geçmesin. İşte bugün onlar, sahanıza girdiler. Mecusilerin torunlarının, daha önce Allah’ın şeriatıyla hükmettiğiniz beldelerde dolaştığı bir yaşamda hayır yoktur. O zaman onlara pusular atın, bombalı saldırılar düzenleyin, keskin nişancı silahlarıyla başlarını yarın ve bomba yüklü araçların rüzgârıyla topluluklarını yok edin. Ey Halep, Hayr, Bereke, Humus, Hama ve Dımeşk Vilayetlerindeki Hilafet askerleri! Ey Halid ve Ebu Ubeyde’nin torunları! Ey İslam’ın kahramanları ve saldırının aslanları! Şam’daki Nusayrileri, Kürtlerin ateistlerini ve mürted sahavatları es geçmeyin. Öfkeli aslanın atılışı gibi üzerlerine atılın. Her kapıdan onlara saldırın. Bu aydaki fırsatı kaçırmayın. Tevbekâr, itaatkâr ve mütevazı bir şekilde Rabbinize yönelin. Şehadete atılın ve onu talep edin. “Rabbinizin bağışına, genişliği göklerle yer arası kadar olan ve Allah’a karşı gelmekten sakınanlar için hazırlanmış bulunan cennete koşun.” [Ali İmran, 133] Ey Sina, Mısır, Horasan, Yemen, Batı Afrika, Somali, Libya, Tunus ve Cezayir Vilayetlerindeki ve her yerdeki İslam’ın askerleri!

Cihadınıza devam edin. Hudutlarınıza ve nöbetinize bağlı kalın. Gündüz bir saat dahi Allah düşmanlarına mühlet vermeyin. Yeryüzünde Allah’ın şeriatını ve hükmünü ikame etme konusundaki gayretlerinizi arttırın. Cihadımızın gayesi, dinin tamamının Allah’ın olması ve tüm yeryüzünün Allah’ın şeriatıyla hükmedilmesidir. Ey doğu Asya’daki Hilafetin evlatları! Maravi şehrinin fethi için sizi tebrik ediyoruz. Sebat edin ve Allah’ın size lütfettiği bu nimete şükredin. Düşmanlarınıza karşı Allah’tan yardım dileyin. O, size kâfidir ve yeterdir. O, ne güzel Mevla ve ne güzel yardımcıdır. Düşmanı yere seren çetin savaşçılara; Fars topraklarındaki Hilafet askerlerinden Ehlisünnet evlatlarına gelince; Allah, din ve ümmet düşmanlarına yaptığınızı mübarek etsin. Yürekleri ferahlattınız ve Müslümanları sevindirdiniz. Müşrikleri, sakındıkları yerden vurdunuz. Saldırılara devam edin. Çünkü Mecusilerin devletinin evi, örümceğin evinden daha dayanaksızdır. Ey Avrupa, Amerika, Rusya, Avustralya ve diğer yerlerdeki akide ve iman kardeşleri! Topraklarınızdaki kardeşleriniz hicret konusunda mazur oldular. (Çünkü hicret etmeyenler üzerine düşen eylemleri oralarda yaptılar.) O halde onların izinden gidin ve onların yaptıklarına tabi olun. Bilin ki cennet, kılıçların gölgesi altındadır. Ey her yerdeki esir kardeşlerimiz! Vallahi sizi unutmadık ve asla unutmayacağız. Sizin üzerimizde hakkınız var. Sabredin, sebat edin ve yalnızca hayır söyleyin. Çünkü mükâfatın büyük olması, imtihanın büyük olmasına bağlıdır. “Şüphesiz Allahu Teâlâ bir topluluğu sevdiği zaman onları imtihan eder. Her kim bu imtihana razı olursa ona Allah’ın rızası vardır. Her kim de gazap ederse ona Allah’ın gazabı vardır.” [Tirmizi] El-Latif ve El-Habir olan Allahu Teâlâ’nın size kurtuluş ve çıkış yolu kılması için bu mübarek ayda çokça dua edin. O’ndan mücahid kardeşlerinize yardım, sebat ve temkin dileyin. Allah’ın izniyle sizi kurtarmak için hiçbir çabayı esirgemeyeceğiz. Rabbimiz! Günahlarımızı ve işimizdeki taşkınlıklarımızı bağışla, ayaklarımızı sabit kıl ve kâfir topluma karşı bize yardım et. Son duamız âlemlerin Rabbi olan Allah’a h a mdol s u n .

Rumiyah

29

Bu dizinin bundan önce geçen üç bölümünde müşrik On İki İmamcı Rafızilik dininin gelişimini, bu dinin tümünün, nasıl da imamlık hakkını sadece bir grup insanla kısıtlı kılan ve bu insanların, imamlığı Allahu Teala’dan bir ahd ve Nebi’nin g vasiyeti ile hakettiklerini iddia eden ‘ilahi imamlık’ bozuk temeli üzerine kurulduğunu inceledik. Geçtiğimiz yüzyıllar boyunca dinlerinde nasıl da eklemeler ve çıkarmalar yaptıklarını gördük. Bu, dinlerinin temelinin bozukluğundan ve daha fazla yalan ve hurafelerle desteklenmeye sürekli ihtiyacındandır. Ardından kimseyi (imam) 30

MAKALE

bırakmayan bir adamın oğlunun doğduğu da son uydurdukları şey değildir. Kendisi için El-gaybe kıssasını uydurdular. Sonra da onun hikayesini, ahir zamanda Müslümanların, Deccal’e ve yanındaki müşriklere karşı savaşması için başlarına geçirecekleri Abdullah El-Mehdi ile bağladılar. Bu son bölümümüzde On İki İmamcı Rafızilik’in sözde İslam Devleti kurma çabalarıyla ilgili bahsimizi sürdüreceğiz ve bu kavmin dinlerinin gelişimi kıssasını tamamlayacağız. Sonra da tağutlarının yalan ve kandırmada vardıkları son nokta olan; bugünkü İran Rafızi Devleti’nin siyasi düzeninin üzerine kurulu olduğu ve de Rafızilerin

RAFIZI TAĞUT ALI HAMANEY, ‘VILAYETUL FAKIH’ ÜZERINDEN ONLARIN ŞU ANKI LIDERLERI

yeryüzünde hakim oldukları tüm toprakları kapsayacak şekilde yaymaya çalıştıkları ‘vilayetu’l fakih’ teorisine değineceğiz. Dalalet yolunun sonu… Uçurum Rafızi tağutların selefleri, kendi zamanlarındaki imamlara karşı ayaklanabilme vesilesi olarak, kendilerine yandaş ve takipçi çekebilmek için ‘ilahi imamlık’ teorisini ortaya koymuştu. İnsanları ikna edebilmek için de İslam Devleti’nin, ilk dönemindeki gibi kurulabilmesinin mümkün olmadığını, bu devleti ancak Nebi’nin g ehli beytinden, kendilerini nübüvvet menhecinin vekilleri, nebilerin ilminin mirasçıları saydıkları kişilerin kurabileceğini ve de kendilerine kattıkları ‘masumluk’, ‘gayb ilmi’ vs. sözde vasıflardan ötürü insanlar tarafından takip edilmeye sadece onların ehil olduklarını ileri sürmüşlerdir. Onların, kendi imamları veya gerekli vazifeleri yerine getirmeleri için imamlarının seçtikleri kişilerin dışında, insanları yöneten ya da aralarında hüküm veren ya da din konusunda kendilerine fetva veren ya da içlerinde cemaat namazı kıldırma, zekat, cihad vs. dinin şiarlarını yerine getirenleri tağut saymaları, imamlarının arkasının kesilmesinden ve yeryüzünden tamamen kaybolmalarından ötürü kendi kendilerine kurdukları bir tuzaktı. Bozuk temellerine binaen bu; insanların cemaatsiz, kendisi etrafında toplanacakları, arkasında namaz kılacakları, kendisiyle birlikte düşmanlarına karşı savaşacakları bir imamlarının

olmamasının, aralarındaki husumetleri çözecek bir kadı bulunmamasının vücubiyeti anlamına gelmektedir. Bu aynı zamanda bunlara ilaveten şeriat hükümlerinin kesintiye uğratılarak tağutların hükümlerine boyun eğilmesi, dinin şiarlarının iptal edilmesi, dinin alametlerinin yok olması demektir. Bunların tümü, uydurma gaib imamlarının kendilerini yönetmek, kendilerine imamlık yapmak, adaletle ve şeriatla hükmetmek üzere çıkması için vacip olduğunu iddia ettikleri koşulların sağlanması içindir. Masum İmamlıktan Vilayetu’l Fakih’e Nesiller gelip geçtikçe Rafıziler, boyunlarına taktıkları prangalardan, ellerine ve ayaklarına bağladıkları zincirlerden kurtulmaya ve kendi kendilerine kazdıkları tuzaktan çıkmaya çalışır oldular. Daha önce gaib imamla sınırlı kıldıkları vazifelerin (başkası tarafından) yerine getirilmesine mazeretler bulmaya başladılar. Bu görevlerin başında da fetva, yargı, humusun (beşte bir vergi) alınması, vakıflara ve yetimlerin mallarına vekillik geliyor. Sonra imam adına vekaleten insanları yönetebilme haklarının olduğu ve tüm bunlar için hakkı, -ister kendisine atfedilen yalandan kitaplar ister de önceki imamların dilinden onun adına uydurulan rivayetler aracılığıyla- gaib imamdan aldıkları iddiaları dikkat çekiyor. İşte bu şekilde Rafızi tağutlar işi; kendilerini hükümdarlarına vasiler tayin etmeye ve buna binaen, imamlarından aldıklarını iddia ettikleri yetkilerle imamın vekili

Rumiyah

31

olarak hüküm ve siyaset işlerini üstlenmeye vardırdılar. Aynen yüzyıllar önce Hıristiyan papaların Avrupa krallarına yapmayı alışkanlık haline getirdikleri şey gibi. Her kim bunu kabul ederse onu ‘İslam Devleti’ kıldılar ve takipçilerine onun ardında savaşma, kendisine gidip dava açma izni verdiler. Bir yandan imam adına humus mallarını ele geçirmeyi tekelleri altına aldılar. Eğer (bu vekiller) bir hükümdarı reddederlerse onu tağut kıldılar ve takipçilerini ona isyana ve ayaklanmaya teşvik ettiler. İşte böyle; Rafızilerin ve hükümdarlarının tabi oldukları kötülük hahamları ve rahipleri arasındaki çekişmelerin büyümesiyle her iki taraf da birbirine tuzak kurmaya, hükmü tek başına tekel altına almak için çaba harcamaya başladı. Öyle ki; Rafızi alimler ve mercileri arasında hükmün yalnızca kendi ellerinde olmasının vucubiyetine açıkça çağrıda bulunanlar ortaya çıktı. Bu şekilde, bu hakkı kendilerine geçirebilmek için imamlarının Müslümanların işlerini üstlenme haklarının olduğunu iddia ettikleri ‘ilahi imamlık’ teorisini geliştirmeleri, başta imamlarına has olup da sonra kendilerine yapmaya izin verdikleri diğer işlere de örnek teşkil etmiştir (o işleri de üstlenmek için yolu açmada vesile olmuştur). Öyle ki bu şekilde ‘vilayetu’l fakih’ teorisini geliştirdiler. Bu, hakikatinde batıl dinlerinin temeline karşı gizli bir ayaklanmadır. Bu ayaklanma, daha önce ‘sözde imamları’yla sınırlı kıldıkları her şeyi (görevi), adaletle yönetmesi ve dini nübüvvet menheci üzerine ayakta tutması için yöneticide olmasının vacip olduğunu iddia edegeldikleri sıfatları taşımayan adamlara vermeleriyledir. Bu sıfatlardan en önemlisi de hatadan masum olmaları, her şeyin zahirini de batınını da, hazırda bulunanını da gaip olanını da bilmeleridir. Bu adamları getirebilmek için (onlara uygun olsun diye) bu sıfatlarda düzenlemelere ve bir çeşit hafifletmeye gitmişlerdir. Böylece yöneticide günahsızlık şartından vazgeçerek zahiri adaletle, her şeyi bilmesi şartından vazgeçerek şeriatlarıyla yönetebilmesi için gerekli olan şeyleri bilmesi (yani imamlarının sözlerini bilmesi, bu hususta içtihad yapabilecek ve dinlerini bu şekilde alabilecek kudrette olması) şartlarıyla yetindiler. Dahası, önceden vekilliği ile yetinirlerken sonradan kendileri adına ‘imamın halifeliğini’ talep etmeye kadar cüret ettiler. Sonra da üzerine, 32

MAKALE

bidatler ekledikleri, bu hususta yalandan Sünnete mensup olan mutezile kardeşlerinin görüşlerine meylettikleri bu ‘vilayetu’l fakih’ teorisini bina etmek için daha önceden reddettikleri; temeli ‘Nebi’nin g ümmetinde halifelerinin gelmesi ve alemlerin rabbinin şeriatıyla yönetmeleri olan ehli sünnete göre imamlık’ hükümlerine vardılar. Rafıziler, Dinlerinin Temellerine Aykırı Düşüyorlar Rafızilerin tağutları, devletin İslami olabilmesi için İslam şeriatıyla yönetilmesi gerektiği, kurulmasının illetinin de dini ikame etmesi olduğu görüşünü, bu dini ikame eden yöneticinin tayin edilmesinin ve bu şeriatla yönetmesinin vacip olduğunu onaylamaya döndüler. Ancak onlar, bu hükümetin ikame etmesi gerektiği dinin kendi beşeri batıl dinleri, kendisiyle yönetmesi gerektiği şeriatın da; mercilerini ve şeyhlerini Allahu Teala dışında rabler edinme anlayışı üzerine kurulu kendi tağut şeriatları olduğuna inanmaktadırlar. Aynı şekilde bu yöneticinin tayin edilmesinin ‘ilahi nas’la ve ‘nebevi vasiyetle’ değil de seçimle olmasını, kendisinde halifelik şartları mevcut olan kişinin yönetici olabileceğini onayladılar. Dahası bunun kendisi üzerine vacip olduğunu, seçim için ehil olanların da dinlerini ikame etsin, şeriatlarıyla yönetsin, bu yönetici mü’minlerin velisi, imamın makamını dolduran halifesi olsun, onun adına ‘gaib imam’a inanan herkesten alması gereken hakları alsın diye onu seçmelerinin vacip olduğunu da söylediler. Ayrıca, İslam Devletinin ancak mü’minlerin kurmaya çalışmasıyla kurulabileceğini itiraf ederek ve kendisinden başkasıyla kurulması mümkün olmayan adalet devletini kursun diye imamın dönmesini beklemek için oturmaya çağıran, bunun için aceleciliğe sevkeden herhangi bir eylemi haram kılan, dahası imam dönmeden önce bu devleti kurmak için ortaya çıkan tüm bayrakların cahiliyet bayrağı olduğunu, bu bayrakları kaldıranların şeytan olduğunu ifade edenlere karşı çıkarak ‘bekleyiş akidesi’ni de yerle bir etmek zorunda kaldılar. (Bu yeni görüşlerine göre) Masum imamın yokluğunda İslami hükümetin kurulabilmesi mümkün olduğu sürece bu hükümetin kurulması için çıkmak ve hareket etmenin caiz olması; hatta vacip olması daha evladır.

İSLAM DEVLETI’NIN OPERASYONU, RAFIZI DEVLETININ BAŞKENTI OLAN TAHRAN ŞEHRINI SALLADI

Büyük Gaybe’den Mutlak Gaybe’ye İşte bu şekilde Rafızilerin büyük tağutu Humeyni, meşhur kitabı ‘İslam Hükümeti’nde, ortaya çıkardıkları ve kendisi aracılığıyla insanlara şeriatlarıyla hükmedebileceklerini, şirkçi dinlerini ikame edebileceklerini sandıkları bidatın kötü etkisini onaylıyor. Kahrolasıca şöyle diyor: “İmamımız Mehdi’nin büyük gıyabının üzerinden bin seneden fazla zaman geçti. Maslahat, beklenen imamın gelmesini gerektirmeden önce daha binlerce sene de geçebilir. İslam ahkamları bunca uzun süre boyunca kesintiye uğratılmış (uygulanmaz) olarak mı kalacak?” Ve şöyle diyor: “El-Huccetu aleyhisselam (gaib imamı kasdediyor) zuhur edene kadar bırakalım, demeyin. El-Huccetu beklerken namazı da mı bırakacaksınız?!” Sonra dinin ahkamlarının uygulanması için İslam devletinin kurulmasının vacipliğini onaylayarak şöyle diyor: “Her kim İslami hükümet oluşturulmasının zorunlu olmadığını söyleyen görüşü savunursa, İslam hükümlerinin uygulanmasını reddediyor ve kesintiye uğratılıp dondurulmasına çağırıyor demektir.” Humeyni, vacipliğin illetinin, imamlığın bizzat vaciplik illeti olduğunu geçerli sayarak, Rafızilerin imamın her zaman ve mekânda bulunmasının icabı meselesini veli emrin varlığının icabına geçmek suretiyle aşıyor. Ve bu hususta şöyle diyor:

“İslami kanunları ve düzeni yerine getiren bir veli emrin varlığı zorunludur. Çünkü o, zulmü, hadleri aşmayı ve fesadı engeller, emaneti taşır, insanları hak yola iletir, inkârcıların ve inat ehlinin bidatlarını geçersiz kılar. Mü’minlerin emirinin hilafeti de (Ali’yi h kasdediyor) bunun için gerçekleştirilmedi mi?” Tağut Humeyni ‘Vilayetu’l fakih’i geçerli kılma yolunda, yöneticinin hüküm için ehilliğini, imamın yokluğu gölgesinde sağlanması mümkün olmayan nasla değil, vilayet şartlarını yerine getirmeyle kılıyor. Ve şöyle diyor: “İmamın yokluğunda kendisinin vekilliğini yapması için bir şahıs hakkında bir nassın bulunmamasına rağmen, bir şahısta şer’i yöneticinin özelliklerinin bulunmasıyla o kişi insanları yönetmeye ehil sayılır.” Dahası kahrolasıca Humeyni, bu hükümetin kurulması için çalışmayı, dinlerinin temellerinden biri olan vilayete imanın kollarından saymakta ve şöyle demektedir: “Bu hükümetin oluşturulmasının ve bu müesseselerin sağlanmasının zorunluluğuna iman, vilayete imanın ayrılmaz parçalarından biridir.” Sonra da bu hükümeti kuranların, imamların makamlarını ya da mevkilerini almaksızın onların görevlerini yerine getirdiklerini tekid etmekte ve şöyle demektedir: “Çünkü burada sözümüz, mevki ve mertebe hakkında değildir. Pratik vazife hakkındadır.” Aynı şekilde masum imamın yönetim vazifelerini yerine getirmesi onu

Rumiyah

33

RAFIZILER, BOZUK INANÇLARINI VE SAHTE DINLERINI DEVAM ETTIRMEK IÇIN YENI BIR NESIL YETIŞTIRIYORLAR

diğer yöneticilerin makamına düşürmez. Bunu da şu sözleriyle ifade etmektedir: “İmamın övgüye layık bir makamı, yüce bir derecesi, evrensel bir hilafeti vardır. Öyle ki evrenin tüm zerreleri onun egemenliğine boyun eğer. Bizim mezhebimizin (inanılması gereken) zorunluluklarından biri de şudur: İmamlarımızın, hiçbir yakınlaştırılmış meleğin ve hiçbir gönderilmiş nebinin ulaşamayacağı bir makamı vardır.” Rafızi tağutlar bu şekilde imamlarına, Allahu Teala’nın isim ve sıfatlarında ortak koştukları şeyleri; onlara dua edilmesi ve itaat etme yoluyla kendilerine yaklaşılması gibi şeyleri onlara veriyor, kanun koyma ve hükümde hakları olduğunu iddia ettikleri bazı şeyleri onlardan (imamlarından) alıyorlar. Kanun koyma, içtihad adı altında ‘fukaha’ diye isimlendirdikleri kişilerin elinde oluyor. Takipçilerin de bu hususta, imamın temsilcileri olmaları itibariyle kendilerine itaat etmesi gerekiyor. Bu tağutların, insanların yönetilmesini direk bir şekilde üstlenmeleri ve kendi hükümlerini insanlara uygulamalarıyla ‘gaib imam’a olan ihtiyaç da böylelikle tamamen bitmiş oluyor. Zaten imamın yokluğunda batıl dinlerini ikame etmeleri, beşeri şeriatlarını hakim kılmaları, insanların mallarını ‘humus’ adı altında gaspetmeleri, ‘cihad’ adı altında düşmanlarına karşı savaşmaları mümkün olduktan sonra; imamın varlığı da yokluğu da bir olunca ‘imamın geri dönmesi’ ya da ‘ortaya çıkması’na ne ihtiyaçları kalıyor! Bu temele dayanarak Rafıziler bugün ‘vilayetu’l fakih’ teorisi hususunda bu görüşü destekleyip vacip 34

MAKALE

olduğunu düşünenler, hala ‘bekleyiş’ teorisinde ısrar edip imamın gizliliğinden dönmesinden önce devlet kurulmasını haram kılanlar, bir yandan da imamlarının dönmesini ve zuhurunu hazırlayıcı olarak bu teoriyi kabul edenlerden ayrılıyorlar. Bu hazırlık da; onun için koşulları, donanımı hazırlama, destekçileri artırma, gaib imamın düşmanlarından korkusunu ortadan kaldırmak için kuvveti artırma, dahası ‘vilayetu’l fakih temeline dayanan devletleri, ‘yeryüzünü zulüm ve kargaşayla doldurmak için fesad yayma vesilesi sayma’ aracılığıyla gerçekleştiriliyor. Bu da (bu zulüm) yeryüzünü adalet ve güvenle doldurması için ‘imam’ın ortaya çıkmasının davetçisi oluyor. Ancak bugün otorite ve devlet ellerinde olması, büyük maddi ve beşeri imkânlara sahip olması, İran’da ellerinde bulunan kaynaklar, Irak’ta ve daha başka ülkelerde ele geçirdikleri kaynaklar nedeniyle ‘vilayetu’l fakih’ ehlinin sesi daha yüksektir. ‘Vilayetu’l Fakih’ten Sonrası ‘Vilayetu’l fakih’ teorisine inanan Rafızi merciiler, daha önce imamlarıyla sınırlı kıldıkları şeyleri kendileriyle sınırlı kıldılar. Bu da Caferu’s Sadık’a (Allah ona rahmet etsin) atfettikleri şu eseri anlayış tarzlarından kaynaklanmaktadır: “Alimler, nebilerin mirasçılarıdırlar.” Kahrolası Humeyni şöyle demektedir: “Allahu Teala’nın “Peygamber, mü’minler için kendi nefislerinden daha evladır” kavline bakıp ‘alimler nebilerin mirasçılarıdır’ sözünü derince düşünürsek

vilayetin göreceli meselelerden olduğunu ve intikalinin mümkün olduğunu anlarız. Bu, örfe göre ise imkansızdır.” Ayrıca şöyle demektedir: “Hüccetullah; yani imam insanlar için tüm işlerinde merciidir. Onu Allah tayin etmiş ve kendisine insanlara fayda verecek ve onları mutlu edecek her türlü tasarruf ve tedbirin sorumluluğunu vermiştir. Aynı şekilde fukaha da ümmetin mercii ve önderleridir.” Kendilerinin, insanlar arasında hükmetmek için imamları tarafından göreve getirildikleri görüşündedirler. Bununla birlikte takipçilerinin, bu fukahanın kendileri üzerindeki vilayetine imanları, masum imamlarının vilayetlerine imanın bir koludur. Humeyni, önce Caferu’s Sadık’tan içinde şu kısım da bulunan bir rivayet nakleder: “Aranızda, helalimizi, haramımızı bilen bir adam kılın. Ben onu size kadı kıldım.” Sonra da şöyle der: “Bu rivayet gereği alimler, insanlar arasında yargı ve yönetim için imam tarafından tayin edilmiştir. Makamları hala kendileri için korunmaktadır.” Daha önce imamlık veya imamlığa naiblik için şart koştukları nassın mesabesinde, adalet ve fıkıh gibi temel iki şarta sahip oldukları için onları hükmetmeye ehil olan ehli hal ve’l akd ehlinden kılanların tercihine itibar ettiler. Buraya kadar zikrettiklerimizden özetle şu anlaşılmaktadır: Rafızilerin bugün, dinlerinin, üzerine kurulu olduğu ve kendisinden usullerin ve daha başka teorilerin türediği ‘ilahi imamlık’ teorisine karşı muamelelerindeki halleri, Allah’ın dışında kendilerine tapmak için elleriyle hurmadan putlar yapıp da acıktıklarında bu putları yiyen Arap müşriklerin haline benzemektedirler. Rafızi tağutlar, menfaati başka şeyde görünce yüzyıllar boyunca tapındıkları putlar edindikleri, vela ve beranın kendisi adına yapıldığı, uğrunda sevip uğrunda düşmanlık ettikleri kendi temellerinden ve teorilerinden aşamalı olarak işte böyle vazgeçmişlerdir. Doğru Yolda Olanların Yolu… Sapmışların Labirenti Değil Rafızilerin dini, Müslümanların cemaatini kendisi sebebiyle terkettikleri şeyin doğruluğunu (bunda haklı olduklarını) onaylamak için geçen yüzyıllar boyunca işte böyle gelişti. Bu sebep de; raşid halifelerin Müslümanların kendilerini

seçmesiyle gerçekleşen vilayetlerinin şer’iliğini inkar etmeleri ve Müslümanların işini üstlenmeye kim hak sahibi ise onun hakkında ilahi bir nas ve nebevi bir vasiyet bulunduğu iddialarıdır. Bunu da nas ve vasiyet iddialarına dayanarak halifeliği Ali h ve kendisinden sonra da onun evlatlarıyla sınırlı kılmak için yapmaktadırlar. Bu şekilde Müslümanların veli emirlerinin hepsinin imamlığını inkar etmekte, onlara karşı düşmanlık gösterip savaş açmaktadırlar. Ve kendi dinlerini desteklemek, kendi mezheplerini Müslümanların dininden ayırmak için dinlerinde daha da ileri gitmekte, bidatları artırmakta, Allahu Teala’ya, Resulü’ne ve ehli beytine iftirayı abartmaktadırlar. O kadar ki sonunda bu din, şirk ve hurafe üzerine kurulu, tabi olunmasında naklin, alınmasında da aklın yeri olmayan bir dine dönüştü. İslam devleti kurmaya çalıştığını iddia eden ve hiçbir delilinin ya da salih seleften bir naklin varolmadığı bidat yollar üzerine yürüyen tüm batıl mezhepler ve sapık gruplar işte böyle gelişir, doğru yoldan böyle saptırır, ‘dini ikame etmek istiyoruz’ iddiaları vesilesiyle insanları şirk ve küfür çukurlarına düşürür, sonra da gözü görmeyen devenin tökezlemesi gibi tökezler dururlar, girdikleri bu yolda bukalemun gibi renk değiştirirler, hatta kendisine dayandıkları bir temelleri bile bilinmez hale gelir. Eğer sözlerinde ve eylemlerinde haktan bazı şeylere isabet etmiş olsalar bile onlar bununla daha önceden takip ettikleri dalalet yollarında kastettikleri şeyden başkasını kastetmemektedirler. Eğer bu yolda istediği hakkı bulursa ona sarılır, eğer tam tersini bulursa onu yerer ve dalalet yollarında hidayeti arayarak labirentinde yine döner durur. Ehli’s Sünne ve’l Cemaat’e gelince onlar, dini ikame etme çabalarında nebevi menhec üzere yürümektedirler. Onlar, peygamberleri g gönderilmesinden, Allahu Teala yeryüzünü ve yeryüzündekileri miras alana dek tek bir yol üzeredirler ve o yolu terketmemişlerdir. Çeşitli yollar onların kafalarını karıştırmamış, sapmalarına vesile olmamıştır. Aksine onlar, Allah’ın dosdoğru yoluna sımsıkı sarılmışlardır. Bu dosdoğru yol da Allah’ın kitabı ve Nebisinin g sünnetidir. Allah’ın güçlü kulpuna sarılmışlardır. Onlar Müslümanların cemaatidir. Allah’a hakikaten iman etmekte, O’na, samimiyetle tevekkül etmekte, yolunda ihlasla cihad etmektedirler. Allah onları doğru yola iletir.

Rumiyah

35

Hamd âlemlerin Rabbi olan Allah’adır. Salat ve Selam Resullerin en hayırlısının, ehlinin ve tüm sahabelerinin üzerine olsun. Bundan sonra; Sultanların âlimlerinden olan deccaller, Nebilerin ve Resullerin kendisi ile geldiği tevhidi tahrif ettikleri gibi cihad fıkhını da tahrif ettiler. Ehl-i kitap, Mecusi ve müşrikleri, Müslümanların kardeşi ve dostları kıldılar. Dinleri birbirine yaklaştırdılar ve ümmetleri birleştirdiler ve böylelikle fetvaları ve kitapları ile kâfirlerin kanlarını ve mallarını masumlaştırdılar. Onların halleri, Allah tealanın; “Yahudilerden öyleleri var ki, (kelimeleri yerlerinden kaydırıp) tahrif ederek onları anlamlarından 36

KAPAK KONUSU

uzaklaştırırlar” [Nisa, 46] dediği Yahudilerin hallerine benzemektedir. Kâfirleri kendi yurtlarında suikast ile öldürmek veya mallarını çalarak ve gizliden alma konuları fakihler arasında yaygın olan konulardandır. Ancak bu tağutlar, yere çökme fıkhına teşvik ettiler ve tuzaklarıyla cihad ve ganimet olgularını İslam dininden silmeye veya onu zillet ve kâfirlere tabi olma menheciyle değiştirmeye çalıştılar. Ayrıca insanları, ‘dinler arası yaşam’, ‘barış ilkeleri’ni kökleştirme, cihadın iptal edilmesi ve kâfirlerden ellerin çekilmesi olan yeni kararlaştırdıkları dine boyun eğdirdiler. Kendisine İslam’a ve ilme nisbet eden nicelerini, daha önce ümmetin caizliğinde icma ettikleri bir konuyu haram kılmak için toplanmaya çalıştıklarını bulur hale geldik. Zuhri’nin Dımeşk’te Enes bin Malik’in yanına girerken O’ndan işittiği şu sözünü düşündüğümüzde bunda bir garipliğin olmadığını görürüz. Zuhri dedi ki; Ben Dımeşk’te Enes bin Malik’in yanına girdim; o ağlıyordu. O’na: Seni ağlatan nedir? dedim. Enes: (Beni Resulullah zamanında) erişmiş olduklarımdan, namaz müstesna, hiçbir şeyi tanımaz olmaklığım (ağlatıyor). İşte bu namaz dahi zayi edilmiştir, dedi.” [Buhari rivayet etti] O dönem böyle ise, Allah’ın kitabında, Resulünün g sünnetinde ve selefin icma ettiği apaçık hükümlerin silindiği bizim zamanımda nasıl olur varın siz düşünün. Bu dönemde insanlar arasında hükmü silinen ahkâmlardan birisi de; harbi kâfirlerin kanları ve malları hakkındaki hükümdür. Harbi kâfirlerin kanları ve mallarının hiçbir masumiyeti yoktur. Ancak iman etmeleri veya şeran muteber bir sözleşmeleri bulunma hali bundan müstesnadır. Herhangi bir Müslümanın, Allah Resulü g ve onurlu sahabesini örnek alarak harbi kâfirlerden dilediğinin kanını dökmesi ve mallarını alması caizdir. Sen bugün, kötü âlimlerin ve sapıklık davetçilerinin, muvahhidleri, Ebu Basir ve Ebu Cendel k gibi sahabelerin yapmış olduğu eylemlerin aynısı ile ayıpladıklarını ve İslam’ı karaladıkları ile onları itham ettiklerini görürsün. Buna karşılık, efendileri olan batılı ve doğulu tağutların, Müslümanların mallarını yağmaladıkları ile ilgili hiçbir kelimeyi onlardan duyamazsın. İslam Devleti -Allah onu tevhid ile izzetlendirsin-, din tamamı ile Allah’ın oluncaya kadar ve aslında olduğu gibi dinlerini tertemiz ve safi bir şekilde Müslümanlara dönderinceye kadar kâfirlerden ve mürtetlerden olan bu dinin

düşmanlarıyla kılıçla, mızrakla, hüccetle ve beyan ile cihadı boynuna yükledi. Allah teala şöyle buyurdu: “Fitne (şirk) ortadan kalkıncaya ve din tamamen Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın! (İnkâra) son verirlerse şüphesiz ki Allah onların yaptıklarını çok iyi görür.” [Enfal, 39] Bu makalede darulharbteki harbi kâfirlerin malları hakkındaki hükmü beyan edeceğiz. Onlardan alınan malların bir kısmı ganimet, bir kısmı fey ve diğer bir kısmı ise hırsızlık ve ihtitaptır. Ayrıca bu konudaki bazı ilim ehlinin sözlerini beyan edip bu konudaki muhaliflerin bazı şüphelerine de cevap vereceğiz. İslam Devleti ile tüm küfür milletleri arasında var olan savaş çerçevesinde mallarının alınması konusundaki bazı faydaları da zikredeceğiz. Allah’ın muvaffakiyet veren ve doğru yola iletendir. Harbi Kâfirin Malı ve Kanı Helaldir. Harbi kâfirlerin kanlarında ve mallarında asıl olan masumluğun olmamasıdır. İlim ehli icma etti ki; Allah’ın harb ehli için olan hükmü; kanlarının ve mallarının masum olmayışıdır. Bilakis kanları ve malları Müslümanlar için helaldir. İmam İbn-i Teymiye -Allah O’na rahmet etsinşöyle demektedir: “Küfür ve harbilik her kâfirde bulunmaktadır. Öldürülmeleri caiz olduğu gibi köle edinmeleri de caizdir.” [Mecmu’l Fetava, C.31, S.380] Fakihlerin ıstılahındaki harbi kâfirler, sadece Müslümanlar ile onlar arasında bir savaşın var olduğu kâfirler ile sınırlı değildir. Bilakis harbi kâfirler; Müslümanların zimmet, eman veya sözleşme ile onlara güvence vermediği tüm kâfirlerdir. Harbi kâfirlik konusunda, görevli askerler ile asker olmayanlar veya kâfirlerin avamından birileri eşittir. Bunların kanları ve malları Müslümanlar için mubahtır. Bu hüküm, her yerdeki müşrikler için geçerli olan genel bir hükümdür. Allahu teala şöyle buyurdu: “Müşrikleri bulduğunuz yerde öldürün; onları yakalayın, onları hapsedin ve onları her gözetleme yerinde oturup bekleyin. Eğer tevbe eder, namazı dosdoğru kılar, zekâtı da verirlerse artık yollarını serbest bırakın. Şüphesiz Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.” [Tevbe, 5] Ve şöyle buyurdu: “Fakat tövbe edip, namazı kılar ve zekâtı verirlerse, artık onlar sizin din kardeşlerinizdir.” [Tevbe, 11] Müşriklerin kanlarının mubah olmasının sebebi Allah’a şirk koşmalarıdır. Eğer şirkten tevbe ederlerse kanları masumlaşır. İbn-i Kudame şöyle dedi: “Allah’u

Rumiyah

37

KÂFIRLERIN VIZELERI KONUSUNDA BAZI ŞÜPHELERI YAYAN MÜRTED EBU BASIR ET-TARTUSI

Tealanın, “Müşrikleri bulduğunuz yerde öldürün” [Tevbe, 5] sözünden ötürü harbi kâfiri öldürene kısas yoktur. Aynı şekilde mürtedi öldürene de kısas yoktur. Çünkü onun da kanı harbi kâfirler gibi mubahtır. [ElKâfi fi Fıkhi’l İmami’l Ahmed, C.3, S.254] İbn-i Ömer’den h rivayet edildiğine göre Nebi g şöyle buyurdu: “Allah’tan başka hak ilah olmadığına ve Muhammed’in O’nun Resulü olduğuna şahidlik edinceye, namazı kılıp zekâtı verinceye kadar insanlarla savaşmakla emrolundum. Onlar bunu yaparlarsa İslam’ın hakkının gereği (olan hadler) müstesna canlarını ve mallarını benden korumuş olurlar. Hesapları ise Allah’a aittir.” [Buhari, Hadis No:25; Müslim, Hadis No: 36-22] İslam’a girmenin dışında kanların va malların bir koruması yoktur. İmam Taberi -Allah O’na rahmet etsin- şöyle demektedir: “Tüm ilim adamları icma etmiştir ki; harb ehli (eman, anlaşma ve zimmet akitleri olmayan) müşrikler hakkındaki Allah’ın hükmü; öldürülmeleridir.” [Taberi Tefsiri, C.9, S.479] İmam Şafii -Allah O’na rahmet etsin- şöyle demektedir: “Allah tebareke ve teala, kâfirin malını ve kanını da helal kılmıştır. Cizye verenler veya belli bir süreye kadar eman altında olanlar müstesnadır. [El Umm, C.1, S.301] İmam Şafi kendisiyle anlaşma bulunan kâfirler hakkında şöyle der: “Ayette geçen ve ebedi olarak vasfedilen anlaşma, kâfirin anlaşmasına bağlı kaldığı sürece belli bir süreye kadardır. Anlaşmaları kalkarsa, kanları ve malları helal olan harbi kâfire dönüşürler” [El Umm, C.7, S.341] 38

KAPAK KONUSU

Darulküfür Mübahlık Diyarıdır Allah’a şirk koşmak, malı ve kanı mubah kıldığına dair geçen delillerden ötürü darulharb veya darulküfür mubahlık diyarıdır. Kâfirlerin kanları ve malları Müslümanlara helaldir. İmam Şafi -Allah O’na rahmet etsin- el-Umm adlı kitabında şöyle der: “Diyar, şirk diyarı olduğu için mubahlık diyarıdır.” Cessas dedi ki: “Darulharbte olan şeyler sahih bir mülk değildir. Çünkü orası mubahlık diyarıdır. Ehlinin malları mubahtır. [Ahkamu’l Kur’an] İbn-u ebi Zeyd el-Keyravani (Vefat 386 h) şöyle der: “Sahnun dedi ki; Bir kavim darulharpte Müslüman olursa, güçlerinin yettiği harbi kâfirleri öldürmeleri ve mallarını almaları onlara helaldir.” [en-Nevadir Ve’z Ziyadat, C.3, S.322] Şeyh Hamd bin Atik şöyle dedi: “Muhakkiklerin kararlaştırdığı şeyden haberi olanlar müttali olmuşlardır ki; bir beldede şirk açığa çıkar, haramlar ilan edilir ve dinin şiarları iptal edilirse o belde küfür diyarıdır. O beldenin ehlinin malları ganimet alınır ve kanları mubah olur.” [EdDurreru’s Seniyye fi’l Ecvibeti’n Necdiyye, C.6, S.402] Kâfirlerin Malları, ya Ganimet Malıdır ya Fey Malıdır ya da İhtitap Malıdır. İmam İbn-i Teymiyye -Allah O’na rahmet etsin şöyle dedi: “Ganimet; kâfirlerden savaşarak alınan mallardır.” [Mecmuu’l Fetava, C.28, S.269] Allah c Müslümanlara ganimeti helal kılmış ve şöyle buyurmuştur: “Artık elde ettiğiniz ganimetten helâl ve temiz olarak yiyin. Allah’a karşı gelmekten

sakının. Şüphesiz Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” [Enfal, 69] Buhari ve Müslim’in Cabir bin Abdullah’tan rivayet ettiklerine göre Nebi g şöyle buyurdu: “Benden evvel hiçkimseye verilmedik beş şey bana verilmiştir: Bir aylık yola kadar korku (salmak) ile yardım olundum. Yeryüzü bana namazgâh ve temizlik sebebi kılındı. Onun için ümmetimden her kime namaz vakti erişirse, hemen namazını kılıversin. Ganimetler bana helal kılındı. Hâlbuki benden evvel kimseye helâl edilmemiştir. Bana şefaat verildi. Bir de benden evvel her peygamber, hâsseten kendi kavmine gönderilirken, ben genel insanlara gönderildim. [Buhari, Hadis No:335; Müslim, Hadis No:3-521] Fey: Savaşılmadan kâfirlerden alınan mallardır. [Mecmuu’l Fetava, C.28, S.276] Allahu Teala şöyle buyurdu: “Onların mallarından Allah’ın, savaşılmaksızın peygamberine kazandırdığı mallar için siz, at ya da deve koşturmuş değilsiniz. Fakat Allah, peygamberlerini, dilediği kimselerin üzerine salıp onlara üstün kılar. Allah’ın her şeye hakkıyla gücü yeter.” [Haşr, 6] İhtitap veya çalma ise; kâfirlerin mallarını hile ve aldatma ile almadır. Sarih bir şekilde harbi kâfirlere eman verilmediği sürece mallarının bu şekilde alınması mubahtır. Bunun mubahlık konusunda genel olarak ilim ehli arasında itibar edilecek bir ihtilaf yoktur. Ancak ilim ehli; bu şekilde elde edilen malların ganimet veya sadece elde edene has olan helal bir kazanç olduğu konusunda ihtilaf etmişlerdir. İhtitap: Hırsızlık, aşırma, dolandırma veya hile yolu gibi yollarla harbi kâfirlerden elde edilen mallardır. İhtitap, kelime olarak odun toplamak demektir. Harbi kâfirlerden elde edilen kazançlar, odun ve avlanma gibi Müslümana helal olan kazançlar gibi olduğu için ona bu isim kullanılmıştır. Mezhep Âlimlerine Göre İhtitap Mallarından Beşte Bir Alınacak Mallar Esirin kurtulduktan sonra harbi kâfirlerin mallarını çalması veya önce pazarlık yapıp daha sonra inkâr yolu ile tüccarın hırsızlıkları veya darulharbte Müslüman olanların hırsızlıkları gibi hırsızlık, imamın izni ile veya izni olmadan, gücün varlığı ile veya yokluğuyla, saldırı ile veya saldırı olmadan gerçekleşir. Bu durumlarda alınan malların beşe

bölünüp bölünmeyeceğine dair ilim ehlinden gerekli tafsilat gelecektir. Birincisi: Saldırı ile Elde Edilen Hırsızlık; Güç ve kuvvet sahibi Müslümanlardan bir kişi veya bir grup, darulharbe saldırırsa ve onların mallarını güç ve kuvvet ile veya hile ile alırsa bu mallar beşe bölünür ve bu konuda âlimlerin cumhuru ittifak halindedir. Cumhuru ulema bu konuda kuvvetin meydana geleceği herhangi bir sayıyı şart koşmamışlardır. Şafi âlimlerinden imam Begavi (Vefat 516 h) -Allah O’na rahmet etsin- dedi ki: “İster sayıları az olsun isterse de çok olsun fark etmez. Beşte biri humus ehli içindir. Geri kalan ise ganimeti alanlarındır. Hatta tek bir adam darulharbe girerse ve harbi bir kâfirle savaşırsa ve ondan mal elde ederse bu aldığı mal beşe bölünür, beşte biri hak sahiplerine dağıtıldıktan sonra geri kalan mallar onundur. [Et-Tehzib Fi Fıhi’l İmami’ş Şafi, C.5, S.175] Hanefilere gelince; Ebu Yusuf, alınan malların beşe bölünmesi için Müslümanların en az dokuz kişi olmasını şart koşmuştur. Çünkü ona göre güç ve kuvvet en az bu sayı ile gerçekleşir. Hanefi alimler, Müslümanlardan herhangi birinin yalnız başına yaptığı saldırıda aldığı mallarda beşte biri şart koşmamaktadırlar. Bu şekilde alınan malları mubah kazançlar çerçevesinde değerlendirmektedirler. Eğer darulharbe saldıran kişi imamın izni ile bunu yapıyorsa onun durumu bundan müstesnadır. Bu şekildeki bir kişinin hükmü seriyenin hükmüdür. Çünkü o, imamın gücü ile desteklenmektedir. İkincisi: İmamın İzni ile veya İzni Olmadan Saldırı ve Hırsızlığın Yapılması: Cumhuru ulema, imamın izninin olması ile olmaması arasını ayırmamışlardır. Herhangi bir Müslüman, imamın izni ile veya izni olmadan darulharbe çıkıp kâfirlerin malını alırsa bu aldığı mallar beşe bölünür. İmam Begavi (Vefat 516 h) -Allah O’na rahmet etsin- dedi ki: Eğer bir taife, İmamın izni olmadan savaşırsa, ki bu onlar için mekruhtur. Çünkü eğer imamın izni ile savaşa çıkmış olsalar, imam onların durumlarını araştırır ve onları yardım ile destekler. Eğer onun izni olmadan bunu yapar ve ganimet alırlarsa aldıkları ganimet beşe bölünür. [Et-Tehzib Fi Fıhi’l İmami’ş Şafi, C.5, S.175]

Rumiyah

39

Ebu Muhammed es-Salebi el-Bağdadi el-Maliki (Vefat 422 h) dedi ki; kim tek başına hırsızlık için darulharbe girer ve ganimet alırsa ondan beşte bir alınır. İmam malik onun İmamın izni ile veya izni dışında girip girmemeyi tafsilatlandırmamıştır. [Uyunu’l Mesail Li’l Kadi Abdulvehhab el-Maliki, S.232] Bu, cumhur ulemanın ve imam Ahmed’ten rivayet edilen görüştür. İbn-i Kudame, İmam

GANİMET EN TEMİZ RIZKTIR

Ahmed’in bu rivayetini şöyle nakletmektedir: “Onların elde ettiği ganimet, başkalarının elde ettiği ganimet gibidir. İmam bunun beşte birini alır ve geri kalanını aralarında paylaştırır. Şafi ve çoğu ilim ehlinin görüşü de budur. Çünkü Allah’ın c “bilin ki, ganimet olarak aldığınız herhangi bir şeyin beşte biri Allah’a, Resulüne, onun akrabalarına, yetimlere, yoksullara ve yolcuya aittir” [Enfal, 41]” ayeti geneldir. İmamın izni ile girilmesine kıyas yapılır.” [el-Muğni, C.9, S.304-305] Hanefiler, imamın izninin olup olmaması arasını ayırmaktadırlar. Ebu Yusuf dedi ki; “Ebu Hanife’ye sordum ki; bir veya iki adam şehirden veya yurtlarından çıkıp darulharp topraklarına saldırırlarsa ve ganimet elde ederlerse bu elde ettikleri beşe bölünür mü? Ebu Hanife dedi ki; bunların elde ettikleri beşe bölünmez. Çünkü bu iki adam hırsız konumundadırlar. Elde 40

KAPAK KONUSU

ettikleri sadece onlarındır. Dedim ki; Eğer imam askerlerden birini gözcü olarak göndermiş olsa ve bu da ganimet elde ederse bu aldığı ganimet beşe bölünür ve beşte biri alındıktan sonra kalan mallar askerler arasında bölüştürülür mü? Dedi ki; evet. Dedim ki; Bu adam ile (az önce bahsettiğimiz) iki adam arasındaki fark nedir? Dedi ki; bunu imam askerlerden seçip göndermiştir. Ve diğer askerler de onun için destek komunundadırlar. Diğer iki adam ise askerler arasından çıkıp darulharbe girmemişler. Şehirden ancak kendi iradeleri ile ve imamın izni olmadan çıkmışlardır. [EsSiyeru’s Sağir Muhammed bin Hasan eş-Şeybani, S.146, Rivayet No:13 4 ] Bu görüş, imam Ahmed’ten rivayet edilen bir görüştür. İbn-i Kudame, bu konu imam Ahmed’ten rivayet edilen diğer rivayetleri şöyle nakletmektedir: “Elde ettikleri mallar onlarındır ve beşe bölünmez. Bu, Ebu Hanife’nin görüşüdür. Çünkü bu elde ettikleri, cihad yapılmadan elde edilen mubah bir kazançtır. Bu, onlar için odun toplamaya benzer. Muhakkak ki cihad, ancak imamın izni ile ya da güç ve kuvvet sahibi bir taife ile olur. Bu ise hırsızlık, çalma ve mücerred bir kazançtır.” [el-Muğni, C.9 S.304-305] Bu konuda üçüncü bir görüş daha vardır. Bu, imam Ahmed’ten rivayet edilen bir rivayettir. Bu görüş; onların elde ettiği bu mallarda onlara herhangi bir hak yoktur. Bilakis bu mallar Müslümanlarındır. Çünkü onlar, imamın izni olmadan böyle bir şeyi yapmak için çıkmaları ile isyankârdırlar. İbn-i Kudame dedi ki; Ahmed, Rumlara kaçıp daha sonra yanında bazı eşyalar ile dönen köle hakkında dedi ki; köle, efendisinindir. Yanında getirdiği eşya ve mallar ise Müslümanlardır. Çünkü o, bu yaptığıyla

isyankârdır. Dolayısıyla o malda onların bir hakkı yoktur.” [el-Muğni, C.9, S.304-305] Üçüncüsü: Tüccarın, Kurtulduktan Sonra Esirin, Darulharpte İkame Edenlerin veya Darulharpte Müslüman Olanların Çaldıkları Mallar: Bu konuda ilim ehlinin ihtilaflarına bakan, beşte bir illetinin, güç, kuvvet ve savaş ile ganimet elde etmenin olduğunu görecektir. Ganimetin şartı budur. Aynı şekilde şartlarından biri de saldırıları cihad olarak isimlendirilmesine sebeb olan imamın iznidir. İlim ehli, tüccarın, kurtulduktan sonra esirin, darulharpte ikame eden Müslümanların veya darulharpte Müslüman olanların çaldıkları mallar gibi bu şartların haricinde harbi kâfirlerden elde edilen malları ganimet olarak isimlendirmemiş bilakis avlanma ve odun toplama gibi helal kazanç olarak isimlendirmiştir. Bunun delili ise imam Taberi’nin -Allah O’na rahmet etsin- “Kim Allah’a karşı gelmekten sakınırsa, Allah ona bir çıkış yolu açar.” [Talak, 2] ayetinin tefsirinde Salim bin Ebi Ca’d’tan rivayet ettiği nakildir. Taberi dedi ki; Bu ayet, kendisine fakirliğin isabet ettiği gayretli bir adam hakkında nazil oldu. Bu adam Allah Resulü’nün g yanına geldi (durumunu anlattı). Allah Resulü g O’na “Allah’tan kork ve sabret” dedi. Adam dönüp gitti ve esir olan ve Allah’ın esaretten kurtardığı bir oğlunu kâfirlerden bir dişi keçiyi alıp geldiğini gördü. Bu adam Allah Resulü’nün g yanına geldi ve bu durumu ona anlattı ve dedi ki; “Ey Allah’ın Resulü! Bunu bana helal görür müsün? Allah Resulü g dedi ki; evet. [Taberi Tefsiri, Camiu’l Beyan Fi Te’vili’l Kur’an, C.23, S.447] Bu esir Müslüman, kâfirlerden kurtulduktan sonra bu dişi keçiyi onlardan çalmıştı. Allah Resulü g aldığı bu malı beşe bölmedi. Çünkü bu olay, Müslümanların otoritesinin dışında; darulharpte, savaşmadan ve Allah Resulü s.a.’in izni olmadan meydana gelmiştir. Bundan dolayı Allah Resulü g bunu ganimetten saymamıştır. Bundan dolayı ihtitap mallarında, darulharpte ve imamın izni olmadan elde edilme şart koşulur. Bu hüküm, darulharpte mal aşıran tacir için de gerçekleşir. İmam Begavi -Allah O’na rahmet etsin- dedi ki; “Eğer bir kişi darulharbe girerse harbi kâfirlerden pazarlık suretiyle bir şey alıp daha sonra bunu inkâr edip kaçarsa bu elde ettiği mal sadece onundur, beşe bölünmez.” [Et-Tehzib Fi Fıhi’l İmami’ş Şafi, C.5, S.175]

Aynı hüküm, darulharpte ikame edip kâfirlere eman vermeyenlerin veya darulharpte Müslüman olanların kâfirlerden çaldıkları mallar için de geçerlidir. Çünkü Allah Resulü g döneminde dişi keçiyi alan kişi için gerçekleşen şartlar bunlar içinde geçekleşmiştir. Bu şekilde kâfirlerden elde edilen malların beşe bölüneceğini söyleyenlerin bir delili bulunmamaktadır. İbn-u ebi Zeyd el-Keyravani (Vefat 386 h) şöyle der: “Sahnun dedi ki; Bir kavim darulharpte Müslüman olursa, güçlerinin yettiği harbi kâfirleri öldürmeleri ve mallarını almaları onlara helaldir.” [en-Nevadir Ve’z Ziyadat, C.3, S.322] Mal ile malın sahibi arasında herhangi bir fark yoktur. Kâfirlerin erkek, kadın veya çocuğun malı çalınabilir. Harbi Kâfirlerden Alınan Malların Taksimi Ganimet: Allah b şöyle buyurdu: “Eğer Allah’a ve hak ile bâtılın ayrıldığı gün, iki ordunun birbiri ile karşılaştığı gün (Bedir savaşında) kulumuza indirdiğimize inanmışsanız, bilin ki, ganimet olarak aldığınız herhangi bir şeyin beşte biri Allah’a, Resulüne, onun akrabalarına, yetimlere, yoksullara ve yolcuya aittir. Allah her şeye hakkıyla kadirdir.” [Enfal, 41] Beşe bölünen ganimetin dört kısmı ganimet alan mücahidlerindir. Beşte bir kısmı ise Enfal suresindeki ganimetten bahseden ayette zikredilen sınıflar içindir. İbn-i Ömer ve İbn-i Abbas’tan k rivayet edildiğine göre şöyle demişlerdir. “Allah Resulü g ganimetin beşte birini beşe bölerdi.” Yani ganimet alan mücahidlere verilen ganimetin dört kısmının dışında kalan ganimetin beşte bir kısmı beşe bölünür. İmam Ahmed şöyle dedi: “Allah ve Resulünün payı bir paydır. Allah Resulünün akrabalarına bir pay vardır. Bunlar ben-i Haşem ve ben-i Muttalip oğullarından olan Allah Resulünün akrabalarıdır. Allah Resulü g sadece bunlar arasında bu payı dağıtmıştır. Yetimlere bir pay vardır. Fakirler bir pay vardır. Yolculara bir pay vardır. [Mesailu Ahmed bin Hanbel Rivayetu İbnihi Abdullah] Allah ve Resulünün Payının Dağıtıldığı Yerler: Allah ve Resulü’nün g payı hakikatinde feydir. Binek, silah ve Müslümanların maslahatına olan işlerde kullanılır. İbn-i Kudame dedi ki; “Allah’ın

Rumiyah

41

b bu payı kendine ve Resulüne nispet etmesi,

bu malların yöneltileceği yönün maslahat yönü olduğunun bilinmesi içindir. Yoksa bu pay, sadece Allah Resulü’ne g has olup vefat ettiğinde yürülükten çıkan bir pay değildir.” [Muğni, İbn-i Kudame] Fey: Allah c Haşr suresinde feyin dağıtılacağı yerleri beyan etmiştir. “Allah’ın, (fethedilen) memleketlerin ahalisinden savaşılmaksızın peygamberine kazandırdığı mallar; Allah’a, peygambere, onun yakınlarına, yetimlere, yoksullara ve yolda kalmışlara aittir. O mallar, içinizden yalnız zenginler arasında dolaşan bir servet (ve güç) hâline gelmesin diye (Allah böyle hükmetmiştir). Bu mallar özellikle, Allah’tan bir lütuf ve hoşnudluk ararken ve Allah’ın dinine ve peygamberine yardım ederken yurtlarından ve mallarından uzaklaştırılan fakir muhacirlerindir. İşte onlar doğru kimselerin ta kendileridir. Onlardan (muhacirlerden) önce o yurda (Medine’ye) yerleşmiş ve imanı da gönüllerine yerleştirmiş olanlar, hicret edenleri severler. Onlara verilenlerden dolayı içlerinde bir rahatsızlık duymazlar. Kendileri son derece ihtiyaç içinde bulunsalar bile onları kendilerine tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden, hırsından korunursa, işte onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir. Onlardan sonra gelenler ise şöyle derler: “Ey Rabbimiz! Bizi ve bizden önce iman etmiş olan kardeşlerimizi bağışla. Kalplerimizde, iman edenlere karşı hiçbir kin tutturma! Ey Rabbimiz! Şüphesiz sen çok esirgeyicisin, çok merhametlisin.” [Haşr, 7-10 ] İlim ehli, feyin beşe bölünüp bölünmeyeceği konusunda ihtilaf etmişlerdir. Bunun sebebi ise; Haşr suresinin yedinci ayetinde kendilerine feyin dağıtılacağı sınıfların, Enfal suresinde ganimet ayetinde zikredilen sınıfların aynısı olmasındandır. Enfal suresindeki ganimet ayetinde bahsedildiği gibi haşr suresindeki yedinci ayetinde beşe bölünme bahsedilmediği halde bazı ilim ehli, ayetin zahirini alarak feyin de beşe bölüneceğini söylemişlerdir. Bazıları ise; Ömer’in h yukarıda zikredilen ayetleri okuduktan sonra söyledi sözünü delil almışlardır. Nitekim Ömer h şöyle dedi: “Bu, Müslümanları kuşattı.” Bu sınıflar, feyin beşte biriyle özelleştirilme şekli ile değil de, kuşatma ve kapsama şekli ile zikredilmiştir. İbn-i Kudame el-Kâfi adlı kitapta şöyle dedi: “Allah’u tealanın “Onların mallarından Allah’ın, 42

KAPAK KONUSU

savaşılmaksızın peygamberine kazandırdığı mallar için siz, at ya da deve koşturmuş değilsiniz…” ayetinden ötürü, mezhebin zahir görüşüne göre fey, beşe bölünmez. Allah’u teala fey malını tüm Müslümanlar için kılmıştır. Ömer h bu ayeti okuyunca şöyle dedi: “Bu ayet, genel olarak tüm Müslümanları kuşattı. Eğer yaşamış olsam ve bir çoban bana (Yemen’deki) Himyer kabilesinin dağlarını bana getirse, onun ondan nasibi vardır. Bu ondan men edilmez.” [El-Kâfi fi Fıkhi’l İmam A hmed] İbn-i Kudame, feyin beşe bölüneceği görüşünü benimsemiştir. Feyin beşte biri, Allah’ın c ganimet ve fey ayetinde zikrettiği kişiler içindir. Feyin geri kalan dört kısmı ise, el-Kâfi adlı kitabında zikrettiği tertip üzere tüm Müslümanlar içindir. Nitekim şöyle demektedir: “Buna en önemli olandan önem derecesine göre başlanılır. Müslüman askerlerin rızıklarının karşılanması, kefayet sahibi kişiler ile sınırların kapatılması, rızıklarının karşılanması, ihtiyaç duyulan binaların yapılması, hendeklerin kazılması ve silah ve mermileri gibi ihtiyaç duyulan malzemelerin alınması gibi önemli maslahatlardan başlanılır. Daha sonra köprülerin, yolların ve mescidlerin yapılması, nehirler için yol kazmak, sel sularının önünü kapatmak için sedlerin yapılması, kadılar, imamlar ve müezzinler gibi Müslümanların ihtiyaç duyduğu kişilerin erzaklarının verilmesi ve faydası Müslümanlara yönelik olan tüm işlerin yapılması gibi önem derecesine göre en önemli olanlarından başlanılır. Daha sonra artan miktar, zikrettiğimiz ayetten ve Ömer’in h sözünden dolayı Müslümanlar arasında paylaştırılır. [ElKâfi fi Fıkhi’l İmam Ahmed] Eman Darulharbin mubahlık diyarı olduğunda ve harbi kâfirlerin kanlarının ve mallarının masum olmadığında hiçbir ihtilaf yoktur. Zimmet ve eman akidleri kanlarının dökülmesine engeldir. Müslümanlar ile aralarında eman veya ateşkes gibi bir anlaşmaya sahip olan sözleşmeli kâfirler, yaptıkları anlaşmanın şartları tahakkuk ettiği sürece anlaşmanın gereğine bağlı kalmaları gerekir. Bu, üzerinde icma edilen ve ihtilaf edilmeyen bir konudur. Allah Resulü g dedi ki; “Anlaşmalı bir kâfiri öldüren, cennetin kokusunu alamaz. Hâlbuki

AVRUPA MERKEZ BANKASI - MÜSLÜMANLAR KAFIRLERIN EKONOMISINI HEDEF ALMALI

cennetin kokusu, kırk yıllık mesafeden hissedilir.” [Buhari, Hadis No:3166] Bir Müslümanın bir müşriğe olan emanı, tüm Müslümanlar için bağlayıcıdır ve ellerini onlardan çekmeleri gerekir. Nitekim üzerinde ittifak edilen hadiste, Ali h dedi ki; Allah Resulü g dedi ki: “Müslümanların zimmeti birdir. En alttaki bile onu gözetir. Her kim bir Müslümanın verdiği emanı bozarsa Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların laneti onun üzerinedir. Kıyamet gününde onun farz veya nafile hiç bir ibadeti kabul edilmeyecektir.” [Buhari Hadis No:3179] Aynı şekilde Ali’den h rivayet edilen hadiste Allah Resulü g şöyle buyurmaktadır: “Mü’minlerin kanları denktir. Başkalarına karşı onlar tek bir el gibidirler. En alt seviyede biri de olsa, emanlarını tanırlar. Habe­ riniz olsun! Bir mü’min bir kâfire karşılık ve sözleşme sahibi (bir gayr-i müslim de) ahdi esnasında, kâfire karşılık (kısas yoluyla) öldürülmez.” [Müsned, Ahmed bin Hanbel, Hadis No:959; Sünen, Ebu Davud, Hadis No:2751; Sünen, Nesai, Hadis No:4746] İbn-i Hişam dedi ki; Ebu Ubeyde bana anlattı ki; Ebu’l As bin Rebi Şam’dan dönüp yanında müşriklerin malı varken ona denildi ki; Müslüman olup bu mallları alma düşüncen var mı? Çünkü bu mallar müşriklerin mallarıdır. Ebu’l As dedi ki; emanetime ihanet ederek İslam’ıma başlamam ne kötü bir başlangıçtır. [İbn-i Hişam Siyeri, C.1, S.659] Muğire bin Şube’den rivayet edildiğine göre o, cahiliyede bir kavimle (eman üzere) arkadaşlık yapmış ve onları öldürerek mallarını almıştı. Daha sonra Allah Resulüne gelerek Müslüman olmuştu.

Allah Resulü g dedi ki; “İslam’ına gelince, bunu kabul ediyorum. Mallara gelince (bunlar ihanetle alınmıştır); ben bunlardan hiçbir şeyi de (alıcı) değilim.” [Buhari Hadis No:2731] İbn-i Kayyım dedi ki; Allah Resulü s.a.’in Muğire’ye söylediği ‘İslam’ına gelince, bunu kabul ediyorum. Mallara gelince (bunlar ihanetle alınmıştır); ben bunlardan hiçbir şeyi de (alıcı) değilim.’ Sözü delildir ki; sözleşmeli müşriğin malı masumdur. Ve bunlar mülk edinilemez bilakis sahibine geri döndürülür. Muğire, mallarını aldığı o müşriklerle eman üzere arkadaşlık yapmış daha sonra onlara ihanet edip mallarını almıştı. Allah Resulü g onların mallarını almamış, haklarını savunmamış veya onlara kefil de olmamıştı. Çünkü bunlar Muğire’nin İslam’ından önce idi. [Za’du’l Mead, C.3, S.271] Sözlerle Aldatmak, Emandan Sonra İhanet Değildir Bu, Abdullah bin Üneys ve Muhammed bin Mesleme’nin yaptığı eylemlerdir. Muhammed bin Mesleme, Ka’b bin Eşref ’e eman vermemiş bilakis ona Nebi g ile hayatı kötü gördüğünü vehmettirmiş ve bununla onu kandırmıştır. Allah Resulü’nden g birşeyler söylemek için izin istemiş ve Nebi g de ona bu konuda izin vermiştir. Söylediği şey ise buharide geçen şu sözlerdir: “Şu kişi (yani Resulullah) bizden sadaka istedi. Ve bizi yordu. Ben de ödünç bir şey almak için sana geldim,’ dedi. Ka’b şöyle dedi: ‘Aynen! Muhakkak siz, daha da usanacaksınız.’ Muhammed bin Mesleme şöyle dedi: ‘Bizler O’na bir kere uymuş

Rumiyah

43

KAFIRLER TARAFINDAN HAPSEDILEN BIR MÜSLÜMAN, KURTULDUKTAN SONRA KAFIRLERIN MALLARINI ÇALABILIR.

bulunduk. Onun işi nereye varacağını görmeden O’nu terk etmek istemiyoruz.’” Muhammed bin Mesleme’nin ‘bizi yordu’ sözünün anlamı; yani Sahabe j Allah Resulü’ne g biat ettikten sonra rastlayacakları sıkıntıları yükleneceklerine dair biat ettiler. Onlar, Allah yolunda onları bekleyen imtihan, sıkıntı ve yorgunluğu biliyorlardı. Lakin Muhammed bin Mesleme bu sözle onu aldattı ve fırsat bulup onu öldürebilmesi için ondan ihtiyacını istedi. Aynı şekilde Abdullah bin Üneys’in, Halid bin el-Huzeli’ye “Duyduğuma göre şu adam (Allah Resulü g) için kuvvet topluyormuşsun, bunun için sana geldim, dedim.” ‘Bunun için sana geldim’ sözü iki ihtimal barındıran bir sözdür. Yani ‘ona yardım etmek sana geldim’ veya ‘onun aleyhinde size yardım etmek için sana geldim’ ihtimallerini barındırır. Bundan dolayı, sarih bir eman olmadığı sürece fillerle veya sözlerle aldatıp daha sonra öldürme veya mallarına el koyma ihanet değildir. Eman, iki taraf; eman veren ve eman isteyen tarafından açık ve sarih lafızlarla yapılan sözleşme ve akidleşmedir. Muhataba emanı vehmettiren sözler veya eylemler eman değildir. Sarih ve açık sözlerle verilen emanın eman olduğu konusunda fukaha arasında herhangi bir ihtilaf yoktur. Açık ve sarih olmayan sözlerin eman olup olmadığı konusunda ise ihtilaf vardır. Âlimlerden bazıları bazı sözleri ve fiilleri emandan sayarken bazıları ise bunu emandan saymamıştır. Müslüman âlimlerden birini, herhangi bir söz ve 44

KAPAK KONUSU

eylemi ihanet, başka bir âlimin ise bunu savaştaki tuzak ve kandırmadan saydığını görmende bir gariplik yoktur. Genel olarak; sarih olmayan emanın altına giren cüzi meseleleri kuşatan ve üzerinde ittifak edilen bir kaide yoktur. Hiç şüphesiz cüzi meselelerin muayyen bir aslın altına sokulması ihtilaf götüren içtihadi konulardandır. Bir mesele ile konunun seyrinden çıkmak veya kınamak doğru değildir. Darulharbe Girmek İçin Vize veya İzin Almak, Kâfirlerin Kanlarını ve Mallarını Masum Kılmaz Harbi kâfirlerin kanlarında ve mallarında asıl olan, bunların helal olması ve herhangi bir korumalarının olmamasıdır. Herhangi bir suretin eman olup olmadığında çekiştiğimizde ve bu suret hakkındaki olumlu ve olumsuz deliller birbirlerine denk veya yakın olduğunda, bu konuda kesinleşmiş olan asıl yani harbi kâfirlerin kanlarında ve mallarında asıl olanın helal olması aslı geçerli olur. Ancak muteber bir engel olursa bu asıldan vazgeçilir. Muteber bir engel olmadığı sürece asıl olan geçerlidir. Çünkü icma yakindir. İhtilaf ise şüphedir. Yakîn ile sabit olan bir şey şüphe ile kalkmaz. Te’min şüpheli bir engeldir. Şüphe barındıran bir engel, malum sebeplerle sabit bir hükmü iptal etmez. Kâfirlerin savaşta kandırılmasının caizliğinde hiçbir şüphe

yoktur. Bu aldatma ise, yalan ve açık olmayan ihtimalli sözlerle olur. Hulasa: bir malın masumiyeti, harbi kâfirlerin malı gibi sahibinin kâfir olmasıyla zail olunca, bu malın mümkün olan her yolla elegeçirilmesi caizdir. Eman verilmesi müstesna, bu asıl itibari ile üzerinde herhangi bir ihtilaf yoktur. Bir Müslüman, harbi kâfirin malını nerede olursa olsun ve onunla nerede karşılaşırsa karşılaşsın hile ile dolandırması veya çalması caizdir. Vizenin eman ve sözleşme olduğuna dair şer’i veya örfi hiçbir delil sabit değildir. Bilakis vize, bir yurda giriş iznidir. Bir yurda girmek için izin istemek eman değildir. Bir kişi kendi yurdunda eman içinde değildir. Bir yurtta yaşayan bazı kişiler, diğer bazısından eman içinde değillerdir. Bir tarafın eman vermesi diğer taraf için eman sayılmaz. İbn-i Zeyd el-Kayravani (Vefat 386 h) dedi ki; “Eğer krala Müslüman olduklarını söyleseler ve kral da ‘siz eman altındasınız’ derse lakin onlar krala eman vermezlerse veya ona bir şey demezlerse ve kralın onlara eman verdiği ve onların eman aldında olduğu şehirde yayılıp bilinmezse, bunlar dilediğini öldürebilir ve malını alabilirler. Aynı şekilde eğer kral onlara ‘size eman verdim İslam diyarına gidin’ derse fakat onlar krala bir şey demezlerse aynı şekilde onlar fırsat bulduklarını öldürme ve diğer şeyleri yapıp şehirden çıkabilirler… Bazı Irak ehli dediler ki; Eğer bir

Müslüman darulharbe eman olmadan girerse ve onlara ‘ben sizdenim veya sizin yanınızda savaşmaya geldim’ derse ve onlar da onu bırakırlarsa, o Müslüman, imkân bulduğunun mallarını alabilir ve imkân bulduğunu öldürebilir. Onun onlara söylediği bu sözler onlara verilen bir eman değildir. [En-Nevadir Ve’z Ziyadat, C.3, S.322] Her kim, şahsi bilgilerini ve dinini ifade eden sahte veya gerçek belgelerle darulharbe girerse, elinden geldiğini suikastle öldürmesi ve mallarını alması caizdir. Çünkü bu, eman veya eman manasını taşımaz. Amr bin Ümeyye kendisini ben-i Bekir kabilesine nisbet etti ve müşriklerden birine saptırıcı bilgiler verip onu aldattı. Ta ki o müşrik, onun da müşrik olduğunu zan etti ve ona güvendi. Ve Amr bin Ümeyye’nin yanında uykuya dalınca da Amr onu öldürdü. Taşıyanının şu yurttan olduğunu ifade eden sahte belgeler, ne örfen ne de şeran emanı ifade etmez. Eğer sahte evraklar, onun bu yurdun ehli olmadığını, lakin onun bu yurda girmesine izin verildiğini ifade ediyorsa bu da eman sayılmaz. Çünkü bu, savaşın hilelerindendir. Bu, Muhammed bin Mesleme ve arkadaşlarının yaptıkları kadar da değildir. Darulharbe veya kâfir bir kavme intisap etmek veya yurtlarına sığınmak yahut yanlarında gecelemek buna benzeyen şeylerdendir. Bu kâfir ülkelere bu açıdan yönelmek bir Müslüman için eman olarak itibar edilmez. Öldürmek

GIRIŞ VIZELERI, KAFIRLERIN KANLARINI VE MALLARINI KORUMAK İÇİN EMAN DEĞİLDİR

Rumiyah

45

JÜRGEN TODENHÖFER; EMANI BITEN BU KAFIRIN KANI BİR KEZ DAHA HELAL OLDU

istenilen kişilerin yanında gecelemek te eman değildir. Nitekim Amr bin Ümeyye ed-Damiri de h bu şekilde yapmıştı. Aynı şekilde Muhammed bin Mesleme’nin h tağut Ka’b bin Eşref’in kalesine girmesi, onu kandırması ve onu öldürmesi de bunun gibidir. Küfür anlaşmaları ve küfür içerikleri barındırmadığı sürece mücahidin, sığınma yollarıyla darulharbe girmesi, sahabelerin yaptıklarının bir benzeridir. Kâfirlerin Mallarının Alınmasına Ve Onlara Bu Yolla Cihad Etmeye Teşvik Allah Resulü g Medine’ye hicret edince, rızkının kaynağı ganimetler idi. Ganimet, rızkın en faziletli kaynağıdır. Kâfirlerden güçle alınan mallar, bu yolunda dışında başka yollarla kazanılan mallardan daha temiz ve durudur. Allah c şöyle buyurmuştur: “Artık elde ettiğiniz ganimetten helâl ve temiz olarak yiyin. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.” [Enfal, 69] İbn-i Kayyım dedi ki; Racih olan görüşe göre en helal rızık, Allah Resulü’ne g de rızık kılınmış olan ganimetçilerin kazançları ve şeriat sahibinin diliyle onlara mubah kılınanlardır. Kur’an’da, bu kazancın övgüsü diğerlerinin övgüsünden daha çok yapılmıştır. Başkalarına yapılmayan övgü, bu rızık sahiplerine yapılmıştır. Bundan dolayı Allah b bunu, yaratıkların en hayırlısı, Resullerin ve Nebilerin sonuncusunun rızkı kılmıştır. Nitekim Allah Resulü g şöyle buyurmaktadır: “Ortağı olmayan tek Allah’a ibadet edilinceye kadar kıyamete yakın bir zamanda kılıçla gönderildim. Rızkım, mızrağımın gölgesi altında kılındı. Zillet ve horluk emrime muhalefet edenlerin 46

KAPAK KONUSU

üzerine kılındı. [Müsned, Ahmed bin Hanbel Hadis No:5114] Bu rızık, Allah’ın düşmanlarından zorla, izzetlice ve şereflice alınan rızıktır. Bu, Allah’a en sevimli gelen şeylerdendir. Başka kazançlar buna denk olamazlar. Allah en doğrusunu bilendir. [Zadu’l Mead, C.5, S.705] Bugün, kâfirlerin mallarının güçle alınması, bazı Müslümanların hoşuna gitmemektedir. Bu yolun dışında başka işler karşılığında kazandıklarının daha faziletli olduğunu zan etmektedirler. Bu, doğru değildir. Kur’an nassıyla sabit olan en güzel helal kazanç, ganimettir. Ganimet, Allah Resulü’nün g Medine’ye hicret ettikten sonraki rızkı idi. Allah b bu malları, Âdemoğullarının bu mallar yardımıyla kendisine itaat ve ibadet etmesi için yaratmıştır. Herkim bu mallar yardımıyla Allah’a küfreder ve ona şirk koşarsa, Allah b Müslümanları ona musallat eder, Müslümanlar bu malları ondan alır ve ondan daha layık olan ibadet, tevhid ve itaat ehli olanlara verirler. Malı, almaya daha hak sahibi olana ve malın yaratıldığı maksada geri çevirildiği için feye fey denilmiştir. Çünkü feyin kelime anlamı dönmek, rücu etmek demektir. Her muvahhidin cihad dairesini genişletmesi gerekir. Hiç şüphesiz mal ve iktisad savaşı cihadın en büyük sahalarından biridir. Nitekim Allah Resulü g çoğu gazvelerinde, kâfirlerin mallarını aldı ve mülklerini telef etti. Hiç şüphesiz bugün kâfirler, askerlerini ve güçlerini mallarıyla yürütmektedirler. Muvahhidlerin, kâfirlerin iktisadlarını zayıflatmaları için onların mallarını almaları ya da telef etmeleri için yeni taktikler geliştirmeleri ve bu konuda acele etmeleri gerekir. Özellikle hicret yolu bulamayıp darulküfürde

yaşayan Müslümanların sahabe Ebu Basir’in h Mekke müşriklerine yaptığını yapması gerekir. Hiç şüphesiz kâfirlerin mallarını telef etmek, bugün onlarla aramızda varolan savaşa büyük etkisi olacaktır. Harbi kâfirlerin mallarının alınması veya diyarlarının harap edilip mallarının telef edilmesi, düşmanın gücünü kıran ve iktisadına zarar veren unsurlardandır. Ebu Yusuf dedi ki; “Kalelerinin ateş ile yakılmasında, suyun altında bırakılmasında, içindekilerinin üzerine yıkılmasında ve mancınaklarla hedef alınmasında bir sakınca yoktur. Çünkü Allahu teala şöyle buyurmaktadır: “Öyle ki, evlerini hem kendi elleriyle, hem de mü’minlerin elleriyle yıkıyorlardı.” Ayrıca tüm bunlar savaş kapsamındadır. Çünkü bu şekilde kâfirler kahredilir, kızdırılır ve helak edilir. Ayrıca malların haramlığı, sahiplerinin haramlığına bağlıdır. Öldürülünceye kadar onlar için bir haramlık söz konusu değilken malları için nasıl öyle bir şey olsun? [Bedai’s Senai’] Aynı şekilde eğer bu mallar Allah yolunda kullanılırsa cihada ciddi faydası olur. Örneğin muvahhid, Müslüman kardeşlerinin hilafetin vilayetlerine hicret etmeleri için gereken giderleri karşılamak için harbi kâfirlerin mallarını alır. Yahut bu yolla mücahidleri finanse eder. Hicreti için gerekli malı biriktirmek için kâfirlerin yanında çalışan ve bundan dolayı hicretini geciktiren nice Müslümanlar var. İşte bu şekilde muvahhid mücahid, düşmanların yurtlarında cihadi operasyonların yapılması için gerekli malzemelerin ve

silahların alınması için kâfirlerin mallarını kullanır. Ey kâfirlerin yurtlarındaki muvahhidler! Ebu Cendel h gibi olun ve harbi kâfirlerin mallarını ya zorla ve kuvvetle ya da çalmak ve dolandırmak suretiyle almakta tereddüt etmeyin. İmam İbn-i Teymiyye’nin -Allah O’na rahmet etsin- darulharbe giren Müslümanlar hakkındaki şu sözünü iyice düşünün! “Aynı şekilde şayet onların şahıslarını veya çocuklarını kaçırırsa veya herhangi bir şekilde onlara zarar verirse, (bilsin ki) muhakkak ki harbi kâfirler ve malları Müslümanlar için mubahtır. Bunları meşru yollarla elegeçirirse onun mülkü olurlar. [Mecmu’l Fetava] İbn-i Teymiyye -Allah O’na rahmet etsin-, harbi kâfirlerin çocuklarını kaçırma hakkında sözleri bu ise mallarının çalınması hakkında sen daha ne söyleyebilirsin? Unutma ki; kâfirlerin İslam Devleti aleyhindeki savaşları, mal üzerine mebnidir. Niyetini halis kıl, Allah’a tevekkül et, mallarını almak için hiçkimseyle istişare etme ve Allah’ın bereketi üzere yürü! Kâfirlerin mallarını almak, onları zayıflatır, iktisadlarının güvenliğini tehdit eder, mü’minleri güçlendirir ve onları cesaretlendirip daha büyük eylemlere hazırlar. Bu, günümüzdeki terk edilen cihadın çeşitlerindendir. Bunu ancak bir grup Müslüman yapmaktadır. Onlar da pek azdır. Allah’tan mücahid kullarına fetihler vermesini ve muvahhidlerin kalplerini ferahlatmasını diliyoruz. Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun.

HARBI KAFIRLERIN ÇOCUKLARINI KAÇIRMAK CAIZDIR

Rumiyah

47

Hilafet askerlerinin küfür güçlerine karşı devam eden savaşları kapsamında bizler hilafet saltanatının genişlemesinde ve Allah’ın düşmanlarını korkutmada, öldürmede ve zelil etmede başarılı olan mücahidlerin son olarak düzenlediği bazı operasyonlara göz atacağız. Bu operasyonlar, İslam Devleti’nin geçmiş haftalarda yeryüzünün doğusundaki ve batısındaki farklı cephelerde düzenlediği çok sayıda operasyondan sadece bir kaçıdır. Doğu Asya: Ramazan ayının dokuzunda; Filipinlerin Kutabato güneyinde bulunan ‘Mama Sabano’ mıntıkasında Hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu arasında yaşanan çatışmalarda yaklaşık 10 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü. Ramazan ayının on üçünde; Hilafet askerleri, Filipinlerin güneybatısında bulunan ‘Jolo Sulu’ adasındaki ‘Batikul’ mıntıkasında Filipin ordusunun bir mevkiini havan toplarıyla hedef aldı. Ayrıca Hilafet askerleri, Maguindanao mıntıkasında Filipin ordusunun bir asker taşıma aracını imha etti. 48

HABERLER

Ramazan ayının on dördünde; Hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu arasında yaşanan çatışmalarda 11 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü. Ayrıca Maravi şehrinin ‘Dagudian’ Mahallesi’nde; 8 asker, keskin nişancı birlikleri tarafından hedef alınarak öldürüldü. Aynı zamanda haçlı Filipin ordusunun bir zırhlı aracının roketle hedef alınması sonucunda araç kullanılamaz hale geldi. Ramazan ayının on altısında; Hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu arasında ‘Aykum’ istasyonu Mahallesi’nde yaşanan çatışmalarda 12 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü. Ayrıca Maravi şehrinin ‘Mabandi’ Mahallesi’nde; 5 haçlı Filipin ordusu askeri keskin nişancı silahıyla hedef alınarak öldürüldü. Ramazan ayının on dokuzunda; Hilafet askerleri, haçlı Filipin ordusuyla ‘Monkado’ Mahallesi’nde çatışmalara girdi. Meydana gelen çatışmalarda 3 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü. Ayrıca Maravi şehrinin ‘Mabandi’ Mahallesi’nde; 5 haçlı Filipin ordusu askeri keskin nişancı birlikleri tarafından hedef alınarak öldürüldü.

Ramazan ayının yirmi ikisinde; Maravi şehrinin ‘Bunud Madaya’ Mahallesi’nde yaşanan çatışmalarda 2 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü. Ramazan ayının yirmi üçünde; Maravi şehrinin ‘Laylud Madaya’ Mahallesi’nde haçlı Filipin ordusunun bir zırhlı aracı roketle hedef alınarak imha edilirken, bunun yanı sıra Hilafet askerleri ile Filipin ordusu arasında yaşanan çatışmalarda ise 5 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü ve 9 kişi yaralandı. Ramazan ayının yirmi dördünde; Keskin nişancı birlikleri, Maravi şehrinin ‘Marinot’ ve ‘Laylud Kadayunan’ Mahallesi’nde haçlı Filipin ordusundan 4 kişiyi öldürüldü. Ayrıca Maravi şehrinin ‘Mankado’ Mahallesi’nde; Hilafet askerleri ile Filipin ordusu arasında yaşanan çatışmalarda 5 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü. Ramazan ayının on beşinde; Hilafet askerleri, Maravi şehrinin ‘Baling’ Mahallesi’nde yaşanan çatışmalarda 7 haçlı Filipin ordusu askerini öldürdü. Ramazan ayının yirmi altısında; Hilafet askerleri, Maravi şehrinin ‘Laylud Madaya’, ‘Baling’ ve ‘Marinot’ mahallelerinde haçlı Filipin ordusuyla şiddetli çatışmalara girdi. Meydana gelen çatışmalarda haçlı Filipin ordusundan 13 kişi öldürülürken, diğer birkaç kişi de yaralandı. Şevval ayının üçünde; Hilafet askerleri, Maravi şehrinin mahallelerinde yaşanan çatışmalarda 13 haçlı Filipin ordusu askerini öldürdü. Ayrıca ‘Marinot’ Mahallesi’nde; haçlı Filipin ordusunun bir zırhlı aracının RPG ile hedef alınması sonucuna araç imha olurken, aracın içinde bulunan en az 5 asker ise öldü. Şevval ayının sekizinde; Hilafet askerleri, Maravi şehrinin ‘Monkado Koloni’ Mahallesi’nde haçlı Filipin ordusuyla şiddetli çatışmalara girdi. Meydana gelen çatışmalarda haçlı Filipin ordusundan 8 asker öldürüldü. Şevval ayının onunda; Maravi şehrinin ‘Baling’ Mahallesi’nde Hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu arasında yaşanan çatışmalarda 9 haçlı Filipin ordusu askeri öldürüldü.

Avustralya: Ramazan ayının onunda; Hilafet askerlerinden biri -Allah O’nu kabul etsin- Melbourne şehrinde saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırıda kardeşimiz, bir kadını kaçırarak rehin aldı. Sonra haçlı Avustralya devletinin bir vatandaşını öldürdü. Bunun ardından haçlı Avustralya polislerini bulunduğu yere çekti ve onlara ateş açtı. Açılan ateş sonucunda 3 polis yaralandı. Daha sonra kardeşimiz şehid oldu. Fars: Ramazan ayının on ikisinde; Hilafet askerlerinden 5 fedai, Fars topraklarında, küfür ve Rafızilerin kalelerini hedef aldıkları mübarek bir operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda Fedai kardeşlerimiz, makineli silahlarını, el bombalarını ve patlayıcı yeleklerini kuşandıktan sonra Rafızilerin şirki iki sembolleribi hedef aldı. Bunlar; şirki parlamentoları ve tağutları Humeyni’nin mezarı. Düzenlenen mübarek operasyon sonucunda yaklaşık 60 mürted öldü ve yaralandı. Daha sonra fedai kardeşlerimiz şehid oldu. Nitekim onları böyle hesap ediyoruz. Allah onları en iyi bilendir. Cenub Vilayeti: Ramazan ayının on dördünde; Şehadet süvarilerinden Iraklı ‘Ebu Fahd’ -Allah O’nu kabul etsin- kardeşimiz kirletilmiş Kerbala şehrindeki müşrik Rafızilerin topluluğunu hedef alarak harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz müşrik Rafızilerin topluluğuna ulaşmayı başardıktan sonra tekbir getirdi ve patlayıcı yeleğini toplulukları ortasında patlattı. Patlamada müşrik Rafızilerden 30 kişi ölürken, 35 kişi de yaralandı. Aynı zamanda şehadet süvarilerinden ‘Ebu Mücahid ElBasri’ -Allah O’nu kabul etsin- kardeşimiz Babil şehrinde mürtedlerin topluluğuna daldı ve toplulukları ortasında patlayıcı yeleğini patlattı. Patlamada mürtedlerden 37 kişi ölürken, 40 kişi de yaralandı.

EBU OSMAN EL-HORASANİ 

Rumiyah

49

Ninova Vilayeti: Ramazan ayının on dokuzunda; Hilafet askerleri, Rafızi federal polislerinin Musul şehrinin batı yakasında bulunan ‘Halep’ Caddesi’ndeki ve “Davvasa ve Nebi Şit” mıntıkasındaki mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda Hilafet askerleri ile mürtedler arasında şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen şiddetli çatışmalarda aralarında albay rütbeli bir subayın da bulunduğu 40 mürted öldürülüp diğer birkaç kişi de yaralanırken, bunun yanı sıra 6 Hummer ve 2 personel taşıma araçları yakıldı ve mücahidler, yeni mevkiler kontrol altına aldı. Ayrıca Hilafet askerleri, Musul’un güneyinde bulunan ‘Dandan’ Mahallesi’ndeki Rafızi federal polislerinin mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda Hilafet askerleri ile mürtedler arasında meydana gelen şiddetli çatışmalarda mürtedlerden onlarca kişi ölüp yaralanırken, mürtedlerden hayatta kalanlar ise kaçtı. Bunun yanı sıra mürtedlerin 12 farklı askeri aracı imha edildi, mevkileri kontrol altına alındı ve bazı silah ve mühimmatlar ganimet alındı. Şevval ayının birinde; Hilafet askerleri, Rafızi milislerinin “Tenek, Yermük, Müşahede, Şifa ve Nebi Şit” Mahallesi’ndeki, “Halep ve Korniş” Caddesi’ndeki ve “Bab Tub, Bab Cedid, Babe’l Bayd ve Bab Lekeş” mıntıkası etrafındaki mevkilerine birkaç koldan geniş çaplı operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda Hilafet askerleri ile mürtedler arasında meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden birkaç kişi ölüp yaralanırken, diğer mürtedlerden ise çatışmalardan kaçtı. Mürtedlerin kaçmasının ardından ‘Tenek’ Mahallesi, ‘Yermük’ Mahallesi’nin çoğunluğu ve ‘Şifa’ Mahallesi’nin ve ‘Müşahede’ mıntıkasının bir bölümü kontrol altına alındı. Bunun yanı sıra Rafızi ordusunun Musul’un batısındaki büyük çöküşünün ardından Rafızi YAHUDILERE DÜZENLENEN MÜBAREK SALDIRIDAN SONRA

50

HABERLER

askerleri, “Tel Rumman, Racim Cedid ve Vadi Hacer” Mahallesi’ndeki mevkilerini ve araçlarını yaktı. Filistin: Ramazan ayının yirmi birinde; Hilafet aslanlarından; ‘Ebu Bera El-Makdisi’, ‘Ebu Hasan El-Makdisi’ ve ‘Ebu Riyah El-Makdisi’ -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz, Kudüş şehrinde mübarek bir saldırı düzenledi. Hilafet aslanları, Allah’ın dininin ve Müslümanların gasp edilen haklarının intikamı için Allah düşmanlarına saldırdı ve necis Yahudilerin topluluklarını hedef aldı. Düzenlenen mübarek saldırıda bir kadın polis öldürülürken, diğer birkaç kişi de yaralandı. Daha sonra kardeşlerimiz şehid oldu. Nitekim onları böyle hesap ediyoruz. Allah kendilerini en iyi bilendir. Selahaddin Vilayeti: Ramazan ayının yirmi birinde; Fedailerden ‘Ebu Fakih Eş-Şami’, ‘Ebu’l Velid Eş-Şami’, ‘Ebu Muaz El-Karaboli’, ‘Ebu Adnan Es-Selmani’ ve ‘Ebu Ömer El-Ferraci’ -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz Samarra şehrinin ‘Cebiriye’ mıntıkasında Rafızi federal polislerinin ‘Liva El-Askeriyyin’ adlı Alay karargâhına operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda fedailer, karargâhtaki unsurlarla yaklaşık 2 saat çatıştı. Meydana gelen çatışmalarda karargâhta bulunanların tümü öldürüldü. Daha sonra fedailer, mıntıkaya gelen destek kuvvetleriyle çatıştı ve gelen destek kuvvetlerinden birkaç kişiyi öldürdü ve yaraladı. Destek kuvvetleriyle yaşanan çatışmalarda fedailerden 2 kişi şehid oldu. Nitekim onları böyle hesap ediyoruz. Allah onları en iyi bilendir. Bunun yanı sıra diğer 3 fedai patlayıcı yeleklerini, mürtedlerden geriye kalanların toplulukları ortasında patlattı. Düzenlenen mübarek fedai operasyonu sonucunda 38 mürted öldürülürken, 10 kişi de yaralandı. Bunun yanı sıra mürtedlerin Alay karargâhı ve silah depolarından biri imha edildi ve çok sayıda askeri araçları yakıldı ve kullanılamaz hale getirildi.

EBU KEVSER ES-SUDANİ 

Ramazan ayının yirmi altısında; Hilafet askerlerinden 8 kişi, patlayıcı yeleklerini kuşandıktan sonra harekete geçerek, Tikrit şehri kuzeybatısında bulunan ‘Selam’ köyündeki Rafızi milislerinin mevkilerine fedai operasyonu düzenledi. Düzenlenen operasyonda fedailer, mürtedler ile şiddetli çatışmalara girdi. Meydana gelen çatışmalar sırasında fedailerden birkaç kişi patlayıcı yeleklerini patlattı. Düzenlenen operasyon sonucunda yaklaşık 60 mürted ölüp yaralanırken, bunun yanı sıra üzerinde makineli silah bulunan 7 farklı araçları yakıldı. Horasan Vilayeti: Ramazan ayının yirmisinde; Şehadet süvarilerinden Horasanlı ‘Ebu Aişe’ -Allah O’nu kabul etsin- kardeşimiz Kabil şehrinde patlayıcı yeleğiyle müşrik Rafızilerin mabedine girmeyi başardıktan sonra tabancayla mabetteki müşriklere ateş açtı ve daha sonra patlayıcı yeleğini toplulukları ortasında patlattı. Düzenlenen saldırı sonucunda en az 17 müşrik ölürken, onlarca kişi de yaralandı. Ramazan ayının yirmi sekizinde; Şehadet süvarilerinden Horasanlı ‘Ebu Osman’ -Allah O’nu kabul etsin- kardeşimiz ‘Ketta’ şehrinde mürted Pakistan polislerinin topluluğu ortasında patlayıcı yeleğini patlattı. Patlamada yaklaşık 30 mürted öldü ve yaralandı. Fransa: Ramazan ayının yirmi dördünde; Hilafet askerlerinden Ebu Meysun el-Fransi -Allah O’nu kabul etsin- silah ve patlayıcı yüklü aracını sürdü ve korkuyu harçlılar arasında bir kez daha yayarak ve onlara savaşın kendi topraklarına ulaştığını hatırlatarak, Paris şehrinde Haçlı Fransız polisine ait olan bir minübüse çarptı. Belçika: Ramazan ayının yirmi beşinde; Usame Zaryuh isimli bir Hilafet askeri -Allah O’nu kabul etsin-, Brüksel şehrinin

merkezinde bululan merkez tren istasyonu içerisinde haçlılara karşı bir saldırı gerçekleştirdi. Anbar Vilayeti: Ramazan ayının yirmi sekizinde; Şafaktan önce Sudanlı ‘Ebu Kevser’, Şamlı ‘Ebu Seyf’, Anbarlı ‘Ebu Rahme’ ve Iraklı ‘Ebu Muhammed’ -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz patlayıcı yeleklerini ve makineli silahlarını kuşandıktan sonra Anbar’ın batısında bulunan ‘Bağdadi’ şehrindeki Rafızi ordusu ve mürted sahavatların mevkilerini hedef alarak harekete geçti. Fedailer şehre girmeyi başardıktan sonra mürtedlerle birkaç saat boyunca çatıştı ve onlardan öldürebildikleri kadarını öldürdü. Fedailerin mühimmatlarının bitmesinin ardından fedailer, art arda patlayıcı yeleklerini patlattı. Düzenlenen operasyon sonucunda yaklaşık 40 mürted ölürken, onlarca kişi de yaralandı. Yaralananların arasında Bağdadi nahiyesi müdürü ‘Şarhebil El-Ubeydi’ ve dördüncü Alay komutanı albay rütbeli ‘Kemal El-Ubeydi’ de bulunuyor. Somali: Şevval ayının birinde; Puntland bölgesinin doğusunda bulunan ‘Curur’ mıntıkasında Hilafet askerleri ile mürted Somali ordusu arasında meydana gelen çatışmalar sonucunda mürted Somali ordusundan 2 kişi öldürüldü. Rakka Vilayeti: Şevval ayının beşinde; Hilafet askerleri, “Sanayi ve Meşleb” Mahallesi’ndeki, ‘Berazi’ kavşağı yakınlarındaki ve ‘İttihad Üniversitesi’ yakınlarındaki mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda Hilafet askerleri ile mürtedler arasında birkaç saat süren şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalarda 30 mürted öldürülürken, diğerleri ise yaralandı. Ayrıca keskin nişancı birlikleri, “Rumaniye ve Cazra” Mahallesi’nde ve “Berazi ve Firusiye” kavşağı yakınlarında 12 mürtedi öldürdü ve 3 kişiyi yaraladı.

Rumiyah

51

Avrupa’nın iğrenç hakikatini saklayan cahilliklerinin kenarında, mutluluk, güvenlik, insanlar arasında eşitlik ve daha başka sahte sloganlardan oluşan propaganda ve yalanlardan oluşan parlak bir maskenin altında, Avrupa cahiliyetinin bozuk sütünden beslenen, evlatlarının kendisiyle zehirlendiği, yaratılışı bozuk Avrupalı ateist ve müşriklerin çirkin bir örneği olarak geniş bir cahillikler kuşağı yetişti.

52

ŞEHİDLER

Ancak Allah kimin hidayetini isterse yeryüzü halkının hepsi bir olsa bile onu bundan saptıramaz. Allah, şirk, fuhuş, yeryüzünde bozgunculukla dolu toplumların ortasından kendilerini doğru yola ilettiği topluluklar çıkarır ve onları salih evliya, yakınlaştırılmış kullarından kılar. Onlardan bazılarına yolunda şehadet olan büyük hayırla son yazar. Öyle ki kıyamet günü hesaba çekilmeden, herhangi bir azaptan korkmadan gelsin. Fransa’nın fakir banliyölerine yabancı kavimler yığılmıştır. Bir zamanlar Fransa’nın işgal ettiği ülkelerden olan Arap ve Afrikalıların dolu olduğu semtlerde büyük kalabalıklar oluşturmaktadırlar. Bu kişilerin çoğu İslam’a mensuptur. Ya da iş şundan öte değildir: Gözlerini dünyaya açmışlar ve kendilerinin Müslümanlara benzer isimlere sahip olduklarını görmüşlerdir. Her iki halukarda da bu ülkenin asıl halkı olan Hıristiyan ve Yahudilere; onlardan nefret etmek ve kendilerini şehrin dışlarına itip uzaklaştırmak, kendileriyle karışmalarını engellemek ya da onları önemli işlerde kullanmamak için yeterli bir sebeptir. Onları küçümsenen bir halde bırakmayı tercih ediyorlar. Öyle ki kendileri için ucuz hizmetçi olsunlar ve kendilerinin yapmaktan kaçındıkları işleri yapsınlar, bu zelil hayat karşılığında da kendilerine orada kalma izni ve neredeyse açlıklarını bile gideremeyecek ve ihtiyaçları için yetmeyecek miktarda para versinler. Banliyölerin sakinlerinin büyük kısmı, ülkenin tağutlarının ve asli sakinlerinin onları orada tutmak için planladıkları bu hali kabul ederken bir kısmı da kendilerini köleleştirenlerle eşit olacakları, kendilerini hakir görenlerin beğenisini kazanacakları daha iyi bir hayat için isyan etmektedirler. Kendilerini bu hedefe ulaştırabilecek tek yol olarak ise parayı bulabiliyorlar. Öyle ki para, bu maddiyatçı toplumda insanın değerinin ölçülmesindeki en önemli etkendir. Gaye; mevcut olmayan ihtiyaçları elde etmek için çaba harcayıp, bitmez şehvetlere ulaşm arzusuyla her ne yolla olursa olsun para elde etmektir. Dünyanın peşinde koşan, genellikle önleri yağmalama ve uyuşturucu ticareti etkenleriyle kuşatılmış bu şaşkınların çoğu mümkün olan en hızlı vakitte bu gayeyi gerçekleştirmek için çabuk zengin olma yollarını aramaktadırlar. Ve bu labirente giriyor, azın da çoğun da peşinden koşmak için çeteler arası savaşlar, her soygun eyleminde bulunan devamlı riskler aracılığıyla kendilerini tehlikeye atıyorlar.

Allah, Kimi Hidayete Erdirmek İsterse, Onun Göğsünü İslam’a Açar Mukrim Ebruki... Tunus asıllı bir genç. Çocukluğunu ve gençliğinin ilk evresini bu yoksul hayat içinde geçirdi. Tasası; çoklarının ahiretten gafil olarak; onun için nasıl çalışacağını öğrenmeden elde ettiği dünya idi. Çetelerin hırçın adamı. Müşriklerin mallarını yağmalama eylemlerinden çok fazla paralar kazandı. O kadar ki lüks arabaları oldu ve kulüplerinde, partilerinde Paris’in zenginleri ve meşhurlarıyla rekabet eder hale geldi. Ki bu böylesi kokuşmuş toplumlarda bireylerin en çok tamah ettikleri şeydir. Korkutucu bir yanı da vardı. Akranları arasında cesareti, atılganlığı ve karşı karşıya gelmekten korkmaması, çatışmadan kaçmaması ile biliniyordu. Özellikle de Fransa’nın banliyölerinin cahiliyyetinin gölgesinde bu fakir semtler arasında bitmek bilmez çatışma turlarından! Soygun ve hırsızlık operasyonları ya da uyuşturucu satımı sırasında kendileriyle silahla çatıştığı ve ellerinden kaçmayı başardığı sürece Fransız polis unsurlarını önemsemezdi. Masiyetlere ve günahlara dalmış bile olsa cömert ve yiğit idi. Bir arkadaşı yardıma muhtaç olsa ona yardımdan, komşuyu savunmaktan, ne kadar çok olursa olsun muhtaç birinin ihtiyacını karşılamaktan ya da bir yakına uzanan elleri engellemekten geri kalmazdı. Düzenli, idareci bir akla sahipti. Sebeplerini hazırlamadan, sonuçlarını ve işin nereye varacağını tartmadan hiçbir adım atmazdı. Bu özelliği, işinde etkin bir şekilde kullandı. Hiçbir evi iyi bir şekilde gözetlemeden soymazdı. Eğer evi basarsa en kötü ihtimallerin hesabını yapar, kendisine öldürülmekten ya da yakalanmaktan kurtulmanın yollarını hazırlardı. Tüm bu sıfatlar, tehlikeli bir çetenin lideri ya da büyük bir uyuşturucu tüccarı olması yolunda onun için yeterli yeteneklerdi. Ancak Allah ona, tüm hayatının akışının tam aksi; başka bir yönde bir yol takdir etti. Batı’da; Allahu Teala’ya ibadeti Ramazan ayı dışında hatırlamayan İslam’a mensup gençlerin çoğunun adeti üzere Mukrim de itikaf ve günahların bağışlanması gayesiyle bir camiye girdi. Allah’ın takdiri; orada bazı kardeşlere gizlice ders veren ve onlara İslam’ı öğreten bir davetçi ile karşılaştı.

Rumiyah

53

Bu davetçi, Hıristiyanları dost edinen kötü âlimlerden ya da toplu konferanslarını dolduran ünlülerinden değildi. Aksine öğrencileriyle caminin köşelerinden birine çekilmiş, basit bir gençti. Gözden uzakta duruyor, seslerini kısıyorlardı. Onlar, daha önce karşılaştığı ya da medyada gördüğü davetçilerden duymadığı farklı bir şeyler konuşuyorlardı. Bu genç, meclisinde oturanlara İslam ve küfrün hakikatinden, ikisi arasındaki farktan, Müslümanlara velanın, özellikle aralarında yaşamakta oldukları o müşrikler başta olmak üzere kâfirlerden de beri olmanın vücubiyetinden bahsediyordu. Onlara tevhidi, önemini, faziletini, şirki, tehlikesini ve akibetini anlatıyordu. Onlara gizli kalmış ya da müşrikleri razı etmek, takipçilerini ve müridlerini artırmak için dini tahrif eden, kötü âlimlerin ve fitne davetçilerinin hususi kendilerinden gizledikleri şeyleri açıklıyordu. Mukrim, onun Kur’an ayetleri ve Nebi’nin g hadisleriyle delillendirdiği bu sözünde, Müslümanlarla müşriklerin arasındaki ilişkinin ve Allah’a ibadetin kendisi olmadan olması mümkün olmayan tevhidin hakikatinin doğru açıklamasını buldu. Camide itikâfta bulunduğu sürece ondan ayrılmadı ve sonunda yaptıklarından Allahu Teâlâ’ya tövbe etti. Hayatına gerçek bir Müslüman olarak yeniden başlamaya karar verdi. Bu kardeşle bağlantısını sonraki dönemde de sürdürdü. Ona kendisinin kim olduğunu, hikâyesini anlattı. Geçmiş hayatından bahsetti ve yıllarca yüz çevirdikten, emirlerinden ve nehiylerinden gaflet içinde yaşadıktan sonra yeniden girdiği dine hizmet yolunda her türlü yardımda bulunmayı teklif etti. Cihad Yolunda Bir Adım Mukrim’in bu genç hakkında bilmediği bir şey vardı. O da, mücahidleri destekleyen, cihad sahalarına hicret etmeye çalışan, mücahidlere yardım için para bulmaya çalışan Fransız gençlerden oluşan gruplarla bağlantı halinde olduğu idi. Bu gruplardan biri değerli bir hedef buldu. Bu hedef büyük bir uyuşturucu taciri idi. Bu şahıs evinde 200 bin Euro’dan fazla para saklıyordu. Onu günlerce izlediler, hareketlerini takip ettiler. Evini gözetlediler. Silah tehdidiyle elindeki parayı almak için evini basma planı yaptılar. 54

ŞEHİDLER

Önceki hayatlarında çetelere ve soygun dünyasına katılmış olmaları itibariyle çoğunun bu alanda tecrübesi vardı. Ancak bu seferki saldırıları daha fazla masiyete ve ifsada dalış değil Allahu Teala’ya yaklaşacakları bir ibadetti. Bu eylemden hedefleri; bazı kardeşlerin cihad sahalarından birine hicreti için yeterli para temin etmek, paranın kalan kısmını da mücahidlere destek için göndermekti. Tek eksikleri, operasyon başarılı da geçse başarısız da geçse kendilerini olay mekânından alacak cesur, güvenilir bir gençti. Davetçi arkadaşları kendilerine Mukrim’i tavsiye etti. Onlara onun övülen vasıflarından, tarihinden ve bu alandaki tecrübesinden bahsetti ve kendilerine bir buluşma ayarladı. Kendisiyle tanışıp güvenmelerinin ardından ona hedef lerini ve planlarını sundular. Mukrim biraz düşündü. Ve herhangi bir arkadaşının kendisinden yardım istediği her seferinde olduğu gibi onlara istedikleri her türlü yardımı sunmayı, gerek araba gerek silah gerek başka bir şey olsun; ihtiyaçları olan her şeyi temin etmeyi kabul etti. Eylem için belirlenen günde grup, hedef eve yöneldi. Evin sahibini uzun saatler boyunca beklediler. Ancak sonunda polis görevlileri kendilerinden şüphelenmesin diye oradan çekilmek zorunda kaldılar. Hedef, o gün evine gelmedi. Gençler bir kez daha gelmeye karar verdiler. Sonra aradan uzun günler geçti ve eylem iptal edildi. Ancak bu grubun, Allah’a tevbe eden, hayatına Allahu Teala’ya kul olarak yeniden başlamak isteyen, dinini öğrenmeye gayretli genç Mukrim’le bağı güçlendi. O ki tüm Müslümanlara vela, sevgi, onlardan muhtaç olanlara yardım etme isteği ile doldu. Özellikle de elinde çok para olduğu için artık tüm tasası bu parayı Allah’a c itaat yolunda harcamak, kendisine hidayet ve reşad nimetinde bulunmasından ötürü Allah’a bir şükür olarak günahkar asileri isyanlarından, İslam’a mensup mürtedleri riddetlerinden kurtarmak için Allah yolunda çıkarmak oldu. Bu grubun önünde iki seçenek bulunuyordu: Ya cihad sahalarına giderek ölene kadar savaşmak ya da Fransa’da Hıristiyanlara karşı operasyonlar düzenlemek. Ancak birçok engel onları Allah yolunda cihaddan alıkoydu. Bu nedenle onlar da Allah kendilerine bu yolda bir kolaylık gösterene kadar davetle meşgul olmayı seçtiler.

EBU MÜCAHID, PARIS’IN KUZEYINDEKI YOKSUL BANLIYÖLERINDE YETIŞTİ

Hidayetten Sonra İlk Proje: Araba Tamirciliği Kendisine künye olarak Ebu Mücahid adını seçen Mukrim, geçinmesine yetecek, kardeşlerine de iş imkânı sağlayacak, kâfirlerin yanında çalışmasına gerek bırakmayacak ve onları Allahu Teâlâ’ya davet için kendisine bir kapı olacak ekonomik bir projeye atılmaya karar verdi. Seçimi, araba tamiri ve araba parçası satmak için bir mekân açmak oldu. Bu projede parasının büyük kısmını kullandı. Kardeşlerini bu işte çalışmaya çağırdı. Bu alanda bir tecrübelerinin olmamasına rağmen onlara fıtraten ve tecrübeyle bildiği idari işin temellerini öğretti. Onlardan her birini dükkânda işin önemli kısımlarının başına getirdi. Ellerinin altına da işi yapacak çok sayıda maharetli sanayici verdi. İnsanlar, dükkânda çalışanların verdikleri söze bağlılıklarını ve yaptıkları işteki güvenilirliklerini görünce orada çalışmak ister oldular. Ebu Mücahid, bu dönemde İslam’ının yeni olmasına ve ilminin azlığına rağmen işini, elinden geldiğince Allah’ın dini için çalışma yolunda kullanıyordu. Öyle ki iş arkadaşlarını ve müşterileri Allah’a davet için hiçbir fırsatı kaçırmıyordu. Suçlar âlemindeki eski şöhretinden ötürü büyük kısmı kendisini bir örnek olarak gören küçük yaştaki gençlere daha çok odaklanıyordu. Kendilerine bu

yoldan uzaklaşmalarını tavsiye ediyor, uyuşturucu meselelerine karışma konusunda onları uyarıyor, Allah’tan korkutuyor, İslam’ın gereklerini yerine getirmeye, dosdoğru yolu tutmaya çağırıyordu. Aynı şekilde bir ihtiyacı olan ya da işinde nasihat isteyen her Müslüman için de bir kapı idi. Öyle ki onların ihtiyaçlarını karşılamak, işlerini kolaylaştırmak dahası rızık kazanmak için özel projelerine başlayabilsinler diye onlara para sunmak hususunda çaba sarfediyordu. Bunların hepsinin ötesinde Allah yolunda davet ya da Allah yolunda hicret etmek isteyenlere yardım yolunda istenen maddi desteği sağlama hususunda hiç cimrilik etmiyordu. Aynı zamanda Fransa’nın dâhilinde herhangi bir cihadi amele yardım için de hazırdı. Özellikle de Şam’da cihadın başgöstermesinden sonra. O ve arkadaşları hicret ve cihada teşvik ediyorlar, cihada gitmek isteyen herkese yardım ediyorlar ve kendilerine de yolu kolaylaştırması, kendilerini mücahidlere katılmaktan alıkoyan her engeli yollarından kaldırması için Allah’a dua ediyorlardı. Osman’ın  Yolunda Allah, İslam Devleti’ne zafer ve temkin yazdı ve İslam Devleti dini ikame etti, hilafeti yeniledi. Mü’minlerin emiri çıkıp insanlara hitap ederek onları hicret ve cihada teşvik etti.

Rumiyah

55

FRANSIZ YETKILILIER EBU MÜCAHID’İN ÖLÜMÜYLE ILGILI YALAN SÖYLÜYOR

Onları, onları sığınacakları bir devletleri ve arkasında savaşacakları bir imamla müjdeledi. Bu hutbe, Ebu Mücahid ve kardeşlerinin hayatında bir dönüm noktasıydı. Öyle ki bu hutbenin ardından küfür diyarında yaşamaya sabredemez oldular. Ve yakinen bildiler ki Allah kullarına, şeriatının uygulandığı, hükümlerinin üstün olduğu bir İslam yurdu lütfetti. Bu nedenle grubun en öncelikli düşüncesi artık, kendilerini gözetleyen ve bundan önce bazılarını ülke dışına çıkmaktan meneden istihbarattan gizli bir şekilde Fransa’dan hicret etmek, İslam Devleti topraklarına ulaşmalarından sonra yollar kesilir de kendileriyle iletişim çok zorlaşır korkusuyla mümkün olan en çok sayıda genci de hicrete teşvik etmek haline dönüştü. Kardeşler hicret için hazırlıklarını yapmaya, ailelerini de hazırlamaya başladılar. Gençlerden bilip de kendilerine güvendikleri hepsini dolaşıp onları hicrete teşvik ettiler. Ebu Mücahid kardeşlerle oturup onlara hicretin faziletinden, şeriatın gölgesinde yaşama, evlatlarını İslam yurdunda yetiştirme nimetinden bahsediyordu. Eğer kardeşlerden birinin dünyevi bir engel öne sürerek mazeret sunduğunu görürse 56

ŞEHİDLER

ona direk bu engeli ne şekilde olursa olsun önünden kaldırmayı teklif ediyordu. İçlerinden kimin yurtdışı yasağı varsa hemen kaç paraya malolursa olsun ona sahte bir pasaport satın alıyordu. Kimin yolculuk masrafını karşılayacak parası yoksa ailesi ne kadar büyük olursa olsun ona yolculuk bedelini ödemeyi vaadediyordu. Hatta yolculukta kendisine gerektiği takdirde kullansın diye ona araba satın alıyordu. Kimin borcu varsa ne kadar çok olursa olsun borcunu ödüyordu. Tüm bunların dışında yolculuk ve hicret için gerekli tüm elbise ihtiyaçlarını ve teçhizatı da satın alıyordu. Tüm bunlara ilaveten kardeşlerden bazılarının İslam Devleti topraklarına ulaşır ulaşmaz Allah’ın dinine hizmet yolunda kullanmak için talep ettikleri elektronik cihaz ve aletler, bilgisayarlar satın almak için yüklü paralar ödedi. İşin özü: Onun etrafında yaşayan kardeşlerin hepsi de bu adamın tüm tasasının malını Allah yolunda harcamak olduğunu hissediyor, onun yaptıklarını, âlemlerin rabbinin rızasını talep ederek özel parasıyla tam bir orduyu finanse eden Osman’ın h yaptıklarına benzetiyorlardı.

ALLAH, EBU MÜCAHID’İ AHLAKSIZ VE BOZULMUŞ BIR TOPLUMDAN KORUDU

Allah Yolunda Hicret Aileler Allah yolunda hicret ve İslam yurduna yolculuk için hazırlandı. Hazırlıkları yapanlar da emniyet tarafından en çok takip edilen adamlardı. Ancak muhacirlerin yolculuk işini işte böyle; müşrikler kendilerini farketmeyecek, onları Allah yolundan alıkoyamayacak, İslam Devleti’ne varmak ile aralarına giremeyecek şekilde düzenlemeleri gerekir. Kardeşler, yolculuk gününe kadar tamirhanedeki işlerine devam ettiler. Bu arada aileler, erkekler işlerinden döner dönmez yola çıkılacak, erkekleri taşıyan arabalarla aileleri taşıyan arabalar farklı güzergâhlardan; çeşitli ülkeler üzerinden gidecek, Yunanistan’a varıp oradan Avrupa Birliği ülkelerinden Türkiye’ye oradan da Şam topraklarına geçecek şekilde hazırlanmıştı. Ebu Mücahid âdeti üzere yolculuk için her şeyi hazırladı. Planın başarılı olabilmesi için masraflar ne kadar olursa olsun tüm başarı sebeplerine sarıldı. Gözetleyenlerin dikkatini ya da kendilerini ilgilendirmeyen işlere burunlarını sokanların şüphelerini üzerlerine çekmemek için ikna edici bir hikâye uydurdu. Bu yolda; Fransa’dan çıkışlarından İslam yurduna varışlarına kadar tüm evreyi kapsayan -ancak bu yolculuktaki en önemli halka olan; yolu üzerindeki tehlikeli engelleri aşması için kendisine yardım etsinler diye İslam Devleti’ndeki kardeşlerle iletişim kurmak hariç-

çok iyi hazırlanmış bir plan ortaya koydu. Bu hususta ise Allah’ın kendine doğru yolu göstermesi ve Türkiye’ye varır varmaz kendileriyle iletişimde kendisine yardımcı olması için Allah’a tevekkül etti. Zira yolun kesilmesi korkusundan yolculukta acele etmişti. Emirleri Ebu Mücahid’in planladığı yolculuk tertibine göre bilinen kardeşlerin aileleri, kendileriyle değil hususi bu iş için satın aldığı küçük bir minibüsle bilinmeyen bir kardeşin ailesiyle sınırı geçecekti. Bu esnada kendisi ve istihbarat birimleri tarafından bilinen bazı kardeşler için ise lüks bir araba satın aldı. Bu şekilde kendilerine ticari anlaşmalar yapmak için Türkiye’ye giden işadamları havası verdi. Bunun için de uygun elbiseler ve iddialarını ispatlayan sahte evraklar hazırladı. Buna ek olarak da sınırı geçmek için zorunlu olan sahte pasaportlar temin etti. Kafile İtalya’yı, Balkan ülkelerini geçmeyi başararak Yunanistan’a vardı. Yunanistan bu yolculuğun en tehlikeli kısmı idi. Sınırdan önceki son noktaya vardıklarında Ebu Mücahid, aileleri ve diğer kardeşleri mola yerlerinden birinde durdurdu ve tehlike söz konusu olması ve yakalanması ihtimaline karşılık diğerleri tutuklanmaktan kurtulsunlar diye sınırı ilk geçecek kişi olmakta ısrar etti. Yunan sınır sorumluları pasaportunu inceleyip ellerindeki fotoğrafla karşılaştırdıklarında

Rumiyah

57

içlerinden biri gelip ona geldiği gibi geri dönmesini ve bir daha sınırı geçmeyi hayalinden bile geçirmemesini söyledi. Ebu Mücahid ve yanındakiler Fransa hükümetinin, yolculuklarından on gün öncesinden tüm Avrupa sınırlarına isimlerini gönderdiklerini keşfettiler. Öylece şaşakaldılar. Hicret için böyle azmettikten sonra geri mi döneceklerdi? Tüm planları boşa mı gitmişti? Allah’ın Kaderi Galip Geliyor Fransa’nın bahsi geçen oyununu öğrendiklerinde Fransa elleri kelepçeli tutuklanmış halde iadelerini talep etmeden ve tutuklanmaktan kurtulup Yunanistan’dan çıkmayı düşündüler. Aileleri yanında taşıyan kardeş sınırı geçmeyi denedi ve Allah’ın lütfuyla başardı. Zira o da yanındaki kadınlardan hiçbiri de yurtdışı yasaklılar listesinde yer almıyorlardı. Ebu Mücahid kendilerini yüklü miktarda para ile donattıktan sonra Türkiye’ye girdiler. Orada bir süre Ebu Mücahid’i ve yanındakileri bekleyecekler ancak ümitlerini kestikleri takdirde onlarsız İslam yurduna gireceklerdi. Bu kadar kalabalık bir Müslüman grubu emanet olarak üzerinde taşıyan Ebu Mücahid’in en büyük tasası aileleri İslam Devleti topraklarına ulaştırmak oldu. Zira onlar hususunda içleri rahat olduğu takdirde Ebu Mücahid ve yanındakiler için çeşitli seçenekler mevcut olabilecekti. Öyle ki ya bir yolla onlara ulaşabilmek için plan yapacaktı ya cihadi eylemlerini gerçekleştirmek için; İslam Devleti’ne karşı savaşan ve hicret etmelerini engelleyen haçlı topraklarına; Fransa’ya döneceklerdi. Ancak takdiri ilahi, planlarından ümidi kesip hakkıyla Allahu Teala’ya tevekkül edip kendi güç ve kuvvetlerinden sıyrılmalarından sonra bu muhacirler için yeni bir emel saklıyordu. Yolculukları sırasında bir başka Fransız kardeşle karşılaşmışlardı. Kardeş onlarla tanışmış onlarsa kendisini pek önemsemezden gelmişlerdi. Takip ediliyor olması ya da uzun sakalı ve herkesçe açıkça görülen İslami manzarasıyla dikkatleri üzerlerine çekmesi korkusuyla ondan kaçmalarına rağmen bu kardeş onların peşini bırakmadı. O da, onlar gibi İslam Devleti’ne hicret eden biriydi. Masraflı güvenlik önlemleri alması ya da sıkı planlar yapması için bir fırsatı olmamıştı. 58

ŞEHİDLER

Onlara, yolculuklarının son aşamasında eşlik etti. Ailesini onların aileleriyle gönderdikten sonra o da onlarla geride kalmak zorunda kaldı. Hepsi de Allah’ın kendilerini Yunan polisinden korumasını ve geçiş için kendilerine yolu kolaylaştırmasını diliyordu. Allah, bu muhacir gruba rahmetinden onlara İslam Devleti’nde hicret işlerini koordine eden bir kardeşle iletişim kurmayı kolaylaştırdı. Bu kardeş (yanlarındaki) Fransa’dan ayrılmadan önce kendisiyle iletişim kurmuştu. Onu aradılar ve hallerini anlattılar. Haçlılar kendilerini bulup da tutuklamasın diye kendilerine Yunanistan’dan en kısa vakitte çıkabilmek için yardım etmesini talep ettiler. Koordinatör kendilerine hayır vaadinde bulundu. Orada birkaç gün kalıp cevabını beklediler. Birkaç gün olmuştu ki, lüks arabalarını ve eşyalarını gerilerinde; Yunanistan’da bırakıp tutuklanmadan kurtulmayı her şeye tercih ederek sınırı aşıp Türkiye’ye geçtiler. İstanbul’a vardılar. Kardeşler aileleriyle buluştular. Bu sefer de İslam Devleti topraklarına geçmek için plan kurma aşaması başladı. Ebu Mücahid, sınırı geçmek üzere tüm kardeşleri göndermeye karar verdi. Kendisi ise Yunanistan’da takılıp kalan bir kardeşin geçişini tertip etmek için; onsuz İslam Devleti’ne girmemekte ısrar ederekten geride kaldı. Gruptan İslam Devleti topraklarına en son giren kişi olmaya azmetti. Böylece istedikleri yere ulaşma arzularını bir emanet olarak üzerine aldığı muhacirlerden oluşan grubun ulaşmasıyla kalbi mutmain olacak ve hepsinin İslam Devleti topraklarına girmesi hayali gerçekleşmiş olacaktı. Grup bireyleri ve aileleri sonunda İslam yurduna girdiler. Sınır yakınında İslam Devleti askerlerinden kardeşleri kendilerini karşıladıklarındaki sevinçleri anlatılamaz boyuttaydı. Hemen emirleri Ebu Mücahid’i arayıp kendisini İslam Devleti’ne vardıkları ve kardeşlerle buluştukları haberiyle müjdelediler. Ebu Mücahid kendisini tutamadı, ağlarken hıçkırıkları sözlerini kesti ve onlardan gördükleri tüm hilafet askerlerine selam söylemelerini istedi. Onlardan kendisi ve Yunanistan’da kalan kardeşin de onlara kavuşabilmeleri için dua etmelerini talep etti. Yunanistan’daki kardeşin başındaki sıkıntılar artıp da defalarca sınırı geçme girişimleri başarısız kalınca Ebu Mücahid’den ısrarla kendisini beklemeyi bırakmasını ve hemen yolculuğunu

YUNANISTAN-TÜRKIYE SINIRINDA EBU MÜCAHID VE ARKADAŞLARI HICRET YOLUNDA BIRÇOK ZORLUKLARLA KARŞILAŞTI

tamamlama girişiminde bulunmasını rica etti. Ebu Mücahid, kardeşin ısrarları üzerine kendisi ve ailesinin işlerini tertiplesin, bekleme döneminde faydalansın diye yüklü miktarda para gönderdikten sonra bu teklifi kabul etti. Sonunda İslam Yurdunda Ebu Mücahid El-Fransi sonunda İslam yurduna ulaştı. İslam Devleti askerlerinden kardeşlerini sınırda kendisini seçkin elbiseleri, siyah maskeleri ve videolarda görmeye alışageldiği görünümleriyle bekler buldu. Onları kucakladı, onlar da kendisini kucakladılar. Zira güzel siyreti, kendisinden önce gelen, hicret kıssalarını anlatan, İslam yurduna ulaşabilsinler diye elindeki her şeyi harcayan emirlerinden bahseden kardeşleriyle İslam Devleti topraklarına ulaşmıştı. Bu kardeşler Ebu Mücahid’in kişiliğinin bazı yönlerini de anlatmış ve İslam Devleti’ndeki kardeşlere kendisinden Fransa’ya karşı herhangi bir cihadi eylemde faydalanmalarını tavsiye etmişlerdi. Ebu Mücahid işte bu şekilde; şer’i ve askeri eğitimini tamamladıktan sonra hilafet askerlerinden biri oldu. İslam Devleti’nin divanlarından birinde çalışmaya başladı. Çeşitli alanlardaki kardeşlerine nasihatlarda bulunuyor, iş idaresi ve projeler düzenleme alanındaki tecrübeleriyle İslam Devleti dışındaki operasyonlardan sorumlu kardeşlere yardım ederek kendilerine fayda veriyordu. Fransa’daki haçlıları hedef alan her türlü cihadi eylem için elinden gelen her türlü çabayı sarfediyor, para harcıyor ve mümkün olan her türlü malumatı veriyordu.

Bu sırada kendisi de Allahu Teala yolunda savaşa özlem duyuyordu. Hayr Eyaleti ketibelerinde ne de mükemmel bir askerdi. Zira bu ketibelerde iken Nusayri Ordusu’na karşı Hilafet Ordusu’nun giriştiği çeşitli çatışmalara katıldı. Sonra Dımeşk Eyaleti’ne geçti. Günlerini Şam çölünde, yüzünü çölün güneşi ve tozları yakar, kemiklerini soğuğu burkar şekilde murabıt olarak, gazvelere katılarak, kahramanlarla birlikte baskınlara katılarak geçirdi. Fransa’da gözüpek, cömert olan Ebu Mücahid’in yiğitliği ve cömertliği İslam yurdunda daha da arttı. Kardeşlerine yardım edebileceği ne fırsat bulsa bu fırsatı mutlaka değerlendiriyordu. Elinden gelebilenin en iyisini sunuyordu. İyilik yaparken en çok da şehid eşlerine ve yetimlerine odaklanıyordu. Onları kontrol ediyor, kendilerine malıyla ve canıyla yardım ediyordu. Paris’in banliyölerinde basit konuşması küçük gençleri kendisine çeken basit davetçi Ebu Mücahid âdeti üzere devam ederek, gerek mücahidlere gerek de Müslümanların avamına iyiliği emredip kötülükten alıkoymada her türlü fırsatı kullanıyordu. Örneğin bir satıcıyla saatlerce dükkânında durup kendisini Allah’a davet etmekten, onu Allah yolunda cihada teşvik etmekten usanmazdı. Hatta eğer arkadaşları kendisinden yolculuk sırasında geciktikleri ya da daha hızlı ilerlemeye ihtiyaçları oldukları gerekçesiyle şikâyetçi olurlarsa, onları bundan ötürü paylar ve kendilerine daha önceden kendisinin de bu insanlar gibi dinden gafil olduğunu ve Allah’ın, kendisinin önüne Allah’ı hatırlatıp Allah’a davet edebileceği kimseler çıkardığını hatırlatır ve

Rumiyah

59

insanları davet edip onların hidayeti için çalışma nimetinden ötürü Allah’a şükretmenin vacip olduğunu söylerdi. Paradan Sonra Canı da Allah Yolunda Harcayış İslam Devleti askerlerinin, Şam-Guta’daki kuşatmayı kaldırmak için Es-Sin ve Ed-Dumayr havaalanlarını, Ed-Dumayr Şehri’ni, El-Harariyye İstasyonu bölgesini ve daha başka mevkileri hedef alan, ancak Doğu Kalemun’daki mürted sahvelerin saldırıyı engellemek için Nusayri Ordusu’yla anlaşması ve bölgedeki mücahidlerin takviye yollarını hedef almaları sonucunda duran saldırıları sırasında Ebu Mücahid de kardeşleriyle birlikte Dimeşk’in güneydoğusundaki El-Harariyye İstasyonu bölgesindeydi. Çatışmalar sırasında Nusayri Ordusu’nun bir tankı, mevkilerini hedef aldı. Kafasından ve elinden ağır yaralandı ve bilincini kaybetti. Kendisine geldiğinde, patlayıcı bombanın gözlerinin önünde kopardığı sağ elini kaybettiğini gördü. Ve tedavi için arka hatlara taşındı. Allahu Teala kendisini bu hadisede ölümden kurtardı. Elini kaybetmesi, onu Allah yolunda cihaddan alıkoymadı. Onu Allah’ın rızasını kazanmak için fedakârlıkta bulunmaktan da vazgeçirmedi. Aksine iyileşme dönemini tekrar savaş sahalarına dönmeyi gözleyerek geçirdi. Koşulları yeniden izin verir vermez çatışmalara dönmek için ısrar ederek yeni sağlık koşullarına uygun herhangi bir idari işi üstlenemeyeceğine dair kardeşlere özür beyan etti. Bu yolda, ağır Rus klaşnikofunu, tek elle savaşabilmek için daha hafif ve daha küçük olan başka bir Amerikan klaşnikofla değiştirdi. Kardeşlerinin, Doğu Kalemun’daki mürted sahvelerin mevkilerine saldırı için hazırlık yaptıkları haberleri kendisine ulaştı. Kendisi de aralarına katılmak için aceleyle hazırlık yaptı. Ketibesine yetişerek sefere çıktı. Kötü sağlık koşulları ya da kendisine herhangi bir işte ihtiyaçları olduğu bahanesiyle kendisini tutup da gazveden geri kaldırırlar korkusuyla arkadaşlarından hiçbirine de haber vermedi. İslam Devleti askerleri mürtedleri cezalandırıyor ve Petra dağlarındaki mevkilerini kontrol altına alıyorlar, Doğu Kalemun’un ortasındaki sığınaklarına doğru ilerliyorlardı. Ebu Mücahid kendilerine yetiştiğinde mücahidlerin arka mevkilerinde kalmayı reddederek savaş hattına 60

ŞEHİDLER

koştu. Yanında Ebu İhsan diye başka muhacir bir kardeş daha vardı. O da, Fransa’nın güneyindendi ve kendisiyle savaş sahalarında tanışmıştı. Doğaları benzeştiği gibi ruhları da kaynaşmıştı. Kim Ebu İhsan’ı tanırsa cesaret olsun, erkeklik olsun, Müslümanlara yardım azmi olsun, sahip olduğu her şeyi dine yardım için harcama olsun, âlemlerin rabbinin rızasını kazanmak için çalışmak olsun; onu Ebu Mücahid’in vasıflarıyla tarif ediyordu. Tam hazırlık yapma ve tedbirini alma hususlarındaki âdeti üzere Ebu Mücahid mücahidlerin gittiği, düşmana açık olan, ağır silahlar ve keskin nişancılarla hedef alınan yoldan gitmeyi reddederek ilerlemesi daha zor ancak mürtedlerin gözlerinden uzak başka yoldan gitmeyi tercih etti. Ve mücahidlerin ilk hattına ulaştı. Mücahidlerden bir grup, Ebu Mücahid ve arkadaşı Ebu İhsan’ın mevkiye ulaşır ulaşmaz arkasında sipere yattıkları tepenin üstünde duran araçlarına monte edili ağır makinelilerin kurşunlarıyla mürtedleri hedef alıyorlardı. Mürtedler, üzerlerine ateş açan mücahidlerin aracını güdümlü füze ile hedef almayı denediler ve üzerine ateş ettiler. Atışı yapan hedefe yöneltmede hata etti ve füze, aracın zirvesinde durduğu tepeye değil arkasına düştü. Hedefini şaşan füze Ebu Mücahid ve Ebu İhsan’ın ayakları arasına düşerek patladı. Şarapnel parçaları bedenlerini parçaladı ve hemen orada can verdiler. Allah onların ikisini de kabul etsin. Haber Ebu Mücahid’in ailesine ve kardeşlerine ulaştı. Allah’tan şehadetini kabul etmesini dileyerek Fransa’daki kardeşlerini de müjdelediler. Fransız istihbaratı bu haberi öğrendi. Fransız medya organları Ebu Mücahid’in, Fransa’daki haçlılara karşı yeni saldırılar hazırlığı esnasında Fransız uçakları tarafından düzenlenen bir hava bombardımanında öldürüldüğünü ilan etti!!! Allah onu kabul etsin. Ebu Mücahid öldürüldü. Allah onu kabul etsin. Allah’a verdiği sözü tutarak temenni ettiği şeye kavuştuğunu umuyoruz. Allahu Teâla’nın yolunda malıyla ve canıyla cihad etti. Allah’la kazançlı bir ticaret yaptığını umuyoruz. Allahu Teâla’dan büyük bir kazanışla kazananlardan olmasını diliyoruz. Allahu Teâla şöyle buyuruyor: “Allah’a ve O’nun Resulü’ne iman edersiniz, mallarınızla ve canlarınızla Allah yolunda cihad edersiniz. Eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.” [Saf, 11].

Rumiyah

61

62

MAKALE

Ey ecrini Allah’tan dileyen sabırlı mücahid! Bu sözleri sana, Allah düşmanlarının ve senin düşmanlarının gözündeki kadrini ve kıymetini bilmen için yazdım. Zira Arap ve acem her türden ve ırktan milletler sana karşı toplandı. Sen kimsin ey asil dağ! Sen kimsin ki senin için Haçlıların savaş gemileri denizlere demir atıyor, göklerini kâfirlerin uçakları baştan başa dolaşıyor. Facirlerin birlikleri topraklarına saldırıyor. Ey diniyle ve tevhidiyle izzetli olan sen kimsin ki tüm bu birlikler sana karşı toplanıp da seni sahip olduğun izzette; Allah’ın şeriatıyla hükmeden; koruduğun toprakta seni kuşatıyor. Sen Allah’ın izzeti, kuvveti ve yüce şeriatıyla yüceldin. Bu da; senin üzerine olduğun tevhide hasetlerinden ötürü kâfirleri üzdü. Eğer sen tüm yeryüzüne sahip olsaydın ancak devletin Allah’ın şeriatıyla hükmediyor olmasaydı sana hiç önem vermezlerdi. Ancak onları öfkelendiren senin tevhidindir. Allah c şöyle buyuruyor: “Kitap ehlinden birçoğu, hak kendilerine belirdikten sonra dahi, içlerindeki kıskançlıktan ötürü sizi, imanınızdan sonra küfre döndürmek isterler. Siz şimdilik, Allah onlar hakkındaki emrini getirinceye kadar affedin, hoşgörün. Şüphesiz Allah, gücü her şeye hakkıyla yetendir.” [Bakara, 109]. Bu iğrenç hasedin muharrik unsur rolünü oynamasıyla sana karşı savaşa koştular. Savaşları, senin kalbinde ve azalarında taşıdığın dinin içindi. Zira Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Onlar, güçleri yeterse, sizi dininizden döndürmek için sizinle savaşmaktan hiçbir zaman geri durmazlar.” [Bakara, 217]. Toplu imha silahlarına sahip olsaydın da bu yüce dine sahip olmasaydın, bu silahlara sahip olan ya da olmaya çalışan diğer ülkeler gibi seni de bırakırlardı. Ancak onlar, tağutlarına ve ordularına karşı yaman savaşının ortasında yayılan dininin ellerindeki tüm silahlardan daha büyük olduğunu anladılar. Seni hiçbir an ihmal etmedikleri gibi etmeyecekler de. Sana karşı savaşları ve düşmanlıkları bitmeyecek. Yeryüzünde ya onların otoritesi ve yaymak için çalıştıkları şirk fitnesi ya da Allah’ın otoritesi ve dini hakim olacak. Ey milletlere karşı koyan; cihadında Allah’a karşı sadık ol ve O’ndan kork. O’ndan başkasından korkma. Kafirlerin senin dinine karşı ümidi kesmesi muhakkaktır. Bundan kaçış yoktur. Allah c şöyle buyuruyor: “Bugün kâfirler, dininize karşı ümitsizliğe düşmüşlerdir.” [Maide, 3].

Ey garip muvahhid! Statün ne olursa olsun sen hedefsin. İster bir asker ol ister bir emir, ister fakir ol ister zengin. Çünkü senin hedef olmandaki illet (sebep), senin dinindir ki kafirler senin dininin tamamını kabul ettiğini, sırf onlarla orta yolda buluşabilmek için bazısına iman edip de bazısını inkar etmenin söz konusu olmadığını bildiler. Aynı şekilde sen de ey sabırlı muvahhide! Çünkü sen iffetlisin ve mücahidlerin neslini çoğaltıyor, evlatlarını tevhid ve kafirlere karşı cihad üzerine yetiştiriyorsun. Senin dinin ve temizliğin onların öfkesini artırıyor. Bu nedenle zatınla kafirlerin hedefi olman şaşılacak bir şey değildir. Bizler kafirlere karşı uzun bir çatışma içindeyiz. Kazanç ve zafer muttakilerindir. Bunda kaçış yoktur. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Ve akıbet muttakilerindir.” [A’raf, 128]. Allah c şöyle buyuruyor: “Ve hiç şüphesiz; bizim ordularımız, üstün gelecek olanlar onlardır.” [Saffat, 173]. Ve sen dünyada ya kâfirlere karşı üstün gelme ve zaferle galipsin ya da Allah yolunda öldürülmekle Allah tarafından desteklenensin ki bununla kerim rabbinin katında sürekli nimete ulaşırsın. Düşmanların ise daimi bir üzüntü-keder içindedir. İtici öfke unsuru kendilerini, gerek mal sarfetme gerek savaşma gerek de fani dünyanın metaı ve kalıcı olmayan süsü gibi daha başka yöntemlerle tüm enerjilerini Allah yolundan alıkoymak için harcamaya itmektedir. Ve ey büyük savaşlar döneminde izzetli ve onurlu olan! İlerle ve arkana bakma. Sen fani meta için yaratılmadın. Aksine yalnızca Allah’a ibadet etmek, cennetleri ve güzel bahçeleri kazanmak için yaratıldın. Ve Allah’ın şeriatını hakim kılıp dünyadaki tağut rejimleri, onların dinlerini ve birliklerini tekfir ederek Allah’a kulluğun manasını yerine getir. Tüm izzet ve gururla Allah’ın, tüm dinlerin üzerinde egemen olacağını yazdığı dinini uygula. Sen sırf bu yüzden onların tek hedefi ve ilk gayelerisin. Düşmanının gözünde kadrini bildin mi? Kafirler vakitlerini sana karşı savaş için harcarlarken sen vaktini zayi ederek üzerine düşen vacibi yerine getirmede ne kadar taksirat gösterdiğini anladın mı? Kafir milletler sana istediğini yapabilmek için her gün silahlarını geliştirirken sen takva ile azıklanma silahını ihmal ederek kendi nefsin adına ne kadar taksiratta bulunduğunu bildin mi? Onlar sana karşı casusları, münafıkları, sihirbazları ve şeytanları kullanırken sen kendisiyle

Rumiyah

63

insan ve cinden şeytanlardan korunduğun zikir ve duaları terkederek ne kadar taksiratta bulunduğunu anladın mı? Sen dünyayı ehline terkedip de iki güzellikten birini dileyerek Rabbine doğru ilerlemen gerekirken vaktinin çoğunu dünya için harcayarak gösterdiğin taksiratın ne ölçüde olduğunu gördün mü? Mücahidlerin safını ve kalplerini parçaladığın, ma’rufta emirini işitip kendisine itaat etmediğin, Allah’a ve Resulü’ne g itaat etmediğin vakit gösterdiğin taksiratın ölçüsünü anladın mı? Her kim emire itaat ederse Allah ve Resulü’ne g itaat etmiş olur. Küfür milletlerine bir bak! Mabudları Amerika’ya itaat ettiler de seni tek bir yaydan vuruyorlar. Bunun için birleştiler. Seni Allahu Teala’ya ulaştıracak ilimle kuşanmak ve kendisiyle hem kendini hem de ehlini ateşten kurtarmak için gayret etmediğinde ortaya koymuş olduğun taksiratın ne ölçüde olduğunu gördün mü? Bil ki zarar-ziyan geniş bir evi ya da rahat-güzel bir aracı ya da parayı ya da eşi ya da güzel bir kadınla evlenmeyi kaçırmakla değildir. Aksine

ONLARI KIZDIRAN SENIN TEVHIDIN VE ŞERIATI TATBIK ETMENDIR

64

MAKALE

Allahu Teala’nın buyurduğu gibidir: “De ki: “Asıl hüsrana düşenler, kıyamet günü kendilerine ve ailelerine ziyan edenlerdir. Evet, işte asıl açık hüsran budur.” Ey muvahhid bil ki; kafirlerin fitneleri seni bıktırıp kuşatırken ve seni sıkıştırıp rahat vermezken bile eğer inanç ve din düşmanlarının gözündeki halini bilmiyor ve taşıman gereken mesuliyetini taşımıyorsan, dinine ve âlemlerin rabbi olan Allah’a tevhidine karşı kafirlerin ulaşmak istedikleri ilk hedeflerini yerine getirmek ve tuzaklarına düşmek üzeresin demektir. Allah’tan yardım dile ve acizlenme. Takva ile azıklan. Zira o senin tükenmez silahın, şaşmaz kılıcındır. Sabah ve akşam zikirlerini, kendisiyle düşmandan korunduğun şeyleri muhafaza et. Her kim Allah’ın koruması ve gücüne sığınırsa ona üstün gelecek yoktur. Vaktini, kafirleri öfkelendirecek, onlara zarar verecek ve zayıflatacak, kararlılıklarını kıracak, onlara en büyük zararları verdirecek her şeyde kullan. İmanını ve tevhidini yenilemekten gafil olma. Daima tağutlara ve ordularına karşı savaş. Bunu kendinde ve ehlinde alışkanlık haline getir. Kardeşlerinle birlikte çalış

SENIN DININ ONLARIN SAHIP OLDUĞU BÜTÜN SILAHLARDAN DAHA ÜSTÜNDÜR

ve öğren. Onlarla sonsuzluk toplanmasındaki rahata ve zail olmayan nimete kavuşana dek hak ve sabırda tavsiyeleş. Mücahidin kırbacının cennetteki mekanı, dünyadan ve dünyanın içindekilerden hayırlıyken genişliği gökler ve yer kadar olan cennete ne dersin! Bil ki sen fitnelere ve imtihanlara doğru ilerliyorsun. Bu imtihan ve fitnelerde ancak imanı kökleşen, yakini, sabrı ve güzel tevekkülü sabitleşen sebat eder. İmam İbn-i Teymiyye (Allah ona rahmet etsin) cihad hakkında şöyle demiştir: “Onda tevekkülün ve sabrın zirvesi vardır. Mücahid, sabra ve tevekküle en çok ihtiyacı olandır. Bu nedenle de Allahu Teala şöyle buyurmuştur: “Zulme uğradıktan sonra Allah yolunda hicret edenlere gelince, elbette onları dünyada güzel bir şekilde yerleştiririz. Ahiret mükâfatı ise daha büyüktür. Keşke bilselerdi. Onlar, sabreden ve yalnız Rablerine tevekkül eden kimselerdir.” [Nahl, 41-42]. Ve şöyle buyurmuştur: “Musa kavmine: “Allah’tan yardım dileyin ve sabredin. Gerçek şu ki, arz Allah’ındır; ona kullarından dilediğini mirasçı kılar. En güzel sonuç muttakiler içindir.” dedi.” [A’raf, 128]. [Mecmuu’l Fetava]. Ey milletlere karşı koyan! Uğrunda yola çıktığın büyük işi hatırla. Sen Allah’a c kulluğu gerçekleştirmek, insanları tağutlara

kulluktan kurtarmak ve Allah’ın c izniyle onları karanlıklardan nura çıkarmak için çıktın. Eğer öldürülürsen bu onurlu bir ölme ve yüksek derecedir. Cennetteki makamın sırf küfür milletlerine karşı koydun, tağutlarını reddettin, rab ve ilah olarak Allah’a iman ettin, onlara rağmen şeriatını uyguladın, Allahu Teala’yı birleme ve batıl tanrıları inkar etme iddiandaki samimiyetinin bir göstergesi olarak açık bir niyetle cihad ve şehadet talebiyle geldin diye Allah’ın sana hazırladığı mevkidir. Kulun, Rabbi’ne c sunacağı en değerli şeyi canı ve malıdır. İmam İbn-i Teymiyye (Allah ona rahmet etsin) şöyle demiştir: “İhlasın en büyük mertebeleri: Allahu Teala’nın şöyle buyurduğu gibi canı ve malı mabuda teslim etmektir: “Hiç şüphesiz Allah, mü’minlerden -karşılığında onlara mutlaka cenneti vermek üzerecanlarını ve mallarını satın almıştır. Onlar Allah yolunda savaşırlar, öldürürler ve öldürülürler.” [Tevbe, 111]. Cennet, tüm nimetleri kapsayan yurdun adıdır. En üstünü Allah’a bakmaktır. Ve onun daha aşağısı olarak da canın istediği, gözün lezzet aldığı, bildiğimiz ve bilmediğimiz her şeydir. Allah Resulü’nün g Allahu Teala’dan rivayet ettiği gibi: ‘Salih kullarıma hiçbir gözün görmediği, hiçbir kulağın işitmediği ve hiçbir insanın gönlüne gelmeyen şeyler (nimetler) hazırladım.” [Mecmuu’l Fetava].

Rumiyah

65

‫ئــې مۇۋەھھىدلــەر! خۇشــۋاخ بولــۇڭالر‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قەســەمكى بىــز جىھادىمىــزدا پەقــەت رۇمىيەدىكــى‬ ‫زەيتــۇن دەرىخــى ئاســتىدىال ئولتۇرىمىــز‪.‬‬ ‫ئەبۇ ھەمزە مۇھاجىر ‪r‬‬ ‫‪ - 11‬سان ‪ -‬ھىجىرىيە ‪ 1438‬شەۋۋال‬

‫‪04‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪06‬‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬ ‫‪12‬‬ ‫ئاالھىدە‬ ‫‪16‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪22‬‬ ‫خاس تېما‬ ‫‪28‬‬ ‫خەۋەرلەر‬ ‫‪40‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪44‬‬ ‫شەھىدلەر‬ ‫‪46‬‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫‪52‬‬ ‫مۇقەددىمە‬

‫مۇشرىكالرنى يوق قىلىمىز ياكى ھاالك بولىمىز‬

‫مۇندەرىجە‬

‫مۇجاھىدالرغا مۇھىم نەسىھەتلەر‬ ‫سەپىرىمىز ئالالھقا‬

‫مۇئمىنلەر ئىتتىپاقداش قۇشۇننى كۆرگەن چاغدا‬ ‫ئىسالم دۆلىتىنى قۇرۇش ‪ - 5‬بۆلەك‬ ‫ئولجا غەنىيمەت ۋە كاپىرالردىن ئېلىنغان مالنىڭ ھۆكمى‬

‫ئەسكىرى ئەمەلىيەت خەۋەرلىرى‬

‫ئەلقائىدىنىڭ شامدىكى ئىتتىپاقداشلىرى‬

‫مۇئمىنلەردىن شۇنداق رىجالالر بار‬

‫ئۆز قەدرىڭنى بىلگىن‬

‫‪52‬‬

‫‪28‬‬

‫‪12‬‬

‫راپىزىــار ئاخىرىنــى كۆرگىلــى بولمايدىغــان دەرىجىدە‬ ‫كــۆپ بىرونىۋىــك ۋە تانكىلىــرى بىلــەن مۇســۇل جېڭىغــا‬ ‫كىــردى‪ .‬ئــۇالر ســەلىبى خۇجايىنلىرىغــا ئۇرۇشــنى‬ ‫ســاناقلىق كۈنلــەردە ئاخىرالشــتۇرىدىغانلىقىىنى ۋەدە‬ ‫قىلــدى‪ .‬مانــا ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن ســەككىز‬ ‫ئــاي ئۆتتــى‪ .‬راپىــزى ئارمىيەســى ســەۋرلىك خىالفــەت‬ ‫قۇشــۇنى قولىــدا ھــاالك بولــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ گۇروھلىــرى‬ ‫ۋە بايراقلىــرى يېقىلــدى‪ .‬جەڭدىــن قاچقانالرنــى‬ ‫ســەلىبى خوجايىنلىــرى بومباردىمــان قىلىــپ ئۆلتــۈرۈپ‬ ‫جازالىــدى‪ .‬ھېلىمــۇ مۇشــرىكالر خۇجايىنلىرىغــا جەڭنىڭ‬ ‫ســاناقلىق كۈنلــەردە ئاخىرلىشــىدىغانلىقىنى ۋەدە‬ ‫مۇقەددىمە‬

‫‪4‬‬

‫قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬لېكىــن ئالــاھ مۇســۇل مۇجاھىدلىرىنــى‪،‬‬ ‫ئەمىرلىرىنــى ۋە ئەســكەرلىرىنى ياخشــىلىق بىلــەن‬ ‫مۇكاپاتلىــدى‪ .‬ئــۇالر تارىختىكــى ئــەڭ شــىددەتلىك ۋە‬ ‫ئــەڭ چــوڭ جەڭگــە كىــردى‪ .‬ئــۇالر بــۇ دەۋرىمىــزدە‬ ‫مىســلى كۆرۈلمىگــەن شــىجائەت ۋە ســۇباتلىقتا‬ ‫پۈتــۈن دۇنياغــا ئۈلگــە قالــدۇردى‪ .‬ئــۇالر دىنىنــى‬ ‫ســاتمىدى ۋە دۈشــمەنلىرىگە تەســلىم بولمىــدى‪.‬‬ ‫ھەرقانــداق زېمىندىــن پەقــەت مۇشــرىكالر ئاســان‬ ‫ئىلگىرلىــدۇق دەپ خۇشــال بولــۇپ كەتمەســلىكى‬ ‫ئۈچــۈن ئۇالرنىــڭ جەســەتلىرى ۋە قانلىــرى بىلــەن‬ ‫تولدۇرغاندىــن كېيىــن چېكىنــدى‪ .‬مانــا بــۇ ھــەر‬ ‫زاماندىكــى تەۋھىــد ئەھلىنىــڭ ئادىتىــدۇر‪ .‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫جەڭلەردىكــى جەســۇرلىقى ئاجايىــپ بولــدى‪.‬‬ ‫ســېرت‪ ،‬فەللۇجــە‪ ،‬بــاب ۋە باشــقا قانلىــق جەڭلــەر‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ســۆزلىرىنىڭ راســلىقىغا ۋە ئەمەللىرىنىــڭ‬ ‫گۈزەللىكىگــە گۇۋاھتــۇر‪ .‬ئالالھنــى ئالالھنىــڭ‬ ‫رەســۇلىنى دوســت تۇتقانــار ۋە مۇئمىنلــەر ئالالھنىــڭ‬ ‫قۇشــۇنى بولــۇپ‪ ،‬ئــۇالر غەلبــە قىلغۇچىــاردۇر‪.‬‬ ‫بۈگــۈن تەۋھىــد ئەھلىنىــڭ ۋە رىققىدىكــى‬ ‫خىالفــەت قۇشــۇنىنىڭ ئالەملەرنىــڭ رەببىنىــڭ‬ ‫رازىلىقــى ئۈچــۈن يۇقىــرى دەرىجىلىــك جەننەتلەرنــى‬ ‫كۆزلــەپ بەسلىشــىدىغان كۈنــى‪ .‬ئۇالر ئــۆز ئورۇنلىرىدا‬ ‫تــۇرۇپ‪ :‬بۈگــۈن مــەن بىــر ئىشــنى قىلىمــەن دەيــدۇ‬ ‫ـ دە! ئــۇ ئــۆز دۈشــمەنلىرىگە بىرىنچــى ســەپلەردە‬ ‫ئۇچرىشــىدۇ‪ ،‬رەببىگــە ئۇچراشــقانغا قــەدەر‬ ‫ۋۇجۇدلىــرى ئۆزگەرمەيــدۇ‪ .‬ئالــاھ ئۇالرغــا كۈلىــدۇ‬ ‫ۋە ئۇالردىــن رازى بولىــدۇ‪ .‬ھەقىقەتــەن مۇرتەدلــەر‬ ‫ئۇالرغــا بــۇ جەڭنىــڭ خىالفــەت ئەســكەرلىرى‬ ‫بىلــەن قىلغــان جەڭنىــڭ ھېــچ قايسىســىغا ئوخشــاش‬ ‫ئەمەســلېكىنى بىلىــپ تــۇرۇپ قورقــۇپ كەلــدى‪.‬‬ ‫شــۇنىڭ ئۈچــۈن ئــۇالر مۇجاھىدالرغــا باشــقىالرغا‬ ‫ئىشــلەتمىگەن تاكتىكىالرنــى تەييــارالپ كەلــدى‪،‬‬ ‫باشــقىالرغا توپلىمىغــان ئەســكەرلەرنى توپــاپ‬ ‫كەلــدى‪ .‬ســەلىبىيلەر باشــقىالرغا قىلمىغــان‬ ‫ياردەملــەر بىلــەن مۇجاھىدالرغــا قارشــى كەلــدى‪،‬‬ ‫ھەمىشــە ســەلىبىيلەرنىڭ رەھبەرلىــرى بــۇ جەڭنىــڭ‬ ‫ئاســان ئەمەســلېكىنى ســۆزلەپ كەلــدى‪.‬‬ ‫لېكىــن ســەلىبىلەر ۋە ئۇالرنىــڭ مۇرتــەد‬ ‫‪5‬‬

‫دوســتلىرى كۈچىدىــن ئارتــۇق ۋە ۋاقتــى ئۇالرنىــڭ‬ ‫تاقىتىدىــن ئارتــۇق ئۇرۇشــنى داۋامالشــتۇرىدىغان‬ ‫بىــرەر ئارمىيەنىــڭ يوقلىقىنــى ھەقىقــى بىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئامېرىــكا ئارمىيەســى مۇجاھىدالرنىــڭ قولىــدا قاتتىــق‬ ‫تاالپــەت ســىناققا دۇچ كېلىــپ زور ئىقتىســادى‬ ‫كىرزىســقا دۇچ كېلىــپ يۇقىــرى چىقىــم ســەۋەپلىك‬ ‫ئىراقتىــن چېكىنــپ چىقتــى‪ .‬ســەلىبىلەر ۋە‬ ‫ئۇالرنىــڭ دوســتلىرىنىڭ قورقۇنچىســى شــۇكى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ئۆزىنىــڭ كۈچىنــى ياخشــى بىلىــدۇ‪ PKK .‬ســانىنىڭ‬ ‫ئازلىقىنــى‪ ،‬ســەلىبىلەر بېرىۋاتقــان قۇراللىرىنــى‪،‬‬ ‫كوچىالردىــن تۇتــۇپ مەجبــۇرى ئــاددى ئەســكىرى‬ ‫مەشــىق قىلــدۇرۇپ ئۇرۇشــقا ئېلىــپ چىققــان‬ ‫ئەســكەرلىرىنىڭ مۇســۇل ئۇرۇشــىغا ئوخشــاش‬ ‫قانلىــق ئۇرۇشــقا بەرداشــلىق بېرەلمەيدىغانلىقىنــى‪،‬‬ ‫راپىزىــار مۇســۇلدا ســەرپ قىلغــان چىقىمنىــڭ‬ ‫ئــاز بىــر قىســمىنى ســەرپ قىلىشــقىمۇ تاقىتــى‬ ‫يوقاتقــان‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭ‬ ‫يەتمەيدىغانلىقىنــى‪،‬‬ ‫نەرســىلەرنىڭ ئورنىنــى تولۇقالشــقا ۋە ئۆزىنــى‬ ‫كۈچلەندۈرۈشــكە پۇختــا ئىمكانىيىتىنىــڭ يوقلىقىنــى‬ ‫ئوبــدان بىلىــدۇ‪ .‬بىــز مىنبىــج ئۇرۇشــىدا ئىككــى‬ ‫ئــاي ئىچىدىــا ئۇالرنىــڭ قاتتىــق ھالســىرىغانلىقىنى‬ ‫كــۆردۇق‪ .‬ئەگــەر ئالالھنىــڭ قازاســى بولمىغــان بولســا‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ئــۇ مەغلــۇپ بولغــان بوالتتــى‪ .‬رىققىدىكــى‬ ‫ھەربىــر مۇجاھىــد «بــۇ ئــۇرۇش مۇرتەدلەرگــە‬ ‫قاتتىــق تاالپــەت بولىــدۇ‪ ،‬ئالالھنىــڭ دىنىغــا ئــۇرۇش‬ ‫ئاچقانلىقنىــڭ جازاســى ۋە ئــۇالر بىلــەن قىلىنىدىغــان‬ ‫ئــۇزۇن ۋاقىتلىــق ھىســاب بولىــدۇ» دەپ بىلىشــى‬ ‫كېــرەك‪ .‬شــۇڭا بــۇ ئــۇرۇش پەقــەت ئــەڭ ئاخىرقــى‬ ‫بىرىمىــز قالغانغــا قــەدەر داۋاملىشــىدۇ‪ .‬ياكــى بىــز‬ ‫ئۇالرنــى ئالالھنىــڭ كــۈچ قۇۋۋىتــى ۋە ياردىمــى بىلەن‬ ‫يــوق قىلىمىــز ئــۇالر دۇنيــا ئاخرەتتــە زىيــان تارتىــدۇ‬ ‫ياكــى بىــز ھــاالك بولــۇپ ئالالھقــا دىنــدا ســابىت‬ ‫تۇرغــان ھالــدا ئۇچرىشــىپ ئــورەك ئىگىلىــرى ئۇتــۇق‬ ‫قازانغانــدەك ئۇتــۇق قازىنىمىــز ۋە دۇنيــا ئاخىرەتتــە‬ ‫پايــدا ئالىمىــز‪ .‬بىــز بىلــەن ئــۇالر ئارىســىدا ئۈچىنچى‬ ‫بىــر تالــاش يــوق‪ .‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن ئۆزىگــە‬ ‫يــاردەم بەرگــەن كىشــىلەرگە يــاردەم بېرىــدۇ‪ .‬ئــۇ‬ ‫ناھايىتــى قۇدرەتلىــك غالىــب زاتتــۇر‪.‬‬

‫ماقالە‬

‫‪6‬‬

‫«(جىھادتىــن) بوشىشــىپ قالمــاڭالر‪( ،‬شــەھىد‬ ‫بولغانــار ئۈچــۈن) قايغۇرمــاڭالر‪ ،‬ئەگــەر مۇئمىــن‬ ‫بولســاڭالر‪ ،‬ئۈســتۈنلۈك قازىنىســىلەر‪ .‬ئەگەر ســىلەرگە‬ ‫شىكەســتىلىك يەتكــەن بولســا‪ ،‬دۈشــمەنلەرگىمۇ‬ ‫ئوخشاشــا شىكەســتلىك يەتتــى (يەنــى ئــۇالر‬ ‫يارىالنــدى ۋە ئۆلتۈرۈلــدى)‪ .‬بــۇ كۈنلەرنــى ئىنســانالر‬ ‫ئارىســىدا ئايالنــدۇرۇپ تۇرىمىــز (يەنــى غەلبىنــى‬ ‫ھەمىشــە بىــر پىرقىــدە قىلماي‪ ،‬بىــر كۈن بــۇ پىرقىدە‪،‬‬ ‫بىركــۈن ئــۇ پىرقىــدە قىلىمىــز)‪( ،‬بــۇ) ئالالھنىــڭ‬ ‫(ھەقىقىــي) مۇئمىنلەرنــى (مۇناپىقالردىــن) ئايرىشــى‬ ‫ئۈچۈنــدۇر‪ ،‬ســىلەرنى شــەھىدلەردىن قىلىشــى‬ ‫ئۈچۈنــدۇر‪ ،‬ئالــاھ زالىمالرنــى دوســت تۇتمايــدۇ»‪.‬‬ ‫[ئــال ئىمــران ‪-14-139‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫بارچــە ھەمدىلــەر ئالالھقــا خاســتۇر‪ ،‬ئۇنىڭغىــا‬ ‫ھەمــدە ئېيتىمىــز‪ ،‬ئۇنىڭغىــا تايىنىمىــز ۋە‬ ‫ئۇنىڭدىنــا مەغپىــرەت ســورايمىز‪ .‬ئەمەللىرىمىزنىــڭ‬ ‫يامانلىقىدىــن ئالالھقــا ســېغىنىپ پانــاھ تىلەيمىــز‪.‬‬ ‫ئــۇ ھىدايــەت قىلغــان كىشــىنى ھېــچ كىشــى‬ ‫ئازدۇرالمايــدۇ‪ .‬ئــۇ ئازدۇرغــان كىشــىنى ھېــچ كىشــى‬ ‫ھىدايــەت قىاللمايــدۇ‪ .‬مــەن «بىــر ئالالھدىــن‬ ‫ھەقىقــى‬ ‫باشــقا‬ ‫ئالالھنىڭ بۇيرىقىنى تاشلىغان خەلق نېمە دېگەن ئاجىز ھە!‬ ‫مەئبــۇد بەرھــەق يــوق‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ شــېرىكى يــوق‪.‬‬ ‫مۇھەممــەد ئۇنىــڭ‬ ‫بەندىســى‪ ،‬رىســالەتنى‬ ‫يەتكۈزگــەن‪ ،‬ئامانەتنــى‬ ‫ئــادا قىلغــان‪ ،‬ئۈممەتكە‬ ‫نەســىھەت قىلغــان‪،‬‬ ‫ھــاالك بولغۇچىدىــن‬ ‫باشــقا ئازمايدىغــان ۋە‬ ‫كېچىســىمۇ كۈندۈزگــە‬ ‫ئوخشــاش ئوپئوچــۇق‬ ‫قالــدۇرۇپ‬ ‫يولنــى‬ ‫كەتكــەن ئەلچىســى»‬ ‫گۇۋاھلىــق‬ ‫دەپ‬ ‫بېرىمــەن‪.‬‬ ‫ھــەق باتىلغــا‪ ،‬ئىســام كۇفــر‪ ،‬جاھىلىيــەت ۋە‬ ‫«ئــى مۇئمىنلــەر! ئالالھقــا اليىــق رەۋىشــتە نىپاققــا قارشــى ئــۇرۇش قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬ئۈممەتكــە‬ ‫تەقۋادارلىــق قىلىــڭالر‪ ،‬پەقــەت مۇســۇلمانلىق نىســبەت بېرىلگــەن ئاجىــز كىشــىلەر ھاســا تۇتــۇپ‬ ‫ھالىتىــڭالر بىلەنــا ۋاپــات بولــۇڭالر»‪[ .‬ئــال ئىمــران ئۈنســىز ســۈكۈتتە تۇرىۋاتىــدۇ‪ .‬ئەمەلىيەتتــە ئــۇالر‬ ‫‪-102‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫دۇنيانــى ياخشــى كــۆرۈپ كۈچلــۈك غالىــب بولغــان‬ ‫«ئــى ئىنســانالر! ســىلەرنى بىــر ئىنســاندىن تەرەپكــە ئۆتۈۋېلىــش ئۈچــۈن تىنىچلىقنــى ۋە‬ ‫(يەنــى ئــادەم ئەلەيھىسســاالمدىن) ياراتقــان‪ ،‬ئۇرۇشــنىڭ ئاقىۋىتىنــى كۆزۈتۈۋاتىــدۇ‪ .‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫شــۇ ئىنســاندىن (يەنــى ئــۆز جىنســىدىن) ئۇنىــڭ كۈتكىنــى نېمــە دېگــەن يامــان ھــە!‬

‫جۈپتىنــى (ھەۋۋانــى) ياراتقــان ۋە ئۇالردىــن‬ ‫(يەنــى ئــادەم بىلــەن ھەۋۋادىــن) نۇرغــۇن ئــەر ـ‬ ‫ئايالالرنــى ياراتقــان رەببىڭالردىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬بىــر‬ ‫ـ بىرىڭالردىــن نەرســە ســورىغاندا نامــى بىلــەن‬ ‫ســورايدىغان ئالالھدىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬ســىلە ـ رەھىمنى‬ ‫ئــۈزۈپ قويۇشــتىن ســاقلىنىڭالر‪ .‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن‬ ‫ســىلەرنى (يەنــى پۈتــۈن ئەھۋالىڭالرنــى) كۆزىتىــپ‬ ‫تۇرغۇچىــدۇر»‪[ .‬نىســا ‪-1‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫«ئــى مۇئمىنلــەر! ئالالھدىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬توغــرا‬ ‫ســۆزنى قىلىــڭالر‪ .‬ئالــاھ ســىلەرنىڭ ئەمەللىرىڭالرنى‬ ‫تۈزەيــدۇ (يەنــى ســىلەرنى ياخشــى ئەمەللەرگــە‬ ‫مۇۋەپپــەق قىلىــدۇ)‪ ،‬گۇناھلىرىڭالرنــى مەغپىــرەت‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬كىمكــى ئالالھقــا ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا‬ ‫ئىتائــەت قىلســا زور مۇۋەپپەقىيــەت قازانغــان‬ ‫بولىدۇ»‪[ .‬ئەھــزاب ‪-71-70‬ئايــەت]‪ .‬‬ ‫تارىــخ تەكرارلىنىۋاتىــدۇ‪ ،‬ئەســىرلەردىن بېــرى‬ ‫ســىنارىيە ئۆزگەرمەســتىن پەقــەت پىرســۇناژالر ۋە‬ ‫رول ئالغۇچىــار ئۆزگىرىــپ ئەســلىھەلەر تەرەققــى‬ ‫قىلىۋاتىــدۇ‪ ،‬لېكىــن ئويــۇن ۋە كــۆرەش ئوخشــاش‬ ‫بىرخىــل داۋام قىلىۋاتىــدۇ‪.‬‬

‫‪7‬‬

‫ئىنســانالر چــۆل ‪ -‬باياۋاندىكــى ســەررابتىن‬ ‫(ئېزىتقۇدىــن) چىقىــش يولــى ئىزدەۋاتىــدۇ‪ .‬لېكىــن‬ ‫ھەقىقــى چىقىــش يولــى ئالــاھ يولىدىكــى جىھادتۇر‪.‬‬ ‫مــەن ئۆزۈمگــە ۋە مۇجاھىــد قېرىنداشــلىرىمغا‬ ‫ئەســلىتىش‪ ،‬ســۇباتىلىققا ۋە ئەقىدىــدە مۇســتەھكەم‬ ‫تۇرۇشــقا چاقىرىــش ئۈچــۈن ئىلگىــرى بــۇ مۇبــارەك‬ ‫يولــدا ماڭغــان جىھــادى ئالىمالرنىــڭ نەســىھەتلىرىنى‬ ‫توپــاپ چىقتىــم‪.‬‬ ‫ئــەي مۇجاھىــدالر! مــەن ســىلەرنىڭ‬ ‫ئۇالرنىــڭ‬ ‫كۆپلىكىدىــن‪،‬‬ ‫دۈشــمىنىڭالرنىڭ‬ ‫قۇراللىرىنىــڭ ئىلغارلىقىدىــن‪ ،‬ســىلەرگە قارشــى كــۆپ‬ ‫دۈشــمەننىڭ ئىتتىپاقالشــقانلىقىدىن ۋە زېمىننىــڭ‬ ‫باشــقا جايلىرىدىكــى قېرىنداشــلىرىڭالرنىڭ‬ ‫ســىلەرنى ياردەمســىز تاشــاپ قويغانلىقىدىــن‬ ‫ئەنســىرىمەيمەن‪ .‬لېكىــن مــەن ســىلەرگە قورقۇنــچ‬ ‫ئاجىزلىــق چۈشــكۈنلۈك يېتىشــتىن ۋە ســىلەرنىڭ‬ ‫كــۆپ گۇناھقــا پېتىشــىڭالردىن ئەنســىرەيمەن‪.‬‬ ‫ئوھــود كۈنىــدە ســىلەر ئۈچــۈن نەســىھەت ۋە‬ ‫ئىبــرەت بــار‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىزنــى بىلــەن ئۇالرنــى قىرىۋاتاتتىــڭالر‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ســىلەر ياقتۇرىدىغــان غەلىبىنــى كۆرســەتكەندىن‬ ‫كېيىــن زەئىپلىشــىپ قالدىــڭالر‪ ،‬رەســۇلنىڭ‬ ‫ئەمــرى توغرىســىدا جاڭجالالشــتىڭالر‪( ،‬رەســۇلنىڭ‬ ‫ئەمرىگــە) بويســۇنمىدىڭالر‪ ،‬بەزىلىرىــڭالر دۇنيانــى‬ ‫كۆزلىدىــڭالر‪ ،‬بەزىلىرىــڭالر ئاخىرەتنــى كۆزلىدىــڭالر‪،‬‬ ‫ئاندىــن ئالــاھ ســىناش ئۈچــۈن ســىلەردىن‬ ‫دۈشــمەننى قايتــۇردى (يەنــى ســىلەرنى غەلبىدىــن‬ ‫مەغلۇبىيەتكــە يۈزلەنــدۈردى)»‪[ .‬ئــال ئىمــران‬ ‫‪-152‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئىبنــى كەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬دەســلەپ‬ ‫غەلبــە ۋە نۇســرەت مۇســۇلمانالرنىڭ ئىــدى‪،‬‬ ‫مەرگەنلــەر ئىتائەتســىزلىك قىلغــان چاغــدا‬ ‫مەغلۇبىيــەت يۈزلىنىــپ ئالالھنىــڭ يــاردەم بېرىشــتىن‬ ‫ئىبــارەت ۋەدىســى كېچىكتــى»‪.‬‬ ‫بــۇ غازاتتــا ئاجايىــپ بىــر ئىــش يــۈز بــەردى‪،‬‬ ‫دۈشــمەن مۇســۇلمانالردىن نەچچــە ھەسســە كــۆپ‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئالــاھ دەســلەپتە مۇســۇلمانالرغا يــاردەم‬ ‫بــەردى‪ .‬ئــۇالر ئىتائەتســىزلىك قىلغانــدا مەغلۇبىيــەت‬ ‫يۈزلەنــدى‪.‬‬ ‫جابىــر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئوھــود كۈنــى‬ ‫كىشــىلەر رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نــى تاشــاپ قاچتــى‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ بىلــەن پەقــەت ‪ 11‬ئەنســار ۋە تەلھــە بىللــە‬ ‫قالغــان ئىــدى»‪ .‬ئەنــەس ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬

‫«ئوھــود كۈنــى مۇســۇلمانالر قاچتــى‪ ،‬ئەنــەس ئىبنــى‬ ‫نەزىــر «ئــې ئالــاھ مــەن بۇالرنىــڭ قىلغىنىدىن ســاڭا‬ ‫ئــۆزرە ئېيتىمــەن‪ ،‬مۇشــرىكالرنىڭ قىلغانلىرىدىــن‬ ‫ئــادا جۇدامــەن» دېــدى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ دەردا ‪ ‬قىبرىــس ئارىلــى پەتھــى بولغاندىن‬ ‫كېيىــن يىغــاپ ئولتــۇردى‪ ،‬كىشــىلەر ئۇنىــڭ‬ ‫يىغالۋاتقانلىقىنــى كــۆرۈپ «ئالــاھ ئىســام بىلــەن‬ ‫ئەزىــز قىلغــان كۈنــدە نېمىشــقا يىغاليســەن؟»‬ ‫دەپ ســورىدى‪ ،‬ئــۇ «ۋاي ئىســىت ســىلەرگە‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ئالالھنىــڭ ئەمرىنــى تاشــاپ ســىلەر كۆرۈۋاتقــان‬ ‫نەرســە بىلــەن بولــۇپ كەتتــى» دېــدى‪.‬‬ ‫ئــەي مۇجاھىــدالر! ئالالھنىــڭ نۇســرىتى‬ ‫كېچىكىشــى مۇمكىــن‪ ،‬ســىلەر مەغلــۇپ بولــۇپ‬ ‫يارىــدار بولۇشــۇڭالر مۇمكىــن‪ .‬بــۇ ئەجەبلىنەرلىــك‬ ‫ئىــش ئەمــەس‪ ،‬چۈنكــى بــۇ ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىلگىرىكىلەرگــە قويغــان ســۈننىتى‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ســۈننىتىدە ھېچقانــداق ئۆزگىرىشــنى تاپالمايمســەن‪.‬‬ ‫ھىرەقلــى ئەبــۇ ســۇفيانغا مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن‬ ‫ســەندىن «ئاراڭالردىكــى ئــۇرۇش قانــداق بولــدى»‬ ‫دېســەم‪ ،‬ســەن «ئارىمىزدىكــى ئۇرۇشــتا بەزىــدە‬ ‫ئــۇالر غەلبــە قىلىــدۇ‪ ،‬بەزىــدە بىــز غەلبــە قىلىمىــز»‬ ‫دېدىــڭ‪ .‬شــۇنداق‪ ،‬ئەلچىلــەر مۇشــۇنداق ســىنالغان‬ ‫ئاندىــن ئاقىــۋەت ئۇالرغــا بولغــان»‪.‬‬ ‫ســىلەر ئۇرۇشــتا دۇچ كېلىدىغــان ئــەڭ چــوڭ‬ ‫ســىناق‪ ،‬ســەۋر بىلــەن ئالالھنىــڭ ۋەدىســىگە‬ ‫چىــن ئىشىنىشــتۇر‪ .‬كېيىــن بولســىمۇ ئالالھنىــڭ‬ ‫ئــۆز ۋەدىســىنى ئىشــقا ئاشــۇرىدىغانلىقىغا ۋە ئــۆز‬ ‫قۇشــۇنىغا يــاردەم بېرىدىغانلىقىغــا چىن ئىشىنىشــتۇر‪.‬‬ ‫قاتتىــق قىيىنچىلىقتــا ســەۋر قىلىــش‪ ،‬چۈنكــى غەلبــە‬ ‫ســەۋردىن كېيىــن بولىــدۇ‪ ،‬بىــر ئاســانلىق بىلــەن بىــر‬ ‫قىيىنچىلىــق بىرگــە كېلىــدۇ‪ .‬ئىمــام شــافىئى ‪‬‬ ‫دىــن بىــر كىشــى‪« :‬ئــەي ئەبــۇ ئابدۇلــاھ! كۈچلــۈك‬ ‫كىشــى ئەۋزەلمــۇ ياكــى ســىنالغان كىشــىمۇ؟» دەپ‬ ‫ســورىدى‪ ،‬ئــۇ «بىــر كىشــى ســىنالماي تــۇرۇپ‬ ‫كۈچلــۈك بولمايــدۇ» دەپ جــاۋاب بــەردى‪.‬‬ ‫ئالــاھ نۇھنــى ئىبراھىمنــى مۇســانى ئەيســانى‬ ‫ۋە مۇھەممــەد ‪ g‬نــى ســىنىدى‪ .‬ئــۇالر ســەۋر‬ ‫قىلغانــدا‪ ،‬ئۇالرغــا تەمكىنلىــك بــەردى‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ھېــچ كىشــى كۈلپەتتىــن قوتۇلۇشــنى ئويلىمىســۇن‪.‬‬ ‫ئالالھدىــن يامــان گۇمــان قىلىــپ دۈشــمەننىڭ‬ ‫ســان ۋە تەييارلىقىغــا قــاراپ ئالالھنىــڭ ۋەدىســىنى‬ ‫ئۇنتۇغــان كىشــى خاتالىشــىدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ (لەۋھۇلمەھپۇزغــا)‪« :‬مــەن ۋە‬ ‫ماقالە‬

‫‪8‬‬

‫ئىتتىپاقداش قۇشۇن تارىختا كۆپ تەكرارالنغان بولۇپ‪ ،‬بەزى كىشىلەرنىڭ دىنى جەھەتتە زىيان تارتىشىغا سەۋەب بولغان‬

‫مېنىــڭ ئەلچىلىرىــم چوقــۇم غەلىبــە قىلىمىــز»‬ ‫دەپ يــازدى»‪[ .‬مۇجادەلــە ‪-21‬ئايــەت]‪ .‬يەنــە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى ئالالھنــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫رەســۇلىنى ۋە مۇئمىنلەرنــى دوســت تۇتىدىكــەن‪( ،‬ئــۇ‬ ‫ئالالھنىــڭ جامائەســىدىندۇر)‪ .‬ئالالھنىــڭ جامائەســى‬ ‫(ئەلۋەتتــە) غالىبتــۇر»‪[ .‬مائىــدە ‪-56‬ئايــەت]‪ .‬يەنــە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇئمىنلەرگــە يــاردەم قىلىــش‬ ‫بىزگــە تېگىشــلىك بولــدى»‪[ .‬رۇم ‪-47‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ئىچىڭالردىكــى‬ ‫ئىمــان ئېيتقــان ۋە ياخشــى ئەمەللەرنــى قىلغــان‬ ‫كىشــىلەرگە‪ ،‬ئۇالردىــن بــۇرۇن ئۆتكەنلەرنــى زېمىنــدا‬ ‫ھۆكۈمــران قىلغانــدەك‪ ،‬ئۇالرنىمــۇ چوقــۇم ھۆكۈمــران‬ ‫قىلىشــىنى‪ ،‬ئــۇالر ئۈچــۈن تاللىغــان دىنىنــى چوقــۇم‬ ‫مۇســتەھكەم قىلىــپ بېرىشــنى ۋە ئۇالرنىــڭ‬ ‫قورقۇنچىســىنى ئامانلىققــا ئايالنــدۇرۇپ بېرىشــنى‬ ‫ۋەدە قىلــدى»‪[ .‬نــۇر ‪-55‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئىمــان ئىخــاس ۋە ســالىھ ئەمەلدىــن ئىبــارەت‬ ‫شــەرتلەر تېپىلغانــدا ئاندىــن غەلبــە تەمكىنلىــك‬ ‫ۋە زېمىنــدا خەلىفــە بولــۇش ئەمەلگــە ئاشــىدۇ‪.‬‬ ‫«ئالــاھ ۋەدىســىگە خىالپلىــق قىلمايــدۇ»‪[ .‬زۇمــەر‬ ‫‪-20‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئــەي مۇجاھىــدالر! ســىلەرنىڭ ئەھۋالىــڭالر‪،‬‬ ‫مــاددى جەھەتتىــن تەھلىــل قىلغۇچىــار‪ ،‬غــەرب ۋە‬ ‫ئــەرەب خەۋەرلىرىگــە ئىشــەنگۈچىلەر ۋە ئىتتىپاقداش‬ ‫قۇشــۇننىڭ غەلبــە قىلىــپ مۇجاھىدالرنىڭ قېچىشــىنى‬ ‫كۈتۈۋاتقــان كىشــىلەر ئېيتقانغــا ئوخشــاش‪ .‬ئــۇرۇش‬ ‫ســان ۋە تەييارلىــق بىلــەن ياكــى غەلبــە بىلــەن‬ ‫ئۆلچەنمەيــدۇ‪ .‬غەلبــە بىلــەن مەغلۇبىيــەت چوقــۇم‬ ‫بولىــدۇ‪ ،‬كېيىــن بولســىمۇ نۇســرەت ۋە تەمكىنلىــك‬ ‫ئەمەلگــە ئاشــىدۇ‪.‬‬ ‫شــەيخۇل ئىســام ئــۆز دەۋرىدىكــى مۇڭغۇلالرنــى‪،‬‬ ‫‪9‬‬

‫مۇناپىقالرنــى ۋە باشــقا ئىتتىپاقــداش قۇشــۇننى‬ ‫ســۈپەتلەپ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ پىتنــە بىلــەن‬ ‫كىشــىلەر تۆۋەندىكىــدەك ئــۈچ گۇرۇھقــا بۆلۈنــدى‪:‬‬ ‫‪ -1‬تائىپەتــۇل مەنســۇرە؛ بــۇالر بۇزغۇنچىالرغــا‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش قىلغــان مۇجاھىــدالردۇر‪-2 .‬‬ ‫قارشــى چىققۇچــى گــۇرۇھ؛ ئىســامغا نىســبەت‬ ‫بېرىلگــەن ئەممــا كاپىرالرغــا مايىــل كىشــىلەردۇر‪.‬‬ ‫‪ -3‬ياردەمســىز تاشــاپ قويغۇچىــار؛ بــۇالر توغــرا‬ ‫ئىســام ئۈســتىدە بولغــان تەقدىردىمــۇ جىھادتىــن‬ ‫ئولتــۇرۇپ قالغۇچىــاردۇر‪ .‬بىــر كىشــى ئۆزىنىــڭ‬ ‫تائىپەتــۇل مەنســۇرە ياكــى ياردەمســىز تاشــاپ‬ ‫قويغۇچــى ياكــى قارشــى چىققۇچــى تائىپىدىنمــۇ‬ ‫قــاراپ باقســۇن‪ ،‬تۆتىنچــى تائىپــە يــوق‪.‬‬ ‫بىلىڭالركــى جىھــاد ئارقىلىــق دۇنيــا ۋە‬ ‫ئاخىرەتنىــڭ ياخشــىلىقىغا ئېرىشــكىلى‪ ،‬دۇنيــا ۋە‬ ‫ئاخىرەتنىــڭ زىيانلىرىدىــن ســاقالنغىلى بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئېيتقىنكــى‪« ،‬ســىلەر‬ ‫پەقــەت بىزنىــڭ ئىككــى خىــل ياخشــى ئاقىۋەتنىــڭ‬ ‫بىرىگــە ئېرىشىشــىمىزنى كۈتۈۋاتىســىلەر»‪[ .‬تەۋبــە‬ ‫‪-52‬ئايــەت]‪ .‬يەنــى غەلىبــە قىلىــش ياكــى شــەھىد‬ ‫بولــۇش‪ .‬كىمكــى مۇجاھىــد بولــۇپ ياشىســا‪ ،‬دۇنيــا‬ ‫ۋە ئاخىــرەت ســاۋابى بىلــەن ھۆرمەتلىــك بولىــدۇ‪.‬‬ ‫كىمكــى مۇجاھىــد بولــۇپ ئۆلســە ياكــى ئۆلتۈرۈلســە‪،‬‬ ‫جەننەتكــە كىرىــدۇ‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«شــەھىدكە ئالتــە خســلەت بېرىلىــدۇ؛ بىرىنچــى‬ ‫تامچــە قېنــى بىلــەن بارلىــق گۇناھــى مەغپىــرەت‬ ‫قىلىنىــدۇ‪ ،‬جەننەتتىكــى ئورنــى كۆرســىتىلىدۇ‪ ،‬تــاج‬ ‫كەيدۈرىلىــدۇ‪ 72 ،‬ھــۆر ئەيىــن نىكاھــاپ بېرىلىــدۇ‪،‬‬ ‫قەبــرە ئازابىدىــن ئامــان بولىــدۇ ۋە چــوڭ قورقۇنچتىــن‬ ‫ئامــان بولىــدۇ»‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«جەننەتتــە يــۈز دەرىجــە بولــۇپ‪ ،‬بىــر دەرىجــە‬

‫بىلــەن يەنــە بىــر دەرىجىنىــڭ ئارلىقــى ئاســمان‬ ‫زېمىنچىلىــك كېلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ بۇالرنــى ئۆزىنىــڭ‬ ‫يولىدىكــى مۇجاھىدالرغــا تەييارلىــدى»‪.‬‬ ‫شــەيخۇل ئىســام مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالىمــار‬ ‫جىھادتىــن ئــەۋزەل ئىبادەتنىــڭ يوقلىقىغــا ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫ھــەج‪ ،‬روزا ۋە نەپلــە نامازدىــن ئــەۋزەل ئىكەنلىكىگــە‬ ‫ئىتتىپاققــا كەلگــەن»‪ .‬رىباتتــا تــۇرۇش‪ ،‬مەككــە‬ ‫مەدىنــە ۋە بەيتــۇل مەقدىســتە تۇرۇشــتىن ئــەۋزەل‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ھۇرەيــرە ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ يولىــدا‬ ‫بىــر كېچــە رىباتتــا تۇرۇشــۇم‪ ،‬ھەجــەر ئەســۋەد يېنىدا‬ ‫قەدىــر كېچىســىنى ئۆتكۈزۈشــتىن ســۆيۈملۈكراقتۇر»‪.‬‬ ‫بىــر كېچــە رىباتتــا تــۇرۇش‪ ،‬ئــەڭ ئــەۋزەل كېچىــدە‬ ‫ۋە ئــەڭ مۇقــەددەس ئورۇنــدا ئىبــادەت قىلىشــتىن‬ ‫ئــەۋزەل‪.‬‬ ‫نۇســرەت مۇئمىنلەرگــە ۋە ئاقىــۋەت مۇتتەقىلەرگــە‬ ‫خاســتۇر‪ .‬ئالــاھ مۇتتەقــى مۇۋەھھىدلــەر بىلــەن‬ ‫بىرگىــدۇر‪ .‬ئالــاھ دۈشــمەنگە قارشــى بىزگــە يــاردەم‬ ‫بــەردى‪ ،‬ئۇالردىــن ئىنتىقــام ئالــدى‪ .‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ياردىمــى ۋە مەدىتىســىز قولىمىزدىــن ھېــچ ئىــش‬ ‫كەلمەيــدۇ‪ .‬ئالالھنىــڭ ياردىمــى ۋە گــۈزەل ئاقىــۋەت‬ ‫بىلــەن خــۇش بىشــارەت ئېلىــڭالر «بوشىشــىپ‬ ‫قالمــاڭالر‪ ،‬قايغۇرمــاڭالر‪ ،‬ئەگــەر مۇئمىــن بولســاڭالر‪،‬‬ ‫ئۈســتۈنلۈك قازىنىســىلەر»‪[ .‬ئــال ئىمــران‬ ‫‪-139‬ئايــەت]‪ .‬مانــا بــۇ بىــز چىــن ئىشــەنگەن ۋە‬ ‫روياپقــا چىقارغــان ئىــش»‪ .‬شــەيخ يەنــە مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئالالھنىــڭ بىــر كىشــىنى دىــن يېڭىالنغــان‬ ‫ۋە ئىلگىرىكــى مۇھاجىــر ئەنســارالرغا ئوخشــاش‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ شــۇئارلىرى ئۈســتۈن بولغــان‬

‫ۋاقىتتــا ياشىتىشــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ شــۇ كىشــىگە‬ ‫بەرگــەن ئــەڭ كاتتــا نېمىتىــدۇر‪ .‬كىمكــى بۇنــداق‬ ‫ۋاقىتتــا شــۇالرنى قىلســا‪ ،‬ئالــاھ ئۇالردىــن رازى‬ ‫بولغــان‪ ،‬ئۇالرمــۇ ئالالھدىــن رازى بولغــان ۋە ئۇالرغــا‬ ‫ئاســتىىدىن ئۆســتەڭلەر ئېقىــپ تۇرغــان مەڭگۈلــۈك‬ ‫جەننەتلــەر تەييارالنغــان ســاھابىلەرگە ئەگەشــكەن‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬شــۇڭا مۇئمىنلــەر ئالالھنىــڭ بــۇ نېمىتىگــە‬ ‫شــۈكۈر قىلىشــى كېــرەك‪ .‬بــۇ يەردىكــى پىتنىمــۇ زور‬ ‫نېمەتتــۇر‪.‬‬ ‫ئەگــەر ھازىــر ئەبــۇ بەكىــر‪ ،‬ئۆمــەر‪ ،‬ئوســمان‬ ‫ۋە ئەلــى بولغــان بولســا‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئــەڭ چــوڭ‬ ‫ئەمىلــى كاپىرالرغــا قارشــى جىھــاد بولغــان بوالتتــى‪.‬‬ ‫بۇنىڭغــا ئوخشــاش غازاتقــا پەقــەت تىجارەتتــە زىيــان‬ ‫تارتقــان‪ ،‬ئۆزىنــى ئەقىلســىز ھىســاپلىغان ۋە دۇنيــا‬ ‫ ئاخىرەتتــە چــوڭ نېســىۋىدىن مەھــرۇم قالغــان‬‫كىشــىلەر قاتناشــمايدۇ‪ .‬كېســەل كەمبەغــەل قارىغــۇ‬ ‫ۋە باشــقا ئۆزرلىــك كىشــىلەر بۇنىڭدىــن مۇستەســنا»‪.‬‬ ‫شــەيخنىڭ ســۆزى ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫شــەيخ يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ يولىدىكــى‬ ‫جىھــاد ئــەڭ يۇقىــرى چوققىــدۇر‪ ،‬چۈنكــى ئــۇ ئالــاھ‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى ياخشــى كۆرىدىغــان ئــەڭ ياخشــى‬ ‫ئەمەلــدۇر‪ .‬بــۇ يولــدا ماالمەتچىلــەر ئىنتايىــن كــۆپ‪.‬‬ ‫ئىمــان دەۋاســى قىلغــان كــۆپ كىشــىلەر بۇنــى‬ ‫يامــان كۆرىــدۇ‪ .‬بــۇالر ياكــى ياردەمســىز قويغۇچــى‬ ‫ياكــى باشــقىالرنى جىھادتىــن توســقۇچى بولــۇپ‪ ،‬بــۇ‬ ‫مۇناپىقلىقتــۇر»‪ .‬شــەيخنىڭ ســۆزى ئاخىرالشــتى‪.‬‬

‫ئالالھ يولىدا بىر كېچە رىباتتا تۇرۇش‪ ،‬قەدىر كېچىسىنى ھەجەر ئەسۋەدنىڭ يېنىدا ئۆتكۈزگەندىن ئەۋزەل‬

‫ماقالە‬

‫‪10‬‬

11

‫راســتچىل بىلــەن يالغانچــى‪ ،‬ســالىھ بىلــەن پاســىق‪،‬‬ ‫مۇئمىــن بىلــەن مۇناپىــق ۋە ســابىت تۇرغۇچــى بىلــەن ئىمانــى‬ ‫ئاجىــز كىشــى ئايرىلىدىغــان ۋاقىــت كەلــدى‪ .‬شــۇنداقال‬ ‫جەننەتكــە چىــن قەلبىدىــن قىزىقىدىغــان كىشــلەر بىلــەن‬ ‫تىلىنىــڭ ئۇچىدىــا قىزىقىدىغــان كىشــلەر ئايرىلىدىغــان‬ ‫ۋاقىــت كەلــدى ‪.‬ئالالھدىــن نۇســرەتنى كۆرگەنگــە ياكــى قوبۇل‬ ‫قىلىنغــان شــاھادەتكە ئېرىشــكەنگە قــەدەر مۇســتەھكەم‬ ‫تۇرىدىغــان كىشــلەر قاتارىدىــن قىلىشــنى ســورايمىز‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن مۇســتەھكەم تــۇرۇپ ســەۋر‬ ‫قىلغــان قەيســەر ھەمشــىرىلىرىمنىڭ مــاڭا قــۇالق سېلىشــنى‬ ‫ئۈمىــد قىلىمــەن‪ .‬بىــز كــۆپ ئەسلىتىشــكە ۋە ئىســاھ قىلشــقا‬ ‫بــەك ئېھتىياجلىــق دەپ ئوياليمــەن‪ .‬ئالالھدىــن ســىلەرگە‬ ‫ئــۆز رەھمىتىنــى يامغــۇر كەبــى چۈشۈرۈشــىنى ســورايمەن‪.‬‬ ‫شــۇنداقال بــۇ ســۆزلەرنىڭ بىزنــى ياخشــىالرغا ئۆزگەرتىدىغــان‬ ‫مەنپەئەتلىــك بولىشــنى ئۈمىــد قىلىمــەن‪.‬‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬

‫‪12‬‬

‫ئــەي ئالــاھ تەرەپكــە ســەپەر قىلغــان ســۆيۈملۈك‬ ‫ھەمشــىرىلىرىم! بىــز نىيەتلىرىمىزنــى پاكلىشــىمىز ۋە‬ ‫ئەمەللىرىمىزنــى ئىســاھ قىلىشــىمىز كېــرەك‪ .‬چۈنكــى ئالدىمىــزدا‬ ‫قىيىنچىلىــق قاتتىــق ســىناق ۋە ئاندىــن ئالــاھ ۋەدە قىلغــان‬ ‫ئاســانلىق كېلىشــى ئۈچــۈن ئىمــان بىلــەن كۇفــر ئوتتۇرســىدىكى‬ ‫قانلىــق جــەڭ بىزنــى كۈتــۈپ تۇرۇپتــۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئەلۋەتتــە ھەربىــر مۈشــكۈللۈك بىلــەن بىــر ئاســانلىق بــار‪،‬‬ ‫ئەلۋەتتــە ھەربىــر مۈشــكۈللۈك بىلــەن بىــر ئاســانلىق بــار»‪.‬‬ ‫[ئىنشــىراھ ‪-6-5‬ئايــەت]‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بىزنىــڭ‬ ‫قۇشــۇنىمىز چۇقــۇم غەلبــە قىلغۇچىــدۇر»‪[ .‬ســەففات ‪-173‬‬ ‫ئايــەت]‪.‬‬ ‫بىــز ھازىرالندۇقمــۇ؟ بىــز جانلىرىمىزنــى ئالــاھ يولىــدا پىــدا‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن تەييارمــۇ؟ بىزنىــڭ قەلبلىرىمىــزدە ئىماندىــن‬ ‫باشــقا بارلىــق نەرســىلەر چىقىرىــپ تاشــاندىمۇ؟ بىــز بــۇ جەڭدە‬ ‫ھەمىشــە بواللىدۇقمــۇ؟ بىــز مۇســتەھكەم ســابىت تۇرۇپ ســاھابە‬ ‫ئايالــار ئۇھــۇد جېڭىدىــن كېيىــن دېگــەن ســۆزنى قىاللىدۇقمــۇ؟‬ ‫«(مۇشــرىكالر تەرەپــدارى بولغان)ئادەملــەر ئۇالرغــا‪« :‬شــەك‪-‬‬ ‫شۈبھىســزكى‪ ،‬كىشــلەر （يەنــى قۇرەيشلەر）ســىلەرگە قارشــى‬ ‫قۇشــۇن توپلىــدى» ئۇالردىــن قورقــۇڭالر» دېــدى‪ .‬بــۇ ســۆز‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئىمانىنــى تېخىمــۇ كۈچەيتتــى‪ ،‬ئــۇالر‪« :‬بىزگــە ئالــاھ‬ ‫كۇپايــە‪ ،‬ئالــاھ نېمىدىگــەن ياخشــى ھامىــي!» دېــدى»‪.‬‬ ‫[ئــال ئىمــران ‪-173‬ئايــەت]‪ .‬ســاھابىلەر مانــا مۇشــۇنداق‬ ‫دېگــەن ئىــدى‪ .‬چۈنكــى ئــۇالر ئالالھقــا ئالالھنىــڭ ئەلچىســگە‬ ‫ۋە ئالالھنىــڭ نۇســرىتىگە ھەقىقــى ئىشــەنگەن‪ ،‬ئىشــلىرىنى‬ ‫ئالالھقــا تاپشــۇرغان‪ ،‬ئەمەلنــى ئالــاھ ئۈچــۈن خالىــس قىلغــان‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئۇنداقتــا ئالالھنىــڭ رازىلىقــى ئۈچــۈن ئــۇالر پىــدا‬ ‫قىلمىغــان يەنــە باشــقا نەرســە قالدىمــۇ؟‬ ‫ئــۇالر ئالــاھ يولىــدا مېڭىــش ئىمكانىيىتــى بولغــان تىكەنلــەر‬ ‫بىلــەن ئورالغــان ھەرقانــداق بىــر يولــدا ئىختىيــارى ماڭــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ ۋە ئالالھنىــڭ ئەلچىســىگە دوســتلىقىنى ئاشــكارالش‬ ‫ئۈچــۈن ئۆزلىرىنىــڭ مۇشــرىك ئــۇرۇق تۇغقانلىرىنىــڭ كاللىســنى‬ ‫ئېلىشــتىن ئــەۋزەل يــول يــوق ئىــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ ئالــاھ ۋە‬ ‫ئالالھنىــڭ ئەلچىســنى ياخشــى كــۆرۈش ھەققىدىكــى ســۆزىلىرى‬ ‫ھەرقانــداق ســۆزدىن كــۆپ ئىــدى‪ .‬مانــا بــۇ ئۇالرنىــڭ ئىمانــدا‪،‬‬ ‫تەقۋالىقــدا ‪ ،‬پىداكارلىقــدا ۋە شــۇنداقال ئىپادســىدە گەۋدىلەنــدى‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئالالھقــا بولغــان سېغىنىشــىنى ۋە پەقــەت ئاخىرەتنىــا‬ ‫ئــارزۇ قىلىدىغانلىقىنــى نامايــەن قىلــدى‪ .‬شــۇنىڭ ئۈچــۈن ئالــاھ‬ ‫ئۇالردىــن رازى بولــدى‪ .‬بىــز كۈچ‪-‬قــۇۋۋەت‪ ،‬ئىمــان تەقۋالىــق ۋە‬ ‫ئەجىــر جەھەتتــە ئــۇالر ئېرىشــكەن نەرســىگە ئېرىشــىش ئۈچــۈن‬ ‫ئــۇالر قىلغــان ياخشــى ئەمەللەرنــى قىلىــش كېــرەك‪.‬‬ ‫ئــەي ســۆيۈملۈك ھەمشــىرىلىرىم! بىزنىــڭ رولىمىــز‬ ‫ۋە مەســئۇلىيىتىمىز ئاخىرالشــمىدى‪ .‬ئۆزىمىزنــى ئىســاھ‬ ‫قىلىشــىمىز ۋە غەپلــەت ئۇيقىســىدىن ئويغىنىشــىمىز الزىــم‪.‬‬ ‫شۈبھىســىزكى بىزنىــڭ مەجبۇرىيەتلىرىمىزنــى‪ ،‬رولىمىزنــى‬ ‫جــارى قىلدۇرىمىــز ۋە دۇنيــا ئۈچــۈن ئەمــەس بەلكــى ئاخىــرەت‬ ‫ئۈچــۈن ئــەڭ قىممەتلىــك نەرســىلەرنى پىــدا قىلىمىــز‪.‬‬ ‫شــۇنىڭ ئۈچــۈن بىــز مۇســۇلمان ئايالــار مەجبۇرىيەتلىرىمىزنــى‬ ‫ئويغــاق ۋە ســەگەك ھالەتتــە ئــادا قىلىشــىمىز زۆرۈر‪ .‬ئۇنىڭــدا‬ ‫ھەددىدىــن ئېشــىش‪ ،‬بىزنــى ھاالكەتكــە ئېلىــپ بارىــدۇ‪ .‬بىزنىــڭ‬ ‫ۋەزىپىمىــز بىزنىــڭ تەســەۋۋۇرىمىزدىنمۇ چوڭــدۇر‪ .‬ئالــاھ بىزنــى‬ ‫‪13‬‬

‫ھۆرمەتلىــك قىلــدى‪ ،‬چۈنكــى بىزنــى مۇجاھىدالرنىــڭ ئانىلىــرى‪،‬‬ ‫ھەمشــىرىلىرى ۋە ئاياللىــرى بولۇشــقا تاللىــدى‪ .‬ئۇنداقتــا كــۆپ‬ ‫بايلىققــا ئېرىشــكەنلەرگە ئوخشــاش دۇنيــا ھاياتــى بىلــەن‬ ‫مەشــغۇل بولىشــىمىز مۇۋاپىقمــۇ؟ ئۆزىمىزنــى تەيياراليدىغــان‬ ‫ۋاقىــت قىســقا‪ ،‬شــۇڭا ۋۇجۇدىمىزدىكــى ھورۇنلــۇق چاڭلىرىنــى‬ ‫قېقىــپ دۇنيــا كىشــەنلىرىنى پاچاقــاپ تاشلىشــىمىز كېــرەك‪ .‬بىــز‬ ‫ئــۇزۇن مەزگىلدىــن بۇيــان دۇنيانىــڭ ئــەڭ ياخشــى نەرســىلىرىنى‬ ‫تاشــلىمىدۇقمۇ؟ شــۇنداقال بىــز ھىجرەتنىــڭ تۇنجــى قەدىمىنــى‬ ‫باســقاندا ئــەڭ ســۆيۈملۈك كىشــىلىرىمىزدىن ئايرىلمىدۇقمــۇ؟‬ ‫ئۇنداقتــا نېمــە ئۈچــۈن بىزنىــڭ قەلبىمىــز دۇنيادىــن پــاك‬ ‫بولغاندىــن كېيىــن يەنــە بەزىلىرىمىــز قەلبــى شــۇ بولغانغــان‪،‬‬ ‫يېمــەك ‪ -‬ئىچمــەك‪ ،‬قــورۇق ســۆلەت ۋە يــۈز ئابــرۇي ئــەڭ چــوڭ‬ ‫غېمىمىــز بولــۇپ‪ ،‬يېڭىدىــن دۇنياغــا مەپتــۇن بولــۇپ شــەيتاننىڭ‬ ‫تورىغــا چۈشــۈپ قالىمىــز؟‬ ‫خالىــد ئىبنــى ۋەلىــد ۋە ئابدۇلــاھ ئىبنــى زۇبەيىــردەك‬ ‫ئۆلگىلەرگــە ئەگىشــىش ئۈچــۈن ئۆزىنىــڭ قىممەتلىــك‬ ‫نەرســىلىرىنى پىــدا قىلىۋاتقــان مۇجاھىــد يولدىشــغا يــاردەم‬ ‫بېرىــش ۋە بالىلىرىنــى تەربىيلەشــنىڭ ئورنىغــا دۇنيــا ئارقىســىدىن‬ ‫قوغلىشــىۋاتقان ھەمشــىرىلىرىمزنى كــۆرۈش بىزنــى قانچىلىــك‬ ‫ئازاپاليــدۇ ھــە!‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬ئــى مۇھەممــەد ئۈممىتى!) ســىلەر‬ ‫ئىنســانالر مەنپەئەتــى ئۈچــۈن ئوتتۇرغــا چىقىرلىغــان ياخشــىلققا‬ ‫بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن توســىدىغان ئالالھقــا ئىمــان كەلتۈرىدىغــان‬ ‫ئــەڭ ياخشــى ئۈممەتســلەر»‪[ .‬ئــال ئىمــران ‪-110‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫لېكىــن شــەھىد بولغــان يولدىشــنى ئىنتايىــن ياخشــى كۆرگەنلىــك‬ ‫ئۈچــۈن يەنــە بىر قېتىــم تــوي قىلىشــنى رەت قىلىــپ جەڭگاھتىن‬ ‫قايتقــان قانچىلىــك ئايــال بــار ھــە؟ ھالبۇكــى قىيامــەت كۈنــى‬ ‫ھەربىــر كىشــى «نەپســىم‪ ،‬نەپســىم» دەيــدۇ‪ ،‬ئاشــۇ كۈنــدە‬ ‫ئايــال ئېرىگــە‪ ،‬ئــەر ئايالىغــا پــەرۋا قىلمايــدۇ‪ .‬ئۇنداقتــا بىــز نېمــە‬ ‫ئۈچــۈن ھاۋايــى ‪ -‬ھەۋىســمىزنىڭ ئەمەللىرىمىزگــە ھۆكۈم قىلشــىغا‬ ‫تاشــاپ قويىمىــز؟ بىــز ئالالھنىــڭ تۆۋەندىكــى ئايىتــى ھەققىــدە‬ ‫ئويالنمامــدۇق؟ ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬ئــى مۇھەممــەد!)‬ ‫مــاڭا نەپســى خاھىشــنى ئىــاھ قىلىۋالغــان ئادەمنــى ئېيتىــپ‬ ‫بەرگىــن»‪[ .‬جاســىيە ‪-23‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئارىمىــزدا ئىتائــەت قىلىشــقا تەكلىــپ قىلىنغــان كىشــىگە‬ ‫ئىتائــەت قىلمايدىغــان ۋە مەھرەمســىز قانچىلىــك ئايالــار بــار؟‬ ‫ھالبۇكــى ئالــاھ بىزنــى شــۇنىڭغا بۇيرىغانتــى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئــى مۇئمىنلــەر! ئالالھقــا‪ ،‬ئەلچىگــە ۋە ئۆزەڭالردىــن‬ ‫بولغــان ئىــش ئۈســتىدىكىلەرگە ئىتائــەت قىلىــڭالر»‪[ .‬نىســا‬ ‫‪-59‬ئايــەت]‪ .‬قانچىلىــك ئايالــار ئۈممــەت ئۈچــۈن كــۆپ‬ ‫مەنپەئەتــى بولغــان كــۆپ خوتۇنلــۇق بولــۇش ســۈننىتىنى بەرپــا‬ ‫قىلماقچــى بولغــان يولدىشــى ئۈچــۈن جاپا‪-‬مۇشــەققەت ئىچىــدە‬ ‫ياشــىيااليدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــى مۇئمىنلــەر! ئىســام‬ ‫دىنىغــا پۈتۈنلــەي كىرىــڭالر (يەنــى ئىســام دىنىنىــڭ پۈتــۈن‬ ‫ئەھكاملىرىغــا بويســۇنۇڭالر‪ ،‬بــەزى ئەھكاملىرىغــا ئەمــەل قىلىــپ‪،‬‬ ‫بــەزى ئەھكاملىرىنــى تــەرك ئەتمــەڭالر)‪ ،‬شــەيتاننىڭ يوللىرىغــا‬ ‫(ۋە ئىغۋاســغا) ئەگەشــمەڭالر‪ .‬شــەيتان ســىلەرگە ھەقىقەتــەن‬ ‫ئاشــكارا دۈشــمەندۇر»‪[ .‬بەقــەرە ‪-208‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫قانچىلىكىمىــز قاتتىــق كۈنلــەپ ئــەر ‪ -‬ئايالنىــڭ ئوتتۇرســغا‬ ‫يىرىكچىلىــك ســېلىپ شــەيتانغا قانچىلىــك يــاردەم بــەردۇق‪.‬‬

‫بىــز ئالالھنىــڭ مۇنــۇ ســۆزىنى ئۇنۇتتۇقمــۇ؟ ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى (كىشــلەر ئارىســدا) ياخىشــى (ئىــش ئۈچــۈن)‬ ‫شــاپائەت قىلســا‪ ،‬ئۇنىڭدىــن (يەنــى ياخشــى ئىشــتىن) ئۇنىــڭ‬ ‫نېسىۋىســى بولىــدۇ؛ كىمىكــى بىــر يامــان (ئىــش ئۈچــۈن)‬ ‫شــاپائەت قىلســا‪ ،‬ئۇنىڭدىــن (يەنــى يامــان ئىشــتىن) ئۇنىــڭ‬ ‫نېسىۋىســى بولىــدۇ‪ .‬ئالــاھ ھەممــە ئىشــقا قادىــردۇر»‪[ .‬نىســا‬ ‫‪-85‬ئايــەت]‪ .‬ئارىمىــزدا ئۆزىنىــڭ بىردىنبىــر غېمــى بولغــان‬ ‫دۇنيانىــڭ ئارقىســىدىن قوغــاپ زۆرۈرىيــەت بولمىســىمۇ ئۆيدىــن‬ ‫تەكــرار ‪ -‬تەكــرار ســىرتقا چىقىدىغــان ئايالالرمــۇ بــار‪ .‬ھالبۇكــى‬ ‫ئالــاھ بىزنــى ئۆيلىرىمىــزدە ئولتۇرۇشــقا بۇيــرۇپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئۆيلىرىــڭالردا ئولتــۇرۇڭالر‪ ،‬ئىلگىرىكــى جاھىلىيــەت دەۋەردىكــى‬ ‫ئايالــار ياســىنىپ چىققىنىــدەك ياســىنىپ چىقمــاڭالر»‪.‬‬ ‫[ئەھــزاب ‪-33‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئــەي ســۆيۈملۈك ھەمشــىرىلىرىم! ئالــاھ ھەممىدىــن‬ ‫بىھاجەتتــۇر‪ .‬بىزنىــڭ ئەمەللىرىمىزگــە ھاجىتــى بولمىغانــدەك‬ ‫بىزگىمــۇ ھاجىتــى يــوق‪ .‬ئاســمان زېمىننىــڭ خەزىنىلىــرى‬ ‫ئالــاھ قولىــدا‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪«:‬ئالــاھ (ســىلەرنىڭ‬ ‫مال‪-‬مۈلكىڭالردىــن) بىھاجەتتــۇر‪ ،‬ســىلەر بولســاڭالر (ئالالھقــا)‬ ‫مۇھتاجســىلەر‪ ،‬ئەگــەر (ئالالھنىــڭ تائىتىدىــن) يــۈز ئۆرۈســەڭالر‪،‬‬ ‫ئالــاھ ســىلەرنىڭ ئورنۇڭالرغــا باشــقا بىــر قەۋمىنى ئالماشــتۇرىدۇ‪،‬‬ ‫ئــۇالر ســىلەرگە ئوخشــاش بولمايــدۇ (بەلكــى ئالالھقــا ئىتائــەت‬ ‫قىلىــدۇ)»‪[ .‬مۇھەممــەد ‪-38‬ئايــەت]‪ .‬شۈبھىســزكى ئالالھنىــڭ‬ ‫دىنــى بىــز مەۋجــۇت بولســاقمۇ ياكــى بولمىســاقمۇ قېلىــپ‬ ‫قالىــدۇ‪ .‬بىــز ئەجىرگــە ئېرىشىشــنى ۋە ئاخىرىتىمىزگــە مەبلــەغ‬ ‫سېلىشــنى خالىمامــدۇق؟ بىــز ھىجىرىتىمىــز قوبــۇل بولــدى دەپ‬ ‫پــەرەز قىلىشــىمىز توغــرا ئەمــەس‪ .‬ئالــاھ بىزنــى (ال إلــه إال اللــه)‬ ‫بايرىقــى ئاســتىغا توپلنىشــقا نىســىپ قىلــدى‪ .‬ئالــاھ بىزنــى بــۇ‬ ‫يەرلــەردە مەۋجــۇت قىلىــش بىلــەن بىزگــە مەرھەمــەت قىلغــان‬ ‫ۋە بىزنــى باشــقا كــۆپ كىشــلەردىن پەزىلەتلىــك قىلغــان زاتتــۇر‪.‬‬ ‫ئالــاھ يەنــە بىزنــى ئســام دۆلىتىگــە يــاردەم بېرىــش ئۈچــۈن‬ ‫بارلىــق ئىمكانىيىتىمىزنــى ســەرپ قىلىشــقا كۈچ‪-‬قــۇۋۋەت‬ ‫بەرگــەن زاتتــۇر‪ .‬بــۇالر ئالــاھ ئــۆز رەھمىتــى ۋە پەزىلــى بىلــەن‬ ‫جىھــاد قىلىشــىمىز ئۈچــۈن بىزگــە بەرگــەن نېمەتلىرىــدۇر‪.‬‬ ‫ھەقىقــەت شــۇكى‪ ،‬ئالــاھ بىزگــە كــۆپ نېمەتلىــرى بىلــەن‬ ‫مەرھەمــەت قىلــدى‪ .‬بىــز تاقىتىمىزنىــڭ يېتىشــچە ئالالھقــا‬ ‫شــۈكۈر ئېيتىشــمىز كېــرەك‪ .‬ھالبۇكــى بىــز ئالالھقــا اليىــق‬ ‫بولغىــدەك شــۈكۈرلەرنى قىلىشــمىز مۇمكىــن ئەمــەس‪ .‬چۈنكــى‬ ‫ئالــاھ بىزنــى بىزدىــن باشــقىالرغا ئالماشــتۇرۋەتمىدى‪ .‬لېكىــن‬ ‫ئالــاھ خالىســا بىزدىــن رازى بولىــدۇ‪ .‬بىزنــى ئۆزىنىــڭ توغــرا‬ ‫يولىــدا مۇســتەھكەم قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫بىــز بۇخــارى ۋە مۇســلىمنىڭ ئەبــى ســەئىد خۇدرىــي ‪ ‬دىن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان ھەدىســنى ئۇنتــۇپ قالدۇقمــۇ؟ رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫«ئــەي ئايالــار جامائىتــى! ســىلەر ســەدىقنى كــۆپ بىرىــڭالر‪.‬‬ ‫ھەقىقەتــەن مــەن ســىلەرنىڭ كۆپىنچىڭالرنــى دەۋزەختــە‬ ‫كــۆردۈم» دېــدى‪ ،‬ئايالــار «ئــەي ئالالھنىــڭ ئەلچىســى! نېمــە‬ ‫ســەۋەبىتىن؟» دەپ ســورىدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪« ‬ســىلەر كــۆپ‬ ‫لەنــەت قىلســلەر‪ ،‬ئەرلىرىڭالرنىــڭ ياخشــىلىقىغا كــۆپ ئىنــكار‬ ‫قىلىســىلەر» دېــدى‪.‬‬ ‫ئــەي ھەمشــىرىلىرىم! ھالبۇكــى بىزنىــڭ مۇجاھىــد‬ ‫قېرىنداشــلىرىمىز ئۆزلىرىنىــڭ جانلىرىنــى ئالــاھ ئۈچــۈن‬

‫تەقدىــم قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬بىــز نېمــە ئۈچــۈن تىلىمىزنــى ئالالھنــى‬ ‫زىكىــر قىلىشــقا ھەرىكەتلەندۈرمەيمىــز؟ ھالبۇكــى ئــۇالر‬ ‫كاپىرالرغــا قارشــى ئــۇرۇش قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬بىــز نېمــە ئۈچــۈن‬ ‫كېچىنىــڭ ئوتتۇرســىدا ئالــاھ ئۈچــۈن ئــۇزۇن ســەجىدىلەرنى‬ ‫قىلمايمىــز؟ ھالبۇكــى ئــۇالر بارلىــق ياخشــى كۆرگەنلىرىنــى‬ ‫كەينىــدە قالــدۇرۇپ پىدائىيلىــق قىلىۋاتىــدۇ‪ .‬بىزلــەر نېمــە‬ ‫ئۈچــۈن ھاۋايــى ھەۋەســلىرىمىزنى قۇربــان قىلمايمىــز ۋە‬ ‫كۈنــدۈزى روزا تۇتــۇپ شــەھۋەتلىرىمىزگە ۋە تىللىرىمىزغــا ئىگــە‬ ‫بولمايمىــز؟‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇئمىنلەرگــە ئۇالرنىــڭ دىللىــرى‬ ‫ئالالھنىــڭ زىكىرىگــە ۋە نازىــل بولغــان ھەقىقەتكــە (يەنــى‬ ‫قۇرئــان ئايەتلىرىگــە) ئېرىيدىغــان ۋاقىــت كەلمىدىمــۇ؟ ئــۇالر‬ ‫ئىلگىــرى كىتــاب بېرىلگەنلــەر (يەنــى يەھۇدىيــار ۋە ناســاراالر)‬ ‫دەك بولمىســۇن‪( ،‬ئــۇالر بىلــەن ئەلچىلىرىنىــڭ ئارىلىقىدىكــى)‬ ‫زاماننىــڭ ئۇزىرىشــى بىلــەن ئۇالرنىــڭ دىللىــرى قېتىــپ كەتتــى‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ نۇرغۇنــى ئالالھنىــڭ ئىتائىتىدىــن چىققۇچىــاردۇر»‪.‬‬ ‫[ھەدىــد ‪-16‬ئايــەت]‪ .‬بىزنىــڭ نىيەتلىرىمىزنــى پاكاليدىغــان‪،‬‬ ‫ئەمەللىرىمىزنــى ئىســاھ قىلىدىغــان‪ ،‬قەلبىمىزدىــن نىشــاندىن‬ ‫بۇرۋىتىدىغــان ھەرقانــداق نەرســىنى ســۈپۈرۈپ تاشــايدىغان ۋە‬ ‫ســەمىمىي تەۋبــە بىلــەن ئالالھقــا قايتىدىغــان ۋاقتىمىــز يېتىــپ‬ ‫كەلــدى‪ .‬تەۋبــە قىلىــش؛ گۇنــاھ مەئســىيەتنى تــەرك ئېتىــش‪،‬‬ ‫گۇناھلىرىمىزغــا پۇشــايمان قىلىــش ۋە شــۇ گۇناھالرنــى قايتــا‬ ‫قىلماســلىق ئۈچــۈن ئالالھقــا ۋەدە بېرىــش بىلــەن بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬ئــى مۇھەممــەد! مېنىــڭ تىلىمدىــن)‬ ‫ئېيتقىنكــى‪(« ،‬گۇناھالرنــى قىلىىۋېرىــپ) ئۆزلىرىگــە جىنايــەت‬ ‫قىلغــان بەندىلىرىــم! ئالالھنىــڭ رەھمىتىدىن ئۈمىدســزلەنمەڭالر‪.‬‬ ‫ئالــاھ ھەقىقەتــەن (خالىغــان ئادەمنىــڭ) جىمــى گۇناھلىرىنــى‬ ‫مەغپىــرەت قىلىــدۇ‪ ،‬شۈبھىســزكى‪ ،‬ئالــاھ ناھايتــى مەغپىــرەت‬ ‫قىلغۇچىــدۇر‪ ،‬ناھايتــى مېھرىبانــدۇر»‪[ .‬زۇمــەر ‪-53‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ ياردىمىنــى ۋە ھىدايىتىنــى تەلــەپ قىلشــىمىز‬ ‫كېــرەك‪ .‬چۈنكــى ئالــاھ بىزگــە يــاردەم بېرىدىغــان بىردىنبىــر‬ ‫زاتتــۇر‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر ئالــاھ ســىلەرگە‬ ‫يــاردەم بەرســە‪ ،‬ســىلەرنى ھېــچ كىشــى يېڭەلمەيــدۇ‪ .‬ئەگــەر‬ ‫ئالــاھ ســىلەرگە ياردىمىنــى تــەرك ئەتســە‪ ،‬ئالالھدىــن باشــقا‬ ‫ســىلەرگە كىــم يــاردەم بېرىــدۇ؟ مۇئمىنلــەر يالغــۇز ئالالھقــا‬ ‫تەۋەككــۇل قىلســۇن»‪[ .‬ئــال ئىمــران ‪-160‬ئايــەت]‪ .‬بىــز‬ ‫ئۆزىنىــڭ رولىنــى بىلگــەن ۋە ئۇنــى ئــادا قىلىۋاتقــان ئايالالردىــن‬ ‫بواليلــى!‬ ‫ئــەي ســۆيۈملۈك ھەمشــىرەم! مۇجاھىــد يولدىشــىڭىزغا ياردەم‬ ‫قىلشــىڭىز‪ ،‬جىھــاد زېمىندىكــى ئــەڭ ئاساســي رولىڭىــز‪ ،‬بۇنــى‬ ‫تەكىتلەشــنىڭ ھاجىتــى يــوق‪ .‬ســىز ئۆيىڭىزنــى شــىكايەت ئۆيــى‬ ‫ئەمــەس بەلكــى ئۇنىــڭ كۆڭلىگــە راھــەت بېغىشــايدىغان ئــورۇن‬ ‫قىلىــڭ ۋە ئۆيىڭىزنــى ئۇنىــڭ جىھادقــا كــۈچ قــۇۋۋەت توپالشــقا‬ ‫تەييارلىــق قىلىدىغــان ئــورۇن قىلىــڭ‪ .‬ئۇنىڭدىكــى كۈچنــى‬ ‫زايــە قىلۋەتمــەڭ‪ ،‬غەملىرىڭىزنــى بىــر تەرەپكــە قويــۇپ ئۇنىــڭ‬ ‫ھاجەتلىرىنــى يۇقىــرى ئۆلچەمــدە ئــادا قىلىــڭ‪ .‬ئــۇ بــار ۋاقىتتــا‬ ‫قەدىرلــەڭ‪ ،‬يــوق ۋاقىتتــا ســەۋر قىلىــڭ‪ .‬ئــۇ كۇفــر دىياردىكىــدەك‬ ‫تىجارەتنــى مەقســەت قىلمايــدۇ ياكــى بىــرەر ۋەزىپــە بىلــەن‬ ‫شــۇغۇلالنمايدۇ‪ .‬بەلكــى رەببىنىــڭ دىنىنــى ئالىــي قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫خىزمــەت قىلىدىغــان ئالــاھ يولىدىكــى مۇجاھىدتــۇر‪ .‬ســىز‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬

‫‪14‬‬

‫ئۇنىڭدىــن قىينچىلىقلىرىڭىزنــى ۋە ئاجىزلىقىڭىزنــى يۇشۇرۇشــقا‬ ‫تىرىشــىڭ‪ .‬جــەڭ مەيدانىــدا شــەيتان ئۇنى ۋەسۋىســە قىلمىســۇن‪.‬‬ ‫ســىز ئالالھنىــڭ مەرھىمىتــى ۋە رەھمىتــى بىلــەن قولىڭىزدىــن‬ ‫كېلىشــچە ئۇنىــڭ خىزمىتىنــى قىلىــڭ‪ .‬ئالــاھ خالىســا ئۇنىڭغــا‬ ‫ئوخشــاش ئەجىرگــە ئېرىشىســىز‪ .‬ئىبنــى ئەبىــي دۇنيــا جابىــر‬ ‫ئىبنــى ئابدۇلــاھ ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬بىــز رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ يېنىــدا ئولتۇرغــان ئىــدۇق‪،‬‬ ‫تۇيۇقســىز بىــر ئايــال رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ يېنىغــا كېلىــپ «ئــەي‬ ‫ئالالھنىــڭ ئەلچىســى! مــەن ئايالالرغــا ۋاكالىتــەن يېنىڭغــا‬ ‫كەلدىــم‪ .‬ئەرلەرنىــڭ رەببــى ۋە ئايالالرنىــڭ رەببــى ئالالھــدۇر‪،‬‬ ‫ئەرلەرنىــڭ ۋە ئايالالرنىــڭ ئاتىســى ئــادەم ئەلەيھىسســاالمدۇر‪،‬‬ ‫ئەرلەرنىــڭ ۋە ئايالالرنىــڭ ئانىســى ھــاۋا ئانىمىــزدۇر‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ســېنى ئەرلەرگــە ۋە ئايالالرغــا ئەلچــى قىلىــپ ئەۋەتتــى‪ .‬ئەگــەر‬ ‫ئەرلــەر ئالــاھ يولىــدا جىھادقــا چىقســا ئاندىــن ئۆلتۈرۈلســە‪،‬‬ ‫ئــۇالر ئــۆز رەببىنىــڭ يېنىــدا تىرىكتــۇر ۋە رىزىقلىنىــپ تۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەگــەر ئــۇالر جىھادقــا چىقســا‪ ،‬ســەن خــەۋەر بەرگەنــدەك‬ ‫ئەجىــر بــار‪ .‬بىــز ئۇالرنىــڭ خىزمىتىنــى قىلىمىــز ۋە نەپســىمزنى‬ ‫ئــۇالر ئۈچــۈن چەكلەيمىــز‪ .‬بىزگــە قانــداق ئەجىــر بــار؟»‬ ‫دېــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئــۇ ئايالغــا‪« :‬ئايالالرغــا مەندىــن ســاالم‬ ‫ئېيتقىــن‪ .‬مېنىــڭ ئۇالرغــا دەيدىغىنىــم‪ ،‬ئەرگــە ئىتائــەت قىلشــتا‬ ‫چەكتىــن ئېشــىپ كەتتــى‪ .‬ســىلەردىن ئىتائــەت قىلىدىغانــار‬ ‫ئىنتايىــن ئــاز»‪[ .‬النفقــة علــى العيــال]‪.‬‬ ‫ئــەي ھەمشــىرىلىرىم! بىــز نىيەتلىرىمزنــى ئىســاھ قىاليلــى!‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەمەللــەر نىيەتكــە باغلىــق‪.‬‬ ‫ھەقىقەتــەن كىشــگە ئــۆزى نىيــەت قىلغــان نەرسســى بولىــدۇ»‪.‬‬ ‫[بۇخــارى ۋە مۇســلىم رىۋايىتــى]‪ .‬بىــز ھازىردىــن باشــاپ ئالــاھ‬ ‫ئۇنىڭغــا ســاالم ئەۋەتكــەن ۋە ئۆزىنىــڭ يولدىشــى رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫گــە مۇســتەھكەم تــۇرۇپ يــاردەم قىلغانلىقــى ئۈچــۈن جەننەتتــە‬ ‫بىــر ئــۆي بىنــا قىلىنغانلىقــى بىلــەن خــۇش بىشــارەت بېرىلگــەن‬ ‫خەدىچــە ‪ ‬نــى ۋە كــۆپ ھەدىســلەرنى رىۋايــەت قىلغــان‪،‬‬ ‫ئىســامي كۈتۈپخانالرمــۇ ئــۇ رىۋايــەت قىلغــان ھەدىســلەر بىلــەن‬ ‫توشــۇپ قالىدىغــان ئۆتكــۈر پىكىرلىــك ئەقىللىــق ۋە ئاجايىــپ‬ ‫باتــۇر ئائىشــە ‪ ‬نــى ئۈلگــە قىاليلــى‪ .‬شــۇنىڭغا ئوخشــاش‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئەتراپىدىكــى مۇئمىنلەرنىــڭ ئانىلىرىنىــڭ‬ ‫ھەممىســى ۋە ئۇالردىــن باشــقا ســالىھ ئايالالرنىــڭ ھەممىســى‬ ‫ئۈلگــە قىلشــقا اليىقتــۇر‪.‬‬ ‫ھەمشــىرىلىرىم يۇقىرىدىكىلەرگــە قوشــۇپ بىزگــە مەيلــى چوڭ‬ ‫بولســۇن ياكــى كىچىــك بولســۇن گۇنــاھ مەئســيەتلەرنى تەرىــك‬ ‫ئېتىشــىمىز ۋە گۇنــاھ مەئســىيتىمىزنىڭ تەســىردىن ئالالھدىــن‬ ‫قورقىشــىمىز كېــرەك‪ .‬ســىلەر ئــارزۇ ‪ -‬خىيالغــا تايانمــاڭالر‪،‬‬ ‫چۈنكــى بىــز ئەمەللىرىمزنىــڭ قوبــۇل بۇلىدىغانلىقىغــا كېپىــل‬ ‫بواللمايمىــز ۋە بىــز جەننەتتىــن خــۇش بىشــارەت بېرىلگــەن‬ ‫كىشــلەردىنمۇ ئەمــەس‪ .‬بىــز نەپســىمىزنى ئالــاھ بىزگــە ۋاجىــپ‬ ‫قىلغــان ئىشــاردا ئېھســان قىلشــقا يېتەكلىشــىمىز ۋە دائىــم‬ ‫نەپلــە ئەمەللەرنــى قىلىشــىمىز كېــرەك‪ .‬ئاخىــردا يەنــە بىــر‬ ‫قېتىــم ســىلەرگە دۇنيانــى ۋە ئۇنىــڭ زىننەتلىرىنــى تاشالشــنىڭ‬ ‫ئەھمىيتىنــى ئەســلىتىپ ئۆتىمــەن‪ .‬ســىلەرگە مۇشــەققەت ۋە‬ ‫ســىناقنى ئىمــان ھاالۋىتىگــە ئۆزگەرتىــش ۋە بــۇ دەرت ئازابنىــڭ‬ ‫پەقــەت بىزنــى ئالالھقــا يېقىنالشــتۇردىغانلىقىنى ئەســلىتىش‬ ‫بىلــەن نەســىھەت قىلىمــەن‪ .‬بــۇ دەرت ‪ -‬ئــازاب نېمــە دېگــەن‬ ‫‪15‬‬

‫شــېرىن ھــە! ئارىمىزدىــن ئەرلىــرى ۋە بالىلىــرى جەڭدىــن‬ ‫شاھادەتســىز قايتقانلىقغــا قايغۇرىدىغــان ئايالــار چىقســۇن‪.‬‬ ‫ســىلەر بــۇ ئۇرۇشــتا قەھرىمانلىــق بىلــەن يۈكســىلىڭالر‬ ‫ۋە قۇربانلىــق بېرىــڭالر‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ زامانىدىكــى‬ ‫ســالىھ ئايالــار ئەرلەرنىــڭ ســانىنىڭ ئازلىقىدىــن قىلمىــدى‪.‬‬ ‫بەلكــى ئــۇالر جىھادنــى ياخشــى كۆرگەنلىكــى ۋە ئالــاھ يولىــدا‬ ‫قۇربانلىــق بېرىشــكە ۋە جەننەتكــە قىزىققانلىقــى ئۈچــۈن‬ ‫قىلــدى‪ .‬شــۇ مۇبــارەك ئايالالرنىــڭ قاتارىدىــن ئەمــارە نەســبە‬ ‫بىنتــى كەئىــب ئەنســارىينىڭ ئانىســىدۇر‪ .‬ئىمــام زەھەبىــي‬ ‫‪ ‬رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ ئوھــود‪ ،‬ھۇدەيبىيــە‪ ،‬ھۈنەيىــن‬ ‫ۋە يەمامــە جەڭلىرىگــە شــاھىت بولغــان‪ .‬ئــۇ باتۇرلــۇق بىلــەن‬ ‫ئــۇرۇش قىلغــان‪ ،‬جىھادتــا ئۇنىــڭ قۇلــى ئۈزۈۋېتىلگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئــۇ ھەققىــدە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬نەســبە‬ ‫بىنتــى كەئىبنىــڭ بۈگۈنكــى ئورنــى پاالنــى پاالنىنىــڭ ئورنىدىــن‬ ‫ياخشــىدۇر»‪[ .‬ســير أعــام النبــاء]‪.‬‬ ‫ھەمشــىرىلىرىم بىــز ئورنىمىزنــى بــۇ ســالىھ ئايالالرنىــڭ‬ ‫ئورۇنلىــرى بىلــەن سېلشــتۇرۇپ باقايلــى! رەســۇلۇلالھ ‪ ‬بىــز‬ ‫توغرىســدا نېمــە دە؟! ئاخىرقــى باســقۇچتىكى مۇســابىقىنى‬ ‫داۋامالشــتۇرۇڭ‪ .‬ھەمشــىرەم گەرچــە ئاســتا بولســىمۇ ئىزچىــل‬ ‫تىرىشــىڭ‪ ،‬ئالالھدىــن يــاردەم ســوراپ ئالالھقــا ئىشــەنچ قىلىــڭ‬ ‫ۋە ئالالھنىــڭ يولىــدا ســىزگە يەتكــەن بارلىــق ئەزىيەتلەرگــە‬ ‫ســەۋر قىلىــڭ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن‬ ‫ســەۋر قىلغۇچىــار بىلــەن بىللىــدۇر»‪[ .‬ئەنفــال ‪-46‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫رەببىڭىزنىــڭ رازىلىقىغــا ئېرىشــىش ئۈچــۈن زۆرۈر بولغــان بارلىــق‬ ‫نەرســىلەرنى تەقدىــم قىلىشــتا ســېخىي بولــۇڭ ۋە ھاياتىڭىزدىكــى‬ ‫بارلىــق نەرســىلەرنى قۇربــان قىلىــش ئۈچــۈن تەييارلىنىــڭ‪ .‬مانــا‬ ‫بــۇ قەلبىڭىزنــى ئالالھدىــن باشــقا ھەرقانــداق بىــر نەرســىگە‬ ‫ياكــى ھەرقانــداق بىــر ئىنســانغا باغلىنىــپ قېلىشــتىن پاكاليــدۇ‪.‬‬ ‫ئالــاھ تەرەپكــە ســەپىرىڭىزنى داۋامالشــتۇرۇڭ‪ .‬ھەمشــىرەم‬ ‫ســالىھ ئەمەللەرگــە يۈزلىنىــڭ ۋە شــۇ ئەمەللەرنىــڭ قوبــۇل‬ ‫بولىشــغا تېرىشــىڭ‪ .‬ئالالھنىــڭ ئىزنــى بىلــەن نۇســرەت ياكــى‬ ‫شــاھادەت بولغــان ئىككــى ياخشــىلىقتىن بىــرى بىلــەن خــوش‬ ‫بىشــارەت ئېلىــڭ‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ تۆۋەندىكــى ئايەتلىــرى بىلــەن ســۆزۈمنى‬ ‫ئاخىرالشــتۇرىمەن‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالالھنىــڭ‬ ‫يۇلىــدا (پۇل‪-‬مېلىــڭالر بىلەن‪،‬جېنىــڭالر بىلــەن) تاقىتىڭالرنىــڭ‬ ‫يېتىشــچە جىھــاد قىلىــڭالر‪ ،‬ئالــاھ (دىنغــا يــاردەم بېرىشــكە‬ ‫ئۈممەتلــەر ئارىســىدىن) ســىلەرنى تاللىــدى‪( .‬ئــەڭ مۇكەممــەل‬ ‫شــەرىئەت ۋە ئۇلــۇغ نەبىنــى ســىلەرگە خــاس قىلــدى)‪ .‬ســىلەرگە‬ ‫دىنــدا ھېچقانــداق مۈشــكۈللۈكنى قىلمىــدى (ســىلەرنى ســىلەر‬ ‫تاقــەت قىاللمايدىغــان ئىشــارنى قىلشــقا تەكلىــپ قىلمىــدى)‪.‬‬ ‫(بــۇ) ئاتــاڭالر ئىبراھىمنىــڭ مىللىتىــدۇر‪( .‬بــۇ توغــرا دىــن‬ ‫بولغانلىقــى ئۈچــۈن‪ ،‬ئۇنــى مەھكــەم تۇتــۇڭالر)‪ ،‬ئالــاھ ســىلەرنى‬ ‫ئىلگىــرى (يەنــى قۇرئاندىــن ئىلگىرىكــى كىتابــاردا) مۇســۇلمان‬ ‫دەپ ئاتىغــان ئىــدى‪ .‬قۇرئاندىمــۇ شــۇنداق ئاتىــدى‪( .‬ئالــاھ)‬ ‫ئەلچىنــى ســىلەرگە گــۇۋاھ بولۇشــقا ۋە ســىلەرنى كىشــلەرگە‬ ‫گــۇۋاھ بولۇشــقا (تاللىــدى)‪ ،‬نامــاز ئۇقــۇڭالر‪،‬زاكات بېرىــڭالر‪،‬‬ ‫ئالالھقــا يېپىشــىڭالر‪ ،‬ئالــاھ ســىلەرنىڭ ئىگــەڭالردۇر‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫نېمىدىگــەن ياخشــى ئىگــە! نېمىدىگــەن ياخشــى مەدەتــكار!»‪.‬‬ ‫[ھــەج ‪-78‬ئايــەت]‪.‬‬

‫ئۆزىنىــڭ بۈيــۈك كىتابىــدا «مۇئمىنلــەر‬ ‫ئىتتىپاقــداش قوشــۇننى كۆرگــەن چاغــدا‪« :‬بــۇ‬ ‫ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى بىزگــە ۋەدە قىلغــان‬ ‫ئىشــتۇر‪ .‬ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى راســت ئېيتتــى»‬ ‫دېيىشــتى‪( .‬بــۇ ئىــش) ئۇالرنىــڭ (ئالالھقــا بولغــان)‬ ‫ئىمانىنــى ۋە بويسۇنۇشــىنى تېخىمــۇ كۈچەيتتــى»‬ ‫دېگــەن ئالالھقــا ھەمدىلــەر بولســۇن! «بىــر‬ ‫ئالالھدىــن باشــقا ھەقىقــى مەئبــۇد يــوق‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫شــېرىكى يــوق‪ ،‬مۇھەممــەد ئالالھنىــڭ بەندىســى‬ ‫ۋە قىيامەتتىــن بــۇرۇن خــۇش بىشــارەت بەرگۈچــى‬ ‫ئازابتىــن ئاگاھالندۇرغۇچــى ئالــاھ تەرەپكــە‬ ‫چاقىرغۇچــى ۋە نۇرلــۇق چىــراق قىلىــپ ئەۋەتكــەن‪،‬‬ ‫بــۇ ئارقىلىــق ھۆججــەت تۇرغۇزغــان‪ ،‬توغــرا يولنــى‬ ‫ئوچــۇق كۆرســەتكەن‪ ،‬ئۇنىــڭ بىلــەن ئىبراھىــم‬ ‫مىللىتىگــە يــاردەم بەرگــەن ۋە دىــن ئۈســتۈن بولغانغــا‬ ‫قــەدەر جىھــاد قىلغــان ئەلچىســى» دەپ گۇۋاھلىــق‬ ‫بېرىمــەن‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ مۇئمىــن بەندىلىرىنــى ئىمتىھــان‬ ‫قىلىشــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ ئۆزگەرمــەس ســۈننىتى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئىنســانالر «ئىمــان كەلتــۈردۇق»‬ ‫دەپ قويــۇش بىلەنــا ســىنالماي تــەرك ئېتىلىمىــز‪،‬‬ ‫دەپ ئويالمــدۇ؟‪ .‬ئۇالردىــن بــۇرۇن ئۆتكەنلەرنــى‬ ‫بىــز ھەقىقەتــەن ســىنىدۇق‪ ،‬ئالــاھ (ئىمانىــدا)‬ ‫راســتچىلالرنى چوقــۇم بىلىــدۇ‪( ،‬ئىمانىــدا)‬ ‫يالغانچىالرنىمــۇ چوقــۇم بىلىــدۇ»‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر ئالــاھ خالىســا ئەلۋەتتــە (ســىلەرنى‬ ‫ئۇرۇشــقا تەكلىــپ قىلماســتىنال) ئۇالرنــى جازالىغــان‬ ‫بوالتتــى‪ ،‬لېكىــن ئالــاھ بەزىڭالرنــى بەزىــڭالر‬ ‫بىلــەن ســىناش ئۈچــۈن (يەنــى ئىمانىڭالرنــى‬ ‫ســىناش ئۈچــۈن جىھادقــا ئەمــر قىلــدى)‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫يولىــدا ئۆلتۈرۈلگەنلەرنىــڭ (يەنــى شــەھىدلەرنىڭ)‬ ‫ئەمەللىرىنــى ئالــاھ بىــكار قىلىۋەتمەيــدۇ»‪ .‬مۇئمىــن‬ ‫ئۆزىنــى ســىناقالرغا تەييارلىشــى كېــرەك‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬ئالالھدىــن رىۋايــەت قىلغــان ھەدىــس قۇددۇســىدا‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ھەقىقەتــەن رەببىــم بۈگــۈن مــاڭا‬ ‫ئۆگەتكــەن‪ ،‬ســىلەر بىلمەيدىغــان نەرســىلەرنى‬ ‫ســىلەرگە ئۆگىتىشــىمنى بۇيرىــدى‪ .‬مــەن بەندىگــە‬ ‫بەرگــەن ھەربىــر مــال ئۇنىڭغــا ھااللــدۇر‪ .‬مــەن‬ ‫بەندىلىرىمنىــڭ ھەممىســىنى مۇســۇلمان قىلىــپ‬ ‫ياراتتىــم‪ .‬ئۇالرغــا شــەيتان ئاپىرىــدە بولــۇپ ئۇالرنــى‬

‫دىنىدىــن ئــازدۇردى‪ .‬مــەن ئۇالرغــا ھــاالل قىلغــان‬ ‫نەرســىنى شــەيتان ئۇالرغــان ھــارام قىلــدى‪ .‬مــەن‬ ‫ھۆججــەت چۈشــۈرمىگەن نەرســىلەرنى مــاڭا‬ ‫شــېرىك كەلتۈرۈشــكە بۇيرىــدى‪ .‬ئالــاھ‪ ،‬دىنىنــى‬ ‫ئۆزگەرتمەســتىن ھــەق ئۈســتىدە قالغــان ئەھلــى‬ ‫كىتابتىــن باشــقا ئــەرەب ۋە ئەجەمدىــن ئىبــارەت‬ ‫زېمىــن ئەھلىگــە قارىــدى‪ .‬ئاندىــن «رىســالەت‬ ‫بىلــەن ســېنى ۋە ســەن بىلــەن كىشــىلەرنى ســىناش‬ ‫ئۈچــۈن ســېنى ئەۋەتتىــم‪ ،‬ســاڭا يۇقالمايدىغــان ۋە‬ ‫ســەن ئاســان ئۇقۇيدىغــان كىتابنــى نازىــل قىلدىــم»‬ ‫دېــدى‪ .‬ئالــاھ مېنــى قۇرەيشــنى كۆيدۈرۈشــكە‬ ‫بۇيرىــدى‪ ،‬مــەن «رەببىــم‪ ،‬ئۇنداقتــا قۇرەيــش‬ ‫بېشــىمنى ناننــى ســۇندۇرغاندەك ســۇندۇرىدۇ»‬ ‫دېدىــم‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دېــدى‪« :‬ئــۇالر ســېنى‬ ‫ھەيــدەپ چىقارغانــدەك ســەنمۇ ئۇالرنــى ھەيــدەپ‬ ‫چىقارغىــن‪ .‬ئۇالرغــا ھۇجــۇم قىلغىــن‪ ،‬بىــز ســاڭا‬ ‫يــاردەم بېرىمىــز‪ .‬مــال ســەرپ قىلغىــن‪ ،‬بىــز ســاڭا‬ ‫مــال بېرىمىــز‪ .‬قۇشــۇن ئەۋەتكىــن‪ ،‬بىــز ئۇنىڭدىــن‬ ‫بــەش ھەسســە ئارتــۇق قۇشــۇن ئەۋەتىمىــز ۋە ســاڭا‬ ‫قارشــى چىققانالرغــا قارشــى ئــۇرۇش قىلغىــن»‪.‬‬ ‫بۈگــۈن ئىســام دۆلىتــى دۇچ كېلىۋاتقــان بارلىــق‬ ‫كاپىــر مىللەتلىرىنىــڭ توپلىنىشــى ۋە گۇرۇھالرنىــڭ‬ ‫ئىتتىپــاق تۈزۈشــى‪ ،‬پەقــەت شــۇ ۋەدىنىــڭ راســت‬ ‫بولغانلىقــى ئۈچۈنــدۇر‪ .‬بىــز پەقــەت رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪g‬نىــڭ ســاھابىلىرى ئىلگىلىــرى ئىتتىپاقــداش‬ ‫قۇشــۇننى كۆرگەنــدە قىلغــان «بــۇ ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلى بىزگــە ۋەدە قىلغــان ئىشــتۇر‪ .‬ئالــاھ ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ رەســۇلى راســت ئېيتتــى» دېيىشــتى‪( .‬بــۇ‬ ‫ئىــش) ئۇالرنىــڭ (ئالالھقــا بولغــان) ئىمانىنــى‬ ‫ۋە بويسۇنۇشــىنى تېخىمــۇ كۈچەيتتــى» دېگــەن‬ ‫ســۆزنىال ئېيتىمىــز‪ .‬ئالــاھ ســۈرە بەقــەرەدە مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ســىلەر تېخــى ئىلگىرىكىلــەر ئۇچرىغــان‬ ‫ســىناقالرغا ئۇچرىمــاي تــۇرۇپ جەننەتكــە كىرىشــنى‬ ‫ئويالمســىلەر؟ ســىلەردىن ئىلگىــرى ئۆتكــەن‬ ‫(مۇئمىــن) لــەر ئېغىرچىلىقالرغــا‪ ،‬كۈلپەتلەرگــە‬ ‫ئۇچرىغــان ۋە چۆچۈتۈۋېتىلگــەن ئىــدى‪ ،‬ھەتتــا‬ ‫رەســۇل ۋە مۇئمىنلــەر‪« :‬ئالالھنىــڭ (بىزگــە ۋەدە‬ ‫قىلغــان) ياردىمــى قاچــان كېلىــدۇ؟» دېگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫بىلىڭالركــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ ياردىمــى ھەقىقەتــەن‬ ‫يېقىنــدۇر»‪.‬‬ ‫ئاالھىدە‬

‫‪16‬‬

‫ئالــاھ بۇنــداق ئويلىغــان كىشــىلەرنىڭ‪ ،‬پەقــەت‬ ‫كاپىــر مىللەتلىــرى تەرىپىدىــن موھتاجلىــق نامراتلىــق‬ ‫ئاچارچىلىــق كېســەللىك ۋە چۈچۈشــتىن ئىبــارەت‬ ‫ســىناقالرغا يولۇققاندىــن كېيىــن جەننەتكــە‬ ‫كىرەلەيدىغانلىقىنــى بايــان قىلــدى‪ .‬خەنــدەك يىلــى‬ ‫ئىتتىپاقــداش قۇشــۇن كەلــدى‪ ،‬ســاھابىلەر بۇالرنــى‬

‫راپىزىالر بىزگە قارشى سەلىبىلەر بايرىقى ئاستىغا توپالندى‬

‫كــۆرۈپ «بــۇ ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى بىزگــە ۋەدە‬ ‫قىلغــان ئىشــتۇر‪ .‬ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى راســت‬ ‫ئېيتتــى» دېيىشــتى‪ .‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ ئۆزلىرىنــى‬ ‫چۈچۈتــۈش بىلــەن ســىنىغانلىقىنى ۋە ئۆزلىرىگــە‬ ‫ئىلگىرىكىلەرگــە ئوخشــاش ســىناقنى بەرگەنلىكىنــى‬ ‫بىلــدى‪ .‬بــۇ ئۇالرنىــڭ ئىمانىنــى ۋە ئالالھنىــڭ‬ ‫ھۆكمــى ۋە بۇيرۇقىغــا بولغــان بۇيسۇنىشــىنى تېخىمــۇ‬ ‫كۈچەيتتــى‪ .‬مانــا بــۇ ھەرزاماندىكــى ســادىق‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ ئەھۋالىغــا ئوخشــاش بۈگۈنكــى‬ ‫ســادىق مۇســۇلمانالرنىڭ ئەھۋالىــدۇر‪ .‬خىالفــەت‬ ‫دۆلىتىدىكــى مۇســۇلمانالر ئىســام شــەرىئىتىگە‬ ‫تاجــاۋۇز قىلغــان بۇزغۇنچــى كاپىــرالر بىلــەن ئىمتاھان‬ ‫قىلىنىۋاتقــان بــۇ ســىناق‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬زامانىــدا‬ ‫ئالــاھ ئــۆز ئەلچىســى ۋە مۇئمىنلەرنــى ئىمتاھــان‬ ‫قىلغــان ســىناقالر بىلــەن ئوخشــاش بولــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫بــۇ ۋەقەلــەر ھەققىــدە ئوچــۇق ســۈرە ۋە ئايەتلەرنــى‬ ‫نازىــل قىلغــان بولــۇپ‪ ،‬بــۇ ھەدىــس كىتابلىرىدىمــۇ‬ ‫ئىنتايىــن كــۆپ تىلغــا ئېلىنغــان‪.‬‬ ‫ئىمــام ئىبنــى تەيمىيــە ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«رەســۇلۇلالھ ‪ g‬چاقىرغــان كىتــاب ۋە ســۈننەت‬ ‫تېكىســتلىرى‪ ،‬بارچــە مەخلۇقــات ۋە ئالالھنىــڭ‬ ‫ئەھىدىلىرىنــى ئــۆز ئىچىگــە ئالىــدۇ‪ .‬بــۇ ئۈممەتنىــڭ‬ ‫ئاخىــرى ئىلگىرىكىلــەر ئېرىشــكەن نەرســىگە‬ ‫‪17‬‬

‫ئېرىشــىدۇ‪ .‬ئالــاھ بىزگــە ئىبــرەت بولىشــى‬ ‫ئۈچــۈن‪ ،‬ئەھۋالىمىزنــى شــۇالرغا ئوخشــاش‬ ‫قىلىشــىمىز‪ ،‬كېيىنكــى ئۈممەتنــى ئىلگىرىكىلــەر‬ ‫بىلــەن ئۆلچىشــىمىز ۋە كېيىنكــى مۇئمىنلەرنىــڭ‬ ‫ئىلگىرىكــى مۇئمىنلەرگــە ئوخشــاش بولىشــى ئۈچــۈن‬ ‫ئىلگىركــى ئۈممەتلەرنــى قىسســىلىرىنى بىزگــە بايــان‬ ‫قىلىــپ بــەردى»‪.‬‬ ‫[ئىمامنىــڭ ســۆزى‬ ‫ئاخىرالشــتى]‪.‬‬ ‫رەببىمىــز بەدىــر‬ ‫ئۇ ر ۇ شــىد ىكى‬ ‫‪g‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ‬ ‫ۋە ســاھابىلەرنىڭ‬ ‫دۈشــمىنى بىلــەن‬ ‫بولغــان ئەھۋالىنــى‬ ‫بىزگــە بايــان قىلىــپ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫« ئۇ چر ا شــقا ن‬ ‫ئىككــى گۇرۇھتــا‬ ‫ســىلەر ئۈچــۈن‬ ‫ئىبــرەت بــار‪ ،‬بىــرى‬ ‫يولىــدا‬ ‫ئالــاھ‬ ‫ئۇ ر ۇ شــۇ ۋ ا تقا ن‬ ‫گۇرۇھتــۇر‪ ،‬يەنــى‬ ‫بىــر مۇســۇلمانالرنى‬ ‫( ســا نىنى )‬ ‫ئۆزلىرىــدەك ئىككــى‬ ‫بــاراۋەر ئوپئوچــۇق كۆرگــەن كاپىــرالر گۇرۇھىــدۇر‪.‬‬ ‫ئالــاھ خالىغــان كىشــىگە يــاردەم بېرىــپ قولاليــدۇ‪.‬‬ ‫بۇنىڭــدا ھەقىقەتــەن ئەقىــل ئىگىلىــرى ئۈچــۈن‬ ‫ئىبــرەت بــار»‪ .‬يەنــە ئۇالرنىــڭ بەنــى نەزىرنــى‬ ‫قورشــاۋغا ئالغانلىقىنــى بىزگــە بايــان قىلىــپ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ئەھلــى كىتابتىــن بولغــان‬ ‫كاپىرالرنــى (يەنــى بەنــى نەزىــر يەھۇدىيلىرىنــى)‬ ‫تۇنجــى قېتىملىــق ســۈرگۈندە ئۆيلىرىدىــن ھەيــدەپ‬ ‫چىقــاردى‪ ،‬ســىلەر ئۇالرنــى (كۈچلــۈك تــۇرۇپ مۇنداق‬ ‫خــار ھالــدا) چىقىــپ كېتىــدۇ دەپ گۇمــان قىلمىغــان‬ ‫ئىدىــڭالر‪ ،‬ئــۇالر ئۆزلىرىنىــڭ قورغانلىرىنــى ئۆزلىرىنــى‬ ‫ئالالھنىــڭ (ئازابىدىــن) توســىيااليدۇ دەپ ئويلىغــان‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ئۇالرغــا ئالالھنىــڭ ئازابــى ئــۇالر ئويلىمىغــان‬ ‫يەردىــن كەلــدى‪ .‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ دىللىرىغــا قورقۇنچ‬ ‫ســالدى‪ ،‬ئــۇالر ئۆيلىرىنــى ئۆزلىرىنىــڭ قوللىــرى ۋە‬ ‫مۇئمىنلەرنىــڭ قوللىــرى بىلــەن بــۇزدى‪ ،‬ئــى ئەقىــل‬ ‫ئىگىلىــرى! (ئۇالرنىــڭ ھالىدىــن) ئىبــرەت ئېلىڭالر»‪.‬‬ ‫ئالــاھ بىزنــى بــۇ ئۈممەتنىــڭ ئىلگىرىكىلىرىدىــن ۋە‬ ‫بۇرۇنقــى ئۈممەتلەردىــن ئىبــرەت ئېلىشــقا بۇيــرۇپ‪،‬‬ ‫ئۆزىنىــڭ ئۈممەتلــەر ئۈســتىدىكى ســۈننىتىنىڭ‬ ‫ئىزچىــل داۋاملىشــىدىغانلىقىنى بايــان قىلىــپ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر كاپىــرالر ســىلەر بىلــەن‬ ‫(ھۇدەيبىيىــدە) ئۇرۇشســا‪ ،‬ئەلۋەتتــە‪ ،‬ئارقىســىغا‬

‫بۇالر بۈگۈن بىرلىشىدۇ ئەتىسى بۆلۈنۈپ كېتىدۇ‬

‫قــاراپ قاچاتتــى‪ ،‬ئاندىــن (ئۆزلىرىگــە) ھېــچ ئىگــە‬ ‫ۋە ياردەمچــى تاپالمايتتــى‪ .‬بــۇ ئالالھنىــڭ بۇرۇندىــن‬ ‫تارتىــپ تۇتــۇپ كېلىۋاتقــان ســۈننىتىدۇر‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ســۈننىتىدە ھېچقانــداق ئۆزگىرىــش تاپالمايســەن»‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىدىكــى ھەربىــر مۇجاھىــد ئىســام‬ ‫دىيــارى خىالفــەت زېمىنىغــا تاجــاۋۇز قىلغــان بــۇ‬ ‫يۈرۈشــنى ئالالھنىــڭ بەندىلىرىگــە قويغــان ســۈننىتى‬ ‫دەپ قارىشــى كېــرەك‪ .‬نىپــاق بېشــىنى كۆتــۈرۈپ‬ ‫چىشــلىرىنى چىقــاردى‪ .‬مۇناپىقــار ۋە دىلىــدا‬ ‫كېســەللىك بــارالر «ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى بىزگــە‬ ‫يالغــان ۋەدە قىلغــان ئىكــەن‪ ،‬ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلىنىڭ قۇشــۇنى غەلبــە قىاللمايــدۇ» دەپ‬ ‫ئويلىــدى‪ .‬كۆڭۈللىرىــدە شــۇنداق ئويــاپ يامــان‬ ‫گۇمــان قىلــدى‪.‬‬ ‫بــۇ زور ۋەقەلــەر خــۇددى رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بىلــەن‬ ‫بىرگــە بولغــان مۇســۇلمانالر ئەھــزاب غازىتىــدا‬ ‫ســىنالغانغا ئوخشاشــتۇر‪ .‬ئالــاھ بــۇ غازاتتــا ئۆزىنىــڭ‬ ‫قۇشــۇنىغا يــاردەم بەرگەنلىكــى ئەزىــز قىلغانلىقــى‬ ‫ۋە ئىتتىپاقــداش قۇشــۇننى ئــۆزى يالغــۇز ئۇرۇشســىز‬ ‫مەغلــۇپ قىلغانلىقــى بەلكــى مۇئمىنلەرنىــڭ‬ ‫دۈشــمەنلىرىنى يــوق قىلغانلىقــى ھەققىــدە ســۈرە‬ ‫نازىــل قىلغــان‪ .‬بۈگۈنكــى رىققــە‪ ،‬مۇســۇل ۋە‬ ‫تەلەفەردىكــى ئەھۋالمــۇ شــۇنىڭغا ئوخشــاش بولــۇپ‪،‬‬ ‫بــۇ پەرقلەنمەيــدۇ‪.‬‬ ‫بۈگــۈن ئىنســانالر خەنــدەك يىلىدىكىگــە‬ ‫ئوخشــاش بۆلۈنــدى‪ .‬ئەينــى ۋاقىتتــا ئەھــزاب‬ ‫ئۇرۇشــىدا مۇســۇلمانالرغا قارشــى ئەتراپتىكــى‬ ‫بارلىــق مۇشــرىكالر ئىتتىپــاق تــۈزۈپ مۇســۇلمانالرنى‬ ‫يىلتىزىدىــن قۇرۇتــۇش ئۈچــۈن مەدىنىگــە كەلــدى‪.‬‬ ‫قۇرەيــش ئۆزىنىــڭ ئىتتىپاقداشــلىرى بولغــان بەنــى‬ ‫ئەســەد‪ ،‬ئەشــجەئ‪ ،‬فــەزارە ۋە باشــقا نەجــدى‬ ‫قەبىلىلىرىنــى توپلىــدى‪ .‬يەنــە بەنــى قۇرەيــزە ۋە‬ ‫بەنــى نەزىــر يەھۇدىلىرىمــۇ توپالنــدى‪ .‬ئالــاھ ســۈرە‬ ‫ھەشــىردە زىكىــر قىلغانــدەك بــۇرۇن بەنــى نەزىرنــى‬

‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بۇنــداق قىلىشــتىن چەكلىگەن ئىدى‪.‬‬ ‫لېكىــن ئــۇالر رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بىلــەن ئەھدىســى‬ ‫تــۇرۇپ ۋە مەدىنىگــە يېقىــن تــۇرۇپ ئىتتىپاقــداش‬ ‫قۇشــۇن بىلــەن بىرگــە كەلــدى‪ .‬ئەھدىســىنى بــۇزۇپ‬ ‫ئىتتىپاققــا كىــردى‪.‬‬ ‫بــۇ ئىتتىپاقــداش زور قۇشــۇن مۇســۇلمانالرغا‬ ‫قارىغانــدا ســان ۋە تەييارلىــق جەھەتتــە كۆپ ئۈســتۈن‬ ‫ئىــدى‪ .‬شــۇڭا رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئايال‪-‬بالىالرنــى‬ ‫قورغانغــا ئۇرۇنالشــتۇردى‪ .‬كەينــى تەرىپىدىــن تــاغ‬ ‫بىلــەن مۇداپىيەلىنىــپ دۈشــمەن بىلــەن ئارىســىغا‬ ‫خەنــدەك كولىــدى‪ .‬دۈشــمەن كۈچلــۈك ئىــدى‪.‬‬ ‫ئەگــەر دۈشــمەن مۇئمىنلەرنــى مەغلــۇپ قىلغــان‬ ‫بولســا‪ ،‬بــۇ قاتتىــق مەغلۇبىيــەت بولغــان بوالتتــى‪.‬‬ ‫بۈگــۈن ســەلىبىلەر‪ ،‬دىنســىزالر‪ ،‬راپىزىــار ۋە‬ ‫ئۇالردىــن باشــقا مۇرتەدلــەر ئىتتىپــاق تــۈزۈپ‬ ‫ئايرۇپىالنلىــرى‪ ،‬ئىلغــار قۇراللىــرى ۋە قولىدىكــى‬ ‫بارچــە ئىمكانىيەتلىــرى بىلــەن مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫دىيارىنــى بېسىۋېلىشــنى ئويــاپ كەلــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ئەھزابتــا ئېيتقىنىــدەك ھەممــە تەرەپتىن قورشــىدى‪:‬‬ ‫«ئەينــى ۋاقىتتــا ئــۇالر يۇقىــرى تەرىپىڭالردىنمــۇ‪،‬‬ ‫تــۆۋەن تەرىپىڭالردىنمــۇ (ھۇجــۇم قىلىــپ) كەلگــەن‬ ‫ئىــدى‪ .‬بــۇ چاغــدا كــۆزۈڭالر چەكچىيىــپ قالغــان‪،‬‬ ‫يۈرىكىــڭالر ئاغىزىڭالرغــا قاپلىشــىپ قالغــان‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ھەققىــدە تۈرلــۈك گۇمانــاردا بولغــان ئىدىــڭالر‪ .‬بــۇ‬ ‫يــەردە مۇئمىنلــەر ســىنالغان ۋە (بېشــىغا كەلگــەن‬ ‫كۈننىــڭ قاتتىقلىقىدىــن ئۇالرنــى يەر ســىلكىگەندەك)‬ ‫قاتتىــق تەۋرىنىشــكە ئۇچرىغــان ئىــدى»‪.‬‬ ‫ئىمــام ئىبنــى كەســىر ‪ ‬بــۇ ئايــەت ھەققىــدە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ بــۇ ۋاقىتتىكــى ئەھــۋال‬ ‫ھەققىــدە خــەۋەر بېرىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئىتتىپاقــداش قۇشــۇن مەدىنــە ئەتراپىغــا كەلــدى‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالر ئارىســىدا ئالالھنىــڭ رەســۇلى تۇرۇپمــۇ‬ ‫ئــۇالر قاتتىــق قىيىنچىلىققــا چۈشــۈپ قورشــاۋدا‬ ‫قالــدى‪ .‬ئــۇالر قاتتىــق ســىنالغانلىقتىن يــەر قاتتىــق‬ ‫ئاالھىدە‬

‫‪18‬‬

‫ســىلكىنگەندەك بولــدى‪ .‬بــۇ ۋاقىتتــا مۇناپىقــار ۋە‬ ‫دىلىــدا كېســەللىكنى يۇشــۇرۇپ يۈرگەنلــەر ئاشــكارا‬ ‫بولــدى‪ .‬مۇناپىقنىــڭ ۋە قەلبىــدە شــۈبھە بارالرنىــڭ‬ ‫نىپاقلىــرى ئاشــكارا بولــدى‪ .‬ئەھۋالــى ئاجىزلىشــىپ‬ ‫قەلبىدىكــى ۋەسۋىســىلەر بىلــەن نەپــەس ئالــدى‪.‬‬ ‫ئىمانىنىــڭ ئاجىزلىقىدىــن شــۇ دەرىجىــدە‬ ‫ســىقىلدى»‪ .‬ئىمامنىــڭ ســۆزى ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫بۈگــۈن كىشــىلەر گاڭگىــراپ يامــان گۇمانالرنــى‬ ‫قىلــدى‪ .‬شــۇڭا ئــۇ «مۇجاھىــدالر ۋە مۇســۇلمانالردىن‬ ‫بىرەســى ئىتتىپاقــداش قۇشــۇن ئالدىــدا قارشــى‬ ‫تۇرالمايــدۇ» دەپ گۇمــان قىلىــدۇ‪ .‬ئــۇ «ئەگــەر‬ ‫مۇجاھىــدالر ئىتتىپاقــداش قۇشــۇنغا قارشــى تۇرســا‪،‬‬ ‫قۇشــۇن بۇالرنــى مەغلــۇپ قىلىــپ قورشــاۋغا‬ ‫ئالىــدۇ» دەپ گۇمــان قىلىــدۇ‪ .‬ئــۇ «ئىــراق شــام ۋە‬ ‫باشــقا مۇســۇلمان دىيارىــدا مۇســۇلمانالر تۇرغىــدەك‬ ‫جــاي قالمىــدى‪ ،‬ئىســام دۆلىتــى ئاســتىدا بىــرە‬ ‫پارچــە زېمىــن قالمىــدى» دەپ گۇمــان قىلىــپ‬ ‫كاپىــر دىيارىغــا قېچىشــنى ئوياليــدۇ‪ .‬ئــۇ «نەبــەۋى‬ ‫خەۋەرلەرنــى ۋە خــۇش بىشــارەتلەرنى پەقــەت قــۇرۇق‬ ‫يالغــان ۋەدىلــەر» دەپ ئوياليــدۇ‪ .‬ئالــاھ ئەھــزاب‬ ‫كۈنــى مۇســۇلمانالر قۇشــۇنى ئارىســىدىكى مۇناپىقــار‬ ‫گۇرۇھىنــى بايــان قىلــدى‪« :‬ئەينــى ۋاقىتتــا ئۇالردىــن‬ ‫بىــر گــۇرۇھ ئــادەم‪« :‬ئــى يەســرىبلىكلەر! بــۇ يــەردە‬ ‫تۇرمــاي قايتىــڭالر!» دېيىشــەتتى»‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬كەينــى تەرىپىدىــن تــاغ بىلــەن‬ ‫مۇداپىيەلىنىــپ دۈشــمەن بىلــەن ئارىســىغا خەنــدەك‬ ‫كولىــدى‪ .‬ئۇالردىــن بىــر گــۇرۇھ «دۈشــمەن كــۆپ‪،‬‬ ‫بــۇ يــەردە تۇرمــاي مەدىنىگــە قايتىــڭالر» دېــدى‪.‬‬ ‫يەنــى «مۇھەممەدنىــڭ دىنىــدا چىــڭ تۇرمــاي‪،‬‬ ‫شــېرىك دىنىغــا قايتىــڭالر» دېيىلــدى‪« .‬ئــۇرۇش‬ ‫قىلىشــتا چىــڭ تۇرمــاي خاتىرجەملىككــە قايتىــڭالر‪،‬‬ ‫ئــۇالر بىلــەن سودىلىشــىڭالر» دېيىلــدى‪ .‬ئاندىــن‬ ‫ئالــاھ شــۇ غازاتتىكــى مۇناپىقالرنىــڭ ئەھۋالىنــى ۋە‬ ‫كــۆپ جايــدا ئۇالرنىــڭ ســۆزلىرىنى بايــان قىلــدى‪.‬‬ ‫ئــۇالر بەزىــدە «ســىلەر بــۇ يــەردە تــۇرۇپ ھازىرغىچــە‬ ‫بــۇ چېگــرادا مۇســتەھكەم تــۇرۇپ بىزگــە يامانلىــق‬ ‫يەتتــى‪ .‬ئۇنــداق بولمىغــان بولســا‪ ،‬بۇنىڭدىــن‬ ‫بــۇرۇن بــۇ يەردىــن كەتكــەن بوالتتــۇق‪ ،‬بىزگــە‬ ‫مۇســىبەت يەتمەيتتــى» دەيــدۇ‪ .‬بەزىــدە «ســىلەر‬ ‫ســانىڭالر ئــاز ۋە ئاجىــز تــۇرۇپ دۈشــمەننى مەغلــۇپ‬ ‫قىلىشــنى ئۈمىــد قىلىســىلەر‪ .‬دىنىــڭالر ســىلەرنى‬ ‫ئالدىــدى» دەيــدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــۆز‬ ‫ۋاقتىــدا مۇناپىقــار ۋە دىللىرىــدا كېســىلى (يەنــى‬ ‫شــەك) بــارالر‪« :‬بۇالرنــى ئۇالرنىــڭ دىنــى ئالدىــدى‬ ‫(يەنــى مۇســۇلمانالر ئــۆز دىنىغــا مەغــرۇر بولــۇپ‪،‬‬ ‫ئۆزلىرىنــى يېڭىلمــەس دەپ گۇمــان قىلىــپ‪ ،‬ئــاز‬ ‫ســانلىق تۇرۇقلــۇق كــۆپ ســانلىقالر بىلەن ئۇرۇشۇشــقا‬ ‫چىقتــى)» دېــدى‪ .‬كىمكــى ئالالھقــا يۆلىنىدىكــەن‬ ‫(ئالــاھ ئۇنىڭغــا ئەلۋەتتــە يــاردەم بېرىــدۇ)‪.‬‬ ‫چۈنكــى ئالــاھ غالىبتــۇر‪ ،‬ھېكمــەت بىلــەن ئىــش‬ ‫‪19‬‬

‫قىلغۇچىــدۇر»‪ .‬بەزىــدە «ســىلەر ئەقىلســىز ســاراڭالر‬ ‫ئۆزۈڭالرنــى ۋە ئۆزۈڭالرغــا قۇشــۇپ كىشــىلەرنى ھاالك‬ ‫قىلماقچــى بولۇۋاتىســىلەر» دەيــدۇ‪ .‬بەزىــدە قاتتىــق‬ ‫يامــان ســۆزلەرنى قىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ ســۈرە ئەھزابتــا‬ ‫مۇناپىقالرنــى ۋە مۇســتەھكەم تۇرغــان مۇئمىنلەرنــى‬ ‫بايــان قىلــدى‪ .‬ئۆزىنىــڭ مۇئمىــن بەندىلىرىنــى‬ ‫بۇنــداق ۋەقەلــەردە ئۆزىنىــڭ رەســۇلىغا ئەگىشىشــكە‬ ‫قىزىقتــۇرۇپ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســىلەرگە ـ ئالالھنــى‪،‬‬ ‫ئاخىــرەت كۈنىنــى ئۈمىــد قىلغــان ۋە ئالالھنــى كــۆپ‬ ‫يــاد ئەتكەنلەرگــە ـ رەســۇلۇلالھ ئەلۋەتتــە ياخشــى‬ ‫ئۈلگىــدۇر»‪ .‬ئالــاھ رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە ئوخشــاش‬ ‫دۈشــمەن بىلــەن ســىنالغانالر ئۈچــۈن رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫نىــڭ ياخشــى نەمۇنــە ئىكەنلىكىنــى خــەۋەر قىلــدى‪.‬‬ ‫شــۇڭا رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە يەتكــەن ســىناق ئۇالرغىمۇ‬ ‫يەتكــەن ۋاقىتتــا ئــۇالر ســەۋر ۋە تەۋەككۇلــدا‬ ‫ئۈمىدسىزلەنمىســۇن‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬شــۇنداق‬ ‫ســىنالغان بولســىمۇ بــۇ بىــر ئــازاب دەپ ئويــاپ‬ ‫قالمىســۇن‪ .‬ئەگــەر مەخلۇقاتالرنىــڭ ئــەڭ ياخشىســى‬ ‫رســۇلۇلالھ ‪ g‬ئىمتاھــان قىلىنغــان نەرســە بىلــەن‬ ‫ســىنالغان بولســا‪ ،‬ئــۇ بــۇ ئارقىلىــق ئــەڭ يۇقىــرى‬ ‫دەرىجىلەرگــە ئېرىشــىدۇ‪ .‬بــۇ ئارقىلىــق ئاخىــرەت‬ ‫كۈنىنــى ئۈمىــد قىلغــان ۋە ئالالھنــى كــۆپ يــاد‬ ‫ئەتكــەن كىشــىنىڭ خاتالىقلىــرى يوققــا چىقىرىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئىمــام ئىبنــى كەســىر ‪ ‬بــۇ ئايەتنىــڭ‬ ‫تەپســىرىدە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بــۇ ئايــەت‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ ســۆزلىرى ھەرىكەتلىــرى ۋە‬ ‫ھالەتلىرىگــە ئەگىشىشــتىكى چــوڭ ئاســاس‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ئالــاھ ئىنســانالرنى ئەھــزاب كۈنــى ســەۋرچانلىق‬ ‫چىدامچانلىــق جىھــاد ۋە رەببىدىــن يــاردەم كۈتۈشــتە‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە ئەگىشىشــكە بۇيرىــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئەھــزاب كۈنــى ســىقىلغان ۋە چۈچۈتىلگــەن‬ ‫كىشــىلەرگە مۇنــداق دېــدى‪« :‬ئالالھنــى‪ ،‬ئاخىــرەت‬ ‫كۈنىنــى ئۈمىــد قىلغــان ۋە ئالالھنــى كــۆپ يــاد‬ ‫ئەتكەنلەرگــە‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئەلۋەتتــە ســىلەرگە‬ ‫ياخشــى ئۆلگىــدۇر» يەنــى ئۇنىــڭ بارلىــق ئىشــلىرىدا‬ ‫ئۇنىڭغــا ئەگىشــىڭالر»‪ .‬ئىمامنىــڭ ســۆزى‬ ‫ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫ئالــاھ خەنــدەك كۈنــى ئىتتپاقــداش قۇشــۇننى‬ ‫شــامال ئەۋەتىــش ۋە دۈشــمەن ئارىســىنى‬ ‫قەلىبلىرىنــى بۆلــۈش ئارقىلىــق قايتــۇردى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ئالــاھ ئېيتقىنىــدەك ياخشــىلىققا ئېرىشــەلمىدى‪:‬‬ ‫«ئالــاھ كاپىــرالر (يەنــى مەدىنىگــە ھۇجــۇم قىلغــان‬ ‫ئىتتىپاقــداش قوشــۇن) نــى خاپــا قايتــۇردى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫مەقســىتىگە يېتەلمىــدى‪ ،‬ئالــاھ (دۈشــمەنگە بــوران‬ ‫ۋە مەالئىكىلەرنــى ئاپىرىــدە قىلىــپ) مۇئمىنلەرنــى‬ ‫ئۇرۇشســىز غەلىبىگــە ئېرىشــتۈردى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫كۈچلۈكتــۇر‪ ،‬غالىبتــۇر»‪ .‬ئالالھدىــن ئىتتىپاقــداش‬ ‫قۇشــۇننى ئۆزىنىــڭ رەســۇلى ۋە ســاھابىلەردىن‬ ‫قايتۇرغانــدەك خىالفەتتىــن قايتۇرۇشــنى ســورايمىز!‬ ‫ئىززىتىــڭ بىلــەن بىزگــە توغرىنــى ئىلھــام‬

‫ئەگىشــىپ مۇۋەھھىــد بولغــان ھالــدا ئالالھقىــا‬ ‫تەســلىم بولغــان كىشــىگە مۇبــارەك بولســۇن‪ .‬بارلىــق‬ ‫ئىســام شــەرىئىتىگە ئەمــەل قىلغــان كىشــىگە‬ ‫مۇبــارەك بولســۇن‪ .‬ھەقتــە مۇســتەھكەم تۇرغــان ۋە‬ ‫كىتابنــى كــۈچ بىلــەن تۇتقــان كىشــىگە مۇبــارەك‬ ‫بولســۇن‪ .‬ئالــاھ تەرەپكــە چاقىرغۇچىغــا ئــاۋاز‬

‫قىلغىن‪.‬پەزلىــڭ بىلــەن بىزگــە نۇســرەت تاجىنــى‬ ‫كەيدۈرگىــن‪ .‬بارچــە كاپىرالرنــى ئازابقــا مۇبتىــا‬ ‫قىلغىــن‪ .‬ھەربىــر كىشــىنىڭ قەلبــى تىترىــدى‪.‬‬ ‫ئىززىتىــڭ ئۈچــۈن بۇيــۇن ئەگــدۇق‪.‬‬ ‫ئــەي خىالفــەت ئەســكىرى! ئەتراپىڭــدا‬ ‫بولۇۋاتقــان ۋەقەلەرنــى ئىنچىكــە تەپەككــۇر قىلىــپ‬ ‫ئاندىــن كېيىــن قــاراپ‬ ‫ئالــاھ‬ ‫باققىــن!‬ ‫بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬ئــۇ‬ ‫پەقــەت بىــر قېتىملىــق‬ ‫ئۆلــۈم ۋە بىــر قېتىــم‬ ‫ئۆلتۈرۈلــۈش‪ .‬شــۇڭا‬ ‫ئىمانىڭغــا‬ ‫ســەن‬ ‫ئېســىلغان‬ ‫چىــڭ‬ ‫ھالــدا دىنىــڭ بىلــەن‬ ‫ئەزىــز بولغىــن‪ ،‬بەلكــى‬ ‫رەببىــڭ ســەندىن‬ ‫رازى بولغــان‪ ،‬ئالدىغــا‬ ‫ئىلگىرلــەپ قاچمىغــان‬ ‫ھالــدا رەببىڭگــە‬ ‫ئۇ چر ىشىشــىڭ‬ ‫ئــەي‬ ‫مۇمكىــن‪.‬‬ ‫خىالفــەت ئەســكىرى!‬ ‫ئــاگاھ بولغىــن‪ ،‬پىتنــە‬ ‫ئەي خىالفەت قۇشۇنى! سەۋر قىلىڭالر مۇستەھكەم تۇرۇڭالر‬ ‫ســورۇنلىرىدىن ھــەزر‬ ‫ئەيلىگىــن ئۇنىڭدىــن‬ ‫يىراقالشــقىن‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ ۋەســىيىتىنى قوشــقان‪ ،‬ئۇنىــڭ ئەلچىلىرىگــە ئىمــان كەلتۈرگــەن‪،‬‬ ‫ئاڭلىغىــن‪« :‬كىمكــى مــاڭا ئىتائــەت قىلســا‪ ،‬ئالالھقــا ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە قارشــى جىھــاد قىلغــان‬ ‫ئىتائــەت قىلغــان بولىــدۇ‪ .‬كىمكــى مــاڭا ئاســىيلىق ۋە ئالالھنىــڭ ۋەدىســىنى تەســتىقلىغان كىشــىگە‬ ‫قىلســا‪ ،‬ئالالھقــا ئاســىيلىق قىلغــان بولىــدۇ‪ .‬كىمكــى مۇبــارەك بولســۇن‪.‬‬ ‫ئــەي ئەھدىســىدە مۇســتەھكەم تــۇرۇپ‬ ‫ئەمىرگــە ئىتائــەت قىلســا‪ ،‬مــاڭا ئىتائــەت قىلغــان‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬كىمكــى ئەمىرگــە ئاســىيلىق قىلســا‪ ،‬چوغنــى تۇتــۇپ تۇرغۇچــى خىالفــەت قۇشــۇنى!‬ ‫مــاڭا ئاســىيلىق قىلغــان بولىــدۇ»‪ .‬بــۇ يــەردە بىــز ئــەي بــۇ دىيارنىــڭ پەقــەت ئىمتاھــان ســىناق‬ ‫مۇجاھىــد قېرىنداشــلىرىمىز ۋە بارلىــق مۇســۇلمانالرغا دىيــارى ئىكەنلىكىنــى بىلگەنلــەر! ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫بــۇ مۇبــارەك ئاينــى غەنىيمــەت بىلىشــىنى تەۋســىيە دەيــدۇ‪« :‬ســىلەرنىڭ ئىچىڭالردىــن (ئالــاھ‬ ‫قىلىمىــز‪ .‬ئالــاھ بــۇ ئــاي ھەققىــدە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬يولىــدا) جىھــاد قىلغۇچىالرنــى ۋە (جىھادنىــڭ‬ ‫«رامىــزان ئېيىــدا قۇرئــان نازىــل بولۇشــقا باشــلىدى‪ ،‬مۇشــەققەتلىرىگە) چىداشــلىق بەرگۈچىلەرنــى‬ ‫قۇرئــان ئىنســانالرغا يېتەكچىــدۇر‪ ،‬ھىدايــەت بىلگەنگــە‪ ،‬ســىرلىرىڭالردىن ۋاقىــپ بولغانغــا قــەدەر‬ ‫قىلغۇچــى ۋە ھــەق بىلــەن ناھەقنــى ئايرىغۇچــى بىــز ســىلەرنى ئەلۋەتتــە ســىنايمىز»‪ .‬بىلىڭالركــى‪،‬‬ ‫ســىلەر بۈگــۈن كۇفــر ئىتتىپاقىغــا قارشــى تۇرغــان‬ ‫روشــەن ئايەتلــەردۇر»‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ ئۆزىنىــڭ مۇئمىــن بەندىلىرىگــە ئىســام قۇشــۇنى ۋە ئاۋانگارتلىــرى‪ ،‬شــۇڭا‬ ‫بەرگــەن نېمەتلىرىدىــن شــۇكى‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ ســىلەرنىڭ چىدامچانلىقىــڭالر ســەۋرىڭالر‪ ،‬ئىســام‬ ‫نەپســىنى پــاكالپ ســاپ پــاك قىلىــش ئۈچــۈن بــۇ ئۈچــۈن ئىــززەت‪ ،‬مۇســۇلمانالر ۋە ئۇالرنىــڭ دۆلىتــى‬ ‫ياخشــى ئايغــا ئۇچراشتۇرىشــىدۇر‪ .‬شــۇڭا مۇئمىنلــەر ئۈچــۈن نۇســرەتتۇر‪ .‬ئۇنداقتــا ئالالھقــا ئۆزۈڭالرنىــڭ‬ ‫ســالىھ ئەمەللەرنــى قىلىشــقا ئالدىرىســۇن ۋە ياخشــىلىقىنى كۆرســۈتۈپ قۇيــۇڭالر‪.‬‬ ‫ئــەي مۇســۇل‪ ،‬رىققــە ۋە تەلەفەردىكــى شــىرالر!‬ ‫بــۇ ســاناقلىق كۈنلەرنــى غەنىيمــەت بىلســۇن‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬رامىــزان ئــەي ئىــززەت ۋە پەخىــر ئىگىلىرى! ئــەي فاجىرالرغا‬ ‫كەلســە‪ ،‬جەننــەت ئىشــىكلىرى ئېچىلىــپ دەۋزەخ غــەزەپ قىلغۇچىــار! بــۇ ســەمىمى يــاردەم ۋە‬ ‫ئىشــىكلىرى تاقىلىــدۇ ۋە شــەيتانالر باغلىنىــدۇ»‪ .‬قوللىشــىڭالرغا ئالــاھ بەرىكــەت بەرســۇن‪ .‬راپىــزى‬ ‫باتىلدىــن توغــرا يولغــا بۇرالغــان ئىبراھىــم مىللىتىگــە ۋە مۇرتەدلەرگــە ھۇجــۇم قىلىــڭالر‪ ،‬ئۇالرغــا قاتتىــق‬ ‫ئاالھىدە‬

‫‪20‬‬

‫بولــۇڭالر‪ .‬چۈنكــى ياراتقۇچىســىغا ۋە ئىگىســىگە‬ ‫ئىلتىجــا قىلغــان كىشــىگە خارلىــق يــوق‪ .‬ئالالھدىــن‬ ‫باشــقىدىن ئامانلىــق تىلىگــەن كىشــىگە ئىــززەت‬ ‫يوقتــۇر‪ .‬ســىلەر ئالالھقــا كاپىــر بولغــان كىشــىلەرگە‬ ‫قارشــى ئالــاھ يولىــدا ئــۇرۇش قىلىۋاتىســىلەر‪.‬‬ ‫ئالالھقــا يېقىنلىشــىش ئۈچــۈن جانالرنــى قۇربــان‬ ‫قىلىۋاتىســىلەر‪( .‬ســىلەرنى شــۇنداق ئوياليمىــز‪،‬‬ ‫ئالالھمــۇ شــۇنداق ھىسابلىســۇن)‪ .‬نىيەتلەرنــى‬ ‫يېڭىــاپ توغــرا قىلىــڭالر‪ .‬يــارا ئەلەملىرىگــە‬ ‫ســەۋر قىلىــڭالر‪ ،‬شــەيتاننىڭ دوســتلىرىغا قارشــى‬ ‫زىيــادە چىدامچــان بولــۇڭالر ۋە ئالالھقــا تەقۋالىــق‬ ‫قىلىــڭالر چۈنكــى تەقۋالىــق ئۇرۇشــتا ئۇتــۇق‬ ‫قازىنىشــىڭالر ئۈچــۈن ئــەڭ ياخشــى تەييارلىــق ۋە‬ ‫ئــەڭ ياخشــى تاكتىــكا‪ .‬نۇســرەت ســەۋردىن كېيىــن‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬ئاندىــن ئالالھنىــڭ ئىزنــى بىلــەن ئاقىــۋەت‬ ‫ســىلەرگە مەنســۇپ بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئــەي دىجلــە‪ ،‬بادىيــە‪ ،‬ســاالھىددىن‪،‬‬ ‫دەيــاال‪ ،‬كەركــۇك‪ ،‬شــىمالى ۋە جەنۇبــى باغــدات‬ ‫ۋىاليەتلىرىدىكــى خىالفــەت قۇشــۇنى! ئــەي‬ ‫فەللۇجــە‪ ،‬ئەنبــار ۋە فۇراتتىكــى ئىســام قۇشــۇنى!‬ ‫بــۇ پەزىلەتلىــك كېچىلەرنــى چىــڭ تۇتــۇڭالر‪ .‬ســىلەر‬ ‫راپىــزى ۋە مۇرتەدلەرگــە ئۆلــۈم ۋە ۋەيرانچىلىقنىــڭ‬ ‫تەمىنــى تېتىتىــپ قويــدۇڭالر‪ .‬مانــا بۈگــۈن ئــۇالر‬ ‫ســىلەرنىڭ زېمىنىــڭالر ئىگەللىــدى‪ ،‬ســىلەر‬ ‫ئالالھنىــڭ شــەرىئىتى بىلــەن ھۆكــۈم قىلغــان بــۇ‬ ‫زېمىنــاردا مەجۇســىالرنىڭ ئەۋالدلىــرى ياشىشــى‬ ‫توغــرا ئەمــەس‪ ،‬شــۇڭا پىســتىرمىالرنى پۇختىــاپ‬ ‫مىناالرنــى قۇيــۇڭالر‪ .‬مەرگــەن قۇراللىــرى بىلــەن‬ ‫ئېتىــڭالر ۋە پىدائىيلىــق ماشــىنىلىرى بىلــەن‬ ‫ئۇالرنىــڭ توپلىرىنــى يــوق قىلىــڭالر‪.‬‬ ‫ئــەي ھەلــەب‪ ،‬خەيىــر‪ ،‬بەرەكــە‪ ،‬ھۇمــۇس‪ ،‬ھەما‪،‬‬ ‫دەمەشــىق ۋىاليەتلىرىدىكــى خىالفــەت قۇشــۇنى!‬ ‫ئــەي خالىــد ۋە ئەبــۇ ئۇبەيدىنىــڭ نەۋرىلىــرى!‬ ‫ئــەي ئىســام ئەزىمەتلىــرى قورقمــاس شــىرالر!‬ ‫نۇســەيرىيە‪ ،‬دىنســىز كــورت ۋە شــامدىكى مۇرتــەد‬ ‫ســەھەۋاتالرنى تۇتــۇڭالر‪ ،‬غەزەپلەنگــەن شــىر كەبــى‬ ‫ئۇالرغــا ئېتىلىــڭالر‪ ،‬ھەربىــر ئىشــىكتىن ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئۈســتىگە باســتۇرۇپ كىرىــڭالر‪ .‬بــۇ مۇبــارەك‬ ‫ئايــدا پۇرســىتىڭالر كېتىــپ قالمىســۇن‪ .‬رەببىــڭالر‬ ‫تەرەپكــە يۈزلىنىــڭالر‪ ،‬شــاھادەتكە يۈزلىنىــپ‬ ‫تەلــەپ قىلىــڭالر‪ .‬رەببىڭالرنىــڭ مەغپىرىتــى ۋە‬ ‫مۇتتەقىلەرگــە تەييارالنغــان كەڭلىكــى ئاســمان‪-‬‬ ‫زېمىنچىلىــك كېلىدىغــان جەننەتكــە ئالدىــراڭالر‪.‬‬ ‫ئــەي ســەينا‪ ،‬مىســىر‪ ،‬خۇراســان‪ ،‬يەمــەن‪ ،‬غەربى‬ ‫ئافرىقــا‪ ،‬ســۇمالى‪ ،‬لىۋىيــە‪ ،‬تۇنىــس‪ ،‬جەزائىــرى ۋە‬ ‫ھــەر جايدىكــى ئىســام قۇشــۇنى! جىھادىڭالرنــى‬ ‫داۋامالشــتۇرۇڭالر‪ ،‬چېگــرادا رىباتتــا مۇســتەھكەم‬ ‫تــۇرۇڭالر‪ ،‬ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە بىــر ســائەتمۇ‬ ‫پەرۋاســىزلىق قىلمــاڭالر‪ ،‬زېمىنــدا ئالالھنىــڭ‬ ‫شــەرىئىتى ۋە ھۆكمىنــى يۈرگــۈزۈش ئۈچــۈن تېخىمــۇ‬ ‫‪21‬‬

‫تىرىشــىڭالر‪ ،‬چۈنكــى جىھادىمىزنىــڭ مەقســىدى‪،‬‬ ‫دىــن پۈتۈنلــەي ئالالھقــا بولــۇش ۋە پۈتــۈن زېمىنــدا‬ ‫ئالالھنىــڭ شــەرىئىتى يۈرگۈزۈشــتۇر‪.‬‬ ‫ئــەي شــەرقى ئاســىيادىكى خىالفــەت قۇشــۇنى!‬ ‫مــاراۋى شــەھىرىنى پەتھــى قىلغانلىقىڭالرنــى‬ ‫تەبرىكلەيمىــز‪ .‬مۇســتەھكەم تــۇرۇڭالر ۋە ئالالھنىــڭ‬ ‫ســىلەرگە بەرگــەن بــۇ نېمىتىگــە شــۈكۈر قىلىــڭالر‪.‬‬ ‫دۈشــمەنگە قارشــى ئالالھقــا تايىنىــڭالر‪ ،‬ئــۇ‬ ‫ســىلەرگە كۇپايــە قىلغۇچــى زاتتــۇر‪ ،‬ئــۇ نېمــە‬ ‫دېگــەن ياخشــى ئىگــە ۋە ياردەمچــى ھــە!‬ ‫ئــەي پارىــس زېمىنىدىكــى خىالفــەت قۇشــۇنى‬ ‫بولغــان ئەھلــى ســۈننەت مۇســۇلمانلىرى!‬ ‫مىللــەت ۋە دىــن دۈشــمەنلىرىگە قارشــى قىلغــان‬ ‫ھۇجۇمىڭالرغــا ئالــاھ بەرىكــەت بەرســۇن‪ .‬ســىلەر‬ ‫قەلىبلەرنــى يايرىتىــپ مۇســۇلمانالرغا خۇشــاللىق‬ ‫بېغىشــلىدىڭالر‪ .‬مۇشــرىكالر ئــەڭ ئېھتىيــات قىلغــان‬ ‫ئشــقا مۇشــرىكالرنى چۈشــۈردىڭالر‪ .‬ھۇجۇمنــى‬ ‫داۋامالشــتۇرۇڭالر‪ .‬چۈنكــى مەجۇســى دۆلىتىنىــڭ‬ ‫ئۆيــى‪ ،‬ئۆمۈچۈكنىــڭ ئۆيىدىــن ئاجىــزدۇر‪.‬‬ ‫ئــەي ياۋرۇپــا‪ ،‬ئامېرىــكا‪ ،‬رۇســىيە‪ ،‬ئاۋىســترالىيە‬ ‫ۋە باشــقا جايدىكــى ئىمانــى قېرىنداشــار!‬ ‫زېمىنىڭالردىكــى قېرىنداشــلىرىڭالر جىھــاد قىلــدى‪،‬‬ ‫ســىلەر ئۇالرنىــڭ ئىزىــدا مۇســتەھكەم تــۇرۇپ‬ ‫ئۇالرغــا ئەگىشــىڭالر‪ .‬بىلىڭالركــى‪ ،‬جەننــەت‬ ‫قىلىچــار سايىســى ئاســتىدا‪.‬‬ ‫ئــەي ھەرجايدىكــى ئەســىر قېرىنداشــلىرىمىز!‬ ‫ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬بىــز ســىلەرنى بىركۈنمــۇ‬ ‫ئۇنتــۇپ قالمىــدۇق‪ ،‬ھەرگىــز ئۇنتــۇپ قالمايمىــز‪،‬‬ ‫ســىلەرنىڭ بىزنىــڭ ئۈســتىمىزدە ھەققىــڭالر بــار‪.‬‬ ‫ســەۋر قىلىــڭالر مۇســتەھكەم تــۇرۇڭالر‪ ،‬پەقــەت‬ ‫ياخشــىلىقنىال ســۆزلەڭالر‪ .‬چۈنكــى ئــەڭ چــوڭ‬ ‫مۇكاپــات‪ ،‬ئــەڭ چــوڭ ســىناققا يولۇققــان كىشــىگە‬ ‫بېرىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ بىــر قوۋمنــى ياخشــى كۆرســە‪،‬‬ ‫ئۇالرنــى ســىنايدۇ‪ .‬كىمكــى بۇنىڭغــا رازى بولســا‪،‬‬ ‫ئــۇ ئالالھنىــڭ رازىلىقىغــا ئېرىشــىدۇ‪ .‬كىمكــى‬ ‫بۇنىڭغــا رازى بولمىســا‪ ،‬ئــۇ ئالالھنىــڭ غەزىۋىگــە‬ ‫دۇچــار بولىــدۇ‪ .‬بــۇ مۇبــارەك ئايــدا ســىلەرگە‬ ‫بىــر ئاســانچىلىق ۋە چىقىــش يولــى بېرىــش‬ ‫ئۈچــۈن ئالالھقــا كــۆپ دۇئــا قىلىــڭالر‪ .‬ئالالھدىــن‬ ‫مۇجاھىــد قېرىنداشــلىرىڭالرغا نۇســرەت ســەۋر ۋە‬ ‫تەمكىنلىــك بېرىشــنى ســوراڭالر‪ .‬بىــز ســىلەرنى‬ ‫قۇتقــۇزۇش ئۈچــۈن كــۈچ چىقىرىشــتىن ھەرگىــز‬ ‫توختــاپ قالمايمىــز‪.‬‬ ‫ئــې رەببىمىــز گۇناھلىرىمىزنــى ۋە ئىشــىمىزدا‬ ‫چەكتىــن ئاشــقانلىقلىرىمىزنى كەچۈرگىــن‪ .‬جــەڭ‬ ‫مەيدانىــدا قەدەملىرىمىزنــى مۇســتەھكەم قىلغىــن‪،‬‬ ‫كاپىــر قوۋمگــە قارشــى بىزگــە يــاردەم بەرگىــن‪.‬‬ ‫وآخــر دعوانــا أن الحمدللــه رب العالميــن‪.‬‬

‫بىــز ئالدىنقــى ئــۈچ بۆلەكتــە ئــون ئىككــى‬ ‫راپىــزى ئىمامنىــڭ دىنــى تەرەققىياتــى‪ ،‬بــۇ‬ ‫دىننىــڭ ئىمامەتچىلىككــە مۇتلــەق اليىــق‬ ‫بولغــان «ئىالھــى ئىمــام» دىــن ئىبــارەت‬ ‫بــۇزۇق ئەقىــدە ئۈســتىگە قانــداق قۇرۇلغانلىقــى‪،‬‬ ‫كۆپىلىگــەن كىشــىلەرنىڭ ئالالھنىــڭ بەلگىلىشــى‬ ‫ۋە رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ ۋەســىيىتى بىلــەن‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭ ئىماملىققــا اليىــق ئىكەنلىكىنــى دەۋا‬ ‫قىلغانلىقــى ھەققىــدە ســۆزلىگەن‬ ‫بىــز ئۆتكــەن ئەســىرلەر داۋامىــدا راپىزىالرنىــڭ‬ ‫دىنىنىــڭ قانــداق كۈچلەنگەنلىكــى ۋە قانــداق‬ ‫ئاجىزالشــقانلىقىنى بىلىــپ يەتتــۇق‪ .‬بــۇ شــۇنىڭ‬ ‫ئۈچۈندۇركــى‪ ،‬ئــۇالر دىنــى ئەقىدىســىنى ئىزچىل‬

‫يالغــان خۇراپاتــار بىلــەن كۈچلەنــدۈرۈپ كەلدى‪.‬‬ ‫ئاخىــرى ئــۇالر «ئىمــام» دەپ قارىغان كىشــىنىڭ‬ ‫ۋارىســى بولىدىغــان ئــەۋالدى تۇغۇلمىســا‪،‬‬ ‫«غايىــب بولــۇش» ھېكايىســىنى توقــۇپ چىقتى‪.‬‬ ‫ئاندىــن بــۇالر ھېكايىنــى ئىنتايىــن ئۇســتىلىق‬ ‫بىلــەن زامــان ئاخىرىــدا مۇســۇلمانالرغا ئەمىــر‬ ‫بولــۇپ دەججالغــا ۋە مۇشــرىكالرغا قارشــى‬ ‫ئــۇرۇش قىلىدىغــان ئابدۇلــاھ مەھدىگــە‬ ‫تۇتاشــتۇردى‪ .‬بىــز بــۇ ئاخىرقــى بۆلەكتــە ئــون‬ ‫ئىككــى راپىــزى ئىمامنىــڭ ئىســام دۆلىتــى‬ ‫قــۇرۇش دەۋاســى ھەققىــدە توختىلىمىــز‪ .‬بۇنىڭدا‬ ‫تاغۇتالرنىــڭ ئالدامچىلىقىنــى بايــان قىلىمىــز‪.‬‬ ‫ئــۇ بولســىمۇ بۈگۈنكــى راپىــزى ئىــران دۆلىتــى‬ ‫ماقالە‬

‫‪22‬‬

‫راپىزى تاغۇتى ئەلى ھۇمەينى «پىقھى ھاكىمىيىتى» چىققاندىن بۇيان ئۇالرنىڭ ئەمىرى بولۇپ كەلمەكتە‬

‫ئاساســى سىياســەت قىلىــپ كېلىۋاتقــان «پىقھــى ئىمــام بولىشــى ۋە كىشــىلەرنى ھەقكــە‬ ‫ھاكىمىيىتــى» نەزەرىسيەســى بولــۇپ‪ ،‬راپىزىــار يېتەكلىشــى كېــرەك» دەپ قارايتتــى‪.‬‬ ‫بۇنــى پۈتــۈن زېمىنغــا ئۇمۇمالشــتۇرۇش ئۈچــۈن‬ ‫پاك ئىمامەتچىلىكتىن ‪ ...‬پىقھى‬ ‫ھەرىكــەت قىلىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫ھاكىمىيىتىگىچە‬ ‫زااللەت يولىنىڭ ئاقىۋىتى ‪ . .‬چوڭقۇر ھاڭ‬ ‫ھەربىــر ئــەۋالد راپىــزى تاغۇتلىــرى بويۇنلىرىغــا‬ ‫ئىلگىرىكــى راپىــزى تاغۇتلىــرى كىشــىلەرنى ۋە پۇت قوللىرىغا ســېلىنغان كويزا ‪ -‬كىشــەنلەردىن‬ ‫پەقــەت رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ ئەۋالدلىرىدىــن بىــر قۇتۇلــۇش ۋە ئۆزلىــرى كولىغــان ئورەكتىــن چىقىش‬ ‫كىشــى بولغاندىــا ئىســام دۆلىتىنــى دەســلەپكى ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىشــقا باشــلىدى‪ .‬بــۇرۇن‬ ‫دەۋردىكىــدەك قــۇرۇش مۇمكىــن بولىدىغانلىقىغــا ئىمامغىــا خــاس بولغــان پەتىــۋا بېرىــش‪ ،‬ھۆكــۈم‬ ‫قايىــل قىلىــپ ئۆزلىرىنىــڭ ئىماملىقىغــا قارشــى قىلىــش‪ ،‬مالنىــڭ بەشــتىن بىرىنــى ئېلىــش‪ ،‬خەير‬ ‫چىقماســلىق ۋە ياردەمچــى ئەگەشــكۈچىلەرنى ســاخاۋەت ۋە يىتىملەرنىــڭ ماللىرىنــى ســاقالش‬ ‫جەلىــپ قىلىــش ئۈچــۈن ئىالھــى ئىمــام قاتارلىــق ۋەزىپىلەرنــى ئۆزلىــرى ئىجــرا قىلىــش‬ ‫نەزەرىيەســىنى ئوتتۇرغــا قويغــان ئىــدى‪ .‬ئــۇالر ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىشــقا باشــلىدى‪ .‬بــۇالر‬ ‫ئۆزلىرىنــى‪ ،‬ئەنبىيــاالر ئىلىمىغــا ۋارىســلىق قىلغان ئىمامنىــڭ ۋەكىلــى بولــۇپ كىشــىلەر ئارىســىدا‬ ‫نەبــەۋى مەنھــەج ئۈســتىدىكى ئىماملىققــا اليىــق ھۆكــۈم قىلىدىغانلىقىنــى دەۋا قىلدى‪ .‬ئــۇالر ئىمام‬ ‫دەپ قارايتتــى‪ .‬يەنــە ئــۇالر پــاك بولــۇش‪ ،‬غەيىــب نامىدىــن يېزىلغــان يالغــان خــەت ياكــى ســابىق‬ ‫ئىلىمنــى بىلىــش ۋە باشــقا ســۈپەتلەرنى قوشــۇش ئىمامالرنىــڭ نامىدىــن يالغــان رىۋايەتلەرنــى‬ ‫ئارقىلىــق كىشــىلەرنى ئۆزلىرىگــە ئەگەشــتۈرەتتى‪ .‬توقــۇپ ئۆزلىرىنىــڭ شــۇ غايىــپ بولغــان ئىمامدىن‬ ‫دەســلەپتە ئــۇالر ئىمامنــى كىشــىلەرگە ھۆكــۈم بــۇ ئىشــقا رۇخســەت ئالغانلىقىنــى دەۋا قىلــدى‪.‬‬ ‫قىلغۇچــى‪ ،‬ياكــى دىنــدا پەتىــۋا بەرگۈچــى ياكــى راپىــزى تاغۇتلىــرى ئۆزلىرىنــى پادىشــاھلىققا‬ ‫نامــاز زاكات جىھاد ۋە باشــقا ئىبادەتلــەردە رەھبەر ســاياليدىغان ۋە ئۆزلىرىنــى «ئىمــام ۋەكىلــى»‬ ‫قىلــدى‪ .‬بــۇ پەقــەت ئۇالرنىــڭ ئىمامــار غايىــب نەزەرىيەســى بىلــەن ھوقۇققــا تەيىنلەيدىغــان‬ ‫بولــۇش ســەۋەبى بىلــەن ئۆزلىــرى قۇرغــان تــۇزاق ۋە ئىمامالردىــن رۇخســەت ئېلىــپ ئۆزلىرىنىــڭ‬ ‫ئىــدى‪ .‬چۈنكــى ئۇالرنىــڭ بــۇزۇق ئەقىدىســىدە ئىماملىققــا اليىــق ئىكەنلىكىنــى دەۋا قىلىدىغــان‬ ‫«ئۇنىــڭ ئەتراپىغــا توپلىنىدىغــان‪ ،‬كەينىــدە بولــدى‪ .‬بــۇ خــۇددى نەچچــە ئەســىر بۇرۇنقــى‬ ‫نامــاز ئوقۇيدىغــان‪ ،‬ئۇنىــڭ قوماندانلىــق ئاســتىدا ناســارا پاپالىرىنىــڭ ياۋرۇپــا پادىشــاھلىرى‬ ‫دۈشــمەنلىرىگە قارشــى ئــۇرۇش قىلىدىغــان ۋە بىلــەن قىلغــان ئادەتلىرىگــە ئوخشــايتتى‪.‬‬ ‫كىشــىلەر ئارىســىدا ھۆكــۈم قىلىدىغــان ئىمــام پاپــاالر ئۆزلىرىنــى قوبــۇل قىلغــان ھەرقانــداق‬ ‫بولمىســا‪ ،‬دىــن ۋەيــران بولــۇپ يوقىلىــدۇ‪ .‬شــۇڭا دۆلەتنــى «ئىســام دۆلىتــى» دەپ ئاتايتتــى‪.‬‬ ‫ئىمــام كىشــىلەرنى ئادالــەت بىلــەن باشقۇرىشــى راپىــزى تاغۇتلىــرى ئەگەشــكۈچىلىرىگە ئۆزىنىــڭ‬ ‫‪23‬‬

‫كەينىدىــن ئــۇرۇش قىلىشــقا‪ ،‬دەتاالشــتا ئۆزىگــە‬ ‫ھۆكــۈم قىلدۇرۇشــقا ۋە ئۆزىنىــڭ ئىمــام ۋەكىلــى‬ ‫بولغانلىقــى ئۈچــۈن مالنىــڭ بەشــتىن بىرىنــى‬ ‫ئۆزىگــە بېرىشــكە بۇيرىــدى‪ .‬ئەگــەر پادىشــاھ‬ ‫ئۇنىــڭ ھۆكمىگــە بويسۇنمىســا‪ ،‬ئۇنــى تاغــۇت‬ ‫دېــدى‪ .‬ئەگەشــكۈچىلىرىنى پادىشــاھقا قارشــى‬ ‫چىقىشــقا قۇراتتــى‪ .‬راپىزىــار ئەگىشــىۋاتقان‬ ‫ئالىملىــرى بىلــەن پادىشــاھلىرى ئارىســىدىكى‬ ‫توقۇنــۇش مۇشــۇنداق بولــدى‪ .‬ھەربىــرى ئۆزىنىــڭ‬ ‫گېپىنــى ئۆتكــۈزۈش ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىشــقا‬ ‫باشــلىدى‪ .‬راپىــزى ئالىملىرى ئارىســىدا ئۆزىدىنال‬ ‫ھۆكــۈم ئېلىشــقا چاقىرىدىغــان كىشــىلەر‬ ‫مەيدانغــا چىقتــى‪ .‬ئۆزلىرىنىــڭ ئىالھــى ئىمــام‬ ‫نەزەرىيەســىنى تەرەققــى قىلدۇرىدىغانلىقىنى دەۋا‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئاندىــن كېيىــن پىقھــى ھاكىمىيىتىنــى‬ ‫مەيدانغــا ئېلىــپ چىقتــى‪.‬‬ ‫چوڭ غايىب بولۇشتىن مۇتلەق غايىب‬ ‫بولۇشقىچە‬

‫توغــرا يولغــا باشــايدۇ‪ ،‬دىنســىز سەركەشــلەرنىڭ‬ ‫بىددىئەتلىرىنــى بىــكار قىلىــدۇ‪ ،‬مۇئمىنلەرنىــڭ‬ ‫ئەمىــرى ئەلىنىــڭ خىالفىتــى شــۇنىڭ ئۈچــۈن‬ ‫بولغــان ئەمەســمۇ؟»‪ .‬پىقھــى ھاكىمىيىتىنــى‬ ‫يولغــا قويــۇش يولىــدا تاغــۇت ھۇمەينــى ھۆكــۈم‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن ھاكىملىققــا اليىــق بولىدىغــان‬ ‫شــەرتلەرنى ئوتتۇرغــا قويــۇپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئىمــام غايىــب بولغــان ۋاقىتتــا ئىمامغــا ۋەكىــل‬ ‫بولىدىغــان ھەرقانــداق كىشــىدە بەلگىلــەش‬ ‫شــەرتى بولمىســىمۇ‪ ،‬پەقــەت شــەرئى ھاكىمنىڭ‬ ‫ئاالھىدىلىكلىــرى بولســا‪ ،‬بۇنــداق كىشــى‬ ‫كىشــىلەر ئارىســىدا ھۆكــۈم قىلســا بولىــدۇ»‪.‬‬ ‫ھۇمەينــى بــۇ ھۆكۈمەتنــى تەشــكىللەش‬ ‫ۋە دىننــى ئاســاس قىلغــان ھاكىمىيــەت‪،‬‬ ‫ئىماننىــڭ بىــر شاخچىســى دەپ قــاراپ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بــۇ ھۆكۈمەتنــى تەشــكىللەش‬ ‫ئىمــان قاتارىدىــن‪ ،‬ھاكىمىيــەت ئىماندىــن‬ ‫ئايرىلمايــدۇ»‪ .‬ئــۇ يەنــە بــۇ ھۆكۈمەتكــە رەھبــەر‬ ‫بولغــان كىشــىنىڭ ئىمامالرنىــڭ دەرىجىســىگە‬ ‫يېتەلمەيدىغانلىقىنــى تەكىتلــەپ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬بــۇ يەردىكــى ســۆزىمىز ئــورۇن ۋە‬ ‫مەرتىــۋە ھەققىــدە بولۇۋاتىــدۇ‪ .‬پــاك ئىمامنىــڭ‬ ‫مەرتىۋىســىگە باشــقا ھاكىمــار ئېرىشــەلمەيدۇ‪.‬‬ ‫چۈنكــى ئىمامنىــڭ ئورنــى ئاالھىــدە دەرىجىســى‬ ‫يۈكســەك بولــۇپ ئۇنىڭغــا كائىناتتىكــى بارچــە‬ ‫زەررىچىلــەر بويســۇنىدۇ‪ .‬مەزھىبىمىزنىــڭ‬ ‫زۆرۈرىيەتلىــرى شــۇكى‪ ،‬ئىماملىرىمىزنىــڭ‬ ‫مەرتىۋىســىگە مۇقــەررەب پەرىشــتە ياكــى‬ ‫ئالالھنىــڭ ئەلچىســى يېتەلمەيــدۇ»‪ .‬بۇنىــڭ‬ ‫بىلــەن راپىــزى تاغۇتلىــرى ئىماملىرىنــى ئىســىم‬ ‫ســۈپەتلەردە ۋە دۇئالىرىــدا ئالالھقــا شــېرىك‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬ئىجتىھــاد نامــى بىلــەن پىقھىشۇناســار‬ ‫ئىمامنىــڭ ۋەكىلــى بولــۇپ بــۇ تاغۇتــار كىشــىلەر‬ ‫ئارىســىدا بىۋاســتە ھۆكۈم قىلىدۇ‪ .‬شــۇنىڭ بىلەن‬ ‫ئىمامغــا بولغــان ھاجــەت تۈگەيــدۇ‪ .‬مۇشــۇنداق‬ ‫قىلىــپ بــۇالر غايىــب بولغــان ئىمــام ســەۋەبلىك‬ ‫باتىــل دىنلىرىنــى داۋامالشتۇرالماســلىق ۋە‬ ‫جىھــاد قىاللماســلىقتەك قىيىنچىلىقىنــى ھــەل‬ ‫قىلــدى‪ .‬شــۇنىڭ بىلــەن ئىمامنــى كۈتۈشــكە‬ ‫ھاجــەت قالمىــدى‪.‬‬

‫ئــەڭ چــوڭ راپىــزى تاغۇتــى ھۇمەينــى‬ ‫ئۆزىنىــڭ [الحكومــة اإلســامية] ناملىــق مەشــھۇر‬ ‫كىتابىــدا ئۆزلىــرى پەيــدا قىلغــان بىددىئەلەرنىڭ‬ ‫يامانلىقىنــى ئىتــراپ قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«مىــڭ يىلدىــن كــۆپ ۋاقىتتىــن بېــرى‬ ‫ئىمامىمىزنىــڭ چــوڭ غايىــب بولــۇش باســقۇچى‬ ‫ئۆتتــى‪ .‬ئىمــام كەلگۈچــە يەنــە نەچچــە مىــڭ‬ ‫يىــل ئۆتىشــى مۇمكىــن‪ ،‬ئۇنداقتــا بۇنچــە‬ ‫ئــۇزۇن مــۇددەت ئىســام ھۆكمــى يۈرگۈزۈلمــەي‬ ‫قاالمــدۇ؟»‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئىمــام‬ ‫ئاشــكارا بولغانغــا قــەدەر كۈتىمىــز دېمــەڭالر‪.‬‬ ‫ئۇنداقتــا ئىمامنــى كۈتــۈش بىلــەن نامازنــى تەرك‬ ‫قىالمســىلەر؟»‪ .‬ئاندىــن ئــۇ دىنــى ئەھكامالرنــى‬ ‫تۇرغــۇزۇش ئۈچــۈن ئىســام دۆلتىنــى قۇرۇشــنىڭ‬ ‫ۋاجىــپ ئىكەنلىكىنــى باشــقىالرغا تۇنۇتــۇش‬ ‫ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئىســام دۆلىتىنــى قــۇرۇش زۆرۈر ئەمــەس‬ ‫دەيدىغــان قــاراش بىلــەن قارشــى چىققۇچــى‬ ‫ھەربىــر كىشــى‪ ،‬ئىســام ئەھكاملىرىنــى‬ ‫ئىجــرا قىلىشــنىڭ زۆرۈرلىكىنــى ئىنــكار‬ ‫قىلىــپ ئۇنىــڭ يــوق قىلىشــقا چاقىرامــدۇ؟»‪.‬‬ ‫پىقھى ھاكىمىيىتىدىن كېيىن‬ ‫ھۇمەينــى ھەرۋاقىــت ھــەر زامانــدا ئىمامنىــڭ‬ ‫بولىشــى ۋاجىــپ دېگــەن قاراشــنى ئوتتۇرغــا‬ ‫پىقھــى ھاكىمىيىتىگــە ئىمــان كەلتۈرگــەن‬ ‫قويــۇپ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئىســام قانۇنىنــى‬ ‫يۈرگۈزىدىغــان ئىــش ئىگىســى بولــۇش زۆرۈر‪ .‬راپىزىــار بــۇرۇن ئۆزلىرىنــى ئىمامغــا باغلىغاندەك‬ ‫چۈنكــى ئــۇ زۇلۇمنــى ۋە پىتنــە ‪ -‬پاســاتنى پىقھــى ھاكىمىيىتىگــە باغالنــدى‪ .‬چۈنكــى‬ ‫چەكلەيــدۇ‪ ،‬ئامانەتنــى كۆتۈرىــدۇ‪ ،‬كىشــىلەرنى بــۇالر «ئالىمــار ئەنبىياالرنىــڭ ۋارىســلىرى»‬ ‫ماقالە‬

‫‪24‬‬

‫دېگــەن چۈشــەنچىنى ئاســاس قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ھۇمەينــى مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر ئالالھنىــڭ‬ ‫مۇنــۇ ســۆزىگە قارىســاق «رەســۇل مۇئمىنلەرگــە‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئــۆز نەپســىلىرىدىنمۇ ئــەالدۇر» يەنــە‬ ‫«ئالىمــار ئەنبىياالرنىــڭ ۋارىســلىرى» دېگــەن‬ ‫ھەدىســىنى ئىنچىكــە مۇالھىــزە قىلســاق‪،‬‬ ‫ھاكىمىيەتنــى يۆتكىگىلــى بولىــدۇ‪ .‬لېكىــن بــۇ‬ ‫ئــادەت جەھەتتىــن مۇمكىــن بولمايــدۇ»‪ .‬ئۇ يەنە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالالھنىــڭ ھۆججىتــى يەنــى‬

‫نېسىۋىســى ھېلىمــۇ ســاقالنماقتا»‪ .‬ئــۇالر بــۇ‬ ‫ئارقىلىــق ئىــش ئۈســتىدىكى گېپــى ئۆتىدىغــان‬ ‫كىشــىلەرنى تالــاپ دەســلەپتە ئىمامغــا ســاقچى‬ ‫قىلــدى ياكــى ئىمامنىــڭ ۋەكىلــى قىلــدى‪.‬‬ ‫ھىدايەت تاپقۇچىالرنىڭ يولى ‪. . .‬‬ ‫ئازغۇنالرنىڭ ئېزىتقۇسى ئەمەس‬

‫ئۆتكــەن ئەســىرلەردە راپىزىالرنىــڭ دىنــى‬ ‫تەرەققــى‬ ‫مۇشــۇنداق‬ ‫قىلــدى‪ .‬بــۇالر مۇســۇلمانالر‬ ‫تاللىغــان توغــرا يولدىكــى‬ ‫خەلىفىلەرنىــڭ شــەرىئىتىى‬ ‫ئىنــكار قىلىــپ‪ ،‬ئەلــى‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ ئەۋالدلىرىدىــن‬ ‫اليىــق‬ ‫ئەمىرلىككــە‬ ‫بولغــان كىشــىگە ئىالھــى‬ ‫بەلگىلىمــە ۋە ۋەســىيەتنىڭ‬ ‫ۋاجىــپ ئىكەنلىكىنــى دەۋا‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئــۇالر بۇنىــڭ بىلەن‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ بارلىــق‬ ‫ئىــش ئىگىلىرىنــى ئىنــكار‬ ‫قىلىــپ دىنىــدا بىددىئــەت‬ ‫پەيــدا قىلــدى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ئۇنىــڭ رەســۇلىغا ئۇنىــڭ‬ ‫پــاك ئائىلىســىگە يالغــان‬ ‫چاپلىــدى‪ .‬ئــۆز مەزھىبىنــى‬ ‫ئىسالم دۆلىتىنىڭ ئەمەلىيىتى‪ ،‬راپىزى دۆلىتىنىڭ پايتەختى تېھراننى زىلزىلىگە كەلتۈردى‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ دىنىدىــن‬ ‫يىراقالشــتۇردى‪ .‬ئاخىــردا‬ ‫ئىمــام بارچــە ئىشــاردا كىشــىلەر مۇراجىئــەت بۇالرنىــڭ دىنــى پەقــەت شــېرىك ۋە خۇراپــات‬ ‫قىلىدىغــان كىشــى‪ ،‬ئالــاھ ئۇنــى تەيىنلىگــەن ئۈســتىگە قۇرۇلغــان مۇســتەقىل دىــن بولــدى‪.‬‬ ‫ۋە كىشــىلەرگە مەنپەئــەت يەتكــۈزۈپ بەختلىــك بۇالرنىــڭ نــە ئەگىشــىدىغان نەقىــل نــە‬ ‫قىلىدىغــان ئىشــارنىڭ ھەممىنــى قىلىدىغــان ئالىدىغــان ئەقلــى يــوق ئىــدى‪ .‬بۇالرنىــڭ باتىــل‬ ‫كىشــى‪ .‬شــۇنداقال پىقھىشۇناســار‪ ،‬ئۈممــەت ئازغــۇن دىنــى مانــا مۇشــۇنداق تەرەققــى قىلغــان‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ رەھبەرلىــرى مۇراجىئــەت قىلىدىغــان ئىــدى‪.‬‬ ‫ئەممــا ئەھلــى ســۈننەت ۋەلجامائــە دىننــى‬ ‫كىشــىلەردۇر»‪ .‬ئــۇالر كىشــىلەر ئارىســىدا‬ ‫ھۆكــۈم قىلىــش ئۈچــۈن ئۆزلىرىنــى ئىمامــار ئۈســتۈن قىلىشــتا نەبــەۋى مەنھــەج ئۈســتىدە‬ ‫ســايالپ قويغــان دەپ قارايــدۇ‪ .‬نەتىجىــدە ماڭــدى‪ .‬ئــۇالر بىــر يــول ئۈســتىدە‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ئەگەشــكۈچىلەرنىڭ ھاكىمىيەتكــە بولغــان ‪ g‬نىــڭ يولدىــن چەتنــەپ باقمىــدى‪ .‬يولالرغــا‬ ‫ئىمانــى‪ ،‬پــاك ئىمامالرغــا بولغــان ئىمانىنىــڭ بۆلۈنمىــدى ۋە ئۆزگەرمىــدى‪ .‬بەلكــى بــۇالر بــۇ‬ ‫بىــر قىســمى ھىســابلىنىدۇ‪ .‬ھۇمەينــى مۇنــداق توغــرا يولنــى چىــڭ تۇتــۇپ ماڭــدى‪ .‬كىتــاب‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬جەئپــەر ســادىق مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســۈننەتكە ۋە مۇســۇلمانالر جامائىتىدىــن‬ ‫«ئــاراڭالردا ھــاالل ھارامنــى بىلىدىغــان بىــر ئىبــارەت ئالالھنىــڭ ئارغامچىســىغا چىــڭ‬ ‫كىشــىنى ســايالڭالر‪ ،‬مــەن ئۇنــى ســىلەرگە ئېســىلدى‪ .‬بــۇالر ئالالھقــا ھەقىقــى ئىمــان‬ ‫قــازى قىلدىــم»‪ .‬شــۇڭا ئالىمــار بــۇ ســۆزنى كەلتۈرىــدۇ‪ ،‬ھەقىقــى تەۋەككــۇل قىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫چىــڭ تۇتــۇپ ھۆكۈمەتكــە ئىمــام ســايلىدى ۋە يولىــدا ئىخــاس بىلــەن جىھــاد قىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫كىشــىلەر ئارىســىدا قــازى ســايلىدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ ئۇالرنــى توغــرا يولغــا باشــايدۇ‪.‬‬

‫‪25‬‬

‫ماقالە‬

‫‪26‬‬

27

‫بارچــە ھەمدىلــەر ئالالھقا خاســتۇر‪ .‬دۇرۇت ســاالمالر‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە ئۇنىــڭ ئائىلــە ‪ -‬تاۋابىئاتلىرىغــا ۋە‬ ‫بارلىــق ســاھابىلىرىگە بولســۇن‪.‬‬ ‫تاغۇتالرنىــڭ ئالىملىــرى ئەنبىيــاالر ئېلىــپ‬ ‫كەلگــەن تەۋھىدنــى ئۆزگەرتكەنگــە ئوخشــاش‬ ‫جىھــاد تەلىماتىنىمــۇ ئۆزگەرتىشــكە ھەرىكــەت‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئەھلــى كىتــاب مەجۇســى ۋە مۇشــرىكالر‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالرنى قېرىنــداش قىلماقچــى بولــۇپ‬ ‫دىنــار ئارىســىنى يېقىنالشــتۇردى‪ ،‬مىللەتلەرنــى‬ ‫بىرلەشــتۈردى‪ .‬ئــۇالر پەتىۋالىــرى ۋە كىتابلىــرى‬ ‫ئارقىلىــق ئۆزلىرىنىــڭ قانلىــرى ۋە ماللىرىنــى پاكلىــدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئەھۋالــى خــۇددى ئالــاھ مۇنــۇ ســۆزىدە بايــان‬ ‫خاس تېما‬

‫‪28‬‬

‫قىلغــان يەھۇدىالرنىــڭ ئەھۋالىغــا ئوخشــايدۇ‪:‬‬ ‫«يەھۇدىيالرنىــڭ ئىچىــدە كىتابنىــڭ (يەنــى‬ ‫تەۋراتنىــڭ) ســۆزلىرىنى ئۆزگەرتىۋېتىدىغانالرمــۇ‬ ‫بــار»‪[ .‬نىســا ‪-46‬ئايــەت]‪ .‬كاپىرالرنىــڭ يۇرتىغــا‬ ‫تۇيۇقســىز ئــۇرۇش ئېچىــش ياكــى كاپىرالرنىــڭ‬ ‫ماللىرىنــى ئېلىــش مەســىلىلىرى‪ ،‬ئالىمــار‬ ‫بىلىدىغــان مەســىلە‪ .‬لېكىــن بــۇ تاغۇتــار قورســاق‬ ‫پىقھىســىنى راۋاجالنــدۇرۇپ ھىيلــە مىكىــر بىلــەن‬ ‫ئىســام دىنىنــى ئۆچۈرۈشــكە ۋە بۇنــى خارلىققــا‬ ‫ئالماشتۇرۇشــقا‪ ،‬كىشــىلەرنى «دىنــار ئــارا ئىنــاق‬ ‫ئۆتــۈش» ۋە «تىنچلىــق پىرىنســىپى» دېگەنــدەك‬ ‫باتىــل دىنغــا كىرگۈزۈشــكە ھــەم جىھادنــى بىــكار‬ ‫قىلىشــقا ھەرىكــەت قىلــدى‪ .‬ئىســامغا ۋە ئالىمغا‬ ‫نىســبەت بېرىلگــەن كۆپ كىشــىلەرنىڭ ســەلەپلەر‬ ‫دۇرۇســلىقىغا بىرلىككــە كەلگــەن ئىشــنى ھــارام‬ ‫قىلىشــقا بىرلىككــە كەلگىلــى تــاس قالغانلىقىنــى‬ ‫ئۇچرىتىســەن‪ .‬بــۇ ئەجەبلىنەرلىــك ئەمــەس‪ ،‬بىــز‬ ‫زوھــرى دەمەشــىقتە ئەنــەس ئىبنــى مالىــك ‪h‬‬ ‫نىــڭ يېنىغــا كىرگەنــدە قىلغــان ســۆزىنى ئىنچىكە‬ ‫تەپەككــۇر قىلســاق‪ ،‬زوھــرى ئۇنىڭدىــن «نېمىگــە‬ ‫يىغاليســەن؟» دەپ ســورىدى‪ ،‬ئەنــەس «مــەن‬ ‫چۈشــەنگەن نەرســىدىن پەقــەت نامازدىــن باشــقا‬ ‫نەرســىنى بىلمەيمــەن‪ ،‬بــۇ نامازغىمــۇ ســەل‬ ‫قارالــدى» دېــدى‪[ .‬بۇخــارى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئۇنداقتــا كىتــاب ســۈننەتتىكى ئوچــۇق‬ ‫ئەھكامــار ۋە ســەلەپلەرنىڭ ئىجماســى يــوق‬ ‫قىلىنغــان بــۇ دەۋرىمىــزدە قانــداق بــوالر؟! بــۇ‬ ‫يۇقالغــان ھۆكۈملەردىــن؛ دۈشــمەن كاپىرنىــڭ قــان‬ ‫ۋە ماللىرىنىــڭ ھۆكۈملىــرى بولــۇپ‪ ،‬بــۇالر پەقــەت‬ ‫ئىمــان ئېيتىــش ياكــى شــەرئى ئەھــدە بىلەنــا‬ ‫ســاالمەت قالىــدۇ‪ .‬شــۇڭا مۇســۇلمان رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬ۋە ســاھابىلەرگە ئەگىشــىپ ئۇالرنىــڭ‬ ‫قانلىرىنــى تۆكســە ۋە ماللىرىنــى ئالســا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫لېكىــن بۈگــۈن ســىز يامــان ئالىمالرنىــڭ ۋە‬ ‫زااللەتكــە چاقىرغۇچىالرنىــڭ ئەبــۇ بەســىر ۋە ئەبۇ‬ ‫جەندەلگــە ئوخشــاش ســاھابىلەر قىلغــان ئىشــنى‬ ‫قىلغــان مۇۋەھھىدلەرنــى ئەيىپلەۋاتقانلىقىنــى‬ ‫ئۇچرىتىســىز‪ .‬لېكىــن غــەرب ۋە شــەرق تاغۇتلىــرى‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ ماللىرىنــى ئېلىۋالغانــدا بىــر‬ ‫ئېغىزمــۇ ســۆز قىلغىنىنــى ئاڭلىمــاي قالىســىز‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتــى دىــن پۈتۈنلــەي ئالالھقــا‬ ‫بولغانغــا قــەدەر ۋە مۇســۇلمانالر بۇرۇنقىــدەك‬ ‫ســاپ دىنغــا قايتقانغــا قــەدەر كاپىــر مۇرتەدلەرگــە‬ ‫قارشــى نەيــزە قىلىــچ ۋە ھۆججــەت پاكىــت‬ ‫بىلــەن جىھــاد قىلىشــنى ئــۆز ئۈســتىگە ئالــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬پىتنــە تۈگىگــەن‪ ،‬دىــن‬ ‫پۈتۈنلــەي ئالــاھ ئۈچــۈن بولغانغــا قــەدەر ئــۇالر‬ ‫بىلــەن ئۇرۇشــۇڭالر؛ ئەگــەر ئــۇالر (كۇفرىدىــن)‬ ‫يانســا‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ قىلمىشــلىرىنى كۆرىدۇ»‪.‬‬ ‫[ئەنفــال ‪-39‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫‪29‬‬

‫دۈشمەن كاپىرنىڭ قېنى ۋە مېلى ھاالل‬ ‫ئەســلىدە دۈشــمەن كاپىرنىــڭ قــان ۋە ماللىــرى‬ ‫ھــاالل‪ .‬ئالىمــار ئالالھنىــڭ ھۆكمىــدە دۈشــمەن‬ ‫كاپىرالرنىــڭ قانلىــرى ۋە ماللىرىنىــڭ مۇســۇلمانالرغا‬ ‫ھــاالل ئىكەنلىكىگــە بىرلىككــە كەلگــەن‪ .‬ئىمــام‬ ‫ئىبنــى تەيمىيــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬دۈشــمەن‬ ‫كاپىرنــى ئۆلتــۈرۈش دۇرۇس بولغىنىــدەك ئۇنــى‬ ‫قــۇل قىلىشــمۇ دۇرۇس»‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫پىقھىشۇناســارنىڭ ئســتىالھىدىكى دۈشــمەن‬ ‫كاپىــرالر بولســا‪ ،‬ئۇالر بىلەن مۇســۇلمانالر ئارىســىدا‬ ‫ئــۇرۇش بولغــان كاپىــرالر بىلەنــا چەكلىنىــپ‬ ‫قالماســتىن بەلكــى مەيلــى كاپىــرالر ئارىســىدا‬ ‫ئەســكىرى ۋەزىپــە ئۆتىســۇن ياكــى ئۆتىمىســۇن‬ ‫مۇســۇلمانالر ئۇالرغــا ئامانلىــق بەرمىگــەن ياكــى‬ ‫كېپىــل بولمىغــان ياكــى جىزيــە تۆلىمىگــەن‬ ‫كاپىــرالر بولــۇپ‪ ،‬بۇالرنىــڭ قــان ۋە ماللىــرى‬ ‫مۇســۇلمانالرغا ھــاالل‪ .‬بــۇ ھەرقايســى جايدىكــى‬ ‫مۇشــرىكالرغا ئۇمۇمــى ھۆكــۈم‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪(« :‬ئــۇرۇش قىلىــش) ھــارام قىلىنغــان‬ ‫ئايــار ئۆتــۈپ كەتكەنــدە‪ ،‬مۇشــرىكالرنى قەيــەردە‬ ‫ئۇچراتســاڭالر‪ ،‬شــۇ يــەردە ئۆلتــۈرۈڭالر‪ ،‬ئەســىرگە‬ ‫ئېلىــڭالر‪ ،‬قورشــاڭالر‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئۆتىدىغــان‬ ‫يوللىرىنــى كۆزىتىــپ تــۇرۇڭالر‪ ،‬ئەگــەر ئــۇالر‬ ‫تەۋبــە قىلســا‪ ،‬نامازنــى ئادا قىلســا‪ ،‬زاكات بەرســە‪،‬‬ ‫ئۇالرنــى قويــۇپ بېرىــڭالر‪ ،‬شۈبھىســىزكى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫(تەۋبــە قىلغۇچىالرغــا) مەغپىــرەت قىلغۇچىــدۇر‪،‬‬ ‫رەھىــم قىلغۇچىــدۇر»‪[ .‬تەۋبــە ‪-5‬ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ‬ ‫يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر ئــۇالر (كۇفرىدىــن)‬ ‫تەۋبــە قىلســا‪ ،‬ناماز ئۆتىســە‪ ،‬زاكات بەرســە‪ ،‬دىنىي‬ ‫جەھەتتــە ســىلەرنىڭ قېرىندىشــىڭالر بولىــدۇ‬ ‫(يەنــى ھوقــۇق ۋە مەجبۇرىيەتتــە ئــۇالر ســىلەر‬ ‫بىلــەن ئوخشاشــتۇر)»‪[ .‬تەۋبــە ‪-11‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ قانلىرىنىــڭ ھــاالل بولۇشــنىڭ ســەۋەبى؛‬ ‫ئالالھقــا شــېرىك كەلتۈرۈشــتۇر‪ .‬ئەگــەر ئــۇالر‬ ‫شــېرىكتىن تەۋبــە قىلســا‪ ،‬قانلىــرى ســاالمەت‬ ‫قالىــدۇ‪ .‬ئىبنــى قۇدامــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«كاپىرنــى ئۆلتۈرگۈچىدىــن قىســاس ئېلىنمايــدۇ‪،‬‬ ‫چۈنكــى ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇشــرىكالرنى‬ ‫قەيــەردە ئۇچراتســاڭالر‪ ،‬شــۇ يــەردە ئۆلتــۈرۈڭالر»‪.‬‬ ‫مۇرتەدنــى ئۆلتۈرگىچىدىنمــۇ قىســاس ئېلىنمايــدۇ‪،‬‬ ‫چۈنكــى ئۇنىــڭ قېنىمــۇ ھــاالل بولــۇپ دۈشــمەن‬ ‫كاپىرغــا ئوخشاشــتۇر»‪[ .‬الكافــي فــي فقــه اإلمــام‬ ‫أحمــد]‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئۆمــەر ‪ h‬دىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن كىشــىلەر‬ ‫بىلــەن «بىــر ئالالھدىــن باشــقا ھەقىقــى مەئبــۇد‬ ‫بەرھــەق يــوق‪ ،‬مۇھەممــەد ئۇنىــڭ ئەلچىســى»‬ ‫دەپ گۇۋاھلىــق بەرگــەن‪ ،‬نامازنــى ئــادا قىلغــان‬ ‫ۋە زاكاتنــى بەرگەنگــە قــەدەر ئــۇرۇش قىلىشــقا‬

‫مۇرتەد ئەبۇ بەسرى تەرتۇسى‪ ،‬كاپىرالرنىڭ ۋىزىسى ھەققىدە شۈبھىلەرنى تارقاتقۇچىدۇر‬

‫ماللىــرى ھــاالل‪ ،‬چۈنكــى ئــۇ شــېرىك دىيارىــدۇر»‪.‬‬ ‫جەسســاس ھەنەفــى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كۇفــر‬ ‫دىيارىدىكــى نەرســىلەر توغــرا مۈلــۈك ئەمــەس‪،‬‬ ‫شــۇڭا ئــۇ ھــاالل دىيــار بولــۇپ ئۇنىــڭ ئەھلىنىــڭ‬ ‫ماللىــرى ھااللــدۇر»‪[ .‬أحــكام القــرآن]‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەبــۇ زەيىــد قەيرۇرانــى مالىكــى ‪r‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســەھنۇن مۇنــداق دەيــدۇ‬ ‫«ئەگــەر كۇفــر دىيارىــدا بىــر بۆلــۈك مۇســۇلمان‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئــۇالر ئىمكانىيىتىنىــڭ يېتىشــچە‬ ‫كاپىرالرنــى ئۆلتــۈرۈپ ماللىرىنــى ئالســا ھــاالل‬ ‫بولىــدۇ»‪[ .‬النــوادر والزيــادات]‪ .‬شــەيخ ھەمىــد‬ ‫ئىبنــى ئەتىــق ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬قانــداق بىــر‬ ‫دىيــاردا شــېرىك ئاشــكارا بولســا‪ ،‬ھــارام قىلىنغــان‬ ‫نەرســىلەر ئوچــۇق ئاشــكارا ئېــان قىلىنســا ۋە بــۇ‬ ‫يــەردە دىنــى كۈرۈنۈشــلەر بۇزۇلغــان بولســا‪ ،‬بــۇ‬ ‫كۇفــر دىيــارى بولــۇپ‪ ،‬ئۇنىــڭ ئەھلىنىــڭ ماللىــرى‬ ‫غەنىيمــەت ئېلىنىــدۇ ۋە قانلىــرى ھــاالل بولىــدۇ»‪.‬‬ ‫[الــدرر الســنية فــي األجوبــة النجديــة]‪.‬‬

‫بۇيرۇلــدۇم‪ .‬ئەگــەر ئــۇالر شــۇالرنى قىلســا‪،‬‬ ‫ئىســام ھەققىدىــن باشــقا قانلىــرى ۋە ماللىرىنــى‬ ‫مەندىــن ســاقالپ قالىــدۇ‪ .‬ئۇالرنىــڭ ھىســابى‬ ‫ئالالھقــا بولىــدۇ»‪[ .‬بىرلىككــە كەلگــەن ھەدىس]‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ قانلىــرى ۋە ماللىــرى پەقــەت ئىســامغا‬ ‫كىرىــش بىلەنــا ســاالمەت قالىــدۇ‪.‬‬ ‫ئىمــام تەبــەرى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ھەممەيلــەن مۇشــرىكالر ھەققىدىكــى‬ ‫ئالالھنىــڭ ھۆكمىنىــڭ؛ ئۆلتــۈرۈش ئىكەنلىكىگــە‬ ‫بىرلىككــە كەلگــەن»‪[ .‬جامــع البيــان فــي تأويــل‬ ‫القــرآن]‪ .‬ئىمــام شــافىئى ‪ r‬كاپىرالرنىــڭ قېنــى‬ ‫ســاالمەت قېلىــش ھەققىــدە مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئالــاھ كاپىرالرنىــڭ قانلىــرى ۋە ماللىرىنــى‬ ‫پەقــەت جىزيــە تۆلــەش ياكــى ئەھدىگــە ئەمــەل‬ ‫قىلغــان مۇددەتكىچىلىــك ئامانلىــق بېرىــش بىلــەن‬ ‫ســاالمەت قىلــدى»‪[ .‬األم للشــافعي]‪ .‬ئــۇ يەنــە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن ســۈپەتلىگەن ئەھــدە‬ ‫پەقــەت ئــۇ شــۇنىڭغا ئەمــەل قىلىــپ ماڭغــان‬ ‫مۇددەتكىچــە بولىــدۇ‪ .‬ئەگــەر بۇنــى بۇزســا‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫قېنــى ۋە مېلــى ھــاالل بولىــدۇ»‪[ .‬األم]‪.‬‬ ‫كاپىرالرنىــڭ ماللىــرى غەنىيمــەت ياكــى‬ ‫ئولجــا ياكــى ئىگىســىز مالــدۇر‬ ‫كۇفــر دىيــارى‪ ،‬قــان ۋە ماللىــرى ھــاالل‬ ‫ئىمــام ئىبنــى تەيمىيــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫دىيــاردۇر‬ ‫«غەنىيمــەت بولســا‪ ،‬كاپىرالردىــن ئــۇرۇش بىلــەن‬ ‫ئــۇرۇش دىيــارى ۋە كۇفــر دىيــارى‪ ،‬قــان ۋە ئېلىغــان مالــدۇر»‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫ماللىــرى مۇســۇلمانالرغا ھــاالل دىيــاردۇر‪ .‬بۇنىــڭ‬ ‫ئالــاھ غەنىيمەتنــى مۇســۇلمانالرغا ھــاالل‬ ‫دەللىــرى ئىلگىــرى ســۆزلەنگەن بولــۇپ‪ ،‬ئالــاھ قىلــدى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬ئــى جىھــاد‬ ‫ئۇالرنىــڭ قــان ۋە ماللىرىنــى ھــاالل قىلــدى‪ .‬قىلغۇچىــار جامائەســى!) غەنىيمــەت ئالغــان‬ ‫شــۇڭا كاپىرالرنىــڭ قــان ۋە ماللىــرى مۇســۇلمانالرغا نەرســەڭالرنى ھــاالل ۋە پــاك بىلىــپ يــەڭالر‪،‬‬ ‫ھــاالل‪.‬‬ ‫ئالــاھ (نىــڭ ئەمرىگــە مۇخالىپەتچىلىــك‬ ‫ئىمــام شــافىئى ‪[ r‬األم] ناملىــق كىتابىــدا قىلىــش) دىــن قورقــۇڭالر‪ .‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بۇنــداق دىيــار قانلىــرى ۋە مەغپىــرەت قىلغۇچىــدۇر‪ ،‬مېھرىبانــدۇر»‪[ .‬ئەنفــال‬ ‫خاس تېما‬

‫‪30‬‬

‫ئالىمــار كــۈچ بىلــەن ئېلىنغــان مالغــا مۇئەييــەن‬ ‫ســان شــەرت قىلمىغــان‪ .‬ئىمــام بەغــەۋى شــافىئى‬ ‫‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۇالرنىــڭ ســانى ئــاز‬ ‫بولســۇن ياكــى كــۆپ بولســۇن‪ ،‬بەشــتىن بىــرى‬ ‫ئەھلىگــە تاپشــۇرۇلىدۇ‪ .‬قالغىنــى شــۇ تارتىۋالغــان‬ ‫كىشــىلەرنىڭ بولىــدۇ‪ .‬ئەگــەر بىــر كىشــى كۇفــر‬ ‫دىيارىغــا يالغــۇز كىرىــپ كاپىرنــى ئۆلتــۈرۈپ مېلىنى‬ ‫ئالغــان بولســا‪ ،‬ئۇنىــڭ بەشــتىن بىــرى ئايرىلىــدۇ‪.‬‬ ‫قالغىنــى شــۇ كىشــىنىڭ ئۆزىگــە قالىــدۇ»‪.‬‬ ‫[التهذيــب فــي فقــه اإلمــام الشــافعي]‪.‬‬ ‫ئەممــا ھەنەفــى ئالىملىرىدىــن ئەبــۇ يۇســۇف‬ ‫‪« r‬كــۆپ مۇســۇلمانالر تارتىۋالغــان مالنىــڭ‬ ‫بەشــتىن بىــرى ئايرىلىــدۇ‪ .‬چۈنكــى ئــۇالر بــۇ مالغا‬ ‫كــۈچ بىلــەن ئېرىشــىدۇ‪ .‬ئەممــا بىــر مۇســۇلمان‬ ‫تۇيۇقســىز بېىســپ تارتىۋالغــان مالنىــڭ بەشــتىن‬ ‫بىــرى ئايرىلمايــدۇ‪ .‬ئۇنىــڭ ئېرىشــكەن مېلــى‬ ‫ھــاالل‪ .‬ئەممــا بىــر كىشــى ئىمامنىــڭ رۇخســىتى‬ ‫بىلــەن تاتىۋالغــان بولســا‪ ،‬ئــۇ ئىمــام تەرىپىدىــن‬ ‫كۈچلەندۈرۈلگەنلىكــى ئۈچــۈن ئۇنىــڭ ھۆكمــى‬ ‫كــۆپ كىشــىلەرنىڭ ھۆكمىــدە بولىــدۇ» دەيــدۇ‪.‬‬

‫‪-69‬ئايــەت]‪ .‬جابىــر ئىبنــى ئابدۇلــاھ ‪ h‬دىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬مەندىــن بــۇرۇن ھېــچ كىشــىگە‬ ‫بېرىلمىگــەن بــەش نەرســە مــاڭا بېرىلــدى؛ بىــر‬ ‫ئايلىــق مۇســاپدىن قورقۇنــچ بىلــەن مــاڭا يــاردەم‬ ‫بېرىلــدى‪ ،‬زېمىــن مــاڭا مەســچىت ۋە پــاك قىلىــپ‬ ‫بېرىلــدى‪ ،‬ئۈممىتىمدىــن ھەرقانــداق بىــر ئــادەم‬ ‫نامــاز ۋاقتــى بولســا نامازنــى ئۇقۇســۇن‪ ،‬مەندىــن‬ ‫بــۇرۇن ھېــچ كىشــىگە ھــاالل قىلىنمىغــان‬ ‫غەنىيمەتلــەر مــاڭا ھــاالل قىلىنــدى‪ ،‬مــاڭا‬ ‫شــاپائەت قىلىــش ھۇقۇقــى بېرىلدى ۋە رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬ئۆزىنىــڭ قوۋمــى ۋە بارچــە ئىنســانىيەتكە‬ ‫ئەلچــى قىلىــپ ئەۋەتىلــدى»‪.‬‬ ‫«ئولجــا دېگــەن؛ كاپىرالردىــن ئۇرۇشســىز‬ ‫ئېلىنغــان غەنىيمــەت»‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ئەلچىســىگە‬ ‫ئۇالردىــن (يەنــى بەنــى نەزىرنىــڭ ماللىرىدىــن)‬ ‫قايتۇرغــان غەنىيمەتلەرنــى ســىلەر ئــات ـ‬ ‫تۆگىلەرنــى چاپتــۇرۇپ (يەنــى ئــۇرۇش قىلىــپ)‬ ‫قولغــا كەلتۈرگــەن ئەمــەس»‪[ .‬ھەشــر ‪-6‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئەممــا ئېلىۋالغــان مــال؛ كاپىرالردىــن تارتىۋالغــان‬ ‫مــال بولــۇپ‪ ،‬ئەگــەر ئامانلىــق بېرىلمىگــەن كاپىــر ئىككىنچــى‪ :‬ئىمامنىــڭ رۇخســىتى بىلــەن‬ ‫بولســا مېلــى ھــاالل‪ .‬بۇنىــڭ ھــاالل ئىكەنلىكىــدە ۋە رۇخسىتىســىز تارتىۋېلىــش ياكــى‬ ‫مەخپــى ئېلىۋېلىــش‬ ‫ئالىمــار ئارىســىدا ئىختىــاپ يــوق‪ .‬لېكىــن ئــۇ‬ ‫غەنىيمــەت بوالمــدۇ ياكــى ھــاالل ئېرىشــكەن مــال‬ ‫جۇمھــۇر ئالىمــار «ئىمامنىــڭ رۇخســىتى‬ ‫بوالمــدۇ دەپ ئىختىــاپ قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫بولســۇن ياكــى بولمىســۇن بۇنــى ئايرىمىــدى‪،‬‬ ‫مەزھــەب ئالىملىرىنىــڭ تارتىۋېلىنغــان لېكىــن كىمكــى ئىمــام رۇخســەت قىلســۇن ياكــى‬ ‫مالالرنىــڭ بەشــتىن بىرىنــى ئايرىــش قىلمىســۇن چىقىــپ كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنى ئالســا‪،‬‬ ‫بۇنىــڭ بەشــتىن بىــرى ئايرىلىــدۇ» دەيــدۇ‪ .‬ئىمــام‬ ‫ھەققىدىكــى ســۆزلىرى‬ ‫بەغــەۋى شــافىئى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر‬ ‫ئىمامنىــڭ رۇخســىتى بىلەن ياكى رۇخسىتىســىز بىــر بۆلــۈك مۇســۇلمانالر ئىمامنىــڭ رۇخسىتىســىز‬ ‫ۋە چەكلىمــە بولســۇن ياكــى بولمىســۇن تويۇقســىز غازاتقــا چىقســا‪ ،‬بــۇ يامــان كۆرۈلىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫تارتىۋېلىنغــان مــال‪ ،‬ياكــى ئەســىرگە چۈشــكەن ئــۇالر ئىمامنىــڭ رۇخســىتى بىلــەن چىقســا‪،‬‬ ‫كىشــى ئەســىرلىكتىن قۇتۇلغاندىن كېيىــن كاپىردىن ئىمــام ئۇالرنىــڭ ئەھۋالىنــى ياخشــىالپ ئۇالرغــا‬ ‫ئېلىۋالغــان مــال‪ ،‬ياكــى ســودىگەر زەھەرلــەش يولى تەييارلىــق جەھەتتــە يــاردەم بېرىــدۇ‪ .‬ئەگــەر‬ ‫بىلــەن تارتىۋالغــان مــال ياكــى پۇلىنــى ئالغانلىقــى ئىمامنىــڭ رۇخسىتىســىز چىقىــپ غەنىيمــەت‬ ‫ئىنــكار قىلىــش يولــى بىلــەن ئېلىۋالغــان مــال‪ ،‬ئالســا‪ ،‬غەنىيمەتنىــڭ بەشــتىن بىــرى ئايرىلىــدۇ»‪.‬‬ ‫كۇفــر دىيارىدىكــى مۇســۇلمان كاپىردىــن تارتىۋالغان [التهذيــب فــي فقــه اإلمــام الشــافعي]‪.‬‬ ‫مالغــا ئوخشــاش‪ .‬بــۇ ھالەتلــەردە بەشــتىن بېــرى‬ ‫ئەبــۇ مۇھەممــەد ســەئلەبى باغــدادى مالىكــى‬ ‫ئايرىالمــدۇ ياكــى ئايرىلمامــدۇ بــۇ ھەققىــدە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى كۇفــر دىيارىغــا‬ ‫ئالىمالرنىــڭ تەپســىلى چۈشەندۈرىشــى كېلىــدۇ‪ .‬يالغــۇز كىرىــپ مەخپــى غەنىيمــەت ئالســا‪،‬‬ ‫ئۇنىڭدىــن بەشــتىن بىــرى ئېلىنىــدۇ‪ .‬ئۇنىــڭ‬ ‫بىرىنچى‪ :‬تۇيۇقسىز تارتىۋېلىش‪:‬‬ ‫ئىمامنىــڭ رۇخســىتى بىلــەن ياكــى رۇخسىتىســىز‬ ‫كىرگەنلىكىگــە قارالمايــدۇ»‪[ .‬عيــون المســائل‬ ‫جۇمھــۇر ئالىمــار بىــر ياكــى بىرقانچــە للقاضــي عبــد الوهــاب المالكــي]‪.‬‬ ‫مۇســۇلماننىڭ كــۈچ بىلــەن كۇفر دىيارىغا باســتۇرۇپ‬ ‫بــۇ جۇمھۇرالرنىــڭ قارشــى بولــۇپ‪ ،‬ئىبنــى‬ ‫كىرىــپ كــۈچ بىلــەن كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى قۇدامــە ئىمــام ئەھمــەد ‪ r‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫ئالغــان بولســا‪ ،‬بــۇ مالنىــڭ بەشــتىن بىرىنىــڭ قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۇالرنىــڭ غەنىيمىتــى‬ ‫ئايرىلىدىغانلىقىغــا بىرلىككــە كەلگــەن‪ .‬جۇمھــۇر باشــقىالرنىڭ غەنىيمىتىگــە ئوخشــاش بولــۇپ‪،‬‬ ‫‪31‬‬

‫ئىمــام ئۇنىــڭ بەشــتىن بىرىنــى ئالىــدۇ‪ ،‬قالغىنــى‬ ‫شــۇ ئالغۇچىالرغــا قالىــدۇ‪ .‬بــۇ كــۆپ ئالىمالرنىــڭ‬ ‫ســۆزى‪ .‬ئالالھنىــڭ مۇنــۇ ســۆزىگە ئاساســەن‬ ‫«(ئــى مۇئمىنلــەر!) بىلىڭالركــى‪ ،‬ســىلەر ئالغــان‬ ‫غەنىيمەتنىــڭ بەشــتىن بىــرى ئالالھقا خاســتۇر»‪.‬‬ ‫[ئەنفــال ‪-41‬ئايــەت]‪ .‬ئىمامنىــڭ رۇخســىتى‬ ‫بىلــەن كىرگەنگــە قىيــاس قىلىنىــدۇ»‪[ .‬المغنــي‬ ‫البــن قدامــة]‪.‬‬ ‫ئەممــا ھەنەفــى‬ ‫ئالىملىــرى ئىمامنىــڭ‬ ‫رۇخســىتى بىلــەن‬ ‫ر ۇ خسىتىســىز‬ ‫كىرگەننــى ئايرىــدى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ يۇســۇف مــەن‬ ‫ئەبــۇ ھەنىفەدىــن‬ ‫«بىــر ياكــى ئىككــى‬ ‫كىشــى مەدىنىدىــن‬ ‫ياكــى مىســىردىن‬ ‫چىقىــپ دۈشــمەن‬ ‫زېمىنىغــا كىرىــپ‬ ‫غەنىيمــەت ئالىــدۇ‪،‬‬ ‫بۇنىــڭ بەشــتىن‬ ‫بىــرى ئايرىالمــدۇ؟»‬ ‫دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئــۇ‬ ‫«بــۇ ئىككىســىنىڭ‬ ‫مېلىنىــڭ بەشــتىن‬ ‫بىــرى ئايرىلمايــدۇ‪،‬‬ ‫بــۇ‬ ‫چۈنكــى‬ ‫ئىككىســى مەخپــى‬ ‫غەنىيمەت ئەڭ پاك مالدۇر‬ ‫ئالغــان نەرســە‪،‬‬ ‫شــۇڭا بــۇ مــال شــۇ‬ ‫ئىككىســىنىڭ» دېــدى‪ .‬مــەن «ئەگــەر ئىمــام‬ ‫ھەربــى الگىردىــن بىــر كىشــىنى ئەۋەتكەن بولســا‪،‬‬ ‫ئــۇ غەنىيمــەت ئالغــان نەرســىنىڭ بەشــتىن‬ ‫بىــرى ئايرىلىــپ قالغىنــى ئۇنىڭغــا ۋە ھەربــى‬ ‫الگىردىكىلەرگــە بوالمــدۇ؟» دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئــۇ‬ ‫«شــۇنداق» دەپ جــاۋاب بەردى‪ .‬مەن «بۇ كىشــى‬ ‫بىلــەن ئالدىنقــى ئىككى كىشــىنىڭ قانــداق پەرقى‬ ‫بــار؟» دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئــۇ «بــۇ كىشــىنى ئىمــام‬ ‫ھەربــى الگېردىــن ئەۋەتكــەن‪ ،‬ئەســكەر شــۇنىڭغا‬ ‫قايتىــدۇ‪ .‬ئالدىنقــى ئىككــى كىشــى ھەربــى‬ ‫الگىردىــن چىقمىغــان‪ ،‬پەقــەت مىســىر ياكــى‬ ‫مەدىنىدىــن ئىمامنىــڭ رۇخسىتىســىز چىققــان»‬ ‫دېــدى‪[ .‬الســير الصغيــر]‪.‬‬ ‫بــۇ ئىمــام ئەھمەدنىــڭ رىۋايەتلىرىدىــن بىــرى‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئىبنــى قۇدامــە ئىمــام ئەھمەدتىــن يەنــە‬ ‫بىــر رىۋايەتنــى نەقىــل قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«بــۇ مــال شــۇالرنىڭ بولــۇپ بەشــتىن بىــرى‬ ‫ئايرىلمايــدۇ‪ .‬ئەبــۇ ھەنىفەنىــڭ ســۆزى «چۈنكــى‬ ‫ئــۇ جىھادســىز ئېلىنغــان ھــاالل مــال‪ .‬جىھــاد‬

‫پەقــەت ئىمامنىــڭ رۇخســىتى بىلــەن ياكــى‬ ‫قۇۋۋەتكــە ئىگــە تائىپــە تەرىپىدىــن بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئەممــا مەخپــى ئېلىۋېلىــش بــۇ پەقــەت مالغــا‬ ‫ئېرىشىشــتۇر»‪[ .‬المغنــي]‪.‬‬ ‫يەنــە ئۈچىنچــى بىــر ســۆز بولــۇپ‪ ،‬بۇمــۇ ئىمــام‬ ‫ئەھمەدتىــن رىۋايــەت قىلىنغــان‪ .‬ئۇ مالــدا ئۇالرنىڭ‬ ‫ھەققــى يــوق‪ ،‬چۈنكــى ئــۇ مۇســۇلمانالرنىڭ‪ ،‬لېكىن‬ ‫ئــۇالر ئىمامنىــڭ رۇخسىتىســىز چىققــان ئاســىيالر‪.‬‬

‫ئىبنــى قۇدامــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەھمــەد رۇمغــا‬ ‫بېرىــپ مــال بىلــەن قايتقــان بىــر قــۇل ھەققىــدە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ «قــۇل خۇجايىنىنىــڭ‪ ،‬ئۇنىڭدىكــى‬ ‫مــال مۇســۇلمانالرنىڭ‪ .‬چۈنكــى ئــۇ ئاســىيلىق‬ ‫قىلغــان‪ ،‬شــۇڭا ئۇنىــڭ مالــدا ھەققــى يــوق»‪.‬‬ ‫[المغنــي البــن قدامــة]‪.‬‬ ‫ئۈچىنچــى‪ :‬كۇفــر دىيارىدىكــى مۇســۇلمان‬ ‫تىجارەتچــى ۋە ئەســىرنىڭ كاپىرنىــڭ‬ ‫مېلىنــى ئېلىۋېلىشــى‪:‬‬ ‫بــۇ مەســىلىدە ئالىمالرنىــڭ ئىختىالپىغــا قارىغان‬ ‫كىشــى‪ ،‬بەشــتىن بىرىنــى ئايرىيدىغــان مالنىــڭ‪،‬‬ ‫كــۈچ بىلــەن ئېلىنغــان غەنىيمــەت ئىكەنلىكىنــى‬ ‫ۋە كــۈچ بىلــەن ئېلىشــنىڭ غەنىيمەتنىــڭ شــەرتى‬ ‫ئىكەنلىكىنــى بىلىــدۇ‪ .‬شــۇنداقال ئىمامنىــڭ‬ ‫رۇخســىتى بىلــەن بولغــان تۇيۇقســىز ھۇجۇمنىڭمــۇ‬ ‫جىھــاد دەپ ئاتىلىــدۇ‪ .‬بۇنىڭدىــن باشقىســىنى‬ ‫ئالىمــار غەنىيمــەت ئاتالغۇســىدىن چىقىرىــپ‬ ‫خاس تېما‬

‫‪32‬‬

‫ئۇنــى ئوۋچىلىــق ۋە ئورماندىــن تەرگــەن ئوتۇنغــا ئايــال ۋە بــاال بولســۇن مېلــى ئېلىنىــدۇ‪.‬‬ ‫ئوخشــاش ھــاالل مــال دەپ ئاتىغــان‪ .‬بۇنىڭغــا‬ ‫دەلىــل ئىمــام تەبــەرى ‪ r‬تەپســىرىدە ســالىم كاپىردىــن ئېلىنغــان مالنــى تەقســىم‬ ‫ئىبنــى ئەبــى جەئدەدىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫قىلىــش‬ ‫ئالالھنىــڭ مۇنــۇ ســۆزى ھەققىــدە مۇنــداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫«كىمكــى ئالالھقــا تەقۋادارلىق قىلىدىكــەن‪ ،‬ئالالھ‬ ‫غەنىيمەت‪:‬‬ ‫ئۇنىڭغــا چىقىــش يولــى بېرىــدۇ»‪ .‬ئــۇ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬بــۇ ئايــەت قىيىنچىلىققــا چۈشــۈپ‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬ئــى مۇئمىنلــەر!)‬ ‫قالغــان بىــر كىشــى ھەققىــدە نازىــل بولغــان بىلىڭالركــى‪ ،‬ســىلەر ئالغــان غەنىيمەتنىــڭ‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئۇنىــڭ يېنىغــا كېلىــپ بەشــتىن بىــرى ئالالھقــا‪ ،‬رەســۇلىغا‪ ،‬رەســۇلنىڭ‬ ‫«ئالالھدىــن قورققىــن ســەۋر قىلغىــن» دېــدى‪ ،‬خىــش ـ ئەقرىبالىرىغــا‪ ،‬يېتىملەرگــە‪،‬‬ ‫ئــۇ قايتىــپ ئوغلىنىــڭ ئەســىر بولــۇپ قالغانلىقىنــى مىســكىنلەرگە‪ ،‬ئىبــن ســەبىللەرگە خاســتۇر‪.‬‬ ‫بىلــدى‪ ،‬ئالــاھ ئوغلىنــى ئەســىرلىكتىن قۇتقۇزدى‪ ،‬ئەگــەر ســىلەر ئالالھقــا‪ ،‬ئىككــى گــۇرۇھ (يەنــى‬ ‫ئــۇ ئەســىرلىكتىن قۇتۇلغاندىــن كېيىــن ئۇالرنىــڭ مۇســۇلمانالر بىلــەن كاپىــرالر) ئۇچرىشــىپ‬ ‫بىــر ئۆچكىســىنى ئېلىۋالــدى‪ ،‬ئــۇ رەســۇلۇلالھ ھــەق بىلــەن ناھــەق ئايرىلغــان كۈنــدە (يەنــى‬ ‫‪ g‬نىــڭ يېنىغــا كېلىــپ «ئــەي رەســۇلۇلالھ! بــۇ بــەدرى ئۇرۇشــى بولغــان كۈنــدە) بەندىمىزگــە‬ ‫مــاڭا ھااللمــۇ؟» دەپ ســورىدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪( g‬يەنــى مۇھەممــەد ئەلەيھىسســاالمغا) بىــز‬ ‫«شــۇنداق» دەپ جــاۋاب بــەردى‪[ .‬جامــع البيــان نازىــل قىلغــان نەرســىلەر (يەنــى ئايەتلــەر ۋە‬ ‫مەالئىكىلــەر) گــە ئىشەنســەڭالر (ئالالھنىــڭ‬ ‫فــي تأويــل القــرآن]‪.‬‬ ‫ئەســىرگە چۈشــۈپ قالغــان مۇســۇلمان غەنىيمــەت توغرىســىدىكى ھۆكمىنىــڭ ئەنــە شــۇ‬ ‫قۇتۇلغاندىــن كېيىــن ئۇالردىــن ئۆچكىنــى ئىكەنلىكىنــى بىلىــڭالر)‪ .‬ئالــاھ ھــەر نەرســىگە‬ ‫ئېلىۋالغــان ئىــدى‪ .‬لېكىــن رەســۇلۇلالھ ‪ g‬قادىــردۇر»‪[ .‬ئەنفــال ‪-41‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫بەشــنىڭ تۆتتىــن بىــر غەنىيمەتنــى ئالغــان‬ ‫بۇنىــڭ بەشــتىن بىرىنــى ئايرىمىــدى‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫ئــۇ كۇفــر دىيارىــدا ئۇرۇشســىز ۋە رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇجاھىدالرنىــڭ‪ ،‬قالغــان بەشــتىن بىــرى ســۈرە‬ ‫نىــڭ رۇخسىتىســىز مۇســۇلمانالر ســۇلتانلىقىنىڭ ئەنفالــدا زىكىــر قىلىنغــان كىشــىلەرنىڭ بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ســىرتىدا ئېرىشــىلگەن مــال بولــۇپ‪ ،‬بــۇ غەنىيمەت ئىبنــى ئۆمــەر ۋە ئىبنــى ئاببــاس ‪ k‬مۇنــداق‬ ‫ھىســاپالنمىغان‪ .‬شــۇڭا بۇنــداق مەســىلىدە كۇفــر دەيــدۇ‪« :‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بەشــتىن بىرنــى بەشــكە‬ ‫دىيارىدىــن ئېلىــش ۋە ئىمامنىــڭ رۇخسىتىســىز تەقســىم قىالتتــى»‪ .‬يەنــى بــەش ئۆلۈشــكە‬ ‫بولــۇش شــەرت قىلىنىــدۇ‪ .‬بــۇ كۇفــر دىيارىــدا تەقســىم قىالتتــى‪ .‬ئىمــام ئەھمــەد مۇنــداق‬ ‫مــال ئېلىۋالغــان تىجارەتچىگــە تەتبىقلىنىــدۇ‪ .‬دەيــدۇ‪« :‬بەشــتىن بىــرى ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫ئىمــام بەغــەۋى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر بىــر رەســۇلىغا بىــر ئۆلــۈش‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ‬ ‫كىشــى كۇفــر دىيارىغــا كىرىــپ دۈشــمەن كاپىردىــن ئــۇرۇق ‪ -‬تۇغقانلىــرى بەنــى ھاشــىم ۋە بەنــى‬ ‫باھاســىغا ئاساســەن بىــر نەرســە ئېلىــپ ئاندىــن مۇتەللىــپ (رەســۇلۇلالھ ‪ g‬پەقــەت شــۇالرغىال‬ ‫ئۇنــى ئالغانلىقىنــى ئىنــكار قىلىــپ قېچىــپ تەقســىم قىالتتــى) كــە بىــر ئۆلــۈش‪ ،‬يېتىملەرگــە‬ ‫كەتســە‪ ،‬بــۇ مــال ئۇنىڭغــا خــاس بولــۇپ ئۇنىــڭ بىــر ئۆلــۈش‪ ،‬مىســكىنلەرگە بىــر ئۆلــۈش‪ ،‬ئىبــن‬ ‫بەشــتىن بىــرى ئايرىلمايــدۇ»‪[ .‬التهذيــب فــي ســەبىللەرگە بىــر ئۆلــۈش»‪[ .‬مســائل أحمــد بــن‬ ‫حنبــل روايــة ابنــه عبــد اللــه]‪.‬‬ ‫فقــه اإلمــام الشــافعي]‪.‬‬ ‫كۇفــر دىيارىــدا تۇرغــان‪ ،‬ياكــى كۇفــر دىيارىدىكى‬ ‫مۇســۇلمانغىمۇ ئوخشــاش ھۆكــۈم بېرىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ ۋە ئۇنىڭ رەســۇلىنىڭ نېسىۋىســىنى‬ ‫ئىشــلىتىدىغان ئورۇن‬ ‫كاپىرالردىــن ئېلىۋالغــان مالغــا‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫زامانىــدا ئۆچكــە ئېلىۋالغــان كىشــى ھەققىدىكــى‬ ‫شــەرت تەتبىقلىنىــدۇ‪ .‬بــۇ مــال كاپىرالردىــن‬ ‫ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىنىڭ نېسىۋىســى‪،‬‬ ‫ئېلىنغــان بەشــتىن بىــرى ئايرىلىــدۇ دېگــەن ئــەڭ توغرىســى ئولجــا بولــۇپ بــۇ ئــات قــۇرال‬ ‫كىشــىنىڭ دەلىلــى يــوق‪ .‬ئىبنــى ئەبــى زەيــد ۋە مۇســۇلمانالرنىڭ مەنپەئەتــى ئۈچــۈن‬ ‫قەيرۇرانــى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســەھنۇن ئىشــلىتىلىدۇ‪ .‬ئىبنــى قۇدامــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كۇفــر دىيارىــدا بىــر بۆلــۈك «ئالــاھ ئۆزىنىڭمــۇ نېسىۋىســى بارلىقىنــى‬ ‫مۇســۇلمان بولــۇپ‪ ،‬ئــۇالر ئىمكانىيىتىنىــڭ بىلــدۈرۈش ئۈچــۈن ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىنى‬ ‫يېتىشــچە كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى ئالســا ئۇالرغــا قوشــتى‪ .‬بــۇ يــەردە پەقــەت رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە‬ ‫ھــاالل بولىــدۇ»‪[ .‬النــوادر والزيــادات]‪ .‬مــال بىلــەن خــاس قىلمىــدى‪ ،‬چۈنكــى بــۇ رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫مــال ئىگىســىگە قارالمايــدۇ‪ .‬كاپىرالردىــن ئــەر نىــڭ ۋاپاتــى بىلــەن چۈشــۈپ كېتەتتــى»‪.‬‬ ‫‪33‬‬

‫ئولجا‪:‬‬ ‫ئالــاھ ئولجىنــى ئىشــلىتىدىغان ئورۇننــى‬ ‫ســۈرە ھەشــىردە بايــان قىلــدى‪« :‬ئالــاھ‬ ‫رەســۇلىغا غەنىيمــەت قىلىــپ بەرگــەن ئەھلــى‬ ‫قــۇرا (يەنــى قۇرەيــزە‪ ،‬نەزىــر‪ ،‬پــەدەك ۋە خەيبــەر‬ ‫كۇففارلىــرى) نىــڭ ماللىرىنــى‪ ،‬ئىچىڭالردىكــى‬ ‫بايــار ئارىســىدا قولدىــن قولغــا ئۆتــۈپ‬ ‫يۈرمەســلىكى ئۈچــۈن‪ ،‬ئالالھقــا‪ ،‬رەســۇلىغا‪،‬‬ ‫رەســۇلنىڭ خىــش ـ ئەقرىبالىرىغــا‪ ،‬يېتىملەرگــە‪،‬‬ ‫مىســكىنلەرگە‪ ،‬ئىبــن ســەبىللەرگە خــاس‬ ‫قىلــدى‪ ،‬رەســۇل ســىلەرگە بەرگەننــى ئېلىــڭالر‪،‬‬ ‫رەســۇل چەكلىگــەن نەرســىدىن چەكلىنىــڭالر‪،‬‬ ‫ئالالھدىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬ھەقىقەتــەن ئالالھنىــڭ‬ ‫ئازابــى قاتتىقتــۇر‪( .‬ئــۇ غەنىيمەتنىــڭ بىــر‬ ‫قىســمى) دىيارىدىــن ھەيــدەپ چىقىرىلغــان‪،‬‬ ‫مــال ـ مۈلكىدىــن ئايرىلغــان پېقىــر مۇھاجىرالرغــا‬ ‫خاســتۇر‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ پەزلىنــى ۋە رازىلىقىنــى‬ ‫تىلەيــدۇ‪ ،‬ئالالھقــا ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا يــاردەم‬ ‫بېرىــدۇ‪ ،‬ئەنــە شــۇالر (ئىمانىــدا) ســادىقالردۇر‪.‬‬ ‫ئۇالردىــن (يەنــى مۇھاجىرالردىــن) مەدىنىــدە‬ ‫يەرلىــك بولغــان‪ ،‬ئىمانــى كۈچلــۈك بولغانــار‬ ‫(يەنــى ئەنســارالر) يېنىغــا ھىجــرەت قىلىــپ‬ ‫كەلگەنلەرنــى (يەنــى مۇھاجىرالرنــى) دوســت‬ ‫تۇتىــدۇ‪ ،‬ئۇالرغــا بېرىلگــەن نەرســىلەر ئۈچــۈن‬ ‫ئىچــى تارلىــق قىلمايــدۇ‪ ،‬ئــۇالر موھتــاج تۇرۇقلــۇق‬ ‫(مۇھاجىرالرنىــڭ مەنپەئىتىنــى) ئۆزلىرىنىــڭ‬ ‫(مەنپەئىتــى) دىــن ئــەال بىلىــدۇ‪ ،‬ئــۆز نەپســىنىڭ‬ ‫بېخىللىقىدىــن ســاقالنغانالر مەقســەتكە‬ ‫ئېرىشــكۈچىلەردۇر‪ .‬ئۇالردىــن كېيىــن كەلگەنلــەر‪:‬‬ ‫«رەببىمىــز! بىزگــە ۋە بىزدىــن ئىلگىــرى ئىمــان‬ ‫ئېيتقــان قېرىنداشــلىرىمىزغا مەغپىــرەت قىلغىــن‪،‬‬ ‫دىللىرىمىــزدا مۇئمىنلەرگــە قارشــى دۈشــمەنلىك‬ ‫پەيــدا قىلمىغىــن‪ ،‬رەببىمىــز! ســەن ناھايىتــى‬ ‫مەغپىــرەت قىلغۇچىســەن‪ ،‬مېھرىبانســەن»‬ ‫دەيــدۇ»‪[ .‬ھەشــر ‪-10-7‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالىمــار ئولجىنىــڭ بەشــتىن بىــرى ئايرىالمــدۇ‬ ‫ياكــى ئايرىلمامــدۇ؟ دەپ دەتــاالش قىلــدى‪،‬‬ ‫دەتاالشــنىڭ ســەۋەبى؛ ئالــاھ ســۈرە ئەنفالــدا‬ ‫غەنىيمــەت ئايىتىــدە بايــان قىلغــان كىشــىلەرنى‬ ‫يەنــە يۇقىرىدىكــى ســۈرە ھەشــرنىڭ ئايىتىــدە‬ ‫بايــان قىلــدى‪ .‬بىــر بۆلــۈك ئالىمــار ئايەتنىــڭ‬ ‫ئوچــۇق لەۋزىگــە قــاراپ ئالــاھ ئەنفالــدا بايــان‬ ‫قىلغانــدەك بەشــتىن بىرىنــى بايــان قىلمــدى‬ ‫دېــدى‪ .‬يەنــە بىــر بۆلــۈك ئالىمــار «ئۆمــەر‬ ‫يۇقىردىكــى ئايەتنــى ئوقــۇپ «بــۇ مۇســۇلمانالرنى‬ ‫ئــۆز ئىچىگــە ئالىــدۇ» دېگــەن‪ ،‬شــۇڭا بــۇ‬ ‫ھەممىنــى ئــۆز ئىچىگــە ئالىــدۇ‪ ،‬ئولجىنىــڭ‬ ‫بەشــتىن بىرىنــى ئۇالرغــا خاســاپ قويمىغــان»‬ ‫دەيــدۇ‪.‬‬

‫ئىبنــى قۇدامــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬زاھىــرى‬ ‫مەزھــەب ئالالھ مۇنۇ ســۆزىگە ئاساســەن بەشــتىن‬ ‫بىــرى ئايرىلمايــدۇ دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ رەســۇلىغا‬ ‫ئۇالردىــن (يەنــى بەنــى نەزىرنىــڭ ماللىرىدىــن)‬ ‫قايتۇرغــان غەنىيمەتلەرنــى ســىلەر ئــات ـ‬ ‫تۆگىلەرنــى چاپتــۇرۇپ (يەنــى جىھــاد قىلىــپ)‬ ‫قولغــا كەلتۈرگــەن ئەمــەس»‪[ .‬ھەشــر ‪-6‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫بۇنىــڭ ھەممىنــى بارلىــق مۇســۇلمانالرغا خــاس‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئۆمــەر بــۇ ئايەتنــى ئوقــۇپ «بــۇ‬ ‫مۇســۇلمانالرنى ئــۆز ئىچىگــە ئالىــدۇ» دېــدى‪.‬‬ ‫[الكافــي فــي فقــه اإلمــام أحمــد]‪.‬‬ ‫ئىبنــى قۇدامــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئولجىنىڭ‬ ‫بەشــتىن بىــرى ئايرىلىــدۇ‪ .‬ئولجىنىــڭ بەشــتىن‬ ‫بىــرى‪ ،‬ئالــاھ غەنىيمــەت ۋە ئولجــا ئايىتىــدە‬ ‫زىكىــر قىلغــان كىشــىلەرگە بېرىلىــدۇ‪ ،‬قالغــان‬ ‫بەشــتىن تۆتــى بارلىــق مۇســۇلمانالرنىڭ بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئولجــا ئــەڭ مۇھىــم‬ ‫بولغىنىدىــن باشــلىنىدۇ‪ ،‬ئــەڭ مۇھىــم بولغــان‬ ‫مۇســۇلمان قۇشــۇنىنىڭ تەمىناتــى‪ ،‬چېگــرادا رىباتتا‬ ‫تۇرغــان كىشــىنىڭ تەمىناتــى‪ ،‬ئــۇالر ئېھتىياجىلىق‬ ‫بولغــان تەمىناتــى‪ ،‬خەنــدەك كــوالش ۋە شــۇالرغا‬ ‫كېرەكلىــك قۇرال‪-‬يــاراق ســېتىۋېلىش ئىشــلىرىغا‬ ‫ئىشــلىتىلىدۇ‪ .‬ئاندىــن كېيىــن ئــەڭ مۇھىــم‬ ‫بولغــان يولالرنــى مەســچىتلەرنى رېمونــت‬ ‫قىلىــش‪ ،‬دەريــا ‪ -‬ئۆســتەڭ قېزىــش‪ ،‬قــازى‬ ‫ئىمــام مۇئەزىنلەرنىــڭ ۋە شــۇنىڭغا ئېھتىياجىلىــق‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ تەمىناتــى‪ ،‬مۇســۇلمانالر ئۈچــۈن‬ ‫خىزمــەت قىلغانالرنىــڭ تەمىناتــى قاتارلىقالرغــا‬ ‫ئىشــلىتىلىدۇ‪ .‬ئاندىــن كېيىــن قالغىنىنــى ئايەتتــە‬ ‫زىكىــر قىلىنغــان ۋە ئۆمــەر ئېيتقــان مۇســۇلمانالرغا‬ ‫تەقســىم قىلىنىــدۇ»‪[ .‬الكافــي فــي فقــه اإلمــام‬ ‫أحمــد]‪.‬‬ ‫ئامانلىق بېرىش‬ ‫كۇفــر دىيــارى ئەھلىنىــڭ قانلىــرى ۋە‬ ‫ماللىرىنىــڭ‪ ،‬ئامانلىــق بېرىــش بىلــەن قانلىرىنــى‬ ‫تۆكۈشــتىن چەكلەيدىغانلىقىــدا ئىختىــاپ يــوق‪.‬‬ ‫ئەممــا مۇســۇلمانالر بىلــەن ئارىســىدا ئەھــدە‬ ‫بولغــان كىشــىلەر شــۇ شــەرتلەرگە ۋە ئەھدىســىگە‬ ‫ۋاپــا قىلغانغــا قــەدەر بــۇ ئەھــدە كۈچكــە ئىگــە‬ ‫بولىــدۇ‪ ،‬بۇنىڭدىمــۇ ئىختىــاپ يــوق‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى‬ ‫بىــر ئەھدىلەشــكەن كاپىرنــى ئۆلتۈرســە‪ ،‬ئــۇ‬ ‫جەننەتنىــڭ ھىدىنــى پۇرىيالمايــدۇ‪ .‬جەننەتنىــڭ‬ ‫ھىــدى‪ ،‬قىرىــق يىللىــق مۇســاپىدىن كېلىــپ‬ ‫تۇرىــدۇ»‪[ .‬بۇخــارى رىۋايىتــى]‪ .‬بىــر مۇســۇلمان‬ ‫مۇشــرىكقا ئامانلىــق بەرســە‪ ،‬باشــقا مۇســۇلمانالر‬ ‫ئۇنىڭدىــن قولىنــى يىغىشــى كېــرەك‪ .‬ئەلــى ‪h‬‬ ‫دىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫خاس تېما‬

‫‪34‬‬

‫ياۋرۇپادىكى مەركىزى بانكا _ مۇسۇلمانالر كاپىرالرنىڭ ئىقتىسادىغا زەربە بېرىشى كېرەك‬

‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ھەرقانــداق مۇســۇلماننىڭ‬ ‫بىــر مۇشــرىكقا بەرگــەن ئامانلىــق ئەھدىســى‬ ‫ئېتىــراپ قىلىنىــدۇ‪ ،‬كىمكــى بىــر مۇســۇلماننىڭ‬ ‫ئەھدىســىنى بۇزســا‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئالالھنىــڭ‪،‬‬ ‫پەرىشــتىلەرنىڭ ۋە بارچــە ئىنســانالرنىڭ لەنىتــى‬ ‫تېگىشــلىك بولىــدۇ‪ .‬ئۇنىــڭ ئادالىتــى ۋە گۇۋاھلىقى‬ ‫قوبــۇل قىلىنمايــدۇ»‪ .‬يەنــە ئەلــى ‪ h‬دىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬مۇئمىنلەرنىــڭ قانلىــرى بــاراۋەر‪ ،‬ئۆزئــارا‬ ‫بىــر گــەۋدە‪ ،‬ھەرقانــداق مۇســۇلماننىڭ ئامانلىــق‬ ‫ئەھدىســى ئېتىــراپ قىلىنىــدۇ‪ .‬مۇئمىــن كاپىرنىــڭ‬ ‫باراۋىرىــدە ئۆلتۈرۈلمەيــدۇ‪ .‬ئەھلــى زىممــى ئەھدە‬ ‫مۇددىتــى ئىچىــدە ئۆلتۈرۈلمەيــدۇ‪[ ».‬ئەھمــەد‪،‬‬ ‫ئەبــۇ داۋۇت ۋە نەســەئى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئىبنــى ھىشــام مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەبــۇ‬ ‫ئۇبەيــدە مــاڭا مۇنــداق دېگــەن «ئەبــۇ ئــاس‬ ‫ئىبنــى رەبــى شــامدىن كەلگــەن ۋاقىتتــا ئۇنىڭــدا‬ ‫مۇشــرىكالرنىڭ ماللىــرى بــار ئىــدى‪ .‬ئۇنىڭدىــن‬ ‫«ســەن مۇســۇلمان تــۇرۇپ مۇشــرىكالرنىڭ‬ ‫ماللىرىنــى ئېلىشــىڭ توغرىمــۇ؟» دەپ ســورالدى‪،‬‬ ‫ئەبــۇ ئــاس «ئىســامىمنى ئامانىتىمگــە خىيانــەت‬ ‫قىلىــش بىلــەن باشلىشــىم نېمــە دېگــەن يامــان‬ ‫ھــە!» دېــدى‪[ .‬ســيرة ابــن هشــام]‪.‬‬ ‫مۇغىيــرە ئىبنــى شــۇئبە جاھىلىيەتتــە بىــر‬ ‫بۆلــۈك كىشــىلەر بىلــەن دوســت ئىــدى‪ ،‬ئــۇ‬ ‫ئۇالرنــى ئۆلتــۈرۈپ ماللىرىنــى ئالــدى‪ .‬ئاندىــن‬ ‫كېيىــن كېلىــپ مۇســۇلمان بولــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئىســامنى قۇبــۇل قىلىمــەن‪،‬‬ ‫ئەممــا مالدىــن ئالمايمــەن»‪[ .‬بۇخــارى رىۋايىتى]‪.‬‬ ‫ئىبنــى قەييىــم رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ مۇغىيرەگە‬ ‫قىلغــان ســۆزى مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئىســامنى‬ ‫قۇبــۇل قىلىمــەن‪ ،‬ئەممــا مالدىــن ئالمايمــەن»‬ ‫بــۇ ئەھدىلەشــكەن مۇشــرىكنىڭ مېلىنىــڭ ھــاالل‬ ‫ئەمەســلىكىگە دەلىــل‪ .‬ئــۇ مــال قايتۇرۇلىــدۇ‪،‬‬ ‫‪35‬‬

‫چۈنكــى مۇغىىيــرە ئامانلىــق بېرىلگــەن كىشــىلەر‬ ‫بىلــەن دوســت بولــۇپ ئاندىــن ئۇالرنــى ئالــداپ‬ ‫ماللىرىنــى ئالــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ماللىرىنــى ئالمىــدى‪ ،‬ۋە ئۇنــى ھىمايــە قىلمىــدى‪،‬‬ ‫مۇشــرىكالرغىمۇ بۇنىڭــدا كېپىــل بولمىــدى‪،‬‬ ‫چۈنكــى بــۇ ئىــش مۇغىيــرە مۇســۇلمان بولۇشــتىن‬ ‫بــورۇن بولغــان ئىــدى»‪[ .‬زاد المتعــاد فــي هــدي‬ ‫خيــر العبــاد]‪.‬‬ ‫خاتىرجــەم قىلغاندىــن كېيىــن كىنايە ســۆز‬ ‫بىلــەن ئالــداش ئالدامچىلىــق بولمايدۇ‬ ‫بــۇ ئابدۇلــاھ ئىبنــى ئۇنەيىــس ۋە مۇھەممــەد‬ ‫ئىبنــى مەســلەمەنىڭ قىلغىنىغــا ئوخشــايدۇ‪.‬‬ ‫مۇھەممــەد ئىبنــى مەســلەمە كەئىــب ئىبنــى‬ ‫ئەشــرەپكە ئامانلىــق بەرمىــدى‪ .‬بەلكــى ئــۇ‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بىلــەن بىرگــە ياشاشــنى‬ ‫ياقتۇرمىغــان قىياپەتتــە ئۇنىڭغــا ۋەھىمــە‬ ‫تۇغــدۇرۇپ ئالــداپ قويــدى‪ .‬ئــۇ رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫دىــن بــۇ ئىشــقا رۇخســەت ســوردى‪ .‬ئۇنىڭغــا‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬رۇخســەت بــەردى‪.‬‬ ‫ســاھابىلەر رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە بەيئەتتىــن‬ ‫كېيىنكــى ئالــاھ يولىــدا ئۇچرايدىغــان بــاال‬ ‫مۇســىبەتلەرنى كۆتۈرۈشــكە بەيئــەت بــەردى‪.‬‬ ‫لېكىــن ئــۇ بــۇ ســۆزى بىلــەن ئۇنــى ئالدىــدى‪.‬‬ ‫ئۇنــى خاتىرجــەم قىلىــپ‪ ،‬ئۆلتــۈرۈش ئۈچــۈن‬ ‫ئۇنىڭغــا ھاجىتىنــى دېــدى‪.‬‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى ئۇنەيىســمۇ خالىــد ھەزەلىگە‬ ‫مۇنــداق دېگــەن ئىــدى‪ .‬ســېنىڭ بــۇ كىشــىگە‬ ‫قارشــى كــۈچ توپلىغانلىقىــڭ مــاڭا يەتتــى‪ .‬شــۇڭا‬ ‫يېنىڭغــا كەلدىــم ‪ .‬ئۇنىــڭ شــۇڭا دېگەن ســۆزىدىن‬ ‫ئۇنىڭغــا يــاردەم بەرگىلــى كەلگەنلىكنــى ياكــى‬ ‫ئۇنــى ئۆلتۈرگىلــى كەلگەنلىكىنــى مەقســەت‬ ‫قىلغانلىــق ئېھتىماللىقــى بارمــۇ؟‬

‫كاپىرالر قولىغا ئەسىر چۈشكەن مۇسۇلمان كاپىرالردىن قۇتۇلغاندىن كېيىن ئۇالرنىڭ ماللىرىنى ئېلىۋالسا بولىدۇ‬

‫شــەك‪ .‬جەزمىيەتنــى شــەك بىــكار قىاللمايــدۇ‪.‬‬ ‫ئامانلىــق مەسىلىســىدە مەنئــى قىلىشــتا شــەك‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬مەنئــى قىلىشــتىكى شــەك ســابىت‬ ‫ھۆكۈمنــى بىــكار قىاللمايــدۇ‪.‬‬ ‫جەڭــدە كاپىرالرغــا تاكتىــكا ئىشــلىتىپ‬ ‫ئالــداش توغــرا بولىــدۇ‪ .‬بــۇ كىنايــە ســۆزلەرنى‬ ‫قىلىــش بىلــەن بولىــدۇ‪.‬‬ ‫دىمــەك‪ :‬مالنىــڭ ئىگىســى كاپىــر بولــۇپ‬ ‫كەتســە ھاراملىقــى يوقىلىــدۇ‪ .‬ھەربىــي كاپىرنىــڭ‬ ‫مېلــى بىلــەن ئوخشــاش بولىــدۇ‪ .‬ھــەر خىــل‬ ‫يولــار بىلــەن ئىگــە بولىۋالســا بولىــدۇ‪ .‬بــۇ‬ ‫ئامانلىــق بىرىلمىگــەن بولســىال ئىختىــاپ يــوق‬ ‫مەســىلە‪ .‬مۇســۇلمانالر كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى‬ ‫نــەدە ئۇچراتســا كىنايــە ۋە كىنايــە ســۆزلەر بىلــەن‬ ‫ئېلىۋالســا بولىــدۇ‪.‬‬

‫ئەمىنلىككــە ئوچــۇق ئىپــادە بىلدۇرىدىغــان‬ ‫ســۆزلەرنى قىلماســتىن يۇقارقىــدەك كىنايــە ســۆز‬ ‫ھەرىكەتلەرنــى قىلىــپ‪ ،‬كاپىرالرنــى ئۆلتــۈرۈش‪،‬‬ ‫ماللىرىنــى ئېلىۋېلىــش ئالدامچىلىــق بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫قارشــى تەرەپكــە ئىشــەنچلىك ئىكەنلىكىنــى‬ ‫بىلــدۈرۈپ قويىدىغــان كىنايــە ســۆز ھەرىكەتلــەر‬ ‫بىلــەن ئەمــەس بەلكــى ئىككــى تەرەپنىــڭ ئوچۇق‬ ‫ئاشــكارا ســۆزلىرى بىلــەن ئەھدىلەشــكەنلىكىدە‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬ئۇچــۇق ئاشــكارا ســۆزلەر بىلــەن‬ ‫بولغــان ئامانلىقــدا ئالىمــار ئاراســىدا ئىختىــاپ‬ ‫يــوق‪ .‬ئەممــا كىنايــە ســۆزلەردە ئىختىــاپ‬ ‫قىلىشــىدۇ‪ .‬ئۇنــى ئامانلىــق ھېســاپاليدىغان‬ ‫ئالىمالرمــۇ ھــەم ھېســاپلىمايدىغان ئالىمالرمــۇ‬ ‫بــار‪ .‬شــۇڭا بــۇ مەســىلىنى بــەزى ئالىمالرنىــڭ‬ ‫ئالدامچىلىــق قاتارىغــا قويغانلىقىدىــن ۋە يەنــە‬ ‫بــەزى ئالىمالرنىــڭ جەڭــدە تاكتىــكا ئىشــلىتىش‬ ‫ۋىــزا ۋە ئىقامەتنىــڭ ئامانلىــق‬ ‫قاتارىــدا قويغانلىقىدىــن ئەجەپلەنمــەڭ‪.‬‬ ‫ئەســكەرتىش‪ :‬بىرلىككــە كەلگــەن قائىدىگــە بولىدىغانلىقىغــا دەلىــل يــوق‪ ،‬كىرىــش‬ ‫باغالنمايدىغــان كىنايــە ســۆزلەرنى ئامانلىقنىــڭ رۇخســىتى ئامانلىــق بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫قاتارىدىــن ھېســاپالش قوشــۇمچە مەســىلە‬ ‫ئىبنــى ئەبــۇ زەيىــد قەيــرۇران مۇنــداق دېــدى‪:‬‬ ‫دائىرىســىگە كىرىدۇ‪ .‬بــۇ ئالىمالرنىــڭ ئىجتىھادىدا‬ ‫ئــۇالر پادىشــاھقا ئىســامغا كىرگەنلىكىنــى‬ ‫تــاالش تارتىشــنىڭ بولىشــى تەبىئــى‪.‬‬ ‫دېســە‪ ،‬ئــۇ ئۇالرغــا ســىلەر ئامــان دېســە‪،‬‬ ‫كاپىــرالر دىيارىغــا ۋېــزا‪ ،‬ئىقامــەت بىلــەن مۇســۇلمانالر ئۇنىــڭ ســۆزىگە جــاۋاب قىلمىســا‪،‬‬ ‫كىرىــش‪ .‬ئۇالرنىــڭ مــال ۋە قانلىرىنىــڭ شــەھەردىكىلەرگە بــۇ ئىــش تارقىمىغــان بولســا‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالر ئۇالرنــى ئۆلتــۈرۇپ‪ ،‬ماللىرىنــى‬ ‫ســاقلىيالمايدۇ‬ ‫خالىغانچــە ئالســا بولىــدۇ‪ .‬ياكــى ســىلەر‬ ‫كاپىرالرنىــڭ مــال ۋە قانلىــرى ئەســلىدىال ئىســام زېمىنىغــا قوشــۇلىۋېلىڭالر دەپ ئامانلىــق‬ ‫ھــاالل‪ .‬ئىختىــاپ ئامانلىــق بىرىش مەسىلىســىدە بەرســىمۇ ئــۇالر ئۇنىڭغــا جــاۋاپ قىلمىغــان بولســا‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬ئۇنداقتــا ئېتىبارغــا ئېلنىدىغــان دەلىــل خالىغانچــە ئۆلتــۈرۇپ‪ ،‬ماللىرىنــى ئېلىــپ كاپىــرالر‬ ‫بولمىســىال مــال ۋە قاننىــڭ ھاالللىقىنــى دىيارىدىــن چىقىــپ كەتســىمۇ بولىــدۇ‪ .‬ئىراقتىكــى‬ ‫ئايرىــپ بىرىدىغــان ئەســلى ھۆكۈمگــە قايتىمىــز‪ .‬ئالىمالرنىــڭ بەزىســى مۇنــداق دېــدى‪ :‬مۇســۇلمان‬ ‫ئالىمالرنىــڭ بىرلىكــى جەزمىيــەت‪ .‬ئىختىــاپ كاپىــرالر دىيارىغــا ئامانســىز كىرگــەن بولســا ئــۇ‬ ‫خاس تېما‬

‫‪36‬‬

‫ئۇالرغــا مــەن ســىلەردىن ياكــى ســىلەربىلەن‬ ‫ئــۇرۇش قىلىمــەن دىســە ‪ ،‬ئــۇالر ئۇنــى شــۇ‬ ‫ھالەتتــە قويــۇپ قويســا شــۇنداقتىمۇ ئۇالرنــى‬ ‫خالىغانچــە ئۆلتــۈرۇپ ماللىرىنــى ئالســا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫[النــوادر والزيــادات]‪.‬‬

‫ئىبنــى مەســلەمە يەھۇدىالرنىــڭ ســېپىلىغا‬ ‫ئۇالرنــى ئالداپــا كىرىۋېلىــپ تاغــۇت كەئىــب‬ ‫ئىبنــى ئەشــرەپنى ئۆلتۈرگەنــدەك‪ .‬مۇشــرىكالرنىڭ‬ ‫ئۆيلىرىگــە رۇخســەت ياكــى رۇخسەتســىز‬ ‫كىرىــپ‪ ،‬ئۇالرنــى تۇيۇقســىز ئۆلتۈرۋىتىشــكە‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬مۇجاھىدالرنىــڭ‬ ‫كۇفــر دىيارىغــا كۇفــرى‬ ‫شــەرتلەرنى ئــۆز قېتىغــا‬ ‫پاناھلىــق‬ ‫ئالمىغــان‬ ‫يولــى بىلــەن كىرىۋېلىــپ‬ ‫كاپىرالرنــى ئۆلتۈرىشــى‬ ‫ئىــش‬ ‫ســاھابىالرنىڭ‬ ‫ئىزلىرىغــا ئوخشــايدۇ‪.‬‬ ‫كاپىرالرغــا جىھــاد‬ ‫قىلىشــقا ۋە ماللىرىنــى‬ ‫ئېلىۋىلىشــقا تەرغىــب‬ ‫قىلىــش‬

‫كىرىش ۋىزىلىرى كاپىرالرنىڭ قان ۋە ماللىرىنى پاكلىيالمايدۇ‬

‫راســت ياكــى يالغــان ۋاراقــار بىلــەن كۇفــر‬ ‫دىيارىغــا كىرگــەن كىشــى‪ ،‬گەرچــە ئۇالرغــا‬ ‫شەخســى مەلۇماتىنــى بەرگــەن بولســىمۇ‬ ‫ئامالىنىــڭ بارىچــە ئۇالرنىــڭ ماللىرىنــى ئېلىۋالســا‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬چۈنكــى بــۇ ئامانلىقتىــن ئەمــەس‪.‬‬ ‫ئەمىــر ئىبنــى ئۇمەييــە بەنــى بەكىــر‬ ‫قەبىلىســىدىن بولســىمۇ مۇشــرىكالرغا ســاختا‬ ‫مەلۇماتىنــى بىرىــپ ئۇالرنــى خاتىرجــەم‬ ‫قىلغاندىــن كېيىــن مۇشــرىك ئۇخــاپ قالغانــدا‬ ‫ئۆلتــۈردى‪ .‬شــۇ دىياردىــن بولســۇن ياكــى‬ ‫بولمىســۇن‪ ،‬بىجىرىلگــەن ۋاراقــار ســاختا ياكــى‬ ‫رەســمى بولســۇن ئامانلىــق ھېســاپالنمايدۇ‪.‬‬ ‫ســاھابە مۇھەممــەد ئىبنــى مەســلەمە قىلغــان‬ ‫جەڭــدە تاكتىــكا ئىشــىلىتىپ ئالداشــنىڭ‬ ‫قاتارىدىــن بولىــدۇ‪ .‬كاپىرالرنىــڭ ئۆيلىرىمــۇ كۇفــر‬ ‫دىيارىغــا نىســبەت بىرىلىــدۇ‪ .‬ئومەيىــر ئىبنــى‬ ‫ئۇمەييــە زەمىــرى قىلغانــدەك ياكــى مۇھەممــەد‬ ‫‪37‬‬

‫‪g‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ‬ ‫ھىجــرەت‬ ‫مەدىنىگــە‬ ‫قىلغانــدا ئۇنىــڭ رىزىــق‬ ‫مەنبەســى غەنىيمــەت‬ ‫بولــدى‪ .‬بــۇ ئــەۋزەل رىزىــق‬ ‫مەنبەســىدۇر‪ .‬كاپىرالردىــن‬ ‫قــۇۋۋەت بىلــەن ئالغــان‬ ‫مــال بــەك پــاك مالــدۇر‪.‬‬ ‫(ئــى جىھــاد قىلغۇچىــار‬ ‫جامائەســى!) غەنىيمــەت‬ ‫نەرســەڭالرنى‬ ‫ئالغــان‬ ‫ھــاالل ۋە پــاك بىلىــپ‬ ‫يــەڭالر‪ ،‬ئالــاھ (نىــڭ‬ ‫ئەمرىگــە مۇخالىپەتچىلىــك‬ ‫قىلىــش) دىــن قورقــۇڭالر‪ .‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن‬ ‫مەغپىــرەت قىلغۇچىــدۇر‪( ،‬بەندىلىرىگــە)‬ ‫مېھرىبانــدۇر [ئەنفــال ‪-69‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئىبنــى قەييىــم ‪ r‬مۇنــداق دېــدى‪ :‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬نىــڭ رىزقــى قىلىنغــان ئــەڭ ھــاالل كەســىپ‪،‬‬ ‫غەنىيمــەت كەســپى‪ .‬بــۇ ئالالھنىــڭ ســۆزى‬ ‫بىلــەن ھــاالل بولغــان‪ .‬بــۇ كەســىپ قۇرئانــدا تــوال‬ ‫مەدھىيلەنــدى‪ .‬ئۇنىــڭ ئەھلىمــۇ ماختالــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ غەنىيمەتنــى بەندىلىرىگــە تالــاپ‬ ‫بــەردى‪ .‬ئەنبىياالرنىــڭ ئاخىرقىســىغىمۇ تالــاپ‬ ‫بەردى‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬مۇنداق دېگەن‪« :‬ئىنســانالر‬ ‫يېگانــە ئالالھقــا ئىبــادەت قىلغانغــا قــەدەر‬ ‫قىيامەتنىــڭ ئالدىــدا قىلىــچ بىلــەن ئەۋەتىلدىــم‪.‬‬ ‫رىزىقىــم نەيزەمنىــڭ ئۇچىــدا قىلىنــدى‪ .‬خــار ۋە‬ ‫زەبۇنلــۇق بۇنىڭغا خىــاپ ئىش قىلغانالرغــا بولىدۇ‪.‬‬ ‫غەنىيمــەت ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىدىن ئىــززەت‪،‬‬ ‫شــەرەپ ۋە قــۇۋۋەت بىلــەن ئېلنىدىغــان رىزىــق‪.‬‬

‫كاپىرغا بېرىلگەن ئامانلىق ۋاقتى توشقاندىن كېيىن ئۇنىڭ قېنى ۋە مېلى ھاالل بولىدۇ‬

‫ئۇنــى ئالــاھ ياخشــى كۆرىــدۇ‪ .‬باشــقا كەســىپ‬ ‫ئۇنىڭغــا بــاراۋەر بواللمايــدۇ‪[ .‬زاد المعــاد]‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ بەزىســى كاپىرالرنىــڭ‬ ‫ماللىرىنــى كــۈچ بىلــەن ئېلىشــقا ئەھمىيــەت‬ ‫بەرمەيــدۇ‪ .‬ئۇنىڭدىــن باشــقا كەســىپلەر بىلــەن‬ ‫مەشــغۇل بولىــدۇ‪ .‬بــۇ ياخشــى ئەمــەس‪.‬‬ ‫قۇرئاننىــڭ ئىبارىســى بىلــەن ھــاالل بولغــان مــال‬ ‫غەنىيمــەت‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ مەدىنىگــە‬ ‫قىلغــان ھىجرىتىدىــن كېيىنكــى رىزقىــدۇر‪.‬‬ ‫بــۇ مالالرنــى ئالــاھ ئــادەم بالىلىرىغــا‬ ‫ئۆزىگىــا ئىبــادەت‪ ،‬ئىتائــەت قىلســۇن ئۈچــۈن‬ ‫ياراتتــى‪ .‬ئــۇ مالالرنــى ئالالھقــا كاپىــر بولۇشــقا‪،‬‬ ‫شــېرىك كەلتۈرۈشــكە ئىشــلەتكەنلەرگە ئالــاھ‬ ‫مۇســۇلمانالرنى ئۇالرنىــڭ ئۈســتىگە ھۆكۈمــران‬ ‫قىلىــپ‪ ،‬ئالالھقــا ئىبــادەت قىلىدىغانالرغــا قايتۇرۇپ‬ ‫بــەردى‪ .‬شــۇنىڭ ئۈچــۈن ســۈپىتىگە اليىــق ھالــدا‬ ‫ئولجــا غەنىيمــەت دەپ ئاتالــدى‪.‬‬ ‫مۇۋەھھىــد رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئــۇرۇش قىلىــپ‬ ‫كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى ئولجــا غەنىيمــەت‬ ‫ئالغىنىــدەك جىھادنىــڭ دائىرىســىنى ھــەر تەرەپكــە‬ ‫كېڭەيتىــپ‪ ،‬كاپىرالرنىــڭ ئىقتىســادىغا ئــۇرۇش‬ ‫قىلىشــى ۋاجىــپ‪ .‬چۈنكــى كاپىــرالر ئەســكەرلىرىنى‬ ‫ۋە ھــاۋا ھۇجۇملىرىنــى ئىقتىســادقا تايىنىــپ ئىشــقا‬ ‫ســالىدۇ‪ .‬كۇفــر دىيارىــدا ھىجــرەت قىلىشــقا قادىــر‬ ‫بواللمــاي ياشــىۋاتقان مۇســۇلمانالر‪ ،‬ســاھابە‬ ‫ئەبــۇ بەســىر مەككــە مۇشــرىكلىرىغا قىلغانــدەك‬ ‫كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى تارتىــپ‪ ،‬ئىقتىســادى‬ ‫كۈچىنــى ئاجىزالشــتۇرىدىغان ئىشــارنى كۆپلــەپ‬ ‫قىلىشــى كېــرەك‪ .‬كاپىرالرنىــڭ ئىقتىســادىنى ۋەيران‬ ‫قىلىــش‪ ،‬بۈگۈنكــى جىھادىمىــزدا زور ئەھمىيەتلىــك‬ ‫ئىگــە‪.‬‬ ‫كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى ئېلىۋېلىــش‪ ،‬دىيارلىرىنى‬ ‫ۋەيــران قىلىــش ۋە ئۇالرنىــڭ ئىقتىســادى كۈچىنــى‬ ‫نابــۇت قىلىــش كېــرەك‪ .‬ئەبــۇ يۇســۇف مۇنــداق‬ ‫دېــدى‪ :‬كاپىرالرنىــڭ ســېپىللىرىنى كۆيــدۈرۈش‪،‬‬

‫ســۇدا غەرىــق قىلىــش‪ ،‬ۋە خــاراپ قىلىــش‬ ‫مەنجاناقالرنــى تىكلــەش توغــرا بولىــدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــۇالر ئۇالرنىــڭ ئۆيلىرىنــى‬ ‫قوللىــرى بىلــەن ۋە مۇئمىنلەرنىــڭ قوللىــرى بىلــەن‬ ‫خــاراب قىلىــدۇ»‪[ .‬بدائــع الصنائــع]‪.‬‬ ‫بۇنىــڭ ھەممىســى ئۇرۇشــنىڭ قاتارىدىــن‪.‬‬ ‫دۈشــمەنگە غالىــپ كېلىــش كېــرەك‪ .‬مالنىــڭ‬ ‫ھاراملىقــى ئىگىســىنىڭ ھاراملىقــى بىلــەن‬ ‫مۇناســىۋەتلىك‪ ،‬ئۇالرنىــڭ جانلىــرى ئۆلتۈرۈلگــەن‬ ‫يــەردە ماللىــرى قانــداق بولىــدۇ‪.‬‬ ‫مۇۋەھھىــد كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى ئېلىۋېلىــپ‪،‬‬ ‫ئالــاھ يولىدىكــى ھىجرەتكــە‪ ،‬جىھادقــا ئىشلەتســە‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬نۇرغۇن مۇســۇلمانالر ئىقتىســاد يوقلىقىدىن‬ ‫ھىجرەتتىــن كېچىكىــپ قالــدى‪ .‬شــۇنىڭدەك جىھاد‬ ‫قىلىشــقا قــورال ئااللمــاي قالــدى‪.‬‬ ‫ئــەي مۇۋەھھىــد! كاپىــرالر دىيارىــدا ئەبــۇ‬ ‫جەندەلــدەك بولغىــن‪ .‬كاپىرالرنىــڭ ماللىرىنــى‬ ‫ئېلىۋېلىشــتىن ئىككىلەنمــە‪ .‬ئىبنــى تەيمىيەنىــڭ‬ ‫ســۆزىنى ئويالنغىــن‪ .‬كاپىرالرنىــڭ مــال‬ ‫دۇنياســىنى‪ ،‬جانلىرىنــى بالىلىرىنــى كــۈچ ۋە‬ ‫باشــقا يولــار بىلــەن ئېلىۋېلىــش مۇســۇلمانالرغا‬ ‫مۇبــاھ‪[ .‬مجمــوع الفتــاوى]‪.‬‬ ‫كاپىرالرنىــڭ ئىســام دۆلىتىگــە قىلىۋاتقــان‬ ‫ئۇرۇشــى ئىقتىســاد بىلــەن بولۇۋاتىــدۇ‪ .‬نىيتىڭنــى‬ ‫خالىــس قىلىــپ‪ ،‬ئالالھقــا تەۋەككــۈل قىلىــپ‪،‬‬ ‫باشــقىالرغا مەســلىھەت ســالماي ئالالھنىــڭ‬ ‫بەرىكىتــى بىلــەن كاپىرالرنىــڭ ھەرخىــل تــاۋار‬ ‫ماللىرىنــى ‪ ،‬ئىقتىســادلىرىنى كــۈچ بىلــەن‬ ‫تارتىــپ ئالغىــن‪ .‬ئۇالرنىــڭ ئىقتىســادىغا‬ ‫تەھدىــد ســالغىن‪ .‬مۇئمىنلەرنــى كۈچلەندۈرگىــن‪،‬‬ ‫ئۇالرنــى جىھادقــا تەييارلىغىــن‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇجاھىــد بەندىلىرىگــە پەتھىلەرنــى بەرگــەي‪.‬‬ ‫مۇۋەھھىدلەرنىــڭ قەلبلىرىگــە شــىپالىق بەرگــەي‪.‬‬ ‫بارچــە مەدھىيەلــەر ئالەملەرنىــڭ رەببــى ئالالھقــا‬ ‫بولســۇن‪.‬‬ ‫خاس تېما‬

‫‪38‬‬

39

‫خىالفــەت مۇجاھىدلىرىنىڭ كۇپۇر كۈچلىرىگە‬ ‫قارشــى جەڭلىــرى ئۈزلۈكســىز داۋامالشــماقتا‪،‬‬ ‫بىــز تۆۋەنــدە خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫ئېلىــپ بارغــان بــەزى جــەڭ ئەمەلىيەتلىرىنــى‬ ‫ھۇزۇرۇڭالرغــا ســۇنماقچىمىز‪ .‬بــۇ ئەمەلىيەتلەر‬ ‫ئىســام دۆلىتــى ئۆتكــەن بىرقانچــە ھەپتــە‬ ‫ئىچىــدە دۇنيانىــڭ ھەرقايســى جايلىرىــدا‬ ‫ئېلىــپ بارغــان ئەمەلىيەتلەرنىــڭ بىــر قىســمى‬ ‫خــاالس‪.‬‬ ‫شەرقى ئاسىيا‬ ‫رامىزاننىــڭ توققۇزىنچــى كۈنــى فىلىپىــن‬ ‫كوتاباتونىــڭ جەنۇبــى ماماســبانو رايۇنىدىكــى‬ ‫ئېتىشىشــتا ‪ 10‬نەپــەر فىلىپىــن ســەلىبى‬ ‫ئەســكىرى ئۆلــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 14‬كۈنىدىكــى ئېتىشــىتا ‪11‬‬ ‫نەپــەر ســەلىبى ئەســكىرى ئۆلــدى‪ .‬يەنــە‬ ‫مــاراۋى شــەھىرىنىڭ داغۇدىيان مەھەللىســىدە‬ ‫ســەككىز نەپــەر ئەســكەر مەرگــەن قۇرالــى‬ ‫بىلــەن ئۆلتۈرۈلــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 16‬كۈنــى مــاراۋى شــەھىرى‬

‫مەھەتتــە ئايكــوم مەھەللىســىدىكى ئىســام‬ ‫دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىنىــڭ ھۇجۇمىــدا ‪12‬‬ ‫نەپــەر فىلىپىــن ئەســكىرى ئۆلــدى‪ .‬مابىنــدى‬ ‫مەھەللىســىدە ‪ 5‬نەپــەر فىلىپىــن ئەســكىرى‬ ‫مەرگــەن قۇرالــى بىلــەن ئۆلتۈرۈلــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 19‬كۈنــى مــاراۋى شــەھىرى‬ ‫مابانــدى مەھەللىســىدە ‪ 5‬نەپــەر فىلىپىــن‬ ‫ئەســكىرى مەرگــەن قۇرالــى بىلــەن‬ ‫ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬يەنــە مونــكادو مەھەللىســىدىكى‬ ‫ئېتىشىشــتا ‪ 3‬نەپــەر ئەســكەر ئۆلــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 23‬كۈنــى خىالفــەت‬ ‫قوشــۇنى مــاراۋى شــەھىرىنىڭ مادايــا لەيلــود‬ ‫مەھەللىســىدە فىلىپىــن ســەلىبى ئارمىيەســى‬ ‫بىلــەن ئېتىشــىپ ‪ 5‬نەپــەر ئەســكەر ئۆلــدى ۋە‬ ‫‪ 9‬نەپىــرى يارىالنــدى‪ .‬راكېتــا بىلــەن بىــر دانــە‬ ‫بىرۇنىۋىكــى پاچاقالنــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 24‬كۈنــى فىلىپىننىــڭ‬ ‫جەنۇبــى ماراۋىنىــڭ مانــكادۇ مەھەللىســىدىكى‬ ‫ئېتىشىشــتا ‪ 5‬نەپــەر فىلىپىــن ئەســكىرى‬ ‫ئۆلــدى‪ .‬يەنــە مارىينــوت ۋە ۋەلىيــۇد‬ ‫مەھەللىلىرىــدە ‪ 4‬نەپــەر ئەســكەر مەرگــەن‬ ‫قۇرالــى بىلــەن ئۆلتۈرۈلــدى‪.‬‬ ‫خەۋەرلەر‬

‫‪40‬‬

‫رامىزاننىــڭ ‪ - 25‬كۈنــى ماراۋىنىــڭ بالنىــخ‬ ‫مەھەللىســىدىكى ئېتىشىشــتا يەتتــە نەپــەر‬ ‫فىلىپىــن ئەســكىرى ئۆلــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 26‬كۈنــى ماراۋىنىــڭ لەيلــۇد‪،‬‬ ‫بالنىــخ ۋە مارىينــۇت مەھەللىلىرىدىكــى‬ ‫ئېتىشىشــتا ‪ 13‬نەپــەر فىلىپىــن ئەســكىرى‬ ‫ئۆلــدى ۋە ئىككــى نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫شــەۋۋالنىڭ ئۈچىنچــى كۈنــى خىالفــەت‬ ‫قۇشــۇنى ماراۋىنىــڭ بىرقانچــە مەھەللىســىدە‬ ‫‪ 13‬نەپــەر فىلىپىــن ئەســكىرىنى ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫يەنــە ‪ RPG‬بىلــەن ســەلىبىلەرنىڭ بىــر دانــە‬ ‫بىرونىۋىكــى پاچاقالنــدى‪ ،‬ئــاز دېگەندىمــۇ‬ ‫بــەش نەپــەر ئەســكەر ئۆلــدى‪.‬‬ ‫شــەۋۋالنىڭ ســەككىزىنچى كۈنــى ئالالھنىــڭ‬ ‫ياردىمــى بىلــەن خىالفــەت قۇشــۇنى ماراۋىنىڭ‬ ‫مونــكادو كولۇنــى مەھەللىســىدە فلىپىــن‬ ‫ســەلىبى ئارمىيەســى بىلــەن ئېتىشــىپ‬ ‫ســەككىز نەپــەر ئەســكەر ئۆلــدى‪.‬‬ ‫شــەۋۋالنىڭ ‪ - 10‬كۈنــى ماراۋى شــەھىرىنىڭ‬ ‫بالنىــخ مەھەللىســىدە ئســىالم دۆلىتــى‬ ‫مۇجاھىدلىــرى بىلــەن فىلىپىــن ئارمىيەســىنىڭ‬ ‫تۇقۇنىشــىدا توققــۇز نەپــەر ئەســكەر ئۆلــدى‪.‬‬ ‫ئاۋىستىرالىيە‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 10‬كۈنــى ئىســام دۆلىتىنىــڭ‬ ‫بىــر ئەســكىرى ســەلىبى دۆلەتلىرىنىــڭ‬ ‫پۇقرالىرىغــا زەربــە بېرىــش چاقىرىقىغــا ئــاۋاز‬ ‫قۇشــۇپ مەلبۇرۇنــدا ئەمەلىيــەت ئېلىــپ‬ ‫بــاردى‪.‬‬ ‫ئىران‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 12‬كۈنــى پارىــس زېمىنىــدا‬ ‫ئەبۇ ئوسمان خۇراسانى ‪‬‬

‫‪41‬‬

‫مۇۋەھھىدلــەر چــوڭ ئىككــى شــېرىك ئورۇنغــا‬ ‫زەربــە بــەردى‪ ،‬بــەش نەپــەر ئىنغىماســچى‬ ‫قېرىندىشــىمىز پارالمېنــت بىناســى ۋە‬ ‫ھۇمەينىنىــڭ قەبرىســىگە تۇيۇقســىز‬ ‫باســتۇرۇپ كىــردى‪ ،‬ئۇالرنــى تىترىتىــپ‬ ‫نېجىــس قانلىرىنــى ئاقتــۇردى‪ 60 .‬ئەتراپىــدا‬ ‫مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫جەنۇب ۋىاليىتى‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 14‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز‬ ‫ئەبــۇ فەھــدى ئىراقــى كەربــەالدا راپىــزى‬ ‫مۇشــرىكلىرى يىغىلغــان ئورۇنــدا پىدائىيلىــق‬ ‫قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 30‬نەپــەر مۇشــرىك‬ ‫ئۆلــدى ۋە ‪ 35‬نەپىــرى يارىالنــدى‪ .‬يەنــە‬ ‫ئىنغىماســچى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ مۇجاھىــد‬ ‫بەســرى بابىــل شــەھىرىدە مۇرتەدلــەر‬ ‫يىغىلغــان ئورۇنغــا باســتۇرۇپ كىرىــپ بــەل‬ ‫بومبىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 37‬نەپــەر‬ ‫مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە ‪ 40‬نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫نىينەۋا ۋىاليىتى‬ ‫رامىزاننىــڭ توققۇزىنچــى كۈنــى خىالفــەت‬ ‫قۇشــۇنى مۇســۇلنىڭ غەربــى زەنجىلــى‬ ‫مەھەللىســى ئەتراپىــدا راپىــزى ســاقچىلىرى‬ ‫ۋە ئاالھىــدە ئەتــرەت بىلــەن ئېتىشــتى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە بىرقانچــە مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە‬ ‫يارىالنــدى‪ ،‬بەش دانــە ھەمىــر ۋە ئىككى دانە‬ ‫توپــا ئىتتىرىــش ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪ ،‬بىــر‬ ‫دانــە ھەمىــر بۇزۇلــدى‪ ،‬قۇرال‪-‬يــاراق ۋە ئوق‪-‬‬ ‫دورا غەنىيمــەت ئېلىنــدى‪ ،‬بىرقانچــە ئــورۇن‬ ‫كونتــرول قىلىنــدى‪ .‬خىالفــەت قۇشــۇنى نەبــى‬

‫شــىيىس‪ ،‬ئەكىيــدات‪ ،‬رەئســۇل جــاد‪ ،‬ھەلــەب‬ ‫كوچىســى ۋە بــاب تــۇب ئەتراپــى قاتارلىــق‬ ‫رايۇنالرغــا قاتتىــق ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬تۈرلــۈك‬ ‫قۇرالــار بىلــەن ئېتىشــقان بولــۇپ‪ ،‬يەتتىدىــن‬ ‫كــۆپ مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە بىرقانچىســى‬ ‫يارىالنــدى‪ ،‬بــەش ئــورۇن كونتــرول قىلىنــدى‪.‬‬ ‫ســىھھە مەھەللىســىدىكى ئېتىشىشــتا كــۆپ‬ ‫راپىــزى ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ .‬يەنــە ســىھھە‬ ‫مەھەللىســى ۋە بــاب تــۇب رايۇنىــدا ئىككــى‬ ‫نەپــەر ئوفىتســېرنى ئــۆز ئىچىگــە ئالغــان ‪17‬‬ ‫نەپــەر راپىــزى ئۆلــدى‪ ،‬يەنــە ئىككــى نەپــەر‬ ‫راپىــزى مەرگــەن قۇرالــى بىلــەن ئۆلتۈرۈلــدى‪.‬‬ ‫شــەۋۋالنىڭ بىرىنچــى كۈنــى خىالفــەت‬ ‫قۇشــۇنى ئالالھقــا تەۋەككــۇل قىلىــپ‬ ‫مۇســۇلنىڭ تەنىــك‪ ،‬يەرمــۇك‪ ،‬مەشــاھىد‪،‬‬ ‫شــىفا مەھەللىســى‪ ،‬نەبــى شــىيس‪ ،‬كورنىــش‬ ‫ۋە ھەلــەب كوچىســى‪ ،‬بــاب تــۇب‪ ،‬بــاب‬ ‫جەدىــد‪ ،‬بــاب بەيــزە ۋە بــاب لەكىــش‬ ‫رايۇنلىــرى ئەتراپىــدا راپىــزى ئارمىيەســىگە‬ ‫كــەڭ كۆلەملىــك ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە‬ ‫كــۆپ مۇرتەدلــەر ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪،‬‬ ‫نۇرغۇنلىــرى قاچتــى‪ ،‬مۇجاھىــدالر تەنىــك‬ ‫مەھەللىســى‪ ،‬يەرمــۇك مەھەللىســىنىڭ كــۆپ‬ ‫قىســمى‪ ،‬شــىفا مەھەللىســىنىڭ بىــر قىســمى‬ ‫ۋە مەشــاھىد رايۇنىنــى كونتــرول قىلــدى‪.‬‬ ‫پەلەستىن‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 21‬كۈنــى ئالالھنىــڭ پەزلــى‬ ‫ۋە تەۋپىقــى بىلــەن خىالفــەت قۇشــۇنى‬ ‫قــۇددۇس شــەھىرىدە ئەمەلىيــەت ئېلىــپ‬ ‫بــاردى‪ ،‬ئەبــۇ بــەرا مەقدىســى‪ ،‬ئەبۇ ھەســەن‬ ‫مەقدىســى ۋە ئەبــۇ رىيــاھ مەقدىســى‬ ‫قاتارلىــق قېرىنداشــلىرىمىز ئالالھنىــڭ دىنــى‬

‫ۋە مۇســۇلمانالر ئۈچــۈن قىســاس ئېلىــپ‬ ‫يەھۇدىالرنىــڭ مەركىزىــدە ئــۇالر يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنغــا ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە بىرقانچــە‬ ‫يەھــۇدى ئەســكەر ئۆلــدى ۋە بىرقانچىســى‬ ‫يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ساالھىددىن ۋىاليىتى‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 21‬كۈنــى ئەبــۇ فەقىــھ‬ ‫شــامى‪ ،‬ئەبــۇ ۋەلىــد شــامى‪ ،‬ئەبــۇ مۇئــاز‬ ‫كەربۇلــى‪ ،‬ئەبــۇ ئەدنــان ســەلمانى ۋە ئەبــۇ‬ ‫ئۆمــەر فىراجــى قاتارلىــق ئىنغىماســچى‬ ‫قېرىنداشــلىرىمىز ئالالھقــا تەۋەككــۇل‬ ‫قىلىــپ‪ ،‬ســامرانىڭ جەبىرىيــە رايۇنىــدا‬ ‫راپىــزى ســاقچىلىرىنىڭ قوماندانلىــق‬ ‫مەركىزىگــە باســتۇرۇپ كىرىــپ ئىككــى‬ ‫ســائەت ئەتراپىــدا ئېتىشــتى‪ ،‬نەتىجىــدە بــۇ‬ ‫يەردىكــى مۇرتەدلەرنىــڭ ھەممىســى ئۆلــدى‪،‬‬ ‫كەينىدىــن بــۇ رايۇنغــا كەلگــەن ياردەمچــى‬ ‫قۇشــۇن بىلــەن ئېتىشــتى‪ ،‬بۇالردىنمــۇ‬ ‫بىرقانچىســى ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬ئىككــى‬ ‫نەپــەر ئىنغىماســچى قېرىدىشــىمىز شــەھىد‬ ‫بولــدى‪ ،‬ئۇالرنــى شــۇنداق ئوياليمىــز ئالالھمۇ‬ ‫شــۇنداق ھىسابلىســۇن‪.‬‬ ‫يەنــە ئــۈچ نەپــەر ئىنغىماســچى قالغــان‬ ‫مۇرتەدلــەر ئارىســىدا بــەل بومبىلىرىنــى‬ ‫پارتالتتــى‪ ،‬بــۇ مۇبــارەك ھۇجــۇم نەتىجىســىدە‬ ‫‪ 38‬نەپــەر مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە ‪ 10‬نەپىــرى‬ ‫يارىالنــدى‪ ،‬قوماندانلىــق مەركىــزى ۋە قــۇرال‬ ‫يــاراق ئىســكىالتى ۋەيــران بولــدى‪ ،‬بىرقانچــە‬ ‫ئەســكىرى ماشىنىســى بۇزۇلــدى‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 26‬كۈنــى ئالالھنىــڭ پەزلــى‬ ‫بىلــەن ســەككىز نەپــەر ئىنغىماســچى‬ ‫قېرىندىشــىمىز تىكرىتنىــڭ غەربــى شــىمالى‬

‫يەھۇدىالرغا قىلىنغان مۇبارەك ئەمەلىيەتىڭ تەسىرى‬

‫خەۋەرلەر‬

‫‪42‬‬

‫ئەبۇ كەۋسەر سۇدانى ‪‬‬

‫ســاالم كەنتىــدە راپىــزى ئارمىيەســىگە پويىــز ئسىتانسىســىدا ســەلىبىلەرگە ھۇجــۇم‬ ‫باســتۇرۇپ كىــردى‪ ،‬قاتتىــق ئېتىشــقاندىن قىلــدى‪.‬‬ ‫كېيىــن مۇرتەدلــەر ئارىســىدا بــەل بومبىلىرىنى‬ ‫ئەنبار ۋىاليىتى‬ ‫پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە تەخمىنــەن ‪ 60‬نەپــەر‬ ‫مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬تــوپ قــۇرال‬ ‫ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن ئەبــۇ كەۋســەر‬ ‫ســەپلەنگەن تۈرلــۈك يەتتــە دانــە ماشىنىســى ســۇدانى‪ ،‬ئەبــۇ يۇســۇف شــامى‪ ،‬ئەبــۇ رەھمــە‬ ‫پاچاقالنــدى‪.‬‬ ‫ئەنبــارى ۋە ئەبــۇ مۇھەممــەد ئىراقــى قاتارلىق‬ ‫تــۆت نەپــەر قېرىندىشــىمىز ئەنبارنىــڭ‬ ‫خۇراسان ۋىاليىتى‬ ‫غەربــى باغــدادى شــەھىرىدە راپىــزى‬ ‫ئارمىيەســى ۋە مۇتــەد ســەھەۋاتالرغا ھۇجــۇم‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 28‬كۈنــى ئالالھنىــڭ قىلىــپ بىــر قانچــە ســائەت ئېتىشــتى‪ ،‬ئــوق‪-‬‬ ‫تەۋپىقــى بىلــەن قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ دورىلىــرى تۈگىگەندىــن كېيىــن مۇرتەدلــەر‬ ‫ئوســمان خۇراســانى كۇۋەيتــەدە پاكىســتان ئارىســىدا ئارقىمــۇ ئارقــا بــەل بومبىلىرىنــى‬ ‫مۇرتــەد ســاقچىلىرى يىغىلغــان ئۇرۇنــدا بــەل پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 40‬نەپــەر مۇرتــەد‬ ‫بومبىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 30‬نەپــەر ئۆلــدى ۋە نەچچــە ئونلىغــان مۇرتــەد‬ ‫يارىالنــدى‪ ،‬يارىالنغانــار ئارىســىدا باغــدادى‬ ‫مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ناھىيەســىنىڭ باشــلىقى مۇرتــەد شــەرھەبىل‬ ‫ئەبىــدى ۋە فولىــك قوماندانــى مۇرتــەد كامــال‬ ‫فىرانسىيە‬ ‫ئەبىدىمــۇ بــار‪.‬‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 24‬كۈنــى ئەبــۇ مەيســۇن‬ ‫فىرانســى پارىــژ شــەھىرىدە قۇرال‪-‬يــاراق ۋە‬ ‫رىققە ۋىاليىتى‬ ‫پارتىلىغۇچــى مــاددا بېســىلغان فىرانســىيە‬ ‫ســەلىبى ســاقچىلىرىنىڭ ماشىىســىنى يــۈك‬ ‫خىالفــەت قۇشــۇنى ســانائەت ۋە مەشــلەب‬ ‫ماشىنىســى بىلــەن ســوقتى‪ .‬ســەلىبىلەر رايۇنــى‪ ،‬بــەرازى ئايالنمىســى ۋە ئىتتىپــاق‬ ‫ئارىســىدا يەنــە قايتــا قورقۇنــچ تارقىلىــپ ئونىۋېرســتېتى ئەتراپىــدا پ ك ك مۇرتەدلىرىگە‬ ‫ئۇرۇشــنىڭ ئــۆز يۇرتىغــا يۆتكەلگەنلىكىنــى ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬تۈرلــۈك قۇرالــار بىلــەن‬ ‫ئەســلەتتى‪.‬‬ ‫قاتتىــق ئېتىشــقان بولــۇپ ئــاز دېگەندىمــۇ‬ ‫‪ 30‬نەپــەر مۇرتــەد ئۆلــدى‪ .‬يەنــە رىققىنىــڭ‬ ‫ھەرقايســى رايۇنلىرىــدا ‪ 12‬نەپــەر پ ك ك‬ ‫بىلجىكا‬ ‫مۇرتــەد مەرگــەن قۇرالــى بىلــەن ئۆلتۈرۈلــدى‬ ‫رامىزاننىــڭ ‪ - 25‬كۈنــى خىالفــەت ئەســكىرى ۋە ئــۈچ نەپىــرى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ئوســامە زارىيــۇھ بىروكســېل شــەھىرى‬ ‫‪43‬‬

‫جەۋالنى فرونتىنىڭ ئىتتىپاقدىشى ۋە ئەرەب تاغۇتلىرىنىڭ قورچاقلىرىدىن بىرى فەيلەقۇششام‬

‫ئەلقائىدىنىڭ شامدىكى ئىتتىپاقداشلىرى‬ ‫[ئىككىنچى بۆلەك]‬

‫يېقىنقــى نەچچــە ئايدىــن بېــرى‪ ،‬جەۋالنــى‬ ‫فرونتــى بىلــەن ئىتتىپاقداشــلىق ياكــى ئۇالرغــا‬ ‫تەۋەلىــك ســاالھىيىتى بىلــەن يېڭىدىــن يەنــە‬ ‫كۆپلىگەن ســەھەۋات بىرلەشــمىلىرى تەشكىللەندى‪.‬‬ ‫جەۋالنــى فرونتــى بىلــەن ئىســام دۆلىتىگە قارشــى‬ ‫تەشــكىللەنگەن كونــا بىرلەشــمىلەرنىڭ بىــرى‬ ‫شــامىيە فرونتــى بىلــەن ئۇنىــڭ بارلىــق قوۋمپــەرەس‬ ‫گورۇھلىــرى ئىــدى‪ .‬يېقىنــدا‪ ،‬ئىدلىبتــا باشــقا‬ ‫بىــر بىرلەشــمە «جەيشــۇلفەتھ» نامــى بىلــەن‬ ‫شــەكىللەندى‪ .‬ئۇنىڭغــا ئــەزا گورۇھــار جەۋالنــى‬ ‫فرونتــى بىلــەن فەيلەقۇششــامنىمۇ ئــۆز ئىچىگــە‬ ‫ئالىــدۇ‪ .‬تۆۋەنــدە‪ ،‬جەۋالنــى فرونتىنىــڭ ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە قارشــى ئىتتىپاقداشــلىرىنىڭ كاتتىســى‬ ‫بولمىــش فەيلەقۇششــامنىڭ رەســمىي باياناتىنــى‬ ‫ئوقــۇپ كــۆرۈڭ‪ .‬بــۇ باياناتنــى ئوقــۇپ بولغاندىــن‬ ‫كېيىــن‪ ،‬بــۇ گــورۇھ ۋە ئۇنىــڭ ئوخشاشــلىرىنىڭ بــۇ‬ ‫رايونــدا تاغۇتالرنىــڭ كۈنتەرتىپــى بويىچــە ئىــش‬ ‫بېجىرىدىغانلىقــى ھەققىــدە ھېــچ شــۈبھە قالمايــدۇ‪.‬‬ ‫فەيلەقۇششــام مۇرتەدلىــرى ئۆزلىرىنىــڭ باياناتىدا‬ ‫مۇنــداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫فەيلەقۇششامدىن مۇھىم بايانات‪:‬‬ ‫«ناھايىتــى شــەپقەتلىك ۋە مىھرىبــان ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىســمى بىلــەن باشــايمەن»‬

‫«جىمــى ھەمدۇ‪-‬ســانا ئالەملەرنىــڭ رەببــى‬ ‫ئالالھقــا خاســتۇر‪ .‬دۇرۇد ۋە ســاالم ئۇنىڭ شــەرەپلىك‬ ‫ئەلچىســىگە بولســۇن‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى ئالالھنىــڭ‬ ‫دىنىغــا يــاردەم بېرىدىكــەن‪ ،‬ئەلۋەتتــە ئالــاھ‬ ‫ئۇنىڭغــا يــاردەم بېرىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ ئەلۋەتتــە‬ ‫كۈچلۈكتــۇر‪ ،‬غالىبتــۇر»‪[ .‬ھــەج ‪-40‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫«ســۇرىيە خەلقــى ۋە ئىنقىالبــى‪ ،‬ســەئۇدى‬ ‫ئەرەبىســتان پادىشــاھلىق ھۆكۈمىتــى ۋە خەلقــى‬ ‫ئوتتۇرىســىدىكى چوڭقــۇر ســەمىمىي قېرىنداشــلىق‬ ‫مۇناســىۋىتىنىڭ تۈرتكىســىدە‪ ،‬ئىســامىي‬ ‫مەجبۇرىيىتنــى ئــادا قىلىــش ئۈچــۈن ئەرەبلەرنىــڭ‬ ‫ۋە مۇســۇلمانالرنىڭ ئىشــىدا ياردەمنــى بىــر‬ ‫كۈنمــۇ كېچىكتۈرمىگــەن ســەئۇدى ئەرەبىســتان‬ ‫پادىشــاھلىقى بىلــەن بىــر تەرەپتــە تۇرىــدۇ‪،‬‬ ‫شــۇنداقال ئىــران ھۆكۈمىتــى كەلتــۈرۈپ چىقارغــان‬ ‫چېچىالڭغــۇ مەزھەبلــەر توقۇنۇشــىغا قارشــى‬ ‫ئۈممەتنــى نىجاتلىققــا ئېرىشــتۈرۈش ۋە پۈتــۈن‬ ‫ئۈممەتنــى خەتەردىــن قۇتقۇزۇشــقا تەييــار تۇرىدۇ»‪.‬‬ ‫«بىز فەيلەقۇششــامدىكىلەر پۈتۈن ئىقتىســادىمىز‬ ‫ۋە پۈتــۈن كۈچىمىــز بىلــەن مۇتەكەببىــر ئىپــاس‪،‬‬ ‫بۆلگۈنچــى ســەفەۋىلەرنىڭ پىالنــى بويىچــە مۇبارەك‬ ‫يەمــەن زېمىنىغــا تەلۋىلەرچــە قىلىنىۋاتقــان‬ ‫ماقالە‬

‫‪44‬‬

‫بۇزغۇنچىلىــق ۋە مۇقــەددەس ئىككــى ھەرەمنىــڭ‬ ‫زېمىنىغــا قىلىنىۋاتقــان تاجاۋۇزچىلىــق كۈچلىرىنــى‬ ‫قوغــاپ چىقىرىــش ئۈچــۈن مۇقــەددەس ئىككــى‬ ‫ھــەرەم خىزمەتچىســى‪ ،‬پادىشــاھ ســەلمان بىــن‬ ‫ئابدۇلئەزىــز ئــال ســەئۇدنىڭ رەھبەرلىكــى بىلــەن‬ ‫يۈكســەك ئىنتىزامچانلىــق ۋە تىرىشــچانلىق بىلــەن‬ ‫ســەئۇدى ئەرەبىســتان پادىشــاھلىقى بىلــەن‬ ‫بىللــە ئىكەنلىكىمىزنــى ئېــان قىلىمىــز‪ .‬بىــز‬ ‫شــۇنى جاكاراليمىزكــى‪ ،‬بــۇ مەزھەبلــەر توقۇنۇشــى‬ ‫ئۈممەتنــى پارچىــاپ‪ ،‬كۈچىنــى خورىتىــپ‪،‬‬ ‫بايلىقىنــى ئېلىۋېلىشــنى‪ ،‬مەككــە مۇكەررەمەدىكــى‬ ‫ۋە مەدىنــە مۇنەۋۋەردىكــى مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫مۇقەددىســاتلىرىنى ئىگىلىۋېلىشــنى مەقســەت‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬شــۇڭا بىــز شــارائىتنىڭ قانــداق‬ ‫بولۇشــىدىن قەتئىينــەزەر يــول قويســاق بولمايدىغان‬ ‫ئىــش‪ .‬شۇڭالشــقا بىــز مۇقــەددەس ئىككــى‬ ‫ھــەرەم خىزمەتچىســى‪ ،‬پادىشــاھ ســەلمان بىــن‬ ‫ئابدۇلئەزىــز ئــەل ســەئۇدنىڭ بۇيرۇقــى ئاســتىدا‬ ‫فەيلەقۇششــام باتۇرلىرىدىــن ئىككــى مىــڭ جەڭچــى‬ ‫تەييارلىــدۇق‪ ،‬ئــۇالر مۇقــەددەس ئىككــى ھــەرەم‬ ‫زېمىنىنــى قوغــداپ‪ ،‬ئۈممەتنىــڭ دۈشــمىنى‬ ‫ئىراننىــڭ يەمــەن زېمىنىدىكــى بۇزغۇنچىلىقلىرىنــى‬ ‫مەغلــۇپ قىلىــدۇ‪ .‬بىــز بۇنــى ســۇرىيە خەلقىنىــڭ‬ ‫قىيىنچىلىقىغــا يــاردەم بېرىۋاتقــان ۋە قولالۋاتقانالرغا‬ ‫ســەمىمىيەت ۋە ســاداقەت يۈزىســىدىن قىلىمىــز‪.‬‬ ‫بىــز شــام ئوغالنلىرىنىــڭ ئــەڭ ياخشــىلىرىدىن‬ ‫ئىككــى مىــڭ جەڭچىنــى تەقدىــم قىلىــش‬ ‫ئارقىلىــق مۇســۇلمانالرنىڭ مۇقەددىســاتلىرىنى‬ ‫قوغداشــقا ئاتلىنىمىــز‪ .‬بىــز ئىســامىي ھەمكارلىــق‬ ‫تەشــكىالتىدىكى دۆلەتلەرنــى ســەفەۋىلەرنىڭ‬ ‫پىالنىغــا قارشــى تۇرۇشــقا ئالدىراشــقا‪ ،‬بىزنىــڭ‬ ‫مۇقەددىســاتلىرىمىز ۋە مۇقــەددەس ئورۇنلىرىمىزغــا‬ ‫تاجــاۋۇز قىلىشــقا ئۇرۇنغانالرنــى توختىتىشــقا پۈتۈن‬ ‫كۈچىنــى چىقىرىشــقا چاقىرىــق قىلىمىــز‪ .‬بەرھــەق‪،‬‬ ‫ئىراننىــڭ ھاكاۋۇرلۇقــى ۋە بۇزغۇنچىلىقىنــى تىلىدىــن‬ ‫باشــقا نەرســە بىلــەن توختاتقىلــى بولمايــدۇ‪ ،‬مانــا‬ ‫بــۇ بولســا بىــز ھازىــر پۈتــۈن كۈچ‪-‬قۇۋۋىتىمىــز‬ ‫بىلــەن ياخشــى چــارە بىلــەن قىلىۋاتقــان ئىشــتۇر‪،‬‬ ‫ئالالھدىــن غەلىبــە ۋە ســابىتلىق تىلەيمىــز‪».‬‬ ‫«بىزنىــڭ رەســۇل بەندىلىرىمىــز ھەققىدىكــى‬ ‫ســۆزلىرىمىز ئالدىنئــاال ئېيتىلغــان‪ .‬ئــۇالر چوقــۇم‬ ‫نۇســرەت تاپقۇچىــاردۇر‪ .‬بىزنىــڭ قوشــۇنىمىز چوقۇم‬ ‫غەلىبــە قىلغۇچىــاردۇر»‪[ .‬ســاففات ‪173-171‬‬ ‫ئايــەت]‪« .‬ھەمــدە بىزنىــڭ ئاخىرقــى دۇئايىمىــز‪،‬‬‫جىمــى ھەمدۇ‪-‬ســانا ئالەملەرنىــڭ رەببــى ئالالھقــا‬ ‫خاستۇر‪«».‬فەيلەقۇششــام»‬ ‫«‪-1436‬يىلــى ‪-25‬رەجــەب \ ‪-2015‬يىلــى‬ ‫‪-14‬مــاي» ئۇالرنىــڭ باياناتــى مۇشــۇ يــەردە‬ ‫‪45‬‬

‫ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫شــۇنىڭغا دىققــەت قىلىــش كېرەككــى‪ ،‬مۇرتەدلەر‬ ‫(تاغۇتــار ۋە راپىزىــار) ئۆزئــارا ئۇرۇشــقاندا‬ ‫مۇســۇلمانالرغا مۇرتەدلەرنىــڭ بىرىنــى قولــاپ‬ ‫يەنــە بىرىگــە قارشــى‪ ،‬بىرىنىــڭ رەھبەرلىكىــدە‬ ‫ياكــى ئۇنــى قوغــداش ئۈچــۈن ئــۇرۇش قىلىــش‬ ‫ھــارام‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇئمىنلــەر ئالــاھ‬ ‫يولىــدا جىھــاد قىلىــدۇ‪ ،‬كاپىــرالر شــەيتاننىڭ‬ ‫يولىــدا ئــۇرۇش قىلىــدۇ؛ شــەيتاننىڭ دوســتلىرى‬ ‫بىلــەن ئــۇرۇش قىلىــڭالر (ســىلەر ئۇالرنــى‬ ‫يېڭىســىلەر)‪ ،‬شــەيتاننىڭ تەدبىــرى ھەقىقەتــەن‬ ‫ئاجىــزدۇر»‪[ .‬نىســا ‪-76‬ئايــەت]‪ .‬شــۇنىڭ‬ ‫ئۈچــۈن مۇســۇلمانالرنىڭ راپىــزى ھۇســىالرنىڭ‬ ‫رەھبەرلىكىــدە ئــال ســەلۇلغا قارشــى ئۇرۇشۇشــى‬ ‫ياكــى ئــال ســەلۇلنىڭ رەھبەرلىكىــدە راپىــزى‬ ‫ھۇســىالرغا قارشــى ئــۇرۇش قىلىشــى ھــارام‪ .‬ئەگــەر‬ ‫كىمكــى تاغۇتنىــڭ رەھبەرلىكىــدە كۇفــرى دۆلىتىگــە‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش قىلىدىكــەن‪ ،‬ئــۇ ئىســامدىن‬ ‫چىقىــپ كېتىــدۇ‪ .‬شــۇنىڭ ئۈچــۈن‪ ،‬مۇســۇلمان‬ ‫شــۇنى بىلىشــى كېرەككــى‪ ،‬مۇرتەدلــەر بىر‪-‬بىرىگــە‬ ‫ئــۇرۇش ئاچقانــدا‪ ،‬ئــۇ ھەر ئىككــى مۇرتــەد تەرەپكە‬ ‫بەرائــەت (ئادا‪-‬جۇدالىــق) ئېــان قىلىــش ۋە قۇربــى‬ ‫يەتســە ئالــاھ يولىــدا ھــەر ئىككىلىســىگە قارشــى‬ ‫جىھــاد قىلىــش ئۇنىــڭ ئۈســتىدىكى پــەرزدۇر‪.‬‬ ‫بــۇ ئازغــۇن باياناتنىــڭ ئېــان قىلىنىشــىغا‬ ‫كەلســەك‪ ،‬ئــۇ بــۇ گورۇھالرنىــڭ تاغــۇت‬ ‫ياردىمىگــە قايتۇرغــان ئــادەت ئىنكاســىدۇر‪.‬‬ ‫دەســلىپىدە‪ ،‬بــۇ تاغۇتــار ئــۇالر ئاشــكارا‬ ‫مۇرتەدلىــك بىلــەن تامامالنغــان شــەرتنامىلەرنىڭ‬ ‫تېيىلغــاق داۋانلىرىدىــن يىقىلىــپ چۈشۈشــتىن‬ ‫ئــاۋۋال ئۇالرنــى ئاتالمىــش «سەۋەبســىز» ۋە‬ ‫«شەرتســىز» ياردەملــەر بىلــەن چۈشــەپ‬ ‫قويغــان‪ .‬ئۇنداقتــا‪ ،‬جەۋالنــى فرونتىنىــڭ جىھــاد‬ ‫دەۋاگەرلىــرى ئۇالرنىــڭ ئىتتىپاقداشــلىرى بولمىــش‬ ‫ئــال ســەلۇلنىڭ نۇمۇسســىز قۇللىرىغــا قارشــى‬ ‫«جىھــاد» ئاچامــدۇ؟ ياكــى ئۇالرنىــڭ ئۇچــۇق‪-‬‬ ‫ئاشــكارا مۇرتەدلىــك باياناتلىرىغــا تەييارلىغــان‬ ‫تۈگىمــەس باھانىلىــرى بارمــۇ؟ ئــال ســەلۇل‬ ‫بۈگــۈن ئىدلىــب‪ ،‬ھەلــەب شــۇنداقال ئومۇمــەن‬ ‫شــامنىڭ بىــر قىســمىنى بــۇ «قوشــۇن»‪ ،‬زەھــران‬ ‫ئەللــۇش ۋە ئۇالرنىــڭ قېرىنداشــلىرىنىڭ قولــى‬ ‫بىلــەن «ئىســامىي فرونــت» دىــن تارتىۋالــدى‪.‬‬ ‫ئــەڭ يامــان بولغىنــى‪« ،‬جەيشــۇلفەتھ» تىكــى‬ ‫گورۇھــار جەۋالنــى تەرىپىدىــن ئۇنىــڭ ئــەڭ‬ ‫يېقىنقــى نۇتقىــدا «ئەھلــى ســۇننەت» ۋە‬ ‫«ســادىق مۇجاھىــدالر» دەپ تەرىپلەندى!ئالــاھ‬ ‫«ئەلقائىــدە» نىــڭ شــامدىكى بــۇ مۇناپىــق ۋە‬ ‫مۇرتــەد ئىتتىپاقداشــلىرىنى رەســۋا قىلىۋەتســۇن!‬

‫ئــۇ ياۋروپــا جاھىلىيتىــدە ئىنســانالر‬ ‫باراۋەرلىكــى ۋە ئەركىنلىكــى دەپ جــار‬ ‫ســالىدىغان ســاختا شــۇئارالرنىڭ ئاســتىدا‬ ‫ياشــىدى‪ .‬ئــۇالر ئەۋالدلىرىنــى دىنســىز‬ ‫مۇشــرىك ياۋروپالىقالرنىــڭ زەھەرلىــرى بىلــەن‬ ‫زەھەرلــەپ تەربىيلىــدى‪.‬‬ ‫بارچــە زېمىــن ئەھلــى ئالــاھ ھىدايــەت‬ ‫قىلغــان كىشــىنى ھىدايەتتىــن توسۇشــقا‬ ‫قادىــر بواللمايــدۇ‪ .‬ئالــاھ بۇزۇقچىلىــق‪ ،‬زىنــا‬ ‫ۋە شــېرىككە توشــۇپ كەتكــەن جەمىيەتتىــن‬ ‫توغــرا يولــدا ماڭىدىغــان كىشــىلەرنى‬ ‫چىقىرىــپ ســالىھ كىشــىلەردىن قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئۇالردىــن؛ قىيامــەت كۈنــى ھىســاپتىن ئۆتــۈش‬ ‫شەھىدلەر‬

‫‪46‬‬

‫ۋە قورقۇنچىتىــن ئامــان بولــۇش ئۈچــۈن ئالــاھ يولىــدا‬ ‫جىھــاد قىلىــپ‪ ،‬ھاياتىنــى كاتتــا ياخشــىلىق بىلــەن‬ ‫ئاخىرالشــتۇرغانالر بــار‪.‬‬ ‫پارىــژ ئەتراپىدىكــى شــەھەرلەرگە توپالشــقان‬ ‫قوۋملــەر ئارىســىدا فىرانســىيە مۇســتەملىكە قىلغــان‬ ‫شــەھەرلەردىن كەلگــەن ئەرەبلەرمــۇ بولــۇپ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫كۆپىنچىســى ئۆزىنــى ئىســامغا نىســبەت بىرىــدۇ‪ .‬ياكى‬ ‫دۇنياغــا كــۆزى ئېچىلغاندىــا مۇســۇلمانالرنىڭ ئىســمىغا‬ ‫ئوخشــايدىغان ئىســىمالرنى ئاڭاليــدۇ‪ .‬قانداقــا‬ ‫بولمىســۇن يەھــۇدى ناســارا ئۇالرنــى ئــۆچ كۆرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئۇالرنــى شــەھەر ئەتراپىغــا ئورۇنالشــتۇرۇپ ئۇالرغــا‬ ‫ئارالشــمايدۇ‪ .‬مۇھىــم ئىشــارغا قويمايــدۇ‪ .‬ئــەرزان‬ ‫مەدىــكار ســۈپىتىدە ئىشــلىتىدۇ‪ .‬ئــۇالر خــار ھاياتتــا‬ ‫ھاجەتنىمــۇ قامدىيالمايدىغــان دۇنيــا ماتاســى ئۈچــۈن‬ ‫جاپالىــق ئىشــلەيدۇ‪ .‬كۆپلىگــەن ئاھالىلــەر كاپىرالرنىــڭ‬ ‫شــەھەرنىڭ ئەســلى ئاھالىســىنى قالــدۇرۇپ‪،‬‬ ‫باشــقىالرنى قوغــاپ چىقىرىدىغــان پىالنلىرىنــى قوبــۇل‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬ئــۇالر ئۆزلىرىنــى خــورالپ قــۇل قىلغانــار‬ ‫بىلــەن بــاراۋەر بەختلىــك ھايــات كۆچــۈرۈش ئۈچــۈن‬ ‫ھەرىكــەت قىلىــدۇ‪ .‬ھــەم ئۇالردىــن ئەجەپلىنىــدۇ‪.‬‬ ‫ئــۇالر بۇنــداق جەمئىيەتتىكــى ئىنســانى قىممەتنــى‬ ‫بەلگىلەشــتىكى مۇھىــم ئامىــل ھېســاپلىنىدۇ‪ .‬ھــەر‬ ‫خىــل ۋاســتىلەر بىلــەن ھاجىتىنــى قامــداش ئۈچــۈن‬ ‫ئىقتىســاد توپاليــدۇ‪ .‬قىســقا ۋاقىتتــا بــۇ غايىگــە‬ ‫يېتىشــى مۇمكىــن‪ .‬بــۇ ئازغۇنــار دۇنيانىڭ ئارقىســىدىن‬ ‫تېــزال بايلىققــا يېتىشــنىڭ يولىنــى ئىزدەيــدۇ‪ .‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئىقتىســاد توپلىشــى بوالڭچىلىــق ۋە ئەتكەســت‬ ‫تىجارىتىگــە باغلىنىــپ قالغــان‪ .‬ئــۇالر ئازغىنە ئىقتىســاد‬ ‫ئارقىســىدىن يــۈرۈپ‪ ،‬ئۆزىنــى ھاالكەتكــە ‪ ،‬تۈرمىلەرگــە‬ ‫ۋە تېگــى يــوق ھاڭالرغــا تاشــايدۇ‪.‬‬ ‫ئالــاھ ھىدايــەت قىلىشــنى تاللىغان كىشــىنىڭ‬ ‫قەلبىنــى ئىســامغا ئاچىدۇ‬

‫پــۇل بېرىشــكە سوســلۇق قىلمايتتــى‪.‬‬ ‫ئۇنىــڭ تەشــكىللەپ باشــقۇرۇش تاالنتــى بولــۇپ‪،‬‬ ‫قىلغــان ئىشــلىرىنى مۇالھىــزە قىالتتى‪ .‬بــۇ ئاالھىدىلىكى‬ ‫بىلــەن ئىشــلىرىدا ئاكتىپچــان ئىــدى‪ .‬ئۆيلەرگــە ھۇجۇم‬ ‫قىلغانــدا تۇتۇلــۇپ قېلىشــتىن ســاقلىنىش ئۈچــۈن‬ ‫پۇختىلىــق بىلــەن ھەرىكــەت قىالتتــى‪ .‬قاراقچىلىــق‪،‬‬ ‫ئەتكەســتچىلىكنى يۇقىرقىــدەك ئاالھىدىلىكــى بىلــەن‬ ‫قىالتتــى‪ .‬لېكىــن ئالــاھ ئۇنــى باشــقا يولغــا ھىدايــەت‬ ‫قىلىشــنى تەقدىــر قىلــدى‪ .‬ئۇنىــڭ بارچــە ھاياتــى‬ ‫ئەكىســچە بولــدى‪ .‬غەرىبتىكــى ئىســامغا نىســبەت‬ ‫بېرىلگەن ياشــارنىڭ كۆپىنچىســى زامىزاندىــا ئالالھنى‬ ‫ئەسلەشــكە ئادەتلىنىــپ كەتكــەن ئىــدى‪ .‬مۇكــرەم‬ ‫رامىــزان ئايلىرىــدا گۇناھلىرىنىــڭ كاپارىتــى ئۈچــۈن‬ ‫ئېتىكاپتــا ئولتۇروشــقا مەلــۇم مەســجىدگە كىــردى‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ تەقدىــرى بىلــەن ئىســامنى مەخپــى‬ ‫ئۆگىتىدىغــان دەۋەتچىنــى ئۇچراتتــى‪.‬‬ ‫ناســاراالرنى دوســت تۇتقــان ئازغــۇن ئالىمــار‬ ‫ۋە كىشــىلەر لېكسىيەســىنى ئــاڭالش ئۈچــۈن‬ ‫توپلىشــىۋالىدىغان بــۇ دەۋەتچىلــەر‪ ،‬مەســجىدلەرنىڭ‬ ‫بۇلۇڭلىرىــدا باشــقىالرنىڭ كۆزلىرىدىــن ســاقلىنىپ‪،‬‬ ‫ســۆزلىرىنى پــەس ئــاۋازدا قىلىىــپ ياشــارغا ئىلىــم‬ ‫ئۆگىتەتتــى‪ .‬ياشــارغا ئىلگىــرى دەۋەتچىلەردىــن ياكــى‬ ‫تەشــۋىقات ۋاســتىلىرىدىن ئــاڭالپ باقمىغــان ســۆزلەرنى‬ ‫قىالتتــى‪ .‬دەۋەتچــى ئۇالرنىــڭ ئارىســىدا ئىســام‬ ‫بىلــەن كۇفــر ماھىيتىنــى‪ ،‬ئوتتۇرىســىدىكى پەرىقنــى‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالرنى دوســت تۇتــۇش‪ ،‬ئەتراپىدىكــى‬ ‫كاپىرالردىــن ئــادا جــۇدا بولۇشــنى دەرس قىالتتــى‪.‬‬ ‫يەنــە تەۋھىــد ۋە ئۇنىــڭ ئەھمىيتــى‪ ،‬پەزىلىتــى‪،‬‬ ‫شــېرىك ھــەم ئۇنىــڭ خەتىــرى ۋە ئاقىۋىتــى ھەققىــدە‬ ‫دەرس قىالتتــى‪ .‬مۇشــرىكالرنىڭ رازىلىقــى ئۈچــۈن‬ ‫دىنىنــى ســاتقان پىتنىچــى ئازغــۇن ئالىمــار يۇشــۇرغان‬ ‫نەرســىلەرنى بايــان قىلىــپ بېرەتتــى‪.‬‬ ‫مۇكــرەم ئۇنىــڭ ســۆزلىرىدىن قۇرئــان ھەدىســلەردىن‬ ‫دەلىــل ئېلىــپ مۇســۇلمانالر بىلــەن مۇشــرىكالرنىڭ‬ ‫ئاالقىســىنىڭ ماھىيتىنــى بىلىــپ يەتتــى‪ .‬تەۋھىدنــى‬ ‫ھەقىقەتكــە چىقارمــاي تــۇرۇپ ئالالھقــا ئىبــادەت‬ ‫قىلىــش توغــرا بولمايدىغانلىقىنــى بىلىــپ يەتتــى‪.‬‬ ‫ئېتىــكاپ جەريانىــدا ئــۇ دەۋەتچىنــى الزىــم تۇتتــى‪.‬‬ ‫ئالالھقــا تەۋبــە قىلىــپ‪ ،‬مۇســۇلمان بولــۇپ ھاياتىنــى‬ ‫يېڭىدىــن باشالشــنى قــارار قىلــدى‪ .‬ئۇنىــڭ بىلــەن‬ ‫مۇناســىۋەت ئورنىتىــپ‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئىلگىرىكــى ھايــات‬ ‫قىسىســلىرىنى ۋە دىنغــا خىزمــەت قىلىشــتىن‪ ،‬ئەمىــر‬ ‫نەھىيلىرىدىــن ئــۇزاق زامــان غەپلەتتــە قالغانلىقىنــى‬ ‫ئېيتىــپ بــەردى‪.‬‬

‫تونىســلىق يىگىــت مۇكــەرەم ئەبروقــى ئۆســمۈرلۈك‬ ‫ۋە ياشــلىق دەۋرىنــى ئاخىرەتتىــن غاپىــل دۇنيــا غېمــى‬ ‫بىلــەن ئۆتكــۈزدى‪ .‬ئــۇ مۇشــرىكالرنىڭ ماللىرىنــى‬ ‫بوالڭچىلىــق بىلــەن توپلىغــان قــاۋۇل كىشــى ئىــدى‪.‬‬ ‫پارىــژ بايلىــرى ئۇنىــڭ ســورۇنلىرىغا تــوپ تــوپ بولــۇپ‬ ‫كېلەتتــى‪ .‬ئــۇ دوســتلىرى ئارىســىدا شــىجائەت‬ ‫ۋە باتۇرلۇقتــا تۇنۇلغــان ئىــدى‪ .‬باشــقىالر بىلــەن‬ ‫ئېلىشىشــتىن قورقــۇپ قالمايتــى‪ .‬بولۇپمــۇ فىرانســىيە‬ ‫جاھىلىيتىدىكــى كىشــىلەرنىڭ ئارىســىدىكى ئۈزۈلمــەي‬ ‫بولىدىغــان جىــدەل ماجــرا بىلــەن ئۆتەتتــى‪ .‬ئــۇ‬ ‫فىرانســىيە ســاقچىلىرىنى مەنســىتمەيتتى‪ .‬ئوغۇرلــۇق‪،‬‬ ‫بوالڭچىلىــق ۋە ئەتكەســتچىلىك قىلغــان ۋاقىتلىرىدىمــۇ‬ ‫جىھاد يولىغا قەدەم ئېلىش‬ ‫ئۇالرنىــڭ قوراللىــق ھۇجۇملىرىدىــن قۇتۇلــۇپ چىقاتتــى‪.‬‬ ‫گۇنــاھ مەســىيەتلەرگە چۆكــۈپ كەتكــەن بولســىمۇ‬ ‫مۇكــرەم مۇجاھىدالرغــا يــاردەم بېرىدىغــان‪ ،‬ئۇالرنــى‬ ‫كۆڭلــى كۆكســى كــەڭ قوشــنا ۋە دوســتلىرىغا يــاردەم جىھــاد مەيدانىغــا ئاتالندۇرىدىغــان‪ ،‬ئۇالرغا ئىقتىســادتا‬ ‫بېرىشــكە‪ ،‬ئۇالرنــى ھىمايــە قىلىشــقا ۋە مۇھتاجالرغــا يــاردەم قىلىدىغــان فىرانســىيەلىك ياشــار جامائىتــى‬ ‫‪47‬‬

‫بىلــەن مۇناســىۋەت ئورناتقــان ئىــدى‪ .‬بۇالرنىــڭ بىــرى‬ ‫چــوڭ ئەتكەســت ســودىگىرى ئۆيىگــە يۇشــۇرۇپ قويغان‬ ‫‪ 200‬مىــڭ يــاۋرۇ ئىقتىســادىنى نىشــانالپ‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫ئارقىســىدىن ئىــز قوغــاپ‪ ،‬بىــر نەچچــە كــۈن پايــاپ‬ ‫يــۈرۈپ‪ ،‬قــورال بىلــەن تەھدىــد ســېلىپ ئىقتىســادىنى‬ ‫ئېلىــش ئۈچــۈن ئۇنىــڭ ئۆيىگــە ھۇجــۇم قىلىشــقا‬ ‫تەييارلىــق قىلــدى‪ .‬بــۇ ياشــارنىڭ كۆپىنچىســى بۇنداق‬ ‫ئىشــارنى قىلىشــقا بۇرۇندىنــا ماھىــر ئىــدى‪ .‬لېكىــن‬ ‫بــۇ قېتىمقــى ھۇجــۇم مەســىيەت‪ ،‬پاســاتچىلىقنى زىيادە‬ ‫قىلىــش بولماســتىن بەلكــى ئالالھقا يېقىنالشــتۇرىدىغان‬ ‫ئىبــادەت ئىــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ بــۇ قېتىملىــق غايىســى‬ ‫مۇھاجىرالرنــى جىھاتقــا ئەۋەتىــش ۋە قېلىــپ قالغانىنــى‬ ‫مۇجاھىدالرغــا يــاردەم قىلىــش ئىــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ بىــرى‬ ‫بــۇ ئىشــقا ماھىــر شــىجائەتلىك‪ ،‬جەســۇر دوســتى‬ ‫مۇكرەمنىــڭ اليىــق ئىكەنلىكىنــى ئوتتۇرغــا قويــدى‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئۇنىڭغــا ئىشــەنچ باغلىغاندىــن كېيىــن ئۆزلىرىنىڭ‬ ‫قىلماقچــى بولغــان ئىشــلىرىنىڭ غايــە مەقســەتلىرىنى‬ ‫مۇكرەمنىــڭ ئالدىــدا بىــر قــۇر ســۆزلەپ ئۆتتى‪ .‬ئــۇ ئازراق‬ ‫ئويلىنىپــا بــۇ ئىشــقا يــاردەم بېرىدىغــان كىشــىلەرنى‪،‬‬ ‫كېتەرلىــك ماشــىنا ۋە قورالالرنــى ئۇالردىــن تەلــەپ‬ ‫قىلغاندىــن كېيىــن تەكلىپىگــە قوشــۇلدى‪ .‬مەلــۇم بىــر‬ ‫كۈنــى نىشــانالنغان ئۆيگــە ھۇجــۇم قىلىشــقا ئاتالنــدى‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئــۇزاق ۋاقىــت ئۆينىــڭ يېنىــدا كۈزەتتــى‪ .‬لېكىــن‬ ‫ئۆينىــڭ ئىگىســى بــۇ ۋاقىتتــا كەلمــەي قالــدى‪.‬‬ ‫ئــۇالر ســاقچىالرنىڭ بــۇ قېتىملىــق ئىشــتا گۇمانىنــى‬ ‫قوزغىماســلىق ئۈچــۈن بــۇ ئەمىلىيەتنــى ئەمەلدىــن‬ ‫قالــدۇرۇپ چېكىنــدى‪ .‬ئــۇالر بــۇ ئىشــقا قايتىدىــن بــەل‬ ‫باغالشــقا ئەھــدە قىلــدى‪ .‬كۈنلــەر ئۇزاقالشقانســىرى بۇ‬ ‫ئەمىلىيەتنــى ئەمەلدىــن قالــدۇردى‪ ،‬يەنىــا ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئىشەنچىســى مۇكرەمــدە ئىــدى‪ .‬ئالالھقــا تەۋبــە قىلغان‬ ‫بــۇ يــاش ھاياتىنــى يىڭىدىــن باشالشــنى مەقســەت‬ ‫قىلــدى‪ .‬بارچــە مۇســۇلمانالرنى ياخشــى كۆرۈشــكە‪،‬‬ ‫دوســت تۇتىشــقا ئېلىــپ بارىدىغــان دىنــى بىلىملەرگــە‬ ‫ھېرىــس ئىــدى‪ .‬ئــۇ قولىدىكــى ئىقتىســادنى ئالالھقــا‬ ‫ئىتائــەت قىلىــپ ئالــاھ يولىــدا ســەرىپ قىلىشــنى‬ ‫ئىــرادە قىلــدى‪ .‬ئۇنــى ھىدايــەت قىلغــان ئالالھقــا‬ ‫ھەمدىلــەر بولســۇن‪ .‬بۇالرنىــڭ ئالدىــدا ئىككــى يــول‬ ‫بــار‪ .‬بىــرى جىھــاد مەيدانلىرىغــا ئاتلىنىــپ‪ ،‬تاھانكــى‬ ‫ئۆلگىچــە ئــۇرۇش قىلىــش ياكــى فىرانســىيەدىكى‬ ‫ناســاراالرغا قارشــى ئــۇرۇش قىلىــش‪ .‬لېكىــن كۆپلىگــەن‬ ‫توســالغۇالر بۇالرنــى ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىشــتىن‬ ‫توســۇپ قويــدى‪ .‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ ئىشــىنى تەييــارالپ‬ ‫بەرگۈچــە بولغــان ۋاقىتــاردا دەۋەت بىلــەن مەشــغۇل‬ ‫بولــدى‪.‬‬

‫ئەمىلىنــى خاتىرجــەم قىلىشــقا‪ ،‬ئۇالرنــى كاپىرالرنىــڭ‬ ‫يېنىــدا ئەمــەل قىلىشــتىن قۇتۇلدۇرۇشــقا ۋە ئالالھقــا‬ ‫دەۋەت قىلىشــقا ياردەمــدە بولۇشــقا يېتەرلىــك‬ ‫ئىقتىســادنى ھــەل قىلىــش ئۈچــۈن ماشــىنا رېمونــت‬ ‫قىلىدىغــان ھــەم ماشــىنا ســايمانلىرى ســاتىدىغان‬ ‫كارخانــا ئېچىشــنى تاللىــدى‪ .‬ئىقتىســادىنىڭ‬ ‫كۆپىنچىســىنى بــۇ ئىشــقا دەســمى ســالدى‪ .‬بــۇ‬ ‫ئورۇنــدا خىزمــەت قىلىشــقا دوســتلىرىنى چاقىــردى‪ .‬بــۇ‬ ‫ســاھەدە ئۇنىــڭ بىلىمــى يىتەرلىــك بولمىســىمۇ ئۇالرغــا‬ ‫باشــقۇرۇش بىلىملىرىنىــڭ نىگىزىنى ئۆگەتتــى‪ .‬ئۇالرنىڭ‬ ‫ھــەر بىرىنى كارخانــا ئىچىدىكــى خىزمــەت بۆلىملىرىگە‬ ‫تەقســىملەپ‪ ،‬ئىشــلەمچى ئۇســتىالرغا مەســئۇل قىلىپ‬ ‫قويــدى‪ .‬كىشــىلەر ئۇنىــڭ كارخانىســىدا ئىشلەشــكە‬ ‫يۈزلەنــدى‪ .‬چۈنكــى ئــۇالر ئۇنىڭدىــن ۋاپادارلىــق ۋە‬ ‫ئامانەتدارلىقنــى كــۆردى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ مۇجاھىــد يېڭىــدا ئىســامغا كىرگــەن‬ ‫بولســىمۇ‪ ،‬بىلىمــى ئــاز بولســىمۇ بــۇ ۋاقىتــاردا‬ ‫تاقىتىنىــڭ يېتىشــىچە ئالالھنىــڭ دىنىغــا ئەمــەل‬ ‫قىلىشــقا‪ ،‬دەۋەت قىلىشــقا كىرىشــىپ كەتتــى‪ .‬بولۇپمــۇ‬ ‫كىچىــك بالىالرغــا مەركەزلەشــكەن ئىــدى‪ .‬چۈنكــى‬ ‫كىچىكلــەر ئۇنىــڭ ئىلگىركــى مەشــھۇرلىقىغا بىنائــەن‬ ‫ئۇنــى ئۈلگــە قىلىۋالغــان ئىــدى‪ .‬ئــۇ ئۇالرنــى زەھەرلىــك‬ ‫چېكىملىكلەردىــن ھــەزەر قىلىشــقا‪ ،‬توغــرا ئىســام‬ ‫يولىنــى الزىــم تۇتۇشــقا دەۋەت قىلىــپ ئالالھدىــن‬ ‫قورقۇتاتتــى‪ .‬ئــۇ ھاجەتمــەن مۇســۇلمانالرنىڭ پاناھــى‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ھاجەتلىرىدىــن چىقاتتــى‪ .‬ئىشــلىرىغا‬ ‫مەســلىھەت بېرىــپ‪ ،‬ئۇڭايلىــق تۇغــدۇرۇپ بىرەتتــى‪.‬‬ ‫بەلكــى ئالــاھ يولىدىكــى دەۋەت جىھادقــا تەلــەپ‬ ‫قىلغانالرغــا بېخىللىــق قىلماســتىن ئىقتىســادىنى‬ ‫تەقدىــم قىالتتــى‪ .‬بولۇپمــۇ شــامغا جىھادقــا‬ ‫كېلىدىغانالرغــا يــاردەم قىلــدى‪ .‬ھــەم دوســتلىرىغا‬ ‫شــامغا ھىجــرەت قىلشــقا جىھــاد قىلىشــقا ئېلھــام‬ ‫بېرەتتــى‪ .‬ئۇالرنىــڭ مۇجاھىدالرغــا قوشۇلىشــىغا‬ ‫ئالالھدىــن يــاردەم تىلەيتتــى‪.‬‬ ‫ئوسماننىڭ يولىدا‬

‫ئالــاھ ئىســام دۆلىتىگــە تەمكىنلىكنــى‪ ،‬نۇســرەتنى‬ ‫بــەردى‪ .‬دىننــى بەرپــا قىلىــپ‪ ،‬خىالفەتنــى يېڭىــاپ‬ ‫بــەردى‪ .‬مۇئمىنلەرنىــڭ ئەمىــرى مۇســۇلمانالر ئاراســىدا‬ ‫خۇتبــە ئوقــۇپ‪ ،‬ئۇالرنــى ھىجــرەت ‪ ،‬جىھــاد قىلىشــقا‬ ‫چاقىــردى‪ .‬ئۇالرغــا ئــورۇن بېرىدىغان ئىســام دۆلىتىنىڭ‬ ‫قۇرۇلغانلىقىنــى‪ ،‬جىھادقــا باشــچىلىق قىلىدىغــان‬ ‫ئىمامــى پەيــدا بولغانلىقىنــى بىشــارەت بــەردى‪.‬‬ ‫بــۇ خۇتبــە ئەبــۇ مۇجاھىــد ۋە ئۇنىــڭ دوســتلىرىنىڭ‬ ‫ھىدايەتتىــن كېيىنكــى دەســلەپقى تالــاش ‪ ..‬ھاياتىــدا كەســكىن بۇرۇلــۇش پەيــدا قىلــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ماشــىنا رېمونىــت كارخانىســى‬ ‫بەندىلىرىگــە شــەرىئەت ئەھكاملىــرى ئىجــرا بولىدىغــان‬ ‫ئىســام دىيارىنــى ئاتــا قىلغانلىقىغــا جەزمىيــەت‬ ‫مۇكــرەم ئەبــۇ مۇجاھىــد كۈننىيتــى بىلــەن قىلغاندىــن كېيىــن كاپىــرالر دىيارىــدا ياشاشــقا تاقــەت‬ ‫لەقەملەنــدى‪ .‬ئۆزىنىــڭ تۇرمىشــىغا‪ ،‬قېرىنداشــلىرىنىڭ قىاللمىــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ ئالدىنــى توســقان بىرىنچــى تــام‬ ‫شەھىدلەر‬

‫‪48‬‬

‫ئەبۇ مۇجاھىد پارىژنىڭ شىمالىدىكى ياقا يەردە ئۆسۈپ يېتىلدى‬

‫فىرانســىيەنىڭ جاسوســلىرىدىن قۇتۇلــۇپ ھىجــرەت‬ ‫قىلىــش بولــدى‪ .‬چۈنكــى ئۇالرنىــڭ كۆپىنچىســنىڭ‬ ‫شــەھەر ســىرتىغا ســەپەر قىلىشــى چەكلىمىگــە‬ ‫ئۇچىرغــان ئىــدى‪ .‬ھىجرەتكــە مۇمكىــن قــەدەر‬ ‫كۆپلىگــەن ياشــارنى رىغبەتلەنــدۈرۈش ئىــدى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە بارغاندىــن كېيىــن ئارىســىدىكى‬ ‫ئاالقىنىــڭ قىيىــن بولىشــىدىن ئەنســىرەيتتى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ھىجــرەت قىلىشــقا تەييارلىــق قىلــدى‪ .‬ئەھلــى‬ ‫باللىرىنىمــۇ تەييــار قىلــدى‪ .‬ئــۇالر تۇنۇشــلۇق بولغــان‬ ‫ياشــارنى جىھادقــا چىقىشــقا رىغبەتلەنــدۇردى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ مۇجاھىــد دوســتلىرىغا ھىجرەتنىــڭ پەزلىنــى‪،‬‬ ‫شــەرىئەت سايىســىدا ياشاشــنىڭ نېمەتلىرىنــى‬ ‫ۋە ئەۋالدلىرىنــى ئىســام دىيارىــدا تەربىيلەشــنڭ‬ ‫مەنپەتلىرىنــى ئەســلىتەتتى‪ .‬دوســتلىرىدىن بىرەســى‬ ‫دۇنيــا باھانىســى كۆرسەتســە بۇنىــڭ ئامالىنــى قىالتتى‪.‬‬ ‫پاســپورتى يوقالرغــا قىممەت بولســىمۇ پاســپورت ئېلىپ‬ ‫بىرەتتــى‪ .‬يــول خىراجىتىگــە ســىقىلغانالر بولــۇپ قالســا‬ ‫گەرچــە چــوڭ ئائىلىلىــك بولســىمۇ خىراجــەت بىرەتتى‪.‬‬ ‫بەلكــى ســەپەر قىلىشــىغا مەخســۇس ماشــىنا ئېلىــپ‬ ‫بىرەتتــى‪ .‬قــەرزى بولســا ئــادا قىلىــپ قۇياتتــى‪.‬‬ ‫ســەپەر جەريانىــدا كىتىدىغــان كېيىــم كېچــەك ســەپەر‬ ‫تەييارلىقلىرىنــى ھازىــرالپ بىرەتتــى‪ .‬دوســتلىرى‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە كېلىــپ بولغاندىــن كېيىنمــۇ‬ ‫كومپىيوتىــر ۋە باشــقا ئېلىكتىــر ئۈســكىنىلىرىنىڭ‬ ‫پۇلىســىنى تەلــەپ قىلســا يــاردەم قىالتتــى‪.‬‬ ‫ئەتراپىدىكــى دوســتلىرى ئۇنىــڭ ئىقتىســادلىرىنى‬ ‫ئالــاھ يولىــدا چىقىــم قىلىدىغانلىقىنــى ھېــس‬ ‫قىلــدى‪ .‬ھەتتــا ئۇنــى ئالالھنىــڭ رازىلىقىنــى تەلــەپ‬ ‫قىلىــپ‪ ،‬خــاس دۇنياســى بىلــەن چــوڭ قوشــۇننىڭ‬ ‫تەييارلىقىنــى قىلغــان ئوســمانغا ئوخشــىتاتتى‪.‬‬ ‫‪49‬‬

‫ئالالھ يولىدا ھىجرەت‬ ‫قىلىش‬ ‫ئائىلىلەرنــى ئىســام‬ ‫دىيارىغا ھىجرەت قىلىشــقا‬ ‫تەييارلىــدى‪ .‬بۇالرنىــڭ‬ ‫كۆپىنچىســىنى جاسوســار‬ ‫پايالپ يۈرەتتــى‪ .‬ھىجرەت‬ ‫تەييارلىقــى قىلغانالرنــى‬ ‫مۇشــرىكالر پايــاپ يۈرۈپ‬ ‫ئالــاھ يولىدىــن توســىدۇ‪.‬‬ ‫دۆلىتىگــە‬ ‫ئىســام‬ ‫ئالدىنــى‬ ‫بېرىشــنىڭ‬ ‫ئالماقچــى بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ئــۇالر ســەپەر قىلىــپ‬ ‫بولغۇچــە كارخانىســىدا‬ ‫ئىشــلىرىنى داۋام قىلــدى‪.‬‬ ‫ســەپەر قىلىشــقا ماشــىنا‬ ‫تەييارلىــدى‪ .‬تۈركىيەدىــن‬ ‫شــامغا ئۆتــۈش ئۈچــۈن‬ ‫يونانغــا كەلــدى‪ .‬ئەبــۇ‬ ‫مۇجاھىــد ســەپەرنىڭ تەرتىپلىرىنــى‪ ،‬ســەۋەپلىرىنى‬ ‫تەييارلىــدى‪ .‬ئالالھقــا تەۋەككــۈل قىلىــپ ئىســام‬ ‫دىيارىغــا يېتىۋېلىــش ئۈچــۈن ئىســام دۆلىتىدىكــى‬ ‫قېرىنداشــلىرى بىلــەن ئاالقــە باغلىــدى‪ .‬بــۇ غــەرەز‬ ‫ئۈچــۈن ماشــىنا ۋە ســاختا پاســپورت تەييــارالپ‬ ‫تۈركىيــەدە تىجــارەت قىلىدىغــان باھانــە ســەۋەپنى‬ ‫كۆرســۈتۈپ ســەپەرگە ئاتالنــدى‪ .‬ئــۇالر ئىتالىيــە‪،‬‬ ‫بالقــان دۆلەتلىرىدىــن ئۆتــۈپ يونانغــا كەلــدى‪ .‬چېگــرا‬ ‫يېنىغــا كەلگەنــدە ئەبــۇ مۇجاھىــد ئائىلىلەرنــى‬ ‫ئىســتىراھەتخانىغا قۇيــۇپ قويــدى‪ .‬ئــۇ ئىشــنىڭ‬ ‫خەتىرىنــى ھېــس قىلىــپ‪ ،‬ئالدىدىــن ســىناققا‬ ‫ئۆتىدىغانالرنــى تەييارلىــدى‪ .‬يونــان چېگــرا ساقچىســى‬ ‫ئۇنىــڭ پاســپورتىنى تەكشــۈرۋېتىپ‪ ،‬يېنىدىكــى ســۈرەت‬ ‫بىلــەن سېلىشــتۇرۇپ كۆرگەندىــن كېيىــن كەلگــەن‬ ‫جايغــا قايتىــپ كېتىشــكە بۇيرىــدى‪ .‬ئەبــۇ مۇجاھىــد ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ بىلــەن بىرگــە بولغانالرنىــڭ ئىســىم تىزىملىكىنى‬ ‫فىرانســىيە ھۆكۈمىتــى ياۋروپــا چېگــرا ئاپراتلىرىغــا‬ ‫‪10‬كــۈن ئىلگىــرى يوللىغانلىقــى ئاشــكارا بولــدى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ھىجرەتكــە بــەل باغــاپ بولــۇپ نىيىتىدىــن يانامــدۇ؟‬ ‫پىالنلىــرى نابــۇت بۇالمــدۇ؟‬ ‫ئالالھنىڭ تەقدرى غالىپ‬ ‫ئــۇالر فىرانســىيە ھۆكۈمىتىنىــڭ ئۆزلىرىنــى تۈرمىگــە‬ ‫قامىشــىنى بىلىــپ يەتتــى‪ .‬تەلــەپ قىلىشــتىن ئېلگىرى‬ ‫يوناندىــن چىقىــپ كىتىشــنى ئويلىــدى‪ .‬ئەبــۇ مۇجاھىد‬ ‫تىزىملىكتــە يــوق ئايالالرنــى چېگرادىــن ئۆتكۈزىشــنى‬ ‫ســىناق قىلــدى‪ .‬ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن ئوڭۇشــلۇق‬ ‫بولــدى‪ .‬ئۇالرغــا بىــر مەزگىــل ئىــش ياخشــىلىنىپ‬ ‫بولغۇچــە تۈركىيــەدە كۈتــۈپ تۇرۇشــنى تاپىلىــدى‪.‬‬

‫ئۇنىــڭ بىرىنچــى غېمــى مۇھاجىالرنىــڭ ئائىلــە‬ ‫تاۋابىئاتلىرىنــى ئىســام دۆلىتىگــە يەتكــۈزۈش ئىــدى‪.‬‬ ‫ئۇالردىــن خاتىرجــەم بولغاندىــن كېيىــن ئۇنىــڭ ئالدىــدا‬ ‫ھىجــرەت يولىنــى قايتىدىــن پىالنــاش ياكــى ئىســام‬ ‫دۆلىتىگــە ئــۇرۇش قىلىۋاتقــان ســەلىبىيلەرگە قارشــى‬ ‫فىرانســىيەدە جىھــاد قىلىشــتىن ئىبــارەت ئىككــى‬ ‫تالــاش بــار ئىــدى‪.‬‬ ‫ئۇالرغــا ئالالھنىــڭ تەقدىــرى‬ ‫مەخپــى ئىــدى‪ .‬ئــۇالر ئىســام‬ ‫دۆلىتىدىكــى دوســتتىدىن‬ ‫ھىجــرەت تەرتىبىنــى قىلىــپ‬ ‫يوناندىــن تىــزال چىقىــپ‬ ‫كەتمىســە بولمايدىغانلىقىنــى‬ ‫ئۇنىــڭ‬ ‫چۈشــەندۈردى‪.‬‬ ‫جاۋابىنــى كۈتــۈپ تــۇرۇپ‬ ‫قالــدى‪ .‬ئازغىنــە ۋاقىتتىــن‬ ‫كېيىــن ئۇنىــڭ تەرتىــب‬ ‫قىلىشــى بىلــەن ئىســتانبولغا‬ ‫يېتىــپ كەلــدى‪ .‬ئەھلــى‬ ‫باللىــرى بىلــەن كۆرۈشــتى‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىگــە ھىجــرەت‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن يىڭىدىــن‬ ‫پىــان تــۈزدى‪ .‬ئەبــۇ مۇجاھىــد‬ ‫ھەممىســىنى‬ ‫ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئەۋەتىۋېتىــپ ئــۆزى يەنە باشــقا‬ ‫قېرىنداشــلىرىنىڭ تەرتىپىنــى‬ ‫فىرانسىيە ھۆكۈمىتى ئەبۇ مۇجاھىدنىڭ قانداق ئۆلتۈرۈلگەنلىكى ھەققىدە يالغان ئېيتتى‬ ‫قىلىشــقا بــەل باغلىــدى‪.‬‬ ‫ئۇنىــڭ تەرتىــپ قىلىشــى بىلەن‬ ‫بىــر تۈركــۈم مۇھاجىــرالر ئائىلىســى بىلــەن ئىســام قاتناشــتى‪.‬‬ ‫دىيارىغــا كىــردى‪ .‬ئۇالرنــى چېگــرادا ئىســام دۆلىتــى‬ ‫ئــۇ فىرانســىيەدە ســېخى ئىــدى‪ .‬ئىســام‬ ‫مۇجاھىدلىــرى كۈتىۋالغانــدا ئــۇالر ئىنتايىــن خوشــاللىققا دىيارىــدا تېخىمــۇ ســېخى بولــدى‪ .‬پۇرســەت‬ ‫چۆمــدى‪ .‬ئــۇ يەنــە يونانــدا قىيىنچىلىقتــا قالغــان تاپســىال قېرىنداشــلىرىغا ‪ ،‬تــۇل ئايالالرغــا ۋە يېتىــم‬ ‫مۇھاجىرالردىــن ئىقتىســادى ياردىمىنــى ئايىمىــدى‪ .‬يىســىرالرغا يــاردەم قىالتتــى‪ .‬ئــۇ پارىژدىكــى ۋاقتىدىمــۇ‬ ‫ياشــارغا دەۋەت قىالتتــى‪ .‬ئــۇ دەۋەتنــى تاشــاپ‬ ‫ئاخىر‪ .....‬ئىسالم دىيارىغا‬ ‫قويمىــدى‪ .‬مۇجاھىدالرغــا‪ ،‬ئــاۋام مۇســۇلمانالرغا‬ ‫دەۋەت قىلىــپ‪ ،‬ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن‬ ‫ئەبــۇ مۇجاھىــد ئىســام دىيارىغــا كىــردى‪ .‬توســاتتى‪ .‬دۇكاندارالرنىمــۇ دەۋەت قىالتتــى‪ .‬جىھادقــا‬ ‫ئۆزىنــى كۈتىۋالغىلــى كەلگــەن قــارا نىقاپلىــق رىغبەتلەندۈرەتتــى‪ .‬ئۇنىڭغــا دوســتلىرى ســەپەر يولىــدا‬ ‫ئاالھىــدە كىيىملەرنــى كەيگــەن ئىســام دۆلىتىنىــڭ كىچىككەنلىكىدىــن نالــە قىلىــپ ‪ ،‬تىــزراق مېڭىشــقا‬ ‫مۇجاھىدلىرىنــى كــۆرۈپ‪ ،‬ئۇالرنــى باغرىغــا بېســىپ ھاجــەت ئىكەنلىكىدىــن شــىكايەت قىلســا ‪ ،‬ئــۇ ئۇالرغــا‬ ‫ساالمالشــتى‪ .‬ئــۇالر ئۇنىــڭ ئىــش ئىزلىرىنــى بــۇرۇن كايىــپ دىندىــن غەپلەتتــە قالغــان كىشــىلەرنىڭ ھالىنى‬ ‫كىرگــەن دوســتلىرىدىن ئاڭلىغــان ئىــدى‪ .‬ئــۇ شــەرئى ئەســلىتەتتى‪ .‬ئالــاھ ئۇنىڭغــا باشــقىالرنى دەۋەت‬ ‫ۋە ئەســكەرى مۇئەســكەرنى تاماملىغاندىــن كېيىــن قىلىدىغــان نېمەتنــى ئاتــا قىلــدى‪ .‬ئــۇ ئالالھنىــڭ بــۇ‬ ‫ئىســام دۆلىتىنىــڭ جەڭچىســىگە ئايالنــدى‪.‬‬ ‫نېمىتىگــە شــۈكرى قىلىــپ ئىنســانالرنى دەۋەت قىلدى‪.‬‬ ‫ئــۇ ئىســام دۆلىتىنىــڭ مەلــۇم ئىدارىســىدە‬ ‫خىزمــەت قىلــدى‪ .‬ئەمــەل جەريانىــدا قېرىنداشــلىرىغا‬ ‫مالدىــن كېيىــن ئالــاھ يولىــدا جاننــى‬ ‫نەســىھەت قىالتتــى‪ .‬ئىــدارە باشقۇرۇشــنى ئۆگىتەتتــى‪.‬‬ ‫تەقدىــم قىلىــش‬ ‫فىرانســىيەدە جىھــاد قىلىدىغــان قېرىنداشــلىرىغا‬ ‫كۈچىنىــڭ يېتىشــىچە ئىقتىســادتا يــاردەم قىالتتــى‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتــى قوشــۇنلىرى دەمەشــىقنىڭ‬ ‫ئالــاھ يولىدىكــى ئۇرۇشــقا ئىشــتىياق باغلىغــان ئىــدى‪ .‬غۇتىدىكــى مۇھاســىرنى ئېچىــش مەزگىلىــدە‪،‬‬ ‫خەيىــر ۋېاليىتىدىكــى كەتىبىلەرنىــڭ بىرىــدە جەڭچــى‬ ‫ئىــدى‪ .‬نۈســەيرىگە قارشــى نەچچــە قېتىملىــق جەڭگە‬ ‫قاتناشــتى‪ .‬ئۇندىــن كېيىــن دەمەشــىق ۋېاليىتىگــە‬ ‫يۆتكەلــدى‪ .‬شــام ســەھرالىرىدا رىباتتــا تۇردى‪ .‬ســەھرادا‬ ‫قۇيــاش ئۇنىــڭ يۈزىنــى كۆيــدۇردى‪ .‬ســەھرا شــامىلى‬ ‫يۈزلىرىگــە ئــۇردى‪ .‬ســەھرا ســۇغۇقلىرى ســۆڭەكلىرىگە‬ ‫ئۆتتــى‪ .‬شــۇنداقتىمۇ نەچچــە قېتىملىــق جەڭگــە‬

‫شەھىدلەر‬

‫‪50‬‬

‫ئالالھ ئەبۇ مۇجاھىدنى بۇزۇقچىلىق ۋە زىنا قاپالپ كەتكەن جەمىيەتتىن قۇتقۇزدى‬

‫ســيىن‪ ،‬زەمىيــر ئايدۇرومىنــى‪ ،‬ۋە زەمىيــر شــەھىرنى‪،‬‬ ‫ھارارىيــە رايونىنــى ۋە باشــقا ئورۇنالرنــى نىشــانلىدى‪.‬‬ ‫قەلەموننىــڭ شــەرقىدىكى مۇرتــەد ســەھەۋاتالر‬ ‫نۈســەيرىيە بىلــەن ئىتىپــاق تۈزگــەن ســەۋەپ بىلەن بۇ‬ ‫ئورۇندىكــى جــەڭ توختىــدى‪ .‬ئــۇالر مۇجاھىدالرنىــڭ‬ ‫ئارقــا ســەپ يولىنــى ئۈزۈشــنى نىشــانلىدى‪ .‬ئەبــۇ‬ ‫مۇجاھىــد قېرىنداشــلىرى بىلــەن بىرگــە دەمەشــىقنىڭ‬ ‫شــەرقى جەنۇبىدىكــى ھەرارىيــە رايۇنىــدا جەڭگــە‬ ‫قاتناشــتى‪ .‬نۇســەيرىيە ئارمىيســىنىڭ تانكىســى بىلــەن‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئورنــى ھۇجۇمغــا ئۇچىــردى‪ .‬ئۇنىــڭ قۇلــى ۋە‬ ‫بېشــى يارلىنىــپ ھۇشســىز بولــۇپ يېقىلــدى‪ .‬ھۇشــىغا‬ ‫كەلگەنــدە ئالدىــدا پارتلىغــان تانــكا ئوقىــدا ئــوڭ‬ ‫قولىنــى يۇقاتقانلىقىنــى ھېــس قىلــدى‪ .‬بــۇ ھادىســىدە‬ ‫ئالــاھ ئۇنــى ئۆلۈمدىــن ســاقالپ قالدى‪.‬ئــۇ قولىدىــن‬ ‫ئايرىلغــان بولســىمۇ ئالــاھ يولىدىكــى جىھادتىــن‬ ‫ئولتــۇرۇپ قالمىــدى‪ .‬ئالالھنىــڭ رازىلىقىنــى تەلــەپ‬ ‫قىلىشــتىن توختــاپ قالمىــدى‪.‬‬ ‫يېڭــى كېســەلدىن ســاقايغان ھالىتىگــە مۇناســىپ‬ ‫كىلىدىغــان ئىــدارە ئىشــلىرىدىن دوســتلىرىغا ئــۆزرە‬ ‫ئېيتىــپ‪ ،‬دائىــم جىھادقــا چىقىشــنى تەلــەپ قىالتتــى‪.‬‬ ‫ئۇنىــڭ ئۈزلىكســىز تەلــەپ قىلىشــى بىلــەن چىقىشــقا‬ ‫رۇخســەت قىلىنــدى‪ .‬قورالىنــى يەڭگىــل تىپلىــق‬ ‫قورالغــا ئالماشــتۇردى‪ .‬قەلەموننىــڭ شــەرقىدىكى‬ ‫مۇرتــەد ســەھەۋاتالرغا ھۇجــۇم قىلىشــقا تەييارلىــق‬ ‫قىلنىۋاتقانلىــق خــەۋەرى يەتكەنــدە‪ ،‬دوســتلىرىغا‬ ‫دىمەســتىنال كەتىبىســىدىكىلەرگە قوشــۇلۇپ جەڭگــە‬ ‫چىقىــپ كەتتــى‪ .‬ئىســام دۆلىتــى قوشــۇنلىرى‬ ‫مۇرتەدلەرنــى چېكىنــدۈرۈپ‪ ،‬ئورۇنلىرىنــى ئىگەللىدى‪.‬‬ ‫شــەرقى قەلەموننىــڭ تەرەپلىرىگــە ئىلگىرلىــدى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ مۇجاھىــد ئارقىــدا تۇرۇشــنى رەت قىلىــپ‬ ‫فىرانســىيەلىك دوســتتى ئەبــۇ ئىھســان بىلــەن‬ ‫ئالدىنقــى ســەپكە قــاراپ ماڭــدى‪ .‬يــول خەتەرلىــك‬ ‫ئىــدى ھــەر تەرەپتىــن دۇشــمەنگە كۆرنــۈپ قاالتتــى‪.‬‬ ‫ھــەر خىــل قورالالرنىــڭ ئوقلىــرى ئۇالرغــا قــاراپ‬ ‫كېلەتتــى‪ .‬دۇشــمەنلەر مۇجاھىدالرنىــڭ ماشىنىســىگە‬ ‫راكېتــا ئاتتــى‪ .‬بىرىنچــى قېتىملىقــى نىشــانغا‬ ‫‪51‬‬

‫تەگمىــدى‪ .‬ئىككىنچــى قېتىمقىســى ئەبــۇ مۇجاھىــد‬ ‫بىلــەن ئەبــۇ ئىھســاننىڭ قەدەملىرىنىــڭ يېنىــدا‬ ‫پارتىــاپ راكېتــا پارچىلىــرى ئۇالرنىــڭ جەســەدلىرىنى‬ ‫تىتىۋەتتــى‪ .‬ئۇالرشــۇ ۋاقىتتىــا شــەھىت بولــدى ‪.‬‬ ‫ئالــاھ قۇبــۇل قىلســۇن‪.‬ئۇالرنىڭ شــەھىدلىك خەۋىــرى‬ ‫ئەھلىگــە‪ ،‬قېرىنداشــلىرىغا يىتىــپ كەلگەنــدە‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫شــاھادىتىنى ھــەم فىرانســىيەدىكى قېرىنداشــلىرىغا‬ ‫خــوش خــەۋەر قىلــدى‪ .‬بــۇ خەۋەرنــى تۇنــۇپ يەتكــەن‬ ‫فىرانســىيە ئاخباراتــى ‪ ،‬ئاخبــارات مېدىيالىرىــدا ئۇنىــڭ‬ ‫فىرانســىيەدە ســەلىبىلەرگە قىلغــان ھۇجــۇم مەزگىلىدە‬ ‫‪ ،‬فىرانســىيەنىڭ ھاۋاھۇجىمىــدا ئۆلتۈرىلگەنلىكىنــى‬ ‫جاكارلىــدى‪ .‬ئــۇ ئالــاھ يولىــدا ئۆلتۈرىلــدى‪ .‬ئارزۇســىغا‬ ‫ئېرىشــتى‪ .‬ئالالھقــا بەرگــەن ئەھدىســىدە راســچىل‬ ‫بولــدى‪ .‬مېلــى‪ ،‬جېنــى بىلــەن ئالــاھ يولىــدا جىھــاد‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئۇنــى شــۇنداق ھېســاپاليمىز‪ .‬ئالالھقــا ھېــچ‬ ‫كىشــىنى پاكىزلىمايمىــز‪ .‬ئالالھدىــن ئۇنىڭغــا كاتتــا‬ ‫نىجاتلىــق ســۇرايمىز‪.‬‬ ‫ئــى مۇئمىنلــەر! ســىلەرگە ســىلەرنى قاتتىــق‬ ‫ئازابتىــن قۇتۇلدۇرىدىغــان بىــر تىجارەتنــى كۆرســىتىپ‬ ‫قويايمــۇ؟‪ .‬ئالالھقــا ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا (چىــن)‬ ‫ئىمــان ئېيتقايســىلەر‪ ،‬ئالالھنىــڭ يولىــدا مېلىــڭالر‬ ‫بىلــەن‪ ،‬جېنىــڭالر بىلــەن جىھــاد قىلغايســىلەر‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫بىلســەڭالر‪ ،‬ســىلەر ئۈچــۈن بــۇ ياخشــىدۇر ‪( .‬شــۇنداق‬ ‫قىلســاڭالر) ئالــاھ ســىلەرنىڭ گۇناھلىرىڭالرنــى‬ ‫مەغپىــرەت قىلىــدۇ‪ ،‬ســىلەرنى ئاســتىدىن ئۆســتەڭلەر‬ ‫ئېقىــپ تۇرىدىغــان جەننەتلەرگــە كىرگۈزىــدۇ‪،‬‬ ‫دائىمىــي تۇرالغــۇ بولغــان جەننەتلەردىكــى گــۈزەل‬ ‫ســارايالردا (تۇرغۇزىــدۇ)‪ ،‬بــۇ چــوڭ مۇۋەپپەقىيەتتــۇر‪.‬‬ ‫ســىلەرگە (مەرھەمــەت قىلىنىدىغــان) ســىلەر‬ ‫ياخشــى كۆرۈدىغــان ئىككىنچــى بىــر نېمــەت‬ ‫ئالالھدىــن كېلىدىغــان نۇســرەت ۋە يېقىــن غەلىبــە‬ ‫(يەنــى مەككىنىــڭ پەتھــى قىلىنىشــى) دۇر‪( ،‬ئــى‬ ‫مۇھەممــەد!) مۇئمىنلەرگــە (بــۇ روشــەن مەرھەمــەت‬ ‫بىلــەن) خــۇش خــەۋەر بەرگىــن»‪[ .‬ســەف ‪11‬‬ ‫‪-‬ئايــەت]‪.‬‬

‫ماقالە‬

‫‪52‬‬

‫ئــەي ئەجىــر ئۈمىــد قىلغۇچــى ســەۋرلىك‬ ‫مۇجاھىــد‪ ،‬مــەن بــۇ ســۆزلەرنى ســېنىڭ ئالالھنىــڭ‬ ‫ۋە ئــۆز دۈشــمىنىڭنىڭ ئالدىــدا قەدىــر ـ قىممىتىڭنــى‬ ‫بىلىۋېلىشــىڭ ئۈچــۈن يازدىــم‪ .‬ھەقىقەتــەن ئــەرەب ۋە‬ ‫ئەجەمدىــن بولغــان ھەرخىــل مىللەتلــەر ســاڭا قارشــى‬ ‫توپالنــدى‪ .‬ئــەي قــەد كۆتــۈرۈپ تۇرغۇچى تاغ! ســەلىبىلەر‬ ‫بارلىــق دېڭىــز ھەربــى قۇراللىرىنــى ســەن ئۈچــۈن‬ ‫ئەۋەتىدىغــان‪ ،‬ئاســمىنىڭدا كاپىرالرنىــڭ ئايرۇپىالنلىــرى‬ ‫ئايلىنىــپ يۈرۈيدىغــان ۋە بارچــە ئىتتىپاقــداش قۇشــۇن‬ ‫زېمىنىڭغــا باســتۇرۇپ كېلىدىغــان كىــم ســەن؟ ئــەي‬ ‫دىنــى ۋە تەۋھىــدى بىلــەن ئىززەتلىــك بولغۇچــى! بارلىــق‬ ‫ئىتتىپاقــداش قۇشــۇن ســاڭا قارشــى توپلىنىۋاتىــدۇ‪،‬‬ ‫ســېنى ۋە ئالالھنىــڭ شــەرىئىتى بىلــەن ھۆكــۈم قىلىنغــان‬ ‫زېمىننــى مۇھاســىرگە ئېلىۋاتىــدۇ‪ ،‬كىــم ســەن؟ ســەن‬ ‫تەۋھىــد ئۈســتىدە بولغانلىقىــڭ ئۈچــۈن بــۇ كاپىــرالر ســاڭا‬ ‫قاتتىــق يامانلىــق قىلىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫نــاۋادا زېمىنغــا ئىگــە بولــۇپ دۆلىتىڭــدە ئالالھنىــڭ‬ ‫شــەرىئىتى بىلــەن ھۆكــۈم قىلىنمىغــان بولســا‪ ،‬ســاڭا باال ـ‬ ‫مۇســىبەت چۈشــەتتى‪ .‬لېكىــن ئۇالرنــى غەزەپلەندۈرگــەن‬ ‫نەرســە‪ ،‬ســېنىڭ تەۋھىدىڭــدۇر‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«نۇرغــۇن كىشــىلەر ئۆزلىرىگــە ھەقىقــەت (يەنــى‬ ‫دىنىڭالرنىــڭ ھەقلىقــى) ئاشــكارا بولغاندىــن كېيىــن‪،‬‬ ‫ھەســەت قىلىــش يۈزىســىدىن ســىلەرنى ئىمانىڭالردىــن‬ ‫قايتــۇرۇپ كاپىــر قىلىشــنى ئــارزۇ قىلىــدۇ»‪[ .‬بەقــەرە‬ ‫‪ -109‬ئايــەت]‪ .‬ئــۇالر ھەســەتنىڭ تۈرتكىســىدە ســېنى‬ ‫ئۆلتــۈرۈش ئۈچــۈن قاتتىــق تىرىشــتى‪ .‬ســەن دىنىڭنــى‬ ‫قەلبىــڭ ۋە ئەزالىرىــڭ بىلــەن روياپقــا چىقارغانلىقىــڭ‬ ‫ئۈچــۈن ئــۇالر ســېنى ئۆلتۈرىــدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئــۇالر (يەنــى كۇففــارالر) قولىدىــن كەلســىال ســىلەرنى‬ ‫دىنىڭالردىــن قايتۇرۇۋەتكەنگــە قــەدەر ســىلەر بىلــەن‬ ‫داۋاملىــق ئۇرۇشــىدۇ»‪[ .‬بەقــەرە ‪ -217‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫نــاۋادا ئــۇالر تولــۇق ۋەيــران قىلىدىغــان قورالالرغــا ئىگە‬ ‫بولســىمۇ‪ ،‬بــۇ كاتتــا دىنغــا ئىگــە بواللمايــدۇ‪ .‬لېكىــن ئۇالر‬ ‫بــۇ دىننىــڭ ئۇالرنىــڭ باشــلىقلىرىنى ۋە ئەســكەرلىرىنى‬ ‫قاتتىــق قىرغىــن قىلىــش بىلــەن تارقىلىدىغانلىقىنى بىلىپ‬ ‫يەتتى‪ .‬شــۇڭا ئــۇالر بىــر مىنــۇت ســاڭا پەرۋاســىزلىق‬ ‫قىلمىــدى ۋە ھەرگىــز قىلمايــدۇ‪ .‬ســاڭا قارشــى ئۇرۇشــنى‬ ‫ھەرگىــز توختاتمايــدۇ‪ .‬ياكــى ئــۇالر زېمىننــى ئىگەللــەپ‬ ‫شــېرىكنى تارقىتىــدۇ ياكــى ئالالھنىــڭ دىنــى ھاكىــم‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬شــۇڭا ســەن ئالالھقــا ســەمىمى بولغىــن‪ .‬ئــەي‬ ‫بارلىــق كاپىــر مىللەتلىرىنىــڭ دۈشــمىنى! ئالالھدىنــا‬ ‫قورققىــن ئۇنىڭدىــن باشــقا ھېــچ نەرســىدىن قورقمىغىــن‪.‬‬ ‫كاپىــرالر دىنىڭنــى يوقىتىشــتىن ئۈمىدىنــى ئۈزگــەن‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كاپىــرالر بۈگــۈن ســىلەرنىڭ‬ ‫دىنىــڭالر (نــى يوقىتىــش) دىــن ئۈمىدىنــى ئــۈزدى‪،‬‬ ‫ئۇالردىــن قورقمــاڭالر‪ ،‬مەندىــن قورقــۇڭالر» [مائىــدە ‪-3‬‬ ‫ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئــەي غېرىــپ مۇۋەھھىــد! نېمىــا بولمىســۇن ســېنىڭ‬ ‫ئورنــۇڭ‪ ،‬ئەســكەر ياكــى ئەمىــر ياكــى پېقىــر ياكــى بــاي‬ ‫بولســىمۇ ســەن مۇھىــم نىشــان‪ .‬چۈنكــى ســېنىڭ نىيىتىڭ‬ ‫‪53‬‬

‫دىنــدۇر‪ .‬كاپىــرالر قۇرئــان ئايەتلىرىنىــڭ بەزىســىگە ئىمان‬ ‫ئېيتىــپ بەزىســىگە كاپىــر بولماســتىن دىنغــا پۈتــۈن‬ ‫كىرگەنلىكىڭنــى بىلــدى‪.‬‬ ‫ئــەي ســەۋرلىك مۇۋەھھىــدە! ســېنىڭ ھالىڭمــۇ‬ ‫شــۇنىڭغا ئوخشــاش‪ ،‬چۈنكــى ســەن مۇجاھىدالرنىــڭ‬ ‫نەســلىنى كۆپەيتىدىغــان پــاك ئايالســەن‪ ،‬ئوغۇللىرىڭنــى‬ ‫كاپىرغــا قارشــى جىھــاد قىلىدىغــان تەۋھىــد ئۈســتىدە‬ ‫تەربىيلەيســەن‪ ،‬ســېنىڭ دىنىــڭ ۋە پاكلىقىــڭ ئۇالرنىــڭ‬ ‫غەزىپىنــى تېخىمــۇ ئاشــۇرىدۇ‪ .‬ئۆزۈڭنىــڭ كاپىرالرنىــڭ‬ ‫نىشــانى بولغانلىقىڭدىــن ئەجەپلەنمــە‪ .‬بىــز كاپىــرالر‬ ‫بىلــەن كــۆرەش قىلىۋاتىمىز‪ ،‬نىجاتلىــق ۋە نۇســرەت‬ ‫مۇتتەقىيلەرگــە خاســتۇر‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ياخشــى ئاقىــۋەت تەقۋادارالرغــا مەنســۇپ»‪[ .‬ئەئــراف‬ ‫‪ -128‬ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪« :‬بىزنىــڭ‬ ‫قوشــۇنىمىز چوقــۇم غەلىبــە قىلغۇچىــاردۇر»‪[ .‬ســاففات‬ ‫‪ -173‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ســەن كاپىــرالر ئۈســتىدىن غەلبە قىلغۇچــى ياكى ئالالھ‬ ‫يولىــدا ئۆلتۈرۈلــۈپ رەببىڭنىــڭ يېنىدىكــى مەڭگۈلــۈك‬ ‫جەننەتكــە ئېرىشىســەن‪ .‬ســېنىڭ دۈشــمەنلىرىڭ دائىــم‬ ‫ھەســرەت ئىچىــدە ئۆتىــدۇ‪ .‬ئــۇالر ئاچچىقلىرىنــى يۇتــۇپ‬ ‫ماللىرىنــى‪ ،‬جانلىرىنــى ياكــى تۈگەيدىغــان دۇنيانىــڭ‬ ‫ئازغىنــە بايلىقىنــى ئىشــلىتىپ ئالــاھ يولىدىــن توســىدۇ‪.‬‬ ‫ئــەي قانلىــق جــەڭ ۋاقتىــدا ۋاز كەچكــەن ئــەي ئەزىــز‬ ‫قېرىندىشــىم! بارغىــن كەينىڭگــە قايتمــا ســەن ئازغىنــە‬ ‫دۇنيــا ئۈچــۈن يارىتىلمىدىــڭ‪ ،‬بەلكــى يېگانــە ئالالھقــا‬ ‫ئىبــادەت قىلىــش ئۈچــۈن يارىتىلدىڭ‪ .‬ســەن ئىنســان‬ ‫ۋە جىــن شــەيتانالرنىڭ سۇيقەســتىنى بىــكار قىلىدىغــان‬ ‫دۇئــا زىكىرلەرنــى تاشــاپ قويغانلىقتىــن جاســۇس‬ ‫مۇناپىــق ســېھرىگەر ۋە شەيتانالر‪ ‬ســېنى مەســخىرە‬ ‫قىلىۋاتقانلىقىنــى بىلدىڭمــۇ؟ ســەن كــۆپ ۋاقتىڭنــى‬ ‫دۇنيــا ئۈچــۈن ياكــى ئەھلىــڭ بىلــەن ئۆتكــۈزۈپ ئىككــى‬ ‫ياخشــىلىقنىڭ بىرىنــى كۆزلــەپ رەببىــڭ تەرەپكــە‬ ‫مېڭىشــتىن توختــاپ قالدىڭمــۇ؟‬ ‫ئەگــەر ســەن مۇجاھىــدالر ســېپىدىن ئايرىلســاڭ‪،‬‬ ‫ئەمىرىڭگــە توغــرا ئىشــتا ئىتائــەت قىلمــاي ۋە رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬گــە ئىتائــەت قىلمــاي قانچىلىــك گۇنــاھ قىلغىنىڭنــى‬ ‫بىلدىڭمــۇ؟ كىمكــى ئەمىرگــە ئىتائــەت قىلســا‪ ،‬ئالالھقــا‬ ‫ۋە رەســۇلىغا ئىتائــەت قىلغــان بولىــدۇ‪ .‬كاپىــر مىللىتىگــە‬ ‫قارىســاڭ‪ ،‬ئــۇالر پەقــەت مەئبۇدلىــرى ئامېرىكىغــا‬ ‫ئىتائــەت قىلىــپ شــۇنىڭ ئەتراپىغــا توپالنــدى‪ .‬ســەن‬ ‫ئالالھقــا يەتكۈزىدىغــان‪ ،‬ســېنى ۋە ئەھلىڭنــى ئوتتىــن‬ ‫قۇتقۇزىدىغــان ئىلىمنــى كۆپەيتىشــكە تىرىشــمىدىڭ‪ ،‬بــۇ‬ ‫خاتالىقىڭنــى بىلدىڭمــۇ؟ زىياننىــڭ ماھىيىتىنــى بىلگىــن‪،‬‬ ‫ئــۇ ئېســىل ئــۆي ياكــى ياخشــى ئــۇالغ ياكــى مــال ياكــى‬ ‫ئايــال ياكــى ياخشــى توينىــڭ كېتىــپ قېلىشــى ئەمــەس‪،‬‬ ‫بەلكــى ئــۇ ئالــاھ ئېيتقىنىــدەك نەرســە‪« :‬ئېيتقىنكــى‪،‬‬ ‫قىيامــەت كۈنــى ئۆزلىرىنــى ۋە ئائىلىســىدىكىلەرنى‬ ‫زىيــان تارتقۇزغۇچىــار قاتتىــق زىيــان تارتقۇچىــاردۇر‪،‬‬ ‫بىلىڭالركــى‪ ،‬ئەنــە شــۇ روشــەن زىيانــدۇر»‪[ .‬زۇمــەر‬ ‫‪-15‬ئايــەت]‪.‬‬

‫ئۆلتۈرۈلســەڭ‪ ،‬شــەرەپلىك ئۆلــۈم ۋە ئۈســتۈن مەنزىــل بــار‪.‬‬ ‫چۈنكــى ســەن كاپىــر مىللىتىگە قارشــى تــۇردۇڭ‪ ،‬ئۇالرنىڭ‬ ‫تاغۇتلىرىنــى كاپىرغــا چىقاردىــڭ ۋە ئالالھنىــڭ رەب ۋە‬ ‫ئىــاھ ئىگەنلىكىگــە ئىمــان كەلتــۈردۈڭ‪ ،‬شــەرىئەتنى‬ ‫يۈرگــۈزۈپ ئۇالرنىــڭ بۇرۇنلىرىنــى توپىغــا مىلىدىــڭ‪ ،‬ســەن‬

‫ئــەي ئالالھنــى بىــر دەپ بىلگۈچــى! بىلگىنكــى ئەگەر‬ ‫ســەن كاپىرالرنىــڭ پىتنىســىگە چۈشســەڭ‪ ،‬قورشــاۋ‬ ‫تارلىشــىدۇ‪ .‬ســەن مىللــەت ۋە دىــن دۈشــمەنلىرى ئالدىدا‬ ‫قەددىڭنــى رۇســاپ مەســئۇلىيتىڭنى تۇنۇمىســاڭ‪ ،‬تېــزال‬ ‫مەغلــۇپ بولىســەن‪ .‬ئۇالرنىــڭ بىرىنچــى پىالنــى ســېنىڭ‬ ‫ئالەملەرنىــڭ رەببىگــە‬ ‫بولغــان دىنىــڭ ۋە‬ ‫تەۋھىدىڭنــى پۈتۈنلــەي‬ ‫يــوق قىلىــش‪ .‬ئالالھتىــن‬ ‫تىلىگىــن‪،‬‬ ‫يــاردەم‬ ‫بوشاشــمىغىن‪ ،‬تەقۋالىــق‬ ‫چۈنكــى‬ ‫قىلغىــن‪.‬‬ ‫ســېنىڭ قورالىــڭ ســاڭا‬ ‫مەنپەئــەت بەرمەيــدۇ‬ ‫ۋە قىلىچىــڭ ئالدىــن‬ ‫بىلمەيــدۇ‪ .‬دۈشــمەنگە‬ ‫ئۇچراشــقاندا قورغــان‬ ‫بولىدىغــان ئەتىگەنلىــك‬ ‫ۋە كەچلىــك زىكىرلەرگــە‬ ‫ئەھمىيــەت بەرگىــن‪.‬‬ ‫دىنىڭنــى ســاقلىغىن‪،‬‬ ‫قېرىنداشــلىرىڭ بىلــەن‬ ‫ئالالھنــى زىكىــر قىلغىــن‬ ‫ۋە ئىلىــم ئالغىــن‪.‬‬ ‫ئۇالرنــى ھەقكــە ۋە‬ ‫سېنىڭ تەۋھىدىڭ ۋە شەرىئەتنى تەتبىقلىشىڭ كاپىرالرنى غەزەپلەندۈرىدۇ‬ ‫تەۋســىيە‬ ‫ســەۋرگە‬ ‫قىلغىــن‪ .‬بىلگىنكــى‪،‬‬ ‫ســاڭا پىتنــە ۋە‬ ‫مۇســىبەت كەلــدى‪ ،‬ئۇنىڭــدا پەقەتــا ئىمانــى ئالالھنــى بىــر دەپ بىلىــش چاقىرىقىغــا ئــاۋاز قوشــۇپ‬ ‫مۇســتەھكەم ســەۋرچان تەۋەككۈلچــى مۇســتەھكەم ئاشــكارا ھۆججــەت تۇرغۇزغــان ھالــدا جىھــاد قىلدىــڭ‬ ‫تۇرااليــدۇ‪ .‬ئىمــام ئىبنــى تەيمىيــە ‪ ‬جىھــاد ھەققىــدە ۋە شــەھىدلىكنى تەلــەپ قىلدىڭ‪ .‬بەندىنىــڭ رەببىگــە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬تەۋەككــۈل ۋە ســەۋر جىھادنىــڭ تەقدىــم قىلىدىغــان ئــەڭ قىممەتلىــك نەرسىســى‬ ‫چوقىســى‪ ،‬ھەقىقەتــەن مۇجاھىــد ســەۋرگە ۋە تەۋەككۈلگە ئۇنىــڭ جېنــى ۋە مېلىــدۇر‪ .‬ئىمــام ئىبنــى تەيمىيــە ‪‬‬ ‫باشــقا كىشــىلەردىن بــەك موھتــاج»‪ .‬شــۇنىڭ ئۈچــۈن مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــەڭ كاتتــا ئىخــاس؛ ئىبــادەت قىلىش‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪« :‬زۇلۇمغــا ئۇچرىغاندىــن كېيىــن ئۈچــۈن جــان ۋە مالنــى تەســلىم قىلىشــتۇر»‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ئالــاھ يولىــدا ھىجــرەت قىلغانالرنــى دۇنيــادا چوقــۇم مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬شۈبھىســىزكى‪ ،‬ئالــاھ مۇئمىنلەردىــن‬ ‫ياخشــى جايغــا ئورۇنالشــتۇرىمىز‪ ،‬ئــۇالر بىلىدىغان بولســا‪ ،‬ئۇالرنىــڭ جانلىرىنــى‪ ،‬ماللىرىنــى ئۇالرغــا جەننەتنــى‬ ‫ئۇالرغــا ئاخىرەتنىــڭ ســاۋابى تېخىمــۇ چوڭــدۇر‪ ،‬ئــۇالر بېرىــپ ســېتىۋالدى‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ يولىــدا ئــۇرۇش‬ ‫(ئېغىرچىلىقالرغــا) ســەۋر قىلــدى‪ ،‬ئــۇالر (ھەممە ئىشــتا) قىلىــپ (دۈشــمەنلەرنى) ئۆلتۈرىــدۇ ۋە ئۆلتۈرۈلىــدۇ (يەنــى‬ ‫رەببىگــە تەۋەككــۈل قىلىــدۇ (يەنــى يۆلىنىــدۇ)»‪[ .‬نەھىل دۈشــمەنلەر بىلــەن جىھــاد قىلىــپ شــەھىد بولىــدۇ)»‪.‬‬ ‫‪-41-42‬ئايــەت]‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇســا ئــۆز [تەۋبــە ‪-111‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫جەننــەت پۈتــۈن نېمەتلەرنــى ئــۆز ئىچىگــە ئالغــان‬ ‫قەۋمىگــە‪ :‬ئالالھدىــن مــەدەت تىلــەڭالر‪ ،‬ســەۋر قىلىڭالر‪،‬‬ ‫يــەر يــۈزى ھەقىقەتــەن ئالــا نىــڭ مۈلكىــدۇر‪( ،‬ئالــاھ) جاينىــڭ ئىســمى بولــۇپ‪ ،‬ئۇنىڭدىكــى ئــەڭ يۇقىــرى‬ ‫ئۇنىڭغــا بەندىلىرىدىــن ئــۆزى خالىغــان كىشــىلەرنى مۇكاپــات ئالالھنــى كــۆرۈش‪ ،‬تــۆۋەن مۇكاپــات بىــز‬ ‫ۋارىــس قىلىــدۇ؛ ياخشــى ئاقىــۋەت تەقۋادارالرغــا بىلىدىغــان ۋە بىلمەيدىغــان كۆڭۈللــەر ئــارزۇ قىلىدىغــان‬ ‫كۆزلــەر لەززەتلىنىدىغــان نەرســىلەر بــار‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫مەنســۇپ» دېــدى»‪[ .‬ئەئراف‪-128‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئۈممەتنىــڭ كاتتــا ئىشــى بولغــان تاغۇتقــا ئىبــادەت ‪ ‬ئالالھدىــن رىۋايــەت قىلىــپ كەلتۈرگىنىــدەك‪« :‬مــەن‬ ‫قىلىشــتىن قۇتقــۇزش ۋە ئالالھنىــڭ ئىزنــى بىلــەن مېنىــڭ ســالىھ بەندىلىرىمگــە كۆزلــەر كــۆرۈپ باقمىغــان‪،‬‬ ‫قاراڭغۇلۇقتىــن نۇرغــا چىقىرىــپ ئالالھقا ھەقىقــى ئىبادەت قــۇالق ئــاڭالپ باقمىغــان ۋە ئىنســان قەلبىدىــن كېچىــپ‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن چىققانلىقىڭنــى ئەســلىگىن‪ .‬ئەگــەر باقمىغــان نەرســىلەرنى تەييارلىدىــم»‪[ .‬مجمــوع الفتاوي]‪.‬‬ ‫ماقالە‬

‫‪54‬‬

55

‫ت‬ ‫ج ت‬ ‫�م‬ ‫ہ�‬ ‫ی‬ ‫ن‬ ‫ب‬ ‫ومحدو‪ ،‬ت ں وخربخشی توہ ہک اہلل یک مسق ‪� �،‬‬ ‫اے ّ‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫مہ روم م نز�ون ےک دروتخں � � چنہپ اجےت‪ ،‬مہ‬ ‫اہجد ےس ی‬ ‫� ی‬ ‫رک ےگ‬

‫ابوحمزہ املہاجر ‪r‬‬

‫شامرہ منرب ‪ - 11‬شوال ‪ 1438‬ہجری ‪UR -‬‬

‫فرہست‬

‫‪04‬‬ ‫‪06‬‬ ‫‪12‬‬ ‫‪16‬‬ ‫‪22‬‬ ‫‪27‬‬ ‫‪39‬‬ ‫‪43‬‬ ‫‪52‬‬

‫دقمہم‬

‫ق ی ن‬ ‫رشمک وک ئ‬ ‫انف رک ی‬ ‫د� ےگ ی�ا اِس راہ‬ ‫ی�ا وت مہ‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫اج� ےگ‬ ‫م وخد ر��بان وہ‬

‫اقمہل‬ ‫ن‬ ‫ی‬ ‫ل امہ اصنحئ ‪ -‬ہصح ا ّول‬ ‫اجمدہ� ےک ی‬ ‫ونہبں ےک ی‬ ‫لن‬ ‫ب‬ ‫اج� امہرا رفس‬ ‫اہلل یک‬ ‫اخص‬

‫� مونمنی ےن رکشلوں وک ی‬ ‫اور ج ب‬ ‫د�ا‬

‫اقمہل‬ ‫�خ‬ ‫ہ�‬ ‫اانث رشعی رایضف اےنپ داؤں وک �ڑپ رکےت وہےئ‬ ‫غ ناخص اقمہل‬

‫ت‬

‫ت‬ ‫���یم�‪ ،‬ےفٔ اور اِح�ط�اب ےس قلعتم ااکحامت‬

‫ی‬ ‫ربخ�‬ ‫خف‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫� م �ی�ات‬ ‫رکسعی اور ی‬ ‫دہشاء‬

‫ومونمں ی‬ ‫ا� رمد یھب ہ ی� ‪ :‬اوب اجمدہ ارفلیسن‬ ‫م ی‬

‫ن‬ ‫اقمہل ن‬ ‫د�ا رھب یک دینمش ومل یل واےل!اینپ دقر اچہپن‬ ‫اے ی‬

‫‪52‬‬

‫‪27‬‬

‫‪12‬‬

‫�ر�افیض�‪،‬موصلےکرعمکےںیمرتکبدنباگ�ڑیا�ں ب�‪،‬اھ�ر�یکنیٹا�و�روطیلاقفول�ں‬ ‫کیامنئشرکتےوہئےد�اخلوہئےا�و�رانوہ�ںےناپےنیبیلصامحتیوی�ںےس عود�ہ‬ ‫کایہک و�ہ دنچیہ ندو�ں ںیم رعمکےوک ِاسےک اناج�مکت اچنہپ دیں ےگ�۔‬ ‫�الہل ےکلضف ےساسمھگ�ن ےکرعمکےوکرش�و�ع وہئےآٹھ ام�ہ تیب ےکچںیہ�‪،‬‬ ‫خالفت ےک اصبر ومر�ابطاجمہد�و ں ےک اہتوھ�ں ر�افیض وف�جیکینتک یہ نویوٹ�ںاک‬ ‫صافیا وہ اکچ ےہ�ا�و�رُانیک ےبامش�راینپمک�ں ا�و�ر ربگیڈیوم�ت ےکاھگ�ٹ اتر ےکچںیہ�۔‬ ‫رفا�ر توہاےہوتُاسےُاسےکیبیلصآقا�‪،‬مباب� �ریا�و�رلتقیک‬ ‫�ِا�نںیمےسوجگنجےس �‬ ‫صو�ر�تںیمزس�ادیےتںیہ�۔�ِا�سبسےکاب�وجو�دا�بیھبرشمکنیاپےنآقا�ؤ�ں‬ ‫اخص‬ ‫دقمہم‬

‫‪4‬‬

‫سےِاسیرط�حدنچ ندو�ںںیمرعمکےوکاناج�مکتاچنہپنےےک عود�ےرکتے‬ ‫پرھرہےںیہ�۔‬ ‫�الہلاعتلٰیموصلےکاپسہوی�ںا�و�رامر�ا�ء�‪،‬تام�ماجمہدینوکاسال�ما�و�راملسمنو�ں‬ ‫کیاجنبےسرتہبینزج�ا�ء�د�ے�!کہو�ہایاسرعمکہڑل�رہےںیہوجات�ریخےک‬ ‫بڑ�ےا�و�رتخسرتینرعمکو�ںںیمےسایکےہ�۔ُانوہ�ںےنوپ�ر�یدنایےئلیک‬ ‫ثابتدقمیاکایاسومننہشیپایکےہہکآ�جےکد�و�رںیمِا�سیکاثم�لانلمتہب‬ ‫ہیلکشم ےہ�۔ انوہ�ں ےن دین رپوس�د�ے اب�ز�یںیہنیک�‪ ،‬نہ دشنم ےکآگے‬ ‫تہایھ�رےکنیھپ �‪ ،‬نہ یہ و�ہ زمنی ےکیسکڑکٹ�ے ےس ُاسوکرشمکنی ےکڑھتیچ�و�ں‬ ‫�ا�و�روخ�ن ےسآلو�د�ہرکنے ےس ےلہپ ےٹہںیہ�‪ ،‬تاکہ و�ہ�( ش�دنم�)کیسیھب ہگج‬ ‫پشی دقمی ا�و�رآسا�ن حتف یک شوخای�ں ہنانم ےکس�۔‬ ‫�اہلِتوحدیاکامت�مزما�نواکم�نںیمیہیاح�لوہتاےہ�۔�اہلِموصلیکاثبت‬ ‫قدمی ا�و�ر اہب�د�ر�ی ےک ےصقوکئی اچوھتا ا�و�ر انوہنا اعممہلںیہن�۔رس�ت�‪ ،‬فولجہ ا�و�ر‬ ‫�الاب�ب�‪�،‬وغری�ہںیموہنےو�الےرعمکےاہلِتوحدیےک قاو�ا�لیکاچسئیا�و�رحِنس‬ ‫علم رپوگ�ا�ہ ںیہ�۔ ا�و�ر وجصخش الہلوک�‪� ،‬ا�س ےک رسو�لﷺ ا�و�روممون�ںوک‬ ‫�د� سوتانبئے(�و�ہنیقیرکےھہک) �الہلیکامجعتیہاغلبوہرکرہےیگ�۔‬

‫جس مںی ُاسے د�رپشی اصقننا�ت�‪ ،‬تالفییک دق�ر�ت ےس زیا�د�ہ وہ�ں ا�و�ر‬ ‫جسیک دم�ت ُا�سرکشلیک رب�د�اشت ا�و�رربصےس زیا�د�ہ وہ�۔اگر ِا�ن ںیم ہی‬ ‫وہا�‪،‬‬ ‫�اتساطعت وہتیوت امرییکیبیلصرکشل ھٹیپ ریھپرک اھبگےن رپوبجم�ر ہن ت‬ ‫ٹ‬ ‫رعا�ق ےس تسکش وخ�ر�د�ہ ا�و�ر‬ ‫یلنک اجمہدین ےک اہتوھ�ں ےس �پِ� رک و�ہ �‬ ‫�ذللی و�رسو�ا وہکر الکنویکنہک صل ی��ب�ی�و�ں ےک اقئدینوک ڑب�ے امیپنے رپ‬ ‫ہونے و�الے ُا�ن اجنی ومالی اصقننا�تاک ا�د�ر�ا�ک وہگای �‪،‬جنیک وجہ ےس ُاناک‬ ‫مکلرطخ�ے ںیم ڑپایگ اھت �‪ُ�،‬انیکتشیعم دشید رحب�ا�ناک اکش�ر وہیئگ �‪ُ�،‬اسیک‬ ‫یہتب اپنییک رط�ح ہبیئگ ا�و�ربڑھےت وہئے اصقننا�تیک وجہ ےس ُاسے�اپین‬ ‫کحتمیلمع وبجم�ر�ًا بدلانپڑ�ی�۔‬ ‫لصیبیا�و�رُانےکفیلحرمتدینےکوخ�فز�د�ہوہنےاک یاکڑب�اببسہی‬ ‫رطحاجنےتںیہا�و�رہییھباجنےت‬ ‫بیھےہہکو�ہاپینوق�تےکفعضوک چایھ �‬ ‫ہںیہک ‪ PKK‬م صول ےکرعمکے اسیج تخسرعمکہڑلنےیک اتساطعت‬ ‫رفاہم‬ ‫ہنںی ھکریت�‪ ،‬کوینہک انیک دعت�ا�د تہبلیلق ےہ �‪ُ� ،‬ا�نوک د�رکا�ر السہح �‬ ‫کرنےاک رخ�چ صل ی��ب�ی�و�ں ےکزخ�انو�ں رپ تہب اھب�ر�ی ےہ ا�و�رُانےکوجگنج‬ ‫�و�ہںیہںیہنجڑسکو�ںےسڑکپڑکپرکدیقایکاجتاےہا�و�ررھپُاہنںیانکا�ر�ہمسق‬ ‫کی رتبتی دیےن ےک دعبتخس رتین گنج ےکاحم�ذ�و�ں ںیموھجنک دیا اجتا‬ ‫ہے�۔ا�و�رہیہک ‪ PKK‬کےوجگنجُا�نوفیلکت�ںےکوبجھاکرشعریشعیھبںیہن‬ ‫�اٹاھ ےتکس وج ر�اضفوی�ں ےنومصل ےکمرعکے ںیم اٹاھیا ےہ�۔ ا�و�ر ‪PKK‬‬ ‫مںی اصقننا�تاک ا�ز�الہرکنے ا�و�رومجو�د�وسائلوککیھٹ رط�ح ےس رب�وئے‬ ‫کا�ر النےیکیھب اتساطعتںیہن�۔ مہ ےن ُاہنںی جبنم ےکرعمکے ںیم دکیاھ‬ ‫ہےہکاگر الہل ےن ِا�س امراک ہلصیف ہنایک وہتا وجہکآخرکا�ر وہکرہی رہا وت‬ ‫رطح ےسوٹ�ٹ وھپ�ٹاک اکش�ر وہ�ا یہ اچہےت ےھت�۔‬ ‫�و�ہ رب�ی �‬

‫�آ�ج رقہ ںیم اہلوتحدی ا�و�رالخفت ےک اپسہوی�ںاک د�ن ےہہک و�ہ ر�ّب‬ ‫تاعلٰی کی رضا اپنے ا�و�ر تنج ںیم دنلب د�رجا�ت ےکوصح�لےئلیک اپےن اھبئوی�ں‬ ‫سے اسمبتقرکیں ا�و�ر ِا�س دصقمےئلیک وم�رچو�ں رپوبضمطی ےکاستھ ڈٹے‬ ‫�رہںی�‪�،‬دینیکاخطراپیناجنںیاپھکدیں�‪ُ�،‬ا�سدہعوکچسرک کداھئںیوجانوہ�ں‬ ‫نے الہل ےسایک اھت ا�و�ر ا�ن ںیم ےس رہکوئی اپین اپین ہگج ہی ےہکہک "�آ�ج‬ ‫رکا وہ�ں" پرھو�ہ مشدون�ں ےساگیل وفص�ں ںیم‬ ‫�الہلاعتلٰی � کیدےھاگ ہک ںیمایک ت‬ ‫� قرہرہشںیم رہاجمہد رپ�‪ ،‬خو�ا�ہ و�ہیسکیھب ہگج اممو�ر وہ�‪ ،‬یہ ال� �زم ےہہک‬ ‫برسریپاک�روہ�ںا�و�راقمبےلےکوقتےھچیپڑمرکہندکیںیھ ی�‪،‬اہ�ںکتہکاپےن‬ ‫�ر�ّب سے ِا�س اح�ل ںیم اجلمںیہک و�ہ ُا�ن رپرکسم�ارکُا�ن ےس ر�اضی وہچاک وہ�۔ �و�ہ ہی اب�ت اپےن ہذن نیم اھٹب ےلہک ہیرعمکہرمتدیناک افصیارک�دیےن‬ ‫�و�الا وہنا اچہےیاتکہ اہنںی الہل ےسرفکرکنے ا�و�رُاسےک دین ےکالخ�ف‬ ‫مرتدینا�سرعمکےںیموخ�فوہر�ا�سیکاحلتںیمآئےںیہ�‪،‬کوینہک جگن ربپارکنےاک دبلہ دیا اجسےک ا�و�راتکہاجمہدین ےس ُانےک وجطویل‬ ‫�و�ہ ینیقی وط�ر رپ اجنےت ںیہہک ہیرعمکہ ُا�نزگشہترعمکو�ںیک رط�ح ںیہن وج حاس�ب ابقی ںیہ و�ہ اکچ دیے ئاجںی�۔پس ِا�س رعمکےاک اتخات�م ِاسی وص�ر�ت‬ ‫�ُانوہ�ںےنونج�دالخفتےکاستھڑل�ےںیہ�۔یہی جوہےہہکانوہ�ںےنِا�س مںی وہنا اچہےیہک یاک رفیق د�وسر�ے رفیقوک انفرک د�ے ۔ ای وت مہ‬ ‫مرعکےےئلیکاییسایت�ر�ییکےہوجیسکا�و�ررعمکےےئلیکںیہنیک�‪�،‬ا�و�رِا�سرط�ح �الہلاعتلٰی کی د�ی وہئی تمہ ا�و�رقو�ت ےس ُاناک افصیارک�دیں ا�و�ر وی�ں و�ہ‬ ‫رطحیسکا�و�ررعمکےےئلیکںیہنےیک�‪�،‬ا�و�رصل ی��ب�ی�و�ںےن � ندای�و�آخر�ت ںیم انکا�م و انمر�ا�د وہجائںی�‪ ،‬یا ہیہک ِا�س ر�اسےت رپمہ الہلیک‬ ‫شلرکعمجےیکںیہسج �‬ ‫�اہنںیو�ہامد�ا�د �رفاہمیکےہوجیسکا�و�ررعمکےےکےیلںیہنیک�۔یبیلصاقئدین �ر�ا�ہ ںیم رقبا�ن وہ ئاجںی�‪� ،‬ا�و�ر الہل ےس امہ�ر�ی المقا�ت ِا�س اح�ل ںیم وہہک‬ ‫�ُاہنںیلسلسم اب�و�ررک�و�ا رہےںیہہک ہیرعمکہرہگزآسا�ن ہن وہگا ا�و�ر ہن یہ ِا�س ہم دین رپاثبت دق�م وہ�ں ا�و�ر ُاسےک مشدون�ں ےس ربسریپاک�ر وہ�ں�‪� ،‬ا�و�ر‬ ‫کے اتخات�ماک وقترقیب ےہاتکہرمتدینوکامت�م رتاصقننا�ت ا�و�ررعمکےیک یو�ں مہیھب اصاح�ب اخد�و�دیک رط�حاکمای�ب واکمر�ا�ن وہرک ہشیمہ رہےن‬ ‫طو�الت ےک اب�وجو�د گنج اج�ر�ی رھکےن ےک ےیل ذہین وط�ر رپایت�ررکںیکس�۔ �و�الیآخر�تیک زندگیاک اجر ووث�ا�ب اپ ںیل�۔ ِا�ن د�و ےک الع�و�ہ امہ�ر�ے ا�و�ر‬ ‫رضو�ر‬ ‫�ُانےک د�رمای�نوکئی رسیت�ی وص�ر�تںیہن�۔ ا�و�ر الہل ایےس ولگو�ںیک �‬ ‫یلنک ِا�س بس ےک اب�وجو�دیبیلص ا�و�رُانےکفیلح رمتدین ہی اب�ت ینیقی مد�درکتا ےہ وجُا�س (کے دین�)کی دم�درکتےںیہ�۔ الببشہہ الہل ڑب�ا اطقوت�ر‬ ‫طو�رپراجنےت ںیہہک ندای اکوکئییھبرکشل ایےسرعمکےوکاج� �ریںیہن کرھاتکس �ا�و�ربس رپ اغلب ےہ�۔‬ ‫‪5‬‬

‫اقمہل‬

‫‪6‬‬

‫ََ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ{وال َت ِه ُنوا َوال ت ْح َزنوا َوأ ُنت ُم األ ْعل ْون ِإن ك ُنتم ُّمؤ ِم ِنين * ِإن‬ ‫َ ْ َ ْ ُ ْ َ ْ ٌ َ َ ْ َ َّ ْ َ ْ َ َ ْ ٌ ّ ْ ُ ُ َ ْ َ َّ ُ ُ‬ ‫األي ُام ن َد ِاول َها‬ ‫يمسسكم قرح فقد مس القوم قرح مثله وتلك‬ ‫َ ْ َ َّ َ َ ْ َ َ ّ ُ َّ َ َ ُ ْ َ َ ِ َّ َ ِ ُ ْ ُ َ َ َ ّ‬ ‫اللهُ‬ ‫اس وِليعلم الله ال ِذين آمنوا ويت ِخذ ِمنكم شهداء و‬ ‫بين الن‬ ‫َ ُ ُّ ِ َّ‬ ‫َ‬ ‫ال ي ِحب الظ ِ ِالين} [آل عمران‪139:‬تا‪�(]140‬ا�و�رہنزمک�و�رونبا�و�رہنمغرک�و‬ ‫�ا�و�رمتیہاغلبوہ�‪�،‬اگرمتوممنوہ�۔اگرںیہمتوکئیزخمےچنہپہںیوتانیقیا�نولگو�ںوک‬ ‫بیھا�ساسیجزخماچنہپےہا�و�رہیوتد�نںیہ�‪،‬ہماہنںیولگو�ںےکد�رمای�ناب�ر�یاب�ر�ی‬ ‫بدلےترہےتںیہ ��‪،‬ا�و�راتکہالہلا�نولگو�ںوکاج�نےلوجایام�نالئےا�و�رمتںیمےس‬ ‫رکا�)�۔‬ ‫بضعوکدیہشانبئےا�و�رالہلاظلوم�ںےستبحمںیہن ت‬ ‫بے کشامت�مرعتفیںی الہل ےک ےیلںیہ�‪ ،‬ہم ُاسیک دمح ایب�نرکتےںیہ�‪ُ�،‬اسی‬ ‫سےدم�دامگنےتںیہا�و�رُاسیےسرفغم�تا�و�راعمفیاچہےتںیہا�و�رمہاپےنوفن�سےک‬ ‫شر�و�را�و�ررب�ےاعام�لےسالہلیکانپ�ہںیمآتےںیہ�‪،‬جےسالہلدہ�ایتد�ےوتُاسے‬ ‫کوئیرمگ�ا�ہںیہنرکاتکسا�و�رسجو�ہرمگ�ا�ہرکد�ےوتوکئیُاسےدہ�ایتںیہند�ےاتکس�۔‬ ‫�ا�و�رںیموگ�اہیدیاتوہ�ںہکوکئیوبعم�دیقیقحالہلےکوس�اومجو�دںیہن�‪ُ�،‬اساکوکئی‬ ‫شریکںیہنا�و�رںیموگ�اہیدیاتوہ�ںہکدمحمﷺالہلےکدنب�ےا�و�ررسو�لںیہ‬ ‫� �‪،‬آ�پےنالہلاکاغیپ�ماچنہپنےاکقحا�و�رِا�سامانتوکا�د�ارکدیا�‪�،‬امتیکریخوخ�اہی‬ ‫کیا�و�رامتوکر�وشندللیرپوھچ�ڑ�اسجیکر�ا�تیھبد�نیکامندنر�وشنےہ�‪،‬جس‬ ‫سےدحیلعگیوہیاتخای�ررکتاےہوجالہ�کوہنےو�الاوہ�۔‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ ْ َّ ُ ْ ّ َ َ َّ ُ َ َ َ َ ُ ُ َّ َّ‬ ‫َ {يا أيها ال ِذين آمنوا اتقوا الله حق تقا ِت ِه وال تموتن ِإال‬ ‫َوأ ُنتم ُّم ْس ِل ُمون} [آل عمران‪�(]102:‬ا�ےولگو وج ایام�ن الئے وہ ! �الہل‬ ‫سےڈ�ر�و�‪،‬یجاسا�س َےسڈ�رنےاکقحےہا�و�رمترہگزہنرم�و�‪،‬مرگا�ساح�لںیمہک‬ ‫َ ُّ َ َّ ُ َّ ُ ْ َ َّ ُ ُ َّ‬ ‫َ َ َ ُ ّ َّ ْ‬ ‫س‬ ‫تمملسم وہ� َ) َ�۔{يا أيها الناس ات َّقوا ربكم ال ِذ ًي َ خلقكم ِمن نف ُ ٍْ‬ ‫َو ِاح َد ٍة َوخل َق ِم ْن َها َز ْو َج َها َو َبث ِم ْن ُه َما ِر َجاال ك ِث ًيرا َو ِن َساء َو َّاتقوا‬ ‫َ َ ْ َ َ َّ ّ َ َ َ َ ُ‬ ‫ّ َّ َ ُ َ‬ ‫ان َعل ْيك ْم َر ِق ًيبا}‬ ‫الل َه ال ِذي ت َساءلون ِب ِه واألرحام ِإن الله ك‬ ‫[النساء‪� (]1:‬ا�ےولگو! �اپےنر�بےسڈ�ر�وسجےنںیہمتیاکاج�نےسدیپ�ا‬ ‫کایا�و�را�سےسا�سیکویب�یدیپ�ایکا�و�را�ند� نوو�ںےستہبےسرم�دا�و�روع�رتںی‬ ‫ھپالیدیںا�و�رالہلےسڈ�ر�وسجےکو�اسےطےسمتایکد�وسر�ےےسوس�ا�لرکتے‬ ‫ہو �ا�و�ررشےتانطےوت�ڑنےےسیھبوچب�۔یبکشالہلہشیمہمترپوپ�ر�اابہگن�نےہ)‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ َّ ُ َّ َ َ ُ ُ َ ْ ً َ ً ُ ْ َ ُ‬ ‫ص ِل ْح لك ْم‬ ‫َ{يا أيها ال ِذين آمنوا اتقوا الله وقولوا قول س ِديدا * ي‬ ‫ْ َ َ ُ ْ َ َ ْ ْ َ ُ ْ ُ ُ َ ُ ْ َ َ ُ ْ َّ‬ ‫الل َه َو َر ُس َول ُه َف َق ْد َفازَ‬ ‫أعمالكم ويغ ِفر لكم ذنوبكم ومن ي ِطع‬ ‫َ‬ ‫ف ْو ًزا َع ِظ ًيما} [األحزاب‪�(]70-71:‬ا�ےولگووجایام�نالئےوہ! �الہلےس‬ ‫�ڈ�ر�وا�و�رابللکدیسھیاب�توہک�۔�و�ہاہمت�ر�ےےیلاہمت�ر�ےاعام�لد�رسترکد�ے‬ ‫گا ا�و�راہمت�ر�ے ےیلاہمت�ر�ےانگ�ہ شخب د�ےاگ ا�و�ر وج الہل ا�و�ر ا�س ےک رسو�لیک‬ ‫فرما�ںرب�د�ا�ر�یرک�ےوتانیقیا�سےناکمایبیاحصلرکلی�‪،‬بتہڑب�یاکمایبی)‬ ‫َّأما بعد؛‬ ‫تا�ریخوخ�دوکدہر�اتیےہنکیلزمانہد�رزمانہ�‪�،‬و�اقاع�تےک قوو�عذپیروہنے‬ ‫ںیہ ھک‪،‬ال�ڑ�یدبلےترہےتںیہا�و�ر�ِا�س‬ ‫کاببسںیہندبلات�‪،‬لو�گآتےاجتےرہےت �‬ ‫�ا�زلیگنجےکاس�ز� سواما�نںیمرتقیوہتیرہیتےہنکیلگنجاکدیم�ا�ناجسرہاتےہ‬ ‫رطحیکےہ�۔‬ ‫�ا�و�را�سڑگھج�ےیکد�اسات�نیھبہشیمہےس یاکیہ �‬ ‫حقابطلےکاستھربسراکیپ�رےہ�‪�،‬ا�و�راسال�مرفکےکالخ�فگنجربپاےیک‬ ‫ہوئےےہ�۔اجلہتیا�و�رافن�قاند�رد�اخلوہرہاےہا�و�رزمک�و�ر ب�‪،‬ز�د�لول�گنیبنیب‬ ‫‪7‬‬

‫�و�الیر�ا�ہاپانئےوہئےںیہ�‪،‬یہوخ�دوکامتّےکاستھوسنم�برکتےںیہنکیلاپےن‬ ‫� ندای� �ویافم�دوکرتجحیدیےتںیہ�‪،‬یہرعمکےیکرگ�دےنھٹیبےکاتناظ�رںیمرہےتںیہاتکہ‬ ‫�زیا�د�ہاطقوت�ررفیقےکفیلحنباجئںیا�و�راغلبآنےو�الےےکاستھاجںیلم�‪،‬‬ ‫�ا�و�رایکیہرب�اےہوجو�ہرکتےںیہ�۔‬ ‫کشتسوخ�ر�دگیےک �د�و�رںیمایےسافر�ا�دوکربانیویتسہ�ںےناگل�م �دی ��‪،‬و�ہایتسہ�ں‬ ‫کہ وجُا�س د�و�ر ںیم رساٹاھرک یج رہی ںیہسج ںیم ول�گ ذلت و�رسو�ائیوکوبق�ل‬ ‫کےیےھٹیبںیہ�۔ِا�نرپعز�مافر�ا�دیکںیتمہا�نرپاب� لدو�ںیکامندناسیہنگفںیہا�و�رو�ہ‬ ‫شبری� نوذیریبنﷺےکاسو�ہرپاک�ربدنوہکراپےنریبخ�وصبریر�بیکاجنباگمز�ن‬ ‫ہںی�؛و�ہ نجایبہکنجےکرہچ�و�ںرپاہنتئیو�انجتیبےکوقن�شو�اضحںیہ�؛جنےکےگنن‬ ‫�‬ ‫پری عد�ا�و�تیکیتپتریترپےنلچےسوخ�نآلو�دوہچےکںیہ�۔ُانےکاسمےنبس‬ ‫�د�ر�و�ا�ز�ے دنب وہجاتےںیہوت و�ہآسام�ناک د�ر�و�ا�ز�ہاٹھکٹھکتےںیہ�‪ ،‬جس رپُا�نیک‬ ‫جانب لدو�ںوک نزد�ہرکنےو�الیتنجیکوہ�ا�ؤ�ںےکوھجنےکجیھبدیےاجتےںیہنج‬ ‫کیدب�ولتو�ہایام�نیکذل�توکاپیلےتںیہ�‪�،‬ا�و�ررھپُا�نںیمےسوکئییھباپےندین‬ ‫سےںیہنرھپتااچہےوپ�ر�یدنایُا�نرپکیتشمہلمحرک�د�ے�۔‬ ‫�ا�ے امت اسال�م! �ا�ب ربصےک امت�م امیپنے ربلیز وہچےک ںیہ �‪�،‬دشنم امت�م‬ ‫حد�و�ںےساجت�و�زرکچاکےہ�‪،‬سرکشابغیامہ�ر�یرس�زمنیںیمد�اخلوہےکچںیہا�و�ر‬ ‫ڑیھبے�‪،‬لبہکےتکیھبمہرپےنٹپھجیکتمہرکنےےگلںیہ�۔‬ ‫�ا�بوت ی‬ ‫�ا�و�رول�گرحص�ا�ء تہی ےکیسک رس�ا�ب ںیملح ڈھونڈ رہےںیہ�‪ ،‬بجہکلحوت انےک‬ ‫سامےنا�و�رُانےکاپےناہتوھ�ںںیمومجو�دےہ�۔۔‬ ‫یہلحاہج�دیفلیبسالہلےہ�۔‬ ‫یہُا�نآئہمٔجاہ�دیکںیتحیصنںیہوجِا�سابم�ر�کر�اسےترپےسزگ�رےکچںیہ� �‪،‬اپےن‬ ‫لےی�ا�و�راجمہداھبئوی�ںےئلیکای�ددہانیےکوط�ررپںیمےنِا�نوتحیصن�ںوک عموملیدبتییل‬ ‫وو�ںا�و�رد�ائیم‬ ‫کےاستھعمجایکےہ�۔ہیاثبتدقمیرپاباھ�رنےاکذ�ریہعںیہا�و�راص ل‬ ‫حاقئقرپربص� مواصبر�تیکدعو�تںیہ�۔‬ ‫�ا�ےاجمہد�و�!مںی اہمت�ر�ے اب�ر�ے ںیم ہن دشنمیکرثک�ت �‪ ،‬نہ ُاسےک السےح ا�و�ر‬ ‫نہ ُاسےکاہمت�ر�ےالخ�فرگ�و�ہ د گ�رر�و�ہ عمج وہجانے ےس فوخ �زد�ہ وہ�ں ا�و�ر ہن یہ‬ ‫جمےھضعب عالقو�ںںیماہمت�ر�ےاملسم�ناھبئوی�ںاکاستھوھچ�ڑدیےنےسیسکمسقاک‬ ‫خدشہ ےہ�؛مںیوتاہمت�ر�ے اب�ر�ے ںیم اہمت�ر�ے اپےنوفن�س ےس ڈ�رتا وہ�ں�۔‬ ‫جمےھڈ�رےہہکںیہکمت ہون�‪،‬کزم�و� �ری�‪،‬ناکامیونامر�ا�د�یا�و�را�و�رانگہو�ںیکرثک�ت‬ ‫زغو�ِہ �احدےکد�نشیپآیا�‪�،‬ا�سںیماہمت�ر�ےےئل‬ ‫کااکش�رہنوہجا�ؤ�۔�ا�و�روجھچک �‬ ‫صنتحیا�و�رای�ددہانیےہ�۔ر�باعتلٰینےرفمایا‪َ :‬‬ ‫{ح َّتى إ َذا َفش ْل ُت ْم َو َت َنا َز ْع ُتمْ‬ ‫َ ْ َ َ َ ْ ُ ّ َ ْ َ َ َ ُ َّ ُ ِ ُّ َ ِ ُ‬ ‫نكم َّمن ُيريدُ‬ ‫ِفي ُّ ْاألم ِر و ُعصيتم ِمنُ بع ِد م َا ُأراكم مَا ُ ت ِحب ْون ِم ْ َ ُ ِ‬ ‫الدن َيا َومنكم َّمن ُيريد اآلخ َرة ث َّم َ‬ ‫ص َرفك ْم َعن ُه ْم ِل َيبت ِل َيك ْم} [آل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫عمران‪ (]152:‬یاہ�ںکتہکبجمتےنتمہاہ�رد�یا�و�رمتےنمکحےکاب�ر�ے‬ ‫مںیآپسںیمڑگھج�اایکا�و�رمتےنانفرمانییک�‪�،‬ا�سےکدعبہکا�سےنںیہمتو�ہزیچ‬ ‫�دکاھد�یےسجمتدنسپرکتےےھت�۔متںیمےسھچکو�ہےھتوج ندایاچہےتےھتا�و�رمت‬ ‫مںیےسھچکو�ہےھتوجآخر�تاچہےتےھت�‪،‬پرھا�سےنںیہمتا�نےسریھپدیا�‪،‬‬ ‫تاکہںیہمتآ�زمائے)‬ ‫لِاسال�مےئلیک‬ ‫�ابنریثکرحہمالہلےنرفمایا‪":‬جگن کےآغا�زںیمہبلغونرص�ت �اہ �‬ ‫تیھ�‪،‬پرھبجریتاند�ا�ز�و�ںےنانفرمانیاکا�رتاک�بایکا�و�رضعباقمتلاپسپوہگےئ‬

‫تو(نرص�تےک�)� عود�ےاک �وقتؤمخروہگایوجاثبتدقمیا�و�راطاعتےکاستھ‬ ‫جا�نولہکاتق�لیفلیبسالہلےکد�و�ر�ا�ننجزیچ�و�ںںیمںیہمتبسےسزیا�د�ہ‬ ‫مرش�و�طاھت�"�۔ابنریثکرحہمالہلاکالک�ممتخوہ�ا�۔‬ ‫صربو�رنیقی‬ ‫�آ�زمایااجئےاگو�ہںیہ‪ :‬ا�‬ ‫زغو�ے ںیمیئک یاکبیجع و�اقاع�ت شیپآئے�‪ ،‬جن ںیم ےس دنچ ہی‬ ‫�ا�س �‬ ‫قینی�‪:‬کہالہلاعتلٰی�اپان عود�ہال�زمًاپو�ر�ارک�ےاگ ��‪،‬ا�و�رو�ہاپےنرکشلا�و�راپینامجعت‬ ‫ہںی�‪:‬تدع�ا�دےکاحل�ظےسدشنماملسمنو�ںےسنیتانگزیا�د�ہاھت�۔الہلر �‬ ‫�ّبالزع�تےن کیرصن�تًانیقیکر�ےاگ�‪،‬چاہےہیھچکاتخریےکدعبیہویک�ںہنوہ�۔‬ ‫جگنےکآغا�زںیمیہاملسمنو�ں‬ ‫کی رصن�ت رفمائی�۔ رھپ بج‬ ‫�انوہ�ں ےن انفرمانیاک ا�رتاک�ب‬ ‫کایتو�ر�ّبتاعلٰینےگنجےک‬ ‫�اتخات�مرپاحلا�توکریھپدیا۔‬ ‫جابررضیالہلہنعےنرفمایا‪:‬‬ ‫�احد ےک د�ن ول�گ یبنﷺ‬ ‫کے اپ�س ےسرشتنموہگےئ ا�و�ر‬ ‫�آ�پﷺ ےک استھ اناص�ر‬ ‫مںیےسایگ�ر�ہرم�دا�و�رہحلطرضیالہل‬ ‫نعمہابقیر�ہےئگ�۔�ا�و�رانسرضی‬ ‫�الہلہنعیکدحیثںیمآتاےہہک‬ ‫�آ�پ ےنرفمایا‪ :‬جب احد ےک‬ ‫�د�ناملسمنو�ںاک رکشل اتناش�راک‬ ‫شاک�ر وہایگ وت انوہ�ں ےن (عیین‬ ‫خمول �ق ا لہل ےک زن �دیک ا تناہ ئی ےب وقتع ےہ اگر و �ہ ُا �س ےک ا حاکما�توک رت�کرک د �ے‬ ‫�انسنبرضنرضیالہلہنع�)نے‬ ‫کاہ�‪�:‬ا�ےالہل�!�ِانوہ�ںےن(عیین‬ ‫صاحبہےن) جوھچکایکےہںیما�ساب�ر�ےںیمریت�ےاسمےنذع�رشیپرکتاوہ�ں‬ ‫ربص‪،‬کہحتفوتربصےکاستھ�‪،‬سوک�نفیلکتےک‬ ‫صرب‪ :‬عیینتخساحلا�تںیم �‬ ‫�ا�و�رُانوہ�ںےن(عیین ک‬ ‫رشمنیےن) جوھچکایکےہُا�سےسںیمریت�ےاسمےن ساتھا�و�رآسانییگنتےکاستھےہ�۔‬ ‫�اظاہ�ررب�ا�ء�ترکتاوہ�ں�۔‬ ‫�ایکصخشےناشفیعرحہمالہلےسوپچاھ‪� :‬ا�ےابودبعالہل�!� یاکصخشےئلیکایکزیچ‬ ‫�ا�و�ر زجیر� ٔہ قرب�صیک حتف ےک دعب ابو الد�ر�د�ا�ء �رضی الہلہنع �ر�ونے ےگل بج �افلضےہ�‪،‬کہُاسےنیکمتوہبلغدیااجئےایآ�زمایااجئے�؟�ا�سرپاشفیعرحہمالہل‬ ‫�انوہ�ں ےن�ِا�س زجیر�ے ےکولگو�ںیکآ�ہ و اکب�ء �ا�و�رُاناک اتناش�ر کیداھ�‪،‬توُا�ن ےس نےاہک�‪ُ�:‬اسے لغہبںیہنےلماگبجکتہکُاسےآ�زمائشںیمالتبمہنایکاجئے�۔‬ ‫پوچاھایگہکا�ےابوالد�ر�د�ا�ء! �آ�پوکایکزیچرلارہیےہا�و�رو�ہیھبایےسد�نبج‬ ‫�الہلاعتلٰینےون�ح�‪�،‬ابر�اہمی�‪،‬موسٰی�‪،‬یعٰیس�‪�،‬ا�و�ردمحممہیلعاصلول�ۃواسلال�موکآ�زمایا�۔‬ ‫�الہلاعتلٰی نے اسال�موکزع�ت د�ی ےہ�؟ توآ�پ ےنرفمایا‪ :‬متںیہایک وہایگ ےہ�؟! پسبجُانوہ�ںےنربصایکوتالہلّزع�وجّلنےاہنںیےبلغےسون�ا�ز�ا�۔‬ ‫ےہارو�ہُاسےکدینوکرت�کرک�دیں! حالانہکہی‬ ‫خمول�قالہلےکےیلینتکےب قوتع گ‬ ‫پسوکئی ہیامگ�ن ہنرک�ےہک و�ہ ِا�س ر�اسےت رپ رنج ا�و�رفیلکت ےس چب اپئے‬ ‫ےہ‪�،‬دشنمیکدعت�ا�د‬ ‫�ّبالزع�تےسبر�اامگ�نرکتا �‬ ‫تواغلبا�و�روق�یوق�مےھت�‪،‬یلنکبجُانوہ�ںےنالہلےکدینوکرت�کایکوتِا�س گا�۔�و�ہاطخ ��ءا�و�ریطلغرپےہوجالہلر �‬ ‫حا�لوکچنہپےئگوجمتدیھکیہرہےوہ�۔‬ ‫�ا�و�راس�ز� سواما�نرپرظنرھکات َےہا�و�رالہلےک عود�ےوکوھب�لاجتاےہ۔‬ ‫َ َ َ َّ ُ َ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫�ا�ےاجمہد�و�!ممنک ےہہک الہلیک رصن�تؤمخر وہجائے ا�و�رںیہمت ضعب دفہع‬ ‫{كتب الله لغ ِلبن أنا ورس ِلي}[املجادلة‪�(]21:‬الہلےنھکلدیاےہ‬ ‫کشتسا�و�ر خزوم�ںاکاسمانرکناڑپ�ے ��‪،‬ا�و�رہیوکئیاقبلبجعتامرںیہنویکنہکہیوتالہل کہ ںیم ا�و�رریم�ے رسو�ل یہ اغلب رہںی ےگ کشیب الہل ز�و�رآ�و�ر زبر�دست‬ ‫ّ‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ّ‬ ‫ْ َ‬ ‫الل َه َو َر ُس َول ُه َو َّالذ َ‬ ‫کیتنسےہوجےلہپآنےو�الےولگو�ںںیمیھبزگ�ریکچےہ�‪�،‬ا�و�رمتالہلیکتنس ہے�)�۔{ومن يتول‬ ‫ين َآم ُنوا ف ِإ َّن ِح ْز َب الل ِه ُه ُم‬ ‫ِ‬ ‫َْ َ‬ ‫الغ ِال ُبون} [املائدة‪� (]56:‬ا�و�روجوکئیالہلوکا�و�را�سےکرسو�لوکا�و�را�نولگو�ں‬ ‫مںیرہگز کوئیدبتییلںیہناپ�ؤےگ�۔‬ ‫ہرقل ےن ابوایفس�ن ےساہک‪ :‬مںی ےنمت ےس وپچاھ تاھ ہکاہمت�ر�ی ُا�ن (عیین کود�وستانبئےوجایام�نالئےںیہوتانیقیالہلاکرگ�و�ہیہو�ہول�گںیہوجاغلب‬ ‫َ َ َ َ ًّ َ َ ْ َ َ ْ ْ ُ ْ‬ ‫ص ُر الؤ ِم ِنين}[الروم‪� (]47:‬ا�و�روممون�ںیک‬ ‫�رسو�لالہلﷺ) کےاستھگنجیکتیفیکایکوہتییھت�؟تواہمت�ر�اہیانہکاھتہک ہںی�)�۔{وكان حقا علينا ن‬ ‫ُ ْ َ َ ُ‬ ‫َ َ َ َّ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫جگناج�ر�یےہا�و�ریھبکُاناکڑلپ�ااھب�ر�یوہتاےہا�و�ریھبکامہ�ر�ا�‪،‬پسِاسیرط�حرسولو�ں مد�درکنا مہ رپ ال�ز�م یہ اھت�)�۔{وعد الله ال ِذين آمنوا ِمنكم وع ِملوا‬ ‫ْ َْ َ َ ْ َ ْ َ َ‬ ‫ف َّالذ َ‬ ‫َّ َ‬ ‫ات َل َي ْس َت ْخ ِل َف َّن ُ‬ ‫ين ِمن‬ ‫ض كما استخل‬ ‫ال‬ ‫ي‬ ‫ف‬ ‫م‬ ‫ه‬ ‫کوآ�زمایااجتاےہ�‪،‬پرھآخر�یہجیتنُانےکقحںیموہتاےہ�۔‬ ‫ر‬ ‫الص ِالح ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اقمہل‬

‫‪8‬‬

‫�ا حز �ا �ب اک ہنتف ات�ر یخ ںیم اب �ر اب �ر آ تا ر ہات ےہ ا �و �ر ِا �س ےک ےجیتن ںیم ضعب ول�گ اپان ا یام �نوھک ےتھٹیب ںیہ‬

‫َْ َ َ َ َ‬ ‫َ َّ َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫�ضى ل ُه ْم َول ُي َب ِّدل َّن ُهم ِّمن َب ْع ِد‬ ‫ق ْب ِل ِه ْم َول ُي َم ِكن َّن ل ُه ْم ِد َين ُه ُم ال ِذي ارت‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫خ ْو ِف ِه ْم أ ْم ًنا} [النور‪� (]55:‬الہلےنا�نولگو�ںےس عود�ہایکےہوجمتںیمےس‬ ‫وکحتاطعرک�ےاگاسیجہک‬ ‫رضو�رکلمیک م‬ ‫�ایام�نالئےا�و�رکینلمعےیکہکاہنںی �‬ ‫رضو�رمکحتسم‬ ‫�ا�نےسولہپ�ںوکاطعیکیھتا�و�را�نےکےیلسجدینوکدنسپایکےہاسے �‬ ‫وخفوکامنےسدب�لد�ےاگ�)�۔‬ ‫کرد�ےاگا�و�رابلہتا�نےک �‬ ‫پسرشم�و�ط(عیینہبلغونرص�ت) کاوصح�لضعبرش�ائطوپ�ر�یرکنےےکدعب‬ ‫ہوتا ےہ�‪ ،‬عیین ایام�ن�‪� ،‬اخال�ص ا�و�رلمع اصلح�‪ ،‬جن ےک دعب حتف�‪ ،‬متنیک ا�و�رالخفت‬ ‫َ ْ َ َّ َ ُ ْ ُ َّ‬ ‫الل ُه ْال َ‬ ‫يعاد} [الزمر‪ (]20:‬یہالہلاک عود�ہےہ‬ ‫ہے�۔{وعد الل ِه ل يخ ِلف‬ ‫ِ‬ ‫رکا�)�۔‬ ‫�ا�و�رالہلاپےن عود�ےےکالخ�فںیہن ت‬ ‫َ ّ َ َ َ َََ ْ َ ً َ ًَ ْ ّ َ ّ‬ ‫الل ُه َمعَ‬ ‫{كم ِمن ِفئ ٍة ق ِليل ٍة غلبت ِفئة ك ِثيرة ِب ِإذ ِن الل ِه و‬ ‫الصابر َ‬ ‫َّ‬ ‫ين} [البقرة‪ (]249:‬با�راہڑب�یامجعترپوھچٹیامجعتالہلےکمکح‬ ‫ِِ‬ ‫سےاغلبوہئیےہا�و�رالہلربصرکنےو�الو�ںےکاستھےہ)‬ ‫وخوص�ر�تاب�تیہک‬ ‫�ا�سآیتیکریسفتںیم"�اظلال�ل" کےفنصمےنایکیہ ب‬ ‫ہے‪:‬‬ ‫"یہُا�نولگو�ںیکاچہپ�ناکاقعد�ہےہوجالہلاعتلٰی سےالمقا�تاکنیقی ھکرےت‬ ‫ہںی�‪،‬کہوممون�ںاکرگ�و�ہوھچٹاا�و�رُانیکدعت�ا�دلیلقرہےیگویکنہکوہیلکشما�و�رنھٹک‬ ‫مر�احلیکڑیسھای�ںےطرکتےںیہاہی�ںکتہکو�ہالہلےکدنسپید�ہا�و�ردینچ�ہرگ�و�ہ‬ ‫بناجتےںیہ�۔یہیرگ�و�ہاغلبرہےاگویکنہکُاساکقلعتوق�تےکعبنما�و�رامخذےس‬ ‫ہوتاےہا�و�رویکنہکہیاغلبوق�تاکامنئدن�ہوہتاےہ�‪،‬عیینالہلیکوق�ت�‪،‬کہوجاپےن‬ ‫کا�مرپاغلبےہ�‪،‬جواپےندنب�و�ںرپاکملاتخای�ررھکاتےہ�‪،‬جواجبر�و�ںوکسیپرک‬ ‫�رکھدیےنو�الا�‪،‬ظالوم�ںوکرسو�ارک�دیےنو�الاا�و�رربکتم�و�ںرپرہقربسانےو�الاےہ�"�۔‬ ‫�ا�ےاجمہد�و�!�و�الہلمت ا�س اح�ل ںیم وہہکسج رپ رشکایک اجنا اچہےی�‪ُ� ،‬ا�س ےک‬ ‫برعسکوجوحصہلینکشرکنےو�الےا�و�رافو�اہںیالیھپنےو�الےےتہکںیہ�‪،‬جواعممےل‬ ‫کوضحماظہر�یا�و�رام�ّد�یاحل�ظےسدکیےتھںیہا�و�رںیہنجرغ�بوعر�با�و�رُانےکُد�م‬ ‫ھچول�ںیکالیھپئیوہئیہیربخیں فوخ �زد�ہرکدییتںیہہکرکشلحتفاپ�رہےںیہا�و�راجمہدین‬ ‫فر�ا�ریک ر�ا�ہ اتخای�ررک�رہےںیہوت د�رقحتقی گنج ےک اتنئج اک نیعت دعت�ا�د �‪�،‬السےح‬ ‫�‪�،‬وقیتحتفا�و�رےبلغسےہنںی توہا�‪،‬کوینہکرہرط�حےکاحلا�تآناوتال�زمیےہ�‪،‬پرھحتف‬ ‫�ومتنیکاحصلوہتیےہ�‪،‬چاہےھچکرعصےدعبیہوہ�۔‬ ‫‪9‬‬

‫شخی الاسال�م ابن ہیمیت رحہم الہل ےن�اپےن زمانے ںیماملسمنو�ں ےک الخ�ف‬ ‫تاتا�ریو�ںا�و�رانمقفنیےکاکھٹےکاب�ر�ےںیماہک‪� :‬ا�سےنتفےکےجیتنںیمول�گنیت‬ ‫گر�وہو�ںںیمٹبےئگںیہ‪:‬‬ ‫‪�1‬۔اطئہفوصنم�ر�ہ�‪،‬عییناسف�دیو�ںےکالخ�فاہج�درکنےو�الے‬ ‫‪ �2‬م۔اخفلنیاکرگ�و�ہ�‪،‬عیین تاتا�ر�یا�و�روخ�دوکاپےنںیئتاسال�مےکاستھوسنم�ب‬ ‫کرنےو�الے حاقم�‪،‬جواتتا�ریو�ںےکاستھلمےئگےھت�۔‬ ‫‪�3‬۔ ھٹیب رہےن و�الارگ�و�ہ�‪ ،‬عیین و�ہ وج اہج�د ےسےھچیپ ھٹیب رہے ےھت اچہے ُاناک‬ ‫�اسال�مربتعموہ�۔‬ ‫پسرہصخشدیھکےلہکآیاو�ہاطئہفوصنم�ر�ہںیمےسےہایھٹیبرہےنو�الو�ںںیم‬ ‫سےےہیااخملفرگ�و�ہںیمےس�‪،‬کوینہکِا�نےکالع�و�ہوکئیوچتیھمسقابقیںیہنرہی�۔‬ ‫�ا�و�راج�نرکوھہکاہج�دںیم ندای�و�آخر�تیکالھبئیےہا�و�رِاسےرت�کرکنےںیم‬ ‫ُ ْ َ ْ َ َ َّ ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫صون ِب َنا ِإال‬ ‫� ندای�و�آخر�تاک اسخ�ر�ہ ےہ�۔ الہلاعتلٰی نےرفمایا‪{ :‬قل هل ترب‬ ‫ْ َ‬ ‫ِإ ْح َدى ال ُح ْسن َي ْين}[التوبة‪(]52:‬کہہدجیےئہکمتامہ�ر�ےاب�ر�ےںیمسج‬ ‫چزیاکاتناظ�ررکرہےوہو�ہد�والھبئوی�ںںیمےس یاکےہ)�‪،‬عیینایوتحتفا�و�رلغہبای‬ ‫شاہ�د�تا�و�رتنج�۔پساجمہدینںیمےسوجآ�ج نزد�ہںیہو�ہزع�تیکزندگیزگ�ا�ر‬ ‫�رہےںیہا�و�رُانےکےیلآخر�تاکرتہبینوث�ا�بیھبےہا�و�راجمہدینںیمےسوج‬ ‫فو�توہےئگایالہلیکر�ا�ہںیملتقوہےئگوتو�ہتنجیکرط�فاجےکچںیہ�۔‬ ‫نیبﷺےنرفمایا‪� :‬الہلےکاہ�ںدیہشکےےیلھچاناعما�تںیہ�‪ )۱�(،‬خو�ن‬ ‫کاہپال رطق�ہرگنے ےکاستھیہ ا�سیک رفغم�ت وہجاتی ےہ �‪� )۲�(،‬و�ہ تنج ںیم‬ ‫�اپینہگجدیھکاتیلےہ�‪ )۳�(،‬عذ�ا�بربقسےوفحم�ظرہاتہے�‪ )۴�(،‬فز�عاکرب(ظعمی‬ ‫ھگرب�اہٹو�الےد�ن�)سےاممو�نرہےاگ�‪� )۵�(،‬ا�سےکرسپرزع�تاکات�ج کراھ‬ ‫جائےاگجساکایکایقو�تدنایا�و�را�سیکاس�ر�یزیچ�و�ںےسرتہبہے�‪ )۶�(،‬ہبرّت‬ ‫( ‪ )۷��۲‬نجیتوح�ر�و�ںےسا�سیکاش� �دییکاجئےیگ�‪�،‬ا�و�را�سےکرتسرشہتد�ا�ر�و�ں‬ ‫کےےلسلسںیما�سیکافشعتوبق�لیکاجئےیگ�(ترم �ذی�)�ا�و�ریبنﷺےنرفمایا‪:‬‬ ‫جتنںیموسد�رجےںیہوجالہلاعتلٰینےاہج�دیفلیبسالہلرکنےو�الو�ںےکےیل‬ ‫�رکےھںیہ�‪�،‬ا�نےکد�و�د�رجو�ںںیماتانافصہلےہانتجآسام�ن �وزمنیںیمےہ۔سپ‬ ‫یہ اچپ�س زہ�ا�راس�ل رپطیحم د�رجا�تیک دنلب�ی ےہ وج اہل اہج�دےئلیک تنج ںیمرکیھ‬ ‫گیئےہ�۔‬

‫رطحاہج�ںکتریم�ےملعںیمےہ�‪ ،‬لعام�ء‬ ‫پرھآگےخیشالاسال�مےناہک‪� :‬اسی �‬ ‫کا ِا�س اب�ت رپ اتاف�ق ےہہکیلفن اعام�ل ںیم بس ےس افلضلمع اہج�د ےہ�‪ ،‬پس و�ہ‬ ‫حج�‪� ،‬ر� �وز�ے ا�و�ریلفن امن�ز ےس افلض ےہ�۔�ا�و�رماح�ذ�و�ں رپ ربا�طرکناہّکم�‪ ،‬مدیہن ا�و�ر‬ ‫بتی املدق�س ںیم وکسنت اتخای�ررکنے ےس افلض ےہ�‪ ،‬یاہ�ںکتہکدیسنا ابو‬ ‫ہریر�ہرضیالہلہنعےنرفمایا‪" :‬جمےھالہلیکر�ا�ہںیمایکر�ا�تربا�طرکنارجحاسو�د‬ ‫کےاپ�سۃلیلالدق�روکاپیلےنےسزیا�د�ہوبحم�بےہ�"�۔ینعیُانوہ�ںےنزمنیےک‬ ‫ہبرتینڑکٹ�ےرپرتہبینر�ا�تںیمابع�د�ترکنےےکاقمبےلںیمایکر�ا�ت‬ ‫کےربا�طوکنچ ایل�۔‬ ‫پرھآگےخیش الاسال�م ےناہک‪ :‬جا�ن ول�‪� ،‬الہلاہمت�ر�ی اصال�حرک�ے�‪ ،‬کہ حتف‬ ‫مومون�ں یہےئلیک ےہ ا�و�ر اناج�ِم کا�رتمنیق یہےئلیک ےہ ا�و�ر الہل ُا�ن ولگو�ں ےک‬ ‫ساتھ ےہ وج اساک وقت�ٰی �اتخای�ررکتے ںیہ ا�و�ر وجوکینکا�ر ںیہ�۔�ا�و�ر ہیوق�م�‪-‬عیین‬ ‫ش�دنم�(تاتا�ر�یا�و�رانےکفیلح)‪�-‬الہلےکرہقوبضغںیمرھگےکچںیہا�و�رُاناکعلق‬ ‫وتاعلٰیُا�نےکالخ�فامہ�ر�یدم�درکنےو�الاےہا�و�ر‬ ‫ےہ‪�،‬الہلاحبسنہ �‬ ‫قعموہجانےو�الا �‬ ‫�ُا�ن ےس امہ�ر�ا اتناق�م ےنیل و�الا ےہ �ا�و�روکئی تمہںیہن ا�و�روکئیوق�تںیہنرگم الہل‬ ‫�اعلیل اعلمیظیک اجنب ےس�۔‬ ‫َ َ َ ُ َ َ َ ْ َُ‬ ‫َ پسںیہمترصن�تاٰلیہا�و�رِنسُح�اناج�میکاشب�ر�توہ‪{:‬وال ت ِهنوا وال تحزنوا‬ ‫َ َ َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫َوأ ُنت ُم األ ْعل ْون ِإن ك ُنتم ُّمؤ ِم ِن َين}[آل عمران‪�(]139:‬ا�و�رہنزمک�و�رونب‬ ‫�ا�و�رہنمغرک�وا�و�رمتیہاغلبوہ�‪�،‬اگرمتوممنوہ) �ا�و�رہیو�ہامرےہسجاکںیمہوپ�ر�ی‬ ‫طر�حنیقیےہا�و�رسجیکمہےناھچ�ننیبیکےہ�‪�،‬و�احلدمہللر�ّب�الاعملنی�۔‬ ‫پرھآ�پرحہمالہلےناہک‪ :‬جا�ن کروھ ��‪،‬الہلاہمت�ر�یاصال�حرک�ے�‪،‬کہسجےک‬ ‫ساتھ الہلاعتلٰی نےریخاک ا�ر�ا�د�ہ رفمایا ےہ�‪ُ� ،‬ا�س رپبس ےس ڑب�ا اناع�م ہیایک ےہہک‬ ‫�ُاسے ِا�س وقتکت نزد�ہ رکاھ ےہسج ںیم الہلّلج جاللہ دینوک ا�و�راملسمنو�ں‬ ‫کےاعشئروک نزد�ہرفمارہاےہا�و�روممون�ںا�و�راجمہدینےکاحو�ا�لوکد�رسترفما�رہا‬ ‫ہے�‪،‬یاہ�ںکتہکُانےکاحلا�تاہمجرینا�و�راناص�رںیمےساسبوق�نالا� لوو�نےک‬ ‫حالا�ت ےکماشبہہ وہ ےئگںیہ�۔‬

‫پسآ�جےکوقتںیموجِا�س(جاہ�د�)پراک�ربدنوہگایوتو�ہُا�نولگو�ںںیم‬ ‫سے ےہجواحصبہ رضی الہلمہنعیکرتہبین ریپ�و�یرکنے و�الےںیہ�‪� ،‬و�ہاحصبہنج‬ ‫سےالہلر�اضیوہگایا�و�رو�ہالہلےسر�اضیوہگےئ�‪�،‬الہلےنُا�نےئلیکابغا�تایت�ر‬ ‫کر�رکےھںیہ نج ےک ےچینرہنیں ہہب رہی ںیہ�‪� ،‬و�ہ ُا�ن ںیم ہشیمہشیمہ �رہںی‬ ‫گے�‪� ،‬ا�و�ر ییہ ڑب�یاکمایبی ےہ�۔‬ ‫پس ومنمنیوکاچہےیہک و�ہ الکشم�ت رپ الہلاعتلٰی کا رکش ا�د�ارکیں�‪ ،‬جوہک یف‬ ‫�اقحلتقی بتہڑب�ااناع�مںیہ�۔ا�و�رِا�سآ�زمائشرپیھبرکشا�د�ارکیں�‪،‬جس ںیم‬ ‫�د�رقحتقی ایک تہب ڑب�ی تمعن اہنپ�ں ےہ�۔حٰیت کہاگراہمجرین و�اناص�ر ںیم‬ ‫سےاسبوق�ن الا� لوو�ن�‪ ،‬ثمال ً�ابورکب�‪ ،‬عرم�‪ ،‬ثعام�ن�‪ ،‬عیل ا�و�ر دیرگاحصبہ رضی الہلمہنع‬ ‫�امجنیعآ�ج ےک د�و�ر ںیم وہتےوت و�الہل ِا�ن رجم�م اتتا�ریو�ں ےک استھاتق�ل‬ ‫وہا�۔ ا�و�ر ا�س رط�ح ےکومقےعوکرص�ف و‬ ‫�ُانےک افلض رتین اعام�ل ںیم ےس ت‬ ‫ہیاہتھےساجنےدیاتےہسجیکاجت�ر�تاھگٹےںیمڑپگیئوہ�‪،‬جسےنوخ�د‬ ‫کوامحقت ںیم التبمرکلای وہ ا�و�ر وج ندای�و�آخر�ت ںیم تہب ڑب�ے اجر واکمایبی‬ ‫سےرحم�و�مرک�دیاایگ وہ�‪،‬سو�ائے ایےسصخش ےکوج الہلیک رط�ف ےس ذع�ر دیے‬ ‫گےئ ولگو�ں ںیم ےس وہ�‪ ،‬ثمال رمیض�‪ ،‬قفری�‪� ،‬اندھا وغری�ہ�۔ ابن ہیمیت رحہم الہل‬ ‫کا الک�ممتخ وہ�ا�۔‬ ‫�ا�و�رآ�پ رحہم الہلاک وق�ل ےہ‪�( :‬ا�و�ر ِاسیک وچٹی اہج�د یفلیبس الہل ےہ�‪،‬‬ ‫کہ ہی ُا�ن (�اعام�ل) مںی بس ےس زیا�د�ہ اعیل و ا�رفع ےہ وج الہل ا�و�ر ُاسےک‬ ‫�رسو�لﷺ ےک اہ�ں دنسپید�ہ ںیہ�۔ ِا�س (جاہ�د�)پر الممترکنے و�الے‬ ‫بتہ سےںیہ�‪ ،‬کوینہک ایام�ن ےک احمل بتہ ےسول�گ ایےسںیہ وج ِاسے‬ ‫رتا�ء پر�د�ا�ز�یرک‬ ‫ناسپدنرکتے ںیہ ا�و�ر و�ہ ای وت اہج�د وھچ�ڑرک ےنھٹیب و�الے �‪�،‬اف �‬ ‫کےحوصہلینکشرکنے و�الے ا�و�ر تمہ و ا�ر�ا�د�ےوکوت�ڑنے کیوکششرکنے‬ ‫�و�الے ںیہ ای افو�اہںی ا�ڑ�ارک اہج�دیک وق�ت ا�و�ر دق�ر�توکزمک�و�ررکنے و�الے‬ ‫ہںی�‪�،‬ا�و�ر ذمکو�ر�ہ ابلا ہیبس امو�رافن�ق ںیم ےسںیہ�۔�۔�۔�)�ابن ہیمیت رحہم الہل‬ ‫کا الک�ممتخ وہ�ا�۔‬ ‫�ا لہل یک ر �ا �ہ ںیم ایک ر �ا �ت اک ربا�ط �‪ ،‬حرج اسو�د ےک اپ �س ۃلیل ا لدق �رزگ �ا �رنے ےس رتہب ےہ‬

‫اقمہل‬

‫‪10‬‬

11

‫�ا�بوقتآچاکےہہکےچسا�و�روھجٹےےکامبنی�‪،‬نکیا�و�رافسقےکامبنی�‪،‬‬ ‫مومنا�و�رانمفقےکامبنی�‪،‬ثابتدق�مرہےنو�الو�ںا�و�رامیو�سوہاجنےو�الو�ں‬ ‫کےامبنیزیمتوہجائےا�و�رُاناکرف�قو�اضحوہاجئے�۔وقتآچاکےہہکو�ہول�گ‬ ‫جنےک لدو�ںیکرہگ�ائوی�ںںیمتنجیکانمتیسبوہئیےہ�‪�،‬و�ہُا�نولگو�ںےس‬ ‫رصفابتو�ںیکدحکتیہاپئیاجتی‬ ‫چٹھرکلعدحی�ہوہ ئاجںینجںیمہیرغتب �‬ ‫ریمی ر�ّب تاعلٰی سے دعا ےہہک و�ہںیمہ ُا�ن ولگو�ں ںیم ےس انب د�ے‬ ‫ہے�۔ �‬ ‫جوآخرکتاثبتدق�مر�ہرکحتفوکاپےتیلںیہ�‪،‬یاہیہکو�ہںیمہوبقم�لاہش�د�ت‬ ‫سےون�ا�زد�ے�۔‬ ‫رضو�ر�تےہ ��‪،‬ا�سےیل‬ ‫مںیہییتھجمسوہ�ںہکںیمہای�ددہانیا�و�راصال�حیکاشد �‬ ‫مری�ید�ولتاسالمہیںیمومجو�دونہب�ںےسوغب�رامسعتیکزگ�ا�ر�شےہہکوج‬ ‫�ابیھکتاثبتدقمیا�و�رربصےکاستھڈٹیوہئیںیہ�۔ر�ّبتاعلٰیسےدعاےہ‬ ‫ل‬ ‫ےک یی‬ ‫ل‬ ‫ونہبں ےک‬ ‫ونہبں‬

‫‪12‬‬ ‫‪12‬‬

‫کہ و�ہ مہ بس رپ اپین رمحںیت اھچن�و�ررفمائے ا�و�رریم�ی ہیآ� �رز�و ےہہکریم�ے ہی‬ ‫�الاف�ظمہبسےئلیکرتہب�ییکاجنبدبتییلاکہطقنٔ�آغا�زنب ئاجںی�‪�،‬آمنی!‬ ‫�ا�ےریم�ی و�ہ ونہبنج ےکاستھ ںیم ر�ّب تاعلٰی کی اجنبرفسےطرک�رہی‬ ‫ہو�ں�‪،‬مہںیاچہےیہکمہاپینوتین�ںوکاخلصرکںیلا�و�راپےناعام�لیکاصال�حرکںیل‬ ‫کوینہکوگیااصمئبا�و�ردشیدآ�زمائوش�ںاکزمانہا�و�رایام�نا�و�ررفکےکامبنی نوخریز‬ ‫نجوگ�ںاکد�و�رامہ�ر�ےاسمےنآیایہڑھک�اےہ�۔رھپِا�سلکشمےکدعبا�ناش�ء�الہل‬ ‫�آسانیآئےیگ�‪،‬یجاسہکر�ّبتاعلٰینےاپےنِا�سرفما�نںیممہےسہی عود�ہایک‬ ‫يسرا إن مع العسر ً‬ ‫ہے‪{:‬فإن مع العسر ً‬ ‫يسرا}(الشرح ‪)6 – 5‬‬ ‫( پسکشیبرہلکشمےکاستھایکآسانیےہ) �ا�و�ررفمایا‪{:‬وإن جندنا لهم‬ ‫الغالبون} (الصافات ‪�()173‬ا�و�ر انیقی امہ�ر�ا رکشلیہ اغلب رہےاگ�)�۔‬ ‫�ا�ب وس�ا�ل ہی دیپ�ا وہتا ےہہکایک مہ ِا�سےئلیکآما�د�ہ ںیہ�؟ �ا�و�رایک امہ�ر�ےسفن‬ ‫�الہلیکر�ا�ہںیمرقبانیےئلیکایت�رںیہ�؟�ا�و�رایکامہ�ر�ےد�لایام�نےکوس�ارہزیچےس‬ ‫خالی وہچےکںیہ�؟�ا�و�رایک مہ ِا�سر�اسےترپ ےتلچرہےنیک دق�ر�ترھکیتںیہ�؟�ا�و�ر‬ ‫کایمہِا�ساب�ترپاق�د�رںیہہکمہاثبتدق�مرہںیا�و�ریہییتہکرہںیوجاحصبہرک�ا�م‬ ‫� ضریالہلمہنعےناحدےکرعمکےےکدعباہکاھتہک‪{ :‬الذين قال لهم الناس‬ ‫إن الناس قد جمعوا لكم فاخشوهم فزادهم إيمانا وقالوا‬ ‫حسبنا هللا ونعم الوكيل}(�آ�ل رمع�ا�ن ‪�()173‬و�ہ ول�گہکولگو�ں ےن ا�ن‬ ‫سےاہک ہک کشیب ولگو�ں ےناہمت�ر�ے ےیل (فو�ج) جعمرکلی ےہ�‪ ،‬سو ا�ن ےس‬ ‫�ڈ�ر�و�‪،‬توا�س(با�ت) نےاہنںیایام�نںیمزیا�د�ہرک�دیاا�و�رانوہ�ںےناہکںیمہالہل‬ ‫کافی ےہ ا�و�ر و�ہ اچاھ اک�راس�ز ےہ�)�۔‬ ‫�ُانوہ�ں ےن ہی اب�ت ا�س ےیلیہکہک و�ہ الہل ا�و�رُاسےک رسو�لﷺ رپ ایام�ن ال‬ ‫چےکےھت�‪�،‬اہنںیالہلرپا�و�رُاسیکرصن�ترپنیقیا�و�راتعام�داھت�‪�،‬و�ہاپاناعممہلالہلےک‬ ‫سرپ�درکےکچےھتا�و�رُانوہ�ںےنوخ�دوکالہلا�و�راسےکرسو�لﷺےئلیکاخلص‬ ‫کرلایاھت�۔ِا�سبسےکدعبایکوکئیزیچر�ہیئگےہوجُانوہ�ںےنالہلیکرضااپنے‬ ‫کےےیلرقبا�نہنیکوہ�؟�ا�و�رالہلیکر�ا�ہںیمےطایکاجنےو�الااکنوٹ�ںےسرپ�ایاس‬ ‫کوئیر�اسہتںیہنسجرپو�ہاپینوخشیےسےلچہنوہ�ں�۔ا�و�روچنہکالہلا�و�رُاسےک‬ ‫�رسو�لﷺےسولا�ء�و�د�وسیتےکاظاہ�راکِا�سےسرتہبوکئیرطیہقںیہناھتہک‬ ‫�و�ہاپےنیہرشم�کرشےتد�ا�ر�و�ںےکرسملقرکیں�‪،‬توُانوہ�ںےنہییھبرک کداھیا�۔‬ ‫�ُانےک قاو�ا�لںیمبسےسزیا�د�ہالک�مالہلا�و�رُاسےکرسو�لﷺکیتبحمیکاببت‬ ‫ہوتااھتسجےسانےکایام�ن�‪،‬توق�ٰی�‪�،‬ا�و�ررقبانوی�ںیکاکعسیوہتیےہ�۔اسیرط�ح‬ ‫�ُا�نےکالک�مےسانےکاہد�ا�ف مواطلبےکاب�ر�ےیھبہتپاتلچےہ�۔ُا�ناکر�ّب‬ ‫تاعلٰی سے المقا�تاک وش�ق ا�ستقیقحوکاظہررکتا ےہہک و�ہ رص�فآخر�ت ےک‬ ‫لطاگب�ر ےھت�۔ الہلُا�ن بس ےس ر�اضی وہجائے ا�و�رںیمہیھب ُا�ن اسیج ایام�ن ا�و�ر‬ ‫توق�ٰیصنبیرفمائےاتکہمہیھبو�ہاجرمیظعاپلںیوجانوہ�ںےناپیا�۔‬ ‫�ا�ے ریم�یوبحم�ب ونہب! ہام�ر�ارک�د�ا�ر ا�و�ر امہ�ر�ی ذمہ د�ا�ریا�ں ابیھمتخ ںیہن‬ ‫ہوئںی�‪ ،‬لبہک ُا�ن ںیم دعت�ا�د ا�و�ر امہتی ےک احل�ظ ےس اضافہ یہ وہ�ا ےہ�۔ مہ رپ‬ ‫�و�اجبےہہکمہاپیناصال�حرکیںا�و�روخ�ا�بتلفغےسدیب�ا�روہجائںی�۔وقت‬ ‫�آگای ےہہکمہ اپین ذمہ د�ا�ریو�ںاک اب�ریک ینیب ےکاستھنیعترکیں ا�و�رُا�ن ںیم‬ ‫�دنایوکںیہن ہکلبآخر�توکرتجحی دیں�۔املسم�ن وخ�اتنی وہنے ےک انطے مہ رپنم‬ ‫‪13‬‬

‫با�بالا�ولیال�ز�مےہہکمہاپےنفر�ائضوکوہمشدن�یےکاستھا�د�ارکیں�‪،‬کوینہک‬ ‫�ِا�ن ںیموکتاہی امہ�ر�ی اپین الہکتاک ابعث ےنبیگ�۔ امہ�ر�ی ذمہ د�ا�ر�ی وصت�ر ےس‬ ‫�زیا�د�ہ ڑب�ی ےہ�‪ ،‬کوینہک ر�ّب تاعلٰی نےںیمہوصخصی اناع�م ےسون�ا�ز�ا ےہہکںیمہ‬ ‫ماجہدینیکویبیا�ں�‪،‬ہبںینا�و�رامئںیانبیاےہ�۔ایکںیمہہیزیبدیاتےہہکمہام�ّد�ی‬ ‫� نداییک نزدگی ںیموھک ئاجںی�‪ ،‬یجاس ہکمہ ںیم ےس تہب وس�ںاک اح�ل وہچاک ےہ�؟‬ ‫ہام�ر�ےپا�سوخ�دوکایت�ررکنےاکوقتاتناہئیدحم�و�دےہ�‪،‬پسال�ز�مےہہکمہوخ�د‬ ‫پرےسیتسسیک ھدو�لوکاھج�ڑڈ�الںیا�و�راپےنریپ�و�ںںیم �ڑپیافنی نداییکڑیبیو�ںوک‬ ‫کا�ٹںیکنیھپ�۔ایکمہیہےنھچکرعصہےلہپدنایےکان�ز�ونمعوکرکھٹ�اںیہندیااھت� ک؟ای‬ ‫ہمیہےنرجہ�تیکاجنبالہپدق�مڑبھارکاپےنوبحم�برتینولگو�ںوکریخآبا�دںیہن‬ ‫کاہتاھ�؟جبمہےنُا�سوقتاپےن لدو�ںوکدناییکتبحمےساص�فرکلایاھت�‪،‬تو‬ ‫�ا�ب مہ ںیم ےساکرثاطیش�ن ےکدنھپ�و�ں ںیمویک�ںیتسنھپ اج�رہی ںیہ�‪� ،‬ا�و�رویک�ں‬ ‫ہام�ر�ےد�لد�وبا�ر�ہےسآلو�د�ہوہ�رہےںیہ�؟�ا�و�رویک�ںاھکناانیپ�‪،‬چلغوخ� �ری�‪،‬فالوت‬ ‫کال�م ا�و�ر ام�د�ی اشای�ء ہام�ر�ا بس ےس ڑب�امغ یتنب اج�رہی ںیہ�؟! تکان انمغ�ک ےہ و�ہ‬ ‫نمرظبجمہضعبونہب�ںوکدکیےتھںیہہکو�ہاہی�ںدنایےکےھچیپاھبگےنںیمیگلوہئی‬ ‫ہںی�‪،‬حالانہکُاہنںیاپےناجمہدوشہر�و�ںاکاہس�ر�اےننبا�و�راپینا�ولا�دیکحیحصجہنرپرتبتی‬ ‫کورتجحیانبنااچہےیاھت�‪،‬تاکہو�ہدیسنااخلدنبولدیا�و�ردیسنادبع�الہلنبزبریرضی‬ ‫�الہلامہنعےکشقندق�مرپلچںیکس�۔‬ ‫�ر�ّبتاعلٰیکارفما�نےہ‪{ :‬كنتم خير أمة أخرجت للناس تأمرون‬ ‫باملعروف وتنهون عن املنكروتؤمنون باهلل}(آل عمران ‪()110‬تم‬ ‫ہبرتینامتوہوجولگو�ںےکےیلاکنلییئگےہہکمتکینابتو�ںاکمکحرکتےا�و�ر‬ ‫بر�یابتو�ںےسعنمرکتےوہا�و�رالہلاعتلٰیپرایام�نرھکےتوہ�)یلنکینتکیہوخ�اتنی‬ ‫�اییس ںیہوہنج�ں ےن اپےنوشہر�و�ں ےک (�ا�ن اش�ء �الہل�)ہشدی وہنے ےک دعبُانیک‬ ‫شدیدتبحمےکببس�‪�،‬د�وبا�ر�ہالہلیکاخطراکن�حرکنےےساناک�ررک�دیاا�و�ررھپد�ا�ر‬ ‫�الرح�بیکاجنبٹلپںیئگ�‪،‬حالانہکر�و�زایقمترہصخشیسفنیسفناکپ�ررہاوہگاا�و�رہن‬ ‫ویبییکھچکرپ�و�اوہگی�۔وسمہاپین‬ ‫بوی�یاخ�وندیکوکئیرپ�و�ارک�ےیگہنیہاخ� نودوک �‬ ‫خو�اہاش�توکاپےناعام�لرپاحکمویک�ںانبےتیلںیہ�؟کایمہر�ّبتاعلٰیکےا�سرفما�ن‬ ‫پروغ�رںیہنرکتے�؟‪{:‬أفرأيت من اتخذ إلهه هواه} (الجاثية ‪()23‬ھبال‬ ‫�آ�پےنا�سصخشےکاح�لرپیھبوغ�رایکسجےناپینوخ�اہشسفنوکالہٰانب کراھ‬ ‫ہے�)�۔ہمںیمےسینتکیہاییسںیہنجےکرحم�ماہی�ںومجو�دںیہنا�و�رو�ہُا�نیک‬ ‫�اطاعتںیہنرکتںیںیہنجُا�نرپوئسم�لانبیاایگےہ�؟حالانہکالہلاعتلٰینےںیمہ‬ ‫حمک دیا ےہہک‪{ :‬يا أيها الذين آمنوا أطيعوا هللا وأطيعوا الرسول‬ ‫وأولي األمر منكم}(النساء ‪�()59‬ا�ےایام�نو�الو! �الہلیکاطاعترک�وا�و�ر‬ ‫�رسو�لیکا�و�ر اپےن ںیم ےس اہل اتخای�ریکاطاعترک�و�)�۔‬ ‫�ا�و�رمہںیمےسینتکیہاییسںیہوہنج�ںےناپےنوشہر�و�ںاکانیجرح�ا�مرک� کراھ‬ ‫ہے�‪ ،‬صر�ف ا�س ےیلہک و�ہ دعتّ�د ا�ز�و�ا�ج (�زیا�د�ہ اش�دیا�ںرکنے�)کی تنس رپلمع‬ ‫کرنا اچہےتںیہ�‪ ،‬جس ںیم امتےئلیکریثکوف�ائدںیہ�؟حالانہک و�ہ ر�ّب تاعلٰی کا‬ ‫یہرفما�ن اجنیت ںیہ‪{:‬يا أيها الذين آمنوا ادخلوا في السلم كافة وال‬ ‫تتبعوا خطوات الشيطان إنه لكم ّ‬ ‫عدو مبين} (البقرة ‪)208‬‬ ‫(�ا�ے ایام�ن و�الو اسال�م ںیم وپ�ر�ے د�اخل وہجا�ؤ ا�و�راطیش�ن ےکشقن دق�م رپ ہن‬

‫چول�‪�،‬و�ہوتاہمت�ر�االھک وہ�ا شدنم ےہ�)�۔ ا�و�رمہ ںیم ےسینتک یہ اییس ںیہوہنج�ں ےن‬ ‫شدیدحدس�وریغ�تیکوجہےساپےنوشہر�و�ںا�و�رُانیکد�وسر�یویبیو�ںےکد�رمای�ن‬ ‫پوھ�ٹا�و�راسف�دڈ�الےنںیماطیش�نیکدم�دکیےہ�؟کایمہر�ّبتاعلٰیکاہیرفما�نوھب�ل‬ ‫گیئ ںیہ�؟ ‪{:‬من يشفع شفاعة حسنة يكن له نصيب منها ومن‬ ‫يشفع شفاعة سيئة يكن له كفل منها وكان هللا على كل �شيء‬ ‫مقيتا }(النساء ‪()85‬جووکئیچایھاب�تںیمافس�ر�شرک�ےاسےیھبا�سںیم‬ ‫سےایکہصحےلماگا�و�روجوکئیرب�یاب�تںیمافس�ر�شرک�ےا�سںیمےسایک‬ ‫بوجھا�سرپیھبےہا�و�رالہلرہزیچرپدق�ر�ت ھکرےنو�الاےہ)�۔ا�و�رھچکوتمہںیم‬ ‫وکرییسکیقیقحذع�رےک�‪ �،‬ندایےکےھچیپاھبگےنےکےیلبا�راب�ررھگےس‬ ‫�اییسںیہہکنج غب‬ ‫کنےنلیک ڑپ�ی رہیت ےہ�‪ ،‬حالانہک الہلّزع�وجّل نےںیمہ ا�سآیت ںیمرھگ�و�ں ںیم‬ ‫ّ‬ ‫تبرجن ّ‬ ‫بيوتكن وال ّ‬ ‫تبرج الجاهلية‬ ‫ھٹرہنےاک مکح دیا ےہ‪ {:‬وقرن في‬ ‫األولى }(األحزاب ‪�()33‬ا�و�ر اپےنرھگ�و�ں ںیمیکٹ رہو ا�و�ر یلہپ اجلہتی ےک‬ ‫�زیتناظہررکنےیکرط�حزیتناظہرہنرک�و�)�۔‬ ‫�ّبالّزع�تینغےہا�و�رُا�ےامہ�ر�یوکئیاحجت‬ ‫�ا�ےریم�یوبحم�بونہب! �الہلر �‬ ‫ہنںیا�و�ر�ِاسیرط�حُاسےامہ�ر�ےاعام�لیکیھبوکئیاحجتںیہن�‪،‬کہآسامنو�ںا�و�ر‬ ‫�زمنیےکامت�مزخ�انےُاسیےکںیہ�۔رفما�ناب�ر�یاعتلٰیہے‪{:‬وهللا ّ‬ ‫الغني وأنتم‬ ‫الفقراء وإن تتولوا يستبدل ً‬ ‫قوما غيركم ثم ال يكونوا أمثالكم}‬ ‫(محمد ‪�()38‬الہل ابللک ےبنای�ز ےہ ا�و�رمتاتحم�ج وہ ا�و�راگرمت گر�ور�د�انیرک�و‬ ‫گےوتالہلاہمت�ر�یہگجد�وسر�و�ںوکالئےاگ�‪،‬پرھو�ہاہمت�ر�یرط�حہنوہ�ںےگ�)�۔‬ ‫�الہلاک�دینابقیرہےاگاچہےمہابقیرہںیایہنرہںی�۔نکیلایکمہہیںیہناچہےت‬ ‫کہلسلسماجرامکتےرہںیا�و�رآخر�تاکوث�ا�بعمجرکتےرہںی�؟یہرف�ضرکناد�رست‬ ‫رجہتالہلےکاہ�ںوبق�لوہچیکےہ�‪�،‬ا�و�رہنیہمہےنالالہٰ‬ ‫ہنںیوہاگہکامہ� �ری �‬ ‫�الاالہلےکرپچمےلتدحتموہکرر�ّبتاعلٰیپروکئیاحاس�نایکےہویکنہکتقیقحا�س‬ ‫کےربعسکےہ�۔�۔�۔ہیالہلاکہمرپاحاس�نےہہکو�ہںیمہاہی�ںد�ا�رالاسال�مکت‬ ‫لےآیاا�و�رُا�سےنایےستہبےسافر�ا�دیکتبسن�‪،‬ہمرپوصخصیاناع�مرفمایاجومہ‬ ‫سےےھچیپر�ہےئگںیہ�۔ہیالہلیکد�یوہئیوتفقیےسیہنکمموہ�اہکمہےند� لوتِ‬ ‫�اسالمہییک رصن�تیک�۔یہ الہلّزع�وجّل کیمیظع رتینوتمعن�ں ںیم ےس ےہہکُا�س‬ ‫نےاپےنلضفوکر�مےسںیمہدہ�ایتےسون�ا�ز�اا�و�رِا�سر�اسےترپےنلچیکوتفقی �دی�۔‬ ‫قحتقیوتہیےہہکمہرپر�ّبِ�ذ�و�اجلال�لیکےبامش�رںیتمعنںیہ�۔سپمہرپو�اجب‬ ‫رہمہُا�ساکامکہقحرکشا�د�ارکہیںیہن‬ ‫ہےہکمہُا�ساکدقم�و�ررھبرکشا�د�ارکیں گ(�ا چ‬ ‫کسےت)�‪ ،‬تاکہ و�ہںیمہ اٹہرک امہ�ر�ی ہگجیسک ا�و�روک ہن ےلآئے ہکلبمہ ےس ر�اضی‬ ‫رصا�طمیقتسم رپ امجئے رکےھ�‪� ،‬آمنی!‬ ‫ہوجائے ا�و�ر امہ�ر�ےدق�م �‬ ‫کایمہاخب�ر�یا�و�رملسمیکابودیعسالدخ�ر�یرضیالہلہنعےسرم�و�یدحیثوھب�ل‬ ‫گےئںیہ�؟ کہ رسو�ل الہل ےنرفمایا�‪�:‬ا�ےوع�رتو�ںیک امجعت دصقہرک�و�‪،‬کوینہک‬ ‫مںیےنمنہجںیمزیا�د�ہںیہمتیہ �دکیاھےہ�‪�،‬انوہ�ںےناہکایرسو�لالہلﷺ�!�ایاس‬ ‫کوی�ں�؟�آ�پﷺ ےنرفمایاکہمتنعلنعط تہبرکتی وہ ا�و�روشہریک انشرک�ی‬ ‫کرتی وہ�۔‬ ‫�ا�ے ریم�ی ونہب! ہام�ر�ے اجمہد اھبئی اپان نتنم دھن �الہلیک اخطررقبا�ن‬ ‫رکںی�؟‬ ‫کر�رہےںیہ�‪ ،‬تومہ اپین زبانںی الہل ےک ذکر ںیم رصم�و�فویک�ںںیہن ت‬

‫کےاف�ر ےک اتاح�داک اسمانرک�رہےںیہ�‪ ،‬تومہآ�دھی‬ ‫�ا�و�ر امہ�ر�ے اھبئی وپ�ر�ی ندای ک‬ ‫�ر�ا�توک ر�ّب تاعلٰی کےاسمےنوطیلدجس�و�ں ںیمویک�ںںیہنرگجاتںی�؟ ماجہدین‬ ‫سملسلرقبانای�ںد�ےرہےںیہا�و�راپےناقربا�ء�واحاب�بوکےھچیپوھچ�ڑتےہوئے‬ ‫جاہ�د�وقات�ل ںیم رصم�و�ف ںیہ�‪ ،‬تومہ اپین وخ�اہاش�تسفنوکرقبا�نویک�ںںیہنرک‬ ‫کسںیت�‪،‬کہ د�نوک ر� �وز�ہ رھکںی ا�و�ر اپین وخ�اہاش�ت ا�و�رزبانو�ں رپاقبو ھکرںی�؟‬ ‫�ر�ّب تاعلٰی کا رفما�ن ےہ‪{:‬ألم يأن للذين آمنوا أن تخشع قلوبهم‬ ‫لذكر هللا وما نزل من الحق وال يكونوا كالذين أوتوا الكتاب من‬ ‫قبل فطال عليهم األمد فقست قلوبهم وكثير منهم فاسقون}‬ ‫(الحديد ‪�()16‬ا ا�ن ولگو�ں ےک ےیل وج ایام�ن الئے و�ہ وقتںیہنآیاہک ا�ن‬ ‫کے د�ل الہلیک ای�د�دہانی ا�و�ر ا�سقح ےکآگےکھج اجئںی وج ان�ز�ل وہچاک ےہ ا�و�ر‬ ‫�ا�نولگو�ںیکرط�حہننبےکر�ہاجئںینجوکا�سےسےلہپاتک�ب �دییئگسپا�ن‬ ‫پروطیل دم�تزگ�ریئگ�‪ ،‬بالآخر ا�ن ےکد�لتخس وہگےئا�و�را�ن ںیم ےس ریتہب�ے‬ ‫نافرما�ن ںیہ)‬ ‫�وقتآچاکےہہکمہاپینوتین�ںوکاخلصرکیں ��‪،‬اپےناعام�لاکاجئز�ہںیلا�و�راپےن‬ ‫� لدو�ںےسُا�نامت�مآلائوش�ںوکاکن�لںیکنیھپوجامہ�ر�یوتجہوکدصقمےسرشتنمرککسیت‬ ‫ہںی�‪ ،‬گانہو�ںوکوھچ�ڑرک�‪ُ� ،‬ا�ن رپ اتھچپتے وہئے ا�و�رُاہنںی د�وبا�ر�ہ ہن دہر�انے‬ ‫کا زع�مرککےیچسوتبہرکیں ا�و�ر د�وبا�ر�ہ ےس الہلاعتلٰی کی رط�ف رجو�عرکیں�۔‬ ‫فرما�ن اب�ر�ی اعتلٰی ہے‪{:‬قل يا عبادي الذين أسرفوا على أنفسهم‬ ‫ً‬ ‫جميعا إنه هو‬ ‫ال تقنطوا من رحمة هللا إن هللا يغفر الذنوب‬ ‫الغفور الرحيم}(الزمر ‪()53‬کہہ د�ے ا�ے ریم�ے دنب�و وہنج�ں ےن‬ ‫�اپیناجنو�ںرپزیا�دتییک! �الہلیکرحتمےسان�امدیہنوہجا�ؤ�‪،‬یبکشالہلبسےک‬ ‫سبانگ�ہشخبدیاتےہ�۔کشیبوہیوتےبحدخبےنشو�الا�‪،‬ناہیترحمو�الاےہ�)�۔ہم‬ ‫پرال�ز�مےہہکمہالہلےسرصن�تا�و�ردہ�ایتامگنںی�‪،‬کوینہکرص�فا�و�ررص�فالہل‬ ‫ہیےہوجرصن�تا�و�رحتفد�ےاتکسےہ�۔�الہلاعتلٰینےرفمایا‪{:‬إن ينصركم هللا‬ ‫فال غالب لكم وإن يخذلكم فمن ذا الذي ينصركم من بعده‬ ‫وعلى هللا فليتوكل املؤمنون}(آل عمران ‪�()160‬اگر الہلاہمت�ر�ی دم�د‬ ‫فرمائےوتمترپوکئیاغلبںیہنآکساتا�و�راگرو�ہںیہمتوھچ�ڑد�ےوتا�سےکدعبوک�ن‬ ‫سہرںی�)�۔‬ ‫ہےوجاہمت�ر�یدم�درک�ے �اگ؟�ا�و�روممون�ںوکاچہےیہکو�ہالہلیہرپرھب�و ھک‬ ‫�آئےی مہیھب ُا�ن وخ�اتنییک امندن وہاجئںی وج اپےنرک�د�ا�ر ےسوخببیآگا�ہ‬ ‫ہوتےوہئےُاسےرطبیقاحنسا�د�ارکتیںیہ�۔اپےناجمہداخ�وندےئلیکدم�دگا�راستیھ‬ ‫نبان–�ا�ےریم�یایپ�ر�ینہب� �‪-‬آ�پیکا�ولنیذمہد�ا�ریو�ںںیمےسایکےہا�و�ر‬ ‫�ا�ساب�ترپتجانیھبز�و�ردیااجئےمکےہ�۔رھگوک�آپےکاخ�وندےئلیکذہینوکس�نےک‬ ‫حوص�لاکذ�ریہعوہنااچہےی�‪،‬نہہکاسےکرھگآتےیہویسیب�ںاکشیا�تاکدنلپ�ا�اُسےک‬ ‫سامےن دھردیا اجئے�۔رھگوک اییس ہگج انبئںی اہج�ں و�ہ اہج�دےئلیک وخ�د ںیموت�انائی‬ ‫برھےکس�‪،‬نہہکو�ہآئےا�و�رُا�سےسُاسیکیچبیچھکوت�انائییھبچنیھکیلاجئے�۔اپین‬ ‫رضو�ریا�توکرتجحیدیں�۔ُاسیکدق�روکاجنو‬ ‫ضر�و�رتو�ںوکایکرط�فرکھرکُاسیک �‬ ‫�ا�و�رُاسیکریغومجو�دگیرپربصرک�وویکنہک و�ہ الب�دِکرفےک رہےن و�الو�ںیک امندنوکئی‬ ‫خاند�انیاک�ر�وبا�ر اینو ےجب ےس اپنچ ےجبیک ونکر�یںیہنرک�رہا�‪ ،‬لبہک و�ہوت الہل ےک‬ ‫�ر�اسےتاک اجمہد ےہ وج الہل ر�ّب �الّزع�ت ےک دینیک دخمت ںیم ہمہنت رصم� �وف‬ ‫ل‬ ‫ونہبں ےک ی‬

‫‪14‬‬

‫�ہ�ے�۔پساپینالکشم�تا�و�رزمک�و�ریو�ںوکُا�سےساپھچنےیکوکششرکیںاتکہ‬ ‫یشاط�نُاہنںیُا�سےئلیکہنتفہنانبد�ےبجو�ہدیم�ا�نگنجےک سوطںیموہ�۔‬ ‫�اپین امت�م الصیحوت�ںوک رب�وئےاک�ر التے وہئے ُاسیک دخمترکیں�‪� ،‬ا�ن اش�ء �الہل‬ ‫�آ�پوکیھبر�ّبتاعلٰی�اپین حرتموساخ�و�تےسُا�سےکاسیجاجراطعرفمائےاگ�۔‬ ‫دایےناجبرنبدبعالہل ضریالہلہنعےسر�و�ایتایکےہہکانوہ�ں‬ ‫�ابنابیال ن‬ ‫نےاہک‪ :‬ہمرسو�لالہلﷺےکاپ�سےھٹیبےھتہکایکاختو�نآئیا�و�ررع�ضایک‪:‬‬ ‫�ا�ےالہلےکرسو�لﷺ! مںیوع�رتو�ںیکاجنبےسامنئدن�ہنبرکآئیوہ�ں�۔‬ ‫�ا�ےالہلےکرسو�لﷺ! مر�د�و�ںا�و�روع�رتو�ںد� نوو�ںاکر�ّب�الہلّزع�وجّلہے�‪،‬‬ ‫�آ�د�مرم�د�و�ںا�و�روع�رتو�ںد� نوو�ںےکاب�پںیہ�‪،‬حو�ارم�د�و�ںا�و�روع�رتو�ںد� نوو�ںیک‬ ‫ما�ںںیہ ��‪،‬ا�و�رالہلّزع�وجّلنےآ�پﷺوکرم�د�و�ںا�و�روع�رتو�ںد� نوو�ںیکاجنب‬ ‫بموع�ثرفمایاےہ�۔اگررم�دالہلیکر�ا�ہںیمےتلکنںیہا�و�رلتقوہجاتےںیہوتو�ہاپےن‬ ‫�ر�بےکاہ�ں نزد�ہںیہا�و�ر �رز�قاپ�رہےںیہ�۔ا�و�ربجو�ہےتلکنںیہوتا�نےئلیکو�ہ‬ ‫ںییک دخمترکتی ںیہ ا�و�روخ�دوک ا�ن ےک‬ ‫�اجر ےہ وجآ�پ اجنےت ںیہ�۔ مہوع� تر ان‬ ‫ساتھدحم�و�د رھکیت ںیہ�‪� ،‬ا�س رپ امہ�ر�ے ےئلایک اجر ےہ�؟ �رسو�ل الہلﷺ ےن‬ ‫فرمایا‪ :‬عو�رتو�ںوکریم�االس�ماچنہپد�وا�و�را�نےسوہکہکوشہریکرفمانرب�د�ا�ر�یرکنا�اجر‬ ‫مںیُا�سےکرب�ابرےہ�‪،‬یلنکمتںیمےستہبمکایاسرکتیںیہ�۔(النفقة علی‬ ‫العیال)‬ ‫پس ریم�ی ونہب! �آئےی مہ بس اپین وتین�ںیکدجتیدرکیں�‪ ،‬کوینہک رسو�ل‬ ‫�الہلﷺاکرفما�نےہ‪� :‬اعام�لاکد�ا�ر�ومد�ا�روتین�ںرپےہا�و�ررہصخشےئلیکوہیےہ‬ ‫جسیک ا�س ےن تینیک(بخاری ومسلم)‬ ‫�آ�ج یہ ےس�آغا�زرکتے وہئے ںیمہ اچہےیہکدخیہج رضی الہلاہنعوک اپےن‬ ‫لےئاثملیومننہ انبئںی �‪ ،‬کہنجوک ر�ّب تاعلٰی نےالس�ماجیھب ا�و�رُاہنںی تنج ںیم‬ ‫�ایکلحمیک اشب�ر�ت د�یویکنہک و�ہ ر�ّب تاعلٰی پروف�ر�ا ایام�ن الئںی ا�و�ر اپےنوشہر�‪،‬‬ ‫�رسو�لالہلﷺےئلیکوبضم�طا�و�رہنڈمگاگنےو�الااہس�ر�اںینب�۔ِاسیرط�حںیمہ‬ ‫چاہےیہک اعئہش رضی الہلاہنعوکیھب اثم�ل انبئںیہک وج اعٰیل �د�رجےیک ذہانت ا�و�ر‬ ‫ریا�ننک ای�د�د�اشتیک احملںیھت�‪ ،‬جسوک رب�وئےاک�ر التے وہئے ُانوہ�ں ےن‬ ‫ح �‬ ‫�احا�دیثیک ایک تہب ڑب�ی دعت�ا�دلقنیک�۔ ہی احا�دیث اتین زیا�د�ہ ںیہہکاگر ہی ہن‬ ‫ہبتکم�‪،‬موجو�د�ہمجحےکاحل�ظےساخطروخ�ا�ہدحکتوھچٹا‬ ‫ہوتںیوتامہ�ر�ااسالمیولع�ماک لم �‬ ‫ہوتا�۔اسیرط�حامت�ماماہ�تا ؤ�نمنیا�و�ررسو�لاکر�مﷺےکد�و�ریکدیرگکین‬ ‫خو�اتنیوک بیھ اثم�ل انبیا اجنا اچہےی�۔‬ ‫عال�و�ہ ا�زیں مہ رپ ہییھب ال�ز�م ےہہکمہریبک�ہ غصوری�ہ �‪،‬ہررط�ح ےکانگہو�ںوک‬ ‫تر�کرک�دیں ا�و�ر ر�ّب تاعلٰی کی انفرمانی ےک اتنئج ےس ڈ�ریں�۔رص�ف امدی�و�ں‬ ‫�ا�و�رانمت�ؤ�ںوکیہاہس�ر�اہنانبئےرھکںیویکنہکہنوتامہ�ر�ےاپ�سِا�ساب�تیکوکئی‬ ‫ضامنتےہہکامہ�ر�ےاعام�لوبق�لوہجائںیےگ� �‪،‬ا�و�رہنیہمہُا�نںیمےسںیہنج‬ ‫تاعلٰییاجنبےساعئد‬ ‫کوتنجیکاشب�ر�ت �دیاجیکچےہ�۔ںیمہاچہےیہکر�ّب ک‬ ‫رفائضوکاحاس�نےکد�رجےںیما�داکرنےیکوکششںیمرہںیا�و�رون�افل‬ ‫کر�د�ہ �‬ ‫کایھبوصخصی اتہام�مرکیں�۔‬ ‫�آخرںیمایکاب�ررھپںیمآپوکدنایا�و�رُاسیکریگنوین�ںا�و�ررعانئوی�ں کوالط�ق‬ ‫�دیےنیکامہتیای�ددلانااچہو�ںیگ�۔ریم�اآ�پےئلیکہیوشم�ر�ہےہہکآ�پآ�زمائوش�ں‬ ‫‪15‬‬

‫�ا�و�راتماحنا�تیکفیلکتوکہیوس�چرکایام�نیکالح�و�تںیمدبلےنیکوکششرکیںہک‬ ‫یہفیلکتآ�پیکر�ّبتاعلٰیسےرقبتںیماضافہرک�ےیگ�‪،‬توینتکیھٹیمےہاییس‬ ‫�‬ ‫کتفیل�۔مہںیماییسوخ�اتنیایت�روہنیاچ ہ ی��یںںیہنجُانےکاخ� نود�و�ںا�و�روٹیب�ں‬ ‫کی اہج�د ےکدیم�انو�ں ےساہش�د�ت ےک ریغبو�اپیس زمغ�د�ہرک�دییت ےہ�۔‬ ‫�ا�س گنج ںیم ایک ےئنزع�م وحوصےل ےکاستھرقبانی فود�اکا�ر�یاک ذجبہ‬ ‫لےیاشملوہجائےی�‪،‬یجاسہکرسو�لاکر�مﷺےکد�و�رںیموخ�اتنیاشملوہتی‬ ‫ھتںیا�و�رو�ہِا�سےیلاشملںیہنوہتیںیھتہکُا�سوقترم�د�و�ںیکدعت�ا�دمکیھت�‪،‬‬ ‫لبہکُانیکہیومشلتیُانےکذجبۂجاہ�د�‪�،‬الہلیکر�ا�ہںیمرقبانای�ںدیےنیکوخ�اہشا�و�ر‬ ‫جتنیکبلطیکدب�ولتیھت�۔ِا�ناناع�مایفہتوخ�اتنیںیمےسایکا�مامع�ر�ہہبیسن‬ ‫بتنبعکالاناص�ریہیھبںیھت�۔�ذ ب‬ ‫زغو�ہ‬ ‫ھ�یرحہمالہلر�و�ایترکتےںیہہکا�مامع�ر�ہ �‬ ‫�احد�‪،‬حدبیہی�‪،‬غز�و�ہنینحا�و�رامیمہںیمرشیکںیھت�۔و�ہتہبےبرگج�یےسڑلیں‬ ‫�ا�و�رُاناک ایک اہتھ گنج ںیمٹکایگ�۔ رسو�ل الہلﷺ ےن ُانےک اب�ر�ےرفمایا‬ ‫ےہ"(س َیر‬ ‫‪�":‬آ�ج ہبیسن تنببعکاک اقم�م الف�ں ا�و�ر الف�ں ےسیھب زیا�د�ہ دنلب‬ ‫ِ‬ ‫اعالم النبالء)‬ ‫�اگرمہ اپین احلت رپوغ�ررکیں ا�و�ر اپان وم�ا�زنہ ُا�ن کینوخ�اتنی ےسرکیںوت‬ ‫�ذ�ر�اوسچںیہکاگرمہُانےکزمانےںیموہتںیوترسو�لالہلﷺامہ�ر�ےاب�ر�ے‬ ‫کایےتہک�؟‬ ‫ماقبہلاپےنآخر�یرمحےلںیمد�اخلوہچاکےہ�۔سپا�ےریم�ینہب�‪،‬چاہےتم‬ ‫ھتنک ےس وٹ�ٹ رہی وہ ا�و�ر اچہےاہمت�ر�ی فرات�رستس ڑپچیک وہ�‪ ،‬پرھیھب اپین‬ ‫جد�وجدہوکاج�ر�ی کروھ�۔ الہلاعتلٰی سے دم�د امنوگ ا�و�رُا�س رپرھب�وسہ کروھ�‪� ،‬ا�و�ر وج‬ ‫بیھ اصمئبمت رپ ئآںیوتُا�ن رپربصرک�وویکنہک‪{:‬إن هللا مع الصابرين}‬ ‫(األنفال ‪()46‬یبکشالہلربصرکنےو�الو�ںےکاستھےہ�)�۔اپےنر�بیکرضا‬ ‫کےوصح�لےئلیکوکئییھبتمیقاکچنےکےذجبےےسرہ قوترسشا�ررہوا�و�راپین‬ ‫حموب�برتینزیچ�و�ںوکرقبا�نرکنےےئلیکہمہوقتایت�ررہوویکنہکہیلمعاہمت�ر�ے‬ ‫یسکصخشاییسکیھبزیچےسڑجنےےساچبئےاگ۔یفاقحلتقیِاسی‬ ‫�د�لوکالہلےکریغ‬ ‫قمدصےئلیکمہاہی�ںآئےںیہ�‪،‬کہر�ّبتاعلٰیکیاجنباپانرفسوپ�ر�ارکیں�۔سپ‬ ‫نکی اعام�لرکتے وہئےآگے ڑبھو�‪ُ� ،‬انیک وبقلتییک امدی رکوھ ا�و�ر ابِ�ذ�ن الہل ِا�ن‬ ‫�د� نوو�ںںیمےسایکوکاپےنیلےک عود�ےرپ شوخای�ںانم�ؤ�‪،‬عیینحتف�‪،‬یااہش�د�ت�۔‬ ‫مںیاپیناب�تاکاتخات�مر�ّبتاعلٰیکےِا�سرفما�نرپرکتیوہ�ں‪{:‬وجاهدوا‬ ‫في هللا ّ‬ ‫حق جهاده هو اجتباكم وما جعل عليكم في الدين من‬ ‫حرج ملة أبيكم إبراهيم هو ّ‬ ‫سماكم املسلمين من قبل وفي‬ ‫ً‬ ‫هذا ليكون الرسول‬ ‫شهيدا عليكم وتكونوا شهداء على الناس‬ ‫فأقيموا الصالة وآتوا الزكاة واعتصموا باهلل هو موالكم فنعم‬ ‫املولى ونعم النصير}(الحج ‪�()78‬ا�و�ر الہل ےک ر�اسےت ںیم اہج�درک�و�‪ ،‬یجاس‬ ‫کہاہج�داکقحےہ�۔اسیےنںیہمتانچےہا�و�ردینںیممترپوکئییگنتںیہنکریھ�‪،‬‬ ‫�اپےناب�پابر�اہمییکتلمےکاطمبق�۔اسیےناہمت�ر�اان�منیملسم کراھ ��‪،‬ا�سےسےلہپ‬ ‫�ا�و�را�س(کات�ب) مںییھب�‪،‬تاکہرسو�لمترپاہش�د�تدیےنو�الابےنا�و�رمتولگو�ں‬ ‫پراہش�د�تدیےنو�الےونب�۔وسامن�زاقئمرک�وا�و ک�رزٰو�ۃا�د�ارک�وا�و�رالہلوکوبضمطیےس‬ ‫پڑک�و�‪� ،‬وہی اہمت�ر�ا املک ےہ�‪ ،‬سو اچاھ املک ےہ ا�و�ر اچاھ دم�دگا�ر ےہ�)�۔‬

‫َ َّ‬ ‫تام�مرعتفیںی‬ ‫ایکےلالہلےکےیلںیہسجےناپیناتک�بںیمرفمایا‪{َ :‬ولا‬ ‫َ َ ْ ُ ْ ُ َ ْ َ ْ َ َ َ ُ َ َ َ َ َ َ َ َّ‬ ‫الل ُه َو َر ُس ُولهُ‬ ‫رأى الؤ ِمنون الحزاب قالوا هذا ما وعدنا‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ ً ََ‬ ‫َّ‬ ‫َو َ‬ ‫ْ‬ ‫ً‬ ‫ص َد َق الل ُه َو َر ُسول ُه َو َما َز َاد ُه ْم ِإل ِإيمانا وتس ِليما}‬ ‫[األحزاب‪� ( ]22 :‬ا�و�ربجوممون�ںےنرکشل�و�ںوکدکیاھوتانوہ�ںےناہک‬ ‫یہ وہی ےہسجاک الہل ا�و�ر ا�س ےک رسو�ل ےن مہ ےس عود�ہایک اھت ا�و�ر الہل ا�و�ر‬ ‫�ا�س ےک رسو�ل ےن چساہک ا�و�ر ا�س و�اقہع ےن ا�ن ےک ایام�ن ا�و�ررفمانرب�د�ا�ر�ی‬ ‫کو زمید ڑبھا دیا�)�۔‬ ‫�ا�و�ر ںیموگ�اہی دیات وہ�ںہک الہل ےکوس�اوکئی وبعم�د ربحق ومجو�دںیہن �‪�،‬و�ہ‬ ‫�ایکال ےہ ُاساکوکئی رشیکںیہن ا�و�ر ںیموگ�اہی دیات وہ�ںہکدمحمﷺ الہل ےک‬ ‫بدن�ےا�و�رُاسےکرسو�لںیہ�‪�،‬الہلےناہنںیایقمتےکرقیبولت�ا�رد�ےرک‬ ‫شبریوذنیر ا�و�ر الہل ےکمکح ےس ُا�سیک رط�ف البنے و�الا ا�و�ر ر�وشن رچ�ا�غ بان‬ ‫کراجیھب�‪،‬پسآ�پےناتام�ِمحتجایکا�و�ردیسھےر�اسےتوکو�اضحرکدیا�‪،‬لمتِّ‬ ‫نحفییک دم�د ورصن�تیک ا�و�ر �الہلیک ر�ا�ہ ںیم اہج�دایک�‪،‬یاہ�ںکتہک دین اقئم‬ ‫الس�م توہ�‪�،‬اماّ دعب‪:‬‬ ‫ہوایگ�‪،‬پسآ�پ رپریثکولص�ۃ و ن‬ ‫تّنسےہنجںیمریغت�و‬ ‫بالشہباتبال�ء�وآ�زمائشالہلیکس�ّ��و�ںںیمےسایک‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫تدبییلںیہن وہتی اسیج ہک الہلاحبسنہ و اعتلٰی نے رفمایا‪{:‬أ َح ِس َب الن ُ‬ ‫اس‬ ‫َأ ْن ُي ْت َر ُكوا َأ ْن َي ُق ُولوا َآم َّنا َو ُه ْم َل ُي ْف َت ُنو َن * َو َل َق ْد َف َت َّنا َّالذ َ‬ ‫ين‬ ‫ِ‬ ‫ْ َ ْ ْ َ َ َ ْ َ َ َّ َّ‬ ‫ص َد ُقوا َو َل َي ْع َل َم َّن ْال َكاذبين}َ‬ ‫الل ُه َّالذ َ‬ ‫ين َ‬ ‫ِمن قب ِل ِهم فليعلمن‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬ ‫[العنكبوت‪ (]3 - 2 :‬کای ولگو�ں ےن ہیھجمس کراھ ےہہک و�ہضحم اتانےنہک‬ ‫پروھچ�ٹ اجئںی ےگہکمہ ایام�ن ےلآئے ا�و�ر ا�نوکآ�زمایا ہن اجئےاگ �؟ �ا�و�ر‬ ‫ہم ےن (تو) �ا�ن ولگو�ںوکیھبآ�زمایا اھت وج ا�ن ےس ےلہپ (ہوزگ�ر�ے)‬ ‫رضو�ر (�ا�ن ولگو�ںوک) عمول�مرک ےک رہےاگ وج (�اظاہ�ر ایام�ن‬ ‫ہںی�۔ الہلوت �‬ ‫مںی) سےچ ںیہ ا�و�ر و�ہوھجٹو�ںوک یھب ولعم�مرک ےک رہےاگ) �ا�و�ررفمایا‪:‬‬ ‫َ َ ْ َ َ ُ َّ ُ َ ْ َ َ َ ْ ُ ْ َ َ ْ َ ْ ُ َ َ ْ َ ُ ْ َ ْ‬ ‫ض‬ ‫{و َّلو يَش ُاء ُ الله لنتصر ِم َّنهم َ َولْ ِكن ِليبل َو بع َضكم ِببع ٍ‬ ‫َوال ِذين ق ِتلوا ِفي َس ِب ِيل الل ِه فلن ُي ِض َّل أ ْع َمال ُه ْم} [محمد‪:‬‬ ‫‪� (]4‬ا�و�راگر الہلاچہات وتوخ�دیھب ا�ن ےس اتناق�م ےلاتکس اھت�۔رگم (یہمکح ا�س‬ ‫لےئ ےہ) تاکہںیہمت ایک د�وسر�ے ےک ذ�ریہعآ�زمائے ا�و�ر وجول�گ الہل‬ ‫کی ر�ا�ہ ںیملتق ےئک ےئگ الہل ا�ن ےک اعام�لوکرہگزاضئعںیہنرک�ےاگ�)�۔‬ ‫پسال�ز�ماھتہکومنمنیاپےنآپوکآ�زمائشواتبال�ءکےےیلتای�ررکںیل�‪�،‬ا�و�ر‬ ‫�ایک دحیث دقسی ںیم رسو�ل الہل ﷺ ےن�اپےن ر�ّب سے �ر�و�ایت‬ ‫کای�‪�:‬آگا�ہ رہوہکریم�ے ر�ّب نے ےھجم ہیمکح دیا ےہہک ںیمںیہمت ا�ن ابتو�ں‬

‫کیمیلعت د�و�ں وجںیہمت ولعم�مںیہن ا�و�ر الہلاعتلٰی نےآ�ج ےھجم ا�ناک ملع اطع‬ ‫کای ےہ �‪�(،‬الہلاعتلٰی نےرفمایا ےہ�)ہرام�ل وج ںیم ےنیسک دنب�ےوکاطعایک‬ ‫حال�ل ےہ ا�و�ر ںیم ےن اپےنامت�م دنب�و�ںوک( حق ےک ےیل�)کیوس دیپ�اایک رھپ‬ ‫شایطنی ا�ن ےک اپ�سآئے ا�و�ر اہنںی ا�ن ےک دین ےس د�و�رچنیھک ایل ا�و�ر وج ںیم‬ ‫نے ا�ن ےک ےیلالح�لایک اھت انوہ�ں ےن اسے ا�ن ےک ےیلرح�ا�مرک دیا ا�و�ر ا�ن‬ ‫کومکح دیاہک و�ہ ریم�ےاستھرش�کرکیںسج ےک ےیل ںیم ےنوکئی لدلی‬ ‫نا�ز�لںیہنیکیھت ۔�ا�و�ر الہل ےن زمنی و�الو�ںیک رط�فرظنرفمائیوت اہلاتک�ب‬ ‫کے�(کھچ )بےچ ےچھکولگو�ں ےکوس�ا ابقی رع�ب ا�و�رمجع بس رپتخس ان�ر�ا�ض‬ ‫ہو�ا ا�و�ر (مھج ےس�)فرمایا�‪:‬مںی ےنآ�پوک ا�س ےیلوعبم�ثایکہک ںیمآ�پیک‬ ‫�ا�و�رآ�پ ےک ذ�ریےع ےس د�وسر�و�ںیکآ�زمائشرک�و�ں ا�و�ر ںیم ےنآ�پ رپ‬ ‫�ایک اییساتک�ب ان�ز�لیک ےہ ےسج اپنی ھدو�(کراٹم) ہنںی اتکس � �‪،‬آ�پ وستے‬ ‫ہوئےیھب ا�سیک الت�و�ترکیں ےگ ا�و�راجگےت وہئےیھب ا�و�ر الہل ےن ےھجم‬ ‫وکال�ؤ�ں (تاب�ہرک�و�ں)�‪ ،‬مںی ےناہک‪ :‬مری�ے ر�ب‬ ‫حمک دیاہک ںیم رقیش ج‬ ‫�و�ہ ریم�ےرسوکڑکٹ�ےڑکٹ�ےرک ےک ر�وٹییک رط�حرک دیں ےگ�۔تو�(�الہل‬ ‫نے�)فرمایا �‪:‬آ�پ اہنںی ابہراکنلںیسج رط�ح انوہ�ں ےنآ�پوک ابہراکنلا ا�و�ر‬ ‫�ا�نےسڑل�ائیرکیںمہآ�پوکڑل�و�ائںیےگ�ا�و�ر(�الہلیکر�ا�ہںیم�)خر�چرکیں‬ ‫�آ�پ رپرخ�چایک اجئےاگ ا�و�رآ�پرکشلںیجیھب مہ ا�س ےسیج اپنچ رکشلیھبںیج ےگ‬ ‫�ا�و�ر وجول�گآ�پ ےک رفما�ں رب�د�ا�ر ںیہ ا�ن ےک ذ�ریےع ےس انفرمانو�ں ےک‬ ‫خال�ف گنجرکیں(مسلم)‬ ‫�آ�ج د�ولت ِ �اسالمہینجآ�زمائوش�ں ا�و�ر اتماحنا�ت ےسزگ�ر �رہی ےہ�‪،‬‬ ‫یجےسامت�مرفک�ی اموت�ںاک د�ولت ِ �اسالمہی ےک اخملف �اتاح�د �ا�و�ررکشل�و�ںاک‬ ‫�اسےکالخ�فاکھٹوت ہی الہل ےک انیہ عود�و�ںاک دصم�ا�ق ےہ�‪،‬پس مہ وہیںیہک‬ ‫گے وجہام�ر�ےفلسِ صاحلنی�؛�اصاح�ِب �رسو�ل ﷺ ےناہک اھت بج انوہ�ں‬ ‫َ َ َ َ َ َ َ َّ‬ ‫الل ُه َو َر ُس ُول ُه َو َ‬ ‫ص َد َق‬ ‫نےرکشل�و�ںوک دکیاھ اھت‪{ :‬هذا ما وعدنا‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫ً‬ ‫الل ُه َو َر ُسول ُه َو َما َز َاد ُه ْم ِإل ِإ َيم ًانا َوتس ِليما} [األحزاب‪]22 :‬‬ ‫( �ا�و�ر بجوممون�ں ےنوفجو�ںوک دکیاھ وتاہک ہی و�ہ ےہسجاک مہ ےس الہل‬ ‫�ا�و�ر ا�س ےک رسو�ل ےن عود�ہایک اھت ا�و�ر الہل ا�و�ر ا�س ےک رسو�ل ےن چساہک اھت‬ ‫�ا�و�ر ا�س ےس ا�ن ےک ایام�ن ا�و�ررفمانرب�د�ا�ر�ی ںیم رتقی وہیئگ) �‪�،‬ا�و�ر الہلاحبسنہ و‬ ‫تاعلٰینےوس�ر�ۃابلرق�ہںیمان�ز�لرفمایا‪ (s:‬کایمتےتھجمسوہہکتنج مںید�اخل‬ ‫ہوجا�ؤ ےگ�‪ ،‬حالانہکمت رپ و�ہ احلا�تںیہنذگ�ر�ے وجمت ےس ےلہپ و�الےولگو�ں‬ ‫کو شیپآئے�‪� ،‬اہنںیایتخس�ں ا�و�رںیفیلکت الحق وہئںی�‪� ،‬ا�و�ر ا�س رط�حوھجنھج�ڑ‬ ‫اخص‬

‫‪16‬‬

‫�دئےی ےئگہک الہل ےک رسو�ل ا�و�رومنمنی اکپ�ر اٹےھہک الہلیک دم�دبکآئےیگ�‪� ،‬وتّنس ںیم ذمکو�ر الہل ےک عود�ے�‪ ،‬جس رط�ح ِا�س امت ےک ےلہپ ےصح ےک‬ ‫�آگا�ہ رہوہک الہلیک دم�درقیب ےہ)�‪،‬پس الہل ےنولگو�ں ےکنظ ا�و�رامگ�ن لےیںیہ�‪�،‬اسی رط�ح ہی عود�ے ِا�س امت ےکآخر�ی ےصح ےسیھب وپ�ر�ے‬ ‫کا اناک�ررکتے وہئے ہی و�اضح رفما دیاہک و�ہ�( تعیین ول�گ) �ُا�س وقتکت کےیاجئںیےگا�و�رالبشہبالہلاعتلٰینےامہ�ر�ےےیلیلھچپاموت�ںےک�و�اقاع�ت‬ ‫رطح و�ہیھب اتبال�ء �و �ِا�س ےیل ایب�ن ےیکںیہ اتکہ و�ہ امہ�ر�ے ےیلربع�ت نبںیکس�‪،‬تاکہمہ اپان‬ ‫نجتّ ںیم د�اخلںیہن وہ ےتکس بجکتیلھچپ امّ��و�ںیک �‬ ‫�ُا�ن ےسوم�ا�زنہرکںیکس ا�و�ر‬ ‫تاکہمہ تآخر�یامتیکاجنچ‬ ‫چپیلھامّ��و�ںےکاحلا�تےس‬ ‫کرںیکس�‪،‬پسآخر�ید�و�رےک‬ ‫مونمنی تےک اسمےن (گز�ر�ی‬ ‫ہوئی امّ��و�ں ےک )یہ احلا�ت‬ ‫�ِا�سےیلایب�نےیکےئگتاکہ‬ ‫احلا�ت ےک اشمبہ�‪،‬‬ ‫�اپےن ت‬ ‫چپیلھ امّ��و�ںیک اثم�ل ُانےک‬ ‫سامےنآےکس"�‪�،‬ابنہیمیترحہم‬ ‫�الہلاک الک�ممتخ وہ�ا�۔‬ ‫پس دب�ر ےک رعمکے‬ ‫مںی الہل ابت�ر�ک و اعتلٰی نے‬ ‫نیبﷺ ا�و�راحصبہرک�ا�م رضی‬ ‫�الہلمہنعاک اح�ل ایب�نایک �‪،‬جب‬ ‫�ر �ا فیض �‪ ،‬صل ی��ب�ی�و �ں ےک ڈنھج �ے ےک ےچین امہ �ر �ے الخ�ف اٹکےھ وہرک آ ئے ںیہ‬ ‫�و�ہ دشنم ےک آمےن اسمےن‬ ‫ہوئے�‪،‬فرمایا‪{َ :‬ق ْد َك َ‬ ‫ان‬ ‫َّ ُ‬ ‫ْ‬ ‫َُ‬ ‫�آ�زمائش ےس ہنزگ�ریں�‪،‬خسیت ےک د�و�ر ےس�‪:‬عیین احجت دنم�ی ا�و�ر افقو�ں لك ْم َآي ٌة ِفي ِف َئ َت ْي ِن ال َت ْ َق َتا ِف َئ ٌة ُت َقا ِت ُل ِفي َس ِب ِيل الل ِه َوأ ْخ َرى‬ ‫َ َ ٌ َ َ ْ َ ُ ْ ْ َ ْ ْ َ َ ْ َ ْ َ َّ‬ ‫َ‬ ‫الل ُه ُي َؤ ّي ُد ب َن ْ‬ ‫ص ِر ِه َم ْن َيش ُاء‬ ‫سے�‪،‬لکتوفی�ں ےک د�و�رسے�‪:‬عیینںیفیلکت ا�و�ر امر�ا�ض ےک د�و�ر ےس�‪� ،‬ا�و�ر دہال كا ِفرة يرونهم ِمثلي ِهم رأي َ العي ِن و‬ ‫ِ ِ‬ ‫�دیےن و�الے د�و�ر ےس�‪:‬عیین دشنم ےک ےلمح ےس�۔پس احصبہ رضی الہلمہنع ےن إ َّن في َذل َك َلع ْب َر ًة ُلولي ْال ْب َ‬ ‫ص ِار} [آل عمران‪ (]13 :‬متاہ�ر�ے‬ ‫ِ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫زغو�ِہ خدن�ق ےکومقع رپرکشل�و�ںوک دکیاھ وتاہک�‪:‬ییہ ےہسجاک عود�ہ مہ لےی ا�ن د�ورگ�وہو�ں ںیم اشن�ن ربع�ت ےہ وج (بد�ر ںیم) �ایک د�وسر�ے‬ ‫جب �‬ ‫سےالہلا�و�راسےکرسو�لﷺےنایکاھتا�و�رالہلا�و�راسےکرسو�لﷺےن کے اقمبہل رپ اتر�ے�۔ ا�ن ںیم ےس یاکرگ�و�ہوت الہلیک ر�ا�ہ ںیم ڑل رہا اھت ا�و�ر‬ ‫سچاہک اھت�‪،‬پس و�ہ اج�ن ےکچ ےھتہک الہل ےن ُاہنںی ِا�س ومقع رپاکفر�و�ں ےک �د�وسر�ارگ�و�ہاکفراھت وجاظہر�یآکنوھ�ں ےساملسمنو�ںوک اپےن ےس د�و دنچ دیھک‬ ‫رکا ےہ سجیک و�ہ اچہات ےہ�‪،‬‬ ‫شلرک�و�ں ےک ذ� تریےعآ�زمایا ےہ �‪�،‬ا�و�رُا�ن رپآ�زمائش ُاسی رط�حآئی ےہسج �رہا اھت�۔رگم الہلوت اپین دم�دسے ا�سیک اتئدی ت‬ ‫ریضن ےک‬ ‫طر�حیلھچپامّ��و�ںرپآتیرہیےہ�‪�،‬ا�و�رِا�سآ�زمائشےنانےکایام�نا�و�ر�الہل �ا�س و�اقہع ںیم دکیےنھ و�الو�ں ےک ےیل ربع�ت ےہ )�‪ِ�،‬اسی رط�ح ونب‬ ‫َ‬ ‫ُ َّ‬ ‫ْ‬ ‫{ه َو َال ِذي أخ َر َج‬ ‫کےمکح ےکآگےرسمیلستِ خمرکنا ا�و�رُاسیک رفمانر�د�ا�ر�یوکزمید ڑبھا دیا�۔�آ�ج ماحصر�ےاک و�اقہعیھب رق� َآ�ن ںیم ایب�نایکایگ�‪،‬فرمایا‪:‬‬ ‫ْ َ ْ َّ ل ْ َ ْ‬ ‫ين َك َف ُروا م ْن أ ْهل ْالك َ‬ ‫صا�د�ق ا�و�ر ےچساملسمنو�ںاک یہی اح�ل ےہاسیج ہکرہدہع ا�و�رزمانے ںیم ےچس َّالذ َ‬ ‫اب ِمن ِديا ِر ِهم ِلو ِ الحش ِر‬ ‫ت‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ُون ُه ْم منَ‬ ‫سماملنو�ںاک وہتا ےہ�۔�آ�ج رشیتع رپہلمحآ�و�ردسفماکفر�و�ں ےک ےنتف ےس َما َظ َن ْن ُت ْم َأ ْن َي ْخ ُر ُجوا َو َظ ُّنوا َأ َّن ُه ْم َمان َع ُت ُه ْم ُح ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ َ َ َ ُ ُ َّ‬ ‫الل ُه م ْن َح ْي ُث َل ْم َي ْح َتس ُبوا َو َق َذ َف في ُق ُلوبهمُ‬ ‫جس رط�ح الخفت ِ �اسالمہی ںیماملسمنو�ںوکآ�زمایا اج رہا ےہ�‪ ،‬تو ابللک �ِاسی الل ِه فأت‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬ ‫ِ‬ ‫اهم ُ َ ُ ُ َ ُ ْ َ ْ ْ َ َ‬ ‫ُْْ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُّ‬ ‫الر ْع َب ي َخ ِربون بيوتهم ِبأي ِد ِيهم وأي ِدي الؤ ِم ِنين فاعت ِبروا‬ ‫طر�ح رسو�ل الہلﷺ ےکدہع ںیمیھباملسمنو�ںوکآ�زمایاایگ�۔‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫�الہلاعتلٰینےاپےنویبن�ںمہیلعاسلال�ما�و�رومنمنیاکاتماح�نایلا�و�رُاہنںیآ�زمایا يا أ ِولي البص ِار} [الحشر‪� (]2 :‬وہی ےہ سج ےن اہلاتک�ب ےک‬ ‫�ا�و�ر ُا�ن احلا�ت و و�اقاع�ت ےک د�و�ر�ا�ن ر�وشن وس�رتںی ا�و�ر نّیبآتیںی ان�ز�ل کافر�و�ںوکا�نےکرھگ�و�ںےسالہپرکشلعمجرکنےےکوقتاکن�لدیااحلانہک‬ ‫کںی بجہکاحا�دیثوتّنسیکاتکبںیِا�نو�اقاع�تےکذکرےسرھب�یڑپیں متںیہ ا�ن ےک ےنلکناک امگ�نیھب ہن اھت ا�و�ر و�ہ یہیھجمس رہے ےھتہک ا�ن ےک‬ ‫ہںی�۔�اما�م ابن ہیمیت رحہم الہلرفماتےںیہ‪":‬بے کشاتک�ب وتّنس �‪،‬جو�رسو�ل لقےعاہنںیالہلےساچبںیلےگرھپالہلاکذع�ا�با�نرپوہا�ںےسآیاہکاہج�ں‬ ‫�الہلﷺیکدعو�تںیہ�‪ُ�،‬اناکاخمطبامت�مولخمقا�تںیہا�و�راسیرط�حاتک�ب کا ا�نوکامگ�نیھب ہن اھت ا�و�ر ا�ن ےک لدو�ں ںیم تبیہ ڈ�ا�ل د�یہک اپےنرھگ�و�ں‬ ‫‪17‬‬

‫�آ �ج و �ہ دحتم ںیہ نکیللک و �ہ رفتم�ق ا �و �ررشتنم وہ �ں ےگ‬

‫کو اپےن ا�و�راملسمنو�ں ےک اہتوھ�ں ےسآ�پ اجا�ڑنے ےگل سپ ا�ےآکنوھ�ں‬ ‫�و�الوربع�ت احصلرک�و)�‪،‬پس الہلابت�ر�ک واعتتلٰی نےںیمہ ہیمکح دیاہکمہ ِا�س‬ ‫�امت ےک ولھچپ�ں ا�و�رزگ�ر�ی وہئی دیرگ امّ��و�ں ےسقبس احصلرکیں �ا�و�ر‬ ‫نے اپیناتک�ب ںیم ایک ےس زیا�د�ہ اقمما�ت‬ ‫عرب�تڑکپیں�‪،‬نزیالہلاعتلٰی ت‬ ‫پر ہی ذکرایکہکوقمو�ں ا�و�ر امّ��و�ں ےکقلعتم الہلیک تّنس ںیم دبتییلںیہن‬ ‫ہوتی ا�و�ر ِا�س ںیم اتسرم�ا�ر ا�و�رلسلست ےہ�(کہ ا�ّو�ل ےس ا�بکت الہلّزع�وجّل‬ ‫َ‬ ‫�اسی تّنس ےک اطمبق ےلصیف رفما رہے َ ںیہ)�‪�،‬الہل اعتلٰی نے رفمایا‪{َ :‬ول ْو‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ َّ ْ‬ ‫َ َ َ ُ ُ َّ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ين ك َف ُروا ل َول ُوا ال ْد َب َار ث َّم ل َي ِج ُدون َو ِل ًّيا َول‬ ‫قاتلكم الذ‬ ‫َ ً ُ ِ َّ َ َّ‬ ‫الله َّالتي َق ْد َخ َل ْت م ْن َق ْب ُل َو َل ْن َتج َد ل ُسنةَّ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ن َِّص َيرا * ًسنة ِ ِ‬ ‫الل ِه ت ْب ِديل} [الفتح‪� (]23 - 22 :‬ا�و� گراراکفرمتےسڑلتےوتھٹیپریھپ‬ ‫کراھب�گڑپتےرھپہنوکئیامحییتاپتےہنوکئیدم�دگا�ر�‪ ،‬یہالہلاکرطیہقےہ‬ ‫جو ےلہپ ےسالچآ�رہا ےہ ا�و�رمت الہل ےکرطیہق ںیموکئی دبتییلںیہن اپ�ؤ ےگ)‬ ‫پسد� لوتِ�اسالمہیںیمرہاجمہدوکاچہےیہکو�ہالہلیکتّنسا�و�رُاسےکخا�ص‬ ‫�ایا�م ےستحیصنڑکپ�ے�‪،‬خا�ص وط�ر رپ ِا�ن احلا�ت ںیم ہکبج ا�ر�ِض خالفت ا�و�ر‬ ‫�د�ا�ر�الاسال�مرپدشیدرتینہلمحربپاوہاکچےہ�‪،‬ناف�قاکرَساظہروہاکچےہ�‪،‬کرف‬ ‫نے اپےن ےجنپاکن�ل ےیلںیہ ا�و�رانمفوق�ں ا�و�رنج ےک لدو�ں ںیم رم�ض ےہ و�ہ‬ ‫یہایخ�لرک ےھٹیبںیہہک الہل ا�و�رُاسےک رسو�ل ﷺ ےک عود�ےوھجٹےںیہ‬ ‫�ا�و�رالہلیکامجعتیھبکاپےناہلوایع�لیکرط�فںیہنولٹےیگ�‪�،‬انےک لدو�ں‬ ‫کو ہیایخ�ل وخنشام ولعم�م وہ�ا ا�و�رُانوہ�ں ےن رب�ےامگ�ن ےیک ا�و�ر ہیوت الہ�ک‬ ‫ہونے و�الیوق�م یہ ےھت�۔�ِا�نمیظع و�اقاع�ت ےس وجقبس احصلرکنا اچہےی و�ہ‬ ‫زغو�ہ احز�ا�ب ںیمیبنﷺ ا�و�راحصبہرک�ا�م رضی الہلمہنعوک‬ ‫یہ ےہہکسج رط�ح �‬ ‫زغو�ےاکذکر �الہلاعتلٰی نےایکوس�ر�تان�ز�ل‬ ‫جسرط�حآ�زمایاایگ�‪-‬جس �‬ ‫زغو�ےںیمالہلاحبسنہواعتلٰینےاپینامجعتا�و�رزح�بیک‬ ‫کرکےایک�‪ِ�-‬ا�س �‬ ‫نرص�تیک�‪�،‬اپےنرکشلوکزع�تد�یا�و�رامت�ماخملفرکشل�و�ںوکایکےلیہگنجےک‬ ‫غبریتسکش �دی�‪،‬لبہکسج رط�ح وم تنمنی اپےن دشنم ےک اسمےن ڈٹے رہے �‪،‬‬ ‫باللکیہیاح�لآ�ج قرہ�‪،‬موصلا�و�ر�لعف�رںیمےہ�۔�آ�جول�گُاسیرط�حمیسقت‬ ‫ہوےکچںیہسجرط�حدنخ�قےکد�نمیسقتوہےئگےھت�۔یہو�ہد�ناھتبجا�ر�د‬

‫رشمنیعمجوہرکدمیہن پرےلمحےکےیلآےئگتےھہکاملسمنو�ں‬ ‫گر�دےکامت�م ک‬ ‫زا�ر�ۃ ا�و�ردجن ےک ابقئل‬ ‫ےس ااھ�ڑںیکنیھپ�‪،‬قریش ا�و�ر ونب اسد� �اش‪،‬عج�‪،‬ف �‬ ‫کو ڑج ک‬ ‫فیلح اھٹ انبرک ڑچ�ھآئے ےھت ا�و�راستھیہ استھ وہی�دیو�ں‬ ‫مںی ےس ُانےک ک‬ ‫کے ےلیبق ونبرقیہظ ا�و�ر ونبریضنیھب ُاناک استھ د�ے رہے ےھتبجہک ِا�س ےس‬ ‫ہپےلیبنﷺونبریضنوکالج طونرکےکچےھتاسیجہکالہلاعتلٰینےوس� �رۃ حلارش‬ ‫مںی ایب�نایک ےہ�‪،‬بونریضن �‪،‬بونرقیہظوکآما�د�ہرکتے�رہےہک و�ہیھب ِا�س گنج‬ ‫مںی ُا�ن ےکاستھاشمل وہ ئاجںی�‪ ،‬بجہکُاناک یبنﷺ ےس اعمہد�ہ اھت ا�و�ر و�ہ‬ ‫مدیہن ےک ابللک اسمہئے ںیم رہےت ےھت�‪،‬پسھچک یہ قوتزگ�ر�اہک ونبرقیہظ‬ ‫نےاعمہد�ہوت�ڑدیاا�و�رِا�نرکشل�و�ںےکاستھاشملوہےئگ�‪،‬پسرکشل�و�ںاکایک‬ ‫ظعمیانوب�ہعمجوہایگسجیکدعت�ا�د �ا�و�راس�ز�وساما�ناملسمنو�ںےسیئکانگزیا�د�ہ‬ ‫تیھ�۔پسیبنﷺ ےنوع�رتو�ں ا�و�روچب�ںوک دمیہن ےک ا�ونےچ ےصح ںیمجیھب‬ ‫�دیا�‪ُ�،‬اناکر�خلبجعلسےسریھپدیا�ا�و�ردشنما�و�راپےنامبنیدنخ�قوھک�دیلہکبج‬ ‫�دشنم ےن ا�ونیچ ا�و�ریچین رہہگج ےساملسمنو�ںاک احمصر�ہرک رکاھ اھت�۔یہ ایاس دشنم‬ ‫تاھ ہک وجاملسمنو�ں ےسدشیددع�ا�و�ت رھکات اھت ا�و�راگر و�ہ ومنمنی رپ اغلبآ‬ ‫جاتا وتُاہنںی دشیدفیلکت اچنہپتا�۔‬ ‫رطح�‪،‬لصیبی� لم‪،‬دح�‪�،‬ر�افیض ا�و�ر دیرگرمتدین �‪�،‬اپےن یگنج‬ ‫�آ�ج �ِاسی �‬ ‫طای�ر�و�ں �‪،‬برح�ی اہج�ز�و�ں ا�و�ر امت�م وق�ت ےک استھ الب�د اسملنیمل رپ ہضبق‬ ‫کرنے ےک ےیل چا�ر�و�ں وج�انب ےسہلمحآ�و�ر وہ ےکچ ںیہ�‪،‬یجاس ہک الہل‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫زغو َ�ہ ِ�احز�ا�ب ےک اب�ر�ے ںیم رفمایا‪{ِ َ :‬إذ َج ُاءوك ْم‬ ‫�ر�ّب �الزع�ت ےن �‬ ‫ْ َ ْ ُ ْ َ ْ ْ َ َ ْ ُ ْ َ ْ َ َ ْ ْ َ ُ َََ َ‬ ‫ِمن فو ِقكم و ِمن أسفل ِمنكم و ِإذ زاغ ِت البصار وبلغ ِت‬ ‫ُُْ ُ ْ‬ ‫َ ُ َ َّ‬ ‫ُّ َ‬ ‫اج َر َوتظ ُّنون ِبالل ِه الظ ُنونا * ُه َن ِال َك ْاب ُت ِل َي‬ ‫وب ال َح َن‬ ‫القل‬ ‫ِ‬ ‫ْ ُ ْ ُ َن َ ُز ْ ُ ْ َ ً َ‬ ‫ً‬ ‫الؤ ِمنو و ل ِزلوا ِزلزال ش ِديدا} [األحزاب‪(]11 - 10 :‬جب‬ ‫�دشنم ا�وپر ےس ا�و�ر ےچین ےسمت رپ ڑچ�ھآئے بجوخ�ف ےک ام�ر�ےآکنںیھ‬ ‫تپرھ�اںیئگ�‪ ،‬لکےجی ہنموکآگےئ�‪� ،‬ا�و�رمت ول�گ الہل ےک اب�ر�ے ںیم رط�ح رط�ح‬ ‫کےامگ�نرکتے ےھت�۔ �ا�س وقت ایام�ن النے و�الے وخ�بآ�زمائے ےئگ‬ ‫�ا�و�ر اچیھ رط�ح الہ دیے ےئگ�)�۔�ابنریثکرحہم الہل ےن ِا�سآیتیکریسفت‬ ‫مںی رفمایا‪�":‬الہل اعتلٰی نے دمیہن رپرکشل�و�ں ےکچڑ�ھآنے�‪،‬سماملنو�ں ےک‬ ‫اخص‬

‫‪18‬‬

‫ماحصر�ے ںیمآنے ا�و�رتخس تقشم ا�و�ریگنت ںیم التبم وہنے�‪،‬بجہک رسو�ل‬ ‫�الہلﷺ ُا�ن ےک د�رمای�ن ومجو�د ےھت�‪ ،‬کا اح�ل ایب�نرکتے وہئے رفمایاکہ‬ ‫�ُانیکتخسآ�زمائشیکیئگ�‪ُ�،‬اہنںی اچیھ رط�ح اجناچایگ ا�و�ر و�ہ وپ�ر�ی ّدش�ت ےک‬ ‫ساتھوھجنھج�ڑ دیے ےئگ�۔�ِا�س رمحےل رپافن�قاک وہظ�ر وہ�ا ا�و�ر نج ےک لدو�ں‬ ‫مںی رم�ض اھت و�ہ ابتںیرکنے ےگل�‪،‬مانفقاک افن�قلھکرکاسمےنآ ایگ�ا�و�رجس‬ ‫کے د�ل ںیم ہہبشاھت �و�ہفعضِ �ایام�ن ا�و�رتخس احلا�تیک وجہ ےس سوا�و�ساک‬ ‫شاک�ر وہایگ "�‪�،‬ابنریثکرحہم الہلاک الک�ممتخ وہ�ا�۔‬ ‫�آ�ج ول�گرمگ�اہی ےک رہنکمم ر�اسےت رپلچ ڑپ�ے ںیہ�‪،‬نمرشتایخ�ل ا�و�ر‬ ‫کزم�و�ر د�ل رب�ےامگ�نرک رہے ںیہ�‪،‬بضعاک ایخ�ل ےہہک ِا�نرکشل�و�ں ےک‬ ‫سامےناجمہدینڑھک�ےںیہن وہںیکس ےگ ا�و�ر اہل اسال�ماک وجو�داٹم دیا اجئے‬ ‫گا ا�و�رضعباک امگن�ن ےہہکاگراجمہدین ُانےکالخ�فڑھک�ے وہئےوتُاہنںی‬ ‫باللکوت�ڑرکًایسنم�س�ی�ارکدیااجئےا�و�ردشنمُاناکُا�سرط�حاحمصر�ہرکںیلےگ‬ ‫رعا�ق�‪،‬شا�م‬ ‫جس رط�حنگنک اب�ز�واک احاطہرک اتیل ےہ�‪،‬بضع دیرگاک ایخ�ل ےہہک �‬ ‫�ا�و�ر دیرگ دیا�ر الاسال�ماملسمنو�ں ےک ےیل اجئے انپ�ہںیہن رہے�ا�و�ر د�ولت‬ ‫ِ �اسالمہی ےک اہتھ ےس لکن ےئگ ںیہ�‪،‬سو ُانوہ�ں ےن د�ا�ر�اکلرفیک رط�ف‬ ‫فر�ا�ر وہنےاک وسچان رش�و�عرک دیا ےہ ا�و�رضعب رپ ہی وسوسہ اغلبآ ایگ ےہ‬ ‫کہ املعئے دحیث وآثا�ر ےن وج اشب�رتںیلقنیک ںیہ و�ہضحم وخ�اہاش�ت ا�و�ر‬ ‫تو�ہمّ�ا�ت ںیہ�۔‬ ‫زغو�ہاحز�ا�ب‬ ‫پرھالہلاعتلٰینےانمقفنیےک یاکرگ�و�ہاکوق�للقنایکےہوج �‬ ‫َ ْ َ َ ْ َ َ ٌ‬ ‫کے د�ن َاملسمنو�ں ےکرکشل ںیم ومجو�د اھت�‪،‬فرمایا‪{ :‬و ِإذ قالت طا ِئفة‬ ‫ُْ ْ َ ْ َ َْ َ َ ُ َ َ َ ُ َ‬ ‫ام لك ْم فا ْر ِج ُعوا} [األحزاب‪�(]13 :‬ا�و�ر‬ ‫ِمنهم يا أهل يث ِرب ل مق‬ ‫جبا�ناکایکرگ�و�ہےنہکاگل‪ :‬یرث�ب �و�الو! (�آ�ج) متاہ�ر�ےرہھٹنےاکوکئی‬ ‫موقہعںیہنذہل�او�اپسآجا�ؤ�)بجہکُا�سوقتیبنﷺےنومنمنیےکرکشلوکعلس‬ ‫پاہ�ڑ ےک اپ�سرہھٹ�ایا وہ�ا اھت ا�و�ر اپےن ا�و�ر دشنم ےک امبنی دنخ�قوھک�د�ی وہئی‬ ‫تیھ�‪،‬تو ا�سرگ�و�ہ ےن دشنمیکرثک�تیک وجہ ےس ہیانہک رش�و�عرک دیاہک اہی�ں‬ ‫ھٹرہنے�(عیین اتق�لرکنے�)کاوکئی افئد�ہںیہن�‪ ،‬پس دمیہنیک رط�ف ول�ٹ‬ ‫چول�‪�،‬ا�و�رہییھباہکایگہکدمحمﷺےکدینرپاقئمرہےنیکمتںیماطقتںیہن‬ ‫رطف ٹلپ اج�ؤ ا�و�ر ہییھباہک ایگ ہکمت ِا�ن�(شلرک�و�ں‬ ‫پس رش�ک ےک دینیک �‬ ‫سے�)لڑنےیک الصحتیںیہن ھکرےت وسُا�نیک انپ�ہ ںیم ےلچ اج�ؤ�۔‬ ‫زغو�ے ںیم انمقفنی ےک احو�ا�ل ا�و�ر انےک‬ ‫پرھالہلاحبسنہ واعتلٰی نے ِا�س �‬ ‫� قاو�ا�لذکررفمائے�‪،‬پسیھبکہیےتہکںیہہک‪ِ�:‬ا�سہگجا�و�رِا�سوقترپمتںیمہچنیھک‬ ‫کر الئے ےھت�‪�،‬و�رنہاگرمہ اہی�ں ےس ےلہپ ےلچ ےئگ وہتےوتںیمہ ہیتبیصم‬ ‫نہیتچنہپ�‪�،‬ا�و�ریھبکےتہکںیہ�‪:‬تمتّلقِ تدع�ا�د ا�و�ر اپینزمک�و�ر�ی ےک اب�وجو�د دشنم‬ ‫کوتسکش دیان اچہےت وہ�‪ ،‬متںیہ اہمت�ر�ے دین ےن ھدوکے ںیم التبمرک کراھ‬ ‫ْ‬ ‫ہے�‪،‬یجاس ہک الہلاحبسنہ و اعتلٰی نے ا�ن انمقفنی ےن اب�ر�ے ںیم رفمایا‪{ِ :‬إذ‬ ‫ُُ ْ َ َ ٌ َ َُ‬ ‫َي ُقو ُل ْالُ َناف ُقو َن َو َّالذ َ‬ ‫ض غ َّر َهؤل ِء ِد ُين ُه ْم‬ ‫ين ِفي قل ِوب ِهم مر‬ ‫َ َ ْ َ َ َ َّ ْ ِ َ َ َّ ِ َ َّ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫ٌ‬ ‫ومن يتوكل على الل ِه ف ِإن الله ع ِزيز ح ِكيم} [األنفال‪]49 :‬‬ ‫(جب انمفق ا�و�ر و�ہ ول�گ نج ےک لدو�ں ںیم امیب�ر�ییھتہہک رہے ےھت ا�ن‬ ‫لوگو�ںوک ا�ن ےک دین ےن دھوکا دیا ےہ ا�و�ر وج الہل رپرھب�وسہرک�ےوت کشیب‬ ‫‪19‬‬

‫�الہلبس رپ اغلب�‪ ،‬کام�ل تمکح و�الا ےہ)�‪�،‬ا�و�ریھبک ہیےتہکںیہ�‪:‬تم اپگل وہ‬ ‫�ا�و�ر ابللک ےبلقع وہ�‪،‬کای مت ہیاچہےت وہہک اپےنآ�پوک ا�و�رولگو�ںوک الہکت‬ ‫مںی ڈ�ا�ل د�و�‪�،‬ا�و�ریھبک ہیدشید ا�ذیت دیےن و�الاالک�مےتہکںیہ�۔پس الہلاحبسنہ و‬ ‫زغو�ِہ �احز�ا�ب ںیم اثبت دق�م رہےن و�الےومنمنیاک ذکر‬ ‫تاعلٰی نےانمقفنی ا�و�ر �‬ ‫کرنے ےک دعبومنمنیوک اباھ�ر�اہک و�ہ رسو�ل الہلﷺ ےک اسو�ہ رپںیلچ ا�و�ر‬ ‫�ُا�نیک اقدت�ارکیں�۔‬ ‫َ َ ْ َ َ َ ُ ْ َ ُ ل َّ ُ ْ َ ٌ‬ ‫�الہلاحبسنہ واعتلٰی نےرفمایا‪{ :‬لقد كان لكم ِفي رسو ِ الل ِه أسوة‬ ‫ْ‬ ‫َّ ْ‬ ‫َ َ َّ َ‬ ‫َح َس َن ٌة لَ ْن َك َ‬ ‫ان َي ْر ُجو الل َه َوال َي ْو َم ال ِخ َر َوذك َر الل َه ك ِث ًيرا}‬ ‫ِ‬ ‫[األحزاب‪� (]21 :‬ا�و�راہمت�ر�ے ےئل الہل ےک رسو�لیک زندگی ںیمرتہبین‬ ‫نومنہےہ�۔ا�نےکےئلوجالہلیکالمقا�تا�و�رر�و�زآخر�تیکوتقعرھکےتںیہ‬ ‫�ا�و�رالہلوکزیا�د�ہےسزیا�د�ہای�درکتےںیہ)�‪،‬عییننجوکدشنمےکذ�ریےعآ�زمایا‬ ‫جاتاےہےسیجرسو�لالہلﷺوکآ�زمایاایگوتُا�نےکےیلرسو�لالہلﷺ‬ ‫ربصںیم‬ ‫کیاثم�لںیمرتہبینومننہا�و�راسو�ہےہ�‪،‬پساہنںیاچہےیہکوتکلا�و�ر ش‬ ‫�‬ ‫ئ�‬ ‫س‬ ‫نیبﷺ یک اثم�لیک ریپ�و�یرکیں ا�و�ر ہیامگ�ن ہنرکیںہک اتبال�ء �وآ�زما ��ز�ا‬ ‫�ا�و�ر�اہانت ےک ےیلآتی ےہ �‪،‬کوینہکاگر ایاس وہتا وت ریخ اخلالئق رسو�ل الہل‬ ‫ﷺرپآ�زمائشواتبال�ءنہآتی�‪،‬لبہکد�رقحتقینجولگو�ںوکالہلےسمالقا�ت‬ ‫�ا�و�ر ر�و�ِز �آخر�تآنےیک امدی وہتی ےہ ا�و�ر وج الہلاک ذکرریثکرکتے ںیہ‬ ‫�‪ُ�،‬انوک �آ�زمائش ےک ذ�ریےع اعٰیل �ا�و�ر ا�ونےچ د�رجا�ت ےتلم ںیہ ا�و�ر اطخ�ؤ�و�ں‬ ‫�ا�و�رانگہو�ںوک اٹم دیا اجتا ےہ�‪�،‬ابنریثکرحہم الہل ےن ِا�سآیتیکریسفتںیم‬ ‫فرمایا�‪:‬یہآیت قاو�ا�ل�‪�،‬افاع�ل ا�و�ر احو�ا�ل ںیم رسو�ل الہلﷺ اک اسو�ہ اتخای�ر‬ ‫کرنے ےک اینب�د�ی ا�و�ر اساسی دلائل ںیم ےس ےہ�۔�اسی ےیل الہلاعتلٰی نے‬ ‫لوگو�ںوک غز�و�ہ احز�ا�ب ےک د�ن �‪،‬نیبﷺ ےک ربص�و اصمبر�ت�‪�،‬ربا�ط�‪،‬جاہ�د‬ ‫�ا�و�ر الہلیک اجنب ےساجن�ت ےک اتناظ�رکے اسو�ہیک ریپ�و�یاک مکح دیا� �‪،‬آ�پ رپ‬ ‫زغو�ِہ �احز�ا�ب ےک د�ن وج‬ ‫قایمت ےک د�نکت د�ر�و�د والس�م وہ�‪�،‬ا�و�ر اسی ےیل �‬ ‫لو�گ اضرط�ا�ب ںیم التبم وہئے�‪�،‬ڈمگاگ ےئگ ای گنتآگےئوت الہلاعتلٰی نے ُا�ن‬ ‫کے ےیلرفمایاہک رسو�ل الہلﷺ ےک اسو�ہ ںیم ُا�ن ےک ےیلرتہبین اثم�ل‬ ‫ہے�‪،‬عیین�‪:‬کای مت ُانیک اثم�لیک ریپ�و�یںیہنرک�و ےگ�ا�و�ر انیک افص�توکںیہن اپان�ؤ‬ ‫َّ‬ ‫گے�؟�‪�،‬اسی ےیل الہلاحبسنہ وتاعلٰی نے زمیدرفمایا‪{ :‬لَ ْن َك َ‬ ‫ان َي ْر ُجو الل َه‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َّ َ‬ ‫َوال َي ْو َم ال ِخ َر َوذك َر الل َه ك ِث ًيرا}(�ا�ن ےک ےئل وج الہلیک المقا�ت ا�و�ر‬ ‫�ر�و�زآخر�تیکوتقعرھکےتںیہا�و�رالہلوکزیا�د�ہےسزیا�د�ہای�درکتےںیہ�)�۔�ابن‬ ‫ثکریرحہم الہلاک الک�ممتخ وہ�ا�۔‬ ‫زغو�ِہ خدن�ق ںیمزیتآندھییجیھب ا�و�رُا�ن ےک� لدو�ں‬ ‫بالبشہہ الہلاعتلٰی نے �‬ ‫کوآپس ںیم اھپ�ڑ دیا اہی�ںکتہکُانیکوق�ترشتنموہیئگ جس ےک ےجیتن ںیم‬ ‫شلرک�وہا�ں ےس اجنے رپوبجم�ر وہ ےئگ ا�و�ر و�ہوکئیریخا�و�رالھبئی ہن اپ ےکس�‪،‬یجاس‬ ‫َ‬ ‫َ َر َّ َّ ُ َّ َ َ َ‬ ‫ين كف ُروا ِبغ ْي ِظ ِه ْم‬ ‫کہ الہلاحبسنہ و اعتلٰی نے رفمایا‪{ :‬و د الله الذ‬ ‫َ ْ َ َ ُ َ ْ ً َ َ َ َّ ُ ْ ُ ْ َ ْ َِ َ َ َ َ َّ‬ ‫الل ُه َقوياًّ‬ ‫لم ينالوا خيرا وكفى الله الؤ ِم ِنين ال ِقتال وكان‬ ‫ِ‬ ‫َع ِز ًيزا} [األحزاب‪� (]25 :‬ا�و�رالہلےناکفر�و�ںوکا�نےکہصغںیمرھب�اوہ�ا‬ ‫ل ٹوایا اہنںیھچکیھب اہتھ ہنآیا ا�و�ر الہل ےناملسمنو�ںیک ڑل�ائی اپےن ذمہ ےل یل‬ ‫�ا�و�ر الہلاطقت و�ر اغلب ےہ)‬

‫پس مہ ُاسی اپ�ک ذ�ا�ت ےس ہیوس�ا�لرکتے ںیہہک و�ہ ِا�نرکشل�و�ںوک‬ ‫�د�ولتِ خالفت ےس �ُاسی رط�حریھپد�ے�‪،‬جس رط�ح ُا�س ےنرکشل�و�ںوک‬ ‫نیبﷺ ا�و�راحصبہرک�ا�م رضی الہلمہنع ےسریھپ�ا اھت�۔‬ ‫أر َّب البيت عفوك واملتابا‬ ‫�ا�ے تیب الہل ےک ر�ّب�‪،‬ہمھجت ےس اعمفی ا�و�ر د�رگز�راچہےتںیہ‬ ‫وألهمنا بعزتك الصوابا‬ ‫�اپینوق�ت ےس امہ�ر�ی د�رست ر�اسےتیک رط�ف ر�انہامئیےیجیک‬ ‫وألبسنا بفضلك تاج نصر‬ ‫�اپےنلضف ےسںیمہ حتف ورصن�تاک ات�ج انہپ دجیےی‬ ‫وألبس جمع كفرهم العذابا‬ ‫�ا�و�ررفکےکاکھٹ رپ اپان ذع�ا�ب اتا�ریں‬ ‫فقد خشعت جوانح كل فرد‬ ‫کوینہکرہصخش ےک اب�ز�وتکھ ےکچںیہ‬ ‫وأحنينا لعزتك الرقابا‬ ‫�ا�و�رہمآپےکآگے اپینرگ�دنںی اکھج ےکچںیہ‬ ‫�ا�ے الخفت ےک اجمہد�‪،‬غو�ر ورکفرک�و ا�و�ر اپےن ا�ر گ�در�د وہنے و�الے‬ ‫�و�اقاع�ت ےس ربع�تڑکپ�و�‪،‬پرھ اچیھ رط�ح اج�ن ول –�الہلیکمسق�‪-‬کہوم�ت‬ ‫�ایک یہ دفہعآنی ےہ �‪،‬پس‬ ‫عز�توکاپےندینےساحصل‬ ‫کر�وا�و�رایام�نوکوبضمطیےس‬ ‫تاھمے ک�روھ�‪�،‬امدی ےہہکمت‬ ‫�اپےن ر�ّب �ا�و�روملا ےس ِا�س‬ ‫حا�لںیمولمہکو�ہمتےسر�اضی‬ ‫ہو�‪،‬متںیہوبق�لرک�ےا�و�رمت‬ ‫یپھٹریھپرکاھبگےنو�الو�ںںیم‬ ‫سےہنوہا�و�رونتف�ںیکاجملس‬ ‫سےخرب�د�ا�ر رہو ا�ےالخفت‬ ‫کے اپسہی ا�و�ر ِا�ن ےسوچب ا�و�ر‬ ‫نیبﷺ یک وصتیوک ال�ز�م‬ ‫پڑک�واسیجہکرفمایا‪ :‬جسےن‬ ‫مری�یاطاعتیکا�سےنالہل‬ ‫کی اطاعتیک ا�و�رسج ےن‬ ‫مری�یانفرمانییکا�سےنالہل‬ ‫کیانفرمانییکا�و�رسجےنامری‬ ‫کی اطاعتیکا�س ےنریم�ی اطاعتیکا�و�رسج ےن امرییک انفرمانییک�‪�،‬ا�س‬ ‫نے ریم�ی انفرمانییک(متفق علیہ)‬ ‫�ا�س اقم�م رپ مہ اپےن اجمہد اھبئوی�ں ا�و ر اہل ِ�اسال�موک ہی ذتکریا�و�ر‬ ‫یا�د�دہانیرک�ائںی ےگہک ا�سمیظع ا�و�رتلیضف و�الے ےنیہم ےک ابقی ایا�موک‬ ‫نغتمی اجنںی�‪،‬یجاس ہک ا�س ےنیہم ےک اب�ر�ے ںیم الہلاحبسنہ و اعتلٰی نے‬

‫َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ان َّالذي ُأ ْنز َل فيه ْال ُق ْرَآ ُن ُه ًدى ل َّ‬ ‫اس‬ ‫لن‬ ‫فرمایا‪{ :‬ش ْه ُر ْ َرمض ْ ِ َ ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّ‬ ‫ات ِم َن ال ُه َدى َوال ُف ْرق ِان} [البقرة‪�(]185 :‬رماض�ن و�ہ ہنیہم‬ ‫َو َب ِين ٍ‬ ‫ہے سج ںیم رق�آ�ن ان�ز�لایک ایگ وجامت�م ولگو�ں ےک ےیل دہ�ایت ےہ ا�و�ر‬ ‫�ا�س ںیم دہ�ایت �ا�و�رقح و ابطل ںیم اتمای�زرکنے و�الے و�اضح دلائل ومجو�د‬ ‫ہںی)�‪،‬پس ہی الہلابت�ر�ک واعتلٰی کیوتمعن�ں ںیم ےس ایکتمعن ےہہکُا�س‬ ‫نے اپےنوممن دنب�و�ںوک ِا�سریخو�الے وقتکت اچنہپیا �‪،‬تاکہ اپےنسفن‬ ‫کا زتکہیرکںیکس ا�و�رُا�س ےسدنگگیوک د�و�ررکںیکس ا�و�راخلص اپ�ک اص�ف وہ‬ ‫کسںی�‪،‬پس اعام�ِل صالہح ںیم تقبس اجیلنےیکوکششرک�و ا�و�ر ِا�س ےنیہم ےک‬ ‫باقی ندو�ںوکتمینغ اجنو�‪�،‬رسو�ل الہل ﷺ ےنرفمایا‪ :‬جب رماض�نآتا ےہ‬ ‫توجتنےکد�ر�و�ا�ز�ےوھک�لدیےئاجتےںیہا�و�رد� �وز�خےک�د�ر�و�ا�ز�ےدنب‬ ‫کر�دیےئ اجتےںیہ ا�و�رایشطنی ڑیبیو�ں ںیم ڑکج دیےئ اجتےںیہ(متفق‬ ‫علیہ)�‪،‬پس ابم ک�راب�داک دقح�ا�ر ےہ�و�ہ سج ےن الہلاعتلٰی کےآگےرسمیلستِ‬ ‫خمرک دیا�ِا�س اح�ل ںیمہک و�ہوکیناک�رہے�‪،‬متلِ �ابر�اہمییکوسکی وہرک ریپ�و�ی‬ ‫�‪،‬ماب�راب�ر ےک الئق ےہ و�ہسج ےن وپ�ر�ی اسالمی رشیتع‬ ‫کرنے و�الا ےہ ک‬ ‫پرعلمایک�‪ُ�،‬اسےابم�ر�کوہوجقحرپاثبتدق�مرہاا�و�راتک�بالہلوکوبضمطیےس‬ ‫�‪،‬ماب�راب�د وہُاسےسج ےن الہلیک رط�ف اکپ�رنے و�الےیک اکپ�ر‬ ‫پڑک�ے رہا ک‬ ‫پرکیبلاہک�‪�،‬الہل ےک رسولو�ں رپ ایام�ن الیا�‪�،‬الہل ےک مشدون�ں ےس اہج�دایک ا�و�ر‬

‫صربرک �و ا �و �ر اثبت دق�م رہو ا �ے الخفت ےک اجم ہد �و‬

‫�ُا�س ےک عود�و�ںیک دصتیقیک�۔‬ ‫�ا�ے اناگ�ر�ےوک اھتمے خالفت ےک اپسہوی�‪� ،‬اپےن دہع رپ اثبت‬ ‫قد�م اجمہد�و�‪ ،‬نجوہ�ں ےن اج�ن ایل ےہہک ہی د�ا�ِر فانی د�ر�اصل اتماح�نیک‬ ‫ََ ُ ُ‬ ‫{ول َن ْبل َو َّنك ْم‬ ‫جا�ء ہے�‪�،‬د�ا�ر�الاتبال�ء ہے�‪،‬یجاس ہک الہل اعتلٰی نے رفمایا‪:‬‬ ‫َ َّ َ ْ َ َ ْ ُ‬ ‫الصابر َ‬ ‫ال َجاهد َ‬ ‫ين َو َن ْب ُل َو َأ ْخ َب َار ُكم}ْ‬ ‫ين م ْن ُك ْم َو َّ‬ ‫حتى نعلم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬ ‫اخص‬

‫‪20‬‬

‫رضو�ر یہںیہمتآ�زمائںی ےگ�‪ ،‬یاہ�ں کتہکمت ںیم‬ ‫[محمد‪�(]31 :‬ا�و�ر مہ �‬ ‫سے اہج�درکنے و�الو�ںوک ا�و�رربصرکنے و�الو�ںوک اج�ن ںیل ا�و�راہمت�ر�ے‬ ‫حالا�ت اجنچ ںیل)�‪،‬جا�ن ول�‪�-‬الہلمت رپ رحمرک�ے�‪-‬کہمت اسال�میک وف�ج ا�و�ر‬ ‫کرف�ی اتاح�داک اقمبہلرکنے و�الے رہ�ا�و�ل دسےت وہ�‪،‬متاہ�ر�ی اثبت دقمی ا�و�ر‬ ‫صربےس یہ اسال�موکزع�ت �ا�و�راملسمنو�ں ا�و�رُانیک ریاستوکرصن�ت احصل‬ ‫پےنسےریخ کداھ�ؤ�۔‬ ‫ہویگ�‪،‬پس الہلوک ا‬ ‫ت‬ ‫ل‬ ‫�ا�ےومصل�‪�،‬رقہ ا�و�ر � عف�ر ےکریش�و�!�ا�ےزع�ت ورخفےک اشن�ن ا�و�ر الہل‬ ‫کے مشدون�ںوکضیغ وبضغ ںیم التبمرکنے و�الو�!�الہل ِا�ن وضورکنے و�الے‬ ‫ہاتوھ�ں ا�و�رونم�ر رہچ�و�ںوک ربکت د�ے�‪�،‬ر�اضفوی�ں ا�و�ررمتد�و�ں رپتخسہلمح‬ ‫کر�و ا�و�ر ایک اج�ن وہرک ُانوک اپین دش�تاک زم�ہ اھکچ�ؤ�‪،‬پس وج اپےن اخلق‬ ‫�ا�و�روملا ےکآگے اتلاج�ء کرتا ےہ و�ہیھبک ذللیںیہن وہتا ا�و�ر وج الہل ےکوس�ا‬ ‫کیس ا�و�ریک انپ�ہڑکپتا ےہ و�ہزع�تںیہن اپ اتکس�‪،‬تم الہل ےسرفکرکنے و�الو�ں‬ ‫سےاتق�لیفلیبسالہلرکرہےوہا�و�رالہلیکرقبتاپنےےکےیلاپیناجنو�ں‬ ‫کورقبا�نرک رہے وہ�‪،‬متاہ�ر�ے اب�ر�ے ںیم امہ�ر�ا یہیامگ�ن ےہ ا�و�ر الہلیہ‬ ‫�د�رقحتقی حاس�ب ےنیل و�الا ےہ�‪،‬پس اپین وتین�ںیکحیحصت ا�و�ردجتیدرک�و ا�و�ر‬ ‫�‪،‬لکتوفی�ںا�و�ر خزوم�ںرپربصرک�وا�و�راطیش�نےکد�وسوت�ںیکان�کوکاخ�کآلو�د‬ ‫ربص�و�راثبت دقمی ںیم ڑب�ھ اج�ؤ �‪�،‬الہلاک وقت�ی اتخای�ررک�و‬ ‫کر د�و ا�و� �رُا�ن ےس ا‬ ‫کوینہک ہی گنجیک افلض ایت�ر�ی ا�و�ررتہبیندتبریےہ�‪�،‬آگا�ہ رہورصن�تآیا‬ ‫ہی اچہیت ےہ�‪،‬پرھ�آخر�یہجیتناہمت�ر�ےقح ںیم وہاگ�‪،‬با�ذ�ن الہل‬ ‫�ا�ے جدہل�‪�،‬الاب�دیہ�‪،‬صال�ح الدین�‪�،‬دیالی�‪،‬کرکو�ک�‪،‬شاملی و ونجبی دغب�ا�د‬ ‫کی ولایا�ت ںیم ونج�د الخفت�!�ا�ے ولفجہ�‪�،‬اناب�ر�‪،‬فر�ا�ت ںیم اسال�م ےک‬ ‫ساپہوی�!خرب�د�ا�رمت رپ ِا�س تلیضف و�الے ےنیہمیک ر�اتںی ا�س اح�ل ںیمزگ�رنی‬ ‫�‬ ‫چا ہ ی��یں ہکمت ر�اضفوی�ں ا�و�رمرتدینوکلتق ا�و�رابتہیاک زم�ہاھکچ ےکچ وہ�۔�آ�ج‬ ‫�و�ہدیم�ا�نںیمآمےناسمےنآےکچںیہ�‪،‬پساییسزندگیںیموکئیریخںیہنسج‬ ‫العو�ں ںیم نددناتے رھپیں نج ںیم الہلیک‬ ‫مںیوجمسوی�ں ےک ان�م ویل�ا ُا�ن ق‬ ‫شریتعوکاحکم انبیاایگ اھت�‪،‬پس ُا�ن ےک ےیلاھگ�ت ا�و�ر اب�ر�و�د اگل�ؤ�‪ُ�،‬انوکانسئرپ‬ ‫فائر ےس الہ�کرک�و ا�و�ر اب�ر�و�د�یاگ�ڑیو�ں ےک دھامکو�ں ےس ُانےکاکھٹوک ایلم‬ ‫مٹیرک ےک رکھ د�و�۔‬ ‫ری‪�،‬الربکہ� ح‪،‬صم�‪،‬حام�ۃ ا�و�ر دمقشیک ولایا�ت ںیم ونج�د‬ ‫ےبل�‪�،‬اخل �‬ ‫�ا� ح‬ ‫خالفت ! �ا�ے اخلد�ا�و�ر ابو دیبع�ہ رضی الہلامہنع ےک وپتو�!�ا�ے اسال�م ےک‬ ‫سوپتوا�و�رآگےڑب�ھرکاہب�د�ر�یےسہلمحرکنےو�الےریش�و�‪،‬متاہ�ر�ےاسمےن‬ ‫ریی�‪،‬لمدحرک�دا�و�راش�میکرمتدوحص�ا�تںیہ�‪،‬پسِا�نرپحیحصونعم�ںںیمہلمح‬ ‫صن �‬ ‫کر�و ا�و�رانبضغ�ک ریشیک رط�ح ُا�ن رپٹپھج ڑپ�و �‪ ،‬چا�ر�و�ں وج�انب ےس ُا�ن‬ ‫وھبو�‪،‬پساپےنر�ب‬ ‫پروٹ�ٹڑپ�وا�و�رِا�سمیظعےنیہمےساپانہصحاحصلرکناہن ل‬ ‫کی رط�ف اعجز�ی�‪،‬فرمانرب�د�ا�ر�ی ا�و�روتبہ ےکاستھ وٹلپ �‪�،‬ا�و�راہش�د�توک اپنے‬ ‫�‪{،‬و َسا ُعوا إ َلى َم ْغف َرة م ْن َرّب ُك ْم َو َج َّنة َع ْر ُ‬ ‫َ‬ ‫ض َها‬ ‫کیوکشش‬ ‫ٍ‬ ‫رک�و ْ َ ِ ُر َّ ِ ْ ْ َّ ِ ٍَ ِ ِ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫الس َم َوات والرض أ ِعدت ِللمت ِقين} [آل عمران‪�(]133 :‬ا�و�ر‬ ‫�ایکد�وسر�ےےسڑب�ھرکد� �وڑ�واپےنر�بیکاجنبےسششخبیکرط�فا�و�ر‬

‫‪21‬‬

‫�ا�س تنجیک رط�ف سجیک وچ�ڑ�ائیآسامنو�ں ا�و�ر زمنی (کے رب�ابر) ہے�‪،‬‬ ‫�ڈ�رنے و�الو�ں ےک ےیلایت�ریکیئگ ےہ)‬ ‫�ا�ے انیس�ء�‪،‬مرص�‪،‬خر�اسا�ن�‪،‬ینم� م‪،‬رغبی افریہق�‪،‬صومالہی�‪،‬یلایب�‪،‬توینس‬ ‫�‪�،‬الزج�ائریک ولایا�ت ا�و�ر رہہگج رپالخفت ےک اپسہوی�!جاہ�د اج�ر�ی رکوھ ا�و�ر‬ ‫ماح�ذ�و�ں رپ ربا�طوک ال�ز�مڑکپ�و�‪�،‬الہل ےک مشدون�ںوک ایکےٹنھگیکیھب تلہم ہن‬ ‫�د�و�‪�،‬زمنی رپ الہلیک رشیتعوکاحکم انبنےیک وپ�ر�یوکششرک�و�‪،‬کوینہکیہیوت‬ ‫ہام�ر�ے اہج�داک دصقم ےہہک دین ُکل اک ُکل الہل ےک ےیل وہاجئے ا�و�ر وپ� �ری‬ ‫�زمنی رپ الہلیک رشیتعیک وکحمت وہ�۔‬ ‫�ا�ےرشمقی اشیای ںیم الخفت ےک وٹیب�!ہمںیہمت ام�ر�ا�و�ی رہشیک حتف یک‬ ‫ماب�راب�د دیےت ںیہ�‪،‬پس اثبت دق�م رہو ا�و�ر ِا�س اب�ر�ے ںیم الہل ےس ڈ�ر�و‬ ‫ک‬ ‫�ا�و�ر الہل ےنمت رپ وج احاس�نایک ےہ ُاساک رکش ا�د�ارک�و�‪�،‬اپےن دشنم ےکالخ�ف‬ ‫�الہلےسدم�دامنوگ�‪�،‬الہلیہاہمت�ر�ےےیلاکفیوہاجئےاگا�و�روہیافکیترکنے‬ ‫�و�الا ےہ�‪،‬ہبرتیناک� سرا�ز ا�و�ر رتہبین دم�دگا�ر ےہ�۔‬ ‫�ا�ر�ِض فا�ر�س ںیم ومجو�دالخفت ےک اہب�د�راجمہد�و ا�و�راپسہوی�!تم ےن تلم‬ ‫�ا�و�ر دین ےک مشدون�ں ےک استھ وجایک ُا�س ںیم الہل ربکت د�ے�‪،‬بالبشہہمت‬ ‫نےونیس�ںوکڈنھٹ�اایک ا�و�راملسمنو�ں ےک لدو�ںوکّرسم�ت ا�و�روخشی اچنہپئی‬ ‫�ا�و�ررشمکنیسج زیچےس ڈ�رتے ےھت ُاسی ےس ُا�نوک د�وچا�رایک�‪،‬پس اپےن‬ ‫محول�ںوکاج�ر�ی کروھ�‪،‬بالبشہہوجمسیریاست� م‪،‬ڑک�یےکاجلےےسیھبزیا�د�ہ‬ ‫کزم�و�ر ےہ�۔‬ ‫العو�ں ںیم دیقع�ے ا�و�ر‬ ‫رٹای�ا�و�ر دیرگ ق‬ ‫یو�ر�پ�‪�،‬امریاک �‪�،‬ر�و�س� �‪،‬آس لی‬ ‫�ایام�ن ےک اھبئوی�!متاہ�ر�ےعالقو�ں ںیم اہمت�ر�ے اھبئی امت�م ذع�رمتخرک ےئگ‬ ‫ہںی�‪،‬پس ُا�ن ےکشقن دق�م رپولچ�‪�،‬ا�و�ر الہل ےک مشدون�ں رپہلمحرکنے ںیم ُا�ن‬ ‫کی اقدت�ا�ء کر�و ا�و�راج�ن ولہک تّنجولت�ا�ر�و�ں ےکاسئے ےلت ےہ�۔‬ ‫دیقی اھبئوی�!�الہلیکمسق مہآ�پوک ایک د�ن ےک ےیلیھب‬ ‫�ا�ے رہہگج رپ �‬ ‫ہنںیوھبلے�ا�و�ر ہن یہوھبلںی ےگ ا�و�رآپاک مہ رپ ایکمیظعقح ےہ�‪،‬پس ربص‬ ‫کر�و ا�و�راثبت دق�م رہو ا�و�رریخیک اب�ت یہوہک�‪،‬کوینہک (تجین ڑب�یآ�زمائش‬ ‫�ا�و�ر اتماح�ن وہاگ اتان یہ اجرمیظع وہاگ�ا�و�ر الببشہہ الہلاعتلٰی جبیسک وق�م ےس‬ ‫حمتبرکتےںیہوتُاسیکآ�زمائشرکتےںیہ�‪ ،‬پس وج ر�اضی وہ�اوتُا�س ےک‬ ‫لےی الہلیک رضا ےہ ا�و�ر وج ان�ر�ا�ض وہ�اوتُا�س ےک ےیل الہلیک ان�ر�اضیگ ےہ)‬ ‫(�ر�و�ا�ہ الرتمذ�ی)�‪�،‬ا�و�ر ا�س ابم�ر�ک ےنیہم ںیمرثک�ت ےس دعارک�وہک و�ہ اللفیط‬ ‫�‪� ،‬اخلریبیتسہ اہمت�ر�ے ےیل �رہائی ا�و�راجن�تاک ذ�ریہع انب د�ے ا�و�رُا�س ےس دعا‬ ‫کر�وہک و�ہاہمت�ر�ےاجمہد اھبئوی�ں رپرصن�ت�‪،‬ثابت دقمی ا�و�رنیکمت و ےبلغاک‬ ‫�احاس�نرفمائے�‪�،‬ا�و�راب�ذ�نالہلمہآ�پوکڑھچ�انےےکےیلکیسیھبرطیےقا�و�ر‬ ‫�ر�اسےت ےسرگیزںیہنرکیں ےگ�۔‬ ‫�ا�ے امہ�ر�ے ر�ب ! ہام�ر�ےانگہو�ںوکشخب د�ے ا�و�رمہ ےس امہ�ر�ے‬ ‫کا�مںیموجزیا�دتیوہئیےہاسےاعم�فرفماا�و�رںیمہاثبتدق�مرکھا�و�راکفر‬ ‫قو�م رپ امہ�ر�ی دم�درفما�۔‬ ‫�ا�و�رآخر�ی اب�ت یہی ےہہکامت�مرعتفیںی الہل ر�ب الاعملنیےک ےیلںیہ�۔‬

‫رشمنیےکابطل‬ ‫رشعی ک‬ ‫زگہتنیتاقاس�طںیممہر�افیضاثان �‬ ‫�ِا�سےلسلسیک ش‬ ‫شرکہیدینےکا� تراقئیرم�احلرپوگتفگرکےکچںیہا�و�رِا�سرپیھبوگتفگوہیکچ‬ ‫مامِتاٰلہیہیکافسداینب�درپڑھک�ی‬ ‫ہےہکِا�سوپ�ر�ےدینیکامع�ر�تسکرط�حا �‬ ‫کییئگ ےہ وجقحوک یاکلیلقرگ�و�ہ ںیم دحم�و�درک دییت ےہ�؛�ا�و�ر ِا�سرگ�و�ہ ےک‬ ‫با�ر�ےںیمُاناکرظنیہےہہکہیقحُانوکالہلاعتلٰینے یاکدہعےکذ�ریےعا�و�ر‬ ‫نیبﷺےن صوتی ےکذ�ریےعدیاےہ�۔‬ ‫رطحاپےن‬ ‫زگہتدصیو�ںںیمو�ہسک �‬ ‫مہںیہییھبوخببیولعم�موہچاکےہہک ش‬ ‫�دینںیمیمک یشیبرکتےرہےںیہویکنہکہیُا�نےک دینیکاینب�داکال�زمیاقتضا‬ ‫رضو�ر�ترہیتےہہکو�ہاپےندینوکزمیدوھج�ٹ‬ ‫ہے�ا�و�رُا�نوکِا�سامریکہشیمہ �‬

‫�ا�و�ررخ�افا�تےکذ�ریےعاپےنںیئتوبضم�طرکیں�۔وھج�ٹا�و�ررخ�افا�تےکِاسی‬ ‫ستلسل ںیم ُانوہ�ں ےن ایک ایےسصخش ےکقلعتم "یغوببتی" کا ہصقڑھگ�ا‬ ‫�ا�و�راسےایکایےسصخشاکاٹیباتبیاسجیکرس�ےےسوکئیا�ولا�دیہںیہنوہئی�۔‬ ‫�ا�و�ررھپِا�ساہکنیوکُانوہ�ںےنالہلےکدنب�ےاملدہ�یےسوج�ڑدیاوجآخر�ی‬ ‫�زمانےںیماملسمنو�ںےکامریوہ�ںےگا�و�ردجا�لا�و�رُاسےکاستیھرشمکنیےس‬ ‫قات�لرکیں ےگ�۔‬ ‫�ِا�سآخر�ی طسق ںیم ا�ن اش�ء �الہلمہ اثان رشع�ی ر�افیض رشمکنییک دینوک‬ ‫قائمرکنےیکزمعومہوکششا�و�رُانےکوط�اغتیےکا� تراقئیانم�ز�لےطرکتے‬ ‫ہوئےاحلہیرمحےلکتےنچنہپےکاب�ر�ےںیموگتفگرکیںےگ�۔ا�و�رو�ہرمحہلےہ‬ ‫اقمہل‬

‫‪22‬‬

‫�ولایِت قفہہی ےک اظن �م ںیم یلع اخمانئی ُا ناک ومجو�د �ہ امری ےہ‬

‫�ولایتہیقفاکرظنیہسجرپآ�جر�افیضایر�ا�نےکایسسیاظن�میکامع�ر�تڑھک�ی‬ ‫ہےا�و�رسجوکزیا�د�هےسزیا�د�ہالیھپنےےکےئلر�افیضگتو�د�ورکرہےںیہ‬ ‫العو�ں رپ ہی اظن�ماقئمرکںیکس�۔‬ ‫تاکہزیا�د�ہ ےس زیا�د�ہ ق‬ ‫رمگ ا�یہ یک �� آرخی دح‪ ،‬اھ�وہی‬ ‫�امترفضےکوط�اغتیےکہپول�ںےناپےنزمانےےکافلخ�ءکےالخ�ف‬ ‫باغ�و�ترکنےا�و�ر ہیہہکرکولگو�ںوکاپےناستھ المنے ےک ےئلرظنیہامامت‬ ‫گڑھایلاھتہکاسالمیوکحمتاپےنا�ّو�لد�و�ریکرط�حرص�فُاسیوص�ر�تںیم‬ ‫قائموہیتکسےہہکِاسیکایس�د�توایق�د�تاہلِبتیںیمےسوکئیرف�درک�ے�؛جن‬ ‫کوہیاہنم�جوبن�تےکامنی�‪�،‬ابنای�ءکےملعےکو�ا�ر�ثا�و�روخ�داسخہتافص�تینعی‬ ‫وکحتےکاہنتاہلواجم�زجمسےتھےھت۔‬ ‫وصتیا�و�ربیغےکملع غوری�ہیکاینب�درپ م‬ ‫عم م‬ ‫�ِا�ن�(�ر�اضفوی�ں) نےاپےناتخای�ررک�د�ہامامو�ںایںیہنجہیاما�مرقم�ررکیں‬ ‫کےوس�اامت�ماکح�م�‪،‬قاضی�‪،‬فمیتا�و�راملسمنو�ںےکدیرگامو�رےسیجامن�زابجامعت�‪،‬‬ ‫رقا�ر دیا ۔‬ ‫ٰوۃ�‪ ،‬جاہ�د وغری�ہ ےسیج امو�روکاھبنسلےن ا�و�رالچنے و�الو�ںوکاطغو�ت �‬ ‫ک�ز �‬ ‫ن‬ ‫یہاج�ل ُانوہ�ں ےن ا�س ےئل ُ�ب��ا ہکُا�ن ےک اما�م زمنی ےس ابللک انپدی وہ ےکچ‬ ‫یسکامجعت‬ ‫تےھ�‪،‬جساکال�ز�مہجیتنُانےکافسداصو�لیکاینب�درپہیاتلکناھتکہول�گ‬ ‫تے؛�اما�مسجےکیپےھچعمجوہ�ااجئے�‪،‬جسےکےھچیپامن�زا�د�ا‬ ‫�ا�و�راما�مےکریغبر�ہاج �‬ ‫کیاجئےا�و�رُاسےکتحت مشدون�ںےساتق�لایکاجئے�؛�ِاسیرط�حِا�سافسداصو�ل‬ ‫کیقیبطتاک ہیہجیتنیھب اتلکن ہکول�گیسک اقضی ےک ریغبر�ہ اجتے وجولگو�ں ےک‬ ‫مابنیڑگھج�ےںیمہلصیفرک�ے�‪،‬پسِا�ساصو�لیکقیبطتےکےجیتنںیمرشیتع‬ ‫کےاحاک�ملطعموہاجتے�‪،‬شاعئرِ�دیینےبوقتعوہاجتےا�و�ر�دیینامیلعت�تخسم‬ ‫ہواجتںیا�و�رولگو�ںوکوط�اغتییکوکحموت�ںےکآگےانکھجپڑتایاہ�ںکتہکُا�ن‬ ‫کےوخ� سداخہتاما�ماغئبےکےنلکنےئلیکاحلا�تاس�زگا�روہجائںیا�و�رو�ہآکرانیک‬ ‫قای�د�ترک�ے ا�و�ردع�ل ورشیتعیک ابلا�دسیتوکاقئمرک�ے�۔‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ت‬ ‫ا�امم� وصعمم ےس �وال�ی� ہیقف �ک‬ ‫�ر�افیضوط�اغتیےننجزجنری�و�ںںیموخ�دوکڑکج�ا وہ�ااھتا�و�رسجاج�ل ںیم‬

‫‪23‬‬

‫خو�دوکاسنھپایلاھت�‪،‬بدعیکںیلسن فرہت فرہتُا�سےساج�نڑھچ�انےیک ششوکںی‬ ‫کرنےںیگل�۔ انچنہچوتف�ی�‪ ،‬قاض�ء�‪ ،‬خسمیک صوولی�‪�،‬ا�وقا�ف ا�و�رومیتی�ں ےک‬ ‫وکحترکنےےکقحےسیج‬ ‫�امو�ا�لےکوصیےننبےسےلرکاما�میکاینبتںیم م‬ ‫کامو�ںےکےیلوج�ا�زالت�شےیکاجنےےگلنجوکُا�نےکولھچپ�ںےنآئہم‬ ‫کےاستھاخ�صرکدیااھت�۔ا�سدصقمےئلیکہیہفسلفرت�اشاایگہکُا�نوکِا�ن‬ ‫تام�ماکمو�ںیکاناج�مدہیےکےئلاما�میکرط�فےسقحوفتیضایکایگہے�۔‬ ‫�ا�سےکےئلیھبکاما�مےکاستھوسنم�برک�د�ہوھجٹیاتکبو�ںوتیھبکاسبہقآئہم‬ ‫کےاستھوسنم�برک�د�ہیلعج ر�و�ایا�تاک اہس�ر�ا ایلایگ�۔ رھپر�افیض وط�اغتیاک‬ ‫ماعمہلڑبھےتڑبھےتاہی�ںکتچنہپایگہکانوہ�ںےناب�دشاہو�ںکترپوخ�د‬ ‫کو وصی رقم�ررک دیا ا�و�روچنہک و�ہوخ�دوکآئہم ےکامت�م اتخای�ر�ا�تیکوفتیض‬ ‫کے احملےتھجمس ےھت�‪� ،‬ا�س ےیل امامو�ںیک اینبت ںیم اب�دشاہو�ںوکوکحمت ا�و�ر‬ ‫سایست ےک امو�ررپس�درکنے ےگل�؛ باللک ُاسی رط�حسج رط�حھچکدصیو�ں‬ ‫قلب وی�رپی اب�دشاہو�ں ا�و�ررصن�انی اپپا�ؤ�ںاک اعممہلاھت�۔ سپسجوک انوہ�ں ےن‬ ‫رقا�ر د�ے د�ییئگ �‪� ،‬ا�و�رولگو�ںوکُا�س‬ ‫نموظ�ررک�دیا ا�سیک وکحمت اسالمی �‬ ‫کی اطاعت �‪ُ�،‬ا�س ےکڈنھج�ے ےلتڑلنے ا�و�رُا�س ےسےلصیفرک�و�انےیک‬ ‫�اجا�ز�ت د�ییئگ�‪ ،‬یلنکسمخ ےک امو�ا�لوکاینبت اما�م ےک دعو�ے ےکتحت ِا�ن‬ ‫�ر�افیض وط�اغتی ےن اپےن یہ رصت�ف ںیم کراھ�۔ ِا�س ےک ربعسکسج اب�دشا�ہ‬ ‫رقا�ر د�ے دیےت ا�و�رُاسےک‬ ‫کی وکحمتوک و�ہرتسم�درکتےوتُاسے اطغو�ت �‬ ‫ریوکا�ر�و�ںوک ا�سیک دع�م اطاعت رپ ا�و�ر ا�ساک ہتخت اٹلےن رپ اباھ�رتے�۔‬ ‫پ �‬ ‫یو�ںر�و�افضےکاطغو�تذمہیبوشیپ�ا�ؤ�ںا�و�رُا�نےکاب�دشاہو�ںیکآپس‬ ‫رہیکےند�وسر�ےےکالخ�فاس�زشںیرش�و�عرکدیں�۔‬ ‫مںینھٹیئگ�۔انچنہچ ا‬ ‫ہرایکیکوکششوہتیہکاہنتوہیاقدت�ا�راکاملکوہ�۔انچنہچر�و�افضےکاملع�ء�و‬ ‫ماشئخںیمایےسول�گاظہروہئےوہنج�ںےنہیآ�و�ا�زاٹاھئیہکایس�د�توایق�د�ت�‪،‬‬ ‫�اقدت�ا�ر و اتخای�راہنت ُانیہاک قح ےہ�۔ ِا�سرکفیک رتقی دش�ہلکش �‪،‬نرظیہ امامت‬ ‫رقا�ر‬ ‫وکحتاکاہنتدقح�ا�ر �‬ ‫�اٰلہیہاھتسجےکاطمبقانوہ�ںےناپےنامامو�ںوکیہ م‬ ‫�دیااتکہدعبا�ز�ا�ںِا�سقحِحوکمتوکاپینرط�فلقتنمرکںیکس�‪،‬باللکُاسیرط�ح‬ ‫رطفلقتنمرک دیا اھت�۔‬ ‫یجےس انوہ�ں ےنآئہم ےکاستھاخ�ص دیرگ امو�روک اپین �‬

‫یو�ںرظنیہ ولایت ہیقف وجو�د ںیمآیا وجہک د�رقحتقی ُا�ن ےک ابطل دین ےک‬ ‫خال�فایکریغاعالنہیاغب�و�تیھت�‪،‬کوینہکِا�سےئندینںیموجامو�را�و�رحوق�ق‬ ‫رطفلقتنمرکدیاایگوجا�نےک‬ ‫�آئہمےکاستھاخ�صےھتُا�نوکُا�ناشاخ�صیک �‬ ‫رضو�ر�ی رش�ائط‬ ‫ہا�ں اہنم�ج وبن�ت رپ اقامت دین ا�و� عرد�ل ےک ےئل احکمیک �‬ ‫پروپ�ر�ےںیہناترتےےھت�‪،‬یجےس‪ :‬گانہو�ںےساپ�کوہنا�‪،‬ہرزیچےکاظہر‬ ‫�وباطن احضروغائباک ملع�۔ انوہ�ں ےن ا�ن افص�ت ںیم رتممی�‪� ،‬ا�و�ربسحِ حا�ل‬ ‫ختفیفرکد�یاتکہُا�نےئلیکِا�نرپوپ�ر�ااترناآسا�نوہجائے�۔�اپےندینںیمہی‬ ‫رضو�ر�یافص�تیکرہفستںیماپینوخ�اہاش�ت‬ ‫تدبییلُانوہ�ںےناما�مےکےیل �‬ ‫کےاطمبقرتممیایفیفخترکےکںیک�۔‬ ‫چاننہچانوہ�ںےناحکمےکےئلوصعم�موہنےیکرش�طوکمتخرککےاظہر�ی‬ ‫وکحترکنےےکےئل‬ ‫یہااف�ءکرلای�‪�،‬ا�و�ررہزیچےکیلکملعیکہگج م‬ ‫عد�الترپ تک‬ ‫لا� مزیملعوکاکفیاھجمسایگ�‪،‬عیینہیہکا�سےکاپ�ساما�مےک قاو�ا�لاکاتانملعوہہک‬ ‫�و�ہ ا�ن ںیم اتجاہ�درک ےکس ا�و�ر دینوک اخذرکسےک�۔‬ ‫لبہکُا�نیک رج�ا�ت اہی�ںکت ڑب�ھیئگہک و�ہ اینبت اما�م ےسآگے ڑب�ھرک‬ ‫خالفتاما�مکتاجہپےچنا�و�رِا�ساکدعو�ٰی� مواطلہبرش�و�عرکدیا�۔رھپُانوہ�ںےن‬ ‫�اہلِ ستن ےک ُا�ن احاک�ِم �امامتوک اپانلای نج رپ امضی ںیم و�ہ دشید ر�ّد کر‬ ‫چےک ےھت�‪� ،‬و�ہ احاک�م نجیک اینب�د�‪�،‬امت ںیمیبنﷺ یک الخفت ا�و�ر امتوک‬ ‫شریتعےکاطمبقالچنایھت�۔ر�و�افضےنِا�ناحاک�موکا�سےئلاپانیااتکہُا�ن‬ ‫پر"�ولایتہیقف" کیابطلامع�ر�تڑھک�یرکںیکس�۔ا�سرپانوہ�ںےنزمید‬ ‫بدعوت�ںاک اضافہایک ا�و�ر ا�سےلسلس ںیم اپےنزتعملی اھبئوی�ںیکآ�ر�ا�ء کی رط�ف‬ ‫بیھامئلوہئےنجوکضعبطلغوط�ررپاہلتنسیکرط�فوسنم�برکتےںیہ�۔‬

‫�‬ ‫�ر�ایضف �اےنپ �دنی ےک �اوصولں وک وت�ڑےت وہےئ‬ ‫بالآخر ر�و�افض ےن اعرت�ا�فرکلایہک وہی ریاست�‪� ،‬اسالمیالہکئے اجنے‬ ‫کےالئقےہسجںیماسالمیرشیتعےکاطمبقوکحمتیکاجئے�۔ا�و�روچنہک‬ ‫رضو� �ریےہہکیسکایےس‬ ‫حوکمتےکایق�میکاصلتلعدینوکاقئمرکناےہوت �‬ ‫حاکموک ربسراقدت�ا�ر الیا اجئے وج دینوکاقئم ا�و�ررشیتعوک انفذرک ےکس�۔ ُا�ناک‬ ‫�ِا�س اب�ت رپ ایام�ن اھت ہکوکحمت رپسج دینوکاقئمرکنا و�اجب ےہ و�ہ ُا�ناک‬ ‫خو� سداخہت دین ےہ ا�و�رسج رشیتعوک انفذرکنا و�اجب ےہ و�ہ وہی ر�افیض‬ ‫طاغوتیرشیتعےہوجر�افیضوط�اغتیاملع�ءکوالہلےکوس�ار�بانبدییتےہ�۔‬ ‫�ُاہنںی ِا�ستقیقحاکیھب اعرت�ا�فرکنا ڑپ�اہکاحکمیکرقت�ر�ی صن الیہ ا�و�ر‬ ‫�وصتیوبن�یےسںیہنہکلبُا�نےکانچ�ؤےسوہگی�۔سپسجںیمہفیلخیکرش�ائط‬ ‫پو� �ریوہ�ںو�ہہنرص�فاحکمنباتکسےہہکلبا�ساکہفیلخاننبا�و�رانےکاہ�ںاحکم‬ ‫کے اتخای�ریک الصحتی رھکےن و�الے افر�ا�د رپُا�ساک اتناخ ��برکنا و�اجب ےہ�‪،‬‬ ‫تاکہو�ہُانےکدینوشریتعوکانفذرک�ے�۔ہیاحکمولیالم ؤ�نمنيا�و�رۂفیلخاما�م‬ ‫�ا�و�را�ساکاقئماقم�موہگا�‪�،‬ا�و�رو�ہایےسامت�موقح�ق صوو�لرک�ےاگوجاما�ماغئب‬ ‫کو ا�س رپ ایام�ن النے و�الو�ںیک اجنب ےس احصل ںیہ�۔‬ ‫�ا�و�ر وی�ں ا�نوک اب�د�ِل نوخ�اسہتدیقع� ٔہ �اتناظ�روکات�رات�ررکنا یہ ڑپ�ا�۔ ا�و�رُانوک‬ ‫وکحتبتےنبیگبجؤمنمنيِا�س‬ ‫الی م‬ ‫�ِاساکاعرت�ا�فےئکریغبہنینبہکاس م‬

‫کےایق�مےکےئلدج�وجدہرکیںےگ�۔ا�سںیما�نولگو�ںاکدشیداناک�راھتوج‬ ‫�ابیھکت ا�س دیقع�ے رپ ےھتکہ اظن�م دع�ل ےکایق�م ےک ےئل اما�م اغئباک‬ ‫رضو�ر�یےہا�و�رہیُا�سیکایق�د�تےکریغبنکممںیہن ��‪،‬ا�و�رہیہکا�ساعممےل‬ ‫�اتناظ�ر �‬ ‫کولبق ا�ز�وقت قوو�ع ذپیررکنےیک رہکوشش رح�ا�م ےہ�‪� ،‬ا�و�ر اما�م اغئب ےک‬ ‫وکحتےکایق�مےکےئلدنلبوہگاو�ہڈنھج�ااجہیل‬ ‫�آنےےسےلہپوجیھبڈنھج�ا م‬ ‫�ا�و�را�ساکاٹاھنےو�الااطیش�نوہگا�۔ا�بہکبجر�افیضوط�اغتیےکاہ�ںہیاب�ت‬ ‫ستمیل دش�ہ وہیکچ ےہہک اب�وجو�د اما�م ےک اغئب وہنے ےکوکحمتاقئمیک اج‬ ‫کسیت ےہ�‪ ،‬تو ا�س ےکایق�م ےک ےئلوکشوش�ںاک اجئزہکلب و�اجب وہنایھب ُانےک‬ ‫نز�دیک و�اضح وہایگ�۔‬ ‫غ‬ ‫غ‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫ب‬ ‫ب‬ ‫�‬ ‫� �وتیب ربکی ےس �وتیب ہقلطم ک‬ ‫یو�ں مہ ر�افیض اطغو�ِت�اکربینیمخوک دکیےتھ ںیہہک و�ہ اپینوہشم�راتک�ب‬ ‫"الحکومة اإلسالمیة" مںی اعرت�ا�فرک رہا ےہہکنج دبعوت�ںوک انوہ�ں‬ ‫نے ایاج�دایک اھت ا�و�رنج ےک اب�ر�ے ںیم ُا�ناک ایخ�ل اھت ہک و�ہ ِا�ن ےک ذ�ریےع‬ ‫سے اپان رش�کآمزیدین اقئمرکیں ےگوتیلمع وط�ر رپ اناک تہب رب�ا اثر وہ�ا�۔‬ ‫چاننہچ ا�س اہلک اطغو�ت ےناہک‪":‬ہام�ر�ے اما�موصعم�م دہم�ی ےک اغئب‬ ‫ہونےرپزہ�ا�راس�لےسز�ائداکرعصہتیباکچےہا�و�ربجکتتحلصما�نےک‬ ‫ظوہ�راک اقتضارک�ےزمیدیئک زہ�ا�راس�ل تیب ےتکسںیہ�۔وتایک ا�س وطیل دم�ت‬ ‫تک اسالمی احاک�ملطعم رہںی ےگ�؟"�۔ ا�و�ررھپہکات ےہہک‪" :‬یہ ہنوہکہکتّجح‬ ‫لعہیاسلال�م(�اما�ماغئب) تکبساعممال�توھچ�ڑ�ےرہو�۔اگرایاسیہےہ‬ ‫توآ�پ ےنتّجح ےک اتناظ�ر ںیم امن�زویک�ں ہنوھچ� �ڑی�؟"�۔ رھپاقامت دین‬ ‫رضو�ر�ت ےک اب�ر�ے ںیماتہک ےہ‪" :‬ہرو�ہصخش‬ ‫کے ےیلوکحمت ےکایق�میک �‬ ‫جو (�اما�م اغئبیک ریغومجو�دگی ںیم�)�اسالمی وکحمت ےکایق�ماک اقئلںیہن‬ ‫رضو�ر�ی وہنےاک رکنم ا�و�ر ا�نوکلطعم ا�و�راجمد‬ ‫�و و�ہ اسالمی احاک�م ےک افن�ذ ےک �‬ ‫کرنےاک د�اعی ےہ�"�۔‬ ‫مخینیےنر�و�افضےکاہ�ںرہزما�نوماك�نںیماما�میکومجو�دگیےکو�اجب‬ ‫ہونے ےکدیقع�ے ےسآگے ڑب�ھرک ولی الامرےک وجو�د ےک و�اجب وہنے‬ ‫کا دعو�یایک ا�و�ر ِا�س وجو�بیک تلع وہی اتبئی وجوخ�د امامت ےک وجو�بیک‬ ‫عتلیهت�۔ انچنہچ و�ہاتہک ےہ‪" :‬ناظ�م ا�و�ر اسالمیوق�اننی رپاک�ربدن ولی الامراک‬ ‫رضو�ر�ی ےہ�۔ویکنہک و�ہملظ ا�و�راسف�داک دسبا�برکتا ےہ�‪� ،‬امانتاک وبجھ‬ ‫�وجو�د �‬ ‫�اٹاھتاےہا�و�رولگو�ںیکر�ا�ہقحیکرط�ف نہرامئیرکتا�ےہ�‪،‬لمدح�و�ںا�و�ر مشدون�ں‬ ‫امریلم ؤ�نمنی(عیلرضیالہلہنع)‬ ‫کیڑھگ�یوہئیرخ�افا�تاکاباط�لرکتاےہ�۔ایک ا‬ ‫کی الخفت اسی ےیلدقعنمںیہن وہئییھت�؟"�۔‬ ‫�ولایت ہیقفوکاجئزرکنے ےکماعمےل ںیم ا�س اطغو�تینیمخ ےن احکمیک‬ ‫�الہتی ںیمصنیک رش�طوک ابطلرک�دیا ۔ ُا�س ےک اہ�ں احکمیک الہتی ےک ےئل‬ ‫بس ا�ن رش�ائطاک وپ�ر�ا وہنا اکفی ےہ وج ولایت ےک ےئل د�رکا�ر وہتی ںیہ انچنہچ‬ ‫�ا�ساکانہکےہ‪" :‬با�وجو�دا�سےکہکاما�مےکاغئبوہنےیک جوہےسیسکےک‬ ‫با�ر�ےںیما�سیکرط�فےساینبتیکوکئیصنومجو�دںیہن�‪،‬یلنکرہبحا�لو�ہ‬ ‫شصخ کاحمےننبیکالہتی هکراتےہسجںیم کاحمرشعییکرش�ائطومجو�دوہ�ں�"�۔‬ ‫اقمہل‬

‫‪24‬‬

‫صر�ف یہیںیہن ہکلبینیمخ ا�س وکحمت ےکایق�موک�ایام�ن ابلولایہیک اش�خ‬ ‫قر�ا�ردیاتےہوجکہا�نےکابطلدینیکاینب�د�و�ںںیمےسایکےہ�۔انچنہچ‬ ‫�و�ہاتہکےہ‪�" :‬ا�سوکحمتا�و�را�نا�د�ا�ر�و�ںےکایق�مرپایام�ن�‪�،‬ایام�نابلولایہ‬ ‫کا یاکایاسزج�ءہےوجا�سےسیھبکدج�اںیہنوہاتکس" پرھزمیدز�و�رد�ےرک‬ ‫ہکاتےہہکوجہیوکحمتالچئےاگُا�سوکوہیوقح�قاحصلوہ�ںےگوجاما�م‬ ‫غائب ےک وہتےںیہنکیل ُاساک رتہب ا�و�ر د�رجہ اما�م اغئباک ںیہن وہاگ�‪،‬ہکات‬ ‫ہے�"ہام�ر�ا ہیالک�م رمتہب و د�رجے ےکوح�الے ےسںیہن �‪ ،‬لبہک ِا�س ذمہ د�ا�ر�ی‬ ‫کو ا�د�ارکنے ےکوح�الے ےس ےہ�‪ ،‬یجےس�اما�موصعم�موکحمت الچنےیک وجہ‬ ‫سے اپےن اقم�م ورمتہب ےس ےچین دیرگحاکوم�ں ےکرمتےب ںیمںیہنآتاکوینہک‬

‫جاہ�د ےک ان�م رپ مشدون�ں ےس گنجنکمم ےہوت "�اما�میک و�اپیس" �ا�و�ر "ظوہ�ر"‬ ‫رضو�ر�ت ےہ�؟ �ُا�ساک وہنا ا�و�ر ہن وہنا وت رب�ابررہھٹ�ا�۔‬ ‫کیایک �‬ ‫�ا�س اینب�د رپآ�ج ےک ر�افیض�‪� ،‬ولایت ہیقف ےسقلعتممیسقت وہ ےئگںیہ‪-‬‬ ‫�ایکرگ�و�ہوت و�ہ ےہ وج ا�سیک اتئدیرکتا ےہ ا�و�ر اسے و�اجباتھجمس ےہ�‪ ،‬بجہک‬ ‫�د�وسر�ارگ�و�ہدیقنت ا�و�ررت�دیدرکنے و�الو�ںاک ےہ وج ابیھکت اپےنرظنیے رپ‬ ‫وکحتیکلیکشتوکانجائزاتھجمسےہ�۔‬ ‫قائمےہا�و�راما�مےکوہظ�رےسےلہپیسک م‬ ‫�ا�و�ررسیت�ارگ�و�ہ و�ہ ےہ وج اسےرش�ط ےکاستھوبق�لرکتا ےہہک ہیوکحمت اما�م‬ ‫غائبےکےئلر�ا�ہومہ�ا�ررک�ے�‪،‬حالا�توکاس�زگا�رانبئے�‪�،‬اعو�ا�نواناص�را�و�ر‬ ‫قو�توکاٹکاھرک�ےاتکہاما�ماک مشدون�ںےسوخ�فمتخوہجائے�۔ہکلبولایت‬ ‫قفہییک اینب�د رپ اقئم وکحتمںی‬ ‫�زمنی ںیمملظ ا�و�ر افر� تارف�ی‬ ‫کو اع�مرکیں اتکہ ہی اما�م‬ ‫رضو�ر�ت نب‬ ‫کےرخ�و�جیک �‬ ‫جائے ا�و�ررھپاما�مآکر اسے‬ ‫عد�ل ےسرھبد�ے�۔‬ ‫یلنک ولایت ہیقف ےک‬ ‫مؤیدینیک آ�و�ا�ز آ�ج بس‬ ‫سے وبضم�ط ےہویکنہک و�ہ‬ ‫�ا�ربا�ِب �اتخای�ر و اقدت�ا�ر ںیہ‬ ‫�ا�و�ر ایر�ا�ن ےک وسائل رپ‬ ‫رعا�قےکضعب‬ ‫قابضںیہہکبج �‬ ‫العو�ں‬ ‫حوص�ںا�و�رضعبدیرگ ق‬ ‫کےوسائلیھبانےکےضبقںیم‬ ‫ہںی�۔‬

‫رہتا �ن رہشوک الہرک رکھ د یا وجہک ر �ا فیض ر یا ست اک د �ا �ر �احلوکمت ےہ‬ ‫�د �ولتِ �ا سال مہی یک اک �ر �و �ا ئی ےن �‬

‫�اما�موکاقم�مومحم�د اعلی د�رجہ ا�و�ر و�ہوکتیین الخفت احصل ےہسج ےکاسمےن‬ ‫رضو�ریا�ت ںیم ےس‬ ‫عالماک رہذ�ر�ہرسمیلستمخ ےہ�۔ ہی اب�ت امہ�ر�ے دینیک �‬ ‫ہےہکامہ�ر�ےآئہموکو�ہاقم�ماحصلےہوجیسکرقم�برفشےتا�و�ریبنرمسل‬ ‫کواحصلںیہن "�۔یو�ں ا�ن ر�افیض وط�اغتی ےن اپےنآئہموک الہلاعتلٰی کے‬ ‫ساتھُا�س ےک اسام�ء � صواف�ت�‪� ،‬ا�سوک اکپ�رنے ا�و� �رُاسیک اطاعت ںیم رشیک‬ ‫ھٹرہ�ا ایل نکیل استھیہ استھُا�ن ےکضعب وخ� سداخہتوقح�ق وخ�دیھبنیھچ‬ ‫لےییجےس اقنو�ن اس�ز�ی ا�و�روکحمت �‪،‬پس ُا�ن ےک زن�دیک نجوک و�ہ اہقف�ء‬ ‫ہکےتںیہا�نوکاتجاہ�دےکان�مرپاقنو�ناس�ز�یا�و�روکحمتاکقحوہتاےہ�ا�و�ر‬ ‫�ُا�ن ےک امنےن و�الو�ں رپُا�نیک ِا�س ںیم اطاعت و�اجب وہتی ےہویکنہک و�ہ‬ ‫�اما�مےکانئبوہتےںیہ�۔پسا�نوط�اغتیےکرب�ا�ہر�استوکحمترکنے‬ ‫رضو�ر�تمتخ وہاجتی‬ ‫�ا�و�ر احاک�م اج�ر�یرکنےیک وجہ ےس "�اما�م اغئب" کی �‬ ‫ہے�۔ بج اما�م ےک اغئب وہنے ےک اب�وجو�دُا�ن ےک ابطل دیناک ایق�م�‪ُ� ،‬ا�ن‬ ‫کی وخ�داسخہترشیتعاک افن�ذ�‪ ،‬لوگو�ں ےسسمخ ےک ان�م رپ امو�ا�ل وٹب�رنا ا�و�ر‬ ‫‪25‬‬

‫ت‬ ‫�وال�ی� ہیقف ےک دعب‬ ‫�ر�و�افض ےک املع�ء �و اشمئخ وج ولایت ہیقف ےکرظنیے رپ ایام�ن رھکےت‬ ‫ہںی�‪ ،‬نے ا�س بسھچکوک اپےناستھاخ�صرکایل وج ا�س ےسلبق انوہ�ں ےن‬ ‫رقا�رد�ے کراھاھت�۔ہیبسھچکانوہ�ںےنُا�سر�و�ایتیکانبرپ‬ ‫�آئہماکقح �‬ ‫کای سجوک و�ہرفعجاص�د�ق رحہم الہل ےسوسنم�برکتےںیہہکاملع�ء �ابنای�ء کے‬ ‫�و�ا�ر�ث ںیہ�۔ انچنہچینیمخاتہکہے‪" :‬جب مہ الهلاعتلٰی کے رفما�ن َّ‬ ‫{الن ِب ُّي‬ ‫َْ‬ ‫َ َ ُْْ‬ ‫أ ْولى ِبالؤ ِم ِن َين ِم ْن أن ُف ِس ِه ْم} [األحزاب‪( ]6 :‬بالشہبیبن وممون�ں‬ ‫کے ےئل ا�نیک اپین ذ�ا�ت ےسیھب دقم�م ےہ) �ا�و�ر رھپ "لعام�ء �ابنای�ء کے‬ ‫�و�ا�ر�ث ںیہ" مںی وغ�ررکتےںیہوتںیمہ ولعم�م وہتا ےہہک ولایتاکقلعت‬ ‫رعفںیمانممنکںیہن�"�۔‬ ‫�ا�نامو�راتعاب�ریہےسےہوجلقتنموہےتکسںیہا�و�رہی �‬ ‫�ا�و�راتہک ےہ‪" :‬جحتُّ �الہلاک بلطم ےہہک اما�م امت�م امو�ر ںیم ولگو�ں ےک‬ ‫لےئ رمجع ےہ ا�و�ر اسیکرقت�ر�ی الهلاعتلٰی کی رط�ف ےس وہئی ےہ�ا�و�ر�وہی‬ ‫وخای�ں دیات ےہ�‪ِ� ،‬اسی رط�ح اہقف�ء بیھ امت ےکرم�اجع‬ ‫لوگو�ںوک افئد�ہ ا�و�ر ش‬ ‫�ا�و�راقئدین ںیہ "�۔‬

‫�ر �ا فیض ایک یئن لسنیک رتبتیرک رہے ںیہ وج ا نےک اف سدرظنیے ا �و �ر اب طل د ینوک آگے ےلرک ےلچ‬

‫�ِانوہ�ں ےنولگو�ںوک اپےن اب�ر�ے ںیم ہی اب�و�ررک�ایاہک و�ہآئہمیک رط�ف‬ ‫سےُا�نےکد�رمای�نولصیف�ںےکےئلرقم�ر ہںی�۔ًاتجیتن�ُا�نےکامنےنو�الو�ں‬ ‫کا ِا�ن اہقف�ء کی ولایت رپ ایام�ن وخ�دُا�ن ےکوصعم�مآئہمیک ولایت رپ ایام�ن‬ ‫کی ایک اش�خرہھٹ�ا�۔ینیمخرفعجالاص�د�قیک ایک ر�و�ایتلقنرکتا ےہ" �اپےن‬ ‫مںی ےس ایک ایاس آ� مدی رقم�ررکول وج امہ�ر�ےالح�ل ورح�ا�ماک ملع رھکات وہ�۔‬ ‫بس و�ہ ریم�ی رط�ف ےساہمت�ر�ے ےیلاقضی ےہ�"�۔ ہی ر�و�ایتلقنرک ےک‬ ‫ہکات ےہ‪�" :‬ا�س ر�و�ایت ےک ومبجب املع�ء�‪ ،‬حوکمت ا�و�ردع�الت ےک ےیل‬ ‫وفحمظ رہے‬ ‫رطف ےسرقم�ررک�د�ہ ںیہ ا�و�ر ا�ناک ہیبصنم ا�ن ےک ےئل �‬ ‫�اما�میک �‬ ‫گا" �۔‬ ‫چاننہچ ا�س رط�ح ا�ن ےک اہلِ حل ودقعیک اجنب ےس د�ورشطو�ں �‪،‬عمل‬ ‫رقا�ر دیا ےسج‬ ‫�و دع�التیک اینب�د رپ اتناخ�بوک انوہ�ں ےنصن ےک اقئم اقم�م �‬ ‫�انوہ�ں ےن ےلہپ امامت ای ا�سیک اینبت ےک ےئلرش�طرہھٹ�ایا اھت�۔‬ ‫�اجاملی وط�ر رپ ذکررک�د�ہ ا�ن امو�ر ےس و�اضح وہتا ےہہکرظنیہ امامت ا�و�ر‬ ‫رفو�ع ےسقلعتمآ�ج ر�اضفوی�ںیک احلت ُا�ن رشمکنی رع�ب ےک‬ ‫�ا�س ےک �‬ ‫قریبرقیبےہوجاپےناہتوھ�ںےسوجھک�ر�و�ںےکدخ�اانبکراہنںیوپجےت�‪،‬‬ ‫�ا�و�ر رھپ بجوھب�کیتگلوت اہنںیاھک ےتیل ےھت�۔ اسی رط�ح بج ر�اضفوی�ں‬ ‫نے افم�د�ا�توک اپےن اصو�ل ونرظیا�ت ےک الع�و�ہںیہک ا�و�ر اپیا وت ا�ن ےس‬ ‫بدت�ریج ےھچیپ ےتٹہ ےلچ ےئگ�۔ احلانہک انیہ اصو�ل ورظنیا�توکدصیو�ںکت‬ ‫�انوہ�ں ےن اپان دخ�ا انبئے رکاھسجیک و�ہ رپسشترکتے ےھت ا�و�ریہی ا�نیک‬ ‫�ولا�ء �و رب�ا�ء کی اینب�دیھت�۔‬ ‫ت‬ ‫دہ�ا�ی� �ی�اہتف ولوگں اک ر��اہتس ۔ ۔ ہن ہک رمگ�ایہ یک �و�ا�د�ی�اں‬ ‫پس ا�س رط�حزگشہت دصیو�ں ںیم ر�و�افض ےک دین ںیم ا� تراق�ء ہوتا‬ ‫گای سجاک ہجیتن ہی الکنہک ُاہنںی ُا�ن ابتو�ںوک د�رست امنان ڑپ�ا نجیک وجہ‬ ‫سے انوہ�ں ےناملسمنو�ںیک امجعتوکوھچ�ڑ�ا وہ�ا اھت�۔ انوہ�ں ےن امضی ںیم‬ ‫سماملنو�ں ےک اتخای�ر ےسافلخئے ر�اشدینیک وکحمت ےس اناک�رایک اھت ا�و�ر‬ ‫یہ دعو�ٰی کای اھت ہکاملسمنو�ں رپوکحمترکنے ےک ےئلصن الیہ ا�و�ر وصتی‬ ‫رضو�ر�ی ےہ�۔ ا�س رط�ح و�ه الخفتوکدیسنا یلع رضی الہل‬ ‫نوب�یﷺ اک وہنا �‬ ‫عہن ا�و�رُا�نیک ا�ولا�دکتدحم�و�درکنا اچہےت ےھتویکنہکُا�ناک ابطل ایخ�ل ہی‬

‫تاھہکو�ہصنا�و�روصتییکانب�ءپرِا�سےکقحتسمںیہ�۔اسیرط�حانوہ�ںےن‬ ‫باقی افلخ�ء کا اناک�ررک دیا ا�و�ر ہنرص�ف اناک�رایک ہکلب ا�ن ےکالخ�ف ربسریپاک�ر‬ ‫ہو ےئگ ا�و�ر ہیبسھچک ا�س ےئلایک اتکہ و�ہ دین ںیم اضافے ا�و�رتنیئن‬ ‫بدعا�ت الںیکس ا�و�ر الہلاعتلٰی �‪� ،‬رسو�ل الهلﷺ ا�و�ر اہلِ بتی رضی الہلمہنع رپ‬ ‫جوھ�ٹ ابندھےن ںیم وخ�ب ابملہغرکںیکس�؛ تاکہ ا�س رط�ح و�ه اپےن دینیک‬ ‫مد�درککسںی ا�و�ر اسےاملسمنو�ں ےک دین ےس دج�ارکںیکس�۔ ا�و�ر وہ�ایھب یہی�‪،‬‬ ‫کہ ا�ناک ایکرسکیدحیلع�ہ دین وجو�د ںیمآیا وجرش�ک ا�و�ررخ�افا�تیک اینب�د رپ‬ ‫کڑھ�ا ےہ�۔ ا�ن ےک اپ�س ا�س دینیک ریپ� �وی ےک ےئل ہنوتوکئیلقن ےہ ا�و�ر‬ ‫نہ ا�س رپلمعرکنے ےک ےئلوکئیلقع�۔‬ ‫جی اہ�ں! �اسی رط�ح و�ہامت�مرمگ�ا�ه امجتعںی ا�و�ر ابطل ذم�اہب رتقی اپتے‬ ‫ہںینجاکامگ�نوہتاےہہکو�ہاسالمیوکحمتیکلیکشتےکےئلوکشا�ںںیہ�‪،‬‬ ‫حالانہک و�ہ دبعت ےک ر�اسےت رپ دللی ےک ریغب�ا�و�رفلس اصحلنی ےک�اسو�ہ ےک‬ ‫رصا�طمیقتسم ےسرحنم�ف وہاجتےںیہ‬ ‫خال�فاک�ربدن وہتےںیہ�۔ ا�و�ر وی�ں و�ہ �‬ ‫�ا�و�ررش�ک ا�و�ررفکیک اتاھ�ہرہگ�ائوی�ں ںیم گاجرتےںیہ�‪ ،‬حالانہکُاناک امگ�ن یہی‬ ‫ہوتا ےہہک و�ہ دینوکاقئمرکنا اچہےتںیہ�۔ انچنہچ و�ہیکٹھب وہئی ا�وٹنینیک رط�ح‬ ‫ٹھبےتک ا�و�ررگگٹیک رط�ح رنگ دبلےت رہےت ںیہہک ُا�نیک اصلوک اچہپنان‬ ‫شملکوہاجتاےہ گ۔ارچہاپےنھچک قاو�ا�لوافاع�لںیمو�ہقحوکیھباپیلےتںیہ‬ ‫وہا‬ ‫وہاےہوجابطلرطیوق�ںیکریپ� �ویںیم ت‬ ‫یلنکاہی�ںیھبا�ناکوہیدصق ت‬ ‫ہے�۔اگرقح ےک اند�روکئینم اچہی زیچلمیئگوتُا�س ےس ٹمچ ےئگ ا�و�ر�اگر‬ ‫ماعمہل اپین وخ�اہاش�ت ےکالخ�ف وہوت ذممترکتے وہئے اپینرمگ�اہی ےک‬ ‫�ر�اسوت�ں ںیم دہ�ایتوکالت�شرکنےےئلیک و�اپس ول�ٹ اجتے ںیہ�۔‬ ‫�رہے اہلِ ستن و�اجلامعت وج اقامت دین ےک ےئل اہنم�ج وبن�ت رپ‬ ‫لچےنو�الےںیہ�‪،‬توو�ہتثعبوبن�یﷺےسےلرکآ�جکتایکیہر�اسےت‬ ‫رحنمف�‪،‬لبہکو�ہ‬ ‫پرںیہا�و�راتقایمترہںی ےگ�۔ُا�نرپر�اسےتڈگڈموہئےہن �‬ ‫زن ںیہ ا�و�ر ِاسیک‬ ‫صر�ا�طمیقتسم رپینعیاتک�ب الہل ا�و�ریبنﷺ یک تنس رپاگم �‬ ‫ضموب�ط رسی ینعیاملسمنو�ںیک امجعتوکاھتمے وہئے ںیہ�۔ و�ہ الہلاعتلٰی پر‬ ‫قحتقیںیمایام�ن ھکرےتںیہا�و�ردص�قےکاستھُا�سرپوتکلرکتےںیہ�۔‬ ‫�و�ہ اخال�ص ےکاستھ الهلاعتلٰی کے ر�اسےت ںیم اہج�درکتےںیہ ا�و�ر الہلاعتلٰی‬ ‫�ا�نوکدیسھے ر�اسےتیک دہ�ایت رپ رھکات ےہ�۔‬ ‫اقمہل‬

‫‪26‬‬

‫الحمد هلل رب العاملين والصالة والسالم على أشرف‬ ‫املرسلين وآله وصحبه أجمعين‪ .‬أما بعد؛‬ ‫�د�ربا�ر�ی املع�ء کے ر�و�پ ںیم اپئے اجنے و�الے دجا�ل�‪ ،‬جاہ�دکی ہقف ںیم ُاسی رط�ح‬ ‫ترحیفرکنے رپرمکسبہتںیہسج رط�ح ُانوہ�ں ےن ابنای�ء�و�رسلمہیلع اسلال�میک الئی‬ ‫ہوئیوتحدیںیمرحتیفرک�ڈ�الیےہ�۔سپُانوہ�ںےناہلاتک�ب�‪،‬موجسوی�ںا�و�ررشمکنی‬ ‫رقا�رد�ےدیا�‪،‬تاق�ر�بِ�ا�دیا�نےکرپچمدنلبرکتے‬ ‫کواملسمنو�ںےکاھبئیا�و�رد�وست �‬ ‫رقا�ر د�ے دیا ا�و�ر اپےناتف�و�ٰی �ا�و�ررحتیر�و�ں ےک‬ ‫ہوئے امت�م وتّلم�ںوک ایک یہ تّلم �‬ ‫رقا�رد�ےرکوصعم�مانبدیا�۔ِاناکاح�لُا�نوہی�دیو�ںاکسا‬ ‫�ذ�ریےعُانےکاج�نوما�لوکرح�ا�م �‬ ‫َ َّ َ َ ُ ُ َ ّ ُ نَ‬ ‫ہےکہنج ےک اب�ر�ے ںیم ر�ّب تاعلٰی نے رفمایا‪{ِ :‬من ال ِذين هادوا يح ِرفو‬ ‫َْ َ َ ْ ََ‬ ‫اض ِعه}[النساء‪ (]46 :‬یوہ�دیو�ںںیمضعبایےسںیہوجالاف�ظوک‬ ‫الك ِلم عن مو ِ‬ ‫‪27‬‬ ‫‪27‬‬

‫وصخیص اقمہل‬

‫‪27‬‬

‫العو�ں ںیم ہیفخ ےلمحرککے‬ ‫�ا�ن ےکلحم ےسریھپدیےت ںیہ )�۔افک�روکُانےک ق‬ ‫ما�ر�دیےن ای ُانےک امو�ا�لوک وچ�ر�یرکتے وہئے ای ہیفخوط�ر رپایھتہ ےنیل ےس‬ ‫عتمہقل اسمئلاک ذتکر�ہ اہقف�ء مںی اع�م اھت�‪ ،‬یلنک ِا�ن وط�اغتی ےن ذعم�ر�ت‬ ‫خو�اہانہ ہقفوک ر�و�ا�ج دیا ا�و�ر اپےنرکم ےک ذ�ریےع ِا�ن احاکما�توک دین اسال�م‬ ‫سےوحمرکنےیا ذلتّ ا�و�راکفر�و�ںیک اچکر�ی رپینبمجہنم ےس دبلےنیکوکشش‬ ‫کی�۔�ِا�ندجالو�ںےنِا�سےکدعبولگو�ںوکہیایندینوبق�لرکنےرپآما�د�ہرکنا‬ ‫وو�ںںیم "خمفلتا�دیا�نیکرپ�امناقب�ءباہیم" ن�‪،‬ا�م‬ ‫شر�و�عرکدیاجسےکاص ل‬ ‫ناہ�د"�امن سوالمیت"�‪،‬ہاتھر�و�کرکرھکانا�و�راہج�دوکلطعمرک�دیاناشملںیہ�۔‬ ‫پسآ�پاسال�ما�و�رملعےساتناس�برھکےنو�الےایےسریثکافر�ا�داپئںیےگ‬ ‫جوہکرقیبےہہکایےسامریکرحمترپاجام�عرکںیلسجےکوج�ا�زرپامضی‬ ‫مںی امت اجام�عرکیکچ ےہ�۔�ا�و�راگرمہ انس نب املک رضی الہلہنع ےک ِا�س‬ ‫قو�لںیموغ�ررکیںوتِا�سامرںیموکئیریح�تو�الیاب�تںیہنرہیت‪ :‬جب �مدقش‬ ‫سے ال ھزر�یآئےوت انوہ�ں ےن انس رضی الہلہنع ےس وپچاھ‪�" :‬آ�پوکسک‬ ‫با�تےنرلادیا�؟" توآ�پےناہک‪ " :‬جو تابںیںیمےنرسو�لالہلﷺےک‬ ‫�زمانہ ںیم دکییھ ںیہ�‪� ،‬ا�ب ا�ن ںیم ےسوکئی اب�ت (بیھ) ہنںی اپتا�‪ ،‬صر�ف‬ ‫�ایک امن�ز ےہ�‪( ،‬یلنک د�رقحتقی�)�و�ہیھب اضئع وہچیک ےہ"(بخاری)۔‬ ‫�اگر انس رضی الہلہنع امہ�ر�ے زمانے ںیم وہتےوتُاناکایک اح�ل توہا�؟!‬ ‫�و�ہ زمانہسج ںیماتک�ب الہل�‪ ،‬نستّ رسو�لﷺ ا�و�ر اجام�ع فلس ےس ےنلم‬ ‫�و�الےو�اضحاحاکما�توکخسمرکدیاایگےہ�۔ایےسیہاحاک�مںیمےسایکرحبی‬ ‫کاف�ریک اج�ن ا�و�ر ام�ل ےسقلعتممکحیھب ےہ ا�و�ر و�ہ ہیہکُانیکوکئی رحمتںیہن‬ ‫سو�ائے ایام�ن ای رشعی احل�ظ ےسربتعمدہع ےک ذ�ریےع�۔ سپاملسم�نےئلیک اجئز‬ ‫ہےہک و�ہ رسو�ل الہلﷺ ا�و�راحصبہرک�ا�م رضی الہلمہنع کے اسو�ہ رپلمعرکتے‬ ‫ہوئے�ُاناک وخ�ن اہبئے ا�و�رُانےک امو�ا�ل ںیم ےس وجاچہے ےللے ۔نکیل‬ ‫ودین ےک افاع�ل رپ‬ ‫�آ�جآ�پ دکیےتھ ںیہہکاملع�ء سو�ء �ا�و�ررمگ�اہی ےک د�اعی�‪ ،‬م ح‬ ‫عبی اگلتےںیہ ا�و�رُا�ن رپ اسال�میک وص�ر�توکخسم رکنےاک الز�ا�م ُا�ن افاع�ل‬ ‫کی وجہ ےسلاگتےںیہ وجہک د�ر اصل احصبہ ضری الہلمہنع ےک افاع�ل ںیہ ےسیج‬ ‫�ابوریصب�ا�و�ر ابودنج�ل رضی الہلامہنع ۔ د�وسر�ی اجنب بج رش�ق ورغ�ب ےک‬ ‫طو�اغتیاملسمنو�ںاک ام�ل ولٹےت ںیہوت ِا�س اب�ر�ے ںیمآ�پ ُا�ن ےکومنوہ�ں‬ ‫سے وچ�ںکتںیہن ےتنس�۔ ِا�س ےک ربعسک د�ولت اسالمہی�‪ ،‬جسوک الہلاعتلٰی‬ ‫نےوتحدییک دب�ولتزع�ت د�ی ےہ�‪ ،‬نےوخ�د رپ ال�ز�مرکلای کہ و�ہ ِا�س دین‬ ‫کے دشنمافک�ر�ومرتدین ےسریشمش�وسان�ں ا�و�رتجح وبای�ن ےس اہج�درک�ےیگ‬ ‫یاہ�ںکتہکدین ُکلاک ُکلالہلیہاکوہاجئےا�و�راملسم�ناص�فرھتس�ے�دینیک‬ ‫َ ُ‬ ‫جانبٹلپ ئاجںی�۔ر�باعتلٰیکارفما�نےہ‪{َ :‬و َقات ُل ُ‬ ‫وه ْم َح َّتى ل َتكو َن‬ ‫ْ َ ٌ َ َ ُ َن ّ ُ ُ ُّ ُ َّ َ ْ َ َ ْ َ ِ َّ َّ َ َ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫الدين كله ِلل ِه ف ِإ ِن انتهوا ف ِإن الله ِبما يعملو‬ ‫ِفتنة ويكو ِ‬ ‫َب ِص ٌير} [األنفال‪�(]39 :‬ا�و�ر ا�ن ےسڑل�و�‪ ،‬یاہ�ںکتہکوکئی ہنتف ہن رہے‬ ‫�ا�و�ردینبساکبسالہلےکےیلوہجائے�‪،‬پرھاگرو�ہاب�زآجائںیوتکشیبالہل‬ ‫جوھچک و�ہرک رہےںیہ اسےوخ�ب دکیےنھ و�الا ےہ�)�۔‬ ‫العو�ںںیمُانےکامو�ا�ل‬ ‫�ِا�ساقملےںیممہا�ناش�ء�الہلرحبیاکفر�و�ںےک ق‬ ‫کے احاک�م �‪�،‬زیر ثحب الئںی ےگ�۔ ِا�ن امو�ا�ل ںیم ےسضعب تمینغیک دم ںیم�‪،‬‬

‫ت‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫ص‬ ‫بضع ےفٔ کی دم ںیم ا�و�رضعب ص ا�و�ر اح�ط�ا�بیک دم ںیمآتےںیہ�۔ ِاسی‬ ‫طر�ح مہ ِا�س ومضو�ع ےسقلعتم اہلملع ےکضعب قاو�ا�ل ذکررکیں ےگ ا�و�ر‬ ‫ماخفلنی ےکالیھپئے وہئے ضعب اہبش�تاک ر�دیھبرکیں ےگ�۔ زینمہ ُا�ن‬ ‫فو�ائداکذتکر�ہیھبرکیںےگوجافک�رےکامو�ا�لوکاحصلرکنےںیمرمضمںیہ�‪،‬‬ ‫خوصصًا �ِا�س ہمہریگگنج ےکانتظرںیم وج د�ولتِخالفت ا�و�رامت�ماکفر قاو�ا�م‬ ‫کےامبنیاج�ر�یےہ�۔ا�و�رےبکشالہلیہوتفقیدیےنو�الاا�و�ردیسھےر�اسےت‬ ‫کی اجنب دہ�ایت دیےن و�الا ےہ�۔‬ ‫ت‬

‫رحیب اکف�ر یک اج�ن �ا�و ر� امل حالل ےہ‬ ‫�اہل رح�ب ےکوخ�ن ا�و�ر امو�ا�لاک ومعمیمکح ہی ےہہک و�ہوصعم�م (عیین‬ ‫حر�ا�م) ہنںی�۔اہلِعملاکِا�س پراجام�عےہہکُانےکوخ�نا�و�رامو�ا�لیکوکئی‬ ‫حرمتںیہن ہکلب و�ہ سماملنو�ں ےک ےیلابم�ح ا�و�رحال�ل ںیہ�۔‬ ‫�اما�م ابن ہیمیت رحہم الہل ےنرفمایا‪":‬کیساکفرےکرحبی وہنے ےک الع�و�ہ‬ ‫کرفوترہاکفرںیم ومجو�د توہا ےہ�۔ سپ ُانوکالغ�م انبنا اجئز ےہ ےسیجہکُا�ن‬ ‫سےاتق�ل اجئز ےہ�"�۔ (مجموع الفتاو ٰی)‬ ‫قفاہ�ء کےزن�دیکرحبیافک�ریک اطصال�ح رص�ف ُا�نافک�رکتدحم�و�دںیہن‬ ‫جنیکاملسمنو�ں ےکساتھ گنج لچ رہی ےہ�‪ ،‬لبہک ِا�س ںیم و�ہامت�مافک�ر‬ ‫شامل ںیہںیہنج اہل اسال�م ےنیسک دقع مذہ�‪ ،‬عدہ اما�ن ایحلص ےک ذ�ریےع‬ ‫�اما�نںیہن �دی�‪،‬چاہے و�ہرکسع�ی ونعتی ےک الم�ز�م وہ�ں ای ریغرکسع�ی ونعتی‬ ‫کے الم�ز�م وہ�ں ایافک�ر ےکوع�ا�م ںیم ےس وہ�ں�‪ُ� ،‬اناک وخ�ن ا�و�ر ام�لاملسمنو�ں‬ ‫یکےئل ابم�ح ںیہ�‪� ،‬ا�و�ررہجہگرشمکنیےئلیک یہیومعمی اقعد�ہ ےہ�۔رفما�ن اب�ر�ی‬ ‫َ‬ ‫وه ْم َو ُخ ُذ ُ‬ ‫ہے‪{:‬ف ْاق ُت ُلوا ْالُ ْشرك َين َح ْي ُث َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وه ْم‬ ‫تاعلٰی‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ ُ ُ ُ ْ َ ْ ُ ُ َ ُ ْ ُ َّ َ ْ َ َ ْ َ ُ َ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫واحصروهم واقعدوا لهم كل مرص ٍد ف ِإن تابوا وأقاموا‬ ‫َّ َ َ َ َ ُ َّ َ َ َ َ ُّ َ َ ُ ْ َّ َّ‬ ‫ور َر ِح ٌ‬ ‫الل َه َغ ُف ٌ‬ ‫يم}‬ ‫الصلة وآتوا الزكاة فخلوا س ِبيلهم ِإن‬ ‫[التوبة‪(]5 :‬توا�نرشمکو�ںوکاہج�ںاپ�ؤلتقرک�وا�و�راہنںیڑکپ�وا�و�راہنںی‬ ‫ھگری�وا�و�را�نےکےیلرہاھگ�تیکہگجوھٹیب�‪،‬پرھاگرو�ہوتبہرکلںیا�و�رامن�زاقئم‬ ‫کریںا�و ک�رزٰو�ۃا�د�ارکیںوتا�ناکر�اسہتوھچ�ڑد�و۔ َکشیبالہلےبحدےنشخبو�الا�‪،‬‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ َ‬ ‫َ َ‬ ‫الصلة َوآت ُوا‬ ‫ناہیت رحم و�الا ےہ�)�ا�و�ررفمایا‪{:‬ف ِإ ْن ت ُابوا َوأق ُاموا‬ ‫الز َك َاة َفإ ْخ َو ُان ُك ْم في ّ‬ ‫َّ‬ ‫الد ِين} [التوبة‪ (]11:‬پساگرو�ہوتبہرکلںی‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫�ا�و�رامن�زاقئمرکیںا�و ک�رزٰو�ۃدیںوتدینںیماہمت�ر�ےاھبئیںیہ�)�۔سپانےک‬ ‫خو�نےکالح�لوہنےاکببس �رشکےہ� گ۔ارو�ہ �رشکےسوتبہرکلںیوت‬ ‫�ُاناکوخ�نرح�ا�م(عموص�م) ہوجائےاگ�۔ابندق�امہاکوق�لےہ‪� :‬ر�ّبتاعلٰی‬ ‫َ‬ ‫ما�ن‪{:‬ف ْاق ُت ُلوا ْالُ ْشرك َين َح ْي ُث َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وه ْم}[التوبة‪]5 :‬‬ ‫کے رف‬ ‫ِِ‬ ‫(تو ا�نرشمکو�ںوک اہج�ں اپ�ؤلتقرک�و�)کےتحترحبیاکفرےکاقتل ےس‬ ‫رطحرمتدےکاقتلےسیھباصق�صںیہنایل‬ ‫قاص�صںیہنایلاجئےاگ�۔ِاسی �‬ ‫جائےاگویکنہکُاساک وخ�نیھب رحبییک رط�ح ابم�ح ےہ�۔ [الكافی فی فقہ‬ ‫االمام احمد]‬ ‫رمعریالہلامہنع‬ ‫�ا�و�رتنسوبن�یﷺںیمےسضعبدلائلہیںیہہکابن ض‬ ‫سے ر�و�ایت ےہہک رسو�ل الہلﷺ ےنرفمایا‪ :‬جمےھمکح دیاایگ ےہہک ںیم‬ ‫اخص‬

‫‪28‬‬

‫مرتد ابو ریصب ا لرططوسی �‪ ،‬جو اکفر�و �ں ےک و یز �ے ےک وح �ا لے ےس اہبش �ت الیھپتا ر ہات ےہ‬

‫لوگو�ںےساتق�لرک�و�ںاہی�ںکتہکو�ہوگ�اہید�ےدیںہکالہلےکوس�اوکئی‬ ‫عموب�دںیہنا�و�ردمحمالہلےکرسو�لںیہ�‪�،‬ا�و�رامن�زاقئمرکیںا�و�رزکو�ۃا�د�ارکیں�۔‬ ‫پسبجو�ہہیرکلںیوتانوہ�ںےنھجمےساپانوخ�نا�و�رام�لوفحم�ظرکلایوس�ائے‬ ‫�اسال�م ےکقح ےک�‪� ،‬ا�و�رُاناک اسح�ب الہل ےک ذمے ےہ(متفق عليہ)‬

‫�اما�ماشفیعرحہمالہلےنکتاب االم مںیرفمایا‪�" :‬د�ا�را�سےیلابم�حےہ‬ ‫کوینہک یہ د�ا�ِر شر�ک ےہ�"�۔‬ ‫�ا�و�ر�اجلاص�ص احلیفناک وق�ل ےہ‪�" :‬د�ا�ر الرح�ب ںیم وجھچکیھب ےہ و�ہ مل ِ ِک‬ ‫حصہحیںیہنےہویکنہکد�ا�رالرح�بابم�ح �د�ا�رےہا�و�رِاسےکرہےنو�الو�ںیکامال�ک‬ ‫ماب�ح ںیہ"[أحكام القرآن]۔‬ ‫�ا�و�ر ابن ابی زید اقلری�و�انی الاملیکاک وق�ل ےہ�‪:‬حسون�ن ےناہک‪":‬جبوکئی‬ ‫قو�مد�ا�رالرح�بںیماملسم�نوہجائےوتُا�نےئلیکالح�لےہہکسجرپو�ہدق�ر�ت‬ ‫پائںی ُاسےلتقرک�ڈ�الںی ا�و�رُاساک ام�ل ےل ںیل"[النوادر والزيادات]۔‬ ‫�ا�و�رخیش دمح نبقیتع ےن رفمایا‪" :‬جن ابتو�ںاک ہلصیفنیققحم ےنکر دیا‬ ‫ہے� گ‪�،‬ارُاناکوکئی ماطلہعرک�ےوت و�ہ جا�ن اتیل ےہہک بجیسک رس�زمنی ںیم‬ ‫شر�کاغلبوہجائےا�و�رےلھکاع�مرح�ا�ماکمو�ںاکا�رتاک�بایکاجنےےگل�‪�،‬دیین‬ ‫شاعئرلطعموہجائںیوتو�ہالب�ِدکرفنباجتاےہ�‪ِ�،‬ا�سںیمرہےنو�الو�ںےکام�ل‬ ‫کوتمینغانبیااجئےاگا�و�رُاناکوخ�نیھبابم�حوہجائےاگ" [الدرر السنية‬ ‫فی االجوبة النجدية]‬

‫ت‬ ‫سپ وخ�ن �ا�و�ر امل یک وکیئ رحم� ںیہن‪ ،‬وس�اےئ �اسالم‬ ‫ںیم �دوخل ےک ��ذ�رےعی‬ ‫رشمنی‬ ‫ربطیرحہمالہلاکوق�لےہ‪ :‬سباکِا�ساب�ترپاجام�عےہہک ک‬ ‫�اما�م �‬ ‫مںی ےس اہل رح�ب ےک اب�ر�ے ںیم الہلاک مکح ہی ےہہک ُاہنںیلتقرک�دیا‬ ‫جائے�۔[جامع البيان فی تأويل القرآن]‬ ‫�اما�م اشفیع رحہم الہلاکافک�راک وخ�ن رح�ا�مرکنے و�الے امو�ر ےک اب�ر�ے‬ ‫رقا�ردیاےہ�‪،‬سو�ائے‬ ‫مںیوق�لےہ‪�" :‬الہلاعتلٰینےاکفراکوخ�نا�و�رام�لالح�ل �‬ ‫�ِا�س ےکہک و�ہ زجیہ ا�د�ارک�ے ای ُاسےیسک رقم�ر�ہ دم�تکتےئلیک اما�ن د�ی‬ ‫جائے" [األم ۔ امام شافعی]‬ ‫�ا�و�رسج ےس اعمہد�ہایک اجئے�‪ُ� ،‬ا�س ےک اب�ر�ے ںیم اما�م اشفیعاک وق�ل‬ ‫ت‬ ‫ا�‬ ‫امل‬ ‫امل �اح�ط� ب‬ ‫تمینغ‪� ،‬ی�ا امل ےفٔ�ی�ا ِ‬ ‫ہے‪�" :‬ا�و�ر و�ہ دہعسجوک ںیم ےنیگشیمہ ےکاستھومصو�فایک ےہ�‪ ،‬توُاسیک افک�ر اک امل � ی ا� وت ِ‬ ‫ت‬ ‫مد�تاک حنااص�روخ�ددہعرکنےو�الےرپہےہکبجکتو�ہِا�سرپاقئمرہے‬ ‫وہ� ا� ےہ‬ ‫�ُا�س وقتکت دہعیک اپسد�ا�ر�ییک اجئےیگ�۔ سپ بج و�ہ ِا�س دہع ےس‬ ‫�ابنہیمیترحہمالہلاکوق�لےہ‪" :‬ما�لتمینغو�ہام�لےہوجافک�رےساتق�ل‬ ‫�دتس �‬ ‫ربد�ا�ر وہجائےوت و�ہ احم�ر�ب نب اجئے اگ ا�و�ر ُاساک وخ�ن ا�و�ر ام�ل الح�ل کرکے احصلایک اجئے"[مجموع الفتاوى]‬ ‫ہوجائےاگ"[األم]۔‬ ‫رقا�ر دیا ےہ�‪،‬یجاس‬ ‫�الہل ّلج جاللہ ےناملسمنو�ںےئلیک تمینغوک الح�ل �‬ ‫َّ َ ْ ُ ْ َ َ ً َ‬ ‫َ ُُ‬ ‫َّ َ َّ َّ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫اللهَ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫ً‬ ‫کہرفمایا‪{:‬فكلوا ِمما غ ِنمتم حلل ط ِيبا واتقوا الله ِإن‬ ‫ور َر ِح ٌ‬ ‫َغ ُف ٌ‬ ‫يم} [األنفال‪(]69:‬سو ا�س ںیم ےساھک�ؤ وجمت ےنتمینغ‬ ‫�د�ا�ر �الکف�ر ‪،‬ابمح �د�ا�ر ےہ‬ ‫�د�ا�رالرح�باید�ا�راکلرفابم�حد�ا�رےہ�(عیینِا�سالعقےںیماکفر�و�ںیکاج�ن حاصلیک�‪� ،‬ا�س اح�ل ںیمہک الح�ل�‪ ،‬طبی ےہ ا�و�ر الہل ےس ڈ�ر�و�۔ کشیب الہل‬ ‫�ا�و�رُانےکام�لابم�حںیہ)�‪�،‬ا�و�رِا�سےکدلائلےلہپذکرےیکاجچےکںیہہکالہل بےحدےنشخب و�الا�‪ ،‬ناہیت رہمبا�ن ےہ�)�۔‬ ‫�ا�و�رنیحیحص ںیم اجبر نب دبع�الہل رضی الہلامہنع ےس ر�و�ایت ےہہک رسو�ل‬ ‫تاعلٰیکےاستھرش�ک�‪،‬ما�لا�و�روخ�نوکالح�لرک�دیاتےہ�‪�،‬ا�سےیلافک�راکوخ�ن‬ ‫�الہلﷺ ےنرفمایا‪ :‬جمےھ اپنچ زیچیں اطعیکیئگ ںیہ وجھجم ےس ےلہپیسکوک‬ ‫�ا�و�ر ام�لاملسمنو�ںےئلیک الح�ل ےہ�۔‬ ‫‪29‬‬

‫عاط ںیہنیکںیئگ (‪ )1‬مری�ی ایک ےنیہمیک اسمفت ےک رعب ےس دم�دیکیئگ‬ ‫ہے�‪� )2( ،‬زمنی ریم�ے ےئلدجسم ا�و�ر اپ�ک انب�د�ییئگ�‪ ،‬لذہ�ا ریم�ی امت ںیم‬ ‫جسصخش رپامن�زاک وقت (جاہ�ں) �آجائے�‪� ،‬اسے اچہےیہک (�وہںی زمنی رپ)‬ ‫نام�زڑپ�ھےل�‪ )3(،‬مری�ےےیلام�لتمینغالح�لرکدئےیےئگںیہ�‪،‬حالانہک‬ ‫مھجےسےلہپیسک(نیب) کےےیلالح�لہنےئکےئگےھت�‪ )4(،‬جمےھافشعت‬ ‫کی اجا�ز�ت د�ییئگ ےہ�‪ )5( ،‬ہریبن اخ�ص اپینوق�میک رط�فوعبم�ث وہتا اھت‬ ‫�ا�و�ر ںیم امت�م اناسنو�ںیک رط�فاجیھبایگ وہ�ں�۔‬ ‫�ا�و�راہج�ںکتےفٔکااعممہلےہوت‪" :‬یہو�ہام�لےہوجافک�رےسریغباتق�ل‬ ‫کے ایل اجئے" [مجموع الفتاو َى]‬ ‫َ‬ ‫ْ ُ ْ ََ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ �ر�ّب تاعلٰی کا رفما�ن ےہ‪{َ :‬و َما أف َاء الله َعلى َر ُس ِول ِه ِمنهم فما‬ ‫ْ َ ْ ُ ْ ََْ ْ َ ْ ََ َ‬ ‫اب}[الحشر‪� (]6 :‬ا�و�رالہلےناپےن‬ ‫أوجفتم علي ِه ِمن خي ٍل ول ِرك ٍ‬ ‫�رسو�لوک ا�ناک وج ام�لیھبےفٔ کےوط�ررپ لدو�ایا�۔ا�س ےک ےیلمت ےن ہناپےن‬ ‫وھڑ�ے تد� �وڑ�ائے ت�‪ ،‬نہ ا�ونٹ)‬ ‫گ �‬ ‫َ�ل‬ ‫ص‬ ‫ُ‬ ‫ّ‬ ‫�ا�و�ر ِاح�ط�ا�ب ای ص و�ہ ام�ل ےہ وجافک�ر ےس وچ�ر�ی ےپھچ ای ھدوکے ےک‬ ‫رصاحًات�اما�نہن‬ ‫�ذ�ریےعاحصلایکاجئے�۔ہیام�لیھبابم�حےہ�اگریسکےنُانوک �‬ ‫�د�یوہ�۔�ِاسےکابم�حوہنےںیماہلملعےکد�رمای�نومجمعیوط�ررپوکئیاتخال�ف‬ ‫ہنںی اپیا اجتا�‪ ،‬یلنک ُانوہ�ں ےن ِا�س اب�ر�ے تںیم اتخال�فایک ےہہکآیا ِاسے‬ ‫نغتمی امش�رایک اجئےاگ ای ابم�حامکئیوکسج اح�ط�ا�برکنے و�الا ذ�اتی اتسامع�ل‬ ‫مںی الکسات ےہ�؟‬

‫ت‬ ‫ت‬ ‫ا� ںیم ےس نج �اون�اع رپ سمخ الوگ وہ��ا ےہ‪� ،‬اُےکن‬ ‫امل �اح�ط� ب‬ ‫� ےس قلعتم لصف‬ ‫ت �ب�ا�رے ںیم املعء ےک ذم�ا� ہ ب‬ ‫�ل‬ ‫ُّصص اما�م ےک ا�ذ�ن ےک استھ وہتا ےہ�ا�و�ر ریغبا�ذ�ن ےکبیھ�‪ ،‬قو�ت‬ ‫�وشوکت ےکاستھ توہا ےہ ا�و� تر ِا�س ےک ریغبیھب�‪� ،‬ا�و�رریغبےلمح ےکیھب ےسیج‬ ‫�ل‬ ‫قدی�یاکُاسےکرہاوہنےےکدعب ُّصصرکنااییسکاتجراکنیلدی تنےکد�و�ر�ا�ن‬ ‫�ل‬ ‫یایسکصخشوکُا تساک ام�ل ا�د�ارکنے ےس اناک�ررک�دیےن ےک ذ�ریےع ُّصص رکنا�‪،‬‬ ‫�ل‬ ‫یا ُا�سصخشاک ُّصص رکنا وج د�ا�ر اکلرفںیم اسال�موبق�لرکلے�۔ ِا�ن احلوت�ں‬ ‫کے اب�ر�ے ںیم اہلملع ےس افتصلییتلم ںیہہک ِا�ن رپسمخ الگو وہگا ایںیہن�۔‬ ‫ت‬ ‫�ل‬ ‫ص‬ ‫ُ‬ ‫ّ‬ ‫�ا�ّو�ل‪ :‬محہلرککےایک اجنے و�الا ص‪:‬‬ ‫مجوہ�راکا�ساب�ترپاتاف�قےہہکاگراملسمنو�ںںیمےسیسکرف�د یاومجمعے‬ ‫کووق�توشوکتاحصلوہجائےا�و�رو�ہد�ا�رالرح�برپہلمحرکیںا�و�روق�توقرہ‬ ‫کےز�و�ررپایدھوکہےسامو�ا�لاحصلرکیںوتِا�نامو�ا�لںیمےسسمخ(پانچ‬ ‫مںی ےس�ایک ہصح�)ما�ل ایل اجئےگا ا�و�ر وہمج�ر ےن ِا�س وح�الے ےس وق�ت‬ ‫حاصلرکنےو�الو�ںیکدعت�ا�داکوکئینیعتںیہنایک�۔اما�موغب�یالاشفیعرحہمالہل‬ ‫کا وق�ل ےہ‪ُ�":‬انیک دعت�ا�دوھت�ڑ�ی وہ ای زیا�د�ہ�‪ ،‬خسم ِاسےکدقح�ا�ر�و�ںےئلیک ےہ‬ ‫�ا�و�ر ابقیاک ام�ل ُا�نےئلیک�۔ٰیتح کہاگر ایکصخش د�ا�ر الرح�ب ںیم د�اخل وہتا ےہ‬ ‫�ا�و�ررحبیےساتق�لرککےُاساکام�لےلاتیلےہوتِا�سںیمےس خسمایلاجئے‬

‫گا ا�و�رسمخ اکن�ل ےنیل ےک دعب ابقی ےنچب و�الا ام�ل ُاساک ےہ"[التہذيب فی فقہ‬ ‫االمام الشافعی]۔‬ ‫جاہ�ںکت احان�فاکقلعت ےہوت ابو ویسف ےن ہیرش�ط اگلئی ےہہکسمخ‬ ‫لاگو وہنےےئلیک املسمنو�ںیک دعت�ا�د ون ای ِا�س ےس زیا�د�ہ وہنی اچہےئویکنہک‬ ‫�اتین دعت�ا�د ےکاملسمنو�ںوکوق�ت وشوکت احصل وہتی ےہ�۔ رہی ایکےل ایکےل‬ ‫سماملنو�ںیک اب�توتُانےک احصل ےیک اجنے و�الے ام�ل رپ و�ہسمخوک الگوںیہن‬ ‫جمسےتھہکلبِاسےو�ہابم�حامکئیامش�ررکتےںیہ�‪،‬سو�ائےِا�سےکہکد�ا�رالرح�ب‬ ‫پرہلمحآ�و�ر اما�م ےک ا�ذ�ن ےسہلمحرک�ے�‪ ،‬کوینہکُاسے اما�میکوق�ت احصل‬ ‫ہوتی ےہ ا�س ےیل ُاساک مکحرسیے ےکمکح اسیج ےہ�۔‬ ‫ت‬ ‫� ّل‬ ‫ص‬ ‫ُ‬ ‫�د�و�م‪� :‬اما�میک اجا�ز�ت ےس ای اسیک اجا�ز�ت ےک ریغبہلمح ای ص رکنا‪:‬‬ ‫مجوہ�ر ےن اما�م ےک ا�ذ�ن وہنے ای ہن وہنے�‪� ،‬د� نوو�ں وص�رتو�ں ںیموکئی‬ ‫فر�قںیہنایک �‪ُ�،‬ا�ن ےکاطمبق وجکوئی اما�م ےک ا�ذ�ن ےکاستھ ای ریغبا�ذ�ن ےک‬ ‫کنےلا�و�رافک�رےکامو�ا�لاحصلرک�ےوتِا�نامو�ا�لرپسمخالگووہگا�۔اما�موغب�ی‬ ‫زغو�ہ ڑل�ے‬ ‫�الاشفیعرحہم الہلاک وق�ل ےہ‪ :‬گ �اروکئیرگ�و�ہ اما�م ےک ا�ذ�نےکریغب �‬ ‫تواناکہیلعفرکم�و�ہےہ�‪،‬کوینہکاگرو�ہاسےکا�ذ�نےسےتلکنوتو�ہُانےکاح�لےک‬ ‫با�ر�ےںیمعلطموہتارہاتا�و�رُا�نےئلیکدم�داتجیھب�۔سپاگرو�ہاسےکا�ذ�نےکریغب‬ ‫غز�و�ہ ڑلیں ا�و�رتمینغ احصلرکیںوت ُا�س رپسمخ الگو وہگا [التهذيب في‬ ‫فقه اإلمام الشافعي]۔‬ ‫دمحماعثلیبلابلدغ�ا�د�یالاملیكاکوق�لےہ‪":‬جوایکےلد�ا�رالرح�بںیمد�اخل‬ ‫�ابو ت‬ ‫� ّل‬ ‫ص‬ ‫ُ‬ ‫وتُا�س ےسسمخ ایل اجئے‬ ‫ہو�ا ا�و�ر ص رکتے وہئے تمینغ احصلیک �‬ ‫گا�‪� ،‬ا�و�ر اما�م املک ےن ِاسےک اما�م ےک ا�ذ�ن ےک استھ ای ریغبا�ذ�ن ےک د�اخل‬ ‫رفقںیہنایک"[عيون املسائل ۔ قا�ضی عبد الوہاب‬ ‫ہونے ںیم �‬ ‫املالكی]۔‬ ‫�ا�و�ر ہیوہمج�راک ذمہب ےہ ا�و�ر ہی اما�م احدم ےسیکیئگ ر�و�ایا�ت ںیم ےس‬ ‫�ایکےہ�۔اما�ماحدمیکر�و�ایتےکاب�ر�ےںیماب�ترکتےوہئےابندق�امہ‬ ‫نےاہک‪ُ� :‬انیک تمینغ د�وسر�و�ںیک تمینغیک امندن ےہ�‪ُ� ،‬ا�س ںیم ےس اما�مسمخ‬ ‫لےاگ ا�و�ر ابقی ُانےک امبنیمیسقترک�د�ےاگ�۔ ا�و�ر ہی اہلملع ںیم ےساکرثاک وق�ل‬ ‫ہےنج ںیم اما�م اشفیعیھب اشمل ںیہ�؛ �ا�و�ر ہی ر�ّب تاعلٰی َکے ِا�س رفما�ن ںیم‬ ‫َ َْ‬ ‫َ‬ ‫اعل ُموا أ َّن َما غ ِن ْم ُت ْم ِم ْن‬ ‫اجنے و�الےومع�میک وجہ ےس ےہ‪{ :‬و‬ ‫پائے‬ ‫ٓ‬ ‫ٓ‬ ‫َ ْ َ َ َّ َّ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫�شي ٍء فأن ِلل ِه خمسه۔۔۔الي اخر االية}[األنفال‪�(]41 :‬ا�و�راج�ن‬ ‫لوہک کشیبمت وجھچکیھب تمینغ احصلرک�و ا�ساک ناپوچ�ا�ں ہصح الہل ےك ےيل‬ ‫هے�۔�۔�۔) �ا�و�رُانیک وص�رتاح�لاک ایق�س ُا�س وص�رتاح�ل رپایک اجئےاگ ہکاگر‬ ‫�و�ہ اما�م ےک ا�ذ�ن ےکاستھ د�اخل وہئے وہتے [املغنی ۔ ابن قدامہ]۔‬ ‫جاہ�ںکتاحان�فاکاعممہلےہوتانوہ�ںےناما�ماکا�ذ�نوہنےایہنوہنے‬ ‫کےامبنیرف�قایکےہ�۔ابوویسفاکوق�لےہ‪ :‬مںیےنابوہفینحےسوپچاھہک‬ ‫مںیےن یاکاید�واشاخ�صوک کیداھہکو�ہرہشےسایکلمےسےتلکنںیہا�و�رد�ا�ر‬ ‫�الرح�بںیمےلمحرکتےںیہا�و�رںیتمینغاپتےںیہ�۔ایکوجھچکُاہنںیالمُا�سںیم‬ ‫اخص‬

‫‪30‬‬

‫سےسمخایلاجئےاگ�؟توابوہفینحےناہکہکںیہنایلاجئےاگویکنہکو�ہایکوچ�ر‬ ‫کیامندنںیہسپوجھچکاہنںیالمو�ہانیہاکےہ�۔ںیمےنوپچاھہکاگراما�میسکصخش‬ ‫کووف�جںیمےسرہ�ا�و�لدسےتےکوط�ررپےجیھبا�و�رو�ہتمینغاحصلرک�ے�‪،‬تو‬ ‫کایُا�ستمینغںیمےسسمخایلاجئےاگا�و�رابقیےنچبو�الےام�لوکُاسےکا�و�روف�ج‬ ‫کےاپسہوی�ںےکامبنیمیسقتایکاجئےاگ�؟تووج�ا�بدیاہکاہ�ں�۔وتںیمےنوپچاھ‬ ‫کہرھپہیصخشا�و�رو�ہد�و(�ا�و�ل‬ ‫�الذکر) �اشاخ�صےسیک فلتخم‬ ‫ہوئے�؟ تواہک ہک ُا�سصخش‬ ‫کواما�مےنوف�جںیمےساجیھب‬ ‫ہے ا�و�روف�ج ُاسیک تشپ انپ�ہ‬ ‫ہے�۔ہکبج و�ہ د�وآ�دمی وف�جیک‬ ‫جانبےسںیہنےلکن�‪،‬لبہککلم‬ ‫یا رہشںیم ےس اپین رمضی ےس‬ ‫�ا�و�راما�مےکا�ذ�نےکریغبےلکن‬ ‫ہںی[السير الصغير]۔‬ ‫�ا�و�ر ہی ذمہب اما�م احدم‬ ‫سےرم�و�ی ایک ر�و�ایت ںیم‬ ‫بیھ وقنم�ل ےہ�‪،‬یجاس ہک‬ ‫�ابندق�امہےناما�م �احدمےس‬ ‫�ر�و�ایترکتے وہئے رفمایا‪:‬‬ ‫"�و�ہنایہاکےہریغبِا�سےکہک‬ ‫�ُا�سںیمےسسمخایلاجئےا�و�ر‬ ‫یہابوہفینحاکوق�لےہ�‪،‬کوینہک‬ ‫�و�ہابم�حامکئیےہوجریغباہج�د‬ ‫ت‬ ‫کےاحصلوہئیےہ�۔سپو�ہام�لیھباح�ط�ا�بےکام�لیکامندنُاناکےہویکنہک‬ ‫جاہ�د اما�م ےک ا�ذ�ن ےس وہ تتا ےہ ایوکئی ایاسرگ�و�ہسج ےک اپ�سوق�ت وشوکت‬ ‫�ل‬ ‫رکاےہہکبجہی ُّصصا�و�روچ�ر�یےہا�و�رضحمامکئیےہ[املغنی]۔‬ ‫ہوو�ہاہج�د ت‬ ‫�ا�س اب�ر�ے ںیم ایکرسیت�ا ذمہبیھب اپیا اجتا ےہ�‪� ،‬ا�و�ر و�ہیھب اما�م احدم‬ ‫کی ایک ر�و�ایت ےس امخو�ذ ےہ�‪ ،‬کہُاناک ِا�س ام�ل ںیموکئیقحںیہن ہکلب و�ہ‬ ‫سماملنو�ںاکےہ�‪،‬کوینہکو�ہاما�مےکا�ذ�نےکریغبےنلکنےکببسانفرما�نںیہ�۔‬ ‫�ابن دق�امہاک وق�ل ےہ‪� :‬احدم ےن ُا�س الغ�م ےک اب�ر�ے ںیماہک ہک وج ر�و�میک‬ ‫جانباھب�گایگ�‪،‬پرھو�اپسولٹاا�و�رُاسےکاستھھچکاسما�ناھت�۔وسغال�ماپےنآقا‬ ‫کا ےہ ا�و�رُاسےکاستھ وج ام�ل اتم�ع ےہ و�ہاملسمنو�ںےئلیک ےہویکنہک (�ایےس‬ ‫لو�گ) �اپےن ِا�سلعف ںیم انفرمانی ےکرمتبک ںیہ سپ ُاناک ا�س ام�ل ںیموکئی‬ ‫حقںیہن[املغني البن قدامة]۔‬

‫جو اہلملع ےک امبنی ِا�سےلئسم ںیم اپئے اجنے و�الے اتخال�ف رپوغ�ررکتا‬ ‫ہےوتو�ہدکیاتھےہہکسمخیکتلع�‪،‬قو�تا�و�راتق�لےکذ�ریےعتمینغاکوصح�ل‬ ‫ہے�‪،‬ا�و�رہییسکام�لےکتمینغامش�روہنےیکرش�طےہ�۔ِاسیرط�حاما�مےکا�ذ�ن‬ ‫�‬ ‫کایھب اعممہل ےہسج ےکببس ےلمحوک اہج�داک ان�م دیا اجتا ےہ�۔ ِا�ن ےک الع�و�ہ‬ ‫�دیرگوص�رتو�ںوکاہلملعےنتمینغےکزمر�ےمںیںیہنرکاھا�و�رُاہنںیابم�ح‬

‫نغتمی اپکزی�ہ رتین ر�ز �ق ےہ‬

‫ت‬ ‫کامئی�‪ ،‬ثمال اکش�ر ا�و�ر اح�ط�ا�ب وغری�ہ امش�رایکہے�‪� ،‬ا�و�ر ہیاتجر ےک�‪،‬قدی�ی ےک‬ ‫چوھ�ٹاجنےےکدعب ک�‪،‬اف�رےکامبنیرہےنو�ا تلےاملسم�نےکا�و�رد�ا�رالرح�ب‬ ‫�ل‬ ‫مںیاملسم�نوہنےو�الےےکےیکاجنےو�الے ُّصصیکامندنےہ�؛�ا�و�راسیک‬ ‫َّ‬ ‫َ ْ‬ ‫�دللیر�باعتلٰیکےرفما�ن‪(َ :‬و َم ْن َي َّت ِق الل َه َي ْج َع ْل ل ُه َمخ َر ًجا) (�ا�و�ر‬ ‫جوالہلےسڈ�ر�ےاگو�ہا�سےکےیلےنلکناکوکئیر�اسہتانبد�ےاگ�)سےقلعتمہی‬ ‫ربطی ےن اپینریسفتںیم اسلم نب ابی اجلدع ےسلقنایک ےہ�‪،‬‬ ‫�اثر ےہسجوک اما�م �‬ ‫ہکےتںیہہک‪ :‬یہآیتاشعجےلیبقےکایکصخشےکاب�ر�ےںیمان�ز�لوہئیسجرپ‬ ‫ٹکنھ قوتآگای�‪،‬توو�ہصخشرسو�لالہلﷺےکاپ�سآیاوتآ�پﷺےن‬ ‫�ُا�س ےسرفمایا" �الہل ےس ڈ�ر ا�و�رربصرک" پس و�ہ و�اپس ولٹا وت دکیاھ ہکُاساک‬ ‫یباٹ وج�دشنم ےک اپ�س دیقتاھ�‪� ،‬الہل ےن ُاسوک دشنم ےس رہائی اطع رفما د�ییھت ا�و�ر‬ ‫�و�ہ اھبگےت وقت �ُانیکھچکرکبیا�ں استھاگھب الیا اھت�۔ و�ہصخش رسو�ل الہلﷺ‬ ‫کے اپ�سآیا ا�و�ر ِا�ساک ذکرایک ا�و�ر وپچاھ ہک ا�ے الہل ےک رسو�لﷺ!‬ ‫وھچ�ٹ اجئے ا�و�ر د�ا�ر اکلرفںیممیقم ا�و�ر د�ا�ر کای ہی�(برکیا�ں�)مری�ے ےیلحصحی�(جائز�)ہںی�؟ توآ�پﷺ ےنرفمایاہک‬ ‫سو�م‪ :‬تاجر ا�و�ردیق�ی وجدیق ےس ت‬ ‫�ل‬ ‫ص‬ ‫ُ‬ ‫ّ‬ ‫ہا�ں[جامع البيان فی تاويل القرآن]۔‬ ‫�الرح�ب ںیم اسال�موبق�لرکنے و�الےاک ص رکنا‪:‬‬

‫‪31‬‬

‫پس و�ہرکبیا�ںںیہنج ُا�ساملسم�ن دیق�ی ےنافک�ر ےسوھچٹےن ےک دعب‬ ‫�ُا�ن ےسنیھچ ایل اھت�‪ُ� ،‬ا�ن ںیم ےس رسو�ل الہلﷺ ےنسمخںیہن ایلویکنہک‬ ‫یہرکبیا�ںاملسمنو�ںیک وکحمت ےس ابہرد�ا�ر اکلرفںیم ریغباتق�ل ےک ا�و�ریبن‬ ‫�پﷺ ےن‬ ‫�اکر�مﷺ ےک ا�ذ�ن ےک ریغباحصلیکیئگںیھت ا�س ےیلآ ت‬ ‫�ُاہنںیتمینغںیمامش�رںیہنایک�۔یہیوجہےہہکیسکام�لےکام�لاح�ط�ا�بوہنے‬ ‫یکےئلہیرش�طےہہکُاسےد�ا�رالرح�بںیماما�مےکا�ذ�نےکریغبانیھچایگوہ�؛�ا�و�ر‬ ‫ییہمکحُا�ساتجررپیھبالگووہتاےہوجد�ا�راکلرفںیموکئیام�لایھتہےل�۔اما�م‬ ‫بوغ�ی رحہم الہلاک وق�ل ےہ‪� :‬اگر و�ہ د�ا�ر الرح�ب ںیم د�اخل وہ ا�و�ررحبی ےسوکئی‬ ‫چزیوس�د�ے اب�ز�ی ےک د�و�ر�ا�ن ےل ےل ا�و�ررھپُاسےولٹانے ےس اناک�ررککے‬ ‫باھ�گآئےوت و�ہ ُاسیک ذ�اتی زیچےہسج رپسمخ الگوںیہن وہگا[التہذيب فی‬ ‫فقہ االمام الشافعی]۔‬ ‫پسوجد�ا�رالرح�بںیماقامتذپیرےہا�و� �رُا�سےن�(کافر�و�ں�)کواما�ن‬ ‫تہنںی �دی�‪،‬یا و�ہ وج د�ا�ر الرح�ب ںیم اسال�موبق�لرکلے ا�و�رافک�ر ےسوکئی ام�ل‬ ‫�ل‬ ‫ُّصصرکلےوتُا�سصخشرپیھب یہیمکحالگووہاگ�‪ ،‬کوینہکُا�س ںیمیھب وہی‬ ‫شر�ائطاپئیاجتیںیہوجرسو�لالہلﷺےکد�و�رںیمرکبیا�ںاستھےلآنے‬ ‫�و�الےںیماپئیاجتیںیھت�۔ا�و�روجہیےہکہکہیام�لافک�رےسایلوہ�اےہا�سےیل‬ ‫�ُا�سںیمےسسمخایلاجئےاگ�‪،‬توُاسےکاپ�سِا�ساب�ترپوکئی لدلیںیہن�۔ابن‬ ‫�ابی زید اقلری�و�انیاک وق�ل ےہہکونحس�ن ےناہک‪� :‬ا�و�ر بج د�ا�ر الرح�ب ںیموکئی‬ ‫ق �وماسال�موبق�لرکلےوتُا�نےئلیکالح�لوہجاتاےہہکسجرپسبےلچُاسےلتق‬ ‫کر�ڈ�الںی ا�و�رُاساک ام�ل ےل ںیل [النوادر والزيادات]۔‬ ‫�ا�و�ر ام�ل ا�و�ر ُاسےک املاک�نیک انو�ا�ع تںیموکئی رف�قںیہن�‪ ،‬پسافک�ر ےک‬ ‫مر�د�و�ں�‪ ،‬عو�رتو�ں�‪ ،‬بوچ�ں�‪ ،‬سباک ام�ل ِاح�ط�ا�بایک اجئےاگ�۔‬ ‫رح� ےسےیل اجےن �و�اےل امل یک میسقت‬ ‫�الہ ب‬ ‫نغتمی‪:‬‬ ‫َ ْ َ ُ َ َّ َ َ ْ ُ ْ ْ َ ْ َ َ َّ َّ‬ ‫�الہلاعتلٰی نےفرمایا‪{ :‬واعلموا أنما غ ِنمتم ِمن �شي ٍء فأن ِلل ِه‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َْ‬ ‫ُ‬ ‫خ ُم َس ُه َو ِل َّلر ُسو ِل َو ِل ِذي ال ُق ْرَبى َوال َيَ َت َامى َوال َس ِاك ِين َو ْاب ِن‬ ‫ْ ْ َ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫الس ِب ِيل ِإ ْن ك ْن ُت ْم َآم ْن ُت ْم ِبالل ِه َو َما أن َزل َنا َعلى َع ْب ِدنا َي ْو َم‬ ‫ْ ُ ْ َ َ ْ َ ْ َ َ ْ َ ْ َ َ َّ ُ َ َ ُ ّ َ َ‬ ‫�ش ْي ٍء ق ِد ٌير}‬ ‫الفرق ِان يوم التقى الجمع ِان والله على ك ِل‬ ‫[األنفال‪� (]41 :‬ا�و�راج�نولہکوجھچکںیہمتوطب�رتمینغےلموخ�ا�ہوکئیزیچوہ‬ ‫تو ا�س ںیم ےس ناپوچ�ا�ں ہصح الہل ا�و�ر ا�س ےک رسو�لاک ےہ ا�و�ر رشہت د�ا�ر�و�ں‬ ‫�ا�و�رومیتی�ںا�و�رونیکسم�ںا�و�راسمفر�و�ںےکےیلےہاگرںیہمتالہلرپنیقیےہا�و�ر‬ ‫�ا�س زیچ رپ وجمہ ےن اپےن دنب�ے رپہلصیف ےک د�ن اتا� �ریسج د�ن د� نوو�ں‬ ‫جامتعںی ںیلم ا�و�ر الہلرہ زیچ رپاق�د�ر ےہ�)�۔‬ ‫پس ام�ل تمینغ ےک اپنچ وصح�ں ںیم ےس اچ�ر ےصح ُا�ن اجمہدین ےک ےیل‬ ‫ہںیوہنج�ںےنِا�سام�لوکتمینغایکےہا�و�رابقی یاکسمخُا�نولگو�ںےکےیل‬ ‫ہوگا نجاک ذکرتمینغ و�الیآیت ںیم وہ�ا ےہ�۔ دیسنا ابن رمعرضی الہلہنع ا�و�ر‬ ‫سدینا ابن ابع�س رضی الہلہنعرفماتےںيہہک ‪":‬نیبﷺ سمخوک اپنچ وصح�ں‬

‫مںیمیسقترفماتےےھت" عیینابقیےنچبو�الاسمخاپنچوصح�ںںیممیسقتوہگا�۔اما�م‬ ‫�احدمرفماتےںيہہکسمخںیمےسایکہصحالہلا�و�ررسو�لﷺےکےیلےہ�‪،‬‬ ‫رقابتد�ا�ر�و�ںےکےیلےہ�‪،‬عیینونباہشما�و�رونب‬ ‫�ا�و�رایکہصحیبنﷺےک �‬ ‫�املبلطا�و�رآ�پیلصﷺہیہصحرص�فُاہنںیںیممیسقترفماتےےھت�‪�،‬ا�و�رایک‬ ‫حہصومیتی�ں ےک ےیل ا�و�ر ایک اسمکنی ےک ےیل ا�و�ر یاک اسمفرےک ےیل ےہ‬ ‫( مسائل احمد ابن حنبل رواية ابنہ عبد هللا)‬ ‫�الہل ا�و�رُاسےک رسو�لﷺ ےک ےصحاک رصم�ف‪:‬‬ ‫حصحی وق�ل ےکاطمبق الہل ا�و�رُاسےک رسو�ل ﷺکاحہصوھگ�ڑ�و�ں�‪�،‬السےح‬ ‫�ا�و�راملسمنو�ں ےک اصملح رپرخ�چ ایک اجئے اگ�‪�،‬ابن دق�امہ ےن رفمایا�‪�:‬الہل‬ ‫نے ِا�س ےصحکی تبسن اپین رط�ف ا�و�ر اپےن رسو�لﷺ یک رط�فیک‬ ‫ہےاتکہ ہیولعم�م وہاجئےہک ہیہصحاملسمنو�ںیکتحلصم ےکاستھصتخم ےہ‬ ‫�ا�و�ر و�ہیبنﷺ ےکاستھصتخمںیہنہکُا�نیک وفا�ت ےک دعب ِاساک اتخات�م وہ‬ ‫جائے[املغني البن قدامة]‬ ‫فۓ‪:‬‬ ‫�الہل َاعتلٰی نےوس�ر�ۃ احلرشںیم ہی و�اضح َرفما دیاہک ام�ِل فۓ کاہ�ں رخ�چ وہ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َّ َ‬ ‫َ َّ‬ ‫گا‪{:‬ما أف َاء الل ُه َعلى َر ُس ِول ِه ِم ْن أ ْه ِل ال ُق َرى ف ِلل ِه َو ِل َّلر ُسو ِل‬ ‫َ َ ُ‬ ‫َو ِل ِذي ْال ُق ْرَبى َو ْال َي َت َامى َو ْالَ َس ِاكين َو ْابن َّ‬ ‫الس ِب ِيل ك ْي ل َيكو َن‬ ‫ِ ِ‬ ‫ُ َ ً َْ َ ْ َ‬ ‫الر ُسو ُل َف ُخ ُذ ُ‬ ‫وه َوماَ‬ ‫ال ْغ ِن َي ِاء ِم ْن ُك ْم َو َما َآ َت ُاك ُم َّ‬ ‫دولة بين‬ ‫ََ ُ ْ َْ ُ َ ْ‬ ‫َّ َ َّ َّ َ َ ُ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اب (*)‬ ‫نه‬ ‫اكم عن ْه ُ فانته َوا و َّاتق َوا الله ِإن الله ش ِديد ال ِعق ِ‬ ‫َُْ‬ ‫ين ُأ ْخر ُجوا م ْن ِدياره ْم َو َأ ْم َو ِالهمْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫للفقراء الهاجرين الذ‬ ‫َِ ْ َ ُ َ ِ َ ْ ً ِ ِ َ َّ ِ َ ْ َ ِ ً َ َ ْ ِ ُ ُ َ ِ ِ َّ‬ ‫الل َه َو َر ُس ِ َولهُ‬ ‫ُيبتغون فضل ِمن الل ِه و ِرضوانا وينصرون‬ ‫الد َار َو ْال َيمانَ‬ ‫ين َت َب َّو ُءوا َّ‬ ‫الصاد ُقو َن (*) َو َّالذ َ‬ ‫أ َول ِئ َك ُه ُم َّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫م ْن َق ْبله ْم ُيح ُّبو َن َم ْن َه َ‬ ‫اج َر إ َل ْيه ْم َوَل َيج ُدو َن في ُ‬ ‫ص ُدو ِر ِه ْم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ون َع َلى َأ ْن ُفسه ْم َو َل ْو َك َ‬ ‫اج ًة ِ م َّما ُأ ُوتوا َو ُي ْؤث ُر َ‬ ‫َح َ‬ ‫ان بهمْ‬ ‫َ ُِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ُ َ َِ ِ ُ ْ ُ ْ ُ َ ِ ِ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ص َ‬ ‫َخ َ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اصة ومن يوق شح نف ِس ِه فأول ِئك هم الف ِلحون (*)‬ ‫ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ َ‬ ‫َو َّالذ َ‬ ‫ين َج ُاءوا ِم ْن َب ْع ِد ِه ْم َي ُقولون َرَّب َنا اغ ِف ْر ل َنا َو ِ ِلخ َوا ِن َنا‬ ‫َّ ِ َ َ َ ُ َ ْ َ َ َ َ ْ َ ْ ُ ُ َ ًّ َّ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫اليم ِان ول تجعل ِفي قل ِوبنا ِغل ِلل ِذين آمنوا‬ ‫ال ِذ‬ ‫ين َسبقون ٌا ِب ِ‬ ‫َّ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َرَّب َنا ِإنك رءوف ر ِحيم} [الحشر‪ 7 :‬تا ‪ (]10‬جوھچکیھبالہلےنا�ن‬ ‫سبویت�ں و�الو�ں ےس اپےن رسو�ل رپولٹایاوت و�ہ الہل ےک ےیل ا�و�ر رسو�ل ےک ےیل‬ ‫رقابتد�ا�را�و�رومیتی�ںا�و�رونیکسم�ںا�و�راسمفرےکےیلےہ�‪،‬تاکہو�ہمتںیم‬ ‫�ا�و�ر �‬ ‫سےام�لد�ا�ر�و�ںےکد�رمای�نیہرگ�د�شرکنےو�الاہنوہا�و�ررسو�لںیہمتوجھچک‬ ‫�د�ےوتو�ہےلولا�و�رسجےسںیہمتر�و�کد�ےوتر�کاج�ؤا�و�رالہلےسڈ�ر�و�‪،‬‬ ‫قیانی الہل تہبتخسزس�ا دیےن و�الا ےہ�۔ (یہ ام�ل) �ا�ن اتحم�جرھگ اب�روھچ�ڑنے‬ ‫�و�الو�ں ےک ےیل ےہ وج اپےنرھگ�و�ں ا�و�ر اپےن املو�ں ےساکن�ل ابہرےیک ےئگ�۔‬ ‫�و�ہ الہلیک رط�ف ےسھچکلضف ا�و�ر رضا الت�شرکتےںیہ ا�و�ر الہل ا�و�ر ا�س ےک‬ ‫�رسو�لیک دم�درکتے ںیہ�‪ ،‬ییہ ول�گ ںیہ وج ےچس ںیہ�۔ ا�و�ر (�ا�ن ےک ےیل)‬ ‫نجوہ�ں ےن ا�ن ےس ےلہپ ا�سرھگںیم ا�و�ر ایام�ن ںیم ہگج انب یل ےہ�‪� ،‬و�ہ ا�ن ےس‬ ‫رطف ئآںی ا�و�ر و�ہ اپےنونیس�ں ںیم‬ ‫رجہترک ےک ا�نیک �‬ ‫حمتبرکتےںیہ وج �‬ ‫اخص‬

‫‪32‬‬

‫�ا�سزیچیکوکئیوخ�اہشںیہناپتےوجا�ن(ماہجرین) کود�یاجئےا�و�راپےن‬ ‫�آ�پ رپرتجحی دیےت ںیہ�‪ ،‬خو�ا�ہ اہنںیتخس احجت وہ ا�و�ر وجوکئی اپےنسفنیک‬ ‫حر�ص ےس اچب ایلایگ وت وہی ول�گ ںیہ وجاکمای�ب ںیہ�۔ ا�و�ر (�ا�ن ےک ےیل)‬ ‫جو ا�ن ےک دعبآئے�‪� ،‬و�ہےتہکںیہ ا�ے امہ�ر�ے ر�ب ! مہںی ا�و�ر امہ�ر�ے ا�ن‬ ‫باھئوی�ںوکشخبد�ےوہنج�ںےنایام�نالنےںیممہےسلہپیکا�و�رامہ�ر�ے‬ ‫� لدو�ں ںیم ا�ن ولگو�ں ےک ےیلوکئیہنیک ہن رکھ وج ایام�ن الئے�‪� ،‬ا�ے امہ�ر�ے‬ ‫�ر�ب ! قیانی وت ےبحدتقفشرکنے و�الا�‪ ،‬ناہیت رحم و�الا ےہ)‬ ‫ےفپرسمخالگووہگاایںیہنا�و�ر‬ ‫�اہلملعاکِا�ساب�تںیماتخال�فےہہکآیاام�ل ٔ‬ ‫�ِا�س اتخال�فاک ببس ہی ےہہکوس� �رۃ حلارشیک استویںآیت ںیم الہلاعتلٰی نے‬ ‫�ُانیہاصان�فاکذکرایکےہہکنجاکذکرآیتتمینغںیمےہوتایکامجعتےن‬ ‫�ِا�سآیت خ‬ ‫ےکاظہر�یینعموکایلاب�وجو�دا�سےکہکسجرط�حالہلاعتلٰینےآیت‬ ‫�‬ ‫م‬ ‫نغتمیںیم ُ ساکذکرایکےہُا�سرط�حوس�ر�ۃاحلرشیکآیتںیمںیہنایک�۔‬ ‫�ا�و�ر ایک امجعت ےندّیسنا رمعرضی الہلہنع ےکقو�لوک دللی انبیا ےہہک بج‬ ‫�انوہ�ںےنذمکو�ر�ہابلاآیا�توکڑپھاوتاہکہکِا�سآیتےنامت�ماملسمنو�ںرک‬ ‫�اپےند�ائر� ٔہکا�رںیماشملرکایلےہسپولعم�موہ�اہکِا�سآیتںیماصان�فاک‬ ‫ہصیصںیہن ےہ�۔‬ ‫جو ذکر ےہ ہییلع جوہ اشلوم�ل ےہیلع جو اختل‬ ‫�ا�و�ر ابن دق�امہ ےن اپیناتک�ب الاکفی ںیماھکل ےہہک "�ا�س ذمہباک اظہر‬ ‫سیکوجہالہلاعتلٰیکاہیرفما�نےہ‪:‬‬ ‫ےہہکام�لےفٔپرسمخالگوںیہنوہگاا�و�رِا‬ ‫ییہ‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ُ َ َ‬ ‫ُْ ْ َ َ َ ْ َ ْ ُ ْ َ َ ْ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫{وما أفاء الله على رس ِول ِه ِمنهم فما أوجفتم علي ِه ِمن خي ٍل‬ ‫َ َ‬ ‫اب} [الحشر‪� ... ]6 :‬الآيا�ت (�ا�و�ر وج ام�ل الہل ےن ا�ن ےک ےضبق‬ ‫وال ِرك ٍ‬ ‫سےاکن�لرک اپےن رسو�لیک رط�ف ولٹا�و�ہ ایاس ام�لںیہن ےہسج رپمت ےن اپےن‬ ‫وھڑ�ے ا�و�ر ا�ونٹ د� �وڑ�ائے وہ�ں )�۔�۔�۔�۔�(�آگےآنے و�الیآیا�ت�)جن‬ ‫گ �‬ ‫مںی ر�ّب تاعلٰی نے ا�س ام�لیک دم ںیم امت�ماملسمنو�ںوکاشمل رفما دیا ےہ�۔رمع‬ ‫� ضریالہلےنہیآیتڑپھےنےکدعباہک‪� :‬ا�سآیتےنبساملسمنو�ںوکاپےن‬ ‫�د�ائر� ٔہکا�رںیماشملرکلایےہ�۔ا�و�راگرںیم نزد�ہرہاوتو�ہوقتیھبآئےاگہک‬ ‫ح‬ ‫ِم�یَ�ر یک و�ا�د�ی ےسآیا وہ�اوکئی رچ�و�اہا کت ِا�س ںیم ےس اپان ہصح اپئےاگ ا�و�ر‬ ‫�ِاسےاپنےےئلیکُاسےکامتےھرپہنیسپکتںیہنآیاوہگا" (عیینو�ہریغبتنحم کے‬ ‫ہی اسے احصلرکلےاگ)[الكافی فی فقہ امام احمد]‬ ‫�ا�و�ر ابن دق�امہاک ومقف ےہہک ام�ل ےفٔ مںی ےسسمخ اکنلا اجئےگا ا�و�ر ہی‬ ‫خسم ُا�ن ولگو�ں ںیممیسقت وہگا نجاک ذکرتمینغ ا�و�ر ےفٔ �و�الیآیت ںیم ےہ�۔‬ ‫�ا�و�ر ےفٔ مںی ےسسمخ ےک الع�و�ہ وجاچ�ر ےصح ابقی ںیہ و�ہامت�ماملسمنو�ں ےک ےیل‬ ‫ےہاہ�‪:‬سب ےس‬ ‫�ُا�س رتتبی ےس ںیہ وجہک ُانوہ�ں ےن الاکفی ںیم ذکریک ک‬ ‫ہپےلبسےساہمرصم�فےسابدت�ا�ءکیاجئےیگ�‪�،‬ا�و�ربسےساہم مرص�ف‬ ‫سمامل�ناپسہوی�ںےکاھکنےاکاتناظ�ما�و�راحم�ذ�و�ںیکافکیتےہا�و�راحم�ذ�و�ںیک‬ ‫رضو�ر�ت‬ ‫ریمعتا�ت ںیہ جنیکرکشلوک �‬ ‫کافیت (ماجہدین) کااھکنا انیپ ا�و�ر و�ہ �‬ ‫ہو�‪�،‬اسی رط�ح دنخقو�ںاکوھک�دنا ا�و�رخدن�قوھک�دنے ےک ا� �وز�ا�رخریدنا �؛ �ِا�س ےک‬ ‫بدعوجاہمرصم�فںیہو�ہںیہاسمفراخنو�ں ��‪،‬ر�اسوت�ں�‪،‬ماسجدیکریمعت�‪،‬نرہ�و�ںیک‬ ‫کدھ�ائیا�و�رد�ریاےکانک�ر�و�ںیکوٹٹیوہئیہگجوکدنبرکنا�‪�،‬ا�و�راقضوی�ں�‪�،‬آئہم�‪،‬‬ ‫رضو�ر�ت‬ ‫مؤ� نذو�ں ا�و�ر ُا�ن افر�ا�د ےک ویظوف�ںیک ا�د�ایئیگ نجیکاملسمنو�ںوک �‬ ‫‪33‬‬

‫ہوتی ےہ�‪� ،‬ا�و�ررہُا�س زیچ رپرخ�چرکنا ہکسجاکعفن املسمنو�ںوکاتلم وہرھپوج‬ ‫�ِا�نزیچ�و�ںےسےچباگا�سوکُاسیرتتبیےکاطمبقاملسمنو�ںںیمرص�فرکنا‬ ‫کہ وجرتتبیآیت ےک اند�ر ا�و�ردّیسنا رمعرضی الہلہنع ےکوق�ل ںیم ذکر ےہ‬ ‫[الكافی فی فقه امام احمد]۔‬ ‫�اام�ن‬

‫�ا�س اب�ت رپکیساکیھب اتخال�فںیہن ےہہک د�ا�ر�الرح�ب د�ا�ر ِ�اباحت ےہ‬ ‫وصم�)ہنںی وہتا �‪،‬ہا�ں‬ ‫عیین ِا�س ںیم اہل رح�باک وخ�ن ا�و�رُاناک ام�ل رح�ا�م�(عم �‬ ‫� مذہاک دقع ای اما�نیک وجہ ےس ُاناک وخ�ن اہبنا عنم وہاتکس ےہ�‪�،‬ا�و�ر و�ہ اعمہدہک‬ ‫�ُانےکا�و�راملسمنو�ںےکد�رمای�ناما�نایاعمہد�ےاکدہعوہچاکےہوتبجکت‬ ‫وتُا�ساعمہد�ےرپلمعایکاجنااچہےی�‪�،‬ا�و�ر‬ ‫ماعہد�ے کیرش�ائطوپ�ر�ییکاجئںی �‬ ‫�ِا�س اب�ت رپ اجام�ع ےہیسکاک ِا�س ےس اتخال�ف نموق�لںیہن�۔‬ ‫نیبیلصالہلہیلعوسملےنرفمایا‪ :‬جسےنیسکاعمہدوکلتقایکوتو�ہتنجیک‬ ‫خوشوبیھبہنوسنھگاپئےاگا�و�رتنجیکوخشوباچلسیاس�لیکاسمفتےساپئی‬ ‫جاتی ےہ(بخاری)‬ ‫�ا�و�راگروکئیاملسم�نیسکرشم�کوکاما�ند�ےد�ےوتہیاما�نامت�ماملسمنو�ں‬ ‫پرال� �زموہیگہکاپاناہتھُا�سےسر�وکںیلاسیجکہیلعرضیالہلہنعےسرم�و�ی‬ ‫تمقف ہیلعدحیث ںیم ےہہکرفمایا�‪�:‬رسو�ل الہلﷺ ےنرفمایا�‪:‬سماملنو�ںاک‬ ‫�ذمہ ایک ےہ�(عیین امت�ماملسم�ن انپ�ہ دیےن ںیم رب�ابرںیہ)� عم‪،‬وملی ےسومعملی‬ ‫سمامل�نیسکوکانپ�ہد�ےاتکسہے�‪،‬توسجےنیسکاملسم�ناکایکوہ�ادہعوت�ڑڈ�الا‬ ‫توُا�س رپ الہلاعتلٰی�‪،‬مالئہک ا�و�رامت�م ولگو�ںیک تنعل وہیگ�‪،‬نہ ُاسیکوکئی رف�ض‬ ‫عاب�د�توبق�ل وہیگ ا�و�ر ہنلفن(بخاری)‬ ‫�ِاسیرط�حیلعرضیالہلہنعےسرم�و�یےہہکرسو�لالہلﷺےنرفمایا‪:‬‬ ‫تام�م اہل ایام�ن ےکوخ�ن رب�ابرںیہ ا�و�ر و�ہیسک د�وسر�ے ےس اقمبےل ںیم ایک‬ ‫�د�وسر�ےیک دم�درکنے ےک اپبدن ںیہ�‪ُ�،‬ا�ن ےک ذمے�ا�و�ر اما�ناک ا�دنٰی سے‬ ‫�ا�دنٰی �آ�دمییھب اپبدن ےہ�‪،‬خرب�د�ا�ریسک وممنوکیسکاکفرےک دبلے ںیملتق ہنایک‬ ‫جائے ا�و�ر ہنیسک اعمہدوک اعمہد�ے ےک د�و�ر�ا�نلتقایک اجئے(احمد‪،‬ابو‬ ‫داؤد‪،‬نسائی)‬ ‫�ابناشہ�مےناہک�‪:‬جمےھابودیبع�ہےناتبیاہکابوالاع�صنبالربعیبجاش�م‬ ‫سےآئےوتُا�ن ےک اپ�سرشمکنی ےسسے احصلرک�د�ہ ام�ل ےھتوتُاہنںی‬ ‫کاہ ایگ ہک �‪:‬آ�پ اسال�موبق�لرک ےک ہی امو�ا�لویک�ںںیہن ےل ےتیل�‪،‬کوینہک‬ ‫یہرشمکنیاک ام�ل ےہ�؟ تو ابو الاع�ص ےناہک�‪:‬مںی اپےن اسال�میکایک یہ دبترین‬ ‫�ابدت�ا�ء کر�و�ںاگ ہک امانت ںیم ایخنترک�و�ں(سیرت ابن ہشام)‬ ‫�ا�و�رریغم�ہنبہبعش ضریالہلہنعےسر�و�ایتےہہکو�ہاجلہتیںیم یاکوق�م‬ ‫کےاستھرہے�‪،‬پرھُاہنںیلتقرکےکُاناکام�لےلایلا�و�ررھپآکراسال�موبق�ل‬ ‫کرایلتویبنﷺےنرفمایا‪ :‬تری�ااسال�مںیموبق�لرکتاوہ�ں�‪�،‬رہاہیام�لوتریم�ا‬ ‫�ا�س ےسوکئی و�اسہطںیہن (بخاری)‬ ‫�ابنمیقرحہمالہلےنرفمایا�‪:‬غمری�ہرضیالہلہنعےکلےییبنﷺےکِا�س‬ ‫قو�ل‪{ :‬تری�ا اسال�م ںیم وبق�لرکتا وہ�ں �‪� ،‬رہا ہی ام�لوتریم�ا ا�س ےسوکئی و�اسہط‬

‫یو�ر پی رٹنس�ل کنیب – سماملنو �ں رپ ال �ز�م ےہہک و �ہ اکفر�و �ںیک تشیعم رپرض�ب اگلئںی‬

‫ہنںی�}مںی ہی دللی ےہہک ایاس رشم�ک سج ےس اعمہد�ہ وہ �‪ُ�،‬اساک ام�ل رح�ا�م‬ ‫ہے�‪،‬یہام�لایلںیہناجئےاگہکلبو�اپسایکاجئےاگ�‪،‬کوینہکریغم�ہوکُا�سوق�مےن‬ ‫�اما�ن د�ییھت ا�و�ررھپانوہ�ں ےن ُا�ن ےس دغ�ا�ر�ییک ا�و�رُا�ناک ام�ل ےل ایل�‪ِ�،‬ا�س‬ ‫لےینیبﷺےن �ُا�سام�لےسرعت�ضںیہنایک�ا�و�رہنیہِا�ساکدفا�عایک�(کہ‬ ‫�ِا�سوکالح�لاھجمس)�‪،‬نہ ِا�سیک امضنت �دی�(عیین ُا�س ام�لوکُاسےکدقح�ا�ر�و�ںوک‬ ‫لوٹانےاکیھبمکحںیہن دیا�)کوینہک ہیریغم�ہ ےک ِاسال�م النے ےسلبقاک و�اقہع‬ ‫ہے[زاد املعاد في هدي خير العباد]۔‬

‫ہےہکمت ُا�سصخش ےکالخ�فرکشلعمجرک�رہے وہ�‪ ،‬تو ںیمیھب ا�س وح�الے ےس‬ ‫متاہ�ر�ے اپ�سآیا وہ�ں�"�۔ ُانیک اب�ت ںیمیھب "�ا�س وح�الے ےس" کے د�و‬ ‫طمبل ےنلکناک اتحام�ل ےہ�‪ ،‬کہآیا ِا�س ےسرم�ا�دُاسیک رصن�ت ےہ ایلتق�۔ ِا�ن‬ ‫�و�اقاع�تیکاینب�درپیہو�اضحےہہک قاو�ا�لو�افاع�لےکذ�ریےعدھوکہد�ےرکلتق‬ ‫رصاحتںیہن‬ ‫کرنا ای ُانےک ام�ل رپہضبقرکناغد�رںیہن ےہویکنہک اہی�ں اما�نیک �‬ ‫بجہک اما�ناک اعمہد�ہ رطفنی ینعی اما�ن دیےن و�الے ا�و�ر اما�ن دیے اجنے و�الے‬ ‫کے د�رمای�ن و�اضح ا�و�ررصیح الاف�ظ ںیمایک اجنے و�الا دہع ا�و�ردقع ےہنہہک و�ہ‬ ‫�افاع�ل و قاو�ا�ل نج ےسیسکوک اما�ن دیے اجنےاک وہم وہاجئے�۔‬ ‫صریحالاف�ظںیمد�ییئگاما�نےکاب�ر�ےںیماہقف�ءکےامبنیوکئیاتخال�ف‬ ‫ہنںی�‪ ،‬بجہکریغرصیح الاف�ظ ےک اب�ر�ے ںیم اتخال�ف ےہ�۔یئک املع�ء نےضعب‬ ‫رقا�ر دیا ےہہکبج دیرگ ےن ُاہنںی ایاس ںیہن‬ ‫�افاع�ل ا�و�ر قاو�ا�لوک اما�ن دیےن و�الا �‬ ‫مساھج�۔وس ِا�س ںیموکئی امرریح�تںیہن وہنا اچہےیہکاملع�ء مںی ےسوکئییسک‬ ‫خا�صےلئسموکدغ�رامش�ررک�ےا�و�روکئید�وسر�ااعلمُاسےدھوکہا�و�ریگنجاچ�لےک‬ ‫طو�ر رپ کیدےھ�۔‬ ‫رصحاند�ا�زںیمد�ییئگاما�نےکےلئسم‬ ‫�ا�و�رِا�سامت�مےلئسماکاجام�لہیےہہکریغ ی‬ ‫کےتحتآنےو�الےزجئیاسمئلےکاب�ر�ےںیموکئیایاستمقفہیلعاقعد�ہ �و‬ ‫ضابہطںیہناپیااجتاوجِاسےکامت�موج�انباکاحاطہرکےل�۔ا�و�رہییھبولعم�مےہ‬ ‫کہ جزئای�توکیسکنیعماصو�ل مںید�اخلرکنااتجاہ�دےکد�ائر�ِہکا�رںیمآتا‬ ‫ہےسجںیماتخال�فاکوہنایعبطامرےہ�‪�،‬ا�سےیلیسکومقفرپا�ڑاجناایےلئسم‬ ‫کوُاسیک دح�و�د ےس ابہراکن�ل دیان د�رستںیہن�۔‬

‫ظ‬ ‫�اافل� ےک ��ذ�رےعی �دوھہک �دانی‪�،‬اام�ن �دےنی ےک دعب دغ�ر امش�ر‬ ‫ںیہن وہاگ‬ ‫�ا�و�رہیدبعالہلنبانسیا�و�ردمحمنبہملسمرضیالہلامہنعاکلعفےہ�۔دمحمنبہملسم‬ ‫�رضی الہلہنع ےنبعک نب اشر�فوک اما�نںیہن د�ییھت ہکلبُاسے ِا�س وہم ںیم‬ ‫بمالت�ءکایاھتہکاہنںییبنﷺےکاستھزندگیزگ�ا�رنےےسرفن�تےہا�و�ر‬ ‫�ِا�سرط�حُانوہ�ںےنُاسےدھوکہدیا�ا�و�رُانوہ�ںےنرسو�لالہلﷺےس‬ ‫�ِا�سرط�حیکاب�تےنہکیکاجا�ز�تامنیگوتآ�پﷺےناجا�ز�تد�ے �دی�۔‬ ‫باخ�ر�ییکر�و�ایتںیمےہہکدمحمنبہملسمرضیالہلہنعےناہک‪ِ�" :‬ا�سصخشےن‬ ‫دصہامناگےہا�و�رُا�سےنںیمہاکھتدیاےہا�و�رںیممتےس �رقضےنیل‬ ‫ہمےس ق‬ ‫یکےئلآیاوہ�ں�"�۔بعکےناہک‪�" :‬ابیھآگےدکیانھ�‪�،‬الہلیکمسق�‪،‬تمابللکاکاتاج�ؤ‬ ‫گے�"�۔دمحمنبہملسمےناہک‪ " :‬ہمےنا�نیکریپ�و�یرکلیےہ�‪�،‬ا�سےیلبج‬ ‫تکہیہنلھکاجئےہکُا�ناکاناج�مایکوہتاےہ�‪�،‬اہنںیوھچ�ڑنایھبانمسبںیہن‬ ‫"�۔ ُاناکانہک "ھتاک دیا ےہ" کا ینعم ہی ےہہکاحصبہ ضری الہلمہنع ےنیبنﷺ‬ ‫ت‬ ‫�‬ ‫ف‬ ‫ی‬ ‫رحل� ںیم �د�اےلخ یک ا�اج��ز� ےس اک �ر�وں اک‬ ‫سے ُا�ن اصمئبوک رب�د�اشترکنے رپ تعیبیکیھت وج تعیب ےک دعبُا�ن رپ �و ��زے �ا�و�ر �د�ا�ر�ا ب‬ ‫ت‬ ‫�آنےو�الےےھت�۔و�ہاجنےتےھتہکِا�سر�اسےترپوکنیسآ�زماشئںی�‪،‬شمالک�ت‬ ‫وخ�ن �ا�و�ر امل رح ا�م ںیہن وہ��ا‬ ‫�ا�و�رںیفیلکت انےک اتناظ�ر ںیم ںیہ�۔نکیل دمحم نبہملسم رضی الہلہنع ےنبعک نب‬ ‫�اہل ِ حر�بیک اج�ن ا�و�ر ام�لیک اصل ہی ےہہک و�ہ الح�ل ںیہ�‪ ،‬حر�ا�م‬ ‫�اشر�فوک ِا�ن ابتو�ں ےک ذ�ریےع دھوکہ دیا ا�و�ر ا�س ےس اپین احجت بلطیک ہنںی�۔پساگریسک اعممےل ںیم اتخال�ف وہاجئےکہوکئی امراما�ن �دیان ےہ ای‬ ‫تاکہ بجبعک ُا�ن ےک اب�ر�ے ںیمنئمطم وہجائےوت و�ہ اسےلتقرک�دیں�۔ ہنںی�‪�،‬ا�و�رد� نوو�ںوج�انبےکدلائلیکوق�ترب�ابرایرب�ابروہنےےکرقیب‬ ‫�اسی �‬ ‫رطحیک اب�تدبع الہل نب انسی ےن اخلد الذہلی ےسیہکیھت "مںی ےن انس ہو �‪،‬تو ِا�س اعممےل ںیم اصلمکحیک رط�ف رجو�عایک اجئےاگ�‪،‬جساک الخصہ‬ ‫اخص‬

‫‪34‬‬

‫ت‬ ‫�ل‬ ‫کافر�و �ں ےک اپ �س دیقاملسم �ن � �‪،‬آ �ز �ا �د وہنے ےک دعب ُا ناک ام �ل صص ےک ذ �ر یےع ےل اتکس ےہ‬

‫یہ ےہہکاکفریک اج�ن ا�و�ر ام�ل الح�ل ےہ �‪،‬سو�ائے ُا�س وص�ر�ت ےکہکوکئی‬ ‫�اییسدللیومجو�دوہوجربتعمرشعیامنعیکتیثیحرھکیتوہ�‪،‬کوینہکاجام�عنیقی‬ ‫کاد�رجہرھکاتےہا�و�راتخال�فکشدیپ�ارکتاےہ�ا�و�رنیقیاکر�ّدشکےسںیہن‬ ‫رطح ےک اعممےل ںیم اما�ن انلم ایاس امنع ےہسج ںیم کش‬ ‫کای اج اتکس�۔�ِا�س �‬ ‫پایا اجتا ےہ�ا�و�ر ایاس امنعسج ںیم کش اپیا اجتا وہ�و�ہ ایےسمکحاک ر�ّد ہنںیرکاتکس‬ ‫جسیک دللی ولعم�م (�ا�و�روبضم�ط وہ) �ا�و�ر ِا�س اب�ت ںیموکئی کشںیہنہک‬ ‫جگن ںیماکفر�و�ںوک دھوکا دیان اجئز ےہ�ا�و�ر ہیُاسی وص�ر�ت ںیمنکمم ےہہک‬ ‫�ُا�ن ےکاستھطلغ ایبنییک اجئے ای ایےسمہبم ذ�وعمین الاف�ظ اتسامع�ل ےیک اجئںی‬ ‫جورصیح ہن وہ�ں�۔‬ ‫�ا�و�ر ا�س ثحباک الخصہ ہی ےہہک ‪:‬کوئی ام�لیکسج رحمت ُاسےک املک ےک‬ ‫رطےق‬ ‫کرفیک وجہ ےسمتخ وہیکچ وہ ےسیجرحبیاکفراک ام�ل�‪،‬توُا�س پرہرنکمم ی‬ ‫سے بقہضرکنااجئزےہ�ا�و�رِا�ساعممےلرپیسکاکیھباتخال�فںیہنوس�ائےُا�س‬ ‫حالت ںیمہکُاسے اما�ن د�ی اجئے�۔�ِاسی رط�ح املسم�ن ےک ےیل ہیاجئز ےہ‬ ‫کہ و�ہرحبیاکفراک ام�ل ےنیل ںیم ھدوکےاک اتسامع�لرک�ے اچہے و�ہ اہج�ںیھب‬ ‫پائے اجئںی ا�و�ریسک رشعی ای رُعفی دللی ےس ہیاثبتںیہنہک ویز�ا دہعرکنا ای‬ ‫�اما�ن دیان ےہلبہک ہییسک العقے ںیم د�اخےلیک اجا�ز�ت ےہ�ا�و�ریسک العقے ںیم‬ ‫�د�اخےلیک اجا�ز�ت�‪�،‬اما�ن دیےن ےک رب�ابرںیہن�۔ ا�و�روکئیصخشیسک العقے ںیم‬ ‫�اما�ن ںیمںیہن وہاتکس ہکبجُا�س العقے ےکول�گ ایک د�وسر�ے ےس اما�ن ںیم‬ ‫نہ وہ�ں ا�و�ر ایک رفیقاکیسکوک اما�ن دیان ِا�سوکزلتسم�مںیہنہک د�وسر�ےفریق‬ ‫نےیھب ُا�سوک اما�ن د�ی ےہ�۔‬ ‫�ابن ابی زید اقلری�و�انی ےناہک�‪�:‬اگر و�ہ اب�دشا�ہ ےس اپان املسم�ن وہنا ذکررکیں‬ ‫�ا�و�ر و�ہ ُاہنںی ےہکہکںیہمت اما�ن ےہ�‪،‬یلنک و�ہ ُاسے اما�ن ہن دیں ا�و�ر ُا�س‬ ‫سے�(�ِا�س اب�ر�ے ںیم) کھچ ہنںیہک ا�و�ر�اہلِ عالقہ ںیم ہی اب�توہشم�ر ہن وہ‬ ‫کہُاہنںی اما�ن د�ییئگ ےہ�‪،‬توُا�ن ےک ےیل اجئز ےہہک و�ہ ُا�ن (�اہلِ عالقہ)‬ ‫ح ار‬ ‫رط گ‬ ‫کولتقرکیں ا�و�ر ُا�ن ےک ام�ل ںیم ےس وج اچہںی ےل ںیل�۔�اسی �‬ ‫�و�ہ ُاہنںی ےہکہک ںیم ےنںیہمت اما�ن د�یوت ا�ر�ِض �اسال�میک رط�ف ےلچ اج�ؤ‬ ‫‪35‬‬

‫�ا�و�ر�و�ہ�(سمامل�ن) �ُاسوک ِا�س اب�ر�ے ںیمھچک ہنںیہک �‪،‬تو ُا�ن ےک ےیلیھب‬ ‫جائز ےہہکسج رپدق�ر�ت اپئںیوتُاسےلتقرک دیں ای وجاچہںیرکیں ا�و�ررھپ‬ ‫رعا�ق ےناہک�‪�:‬اگروکئیاملسم�ن‬ ‫�د�ا�ر�الرح�ب ےس ےلچ ئاجںی�۔�۔�۔�ا�و�رضعب اہل �‬ ‫جگنیکرس�زمنیںیماما�نےیلریغبد� خالوہ�ا�و�رےہکہکںیممتںیمےسوہ�ںای‬ ‫کےہہکںیمگنجںیماہمت�ر�ااستھدیےنآیاوہ�ںا�و�ر�و�ہُاسےوھچ�ڑ�ےرھکںی‬ ‫توُا�س ےک ےیل اجئز ےہہک و�ہ ُا�ن ےک املو�ں ںیم ےس وجھچک اپئےوت ےل‬ ‫لے ا�و�رسج رپاقبو اپئےوتُاسےلتقرک د�ے�ا�و�ر وجھچک ُا�س ےناہک ےہ ُاساک‬ ‫رطفےسُانوکاما�ند�ےد�یےہ[النوادر‬ ‫طمبلہیںیہنہکُا�سےناپین �‬ ‫والزيادات]۔‬ ‫�ا�و�ر وج د�ا�ر الرح�ب ںیم یلعج اکغذ�ا�ت ےک ذ�ریےع د�اخل وہیا اصیل‬ ‫� سدات�ویز�ا�ت ےک ذ�ریےع د�اخل وہ وج ُاسےک ذمہب ا�و�ر ُاسیک ذ�اتی ولعمما�ت‬ ‫کی اکعسیرکتی وہ�ں �‪،‬توُا�س ےک ےیل اجئز ےہہکُا�س العقے ےکولگو�ںوک‬ ‫قلترک�ےا�و�رُانےکام�لںیمےسوجچاہےےلےل�‪�،‬اگرہیُاسےکےیلنکمموہ‬ ‫کوینہک ِا�ن سدات�ویز�ا�تاک مکح اما�ناک ںیہن�‪،‬یجےسہکرمع�و نب امہی ےن اپانقلعت‬ ‫بینرکب ےس اظہرایک ا�و�ر ایکرشم�کوکھچک طلغولعمما�ت دیں سج ےس و�ہ‬ ‫� ھدوکےںیمآرکہیوسچےناگلہکہییھبرشم�کےہا�و� �رُانوہ�ںےن �ُاسےِا�س‬ ‫با�ر�ےںیمامطانی�نیھبدلایا�۔پرھبجو�ہوسایگوتُانوہ�ںےنُا�سرشم�کوک‬ ‫قلترکدیا�‪،‬پسیلعجاکغذ�ا�تاگرہیاثبترکتےوہ�ںہکو�ہصخشُا�سالعقے‬ ‫کارہےنو�الاےہتوہیاکغذ�ا�تاما�نےکینعمںیمںیہنےیلاجئںیےگ�‪،‬نہاقثفیت‬ ‫طو�ر رپ ہنرشیتع ںیم�۔‬ ‫�ا�و�راگریلعج سدات�ویز�ا�ت ہیاظہررکتی وہ�ںہک و�ہ ُا�س کلم ےسںیہننکیل‬ ‫�ُاسوکُا�سکلمںیمد�اخےلیکاجا�ز�تےہوتہییھباما�نےکینعمںیمںیہنویکنہک‬ ‫یہوت گنج ےک� ھدوکےاک ہصح ےہ�۔�ا�س اعممےل ںیم بس ےستخسلعف دمحم‬ ‫ےہ‪-‬جس ںیمیسکاک اپےن پآوک‬ ‫بنہملسم ضری الہلہنع ا�و�ر ُانےک اسھتوی�ںاک �‬ ‫رقا�ر دیےن�ا�و�ریسکاکفرےس اپےنآپوکوسنم�برکنے‬ ‫�د�ا�ر�الرح�ب ےسوسنم�ب �‬ ‫سےاشمبتہاپئیاجتیےہ�۔�اسیرط�ح حمدمنبہملسم ضریالہلہنعےکاعممےل‬

‫�ابنمیقےنفرمایا�‪�:‬ا�و�رحیحصاب�ت ہی ےہہکبسےسالح�ل �رز�ق و�ہےہوجہک‬ ‫مںییسکےکد�ا�ر�الرح�بںیمانپ�ہاحصلرکنےایُا�نےکاستھُا�نےکالعقے‬ ‫مںی �ر�ا�تزگ�ا�رنےکےلعف ےس اشمبتہ اپئی اجتی ےہ�‪،‬پس ِا�ن افاع�لاک �رسو�لﷺ احصلایکرکتے ےھت ا�و�ر و�ہتمینغاک ام�ل اھت ا�و�ر وج الہل ےن‬ ‫عمینیسکاملسم�نیک رط�ف ےساکفر قاو�ا�موک اما�ن دیےناک ںیہن�۔�ا�و�رنجوک �ُانےک ےیلحال�لرک دیا اھت�۔�ِا�س �رز�قیک رق�آ�ن ںیم بس ےس زیا�د�ہرعتیف‬ ‫قلترکنےاک ا�ر�ا�د�ہ وہُا�ن ےکاستھ ر�ا�ت رسبرکنا �‪�،‬اما�ن دیےن ےکینعم ںیم کییئگ ےہ ا�و�ر ِا�س ذ�ریےع ےس �رز�ق احصلرکنے و�الو�ںیک رق�آ�ن ںیم و�ہ‬ ‫ہنںیاسیجہکاحصبیرمع�ونبامہیاضلرم�یرضیالہلہنعاکاعممہلےہ۔�ِاسیرط�ح ترعیفیکیئگ ےہ وج د�وسر�و�ںیکںیہنیکیئگ ا�و�ر ِاسی ےیل الہل ےنریخخلاقل‬ ‫�ا�و�راختمالابنای�ء�والرملسنیوکانچ‬ ‫یجاسہکآ�پﷺاکرفما�ن‬ ‫ہے�‪:‬جمےھ ایقمت کتولت�ا�ر‬ ‫�د�ےرکاجیھبایگےہیتحہکالہل‬ ‫� حود�ہ ال رشیک ہلیک ابع�د�ت‬ ‫ہونے ےگل�ا�و�ر ریم�ا �رز�ق‬ ‫مری�ے زین�ے ےک اسئے‬ ‫تےل رکھ دیاایگ ےہ�ا�و�رسج‬ ‫نے (�ِا�س) �امریک اخملتف‬ ‫کی وت ُا�س ےک ےیل لذتّ‬ ‫�ا�و�ر یتسپ رکھ د�ییئگ ےہ�ا�و�ر‬ ‫یہ و�ہ �رز�ق ےہ وجوق�ت ےس‬ ‫�ا�و�ر زع�ت د�ا�ر رطیےق ےس‬ ‫�ا�و�ر الہل ےک مشدون�ںوکولغم�ب‬ ‫کرتےوہئےاحصلایکاجتا‬ ‫ہے�ا�و�ر الہل ےک اہ�ں ہیبس‬ ‫سے دنسپید�ہ �رز�ق ےہ�‪،‬پس‬ ‫کیس کلم ںیم د �ا خےل ےک و یز �ے ےس اکفر�و �ں یک اج �ن ا �و �ر ام �ل رح �ا �م ںیہن وہ تی‬ ‫کوئی ا�و�ر ذ�ریہعِ ماع�ش ِا�س‬ ‫کے مہ � پّلہ ںیہن�۔�۔�۔�و�الہل‬ ‫حمدم نبہملسم رضی الہلہنعاک ہصق ےہہک بج و�ہ وہی�دیو�ں ےک ےعلق ںیم ُانوک �اعمل[زاد املعاد]‬ ‫�آ�ج ضعب ولگو�ںوکافک�رسے زب�و�ِر قو�ت ام�ل انیلسپدنںیہن ا�و�ر و�ہ ہیےتھجمس‬ ‫�دھوکہ د�ےرک د�اخل وہئے ا�و�راطغو�تبعک نب اشر�فوک الہ�کایک�۔پس‬ ‫�د�ا�ر�الرح�بںیماجمہداکانپ�ہاحصلرککےد�اخلوہنا�‪،‬صاحبہرضیالہلمہنعےکلعف ہںیہک د�وسر�ے ذ�ر�ائع ےس احصل وہنے و�الاما�ل ِا�س رط�ح احصل وہنے‬ ‫ہییک رط�ح ےہ �‪،‬جبکتہک ِا�س اعممےل ںیمرفکیہاعممال�ت ا�و�راعمہد�ے ما�ل ےس افلض ےہ�ا�و�ر ہیحیحص ںیہن ےہ�۔قر�آ�نیک صنیک ر�و ےسبس ےس‬ ‫رجہت ےک دعبیبن ﷺ ےک‬ ‫پاکزی�ہ ا�و�رالح�ل ام�ل تمینغاک ام�ل ےہ�ا�و�ریہی �‬ ‫نہ ےیک ئاجںی�۔‬ ‫� �رز�قاک ذ�ریہعاھت�۔‬ ‫�ِا�نامو�ا�لوکالہلےنینبآ�د�مےکےیلقیلختایکےہہکو�ہالہلیکاطاعتا�و�ر‬ ‫اکف�ر�وں اک امل ےنیل �ا�و ر� �اُ�ن ےس اہج�د رکےن رپ رحتضی‬ ‫جب یبنﷺ ےن دمیہنرجہ�تیک وت ُا نےک �رز �قاک ذ�ر یہعانغ ئم یہ عاب�د�ت ںیم ُا�نےس دم�دںیل�‪،‬تو وج ِا�ن امو�ا�ل ےسرفکابلہل ا�و�ررش�کرپ دم�د‬ ‫تاھ�‪� ،‬ا �و�ر ہی �رز�ق اک افلض رتین ذ�ر یہع ےہ�۔پس وج ام�ل اکفر�و �ں ےس یلات ےہتو الہلُا�ن رپاملسمنو�ںوک مسلّط رک دیات ےہہک و�ہ ُا�س ےس ہی ام�ل ےل‬ ‫قو �ت ےک لب وبتے رپ ایلجاتا ےہ و �ہ دیرگ امت�م ذ �ر�ائع ےس احصل ےیک یلےتںیہا�و�رِا�سام�لوکُا�نیکرط�فولٹاتےںیہوجِا�سےکزیا�د�ہدقح�ا�رںیہ‬ ‫َ ُُ‬ ‫جانے و �الے ام�ل ےس زیا �د �ہ اپ�ک ےہ�۔�ا لہل اعت لٰی نے رفمایا‪{:‬فكلوا عیین الہلیک ابع�د�ترکنے و�الے�‪�،‬اہلوتحدی ا�و�ر اہلِ �اطاعت�۔�اسی ےیل ِا�س‬ ‫َ ً َ‬ ‫َّ َ َّ َّ‬ ‫َ‬ ‫ور َر ِح ٌ‬ ‫الل َه َغ ُف ٌ‬ ‫يم } کا ان�م ےفٔ�رکاھایگ�‪،‬کوینہک ِا�س ام�لوکُا�ن ولگو�ںیک رط�ف ولٹایا اجتا ےہ وج‬ ‫ِم َّما غ ِن ْم ُت ْم َحلل ط ِّي ًبا َو َّات ُقوا الله ِإن‬ ‫[األنفال‪ (]69 :‬سو ا �س ںیم ےساھک�ؤ وجمت ےنتمینغ احصلیک�‪� ،‬ا�س �ِاسےک زیا�د�ہدقح�ا�رںیہ ا�و�رنج ےک ےیل ہی ام�لقیلختایکایگ اھت�۔‬ ‫�ا�و�ررہومحدرپال�ز�مےہہکو�ہاپےناہج�داکد�ائر�ہوسعیےسوسعیرترک�د�ے�۔‬ ‫حا�ل ںیمہک الح �ل�‪ ،‬طبی ےہ ا�و�ر ا لہل ےس ڈ�ر �و�۔ کشیب ا لہل ےبحد ےنشخب‬ ‫ماعشیا�و�ر تقااص�د�یگنجاہج�دےکڑب�ےرتیناحم�ذ�و�ںںیمےسےہ�‪،‬یجاسہک‬ ‫�و �الا�‪ ،‬ناہیت رہمبا�ن ےہ �)�۔‬ ‫اخص‬

‫‪36‬‬

‫یو�رجن وت � ندوحفر – � یاک اکفرسجوک د�ییئگ اما�نیک دم�تمتخ وہ یکچ ےہ ا �و �ر ُا ساک وخ �ن رھپ ےس الح �ل وہ اکچ ےہ‬

‫زغو�ا�تںیمہیلعفاھتہکآ�پﷺےنافک�رےک‬ ‫نیباکر�مﷺاکتہبےس �‬ ‫�امو�ا�لےنیھچا�و�رُانیکامال�کوکفلتایک�۔ا�و�را�سںیموکئیکشںیہنہکآ�جافک�ر‬ ‫�اپےنرکشل�و�ں ا�و�روت�انائوی�ںوک اپےن ام�ل ےک بل وبتےپررحکت ںیم ال�رہے‬ ‫ہںی�۔ سپ ومحدینوکیھب اچہےیہک و�ہافک�ریک تقااص�دیا�توکزمک�و�ررکنے ا�و�ر‬ ‫�انےک امو�ا�لوکےننیھچ ایفلترکنے ےک ےئن ےئنرطیےق ایاج�درکیں�۔امت�م‬ ‫سماملنو�ںوکاچہےی�‪،‬خا�صوط�ررپُانوک جوافک�ریکرس�زیمون�ںںیمر�ہرہےںیہ‬ ‫�ا�و�رُا�ن ےک ےیلہرج�ت ےک ر�اسےت دنبہو ےکچںیہ�‪ ،‬کہ و�ہیھبافک�ر ےکاستھ‬ ‫رشمنیہکم ےکاستھایک‬ ‫�وہی ولس�کرکیں وجدّیسنا ابوریصب ضری الہلہنع ےن ک‬ ‫تاھ�۔ ا�و�ر ا�س ںیمیھبوکئی کشںیہنہکافک�ر ےک امو�ا�لوکابت�ہرکنا امہ�ر�ی انےک‬ ‫ساتھ گنج ںیم ڑب�ا اثر رھکات ےہ�۔‬ ‫العو�ں ںیم ابتہی اچمنےیک رغ�ض ےس انےک امو�ا�لوکولٹان‬ ‫حربوی�ں ےک ق‬ ‫یا ابت�ہرکنا اتناہئی اہم ےہویکنہک ِا�س ےس دشنمیک وہ�ااکڑھتی ےہ ا�و�ر ُاسیک‬ ‫عمتشیوکاصقن�ناتچنہپےہ�۔ابو سویفاکوق�لےہ‪� :‬ا�سںیموکئیرح�جںیہن‬ ‫کہُانےکوعلق�ںوکرظنآتشرک�دیااجئےایاہنںیاپنیںیمرغ�قرک�دیااجئےای‬ ‫�اہنںیوت�ڑ وھپ�ڑاک اشننہ انبیا اجئے ای ُاہنںی انےک ا�وپردہنم�مرک�دیا اجئے�‪ ،‬یا ا�ن‬ ‫پرقینجنم بصنیک اجئے�‪� ،‬ا�و�ر ہیبس ر�ّب تاعلٰی کے ا�س رفما�ن ےکتحتآتا‬ ‫ہے‪{ :‬يخربون بيوتهم بأيديهم وأيدي املؤمنين}( �و�ہاپےنرھگ�و�ں‬ ‫کو اپےن اہتوھ�ں ا�و�روممون�ں ےک اہتوھ�ں ےکاستھ رببا�درک رہے ےھت�)�ا�و�ر‬ ‫کوینہکہیبساتق�لےکاب�بںیمآتاےہویکنہکہیبساک�مدشنمرپرہقربسانے‬ ‫�ا�و�ر اسےظیغ وغبض ںیم التبمرکنےاک ذ�ریہعںیہ�۔ ا�و�رویکنہک ام�لیک رحمت‬ ‫صاحب ام�لیک رحمت رپرصحنموہتی ےہ�‪� ،‬ا�و�رُانیک اجنو�ںیکوکئی رحمتںیہن�‪،‬‬ ‫تو انےک ام�لیک رحمتاکایک ذکر�؟! [بدائع الصنائع]‬ ‫�اسیرط�حہیامو�ا�ل�‪،‬جاہ�دےئلیکیھبافئد�ہدنماثبتوہکسےتںیہاگرانوکالہل‬ ‫کیر�ا�ہںیماتسامع�لایکاجئے�‪،‬ثمالوکئیومحدیسکرحبیاکفروکول�ٹرکُا�سام�ل‬ ‫کوا�ر�ضالخفتیکاجنبرجہ�ترکنےو�الےاھبئوی�ںےکاخر�اجا�تاٹاھنے‬ ‫رفاہم‬ ‫رفو�ں ےس اہج�درکنے و�الےکیس اجمہدوک ام�ل �‬ ‫مںی رص�فرک�ے ای کا �‬ ‫‪37‬‬

‫کر�ے�۔ےنتکیہاملسم�نایےسںیہنجیکرجہ�ت�‪،‬ما�لیکیمکےکببسؤمخر‬ ‫ہوتی اج�رہی ےہ ا�و�ر و�ہ وبجم�ر�ًا کاف�ر ےک تحتاک�مرکنے رپوبجم�ر ںیہ اتکہ‬ ‫�اپےنرفسےکاخر�اجا�توپ�ر�ےرکنےےکےیلام�لعمجرکںیکس�‪�،‬الہلُانےکا�و�ر‬ ‫زیایکومحداجمہد�‪ ،‬کاف�ر ےک امو�ا�لوک الب�درفک‬ ‫ہام�ر�ے اح�ل رپ رحمرک�ے! ن �‬ ‫مںی اہج�د�یاک�ر�و�ائوی�ںےئلیک د�رکا�ر السےح ا�و�راس�ز�وساما�ن رخیدنے ںیمیھب‬ ‫صر�فرککسات ےہ�۔‬ ‫پسا�ےد�ا�راکلرفںیمرہےنو�الےومحد! �ابودنج�لرضیالہلہنعیکامندن‬ ‫بن اج�ؤ ا�و�ررحبیاکفر�و�ں ےک ام�لوک زب�و�ِرقو�ت �‪ ،‬یا وچ�ر�ی ا�و�ر ھدوکےیایسک‬ ‫بیھ رطیےق ےس احصلرکنے ںیم ذ�ر�ایھب ہناچکچہ�ؤ�۔ ا�و�ر اما�م ابن ہیمیت رحہم‬ ‫�الہلیکُا�س اب�ترپوغ�ررک�ووجانوہ�ںےند�ا�رالرح�بںیمد�اخلوہنےو�الے‬ ‫سمامل�ن ےک اب�ر�ے ںیمیہک‪�" :‬اسی رط�حاگر و�ہ ِا�نافک�ر ےک افر�ا�دوک ای ُانیک‬ ‫�ا�ولا�د�و�ںوکوچ�ر�یرکلےاییسکیھبرطیےقےسُا�نرپہبلغاپلےوتاحم�ر�بافک�ر‬ ‫کیاجنںیا�و�رُانےکام�لاملسمنو�ںےکےیلابم�حںیہ�۔سپاگرو�ہُا�نرپرشم�و�ع‬ ‫طریےقےسہضبقاپلںیوتہیُانیکتیکلمنباجتےںیہ[مجموع الفتاوى]‬ ‫یہ اب�ت ُانےک وچب�ںوک اکچےن ےسقلعتم ےہ�‪ ،‬تو ُاُنےک امو�ا�لوک وچ�ر�ی‬ ‫کرنے ےک اب�ر�ے ںیم اہمت�ر�اایک ایخ�ل ےہ�؟! �ا�و�ر ہیتموھبلوہک ُانیک‬ ‫�د�ولت اسالمہی ےکالخ�ف گنجاک ڈھانہچ ام�ل رپاقئم ےہ�۔ سپ اپین تینوک‬ ‫خالصرک�و ا�و�ر�الہل رپوتکل کرتے وہئےآگے ڑبھو�‪� ،‬ا�و�ریسک ےس ُانےک‬ ‫ما�لوکےننیھچ ےک اب� تر�ے ںیم وشم�ر�ہ ہنرک�و�۔ الہلیک ربکتوکاحصلرک�وہک‬ ‫کاف�رےکام�لوکاح�ط�ا�برکناُاہنںیزمک�و�ررکتاےہا�و�رہیانےک تقااص�د ت�یامن‬ ‫یکےئل رطخ�ہ ےہ�‪ِ� ،‬ا�س ےسومنمنیوکوقتیت ورج�أ�تیتلم ےہ ا�و�ر و�ہ اح�ط�ا�ب‬ ‫سے �اگےلرمحول�ںےئلیک ایت�ر وہتےںیہ�۔ اج�ن ولہک ہی ایاس اہج�د ےہ وج د�و�ر‬ ‫حاضرںیم رتم�و�ک ووجہم�ر وہچاک ےہ�‪ ،‬سو�ائے اص�دقنی ےک اہ�ں�‪� ،‬ا�و�رتکین یہ‬ ‫لقلی ےہ ُانیک دعت�ا�د! �الہل ر�ّب �الّزع�ت ےس دعا ےہہک و�ہ اپےناجمہد دنب�و�ں‬ ‫کو حتف ونرص�ت ےس انکمہ�ررفمائے ا�و�رومحدین ےکونیس�ںوکڈنھٹ�ا رفمائے�۔‬ ‫�و�احلدم ہلل ر�ب الاعملنی�۔‬

‫اخص‬

‫‪38‬‬

‫کرفیک وفجو�ں ےکالخ�فونج�ِد خالفتیکلسلسم گنج ںیم مہضعب‬ ‫کا�ر�و�ائوی�ںاک ذتکر�ہرکیں ےگجوالخفتیک تنطلس ںیم وستعاک ببس‬ ‫نبںیایالہلےک مشدون�ںوکدہتشز�د�ہرکنےیاالہ�کرکنےایذللیرکنے‬ ‫کا ابعث ںینب�۔گز�ر�ے دنچوتفہ�ں ںیمرشم�ق ورغم�ب ےکاحم�ذ�و�ں رپ‬ ‫�د� لوتِ�اسالمہییکاجنبےسیکیئگاک�ر�و�ائوی�ںںیمےسہیایکرصتخماجئز�ہ‬ ‫ہے�۔‬ ‫رشمیق �اایشی‪:‬‬ ‫�رماض�نیک ‪ 9‬تا�ریخ وک اپلفئن ںیم ونجبیوکتاباتو ےک العقے‬ ‫ماماسابنومںیونج�دالخفتےسڑھجپو�ںںیمیبیلصاپلفئینوف�جےکرقتیابد�س‬ ‫فوجی الہ�ک وہ ےئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک‪ 13‬تا�ریخوکونج�برغمبیاپلفئنےکزجیر�ےوجلووسلو‬ ‫اپلفینوف�جےک یاکاکھٹنےوکونج�دالخفت‬ ‫مںیابیتوک�ل کےالعقےںیم ئ‬ ‫وگو�ں ےس اشننہ انبیا�‪،‬نزیامغویدن�انا�و العقے ںیم اپلفئین‬ ‫نے ام�رٹر ےک ل‬ ‫فوجوی�ںیکلقنو کرحتےکےیلاتسامع�لوہنےو�الےرٹ�کوکیھباجمہدین‬ ‫تاب�ہرکنے ںیماکمای�ب رہے�۔‬ ‫‪39‬‬

‫�رماض�نیک ‪ 14‬تا�ریخ وکالخفت ےکاجمہدین ےسڑھجپو�ں ںیمیبیلص‬ ‫لفاپئینوف�جےک‪ 11‬فوجیالہ�کوہےئگہکبجام�ر�ا�و�یرہشےکےلحمد�اغو�دیا�ن‬ ‫مںی ‪ 8‬فوجی انسئرپافئر ےس الہ�ک وہ ےئگ�‪،‬نزیر�اکٹ ےلمح ےس ُانیک ایک‬ ‫کبرت دنباگ�ڑ�یوک زج�و�ی اصقن�ن اچنہپ�۔‬ ‫�رماض�نیک‪ 16‬تا�ریخوک�‪،‬ما�ر�ا�و�یرہشےک� یآوک�منشیٹسےلحمںیمالخفت‬ ‫اپلفینوف�جےک‪ 12‬فوجی‬ ‫کےاپسہوی�ںےسوہنےو�الیڑھجپو�ںںیمیبیلص ئ‬ ‫ہال�کوہےئگبجہکامباند�یےلحمںیمانسئرپافئرےس‪� 5‬دیرگوفجییھبالہ�ک‬ ‫ہو ےئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک ‪ 19‬تا�ریخوکام�ر�ا�و�یرہشےکےلحمومناک�د�وںیماپلفئینوف�ج‬ ‫کےاستھد� لوتِ�اسالمہیےکاجمہدینیکڑھجپںیوہئںیسجےکےجیتنںیم‬ ‫‪3‬فوجی الہ�ک وہ ےئگہکبج امباند�ی ےلحم ںیم ‪� 5‬دیرگوفجی انسئرپافئر ےس‬ ‫ہال�ک وہ ےئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک ‪ 22‬تا�ریخ وک ام�ر�ا�و�ی رہشےک ےلحم ونب�د ام�د�ایا ںیم وہنے‬ ‫�و�الیڑھجپو�ں ںیم ‪ 2‬لفاپئین وفجی الہ�ک وہ ےئگ�۔‬ ‫�ا�و�ر رماض�نیک ‪ 23‬تا�ریخ وک ام�ر�ا�و�ی رہشےک ےلحمولیل�د ام�د�ایا ںیم‬ ‫�د� لوتِ �اسالمہی ےکونج�د ےسہونے و�الیڑھجپو�ں ںیم ‪ 5‬لصیبی اپلفئین‬ ‫ی‬ ‫ربخ�‬

‫‪39‬‬

‫اپلفین وف�جیکرتکب دنباگ� �ڑی‬ ‫فوجی الہ�ک ا�و�ر ‪� 9‬دیرگ زخیم وہ ےئگبجہک ئ‬ ‫�ر�اکٹ ےنگل ےس ابت�ہ وہیئگ�۔‬ ‫�رماض�نیک ‪ 24‬تا�ریخ وک ام�ر�ا�و�ی رہشےکولحم�ں ام�ریون�ت ا�و�ریلول�د‬ ‫کا�د�ایونا�ن مںییبیلص اپلفئین وف�ج ےک‪ 4‬عانصرانسئرپافئر ےس الہ�ک وہ‬ ‫گےئبجہکامناک�د�وےلحمںیمونج�دالخفتےسوہنےو�الیڑھجپو�ںںیمیبیلص‬ ‫لفاپئین وف�ج ےک ‪ 5‬عانصر الہ�ک وہ ےئگ�۔‬ ‫نغ‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ی‬ ‫�رماض�نیک ‪ 25‬تا�ریخ وک ام�ر�ا�و�ی رہشےک ےلحم اب � ںیم وہنے و�الی‬ ‫جڑھپو�ں ںیمیبیلص اپلفئین وف�ج ےک ‪ 7‬عانصروکونج�دالخفت ےن الہل ےک‬ ‫فلض ےس الہ�کرک دیا�۔‬ ‫نغ‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫ی‬ ‫�رماض�نیک ‪ 26‬تا�ریخ وک ام�ر�ا�و�ی رہشےکولحم�ں ولیل�د ام�دیا�‪،‬با � ا�و�ر‬ ‫ما�ریون�تںیمونج�ِدخالفتےنیبیلصاپلفئینوف�جےسدشیدڑھجپںیںیک‬ ‫جس ےک ےجیتن ںیم ُانےک ‪ 13‬عانصر الہ�ک ا�و�ریئک دیرگزخیم وہگےئ�۔‬ ‫شو�ا�لیک ‪ 3‬تا�ریخ وک ام�ر�ا� �وی رہشےکفلتخمولحم�ں ںیم الہل ےکلضف‬ ‫سےیبیلصاپلفئینوف�جےک ‪ 13‬عانصروکونج�دالخفتےن �الہکرکدیاہکبج‬ ‫ما�ر�ی ون�ت ےلحم ںیم ‪� RPG‬ر�اکٹ ےس صل ی��ب�ی�و�ںیکرتکب دنباگ�ڑ�یوک‬ ‫ناشنہانبیاسجےکےجیتنںیمو�ہابت�ہوہیئگا�و�رُا�سںیموس�ا�رمکا�زمک ‪ 5‬فوجی‬ ‫ہال�ک وہ ےئگ�۔‬ ‫شو�ا�لیک ‪ 8‬تا�ریخ وک ام�ر�ا�و�ی رہشےک ےلحمومناک�د�وکولونی ںیم د�ولت‬ ‫�اسالمہی ےکونج�د ےس وہنے و�الی دشیدڑھجپو�ں ںیمیبیلص اپلفئین وف�ج‬ ‫کے ‪ 8‬عانصر الہ�ک وہ ےئگ�۔‬ ‫نغ‬ ‫ل‬ ‫�‬ ‫�‬ ‫شو�ا�لیک‪ 10‬تا�ریخوکام�ر�ا�و�یرہشےکےلحماب ی �ںیمونج�دالخفتےس‬ ‫ہونے و�الیڑھجپو�ں ںیمیبیلص اپلفئین وف�ج ےک ‪ 9‬عانصر الہک وہ ےئگ�۔‬

‫�� آرٹسایلی‪:‬‬ ‫�رماض�نیک ‪ 10‬تا�ریخ وکوبلم�ر�ن رہشںیم ونج�ِد خالفت ںیم ےس ایک‬

‫ماجہد�‪�-‬الہلُاسےوبق�لرک�ے�‪-‬نے ایکوع�ر�ت رپہلمحایکہکُاسے‬ ‫ی غرام�ل انبئے ا�و�ررھپُا�س ےنیبیلصآسرٹلیاییک رعایا ےک ایک رف�دوک‬ ‫ہال�کرک دیاسجیک وجہ ےسیبیلصآسرٹییل وپلسی بج وہا�ںیچنہپ تو‬ ‫�ُا�س ےن الہلیک ر�ا�ہ ںیملتق وہنے ےس ےلہپ ُا�ن رپ افئروھک�ل دیاسج‬ ‫کے ےجیتن ںیم ُا�ن ےک ‪ 3‬عانصرزخیم وہ ےئگ�۔‬

‫�اری�ا�ن ‪:‬‬ ‫�رماض�نیک ‪ 12‬تا�ریخ وک ا�ر�ِض فا�ر�س رپونج�د الخفت ںیم ےس ‪5‬‬ ‫رفکو�رر�اضفتیےکڑگ�ھوکاشننہ‬ ‫�اغنامسوی�ںےنایکابم�ر�کےلمحںیم ا�‬ ‫بانیا ا�و� �رُانےک رش�ک ےک د�و اعملم�‪،‬شرکہی ایر�انی اپ�ریلٹنم ا�و�ر ُانےک‬ ‫طاغو�تینیمخیک ربقوک الہ ام�ر�ا�۔�اغنامسی اجمہدین ےن ُا�ن رپالکنشوکفو�ں‬ ‫�‪،‬یہڈنرگنیڈی�و�ں ا�و�ر اب�ر�و�د�ی وٹکیج�ں ےسمحہلایک جس ےک د�و�ر�ا�ن‬ ‫ہشدی�(یجاس ہک مہ ُانےک اب�ر�ے ںیمامگ�نرکتے ںیہ) ہونے ےس‬ ‫ہپےلُانوہ�ںےن �الہلےکلضفےسرقتیاب‪ 60‬مرتدینوکالہ�کا�و�رزخیم‬ ‫کر دیا�۔‬ ‫ل ن‬ ‫�والہی �ا �ج�‬ ‫‪:‬‬ ‫و�‬ ‫�‬ ‫ب‬ ‫ت‬ ‫�رماض�نیک ‪ 14‬تا�ریخ وک اتساہش�د�ی اھبئی ابو دہف الرع�اقی �ق�بلہ الہل‬ ‫کربال�ءکےسجنرہشںیمر�افیضرشمکنیےکاکھٹیکاجنبلچڑپ�اا�و�ر‬ ‫�ُانےک د�رمای�ن اجرکریبکت دنلبرک ےک اپین اب�ر�و�د�ی ٹکیج ُا�ن ےک ا�وپر‬ ‫پاھ�ڑ د�یسج ےک ےجیتن ںیمرقتیاب ‪� 30‬ر�افیض رشمکنی الہ�ک ا�و�ر ‪35‬‬ ‫زخیم وہگےئہکبج ِاسی د�و�ر�ا�ن ایک د�وسر�ا اتساہش�د�ی اجمہد ابواجمہد‬ ‫�دیرگ ت‬ ‫ق‬ ‫�ابلرص�ی � �بلہ الہل اببل رہشںیم رمتدین ےکاکھٹ ںیمسھگایگ ا�و�ر اپین‬ ‫ت‬ ‫�ابو امثع�ن ا لرخ�ا سا نی �ق�بلہ ا لہل‬

‫ی‬ ‫ربخ�‬

‫‪40‬‬

‫با�ر�و� �دی ٹکیج ُا�ن ےک ا�وپر اھپ�ڑ د�یسج ےک ےجیتن ںیم ‪ 37‬مرتدین‬ ‫ہال�ک ا�و�ر ‪� 40‬دیرگزخیم وہ ےئگ�۔‬ ‫�والہی ونینی‪:‬‬ ‫�رماض�نیک ‪ 19‬تا�ریخ وک ونج�د الخفت ےنومصل ےک د�ائںی ےصح‬ ‫العو�ں ا�و�راش�ر�ع بلح ںیم ر�افیض اتاح�د�ی‬ ‫مںی الد�و�اسہ ا�و�ریبن ثیش ق‬ ‫پولسیےکاکھٹنو�ںرپہلمحایکسجےکد�و�ر�ا�ندشیدڑھجپںیوہئںینج‬ ‫مںیرقتیاب‪ 40‬مرتد �الہکوہئےنجںیمرکنلریکناکافرساشملےہ‬ ‫بجہکیئکدیرگزخیموہےئگا�و�ر‪ 7‬ھم�راگ�ڑیو�ںا�و�ر جوفوی�ںیکلقنورحکت‬ ‫مںی اتسامع�ل وہنے و�الی ‪ 2‬گا�ڑیو�ںوکالج دیاایگ ا�و�راجمہدیناککیئ ےئن‬ ‫دد�ا�ن ےلحم ںیم‬ ‫ھٹاکنو�ں رپبقہض وہ�ا�۔�اسی رط�ح ونجبی ومصل ںیم ال ن‬ ‫جون�دالخفتےنر�افیضاتاح�د�یوپلسیےکاکھٹنو�ںرپہلمحایکسجےک‬ ‫�د�و�ر�ا�ن وہنے و�الی دشیدڑھجپو�ں ںیم دسوی�ں رمتدین الہ�ک ا�و�رزخیم‬ ‫رفا�روہےئگہکبج‪ 12‬خمفلتوفجیاگ�ڑیا�ں‬ ‫ہوےئگا�و�رابقیچبرہےنو�الے �‬ ‫تاب�ہ وہںیئگ �‪�،‬السہح ا�و�ر ایومیننش تمینغ احصل وہ�ا ا�و�رُانےکاکھٹنو�ں رپ‬ ‫ماجہدین ےنہضبقرکلای�۔‬ ‫تن‬ ‫شو�ا�لیک یلہپ ات�ریخ وک �‪�،‬ال��ک�‪�،‬الری �موک�‪�،‬املاشہد�ہ�‪�،‬اشلاف�ء�۔�الن‬ ‫بی ثیشولحم�ں�‪،‬شا�ر�ع بلح ا�و�ر الوک�رنشی ا�و�ر اب�ب الوط�ب�‪،‬با�ب‬ ‫العو�ں ےک اطر�ا�ف ںیم ونج�د الخفت ےن ر�افیض‬ ‫جدید�‪،‬با�بشکل ق‬ ‫یلمایش�تےکاکھٹنو�ںرپفلتخموج�انبےس سوعیہلمحایکسجےکد�و�ر�ا�ن‬ ‫ہونے و�الیڑھجپو�ں ںیمیئک رمتد ت نین الہ�ک ا�و�ر زخیم وہ ےئگ �‪،‬کھچ‬ ‫مرتدین �‬ ‫رفا�ر وہ ےئگ�ا�و�راجمہدیناک ال��ک ےلحم�‪�،‬الریمو�ک ےلحم ےکاکرث‬ ‫حےص ا�و�ر اشلاف ےلحم ا�و�ر املاشہد�ہ العقے ےکضعب اجز�ا�ء پرہضبق وہایگبجہک‬ ‫�اسید�و�ر�ا�نر�افیضوف�جےکانعصرےنتلالرما�ن�‪�،‬رجمدحیدا�و�ر�و�ا�د�ی‬ ‫حرجمںی اپین وفص�ں دشید اتناش�ر ےکببس اپےن ھٹاکنو�ں ا�و�رگا�ڑیو�ں‬ ‫کوآ�گ اگل �دی�۔‬

‫نیطسلف‪:‬‬ ‫�رماض�نیک ‪ 21‬تا�ریخ وک الدق�س ںیم الخفت ےکریش�و�ں ےک ایک‬ ‫گر�و�ہ�‪�-‬ابو الرب�ا�ء �املدقسی�‪�،‬ابو احلنس املدقسی ا�و�ر ابو ریح املدقسی ےن‬ ‫�ایک ابم�ر�کاک�ر�و�ائی ںیم اپےن دین ا�و�راملسمنو�ںیک اپما�ل زعتو�ںاک‬ ‫بدلہ ےنیل ےک ےیل الہل ےک مشدون�ں یوہ�دیو�ں رپہلمحایک �ا�و�رُانیک ایک‬ ‫فوجی وع�ر�توک الہ�ک ا�و�ر دیرگوکزخیمرک دیا ا�و�ررھپدیہش وہ ےئگ�‪،‬ہام�ر�ا‬ ‫�ُا�ن ےک اب�ر�ے ںیم یہیامگ�ن ےہ ا�و�ر الہلیہ ُاناک اسح�ب ےنیل و�الا ےہ�۔‬ ‫�والہی صالح �ادلنی‪:‬‬ ‫�رماض�نیک‪ 21‬تا�ریخوکوسہش�ا�ر�و�ںںیمےس‪� 5‬اغنامسیاجمہد�و�ں�(�ابو‬ ‫�افلہیق الاشمی�� ت‪،‬ق�ل�ابو الولدی الاشمی�‪�،‬ابواعم�ذ الرکبولی�‪�،‬ابودعنا�ن اسلاملنی�‪�،‬ابو‬ ‫ب�‬ ‫عرمالرف�اجی ہم الہل�)نے اسمر�ا�ء شرہےک العقے ریبجیہ ںیم ول�ا�ء‬ ‫�اعلرکسینی انمی ر�افیض اتاح�د�ی وپلسییک اھچ�ؤنی رپہلمحایک سج ےک‬ ‫�د�و�ر�ا�ن ےک رمتدین ےس ُانیک د�وےٹنھگڑھجپںی وہئںی سج ےک ےجیتن‬ ‫مںی ُا�س اھچ�ؤنی ںیم ومجو�دامت�م رمتدینوک الہ�کرک دیا�۔�ا�س ےک دعب‬ ‫�اغنامسوی�ںےنرمتدینےکامد�ا�د�یاقفےلےساقمبہلرکےکیئکرمتدین‬ ‫کو الہ�ک ا�و�رزخیمرک دیا ہکبج د�و اغنامسی ِا�س د�و�ر�ا�ن دیہش وہ ےئگ �‪،‬ہم‬ ‫�ُا�ن ےک اب�ر�ے ںیم یہیامگ�ن رھکےت ںیہ ا�و�ر الہلُا�ناک اسح�ب ٹےنیل و�الا‬ ‫�ج�یک‬ ‫ہے�۔�ا�س ےک دعبنیت اغنامسی اجمہدین ےن اپین اب�ر�و�د�ی ��یں ابقی‬ ‫مرتدین ےک سوط ںیم اھپ�ڑ دیں ۔�ا�س ابم �رک ےلمح ےک ےجیتن ںیم ‪38‬‬ ‫مرتدین الہ�ک ا�و�ر د�س رمتدین زخیم وہئے�‪�،‬ایکاکھٹنہ �ا�و�ر ایک‬ ‫�السےحاکوگ�د�ا�مابت�ہ�‪،‬بجہکیئکاگ�ڑیو�ںوکالجدیاایگا�و�ریئکوکزج�و�یاصقن�ن‬ ‫ہپاچن�۔‬ ‫ش �رماض�نیک ‪ 26‬تا�ریخوکامش�لرغمبیرکتیتےکاگ�ؤ�ںاسلال�مںیم‬ ‫ح��د ر�افیض ےکاکھٹنو�ں رپونج�ِد خالفت ںیم ےسبا�ر�و�د�ی وٹکیج�ں ےس‬ ‫لسی ‪� 8‬اغنامسیاجمہدینےنہلمحایک۔�اغنامسیاجمہدینےنُا�نےسدشید‬ ‫یوہ�دیو�ں رپ ابم �ر�ک اک �ر �و �ا ئی اک ہجیتن‬

‫‪41‬‬

‫ت‬ ‫�ابو وکثر ا لوس �د �ا نی �ق�بلہ ا لہل‬

‫�ج�یک ٹ‬ ‫�‬ ‫ی‬ ‫�والہی �اابن�ر‪:‬‬ ‫جڑھپںیںیکسجےک د�و�ر�ا�نیئک اغنامسوی�ںےن اپین اب�ر�و�د�ی � ں‬ ‫�ُا�ن رپ اھپ�ڑیں سج ےک ےجیتن ںیمرقتیاب ‪ 60‬مرتدین الہ�ک ا�و�ر زخیم‬ ‫�رماض�نیک ‪ 28‬تا�ریخ وکرغمبی اناب�ر ےکرہشابلدغ�ا�د�ی ںیم ر�افیض‬ ‫ت‬ ‫ہوگےئہکبجنیشمنگیگل ‪ 7‬خمفلتمسقیکاگ�ڑیا�ں الج د�یںیئگ�۔‬ ‫فو�جا�و�ررمتدوحص�ا�تےکاکھٹنو�ںیکاجنبالخفتےک ‪ 4‬ہشوس�ا��رق�(ل�ابو‬ ‫ب ہ�‬ ‫کوثر الوس�د�انی�‪�،‬ابوفیس الاشمی�‪�،‬ابو رحہم الاناب� �ری�‪�،‬ابودمحم الرع�اقی م‬ ‫�الہل�)فرجےسلبقر�و�انہوہئےجوہکاب�ر�و�د�یوٹکیج�ںا�و�رالکنشوکفو�ںےس‬ ‫�والہی رخ�اس�ا�ن ‪:‬‬ ‫ت‬ ‫�رماض�نیک ‪ 20‬تا�ریخ وک اتساہش�د�ی اھبئی ابو اعئہش الرخ�اسانی �ق�بلہ لسیےھت�۔ماجہدینےنرمتدینےکد�رمای�نسھگرکانوکیئکےٹنھگلتقا�و�ر‬ ‫�الہل اپین اب�ر�و�د�ی ٹکیج ےکاستھاکبل رہشںیم ر�ا ٹفیض رشمکنی ےک �زخیموہنے ٹاکزم�ہاھکچیاا�و�رایومیننشمتخوہنےےکدعبانوہ�ںےناپین‬ ‫�ج�یک‬ ‫�‬ ‫�اما�م اب�ڑ�ے ںیمسھگایگ ا�و�ر�ر افیض رشمکنی رپ پس�ل ےس افئرنگیک با�ر�و�د�ی ��یںاھپ�ڑدیںسجےکےجیتنںیمرقتیاب ‪ 40‬مرتدینالہ�ک‬ ‫�ا�و�رِا�سےکدعباپیناب�ر�و�د�یٹکیجُا�نےکوسطںیماھپ�ڑد�یسجےک �ا�و�ر دسوی�ں دیرگ زخیم وہگےئ ہکبج مخزوی�ں ںیم رمتدرشبحلی الع�ب�ی�د�ی‬ ‫ےئ�۔ شامل اھت وج ابلدغ�ا�د�ی العقےاک دمیرتاھ ۔�ا�س ےک الع�و�ہ وف�ج املاغ�ویر‬ ‫تنےجی ںیممک ا�زمک ‪ 17‬مرشکنی الہ�ک وہئے ا�و�ر دسوی�ں زخیم وہگ ت‬ ‫ل‬ ‫�رماض�نیک ‪ 28‬تا�ریخ وک اتساہش�د�ی اھبئی ابوامثع�ن الرخ�اسانی �ق�بلہ کا امکنڈ�ر ا�و�روف�ج الر�ابعاک امکنڈ�ررمتد کام�ل ا ع�ب�ی�د�ییھب مخزوی�ں‬ ‫�الہل ےن اپین اب�ر�و�د�یاگ�ڑ�یوکئہٹرہشںیم رمتد اپسکاتنی وپلسی ےکاکھٹ مںی اشمل اھت�۔‬ ‫کے د�رمای�ن اھپ�ڑ د�یسج ےکتنےجی ںیمرقتیاب ‪ 30‬مرتدین الہ�ک ا�و�ر‬ ‫�زخیم وہگےئ�۔‬ ‫وصامہیل‪:‬‬ ‫�� ن ٹ‬ ‫مرشقی پ � ڈنیلوصبے ےک العقے رج�و�ر ںیم ونج�د الخفت ےس‬ ‫ف�ر�اسن‪:‬‬ ‫ہونےو�الیڑھجپو�ںےکےجیتنںیمرمتدوصمالیوف�جےکد�وانعصر‪ 1‬شو�ا�ل‬ ‫اض�نیک ‪24‬تا�ریخ وکونج�دالخفت ںیم ےس ایکاجمہد ابووسیم�ن کو �الہک وہ ےئگ�۔‬ ‫�رم ت‬ ‫ق‬ ‫�الرفنیس � �بلہ الہل ےن ریپ�س ںیمیبیلص رف�اسنیسی وپلسییک وین سے اپین‬ ‫گا�ڑ�یرکٹ�ا د�ی وج السےح ا�و�ر اب�ر�و�د ےس دل�ی وہئییھت اتکہ صل ی��ب�ی�و�ں‬ ‫�والہی �ارلہق‪:‬‬ ‫لم ش‬ ‫مںیایکاب�ررھپرعبا�و�روخ�فلیھپاجئےا�و�رُاہنںیای�درہےہکرعمکہ‬ ‫��‪�،‬د�و�ا�ر‬ ‫شو�ا�لیک ‪ 5‬تا�ریخ وک رقہرہشےکولحم�ں اصلانعہ �‪� ،‬ا �ل ب‬ ‫�ُا�نیک رس�زمنی رپلقتنم وہ اکچ ےہ�۔‬ ‫�الرب�ا�ز�ی ےک رقیب ا�و�ر اجمہع الاتاح�د ےک رقیب ونج�د الخفت ےن‬ ‫‪PKK‬مرتدینےکاکھٹنو�ںرپہلمحایکسجےکےجیتنںیمیئکےٹنھگدشید‬ ‫�ب�یل� ج�‬ ‫ی‬ ‫جڑھپںیاج� �ریرہںیسجےکےجیتنںیم ‪ 30‬مرتدینالہ�کا�و�ریئکدیرگ‬ ‫م‪:‬‬ ‫�رماض ت�نیک ‪ 25‬تا�ریخ وکونج�دالخفت ںیم ےس ایکاجمہد ابو اسامہ �زخیموہگےئہکبجالر�ومانہیےلحم�‪�،‬الزج�ر�ہ�‪�،‬د�و�ا�رافلری�وسہیا�و�رد�و�ا�رالرب�ا�ز�ی‬ ‫�ز�ا�ریو�ح �ق�بلہ الہل ےن ربسزلرہشےکرمکز�ی رٹیننشیٹس ںیم صل ی��ب�ی�و�ں کےرقیبانسئرپدسوت�ںےنرمتدینوکاشننہانبیاسجےکےجیتنںیم ‪12‬‬ ‫مرتدین الہ�ک ا�و�ر ‪� 3‬دیرگزخیم وہ ےئگ�۔‬ ‫پرہلمحایک�۔‬ ‫ی‬ ‫ربخ�‬

‫‪42‬‬

‫یو�رپیاجلہتی جواپیندبصو�ر�تتقیقحوکوھج�ٹا�و�ردعو�و�ں‬ ‫کے دکمچ�ا�ر رپ�د�و�ں ںیم اپھچتی ےہ ےسیجوخشاحلی�‪�،‬امن�‪،‬ماس�و�ا�ت‬ ‫�ا�و�ر ِا�س ےسیج دیرگوھجٹے رعن�ے�؛جنیک وجہ ےسمسقمسقیک‬ ‫جاہلوت�ں ےنرسُاٹاھیا وج اپینرکف�ی ذغ�ا وی�ر�پیکاجلہتی ےس یتیل‬ ‫ہںی اتکہونجو�انو�ں ےک افاک�روکزہرآلو�د�ہرک ےک ُاہنںیرکیہہ‬ ‫صو�ر�ترشم�ک ایجعبی اخلتقل مُلح�د انب د�ے�۔‬ ‫یلنک الہلسج ےک ےیل دہ�ایتاک ہلصیفرک�دیات ےہ�‪ ،‬تو امت�م‬ ‫�اہلِ �زمنییھب لمرکُاسوک ِا�س ر�اسےت ےسںیہن ر�و�ک ےتکس�۔ سپ‬ ‫�الہل �رشک�‪ ،‬فو�احش ا�و�راسف�د یف الا�ر�ض ےسڑھتل�ےرگ�وہو�ں ےک‬ ‫رصا�طمیقتسم‬ ‫�د�رمای�نےساییس قاو�ا�ما�و�ررگ�وہو�ںوکاکنلاتےہںیہنج �‬ ‫‪43‬‬

‫دہشاء‬

‫‪43‬‬

‫کیدہ�ایتدیاتےہ�‪ُ�،‬اہنںیاپےنرقم�ّببدن�و�ںا�و�را�ولای�ء�واصحلنیںیمد�اخلرکتا‬ ‫ہےا�و�رضعبوکاہش�د�تیفلیبسالہلیکریخِظعمیاطعرکتاےہاتکہایقمتےک‬ ‫�د�نہنُا�نےسوکئیاسح�بوہا�و�رہنیہا�نرپوکئیذع�ا�بوہ�۔‬ ‫غربتںیمڈ�وبےوہئےریپ�سےکرگ�د� نوو�ا�حےکالعقے�؛جنںیمابہرےس‬ ‫العو�ںرپایکزمانے‬ ‫�آئےوہئےرع�ّب�ا�و�رافرییقول�گرہےتںیہ�‪،‬جنےک ق‬ ‫رفانس ےنہضبقرکایل اھت�۔ ِا�ن ںیم ےساکرثوخ�دوک اسال�م ےکاستھوسنم�ب‬ ‫مںی �‬ ‫کرتےںیہایُانیکاحلتہیےہہکُانوہ�ںےنبجِا�سدنایںیمآکنںیھوھکلںی‬ ‫رفانس ےک اصیل رہشیو�ں‬ ‫تو�ُاناک ان�ماملسمنو�ں و�الا اھت�۔ د� نوو�ں وص�رتو�ں ںیم ہی �‬ ‫عیین رصن�انوی�ں ا�و�ر وہی�دیو�ںےئلیک و�ہ وجہ ےہسجیک انب�ء پر و�ہ ُا�ن ےسرفن�ت‬ ‫کرتےںیہ �‪ُ�،‬ا�نوکرہشےکاطر�ا�فںیموخ�دےسالگگلھترکنےیکوکششںی‬ ‫کرتےںیہا�و�رُا�نےکاستھےنلھگےنلمایُاہنںیاہمدہع�و�ںرپافئزرکنےےس‬ ‫گریزرکتےںیہ�۔و�ہاچہےتںیہہکُا�نوکِاسیاحلتںیم کراھاجئےاتکہو�ہُا�ن‬ ‫یکےئلےبوقتعاخ�د�منبرکرہںیا�و�رُا�نےکو�ہاک�مرکیںنجوکوخ�درکناو�ہرتمک‬ ‫جمسےتھںیہا�و�ردبلےںیمو�ہاہنںیوہا�ںر�ہرکزندگیزگ�ا�رنےیکاجا�ز�ت ��‪،‬ا�و�رِا�س‬ ‫لکشمبُانیک نزدگییکاسسنںییتلچرہںی�۔‬ ‫قد�رام�لد�ےدیےتںیہہکسجےس � ش‬ ‫ئ�‬ ‫�‬ ‫پری�س ےکرگ�د� نوو�ا�ح ےک ا�ن رہا ی�و�ں ںیم ےساکرث ِاسی احلت رپ ر�اضی‬ ‫ہوکرھٹیبرہےتںیہسجرپرہشےکوط�اغتیا�و�راصیلرہائیش�‪،‬سوچےےھجمسوصنمبے‬ ‫کےتحتُانوکرھکاناچہےتںیہ�۔ہکبجضعبِا�سذلتےکالخ�فاٹھڑھک�ےوہتے‬ ‫ہںیا�و�روکششرکتےںیہہکرتہبایعم ��ِرزندگیوکاحصلرکیںاتکہو�ہُا�نولگو�ں‬ ‫کے رب�ابر وہاجئںی وجُاہنںی وخ�د ےس د�و�ر رھکان اچہےتںیہ ا�و�رُا�ن ولگو�ں ےک‬ ‫نز�دیکاقبل رشک نب اجئںی وجُاہنںی اقح�ر�تیک اگنہو�ں ےس دکیےتھ ںیہ�۔‬ ‫�ِا�سدہ�فکتےنچنہپےئلیکُاہنںیام�لےکالع�و�ہوکئیر�اسہترظنںیہنآتا�‪،‬کہِا�س‬ ‫ما�د�ہرپستاعمشر�ےںیمام�لیہاناس�نیکتمیقےکنیعتاکامیپنہےہ�۔سپیسک‬ ‫بیھذ�ریےعےسام�لامکناِا�نافر�ا�دیکرغ�ضوغایتنباجتاےہاتکہو�ہِا�سےس‬ ‫�اپےن د�ب اجنے و�الے ا�رما�ن وپ�ر�ےرکیں ا�و�ر التمانہی وخ�اہاش�تیکنیکستاک‬ ‫ساما�نرکیں�۔‬ ‫�دنای ےکےھچیپ اھب�گ اھب�گرک اہنپ اجنے و�الو�ں ںیم ےساکرثافر�ا�د د�ولت‬ ‫کامنےےکرصتخمر�اسوت�ںیکالت�شںیمرہےتںیہ �ا�و�رایےسافر�ا�داکرث�ویبرتشول�ٹ‬ ‫ما�ر ا�و�رایشنم�تیک اجت�ر�ت ےک ر�اسےت رپلچ ڑپتےںیہ�۔ سپ و�ہ ِا�سونھب�ر ںیم‬ ‫�د�اخل وہرک د�ولتایھتہنے ےک رہوھچٹے ڑب�ےومقےعوک اتسامع�لرکنے‬ ‫کےےیلاج�نویل�ارطخ�و�ںںیموک�دڑپتےںیہ�‪،‬ثمالرختییبرگ�وہو�ںیکآپسںیم‬ ‫نجںیگ�‪� ،‬ڈیکیتیکاک�ر�و�ائوی�ں ںیم ومجو�درطخ�ا�ت�‪ ،‬یا وسیپ�ںیک اییس نیل دین وج‬ ‫�اکرثلیجکتاچنہپدییتےہ�ا�و�رِا�نےسیھبزیا�د�ہرطخنا�کاھکئای�ںنجیکوکئی‬ ‫تہہیہںیہن�۔‬ ‫ت‬ ‫سج ےک ےیل ا�ہلل دہ�ا�ی� اک ہلصیف رکےل وت �اُس اک �دل �اسالم رپ‬ ‫نئمطم رک �داتی ےہ‬ ‫مرک�م ابر�وقی�‪ ،‬توینس ےسقلعت رھکےن و�الا ونجو�ا�ن�‪ ،‬جساک نپچب ا�و�ر وج�انیاک‬ ‫�ابدت�ائید�و�رِاسیرط�حیکےباح�لزندگیںیمزگ�ر�ا�‪،‬جساکو�احدمغدنایاکوصح�ل‬

‫تاھا�و�رُا�سےنتہبیس ندایاپیھبیلنکیلو�ہآخر�تےساغفلا�و�رُا�سےئلیکلمع‬ ‫کرنے ےکرطیہقاک�ر ےس ان�آشان اھت�۔‬ ‫مرک�مرختییبرگ�وہو�ںاکلیھکےنلیھک و�الاچالا�کآ�دمی اھت�۔ ُا�س ےنرشمکنی‬ ‫رکلںی�‪،‬اہ�ںکتہکو�ہ‬ ‫ی‬ ‫پریکاجنےو�الیڈیکیتیکاک�ر�و�ائوی�ںےساھب�ر�یرقو�معمج‬ ‫کیئشیبتمیقاگ�ڑیو�ںاک لامکنبایگا�و�رریپ�سےکوبلک�ںا�و�رولفحم�ںںیمد� لوت‬ ‫مدن�ا�و�ررعم�و�فافر�ا�دکےاستھاھٹےنےنھٹیباگل�ا�و�ریہیو�ہزیچےہسجیکُا�نافسد‬ ‫عالقو�ں ےکول�گ بس ےس زیا�د�ہانمترکتےںیہ�۔‬ ‫�ُاسیکتیصخش رعب د�ا�ریھت ا�و�ر و�ہ اپےن ےقلح ںیم اجشعت�‪ ،‬بےرگج�ی ےس‬ ‫�آگےڑبھےن�‪،‬نڈ�روہکراقمبہلرکنےا�و�رڑل�ائوی�ںےسہناھبگےنےکوح�الےےس‬ ‫العو�ںیک اجلہتی ےکاسئے‬ ‫رفانس ےکون�احی ق‬ ‫شموہ�راھت�‪� ،‬ا�و�رڑل�ائای�ںیھب و�ہ وج �‬ ‫تےلفلتخمولحم�ںےکابشدن�و�ںےکامبنیہنمتخوہنےو�الےڑگھج�و�ںےکد�و�ر�ا�ن‬ ‫ہوتیںیہ�۔و�ہوپلسیےکاپسہوی�ںوکوتھچکاتھجمسیہہناھتویکنہکُا�سیکدعتم�داب�ر‬ ‫�ُا�نےسحلسمڑھجپںیوہچیکںیھتا�و�رو�ہڈیکیتا�و�روچ�ر�ییکاک�ر�و�ائوی�ںا�و�رایشنم�ت‬ ‫کےاک�ر�وبا�رےکد�و�ر�ا�نینتکیہدفہعُانےکاہتوھ�ںےسچبےنلکنںیماکمای�بوہچاک‬ ‫تاھ�۔‬ ‫گانہو�ںا�و�رانفرمانوی�ںںیمڈ�وبےوہئےوہنےےکاب�وجو�درکم�مےلھکد�ل‬ ‫�ا�و�رےھجلساخال�قاکاملکصخشاھت�۔سپو�ہیسکیھبد�وستیکدم�درکنےا�و�ریسکڑپ�وسی‬ ‫کادفا�عرکنےںیمدیرںیہنرکتااھتا�و�رہنیسکرشےتد�ا�را�و�راتحم�جیکاحجتر�و�ائی‬ ‫کرنے ںیموکئیرسکُاٹاھرھکاتاھت�۔‬ ‫رطےقےساھبنسلےناکنفاجناتاھت� �‪،‬اسیےئلو�ہوجیھب‬ ‫�و�ہاتناظمیُامو�روکمظنم ی‬ ‫قد�م اٹاھتا�‪ُ� ،‬ا�سےئلیک ولطمبہایت�ر�یرکنے ےک ا�و�رُاسےک اتنئج وعو�اقباک اجئز�ہ‬ ‫یلےن ےک دعب اٹاھتا�۔پس ُا�س ےن اپےناکمو�ں ںیم ِا�س الصحتیاک رھبپو�ر‬ ‫�اتسامع�لایک�۔سپبجیھبو�ہیسکرھگرپڈ�اکاڈ�الاتوتےلہپُاسیکوخ�ب چایھرط�ح‬ ‫رکا�‪�،‬ا�و�ربجُا�سرپہلمحرکتاوتےلہپیہاچےھرب�ےانکمم�تاک‬ ‫سےہیفخرگن�انی ت‬ ‫مختہنیاگلاتیلا�و�راپےنےیللتقایدیقےسےنچبےکاساب�بایہمرکیلات�۔‬ ‫یہامت�م افص�ت ا�سوک ایکگنیگاک رطخنا�کرسبرّ�ا�ہ ا�و�رایشنم�تاک ڑب�ا اتجر‬ ‫باننےےئلیکاکفیںیھت�۔نکیل ر�ّب تاعلٰی نے ُا�سےئلیک ایےس ر�اسےتیک اجنب انلچ‬ ‫لھک کراھاھت�‪،‬جسےسُاسیکزندگیاکر�خرسکیدب�لایگ�۔‬ ‫رطح�‪،‬‬ ‫خو�دوک اسال�م ےسوسنم�برکنے و�الےرغم�ّب کے ونجو�انو�ںیک �‬ ‫نجںیہرص�فرماض�نںیمیہر�ّبتاعلٰیکیابع�د�تاکایخ�لآتاےہ�‪،‬مرک�میھب‬ ‫�اپےنانگہو�ںوکدھونےیکوکششںیم �ایکدجسمںیماتعاک�فاھٹیب�۔وہا�ںر�ّب‬ ‫تاعلٰینےُا�سےکبیصنںیم یاکد�اعیےسالمقا�تھکلکریھیھتوجکہہیفخوط�ر‬ ‫پر اپےنضعب اھبئوی�ںوک د�ر�س د�ے�رہا اھت ا�و�رُاہنںی اسال�ماھکس رہا اھت�۔‬ ‫�و�ہد�اعیُا�ناملع�ءسو�ءمںیےسںیہناھتوجرصن�انوی�ںےسد� تسوای�ںاگٹنےتھہںی�‪،‬‬ ‫�ا�و�رہنُا�نںیمےساھتجنےئلیکڑب�ےڑب�ےاتجامعا�تدقعنمےیکاجتےںیہ� لب‪،‬ہک‬ ‫�و�ہ ایک اس�د�ہ اس ونجو�ا�ن اھت وج اپےناشگر�د�و�ں ےکاستھدجسم ےک ایکوکنے‬ ‫مںیھٹیباجتااھت�۔و�ہبس�‪،‬لوگو�ںیکرظن�و�ںںیمہنآنےیکوکششرکتے�‪�،‬اپین‬ ‫�آ�و�ا�زیںتسپرھکےتےھت�۔�ُانیکابتںیرکم�مےکےیللمکموط�ررپانجیبںیھتا�و�رہن‬ ‫�اییس تابںیُا�سےنیھبکڈیمیارپینسںیھت�۔‬ ‫دہشاء‬

‫‪44‬‬

‫�و�ہ ونجو�ا�ن اپےناسھتوی�ںوک اسال�م ا�و�ررفکیکتقیقح ا�و�ر ِا�ن د� نوو�ں ےک‬ ‫مابنیرف�قےکاب�ر�ےںیماتبرہااھت�‪ ،‬سماملنو�ںےسد�وسیتا�و�رافک�رےسدمشینےک‬ ‫�وجو�ب ےک اب�ر�ے ںیمآگا�ہرک�رہا اھت�‪� ،‬ا�و�ر ِا�ن ںیمیھبوصخصا ً�و�ہرشمکنی نج‬ ‫کےد�رمای�نو�ہر�ہرہےےھت�۔و�ہُاہنںیوتحدی�‪ُ�،‬اسیکامہتیوفاضئل�‪�،‬ا�و�ررش�ک‬ ‫�ا�و�رُاسیکرطخناکیا�و�راناج�مدبےکاب�ر�ےںیماتبرہااھت�۔و�ہُاہنںیُا�ناقحئقےس‬ ‫�آگا�ہرک�رہااھتوجُا�نےسےپھچر�ہےئگےھتایںیہنجاملع�ءسو�ء�ا�و�ررفکےکد�اعوی�ں‬ ‫نےاپھچ رکاھ اھت وجرشمکنیوک ر�اضیرکنے ا�و�ر اپےن ریپ�وکا�ر�و�ں ا�و�ررمید�و�ں‬ ‫مںیاضافےےئلیکدینوکدب�لرکشیپرکتےںیہ�۔‬ ‫�ُا�س د�اعی ےکالک�م ںیم�‪ ،‬جس رپ و�ہآیا�ِت قر�آنی ا�و�ر احا�دیث وبن�یﷺ‬ ‫سےدلائلدیاتاھت�‪،‬مرک�موکاملسمنو�ںا�و�ررشمکنیےکامبنیقلعتیکحیحص ضواحتا�و�ر‬ ‫تقیقح‪،‬جس کےریغبابع�د�تحیحصںیہنوہتی�‪،‬جانےناکومقعالم�۔سپو�ہ‬ ‫�‬ ‫توحدییک‬ ‫�اتعاک�فےک ندو�ںںیمِا�سد�اعیےکاستھکلسنمرہا�‪�،‬وہںیوتبہیکا�و�را�ر�ا�د�ہایک‬ ‫کہآئدن�ہو�ہ یاکیقیقحاملسم�نےکوط�ررپیئن نزدگیاکآغا�زرک�ےاگ�۔ُا�ساھبئی‬ ‫کےاستھزمی عتداقل�تاسوت�ا�روہنےرپُا�سےناتبیاہکو�ہوک�نےہا�و�رُا�سیک‬ ‫سابہقزندگیاک ہصقایکہے�۔�ایک وطیل رعصےکت دین ےس اعر�ا�ض�‪،‬فغتل‬ ‫�ا�و�ر گر�ور�د�انی مںیڈ�وبےرہےنکےدعبدینںیمد�وبا�ر�ہد�اخلوہکرُا�سےنوخ�د‬ ‫رطحےسدخمتےئلیکشیپرک�دیا۔‬ ‫کود�اعیےکاسمےندینیکرہ �‬ ‫�ر�اہ اہج�د ںیم الہپ دقم‬ ‫مرک�مُا�سونجو�ا�نےکاب�ر�ےںیمہیںیہناجناتاھتہکو�ہرف�اسنیسیونجو�انو�ں‬ ‫کےضعب ایےسومجمعو�ں ےسرمتطباھت وجاجمہدینیک انمصر�ترکتے ےھت �‪ ،‬جاہ�د‬ ‫کےدیم�انو�ںیکرط�فرجہ�تیکوکشوش�ںںیمےھتا�و�راجمہدینیکاعانتےئلیک‬ ‫ما�لیکالت�شںیمےھت�۔‬ ‫�ُا�نںیمےسایکومجمعےوکایکڑب�ادہ�فالم�؛نمایش�تاکایکڑب�ااتجرسجےن‬ ‫�اپےنرھگںیماند�ا�ز ��ًاد�ولاکھوی�ر�واپھچرکےھےھت�۔انوہ�ںےنُا�سیکیئک ندو�ںکت‬ ‫نرگ�انییکا�و�راسیکلقنوحرکتاکاجئز�ہایل�۔رھپانوہ�ںےنرھگرپےلمحاکوصنمبہ‬ ‫تای�رایکاتکہالسےحےکز�و�ررپُا�سےسُاساکام�لنیھچںیل�۔‬ ‫�ِا�سومجمعے ےک رتشیبونجو�ا�ن امضی ںیم ڈیکیتیکاک�ر�و�ائوی�ں ا�و�ررختییب‬ ‫گر�وہو�ں ںیم اشمل وہنےیک وجہ ےس ِا�س دیم�ا�ن ںیمرجتبہاک�ر ےھت�‪ ،‬یلنک‬ ‫�ِا�ساب�رُاناکہلمحوطب�ِرعاب�د�تاھت�‪،‬جسےکذ�ریےعےس�و�ہالہلاعتلٰیکارق�ّبحاصل‬ ‫وغایت‪،‬بضعاھبئوی�ںوکایکدیم�ا�نِجاہ�د‬ ‫�‬ ‫کرنااچہےتےھت�۔ِا�سےلمحیکرغ�ض‬ ‫رفاہمرکناا�و�رابقیےنچبو�الیرقموکاجمہدینیکدم�د‬ ‫کیاجنبرجہ�تےئلیکاملیامد�ا�د �‬ ‫یکےئلانجیھب اھت�۔‬ ‫رأ �تیک افص�ت‬ ‫�ِا�ن اھبئوی �ںوک سب ایک امانت د �ا�ر ا �و�راجش عت جو �‬ ‫سے فصتم ونجو�ا �نیکیمکیھت وج ا �نوکاک�ر �و �ا ئی ےکاکمای�ب ای انکا�م وہنے‬ ‫رفا�ر وہ سےک�۔ سپ‬ ‫پر�‪� ،‬د � نوو �ں وص�رتو�ں ںیماک �ر�و �ا ئییک ہگج ےس ےلرک �‬ ‫�ُا �س د �اعی ےن اہنںیرکم�ماک ہتپ د یا ا �و�ر ُاسیک افص�ت ا �و�ر ِا�س دیم�ا �ن ںیم‬ ‫�ُاسیک ات�ریخ ا �و�ررجتبے ےک اب �ر �ے ںیم التبیا ا �و�ر ُانیک ُا �س ےس المقا�ت ےط‬ ‫کر�د�ی �۔‬ ‫‪45‬‬

‫مرک�م ےکاستھاعت�ر�ف ا�و�ر ابہیم اتعام�داحصلرکیلےن ےک دعبُانوہ�ں ےن‬ ‫�ُاسےاپینرغ�ضوغایتا�و�روصنمبےےکاب�ر�ےںیماتبیا�۔رکم�مےنھچکوقتےئلیک‬ ‫سو�چ اچب�ریک ا�و�ررھپاپےن ِا�ن د�وسوت�ںیک دم�درکنے رپ رضا دنم�ی اظہررک�د�ی‬ ‫�ا�و�رُاہنںیاگ� �ڑی�‪� ،‬السہح ا�و�ر دیرگ وجکھچ د�رکا�راھت و�ہ ایہمرکنےیک احمیرھبلی�۔‬ ‫پس ےطدش�ہ د�نوکومجمعہ دہ�فیک اجنب ر�و�انہ وہ�ا�۔ وہا�ں و�ہیئکوٹنھگ�ںکت‬ ‫ہد�فاکاتناظ�ررکتےرہےنکیلآخرِکا�روپلسییکرظن�و�ںںیمآنےےکدخشے‬ ‫کےشیپرظنُاہنںیُا�سہگجےسو�اپسآناڑپ�ا�۔وجآ� مدیانےکدہ�فرپاھتو�ہُا�س‬ ‫�د�ن اپےنرھگںیہنآیا�۔ونجو�انو�ں ےنزع�مایکہک و�ہ د�وبا�ر�ہ ےسوکششرکیں‬ ‫گے�‪،‬یلنکرھپیئکد�نتیبےئگا�و�راک�ر�و�ائیاکوصنمبہرت�کرک�دیاایگ�‪،‬یلنکِا�س‬ ‫جمومعےاکقلعترکم�م ےس ا�و�رزیا�د�ہوبضم�ط گوہای�‪� ،‬ر�ّب تاعلٰی کےوضح�راتئب‬ ‫ہونےو�الارکم�م�‪،‬جوالہلےکدنب�ےےکوط�ررپاپینزندگیرش�و�عرکنااچہاتاھت�‪،‬‬ ‫جو دینےنھکیسےئلیک اتناہئی رحیص اھت�‪ ،‬جواملسمنو�ںےئلیک دمہ�ر�د�ی ا�و�رتبحم ےس رُپ‬ ‫تاھ ا�و�ر و�ہ ہمہ وقت ُانیک دم�دےئلیکدعتسم رہات اھت�۔ ا�سوکرہ�وقت اپےنریثکام�لوک‬ ‫�ر�ّبتاعلٰیکیاطاعتا�و�رُاسیکر�ا�ہںیمرخ�چرکنےیکرکفرہیتیھتا�و�رو�ہِاسےک‬ ‫�ذ�ریےعےساگہنگ�ر�و�ںوکانےکانگہو�ںےسا�و�راسال�مےساتناس�برھکےنو�الے‬ ‫مرتدینوکُانےکا� ترد�ا�دےساکنلےنےئلیکوکشا�ںرہاتاھتاتکہاپےنر�ّبکارکش‬ ‫�ا�د�ارک�ےجس ےن ُا�س رپ رشد و دہ�ایتاک اناع�م رفمایا اھت�۔‬ ‫�ا�بِا�سومجمعےےکاسمےند�ویہر�اسےتےھت�‪،‬یاوتو�ہاہج�دےکدیم�انو�ںیک‬ ‫رفانسےک‬ ‫جانبںیلکنا�و�روہا�ںاتق�لرکیںاہی�ںکتہکوخ�دلتقوہجائںی�‪،‬یارھپ �‬ ‫�اند�ررصن�انوی�ں ےکالخ�فاک�ر�و�ائای�ںرکیں�۔نکیل ُانےک اہج�د یفلیبس الہلیک ر�ا�ہ‬ ‫مںیتہبےسامنعاحئلوہگےئ�‪ِ�،‬ا�سانب�ءپرانوہ�ںےنہلصیفایکہکو�ہیفالوقت‬ ‫روی�ں ںیموغشم�ل رہںی ےگ اہی�ںکتہک ر�ّب تاعلٰی �ُا�نےئلیک زمید‬ ‫�دعوتی گرس م‬ ‫�ر�اہںیوھک�ل د�ے�۔‬

‫�‬ ‫ت‬ ‫اگ�ڑویں اک ریگ�ا�ج ۔۔ دہ�ا�ی� ےک دعب الہپ وصنمہب‬ ‫مرک�م�‪،‬جسےناپینتینکابواجمہدرکھیلیھت�‪،‬نےہلصیفایکہکیسکایےسذ�ریہع‬ ‫رہے �‪ُ،‬اسےکاھبئوی�ںوکیھبرکنے‬ ‫ماع�شوکاپانیااجئےسجےسُاساکان�نہقفناتلچ �‬ ‫کواک�ملماجئےا�و�رُاہنںیافک�رےکاہ�ںاک�مہنرکناڑپ�ے�‪�،‬ا�و�رالع�و�ہا�زیںو�ہہگج‬ ‫�دعو�ت الٰی �الہلاکیھب ذ�ریہع ےنب�۔‬ ‫رپز �و �ںیک‬ ‫�ِا �س دصقم کےلےی ُا �س ےناگ �ڑیو�ںیک رممت ا �و �ر ُا نےک �‬ ‫فر�وختاکریگ�ا �جوھکلا�۔ ا �س ںیم ا ساک اگل یا وہ �ااکرثام �لعفن شخب اثبت وہ �ا‬ ‫�ا �و �ر رھپُا �س ےن ا پےن اھبئوی �ںوکیھب ِا �س ںیماک �مرکنےیک دعو�ت �دی �‪،‬‬ ‫حالانہک ُا نےک اپ �س ا �ساک �ماکوک ئی اسبہقرجتبہںیہن اھت �۔ ُا �س ےن ُاہنںی‬ ‫�ا تناظ می ا مو �روک الچنے ےک ا صو �لاھکس ئے نج ںیم و �ہ رطفتًا �ا �و �ررجتبےیک‬ ‫بان�ء پر امہراھت �۔ رھپُا �س ےن رہ یاکوکاک �م ےک ایک ایک ےبعش رپرگن �ا �ن‬ ‫بان�د یا ا �و �ریئک امہراک �ریرگ ُا نےک امتتحرک �د یے �۔‬ ‫�ا �سریگ�ا �جیک دخما�توک اح صلرکنے و �ا لے ولگو�ں ںیم ا ضا فہ وہتا‬ ‫چالایگ�‪ ،‬کوینہک ُا نوہ �ں ےن اہی�ں ےکاک �ریرگ �و �ںوک عود �و �ںاک اپبدن ا �و �ر‬ ‫کا�م ںیم امانت د �ا �ر اپ یا �۔‬

‫�ُا�نیک اپین ریاست وجو�د ںیم‬ ‫�آچیکےہسجےکرگ�داملسم�ن‬ ‫�اٹکےھوہرہےںیہا�و�رُاسےکاما�م‬ ‫کےیپےھچ مشدون�ں ےس اتق�لرک‬ ‫�رہےںیہ�۔‬ ‫یہہبطخ ابواجمہد ا�و�ر ُاسےک‬ ‫ساھتوی�ںیک زندگی ںیم ہلصیف‬ ‫کن وم�ڑ اثبت وہ�ا�۔ ا�ب‬ ‫�ُانےکربصاک امیپنہربلیز وہ اکچ‬ ‫تاھ ہک و�ہ زمید د�ا�ر�اکلرفںیم‬ ‫�رہںی�۔�ُانوہ�ںےناج�نایلہک‬ ‫�ر�ّب تاعلٰی نے اپےن دنب�و�ںوک‬ ‫�د�ا�ر الاسال�میک تمعن ےسون�ا�ز‬ ‫�ابو اجم ہد امش لی ریپ�س ےک اضمفا�ت ےک رغ یب العقو �ں ںیم الپ ڑبھا‬ ‫�دیاےہاہج�ں شریتعانفذےہ‬ ‫�ا�و�ر الہل ےک احاکما�ت یہ بس‬ ‫�ا�سرعصےںیمابواجمہداپےناک�میکونعتیاکافئد�ہاٹاھتےوہئے�اپےنا�وقا�ت سے ئافقںیہ�۔ا�بِا�سومجمعےےکےئلبسےسڑب�اہلئسماٹنیلیسنجانجیویس�ں‬ ‫رفانس ےس رجہ�ترکنا اھت�‪ ،‬کوینہک و�ہ ُا�نیک‬ ‫کوالہلےکدینیکغیلبتےئلیکاتسامع�لرکتارہا�۔ُاسےکونسمملوہنےا�و�رملعیکتلق کی رظن�و�ں ےس ا�وجلھ وہکر �‬ ‫روی�ںیکرگن�انیرک�رہیںیھتا�و�رُانوہ�ںےنامضیںیمِا�سومجمعےےکضعب‬ ‫کے اب�وجو�د و�ہاگہوک�ں ا�و�ر د�وسوت�ںوک دعو�ت الٰی �الہل دیےناکوکئییھب ومقع اہتھ سرگ م‬ ‫رطحُاہنںیہییھبرکفیھت‬ ‫سےاجنے ہن دیات اھت�۔�ُا�ن ںیمیھب و�ہوھچٹیرمعےکونجو�انو�ں رپزیا�د�ہوتجہ دیات �افر�ا�دےکریب�و�نکلمرفسرپاپبدن�ییھباعئدیکیھت�۔ِاسی �‬ ‫تاھنجںیمےساکرثُاسیکامضییکرہش�تیکوجہےس�ُاسےالئقدیلقتومننہےتھجمس کہیسکرط�حو�ہزیا�د�ہےسزیا�د�ہونجو�انو�ںوکرجہ�ترپاباھ�ریں�‪،‬کوینہکُاہنںی‬ ‫رفانسےکونجو�انو�ںےک‬ ‫تےھ�۔ سپ و�ہ ُاہنںی ِا�س ر�اسےت ےس د�و�ر رہےنیکتحیصنرکتا �‪ ،‬نمایش�ت ےک �ڈ�راھتہکد�ولتاسالمہیںیمےنچنہپےکدعبُانےکا�و�ر �‬ ‫ربخد�ا�ررکتا�‪�،‬الہلاکوخ�فدلاتاا�و�رُاہنںی مابنید�و�ر�یدیپ�اوہاجئےیگا�و�رُانےکاستھر�ابہطرکنااتناہئیلکشموہجائےاگ�۔‬ ‫�اتسامع�لا�و�راک�ر�وبا�رےکنیگنساتنئجےس �‬ ‫پسہیاھبئیرجہ�تےکاتناظما�تلمکمرکنےےگلا�و�راپےناہلوعای�لوکیھب‬ ‫رصا�طمیقتسمرپےنلچیکدعو�تدیاتتاھ�۔اسیرط�حو�ہ‬ ‫�دیناسال�مرپاک�ربدنرہےنا�و�ر �‬ ‫رضو�ر�تدنمیکاحجتوپ�ر�یرکتاا�و�روشم�ر�ہبلطرکنے �ر�و�انیگےئلیکایت�ررکنےےگل�۔و�ہاپےنامت�ماجنےنو�الو�ںےسیھبےلماتکہُاہنںی‬ ‫سماملنو�ںںیمےسرہ �‬ ‫�و�الےوکد�رستوشم�ر�ہدیاتاھت�۔و�ہہنرص�فُانیکاحتجںیوپ�ر�یرکنےںیموخ�دوک ہرج�تےئلیک ےنلکن رپ اباھ�ریں�۔ ابواجمہد دیرگ اھبئوی�ں ےکاستھ ھٹیبرکُا�ن ےک‬ ‫ھکاپتاہکلبُاہنںیُانےکذ�اتیاک�ر�وبا�ررش�و�عرک�و�انےےکےئل بیھاپانام�ل خر�چ سامےنرجہ�تےکاضفئلاکذتکر�ہرکتاا�و�رُاہنںیرشیتعےکاسئےےلتزندگی‬ ‫ت‬ ‫رفو�غ ای یفلیبس الہل گز�ا�رنے ا�و�ر�د�ا�ر�الاسال�م ںیم بوچ�ںیک رت ّ�ب� ی� رکنےیکںیتمعنونگ�اتا�۔ بج‬ ‫روی�ں ےک �‬ ‫کرتا اھت�۔ ِا�س بس ےکعال�و�ہ�‪� ،‬و�ہ دعوتی گرس م‬ ‫ہرج�ترکنےو�الو�ںیکاعانتےئلیکام�لرخ�چرکنےںیمیھبکلخبےساک�مںیہن بکیھو�ہیسکاھبئییکرجہ�تیکر�ا�ہںیم ندای�و�یاساب�بںیمےسوکئیرکا�و�ٹدکیاتھ‬ ‫یلات اھت�۔استھیہ استھرکم�م �‬ ‫رفانس ںیم وہنے و�الییسکیھب اہج�د�یاک�ر�و�ائی ںیم توو�ہوف�ر�ًا�ُاسےمد�دیکشیپشکرکتااتکہیسکیھبرطیےقےسہیرکا�و�ٹد�و�روہ‬ ‫تاع�و�نےئلیکہمہوقتایت�ررہاتاھت�‪،‬خوصصااش�مںیماہج�دےکآغا�زےکدعبو�ہا�و�ر سےک� گ۔اریسکےکرفسرکنےرپاپبدن�یوہتیوتو�ہُا�سےئلیکیلعجاپسوپ�ر�ٹرخید‬ ‫�ُاسےکاستیھ ولگو�ںوکرجہ�ت ا�و�ر اہج�د رپ اباھ�رتے ا�و�رسجےئلیک انلکن لکشم وہتا یلاتاچہےُا�سرپانتکیہرخ�چویک�ںہنآجائے�۔سجےکاپ�سرفسےکاخر�اجا�ت‬ ‫�ُاسیک دم�درکتے ا�و�راستھاستھ اپےن ےیلیھب دعارکتےہک الہلُا�نےئلیک ر�اسہت نہوہتےو�ہُا�سےکاخر�اجا�تاٹاھنےےئلیکایت�روہجاتااچہےُاساکاخند�ا�نانتکیہ‬ ‫رضو�ر�یوہتاوتُا�نےئلیکدحیلع�ہےساگ�ڑ�یاکیھبدنب�وبتس‬ ‫�آسا�نرفما�د�ے�ا�و�رُانےکاجمہدینےساجلمےنںیموجرکا�وٹںیاحئلںیہُاہنںی بڑ�اویک�ںہنوہ�‪،‬لبہکاگر �‬ ‫�د�و�ررک�د�ے�۔‬ ‫کر�دیات�۔سجرپرق�ضوہتاُاسےابواجمہد ُ�چ ک�ادیاتاچہےو�ہانتکیہزیا�د�ہویک�ںہنوہ�۔‬ ‫رفسو�ررجہ�تےئلیکد�رکا�رامت�ماسما�نا�و�رڑپک�ےوغری�ہیھبابواجمہد‬ ‫عال�و�ہا�زیںُانےک ا�‬ ‫ن‬ ‫ہی اہنںی رخیدرکدیاتاھت�۔‬ ‫امثع�ن ر�یض �اہلل ع�ہ ےک شقن دقم رپ۔۔‬ ‫رٹکونیآلا�ت ا�و�رویپمکٹر وغری�ہ‬ ‫نزیابواجمہد ےن ایک تہب ڑب�ی رقم ُا�ن ایل �‬ ‫نیکمت ےسون�ا�ز�ا�۔ سپ ُا�س ےن‬ ‫�ر�ّب تاعلٰی نے د�و ن‬ ‫لت شاسالمہیوک ےبلغ ا�و�ر لم �‬ ‫رصفیکوجضعباھبئوی�ںیکبلطرپرخید�ےاجنےےھتاتکہ‬ ‫امری ؤ�نمنیےنولگو�ںےساطخ�ب خریدنےںیم �‬ ‫�دینوکاقئمایک�‪،‬خالفتیک����أ�ۃاثنہییکا�و�ر ا‬ ‫کرتےوہئے�ُاہنںیرجہ�توجاہ�درپاباھ�ر�ا�‪�،‬ا�و�رُاہنںیہی خشوخرب�یانسئیہکا�ب �و�ہ د� لوتِ �اسالمہی ںیم ےتچنہپ یہ ِانےک ذ�ریےع دینیک دخمت رش�و�عرک�دیں�۔‬ ‫دہشاء‬

‫‪46‬‬

‫روی�ںےکےجیتنںیمُا�سےکہقلحاحاب�بںیمومجو�دامت�ماھبئی‬ ‫�ِا�نبس گرس م‬ ‫یہوسحم�سرکنے ےگل کہ ِا�س دنب�ے رپوتسب ہی دھن وس�ا�ر ےہہک و�ہ اپان ما�ل‬ ‫�الہلیکر�ا�ہںیمرخ�چرکتارہے�‪،‬یاہ�ںکتہکو�ہُاسےکافاع�لوکامثع�نرضیالہلہنع‬ ‫کےافاع�لےسہیبشتدیےنےگل�‪،‬کہوہنج�ںےنر�ّبتاعلٰیکیرضاےکوصح�ل‬ ‫یکےئل اپےن ذ�اتی ام�ل ےس ایک‬ ‫رضو�ریا�ت‬ ‫پو�ر�ےرکشلیکاملی �‬ ‫کو وپ�ر�اایک اھت�۔‬

‫ت‬ ‫�اہلل یک �ر�اہ ںیم رجہ�‬ ‫مذکو�ر�ہ اخ ند �ا نو�ں ےن‬ ‫�ا لہل ےک ر�اسےت ںیم رجہ�ت‬ ‫�ا �و�ر د�ا�ر الاسال�م یک رط�ف‬ ‫سرفیک ایت �ر یا�ںلمکمرک ںیل‬ ‫�۔ ِا �ن ںیم اکرث رم�د �و �ں یک‬ ‫س�یک�ی�و �ر ٹی انجیایس �ں رگن �ا نی‬ ‫کر�رہی ںیھت �‪ِ�،‬ا �س ےیل‬ ‫ماہجرین رپ ال�ز�م اھت ہک و �ہ‬ ‫سرفےکاعممےلوکاچیھ طر�ح‬ ‫نممظرک ںیل اتکہرشمکنی‬ ‫�ِا�س اب �ر�ے ںیم ہن اج �نںیکس‬ ‫�ا �و�رُاہنںیا لہلےکر �ا سےتںیم‬ ‫ہرج�ت ےس ہن ر �و�کںیکس �‪ ،‬نہ‬ ‫ہی ُا نےک ا �و�ر د �ولت اسالمہی ےنچنہپ ےک د �رمای �ن احئل وہںیکس �۔‬ ‫چاننہچامت�م استیھ رفسےک د�نکت اپین اپین وہگج�ں رپیہ رہےہکبجرفسےک‬ ‫�د�ن ��‪،‬اہلِخانہےنرم�د�و�ںیکاک�مےسو�اپیس تک سرفیکایت�ریا�ںلمکمرکیلںیھت‬ ‫تاکہُا�نیکاگ�ڑیا�ں ا�و�ر دیرگ و�ہاگ�ڑیا�ںوہنج�ں ےن اخند�انو�ںوک ےلرکجانا اھت‬ ‫اممکےسوہتےوہئےرفسرکیں �‪،‬تا نآہکہیاہمجر‬ ‫خمفلتوتمس�ںںیما�و�رفلتخم ل‬ ‫یونا�نںیچنہپہک وہا�ں ےس وی�رپی ویننییک رسحد�و�ںوکوبع�ررکتے وہئے رتکی‬ ‫�ا�و�ر وہا�ں ےس ا�ر�ض اش�مںیچنہپ �۔‬ ‫حبسِ عا �د �ت ابوماجہد ےنرفسےک ےئل رہ زیچوک رتتبی د�ی ا �و �ررخ �چ‬ ‫کی رپ �و �ا �ہ ہنرک تے وہ ئے رفسیکاک مای بی ےک ےئل امت�م ا ساب �ب ایہمرک ےئل‬ ‫�ا �و �ر ا �س ےک ےیل د �وسر�و �ںوک اقئلرکنے و �ا لیاہکنییھبڑھگرکیھیهت اتکہ‬ ‫رفا نس‬ ‫نرگ�ا نیرکنے و �ا لو �ںیکرظنےس چب ںیکس �۔ ِا �س ےک ےئلآ �پ ےن �‬ ‫سے ےنلکن ےس ےلرک د �ا �ر الاسال �م ےنچنہپ کتوبضم �ط الپ نگنیکیھت �‪� ،‬ایک‬ ‫ڑکییھت ا �و �ر‬ ‫کڑ�ی ےک ا تسانث �ء کے استھ وجہک ِا �س رفسیک بس ےس ا ہم �‬ ‫�و �ہیھت د �ولت ا سال مہی ںیم ومجو�د اھبئوی �ں ےس ر �ا بہط �‪ ،‬تاکہ ر �ا سےت ںیم‬ ‫پشیآنے و �ا لیلکشم رکا�وٹو�ںوکوبع �ررکنے ںیم ُا �نیک دم�دکرکسںی ۔ �ِا �س‬ ‫ماعمےل ںیم آ �پ ےن ا لہل رپ رھب�وسہایک ہک رتکی چنہپرک د � لوتِ �ا سال مہی‬ ‫کے اھبئوی �ں ےس ر �ا بہطرکنے ںیم ا لہل ُا �نیک ر �ا نہام ئی ا �و �ر دم�د رفمائے اگ‬ ‫‪47‬‬

‫�۔�آ �پ ےنرفسیک ہیدلج�ی ا �س وخ�ف ےسیکہکںیہک �د �ا �ر �الاسال �م رجہ�ت‬ ‫کے ر �ا سےت دنب ہن وہ ئاجںی �۔‬ ‫سرفےکےیلامریرفسابوماجہدیکوضعرک�د�ہرتتبیےکاطمبق�‪،‬شموہ�راسھتوی�ں‬ ‫سے ُا�ن ےکوچب�ںوکدحیلع�ہرک ےکریغوہشم�ر اھبئوی�ں ےک اخند�انو�ں ےکاستھ‬

‫فر�اسنیسی وکحمت ےن ابو اجم ہد یک اہش�د �ت ےک اب �ر �ے ںیم وھج �ٹ وبلا‬

‫یھبانج ےط وہ�ا اھت اتکہ و�ہ ایکوھچٹی سب ےک ذ�ریےع ُاہنںی رسحدیں اپ�ر‬ ‫کر� ئاںی�۔مذکو�ر�ہسبوکابوماجہدےنِاسیرغ�ضےکےئلرخید�ااھتبجہکاپےنےیل‬ ‫قلعتمیلیسنجانجیویس�ںوکولعم�ماھت کےےیل � یاک‬ ‫�ا�و�رضعبوہشم�راھبئینجےک اٹن‬ ‫نموصبےےکتحتآ�پےنایکیگنہماک�ررخی �دی�۔�ابواجمہداکوصنمبہاھتہکرتکی‬ ‫کا�ر�وبا�رےکےیلاجنےو�الو�ںاکہیلحانبیااجئے�ا�و�رِا�سدصقمےکےئلآ�پےن‬ ‫رضو�ر�یاکغذ�ا�تیھب‬ ‫مانسبابل�س�‪ ،‬عجیلاکغذ�ا�ت�‪،‬پاسوپ�ر�ٹویز�ہا�و�ردیرگ �‬ ‫عجیلونب�ائےےھت ۔‬ ‫قافہل اٹیل ا�و�ر اقلب�نیک رسحد�و�ںوکوبع�ررکتےرکتے وینا�ن ےک ُا�س ےتکن‬ ‫تکاجاچنہپوجرفساکرطخان�کرتینرمحہلاھتبجو�ہرسحدےسےلہپآخر�یکیچ‬ ‫پو�ائٹنکت ےچنہپوت ابوماجہد ےن اہلِ خانہ�‪ ،‬خاند�انو�ں ا�و�ر دیرگ اھبئوی�ںوک ایک‬ ‫�آ�ر�ا�مد�ہہگجںیمرہھٹ�ایاا�و�رہیہلصیفایکہکوہیبسےسےلہپوبع�ررکنےیکوکشش‬ ‫کریںےگاتکہاگروکئیرطخ�ہشیپآیاوترطخ�ےاکاسمانو�ہرکیںا�و�رابقیول�گ‬ ‫رات�ر�ی ےس چب اجئںی ۔‬ ‫گ ف‬ ‫جبرسحد�یکیچوپ�ائٹنےکولگو�ںےن�ابواجمہدےکاپسوپ�ر�ٹوککیچ‬ ‫کایا�و�رُا�سںیمیگلوصتیروکُا�نےکاپ�سےلہپےسومجو�دوصتیر�و�ںےسالمرک‬ ‫� کیداھوتُا�نںیمےسایکےنُاہنںیاتبیاہکاہج�ںےسآئےوہوہا�ںےلچاج�ؤ‬ ‫�ا�و�رد�وبا�ر�هرسحدوکوبع�ررکنےیکوکششہنرک�و �۔پسِا�سرط�حابوماجہدا�و�رُا�ن‬

‫�ا لہل اعت لٰی نے ابو اجم ہدوک احف شی ا �و �ر اسف �د ںیمڑھتل�ے اعمشر�ے ےک ا ثر ےس اچب ایل‬

‫کےاسھتوی�ںوکولعم�موہ�اہکرف�اسنیسیوکحمتےنامت�مرسحد�و�ںرپد�سد�نےلہپ‬ ‫ہیینعیبجےسو�ہےلچتےھُا�نےکانمو�ںیکریہشترکد�یےہ �۔‬ ‫ماعمہلریبمھگوہایگ �۔کایرجہ�تےکےیلامت�مرتزع�مےکدعبالےٹاپ�ؤ�ںو�اپس‬ ‫جانا ڑپ�ےاگ �؟ �ا�و�رایک ُا�نیکامت�مدتبرییں اضئع وہاجئںیںیگ�؟‬ ‫� �ریتہ ےہ ۔۔‬ ‫ا�ہلل یک دقتری اغل ب‬ ‫رفیسی اعال�ناک ملع وہ�اوت‬ ‫حالا�تبیجع اچ�ل ےنلچ ےگل ےھت ۔ بج ُا�نوک اسن�‬ ‫�ُانوہ�ںےنرگفات�ر�یےسےنچبا�و�روینا�نےسےنلکن کےےئلوسچانرش�و�عرکدیا�‪،‬‬ ‫رفانس ُا�نیکرگفات�ر�یاک اطملہبرک�ے ا�و�رُاہنںی ڑیبیو�ں ںیم‬ ‫قلب ِا�س ےکہک �‬ ‫جڑککرفر�انس و�اپس اجیلیا اجئے �۔‬ ‫�ِا�س ےک دعبخاند�انو�ںوک ےل اجنے و�الے اھبئی ےنرسحدوبع�رکرنےیک‬ ‫کوششیکسجںیمالہلےکلضفےسو�ہاکمای�برہےویکنہکو�ہا�و�رُا�نےکاستھ‬ ‫رہفتںیماشملںیہناھت۔�و�ہرتکیںیمد� خالوہےئگ‬ ‫خو�اتنیںیموکئییھبونممعہ س‬ ‫بجہکابوماجہدُاہنںیاچاھاخصاام�لد�ےےکچےھتہکو�ہرتکیچنہپرکھچک قوتکت‬ ‫�ابوماجہد ا�و�رُا�ن ےکاسھتوی�ںاک اتناظ�ررکیںہک و�ہ ا�و�رُانےکاستیھیھب رتکی چنہپ‬ ‫جائںی ا�و�راگر ایاس ہن وہ ےکسوت د�ا�ر�الاسال�م ںیم د�اخل وہ ئاجںی�۔‬ ‫�ا�بابوماجہدیکبسےسڑب�یوکششہییھتہکو�ہا�ناخند�انو�ںوکا�ر�ضالخفت‬ ‫تک اچنہپئےویکنہکاملسمنو�ں ےک ا�س ڑب�ےومجمعےوکاچنہپنےیک ذمہ د�ا�ر�ی‬ ‫�آ�پیہےکاکندھو�ںرپیھت �۔ُا�نےکاب�ر�ےںیمنئمطموہنےےکدعبیہاپےن‬ ‫�ا�و�راپےناسھتوی�ںےکاب�ر�ےںیمہنکمماماکنا�ترپوغ�رایکاجاتکساھتہکیسکہنیسک‬ ‫رفانسیکر�ا�ہیلاجئےاتکہوہا�ںُا�س‬ ‫طریےقےسرسحدوبع�ریکاجئےایو�اپس �‬ ‫لصیبیرس�زمنیرپاہج� �دیلمعوکرش�و�عایکاجئےوجالخفتےکالخ�فربسراکیپ�ر‬ ‫ہے ا�و�راہمجرین ےکےئلدسّ �ر�ا�ہےہ �۔‬ ‫یلنکالہلےکدقتیر�یاعممال�تےنِا�ناہمجرینےکےیلاجن�تیکایکیئن‬ ‫ریو�ںےسامیو�سوہےکچےھتا�و�رالہل‬ ‫�ی‪ِ�،‬ا�سےکدعبہکو�ہاپیندتب �‬ ‫�امدیدیپ�ارکد �‬ ‫پردص�ق ِ�د�ل ےسوتکل ا�و�ر اپین تمہ ووق�ت ےس رب�ا�ء�ترک ےکچ ےھت�۔�ِاسی‬ ‫رطح‬ ‫رفیسیاستیھےسوہئیوجُا�نیک �‬ ‫سرفےکد�و�ر�ا�نا�نیکالمقا�ت یاکا�و�ر اسن�‬ ‫رضو�ر�ی دت�ابریا�و�رہقلعتموکیس�رٹی‬ ‫�د�ا�ر�الاسال�م رجہ�ترکنا اچہات اھت نکیل ُاسے �‬

‫�اتناظما�تاتخای�ررکنےیکرفصتہنلمیکسیھت۔سرفےکد�و�ر�ا�نُانیکِا�ساھبئیےس‬ ‫مالقا�توہئیا�و�راحلانہکو�ہِا�ساھبئیوکاجنےتےھتنکیلو�ہُا�سےسد�و�ر�یاتخای�ر‬ ‫کرنااچہےتےھتویکنہکُاہنںی �ڈ�راھتہکںیہکُاسیکاجسوسیہنوہرہیوہیاُا�سیک‬ ‫�اسالمیلکشووص�ر�تا�و�رڑب�ید�ا�ڑھییکوجہےسو�ہرظن�و�ںںیمآ ئاجںی�۔یلنکہی‬ ‫رہا‪�،‬اسےکاب�وجو�دہکو�ہُا�سےس‬ ‫باھئیابواجمہدا�و�رُانےکاسھتوی�ںےکاستھاستھیہ �‬ ‫�د�و�روہنےیکوکششرکرہےےھت�۔ُا�سےناپےناہلِخانہوکِا�نےکاخند�انو�ں‬ ‫کےاستھجیھبدیاا�و�روخ�دُاسےوبجم�ر�ًا�دیرگاہمجرینےکاستھےھچیپر�ہاجناڑپ�ا۔�ِا�س‬ ‫�د�و�ر�ا�نبسالهلاعتلٰیسےِا�سوق�یامدیرپےھتہکو�ہُاہنںیوینانیوپلسیےس‬ ‫باچئےاگ�ا�و�ررسحدوبع�ررکنےکا ر�اسہتآسا�ن رفمائےاگ�۔‬ ‫ماہجرینےکِا�سوھچٹےےساقفےلیکالهلاعتلٰیکیرحتمےنای�و�ر�ییک‬ ‫�۔د�ولتاسالمہیںیمرجہ�تےکامو�رےکذمہد�ا�ر�ایکاھبئیےسُا�ناکر�ابہطوہ‬ ‫گای �۔فر�انسےسےنلکنےسےلہپیہِا�سون�و�ا�ر�داھبئیاکُا�سےسر�ابہطوہاکچاھت‬ ‫�۔انچنہچُانوہ�ںےنُا�سےسر�ابہطایک ��‪،‬اپےناحلتُا�سےکاسمےنرکھدیے�ا�و�ر‬ ‫�ُا�سےساطملہبایکہکدلجےسدلجوینا�نےسےنلکنںیمُا�نیکدم�درک�ے�‪،‬ہکںی‬ ‫�ایاس ہن وہہک صل ی��ب�ی�و�ںوکُاناکھٹاکنہولعم�م وہاجئے ا�و�ر و�ہ ُاہنںیرگفات�ررک ںیل‬ ‫�۔انچنہچُا�سےناہنںیریخیکامدیدلائیا�و�رو�ہدنچد�نُا�سےکوج�ا�باکاتناظ�ر‬ ‫کرتے رہے�۔‬ ‫چدن یہ د�نزگ�ر�ے ےھتہک انوہ�ں ےنرسحدکووبع�ررکایل ا�و�ررتکی چنہپ‬ ‫گےئ ا�و�ر اپےنےھچیپ وینا�ن ںیم اپینیگنہماگ�ڑ�ی ا�و�راس�ز�وساما�نوھچ�ڑ ےئگویکنہک‬ ‫رات�ر�ی ےسوخ�دوک اچبنا اہم رتین اھت ۔�اتسوبن�ل چنہپرک اپےن اخند�انو�ں ےس‬ ‫گ ف‬ ‫مالقا�ت وہئی ا�و�ر ا�ب رتکییک رسحد اپ�ررککے د� لوتِ �اسالمہی ںیم د�اخےلاک‬ ‫مرحہل د�رپشی اھت�۔‬ ‫�ابوماجہدےنہیوصنمبہانبیاہکامت�ماھبئوی�ںوکرسحداپ�ررکنےےکےئلجیھبدیا‬ ‫جائےا�و�رو�ہوخ�درتکیںیمےھچیپر�ہاجئےاتکہوینا�نںیمر�ہاجنےو�الےایک‬ ‫باھئییکرفسیکرتتبیلمکمرکےکس�۔و�ہےلہپیہزع�مرکےکچےھتہکنجاھبئوی�ں‬ ‫کوُانوہ�ں ےنرجہ�ترک�و�انےیک ذمہ د�ا�ر�ی ُاٹاھئییھت ُا�ن ےک د�ا�ر�الاسال�م‬ ‫نہپےنچکتو�ہوخ�دد�ا�ر�الاسال�مںیمد�اخلںیہنوہےگا�و�رو�ہالخفتاسالمہیںیم‬ ‫�اپےن اھبئوی�ں ےکآخر�یومجمعے ےکاستھ د�اخل وہ�ں ےگ�۔‬ ‫دہشاء‬

‫‪48‬‬

‫بالآخرومجمعے ےکامت�م افر�ا�د ا�و�رُا�ن ےک اخند�ا�ن د�ا�ر�الاسال�م ںیم د�اخل وہ‬ ‫لت �اسالمہیےکاجمہداھبئوی�ںےنُاناکاتسابق�ل‬ ‫گےئ �ا�و�ربجرسحدےکرقیبد�و ِ‬ ‫کایوتُا�نیکوخشیدیدنییھت۔�ُانوہ�ںےنوف�ر ��ًااپےنامریابوماجہدےسر�ابہطایکا�و�ر‬ ‫ربی �دی �۔و�ہر�ونےوکطبضہنرکاکس‬ ‫حبافظتےنچنہپا�و�راھبئوی�ںےسےنلمیک خشوخ �‬ ‫�ا�و�رولگگریآ�و�ا�زںیمُا�نےساہکہکو�ہُا�نیکرط�فےسوہا�ںومجو�درہالخفت‬ ‫کے اپسہیوکالس�م شیپرک�ے ا�و�رُا�س ےک ےیل ا�و�ر وینا�ن ںیم ر�ہ اجنے و�الے‬ ‫باھئیےکےئلدعارک�ےہکو�ہوہا�ںکتچنہپ ئاجںی۔‬ ‫جبوینا�نںیمےھچیپر�ہاجنےو�الےاھبئییکالکشم�تڑب�ھںیئگا�و�ررسحدکو‬ ‫پا�ررکنےیکُاسیکوکششںیانکا�موہںیئگوتُا�سےنابوماجہدےس �رپز�و�راطملہبایک‬ ‫کہو�ہُاساکزمیداتناظ�رہنرک�ےا�و�روف�ر�ًا�اپانرفسلمکمرکےل�۔ابوماجہدےنُا�ساک‬ ‫یہ �رپز�و�راطملہبام�نایلا�و�راسےوسیپ�ںیکایکڑب�یدقم�ا�رجیھبد�یاتکہو�ہِا�س‬ ‫کے ذ�ریےع ےس اپین ا�و�ر�اپےن اہلِ خانہیک رجہ�ت ےک امو�ررس�اناج�م د�ے ےکس‬ ‫�ا�و�ر د�و�ر�ا�ن اتناظ�ر ہی ام�ل ُا�س ےکاک�مآئے �۔‬ ‫�� آرخِاک�ر۔۔�د�ا�ر�االسالم ںیم‬ ‫�ا�و�ر ابلآخر ابوماجہد د�ا�ر�الاسال�مچنہپ ےئگ ا�و�ررسحد رپ اپےن اھبئی �‪،‬خالفت ےک‬ ‫ساپہوی�ںوکُانےکوصخم�صابل�سا�و�رایس�ہاقنبو�ںںیم(یجاسہکو�ہویڈیو�زںیمُاہنںی‬ ‫� کیداھرکتےےھت) �اپےن �اتناظ�رںیماپیا �‪،‬چاننہچو�ہآپسںیمتبحمےسلغبریگ‬ ‫ہوگےئ �۔چونہکابوماجہدےکاب�ر�ےںیمولعمما�تُا�نےسےلہپ�‪ُ�،‬انےکاسھتوی�ں‬ ‫کےذ�ریےعےسد�ا�ر�الاسال�مچنہپیکچںیھتوجُا�نےسےلہپچنہپےکچےھتا�و�راپین‬ ‫ہرج�تاکہصقانسےکچےھتا�و�رہیہکُا�نےکامری(�ابواجمہد�)نےسکرط�حُاہنںی‬ ‫�د�ا�ر�الاسال�مکتاچنہپنےےکےئلاپانام�لرخ�چایکاھت�۔�ِا�سرط�حو�ہابواجمہدےک‬ ‫با�ر�ےںیمد�ولتاسالمہیںیمذمہد�ا�ر�ا�نوکُا�نیکزندگیےکاب�ر�ےںیماتبےکچ‬ ‫رفانسےکالخ�فیسکیھباہج�د�یاک�ر�و�ائی‬ ‫تےھا�و�رہیوشم�ر�ہیھبد�ےےکچےھتہک �‬ ‫مںی ُا�ن ےس اتساف�د�ہرتہبین اتنئج اک احمل وہگا�۔‬ ‫رفاغت احصلیک ا�و�ر وی�ں و�ہ‬ ‫�ابوماجہد ےن رشعی ا�و�ررکسع�ی د�و�ر�ا�ت ےس �‬ ‫�د�ولتاسالمہیےکایکاپسہینبےئگ �ا�و�رد�ولتاسالمہیےکایکےمکحممںیاک�م‬ ‫کرنارش�و�عرکدیاا�و�رِا�سےکاستھاستھو�ہفلتخموبعش�ںںیماک�مرکنےو�الے‬ ‫باھئوی�ںوکیھب ُانےکاک�م ےکقلعتم افئد�ہ دنموشم�ر�و�ں ےسون�ا�زتے ۔�د�ولت‬ ‫�اسالمہییکرس�زمنیےسابہراہج�د�یایلمع�تےکلسےلسںیمآ�پوصنمبہاس�ز�یا�و�ر‬ ‫رفانسںیمصل ی��ب�ی�و�ںوک‬ ‫�اتناظمیاعممال�تںیماپےنرجتبا�تےسآگا�ہرکتےا�و�ر �‬ ‫ناشنہ انبنے ےک ےیل اپان�‪،‬ما�ل�‪،‬کوشش ا�و�رولعمما�تیک شیپشکرکتے�۔‬ ‫قات�ل یفلیبس الہل ےک ےئلآ�پاک د�ل اتیب�ب اھت �‪،‬چاننہچ ولایت اخلریںیم‬ ‫�آ�پرتہبین اجمہد�و�ں ںیم ےس ےھت اہج�ںآ�پ ےن د�ولت اسالمہییک رط�ف‬ ‫ریی وف�ج ےکالخ�فیئک رعمکو�ں ںیم ہصحایل ۔ رھپآ�پ ولایت دمقش‬ ‫سےصن �‬ ‫چےل ےئگ اہج�ںآ�پ ےن اش�م ےکرحص�ا�ؤ�ں ںیم ربا�طرکتے وہئےھچک وقت‬ ‫گز�ا�ر�ا�‪،‬جاہ�ںرحص�ا�ءمںیوس�ر�جیکرگمیآ�پوکاسلھجتی �‪،‬غاب�رےسرہچ�ہآلو�د�ہوہتا‬ ‫زغو�ا�تںیمرشکترکتےا�و�ر‬ ‫�ا�و�رڈہیو�ںںیمدشیدرس�د�یوفن�ذرکتینکیلآ�پ �‬ ‫�اباط�ل ےکاستھ مشدون�ں رپہلمحآ�و�ر وہتے�۔‬ ‫‪49‬‬

‫فر�انس ںیم مزع�ز ورکیم ابوماجہدیک د�ا�ر�الاسال�م ںیم تمہ ا�و�رزع�ت زمید‬ ‫ب ھڑی ۔ انچنہچآ�پوک بجیھب اپےن اھبئوی�ں ںیم ےسیسکیک دم�داک ومقع اتلم وت‬ ‫�آ�پ ِا�س ومقعوک اہتھ ےس ہن اجنے دیےت ۔جویھبآ�پ ےک سب ںیم وہتا‬ ‫�ُا�سںیمبسےساچیھزیچآ�پُا�نوکشیپرکتے� ش‪،‬دہ�ایکویب�ا�ؤ�ںا�و�رومیتی�ں‬ ‫کا اخ�ص ایخ�ل رهکےت �‪ُ�،‬ا�نیک ربخریگ�یرکتے ا�و�رُانیک رہنکمم رطیےق ےس دم�د‬ ‫کرتے ےھت�۔‬ ‫�و�ہ اس�د�ہ د�اعی ابوماجہد �‪ ،‬جساک ریپ�س ںیم اس�د�ہ ا�و�ر رپکشش ایب�ن ونجو�انو�ں‬ ‫کو اپین رط�فاتچنیھک اھت�‪�،‬اپین ِا�سوکشش و اع�د�ت رپاقئم رہا�۔�آ�پوک ےسیج یہ‬ ‫ماجہدینایاع�ماملسمنو�ںںیمومقعاتلموت�امرابملرع�و�ف�‪،‬نیہنعاملرکنا�و�راتاب�ع‬ ‫ستنیک دعو�ت دیےت �‪ ،‬چاننہچآ�پیسک دکا�ن د�ا�روک دعو�ت دیےن ا�و�ر اہج�د ےک‬ ‫لےیایت�ررکنےےکےیلوٹنھگ�ںوٹنھگ�ںڑھک�ےر�ہرکیھبہنےتکھتےھت �‪،‬یاہ�ں‬ ‫تکہکآ�پےکاستیھیسکرفسںیماتخرییکاکشیترکتےایُا�نوکدلج�یوہتی‬ ‫تو ابواجمہدُا�ن رپ ِا�س اعممےل ںیم رنمی ےسرس�زنشرکتے ا�و�رُا�نوک اتبتےہک‬ ‫�و�ہوخ�دیھبدینےسِا�نولگو�ںیکرط�حاغفلےھتسپالہلےنُانےکےیلایےس‬ ‫�د�اعیرسیمرفمادیےوہنج�ںےنُاہنںیالہلیکای�ددلائی�‪،‬سوُا�نرپو�اجبےہہک‬ ‫�و�ہولگو�ںوکدعو�تدیےنا�و�رُانوکدہ�ایتیکرط�فالنےیکوکششےکذ�ریےع‬ ‫�الہلاعتلٰی کا رکش ا�د�ارکیں�۔‬ ‫آ� ےن ا�ینپ اج�ن یھب ا�ہلل یک �ر ا�ہ ںیم‬ ‫امل ےک دعب۔۔�� پ‬ ‫ا�ن‬ ‫ق‬ ‫ر��ب� رک �دی‬ ‫�دمقش مںی وغطہ ےکاحمصر�ےوکوت�ڑنے ےک ےئل�د�ولت ِ �اسالمہی ےک‬ ‫جون�د ےک ےلمح ےک وقت �‪،‬سجاک دہ�ف اسلنی ا�و�ر اضلریمائری وپ�ر�ٹ �‪�،‬اضلریم‬ ‫ل‬ ‫شرہ�‪�،‬ا محطہ الرح�ا�ریہ العقہ ا�و�ر دیرگ العقے اھت�؛�ِا�س ےلمحوکرشمقیوملق�ن ںیم‬ ‫مرتدوحص�ا�ت ےکریصن�ی وف�ج ےکاستھ ےلمحیک ر�و�ک اھت�م رپ اتاف�ق ا�و�ر ےطخ‬ ‫مںی اجمہدینیک الپسئی الئنےنٹکیک وجہ ےس ر�وکان ڑپ�ا�۔�ا�س ےلمح ںیم ابوماجہد‬ ‫ل‬ ‫جون�برشمقیدمقشےکالعقےا محطہالرح�ا�ریہرپہلمحآ�و�راجمہد�و�ںںیمےسےھت‬ ‫�۔ڑل�ائی ےک د�و�ر�ا�ن ریصن�ی وف�ج ےک ایک کنیٹ ےناجمہدین رپفائرایک سج‬ ‫کے ےجیتن ںیمآ�پوکرسا�و�ر اہتوھ�ں ںیم دشید وچٹںیآئںی ا�و�رآ�پ ےبہو�ش‬ ‫ہو ےئگ ۔ بج وہ�ش ںیمآئےوت کیداھ ہک اپان د�ایا�ں اہتھوھک ےکچںیہویکنہک‬ ‫مزی�ائلآ�پےکابللکاسمےناگلاھتسجےناہتھوکاک�ٹدیااھت�۔�آ�پوکالع�ج‬ ‫کےےئلاحم�ذےسےھچیپنملقتایکایگا�و�ر�الہلےن پآوکا�ساح�دثےںیملتقوہنے‬ ‫سے اچب ایل�۔‬ ‫ہاتھ ےکےنٹکیک جوہ ےس�آ�پ ہنوت اہج�د ےسےھچیپ ےٹہ ا�و�ر ہن الهلاعتلٰی کی‬ ‫�رضایکاخطرام�لاٹلنےےس�‪،‬لبہکزخمرھبنےا�و�رحیحصوہنےکتآ�پیہیاتناظ�ر‬ ‫کرتےرہےہکبکد�وبا�ر�ہدیم�ا�نِجاہ�دںیمںیچنہپ�۔�آ�پےناسھتوی�ںےس‬ ‫کیسیھبمسقاک ا�د�ا�ر�اتی ا�و�ر فدرت�یاک�ماھبنسلےن ےسذعم�ر�ترک یل ا�و�رتحص‬ ‫ھٹکی وہتے یہ رعمکو�ں ںیم رشکت رپ اصر�ا�ررکتے رہے�۔�اسی ےیلآ�پ‬ ‫نےاپینر�وسیالکنشوک�فدبتیلرکےکےکلہ �وز�ن �ا�و�روھچٹےاسئزیکامرییک‬ ‫گن یل اتکہ یاک اہتھ ےساتق�ل ںیم ہصح ےلںیکس�۔‬

‫یونا �ن رتکی رسحد – �ابو اجم ہدوک رجہ�ت ےک ر �ا سےت ںیمیئک ا تماح نا �ت ا �و �ر آ �زمائوش �ں اک اسمانرک نا ڑپ �ا‬

‫پرھ�آ�پوکولعم�م وہ�اہکرشمقیوملق�ن ںیم رمتدوحص�ا�ت ےکاکھٹنو�ں رپ‬ ‫ےئلاجمہدین ایت�ریا�ںرک رہےںیہ�۔پسآ�پ ےنیھب ایت�ر�یرک یل‬ ‫محےل ےک ت‬ ‫�ا�و�ر اپےن ک� ی��بہ ےس اج ےنلماک زع�مرکایل ا�و�ر اپےنیسک د�وستوک ِا�س اب�ر�ے‬ ‫مںیںیہن اتبیا �‪،‬ماب�د�اہکوکئی ُانیکتحصیک رخ�ابی اییسکاک�میک جوہ ےس ُانوک‬ ‫مرعکے ےس ر�و�ک ےل�۔‬ ‫�بابوماجہداجمہدینکتےچنہپوتُا�سوقتاجمہدیندشنمیکوخ�بد�رگت‬ ‫بان رہے ےھت �‪� ،‬ابلرت�ا�ء پاہ�ڑ�و�ں ںیم ُا�ن ےکاکھٹنو�ں رپہضبقرک رہے ےھت‬ ‫�ا�و�ررشمقیوملق�ن ےک وسط ںیم �ُا�ن ےک مر�اکزیک اجنب دقشیپمیرک رہے‬ ‫تےھ�۔�آ�پاحم�ذ رپےتچنہپ یہ طخِ �ا�و�ل رپ ےلچ ےئگ�ا�و�ریلھچپ وفص�ں ںیمرہھٹنے‬ ‫کورتسم�درک دیا�۔�۔�آ�پ ےک استھ ابو�احاس�ن انمی ایک ا�و�راہمجریھب ےھت‬ ‫رفانس ےس اھت �۔�د� نوو�ںاک دیم�ا�ن گنج ںیم یہآپس‬ ‫جناک قلعت ونجبی �‬ ‫مںی اعت�ر�ف وہ�ا �‪�،‬د� نوو�ںیکںیتعیبطیھب ایکیسیج یہںیھت ۔ ابو�احاس�ن ےک‬ ‫جانےن و�الے اتبتےںیہہک و�ہ ُانیہ افص�ت ےک املک ےھت وج ابوماجہد ںیم اپئی‬ ‫جاتیںیھت �‪،‬عیین اہب�د�ر�ی �‪ ،‬مر�و�ت�‪ ،‬سماملنو�ںیک دم�د رپرح�ص �‪� ،‬دینیک رصن�ت‬ ‫کے ےئلبسھچک اٹل دیان ا�و�ر الہلیک ضراپانے ےک ےیل رہنکمم شوکش�۔‬ ‫حبسِ عا�د�ت �اتحای�طرکتے وہئےآ�پ ےناجمہدین ےک ُا�س رطیق‬ ‫ِجگن ےس اتخال�فایک سج ںیم اجمہدینلھکرک شدنم ےس ڑلتے ںیہ ا�و�ر‬ ‫�دشنماھب�ر�یالسےحا�و�رانسئرپےسُاہنںیاشننہانباتکسےہ�۔آ�پےنایکا�و�ر‬ ‫�ر�اسہتاتخای�رایکوجزیا�د�ہلکشماھتنکیلِا�سںیماجمہدین�‪،‬مرتدینےکاسمےن‬ ‫ہنںی ہکلبُا�نیکرظن�و�ں ےس�ا�وجلھ ےھت�۔آ�پاجمہدین ےک طخ ا�و�لکت‬ ‫ہپےچن اہج�ں اجمہدیناک ایکرگ�و�ہاگ�ڑ�ی ںیمیگل اھب�ر�ینیشمنگ ےک ذ�ریےع‬ ‫مرتدینوکاشننہ انب رہا اھت ۔اگ�ڑ�ی ایک ےلیٹ ےک ا�وپرڑھک�ییھت�۔�وہا�ں ےتچنہپ‬ ‫ہی ابواجمہد ا�و�ر ابو احاس�ناگ�ڑ�ییک ا�و�ٹ ںیم وہ ےئگ�۔‬ ‫مرتدین ےن افئررکتی وہئیاگ�ڑ�یوک اشننہ انبنے ےک ےئلاگئڈی�ڈ‬ ‫مزی�ائل د�اغا وجاشننہاطخ�ء ہونےیک وجہ ےسیٹےل ےکےھچیپ اگل�۔‬ ‫ناشنے ےس وچکےن و�الا زیم�ائل ابوماجہد ا�و�ر ابو�احاس�ن ےک دقمو�ں‬ ‫مںی اٹھپجسیک وجہ ےس�ُا�ن ےکومسج�ں ےکڑکٹ�ے وہ ےئگ ا�و�ر و�ہ الہلیک‬ ‫�ر�ا�ہ ںیملتق وہ ےئگ�‪� ،‬الہل ُاہنںی دہش�ا�ء کے زمر�ہ ںیم وبق�لرک�ے�آمنی�۔‬

‫رفانس‬ ‫�ابوماجہد ےک اخند�ا�ن ا�و�ر د�وسوت�ںوک ہیربخیچنہپوت �انوہ�ں ےن �‬ ‫مںی ُا�ن ےک اھبئوی�ںوک ہی خشوخرب�ی د�ی �ا�و�ر�الهلاعتلٰی سے دعایکہک و�ہ ُانیک‬ ‫شاہ�د�توکوبق�لرک�ے ۔ ذمکو�ر�ہ رطیق اییسک ا�و�ررط�ح ےسرف�اسنیسی اٹنیلی‬ ‫جسن ےک ا�د�ا�ر�و�ںوکیھب ہیربخہپچنیئگ �‪ ،‬چاننہچُانوہ�ں ےنرف�اسنیسی ڈیمیاوک ہی‬ ‫باتیاہک ابوماجہدوک د�ر�اصل رف�اسنیسی ایط�ر�و�ں ےک ےلمح ںیم ا�س وقت ناشنہ‬ ‫رفانس ںیم صل ی��ب�ی�و�ں رپزمید ےلمحرکنےکیوصنمبہ دنب�ی‬ ‫بانیاایگ بج و�ہ �‬ ‫کر رہے ےھت �۔‬ ‫�ابوماجہد الہلیک ر�ا�ہ ںیملتق وہئے ا�و�رںیمہ یہی امدی ےہہکآ�پ اپین‬ ‫متان ا�و�روخ�اہشوک اپ ےئگ وہ�ں ےگ� �‪،‬آ�پ الهلاعتلٰی کے استھ ےئک عود�و�ں‬ ‫مںی ےچس ےلکن �‪�،‬الہل ےک ر�اسےت ںیم اج�ن و ام�ل ےس اہج�دایک �ا�و�ر امہ�ر�ا یہی‬ ‫گام�ن ےہہکآ�پیک الهلاعتلٰی سےاجت�ر�تاکمای�ب رہی ا�و�ر مہ الہلّلج‬ ‫ولگو�ں ںیم ےس‬ ‫جاللہ ےس یہی دعارکتےںیہہک و�ہمیظعاکمایبی اپنے و�الے‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ َ ْ َ ُ ُّ ُ ْ َ َ‬ ‫ہو�ں�‪�،‬الہل اعتلٰی نے رفمایا‪{ :‬يا أي َها ال ِذين آمنوا هل أدلكم على‬ ‫ُ ْ َ َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ِت َجا َر ٍة ت ْن ِجيك ْم ِم ْن َعذ‬ ‫اب َأ ِل ٍيم * تؤ ِ َم ُنون ِبالل ِه َو َر ُس ِول ِه‬ ‫ٍ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ ُ َ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫َوت َج ِاه ُدون ِفي َس ِب ِيل الل ِه ِبأ ْم َو ِالك ْم َوأن ُف ِسك ْم ذ ِلك ْم خ ْي ٌر‬ ‫ُْ‬ ‫ْ َُ ُُ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َُ‬ ‫َ َ َ‬ ‫لك ْم ِإ ْن ك ْن ُت ْم ت ْعل ُمون * َ َيغ ِف ْر لك ْم ذن َوبك ْم َو ُي ْد ِخلك ْم‬ ‫ْ َ ْ ْ ْ َ َ َ َ ً‬ ‫َ َّ‬ ‫َج َّن ٍ َ ْ‬ ‫ات‬ ‫ات َ تج ِر ْي ِمن ْتح ِت َها الن َه ُ ُار و َمس ِاكن ط ِّي َبة ِفي جن َّ ِ‬ ‫يم * َوأ ْخ َرى ُتح ُّب َون َها َن ْ‬ ‫َع ْدن ذ ِل َك ال َف ْو ُز ال َع ِظ ُ‬ ‫ص ٌر ِم َن الل ِه‬ ‫ِ‬ ‫َ َ ْ ٌٍ َ ٌ َ َ ّ ْ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫وفتح ق ِريب وب ِش ِر الؤ ِم ِنين} [الصف‪10 :‬تا‪� (]13‬ا�ے ولگو‬ ‫جوایام�نالئےوہ! کایںیماہمت�ر�یاییساجت�ر�تیکرط�ف نہرامئیرک�و�ںوج‬ ‫متںیہ د�ر�دنا�ک ذع�ا�ب ےس اچب ےل �؟تم الہل ا�و�ر ا�س ےک رسو�ل رپ ایام�ن‬ ‫لا�ؤ ا�و�ر اپےن املو�ں ا�و�ر اپین اجنو�ں ےک استھ الہلیک ر�ا�ہ ںیم اہج�درک�و�‪،‬‬ ‫یہاہمت�ر�ے ےیل رتہبےہ�‪�،‬اگرمت اجنےت وہ�۔�و�ہںیہمت اہمت�ر�ےانگ�ہ اعم�ف‬ ‫کر�د�ےاگ ا�و�رںیہمت ایےس ابغو�ں ںیم د�اخلرک�ےاگ نج ےک ےچین ےس‬ ‫نرہیں یتہب ںیہ ا�و�ر رہےنیک کاپزی�ہوہگج�ں ںیم�‪ ،‬جو ہشیمہ رہےن ےک ابغو�ں‬ ‫مںی ںیہ�‪ ،‬ییہ تہب ڑب�یاکمایبی ےہ�۔�ا�و�ر ایک ا�و�ر زیچےسجمت دنسپرکتے‬ ‫ہو الہلیک رط�ف ےس دم�د ا�و�ررقیب حتف ےہ ا�و�ر ایام�ن و�الو�ںوک خشوخرب�ی‬ ‫سان د�و�)�۔‬ ‫دہشاء‬

‫‪50‬‬

51

‫اقمہل‬

‫‪52‬‬

‫�ا�ےصابر ا�و�روث�ا�ب ےکبلطاگ�راجمہد اھبئی !متاہ�ر�ے ےیل ہی الاف�ظےھکل‬ ‫گےئںیہ اتکہمت الہل ےک دشنم �ا�و�ر اپےن دشنم ےک اہ�ں اپین دق�ر وتمیق اجنو‬ ‫�۔قیانی اہمت�ر�ےالخ�فرع�ب ا�و�رمجع ںیم ےس رہسنج وبسنیک امت�موقمںی عمج‬ ‫ہوچیک ںیہ ۔‬ ‫�ا�ےظعتم و تمہ ےک دنلب و ابلا اہپ�ڑ �‪�،‬آخرمتوک�ن وہکہاہمت�ر�ےالخ�ف‬ ‫مسدن�رںیم صل ی��ب�ی�و�ںےکبرح�یڑیب�ےرحکتںیمآےئگ� ک‪،‬اف�رےکطای�ر�ے‬ ‫متاہ�ر�ےآسامنو�ں ںیم ڈنملاتے رہے ا�و�رامت�ر�ی زیمون�ں رپ افجر�و�ں ےکمجِّ‬ ‫فغریہلمحآ�و�ر وہئے ۔‬ ‫کو�ن وہمت ا�ے�دین ا�و�روتحدی ےسزع�ت احصلرکنے و�الےہکمت رپ ہی‬ ‫تام�مرکشل اٹکےھ وہرکہلمحآ�و�ر وہ�ں ا�و�رںیہمت اہمت�ر�ی زعیز ریاست ںیموصحم�ر‬ ‫کردیںوجہکاییسرس�زمنیےہجاہ�ںرشیتعاحکمےہا�و�ریکسجافحظتمتاپین‬ ‫جانو�ںےسرکرہےوہ۔ًانیقیتمالہلیکدم�د قوو�تا�و�رُاسیکمیظعرشیتعیکوجہ‬ ‫سےایک عایلاشناقم�مرپےچنہپا�و�راکفر�و�ںوکہیرب�ا�ِا�سےیلوسحم�سوہ�اویکنہک‬ ‫�و�ہاہمت�ر�یوتحدی ےس دلی وط�ر رپدسحرکتےںیہ�۔‬ ‫رشتع‬ ‫سارمتاس� �ریزمنیےک لامکوہاجتےا�و�رامت� �ریتنطلس مںی ی‬ ‫پ گ‬ ‫حاکم ہن وہتیوتُاہنںی اہمت�ر�یھچک رپ�و�ا ہ ہن وہتی�‪ ،‬یلنک ہیاہمت�ر�یوتحدییہ ےہ‬ ‫َ‬ ‫جوُا َ�نوکضیغ وغبض ںیم التبمرکتی ےہ ۔ الہلاعتلٰی کا ا�رشا�د ےہ‪{َ :‬و َّد ك ِث ٌير‬ ‫ّ ْ ْ ْ َ َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َُ‬ ‫اب ل ْو َي ُر ُّدونكم ِّمن َب ْع ِد ِإ َيما ِنك ْم ك َّفا ًرا َح َس ًدا‬ ‫من أهل الكت‬ ‫ِّ ْ ِ َ ُ ِ ِ ّ َ ْ َ َ َ َّ َ َ ُ ُ ْ‬ ‫ُّ‬ ‫َ‬ ‫ند أنف ِس ِهم ِمن بع ِد ما تبين لهم الحق}[البقرة‪(]109 :‬‬ ‫ِمن ِع ِ‬ ‫بتہےساہلاتک�باچہےتںیہاک�ش! �و�ہںیہمتاہمت�ر�ےایام�نےکدعبرھپاکفر‬ ‫بان�دیں�‪�،‬اپےن لدو�ںےکدسحیکوجہےس�‪�،‬ا�سےکدعبہکا�نےکےیلقحوخ�ب‬ ‫�و�اضح وہچاک�)�۔ پس و�ہ �ِا�س نرف�تاگنزی حدسیک وجہ ےساہمت�ر�ےالخ�ف‬ ‫جگنیکوکششرکتے ںیہ�۔�ُا�نیک گنج رص�فاہمت�ر�ے دینیک وجہ ےس‬ ‫َ‬ ‫ہےسجوکمت ےن د�ل واج�ن ےسوبق�لایک ےہ�۔ �الہلاعتلٰی کا ا�رشا�د ےہ‪{َ :‬ول‬ ‫اس َت َط ُ‬ ‫َي َز ُالو َن ُي َقات ُل َون ُك ْم َح َّت ٰى َي ُر ُّد ُوك ْم َعن دين ُك ْم إن ْ‬ ‫اعوا }‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِِ‬ ‫[البقرة‪�(]217 :‬ا�و�ر و�ہمت ےس ہشیمہڑلتے رہںی ےگ�‪ ،‬یاہ�ںکتہکںیہمت‬ ‫متاہ�ر�ے دین ےسریھپدیں�‪�،‬اگر ا�ن ےس وہ ےکس)‬ ‫�اگراہمت�ر�ے اپ�س اع�م ابتہی ےکایھتہ�رہوتےنکیلاگراہمت�ر�ے اپ�س ہی‬ ‫وھڑ�ےرھکےتیجےسُانوہ�ںےنایےسوکلم�ںوکوھچ�ڑ�ا‬ ‫�دینہنوہتا توو�ہںیہمت چ �‬ ‫ہو�ا ےہ وج ہی السہح ھکرےت ںیہ ای ایاس السہح انبنےیک شوکشرک رہےںیہ� یل‪،‬نک و�ہ‬ ‫رطحاج�نےکچںیہہکریت�اہیدینوجوط�اغتیا�و�رُا�سےکرکشل�و�ںےس‬ ‫یہ چایھ �‬ ‫شدیدگنجیکدب� لوتلیھپرہاےہو�ہُانےکامت�م لساوح�ںےسڑب�ھرکےہ�۔سپ‬ ‫�و�ہ متںیہایکےحملیکیھبتلہمںیہندیےتا�و�رہنیہدیںےگہکمتےس�اپین‬ ‫�دمشین ا�و�ر گنج ر�و�ک دیں�۔پس ایوتزمنی ںیم ُانیک وکحمت ا�و�ررش�کاک ہنتف‬ ‫باقی رہےاگ سجیک و�ہرھبپو�ررشنو اشاعتیکوکشوش�ں ںیم ںیہ ای دنای ںیم الہل‬ ‫جّل جاللہیک وکحمت �ا�و� �رُاسےک دیناک ہبلغ وہاگ�۔‬ ‫�ا�ےرفک�ی وتلم�ں ےک رحیف اجمہد�!�اپےن اہج�د ںیم الہل ےک استھ ےچس‬ ‫ہو اج�ؤ�‪�،‬الہل ےس ڈ�ر�و ا�و�ر ُا�س ےک وساکیساک وخ�ف ہن رکوھہکاکفر�و�ںاک‬ ‫متاہ�ر�ے�دین رپ اغلبآنے ےس امیو�س وہاجنا ابللک ینیقی ا�و�ر دبییہ اب�ت ےہ‬ ‫‪53‬‬

‫ُ ََ‬ ‫ْ َ ْ َ َ َ َّ َ َ َ‬ ‫ين كف ُروا ِمن ِدي ِنك ْم فل‬ ‫�۔�الہلاعتلٰیکارفما�نےہ‪{ :‬اليوم ي ِئس ال ِذ‬ ‫ْ َ‬ ‫َ ْ َ‬ ‫تخش ْو ُه ْم َواخش ْو ِن }[املائدة‪�(]3 :‬آ�جافک�راہمت�ر�ےدین(پراغلب‬ ‫�آنے )سے امیو�س وہچےکںیہ�‪،‬تومت ا�ن ےس ہن ڈ�ر�و ا�و�رھجم ےس ڈ�ر�و)‬ ‫�ا�ے�انجیب موحد!تماشننےرپوہاچہےاہمت�ر�ارتہباید�رجہوجیھبوہ�‪،‬چاہے‬ ‫تماع�ماجمہدوہایامری�‪،‬چاہےیرغیبوہایامریویکنہکںیہمتاشننہانبنے کاببس‬ ‫�و�ہدینےہسجےکاب�ر�ےںیمافک�راج�نےکچںیہہکمتےنُاسےوپ�ر�اپو�ر�ااقئم‬ ‫کایوہ�اےہا�و�رمتایاسںیہنرکتےہکدینےککھچےصحرپوتایام�ن ھکرےتوہا�و�ر‬ ‫کھچاکرفکرکتے وہ�‪،‬کہوکئی د�رماینی ر�ا�ہاکن�لرکاکفر�و�ں ےس اج ولم�۔‬ ‫�ا�ے ربصرکنے و�الی ومحد�ہ�!متاہ�ر�ا اح�ل یھب ایاس یہ ےہ�‪ ،‬کوینہکمت‬ ‫پاکد�امن وہ�‪،‬ماجہدینیکلسنوک ڑبھا�رہی وہ �‪� ،‬ا�و�ر اپےنوچب�ںیکوتحدی ا�و�رافک�ر‬ ‫کےاستھ اہج�د رپرتبتیرک�رہیوہ ۔ سپمت اپےندینا�و�راپکزیگییک وجہ ےس‬ ‫�ُانےکضیغوبضغںیماضافہرکرہیوہ�‪،‬پسوکئیبجعںیہنہکمتیھباپینذ�ا�ت‬ ‫مںیافک�ر ےک دہ�ف رپ وہ�۔‬ ‫ہمافک�ر ےک استھ اج�ر�ی ایک وطیل گنج ےک د�رمای�ن ںیم ںیہ �ا�و�ر‬ ‫قیًانی فحت ا�و�ر رصن�ت رپہزیگا�ر�و�ں ےک ےیل یہ ےہ�‪،‬یجاس ہک الہل اعتلٰی کا‬ ‫ْ‬ ‫ُ ْ‬ ‫�ا�رشا�د ےہ‪{َ :‬وال َعا ِق َبة ِلل ُم َّت ِق َين }[األعراف‪� (]128 :‬ا�و�رآخر�ی اناج�م‬ ‫َ َّ ُ َ َ َ‬ ‫ندنا ل ُه ُم‬ ‫پرہزیگا�ر�و�ں یہ ےکقح ںیم وہتا ےہ )�ا�و�ر رفمایا‪{ :‬و ِإن ج‬ ‫َْ َ‬ ‫الغ ِال ُبون}[الصافات‪� (]173 :‬ا�و�ر کشیب امہ�ر�ا رکشلیہ اغلب رہےاگ)‬ ‫�۔پسمت ِا�س دنای ںیم کاف�ر رپب ترر�ی و فحت اپرک اغلب رہو ےگ ای �الہل ےک‬ ‫�ر�اسےت ںیملتق وہنےیکاکمایبی احصلرک ےک ر�ّبِ کریم ےک اہ�ں د�ائیمںیتمعن‬ ‫پا�ؤگے�۔متاہ�ر�ے دشنم ہشیمہرسح�ت ںیم التبم رہںی ےگ ا�و�رُاناک ضیغ وبضغ‬ ‫�ُانوک ِا�س رپ اباھ�رتا رہےاگ ہک و�ہ اپین اطتقںی الہل ےک ر�اسےت ےس ر�وکےن ےک‬ ‫لےی ئاگلںی�‪�،‬و�ہ ِا�س دصقم ےک ےیل ام�ل رخ�چرکتے رہںی ےگ�‪،‬جگنرکتے‬ ‫�رہںی ےگ�ا�و�ر افنی دنای ےک دیرگرحبے�اتسامع�لرکتے رہںی ےگ�۔‬ ‫�ا�ے خونریزوگنج�ں ےک زمانے ںیم مری�ےرکم�م و اہب�د�ر اھبئی !کیسیک‬ ‫پر�و�ا�ہےیکریغبا�سر�اسےترپےتلچرہو�‪،‬کوینہکمتافنیدنایکیاخطردیپ�اںیہنےیک‬ ‫ےئہکمتوترص�فالہلیکابع�د�تےکےیلقیلختےیکےئگوہاتکہاتکہمتنیسح‬ ‫گ لب‬ ‫نجوت�ں �ا�و�ر ابغا�ت ےسرسفر�ا�ز وہجا�ؤ�۔‬ ‫پسالہلاعتلٰیکےےیلوبع�دیتےکینعموکرشیتعےکناف�ذ�‪،‬سا�ر�یدنایےک‬ ‫طو�اغتیےکاظنمو�ں�‪ُ�،‬انےکا�دیا�نا�و�رُانےکاکھٹےکاناک�رےساثبترک�و �ا�و�ر‬ ‫کملمزع�تورخفکےاستھِا�سدینیک صد�اوکدنلبرک�وجسےکےیلالہلےن‬ ‫تام�م دیون�ں رپ اغلب وہناھکل دیا ےہ�۔ پس ِاسی ےیلمت ُا�ن ےکزن�دیک اہم‬ ‫ترین دہ�ف وہ�۔‬ ‫ےہ؟ کای مت ےن‬ ‫پسایک مت ےن � مشدون�ں ےک اہ�ں اپین دق�ر وتمیق اج�ن یل �‬ ‫رفائضیکا�د� یئایگںیمریصقتوکھجمسایلےہکہمت قوتاکایض�عرکرہےوہتے‬ ‫�اپےن �‬ ‫ہو�ا�و�رافک�ر اپےن ا�وقا�توکاہمت�ر�ےالخ�ف گنج ںیماپھک رہے وہتےںیہ�؟‬ ‫کایمتےناپےنقحںیماپینیہوکتاہیاج�نیلےہہکمت توق�ٰیکے�السےحںیم‬ ‫ور�ی ےس اغفل وہاجتےہو حالانہکتّلمرفک �اپےن السےحوک د�ن‬ ‫ترقی ا�و�رب ھڑ ت‬ ‫اچنہپںی�؟�۔‬ ‫بد�ن رتقی د�ے رہی ںیہہکںیہمت ِا�س ےساصقن�ن ئ‬

‫َ َ َٰ َ ُ َ ْ ُ ْ َ ُ ْ ُ‬ ‫ان ال ِب ُين } [الزمر‪(]15 :‬فرما دیںہک اصل‬ ‫کایںیہمت اپینیمکوکتاہیاک اند�ا�ز�ہ ےہکہمت ُا�ن ا�ذکا�ر ا�و�ر دعا�ؤ�ں أل ذ ِلك هو الخسر‬ ‫سےغافل وہ اجتے وہنج ےس ایشطنیِ جن و انس ےکرکم و رفیب ےس قناص�ن اپنے و�الے و�ہ ںیہ وہنج�ں ےن ایقمت ےک د�ن اپےنآ�پوک ا�و�ر‬ ‫رطحنسولہکیہیالھکاصقن�ن‬ ‫باچ اجتا ےہ احلانہک ُانوہ�ں ےن اہمت�ر�ے الخ�ف اجسوسو�ں �‪،‬مانفوق�ں �اپےناہلوایع�لوکاصقن�نںیمڈ�ا�لدیا�‪ �،‬چایھ �‬

‫رشتع اک افن �ذ نُاوکضیغ وبضغ ںیم التبمرک رہا ےہ‬ ‫رطف ےس ی‬ ‫بالبشہہاہمت �ر�ی وتحدی ا �و �ر اہمت �ر�ی �‬

‫ےہ؟�۔‬ ‫�‪،‬جا�دگ�ور�و�ں ا�و�ررہمسق ےک ایشطنیوکبرھتیرک رکاھ �‬ ‫رصف‬ ‫کایمتںیہ اپینریصقتھجمسآتی ےہہکمت اپاناکرث قوت ندای ےک ےیل �‬ ‫کرتےوہ�‪،‬حالانہکہیاب�تےطدش�ہےہہکاجمہدوکدنایوکِاسےکاچہےنو�الو�ں‬ ‫کے ےیلوھچ�ڑ دیان اچہےی�ا�و�رُاسے اپےن ر�بیک رضا ا�و�ر د�والھبئوی�ں ںیم‬ ‫سے یاک�(لغہب ای اہش�د�ت) کے ےیلوکششرکنی اچہےی�؟‬ ‫کایںیہمت اپان ہی قوص�ر�ا�و�رانگ�ہ نرظآتا ےہہکمت اپےن امرییک رعم� �وف‬ ‫مںیعمس و اطعت ہنرکنے ا�و�ر الہلیک اطاعت ا�و�ر ُاسےک رسو�لﷺ یک‬ ‫�اطاعت ہنرکنے ےکتنےجی ںیم اجمہدینیک وفص�ں ا�و�ر ُانےک لدو�ںوکوت�ڑ‬ ‫�دیےت وہ�؟کوینہکسج ےن امرییک اطاعتیک ُا�س ےن الہل ا�و�ر رسو�ل ﷺ‬ ‫کی اطاعتیک�۔�ذ�ر�ا ِا�ناکفراموت�ںوک دکیوھہک و�ہےسیک اپےنعموب�د امریہک‬ ‫کی اطاعترکتےںیہ ا�و�راجکی�ن �ا�و�ر اٹکےھ وہرکںیہمت اشننہ انبتےںیہ�۔‬ ‫وکاہیاک اند�ا�ز�ہ ےہہکمت ُا�سملع ںیم اضافےیک شوکش‬ ‫کایںیہمت اپین ت‬ ‫ہنںیرکتےجومتوکالہلاعتلٰیتکاچنہپتاےہا�و�رسجیکدب� لوتمتاپےن پآوک‬ ‫�ا�و�ر اپےن�اہل وعای�لوکمنہجیکآ�گ ےس اچبکسےت وہ �؟‬ ‫قحیقی اسخ�ر�ےکو اچہپنو�‪،‬جو ڑب�ےرھگ �‪�،‬اچیھ وس�ا�ر�ی �‪ ،‬ما�ل و ا�ولا�د ا�و�ر‬ ‫ُ‬ ‫لہلےنرفمایاہے‪ { :‬ق ْل ِإ َّن‬ ‫سحنیوع�رتو�ں کادقف�ا�نںیہنہکلبو�ہےہوجا‬ ‫َ َّ َ َ ُ َ ُ َ ُ ْ َ َ ْ ْ َ ْ َ ْ‬ ‫ْ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫اس ِرين ال ِذين خ ِسروا أنفسهم وأه ِل ِيهم يوم ال ِقيام ِة ۗ‬ ‫الخ ِ‬

‫ہے�) �۔‬ ‫ول�‪،‬کہ ارمت رپافک�ریکویتخس�ںاکریھگ�ا گنت وہ‬ ‫�ا�ےومحد اھبئی ہی اج�ن گ‬ ‫جائے�‪،‬متاہ�ر�ااحمصر�ہدشیدوہاجئےا�و�ردینوتّلمےک مشدون�ںےکاہ�ںےھجت‬ ‫�اپینتیثیحاکاند�ا�ز�ہہنوہا�و�راپینذمہد�ا�ر�یاکہتپہنوہوتالببشہہاہمت�ر�ادلج‬ ‫خاتہموہنےو�الاےہ�ا�و�ر�اییساحلتںیمو�ہاہمت�ر�ے�دینووتحدیوکاصقن�ن‬ ‫ہپاچننے ںیماکمای�ب وہجایئےگن وجُاناک ا�ولنی دصقم ےہ�۔پس الہل ےس دم�د‬ ‫طبلرک�و �ا�و�رزمک�و�ر�ی ہن کداھ�ؤ�‪،‬توق�ٰی کے ز�ا�د ر�ا�ہوک ےلولویکنہک ہی ہنمتخ‬ ‫ہونوی�الا �السہح ےہ�ا�و�ر اییسولت�ا�رہےاکسج و�ا�راطخ ںیہن اجتا�۔‬ ‫پسحبص وشا�م ا�و�رافحظت ےک ا�ذکا�ریک اپبدن�یرک�ونج ےک ذ�ریےعسے‬ ‫� شدنم ےس اچب اجتا ےہ�‪،‬پس وج الہلیک دم�د ا�و�روق�ت ےس انپ�ہڑکپ�ےوتُا�س‬ ‫پروکئی اغلبںیہنآ اتکس�‪،‬سو اپےن وقتوکرہُا�ساک�م ںیم اگل�ؤسج ےسافک�ر‬ ‫غضی وبضغ ںیم التبم وہتےںیہ ای وجاک�م ُاہنںی اصقن�ن اچنہپئے ای ُاہنںی‬ ‫کزم�و�ررک�ے ای وجاک�م ُانےکزع�م و ا�ر�ا�د�ےوکزمک�و�ررک د�ے ای و�ہاک�م وج‬ ‫�ُاہنںیتخس اصمئب ےس د�وچا�ررک�د�ے�۔ہروقت ایام�ن�‪،‬توحدی�‪،‬طو�اغتی‬ ‫�ا�و�رُانےکونج�د ےساتق�لیکدجتیدرکتے�رہو�ا�و�ر ِا�س امروک اپےنسفن ا�و�ر‬ ‫�اپےن اہل وعای�لیک اع�د�ت انب ول�۔�اپےن اھبئوی�ں ےکاستھملعاک ذم�اکر�ہرک�و‬ ‫�ا�و�رملعوھکیس� �‪،‬آپس ںیم ایک د�وسر�ےوکقح ا�و�ر�ِا�س ر�اسےت ےکاصمئب و‬ ‫اقمہل‬

‫‪54‬‬

‫متاہ�ر �ا د ین ُا �ن ےکیسک یھب ایھتہ�ر ےس ز یا �د �ہ اط قوت �ر ےہ‬

‫ماشکلرپربصیکوصتیرکتےرہویاہ�ںکتہکابد�یوتنج�ںےکدقح�ا�رنب‬ ‫وکڑ�ا رھکےنیک ہگج�‪،‬پو�ر�ی ندای�ا�و�ر�ِا�س ںیم‬ ‫جا�ؤ�۔یا�د رکوھجتن ںیم اجمہد ےک �‬ ‫جوھچک ےہ ُا�س ےسہبرتےہ�‪،‬تواہمت�ر�ا ُا�س تنج ےک اب�ر�ے ںیمایک ایخ�ل‬ ‫ہےسجیک وچ�ڑ�ائی زمنی وآسام�ن ےک رب�ابر ےہ ۔جا�ن ولہک اتبال�ء�و�آ�زمائش‬ ‫کےسج ر�اسےت رپمت لچ رہے وہُا�س ںیم وہی اثبت دق�م رہات ےہسجاک‬ ‫�ایام�نر�اسخوہا�و�روجضموب�طربصونیقیا�و�رالہلرپِنسُحتوکلاکاملکوہ�۔�اما�م‬ ‫�ابنہیمیترحہمالہلاہج�دےک اب�ر�ےںیمرفماتےںیہ�‪:‬جاہ�دںیموتکلا�و�رربص‬ ‫کی وچٹیاک اقم�م ومجو�د ےہویکنہکاجمہدامت�م ولگو�ں ےس زیا�د�ہ ربصووتکل‬ ‫کا اتحم�ج ےہ�‪ِ�،‬اسی ےیل الہل اعتلٰی نے رفمایا‪{َ :‬و َّالذ َ‬ ‫ين َه َ‬ ‫اج ُ‬ ‫وا ِفي‬ ‫ر‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫الله من َب ْعد َما ُظل ُموا َل ُن َب ّو َئ َّن ُه ْم في ُّ‬ ‫الد ْن َيا َح َس َن ًة ۖ َوَ َل ْجرُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ْالخ َرة َأ ْك َب ُر ۚ َل ْو َك ُانوا َي ْع َل ُمو ِ َن * َّالذ َ‬ ‫ين َ‬ ‫ص َب ُروا َو َعل ٰى َرِّب ِه ْم‬ ‫ِ‬ ‫َ َ َ ِ َّ ُ ِ َ‬ ‫ن‬ ‫يتوكلو }[النحل‪�(]42 - 41 :‬ا�و�ر نج ولگو�ں ےن الہل ےک و�اسےط‬

‫ہرج�تیک دعب ا�س ےکہک ا�ن رپملظ وہچاک اھت�‪ ،‬ہم ا�نوک ندای ںیم (بیھ)‬ ‫بتہ اچاھ اکھٹنا دیں ےگ ا�و�ر اجرآخر�توت (ہکںی) بڑ�ھرک ےہاک�ش‬ ‫�اہنںی ربخوہتی�۔ وجول�گ اثبت دق�م رہے ا�و�ر اپےن ر�ب رپرھب�وسہایک)‬ ‫َّ‬ ‫ال ُم َ‬ ‫و�س ٰى ل َق ْومه ْ‬ ‫الله َو ْ‬ ‫�ا�و�ررفمایا‪{َ :‬ق َ‬ ‫اس َت ِع ُينوا ِب‬ ‫اص ِب ُروا ۖ ِإ َّن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫ض ل َّله ُ‬ ‫ال ْر َ‬ ‫ي‬ ‫ور ُث َها َمن َيش ُاء ِم ْن ِع َب ِاد ِه ۖ َوال َعا ِق َبة ِلل ُم َّت ِق َين‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫}[األعراف‪ (]128 :‬موسٰی نے اپین وق�م ےساہک الہل ےس دم�د امنوگ ا�و�ر‬ ‫صربرک�و�‪ ،‬یبکش زمنی الہلیک ےہ�‪� ،‬و�ہ ا�ساک و�ا�ر�ث اپےن دنب�و�ں ںیم ےس‬ ‫جےس اچہات ےہ انبتا ےہ ا�و�ر اچاھ اناج�میقتم ولگو�ں ےک ےیل ےہ)(مجموع‬ ‫الفتاوی )‬ ‫�ا�ےامت�م (طاغوتی�)�اموت�ں ےک دمماقبل اھبئی! �و�ہمیظعدصقم �‪،‬جسیک‬ ‫خاطرمترھگےسےلکنوہ �ُاسوکذہنںیمرضحتسمرکوھ�‪،‬پسمترص�فا�و�ررص�ف‬ ‫�ِا�س ےیلکنےل وہہک ایکےل الہلاحبسنہ و اعتلٰی کی دنبگییک اجئے �‪،‬لوگو�ںوک‬ ‫‪55‬‬

‫طو�اغتییکابع�د�تےساچبیااجئےا�و�ر�الہلےکا�ذ�نےسُاہنںیاندھری�و�ں‬ ‫سےاکن�لرکر�وشینںیمالیااجئے�‪،‬پسِا�سر�اسےتںیماگرںیہمتوم�تآاجئے‬ ‫تو ہیاعس�د�ت ا�و�رزع�ت و�الی وم�ت ےہ�ا�و�ر ِاساک رتہب اعلی اش�ن ےہ�۔جتن‬ ‫مںی وجاقم�م الہل ےناہمت�ر�ے ےیلایت�ررک کراھ ےہ و�ہ ِاسی ےیل ےہویکنہکمت‬ ‫نےامت�مرفک�ی اموت�ں ےس�دمشین اپےنرس یل ےہ�‪ُ�،‬انےکوط�اغتیاک اناک�رایک‬ ‫ہے�‪�،‬الہل ر�ّب �الّزع�ت رپ ایام�ن الئے وہ�‪ُ�،‬انےک ہن اچہےت وہئےیھب الہلیک‬ ‫شریتعوک اقئمایک ےہ ا�و�راہمت�ر�ے دعو�ائےوتحدی �ا�و�ر ابطل وبعم�د�و�ں‬ ‫کے اناک�ریک اچسئی کی دللی اہمت�ر�اجاہ�د ےک ےیل انلکن ا�و�راہش�د�تیک بلط‬ ‫رکا ےہ‬ ‫کرناہے�‪،‬پس سب ےسیتمیق زیچوج دنب�ہ اپےن ر�ب ےک ےیل شیپ ت‬ ‫�و�ہ ُاساک سفن ا�و�رُاساک ام�ل ےہ�۔‬ ‫�اما�م ابن ہیمیت رحہم الہل ےنفرمایا�‪�:‬اخال�صاک بس ےسمیظع د�رجہ اپین‬ ‫ےہ�‪�،‬الہلاعتلٰی َنےرفمایا‪:‬‬ ‫جا�ن ا�و�ر اپےن ام�لوکوبعم�ِد برحق ےکوح�الےرکنا‬ ‫َّ َّ َ ْ‬ ‫اش َت َر ٰى م َن ْالُ ْؤمن َين َأ ُنف َس ُه ْم َو َأ ْم َو َال ُهم بأ َّن َل ُهمُ‬ ‫ِْ{إ َن َّ َالله َ ُ َ ِ َ ِ ِ َّ َ ْ ُ ُ َ َ ْ َ ُ َ ِ‬ ‫الجنة ۚ ُيقا ِتلون ِفي س ِب ِيل الل ِه ف َيقتلون و ُيقتلون}[التوبة‪:‬‬ ‫‪ (]111‬یبکش الہل ےنوممون�ں ےس ا�نیک اجنںی ا�و�ر ا�ن ےک امو�ا�ل رخید‬ ‫لےیںیہ�‪� ،‬ا�س ےک دبلےہک انیقی ا�ن ےک ےیل تنج ےہ�‪� ،‬و�ہ الہل ےک ر�اسےت‬ ‫مںی ڑلتےںیہ�‪ ،‬پسلتقرکتےںیہ ا�و�رلتق ےیک اجتےںیہ)�‪�،‬ا�و�ر تنج ُا�س‬ ‫جہگاکان�مےہسجےنرہتمعنوکاپےناند�رامسایلےہ�‪ِ�،‬ا�سںیمبسےسڑب�ی‬ ‫عنتمالہلاعتلٰیکادید�ا�رہے�‪ِ�،‬ا�سےکالع�و�ہرہو�ہتمعنسجیکسفناتشاہ�رھکات‬ ‫ہے�ا�و�رآکنںیھسج ےس ذل�ت احصلرکتی ںیہ�‪،‬جن ںیم ےسضعبوکمہ‬ ‫جانےت ںیہ ا�و�رضعبوک مہںیہن اجنےت�‪،‬یجاس ہک الہلاعتلٰی نےیبنﷺ‬ ‫سےوقنم�لدحیثدقسیںیمرفمایا�‪:‬مںیےناپےنکیندنب�و�ںےکےیل�اییس‬ ‫معنںیتایت�ریکںیہنجوکیسکآنھکےنںیہن کیداھ�‪،‬نہیسکاک�نےنانسا�و�رہنیہ‬ ‫کیس اناس�ن ےک د�ل ںیم ُاناک ایخ�لزگ�ر�ا ےہ(مجموع الفتاوی)‬